Professional Documents
Culture Documents
47333932 9o Συνέδριο Χειρουργικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος PDF
47333932 9o Συνέδριο Χειρουργικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος PDF
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Με ιδιαίτερη χαρά η Οργανωτική Επιτροπή και εγώ σας καλωσορίζουμε στις εργασίες του
9ου Συνεδρίου της Χειρουργικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος που πραγματοποιείται από 29
Οκτωβρίου έως και 1 Νοεμβρίου 2009, στο ξενοδοχείο Ηyatt Regency, στη Θεσσαλονίκη.
Το ανά διετία Συνέδριο της Χειρουργικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος αφορά σε όλο το
φάσμα της Γενικής Χειρουργικής και μας δίνει την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις και
να παραθέσει καθένας από εμάς το έργο του και την εμπειρία του στην αντιμετώπιση των
χειρουργικών παθήσεων.
Η συμμετοχή των συναδέλφων της ημεδαπής και της αλλοδαπής είναι πολύτιμη γιατί η επιτυχία
ενός συνεδρίου εξαρτάται από τη δική μας ενεργή συμμετοχή.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την συμμετοχή σας και πιστεύουμε ότι το 9ο Συνέδριο της
Χειρουργικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος θα προσθέσει σε όλους μας εμπειρίες και γνώσεις,
όπως άλλωστε και τα προηγούμενα συνέδρια της ΧΕΒΕ.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Γεώργιος Χατζηθεοχάρης
Αν. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Πρόεδρος ΧΕΒΕ
1
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
Πρόεδρος: Χατζηθεοχάρης Γ.
Αντιπρόεδρος: Χατζηθεόκλητος Ε.
Γεν. Γραμματέας: Παπανικολάου Χ.
Ειδ. Γραμματέας: Φαρδέλλας Ι.
Ταμίας: Καμπαρούδης Α.
Μέλη: Κεσίσογλου Ι., Παπαζιώγας Β.
ΕΠΙΤΙΜΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ
2
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Πρόεδρος: Χατζηθεοχάρης Γ.
Αντιπρόεδροι:
Ανεμούλης Π. Κισκίνης Δ. Παπαβασιλείου Α. Φαχαντίδης Ε.
Ατματζίδης Κ. Λαζαρίδης Χ. Παπαβραμίδης Σ. Φρόνης Χ.
Βρακάς Ξ. Μακραντωνάκης Ν. Παπαδημητρίου Δ. Χατζηθεόκλητος Ε.
Γερασιμίδης Θ. Μακρίδης Χ. Παπαδιαμαντόπουλος Π. Χατζηθεοφίλου Κ.
Γερογιάννη Ν. Μανωλάς Κ. Παπαπολυχρονιάδης Κ. Χατζηπασχάλης Αιμ.
Δεμερτζίδης Χ. Μηνόπουλος Γ. Παπαστρατής Γ. Χατζηπoυλίδης Δ.
Δερβένης Χ. Μήτρας Σ. Ράμμος Κ. Χιώτης Α.
Δρίζης Θ. †Μολής Ε. Σακαντάμης Α. Χρηστάκης Χ.
Ελευθεριάδης Ε. Μοσχίδης Α. Σαλιάγκας Κ. Χριστιανόπουλος Γ.
Καλαβάς Π. Μπαράτσης Σ. Σιμόπουλος Κ. Χριστοδουλίδης Κ.
Καλτσάς Α. Μπουσουλέγκας Α. Τακούδας Δ. Χρυσίδης Θ.
Καραμόσχος Κ. Ναούμ Μ. Τέντες Α. Α. Χρυσάφης Γ.
Καρασακαλίδης Α. Οικονόμου Σ. Τσιμογιάννης Ε.
Μέλη:
Αγγελακόπουλος Σ. Ζαχαρούλης Δ. Νικόπουλος Κ. Τσαγκαράκης Ευ.
Αγγελόπουλος Σ. Ζεκερίδης Θ. Ντίτσιας Θ. Τσιότρας Χ.
Αϊναλής Σ. Ζέρβας Κ. Παπαβασιλείου Χ. Τσαντήλας Β.
Αλατσάκης Μ. Ζηκόπουλος Ι. Παπαγιάννης Α. Τσιγκαροπούλου Χ.
Ανθιμίδης Γ. Ίμβριος Γ. Παπαδόπουλος Β. Τσιμογιάννης Κ.
Αποστολάκος Ε. Ιωαννίδης Ν. Παπάζογλου Κ. Φατούρος Μ.
Ατματζίδης Στ. Κακούτης Ε. Παπανικολάου Αθ. Φίλος Γ.
Βαβατσικλής Ι. Καματερός Ε. Πρασσάς Α. Φίτζιος Η.
Βάϊος Γ. Καραπαναγιώτης Κ. Ποταμιάνος Σ. Φόρογλου Π.
Βάσιος Ν. Κάσινoς Μ. Παυλίδης Θ. Φούζας Ι.
Βρέκας Χ. Κατιρτζίδου Ει. Πέγιου Α. Φραγκοπούλου Ε.
Γάκης Δ. Καχλάν Σ. Περμεκερλής Α. Φράγκου Ι.
Γαλάνης Ι. Κομνηνός Γ. Σκλάβος Α. Φριζή Ρ-Χ.
Γιακουστίδης Δ. Κοτζάμπαση K. Σκάνδαλος Ι. Χασανίδης Γ.
Γκονέζου Δ. Κουτελιδάκης Ι. Σούγκας Ι. Χατζηγεωργιάδης Α.
Γκορόπουλος Α. Λαγόπουλος Β. Σπυριδόπουλος Π. Χατζημίσιος Κ.
Δεληβοριάς Π. Μαλάμη Χ. Σύρμος Ν. Χατζής Ι.
Δεμίρη Ε. Μαυρίδου Σ. Τάπου Γ. Χατζηχρήστου Α.
Δημητριάδης Χ. Μαχιά Γ. Τεπετές Κ. Χριστοδούλου Α.
Διονυσόπουλος Α. Μίρελης Χ. Τζιρής Ν.
Ζαμπούρη Α. Μιχαλόπουλος Α. Τζόβας Γ.
Ζανδές Ν. Μπαλίτα Ν. Τριανταφυλλίδου Σ.
3
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Πρόεδρος: Γερασιμίδης Θ.
Αντιπρόεδροι: Σπυρίδης Χ., Μπασδάνης Γ., Παπανικολάου Β.
Γραμματέας: Τσαντήλας Δ.
Ειδ. Γραμματείς: Κάρκος Χ., Σταθουλόπουλος Ι.
Μέλη
Γυμνόπουλος Δ. Μακρής Ι. Πολυχρονίδης Α.
Ευαγγέλου Ι. Μακρίδης Χ. Τενεκετζής Λ.
Ζεκερίδης Θ. Μπαλλάς Κ. Τσαλής Κ.
Καλτσάς Α. Μπότσιος Δ. Φριζής Χ.
Καραμόσχος Κ. Ντοκμετζίογλου Ι. Χατζηγεωργιάδης Α.
Κολώνης Ε. Παπαβασιλείου Χ. Χρήστου Κ.
Κοτζάμπαση K. Παπαδιαμαντόπουλος Π. Χριστοφορίδης Ε.
Πρόεδρος: Ατματζίδης Κ.
Μέλη
Δεμίρη Ε. Λαζαρίδης Χ. Πιτιακούδης Μ.
Δερβένης Χ. Μακρής Ι. Προυσαλίδης Ι.
Κανέλλος Ι. Μαράκης Γ. Φαρδέλλας Ι.
Καραμόσχος Κ. Παπαβασιλείου Α. Χρηστάκης Χ.
Καρβουνάρης Δ. Παπακωνσταντίνου Χ. Χριστοδουλίδης Κ.
4
ΑΙΘΟΥΣΑ BALLROOM II
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
08:30-09:00 ΕΓΓΡΑΦΕΣ
O1 ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟΙ ΟΓΚΟΙ ΕΠΙΝΕΦΡΙΔΙΩΝ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ Α’ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟΥ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟΥ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘ «ΘΕΑΓΕΝΕΙΟΥ»
Μυκωνίου Α., Ασημακίδου Μ., Παγωνίδης Δ., Ρόκος Χ., Γιάνιτς M., Παπανικολάου Κ., Δημάσης Α.,
Ζαφειρίου Γ., Σέτζης Κ., Οικονόμου Σ.
5
ΑΙΘΟΥΣΑ BALLROOM II
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
O10 ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΤΟΜΑΧΟΥ – Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΡΙΕΤΙΑ 1/1/2006 –
31/12/2008
Σοβατζίδης Α., Γυμνοπούλου Μ., Γυμνοπούλου Ε., Παντίδης Δ., Ρυζιώτης Γ., Χατζηκωνσταντίνου Ν.,
Μπαμπαλής Δ., Γυμνόπουλος Δ.
Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Κομοτηνής
Χιώτης Α., Παναγιωτίδης Ι., Κυριαζίδης Ε., Βλατάκης Σ., Γεροντίτης Ζ., Μπαντάκ Γ., Βλάσης Ν.
Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Ξάνθης
Απεικονιστικά δεδομένα
Μ. Αρβανίτη
Χειρουργική θεραπεία
Γρ. Χατζημαυρουδής
Φαρμακευτική θεραπεία
Π. Μακραντωνάκης
O12 ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3.174 ΕΓΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΗΣ
Χιώτης A., Βλατάκης Στ., Σαρόγλου Π., Βαραδά Ε., Καμπούρης Α., Κωδωνάς Φ., Γεωργίου Γ.
Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Ξάνθης
7
ΑΙΘΟΥΣΑ BALLROOM II
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Οπισθοπεριτοναϊκοι όγκοι με εμπλοκή της αορτής της πυλαίας και της κάτω
κοίλης φλέβας
Κ. Γιαννούλης
Χημειοεμβολισμός
Α. Φιλιππίδης
19:30-20:00 Προσφωνήσεις
20.00-20:30 Ομιλία
Aναπολώντας και Συγκρίνοντας
Ένα ταξίδι στη χειρουργική και στα νοσηλευτικά ιδρύματα της Θεσσαλονίκης
Δρ. Χρήστος Χρηστάκης
8
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
O28 Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΚΑΛΥΨΗΣ ΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΠΙΕΣΗ (VACCUM ASSISTED
CLOSURE – V.A.C) ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΛΙΑ
Πλιάκος I., Κεσίσογλου I., Μιχαλόπουλος N., Παπαβραμίδης Θ., Δεληγιαννίδης Ν., Σαπαλίδης Κ.,
Παπαβραμίδης Σ.
Γ΄ Χειρουργική Κλινική, Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ, Θεσσαλονίκη
9
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Ευαγγέλου I., Σαμαράς A., Χρήστου K., Γιαγτζίδης I., Ευαγγέλου A., Καραμόσχος K.
Β΄ Χειρουργική Κλινική, Γ.Π.Ν. «Παπαγεωργίου» Θεσσαλονίκης
O32 Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ TNFa ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
ΤΩΝ ΥΠΟΤΡΟΠΩΝ ΚΑΙ in transit ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΤΟ ΜΕΛΑΝΩΜΑ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ
Οικονόμου Σ., Δημάσης Α., Ζαφειρίου Γ., Σέτζης Κ., Παπανικολάου Κ., Ασημακίδου Μ.,
Παγωνίδης Δ., Ρόκος Χ., Γιάνιτς M., Γαργαβάνης Θ.
Α’ Χειρουργικό-Ογκολογικό Τμήμα, Α.Ν.Θ. «ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ», Θεσσαλονίκη
10
ΑΙΘΟΥΣΑ BALLROOM II
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
11
ΑΙΘΟΥΣΑ BALLROOM II
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Απεικονιστικός έλεγχος
Ι. Χρυσογονίδης
Χειρουργική θεραπεία
Β. Παπαδόπουλος
Χημειοθεραπεία - Ορμονοθεραπεία
Π. Μακραντωνάκης
Σχολιαστής: Χ. Μακρίδης
12:30-13:00 ΔΙΑΛΕΞΗ
Προεδρείο: Ι. Μακρής, Β. Παπανικολάου
Μεταστατική νόσος ήπατος
Χρ. Δερβένης
12
ΑΙΘΟΥΣΑ BALLROOM II
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
O41 ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ TROCARS ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΥΦΛΟ ΑΚΡΟ ΣΕ ΣΧΕΣΗ
ΜΕ ΤΑ TROCARS ΚΟΠΤΙΚΟΥ ΑΚΡΟΥ, ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΣΤΗΝ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΟΛΟΚΥΣΤΕΚΤΟΜΗ
Κρόκος Ν., Μιχαηλίδου Ε., Καρακατσάνης Α., Μαριούλας Α., Δρίζης Θ.
Χειρουργική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Άγιος Παύλος»
O43 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΝΤΙΒΙΩΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΩΝ
ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΟΛΟΚΥΣΤΕΚΤΟΜΗ
13
ΑΙΘΟΥΣΑ BALLROOM II
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Στομάχου
Κ. Μπαλλάς
Χοληδόχου κύστεως
Σ. Ραφαηλίδης
Παγκρέατος
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009
Θ. Παυλίδης
Παχέος εντέρου
Ν. Συμεωνίδης
Ορθού
Κ. Ψαρράς
Σχολιαστής: Γ. Μαράκης
Σχολιαστής: Γ. Μπασδάνης
14
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
15
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
16
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
17
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
O77 ΜΙΚΡΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ. ΣΠΑΝΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ
ΟΛΙΚΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΠΟΛΥΟΖΩΔΗ ΒΡΟΓΧΟΚΗΛΗ
Τσακμάκας Δ., Ραφαηλίδης Κ., Μέγκα Γ., Nτάνος I., Μαυρομάτης Ν., Μοσχίδης Α., Ναούμ Μ.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009
O81 ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΤΗΣ ΠΥΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΩ ΜΕΣΕΝΤΕΡΙΟΥ ΦΛΕΒΑΣ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΙΑΣ
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Κρόκος Ν., Μιχαηλίδου Ε., Καρακατσάνης Α., Μαριούλας Α., Δρίζης Θ.
Χειρουργική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Άγιος Παύλος»
18
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
O83 ΟΞΕΙΑ ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΤΩΝ ΑΝΩ ΜΕΣΕΝΤΕΡΙΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ Γ. Ν. ΒΕΡΟΙΑΣ
Παπαδοπούλου Δ., Ρούντος Θ., Αγγελής Σ., Τσαϊτας Β., Τζοϋσυ Α., Δεμερτζίδης Χ.
Χειρουργική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Βέροιας
O88 ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΡΗΞΗ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΥΛΙΚΟ ΜΙΑΣ 15ΕΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΑΣ.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΡΗΞΗΣ ΔΕΞΙΟΥ ΗΜΙΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΗΠΑΤΟΘΩΡΑΚΑ
Κόκκινος Ι., Παπαδόπουλος Λ., Δουλαπτσής Μ., Πέττα Β., Τσαντρίζος Π., Πεντάρη Τ., Φραγκιαδάκης
Γ., Κατσούγκρης Ν., Μπομπολάκης Ε., Παπαδομιχελάκης Α., Κόρακας Π., Καστανάκης Μ.,
Καταλακτάκης Κ.
Α’ Χειρουργική Κλινική, Γ.Ν. Χανίων
19
ΑΙΘΟΥΣΑ BALLROOM II
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
O92 ΣΩΜΑΤΟΣΤΑΤΙΝΩΜΑ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ
Καραβαλάκη M.1, Κατσουράκης A.1, Καπουτσής Γ.1, Τζέγας Σ.2, Καραγιαννοπούλου Γ.3,
Χατζηθεόκλητος Ε.1
1
Χειρουργικό Τμήμα, Γ.Ν.Θ. «Ο Άγιος Δημήτριος», 2Ακτινολογικό Τμήμα, Γ.Ν.Θ. «Ο Άγιος
Δημήτριος», 3Παθολογοανατομικό Εργαστήριο, Α.Π.Θ.
ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009
20
ΑΙΘΟΥΣΑ BALLROOM II
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
London Clinic, London, UK, 3Gastroenterology & Hepatology Unit, Hammersmith Hospital,
Imperial College Healthcare Trust, London, UK, 4Division of Transplant Surgery, Department
of Surgery, Hippokration General Hospital, Aristotle University of Thessaloniki, Greece,
5Dept. of Oncology, Hammersmith Hospital, Imperial College Healthcare Trust, London, UK
Ο τραυματίας ασθενής
Α. Χιώτης
Ογκολογική χειρουργική πεπτικού
Θ. Χρυσίδης
Αιμορραγία πεπτικού
Κ. Σαλιάγκας
11:30-12:00 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ-ΚΑΦΕΣ
12:00-12:30 ΔΙΑΛΕΞΗ
Προεδρείο: Θ. Γερασιμίδης, Γ. Χρυσάφης
Δαρβινική εξέλιξη και ιατρική επιστήμη
Αθ. Παπαβασιλείου
12:30-13:00 ΔΙΑΛΕΞΗ
Προεδρείο: Γ. Μπασδάνης, Χ. Ευθυμιάδης
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
O108 ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΟΛΙΚΗ ΓΑΣΤΡΙΚΗ ΠΤΥΧΩΣΗ: ΜΙΑ ΝΕΑ ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ
ΝΟΣΟΓΟΝΟΥ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ
Λαπατσάνης Δ.1, Σκρέκας Γ.2, Πανέρης Π.1, Πριγκούρης Π.1, Πριγκούρης Σ.1
1
Δ’ Χειρουργική Κλινική, ΓΝΑ «Ο Ευαγγελισμός», 2Χειρουργική Μονάδα Παχυσαρκίας
Βιοκλινική Αθηνών
O109 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΛΙΑΚΟΥ ΑΛΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ
ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ
Βιδάλη Μ., Νίνος Α., Παπαιωάννου Γ., Ιορδάνου Χ., Πούγγουρας Γ. Ι., Δουρίδας Γ.,
Μαλετσικόπουλος Σ., Αντωνάκας Π., Παλυβός Λ., Πιερρακάκης Σ.
Χειρουργική Κλινική, Λαπαροσκοπική Μονάδα, Θριάσιο Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας
22
ΑΙΘΟΥΣΑ REGENCY BALLROOM
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
17:30-18:00 ΔΙΑΛΕΞΗ
Προεδρείο: Δ. Μπότσιος, Κ. Τσαλής
18:00-18:30 ΔΙΑΛΕΞΗ
Προεδρείο: Ε. Χατζηθεόκλητος, Κ. Τεπετές
23
ΑΙΘΟΥΣΑ BALLROOM II
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
10:00-11:00 DEBATE
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΡΩΤΙΔΙΚΗΣ ΝΟΣΟΥ
Συντονιστές: Χ. Παπακωνσταντίνου, Γ. Χατζηθεοχάρης
Ενδαγγειακή αποκατάσταση
Θ. Γερασιμίδης
Ανοικτή αποκατάσταση
Δ. Παπαδημητρίου
ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009
11:00-11:30 ΔΙΑΛΕΞΗ
Προεδρείο: Δ. Μπέτσης, Κ. Μπαλλάς
11:30-12:00 ΔΙΑΛΕΞΗ
Προεδρείο: Δ. Τακούδας, Δ. Γιακουστίδης
O114 ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ
ΧΑΜΗΛΗ ΠΡΟΣΘΙΑ ΕΚΤΟΜΗ
Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Τζεβελέκη Ι., Μέκρας Δ., Ντούρος Β., Μέκρας Α.,
Μπασδάνης Γ.
Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Α.Π.Θ., Νοσοκομείο Α.Χ.Ε.Π.Α., Θεσσαλονίκη
24
ΑΙΘΟΥΣΑ BALLROOM II
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
O117 ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΕΝΤΟΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ
ΕΝΤΕΡΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
O120 ΠΕΡΙΕΔΡΙΚΑ ΣΥΡΙΓΓΙΑ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ
Φίτζιος Η., Φαρμάκης Δ., Χατζούλης Γ., Τσούσκας Ι., Καλιώρας Κ., Σπυριδόπουλος Π.,
Ιωαννίδης Κ., Μπλιόσκας Σ., Χριστόπουλος Χ., Βρέκας Χ.
Α’ Χειρουργική Κλινική, 424 ΓΣΝΕ
25
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ (POSTER)
26
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ (POSTER)
P16 ΟΞΕΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΟΙΛΙΑ ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΗΣΗΣ ΚΟΙΛΟΥ ΣΠΛΑΧΝΟΥ ΑΠΟ ΒΕΛΟΝΟΜΟΡΦΟ
ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Παναγιωτάκης Γ., Σπυριδάκης Κ., Κρασονικολάκης Γ., Γρηγοράκη Μ. Ψαράκης Φ., Βολακάκης Ι.,
Παπαδάκης Θ., Κανδυλάκης Σ.
Α’ Χειρουργικό Τμήμα, ¨Βενιζέλειο – Πανάνειο¨ Γεν. Νοσοκομείο Ηρακλείου
27
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ (POSTER)
28
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ (POSTER)
P41 ΠΡΟΠΤΩΣΗ ΕΛΙΚΩΝ ΛΕΠΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΙΑΣ ΣΠΑΝΙΑΣ
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ
Βεζυργιάννης Ι., Κυριακίδης Β.Α., Καραμαλης Γ., Παπανικολάου Σ., Μπεσικος Γ.,
Παγουλάτος Ε., Καζάκη Μ., Χατζής Λ., Αδρουτσόπουλος Γ.
Χειρουργική, Γυναικολογική Κλινική, Γ. Ν. Άμφισσας
P44 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ XΡΗΣΗΣ ΑΚΤΙΝΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΟΠΙΣΗ ΤΟΥ
ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΟΣΦΥΙΚΗΣ
ΜΟΙΡΑΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ
Σύρμος Ν., Ηλιάδης Χ., Μπαρκάτσα Β., Γρηγορίου Κ., Γαβριδάκης Γ., Αρβανιτάκης Δ.
Νευροχειρουργική Κλινική και Ακτινολογικό Εργαστήριο Bενιζέλειο Νοσοκομείο, Ηράκλειο,
Κρήτη
30
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ (POSTER)
P51 Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΑΘΟΧΟΡΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΥΛΩΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ: ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ
ΣΕ ΕΠΙΜΥΕΣ
Ψαρράς Κ., Ραφαηλίδης Σ., Καραλής Μ., Συμεωνίδης Ν., Μπαλτατζής Μ., Μπαλλάς Κ.,
Παυλίδης Θ.Ε., Μαράκης Γ., Καρβουνάρης Δ., Σακαντάμης Α.Κ.
Β‘ Χειρουργική Προπαιδευτική Κλινική, Ιπποκράτειο ΓΝΘ, Ιατρική Σχολή ΑΠΘ
31
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ (POSTER)
P65 ΟΞΕΙΑ ΔΙΑΤΑΣΗ ΔΩΔΕΚΑΔΑΚΤΥΛΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΗΣΗ ΝΗΣΤΙΔΑΣ ΑΠΟ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ STENT
Ευαγγέλου I., Κουτσουφλανιώτης N., Γιατζίδης I., Φωστηρόπουλος K., Στεργίου Δ., Καραμόσχος Κ.
Β΄ Χειρουργική Κλινική, Γ.Π.Ν. «Παπαγεωργίου» Θεσσαλονίκης
32
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ (POSTER)
34
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ (POSTER)
35
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ (POSTER)
36
ΠΡΟΕΔΡΟΙ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ & ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Ονοματεπώνυμο σελ. Ονοματεπώνυμο σελ.
Coker A. 23 Δεμερτζίδης Χ. 7
Professor of Surgery, Ege University, Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
School of Medicine, Bornova, Νοσοκομείο Βέροιας
Izmir, Turkey
Δερβένης Χ. 12
Milicevic M. 23 Διευθυντής Α’ Χειρουργικής Κλινικής,
Professor of Surgery, Νοσοκομείο «Αγία Όλγα», Αθήνα
University of Belgrade, Serbia
Ευαγγέλου Ι. 6, 11
Mudan S. 24 Αν. Διευθυντής Β΄ Χειρουργικής Κλινικής,
Consultant in Surgical Ongology, Γ.Ν.Θ. «Παπαγεωργίου», Θεσσαλονίκη
Royal Marsden Hospital, London, UK
Ευθυμιάδης Χ. 21
Αρβανίτη Μ. 6 Χειρουργός, Θεσσαλονίκη
Ακτινολόγος, Αν. Διευθύντρια ΕΣΥ,
Γ.Ν.Θ. «Γ. Γεννηματάς», Θεσσαλονίκη Ζεκερίδης Θ. 26
Αν. Διευθυντής Χειρουργικού Τμήματος,
Ατματζίδης Κ. 6, 11 Νοσοκομείο Καβάλας
Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ, Διευθυντής
Β’ Χειρουργικής Κλινικής, Νοσοκομείο Καλαμπάκας Α. 6
«Γ. Γεννηματάς», Θεσσαλονίκη Επιμελητής Α΄,
Γαστρεντερολογικό Τμήμα,
Βρακάς Ξ. 12 Γ.Ν.Θ. «Παπαγεωργίου»,
Διευθυντής Β’ Χειρουργικής Κλινικής, Θεσσαλονίκη
Νοσοκομείο Δράμας
Καμπαρούδης Α. 15, 23
Γαλάνης Ι. 24 Επ. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Επ. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Κανέλλος Ι. 21
Γαμβρός Ο. 18 Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Ομ. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Καραμόσχος Κ. 6
Γερασιμίδης Θ. 21, 24 Διευθυντής Β΄ Χειρουργικής Κλινικής,
Καθηγητής Χειρουργικής- Γ.Ν.Θ. «Παπαγεωργίου», Θεσσαλονίκη
Αγγειοχειρουργικής ΑΠΘ,
Διευθυντής Ε΄ Χειρουργικής Κλινικής ΑΠΘ, Καρβουνάρης Δ. 22
Νοσοκομείο «Ιπποκράτειο», Θεσσαλονίκη Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Γιακουστίδης Δ. 24 Κάσινος Μ. 33
Επ. Καθηγητής Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
Χειρουργικής Μεταμοσχεύσεων ΑΠΘ Νοσοκομείο Πολυγύρου
Γιαννούλης Κ. 8 Κισκίνης Δ. 8
Λέκτορας Χειρουργικής ΑΠΘ Καθηγητής
Χειρουργικής-Αγγειοχειρουργικής ΑΠΘ,
Γυμνόπουλος Δ. 16 Διευθυντής Α΄ Χειρουργικής Κλινικής ΑΠΘ,
Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Γ.Ν.Θ. «Παπαγεωργίου», Θεσσαλονίκη
Νοσοκομείο Κομοτηνής
Κοτζάμπαση Κ. 9
Δαρδαβέσης Θ. 12 Διευθύντρια ΕΣΥ,
Επ. Καθηγητής Υγιεινής και Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική,
Επιδημιολογίας ΑΠΘ Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ,
Θεσσαλονίκη
37
ΠΡΟΕΔΡΟΙ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ & ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Ονοματεπώνυμο σελ. Ονοματεπώνυμο σελ.
Κούλας Σ. 14 Μπασδάνης Γ. 14, 21
Επιμελητής Β’, Χειρουργική Κλινική, Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Γ.Ν. «Χατζηκώστα», Ιωάννινα
Μπέτσης Δ. 24
Κτενίδης Κ. 8 Ομ. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Επ. Καθηγητής
Αγγειοχειρουργικής ΑΠΘ Μπότσιος Δ. 23
Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Κωστόπουλος Ι. 12
Αν. Καθηγητής Ναούμ Μ. 17
Παθολογικής Ανατομικής ΑΠΘ Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
2ο Νοσοκομείο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ«Παναγία»,
Λαζαρίδης Χ. 20 Θεσσαλονίκη
Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ,
Διευθυντής Δ΄ Χειρουργικής Κλινικής, Ντοκμετζίογλου Ι. 12
Νοσοκομείο «Παπανικολάου», Θεσσαλονίκη Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Μακραντωνάκης Ν. 7 Οικονόμου Σ. 22
Διευθυντής Α΄ Χειρουργικής Κλινικής, Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
Γ.Ν.Θ. «Παπανικολάου», Αντικαρκινικό Νοσοκομείο «Θεαγένειο»,
Θεσσαλονίκη Θεσσαλονίκη
Μιχαλόπουλος Α. 33 Παπανικολάου Β. 12
Αν. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ Αν. Καθηγητής
Χειρουργικής Μεταμοσχεύσεων ΑΠΘ
Μπαλλάς Κ. 14, 24
Επ. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ Παπανικολάου Χ. 23
Αν. Διευθυντής ΕΣΥ, Χειρουργική Κλινική,
Νοσοκομείο «Ιπποκράτειο», Θεσσαλονίκη
38
ΠΡΟΕΔΡΟΙ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ & ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Ονοματεπώνυμο σελ. Ονοματεπώνυμο σελ.
Παππάς-Γώγος Γ. 14 Συμπιλίδης Γ. 17
Επιμελητής Α’, Χειρουργική Κλινική, Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
Γενικό Νοσοκομείο Φιλιατών Αντικαρκινικό Νοσοκομείο «Θεαγένειο»,
Θεσσαλονίκη
Παυλίδης Θ. 14
Επ. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ Τακούδας Δ. 24
Καθηγητής Χειρουργικής
Πιτιακούδης Μ. 9 Μεταμοσχεύσεων ΑΠΘ,
Αν. Καθηγητής Χειρουργικής ΔΠΘ Διευθυντής Χειρουργικής
Κλινικής Μεταμοσχεύσεων,
Ραφαηλίδης Σ. 14 Νοσοκομείο «Ιπποκράτειο»,
Επιμελητής Β΄ ΕΣΥ, Θεσσαλονίκη
Β’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική,
Νοσοκομείο «Ιπποκράτειο», Τέντες Α. Α. 5
Θεσσαλονίκη Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
Νοσοκομείο Διδυμοτείχου
Σακαντάμης Αθ. 14
Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ, Τεπετές Κ. 23
Διευθυντής Β’ Προπαιδευτικής Χειρουργικής Αν. Καθηγητής Χειρουργικής
Κλινικής, Νοσοκομείο «Ιπποκράτειο», Παν. Θεσσαλίας
Θεσσαλονίκη
Τζοβάρας Γ. 23
Σακελλαρίου Β. 6 Επ. Καθηγητής Χειρουργικής
Επιμελητής Α΄, Β΄ Χειρουργική Κλινική, Παν. Θεσσαλίας
Γ.Ν.Θ «Παπαγεωργίου»,
Θεσσαλονίκη Τρυγόνης Κ. 8
Αν. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Σαλιάγκας Κ. 21
Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Τσαλής Κ. 23
Νοσοκομείο Κοζάνης Αν. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Σπανός Κ. 8 Τσαντήλας Δ. 20
Λέκτορας Χειρουργικής ΑΠΘ Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Σπηλιώτης Ι. 5 Τσιμογιάννης Ε. 14
Διευθυντής Α΄ Χειρουργικού Τμήματος, Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
Ε.Α. Νοσοκομείο «Μεταξά», Πειραιάς Γ.Ν. «Χατζηκώστα», Ιωάννινα
Σπυρίδης Χ. 26 Τσιμογιάννης Κ. 14
Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ Ειδικευόμενος Χειρουργός,
Χειρουργική Κλινική
Σπυριδόπουλος Π. 29 Γ.Ν. «Χατζηκώστα», Ιωάννινα
Επιμελητής Χειρουργικής Κλινικής,
424 ΓΣΝΕ, Θεσσαλονίκη Φαράντος Χ. 14
Επιμελητής Β’, Χειρουργική Κλινική,
Συμεωνίδης Ν. 14 Γ. Νοσοκομείο Πατησίων, ΑΘήνα
Επικουρικός ΕΣΥ,
Β’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Φαρδέλλας Ι. 26
Νοσοκομείο «Ιπποκράτειο», Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
Θεσσαλονίκη Νοσοκομείο Νάουσας
39
ΟΜΙΛΗΤΕΣ – ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ – ΠΡΟΕΔΡΕΙΑ
Ονοματεπώνυμο σελ. Ονοματεπώνυμο σελ.
Φαχαντίδης Ε. 12 Χιώτης Α. 21
Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ, Διευθυντής Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
Α΄ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Νοσοκομείο Ξάνθης
Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ,
Θεσσαλονίκη Χρηστάκης Χ. 8
Χειρουργός,
Φιλιππίδης Α. 8 τ. Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής
Διευθυντής ΕΣΥ,
Γ.Ν.Θ. «Παπαγεωργίου», Χρήστου Κ. 6
Θεσσαλονίκη Αν. Διευθυντής Β΄ Χειρουργικής Κλινικής,
Γ.Ν.Θ. «Παπαγεωργίου»,
Φίτζιος Η. 16 Θεσσαλονίκη
Επιμελητής, Χειρουργική Κλινική,
424 ΓΣΝΕ, Θεσσαλονίκη Χριστοφορίδης Ε. 29
Αν. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Φριζής Χ. 24
Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Χρυσάφης Γ. 21
Νοσοκομείο «Ιπποκράτειο», Θεσσαλονίκη Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
Αντικαρκινικό Νοσοκομείο «Θεαγένειο»,
Χαρλαύτης Ν. 15 Θεσσαλονίκη
Ομ. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Χρυσίδης Θ. 21
Χασανίδης Γ. 33 Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
Αν. Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Νοσοκομείο Έδεσσας
Νοσοκομείο Τρικάλων
Χρυσογονίδης Ι. 12
Χατζηγεωργιάδης Γ. 29 Επ. Καθηγητής Ακτινολογίας ΑΠΘ
Αν. Διευθυντής Α’ Χειρουργικής Κλινικής,
Νοσοκομείο Δράμας Ψαρράς Κ. 14
Επικουρικός ΕΣΥ, Β’ Προπαιδευτική
Χατζηθεόκλητος Ε. 23 Χειρουργική Κλινική,
Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής, Νοσοκομείο «Ιπποκράτειο», Θεσσαλονίκη
Νοσοκομείο «Άγιος Δημήτριος»,
Θεσσαλονίκη
Χατζηθεοφίλου Κ. 24
Καθηγητής Χειρουργικής
Παν. Θεσσαλίας,
Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής,
Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας
Χατζηθεοχάρης Γ. 24
Αν. Καθηγητής Χειρουργικής ΑΠΘ
Χατζημαυρουδής Γρ. 6
Χειρουργός, Επικ. Ιατρός,
Επιστημονικός Συνεργάτης
Β΄ Χειρουργικής Κλινικής,
Γ.Ν.Θ. «Γ. Γεννηματάς»,
Θεσσαλονίκη
40
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Γλώσσα Συνεδρίου
Η επίσημη γλώσσα του Συνεδρίου είναι η ελληνική. Οι διαλέξεις των ξένων εισηγητών θα
πραγματοποιηθούν στην αγγλική γλώσσα.
Πιστοποιητικό
Σε όλους τους συμμετέχοντες του συνεδρίου θα δοθεί πιστοποιητικό συμμετοχής. Το
πιστοποιητικό θα δοθεί την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009 και αφού πρώτα κατατεθεί στη
Γραμματεία το έντυπο αξιολόγησης του Συνεδρίου.
Κονκάρδα Συνέδρων
Όλοι οι σύνεδροι θα παραλαμβάνουν από τη γραμματεία του συνεδρίου την ειδική κονκάρδα,
την οποία είναι υποχρεωμένοι να την φορούν καθόλη τη διάρκεια του.
Έκθεση
Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου θα λειτουργεί έκθεση φαρμακευτικών προϊόντων και ιατρικών
μηχανημάτων.
Βράβευση Εργασιών
Στο πλαίσιο του Συνεδρίου θα απονεμηθούν τρία βραβεία σε εργασίες που υποβλήθηκαν ειδικά
για βράβευση. Τα βραβεία θα απονεμηθούν το Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009.
41
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Δικαίωμα Συμμετοχής
Φοιτητές
Επιστημονική Γραμματεία
Α’ Χειρουργική Κλινική
Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
Κωνσταντινουπόλεως 49, 54642 Θεσσαλονίκη
42
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
43
44
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μυκωνίου Α., Ασημακίδου Μ., Παγωνίδης Δ., Ρόκος Χ., Γιάνιτς M., Παπανικολάου Κ.,
Δημάσης Α., Ζαφειρίου Γ., Σέτζης Κ., Οικονόμου Σ.
46
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ευαγγέλου Ι., Κόντης Ε., Σακελλαρίου Β., Γκαγκάλης Α., Γιαγτζίδης Ι., Καραμόσχος Κ.
Επρόκειτο για 13 άνδρες και 10 γυναίκες ηλικίας 32 έως 79 ετών, με μέσο όρο τα 68 έτη. Ο
ιστολογικός τύπος των όγκων ήταν: Λιποσαρκώματα 11, Λειομυοσαρκώματα 4, Ινοσαρκώματα
2, Αγγειο-σαρκώματα 2, Λεμφαγγειοσάρκωμα 1, Μεσοθηλίωμα 1, Συνοβιακό σάρκωμα 1,
Παραγαγγλίωμα 1. Χαμηλής διαφοροποίησης ήταν 14 όγκοι μέσης και υψηλής 9 όγκοι.
Η θεραπεία σε όλους τους ασθενείς ήταν χειρουργική με προσπάθεια ριζικής αφαίρεσης των
όγκων. Σε μερικούς ασθενείς υποχρεωθήκαμε να συναφαιρέσουμε, τμήματα άλλων οργάνων
(παχύ, λεπτό έντερο) ή και ολόκληρα όργανα (νεφρός, σπλήνας). Οι περισσότεροι ασθενείς
υπεβλήθηκαν και σε συμπληρωματική χημειοακτινοθεραπεία.
Ένας ασθενής απεβίωσε κατά την άμεση μετεγχειρητική περίοδο. Από τους υπόλοιπους
ασθενείς παρακολουθήσαμε τους 19. Σε 7 ασθενείς παρουσιάστηκε υποτροπή τα νόσου, σε
3 ασθενείς παρουσιάστηκαν περισσότερες από μία υποτροπές. Καλύτερη πρόγνωση είχαν οι
ασθενείς με όγκους χαμηλής διαφοροποίησης.
47
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
48
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Καραπιπερίδης Δ.1, Κατσουράκης Α.1, Καραβαλάκη Μ.1, Μίρελης Χ.1, Καραγιαννοπούλου Γ.2,
Χατζηθεόκλητος Ε.1
Υλικό-Μέθοδοι: Ασθενής 61 ετών εισήχθη στη χειρουργική κλινική με αίσθημα βάρους και
διάχυτο κοιλιακό άλγος από 20ημέρου χωρίς άλλα συνοδά συμπτώματα. Ο υπερηχοτομογραφικός
και αξονοτομογραφικός έλεγχος ανέδειξαν 3 οπισθοπεριτοναϊκές μάζες, με σχετικά σαφή
όρια, με εγκάρσιες διαμέτρους 22mm, 23mm και 39 mm, που εντοπίζονταν στα αριστερά
της αορτής, από τον αγγειακό μίσχο του αριστερού νεφρού έως και τον διχασμό της κοιλιακής
αορτής. Ο ασθενής ανέφερε παρόμοια συμπτωματολογία προ 3ετίας όπου κατόπιν παρακλινικού
ελέγχου διεγνώσθη νευροενδοκρινικός όγκος οπισθοπεριτοναϊκού χώρου ο οποίος εξαιρέθηκε
χειρουργικά.
Αποτελέσματα: Ο ασθενής υποβλήθηκε εκ νέου σε χειρουργική εκτομή του όγκου και εξήλθε
της κλινικής την 5η μετεγχειρητική ημέρα. Ο ιστοπαθολογικός και ο ανοσοϊστοχημικός
έλεγχος του παρασκευάσματος ανέδειξαν την ύπαρξη υποτροπής νευροενδοκρινικού μη
λειτουργικού καρκινώματος καλής διαφοροποίησης, δωδεκαδακτυλικής προέλευσης. Ο
ασθενής υποβάλλεται σε τακτικό απεικονιστικό έλεγχο και παραμένει ελεύθερος νόσου μέχρι
και σήμερα, 4 έτη μετά την 2η επέμβαση.
49
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μιχαλόπουλος Ν., Κεσίσογλου Ι., Τριανταφυλλοπούλου Κ., Ροποτίνος Ν., Ντοκμετζίογλου Ι.,
Παπαβραμίδης Σ.
Από τον Ιανουάριο του 2003 έως τον Ιούνιο του 2009 134 ασθενείς υποβλήθηκαν σε διαφόρου
τύπου γαστρεκτομές για νεοπλάσματα του στομάχου. Σε δύο από τους ασθενείς (ποσοστό
1.5%) αποδείχθηκε ιστοπαθολογικά ότι επρόκειτο για νευροενδοκρινικούς όγκους στομάχου.
Η πρώτη περίπτωση αφορά άνδρα ηλικίας 68 ετών με επεισόδιο αιμορραγίας από το ανωτέρω
πεπτικό σύστημα. Κατά τη γαστροσκόπηση διαπιστώθηκε ελκωτική βλάβη στο άντρο και το
αποτέλεσμα των βιοψιών που ελήφθησαν ήταν νευροενδοκρινικός όγκος στομάχου. Κατά τη
σταδιοποίηση της νόσου διαπιστώθηκαν ηπατικές μεταστάσεις. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε
υφολική γαστρεκτομή με D1 λεμφαδενικό καθαρισμό καθώς επίσης και εκτομή των ηπατικών
μεταστάσεων. Η δεύτερη περίπτωση αφορά άνδρα ηλικίας 55 ετών με άτυπα κοιλιακά άλγη.
Κατά τον ενδοσκοπικό και απεικονιστικό έλεγχο διαπιστώθηκαν ευμέγεθες νεόπλασμα στα
όρια σώματος – άντρου καθώς επίσης και γενικευμένες ηπατικές μεταστάσεις. Ο ασθενής
υποβλήθηκε σε υφολική γαστρεκτομή με D1 λεμφαδενικό καθαρισμό. Και στις δύο περιπτώσεις
τα νεοπλάσματα ήταν ορμονικά ανενεργά και οι ασθενείς υποβλήθηκαν μετεγχειρητικά σε
χημειοθεραπεία.
50
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ασημακίδου Μ., Παγωνίδης Δ., Ρόκος Χ., Γιάνιτς M., Παπανικολάου Κ., Δημάσης Α., Ζαφειρίου
Γ., Σέτζης Κ., Οικονόμου Σ.
Το ψευδομύξωμα του περιτοναίου αποτελεί σπάνια κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από την
παρουσία περίσσειας εξωκυττάριας βλέννης στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Το ψευδομύξωμα του
περιτοναίου αποδίδεται γενικά στην ρήξη ή μετάσταση νεοπλάσματος ενός ενδοπεριτοναϊκού
οργάνου. Τα συχνότερα νεοπλάσματα που μπορεί να εξελιχθούν σε ψευδομύξωμα είναι το
νεόπλασμα των ωοθηκών και της σκωληκοειδούς απόφυσης. Το ψευδομύξωμα είναι δυο με
τρεις φορές συχνότερο στις γυναίκες από ότι στους άντρες.
51
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μοσχίδης Α., Γαλανόπουλος Γ., Κυρίτσης Α., Κωνσταντινίδης Α., Ε. Κυβρακίδης., Σκαρλάτος Χ.
Συμπέρασμα: Η εμφάνιση του 2ου καρκίνου του ΓΕΣ σε σχέση με τους σύγχρονους και
μετάγχρονους καρκίνους αποτελεί μια ασυνήθη εξέλιξη, την εντόπιση της οποίας πρέπει πάντα
να αναζητούμε.
52
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σαρρής Γ.1, Παπουτσής Γ.1, Κυρατζής Γ.1, Λαπιδάκη Χ.2, Λαπιδάκης Ε.1
1
Β’ Τμήμα Γενικής Χειρουργικής, ΓΝΑ Κ.Α.Τ
2
Αναισθησιολογικό Τμήμα, ΓΝΑ Κ.Α.Τ
Οι όγκοι GIST αποτελούν τους πιο συχνούς παρεγχυματικούς όγκους του γαστρεντερικού
συστήματος. Είναι δυνατό να παρουσιάζονται ως καλοήθεις βλάβες ή ως επιθετικοί όγκοι
(σαρκώματα). Παρατηρούνται στο δωδεκαδάκτυλο σε ποσοστό 3-5%. Επικρατεί αντιπαράθεση
σχετικά με τον τρόπο της χειρουργικής αντιμετώπισής τους (παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομή
ή εκτομή τμήματος του δωδεκαδακτύλου).
53
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παπαδοπούλου Δ.¹, Παπαναστασόπουλος Α.¹, Παπαδόπουλος Β.¹, Τζοϋσυ Α.¹, Αγγελής Σ.¹,
Φιλιντατζη Χ.², Δεμερτζίδης Χ.¹
Συμπέρασμα: Η χειρουργική αφαίρεση αποτελεί τη θεραπεία εκλογής και για τους τρεις
αυτούς όγκους.
54
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
O10 ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΤΟΜΑΧΟΥ – Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΡΙΕΤΙΑ
1/1/2006 – 31/12/2008
Σοβατζίδης Α., Γυμνοπούλου Μ., Γυμνοπούλου Ε., Παντίδης Δ., Ρυζιώτης Γ.,
Χατζηκωνσταντίνου Ν., Μπαμπαλής Δ., Γυμνόπουλος Δ.
Υλικό και Μέθοδος: Κατά την περίοδο 1/1/2006 – 31/12/2008 αντιμετωπίστηκαν στην κλινική
μας 42 περιστατικά γαστρικού καρκίνου εκ των οποίων 28 ήταν άνδρες και 14 γυναίκες. Η
μέση ηλικία των ασθενών ήταν τα 70,4 έτη. Η εντόπιση του καρκίνου σε 18 περιστατικά ήταν
στο πυλωρικό άντρο, σε 9 στο σώμα του στομάχου, σε 8 στο θόλο του στομάχου, σε 4 στην
καρδία του στομάχου και σε 3 στο γαστρικό κολόβωμα. Σε 29 (70%) ασθενείς έγιναν ριζικές
επεμβάσεις, σε 19 υφολική γαστρεκτομή Billroth II και σε 10 ολική γαστρεκτομη ενώ 13 (30%)
υποβλήθηκαν σε παρηγορικές επεμβάσεις εκ των οποίων 9 σε απλή ΓΕΑ, 2 σε γαστροστομία
και 2 σε νηστιδοστομία. Ο μέσος χρόνος νοσηλείας ήταν 10,5 ημέρες. Έγινε σταδιοποίηση
σύμφωνα με το σύστημα ΤΝΜ και ακολούθησε συμπληρωματική θεραπεία.
55
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Χιώτης Α., Παναγιωτίδης Ι., Κυριαζίδης Ε., Βλατάκης Σ., Γεροντίτης Ζ., Μπαντάκ Γ., Βλάσης Ν.
Τελευταίως παρατηρείται αύξηση των ασθενών με κακοήθη νόσο που νοσηλεύονται σε Κλινικές
Γενικής Χειρουργικής.
Στην παρούσα μελέτη αναλύονται οι ασθενείς με κακόηθες νόσημα που νοσηλεύθηκαν στη
Χειρουργική Κλινική του ΓΝ Ξάνθης.
Μελετήθηκαν όλοι οι φάκελλοι των ασθενών με κακοήθη νόσο που νοσηλεύθηκαν από το 1998.
