RAZMNOŽAVANJE UKRASNOG SADNOG MATERIJALA REZNICAMA

Reznice predstavljaju dijelove biljnih organa - korijena, stabla ili listova koji se skidaju sa
roditeljske biljke i stavljaju u kontrolisane uslove koji potpomažu njihov razvoj u cijele biljke.
Ovaj način razmnožavanja u najvećem broju slučajeva omogućava fiksiranje željene osobine
roditeljske biljke. Razmnožavanje reznicama predstavlja jedan od najčešćih načina proizvodnje
ukrasnih biljaka.

Razmnožavanje reznicama se zasniva na sposobnosti formiranja adventivnih organa (korijena i

pupoljaka) u procesu regeneracije. Sposobnost za regeneraciju zasniva se na dvije fundamentalne
osobine biljne ćelije:

1. totipotentnost - predstavlja osobinu da svaka ćelija sadrži kompletnu genetsku

informaciju neophodnu za rekonstituciju svih biljnih dijelova i funkcija);
2. dediferencijacija - predstavlja sposobnost izdiferencirane ćelije da postane meristemska i
formira novu tačku rasta i razvića.

Istraživanja u ovoj oblasti su uvijek bila usmjerena na razumijevanje zašto i kako se reznice
razvijaju u cijele biljke i zašto se određene vrste lakše razmnožavaju na ovaj način od drugih.
Iako ne postoje odgovori na sva konkretna pitanja vezana za ovaj način razmnožavanja, izvedeno
je nekoliko zaključaka koji se mogu primjeniti u praksi:

- Začeci adventivnih korjenova kod određenog tipa biljaka se nalaze neposredno izvan
provodnog tkiva. Kod drvenastih biljaka ovi začeci su smješteni do i izvan sržnih zraka.
Začeci adventivnih korjenova (tačke rasta) mogu se razviti nakon skidanja reznica ili se
mogu nalaziti u vegetativnom tkivu u dormantnom obliku prije skidanja reznica. Sve ovo
varira u zavisnosti od vrste.
- Adventivni korjenovi i adventivni pupoljci se ne razvijaju istom brzinom kako na jednoj
biljci tako i na biljkama različitih vrsta.
- Intenzitet pojave i razvoja korjenova i izdanaka kod reznica kontrolišu regulatori rasta
(auksini, giberelini i citokinini). Neki od regulatora rasta se prirodno nalaze u biljnim
tkivima, dok se neki primjenjuju u samom procesu proizvodnje. Regulatori rasta (biljni
hormoni) mogu da stimulišu ili inhibiraju rast biljnih organa, a njihov uticaj zavisi od
prirode regulatoora rasta, vrste biljke i koncentracije regulatoa rasta.
- Auksin je neophodan za formiranje adventivnih korjenova. IAA (indol-3-sirćetna
kiselina) je prirodan auksin, dok su NAA (1-naftilsirćetna kiselina) i IBA (indolbuterna
kiselina) sintetičke materije koje se najčešće koriste u procesu proizvodnje a imaju ista
svojstva kao i prirodni auksini. Ovi sintetički auksini su mnogo efikasniji i brže djeluju
od prirodnih auksina.
- Formiranje adventivnih korjenova je veoma sporo kod određenih biljaka. U zavisnosti od
vrste, stvaranje adventivnih korjenova može biti inhibirano iz nekoliko razloga: (1)
djelovanjem endogenih inhibitora koji se nalaze u biljnim tkivima; (2) usljed nedostatka
jednog ili više kofaktora ožiljavanja, koji potpomažu djelovanje auksina u procesu
formiranja korjenova; (3) stvaranje kontinuiranog sklerenhimskog tkiva između floema i
kore u vidu štita koji stvara fizičku barijeru za izlazak korijena.

