Professional Documents
Culture Documents
Homographs
Homonyms are two or more words that have the same sound or spelling but differ
in meaning. Homophones—which means "same sounds" in Latin—are two or more
words, such as knew and new or meat and meet, that are pronounced the same but
differ in meaning, origin, and often spelling. Homographs, meanwhile, are words that
have the same spelling but differ in origin, meaning, and sometimes pronunciation, such
as the verb bear (to carry or endure) and the noun bear (the animal with a shaggy coat).
Words that fall under any of these three categories often confuse readers and writers
alike. But they need not perplex you: Understanding the meaning of these three
grammatical terms and, especially, being able to recognize them can help clear up any
confusion. A list of some of the most common homonyms,
homophones, and homographs can help any writer use these words correctly and any
reader or listener recognize them when they occur.
Below is a listing of some the most common homonyms, homophones, and homographs.
The first column contains homonyms in alphabetical order, while the second and third
columns list the corresponding homonym, homophone, or homograph as applicable.
Complete each of the following sentences by filling in the blank with the correct word.
You'll find the answers at the end of the exercise. To heighten interest, all of the
sentences are quotes from various authors' writings in books and magazine articles
published over the years.
Feel free to use the previous table to help you if you get stumped.
1. “He simply sat down on the ledge and forgot everything _____
[acceptor except] the marvelous mystery.”
- Lawrence Sargent Hall, "The Ledge." The Hudson Review, 1960
2. "I live in the Oakland Hills in a tiny house on a street so windy you can’t drive
more than ten miles per hour. I rented it because the _____ [ad or add] said
this: 'Small house in the trees with a garden and a fireplace. Dogs welcome, of
course.'"
- Pam Houston, Waltzing the Cat. Washington Square Press, 1999
3. "Francis wondered what _____ [advice or advise] a psychiatrist would have for
him."
- John Cheever, "The Country Husband." The New Yorker, 1955
4. "The _____ [aid or aide] gets out of the way, picking her skirt out of the rubble
of children at her feet."
- Rosellen Brown, "How to Win." The Massachusetts Review, 1975
5. "He seemed to want to recapture the cosseted feeling he'd had when he'd been
sick as a child and she would serve him flat ginger _____ [ail or ale], and toast
soaked in cream, and play endless card games with him, using his blanket-
covered legs as a table."
- Alice Elliott Dark, "In the Gloaming." The New Yorker, 1994
6. "He sat down and leaned forward, pulling the chair's rear legs into the _____
[air, ere, or heir] so that the waitress could get by."
- Stanley Elkins, "Criers and Kibitzers, Kibitzers and Criers." Perspective, 1962
1. "[T]he stewardess was moving down the _____ [aisle, I'll, or isle], like a trained
nurse taking temperatures in a hospital ward, to see that they were all properly
strapped in for the take-off."
- Martha Gellhorn, "Miami-New York." The Atlantic Monthly, 1948
2. "Mrs. Parmenter laughed at his _____ [allusion or illusion] to their summer at
Mrs. Sterrett's, in Rome, and gave him her coat to hold."
- Willa Cather, "Double Birthday." Uncle Valentine and Other Stories, 1986
3. "In the long years between, she had fashioned many fine dresses—gowned gay
girls for their conquests and robed fair brides for the _____ [altar or alter]."
- Mary Lerner, "Little Selves." The Atlantic Monthly, 1915
4. "On a Saturday morning soon after he came to live with her, he turned over her
garbage while she was at the grocery store and _____ [ate or eight] rancid bacon
drippings out of a small Crisco can."
- Pam Durban, "Soon." The Southern Review, 1997
1. "The barn was bigger than a church, and the fall's fresh hay _____
[bailsor bales] were stacked to the roof in the side mows.:
- John Updike, My Father's Tears. Knopf, 2009
2. "Her two spare dresses were gone, her comb was gone, her checkered coat was
gone, and so was the mauve hair-_____ [band or banned] with a mauve bow
that had been her hat."
- Vladimir Nabokov, "'That in Aleppo Once . . .'" The Atlantic Monthly, 1944
3. "Without the shelter of those trees, there is a great exposure—back yards,
clotheslines, woodpiles, patchy sheds and barns and privies—all _____
[bare orbear], exposed, provisional looking."
- Alice Munro, "Meneseteung." The New Yorker, 1989
4. "This was the time when outfields were larger than they are today and well-hit
balls would roll for a long time, giving runners ample time to round the _____
[bases or basis] for a home run."
