1. he incubator turns each egg hourly.

2. We take a vacation at least once annually.

3. I usually shop for groceries on Saturday mornings.
4. He is often late for work.
5. We seldom see John.
6. My dentist told me I should floss twice daily.

Adverbs of Frequency Exercises

The following exercises will help you to gain better understanding about how adverbs of
frequency work. Choose the best answer to complete each sentence.

1. I ________________ late on Saturdays.

a. Get up usually

b. Get usually up

c. Usually get up

Answer: C. I usually get up late on Saturdays.

2. Jared ______________ late for work.

a. Never is

b. Is never

Answer: A. Jared is never late for work.

3. _______________ on weekends?

a. Often do you travel

b. Do you often travel

c. Often you do travel

Answer: B. Do you often travel on weekends?

4. Susan ________________ early for class.

a. Often is

b. Are often
c. Often are

d. Is often

Answer: D. Susan is often early for class.

5. When do you ____________ go on vacation each year?

a. Always

b. Never

c. Usually

d. Ever

Answer: When do you usually go on vacation each year?

These simple rules for adverbs of time will help you to use them the right way:

 Adverbs of time often work best when placed at the end of sentences. For example:
o Robin Hood swindled the Sheriff of Nottingham yesterday.
o I’m sick of living in chaos, so I’m going to clean my house tomorrow.
 You can change the position of an adverb of time to lend emphasis to a certain aspect of a
sentence. For example:
o Later Robin Hood stole the king’s crown. (The time is the most important element
here.)
o Robin Hood later stole the king’s crown. (This is a formal way to use the adverb
later. Notice how the statement sounds like it belongs in a police report.)
o Robin Hood stole the king’s crown later. (This is a neutral, standard way to use
the adverb later.)
 Adverbs of time describing for how long an action occurred usually work best at the end
of a sentence. For example:
o She stayed at her grandmother’s house all day.
o My father was up with heartburn for hours.
 Adverbs of time that express an exact number of times the action happens usually work
best at the end of a sentence. For example:
o The newspaper arrives daily.
o They go out to dinner weekly.
o Our family goes on an outing monthly.
 When using more than one adverb of time in a sentence, use them in the following order:
o 1. How long
o 2. How often
o 3. When
 For example:

o She volunteered at the hospital (1) for three days (2) every month (3) last year.

Examples of Adverbs of Time

Each sentence contains an example of an adverb of time; the examples are italicized for easy
identification.

Are you coming to work tomorrow?

I’d like to go to the movies later.

Jim was so sick he spent four weeks in the hospital.

Adverbs of Time Exercises

The following exercises will help you to gain better understanding about how adverbs of time
work. Choose the best answer to complete each sentence.

1. We go out for Japanese food ________________.

1. Willingly
2. Normally
3. Weekly
4. Perfectly

Answer: C. We go out for Japanese food weekly. (This sentence talks about how often we go out
for Japanese food.)

1. Have you done your homework _____________?

1. Now
2. Then
3. Yet
4. Still

Answer: C. Have you done your homework yet? (This question inquires whether homework has
been done at the appointed time.)

1. Do you _______________ work at the bank?

1. Still
2. Never
 3. Grudgingly
4. Happily

Answer: A. Do you still work at the bank?  (This question asks whether the subject is employed
at the bank as they were in the past.)

1. Would you rather drive sometimes or take the train ______________?

1. Still
2. Never
3. Every day
4. To the beach

Answer: C. Would you rather drive sometimes or take the train every day? (This question asks
how often the subject would prefer to take the train instead of driving.)

1. The patient is ___________ waiting to see the doctor.

1. Still
2. Never
3. Every day
4. Sadly

Answer: A. The patient is still waiting to see the doctor. (This sentence expresses continuity. The
patient was waiting to see the doctor before and is still waiting.)

Adverbs of Time List

After reading this list of adverbs of time, you may be able to come up with several more on your
own. Remember that adverbs of time always tell us when, how long, and how often something
happens.

When:

Yesterday

Today

Tomorrow

Later

Last year

Now

How long:
All morning

For hours

Since last week

How often:

Frequently

Never

Sometimes

Often

Annually

A definition paragraph is a paragraph explaining a term or subject, so your audience comprehends the
topic of the paragraph. This can be done in three different ways: Synonym, Class, and Negation.