1
 - Reznice imaju polaritet. Ovo znači da reznica formira izdanke na kraju koji je najbliži
vrhu biljke (distalni dio), a korjenove na dijelu koji je najbliži kruni (proksimalni dio).
Polaritet se javlja usljed redistribucije hormona (auksina) aktivnim transportom kroz
parenhimske ćelije floema nakon isjecanja segmenta tkiva. Zbog pojave polariteta
prilikom proizvodnje se mora voditi računa o pravilnoj orjentaciji reznice prilikom
njenog pobadanja kako ne bi došlo do otežanog ukorjenjavanja ili propadanja reznice.
- Najbolje reznice se dobijaju od zdravih matičnih biljaka koje sadrže odgovarajuću
količinu azota za formiranje izdanaka i visok sadržaj ugljenih hidrata za lakše
ukorjenjavanje. Višak azota u reznicama može inhibirati pojavu korjenova. Bočni
izdanci, po pravilu, su bolji za reznice od terminalnih izdanaka jer sadrže više ugljenih
hidrata a manje azota.
- Adventivni korjenovi se brže formiraju na reznicama stabla ako se reznice nalaze u
mraku. Grane matičnih biljaka određenih vrsta se mogu prije skidanja reznica umotati
crnom folijom ili trakom kako bi se izazvalo etioliranje dijela na kom će se kasnije
formirati adventivni korijen. Kasnije, kada se skinu reznice, novi korjenovi će se
formirati mnogo brže na etioliranim mjestima.
- Reznice stabla ili korijena uzete sa mlađih biljaka se mnogo brže ukorjenjavaju od
reznica uzetih sa starijih biljaka. Faktor juvenilizacije matičnih biljaka je poznat ali samo
djelimično odgonetnut. Mnogi proizvođači održavaju svoje matične biljke u formi žbuna
kako bi održali juvenilnu fazu rasta biljke i spriječili njen pun razvoj.
- Reznice se obično mogu uzeti sa matične biljke bez obzira da li se matična biljka nalazi u
generativnoj ili vegetativnoj fazi. Kod vrsta koje se teže ukorjenjavaju, bolji rezultati se
dobijaju kada se reznice uzimaju sa biljaka u vegetativnoj fazi. Istraživanja su pokazala
da se u biljnim tkivima u fazi cvjetanja nalazi manja koncentracija auksina, što negativno
utiče na ožiljavanje.

Uslovi sredine koji utiču na ožiljavanje reznica

Kada se reznice odvoje od matične biljke one su podložne oštećenjima izazvanim različitim
ekološkim faktorima. Da bi se osiguralo uspješno ožiljavanje reznica, moraju se sagledati svi
faktori okoline koji imaju uticaj na ovaj proces.

Vlaga. Vlaga je jedan od presudnih faktora za uspješno ožiljavanje reznica. Naime, s jedne
strane. neophodno je da listovi proizvode ugljenje hidrate neophodne za formiranje korijena,
dok, sa druge strane, nedostatak korjenovog sistema onemogućava reznice da usvajaju vodu
neophodnu za proces fotosinteze u listovima. Kako bi se smanjio gubitak vode transpiracijom, u
ožilišta se postavljaju tzv. mist sistemi, koji stvaraju maglu u vidu finih kapljica vode kako bi se
vlažnost vazduha održala na odgovarajućem nivou. Ovaj proces je takođe koristan za snižavanje
temperature listova u odnosu na okolinu, što dodatno smanjuje transpiraciju.

Temperatura. Temperatura utiče na brzinu formiranja korjenova i izdanaka. Ako je temperatura

u ožilištu previsoka, izdanci će se formirati mnogo brže od korijena, što će izazvati još brže
gubljenje vode iz biljnih tkiva. Zbog toga supstrat za ožiljavanje treba da ima višu temperaturu
od okolnog vazduha, kako bi se dodatno podstakao razvoj korjenova u odnosu na izdanke. Ovo

2
se postiže postavljanjem grijača ili toplih cijevi u ili u blizini zone formiranja korijena, kao i
regulisanjem temperature u toku noći i dana.