Πρόκειται για 90 ασθενείς με καρκίνο του στομάχου (α:57, θ:36, μ.ηλ.:63 έτη, χειρουργήθηκαν
οι 37), 165 με καρκίνο του παχέος εντέρου (α:90, θ:75, μ.ηλ.:68 έτη, χειρουργήθηκαν οι 80),
40 ασθενείς με καρκίνο των χοληφόρων (α:13, θ:27, μ.ηλ.:69,2 έτη, χειρουργήθηκαν οι 22), 24
με καρκίνο του παγκρέατος (α:12, θ:12, μ.ηλ.:57 έτη, χειρουργήθηκαν οι 6), 4 με καρκίνο του
λεπτού εντέρου (α:3, θ:1, μ.ηλ.:65 έτη, χειρουργήθηκαν όλοι), 218 με καρκίνο του μαστού (α:1,
θ:217, μ.ηλ.:60,8 έτη, χειρουργήθηκαν οι 200) και 40 με θηλώδες καρκίνωμα θυρεοειδούς
(α:1, θ:6, μ.ηλ.:51,7 έτη, χειρουργήθηκαν όλοι).
Κατά την ανάλυση του υλικού παρατηρήθηκε αύξηση των ασθενών με κακοήθη νόσο που
νοσηλεύονται ετησίως. Κρίνεται απαραίτητη η εκπαίδευση στην Ογκολογία, καθώς και η
δημιουργία κέντρων αναφοράς για την καλύτερη αντιμετώπιση των ασθενών.
56
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Χιώτης A., Βλατάκης Στ., Σαρόγλου Π., Βαραδά Ε., Καμπούρης Α., Κωδωνάς Φ.,
Γεωργίου Γ.
Κατά το χρονικό διάστημα Αυγούστου 1985 – Ιουλίου 2009 διενεργήθηκαν 3.174 εγχειρήσεις
βουβωνοκήλης σε 2.959 ασθενείς. Εφαρμόσθηκαν 3 τεχνικές: Α) η τεχνική Nylon Darn
κατά το διάστημα 1985 – 2001 [1.819 εγχειρήσεις σε 1.727 ασθενείς, άνδρες 1.623 (94%),
γυναίκες 104 (6%), μέση ηλικία 51 έτη, περισφιγμένη σε 123 περιπτώσεις, από υποτροπή σε
61 περιπτώσεις], Β) η τεχνική τοποθέτησης τριπλού πλέγματος πολυπροπυλενίου PHS και
UHS της Ethicon κατά το διάστημα 2002 – Μαρτίου 2007 [1.081 εγχειρήσεις σε 993 ασθενείς,
άνδρες 923 (93%), γυναίκες 70 (7%), μέση ηλικία 51,5 έτη, περισφιγμένη σε 99 περιπτώσεις,
από υποτροπή σε 33 περιπτώσεις] και Γ) η τεχνική τοποθέτησης βιοαπορροφήσιμου πλέγματος
προπεριτοναϊκά και πλέγματος πολυπροπυλενίου ή ePTFE της Core από τον Μάρτιο 2007 και
εντεύθεν [274 εγχειρήσεις σε 239 ασθενείς, άνδρες 227 (95%), γυναίκες 12 (5%), μέση ηλικία
50 έτη, περισφιγμένη σε 17 περιπτώσεις, από υποτροπή σε 12 περιπτώσεις].
Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης ήταν για την Ομάδα Α: 11 έτη, για τη ομάδα Β: 5,5 έτη και για
την ομάδα Γ: 14 μήνες. Υποτροπή της βουβωνοκήλης παρατηρήθηκε σε ποσοστό 3,6%. 1,8%
και 0,4% αντίστοιχα. Ορώδης συλλογή ή αιμάτωμα του εγχειρητικού τραύματος παρατηρήθηκε
σε ποσοστό 3,7%, 20,1% και 19,7%, οίδημα ή αιμάτωμα του οσχέου σε ποσοστό 2%, 4%
και 4%, διαπύηση του εγχειρητικού τραύματος σε ποσοστό 2%, 3%, 2,9% και μηροβουβωνική
νευραλγία σε ποσοστό 1%, 4% και 4% αντίστοιχα. Η μετεγχειρητική θνητότητα ήταν 0,17%, 0
και 0 αντίστοιχα.
57
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Η χρήση των πλεγμάτων έχει πλέον καθιερωθεί στην καθημερινή πρακτική για την αποκατάσταση
της βουβωνοκήλης, αντικαθιστώντας τις παλαιότερες τεχνικές συρραφής των μυοαπονευρωτικών
τοιχωμάτων. Η τοποθέτηση του πλέγματος γίνεται επί των μυοαπονευρωτικών τοιχωμάτων,
ενώ τελευταία ως ιδανική θέση του πλέγματος θεωρείται ο προπεριτοναϊκός χώρος. Η
προπεριτοναϊκή τοποθέτηση πλέγματος μπορεί να γίνει είτε ανοικτά είτε λαπαροσκοπικά, αλλά
οι μέθοδοι αυτές είναι ιδιαίτερα απαιτητικές τεχνικά. Αντίθετα το πλέγμα με δακτύλιο μνήμης
Polysoft τοποθετείται εύκολα με απλή τεχνική και ανοικτή προσπέλαση. Σκοπός της εργασίας
είναι η παρουσίαση της τεχνικής και των πρώτων αποτελεσμάτων από την εφαρμογή της.
Από τον Σεπτέμβριο του 2007 έως τον Μάρτιο του 2009 υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση
βουβωνοκήλης με προπεριτοναϊκή τοποθέτηση πλέγματος Polysoft 57 ασθενείς, εκ των οποίων
52 ήταν άνδρες και 5 γυναίκες. Οι ηλικίες τους ήταν από 29 έτη έως 86 έτη με μέσο όρο τα
58,3 έτη. Οκτώ ασθενείς είχαν αμφοτερόπλευρη βουβωνοκήλη ώστε ο συνολικός αριθμός των
βουβωνοκηλών ήταν 65, 33 ήταν ευθείες, 24 λοξές, 4 μικτές και 4 οσχεοκήλες.
58
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Αντωνακόπουλος Φ., Μπολτσής Α., Αγορογιάννης Δ., Καλιφατίδης Δ., Τρίγκας Β., Τζανάκης Ν.,
Τσάμης Σ.
Σκοπός της μελέτης είναι η σύγκριση της νέας τεχνικής με τις παλαιότερες, την διετία 2006-
2008 ως προς την αποτελεσματικότητα.
Υλικό και μέθοδοι: Σε σύνολο 251 ασθενών, οι 232 ήταν άνδρες και οι 19 γυναίκες με μέσο
όρο ηλικίας 56,4 έτη (εύρος 18-92 έτη). Στα 145 περιστατικά (90 λοξές κήλες, 45 ευθείες,
10 λοξές και ευθείες ταυτόχρονα), εκ των οποίων τα 15 ήταν υποτροπές, τοποθετήσαμε τον
κλασικό κώνο με μέση διάρκεια νοσηλείας 2,4 ημέρες. Στα υπόλοιπα 106 περιστατικά (70
λοξές κήλες, 30 ευθείες, 6 λοξές και ευθείες ταυτόχρονα), εκ των οποίων οι 9 ήταν υποτροπές,
εφαρμόσαμε τη νέα τεχνική του συμπαγούς κώνου με μέση διάρκεια νοσηλείας 2,2 ημέρες.
Η μέση διάρκεια της μετεγχειρητικής παρακολούθησης όλων των ασθενών ήταν 125 ημέρες
και σε αυτό το διάστημα είχαμε 1 υποτροπή, 1 αιμάτωμα παροχετευθέν και καμία διαπύηση
τραύματος. Συγκρίναμε τις δύο αυτές τεχνικές ως προς τις επιπλοκές, τις υποτροπές, τη διάρκεια
νοσηλείας και τον μετεγχειρητικό πόνο -ενόχληση (κλίμακα <4/10) από την τοποθέτηση του
κώνου. Για τη σύγκριση αυτή χρησιμοποιήσαμε το ηλεκτρονικό πρόγραμμα STATISTICA 7.0.
Αποτελέσματα: Από τη σύγκριση προέκυψε πως είναι λίαν στατιστικά σημαντική η μετεγχειρητική
ενόχληση σε σχέση με την τεχνική ενώ οι επιπλοκές, οι υποτροπές και η διάρκεια νοσηλείας
δεν επηρεάζονται από την εφαρμοσθείσα τεχνική στο διάστημα του συγκεκριμένου follow-up.
Συμπεράσματα: Ο νέος αυτός συμπαγής κώνος φαίνεται να υπερτερεί σε σχέση με τον απλό
κώνο ως προς τη, μηδενική σχεδόν, ενόχληση του ασθενούς μετεγχειρητικά αλλά και την
καλύτερη ενίσχυση του οπισθίου τοιχώματος της βουβωνικής χώρας και του έσω βουβωνικού
στομίου. Εξυπακούεται ότι η χειρουργική τεχνική παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο.
59
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μοσχίδης Α., Καρβέλας Α., Γαλανόπουλος Γ., Κυβρακίδης Ε., Σωτηριάδης Α., Μπούζας Δ.
Υλικό – Μέθοδοι: Κατά την τελευταία εξαετία 2003-2008 χειρουργήθηκαν για βουβωνοκήλη
1.215 ασθενείς. Άντρες 1.177 (96,9%), γυναίκες 38 (3,1%). Υποβλήθηκαν σε εγχείρηση με
ραχιαία αναισθησία 1.014 ασθενείς (83,5%), με γενική νάρκωση 156 ασθενείς (12,8%), με
τοπική αναισθησία 45 ασθενείς (3,7%). Αναλύονται το είδος της βουβωνοκήλης και οι τεχνικές
αποκατάστασης αυτών. Στη τετραετία 2003-2006 χειρουργήθηκαν συνολικά 811 ασθενείς
, εκ των οποίων 62 ασθενείς υποβληθήκαν σε πλαστική κατά Lichtenstein (ποσοστό 7.6%).
Κατά την τελευταία διετία 2007-2008 επί συνόλου 404 ασθενών υποβλήθηκαν σε πλαστική
αποκατάσταση βουβωνοκήλης κατά Lichtenstein 335 ασθενείς (ποσοστό 83%).
60
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Τσαντήλας Δ., Παπαδόπουλος Σ., Τσαντήλας Β., Σιγκούνας Β., Γερογιάννης Ι., Φραγκανδρέας Γ.,
Καμπαρούδης Α., Σπυρίδης Χ., Γερασιμίδης Θ.
Σκοπός της μελέτης μας είναι να παρουσιάσουμε την εμπειρία μας από τις 50 πρώτες
περιπτώσεις ασθενών με αποκατάσταση βουβωνοκήλης με πλέγμα και απορροφήσιμο βύσμα.
61
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παυλίδης Θ., Συμεωνίδης Ν., Ραφαηλίδης Σ., Ψαρράς Κ., Μπαλλάς Κ., Μπαλτατζής Μ.,
Παυλίδης Ε., Πίσσας Δ., Μαράκης Γ., Σακαντάμης Α.
Εισαγωγή: Οι ηλικιωμένοι ασθενείς αποτελούν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
Η χειρουργική θεραπεία σ’ αυτή την κατηγορία ασθενών παρουσιάζει ιδιαιτερότητες και συχνά
σχετίζεται με αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα. Ο σκοπός της μελέτης είναι η αξιολόγηση
της ανοικτής αποκατάστασης βουβωνοκήλης σε ασθενείς άνω των 65 ετών.
Υλικό και μέθοδος: Από τον Ιανουάριο του 1999 έως το Δεκέμβριο του 2008, 719 ασθενείς
υποβλήθηκαν σε ανοικτή αποκατάσταση βουβωνοκήλης με τεχνική χωρίς τάση με βύσμα-
πλέγμα· από αυτούς 301 είχαν ηλικία 65 ετών και άνω. Μελετήθηκαν αναδρομικά η ηλικία, το
φύλο, ο τύπος της βουβωνοκήλης, οι συνυπάρχουσες παθήσεις, η βαθμολογία ASA, ο τύπος
της αναισθησίας, ο μετεγχειρητικός πόνος, οι επιπλοκές, η θνητότητα, ο χρόνος νοσηλείας και
το ποσοστό υποτροπής.
Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ηλικιωμένων ασθενών ήταν 72,4 έτη (ποσοστό γυναικών
3,3%) ενώ των νεότερων 48,7 έτη (ποσοστό γυναικών 5,7%). Σύμφωνα με τη βαθμολογία κατά
ASA, οι ασθενείς ≥65 ετών βρίσκονταν σε σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο από τους μικρότερου σε
ηλικία ασθενείς. Στην ομάδα ≥65 ετών επείγουσα επέμβαση πραγματοποιήθηκε σε 6 ασθενείς
(1,8%), αμφοτερόπλευρες κήλες αντιμετωπίσθηκαν σε 34 ασθενείς (11,3%) και 28 ασθενείς
(8,4%) χειρουργήθηκαν για υποτροπή. Η ραχιαία αναισθησία χρησιμοποιήθηκε πιο συχνά και
στις δύο ομάδες, με τη γενική αναισθησία να έρχεται δεύτερη στους ηλικιωμένους ασθενείς. Δε
βρέθηκαν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες όσον αφορά το μετεγχειρητικό πόνο,
τη θνητότητα και την υποτροπή. Η νοσηρότητα και ο χρόνος νοσηλείας βρέθηκαν σημαντική
υψηλότερα στους ασθενείς ≥65 ετών.
62
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Γερασιμίδης Θ., Διπλάρης Κ., Καραμάνος Δ., Καμπαρούδης Α., Μαλκότσης Δ., Κάρκος Χ.,
Παπανικολάου Χ., Κομνηνός Γ.
Αποτελέσματα: Η διάμετρος της κοιλιακής αορτής κυμαινόταν από 1,3 εκ. έως 2,3 εκ. (μέσος
όρος: 1,88 εκ.). Σε 27 από τους 45 ασθενείς (ποσοστό 60%) άντρες άνω των 55 ετών, η διάμετρος
της αορτής ήταν 1,7-2,3 εκ.(μέσος όρος 1,99 εκ.). Σε 9 υπερτασικούς άνδρες (ποσοστό 20%),
η διάμετρος κυμαινόταν από 1,6 έως 2,3 εκ. (μέσος όρος 1,99 εκ.). Ασθενής με ανεύρυσμα
κοιλιακής αορτής δεν ανεβρέθηκε.
Συμπεράσματα: Αν και ο αριθμός των ασθενών είναι μικρός δεν ανεβρέθηκε αυξημένη
συχνότητα παρουσίας ανευρύσματος κοιλιακής αορτής σε ασθενείς με βουβωνοκήλη. Αν και
η διάμετρος της κοιλιακής αορτής φαίνεται να είναι μεγαλύτερη σε ασθενείς άνω των 55 ετών,
καθώς και σε υπερτασικούς άνω των 55 ετών η διαφορά αυτή δεν είναι στατιστικά σημαντική.
Είναι σαφές ότι μεγαλύτερος αριθμός ασθενών χρειάζεται να μελετηθεί για να εξαχθούν
ασφαλή συμπεράσματα.
63
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Χατζούλης Γ.1, Τσούσκας I.1, Παππάς Π.2, Ιωαννίδης Κ.1, Φίτζιος Η.1, Χριστόπουλος Χ.1,
Μπλιόσκας Σ.1, Βρέκας Χ. 1
1
Α’ Χειρουργική Κλινική, 424 ΓΣΝΕ
2
Αγγειοχειρουργικό Τμήμα, 424 ΓΣΝΕ
64
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Κατασικογιάννης Ν., Δοϊτσίδης Χ., Ζεμαδάνης Δ., Σχορετσανίτης Ν., Χατζηπασχάλης Στ.,
Παναγής Α., Χατζηπασχάλης Αιμ.
Υλικό και Μέθοδος: Άνδρας ασθενής, 76 ετών, προσήλθε στην κλινική μας με κλινική εικόνα
μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης. Ανέφερε ως συνοδά συμπτώματα την αδυναμία σίτισης και τη
γενική κατάπτωση των δυνάμεων του. Μετά από τη διενέργεια εργαστηριακών εξετάσεων
αίματος ανευρέθη και συνοδός σιδηροπενική αναιμία. Η πρώτη προσπάθεια αποκατάστασης
της κήλης απέβη άκαρπος. Επιχειρήθηκε και 2η προσπάθεια μετά τη βελτίωση της γενικής του
κατάστασης με πλέγμα TLM-CP-130 το οποίο και τοποθετήθηκε ενδοπεριτοναϊκά .
Αποτέλεσμα: Μετά νοσηλεία 5 ημερών ο ασθενής εξήλθε της κλινικής μας σε καλή γενική
κατάσταση. Επέστρεψε στην εργασία του μετά την πάροδο 1 μήνα.
Συμπέρασμα: Μια μικρή κήλη με επάρκεια των ιστών που βρίσκονται πέριξ αυτής μπορεί
να αποκατασταθεί κ με απλές η σε στρωματά ραφές. Παρόλα αυτά, οι περισσότερες χρίζουν
αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος.
65
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παρουσιάζεται περίπτωση ενός ασθενούς 87 ετών που εισήχθη στη χειρουργική κλινική με
εικόνα αποφρακτικού ειλεού και περισφιγμένης βουβωνοκήλης. Στη διάρκεια της επείγουσας
επέμβασης εντοπίζεται κατ’ επολίσθηση βουβωνοκήλη με περιεχόμενο τμήμα του σιγμοειδούς
με νεοπλασία που είχε προκαλέσει πλήρη απόφραξη του αυλού. Στην λαπαροτομία διαπιστώθηκε
εικόνα γενικευμένης καρκινωμάτωσης του περιτοναίου. Περιγράφεται η κλινική εικόνα του
ασθενούς, η επέμβαση που διενεργήθηκε και η μετεγχειρητική πορεία. Παρουσιάζονται
εικόνες από τα ευρήματα της επέμβασης και γίνεται βιβλιογραφική ανασκόπηση σε παρόμοια
περιστατικά που έχουν δημοσιευτεί.
66
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Φαλίδας Ε.1, Παυλάκη Α.2, Αναστασάκης Ι1, Βλάχος Κ1, Μαθιουλάκης Σ.1, Βίλλιας Κ.1
1
Α΄ Χειρουργική Κλινική, 417 ΝΙΜΤΣ, 2 Νοσοκομείο Παίδων ‘Αγία Σοφία’
Εισαγωγή: Το πότε και πως θα πρέπει να χρησιμοποιείται μια παροχέτευση για προφυλακτικούς
σκοπούς έχει αποτελέσει επί μακρόν ένα αμφιλεγόμενο θέμα. Οι προοπτικές μελέτες έχουν
μειώσει σημαντικά τις ενδείξεις για τη προφυλακτική χρήση παροχετεύσεων. Παρουσιάζουμε
περίπτωση ασθενούς που υποβλήθηκε σε ερευνητική λαπαροτομία για κυστικό μόρφωμα
ωοθήκης με τοποθέτηση επίπεδης παροχέτευσης στο δουγλάσειο και εξεντέρωση διαμέσου
αυτής.
Αποτελέσματα: Η ασθενής παρακολουθήθηκε για δύο ημέρες, παρέμεινε απύρετη και στη
καθημερινή κλινική εξέταση δεν παρουσίασε σημάδια εντερικής δυσπραγίας.
67
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Συμεωνίδης Ν.1, Καρακιουλάκης Γ.2, Ψαρράς Κ.1, Ραφαηλίδης Σ.1, Μπαλλάς Κ.1,
Παπακωνσταντίνου Ε.2, Αιμονιώτου Ε.1, Τριανταφύλλου Α.1, Παυλίδης Θ.1, Μαράκης Γ.1,
Σακαντάμης Α.1
Υλικό και μέθοδος: 72 άρρενες επίμυες τύπου Wistar χωρίσθηκαν τυχαία σε 2 ομάδες (μελέτης
– ελέγχου) και 2 υποομάδες ανάλογα με την ημέρα θυσίας (3η – 7η). Άπαντες υποβλήθηκαν
σε εκτομή τμήματος 1cm παχεός εντέρου και τελικο-τελική αναστόμωση. Στην ομάδα
μελέτης χορηγήθηκε ο εκλεκτικός COX-2 αναστολέας σελεκοξίμπη και στην ομάδα ελέγχου
χορηγήθηκε placebo. Μετά τη θυσία των πειραματοζώων μετρήθηκαν η πίεση διάσπασης
των αναστομώσεων, ανιχνεύθηκαν οι MMPs με ζυμογραφία, και μετρήθηκαν με ELISA η
συγκέντρωση του proMMP-2, του TIMP-1 και του VEGF από ιστό της αναστόμωσης αλλά και
μακριά από αυτή. Πραγματοποιήθηκε ιστολογική ανάλυση των αναστομώσεων μετά από χρώση
με αιματοξυλίνη-εοσίνη και ανοσοιστοχημεία με CD34.
68
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Τσαντήλας Β., Ανεμούλης Π., Τσαντήλας Δ., Γερογιάννης Ι., Παπαδόπουλος Σ., Τσαντήλα Ι.,
Φελεσάκης Ι., Κουριδάκης Π., Γερασιμίδης Θ.
Σημαντικό ρόλο στον μεταβολισμό του κολλαγόνου και στην ομαλή πορεία της επούλωσης
των τραυμάτων, παίζουν οι ηλεκτρολύτες και τα ιχνοστοιχεία. Στην εργασία μας θελήσαμε
να μελετήσουμε τις μεταβολές αυτών στον ορό αίματος σε επίμυες που υποβλήθηκαν σε
αναστόμωση παχέος εντέρου, μετά από χορήγηση βιταμίνης Ε και τον πιθανό ρόλο τους στην
σταθερότητα των αναστομώσεων.
Υλικό: Σε σύνολο 60 αρρένων επιμύων Wistar έγινε εκτομή τμήματος του παχέος εντέρου και
ακολούθως τελικοτελική αναστόμωση. Τα πειραματόζωα χωρίστηκαν σε 2 ομάδες. Στην ομάδα
μελέτης ,όπου τα πειραματόζωα λάμβαναν καθημερινά ενδομυικά βιταμίνη Ε σε δόση 150 mg/
Kg βάρους σώματος και στην ομάδα μαρτύρων, όπου λάμβαναν καθημερινά φυσιολογικό ορό.
Στη συνέχεια τα πειραματόζωα θυσιάστηκαν στις 4 και τις 8 ημέρες (15 πειραματόζωα σε κάθε
ομάδα). Η αναστόμωση ελέγχθηκε με την πίεση ρήξης ,την περιεκτικότητα σε υδροξυπρολίνη
και απλό ιστολογικό έλεγχο. Επίσης στα πειραματόζωα ελέγχθηκαν στον ορό τα επίπεδα των
ηλεκτρολυτών και ιχνοστοιχείων K, Na, Ca, P, Fe, Cl, & Mg. Από τη μέτρηση των ιχνοστοιχείων
παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση του K, Να & Ρ στην ομάδα Α1 αύξηση του Κ και
Mg και ελάττωση του Fe στην ομάδα Α2 , καμία μεταβολή στην ομάδα Α1 και αύξηση του Ca,
Ρ & Mg στην ομάδα Β2.
Συμπεράσματα:
1. Η βιταμίνη Ε φαίνεται ότι αυξάνει τα επίπεδα του Ca, Ρ & Mg στον ορό αίματος επιμύων.
2. Η βιταμίνη Ε φαίνεται ότι μπορεί να εμπλέκεται στις διαφοροποιήσεις που μεταβάλλουν
το επίπεδο των ηλεκτρολυτών και των ιχνοστοιχείων σε αναστομώσεις παχέος εντέρου
σε επίμυες, τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο στην επούλωση, είτε με άμεση δράση στη
σύνθεση του κολλαγόνου, είτε με έμμεσο τρόπο, συμμετέχοντας σε πολυάριθμες ενζυμικές
αντιδράσεις, στη σύνθεση των πρωτεïνών και την κυτταρική ωρίμανση.
69
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Βαρναλίδης Ι.1, Παπαδοπούλου Α.1, Πουταχίδης Θ.2, Ταϊτζόγλου Ι.3, Καραμανάβη Ε.2, Κοκόλης Ν.3,
Μπότσιος Δ.1
1
Δ’ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ, Γ.Ν.Θ “Γ.ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ”, Θεσσαλονίκη
2
Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ
3
Εργαστήριο Φυσιολογίας Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ
Εισαγωγή-Σκοπός: Η ελκώδης κολίτιδα αποτελεί μια σχετικά συχνή φλεγμονώδης νόσος του
εντέρου με αυξανόμενο ρυθμό επίπτωσης ανά έτος. Η αιτιολογία της παραμένει άγνωστη, με
ποικίλους παράγοντες να εμπλέκονται στην εκδήλωση της νόσου. Τα τελευταία χρόνια έχουν
προταθεί ποικίλα πειραματικά μοντέλα πρόκλησης ελκώδους κολίτιδας με στόχο την κατανόηση
των αιτιολογικών παραγόντων που την προκαλούν. Το θειοδεξτρανικό νάτριο (Dextran Sulphate
Sodium-DSS) είναι χημική ουσία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πρόκληση της νόσου με
αναπαραγόμενο το φαινόμενο σε επίμυες.
Αποτελέσματα: Όλο σχεδόν το εύρος των κλινικών εκδηλώσεων της ελκώδους κολίτιδας
εμφανίστηκε σε όλα τα πειραματόζωα που έλαβαν DSS και τα παθολοανατομικά ευρήματα
επικύρωσαν την διάγνωση και τη σταδιοποίηση της νόσου.
Συμπεράσματα: Το DSS αποτελεί χημική ουσία ικανή να προκαλέσει κλινικές εκδηλώσεις και
ιστοπαθολογικές αλλοιώσεις ελκώδους κολίτιδας ανάλογες με τις αντίστοιχες εκδηλώσεις
στον άνθρωπο, βοηθώντας στην καλύτερη κατανόηση της αιτιοπαθογένειας της ελκώδους
κολίτιδας.
70
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Βαρναλίδης Ι.1, Καραμανάβη Ε.2, Πουταχίδης Θ.2, Ταΐτζόγλου Ι.3, Κοκόλης Ν.3, Μπότσιος Δ.1
1
Δ’ Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ, Γ.Ν.Θ “Γ.ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ” , Θεσσαλονίκη
2
Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής Κτηνιατρική Σχολή Α.Π.Θ
3
Εργαστήριο Φυσιολογίας Κτηνιατρική Σχολή Α.Π.Θ
Εισαγωγή-Σκοπός: Η ελκώδης κολίτιδα μια από τις ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις παθήσεις του
εντέρου χαρακτηρίζεται από ευρύ φάσμα κλινικών εκδηλώσεων με κυριότερη τις διαρροϊκές
βλεννοαιματηρές κενώσεις.. Το θειοδεξτρανικό νάτριο (Dextran Sulphate Sodium-DSS) είναι
χημική ουσία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πρόκληση ελκώδους κολίτιδας σε επίμυες
και με παθογνωμικές κλινικές εκδηλώσεις εφάμιλλες των εκδηλώσεων στον άνθρωπο.Είναι
γνωστή η αντιφλεγμονώδη δράση των Ω-3 λιπαρών οξέων. Σκοπός της μελέτης μας είναι η
διαπίστωση τυχόν ευεργετικών επιδράσεων στις κλινικές εκδηλώσεις της ελκώδους κολίτιδας,
δίαιτας πλούσιας σε Ω-3 λιπαρά οξέα.
Αποτελέσματα: Και οι δύο ομάδες εμφάνισαν στις 8 πρώτες ημέρες αλλαγή στην πυκνότητα των
κοπράνων και αιμορραγία από το ορθό που επιβεβαίωσαν κλινικά την εγκατάσταση της νόσου.
Οι κλινικές εκδηλώσεις συνεχίστηκαν και μετά την διακοπή του DSS, αλλά με διαφορετική
συχνότητα στις δύο ομάδες (Ομάδα DSS 11±1 ημέρες και ομάδα Ω-3 λιπαρών οξέων 8±1). Η
χορήγηση του σκευάσματος πλούσιο σε Ω-3 λιπαρά οξέα μείωσε σημαντικά την συχνότητα και
την διάρκεια εμφάνισης των συμπτωμάτων σε σχέση με την ομάδα που λάμβανε μόνο πόσιμο
νερό.
Συμπεράσματα: Φαίνεται ότι δίαιτα πλούσια σε Ω-3 λιπαρά οξέα μπορεί να έχει ευεργετική
δράση στις κλινικές εκδηλώσεις της ελκώδους κολίτιδας και πιθανόν να μπορούν να περιληφθεί
στην αντιμετώπιση της.
71
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Καραπαναγιωτίδης Γ., Αντωνίτσης Π., Χαλβατζούλης Ο., Σάρλης Γ., Αργυριάδου Ε., Αναστασιάδης Κ.,
Ράμμος Κ., Παπακωνσταντίνου Χ.
Σκοπός: Το βαθύ διαπυημένο στερνικό τραύμα, που ακολουθείται τις περισσότερες φορές
από αστάθεια και διάσπαση της μέσης στερνοτομής, αποτελεί μία από τις σοβαρότερες
μετεγχειρητικές επιπλοκές στην καρδιοθωρακοχειρουργική. Σκοπός της συγκεκριμένης
κλινικής μελέτης είναι η παρουσίαση των αποτελεσμάτων της συνδυασμένης θεραπευτικής
αγωγής που εφαρμόσαμε.
Συμπεράσματα: Η τοπική εφαρμογή πλάσματος πλούσιο σε αιμοπετάλια από τον ίδιο τον
ασθενή μετά ειδικής κατεργασίας, φαίνεται ότι σε συνδυασμό με την εφαρμογή του συστήματος
αντλίας συνεχούς αναρρόφησης προσφέρει ακόμη καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα στη
σοβαρή μετεγχειρητική επιπλοκή του βαθέος στερνικού τραύματος.
72
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Πλιάκος I., Κεσίσογλου I., Μιχαλόπουλος N., Παπαβραμίδης Θ., Δεληγιαννίδης Ν., Σαπαλίδης Κ.,
Παπαβραμίδης Σ.
Σκοπός: Στην αναδρομική αυτή μελέτη, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα από τη χρήση του
V.A.C σε 50 ασθενείς με ανοιχτή κοιλία.
73
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός: Η διάτρηση στομάχου αποτελεί την πιο συχνή επιπλοκή του γαστρικού έλκους με
θνητότητα που ανέρχεται στο 10-15%. Το TachoSil είναι σπόγγος επικαλυμμένος με τις
δραστικές ουσίες ανθρώπινο ινωδογόνο και ανθρώπινη θρομβίνη. Σκοπός της μελέτης είναι
να αξιολογήσουμε την θεραπευτική δράση του σπόγγου Ταchosil στην χειρουργική θεραπεία
της διάτρησης στομάχου.
Υλικό και Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκαν 12 λευκά θηλυκά κουνέλια βάρους 2-2,5 Κg (New
Zealand white Rabbits). Όλα τα κουνέλια υποβλήθηκαν σε λαπαροτομία. Στην πρόσθια
επιφάνεια του στομάχου δημοιυργήθηκε μια οπή διαμέτρου 2 εκ. Το Tachosil τοποθετήθηκε
ακριβώς πάνω στην επιφάνεια του τραύματος κατά τέτοιον τρόπο ώστε να καλύπτει 1-2 cm πέρα
από τις άκρες του τραύματος. Η σύγκλειση του κοιλιακού τοιχώματος πραγματοποιήθηκε με
απορροφήσιμο ράμμα 3.0. Μετεγχειρητικά χορηγήθηκε αναλγησία σε όλα τα πειραματόζωα.
74
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ζαχαρούλης Δ., Τζοβάρας Γ., Σιώκα Ε., Μπαλογιάννης Ι., Αγορογιάννης Β., Συμεωνίδης Δ.,
Χατζηθεοφίλου Κ.
Αντιμέτωποι με αυτή την πραγματικότητα δημιουργήθηκε η ανάγκη για ανάπτυξη και βελτίωση
σύγχρονων τεχνολογιών .Η ενέργεια ραδιοσυχνοτήτων ( RF) αποτελεί μία από αυτές . Μια
πρωτοποριακή διπολική συσκευή ραδιοσυχνοτήτων σχεδιάστηκε για να καλύψει τους
περιορισμούς της παρούσας τεχνολογίας.
Μέθοδος – Υλικό: Από το Φεβρουάριο του 2007 έλαβε μέρος πολυκεντρική, μη τυχαιοποιημένη,
προοπτική μελέτη. Κατάλληλοι ήταν ασθενείς με όγκο ήπατος χωρίς εξωηπατική νόσο
αποδεδειγμένη με απεικονιστικό έλεγχο. Αξιολογήθηκαν τα χαρακτηριστικά του όγκου.Υπό
γενική αναισθησία 16 ασθενείς υποβάλλονταν σε λαπαροτομία. Μετά την κινητοποίηση του
ήπατος, διεγχειρητικός υπέρηχος προσδιόριζε τις βλάβες. Δεν διενεργήθη χειρισμός Pringle.
Η συσκευή Hexablate αποτελείται από ένα εξωτερικό δακτύλιο έξι βελονών- ηλεκτροδίων και
ένα κεντρικό ηλεκτρόδιο με διπλό ρόλο, ως ενεργό ηλεκτρόδιο και ως κανάλι αναρρόφησης.
Συνδέεται με μια γεννήτρια Radionics Cosman Coagulator CC-1 ή Rita Medical Systems
Inc RF 1500 τάσης 40- 80 W . Ο εξωτερικός δακτύλιος την εξωτερική ζώνη και προκαλεί
υγροποίηση της κεντρικής ζώνης, η οποία αναρροφάται από το κεντρικό ηλεκτρόδιο. Το υγρό
της αναρρόφησης στελνόταν για κυτταρολογική εξέταση. Όσες βλάβες εξαιρέθηκαν στάλθηκαν
για ιστολογική εξέταση και αξιολογήθηκε η αποτελεσματικότητα του Hexablate.
Καταγράφηκαν οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπλοκές. Επίσης διενεργήθη
Follow- up σε 2 εβδομάδες με αξονική τομογραφία. Μακροπρόθεσμο Follow up θα συνεχιστεί
με επαναλαμβανόμενη αξονική τομογραφία κάθε 3 μήνες.
75
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ευαγγέλου I., Σαμαράς A., Χρήστου K., Γιαγτζίδης I., Ευαγγέλου A., Καραμόσχος K.
Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι παρουσίαση της εμπειρίας μας από την τοποθέτηση
μέσω της υποκλειδίου φλέβας του ειδικού ενταφιαζόμενου κεντρικού καθετήρα στην Α.Κ.Φ
για την χορήγηση συμπληρωματικής χημειοθεραπείας σε καρκινοπαθείς ασθενείς.
Το υλικό μας αποτελείται από 1382 ασθενείς που αντιμετωπίσαμε στην κλινική μας κατά την
τελευταία τετραετία, από 01.07.2005 έως 30.06.2009. Επρόκειτο για 830 γυναίκες και 552
άνδρες ηλικίας 18 έως 83 ετών, με μέσο όρο ηλικίας τα 57 έτη. 472 ασθενείς έπασχαν από
καρκίνο του μαστού ενώ οι υπόλοιποι 910 από άλλες κακοήθειες.
Η τοποθέτηση έγινε από δύο ειδικούς χειρουργούς, με την τεχνική κατά Seldinger, στο
χειρουργείο σε συνθήκες αυστηρής αντισηψίας, υπό τοπική αναισθησία και ταυτόχρονο
έλεγχο των ζωτικών λειτουργιών. Τοποθετήθηκε η εμφυτευόμενη θύρα τιτανίου με τον
συνδέσιμο φλεβικό καθετήρα μονού αυλού 9 Fr. Με την αύξηση της εμπειρίας μας ο μέσος
χρόνος τοποθέτησης δεν ξεπερνά τα 12 min. Στην ακτινογραφία ελέγχου, το περιφερικό άκρο
του καθετήρα βρίσκονταν στην επιθυμητή θέση - άνω κοίλη φλέβα - στην πλειονότητα των
περιπτώσεων. Σε κακή θέση βρίσκονταν μόνο σε 18 περιπτώσεις. Καταγράψαμε 16 ελάσσονες
επιπλοκές: 9 αιματώματα, 7 φλεγμονές. Καταγράψαμε επίσης 40 μείζονες επιπλοκές: 9
πνευμοθώρακες, 18 θρομβώσεις καθετήρων, 6 νεκρώσεις δέρματος, 5 ρήξεις καθετήρων και
2 αποσυνδέσεις τυμπάνου. Δεν υπήρξε κανένας θάνατος.
Συμπεραίνουμε ότι σε έμπειρα χέρια η χρησιμοποίηση της υποκλειδίου φλέβας για την
τοποθέτηση των ενταφιαζομένων καθετήρων ports είναι μία εύκολη, σύντομη και ασφαλής
μέθοδος με μικρό ποσοστό σοβαρών επιπλοκών.
76
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
O32 Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ TNFa ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΤΡΟΠΩΝ ΚΑΙ in transit ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΤΟ ΜΕΛΑΝΩΜΑ
ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ
Οικονόμου Σ., Δημάσης Α., Ζαφειρίου Γ., Σέτζης Κ., Παπανικολάου Κ., Ασημακίδου Μ.,
Παγωνίδης Δ., Ρόκος Χ., Γιάνιτς M., Γαργαβάνης Θ.
Παρουσιάζεται για πρώτη φορά στον Ελλαδικό χώρο επίσημα η χρήση του TNF στην αντιμετώπιση
των in transit μεταστάσεων και της τοπικής υποτροπής του μελανώματος των άκρων.
77
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Υψηλάντης Π.1, Λαμπροπούλου Μ.2, Αναγνωστόπουλος Κ.3, Τέντες .Ι3, Τσίγαλου Χ.4,
Πιτιακούδης Μ.1, Κορτσάρης Α.3, Παπαδόπουλος Ν.2, Σιμόπουλος Κ.1
1
Εργαστήριο Πειραματικής Χειρουργικής και Χειρουργικής Έρευνας, Τμήμα Ιατρικής,
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Αλεξανδρούπολη
2
Εργαστήριο Ιστολογίας και Εμβρυολογίας, Τμήμα Ιατρικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Θράκης, Αλεξανδρούπολη
3
Εργαστήριο Βιοχημείας, Τμήμα Ιατρικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης,
Αλεξανδρούπολη
4
Εργαστήριο Βιοχημείας, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης,
Αλεξανδρούπολη
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί α) η επίδραση του προσωρινού
αποκλεισμού του ηπατοδωδεκαδακτυλικού συνδέσμου (χειρισμός Pringle) , όταν αυτός
εφαρμόζεται ταυτόχρονα με κατάλυση ήπατος με χρήση ραδιοσυχνοτήτων (RFA), στην
αναγεννητική ικανότητα των ηπατοκυττάρων και β) η πιθανή προστατευτική δράση που μπορεί
να έχει η προληπτική χορήγηση μέσνα.
Υλικά Και Μέθοδοι: Χρησιμοποιήθηκαν 210 επίμυες οι οποίοι χωρίστηκαν σε 5 ομάδες των 42
ζώων η καθεμία. Μετά από μέση λαπαροτομή, διενεργήθηκε μία συνεδρία RFA στο δεξιό μέσο
λοβό του ήπατος (ομάδα RFA), RFA ταυτόχρονα με χειρισμό Pringle για 30 min (ομάδα RFA+P),
RFA και χειρισμός Pringle μετά από χορήγηση μέσνα (400 mg/kg, per os, 3 ώρες πριν την
επέμβαση) (ομάδα RFA+P+M), μόνο χειρισμός Pringle (ομάδα P) και εικονική επέμβαση (ομάδα
Sham). Σε 1 ώρα μετά την επέμβαση εκτιμήθηκε σε δείγματα ηπατικού ιστού η οξειδωτική
κατάσταση του ήπατος με τη μέτρηση του λόγου αναγωγικής προς οξειδωμένης γλουταθειόνης
(GSH/GSSG), ο βαθμός έκφρασης του ενεργοποιημένου πυρηνικού μεταγραφικού παράγοντα
κΒ (ΝFκΒ). Σε 1, 3 και 6 ώρες μετρήθηκαν τα επίπεδα IL-6, TNFα στον ορό αίματος. Σε 24
ώρες, 48 ώρες, 1 εβδομάδα και 3 εβδομάδες, μετρήθηκαν τα επίπεδα AST και ΑLT στον ορό
και εκτιμήθηκε στον ηπατικό ιστό η ιστοπαθολογική βλάβη και η μιτωτική δραστηριότητα των
ηπατοκυττάρων.
Συμπεράσματα: Η διενέργεια RFA ήπατος με ταυτόχρονο χειρισμό Pringle στον επίμυ μείωσε
την αναγεννητική ικανότητα των ηπατοκυττάρων. Η προληπτική χορήγηση μέσνα διατήρησε
ακέραιη την αναγεννητική ικανότητά τους αναστέλλοντας την ενεργοποίηση του NFκΒ στα
ηπατοκύτταρα, μειώνοντας την αύξηση των IL-6 και TNFα στον ορό και μειώνοντας το βαθμό
των ιστοπαθολογικών αλλοιώσεων στο μη καταλυθέν ηπατικό παρέγχυμα.
78
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ραφαηλίδης Σ.1, Ψαρράς Κ.1, Μπαλλάς Κ.1, Συμεωνίδης Ν.1, Τριανταφύλλου Α.1, Αιμονιώτου Ε.1,
Παυλίδης Θ.1, Παπαμιχάλη Ρ.2, Κουκούλης Γ.2, Μαράκης Γ.1, Σακαντάμης Α.1
Υλικό και Μέθοδος: Εξήντα (60) άρρενες επίμυες υποβλήθηκαν σε απολίνωση της αριστερής
επινεφριδικής φλέβας. Ακολούθησε η πρόκληση κίρρωσης και πυλαίας υπέρτασης με
χορήγηση τετραχλωράνθρακα, σύμφωνα με το πειραματικό μοντέλο των Proctor και Chatamra.
Δύο εβδομάδες μετά την έναρξη της χορήγησης τετραχλωράνθρακα, οι επίμυες χωρίστηκαν
σε δύο ομάδες των 30 πειραματόζωων και άρχισε στους επίμυες της ομάδας Ι η χορήγηση
βοζεντάνης per os, ενώ στους επίμυες της ομάδας ΙΙ χορηγήθηκε placebo με τον ίδιο τρόπο
και για το ίδιο χρονικό διάστημα. Αιμοδυναμικές μετρήσεις και μορφομετρική ανάλυση τομών
από τον κατώτερο οισοφάγο διενεργήθηκαν μετά την εγκατάσταση κίρρωσης. Μελετήθηκαν
o συνολικός αριθμός των αγγείων του υποβλεννογόνιου χιτώνα, o αριθμός των αγγείων/mm2
του υποβλεννογόνιου, η συνολική επιφάνεια που καταλαμβάνουν τα αγγεία, η μέση επιφάνεια
των αγγείων, το επί τοις εκατό (%) ποσοστό του υποβλεννογόνιου που καταλαμβάνεται από τα
αγγεία και η επιφάνεια του μεγαλύτερου από τα αγγεία του υποβλεννογόνιου.
79
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
80
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Στην παρούσα εργασία παρουσιάζουμε μια αναδρομική μελέτη για την αντιμετώπιση των
κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων από γενικό χειρουργό.
Κατά την τελευταία διετία (2006-2008) προσκομίστηκαν στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών
του Γ.Ν. – Κ.Υ. Γουμένισσας συνολικά 205 ασθενείς (ηλικίας 1 – 95 ετών) με κρανιοεγκεφαλική
κάκωση. Οι 131 από αυτούς ήταν ενήλικες και οι 71 παιδιά. Τα περισσότερα περιστατικά
αφορούσαν αναφερόμενες πτώσεις, εργατικά – αγροτικά ατυχήματα, καθώς και τροχαία
ατυχήματα. Από τους παραπάνω ασθενείς οι 83 εισήχθησαν στη χειρουργική κλινική, ενώ 20
από αυτούς χρειάστηκαν διακομιδή σε νευροχειρουργική κλινική.
Οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις είναι συχνό πρόβλημα. Άμεση και ταχύτατη αντιμετώπιση των
περιστατικών όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις φέρει θετικά αποτελέσματα. Οι σπουδαιότερες
εξ αυτών είναι : η ύπαρξη εξειδικευμένου προσωπικού (Ιατρικό, Νοσηλευτικό, Τεχνικό),
κατάλληλων μέσων και συντονισμός ενεργειών. Αναφέρουμε την εμπειρία μας καθώς και τους
τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζουμε τις Κ.Ε.Κ.
81
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σύρμος Ν.1,3, Αναγνωστόπουλος Ι.1, Τσονίδης Χ.1, Ντζάου Σ.2, Ψαρούλης Δ.2, Μαρινόπουλος
Δ.1, Σύρμος Χ.3, Τσιστσοπουλος Φ.2
1
Β’ Νευροχειρουργική Κλινική Α.Π.Θ, ΓΝΘ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ
2
Εργαστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας Α.Π.Θ
3
Α’ Νευροχειρουργική Κλινική Α.Π.Θ, ΠΓΝΘ ΑΧΕΠΑ
82
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
83
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σοβατζίδης Α., Γυμνοπούλου Μ., Γυμνοπούλου Ε., Παντίδης Δ., Ρυζιώτης Γ.,
Χατζηκωνσταντίνου Ν., Μπαμπαλής Δ., Γυμνόπουλος Δ.
Υλικό και Μέθοδος: Κατά την περίοδο 1/8/2003 – 31/12/2008 αντιμετωπίστηκαν στην
κλινική μας 572 περιστατικά ΛΧ εκ των οποίων 201 άνδρες, 371 γυναίκες, 268 χριστιανούς,
304 μουσουλμάνους, 274 αστοί και 298 αγρότες. Τα 451 περιστατικά έπασχαν από χρόνια
χολοκυστίτιδα – χολολιθιάση εκ των οποίων στα 2 ανευρέθησαν πολύποδες χοληδόχου κύστεως,
ενώ τα υπόλοιπα 121 αφορούσαν περιπτώσεις οξείας χολοκυστίτιδας εκ των οποίων 25 είχαν
εμπύημα χοληδόχου κύστης, 12 γαγγραινώδη χολοκυστίτιδα, 8 διηθητικά χολοπεριτόναια και
1 Ca χοληδόχου κύστεως. Σε 214 περιστατικά χρησιμοποιήθηκαν 3 trocars. Οι υπερήλικες
αντιστοιχούσαν στους 179 ενώ ο μ.ο. ηλικίας των ασθενών ήταν 57,6 έτη.
Συμπεράσματα: Η ΛΧ όπως φαίνεται από τη σειρά μας στις χρόνιες χολοκυστοπάθειες, είναι
μία ασφαλής μέθοδος με σχεδόν μηδενική θνητότητα, με ελάχιστες επιπλοκές και μικρό
ποσοστό μετατροπής (4,8%). Εξίσου ασφαλής όμως είναι και στις οξείες καταστάσεις με
ελαφρώς μεγαλύτερο διεγχειρητικό χρόνο και ποσοστό μετατροπής. Τέλος αναφορικά με τη
χρήση 3 trocars η μέθοδος αποδείχθηκε εξίσου ασφαλή συγκριτικά με την κλασσική, με
επιπλέον καλύτερο αισθητικό και οικονομικό αποτέλεσμα .
84
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Υλικό και μέθοδος: Μεταξύ του 2006 και του 2008, 200 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε
προγραμματισμένη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή από τον ίδιο χειρουργό αποτέλεσαν δύο
ομάδες, εκ των οποίων η πρώτη περιελάμβανε ασθενείς που χειρουργήθηκαν με την τεχνική
4-port και η δεύτερη ασθενείς που χειρουργήθηκαν με την τεχνική 3-port.
