Ε Ι Σ Δ Ο Ξ Α Ν

Π Α Τ Ρ Ο Σ Υ Ι Ο Υ Κ Α Ι Α Γ Ι Ο Υ Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ο Σ

Τ Ο Υ Ε Ν Ο Σ Θ Ε Ο Υ

Π Η Δ Α Λ Ι Ο Ν
ΤΗ Σ Ν Ο Η ΤΗ Σ ^Η Ο Σ Τ Η Σ Μ ΙΑ Σ Λ Γ ΙΑ Σ Κ Α Θ Ο Λ ΙΚ Η Σ Κ Α Ι Α Π Ο Σ Τ Ο Α ΙΚ Ι^ Σ

Τ Ω Ν Ο Ρ Θ Ο Δ Ο Ξ Ω Ν Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α Σ
Η Τ Ο Ι

Α Π Α Ν Τ Ε Σ Ο Ι Ι Ε Ρ Ο Ι Κ Α Ι Θ Ε Ι Ο Ι Κ Α Ν Ο Ν Ε Σ

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΕΥΦΗΜΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΤΕ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑ
ΜΕΡΟΣ ΘΕΙΩΝ ΙΙΑΤΕΡΩΝ, ΕΛΛΗΝΙΣΤΙ ΜΕΝ ^ίΛΡΙΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΕΚΤΙΘΕΜΕΝΟΙ ΔΙΑ ΔΕ ΤΗΣ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΚΟΙΝΟΤΕΡΑΣ
ΔΙΑΛΕΚ^ΙΥ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΛΗΨΙΝ ΤΙ^Ι ΛΠΛΟΥΣΤΕΡΩΝ ΕΡΜΗΝΕΥΟΜΕΝΟΙ

ΑΓΑΙΙΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΙΙΜΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

Κ Α Ι Μ Ε Τ ' Ε Π Ι Μ Ε Α Ε Ι Α Σ Α Ν Α Κ Ρ Ι Θ Ε Ν Τ Ε Σ Κ Α Ι Δ ΙΟ Ρ Θ Ω Θ Ε Ν Τ Ε Σ
ΨΗΦΩ Τ Ο Υ Π Α Ν Α Γ ΙΩ Τ Α Τ Ο Υ . Κ Α Ι Τ Η Σ Ι Ε Ρ Α Σ Κ Α Ι Α Γ Ι Α Σ Σ Υ Ν Ο Δ Ο Υ Π Α Ρ Α ΤΟΥ
Σ Ο Φ Ο Λ Ο Γ ΙΩ Τ Α Τ Ο Υ Δ ΙΔ Α Κ Σ Α Λ Ο Υ Κ Α Ι Ι Ε Ρ Ο Κ Η Ρ Υ Κ Ο Σ Κ Υ Ρ ΙΟ Υ Δ Ω Ρ Ο Θ Ε Ο Υ

ΤΟ Π Ρ Ω Τ Ο Ν Τ Υ Π Ο ΙΣ

ΕΚΔΟΘΕΝΤΕΣ ΑΔΕΙΑ^ ΜΕΝ ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΟΠΗ^. ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΓΗ^ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΑ^ΤΗΣ
ΑΓΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΠΙΣΤΑΣΙΑ^ ΤΟΥ ΕΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΙΣ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ ΑΘ. ΤΟΥ ΕΞ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΤΟ Δ Ε Υ Τ Ε ΡΟ Ν Δ Ε

ΥΠΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΚΑΡΠΟΛΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΙΠΟΥ

Ν Υ Ν Δ Ε ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟΝ
ΥΠΟ
^ ^ Τ . Υ Ι ^ Ρ Ι Τ Ο Υ Ι ^ Ι ῖΟΥ ^ Υ ^ Γ Ι Ι ^ Υ Ο ^ ΟΥΚΟΛΙΓΟ^ ^ Τ Ο ΕΡΓ^ ^ ^Ρ^Τ Ο ^Υ Λ Ο Υ

Ε Ν Α ^ Ι Ι Ν Α Ι Σ
^Ο Υ Τ ^ ιΟ ^ Α ^ ίΟ Υ ΒΑΑΣΤΟΥ ^ Β Α ^Β Α ^^ΓΟ Υ
 Ἀ ^ θ . Πρωτ. 3,068.

Ἀ ρ ιθ. Διεκπ. 1873.

Β Α Σ ΙΛ Ε ΙΟ Ν Τ Η Σ Ε Λ Λ Α Δ Ο Σ

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΑΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ἀ π α ν τ η σ ιν τ η ς ^ τ ^ α ς ^ ν ^ ρ ^ ίς , ^ 0 'Α π ^ ιλ ι^ υ

^ ι ^ ἶ τ α ι ή ^ ἶ ν .^ ν ω σ τ^ ν, ^ τ ι η ^ υ ν ι^ ῦ ς ἁ π ^ ε ^ μ . ^ ν η τη ν

^ ιτ η ι^ ίν υ μ ^ ^ ρ ι ἁ ν α τ υ π ^ σ ε ω ς τ ^ υ Ι Ι η ^ λ ι ^ υ , ^ ς λ ι α ν όι-

ν α .^ ς α ^ υ κ α ι ^ η ^ ι ^ υ τ^.ἶς π α σ ιν , ε.γκ^ιν^ι τ η ν α ν α τ υ π ^ σ ι ν

