Professional Documents
Culture Documents
FICHA 8. El Mito
FICHA 8. El Mito
ὁ Μίνως οἰκεῖ ἐν τῇ Κρήτῃ. ὁ δὲ ἐστι βασιλεὺς τῆς νήσου . ἐν τῇ τοῦ Μίνωος οἰκίᾳ ἐστίν
λαβύρινθος. ἐκεῖ δ᾿ οἰκεῖ ὁ Μινώταυρος, θὴριον δεινόν, ἥμισυ ἄνθρωπος, ἥμισυ ταῦρος. τὸ θηρίον
ἐσθίει ἀνθρώπους. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πέμπουσι αὑτῷ κατ᾿ ἔτος ἑπτά τε Ἀθηναίους νεανίας καὶ
ἑπτὰ παρθένους καὶ ὁ δὲ βασιλεύς παρέχει αὐτοὺς Μινωταύρῳ. ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις βασιλεύει
ὁ Αἰγεύς. ἔστι δὲ αὐτῷ παῖς τις ὀνόματι Θησεύς. ὁ δὲ , ἐπεὶ πρῶτον ἡβᾷ, τοὺς ἑταίρους οἰκτίρει
καὶ βούλεται βοηθεῖν αὐτοῖς. τῷ πατρὶ αὐτοῦ λέγει “πάππα φίλε , βούλομαι σῴζειν τοὺς ἑταίρους
μου. πέμπε με μετὰ τῶν ἑταίρων πρὸς τὴν Κρήτην”. ὁ δ᾿ Αἰγεὺς μάλιστα φοβεῖται ἀλλ᾿ ὅμως
πείθεται αὐτῷ . ὁ οὖν Θησεὺς εἰς τὴν ναῦν εἰσβαίνει μετὰ τῶν ἑταίρων καὶ πλεῖ πρὸς τὴν Κρήτην.
ἐπεὶ εἰς τὴν νῆσον ἀφικνοῦνται, ὅ τε βασιλεὺς καὶ ἡ βασίλεια καὶ ἡ θυγάτηρ αὐτῶν,
UNIDAD 8
ὀνόματι Ἀριάδνη, δέχονται αὐτοὺς καὶ ἄγουσι πρὸς τὴν Κνωσσόν , τὴν τοῦ Μίνωος πόλιν , καὶ
φυλάττουσιν αὐτούς ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ. ἡ δ᾿ Ἀριάδνη, ἐπεὶ πρῶτον ὁρᾷ τὸν Θησέα, ἐρᾷ αὐτοῦ
καὶ βούλεται σῴζειν αὐτόν. ἐπεὶ οὖν γίγνεται ἡ νύξ, σπεύδει πρὸς τὸ δεσμωτήριον καὶ τὸν Θησέα
καλεῖ καὶ, “σίγα, ὦ Θησεῦ”, φησίν. “ ἐγώ, Ἀριάδνη, πάρειμι. ἐρῶ σοῦ καὶ βούλομαι σῴζειν σε.