Αποτελέσματα: Κατά τη σύγκριση των δύο ομάδων δεν υπήρξαν διαφορές ως προς τα
δημογραφικά χαρακτηριστικά των ασθενών (φύλο, ηλικία, βάρος σώματος). Όσον αφορά στα
αποτελέσματα της επέμβασης, δεν καταγράφηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά μεταξύ των
δύο ομάδων ως προς το ποσοστό επιτυχίας, τον εγχειρητικό χρόνο, το μετεγχειρητικό άλγος και
τη διάρκεια της μετεγχειρητικής νοσηλείας.
85
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός: Σκοπός της μελέτης αυτής είναι να τονισθεί η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια
των trocars ελαχίστου τραύματος με τυφλό άκρο στις λαπαροσκοπικές επεμβάσεις.
Υλικό-Μέθοδοι: Από τον Ιούνιο του 2008 έως τον Ιούνιο του 2009 100 ασθενείς με συμπτωματική
χολολιθίαση υπεβλήθησαν σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή από τον ίδιο χειρουργό με τη
μέθοδο των τεσσάρων trocars. Στους 50 από αυτούς (Ομάδα Α) χρησιμοποιήθηκαν trocars
κοπτικού άκρου και στους υπολοίπους 50 (Ομάδα Β) χρησιμοποιήθηκαν trocars τυφλού
άκρου. Ο διαχωρισμός των ασθενών στις 2 ομάδες έγινε τυχαία. Οι δύο ομάδες συγκρίθηκαν
ως προς το μετεγχειρητικό άλγος στα σημεία εισόδου των trocars και ως προς την εμφάνιση
ενδοπεριτοναïκής αιμορραγίας.
Αποτελέσματα: Βρέθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά ως προς το άλγος στα σημεία εισόδου
των 2 μεγάλων trocars(υποομφάλιο και υποξιφοειδικό) μεταξύ των 2 ομάδων 24 ώρες μετά την
λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Ενώ στην Ομάδα Α, κατά μέσο όρο, το άλγος κυμαίνονταν
στο 6.5, στην Ομάδα Β κυμαίνονταν στο 3.2 (VAS). Δεν παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική
διαφορά μεταξύ των 2 ομάδων ως προς το μετεγχειρητικό άλγος στα σημεία εισόδου των
πλευρικών trocars. Ως προς την εμφάνιση επιπλοκών παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική
διαφορά ως προς τη εμφάνιση ενδοπεριτοναïκής αιμορραγίας μεταξύ των 2 ομάδων. Ενώ στην
ομάδα Β κανένας ασθενής δεν παρουσίασε αιμορραγία (0%), στην ομάδα Α 3 ασθενείς (6%)
παρουσίασαν ενδοπεριτοναïκή αιμορραγία από το σημείο εισόδου τoυ υποξιφοειδικού trocar.
Στους 2 από αυτούς απαιτήθηκε τοποθέτηση ραμμάτων λαπαροσκοπικά για αιμόσταση, ενώ
στον 1 τοποθετήθηκε Folley με φουσκωμένο μπαλονάκι το οποίο αφαιρέθηκε μετά 24 ώρες.
86
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός: Σκοπός της αναδρομικής αυτής μελέτης είναι η σύγκριση της συχνότητας της διαπύησης
του χειρουργικού τραύματος μετά από λαπαροσκοπική και ανοικτή χολοκυστεκτομή.
Υλικό και Μέθοδοι: Από τον Σεπτέμβριο του 2006 έως τον Σεπτέμβριο του 2007, 100 από
τους ασθενείς που εισήχθησαν στην Χειρουργική Κλινική λόγω συμπτωματικής χολολιθίασης
χωρίσθηκαν σε 2 ομάδες. Οι ασθενείς της ομάδας Α (50 άτομα) υπεβλήθησαν σε λαπαροσκοπική
χολοκυστεκτομή και οι υπόλοιποι 50 (ομάδα Β) αντιμετωπίσθηκαν ανοικτά. Ο διαχωρισμός των
ασθενών στις 2 ομάδες έγινε τυχαία. Οι ασθενείς παρακολουθούνταν 1 μήνα μετεγχειρητικά για
την εμφάνιση επιπλοκών όπως διαπύηση τραύματος, ίκτερο, ενδοκοιλιακό απόστημα , εμφάνιση
μετεγχειρητικής κήλης. Από την μελέτη αποκλείσθηκαν ασθενείς με Σ/Δ, χοληδοχολιθίαση,
ίκτερο, διαταραχές πήξεως και οποιαδήποτε ανοσοκαταστολή.
87
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παναγιωτάκης Γ., Σπυριδάκης Κ., Γρηγοράκη Μ., Κρασονικολάκης Γ., Ψαράκης Φ.,
Κοντοπόδης Ν., Κοκκινάκης Θ., Κανδυλάκης Σ.
Αποτελέσματα: Από την ανάλυση των στατιστικών αποτελεσμάτων προέκυψε ότι από την πρώτη
ομάδα 3 ασθενείς παρουσίασαν άμεσα μετεγχειρητική επιπλοκή (διαπύηση του ομφαλικού
τραύματος), από τη δεύτερη ομάδα 5 ασθενείς (4 διαπύηση του ομφαλικού τραύματος και ένας
λοίμωξη αναπνευστικού) και από την τρίτη ομάδα 14 ασθενείς (7 ασθενείς με διαπύηση του
ομφαλικού τραύματος, 2 ασθενείς με σέρωμα του ομφαλικού τραύματος και 6 ασθενείς με άλλες
επιπλοκές). Όλοι οι ασθενείς που παρουσίασαν μετεγχειρητική επιπλοκή, παρακολουθήθηκαν
στο εξωτερικό ιατρείο, μέχρι την πλήρη ίασή τους.
88
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Βαρσάμης Ν., Θεοδοσίου Ε., Βουλαλάς Γ., Πούγγουρας Κ., Κωστόπουλος Κ., Χριστοδουλίδης Κ.
Υλικό – Μέθοδος: Στην κλινική μας τα τελευταία πέντε χρόνια διενεργήθηκαν 191 ανοικτές
και 444 λαπαροσκοπικές οι 30 εκ των οποίων μετατράπηκαν σε ανοικτές χολοκυστεκτομές,
635 στο σύνολο. Η κατάταξη των κακώσεων έγινε με βάση τα κριτήρια των Strasberg et al
(1995).
89
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Καρδάσης Δ., Καμπαρούδης Α., Τσαντήλας Δ., Διπλάρης Κ., Αναστασιάδης Κ., Τσολπάκης Α.,
Γερογιάννης Ι., Πασχαλίδου Ε., Σπυρίδης Χ., Φραγκανδρέας Γ., Γερασιμίδης Θ.
Σκοπός: Η ιατρογενής κάκωση του χοληδόχου πόρου (ΙΚΧΠ) αποτελεί την πιο σοβαρή επιπλοκή
μιας χολοκυστεκτομής και εμφανίζεται με τη μορφή χολόρροιας ή αποφρακτικού ίκτερου. Ο
σκοπός αυτής της αναδρομικής μελέτης είναι να αναλύσει τη συχνότητα και το είδος των
κακώσεων του χοληδόχου πόρου που συνέβησαν την τελευταία δεκαετία σε μία πανεπιστημιακή
χειρουργική κλινική.
Μέθοδοι: Από τον Ιανουάριο του 1999 μέχρι και το Δεκέμβριο του 2008 διενεργήθηκαν στην κλινική
μας 1004 χολοκυστεκτομές. Από τις 898 χολοκυστεκτομές, οι 606 ξεκίνησαν λαπαροσκοπικά
(ΛΧ) (ποσοστό 67,48%), 74 μετατράπηκαν σε ανοικτή χολοκυστεκτομή (ΑΧ) (ποσοστό μετατροπής
12,21%) και 292 ξεκίνησαν ανοικτά (ποσοστό 32,52%). 106 χολοκυστεκτομές έγιναν στο πλαίσιο
μιας μείζονος χειρουργικής επέμβασης και δεν αξιολογήθηκαν στατιστικά.
Συμπεράσματα: Η ΙΚΧΠ αυξάνει τα ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας των ασθενών που
υποβάλλονται σε χολοκυστεκτομή. Η ΛΧ είναι πλέον η θεραπεία εκλογής της χολολιθίασης
όταν δεν αντενδείκνυται λόγω συνυπαρχουσών παθολογικών καταστάσεων. Η χειρουργική –
λαπαροσκοπική – εμπειρία που έχει αποκτηθεί την καθιστά ασφαλή. Το αυξημένο ποσοστό
ιατρογενών ΚΧΠ κατά τη διάρκεια ΑΧ μπορεί να εξηγηθεί κυρίως με την περίπλοκη εικόνα
του χειρουργικού πεδίου σε φλεγμονώδεις καταστάσεις της χοληδόχου κύστης και των πέριξ
ιστών.
90
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Υλικό και μέθοδος: Κατά την τελευταία τετραετία αντιμετωπίσαμε 5 ασθενείς με μη παρασιτικές
κύστεις του ήπατος, εκ των οποίων οι 3 ήταν γυναίκες και οι 2 άντρες, με μέση ηλικία 62,6
έτη. Δύο από τους ασθενείς παρουσίαζαν μονήρεις απλές κύστεις, ενώ τρεις έπασχαν από
πολυκυστική νόσο του ήπατος. Οι κύστεις είχαν μέση μέγιστη διάμετρο 8,9 εκ., εντοπίζονταν
επιφανειακά και ήταν συμπτωματικές (αίσθημα βάρους και βύθιου άλγους στο δεξιό υποχόνδριο,
με συνοδό ναυτία και ανορεξία). Σε όλες τις περιπτώσεις διενεργήθηκε, με τη χρήση ψαλιδίου
υπερήχων, λαπαροσκοπική αφαίρεση τμήματος της οροφής της κύστεως ή των κύστεων και
δημιουργία ελεύθερης επικοινωνίας μεταξύ της κύστεως και της περιτοναϊκής κοιλότητας
(fenestration / deroofing).
91
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Εισαγωγή: Οι απλές μη παρασιτικές κύστες του ήπατος είναι συνήθως ασυμπτωματικές και ο
έλεγχος με υπερήχους, αξονική ή μαγνητική τομογραφία συνήθως δεν τις απεικονίζουν. Για
αυτόν το λόγο δύναται να ανεβρεθούν τυχαία κατά τη διάρκεια λαπαροτομίας ή λαπαροσκόπησης
για άλλον λόγο.
92
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ανδρεάδης E.1, Τζιουβάρας X.1, Οικονόμου A.1, Σαπίδης N.1, Χρυσίδου M.1, Πήττα Ξ.2 Γαλλής Κ.1,
Μουρούνογλου Μ.1, Χρυσίδης Θ.1
93
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Καρασακαλίδης A., Τριανταφυλλίδου Σ., Καπουτζής Κ., Τσακίρης Γ., Χατζοπούλου Μ., Σμυρλής Χ.
Υλικό-Μέθοδος: Από το Νοέβριο του 2008 ως και το Μάιο του 2009, 12 ασθενείς υποβλήθηκαν
σε διεγχειρητική χολαγγειογραφία κατά τη διάρκεια λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής δια
μιας τομής. Οι 4 ασθενείς έπασχαν από οξεία χολοκυστίτιδα, 1 από εμπύημα χοληδόχου κύστης
και 7 ασθενείς από χρόνια λιθιασική χολοκυστίτιδα.
94
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Δημητρίου I.1, Χατζής I.1, Αιμονιώτου E.2, Ταβάκη E.1, Μαυρόπουλος A.1, Χατζηθεόκλητος E.1
1
Χειρουργικό Τμήμα, Γ.Ν.Θ. «Ο Άγιος Δημήτριος», 2ΜΕΘ, Γ.Ν.Θ. «Ο Άγιος Δημήτριος»
Εισαγωγή: Η γάγγραινα Fournier είναι βαριά νεκρωτική απονευρωσίτιδα του περινέου και των
έξω γεννητικών οργάνων. Εμφανίζεται ως συνέπεια φλεγμονών του ορθοπρωκτικού και του
ουρογεννητικού σωλήνα και από λοιμώξεις του δέρματος της περιοχής. Ενίοτε συνυπάρχει
κάποιος προδιαθεσικός παράγοντας που επηρεάζει την ανοσολογική επάρκεια του ασθενούς.
Σκοπός: Η ανάδειξη της βαρύτητας και επικινδυνότητας της νόσου καθώς και η παρουσίαση
της κλινικής πορείας του συγκεκριμένου ασθενούς.
Υλικό-Μέθοδοι: Ασθενής 72 ετών προσήλθε στο ουρολογικό ΤΕΠ με οίδημα οσχέου. Από το
ιστορικό αναφέρεται κάκωση στο περίνεο, όπου και έφερε τραύμα που αποτελούσε προφανώς
την πύλη εισόδου της φλεγμονής των γεννητικών του οργάνων. Από το ατομικό αναμνηστικό, ο
ασθενής έπασχε από ΣΔ.
95
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκάνδαλος Ι.1, Σαμαράς Α.2, Μιχαηλίδου Ε.1, Μπιλιανίδου Μ.1, Μελέκος Θ.3, Κακασή Ε.4,
Κουτσουφλιανιώτης Ν.2, Δρίζης Θ.1
Εισαγωγή: Η γάγγραινα Fournier αποτελεί μία κατάσταση απειλητική για τη ζωή, η οποία
προκαλείται από τη συνέργεια αεριογόνων και αναεροβίων μικροοργανισμών και στην οποία η
φλεγμονή του περινέου και του οσχέου προκαλεί νέκρωση των ιστών
Υλικό: παρουσιάζονται 4 περιπτώσεις ασθενών ανδρών ηλικίας από 48 μέχρι 76 ετών (48, 52,
53, 76) (μέση τιμή 57 έτη) με γάγγραινα Fournier που αντιμετωπίσθηκαν την τελευταία 5ετία.
Όλοι οι ασθενείς ήταν διαβητικοί.
Μέθοδοι: Σε όλους τους ασθενείς η διάγνωση ήταν κλινική, όλοι αντιμετωπίσθηκαν άμεσα
χειρουργικά με ευρείες σχάσεις της νεκρωμένης περιοχής – εκτομή νεκρωμάτων, με συνδυασμό
αντιβίωσης και συντηρητική υποστηρικτική θεραπεία, οι 3 υποβλήθηκαν σε διαδοχικούς
χειρουργικούς καθαρισμούς – σχάσεις, οι 2 από αυτούς υποβλήθηκαν συμπληρωματικά σε
υπερβαρική οξυγονοθεραπεία και ένας σε παροχέτευση επί μακρόν του περιεχομένου του
ορθού με ειδική συσκευή.
96
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Εισαγωγή: Ως χειρουργικές λοιμώξεις εγχειρητικού πεδίου ορίζουμε τις λοιμώξεις εκείνες που
παρουσιάζονται ως επιπλοκή χειρουργικών επεμβάσεων και αφορούν είτε τη χειρουργική τομή
είτε όργανα και χώρους που έγιναν προσιτά κατά την εγχείρηση. Πρόκειται για μια σημαντική
νοσολογική και ενδονοσοκομειακή οντότητα που αποτελεί το 38% όλων των χειρουργικών
επιπλοκών και η οποία σχετίζεται από αύξηση της νοσηλείας μέχρι και θνητότητα.
Σκοπός: Να καταγράψουμε το είδος, τη συχνότητα και την αντοχή στα αντιβιοτικά των μικροβιακών
αιτίων που επέπλεξαν τις ενδοκοιλιακές χειρουργικές επεμβάσεις, οι διεξήχθησαν στην κλινική
μας κατά την τελευταία διετία.
Αποτελέσματα: Οι καλλιέργειες που ελήφθησαν από την περιοχή του χειρουργικού τραύματος
απεκάλυψαν την ανάπτυξη ενός, δυο ή και τριών παθογόνων μικροοργανισμών. Ταυτοποιήθηκαν
οι ακόλουθοι μικροοργανισμοί: E.coli (12 περιπτώσεις), Enterococcus faecium (8
περιπτώσεις),Akinetobacter baumannii(6 περιπτώσεις), Staphylococcus epidermidis (4
περιπτώσεις), Staphylococcus lugdunensi, Staphylococcus warneri, Enterococcus faecalis(4
περιπτώσεις), Proteus mirabilis, Staphylococcus haemolytic, Streptococcus parasangui,
Streptococcus anginosus, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella pneumoniae, Candida
albicans, Staphylococcus hominis ,Streptococcus agalactiae.
97
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μοσχίδης Α., Γαλανόπουλος Γ., Κυρίτσης Α., Σωτηριάδης Α., Κυβρακίδης Ε., Σκαρλάτος Χ.
Υλικό-μέθοδος: Πρόκειται για άνδρα ηλικίας 69 ετών που νοσηλεύετο 15 ημέρες για εμπύρετο,
ηπατομεγαλία, αναιμία και με ιστορικό σακχ. διαβήτη, αρτ. υπέρταση, ΑΕΕ προ 4ετίας με
παρετικά ευρήματα και εκκολπωμάτωση παχέος εντέρου. Μετά από πλήρη ακτινολογικό έλεγχο
( α/α, echo , CT, MRI) και βιοχημικό έλεγχό διαπιστώνεται ευμεγέθης υφηπατική εξεργασία(
Δ.Δ απόστημα –σάρκωμα Ο.Π.Χ). Λόγω υψηλού κινδύνου αντιμετωπίζεται με επιτυχία με
διαδερμική –υφηπατική παροχέτευση με καθοδήγηση αξονικού τομογράφου. Η παροχέτευση
έδωσε συνολικά 4300cc πύου σε μία εβδομάδα περίπου και η πορεία του ασθενούς υπήρξε
ομαλή. Αναλύεται λεπτομερώς το ιστορικό, η κλινική σημειολογία και η αντιμετώπιση του
περιστατικού.
98
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Φαλίδας Ε.1, Στεφανίδης Ι.1, Παυλάκη Α2, Τάκου Μ1, Βλάχος Κ.1, Μαθιουλάκης Σ.1, Βίλλιας Κ.1
Α΄ Χειρουργική Κλινική, 417 ΝΙΜΤΣ, Αθήνα, 2Νοσοκομείο Παίδων ‘Αγία Σοφία’, Αθήνα
1
Παρουσίαση περίπτωσης: Άνδρας 82 ετών προσέρχεται στα ΤΕΠ με εμπύρετο (39,2ο C),
λευκοκυττάρωση (19,2 k/ul), υποξυγοναιμία και οξέωση. Ο ασθενής λαμβάνει εμπειρική
αντιβίωση από τριημέρου. Έχει ιστορικό αρτηριακής υπέρτασης και κολπικής μαρμαρυγής
υπό αγωγή και ο ενδοσκοπικός έλεγχος (ατελής ως προς το δεξιό κόλον) για διερεύνηση
αναιμίας ανέδειξε αιμορροϊδοπάθεια, εκκολπώματα κατιόντος και ατροφική γαστρίτιδα. Στη
κλινική εξέταση η κοιλία ήταν έντονα διατεταμένη, σκληρή και επώδυνη, ενώ στη δεξιό πλάγιο
κοιλιακό τοίχωμα ψηλαφάται επώδυνη οιδηματώδης μάζα, που εκτείνεται από τις κατώτερες
πλευρές μέχρι το άνω τριτημόριο του μηρού. Η ακρόαση ανέδειξε έντονους μεταλλικούς
ήχους. Η ακτινογραφία κοιλίας απεικόνισε εικόνα ειλεού, ενώ η αξονική τομογραφία (CT)
περιέγραφε ευρύ οπισθοπεριτοναϊκό και υποδόριο απόστημα από τη μεσότητα του ανιόντος
μέχρι τον ανώτερο μηρό. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε ερευνητική λαπαροτομία που ανέδειξε
ευμεγέθη όγκο ανιόντος, που διηθούσε το πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα και αποστηματική κοιλότητα
όπως περιγραφόταν στην CT. Ακολουθεί δεξιά κολεκτομή με ειλεοστομία, και παροχέτευση του
αποστήματος. Ο ασθενής νοσηλεύθηκε στη ΜΕΘ και κατέληξε μετά 4ημέρο λόγω σηπτικής
καταπληξίας.
99
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Κρόκος Ν., Μιχαηλίδου Ε., Καρακατσάνης Α., Μαριούλας Α., Θωμαΐδης Τ., Κρασιά Ν., Δρίζης Θ.
100
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Χιώτης A., Σαρόγλου Π., Βλατάκης Σ., Γεροντίτης Ζ., Κόκκορης Στ., Κουτσογιάννης Ι, Μπαντάκ Γ.
Πρόκειται για ασθενή ηλικίας 48 ετών, ο οποίος προσήλθε στην Κλινική μας το 2003 με
πολλαπλά δερματικά συρίγγια και υποδόρια αποστήματα της οσφυϊκής και της κοκκυγικής
χώρας, των γλουτών, της έσω επιφάνειας του άνω τριτημορίου των μηρών, του περινέου, του
οσχέου, του εφηβαίου και των βουβωνικών χωρών. Παρουσίαζε πυώδη έκκριση από πολλά
συρίγγια και εκτεταμένη λοίμωξη του δέρματος και των μαλακών μορίων της περιοχής. Είχε
υποβληθεί στο παρελθόν σε επανειλημμένες χειρουργικές διανοίξεις με αποτέλεσμα τη
μεγάλη δυσμορφία της περιοχής. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε πλήρη κλινικοεργαστηριακό
έλεγχο για αποκλεισμό ειδικών φλεγμονωδών παθήσεων. Αρχικά αντιμετωπίσθηκε με
χορήγηση συνδυασμού αντιβιοτικών, παροχέτευση των αποστημάτων και τοπική περιποίηση
με αντισηπτικά, με αποτέλεσμα τον έλεγχο τοπικά της λοίμωξης. Ακολούθως ετέθη σε αγωγή
με Infliximab σε δόση 5 mg/Kgr Β.Σ., σε σχήμα 0, 2, 6 και εν συνεχεία ανά 8 εβδομάδες. Η
νόσος ανταποκρίθηκε αμέσως στη θεραπεία αυτή και παραμένει σχεδόν σε πλήρη ύφεση εδώ
και 6 έτη, με μικρή έξαρση όσον αφορά στην έκκριση μερικών πόρων λίγες ημέρες πριν την
χορήγηση του φαρμάκου.
101
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Πρόκειται για τμήμα πολυκεντρικής-διεθνούς μελέτης που είχε σαν σκοπό την σύγκριση της
αποτελεσματικότητας της Τυγεκυκλίνης στην αντιμετώπιση των επιπλεγμένων ενδοκοιλιακών
λοιμώξεων σε σχέση με αυτή του συνδυασμού Κεφτριαξόνης-Μετρονιδαζόλης.
Ασθενείς: Στο διάστημα που διήρκησε η μελέτη (Σεπτέμβριος 2006-Ιούνιος 2008), 9 ασθενείς,
6 γυναίκες και 3 άνδρες, ηλικίας από 18 έως 84 ετών (μ.ο. ηλικίας 50,4 έτη) με επιπλεγμένη
ενδοκοιλιακή λοίμωξη τυχαιοποιήθηκαν βάσει του APACHE II score στις 2 ομάδες. Οξεία
γαγγραινώδη σκωληκοειδίτιδα με ρήξη της σκωληκοειδούς και εντοπισμένη ή γενικευμένη
περιτονίτιδα είχαν 4 ασθενείς, διάτρηση δωδεκαδακτύλου που αντιμετωπίστηκε μετά την
πάροδο 24 ωρών από την έναρξη των συμπτωμάτων 2, οξεία γαγγραινώδη χολοκυστίτιδα με
ρήξη της χοληδόχου κύστης και χολική περιτονίτιδα 2 και μετεγχειρητική περιτονίτιδα μετά
από καισαρική τομή 1.
Αποτελέσματα:
Ομάδα Α (χορήγηση Τυγεκυκλίνης-5 ασθενείς): Ολοκλήρωσαν την θεραπεία χωρίς ανεπιθύμητες
ενέργειες 4 ασθενείς (80%), ενώ σε 1 ασθενή (20%) η θεραπεία διεκόπη λόγω έντονης ναυτίας
και εμέτου.
Ομάδα Β (χορήγηση Κεφτριαξόνης+Μετρονιδαζόλης): Ολοκλήρωσαν την θεραπεία χωρίς
ανεπιθύμητες ενέργειες 3 ασθενείς (75%), ενώ σε 1 ασθενή (25%) η θεραπεία διεκόπη λόγω
επανεπέμβασης συνεπεία τριτογενούς περιτονίτιδας.
Ο χρόνος θεραπείας και στις 2 ομάδες ήταν από 4 έως 7 ημέρες.
Συμπέρασμα: Αν και ο αριθμός των ασθενών είναι περιορισμένος φαίνεται ότι η Τυγεκυκλίνη
ως μονοθεραπεία σε επιπλεγμένες ενδοκοιλιακές λοιμώξεις της κοινότητας παρουσιάζει
συγκρίσιμη αποτελεσματικότητα με τον συνδυασμό Κεφτριαξόνης-Μετρονιδαζόλης.
102
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Τέντες Α. Α., Μαρκακίδης Σ., Φωτάκης Σ., Φλώρος Δ., Κυζιρίδης Δ., Κορακιανίτης Ο.,
Μουταφίδης Λ.
Σκοπός: Η ευρεία χρήση των ενδοσκοπικών επεμβάσεων στα χοληφόρα έχει μειώσει τον
αριθμό των παροχετευτικών επεμβάσεων. Η χοληδοχοδωδεκαδακτυλική αναστόμωση και η
διαδωδεκαδακτυλική σφιγκτηροπλαστική είναι οι συχνότερα χρησιμοποιούμενες μέθοδοι. Ο
σκοπός της εργασίας είναι η σύγκριση των αποτελεσμάτων των δύο τεχνικών για λιθίαση των
χοληφόρων.
103
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκάνδαλος Ι.1, Μαργιούλας Α.1, Μιχαηλίδου Ε.1, Τριανταφύλλου Δ.1, Γιαννοπούλου Δ.2, Τσικρίκα
Ε.2, Καράτζιου Χ.4, Στεφανίδου Χ. 5, Δρίζης Θ.1
1
Χειρουργικό Τμήμα, 2Αναισθησιολογικό Τμήμα, 3Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, 4Ακτινολογικό
Εργαστήριο και 5Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο «Άγιος Παύλος»
Θεσσαλονίκης
Εισαγωγή: Η οξεία χολοκυστίτιδα είναι μία από τις συχνότερες αιτίες εισαγωγής σε
χειρουργικές κλινικές. Η παρουσία κατ΄ επέκταση αποστήματος του ήπατος ως επιπλοκής της
οξείας χολοκυστίτιδας είναι μία εξαιρετικά σπάνια και βαρεία κατάσταση.
Υλικό – μέθοδοι: Παρουσιάζονται δύο περιπτώσεις ασθενών γυναικών ηλικίας 76 και 78 ετών
με αποστήματα ήπατος κατ΄ επέκταση εμπυήματος χοληδόχου κύστης. Η συμπτωματολογία στη
μία ασθενή ήταν άλγος δεξιού υποχονδρίου με εκδηλώσεις πυρετού και ρίγους στη δε άλλη
άλγος άνω κοιλίας με εκδηλώσεις σηπτικής καταπληξίας.
Η υποψία της διάγνωσης τέθηκε με τον υπερηχοτομογραφικό έλεγχο και τεκμηριώθηκε με την
αξονική τομογραφία. Και οι δύο ασθενείς υποβλήθηκαν σε επείγουσα χειρουργική επέμβαση
χολοκυστεκτομής και παροχέτευσης της ενδοηπατικής συλλογής. Η καλλιέργεια του πυώδους
περιεχόμενου έδειξε στη μία ασθενή Klebsiella pneumoniae και enterococcus faecium στη
δε άλλη streptococcus anginosus και lactobacillus gasseri.
104
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκάνδαλος Ι.1, Μιχαηλίδου Ε.1, Κρασιά Ν.1, Θωμαίδης Τ.1, Καρρά Ε.2, Πέρτσας Ε.3, Δρίζης Θ.1
Υλικό – μέθοδοι: Παρουσιάζεται δύο περιπτώσεις ασθενών ανδρών, του ενός ηλικίας 79
με ιστορικό χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας, αρτηριακής υπέρτασης και ERCP
προ 7 ετών ο οποίος προσήλθε στην εφημερία με άλγος δεξιού υποχονδρίου, αντίσταση
στην ψηλάφηση και εμπύρετο από 3ημέρου. Στον εργαστηριακό έλεγχο αίματος βρέθηκαν
Λευκά: 22900 (pol. 61%) Hct 30%, Plat. 170000, και απορρύθμιση βιοχημικών δεικτών. Ο
δεύτερος ασθενής ήταν 83 ετών, πάσχων από σακχαρώδη διαβήτη και κολπική μαρμαρυγή,
που εισήλθε στην παθολογική κλινική με απορρύθμιση σακχάρου, σύγχυση και άλγος δεξιού
υποχονδρίου από 24ώρου. Στον εργαστηριακό έλεγχο αίματος βρέθηκαν Λευκά: 14888 (pol.
91%) Hct 33%, Plat. 168000, και απορρύθμιση βιοχημικών δεικτών. Και στους δύο ασθενείς η
υποψία διάγνωσης εμφυσηματικής χολοκυστίτιδας από τον απλό ακτινολογικό έλεγχο κοιλίας
και τον υπερηχοτομογραφικό έλεγχο άνω κοιλίας τεκμηριώθηκε με την αξονική τομογραφία.
Και στους δύο ασθενείς έγινε επείγουσα χολοκυστεκτομή και παροχέτευση της περιοχής.
Στην καλλιέργεια χολής απομονώθηκε στον ένα ασθενή Enterococcus faecalis και στον άλλο
Klebsiella pmeumoniae. Η άμεση μετεγχειρητική κατάσταση ήταν θορυβώδης και στις δύο
περιπτώσεις με νοσηλεία στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Ο πρώτος ασθενής εξήλθε της
κλινικής την 30η μετεγχειρητική ημέρα ο δε δεύτερος απεβίωσε την 42η μετεγχειρητική ημέρα
από καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια.
105
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μιχαλόπουλος N., Παπαβραμίδης Θ., Κεσίσογλου Ι., Πλιάκος Ι., Σαπαλίδης Κ., Παπαβραμίδης Σ.
Σκοπός: Η αποκατάσταση του γαστρεντερικού σωλήνα μετά από γαστρεκτομή αποτελεί σημαντικό
στάδιο της επέμβασης. Η ανακατασκευή κατά Roux en Y αποτελεί την επέμβαση εκλογής
σήμερα. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση της τεχνικής αποκατάστασης
της συνέχειας του πεπτικού σωλήνα με τη χρήση μοσχεύματος νήστιδας καθώς επίσης και η
αξιολόγηση της χρησιμότητάς της.
Υλικό – Μέθοδος: Από τον Ιανουάριο του 2002 έως τον Ιούνιο του 2009 134 ασθενείς
υποβλήθηκαν σε ποικίλου είδους γαστρεκτομές για νεοπλάσματα του στομάχου. Σε 48 από
αυτούς (35.8%) η αποκατάσταση της συνέχειας του γαστρεντερικού σωλήνα έγινε με τη
χρήση ισοπερισταλτικής έλικας νήστιδας. Μελετήθηκαν και λήφθηκαν υπόψιν η διάρκεια
της επέμβασης, οι περιεγχειρητικές επιπλοκές, η περιεγχειρητική θνητότητα, ο χρόνος
κινητοποίησης και σίτισης των ασθενών, η διάρκεια της νοσηλείας και οι μετεγχειρητικές
επιπλοκές (πρώιμες και απώτερες).
106
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
107
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Τριανταφυλλοπούλου K., Μιχαλόπουλος N., Κεσίσογλου I., Κουλούρης X., Μιστριώτης Γ.,
Δεληγιαννίδης Ν., Παπαβραμίδης Σ.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση της οργάνωσης και λειτουργίας
της χειρουργικής μιας ημέρας (Day surgery) στα πλαίσια της λειτουργίας της Γ΄ Χειρουργικής
Κλινικής και η παρουσίαση των αποτελεσμάτων των ασθενών που αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά
από το τμήμα day surgery της κλινικής μας.
Υλικό – Μέθοδος: Από το Σεπτέμβριο 2007 έως και τον Ιούνιο 2009, 202 ασθενείς (131 άνδρες,
71 γυναίκες μέσης ηλικίας 48,8 έτη) με 209 χειρουργικές παθήσεις αντιμετωπίστηκαν στο τμήμα
χειρουργικής μιας ημέρας (Day Surgery). Στις περισσότερες επεμβάσεις το είδος αναισθησίας
ήταν τοπική (85%) ενώ σε μικρότερο ποσοστό ραχιαία (7%) ή γενική (8%) αναισθησία.
Μελετήθηκαν και αξιολογήθηκαν ο χρόνος αναμονής για την επέμβαση, ο εγχειρητικός χρόνος,
οι μετεγχειρητικές επιπλοκές και η παράταση της νοσηλείας, το επίπεδο του μετεγχειρητικού
πόνου με τη χρήση δεκαβάθμιας visual analogue scale άμεσα μτεγχειρητικά και την 7
μετεγχειρητική ημέρα, ο χρόνος επιστροφής των ασθενών στην καθημερινή δραστηριότητα, ο
βαθμός ικανοποίησης του ασθενούς και το κόστος της επέμβασης.
108
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Βουλαλάς Γ., Θεοδοσίου Ε., Σαλβερίδης Ν., Πούγγουρας Κ., Μέκακας Α., Χριστοδουλίδης Κ.
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας μας είναι να καταδείξουμε τη συχνότητα μιας συνυπάρχουσας
κακοήθειας σε ασθενείς, οι οποίοι εκδηλώνουν φλεβική θρόμβωση.
Συμπεράσματα: Η φλεβική θρόμβωση αποτελεί μια συχνή επιπλοκή μιας κακοήθους νόσου
και κατ’ επέκταση η παρουσία κακοήθειας μπορεί να αποτελεί ένα προθρομβωτικό στάδιο. Η
διερεύνηση των ασθενών για ύπαρξη κακοήθειας πρέπει να είναι άμεση και ενδελεχής.
109
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
110
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκάνδαλος Ι.1, Σαμαράς Α. 2, Καρακατσάνης Α.1, Ντίτσιας Θ.2, Φιλιππίδης Α.3, Μαυροματίδης Κ.4,
Κουτσουφλιανιώτης Ν.2
1
Χειρουργικό Τμήμα Γενικού Νοσοκομείου «Άγιος Παύλος» Θεσσαλονίκης, 2Β΄ Χειρουργική
Κλινική και 3Ακτινολογικό Εργαστήριο Γενικού Νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» Θεσσαλονίκης,
4
Μονάδα Τεχνητού Νεφρού Γενικού Νοσοκομείου Κομοτηνής
Σκοπός: Παρουσιάζουμε την εμπειρία μας από την εισαγωγή κεντρικών καθετήρων
αιμοκάθαρσης μέσω της μείζονος σαφηνούς φλέβας.
Ασθενείς: Από τον Ιανουάριο του 2002 μέχρι τον Αύγουστο του 2009, 11 αιμοκαθαιρώμενοι
ασθενείς, 7 γυναίκες και 4 άνδρες, ηλικίας 62 έως 91 ετών (μέση ηλικία 73 έτη) υποβλήθηκαν
σε εισαγωγή 15 καθετήρων αιμοκάθαρσης μακράς διάρκειας λειτουργίας μέσω της μείζονος
σαφηνούς φλέβας. Σε όλους τους ασθενείς είχε εξαντληθεί η δυνατότητα εισαγωγής καθετήρα
αιμοκάθαρσης μέσω των κεντρικών φλεβών του συστήματος της άνω κοίλης φλέβας.
Μέθοδοι: Σε όλες τις περιπτώσεις, υπό τοπική αναισθησία και με ΗΚΓραφική παρακολούθηση
αποκαλύφθηκε η μείζων σαφηνής φλέβα εγγύς της σαφηνομηριαίας συμβολής, απολινώθηκε
αυτή περιφερικά και μέσω φλεβοτομής, αφού πρώτα έγινε διαστολή με λαβίδα mosquito,
εισήχθηκε καθετήρας αιμοκάθαρσης μακράς διάρκειας λειτουργίας, με cuff, διπλού αυλού,
d=14.5 fr και μήκους cuff to tip 28 cm χωρίς τη βοήθεια οδηγού σύρματος. Η έξοδος του
καθετήρα έγινε στην έξω επιφάνεια του κεντρικού τριτημορίου του μηρού μέσω υποδορίου
καναλιού. Ο έλεγχος της σωστής τοποθέτησης του καθετήρα έγινε ακτινοσκοπικά, ενώ η
λειτουργία του ελέγχθηκε διεγχειρητικά.
Συζήτηση: Η εισαγωγή μόνιμου καθετήρα αιμοκάθαρσης μέσω της μείζονος σαφηνούς φλέβας
αποτελεί εναλλακτική λύση σε περίπτωση αδυναμίας εισαγωγής καθετήρα μέσω των κεντρικών
φλεβών της τραχηλικής χώρας. Αποτελεί μία εύκολη, απλή και απολύτως ασφαλή τεχνική.
111
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Χίτζιος Δ., Ζανδές Ν., Αϊβάζη Δ., Σιμήνου Σ., Δουλγεράκης Μ., Παπαδοπούλου Ο.,
Χατζημήσιος Κ., Σαλιάγκας Κ.
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η μελέτη γυναικολογικών περιστατικών που μπορεί
να οδηγηθούν για χειρουργική αντιμετώπιση από το Γενικό Χειρουργό σε επαρχιακό
Νοσοκομείο.
Υλικό και μέθοδος: Πρόκειται για αναδρομική μελέτη περιστατικών που αντιμετωπίστηκαν σε
Χειρουργική Κλινική Νομαρχιακού Νοσοκομείου επαρχιακής πόλης, κατά το χρονικό διάστημα
1-1-2006 ως και 30-6-2009.
Όσον αφορά στις σάλπιγγες, το πρώτο περιστατικό αποτελούσε μια υδροσάλπιγγα, το δεύτερο
μια αιμορραγική σάλπιγγα που αντιμετωπίσθηκαν και τα 2 με αφαίρεση της σάλπιγγος, και το
τρίτο αποτελούσε μία κύστη κώδωνος και αντιμετωπίστηκε με εκτομή της κύστεως.
Η πάθηση των ωοθηκών και των σαλπίγγων αφορούσε σε ευμεγέθεις όγκους, 1 ορμώμενου
εκ της ωοθήκης και 1 εκ του διγμοειδούς, στερρώς συμπεφυμένων με τις ωοθήκες και το
σύστοιχο εξάρτημα. Στην περίπτωση του όγκου του σιγμοειδούς έγινε εκτομή του συμπεφυμένου
τμήματος, ενώ στην περίπτωση του όγκου ωοθήκης, ολική αφαίρεση της ωοθήκης με τη
σύστοιχη σάλπιγγα Τέλος, στην περίπτωση του κόλπου, αντιμετωπίσαμε ένα ορθοκολπικό
συρίγγιο, για το οποίο διενεργήθηκε απολλυτική κολοστομία, που ήταν και θεραπευτική. Η
σύγκλειση του στομίου έγινε σε 2ο χρόνο.
112
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
113
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σοβατζίδης Α., Γυμνοπούλου Μ., Γυμνοπούλου Ε., Ρυζιώτης Γ., Παντίδης Δ., Μπαμπαλής Δ.,
Μακρής Θ., Γυμνόπουλος Δ.
Υλικό και Μέθοδος: Κατά την περίοδο 1/1/2006 – 31/12/2008 αντιμετωπίστηκαν στην κλινική
μας 35 περιστατικά με καρκίνο του μαστού. Από αυτά τα 32 (92%) ήταν γυναίκες, τα 3 (8%)
άνδρες, τα 25 (71%) χριστιανοί, τα 10 (29%) μουσουλμάνοι, τα 13 (51%) αστοί και τα 12 (49%)
αγρότες. Αναφορικά με την εντόπιση 22 περιπτώσεις (63%) αφορούσαν το αριστερό μαστό και
13 (37%) το δεξιό μαστό. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν τα 63,5 έτη και ο μέσος χρόνος
νοσηλείας τους ήταν οι 8 ημέρες. Από τους 35 ασθενείς χειρουργήθηκαν οι 33 (94.3%) ενώ οι
υπόλοιποι 2 (5,7%) ήταν ανεγχείρητοι.
Συμπεράσματα: Ο καρκίνος του μαστού στη σειρά μας απαντάται κυρίως σε άτομα περί των
60 ετών, με συντριπτική πλειοψηφία στο γυναικείο φύλο (92%), ενώ εμφανίζεται συχνότερα
στον αριστερό μαστό (63%). Οι ασθενείς ανέχονται τις ριζικές επεμβάσεις με χαμηλό ποσοστό
θνητότητας (3.9%).
114
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Θεσσαλονίκης
Γυναίκα 50 ετών προσέρχεται στο ιατρείο μαστού με ψηλαφητό μόρφωμα στο άνω έξω
τεταρτημόριο του (ΔΕ) μαστού. Η ασθενής είχε βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό, καθώς
τόσο η αδελφή της όσο και η αδελφή της μητέρας της εμφάνισαν διηθητικό καρκίνωμα του
μαστού σε ηλικίες 40 και 45 ετών αντίστοιχα. Η ασθενής υποβάλλονταν σε τακτικό κλινικό,
υπερηχογραφικό και μαστογραφικό έλεγχο με πιο πρόσφατη την εξέτασή της προ τετράμηνου.
Στον έλεγχο που διενεργήθηκε κατά την προσέλευσή της στο ιατρείο μαστού της μονάδας
μας, κλινικά το μόρφωμα είχε χαρακτήρες κακοήθους νοσήματος (σκληρότητα, ανώδυνο στην
ψηλάφηση, πολυλοβωτή υφή) κάτι που επιβεβαιώθηκε τόσο με υπερηχογράφημα μαστών όσο
και με μαστογραφία άμφω.
Η παρουσίαση του παραπάνω περιστατικού έχει σκοπό να ενδυναμώσει την εγρήγορση των
χειρουργών σε περιπτώσεις ανθρώπων με οικογενειακό ιστορικό κακοήθειας του μαστού.
Προφανώς υπάρχουν και ανάλογες περιπτώσεις σαν την δική μας που ο τακτικός κλινικός και
εργαστηριακός έλεγχος δεν λειτούργησε προληπτικά. Καταθέτουμε τον προβληματισμό μας
για την ανάγκη εντατικότερου προληπτικού ελέγχου που θα περιλαμβάνει τον γονιδιακό έλεγχο
των ασθενών με βεβαρυμένο ιστορικό, αλλά και την χρήση της μαγνητικής μαστογραφίας ως
εξέταση ρουτίνας σε αυτούς τους ασθενείς.
115
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ασθενείς και μέθοδοι: Χειρουργήσαμε επιτυχώς δύο γυναίκες ηλικίας 87 και 84 χρονών
με ευμεγέθη ψηλαφητή διόγκωση στον έναν μαστό χωρίς κλινική εμπλοκή των σύστοιχων
μασχαλιαίων λεμφαδένων με τοπική αναισθησία. Χρησιμοποιήθηκε διάλυμα ξυλοκαίνης
2% σε φυσιολογικό ορό (1:15). Η διάρκεια της εγχείρησης ήταν 40 λεπτά και δεν υπήρξε
αιμορραγία. Η μετεγχειρητική νοσηλεία ήταν δύο μέρες. Από την παθολογοανατομική εξέταση
των παρασκευασμάτων διαπιστώθηκε μη διηθητικό πορογενές καρκίνωμα του μαστού με
κυστικούς σχηματισμούς Οι όγκοι, και στις 2 περιπτώσεις, είχαν ιστολογικούς χαρακτήρες
θηλώδους, ενώ οι ορμονικοί δείκτες ήταν θετικοί. Η μετεγχειρητική τους πορεία ήταν χωρίς
επιπλοκές. Στις ασθενείς χορηγήθηκε αναστολέας αρωματάσης, ενώ η παρακολούθηση τους
συνίσταται σε εξάμηνο αιματολογικό και ετήσιο απεικονιστικό έλεγχο.
116
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παπαδόπουλος Β., Μιχαλόπουλος Α., Παπαευθυμίου Λ., Ντούρος Β., Πανίδης Σ., Νέττα Σ.,
Φαχαντίδης Ε.
Το λεμφοίδημα του άνω άκρου αποτελεί μία από τις κυριότερες επιπλοκές στη χειρουργική
θεραπεία του καρκινώματος του μαστού.
Σκοπός της παρούσης μελέτης αποτελεί η διερεύνηση των παραγόντων οι οποίοι συμμετέχουν
στην ανάπτυξη του λεμφοιδήματος .
Συμπερασματικά η ανάπτυξη του λεμφοιδήματος στο άνω άκρο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό
από την έκταση της χειρουργικής επέμβασης, τον αριθμό των αφαιρεθέντων λεμφαδένων, την
ακτινοθεραπεία, καθώς και την ηλικία και το βάρος της ασθενούς.
117
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Το προέχον δερματοινοσάρκωμα του μαστού αποτελεί ασυνήθη εντόπιση για αυτό το σπάνιο όγκο
των μαλακών μορίων του δέρματος. Πρόκειται για εξεργασία χαμηλού βαθμού κακοήθειας, με
υψηλό ποσοστό τοπικών υποτροπών (έως 50% των περιπτώσεων), αλλά χαμηλό μεταστατικό
δυναμικό (2-3%). Ελάχιστες είναι οι αναφορές στη διεθνή βιβλιογραφία, που αφορούν σε
απώτερες τοπικές υποτροπές αυτού του μεσεγχυματογενούς νεοπλάσματος.
Γυναίκα 48 ετών, προσήλθε αιτιώμενη σκληρό, ψηλαφητό οζίδιο στη μεσότητα παλαιάς
μετεγχειρητικής ουλής στο άνω ημιμόριο του δεξιού μαστού. Η ασθενής είχε υποβληθεί το
1995 σε ευρεία εκτομή ογκιδίου, με τελική ιστολογική διάγνωση προέχον δερματοινοσάρκωμα
μαστού. Δώδεκα έτη μετά, στη μαστογραφία δε διαπιστώθηκε ογκόμορφη βλάβη, ενώ ο
υπερηχογραφικός έλεγχος ανέδειξε ογκίδιο περί τα 2εκ., με σχετικά ομαλά χείλη, κάτωθεν
του δέρματος. Η ασθενής υπεβλήθη εκ νέου σε ευρεία τοπική εκτομή, με σχετικά ευρεία ζώνη
υγιών ιστών (3εκ.). Η ιστολογική έκθεση ανέδειξε ασαφή περιγεγραμμένη σκληρία, διαμέτρου
2εκ., με βραχέα ατρακτόμορφα κύτταρα σε ψαθοειδή διαμόρφωση, η οποία επεκτεινόταν
στη δικτυωτή μοίρα, χωρίς όμως να διηθεί τη θηλώδη μοίρα του χορίου ή την υπερκείμενη
επιδερμίδα. Η ανοσοιστοχημική διερεύνηση με CD34 επιβεβαίωσε τη διάγνωση προέχοντος
δερματοινοσαρκώματος μαστού. Η βλάβη αποτελεί υποτροπή της προ 12ετίας αφαιρεθείσας
εξεργασίας, με παρόμοια ιστολογικά χαρακτηριστικά. Η μετεγχειρητική πορεία, 15 μήνες μετά,
είναι ανεπίπλεκτη χωρίς σημεία υποτροπής της νόσου.