Ishrana. Ishrana reznica tokom ožiljavanja može da ima presudan značaj za kvalitet dobijenih
biljaka. S obzirom da je supstrat za ožiljavanje siromašan hranjivim materijama i da konstantno
vlaženje ispira nutrijente iz biljnih tkiva, preporučuje se dodavanje brzotopivih đubriva putem
fertirigacije.

pH vrijednost supstrata. pH vrijednost supstrata za ožiljavanje može uticati na broj i kvalitet

formiranih adventivnih žila. Smatra se da pH neutralan ili skoro neutralan supstrat najbolje utiče
na formiranje korjenovog sistema. Ipak, postoje i određeni izuzeci u zavisnosti od vrste (npr.
azaleje se najbolje ožiljavaju u kiselom supstratu).

Kvalitet i intenzitet svjetlosti. Kao što je već spomenuto, viša koncentracija ugljenih hidrata u
reznicama povoljno utiče na formiranje korjenova. Zbog toga je, za razvoj dobrog korjenovog
sistema, neophodno reznicama obezbijediti visok intenzitet osvjetljenja, bilo od sunca ili
vještačkog izvora, i to u fotosintetičkim talasnim dužinama. Takođe, kod određenih vrsta je
primjetan fotoperiodizam, zavisno od vrste biljke koja se razmnožava, godišnjeg doba i vrste
reznice.

Sadržaj kiseonika. Supstrat za ožiljavanje mora biti porozan i dobro dreniran kako bi sadržao
odgovarajući nivo kiseonika neophodan za uspješno ukorjenjavanje biljaka. Ukoliko se
adventivni korjenovi pojavljuju samo u blizini površine supstrata, to je siguran indikator loše
drenaže.

TIPOVI REZNICA I METODE RAZMNOŽAVANJA

Prema dijelu biljke sa kog se uzimaju, reznice se mogu podijeliti na:

1) reznice lista,
2) reznice stabla,
3) kalusne reznice,
4) reznice korijena.

REZNICE LISTA

Reznicama lista se najčešće razmnožavaju neke vrste sobnih biljaka, a to su najčešće tropske i
suptropske vrste sa mesnatim listovima. Klasičnim reznicama lista se ne mogu razmnožavati
drvenaste vrste, ali se reznice, tj. tkivo lista može odlično iskoristiti kod nekih metoda kulture
tkiva. Razlikujemo nekoliko vrsta lisnih reznica:

a) lisne reznice sa liskom i dijelom peteljke

Vrste koje se mogu razmnožavati ovim tipom reznica su: Crassula ovata, Hoya spp.,
Peperomia spp., Saintpaulia spp., Sedum spp. Ovaj tip reznica je pogodan za

3
 razmnožavanje tokom cijele godine. Sa biljke se uzimaju mladi listovi sa peteljkom.
Liska se redukuje, a na dnu peteljke se napravi kosi rez. Reznica se, zatim, pobada u
smješu pijeska i perlita, i održava na difuznom svjelu sa temperaturom od minimalno
24°C i povišenu vlažnost vazduha.

b) lisne reznice sa ozlijeđenim nervima

Ovim načinom se najlakše razmnožavaju predstavnici roda Begonia i Sinningia.
Najpogodnije vrijeme za ovaj metod je proljeće ili ljeto, jer je za ožiljavanje potrebna
viša temperatura (minimalno 21°C) i visoka relativna vlažnost vazduha. Sa matične biljke
se skine list, odstrani mu se peteljka, i na lisnim nervima se prave kratki rezovi pri čemu
se mora paziti da se nerv ne presiječe skroz, jer može doći do prijevremenog truljenja
lista.

c) lisne reznice monokotiledonih biljaka

Ovim načinom se najčešće razmnožava vrsta Sansevieria trifasciata, odnosno
monokotiledone biljke sa mesnatim listovima, porijeklom iz tropskih i suptropskih
krajeva koje teško plodonose u uslovima naše klime. Najpouzdanije vrijeme za izvođenje
ove metode je proljeće ili ljeto. Reznice se prave tako što se sabljasti list podijeli na
segmente dužine 5-10 cm, koji se zatim pobadaju u pijesak. Za uspješno ožiljavanje
neophodna je temperatura od minimalno 24°C, povišena relatiivna vlažnost vazduha i
difuzno svjetlo.

