ΑΡΙ΢ΣΟΣΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙ΢ΣΗΜΙΟ ΘΕ΢΢ΑΛΟΝΙΚΗ΢

Σ.Ε.Υ.Α.Α. ΢ΕΡΡΨΝ

΢ΗΜΕΙΨ΢ΕΙ΢
ΠΑΛΗ΢

ΜΗΣΡΟΠΟΤΛΟΤ ΝΕΡΑΝΣΖΗ

ΚΑΘΗΓΗΣΗ ΥΤ΢ΙΚΗ΢ ΑΓΨΓΗ΢

΢ΕΡΡΕ΢ 2009
 Αφιερώνεται ςτουσ Ϊλληνεσ παλαιςτϋσ,

που με τον ιδρώτα τουσ πότιςαν τισ παλαύςτρεσ

και διατόρηςαν τον ελληνικό πολιτιςμό

του «ευ αγωνύζεςθαι» και τησ επύτευξησ του καλλύτερου.

-2-
Περιεχόμενα
ΠΡΟΛΟΓΟ΢ .................................................................................................................. - 5 -

ΜΕΡΟ΢ Ω
1. Ι ΢ Σ Ο Ρ Ι Α ................................................................................................................ - 6 -

Ι. ΚΑΣΑΓΨΓΗ ΣΗ΢ ΠΑΛΗ΢.............................................................................................. - 6 -

ΙΙ. Η ΠΑΛΗ ΢ΣΗΝ ΑΡΦΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ .............................................................................. - 7 -
ΙΙΙ Η ΠΑΛΗ ΢ΣΗ ΡΨΜΑΙΚΗ ΕΠΟΦΗ ΢ΣΟ ΜΕ΢ΑΙΨΝΑ ΚΑΙ ΢ΣΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗ΢Η - 10
-
IV. Η ΠΑΛΗ ΢ΣΗ ΒΤΖΑΝΣΙΝΗ ΕΠΟΦΗ ΚΑΙ ΢ΣΗΝ ΣΟΤΡΚΟΚΡΑΣΙΑ...................... - 11 -
V. Η ΠΑΛΗ ΢ΣΗ ΢ΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΦΗ .......................................................................... - 12 -
2. Η ΘΕ΢Η ΣΗ΢ ΠΑΛΗ΢ ΢ΣΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΢Τ΢ΣΗΜΑ ΥΤ΢ΙΚΗ΢ ΑΓΨΓΗ΢ ........... - 18 -

Ι. ΣΑ ΕΙΔΗ ΣΗ΢ ΠΑΛΗ΢ .................................................................................................. - 18 -

3. ΠΕΡΙΛΗΧΗ ΚΑΝΟΝΙ΢ΜΨΝ ............................................................................... - 20 -

ΙΙΙ. ΢ΗΜΕΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΨΝ ΚΑΙ ΛΑΒΨΝ .........................................................................- 25 -

IV. ΑΓΨΝΑ΢ .......................................................................................................................- 27 -
V. ΑΠΑΓΟΡΕΤ΢ΕΙ΢ ΚΑΙ ΑΝΣΙΚΑΝΟΝΙΚΕ΢ ΛΑΒΕ΢ ................................................... - 28 -
4.ΟΡΟΛΟΓΙΑ ............................................................................................................... - 29 -

ΣΑΞΙΝΟΜΗ΢Η ................................................................................................................ - 29 -
ΟΡΙ΢ΜΟΙ ΚΑΙ ΟΡΟΙ ΢ΣΗΝ ΠΑΛΗ ................................................................................ - 32 -
5.ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΡΦΑΡΙΨΝ ΢ΣΗΝ ΠΑΛΗ ........................................................................ - 34 -

-3-
ΜΕΡΟ΢ Β΄
1. ΢ΣΟΙΦΕΙΑ ΣΕΦΝΙΚΗ΢ ............................................................................................. - 36 -

Ι. ΘΕ΢ΕΙ΢ .......................................................................................................................... - 36 -
ΙΙ. ΜΕΣΑΚΙΝΗ΢ΕΙ΢ ......................................................................................................... - 38 -
ΙΙΙ. ΒΑ΢ΙΚΑ ΔΕ΢ΙΜΑΣΑ .................................................................................................. - 40 -
2.ΕΙΔΙΚΕ΢ Α΢ΚΗ΢ΕΙ΢ ................................................................................................. - 47 -

Ι. Α΢ΚΗ΢ΕΙ΢ ΟΜΑΛΨΝ ΠΣΨ΢ΕΨΝ ............................................................................. - 47 -

ΙΙ. Α΢ΚΗ΢ΕΙ΢ ΠΑΛΑΙ΢ΣΙΚΗ΢ ΓΕΥΤΡΑ΢ ΚΑΙ ΕΝΔΤΝΑΜΨ΢Η΢ ΑΤΦΕΝΑ .............. - 48 -
ΙΙΙ. Α΢ΚΗ΢ΕΙ΢ ΜΕ ΢ΤΝΑ΢ΚΟΤΜΕΝΟ ......................................................................... - 50 -
3.ΠΑΙΦΝΙΔΙΑ ΠΑΛΗ΢ ................................................................................................. - 55 -

Ι. ΑΓΓΙΓΜΑΣΑ .................................................................................................................. - 56 -
ΙΙ. ΜΠΛΟΚΑΡΙ΢ΜΑΣΑ ΜΕ ΔΕ΢ΙΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟΥΤΓΗ ................................................ - 56 -
ΙΙΙ. ΕΠΙΘΕΣΙΚΑ ΔΕ΢ΙΜΑΣΑ ............................................................................................- 57 -
IV. ΔΙΕΚΔΙΚH΢ΕΙ΢ ΘE΢ΕΨΝ......................................................................................... - 58 -
V. ΑΠΛΕ΢ ΜΟΡΥΕ΢ ΠΑΛΗ΢ ......................................................................................... - 60 -
4.ΒΑ΢ΙΚΕ΢ ΣΕΦΝΙΚΟΣΑΚΣΙΚΕ΢ ΕΝΕΡΓΕΙΕ΢ ............................................................ - 64 -

I. ΟΡΘΙΑ ΘΕ΢Η ............................................................................................................... - 64 -

II. ΚΑΣΨ ΘΕ΢Η................................................................................................................ - 64 -
Π Η Γ Ε ΢ ..................................................................................................................... - 66 -

-4-
ΠΡΟΛΟΓΟ΢

Η εργαςύα αυτό προϋρχεται από την προςπϊθεια να μεταφϋρω

ςτουσ φοιτητϋσ του Σ.Ε.Υ.Α.Α., γνώςεισ για την Θεωρύα και την πρϊξη
που αφορούν το ϊθλημα τησ πϊλησ.

΢τη χώρα μασ η πϊλη λϋγεται το «ϊθλημα των Ολυμπιονικών».

Σουσ νεότερουσ χρόνουσ οι ‘Έλληνεσ παλαιςτϋσ με δύςκολεσ

ςυνθόκεσ χϊριςαν ςτην χώρα μασ πολλϋσ Ολυμπιακϋσ διακρύςεισ. Εύναι
απαραύτητο ςτα επόμενα χρόνια να διδϊςκεται η πϊλη ςτα ςχολεύα γιατύ
οι καιρού ϋδειξαν ότι ταιριϊζει ςτην ιδιοςυγκραςύα του ‘Έλληνα και βοηθϊ
ςτην ολοκλόρωςη τησ προςωπικότητϊσ του. Πιςτεύω οι ςημειώςεισ
αυτϋσ να βοηθόςουν τουσ μϋλλοντεσ καθηγητϋσ Υυςικόσ αγωγόσ και να
τουσ φϋρουν πιο κοντϊ ςτο Εθνικό μασ ϊθλημα.

-5-
ΜΕΡΟ΢ Ά

1. Ι ΢ Σ Ο Ρ Ι Α

Ι. ΚΑΣΑΓΨΓΗ ΣΗ΢ ΠΑΛΗ΢

Η πϊλη εύναι παλιϊ όςο και ο ϊνθρωποσ, πρωτοεμφανύςτηκε και

καθιερώθηκε ακόμη ςτουσ προώςτορικούσ χρόνουσ εξυπηρετώντασ κυρύωσ
κοινωνικϋσ, αλλϊ και αντικειμενικϋσ ανϊγκεσ, όπωσ η επιβύωςη, η εξαςφϊλιςη
τροφόσ, η αυτοϊμυνα και η επιβολό. Καταξύωνε τον ιςχυρό, τον ικανό να
παλϋψει, να επιβληθεύ ςε φύςη και ανθρώπουσ.

Οι ρύζεσ τησ πϊλησ βρύςκονται ςτουσ αρχαύουσ μύθουσ και ςτισ

παραδόςεισ των λαών. Η πϊλη μ’ ϋνα ραβδύ ό ςπαθύ που ςυνόθωσ κατϋληγε
ςτο θϊνατο ενόσ ζώου ό ενόσ ςυναγωνιςτό αποτελεύ μια από τισ πρωτόγονεσ
μορφϋσ πϊλησ.

Καθώσ βελτιωνόταν οι ςυνθόκεσ τησ ζωόσ του ανθρώπου η πϊλη ϋγινε

μϋςο ψυχαγωγύασ και ςυγχρόνωσ ϋνα ςτοιχεύο πολιτιςμού. Ση ςυναντϊμε ςτουσ
αρχαύουσ λαούσ, Αςςύριουσ, Ινδούσ, Κινϋζουσ, ςτουσ Υούνικεσ, ςτουσ
Αιγυπτύουσ κ.ϊ. Η παλιότερη απεικόνιςη και ϋνδειξη πϊλησ ςυναντϊται ςτο
Ιρϊκ το 2.600 π.χ. και αναπαριςτϊνει ϋνα ζευγϊρι ανδρών ςε ςτϊςη πϊλησ.
Κατϊ την 5η δυναςτεύα τησ παλιϊσ Αιγύπτου (2.470—2.320 π.χ.) βρϋθηκε
τοιχογραφύα που παρουςιϊζει ϋξι (6) ζευγϊρια πϊλησ νϋων. ΢τη ΢ελϋντα τησ
Αιγύπτου ςτον τϊφο του Μπενύ Φαςϊν (2.000—1.800 π.χ.) υπϊρχουν
απεικονιςμϋνεσ λαβϋσ (400 ζευγϊρια ιταλαιςτών).

Ο μεγϊλοσ ποιητόσ τησ Περςύασ FIRDUSI HEKIM AMPOULIKASSIM

(932 π.χ.) αναφϋρει ςε πούημϊ του την υψηλό επύδοςη των προγόνων του ςτο
ϊθλημα τησ πϊλησ. (1)

Αλλϊ και ςτον αρχαύο Ελληνικό χώρο εύναι πολλϋσ οι μαρτυρύεσ για την
ύπαρξη τησ πϊλησ. Ο Ευϊγγελοσ Παυλύνησ μασ αναφϋρει «όςον αρχαύον
αγώνιςμα εύναι ο δρόμοσ, ϊλλο τόςο εύναι και η πϊλη. Ίςωσ μϊλιςτα επειδό
δι’αυτόν ο ςύντροφοσ εύναι απαραύτητοσ, ενώ δια τον δρόμον δεν εύναι, δύναται
θεωρηθεύ ότι η πϊλη εύναι αρχαιοτϋρα και του δρόμου, ότι εύναι η πρώτη παιδιϊ
η οπούα εξελύχθη ςε αγώνιςμα». (2)

-6-
 Βϋβαια οι αρχαύοι λαού ανϋπτυξαν την πϊλη με κανονιςμούσ που
προςαρμόζονταν ςτην ιδιοςυγκραςύα και ςτισ ςυνθόκεσ τησ ζωόσ τουσ. Βόρειοι
λαού, όπωσ ΢λϊβοι, ΢κανδιναβού, Γερμανού, Γαλϊτϋσ, Κϋλτεσ, Γεωργιανού κ.ϊ.
λόγω τησ ςωματώδουσ καταςκευόσ τουσ καλλιϋργηςαν εύδη πϊλησ με λαβϋσ
και. αςχολόθηκαν με δεςύματα τησ μϋςησ. Υιλοπόλεμοι πϊλι λαού, όπωσ οι
Μογγόλοι, οι Σϊταροι, οι Σανζανού, ςι Κοζϊκοι, ανϋπτυξαν την ϋφιππη πϊλη.
(«ΒΟΚΗ» ονομϊζεται η μογγολικό πϊλη ενώ Sais εύναι η Κοζακικό πϊλη
κ.λ.π.).

Άλλοι λαού, όπωσ Ιϊπωνεσ, Κορεϊτεσ, Κινϋζοι, αςχολόθηκαν με ςτυλ

που ωσ χαρκτηριςτικϊ τουσ εύχαν την ταχύτητα και την (πολλϋσ φορϋσ υψηλό)
τεχνικό. (3)

΢τουσ πολιτιςμούσ των αρχαύων Ελλόνων και των Αρχαύων Αιγυπτύων η

πϊλη παύρνει αθλητικό προςανατολιςμό. ΢τισ τοιχογραφύεσ τησ Αρχαύασ
Αιγύπτου μπορεύ να δει κανεύσ τη διεξαγωγό αγώνων με θεατϋσ διαιτητϋσ και με
ςυμμετοχό και ϊλλων εθνών. Αυτϋσ εύναι οι πρώτεσ μαρτυρύεσ αγώνων πϊλησ
ςτα πλαύςια του αθλητιςμού.

(1) Ιςτορύα Βαρϋων Αγωνιςμϊτων Ζακ Καριωτϊκησ Αθόνα 1975.

(2) Ιςτορύα τησ γυμναςτικόσ. Ευϊγγελου Παυλύνη (ςελ.51)
(3) RAJKO PETROV(΢εμινϊριο προπονητών πϊλησ 1980)

ΙΙ. Η ΠΑΛΗ ΢ΣΗΝ ΑΡΦΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

΢ύμφωνα με το διϊςημο Γϊλλο αθλητικογρϊφο και ςυγγραφϋα

GASTON MAYER: «πουθενϊ δεν μπορούμε να βρούμε ύχνοσ αθλητικόσ
παιδαγωγικόσ αντύληψησ πριν γεννηθεύ ςτην αρχαύα Ελλϊδα η θρηςκεύα τησ
ϊθληςησ».(4)

Μια από τισ πιο παλιϋσ αναφορϋσ για το ϊθλημα εύναι εκεύνη του
Πινδϊρου, που ςτον Επύνικο του Ολυμπιονύκη παλαιςτό Εφϊρμοςτου (νικητό
ςτην κατηγορύα ανδρών κατϊ την 78η Ολυμπιϊδα 468 π.χ.) αναφϋρει: «ανόρ
ούτοσ και θεύαν τινα μούραν και βραχύονασ ςτιβαρούσ ϋχει και όλο το ςώμα
εύπλαςτον και το βλϋμμα πλόρεσ τόλμησ και ανδρεύασ».

Ο Πλϊτωνασ μαθητόσ του ΢ωκρϊτη όταν ςτα νιϊτα του παλαιςτόσ,

όπωσ και ο ΢ωκρϊτησ. Άλλωςτε το όνομα «Πλϊτων» του εδόθη επειδό εύχε

-7-
πλατεύσ ώμουσ λόγω τησ ςυςτηματικόσ προπόνηςησ ςτην πϊλη. 4) ΢την
αρχαύα Ελληνικό κοινωνύα δόθηκε μεγϊλη ςημαςύα ςτην ϊθληςη.