118
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Τότλης Τ.1,2, Παυλίδου Φ.1, Ιωσηφίδου Ρ.1, Ανανιάδης Α.1, Νάτσης Κ.2, Μπουσουλέγκας Α.1
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι ο προσδιορισμός της συχνότητας ανεύρεσης του
μασχαλιαίου τόξου κατά το λεμφαδενικό καθαρισμό μασχάλης (ΛΚΜ), καθώς και των
επιπτώσεων που μπορεί να προκαλέσει η ύπαρξή του.
Ασθενείς-Μέθοδος: Το υλικό μας αποτέλεσαν 343 ασθενείς με πρωτοπαθή καρκίνο του μαστού,
οι οποίες σε διάστημα ενός έτους υποβλήθηκαν στην κλινική μας σε χειρουργική επέμβαση
που περιλάμβανε ΛΚΜ. Συγκεκριμένα, 140 ασθενείς υποβλήθηκαν σε τροποποιημένη ριζική
μαστεκτομή, 191 σε τμηματεκτομή μαστού και ΛΚΜ και 12 μόνο σε ΛΚΜ.
Αποτελέσματα: Δεκατρείς από τις 343 ασθενείς (3.8%) είχαν μασχαλιαίο τόξο, το οποίο σε 9
ασθενείς είχε την τυπική του μορφή, ενώ σε 4 είχε άτυπη μορφή. Ο μέσος όρος των λεμφαδένων
που αφαιρέθηκαν από τις 13 ασθενείς ήταν 16.3. Σε όλες τις περιπτώσεις έγινε αφαίρεση του
περιεχομένου της μασχάλης που βρισκόταν εν τω βάθει και εκτός του μασχαλιαίου τόξου, το
οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις περιείχε και μακροσκοπικά εμφανείς λεμφαδένες.
Συμπεράσματα: Εκτός από τις ανατομικές μελέτες και η παρούσα έρευνα επιβεβαιώνει ότι η
ύπαρξη του μασχαλιαίου τόξου δεν είναι σπάνια. Συνεπώς, το χαμηλό ποσοστό που αναφέρεται
στις χειρουργικές μελέτες είναι πιθανότατα αποτέλεσμα της έλλειψης επαρκών γνώσεων των
ανατομικών χαρακτηριστικών του μασχαλιαίου τόξου ή ακόμα και της ύπαρξής του. Ωστόσο, η μη
αναγνώριση του μυός αυτού κατά το ΛΚΜ μπορεί να αποτελέσει αιτία για ανεπαρκή καθαρισμό
των λεμφαδένων με συνέπειες στη σταδιοποίηση και πρόγνωση των ασθενών.
119
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Βαραδά Ε., Καμπούρης Α., Κωδωνάς Φ., Βλατάκης Σ., Μαυροπούλου Σ., Γεροντίτης Ζ., Χιώτης Α.
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η παρουσίαση της συχνότητας του θηλώδους
μικροκαρκινώματος του θυρεοειδούς αδένα στην Κλινική μας.
Κατά τη χρονική περίοδο Ιαν. 1994 – Αυγ. 2009 αντιμετωπίσθηκαν 470 ασθενείς με πάθηση του
θυρεοειδούς αδένα. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: σ’ αυτούς που χειρουργήθηκαν
κατά την χρονική περίοδο Ιαν, 1994 – Σεπ. 1999 (ομάδα Α: 99 ασθενείς), στους οποίους η
υφολική θυρεοειδεκτομή αποτελούσε την συνήθη επέμβαση και σ’ αυτούς που χειρουργήθηκαν
κατά τη χρονική περίοδο Οκτ. 1999 – Αυγ. 2009 (ομάδα Β: 371 ασθενείς), στους οποίους
διεργήθηκε ολική ή σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή.
120
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Τσακμάκας Δ., Ραφαηλίδης Κ., Μέγκα Γ., Nτάνος I., Μαυρομάτης Ν., Μοσχίδης Α., Ναούμ Μ.
Σκοπός: Το μικροκαρκίνωμα του θυρεοειδούς αδένα (ΜΘΑ) είναι ένας κακοήθης πρωτοπαθής
όγκος,δυνητικά πολυεστιακός, με μέγιστη διάμετρο <1cm. Αποτελεί τυχαίο ιστολογικό εύρημα
σε ασθενείς χειρουργηθέντες για παθήσεις του θυρεοειδούς. Η παρούσα αναδρομική μελέτη
αποσκοπεί στον προσδιορισμό ανεύρεσης του ΜΘΑ, σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ολική
θυρεοειδεκτομή για πολυοζώδη βρογχοκήλη.
Αποτελέσματα: Σε 110 ασθενείς ανευρέθη ΜΘΑ κατά την ιστολογική εξέταση. Σε όλες τις
περιπτώσεις επρόκειτο για θηλώδες καρκίνωμα με θυλακιώδη διαμόρφωση, με μέση μέγιστη
διάμετρο 0,4cm (0,1–0,8). Μονήρης εστία διαπιστώθηκε σε 80 ασθενείς (73%), ενώ σε 30 (27%)
ανευρέθησαν περισσότερες εστίες. Σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε διήθηση της κάψας. Ο
μέσος χρόνος νοσηλείας ήταν 2.6 ημέρες .Όλοι οι ασθενείς παραμένουν καλά στην υγεία τους
μετά την επέμβαση, με επικοινωνία που είχαμε μαζί τους μέχρι και σήμερα.
Συμπεράσματα: Η συχνότητα ανεύρεσης ΜΘΑ ανέρχεται σε 3,5%.Το ΜΘΑ συνιστά ένα βραδέως
εξελισσόμενο όγκο με καλή μέσο-μακροπρόθεσμη πρόγνωση. Λόγω όμως της πιθανότητας
πολυεστιακής εντόπισης, η ολική θυρεοειδεκτομή αποτελεί την εγχείρηση εκλογής, ογκολογικά
επαρκή τόσο διαγνωστικά όσο και θεραπευτικά.
121
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μοσχίδης Α., Ντάνος Ι., Γαλανόπουλος Γ., Σκαρλάτος Χ., Καρβέλας Χ., Ναούμ Μ.
Υλικό – Μέθοδος: Κατά την τελευταία 5ετία 2004 – 2008 χειρουργήθηκαν στην κλινική μας
376 ασθενείς για θυρεοειδική νόσο. Απ’ αυτούς άνδρες ήταν 42 (ποσοστό 11,2%) και γυναίκες
334 (ποσοστό 88,8%). Η ηλικία Μ.Ο. ήταν για τους άνδρες 55,6 χρόνια και για τις γυναίκες
51,36 χρ. Οι παθήσεις των ασθενών που χειρουργήθηκαν ήταν:
• Πολυοζώδης βρογχοκήλη 262 (69,4%)
• Ψυχρός όζος θυρεοειδούς 68 ( 17,5%)
• Θερμός όζος θυρεοειδούς 10 (3,26%)
• Τοξική βρογχοκήλη 27 (7,72%)
• Καρκίνωμα θυρεοειδούς 8 (2,12%)
Συμπέρασμα: Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι η είναι η εγχείρηση εκλογής στις παθήσεις του
θυρεοειδούς, διότι είναι αποτελεσματική και ασφαλής με ποσοστό σοβαρών επιπλοκών 0,5 –
0,8% στα χέρια έμπειρων χειρουργών.
122
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Καραπαναγιωτίδης Γ., Χαλβατζούλης Ο., Αντωνίτσης Π., Θεοδωρίδης Δ., Φορούλης Χ.,
Χαροκόπος Ν., Γροσομανίδης Β., Παπακωνσταντίνου Χ.
Υλικό και Μέθοδοι: Τα τελευταία εφτά χρόνια στην κλινική μας διενεργήθηκαν 29
μεσοθωρακοσκοπήσεις (cervical mediastinoscopy), ενώ από την προηγούμενη χρονιά και
έπειτα διενεργήθηκαν και 6 βίντεο-μεσοθωρακοσκοπήσεις (video-assisted mediastinoscopy).
Στους ασθενείς δεν είχε διαγνωσθεί άλλη πάθηση του μεσοθωρακίου με τη βοήθεια αξονικής
τομογραφίας. Η μέση ηλικία τους ήταν 62.28±14.3. Η χειρουργική μέθοδος έλαβε χώρα υπό
γενική αναισθησία με πρόσθια χαμηλή τραχηλική τομή και είσοδος του μεσοθωρακοσκοπίου
στο χώρο της προτραχειακής περιτονίας. Διενεργήθηκε λήψη λεμφαδένων των ομάδων Νο4,5
και 7. Το υλικό απεστάλη για ιστολογική εξέταση.
123
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός: Η διερεύνηση των ασθενών με περικαρδιακή συλλογή που εισήχθησαν στην Α’ Κλινική
Θώρακος, Καρδιάς, Μεγάλων Αγγείων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης
ΑΧΕΠΑ και η ανάλυση της εγχειρητικής τεχνικής ως προς τη μέθοδο αντιμετώπισης και της
διαγνωστικής διαδικασίας της υποκείμενης νόσου.
Υλικό και Μέθοδος: Η αναδρομική μελέτη των εισαγωγών στην κλινική με διάγνωση
περικαρδιακής συλλογής κατέδειξε τη νοσηλεία 258 ασθενών κατά τα τελευταία 9 έτη.
Από τους ασθενείς αυτούς οι 63 (ομάδα Α) είχαν τη διάγνωση της συλλογής αίματος στην
περικαρδιακή κοιλότητα είτε λόγω προηγηθείσας καρδιοχειρουργικής επέμβασης (30
ασθενείς, άνδρες:γυναίκες = 20:10, ηλικία 67±15 έτη) είτε λόγω ρήξης ανευρύσματος ανιούσας
αορτής (33 ασθενείς, άνδρες:γυναίκες =27:6, ηλικία 59±12 έτη). Οι υπόλοιποι 195 ασθενείς
(άνδρες:γυναίκες = 111:84, ηλικία 60±18 έτη) εμφάνισαν περικαρδιακή συλλογή λόγω
περικαρδίτιδας ή γενικά λόγω νόσου του περικαρδίου (ομάδα Β). Ως προς την αντιμετώπιση
των ασθενών χειρουργικά εκτελέστηκε μέση στερνοτομή, υποξιφοειδική προσπέλαση ή
παροχέτευση με αριστερή θωρακοτομή. Για τη διαγνωστική διαδικασία της περικαρδιακής
συλλογής ελήφθη υγρό για βιοχημική εξέταση, καλλιέργεια και κυτταρολογική εξέταση, ενώ
τμήμα περικαρδίου εστάλη για παθολογοανατομική εξέταση σε όλους τους ασθενείς της
ομάδας Β.
125
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Υλικό και Μέθοδοι: Γυναίκα ασθενής 50 ετών, προσήλθε στα Ε.Ι. λόγω κοιλιακού άλγους
από εβδομάδος επιδεινούμενο από 24ώρου συνοδευόμενο από εμέτους. Η ασθενής ανέφερε
θρόμβωση αριστερού σκέλους προ έτους. Μετά από CT έλεγχο ανευρέθηκε θρόμβωση
πυλαίας φλέβας με επέκταση στην άνω μεσεντέριο φλέβα και ικανή ποσότητα ασκιτικού
υγρού. Η ασθενής τέθηκε σε αντιπηκτική αγωγή σε θεραπευτική δόση και νοσηλεύθηκε στην
ΜΕΘ. Στις επόμενες ημέρες η ασθενής παρουσίασε πυρετική κίνηση (έως 38oC), σύγχυση
και μέλαινες κενώσεις χωρίς όμως αιμοδυναμική επιβάρυνση. Λόγω της παρουσίας ασκιτικού
υγρού τοποθετήθηκε ενδοπεριτοναϊκός καθετήρας παροχέτευσης ο οποίος μετά διήμερο από
την τοποθέτησή του παροχέτευσε εντερικό περιεχόμενο. Η ασθενής υπεβλήθη σε ερευνητική
λαπαροτομία.
Αποτελέσματα: Ερεύθη νεκρωμένο τμήμα νήστιδος με κατά τόπους διατρήσεις μήκους 28 cm,
σε απόσταση περίπου 40 cm από τον σύνδεσμο του Treitz το οποίο αφαιρέθηκε σε «σχετικά
υγιή» όρια διότι όλο το λεπτό έντερο εμφάνιζε βαθμό ισχαιμίας και οιδήματος. Στο επόμενο
δεκαήμερο η ασθενής υπεβλήθη σε δεύτερη χειρουργική επέμβαση λόγω ρήξης του οπίσθιου
τοιχώματος της αναστόμωσης. Έγινε επιμελής καθαρισμός της περιτοναϊκής κοιλότητας και
συρραφή του οπίσθιου τοιχώματος της αναστόμωσης. Μετεγχειρητικά η ασθενής παρουσίασε
λαγονομηριαία φλεβοθρόμβωση δεξιά, επεισόδια οπισθοστερνικού άλγους με ΗΚΓ αλλοιώσεις
χωρίς κινητοποίηση των καρδιακών ενζύμων, ενώ ο έλεγχος της πηκτικότητας διέγνωσε χρόνιο
αντιφωσφολιπιδαιμικό σύνδρομο. Η ασθενής παρέμεινε νοσηλευόμενη επί τριμήνου υπό
αντιπηκτική αγωγή χαμηλού μοριακού βάρους και Salospir per os. Η ασθενής μεταφέρθηκε
σε Κέντρο Αποκατάστασης από όπου και επανήλθε στην κλινική μας λόγω παρουσίας
εντεροδερματικού συριγγίου χαμηλής παροχής το οποίο και αντιμετωπίσθηκε συντηρητικά.
Κατά την διάρκεια της δεύτερης νοσηλείας της η ασθενής κατέληξε λόγω ανεπάρκειας
πολλαπλών οργάνων.
126
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σαλεμής Ν. Σ.1,3, Τσιάμπας Ε.2, Καραμέρης Α.2, Καραγκιούζης Γ.1, Τσοχαταρίδης Ε.3
1
Β’ Χειρουργική Κλινική 401 ΓΣΝΑ, 2Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής 417 ΝΙΜΤΣ, 3Β’
Χειρουργική Κλινική 417 ΝΙΜΤΣ, Αθήνα
Υλικό και μέθοδοι: Πρόκειται για άνδρα ασθενή ηλικίας 72 ετών ο οποίος προσήλθε με από
12ώρου αιφνίδια έναρξη κοιλιακού άλγους συνοδευόμενου από ναυτία και εμετούς. Από το
ιστορικό του διαπιστώθηκε στεφανιαία νόσος και κολπική μαρμαρυγή για την οποία ήταν σε
χρόνια αγωγή με αντιπηκτικά. Κατά την εισαγωγή διαπιστώθηκε εικόνα καταπληξίας ενώ ο
εργαστηριακός έλεγχος κατέδειξε αναιμία (Ηt 19,9 %, ) και διαταραχή του πηκτικού μηχανισμού
(PT 109,3s APTT 94,4s και INR 10).
127
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παπαδοπούλου Δ., Ρούντος Θ., Αγγελής Σ., Τσαϊτας Β., Τζοϋσυ Α., Δεμερτζίδης Χ.
Σκοπός: Η οξεία απόφραξη των άνω μεσεντερίων αγγείων αποτελεί μία νόσο, της οποίας
η θνητότητα κυμαίνεται μεταξύ 59% και 100% σε περίπτωση καθυστερημένης διάγνωσης.
Σκοπός της εργασίας μας είναι η παρουσίαση της δικής μας εμπειρίας.
128
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Τιγκιρόπουλος Κ.1 , Βασιλειάδης Κ.2, Κατσαμάκας Μ.1, Κογκόπουλος Ε.1, Πρίγκος Β.1,
Καϊσίδης Γ.1, Βαϊόπουλος Χ.1, Τσεμινίδης Π.1, Καραμήτσος Ε.1, Τσαλικίδης Α.1
Σκοπός: Παρουσίαση σπάνιου περιστατικού οξείας θρόμβωσης της άνω μεσεντερίου φλέβας
εξαιτίας υπερομοκυστεΪναιμιας και αυξημένου παράγοντα VIII η οποία αντιμετωπίσθηκε
επιτυχώς με θεραπευτική δόση Ηπαρίνη Χαμηλού Μοριακού Βάρους (ΗΧΜΒ).
Εισαγωγή: Άνδρας ,ετών 78, προσήλθε στα Ε.Ι. Χειρουργικής, αιτιώμενος διάχυτο κοιλιακό
άλγος από 24ώρου, με συνεχή επιδείνωση και συνοδό ναυτία. Τα συμπτώματα του ασθενούς
σε συνδυασμό με τη δραματική κλινική εικόνα του και τον υψηλό δείκτη υποψίας , έθεσαν
την πιθανότητα μεσεντερίου ισχαιμίας. Διενεργήθηκε επείγουσα αξονική τομογραφία κοιλίας
με ενδοφλέβια έγχυση σκιαστικού σε αρτηριακή και φλεβική φάση όπου διαπιστώθηκε
εκτεταμένη θρόμβωση άνω μεσεντερίου φλέβας . Ο ασθενής αντιμετωπίσθηκε συντηρητικά
επιτυχώς, με χορήγηση θεραπευτικής δόσης Ηπαρίνης Χαμηλού Μοριακού Βάρους (ΗΧΜΒ)
και εξήλθε βελτιωμένος με συνέχιση της αντιπηκτικής του αγωγής αλλά λόγω διακοπής της
από τον ίδιο,εισήχθει ξάνα μετά από 1 μήνα με υποτροπή της νόσου.
129
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Πανούσης Χ., Φαλίδας Ε., Τάκου Μ., Βλάχος Κ., Κλωνής Γ., Βίλλιας Κ.
Παρουσίαση περίπτωσης: Ασθενής 70 ετών προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία της κλινικής,
αιτιώμενος κοιλιακό άλγος στην κάτω κοιλία και ψηλαφητό μόρφωμα στο δεξιό λαγόνιο βόθρο,
που αυξήθηκε το τελευταίο τρίμηνο. Κατά το αυτό χρονικό διάστημα εμφάνισε σημαντική απώλεια
βάρους, αδυναμία και εύκολη κόπωση. Το ατομικό ιστορικό του ασθενούς είναι ελεύθερο
με εξαίρεση αρτηριακή υπέρταση υπό αγωγή. Στην αντικειμενική εξέταση αναδεικνύεται
ψηλαφητό μόρφωμα στο υπογάστριο, ευμέγεθες και ελάχιστα ευκίνητο. Στον εργαστηριακό
έλεγχο αναδεικνύεται λευκοκυττάρωση (WBC:24760 k/ul, Neut:20.210 k/ul, Lymph:2.850 k/
ul), ήπια αναιμία (Hct:34%) και αυξημένα αιμοπετάλια (690.000 k/ul). Ο βιοχημικός έλεγχος
και οι καρκινικοί δείκτες είναι εντός φυσιολογικών ορίων, ενώ αυξημένη αναδεικνύεται η CRP
( 5,82 mg / dl). Ο ασθενής υποβάλλεται σε υπερηχογράφημα κοιλίας, που αναδεικνύει στη
δεξιά κοιλία υπερηχογενές μόρφωμα με ανώμαλη παρυφή που περικλύει εντερικές έλικες και
διηθεί το μεσεντέριο λίπος, υγρό στην ελάσσονα πύελο και υποαγγειούμενο μόρφωμα 3 εκ.
στο τμήμα VI του ήπατος. Η κολονοσκόπηση αναδεικνύει εικόνα πίεσης εκ των έξω στο τυφλό,
εκκολπωμάτωση παχέος εντέρου και αιμορροϊδοπάθεια. Η αξονική τομογραφία περιγράφει
ανομοιογενές υπόπυκνο μόρφωμα στο δεξιό λαγόνιο βόθρο που περικλείει εντερικές έλικες
με υδραερικά επίπεδα, παρουσία υγρού ενδοκοιλακά και υπόπυκνη εστία στο δεξιό ηπατικό
λοβό. Ο ασθενής υποβάλλεται σε ερευνητική λαπαροτομία που ανέδειξε παρουσία ευμέγεθους
μελανόχρωμης μάζας περιτυφλικά με πολυάριθμες μικρότερες εστίες (από χιλιοστά έως 3-4
εκ.) στο περιτόναιο, στο μεσεντέριο, στο επίπλουν και στο ήπαρ. Ελήφθησαν βιοψίες και ο
ασθενής παραπέμφθηκε για περαιτέρω ογκολογική αντιμετώπιση.
130
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Κόκκινος Ι., Παπαδόπουλος Λ., Δουλαπτσής Μ., Πέττα Β., Τσαντρίζος Π., Πεντάρη Τ.,
Φραγκιαδάκης Γ., Κατσούγκρης Ν., Μπομπολάκης Ε., Παπαδομιχελάκης Α., Κόρακας Π.,
Καστανάκης Μ., Καταλακτάκης Κ.
Ένας 65χρονος άνδρας προσήλθε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου μας με
αιματοχεσία κι αιματέμεση από λίγων ωρών, με αιμοδυναμική αστάθεια και παρά την μαζική
μετάγγιση αίματος (8 μονάδες αίματος) παρέμενε ασταθής και ως εκ τούτου, 30 περίπου ώρες
μετά την είσοδο του, υποβλήθηκε σε επείγουσα λαπαροτομία. Προ 15ετιας είχε υποβληθεί σε
χολοκυστεκτομή και προ 3τιας σε σκωληκοειδεκτομή.
Συμπέρασμα: Οι μεμονωμένοι κιρσοί νήστιδος είναι σπάνιοι και μπορεί να αποβούν μοιραίοι
για τη ζωή του ασθενούς αν δεν διαγνωστούν έγκαιρα, παρ’ όλη τη δυσκολία που παρουσιάζεται
λόγω της σπανιότητας των, θα πρέπει όμως να αναζητούνται ιδιαίτερα αν ο κολονοσκοπικός και
γαστροδωδεκαδακτυλοσκοπικός έλεγχος αποβούν αρνητικοί.
131
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκλάβος Α., Μαχιά Γ., Παπανικολάου Χ., Αϊναλής Σ., Λαγόπουλος Β., Βάϊος Γ., Χατζηθεοχάρης Γ.
Η απόφραξη του λεπτού εντέρου με επακόλουθο την εκδήλωση κλινικής εικόνας ειλεού
οφείλεται σε διάφορα αίτια όπως οι συμφύσεις, η παγίδευση έλικος εντός σάκου κήλης,
ο εγκολεασμός, καλοήθεις ή κακοήθεις τοιχωματικές βλάβες κ.λ.π. Oχι τόσο συχνό αίτιο
απόφραξης αποτελεί η απόφραξη από ξένο σώμα (χολόλιθο, φυτοπίλημα ή τριχοπίλημα).
Στην εργασία αυτή παρουσιάζουμε 2 περιπτώσεις ειλεού από φυτοπίλημα που αντιμετωπίστηκαν
χειρουργικά στην Κλινική μας. Οι ασθενείς (ένας άνδρας και μία γυναίκα ηλικίας 71 και 60
ετών αντίστοιχα) νοσηλεύτηκαν αρχικά με άτυπη συμπτωματολογία σε παθολογική κλινική
όπου και τέθηκε η διάγνωση μετά τη διενέργεια αξονικής τομογραφίας (CTS). Διακομίσθηκαν
στην κλινική μας με εγκατεστημένη εικόνα αποφρακτικού ειλεού. Και στις 2 περιπτώσεις ήταν
χαρακτηριστική η προηγηθείσα προ 30ετίας περίπου στελεχιαία βαγοτομή και πυλωροπλαστική
καθώς επίσης και η συνύπαρξη φυτοπιλήματος εντός του στομάχου. Στη μεν γυναίκα
διενεργήθηκε γαστροτομή και εντεροτομή προς αφαίρεση των πιλημάτων, ενώ στον άνδρα μόνο
γαστροτομή διότι το πίλημα του λεπτού εντέρου δεν ανευρέθη λόγω προφανώς προωθήσεως
και αποβολής του δια της φυσιολογικής οδού.
Συμπερασματικά τονίζουμε ότι στην περίπτωση ειλεού λεπτού εντέρου, ιδιαίτερα αν έχει
προηγηθεί επέμβαση στο στόμαχο, θα πρέπει να τίθεται στη διαφορική διάγνωση η πιθανότητα
ύπαρξης φυτοπιλήματος.
132
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
O88 ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΡΗΞΗ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΥΛΙΚΟ ΜΙΑΣ 15ΕΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΑΣ.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΡΗΞΗΣ ΔΕΞΙΟΥ ΗΜΙΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΗΠΑΤΟΘΩΡΑΚΑ
Κόκκινος Ι., Παπαδόπουλος Λ., Δουλαπτσής Μ., Πέττα Β., Τσαντρίζος Π., Πεντάρη Τ.,
Φραγκιαδάκης Γ., Κατσούγκρης Ν., Μπομπολάκης Ε., Παπαδομιχελάκης Α., Κόρακας Π.,
Καστανάκης Μ., Καταλακτάκης Κ.
Σκοπός μας είναι να παρουσιάσουμε το υλικό της κλινικής μας σε μια 15ετια και να
καταδείξουμε ότι εκτός της σχετικής σπανιότητος των τραυματικών ρήξεων του διαφράγματος
σε σχέση με τις άλλες τραυματικές κακώσεις, στις ασυνήθεις επιπλοκές είναι και ο
ηπατοθώρακας, μια κατάσταση σπάνια σαν μεμονωμένη κάκωση που προϋποθέτει μεγάλη
ρήξη δεξιού ημιδιαφράγματος.
Υλικό και μέθοδος: Την τελευταία 20ετια αντιμετωπίσαμε στην κλινική μας 12ρηξεις
διαφράγματος. 7 μετά από τυφλό τραύμα, 2 μετά από τραύμα με τέμνον και νήσσων όργανο
και 3 μετά από τραύμα από πυροβόλο όπλο. Ένας ασθενής απεβίωσε στο χειρουργείο λόγω
ολιγαιμικού shock και εκτεταμένης οπισθοηπατικής κάκωσης και ένας στη ανάνηψη.
Συζήτηση: Τα διατιτραίνοντα τραύματα του διαφράγματος όπως και μετά από κλειστή κάκωση,
μπορεί να διαλάθουν της προσοχής και να διαγνωστούν καθυστερημένα. Τα περισσότερα από
τα τυφλά είναι μετά από τροχαία ατυχήματα . Η ρήξη μπορεί να είναι μικρή ή μεγάλη και αφορά
συνήθως την τενοντώδη μοίρα του διαφράγματος. Η ρήξη του διαφράγματος αρκετά συχνά (80%)
συνοδεύεται από ρήξεις άλλων ενδοκοιλιακών οργάνων. Στις δεξιές διαφραγματικές ρήξεις,
η συμμετοχή ρήξης κοιλιακού οργάνου είναι σπανιότερη. . Η αντιμετώπιση των τραυματικών
ρήξεων γίνεται με κοιλιακή προσπέλαση, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις εφαρμόζεται
θωρακοτομή ή θωρακοκοιλιακή προσπέλαση.
133
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σαρρής Γ.1, Κυρατζής Γ.1, Παπουτσής Γ.1, Λαπιδάκη Χ.2, Λαπιδάκης Ε.1
1
Β’ Τμήμα Γενικής Χειρουργικής, ΓΝΑ Κ.Α.Τ
2
Αναισθησιολογικό Τμήμα, ΓΝΑ Κ.Α.Τ
Ασθενής 24 ετών, άνδρας ,οδηγός δικύκλου, προσεκομίσθη στα Εξωτερικά Ιατρεία λόγω
αναφερόμενου τροχαίου (σύγκρουση με άλλο όχημα και πρόσκρουση του ιδίου σε σταθερό
αντικείμενο στο έδαφος), με Κλίμακα Γλασκώβης 15/15. Υποβλήθηκε άμεσα σε υπερηχογράφημα
κοιλίας και ακολούθως σε ολόσωμη αξονική τομογραφία (εγκέφαλος, ΑΜΣΣ, θώρακας, άνω
– κάτω κοιλίας), όπου διαπιστώθηκε τραυματική ρήξη ήπατος. Ο ασθενής οδηγήθηκε άμεσα
στο χειρουργείο, όπου υποβλήθηκε σε τομή μέση υπερυπομφάλια και διαπιστώθηκε μεγάλη
ποσότητα ελεύθερου αίματος εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας και εκτεταμένος ηπατικός
τραυματισμός, ο οποίος καταλάμβανε όλο το δεξιό λοβό του ήπατος.
Έγιναν οι εξής ενέργειες : α)κένωση της περιτοναϊκής κοιλότητας, β) επίσχεση της αιμορραγίας με
απολίνωση της κοινής ηπατικής αρτηρίας, γ) χολοκυστεκτομή, δ) περιηπατικός και υφηπατικός
επιπωματισμός. Έγινε μεταφορά στη Μ.Ε.Θ. Εξαιτίας της βαριάς γενικής κατάστασής του και
του παρατεινόμενου εμπύρετου, οδηγήθηκε στο χειρουργείο για δεύτερη φορά. Ανευρέθηκαν
νεκρώματα και ρυπαρά υγρά στο (ΔΕ) υποδιαφραγματικό και (ΔΕ) υφηπατικό χώρο. Έγινε
επιμελής έκπλυση και τοποθετήθηκαν παροχετεύσεις. Ο ασθενής τέθηκε σε πρωτόκολλο
με ανασυνδυασμένη ενεργοποιημένη πρωτεϊνη C και έλαβε ανοσοσφαιρίνες. Εξαιτίας της
βαριάς γενικής κατάστασης και της σοβαρής αιμοδυναμικής αστάθειας, τέθηκε σε φίλτρο
αιμοδιαδιήθησης CVVHDF. Ο ασθενής οδηγήθηκε εκ νέου στο χειρουργείο και υποβλήθηκε
σε έκπλυση της περιτοναϊκής κοιλότητας και τοποθετήθηκε στοματο-νηστιδικός καθετήρας
διεγχειρητικά. Η νέα ΑΤ θώρακος και ΑΚΚ ανέδειξε μεγάλη ποσότητα υπεζωκοτικού υγρού
(ΔΕ) και τοποθετήθηκε θωρακικός σωλήνας παροχέτευσης. Ο ασθενής έλαβε δεύτερη
συνεδρία με ανοσοσφαιρίνες. Tοποθετήθηκε VAC στο τραύμα λόγω διαποίηση. Βελτίωση της
γενικής κατάστασης. Πραγματοποιήθηκε νεαροποίηση του χειρουργικού τραύματος και μερική
σύγκλειση αυτού και αφαιρέθηκε το VAC. Τοποθετήθηκε υποδόρια παροχέτευση στο τραύμα.
Έγινε αλλαγή του καθετήρα του (ΔΕ) υποχονδρίου (κατευθυνόμενου συριγγίου) υπό γενική
αναισθησία και τοποθετήθηκαν πλύσεις με φυσιολογικό ορό υπό σύγχρονη αναρρόφηση.
Πραγματοποιήθηκε σύγκληση της τραχειοστομίας και ο ασθενής διεκομίσθηκε στη Β` Γενική
Χειρουργική, όπου συνεχίστηκε η αποκατάστασή του έως την έξοδό του από το νοσοκομείο.
Καθίσταται σαφές ότι η συμβολή των Μ.Ε.Θ. είναι απαραίτητη για την αποτελεσματική
αντιμετώπιση τέτοιου είδους περιστατικών.
134
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μέθοδος - Υλικό: Κατά το χρονικό διάστημα Οκτώβριος 2006 έως Φεβρουάριο του 2009
προσήλθαν στο Νοσοκομείο Λέρου 210 ασθενείς - πολυτραυματίες εκ των οποίων στους 65
συνυπήρχε τραυματική κάκωση νεφρού (τροχαίο ατύχημα, πτώσεις, άμεση πλήξη στην νεφρική
χώρα). Οι ασθενείς ήταν ηλικίας από 20 έως 94 ετών με μέση ηλικία τα 39 έτη. Πρόκειται
για 21 γυναίκες και 44 άνδρες. Η διάγνωση βασίστηκε στην υπερηχοτομογραφια (FAST) στην
κλινική εξέταση στο ιστορικό του ασθενούς, στις αιματολογικές εξετάσεις και στην υπόνοια
της κάκωσης, αφού το νοσοκομείο μας ακόμη και σήμερα δεν διαθέτει αξονικό τομογράφο.
135
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Διπλάρης Κ.1, Καμπαρούδης Α.1, Καρδάσης Δ.1, Δούμα Σ.2, Παπαγεωργίου Α.2, Αναστασιάδης
Κ.1, Γερογιάννης Ι.1, Παπαδόπουλος Σ.1, Τσαντήλας Δ.1, Γερασιμίδης Θ.1
1
Ε’ Χειρουργική Κλινική Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,
2
Β’ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο»
Με σκοπό την αναφορά της διαγνωστικής προσέγγισης και αντιμετώπισης αιμορραγίας από
μεκέλειο απόφυση παρουσιάζουμε τον ασθενή που αντιμετωπίσαμε.
Παρουσίαση Περίπτωσης: Πρόκειται για άντρα 18 ετών που προσήλθε με μέλαινες κενώσεις
μετά από λήψη αλκοολούχων ποτών και έντονη καταβολή. Στην κλινική εξέταση διαπιστώθηκε
ταχυκαρδία , ωχρότητα όψη πάσχοντος, ενώ η δακτυλική εξέταση επιβεβαίωσε τις μέλαινες
κενώσεις. Στον εργαστηριακό έλεγχο επιβεβαιώθηκε η απώλεια αίματος με αιματοκρίτη 23%.
Από το ατομικό αναμνηστικό δεν προέκυψε παρόμοιο περιστατικό αιμορραγίας από το πεπτικό.
Χορηγήθηκε αίμα και κρυσταλλοειδή και ακολούθησε ενδοσκοπικός έλεγχος (γαστροσκόπηση-
κολοσκόπηση) που δεν ανέδειξε εστία αιμορραγίας. Ο σπινθηρογραφικός έλεγχος με 99mTcO4-
ανέδειξε λειτουργούντα έκτοπο γαστρικό βλεννογόνο σε θέση τυπική για παρουσία απόφυσης
Meckel. Αιμοδυναμικά σταθερός ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο και με μέση τομή
ανευρέθη απόφυση του Meckel 70cm περίπου από την ειλεοτυφλική βαλβίδα με ευρεία
βάση. Έγινε εντερεκτομή και τελικοτελική αναστόμωση. Η διάνοιξη του παρασκευάσματος
ανέδειξε έκτοπο εξελκωμένο γαστρικό βλεννογόνο που επιβεβαιώθηκε και ιστολογικά.
Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή και εξήλθε την 4η μετεγχειρητική ημέρα με συνολική
νοσηλεία 12 ημερών..
Συμπέρασμα: Αν και η αιμορραγία πεπτικού από απόφυση Meckel είναι πολύ σπάνια σε
ενήλικες, πρέπει να θεωρείται μια από τις πρώτες αιτίες σε ασθενείς έως 20 ετών. Οφείλεται
συνήθως σε εξέλκωση έκτοπου γαστρικού βλεννογόνου. Εφόσον το επιτρέπει η αιμοδυναμική
κατάσταση του ασθενή επιβάλλεται ενδελεχής παρακλινικός έλεγχος προκειμένου να υπάρξει
προεγχειρητική διάγνωση. Η θεραπεία απαιτεί εκτομή της απόφυσης με πλήρη αφαίρεση του
έκτοπου γαστρικού βλεννογόνου.
136
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Καραβαλάκη M.1, Κατσουράκης A.1, Καπουτσής Γ.1, Τζέγας Σ.2, Καραγιαννοπούλου Γ.3,
Χατζηθεόκλητος Ε.1
Υλικό-Μέθοδοι: Γυναίκα 47 ετών εισήχθη στο παθολογικό τμήμα του Νοσοκομείου μας λόγω
αναφερόμενων επεισοδίων υπογλυκαιμίας με συνοδό πτώση του επιπέδου συνείδησης από
μηνός. Διενεργήθηκε υπερηχοτομογράφημα και CT κοιλίας όπου ανευρέθη μόρφωμα ωοειδούς
σχήματος μεγίστης διαμέτρου 25 χιλ. κεφαλικά της άνω επιφάνεια του παγκρεατικού σώματος
όπισθεν του σώματος του στομάχου. Στο ατομικό ιστορικό της ασθενούς αναφέρεται αρτηριακή
υπέρταση υπό φαρμακευτική αγωγή. Ο εργαστηριακός έλεγχος ανέδειξε χαμηλά επίπεδα
σακχάρου, ενώ οι καρκινικοί δείκτες ήταν αρνητικοί.
137
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός: Να παρουσιάσουμε την εμπειρία της κλινικής μας στη διάγνωση και την αντιμετώπιση
των νευροενδοκρινών όγκων του παγκρέατος που εκκρίνουν VIP (VIPώματα) κατά την τελευταία
πενταετία (2005 έως 2009).
138
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ψαρράς Κ., Λαλούντας Μ., Μπαλλάς Κ., Συμεωνίδης Ν., Ραφαηλίδης Σ., Ντάμπος Ι.,
Παυλίδης Θ.Ε., Κουκούλης Γ1., Σακαντάμης Α.Κ.
Το λεμφαγγείωμα του παγκρέατος είναι ένας εξαιρετικά σπάνιος, καλοήθης όγκος λεμφικής
αρχής, με μόλις 70 περιστατικά στη διεθνή βιβλιογραφία. Πρόκειται για μια συγγενή ανωμαλία
του λεμφαγγειακού συστήματος, συχνότερα εμφανιζόμενο στα παιδιά και τις γυναίκες, ενώ
όσον αφορά στη σπάνια εντόπιση του στο πάγκρεας αναπτύσσεται κυρίως στην κεφαλή και το
σώμα του παγκρέατος.
Το κυστικό λεμφαγγείωμα του παγκρέατος αποτελεί μια εξαιρετικά σπάνια οντότητα, αγγίζοντας
μόλις το 1% όλων των λεμφαγγειωμάτων, ωστόσο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τη διαφορική
διάγνωση των κυστικών βλαβών του παγκρέατος. Η θεραπεία εκλογής είναι η πλήρης εκτομή.
139
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ψαρράς Κ., Λαλούντας., Μπαλλάς Κ., Συμεωνίδης Ν., Ραφαηλίδης Σ., Ουρουμίδης Ο.,
Παυλίδης Θ.Ε., Μαράκης Γ., Σακαντάμης Α.Κ.
Τα καρκινώματα του χοληφόρου δένδρου είναι σπάνιοι όγκοι, ανέρχονται συνολικά σε λιγότερο
από 5% όλων των καρκίνων, ενώ συχνά είναι δύσκολο να εντοπιστούν απεικονιστικά. Παρά
την εξέλιξη των απεικονιστικών μεθόδων, τα καρκινώματα της ενδοπαγκρεατικής μοίρας του
χοληδόχου πόρου διαφεύγουν συχνά της διάγνωσης, ειδικά όταν υπάρχει συνοδός παθολογία
του παγκρέατος.
140
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Αναφορά περίπτωσης: Ασθενής, άνδρας, ηλικίας 68 ετών, διακομίστηκε στην κλινική μας
από Νοσοκομείο της επαρχίας για ευμέγεθες κυστικό μόρφωμα αριστερού λοβού ήπατος. Στο
ιστορικό του ασθενούς αναφερόταν επεισόδιο οξείας παγκρεατίτιδας προ εξαμήνου. Από την
κλινική εξέταση διαπιστώθηκε σοβαρή διαταραχή της θρέψης του ασθενούς και υπερμεγέθη
ψηλαφητή μάζα επιγαστρίου διακριτή ακόμη και σε απλή επισκόπηση. Στον παρακλινικό
έλεγχο ο ασθενής παρουσίαζε Hb 9.9gr/dl, αμυλάση ορού 520U/l, χολερυθρίνη άμεση
1,07mg/dl και λευκωματίνη 2,69 gr/dl. Η απεικόνιση με CT κοιλίας ανέδειξε την παρουσία
ψευδοκύστης παγκρέατος. Ακολούθησε διαδερμική παροχέτευση της ψευδοκύστης υπό CT
έλεγχο και τοποθέτηση καθετήρα pigtail. Η βιοχημική εξέταση του περιεχομένου της έδειξε
αμυλάση >6554U/l. Ο απεικονιστικός έλεγχος 7 ημέρες μετά την παροχέτευση εμφάνιζε
σημαντική μείωση του μεγέθους της κύστης και ο ασθενής εξήλθε της κλινική 10 ημέρες
μετά την παροχέτευση έχοντας σημαντική κλινική βελτίωση. Ο ασθενής, 3 μήνες μετά, ήταν σε
άριστη κλινική κατάσταση και η ακτινολογική
141
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Η ιστική εκτοπία μπορεί πολύ εύκολα να συνδυαστεί με κύστη γαστρικού διπλασιασμού.Ενα πολύ
σπάνιο περιστατικό με κύστη γαστρικού διπλασιασμού και συνοδό έκτοπο πάγκρεας,αποτελεί
αντικείμενο μελέτης στην παρούσα αναφορά.
Ασθενής άρρενος φύλου 38 ετών, προσήλθε στην κλινική μας με τα εξής συμπτώματα: αίσθημα
γαστρικού φόρτου, ναυτία και ήπια πυρετική κίνηση.Από τον πλήρη κλινικοεργαστηριακό έλεγχο
(U/S,Bαριούχο γεύμα, Γαστροσκόπηση,CT,ΜRI) ανευρέθη κυστικό μόρφωμα στην περιοχή του
μείζονος τόξου του στομάχου που μοιάζει να είναι σε επαφή με το πάγκρεας. Διεγχειρητικά
ευρήματα επιβεβαιώνουν το κυστικό αυτό μόρφωμα στην περιοχή του μείζονος τόξου του
στομάχου ενώ ήταν παράλληλα σε επαφή με έκτοπη παγκρεατική γλωσσίδα. Διενεργήθη
αφαίρεση του μορφώματος ενώ η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή.
142
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σαλεμής Ν. Σ.1,3, Τσιάμπας Ε.2, Καραμέρης Α.2, Καραγκιούζης Γ.1, Τσοχαταρίδης Ε.3
1
Β’ Χειρουργική Κλινική 401 ΓΣΝΑ, 2Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής 417 ΝΙΜΤΣ, 3Β’
Χειρουργική Κλινική 417 ΝΙΜΤΣ, Αθήνα
Υλικό και μέθοδοι: Στην παρούσα εργασία περιγράφεται μια εξαιρετικά σπάνια περίπτωση
άνδρα ασθενή ηλικίας 64 ετών, με ελεύθερο ατομικό και κληρονομικό ιστορικό, ο οποίος
νοσηλεύθηκε στην κλινική μας με τρία επεισόδια οξείας παγκρεατίτιδας εντός 20 ημερών.
143
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Mudan S.1, Giakoustidis A.2*, Thillainayagam A.3, Giakoustidis D.4, Jacob J.5, Stebbing J.5
1
The Royal Marsden Hospital and St George’s Hospital Medical School, London, UK, 2The
London Clinic, London, UK, 3Gastroenterology & Hepatology Unit, Hammersmith Hospital,
Imperial College Healthcare Trust, London, UK, 4Division of Transplant Surgery, Department
of Surgery, Hippokration General Hospital, Aristotle University of Thessaloniki, Greece,
5
Dept. of Oncology, Hammersmith Hospital, Imperial College Healthcare Trust, London,
UK
Introduction: The quantification of circulating tumour cells (CTCs) has been historically
problematic due to different methods applied to their measurement. Following the
development of standardised technology, they are now becoming well established
prognostic and predictive markers in patients with breast, colon and prostate cancer. While
they represent a real time non-invasive test, their use in diagnostics has seldom been
reported.
Method- Results: The use of CTCs measured by this system in patients with pancreatic
cancer has seldom been reported (15). As pancreatic lesions are often difficult to biopsy,
we report their use in an individual with an indeterminate pancreatic mass to help confirm
the diagnosis of an epithelial cancer.
Conclusion: The use of an automated CTC platform is likely to have utility in facilitating
diagnosis although prospective studies will be required to ascertain its positive or negative
predictive value, and determining the true clinical benefit of their measurement.
144
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Γρηγοριάδης Π.1, Παπαδόπουλος Α.1, Λαγόπουλος Β.2, Βάσιος Ν.2, Παπανικολάου Χ.2
1
Euromedica Κεντρική Κλινική Θεσσαλονίκης, 2
Α’ Χειρουργική Κλινική, Νοσοκομείο
Ιπποκράτειο, Θεσσαλονίκη
Υλικό και Μέθοδος: Γυναίκα 31 ετών προσέρχεται στον ιατρό αιτιώμενη άλγος ΑΡ υποχονδρίου
– ΑΡ κοιλιακής χώρας από τριμήνου. Κατά την κλινική εξέταση ανευρίσκεται ψηλαφητό
μόρφωμα ΑΡ υποχονδρίου. Ακολούθησε έλεγχος με υπερηχογράφημα και αξονική τομογραφία
κοιλίας ο οποίος ανέδειξε κυστικό μόρφωμα σπληνός διαμέτρου 12 εκ. με χαρακτήρες μη
παρασιτικής κύστης. Ο αιματολογικός έλεγχος και οι δείκτες κακοήθειας (CEA, CA 19-9, AFP)
ήταν εντός φυσιολογικών ορίων.
145
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
146
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός – Υλικό: Σκοπός της εργασίας μας είναι η παρουσίαση της δικής μας εμπειρίας σε
επεμβάσεις προχωρημένης λαπαροσκοπικής χειρουργικής. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου
έτους χρησιμοποιήσαμε την τεχνική της λαπαροσκοπικής χειρουργικής σε επεμβάσεις
πλαστικής αποκατάστασης βουβωνοκήλης, σκωληκοειδεκτομής, αποκατάστασης ομφαλοκήλης,
αφαίρεσης κύστης ωοθήκης και συρραφής διατρήσεων στομάχου. Επίσης, χρησιμοποιήσαμε
την λαπαροσκοπική μέθοδο για την συνδυασμένη αφαίρεση χοληδόχου κύστεως με πλαστική
αποκατάσταση βουβωνοκήλης.
147
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας μας είναι διαπίστωση των πλεονεκτημάτων που μπορεί να
προκύψουν από την εφαρμογή της μεθόδου SILC.
148
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ζαχαρούλης Δ., Τζοβάρας Γ., Σιώκα Ε., Τασιούδης Β., Μπαλογιάννης Ι., Συμεωνίδης Δ.,
Ζαχαρή Ε., Χατζηθεοφίλου Κ.
Σκοπός: Η ανάλυση των μεσο- και μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων από την εφαρμογή της
μεθόδου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας.
Υλικό – Μέθοδος: Από τον Αύγουστο του 2006, 79 ασθενείς (14 άνδρες, 65 γυναίκες) διάμεσης
ηλικίας 39.5 (18-62) ετών με νοσογόνο παχυσαρκία (διάμεση τιμή ΒΜΙ 45 - διακύμανση από 35
έως 61) υποβλήθηκαν σε λαπαροσκοπική επιμήκη γαστρεκτομή στο Νοσοκομείο μας.
149
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Καρασακαλίδης A., Τριανταφυλλίδου Σ., Καπουτζής, Κ., Σμυρλής Χ., Μπουμπουρέκα Χ.,
Ζωγραφίδης Σ.
Υλικό-Μέθοδος: Από το Νοέμβριο του 2008 μέχρι και τον Ιούλιο του 2009, 100 ασθενείς,
38 άνδρες και 62 γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 58 έτη (εύρος 35-71 έτη) υποβλήθηκαν
σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή με μονήρη διομφαλική προσπέλαση. Μελετήθηκαν οι
ενδείξεις, η εγχειρητική τεχνική και οι επιπλοκές της επέμβασης.