- Deidre Silva and Jackie Koney, It Takes More Than Balls. Skyhorse, 2008
5. "The conductor had his knotted signal cord to pull, and the motorman _____
[beator beet] the foot gong with his mad heel."
- Saul Bellow, "A Silver Dish." The New Yorker, 1979
6. "Nancy held the cup to her mouth and _____ [blew or blue] into the cup."
- William Faulkner, "That Evening Sun Go Down." The American Mercury, 1931
7. "A pigeon landed nearby. It hopped on its little red feet and pecked into
something that might have been a dirty piece of stale _____ [bread or bred] or
dried mud."
- Isaac Bashevis Singer, "The Key." A Friend of Kafka, 1979
8. "He was wearing a new hat of a pretty biscuit shade, for it never occurred to him
to _____ [buy, by, or bye] anything of a practical color; he had put it on for the
first time and the rain was spoiling it."
- Katherine Anne Porter, "Theft." The Gyroscope, 1930
Answers to the Exercise
1. except 2. ad 3. advice 4. aide 5. ale 6. air 7. aisle 8. allusion 9. altar 10. ate 11.
bales 12. band 13. bare 14. bases 15. beat 16. blew 17. bread 18. Buy
1. address
2. arm
3. back
4. bank
5. bark
6. base
7. bat
8. beam
9. beams
10. bear
11. board
12. bolt
13. book
14. bore
15. bow
16. box
17. bustier
18. cabinet
19. can
20. case
21. cast
22. cave
23. chair
24. change
25. check
26. chicken
27. chip
28. circular
29. clear
30. cleave
31. close
32. club
33. command
34. content
35. cool
36. cordial
37. current
38. crane
39. dance
40. dear
41. deck
42. down
43. duck
44. dust
45. employ
46. entrance
47. even
48. evening
49. exact
50. fair
51. fall
52. fat
53. fathom
54. fawn
55. file
56. fine
57. fire
58. firm
59. fish
60. flat
61. fly
62. fold
63. foot
64. forearm
65. forearms
66. former
67. forte
68. found
69. founder
70. frank
71. fray
72. fret
73. frieze
74. fritter
75. frizz
76. frizzle
77. frog
78. fry
79. fudge
80. funny
81. furrier
82. frog
83. fuzz
84. gab
85. gad
86. gaff
87. gage
88. gale
89. gall
90. gam
91. gauntlet
92. general
93. gig
94. gill
95. gills
96. gimp
97. gin
98. glass
99. gloss
100. glossy
101. glower
102. gob
103. goose
104. gore
105. graft
106. grand
107. grave
108. graves
109. graze
110. groom
111. gross
112. grouper
113. grouse
114. gull
115. gum
116. hack
117. hail
118. halt
119. hatch
120. haze
121. heaven
122. heel
123. hide
124. hind
125. hinder
126. hip
127. hold
128. hood
129. horn
130. host
131. hot
132. hue
133. husky
134. inferior
135. insult
136. iron
137. jade
138. jag
139. jam
140. jar
141. jay
142. jeer
143. jerk
144. jet
145. jetty
146. jib
147. jumper
148. junk
149. journey
150. just
151. ken
152. key
153. kid
154. kind
155. know
156. lap
157. lark
158. last
159. lead
160. leading
161. leads
162. learned
163. left
164. let
165. letter
166. light
167. live
168. long
169. lower
170. lowered
171. lowering
172. lowers
173. lie
174. lying
175. lies
176. line
177. man
178. match
179. may
180. mead
181. mean
182. mine
183. mole
184. murder
185. nail
186. object
187. objective
188. order
189. park
190. peddle
191. pick
192. pile
193. pitcher
194. play
195. plaque
196. point
197. pole
198. pound
199. pot
200. quarry
201. read
202. reign
203. remote
204. reticule
205. right
206. rock
207. rocket
208. rose
209. routed
210. routing
211. row
212. saw
213. scale
214. seal
215. second
216. seek
217. serve
218. set
219. show
220. shower
221. sick
222. sign
223. sing
224. sink
225. sow
226. space
227. spring
228. spruce
229. square
230. stalk
231. stall
232. stud
233. suit
234. tank
235. tear
236. tender
237. tie
238. tire
239. trip
240. trivial
241. tongue
242. trunk
243. valence
244. valences
245. wave
246. watch
247. well
248. wind
249. wound
250. worsted
251. yard
Examples of Homonyms
Homonyms are two words that are spelled the same and sound the same, but have
different meanings. The word "homonym" comes from the prefix "homo," which means
the same, and the suffix "-nym," which means name. Therefore, a homonym is a word
that has the same name as another word, meaning that the two words look and sound
exactly alike.
