DECLINACIÓN ATEMÁTICA (NASAL, ΝΤ Y LÍQUIDA)

Ὦ Κρίτων, τῷ Ἀσκληπιῷ ὀφείλομεν ἀλεκτρυόνα.

Αἱ τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες τὴν γῆν θερμαίνουσιν.

Ἐν Μαραθῶνι ὁ Μιλτιάδης ἦν τῆς ἑλληνικῆς στρατιᾶς ἡγεμών.

1
Ἐν ταῖς Ἀθήναις ἦν ὁ Παρθενῶν, καλὸν τῆς Παλλάδος Ἀθηνᾶς ἱερόν.

Οἱ ποιμένες τὰ πρόβατα ἄγουσιν εἰς λειμῶνα.

Παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις ἀλεκτρυόνων ἀγῶνες ἦσαν.

Ἐν τῷ στόματι οἱ ὀδοντες εἰσὶ καὶ ἡ γλῶττα.

Ὁ γείτων τὰς τοῦ ἄρχοντος αἶγας τρέφει.

2
Τὰ θεῶν ἀγάλματα οὐ μόνον ἐκ λίθου, ἀλλὰ καὶ ἐκ χρυσοῦ καὶ
ἐλέφαντος ἦν.

Αἱ χελιδόνες εἰσὶν ἄγγελοι τοῦ ἐάρος.

Τοῖς μὲν ἵπποις καὶ τοῖς κυσὶ τὰ ὦτα ἐστι κινητά· τοῖς δ’ ἀνθρώποις
ἀκίνητα.

Αἱ Σειρήνες ἔχουσιν σώματα μὲν γυναικῶν, πόδας δὲ καὶ πτερὰ

ὀρνίθων.

Αἱ Μοῦσαι θυγατέρες ἦσαν Διὸς καὶ Μνημοσύνης.

3
Πασῶν τῶν ἀρετῶν ἡγεμών ἐστιν ἡ εὐδέβεια.

Χαρίεντα χορὸν ἐν τῷ θεάτρῳ ἐχόρευσαν οἱ χορευταί.

Τὸ χρυσίον ὀδοῦσι καὶ ὄνυξι καὶ πάσῃ μηχανῇ φυλάττουσιν οἱ

φιλάργυροι.

Διογένης ἔλεγεν· «Οἱ μὲν ἄλλοι κύνες τοὺς ἐχθροὺς δάκνουσιν, ἐγὼ
δὲ τοὺς φίλους».

PRONOMBRES INTERROGATIVOS E INDEFINIDOS

4
Τίνες ἐστέ, ὦ ἄνδρες; καὶ περὶ τίνος ἔρις ἐστίν;

Ὄνομα δὲ σοι τί ἐστιν; καὶ τὶ τὸ σὸν ἔργον;

Τίνες ἐστέ, ὦ ξένοι, καὶ τίνος πατρίδος; οὐδεὶς γὰρ ἐνταῦθα

γιγνώσκει ὑμᾶς.

Τί πράττουσιν, τί λέγουσιν οἱ στρατιῶται; τίνα ἐστιν αὐτῶν τὰ ὅπλα;

Διὰ τίνα αἰτίαν κλαίεις;

5
Ἀγεσίλαος ἔλεγε· Οἱ Λακεδαιμόνιοι οὐ φροντίζουσιν ποῖοι καὶ πόσοι
εἰσὶν οἱ πολέμιοι, ἀλλὰ ποῦ.

Κρούει τις τὴν θύραν· τίς οὗτος ἐστιν;v

-Τίνος εἰσιν οὗτοι οἱ κύνες; -Ξένου τινος.

Τὶ φροντίζεις; -Οὐδὲν. -Τίνα δὲ μένεις; -Οὐδένα.

Σωκράτης οὐδενὸς κακαφρονεῖ, οὐδένα βλάπτει.

6
Οἱ στρατιῶται ἐν ταῖς σκηναῖς ἔχαιρον καὶ ἔπινον καὶ ᾖδον· τινὲς δ’
ἐχόρευον, ἄλλοι δ’ ἐκύβεον.

