Emilio Aguinaldo

Known For: Aguinaldo served as the first president

of the independent Philippines Also Known As:
Emilio Aguinaldo

Born: March 22, 1869 in Cavite, Philippines

Parents: Carlos Jamir Aguinaldo and Trinidad
Famy-Aguinaldo
Died: February 6, 1964 in Quezon City, Philippines
Spouse(s): Hilaria del Rosario (m. 1896–1921),
María Agoncillo (m. 1930–1963)Children: Five

Mga naging ambag ni Emilio Aguinaldo

 Ginampanan niya ang pamumuno sa KKK pagkatapos mahuli at ipapatay si

Rizal.
 Ipinagtibay ang Constitution política de la República Filipina
 Itinatag ang republika na pinamunuan ni Aguinaldo.
 Ipinahayag niya ang kalayaan ng Pilipinas noong Hunyo 12, 1898.
 Nagpahayag ng Saligang Batas ng Malolos noong Enero 23, 1899 sa
Malolos, Bulacan.
 Siya ang namuno sa mga pag-aaklas mula 1899 hanggang 1901 laban sa
Estados Unidos
 Manuel Luis Quezon
Ipinanganak noong August 19, 1878
Baler, Aurora
Died: August 1, 1944
Saranac Lake, New York
Resting,Place
Quezon,MemorialCircle, Quezon City

Nakapag tapos ng : Bachelor of Arts,

Colegio de San Juan de Letran
Bachelor of Laws, University of Santo
Tomas (began in 1894, resumed 1902-
1903)

Mga naging ambag ni Emilio Aguinaldo

Si Manuel L. Quezon ay hinirang na ingat-yaman sa Mindoro Noong 1905
Kalaunan ay kinuha rin niya ang Tayabas, at nahalal ang gobernador nito noong 1906.
Sa isang taon ding iyon, itinatag din niya ang Nacionalista party kasama ang kaibigan
niyang si Sergio Osmena.
Bumalik siya sa Maynila noong 1916 matapos na matapos ang batas, kasunod nito ay
nahalal siya sa Senado ng Pilipinas, una bilang isang senador at pagkatapos ay bilang
Pangulo ng Senado, na naglilingkod sa pinakamahabang oras hanggang 1935.
Pinamunuan niya ang unang nagsasariling misyon sa Kongreso ng Estados Unidos noong
1919. Si Quezon ang naging pinuno ng Nacionalista na alyansa ng Partido noong 1922.
Natamo niya ang daanan ng Tydings – McDuffie sa 1934.

Noong 1935, si Manuel L. Quezon ang namuno sa isang Pilipinong may katungkulang
Pilipino, na nakasaksi sa amin si Pangulong Franklin Roosevelt na lumalagda sa isang
bagong konstitusyon para sa Pilipinas upang pagkalooban ito ng isang estado na hindi
nagsasarili. Kalaunan nang taong iyon, napanalunan ng Quezon ang unang halalan sa
National pampanguluhan sa Pilipinas. Siya matalo Emilio Aguinaldo at Gregorio
magkaparehong na may 68% boto.
Hindi nagtagal matapos ipagpalagay ang pampanguluhan opisina, pinasimulan ni
Quezon ang ilang patakarang naglalayong pagbuong sa iba 't ibang bahagi ng
pamahalaan. Siya ang nagtalaga ng unang cabinet Gabinete sa Pilipinas, itinatag ang
Government survey board, revamped ang executive Department, at lumikha ng mga
bagong opisina at boards kung kinakailangan.
Siya ay gumawa ng isang napakalaking programa ng Social Justice na nagpasimula ng
isang minimum na batas sa trabaho, walong oras na araw, isang pamumusesyon batas
para sa mga magsasaka ng Pilipino bukod pa sa pagtaguyod ng hukuman ng pang-
industriyang relasyon upang pumagitna ang mga pagtatalo. Sa bukid, inayos niya ang
maraming butas sa bigas na pamumusesyon sa gawa ng 1933, kaya 't muling pamimigay
ng agrikultura lupa sa mga magsasaka ng nangungupahan.

Hindi lamang siya nakalaang pondo para sa pagpapanatili ng mga pampublikong

paaralan sa buong bansa kundi pati na rin sa pagbuo ng mga bagong paaralan.
Itinaguyod niya ang Suffrage ng kababaihan sa Pilipinas, na sa wakas ay nakamit noong
Abril 1937, kasunod ng isang plebisito na nakakita sa kahanga-hangang taong nagsidalo
ng mga babaeng botante.
Sa pamamagitan ng isang executive order sa Disyembre 1937, siya ay nagtatag ng
Tagalog bilang batayan ng pambansang wika ng Pilipinas. Ito ang naging opisyal na wika
ng Pilipinas, kasama ang Ingles at Espanyol.
Nang malapit na siyang magwakas sa anim na taong gulang niya, isang 1941
pambansang plebisito ang humantong sa isang susog sa Konstitusyon na nagtulot sa
mga Pangulo na maglingkod sa 2 4-taong mga tuntunin, na ibinigay sa Quezon ang
opsyon para sa muling halalan. Sa 1941 pampanguluhan halalan, siya ay nakuha ng isang
pagguho tagumpay, matalo ang dating senador Juan sumulong na may halos 82% boto.
Sa pagitan ng 1937 at 1941, binuksan ni Quezon ang Pilipinas para sa 2,500 halos lahat
ng mga refugee ng mga Judio, na tumatakas na rehimen sa Europa, sa kahilingan ng
mataas na Commissioner. Nang mabali ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig, reshuffled
niya ang cabinet at gumawa ng mahigpit na pagbabago sa istruktura ng pamahalaan
para maghanda para sa pananakop ng mga Hapones.
Nang umabot sa Pilipinas ang mga pwersang Hapones noong Disyembre 8, 1941,
Quezon at mga opisyal ng pamahalaan na lumikas para Corregidor, pagkatapos ay
tumakas papuntang Mindanao sa isang submarino, at sa wakas ay nakarating sa Estados
Unidos sa Australia. Nagtayo siya ng pagpapatapon sa Washington D.C. at nagsalita sa
United States House of representative para itulak ang mga sundalong Amerikano na
palayain ang Pilipinas.
 José P. Laurel
(Marso 9, 1891 – Nobyembre 6, 1959) ang
Pangulo ng Republika ng Pilipinas, isang
administrasyon na itinataguyod ng Hapon
noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig, mula
1943 hanggang 1945. Simula nang
administrasyon si Pangulong Diosdado
Macapagal (1961 – 1965), nakilala na si
Laurel bilang lehitimong Pangulo ng Pilipinas.