παρέχω σοι τοῦτο τὸ ξίφος καὶ τοῦτο τὸ λίνον. μὴ φοβοῦ , ἀλλὰ ἀνδρείως εἴσβαινε
εἰς τὸν λαβύρινθον καὶ ἀπόκτεινε τὸν Μινώταυρον. ἐπειτα δὲ ἐκφευγε καὶ σπεῦδε πρὸς τὴν ναῦν,
ἐγὼ πρὸς τῇ νηῒ μένω , βούλομαι γὰρ ἀπὸ τῆς Κρήτης ἀποφεύγειν . ἡ δὲ ταχέως ἀπέρχεται
“ἐπεὶ δὲ γίγνεται ἡ ἡμέρα, ὁ Μίνως ἔρχεται πρὸς τὸ δεσμωτήριον καὶ ἄγει τόν τε Θησέα καὶ
UNIDAD 8
τοὺς ἑταίρους πρὸς τὸν λαβύρινθον. ἐπεὶ ἀφικνοῦνται, οἱ δοῦλοι ἀνοίγουσι τὰς πύλας καὶ
τοὺς Ἀθηναίους εἰσελαύνουσιν, ἐπειτα τὰς πύλας κλείουσι καὶ ἀπέρχονται. οὕτω γὰρ παρέχουσιν
τῷ Μινωταύρῳ σῖτον εἰς πολλὰς ἡμέρας. οἱ μέν ἑταῖροι μάλιστα φοβοῦνται, ὁ δὲ Θησεύς,
“μὴ φοβεῖσθε, ὦ φίλοι”, φησίν. “ἐγὼ γὰρ ὑμᾶς σώσω. ἕπεσθέ μοι ἀνδρείως”. οὕτω λέγει καὶ
ἡγεῖται αὐτοῖς εἰς τὸν λαβύρινθον”. ὁ οὖν Θησεὺς ἐν μὲν τῇ ἀριστερᾷ ἔχει τὸ λίνον, ἐν δὲ τῇ δεξιᾷ
τὸ ξίφος καὶ προχωρεῖ εἰς τὸν σκότον. οἱ δὲ ἑταῖροι φοβοῦνται ἀλλ᾿ ὅμως ἕπονται αὐτῷ .
μακρὰν οὖν ὁδὸν πορεύονται καὶ πολλάκις μὲν τρέπονται, πόλλακις δὲ ψόφους δεινοὺς ἀκούουσιν,
ὁ γὰρ Μινώταυρος δεινῶς βρυχᾶται. ἐνταῦθα τὸν τῶν ποδῶν ψόφον ἀκούουσι καὶ ὀσφραίνονται
τὸ τοῦ θηρίου πνεῦμα . ἐν τῇ ὁδῷ πάρεστιν ὁ Μινώταυρος καὶ ἐπὶ τὸν Θησέα ὁρμᾶται”.
ὁ δὲ οὐ φοβεῖται ἀλλὰ ἀνδρείως μάχεται. τῇ μὲν γὰρ ἀριστερᾷ λαμβάνεται τῆς κεφαλῆς
UNIDAD 8
τοῦ θηρίου, τῇ δὲ δεξιᾷ τὸ στῆθος τύπτει. ὁ δὲ Μινώταυρος κλάζει καὶ καταπίπτει πρὸς τήν γῆν.
οἱ δὲ ἑταῖροι ἐπεὶ ὁρῶσι τὸ θηριον ἐπὶ τῇ γῇ κείμενον, χαίρουσι καὶ, “ὦ Θησεῦ”, φασίν, “ ὡς
ἀνδρεῖος εἶ. ὡς θαυμάζομεν σε καὶ τιμῶμεν. ἀλλὰ νῦν ἐκφερε ἡμᾶς ἐκ τοῦ λαβυρίνθου καὶ
ἡγοῦ πρὸς τὰς πύλας . μακρὰ γὰρ ἐστιν ἡ ὁδὸς καὶ πολύς ὁ σκότος. τὴν δ᾿ ὁδὸν ἀγνοοῦμεν”.
ὁ δὲ Θησεὺς τὸ λίνον λαμβάνει ( οὕτω γὰρ τὴν ὁδὸν γιγνώσκει) καὶ ἡγεῖται τοῖς ἑταίροις
πρὸς τὰς πύλας. ἐπεὶ δ᾿ ἀφικνοῦνται, τὸν μοχλὸν διακοπτουσι καὶ μένουσιν ἐκεῖ.
