Visoka zdravstveno – sanitarna škola

strukovnih studija

Predmet:
Dečija rehabilitacija

Tema:
Paraliza plexus brachialis-a

Mentor: Student:
Prof.dr. Aleksandra Sekulić Dragana Cumbo 26-VIII/2019
Jelena Ćirić 34-VIII/2019

April 2020.
Beograd
 SADRŽAJ

1. UVOD .......................................................................................................... 3

2. ANATOMIJA RAMENOG SPLETA (PLEXUS BRACHIALIS) ............. 4

3. KLINIČKE FORME ................................................................................... 5

4. EVOLUCIJA PARALIZE ........................................................................... 6

5. LEČENjE .................................................................................................... 7
5.1 FUNKCIONALNA PROCENA ........................................................... 7
5.2 TRETMAN : - POZICIONIRANjE ..................................................... 9
- TERMOTERAPIJA .................................................... 10
- ELEKTROTERAPIJA ................................................ 10
- KINEZITERAPIJA ..................................................... 10

6. ZAKLjUČAK ............................................................................................. 13

7. LITERATURA ........................................................................................... 14

8. DODATAK ................................................................................................. 15

2
1. UVOD

U ovom radu ćemo analizirati najčešći neurološki sindrom perifernog tipa nastao na
rođenju – porođajnu paralizu brahijalnog spleta / paralysis pl. brachialis obstetricalis.
Ovaj sindrom prouzrokovan je istezanjem, kidanjem ili kompresijom korenova C5, 6, 7, 8
i Th 1, što za posledicu ima oduzetost mišića, senzitivne i trofičke smetnje ramenog
pojasa i ruke. Iako ime ove paralize ukazuje na odgovornost akušera, nije uvek
prihvatljiva ova etiologija. Kod teških i produženih porođaja, u slučaju manipulacije
rukom ili instrumentima, najčešće ako je plod velike telesne mase (preko 4000g), može se
javiti oštećenje brahijalnog spleta. Anatomska bliskost brahijalnog spleta, ključne kosti,
rebara i pr. coracoideus-a može biti razlog što bilo koja sila primenjena spolja može lako
dovesti do istezanja ili kompresije nervnih elemenata. Bočno povlačenje glave i depresija
jednog ramena, koje zaostaje u koštanom delu porođajnog kanala dovodi do istezanja i
kompresije gornjeg primarnog stabla ili korenova C5,6 uz prvo rebro. Ako se tokom
porođaja vrši snažna trakcija za hiperabdukovanu ručicu, može doći do istezanja i pritiska
donjeg primarnog stabla ili korenova C8 i Th1 na korakoidni nastavak lopatice. Trauma
neuralnih elemenata kreće se od istezanja i kidanja nerava do avulzije nervnih korenova.
Blokada sprovođenja impulsa kroz povređeni nerv je izazvana otokom neuralne ovojnice,
krvarenjem i formiranjem ožiljka ili aksonalnom rupturom. Povreda nervnog tkiva je
ponekad udružena sa frakturom klavikule, frakturom ili epifiziolizom humerusa,
povredom sternokleidomastoidnog mišića, povredom donje grane facijalnog nerva,
intrakranijalnim krvarenjem i sl.
Na početku ćemo se ukratko podsetiti anatomije brahijalnog spleta kako bismo bolje
sagledali i razumeli patološke promene koje ćemo u nastavku obrađivati.
U delu kliničkih formi ćemo uočiti dva tipa oduzetosti koji se mogu javiti, kao i
mogućnost potpune paralize.
Zatim ćemo preći na prikaz evolucije paralize, tj. prikaz razvoja kliničke slike uz
karakteristične pojave za različite stepene oštećenja, kao i mogućnost njihovog oporavka.
Što se tiče lečenja, koje je glavni fokus ovog rada, obrađivaćemo prvo od funkcionalne
procene, a nakon toga prelazimo na sam tretman i različite pristupe koji se u njemu
koriste.
Na kraju ćemo se osvrnuti na značaj izučavanja ovog sindroma sa aspekta fizioterapeuta
koji ima značajnu ulogu u rešavanju ove problematike u pedijatrijskoj oblasti.