Si José Tanauan Iano Laurel ay isinilang noong

Marso 9, 1891 sa bayan ng, Batangas. Ang kanyang
mga magulang ay Sotero Laurel, Sr. at Jacoba García.
Ang kanyang ama ay naging opisyal sa
rebolusyonaryong pamahalaan ng Emilio
Aguinaldoand a signatory sa 1898 Malolos
konstitusyon.

Noong tinedyer pa lang siya, sinabihan na ang isang Laurel dahil muntik na niyang
mapatay ang isang karibal na suitor ng kanyang kasintahan. Habang nag-aaral at
nagtatapos ng Law School, nagtalo siya at nakatanggap ng acquittal.

Natanggap ni Laurel ang kanyang law degree mula sa University of the Philippines
College of law noong 1915, kung saan siya nag-aral sa ilalim ni Dean George A. Malcolm,
na siya kalaunan ay magtatagumpay sa Korte Suprema. Pagkatapos ay nakuha niya ang
aMaster ng mga batas degree mula sa University of Santo Tomas noong 1919.
Pagkatapos ay dumalo si Laurel sa Yale Law School, kung saan nagkaroon siya ng
doctorate of law.

Sinimulan ni Laurel ang kanyang buhay sa serbisyo sa publiko habang ang isang
estudyante, bilang isang sugo sa Bureau of Forestry at pagkatapos ay bilang clerk sa
code committee tasked sa mga kodipikasyon ng mga batas sa Pilipinas. Sa kanyang
trabaho para sa code committee, ipinakilala siya sa ulo nito, si Thomas A. Street, isang
bukas na Mahistrado ng korte na magiging tagapagturo sa batang Laurel.

Sa kanyang pagbabalik mula sa Yale, ang Laurel ay itinalaga muna bilang Undersecretary
ng interior Department, at pagkatapos ay itinaguyod bilang kalihim ng loob ng 1922. Sa
post na iyon, siya ay madalas na pag-aaway sa ang American gobernador-
pangkalahatang Leonard kahoy, at sa huli, sa 1923, magbitiw mula sa kanyang posisyon
kasama ang iba pang mga miyembro ng Gabinete sa pagtutol ng kahoy ng pamamahala.
Ang kanyang banatan sa nasyonalistang mga kredensyal ng kahoy nabubuo Laurel.
 Sergio Osmeña
(9 Septiyembre 1878 – 19 Oktubre 1961) ay
isang politiko na Pilipino na naglingkod bilang
ika-4 na Pangulo ng Pilipinas mula sa 1944
hanggang sa 1946. Siya ay vice president sa
ilalim ni Manuel L. Quezon, at tumayo sa
Panguluhan nang mamatay si Quezon noong
1944, bilang pinakamatandang Pangulo ng
Pilipinas na humawak ng katungkulan sa edad
na 65. Isang tagapagtatag ng Nacionalista
party, siya ang unang Bisaya na naging Pangulo
ng Pilipinas.

Bago ang kanyang pagkakasunud-sunod sa Panguluhan noong 1944, si Osmeña ay

naglingkod bilang gobernador ng Cebu mula 1901 – 1907, miyembro at tagapagsalita ng
kapulungan ng mga kinatawan ng Pilipinas mula 1907 – 1922, at senador mula sa ika-10
Senatorial district sa Labintatlong taon, kung saan siya naglingkod bilang Senado
Presidente Pro tempore. Noong 1935, siya ay hinirang na maging ang asawa ng Senado
Presidente Manuel Quezon para sa pampanguluhan halalan sa taong iyon. Ang tandem
ay labis muling inihalal noong 1941.

Ang Osmeña ay ang patriyarka ng kilalang pamilya Osmeña, na kinabibilangan ng

kanyang anak na lalaki (dating senador Sergio Osmeña, Jr.) at kanyang mga apo
(senators Sergio Osmeña III at John Henry Osmeña), ang dating-gobernador lito Osmeña
at Cebu City mayor Tomas Osmeña.

Si Osmeña ang naging Pangulo ng pamahalaang ito sa pagkamatay ni Quezon noong

1944. Bumalik siya sa Pilipinas nang taon ding iyon na may mga General Douglas
MacArthur at pwersang pagpapalaya. Pagkatapos ng digmaan, ibinalik ng Osmeña ang
pamahalaang Pilipinas at ang iba 't ibang executive Department. Ipinagpatuloy niya ang
paglaban sa kasarinlan ng Pilipinas. Para sa pampanguluhan halalan ng 1946, Osmeña
tumanggi sa kampanya, sinasabi na ang sambayanang Pilipino alam ang kanyang talaan
ng mga 40 taon ng tapat at tapat na serbisyo. Nawala siya kay Manuel Roxas, na nanalo
ng 54 porsiyento ng boto at naging Pangulo ng independiyenteng Republika ng Pilipinas

Pagkatapos ng kanyang pagkatalo sa halalan, Osmeña nagretiro sa kanyang tahanan sa

Cebu. Namatay siya sa kabiguan ng atay at kanser sa suso sa edad na 83 noong 19 ng
Oktubre 1961 sa Memorial Hospital ng beterano sa Quezon City. Siya ay inilibing sa
Manila North sementeryo, Maynila.
 Manuel Roxas
(Enero 1, 1892 – Abril 15, 1948) ang unang
Pangulo ng independiyenteng ikatlong
Republika ng Pilipinas at ikalimang Pangulo.
Naglingkod siya bilang Pangulo mula sa
pagbibigay ng kalayaan noong 1946 hanggang
sa bigla siya ng kamatayan sa 1948. Ang
kanyang termino bilang Pangulo ng Pilipinas din
ang pinakamaikling, tumatagal nang 1 taon 10
buwan at 18 araw.

Si Manuel A. Roxas, ikatlo at huling

Pangulo ng Pilipinas at ang una sa Republikang
the Philippines, ay isinilang kina Gerardo Roxas,
Sr. at Rosario Acuña noong Enero 1, 1892 sa
Capiz (ngayon Roxas City). Siya ay isang
posthumous na bata, sapagkat ang kanyang
Ama Gerardo ay malubhang nasugatan sa
pamamagitan ng Espanyol guardias civiles isang
taon bago ito, iniwan siya at ang kanyang ate
Mamerto na itataas ng kanilang ina at Don
Eleuterio, lolo ng kanilang ina.