S obzirom da su uslovi u kojima se vrši ožiljavanje reznica pogodni za razvoj truleži,

veoma je bitno održavati odgovarajuću vlažnost supstrata, kako ne bi došlo do propadanja
reznica.

REZNICE STABLA

Reznice stabla se prema vremenu uzimanja dijele na:

1) zrele reznice,
2) poluzrele reznice,
3) zelene reznice.

Zrele reznice

Zrele (odrvenjele, lignificirane, zimske) reznice su dijelovi dormantnih ljetorasta, bez listova ,
koji su potpuno odrvenjeli, a sekundarno debljanje je potpuno završeno. Vrste koje se
razmnožavaju ovim tipom reznica su:
Matične biljke sa kojih se uzimaju zrele reznice se uzgajaju u formi žbunova ili žive
ograde, redovno se orezuju (juvenilizacija) i moraju biti potpuno osunčane. Reznice treba da
imaju najmanje dva nodusa i da su dovoljno duge za laku manipulaciju, a najčešće dužina se
kreće od 10-75 cm. Kroje se tako što se vrh ljetorasta uklanja i praktično se reže srednji i donji
dio ljetorasta. Gornji rez je kos i pravi se neposredno iznad pupoljka, dok je donji rez ravan i
pravi se neposredno ispod pupoljka.

4
 Skidaju se u ranu jesen ili tokom zime, odnodno prije sezone kretanja pupoljaka. Ovakve
reznice se mogu, u zavisnosti od vrste i uslova sredine, odmah pobadati u supstrat (toplija
klimatska područja i vrste koje se lakše ožiljavaju - Populus, Salix, Rosa i sl.) ili se čuvati do
proljeće u trapovima i hladnjačama (kontinentalni uslovi), pri čemu treba voditi računa da ne
dođe do njihovog isušivanja ili kretanja pupoljaka.
Radi lakšeg ukorjenjavanja reznice se tretiraju fitohormonima, a pošto je za ožiljavanje
neophodna povećana vlažnost vazduha i supstrata, postoji opasnost od truljenja, pa se reznice
tretiraju i fungicidima. Za ožiljavanje se koriste lakši supstrati (pijesak, perlit, treset) da bi se
omogućila što bolja aeracija reznica. Sprječavanje isušivanja se vrši redukcijom nadzemnog
dijela reznice i premazivanjem reza kalemarskim voskom ili nekim drugim zaštitnim sredstvom.
Zrele reznice se najčešće gaje u ožilištima na otvorenom a rjeđe u hladnim lejama.
Ožilište na otvorenom treba da ima dobro drenirano i ravno zemljište, zaštićeno od vjetra, kako
bi se smanjio negativan uticaj niskih temperatura. Najbolji tip zemljišta za zrele reznice su
ilovaste pjeskuše koje se brzo zagrijavaju u proljeće i lako se obrađuju. Većini vrsta odgovara pH
5,5-6,5.
Zrele reznice se najčešće čuvaju do proljeća i taj postupak se zove zimsko čuvanje
(kalusiranje). Kalusiranje se može vršiti na nekoliko načina:
- kalusiranje u kutijama sa vlažnim tresetom pri temperaturi od 3°C,
- čuvanje u trapovima i ograđenim lejama u pijesku, piljevini, mljevenoj kori ili smješi
treseta i pijeska ili treseta i perlita,
- kalusiranje u trapovima obloženim slamom,
- kalusiranje bez supstrata gdje se reznice prvo tretiraju firohormonima a zatim se stavljaju
u uslove povoljne vlažnosti i relativno visoke temperature (18-21°C) 3-5 nedelja,
- kalusiranje u lejama sa grijanjem odozdo, tj. grijanjem supstrata do temperature 18-21°C.
Nakon pobadanje reznica u ožilištu se primjenjuju sve redovne mjere njege (zaštita,
navodnjavanje, prihrana, i sl.).
Ožilišta u hladnim lejama se od ožilišta na otvorenom razlikuju samo po tome što se
hladne leje pokrivaju najlonom ili nekim sličnim materijalom, čime se smanjuje opasnost od
isušivanja.
Razlikujemo nekoliko tipova zrelih reznica:
a) obične zrele reznice - dijelovi jenogodišnjeg ljetorasta;
b) zrele reznice sa petom - donji rez se nalazi na prelazu između jednogodišnjeg i
dvogodišnjeg drveta, tj. obuhvata dio dvogodišnjeg drveta u vidu stopice;
c) T- (čekićaste) reznice - u donjem dijelu reznice je obuhvaćen veći dio dvogodišnjeg
drveta i dio dvogodišnjeg ljetorasta;
d) jednonodusne reznice.

