Na de zaak-Laurent: de doofpotten van Laken voor u geopend

De koning heeft gesproken: ‘Wanneer het

gerecht verduisteringen vaststelt, lijkt het me
billijk dat de schadeloosstelling iedereen zou
treffen die er voordeel uit heeft gehaald.’
Mooi. Maar geldt die norm vanaf nu voor
alle royals? En geldt ze ook met terugwer-
kende kracht? In dat geval wachten het Bel-
gische gerecht een paar heel drukke jaren.
Zwarte rekeningen, mysterieuze verkeerson-
gevallen en onopgehelderde inbraken: de
doofpotten van Laken.

Ook wij hebben de zeemacht altijd meer geas-

socieerd met mijnenjagers en fregatten dan
met binnenhuisdecoratie. Maar kijk nog eens
naar de kerngegevens van het in Hasselt lo-
pende proces. In 1998 en 1999 zijn in de villa
van prins Laurent volgens een schatter voor
502.412 euro werken uitgevoerd. De facturen
maken, alles bij elkaar, melding van 1.835.422
euro. Voor elke geïnvesteerde euro is er ergens
2,65 euro in iemands zakken verdwenen. Fac-
turenzwendel op z’n simpelst.
‘Natuurlijk wist Laurent niks van die zwen-
del, zegt zijn ex-lesgever en jarenlange pa-
leisinsider Rudy Bogaerts, die de voorbije
weken in zijn blad Père Ubu vrij eenzaam de
verdediging van zijn oud-pupil op zich nam.
‘Ik durf zelfs te betwijfelen of Laurent zich in
die tijd wat kon voorstellen bij wat het woord
‘factuur’ betekende.’
HUMO U noemt het een ‘hetze’.
RUDY BOGAERTS « Dat is het ook. Het gaat al-
lemaal terug op de relatie tussen Laurent en
zijn vader. Vertroebeld is daarvoor allang niet
meer het goede woord. Er is geen relatie meer,
er is zelfs geen bereidheid tot praten.
» Opeens duikt daar nu Fred Erdman op: als
advocaat van Laurent. Erdman, een vooraan-
staand vrijmetselaar. Als je het dogmatische
hokjesdenken in Laken een beetje kent, dan
weet je: dit is een kleine aardbeving. Zoiets

(Reporters)
was enkele jaren geleden ondenkbaar: een lo-
gebroeder als advocaat van de prins!»

Een speurder: ‘Het hof, daar

blijf je vanaf. Altijd’
Bogaerts is ervan overtuigd dat koninklijk
kabinetschef Jacques van Ypersele de Strihou
aan de basis ligt van de ‘plotse, overmatige
media-aandacht’ voor Laurent. Hoe anders
valt het te verklaren dat het gros van de Frans-
talige pers, na wekenlang stoïcijns zwijgen, op
dezelfde dag opeens pagina’s en pagina’s aan
de zaak begon te wijden?
8 ■ HUMO
BOGAERTS « Terwijl dit helemaal niet de zaak-
Laurent is. Dit is een zaak van een bende
schaamteloze fraudeurs die zich er nu uit pro-
beren te kletsen. Eén telefoontje van Van Yper-
sele naar enkele hoofdredacteuren en het was
gestopt. Volgens mij is er zo’n telefoontje ge-
weest. Niet om het te doen stoppen, maar om
het te doen beginnen.»
Ook vroeger werd er links of rechts weleens
een telefoontje gepleegd. Viel de naam van
een lid van het hof in een gerechtelijke zaak,
hoe klein en onbenullig ook, dan gebeurde
doorgaans wat er gebeurde in de hierna be-
schreven gevallen. Gevallen waarover u
meestal niets vernam.
Daar werd niet over gesproken.