150
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Εισαγωγή: Η ανάπτυξη της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής έχει οδηγήσει στην καθιέρωση
των λαπαροσκοπικών επεμβάσεων. Στην παρούσα μελέτη παρουσιάζεται η αρχική μας εμπειρία
από τη λαπαροσκοπική αντιμετώπιση διατρηθέντος πεπτικού έλκους δια μιας τομής.
Υλικό-Μέθοδος: Ασθενής άνδρας 25 ετών εισήχθη στη Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου
μας με κλινική διάγνωση διατρηθέντος πεπτικού έλκους. Ο ασθενής ανέφερε αιφνίδια έναρξη
έντονου κοιλιακού άλγους από 3ώρου, χωρίς ιστορικό πεπτικού έλκους ή λήψη αντιφλεγμονωδών
φαρμάκων.
151
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Φραγκανδρέας Γ., Καμπαρούδης Α., Γερογιάννης Ι., Καρδάσης Δ., Παπαδόπουλος Σ.,
Αναστασιάδης Κ., Τσολπάκης Α., Τσαντήλας Β., Πασχαλίδου Ε., Σπυρίδης Χ., Γερασιμίδης Θ.
Σκοπός: Η συγκριτική μελέτη μεταξύ των δυο μεθόδων δημιουργίας πνευμοπεριτοναίου στη
διενέργεια λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής, της μεθόδου Hasson και αυτής με τη χρήση
βελόνης Veress.
Αποτελέσματα: Από τους 100 ασθενείς της ομάδας Α ο χρόνος επίτευξης πνευμοπεριτοναίου
κυμαινόταν μεταξύ 1,5 – 3,5 min, ενώ στην ομάδα Β μεταξύ 2-4 min. Σε δύο (2) ασθενείς της
ομάδας Α πραγματοποιήθηκε μετατροπή της λαπαροσκοπικής σε ανοικτή χολοκυστεκτομή,
ενώ σε δύο (2) επίσης ασθενείς της ομάδας Α έγινε επέκταση της τομής, λόγω ευμεγέθους
χολολίθου > 2cm.
152
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Λαπατσάνης Δ.1, Σκρέκας Γ.2, Πανέρης Π.1, Πριγκούρης Π.1, Πριγκούρης Σ.1
Αθηνών
Εισαγωγή: Η παχυσαρκία είναι μια ακραία κατάσταση αποταμίευσης λίπους που δημιουργεί
μορφολογικές και λειτουργικές διαταραχές στον οργανισμό. H βαριά παχυσαρκία συνδέεται
με σοβαρή νοσηρότητα και θνητότητα (νοσογόνος παχυσαρκία, ΒΜΙ>40kg/m2). Η μόνη
αποτελεσματική θεραπεία παραμένει η χειρουργική. Με τη χειρουργική αντιμετώπιση γίνονται
μόνιμες ανατομικές αλλαγές στο πεπτικό σύστημα με σκοπό τον περιορισμό της κατανάλωσης
τροφής με αποτέλεσμα τη μόνιμη απώλεια βάρους,και τη σημαντική ανακούφιση στις παθήσεις
που συνοδεύουν την παχυσαρκία, όπως ο διαβήτης, η υπέρταση, το υπνοαπνοϊκό σύνδρομο και
η αρθρίτιδα.
153
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Βιδάλη Μ., Νίνος Α., Παπαιωάννου Γ., Ιορδάνου Χ., Πούγγουρας Γ. Ι., Δουρίδας Γ.,
Μαλετσικόπουλος Σ., Αντωνάκας Π., Παλυβός Λ., Πιερρακάκης Σ.
Εισαγωγή: παρά την ευρεία εφαρμογή εξελιγμένων διαγνωστικών μεθόδων, πολλές είναι οι
περιπτώσεις αδιευκρίνιστης αιτιολογίας οξέων κοιλιακών συμβαμάτων, που η καθυστέρηση ή
η εφαρμογή μη θεραπευτικής λαπαροτομίας ενέχει σημαντικές επιπλοκές.
Σκοπός: παρουσίαση της εμπειρίας μας από την εφαρμογή επείγουσας λαπαροσκόπησης την
τελευταία τριετία.
Υλικό-μέθοδος: Η σειρά των ασθενών αφορά το χρονικό διάστημα από το Φεβρουάριο του 2006
μέχρι σήμερα. Διενεργήσαμε ερευνητική λαπαροσκόπηση σε 73 ασθενείς. Οι 42 περιπτώσεις
αφορούσαν άλγος δεξιού λαγονίου βόθρου, υπογαστρίου, από τις οποίες 22 ήταν οξεία
σκωληκοειδίτιδα, 10 επιπλακήσα κύστη ωοθήκης, 10 πυελοπεριτονίτιδα από εξαρτηματίτιδα.,
4 επιπλοίτιδα , 9 μεσεντέριος λεμφαδενίτιδα, 8 νόσος Crohn. Πέντε περιπτώσεις αφορούσαν
κοιλιακό τραύμα (4 διατιτραίνον, μία κλειστό). Σε δύο από αυτές η λαπαροσκόπηση ήταν μη
θεραπευτική, ενώ στις άλλες έγινε αιμόσταση σε χαμηλόβαθμη κάκωση ήπατος, επιπλόου. Σε
μία περίπτωση έγινε αντιμετώπιση διάτρησης έλκους δωδεκαδακτύλου, σε 2 συμφυσιόλυση
- αντιμετώπιση εσωτερικής κήλης. Ερευνητική λαπαροσκόπηση εφαρμόστηκε και σε 2
σηπτικούς ασθενείς της ΜΕΘ.
154
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μιχαλόπουλος Ν., Κεσίσογλου Ι., Πλιάκος Ι., Παπαβραμίδης Θ., Σαπαλίδης Κ., Πολυζώνης Μ.,
Παπαβραμίδης Σ.
Υλικό-Μέθοδος: Από το Σεπτέμβριο 2007 έως το Μάρτιο του 2009 17 ασθενείς (7 άνδρες,
10 γυναίκες, μέσης ηλικίας: 58 έτη) με ευμεγέθη μετεγχειρητική κοιλιοκήλη υποβλήθηκαν
σε λαπαροσκοπική αποκατάσταση. Μελετήθηκε η διάρκεια της επέμβασης, οι διεγχειρητικές
και μετεγχειρητικές επιπλοκές, η συχνότητα μετατροπής της επέμβασης και η διάρκεια της
νοσηλείας.
155
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παπαζιώγας Β., Κουτελιδάκης Ι., Τσιαούσης Π., Κατσουγιαννόπουλος Α., Ατματζίδης Στ.,
Πατσάς Α., Ατματζίδης Κ.
Υλικό και μέθοδος: Κατά την χρονική περίοδο 1/2/2007 – 31/5/2009 αντιμετωπίστηκαν στην
κλινική λαπαροσκοπικά 17 ασθενείς με κήλες του κοιλιακού τοιχώματος (ομφαλοκήλες,
επιγαστρικές κήλες ή μετεγχειρητικές κοιλιοκήλες), με την χρήση πλέγματος διπλής όψης.
Τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών και η προεγχειρητική κατάταξή τους κατά ASΑ, τα
περιεγχειρητικά ευρήματα και τέλος ο μετεγχειρητικός χρόνος νοσηλείας, ο μετεγχειρητικός
χρόνος παρακολούθησης, οι διεγχειρητικές και μετεγχειρητικές επιπλοκές και οι υποτροπές
ήταν παράμετροι που καταγράφηκαν προοπτικά.
156
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Κατασικογιάννης Ν., Δοϊτσίδης Χ., Ζεμαδάνης Δ., Σχορετσανίτης Ν., Χατζηπασχάλης Στ.,
Παναγής Α., Χατζηπασχάλης Αιμ.
Υλικό και Μέθοδος: Πρόκειται για γυναίκα ασθενή,86 ετών, με ατομικό ιστορικό στεφανιαίας
νόσου, κολπικής μαρμαρυγής και αρρύθμιστου σακχαρώδη διαβήτη .Η ασθενής προσήλθε
στο ΤΕΠ του νοσοκομείου μας με κλινική εικόνα και εργαστηριακά ευρήματα οξείας
σκωληκοειδίτιδας .Υπεβλήθη σε επέμβαση σκωληκοειδεκτομής κατά την οποία ανευρέθη
οπισθοτυφλική σκωληκοειδής απόφυση-πλαστρόν- και μικρή ποσότητα πύου στο άνω
τριτημόριο της απόφυσης .Η μετεγχειρητική πορεία της ασθενούς ήταν ομαλή .Έλαβε εξιτήριο
την 5η μετεγχειρητική ημέρα .Η ιστοπαθολογική εξέταση του εγχειρητικού παρασκευάσματος
αναδεικνύει την παρουσία μεικτού αδενοκαρκινώματος και βλεννώδους κυσταδενοκαρκινώματος
σκωληκοειδούς απόφυσης .Επίσης ,συνύπαρξη αλλοιώσεων οξείας σκωληκοειδίτιδας.
Αποτέλεσμα: Μετά την πάροδο 1 μήνα η ασθενής έλαβε χημειοθεραπεία από του στόματος.
Μετά από 6 μήνες έγινε κολονοσκόπηση, στην οποία δεν αναδείχθηκαν εμφανείς παθολογικές
καταστάσεις σε όλο το μήκος του παχέος εντέρου και ιδίως στο τυφλό .Η ασθενής δεν
υπεβλήθη σε δεξιά ημικολεκτομή σε δεύτερο χρόνο ,λόγω του βεβαρημένου ατομικού της
αναμνηστικού.
157
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σοβατζίδης Α., Γυμνοπούλου Ε., Γυμνοπούλου Μ., Παντίδης Δ., Ρυζιώτης Γ., Χατζηκωνσταντίνου Ν.,
Μακρής Θ., Γυμνόπουλος Δ.
Υλικό και Μέθοδος: Κατά την περίοδο 1/1/1998 – 31/12/2008 αντιμετωπίσαμε στην κλινική μας
11 περιστατικά με αδενοκαρκίνωμα σκωληκοειδούς σε σύνολο 1210 σκωληκοειδεκτομών λόγω
οξείας σκωληκοειδίτιδος. Από αυτά 5 ήταν άνδρες, 6 γυναίκες, 6 χριστιανοί, 5 μουσουλμάνοι,
4 αστοί και 7 αγρότες. Σε 8 περιπτώσεις το αδενοκαρκίνωμα εντοπιζόταν στην κορυφή
της σκωληκοειδούς και στις υπόλοιπες 3 στη βάση. Σε όλες τις περιπτώσεις έγινε απλή
σκωληκοειδεκτομή ενώ στις 3 περιπτώσεις που το αδενοκαρκίνωμα εντοπιζόταν στη βάση της
σκωληκοειδούς απόφυσης ακολούθησε δεξιά ημικολεκτομή μετά το ιστολογικό πόρισμα. Η
μέση ηλικία των ασθενών ήταν τα 54,3 έτη.
158
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μιχαλόπουλος Α., Παπαδόπουλος Β., Τζεβελέκη Ι., Μέκρας Δ., Ντούρος Β., Μέκρας Α.,
Μπασδάνης Γ.
Η διαφυγή από την αναστόμωση μετά από χαμηλή πρόσθια εκτομή αποτελεί έναν από τους
σημαντικότερους παράγοντες νοσηρότητας και θνητότητας και κυμαίνεται στις διάφορες
μελέτες από 3 έως 21%.
Σκοπός της παρούσης αναδρομικής μελέτης αποτελεί η διερεύνηση των πιθανών παραγόντων
οι οποίοι συμμετείχαν στην ανάπτυξη διαφυγής από την αναστόμωση.
159
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παρουσίαση: Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 14 μηνών εφαρμόστηκε στην κλινική η τεχνική
αναστόμωσης με δακτύλιο σταθερής συμπίεσης σε 17 ασθενείς, σε 10 γυναίκες και 7 άντρες
με μέσο όρο ηλικίας τα 65 έτη. Τα είδη των επεμβάσεων που πραγματοποιήθηκαν ήταν: δεξιά
κολεκτομή (n=7), εγκαρσιεκτομή (n=2) και χαμηλή πρόσθια εκτομή (n=8). Δε διαπιστώθηκε
ρήξη ή διαφυγή από την αναστόμωση σε κανένα από τα περιστατικά. Η κινητικότητα του
γαστρεντερικού σωλήνα αποκαταστάθηκε άμεσα και η μετεγχειρητική πορεία όλων των
ασθενών ήταν ομαλή. Ο δακτύλιος αποβάλλονταν μεταξύ 7ης και 14ης μετεγχειρητικής ημέρας
και στον ενδοσκοπικό έλεγχο που έγινε μεταξύ 8ης-14ης εβδομάδας μετά την επέμβαση δε
διαπιστώθηκε στένωση του αυλού στο σημείο της αναστόμωσης.
160
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Χριστοδουλίδης Γ.1, Κωνσταντινίδης Φ.2, Σπυριδάκης Μ.1, Μανωλάκης Α.3, Δήμας Δ.3,
Καραγιάννης Κ.1, Τεπετές Κ.1
Πανεπιστημιακή
1
Χειρουργική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας,
Ακτινοδιαγνωστικο Τμήμα, Νοσοκομείο Υγεία, Αθηνά, 3Χειρουργικη Κλινική, Ναυτικό
2
Νοσοκομείο Αθηνών
Εισαγωγή: Η τοπική εκτομή του καρκίνου του ορθού σε συνδυασμό με προ ή μετεγχειρητική
χήμειο-ακτινοθεραπεία ως μέθοδος εκλογής για συγκεκριμένες ομάδες ασθενών έχει πολύ
καλά αποτελέσματα. Σκοπός της μελέτης είναι να αξιολογήσουμε την ευαισθησία και την
ειδικότητα του ενδοσκοπικού υπερηχογραφήματος στην σταδιοποίηση ασθενών υποψήφιων
για τοπική εκτομή ορθικού καρκίνου.
Υλικό και Μέθοδος: Σε διάστημα 3 ετών (2006-2009) 22 ασθενείς με καρκίνο του ορθού
συμπεριλήφθησαν στην μελέτη. Υποψήφιοι να υποβληθούν σε τοπική εκτομή του όγκου είναι
ασθενείς σταδίου Τ1, Τ2, με απομακρυσμένες μεταστάσεις , με προφίλ υψηλού διεγχειρητικού
και μετεγχειρητικού κινδύνου και όσοι αρνούνται να υποβληθούν σε μια πιο ριζική θεραπεία.
Τα κριτήρια επιλογής βασίζονται τόσο στα μακροσκοπικά χαρακτηριστικά του όγκου όσο και
στην ιστολογική του εικόνα. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθησαν σε ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα
του ορθού με χρήση 10-MHz υπερήχου. Η υπερηχογραφική σταδιοποίηση συγκρίθηκε με τα
ιστοπαθολογικά αποτελέσματα.
161
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Η συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του δεξιού κόλου έχει αυξηθεί συγκρινόμενη με την εμφάνιση
στο αριστερό κόλον. Σκοπός της μελέτης είναι η ανάλυση των κλινικοπαθολογικών διαφορών
μεταξύ καρκινικών όγκων εξορμώμενων από το δεξιό και αριστερό κόλον και η διαφορετική
επίδραση τους στην επιβίωση των ασθενών.
Υλικό και Μέθοδος: Σε χρονικό διάστημα 5 ετών (2003-2008) 453 ασθενείς διαγνώσθηκαν
με αδενοκαρκίνωμα του παχέως εντέρου. Οι πληροφορίες που αξιολογήθηκαν σχετίζονταν
με την ηλικία και το φύλο των ασθενών, το σημείο εντόπισης και το μέγεθος του όγκου,
την σταδιο ποίηση, την ιστολογική ανάλυση, τον αριθμό των εξαιρεθέντων λεμφαδένων,
την χειρουργική αντιμετώπιση και την επιβίωση των ασθενών. Ως καρκίνοι του δεξιού κόλου
ορίσθηκαν οι όγκοι που εξορμούνται από το τυφλό μέχρι το εγκάρσιο κόλο με εξαίρεση τους
όγκους της σκωληκοειδούς απόφυσης και ως καρκίνοι του αριστερού κόλου ορίζονται οι όγκοι
που εξορμούνται από τη σπληνική καμπή μέχρι το ορθοσιγμοειδές με εξαίρεση τον καρκίνο
του πρώκτου.
Αποτελέσματα: Το ποσοστό εμφάνισης καρκίνου του δεξιού κόλου ανέρχονταν στο 61,4% των
ασθενών συγκρινόμενο με το 38,6 % των ασθενών που διαγνώσθηκαν με καρκίνο αριστερού
κόλου. Το ποσοστό των γυναικών με καρκίνο του δεξιού κόλου ήταν σαφώς αυξημένο
συγκρινόμενο με το ποσοστό των ανδρών (57,7% vs 42,3, p<0,005 ). Όγκοι του δεξίου κόλου
εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα σε ασθενείς ηλικίας μικρότερης των 45 ετών και
μεγαλύτερης των 75. Η μέση επιβίωση για αδενοκαρκινώματα του δεξιού κόλου ανέρχεται
στους 65 μήνες ενώ του αριστερού κόλου στους 78 μήνες (p<0,001). Οι δεξιά εξορμώμενοι
όγκοι του παχέως εντέρου εμφανίζουν μεγαλύτερο μέγεθος σεσχέση με τους αριστερούς
όγκους (p<0,001). Όγκοι σταδίου ΙΙΙ εντοπίζονται πιο συχνά στο δεξιό κόλον (36% vs 22%).
Διηθημένοι λεμφαδένες εμφανίζονται σε μεγαλύτερο ποσοστό σε όγκους του δεξιού κόλου.
162
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Τέντες Α. Α., Κορακιανίτης Ο., Κακολύρης Σ., Βέλιοβιτς Ν., Φωτάκης Σ., Κουγιουμτζή Ι.,
Κυζιρίδης Δ. , Σγουρίδου Ε., Καραγκιόζογλου Χ., Μουστάκας Κ.
163
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μοσχίδης Α., Κυβρακίδης Ε., Αντωνογλούδης Π., Μπούζας Δ., Γαλανόπουλος Γ.,
Κωνσταντινίδης A.
Εισαγωγή: Οι επεμβάσεις του παχέος εντέρου σήμερα σε ένα χρόνο είναι πρώτης εκλογής
και θεωρούνται ασφαλείς. Όμως σε περιπτώσεις οξείας κοιλίας που οφείλονται σε παθήσεις
του κατιόντος, σιγμοειδούς και ορθού και ειδικά σε ασθενείς με κακή γενική κατάσταση η
εγχείρηση κατά Hartmann αποτελεί την ασφαλέστερη μέθοδο αντιμετώπισης λόγω του
μειωμένου εγχειρητικού χρόνου και λιγότερων επιπλοκών.
Σκοπός: Μία αναδρομική μελέτη με σκοπό την αξιολόγηση της εγχείρησης Hartmann στην
επείγουσα χειρουργική του αριστερού κόλου που διενεργήθηκε στην κλινική μας.
164
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Φίτζιος Η., Φαρμάκης Δ., Χατζούλης Γ., Τσούσκας Ι., Καλιώρας Κ., Σπυριδόπουλος Π.,
Ιωαννίδης Κ., Μπλιόσκας Σ., Χριστόπουλος Χ., Βρέκας Χ.
Οι αναφορές των περιεδρικών συριγγίων έχουν τις ρίζες τους στην αρχαιότητα.1ος ο
Ιπποκράτης έκανε αναφορές στην χειρουργική θεραπεία των περιεδρικών συριγγίων(μέθοδος
περιβρογχισμού).Ο΄Αγγλος χειρουργός John Arderne (1307-1390) έγραψε Treatises of Fistula
in Ano; Haemmorhoids, and Clysters in 1376.
165
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Χίτζιος Δ., Χατζημήσιος Κ., Παπαδοπούλου Ο., Αϊβάζη Δ., Ζανδές Ν., Σιμήνου Σ., Σαλιάγκας Κ.
Χειρουργική Κλινική, Γ. Ν. Κοζάνης “Μαμάτσειο”
Εισαγωγή: Τα αποστήματα και τα συρίγγια της περιπρωκτικής περιοχής είναι μια συνηθισμένη
οντότητα, που μπορεί όμως να αντιμετωπιστεί δύσκολα όταν οφείλεται σε σπάνια αίτια.
Σκοπός: Η παρουσίαση τριών περιστατικών της Κλινικής μας, που προσήλθαν για αντιμετώπιση
αποστήματος η συριγγίων περιπρωκτικά, και που οφείλονταν σε ασυνήθιστα τελικά αίτια.
Υλικό και Μέθοδος: Προέρχεται από τρεις ασθενείς που νοσηλεύθηκαν στη Χειρουργική
Κλινική του Νοσοκομείου μας για αντιμετώπιση περικπρωκτικών συριγγίων και αποστήματος.
Αποτελέσματα: Η πρώτη περίπτωση αφορά σε άρρενα ασθενή, 55 ετών, που προσήλθε
για χειρουργική αποκατάσταση πολλαπλών συριγγίων κοκκυγικής και αριστερής γλουτιαίας
περιοχής. Ο ασθενής είχε υποβληθεί δις σε επέμβαση αλλαχού. Υπεβλήθη σε ευρύ καθαρισμό
και επούλωση του τραύματος κατά δεύτερο σκοπό. Διαπιστώθηκε δυσχέρεια της επούλωσης
του χειρουργικού τραύματος στην ιεροκοκκυγική περιοχή, και υπεβλήθη σε δεύτερο καθαρισμό.
Στην τελευταία ιστολογική εξέταση διαπιστώθηκε εστία μυρμηκιώδους Ca από επιθήλιο
συριγγίου ή κύστεως κόκκυγος. Μετά από ογκολογική εκτίμηση υπεβλήθη σε ακτινοθεραπεία. 3
μήνες μετά τη συνεδρία υπεβλήθη σε νέο καθαρισμό, και ανευρέθη μικρή υπολειμματική εστία
κακοήθειας. Ο νέος καθαρισμός ήταν και ο θεραπευτικός. Κατά τη διάρκεια των νοσηλειών του
υπεβλήθη σε πολλαπλούς ακτινολογικούς ελέγχους που απέβησαν αρνητικοί για μεταστατικές
εστίες. 4 μήνες μετά δεν παρουσιάζει προβλήματα, ενώ ο συνολικός χρόνος αντιμετώπισης και
παρακολούθησης του ανήλθε στο 1,5 έτος.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά σε άρρενα ασθενή, 76 ετών, που προσήλθε στα ΕΙ για αφαίρεση
συριγγίου της περιοχής του κόκκυγος. Γίνεται αφίρεση του συριγγίου με ανοιχτή μέθοδο και
επούλωση κατά δεύτερο σκοπό. Σε ένα έτος, προσέρχεται στα ΕΙ με μάζα ιεροκοκκυγικής
περιοχής, θηλωματώδους υφής. Από την ιστολογική εξέταση διαπιστώνεται ακανθοκυτταρικό Ca
ανωτέρου βαθμού διαφοροποίησης. Αυτή τη φορά υπεβλήθη σε ευρύ καθαρισμό της περιοχής
και επούλωση του χειρουργικού τραύματος κατά δεύτερο σκοπό. Ο ασθενής παρεπέμφθη για
ογκολογική εκτίμηση και υπεβλήθη σε ακτινοθεραπεία. Παρουσίασε βραδεία, αλλά πλήρη
επούλωση, ενώ ο συνολικός χρόνος αντιμετώπισής του ανήλθε περίπου σε 1,5 έτος.
Στην Τρίτη και τελευταία περίπτωση, θήλυς ασθενής προσέρχεται στα ΕΙ για αντιμετώπιση
αποστήματος (ΔΕ) γλουτού παραπρωκτικά. Κατά τη διάνοιξη του αποστήματος και τη διερεύνηση
της κοιλότητας με χειρουργικά εργαλεία διαπιστώνεται μεγάλο βάθος, και αποφασίζεται
εισαγωγή για διερεύνηση. Από το Ιστορικό της, η ασθενής εμφάνισε σε ηλικία 25 περίπου ετών
μία εχινόκοκκο κύστη στο (ΔΕ) Λαγόνιο Βόθρο. Από τον Ακτινολογικό έλεγχό της, διαπιστώνεται
ένα επασβεστωμένο μόρφωμα στη (ΔΕ) πλάγια κοιλιακή χώρα, το οποίο αποδίδεται σε πιθανή
εχινόκοκκο κύστη ήπατος. Η ασθενής υποβάλλεται σε καθημερινές αλλαγές του αποστήματος
και συνοδό αντιβιοτική θεραπεία, και τελικά λόγω στασιμότητας της κατάστασης και του
μεγάλου βάθους, διενεργείται C/T, στην οποία απεικονίζεται εχινόκοκκος κύστη περινεφρικά
(ΔΕ), η οποία έχει ραγεί, και δημιουργεί συρίγγιο διαμέσου όλων των μαλακών μορίων, έως την
περιοχή του γλουτού, όπου και δίνει το σημείο εξόδου στο διανοιχθέν απόστημα. Η ασθενής
επέλεξε με δική της πρωτοβουλία να μεταφερθεί και να αντιμετωπιστεί σε τριτοβάθμιο
Νοσηλευτικό Ίδρυμα.
Συμπεράσματα: Τα περιπρωκτικά συρίγγια και αποστήματα αποτελούν συνήθεις εκδηλώσεις,
των οποίων τα αίτια δε θα πρέπει να διαφεύγουν της προσοχής μας, δεδομένου ότι ίσως χρήζουν
ιδιαίτερης αντιμετώπισης και φροντίδας.
166
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μοσχίδης Α., Γαλανόπουλος Γ., Μπούζας Δ., Καρβέλας Χ., Κωνσταντινίδης Α., Σκαρλάτος Χ.
Εισαγωγή: Η ολική πρόπτωση του ορθού είναι μία σπάνια νοσολογική οντότητα που
εμφανίζεται κυρίως στις γυναίκες της 3ης ηλικίας.
Σκοπός: Να παρουσιάσουμε την αντιμετώπιση της ολικής πρόπτωσης του ορθού επί
εδάφους Ca ορθού που διενεργήθηκε στην κλινική μας.
Υλικό-Μέθοδος: Πρόκειται για μια γυναίκα 78 ετών που προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία
λόγω αδυναμίας ανάταξης της πρόπτωσης του ορθού με συνοδό αιμορραγία. Από τον
ενδοσκοπικό έλεγχο που διενεργήθηκε ανευρέθηκε ευμέγεθες μόρφωμα διαμέτρου 2εκ. και
μήκους 7εκ. και από την βιοψία που ελήφθηκε αναγνωρίστηκε λαχνοσωληνώδες αδένωμα.
Στην ασθενή διενεργήθηκε αφαίρεση του ορθοσιγμοειδούς μετά του όγκου κατά Hartman
και καθήλωση του ορθού με ειδικές ραφές.
Συμπέρασμα: Η ολική πρόπτωση του ορθού είναι ένα σπάνιο πρόβλημα ασαφούς αιτιολογίας
το οποίο χαρακτηρίζεται από εκστροφή πλήρους τοιχώματος του ορθού μέσα από τον
πρωκτό. Η πρόπτωση του ορθού είναι το αποτέλεσμα εγκολεασμού και τείνει να κυριαρχεί
στις γυναίκες με έντονη δυσκοιλιότητα. Οι τραυματικές βλάβες των σφιγκτήρων του πρωκτού
καθώς και οι όγκοι στο ορθό είναι παράγοντες που επιτείνουν τον εγκολεασμό του ορθού.
167
168
ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
(POSTERS)
169
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ντάνος Ι., Γαλανόπουλος Γ., Τσακμάκας Δ., Σκαρλάτος Χ., Ναούμ Μ., Μοσχίδης Α.
Υλικό – Μέθοδος: Κατά την τελευταία 5ετία (2004-2008) χειρουργήθηκαν στην κλινική μας
376 ασθενείς για θυρεοειδική νόσο. Ελέχθησαν μετεγχειρητικά οι ιστολογικές εξετάσεις για
την ανεύρεση καρκινώματος.
Η συνύπαρξη καρκινώματος στο υλικό μας κυμαίνεται σε ποσοστό 7,45% (28 περιπτώσεις).
170
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Εισαγωγή: Το αδενοκαρκίνωμα του λεπτού εντέρου είναι πολύ σπάνιο, πράγμα που συντελεί
στην καθυστέρηση της διάγνωσης και αντιμετώπισης του.
Υλικό - μέθοδοι: Περιγράφεται περίπτωση ασθενούς, άνδρα, ηλικίας 45 ετών ,με αναφερόμενο
περιοδικό κωλικοειδές περιομφαλικό άλγος από 6μήνου. Στον ενδοσκοπικό έλεγχο του
παχέος εντέρου ανευρέθησαν 3 καλοήθεις πολύποδες οι οποίοι αφαιρέθηκαν ενδοσκοπικά.
Στον ενδοσκοπικό έλεγχο του ανωτέρου γαστρεντερικού δεν βρέθηκε κάτι παθολογικό. Στην
αξονική τομογραφία κοιλίας απεικονίσθηκε χωροκατακτητική εξεργασία σε έλικα του ειλεού.
Ο ασθενής υπεβλήθηκε σε εκτομή του πάσχοντος τμήματος του ειλεού.
Αποτελέσματα: Η μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς ήταν ομαλή και εξήλθε της κλινικής
την 13η μετεγχειρητική ημέρα. Η ιστοπαθολογική εξέταση του εκταμέντος τμήματος του
ειλεού έδειξε αδενοκαρκίνωμα λεπτού εντέρου μέσης διαφοροποίησης που χαρακτηρίζεται
από θηλοσωληνώδεις σχηματισμούς με σημαντική παραγωγή και εναπόθεση βλέννης. Το
νεόπλασμα διηθεί τον υποβλεννογόνιο, το μυϊκό τοίχωμα και επεκτείνεται στον ινολιπώδη
ιστό του μεσεντερίου. Νεοπλασματική διήθηση αιμοφόρων αγγείων δεν διαπιστώνεται ενώ
όλοι οι λεμφαδένες (10) του παρασκευάσματος είναι ελεύθεροι μεταστάσεων. Ο ασθενής
παραπέμφθηκε σε ογκολόγο - παθολόγο για περαιτέρω έλεγχο και αντιμετώπιση.
171
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Τζιουβάρας X1., Ανδρεάδης E.1, Πήττα Ξ.2, Οικονόμου Α.1, Σαπίδης Ν.1, Τριανταφυλλίδης Ι.1,
Γαλλής Κ.1, Μιχαήλ Ν.1, Χρυσίδης Θ.1
Εισαγωγή: Το πολυκυστικό μεσοθηλίωμα αποτελεί έναν σπάνιο καλοήθες όγκο που προέρχεται
από τα κύτταρα του περιτόναιου ή του υπεζωκότα. Σχεδόν ποτέ δεν μπαίνει η διάγνωση με
την προεγχειρητική και μόνο απεικόνιση, ενώ συγκεκριμένα απαιτείται ιστολογική εκτίμηση,
καθώς αποτελεί έναν εξαιρετικά σπάνιο όγκο.Σκοπός της εργασίας μας είναι η παρουσίαση
ενός περιστατικού καλοήθους πολυκυστικού περιτοναικού μεσοθηλίωματος καθώς και ο
τρόπος αντιμετώπισής του.
Αποτελέσματα: Η ασθενής μετά τη ρύθμιση του σακχάρου της είχε ομαλή πορεία. Σημαντικό
ρόλο στην διάγνωση είχε τόσο η κλινική εξέταση όσο και ο απεικονιστικός έλεγχος που
διενεργήθηκε πριν την χειρουργική εκτομή του μεσοθηλιώματος.
Συμπεράσματα: Το πολυκυστικό καλόηθες μεσοθηλίωμα αποτελεί έναν πολύ σπάνιο όγκο που
συνήθως αναδύεται από την πυελική επιφάνεια του περιτοναίου. Καθώς όμως δεν δίνει ιδιαίτερα
έντονη συμπτωματολογία, είναι πολύ μεγάλος την στιγμή της διάγνωσης και επεκτείνεται στα
ανώτερα τμήματα της περιτοναικής κοιλότητας. Η χειρουργική εξαίρεση αποτελεί την θεραπεία
εκλογής, με πολύ καλά για τον ασθενή αποτελέσματα. 50% των ασθενών παρουσιάζουν τοπική
υποτροπή 1-27 χρόνια μετά την αρχική διάγνωση.
172
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σαρρής Γ.1, Κυρατζής Γ.1, Παπουτσής Γ.1, Λαπιδάκη Χ.2, Λαπιδάκης Ε.1
1
Β’ Τμήμα Γενικής Χειρουργικής, ΓΝΑ Κ.Α.Τ
2
Αναισθησιολογικό Τμήμα, ΓΝΑ Κ.Α.Τ
Η Οστεοποιός μυίτις είναι πάθηση που χαρακτηρίζεται από έκτοπη αποτιτάνωση (οστεοποίηση)
μυός. Περιλαμβάνει 2 μορφές: α)μετατραυματική, η οποία συναντάται συχνότερα και β)
κληρονομική. Σπανιότερα, έχουν αναφερθεί περιστατικά οστεοποιού μυίτιδος συνεπεία
ακτινοθεραπείας. Αποτιτανώσεις παρατηρούνται συχνότερα στο μηρό, στην περιοχή του ώμου και
λιγότερο συχνά στους γλουτούς και στους θωρακικούς μύες. Η θεραπεία είναι χειρουργική.
173
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Με σκοπό την εκτίμηση της αναγκαιότητας εκτομής Μεκελείου απόφυσης σε τυχαία ανεύρεσή
της μελετήσαμε αναδρομικά τους ασθενείς που αντιμετωπίσαμε, επειδή αυτό αποτελεί
αμφιλεγόμενο σημείο.
Ασθενείς - Μέθοδος: Έγινε ανασκόπηση των στοιχείων όλων των ασθενών που υποβλήθηκαν
σε λαπαροτομία ή λαπαροσκόπηση το διάστημα 1999-2009. Επανεπεμβάσεις στον ίδιο ασθενή
αποκλείσθηκαν. Στις περιπτώσεις ύπαρξης μεκελείου απόφυσης καταγράφηκαν το φύλλο, η
ηλικία, η προεγχειρητική συμπτωματολογία και διάγνωση, η διεγχειρητική εικόνα, το πόρισμα
της ιστολογικής εξέτασης, η μετεγχειρητική πορεία και η τελική έκβαση.
Συμπέρασμα: Η εκτομή της μεκελείου απόφυσης σε τυχαία ανεύρεση στα πλαίσια λαπαροτομίας
δε φαίνεται να επηρεάζει τη μετεγχειρητική νοσηρότητα και θνητότητα. Ως εκ τούτου θεωρούμε
ότι είναι ενδεδειγμένη η αφαίρεσή της προς αποφυγή μεταγενέστερης επιπλοκής της.
174
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σαρρής Γ.1, Παπουτσής Γ.1, Κυρατζής Γ.1, Λαπιδάκη Χ.2, Λαπιδάκης Ε.1
1
Β’ Τμήμα Γενικής Χειρουργικής, ΓΝΑ Κ.Α.Τ
2
Αναισθησιολογικό Τμήμα, ΓΝΑ Κ.Α.Τ
Οι πρωτοπαθείς ή μεταστατικοί όγκοι του λεπτού εντέρου είναι σπάνιοι. Το συχνότερο αίτιο
εγκολεασμού στους ενήλικες αποτελούν οι όγκοι λεπτού εντέρου. Οι ενδαυλιακές βλάβες
μεταβάλλουν τα περισταλτικές ώσεις του λεπτού εντέρου και επιτρέπουν την είσοδο τμήματός του
στον αυλό που βρίσκεται περιφερικότερα. Η διάγνωσή καθίσταται δύσκολη και η αντιμετώπισή
τους είναι χειρουργική.
Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 34 ετών, άνδρας, προσήλθε στα Ε.Ι με κοιλιακό άλγος
(ιστορικό θεραπείας υπογονιμότητας από εξαμήνου). Διενεργήθηκε υπερηχογράφημα κοιλίας
που ανέδειξε μόρφωμα υπογαστρίου 3-5 εκατοστών. Η ΑΤ κοιλίας ανέδειξε αλλοίωση με
πυκνότητα μαλακού ιστού και ήπια πρόσληψη του σκιαγραφικού μέσου, διαστάσεων 3.5
εκατοστών Π-Ο και 2.5 εκατοστών εγκάρσια, σε έλικα του λεπτού εντέρου ( εικόνα εγκολεασμού
ελίκων λεπτού εντέρου στα άνω όρια της αλλοίωσης χωρίς υγραερικά επίπεδα). Διενεργήθηκε
εντερεκτομή και τελικο-τελική αναστόμωση και χολοκυστεκτομή. Η ιστολογική εξέταση
ανέδειξε φλεγμονώδη ινώδη πολύποδα με παρουσία ηωσινοφίλων. Οι 23 ανευρεθέντες στο
περιεντερικό λίπος λεμφαδένες παρουσιάζουν εικόνα αντιδραστικής λεμφαδενίτιδας.
175
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σαλεμής Σ. Ν.1, Νίκου Ε.1, Παναγιωτόπουλος Ν.1, Ράζου Α.2, Δημητρακόπουλος Γ.1
Εισαγωγή-Σκοπός: Η μετάσταση του Ca πνεύμονoς στο λεπτό έντερο είναι μια σπάνια κλινική
οντότητα. Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η παρουσίαση ασυνήθους περιπτώσεως διάτρησης
λεπτού εντέρου συνεπεία μεταστατικού Ca πνεύμονος με ιδιαίτερα επιθετική κλινική πορεία.
Υλικό και μέθοδοι: Πρόκειται για άνδρα ασθενή ηλικίας 57 ετών με ιστορικό ανεγχείρητου μη
μικροκυτταρικού Ca πνεύμονος με δευτεροπαθείς οστικές εντοπίσεις υπό χημειοθεραπεία, ο
οποίος διακομίσθηκε στην κλινική μας με εικόνα οξείας χειρουργικής κοιλίας.
176
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Χίτζιος Δ., Δουλγεράκης Μ., Αϊβάζη Δ., Παπαδοπούλου Ο., Ζανδές Ν., Σιμήνου Σ., Σαλιάγκας Κ.
Εισαγωγή: Οι ισχαιμικές νεκρώσεις του λεπτού και του παχέος εντέρου αποτελούν μια μεγάλη
ομάδα παθήσεων, που συνιστούν οξεία και επείγουσα κατάσταση για το Γενικό Χειρουργό.
Υλικό και Μέθοδος: Αναδρομική μελέτη και παρουσίαση 30 περιστατικών που νοσηλεύθηκαν
στη Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου μας και έπασχαν μεταξύ άλλων από ισχαιμική
νέκρωση λεπτού η παχέος εντέρου, κατά την τριετία 2006-2009.
Η αντιμετώπιση των περιστατικών, συνίστατο στα εξής: Τμηματική εντερεκτομή του λεπτού σε
διάφορα σημεία του σε 20 περιπτώσεις, και από μία περίπτωση Ολικής εντερεκτομής λεπτού
εντέρου, Ολικής εκτομής του ειλεού, Εγκαρσιεκτομής, (ΔΕ) ημικολεκτομής, Ευρείας (ΔΕ)
ημικολεκτομής μετά του τυφλού, Σιγμοειδεκτομής και (ΑΡ) ημικολεκτομής. Διενεργήθηκαν:
Τυφλοστομία σε 1 περίπτωση (ΔΕ) ημικολεκτομής, Κολοστομία τύπου Hartmann σε 3
περιπτώσεις, Κολοστομία δίκην δικάνου όπλου σε 1 περίπτωση. Η συνέχεια του εντέρου
αποκαταστάθηκε σε 1ο χρόνο με Τελικο – Τελική Αναστόμωση σε 21 περιπτώσεις, με Πλαγιο
– Πλάγια Αναστόμωση σε 2 περιπτώσεις και με Νηστιδο – Εγκάρσια Αναστόμωση σε 1
περίπτωση. Σε 2ο χρόνο αποκαταστάθηκε η συνέχεια σε άλλες 2 περιπτώσεις, με Τελικο –
Τελική Αναστόμωση. Τέλος, σε μία περίπτωση δε διενεργήθηκε Εκτομή κάποιου σημείου του
εντέρου, και ο ασθενής αντιμετωπίστηκε Συντηρητικά.
Συμπεράσματα: Διαπιστώνουμε ότι οι ισχαιμικές νεκρώσεις του λεπτού και του παχέος εντέρου
αποτελούν σημαντική πρόκληση για το Γενικό Χειρουργό, λόγω της συχνότητας, της οξύτητας,
και της δυσκολίας αντιμετώπισης τους.
177
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σαλεμής Σ. Ν.1, Ζωγραφίδης Α.1, Παναγιωτόπουλος Ν.1, Ράζου Α.2, Δημητρακόπουλος Γ.1
Υλικό και μέθοδοι: Πρόκειται για γυναίκα ασθενή 40 ετών με ιστορικό πυελικής ενδομητρίωσης,
η οποία διαγνώστηκε προ 2ετίας, η οποία προσήλθε στην κλινική μας με γαστρεντερικές
διαταραχές και άλγος κάτω κοιλίας, με σημαντική επίταση πριν και κατά την διάρκεια της
εμμήνου ρύσεως. Στην δακτυλική εξέταση ψηλαφήθηκε μόρφωμα ορθού. Κατά την διαγνωστική
προσέγγιση στην οποία χρησιμοποιήθηκαν κολονοσκόπηση, ενδοορθικό υπερηχοτομογράφημα
και αξονική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας, βρέθηκε χωροκατακτητική εξεργασία διαμέτρου
2,2 cm στο αριστερό πλάγιο του ορθού. Ακολούθως πραγματοποιήθηκε λήψη βιοψίας.
Αποτελέσματα: Η ιστολογική εξέταση κατάδειξε την παρουσία ενδομητρικού ιστού στο ορθό
χωρίς στοιχεία κακοήθειας. Η ασθενής είχε ομαλή μετεγχειρητική πορεία. Ακολουθήθηκε
συντηρητική αγωγή με σημαντική βελτίωση της κλινικής κατάστασης.
178
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Πίσσας Δ.1, Μπαλλάς Κ. 1, Κοντούλης Θ. 1, Συμεωνίδης Ν.1, Λαλούντας Μ.1, Τριανταφύλλου Α.1,
Παπανικολάου Α..2, Σακαντάμης Α.1
Τα έλκη που σχηματίζονται στο παχύ έντερο από κοπρόλιθους είναι μια ξεχωριστή κλινική
οντότητα. Προκύπτουν από την ισχαιμική νέκρωση του εντερικού τοιχώματος λόγω πίεσης
από τις κοπρανώδεις μάζες. Η διάτρηση του παχέος εντέρου σε έδαφος τέτοιων βλαβών είναι
σπάνια με λιγότερες από 90 περιπτώσεις στη βιβλιογραφία.
Παρουσιάζουμε την περίπτωση μιας 85χρονης γυναίκας που νοσηλεύτηκε στην παθολογική
κλινική λόγω απόφραξης του παχέος εντέρου από κοπρόλιθους. Είχε ιστορικό χρόνιας
δυσκοιλιότητας και μακροχρόνιας κατάκλισης. Αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με υποκλυσμούς και
μετά από τριήμερο νοσηλεία πήρε εξιτήριο. Τέσσερις μέρες μετά εισήχθη στη χειρουργική
κλινική με εικόνα πυρετού, γενικευμένης περιτονίτιδας και ελεύθερο αέρα στην αξονική
τομογραφία. Υποβλήθηκε επειγόντως σε λαπαροτομία όπου βρέθηκε πυώδης περιτονίτιδα
και διάτρηση στο αντιμεσεντερικό χείλος του περιφερικού σιγμοειδούς, μεγέθους κεφαλής
καρφίτσας, χωρίς σημεία ισχαιμίας ή νέκρωσης του τοιχώματος. Η περιτοναϊκή κοιλότητα
όπως και το παχύ έντερο ήταν ελεύθερα κοπρόλιθων. Η ασθενής υποβλήθηκε σε εκτομή
του πάσχοντος τμήματος του εντέρου κατά Hartmann και τελική στομία. Ο βλεννογόνος του
σιγμοειδούς παρουσίαζε βαθειά ακανόνιστα έλκη δίκην γεωγραφικού χάρτου. Η διάτρηση ήταν
στο έδαφος ενός τέτοιου έλκους. Μικροσκοπικά υπήρχε νέκρωση του τοιχώματος στις περιοχές
των εξελκώσεων με ποικίλο βάθος φτάνοντας εστιακά έως και τα ¾ του μυϊκού χιτώνα.
Συμπερασματικά, τα έλκη από κοπρόλιθους φαίνεται να είναι μία εξελισσόμενη βλάβη, δύσκολα
στη διάγνωση, και μπορούν να υποστούν διάτρηση ακόμα και μετά από επιτυχή αντιμετώπιση
της κοπρόστασης.
179
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός: Μέσω της κλινικής μας εμπειρίας στη τεχνική Hartmann , την ανάδειξη του ρόλου
και της διαχρονικότητας της τεχνικής , καθώς και την αναγκαιότητα να τη συμπεριλάβει στη
φαρέτρα του ο σύγχρονος χειρουργός, ως μια πολύτιμη μέθοδο , ιδιαίτερα σε επιπλεγμένες
παθήσεις του παχέος εντέρου.
Μέθοδος – υλικά: Κατά τη χρονική περίοδο 2002- 2007 , σαράντα ασθενείς (21 άνδρες και
19 γυναίκες ) με μέσο όρο ηλικίας 68,2 έτη (διακύμανση ορίων 38 – 85 έτη) υποβλήθηκαν σε
επέμβαση κατά Hartmann στη κλινική μας. Οι ενδείξεις ήταν : καρκίνος σιγμοειδούς ( n=13)
,εκκολπωμάτωση παχέος – ρήξη ( n=9), καρκίνος ορθού ( n=5), διάτρηση παχεος εντέρου ( n=5)
, καρκίνος κατιόντος ( n= 2) ,επίκτητο (γεροντικό) μεγάκολο - συστροφή (n= 3), συνυπάρχουσες
παθήσεις παχεος ( ειλεός δευτερεύων από Ca αποφρακτικού τύπου κ.τ.λ.) ( n=4).
180
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Εισαγωγή: Η πρόπτωση ορθού είναι σχετικά σπάνια νόσος αν και η αληθινή συχνότητα της
νόσου είναι άγνωστη γιατί δεν αναφέρεται, κυρίως από τους υπερήλικες. Σκοπός της εργασίας
ήταν η μελέτη της ασφάλειας και αποτελεσματικότητας της τροποποιημένης επέμβασης
Delorme.
Αποτελέσματα: Όλες οι ασθενείς έπασχαν από χρόνια δυσκοιλιότητα και ακράτεια κοπράνων.
Υποβλήθηκαν προεγχειρητικά σε έλεγχο συνυπαρχουσων χρόνιων παθήσεων και διάβαση
παχέος εντέρου. Το μήκος του προπίπτοντος εντέρου ήταν από 3 ως 12 εκ. Όλες οι ασθενείς
υποβλήθηκαν σε τροποποιημένη επέμβαση Delorme με τοποθέτηση πλέγματος υπό ραχιαία
αναισθησία. Μέσος χρόνος επέμβασης 85 λεπτά. Μέσος χρόνος νοσηλείας 5.5 μέρες. Η
περιεγχειρητική θνησιμότητα ήταν μηδενική χωρίς μετεγχειρητικές επιπλοκές εκτός από
μια ασθενή που εμφάνισε ουρολοίμωξη. Σημαντική βελτίωση της ακράτειας παρουσίασαν
μετεγχειρητικά οι 4 ασθενείς ενώ η 5η εμφάνισε σταδιακή βελτίωση. Διακοπή της χρόνιας
χορήγησης υπακτικών έγινε σε όλες τις ασθενείς αλλά η δυσκοιλιότητα βελτιώθηκε σε 2 από
τις 5 ασθενείς. Υποτροπή της πρόπτωσης δεν έχει παρατηρηθεί μετά από παρακολούθηση που
κυμάνθηκε από 5 μήνες ως 3 έτη.