Synonym is explaining the term by using the words that mean the same thing.

EXAMPLE: To procrastinate is to slack.

Class is when you put your topic in a larger category to explain your term.

EXAMPLE: A pineapple is a tropical fruit that has an acidic and sweet taste.

Negation means that the write first says something is not, and then says what it is.
EXAMPLE: A snowcone is not an ice creamcone, but rather a shredded ice and syrup treat.

Here are some examples:

Tracks

An amtrack is not a boat; however, it is a military vehicle that moves on the ocean as well as on land. It’s
an armored vehicle that weighs twenty-six tons. An amtrack’s job is to carry troops from ships off shore
onto the beach in an amphibious assault. It’s made out of aluminum, with steel suspension. It has a
tracked suspension, much like a bulldozer. Its front end slopes upward toward the headlights in an effort
to give it greater ground clearance. It’s propelled on land by its tracked suspension; however, in the
water it uses two water jets. It has a turret that holds a fifty caliber machine gun, and a forty millimeter,
fully automatic, grenade launcher. It has a ramp on the back that can be raised or lowered for the easy
loading and unloading of troops. There is a door built into this ramp so that when the ramp is up, people
can still get in and out through the back. It has three hatches behind the turret that can be opened to
allow the dropping of supplies into the vehicle, or to allow embarked infantry a means of looking out.
The driver looks out of a hatch on the front left side of the vehicle, while the troop commander sits just
behind him. The vehicle commander, sits in the turret of the vehicle, and mans the machine guns. The
amtrack is fully amphibious.

~© 2005 Kristian Anderson~

Another example:

Racist

A racist can be defined as a prejudiced person who discriminates because of another individuals outer
appearance or race. Racism can all start as a child being raised with negative thoughts, or can be
brought upon by personal reasons. For example, growing up in a racist family will give adolescent awful
thoughts about a race without even experiencing how they really feel first hand. A different example of
how one might unfortunately choose to be racist would be if a person visits a country, and a negative
event took place; this person might become racist toward a group of people that lived there all because
of one personal event that happened. This is not a type of person that treats people like how they want
to treated, but it is a form of hatred toward a set of people. This kind of person might use mental abuse,
or they can even get physically abusive toward the kind of race they are discriminate towards. They also
can have a type of attitude that thinks that they are better than certain groups and cultures. Racism is a
negative concept that put down people for no real reason. Racism is a form of ignorance and inequity
and only one could wish for this discrimination to stop all together in order for everybody to get along.

~© 2005 Fallon Fauque~

Deja vu

Deja vu is a French word meaning "already seen", it has also been described as a feeling or experience
that one has seen or done something before. For example, you are waiting in line to check out at the
grocery store and the lady behind you asks you to hand her a pack of gum. Suddenly you get an
overwhelming feeling that you have been there in that exact same spot, talking to the same lady, even
the same brand of gum. Even though everything seems so familiar you know there is no way that could
have happened before. There are many theories as to why and how this phenomenon happens. One
theory is that deja vu is connected with temporal-lobe epilepsy, but people without a history of epilepsy
have also experienced deja vu. Psychiatrists believe it is something in your brain that confuses an event
that happened in the past with the present. Another theory is parapsychologist think it is connected
with past life experiences. Whether deja vu is an experience of the paranormal or simply some
confusion in the brain, it is a perplexing feeling of having "already seen."

~Copyright 2005 Courtney Ming~

Racism

A racist is not some one that accepts another person for who they are, but rather pre judges them based
on their appearance or their skin color. The vast diversity of society makes it nearly impossible to
eliminate all racial tension. A racist usually has no other reason to hate somebody except for the fact
that the other person may look different or have a different skin color than them. In the long run, racists
are only hurting themselves because they are limiting their knowledge of different cultures and people
and they are not broadening their horizons. Racists are extremely closed minded individuals and they
strictly adhere to their own set of beliefs and morals without any regard for other people's belief
systems. Racists are too selfish and not open minded enough to accept people for the way they are.
~Copyright 2005 Mike Sullivan~

E-Mail

E-mail is not something you can hold in your hand, send in the mail, and a stamp is not needed to send
it. E-mail is simply mail put into digital form and sent to its recipient through the Internet. Because of
the technological advances of societ, mail has been turned into something computer made that can be
sent anyplace, anytime, as long as there is an Internet connection. For instance, a person does not have
to wait until the post office is open to send an important letter or message, all they have to do is simply
get on to the Internet and come up with a draft and hit the send button. Also the person looking to send
the mail does not have to pay for the sometimes expensive postage price, but rather the monthly cost of
Internet access. Because of the development of E-mail, people can send messages without hassle and in
a timely fashion. E-mail also helps businesses communicate throughout their company simply with the
push of a button. As time goes on, e-mail will advance while while physical mailing will slowing be
turned into something of the past.