NR 3463 ❙ 03

HUM_0307_008_LAKEN_ETR.indd 8 13-01-2007 00:50:33

 De zwarte bank
Denk aan Danny DeVito in één van zijn rollen
als niet-zo-overtuigende oplichter die er gloei-
end bij is en ten einde raad aanstuurt op een
deal. We draaien de klok terug naar begin 1984.
Locatie: een verhoorkamer in de kantoren van
de financiële sectie van de Brusselse BOB. Er is
wat tijd overheen gegaan, maar nu wil Jean-
Pierre Hesbeen toch toegeven dat de voor hem
uitgestalde cheques niet een klein beetje, maar
heel erg vals zijn. Volgens de beschrijving van
toenmalige speurders speelde zich aan het eind
van het verhoor dit tafereel af:
JEAN-PIERRE HESBEEN « Ik heb iets beters voor
jullie. Véél beter...»
ONDERVRAGER « Laat horen.»
HESBEEN « Genummerde rekeningen van de
Generale Bank!»
ONDERVRAGER « Goed geprobeerd, Jean-Pier-
re. Gij weet evengoed als wij dat genummerde
rekeningen (naamloos, red.) in België niet be-
staan.»
HESBEEN « Ik kan het bewijzen!»
Begin 1984 zijn bij banken her en der in
Europa enkele (bijna) perfect nagemaakte
cheques en bijbehorende bankgaranties opge-
doken. Tien in totaal, telkens ter waarde van
10 miljoen dollar. De cheques houden verband
met de verkoop van de in 1982 gesloten Che-
vron-raffinaderij in het Waalse Feluy. De boel
is daar op de fles gegaan, een heleboel mensen
zijn hun job kwijt en vanuit het niets is opeens
een overnemer opgedoken: het tot dan toe
onbekende bedrijf Erpo-Oil, met zetel op de
Kaaimaneilanden.
Achter Erpo-Oil zat de Oostenrijker Ernst
Polley. Die had, naar achteraf bleek, niet de
geringste ambitie op het gebied van olieraf-
finage, maar wilde met zijn bod (1 miljard
frank) bij banken de illusie van kredietwaar-
digheid wekken om zo een gigantische zwen-
del met valse cheques op te zetten. Eén van de
eerste cheques werd in een bank in Genève
onderschept. Een stroman probeerde ze te
verzilveren voor Eliane Van Vreckom, de
toenmalige vriendin van ex-vice-premier Guy
Mathot (PS).
Het origineel van de allereerste cheque, zo
hebben de speurders ontdekt, is ontworpen
door Jean-Pierre Hesbeen. Hij heeft vijftien
jaar lang voor de Generale Bank gewerkt en is
daar ontslagen na een poging 17 miljoen frank
te versluizen naar zijn eigen rekening. Maar
nu zit de man pas echt in slechte papieren.
SPEURDER « Hij bleef maar schermen met keu-
kengeheimen van de Generale Bank. We wer-
den nieuwsgierig en hebben dan toch maar
een huiszoekingsbevel gevraagd.»
Plaats van de huiszoeking was een kantoor-
tje in de Shell-building naast het Centraal Sta-
tion, hartje Brussel. Tot hun verbazing kwamen
de speurders terecht in een soort mini-Zwitser-
land. Een oude man in stofjas zat er een im-
mense collectie mappen en fichebakken te be-
waken. Dit was, bleek, de sectie geheime en
anonieme rekeningen van de Generale.
16 januari 2007
HUM_0307_008_LAKEN_ETR.indd 9
SPEURDER « Het ging niet over miljoenen,
maar miljarden. Honderden geheime rekenin-
gen! We vielen van de ene verbazing in de
andere. Opeens dook daar een rekening op die,
volgens wat daar stond, eigendom was van -
toen nog - prins Albert. Er was er ook één op
naam van koning Boudewijn. De halve ko-
ninklijke familie had er een rekening.
