1 Γιάννης Νικολαΐδης

Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 2
3 Γιάννης Νικολαΐδης

Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΚΙ Η ΦΕΓΓΑΡΟΛΟΥΣΜΕΝΗ
 Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 4

Copyright © Γιάννης Νικολα˙δης

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή -ολική, µερική ή πε-ριληπτική- η

απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχοµένου µε οιονδήποτε τρόπο -
µηχανικό, φωτοτυπικό, ηλεκτρονικό, ηχογράφησης ή άλλο- χωρίς προηγούµενη γραπτή
άδεια του συγγραφέα. Νόµος 2121/1993 και κανόνες του ∆ιεθνούς ∆ικαίου που
ισχύουν στην Ελλάδα.

Επιµέλεια, σχεδιασµός, σελιδοποίηση και εξώφυλλο,

από τον συγγραφέα.
5 Γιάννης Νικολαΐδης

Γιάννης Νικολα˙δης

Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ
ΚΙ Η
ΦΕΓΓΑΡΟΛΟΥΣΜΕΝΗ

Ένα παραµύθι σε δεκαπεντασύλλαβο ιαµβικό και παροξύτονο στίχο.

Ελλάδα 2021
Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 6
7 Γιάννης Νικολαΐδης

Μια ιστορία θα σας πω απ’ τα παλιά τα χρόνια

για ένα βασίλειο µακρινό που δεν υπήρχαν χιόνια.
Καλό καιρό είχε πάντα εκεί, χειµώνα καλοκαίρι
σαν να το σκέπαζε ο Θεός µε το ‘να του το χέρι.

Ένας µεγάλος ποταµός διέσχιζε την κοιλάδα

κι έλαµπε χρυσοπλούµιστος κάτω από τη λιακάδα.
Τριγύρω όµορφες πλαγιές µε δέντρα και λουλούδια
που αντιλαλούσαν των παιδιών τα γέλια, τα τραγούδια.
 Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 8

Μία φορά κι ένα καιρό στην παραµυθοχώρα

γεννήθηκε ένας πρίγκιπας που ζήλεψε όλη η χώρα.
Καµάρωνε ο βασιλιάς µε τη βασίλισσά του
κι όλος ο τόπος φόρεσε τα ρούχα τα καλά του.

Τέλειωσαν κάποτε οι γιορτές, χαρές και πανηγύρια

και η ζωή επέστρεψε στα ίδια και τα ίδια.
Σπίτι χωράφι και δουλειά, δουλειά, χωράφι, σπίτι,
και δεν περίσσευε καιρός για πόνο και για λύπη.
9 Γιάννης Νικολαΐδης

Λίγο καιρό αργότερα ένα φτωχό ζευγάρι

µια θυγατέρα απέκτησε µια νύχτα µε φεγγάρι.
Χωριατοπούλα ήτανε, δεν έµενε στο κάστρο
δικό της είχε ουρανό, όµως δεν είχε άστρο.

Στο σπίτι έκανε δουλειές, βοηθούσε την µητέρα

κι ούτε χατίρι χάλαγε στον ακριβό πατέρα.
Τα ‘φερναν βόλτα δυστυχώς, µε χίλιες δυο στερήσεις
µα όταν είσαι πάµπτωχος την µοίρα πώς να ορίσεις;
 Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 10

Τριγύρναγε ξυπόλυτη, έτρεχε στα χωράφια

και την ζηλεύαν οι αετοί, οι λύκοι και τα ελάφια.
Όλοι τους την φωνάζανε ‘’Η φεγγαρολουσµένη’’
γιατί ήταν όµορφη πολύ και µοσχαναθρεµµένη.

Στον τόπο εκείνον τον καλό, στην παραµυθοχώρα

µετά από χρόνους και καιρούς το έφερε η ώρα.
Εκεί λοιπόν το έφερε της µοίρας το γραµµένο
δύο καρδιές να γίνουν µια, αφού ήταν πεπρωµένο!
11 Γιάννης Νικολαΐδης

Λεβεντονιός ο πρίγκιπας, ήταν σχεδόν δεκάξι

συνάντησε την κοπελιά που ‘χε µαλλιά µετάξι.
Την είδε και µαγεύτηκε, λαβώθηκε η καρδιά του
έτσι καθώς στεκότανε η πεντάµορφη µπροστά του.