VOZ MEDIO-PASIVA

Καλαὶ τε καὶ λαμπραι ἔσονται αἱ τῶν στρατιωτῶν νίκαι.

Θεραπευθήσεσθε ὑπ’ ἀγαθῶν ἰατρῶν.

Αἱ ψυχαὶ τῇ κακίᾳ χωλεύονται.

7
Οἱ θεοὶ ὑπὸ τοῦ Διὸς βασιλεύονται.

Ταῖς τῶν ἄλλων συμφοραῖς παιδευόμεθα.

Οἱ παῖδες ἀποτρέπονται τοῦ κακοῦ τοῖς ἀγαθοῖς παραδείγμασι, ἃ

διδάσκεται τῇ ἱστορίᾳ.

Τοῖς θεοῖς ὑπὸ τῶν νικητῶν πολλὰ ἱερὰ ἱδρυθήσεται καὶ πολλὰ
σφάγια ἤδη θύεται.

Ὅτε οἱ Πέρσαι ἐδιώκοντο ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν τοῦ Ἀλεξάνδρου,

πολλοὶ μὲν ἐφονεύθησαν, πολλοὶ δ’ ἐζωγρεύθησαν.

8
Πολλοὶ μὲν τῶν ἀρίστων πολιτῶν ἐφυγαδεύοντο ὑπὸ τῶν Τριάκοντα,
πολλοὶ δὲ ἐμηνύοντο ὑπὸ τῶν φίλων.

Πρὸς Ἀθηναίους ἐπρεσβεύεσθε.

Ἡ γέφυρα ὑπὸ τῶν πολεμίων λέλυται.

῾Υπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐν τοῖς τόποις καθαροῖς καὶ ὑψηλοῖς ἐπιεικῶς

ἵδρυτο τὰ Ἀσκληπίεια.

Αἱ Σπάρτης παρθένοι ἐλούοντο καὶ ἐχρίοντο τὰ σώματα ὡς οἱ

νεανίαι.

9
Οἱ στρατιῶται ἐπορεύοντο διὰ χιόνος πολλῆς.

Οἱ ψεύσται πολλάκις γίγνονται κλέπται

Πρὸς τῷ ποταμῷ ἐστρατοπεδεύμεθα.

Ὅτε οἱ Ἕλληνες ἐστρατεύσαντο πρὸς τοὺς βαρβάρους ἐν Ἀσίᾳ,

πολλάκις ἐστρατοπεδεύσαντο ἐν πλουσίαις κώμαις.

Οἱ Θηβαῖοι ἐν τῷ πρὸ τῆς Κορωνείας πεδίῳ τὸ τῆς Ἰτωνιάδος Ἀθηνᾶς

ἱερὸν ἱδρύσαντο.

10
Ὁ Ἀγαμέμνων καὶ ὁ Μενέλαος σὺν Ἀργείοις καὶ τοῖς ἄλλοις Ἀχαιοῖς
ἐστρατεύσαντο εἰς Ἴλιον.

Ἐλύσω τὰ δέσματα.

USO DEL INFINITIVO

Δεῖ τοὺς ἄνδρας στέργειν τὴν πατρίδα.

Προσήκει τοῖς ῥήτορσι τὰ δίκαια μόνον λέγειν.

11
Κακίον τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι.

Τὸ εὖ ποιεῖν ἥδιόν ἐστι τοῦ εὖ πάσχειν.

Δυστυχὴς εἶ διὰ τὸ χαίρειν ταῖς τῶν ἄλλων ἀτυχίαις.

Τὰς ψυχὰς οἱ μὲν τῶν φιλοσόφων ἐξ ἀέρος, οἱ δὲ ἐκ πύρος, οἱ δὲ ἐξ

αἰθέρος εἶναι λέγουσιν.

Τοὺς ποιητὰς λέγουσιν εἶναι ἑρμηνέας τῶν θεῶν.

12
Τοῖς ἔμφροσι τῶν ἀνθρώπων προσήκει βοηθεῖν τοῖς κακοδαίμοσιν.

