Θεωρία της σχετικότητας

Η γενική θεωρία της σχετικότητας ή γενική σχετικότητα είναι η θεωρία βαρύτητας που
προτάθηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, και η οποία περιγράφει τη βαρυτική δύναμη μέσω
των καμπυλώσεων του χωροχρόνου παρουσία μάζας.

Θεωρία του Χάους

Στην γενική χρήση, "χάος" σημαίνει "μια κατάσταση διαταραχής". Ωστόσο, στην
θεωρία του χάους, ο όρος αυτός ορίζεται με μεγαλύτερη ακρίβεια. Αν και δεν υπάρχει
καθολικά αποδεκτός μαθηματικός ορισμός του χάους, ένας κοινά αποδεκτός ορισμός
(Devaney) λέει ότι, για να χαρακτηριστεί η συμπεριφορά ένος σύστηματος ως
χαοτική, πρέπει να έχει τις ακόλουθες ιδιότητες:

1. πρέπει να παρουσιάζει ευαίσθητη εξάρτηση από τις αρχικές συνθήκες

2. πρέπει να είναι τοπολογικά μεταβατικό
3. πρέπει να εμφανίζει ένα πυκνό σύνολο (dense set) που αποτελείται από όλες τις
περιοδικές τροχιές του συστήματος

Η απαίτηση για ευαίσθητη εξάρτηση από τις αρχικές συνθήκες συνεπάγεται ότι
υπάρχει μια σειρά από αρχικές συνθήκες με θετικό μέτρο που δεν συγκλίνουν σε μία
περίοδο οποιουδήποτε μήκους.

Κύκλος

Ορισμός

Κύκλος ή περιφέρεια με κέντρο Κ και ακτίνα ρ, είναι το γεωμετρικό σχήμα που απαρτίζεται
από τα σημεία του επιπέδου που ισαπέχουν από το Κ απόσταση ρ. Συμβολίζουμε C(Κ,ρ).
Με εναλλακτική διατύπωση, ο κύκλος ορίζεται ως ο γεωμετρικός τόπος των σημείων του
επιπέδου που ισαπέχουν από ένα δεδομένο σημείο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%82

Α) Ο Κύκλος στην Καθημερινότητα

    Ο κύκλος είναι εγγεγραμμένος στην ανθρώπινη φύση μας, από τις απαρχές των
τελετουργικών και πρωτόγονων χορών. Ακόμα και σήμερα, στην καθημερινότητά
μας, μαζευόμαστε γύρω από το τραπέζι για να φάμε ή γύρω από κάποιον
που διηγείται ιστορίες, ενώ πολλά από τα παιδικά παιχνίδια, αλλά και ενήλικες
δραστηριότητες, γίνονται σε κύκλο.

   Και αυτό δεν είναι τυχαίο, μέσα σε έναν κύκλο είμαστε όλοι ισότιμα μέλη της
ομάδας και παράλληλα δημιουργούμε έναν ασφαλή χώρο εντός του, που
διευκολύνει το μοίρασμα και τη σύνδεση της ομάδας. Έτσι, δεν είναι παράξενο το
γεγονός ότι ο κύκλος χρησιμοποιείται κατά κόρον ως εργαλείο από
ψυχολόγους, χοροθεραπευτές, και δραματοθεραπευτές.

  Οι κορμοί και οι βλαστοί σε κάθε δένδρο, φυτό στον πλανήτη Γη έχουν στρογγυλό
σχήμα όπως επίσης τα κόκαλα του ανθρώπου και κατ’ επέκταση τα χέρια, τα πόδια τα
δάχτυλα.

  Οι ρόδες του αυτοκινήτου,  εξάρτημα των μέσων μεταφοράς που περιστρέφεται

γύρω από έναν οριζόντιο άξονα προσαρμοσμένο στη βάση του οχήματος, ο τροχός
κυκλικό όργανο (ελαστικό, ξύλινο, μεταλλικό ή πλαστικό) που διαθέτει κεντρικό
άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται και κινείται, μεταδίδοντας τη δική του
κίνηση και σε άλλο αντικείμενο ή μηχανισμό. Η ρόδα  κυκλικό τμήμα
του τιμονιού που το χειρίζεται ο πιλότος.

Ο κυκλικός χορός, το κράτημα των χεριών σε κύκλο γύρω από ένα ιερό δένδρο ή ένα
γαϊτανάκι.
  Μέσα στον κύκλο υπάρχει μία αιώνια δύναμη.  Ο κύκλος συμβολίζει την τελειότητα
και την αιωνιότητα. Επίσης, συμβολίζει την ταυτότητα, μια και κάθε κύκλος έχει ένα
εσωτερικό κι ένα εξωτερικό, ένα “εμείς” κι ένα “αυτοί”. Βεβαίως, κάθε γραμμή
διαιρεί, όμως ο κύκλος γυρίζει πίσω στον εαυτό του και “διαιωνίζεται”, αφού ένας
κύκλος δεν έχει αρχή και τέλος. Όπως, επίσης, και κάθε ζωτική ταυτότητα επιδιώκει
να διαιωνιστεί. 

  Το γράμμα Ο που είναι κοινό στις περισσότερες γραφές και υποδηλώνει αυτό που
είναι κλεισμένο σε χώρο σημαίνει ότι μέσα σε αυτό υπάρχει μία τεράστια δύναμη.