» Terwijl wij bezig waren die lijsten te be-
kijken, zijn er kennelijk enkele telefoontjes
heen en weer gegaan. Binnen de kortste keren
verscheen de Brusselse procureur-generaal
Van Honsté ten tonele. Hij beval ons onmid-
dellijk te stoppen en terug te keren naar ons
bureau. En vooral: niks op papier te zetten.»
Eén van de weinige schriftelijke sporen van
deze zaak is teruggevonden in de schriftjes
van wijlen substituut Willy Acke, de Dender-
mondse magistraat die tot 1989 aan de zijde
van onderzoeksrechter Freddy Troch de Ben-
de van Nijvel op de hielen zat (Humo 3432).
Via-via had Acke vernomen dat ook enkele big
shots van warenhuisgroep Delhaize - voor-
naamste doelwit van de Bende - geheime re-
keningen hadden bij de Generale. Misschien
was er hier een spoor naar afpersing.
Uit Ackes notities is op te maken dat ‘alle
speurders’ die dag door Van Honsté werden
‘verplicht’ een schriftelijke verklaring te on-
dertekenen waarin ze beloofden nooit met wie
dan ook te praten over wat ze in de Shell-
building hadden gezien.
SPEURDER « Klopt. Het was geen kwestie van
willen, het was van moeten.»
De enige die voordeel haalde uit de huis-
zoeking was Jean-Pierre Hesbeen. Hij kwam
er op het Feluy-proces vanaf met een vrij
lichte straf.
Oei, accident (1)
Frans Trevels (70), een gepensioneerde tuinier
uit Oud-Heverlee, heeft altijd geleerd dat
groen wil zeggen dat je mag doorrijden. Sinds
de late middag van 20 oktober 1990 is hij daar
(Reporters)
Prins Laurent werd om de haverklap geflitst, knal-
de door rode lichten en bedreigde agenten die
hem van de weg plukten. De pv’s stapelden zich
op; er gebeurde niks mee.
niet meer zo zeker van.
FRANS TREVELS « Ik reed uit de richting van
Leuven via de Celestijnenlaan het kruispunt
met de Koning Boudewijnlaan op. Ik reed echt
niet rap - dat kon ook niet, met mijn kruiwagen
op de bagagedrager op mijn dak.
» En toen, opeens: boem! En dan nog eens
boem!»
MARIA SEVENANTS (echtgenote) « De eerste
BMW was die met prins Albert erin, de tweede
die van zijn lijfwachten. Die hebben Frans
opzettelijk tegen hoge snelheid van de weg af
geramd.»
TREVELS « Ik ben met mijn hoofd door de voor-
ruit gegaan, ik was bewusteloos. Verder: drie
gebroken ribben, een snee in mijn hoofd en
een lichte hersenschudding. Een geluk dat
mijn engelbewaarder daar was, die dag (lacht).
Mijn kruiwagen is tientallen meters door de
lucht gevlogen!
» Naar wat ik achteraf hoorde, heb ik daar een
hele tijd gelegen. Alle aandacht ging naar de
prins, die zo snel mogelijk ‘in veiligheid’ moest
worden gebracht, terwijl hij geen enkele ver-
wonding had. Ze hebben me achteraf gezegd dat
ze dachten dat ik Patrick Haemers was.»
SEVENANTS « Achter Frans reed een auto met
daarin twee dokters. Die wilden hulp bieden,
maar dat mocht niet. De mannen van de es-
corte richtten hun mitrailleurs op Frans. Hij had
net zo goed stervende kunnen zijn, maar de
dokters mochten niet in zijn buurt komen. Het
was een kwestie van minuten, en dat hele kruis-
punt stond vol druk zwaaiende agenten.»
TREVELS « Alle ooggetuigen werden wegge-
stuurd. Het enige wat telde, was: de prins, de
prins, de prins.»
Volgens krantenberichten, de volgende
dag, heeft het Leuvense parket ‘het rijbewijs
ingetrokken van de chauffeur die het ongeval
veroorzaakte’, en dat ‘in afwachting van een
ademtest en een bloedproef’. Nog volgens het
parket had deze chauffeur ‘het verbodsteken
van een gemotoriseerde politieman op het
kruispunt genegeerd’.
