FALLING FOR MR.

MAN WHORE (Published)

by CeCeLib

A/N: First book of Falling for mini-series....

Shay hated his best friend’s twin brother. Ang tingin niya dito ay isang galamay ni
satanas na ipinadala para sirain ang buhay niya. Araw-araw iba ang karay-karay
nitong babae at naiirita siya lalo dito.
She insulted him almost every day but he just shrugged it off and laughed at her.
Halos isumpa niya ang nilalakaran nito. Ganoon niya ito ka hindi gusto. But things
changes…
One kiss changes everything for Shay.
Dahil sa isang halik na pinayagan niyang mangyari, nagbago ang lahat. She started
noticing how handsome the devil is. At dahil na rin nagka-utang siya dito, mas
lalong naging malapit siya sa galamay ni satanas.
Oh, well, life is full of surprises and one of them is falling for Mr. Man whore.

=================

FALLING FOR MR. MAN WHORE (Published)

Shay hated his best friend's twin brother. Ang tingin niya dito ay isang galamay ni
satanas na ipinadala para sirain ang buhay niya. Araw-araw iba ang karay-karay
nitong babae at naiirita siya lalo dito.

She insulted him almost every day but he just shrugged it off and laughed at her.

Halos isumpa niya ang nilalakaran nito. Ganoon niya ito ka hindi gusto. But things
changes...

One kiss changes everything for Shay.

Dahil sa isang halik na pinayagan niyang mangyari, nagbago ang lahat. She started
noticing how handsome the devil is. At dahil na rin nagka-utang siya dito, mas
lalong naging malapit siya sa galamay ni satanas.

Oh, well, life is full of surprises and one of them is falling for Mr. Man whore.

=================
CHAPTER 1

CHAPTER 1

"PLEASE! Don't leave me! I'll do anything you want. I'll give you anything you
want!" A woman said hysterically.

Iyon ang narinig ni Shay ng bumukas ang elevator.

Nasa Leisure Hotel siya na pagmamay-ari ng matalik niyang kaibigan. Tinawagan siya
ng kaibigan para papuntahin sa lungga nito. Nakita palang niya na si Ramm ang
tumatawag, alam ka agad niya ang pakay nito. Bored na naman ang kaibigan and he
need her to entertain him. Argh!

Mag-iisang buwan na ng huli silang magkita ni Ramm. Naging busy kasi siya sa
pagbubukas nang pang-apat na branch ng Shay Cafe.

Naging mag-kaibigan sila ni Ramm Nicolas San Diego nuong nasa High School palang
sila. She was picking up her books that was scattered on the floor, because Rann-
Ramm's twin brother- purposely knocked her to the ground. Tinulungan siya ni Ramm
na pulutin ang mga libro at notes niya. Doon nag-umpisa ang pagkakaibigan nila.

Since then, palagi na silang magkasama. Minsan nga sa sobrang close nila, palagi
silang pinagkakamalan na magkasintahan. When Ramm introduced her to his family,
they asked if they were couple. Tinawanan lang nila ang mga ito. Believe it or not,
her relationship with Ramm is plain platonic. Paano ko nasabi? Because they tried
it once, and it didn't work out as expected.

Her life is almost perfect.

Shay has a family that loves her so much and a friend, na palaging kasama niya sa
hirap at ginhawa. Sort of. Or is it the other way around? She didn't mind. Of
course,

hindi naman maiiwasan na walang kontrabida sa buhay. At nasa katauhan iyon ng

kakambal ng matalik niyang kaibigan. Ang demonyitong kakambal ni Ramm. Si Rann.
He annoys and irritates her like no other. Hindi niya alam kung bakit naiirita siya
rito. Ayaw na ayaw niyang nakikita ang binata. Kahit anino lang nito ang makita
niya, naiinis na siya. That's how much she hated his guts.

And speaking of that guy.

She narrowed her eyes on the couple in front of her, inside the elevator. The woman
was kneeling and hugging the man's legs as if her life was depending on it. She was
begging at the same time crying. The guy on the other hand was talking to someone
on the phone as if the woman didn't bother him at all.

"I can't live without you!" Mas lumakas pa ang iyak ng babae ng subukang baklasin
ng lalaki ang braso nito na nakapulupot sa paa nito. The guy was muttering
something under his breath. She thinks he was cursing the woman for being a
nuisance. That thought made her smile.

Serves him right!

Nanatiling nakabukas ang elevator dahil ihinarang ni Shay ang kamay sa pintuan.
Nagtagumpay na ang lalaki na baklasin ang pagkakayakap ng babae sa paa nito pero
ang nangyari tumayo iyong babae at niyakap si lalaki ng mahigpit. She bit back a
laugh when the man cursed again. Sa sobra yatang inis ng lalaki, he shove the woman
away.

What a jerk! Shay thought.

The man slowly looked at her and smirked. "I'm not a jerk. Actually I'm a very good
person."

Geez. Did she just say it out loud?

Ngumiti ito ng pagkatamis-tamis sa kanya. "Kaya nga diba patay na patay ka sa

akin?" Dagdag pa nito na ikinalaki ng mata niya.

What the hell?

"Excuse me?" Aniya na nakapamaywang. "I don't even know you." Okay, that was a lie.
She knew this man, pero mamatay muna siya bago niya aminin iyon.
"Ouch! Come on, babycakes. Don't deny me like that. You're hurting me." Kinapa pa
nito ang puso at eksaheradong umarteng nasasaktan.

Ang sarap ihampas ng ulo nito sa pader.

Sa halip na sumagot, inalis niya ang kamay sa may pintuan ng elevator para sumara.
Wala siya sa mood makipag-asaran rito. Pero bago pa sumara ang pintuan, he steps
out from the elevator and wave goodbye to the woman. Nakaramdam siya ng awa sa
babae. Sumusobra na talaga ang lalaking 'to!

"Sumakay ka nalang sa ibang elevator." Sabi nito na parang wala itong babaeng
pinaiyak. Again.

"Ikaw!" Dinuro niya ito. "You can't just do that to every woman you bedded!"

"Do what?" He asked innocently.

"Leave them crying and begging after you're done with them."