^ ο ι ^ υ ό ιλ λ ' α ^ υ π ρ ^ Ο ή ^ ιη ς τ ιν ^ ς η ^ α ι ρ ^ υ ς ,

^ ν Ἀ θ ὴ ^ α ^ τ ^ ^ ^αιοι^

^ Ὄ Ἀ θ ^ Ιῶ ν Π Ρ Ο Κ Ο Π ΙΟ Σ
.Ι. ^ ^ ία ν ^ ία ς Θ ^ Λ Ι ^ Τ Ο ^

^ ^Ο Τρίκκ^ς Μ ^ Α ^ Τ Ι Ο ^

^ ^ Οιτύ.λο^ Π Ρ Ο ^ Ο Π Ι Ο ^

.^. ^Ο Θ αυμα^οῦ Μ Ι ^ Π Α

^ Ι^ μ μ ιιτε ὺ ς

. ... --

Ι Ι ^ α ν ^ υ ^ ο ν ^έρον ο ^ε '^ ν ^ ο υ ^ υ ρ ιΟ ἵ^ ^ Α .^ . ^ ^ ^ ο ^ ο υ λ ο υ σ ^ α γ ι^ α

κ ^ ^ ^ κ ^ ο υ υ ^ ο γ ^ α ^ ν Ο ε ^ ^ α ι κ λ ο ^ ί,α ιο ν κα^ ^ ι ^ φ ^ σ ^ α ι κ α '^