Natanggap ni Roxas ang pag-aaral niya sa publiko sa mga pampublikong paaralan ng

Capiz, at sa edad na 12, ay dumalo si San Joseph sa HongKong. Ngunit pagkatapos ng
pangungulila sa pamilya, nagbalik siya sa Capiz. Kalaunan ay lumipat siya sa Manila high
school (kalaunan ay pinangalanan ang Araullo high school), sa pagtatapos na may
pinakamataas na parangal noong 1909.

Sinimulan ni Roxas ang kanyang mga pag-aaral sa law sa isang pribadong Law School na
itinatag kay George Malcolm, ang unang Dean ng University of the Philippines College of
law. Sa kanyang ikalawang taon, nag-enrol siya sa U.P., kung saan siya ay inihalal na
Pangulo ng kanyang klase at ng student council. Noong 1913, nakuha ni Roxas ang
kanyang law degree, nakatapos ng valedictorian class, at pagkatapos ay topped ang
unang bar na pagsusuri sa isang baitang ng 92%, na naging unang topnotcher ng
Pilipinas.

Noong Mayo 8, 1946, Pangulo-hinirang Roxas, sinamahan ng mataas na Komisyonado si

Paul t. McNutt, enplaned para sa Estados Unidos upang talakayin sa mga awtoridad ng
Amerikano ang mahahalagang bagay na umaapekto sa Pilipinas. Noong Mayo 28, 1946,
si Roxas ay pinasinayaan sa gitna ng kahanga-hangang mga seremonya bilang huling
Pangulo ng Pilipinas. Ang mga seremonya ng Inaugural ay idinaos sa bakuran ng sira at
tinutuyo na gusali at nasaksihan ng malalaking tao sa paligid ng 200,000 katao.
Delineated niya ang mga pangunahing patakaran ng kanyang administrasyon, higit sa
lahat, na mas malapit sa mga kurbata ng Estados Unidos, sa pagsunod sa mga bagong
nilikha na organisasyon ng United Nations, pagbabagong-tatag ng bansang winasak ng
digmaan, kaluwagan para sa masa, panlipunang mahistrado sa uring manggagawa,
pagpapanatili ng kapayapaan at kaayusan, pangangalaga ng mga karapatan ng
indibidwal at kalayaan ng mamamayan at katapatan at kahusayan ng tanggapan ng
pamahalaan.

Hindi natapos ni Roxas ang kanyang termino na inaasahang matatapos sa pamamagitan

ng 1950 dahil siya ay namatay kay myocardial infarcano.

Noong gabi ng Abril 15, 1948, si Roxas ay namatay sa Clark field, Pampanga. Sa umaga
ng kanyang pagkamatay si Roxas ay nagbigay ng isang talumpati sa harap ng aming
ikalabintatlong Air Force, kung saan sinabi niya:

"Kung ang digmaan ay dumating, ako ay tiyak ng isang bagay – marahil ang tanging
bagay na kung saan ako ay maaaring maging tiyak-at ito ay ito: na ang Amerika at ang
Pilipinas ay matatagpuan sa parehong panig, at ang mga sundalong Amerikano at
Pilipino ay muling lalaban sa gilid ng trenches o sa hangin o sa dagat sa pagtatanggol ng
katarungan, kalayaan at iba pang mga prinsipyo na kapwa namin minamahal at
itinatangi. "
Pagkatapos ng pagsasalita, nadama niyang nahihilo siya at dinala siya sa tirahan ng
malalaking pangkalahatang E.L. Eubank, kung saan siya namatay nang gabing iyon.

Noong Abril 17, 1948, dalawang araw matapos ang kamatayan ni Roxas, si Elpidio
Quirino ang nagkaroon ng panunumpa sa katungkulan bilang Pangulo ng Pilipinas,
bawat linya ng magkakasunod na salita.

Sa kanyang karangalan, Roxas district (proyekto 1) sa Quezon City at Roxas, si Isabela ay

ipinangalan sa kanya.
 .Elpidio Quirino
(Nobyembre 16, 1890 – Pebrero 29,
1956) ay isang Pilipinong politiko, at ang
ikaanim na Pangulo ng Pilipinas.

Isang abogado sa propesyon,

pumasok si Quirino sa pulitika nang
maging kinatawan siya ng Ilocos Sur
mula 1919 hanggang 1925. Pagkatapos
ay nahalal siya bilang senador mula 1925
– 1931. Noong 1934, naging miyembro
siya ng Philippine Independence
Commission na ipinadala sa Washington,
D.C., na ofTydings ng talata-McDuffie
Act sa American Kongreso. Noong 1935,
siya ay inihalal din na maging miyembro
ng Convention na magsusulat ng draft
ng pagkatapos ay 1935 saligang-batas
para sa bagong itinatag na
pamahalaang. Sa bagong pamahalaan,
naglingkod siya bilang secretary of the
interior at Finance sa ilalim ng cabinet
ng Quezon.

Pagkatapos ng digmaan, si Quirino ay inihalal na vice president sa 1946 na halalan, ang

pangalawa at huling para sa mga ito at una para sa ikatlong Republika. Nang mamatay
ang tungkulin ni Pangulong Manuel Roxas noong 1948, nagtagumpay siya sa
Panguluhan. Sa kung ano ang sinabi na maging isang hindi tapat at fraudulent1949
pampanguluhan halalan, siya won ang opisina ng presidente sa ilalim ng liberal na tiket
ng Partido, daig Nacionalista vie at dating president José P. Laurel gayundin ang kapwa
Liberalista at dating Senado na si José Avelino.

Ang pangangasiwa ng Quirino ay karaniwang hinamon ng mga Hukbalahaps, na

ransacked ng mga bayan at baryo. Tumakbo si Quirino para kay Pangulong muli sa 1953
pampanguluhan halalan, ngunit natalo siya ng Nacionalista Ramon Magsaysay.

Pagkatapos ng kanyang termino, nagtungo siya sa kanyang bagong bansa sa

NOVALICHES,, Quezon City, kung saan siya namatay sa isang atake sa puso noong
Pebrero 29, 1956.
 Ramón Magsaysay
(Agosto 31, 1907 – Marso 17, 1957) ang
ikatlong Pangulo ng Republika ng Pilipinas (at
ang ikapitong Pangulo) mula Disyembre 30,
1953 hanggang sa mamatay ang kanyang
kamatayan sa isang 1957 eroplano. Siya ay
nahalal na pangulo sa ilalim ng bandila ng
Nacionalista party.

