Jaki wpływ miała kultura Afganistanu lat 70 na przyjaźń Amira i Hassana?

Afganistan w latach 50 oraz 60 przeżywał rozkwit. Poczyniono wiele kroków w stronę

modernizacji kraju oraz zbliżeniu się do kultury zachodniej. Afganistan był określany
mianem “Paryż Centralnej Azji”, były to bardzo progresywne czasy, wktórych obiety
mogły uczęszczać do szkół i uniwersytetów oraz nauczać w nich. Jednak wraz z
nadejściem lat 70 , nadszedł czas niepewności, strachu i terroru.
Akcja powieści “Chłopiec z latawcem” Khaleda Hosseina rozgrywa się przez 30 lat
od lat 70 dwudziestego wieku do 2002 roku. Znaczące wydarzenia w życiu głównych
bohaterów Amira i Hassana rozgrywają się podczas burzliwych czasów, co w
znaczący sposób wpływa na ich przyjaźń.

W 1973 roku rząd króla Mohammeda Zahira Shah został obalony przez jego kuzyna,
co było równoznaczne z końcem monarchii oraz początkiem Republiki Afganistanu.
Prezydent Daoud Khan wprowadził system jednopartyjny, gdzie jedyną legalną
partią była Rewolucyjna Partia Narodowa. Ideologia partii skupiała sie między innymi
na sekularyzmie, antykomunizmie oraz na nacjonalizmie Pasztunów, głownej grupy
etnicznej w Afganistanie. To doprowadziło do degradacji oraz dyskryminacji wobec
innych grup etnicznych a w szczególności Hazarów, drugiej największej grupy
etnicznej w kraju. Stosunki w społeczeństwie drastycznie się zmieniły, doszło do
znaczących podziałów, które skutkowały nietolerancją i terrorem wobec Hazarów. Te
zmiany polityczno-społeczno bezpośrednio wpłynęły na stosunki Amira i Hassana.

Amir pochodził z zamożnej Pasztuńskiej rodziny, znanej i szanowanej w

społeczeństwie. Hassan miał wygląd charakterystyczny dla Hazarów, pomimo to że
był Pasztunem, chociaż nigdy się o tym nie dowie. Amir i Hassan wychowywali się
razem i utworzyli ze sobą bardzo silną więź pomimo różnic religijnych, historycznych
oraz kulturowych. Byli dla siebie jak bracia, jednak Amir nie mógł przyznać się przy
innych do przyjaźni z Hassanem. Hassan od zawsze był wyśmiewany przez swój
charakterystyczny wygląd oraz jego Hazarskie pochodzenie, jednak Amir nigdy nie
był w stanie sprzeciwić się atakom i obronić swojego przyjaciela. Przez to, że Amir
był Pasztunem bał się bronić przyjaciela, gdyż wiedział, że wtedy on też będzie
wyśmiewany i straci uznanie. Jednak Hassan broni Amira, gdy on był w
niebezpieczeństwie i naraża swoje życie dla Amira mimo tego że on nigdy nie był w
stanie zrobić tego samego dla niego. Ostatecznie tchórzostwo i strach przed krytyką
Amira oraz dyskryminacja wobec Hazarów w społeczeństwie doprowadziło do końca
przyjaźni chłopców.
Nacjonalizm pasztuński doprowadził do licznych ataków na Hazarów w latach 70,
dokonywanych nawet przez dzieci czy młodzież. Hossein ukazał to na przykładzie
Hassana. Assef oraz inni pasztuni znęcali się nad nim oraz ośmieszają Amira, za to
że przyjaźni się z Hazarem. Przyjaźń chłopców ucierpiała najbardziej po tym, gdy
Assef zgwałcił Hassana, a Amir miał możliwość to powstrzymać jednak nie zrobił
tego.

Nienawiść wobec Hazarów i strach przed straceniem pozycji w społeczeństwie

spowodowało koniec przyjaźni, która utworzyła się pomimo różnic religijnych oraz
kulturowych. Zmiany polityczne w świecie otaczającym chłopców nieświadomych
tego co się dzieje drastycznie wpłynęło ich stosunki, a ostatecznie na ich całe życie.