Inisang hakbang nito ang pagitan nila.

He scoffed. "They know the real score when they hooked up with me." He licked his
lips. "You, babycakes, need to learn 'one night stand 101'." Ngumiti ito ng mapang-
akit. "I could be your teacher." He purred.

He called her babycakes just to annoy the hell out

of her, and it always worked, because everytime he called her that, she could only
think of banging his head on the wall. That's how annoyed she is.

"You wish! Over my dead body! And I don't need to learn your 101 thingy. I don't do
one night stand and stop calling me babycakes!" She was huffing.

"Good." His seductive smile turned into a satisfied one.

Satisfied? Bakit naman ito masa-satisfied sa kaalamang hindi siya nakikipag-one
night stand? Namamalikmata lang yata siya.

Tinalikuran niya ito sa sobrang inis. Akmang hahakbang na siya palayo sa 'man
whore'- 'yon ang tawag niya rito kasi halos gabi-gabi iba ang babaeng kasama nito-
na ito ng pigilan siya nito sa braso.

Hinarap niya ito. "What?" Naiirita talaga siya sa lalaking 'to!

Kumunot ang nuo ni Shay ng hubarin nito ang leather jacket na suot nito at ipulupot
iyon sa balakang niya. "Hold this." Anito.

Hinawakan naman niya iyon kahit wala siyang naiintindihan sa iginagawi nito.

"Hoy! 'Yong jacket mo!" Tawag niya rito ng mabilis itong naglakad papuntang mini-
store ng Hotel. Ano naman ang gagawin ng man whore na 'yon doon?

Pagbalik nito may dala na itong ... tama ba ang nakikita niya? May dala itong
sanitary napkin? Nakomperma ang hinala niya ng lumapit ito sa kanya.

"Here." Namumula ang pisngi nito ng i-abot sa kanya ang napkin. "I don't know which
brand you use." He gave her a plastic bag. "Ito pa. You can change in there." Sabay
turo nito sa rest room.

"Ano naman ang gagawin ko sa mga

ito?" She asked, confused.

"Try mo kainin baka masarap." She gave him a dagger look. He rolled his eyes as he
lean closer to her and whisper. "Red stain in your pants. I assume you don't want
them to know that you have red flag today."

"What?" She looked at her butt. Damn! Mayroon nga siya. "I ahm, tha-"

"Go ahead." He gesture his hand towards the rest room door.
Hindi na siya kailangang sabihan pa. Lakad-takbo ang ginawa niya papuntang
restroom.

Nag-init ang pisngi niya ng makita ang laman ng plastic bag na ibinigay sa kanya ng
binata. It contains white lacy underwear and black jeans. Kung may ibang choice
lang siya, hindi niya isusuot ang binili nito. Hindi siya mapakali sa isiping
nahawakan nito ang panty na isusuot niya. Papikit-pikit siya habang isinusuot ang
pinamili nito.

Pagkalabas niya ng rest room nakita niya si man whore na nakasandal sa pader na
malapit sa rest room at mukhang hinihintay siya. He looked so sexy with his hands
on his pocket and his body leaning against the wall. The image made her heart skip
a beat. Damn the man for being sexy in every way imaginable. Every time she had the
chance to look at his gorgeous face, her heart always missed a beat.

As much as she hates to admit it, man whore is really a gorgeous looking man. His
hair was a bit messy which suited his handsome face perfectly. It gives him a
boyish look. His aristocrat nose. His firm and red lips. His body that was made for
sin and of course, his to-die-for amber eyes.

He is actually her type of guy. Kung hindi lang niya alam kung paano ito magpalit-
palit ng girlfriend

baka nagpa-cute na siya rito. But she knows better than to get his attention. She
swears this man change girlfriend as fast as he changes his clothes.

"Done?" Pukaw nito sa kanya.

"Ha? Yeah." Inabot niya ang jacket rito. "Salamat."

Man whore's eyes widen in amusement. "Wow! You actually say thank you to me. The
world must be ending."

"Alam ko naman kung paano magpasalamat sa taong tumulong sa akin." Mataray niyang
sagot rito.

He tsked. "Wala ka na talagang pag-asang bumait."

Inirapan niya ito. "What is that supposed to mean?"

"What I mean is bakit ka narito?" He asked as he put his jacket on.

"Ramm called me."

Napaatras siya ng biglang kumulimlim ang mukha nito. What was that?

"My twin brother?" Man whore asked in a weird voice. It's like he is mad or
something.

She nodded. Still half-afraid of his sudden mood swing.

"He's not here at the moment. Umalis kanina, may kasamang magandang babae." Sabi ni
Man whore sa kanya.

Sumimangot siya. Patay ka sa aking pektus ka! "Ha? Paano na 'yan? Pumunta pa naman
ako rito para sa kanya."

He shrugged. "Malay ko. Here's what you gonna do. Take a cab, go home and sleep.
Huwag mo ng isipin ang kakambal ko. Siguradong masaya na iyon ngayon sa babaeng
kasama niya."

She was about to do what he told, when her phone rang. She pulled out her phone
from her purse and look at the Caller I.D.

It was Ramm.

Tiningnan muna niya si Rann-that's the man whore's name-

bago niya sinagot ang tawag.

"Hello?"
"Asan ka na? Akala ko ba nasa elevator ka na? Ganoon ba kabagal ang elevator?
Thirty minute na ang nagdaan at hindi ka pa rin nakakarating rito sa opisina ko?"

Ang opisina nito ay nasa pinakamataas na palapag ng hotel.

"Nandiyan ka?" Tiningnan niya ng masama si Rann na nagkibit-balikat lang.

"Ay wala! Wala! Nasa mars ako." Sarkastikong wika nito.

"I'll be there." Tinapos na niya ang tawag.

"You jerk-"

"What is it that you see in that good for nothing twin brother of mine?" Rann said,
cutting her off.

"Ha?" Hindi niya naintindihan ang sinabi nito.

"Nevermind." Tumalikod na ito at naglakad palayo. Naiwan siyang nakanunot ang nuo.

She shook her head. Ano naman kaya ang problema ng isang iyon at pinag-tripan siya.
Kaya ayaw niyang lumalapit rito.