Si Ramon F. Magsaysay ay isinilang sa

Diperensiyasyon, Zambales noong Agosto 31,
1907 sa Exequ Magsaysay, panday, at
Perfecta del Fierro, isang guro. Pumasok siya
sa unibersidad ng Pilipinas noong 1927.
Nagtrabaho siya bilang chauffeur upang
suportahan ang kanyang sarili habang nag-
aaral
siya ng engineering; Kalaunan, lumipat siya sa institute of commerce sa José Rizal
College (1928 – 1932), kung saan siya tumanggap ng Baccalaureate sa commerce.
Pagkatapos ay nagtrabaho siya bilang isang mekaniko sa awto at sa talyer. Nang mabali
ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig, sumali siya sa motor pool ng ika-31 Infantry
Division ng hukbong Pilipino. Nang sumuko si Bataan noong 1942, Magsaysay nakatakas
sa mga burol, inorganisa ang mga pwersang Western Luzon, at inatasan si kapitan noong
Abril 5, 1942. Sa loob ng tatlong taon Capt Magsaysay sa ilalim ng Col. ang bantog
gerilya ni Merrill at nakita ang pagkilos sa sawang, San Marcelino, Zambales. Si
Magsaysay ay kabilang sa mga instrumento sa paglilinis ng mga Hapones ng hapon bago
ang paglapag ng mga Amerikanong pwersa kasama ang mga sundalong Pilipino noong
Enero 29, 1945.

Hindi natapos ng Magsaysay ang kanyang termino na inasahang katapusan ng

Disyembre 30, 1957 dahil namatay siya sa isang eroplano. Noong Marso 16, 1957
Magsaysay nilisan ang Maynila para sa Cebu City kung saan siya nagsalita sa tatlong
institusyong pang-edukasyon. Nang gabing iyon, sa bandang 1, sumakay siya sa
pampanguluhan eroplano "Mt. partidong pinatubo", a C-47, para bumalik sa Maynila. Sa
mga unang oras ng umaga ng Marso 17, iniulat ang kanyang eroplano. Hatinggabi na
nang araw na iyon ay inireport ng mga pahayagan na ang eroplano ay bumagsak sa Mt.
Manunggal sa Cebu at na 36 ng 56 mga pasahero at crew sakay ay namatay; ang aktuwal
na numero sa pisara ay 25, kabilang na ang Magsaysay. Tanging newspaperman Néstor
mata survived. Si vice president Carlos Garcia, na nasa opisyal na pagbisita sa Australia
nang panahong iyon, ay ipinalagay ang Panguluhan na maglilingkod sa huling walong
buwan ng termino ng Magsaysay.

Tinatayang 5,000,000 katao ang dumalo sa libing ni Magsaysay noong Marso 31, 1957.

Sa gayon ay tinukoy siya ng mga tao na "Idolo ng masa".

 Carlos García
(Nobyembre 4, 1896 – Hunyo 14,
1971) ay isang Pilipinong guro, makata,
orator, abugado, pampublikong opisyal,
pampulitika ekonomista at lider gerilya. Siya
ang naging ikawalong Pangulo ng Pilipinas
na kilala sa kanyang "unang patakaran", na
inilalagay ang mga interes ng sambayanang
Pilipino sa mga dayuhan at sa naghaharing
Partido.

García ay ipinanganak sa Talibon, Bohol sa

Policronio García at Amihsia Polestico (sino
ang parehong natives ng Bangued, Abra).

Lumaki si García sa pulitika, at ang kanyang

ama ay naglilingkod bilang municipal mayor para sa apat na termino. Nakuha niya ang
kanyang pangunahing edukasyon sa kanyang katutubong Talibon, at pagkatapos ay
kinuha ang kanyang pangalawang pinag-aralan sa Cebu Provincial high school. Sa simula,
ipinagpatuloy niya ang kanyang pag-aaral sa kolehiyo sa Silliman University sa
Dumaguete City, Negros Oriental, at kalaunan ay nag-aral sa Philippine Law School (na
ngayon ay Philippine College of Criminology) kung saan niya nakuha ang kanyang law
degree noong 1923. Isa siya sa mga nangungunang sampu sa pagsusulit sa bar.

Sa halip na magsanay kaagad, nagtrabaho siya bilang guro sa loob ng dalawang taon sa
Bohol Provincial high school. Siya ay naging sikat para sa kanyang tula sa Bohol, kung
saan siya nakuha ang palayaw "Prince ng Bisaya makata" at ang "Bard mula sa Bohol".

Sinimulan niya ang kanyang pampulitikang trabaho noong 1925, pagmamarka ang isang
kahanga-hangang tagumpay na tumatakbo para sa Congressman na kumakatawan sa
ikatlong distrito ng Bohol. Siya ay nahalal para sa isa pang termino noong 1928 at
naglingkod hanggang 1931. Siya ay inihalal na gobernador ng Bohol noong 1933 ngunit
nagsilbi lamang hanggang sa 1941 nang matagumpay siyang tumakbo para sa Senado ng
Pilipinas ngunit ang kanyang termino ay pinutol noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig.
Kinuha niya ang post nang ang Kongreso ay ginanap noong 1945 matapos na ang
Pilipinas ay napalaya mula sa Hapon.
 Diosdado Macapagal
(Setyembre 28, 1910 – Abril 21, 1997)
ang ika-siyam na Pangulo ng Pilipinas, na
naglilingkod mula sa 1961 hanggang sa
1965, at ang sixth Vice president, na
naglilingkod mula sa 1957 hanggang sa
1961. Naglingkod din siya bilang miyembro
ng kapulungan ng mga kinatawan, at
nagpunta sa konstitusyon Convention ng
1970. Siya ang ama ni Gloria Macapagal-
Arroyo, na naglingkod bilang ika-14 na
Pangulo ng Pilipinas mula 2001 hanggang
2010.

Isang tubong Lubao, Pampanga, Macapagal

ang nagtapos sa University of the Philippines
and University of Santo Tomas, pagkatapos
na nagtrabaho bilang abugado para sa pamahalaan. Una niyang napanalunan ang
halalan noong 1949 sa bahay ng mga kinatawan, na kumakatawan sa isang district sa
kanyang tahanan sa Lalawigan ng Pampanga. Noong 1957 siya ang naging vice president
sa pangangasiwa ni Pangulong Carlos P. Garcia, at sa 1961 natalo niya ang muling
halalan ni Garcia para sa Panguluhan.