Πολλές λέξεις που έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα περιέχουν το Ο, όπως ον, λόγος,
οξυγόνο, οξύ κ.λπ.

  Οι αεραγωγοί που έχουν στρογγυλή μορφή μεταφέρουν ταχύτερα τον αέρα όπως
επίσης και τα υγρά σε στρογγυλούς σωλήνες.

Β) Κύκλος ζωής

  Ο μεγάλος κύκλος της ζωής θεωρείται ως ένας ιερός κύκλος.

Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα οι 4 επταετίες είναι πολύ σημαντικές για τον άνθρωπο.

Στα 28 χρόνια (7 Χ 4 = 28) συμπληρώνεται ένας σημαντικός κύκλος ζωής για τον
άνθρωπο. Επτά χρόνια για κάθε ένα από τα σώματα της προσωπικότητας. Τα σώματα
αυτά είναι α) το φυσικό, β) το ζωτικό, γ) το συναισθηματικό και δ) το συγκεκριμένο
νοητικό

      0-7    Πρώτη επταετία

      8-14   Δεύτερη επταετία
      15-21  Τρίτη επταετία
      22-28  Τέταρτη επταετία
      29-35  Πέμπτη επταετία
       36-42  Έκτη επταετία
      43-49   Έβδομη επταετία
      50-56  Όγδοη επταετία
      57-63   Ένατη  επταετία

  Κάθε αριθμός εκφράζει κα κάτι διαφορετικό.

  Δείτε μετά την 4η επταετία την συνέχεια.

      Ο αριθμός 5 εκφράζει την τύχη, την καριέρα γενικότερα
      Ο αριθμός 6 εκφράζει τον συναισθηματισμό και γενικότερα την έννοια
άνθρωπος
      Ο αριθμός 7 εκφράζει το μυστήριο
      Ο αριθμός 8 εκφράζει την αιώνια αναζήτηση
      Ο αριθμός 9 εκφράζει την αλήθεια

  Αυτές οι επταετίες είναι οι κύκλοι που διανύει ο άνθρωπος στην ζωή του.

Μετά τα 63 χρόνια ο άνθρωπος ξαναξεκινά ένα νέο κύκλο επταετιών αλλά δεν μπορεί
να μπει στα ίδια νερά.

Ο Σαίξπηρ και οι 7 ηλικίες του ανθρώπου: Είναι… «Όπως μας αρέσει»;

Για πολλούς μελετητές, δεν ήταν σίγουρο για το αν ο τεράστιος Ουίλιαμ Σαίξπηρ,
ασχολήθηκε με τις 7 ηλικίες του ανθρώπου. Κάτι σαν τις μέρες της βδομάδας! Μόνο
που εδώ, παρακαλάς να είναι κάθε μέρα Δευτέρα και όχι Κυριακή … Σίγουρα,
είμαστε αυτό που νιώθουμε, όμως αυτό που νιώθουμε έχει και αυτό τις δικές του
δεκαετίες! Στον μονόλογό του λοιπόν, στο «Όπως σας αρέσει», ο Σαίξπηρ προσπαθεί
να ενώσει το χρόνο με τον άνθρωπο! Ποιά είναι τα ηλικιακά μας στάδια;

      Βρεφική-παιδική ηλικία.

  Μέχρι τα 5 με 6 μας χρόνια, είμαστε ένα ον που η ζωή του εξαρτάται από τη ζωή
των άλλων! Κυρίως, από τους γονείς μας. Η ανάγκη για φροντίδα είναι πιο μεγάλη
από ποτέ και ταυτόχρονα, αυτά τα πρώτα χρόνια είναι τα πιο κρίσιμα. Τουλάχιστον,
μέχρι τα επόμενα! Μέσα σε αυτά τα χρόνια, το βρέφος-παιδί κατακτά το μεγαλύτερο
ποσοστό της γλωσσικής του ικανότητας και διαμορφώνει ήδη ένα ψυχολογικό
προφίλ.

      «Σχολιαρόπαιδο».

  Η αλλαγή σταδίων, είναι πάντα δύσκολη! Το βλέπουμε καθημερινά και ως ενήλικες.

Εδώ σπίτι αλλάζουμε και περνά κάποιος χρόνος προσαρμογής. Θυμηθείτε την πρώτη
μέρα που πήγαμε σχολείο. Τρόμος κανονικός! Φεύγουμε από την «ασφάλεια».
Ξαφνικά, ο νηπιαγωγός-δάσκαλος πρέπει να αντικαταστήσει τον μπαμπά και τη
μαμά! Δε θέλουμε ούτε να το σκεφτόμαστε ότι αυτό, θα διαρκέσει τουλάχιστον δέκα
χρόνια ακόμη…(στην εποχή μας, 13 σίγουρα..). Η «φωλιά, μας διώχνει» και αυτό,
λένε οι ειδικοί, αποτελεί ένα από τα πρώτα μεγάλα τραύματα! Η εξάρτηση από τους
γονείς, μπορεί να μην είναι πλέον τόσο ισχυρή όσο ήταν ακόμη και έναν χρόνο πριν,
όμως, η συναισθηματική ανασφάλεια είναι ακόμη πολύ μεγάλη!
       Ο «αγαπησιάρης»- νεαρός.