Poluzrele reznice

Poluzrele (poluodrvenjele, semilignificirane) reznice su dijelovi ljetorasta koji ulaze u fazu

ljetnje dormantnosti i čije je tkivo na prelazu iz zeljastog u odrvenjelo stanje. Ovaj tip reznica se
najčešće primjenjuje kod četinara i zimzelenih lišćara, a može se koristiti i kao dopunska metoda
za listopadne vrste koje se lako ožiljavaju zelenim reznicama.
Reznice se sakupljaju iz matičnjaka na otvorenom, koji su zaštićeni vjetrozaštitnim pojasevima i
u kojima nema prevelike vlažnosti koja pogoduje razvoju bolesti i štetočina. Ožilišta se
organizuju u posebnim uslovima, pod mistom ili folijom u staklenicima. Vrstama koje se teže

5
ožiljavaju treba obezbijediti temperature od 15-21°C, dok one koje se lakše ožiljavaju zahtijevaju
nešto nižu temperaturu od 12-15°C i mogu da se gaje u hladnim lejama. Takođe, neophodno je
održavati odgovarajuću vlažnost vazduha kao i zasjenjeivati, naročito kad je sunčano vrijeme.
Vrste koje su osjetljive na presađivanje (većina četinara), treba gajiti na takav način da se
prilikom presađivanja ne vade iz supstrata, odnosno da se presađuju zajedno sa njim. Nakon
ožiljavanja, reznice je neophodno priviknuti na uslove spoljašnje sredine, što se podtiže
redovnim provjetravanjem.
Razlikujemo nekoliko tipova poluzrelih reznica:
a) obične poluzrele reznice
i) kod zimzelenih lišćara su dužine 5-10cm, sa distalnim rezom neposredno iznad a
proksimalnim rezom neposredno ispod nodusa. Listovi donjeg nodusa koji će biti u
supstratu se uklanjaju, uz ozljeđivanje baze reznice i redukcije lisne površine.
ii) kod četinara postoji dosta razlika u američkoj i evropskoj praksi, naime ameičke
reznice su duže jer se kod njih koriste dublji kontejneri u proizvodnji, odsjeca se vrh
reznice što povećava potrebe za vlaženjem ali smanjuje preklapanje reznica i
dozvoljava prvo razvoj korijena a tek kasnije ljetorasta.
b) poluzrele reznice sa petom se najčešće koriste kod vrsta koje imaju veliki broj grančica
duž dvogodišnjih ljetorasta, s tim da se četine odnosno listovi u bazi reznice uklanjaju.
c) jednonodusne reznice se kroje tako što se neposreno iznad pupoljka pravi kosi rez, a
neposredno ispod pravi ravni rez, uz redukciju površine lista, tretman fitohormonima i
pobadanje.
d) T-reznice

