Δημιουργώντας εξαρτημένους ανθρώπους ή μήπως διαιωνίζοντας το φαύλο κύκλο της

συνεξάρτησης.
S G Kontogianni (20-2-2021 /6:54)

Ας πούμε ότι κάποιος έχει μια σωματική αδυναμία, είναι αδύναμος και μικρόσωμος, αλλά έχει μια
μεγάλη περιουσία, αρκετά χρήματα και μπορεί άνετα να προσλαμβάνει ανθρώπους να κάνουν γι’
αυτόν, όσα δεν μπορεί να κάνει . Αντί να είναι ευγνώμων για την δουλειά που του προσφέρουν,
εκείνος απαιτεί όλο και μεγαλύτερη αφοσίωση, όλο και περισσότερες εξυπηρετήσεις και κοιτάζεται
στο μεγάλο καθρέφτη του λέγοντας: “Μπορεί να είμαι έτσι όπως είμαι, μπορεί να μισώ το ότι είμαι
άσχημος και κοντός, αλλά θα τους κάνω όλους μαριονέτες στα χέρια μου. 
Κάθε άτομο αυτού του κτήματος, θα έχει ένα καθήκον, να κάνει κάθε μέρα όλο και περισσότερα
πράγματα, και ίσως, ποιος ξέρει, αν μου αποδείξει κάποιος ότι μπορεί να κάνει ακόμα
περισσότερα, θα τον τιμήσω με ένα νόμισμα ακόμα. 
Ο μικρόσωμος άνθρωπος, δεν είναι στην πραγματικότητα μόνο μικρόσωμος, είναι και μικρόψυχος.
Κάθε μέρα ζητά όλο και περισσότερα να κάνουν για να είναι ευχαριστημένος. Κάθεται στο γραφείο
του, διαβάζει τα μηνύματά του, δεν κάνει απολύτως τίποτα από το να ελέγχει τα χρήματά του, αυτά
που έδωσε κι αυτά που περιμένει από όσους τα έδωσε. 
Οι άνθρωποι που δουλεύουν γι’ αυτόν και ζουν στην εξουσία του χρήματος, πιστεύουν πως δεν
μπορούν να επιβιώσουν χωρίς τα χρήματα που τους προσφέρει ο μικρόσωμος άνθρωπος. Ποτέ
δεν τους χαμογελάει, ποτέ δεν τους λέει μια καλή κουβέντα κι όποτε του μιλούν, κουνάει με
συγκατάβαση το κεφάλι ή προσποιείται πως έχει πολλά να κάνει ή ότι δεν έχει και πολύ καλή
διάθεση. Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, οι εξαρτημένοι από αυτόν, νιώθουν λιγότερη αντοχή. Ο
μικρόσωμος άνθρωπος με την μεγάλη περιουσία, τους κοιτάζει υποτιμητικά, επικριτικά και γελάει
με τις αποτυχίες τους, με τον κόπο τους, κάθε φορά που ιδρώνουν. Τους κοιτάζει με τη σκέψη πως
“αυτοί οι κολίγοι δεν έχουν πού αλλού να πάνε, γιατί δεν ξέρουν πως υπάρχει κόσμος κι έξω από
την μάντρα μα κι αν βγουν από την μάντρα αυτή, πού θα μπορέσουν να πάνε χωρίς τα χρήματά
μου. Αφού χάρη σε αυτά ζουν, χάρη σε εμένα έχουν ρόλο και χάρη στα χρήματά μου είναι άνετοι κι
ευτυχισμένοι. Τι τους ζητάω άλλο, από το να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους και να μην με
πολυζαλίζουν.”
Για ποιο λόγο άραγε ο μικρόσωμος άνθρωπος, με την μεγάλη περιουσία, ένιωθε έτσι; Γιατί
φοβόταν καταβάθος ότι δεν είναι ικανός να τα βάλει με αυτούς που δούλευαν γι’ αυτόν. Τους είχε
κάνει όμως να πιστέψουν πως η δική τους δύναμη ήταν πολύ πιο ασήμαντη από την δική του. Τους
είχε κάνει να πεισθούν πως σαν το χρήμα και την δύναμή του, δεν υπάρχει τίποτα άλλο να αξίζει.
“Όλα αγοράζονται με τα χρήματα κι εσείς εδώ, μόνο μαζί μου θα έχετε άνεση. Αν φύγετε από δω θα
πρέπει να μου πληρώσετε αποζημίωση για την απώλειά μου, γιατί θα πρέπει να βρω κάποιους
άλλους κι αυτό θα με κάνει να χάσω και χρόνο και ενέργεια” 
Οι εξαρτώμενοι άνθρωποι δεν βλέπουν την δύναμή τους. Είναι όπως τα ζώα στο τσίρκο. Χορεύουν,
τρέχουν, κάνουν ακροβατικά γιατί δεν ξέρουν πως με με ένα τίναγμα του λαιμού ή του σώματος, θα
σπάσει η αλυσίδα. Όμως, σκέφτονται πως και παρά την σωματική τους δύναμη, παρά το ύψος, την
αντοχή τους, δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τροφή, χωρίς στέγη και χωρίς ρούχα. Οι εξαρτημένοι
άνθρωποι έχουν πεισθεί πως η αξία τους είναι μετρήσιμη, αξιολογήσιμη, ζυγίσιμη. Όσο και να
παλεύουν η μόνη επιβράβευση θα είναι τα χρήματα. Ο άνθρωπος με την χρηματική ισχύ δεν
προσφέρει ούτε αγάπη, ούτε χάδια, ούτε ενδιαφέρον και νοιάξιμο. Διότι, όλα αυτά είναι σε χρήμα. 
“Τι να τα κάνεις τα χάδια, το ενδιαφέρον και το νοιάξιμο. Αν δεν φέρνεις αύξηση στα έσοδα, δεν
αξίζεις κανένα νοιάξιμο. Θα σε πληρώνω και θα σου δίνω μόνο τόσα όσα φέρεις, όσα ζυγίζεις”. 