TREVELS « Er stonden daar helemaal geen
zwaantjes. Voor ik daar aankwam, schijnt er
één aan dat kruispunt te zijn gepasseerd met
zwaailicht en sirenes, maar die is niet eens
gestopt.»
HUMO Volgens getuigen reed het prinselijke
escorte op dat kruispunt tegen 140 per uur
door het rood.
TREVELS « De prins, vernamen we achteraf,
was op weg naar een congres over alzhei-
mer.»
HUMO Maar u kreeg de schuld?
TREVELS « In eerste instantie wel. Er kon geen
twijfel over bestaan. In zijn eerste besluiten,
toen de zaak voor de rechtbank kwam, eiste
de advocaat van het hof dat ik de schade aan
die twee BMW’s zou vergoeden.»
SEVENANTS « Ons grote geluk is geweest dat er
veel getuigen waren die geschandaliseerd wa-
ren door wat ze in de krant hadden gelezen en
zich spontaan bij het gerecht hadden gemeld.
▲
HUMO ■ 9
13-01-2007 00:50:37
 Na de zaak-Laurent: de doofpotten van Laken voor u geopend
Waren die mensen er niet geweest,
▲
dan waren we nu nog aan het af-
betalen.»
Als het dossier rond is en de on-
schuld van de tuinman bewezen,
verdwijnt het ergens bij het Leu-
vense gerecht in een diepe lade.
Frans en Maria hebben net ge-
bouwd en moeten zich nu in de
schulden steken voor een nieuwe
auto. Op 16 januari 1995 schrijft
Frans een brief aan de dan al ko-
ning zijnde Albert: ‘Mogen wij u,
Sire, vragen of u mogelijk uw in-
vloed kunt aanwenden om deze
zaak sneller te doen vooruit gaan.’
Vrij snel, na vier dagen, komt
er antwoord van koninklijk ad-
junct-kabinetschef Huenens. Níét
het klassieke afwimpelbriefje met
de obligate zin over de scheiding
der machten, maar: ‘De koning
ontving uw brief van 16 januari
1995 in goede orde en heeft mij
gelast onmiddellijk navraag te
doen bij de heer Minister van Jus-
titie.’
TREVELS (trots) « Dat moet ge-
zegd: de zaak is dan opeens, heel
snel, voorgekomen!»
De Leuvense rechter veroordeelt
het ministerie van Landsverdedi-
ging (verantwoordelijk voor het
escorte) en de stad Leuven (gemo-
toriseerde agenten). Frans en Ma-
ria moeten nog tot in 1999 wach-
ten: dan pas ontvangen ze, dankzij
een geste van verzekeringsmaat-
schappij Winterthur, hun door in-
teresten tot 412.000 frank opgelo-
pen schadevergoeding.
Prins Albert werd nooit onder-
vraagd. Het parket nam geen en-
kel initiatief om zich zelfs maar af
te vragen wie de opdracht had
gegeven om tegen die snelheid
over de weg te razen.
De zaak-Eurosystem
Het lijkt een zaakje van dertien in
een dozijn als de Brusselse BOB’ers
Lainé en Jacques op 19 februari
1978 in een flatgebouw aan de
Louis Bertrandlaan in Schaarbeek
op de deur gaan bonken. In hun
tas zit een bevelschrift van onder-
zoeksrechter Schellekens. Bij hem
is een anonieme klacht binnenge-
lopen over het ‘aanzetten tot on-
tucht’. Volgens achteraf opgedo-
ken gegevens nemen de speurders
in de flat in beslag: ‘Adressen-
boekjes, foto’s, registers, sleutels,
documenten, een vibrator en een
kunstpenis-met-peer.’