Bumuntong-hininga siya bago naglakad pabalik sa elevator.

"WHERE have you been?" Tanung kaagad ni Ramm sa kanya pagkapasok na pagkapasok niya
sa opisina nito.

Itinaas niya ang kamay na may hawak ng plastic bag na may lamang damit niya na may
tagos. "Nagpalit ako ng damit."

Ramm forehead knotted. "Ha? Why? Couldn't you wait to do it here?"

"Red flag day."

"Oh." He smiled at her knowingly. "Come here." Ramm spread his arms.

Lumapit siya rito at niyakap ang binata.

"I miss you so much." Sabay halik

nito sa pisngi niya.

Tinampal niya ito sa balikat. "Iyan ang rason kung bakit pinagkakamalan tayong
magkasintahan."

He chuckled. "How many times do we have to tell them that we're just friends?"

"Stop hugging and kissing me on the cheek in public then they won't."

"Then they'll think that we broke up." What he said made her laugh.

Pabiro niyang tinampal ang braso nito. He's probably right though. Sobra kasi
silang close ni Ramm na palagi silang pinagkakamalan na magkasintahan.

"Why did you call me?" Aniya habang kumakawala sa yakap nito.

"I'm bored. Ang tagal na nating hindi nagkita tapos ang tagal-tagal mo pang
dumating." Tiningnan nito ang plastic bag niya habang nakasimangot.
Itinaas niya ulit iyon. "Ito at ang man whore mong kakambal ang nakapag-delay sa
akin."

"Si Rann?" Ramm looked at Shay curiously.

"May iba pa bang manwhore na kilala?"

Umiling ito habang tumatawa. "Hay naku. Ano na naman ba ang ginawa ni Rann sayo?"

"Actually, he helped me with my red stain and he bought me sanitary napkin."

Tiningnan siya nito na parang hindi makapaniwala. "What? Totoo?"

"Yup." She said popping the 'p'.

"Whoa. I never thought he would buy you that girly stuff. Kahit nga si mommy hindi
mapilit-pilit si Rann na kumuha ng napkin sa kuwarto ni Eizel at ihatid iyon sa
school dahil natagusan." Si Eizel ang bunsong kapatid ng mga ito. "And he actually
bought you that? Wow! Ano kaya ang nakain ni Rann. Ni hawak nga hindi niya ginawa
pagbili pa kaya?"

"So, what do you want to do, except chase women?" Pag-iiba niya ng topic. Ano naman
ngayon kung bibilhan siya ni Man whore ng napkin? Paki niya.

Ngumisi ito. "You really know me." He cupped her face. "As much as I want to taste
some flowers, I really miss you. It's been what? Three months since the last time I
saw you?" Ramm said seriously.

"Three weeks, Ramm." Pagtatama niya rito.

"Marami ka ba kung kumain? Hindi mo naman siguiro pinapabayaan ang sarili mo."

She smiles. That's the reason why she treasured him. He cares for her. He's like a
big brother that she never had.
"I'm fine and I miss you too." She encircled her arms on his waist. "So, where are
you taking me?"

"Somewhere."

"Ramm!" She whined.

"Fine. I'm taking you to dinner since it's already past seven."

"I'm not hungry." Gusto niyang torturin ang bituka niya ng tumunog iyon.

Ramm gave her a warning look. "Nag da-diet ka na naman ba?"

"Nope." She lied. But he knew her to well para makalusot ang pagsisinungaling na
iyon.

Pinanggigilan nito ang pisngi niya. "Kakain ka ng marami ngayon."

Nakapulupot parin and braso niya sa bewang ni Ramm ng lumabas sila sa opisina nito.
Napahinto sila ng kaibigan ng makitang nasa labas si Rann at halata sa mukha nito
ang iritasyon.

Ano'ng ginagawa nito rito? At halatang bad trip.

Pinukol nito ng masamang tingin si Ramm. "Where do you think you're going?"

Ramm eyes dance with mischief. "We're going on

a date."

"You're not going anywhere. You have lots of papers to sign." Rann's tone was a bit
irritated.
"You do it Rann. I'm bored. And you know me when I'm bored. I'm useless as a baby."
Binalingan siya nito. "Let's go, babe." Anito sabay akbay sa kanya.

"Babe? So talagang kayo?" Rann voice was almost a whisper but she heard him
clearly.

Humarap siya kay Rann. "Why do you care?"

"I don't."

"Then don't ask." Hinatak niya si Ramm papuntang elavator.

"What's with the harsh attitude?" Tanung ni Ramm ng papasok na sila sa elevator.

"Matagal na akong harsh sa kapatid mo. I simply don't like him, period."

"But he likes you. Can't you see how he looked at you?"

She scoffed. "Yeah, right. And pigs can fly."

"They do." Shay raised her eyebrow as she looked at him. "In my dreams." He added.

"See? You're just imagining it."

"I know my twin brother."

"And I know you."

"Hey! What's that supposed to mean?"

"Do I have to say it?"

Nalukot ang mukha nito. "Remind me again why you're my best friend?"

"Easy." Kiniliti niya ito sa tagiliran. Agad itong umiwas pero tawa ito ng tawa. "I
can make you laugh even when you don't want to."

"You are mean." He said between laughs.

"That's why I'm your best friend."

"Ano'ng connect?"

"I-connect mo nalang."

NAGKU-KUWENTUHAN pa rin sila ni Ramm hanggang pumasok sila sa restaurant ng Hotel.

Nginitian niya ang mga staff ng restaurant. Kilala na siya ng mga ito dahil palagi
silang kumakain ni Ramm dito pag nandito siya.

"What is your order Miss Shay?" Anang waiter ng maka-upo sila ni Ramm sa usual
table nila.

"Ask him." Tinuro niya si Ramm. "He's the boss."

Nakangiting bumaling ang waiter kay Ramm. Ipinalibot niya ang tingin sa kabuonan ng
restaurant. Hmm. Daming tao. Nang mapatingin siya sa counter, nagtama ang mga mata
nila ni Rann. He was leaning against the counter. Rann smiled seductively at her
then wink.