Ωσ μϋςο διαπαιδαγώγηςησ ο αθλητιςμόσ βοηθούςε ςτην ολοκλόρωςη

του πολύτη. Η πϊλη αποτελούςε ϋνα απ’ τα ςημαντικότερα αθλόματα των
αρχαύων Ελλόνων και ϋδωςε το όνομϊ τησ ςτο αρχαύο Ελληνικό γυμναςτόριο,
που ονομαζόταν «παλαύςτρα». Η παλαύςτρα όταν χώροσ διαπαιδαγώγηςησ των
νϋων. ΢υγχρόνωσ όταν το πρώτο ςχολεύο για την ηλικύα των 7 χρόνων. (5).Εκεύ
τα μικρϊ παιδιϊ αςχολούνταν με αθλόματα, όπωσ η πϊλη, ο δρόμοσ, το ϊλμα,
αλλϊ μϊθαιναν ακόμη μουςικό και γραμματικό.

Οι αρχαύοι Έλληνεσ πύςτευαν ότι την πϊλη την δύδαξαν ςτουσ

ανθρώπουσ οι θεού του Ολύμπου. Μϊλιςτα ο Απολλόδωροσ μασ αναφϋρει ότι
την πϊλη τη δύδαξε ςτουσ ανθρώπουσ η κόρη του Ερμό η Παλαύςτρα. Κατϊ τον
Παυςανύα πρώτοσ ο Θηςϋασ καθόριςε κανόνεσ ςτην πϊλη και ανϋπτυξε την
τεχνικό. Εύναι ο πρώτοσ που δημιούργηςε ςχολό πϊλησ, την «παλαύςτρα 11».
Κατϊ τον Υιλόςτρατο την πϊλη τη δύδαξε ο Θεόσ Ερμόσ.

Ο Πλούταρχοσ πϊλι, αναφερόμενοσ ςτο αγώνιςμα τησ πϊλησ, τη

χαρακτηρύζει ςαν το πιο τεχνικό αγώνιςμα που απαιτεύ εξυπνϊδα και πονηριϊ,
όςο κανϋνα ϊλλο και ϊλλοι όμωσ πολλού ςυγγραφεύσ μασ αναφϋρουν για
φημιςμϋνουσ αγώνεσ τησ εποχόσ τουσ. Έτςι και ο Παυςανύασ μασ αναφϋρει για
το Θηςϋα που νύκηςε και εφόνευςε τον Κερκύονα, ο Πύνδαροσ μασ αφηγεύται
για τον Ηρακλό που νύκηςε το γύγαντα Ανταύο, ο Όμηροσ ακόμη μασ αναφϋρει
ςτην Ιλιϊδα τον αγώνα πϊλησ μεταξύ του Οδυςςϋα και του Αύαντα.

Διαςώθηκαν επύςησ πολλϊ αγϊλματα και αγγεύα με παραςτϊςεισ πϊλησ

που βεβαιώνουν την ύπαρξη του αθλόματοσ αυτού ςτην Αρχαύα Ελλϊδα. Ο
μεγϊλοσ αριθμόσ αυτών των ευρημϊτων μασ οδηγεύ ςτο ςυμπϋραςμα ότι η
πϊλη ϋπαιξε μεγϊλο ρόλο ςτον πολιτιςμό των Αρχαύων Ελλόνων.

΢την αρχαύα Ελλϊδα την πϊλη την ονόμαζαν «παλαιμοςύνη» και

«καταβλητικό». Μεγϊλη ανϊπτυξη πόρε το ϊθλημα όταν ςυμπεριλόφθηκε ςτα
Ολυμπιακϊ αγωνύςματα κατϊ την 18η Ολυμπιϊδα (708 π.χ.). ΢την ύδια την
Ολυμπιϊδα για πρώτη φορϊ καθιερώνεται ωσ ολυμπιακό αγώνιςμα και το
πϋνταθλο. Ένα από τα αγωνύςματα του πεντϊθλου εύναι και η πϊλη. ΢την 37η
Ολυμπιϊδα (632 π.χ.) γύνεται για πρώτη φορϊ πϊλη παύδων. Υημιςμϋνοι
ολυμπιονύκεσ τησ αρχαύασ Ελλϊδασ εύναι ο Μύλων ο Κροτωνιϊτησ, ο
Ιπποςθϋνησ ο Λακεδαιμόνιοσ, οι οπούοι νύκηςαν μια φορϊ ςτην πϊλη παύδων
και πϋντε φορϋσ ςτην πϊλη ανδρών. Ακόμη ϊλλοσ ςημαντικόσ παλαιςτόσ όταν
-8-
ο Ετοιμοκλόσ ο Λακεδαιμόνιοσ, που νύκηςε μύα φορϊ ςτην πϊλη παύδων και
τϋςςερεισ φορϋσ ςτην πϊλη ανδρών.

΢τα χρόνια αυτϊ υπόρχε διαχωριςμόσ ςτο αγώνιςμα τησ πϊλησ με βϊςη
την ηλικύα των αθλητών «πϊλη ανδρών» και πϊλη «παύδων», αλλϊ δεν υπόρχε
διαχωριςμόσ μεταξύ κατηγοριών βϊρουσ με αποτϋλεςμα να υπεριςχύουν τισ
περιςςότερεσ φορϋσ παλαιςτϋσ με πολλϊ κιλϊ, χωρύσ βϋβαια αυτό να αποτελεύ
κανόνα.

Η πϊλη του πεντϊθλου όταν πιο γρόγορη και θεαματικό γιατύ οι αθλητϋσ
του πεντϊθλου όταν πιο επιδϋξιοι και με ποικύλεσ ικανότητεσ.

Τπόρχαν όμωσ κανόνεσ διεξαγωγόσ του παιχνιδιού, οι οπούοι όταν

θεςμοθετημϋνοι με νόμουσ. Ο πρώτοσ νομοθϋτησ τησ πϊλησ όταν ο
Ορύκαδρμοσ από τη ΢ικελύα. ΢την Αρχαύα Ελλϊδα αναπτύχθηκαν 3 εύδη πϊλησ:

1) Η ορθοπϊλη ό «τριαγμόσ»

2) Η αύνδηςισ ό «κύλιςισ» και

3) «ο Ακροχειριςμόσ». (΢ημ. το “παγκρϊτειο” εύναι κρϊμα πϊλησ και

πυγμαχύασ.)

4) Ιςτορύα βαρϋων αγωνιςμϊτων Ζακ Καριωτϊκησ Αθόνα 1975.(ςελ.14)

5) Ελληνικό Κόςμο (΢ωτόρησ Γιατςόσ) Θες/νΙκη 1985 (ςελ.63).

1. Η «Ορθοπϊλη» η «τριαγμόσ».

Σο εύδοσ αυτό τησ πϊλησ όταν το πιό αγαπητό ςτουσ ‘Ελληνεσ και για
τον λόγο αυτό καθιερώθηκε ς’όλουσ τουσ αγώνεσ.

Η λϋξη «τριαγμόσ» προϋρχεται από το ρόμα «τριϊζω» που ςημαύνει

ρύχνω τον αντύπαλο τρεισ φορϋσ ςτο ϋδαφοσ.

Αυτόσ όταν και ο ςκοπόσ τησ «ορθοπϊλησ». ‘Οποιοσ δηλαδό κατϊφερνε

να ρύξει κϊτω τρεύσ φορϋσ τον αντύπαλό του, ανακηρύςςονταν νικητόσ. Εϊν
κϊποιοσ αντύπαλοσ όταν αςυναγώνιςτοσ οι ϊλλοι παλαιςτϋσ που δόλωναν
ςυμμετοχό, αποςύρονταν από τουσ αγώνεσ. Σότε ϋλεγαν ότι ο παλαιςτόσ
κϋρδιςε «ακονιτύ» δηλαδό χωρύσ να ςκονιςθεύ. Οι ‘Ελληνεσ εκτιμούςαν πολύ
-9-
αυτόν την νύκη. Επύςησ κϊποιοσ τταλαιςτόσ μπορούςε ν’ανακηρυχθεύ νικητόσ,
αν ανϊγκαζε τον αντύπαλό του “να αγορεύςει”, δηλαδό να εγκαταλεύψει τον
αγώνα, να μην μπορεύ να ςυνεχύςει.

2) «Αλύνδηςισ» ό «Κύλιςισ»

Σο εύδοσ αυτό δε ςυμπεριλαμβϊνονταν αγώνεσ. Η πϊλη ςυνεχύζονταν και

ςτην κϊτω Θϋςη. ‘Ηταν πολύ ωφϋλιμο για προπόνηςη και Σο χρηςιμοποιούςαν
ςτα γυμναςτόρια. Κανϋνα παλαιό κεύμενο δε μασ δύνει ςτοιχεύα για το πωσ
ανακηρύςςονταν ο νικητησ.

Η πιο πιθανό εκδοχό εύναι “να αγορεύςη” ο ϋνασ απ’τουσ δύο αθλητϋσ.

3) «Ακροχειριςμόσ»

Φαρακτηριςτικό του «ακροχειριςμού» όταν ότι οι παλαιςτϋσ

χρηςιμοποιούςαν τα δϊκτυλα των χεριών τουσ για να πετύχουν δεςύματα ςτα
δϊκτυλα του αντιπϊλου, με ςκοπό να τον ρύξουν κϊτω ό να τον αναγκϊςουν να
«αγορεύςη», εγκαταλεύψει τον αγώνα. Σο εύδοσ αυτό δεν όταν πολύ
διαδεδομϋνο.

ΙΙΙ Η ΠΑΛΗ ΢ΣΗ ΡΨΜΑΙΚΗ ΕΠΟΦΗ ΢ΣΟ ΜΕ΢ΑΙΨΝΑ ΚΑΙ

΢ΣΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗ΢Η

Οι Ρωμαύοι θαύμαζαν τον πολιτιςμό των Ελλόνων, την οργϊνωςη των

αθλητικών αγώνων και το αγωνιςτικό πνεύμα τουσ, αλλϊ όπωσ και οι Πϋρςεσ
παλαιότερα, δεν κατϊλαβαν την ωφϋλεια, το ςκοπό και το χαρακτόρα τησ
ϊθληςησ των αρχαύων Ελλόνων. Έτςι διαφοροπούηςαν την πϊλη πϊνω ςτην
δικό τουσ φιλοςοφύα: «κατϊκτηςη, ϊρτοσ και θϋαμα». Σην χρηςιμοπούηςαν
κυρύωσ για ςτρατιωτικούσ ςκοπούσ.

΢την αρχαύα Ελλϊδα οι παλαιςτϋσ όταν πολύπλευρα μορφωμϋνοι

ϊνθρωποι ενώ ςτη Ρωμαώκό εποχό γύνονταν επαγγελματύεσ και ϋδιναν
επιδεύξεισ για να κερδύςουν το ψωμύ τουσ. ΢τη Ρωμαώκό εποχό αγώνεσ με τη
μορφό των Ολυμπιακών αγώνων γύνονταν ςε διϊφορα μϋρη τησ Ελλϊδασ με τη
ςυμμετοχό όμωσ και των Ρωμαύων.

- 10 -
 ΢την Αντιόχεια από το 160 π.χ. μϋχρι το 521 μ.χ. διεξϊγονταν Ολυμπιακού
αγώνεσ του Βυζαντύου, ώςπου τουσ ςταμϊτηςε ο αυτοκρϊτορασ Ιουςτύνοσ ο Β΄.
΢’ αυτούσ τουσ αγώνεσ γύνονταν κυρύωσ γυμνικϊ αγωνύςματα όπωσ δρόμοσ,
πϊλη κλπ.(6).

Από την αρχαύα Ελλϊδα μϋςω Ιταλύασ η πϊλη διαδόθηκε ςτη Γαλλύα. Οι
Κϋλτεσ, λαόσ τησ Βόρειασ Γαλλύασ, βοόθηςαν πολύ ςτη διϊδοςη τησ ς’
ολόκληρη την Ευρώπη.

΢το Μεςαύωνα, ιδιαύτερα απ’ τουσ ιππότεσ, η πϊλη γύνεται επϋκταςη τησ
ξιφαςκύασ και χρηςιμοποιεύται για ςτρατιωτικούσ ςκοπούσ.

΢την Αναγϋννηςη εκτιμόθηκε ιδιαύτερα από τουσ φιλϊνθρωπουσ η

ςωματικό ϊςκηςη. ΢τα προγρϊμματα εκπαύδευςησ που κατϊρτιζαν
ςυμπεριλαμβϊνονταν και η πϊλη ωσ μϋςο διαπαιδαγώγηςησ.

Σην εποχό αυτό υπόρχε μεγϊλη επύδραςη απο τα αρχαύα ελληνικϊ

κεύμενα. Και όπωσ εύναι γνωςτό η πϊλη όταν βαςικό μϋςο διαπαιδαγώγιςησ
ςτην αρχαύα Ελλϊδα. Σο πρώτο βιβλύο πϊλησ με τύτλο «Η τϋχνη τησ πϊλησ»
του FABIAN VON ANERSWALD τυπώνεται το 1539 μ.χ. και παρουςιϊζει
κυρύωσ την πρακτικό ωφϋλεια τησ πϊλησ. Αργότερα το αγώνιςμα τησ πϊλησ
ςυμπεριλόφθηκε ςτα προγρϊμματα ϊθληςησ πολλών χωρών.

(6) Ειςαγωγό ςτην Ιςτορύα τησ Υυςικόσ Αγωγόσ ςτον Ελληνικό Κόςμο (΢
Γιϊτςησ) Θες/νΙκη 1985 (΢ελ. 125)

IV. Η ΠΑΛΗ ΢ΣΗ ΒΤΖΑΝΣΙΝΗ ΕΠΟΦΗ ΚΑΙ ΢ΣΗΝ

ΣΟΤΡΚΟΚΡΑΣΙΑ

Οι Ολυμπιακού αγώνεσ διατηρόθηκαν μϋχρι το 521 μ.χ. Σην χρονολογύα

αυτό τουσ κατόργηςε ο Ιουςτύνοσ ο Β΄. ‘Ετςι χϊνονται ςι αγώνεσ πϊλησ με την
μορφό που τουσ ϋδωςαν οι αρχαύοι ‘Ελληνεσ. «Παρόλη όμωσ την επύςημη
πλϋον κατϊργηςη των θρηςκευτικών αγώνων (τησ αρχαύασ Ελλϊδασ) οι
Βυζαντινού δεν ϋπαψαν να γυμνϊζονται ςτα αγαπημϋνα τουσ αθλόματα,
τουλϊχιςτον από ςυνόθεια και όχι για ςκοπούσ θρηςκευτικούσ αλλϊ για
λόγουσ ψυχαγωγικούσ και παραδοςιακούσ, αφού ϋνασ λαόσ δεν εύναι εύκολο
να αλλϊζει βιώματα από τον ϋναν αιώνα ςτον ϊλλον. Σα αγωνύςματα αυτϊ

- 11 -
όταν: οι αρματοδρομύεσ ο δρόμοσ, η πϊλη, το ακόντιο, η ϊρςη αρών και ϊλλα».
(7)

Πολλϋσ οι αναφορϋσ των δημοτικών τραγουδιών ςτο πϊλεμα του Διγενό

Ακρύτα με το Φϊρο. ΄Ηταν ο μόνοσ αντύπαλοσ που υπορούςε να αντιμετωπύςει
ϋναν ανδρειωμϋνο.Η πϊλη δεν ϋλλειψε απ’το Βυζϊντιο.Άλλαξε μορφό
οργϊνωςησ των αγώνων. Οι αγώνεσ αυτού διατηρόθηκαν και ςτη
Σουρκοκρατύα. Έχουμε αναφορϋσ δημοτικών τραγουδιών που μασ βεβαιώνουν
για την ύπαρξη τησ πϊλησ.