ν ο ^ ί,ο ν .
 ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

Κ α τ ὰ π ό σ ο ν ὠ φ έ λ ιμ ο ς κ α ὶ ἀ ν α γ κ α ί α κ α τ έ σ τ η ἡ π α ρ ο ῦ σ α ἱε ρ ὰ Β ίβ λ ο ς τ ῶ ν
θ ε ίω ν κ α ὶ ἱε ρ ῶ ν Κ α ν ό ν ω ν , ἐ π ο ν ο μ α ζ ο μ έ ν η Π Η Δ Α Α Ι Ο Ν , ε ἶν α ι ἤ δη ἀ π ο -.
δ ε δ ε ιγ μ έ ν ο ν εκ τ ῆ ς π α ν τ ε λ ο ῦ ς ἐ κ λ ε ίψ ε ω ς ἀ ν τ ιτ ύ π .ω ν τ ῶ ν τ ρ ιῶ ν ἄ χ ρ ι τ ο ῦ δ ε γ ε -
νομ ένω ν ἐκδόσ εω ν. Ἐ ξεδό θ η τὸ π ρ ῶ τ ο ν ἐ ν Λ .ε ιψ ία τ ῆ ς Σ α ξ ω ν ί α ς , κ ^α τὰ τ ὸ 1 8 0 0 ,
τῆ ε π ισ τ α σ ια τοῦ ἱε ρ ο μ ο ν ἀ χ ο υ ί^ ε ο δ ω ρ η τ ο υ , ο σ τ ις α ύ θ α ιρ ε τ ω ς ε κ α μ ε δ ια φ ό ρ ο υ ς
προσθήκας ε ίς τὰ σ χ ό λ ια τῶ ν ^ρμ ηνευτῶ ν Λ ἱ π ρ ο σ θ ῆ κ α ι α ύ τ α ι, ἀπαδουσ^ι
πρὸς τὸ πνεῦμα τῶ ν Κ α νόνω ν κ α ὶ ἀ π ο δ ο κ ιμ α σ ^ Ιε ισ α ι παρὰ τῆ ς ΙΝ Ιε γ ^ λ η ς τοῦ
^ ρ ισ τ ο ῦ Ἐ κ κ λ η σ ία ς , δ ι ε γ ρ ἀ φ η σ α ν ἀ κ ο λ ο ύ θ ω ς δ ι ὰ λ ε υ κ ο ῦ χ ρ ὠ μ α τ ο ς , ω ς π ρ ο κ ύ ..
π τει εκ τοῦ δ η μ ο σ ιε υ μ έ ν ο υ γ ρ ὰ μ μ α τ ο ς τ ^ ῦ ἀ ο ιδ ίμ ο υ Ο ίκ ο υ μ ε ν ικ ο ῦ ΙΙα τ ρ ιἀ ρ χ ο υ
νεο φ ύ το υ , επὶ τη ς πρω της π α τ ρ ια ρ χ ε ία ς τοῦ ο π ο ίο ι ἐπεκυρω θησ αν τ ὰ σ χ ό λ ιά
τῶ ν π ρ ω τ ω ν δ ιε ρ μ η ν ε υ τ ῶ ν ^ Α γ α π ίο υ ἱε ρ ο μ ο ν ἀ χ ο υ κ α ὶ Ν ικ ο δ η μ ο υ μ ο ν α χ ο ῦ . ^
Τ ^ν πρὠ την ε κ δ ο σ ιν , μ ^τὰ σ υ ν ο δ ικ η ν ψῆφον ἐπεθεὠ ^ησ α ν, οἱ σ ο ^ ο ὶ κ α ὶ ἐν
ἀ ρ ε τ α ις δ ια π ρ έ ψ α ν τ ε ς δ ιδ ἀ σ κ α λ ο ι, Δ ω ρ ό θ εο ς ἱε ρ ^ - κ η ρ υ ξ τῆ ς ^ Ιεγα λ η ς ^κ κλη -
σ ία ς , ^ Λ θ α ν ὰ σ ιο ς ὸ ΙΙἀ ρ ιο ς , κ α ι ὸ πρω ην μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ς Κ ο ρ ίν θ ο υ .^ Ι α κ ἀ ρ ιο ς .
ούτω δ ε κ ε κ α θ α ρ μ έν η ν τη ν ^ ίβ λ ο ν ἐ ξ έ δ ο τ ο δ ε ύ τ ε ρ ο ν ο ἐ ν μ α κ α ρ ία τ ῆ λ η ξ ε ιΚ .Τ κ α ρ ^ .
π ο λ α ς, ἐν ^ Α θ ή ν α ις τ ω 1 ^ ί ^ , λ ία ν ε ύ σ τ ό χ ω ς ἀ φ ιε ρ ω σ α ς α ύ τ ^ ν ε ίς τ ο ύ ς ἀ ε ιμ ν η ^
σ τ ο υ ς α δ ε λ φ ο ύ ς ^ .ω σ ιμ α δ ιὰ τ ὰ ς α π ε ίρ ο υ ς π ρ ό .ς τ η ν ^ .λ λ ἀ δ α α γ α θ ο ε ρ γ ία ς τω ν .
Τὸ δ ε τ ρ ίτ ο ν τ α .^ τ η ν έ ξ έ δ ο τ ο ο ἀ ξ ιο σ έ ^ α σ τ ο ς Σ έ ρ γ ιο ς Ρ α φ τ α ν η ς , έν ^ α κ ύ ν θ ω
κ α τὰ τὸ 1 ἀ φ ιε ρ ὠ σ α ς τ α ύ τ η ν ε ίς τ ο χ ρ ις ^ ε π ὠ ν υ μ ο ν π λ η ρ ω μ α τ ῶ ν ^Ο ρ θο δό ξω ν.
Σ υ μ φ ω ν ω ς δ ε π ρ ὸ ς τ η ν τ ρ ίτ η ν ε κ δ ο σ ιν τ η ν τ ο ῦ κ υ ρ ίο υ Σ . Ρ α φ τὰ νη , ἐ κ δ ίδ ο μ ε ν
κ α ὶ ἡ μ ε ἶς τ ο τ έ τ α ρ τ ο ν τ η ν ἱε ρ ὰ ν τ α ύ τ η ν ^ ί^ λ ο ν π ισ τ ω ς κ α ι ἀ ν α λ λ ο ι ω τ ω ς , η τ ις ἐ μ -
π ε ρ ιέ χ ε ι τὰ ύ π ό τ ο ῦ μ α κ α ρ ίτ ο υ Τ καρπολα π α ρ α λ ε ιφ θ έ ν τ α , η το ι τ ο τ ε λ ε υ τ α ιο ν
μ η δ ία γ ε γ ρ α μ μ έ ν ο ν ἐν τ ^ π ρ ω τ η ἐκ δ ό σ ει σ χ ό λ ιο ν τοῦ Κ ^. Κ α ν ο ν ο ς τ ῆ ς Α ^ . Σ υ ν ό .-
δ ο υ , κ ι ι.ὶ τ η ν π ρ ὸ ς τ η ν μ ε γ ἀ λ η ν Ἐ κ κ λ η σ ί α ν ἀ φ ιε ρ ω τ ικ η ν ἐ π ισ τ ο λ η ν τ ῶ ν δ ιε ρ μ η .-
ν ε υ τ ῶ ν , π ρ ὸ ς α ίω ν ία ν μνημην αύτῶ ν.
^ Η τ ιο λ ο γ η σ α μ ε ν δε τ η ν ε κ δ ο σ ιν ως ἐξῆς ἐν τ^ ἡμων δ η μ ο σ ιε υ θ ε ίσ ^ ἀγ-
γ ε λ ία τα ύ τ^ .
 Α Γ Γ Ε Α ἶ Α

Π Ε Ρ Ι Ε Κ Δ Ο Σ Ε Ω Σ Τ Ο Υ Π Η Δ Α Λ ΙΟ Υ

Π ^ Α Σ Ι Γ Ν Ω Σ Τ Ο Σ εἶν^ι ἡ υπέροχος ἀ ξία τ ῆ ς θ ε ιο τά τη ς τ α ύ τ η ς βίβλου τοῦ Π Η Δ Α Λ Ι Ο Υ , ω σ τε