  Η εφηβεία, είναι άλλη μια ηλικία γεμάτη προκλήσεις! Το παιδί με τον ενήλικα
παλεύουν μέσα μας. Το παιδί μέσα μας κλαίει και μας φωνάζει να μην το αφήσουμε,
όμως ο ενήλικας …έχει περισσότερη δύναμη. Αποτελέσματα αυτής της πάλης,
ασφαλώς και θα τα θυμάσαι… Οι λέξεις, δε βγαίνουν τόσο εύκολα σαν τη μουσική,
τις ζωγραφιές, τα πάνω και τα κάτω. Τις πρώτες «παιδικές» αγάπες και
απογοητεύσεις, που όμως, μια χαρά θυμάσαι! Ενοχές, οργή και κυκλοθυμία, μέχρι να
μάθεις τι σου συμβαίνει…

      Ο «στρατιώτης».

  Αυτή η ηλικία, μπορεί να τοποθετηθεί στη νεότητα. Ακόμη, είμαστε έφηβοι αλλά με
μυαλό αρκετά ώριμο για να αντιληφθούμε την ύπαρξη ικανοτήτων. Το κακό αυτής
της ηλικίας, είναι ότι αναγνωρίζουμε τις δυνατότητες αλλά όχι τις συνέπειές τους! Η
υπερβολή, η σπατάλη ενέργειας και η υπερβολική αυτοπεποίθηση είναι μαζί μας είτε
χάνουμε, είτε κερδίζουμε! Ναι! Όλα έχουν τα καλά τους και τα κακά τους, αλλά
νομίζω ότι αυτά τα χρόνια, είναι τα πιο ηρωικά! Κατ’ αυτήν την περίοδο, νιώθεις ότι
η όποια φωτιά καίει τα πάντα, εκτός από σένα…

      Η ηλικία της δικαιοσύνης.

  Τα λεγόμενα και χρόνια της ωρίμανσης. Το σημειωματάριο του μυαλού μας έχει
γεμίσει αρκετά ώστε να περιέχει γνώσεις. Δε μιλάμε μόνο για γνώσεις θεωρητικές.
Αυτές οι γνώσεις, έχουν γίνει «ένα» με το ένστικτό μας. Είτε στη δουλειά σου, είτε
στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, έχεις αξιοποιήσει το «κάψιμο» από τις φωτιές
της προηγούμενης ηλικίας. Πλέον ξέρεις τις δυνατότητες και τα όριά τους. Είσαι στην
ηλικία που μπορείς να αγγίξεις την αυτοπραγμάτωση. Η «σφραγίδα» αυτής της
ηλικίας, είναι ότι μπορεί να είσαι πλέον γονιός και να συμβουλεύεις όσους σου
θυμίζουν… κάποιον απ’ το χθες!

      Η «πρώτη» ηλικία του γήρατος.

  Έχει φύγει η μέρα, έχει περάσει το μεσημέρι και έχει προχωρήσει κάμποσο, το
απόγευμα… Έτσι θα ήταν, αν μιλούσαμε για τον ήλιο! Τελευταίες έρευνες πάντως
έδειξαν, ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος βρίσκεται στα καλύτερά του αυτήν την περίοδο.
Να και κάτι που δεν ήξερε ο Σαίξπηρ! Ο εγκέφαλος έχει φτάσει στο σημείο
αποκρυστάλλωσης και μπορεί να εκτιμήσει με ακρίβεια εμπειρίες. Είναι η ηλικία της
αυτοπραγμάτωσης, παρόλο που το σώμα έχει αρχίσει να εξασθενεί και το κέφι έχει
αισθητά υποχωρήσει.

      Η περίοδος του «παλιμπαιδισμού».

  Θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε και ηλικία που το γήρας είναι βαθύ. Είναι η
ηλικία των παππούδων μας και των γιαγιάδων μας. Για τον Σαίξπηρ, είναι η ηλικία
που περιμένει ο άνθρωπος να δύσει. Όμως, για θυμηθείτε τους παππούδες σας και τις
γιαγιάδες σας πώς έκαναν όταν σας έβλεπαν… Η αλήθεια είναι ότι σε αυτήν την
περίοδο το σώμα και το πνεύμα έχουν καταστήσει το άτομο έτσι ώστε να χρειάζεται
βοήθεια. Έχει έρθει πια βράδυ… Πηγαίνεις κυριολεκτικά εκεί από όπου ξεκίνησες.
Στην εξάρτηση.
Πράγματι, οι ηλικίες δεν είναι τόσο απόλυτες. Άλλωστε ο ίδιος ο Σαίξπηρ, κάπου
γράφει… «Όλοι σε αυτήν τη σκηνή, πρέπει να παίξουμε κάποιον ρόλο». Μάλλον έτσι
είναι και με τις ηλικίες. Καθεμιά απ’ αυτές, μας δίνει και διαφορετικό ρόλο.

Δεν μπορείς να μπεις δύο φορές στα ίδια νερά του ποταμού. Ούτε μπορείς ν’ αγγίξεις
δύο φορές τη φθαρτή ουσία στην ίδια κατάσταση γιατί αυτή με την ορμή και την
ταχύτητα που αλλάζει, σκορπίζει και πάλι μαζεύεται, πλησιάζει και φεύγει.
Ηράκλειτος.