«΢α θϋλησ πϊρε το ςπαθύ και παύρνω το δικό μου και πϊμε να παλϋψουμε ςε
μαρμαρϋνιο αλώνι”.

( PASSOW ΢ελ. 110)

«Ποιόσ ϋχει ςτόθοσ μϊρμαρο και χϋρια ςιδερϋνια να πϊμε να παλϋψουμε

ςε μαρμαρϋνια αλώνια».

( PASSOW ΢ελ. 370) (8)

V. Η ΠΑΛΗ ΢ΣΗ ΢ΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΦΗ

΢τα προηγούμενα κεφϊλαια εύδαμε ότι η πϊλη δεν ϋλειψε από καμιϊ
εποχό και ςυνόδευε πϊντα όλεσ τισ αθλητικϋσ εκδηλώςεισ του ανθρώπου.

Εύναι ϊθλημα δεμϋνο με την παγκόςμια ιςτορύα ς’ όλεσ τισ εποχϋσ, ϋνα
ϊθλημα που ςυνυπϊρχει με τον ϊνθρωπο. Με την πϊλη αςχολόθηκαν
επιφανεύσ ϊνδρεσ όπωσ ο ΢ωκρϊτησ, ο Πλϊτωνασ, ο Αριςτοτϋλησ, ο
΢οφοκλόσ, ο Βούδασ, ο Μϊρκοσ Αντώνιοσ, ο ΢πϊρτακοσ, ο Βαςύλειοσ
Βουλγαροκτόνοσ, ο Πούςκιν, ο Λ.Σολςτόι, ο Α. Λύνκολν κλπ. (9)

Πϊνω από 200 εύδη παραδοςιακόσ πϊλησ, που διαμορφώθηκαν από

διϊφορουσ λαούσ και διαςώθηκαν μϋχρι ςόμερα, μασ βεβαιώνουν ότι η πϊλη
δεν ϋλειψε από καμιϊ κοινωνύα ανθρώπων. ΢την εποχό μασ εμφανύζεται
επύςημα ωσ Ολυμπιακό αγώνιςμα.

- 12 -
 (7) Ειςαγωγό ςτην Ιςτορύα τησ Υυςικόσ Αγωγόσ ςτον Ελληνικό κόςμο.
΢. Γιϊτςησ Θες/νΙκη 1985 (΢ελ. 130)

(8)Σα αγωνύςματα των κλεφταρματολών και η Εθνεγερςύα

Κ. Σςιϊντα Ιωϊννινα 1980 (ςελ. 43)

(9) R. PETROV , ΢. ΓΙΑΣ΢Η΢.

Η FILA (Διεθνόσ Ομοςπονδύα Πϊλησ) ιδρύθηκε το 1921. Διεξϊγονται

Εθνικϊ Ηπειρωτικϊ, Παγκόςμια κ.α. πρωταθλόματα. Η πϊλη όταν ϋνα από τα
αθλόματα τησ 1ησ νεώτερησ Ολυμπιϊδασ ςτην Αθόνα το 1896 και από τότε δεν
ϋλειψε από καμύα Ολυμπιϊδα.

Καθιερώθηκαν 2 εύδη πϊλησ για όλουσ τουσ διεθνεύσ αγώνεσ:

η «Ελληνορωμαώκό πϊλη» και η «Ελεύθερη πϊλη».

Ελληνορωμαώκό πϊλη

Όπωσ αναφϋραμε, με την υποδούλωςη τησ αρχαύασ Ελλϊδασ απ’τουσ

Ρωμαύουσ και η πϊλη δϋχθηκε τισ επιδρϊςεισ του πνεύματοσ των Ρωμαύων
(ϊρτοσ και θϋαμα). Διατηρόθηκαν πολλϊ ςτοιχεύα απ’την πϊλη των Αρχαύων
Ελλόνων προςαρμοςμϋνα ό τροποποιημϋνα ςύμφωνα με τισ αντιλόψεισ τησ
εποχόσ τουσ. Οι Κϋλτεσ, λαόσ τησ Βόρειασ Γαλλύασ, βοόΘηςε ςτην διϊδοςη
τησ πϊλησ και τον 18 αιώνα ςτη Γαλλύα ϋχουμε ϊνθηςη τησ επαγγελματικόσ
πϊλησ. Κϊτω απ’αυτϋσ τισ ςυνθόκεσ γεννόθηκε η «Ελληνορωμαώκό» δηλαδό η
πϊλη που ϋχει ςτοιχεύα τησ πϊλησ των Αρχαύων Ελλόνων και των Ρωμαύων απ’
όπου απορρϋει και το όνομϊ τησ.

Ένα καινούριο ςτοιχεύο που μπαύνει ςτουσ κανονιςμούσ εύναι να μη

χρηςιμοποιούνται τα πόδια και να μη πιϊνουν οι αθλητϋσ τα πόδια του
αντιπϊλου. (Σο εύδοσ αυτό δϋχτηκε πολλϋσ τροποποιόςεισ και εξελύξεισ ςτουσ
κανονιςμούσ μϋχρι ςόμερα. Σον τρόπο διεξαγωγόσ του αγώνα θα τον δούμε
ςτην ανϊπτυξη των κανονιςμών).

Ο τρόποσ αυτόσ τησ πϊλησ διαδόθηκε και ϋγινε δημοφιλϋσ ϊθλημα.

Άρχιςαν να διεξϊγονται αγώνεσ και μεταξύ πόλεων. Σο πρώτο πρωτϊθλημα
Ευρώπησ ϋγινε το 1898 ςτη Βιϋννη, και το πρώτο παγκόςμιο πρωτϊθλημα ϋγινε
το 1904 ςτη Βιϋννη πϊλι ςε 2 κατηγορύεσ. Η Ελληνορωμαώκό όπωσ αναφϋραμε

- 13 -
όταν ϋνα απ’ τα αγωνύςματα τησ Ολυμπιϊδασ ςτην Αθόνα το 1896. Σα ονόματα
των νικητών όταν: 1οσ Κϊρλ Έμαν (Γερμανύα), 2οσ Σςύτασ (Ελλϊδα), 3οσ
Φριςτοδούλου (Ελλϊδα).

Ελεύθερη πϊλη

Σον 18ο αιώνα ςε περιοχό τησ Αγγλύασ δημιουργόθηκε ϋνα εύδοσ πϊλησ,
που εύχε χαρακτηριςτικϊ δεςύματα απ ’τα πόδια και με τα πόδια. Σελικόσ
ςκοπόσ, όπωσ και ςτην Ελληνορωμαώκό όταν η τοποθϋτηςη του αντιπϊλου
ςτην πτώςη. Σο εύδοσ αυτό ονομϊςθηκε «ελεύθερη πϊλη».

Σο 190 αιώνα διαδόθηκε ςτην Αγγλύα και με την μετανϊςτευςη

μεταπόδηςε ςτη Βόρεια Αμερικό, όπου βρόκε απόχηςη ςτισ μϊζεσ των νϋων
κυρύωσ ωσ μϋςο διαςκϋδαςησ και φυςικόσ προετοιμαςύασ.

Σο 1904, ςτην 3η Ολυμπιϊδα που ϋγινε ςτην Αμερικό οι αγώνεσ πϊλησ

ϋγιναν ς’ αυτό το εύδοσ ςε επτϊ κατηγορύεσ και επύςημα ονομϊςθηκε πλϋον
«ελεύθερη πϊλη».

Μϋχρι την Ολυμπιϊδα τησ Αμβϋρςασ το 1920 όπου καθιερώθηκαν τα δύο

εύδη (Ελληνορωμαώκό - Ελεύθερη) ςτα προγρϊμματα των Ολυμπιϊδων
περιλαμβϊνονταν ϋνα απ’ τα δύο εύδη ανϊλογα με τη χώρα που διεξϊγονταν οι
αγώνεσ και το εύδοσ που όταν διαδεδομϋνο.

Έτςι ςτην Αγγλύα το 1908 ϋχουμε την Ελευθϋρα, ενώ ςτη ΢τοκχόλμη το
1912 την Ελληνορωμαώκό.

- 14 -
- 15 -
- 16 -
- 17 -
2.Η ΘΕ΢Η ΣΗ΢ ΠΑΛΗ΢ ΢ΣΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΢Τ΢ΣΗΜΑ
ΥΤ΢ΙΚΗ΢ ΑΓΨΓΗ΢
Γενικϊ

Σο ελληνικό ςύςτημα φυςικόσ αγωγόσ ϋχει τρεισ βαςικϋσ κατευθύνςεισ:

1) Μϋςο διαπαιδαγώγηςησ ( φυςικό αγωγό ςτα ςχολεύα )

2) Μαζικόσ Αθλητιςμόσ ( ευεξύα, υγεύα )

3) Πρωταθλητιςμόσ ( μϋγιςτη ατομικό επύτευξη )

Η πϊλη βρύςκεται ςόμερα και ςτισ τρεισ κατευθύνςεισ του ελληνικού

ςυςτόματοσ φυςικόσ αγωγόσ. Εύναι ϊθλημα δεμϋνο με την ιςτορύα του
ελληνιςμού από αρχαιοτϊτουσ χρόνουσ μϋχρι ςόμερα. Δεν υπϊρχει Έλληνασ
που ςτα παιδικϊ του χρόνια δεν πϊλεψε ςτισ γειτονιϋσ και ςτο ςχολεύο. Οι
διακρύςεισ των Ελλόνων Ολυμπιονικών ςτουσ ςύγχρονουσ Ολυμπιακούσ
αγώνεσ εύναι πολλϋσ. Τπϊρχουν αρκετού αθλητικού ςύλλογοι ςτον ελληνικό
χώρο που μπορεύ ϋνασ νϋοσ να αςχοληθεύ ςυςτηματικϊ με το ϊθλημα τησ
πϊλησ. Η ελληνικό ομοςπονδύα πϊλησ ιδρύθηκε το 1935, οργανώνει τοπικϊ και
πανελλόνια πρωταθλόματα και ςυμμετϋχει ςτισ διεθνεύσ διοργανώςεισ.

Ι. ΣΑ ΕΙΔΗ ΣΗ΢ ΠΑΛΗ΢

΢ε ηλικύεσ παύδων, εφόβων, ανδρών ςτον Ελληνικό χώρο μπορούμε να

ςυναντόςουμε ςόμερα τρύα εύδη πϊλησ:

1) την επαγγελματικό πϊλη

2) την παραδοςιακό πϊλη και

3) την εραςιτεχνικό (Ελληνορωμαώκό — ελεύθερη) πϊλη.

1) Επαγγελματικό πϊλη :

Αποτελεύ το λεγόμενο «κϊτσ» κατϊλοιπο τησ Ρωμαώκόσ εποχόσ καθώσ

όπωσ αναφϋραμε ςτη Ρωμαώκό εποχό η πϊλη όταν επαγγελματικό, οι
παλαιςτϋσ περιφϋρονταν και επιδύδονταν ςε επιδεύξεισ. ΢όμερα μπορούμε να
ςυναντόςουμε τϋτοιεσ επιδεύξεισ ςε κινηματογρϊφουσ, θϋατρα κ.λ.π. ΄Ομωσ

- 18 -
κανϋνα ρόλο δεν μπορεύ να παύξει ςτην Ελληνικό κοινωνύα το κατσ, εκτόσ απ’
το θϋαμα, καθώσ εύναι κατϊλοιπο τησ παρακμόσ τησ πϊλησ, χωρύσ κανϋνα
αθλητικό προςανατολιςμό. Έτςι οι επιδεύξεισ κϊτσ εύναι ελϊχιςτεσ και τεύνουν
να εξαφανιςτούν.

2) Παραδοςιακό πϊλη :

Μϋςα απ’την πορεύα τησ πϊλησ ςτο χρόνο, γεννόθηκε η παραδοςιακό

πϊλη ςτον Ελληνικό χώρο. Οι πιο εύρωςτοι νϋοι ενόσ χωριού με την ευκαιρύα
κϊποιασ θρηςκευτικόσ γιορτόσ, ενόσ πανηγυριού ό κϊποιου γϊμου, πϊλευαν.
Εύναι δηλαδό μιϊ μορφό αγώνα με τρόπο παραδοςιακό. Ο αγώνασ γύνεται με
τη ςυνοδεύα μουςικόσ, όπωσ ακριβώσ γινόταν και ςτην αρχαύα Ελλϊδα.
Με το εύδοσ αυτό αςχολόθηκαν οι κλϋφτεσ και οι αρματωλού ςτη
διϊρκεια τησ Σουρκοκρατύασ. Ακόμη μεγϊλη επύδραςη δϋχτηκε κατϊ την
Σουρκικό κατοχό από την τούρκικη πϊλη.

Οι παλαιςτϋσ παλαιότερα ςτη διϊρκεια του αγώνα φορούςαν ειδικό

δερμϊτινο παντελόνι. ΢όμερα ο αγώνασ γύνεται μ’ ϋνα απλό κοντό αθλητικό
παντελονϊκι ό ϋνα παλαιςτικό μαγιώ. Δεν υπϊρχουν κατηγορύεσ βϊρουσ αλλϊ
κατηγορύεσ ανϊλογα με την ικανότητα του κϊθε αθλητό. Οι κατηγορύεσ αυτϋσ
ονομϊζονται «1α (πρώτα)», «2α (δεύτερα)», «3α(τρύτα)» κ.λ.π. (΢τα «πρώτα»
ςυμμετϋχουν οι καλύτεροι).

Η παραδοςιακό πϊλη διατηρόθηκε μϋχρι ςόμερα κυρύωσ ςτη Βόρεια

Ελλϊδα και δϋχτηκε πολλϋσ επιρροϋσ από την ελεύθερη εραςιτεχνικό πϊλη. Οι
περιςςότεροι αθλητϋσ που αγωνύζονται ςόμερα ςτην τταραδοςιακό πϊλη
ανόκουν ςε ςυλλόγουσ ελεύθερησ πϊλησ.

΢ε πολλϊ χωριϊ τησ Βόρειασ Ελλϊδασ ςόμερα μπορούμε να

παρακολουθόςουμε αγώνεσ παραδοςιακόσ πϊλησ. Οι αγώνεσ αυτού
ςυγκεντρώνουν πολύ κόςμο και διοργανώνονται από την εκκληςύα κϊθε
χωριού με την ευκαιρύα τησ εορτόσ του προςτϊτη αγιού τησ (δηλαδό το
πανηγύρι).

3) Εραςιτεχνικό πϊλη :

Εραςιτεχνικό πϊλη ονομϊζεται η ελληνορωμαώκό και η ελεύθερη πϊλη

όπωσ υπϊρχουν ςόμερα ωσ Ολυμπιακό αγώνιςμα.