181
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Εισαγωγή – Σκοπός: Ο αποφρακτικός ειλεός οφείλεται σε ποικίλα καλοήθη και κακοήθη αίτια
και αποτελεί συχνή αιτία επείγουσας εισαγωγής στο νοσοκομείο, νοσηλείας και χειρουργικής
αντιμετώπισης. Παρουσιάζεται η περίπτωση ασθενούς με εικόνα αποφρακτικού ειλεού και
διάσταση της προεγχειρητικής και μετεγχειρητικής διαγνώσεως.
182
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ψαρράς Κ.1, Πατρικίδου Α.1, Παυλίδης Ε.Θ.1, Αναγνώστου Ε.2, Κατσίκη Ε.2, Συμεωνίδης Ν.1,
Ραφαηλίδης Σ.1, Μπαλλάς Κ.Δ.1, Καρβουνάρης Δ.1, Σακαντάμης Α.Κ.1
Ανευρέθησαν επίσης λεμφαδενικές διηθήσεις και από τους δύο τύπους καρκινώματος. Ο
ασθενής παραπέμφθηκε για επικουρική χημειοθεραπεία την οποία ανέχεται καλώς, με
αρνητική επανασταδιοποίηση.
Έως και 53% των ΝΕΤs διαγιγνώσκονται ως τυχαία ευρήματα αυτοψίας, ενδοσκόπησης, ή
χειρουργικών επεμβάσεων για άλλες αιτίες. Το ποσοστό περιοχικών μεταστάσεων είναι έως και
60%. Η πρόγνωση των NETs γενικώς είναι φτωχότερη των ορθοκολικών αδενοκαρκινωμάτων
ακόμη και των νευροενδοκρινικώς διαφοροποιημένων, και η πενταετής επιβίωση δεν έχει
αλλάξει σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Το μεγαλύτερο ποσοστό των SPMs που σχετίζονται με
NETs ανευρίσκονται ως σύγχρονα νεοπλάσματα, ενώ σε ποσοστό 1% έως 7% ανευρίσκονται
ως μετάχρονοι όγκοι. Η αιτιολογία αυτής της καρκινικής προδιάθεσης μπορεί να είναι η
προκαρκινική δράση των νευροενδοκρινών πεπτιδίων που εκκρίνουν τα NETs (π.χ. γαστρίνη,
χολοκυστοκινίνη, VIP, νευροτενσίνη, βομβεσίνη), άλλων βιολογικά ενεργών ουσιών (αυξητικοί
παράγοντες όπως PDGF, EGF, TGF, IGF, FGF) και άλλοι μηχανισμοί, όπως η θεωρία της
καρκινογένεσης πεδίου.
Αν και τα NETs αντιστοιχούν σε πολύ μικρό ποσοστό των όγκων του γαστρεντερικού, η ανεύρεση
τέτοιων όγκων επιβάλλει τον προσεκτικό έλεγχο για ταυτοποίηση γαστρεντερικών SPMs
ενδοσκοπικά ή διεγχειρητικά. Είναι σημαντικό ότι η συνολική πρόγνωση εξαρτάται κυρίως από
το πιο επιθετικό SPM.
183
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μαχιά Γ.1, Βάσιος Ν.1, Ανθιμίδης Γ.1, Σούγκας Ι.1, Αγγελίδου Σ.2, Σπάνδος Β.2, Βάϊος Γ.1,
Παπανικολάου Χ. 1, Χατζηθεοχάρης Γ.1
Στην εργασία αυτή παρουσιάζουμε περίπτωση γυναίκας ηλικίας 82 ετών η οποία εισήχθη στην
κλινική μας με τη διάγνωση καρκίνου άντρου του στομάχου η οποία ετέθη μετά ενδοσκοπικό
έλεγχο ανωτέρου πεπτικού στα πλαίσια διερεύνησης αναιμίας σε παθολογική κλινική. Η
ασθενής είχε προγραμματισθεί και για ενδοσκοπικό έλεγχο παχέος εντέρου, πλην όμως μετά
την διάγνωση του καρκίνου του στομάχου, το εύρημα θεωρήθηκε επαρκές και διακομίσθηκε για
χειρουργική θεραπεία. Κατά την διεγχειρητική διερεύνηση της κοιλίας διαπιστώθηκε η ύπαρξη
και δεύτερου πρωτοπαθούς νεοπλάσματος στο εγκάρσιο κόλο παρά την δεξιά κολική καμπή.
Υποβλήθηκε σε δεξιά κολεκτομή και υφολική γαστρεκτομή. Η ιστολογική εξέταση έδειξε ότι
στον στόμαχο το νεόπλασμα ήταν αδενοκαρκίνωμα εντερικού τύπου χαμηλής διαφοροποίησης
σταδίου pT2N1, ενώ στο παχύ έντερο αδενοκαρκίνωμα χαμηλής διαφοροποίησης σταδίου
pT3N2 κατά ΤΝΜ . Τυχαίο ιστολογικό εύρημα, μικρό λειομύωμα στομάχου κατά το μείζον τόξο
διαμέτρου 0,6mm. Η μετεγχειρητική της πορεία υπήρξε ομαλή και απεβίωσε μετά οκτάμηνο
περίπου, από γενικευμένη νόσο. Η μετεγχειρητική επανεκτίμηση της αξονικής τομογραφίας
κατέδειξε και το καρκίνωμα του παχέος εντέρου.
184
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παναγιωτάκης Γ., Σπυριδάκης Κ., Κρασονικολάκης Γ., Γρηγοράκη Μ. Ψαράκης Φ.,Βολακάκης Ι.,
Παπαδάκης Θ., Κανδυλάκης Σ.
Σκοπός: Η κατάποση βελονόμορφων ξένων σωμάτων είναι μία ιδιαίτερη κατάσταση, διότι
απαιτεί συνεχή παρακολούθηση των ασθενών προκειμένου να αποφευχθούν οι επιπλοκές από
μια πιθανή διάτρηση κοίλου σπλάχνου. Παρουσιάζουμε περίπτωση ασθενούς με ενδοκοιλιακό
απόστημα λόγω διάτρησης λεπτού εντέρου από βελονόμορφο ξένο σώμα και ανασκοπούμε τη
σχετική με το θέμα βιβλιογραφία.
185
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αναζήτηση στατιστικά σημαντικής διαφοράς στην
εξαιρεσιμότητα των νεοπλασμάτων του παχέος εντέρου σε σχέση με το στάδιο της νόσου.
Υλικό-Μέθοδος: Κατά την περίοδο 2001-2008 χειρουργήθηκαν στην Κλινική μας 296 ασθενείς
λόγω νεοπλάσματος παχέος εντέρου. Μελετήθηκε το στάδιο του νεοπλάσματος κατά ΤΝΜ σε
σχέση με την εξαιρεσιμότητα. Για τη στατιστική ανάλυση επιλέχθηκε η χρήση του στατιστικού
προγράμματος Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) 16. Χρησιμοποιήθηκε η μη
παραμετρική μέθοδος x2.Το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε ως 0,05.
Συμπέρασμα: Από τη στατιστική ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική
διαφορά στην εξαιρεσιμότητα των νεοπλασμάτων του παχέος εντέρου σε σχέση με το στάδιο
της νόσου (p=0,935, Pearson Chi-Square value:0,427).
186
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκλάβος Α., Ανθιμίδης Γ., Λαγόπουλος Β., Ζέρβας Κ., Βάσιος Ν., Παπανικολάου Χ.,
Χατζηθεοχάρης Γ.
Αποτελέσματα: Σε σύνολο 296 επεμβάσεων 183 (61,8%) ήταν ασθενείς ομάδας Α, ενώ 111
(38,2%) ομάδας Β. Από αυτούς χρειάστηκε να χειρουργηθούν επειγόντως 11 (3,7%) ασθενείς
ομάδας Α και 6 (2,0%) ομάδας Β.
Συμπέρασμα: Από τη στατιστική ανάλυση διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική
διαφορά στην πιθανότητα να χειρουργηθούν επειγόντως οι ασθενείς άνω ή κάτω τω 65 ετών
(p=1,000).
187
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκλάβος Α., Ανθιμίδης Γ., Λαγόπουλος Β., Χατζησταματίου Κ., Ζέρβας Κ., Μαχιά Γ.,
Παπανικολάου Χ., Χατζηθεοχάρης Γ.
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η αναζήτηση στατιστικά σημαντικής διαφοράς ως προς
την εντόπιση του νεοπλάσματος του παχέος εντέρου σε ασθενείς ηλικίας μεγαλύτερης και
κατώτερης των 65 ετών.
Υλικό-Μέθοδος: Κατά την περίοδο 2001-2008 χειρουργήθηκαν στην Κλινική μας 296 ασθενείς
με νεόπλασμα παχέος εντέρου οι οποίοι χωρίστηκαν αυθαίρετα σε 2 ομάδες με κριτήριο
την ηλικία: Α) μεγαλύτεροι και Β) μικρότεροι των 65 ετών. Μελετήθηκε η εντόπιση των
νεοπλασμάτων στις δύο ομάδες καθώς και το αν το κριτήριο της ηλικίας (65 έτη) δαφοροποιεί
την εντόπιση. Για τη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα Statistical Package
for the Social Sciences (SPSS) 16. Επιλέχθηκε η μη παραμετρική μέθοδος x2. Το επίπεδο
στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε ως 0,05.
Συμπέρασμα: Όπως προκύπτει από τη στατιστική ανάλυση, δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική
διαφορά ως προς την εντόπιση του νεοπλάσματος του παχέος εντέρου ανάμεσα στους
ηλικιωμένους και στους νεότερους ασθενείς (p=0,324).
188
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ανθιμίδης Γ., Σκλάβος Α., Λαγόπουλος Β., Ζέρβας Κ., Βάιος Γ., Παπανικολάου Χ., Χατζηθεοχάρης Γ.
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αναζήτηση στατιστικά σημαντικής διαφοράς ως προς
τη διαφοροποίηση του νεοπλάσματος ανάμεσα σε ασθενείς με ηλικία μεγαλύτερη ή μικρότερη
των 65 ετών.
Υλικό-Μέθοδος: Κατά την περίοδο 2001-2008 χειρουργήθηκαν στην κλινική μας 296
ασθενείς λόγω νεοπλάσματος παχέος εντέρου. Μελετήθηκε ο βαθμός διαφοροποίησης του
νεοπλάσματος με κριτήριο την ηλικία: Α) μεγαλύτεροι και Β) μικρότεροι των 65 ετών. Για τη
στατιστική ανάλυση επιλέχθηκε η χρήση του στατιστικού προγράμματος Statistical Package for
the Social Sciences (SPSS) 16. Χρησιμοποιήθηκε η μη παραμετρική μέθοδος x2. Το επίπεδο
στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε ως 0,05.
189
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκλάβος Α., Ανθιμίδης Γ., Λαγόπουλος Β., Ζέρβας Κ., Κομνηνός Γ., Παπανικολάου Χ.,
Χατζηθεοχάρης Γ.
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η αναζήτηση στατιστικά σημαντικής διαφοράς ως προς
το να είναι αποφρακτικό ένα νεόπλασμα του παχέος εντέρου σε ασθενείς μεγαλύτερους και
μικρότερους των 65 ετών.
Υλικό-Μέθοδος: Κατά την περίοδο 2001-2008 χειρουργήθηκαν στην κλινική μας 296 ασθενείς
λόγω νεοπλάσματος του παχέος εντέρου. Μελετήθηκε η συχνότητα αποφρακτικού νεοπλάσματος
του παχέος εντέρου και έγινε συγκριτική μελέτη σε ασθενείς ηλικίας μεγαλύτερης των 65 ετών
και σε ασθενείς με ηλικία ίση ή μικρότερη των 65 ετών.
190
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Βασιλάκη Ο., Τσατσάγιας Α., Πρωτονοταρίου Ε., Ταρπάγκος Δ., Μπαλοδήμος Σ., Σπύρογλου Σ.,
Τσιαπάρα Φ., Φραντζίδου-Αδαμοπούλου Φ.
Υλικό και μέθοδοι: Μελετήθηκαν κλινικά δείγματα ούρων από ασθενείς των χειρουργικών
κλινικών και των μονάδων εντατικής θεραπείας αυτών του Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ κατά το διάστημα
1-1-2007 έως 20-6-2009. Η τυποποίηση των μικροβίων και ο έλεγχος ευαισθησίας τους στα
αντιβιοτικά πραγματοποιήθηκε με το αυτοματοποιημένο σύστημα VITEK 2 της Biomerieux.
Αποτελέσματα: Σε σύνολο 320 ουροκαλλιεργειών, οι 152 ήταν θετικές, ενώ οι 128 οφείλονταν
σε Gram αρνητικούς μικροοργανισμούς. Τα συχνότερα ουροπαθογόνα μικρόβια ήταν: E.coli
n=30(23,43%), K.pneumoniae n=30(23,43%), P.aeruginosa n=25(19,53%) και , P.mirabilis
n=16(12,5%). Στον Πίνακα 1 παρουσιάζεται η ευαισθησία των συχνότερα απομονωθέντων
μικροοργανισμών.
E.coli K.pneumoniae P.aeruginosa P.mirabilis
ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΟ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ %
Amikacin 97 75 54 100
Amoxicillin/CA 73 32 * 25
Aztreonam 93 29 21 83
Cefepime 89 36 48 100
Cefoxitin 83 32 * 38
Ceftazidime 87 36 35 44
Ciprofloxacin 83 25 42 38
Colistin 100 100 92 *
Imipenem 100 38 40 100
Nitrofurantoin 97 18 0 *
Piperacillin/
97 32 77 100
Tazobactam
Ticarcillin/CA 83 29 40 38
Tobramycin 87 25 42 44
Trimethoprim/
77 21 * 31
Sulfamethoxazone
191
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
192
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Βασιλάκη Ο., Σπύρογλου Σ., Πρωτονοταρίου Ε., Μπαλοδήμος Σ., Ταρπάγκος Δ., Τσατσάγιας Α.,
Τσιαπάρα Φ., Φραντζίδου-Αδαμοπούλου Φ.
ANTIBIOTIKO ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ %
Amikacin 39 64 92 66 97 100 100
Amoxicillin/ Clavulanic acid * * 68 23 58 * 91
Aztreonam 0 32 92 24 96 67 89
Cefepime 0 67 91 26 94 83 100
Ceftazidime 0 51 88 24 59 67 91
Ciprofloxacin 0 55 76 19 47 92 100
Colistin 100 98 100 92 * 100 100
Gentamicin 56 65 89 94 91 100 100
Imipenem 12 55 100 34 97 83 100
Meropenem 41 55 99 48 100 83 100
Piperacillin/ Tazobactam 12 88 92 24 94 67 91
Ticarcillin/CA 5 37 72 19 63 58 91
Tobramycin 44 63 83 23 56 83 100
Trimethoprim/ 13 * 69 22 53 83 100
Sulfamethoxazone
Συμπεράσματα: 1) Οι ευαισθησίες των E.coli, P.mirabilis, E.cloacae και K.oxytoca στα συνήθη
αντιβιοτικά είναι αρκετά καλές. 2) Η ευαισθησία του A.baumannii cpx. είναι ελαττωμένη σε
πολλά αντιβιοτικά, συμπεριλαμβανομένων των καρβαπενεμών και κυρίως της ιμιπενέμης. 3)
Η P.aeruginosa παρουσιάζει υψηλά ποσοστά αντοχής σε όλες τις κατηγορίες αντιβιοτικών και
μάλιστα στις καρβαπενέμες αγγίζει το 50%. Προς το παρόν η κολιστίνη και η πιπερακιλλίνη/
ταζομπακτάμη εμφανίζουν τις καλύτερες ευαισθησίες. 4) Ανησυχητική είναι η αυξανόμενη
αντοχή της K.pneumoniae σε πολλά αντιβιοτικά (κυρίως κεφαλοσπορίνες και κινολόνες)
ακόμη και στην κολιστίνη.
194
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Πρωτονοταρίου Ε., Αραμπατζή Σ., Βασιλάκη Ο., Σπύρογλου Σ., Τσιαπάρα Φ.,
Φραντζίδου-Αδαμοπούλου Φ.
Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, Ιατρική Σχολή ΑΠΘ
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η καταγραφή των λοιμώξεων που οφείλονται σε
Acinetobacter baumannii στις Χειρουργικές Κλινικές του Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ και η μελέτη της
αντοχής τους στα αντιβιοτικά.
Υλικό-Μέθοδός: Υλικό της εργασίας αποτέλεσαν 171 στελέχη Α. baumannii, τα οποία
απομονώθηκαν από καλλιέργειες διαφόρων κλινικών δειγμάτων ασθενών των Χειρουργικών
Κλινικών και των αντίστοιχων ΜΕΘ κατά το διάστημα 01/01/2008-30/06/2009. Τα κλινικά
δείγματα καλλιεργήθηκαν στα κατάλληλα θρεπτικά υλικά. Η ταυτοποίηση των απομονωθέντων
μικροργανισμών και ο έλεγχος της ευαισθησίας τους έγινε με το αυτοματοποιημένο σύστημα
VITEK 2 (bioMerieux,France) σύμφωνα με τις οδηγίες του CLSI. Σε 100 από τα παραπάνω
στελέχη ελέγχθηκε η ευαισθησία στην τιγεκυκλίνη με προσδιορισμό της ελάχιστης ανασταλτικής
πυκνότητας (MIC) με Ε-test. Όριο ευαισθησίας θεωρήθηκε η τιμή ≤2μg/ml (FDA).
Aποτελέσματα ׃Τα περισσότερα στελέχη απομονώθηκαν από καλλιέργειες βρογχικών
εκκρίσεων (57) και αίματος (53).
Όλα τα στελέχη που ελέγχθηκαν για την τιγεκυκλίνη βρέθηκαν ευαίσθητα (MIC 0,16-1,5 μg/
ml)
Η αντοχή (%) των απομονωθέντων Α. baumannii στα συνήθη χρησιμοποιούμενα αντιβιοτικά
καταγράφεται στον παρακάτω πίνακα׃
Αντοχή 44,4 10,6 73 98,5 100 100 93,8 67,9 97,4 0 98,9 71
%
Ιωαννίδης Ορ., Χατζόπουλος Στ., Χατζηχρήστου Αρ., Κωνσταντάρα Αθ., Κοτρώνης Αν.,
Μακραντωνάκης Ν.
Η παρουσία σοβαρής φλεγμονής και αέρα στο κάτω άκρο αποτελεί επείγον χειρουργικό πρόβλημα.
Συνήθως είναι το αποτέλεσμα λοίμωξης του άκρου από αεριογόνους μικροοργανισμούς και
εκδηλώνεται είτε με τη μορφή της αεριογόνου γάγγραινας, όπου ο αέρας συνήθως υπάρχει
ανάμεσα στις μυικές στοιβάδες, είτε με τη μορφή της νεκρωτικής απονευρωσίτιδας όπου ο
αέρας συνήθως εκτείνεται στον υποδόριο ιστό και στις απονευρώσεις. Σπάνια η παρουσία
αέρα στο κάτω άκρο είναι αποτέλεσμα διάτρησης του γαστρεντερικού σωλήνα. Η διάτρηση
εκκολπώματος εμφανίζεται συνήθως είτε με τη μορφή εντοπισμένου αποστήματος είτε με τη
μορφή περιτονίτιδας. Σπανιότερα μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς κοιλιακή σημειολογία και μόνο
με εξωπεριτοναϊκά συμπτώματα. Σε αυτή την περίπτωση συνήθως εμφανίζεται με την παρουσία
εμφυσήματος στην περιοχή της μηροβουβωνικής χώρας και του μηρού. Στις περιπτώσεις αυτές
πρέπει να αντιμετωπίζεται τόσο η διάτρηση του παχέος εντέρου όσο και η τοπική φλεγμονή του
μηρού.
Παρουσιάζουμε μια περίπτωση εμφυσηματικής κυτταρίτιδας του αριστερού μηρού από διάτρηση
εκκολπώματος του σιγμοειδούς. Πρόκειται για αλλοδαπή γυναίκα 47 ετών, με ιστορικό καρκίνου
των ωοθηκών που διακομίσθηκε από επαρχιακό νοσοκομείο με τη διάγνωση της αεριογόνου
γάγγραινας του αριστερού μηρού. Η ασθενής είχε καλό επίπεδο συνείδησης και ήπια πυρετική
κίνηση (38,2ο C). Η πρόσθια επιφάνεια του μηρού ήταν επώδυνη, οιδηματώδης και εξέρυθρη,
ενώ η κλινική εξέταση αποκάλυψε την παρουσία κρηγμού. Η αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε
την παρουσία αέρα τόσο μεταξύ των μυών όσο και στον υποδόριο ιστό. Η ασθενής οδηγήθηκε
στο χειρουργείο για εκτεταμένο χειρουργικό καθαρισμό ενώ 24 ώρες μετεγχειρητικά άρχισε
να παροχετεύεται απ΄το τραύμα κοπρανώδες περιεχόμενο που έθεσε την υπόνοια διάτρησης
του παχέος εντέρου, η οποία επιβεβαιώθηκε με κολονοσκόπηση. Η ασθενής προτίμησε
να χειρουργηθεί στην πατρίδα της και διακομίσθηκε αεροπορικώς σε νοσοκομείο της
Γερμανίας.
196
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σοφός Α.-Γ., Παπακωνσταντίνου Αικ., Πάνου Χ., Μπριστιάνου Μ., Γκόρπα Μ., Γιαννακούρης Δ.,
Καλοβούλου Λ., Κατωπόδη Ε., Μπακόλας Ι.
Εισαγωγή – Σκοπός: Ειδικά στην επαρχία τα δήγματα από κρότωνα («τσιμπούρι», αρθρόποδο
που ανήκει στα ακάρεα) είναι σχετικά συχνά και ενοχλητικά για τους ασθενείς, ενώ σε σπάνιες
περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνες αντιδράσεις (νόσος Lyme - μπορελίωση).
Οι περισσότερες περιπτώσεις δεν αφορούν και δεν φτάνουν στο χειρουργό, γιατί συνήθως
αντιμετωπίζονται στα Περιφερειακά Ιατρεία ή από άλλους γιατρούς (Γενικούς γιατρούς,
Παθολόγους ή Δερματολόγους). Ο χειρουργός καλείται συνήθως να αντιμετωπίσει τοπικές
επιπλοκές (κοκκιώματα, φλεγμονές κλπ.) που συνήθως σχετίζονται με την ατελή αφαίρεση του
κρότωνα. Καταγράφεται η εμπειρία του Τμήματός μας στο αντικείμενο.
Υλικό και Μέθοδος: Κατά την τελευταία 5ετία αντιμετωπίστηκαν από το Χειρουργικό Τμήμα
6 περιπτώσεις δήγματος κρότωνος. Στις 3 δεν είχε επιχειρηθεί η αφαίρεση του κρότωνα, ενώ
στις υπόλοιπες είχε γίνει μερική αφαίρεση, από τους ίδιους τους ασθενείς.
Συζήτηση: Η ορθή και πλήρης αφαίρεση του κρότωνα πρέπει να είναι γνωστή σε όλους τους
γιατρούς, ιδιαίτερα τους εργαζόμενους στις περιοχές με ανθούσα κτηνοτροφία. Στην περίπτωση
που δεν επιτυγχάνεται αυτό με τις συνήθεις παραδοσιακές μεθόδους (φόνος του αρθρόποδου
με κάλυψη με βαζελίνη, πετρέλαιο ή λάδι), εκτελείται αφαίρεση με εκτομή. Στις περιπτώσεις
ατελούς αφαίρεσης χορηγείται αντιβίωση και εφόσον δημιουργηθεί κοκκίωμα, αυτό αφαιρείται
σε δεύτερο χρόνο.
197
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Χατζόπουλος Στ., Σταυράκης Θ., Κωνσταντάρα Α., Παπαδόπουλος Γ., Ιωαννίδης Ορ.,
Μακραντωνάκης Ν.
Το οπισθοπεριτοναϊκό απόστημα είναι μια σπάνια κλινική οντότητα , που χαρακτηρίζεται από
υψηλά ποσοστά θνητότητας εξαιτίας των άτυπων κλινικών του εκδηλώσεων και των διαγνωστικών
δυσκολιών. Η προέλευση των οπισθοπεριτοναϊκών μολύνσεων είναι συνήθως όργανα που
εμπεριέχονται ή εδράζονται στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο, ενώ οι μικροοργανισμοί που
απομονώνονται από τα οπισθοπεριτοναϊκά αποστήματα έχουν άμεση σχέση με την αιτιολογία
τους και είναι συχνότερα gram-αρνητικοί βάκιλοι και gram-θετικοί κόκκοι. Στρεπτοκοκκικά
στελέχη δεν απομονώνονται συχνά αν και έχουν αναφερθεί περιπτώσεις αποστημάτων από
Στρεπτόκοκκο pyogenes , pneumonia και viridians. Η θεραπεία των οπισθοπεριτοναϊκών
αποστημάτων περιλαμβάνει την επαρκή χειρουργική ή διαδερμική παροχέτευση όλων των
συλλογών και ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιωτικών.
198
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σύρμος Ν., Ηλιάδης Χ., Κουργεράκη Ο., Αστρινάκη Ε., Γρηγορίου Κ., Βαλαδάκης Β., Βρούχος Γ.,
Αρβανιτάκης Δ.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να μελετήσει τις αιματογενείς λοιμώξεις σε
ασθενείς με Κ.Ε.Κ που νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο μας (μονάδα εντατικής θεραπείας και
νευροχειρουργική κλινική).
Συμπεράσματα: Από την ανάλυση του υλικού μας προκύπτει ότι υπάρχει άμεση συσχέτιση
μικροβιαιμίας και παράτασης νοσηλείας. κάτι που δεν συμβαίνει με την θνητότητα( 5 θάνατοι
που σχετίζονταν άμεσα με την βαρύτητα των Κ.Ε.Κ και όχι με τις λοιμώξεις), με κυριότερη
αιτιολογικό παράγοντα την λοίμωξη από σταφυλόκοκκο. Επίσης υπάρχει συσχέτιση του υψηλού
ΑPACHE-SCORE υποδοχής (Acute Physiology And Chronic Health Evaluation) και της
εμφάνισης θετικών αιμοκαλλιεργειών .
199
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Γεωργίου Γ., Βλάσης Ν., Γεροντίτης Ζ., Παναγιωτίδης Ι., Κόκκορης Σ., Ηλιάδης Ι., Χιώτης Α.
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η παρουσίαση ασθενούς με γαγγραινώδες πυόδερμα, στον
οποίο μετά από χειρουργικό καθαρισμό παρατηρήθηκε επιδείνωση τοπικά της βλάβης και
εντόπιση σε άλλες περιοχές του σώματος, φαινόμενο γνωστό ως παθεργία.
Σε χρόνια εξέλκωση των κάτω άκρων σε ασθενή με ελεύθερο ιστορικό η διάγνωση γαγγραιώδες
πυόδερμα είναι πιθανή. Ο χειρουργικός καθαρισμός έχει ως αποτέλεσμα την επιδείνωση της
βλάβης και μπορεί να οδηγήσει στο φαινόμενο της παθεργίας. Με τη συστηματική χορήγηση
κυκλοσπορίνης και κορτιζόνης η νόσος αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά.
200
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Καρασακαλίδης A., Καπουτζής K., Τριανταφυλλίδου Σ., Χατζοπούλου Μ., Τσακίρης Γ., Κουρτίδης Μ.
Υλικό – Μέθοδος: Από τον Ιανουάριο του 2007 ως τον Ιούνιο του 2009, 28 ασθενείς 8 άνδρες και
20 γυναίκες ηλικίας 37 ως 76 ετών, με μέση ηλικία 58 έτη, υποβλήθηκαν σε λαπαροσκοπική
χολοκυστεκτομή και αποκατάσταση συνυπάρχουσας μικρής ομφαλοκήλης με σύνθετο πλέγμα
Ventralex από PTFE και πολυπροπυλένιο.
201
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ανθιμίδης Γ., Ζέρβας Κ., Κομνηνός Γ., Βάιος Γ., Παπανικολάου Χ., Αϊναλής Σ., Χατζηθεοχάρης Γ.
Εισαγωγή-Σκοπός: Οι ανατομικές παραλλαγές στο τρίγωνο του Calot είναι συχνές και
αποτελούν πάντα πρόκληση για το χειρουργό που εκτελεί λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή.
Παρουσιάζεται η σπάνια περίπτωση έκτοπης δεξιάς ηπατικής αρτηρίας (Ε.Δ.Η.Α.) η οποία
πορεύεται μπροστά από τον αυχένα και το σώμα της χοληδόχου κύστης και εισέρχεται με
ασυνήθιστο τρόπο στο ήπαρ.
Συζήτηση-Συμπέρασμα: Η έκφυση και πορεία της κυστικής και δεξιάς ηπατικής αρτηρίας
περιλαμβάνει ορισμένες αναγνωρισμένες ανατομικές παραλλαγές. Από την αναζήτηση
στη βιβλιογραφία μόνο μία ακόμη περίπτωση παρόμοια με την παρούσα έχει δημοσιευθεί.
Η εργασία αυτή υπενθυμίζει την πάντα επίκαιρη ανάγκη για προσεκτική παρασκευή των
ανατομικών στοιχείων και αποφυγή απολίνωσης και διατομής της Ε.Δ.Η.Α. η οποία μπορεί να
προκαλέσει ισχαιμία ήπατος ή διεγχειρητική αιμορραγία με ανάγκη μετατροπής σε ανοιχτή
επέμβαση.
202
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Στεφανιώτου Α., Χήτου Ζ., Καλουδιώτη Μ., Γεωργαλή Ε., Ψιανού Κ., Τριανταφυλλίδου Ε.
Μέθοδος-Υλικό: Δύο συμβατά άρθρα αναδείχθηκαν ύστερα από βιβλιογραφική έρευνα μέσω
της βάσης δεδομένων MEDLINE. 40 ασθενείς, ASA II, με υπέρταση υπό θεραπευτική αγωγή,
που θα υποβάλλονταν σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες σύμφωνα
με τους Ozturk και συνεργάτες. Στην ομάδα Α χορηγήθηκε 1 mg/kg εφάπαξ εσμολόλης ενώ
στην ομάδα Β χορηγήθηκε ίδιο ποσό Ringer’s lactate. Ο ρυθμός έγχυσης εσμολόλης ήταν 5-10
μg/kg/min με στόχο διατήρηση καρδιακής συχνότητας μεταξύ 65-75 παλμών/min. Επίσης,
οι Collard και συνεργάτες συνέκριναν τη χρήση εσμολόλης, φεντανύλης και ρεμιφεντανύλης
σε 90 ασθενείς, χωρισμένους σε τρείς αντίστοιχες ομάδες, χορηγώντας κατά τη διάρκεια
λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής εσμολόλη σε συνεχή έγχυση(5-15 μg/kg/min) χωρίς
συνχορήγηση οπιοειδών, φεντανύλη(50 μg/30 min) και ρεμιφεντανύλη σε συνεχή έγχυση(0,1-
0,5 μg/kg). Και στις δύο έρευνες μελετήθηκε η επίδραση της εσμολόλης στην εμφάνιση ΜΤΧ
ναυτίας και εμέτου καθώς και στις ανάγκες για ΜΤΧ αναλγησία, κυρίως με οπιοειδή.
Αποτελέσματα: Και στις δύο έρευνες τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στην ομάδα της εσμολόλης
τόσο η εμφάνιση ΜΤΧ ναυτίας και εμέτου όσο και η ΜΤΧ κατανάλωση αναλγητικών ήταν
μειωμένη.
203
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Kαρασακαλίδης A., Τριανταφυλλίδου Σ., Καπουτζής Κ., Σμυρλής Χ., Ανθιμίδης Γ., Ζωγραφίδης Σ.
Σκοπός: Μελετώνται τα κλινικά αποτελέσματα και η μεταβολή στην ποιότητα ζωής των ασθενών
που υποβλήθηκαν σε χειρουργική απoκατάσταση μετεγχειρητικής κήλης του κοιλιακού
τοιχώματος με βιολογικό πλέγμα και γίνεται σύγκριση με την επικρατούσα μέχρι σήμερα χρήση
μη απορροφήσιμου πλέγματος από πολυπροπυλένιο.
Αποτελέσματα: Η εκτίμηση του προεγχειρητικού επιπέδου υγείας έδειξε ότι οι ασθενείς της
ομάδας Β με το βιολογικό πλέγμα είχαν τον ίδιο δείκτη σωματικής υγείας PCS-12 και καλύτερο
δείκτη πνευματικής υγείας MCS-12 (p=0.001) σε σχέση με την ομάδα Α. Ένα μήνα μετά την
επέμβαση, η μεταβολή στους δείκτες υγείας δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Έξι μήνες μετά
την επέμβαση οι δείκτες υγείας παρουσίασαν στατιστικά σημαντική αύξηση (p=0.001).
204
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Νίνος Α., Βιδάλη Μ., Πούγγουρας Ι., Μαλετσικόπουλος Σ., Αντωνάκας Π., Παλιβός Λ.,
Παπανδρίκος Γ., Φαραζί Χ., Πιερρακάκης Στ.
Από τις τρεις μεθόδους καθήλωσης του ενδοκοιλιακού πλέγματος, η προπεριτοναική τοποθέτηση
θεωρείται γενικά ταχύτερη και λιγότερο τεχνικά απαιτητική. Η καθήλωση του υλικού αποτελεί
ακρογωνιαίο λίθο για την επιτυχία της,
Η μέθοδος: Παρουσιάζουμε μια μέθοδο τοποθέτησης που είναι ταχεία, ασφαλής, εύκολη και
με μικρή καμπύλη εκμάθησης. Το κηλικό χάσμα παρασκευάζεται και ο σάκος εκτέμεται. Δεν
παρασκευάζουμε κρημνό δέρματος – υποδορίου. Το πλέγμα πρέπει να υπερκαλύπτει το χάσμα
κατά 5 εκ. Τα ράμματα τοποθετούνται κάθε 4 περίπου εκ. επί του πλέγματος και μετά το πλέγμα
τοποθετείται ενδοκοιλιακά. Τα ράμματα συλλαμβάνονται με την ειδική συλληπτική βελόνα, η
οποία εισέρχεται διατοιχωματικά, και καθηλώνονται σε μεγάλη απόσταση από τα χείλη του
τραύματος. Το πλέγμα επικαλύπτεται με χαλαρές ραφές από την περιτονία.
Αποτελέσματα: Η μέθοδος έχει εφαρμοστεί σε 106 ασθενείς στο διάστημα 2004-2008. Από
τους ασθενείς αυτούς οι 24 (22.6%) χειρουργήθηκαν για υποτροπή. Ήταν 76 γυναίκες και 30
άνδρες μέσης ηλικίας 62 ετών. Ο χειρουργικός χρόνος κυμάνθηκε από 28-112 λεπτά (μέσος
όρος 52 λεπτά). Ο χρόνος νοσηλείας ήταν από 2-8 ημέρες. Δεν παρατηρήθηκαν επιπλοκές που
να οφείλονται στο πλέγμα. Δεν έχουν παρατηρηθεί υποτροπές. Η σημαντικότερη επιπλοκή που
παρατηρήθηκε ήταν ο μετεγχειρητικός πόνος (σημειακός σε κάποιο από τα ολοτοιχωματικά
ράμματα). 24 ασθενείς (35%) παραπονέθηκαν για το σύμπτωμα που διήρκεσε πάνω από δύο
μήνες. Όλοι οι ασθενείς αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά.
Συμπέρασμα: Το ενδοκοιλιακό πλέγμα μπορεί να είναι μια ασφαλής επιλογή στην αντιμετώπιση
της κοιλιοκήλης. Η καθήλωσή του είναι καθοριστικός παράγοντας της επιτυχίας του. Η
καθήλωση με τα ολοτοιχωματικά ράμματα απαιτεί ελάχιστες κινητοποιήσεις κρημνών.
205
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Κωνσταντάρα Αθ., Κακούτης Εμ., Κοτρώνης Αν., Ιωαννίδης Ορ., Ραφαήλ Στ., Μακραντωνάκης Ν.
Η βουβωνοκήλη στην οποία ο κηλικός σάκος περιέχει την σκωληκοειδή απόφυση ονομάζεται
κήλη του Amyand, από τον Claudius Amyand ο οποίος προέβη στην πρώτη σκωληκοειδεκτομή
που η σκωληκοειδής απόφυση εντοπίζετο στον κηλικό σάκο βουβωνοκήλης. Η ύπαρξη μη
φλεγμαίνουσας σκωληκοειδούς απόφυσης σε σάκο βουβωνοκήλης είναι ιδιαίτερα σπάνια και
συναντάται σε ποσοστό 0,28 με 1%, ενώ περίσφιξη της σκωληκοειδούς απόφυσης δεν έχει
αναφερθεί στην προσιτή σε εμάς βιβλιογραφία.
Παρουσιάζουμε μια περίπτωση στραγγαλισμού της σκωληκοειδούς απόφυσης μέσα στον κηλικό
σάκο σε γυναίκα 75 ετών που προσήλθε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου
με διόγκωση της δεξιάς βουβωνικής χώρας συνοδευόμενη από έντονο άλγος από 2ώρου,
χωρίς συμπτώματα εντερικής απόφραξης. Η ασθενής έπασχε από γνωστή βουβωνοκήλη δεξιά
από 19 μηνών. Η κλινική εξέταση έδειξε μη ανατασσομένη δεξιά βουβωνοκήλη ενώ η αξονική
τομογραφία επιβεβαίωσε την ύπαρξη βουβωνοκήλης δεξιά χωρίς την παρουσία εντέρου
εντός αυτής, αλλά με έντονο οίδημα του μεσεντερίου και του υπερκείμενου υποδορίου ιστού.
Η ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου διαπιστώθηκε περίσφιξη της σκωληκοειδούς
απόφυσης με έντονα σημεία ισχαιμίας εντός του κηλικού σάκου της βουβωνοκήλης. Υπεβλήθη
σε σκωληκοειδεκτομή και πλαστική αποκατάσταση της κήλης κατά Bassini και εξήλθε της
κλινικής μετά 6ημερο σε καλή κατάσταση.
206
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Εισαγωγή: Με τον όρο κήλη Amyand αναφέρεται η περίπτωση βουβωνοκήλης στην οποία το
περιεχόμενο του κηλικού σάκου αποτελεί η σκωληκοειδής απόφυση. Συνήθως εντοπίζεται
δεξιά ,έχουν όμως αναφερθεί και περιπτώσεις αριστερής εντόπισης, ιδίως σε παιδιά. Η
κλινική οντότητα αυτή ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Claudius Amyand ο οποίος πρώτος
εκτέλεσε σκωληκοειδεκτομη σε ασθενή 11 ετών διαμεσου δεξιάς βουβωνικής τομής το 1735.
Η συχνότητα εμφάνισης της κήλης αυτής στο γενικό πληθυσμό είναι σπάνια και ανέρχεται
περίπου στο 1% των ασθενών με κήλη. Η σκωληκοειδίτιδα σε κήλη Amyand είναι ακόμη πιο
σπάνια οντότητα και ανέρχεται σε 0,1% περίπου των περιπτώσεων οξείας σκωληκοειδίτιδας.
Συζήτηση: Η συχνότερη κλινική εμφάνιση της κήλης Amyand είναι αυτή της περισφιγμένης
βουβωνοκήλης, με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών να οδηγούνται
στο χειρουργείο χωρίς προεγχειρητική διάγνωση. Συνήθως ανευρίσκεται φλεγμαίνουσα
σκωληκοειδής απόφυση, όποτε και πρέπει να εκτελείται σκωληκοειδεκτομη δια της βουβωνικής
τομής και αποκατάσταση της κήλης χωρίς τη χρήση πλέγματος εξαιτίας του αυξημένου κίνδυνου
επιμόλυνσης του και δημιουργίας ακόμη και εντεροδερματικού συριγγίου.
Συμπέρασμα: Ο ιδιαίτερος αυτός τύπος βουβωνοκήλης πρέπει να βρίσκεται στη σκέψη και τη
γνώση του χειρουργού, ακόμη κι αν δεν έχει τεθεί στην αρχική του διαφορική διάγνωση.
207
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Γ. Ν. Κοζάνης «Μαμάτσειο»
Σκοπός: Σκοπός είναι η αναδρομική μελέτη των περιστατικών της τρίτης ηλικίας(>65 έτη) που
χρειάστηκαν χειρουργική επέμβαση, είτε σε τακτική είτε σε επείγουσα βάση και η πρόγνωση
αυτών των περιστατικών.
Υλικό: Μελετήσαμε αναδρομικά τους ιατρικούς φακέλους των περιστατικών με ηλικία >65
ετών που χρειάστηκαν χειρουργική επέμβαση από τον Αύγουστο 2008-Αύγουστο 2009 στο
Γενικό Νοσοκομείο Κοζάνης.
Αποτελέσματα: Αντιμετωπίστηκαν 820 ασθενείς(440 άνδρες και 380 γυναίκες) με μέσο όρο
ηλικίας τα 77.8 έτη. Επείγουσα επέμβαση χρειάστηκαν οι 258 ασθενείς και στην πλειονότητα
ήταν επεμβάσεις ερευνητικής λαπαροτομίας και κατάγματα. Σε τακτική βάση το 34%
χειρουργήθηκε για αποκατάσταση κοιλιακού τοιχώματος(με κύρια διάγνωση βουβωνοκήλη), το
33% για παθολογία των χοληφόρων, το 19% για παθολογία του στομάχου και του εντέρου, το 10%
για ορθοπεδική επέμβαση και το 4% για ουρολογικές και γυναικολογικές επεμβάσεις. Το 68%
των επεμβάσεων στα χοληφόρα έγινε λαπαροσκοπικά και από αυτές μόνο σε 3 περιπτώσεις
χρειάστηκε να μετατραπεί σε ανοικτή επέμβαση. Το 65% των ασθενών μετεγχειρητικά
μεταφέρθηκε σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας με Μ.Ο. παραμονής τις 3,4 ημέρες, το 28%
μεταφέρθηκε σε απλό θάλαμο, 5% μεταφέρθηκε σε Μονάδα Εντατικής θεραπείας και το 2%
κατέληξε τις πρώτες ώρες μετά το χειρουργείο.
208
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ρουμελιώτη Χ., Κάβουρας Ν., Σαλιάγκας Κ., Ζανδές Ν., Χατζημήσιος Κ., Κακλαμάνου-Βρεττού Δ.,
Γκοτζαμάνη Α., Μαμασίδου Α., Ανδριανού Α., Βίλδου Ζ., Παπαστέργιος Ι., Παπαζήση Ο.
Γ. Ν. Κοζάνης «Μαμάτσειο»
Σκοπός: Η μελέτη και παρουσίαση των περιστατικών που αντιμετωπίστηκαν στην κλινική μας
με συστροφή εντέρου.
Υλικό: Σε χρονική περίοδο ενός έτους συνολικά διαγνώστηκαν και αντιμετωπίστηκαν με ειλεό
παχέος εντέρου 68 άτομα και ανευρέθη συστροφή σιγμοειδούς σε 4 ασθενείς που οδηγήθηκαν
σε χειρουργική επέμβαση.
Αποτελέσματα: Το 75% ήταν άνδρες, με μέσο όρο ηλικίας 80 έτη και διενεργήθηκε
σιγμοειδοπηξία σε 1 περιστατικό και σιγμοειδεκτομή σε ένα χρόνο και τελικοτελική αναστόμωση
σε 3 περιστατικά που ανεβρέθηκε ισχαιμική νέκρωση του σιγμοειδούς. Σε όλα τα περιστατικά
είχε προληφθεί η διάτρηση και η περιτονίτιδα και είχαν οδηγηθεί άμεσα στο χειρουργείο. Αν
και τα ποσοστά αποτυχίας της επέμβασης είναι αρκετά υψηλά, όλοι οι ασθενείς είχαν ομαλή
μετεγχειρητική πορεία και η επιβίωση ήταν 100%. Η διαμονή τους στο Νοσοκομείο ήταν 12
ημέρες και δεν παρουσίασαν επιπλοκές.
Συμπέρασμα: Η συστροφή του σιγμοειδούς είναι αμιγώς χειρουργική νόσος που απαιτεί έγκαιρη
χειρουργική επέμβαση αλλά και επαγρύπνηση των χειρουργών. Αφορά κυρίως ασθενείς τρίτης
ηλικίας(>65 ετών) και σε συστροφή 360ο μοιρών έχουμε ισχαιμική νέκρωση του σιγμοειδούς.
209
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ρουμελιώτη Χ., Κάβουρας Ν., Χατζημήσιος Κ., Ζανδές Ν., Βίλδου Ζ., Κακλαμάνου-Βρεττού Δ.
Σαλιάγκας Κ.
Γ. Ν. Κοζάνης «Μαμάτσειο»
Αποτελέσματα: Το 88% μετά από την παραμονή του στην Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας
με μέσο όρο διαμονής τις 8 ημέρες, δεν παρουσίασε καμία μετεγχειρητική επιπλοκή και
επιζεί. Σε ποσοστό 6% είχαμε μετεγχειρητικές επιπλοκές αναμενόμενες από το ιστορικό των
ασθενών (ασθενείς με αναπνευστική ανεπάρκεια, ασθενείς διαγνωσμένοι με αγγειοπάθεια και
Σακχαρώδη Διαβήτη) και μόνο στο 2% είχαμε διαφυγή από την αναστόμωση και οδηγήθηκαν
εκ νέου στο χειρουργείο.
210
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μιχαλόπουλος N., Κεσίσογλου I., Πλιάκος I., Παπαβραμίδης Θ., Πολυζώνης Μ., Ντοκμετζίογλου Ι.,
Παπαβραμίδης Σ.
Από τον Ιανουάριο 2000 έως και τον Ιούνιο 2009, σε 13 ασθενείς που χειρουργήθηκαν
ανευρέθηκε μεκέλειος απόφυση. Σε 5 από τους ασθενείς η παρουσία της μεκελείου
απόφυσης ήταν τυχαίο εύρημα κατά την εκτέλεση άλλης επέμβασης, σε 1 περίπτωση ήταν το
αίτιο εγκολεασμού και απόφραξης, σε 3 περιπτώσεις ήταν το αίτιο ενδοκοιλιακής φλεγμονής
και τέλος σε 4 περιπτώσεις το αίτιο σοβαρής αιμορραγίας από τον πεπτικό σωλήνα. Οι
περιπτώσεις εντερορραγίας αφορούσαν 3 εφήβους και 1 ενήλικα ασθενή. Σε τρεις από
αυτούς προεγχειρητικά έγινε σπινθηρογραφικός έλεγχος που εντόπισε την αιμορραγία ενώ
σε έναν ασθενή η ερευνητική λαπαροτομία έγινε επειγόντως λόγω σοβαρής υποβολαιμικής
καταπληξίας. Σε όλους τους ασθενείς έγινε εκτομή της μεκελείου με τμηματική εντερεκτομή.
Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή και ανεπίπλοκη. Στις 3 περιπτώσεις το αίτιο αιμορραγίας
ήταν ο έκτοπος γαστρικός βλεννογόνος ενώ σε μια περίπτωση η συνύπαρξη γαστρικού και
παγκρεατικού βλεννογόνου.
