HIER ZO

Heb ‘ie allemaal gedaan met een knuppel. Niet in één keer, in twee. Ja eerst m’n wasmachine en m’n
lampen. En daarna kwam ‘ie weer terug en toen heb ‘ie ook me tafel en m’n dinges, ventilator en me
voordeur kapot geramd. Ja. Was echt gewoon een kutzooi gewoon. Teringzooi man, zo. Ja. Maar nu
ga ik gewoon wat van de tweedehands bij elkaar halen, en van me moeder. Dan is het allemaal wat
meer een geheel als ‘ie dan weer terugkomt over een paar maanden. En is ’t ook niet heel erg als dat
dan weer kapot gaat dan. Ja. Ja,wel zin in. Dat ‘ie weer terug komt dan, niet dat‘ie…Nee…
Hij heb maar een paar maanden gekregen, want heb me eigen aangifte ingetrokken.
‘k Kan mijn moppie niet zo lang missen man, nee. En hij zou anders ook gewoon echt helemaal gek
worden en woede aanval krijgen enzo. En dan krijg ik ’t weer over me heen en zo.
En toen hebben de wouten uiteindelijk alleen de schade hier in huis bekeken en aan me kop gezeurd
of ik veel pijn had, maar ik zei gewoon dat ‘ie niks bij mij had geflikt. Want d’r was ook niks te
zien,want had hier zo,was helemaal blauw.
Dus heb ze ‘m voor korte tijd meegenomen.
Ja was gewoon in paniek toen effe. En toen heb ik ze gebeld terwijl ik ze normaal nooit zou bellen,
want normaal zijn ze me grootste vijand. Echt, haat hun man. Ja. Fack hun. Fack, ik had ze nooit
moeten bellen, man. Fackyou! FACK YOU!
Ik wil mijn moppie gewoon geen pijn doen. En hij mij niet. Mijn moppie. Hij mij niet, toch.
Echt niet meer.
Echt niet.
Hij houdt te veel van mij. En hij mist me nu ook gewoon super.
Hij is gewoon m’n liefde van m’n leven.
‘k Heb ook een verassing als ‘ie weer thuiskomt. ‘K heb morgen een afspraak om zijn hoofd op m’n,
hier zo, te tatoeëren...
Hier zo…
Onderzoeker

Mijn onderzoek over de voortplanting van deDrosophilaMelanogasteris werkelijk fantastisch