Πεντάµορφη, υπέροχη και φεγγαρολουσµένη

από τα βέλη του έρωτα κι αυτή τραυµατισµένη.
∆εν χόρταινε να τον κοιτά και να τον καµαρώνει
να αναρωτιέται τελικά ποια τύχη τους ενώνει.
 Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 12

Μα οι διακρίσεις δυστυχώς εκείνα εκεί τα χρόνια,

δεν άφηναν του έρωτα ν’ ανθίσουνε τα κλώνια.
Γιατί ήταν ανεπίτρεπτο αυτός που τα ‘χε όλα
να αγαπήσει, λέγανε, την πιο φτωχή στη χώρα.

Βάζανε εµπόδια οι κουτοί στο θαύµα της αγάπης,

κι ήταν ο έρωτας καηµός και άκαρδος σατράπης.
Γιατί ήταν οι άνθρωποι µικροί, µικρά και τα όνειρά τους
και δεν επέτρεπαν να µπει η αγάπη στην καρδιά τους.
13 Γιάννης Νικολαΐδης

Τα πάντα υπέµενε λοιπόν, η ζηλεµένη κόρη

που αγάπησε πολύ έναν νιο, του βασιλιά τ’ αγόρι.
Ένα λεβέντη δυνατό, που όλο χαµογελούσε
ένα ρηγόπουλο σωστό, που της γλυκοµιλούσε!

Όµως αλίµονο ουρανοί, είχε καηµό στα στήθια

που δεν τολµούσε να του πει την τροµερή αλήθεια.
Ο κόσµος ήτανε κακός, φθονούσε την αγάπη
αυτή που οι δυο τους ένοιωθαν µες στης καρδιάς τα βάθη.
 Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 14

Όσο κι αν παρακάλαγαν κι έκαναν τον σταυρό τους

στη χώρα είχε µαθευτεί, παντού, το µυστικό τους.
Μα αυτός µάτια δεν σήκωνε άλλη για να κοιτάξει
παρά τη φεγγαρόλουστη, που ‘χε µαλλιά µετάξι.

‘‘Αλίµονο στον άνθρωπο, που δεν έχει αγαπήσει

είναι σαν να ‘ζησε στη γη, χωρίς να έχει ζήσει!’’
Αυτό σιγοτραγούδαγε η κόρη η ζηλεµένη
που ζούσε στα όρη στα βουνά, σαν την κυνηγηµένη.
15 Γιάννης Νικολαΐδης

Η σύζυγος του βασιλιά την κόρη αντιπαθούσε

‘‘Είναι η δύσµοιρη φτωχιά’’ όλο µονολογούσε.
‘‘Τι θέλεις γιε µου εσύ µ’ αυτήν, δεν είναι της σειράς µας.
Να παντρευτείς πριγκίπισσα, να γίνεις βασιλιάς µας!’’

Φώναξε µάγισσα κακιά να κάνει τα δικά της

και στη βασίλισσα µπροστά να πει τα µαγικά της.
Βαριά την καταράστηκαν για πάντα να ριζώσει
εκεί στην ακροποταµιά σαν δέντρο να φυτρώσει.
 Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 16

Και ρίζωσε στον ποταµό, στις παρυφές του όρους

κι έγινε ιτιά καµαρωτή για όλους τους οδοιπόρους.
Και το νερό του ποταµού άρχισε µοιρολόι
που έπιασε στ’ αυτιά του νιου πικρό κουβεντολόι.

Κι αυτός αµέσως ένιωσε, κάτι κακό συµβαίνει,

το άτι του καβάλησε κι απ’ το παλάτι βγαίνει.
Κι εκείνο έβγαλε φτερά στα δυνατά του πόδια,
σαν άνεµος ξεπέρασε του δρόµου όλα τα εµπόδια!
17 Γιάννης Νικολαΐδης

‘‘Από τον πόνο η χαρά καθόλου δεν απέχει

αχ η αγάπη βάσανα και στεναγµούς που έχει’’
τραγούδαγε ο λεβεντονιός, του βασιλιά τ’ αγόρι
κι οληµερίς κι ολονυχτίς την έψαχνε στα όρη.