A simple example of a homonym is the word "pen." This can mean both a holding area
for animals and a writing instrument. Another example is "book," which can mean
something to read or the act of making a reservation. In both cases, the sound and
spelling are the same, and only the definition changes.
Homonyms are the words that sound like one another, particularly when that are
pronounced the same way but spelt differently.
The Concise Oxford Dictionary defines a homonym as: each of the two or more words
having the same spelling and/or pronunciation or different spelling and/or pronunciation but
different meanings and origins.
The first Pole refers to a citizen of Poland who could either be referred to as Polish or a Pole.
The second Pole refers to a bamboo pole or any other wooden pole.
Bail:
The temporary release of an accused person awaiting trial, sometimes on the condition that
a sum of money is deposited in the court to guarantee their appearance in the court at a
future date
1. To scoop water out of a ship or a boat
Bait:
Bate: (Of a hawk) beat wings in agitation and flutter off a perch (term used in falconry)
Band :
Bard: A poet, traditionally one reciting epics (the Bard is a reference to William
Shakespeare)
Barred:
Bear:
1. A large, heavy mammal of the family Ursidae, of which there are several species, the
largest being the Kodiak Bear of the Arctic regions
2. (Stock Exchange) A person who sells shares hoping to buy them back later at lower price
Bear:
1. Manage to tolerate (pain or problem etc…)
Baron:
2. A powerful person in business or industry( for instance a press baron or a liquor baron)
Barren:
Bawl:
2. To weep noisily
Beach:
Beech: A large tree with smooth grey bark, glossy leaves and hard, pale, fine-grained
wood
Bury:
1. Put or hide understood
Berth:
Birth:
1. The emergence of a body or the young creature from the body of its mother
Bite:
2. (Of a fish) Take the bait at the end of the fishing net into mouth
Byte: (Computing) a group of binary digits or bits (usually eight) operated on a unit
Block:
1. A large solid piece of hard material with flat surface on each side
Bore:
4. Make somebody feel weary and uninterested by virtue of being dull and tedious
Board:
1. A long, thin, flat piece of wood used for floors or other building purposes
Bowl: A dish
Borough: A town
Burrow:
Bow:
2. A weapon for shooting arrows that is made of a curved piece of wood joined at both ends by a
taut string
Bow:
1. Lower the head or bend the upper part of the body as a sign of respect, greeting or shame
Breach:
Breech:
1. Food made of flour, water and yeast, mixed together and baked
2. (Informal) Money
2.1 Introduction
Analysis of the properties of a food material depends on the
successful completion of a number of different steps: planning
(identifying the most appropriate analytical procedure), sample
selection, sample preparation, performance of analytical
procedure, statistical analysis of measurements, and data
reporting.� Most of the subsequent chapters deal with the
description of various analytical procedures developed to provide
information about food properties, whereas this chapter focuses
on the other aspects of food analysis.
Nagsimula ang istorya sa buhay ni Mabuti, isang guro, habang kinukwento mula sa pananaw ng
isa sa kanyang mga estudyante.
Tinatawag siyang ‘Mabuti’ ng kaniyang mga estudyante sa kanyang likod dahil lahat ng
kaniyang mga salita ay naglalaman ng mga kabutihan. Bukod roo’y binudburan rin ng salitang
‘mabuti’ ang mga sinasabi niya.
Isang hapo’y may isang estudyante ang umiiyak nang patago sa silid-aklatan, nakita siya ni
Mabuti at inalo ito. Sinabi ni Mabuting hindi niya alam na may tao roo’t ang pagpunta niya roo’y
hindi rin nagkataon lamang. Pumupunta rin si Mabuti sa sulok ng silid aklatan na iyon upang
umiyak rin.
Kung anong kadahilan ay hindi niya na sinabi. Nakinig lamang siya sa kanyang estudyante kahit
na napaka babaw lamang ng iniiyak nito.