Πάντες οἱ Ἕλληνες καὶ βάρβαροι ἐνόμιζον εἶναι θεούς.

Θεμιστοκλῆς ἐκέλευσε τοὺς Ἀθηναίους τειχίζειν, καὶ αὐτούς, καὶ

γυναῖκας, καὶ παῖδας.

Ἐγὼ νομίζω κοινὸν ἐχθρὸν πάντων τῶν Ἑλλήνων εἶναι βασιλέα.

Ἀεὶ κράτιστόν ἐστι τὰ ἀληθῆ λέγειν.

13
Προσήκει παῦσαι τὸν θόρυβον.

Λέγουσιν οἱ σοφοὶ ἡμᾶς πεφυκέναι πρὸς τὴν ἀρετήν.

Χρὴ τοὺς πολεμίους κωλύεσθαι πλησιάζειν τῷ ποταμῷ.

COMPARATIVOS Y SUPERLATIVOS

Ὁ κύων πιστότατον τῶν ζῴων ἐστι, καὶ ὁ λέων ἰσχυρότατον, καὶ ὁ

βοῦς χρησιμώτατον.

14
Τῆς ἀρετῆς οὐκ ἔστι κτῆμα τιμιώτερον καὶ βεβαιότερον.

Πάντων τῶν ποιητῶν Ὅμηρος σοφώτατος καὶ παλαιότατός ἐστιν.

Θεμιστοκλῆς εὐνούστερος ἦν εἰς πατρίδα ἢ Ἀλκιβιάδης.

Ἡ γερουσία συνέδριόν ἐστι Λακεδαιμονίοις κυριώτατον τῆς

πολιτείας.

Πασῶν Ἀθῆναι τιμιωτάτη πόλις.

15
Νόμιζε μηδὲν μητρὸς εὐμενέστερον.

Οὐκ ἔστι κτῆμα ἄμεινον φίλου.

Ἡ Ἀθηναίων πόλις πλεῖστα καὶ κάλλιστα θεάματα τοῖς ξένοις

παρέχει.

Οἱ μὲν Πέρσαι πλείους τῶν Ἑλλήνων ἦσαν ἐν Μαραθῶνι, οἱ δ’

Ἕλληνες τῶν Περσῶν βελτίους.

Ὁ θάνατος κοινὸς μὲν καὶ τοῖς χειρίστοις καὶ τοῖς βελτίστοις ἐστίν,
φοβερώτερος δὲ τοῖς κακοῖς ἢ τοῖς ἀγαθοῖς.

16
Φύλλα πλείω καὶ καλλὶω ἐστὶ τῶν ἀγρίων ἢ τῶν ἡμέρων φυτῶν.

Μέτρον ἐν πᾶσιν ἄριστον.

Τούτου τοῦ ἀνδρὸς ὁ λόγος ἔσεται καλός, ἐκείνου δὲ ἡ πρᾶξις

καλλίων.

Λέγει ὅτι εὐδαμιμονέστατός ἐστιν ὃς τοὺς σωφρονεστάτους φίλους

ἔχει.

Τοῖς Σκύθαις οὐκ εἰσιν οἰκίαι· οὗτος δ’ αὐτῶν πλοσιώτατος, ῷ

πλεῖστα πρόβατά ἐστιν.

17
Τίς πλουσιώτερος ἢ εὐδαιμονέστερος τοῦ μεγάλου βασιλέως, ὃς
πάσης τῆς Ἀσίας ἄρχει;

Σύμβουλος οὐδείς ἐστι βελτίων χρόνου.

Ἀκούετε ἃ ὑμῖν λέγω, ὦ ἄνδρες· εἰ δὲ ἄλλος τις βέλτιον τι ἔχει λέγειν,

οὗτος λεγέτω.

Οἱ Ἀθηναῖοι Ἀριστείδην ὠστράκιζον ὃν δικαιότατον πάντων

ὠνόμαζον.

SINTAXIS DEL PARTICIPIO

18
Ἀλκιβιάδης, νέος ὤν, ἀγνωμονέστατος ἦν.