211
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
P41 ΠΡΟΠΤΩΣΗ ΕΛΙΚΩΝ ΛΕΠΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΙΑΣ
ΣΠΑΝΙΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ
Βεζυργιάννης Ι., Κυριακίδης Β.Α., Καραμαλης Γ., Παπανικολάου Σ., Μπεσικος Γ.,
Παγουλάτος Ε., Καζάκη Μ., Χατζής Λ., Αδρουτσόπουλος Γ.
Γυναίκα 83 χρονών με γνωστή ψυχική νόσο υπό αγωγή προσήλθε στα ΤΕΠ του Γ.Ν.Άμφισσας
παραπονούμενη για προβάλλουσα μάζα δια του κόλπου από τριημέρου. Στο ιστορικό της
αναφέρεται γνωστή πρόπτωση μήτρας με περιστασιακή συντηρητική αντιμετώπιση(ανάταξη δια
χειρός). Στη κλινική εξέταση διαπιστώθηκε πρόπτωση περίπου 1 μέτρου λεπτού εντέρου δια του
κόλπου της ασθενούς, χωρίς επικάλυψη του περιτοναίου. Στον εργαστηριακό έλεγχο βρέθηκε:
WBC 25,3 k/μl, CRP 8,81 mg/dl, Ht 38,3 %. Αδύνατη η γυναικολογική εξέταση της ασθενούς
λόγω της πρόπτωσης των ελίκων. Διενεργήθηκε αξονική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας,
περινέου-χωρίς παθολογικά ευρήματα από τα έσω γενετικά όργανα, διαπιστώνεται παρουσία
ελίκων λεπτού εντέρου στο περίνεο. Υποβλήθηκε σε λαπαροτομία με μέση υπομφάλιος τομή.
Ελέγχεται έξοδος 1 μέτρου τελικού ειλεού και τμήματος του τυφλού διαμέσου ελλείμματος του
δεξιού πλάγιου τοιχώματος του κόλπου. Ανάταξη ελίκων λεπτού εντέρου και του τυφλού μέσα
στην περιτοναική κοιλότητα. Συρραφή ελλείμματος του τοιχώματος του κόλπου διαδοχικά -
διαπεριτοναικά και διακολπικά με τοποθέτηση πλέγματος. Η μετεγχειρητική περίοδος ήταν
ομαλή και η ασθενής εξήλθε την έκτη μετεγχειρητική ημέρα .
212
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σοφός Α.-Γ., Παπακωνσταντίνου Αικ., Γκόρπα Μ., Γιαννακούρης Δ., Τσιρώνης Κ., Καλοβούλου Λ.,
Πάνου Χ., Μπριστιάνου Μ., Μπακόλας Ι.
Υλικό και Μέθοδος: Αντικείμενο της μελέτης αποτέλεσαν 57 ασθενείς, 47 άνδρες και 10
γυναίκες ηλικίας 18-82 ετών, οι οποίοι χειρουργήθηκαν εκλεκτικά για διάφορες καλοήθεις
χειρουργικές παθήσεις κατά το τελευταίο έτος. Οι ασθενείς μελετήθηκαν προοπτικά ως προς
τα επίπεδα σακχάρου νηστείας του ορού του αίματος και την αρτηριακή πίεση κατά την στιγμή
της εισαγωγής τους στο νοσοκομείο, καθώς για το σχετικό ατομικό ιστορικό. Τα αποτελέσματα
αναλύθηκαν με τις μεθόδους της περιγραφικής στατιστικής.
Αποτελέσματα: Από τους 57 ασθενείς, αυξημένα επίπεδα σακχάρου νηστείας ορού (>110mg/
dl) βρέθηκαν σε 23 (40,35%). Από το ατομικό ιστορικό προέκυπτε η ύπαρξη σακχαρώδους
διαβήτη σε 7 (12,28%). Από τους 50 ασθενείς χωρίς γνωστό σακχαρώδη διαβήτη, 17 (34%)
εμφάνισαν επίπεδα σακχάρου νηστείας > 110 mg/dl. Αρτηριακή πίεση >140/90 mmHg βρέθηκε
σε 10 ασθενείς (17,54%), ενώ 20 ανέφεραν γνωστή αρτηριακή υπέρταση (35,08%).
Συμπεράσματα: Με την επιφύλαξη του μικρού δείγματος, φαίνεται ότι η επίπτωση σημαντικών
παραγόντων κινδύνου όπως η αρτηριακή υπέρταση και ο σακχαρώδης διαβήτης σε ασθενείς που
παρουσιάζονται για να υποβληθούν σε εκλεκτικές χειρουργικές επεμβάσεις είναι αυξημένη.
Μάλιστα, ο προεγχειρητικός έλεγχος συχνά ανακαλύπτει αυτούς τους παράγοντες που οι
ασθενείς αγνοούσαν. Σε αυτή την κατάσταση συμβάλλει και η μη αναπτυγμένη πρωτοβάθμια
περίθαλψη στη χώρα μας. Τόσον η αρτηριακή υπέρταση όσο και ο σακχαρώδης διαβήτης είναι
εύκολα ανιχνεύσιμες καταστάσεις και ο προεγχειρητικός έλεγχος ρουτίνας αποτελεί καλή
ευκαιρία ανακάλυψης και αντιμετώπισής τους.
213
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σύρμος Ν., Ηλιάδης Χ., Μπαρκάτσα Β., Βαμβουκάκη Ε., Μανουκάκης Δ., Γρηγορίου Κ.,
Αρβανιτάκης Δ.
Υλικό-Μέθοδος: Στην εργασία αυτή μελετήθηκαν πενήντα εννέα (59) ασθενείς ,40 άνδρες
-ποσοστό 67,7%- και 19 γυναίκες –ποσοστό 32,3% ,ηλικίας 48-88 ετών που υποβλήθηκαν σε
νευροχειρουργικές επεμβάσεις μέσης διάρκειας 3 ± 1 ωρών. Σε 50 από αυτούς-ποσοστό 84,7%-
έγινε κατάλληλη προεγχειριτική προετοιμασία και χορηγήθηκε κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή
πριν την νευροχειρουργική επέμβαση, ενώ σε 9 περιπτώσεις -ποσοστό 15,3%- οι ασθενείς
οδηγήθηκαν στο χειρουργείο επειγόντως χωρίς καμία προετοιμασία (επείγουσες καταστάσεις).
Μελετήθηκαν παράμετροι όπως 1. ΑΠ 2. KΣ 3, SpO2 4.η διάρκεια της νευροχειρουργικής
επέμβασης 5,το είδος της νευροχειρουργικής επέμβασης 6.η τελική έκβαση.
214
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σύρμος Ν., Ηλιάδης Χ., Μπαρκάτσα Β., Γρηγορίου Κ., Γαβριδάκης Γ., Αρβανιτάκης Δ.
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας ήταν να αξιολογηθεί η χρήση του ακτινοσκοπικού μηχανήματος(C-
arm) σε ασθενείς που υποβάλλονται σε προγραμματισμένες επεμβάσεις στην οσφυϊκή μοίρα
της σπονδυλικής στήλης (ΟΜΣΣ).
Υλικό-Μέθοδος: Στην εργασία αυτή μελετήθηκαν εβδομήντα πέντε (75) ασθενείς., 10 γυναίκες
(ποσοστό 13,3%) και 65 άνδρες (ποσοστό 86,7%) ,ηλικίας 39-89 έτη. Οι ασθενείς χωρίστηκαν
σε δύο ομάδες . ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ-21 ασθενείς ( ποσοστό 28 %) ,οι επεμβάσεις ολοκληρώθηκαν
επιτυχώς χωρίς την χρήση ακτινοσκοπικού μηχανήματος ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ-54 ασθενείς
(ποσοστό 72%), οι επεμβάσεις ολοκληρώθηκαν επιτυχώς με την χρήση ακτινοσκοπικού
μηχανήματος. Σε 14 από αυτές τις περιπτώσεις είχαμε ιδιαίτερα παχύσαρκους ασθενείς
γεγονός που δυσχέραινε την εύρεση του επιπέδου της βλάβης, σε 5 εκτεταμένες εκφυλιστικές
αλλοιώσεις ΟΜΣΣ, σε 8 ιεροποιήσεις ή οσφυοποιήσεις σπονδύλων, σε 8 προηγούμενη
επέμβαση στην OMΣΣ και στις υπόλοιπες 19 συνδυασμούς των παραπάνω παραγόντων..
215
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σύρμος Ν., Ηλιάδης Χ., Μπαρκάτσα Β., Βαμβουκάκη Ε., Μανουκάκης Δ., Γρηγορίου Κ.,
Αρβανιτάκης Δ.
Υλικό-Μέθοδος: Στην εργασία αυτή μελετήθηκαν πενήντα εννέα (99) πολύπαθολογικοί ασθενείς.
(ασθενείς που εμφάνιζαν 3 οι περισσότερες ασθένειες 1.ΑΥ 2.ΣΝ 3.ΧΑΠ 4.ΣΔ 5.ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ
6.ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ 7.ΑΕΕ. Συγκεκριμένα 70 άνδρες -ποσοστό 70,7%- και 29 γυναίκες
–ποσοστό 29,3% ,ηλικίας 58-86 ετών που υποβλήθηκαν σε νευροχειρουργικές επεμβάσεις
μέσης διάρκειας 2 ± 1 ωρών. Σε 80 από αυτούς-ποσοστό 80,8%- έγινε κατάλληλη προεγχειριτική
προετοιμασία και χορηγήθηκε κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή πριν την νευροχειρουργική
επέμβαση, ενώ σε 19 περιπτώσεις -ποσοστό 19,2%- οι ασθενείς οδηγήθηκαν στο χειρουργείο
επειγόντως χωρίς καμία προετοιμασία (επείγουσες καταστάσεις). Μελετήθηκαν παράμετροι
όπως 1. ΑΠ 2. KΣ 3, SpO2 4.η διάρκεια της νευροχειρουργικής επέμβασης 5,το είδος της
νευροχειρουργικής επέμβασης 6.η τελική έκβαση.
216
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σύρμος Ν., Ηλιάδης Χ., Μπαρκάτσα Β., Βαμβουκάκη Ε., Μανουκάκης Δ., Γρηγορίου Κ.,
Αρβανιτάκης Δ.
Υλικό-Μέθοδος: Στην εργασία αυτή μελετήθηκαν σαράντα εννέα (49) ασθενείς. με καρδιολογικά
προβλήματα. (ισχαιμία μυοκαρδίου, βαλβιδοπάθεια, σοβαρή αρρυθμία, μυοκαρδιοπάθεια και
καρδιακή ανεπάρκεια).Συγκεκριμένα 20 άνδρες -ποσοστό 40,8 %- και 29 γυναίκες –ποσοστό
59,2 % ,ηλικίας 58-98 ετών που υποβλήθηκαν σε νευροχειρουργικές επεμβάσεις μέσης
διάρκειας 3 ± 1 ωρών. Σε 42 από αυτούς-ποσοστό 85,7%- έγινε κατάλληλη προεγχειριτική
προετοιμασία και χορηγήθηκε κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή πριν την νευροχειρουργική
επέμβαση, ενώ σε 7 περιπτώσεις -ποσοστό 14,3%- οι ασθενείς οδηγήθηκαν στο χειρουργείο
επειγόντως χωρίς καμία προετοιμασία (επείγουσες καταστάσεις). Μελετήθηκαν παράμετροι
όπως 1. ΑΠ 2. KΣ 3, SpO2 4.η διάρκεια της νευροχειρουργικής επέμβασης 5,το είδος της
νευροχειρουργικής επέμβασης 6.η τελική έκβαση.
217
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ευαγγέλου I., Στεργίου Δ., Τσίμα Α., Κόντης Ε., Ευαγγέλου Α., Καραμόσχος Κ.
Η είσφρυση όνυχος παρουσιάζεται συνήθως σε άτομα νεαρής ηλικίας και αφορά συχνότερα τον
μεγάλο δάκτυλο του ποδός. Ο εισφρυόμενος όνυχας εισέχει στην ονυχαία αύλακα, καλύπτεται
από το φλεγμαίνον παρονύχιο και κοκκιώδη ιστό προκαλώντας ισχυρό πόνο και δυσκολία στην
βάδιση.
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η παρουσίαση της εμπειρίας μας από την αντιμετώπιση της
προαναφερόμενης νόσου με την μέθοδο της τμηματικής ριζικής ονυχεκτομής.
Το υλικό μας αποτελείται από 82 ασθενείς που αντιμετωπίσαμε στην κλινική μας την
τελευταία πενταετία. Επρόκειτο για 45 άνδρες και 37 γυναίκες με μέση ηλικία τα 23 έτη. Η
επέμβαση γινόταν με τοπική αναισθησία. Η τεχνική περιλάμβανε την εκτομή του τμήματος
του εισφρυομένου όνυχος με συναφαίρεση της υποκείμενης ρίζας και του υπερτροφικού
κοκκιώδους ιστού. Ακολουθούσε συρραφή του τραύματος για επούλωση κατά πρώτο σκοπό.
Με τη μέθοδο αυτή καταργείται το έξω κυρτό χείλος που εισφρύει στο δέρμα και ο όνυχας
στενεύει και αναπτύσσεται πλέον μόνο στο κέντρο και σε ευθεία γραμμή.
Συμπεραίνουμε ότι η μέθοδος είναι εύκολη, ασφαλής και αποτελεσματική με πολύ ικανοποιητικά
αποτελέσματα.
218
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός: Η βιβλιογραφική αναζήτηση της αντιμετώπισης των δηγμάτων από ζώα και η καταγραφή
της ετήσιας εμπειρίας της κλινικής μας σε τέτοιου είδους τραυματισμούς.
Υλικό-Μέθοδος: Στο επείγον εξωτερικό ιατρείο της κλινικής μας αντιμετωπίσαμε το τελευταίο
έτος 50 περιπτώσεις δηγμάτων από ζώα, ποσοστό που αφορά περίπου το 3% του συνολικού
αριθμού των εξετασθέντων περιστατικών. Όλες οι περιπτώσεις αφορούσαν δήγματα σκύλων,
ενώ η συχνότερη ανατομική θέση είναι αυτή των άκρων. Εποχιακά τα περισσότερα δήγματα
παρατηρήθηκαν τους ανοιξιάτικους μήνες (22 περιπτώσεις).
Συμπεράσματα: Από τη βιβλιογραφία προκύπτει ότι όλα τα δήγματα κεφαλής, τραχήλου και
του χαμηλού κινδύνου για λοίμωξη απαιτούν καθαρισμό, συρραφή, αντιβιοτική αγωγή και
αντιτετανική κάλυψη. Αντίθετα τα διατιτραίνοντα και υψηλού κινδύνου για λοίμωξη τραύματα
δεν απαιτούν συρραφή.
219
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ασθενής – μέθοδοι: Ασθενής γυναίκα, ηλικίας 77 ετών προσέρχεται για αντιμετώπιση μάζας
οπισθοπεριτοναικού χώρου δεξιά με επέκταση κάτωθεν του βουβωνικού συνδέσμου στην δεξιά
μηριαία χώρα. Στο ιστορικό της ασθενούς αναφέρεται δεξιά νεφρεκτομή – δότρια νεφρικού
μοσχεύματος στον γιό της προ 13 ετών. Η ασθενής προ 20ημέρου εμφάνισε καθολικό οίδημα
δεξιού σκέλους και επισκέφθηκε αγγειοχειρουργό. Με κλινική διάγνωση λαγονομηριαίας
φλεβικής θρόμβωσης δεξιού σκέλους υποβλήθηκε σε έλεγχο triplex κάτω άκρων. Δεν
διαπιστώθηκε φλεβική θρόμβωση, αλλά η ύπαρξη πολυκυστικού μορφώματος 132χ75χ55 mm
εφαπτόμενου σε όλη την πορεία των λαγονίων αγγείων δεξιά. Ο έλεγχος με αξονική τομογραφία
και μαγνητική τομογραφία επιβεβαίωσε τη διάγνωση κυστικής διαμερισματοποιημένης μάζας
στην περιοχή. Η ασθενής υποβλήθηκε υπό γενική αναισθησία και με οπισθοπεριτοναική
προσπέλαση σε εκτομή της μάζας η οποία εξορμούσε από τον δεξιά λαγονοψοίτη μύ και
επεκτείνονταν μέσω του μηριαίου τρήματος στη δεξιά μηριαία χώρα.
220
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σύρμος Ν.1, Ηλιάδης Χ.1, Κυρμάνογλου Ε.2, Γρηγορίου Κ.1, Σλήμαν Μ.3, Αρβανιτάκης Δ.1
1
Nευροχειρουργική Κλινική, Βενιζέλειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου
2
Γενική Ιατρός
3
Τ.Ε.Π- Βενιζέλειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου
Συμπεράσματα: Το τραύμα αποτελεί από τις κυριότερες αιτίες θανάτου στην τρίτη ηλικία .
Πολλές φορές η οριστική αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών χρήζει και την συνδρομή άλλων
ειδικοτήτων(νευροχειρουργική). Ωστόσο η αρχική εκτίμηση παραμένει θεμελιώδης και ο γενικός
ιατρός θα πρέπει να αντιμετωπίζει τον υπερήλικα ασθενή, σωστά γρήγορα και αποτελεσματικά.
Η εκπαίδευση των γενικών ιατρών στην νευρολογία-νευροχειρουργική καθίσταται επιτακτική
221
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ψαρράς Κ., Ραφαηλίδης Σ., Καραλής Μ., Συμεωνίδης Ν., Μπαλτατζής Μ., Μπαλλάς Κ.,
Παυλίδης Θ.Ε., Μαράκης Γ., Καρβουνάρης Δ., Σακαντάμης Α.Κ.
Το σπαθόχορτο (hypericum perforatum, St John’s wort) είναι γνωστό για τις επουλωτικές,
αναλγητικές και αντικαταθλιπτικές του ιδιότητες από την αρχαιότητα. Πιστεύεται ότι πήρε το
όνομά του επειδή το χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες στις πληγές από τα σπαθιά και
αναφέρεται από το Γαληνό και το Διοσκουρίδη. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει σύγχυση στην επιστημονική
βιβλιογραφία για τις επουλωτικές του ιδιότητες και οι περισσότερες δημοσιεύσεις αφορούν
άρθρα σε περιοδικά εναλλακτικής ιατρικής χωρίς εμπεριστατωμένη πειραματική απόδειξη.
222
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Η πνευμονική εμβολή αποτελεί μια μετεγχειρητική επιπλοκή κυρίως μετά από χειρουργεία
κοιλίας και ορθοπεδικά και στο 25% συμβαίνουν 15-30 μέρες μετά την επέμβαση.
223
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Γ. Ν .Κοζάνης «Μαμάτσειο»
224
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Γ. Ν. Κοζάνης
Σκοπός: Σκοπός αυτής της εργασίας ήταν να μελετηθεί η συχνότητα των ρινορραγιών στα
παιδιά, είτε είχαν προκληθεί αυτόματα είτε μετά από τραυματισμό και οι τρόποι αντιμετώπισης
στον χώρο του ιατρείου της κατασκήνωσης.
Αποτελέσματα: Από τους 360 ασθενείς που προσήλθαν και εξετάσθηκαν με αναφερόμενη
ρινορραγία, οι 190 (52%) εμφάνισαν ρινορραγία από την δεξιά ρινική θαλάμη, οι 110(31%)
εμφάνισαν ρινορραγία από την αριστερή θαλάμη και οι 60(17%) και από τις δύο ρινικές θαλάμες.
Δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στα αγόρια και τα κορίτσια σε αυτά τα
αποτελέσματα. Οι αιτίες της ρινορραγίας ήταν: κακώσεις ρινός σε 179(51%) περιστατικά(125
αγόρια και 54 κορίτσια),σε 176(49%) περιστατικά αυτόματες ρινορραγίες (35 αγόρια και
κορίτσια) και σε 25 περιπτώσεις είχαμε ενσφήνωση ξένου σώματος. Στα περιστατικά με την
αυτόματη ρινορραγία, το 79% συνέβη κατά την διάρκεια προσπάθεια και έκθεσης στο ήλιο για
>από 10 λεπτά. Κανένα παιδί δεν αντιμετώπιζε συγγενείς διαταραχές πήξης. Σε ποσοστό 80%
αντιμετωπίσθηκαν στον χώρο του ιατρείου με απλή αιμόσταση ή/ και πρόσθιο επιπωματισμό
ενώ στο υπόλοιπο 20% παρασχέθηκε φροντίδα Δευτεροβάθμιας Περίθαλψης με καυτηριασμό.
Οι γονείς όλων των ασθενών ενημερώθηκαν για το συμβάν.
225
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ιατροί
Σκοπός: Η παρουσίαση της συχνότητας και αξιολόγηση της βαρύτητας των κακώσεων των
παιδιών στην διάρκεια της κατασκηνωτικής περιόδου,σε κατασκήνωση στον νομό Αττικής.
Αποτελέσματα: Οι τραυματισμοί ήταν συχνότεροι στα αγόρια κατα την διάρκεια αθλητικών
δραστηριοτήτων με ποσοστό 73%. Ο κυριότερος μηχανισμός κάκωσης ήταν η πτώση από το ύψος
τους είτε μετά από σύγκρουση είτε μετά από ολίσθηση. Το 36,5% χρειάστηκε μεταφορά στο
Παιδιατρικό νοσοκομείο για έλεγχο και αντιμετώπιση και μόλις στο 6% επιτράπηκε η επιστροφή
στην κατασκήνωση. Οι κυριότεροι τύποι κακώσεων (κλειστές και ανοικτές) αφορούσαν τα κάτω
άκρα και κυρίως το άθλημα της ποδηλασίας και του ποδοσφαίρου. Δεν υπήρχε καμία κάκωση
στο χώρο της πισίνας. Το μεσημέρι (12.00-17.00) είχαμε το 58% των τραυματισμών Σε καμία
περίπτωση δεν ήταν γνώστες οι επιβλέποντες για παροχή πρώτων βοηθειών.
226
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Γ. Ν. Κοζάνης «Μαμάτσειο»
Σκοπός: Η μελέτη και ανάλυση των παιδικών ατυχημάτων από τα αρχεία του Νοσοκομείου
μας, με σκοπό την πρόληψη ατυχημάτων και την λήψη προστατευτικών μέτρων.
Αποτελέσματα: Από τις 1580 περιπτώσεις, ποσοστό 75% ήταν αγόρια, ενώ το 25% ήταν
κορίτσια. Τα αίτια των ατυχήματα ήταν αναφερόμενες πτώσεις( 60%), τροχαία ατυχήματα(25%)
με κυριότερο μηχανισμό την παράσυρση από όχημα, δηλητηριάσεις(5%) και εγκαύματα(10%).
Οι κακώσεις αφορούσαν στην πλειονότητα τους το μυοσκελετικό σύστημα(85%) και την κεφαλή.
Τα ατυχήματα συνέβησαν στην οικεία των παιδιών(42%), σε πάρκα και παιδικές χαρές(38%)
και κυρίως υπό την επίβλεψη των γονέων. Την σχολική περίοδο είχαμε 11% ποσοστό με
ατυχήματα που συνέβησαν στον χώρο του σχολείου και υπό την επίβλεψη των δασκάλων και
αφορούσαν κυρίως πτώσεις. Το συχνότερο αίτιο δηλητηρίασης ήταν φαρμακευτική αγωγή σε
αυξημένη δοσολογία. Τα αγόρια είχαν στατιστικά σημαντική εμφάνιση ατυχημάτων κατά την ώρα
των αθλητικών δραστηριοτήτων και κυρίως τις απογευματινές ώρες ενώ δεν είχαμε κακώσεις
από πτώση από το ύψος τους. Σε ποσοστό αρκετά υψηλό (69%) oι γονείς ήταν αγρότες.
227
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Γ. Ν. Κοζάνης «Μαμάτσειο»
Σκοπός: Η μελέτη των περιστατικών με κρανιοεγκεφαλική κάκωση (ΚΕΚ) που προσήλθαν στο
νοσοκομείο Κοζάνης σε χρονική περίοδο ενός έτους και το πρωτόκολλο αντιμετώπισης.
Αποτελέσματα: Από τους 890 ασθενείς ,οι 550(61%) ήταν άνδρες και οι (38 %)ήταν γυναίκες.
Αιτία προσέλευσης ήταν αναφερόμενο τροχαίο ατύχημα σε 200 (23 %)περιπτώσεις,580
αναφερόμενη πτώση με μόνο 5 περιπτώσεις από ύψος > 3 μέτρων,105 αναφερόμενος
ξυλοδαρμός και διάφορα άλλα αίτια. Η πλειονότητα των περιστατικών προσήλθαν με ιδιωτικό
μέσο και κυρίως την χειμερινή περίοδο, που δικαιολογείται και από τις καιρικές συνθήκες
στην ευρύτερη περιοχή. Σε ποσοστό 66% οι ασθενείς δέχθηκαν την εισαγωγή και ο μέσος όρος
διαμονής ήταν 2,8 ημέρες ,22% αρνήθηκαν την εισαγωγή και εξήλθαν με οδηγίες και 18%
των περιπτώσεων χρειάστηκε να διακομιστούν σε νευροχειρουργική κλινική για περαιτέρω
αντιμετώπιση. Σε ποσοστό 75% η GCS ήταν 13-15,18% ήταν 8-13 και 7% <8 και χρειάστηκαν
εξασφάλιση αεραγωγού με ενδοτραχειακή διασωλήνωση.
228
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός: Σκοπός της αναδρομικής αυτής μελέτης είναι η διαχείριση του αεραγωγού σε
επείγουσες καταστάσεις στο νοσοκομείο μας.
Υλικό: Μελετήσαμε αναδρομικά τις κλήσεις που είχε το Αναισθησιολογικό τμήμα για
επείγουσες διασωληνώσεις σε χρονικό διάστημα 8 μηνών.
Αποτελέσματα: Είχαμε 250 κλήσεις με κυριότερο αίτιο την Καρδιακή Ανακοπή(ΚΑ) σε ποσοστό
60%,αναπνευστική ανεπάρκεια 7%, επιληπτική κρίση με διάρκεια >1/2 ώρα 5% και βαθμολογία
κλίμακας Γλασκώβης <8 στο 20%- με την πλειονότητα των ασθενών να αφορούν ασθενείς
τραύματος. Σε αυτή την κατηγορία αντιμετωπίστηκε και ο μεγαλύτερος αριθμός δυσκολιών
στον έλεγχο του αεραγωγού με ποσοστό 35% που σε όλες τις περιπτώσεις είχε προβλεφθεί
από την χρήση των προγνωστικών δεικτών που έθεσαν τον υψηλό δείκτη υποψίας. Σε ποσοστό
80% η ενδοτραχειακή διασωλήνωση έγινε με οδηγό Eschmann και με γρήγορη εισαγωγή στην
αναισθησία, ενώ στα θύματα ΚΑ δεν χορηγήθηκαν φάρμακα. Όλοι οι ασθενείς προ-οξυγονώθηκαν
για 2 λεπτά. Σε δύο περιστατικά τοποθετήθηκε υπεργλωττιδικός αεραγωγός (λαρυγγική μάσκα).
Κανένα περιστατικό δεν χρειάστηκε χειρουργική εξασφάλιση του αεραγωγό .
229
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός: Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η βιβλιογραφική ενημέρωση σε συνδυασμό με την
εμπειρία μας σε Δευτεροβάθμιο Γενικό Νοσοκομείο για τα αποτελέσματα στη επιβίωση των
βαρέων πασχόντων ασθενών μετά την θεσμοθέτηση της ομάδας διάσωσης.
Συμπέρασμα: Για κάθε ασθενή που εμπνέει ανησυχία, άσχετα με το αν τηρούνται τα κριτήρια
κλήσης της ομάδας, θα πρέπει να καλείται η ομάδα για να έχουμε πιο ενθαρρυντικά αποτελέσματα
και πιο υψηλά ποσοστά επιβίωσης και κυρίως χωρίς νευρολογικά ελλείμματα στους ασθενείς.
230
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σκοπός: Σκοπός της μελέτης αυτής είναι η ασφαλής χορήγηση καταστολής και αναλγησίας στα
ΤΕΠ σε δευτεροβάθμιο Νοσοκομείο, γιατί ο πόνος αποτελεί ένα από τα κυριότερα προβλήματα
που αντιμετωπίζουμε στο ΤΕΠ.
Μέθοδος: Σε 50 ασθενείς που χορηγήθηκε ελαφρά και μέτρια καταστολή από εξειδικευμένο
προσωπικό είχαμε σε όλους σταθερότητα του καρδιαγγειακού συστήματος, αυτόματη αναπνοή,
εύκολη αφύπνιση και καλή συνεργασία. Κανένα περιστατικό δεν εμφάνισε επιπλοκές από
υπερδοσολογία των παραγόντων που χορηγήθηκαν (μιδαζολάμη, φεντανύλη, προποφόλη).
Σε 50 ασθενείς και σε 9 παιδιά χορηγήσαμε διαχωριστική αναισθησία με κεταμίνη εφόσον
πληρούσαν τα κριτήρια ασφαλής χορήγησης .Σε 150 ασθενείς που οδηγήθηκαν στο χώρο του
χειρουργείου χορηγήσαμε βαθειά καταστολή και γενική αναισθησία με πλήρη εξοπλισμό για
αναζωογόνηση και με πλήρη σύνδεση με εξειδικευμένο εξοπλισμό( οξύμετρο, καπνογράφο ).Σε
περιστατικά που είχαν καταναλώσει φαγητό και έγινε τοποθέτηση ρινογαστρικού σωλήνα και
δόθηκε ενδοφλεβίως ρανιτιδίνη και μετοκλοπραμίδη και δεν είχαμε πνευμονική εισρόφηση
σε κανένα περιστατικό.
231
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ψαρράς Κ., Λαλούντας Μ., Συμεωνίδης Ν., Ραφαηλίδης Σ., Παυλίδης Ε.Θ., Πίσσας Δ.,
Μπαλλάς Κ., Μαράκης Γ., Σακαντάμης Α.Κ.
Οι μετεγχειρητικές συμφύσεις αποτελούν κοινή αιτία αποφρακτικού ειλεού του λεπτού εντέρου,
μια συχνά επείγουσα κατάσταση στη χειρουργική. Ο συμφυτικός ειλεός πρέπει αρχικά να
αντιμετωπίζεται συντηρητικά και η απόφαση για συμφυσιόλυση θα ληφθεί όταν τα συντηρητικά
μέτρα αντιμετώπισης δεν αποδώσουν και παραμένει απειλητικός ο κίνδυνος ισχαιμίας του
εντέρου. Η σύγχρονη αξονική τομογραφία παρέχει σημαντική βοήθεια στην ανάδειξη της αιτίας
και των σημείων ισχαιμίας του εντέρου. Οι μετεγχειρητικές συμφύσεις συνήθως εντοπίζονται
στα σημεία έντονων και αδρών χειρουργικών χειρισμών.
232
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ψαρράς Κ., Συμεωνίδης Ν., Ραφαηλίδης Σ., Μπαλτατζής Μ., Κοντούλης Θ., Μπαλλάς Κ.,
Παυλίδης Θ.Ε., Μαράκης Γ., Καρβουνάρης Δ., Σακαντάμης Α.Κ.
Η εχινοκοκκίαση ενδημεί στη χώρα μας και συνεχίζει σοβαρά να απασχολεί τους χειρουργούς
παρά το ότι η επίπτωσή της έχει σημαντικά μειωθεί τα τελευταία 30 έτη λόγω βελτίωσης της
ενημέρωσης και των κανόνων υγιεινής. Αν και η εντόπιση των υδατίδων κύστεων είναι συνήθως
ηπατική (~75%) ή πνευμονική (~15%) κατά ένα ποσοστό >10% αυτές μπορούν να εντοπίζονται
σχεδόν σε όλες τις ανατομικές δομές του ανθρωπίνου σώματος.
Γίνεται ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και παρουσιάζεται η εμπειρία της κλινικής μας κατά
την τελευταία 30ετία μέσα από 224 περιστατικά που αντιμετωπίστηκαν, όσον αφορά σπάνιες
εντοπίσεις υδατίδων κύστεων όπως στο σπλήνα, στο πάγκρεας, στο νεφρό, στο χοληδόχο
πόρο, στο στόμαχο, σε όργανα της πυέλου, στο διάφραγμα, στο κοιλιακό τοίχωμα, στον
οπισθοπεριτοναϊκό χώρο και στους μυς.
233
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Βεζυργιάννης Ι., Κυριακίδης Α., Παπανικολάου Σ., Παπαδόπουλος Χ., Παγουλάτος Ε., Χατζής Λ.,
Καζάκη Μ., Ξένος Γ., Ζαχαρόπουλος Αθ., Μοσκαχλαιδης Σ.
Υπερήλικας γύναίκα, 89 χρονών, με γεροντική άνοια προσήλθε στα ΤΕΠ του Γ.Ν. Άμφισσας
με εικόνα διατροχαντήριου κατάγματος αριστερού ισχίου. Την επομένη μέρα υποβλήθηκε
σε ενδομυελική ήλωση τύπου gamma nailing. Την 4 μετεγχειρητική μέρα διαπιστώθηκε
ακτινολογικά η παραμονή και μετανάστευση του οδηγού μέσα στην περιτοναική κοιλότητα.
Μετά από διερεύνηση για ενδοκοιλιακή και αγγειακή κάκωση με U/S κάτω κοιλίας και Tripplex
λαγονίων αγγείων (ΑΡ) πραγματοποιήθηκε αφαίρεση του οδηγού διαμέσου της προηγούμενης
τομής. Την επόμενη μέρα παρουσίασε εικόνα οξείας κοιλίας συνοδευόμενη με την εικόνα
ειλεού λεπτού και παχέως εντέρου. Μετά από διενέργεια αξονικής τομογραφίας κάτω κοιλίας
όπου διαπιστώθηκε μικρή ποσότητα ελεύθερου υγρού στο ΑΡ λαγόνιο βόθρο. Στην επείγουσα
ερευνητική λαπαροτομία βρέθηκαν διατεταμένες έλικες λεπτού εντέρου, διαμπερές τραύμα
του μεσοκόλου ορθοσιγμοειδούς, κάκωση αριστερής σάλπιγγας, γραμμοειδής νέκρωση
έλικας νήστιδας ( πιθανό αποτέλεσμα της πίεσης του οδηγού πάνω στο έντερο), κακώσεις
οπισθοπεριτοναίκου χώρου λαγονίων βόθρων άμφω. Πραγματοποιήθηκε εντεροτομή στην
θέση της νέκρωσης έλικας νήστιδος για αποσυμφόρηση ειλεού λεπτού εντέρου, πλύση κοιλίας
,τοποθέτηση παροχέτευσης στο χώρο του Δουγλασίου. Ομαλή μετεγχειρητική πορεία της
ασθενούς και έξοδος από το νοσοκομείο την 12 μετεγχειρητική μέρα.
234
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ευαγγέλου I., Χρήστου K., Λάμπρου I., Ευαγγέλου N., Αναστασιάδου Γ., Καραμόσχος Κ.
Επρόκειτο για άνδρα ασθενή ηλικίας 32 ετών και βάρους 222 kgr που υπεβλήθη σε ιδιωτικό
θεραπευτήριο σε λαπαροσκοπική περίδεση στομάχου με ρυθμιζόμενο ελαστικό δακτύλιο
για την καταπολέμηση της νοσογόνου παχυσαρκίας. Επτά μήνες μετά την επέμβαση και μετά
από απώλεια βάρους 25 kgr, ο ασθενής διακομίστηκε επειγόντως στο νοσοκομείο μας με
εικόνα οξείας κοιλίας. Μετά από σύντομη προετοιμασία οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου
διαπιστώθηκε νέκρωση του τοιχώματος του θόλου του στομάχου, από πίεση του δακτυλίου,
διάτρηση και γενικευμένη περιτονίτιδα. Αποφασίσαμε και εκτελέσαμε ανώτερη γαστρεκτομή με
αφαίρεση του νεκρωμένου θόλου του στομάχου συστηματική πλύση και ευρεία παροχέτευση της
περιτοναϊκής κοιλότητας. Η μετεγχειρητική πορεία ήταν εξαιρετικά δύσκολη με πολύ σοβαρές
επιπλοκές κυρίως από το καρδιοαναπνευστικό σύστημα που αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς χάριν
των επιμόνων προσπαθειών των συναδέλφων της ΜΕΘ του νοσοκομείου Άγιος Δημήτριος
όπου νοσηλεύτηκε για 48 ημέρες λόγω έλλειψης ελεύθερης κλίνης ΜΕΘ στο νοσοκομείο
μας. Η έξοδος από την κλινική μας έγινε την 57η μετεγχειρητική ημέρα, όμως η νοσηλεία του
συνεχίστηκε περεταίρω για 46 ημέρες σε μονάδα αποκατάστασης.
Σήμερα 29 μήνες μετά την επέμβαση ο ασθενής είναι απόλυτα υγιής, επανήλθε πλήρως στην
εργασία του, ζει φυσιολογική κοινωνική ζωή και ζυγίζει 87 kgr.
235
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ευαγγέλου I., Κουτσουφλανιώτης N., Γιατζίδης I., Φωστηρόπουλος K., Στεργίου Δ., Καραμόσχος Κ.
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η παρουσίαση πολύ σοβαρής επιπλοκής που παρουσιάστηκε
σε καρκινοπαθή ασθενή μετά από τοποθέτηση τριών στεντ στο ανώτερο πεπτικό. Συγκεκριμένα
επρόκειτο για ασθενή ηλικίας 67 ετών ο οποίος έπασχε από αδενοκαρκίνωμα στομάχου
και υπεβλήθη σε υφολική γαστρεκτομή. 14 μήνες αργότερα λόγω υποτροπής της νόσου
τοποθετήθηκαν ενδοσκοπικά τρία στεντ στην καρδιοοισοφαγική συμβολή, στην προσιούσα
και την απιούσα έλικα της Γ.Ε.Α. Ένα περίπου μήνα μετά την τοποθέτηση ο ασθενής εισήχθη
επειγόντως στην κλινική μας με εξεσημασμένη διάταση δωδεκαδακτύλου, χοληδόχου πόρου,
χοληδόχου κύστης, ίκτερο και σημεία περιτονίτιδας. Ακτινολογικά διαπιστώθηκε μετακίνηση
και των τριών στεντ. Αποφασίστηκε ερευνητική λαπαροτομία κατά την οποία διαπιστώθηκε
μετακίνηση δύο στεντ στην πρώτη έλικα της νήστιδας με διάτρηση του τοιχώματος και
τοπική περιτονίτιδα και ενσφήνωση του τρίτου στεντ στην περιοχή της τέταρτης μοίρας του
δωδεκαδακτύλου με απόφραξη και εξεσημασμένη διάταση ολοκλήρου του δωδεκαδακτύλου και
των χοληφόρων. Έγινε χολοκυστεκτομή δωδ/δακτυλοτομή με αποσυμφόρηση και αφαίρεση του
στεντ. Επιπλέον αφαιρέθηκαν τα δύο στεντ από την νήστιδα και έγινε συρραφή της διάτρησης,
πλύση της περιτοναϊκής κοιλότητας και ευρεία παροχέτευση. Η μετεγχειρητική πορεία ήταν
χωρίς ιδιαίτερες επιπλοκές. Ο ασθενής πήρε εξιτήριο την 12η μετεγχειρητική ημέρα. Απεβίωσε
μετά τετράμηνο από καρκινική καχεξία.
236
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ζανδές Ν., Σαλιάγκας Κ., Χατζημίσιος Κ., Δουλγεράκης Μ., Σιμήνου Σ., Κοκκώνης Δ., Αϊβάζη Δ.,
Καλινδέρης Μ., Χίτζιος Δ., Κουκούλας Δ., Γιαζιτζόγλου Κ., Μήτσιος Ζ., Μελάς Δ.
Κατάγματα στέρνου
Ρήξη αορτής
Τραυματισμός καρδιάς
Περικαρδιακή συλλογή
Γυναίκα 49 ετών προσήλθε στα ΤΕΠ Χειρουργικής μετά από τροχαίο ατύχημα με αυτοκίνητο. Η
ασθενής φορούσε ζώνη
• Τα ζωτικά σημεία ήταν καλά και δεν έφερε εξωτερικές κακώσεις
• Είχε εντοπισμένο άλγος πάνω από το στέρνο
• Οι αιματολογικές εξετάσεις ήταν εντός φυσιολογικών ορίων
• Από την πλάγια ακτινογραφία στέρνου διαπιστώθηκε κάταγμα στη μεσότητα του σώματος
του στέρνου
• Έγινε υπερηχογράφημα καρδιάς (χωρίς παθολογικά ευρήματα)
• Η ασθενής νοσηλεύτηκε στην κλινική για δέκα ημέρες όπου έγινε επαναληπτικός
ακτινολογικός έλεγχος και εξήλθε του νοσοκομείου με οδηγίες και φαρμακευτική αγωγή με
237
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ανοιχτός
• Θεραπεία : 1)άμεση και αεροστεγής σύγκλειση του τραύματος, ώστε ο ανοιχτός να μετατραπεί
σε κλειστό πνευμοθώρακα 2)παροχέτευση του ημιθωρακίου με σύστημα Bullau
Πνευμοθώρακας υπό τάση
• Θεραπεία : τοποθετείται κλειστή παροχέτευση του ημιθωρακίου με ένα ή δύο σωλήνες και
εφόσον ο ρυθμός διαφυγής αέρα εντός της υπεζωκοτικής κοιλότητας είναι ταχύς, η συσκευή
Bullau συνδέεται με συνεχή αναρρόφηση
Κλειστός πνευμοθώρακας
Η συχνότερη μορφή πνευμοθώρακα
ΑΙΜΟΘΩΡΑΚΑΣ
• Το αίμα προέρχεται από τρώση του πνεύμονα, μεσοπλεύριας αρτηρίας, του διαφράγματος ή
μεγάλου αγγείου
• Συνυπάρχει συχνά με πνευμοθώρακα (αιμοπνευμοθώρακας)
• Στο ΓΝΝ Κοζάνης το χρονικό διάστημα 2007-2009 αντιμετωπίσθηκαν με παροχέτευση
Βullau 11 περιπτώσεις πνευμοθώρακος, 2 περιπτώσεις αιμοθώρακα, 10 ασθενείς με
αιμοπνευμοθώρακα και 1 ασθενής με πυοθώρακα
Α/α
1) Ανύψωση του διαφράγματος
2) Πλευριτικό εξίδρωμα
3) Ατελεκτασίες
4) Απώθηση του μεσαυλίου προς την αντίθετη πλευρά
5) Απώλεια της φυσιολογικής μορφολογίας του διαφράγματος
6) Συλλογές αέρα ή υδραερικά επίπεδα άνωθεν του διαφράγματος
238
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Κοτρώνης Αν., Χατζηχρήστου Αρ., Χατζόπουλος Στ., Κακούτης Εμ., Κωνσταντάρα Αθ.,
Μακραντωνάκης Ν.
Εισαγωγή: Μια στις δέκα γυναίκες θα αναπτύξουν καρκίνο του μαστού κατά τη διάρκεια της ζωής
τους και θα χρειαστούν θεραπευτική παρέμβαση. Η χειρουργική θεραπεία ,είτε με τη μορφή
της τροποποιημένης ριζικής μαστεκτομής είτε με συντηρητικές εκτομές, αποτελεί την πρώτη
θεραπευτική επιλογή. Ο μαστός έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για τις γυναίκες, καθώς είναι
σύμβολο θηλυκότητας , σεξουαλικότητας και μητρότητας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βιώνουν
την αφαίρεσή του σαν ακρωτηριασμό και να τους δημιουργούνται ψυχολογικά προβλήματα.
Σκοπός: Η μελέτη των ψυχολογικών επιπτώσεων της νόσου στις ασθενείς και η αναγνώριση
εκείνων που πιθανόν να χρήζουν παρακολούθησης από ψυχολόγο ή ψυχίατρο.
Υλικό - Μέθοδοι: Στην κλινική μας την τελευταία πενταετία έχουν χειρουργηθεί 208 γυναίκες
με καρκίνο του μαστού. Το σύνολο αυτών παρακολουθείται σε ειδικό Ε. Ι. μαστού. Στα πλαίσια
της μετεγχειρητικής παρακολούθησης συμπληρώνουν ειδικό έντυπο που ανιχνεύει συμπτώματα
κατάθλιψης, μείωσης της σεξουαλικής επιθυμίας και άλλες ψυχολογικές μεταβολές. Με βάση
τις απαντήσεις τους οι ασθενείς κατηγοριοποιούνται και αποφασίζεται ποιες χρειάζονται
βοήθεια από ειδικούς
239
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Χατζόπουλος Στ., Χατζηχρήστου Αρ., Κακούτης Εμ., Κοτρώνης Αν., Παπαδημητρίου Ν.,
Μακραντωνάκης Ν.
Οι καρκινικοί δείκτες CA 15.3 και CEA είναι οι ευρύτερα χρησιμοποιούμενοι στην διαχείριση
ασθενών με καρκίνο μαστού χωρίς ωστόσο η χρησιμότητα τους να είναι πλήρως διευκρινισμένη.
Δυνητικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τόσο στην διάγνωση όσο και στην πρόγνωση αλλά
και την μετεγχειρητική παρακολούθηση αυτών των γυναικών (follow up). Η μικρή διαγνωστική
τους αξία όμως περιορίζει την χρήση τους στο follow up.
Σκοπός: Η αξιολόγηση του ρόλου των καρκινικών δεικτών (CA 15.3 και CEA) στην παρακολούθηση
χειρουργημένων ασθενών λόγω καρκίνου μαστού.
Υλικό-Μέθοδος: Κατά την περίοδο 2004-2008 208 ασθενείς υποβλήθηκαν είτε σε ριζική
τροποποιημένη ριζική μαστεκτομή είτε σε συντηρητική εκτομή μετά σύστοιχου μασχαλιαίου
λεμφαδενικού καθαρισμού λόγω Ca μαστού. Σε όλες τις ασθενείς προσδιορίστηκαν τα επίπεδα
του CA 15.3 και του CEA προεγχειρητικά. Ακολούθως οι μετρήσεις τους γινόταν ανά 3μηνο τα
πρώτα 2 χρόνια και ετησίως στην συνέχεια. Όλες οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε συμπληρωματικές
θεραπείες (ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία, ορμονοθεραπεία) κατά περίπτωση.
Αποτελέσματα: Από τις 208 ασθενείς 4 εμφάνισαν τοπική υποτροπή (1,93%) και 12
απομακρυσμένες μεταστάσεις (5,78%). 19 ασθενείς εμφάνισαν αυξημένα επίπεδα καρκινικών
δεικτών, από τις οποίες στις 7 παρατηρήθηκε υποτροπή της νόσου και στις 11 η αύξηση των
CA 15.3 και CEA δεν συνδυάστηκε με ανάδειξη ούτε τοπικής υποτροπής ούτε απομακρυσμένων
μεταστάσεων
240
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Νίνος Α., Πούγγουρας Ι., Δημοπούλου Α., Παπακωνσταντίνου Ε., Βιδάλη Μ., Δουρίδας Γ.,
Μαλετσικόπουλος Σ., Αντωνάκας Π., Παλιβός Λ., Παπανδρίκος Γ., Φαραζί Χ., Πιερρακάκης Στ.
