AK Άρθρο 1400 - Αξίωση συμμετοχής στα αποκτήματα:

"Αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει, αφότου τελέσθηκε ο γάμος, αυξηθεί, ο
άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιονδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να απαιτήσει την
απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή. Τεκμαίρεται ότι η συμβολή
αυτή ανέρχεται στο ένα τρίτο της αύξησης, εκτός αν αποδειχθεί μεγαλύτερη ή μικρότερη ή καμία συμβολή.
Η προηγούμενη παράγραφος εφαρμόζεται αναλογικά και στην περίπτωση διάστασης των συζύγων που
διάρκεσε περισσότερο από τρία χρόνια.
Στην αύξηση της περιουσίας των συζύγων δεν υπολογίζεται ό,τι αυτοί απέκτησαν από δωρεά, κληρονομία ή
κληροδοσία ή με διάθεση των αποκτημάτων από αυτές τις αιτίες".

Για να βρούμε το τμήμα της περιουσίας του Συζύγου Α στο οποίο έχει αξίωση ο Σύζυγος Β, αφαιρούμε
από την περιουσία που έχει κατά την λύση του γάμου ο/η Σύζυγος Α την περιουσία που είχε την στιγμή
της τέλεσης του γάμου. Ο Σύζυγος Β έχει αξίωση στην διαφορά αυτή.

Η εξαίρεση της παραγράφου 3 δείχνει τον σκοπό του Νομοθέτη ο σύζυγος Β να μην έχει αξίωση σε
οποιοδήποτε ποσό δεν υπήρχε η συμβολή του.

Περίπτωση δωρεών μεταξύ Συζύγων/Συγγενών – Μέθοδος: Τελεολογική Συστολή

Ο Σύζυγος Α δώρισε κατά την διάρκεια του γάμου ένα ποσό στον Σύζυγο του Β, το οποίο
χρησιμοποιήθηκε από τον Β για την αγορά ενός ακίνητου. Μετά την λύση του γάμου πως θ’ αποδειχθεί
η αξίωση του Α στο ακίνητο του Β;

Σύμφωνα με την γραμματική ερμηνεία του νόμου στην εξαίρεση αύξησης περιουσίας (ΑΚ 1400, παρ 3)
περιλαμβάνεται κάθε είδους δωρεά. (Δηλαδή κάθε προσφορά που γίνεται causa donandi = χαριστική
διάθεση)

Γι’ αυτό θα πρέπει να ερμηνεύσουμε τον νόμο εφαρμόζοντας τελεολογική συστολή. Έτσι έχουμε:

Κατά το γράμμα του νόμου εξαιρούνται όλες οι δωρεές, αλλά σε αυτές δεν συμπεριλαμβάνονται οι
δωρεές μεταξύ συζύγων/συγγενών, όπου προφανώς υπάρχει η συμβολή των συζύγων και συνεπώς
σύμφωνα με τον σκοπό του νόμου δικαιούνται μέρος τους.

(Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσαμε να είχαμε υποστηρίξει την εικονικότητα της δικαιοπραξίας, αλλά αυτή
τέτοια θέση αποδεικνύεται δύσκολα.
Εικονική Δικαιοπραξία: Στην περίπτωση που ένα πρόσωπο Α συμβάλλεται μόνο κατά φαινόμενο (εικονικά) σε μια
δικαιοπραξία η οποία κατ’ ουσίαν έγινε από ένα πρόσωπο Β, η δικαιοπραξία με το πρόσωπο Α μπορεί ν ακυρωθεί
και να ισχύσει η υποκρυπτόμενη δικαιοπραξία με το πρόσωπο Β. Όμως, για να θωρηθεί άκυρη η εικονικότητα θα
πρέπει να την γνωρίζει και ο αντισυμβαλλόμενος.)
Περίπτωση τυχερών παιγνίων – Μέθοδος: Αναλογία
Ο Σύζυγος Α απέκτησε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό κερδίζοντας το λαχείο. Ο γάμος του με την
Σύζυγο Β λύνεται. Πώς γίνεται ν αποδειχθεί πως ο Σύζυγος Β δεν έχει αξίωση στα κέρδη από το λαχείο
του Συζύγου Α;

Το γράμμα του νόμου δεν γίνεται να επεκταθεί σημασιολογικά τόσο ώστε από τυχερά παίγνια να
συμπεριληφθούν σε μία από τις εξαιρέσεις (δωρεά, κληρονομία, κληροδοσία). Επομένως είναι
αδύνατη η εφαρμογή διασταλτικής ερμηνείας.

Επομένως θα εφαρμόσουμε αναλογία:

Ο νομοθέτης δεν είδε και δεν ρύθμισε την περίπτωση των τυχερών παιγνίων (ακούσιο κενό νόμου).
Ωστόσο, όπως στην αύξηση της περιουσίας από δωρεά/κληρονομία/κληροδοσία, έτσι και για την
αύξηση της περιουσίας από τυχερά παίγνια δεν υπάρχει συμβολή του/της συζύγου (Ομοιότητα με μία
άλλη ρυθμισμένη κατάσταση). Άρα, αναλογικά, η/ο Σύζυγος Β δεν έχει αξίωση στα κέρδη από το λαχείο
του Α.

 Η αναλογία αρχίζει όπου τελειώνει η δυνατότητα εφαρμογής τελεολογικής διαστολής. Όριο της
τελεολογικής διαστολής είναι το γράμμα.
 Στο Ποινικό Δίκαιο απαγορεύεται η εφαρμογή μεθόδου της αναλογίας.

 Προπαρασκευαστικές Εργασίες: οι συζητήσεις για έναν νόμο και οι διαφορετικές εκδοχές του πριν
την έκδοσή του
 Ιστορική ερμηνεία: Η βούληση της Βουλής κατά την ψήφιση ενός νόμου. Αύτη εμφανίζεται
καθαρότερα στην Αιτιολογική Έκθεση που εκδίδεται μαζί με τον νόμο.
Η Ιστορική Βούληση του νομοθέτη είναι κυρίαρχη στην ερμηνεία και την εφαρμογή του νόμου.