ΤΥΧΑΙΑ ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ

ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΜΕΤΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ ΓΙΑ ΚΑΛΟΗΘΗ ΝΟΣΟ.

ΕΠΙΠΤΩΣΗ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ.
Βιδάλη Μαρία, Παπακωνσταντίνου Ελένη*, Παπαϊωάννου Γεώργιος, Νίνος Ανέστης, Δουλγερακης Γεώργιος,
Ιορδάνου Χρήστος, Αντωνάκας Παναγιώτης, Μαλετσικόπουλος Σταύρος, Παπανδρίκος Ιωάννης,
Παπαευαγγέλου Αγγελική**, Πιερρακάκης Στέφανος, Σετάκης Νικόλαος
Θριάσιο Νοσοκομείο Ελευσίνας, Χειρουργική Κλινική, Παθολογοανατομικό Τμήμα* Ακτινολογικό Τμήμα**

Εισαγωγή Σε όλους χορηγήθηκε μετεγχειρητικά LT4

Μικροσκοπικό καρκίνωμα θυρεοειδούς
ορίζεται το καρκίνωμα διαμέτρου < 10mm.
Συνήθως είναι ασυμπτωματικό και
ανευρίσκεται είτε κατά τον US έλεγχο
του τραχήλου - FNAC, είτε τυχαία στο
παρασκεύασμα θυρεοειδεκτομής για
αναμενόμενη καλοήθη νόσο.
Σκοπός
Η παρουσίαση της υψηλής επίπτωσης και
των προβληματισμών στην αντιμετώπιση
των καλοηθών παθήσεων του θυρεοειδούς,
αλλά και του τυχαία ανευρισκόμενου
μικροκαρκινώματος.
Υλικό και Μέθοδος
Αναδρομική μελέτη των ιστολογικών
εκθέσεων από 182 θυρεοειδεκτομές,
που έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια στη
Χειρουργική Κλινική του Θριασίου
Νοσοκομείου, για αντιμετώπιση
αναμενόμενης καλοήθους νόσου
θυρεοειδούς, ανέδειξε 58 μικροκαρκινώματα,
ποσοστό 32 %.
Η προεγχειρητική διάγνωση ήταν
πολυοζώδης βρογχοκήλη 169 περιπτώσεις,
μονήρης όζος σε 8, διάχυτη υπερπλασία σε
5, ενώ Hashimoto's θυρεοειδίτις συνυπήρχε
σε 38 περιπτώσεις.
Σε όλους είχε εφαρμοστεί ολική / σχεδόν
ολική θυρεοειδεκτομή εκτός από δύο
λοβεκτομή, ισθμεκτομή. Συμπληρωματική
θυρεοειδεκτομή σε κανένα.
Όλα ήταν θηλώδη, μέσης διαμέτρου 2.8 mm,
και πολυεστιακά σε ποσοστό 36 %.
σε δόση καταστολής της TSH και σε 42
χορηγήθηκε θεραπευτικά I131 .
Αποτελέσματα
Η παρακολούθηση των αρρώστων
μετεγχειρητικά (στο ειδικό ιατρείο της
Κλινικής ή και από ενδοκρινολόγο), ανά
εξάμηνο τα δύο πρώτα χρόνια, με μέτρηση
Tg, ακτινογραφία θώρακος,US τραχήλου και
I131 scan επιλεκτικά, επετεύχθη στο 75%
των ασθενών, οι οποίοι βρέθηκαν ελεύθεροι
νόσου .
Συμπεράσματα
Η τυχαία ανεύρεση διαφοροποιημένου
μικροκαρκινώματος θυρεοειδούς μετά
θυρεοειδεκτομή δεν είναι σπάνια (2-25%).
Κατά κανόνα έχουν καλή βιολογική
συμπεριφορά, με υψηλά όμως ποσοστά
συμμετοχής λεμφαδένων και τοπικής
υποτροπής. Στη σειρά μας τη συγκεκριμένη
περίοδο, η συχνότητα τους είναι ιδιαίτερα
υψηλή (32%), γεγονός που προβληματίζει
επιπλέον κατά την αντιμετώπιση των
πιθανών καλοηθών παθήσεων του
θυρεοειδούς.