νὰ μ ὴ ἦνοιι ἀ ν ά γ ^ η ν ὰ ἐξάρωμεν ἡ μεῖ^ α ὐ τ ή ν . Β ίβ λ ο ι, ἤ τι^ περιλα μ βάνει α π α ν τ α ς τ ο ὺ ς Θ ε ί ο υ ς κ α ὶ
ἱ ε ρ ο ὺ ς κ α ν ό ν α ς τ ῶ ν τ ε ἁ γ ί ω ν κ ^ ὶ π α ν ε υ φ ή μ ω ν ^.ε^ι.π οσ τόλω ν, τ ῶ ν ἁ γ ί ω ν Ο ἰ κ ο υ μ ε ν ι κ ῶ ν τ ε
κ α ὶ τ ο π ι κ ῶ ν Σ υ ν ό δ ω ν κ α ὶ ^ ῶ ν κ α τ ὰ μ έ ρ ο ς θ ε ίω ν Π α τ έ ρ ω ν , ἔ τ ι δ ὲ κ α ὶ τ ὴ ν π ο λ υ τ ι μ ω τ ά τ η ν
ἐ ρ γ α σ ί α ν ^ ο ῦ ὁ σ ι ω τ ά τ ο υ Ν ι κ ο δ ή μ ο υ , Β ίβ λ ο ι το ια ύ τη εἶναι ἀ ξία τοῦ ὀνοματος α ὐ τ ῆ ς - Κ ^ ὶ κ ^θὡ ς
ἀδύναΤον ἀ β λ α β ῶ ς νὰ π λ εύ σ η κ α ὶ ἀ σφαλῶ ^ νὰ προσορμισθῆ εἰς τὸν σκοπούμενον λ ιμ έ ν α τὸ πλοῖον ανευ
π η δ α λ ίο υ , ο ὕτω ς ἀ δύ ν^το ν εἶναι π ᾶ ς χρ ισ τιανὸς κ α ὶ π ᾶ σ α ἡ Ἐ κ κ λ η σ ία νὰ δια^πλεύση ἀσφα^λῶς τ ἡ ν θ^-
λ α σ σ α ν τοῦ παρόντος βίου κ ^ ὶ εἰσέλθη εἰς τὸν ποθούμενον λ ιμ έν α τ ῆ ^ σ ω τη ρ ία ς ἄνευ τ ῆ ς κ τή σ ε ω ς καὶ
χ ρ ή σ ε ω ς τ ῆ ς ὶερᾶς τ ο ύ τ η ς βίβλου ^οῦ Π Η Δ Α Λ Ι Ο Υ Τοῦτο συναιςθανομενοι ὡ ρ μ ή θη μ εν Εἰς τ ἡ ν ἔκ-
οοσιν α ὐ το ῦ . Ἀ λ λ ' ἐξέλιπεν ἡ βίβλος, δ ύ να τα ί τ ις νὰ εἴπ η , ^ α ὶ θέλομεν ἡ μ εῖς νὰ ἐκδώ σω μεν α ὐ τ η ν ;
Σ χεδ ὸ ν ἐξέλιπε. τ ὰ δὲ ὀλίγιστο^ εὑρίσκόμενα σ ώ μ α τ α π αρὰ τ ῶ ἐκδοτη ο ὐ χ ὶ ὀ λιγώ τε^ο ν τ ῶ ν 1 6 ορ α χ-
μ ῶ ν ,π ω λ ο ῦ ν τ ^ ι. ἐν δὲ τ ἀ ῖς ἐπ α ρ χία ις κα ὶ μ ά λ ισ τ α ἐν τ ῶ ἐξωτερι^ιῶ ἄ νω τ ῶ ν 2 0 ο ρ α χμ ῶ ν. κ ^ ὶ ούδ^
εὑρίσκονται.. Ἡ μ ε ῖς δὲ ὁρίζομεν τ η ν τ ιμ ὴ ν τοῦ Π Η Δ Α Λ Ι Ο Υ ἐ λ α χ ίσ τ η ν , ὡ^ κ α τ ω τέ ρ ω , κ^ιὶ οὕτω κ ^ ὶ
ἄ κ ο ν τ α ς, ὡ ς εἰπεῖν. ποιοῦμεν τοὺ ς χρ ισ τια νούς νὰ ἀ π ο κ τή σ ω σ ιν εὐκολω^ άνεκτίμη'^ον πνευμς^τικὸν θη -
σαυρὸν ^ὸ Π Η Δ Α Λ Ι Ο Ν . ἐνῶ ἤ δ η πρέπει νὰ μ ε τα β α ίν η τι^ ἀ πὸ πολεω ς εἰς π ὀ λ ιν , ἴν ^ εὕρη εν σ ῶ μ α
τ η ς χ ρ η σ ιμ ω τ ά τ η ς τ ο ύ τ η ς βίβλου πρὸς μ ε λ έ τ η ν ἤ ἐπ ίλ υ σ ιν . ἀπορίας τιν^ς. Ποι^οῦμεν δὲ γ νω σ τὸ ν ὅ τι θέ-
λ ο μ εν ἔ χ ε ι ὑ π ' ὄψιν τ ὰ ς μ έ χ ρ ι τοῦδε ἐκδόσεις κα ὶ ἰδίω ^ τ ὰ ς δύο τ ε λ ε υ τ α ία ς. ^ ὅ τ ι θέλομεν δώ σει π ᾶ σ α ν
^ ς ^ ^ ὴ ν κ α ὶ ἐπ ιμ έλ εια ν περὶ τ ὴ ν ἐκ τύπ ω σ ιν γ^νησ ομένην ἐπ ὶ ἐκλεκτοῦ χά ρ το υ κ α ι μ ε τ ὰ φ ιλ ο κ α λ ία ς
τυ π ο γ ρ α φ ι^ η ς.
Ὀ ρ ίζο μ εν δὲ τ ὴ ν τ ι μ ὴ ν αὐ^οῦ μονον εἰς δ ρ α χ μ ὰ ς 7 διὰ τοὺς ἐν τ ῶ ἐσω τερικῶ κ α ὶ 9 δ ιὰ τοὺς ἐν τῶ
ἔξ ω τερ ικῶ σ υνδρ ομ η τά ς Δ ιὰ τοὺ ς μ ὴ σ υνδρομη τὰ ς ὅμω^ Δ ρ α χ . 1 4 . Ο ὕτω νομίζομεν κ α θίσ τ^τσ .ι π ά ν δ η -