Όταν ένας άνθρωπος που έμαθε να ζει κάτω από την εξουσία του μικρόψυχου βγει εκεί έξω στον
κόσμο, είναι τόσο χαμένος και έχει τέτοια απώλεια ταυτότητας που πολύ εύκολα θα πέσει σε έναν
με ένα μάτι, με μισή καρδιά, με ένα άλλο κουσούρι (και δεν εννοώ φυσικές ελλείψεις). Οι
εξαρτώμενοι άνθρωποι λατρεύουν τα κουσούρια που συνοδεύονται από γιγάντιο εγώ. Όπου
κουσούρι θα τρέξουν να το λατρέψουν, θα νιώσουν ένοχοι αν τυχόν δεν χαϊδέψουν το κακόμοιρο το
πλασματάκι που υποφέρει. Τα κροκοδείλια δάκρυα θα τον προσελκύσουν και θα δώσει το χέρι να
ταίσει οποιοδήποτε θηρίο είναι καμουφλαρισμένο σε αγνό και ταπεινό αρνάκι ή γατάκι. Η ευτέλεια
που νιώθεις είναι τέτοια που θα σε ρίξει στην πυρά, θα νιώσει ο ίδιος άνετος κι εσύ θα ζεις με τις
ενοχές. 

Ένας συνεξαρτώμενος άνθρωπος δεν πιστεύει στην αξία του, έχει πολύ ελαστικά όρια. Θα σπεύσει
να επικοινωνήσει πρώτος, αγνοώντας το ότι οι άλλοι μπορεί να μην έχουν καμιά επιθυμία να
ασχοληθούν μαζί του. Θα προσπαθήσει να γίνει ελκυστικός/η με το να κάνει όλα τα χατίρια των
άλλων. Φοβάται να γίνει δυσάρεστος γιατί νομίζει ότι εάν τυχόν πει όχι, θα λάβει την τιμωρία από
τον πανίσχυρο μικρόψωμο άνθρωπο και σπεύδει να κάνει πρώτος υποχωρήσεις ακόμα κι όταν οι
άλλοι του φέρονται με προσβλητικό τρόπο. Είναι πρόθυμος να αναγνωρίσει λάθη, ακόμα κι όταν
δεν είναι έτσι, μόνο και μόνο για να γίνει βολικός στους άλλους. Όμως, όσο κι αν πασχίζει, δεν
πρόκειται να τον δουν με συμπάθεια, μάλλον το αντίθετο. Οι άλλοι ή θα τον θεωρήσουν
αναξιόπιστο ή θα τον θεωρήσουν επικίνδυνο. Αμφισβητούν την αγνότητα των κινήτρων του, και
ίσως και να έχουν δίκιο. Τα άτομα αυτά προσκολλώνται κάπου και δυσκολεύονται να πάνε
παραπέρα. Δυσκολεύονται να δεχτούν πως στο τέλος ο μικρόσωμος - μικρόψυχος άνθρωπος, θα
τους αντικαταστήσει και θα πάρουν ωραία ωραία την καρεκλίτσα τους και θα κάτσουν εκεί σε μια
γωνίτσα, κλαίγοντας και παρακαλώντας για συγχώρεση κι επανασύνδεση. Είναι ευτέλεια σε κάθε
επίπεδο.