Simula ng engkwentrong iyon ay mas naging bukas na si Mabuti sa pagkukuwento ng kaniyang
buhay, maliban ng tungkol sa kaniyang asawa. Iniikutan ng kaniyang mga pangarap ng
kabutihan ang kaniyang anak, halata sa mga kwento niyang patungkol dito na ang anak niyang
ito ang kaniyang buhay.
Wala pang isang taon mula ng siya’y mabiyuda. Sa kabila ng bigat na kaniyang dinadala ay
patuloy pa rin ang kaniyang optimismo. Ang kanyang katatagan ay patuloy ng pagniningas kahit
nilulunod na siya ng kalungkutan.
Nang marating nila ang tubigang aararuhin, may nadatnan na silang nagtatrabaho. Ang iba
naman ay katatapos lamang sa pagtilad at habang nagpapahinga ay nagkakasarapan sa
pagkukuwentuhan. Habang abala sa pag-aayos ng mga kasangkapang gagamitin sina Nati at
Pilang, nandoon din si Pastor at nagpipilit na tumulong kay Pilang. Si Ore naman ay
mapapansing pinamumulhang pisngi. Inabutan ni Pilang si Pastor ng kape ngunit sinamantala ito
ng binatang sapupuhin ang kamay ng dalaga. Walang kibong lumapit si Ore kay Nati at humingi
ng kape at kamote. Walang patlang ang sulyapan nina Nati at Ore habang nagkakainan. Si Pastor
naman ay laging nahuhuling nakatingin say Pilang. Makakain, inumpisahan nila ang suyuan.
Sunud-sunod silang parang may parada. Masasaya silang nag-aararo at maitatangi ang kanilang
pagkakaisa sa tulung-tulong na paggawa. Para silang nagpapaligsahan sa ingay at hiyawan.
Ganoon na nga ang nangyari. Lihim na nagkasubukan sa pag-aararo sina Pastor at Ore.
Pagpapakitang bilis sa pagbungkal ng lupa at gilas ng kalabaw. Ipinanahimik lamang ito ng
dalawang dalaga na alam na alam ang dahilan. Nauna si Pastor, sumusunod lamang si Ore.
Malaki na ang kanilang naaararo ngunit patuloy pa rin sila. Mahina ang kalabaw ni Ore kaya
nahuhuli, samantalang magaling ang kalabaw ni Pastor kaya nangunguna. Hindi na makahabol si
Ore sa layo ni Pastor nang huminto na ang kalabaw niya sa sobrang pagod.
Tinawag sila ni Ka Punso para kumain. Tumigil si Pastor. Kinalagan ang kalabaw niya at
sinabuyan ng tubig. Nakatawa itong lumapit sa mga kasama. Samantalang si Ore ay hinimas-
himas pa muna ang batok ng kanyang kalabaw na bumubula ang bibig at abut-abot sa paghinga.
Nilapitan siya ng isa sa mga kasamahan at ipinagpatuloy ang ginagawa niya. Lumapit si Ore sa
mga kasamahang mapulang-mapula ang mukha at paulit-ulit na ikinukuskos ang mga palad na
malinis na naman sa pantalon at walang masabi kundi ang pag-aming talagang makisig ang
kalabaw ni Pastor. Naupo si Ore ilang hakbang ang layo kina Nati at Pilang. Si Pastor ay
kumakain sa tabi ni Pilang. Nilapitan ni Pilang si Ore at dinulutan ng pagkain. Naibsan ang
pagod at hirap ni Ore. Nagwakas ang kuwento sa pahiwatig na bagamat natalo ni Pastor si Ore sa
pag-aararo ay natalo naman ni Ore si Pastor sa pag-ibig ni Pilang.
3. Kuwento ng Katatawanan: Ang Pilyong Si Loren
Noong unang panahon ay may isang haring nagngangalang Solomon. Mayroon siyang nag-iisang
anak na lalaki. Ang kaniyang pangalan ay Loren, si Loren ay napakapilyong bata at ang lahat ay
naiinis sa kanya.
Isang araw ay naglibot si Loren sa kanilang nasasakupan kaya’t ganuon na lamang ang takot ng
lahat. Dahil baka kung ano ang kaniyang gawin.