μον τὸ Π Η Δ Α Λ Ι Ο Ν . Ε ὐ ελπ ισ το ῦ μ εν ὅτι οὶ^συν^ισθ^νομενοι ὡ ς ὴ ^ ε ῖς τ ὴ ν '.χ ρ η σ ιμ ό τ η τ α τοῦ Π η δ ^ -
λ ίο υ κ α ι τ ὴ ν ὑπὸ τοιούτους ὅρου^ ἔκδοσιν α ύτοῦ θέλουσι συνδράμει ὴ μ ᾶ ς εἰς ἐγγρ α φ ὴ ν σ υνδρ ο μ η τῶ ν, ω ν
ὴ π λ η θ ὺ ς θὰ ὀ δ η γ ή σ η ὴ μ ᾶ ς εἰ^ ἔναρξιν τοῦ ἔργου,
-Ε π ικ αλο ύμενος δὲ επιείκεια ν ^ιαὶ σ υ γ γ ν ώ μ η ν δ ια τ ὰ διαφι,Ιγοντα μ οι τυ χ ὸ ν μ ικ ρ ο τα τα τυπογρσ.φικὰ
λ ά θ η , ἄτινο^ ἄ λ λ ω ς τ ε εἰς ὀγκόδη β ιβλ ία εἰσὶν ἀ να π οφ ευ κτα .
Ἀ φ ιε ρ ῶ τ α ύ τ η ν πρεπὅντω ^ εἰς τὸν ἐν μ α κ α ρ ία τ ῆ λ ή ξ ε ι Σεβασ^ον μ οι γέροντα Β ίκ τω ρ α μο ναχὸ ν
Γ ια ννικ ο πο ^ λον ἤ Μ α ζ ιώ τ η ν , τὸ ν ἐν ἀρε^αῖς κ α ὶ τε λ εία α κ τη μ ο σ ύ ν η δια πρ έψ α ντα . μ ο ν ά σ α ν τ α δὲ κ α ^ ὰ
τ ὸ 1 8 6 3 , κ ^ ἱ ἀ π ο β ιώ σ α ν τα κ α ^ ὰ τὸ 1 8 7 8 , τὸν ἐξ α γα γὅ ν τά με ἐκ τ ῆ ς π επ λ α ν η μ έν η ς ὁδοῦ το ^ σκύτους
το ῦ α ἰῶ νο ς τούΤου, κ α ι κ α θ ο δ η γ ή σ α ν τά μ ε εις τ ὴ ν ὁδὸν τ ῆ ς εὐσεβεία^ κ α ὶ Ε ὐ α γ γ ε λ ικ ῆ ς δ ια γ ω γ ῆ ς τ ῆ ς
μ η τρ ὸ ^ ὴ μ ῶ ν ὀρθοδόξου Ἐ κ κ λ η σ ία ς , ἀ σ κ ή σ α ν τα δὲ ἐν ὅλω τ ῶ δ ιᾶ σ τ ή μ α τ ι το ύ τω ^ν τ ιν ι ἐκ κ λ η σ ιδ ίω τῶ ν
Ἀ γ ί ω ν Ἀ ν α ρ γ ύ ρ ω ν ἔξωθεν τοῦ Λ ἰγίου τῆ ^ ἐ π α ρ χ ία ς Λ ἰγ ια λ ία ς κ α ι πολλοὺς πειρασμοὺς ὑ π ο σ τά ντα παρά
τ ιν ω ν τ ῶ ν ἐκεῖσε (ὧν π ε ρ ιτ τ ὰ τ ὰ ὀνοματα) ἐν ὧ (ἐ^ικλησιδίω) κα ί τιν α ς β ελ τιώ σ εις ἐπ ο ιή ^ α το οὖτος, ὡ^
κ α ὶ ἐ γ ὼ μ ε τ ὰ τὸ ν τ ο ύ τ ο ι θά νατον.
Ὀ φ ε ίλ ω δὲ οὐκ ὀ λ ίγ η ν εὐγνω μοσ ύνη ν εἰς τὸν συνεργύν μου κύριον Ἁ π ο σ το λ ο ν Φερετύπο^λΟν έμπορον
τὸ ν π ο λ λ ὰ μ ο χ θ ή σ α ν τ α εἰς τὸ ^ργον τοῦτοι ὅπω^ λ ά β η πέρας, ἔ τ ι δέ κ α ὶ θ^σ ιά σ α ντα . Δ ώ η ὁ Κ ύ-
ριο^ κ α ^ ὰ τ ὴ ν επ ιθυμ ία ν τ ῆ ς κ α ρ δ ἰα ςα ὐ το ῦ κα ὶ π ᾶ σ α ν τ ὴ ν β ουλήν του π λ η ρ ῶ σ α ι, ἤ ν εἶχ ε π^ρὶ τ η ς ἐκ-
τυπ^,^σεω^ τ ῆ ς Ἱ ε ρ ᾶ ς^ τ α ύ τη ^ βίβλου χ ά ρ ιν τοῦ φ ^ τισ μ ο ῦ κ α ὶ τ ῆ ς ψ υ χ ικ ῆ ς ὡ φ ^λίας τ ω ν π ο λ λ ῶ ν .
ΙΙα ρ α κ α λ ο ῦ μ εν οὗν ὑ μ ᾶ ς ἐν Χ ρ ισ ^ ῶ ἀδελφοὶ. ὅπω ς εὕχησ θε κ α ὶὑ π ὲ ρ ἡ μ ῶ ν τ ῶ ν π ο λ λ ὰ ^,οχθησάντ^ε^ν
εἰ^ τ ο ῦ το ^ὸ ἔργον πρὸς Κύριον, ὅπω^ π λ η ρ ώ σ η Τὸν ποθον τ ῶ ν καρδιῶν ἡ μ ῶ ν ὄν ἔχ ο μ εν , ὅς ^σ τὶν. ἡ ἀ-
π ο ^ α τ ά σ τ α σ ι^ τ ῶ ν ἡ μ ετέρ ω ν ψ υ χ ῶ ν ἐ ν τ ῆ β α σ ιλεία τῶ νο ὐ ρ α νῶ ν. Τοῦτο κ α ὶ ἡ μ εῖς ὑπ^ρ ὑ μ ῶ ν ε ὐ χ ^ θ α .