Οἱ ὄντες ἀγαθοί εἰσι καὶ εὐδαίμονες.

Μαθητὴς ὤν, τίε τοὺς διδασκάλους.

Παῖς ὤν, εὐσεβὴς ἴσθι, καὶ θεοὶ ἀεὶ ἔσονται σοὶ εὔνοι.

Τοὺς μὲν παρόντας φίλους νομίζω, τοὺς δ’ ἀπόντας ἐχθρούς.

19
Μηδενὸς ἔτι ἀγορεύειν ἐθέλοντος, οἱ γέροντες περὶ τῶν πραγμάτων
βουλεύσουσιν.

Στρατευόντων πάντων τῶν πολιτῶν, ἔρημοι ἦσαν ἐν ταῖς οἰκίαις οἱ

παῖδες.

Οἱ τὰ σκῆπτρα ἔχοντες οὐκ ἀεὶ ἄρχουσιν.

Ὁ Ἀλέξανδρος, θύσας τῷ Ἀχιλλεῖ, ἐδάκρυσε.

Οἰδίπους, λύσας τὸ τῆς Σφιγγὸς αἴνιγμα, ἐβασίλευσεν ἐν ταῖς

Θήβαις.

20
Οἱ Ἀθηναῖοι, περὶ τῆς σωτηρίας τῆς Ἑλλάδος κεκινδυνευκότες, τῶν
Ἑλλήνων πρωτεῦσαι ῆσαν ἄξιοι.

Μήδεια ἐγώ εἰμι, ἡ τὰ ἐμαυτῆς τέκνα πεφονευκυῖα.

Ὁ Κικέρων πέφυκε πάντων τῶν Ῥωμαίων ἐν τοῖς λόγοις δεινότατος·

ἔτι γὰρ νέις ὤν, πολλάκις ἠγόρευσεν.

Τούτων τῶν βουλῶν βουλευθεισῶν, οἱ στρατηγοὶ ἐκέλευσαν τὰς

σκηνὰς ἱδρυθῆναι αὐτίκα.

Ὁ μῦθος λέγει τὸν Ἕκτορα φονευθέντα σκυλευθῆναι ὑπ’ Ἀχιλλέως.

21
Οἱ πεπαιδευμένοι εἰσὶν εὐδαιμονέστεροι τῶν ἀπαιδεύτων.

῾Υμεῖς οὐκ ᾐσχύνεσθε ταῦτα πράττοντες;

Πᾶσα ἐπιστήμη χωριζομένη ἀρετῆς οὔτε πανουργία οὔτε σοφία

φαίνεται.

Λουσάμενοι τοῖς θεοῖς ἐθύσαντο.

Τοῖς πορευσαμένοις ἐν ξενικαῖς χώραις ἔξεστιν ἀξιόλογα λέγειν.

22
Καταδυσαμένου τοῦ ἡλίου οὐ ῥᾴδιον ἦν τοῖς πεζοῖς ἔρχεσθαι διὰ
τῆς ὕλης.

USOS DE LOS MODOS

Τοῖς μὲν πολεμίοις ἐναντίοι εἶεν οἱ θεοί, ἡμῖν δὲ σύμμαχοι.

Τῆς πατρίδος κινδυνεουούσης, θύωμεν τοῖς θεοῖς καὶ παύωμεν τὰς

τῶν πολιτῶν στάσεις.

Ἔλαφον μὲν τεθηρεύκαμεν, νῦν δὲ θηρεύωμεν κάπρον.

23
Πειθώμεθα αὐτῷ καὶ πολιτευώμεθα προθύμως.

Τίς δ’ ἄν σοι λέγοντί τι πιστεύσειεν;

Φῶς εἰ μὴ εἴχομεν, ὅμοιοι τοῖς τυφλοῖς ἂν ἦμεν.

Ἄνευ ὁμονοίας οὐκ ἂν πόλις εὖ πολιτευθείη.

Εἰ σὺ βούλοιο, εὐδαιμονέστατος ἂν εἴης ἀνθρώπων.

Μὴ πιστεύσωμεν τοῖς πονηροῖς.