Inirapan niya ito bago ibinalik ang tingin kay Ramm na kunot ang nuong nakatingin
sa kanya.
"You're annoying twin brother is looking at me."

Ramm chuckled. "Don't mind him. He's just jealous."

Isa pa itong lalaking ito. "I have a feeling that you're playing cupid on me and
Rann. Inuunahan na kita. Hindi ka magtatagumpay." She warned him. She didn't like
the idea of Ramm playing cupid.

He smiled wickedly at her. "Let's see about that, best friend."

=================

CHAPTER 2

CHAPTER 2

NANGANGALIGKIG na ipinulupot ni Shay ang kumot sa nilalamig na katawan. To think na

makapal ang jacket at pantalon niya. Bakit ba kasi nilagnat pa siya?

"I swear babycakes, kapag inayawan mo pa itong sopas, iiwan na talaga kita rito."
Ani ni Rann na pumasok na kuwarto niya at may dalang food tray na may lamang sopas.

Yup. Si man whore ang kasama niya ngayon. Bigla nalang kasing nawala si Best friend
at hindi niya alam kung saan ito nagpamalagiw. Pinatulog siya nito sa isa sa mga
kuwarto ng Hotel at iniwan siya. Tapos bigla namang dumating itong si Rann na
nagsabing pinapunta ito ni Ramm dahil may importante daw itong ginagawa.

For sure inu-umpisahan na ni Ramm ang plano nitong paglapitin sila ng kapatid nito.
Magugunaw muna ang mundo bago mangyari iyon!

"Paano namang hindi ko aayawan yang luto mo e mas masahol pa sa may lason ang
lasa."
Tila na insulto ito sa sinabi niya. "I beg your pardon?"

"You can beg all you want, still, lasang lason pa rin ang sopas mo."

"Ang sama mo talaga. Ikaw na nga itong pinagluluto." Inilapag nito sa harap niya
ang umuusok pa na sopas. "Careful, mainit yan. Baka mapaso ka."

"Nakikita ko pong umuusok kaya alam kung mainit."

"Umuusok din naman ang malamig."

"Bakit may nakikita ka bang ice diyan sa sopas?"

He gave out a frustrated sigh. "Nothing gets by you, does it?"

Hindi niya pinansin ang sinabi nito. Inilapit niya ang mukha sa umusok na sopas at
inamoy iyon. In fairness, mabango. Mukhang nalaman narin nito kung paano magluto ng
sopas

na hindi bubula ang bibig niya.

Kinuha ni Rann ang kutsara at sumadok ng sopas tapos ini-umang iyon sa bibig niya.
"Say, ah."

She rolled her eyes. "I can feed myself."

"No, you can't. Tingnan mo nga't balot na balot yang katawan mo ng kumot. You
can't even stretch your arms."

Hindi na siya nakipag-argumento rito. She knew when to fight and when to surrender.

Ibinuka niya ang bibig. Inihipan muna nito ang kutsarang may lamang sopas bago
isinubo sa kanya. His gesture stunned her. She actually finds it sweet. Hindi siya
makapaniwala na ang lalaking ito na halos araw-araw may babaeng pinapaiyak ay
mayroon palang gentleness na tinatago sa katawan.

"Why are you looking at me like that?" Tanung nito bago sumandok ulit ng sopas.

"Looking at you like what?"

"Looking at me like, I'm some kind of science experiment that had gone wrong?"

"Hindi ko lang kasi ini-expect na may gentleness ka pala sa katawan."

He grinned. "Marami pa akong magagandang katangian na hindi mo pa nakikita. Tulad

nalang ng isa kung katangian na pinag-aagawan ng kababaihan gabi-gabi."

She wrinkled her nose. "You are such a man whore."

"Maybe you want to see it ... " Tinaasan niya ito ng kilay. "Or not." Bawi nito.

Mahinang napatawa si Shay. Rann looked at her with wide eyes. Like he can't believe
what he's seeing. Well, it is really shocking to see her smiling when Rann is
around.

"You ... laughed." Rann said sounding stunned.

Shay

smiled. "Yeah. I did."

"Yeah, you did."

Shay chuckled as she looked at Rann's still stunned face. For the first time since
she met him, ito ang unang beses na naramdaman niyang komportable siya sa
presensiya nito.
"Wow!" Tumingin siya sa bowl na wala ng laman. "Never thought mauubos ko ang sopas
na luto mo."

Nag-iwas ito ng tingin. "Actually, I didn't cook it ... I bought it." Binuhat nito
ang tray at naglakad papuntang pintuan ng kuwarto niya.

"Wait." She stopped him before he can put his hand on the door knob.

"What?" He asked without looking at her.

"Why?"

He sighed. "I'm not Ramm, okay? I can't cook anything without burning it."

"You should've told me." Nakonsensiya tuloy siya sa pang-iinsulto niya sa luto
nito.

Frustration was visible on his face when he turned to her. "And let you make fun
of me?"

"I won't make fun of you. Bakit ko naman gagawin 'yon?"

"Oh geez, I don't know. Maybe because I know that you don't like me?" Nag-iwas ito
ng tingin. "Which I don't care."

"Of course I like you." Natutop niya ang bibig at nanlaki ang mga mata niya ng ma-
realize ni Shay ang sinabi niya.

How could she say that? More importantly, where did it come from? She hated his
guts, then all of the sudden, she like him?

Mukhang mas lalo pa itong nainis sa reaction niya.

"Don't worry. I won't hold it against you." He said irritated.

"I didn't mean it that-"

"Don't worry."

When he talked again, his face was void of any emotion. "I know that the idea of
liking me repulse you, but please, don't rub it in my face. I'm maybe a jerk but I
still have a heart. And I assure you, my heart is not made of stone." He opens the
door and get out.

Shay was left dumbfounded by his words.

Parang ibang tao ito habang nagsasalita. Parang hindi ito ang lalaking inaasar siya
sa tuwing nagkikita sila. Napatingin siya sa pintuang nilabasan nito.

Who is the real you Rann? The annoying and irritating one? Or, the man who was in
front of me a while ago?

Hindi niya maitatago sa sarili na interesado siyang makilala ang tunay na Rann
Nicolai San Diego.