Bilang Pangulo, nagtrabaho si Macapagal upang sugpuin ang mga ihuhugpong at

katiwalian at upang pasiglahin ang ekonomiya ng Pilipinas. Ipinakilala niya ang unang
Land reporma batas sa bansa, inilagay ang pisong sa ang libreng merkado ng pera
Exchange, at liberalized banyagang exchange at import kontrol. Ang marami sa kanyang
mga reporma, Gayunman, ay pilay sa pamamagitan ng isang Kongreso na
pinangungunahan ng karibal Nacionalista Partido. Kilala rin siya sa paglipat ng paggalang
ng bansa sa araw ng kasarinlan mula Hulyo 4 hanggang Hunyo 12, habang ginugunita
ang araw na makabayang ng Pilipino ang kalayaan mula sa Espanya noong 1898. Ang
kanyang muling halalan ay natalo noong 1965 ni Ferdinand Marcos, na ang sumunod na
awtoritaryan panuntunan ay tumagal nang 20 taon.

Noong panahon ng Marcos Administration, Macapagal ay inihalal na presidente ng

Konstitusyon Convention na kung saan ay draft na ang naging ang 1973 saligang-batas,
kahit na ang paraan kung saan ang pribilehiyo ay pinagtibay at binago siya sa mamaya
tanong nito pagkalehitimo . Siya ay namatay sa sakit ng puso, pneumoniaand bato
komplikasyon sa edad na 87.
 Ferdinand Marcos, Sr.
(Setyembre 11, 1917 – Setyembre 28,
1989) ang isang Pilipinong pinuno at isang
awtoritaryan na Pangulo ng Pilipinas mula sa 1965
hanggang sa 1986. Isa siyang abugado, miyembro
ng kamara ng mga kinatawan ng Pilipinas (1949 –
1959) at isang miyembro ng Senado ng Pilipinas
(1959 – 1965). Siya ang Pangulo ng Senado mula
1963 – 1965.

Habang nasa kapangyarihan ay ipinatupad niya

ang malawak na mga programa ng paglilinang ng
imprastraktura at reporma sa ekonomiya.
Gayunman, ito ay sa kalakhan ay nalililim sa
pamamagitan ng hisauthoritarian paraan ng
naghaharing mga bansa pagkatapos ng 1972. Ang
kanyang administrasyon ay nasisira ng
napakalaking katiwalian, nepotismo, pulitikal panunupil, at mga paglabag ng karapatang
pantao.

Noong 1983, ang kanyang pamahalaan ay pinaratangan ng pagiging sangkot sa

asasinasyon ng kanyang pangunahing kalaban sa pulitika, si Benigno Aquino, Jr.
pampublikong pang-aalipusta sa ibabaw ng asasinasyon nagsilbi bilang katalista para sa
mga mamamayan ng kapangyarihan rebolusyon sa Pebrero 1986 na humantong sa
kanyang pag-alis mula sa kapangyarihan at sa huli ay pagpapatapon sa Hawaii. Kalaunan
ay natuklasan nila na siya at ang kanyang asawa na si cornejo Marcos ay nagkaroon ng
bilyun-bilyong dolyar na winaldas sa mga pampublikong pondo sa Estados Unidos,
Switzerland, at sa iba pang mga bansa, gayundin sa sinasabing mga korporasyon sa
kanyang 20 taon ng kapangyarihan.

Si Ferdinand Edralin Marcos ay isinilang noong Setyembre 11, 1917, sa bayan ng

Sardaga, Ilocos Norte sa mga magulang na sina Mariano Marcos at Josefa Edralin.
Nabinyagan siya sa Philippine nagsasariling Simbahan. Siya ay Pilipino (lalo Ilocano),
Intsik, at Hapones.

Noong Disyembre 1938, si Mariano Marcos, ang kuya niyang Pio, na kanyang anak na
sina Ferdinand, at ang kanyang biyenan na si Quirino Lizardo ay nauusig sa pagpatay ng
Julio Nalundasan, isa sa mga karibal ng Ama ni Marcos na ' pampulitika. Noong
Setyembre 20, 1935, ang araw matapos Nalundasan (para sa ikalawang pagkakataon) ay
natalo kay Mariano Marcos para sa National Assembly seat para sa Ilocos Norte,
Nalundasan ay binaril at pinatay sa kanyang bahay sa Batac. Ayon sa dalawang saksi, ang
apat ay nakipagsabwatan kay patayin Nalundasan, kasama si Ferdinand Marcos sa
bandang huli ay ginagawa ang pagpatay. Noong mga huling araw ng Enero 1939,
pinagkaitan sila ng mga makapagpiyansa at sa pagbagsak ng 1939 sila ay nahatulan.
Ferdinand at Lizardo natanggap ang parusang kamatayan para sa binalak pagpatay,
habang sina Mariano at Pio ay natagpuan ng mga nagkasala lamang ng paghamak ng
hukuman. Dinala ng pamilya Marcos ang kanilang apela sa Korte Suprema ng Pilipinas,
na noong Oktubre 22, 1940, na itinaob ang desisyon ng mas mababang korte at
acquitted ang mga ito sa lahat ng singil ngunit paghamak.
Nag-aral si Marcos sa kolehiyo sa University of the Philippines, at dumalo sa kilalang
kolehiyo ng batas. Napakahusay siya sa curricular at curricular na mga aktibidad, siya ay
isang mahalagang miyembro ng swimming team ng unibersidad, boksing, at mga
dagundong. Siya rin ay isang nagawa at malikhaing orator, debater, at manunulat ng
pahayagan ng unibersidad, siya rin ay naging miyembro ng ROTC at kalaunan ay isang
instructor sa paksa. Kinuha niya ang 1939 na pagsusulit sa bar at ipinasa ito sa halos
perpektong puntos sa kabila ng katotohanan na siya ay makulong sa panahon ng
kanyang pagsusuri. Noong 1939, habang makulong, si Ferdinand Marcos ay nagtapos ng
cum laude. Kung hindi siya inilagay sa piitan nang dalawampu 't pitong araw, siya ay
nagtapos ng Magna cum laude. Siya ay inihalal sa pi radyoaktibong Mu International
Honor Society, at ang Phi Kappa Phi International Honor Society na, makalipas ang 37
taon ay nagbigay sa kanya ng pinakamaraming miyembro award.