Zelene reznice

Zelene (neodrvenjele, ljetnje) reznice su dijelovi aktivnih ljetorasta, sa listovima, koji još nisu
odrvenjeli. U poređenju sa zrelim i poluzrelim reznicama, ožiljavanje je najbrže i najlakše, ali su
uslovi za ožiljavanje najzahtjevniji.
Zelene reznice se mogu uzimati tokom cijele vegetacije, mada je najpovoljniji period od marta
do sredine jula. Martovski termin je za reznice sa forsiranih matičnih biljaka koje su tokom
januara unijete u staklenik. Znači da matičnjaci mogu biti smješteni kako na otvorenom tako i u
zaštićenim objektima. Zavisno od vrste, pri sakupljanju se istovremeno vrši i krojenje reznica.
Reznice mogu biti vrhovi izdanaka, cijeli ljetorasti ili grane sa više ljetorasta od kojih se kasnije
pravi veći broj reznica. Krojenje se mora raditi u zatvorenom i zasjenčenom prostoru, da ne bi
došlo do naglog isušivanja i gubitka turgora u ćelijama reznica. Reznice prije pobadanja treba
održavati vlažnima, što se postiže orošavanjem ili stavljanjem reznica na vlažnu hartiju. Nakon
toga reznice se obavezno tretiraju fitohormonima i fungicidima.
Ožilišta za ovaj tip reznica su obavezno smještena u zaštićene prostore sa uređajima za mist ili
zamagljivanje, plastičnim pokrivačima parapeta, grijanjem supstrata odozdo, i sl. Optimalna
temperatura vazduha je 21°C, a supstrata nešto viša, uz ogdovarajuću vlažnost i intenzitet
zasjene od 70-80%. Proces ožiljavanja traje 4-5 nedelja.
Reznice se nakon ožiljavanja, redovnim provjetravanjem privikavaju na spoljašnje uslove, a
zatim se presađuju u posude ili na otvoreno.
Razlikujemo nekoliko tipova zelenih reznica:

6
 a) vršne reznice se dobijaju uzimanjem zeljastih vrhova izdanaka tako što se rez pravi
neposredno ispod nodusa a listovi donjeg nodusa se otklanjaju. Ponekad se vrši i
zakidanje vrha što dodatno smnajuje gubitak vlage.
b) bazalne reznice obuhvataju bazalni dio ljetorasta koji je već djelimično odrveni, odnosno
najniži nodus aktivnog ljetorasta jer se tu nalazi veliki broj korjenskih začetaka.
c) reznice sa rezom po sredini internodije se prave kod vrsta koje se veoma lako ožiljavaju i
bez pupoljka, kao i kod vrsta sa veoma kratkim internodijama.
d) jednonodusne reznice (reznice pupoljak-list) se sastoje od dijela ljetorasta uz nodus,
jednog ili dva pupoljka i lista . Veoma je bitno da pupoljak ostane vitalan, jer nema
rezervnih pupoljaka za razvoj ljetorasta. Gornji rez se pravi neposredno iznad pupoljka, a
donji na 2-3 cm ispod baze lisne drške. Reznice se zatim ozljeđuju sa suprotne strane od
pupoljka i redukuje se lisna površina ili broj liski.
e) dvonodusne reznice se koriste kod vrsta kod kojih je truljenje pupoljaka izrazito, a
dobijaju se tako što se gornji rez pravi odmah iznad nodusa, a donji ispod susjednog
nodusa. Listovi donjeg nodusa se otklanjaju, a na gornjem se redukuju.
f) reznice sa petom su bazalne, ali im donji rez zadire u dvogodišnje drvo.