ἐπεὶ δὲ γίγνεται ἡ νύξ, ἐξέρχονται ἐκ τοῦ λαβυρίνθου καὶ σπεύδουσι πρὸς τὴν ναῦν. ἐκεῖ δὲ
τὴν Ἀριάδνην ὁρῶσιν. ταχέως εἰσβαίνουσι καὶ ἀποπλέουσι πρὸς τὰς Ἀθήνας. οὕτως ὁ Θησεὺς
τὸν Μινώταυρον ἀποκτείνει καὶ τοὺς ἑταίρους σῴζει ”. οὕτω περαίνει τὸν μῦθον ἡ Μυρρίνη,
ἡ δὲ Μέλιττα, “καὶ ἡ Ἀριάδνη”, φήσιν, “ ἆρα χαίρει; ἆρα φιλεῖ αὐτὴν ὁ Θησεύς;” ἡ δὲ Μυρρίνη,
UNIDAD 8
“οὐχί. οὐ χαίρει ἡ Ἀριάδνη οὐδὲ φιλεῖ ἀυτὴν ὁ Θησεύς”. ἡ δὲ Μέλιττα, “διὰ τί οὐ φιλεῖ αὐτὴν
ὁ Θησεύς; τί γίγνεται;” ἡ δὲ μήτηρ, “ἐκεῖνον τὸν μῦθον οὐκ ἐθέλω σοι εἰπεῖν νῦν”
El verbo griego presenta una voz media. La principal diferencia entre la activa y la
media está en la forma : sus terminaciones son distintas. En cuanto a la traducción, la voz media podría
equivaler a nuestra voz reflexiva ( apartarse, marcharse, despertarse…) , αunque no siempre es así,
pudiendo un verbo en voz media ser transitivo
y traducirse en activa .
Un mismo verbo puedo aparecer en voz activa y media. En griego la mayoría de verbos que son activos
se pueden pasar a la voz media, adoptando un valor reflexivo:
πείθω / πείθομαι
φοβέω / φοβέομαι
ἀφκνεόμαι (llegar)
βούλομαι (querer)
γίγνομαι (llegar a ser, convertirse, suceder )
δέχομαι (aceptar , recibir)
ἔρχομαι ( ir)
ἀπέρχομαι (alejarse)
Las desinencias o terminaciones de la voz media son diferentes a las de la voz activa. Observa:
*Recuerda que entre la raíz y estas desinencias se introducía una vocal de unión llamada
“ vocal temàtica “:
− ο cuando la desinencia comienza por μ/ ν
− ε cuando la desinencia comienza por σ / τ
UNIDAD 8
-------------------------
-------------------------
-------------------------
UNIDAD 8
El dativo aúna los valores del dativo indoeuropeo , del instrumental y del locativo. Es por eso que en
griego puede funcionar sobre todo como CI y como CC
- “DATIVO POSESIVO” : cuando aparece un dativo con el verbo εἰμί indica la posesión.
Hay que traducir el verbo como “tener” , el sujeto como el OD y el dativo como sujeto.
ἡγοῦμεθα αὐτῳ
πείθομαι σοι
ἕπεται αυτοῖς
Actividad 8.2. Localiza los dativos del texto y clasifícalos en la columna correspondiente:
Actividad 8.3. Localiza los dativos de estas oraciones y determina su función. Traduce
− ἡ θυγάτηρ καὶ ὁ ὑιός εἰσὶ τῷ Δικαιοπόλει καὶ τῇ Μυρρίνῃ, ὀνόματι Μέλιττα καὶ Φίλιππος
1ª persona 2ª persona
Un poseedor Varios poseedores Un poseedor Varios poseedores
ἐμός, ἐμή, ἐμόν ἡμέτερος, -α, -ον σός, σή, σον ὑμέτερος, -α, -ον
Para expresar el posesivo de tercera persona, se utilizan, según hemos visto, los genitivos (en
singular y plural) del pronombre αὐτός. También pueden utilizarse los genitivos del pronombre
reflexivo de 3ª persona (ἑαυτός, -ή, -όν).
- Para indicar la posesión en primera o segunda persona, también se puede utilizar el genitivo de los
pronombres personales, preferentemente las formas átonas .
− ταῦτα τὰ ἔθνη ἐστι βάρβαρα καὶ οἱ ὁδοιπόροι φεύγουσιν ἀεὶ ταύτην τὴν γῆν.