~Copyright 2005 Zach Younggren

The Cuban

A Cuban is not only a person with origins in Cuba, but also a favorite lunch specialty of Tampa, Florida. A
Cuban is not like a regular sandwich, poor boy, grinder, or submarine. It is special and unique because of
the massive Cuban population in Tampa, and the resulting abundance of restaurants that offer their
wonderful cuisine. Other parts of Florida offer a version of a Cuban, but the intense flavors and
homemade style of Tampa's Cuban truly cannot be duplicated. The sandwich starts with a long, slightly
sweet narrow roll made on the premises. The roll is sliced lengthwise and piled high with pulled pork
from a freshly roasted pig. The pig starts roasting the night before it is to be used. It cooks slowly over an
open pit all night long to preserve its rich, juicy texture. The pork is pulled by hand with two large forks
as soon as you place your order. The pork and bread is drenched in a sauce made from onions, garlic, oil
and vinegar. Then, Swiss cheese is added right on top of the pork and sauce. What makes this sandwich
different from others of its kind (besides the freshness of every ingredient) is the sandwich press. The
sandwich press looks like a dry cleaners’ ironing press. The sandwich is placed in the middle of the press
and “pressed” until the cheese is melted, the roll is crusty and the sandwich is somewhat flattened and
sealed. It is truly a unique sandwich. In some of the better Cuban sandwich shops in Tampa, the line of
people waiting can be stretched outside the door and around the corner. Sometimes the wait can be up
to an hour, but it is well worth the wait. I cannot imagine doing that at a “Subway” shop. The meat in
those franchised shops is “pulled” from a vacuum-sealed package; slightly slimy and slightly shiny. The
lettuce is brown, and the tomatoes are soggy. It is anyone’s guess how old any of the ingredients are. I
prefer an original.

~Copyright 2005 Kelly Cofske~

“Dumating si Ibarra sa San Diego at kaagad na nagtungo sa sementeryo kasama ang kanilang matandang
katiwala. Agad nitong hinanap ang puntod ng ama na si Don Rafael. Ayon sa kanyang katiwala, ang
libingan ay tinaniman niya ng mga bulaklak ng adelpa at sampagita . Nasalubong nina Ibarra ang
sepulturero at tinanong nila ito ang libingan ng kanyang ama. Pinagtapat naman ng sepulturero na
itinapon ang bangkay sa lawa dahil sa kabigatan nito at hindi na nailibing sa libingan ng mga Intsik, ang
bagay na pinag-utos ng kura paroko. Higit na ikinasindak ito ni Ibarra at ang matandang katiwala ay
napaiyak sa narinig. Sa matinding galit at poot ay iniwan ni Ibarra ang kausap at ng makasalubong niya si
Padre Salvi ay hindi nito napigilang daluhungin ang padre. Humingi ng paliwanag si Ibarra sa pari kung
bakit nagawa nitong lapastanganin ang bangkay ng kanyang ama. Ipinaalam naman ni Padre Salvi sa huli
na ang may kagagawan niyon ay si Padre Damaso.

