Η μάχη του Σκρα

Στίς 4 Απριλίου 1918, ο Αρχιστράτηγος Γκυγιωμά εκτέλεσε ευρείας κλίμακος επιθετικές

ενέργειες, μέ σκοπό τήν απαγκίστρωση των εχθρικών δυνάμεων στό μέτωπο της Μακεδονίας. Τό
ελληνικό σώμα υπό τόν Αντιστράτηγο Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη, αποτελούνταν από τή
Μεραρχία Αρχιπελάγους, υπό τον Υποστράτηγο Δημήτριο Ιωάννου, η οποία κατείχε τον
υποτομέα του χωριού Λιβάδι καί τη Μεραρχία Κρήτης, υπό τον Υποστράτηγο Παναγιώτη
Σπηλιάδη, η οποία κατείχε τον υποτομέα Σκρά. Από τις 5 Απριλίου προωθήθηκε στην πρώτη
γραμμή από την περιοχή του Πολυκάστρου όπου βρισκόταν και η Μεραρχία Σερρών, υπό τον
Υποστράτηγο Επαμεινώνδα Ζυμβρακάκη, αποτελούμενη από τα 2ο και 3ο Συντάγματα Σερρών.
Στη Μεραρχία αυτή ανατέθηκε ο υποτομέας Αρχαγγέλου, στο αριστερό της Μεραρχίας
Αρχιπελάγους, στην οποία και υπήχθη από τακτικής απόψεως.

Το σχέδιο επιχειρήσεων προέβλεπε επίθεση σε δύο χρόνους. Σέ πρώτο χρόνο θα καταλαμβάνονταν

το ύψωμα Σκρά και κατά το δεύτερο χρόνο η γραμμή των υψωμάτων Τουμουλούς-Σερφ Βολάν.
Τήν κύρια επίθεση εναντίον του Σκρά θά αναλάμβανε η Μεραρχία Αρχιπελάγους. H Μεραρχία
Σερρών θά κάλυπτε τό δυτικό πλευρό της Μεραρχίας Αρχιπελάγους καί θά καταλάμβανε τή
γραμμή Λαγκαδά - Σαγράδα - Μπλόκ Ροσέ. Η Μεραρχία Κρήτης θά κάλυπτε τό ανατολικό
πλευρό της Μεραρχίας Αρχιπελάγους καί θα ενεργούσε γιά την κατάληψη των υψωμάτων αμέσως
βόρεια του χωριού Σκρά Η επίθεση της Μεραρχίας Αρχιπελάγους θα υποστηριζόταν με 122
συνολικά ελληνικά και συμμαχικά πυροβόλα από τα οποία τα 46 βαριά.

Στις 16 Μαΐου 1918 το συμμαχικό πυροβολικό άρχισε δράση, η οποία συνεχίστηκε και στη
διάρκεια της νύχτας με βολές παρενοχλήσεως και καταστροφής των γερμανοβουλγαρικών θέσεων.
Το πρωί της 17ης Μαΐου είχαν ολοκληρωθεί όλες οι προετοιμασίες και τα τμήματα πεζικού είχαν
προωθηθεί στη γραμμή εξορμήσεως. Από τις 04.30 το

πυροβολικό άρχισε σφοδρή

προπαρασκευή μικρής διάρκειας, ενώ από τις 04.55 εκτόξευσε την προβλεπόμενη, για την
προστασία του πεζικού, βολή κινητού φραγμού. Την ίδια ώρα ακριβώς άρχισε και η εξόρμηση του
πεζικού. Το απόκρημνο του εδάφους, η απόσταση που χώριζε τις διαδοχικές γραμμές και η ισχυρή
οργάνωση των εχθρικών θέσεων με ανθεκτικά πολυβολεία και σκέπαστρα επέτειναν τις δυσχέρειες
της επιχειρήσεως. Ωστόσο, αυτή εξελίχθηκε σύμφωνα με το σχέδιο. Στο κέντρο η Μεραρχία
Αρχιπελάγους, στην οποία είχε ανατεθεί η κύρια προσπάθεια, επιτέθηκε και με τα τρία συντάγματά
της στην πρώτη γραμμή, ακολουθώντας τον κινητό φραγμό του πυροβολικού.