Σαν έφτασε στον ποταµό που έλουζε τα µαλλιά της,

νόµισε ότι άκουσε την τρυφερή λαλιά της.
Όµως το δέντρο αντίκρισε, κι έχασε το µυαλό του
κι ευθύς ξεπέζεψε µε µιας από το άλογό του.
 Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 18

Έκατσε δίπλα στην ιτιά και έκανε ένα τάµα

παρακαλώντας τους θεούς να λήξει αυτό το δράµα.
Και άρχισε να τη φιλά στα τρυφερά κλαδιά της
και ρίζωσε κι αυτός εκεί, φύλακας και προστάτης.

Έγινε πλάτανος ο νιος στοργή να της προσφέρει

κι η αγάπη γέµισε µε φως, εκείνα εκεί τα µέρη!
Νάνοι, νεράιδες, ξωτικά, στοιχειώσανε τον τόπο
όπου η αγάπη νίκησε µε τον δικό της τρόπο.
19 Γιάννης Νικολαΐδης

Κι έφυγε το άλογο γοργά, σαν είδε τα συµβάντα

χάθηκε επάνω στα βουνά σαν σύννεφο για πάντα.
Κι απόµεινε το µυστικό πολύ καλά κρυµµένο
µες στο νερό του ποταµού γλυκά νανουρισµένο.

Αν και περνούν καθηµερνά, πολλοί απ’ αυτή τη στράτα

ποτέ γνωστοί και συγγενείς δεν µάθαν τα µαντάτα.
Μόνο αφύσικο πολύ τους φαίνονταν το πράµα
που όσοι αγαπούν, εκεί, πάνε και κάνουν τάµα!
 Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 20

Αφήνουν δώρα µε ευχές, χορεύουν, τραγουδάνε

αυτοί που αντί για να µισούν µάθανε ν’ αγαπάνε!
Κοιτιούνται κι αγκαλιάζονται, σαν δεν περνά διαβάτης
και όρκους ανταλλάσουνε αιώνιας αγάπης.

Αυτούς που ο κόσµος χώρισε, η µοίρα τούς ενώνει

γιατί εκείνοι που αγαπούν, ποτέ δεν µένουν µόνοι.
Και κλαίει τώρα ο βασιλιάς µε τη βασίλισσά του
κι αποζητάει ο λαός τον δόλιο πρίγκιπά του.
21 Γιάννης Νικολαΐδης

Ο φθόνος κι η κακογλωσσιά δείξαν το πρόσωπό τους

σαν τις κατάρες που γυρνούν πάντα στο αφεντικό τους
Γι’ αυτό όσοι τους κατέτρεξαν και τους κακολογήσαν
σαν διαβατάρικα πουλιά στον άνεµο σκορπίσαν.

Ιτιά και πλάτανος µαζί, δυο ταιριαστά δεντράκια

που ‘χει καθένα στον κορµό αυτά τα δυο στιχάκια:
‘‘Αλίµονο στον άνθρωπο, που δεν έχει αγαπήσει
είναι σαν να ‘ζησε στη γη, χωρίς να έχει ζήσει!’’
 Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 22

Θαυµάτων θαύµα τελικά, αυτό είναι η αγάπη

και είναι αυτή που κυβερνά όλα της γης τα πλάτη.
Υπάρχει µέσα στην καρδιά που λέει την αλήθεια
γιατί είναι αυτή που κρύβεται πίσω απ’ τα παραµύθια.
23 Γιάννης Νικολαΐδης