Sinabi niya na pinamunuan ang isang puwersang gerilya na tinatawag na maharlika Hi-
Way sa Hilagang Luson noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig, bagama 't ang kanyang
salaysay tungkol sa mga kaganapan kalaunan ay itinapon sa pag-aalinlangan matapos
malaman ng isang militar na imbestigasyon na marami sa kanyang mga inaangkin ang
mali o mali.
 Corazon Aquino
(Enero 25, 1933 – Agosto 1, 2009) ang
ika-11 Pangulo ng Pilipinas at ang unang
babae na humawak sa katungkulang iyon sa
kasaysayan ng Pilipinas. Siya ay
pinakamahusay na naaalala sa pangunguna sa
1986 People Power Revolution, na
topnagsumamo Ferdinand Marcos at ibalik
ang demokrasya sa Pilipinas. Siya ay
itinuturing na isang icon ng demokrasya, at ay
pinamagatang sa pamamagitan ng TIME
Magazine sa 1986 bilang nito ' babae ng taon
'.

Isang "plain wife", ikinasal si Aquino kay senador Benigno Aquino, Jr., ang pinakamatibay
ng ni President Ferdinand Marcos. Si senador Aquino ay paslangin noong Agosto 21,
1983 pagbalik niya sa Pilipinas pagkaraan ng tatlong taon sa pagpapatapon sa Estados
Unidos. Matapos ang asasinasyon ng kanyang asawa, si Aquino ay lumabas bilang
pinuno ng pagsalungat laban sa administrasyon ni Marcos. Noong mga huling taon ng
1985, nang tumawag si Pangulong Marcos ng isang SNAP, tumakbo si Aquino para kay
President kasama ang dating senador ng kanyang asawa bilang vice Salvador.
Pagkatapos ng halalan ay gaganapin sa Pebrero 7, 1986, at ang Batasang Pambansa
ipinahayag Marcos ang nagwagi sa halalan, si Aquino na tinatawag na napakalaking
pagsuway sa batas protests, nagpapahayag ng kanyang sarili bilang nandaya at bilang
ang tunay na nagwagi sa halalan. Masiglang sinunod ng mga Pilipino ang pagtawag at
ibang sa likuran niya. Ang seryeng ito ng mga pangyayari ay humantong sa tibo ng mga
tao ni Marcos at ng pag-install ni Aquino bilang Pangulo ng Pilipinas noong Pebrero 25,
1986 sa pamamagitan ng mga mamamayan ng power Revolution.

Bilang Pangulo, pinangasiwaan ni Aquino ang ipakalat ng isang bagong konstitusyon, na

limitado ang kapangyarihan ng Panguluhan at nagtatag ng bicameral na Lehislatura. Ang
kanyang administrasyon ay nagbigay ng matinding pagbibigay-diin at malasakit sa mga
kalayaan ng tao at mga karapatang pantao, at ang kapayapaan ay nakikipag-usap sa
komunistang insurektong at Muslim na secessionists. Ang mga patakarang pang-
ekonomiya ni Aquino ay nakasentro sa paghahatid ng kalusugan at tiwala sa sarili at
pagtutuon ng pansin sa paggawa ng isang palengke at gawaing sosyal. Ang
administrasyon ni Aquino ay naharap din sa isang serye ng mga kapalaran pagtatangka
at mapaminsalang mga kalamidad at kalamidad hanggang sa katapusan ng kanyang
termino noong 1992.

Nagtagumpay si Fidel V. Ramos bilang pangulo noong 1992, bumalik si Aquino sa

pribadong buhay Bagama 't nanatili siyang aktibo sa paningin ng publiko, madalas
pagsasabi ang kanyang pananaw at opinyon sa mga isyung pampulitika. Noong 2008, si
Aquino ay nasuring may colon cancer at, pagkaraan ng isang taong digmaan na may
sakit, namatay noong Agosto 1, 2009. Ang kanyang anak na si Benigno, III ay nahalal na
Pangulo mismo at siya ay sumumpa noong Hunyo 30, 2010.
 Fidel Ramos
(ipinanganak noong Marso 18, 1928),
sikat na kilala bilang FVR, ay ang ika-12 Pangulo
ng Pilipinas mula sa 1992 sa 1998. Sa loob ng
anim na taon niya sa opisina, si Ramos ay may
malawak na kredito at humanga sa maraming
revitalizing at nagpapanibago ng mga
internasyonal na kumpiyansa sa ekonomiya ng
Pilipinas.

Bago sa kanyang halalan bilang Pangulo,

naglingkod si Ramos sa Gabinete ni President
Corazon Aquino bilang pangunahing tauhan ng
armadong pwersa ng Pilipinas (AFP) at,
kalaunan, bilang secretary of National Defense
mula 1986 hanggang 1991.

Sa panahon ng makasaysayang 1986 EDSA People Power Revolution, Ramos sa

paanyaya ng pagkatapos ay pagtatanggol ministro Juan Ponce Enrile-Ramos, ay tinawag
bilang isang bayani kahit na siya ay hindi bahagi ng plano sa pamamagitan ng maraming
mga Pilipino para sa kanyang desisyon upang masira ang layo mula sa pangangasiwa ng
huli Si strongman Ferdinand Marcos at nangangako ng katapatan at katapatan sa
bagong tatag na rebolusyonaryong pamahalaan ni Pangulong Aquino, na sinusunod ang
pagbagsak ni Marcos mula sa kapangyarihan noong Pebrero 1986. Dati-rati, siya ang
pangalawang punong manggagawa sa AFP, Chief ng PC/INP sa ilalim ni Pangulong
Marcos.

Sa ilalim ng Ramos, ang Pilipinas ay nakaranas ng isang panahon ng katatagan ng pulitika

at mabilis na paglago at pagpapalawak, dahil sa kanyang mga patakaran at programa na
dinisenyo upang magbunga ng pambansang pagkakasundo at pagkakaisa. Nagawang
kumuha si Ramos ng mga malalaking kasunduan sa separatista, komunistang
insurektong at mga rebelde sa militar, na naging mga panibagong tiwala sa
mamumuhunan sa ekonomya ng Pilipinas. Agresibo din si Ramos para sa Deregulation
ng mga pangunahing industriya ng bansa at ang privatization ng masamang mga asset
ng pamahalaan. Bilang resulta ng kanyang mga kamay-papunta sa ekonomiya, ang
Pilipinas ay naka-dub sa pamamagitan ng iba't-ibang mga internasyonal na magasin at
nagmamasid bilang ang susunod na pang-ekonomiyang tigre ng Asya.