Γ) Τα μεγαλιθικά κυκλικά μνημεία

  To Στόουνχεντς είναι νεολιθικό μεγαλιθικό μνημείο του οποίου η διαμόρφωση

συνεχίστηκε ως την Εποχή του Χαλκού, κοντά στο Έιμσμπερι (Amesbury)
της Αγγλίας στην κομητεία του Γουΐλτσιρ (Wiltshire), περίπου 13 χλμ βορειοδυτικά
του Σώλσμπερι (Salisbury). Πρόκειται για έναν κύκλο μεγαλίθων, που
κατασκευάστηκε σύμφωνα με τις πλέον αποδεκτές αρχαιολογικές εκτιμήσεις
ανάμεσα στο 2500 π.Χ. και το 2000 π.Χ. Το αρχαιότερο κυκλικό ανάχωμα και η
περιφερειακή τάφρος, που ανήκουν σε πρωιμότερη φάση του μνημείου,
χρονολογήθηκαν προσφάτως περί το 3100 π.Χ.,

Οι θολωτοί τάφοι συγκαταλέγονται χωρίς αμφιβολία στα πιο λαμπρά

αρχιτεκτονήματα του Μυκηναϊκού Πολιτισμού. Διαθέτουν δρόμο, ο οποίος οδηγεί σε
ένα θάλαμο κυκλικής κάτοψης, στεγασμένο με θόλο. O θόλος είναι χτισμένος με
μεγάλες πλάκες τοποθετημένες κατά στρώσεις με τέτοιο τρόπο, ώστε κάθε στρώση
να εξέχει λίγο περισσότερο προς το εσωτερικό του θόλου από την αμέσως κατώτερή
της (εκφορικό σύστημα). Η είσοδος είναι μνημειακή, με χτιστές παραστάδες,
μονολιθικά ανώφλια και υπέρθυρα με ανακουφιστικό τρίγωνο.

  Θολωτοί τάφοι απαντούν ήδη στην κεντρική Κρήτη κατά την Πρωτομινωική
Περίοδο και στη Μεσσηνία κατά την ΜΕ ΙΙΙ. Στην Αργολίδα εμφανίζονται κατά την
ΥΕ ΙΙ περίοδο. Στην ΥΕ ΙΙ χρονολογούνται και οι θολωτοί τάφοι στο Βαφειό, στο
Μυρσινοχώρι (θέση Ρούτση) και στα Δενδρά. Πλήρη σειρά θολωτών τάφων από
διάφορες περιόδους γνωρίζουμε στις Μυκήνες. Εκεί οι πρωιμότεροι χρονολογούνται
επίσης στην ΥΕ ΙΙ (Τάφος του Αιγίσθου, Τάφος Επάνω Φούρνου, Τάφος των
Κυκλώπων). Μια δεύτερη ομάδα χρονολογείται στην ΥΕ ΙΙΙΑ (Τάφος Παναγιάς,
Τάφος Κάτω Φούρνων, Τάφος των Λεόντων). Στην ΥΕ ΙΙΙΒ ανήκουν ο Τάφος των
Δαιμόνων, ο Θησαυρός του Ατρέως (ΥΕ ΙΙΙΒ1) και ο Τάφος της Κλυταιμνήστρας
(ΥΕ ΙΙΙΒ2).

  Αντίθετα με τους μινωικούς θολωτούς τάφους, που είναι υπέργειοι και δεν
καλύπτονται με τύμβο, οι μυκηναϊκοί θολωτοί τάφοι της Αργολίδας είναι υπόγειοι,
διαθέτουν δρόμο και καλύπτονται με τεχνητή επίχωση, τον τύμβο. Χωρίς αμφιβολία
πρόκειται για βασιλικούς τάφους ή για τάφους υψηλών αξιωματούχων, αν και η
απόδοσή τους σε συγκεκριμένα μέλη των μυθολογικών δυναστειών από τον Ερρίκο
Σλήμαν είναι εντελώς φανταστική. Οι θολωτοί τάφοι συνδυάζουν τη μεγαλοπρέπεια
του μνημειώδους ταφικού οικοδομήματος με το ινδοευρωπαϊκό στοιχείο του τύμβου,
που απαντά ήδη από τη Μεσοελλαδική περίοδο σε λακκοειδείς τάφους.
  Δυτικά της ακρόπολης των Μυκηνών βρίσκεται ο ταφικός κύκλος Β, ένα από τα
σημαντικότερα μνημεία της περιοχής που μας δίνουν στοιχεία για την ταφική
αρχιτεκτονική και τα ταφικά έθιμα των Μυκηναίων. Αποτελούσε τμήμα του
προϊστορικού νεκροταφείου της περιοχής και περιείχε 26 τάφους οι οποίοι
περιβάλλονταν από ένα κυκλικό περίβολο. Χρονολογείται γύρω στο 1650-1550 π.Χ.
περίπου. 