Slika 1. oštećenje brahijalnog pleksusa pri porođaju

3
2. ANATOMIJA RAMENOG SPLETA (PLEXUS BRACHIALIS)

Rameni splet grade prednje grane poslednja četiri vratna živca i prednje grane prvog
torakalnog živca (C5-C8, Th1). Pošto napuste kičmeni kanal, ove grane se pružaju prema
pazušnoj jami (fossa axillaris), spajaju se međusobno i grade prvo tri stabla (trunci), a
zatim tri snopa ramenog spleta (fasciculi).

Slika 2. Plexus brachialis

Stabla ramenog spleta:

1. truncus superior – grade prednje grane petog i šestog vratnog živca (C5,C6)
2. truncus medius – gradi prednja grana sedmog vratnog živca (C7)
3. truncus inferior – grade prednja grana osmog vratnog i prvog grudnog živca (C8, Th1)

Svako stablo ramenog spleta se, ubrzo po svom postanku, deli na prednju i zadnju granu.

Snopovi ramenog spleta:

1. fasciculus lateralis – nastaje spajanjem prednjih grana gornjeg i srednjeg stabla.

Njegove završne grane su: n. musculocutaneus i radix lateralis n. mediani (spoljašnji
koren).
2. fasciculu medialis – čini sama za sebe prednja grana donjeg stabla. Njegove završne
grane su: radix medialis n. mediani (unutrašnji koren), n.ulnaris i unutrašnji kožni živci
podlakta i nadlakta.
3. fasciculus posterior – nastaje spajanjem zadnjih grana sva tri stabla. Njegove završne
grane su: n. radialis i n. axillaris.

N. musculocutaneus – inerviše sva tri mišića prednje lože nadlakta.

N. medianus – inerviše mišiće prednje lože podlakta (izuzev dva) i mišiće spoljašnje
polovine dlana (mišiće uzvišenja palca – thenar).
N. ulnaris – inerviše dva mišića prednje lože podlakta (ostale inerviše n. medianus) i
mišiće šake (mišiće uzvišenja malog prsta – hypothenar, sve međukoštane i neke dr.)
N. radialis – je glavni živac zadnje strane ruke: inerviše mišiće zadnje lože nadlakta i
mišiće spoljašnje i zadnje lože podlakta).

4
N. axillaris – inerviše mišiće ramena (m.deltoideus i m. teres minor).

3. KLINIČKE FORME

Klinička slika zavisi od lokalizacije povrede brahijalnog spleta, od obimnosti i težine pato
– anatomskih promena na nervnim elementima. Dete odmah nakon rođenja pokazuje
asimetrično držanje. Aficirana ručica ima specifično zaa jedan od tipova periferne
oduzetosti: gornji tip oduzetosti, donji tip oduzetosti ili je potpuno mlitava za razliku od
zdrave kod koje dominira povišen fleksioni tonus neonatusa.

Visoko lokalizovana povreda daje simptome i tok oporavka koji liče na povredu medule
spinalis i korenova. Distalnije lokalizovana povreda pleksusa daje sliku periferne
oduzetosti nerava. Gornji tip oduzetosti (Erb Dišenova paraliza (Erb Duchenne)) je
najčešći i javlja se u oko 60% slučajeva. Posledica je povrede gornjeg primarnog stabla ili
korenova C5, C6.

Paralizovani su mišići koji inervaciju dobijaju samo iz ova dva korena (m. deltoideus, m.
teres minor, m.biceps brachii, m. brachialis, m. coracobrachialis), dok je delimično
aficiran veliki broj mišića koji osim iz C5 i C6 dobijaju inervaciju i iz susednih korenova,
C4, odnosno C7 i C8.
Ruka je u adukciji i unutrašnjoj rotaciji u ramenu, podlakat je ekstendiran i proniran, šaka
je u volarnoj fleksiji, palac utisnut u dlan, prsti u fleksiji. Gornji tip oduzetosti može biti
praćen oštećenjem frenikusa ako je povređen i 4. cervikalni segment, sa posledičnom
paralizom polovine dijafragme. Manifestuje se dispnejom i cijanozom, pa deluje kao
pneumonija, vitium cordis ili povreda mozga. Paralizovana dijfragma stoji visoko i pri
disanju se pokreće paradoksalno.