24
Μὴ τῇ παρούσῃ τύχῃ πιστεύετε.

Πρῶτον μὲν ἀκούσωμεν τοῦ ἀνδρὸς, ἔπειτα δ’ ἀκούσαντες,

βουλευσώμεθα.

PRONOMBRES PERSONALES, DEMOSTRATIVOS Y POSESIVOS

Οὐκ ἐγώ σε ἀποκτείνω, ἀλλ’ ὁ τῆς πόλεως νόμος.

Ἡ πατρίς ἐστι κοινὴ μήτηρ ἡμῶν πάντων.

25
Σωκράτης τόδε ἐδίδαξε· Ὅς ἄλλον βλάπτει, ἑαυτόν βλάπτει· βλάπτει
γὰρ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.

Τὸν σὸν ἵππον καὶ τὰ σὰ ὅπλα θαυμάζω.

Μεγάλη ἡ τῶν ὑμέτερων στρατιωτῶν ἀρετή.

Ταῦτα τὰ δένδρα φέρει καρπούς.

Ἐν τῇ μάχῃ τὸ τῶν Ἑλλήνων σύνθημα ἦν τόδε· “Ζεὺς σωτὴρ καὶ

Νίκη”.

26
Ῥώμη μετὰ διανοίας χρηστή, ἄνευ δὲ ταύτης βλαβερά ἐστιν.

Φεῦγε τούσδε τοὺς κόλακας καὶ τὰς τῶνδε ἀπάτας.

Ἔλεγον τοῦτο πρὸς πάντας ὑμᾶς.

Ἥδε ἡ ὁδὸς αὐτὴ ἄγει εἰς τὴν κώμην.

Πρωτεὺς οὐκ ἦν ἀεὶ ἐν τῇ αὐτῇ μορφῇ.

Τὸ στράτευμα πᾶν ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ ἦν.

27
Αὐτὰ σε διδάσκει τοῦ βίου τὰ πράγματα.

Ἐν ταύτῃ τῇ ταραχῇ σὺ μόνος ἡσύχαζες.

DECLINACIÓN ATEMÁTICA (OCLUSIVA)

Οἱ Αἰθίοπες ἐσθίουσι τοὺς τῶν φοινίκων καρπούς.

Τέττιξ μὲν τέττιγι φίλος, μύρμηκι δὲ μύρμηξ.

Οἱ Ἄραβες καλοὺς ἵππους καὶ καμήλους τρέφουσιν.

28
Οἱ οἰκέται τὰς τοῦ κυρίου αἶγας θεραπεύουσιν.

Ἶρις ἦν τῶν θεῶν κῆρυξ.

Τοὺς ἵππους μάστιξι ἐλαύνομεν.

Αἱ τῶν ἀλωπέκων καὶ γλαυκῶν οἰκίαι ἐν ταῖς ὕλαις εἰσίν.

Τῷ ἀνθρώπῳ σῶμα μὲν θνητόν ἐστι, ψυχὴ δὲ ἀθάνατος.

Ταῖς Χάρισι τὰ ὀνόματα ἦν Ἀγλαίη καὶ Εὐφροσύνη καὶ Θάλεια.

29
Αἱ κεναὶ ἐλπίδες φθείρουσι τὴν τῶν ἀνθρώπων εὐδαιμονίαν.

Ἀσία ἐστὶ χωρίον χρημάτων μεστόν.

Αἱ γυναῖκες καὶ αἰ κόραι ἐκ τῶν κρηνῶν ὕδωρ φέρουσιν.

Οἱ Κύκλωπες ἕνα ὀφθαλμὸν ἐπὶ τοῦ μετώπου ἔχουσιν.

EJERCICIOS: SINTAXIS DEL ACUSATIVO

Κοινὴν πατρίδα τὴν Ἑλλάδα νομίζομεν.

30
Ἐνταῦθα ὁ Κῦρος μένει ἡμέρας πέντε.

Ὁ σοφός τὴν πενίαν οὐ φεύγει, ἀλλὰ τὴν ἀδικίαν.