KORJENSKE REZNICE

Nova biljka se iz korjenske reznice razvija na različite načine zavisno od vrste. Najčešće
korjenska reznica prvo razvija izbojak, a tek onda korijen. Ova metoda može da se obavi od
sredine do kraja zime kada nema mnogo radova u rasadniku, pa je bolje iskorištavanje radne
snage. Za neke vrste ovo je najprihvatljiviji metod, jer se teško razmnožavaju nekom od drugih
metoda ali takođe je veoma pogodna za dvodome vrste kod kojih je, iz nekog razloga, potrebno
proizvesti samo sadnice jednog pola.
Matičnjaci se mogu gajiti na otvorenom i u posudama. Matične biljke na otvorenom se vade
jedanput godišnje, sijeku se korjenovi, a zatim se vraćaju u zemlju i zamjenjuju se svake 3-4
godine. Rad sa matičnim biljkama u posudama je mnogo čistiji jer je supstrat posebno
pripremljen i lakše je manipulisanje. Saksije moraju biti odgovarajuće veličine da ne bi došlo do
uvijanja korjenova. Biraju se bujni jednogodišnji korjenovi, mesnati sa dovoljno hranjivih
materija u njima, debljine olovke, koji su bliži korjenovom vratu. Korjenovi se prvo vade i čiste
od prljavštime, a zatim se režu na dužinu od 10 cm, i to tako da je gornji rez ravan a donji kos,
kako bi se pravilno orjentisali prilikom pobadanja. Pobadaju se vertikalno ili pod uglom od 45°.
Prije pobadanja se tretiraju fitohormonima i fungicidima kao i ostale vrste reznica. Optimalno
vrijeme za uzimanje reznica je decembar-februar. Regeneracija se može vršiti na otvorenom, u
hladnim lejama ili u stakleniku. Dalje mjere njege su slične kao i kod ostalih tipova reznica.

KALUSNE REZNICE

Kod ove metode svi izbojci se sasjecaju i tretiraju na isti način kao i zelene reznice, čime se
dobija veći broj biljaka. Izbojci iz kalusa imaju juvenilni karakter, što se često uočava u
rasporedu i izgledu listova. Osnovni nedostatak ove metode je što se nadzemni dio formira iz
nediferenciranih ćelija pa su češće somatske mutacije.

7
Matičnjak se najčešće ne formira posebno, već se reznice uzimaju sa biljaka za podaju ili od
dijelova korijena dobijenih orezivanjem. Reznice se dužine oko 7 cm i debljine 3-12mm, tretiraju
se fungicidima i pobadaju u supstrat (treset:pijesak 4:1) u staklenicima, tako da gornji rez viri iz
supstrata oko 1cm. Temperatura treba da bude 21-30°C. Poslije mjesec dana izbojci se sijeku i
tretiraju fitohormonima i pobadaju u smješu treseta i pijeska (1:1) i pokrivaju plastičnom folijom.

Reznice lista Reznice stabla Reznice korijena Kalusne reznice

sa liskom i dijelom zrele reznice korjenske reznice na
peteljke otvorenom
Crassula ovata Platanus x acerifolia (Ait.) Ailanthus altissima (Mill.) Aronia
Hoya spp. Willd Sw. Comptonia
Peperomia spp. Prunus cerasifera "Nigra" Chaenomeles spp. Euonymus
Saintpaulia spp. Salix matsudana Rhus typhina L. Spiraea
Sedum spp. "Tortuosa" Robinia pesudoacacia Viburnum
Buddleia davidii CVS Syringa vulgaris L.
Cornus alba CVS Ulmus spp.
Hibiscus syriacus CVS korjenske reznice u
Keria japonica "Pleniflora" hladnim lejama
Sambucus nigra CVS Aesculus parviflora Walt.
sa ozlijeđenim nervima Spiraea x vanhouttei Catalpa bignonioides
Begonia rex (Briot) Zab Walt.
Begonia spp. Tamarix spp. Paulownia tomentosa
Sinningia spp. Weigela spp. (Thunb.) Steud
monokotiledonih biljaka Ligustrum ovalifolium Populs tremula
Sanseveria trifasciata Hassk. Rosa nitida
Syringa vulgaris
poluzrele reznice korjenske reznice u
stakleniku
Cotoneaster spp. Albizia julibrissin Durazz.
Myrts spp. Aralia chinensis L.
Ilex CVS Gymnocladus dioicus (L.)
Picea spp (patuljaste K.Koch
forme) Maclura pomifera (Raf.)
Taxus baccata (patuljaste Schneid
forme) Paulownia tomentosa
Chamaecyparis pisifera Bunge
CVS
Camelia spp
Mahonia spp
Berberis spp.
zelene reznice
Erica spp.
Hebe spp.
Actinidia spp.
Clematis spp.
Lonicera spp.
Vitis spp.
Metasequoia
glyptostroboides
Magnolia spp.
Passiflora spp.
Catalpa bignonioides
"Aurea"

8
9