  Στις Μυκήνες δεν υπάρχει μόνο ο ταφικός κύκλος Β αλλά και ο ταφικός κύκλος Α,
ο οποίος είναι νεώτερος και περιέχει περισσότερα πολυτελή ευρήματα από τον Β.
Όπως έχει υποστηριχτεί από πολλούς ερευνητές, οι 2 αυτοί κύκλοι ήταν για τα μέλη
της βασιλικής δυναστείας. Μάλιστα πολλοί υποστήριξαν ότι οι 2 αυτοί κύκλοι
αντιπροσωπεύουν δυο διαφορετικές δυναστείες.

  Η Θόλος του Ασκληπιείου της Επιδαύρου ή Θυμέλη σύμφωνα με τη σχετική

οικοδομική επιγραφή, οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 365 και του 335 π.Χ., στο
πλαίσιο του μεγάλου οικοδομικού προγράμματος του Ιερού, αμέσως μετά την
ολοκλήρωση κατασκευής του ναού του Ασκληπιού. Ο Παυσανίας, περιηγητής του
2ου αιώνα μ.Χ., αναφέρει ότι αρχιτέκτονας της Θόλου ήταν ο Πολύκλειτος από το
Άργος. 
  Η Θόλος της Επιδαύρου έχει έως σήμερα τη φήμη του τελειότερου κυκλικού
οικοδομήματος της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Το κτίριο χαρακτηρίζεται από
διατάξεις αρχιτεκτονικών στοιχείων σε τριμερή οργάνωση. Η ανωδομή του
αποτελείτο από τρεις ομόκεντρους κυκλικούς δακτυλίους. Εξωτερικά υπήρχε πώρινη
περίσταση από 26 δωρικούς κίονες, η οποία περιέβαλε έναν πώρινο σηκό. Μια
δεύτερη κυκλική κιονοστοιχία από 14 μαρμάρινους κίονες με κορινθιακό κιονόκρανο
διακοσμούσε το εσωτερικό του σηκού. Το δάπεδο στο εσωτερικό της κορινθιακής
κιονοστοιχίας διαμορφωνόταν από λευκές και μαύρες ρομβοειδείς πλάκες σε ένα
μοναδικής σύλληψης γεωμετρικό σχέδιο. Σύμφωνα με τον Παυσανία, στο εσωτερικό
του σηκού υπήρχαν ζωγραφικές παραστάσεις του ζωγράφου Παυσία. Τόσο το δωρικό
πτερό όσο και το κορινθιακό περιστύλιο στήριζαν οροφή με μαρμάρινα φατνώματα
φυτικής διακόσμησης. Το κτίριο στεγαζόταν από κωνική ξύλινη στέγη καλυμμένη με
ένα πολύπλοκο σύστημα μαρμάρινων κεραμίδων ενώ στην κορυφή της στέγης είχε
τοποθετηθεί ένα περίτεχνο κεντρικό φυτικό ακρωτήριο. 

  Κάτω από το περίπλοκο δάπεδο υπήρχε ένας τριμερής υπόγειος χώρος. Οι κυκλικοί
διάδρομοι που τον αποτελούσαν επικοινωνούσαν μεταξύ τους με ανοίγματα ενώ
φράγματα στις κατάλληλες θέσεις ανάγκαζαν τον εισερχόμενο να ακολουθήσει
μαιανδροειδή πορεία. Το κυκλικό σχήμα του κτιρίου, που συνήθως χαρακτηρίζει
ταφικά οικοδομήματα, καθώς και η λαβυρινθώδης μορφή του υπογείου με τους
σκοτεινούς διαδρόμους παραπέμπει στο χθόνιο χαρακτήρα του Ασκληπιού,
επιτρέποντας την ερμηνεία της Θόλου ως κτίριο που στέγαζε την υπόγεια κατοικία
του Θεού. Εξάλλου, σύμφωνα με το μύθο, ο Θεός θεράπευε τους πιστούς του μέσα
από τη γη. 

Δ) Τα κυκλικά μοτίβα και οι εικόνες αφθονούν στα λαϊκά πολιτισμικά έθιμα:

   Η χρήση των κυκλικών συμβόλων Mandala  από τους Θιβετιανούς μοναχούς. Ο

κύκλος έχει θεραπευτική αξία και μέσω της τέχνης των mandala.  Mandala
ονομάζονται ζωγραφιές, οι οποίες εντάσσουν μέσα σε έναν κύκλο σχέδια, τα οποία
χρωματίζονται κατά βούληση.

  Η αξία των mandalas είναι γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων στην Ινδία και το
Θιβέτ, μέσω του βουδισμού, ενώ στον δυτικό κόσμο άρχισε να γίνεται γνωστή
εξαιτίας της μελέτης τους από τον πρωτοπόρο της ψυχολογίας Κάρλ Γιούνγκ, ο
οποίος πίστευε ότι αποτελούν “μια αναπαράσταση του ασυνείδητου εαυτού“.

   Η Mandala (στα σανσκριτικά σημαίνει “κύκλος”) είναι γεωμετρικό πνευματικό και

τελετουργικό σύμβολο του Ινδουισμού και του Βουδισμού, το οποίο συμβολίζει το
σύμπαν.