Tama nga ang mga taong nakapalibot sa kaniya sapagkat mayroon itong ginawang kalokohan. Sa
may daanan ay nag-iwan siya ng balat ng saging kayat nadulas ang mga dumaraan. Kaya’t ang
mga dala nilang mga gulay, prutas at mga gamit ay nangagkatapon. Hinabol si Loren ng mga
kawal ng hari upang siya ay isumbong sa kanyang Ama ngunit masyado itong maliksi at
magaling na magtago. Nagtagal ang habulan sa pagitan ni Loren at nang mga kawal ng hari
hanggang sa sila ay makarating sa kagubatan. Hindi alam ng mga kawal ng hari na si Loren ay
marami palang mga patibong na nagawa sa loob ng kagubatan dahil siya ay laging nanduon.
Unti-unting nahulog sa ibat-ibang patibong ni Loren ang mga kawal ng hari. May nahulog sa
loob ng butas at hindi na magawang makaahon. Meron din namang nakakita ng ahas at sa
sobrang takot ay humandusay na lamang at nagtatatkbo pabalik sa palasyo ng magising. Ang ilan
naman ay nahuli ng bitag na tali ay nagging palamuti sa mga puno na parang mga christmass
balls na nakabitin.
Walang nakahuli kay Loren kaya’t umuwi na lamang ang mga kawal ng hari na lulugo lugo.
Dinaig pa nila ang mga kawal na nakipaglaban sa isang labanan ng mga hukbo dahil sa sobrang
pagod na kanilang nadama.
Pagdating sa palasyo ay isinumbong nila ang kapilyohang ginawa ni Loren sa kaniyang ama.
Mula sa silid ni Loren ay ipinatawag siya nang kaniyang ama at sinabing kung kaniya pa itong
uulitin ay itatakwil na siya bilang anak ng hari. Dahil ayaw ni Loren na siya ay mapalayas sa
palasyo ay pinilit nan i Loren na maging mabait at tumutulong narin siya sa mga taong
gumagawa sa loob ng palasyo.
Magmula nuon ay hindi na naging pilyo itong si Loren at kinagigiliwan na rin siya ng mga tao
sa kaniyang paligid napaka saya pala ng ganuon ang sabi ni Loren.
Ang kwentong Tata Selo ay patungkol sa isang matanda na hinangad lamang na makapagsaka sa
kanilang lupa na naibenta dahil sa nagkasakit ang kanyang asawa. Nais ni Tata Selo na
mapabalik ang lupa nila sa kanila pero dahil sa kawalan ng pera hindi na ito napabalik sa kanila
kaya nakiusap na lang sya kay Kabesa Tano na sya na lang ang magsaka sa kanyang lupa.
Hanggang isang araw na habang nagsasaka si Tata Selo kinausap sya ni Kabesa Tano na umalis
na sa sinasaka nyang lupa dahil may iba ng magsasaka noon. Nakiusap si Tata Selo ngunit hindi
sya pinakinggan ni Kabesa Tano kaya nagawang tagain ni Tata Selo si Kabesa Tano na syang
ikinamatay nito. Kaya nakulong si Tata Selo.
Nagsimula ang kwento sa Istaked na kung saan pinagkakaguluhan ng mga tao si Tata Selo sa
kadahilanang napatay nito ang Kabesang Tano na nagmamay-ari ng lupang sinasakahan ni Tata
Selo, na ayon sa kanya ay pag-aari niya noon subalit naisanla niya at naembargo.
Nataga at napatay ni Tata Selo ang Kabesa sa kadahilanang pinaalis ito sa kanyang lupang
sinasakahan subalit tumanggi at pinagpilitan ni Tata Selo na malakas pa siya at kaya pa niyang
magsaka, subalit tinungkod ito ng tinungkod ng Kabesa sa noo paliwanag ni Tata Selo sa
binatang anak ng pinakamayamang propitaryo, sa Alkalde at maging sa Hepe na nagmalupit sa
kanya sa loob ng Istaked na pawang mga kilala ng Kabesa.
Nang makalawang araw, dumalaw ang anak niyang si Saling na dati’y nakatira at nanilbihan sa
Kabesa, subalit umuwi ito sa kadahilanang nagkasakit ito makalawang araw bago ang insindente,
Nakakahabag si Tata Selo nang maisipan nalang nitong pauwiin si Saling sa kadahilang wala na
silang magagawa, pinatawag si Saling nang Alkalde sa kaniyang tanggapan at pinuntahan niya
iyon at hindi nakinig sa ama nito, dumating muli ang bata na dumalaw sa kanya at inutusan
upang pumunta sa tanggapan ng alkalde subalit hindi ito papasukin pahayag ng bata, Hindi ito
inalintana ni Tata Selo at sinabi nalang nito na “inagaw sa kanya ang lahat”.