Gayunman, ang momentum sa pang-ekonomiyang mga tagumpay na ginawa sa ilalim ng

pangangasiwa ng Ramos ay maikling natigil sa panahon ng pagsisimula ng 1997 Asian
pinansiyal na krisis. Gayunpaman, sa panahon ng huling taon ng term, ekonomiya ang
pinamamahalaang upang gumawa ng isang renakagapos dahil ito ay hindi malubhang hit
sa pamamagitan ng krisis na kumpara sa iba pang mga Asian ekonomiya.

Siya lamang ang Pilipino na tumanggap ng honorary British Knighthood mula sa United
Kingdom, ang GCMG o ang kabalyero Grand cross ng pinaka kilalang order ng St Michael
at St George. Ito ay ipinagkaloob sa kanya ni Queen Elizabeth II sa 1995 para sa mga
serbisyo sa pulitika at pamahalaan.
Si Ramos ay ang una at tanging di-Katoliko Pangulo ng Pilipinas. Kabilang siya sa
Protestante United Church ni Cristo sa Pilipinas.
 Joseph Estrada
(isinilang si José Marcelo Ejercito noong
Abril 19, 1937) ang ika-13 Pangulo ng Pilipinas,
na naglilingkod mula 1998 hanggang 2001. Si
Estrada ang unang tao sa post-coital Era na
nahalal kapwa sa Panguluhan at sa vice
presidency.

Estrada nakuha katanyagan bilang isang aktor

ng pelikula, nagpe-play ang mga lead papel sa
higit sa 100 mga pelikula sa isang kumikilos
karera twisting 33 taon. Leveraged niya ang
kanyang kasikatan bilang aktor para
magkaroon ng mga pakinabang sa pulitika, na
naglilingkod bilang alkalde ng San Juan sa
labimpitong taon, bilang senador ng isang semestre, pagkatapos ay bilang vice president
ng Pilipinas sa ilalim ng pangangasiwa ni Pangulong Fidel Ramos.

Estrada ay inihalal na Presidente sa 1998 sa isang malawak na margin ng mga boto

paghihiwalay siya mula sa iba pang mga challengers, at ay isinumpa sa Panguluhan sa
Hunyo 30, 1998. Noong 2000 ipinahayag niya ang isang "buong digmaan" laban sa Moro
na kilusang Islam at nakunan nito ang headquarters at iba pang mga kampo. Gayunman,
ang mga paratang ng katiwalian ay nagbunga ng isang impeachment paglilitis sa Senado,
at sa 2001 Estrada ay patalsikin ng mga tao kapangyarihan 2 matapos ang pag-uusig ay
umalis sa hukuman ng impeachment kapag ang mga hukom ng senador ay bumoto ng
hindi sa pagbubukas ng pangalawang sobre.

Sa 2007, siya ay sinentensiyahan sa pamamagitan ng espesyal na dibisyon ng

Sandiganbayan upang reclusion perpetua para sa pagamb, ngunit kalaunan ay
ipinagkaloob ng patawad ni President Gloria Macapagal-Arroyo. Tumakbo siyang muli
para kay Pangulong muli sa 2010 ng Philippine pampanguluhan halalan, ngunit nawala
sa pagkatapos ng senador Benigno Aquino III.
 Gloria Macapagal-
Arroyo
(ipinanganak noong Abril 5, 1947) ay
isang pulitiko na Pilipino na naglingkod
bilang ika-14 na Pangulo ng Pilipinas mula
2001 hanggang 2010, bilang ika-12 vice
president ng Pilipinas mula sa 1998
hanggang sa 2001, at kasalukuyang
miyembro ng sambahayan ni
Representative representing sa 2nd district
ng Pampanga. Siya ang pangalawang
babaeng Pangulo ng bansa (pagkatapos ng
Corazón Aquino), at ang anak na babae ng
dating President Diosdado Macapagal.

Siya ay dating propesor ng economics sa Ateneo de Manila University kung saan si

Noynoy Aquino ay isa sa kanyang mga estudyante. Pumasok siya sa gobyerno noong
1987, naglilingkod bilang Assistant Secretary at Undersecretary ng Department of Trade
at Industry sa paanyaya ni President Corazón Aquino. Matapos maglingkod bilang
senador mula 1992 hanggang 1998, nahalal siya sa vice presidency sa ilalim ni Pangulong
Joseph Estrada, sa kabila ng pagtakbo ng isang tiket. Matapos Estrada sa katiwalian,
nagbitiw siya sa kanyang kabinet bilang secretary of Social Welfare at Development at
nakiisa sa lumalaking pagsalungat sa Pangulo, na impeachment. Hindi nagtagal ay
napilitan si Estrada na makapasok ang rebolusyong EDSA noong 2001, at si Arroyo ay
isinumpa sa Panguluhan ng Chief Justice Hilario ni Davide, Jr. noong Enero 20, 2001. Siya
ay inihalal sa isang buong anim na taong pampanguluhan kataga sa kontrobersyal na
Mayo 2004 mga halalan sa Pilipinas, at isinumpa noong Hunyo 30, 2004. Kasunod ng
kanyang Panguluhan, siya ay nahalal sa sambahayan ng mga kinatawan, kaya siya ang
pangalawang pangulo ng Pilipinas — matapos si Jose P. Laurel — na ituloy ang paggawa
ng mas mababang katungkulan pagkatapos ng kanilang Panguluhan.

Siya ay kasalukuyang naninirahan sa La Vista Subdivision sa Quezon City.

 Benigno Aquino III
(ipinanganak noong Pebrero 8, 1960),
na kilala rin bilang Noynoy Aquino o PNoy, ay
isang Pilipinong politiko na naging ika-15 at
na naging Pangulo ng Pilipinas mula noong
Hunyo 2010.

Si Aquino ay ikaapat na henerasyon na

politiko: ang kanyang lolo-sa-tuhod na si
Servillano "Mianong" Aquino, ay nagsilbing
isang tungkulin sa Malolos Kongreso; ang lolo
niyang si Benigno Aquino, Sr., ay nagsilbing
tagapagsalita ng kapulungan ng mga
kinatawan ng Pilipinas mula 1943 hanggang
1944; at ang kanyang mga magulang ay sina
president Corazon Aquinoand senador
Benigno "Ninoy" Aquino, Jr. Aquino ay miyembro ng liberal party. Sa liberal na Partido,
si Aquino ay nagdaos ng iba 't ibang katungkulan tulad ng secretary General at vice
president para sa Luson. Si Aquino ang kasalukuyang chairman ng liberal party.