The question is. Would he let her? And more importantly, why the hell would she
like to know the real him? Hindi pa naman yata siya tinatakasan ng bait.

MAAYOS na ang pakiramdam ni Shay kinabukasan. Pagkatapos niyang mag-shower pumunta

siya sa opisina ni Ramm para magluto ng agahan niya. Kompleto kasi ang kagamitan
doon.

Nasa kalagitnaan siya ng pagtitimpla ng kape ng makarinig siya ng katok.

Sa isiping si Ramm ang kumakatok kasi wala ito sa loob ng opisina nito ng dumating
siya, She opened the door and froze...
"Breakfast delivery." Halata sa mukha ni Rann ang pagkairita habang may dalang
tray.

She should've known better. Hindi kakatok si Ramm dahil may sarili itong susi.

"I'm not hungry."

Isinara niya ang pinto pero ihinarang nito ang paa.

"And I don't fucking care!"

Pilit niyang isinasara ang pintuan pero hindi niya magawa.

"Natutulog ako ng tumawag si Ramm para ipahatid ito sayo. So if I were you, I'll
just accept this, 'coz I'm really not in the mood to deal with your stubbornness!"

Napipilan siyang binuksan ang pintuan at tinanggap ang tray na may lamang pagkain.
Dumeretso siya sa kusina at inilapag doon ang tray. Kinuha niya ang mug na may
lamang kape at ininom iyon.

Hindi niya namalayan na sumunod pala ang binata papuntang kusina. Saka lang niya
nalaman ng magsalita ito sa likod niya.

"What time ka natulog kagabi?" Tanung nito.

"None of your business." Ano naman ang sasabihin niya? Na hindi siya nakatulog
dahil nakonsensiya siya sa panlalait niya sa luto nito?

"Sungit mo talaga babycakes. Nagtatanung lang naman ako."

Sa halip na pansinin ang binata, kinuha niya ang cellphone at idi-nial niya ang
numero ni Ramm. Nakakailang tawag na siya, walang sumasagot. Ring lang iyon ng
ring.
Nanggigil na inilapag niya ang cellphone sa counter. Bakit ba hindi niya sinasagot
ang tawag ko?

Napaigtad siya ng may humawak sa kamay niya.

"Akin na yan." Kinuha ni Rann ang hawak niyang mug. "Bago pa malapnos yang kamay mo
sa init."

Agad niyang binitawan ang mug. Saka lang niya na realize na mainit pala iyon. Naka-
focus kasi ang isip niya kay Ramm. Asan na ba kasi ang pektus na iyon?

Napatingin siya kay Rann na

hinihipan ang kamay niya. Hindi man lang niya namalayan ang paglapit nito.
Tinitigan niya ang binata na patuloy pa ring hinihipan ang kamay niya. The gesture
warmed her. She felt a strange thug in her heart but she ignored it. Inagaw niya
ang kamay niya na hawak nito.

"I'm fine."

He tsked. "Ano ba kasing iniisip mo? Mukhang wala ka sa sarili."

"None of your business."

He rolled his eyes. "Come on," He offered her a very innocent look. "Tell me?"

Hindi niya alam kung bakit nadala siya sa look na iyon o sa klase ng ngiti nito.
Namalayan nalang niya nagsasalita na siya.

"Si Ramm kasi hindi sinasagot ang tawag ko. kagabe pa 'yon. Hindi man lang niya
inalam ang lagay ko. Hindi man lang niya ako binisita kahit alam niyang may sakit
ako." Nagtatampo talaga siya sa kaibigan.

Nagkibit-balikat ito. "Don't worry. For sure, nambabae lang iyon."

She glared at Rann. "Wala ka nabang sasabihing iba tungkol sa kapatid mo kung hindi
iyan?" Dinuro niya ito. "Huwag mong itulad si Ramm sayo kasi hindi siya katulad
mo!" Okay, magkatulad ang dalawa pero hindi nagpapaiyak ng babae si Ramm.

May dumaang kakaibang emosyon sa mga mata nito pero agad din naman iyong nawala.

"Sige nga, alam mo ba kung nasaan si Ramm? Paano mo naman nasabi na hindi nga siya
nambababae ngayon?"

Oo nga. For all she know may kasama itong babae ngayon. Pero hindi siya
magpapatalo. "I don't. Pero alam ko na hindi siya ga-"

"See, you don't know!"

"Alam kung hindi siya

ganoon kasi kilal-"

"Nope, you don't know him."

"Stop cutting me off!"

"Then stop talking about Ramm! It irritates the hell out of me!"

"I don't freaking care!"

"I'm here! Bakit ba siya ang hinahanap mo!"

"Don't shout at me!"

"Don't shout at me too!"

She froze when she realize how close they were. She could feel his breath on her
face. Napatitig siya sa mukha nito. She knew that he is handsome, but up close?
Damn! His tall, sexy and so hot in every angle. And those eyes ... Whoa!

What is happening to her? Am I admiring him? Hay! Tinakasan na nga yata siya ng
bait.

Mukhang napansin rin nito kung gaano kalapit ang mga katawan nila kasi natigilan
rin ito tulad niya. His eyes hop into her lips. She can see something in his eyes.
Was it lust? Longing? Shay is not sure.

She almost sucked her breath when she felt his hands cupping her face. Unti-unting
lumalapit ang mukha nito sa mukha niya.

Oh. My. God. Is he going to kiss her?

Malamang. Kaya nga diba palapit ng palapit ang muha niya sa mukha mo! Geez! How
stupid can you get?

Yeah. She's stupid to think that he's not going to kiss her. Isang dangkal nalang
ang layo ng labi niya sa labi nito.

Wala siyang naririnig maliban sa malakas na tibok ng puso niya.

Oh god! Why am I feeling this way towards this man? I hate him, remember?

Pero lahat ng galit at inis niya rito ay natunaw ng lumapat ang labi nito sa mga
labi niya. His lips were soft

as cotton. His mint breath was intoxicating her. Parang nag-spin ang paningin niya.
Everything became blurry at tanging kay Rann nalang naka-focus ang atensiyon niya.

His lips started to move against hers. She was about to kiss him back when her
phone rang.