Noli Me Tangere
Buod ng
Kabanata 14 - Si Tasyo, ang Baliw o ang Pilosopo
Nang araw na iyon ay dumalaw din sa libingan si Pilosopo Tasyo upang hanapin ang
puntod ng kanyang asawa. Si Don Anastacio ay kilala sa bansag na Pilosopo Tasyo, kilala ng
lahat ng tao sa San Diego sa kakaiba nitong personalidad. Lagi itong laman ng lansangan at
lakad ng lakad. Marami rin itong sinasabing pananaw tungkol sa pulitika at lipunan, bagay na
hindi nauunawaan ng karamihan kayat tinawag nila itong baliw. Matalino ang matanda at
matalinghaga kung manalita. Galing siya sa isang mayamang pamilya at nag-aral ito sa
unibersidad ng San Jose. Pinahinto ito ng kanyang ina sa pag-aaral sa paniniwalang ang
katalinuhan nito ang magiging dahilan upang makalimutan ang Diyos. Minarapat din ng kanyang
ina na mag-pari na lamang ang binata, bagay ni sinuway naman ng Pilosopo at bagkus ay nag-
asawa na lamang. Pagkalipas ng isang taon ay nabiyudo ang Pilosopo at sa halip na mag-
asawang muli ay inilaan na lamang sa pagbabasa ng mga aklat hanggang sa mapabayaan na nito
ang minanang kabuhayan mula sa kanyang ina. Kapansin pansin ang kakaibang kasiyahan sa
mukha ni Pilosopo Tasyo sa kabila ng papadating na unos at pagguhit ng matatalim na kidlat sa
kalangitan. Matalinghaga rin ang kanyang sagot sa mga taong nagtataka sa kanyang reaksyon, na
ang bayo ang siyang lilipol sa mga tao at hangad niya ang pagkakaroon ng delubyo na siyang
lilinis sa sanlibutan. Suhestyon din niya sa kapitan ang pagbili ng tagahuli ng kidlat imbes na
mga paputok at kwitis. Hindi rin nito sinang-ayunan ang pagpapatugtog ng mga batingaw
sapagkat mapanganib ito kapag kumukulog. Pinagtawanan naman siya ng bawat makarinig.
Tumuloy naman ang Pilosopo sa simbahan at doon ay naabutan niya ang dalawang bata at
sinabihan niya ito na kung maari ay umuwi sila sa kanilang ina dahil ang huli ay naghanda ng
isang espesyal na hapunan. Bagay na bagamat natuwa ang mga bata ay tumanggi ang mga ito
dahil na rin sa tungkulin sa simbahan. Patuloy na naglakad lakad si Tasyo hanggang sa
makarating sa bahay ni Don Filipo at Aling Doray. Napag-usapan nila ang pagdating ni Ibarra sa
bayan at nabanggit ng Pilosopo na naramdaman niya ang paghihinagpis ni Ibarra ng malaman
ang sinapit ng kanyang ama. Sinabi rin nito na isa siya sa anim na taong nakipaglibing sa ama
nito. Napadako ang kanilang usapan patungkol sa purgatoryo, isang bagay na hindi
pinaniniwalaan ng Pilosopo at pinaniniwalaan naman ng marami. Hindi man siya naniniwala dito
ay nirerespeto naman niya ang pananaw ng relihiyon na ito ay gabay upang ang tao ay mabuhay
ng malinis. Kalaunan ay nagpaalam na ang matanda at masiglang masiglang lumakad palayo sa
gitna ng matatalim na kidlat at dumadagundong na kulog.

Basahin mabuti ang pangungusap. Markahan ng S kung ito ay Sanhi

at B
kung ito ay bunga.
1.
_______
Nahulog ako sa hagdan
_______
Nagmamadali akong bumaba ng hagdan.
2.
_______
Araw
-
araw akong nagdidilig ng halaman.
_______
Mal
aki ang aking halaman.
3.
_______
Madali ang pagsusulit sa Filipino
_______
Nagaaral ako ng mabuti sa Filipino.
4.
_______
Hindi kami natuloy magbisikleta.
_______
Umulan ng malakas.
5.
_______
Marami na akong laruan
_______
Hindi na ako bumibili ng
laruan.
6.
_______
Nagsuot ako ng sombrero
_______
Napakainit sa labas ngayong tag
-
init.
7.
_______
Konti ang tubig sa Angat Dam.
_______
Hindi umulan ng matagal at napakainit.
8.
_______
Malusog ang aking nanay.
_______
Mahilig kumain ang aking nan
ay

Tukuyin ang maaring maging sanhi ng bunga sa ibaba. Walang Klase (bunga) (sanhi 1)
_____________________________________________________________________ (sanhi 2)
_____________________________________________________________________ Tukuyin ang
maaring maging sanhi ng bunga sa ibaba. Naglaro maghapon (sanhi) (bunga 1)
___________________________________________________________________ (bunga 2)
_________________________________________________________

Panuto: Bilugan ang sanhi at salungguhitan ang bunga sa pangungusap. ________ 1. Tumatawa ang
bata dahil naduling ang unggoy. ________ 2. Sapagkat nahirapan ka tumakbo, kailangan kang mag-
ehersiyo araw-araw. ________ 3. Tumahol ang aso kaya nagulat ang magnanakaw. ________ 4.
Kailangan ako pumunta sa eskwela, sapagkat may gagawin kaming proyekto. ________ 5. Marami
akong kendi nung Halloween kasi maganda ang aking costume. ________ 6. Nanalo ako sa Bey Blade
tournament kaya binigyan ako ng El Drago.