Ο ρόδακας (ρόδαξ, ρόδον, τριαντάφυλλο), είναι ένα διαχρονικό κόσμημα, σύμβολο

και φυλαχτό. Ο ρόδακας στους αρχαίους πολιτισμούς ήταν ηλιακό σύμβολο. Η χρήση
του άρχισε από την Μυκηναϊκή εποχή και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το σχήμα και ο
αριθμός των φύλλων του και ο συμβολισμός τους συναρτώνται με τις δοξασίες των
αρχαίων θρησκειών των Ελλήνων, με την χριστιανική μας πίστη αλλά και με τη
μουσουλμανική πίστη στα Βαλκάνια. Έτσι, μπορούμε να διακρίνουμε κυρίως δύο
ρόδακες, τον «αρχαιο-ελληνικό ρόδακα» και τον «ελληνο-χριστιανικό ρόδακα». 

Ο αρχαιο-ελληνικός ρόδακας ήταν αρχικά στολίδι στα διαδήματα των βασιλισσών των
Μυκηναίων. Στην κλασσική περίοδο, οι ρόδακες κοσμούσαν τις οροφές των ιερών της
Αφροδίτης, των Ασκληπιείων, τις τοιχογραφίες σπιτιών αρχόντων και ήταν διάδημα της
Άρτεμης και της Αφροδίτης. Ρόδακας ήταν και η βάση του «Ήλιου της Βεργίνας» των
Μακεδόνων Βασιλέων. Ο αρχαίος-ελληνικός ρόδακας είχε σχήμα μικρού ρόδου
(τριαντάφυλλου), με ανοιγμένα και στρογγυλά στις άκρες τα φύλλα του, περιβάλλονταν
από κύκλο και ήταν χαραγμένος πάνω σε πέτρα ή μάρμαρο ή από χρυσό. Τα φύλλα του
στην αρχή ήταν τέσσερα και στη συνέχεια επτά, δώδεκα και δέκα έξι στην Μακεδονική
περίοδο.
  Ο ελληνο-χριστιανικός ρόδακας συναρτήθηκε με την λατρεία της Παναγίας. Ως «Ρόδον το
Αμάραντον» προσφωνήθηκε η Παναγία και από τότε, ο ρόδακας, το ρόδο, το
τριαντάφυλλο, κοσμεί τις εικόνες της. Έχει το σχήμα του αρχαιο-ελληνικού ρόδακα (μικρό
ρόδο, με ανοιγμένα και μυτερά φύλλα, που περιβάλλεται από κύκλο) και ζωγραφίζεται
στην εικόνα της Παναγίας. Τα φύλλα του ελληνο-χριστιανικού ρόδακα είναι τέσσερα σε
σχήμα Σταυρού ή επτά και περισσότερα, από τα οποία τέσσερα σχηματίζουν Σταυρό.
Συμβολίζουν τη Σταύρωση του Χριστού ή τα επτά μυστήρια ή και το πραγματικό
τριαντάφυλλο (αγνότητα της πίστης). Ελληνοχριστιανικό ρόδακα, φυλαχτό, σκάλιζαν οι
χριστιανοί και στους ακρογωνιαίους λίθους των σπιτιών τους.

  Στις εικόνες της Παναγίας ο ελληνοχριστιανικός ρόδακας συμβολίζει την αγνότητα,

το αμόλυντο, το άσπιλο, την καθαρότητα, την ομορφιά και την ευωδιά, που εκπέμπει
στους Χριστιανούς η λατρεία στις Παναγίας. Στα χριστιανικά σπίτια ο
ελληνοχριστιανικός ρόδακας είναι φυλαχτό της Παναγίας και σημείο ευγονίας,
αποτροπής, εξουδετέρωσης του κακού. Ελληνοχριστιανικοί ρόδακες υπάρχουν
σήμερα σε εικόνες στις Παναγίας της Τήνου, της Προυσιώτισσας, της Μονής
Μεγίστης Λαύρας, σε βυζαντινές εικόνες Μοναστηριών της Υπεραγίας Θεοτόκου, σε
υπέρθυρα, παράθυρα, τέμπλα, δισκοπότηρα εκκλησιών και σε αγκωνάρια σπιτιών, ως
φυλαχτά. Με ρόδακες (τριαντάφυλλα) στολίζονται και οι εικόνες της Παναγίας, στις
γιορτές της.