Ang kuwento ay tungkol sa magkapatid na Nonoy at Oboy. Mga batang kalye sila at ninais ni
Nonoy na makita ang loob ng Arcour, isang pabrika ng meat processing at gumagawa ng delata.
Ang Arcour rin ang kinikilalang pinaka-advanced na pabrika sa Pilipinas. Ang magiging
advanced na ito ang umantig sa interes ni Nonoy. Isa itong kakaibang bagay para sa isang batang
tanging nararanasan lamang ay kahirapan at kasalatan.
Ngunit sanay na rin naman sina Nonoy at Oboy sa buhay na kasalatan sa harap ng iba’t ibang
imahen ng kasaganahan at pag-unlad. Natutulog sila sa ilalim ng MetroStar o di kaya’y sa tabi ng
MetroSub. Ngunit misteryoso para kay Nonoy ang pabrika ng Arcour dahil sa ipinagbabawal
nitong katangian. Di tulad ng MetroStar at MetroSub na mga pampublikong lugar, nababakuran
ang pabrika ng Arcour ng matataas na bakod at nakasabit sa mga bakod na ito, kasama ng mga
mapagmayabang na mga patalas, ang iba’t ibang uri ng babala. Ngunit hindi pinansin ni Nonoy
ang mga nakasulat na babala dahil, unang-una, hindi siya marunong magbasa at, pangalawa,
nangibabaw na sa kanyang kalooban ang pagnanasang makapasok sa loob at patunayang siya
ang pinakapatinik na magnanakaw.
Minsan noong siya’y labing-pitong taong gulang ay nagawi siya sa isang parte ng gubat. Dito ay
napagtanto niya na ang mga halaman ay nakagagalaw at ang Tubig Lawa ay pinamamahayan ng
mga kakaibang nilalang. Ang naglalakihang pitak ng bato ay nakapagsasalita habang ang hangin
ay may dala-dalang espiritu. Sa madilim na parteng ito ng gubat, sumasayaw ang mga puno
kasabay ng mga alitaptap at paniking nakikipag-unahan sa bilis ng pagbabagong anyo ng sinag-
araw.
Sinundan kita hanggang sa pusod ng kagubatan at sa bawat paglakad, napapatanong ako kung isa
ka ba talagang diwata? Isa ka bang diwata ng ilog? ng ulap? o isa kang diwata na lagalag?
Anuman ang iyong kasagutan ay nais kong humingi ng kapatawaran sa aking kamangmangan
sapagkat sa unang hagip pa lamang ng aking balintataw sa iyong katauhan, ako ay napaibig mo.
Patuloy kitang sinundan hindi dahil ako ay ginamitan mo ng haraya~ kundi dahil hindi kayang
kalabanin ng aking puso na mapalagpas ang oportunidad na makilala ka. Alam ko sa aking
kamalayan na kung hindi kita makikilala ngayon ay hindi na kita makikilala pang muli sa
kabuuan ng aking buhay.
Ang mga ganitong pangyayari ay nagbibigay sa akin ng ligalig sapagkat ang pagsunod sa iyo ay
nangangahulugan ng isang kapahamakan, at ang gubat ay puno ng leon, reptilya, at ahas na
handa akong salakayin bilang kanilang tanghalian. Gayunman, mas pinaniniwalaan ko na isa
kang diwata na magliligaw sa akin dito sa kakahuyan.
Kung sakali lamang at ako ay nagkakamali, may huli akong katanungan lambana. Kung iibig ka
sa isang tulad ko, isasakripisyo mo ba ang iyong mahika kapalit ng pagiging mortal?
Si Manang ay isang janitress at matagal na siya nagtratrabaho sa unibersidad na iyon. Ang unang
bati ni Edna ay “Manang, mag-spray naman kayo dito sa banyo, ang daming lamok doon sa
huling bahagi ng banyo. Ikot ng ikot sila sa buhok ko.” Ang tugon naman ng matanda “Iha
walang lamok sa banyong ito kasi lagi ko tong nililinis”. Biglang nakaramdam ng pagkayamot si
Enda at winika na lang sa sarili, “Eh ako mismo naramdaman ang mga lamok sa aking ulunan,
Ano ba yan!”. Nang palabas na si Edna ng banyo biglang nagwika ang matandang janitress at
sinabing “Iha sa gawing hulihan ng banyong ito may isang babaeng nagbigti noong nakaraang
taon dahil sa depresyon.”
