IKA-UPAT NGA PULONG

“Dios ko, Dios ko, Nganong Gibiyaan Mo Ako?”

MAGBABASA: (Manindog ang tanan)

PAGBASA GIKAN SA SANTOS NGA EBENGHELYO SUMALA NI SAN MATEO:

Sa pagkaudto, mitakyop sa tibouk yuta ang kangitngit nga milungtad ug tulo ka

oras. Ug sa pagka-alas tres mituwaw si Jesus, “Eli,Eli,lema sabactani?” nga sa ato pa,
“Dios ko,Dios ko, nganong gibiyaan mo ako?” (Mateo 27;45-46).

PAMALANDONG: (Manglingkod ang tanan)

(Basahon kini sa kompas apan sa makusog nga tingog. Paningkamotan sa
magbasa nga magagikan gayod kini sa iyang kaugalingon nga puno sa kahulogan.)

Mga igsoon kong tinubos ni Kristo, ato karong gipamalandongan ang ika upat sa siete
palabras sa nagtingatang Ginoo nga nag-antus alang sa atong kasal-anan. “Eli, Eli, lema
sabacthani?” nga sa ato pa, “Dios ko, Dios ko, nganong gibiyaan mo ako?” Kini ang
pangindahay sa us aka tawong anaa sa tumang pag-antus ug kasakit. Dile ba usab matintalo kita
sa pagtiyabaw ngadto sa Dios, “Dios ko, Dios ko, nganong gibiyaan mo ako?” Dili bas a
panahon nga kita abton sa nagpatong-patong nga suliran… dili ba sa panahon nga kita takbuyan
sa mga makalilisang nga sakit nga halos wala nay kaayohan… dili ba sa panahon nga kita sa
mga katalagman sama sa imaging linog ug di-maisip nnga nagpungasi nga bagyo nga misakmit
sa mga kinabuhi nga nakalas ug mga kabtangang gibanlas? Dili ba kaha mao kini ang
pangindahay sa usa ka biktimang inahan niadtong bagyo, samtang siya nagsud-ong sa patayng
lawas sa iyang bana ug tulo ka anak, wala pay labot sa ubang mga sakop sa banay kansang mga
lawas wala pa intawon hipalgi, samtang mibuhagay ang iyang mapait nga luha ug nag-
inusarang natumog sa tubig sa ulan kay wala na intawon siyay balay kapasilungan, samtang
gibati sa maong babaye nga daw ang tibuok kalibutan gibundak sa iyang kasingkasing nga halos
nawad-an na sa paglaum..dili ba taliwala niining tanang kapakyasan, pagkalaming isinggit sa
labing makusog aron unta tay-ugon ang tanang suok sa kalangitan sa atong pagmahay sap ag-
ingon, “Dios ko, Dios ko, nganong gibiyaan mo ako?”

Apan mga igsoon, kining maong ikatulong balaang pulong ni Kristo dili pulong sa
pagmahay. Dili gani kini pulong sa kawalay-paglaum. Kay dili ba si Kristo man mismo ang
nagtudlo kanato sa Lukas 18:1, “ Pag-ampo ug ayaw pagpakawag’g paglaum?” Ang mensahe
niining ikatulong pulong mao gayud ang paglaum, nga sa iningles pa HOPE. Unsa man ang
atong angay huptan aron dili kita mawad-an ug “hope” o paglaum? Atong langkubon ang atong
pagpamalandong pinaagi sa paghatag og kahulugan sa pulong HOPE o paglaum:
 Una, gikinahanglan nato ang letrang H nga nagpasabot ug HUMILITY o pagpaubos. Ang
taong malaumon kinahanglan gayong mapaubsanon. Kay ang tanan tang suliran, ang tanan tang
sakit, ang tanan tang nahiagumang katalagman nga daw dili nato kayang pas-anon, kining
tanan nagapahinumdom lang kanato sa mga pulong nga mahimong isulti sa pari sa pagsugod sa
Cuaresma sa Miercoles sa Badlis. “Ikaw tawo, gikan ka sa abog ug sa abog ikaw mopauli.”
Kon anaa kita sap ag-antus ug pagsulay, wala kitay ipanghambog nga kusog ug gahum nga
gikan sa atong kaugalingon . Sa panahon nga daw mawad-an tag paglaum, bugtong ang kusog
ug gahum lamang sa Dios Amahan ang atong kasaligan.