‘Aanzetten tot ontucht’ is eind
10 ■ HUMO
HUM_0307_008_LAKEN_ETR.indd 10
euze wijze uit de volgens Schelle-
kens ‘nochtans slotvaste dossier-
kast van de Brusselse griffie’.
De zaak-Eurosystem is in 1997
uitvoerig besproken door de twee-
de parlementaire Bendecommis-
sie, die een mogelijk verband zag
tussen seksfuiven (chantage?) en
de Bende van Nijvel. Zo is aan het
licht gekomen dat Fortunato Is-
rael midden jaren zeventig als
public relation officer in vaste
loondienst werkte voor het con-
sortium Eurosystem Hospitalier.
(Herman Selleslags)
Die Belgische bouwgroep wist in
1976 in Saudi-Arabië een mega-
contract (ruim 900 miljoen euro)
te versieren voor de bouw van
enkele militaire hospitalen. Daar-
Rudy Bogaerts: ‘Eén telefoontje van voor had de Belgische Dienst voor
koninklijk kabinetschef Van Ypersele
Buitenlandse Handel (BDBH) on-
de Strihou naar enkele hoofdredac-
der leiding van erevoorzitter prins
teuren en de overmatige media-
Albert diverse handelsmissies
aandacht voor Laurent was gestopt.
naar het land georganiseerd. Of,
Volgens mij is er zo’n telefoontje ge-
weest. Niet om het te doen stoppen,
zoals Fortunato Israel in 1979 in
maar om het te doen beginnen.’
haar enige verhoor verwoordde:
‘Eurosystem Hospitalier betaalde
me voor mijn pr-rol, die erin be-
jaren zeventig nog iets waar het stond meisjes te vinden die ermee
gerecht voor in actie komt. De be- instemden de prins en zijn gevolg
woonster van de flat, ene Lydia in het buitenland gezelschap te
Montaricourt alias ‘Madame houden. Ik erken dat die meisjes
Claude’, wordt op 21 februari in prostituees waren voor de relaties
voorhechtenis genomen en on- van Eurosystem.’
dervraagd. En dan beginnen de In het verslag van de Bende-
problemen. De vrouw legt uit dat commissie klinkt het zo: ‘Euro-
ze zaakvoerster is van een net- system vroeg haar om te voldoen
werk van luxecallgirls, de Tuna- aan alle behoeften van een veelei-
ring. Ze is zelf onderaan de ladder sende Arabische prins.’
begonnen als prostituee en heeft Prins Albert zat er als voorzitter
in 1977 de leiding overgenomen van de BDBH met zijn neus bo-
van Fortunato Israel alias ‘Tuna’. venop, maar scheen het allemaal
Die Tuna is de maîtresse van Ro- prima te vinden.
ger Boas, baas van het metaal- De Saudische ziekenhuizen
constructiebedrijf Asco. Dat is in kwamen er nooit. Eurosystem
die dagen de hofleverancier van ging met een zware financiële
het Belgisch leger: haast alle con- knal over de kop. Oorzaak: fla-
tracten gaan naar Asco. Boas on- grant wanbeheer. Bij het faillis-
derhoudt meer dan vriendschap- sement bleek dat er voor ruim 8
pelijke banden met Defensiemi- miljard frank aan ‘commissielo-
nister Paul Vanden Boeynants. nen’ was doorgedraaid om Saudi-
Vér springen onderzoeksrechter sche prinsen te behagen. Een
Schellekens en zijn speurders niet: groot deel van die uitgaven was
substituut Jean Deprêtre trekt gedekt via een exportverzekering,
meteen het dossier naar zich toe. waardoor de Belgische schatkist
Eén van de speurders wordt ont- er aan het eind voor moest op-
boden op het kabinet-Vanden draaien. Als gevolg van het Euro-
Boeynants en krijgt er een stevige system-schandaal keurde het par-
reprimande. Voor de speurders ze lement een wet goed die bepaalt
kunnen bekijken, geeft de Brus- dat de voorzitter van de BDBH
selse substituut Francis Fischer voortaan voor al zijn handelingen
twee van de vijf adresboekjes - met de goedkeuring moet hebben van
daarin het hele klantenbestand de regering.