Η) Κοσμογονικοί Μύθοι και Θεωρίες για τον  κύκλο

  Ο Ήλιος και η Σελήνη, είναι 2 τέλειοι κύκλοι.  Όπως γνωρίζουμε και από την
Αστρολογική ανάλυση, πρόκειται για τα αρχέτυπα, που συμβολίζουν την αρσενική
(Ήλιος) και θηλυκή (Σελήνη) αρχή –δύναμη.  Η πορεία τους στον ουράνιο στερέωμα,
τους κάνει σύμβολα του κύκλου της ζωής.
  Εάν παρατηρήσουμε τις ανθρώπινες συνήθειες, θα δούμε ότι μια γυναίκα (Σελήνη)
και ένας άντρας (Ήλιος), επισφραγίζουν τη σχέση τους με το σύμβολο της
προστασίας και της ολοκλήρωσης. Ένα τέτοιο σύμβολο είναι η βέρα, που χρησιμεύει
ως μέσον μιας τέτοιας ένωσης (του ζευγαριού).
   Ο κύκλος ή ο δίσκος, είναι έμβλημα ηλιακό.  Σχετίζεται με τον αριθμό 10 και
συμβολίζει την ενότητα μέσα από την πολλαπλότητα. Έχει το 1 σαν κέντρο του και
το 9 σαν τον αριθμό της περιφέρειας του. Ορισμένα άνθη, ειδικά ο λωτός, το κρίνο
και το ρόδο, σχετίζονται με τον κύκλο και μοιράζονται αρκετή από τη σημασία του.
Ο συμβολισμός του κύκλου, απεικονίζει βαθιές ψυχολογικές διαδρομές όπως μας
πληροφορεί και ο Κάρλ Γιούνγκ και ανταποκρίνεται στο στάδιο τελειοποίησης.
Σε γενικές γραμμές ο κύκλος, είναι το σύμβολο της ολότητας. Εμπεριέχεται από την
συμβολική ενέργεια της πληρότητας, και υποδηλώνει το ταυτόχρονο. Αναφέρεται ότι
''ο Θεός είναι κύκλος, του οποίου το κέντρο βρίσκεται παντού και η περιφέρεια
πουθενά'' (Ερμής ο Τρισμέγιστος).
  Σαν ήλιος, είναι η αρσενική δύναμη, αλλά σαν ψυχή ή τα νερά που κυκλώνουν,
είναι η θηλυκή μητρική αρχή. Το κυκλικό, ή ΄΄άπειρο΄΄ συμβολίζει τη θηλυκή αρχή,
σε αντίθεση με την κατευθυνόμενη ευθεία, που ορίζει την πατρική δημιουργική αρχή.
  Ο κύκλος με ένα σημείο στο κέντρο του, απεικονίζει έναν πλήρη κύκλο και την
κυκλική τελειότητα. Δεν είναι τυχαίο, ότι στην Αστρολογία, ο κύκλος με την τελεία
στη μέση, συμβολίζει τη συνειδητότητά μας αλλά και το ζώδιο μας. Δηλαδή, την οδό
ζωής μας.

  Στην Αλχημεία είναι ο Ήλιος και ο χρυσός. Είναι επίσης ένα σύμβολο όλων των ηλιακών
θεοτήτων. Οι ομόκεντροι κύκλοι, είναι και ηλιακοί και σεληνιακοί. Οι 3 ομόκεντροι κύκλοι,
συμβολίζουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Είτε αλλιώς, τον ανατέλλοντα, το
μεσουρανούντα και τον δύοντα ήλιο.
  Ο κύκλος με ένα τετράγωνο, είναι ουρανός και η γη. Είναι η σύζευξη.  Προϋποθέτουν το
ένα το άλλο σαν χώρος και χρόνος. Ο τετραγωνισμός του κύκλου είναι η μεταμόρφωση της
σφαιρικής μορφής του ουρανού και του παραδείσου, στην ορθογώνια μορφή της γης, σ’
ένα ιερό κτίριο ή ναό. Είναι σα να λέμε, η μεταφορά του ουρανού στη γη. Το οκτάγωνο,
είναι το ενδιάμεσο στάδιο, στον τετραγωνισμό του κύκλου.
  Ο φτερωτός κύκλος, αντιπροσωπεύει το αρχέγονο κοσμικό ζεύγος, το δημιουργικό ουρανό
και τη γόνιμη γη. Οι δίδυμοι κύκλοι, είναι το αρσενικό και το θηλυκό, η αγάπη και η γνώση.
  Ο τριπλός κύκλος και οι τρεις αμοιβαία τεμνόμενοι κύκλοι, απεικονίζουν την Τριάδα. Η
Άρρηκτη ενότητα των τριών προσώπων μιας τριάδας. Τη ζωή, την κίνηση και το δυναμισμό
της έντασης.
  Τέσσερις κύκλοι σε σχήμα σταυρού, ενωμένοι με έναν κεντρικό κύκλο, είναι η σοφία, ο
φόβος, η γνώση και η ελπίδα. Ο επταπλός ηλιακός κύκλος, συμβολίζει τον παντογνώστη. Σε
άλλους πολιτισμούς, ο φτερωτός κύκλος είναι ο ανατέλλων ήλιος, Ρα.
Στο Ζεν, ο κενός κύκλος είναι η φώτιση.
  Στο ορφισμό, ο κύκλος του Ουροβόρου γύρω από το κοσμικό αυγό, ονομαζόταν Κρόνος
και οριζόταν από τον Πυθαγόρα σαν ψυχή του σύμπαντος. Ο Κρόνος ήταν ενωμένος με την
αναγκαιότητα, που και αυτή κύκλωνε το σύμπαν. Ο Χρόνος και η Μοίρα, ήταν και τα δύο
κύκλοι.

Στην Ινδία, συμβόλιζε την ύπαρξη του φαινομενικού κόσμου. Ο φλεγόμενος κύκλος είναι το
σύμβολο της Πρακρίτι (αυτό που εξελίσσει, παράγει, προωθεί).
  Στους Ινδιάνους, ο κύκλος που ακτινοβολεί, μέσα και έξω σαν ο φτερωτός ήλιος, είναι ένα
σύμβολο του σύμπαντος. Οι κύκλοι της κατασκήνωσης και οι κυκλικές ινδιάνικές σκηνές,
είναι μια αναπαράσταση του κόσμου με τη βόρεια πλευρά σαν ουρανό και τη νότια σα γη.
  Στην Κίνα, ο κύκλος είναι ο ουρανός και το τετράγωνο σαν γη, όπως στα αρχαία
νομίσματα. Ο κύκλος με το τετράγωνο απεικονίζει την ένωση του ουρανού και της γης, γιν -
γιανγκ και κατ’ αναλογία, τον τέλειο άνθρωπο. Επίσης, είναι οι κινούμενοι ουρανοί που
περιστρέφονται γύρω από το ακίνητο τετράγωνο της γης.