- 19 -
3.ΠΕΡΙΛΗΧΗ ΚΑΝΟΝΙ΢ΜΨΝ

ΠΡΟΛΟΓΟ΢
Όπωσ όλα τα αθλόματα ϋτςι και το ϊθλημα τησ πϊλησ υπόκειται ςε
κανόνεσ που ςυνιςτούν τον «νόμο παιδιϊσ» και που καθορύζουν την εφαρμογό
του. Αντικεύμενο εφαρμογόσ των κανόνων εύναι η πτώςη του αντιπϊλου ό η
νύκη ςτα ςημεύα.

Ο τεχνικόσ κανονιςμόσ τησ πϊλησ εφαρμόζεται ςτα δύο κυριότερα εύδη

πϊλησ, τα οπούα γνωρύζει η ςύγχρονη εραςιτεχνικό πϊλη: ςτην ελληνορωμαώκό
και ελεύθερη πϊλη, που παρουςιϊζουν τισ εξόσ διαφορϋσ.

΢την ελληνορωμαώκό απαγορεύεται κατηγορηματικϊ η εφαρμογό λαβών

κϊτω από το ιςχύο, δεςύματα των ποδιών και χρόςη των ποδιών του
επιτιθϋμενου παλαιςτό για την εκτϋλεςη οποιαςδόποτε λαβόσ.

΢την ελεύθερη εραςιτεχνικό πϊλη αντύθετα, επιτρϋπεται η εφαρμογό

κανονικών λαβών ςτα πόδια του αντιπϊλου, η εφαρμογό τρικλοποδιϊσ και η
χρηςιμοπούηςη των ποδιών του επιτιθϋμενου παλαιςτό, κατϊ την εκτϋλεςη
οποιαςδόποτε λαβόσ.

*΢ημεύωςη: το ΢ϊμπο και η παραδοςιακό πϊλη, ϋχουν διαφορετικούσ

τεχνικούσ κανονιςμούσ.

Οι διατϊξεισ του τεχνικού κανονιςμού που τροποποιούνται κατϊ ςυχνϊ

διαςτόματα και που εύναι κϊθε ςτιγμό τροποποιηταύεσ πρϋπει να εύναι γνωςτϋσ
ςε όλουσ και αποδεκτϋσ από όλουσ, απαιτώντασ όςουσ αςχολούνται με το
ϊθλημα να ςυμβϊλλουν ςε μια πϊλη ζωηρό και δυναμικό, μϋςα ςτα πλαύςια
των κανόνων ευπρϋπειασ και του «καλώσ αγωνύζεςθαι»

Διεθνόσ ομοςπονδύα εραςιτεχνικόσ πϊλησ (FILA).

ΚΑΝΟΝΙ΢ΜΟΙ
Η ανϊλυςη των κανονιςμών που θα ακολουθόςει ϋχει ςτόχο να βοηθόςει
ϋναν απλό φύλαθλο τησ πϊλησ να κατανοόςει το ϊθλημα, τον ςκοπό και την
διεξαγωγό του.

Γύνεται μια ςυνοπτικό παρουςύαςη του διεθνούσ κανονιςμού τησ

εραςιτεχνικόσ πϊλησ.

- 20 -
 Άρθρο 4

Οι διεθνεύσ αγώνεσ πϊλησ αποτελούνται από:

1. Αγώνεσ προκριματικών γύρων

2. Σελικού αγώνεσ

Ο κανόνασ αυτόσ εφαρμόζεται ςε όλεσ τισ διοργανώςεισ αγώνων

ατομικόσ κατϊταξησ, όπου ςυμμετϋχουν περιςςότεροι από τϋςςερεισ
παλαιςτϋσ ςτη ςυγκεκριμϋνη κατηγορύα βϊρουσ. ΢ε περύπτωςη που υπϊρχουν
μόνο τρεύσ ό δύο παλαιςτϋσ εφαρμόζεται το ςύςτημα «ο καθϋνασ εναντύον
όλων».

Άρθρο 6

Κατηγορύεσ βϊρουσ ηλικύασ και διϊρκειασ αγώνων

- 21 -
Άρθρο 9

Η ζύγιςη των αθλητών γύνεται την προηγουμϋνη των αγώνων. Οι

αθλητϋσ ζυγύζονται φορώντασ παλαιςτικό μαγιό. Οι αθλητϋσ μπορούν να
ςυμμετϋχουν ςτην κατηγορύα βϊρουσ που ϋχουν κατϊ τη ςτιγμό τησ ζύγιςησ.
Επύςησ μπορούν να ςυμμετϋχουν ςε μύα κατηγορύα πϊνω από αυτό που
ζυγύζουν, εκτόσ από την κατηγορύα των 100-120kg που πρϋπει να ζυγύζουν πϊνω
από 100 kg.

Άρθρο 10

Περιβολό

Οι διαγωνιζόμενοι οφεύλουν να παρουςιϊζονται ςτο ταπύ με παλαιςτικϊ

μαγιό ( τα χρώματα που ϋχουν καθοριςτεύ εύναι το κόκκινο και το γαλϊζιο)
ειδικϊ παλαιςτικϊ παπούτςια και μαντιλϊκι.

- 22 -
Απαγορεύεται ςτουσ αθλητϋσ που αγωνύζονται

Να παρουςιϊζονται ςτο ταπύ ςε κατϊςταςη εφύδρωςησ.

Να αλεύφουν το ςώμα τουσ με λιπαρϋσ ουςύεσ
Να φϋρουν οποιοδόποτε αντικεύμενο που μπορεύ να τραυματύςει τον
αντύπαλο (δαχτυλύδι, ρολόι, ςκουλαρύκι κλπ.)
Πρϋπει να εύναι ξυριςμϋνοι ό αν ϋχουν γενειϊδα να εύναι πολλών ημερών.

Άρθρο 11

Ο τϊπητασ ( ταπύ) ϋχει τισ εξόσ διαςτϊςεισ: εύναι ϋνασ κύκλοσ διαμϋτρου 9m
με προςτατευτικό χώρο γύρω γύρω, 1.20 x 1.50 m.

΢την ακτύνα των 4.5m εςωτερικϊ και για πλϊτοσ 1 m υπϊρχει μια
κόκκινη ζώνη, την οπούα ονομϊζουμε ζώνη παθητικότητασ.

Οι διαςτϊςεισ αυτϋσ εύναι ςχεδιαςμϋνεσ ςε ειδικό πλαςτικό κϊλυμμα που

καλύπτει ειδικϊ παλαιςτικϊ ςτρώματα. Ο αγώνασ διεξϊγεται μϋςα ςε αυτόν
τον κύκλο των 9m.

- 23 -
Άρθρο 15

Κλόρωςη- καταχώρηςη ςε δύο ομϊδεσ

Σην ώρα τησ ζύγιςησ, ο παλαιςτόσ παύρνει ϋνασ αριθμό από μύα κληρωτύδα, και
με βϊςη αυτόν τον αριθμό κατατϊςςεται ςτην πρώτη ό δεύτερη ομϊδα των
προκριματικών. Ο αριθμόσ αναγρϊφεται παρουςύα του αθλητό ςτον ειδικό
πύνακα τησ κατηγορύασ βϊρουσ που ανόκει και καθορύζει ποιουσ θα ϋχει
αντιπϊλουσ ςτουσ επόμενουσ γύρουσ.

Άρθρο 18

Προκριματικού γύροι

Εύναι οι αγώνεσ που γύνονται για την κατϊταξη μϋςα ςτην ομϊδα, με το
ςύςτημα του μονού αποκλειςμού.

Σελικού αγώνεσ

Οι πρώτοι τησ κϊθε ομϊδασ των προκριματικών γύρων ςυναντώνται για

την πρώτη και δεύτερη θϋςη.

΢την κϊθε ομϊδα, ο δεύτεροσ ο τρύτοσ και ο τϋταρτοσ αθλητόσ κλπ,

ςυναντώνται για να καταταγούν, και να διεκδικόςουν τισ υπόλοιπεσ θϋςεισ.

ΙΙ. ΢ΩΜΑ ΔΙΑΙΣΗ΢ΙΑ΢

Άρθρο 21

΢ύνθεςη

΢ε όλεσ τισ διοργανώςεισ αγώνων πϊλησ το ςώμα διαιτηςύασ αποτελεύται από:

Σον αρχηγό του ταπύ

Σον διαιτητό
Σον κριτό

Δύπλα ςτον αρχηγό του ταπύ κϊθεται ο χρονομϋτρησ του αγώνα.

Για να καταχωρηθεύ μια απόφαςη πρϋπει να ςυμφωνόςουν οι δύο από

τουσ τρεύσ (αρχηγόσ ταπύ- κριτόσ- διαιτητόσ). Σον αγώνα διευθύνει ο διαιτητόσ
ο οπούοσ ςφυρύζει την ϋναρξη και τη διακοπό του, και ανακοινώνει ςτουσ
- 24 -
αθλητϋσ την κϊθε απόφαςη τησ διαιτηςύασ, όπωσ και τον νικητό ςτο τϋλοσ του
αγώνα. Ο διαιτητόσ ςημειώνει τουσ πόντουσ του αγώνα ςηκώνοντασ το
ανϊλογο χϋρι (το δεξύ του μανύκι εύναι μπλε, που αντιςτοιχεύ ςτον μπλε
παλαιςτό και το αριςτερό κόκκινο που αντιςτοιχεύ ςτον κόκκινο παλαιςτό ).

Ο αρχηγόσ του ταπύ και ο κριτόσ ανακοινώνουν τισ αποφϊςεισ τουσ με

ειδικϊ ταμπελϊκια ςε μπλε και κόκκινο χρώμα που αναγρϊφουν τουσ πόντουσ
που κϋρδιςε κϊθε αθλητόσ.

Ο αρχηγόσ του ταπύ εύναι υπεύθυνοσ για την ομαλό διεξαγωγό του
αγώνα.

ΙΙΙ. ΢ΗΜΕΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΚΑΙ ΛΑΒΩΝ

Άρθρο 27

Καταχώρηςη των ςημεύων

Ο τελικόσ ςκοπόσ ςτην πϊλη εύναι η πτώςη. ΢την προςπϊθειϊ του ϋνασ
παλαιςτόσ να τοποθετόςει τον αντύπαλό ςτην πτώςη, εκτελεύ οριςμϋνεσ
ενϋργειεσ - λαβϋσ οι οπούεσ βαθμολογούνται με πόντουσ (ςημεύα). Οι πόντοι
αυτού ςυγκεντρώνονται ςτο τϋλοσ του αγώνα και αναδεικνύουν τον νικητό.

Όπωσ εύναι γνωςτό υπϊρχουν λαβϋσ από την όρθια θϋςη και την κϊτω
θϋςη. Οι λαβϋσ, (ενϋργειεσ) μπορούν να βαθμολογηθούν (αξιολογηθούν) με
1,2,3,ό 5 πόντουσ.

΢την όρθια πϊλη

Με 1 πόντο βαθμολογούνται όλεσ οι μεταθϋςεισ και γενικότερα κϊθε

ενϋργεια του επιτιθϋμενου που αναγκϊζει τον αμυνόμενο να μετατεθεύ από την
όρθια θϋςη ςτην κϊτω, μειονεκτικό θϋςη.

*΢ημεύωςη: για να καταχωρηθεύ το ςημεύο πρϋπει να αγγύζουν ςτην παλαύςτρα

3 από τα 4 ςημεύα, (δηλαδό 2 παλϊμεσ και 2 γόνατα) και ο επιτιθϋμενοσ να
ελϋγχει τον αμυνόμενο, να περϊςει από πύςω του.

Με 1 πόντο βαθμολογεύται ο παλαιςτόσ που αναγκϊζει τον αντύπαλό του

να βγει από τον αγωνιςτικό χώρο (κύκλοσ 9m).

- 25 -
 Με 3 πόντουσ βαθμολογούνται οι καταρρύψεισ και τα ριψύματα που δεν
εύναι υψηλόσ τεχνικόσ, δηλαδό ο επιτιθϋμενοσ τοποθετεύ τον αμυνόμενο από
την όρθια θϋςη ςτην κϊτω επικύνδυνη θϋςη χωρύσ να διαγρϊψει μεγϊλη τροχιϊ.

Με 5 πόντουσ βαθμολογούνται τα ριψύματα υψηλόσ τεχνικόσ ( δηλαδό

υπϊρχει απόςπαςη του αμυνόμενου από το ϋδαφοσ, διαγρϊφεται μεγϊλη
τροχιϊ ςτο ϋδαφοσ και τοποθετεύται ο αμυνόμενοσ παλαιςτόσ κατευθεύαν ςτην
επικύνδυνη θϋςη).

΢την κϊτω πϊλη

Με 1 πόντο βαθμολογούνται οι ανατροπϋσ (ενϋργειεσ που αναγκϊζουν

τον αμυνόμενο παλαιςτό να βρεθεύ ςτην επικύνδυνη θϋςη και να ςτηρύζεται ςτα
χϋρια του, δηλαδό οι πλϊτεσ να μην εύναι κοντϊ ςτην παλαύςτρα).

Με 1 πόντο επύςησ βαθμολογούνται οι ϋξοδοι ςτην κϊτω πϊλη ( δηλαδό

παλαιςτόσ που από την μειονεκτικό θϋςη περνϊ ςτην πλεονεκτικό και ελϋγχει
τον αντύπαλό του).

*΢ημεύωςη: αν εκτελεςτεύ ϋξοδοσ επϊνω και βρεθεύ παλαιςτόσ από την

κϊτω μειονεκτικό θϋςη ςτην όρθια θϋςη, δε βαθμολογεύται με ςημεύο.

Με 2 πόντουσ βαθμολογούνται όλεσ οι ανατροπϋσ που αναγκϊζουν τον

αμυνόμενο να βρεθεύ ςτην επικύνδυνη θϋςη και οι πλϊτεσ του να βρύςκονται
κοντϊ ςτην παλαύςτρα.

*΢ημεύωςη: μπορεύ να εκτελεςτεύ ανατροπό από τον αμυνόμενο

παλαιςτό και να βρεθεύ μετϊ την εκτϋλεςη πϊλι ςτην κϊτω μειονεκτικό θϋςη.
Σότε ο αμυνόμενοσ που εκτϋλεςε την ανατροπό κερδύζει 2 ςημεύα και ο
αντύπαλοσ που όρθε προσ ςτιγμόν ςτην επικύνδυνη θϋςη και επανόλθε ςτην
πλεονεκτικό θϋςη κερδύζει 1 ςημεύο.

**΢ημεύωςη: εκτελεύ ανατροπό ο παλαιςτόσ που βρύςκεται ςε

μειονεκτικό θϋςη και αμϋςωσ ο ύδιοσ παλαιςτόσ περνϊ ςτην πλεονεκτικό, τότε
κερδύζει 2 ςημεύα.

Με 3 πόντουσ βαθμολογούνται όλα τα ριψύματα που δεν εύναι υψηλόσ

τεχνικόσ ( δηλαδό ο επιτιθϋμενοσ αποςπϊ τον αμυνόμενο από το ϋδαφοσ και
τον τοποθετεύ κατευθεύαν ςτην επικύνδυνη θϋςη).

- 26 -
 Με 5 πόντουσ βαθμολογούνται όλα τα ριψύματα υψηλό; τεχνικόσ
(δηλαδό ο επιτιθϋμενοσ αποςπϊ τον αμυνόμενο από το ϋδαφοσ και τον
τοποθετεύ ςτην επικύνδυνη θϋςη, αφού διαγρϊψει μεγϊλη τροχιϊ,
«θεαματικότητα»).