Mabilis niyang itinulak si Rann para magkaroon ng distansiya ang mga katawan nila.
Her heart was beating wildly inside her chest. Her cheeks and ears were so hot from
embarrassment.

Tumikhim siya bago nagsalita. "Ah -I better take ... this c- call." Kinuha niya ang
cellphone sa counter at nagmamadaling naglakad palayo kay Rann na hanggang ngayon
ay hindi pa rin gumagalaw sa kinatatayuan nito. Nakatulala lang ito sa kawalan.

She wanted to run. Kung puwede lang karatehin ang sarili ginawa na niya. Bakit ba
niya hinayaang halikan siya ng Man whore na iyon! Ngayon tuloy, hindi niya alam
kung paano maibabalik sa normal na tibok ang puso niya. Her heart was still
hammering inside her freaking chest!

Kasalanan 'to ng man whore na iyon! She should've shoved him away the moment he
slowly dipped his head to claim her mouth.

Shit. Shit. Shit. Now what am I going to do? Siguradong aasarin siya nito tungkol
sa halik na iyon.

Inilapat niya ang daliri sa labi niya. She can still feel his lips against hers. It
was just a light kiss but it sent havoc on her-

Erase! Huwag mo ng isipin ang halik na iyon Shay. It's nothing. Wala iyon. Tama!
Kakalimutan niya ang halik na iyon as if it didn't happen.

"It didn't happen." Kinompas pa niya ang kamay sa hangin habang sinasabi iyon.

BUMALIK ulit si Shay sa kusina pagkatapos sagutin ang tawag. It was her mother.
Pinapauwi na siya nito. May importante daw silang pag-uusapan tungkol sa kompanya
na pag-aari ng mga ito at kailangang naroon siya.

Naabutan niya si Rann na iniinom ang kape niya. Bumaling ito sa kanya.

"Yes?" Anito na parang wala lang nangyari sa pagitan nilang dalawa. And she thank
god for that. Baka natunaw na siya sa hiya kung aasarin siya nito tungkol sa halik
na iyon.
She bit her lip. "I'm going home. I can't contact Ramm. Just tell him na umuwi na
ako."

Hindi ito gumalaw sa kinatatayuan, sa halip, mataman siya nitong tinitigan. Na-
ilang siya sa klase ng pagkakatitig nito sa kanya.

She cleared her throat. "Well, would you tell him?"

He put the mug on the sink then turn to face her. "I'll drive you home."

"Hindi na. Kaya ko n-"

"Ihahatid kita. It's a long way drive home. And anyway, I won't take no for an
answer," He grinned. "Babycakes."

Tiningnan niya ito ng masama. "Welcome back Mr. Annoying."

"Miss me, babycakes?"

"Over my dead body."

"Whatever you say, babycakes." Naglakad na ito palabas ng kusina. Tumigil ito
kapagkuwan at lumingon. "And by the way," He traced the outline of his lips with
his thumb. "Your lips taste so sweet."

She gritted her teeth. It's all she can do not to shout her lungs out! Kung pwede
lang mag-teleport papunta sa ibang lugar sa sobrang hiya, ginawa na niya. Pero
nunkang magpapatalo siya.

Nagmamartsa niyang nilampasan ito na nakangisi habang nakatingin sa mga labi niya.

"Screw you!" Sigaw niya nuong nasa labas na siya ng office ni Ramm.
She heard him laugh in response. Kainis!

Pumunta siya sa kuwarto niya para maghanda sa pag-alis nila. Nanggigil pa rin siya
rito nang lumabas siya sa kuwarto. Mas lalo iyon nadagdagan ng makita niya si Rann
na relax na relax habang naka sandal sa hamba ng pintuan. He still had that stupid
grin on his face.

Nilampasan lang niya ito. Derederesto siya lumabas ng kuwarto at sumakay sa

elevator.

=================

CHAPTER 3

CHAPTER 3

NANLAKI ang mga mata niya ng makita ang pinapangarap niyang kotse sa parking lot ng
Leisure Hotel. Doon siya dinala ng binata pagkalabas nila sa elevator.

"Holy cow! Is that a Lamborghini?" Shay exclaimed.

Lumapit si Rann sa dream car niya at binuksan ang passenger sit.

"Hop in, babycakes."

Nanlaki ang mga mata niya. "You owned this car?"

He gave her a duh stare. "No, I stole it."

Dahan-dahan siyang naglakad palapit sa kotse nito. Wala siyang pakialam kung
mapagkamal man siya nitong sinto-sinto. This was her dream car!
Dahan-dahan siyang pumasok sa nakabukas na passenger seat. Isinara iyon ni Rann at
umikot ito papuntang driver's seat. Inilagay nito ang susi sa ignition at binuhay
ang makina.

She gasped. "You really do own this car!"

"Duh!" Pinausad nito ang kotse. "I'm driving it, aren't i?"

"B-but, h-how did you bought it?"

"Easy. I saw it on a magazine. I liked it. I bought it. I give them a check, then
boom, they give it to me. With key." Rann said in so much sarcasm.

"Thanks Mr. Sarcasm." She leans on the window. "I was just curios on how can you
afford to buy something like this. It's very expensive not to mentio-"

"I'm not a bum, babycakes. I am the owner of Linkinhay International. You know, one
of the richest real estate companies in the world."

"I know. Still, you're a happy-go-lucky kind of person. I haven't even seen you

in business suit. You're always wearing," Iminuwestra niya ang suot nito. "That."

Nakasuot ito ng black shoes, faded jeans, white t-shirt with a quote 'I'm the
hottest thing on two legs' at pinatungan iyon ng black leader jacket, na hindi pa
niya nakitang hindi nito suot. That's his usual get up.

"Doesn't mean I don't wear business suit that I'm not good at what I do. You
haven't seen me in my office. You haven't seen me at work. And you," He looked at
her through review mirror. "Don't know what I can do in terms of Business."

Napasimangot siya. Totoo ang lahat ng sinasabi nito pero hindi siya magpapatalo.

"Of course I would think that. Wala pa naman akong naaalala na pumasok ka sa
opisina mo. I always saw you with a woman in tow. Different woman every day, if I
may say. So, anung gusto mong isipin ko?"