ontvangen. Ik zal je niet te veel met de inhoud vermoeien, want ik snap heel goed dat het pittige
kost is. Maar laat ik het zo zeggen, ze zijn al bezig met de dertiende vertaling, in het Libanees
notabene. Ja, zo trots. Dan weet je wel dat je goed op weg bent, gewoon het juiste pad, snap je?
Ja, het juiste pad. Ik bewandel het juiste levenspad. Oh, dit klinkt misschien Arabisch voor iemand
die dit gevoel nietkent, maar ik kan je zeggen ‘Ik ben gelukkig’.
Het gaat ook steeds beter tussen mij en Pim. We zijn er nog niet hoor, maar we gaan in een
stijgende lijn. Ik merk gewoon dat hij er nog steeds ontzettend aan moet wennen, dat z’n soulmate
van hem weg is.
Als je hem samen zag jagenmet Peter dan smolt je helemaal.En aan het eind van de dag, uitgeteld
tegen elkaar aankruipend, hoorde je ze zeer zachtjes spinnen. Zo aandoenlijk om die twee samen
zo vol in het leven te zien.
Maar sinds dat mijn ex bij me vandaan is en hij Peterheeft meegenomen, is Pim zichzelf niet meer.
Elke avond staart hij uit het raam, eet niet meer, slaapt de hele dag,kom het huis niet meer uiten ik
kan alleen nog maar aan hem denken. Pim kan alleen nog maar aan hem denken, aan Peter, die nu
bij m’n ex woont…
Oh, m’n ex stond erop dat hij ook een van onze poezen zou krijgen.
Nog een poes. Ja,want hij kon óok geen genoeg van die van Háar krijgen.
Van mij daarentegen heeft ‘ie wel genoeg hoor, meer dan genoeg.
Op IQ-niveau niet, nee hoor, daar blijf ik bij. Ik weet zeker dat ‘ie niet zo schattig kan filosoferen
met Haar erbij. Aan míj legde hij zijn nieuwste hersenspinsels uit, waarom hij deed wat hij deed,
dacht wat hij dacht, hij wist wat hij wist en daar dan ook weer over twijfelde. En ik, ik vroeg door,
dacht en twijfelde mee en hing aan zijn lippen.Totdat de mijne die van hem raakten, heel zacht,
beetje nat en dan proefde ik allesbehalve lust, allesbehalve echte liefde.
Vanaf het prille begin al. Hij deed er zijn best niet eens voor. Ik wel hoor, ik wel.
Hoe vaak ik me inde duurste kanten pakjes heb gehesen,of die keren dat ik juist niets onder m’n
rokje aanhad. En ik scheerde me overal zo kaal mogelijk totdat de jeuk toesloeg en niet meer
wegging. Droeg dag in dag uiteen kokerrok. Lekker strak. Toch?Kon ‘ie lekker naar mijn kont
kijken.En in wanhopige buien deed ik zelfs alsof ik die zogenaamde lesbische sletjes op
pornhub.com ook zo geil vond.
Geil.
Toch?
Vrouwen die op vrouwen geilen, de droom van elke man! Toch? Toch?! Toch…
…vond je haar. Je vond haar mooi. Je vond haar haar mooi, denk ik, dat lange bruine zwierige haar,
dat mysterieuze introverte wat in haar ogen doorschijnt. En toch dat stoere, wat haar vol
getatoeëerde arm over haar vertelde.
Metonuitwisbareafdrukken over haar leven trotseert zij de wereld.
Trots.
En hij wil daar deel van uit maken.
Hij wil meegeleefd worden.
Bij haar leven horen.
Zodat hij daar ook staat over een tijdje.
Onuitwisbaar in haar leven en zij onuitwisbaar in die van hem.
En ik, uitgewist en doorgekrast.
Uitwissen.
Hard krassen, krabben.
Alleswissen.
Alles lekker wissen.
Wissen, wissen, wissen.
een vreemd paar schoenen Dirk van Pelt

Erg?
Eigenlijk valt dit nog mee.
Erg zou zijn als ik in een huurauto had gezeten.
Met een verrekijker en een notitieblok.
En wegduiken als hij naar buiten kwam,
mijn gezicht achter een krant.
Dat zou erg zijn

Eng.
Eng zou zijn als ik een keukenmes had meegebracht.
En dan met een laptop allerlei obscure berichten versturen.
Of dode muizen door de brievenbus.
Ik keek net even door de brievenbus.
Wat zie ik? een vreemd paar schoenen.
Bij hem in de hal een vreemd paar schoenen.

goed dat raakt even ja.

Ik geef het toe.
een vreemd paar schoenen.
zou erg zijn als ik dat niet zou toegeven.
dat zou pas erg zijn.
bij hem in de hal een vreemd paar schoenen.
Dat mag best even raken.
Dat ze me volledig koud zouden laten.
Dat zou pas erg zijn.
Kordate, charmante schoenen van een goede maat.
Mooie schoenen, daar niet van.
Maar niet bij hem in de hal.

Open en bloot, dat is het woord.

De woorden.
Open en bloot.
Die schoenen bedoel ik.
Hij heeft een kastje.
Mijn schoenen gingen altijd in het kastje.
Voordat je naar boven gaat eerst de schoenen uit.
En de schoenen dan in het kastje.
Deze schoenen niet.
Blijkbaar is dat niet meer nodig.
Blijkbaar maakt dat niet meer uit.
Blijkbaar doet dat er niet meer toe.
Oke. Akkoord. Proficiat.
Een mens mag veranderen.
Blimo en andere niet bestaande dingen Ayla Schneiders