________ 7. Maraming tao sa Mall sapagkat malapit na ang Pasko. ________ 8. Natapon ang tubig
dahil nahulog ang baso. ________ 9. Pupunta sila sa Laguna para kunin ang mga hinog na prutas.
________ 10. Si Marty ay masyado mabilis mag-bisikleta kaya natumba siya. Tukuyin ang maaring
maging sanhi ng bunga sa ibaba. Walang Klase (bunga) (sanhi 1)
_____________________________________________________________________ (sanhi 2)
_____________________________________________________________________ Tukuyin ang
maaring maging sanhi ng bunga sa ibaba. Naglaro maghapon (sanhi) (bunga 1)
___________________________________________________________________ (bunga 2)
___________________________________________________________________

Ang Inang Matapobre

Laging bukambibig ni Aling Osang na ang anak na engineer na si Monching ay dapat lang makapag-asawa
ng isang mayaman dahil may mataas itong katungkulan sa kumpanyang pinapasukan at topnotcher pa sa
board exam. Kaya gayon na lamang ang galit at pagkabigla nito nang malaman niyang si Corazon na
kapitbahay niya ang naging kasintahan ng anak. Ayaw niya sa babaeng ito. Gagawa siya ng paraan upang
mapaglayo ang dalawa.

Kinausap ni Aling Osang ang anak, ipinakakalas kay Corazon.

“Ngunit Mama, si Corazon ay mahal ko at mahal din niya ako. Mabait siya, masipag, magalang, at kilala
n’yo ang pamilya. Isa rin siyang kapita-pitagang guro. Bakit ayaw n’yo sa kanya?”

“Gusto ko’y mayaman ang mapangasawa mo. Kung si Corazon lang, hindi ako makapapayag.”

“Pero, hindi mahirap sina Corazon, Mama. May lupa’t bahay sila, may tindahan at may niyugan.”

“Pero hindi rin sila mayaman! May tindahan at niyugan nga, tatlo naman silang magkakapatid na
maghahati kung saka-sakali. Baka maging sandalan ka lang ng pamilya niya pagdating ng araw. Higit pa
kay Corazon ang babaeng hinahangad ko para sa iyo, anak. Huwag mo sana akong bibiguin.”

Tumahimik na lang si Monching upang huwag nang humaba pa ang pagtatalo nila ng ina. Nag-iisa siyang
anak at lumaki siyang masunurin.

Mula noon, naging madalang na ang pagkikita nila ni Corazon. Tinanggap ni Monching ang malalaking
project ng kumpanya sa iba’t ibang lugar sa Visayas at Mindanao. Si Corazon naman ay naging abala rin
sa pagtuturo lalo na nang ma-promote ito bilang Head Teacher.

Mahigit dalawang taon ang mabilis na lumipas.

Nakatanggap ng sulat si Aling Osang mula kay Monching. Ito pala ay may asawa’t anak na sa Bacolod.

Anang isang bahagi ng sulat:

“Mama, napikot po ako ng solong anak ng boss ko. Nagpakasal po kami at ngayon ay 3 months old na
ang baby girl namin na kamukha ninyo. Napakayaman po ng boss ko, na ama ni Lanie. Binilhan po
kaming lupa at bahay na pinuno ng mamahaling kasangkapan. May ipinagawa rin akong playhouse sa
gilid ng bahay. Sana mabigyan ko kayo ng maraming apo, Mama. Kalakip nito ang Twenty-thousand
pesos para sa pagbabakasyon n’yo ni Papa rito sa Bacolod. Aasahan ko po kayo sa Linggo.

Excited na itiniklop ni Aling Osang ang sulat.

“Martes pa lang ngayon, hindi ko na mahihintay pa ang araw ng linggo. Sabik na akong makita sila.”