Slika 3. Gornji tip oduzetosti – Erb Dišenova paraliza

Donji tip oduzetosti (Klumpkeova paraliza (Klumpke – Dejerineina)) je znatno ređi,

dešava se u manje od 10% slučajeva. Povređeno je donje primarno stablo ili korenovi C8,
Th1. Paralizovani su mišići koji su inervisani od n. ulnarisa, delimično i od n. medianusa
(fleksori šake i prstiju, sitni mišići tenara, hipotenara, glistasti i međukoštani). Šaka
zadržava položaj ekstenzije ručnog zgloba, ekstendirani su i metakarpofalangealni
zglobovi, dok su interfalangealni flektirani, podlakat je supiniran. Senzitivne i vaskularne
smetnje šake u inervacionom području medianusa i ulnarisa su obimne. Koža je
cijanotična i bleda. Šaka je afunkcionalna. Povreda korena Th1, u kome se nalaze vlakna
simpatikusa, daje znake Claud – Bernard – Homerovog sindroma (homolateralna ptoza,

5
mioza i enoftalamus uz smanjenu sekreciju znoja i vazodilataciju krvnih sudova vrata i
lica).
Izolovano oštećenje srednjeg primarnog stabla (koren C7) je retko, najčešće ide uz jedan
od gore navedenih tipova. Najčešće su pogođeni mišići inervisani radialisom.
Totalna paraliza brahijalnog splet nastaje povredom svih korenova on C5 do Th1. Javlja
se u oko 35% slučajeva. Klinički postoji paraliza mišića ramenog pojasa i ruke u celini,
oštećenje senzibiliteta i teške trofičke smetnje. Ruka nemoćno visi pored tela.
Povlačenjem znakova oštećenja slika se menja u više gorni ili donji tip oduzetosti.

Slika 4. Donji tip oduzetosti – Klumpkeova paraliza

4. EVOLUCIJA PARALIZE

Evolucija lezije brahijalnog spleta zavisi od težine patoanatomskih promena i od

primenjene terapije. Oko 30% od ukupnog broja povređenih se oporavi potpuno, spontano
ili uz blagu fizikalnu terapiju u roku od nekoliko dana ili nekoliko nedelja (4-6), a
najkasnije do trećeg meseca života deteta. Radi se o povredi tipa neurapraksije. Osnovni
razlog za prekid nervne provodljivosti je otok i hemoragija, dok su nervni elementi
očuvani.
Najveći broj povređenih, oko 55%, oporavi se u periodu od 6-12 meseci, a najkasnije do
18. meseca života. Radi se o leziji tipa aksonotmezis. Krajnji ishod oporavka ove
kategorije pacijenata je različit. Izvestan broj se oporavi sa minimalnim sekvelama u vidu
mišićnih slabosti i neznatne diskoordinacije pokreta. Grupa pacijenata kod kojih se na
pojavu prvih pokreta čekalo tri i više meseci vrlo često nakon početnih rezultata
manifestuje karakteristične pojave: mišićno-tetivne i zglobno-ligamentarne kontrakture
lokalizovane najviše na ramenoj regiji i u području lakta, a kasnije i na udaljenim
segmentima – kičmenom stubu i donjim ekstremitetima; koštano-zglobne deformacije
(navodi se tipična deformacija glave humerusa koja trpi pojačan i produžen pritisak sa
prednje i unutrašnje strane); zaostajanju ruke, ramenog pojasa i čitavog hemitoraksa u
rastu; diskoordinacija pokreta kao posledica mišićnih slabosti, kontraktura i pojave ko-
kontrakcija antagonističkih mišića (biceps-triceps) i paradoksalnih sinergija (deltoideus-
teres mayor); smanjeno učešće ruke u posturalnim reakcijama (uspravljanja, ravnoteže i
zaštite) i u reciprocitetu; siromašna spontana upotreba ruke u svakodnevnim aktivnostima;
razvoj zdrave ruke kao dominantne.

6
Sve ovo naročito se primećuje nakon druge godine života deteta i vrlo često kvalifikuje
kao pogoršanje stanja.
Mali je procenat dece koja imaju mali ili nikakav oporavak. Neurolozi navode da ih je oko
15%. Moguće je da se radilo o avulziji nervnih korenova ili neurotmezi živaca. Posledice
su obimne i u oblasti motorike, senzibiliteta i trofike, i predstavljaju veliki hendikep za
dete.

5. LEČENjE

Lečenje porođajne paralize brahijalnog spleta može biti: fizikalno, ortotsko,

medikamentozno, i, retko, neurohirurško i ortopedsko-hirurško.