Mataas na ang araw nang lumabas si Aling Marta sa bakuran ng kanilang maliit na barung-
barong upang mamalengke. Nang dumating siya sa panggitnang pasilyo at umakmang
hahakbang na papasok ay siyang paglabas na humahangos ng isang batang lalaki, na sa kanilang
pagbabangga ay muntik, na niyang ikabuwal. Ang siko ng bata ay tumama sa kanyang kaliwang
dibdib.
“Pasensya na kayo, Ale,” sabi ng bata. Hawak nito ang isang maliit na supot na naglalaman ng
tigbebente habang takot siyang nakatingin kay Aling Marta. “Hindi ko ho sinasadya.
Nagmamadali ho ako, e.”
“Nakita ring kita!” ang sabi niyang habang humihingal. “Ikaw ang dumukot ng pitaka ko, ano?
Huwag kang magkakaila!”
May luha nang nakapamintana sa kanyang mga mata at ang uhog at laway ay sabay na umaagos
sa kanyang liig. Buhat sa likuran ng mga manonood ay lumapit ang isang pulis, na tanod.
“Sa bahay ng Tiyang Ines ko sa Blumentritt, kapatid ng nanay ko rito sa Tundo. Inuutusan lang
ho niya akong bumili ng ulam, para mamayang tanghali.”
Naalala ni Aling Marta ang kanyang dalagang magtatapos, ang kanyang asawa na kaipala ay
naiinip na sa pag hihintay.
“Tinamaan ka ng lintik na bata ka!” Sabi niyang pinanginginigan ng laman. Ang bisig nito ay
halos napaabot ni Aling Marta sa kanyang balikat sa likod.
Halos mabali ang kanyang siko at ang nais lamang niya ay makaalpas sa matigas na bisig ni
Aling Marta. Siya ay humanap ng malulusutan at nang makakita ay walang habas na tumakbo,
patungo sa ibayo ng maluwag na daan.
Bahagya nang umabot sa kanyang pandinig ang malakas na busina ng isang humahagibis na
sasakyan. Sa isang sandali ay nagdilim sa kanya ang buong paligid. Wala siyang makita kundi
ang madidilim na anino ng mga mukang nakatunghay sa kanyang lupaypay at duguang katawan.
Hindi siya makapag- angat ng paningin. Pagdating ng pulis, ayaw pa muling nag mulat ito ng
paningin at ang mga mata ay ipinako sa maputlang muka ni Aling Marta.
“Maski kapkapan nyo ako, e, wala kayong makukuha sa akin.” sabing pagatul-gatol na
nilalabasan ng dugo sa ilong. ” Hindi ko po kinuha ang iyong pitaka!”
Ilang pang sandali pa ay lumangayngay ang ulo nito at ng pulsuhan ng isang naroon ay marahan
itong napailing. “Patay na” naisaloob ni Aling Marta sa kanyang Sarili.”
“Patay na ang dumukot ng kuwarta ninyo, ” Matabang na nagsabi ang pulis sa kanya.
Naalala nya ang kanyang anak na ga-graduate, ang ulam na dapat na naiuwi nya sanay nai- uwi
na. Tanghali na sya ay umuwi.
“E. . . e,” Hindi magkantuntong sagot ni Aling Marta. Nag ka tinginan ang mag-ama.
“Ngunit, Marta…,”ang sabi ng kanyang asawa, “Eh, naiwan ang iyong pitaka ditto. Kanina, bago
ka umalis ay kinuha ko iyon sa bestido mo at kumuha ako ng pambili ng Tobacco. Pero,
nakalimutan kong isauli. Saan ka kumuha ng ipangbili mo niyan?”
Biglang-bigla anki’y kidlat na gumuhit sa karimlan, nagbalik sa gunita ni Aling Marta ang isang
batang payat, duguan ang katawan at natatakpan ng dyaryo. Umikot ang kanyang paligid. At
tuluyang nawalan ng malay.
Ayon kina Semorlan et. al (2012), may iba’t-ibang uri ang maikling kuwento. Ito ay ang mga
sumusunod:
1. Kuwento ng Tauhan – Ang pokus o tuon ng kuwentong ito ay nasa pangunahing tauhan.
Inilalarawan ang mga pangyayaring pangkaugalian ng mga tauhang nagsisiganap upang
mabigyan ng kabuuan ang pag-unawa sa kanila ng isang mambabasa. Halimbawa nito ay ang
“Walong Taong Gulang” ni Genoveva Edroza-Matute.