"It's easy to judge people when you don't know them." His voice was filled with
sadness.

Napatitig siya sa mukha nito. Walang bakas ng kalungkutan ang mukha nito. His
expression was blank and ... cold. But his voice earlier ...

She shook her head. Maybe she was just imagining it.

"That's human nature. Human judge based on what they see and how you present
yourself."

"But they don't know the person personally. Malay mo may tinatago pala silang
ugali. Humans are deceivers. You don't know what's inside unless you give it a time
and dig deeper."

Again. She was dumbfounded by his words.

Mukhang may first-hand experience ito sa mga taong tulad niya. Mga mapanghusga.

She admits she judge people by how they present themselves. Ganoon naman talaga
diba? Iyon ang nakagisnan niya. Pero mukhang iba ang opinyon ni Rann.

For a man who changes girlfriend as fast as he changes clothes, he's a bit
philosophical for his own good.

Itinikom nalang niya ang bibig. Wala siyang balak na ma-lock jaw kaya lang ayaw
naman niyang makipag-argumento kay Rann. Nakakapagod din palang mag-contract ng
English sa utak bago mo sabihin. Hay, buti nalang hindi naman pahuhuli ang utak-

"Ano bang nakita mo sa kakambal ko at hindi kayo mahiwa-hiwalay?" Tanung nito

kapagkuwan na ikinabigla niya.

"Ha?" Bakit naman napunta kay Ramm ang topic? Naguguluhan talaga siya sa takbo ng
utak ng lalaking ito.
"You heard me."

She closed her eyes. Ngumiti siya ng maalala ang dahilan kung bakit tumagal ang
friendship nila. "He's nice, caring, and sweet and he's the only person who can
make me laugh in my saddest day."

"Hey, that's me. I'm nice, I'm caring. I'm super sweet. I could make you lau-"

"At hindi siya nagpapaiyak ng babae."

He laughed. "Except that one." He sobered. "Guess I could never be him, huh?"

Nang tingnan niya ito, bakas sa mukha nito ang lungkot. Huh? Bakit naman
malulungkot ang babaerong ito? Hay, imahinasyon na naman niya.

Shay frowned. I've been imagining a lot these past

few days.

Tinitigan niyang maigi ang mukha nitong may bahid pa ring lungkot.

Was I really just imagining it? Or, he really was sad?

Nagkibit-balikat nalang si Shay. Ano naman ngayon kung imahinasyon 'yon o hindi?
Paki niya.

Wala silang imikan hanggang makarating sila sa bahay nila Shay.

"Thanks." Shay said then get from his car without waiting for his reply.
NAABUTAN ni Shay na nagpapahid ng luha ang ina. Nasa sala ito at mukhang hinihintay
siya.

"Mommy?"

Ngumiti ito ng makita siya pero hindi umabot sa mata. "Thanks god you're here."

"Mom, why are you crying?"

Bigla siya nitong niyakap at humagulhol. "Ang daddy mo. Makukulong ang dad mo!"

"Makukulong? Mommy, huwag ka namang magbiro ng ganyan." Hinintay niya ang ina na
tumawa at sabihing nagbibiro lang ito pero patuloy lang ito sa pag-iyak.

No! Hindi ito puwede!

"Asan si Dad. Alam na ba ito ni Dad?"

"Yes." Wika ng ama niya na pababa ng hagdan. "Baon tayo sa utang, Shay."

"How? Why? Paanong nangyari na nabaon tayo sa utang?"

"Economic crisis. Nalugi ang kompanya natin. Gusto naming ibangon muli ang kompanya
kaya naman humiram kami ng pera sa bangko. Pero walang nangyari."

"Sell our properties then. Dad 'diba may rancho tayo sa cebu-"

"You don't understand, Shay. Limang milyon ang utang ko sa bangko. Kahit ipagbili
pa natin ang lahat ng ari-arian natin,
hindi pa rin tayo makakabayad. Interest palang 'yon."

"But dad-"

"Wala na tayong magagawa. We just want to tell you our situation. Next month i-
eliten na ang bahay natin. I want you to take care of your mother for me."

She looked at her father. Halata sa mga mata nito ang pagod at kawalan ng pag-asa
pero nakatayo pa rin ito at lumalaban. She admires her father's courage.

"Dad matanda ka na. Hindi mo na kakayanin sa loob ng kulungan." Tumingin siya sa

ina niya na patuloy pa rin ang pag-iyak. "Si mommy, hindi niya kakayanin na mawala
ka."

"I know that, baby."

IBINAGSAK ni Shay sa pagod na katawan sa kama niya. Hanggang ngayon hindi pa rin
siya makapaniwala sa nangyari sa pamilya niya. Ilang araw na siyang hindi maayos
ang tulog. Lagi niyang iniisip ang ama niya. Mahihirapan talaga ito sa kulungan.
Gusto niyang tumulong pero kahit naman ipagbili niya ang lahat ng branch ng coffee
shop niya, hindi pa rin 'yon sapat.

Kung nako-contact lang sana niya si Ramm, puwede siyang humiram ng pera rito. Pero
hindi naman niya mahagilap ang kaibigan.

Wala siyang mahihingan ng tulong. May mga kaibigan siya pero hindi naman ito ganoon
kayayaman para pahiramin siya ng ganoon kalaking halaga.

I have to do something!

Bumangon siya sa pagkakahiga, kinuha ang cellphone sa bag at tinawagan ang ka isa-
isang tao na hindi niya akalain na tatawagan niya. Hindi nga niya alam kung

bakit naka-save ang number nito sa phone niya.

After two rings he picked up.

"Yes, babycakes? Miss me?"

There's that fucking endearment again. Pumikit siya ng mariin. Kaya ko 'to! "I need
your help."

"Is the world coming to an end? I never thought that the high and mighty Shay
Juarez would ask a soul for help." Nai-imagine niya si Rann na maluwag na
nakangiti.

Tumaray siya sa hangin. "Are you going to help me or not?"

Sandaling natahimik ito sa kabilang linya. "For you to call me, mukhang kailangan
mo nga ng tulong ko." Wika nito sa seryosong boses.