Ἔ ρρωσθε ἐν Κ υ ρ έ ω
Ἐ ν Ἀ θ ή ν α ις τ ῆ 1 Ν οεμβρίου 1 8 86.

Ο ΚΔΟ ΤΗ Σ ΚΑΙ Ο ΣΤ^Ι.^ ^ Ο^ ^ Υ -

^ ν α ^ .ο ς Ι
 Διὰ τῆ ^ νηὸ^ τ α ύ τ η ς εἰΚονίζε'^αι ὴ καθολικὴ τοῦ Χριστοῦ Ε κ κ λ η σ ία , ^ ῆ ς ὸποία^, τρόπις
μὲν εἶναι ὴ πρὸ^ Τὴν ἀ γ ία ν Τριάδα ὀρθόδοξος π ίσ τις. Δοκοὶ δέ, καὶ σ α νίδ ες τ ὰ τῆ ς πίσ τεω ς
δ ό γ μ α τα ^ιαὶ α ὶ παραδόσεις. Ἱσ τό^ , ὸ σταυρός. Ἀ ρ μ ε ν α , ὴ Ἐ λ π ίς , κα ὶ Ἁ γ ά π η . Κ υ β ερ ν ή .
τ η ς , ὁ Κ ύριοί ὴ μ ῶ ν Ἱη σ ο ῦ ς Χ ριστός. Πρωρεῖς κ α ὶ ναῦ^ςαι, οὶ Ἀ π ό σ το λ ^ ι, κα ὶ οἱ τῶ ν Ἀ πο ^
σ τόλω ν διάδοχοι, κα ὶ κληρικοὶ π ά ντες. Γ ρ α μ μ α τικ ο ὶ καὶ νοτάριοι, οἱ κ α τὰ καιροὺ^ διδάσκαλοι.
Ἐ π ιβ ά τ α ι, ἅ πα ντες οἱ ὀρθόδοξοι χρ ισ τιανοί. Θ άλασσ α, ὁ παρὡ ν βίος, Π νεῦμα γα λη νὸ ν κα ὶ ζε^
φείριον, αὶ τοῦ 'Α γἶου Π νεύματος πνοαί .τε καὶ χά ρ ιτες. Ἀ ν ε μ ο ι, οὶ κ α τ αὐτῆί^ πειρασμοί.
Π ηδά λιον δὲ αὐτΥ^, δι' οὕ πρὸς τὸν οὐράνιον λ ιμ ένα ιθύνεται, ὴ παροῦσα βίβλος ^τῶν ὶερῶν
Κ α νό νω ν ἐσ^ί. Ὄ ρα κ α ὶ τὸν θεῖον Χρυσόστομον νη^ παρεικάζοντα τ ὴ ν Ἐ κ κ λ η σ ία ν (τ^ μ . ς^'.
σ ελ. 4 2 ^ . σ τ ίχ . Κ α ὶ τόμ . ζ . σ ελ. ^ 2 , σ τ ίχ 2 ^ τ ῆ ς ἐν Ἐ τ ώ ν η ἐκδόσεω^).
 Τ ῌ Ι Ε Ρ Α Ρ Χ Ι Κ Ω Τ Α Τ ῌ

Θ ΕΟ ΚΥ ΒΕΡΝ ΗΤῼ ΚΑΙ Τ Ω Ν Ο ΡΘ Ο Δ Ο Ξ Ω Ν ΑΠΑΝΤΩΝ

Μ Η Τ Ρ Ι Φ Ι Λ Ο Σ Τ Ο Ρ Γ Ο Τ Α Τ Η ι

Α Γ Ι Α Τ Ο Υ Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Μ Ε Γ Α Λ Η ^ Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α

Τ Π Ν Μ Ε Τ ' Ε Υ Λ Α Β Ε ΙΑ Σ Α Π Α Σ Π Σ Υ ΙΪΚ Η Ν Α Μ Α Κ Α Ι Δ Ο Υ Α ΙΚ Η Ν

Π Ρ Ο Σ Κ Υ Ν Η Σ ΙΝ Α ΙΙΟ Ν Ε Μ Ο Μ Ε Ν .