Cilj fizikalnog lečenja je podsticanje neuralne regeneracije i sprečavanje sekundarnih

posledica oduzetosti radi obezbeđivanja maksimalnih uslova za funkcionalni oporavk
aficirane ruke.
Neposredni zadaci fizikalnog lečenja su: očuvanje fiziološkog obima pokreta u
zglobovima aficirane ruke, sprečavanje pojave osteo-artikulrnih deformcija, očuvanje
kontraktilnosti mišića do reinervacije, sprečavanje atrofije – poboljšanje cirkulacije krvi i
limfe, obezbeđivanje priliva aferentnih impulsa iz paretične ruke u odgovarajuće centre u
CNS-u, obnova punog obima pokreta ako je došlo do kontraktura – sprečavanje razvoja
lošeg držanja ruke i tela u celini, stimulisanje razvoja funkcije ruke u skladu sa uzrastom,
sprečavanje maladaptivnog motornog ponašanja u vidu razvoja tipične diskoordinacije i
zanemarivanja aficirane ruke.

Navedeni zadaci se ostvaruju primenom: termoterapije, elektroterapije, kineziterapije,

hidroterapije i radne terapije.

Fizikalnu terapiju propisuje lekar fizijatar. Fizioterapeut je u obavezi da, pre nego što
napravi program rada, uradi funkcionalnu procenu, koju treba da ponavlja najmanje na
dve nedelje. Ona je putokaz za određivanje neposrednih zadataka i za izbor metoda rada.

5.1 FUNKCIONALNA PROCENA

Terapeut pre svega iz medicinske dokumentacije saznaje ime i prezime pacijenta, uzrast,
dijagnozu, postojanje udruženih povreda ili oboljenja, plan lečenja, kontraindikacije i
eventualna druga upozorenja od strane lekara. Zatim prelazi na funkcionalnu procenu koja
se izvodi u tihoj, provetrenoj, prijatno zagrejanoj prostoriji, najmanje jedan sat nakon
dečjeg obroka, dok je dete još budno i aktivno.

- Analiza držanja i spontane pokretljivosti – dete treba da je bez gornjeg dela odeće, na
terapeutskom stolu ili u rukama roditelja. Posmatranjem se analizira držanje koje je
određeno tipom oduzetosti (gornji tip, donji tip, mešoviti tip) i spontana pokretljivost
ruke ako je dete starije od dve godine, analizira se držanje čitavog tela.

- Ispitivanje obimaa pokreta u zglobovima ramenog pojasa i ruke u celini – ispitivanje

se vrši pasivnim pokretima, a dobijeni rezultati upoređuju se sa fiziološkim obimima
zdrave ruke. Rasivne pokrete treb izvoditi oprezno i sporo da mišići ne bi reagovali
zaštitnom kontrakcijom i skraćenjem, što može dati lažnu sliku kontrakture. Kod
starije dece treba proveriti pokretljivost kičmenog stuba i donjih ekstremiteta (posebno

7
 laterofleksiju trupa na suprotnu stranu od aficirane ruke i spoljnu rotaciju u kuku
aficirane strane i unutrašnju rotaciju u kuku zdrave strane).

- Merenje obima i dužine aficirane ruke i upoređivanje sa zdravom.

- Testiranje mišića – postoje poteškoće da se kod malog pacijenta, sa kojim ne može da

se uspostavi verbalni kontakt, uradi klasičan manuelni mišićni test i odredi objektivna
ocena. Predlaže se da se procena mišićne snage izvrši posmatranjem spontane
pokretljivosti u različitim položajima (na leđima, na boku, na trbuhu), koja se može
usmeriti igračkom ili izazvati refleksnim putem. Refleksi koji se mogu koristiti za
procenu mišićne aktivnosti u ranom uzrastu su: refleks hvatanja šake, magnetna
reakcija, orijentacioni refleks (taktilna, zvučna, vidna orijentacija), refleks povlačenja
zbog neprijatne draži, taktilna reakcija postavljanja ruku, refleks na istezanje, test
trakcije – posedanja, reakcija uspravljanja tela u delu koji se odnosi na ruku, Moorov
refleks, zaštitna reakcija (napred, nazad, bočno).
Mnogi autori preporučuju da se upisivanje dobijenih rezultata označava sa: 0 – nema
pokreta; 1 – pokret u začetku; 2 – pokret kroz korisnu amplitudu.

- Ispitivanje senzibiliteta – posebno je važno za područje šake i prstiju; vrši se dodirom

ili kockicom leda.