Ἐντεῦθεν ἐξελαύνει σταθμοὺς δύο, παρασάγγας δέκα, ἐπὶ τὸν

Ψάρον ποταμόν.

Δημήτηρ διδάξει τούς ἀνθρώπους τὴν φυτείαν τοῦ σίτου.

Ἀρίστιππος ὁ Θετταλὸς ἔρχεται πρὸς τὸν Κῦρον, καὶ αἰτεῖ αὐτόν

δισχιλίους ξένους καὶ τριῶν μηνῶν μισθόν.

31
Ὁ σοφὸς ἄνθρωπος τὴν ἀρετὴν διώκει καὶ τὴν ἀδικίαν φεύγει.

Ἐγὼ ταύτην τὴν στρατηγίαν οὔποτε στρατηγήσω.

῾Υπὲρ τῆς πατρίδος ἐγὼ πολλοὺς κινδύνους κινδυνεύσω.

Τάξει τὴν τάξιν ὁ Αἰσχίνης ἐν τῇ πολιτείᾳ.

Ἥφαιστος τοὺς ποδὰς χωλός ἦν.

32
Τὸ ἔργον παιδοτρίβου ἐστὶ καλοὺς τε καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν τοὺς
ἀνθρώπους τὰ σώματα.

Τέτταρας ἡμέρας ἐμμένουσιν οἱ στρατιῶται ἐν ταῖς σκηναῖς.

Κλέαρχος ἐδάκρυε πολὺν χρόνον ἑστώς (de pie).

Τυφλὸς τὰ τ' ὤτα (vid. οὖς) τὸν τε νοῦν τὰ τ' ὄμματα εἶ.

EJERCICIOS: SINTAXIS DEL GENITIVO

33
Ἐλευθέρου ἀνδρὸς ἐστιν ἀεὶ τὰ ἀληθῆ λέγειν.

Ἐπαμεινώνδας πατρὸς ἦν ἀφανοῦς.

Ἀπέχει ἡ Πλάταια τῶν Θηβῶν στάδια ἑβδομήκοντα.

Ἡ οἰκία ἐστὶ εἴκοσι μνῶν.

Τὴν μὲν ἀλήθειαν ὑμῖν ἔλεγον, ὑμεῖς δ’ ἐμοῦ οὐκ ἠκούσατε.

Ταύτης τῆς νίκης ὅδε ὁ στρατηγὸς αἴτιος ἐστιν.

34
Τοὺς μὲν ἄλλους πονηροὺς λέγεις, σὺ δ’ αὐτὸς ἄξιος εἶ τοῦ αὐτοῦ
ὀνόματος.

Πενίαν φέρειν οὐ παντὸς ἀλλ’ ἀνδρὸς σοφοῦ.

Τὰ Μέγαρα οὐ πολὺ ἀπῆν τῶν Ἀθηνῶν.

Ζεὺς τῶν ἀνθρώπων τε καὶ τῶν θεῶν πατὴρ καὶ ἀρχή ἐστιν

Τῶν μὲν Ἑλλήνων ὁ νόμος κύριός ἐστιν, τῶν δὲ βαρβάρων ὁ

τύραννος, τοῦ δὲ τυράννου ὁ φόβος· πάντων γὰρ τῶν ἀνθρώπων
κυριεύει.

35
Πολλοὶ τῶν στρατιώτων τὰ δόρατα ἐπὶ τοὺς πολεμίους προσέβαλλον

Μετέχουσιν τῆς ἑορτῆς τοῦ γέροντος.

Ἤκουσας τῶν δικαίων καὶ τῶν ἀδίκων, ἀλλὰ οὐ διέλεξας καλῶς.

Χρημάτων εὐπορεῖ, ἀλλὰ οὐκ εὐδαίμων ἐστιν.

Ἐπεθύμησα τῆς εὐδαιμονίας, ἀλλὰ οὔποτε ταύτην κάτηξα.

Ἀπέχει ὁ ποταμὸς τῆς ὁδοῦ πέντε σταδία.

36
Ηὐδαιμόνιζον σε τοῦ τρόπου.