"Yes, I need your help."

"What happen?"

Pumikit siya ng mariin. Naduduwag siya na sabihin rito ang tulong na hinihingi
niya. Pero nang maalala niya ang mukha ng ama niya, kinain na niya ang pride niya.
"C-can I borrow some money?"

"How much?" Walang pag-aalinlangan sagot nito.

Shay crossed her fingers. Please, say yes. "Seven million." Five million ang utang
ng ama niya sa bangko, ang natitirang two million ay ang interest.

Saglit itong nawalan ng imik. "Be here in my office. Now." Nawala na ito sa
kabilang linya.

She gripped her phone. Hindi siya ang tipo ng tao na sumusunod sa utos, lalo na't
ang nag-uutos sa kanya ay ang ka isa-isang tao na kinaiinisan niya. But for her
family, she can do anything. Alam niya kasi na gagawin rin pamilya niya ang lahat
para sa kanya.

BUMUNTONG-HININGA siya bago pumasok sa opisina ni Rann. Nasa Linkinhay

International siya. Pumasok siya ng hindi kumakatok dahil iyon ang sabi ng
sekretarya nito.

Napataas ang kilay niya ng makitang nakatayo ang binata at may hawak na folder.
Seryosong-seryoso ang mukha nito habang nagbabasa.

It's her first time seeing him this serious. Hmm. He looks like a well-respected
business man, except for his clothing. Again. Kailan kaya niya ito makikita na
hindi naka-leader jacket.

Tumikhim siya para makuha ang atensiyon nito. Agad na gumuhit ang napakagandang
ngiti sa mga labi nito ng makita siya.

She felt her heart beat quicken. Para siyang kinapos ng hininga. She felt nervous
all of the sudden. Hala! Ano ba itong nangyayari sa akin? There's something about
his smile that beckoned her to touch him.

"Sobra mo ba akong na-miss para pumunta ka rito sa opisina ko?" Nakangising tanung
nito.

"I'm not in the mood." Aniya sa pagod na boses.

Inilapag nito ang folder sa mesa at lumapit ito sa
dangkal nalang ang layo ng mga katawan nila. Gusto
ang kamay sa pisngi niya at maramdaman ang mabilis
siya sanay na ganito ang nararamdaman niya para sa
away rito.
kanya. Huminto lang ito ng isang
niyang tumakbo ng ilapat nito
na pagtibok ng puso niya. Hindi
binata. Sanay siyang nakikipag-

He looked deep into her eyes. His eyes had that mysterious glow again. "So, what
would you give to me in return if I help you?"
Maang siyang napatingin sa sinabi nito. Biglang nawala ang kabang nararamdaman
niya. "Ano'ng ibig mong sabihin?"

"A favor requires a favor. Nothing is free in this world."

Tinapik niya ang kamay nito na nakalapat sa pisngi niya. "What do you want?" Parang
alam na niya ang gusto nito.

"You

know what I want." He gave her a hot stare.

Pigil niya ang sariling sumigaw. "You are such an arrogant man pig!"

"What?" He asked in an innocent voice.

"Babayaran kita pag nagkapera ako."

Rann sighed heavily. "I'm going to help you. It's just fair that I get something in
return. Seven million pesos is not a joke, babycakes. And no offence meant but, I'm
sure hindi mo na ako mababayaran. O mabayaran mo man ako, siguradong matatagalan
pa. So either your father goes to prison or you will give me what I want."

"How did you know about my father?"

He shrugged. "News travels fast in business world. So, are you going to take it or
leave it?"

Mariin siyang napapikit at hinamig ang sarili. Alam niyang wala ng free sa mundong
ito. Alam niya sa sarili na hindi niya kayang ibigay ang hinihiling nito. Pero para
sa pamilya niya?

It was terrifying even to contemplate, but she really had no other option left. She
took a deep breath before she spoke again. "Fine. I'll do what you want."
His eyes widen. Looks like he was taken aback by her answer. "You'll go to that
extent? Makikitapag-sex ka sa akin para lang pautangin kita?"

She actually cringed with his choice of words. Pinalakas niya ang loob. Bahala na
si papa god sa kanya. But damn! I'm a virgin for crying out loud!

"Yes, kaya kung makipag-sex sayo. It's just one night stand. Plain simple sex. No
string attached-"

Naputol ang sasabihin niya ng hapitin siya ni Rann at siilin ng halik ang kanyang
mga labi. Iba ang halik nito sa unang halik na pinagsaluhan nila. Sa mga sandaling
iyon, his kiss was hot and demanding. She wanted to push him away but there's
something in his kiss that made her mouth open to welcome his tongue.

His kiss was full of passion that it rendered her strength to shove him away. He
cupped her face as he deepened the kiss.

Why the hell are you kissing him Shay? Have you forgotten your deal? Tutulungan ka
niya, in return makikipag-sex ka sa kanya.

Sa isiping iyon, mabilis niyang itinulak ang binata palayo sa kanya.

"Why did you kiss me?!" Pinahid niya ang basang labi gamit ang likod ng kamay niya.

He looked at her parted lips. "Gusto ko lang alamin kung marunong kang humalik. If
you're going to pay me with sex, then you need to be expert in kissing department."

Pinikit niya ang mga mata para pigilan ang luhang gustong kumawala sa mga mata
niya. If her memory serves her right, this was her third time crying. She's a
strong woman. Kaya pag pumatak na ang mga luha niya ibig sabihin niyon ay talagang
nasasaktan siya.

And this makes no sense whatsoever. Hindi niya lubos maisip kung bakit nasaktan
siya sa sinabing iyon ng binata.

She pulled back her tears. She must be strong. Wala pa ang halik na iyon sa
ibibigay niya rito. She gathered all her courage before she spoke again. "Kailan mo
ako pahihiramin ng pera?"

Ngumisi ito. "Kailan mo ba gusto?"

=================

AUTHOR'S NOTE

Yay! Sorry talaga. Hanggang dito lang ang puwede kong i-post sa story na ito. This
book is avaiable in PPC AND NBS :) (109.89) I think. Hindi ako sure sa cent . :)
Peace tayo! Hehehe