Το πλακώδες καρκίνωμα του μαστού είναι μια σπάνια κλινική οντότητα και αφορά λιγότερο από
το 1% των κακοηθειών του μαζικού αδένα. Αφορά όγκους που αποτελούνται αποκλειστικά από
νεοπλασματικά κερατινοποιούμενα πλακώδη κύτταρα
Το περιστατικό: Πρόκειται για γυναίκα ετών 66, με ψηλαφητό, κυστικό όγκο στον αριστερό
μαστό ο οποίος υποτροπίαζε τάχιστα μετά από πολλαπλές εκκενωτικές παρακεντήσεις. Το
υπερηχογράφημα και η κυτταρολογική εξέταση ήταν αρνητικά για κακοήθεια. Ακολούθησε
αφαίρεση του όγκου. Κατά τις διατομές παρατηρήθηκε κυστικό μόρφωμα μεγαλύτερης
διαμέτρου 8 εκ. πληρούμενο από λευκόφαιης και εν μέρει υποκίτρινης χροιάς εύθρυπτο υλικό.
Ιστολογικά ετέθη η διάγνωση μέσης διαφοροποίησης καρκινώματος μαστού από πλακώδη
κύτταρα το οποίο αναπτύχθηκε στο τοίχωμα της κύστης. Η τελευταία επενδυόταν κατά θέσεις
από νεοπλασματικό και από καλόηθες κερατινοποιούμενο πλακώδες επιθήλιο με περιοχές
παρουσίας κοκκιώδους στιβάδας και σε σχετικά μικρή έκταση από κυβοειδές επιθήλιο με
εστιακή πλακώδη μετάπλαση αυτού. Ανοσοϊστοχημικά οι ορμονικοί υποδοχείς (ERs και PRs)
ήταν αρνητικοί.
Συμπέρασμα: Το ΠΚ του μαστού είναι μια επιθετική μορφή καρκινώματος που εμφανίζεται
ως κυστική αλλοίωση που υποτροπιάζει και αναπτύσσεται τάχυστα. Αντιμετωπίζεται με
τροποποιημένη ριζική μαστεκτομή. Δεν είναι γνωστό το άριστο σχήμα συστηματικής
θεραπείας.
241
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ραφαηλίδης Σ., Συμεωνίδης Ν., Ψαρράς Κ., Μπαλλάς Κ., Κοντούλης Θ., Πατρικίδου Α.,
Ουρουμίδης Ο., Σακαντάμης Α.
Πρόκειται για ασθενή 40 ετών με άλγος εντοπιζόμενο στην κερκιδική επιφάνεια της ονυχοφόρου
φάλαγγας του δεξιού δείκτη από έτους περίπου. Ο ασθενής ανέφερε επίσης ευαισθησία στο
κρύο, ενώ είχε κατά διαστήματα ακολουθήσει συμπληρωματική φαρμακευτική αγωγή με μη
στεροειδή αντιφλεγμονώδη. Από το ιστορικό και την κλινική εξέταση τέθηκε η υπόνοια της
παρουσίας τολυπώδους αιμαγγειώματος, το Love’s pin test (πρόκληση πόνου κατά την πίεση
με την κεφαλή καρφίτσας) ήταν θετικό, όπως και το Hildreth sign (εξαφάνιση του άλγους μετά
από ίσχαιμη περίδεση του δακτύλου). Επίσης, στη μαγνητική τομογραφία αναδείχτηκε στην
ονυχοφόρο φάλαγγα του δεξιού δείκτη εξεργασία μεγίστης διαμέτρου 5mm με χαρακτήρες
όγκου μαλακών μορίων. Ο ασθενής κατόπιν τούτου υποβλήθηκε σε αφαίρεση του ως άνω
μορφώματος μετά από τοπική αναισθησία και με πλάγια προσπέλαση. Δύο χρόνια αργότερα
παραμένει ασυμπτωματικός.
Τα τολυπώδη αιμαγγειώματα αποτελούν το 1 έως 4,5% των όγκων μαλακών μορίων της άκρας
χείρας όπου και εντοπίζονται συχνότερα. Παρουσιάζουν χαρακτηριστική κλινική εικόνα με
έντονη συμπτωματολογία, ωστόσο συχνά παρατηρείται σημαντική καθυστέρηση στη διάγνωση
τους. Πολλοί ασθενείς αναφέρουν ότι τα συμπτώματα τους δεν αξιολογούνται σωστά από
τους θεράποντες ιατρούς, ενώ η μακρόχρονη χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών είναι
συνηθισμένη πριν την τελική διάγνωση. Η αντιμετώπιση τους είναι απλή –εφόσον τεθεί η
διάγνωση- και συνίσταται στην χειρουργική εξαίρεση τουςγ. Η έγκαιρη διάγνωση επομένως
αποτελεί το κλειδί για την ανακούφιση από την έντονη συμπτωματολογία.
242
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Συμεωνίδης Ν.1, Μπαλλάς Κ.1, Ραφαηλίδης Σ.1, Ψαρράς Κ.1, Αναγνώστου Ε.2, Πίσσας Δ.1,
Πατρικίδου Α.1, Ουρουμίδης Ο.1, Μαράκης Γ.1, Σακαντάμης Α.1
Οι στρωματικοί όγκοι του γαστρεντερικού αποτελούν τους πιο συνήθεις μη επιθηλιακούς όγκους
του πεπτικού συστήματος, αντιπροσωπεύοντας το 1% όλων των κακοηθειών του γαστρεντερικού
συτήματος. Η συνύπαρξη όμως αδενοκαρκινώματος και στρωματικού όγκου στο στόμαχο, δύο
όγκων με διαφορετική ιστογένεση, είναι εξαιρετικά σπάνια. Παρουσιάζουμε την περίπτωση
γυναίκας 57 ετών η οποία υποβλήθηκε σε υφολική γαστρεκτομή για αδενοκαρκίνωμα κατά την
οποία ανευρέθηκε τυχαία στρωματικός όγκος στομάχου.
Ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας αναδεικνύει ότι η περίπτωση αυτή αποτελεί μόλις τη 16η
αναφορά παρόμοιου περιστατικού. Η αιτιολογική συσχέτιση της συνύπαρξης αυτής παραμένει
αδιευκρίνιστη. Ο συστηματικός έλεγχος της κοιλιάς κατά τη διάρκεια της λαπαροτομίας και η
πλήρης εκτομή υπόπτων εστιών αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της αντιμετώπισης του.
243
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ατματζίδης Στ., Χατζημαυρουδής Γ., Τσιαούσης Π., Δραγούμης Δ., Πατσάς Α., Ατματζίδης Κ.
Συζήτηση: Οι καλοήθεις όγκοι του στομάχου είναι σπάνιοι, η ιστολογική τους διάγνωση με
βιοψίες διαμέσου του ενδοσκοπίου αδύνατη και η χειρουργική τους αντιμετώπιση αμφιλεγόμενη
(εκπυρήνιση του όγκου, τοπική εκτομή σε υγιή χείλη, μερική εκτομή του τοιχώματος του
στομάχου, γαστρεκτομή).
244
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
245
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παπαδημητρίου Ν., Ιωαννίδης Ορ., Ραφαήλ Στ., Παπαδόπουλος Γ., Χατζόπουλος Στ.,
Μακραντωνάκης Ν.
246
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Κοτρώνης Αν., Κακούτης Εμ., Χατζόπουλος Στ., Παπαδημητρίου Ν., Σταυράκης Θ.,
Μακραντωνάκης Ν.
Ως χλώρωμα ορίζεται ως μια εξωμυελική διακριτή μάζα η οποία αποτελείται από ανώριμα
μυελοειδή κύτταρα ή μυελοβλάστες. Συνδέεται άμεσα με την οξεία μυελοειδή λευχαιμία και
μπορεί να εμφανιστεί μεταγενέστερα, συγχρόνως ή και μήνες ή χρόνια πριν την εμφάνισή της,
ενώ είναι δυνατόν να εμφανιστεί και σε ασθενείς με μυελοδυσπλαστικό ή μυελουπερπλαστικό
σύνδρομο. Συνηθέστερες θέσεις εντόπισης είναι το δέρμα, οι λεμφαδένες και οι όρχεις, ενώ το
γαστρεντερικό αποτελεί σπάνια θέση εντόπισης. Στο λεπτό έντερο η πιο συχνή θέση εντόπισης
είναι ο ειλεός ενώ σπάνια ανευρίσκεται στη νήστιδα. Συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα
αλλά μπορεί και να εμφανιστεί με αιμορραγία, διάτρηση ή απόφραξη του λεπτού εντέρου
καθώς και με λιγότερο ειδικά συμπτώματα αποφρακτικού ειλεού. Όλοι οι ασθενείς πρέπει να
υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία για την οξεία λευχαιμία 3ενώ η χειρουργική παρέμβαση
γίνεται μόνο σε περίπτωση επιπλοκών.
Παρουσιάζουμε την περίπτωση ασθενούς 48 ετών που προσήλθε στα Τ.Ε.Π. σε ημέρα γενικής
εφημερίας αιτιώμενος για έντονο επιγαστρικό άλγος, μετεωρισμό της κοιλίας και εμέτους. Η
κλινική εξέταση δεν ανέδειξε κάποιο παθολογικό σημείο και οι παρακλινικές εξετάσεις ήταν
στα φυσιολογικά όρια. Ακολούθησε CT άνω-κάτω κοιλίας στην οποία παρατηρήθηκε πάχυνση
τμήματος λεπτού εντέρου και σημεία αποφρακτικού ειλεού. Λόγω επιδείνωσης του ειλεού
υποβλήθηκε σε επείγουσα λαπαροτομία και διαπιστώθηκε εξωφυτική μάζα νήστιδας και μικροί
όγκοι μείζονος επιπλόου που προκαλούσαν πλήρη απόφραξη του εντέρου. Έγινε εντερεκτομή
και πλαγιοπλία αναστόμωση νήστιδας και εκτομή τμήματος του μείζονος επιπλόου. Ο ασθενής
εξήλθε την δέκατη μετεγχειρητική ημέρα σε καλή κατάσταση. Η παθαλογονοατομική εξέταση
έδειξε χλώρωμα του λεπτού εντέρου και ακολούθησε συστηματική θεραπεία.
247
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ευαγγέλου I.1, Σακελλαρίου B.1, Κόντης E.1, Φωτιάδου A.1, Ευστρατίου I.2, Καραμόσχος K.2
1
Β΄ Χειρουργική Κλινική, Γ.Π.Ν. «Παπαγεωργίου» Θεσσαλονίκης, 2Παθολογοανατομικό Τμήμα,
Γ.Π.Ν. «Παπαγεωργίου» Θεσσαλονίκης
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η παρουσίαση 2 ασθενών που νοσηλεύσαμε στην κλινική
μας την τελευταία δεκαετία. Επρόκειτο για ένα άνδρα και μία γυναίκα ηλικίας 29 και 32
ετών αντίστοιχα. Η κλινική εικόνα και των δύο ασθενών ήταν παρόμοια με άτυπα κοιλιακά
ενοχλήματα, προοδευτική διάταση της κοιλίας λόγω ασκίτου και ατελή ειλεό που τους ανάγκασε
τελικά να ζητήσουν ιατρική βοήθεια. Από την κλινική εξέταση και τον παρακλινικό έλεγχο
ετέθη η υποψία γενικευμένης καρκινωμάτωσης και αποφασίστηκε ερευνητική λαπαροτομία.
Κατά τη διερεύνηση της περινοναϊκής κοιλότητας αποκαλύφθηκαν και στους δύο ασθενείς
εκτεταμένες σφαιρικές μάζες καρκινικών κυττάρων και ασκίτης χωρίς να υπάρχει εμφανής
πρωτοπαθής εστία. Ελήφθησαν μόνο πολλαπλές βιοψίες και παροχετεύθηκαν οι ασκιτικές
συλλογές. Η οριστική ιστολογική εξέταση των παρασκευασμάτων τεκμηρίωσε τη διάγνωση
των δεσμοπλαστικών όγκων μικροκυτταρικού τύπου. Παρότι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε
συμπληρωματική χημειοθεραπεία απεβίωσαν και οι δύο 17 και 23 μήνες αντίστοιχα μετά τη
χειρουργική αντιμετώπιση.
248
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ευαγγέλου I, Σαμαράς Α., Κουτσουφλανιώτης Ν., Λάμπρου Ι., Τσίμα Α., Καραμόσχος Κ.
Οι δεσμοειδείς όγκοι πήραν την ονομασία τους από τον Muller το 1838. Είναι καλοήθεις όγκοι
που προέρχονται από μυοαπονευρωτικές δομές με τον χαρακτήρα της διεισδυτικής, καλά
διαφοροποιημένης υπερπλασίας συνδετικού ιστού που είναι τοπικά επιθετική. Αποτελούν
το 0,03% όλων των νεοπλασιών και το 3% των όγκων των μαλακών μορίων. Εμφανίζονται
συνηθέστερα σε γυναίκες. Πιο συχνά αναπτύσσονται στο πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα και στην
ωμική ζώνη.
Σκοπός της εργασίας αυτής, είναι η παρουσίαση της εμπειρίας μας από την αντιμετώπιση στην
κλινική μας 14 ασθενών κατά την τελευταία δεκαετία. Επρόκειτο για 10 γυναίκες και 4 άνδρες
ηλικίας 14 έως 62 ετών. Οι όγκοι εντοπίζονταν: στην κοιλιακή χώρα (8), στην ωμική ζώνη (4) και
στα άκρα (2). Η διάγνωση ετέθη κυρίως με τη βοήθεια αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας.
Συμπερασματικά φαίνεται ότι η ριζική χειρουργική εκτομή είναι και θεραπεία εκλογής.
Συμπληρωματική θεραπεία απαιτείται όταν η εκτομή δεν είναι ριζική ή όταν γίνεται
επανεγχείρηση για τη θεραπεία της υποτροπής.
249
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παπακωνσταντίνου Αικ., Σοφός Α.-Γ., Πάνου Χ., Μπριστιάνου Μ., Γκόρπα Μ., Γιαννακούρης Δ.,
Κατωπόδη Ε., Μπακόλας Ι.
Περιγραφή Περίπτωσης: Γυναίκα 64 ετών προσήλθε στα επείγοντα με επώδυνη μάζα δεξιάς
μηρο-βουβωνικής περιοχής και χειρουργήθηκε εκτάκτως με την υποψία περισφιγμένης κήλης.
Μετά τη διάνοιξη της περιτονίας του Scarpa διαπιστώθηκε μεγάλη βουβωνο-μηριαία μάζα,
πιθανώς λεμφαδενικής προέλευσης. Εκτελέστηκε εκτομή της μάζας «en bloc» με τοποθέτηση
και παροχέτευσης τύπου Penrose στην υπολειμματική κοιλότητα. Η μετεγχειρητική πορεία
υπήρξε ομαλή. Η ιστολογική εξέταση του παρασκευάσματος έδειξε νευροενδοκρινικό καρκίνωμα
(Merckel-cell carcinoma). Δεν αναγνωρίστηκε λεμφαδενικός ιστός στη νεοπλασματική μάζα.
Η ασθενής υποβλήθηκε σε ενδελεχή κλινικό και παρακλινικό έλεγχο, ο οποίος δεν έδειξε
άλλες εντοπίσεις ούτε δερματική εντόπιση. Στη συνέχεια χορηγήθηκε ακτινοθεραπεία και
χημειοθεραπεία σε άλλο κέντρο. Η ασθενής παρουσίασε αποφρακτική αγγειακή νόσο με
γάγγραιναως επιπλοκή της ακτινοθεραπείας, της συστήθηκε ακρωτηριασμός του δεξιού
σκέλους, τον οποίο και αρνήθηκε. Απεβίωσε από την επιπλοκή αυτή πριν την συμπλήρωση
ενός έτους από την αφαίρεση του νεοπλάσματος.
250
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ευθυμιόπουλος Γ.1, Κυριακίδης Κ.1, Κλέοντας Αθ1, Νικολαΐδου Α.2, Χρυσάφης Γ.1
1
Β΄Χειρουργική Κλινική ΑΝΘ «Θεαγένειο», 2
Παθολογοανατομικό Εργαστήριο ΑΝΘ
«Θεαγένειο»
Συμπερασματικά: Τα ενδομυϊκό μύξωμα είναι καλοήθης όγκος και η εκτομή του αποτελεί
οριστική θεραπεία. Η υποτροπή είναι σπάνια ακόμη και όταν η αφαίρεσή του δεν γίνεται σε υγιή
όρια. Ως θεραπεία εκλογής θεωρείται η εκτομή με ευρεία χείλη, καθώς ο αποκλεισμός της
κακοήθειας είναι επισφαλής προεγχειρητικά. Η πρόγνωση είναι πολύ καλή και δεν χρειάζεται
επικουρική χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία.
251
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Εισαγωγή: Το νευριλείμωμα (σβάννωμα) είναι καλοήθης όγκος που αναπτύσσεται στο έλυτρο
τόσο των κινητικών όσο και των αισθητικών νεύρων και συνήθως ανακαλύπτεται τυχαία.
Εμφανίζεται με τρεις κλινικές μορφές: (i) την εντοπισμένη, (ii) σε συνδυασμό με τη νόσο
Von Recklinghausen και (iii) ως σβαννωμάτωση. Η εντόπισή του στο ισχυακό νεύρο είναι
εξαιρετικά σπάνια (<1%) σύμφωνα με τον Das Gupta, και μαζί με το νευροφίμπρωμα είναι οι
πιο αντιπροσωπευτικοί καλοήθεις όγκοι αυτού του νεύρου.
252
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Αλατσάκης M., Καραπιπερίδης Δ., Σουβατζή Μ., Λιάππης Τ., Σβορώνος Χ., Χατζηθεόκλητος Ε.
Αποτελέσματα: Η ασθενής υπεβλήθη σε ευρεία τοπική εκτομή του όγκου και σύγκλιση
του τραύματος κατά πρώτο σκοπό. Η μετεγχειρητική της πορεία ήταν ομαλή και εξήλθε της
κλινικής την 10η μετεγχειρητική ημέρα. Ο ιστοπαθολογικός και ο ανοσοϊστοχημικός έλεγχος
του παρασκευάσματος ανέδειξαν την ύπαρξη κακοήθους, μεσεγχυματογενούς προέλευσης
δερματοϊνοσαρκώματος Protuberans, που αφαιρέθηκε σε υγιή όρια.
253
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
254
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Κωδωνάς Φ., Γεωργίου Γ., Βαραδά Ε., Κυριαζίδης Ε., Κουτσογιάννης Ι., Παναγιωτίδης Ι., Χιώτης Α.
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η παρουσίαση ασθενούς με κλινική εικόνα οξείας κοιλίας
συνεπεία φυτοπιλήματος νήστιδος και η ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας.
Άνδρας ηλικίας 69 ετών εισήχθη στην Κλινική μας λόγω έντονου κοιλιακού άλγους με πολλαπλούς
συνοδούς εμέτους. Στο ιστορικό του αναφέρθηκε σκωληκοειδεκτομή και γαστρεκτομή για
έλκος 12λου προ 25ετίας. Κλινικώς παρουσίαζε βαθμιαία αυξανόμενη ευαισθησία και μυϊκή
αντίσταση στο επιγάστριο και στη δεξιά πλάγια κοιλιακή χώρα, ενώ στον εργαστηριακό έλεγχο
διαπιστώθηκε λευκοκυττάρωση με πολυμορφοπυρήνωση. Η απλή ακτινογραφία κοιλίας ήταν
φυσιολογική, ενώ στο υπερηχοτομογράφημα κοιλίας διαπιστώθηκε πάχυνση του τοιχώματος
της νήστιδος, του τυφλού και του ανιόντος κόλου. Ο ασθενής κατά την παρακολούθηση
παρουσίασε επιδείνωση της συμπτωματολογίας, κυρίως του άλγους, αυξημένη παροχέτευση
από το ρινογαστρικό σωλήνα και κλινικά σημεία οξείας κοιλίας. Στην αξονική τομογραφία
κοιλίας παρατηρήθηκε διάταση της αρχικής μοίρας της νήστιδος, σημεία απόφραξης του
αυλού, χωρίς ανάδειξη του αιτίου. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε ερευνητική λαπαροτομία κατά την
οποία διαπιστώθηκε απόφραξη του αυλού του αρχικού τμήματος της νήστιδος από φυτοπίλημα.
Αυτό αφαιρέθηκε με εντεροτομή που διενεργήθηκε κεντρικότερα. Η μετεγχειρητική πορεία
του ασθενούς υπήρξε ομαλή.
Το φυτοπίλημα αποτελεί επιπλοκή των εγχειρήσεων στον στόμαχο, το οποίο κατά την προώθησή
του στο έντερο μπορεί να προκαλέσει αποφρακτικό ειλεό και εικόνα οξείας κοιλίας. Η
προεγχειρητική διάγνωση ιδίως σε υψηλό ειλεό είναι δυσχερής και τίθεται συνήθως κατά την
ερευνητική λαπαροτομία.
255
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ευαγγέλου I., Σακελλαρίου B., Σαμαράς A., Γκαγκάλης A., Ευαγγέλου N., Καραμόσχος K.
Το τριχοπίλημα αποτελείται από συμπαγείς μάζες διαπλεκομένων τριχών που αφορούν συνήθως
τον στόμαχο νευρωσικών ή ψυχοπαθών γυναικών που ακούσια μασούν και καταπίνουν τις άκρες
των μαλλιών τους.
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η παρουσίαση μιας περίπτωσης τριχοπιλήματος που
αντιμετωπίσαμε πρόσφατα στην κλινική μας.
Επρόκειτο για κορασίδα ηλικίας 16 ετών, αρίστης μαθήτριας στο σχολείο της, η οποία προσήλθε
σε γενική εφημερία με μέλαινες κενώσεις, απώλεια βάρους, πόνο στο ιδίως επιγάστριο και
εμέτους. Κλινικά διαπιστώθηκε ευμεγέθης μάζα που καταλάμβανε ολόκληρη την άνω κοιλία. Η
αξονική τομογραφία κοιλίας και η γαστροσκόπηση έθεσαν την διάγνωση του τριχοπιλήματος το
οποίο ήταν ευμέγεθες και καταλάμβανε δίκην εκμαγείου ολόκληρο τον στόμαχο και τον βολβό
του δωδεκαδακτύλου.
256
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Γ. Ν. Κοζάνης «Μαμάτσειο»
257
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Γ. Ν. Κοζάνης «Μαμάτσειο»
Σκοπός: Η παρουσίαση της εμπειρίας μας σε επαρχιακό νοσοκομείο και η επιβίωση των
ασθενών που επειγόντως οδηγούνται στο χειρουργείο με καρκίνο παχέους εντέρου.
258
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Νίνος Α., Δουρίδας Γ., Παπακωνσταντίνου Ε., Λιάπη Γ., Βιδάλη Μ., Μαλετσικόπουλος Σ.,
Αντωνάκας Π., Παλιβός Λ., Παπανδρίκος Γ., Φαραζί Χ., Πιερρακάκης Στ.
Η διπλή σκωληκοειδής είναι μια σπάνια συγγενής ανωμαλία με σποραδικές αναφορές στην
διεθνή βιβλιογραφία. Δεν έγινε δυνατόν να εντοπιστεί ελληνική δημοσίευση με ανάλογο θέμα.
‘Έχουν υπάρξει εκατό ανάλογες δημοσιεύσεις περιστατικών στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία,
αλλά καμία με την ειδική μορφολογία της περίπτωσης που παρουσιάζουμε εδώ.
Το περιστατικό μας: Πρόκειται για μια εικοσάχρονη γυναίκα που προσήλθε στα έκτακτα
εξωτερικά ιατρεία αιτιόμενη πόνο στον δεξιό λαγόνιο βόθρο για τις τελευταίες δύο ημέρες. Η
ασθενής χειρουργήθηκε με την υποψία μιας οξείας σκωληκοειδίτιδας. Έγινε σκωληκοειδεκτομή
μιας διπλής σκωληκοειδούς που είχε σχήμα πετάλου, με διπλή βάση και κοινή κορυφή.
Ταυτόχρονα έγινε εκτομή και ενός σχετικά ευμεγέθους λεμφαδένα στο μεσεντερίδιο που
υποτέθηκε ότι ήταν φλεγμονώδους αιτιολογίας. Η ιστολογική απεκάλυψε ότι ο λεμφαδένας
είχε καταληφθεί από ένα non-Hodgkin λέμφωμα. Στην σκωληκοειδή δεν υπήρχαν άλλες
αλλοιώσεις πέρα από την ιδιομορφία του διπλασιασμού.
Συμπέρασμα: Η διπλή σκωληκοειδής είναι ένα περίεργο και εντυπωσιακό εύρημα, που
όμως είναι σημαντικό να το έχουμε στο νου. Αυτό γιατί μπορεί να υπάρξουν σοβαρές νομικές
επιπλοκές αν δεν αναγνωριστεί κατά την επέμβαση και η άλλη σκωληκοειδής και αφεθεί στην
θέση της, με πιθανό αποτέλεσμα μια δεύτερη κρίση οξείας σκωληκοειδίτιδας σε ασθενή ο
οποίος είχε υποβληθεί κατά το παρελθόν σε σκωληκοειδεκτομή. Η αγγλόφωνη νομικο-ιατρική
βιβλιογραφία αναφέρεται σε ανάλογο περιστατικό (δες βιβλιογραφική παραπομπή).
Έχει προταθεί ένα τρόπος ταξινόμησης των ειδών διπλασιασμού της σκωληκοειδούς κατά Cave
and Wakkbridge. Ο τύπος Α με κοινή βάση και δύο ξεχωριστές κορυφές. Ο τύπος Β με δύο
αυτόνομες αποφύσεις. Ο τύπος C με δύο σκωληκοειδείς σε διπλασιασμό του τυφλού.
259
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Κοκκώνης Δ., Σαλιάγκας Κ., Ζανδές Ν., Χατζημίσιος Κ., Δουλγεράκης Μ., Σιμήνου Σ.,
Χίτζιος Δ., Καλινδέρης Μ., Αϊβάζη Δ., Γιαζιτζόγλου Κ., Κουκούλας Δ., Μελάς Δ., Μήτσιος Δ.
• Από το σύνολο των σκωληκοειδεκτομών που διενεργήθηκαν στη Χειρουργική Κλινική του
Νοσοκομείου μας κατά τη χρονική περίοδο 2006-2009 κάποιες παρουσίασαν κάποια
ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είτε ιστολογικά είτε κλινικά ή και ανατομικά που αποκαλύφθησαν
κατά τη διάρκεια του χειρουργείου
• Ακτινομυκητίαση ή ακτινομύκωση :
Αποτελεί χρόνια, βραδέως αναπτυσσόμενη, διηθητική φλεγμονή, που απολήγει σε σχηματισμό
κοκκιωμάτων και αποστημάτων, τα οποία παροχετεύονται πολλαπλώς με συρίγγια.
260
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
8o περιστατικό : γυναίκα ηλικίας 65 ετών προσέρχεται στα Εξωτερικά Ιατρεία της Χειρουργικής
το απόγευμα στις 2/6/07 με αναφερόμενο κοιλιακό άλγος
• Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώνεται ευαισθησία στο υπογάστριο
• Σημείο Mc Burney (-)
• CT άνω – κάτω κοιλίας : ρυπαρότητα του λιπώδους ιστού του μεσεντερίου – μέτρια
διατεταμένη έλικα παχέος εντέρου εντοπιζόμενη στην περιοχή του αριστερού λαγόνιου
βόθρου η οποία καταλήγει σε επιμήκη κυλινδρικό εντερικό σχηματισμό διαμέτρου 15mm
με παχυμένο οιδηματώδες τοίχωμα, το άκρο του οποίου εντοπίζεται πάνω από την οροφή
της ουροδόχου κύστεως.Παρά την εντόπιση της έλικας αυτή περισσότερο φαίνεται να
αντιστοιχεί στο τυφλό και στην σκωληκοειδή απόφυση παρά στο σιγμοειδές
• Η ασθενής οδηγείται στο χειρουργείο στις 4/6/07 για ερευνητική λαπαροτομία
• Γίνεται μέση υπομφάλιος τομή όπου ανευρίσκεται κινητό τυφλό στον αριστερό λαγόνιο
βόθρο και plastron σκωληκοειδούς αποφύσεως
• Εκτελείται σκωληκοειδεκτομή
261
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Μπαλλάς Κ.1, Συμεωνίδης Ν.1, Σουφλέρης Κ.2, Ντάμπος Ι.1, Μπαλτατζής Μ.1, Ραφαηλίδης Σ.1,
Ψαρράς Κ.1, Παυλίδης Θ.1, Σακαντάμης Α.1
262
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Πλασάτη Μ., Τζιμαγιώργης Ι., Πανάς Κ., Ζεκερίδης Θ., Αθανασίου Μ., Γρανάς Α., Μήτκος Θ.,
Μαυρίδης Δ., Τεπελόπουλος Γ., Γιαντζακλίδης Σ., Καλαβάς Π.
Αποφασίστηκε συντηρητική αντιμετώπιση με διακοπή σίτισης, Levin, και i.v. χορήγηση υγρών
και αντιβιοτικών. Η ασθενής επανασιτίστηκε μετά 72 ώρες και εξήλθε την έβδομη μέρα
νοσηλείας σε καλή κατάσταση.
263
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Υλικό- Μέθοδος: Μελετήθηκαν μέσω σχετικού ερωτηματολογίου 107 ασθενείς από τον
Φεβρουάριο ως τον Μάρτιο του 2009,εκ των οποίων 50 ήταν άρρενες (46,73%) και 57 θήλεις
(53,27%). Η διάμεση ηλικία ήταν τα 55.9 έτη, η διάρκεια νοσηλείας 6,76 ημέρες, ενώ η
μετεγχειρητική νοσηλεία 2.89 ημέρες. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε επεμβάσεις διαφόρου
βαρύτητας. Καταγράφηκε ο βαθμός ικανοποίησης του ασθενούς άμεσα μετεγχειρητικά και κατά
την στιγμή του εξιτηρίου σε σχέση με το είδος της μετεγχειρητικής αναλγησίας, την βαρύτητα
της επέμβασης, και τις επιπλοκές. Η ένταση του μετεγχειρητικού πόνου εκτιμήθηκε με την
χρήση 5βαθμιας κλίμακας ενώ η αποτελεσματικότητα της αναλγησίας με την χρήση 4βαθμιας
κλίμακας. Ελέγχονταν οι ζωτικές παράμετροι και η εμφάνιση ή μη επιπλοκών.
264
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σύρμος Ν., Ηλιάδης Χ., Μπαρκάτσα Β., Βαμβουκάκη Ε., Μανουκάκης Δ., Γρηγορίου Κ.,
Αρβανιτάκης Δ.
Υλικό-Μέθοδος: Στην εργασία αυτή μελετήθηκαν εξήντα πέντε (65) ασθενείς., 45 γυναίκες
(ποσοστό 69,2%) και 20 άνδρες (ποσοστό 30,8%) ,ηλικίας 31-71 έτη. Οι ασθενείς χωρίστηκαν
σε δύο ομάδες . ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ-41 ασθενείς ( ποσοστό 63%) Έγινε διήθηση του χειρουργικού
τραύματος με ροπιβακαϊνη (30 κ.εκ. ροπιβακαϊνης) ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ-24 ασθενείς (ποσοστό
37%). Οι ασθενείς λάμβαναν μόνον επί πόνου αναλγητικά από το στόμα.
265
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Στεφανιώτου Α., Καλουδιώτη Μ., Χήτου Ζ., Ψιανού Κ., Γεωργαλή Ε., Τριανταφυλλίδου Ε.
266
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Ρουμελιώτη Χ., Κάβουρας Ν., Σαλιάγκας Κ., Χατζημήσιος Κ., Ζανδές Ν., Δουλγεράκης Μ.
Γ. Ν. Κοζάνης «Μαμάτσειο»
Σκοπός: Η αναδρομική μελέτη των περιστατικών που οδηγήθηκε επειγόντως στο χειρουργική
επέμβαση με απόφραξη μεσεντερίων αγγείων και νέκρωση εντέρου.
Αποτελέσματα: Όλοι οι ασθενείς οδηγήθηκαν επειγόντως στο χειρουργείο και σε ποσοστό 82%
έγινε γενική αναισθησία. Στα υπόλοιπα περιστατικά λόγω της σοβαρότητας και του βαρύτατου
ιατρικού ιστορικού( χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια,
δύσκολος αεραγωγός και δύσκολη διασωλήνωση) έγινε ραχιαία αναισθησία και υποστηρίχθηκε
ο ασθενής. Στο χειρουργείο διαπιστώθηκε εκτεταμένη νέκρωση του εντέρου από εμβολή άνω
μεσεντερίου αρτηρίας. Έγινε εκτεταμένη εντερεκτομή και τελικοτελική αναστόμωση .Σε
ποσοστό 68% οι ασθενείς πήραν εξιτήριο από το νοσοκομείο. Το 6% απεβίωσε μετεγχειρητικά
και σε ποσοστό 26% παρουσίασαν μετεγχειρητικές επιπλοκές (λοιμώξεις, ηλεκτρολυτικές
διαταραχές, εμβολή σε άλλο όργανο) και χρειάστηκαν να παραμείνουν στο νοσοκομείο για
μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
267
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Υλικό και Μέθοδος: Στη χρονική περίοδο 2005-2008, στην κλινική Πλαστικής Χειρουργικής
ΑΠΘ 91 ασθενείς υποβλήθηκαν σε ωτοπλαστική με τη διάγνωση των αφεστώτων ώτων. Οι
ασθενείς, 31 άνδρες και 60 γυναίκες, ήταν ηλικίας 6-49 ετών, με μέσο όρο ηλικίας 21,5 έτη.
Οι ημέρες νοσηλείας στην κλινική κυμάνθηκαν από 0 ως 12 με μέσο όρο τις 3. Σε 17 ασθενείς
(18%) η ωτοπλαστική έγινε ετερόπλευρα. Για την εκτίμηση του εγχειρητικού αποτελέσματος
συντάξαμε ερωτηματολόγιο αποτελούμενο από 12 ερωτήσεις, το οποίο δόθηκε στους ασθενείς
για να συμπληρωθεί.
Συμπεράσματα: Από τη μελέτη προκύπτει πως περίπου 90% των ασθενών είναι απόλυτα
ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα, ποσοστό που συμφωνεί με τη διεθνή βιβλιογραφία. Αξίζει
να επισημανθεί πως ο μέσος όρος ηλικίας είναι μεγαλύτερος από αυτόν που η βιβλιογραφία
προτείνει για την εγχείρηση, ενώ η πλειοψηφία των ασθενών άνω των 18 θα ήθελε να είχε
προβεί σε αυτή σε μικρότερη ηλικία. Συμπερασματικά, η ωτοπλαστική δεν αποτελεί μόνο μία
κοσμητική επέμβαση που αφορά αποκλειστικά τη δυσμορφία των ωτικών πτερυγίων, αλλά μία
επανορθωτική, που συμβάλλει σημαντικά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ατόμου.
268
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Παρουσίαση Περιπτώσεων:
(Γ): Γυναίκα ασθενής 82 ετών, σε καλή φυσική κατάσταση προσέρχεται επανειλημμένα στα
ΤΕΠ, λόγω κοιλιακού άλγους και χαμηλής πυρετικής κίνησης. Έχει ιστορικό ρευματοειδούς
αρθρίτιδας υπό αγωγή. Διατηρεί σταθερά υψηλές τιμές ΤΚΕ και CRP. Υποβλήθηκε σε α/α
θώρακος, α/α κοιλίας, γαστροσκόπηση, κολοσκόπηση που προέκυψαν φυσιολογικά. Η CT
κοιλίας ανέδειξε θολερότητα και πάχυνση μεσεντερίου, εικόνα συμβατή με μεσεντερική
λιποδυστροφία.
Συμπεράσματα: H ρικνωτική μεσεντερίτιδα είναι μια σπάνια επίκτητη νόσος, που δημιουργεί
διαγνωστικά διλλήματα στο κλινικό ιατρό και δυσκολία αντιμετώπισης από το χειρουργό.
269
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Σπυριδόπουλος Π.1, Φίτζιος Η.1, Χατζούλης Γ.1, Τσούσκας Ι.1, Μηλιάς Σ.2, Ιωαννίδης Κ.1,
Φαρμάκης Δ.1, Καλτσάς Α.3, Μουτσούδης Α.1, Τσαντήλας Β.1, Καλιώρας Κ.1, Βρέκας Χ.1
1
Α’ Χειρουργική Κλινική 424 ΓΣΝΕ
2
Παθολογοανατομικό Τμήμα 424 ΓΣΝΕ
3
Κλινική Άγιος Λουκάς, Θεσσαλονίκη
Το καρκίνωμα της χοληδόχου κύστεως, είναι υπεύθυνο για 6500 θανάτους ετησίως είναι το
αίτιο κακοήθειας του χοληφόρου δέντρου και έχει δυσμενή πρόγνωση καθώς ανευρίσκεται σε
προχωρημένο στάδιο. Ο καρκίνος της χοληδόχου κύστεως συνήθως προκαλείται από την κακοήθη
εξαλλαγή των αδενωμάτων(πολυπόδων).Ο Kozuka et al. Κατέδειξε την άμεση συσχέτιση του
μεγέθους των αδενωμάτων και την ανάπτυξη καρκίνου χοληδόχου κύστεως. Ο Sheth S et al. Το
2000 σε μια μετα-ανάλυση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πολύποδες >1εκ., μονήρεις,επίπεδοι,
και υποηχοικοί συσχετίζονται με υψηλό ρίσκο καρκίνου χοληδόχου κύστεως.
Στην παρούσα μελέτη καταθέτουμε την εμπειρία μας όσον αφορά τους πολύποδες της
χοληδόχου κύστεως την διάγνωση και την θεραπεία τους.
270
ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Εισαγωγή: Τα τερατώματα αποτελούν υποομάδα όγκων από γεννητικά κύτταρα, που προέρχονται
από τη σωματική γραμμή και εμφανίζουν δε διαφόρου βαθμού διαφοροποίηση, από πλήρη
ωριμότητα μέχρι υψηλού βαθμού αωρότητα. Αποτελούν το 20% των ωοθηκικών όγκων, το
99% των οποίων είναι ώριμα ταρατώματα, τα οποία είναι συνήθως κυστικά ή πολυκυστικά
με λεπτό τοίχωμα που περιέχουν σμήγμα, κερατίνη και τρίχες.Το 10% των όγκων εμφανίζεται
κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, ένας δε μικρός αριθμός με εξωμήτριο κύηση, και σε
ποσοστό μόλις 2% παρατηρείται αυτόματη ρήξη και περιτοναϊκή κοκκιωματώδης αντίδραση.Η
πιο σοβαρή επιπλοκή είναι η κακοήθης εξαλλαγή σε ποσοστό 0,8%, με μεγαλύτερη επίπτωση
στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και με εξαιρετικά κακή πρόγνωση
Σκοπός: Η παρουσίαση ενός σπάνιου κλινικού περιστατικού για την κλινική μας.
Αποτελέσματα: Η βιοψία έδειξε ότι πρόκειται για κυστικό ώριμο (καλοήθες) τεράτωμα της
ωοθήκης (δερμοειδής κύστη).
Συμπεράσματα: Η πρόγνωση της νόσου μετά από πλήρη χειρουργική εξαίρεση είναι άριστη.
Η χειρουργική δε αφαίρεση είναι συχνά επιβεβλημένη για να αρθούν τα πιεστικά φαινόμενα
στους γειτνιάζοντες ιστούς και για τη πλήρη τεκμηρίωση της διάγνωσης.
271
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
(Οι αριθμοί παραπέμπουν στον αύξοντα αριθμό των εργασιών)
ΒΕΛΙΟΒΙΤΣ Ν. O118
GIAKOUSTIDIS A. O99 ΒΙΔΑΛΗ Μ. O63,O109,P34,P69,P87
GIAKOUSTIDIS D. O99 ΒΙΛΔΟΥ Ζ. P38,P39
JACOB J. O99 ΒΙΛΛΙΑΣ Κ. O22,O55,O85,P96
MUDAN S. O99 ΒΛΑΣΗΣ Ν. O11,P29
STEBBING J. O99 ΒΛΑΤΑΚΗΣ ΣΤ. O11,O12,O57,O76
THILLAINAYAGAM A. O99 ΒΛΑΧΟΣ Κ. O22,O55,O85,P96
ΒΟΛΑΚΑΚΗΣ Ι. P16
A ΒΟΥΛΑΛΑΣ Γ. O44,O65
ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ Χ. O69 ΒΡΕΚΑΣ Χ. O19,O97,P97,O101,O120
ΑΓΓΕΛΗΣ Σ. O3,O9,O47,O66,O72,O83,O102,O103 ΒΡΙΖΙΔΟΥ Σ. O90
ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ Σ. P15 ΒΡΟΥΧΟΣ Γ. P28
ΑΓΟΡΟΓΙΑΝΝΗΣ Δ. O14 Γ
ΑΓΟΡΟΓΙΑΝΝΗΣ Β. O30 ΓΑΒΡΙΔΑΚΗΣ Γ. P44
ΑΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Γ. P41 ΓΑΒΡΙΗΛΑΚΗ Ε. P95
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Μ. P90 ΓΑΒΡΙΗΛΑΚΗ Ε. O80
ΑΪΒΑΖΗ Δ. O68,O121,P8,P66,P88 ΓΑΛΑΝΗΣ Ν. P80
ΑΙΜΟΝΙΩΤΟΥ Ε. O23,O34 ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Γ. O7,O15,O54,O78,O119,O122,P1
ΑΙΜΟΝΙΩΤΟΥ Ε. O51 ΓΑΛΛΗΣ Κ. O48,P3
ΑΪΝΑΛΗΣ Σ. O87,P31 ΓΑΡΓΑΒΑΝΗΣ Θ. O32
ΑΛΑΤΣΑΚΗΣ Μ. P81 ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΗΣ Θ. O16,O18,O24,O45,O58,O91,O107,P5
ΑΜΠΛΙΑΝΙΤΗΣ Ι. O74 ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ Ι. O16,O24,O45,O91,O107
ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΟΣ Κ. O90 ΓΕΡΟΝΤΙΤΗΣ Ζ. O11,O57,O76,P29
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Κ. O33 ΓΕΩΡΓΑΛΗ Ε. P32,P93
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Ι. O37 ΓΕΩΡΓΙΟΥ Γ. O12,P29,P83
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ Ε. P11 ΓΙΑΓΤΖΙΔΗΣ Ι. O2,O31
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ Ε. P14,P71 ΓΙΑΖΙΤΖΟΓΛΟΥ Κ. P66,P88
ΑΝΑΝΙΑΔΗΣ Α. O75 ΓΙΑΛΑΜΑΣ Λ. P91
ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ Ι. O22,P96 ΓΙΑΝΙΤΣ Μ. O1,O6,O32
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ Κ. O45,O91, O107 ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗΣ Δ. P26,P42,P78
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ Κ. O27,O80 ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ Δ. O60
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ Γ. P64 ΓΙΑΝΤΖΑΚΛΙΔΗΣ Σ. P90
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Ε. O53 ΓΙΑΤΖΙΔΗΣ Ι. P65
ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ Ε. O48,P3 ΓΚΑΓΚΑΛΗΣ Α. O2,P84
ΑΝΔΡΙΑΝΟΥ Α. P38 ΓΚΟΡΠΑ Μ. P26,P42,P78
ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Γ. P41 ΓΚΟΤΖΑΜΑΝΗ Α. P38,P53,P60
ΑΝΕΜΟΥΛΗΣ Π. O24 ΓΛΙΑΡΜΗ Ε. P11
ΑΝΘΙΜΙΔΗΣ Γ. P15,P17,P18,P19,P20,P21,P31,P36 ΓΡΑΝΑΣ Α. P90
ΑΝΘΙΜΙΔΗΣ Γ. P33 ΓΡΗΓΟΡΑΚΗ Μ. O43,P16
ΑΝΤΩΝΑΚΑΣ Π. O63,O109,P34,P69,P87 ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ Π. O71,O100
ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Φ. O14 ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Κ. P28,P43,P44,P45,P46,P50,P92
ΑΝΤΩΝΙΤΣΗΣ Π. O27,O79 ΓΡΟΣΟΜΑΝΙΔΗΣ Β. O79
ΑΝΤΩΝΟΓΛΟΥΔΗΣ Π. O119 ΓΥΜΝΟΠΟΥΛΟΣ Δ. O10,O39,O70,O113
ΑΝΥΦΑΝΤΑΚΗΣ Γ. P96 ΓΥΜΝΟΠΟΥΛΟΥ Μ. O10,O39,O70,O113
ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ Σ. O13 ΓΥΜΝΟΠΟΥΛΟΥ Ε. O10,O113,O39,O70
ΑΡΑΜΠΑΤΖΗ Σ. P24 Δ
ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ Δ. P28,P43,P44,P45,P46,P50,P92 ΔΑΝΙΗΛΙΔΗΣ Λ. O101
ΑΡΓΥΡΙΑΔΟΥ Ε. O27 ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ Ν. O28,O64
ΑΣΗΜΑΚΙΔΟΥ Μ. O1,O6,O32 ΔΕΜΕΡΤΖΙΔΗΣ Χ. O3,O9,O47,O66,O69,
ΑΣΤΡΙΝΑΚΗ Ε. P28 O72,O83,O102,O103
ΑΤΜΑΤΖΙΔΗΣ ΣΤ. O111,P72 ΔΕΜΕΡΤΣΙΔΟΥ Δ. P73
ΑΤΜΑΤΖΙΔΗΣ Κ. O40,O46,O111,P72 ΔΕΜΙΡΗ Ε. P95
B ΔΗΜΑΣ Δ. O116
ΒΑΪΟΠΟΥΛΟΣ Χ. O84 ΔΗΜΑΣΗΣ Α. O1,O6,O32
ΒΑΙΟΣ Γ. P20 ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Γ. P7,P9
ΒΑΪΟΣ Γ. O71,O87,P15,P31 ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ι. O51
ΒΑΛΑΔΑΚΗΣ Β. P28 ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ Α. P69
ΒΑΜΒΟΥΚΑΚΗ Ε. P43,P45,P46,P92 ΔΙΓΑΛΑΚΗΣ Μ. O45,O91,P5
ΒΑΝΔΩΡΟΣ Π. Γ. O38 ΔΙΠΛΑΡΗΣ Κ. O18,O45,O91,P5
ΒΑΡΑΔΑ Ε. O12,O76,P83 ΔΟΪΤΣΙΔΗΣ Χ. O20,O112
ΒΑΡΝΑΛΙΔΗΣ Ι. O25,O26 ΔΟΥΛΑΠΤΣΗΣ Μ. O86,O88
ΒΑΡΣΑΜΗΣ Ν. O44 ΔΟΥΛΓΕΡΑΚΗΣ Μ. O68,P8,P66,P88,P94
ΒΑΣΙΛΑΚΗ Ο. P22,P23,P24 ΔΟΥΜΑ Σ. O91
ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ Κ. O84 ΔΟΥΡΙΔΑΣ Γ. O109,P69,P87
ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ Γ. O69 ΔΡΑΓΟΥΜΗΣΔ. P72
ΒΑΣΙΟΣ Ν. O71,O100,P15,P18 ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ Δ. O74
ΒΕΖΥΡΓΙΑΝΝΗΣ Ι. P41,P63 ΔΡΕ Κ. O90
272
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
(Οι αριθμοί παραπέμπουν στον αύξοντα αριθμό των εργασιών)
273
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
(Οι αριθμοί παραπέμπουν στον αύξοντα αριθμό των εργασιών)
274
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
(Οι αριθμοί παραπέμπουν στον αύξοντα αριθμό των εργασιών)
275
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
(Οι αριθμοί παραπέμπουν στον αύξοντα αριθμό των εργασιών)
Φ
ΦΑΛΙΔΑΣ Ε. O22,O55,O85,P96
ΦΑΡΑΖΙ Χ. O63,P34,P69,P87
276