IV. ΑΓΩΝΑ΢
Γενικϊ

Ο διαιτητόσ καλεύ τουσ αθλητϋσ, τουσ χαιρετϊ και τουσ ελϋγχει. Οι αθλητϋσ
χαιρετιούνται μεταξύ τουσ, κατόπιν ο διαιτητόσ ρωτϊ τον πρόεδρο του ταπύ και
τον κριτό αν εύναι ϋτοιμοι, και ςφυρύζει την ϋναρξη του αγώνα.

Άρθρο 36

Διακοπϋσ του αγώνα

Ο αγώνασ μπορεύ να διακοπεύ για 2 λεπτϊ ςύνολο, για κϊθε αγώνα και
για κϊθε αθλητό, μετϊ από τραυματιςμό, που πιςτοποιεύται από τον γιατρό.
Επύςησ διακόπτεται όταν οι αθλητϋσ βγαύνουν από τη ζώνη των 9m και
ςυνεχύζεται ςτο κϋντρο του ταπύ.

Άρθρο 37

Σϋλοσ του αγώνα

Ο αγώνασ τελειώνει με τη διαπύςτωςη μιασ πτώςησ (ακουμπούν οι δύο

ωμοπλϊτεσ του ενόσ παλαιςτό ςτο ϋδαφοσ για 3 δευτερόλεπτα)

Μετϊ από υπεροχό 8 ςημεύων του ενόσ παλαιςτό ςε ϋναν γύρο

Μετϊ από αποκλειςμό του ενόσ παλαιςτό λόγο τραυματιςμού
Μετϊ από νύκη του ενόσ παλαιςτό ςε δύο γύρουσ από τουσ τρεύσ του
αγώνα

*΢ημεύωςη: ϋνασ γύροσ τελειώνει, αν εκτελεςτεύ μια λαβό 5 πόντων, ό

τελειώςει ο χρόνοσ.

**΢ημεύωςη: όταν τελειώνει ο χρόνοσ του γύρου, ο παλαιςτόσ που

ςυγκϋντρωςε τα περιςςότερα ςημεύα κερδύζει και τον γύρο.

- 27 -
Ο διαιτητόσ παύρνει θϋςη ςτο κϋντρο του ταπύ, τοποθετεύ δεξιϊ του τον μπλε
παλαιςτό και αριςτερϊ τον κόκκινο, και ανακηρύςςει τον νικητό υψώνοντασ
το χϋρι του.

Ανακηρύςςεται νικητόσ:

Ο παλαιςτόσ που τοποθετεύ τον αντύπαλό του ςτην πτώςη

Ο παλαιςτόσ που ϋχει διαφορϊ 8 ςημεύα και πϊνω (διακόπτεται ο
αγώνασ)
Ο παλαιςτόσ που κϋρδιςε 2 γύρουσ από τουσ 3
Ο παλαιςτόσ που ο αντύπαλόσ του εγκαταλεύπει τον αγώνα λόγω
τραυματιςμού
Ο παλαιςτόσ που ο αντύπαλόσ του δεν παρουςιϊςτηκε ςτον αγώνα
Ο παλαιςτόσ που ο αντύπαλόσ του αποβλόθηκε από τον αγώνα λόγω
αντικανονικού παιχνιδιού.

V. ΑΠΑΓΟΡΕΤ΢ΕΙ΢ ΚΑΙ ΑΝΣΙΚΑΝΟΝΙΚΕ΢ ΛΑΒΕ΢

Απαγορεύεται:

Σο τρϊβηγμα των μαλλιών, αυτιών, γεννητικών οργϊνων, τςύμπημα τησ

ςϊρκασ, ςτρύψιμο των δακτύλων κλπ.

Σο χτύπημα με κεφαλιϋσ ό ϊλλα μϋρη του ςώματοσ

Οι πιϋςεισ ςε ευαύςθητα ςημεύα όπωσ η ςπονδυλικό ςτόλη, τα μϊτια κλπ
Σο κρϊτημα του αντιπϊλου από το μαγιό
Η ςυνομιλύα των παλαιςτών ςτη διϊρκεια του αγώνα
Σο μπλοκϊριςμα των αρθρώςεων και ο εξαναγκαςμόσ ςε κινόςεισ χωρύσ
να υπϊρχει δυνατότητα
Η εκτϋλεςη λαβών κρατώντασ το κεφϊλι του αντιπϊλου με δύο χϋρια

΢υνϋπειεσ αντικανονικότητασ κατϊ τη διϊρκεια του αγώνα

Να δοθεύ παρατόρηςη ςτον παραβϊτη αθλητό
Να διακοπεύ ο αγώνασ και να λυθεύ ϋνα επικύνδυνο δϋςιμο
΢υνδυαςμόσ των δύο παραπϊνω
Να αποβληθεύ αθλητόσ από τον αγώνα και να ανακηρυχθεύ ο αντύπαλοσ
νικητόσ

- 28 -
4.ΟΡΟΛΟΓΙΑ

Γενικϊ

Η λϋξη ορολογύα προϋρχεται από το ρόμα ορύζω, που ςημαύνει

κατονομϊζω, βαφτύζω. Η ορολογύα χρηςιμοποιόθηκε ςτην επιςτόμη για να
λύςει τα προβλόματα επικοινωνύασ και να καταγρϊψει ϋννοιεσ και
αντιληπτικϋσ καταςτϊςεισ.

Μεγϊλο πρόβλημα υπόρχε ςτην πϊλη με την ονομαςύα των λαβών. Οι

εμπειρικού προπονητϋσ χρηςιμοποιούςαν διϊφορεσ ονομαςύεσ (καφακόλ,
κλειδύ nelson, ςαρμϊ κλπ.), με αποτϋλεςμα να μην μπορούν να ςυνεννοηθούν
μεταξύ τουσ και να μην μπορούν να ξεχωρύςουν τισ λαβϋσ, τα δεςύματα, τισ
ϊμυνεσ κλπ. Λαβϋσ με διαφορετικό δϋςιμο, ονομϊζονταν με τον ύδιο τρόπο. Σο
πρόβλημα λύθηκε το 1982, με τη δημιουργύα τησ πρώτησ ειδικότητασ πϊλησ. Η
ονομαςύα των λαβών ϋγινε από τον Γεώργιο Πϊχτα, καθηγητό φυςικόσ
αγωγόσ, Σ.Ε.Υ.Α.Α Θεςςαλονύκησ, με τη βοόθεια τησ ορολογύασ του ρώςου
καθηγητό Ανατόλι Πϋτροβιτσ και με τη βοόθεια φιλολόγων. ςυντϊχθηκε ο
παρακϊτω πύνακασ που περιλαμβϊνει την ονομαςύα και την ταξινόμηςη των
λαβών τησ ελληνορωμαώκόσ πϊλησ.

ΣΑΞΙΝΟΜΗ΢Η

Οι λαβϋσ ταξινομόθηκαν με βϊςη τα κοινϊ γνωρύςματα που ϋχουν και

δοθόκαν ονομαςύεσ με όρουσ ελληνικούσ.

Για να ονομϊςουμε μια λαβό απαντϊμε ςε τϋςςερα ερωτόματα:

όρθια θζςη
1. Σε ποια θζςη εκτελζςτηκε η λαβή;
κάτω θζςη

- 29 -
 ρίψιμο

όρθια θζςη μετάθεςη

κατάρριψη

2. Σε ποια γενική ομάδα ανήκει;

ρίψιμο

ανατροπή
κάτω θζς
κράτηςη

ζξοδοσ
επάνω

3. Με ποιό τρόπο εκτελζςθηκε η λαβή; π.χ. δια μζςου του

ςτήθουσ , με
προσ ποιά κατεφθυνςη; ςτρίψιμο κλπ

π.χ. δζςιμο του

4. Με ποιό δεςιμο εκτελζςθηκε η λαβή; χεριοφ, δζςιμο
του κορμοφ κλπ

Παρϊδειγμα για ονομαςύα μιασ λαβόσ:

«΢την κϊτω θϋςη, ανατροπό με περιςτροφό, με δϋςιμο του μακρινού χεριού

από κϊτω»

Όπωσ αναφϋραμε οι λαβϋσ διαχωρύςτηκαν ςε δύο μεγϊλεσ ομϊδεσ με

κριτόριο, τη θϋςη από όπου ξεκινϊει η λαβό:

Λαβϋσ ςτην όρθια θϋςη

Λαβϋσ ςτην κϊτω θϋςη

- 30 -
 Οι παρακϊτω οριςμού μασ βοηθούν να καταλϊβουμε πώσ ταξινομόθηκαν οι
λαβϋσ ςτισ γενικϋσ ομϊδεσ και ποια εύναι τα κοινϊ γνωρύςματα τησ κϊθε
ομϊδασ.

Ι. Όρθια θϋςη

Ριψύματα

Φαρακτηρύζεται κϊθε ενϋργεια (λαβό) η οπούα ϋχει ςαν χαρακτηριςτικό

την απόςπαςη του αντιπϊλου από το ϋδαφοσ και την τοποθϋτηςό του ςτην
επικύνδυνη θϋςη.

Μετϊθεςη

Φαρακτηρύζεται κϊθε ενϋργεια (λαβό) η οπούα ϋχει ςαν χαρακτηριςτικό

την τοποθϋτηςη του αντιπϊλου από την όρθια θϋςη ςτην κϊτω μειονεκτικό.

Κατϊρριψη

Φαρακτηρύζεται κϊθε ενϋργεια (λαβό) η οπούα ϋχει ςαν χαρακτηριςτικό

την τοποθϋτηςη του αντιπϊλου από την όρθια θϋςη ςτην επικύνδυνη θϋςη,
χωρύσ να τον αποςπϊςει από το ϋδαφοσ.

ΙΙ. Κϊτω θϋςη

Ριψύματα

Φαρακτηρύζεται κϊθε ενϋργεια (λαβό) η οπούα ϋχει ςαν χαρακτηριςτικό

την απόςπαςη του αντιπϊλου από το ϋδαφοσ και την τοποθϋτηςό του
κατευθεύαν ςτην επικύνδυνη θϋςη.

Ανατροπό

Φαρακτηρύζεται κϊθε ενϋργεια (λαβό) η οπούα ϋχει ςαν χαρακτηριςτικό

την τοποθϋτηςη του αντιπϊλου ςτην επικύνδυνη θϋςη χωρύσ την απόςπαςό του
από το ταπύ (κϊτω πϊλη).

Κρϊτηςη

Ονομϊζεται ο τρόποσ δεςύματοσ που αναγκϊζει τον αμυνόμενο να

βρύςκεται ςτην επικύνδυνη θϋςη.

Ϊξοδοσ επϊνω

- 31 -
 Φαρακτηρύζεται κϊθε ενϋργεια (λαβό) η οπούα ϋχει ςαν αποτϋλεςμα να
φϋρει τον αμυνόμενο παλαιςτό από τη μειονεκτικό θϋςη ςτην πλεονεκτικό ό
ςτην όρθια θϋςη.

ΟΡΙ΢ΜΟΙ ΚΑΙ ΟΡΟΙ ΢ΣΗΝ ΠΑΛΗ

Λαβό:

Εύναι μια ςυγκεκριμϋνη αποτελεςματικό ενϋργεια του

επιτιθϋμενου, που ϋχει ςα ςκοπό να μεταβϊλλει τη θϋςη
του αμυνόμενου ςε ςχϋςη με το ταπύ.

Άμυνα ςε λαβό:

Εύναι η ενϋργεια του παλαιςτό, που δϋχεται επύθεςη με

μια ςυγκεκριμϋνη λαβό με ςκοπό να εμποδύςει αυτό.

Εμποδύζουμε με το δϋςιμο
Ανατρϋπουμε μια από τισ ςταθερϋσ προώποθϋςεισ που
χρειϊζεται ο επιτιθϋμενοσ για να εκτελϋςει τη λαβό
π.χ. μια μετατόπιςη του ςώματοσ μασ ςε ςχϋςη με
επιτιθϋμενο και το ταπύ.
Αλλαγό του κϋντρου βϊρουσ του επιτιθϋμενου ό του
δικού μασ ό του ςυνόλου μασ

Αντιλαβό:

Εύναι μια ςυγκεκριμϋνη αποτελειωτικό ενϋργεια του

αμυνόμενου, αμϋςωσ μετϊ την επύθεςη που δϋχθηκε, με
ςκοπό να αποφύγει την επύθεςη και να μεταθϋςει τη θϋςη
του επιτιθϋμενου ςε ςχϋςη με το ταπύ (να εκτελϋςει
λαβό).

Παλαιςτικό γϋφυρα:

΢την κϊτω πϊλη, όταν ϋνασ παλαιςτόσ ςτηρύζεται ςτο

κεφϊλι και ςτα πόδια και οι πλϊτεσ του βλϋπουν την
παλαύςτρα χωρύσ να ακουμπούν ςε αυτό, τότε λϋμε ότι
βρύςκεται ςτην «παλαιςτικό γϋφυρα» Εικ. 10

Μεςογϋφυρα:
- 32 -
 Εύναι όπωσ ςτην παλαιςτικό γϋφυρα, αλλϊ ακουμπϊ και
η μια ωμοπλϊτη ςτο ταπύ. Εικ 11.

Επικύνδυνη θϋςη:

Λϋμε ότι ϋνασ παλαιςτόσ (ςτην κϊτω πϊλη) βρύςκεται

ςτην επικύνδυνη θϋςη όταν ο ϊξονασ που ενώνει τισ δύο
ωμοπλϊτεσ ςχηματύζει γωνύα μικρότερη των 90ο με το
ταπύ προσ την ύπτια θϋςη (δηλαδό οι πλϊτεσ βλϋπουν την
παλαύςτρα). Επικύνδυνη θϋςη εύναι η παλαιςτικό γϋφυρα
και η μεςογϋφυρα. Εικ. 10,11,12,13

Πτώςη:

Όταν οι δύο ωμοπλϊτεσ ακουμπούν ςτο ταπύ ςυγχρόνωσ,

λϋμε ότι ο παλαιςτόσ βρύςκεται ςε πτώςη. (Η πτώςη
εύναι και ο ςκοπόσ ςτην πϊλη, ϋχει την ϋννοια τησ
επιβολόσ, εύναι θϋςη που την βλϋπουμε ςτη φύςη να
παραδϋχεται ϋνα ζώο την ανωτερότητα του ϊλλου,
γυρύζοντασ ύπτια).

*΢ημεύωςη: για να καταχωρηθεύ η πτώςη από τον

διαιτητό, πρϋπει ο παλαιςτόσ να παραμεύνει ςτη θϋςη
αυτό για 3 δευτερόλεπτα. Εικ 14

Σεχνικό ςτην πϊλη:

Εύναι το ςύνολο από ορθολογιςτικϋσ λαβϋσ, αντιλαβϋσ,

ϊμυνεσ και τεχνικοτακτικϋσ ενϋργειεσ, οι οπούεσ
επιτρϋπονται από τον κανονιςμό και χρηςιμοποιούνται
από τουσ παλαιςτϋσ με ςκοπό τη νύκη.

- 33 -
5.ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΡΦΑΡΙΨΝ ΢ΣΗΝ ΠΑΛΗ

Σο πρώτο κριτόριο επιλογόσ για την πϊλη εύναι τα ψυχικϊ χαρύςματα.