van de Tuna-ring - aan Lydia Lydia Montaricourt kwam er
Montaricourt terug. Een ander op 2 mei 1979 van af met een
adresboekje verdwijnt op mysteri- lichte straf: 15 maanden voor-
waardelijk. Met aftrek van 70 da-
gen voorhechtenis kon ze meteen
de trein in naar Frankrijk, wat ze
ook deed. Wie de namen in haar
schriftjes waren, werd nooit dui-
delijk. Tegenover de Bendecom-
missie verwonderde de inmiddels
gepensioneerde onderzoeksrech-
ter Schellekens zich op 22 maart
1997 over de razendsnelle afhan-
deling van zijn dossier: ‘In heel
mijn loopbaan als magistraat heb
ik dat nooit meegemaakt. Het is
nu toch al zo’n veertig jaar dat ik
me met gerechtelijke zaken bezig-
houdt en ik sta versteld als ik die
data zie.’
Oei, accident (2)
Ooit gehoord van pastoor Edou-
ard Froidure? Van Spullenhulp
dan misschien? Abbé Froidure,
stichter van Spullenhulp, was een
in 1899 in Ieper geboren pastoor.
Begin jaren dertig vestigde hij
zich in Brussel, waar hij zich het
lot van straatkinderen aantrok.
Hij bedacht het idee van de petits
riens: hij zamelde oude meubelen
en kleren in bij de rijken en gaf
die weg aan de armen. In de oor-
log sloot hij zich als overtuigd
patriot én monarchist aan bij het
verzet. Hij zette een ontsnap-
pingsroute op poten waarlangs
geallieerde piloten terug naar
Groot-Brittannië werden ge-
loodst. Hij werd opgepakt door de
Gestapo, gefolterd en afgevoerd
naar het concentratiekamp van
Dachau. Hij overleefde het, en
bouwde na zijn terugkeer naar
België Spullenhulp uit tot één van
de grootste en meest gerespec-
teerde humanitaire organisaties
van het land.
Aan het heroïsche leven van
abbé Froidure kwam een abrupt
einde in de avond van 10 septem-
ber 1971. De inmiddels 72-jarige
pastoor stak in Watermaal-Bos-
voorde rustig de Terhulpsesteen-
weg over toen hij werd gegrepen
door een wagen die tegen waan-
zinnige snelheid kwam aangeraasd
en doorreed. Ooggetuigen hadden
het achteraf niet zo moeilijk om het
model te beschrijven: een Ferrari.
Die zag je in die tijd maar heel zel-
den in het straatbeeld.
Een automobilist werd opge-
spoord en voor een politierecht-
bank gebracht, maar die sprak
hem vrij - wrong guy. Maar een
andere naam ging in die dagen
over vele tongen: die van prins
NR 3463 ❙ 03
13-01-2007 00:50:39
 Alexander, de halfbroer van Al-
bert II, telg uit het tweede huwe-
lijk van Leopold III met Liliane
Baels. Kort na de dood van abbé
Froidure pakte Alexander zijn
koffers en vertrok naar Australië.
Royaltywatchers spraken achteraf
zedig over een ‘verbanning’; een
reden vermeldden ze er niet bij.
RUDY BOGAERTS « Abbé Froidure
is doodgereden door prins Alexan-
der. Iedereen weet dat. Maar het is
toen gegaan zoals het in die jaren
altijd ging als een lid van het hof
betrokken raakte in een verkeers-
ongeval: notitieboekjes dicht.
Niks gehoord, niks gezien.»
Wat de zaak extra pijnlijk
maakte, was dat de pastoor een
grote bewonderaar was van het
koningshuis, en vice versa. De
goede banden waren gegroeid na
een bezoek van koningin Astrid,
de eerste echtgenote van Leopold
III, aan het eerste opvanghuis van
Spullenhulp in de jaren dertig.