4. Kuwento ng Sikolohiko – Sa ganitong uri ng kuwento ay may kahirapang ilarawan ang pag-
iisip ng isang tao. Ang kailangan ng kuwentong ito’y maipadama sa mambabasa ang damdamin
ng isang tao sa harap ng isang pangyayari. Halimbawa ng maikling kuwento sa uring ito ay “Ang
Pusa sa Aking Hapag” ni Jesus A. Arceo at “Kesa at Morito” ni Ryunosuke Akutagawa.
Ayon naman kay Koontz (1999), may dalawang malawak na pangkat ang mga kuwentong ating
nababasa, ang mga kuwentong may tiyak na kategorya at ang mga kuwentong karaniwan.
Nabibilang sa unang pangkat ang mga sumusunod:
1. Science Fiction – Ito’y isang akdang masining na ginagampanan ng mga tauhang binuo ng
mayamang imahinasyon ng manunulat. Ang mga piling tauhan dito’y may taglay na suliraning
makakaharap nila sa malayong planeta o di kaya’y sa malayong hinaharap ng daigdig ngunit may
mapapanghawakang maka-agham na paniniwala.
2. Pantasya – Mga kuwentong ito ay ukol sa mahika o sa mga supernatural ngunit walang
batayang maka-agham.
4. Suspense – Sa simula pa lamang ng kuwentong ito ay alam na ang salarin. Gugulong ang
kuwento na mayroong habulan at maliliit na labanan. Ang pinakalundo ng kuwentong ito ay
hahantong sa paghaharap ng protagonista at antagonista.
Ayon kay Edgar Allan Poe, “ang maikling kwento ay isang akdang
pampanitikang likha ng guniguni at salagimsim na salig sa buhay na aktuwal
na naganap o maaaring maganap.”
Noong panahon ng mga Amerikano, tinawag din na “dagli” ang maikling
kwento at ginagawa itong libangan ng mga sundalo.
SEE ALSO: Alamat: Mga Elemento, Bahagi, at Halimbawa
Mga Elemento ng Maikling Kwento
Mayroong labing-isang elemento ang maikling kwento. Ito ay ang mga
sumusunod:
1. Panimula
2. Saglit na Kasiglahan
3. Suliranin
4. Tunggalian
6. Kakalasan
8. Tagpuan
9. Paksang Diwa
10. Kaisipan
11. Banghay
1. Simula
2. Gitna
Ang gitna ay binubuo ng saglit na kasiglahan, tunggalian, at kasukdulan. Ang
saglit na kasiglahan ang naglalahad ng panandaliang pagtatagpo ng mga
tauhang masasangkot sa suliranin.
Ang tunggalian naman ang bahaging kababasahan ng pakikitunggali o
pakikipagsapalaran ng pangunahing tauhan laban sa mga suliraning
kakaharapin, na minsan ay sa sarili, sa kapwa, o sa kalikasan. Samantalang ang
kasukdulan ang pinakamadulang bahagi kung saan makakamtan ng
pangunahing tauhan ang katuparan o kasawian ng kanyang ipinaglalaban.
3. Wakas
1. Kwento ng Tauhan
3. Kwentong Bayan
4. Kwento ng Kababalaghan
5. Kwento ng Katatakutan
7. Kwento ng Sikolohiko
Ito ang uri ng maikling kuwentong bihirang isulat sapagkat may kahirapan ang
paglalarawan ng kaisipan. Ipinadarama dito sa mga mambabasa ang
damdamin ng isang tao sa harap ng isang pangyayari at kalagayan.
8. Kwento ng Pakikipagsapalaran
9. Kwento ng Katatawanan
Si Wigan at si Ma-I
Ang Nawawalang Prinsesa
Si Ederlyn
Wala na Siya
Tren
Halaman ng Pagmamahal
Ang Lugar sa Habang Panahon
Nakalbo ang Datu
Maikling Kwento tungkol sa Kaibigan
Regalo sa Guro
Ang Inapi
Ang Batang Maikli Ang Isang Paa
Ang Babaing Maggagatas
Si Mariang Mapangarapin
Kapuri-puring Bata
Pambansang Pintor
Iba pang mga Halimbawa ng Maikling Kwento