Nang araw ring iyon ay bumiyahe ang mag-asawa mula Bohol patungong Bacolod via Cebu. Nang sapitin
nila ang tahanan ng anak, sa gate ay sinalubong sila ng katulong at napag-alamang wala roon si
Monching. Nasa Davao kasama ang Father-in-law at sa Sabado pa ng gabi ang dating.

Miyerkules na noon kaya nag-pasiya ang mag-asawa na hintayin na lang ang anak kaysa bumalik pa ng
Bohol.

Lumabas ng pinto si Lanie, ang asawa ni Monching. Maganda ito ngunit bakit hindi man lamang
nagmano sa kanila gayong sinabi na ng maid kung sino sila. Ni hindi nga sila nginitian, pormal itong
nagsalita:

“Wala pa si Monching eh. Kung hihintayin ninyo, okey lang.”

At inutusan ang katulong na ihatid ang dalawa sa tutuluyan nito ang playhouse sa gilid ng bahay.

Tatlong araw at tatlong gabi na sina Aling Osang sa playhouse, hinahatiran ng pagkain ng katulong,
ngunit minsan man ay hindi pa sila nakapasok sa loob ng malaking bahay. Ni hindi na nga nila nakita o
nakausap muli ang manugang na halatang malayo ang loob pa kanila.
Sabado ng tanghali. Lumabas ng bahay si Lanie, kasama ang yaya na may kalong na bata. Agad ay
lumapit Si Aling Osang, sabik na niyakap at hinalikan ang apo. Pagalit na nagsalita si Lanie, “Tama na,
baka mangati ang bata!” Sumakay ito ng kotse, kasama ang anak at yaya at lumabas ng gate. Ang
naiwang katulong ang nagsabing pupunta si Lanie sa bahay ng ina na di-kalayuan doon, tapos ay tutuloy
sa airport upang salubungin ang ama at si Monching.

Nakadama ng tuwa si Aling Osang. Naligo silang mag-asawa sa maliit na banyo sa gilid ng playhouse.
Nagbihis at sabik na hinintay ang pagdating ng anak. Makapapasok na sila sa malaking bahay, ang isip ni
Aling Osang. Makikita na niya ang loob nito.

Ngunit lumalim na ang gabi ay wala pa rin si Monching, pati na si Lanie. Nakatulog na sila sa kahihintay.

Linggo ng umaga. Nagising sina Aling Osang sa katok sa pinto. Sinabi ng maid na maaantala raw ang uwi
ni Monching sa susunod na linggo pa dahil may panibagong project na namang sinisimulan. May iniabot
na Two-thousand pesos kay Aling Osang ang maid. Ipinabibigay raw ni Lanie para pamasahe pabalik ng
Bohol.

“Sa loob ng bapor, iniisip ni Aling Osang ang mahal na anak, Bakit parang napakahirap yata niya itong
makita? Halos tatlong taon na itong nawalay sa kanya. Maligaya kaya ito sa piling ng maganda at
mayamang asawa ngunit pangit ang ugali? Kung si Corazon ang nakatuluyan ni Monching, ilang apo na
kaya ngayon ang sa kanya ay yumayakap at naglalambing?

Sising-sisi si Aling Osang. Siya ang naging dahilan kung kaya lumayo si Monching at nagtrabaho sa ibang
lugar. Kailan kaya sila muling mag-kikita? Alam niyang hindi ito uuwi ng Bohol upang maiwasan si
Corazon na hanggang ngayon ay patuloy na nagmamahal at umaasa.

Kung hindi naging matapobre si Aling Osang, sana’y nakita niyang higit ang halaga ng magandang ugali
kaysa sa materyal na kayamanan.

Aral:

Huwag maging matapobre. Hindi sa dami ng yaman nasusukat ang halaga ng isang tao.

Higit na mahalaga ang mabuting kalooban kaysa yaman.

Si Juan, ang Pumatay ng Higante

Isang umaga, tinawag si Juan ng kanyang ina. “Anak, dalhin mo kaya ang baka natin sa bayan at ipagbili
mo. Wala na tayong maibili ng ating mga kailangan.”

Madali namang sumunod sa ina ang bata. Malapit na siya sa bayan, at hila-hila nga niya ang ipagbibiling
baka nang may nasalubong siyang matandang lalake.