Άτομα με ψυχικϊ χαρύςματα, αγωνιςτϋσ που δεν εγκαταλεύπουν μια
προςπϊθεια, δε λυγύζουν ςτη διϊρκεια του αγώνα και δύνουν μϊχη για τη νύκη.
Άτομα επύμονα, που πιςτεύουν ςτον εαυτό τουσ και ςτισ ικανότητϋσ τουσ.

Η πϊλη εύναι ϋνα ϊθλημα που διεξϊγεται ςώμα με ςώμα. Εύναι εύκολο να
αντιληφθούμε πόςη ψυχικό δύναμη χρειϊζεται για να κερδύςουμε τον αγώνα.
Ένα απλό τεςτ επιλογόσ για να επιλϋξουμε παιδιϊ με ψυχικϊ χαρύςματα,
αποτελεύ εύναι το εξόσ: παρουςιϊζουμε την πϊλη ςε μια ομϊδα παιδιών μ’ ϋνα
βύντεο, ςλϊιντσ ό με μια απλό αφόγηςη. Σα ενημερώνουμε ότι η πϊλη εύναι ϋνα
ϊθλημα δύςκολο, θϋλει ϊτομα δυνατϊ, ϋξυπνα, η προπόνηςη εύναι πολύ
δύςκολη, η τεχνικό τησ πολύπλοκη κλπ. ΢τη ςυνϋχεια ρωτϊμε ποιόσ θϋλει να
γύνει παλαιςτόσ. Αρχικϊ θ’ ακούςουμε το “ ναι ” απ’ τουσ επιπόλαιουσ, μερικού
δεν θα μιλόςουν, ϊλλοι θα απαντόςουν καταφατικϊ με διςταγμό και ϊλλοι θα
δεχθούν γιατύ πιςτεύουν ότι θα τα καταφϋρουν.

Σο δεύτερο κριτόριο επιλογόσ αθλητών για την πϊλη εύναι οι

δυνατότητεσ του επιλεγόμενου, από πλευρϊσ φυςικών ιδιοτότων. Η πϊλη εύναι
ϊθλημα πολύπλοκο και πολύπλευρο, ϋχει πολλϋσ απαιτόςεισ, χρειϊζεται ϊτομα
δυνατϊ, εύκαμπτα, εκρηκτικϊ και με πολύ καλό μυώκό ςυναρμογό
(επιδεξιότητα). Επύςησ ϊτομα που να αντϋχουν ςτη ςκληρό προπόνηςη και τον
- 34 -
αγώνα. Υυςικϊ όλα τα φυςικϊ ό ψυχικϊ χαρύςματα βελτιώνονται με την
προπονητικό διαδικαςύα, αλλϊ και η κληρονομικότητα ϋχει το μερύδιό τησ ςτην
μεγϊλη επύδοςη. ΢την επιλογό νϋων αθλητών πϊλησ πρϋπει να ϋχουμε υπόψη
μασ και τα εξόσ:

α) ΢την πϊλη χρειϊζονται ϊτομα εργατικϊ. Εύναι τεχνικό αγώνιςμα και η

ςυμμετοχό του αςκούμενου ςτην προπόνηςη πρϋπει να εύναι ςυνειδητό.

β) Οι αρχαύοι Έλληνεσ πύςτευαν ότι η πϊλη εύναι ϊθλημα πανούργο και

καλλιεργεύ την πονηριϊ. Αυτό το ιδιαύτερο ςτοιχεύο καλό εύναι να το
προςϋχουμε ςτην διαδικαςύα τησ επιλογόσ.

γ) Πολλού πιςτεύουν ότι οι κοντού ςχετικϊ με το βϊροσ τουσ παλαιςτϋσ,

πετυχαύνουν ςτην πϊλη. Από ϋρευνεσ όμωσ ϋχει διαπιςτωθεύ ότι αυτό δεν
ιςχύει. ΢τισ τελευταύεσ Ολυμπιϊδεσ οι αθλητϋσ παρουςιϊζονται ςχετικϊ με το
βϊροσ τουσ αρκετϊ ψηλού. Αυτό βϋβαια δε ςημαύνει ότι ϋνασ κοντόσ
παλαιςτόσ δε μπορεύ να γύνει πρωταθλητόσ. Εξϊλλου η μεγϊλη επύδοςη
ςτηρύζεται ςε πολλϊ θεμϋλια.

δ) Κατϊλληλη ηλικύα για να ξεκινόςει ϋνα παιδύ την πϊλη εύναι οκτώ ϋωσ
δϋκα χρονών.

- 35 -
ΜΕΡΟ΢ Β΄

1. ΢ΣΟΙΦΕΙΑ ΣΕΦΝΙΚΗ΢

Ι. ΘΕ΢ΕΙ΢

Ένασ παλαιςτόσ ςτην προςπϊθειϊ του να κερδύςει τον αγώνα τοποθετεύ

το ςώμα του απϋναντι ςτον αντύπαλό με ςκοπό να εκτελϋςει μια
τεχνικοτακτικό ενϋργεια και να μην επιτρϋψει ςτον αντύπαλο του να εκτελϋςει
μια τεχνικοτακτικό ενϋργεια. ΢την προςπϊθειϊ του αυτό παύρνει διϊφορεσ
θϋςεισ, που εξαρτώνται από τη δεδομϋνη ςτιγμό του αγώνα. οι θϋςεισ αυτϋσ
μπορεύ να ϋχουν ςκοπό την ϊμυνα ό την επύθεςη. Όταν ϋχουν ςκοπό την ϊμυνα
επιδιώκεται η ιςορροπύα (χαμηλό κϋντρο βϊρουσ μεγϊλη βϊςη ςτόριξησ).
Όταν ϋχουν ςκοπό την επύθεςη, προςπαθούμε να διαταρϊξουμε την ιςορροπύα
(μικρό βϊςη ςτόριξησ) Εικ 1.

Κϊποιεσ από τισ θϋςεισ εύναι πιο ςυχνϋσ και τισ ονομϊζουμε βαςικϋσ
θϋςεισ του παλαιςτό:

1. Βαςικϋσ θϋςεισ του παλαιςτό ςτην όρθια πϊλη

2. Βαςικϋσ θϋςεισ του παλαιςτό ςτην κϊτω πϊλη

1. Βαςικϋσ θϋςεισ του παλαιςτό ςτην όρθια πϊλη τισ ταξινομούμε:

Ψηλή

α) Ανάλογα με το πόςο ψηλά βρίςκεται το κζντρο βάρουσ

Μεςαία
από το ζδαφοσ. (εικ 2.α,β,γ)

Χαμηλή

- 36 -
 Αντιμζτωπη

β) Ανάλογα με θζςη που βρίςκονται τα πόδια (εικ 3.α,β,γ) Δεξιά

Αριςτερή

Χωρίσ δζςιμο

γ) Ανάλογα με την απόςταςη που βριςκόμαςτε από τον

Μακρινή
αντίπαλο (εικ 4.α,β,γ)

Κοντινή

2. Σισ βαςικϋσ θϋςεισ του παλαιςτό ςτη κϊτω πϊλη τισ ταξινομούμε:

Ψηλή
α) Ανάλογα με το πόςο ψηλά βρίςκεται το κζντρο βάρουσ από το
ζδαφοσ. (εικ 5.α,β)
Χαμηλή

Πλεονεκτική

β) Ανάλογα με τη θζςη μασ ςε ςχζςη με τον αντίπαλο: (εικ 6.α,β)

Μειονεκτική

- 37 -
*΢ημεύωςη: Όταν βριςκόμαςτε ςτην κϊτω πλεονεκτικό θϋςη μπορούμε να
παύρνουμε θϋςη μπροςτϊ, πλϊγια και πύςω από τον αντύπαλο. Επύςησ
μπορούμε να ϋχουμε το ϋνα πόδι γονατιςμϋνο, τα δύο ό κανϋνα εικ. 7 α,β,γ.

Α΢ΚΗ΢ΕΙ΢ ΘΕ΢ΕΨΝ

Για την εκμϊθηςη των θϋςεων και την γρόγορη εναλλαγό από την μια
θϋςη ςτην ϊλλη χρηςιμοποιούμε διϊφορα παιχνύδια. Όταν οι αςκούμενοι
μϊθουν όλεσ τισ θϋςεισ (όρθια και κϊτω πϊλη) με δικό μασ επιλογό και με ϋνα
ακουςτικό ό οπτικό ερϋθιςμα τουσ δύνουμε την εντολό να αλλϊζουν θϋςη.
Μπορούν να γύνουν διϊφοροι ςυνδυαςμού, αναφϋρουμε μερικούσ.

•ΚΤΒΙ΢ΣΗ΢Η
•ΑΝΑΚΤΒΙ΢ΣΗ΢Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΟΡΘΙΑ΢ ΘΕ΢Η΢
ΟΡΘΙΑ ΘΕ΢Η
•ΠΛΑΓΙΑ ΚΤΒΙ΢ΣΗ΢Η
•ΠΙΡΟΤΕΣΑ
•π.χ. ΟΡΘΙΑ
•ΨΗΛΗ ΨΗΛΗ ΑΡΙ΢ΣΕΡΗ
•ΜΕ΢ΑΙΑ ΘΕ΢Η
•ΧΑΜΗΛΗ

ΚΑΣΩ ΘΕ΢Η •ΚΤΒΙ΢ΣΗ΢Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΙΑ΢ ΘΕ΢Η΢ ΢ΣΗΝ

•ΑΝΑΚΤΒΙ΢ΣΗ΢Η ΚΑΣΩ ΠΑΛΗ
•ΠΛΑΓΙΑ ΚΤΒΙ΢ΣΗ΢Η
•ΨΗΛΗ
•ΜΕ΢ΑΙΑ
•ΧΑΜΗΛΗ

ΙΙ. ΜΕΣΑΚΙΝΗ΢ΕΙ΢

΢’ ϋνα αγώνα πϊλησ παρατηρούμε μετακινόςεισ των δύο παλαιςτών με

ςκοπό να πετύχουν ϋνα δϋςιμο, μια ϊμυνα, μια αντιλαβό, μια τεχνικοτακτικό
ενϋργεια ό να αποφύγουν όλα αυτϊ.

- 38 -
 Οι μετακινόςεισ αυτϋσ μπορούν να γύνουν προσ όλεσ τισ διευθύνςεισ και
ϋχουν ςαν ςκοπό την καλό ιςορροπύα και τον ϋλεγχο του αντιπϊλου.
Σισ χωρύζουμε ςε δύο μεγϊλεσ κατηγορύεσ:

1.Μετακινόςεισ ςτην όρθια πϊλη

2.Μετακινόςεισ ςτην κϊτω πϊλη

1) ΢την όρθια πϊλη ϋχουμε:

α) μετακινόςεισ με ςκοπό την επύθεςη

β)μετακινόςεισ με ςκοπό την ϊμυνα.

Όπωσ αναφϋραμε ςτισ θϋςεισ για να ϋχουμε καλό ιςορροπύα πρϋπει να

ϋχουμε μεγϊλη βϊςη ςτόριξησ και η προβολό του κϋντρου βϊρουσ να
βρύςκεται μϋςα ςτη βϊςη ςτόριξησ. Μικρό βϊςη ςτόριξησ χρειϊζεται ο
παλαιςτόσ όταν ανατρϋπεται. π.χ. όταν εκτελεύ λαβό.

Αυτό την αρχό πρϋπει να ςκεφτόμαςτε ςε όλεσ τισ μετακινόςεισ Επύςησ

προςϋχουμε τα πόδια να εύναι ςτη διϊςταςη λυγιςμϋνα (καλϋσ θϋςεισ -
ιςορροπύα)

Δεν ςταυρώνουμε ποτϋ τα πόδια. Όταν θϋλουμε να κινηθούμε δεξιϊ

κινούμε πρώτα το δεξύ πόδι και όταν θϋλουμε να κινηθούμε αριςτερϊ πρώτα το
αριςτερό. Όταν ϋνα πόδι το ςηκώνουμε για να το κινόςουμε δεν πρϋπει να το
ϋχουμε πολλό ώρα μετϋωρο. Εικ. 8,9.

2) ΢την κϊτω πϊλη τισ μετακινόςεισ τισ χωρύζουμε:

α) ΢ε μετακινόςεισ ςτην πλεονεκτικό θϋςη

β) ΢ε μετακινόςεισ ςτην μειονεκτικό θϋςη

α) Οι μετακινόςεισ ςτην πλεονεκτικό θϋςη ςκοπό ϋχουν κυρύωσ την επύθεςη.

Παλαιςτόσ που βρύςκεται ςτην πλεονεκτικό θϋςη ςε κϊθε μετακύνηςη
προςϋχει:

 Να μην ξεφύγει ο αντύπαλοσ και ςηκωθεύ όρθιοσ ό να περϊςει ςτην

πλεονεκτικό θϋςη (ϋξοδοι επϊνω)
- 39 -
  Να μην τον ανατρϋψει

 Να μετακινεύται με τϋτοιο τρόπο που να ελϋγχει τον αμυνόμενο

παλαιςτό να πετυχαύνει δεςύματα και τεχνικοτακτικϋσ ενϋργειεσ.

β) Οι μετακινόςεισ ςτην μειονεκτικό θϋςη ςκοπό ϋχουν κυρύωσ την ϊμυνα. Ο

παλαιςτόσ που βρύςκεται ςτη μειονεκτικό θϋςη εμποδύζει τον αντύπαλο να τον
ανατρϋψει και να τον αποςπϊςει από το ϋδαφοσ. Αυτό το πετυχαύνει με
μετακινόςεισ του ςώματοσ, προσ όλεσ τισ διευθύνςεισ (μετατοπύζει το κϋντρο
βϊρουσ του και ϋχει μεγϊλη βϊςη ςτόριξησ) Εικ. 10

Αςκόςεισ μετακινόςεων

Για την εκμϊθηςη και τελειοπούηςη των μετακινόςεων χρηςιμοποιούμε

αρχικϊ τα παιχνύδια πϊλησ που θα αναφϋρουμε παρακϊτω με επύκεντρο
προςοχόσ τισ ςωςτϋσ μετακινόςεισ, και ςτη ςυνϋχεια διϊφορεσ τεχνικοτακτικϋσ
ενϋργειεσ.

ΙΙΙ. ΒΑ΢ΙΚΑ ΔΕ΢ΙΜΑΣΑ

ΓΕΝΙΚΑ

Για να εκτελϋςει ϋνασ παλαιςτόσ μια τεχνικοτακτικό ενϋργεια πρϋπει να

πετύχει ϋνα δϋςιμο, να δϋςει δηλαδό ϋνα μϋροσ του ςώματοσ του αντιπϊλου και
με μια κύνηςη του ςώματοσ του να τον αναγκϊςει να ακολουθόςει μια οριςμϋνη
πορεύα.

Ο παλαιςτόσ πετυχαύνει δεςύματα χρηςιμοποιώντασ για την

ελληνορωμαώκό πϊλη τα χϋρια του και για την ελεύθερη τα χϋρια και τα πόδια.
Επύςησ με ϋνα δϋςιμο μπορεύ να μπλοκϊρει τον αντύπαλο και να τον εμποδύςει
να εκτελϋςει μια τεχνικοτακτικό ενϋργεια. ΢τον αγώνα παρατηρούμε ότι ϋνασ
παλαιςτόσ μπορεύ να δϋςει τα δικϊ του χϋρια μεταξύ τουσ για να πετύχει ϋνα
δϋςιμο.