Vandaag vroeg Marie uit mijn klas wat mijn lievelingskleur was. "Blimo" zei ik. Ik dacht, dat zou
zomaar de naam van een mooie kleur kunnen zijn. Blimo, een soort blauw met groen en geel en dan
rode stippen. Een nieuwe kleur voor in de woonkamer. Donkerblimo voor mijn schoenen. lichtblimo
voor de auto. Marie zei dat ik een kleur moest kiezen die bestond. Ik vind Marie best aardig, maar ze
heeft een grote neus. Ik hou niet van grote neuzen, geloof ik. Ik hou van blimo en dat bestaat niet en
dat mag dan niet. (stilte)
Ik heb een tekening voor je gemaakt. Dat moest van de meneer in de grote stoel. Hij zei 'maak maar
een tekening voor je kleine broertje'. En ik dacht 'ammehoela, hij kan hem niet eens zien, want hij is
dood'. Maar ja, de meneer zei dat ik het fijn zou vinden. Het is met een huis en een boom en pap en
mam en ik en jij bent natuurlijk een baby, maar dan zit je aan een touwtje met een ballonnetje
eromheen en je zweeft in de lucht. Ik vind het een lelijke tekening, maar het is lief dat ik hem voor je
heb gemaakt.
Ik slaap nu met mijn ogen open. Ze zijn wel dicht, maar ik blijf alert. Zo heet dat met een mooi
woord, dat je 'oplet'. Heb ik gisteren geleerd. Alert. Anders kan je ineens uit het leven vallen, in
plaats van in slaap.
Ik denk dan aan dingen waaraan ik een tijd niet heb gedacht. Aan hardop tellen. Huppelen. Aan het
gras voelen. Met mijn handpalm eroverheen. Aan kevers als auto's en kevers als beestjes. Hoe dat
hetzelfde heet maar niet hetzelfde is. Een lijstje van dingen waar ik niet vaak aan denk: rusland,
landen die niet bestaan, kleine stoelen in de kleuterklas, de wc-ketting, polonaise. Vissen met pap,
gapen voor het slapen.
Je ogen dichtdoen is gevaarlijk. Dat heb jij wel bewezen. Met je ogen dicht en je hoofd leeg.
stomme... stom... Je had je ogen open moeten houden. (stilte)
Waar ik ook niet vaak aan denk, is de wind. Die vergeet ik soms, omdat die altijd onderweg is. Langs
rent. Vliegt. Zweeft. Waait. De wind is er niet altijd. Dus denk ik er niet vaak aan. Zo gaat dat met
dingen die en niet vaak zijn. Of nooit meer. (stilte)
Vandaag heb ik Marie geschopt. Toen blimo niet mocht als lievelingskleur. Ik moest honderd keer in
mijn schrift schrijven dat ik niet mag schoppen. Daarna wilde ik niet meer schoppen. Nu schrijf ik
honderd keer 'ik mis jou niet'.
ik mis jou niet.
Ik mis jou niet.
ik mis jou niet.
ik mis jou niet.
etc.
meisjes zijn niks

