Ένας τρόπος να δημιουργείς τον κόσμο είναι να μάθεις να βλέπεις.

Ας το πω πιο ταπεινά, να
τον βλέπεις να δημιουργείται. Γιατί τι άλλο από δημιουργία είναι όταν από τη στιγμή που
εμφανίστηκε η πρώτη μανόλια στους περιπάτους μου είδα μετά άλλες πέντε στη γειτονιά
μου και άρχισα να μαθαίνω από φίλους για άλλες και άλλες στις αυλές και τους κήπους
τους, να παίρνω φωτογραφίες σαν να κάνω μια συλλογή – ούτε κι εγώ ξέρω τι κάνω.
Σήμερα το πρωί είδα τέσσερις στην Βασιλίσσης Σοφίας, σε μια ελάχιστη απόσταση από την
πλατεία Μαβίλη μέχρι την Αμερικανική Πρεσβεία, η μία μάλιστα απέναντι από την
Αμερικανική Πρεσβεία – en persone – αυτή η επιβλητική με το γερασμένο άνθος, μια
αρχοντική Μις Χάβισαμ του είδους. Θεμελιακό στοιχείο της κουλτούρας των Αμερικανών
είχε γράψει ο Αντρέας Κασέτας που είχε δει Μανόλιες στη Βοστώνη εκεί που είχαν
πρωτοέρθει από τον τόπο καταγωγής τους, τη Μαρτινίκα της Καραϊβικής.