Bulong ng Salagimsim

Introduction:

Basilio: TAMA NA!!

Simoun: Bakit? Anong nangyayari ha?! Akala ko ba maaasahan kita?

akala ko ba kaibigan kita? Hindi ba’t nangako ka na
tutulungan mo ko? Ha?

Basilio: Tama na! Hindi ito tama, hindi ikaw iyan! Hindi ikaw ang
dating kaibigang nakilala ko!

Simoun: Maghiganti ka!!

Ibarra: Huwag! Maawa ka aking kaibigan! Pakinggan moa ng sinasabi

ng iyong puso, huwag kang making sakanya!

Basilio: Tama na… manahimik ka hindi hindiiii!!

*bang*

Simoun&Ibarra: Ako pa rin ito, ang iyong kaibigan.

(insert intro music… bed… fade out…)

HUM:

Ben Zayb: Yaman din lamang na tayo-tayo lang ang naririto at wala
namang mga Indiyo ang madaling lokohin. Nais ko
lamang ibahagi ang aking naisulat sa inyo at sa ating
bayan. Kilala rin ako bilang ako lamang ang taong may utak o
di kaya ay taong nag-iisip.
Don Custodio: Napakarami ko nang naiambag sa lipunang ito. Ni isa sa inyo
wala man lang ginawa para pasalamatan ako?! Marami
na akong nagawa, kaya dapat ako ang pinupuri ninyong
lahat! Ginawa ko ang lahat para maayos ang mga
problema sa Pilipinas upang maging maayos at
ligtas sa kapahamakan.

Padre Irene: Mga babae ko! Huwag kayong mag-ingay sapagkat ang
katumbas ng iyong pag-ungkat sa aking pangalan ang
siyang aking magiging kamatayan.

Padre Camorra: Mga kababaihan ang solusyon sa lahat. Naggagandahang

kababaihan. Ohhh ANONG GANDA! Anong ganda! Ay,
tignan mo nga naman, at nobyo pala niya ay ang
estudyanteng nakagalit ko. Pasalamat siya at hindi
siya tagaroon sa amin.

Juli: Nakaranas kami nang pang-aapi at pang-aabuso, ako’y

nasasaktan at naaawa para sa aking ama at lolo.
Gagawin ko ang lahat ng aking makakaya makahaon lang sa
hirap at mailayo sa kapahamakan ang aking pamilya.
Hindi ako titigil at magsasawang maghihintay kay Basilio.

Paulita Gomez:

Donya Victorina: Jusmiyo! Kay babaho at nakakadiri naman ang mga indiyong
ito. Pakalat-kalat na parang mga basura! Hay! Mga
puthang inang hampaslupa! Akala niyo kung sino kayong
napakayaman para humarang sa aming dinaraanan! Eh
mga Innnddiiyyoo lang naman kayo na mas mahirap pa kesa sa
daga! Pwe!

Hermana: Mayaman ako. Likas iyan sa aking pagkatao. Halika nga rito at
babayaran ko ang utang mo! Ngunit, kailangan mo
munang manilbihan sa akin. Ayoko ng maarte, ayoko ng
mapili. Hoy! Ikaw Juli! Ayusin mo yang pagtatrabaho mo kung
ayaw mong ilayo kita kay Basilio! Ke babaeng tao, di marunong
magdasal leche!

Isagani: Ganito pala ang pakiramdam nang masaktan at maiwan. Hindi

ko akalain na sa isang andali ko lang mararanasan at
mararamdaman ang kaligayahan. Paulita, bakit
siya pa? kung asan ka man ngayon sana masaya ka, mahal
na mahal kita at handa akong isakripisyo ang kasiyahan ko
para lamang sayo. Mahirap man pero kakayanin ko, Paulita,
mahal kita at wala ng iba.

Juanito:

Basilio: Layuan mo ako Simoun. Sinabi ko na ngang ayaw kong

kumampi dahil hindi kailanman maibabalik pa ang
bangkay ng aking ina. Paghihiganti? Iyan ba ang gusto mo?
Kahit kailanman hindi iyan masusuklian ang kabuuan ng aking
puso. Masaya na ako sa buhay kong ito. Ilang buwan na lang
at magiging ganap na doctor na ako. Ilang paghihintay na lang
at pakakasalan ko na si Juli.
Ibarra: Nakilala niyo na ako noong una palang. Ako, oo, ako si
Crisostomo Ibarra. Nagbabalik bilang si Simoun. Hindi ko
akalain na sa loob ng labintatlong taon ay
magbabago ang aking pagkatao, narito ako ngayon hindi
upang maghiganti kundi gabayan si Simoun at hindi kailanman
ako umalis. Tandaan ninyo, nasa loob parin ako ni
Simoun, bumubulong.

Simoun: Ang ibig ko lang na mangyari sa ating lipunan ay ang magdusa

ang mga mapang-api at mabigyan ng katarungan ang
mga namatay! Hindi ako titigil hanggat hindi koi yon
makakamit. Hinding-hindi ako titigil!

Ako’y nagbabalik, mabalasik, walang kasinlupit.

Batang Basilio:

Sinang:

Sisa:

HUM: Sa ibabaw makikita, ang mga taong may kaya

Sa kubyerta makikita, bahaging nagkaiba

Sa Maynila tutungo, doon makikita

Sa kubyerta patungo sa Laguna

Aaaahh aahh aahh aahh!!