Όλα αυτϊ τα δεςύματα τα ονομϊζουμε βαςικϊ δεςύματα και τα

χωρύζουμε ςε τρεισ κατηγορύεσ:

1) Δεςύματα των χεριών μασ μεταξύ τουσ

- 40 -
  Δϋςιμο με τα δϊκτυλα εικ. 11

 Δϋςιμο με τισ παλϊμεσ εικ. 12

 Δϋςιμο απ’ τουσ καρπούσ ό τον ϋνα καρπό εικ. 13

 Δϋςιμο από τουσ αγκώνεσ εικ. 14

*΢ημεύωςη: Απαγορεύεται να δϋνουμε τα δϊκτυλα όπωσ ςτην εικ. 15

2) Βαςικϊ δεςύματα ςτην όρθια πϊλη

 Δϋςιμο του καρπού Εικ. 16

 Δϋςιμο των καρπών Εικ. 17

 Δϋςιμο του χεριού από πϊνω (του αντιπϊλου) Εικ. 18

 Δϋςιμο του χεριού από κϊτω ( του αντιπϊλου ) Εικ.19

 Δϋςιμο του χεριού με τα δύο χϋρια Εικ.20

 Δϋςιμο δυο χεριών από πϊνω

 Δϋςιμο δυο χεριών από κϊτω

 Δϋςιμο ενόσ χεριού από πϊνω, ϊλλο από κϊτω Εικ. 21

 Δϋςιμο του κορμού Εικ.22

 Δϋςιμο του κορμού με το χϋρι Εικ. 23

 Δϋςιμο του χεριού από πϊνω και του κορμού Εικ.24

 Δϋςιμο του χεριού από πϊνω και του λαιμού Εικ.25

 Δϋςιμο του χεριού από κϊτω με το λαιμό Εικ.26

 Δϋςιμο του χεριού με τα δύο χϋρια από τα πλϊγια Εικ.27

 Δϋςιμο του λαιμού με ϋνα χϋρι εικ.28

- 41 -
3) Βαςικϊ δεςύματα ςτην κϊτω πϊλη

 Δϋςιμο του κορμού Εικ.29

 Δϋςιμο του κορμού με το χϋρι Εικ.30

 Δϋςιμο του κορμού με τα χϋρια

 Δϋςιμο του μακρινού χεριού από κϊτω Εικ.31

 Αντύθετο δϋςιμο του κορμού Εικ. 32

 Δϋςιμο του λαιμού κϊτω από το κοντινό χϋρι και του

κορμού από κϊτω Εικ.33

 Δϋςιμο των χεριών από τα πλϊγια Εικ.34

 Δϋςιμο του πόχη εςωτερικϊ Εικ.35

 Δϋςιμο του χεριού ςε κλειδύ Εικ.36

 Δϋςιμο του λαιμού κϊτω από το κοντινό χϋρι και του

μακρινού χεριού από κϊτω Εικ.37

Σα δεςύματα που αναφϋραμε αποτελούν μϋροσ από τα δεςύματα τησ

ελληνορωμαώκόσ πϊλησ.

- 42 -
- 43 -
- 44 -
- 45 -
- 46 -
2.ΕΙΔΙΚΕ΢ Α΢ΚΗ΢ΕΙ΢

Ι. Α΢ΚΗ΢ΕΙ΢ ΟΜΑΛΩΝ ΠΣΩ΢ΕΩΝ

΢την πϊλη ϋνασ αθλητόσ όταν δϋχεται μια επύθεςη και ο αντύπαλόσ
του εκτελεύ μια λαβό πρϋπει να γνωρύζει να προςγειώνεται ςτο ταπύ χωρύσ
να κτυπϊ. Για να το πετύχει αυτό χρειϊζεται να εκτελεύ οριςμϋνεσ
αςκόςεισ που τισ ονομϊζουμε αςκόςεισ ομαλών πτώςεων. Επύςησ μεγϊλο
ρόλο ςτισ πτώςεισ παύζει η καλό αντύληψη του χώρου ςτισ διϊφορεσ
θϋςεισ του ςώματοσ. Αυτό το πετυχαύνουμε με πολλϋσ ακροβατικϋσ
αςκόςεισ.

Ση ςτιγμό που ακουμπϊμε ςτην παλαύςτρα δεν απλώνουμε τα χϋρια

για να ςτηριχτούμε και όταν ακουμπϊμε ςτο ϋδαφοσ ςφύγγουμε ςτιγμιαύα
όλο μασ το ςώμα.

΢τη ςωςτό εκμϊθηςη των πτώςεων πϊντα ϋχουμε υπόψη μασ τισ
εξόσ μεθοδικϋσ αρχϋσ τησ φυςικόσ αγωγόσ:

1) Αρχό τησ προςιτότητασ και τησ ατομικότητασ

2) Αρχό τησ ςυςτηματικότητασ και τησ βαθμιαύασ αύξηςησ των

απαιτόςεων (Από το απλό ςτο ςύνθετο και από το εύκολο ςτο
δύςκολο )

Αναφϋρουμε μερικϋσ απλϋσ αςκόςεισ πτώςεων:

1) Απλϋσ κυβιςτόςεισ και ανακυβιςτόςεισ

2) Πλϊγιεσ κυβιςτόςεισ (Ξεκινϊμε από την κϊτω ψηλό παλαιςτικό

θϋςη και ςτη ςυνϋχεια από το βαθύ κϊθιςμα και την όρθια θϋςη )

3) Κυβιςτόςεισ, πλϊγιεσ κυβιςτόςεισ με ϊλμα.

4) Κυβιςτόςεισ με ϊλμα και υπερπόδηςη εμποδύου.

5) Από την εδραύα θϋςη πϋφτουμε ςτην ύπτια κατϊκλιςη.

- 47 -
 6) Από την όρθια θϋςη πϋφτουμε ςτην ύπτια κατϊκλιςη (ςε ςτρώμα
πτώςεων )

7) Πτώςεισ ςτα γόνατα: α) περπατϊμε ςτα γόνατα β) από τη μεςαύα

παλαιςτικό θϋςη πϋφτουμε ςτα γόνατα.

ΙΙ. Α΢ΚΗ΢ΕΙ΢ ΠΑΛΑΙ΢ΣΙΚΗ΢ ΓΕΥΤΡΑ΢ ΚΑΙ ΕΝΔΤΝΑΜΩ΢Η΢

ΑΤΦΕΝΑ

΢την πϊλη η ενδυνϊμωςη του αυχϋνα εύναι απαραύτητη. Για το λόγο

αυτό εκτελούμε οριςμϋνεσ αςκόςεισ που βοηθούν ςτην ενδυνϊμωςη των
μυών και των ςυνδϋςμων που ςυγκρατούν τισ αρθρώςεισ τησ αυχενικόσ
μούρασ. Η ενδυνϊμωςη αυτό γύνεται για να προςτατεύςουμε τον αυχϋνα
από διϊφορεσ κακώςεισ και να τον κϊνουμε ικανό να βοηθϊ ςε οριςμϋνεσ
λαβϋσ.

Παρατηρώντασ ϋνα αγώνα πϊλησ θα διαπιςτώςουμε πόςο

ςημαντικό εύναι να ϋχει ϋνασ παλαιςτόσ δυνατό αυχϋνα. Για τη ςωςτό
ενδυνϊμωςη του αυχϋνα πρϋπει να ϋχουμε υπ’ όψιν μασ τισ εξόσ
μεθοδικϋσ αρχϋσ τησ φυςικόσ αγωγόσ:

1) Αρχό τησ προςιτότητασ και τησ ατομικότητασ

2) Αρχό τησ ςυςτηματικότητασ και τησ βαθμιαύασ αύξηςησ των

απαιτόςεων (Από το απλό ςτο ςύνθετο και από το εύκολο ςτο
δύςκολο )

Αναφϋρουμε οριςμϋνεσ απλϋσ αςκόςεισ :

Α. ΢την όρθια θϋςη κινόςεισ του κεφαλιού προσ όλεσ τισ

κατευθύνςεισ και ςτροφϋσ.

Β. Η ϊςκηςη α με αντύςταςη από ςυναςκούμενο. Εικ. 1

Γ. Παιχνύδι: Δύο ςυναςκούμενοι ο ϋνασ απϋναντι ςτον ϊλλο ςτην

όρθια ψηλό παλαιςτικό θϋςη ςτηρύζουν την δεξιϊ ό αριςτερό

- 48 -
 παλϊμη ςτο μϋτωπο του ςυναςκούμενου. Με το ςφύριγμα ο ϋνασ
ςπρώχνει τον ϊλλο χωρύσ να πϋφτουν ςτο ϋδαφοσ.

*΢ημεύωςη: Σο παιχνύδι αυτό μπορεύ να γύνει με αρχικό θϋςη ςτα

γόνατα ( κϊτω πϊλη ).

Δ. ΢την κϊτω ψηλό παλαιςτικό θϋςη ςτηρύζουμε το κεφϊλι ςτο

ϋδαφοσ και με τη βοόθεια των χεριών κινούμαςτε προσ όλεσ τισ
κατευθύνςεισ. ΢τη ςυνϋχεια αυξϊνουμε το βαθμό δυςκολύασ.
Εικ.2 α,β,γ

Ε. Από την κϊτω ψηλό παλαιςτικό θϋςη-τριγωνικό ςτόριξη. Κινόςεισ

του κεφαλιού μπροςτϊ, πύςω, δεξιϊ, αριςτερϊ. Εικ.3

΢Σ. Κινόςεισ του κεφαλιού με αντύςταςη του ςυναςκούμενου όπωσ

δεύχνει η εικόνα. Εικ.4

Ζ. Η ϊςκηςη εκτελεύται όπωσ δεύχνει η εικόνα, προςϋχουμε να μην

μετακινούνται τα χϋρια και το κεφϊλι. Εικ.5

Η. Από τα γόνατα περνϊμε ςτην παλαιςτικό γϋφυρα. Μεθοδικό

υπόδειξη : Μεγϊλη ϋκταςη του κορμού. Εικ.6

Θ. Από την παλαιςτικό γϋφυρα με τη βοόθεια του ςυναςκούμενου

ερχόμαςτε ςτην τριγωνικό ςτόριξη. Εικ.7

Ι. Εκτελούμε την κύνηςη τησ προηγούμενησ ϊςκηςησ, αλλϊ ο

ςυναςκούμενοσ βρύςκεται ςτην παλαιςτικό γϋφυρα. Εικ.8

Κ.Σην κύνηςη των προηγούμενων αςκόςεων ( θ, ι ) προςπαθούμε να

την εκτελϋςουμε με τη βοόθεια κϊποιου εφαλτηρύου ό πϊγκου
(Εικ.9) και ςτη ςυνϋχεια χωρύσ βοηθό (Εικ.10)

Λ. Από την όρθια θϋςη πϋφτουμε ςτην παλαιςτικό γϋφυρα και ςτη
ςυνϋχεια ςτην τριγωνικό ςτόριξη. *΢ημεύωςη: Γύνεται με τη
βοόθεια των χεριών. Εικ.11

- 49 -
ΙΙΙ. Α΢ΚΗ΢ΕΙ΢ ΜΕ ΢ΤΝΑ΢ΚΟΤΜΕΝΟ

Αναφϋρουμε οριςμϋνεσ αςκόςεισ με ςυναςκούμενο που χρηςιμοποιούμε

ςτην πϊλη για ενδυνϊμωςη. Οι αςκόςεισ φαύνονται ςτισ εικόνεσ 12-37.

- 50 -
- 51 -
- 52 -
- 53 -
- 54 -
3.ΠΑΙΦΝΙΔΙΑ ΠΑΛΗ΢
Η παιγνιώδησ μορφό αςκόςεων εύναι απαραύτητη για τα παιδιϊ. Σο
κεφϊλαιο αυτό αναφϋρεται ςε οριςμϋνα παιχνύδια τησ πϊλησ που
εκτελούνται ςε ζευγϊρια.

Σο κϊθε παιχνύδι ανϊλογα με τη μορφό που ϋχει, τον χρόνο που

εκτελεύται, την ϋνταςη κλπ. μπορεύ να επιλύει οριςμϋνουσ επιμϋρουσ
ςκοπούσ τησ φυςικόσ αγωγόσ ό τησ αθλητικόσ προπόνηςησ, όπωσ
ανϊπτυξη φυςικών ικανοτότων, αποφαςιςτικότητα, πονηριϊ,
αγωνιςτικότητα κλπ.

Σα παιχνύδια τησ πϊλησ τα χωρύζουμε ςε πϋντε μεγϊλεσ κατηγορύεσ με

βϊςη τα κοινϊ τουσ χαρακτηριςτικϊ:

1) Αγγύγματα

2) Μπλοκαρύςματα με δϋςιμο και αποφυγό

3) Επιθετικϊ δεςύματα

4) Διεκδικόςεισ θϋςεων

5) Απλϋσ μορφϋσ πϊλησ

Γενικϋσ μεθοδικϋσ υποδεύξεισ:

 Φωρύζουμε τουσ αθλητϋσ ςε ζευγϊρια όπου οι αντύπαλοι να ϋχουν το

ύδιο βϊροσ.

 Εξηγούμε το παιχνύδι, τουσ περιοριςμούσ και ςτη ςυνϋχεια το

εκτελούμε ( μϋθοδοσ επύδειξησ ).

 Προςϋχουμε την πειθαρχύα και την καλό οργϊνωςη.

 Προςϋχουμε να μην πϋφτουν οι αςκούμενοι κϊτω εϊν δεν υπϊρχει

ςτρώμα γυμναςτικόσ.

- 55 -
Ι. ΑΓΓΙΓΜΑΣΑ

Φαρακτηριςτικό αυτών των παιχνιδιών εύναι να ακουμπόςουμε τον

αντύπαλο ςε ϋνα μϋροσ του ςώματόσ του ( ανϊλογα με το παιχνύδι ) και
ςυγχρόνωσ να αμυνόμαςτε να μην μασ ακουμπόςει ο ϊλλοσ. Σα
αγγύγματα βελτιώνουν την ταχύτητα (χρόνο αντύδραςησ-εκτϋλεςη
μεμονωμϋνησ κύνηςησ ) την επιδεξιότητα, την αποφαςιςτικότητα, την
πονηριϊ, την αγωνιςτικότητα κλπ.

Μεθοδικϋσ υποδεύξεισ:

 Φωρύζουμε τουσ αςκούμενουσ ςε ζευγϊρια, ο ϋνασ απϋναντι ςτον

ϊλλο.

 Μπορούμε να βϊλουμε περιοριςμό χρόνου (30 sec ό 1 min για

παρϊδειγμα ). Όποιοσ θα ακουμπόςει περιςςότερεσ φορϋσ τον
αντύπαλό του, θα εύναι νικητόσ

 Μπορούμε να βϊλουμε ςαν ςτόχο να ςυμπληρώςει κϊποιοσ ϋναν

αριθμό αγγιγμϊτων (π. χ.5 αγγύγματα)

Εικ.1 Ποιοσ θα πατόςει τον ϊλλο.

Εικ.2 Ποιοσ θα ακουμπόςει το χϋρι του αντιπϊλου.

Εικ.3 Ποιοσ θα ακουμπόςει το πόδι του αντιπϊλου με το χϋρι του.