Kini mao ang humility o pagpaubos ni Kristo didto sa krus. Pagpaubos nga bisan tuod
siya mismo Dios, ang ikaduhang Diosnong Perswona sa Santissima Trinidad nga nahimong
tawo, kon sa pulong pa ni San Pablo sa sulat ngadto sa taga Filippo 2:6-7, “wala niya isipa nga
makigtupng sa Dios… hinonoa gibasiyo niya ang iyang kaugalingon sama’g usa ka ulipon ug
nagpakasama kanatong mga tawo.” Mao kini ang diwa sa pagpaubos ni Kristo nga misyagit,
“Dios ko, Dios ko” ngadto sa iyang langitnong Amahan . Kay sa Iyang pagkamatuod nga Dios,
gisulob ni Kristo ang atong pagkatawhanon , giangkon ni Kristo sa krus, iyang giangkon ang
atong pangindahay nga kita untay mopadangat ngadto sa Dios, “Dios ko, Dios ko, nganong
gibiyaan mo ako?”

Ikaduhang butang nga angayan natong huptan sa HOPE o paglaum mao ang letrang O
nga nagpasabot og OBEDIENCE o pagkamasinugtanon. Ang tawong malaumon kinahanglan
gayong masinugtanon sa kabubut-on sa Dios. Kay ang tinood mao: wala kita biyai sa Dios. Si
Kristo nga nagtinga sa krus wala gayod biyai sa Iyang langitnong Amahan. Kay ang Dios bisan
taliwala sa atong mga kalisdanan, bisan sa mga panahon nga daw ang atong pag-ampo wala
ndungga, bisan sa panahon nga daw magtoo kita nga daw natulog ang Dios ug wala
magpakaban sa atong mga pag-antus, anaa nagpabilin ang Dios uban kanato.”

Gituyo ni Kristo ang pagtiyabaw, “Dios ko, Dios ko, nganong gibiyaan mo ako” aron
pagtudlo kanato nga taliwala sa atong mga pagantus, mo-obey kita, magmasinugtanon kita sa
kabubuton sa Dios bisan unsa kini Kasakit. Kay sa 1 Samuel 15;22 giingon, “Obedience is
better than sacrifice.” Mas kahimut-an sa Dios ang pagtuman nato sa IOyang kabubut-on labaw
pa kaysa atong mga pag-ampo ug halad-sinunog. Ang pagpasakit ug kamatayon ni Kristo sa
krus mao ang labing hingpit niyang pagsugot sa kabubut-on sa Iyang Amahan. Ug gipili ni
Kristo ang pagsugot sa kabubut-on sa Amahan kaysa pagpatunhay sa Iyang kaugalingong
pagbuot.

Usahay, sa panahon nga abton kitag tumang kadako nga suliran ug panginahanglan,
matintal kita sa pagsupak sa kabubut-on sa Dios. Kon mahutdan tag pagkaon tungod sa bagyo,
matintal kitang manglungkab sa uban. Kon mawad-an tag kabtangan tungod sa linog, hulhugon
kita sa yawa sa pagpanghilabot sa kabtangan sa uban. Kon sakiton kita u gang atong pamilya sa
mapanamastamason tang isigkaingon, matintal kita sa pagpanimalos aron ipabati ta sa mga
mamumuno ang kasakit nga mawad-an ug mahal sa kinabuhi. Kon sa atong pag-ampo,daw dili
kita dunggon sa Dios, matintal kitang mohunong pangpangaliyupo. Kon sa atong pag-apil sa
mga apostolado ug kalihukan sa simbahan,imbis pasidungog ug pagdawat ang atong
mahiagoman, pagtamay naman hinoon og pagluib, kon ang atong kayo bugti-an na man hinoon
ug pagdumot, dili ba sama kang Kristo, makaingon usab kita, “ Dios ko, Dios ko, nganong
gibiyaan mo ako?” Apan dili kita molunga sa pagka-masinugtanon. Kay sa pulong pa ni San
Pablo sa sulat ngadto sa taga Galacia 6:9 “ Ayaw kakapoy paghimog mayo, kay sa gitakdang
panahon, mamumpo kita sa bunga sa atong kayo kon molahutay kita.”