Isinilang sa Maynila, nagtapos si Aquino sa Ateneo de Manila University noong 1981 at

sumali sa kanyang pamilya sa kanilang pagpapatapon sa Estados Unidos pagkaraan ng
ilang sandali. Nagbalik siya sa Pilipinas noong 1983 matapos ang asasinasyon ng kanyang
Ama at humawak ng ilang katungkulang nagtatrabaho sa pribadong sektor. Noong 1998,
siya ay inihalal sa kapulungan ng mga kinatawan bilang kinatawan ng 2nd district ng
Tarlac Province. Pagkatapos siya ay muling inihalal sa bahay sa 2001 at 2004. Sa 2007,
nang hindi na tumatakbo para sa muling halalan patungo sa bahay dahil sa term na
limitasyon, siya ay inihalal sa Senado sa ika-14 na Kongreso ng Pilipinas.

Kasunod ng pagkamatay ng kanyang ina noong Agosto 1, 2009, maraming tao ang
nagsimulang tawagin si Aquino para tumakbo. Noong Setyembre 9, 2009, opisyal na
ipinahayag ni Aquino na siya ay isang kandidato sa 2010 pampanguluhan halalan,
gaganapin sa Mayo 10, 2010. Noong Hunyo 9, 2010, ipinahayag ng Kongreso ng Pilipinas
na si Aquino ang nagwagi ng 2010 pampanguluhan halalan. Noong Hunyo 30, 2010, sa
mga lolo ni Quirino na nakatayo sa Rizal Park, Maynila, sumumpa si Aquino sa officeas
ng ikalabinlimang Pangulo ng Pilipinas, at sumunod kay Gloria Macapagal, sa
pamamagitan ng associate Justice ng Korte Suprema ng Pilipinas Conchita Carpio-
Morales .

Kahit na ang opisyal na tirahan ng presidente ay ang Malacañang Palace, Aquino aktwal
na naninirahan sa bahay pangarap (bahay ng mga pangarap), na matatagpuan sa loob ng
bakuran ng palasyo.
 Rodrigo Roa Duterte
(Ipinanganak Marso 28, 1945), na kilala
rin bilang Digong at Rody, ay isang Pilipinong
politiko na kung saan ay ang 16 at kasalukuyang
presidente ng Pilipinas at ang una mula sa
Mindanao upang hawakan ang opisina. Siya ang
upuan ng naghaharing PDP-laban Partido. Ang
panunungkulan sa 71 taong gulang noong
Hunyo 2016, Duterte ay ang pinakamatandang
tao na ipalagay ang Panguluhan ng Pilipinas ang
talaan ay dating hawak ni Sergio Osmeña sa
edad na 65.

Isinilang sa Maasin, South Leyte, pinag-aralan ni

Duterte ang Political Science sa Liseo ng
Philippine University, na nagtapos noong 1968,
bago kumukuha ng law degree mula sa San Beda College of law sa 1972. Pagkatapos ay
nagtrabaho siya bilang abugado at isang tagausig para sa Davao City, bago naging Vice
Mayor at, kalaunan, mayor ng lungsod sa gisingin ng rebolusyong Pilipino noong 1986. Si
Duterte ay kabilang sa mga mayors sa Pilipinas, na naglilingkod sa pitong termino nang
mahigit 22 taon sa opisina.

Madalas na inilarawan bilang isang papyulista at isang nasyonalistang, ang tagumpay sa

pulitika ni Duterte ay natulungan ng kanyang vocal support para sa ekstrahudisyal
pagpatay ng mga gumagamit ng droga at iba pang mga kriminal. Ang mga grupo ng mga
karapatang pantao ay may dokumentado sa mahigit 1,400 pagpatay na di-umano 'y
hindi sakop ng mga iskwad na parusang kamatayan sa Davao sa pagitan ng 1998 2016 at
ang mga biktima ay pangunahing gumagamit ng droga, maliliit na kriminal at mga
batang kalye. A 2009 ulat ng komisyon ng Pilipinas na pinagtibay ng mga karapatang
pantao ang "sistematikong praktika ng ekstrahudisyal pagpatay " sa pamamagitan ng
Davao kamatayan pulutong. Duterte ay CHB pinagtibay at tinanggihan ang kanyang
paglahok. Isinara ng opisina ng Ombudsman ang imbestigasyon noong Enero 2016 na
nagsasabing wala silang nakitang katibayan na ang mga anghel sa Davao ay umiiral, at
walang katibayan na ikonekta ang pulis o Duterte ng mga pagpatay. Mula noon ay Farm
na ang kaso. Duterte ay paulit-ulit na pinagtibay na siya mismo ay pumatay ng kriminal
suspects bilang alkalde ng Davao.

Noong Mayo 9, 2016, Si Duterte ang nanalo bilang pampanguluhan halalan sa Pilipinas
na may 39.01% ng mga boto, daig apat iba pang mga kandidato, katulad Mar Roxas ng
liberal party (23.4%), senador Grace Poe (21.6%), dating vice president Jejomar Binay ng
Estados nasyonalistang Alyansa (12.9%), at ang huli senador Miriam masasabi Santiago
ng mga tao reporma Partido (3%). Sa panahon ng kanyang kampanya, nangako siyang
patayin ang libu-libong kriminal at wakasan ang krimen sa loob ng anim na buwan.
Nakatuon ang kanyang lokal na patakaran sa paglaban sa iligal na gamot sa pagbebenta
ng kusang sa digmaang Pilipino. Ayon sa pambansang pulisya ng Pilipinas ang kabuuang
bilang ng kamatayan ay lumipas 7,000 noong Enero 2017, pagkatapos ay huminto ang
pulis sa paglalathala ng datos. Kasunod ng pagpuna sa United Nations, mga eksperto na
ekstrahudisyal pagpatay ay tumaas mula noong kanyang halalan, Duterte nagbanta
upang bawiin ang Pilipinas mula sa UN at bumuo ng isang bagong organisasyon sa mga
bansa ng Tsina at African. Ipinahayag niya ang kanyang balak na ituloy ang isang
"nagsasariling banyagang patakaran ", at hinangad na ilayo ang Pilipinas sa Estados
Unidos at sa European Union at mas mapalapit sa mga kurbata sa China at Russia.