Ἀσεβείας με κατηγόρεσαν.

Ἐδίδασκε πέντε μνῶν.

DECLINACIÓN EN SILBANTE, VOCAL Y DIPTONGO

Οἱ Ἀθηναῖοι τριήρεις εἰς Ἀσίαν πέμψουσιν.

Ἀθάνατα τὰ Ὁμήρου ἔπη ἦν.

37
Σκύθαι τὰ βέλη ἰῷ ἔχριον.

Ἄρτεμις ἐν ταῖς ὕλαις καὶ ἑν τοῖς ὄρεσι βέλη πρὸς τὰ θηρία βάλλει.

Ἦν γὰρ τότε χρόνος, ὅτε θεοὶ μὲν ἦσαν, θνητὰ δὲ γένη οὑκ ἦν.

Ὅμηρος ἐγκομιάζει Ἀχιλλέα, Πηλέως υἱόν, καὶ Ὀδυσσέα.

Ἡ τοῦ ἵππου ταχυτὴς σῴζει τὸν ἱππέα.

Χρύσην, Ἀπόλλωνος ἱερέα, ὁ Ἀγαμέμνων ἀτιμάζει.

38
Δύναμις πολλάκις ἐστὶν ἀρχὴ καὶ αἱτία ὕβρεως.

Ἥλιος ὀφθαλμός ἐστι καὶ ψυχὴ τῆς φύσεως.

Μὴ κρῖνε ἐκ τῶν λόγων, ἀλλ’ ἐκ τῶν πράξεων τοὺς ἀνθρώπους.

Ἐκ καλῶν ἀμπέλων καλοὺς βότρυς λαμβάνομεν.

Πέντε αἰσθήσεις ὁ ἄνθρωπος ἔχει· ἁφήν, ὅρασιν, ἀκοήν, γεῦσιν,

ὄφρησιν.

39
Ἄνθρωπος φύσει πολιτικὸν ζῷον.

Αἱ ταχεῖαι νῆες τῶν Φαιάκων τὸν Ὀδυσςέα εἰς τὴν πατρίδα

φέρουσιν.

Ὦ Ζεῦ, τὴν πόλιν καὶ τοὺς πολίτας σῷζε.

Οἱ τῶν Ἀθηνῶν λιμένες πλήρεις ἦσαν τριήρων καὶ πεντήρων καὶ

ἄλλων νεῶν.

Τοὺς ἀσεβεῖς οὐ στέργει θεός.

40
Τὰ ἔπη τοῦ Σωκράτου πλήρη ἦν σοφίας.

Τῷ τετάρτῳ ἔτει τῆς τετάρτης καὶ ἑβδομηκοστῆς Ὀλυμπιάδος ἦν ἡ ἐν

ταῖς Θερμοπύλαις μάχη.

Τύρον δὲ πολιορκεῖ ὁ Ἀλέξανδρος ἑπτὰ μῆνας μηχαναῖς καὶ τρήρεσι

διακοσίαις ἐκ θαλάττης.

Ταῦτα τὰ ἔθνη ἐστι βάρβαρα καὶ οἱ ὁδοιπόροι φεύγουσιν ἀεὶ ταύτην

τὴν γῆν.

Ἀνδρῶν ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος.

41
Μετὰ τὸν Θησέως θάνατον, οἱ Ἀθηναῖοι ἵδρυσαν τὸ Θησεῖον καὶ οἱ
πολῖται τὸν Θησέα ὡς θεὸν ἱκέτευον.

EJERCICIOS: DECLINACIÓN TEMÁTICA Y EN ALPHA

Ὁ ὕπνος τοῦ θανάτου ἀδελφός ἐστιν.

Τὸν θάνατον μὲν φεύγουσιν οἱ ἄνθρωποι, τὸν βίον δὲ διώκουσιν.

Ὁ χρόνος πόνων ἰατρός.