− ἡ αὐτὴ γνώμη περὶ τῶν αὐτῶν πραγμάτων οὐκ ἦν ἀεὶ τοῖς Ἀθηναίοις.
− τοὺς μὲν ἄλλους πονηροὺς λέγεις, σὺ δ᾿ αὐτὸς ἄξιος εἶ τοῦ αὐτοῦ ὀνόματος.
− μετὰ τὸν Θησέως θάνατον, οἱ Ἀθηναῖοι ἵδρυσαν τὸ αὐτοῦ ἱερὸν καὶ οἱ πολῖται αὐτὸν
ἱκέτευον.
− ὁ σοφὸς φέρει ἐν ἑαυτῷ πάντα τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ χρήματα αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἀβέβαια.
➢ Adjetivos de primera clase: se declinan en masculino y neutro por la segunda declinación y en femenino
por la primera o segunda.
➢ Adjetivos de segunda clase: se declinan los tres géneros por la tercera declinación. Tienen el femenino
igual al masculino.
➢ Adjetivos de tercera clase: declinan el masculino y el neutro por la tercera. El femenino por la primera.
οὕτως οὖν ὁ Θησεὺς τοὺς ἑταίρους σῴζει καὶ ἀπὸ τῆς Κρήτης ἀποφεύγει. πρῶτον μὲν οὖν
πρὸς νῆσόν τινα, Νάξον ὀνόματι, πλέουσιν. ἐπεὶ δὲ ἀφίκνοῦνται, ἐκβαίνουσιν ἐκ τῆς νεῶς
καὶ ἀναπαύονται. ἐπεὶ δὲ γίγνεται ἡ νύξ, οἱ μὲν ἄλλοι καθεύδουσιν. ὁ δὲ Θησεὺς ἥσυχος μένει.
οὐ γὰρ φιλεῖ τὴν Ἀριάδνην οὐδὲ βούλεται φέρειν αὐτὴν πρὸς τὰς Ἀθήνας. δι᾿ ὀλίγου οὖν,
ἐπεὶ καθεύδει ἡ Ἀριάδνη, ὁ Θησεὺς ἐγείρει τοὺς ἑταίρους καὶ, “σιγᾶτε, ὦ φίλοι”, φησίν.
“καιρός ἐστιν ἀποπλεῖν. σπεύδετε οὖν πρὸς τὴν ναῦν” ἐπεὶ οὖν εἰς τὴν ναῦν ἀφικνοῦνται,
ἐπεὶ δὲ γίγνεται ἡ ἡμέρα, ἀνεγείρεται ἡ Ἀριάδνη καὶ ὁρᾷ ὅτι οὔτε Θησεὺς οὔτε οἱ ἑταῖροι
πάρεισιν, τρέχει οὖν πρὸς τὸν αἰγιαλὸν καὶ βλέπει πρὸς τὴν θάλατταν. τὴν δὲ ναῦν οὐχ ὁρᾷ.