“Saan mo dadalhin ang baka?” tanong ng matanda.

“Sa bayan po, para ipagbili,” sagot ni Juan.

“Gusto mo, palitan ko na lang siya nitong mahiwagang buto? Magic ito, makikita mo,” alok ng matanda.

“Siyanga po? Mahiwaga?” Sapagkat bata, mahilig sa magic talaga si Juan, at madali ring mapaniwala.
“Sige po, payag ako.”

Iniuwi niya ang isang dakot na buto ng halaman na palit sa baka. “Nasaan ang perang pinagbilhan mo sa
baka?” tanong ng kanyang ina.

“Wala pong pera. Ipinagpalit ko po ang baka sa mga butong ito. Mahiwaga raw po ito, sabi ng matanda.”

Sa galit ng ina sa anak dahil nagpaloko raw ito, itinapon niya ang mga buto sa bintana. “Ikaw talagang
bata ka, hanggang ngayon ay madali ka pa ring maniwala sa mga manloloko.”

Nang magising kinaumagahan si Juan, nagulat siya na may punong mataba sa labas ng bintana niya.
Lumabas siya para masdan ang bigla na lamang na lumitaw na puno at nakita niyang pagkataas-taas
nito. Hindi niya maabot ng tingin ang tuktok nito dahil nasa mga alapaap na.

“Nanay, tingnan ninyo ang puno! Mahiwaga nga pala ang mga buto! Aakyatin ko po.”

Inakyat nga niya ito at matagal bago siya nakarating sa tuktok. Sa itaas, may nakita siyang malapalasyong
bahay at pumasok siya rito. May babaeng sumalubong sa kanya. “Naku! Bakit ka pumarito? Hindi mo ba
alam na bahay ito ng higante? Naku, ayan na siya, dumarating! Tago ka diyan sa ilalim ng mesa at baka
ka makita.”

“Ho-ho! Ano ba iyong naamoy ko?” Malakas ang tinig ng higante. “May ibang tao ba rito?”

“Wala po,” sagot ng babae. “Naaamoy lang po ninyo ang masarap na pagkaing luto ko. Sige po, kumain
na kayo.”

Umupo ang higante at kinain ang isang palangganang pagkain na inihain sa kanya. Nagpahid ng bibig at
tumawag sa babae, “Dalhin mo rito ang manok ko.”

Sa pagkukubli ni Juan sa ilalim ng mesa, nakita niyang ibinigay ng babae ang isang makulay na inahing
manok sa higante. “Mangitlog ka, manok, at pagkatapos ay umawit ka para ako makatulog,” utos ng
higante at inilagay sa mesa ang hinahaplos na manok.

Kitang-kita ni Juan na lumabas sa manok ang isang gintong itlog na tuwang-tuwang isinilid sa bulsa ng
higante. “Ngayon, patulugin mo ako sa pag-awit mo.”

Pati ang tinig ng manok ay tila ginintuan din dahil madaling nahimbing ang higante. Dagling lumabas sa
pinagtataguan si Juan, sinunggaban ang manok sa mesa, at nagtatakbo sa punong inakyatan niya.

Nang bababa na siya sa puno, biglang tumilaok ang inahin, “Tak-ta-la-ok!” Malakas at hindi na ginintuan
ang boses nito, kaya nagising ang higante.

“Huy! Anong nangyari? Nasaan ang manok ko?” Nakita niyang halos nasa kalagitnaan na ng puno si Juan
at ito’y hinabol niya.

“Inay, dali!” tawag ni Juan sa ina.

“Akina ang palakol. Hinahabol ako ng higante.”

Pagkaabot sa kanya ng ina ng palakol, inihataw niya itong dali-dali sa puno. Halos nasa ibaba na ang
higante nang maputol niya ang puno. Patay ang higante nang bumagsak ito sa lupa.

Naging mariwasa ang buhay ni Juan at ng kanyang ina dahil sa manok nilang umiitlog ng ginto. Hindi
naman nila ipinagmaramot ang mga biyaya nila sapagkat tumulong sila sa maraming salat sa buhay.

Aral:

Huwag magnakaw o kumuha ng hindi sa iyo. Ang hindi mo pag-aari ay agad na isauli sapagkat kung
minsan, ikaw ang sumasalamin sa kung anong klase ng pamilya mayroon kayo.