Στο Πλάτωνα «Η κινούμενη εικόνα μιας ακίνητης αιωνιότητας».

  Στους Σουμέριους, ο φτερωτός κύκλος, είναι ένα ανεικονικό σύμβολο των ηλιακών
θεοτήτων.
  Το Τάο μας λέει, ότι ένας κύκλος με ένα σημείο στο κέντρο του, αντιπροσωπεύει
την υπέρτατη δύναμη. Επίσης, για το Τάο, ο κύκλος είναι το Πολύτιμο μαργαριτάρι.

  Στο Χριστιανισμό, οι τρεις ομόκεντροι κύκλοι, απεικονίζουν την Τριάδα. Δύο

ομόκεντροι κύκλοι δηλώνουν τη νόηση και τη θέληση σύμφωνα με το Δάντη. Οι
δίδυμοι κύκλοι σαν αγάπη και γνώση, αντιπροσωπεύουν τον Χριστό και τη δυαδική
του φύση.
  Ο κύκλος που περικλείει το σταυρό, δηλώνει τους 4 ποταμούς του, που αναβλύζουν
από το κέντρο το Δέντρο της ζωής, και ρέουν προς τα 4 σημεία του ορίζοντα. Ο
κύκλος που περικλείει το διπλό σταυρό, είναι το «Ρόδο των Ανέμων», αλλά και τις 4
κύριες και 4 ενδιάμεσες κατευθύνσεις. Είναι ο κοσμικός ηλιακός τροχός, ''η
ζωοποιούσα αρχή που εμψυχώνει το σύμπαν'' (Πρόκλος) μα και τα 4 τέταρτα της γης,
τα 4 τμήματα του κοσμικού κύκλου, οι 4 εποχές του χρόνου κλπ.
  Ο ηλιακός τροχός – σταυρός, είναι πάντα ένα σύμβολο καλής τύχης και αλλαγής.
  Στην Αίγυπτο, Συρία, Φοινίκη, στην Κίνα, Θιβέτ, Λαπωνία, Σουηδία και Δανία,
όπως και σε ναούς του Σέραπη, ο κύκλος πάνω από το σταυρό, συμβολίζει την ένωση
της αρσενικής και της θηλυκής αρχής της ζωής. Στην Αστρολογία, είναι ένα σύμβολο
που σχετίζεται με την Αφροδίτη.
  Στους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής, συμβολίζει το κοσμικό κέντρο. Οι 4
κατευθύνσεις του χώρου στον ουράνιο κύκλο, είναι η ολότητα που αποτελεί το
Μεγάλο Πνεύμα.
  Στο Βουδισμό, ο κύκλος συμβολίζει το γύρο κάθε φαινομενικής ύπαρξης, την
ασταμάτητη αλλαγή και γίγνεσθαι.
Ο ζωδιακός κύκλος (αστρολογικό αρχέτυπο), εμπεριέχει πολλά επίπεδα γνώσης. Για
κάποιον μελετητή της Αστρολογίας, είναι εμφανές, ότι το σύστημα όλων των επιστημών,
είναι μοιρασμένο στον αστρολογικό κύκλο με τρόπο συμβολικό. Μην ξεχνάμε, ότι η
Αστρολογία ήταν η πρώτη Πανεπιστήμη. (Μυθολογία, Μαθητικά, Γεωμετρία, Αστρονομία,
Μουσική, Φιλοσοφία, Ιατρική κλπ). Η πολύ σπουδαία ανακάλυψη για έναν παρατηρητή της
αστρολογίας, είναι ότι ο κύκλος κινείται και ανοίγει. Έτσι, μέσω αυτής της κίνησης, παράγει
σχήματα δυναμικά, σαν και αυτό της σπείρας. Η πορεία του είναι ανοδική ή καθοδική. Το
σίγουρο είναι, ότι ο Αστρολογικός μας χάρτης, είναι η προσωπική μας μάνταλα. Άρα το δικό
μας σημείο δύναμης και εξελικτικής πορείας !
  Για τους Αστρολόγους, η έννοια του κύκλου συμβολίζει το ολόκληρο και κατά συνέπεια,
την ολοκλήρωση της προσωπικότητας. Όπως γνωρίζουμε, τα ζώδια που είναι τοποθετημένα
μέσα στον κύκλο είναι δώδεκα, και κάθε ένα από αυτά, εκπροσωπεί συμβολικά κάθε βήμα
προς την ολοκλήρωση. Δώδεκα ζώδια δια 360ο μας δίνουν τη δυνατότητα, να
τοποθετήσουμε ένα ημερολογιακό έτος μέσα στον κύκλο (12 μήνες). Κάτι δηλαδή, που
είναι απαραίτητο για την αστρολογική ανάλυση.

http://49lyk-athin.att.sch.gr/TI_EINAI_KYKLOS.htm