μάλιστα οὖν φοβεῖται καὶ βοᾷ. “ ὦ Θησεῦ, ποῦ εἶ; ἆρα με καταλείπεις; ἐπάνελθε καὶ σῷζε με”
UNIDAD 8
VOCABULARIO DE LA UNIDAD
SUSTANTIVOS ADJETIVOS VERBOS
μῦθος ( ὁ): mito δεινός, -ά,-όν: terrible ἀφικνέομαι: llegar
Θησεύς, Θησέως ( ὁ): Teseo Ἀθηναίος,-α,-ον: ateniense οἰκέω: habitar
ἑταῖρος ( ὁ): compañero ἑπτά: siete ( numeral) ἐσθίω: comer
Κρήτη ( ἡ): Creta φίλος,-η,-ον: querido, amigo ἀναγκάζω: tener la necesidad
Μίνως, μίνωος ( ὁ): Minos τοῦτο : eso de, estar obligado a
βασιλεύς, βασιλέως ( ὁ): rey ( pronombre -adjetivo πέμπω: enviar
νῆσος (ἡ): isla demostrativo παρέχω: ofrecer
λαβύρινθος ( ὁ): laberinto οὗτος, αὑτή, τοῦτο) βασιλεύω: reinar
Μινώταυπος ( ὁ): Minotauro ἀριστερός,-α,-ον: derecho/a ἡβάω:
θήριον ( τό): fiera δεξιός,-α,-ον: izquierdo οἰκτίρω:
ταῦρος ( ὁ): toro κείμενος,-η,-ον: tumbado βούλομαι: querer
νεανίας,-ου ( ὁ): joven ἀνδρεῖος,-α,-ον: valiente βοηθέω: ayudar
παρθένος,-ου ( ἡ): muchacha ἐκεῖνος,-η,-ον : aquel σῴζω: salvar
ἔτος,-ους ( τό): año ( pronombre-adjetivo φοβέομαι: temer
Ἀθήναι,-ῶν ( αἱ): Atenas demostrativo) πείθομαι: ( + dativo)
Αἰγεύς, -έως ( ὁ): Egeo obedecer a
παῖς, παιδός ( ὁ): niño εἰσβαίνω: entrar, embarcar
ὄνομα, -ατος ( τό): nombre πλέω: navegar
(dativo singular ὀνόματι ) δέχομαι: aceptar, recibir
πατήρ, πατρός (ὁ): padre ἄγω: conducir, llevar
( dativo singular πατρί) ὀνομάζω: nombrar, llamar
πάππα ( ὁ): papá φυλάττω: guardar, proteger
ναῦς, νέως ( ἡ) : nave ἐράω: ( + genitivo) :
( acusativo singular ναῦν; estar enamorado de
dativo singular νηῒ ) γίγνομαι: llegar a ser, hacerse,
βασίλεια ( ἡ): reina convertirse
θυγάτηρ, -τρός ( ἡ) : hija σιγάω: estar en silencio,
Ἀριάδνη ( ἡ): Ariadna callarse
Κνωσσός ( ἡ) : Cnosos ἀποκτείνω: matar
πόλις, πόλεως ( ἡ): ciudad ἐκγεύγω: huir de
δεσμωτηρίον ( τό): cárcel μένω: esperar, permanecer
νύξ, νυκτός ( ἡ): noche ἀπογεύγω: huir de
σίφος,-ους ( τό): espada ἀπέρχομαι: marcharse de
λίνον ( τό): hilo θαυμάζω: admirar,
ἡμέρα ( ἡ): día estar sorprendido
πύλη,-ης ( ἡ): puerta μαχόμαι: luchar
σῖτος ( ὁ): comida ἔρχομαι: ir
σκότος (ὁ): oscuridad ἀνοίγω: abrir
ἀνάγκη ( ἡ): necesidad εἰσελαύνω: introduir, meter
ψόφος (ὁ): ruido κλείω: cerrar
πούς, ποδός (ὁ): pie ἕπομαι: ( + dativo) seguir a
( genitivo plural ποδῶν ) ἡγέομαι: (+ dativo) llevar a,
πνεῦμα,-ατος ( τό): respiración conducir a
κεφαλή ( ἡ): cabeza προχωρέω: acercarse
στῆθος, -ους ( τό): pecho πορευόμαι: caminar, ir
γῆ (ἡ): tierra, suelo τρέπομαι:
μοχλός ( ὁ): διώκω: perseguir
βρυχάομαι: mugir
ὀσφραίνομαι: oler
ὁρμάω: abalanzarse
λαμβάνω: coger
τύπτω: golpear
κλάζω: chillar
καταπίπτω: caer a
χαίρω: alegrarse
φασίν: “dicen” ( 3ªpers. pl de
UNIDAD 8
φημί)
τιμάω: honrar, venerar
ἀγνοέω: desconocer
διακοπτω:
ἐξέρχομαι: salir
ἀποπλέω: zarpar,
marchar navegando
περαίνω: acabar
ἐθέλω: querer
εἰπεῖν: “decir” (infinitivo
de λέγω)