- Ispitivanje upotrebe ruke i analiza koordinacije pokreta – ovim ispitivanjem se

proverava mogućnost ruke da:
 pruži oslonac i služi podupiranju tela u različitim položajima: potrbušnom,
četvoronožnom, sedećem i dr.
 učestvuje u promeni položaja tela (okretanje sa trbuha na leđa i obrnuto, prelazak iz
ležećeg u sedeći položaj i obrnuto, zauzimanje četvoronožnog položaja, klečećeg,
stojećeg i sl.),
 obezbediti kretanje u zauzetom položaju (bauljanjem, puzanjem, povlačenjem,
odupiranjem i sl.),
 učestvovanje u održavanju posturalne kontrole (ravnoteža, zaštita),
 učestvuje u komunikaciji i percepciji,
 učestvuje u hranjenju, svlačenju, oblačenju i sl.
Takođe, ovo ispitivanje podrazumeva analizu selektivnih pokreta (fleksije, ekstenzije,
abdukcije, adukcije, rotacije i sl.)
U zaključku, opisuje se mogućnost izvođenja zadatog pokreta i način izvođenja –
koordinacija – poredeći ih sa fiziološkim pokretima.

- Posebno se proverava šaka i kvalitet njenih osnovnih funkcija: držanje, hvatanje,

manipulisanje i ispuštanje predmeta.

Lekar radi i druga ispitivanja.

8
Slika 5. Terapeut u saradnji sa roditeljem
5.2 TRETMAN

- POZICIONIRANjE

Tokom prve dve nedelje nakon rođenja (nekada i duže), dete se ostavlja mirno da se povuku
posledice traume, resorbuje otok i krvarenje. Ruka se postavlja u položaj koji sprečava
trakciju povređenih korenova brahijalnog spleta i ubrzava saniranje posledica traume. Kod
veoma mlitavih stanja ruka se postavlja da miruje preko grudi deteta, fiksira se rukav
sigurnosnom iglom za benkicu, a šaka u fiziološkom položaju podupire mekano tapaciranom
kartonskom ili plastičnom udlagom i blago fiksira zavojem.

Kod deteta kod koga je već izražen gornji tip oduzetosti sa karakterističnim držanjem,
pozicioniranje u prvim nedeljama života se izvesti pomoću Kramerove šine koja prati spoljnu
ivicu grudnog koša, nadlakat, podlakat i šaku. Ruka se pomoću Kramerove šine postavlja u
položaj abdukcije od 90° i spoljašnje rotacije od 90° u ramenom zglobu, lakat je u fleksiji od
90°, podlakat je supiniran. Šaka se pomoću smotuljka vate, rolnice od zavoja, kartonske ili
plastične udlage dovodi u blagu dorzalnu fleksiju, palac u opoziciju, a prsti u semifleksiju.
Kramerova šina se fiksira zavojem za grudni koš, zatim za nadlakat i podlakat sve do ručnog
zgloba.

Slika 6. Primeri fiksiranja paretične ruke

Ovaj isti položaj, ukoliko nema Kramerove šine, može se sprovesti: pomoću sigurnosne igle
koja fiksira rukav benkice za čaršav kreveta; pomoću leukoplasta kojim se preko podlaktice
fiksira ruka za postelju; postavljanjem laganog frotira preko pozicionirane ruke ili na neki
drugi priručan način.
Kasnije, tokom lečenja, pozicioniranje ruke ima karakter korektivnog položaja. Naime,
izborom položaja sprečava se retrakcija mekih tkiva i deformacija zglobova ili koriguju već
formirane kontrakture. Terapeut je u obavezi da budno prati oporavak i da pojavu prvih

9
kontraktura na vreme spreči. Posebno mora biti obazriv ako postoji jasan disbalans između
mišića antagonista, kada se sa sigurnošću može očekivati skraćenje jačih. Treba znati da
stalno održavanje jednog položaja, ma kako on bio dobro odabran, vodi ishemiji i deformaciji
okrajaka kosti koje ulaze u sastav zglobova i stvaranju kontraktura stalno skraćenog tkiva.
Zato je indikovano menjanje položaja. Na primer, dugo održavanje abdukcije i spoljašnje
rotacije nadlakta stvara abdukcionu i spolja rotatornu kontrakturu u ramenom zglobu, koja
kasnije zadaje velike brige. Povremeno, ruku treba postaviti u adukciju i unutrašnju rotaciju,
adukciju i spoljnu rotaciju i sl. korektivni položaj sprovodi roditelj/staratelj dok dete spava.
Terapeut je u obavezi da ga obuči u kojim sve položajima ruka treba da bude, kako da
sprovede fiksaciju i da ukaže na značaj nadzora fiksirane ruke. Nametnuti položaj ne bi
trebalo zadržavati duže od dva do tri sata.

