Određivanje genetskog koda

Poznato je da su kod ljudi nosioci genetskih osobina – geni. Svaka ćelija u ljudskom organizmu ima
iste gene. Svaki gen je sačinjen od 46 hromozoma koji su, uglavnom, sastavljeni od
dezoksiribonukleinske kiseline ( DNK ). Sama DNK sastavljena je od četiri baze koje grupisanjem u
dugačku traku obrazuju hromozom.

Tokom posljednjih godina naučnici su razradili tehniku utvrđivanja redoslijeda baza u DNK koje su
nazvali satelitima. Ovo otkriće omogućilo je određivanje genetskog koda ( zapisa ) svake osobe.
Začeci ove tehnike prvobitno su razrađeni u Velikoj Britaniji na Univerzitetu u Lesteru od strane
Aleksa Džefrisa ( Alex Jeffreys ).

Vjerovatnoća da dvije osobe imaju iste mini-satelite je 1:4,000,000, što omogućava identifikaciju
osobe određivanjem njenog genestkog koda, koji je u međuvremenu dobio ime genom. S obzirom na
to da je krv najčešći trag biološkog porijekla, to je određivanje genoma najlakše izvršiti iz uzoraka krvi.
Međutim, pošto svaka ćelija iste osobe nosi u sebi isti genom, bilo koji trag ljudskog porijekla, koji u
sebi ima ljudske ćelije, može da posluži za te potrebe ( komadić kože, izlučevine sektora itd. ).

Iz svega izloženog slijedi da se, baš kao i kod otiska prsta, genom ne mijenja od rođenja do smrti.
Međutim, geni se prenose sa roditelja na djecu tako da svaki genom nosi u sebi i dio genoma majke i
oca što sa maksimalnom sigurnošću omogućava utvrđivanje očinstva. Interesantno je da je prva
analiza ove vrste izvršena baš radi utvrđivanja očinstva kada je kod osobe koja je odbijala da prizna
očinstvo utvrđeno da se pojedini dijelovi genoma oca i djeteta potpuno poklapaju.