Τα 5ο Σύνταγμα αριστερά υπό τον Αντισυνταγματάρχη Ευθύμιο Τσιμικάλη, επιτέθηκε προς το

ύψωμα Τουμουλούς, καλύπτοντας ταυτόχρονα τη Μεραρχία από τα δυτικά. Η εξόρμηση του
Συντάγματος άρχισε με τα 1ο (Ταγματάρχης Βασίλειος Παπαγιάννης) και 2ο (Λοχαγός Ιωάννης
Ντόζης) Τάγματα στην πρώτη γραμμή, ενώ το 3ο Τάγμα (Ταγματάρχης Κωνσταντίνος
Μπάμπαλης) ακολουθούσε ως εφεδρεία. Παρά τη σθεναρή αντίσταση του εχθρού και τη
σφοδρότητα των πυρών πυροβολικού που προκαλούσαν μεγάλες απώλειες, το Σύνταγμα πέτυχε να
καταλάβει διαδοχικά τα υψώματα Σκρά και Τουμουλουζ. Αμέσως επακολούθησε
ανασυγκρότηση του Συντάγματος και συγχωνεύθηκαν τα 2ο και 3ο τάγματα, εξαιτίας των
απωλειών. Επίσης αποκρούστηκαν πολλές εχθρικές αντεπιθέσεις με σοβαρές μάλιστα απώλειες για
τον αντίπαλο.

Το 1ο Σύνταγμα Σερρών στο κέντρο, υπό τον Αντισυνταγματάρχη Γεώργιο Κονδύλη, διέθετε τα
1ο (Ταγματάρχης Γεώργιος Ψάρρας) και 2ο (Λοχαγός Ιωάννης Σκαλτσογιάννης) Τάγματα του στην
πρώτη γραμμή και το 3ο Τάγμα (Ταγματάρχης Θεόδωρος Βαχάρογλου) ως εφεδρεία. Η εξόρμηση
άρχισε στις 05.45 κάτω από σφοδρά πυρά του εχθρού. Οι λόχοι του αριστερά 2ου Τάγματος είχαν
σοβαρές απώλειες, όπως και ο λόχος του 3ου Τάγματος που ακολουθούσε. Προκλήθηκε κάποια
σύγχυση, χωρίς όμως αυτό να επιδράσει αποφασιστικά στο ηθικό των αντρών και στην παραπέρα
εξέλιξη της μάχης. Με δύο άλματα καταλήφθηκαν οι εχθρικές θέσεις στα υψώματα Μπαστιόν
Ουέστ και στο Μπαστιόν ντι Σέγ, ενώ συνελήφθησαν πολλοί αιχμάλωτοι. Μετά την επιτυχία αυτή
εισήλθαν στον αγώνα και το 3ο Τάγμα και μέχρι τις 07.00 καταλήφτηκε το ύψωμα 1034 (Πιτόν
Ντενυντέ) που ήταν και ο τελικός αντικειμενικός σκοπός του Συντάγματος. Οι απώλειες από τα
εχθρικά πυρά, αλλά και από το φίλιο πυροβολικό, λόγω της εισόδου των λόχων πρώτου κλιμακίου
του 1ου Τάγματος στο φραγμό του, ήταν σοβαρές. Στη διάρκεια της νύχτας το 2ο Τάγμα
αποσύρθηκε από την πρώτη γραμμή και τη θέση του πήρε το εφεδρικό 3ο Τάγμα

Το 6ο Σύνταγμα δεξιά, υπό τον Αντισυνταγματάρχη Κωνσταντίνο Εξαρχάκη, επιτέθηκε με το 3ο

Τάγμα (Ταγματάρχης Νικόλαος Πλαστήρας) μπροστά και το 2ο Τάγμα (Ταγματάρχης Βασίλειος
Καρκούρας) ως εφεδρεία, Το 1ο Τάγμα (Ταγματάρχης Νικόλαος Τσιτούρας) είχε αναλάβει το
σύνδεσμο ανατολικά με τη Μεραρχία Κρήτης. Τα τμήματα μέσα σε δεκαπέντε λεπτά της ώρας
κατέλαβαν τους πρώτους αντικειμενικούς σκοπούς μέχρι το ύψωμα Ουβραζ Μπλαν, όπου και
ανέκοψαν για λίγο την κίνηση τους. Ο εχθρός δεν πρόφτασε να αντιδράσει και εξοντώθηκε ή
παραδόθηκε, ενώ ελάχιστες αντιστάσεις που παρέμειναν περικυκλώθηκαν και εξουδετερώθηκαν.

Μετά την ταχεία ανασύνταξη των τμημάτων τα 1ο και 3ο Τάγματα συνέχισαν την επίθεση,
ακολουθούμενα από το 2ο Τάγμα. Παρά την σφοδρότητα του εχθρικού πυροβολικού, τα ελληνικά
τμήματα πέτυχαν μέχρι τις 06.40 να κάμψουν την αντίσταση του αντιπάλου και να καταλάβουν
τους τελευταίους αντικειμενικούς τους σκοπούς, που ήταν τα υψώματα Σερφ Βολάν και Τετ ντε
Σιέν. Οι απώλειες της Μεραρχίας Αρχιπελάγους ήταν 338 νεκροί και 1.777 τραυματίες. Η επιτυχία
των ελληνικών στρατευμάτων προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό σέ ολόκληρη την Ελλάδα καί
συνέβαλε στήν εξύψωση του φρονήματος του Ελληνικού Στρατού.

http://www.agiasofia.com/1922/1922c.html