Boudewijn en Fabiola hadden de
pastoor later met een hele groep
weeskinderen nog eens in audiën-
tie ontvangen op het paleis. Een
in 1942 geopend tehuis in Sint-
Pieters-Woluwe werd genoemd
naar prins Albert.
BOGAERTS « Na dat ongeval is het
hof Spullenhulp nog intensiever
beginnen te steunen. Schuldge-
voelens hé.
» Als je dit van afstand bekijkt,
lijkt zoiets een drama, iets dat in
alle geheugens gegrift blijft. Niet
zo in Laken. In de tijd dat ik vaak
aan het hof kwam, had je ergens
in Wallonië een man zonder be-
nen. Die schreef de hele tijd maar
brieven over zijn ongeval. Hij was
aangereden door één van de prin-
sen en de politie had verzuimd een
proces-verbaal op te stellen. Het
ging alleen daarover: de man had
een pv nodig om de kosten voor
zijn rolstoel terugbetaald te krij-
gen. Die zaak heeft járen aange-
sleept.
» Er zijn zoveel ongevallen ge-
weest. En altijd weer, zonder aar-
zeling: de doofpot in.»
Vijf jaar geleden raakte bekend
dat het Brusselse parket-generaal
allang geen moeite meer doet om
nog boetes door te sturen naar
prins Laurent. Die werd om de ha-
verklap geflitst, knalde door rode
lichten en bedreigde agenten die
hem van de weg plukten. De pv’s
stapelden zich op; er gebeurde
niks mee. Ook het Gentse parket-
16 januari 2007
HUM_0307_008_LAKEN_ETR.indd 11
generaal ondernam niks toen
Laurent in 2002 in Brugge werd
geflitst tegen 137 kilometer per
uur op een weg waar je maar 70
mag. Eerder dat jaar zag de politie
in Tongeren hem op de E313 voor-
bijvliegen tegen 190 per uur. En
in 1999 scheurde de prins met zijn
Ferrari tegen 146 per uur door de
bebouwde kom in Ukkel, waar 50
de maximumsnelheid is.
Begin 1999 had koning Albert
in de buurt van Bouillon opeens
zin in een snelheidswedstrijdje
met zijn escorte. Hij schudde de
Mercedes van zijn lijfwachten
van zich af, die op de bochtige
Ardense wegen de achtervolging
inzetten. De Mercedes raakte
frontaal in botsing met een tegen-
ligger. Balans: drie licht- en twee
zwaargewonden.
Inbraak met gijzeling
In de ochtend van 4 maart 1997
loopt bij de politie van Sint-Ge-
nesius-Rode een aangifte binnen
over een inbraak annex gijzeling
op het domein Landrode in Sint-
Genesius-Rode. Daar woont prins
Alexander - begin jaren tachtig
naar België teruggekeerd - met
zijn echtgenote Lea Wolman. Drie
gemaskerde mannen zijn de villa
binnengedrongen en hebben
Wolman, haar zoontje en de con-
ciërge bedreigd met een pistool en
verplicht de brandkast open te
maken. Buit: een berg juwelen ter
waarde van ruim 625.000 euro.
Al vrij snel lijkt het in politie-
kringen een uitgemaakte zaak in
welke hoek de daders moeten
worden gezocht. Op 4 april 1997
Abbé Froidure, de stichter van Spullenhulp, werd in 1971 van de weg ge-
maaid door een Ferrari; de chauffeur reed veel te snel en pleegde vluchtmis-
drijf. ‘Abbé Froidure is doodgereden door prins Alexander, de halfbroer
van Albert. Dat weet iedereen.’
schetst de dienst Criminele Ana-
lyse van de rijkswacht in nota DK
1190/57/M een overzicht van er-
fenis- en andere perikelen rond
Lea Wolman. Het komt in grote
lijnen hierop neer dat Wolman al
jaren verwikkeld is in een finan-
cieel dispuut met haar ex-echtge-
noot, de Russische graaf Serge S.