Ik ben een druif, nee een aardappel. Aan een druif zit tenminste nog smaak. Maar na drie
aardappelen weet je het wel. Van mij gaan er niet dertien in een dozijn. Van mij gaan er
dertienduizen in een dozijn. Ooit gehoord van een aardappel die opviel. Ik val alleen maar op als ik
tegen een lantaarnpaal oploop. Sta ik bijvoorbeeld bij de bushalte. Doe ik van alles van binnen om
niet onzichtbaar te zijn. Iedereen kijkt dwars door me heen. Gedachten heb ik ook niet. Dat is het
verschil tussen ons. Jullie hebben allemaal gedachten waardoor jullie opvallen. Maar ik ben leeg van
binnen. En ik weet dat jullie zien dat ik leeg ben. Vooral de jongens zien dat. Daarom sta ik er ook zo
zakkerig bij. Een boterhamzakje ben ik. Ik besta uit papier en uit angst dat dat papier zal gaan
scheuren. Een leeg boterhamzakje met korstjes van oud brood en een flintertje kaas erin. Kun je zo in
een vuilnisbak mieteren. En mijn stem! Zo toonloos. Zo leeg. Zo verlept. Ongelooflijk dat er een stem
als de mijne bestaat. Komen allemaal hele slappe zinnen uit mijn mond. Waar geen mens naar wil
luisteren. De zin waar ik het beste in ben is: Tjonge jonge, het weer zit ook niet mee vandaag. Dus als
de zon schijnt houd ik maar mijn kop. Laat staan dat ik ooit in mijn leven op een overtuigende manier
zal zeggen dat ik van iemand houd. Ik heb één mazzel. Ik ken een truuk. Ik heb een vriend. Een goede
vriend. Die probeer ik soms na te doen.
doet vriend na
kijk: Dit is mijn vriend. Zie je wat ik bedoel? Dit is echt iets vind je niet. Echt een jongen. Bijna een
man
normaal
dus soms ga ik door het leven alsof ik hem ben. Niet als hij erbij is natuurlijk. Maar als ikalleen ben,
met een fantasie jongen. Ik bedoel een jongen waar ik aan denk, dan doe ik zo
doet zijn vriend na
Daar is hij weer zie je. Dan praat ik wat met die jongen, die er niet echt is. Die merkt niks natuurlijk,
omdat hij een fantasiejongen is, maar zelfs als hij er zou zijn, zou hij denken dat ik dit ben. Heeft
helemaal niet in de gaten dat ik eigenlijk nu mijn vriend ben.
normaal
Ik heb er nog meer. Kijk deze. Deze doe ik ook wel eens
doet tv ster
Die kennen jullie allemaal wel. Zeker de jongens. Dit is er een van televisie. Uit die serie waarin de
zon altijd schijnt. Hele knappe meid ben ik nu. Vol gedachten. Zien jullie wat ik nu denk? nee? Kijk
dan. Hier. Deze wenkbrauw. En deze mondhoek zo'n beetje scheef gezakt. Nou? Precies! iet smet.....
Plop!
normaal
Dit ben ik weer. Heel erg vermoeiend hoor. Dat heen en weer springen. Doe ik alleen als ik alleen
ben. En eigenlijk ben ik altijd alleen. Ergens altijd alleen. Ook als ik samen ben. Maar ja. Mensen als ik
moeten er ook zijn. Als iedereen op zou vallen, zou niemand meer opvallen.
Woord zonder Betekenis

Ik ruik niet. Ik bedoel: ik kán niet ruiken. Ik heb het trouwens ook nooit gekund. Mijn neus doet het
gewoon niet. Ach ja, foutje van de natuur, denk ik altijd, kan gebeuren toch? Zolang ik niet weet wat
ik mis, heb ik er geen problemen mee. ‘Ruiken’ is voor mij een woord zonder betekenis. Mensen
schijnen soms wel eens het gevoel te hebben dat ze me pér sé moeten vertellen wat ik allemaal wel
niet mis! Zo proef ik eten anders, ‘viezer’ volgens hen, ik kan geen lekkere geuren van bloemen,
parfum en eten ruiken en ga zo maar even door. Maar waar het op neerkomt: ik heb nooit geweten
wat ik mis. Ik ben niet anders gewend! Ik zie het dus niet echt als een probleem, al schijnen anderen
enorm medelijden met me te hebben. Moet ik me zielig voelen ofzo?! En trouwens, ik ruik ook geen
stank. Al weet ik zelf niet wat het is, anderen ervaren het als negatief, dus dat ik geen stank ruik zal
voor mij wel een voordeel zijn. Soms dan… Het feit dat ik niet kan ruiken, daar moet ik wel rekening
mee houden. Ik sport namelijk nogal graag en volgens anderen wil er dan eens een ‘geurtje’ –ook
weer zo’n woord zonder betekenis- vrijkomen… Ik krijg van me vrienden nu dan ook iedere keer een
deo cadeau. Is stank dan écht zo erg?

Schrijfster: Maryse Leloup