Ε Ι Σ τ ὰ ς Ιε^ὰ^ ΣΟ Υ ἀ γ κ ἀ λ α ς ἀ φ ^ερ οῦτα ι,ὧ κ ο ινὴ Μ Η Τ Ε Ρ τ ῶ ν ὀρθοδόξων,^ ἁ γέα τοῦ Χ Ρ ΙΣ Τ Ο Υ

μ ε γ ά λ η Ε ^ .Κ Α Η Σ Ι Α , τ ὸ Π η οἀ λιον τ ῆ ς κ α θ ο λ ικ ῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς , ή παροῦσα λ έ γ ω , ἐρμηνευτικὴ^ τῶ ν
θείω ν Κ α νό νω ν Β ίβ λ ο ς. κ α ὶ ὴ ἀφιέρω σις ο ἰκ ε ιο τ ά τη κ α ὶ κ α τ ὰ π ά ν τ α λο γο ν δικαίου. πρέπουσα. Π ά ντες
γ ά ρ . εὐ οἶδα. σ υνομ ολο^ή σ ουσ ι, χ ω ρ ὶς νὰ ἐξαιρεθῆ οὐδὲ ε ις, ὅ τ ι, ὅσον εἶναι χρ ειώ δη ς ἡ Ν α υ τικ ὴ Π υξἱς εἰς
τοὺ^ ν α υ τικ ο ύ ς, κ α ι τὸ Π η δ ἀ λ ιο ν ὅσον εἶν α ι ἀ ν α γ κ α ῖο ν εἰς τ ὰ ς Ν α ῦ ς . τόσον εἶναι χρ ειώ δη ς καὶ ἡ σ υλ-
λ ο γ ἡ ^ ῶ ν Ιερῶ ν Κ α νο νω ν. ἡ ν ο η τ ὴ δ η λ α δ ὴ α ὕ τ η Π υ ξ ίς, κ α ὶ τὸ Π νευυ.ατικὸν τοῦτο ΙΙη δά λιο ν τόσον
εἶν α ι ἀ να γ κ α ῖο ν κ α ὶ α π α ρ α ίτ η τ ο ν Σ Ο Ι τ ῆ Π ν ε υ μ α τ ικ ῆ κ α ὶ Σ ^βα σ μ ία Ν Ι Ι Ι , τ ῆ ἀ ν τιτύ π ω κ α ι ἐκπροσω--
π ο ύ σ η τ ὴ ν ο ἰκουμ ενικὴ ν κ α ὶ π α γκ οσ μ ιον ὁ λ κ ὰ δ α τ ῆ ς Κ α θ ο λ ικ ῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς . Κ α ὶ ὄ ντω ς Π ηδά λιο ν ἄλλο
κ α ὶ Π υξὶ^ ^ ν ε υ μ α τ ικ ὴ ἡ Κ α νο νικ ἡ α ὔ τ η Β ίβ λ ο ς ἐ σ τίν . ἐπ ειδ ὴ α ὐ τ ὴ μόνη^ κ α τ ὰ α λή θεια ν, ἀκριβῶ^ καί
ἀ π α ρ ε γ κ λ ίτ ω ς ἀφορ^, εἰς τὸ ν ἰ Ιολον, εἰς α ὐτὸ ν δ η λ α δ ὴ τὸν Οὐρανόν. κ α ὶ μ ὲ α ὐ ^ ή ν , ὡ σὰν μὲ Πηδάλιον,
εἰμπ ο ρεῖ ἀ σ φ α λ έ σ τ α τ α , κ α ὶ ἀ κ ιν δ υ ν ώ τ α τ α π ᾶ σ α ὴ το ῦ Χ Ρ ΙΣ Τ Ο Υ Ἐ κ κ λ η σ ία νὰ διευθύνη τὸν ο^^μον τοῦ
πλο ό ς τ η ς , εἰς ἐκε^νον τὸ ν ὅ ν τω ς γα λ ή ν ιο ν Λ ιμ ένα τ ῆ ς μ α κ α ρ ία ς κ α ὶ ἀ κ η ρ ά το υ λή ξεω ν. Τοῦτο οὲ τὸ νοη-
το ν Π η δ ά λ ιο ν ἐτεκ τή ν α τΟ μὲν Τ^άλαι τὸ Π νεῦ μα τὸ ἅ γιον, δ ιὰ τ ῶ ν ΘεοΤόφων Ἀ π ο σ τό λ ω ν καὶ τῶ ν ^ τ ὰ
καιροὺς ἁ γ ίω ν Σ υνόδω ν. Ο ἰκουμενικῶ ν τ ε κ α ὶ Τ ο π ικ ῶ ν , κ α ὶ τ ῶ ν κ α τ ὰ μέρος μ ε γ ά λ ω ν τῆ ς Ε Κ Κ Λ Η -
Σ ^ Λ Σ Ἱε ρ α ρ χ ῶ ν . Π ολλοὶ δ ὲ μ ε τ ' εκείνους ἔτεροι, συνεργοί τ ε κ α ὶ ἀ ν^ ιλ ή π το ρ ε ς, κυβερνήσο^ντες, σ.ὐτὸ συνε-