- TERMOTERAPIJA

 Parafinsko pakovanje – koristi se kao uvod u kineziterapiju, jer poboljšava cirkulaciju

krvi i limfe, ubrzava metabolizam i trofiku, sprečava atrofiju, ima analgetski efekat,
čini meka tkiva plastičnijim i spremnijim za istezanje, posebno ako je došlo do
retrakcija. Višeslojna gaza natopljena parafinom se nanosi na lopaticu, rame i ruku u
celini, u trajanju od 30 minuta, jedanput dnevno.

- ELEKTROTERAPIJA

* Elektrostimulacija eksponencijalnim impulsima – selektivnim draženjem paretičnih i

paralitičnih mišića, prema parametrima koje određuje lekar, sprovodi se jedanput dnevno,
najčešće od tree nedelje života.
Elektrostimulacijom se održava kontraktilnost mišića, izaziva hiperemija, poboljšavaju
metabolički procesi i trofika ugroženog područja.
Elektrostimulaciji može prethoditi stabilna longitudinalna galvanizacija koja poboljšava
vaskularizaciju i nervnu sporovodljivost i ima analgetski efekat.

Slika 7. Primena elektroterapije

- KINEZITERAPIJA

Koriste se pasivne i aktivne metode kineziterapije.

 Pasivne vežbe za očuvanje obima pokreta u zglobovima

Pasivnim vežbama za očuvanje obima pokreta u zglobovima povoljno se deluje na
očuvanje dužine mekih tkiva i fizioloških svojstava zglobova, na cirkulaciju i trofiku.
Takođe, one predstavljaju izvor aferentnih impulsa iz inaktivnih zglobova ka
odgovarajućim centrima u CNS-u. Treba ih izvoditi obazrivo u laganom ritmu, u

10
fiziološkoj amplitudi 1 do 2 puta dnevno po 10 do 15 pokreta u svim smerovima, u
intervalima koji ne ometaju san deteta. Ove vežbe ne treba da traju duže od 15-20 minuta.
Ako je izražena mlitavost mišića i zglobova, pasivne pokrete ne treba izvoditi do kraja
mogućeg obima i svakom pasivnom pokretu treba da prethodi blaga aproksimacija
zglobnih površina.

1. vežbe za nadlakat

Dete može biti na terapeutskom stolu ili u krilu terapeuta.

- Fleksija nadlakta – Aficiranu ruku treba obuhvatiti široko preko podlakta, lakta i
nadlakta. Drugom rukom se kontroliše lopatica i sprečava preterana spoljna rotacija
koja se manifestuje pojavljivanjem donjeg ugla lopatice van obrisa lateralne ivice
grudnog koša. Tokom izvođenja fleksije nadlakat je u unutrašnjoj rotaciji – dlan gleda
napred.

- Abdukcija nadlakta - Način držanja aficirane ruke je isti kao gore, i dalje je
neophodna kontrola lopatice. Pokret abdukcije se izvodi sa nadlaktom u spoljnoj
rotaciji.

- Spoljna i unutrašnja rotacija nadlakta – Za izvođenje rotacija nadlaktom, terapeut

može savijeni lakat aficirane ruke da utisne u sredinu svog dlana, a potom svim
prstimaobuhvati nadlakat. Drugom rukom fiksira lopaticu, posebno njen donji ugao,
da spreči kompenzatorne pokrete. Ako je rame mlitavo pokretima rotacije nadlakta
treba da prethodi približavanje glave humerusa glenoidalnoj fosi.

Spoljnu i unutrašnju rotaciju nadlakta treba izvoditi i sa nadlaktom u adukciji i fleksiji.

11
- Horizontalna adukcija nadlakta – jednom rukom se obazrivo izvodi horizontalna
adukcija nadlakta sve dok lakat ne dođe do srednje linije tela. Drugom rukom se kao
omčo fiksira lopatica radi sprečavanja preterane abdukcije od kičmenog stuba.