Ikatulo nga atong himoon aron kita makat-on sa HOPE o paglaum mao ang letrang P nga
sa to pa PRAYER o pag-ampo. Ang tiyabaw ni Kristo sa krus dili pagmahay, dili pagbasul sa
Dios nga Amahan sa kapaitan nga iyang gidangatan, dili kasuko batok sa Dios. Ang pagtiyabaw
ni Kristo sa krus, “Dios ko, Dios ko, nganong gibiyaan mo ako” maoy usa ka labing
mapaubsanong prayer o pag-ampo sa usa ka tawong nag-antus nga way laing kadangpan kondili
ang Dios. Ang tawong abtog dakong suliran ug katalagman daw mapugos sa pagluhod. Sa
panahon sa kaharuhay, mahimong makalimot kita nga ang Dios maoy tuburan sa tanan tang
kalipay. Apan sa panahon nga abton kita’g grabe nga kasakit mapugos kita pagpanagkot ug
kandila. Sa panahon nga mukalit pagkilab ang maklilisang nga kilat ug linti sundan sad aw
makabungol nga pagdalugdog,daw dili nato tuyoon nga makapanguros gayod kita. Kon usa ka
anak mohimo’g pasulit sa board o kaha mang-apply ug trabaho, mapugos kita sa pagsimba ug
pagpamisa. Nga sa ato pa, kung hasi-on kita sa mga pagsulay, kung tak-upan kita sa maitom
nga panganod sa kasubo ug kabalaka, anha kita mapugos nga mudangop sa Ginoo pinaagig
pagampo. Pagkanindot kaha, kon sa tanang panahon – mayo o dautan, sa kahamugaway ug
kapit-os, sa sakit ug maayong panglawas-makasangpit kita sa Ginoo diha sa pag-ampo.
Pagkaanindot kaha kon makaampo kita diha sa pagkumpisal sa atong mga sala! Pagkaanindot
kon makaampo kita sa pgadawat sa sakramento sa kasal alang sa nagpuyo-puyo nga mansibado!
Pagkaanindot kaha kon makaampo kita duyog ang pagpadihog sa atong mga nagtinga ug
masakiton! Pagkaanindot kaha kon kita makaampo diha sap ag-ambit sa Lawas ug Dugo ni
Kristo diha sa Santos nga Misa matag Domingo ug piyestang iglilihi! Kay ang tawong
malaumon maampoon usab.

Sa katapusan, aron mahuptan ang HOPE , gikinahanglan nato ang letrang E nga sa to
ETERNAL LIFE o pagtoo sa kinabuhing dayon. Ang tawong dili motoo og langit nga ganti
alang sa mapaubsanon, masinugtanon ug maapoon, sagad mahutdan sa lana sa paglaum. Sa
pagtiyabaw ni Kristo, “Diyos ko, Diyos ko, nganong gibiyaan mo ako?”, iya kitang
gipahinumduman nga kon kita dili mobiya sa Dios, sa Dios usab kita dili biyaan. Ang grasya
mao ang makanunayong dalit sa presensiya sa Dios nga mopuyo ug makig-uban kanato. Ang
sala mao ang atong pagbiya sa Dios ug sa iyang grasya. DILI ANG DIOS MAOY MOBIYA
KANATO. KITA MAOY MIBIYA SA DIOS DIHA SA PAGPAKASALA. Apan dili pa ulahi
ang tanan. Kay human sa atong kasal-anan, gidapit kita sa paghinulsol ug pagbag-o sa atong
kinabuhi ug sa pagtapat sa dili na pagpakasala pag-usab. Ang langit mao ang kahingpitan sa
GUGMA SA DIOS nga dili makamaong mosalikaway bisan sa laning pintas nga makasasala.
Ang eternal-life mao ang eternal love sa Dios. Ang kinabuhing walay katapusan mao ang
Diosnong gugma nga walay kinutuban.

“Dios ko, Dios ko, nganong gibiyaan mo ako?” Kini mao ang pangindahay ni Kristo nga
tubueran sa paglaum, HOPE: humility (Pagpaubos), Obedience (Pagkamasinugtanon), Prayer
(Pag-ampo) ug Eternal life ( Kinabuhing Way Katapusan). Kini usab mao ang hagit kanato
ilabina ning panahon sa Cuaresma. Taliwala sa sala ug kkalisdanan, dili kita magpakawa sa
paglaum. Dangop ug sangpit sa Ginoo kay dili Siya mobiya kanato kay Iya kita gimahal ug
gipangga hangtud sa kahangturan. Amen.