Εικ.4 Ποιοσ θα ακουμπόςει το χϋρι του αντιπϊλου

ΙΙ. ΜΠΛΟΚΑΡΊ΢ΜΑΣΑ ΜΕ ΔΈ΢ΙΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟΥΤΓΉ

Φαρακτηριςτικό αυτών των παιχνιδιών εύναι ο ϋνασ από τουσ δύο

αντιπϊλουσ να εφαρμόζει ϋνα δϋςιμο ςτην όρθια πϊλη και ο ϊλλοσ να
προςπαθεύ να ξεφύγει.

Βελτιώνουν τισ φυςικϋσ ικανότητεσ, την ανταγωνιςτικότητα, τη

ςτρατηγικό κλπ.

- 56 -
Μεθοδικϋσ υποδεύξεισ:

 Φωρύζουμε τουσ αςκούμενουσ ςε ζευγϊρια, ο ϋνασ απϋναντι από τον

ϊλλο.

 Ο ϋνασ εφαρμόζει το δϋςιμο και ο ϊλλοσ με το ςφύριγμϊ μασ

προςπαθεύ να ξεφύγει.

 Βϊζουμε περιοριςμό χρόνου.

 Εκτελούμε το παιχνύδι μερικϋσ φορϋσ και αναλόγωσ

ανακηρύςςουμε νικητό.

*΢ημεύωςη: Μπορούμε να εφαρμόςουμε όλα τα γνωςτϊ δεςύματα ςτην

όρθια πϊλη.

Αναφϋρουμε δύο παραδεύγματα:

α) Εικ.5 Δϋςιμο του κορμού-αποφυγό.

β) Εικ.6 Δϋςιμο των καρπών-αποφυγό.

ΙΙΙ. ΕΠΙΘΕΣΙΚΆ ΔΕ΢ΊΜΑΣΑ

Φαρακτηριςτικό αυτών των παιχνιδιών εύναι ο ϋνασ από του δύο

αντιπϊλουσ να πετύχει ϋνα δϋςιμο ςτην όρθια πϊλη. Μπορούμε να
επιλϋξουμε όποιο δϋςιμο θϋλουμε από το κεφϊλαιο 1 ( δεςύματα ςτην
όρθια πϊλη ). Βελτιώνουν τισ φυςικϋσ ικανότητεσ, την αγωνιςτικότητα,
την ςτρατηγικό, την τόλμη, την θϋληςη κλπ.

Μεθοδικϋσ υποδεύξεισ:

 Φωρύζουμε τουσ αςκούμενουσ ςε ζευγϊρια ο ϋνασ απϋναντι από τον

ϊλλο.

 Επιλϋγουμε το δϋςιμο που θα προςπαθόςουν οι αςκούμενοι να

πετύχουν. Επύςησ μπορούμε να αφόςουμε να επιλϋξουν δϋςιμο οι
αςκούμενοι ςτην ώρα τησ ϊςκηςησ.

- 57 -
  Μπορούμε να βϊλουμε περιοριςμό χρόνου και περιοριςμό χώρου
(ϋνα κύκλο ςτο ϋδαφοσ).

 Σα παιχνύδια γύνονται ςε δύο μορφϋσ :

 Να προςπαθεύ μόνο ο ϋνασ από τουσ δύο να πετύχει δϋςιμο.

 Να προςπαθούν ςυγχρόνωσ και οι δύο να πετύχουν δϋςιμο.

IV. ΔΙΕΚΔΙΚH΢ΕΙ΢ ΘE΢ΕΩΝ

Φαρακτηριςτικό αυτών των παιχνιδιών εύναι:

1) Με ϋνα καθοριςμϋνο δϋςιμο να καταφϋρουμε να βγϊλουμε τον

αντύπαλο ςπρώχνοντασ ό τραβώντασ αυτόν από ϋνα οριςμϋνο χώρο
π.χ. ϋνα κύκλο διαμϋτρου δύο μϋτρων, ό μια γραμμό

2) Να καταφϋρουμε να μετακινόςουμε τον αντύπαλο από μια

οριςμϋνη θϋςη.

Βελτιώνουν τη δύναμη, την αντοχό, την επιδεξιότητα, την

ςτρατηγικό, την αγωνιςτικότητα κλπ.

Μεθοδικϋσ υποδεύξεισ:

 Φωρύζουμε τουσ αςκούμενουσ ςε ζευγϊρια και χαρϊςςουμε ςτο

ϋδαφοσ ϋνα κύκλο ό μια γραμμό για κϊθε ζευγϊρι.

 Όποιοσ καταφϋρει τον ςκοπό του παιχνιδιού θα κερδύςει.

 Μπορούμε να το επαναλαμβϊνουμε μερικϋσ φορϋσ και αναλόγωσ

να κηρύξουμε νικητό.

 ΢τισ εικόνεσ 9,10,11 οι αθλητϋσ βρύςκονται ςυνϋχεια ςε επαφό

(προςοχό δεν παύρνουν φόρα να χτυπόςουν τον αντύπαλο).

- 58 -
  ΢ε αυτό την ομϊδα παιχνιδιών μπορούμε να χρηςιμοποιόςουμε ωσ
αρχικό θϋςη μύα θϋςη από την όρθια ό την κϊτω πϊλη και δϋςιμο
ϋνα από το γνωςτϊ δεςύματα.

Αναφϋρουμε οριςμϋνα παιχνύδια:

Α) ΢τηρύζουμε τα χϋρια ςτουσ ώμουσ. Ποιοσ θα ςπρώξει τον ϊλλον.

Εικ.7

Β) Ο ϋνασ δϋνει τον κορμό και ο ϊλλοσ τα δύο χϋρια από πϊνω. Ποιοσ
θα τραβόξει τον ϊλλον. Εικ.8

Γ) Οι αθλητϋσ δϋνουν τα χϋρια πύςω από τον κορμό τουσ. Ποιοσ θα

ςπρώξει τον ϊλλον. Εικ.9

Δ) Οι αθλητϋσ ϋχουν τα χϋρια πλεγμϋνα ςτο ςτόθοσ. Ποιοσ θα ςπρώξει

τον ϊλλον. Εικ.10

Ε) Οι δύο αθλητϋσ παύρνουν τη θϋςη τησ εικόνασ. Ποιοσ θα ςπρώξει

τον ϊλλον. Εικ 11

Ζ) Με δϋςιμο του ετερώνυμου χεριού του αντιπϊλου. Ποιοσ θα

τραβόξει τον ϊλλον. Εικ 12

Η) Οι αθλητϋσ δϋνουν τα ετερώνυμα χϋρια τουσ και παύρνουν τη θϋςη

τησ εικόνασ. Ποιοσ θα ςπρώξει τον ϊλλον. Εικ 13

Θ) Οι αθλητϋσ παύρνουν τη θϋςη τησ εικόνασ. Ποιοσ θα τραβόξει τον

ϊλλον. Εικ 14

Ι) Οι αθλητϋσ παύρνουν τη θϋςη που δεύχνουν οι αντύςτοιχεσ εικόνεσ.

Εικ 15,16. ΢κοπόσ των παιχνιδιών εύναι η μετακύνηςη από τισ
ςυγκεκριμϋνεσ θϋςεισ.

- 59 -
V. ΑΠΛΕ΢ ΜΟΡΥΕ΢ ΠΑΛΗ΢

Σα παιχνύδια αυτϊ τα διδϊςκουμε ςε αρχϊριουσ αθλητϋσ πϊλησ για

να τουσ μυόςουμε ςτον αγώνα.

Βελτιώνουν την αγωνιςτικότητα, την πονηριϊ, τισ φυςικϋσ

ικανοτητεσ κλπ.

Μεθοδικϋσ υποδεύξεισ:

 Φωρύζουμε τουσ αθλητϋσ ςε ζευγϊρια.

 Προςϋχουμε να υπϊρχει πειθαρχύα και να ακολουθούν οι

αςκούμενοι τισ οδηγύεσ.

Αναφϋρουμε οριςμϋνα παιχνύδια :

Α) Οι αθλητϋσ παύρνουν τισ αντύςτοιχεσ θϋςεισ που δεύχνουν οι

εικόνεσ. Με το ςφύριγμα διεκδικούν μύα μπϊλα. Όποιοσ καταφϋρει να
πϊρει τη μπϊλα εύναι νικητόσ. Μπορούμε να το επαναλϊβουμε μερικϋσ
φορϋσ και αναλόγωσ ανακηρύςςουμε νικητό. Εικ 17,18

Β) Οι αθλητϋσ παύρνουν τη θϋςη τησ εικόνασ. Με το ςφύριγμα

διεκδικούν δύο ςκυτϊλεσ. Μπορεύ να γύνει και ςτα γόνατα. Οι αθλητϋσ
μπορούν να διεκδικούν μια ςκυτϊλη. Εικ 19.

Γ) Σο παιχνύδι αυτό μπορεύ να γύνει ςε πιςύνα ό θϊλαςςα. Οι

αθλητϋσ παύρνουν τη θϋςη τησ εικόνασ. Οι δύο αντύπαλοι αθλητϋσ που
βρύςκονται ψηλϊ προςπαθούν να ρύξει ο ϋνασ τον ϊλλον κϊτω. Σο
επαναλαμβϊνουμε μερικϋσ φορϋσ και αναλόγωσ κηρύςςουμε νικητό. Εικ
20

Δ) Οι δύο αντύπαλοι αθλητϋσ βρύςκονται ςτην ύπτια κατϊκλιςη ο

ϋνασ δύπλα ςτον ϊλλον. Με το ςφύριγμα ποιοσ θα καταφϋρει να
τοποθετόςει τον ϊλλον ςτην κϊτω μειονεκτικό ό επικύνδυνη θϋςη. Σο
επαναλαμβϊνουμε μερικϋσ φορϋσ και αναλόγωσ ανακηρύςςουμε νικητό.
Σο παιχνύδι εκτελεύται και από τισ δύο πλευρϋσ. Εικ 21

- 60 -
 Ε) Σο παιχνύδι Δ μπορεύ να εκτελεςτεύ και από ϊλλεσ αρχικϋσ
θϋςεισ. π.χ.

α) Αρχικό θϋςη αθλητών, πρηνόσ κατϊκλιςη

β) εδραύα θϋςη, να ακουμπϊνε οι πλϊτεσ των αντιπϊλων κ.α.

- 61 -
- 62 -
- 63 -
4.ΒΑ΢ΙΚΕ΢ ΣΕΦΝΙΚΟΣΑΚΣΙΚΕ΢ ΕΝΕΡΓΕΙΕ΢

I. ΟΡΘΙΑ ΘΕ΢Η

Ριψύματα

1) Ρύψιμο δια μϋςου τησ ρϊχησ με δϋςιμο του χεριού

Μεταθϋςεισ

1) Μετϊθεςη απλό με δϋςιμο του χεριού.

2) Μετϊθεςη απλό με δϋςιμο του κορμού με το χϋρι.

3) Μετϊθεςη με διαπϋραςη με δϋςιμο του λαιμού και του κορμού.

4) Μετϊθεςη με ςτρύψιμο με δϋςιμο του χεριού από πϊνω.

Καταρρύψεισ

1) Κατϊρριψη με ώθηςη με δϋςιμο του κορμού.

2) Κατϊρριψη με ώθηςη με δϋςιμο του κορμού με το χϋρι.

3) Κατϊρριψη με περιςτροφό με δϋςιμο του χεριού από πϊνω.

4) Κατϊρριψη με περιςτροφό με δϋςιμο του χεριού από πϊνω και

του κορμού.

II. ΚΑΣΩ ΘΕ΢Η

Ανατροπϋσ

1) Ανατροπό με περιςτροφό με δϋςιμο των χεριών από τα πλϊγια.

2) Ανατροπό με περιςτροφό με δϋςιμο του μακρινού χεριού από

κϊτω.

3) Ανατροπό με περιςτροφό με δϋςιμο του λαιμού κϊτω από το χϋρι

και του μακρινού χεριού από κϊτω.
- 64 -
 4) Ανατροπό με δύοδο με δϋςιμο του χεριού ςε κλειδύ και του
πηγουνιού.

5) Ανατροπό με κύλιςμα δια μϋςου γϋφυρασ με δϋςιμο του κορμού.

6) Ανατροπό με κύλιςμα δια μϋςου γϋφυρασ με δϋςιμο του πόχη

εςωτερικϊ και του κορμού από πϊνω.

7) Ανατροπό με κύλιςμα δια μϋςου γϋφυρασ με δϋςιμο του κορμού

με το χϋρι.

Κρατόςεισ

1) Κρϊτηςη από πλϊγια με δϋςιμο του χεριού και του κορμού.

2) Κρϊτηςη από πλϊγια με δϋςιμο του χεριού και του λαιμού.

3) Κρϊτηςη από εμπρόσ με δϋςιμο του λαιμού με το χϋρι.

Ϊξοδοι πϊνω

1) Έξοδοσ επϊνω με τα γνωςτϊ δεςύματα που εφαρμόζει ο

αντύπαλοσ ςτην κϊτω πϊλη.

- 65 -
ΠΗΓΕΣ
1. Ολυμπία Ολυμπιακοί αγώνεσ. Ολυμπιονίκαι από 776 π.χ.-393μ.χ.και
1896-1964 ΑΛΕΞ. ΢ΩΣ. ΢ΑΝΣΑ Αθήναι 1966

2. Ιςτορία τησ Γυμναςτικήσ. ΕΤΑΓΓΕΛΟΤ ΠΑΤΛΙΝΗ Θες/νΙκη 1977.

3. Ειςαγωγή ςτην Ιςτορία τησ Υυςικήσ αγωγήσ ςτον Ελληνικό κόςμο

΢ΩΣΗΡΗ ΓΙΑΣ΢Η Θες/νΙκη 1985

4. Ιςτορία των βαρέων αγωνιςμάτων και τησ άθληςησ των αρχαίων

Ελλήνων. ΖΑΚ ΚΑΡΤΩΣΑΚΗ Αθήνα 1975

5. Διεθνήσ τεχνικόσ κανονιςμόσ εραςιτεχνικήσ πάλησ FILA Αθήνα 1987

6. ENFANTS SUR LE TAPIS RAIKO PETROV,ORNIANE

MAKAVEEV,LUDMIL MILANOV SOFIA 1978

7. RINGEN H.ROTHERT SPORTVERLAG BERLIN 1975

8. RINGEN WALTER GAIN,JURGEN HARTMANN,HAROLD

TUNNEMANN ΒΕRLΙΝ 1980 .

9. Σα αγωνίςματα των κλεφταρματολών και η Εθνεγερςία. ΚΩ΢ΣΑ

Σ΢ΙΑΝΣΑ Ιωάννινα 1980

10. Ιςτορία του Ελληνικού Εθνουσ Εκδοτική Αθηνών ΑΕ 1980

11. Ιςτορία τησ Ελληνικήσ πάλησ (εργαςία Μητρόπουλου Νεραντζή)

Θες/νίκη 1983

12. Η παραδοςιακή πάλη ςτο Νομό ΢ερρών Διπλωματική Εργαςία Καμένου

Μιχαήλ και Φαριςτέ Φρήςτου (΢έρρεσ 1989)

13. ΢ημειώςεισ από το ςεμινάριο ττροπονητών πάλησ Αθήνα 1980

14. ΢ημειώςεισ ειδικότητασ πάλησ ΣΕΥΑΑ Θες/νίκησ 1983

15. Προςωπικό αρχείο διαφόρων ςημειώςεων και φωτογραφιών

- 66 -