- Horizontalna abdukcija nadlakta – Dete može biti na trbuhu na terapeutskom stolu

ili u krilu terapeuta. Širokim zahvatom ruke istežu se m. pectoralis major i ostala meka
tkiva sa prednje strane ramenog zgloba. Ako je dete u rukama terapeuta, treba ga
pomeriti sasvim prema boku kako naše telo ne bi sprečavalo izvođenje pokreta kroz
punu amplitudu.

- Ekstenzija nadlakta – izvodi se uz fiksaciju pr. coracoideus-a

2. Vežbe za lakat i podlakat

- Fleksija lakta sa supinacijom podlakta

- Ekstenzija sa pronacijom podlakta

3. Vežbe za šaku i prste

- Dorzlna fleksija šake u punom obimu; volarnu fleksiju ne naglašavati suviše

- Radijalna i ulnarna devijacija

- Fleksija i ekstenzija, abdukcija i adukcija prstiju, opozicija i repozicija palca

12
Pasivne vežbe prati, uči i kasnije primenjuje roditelj, najpre pod kontrolom terapeuta, a
kasnije sam.

6. ZAKLjUČAK

Cilj obrađivanja ove teme bio nam je pojašnjavanje i bolje upoznavanje paralize plexus
brachialis-a kod dece, jer je upravo ova lezija kako smo videli najčeši oblik neurološkog
sindroma perifernog tipa koji nastaje po rođenju.

Pregledom dostupne literature smo želeli da pokažemo tok habilitacije i preporučene mere
kojima se treba voditi u ostvarenju cilja tj. razvoja motorne kontrole ruke koja zaostaje usled
lezije. Za to je bilo potrebno, nakon kratkog osvrta na anatomiju ramenog spleta, upoznavanje
sa različitim tipovima oduzetosti i kliničkim slikama kojima se manifestuju.

U poglavlju fokusiranom na lečenje smo videli različite pristupe koji se međusobno

nadovezuju, a čija je osnova kvalitetna funkcionalna procena.
Prelazeći preko primene pozicioniranja, termo i elektroterpije, fokusirali smo se na
kineziterapiju kao jedan od najbitnijih tretmana u dečijoj rehabilitaciji.

Porođajna, obstetrikalna ili kongenitalna paraliza (svi ovi termini su u upotrebi) je

kompleksan problem koji zahteva dugotrajnu i kontinuiranu rehabilitaciju sa
multidisciplinarnim pristupom kako bi se sprečilo ili umanjilo ostavljanje posledica u oblasti
fine i grube motorike, kao i asimetrični razvoj zahvaćene ruke.

13
7. LITERATURA

1. Jovanović L., Kineziterapija u pedijatriji – odabrana poglavlja, Viša medicinska škola,

Beograd, 2000.

2. Jović S., Neurorehabilitacija, Beograd, 2004.

3. Lević Z., Osnovi savremene neurologije, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd,
2005.

4. Klajić D., Porođajna paraliza plexus brachialisa, Teme u fizioterapiji, 2010. na strani:
https://www.fizioterapija.rs/porodajna-paraliza-plexus-brachialisa/ , pristupljeno: 15.04.2020

14
8. DODATAK

Korišćene slike preuzete sa strana:

1. https://www.erbs-palsy.co.uk/new-images/plexus-injury.jpg

http://erbspalsyamothersstory.com/wp-content/uploads/2013/12/2013-06-20-15.36.30.jpg

2. https://i.pinimg.com/originals/22/c8/2c/22c82cc956a096fc51da99b296506c29.jpg

https://pbs.twimg.com/media/DpmjwdxUwAA1Mxx.jpg

3. https://www.childrenshospital.org/-/media/Centers-and-Services/Programs/A_E/Brachial-
Plexus-Program/BrachialPlexus.ashx?
la=en&hash=DA0ABB5F9824335D378294A98923B3BD23F791ED

https://o.quizlet.com/GlNIhKfTj5Y00sniegVufw_m.jpg

4. https://pegalislawgroup.com/wp-content/uploads/2019/05/child_injury-2-1.jpg

5. https://i2.wp.com/shrinerschildrens.org/wp-content/uploads/2016/02/12.jpg

6. https://www.bcchr.ca/sites/default/files/group-super/shoulder-splint-sfvrsn%3D0.jpg

https://www.bcchr.ca/sites/default/files/group-super/shoulder-cast-sfvrsn%3D0.jpg

7. https://i.ytimg.com/vi/AOYWHDmIDzc/maxresdefault.jpg

8. http://membrane.com/bpp/range.html

15