Ο άνθρωπος που γνωρίζει την αξία του, που έχει ξεκάθαρα όρια, που δεν εξαρτάται από κανέναν,
ξέρει πότε έρχεται η ώρα να φύγει. Ξέρει πως έχουν κάθε δικαίωμα όλοι - όπως και ο ίδιος - να
αλλάξουν τα σχέδιά τους, να κάνουν κινήσεις ανεξάρτητες και να κάνουν επιλογές χωρίς να
επηρεάζονται από τις επιθυμίες των άλλων. Θα φύγουν ευγενικά, αλλά θα φύγουν. Δεν θα
παρακαλέσουν, δεν θα γονατίσουν, δεν θα φοβηθούν την μοναξιά. Είναι συναισθηματικά έξυπνοι
άνθρωποι.
Τι σημαίνει συναισθηματικά ανόητος; 
Είναι αυτός που θα πάρει τα πάντα προσωπικά, που πριν ακόμα ακούσει τον άλλον, έχει βγάλει
συμπέρασμα. Αυτός που δεν αλλάζει την άποψή του, ό,τι κι αν του εξηγήσουν. Αυτός που
υπολογίζει τους πάντες με βάση το τι του προσφέρουν, τι έχουν να λάβουν και τι ζυγίζουν από
υλικής πλευράς. Ο συναισθηματικά ανόητος θα κάνει εκβιασμούς, απειλές, χειρισμούς, κόλπα και
διάφορα παθητικο-επιθετικά πράγματα. 
Ο συναισθηματικά ευφυής δεν θα κολλήσει σε λεπτομέρειες, δεν θα υπεραναλύει τα πράγματα, δεν
θα θυμάται όλες τις λεπτομέρειες, δεν θα εστιάσει στην επιφάνεια. Θα δεχτεί την κριτική, θα κάνει
ένα βήμα πίσω από την κακεντρέχεια, θα πάρει τις αποστάσεις του από κάτι που του φαίνεται πως
δεν λειτουργεί. Δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις επιλογές των άλλων, δεν προσπαθεί να χειριστεί,
δεν έχει καμιά πρόθεση να εισβάλλει στη ζωή κανενός. Παίζει με τους κανόνες και ξέρει να διεκδικεί
ευγενικά. Δεν θα τηλεφωνήσει στις 10 το βράδυ, δεν θα στείλει μήνυμα στις 6 το πρωί, δεν θα
κλέψει ιδέες, δεν θα πουλήσει επιτεύγματα και μούρη. 

Χρειάζεται πολλή ψυχική δουλειά για να μπορεί κάποιος να καλλιεργήσει την συναισθηματική
ευφυία, να αναπτύξει την ενσυναίσθησή του, να ξέρει να κρατά τα όριά του όπως και αυτά των
άλλων. Ο έμφυτος ναρκισσισμός που έχουν όλοι οι άνθρωποι τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, έχει
εξελιχθεί και έχει αντιληφθεί πλέον το άτομο ότι δεν είναι οι δικές του ανάγκες και επιθυμίες
πρωτεραιότητα για όλους. Ο ίδιος είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του, για τις επιλογές του και για τα
λάθη του. Δεν θα δεχτεί όμως τα λάθη των άλλων ως δικά του για να τους διευκολύνει.