42
Μακρός ἐστιν ὁ πόνος καὶ χαλεπός. Ὁ δὲ αὐτουργὸς οὐκ ὀκνεῖ ἀλλ’
αἰεὶ γεωργεῖ τὸν κλῆρον. Καλὸς γάρ ἐστιν ὁ κλῆρος καὶ πολὺν σῖτον
παρέχει. Χαίρει οὖν ὁ ἄνθρωπος· ἰσχυρὸς γάρ ἐστι καὶ οὐ πολλάκις
κάμνει.

Τὰ τῶν πολεμίων τόξα ἦν φαρμάκου μεστά.

Τὰ θηρία ἔτρεχε διὰ τοῦ πεδίου.

Τὰ τῶν στρατιωτῶν ὅπλα ἐστὶ καλά.

Ὁ ἔπαινος τῶν πολιτῶν τοῖς ἀγαθοῖς ἔργοις ἆθλόν ἐστιν.

43
Ὁ γεωργὸς ἄρτι τὰ δένδρα ἔτεμνε.

Τὰ θηρία ἔτρεχε διὰ τοῦ πεδίου.

Χαλεπὰ ἦν τὰ τῶν δούλων ἔργα.

Δένδρα ἀγαθὰ καρπὸν καλὸν φέρει.

Ἄνθρωπος πολιτικὸν ζῷον.

᾿Εν τῇ ἀγορᾷ εἰσιν οἰκίαι.

44
Ἡ ἀνδρεία φέρει σωτηρίαν ταῖς στρατίαις.

Ἡ ἑσπέρα φέρει ἡσυχίαν ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ ἐν ταῖς ἀγυιαῖς.

Ὦ Ἀθηνᾶ, ἱερὰ καὶ θεία εἶ.

Ἡ ὑγίειά ἐστιν ἀναγκαία τῇ ἡσυχίᾳ.

Ἐν τῇ θαλάττῃ θύελλαί εἰσιν.

Ἡ τόλμα οὐκ ἔστιν ἁεὶ ἀναγκαία.

45
Ἡ ἧττα ἐστὶν ἀεὶ πικρὰ ταῖς στρατιαῖς.

Ἡ νίκη ἄγει τὴν στρατιὰν ἀπὸ τῆς δεινῆς μάχης εἰς τὴν τῆς εἰρήνης
ἡσυχίαν.

Θαυμάζομεν τὴν τῶν μελιττῶν διαίταν.

Ἡ ἡσυχία τίκτει τὴν τῆς ψυχῆς εἰρήνην.

Ἐν ταῖς ἑλληνικαῖς στρατιαῖς ἦσαν τοξόται καὶ πελτασταὶ καὶ ὁπλίται.

46
Ἦν προδότης ἐν τῇ τοῦ Λεωνίδου στρατιᾷ.

Οἱ προδόται τὴν ἧτταν τῇ στρατιᾷ φέρουσιν.

Ὦ ἡλιασταὶ, τῶν πολτῶν δικασταί ἐστε.

Οἱ τοξόται ἐνίοτε τοῖς ὁπλίταις βοήθειαν φέρουσιν.

Ἐνῆσαν κῶμαι πολλαὶ ἐν τῷ πεδίῳ παρὰ τὸν Εὐφράτην ποταμόν.

47
Τὴν τοῦ καθύπνου ἐμπόρου θύραν τῇ ἐμῇ βακτερίᾳ σφόδρα
ἔκρουον.

Πυθαγόρας ὁ φιλόσοφος ἤσθιε μόνον ἄλφιτα καὶ σῦκα καὶ

ἀμυγδάλας καὶ ἄλλους καρποὺς ἢ λάχανα πλὴν τῶν κυάμων.

48
δακρύοντες

πεφονευκυῖα

σκυλευθέντων

ἀκούοντος

ᾐρηνευκώς

ζωγρευθέντας

κελευούσης

τετοξευκότες

ἐστρατευκυῖα

πιστευομέναις
49
δακρύσοντας

χωλευομένους

φονευθέντες

θηρεύοντων

δεσμευομένη

κεκολακευμένων

παιδεύουσι

φονεθείσας

φυγαδευθησομένους

λούσασα

50
βουλευθέν

κινδυνεύσαντων

51