Το Tárogató ή το Taragot

10 Απριλίου 2006 , Συντάχθηκε από YvonigΚαταχωρήθηκε στο #Clarinettes του κόσμου

Το tárogatók του tárogató (ουγγρικός, πληθυντικός), γνωστός

ως ταραγκότ ή ταγογώτα (στα ρουμανικά), χρησιμοποιείται παραδοσιακά στην Ανατολική
Ευρώπη. Αναφέρεται σε δύο διαφορετικά μέσα, τα δύο από τα ουγγρικά. Μέχρι τον 18ο
αιώνα, το tárogató ήταν ένας τύπος όμποε (ή βομβαρδισμός): με ένα διπλό καλάμι, μια
κωνική οπή και κανένα κλειδί. Αυτό το όργανο είναι γνωστό από τον 15ο αιώνα. Ήταν ένα
από τα ουγγρικά σύμβολα, η χρήση του απομακρύνθηκε τον 18ο αιώνα.

Περί το 1890 μια σύγχρονη εκδοχή επινοήθηκε από τον Venzel József Schunda, έναν
κατασκευαστή οργάνων από τη Βουδαπέστη. Διευκόλυναν το όργανο χρησιμοποιώντας
απλά καλάμια καλαμών, όπως σε κλαρινέτο ή σαξόφωνο. Είναι κατασκευασμένο από ξύλο
και έχει κωνική οπή, παρόμοια με το σαξόφωνο σοπράνο. Το όργανο είναι κατασκευασμένο
από μαύρο ξύλο γρεναδιλιάς σαν κλαρίνο και έχει ήχο στο μέσο μεταξύ ενός αγγλικού
κέρατος και ενός σοπράνο σαξόφωνο.

Λόγω του εξαιρετικά δυνατού και χυδαίου ήχου του, το tárogató χρησιμοποιήθηκε ως μέσο
πολέμου (σηματοδοτώντας τις μάχες: όπως το σφυρί και το γκάιντα) και θα μπορούσε να
τρομάξει τους εχθρούς των Ούγγρων. Η ταραγοδα χορηγείται σε επίπεδο Β. Η χρωματική
του εμβέλεια είναι μεγαλύτερη από 2 οκτάβες. Το δάχτυλό του είναι κοντά στο σαξόφωνο.
 Το Tárogató βρίσκεται στην Ουγγαρία, την Τρανσυλβανία και
σε άλλα μέρη της Ρουμανίας, αν και τα τελευταία χρόνια η θέση του έχει αρχίσει να
σφετερίζεται από το σαξόφωνο ισχυρότερο και πιο προσιτό, ειδικά στη Ρουμανία. Ο Dumitru
Farcas είναι γνωστός ερμηνευτής του είδους (ίσως το καλύτερο καταγεγραμμένο
παράδειγμα της δουλειάς του ακούγεται στο λεύκωμα "ρουμανικά φλάουτα" του Arion,). Οι
λαϊκοί παίκτες μουσικής / klezmer / "κόσμος σύντηξης" στις δυτικές χώρες υιοθέτησαν
επίσης το tárogató. Ο Erik Marchand με τους Costica Olan και Taraf De Caransebes
προβάλλει επίσης το ταραγό σε διάφορες ηχογραφήσεις.
 Παλιά ουγγρική διαφήμιση που παρουσιάζει
διαφορετικά μοντέλα Taragots από τον Stowasser

Για να ακούσετε:
Η Costica OLAN ανήκει σε μία από τις δύο μεγάλες οικογένειες τσιγγάνων μουσικών του
Banatul de Munte, της Banat des Montagnes (περιοχή του Caransebes).
Έρχεται από το χωριό Maciova όπου η παράδοση λέει ότι όλοι οι άνδρες είναι μουσικοί και
όλοι οι χορευτές. Ως παιδί, έμαθε για πρώτη φορά το φλυτζάνι (μικρό φλάουτο), το
σαξόφωνο, το πατρικό όργανο και τέλος το ταραγό και το σοπράνο σαξόφωνο, του οποίου
έγινε αδιαμφισβήτητος κύριος.

Το στυλ του, προσωπικό αν και γεννημένο από την οικογενειακή παράδοση, είναι λαμπρό,
γεμάτο παραλλαγές και αντεπιθέσεις, βιρτουόζικες φράσεις που εκτοξεύουν στα οξέα και
στροβιλίζονται γρήγορα σημειώνει αποσπασμένα. Στα "doinas" τα αργά κομμάτια που
έπαιξαν στη μνήμη των εξαφανισμένων, η λεπτότητα και η προσωπική αίσθηση που φέρνει
στην αυτοσχέδια φράση το καθιστούν το πιο εκλεπτυσμένο από τον "doinitor" (παίκτης της
doina).

(S ources: μια κατά προσέγγιση μετάφραση από τη Wikipedia, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
Δισκογραφία:
Η Costica OLAN και η TARAF DE CARANSEBES (και ο Erik Marchand)
SAG AN TAN ELL (ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΓΡΙΑ) 1994
DOR (1998)
Taraf de Caransebes, μουσικοί της Banat, Silex 1993
Costica OLAN, Taragot, Πέντε Πλανήτες 1999
Costica OLAN, αν ο παλιός Olanilor, Πέντε Πλανήτες το 1999

μερικοί σύνδεσμοι στην ταραγότα:

www.tarogato.hu
http://perso.wanadoo.fr/helleringer/tarogato.htm