ΤΕΛΟΣ
 Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 24

Ο λογοτέχνης Γιάννης Νικολα˙δης γεννήθηκε

στη Θεσσαλονίκη, αποφοίτησε από το εξατάξιο
γυµνάσιο της Ξάνθης και, µετά την εφηβεία
έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα, όπου και
σπούδασε τη ∆ραµατική Τέχνη. Συµµετείχε σε
θεατρικά έργα, βιντεοταινίες των 80’ς,
τηλεοπτικές σειρές και σε µία κινηµατογραφική
ταινία. Είχε την τύχη να συνεργαστεί µε πολλούς
από την παλιά γενιά του ελληνικού θεάτρου και
κινηµατογράφου όπως οι: Θανάσης Βέγγος,
Ρένα Βλαχοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης,
Σπύρος Καλογήρου, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Γιώργος Μούτσιος, Νίκος
Γαλανός κ.ά. Στίχους του ερµήνευσαν δηµοφιλείς τραγουδιστές όπως οι:
Αντώνης Βαρδής, Νότης Σφακιανάκης, Θέµης Αδαµαντίδης κ.ά. Για τις
στιχουργικές του συµµέτοχες τού έχουν απονεµηθεί έξι πλατινένιοι και
οκτώ χρυσοί δίσκοι. Γραπτά του έχουν δηµοσιευθεί κατά καιρούς στις
ετήσιες λογοτεχνικές εκδόσεις των Θρακικών Χρονικών, σε εφηµερίδες
και περιοδικά, καθώς και στην Μικρή ανθολογία λογοτεχνών.
Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: Με το σπαθί των Νἀτών (Μυθιστόρηµα),
Γενηθήτω φως (Εσωτερισµός), Ο χειµώνας της σιωπής (Ποίηση),
Ιεροφάντης του έρωτα (Ποίηση), Ερήµην δίκην ώφλον (Ποίηση), Ο
εξάγγελος µε τα κτερίσµατα (Ποίηση), Νυχτερινές διαδροµές (Ποίηση), Η
γελοία καθηµερινότητα µιας τραγικής ζωής (Θέατρο).
Έτοιµα για έκδοση: Ο εραστής του Φωτός (Εσωτερισµός), Ο πρίγκιπας κι
η Φεγγαρολουσµένη (Παραµύθι σε δεκαπεντασύλλαβο στίχο), Ηµερο-
λόγια µοναξιάς (Στίχοι).
Στο στάδιο της συγγραφής: Όταν νυχτώνει έρχονται οι λύκοι
(Μυθιστόρηµα), Σκόρπια φύλλα (∆ιηγήµατα) και Αιµατοβαµµένος κόσµος
(Μυθιστόρηµα -συνέχεια του βιβλίου ''Με το σπαθί των Νἀτών'').
Ταξίδεψε και γνώρισε, πολλούς τόπους και ανθρώπους εντός και εκτός
συνόρων.
Οι µεταφυσικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν στην Αυτογνωσία ή
Γνώση του εαυτού. Ζει στον κόσµο αυτόν, αλλά δεν είναι του κόσµου
αυτού!

Προφίλ του λογοτέχνη υπάρχει και στην επίσηµη ιστοσελίδα συγγρα-

φέων και βιβλίων της Amazon:
https://www.goodreads.com/author/show/15057513.Giannis_Nikolaidis
25 Γιάννης Νικολαΐδης

Μπορείτε να επισκεφτείτε ιστοσελίδες µε αναφορές στο έργο του:

https://www.goodreads.com/author/show/15057513.Giannis_Nikolaidis_
http://www.imdb.com/name/nm1073403/?ref_=fn_al_nm_1
https://www.youtube.com/watch?v=NCO80yzV-40
https://www.reverbnation.com/GiannisNikolaidis
https://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Γιάννης_Νικολἀδης_(II)
http://www.artcom.gr/user_sessions/new?expose=login
καθώς και προφίλ του σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης:
https://www.instagram.com/giannis_nikolaidis_official/
https://twitter.com/NikolaidisGian
https://www.scribd.com/user/80552112/Giannis-Nikolaidis
http://giannisnikolaidis.wordpress.com/
https://www.facebook.com/GiannisNikolaidis.author
http://www.myspace.com/giannisnikolaidis
Ο πρίγκιπας κι η φεγγαρολουσμένη 26