Die, zo staat er, onderhoudt nau-
we contacten met ‘het Russische
milieu in België’. Verder lezen we
nog: ‘Tijdens de diefstal bij prins
Alexander spraken de daders vol-
gens de getuigen met een zwaar,
misschien Slavisch accent. De
enige die van de erfenis op de
hoogte kon zijn is graaf S. Deze
hypothese zou moeten worden ge-
exploiteerd.’
Maar dat gebeurt helemaal
niet. De speurders bijten zich, be-
wust of niet, vast in een fout
spoor, aangereikt door adjunct-
politiecommissaris H. uit Sint-
Lambrechts-Woluwe. Die heeft
een relatie met de ex van de Brus-
selse gentleman-dief Yves Beau-
pain en verzint een belastende
verklaring tegen hem. Beaupain
wordt samen met een andere boef
voor de rechtbank gebracht en
geheel volgens verwachting vrij-
gesproken. De ware daders zijn
nooit gevonden.
SPEURDER « Stoot je in een onder-
zoek op leden van het hof, zelfs
aangetrouwde leden, dan kom je
in de problemen. Elke rechercheur
weet dat. De magistraten lopen er
in een wijde boog omheen. Dat is
altijd zo geweest, dat is met de
Hasseltse procureur Marc Rubens
net zo. Aan zijn houding in de
zaak-Laurent is niets uitzonder-
lijks. Het hof, daar blijf je vanaf.
Altijd.»
Ook als het over heel kleine ak-
kefietjes gaat.
Waar is de tsaar?
In het park van Brussel, pal tegen-
over het koninklijk paleis, staat een
bronzen borstbeeld van tsaar Peter
de Grote (1672-1725). Het werd in
1854 aan de stad Brussel geschon-
ken door een Russische prins.
Opschudding in enkele Brus-
selse salons, eind 1994: het stand-
beeld was gestolen! Wie kon zo-
iets nu hebben gedaan? Nemen
we er nog even de hoger vermelde
rijkswachtnota bij: ‘Serge S. zou
de ontvoering van het standbeeld
van Peter de Grote hebben opgezet
om burgemeester de Donnéa te
ridiculiseren.’
Begin 1995, vijftien maanden
na de diefstal, stond het stand-
beeldje opeens gewoon weer op
zijn plaats. Niemand die ooit heeft
geweten wie de dader was. Toen-
malig burgemeester-ridder Fran-
çois-Xavier de Donnéa (MR) wil
enkel melden dat het ‘dankzij
contacten via mijn kabinet’ was
gerecupereerd.
FRANÇOIS-XAVIER DE DONNÉA «
Het enige wat ik weet is dat een
Belg van Russische afkomst ont-
stemd was over de wijze waarop
de stad Brussel de sokkel onder-
hield. De diefstal gebeurde zeer
kort voor mijn eedaflegging als
burgemeester in 1994. Een tus-
senpersoon heeft toen contact
opgenomen met mijn kabinets-
chef, Claude Paelinck, om over de
voorwaarden voor teruggave te
onderhandelen.»
HUMO Spannend! Net een echte
ontvoering.
DE DONNÉA « De enige eis die de
dader - via die tussenpersoon dus
- stelde, was dat de stad Brussel
het standbeeld op een iets eer-
biedwaardiger manier zou onder-
houden. Wij hebben met die eis
ingestemd en zo kregen we het
standbeeld terug.»
HUMO Volgens onze informatie
was de dader de ex van de echt-
genote van prins Alexander.
DE DONNÉA « Ik kan dat bevestigen
noch ontkennen.»
In die tijd gingen de toespraken
van de koning nog over naasten-
liefde en de pracht van de na-
tuur.
Douglas De Coninck
HUMO ■ 11
13-01-2007 00:50:40