πεσ κ εύ α σ α ν . κ α ὶ τ ὰ ἐν α ὐ τ ῶ δ ύ σ λ η π τ α διη ρ μ ή νευ σ α ν, σ υμ β ιβ ά ζοντες κ α λ ῶ ^ τ ὰ δοκοῦντά π ω ς ἀ ν^ιβ α ί-
νειν ἀ λ λ ή λ ο ις . Ἐ κ δὴ το ύ τω ν κ α ὶ ἡ μ εῖς τ ὰ ς ὲ ρ μ η ν ε ία ς συνερανισάμενοι, κα ὶ ὑφ ὲν , ὡ ς ἐνῆ ν, ἐν συνάψει
ἀ θρ ο ίσ α ντες, τὸν π α ρ ό ν τα δ ὴ πονον Σ Ο Ι τ ῆ Θ εσπ^σία Μ Η Τ Ρ Ι , ἐν ἁ π λ ῆ τ ῆ φράσει προσφέρομεν. Ἀ ν ο ι-
ξον το ίνυ ν, ὡ θεία Μ Π Τ .Ε Ρ , τ ὰ ς Ἱ ε ρ ω τ ά τ α ς ἀ γ κ ά λ α ς σου, ὡ ς ὁ π ά λ α ι Ν ομικὸ^ Ἱ^ρεύς, κ α ὶ ὺπόδεξαι ^οῦ^
Τον γη θο σ ύνω ^, ὡ ς δ ρ ά γ μ α χ ίδ ρ ω ν νεόδρεπτόν τ ε κ α ὶ ἱε ρ ώ τα το ν . "Ὑ πόδεξα ι, ὦ Μυριοφόρε Ν Α Υ Σ , ὴ κ α τὰ
^τὸν Η α ρ ο ιμ ια σ τή ν , ἐμπορευομένη μακρόθεν κ α ὶ σ υ νά γου σ α τὸ ν π λ οῦτον σ ε α υ τ ῆ , τὸ ἐδικόν σου Π η δ ά -
^λ ιο ν ^ (Π αροιμ. λ ά . 1 4 ).
Μ ᾶ λλο ν δέ, δ ιὰ νὰ μ ε τα χειρ ισ θ ῶ μ ε ν προσφυέσΤερον π α ρ ά δ ε ιγ μ α , κα θά περ π ά λ α ι ὴ Πς^ρθενομαρτυς Ε ὐ -
φ η μ ία , τὸ ν τὅ μ ον τ ῆ ς Ἀ γ ί α ς κ α ὶ Ο ἰκουμενικῆς τ ε τ ά ^ τ η ς Συνοδου ἐν το ῖς κὅ λ π ο ις δ εξα μ ένη , π ά σ η ς δια-
β ο λ ῆ ς τ ῶ ν ἐ ν α ν τίω ν ἀ νώ τερον διεφ ύλα ξεν, ο ὕ τ ω κ α ὶ Σ Υ , ὴ κ α ὶ τ ὸ Ζω ομ ύρισ τον Λ είψ ανον α ὐ τ ῆ ς δ ὴ τ α ύ -
τ η ς τ ἤ ς π ^ ν ε υ φ ή μ ο υ Ε ὐ φ η μ ί^ ς , ὡ ς θησ^υρὸν ἐν σ ε α υ τ ῆ κ α τ έ χ ο υ σ α , τ ὴ ν π αρ ο ῦ σ α ν Β ίβ λ ο ν ἐγ κ ο λ π ω σ α -
μ έ ν η , τ ὴ ν οὐ μὅνους ^οὺ ς ^ ῆ ς τ ε τ ά ρ τ η ς , ἀ λ λ ὰ κ α ὶ π α σ ῶ ν ἀ π λ ῶ ς τ ῶ ν α γ ίω ν Σ ^νο δ ω ν Ο ἰκουμενικῶ ν
τ ε κ α ὶ Τ ο π ικ ῶ ν , κ α ὶ τ ῶ ν κ α τ ὰ μέρος Π α τέρ ω ν τοὺ^ δ ρ ο υ ςκ α ὶ Κ α ν ὅ ν α ς ἐμ περ ιέχο υσ αν, διὰ τ ῆ ς ἐγκ ο λ-
π ώ σ ε ω ς τ α ύ ^ η ς κ α ὶ π ρ ο σ τα σ ία ς , ἁ π ά σ η ς. δ ια βολἤ ^ τ ῶ ν μ ω μ ο σ κ ο π ω ν ἀ νω τέρ α ν δια φ ύλ α ξο ν, ἀ ξιο χ^εω ν
κ α ὶ ἀ ν α ν τίρ ρ η τ ο ν π ᾶ σ ι τ ο ῖς χρ ισ τω ν ύ μ ο ις λ α ο ῖς ποιουμ ένη τ ὴ ν ν α ύ τ η ς ἀ ν ά γ ν ω σ ιν , τ ῆ Λ ὑ θ εν τία τ ῆ ς Συνο-
δ ικ ῆ ς τ ε κ α ὶ Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ῆ ς ἀ ποφ ά σεω ^. Τ ο ῦ το ὴ μ ε ῖς δεὅμεθα. Τ ο ῦ το μεθ' ἡ μ ῶ ν ἱ^ιετεύουσι π ᾶ σ α ι αὶ
Θ Ε Ο Ν ποθοῦσαι ψ υ χ α ί, α ὶ ἀ π ὸ τ ῆ ς π ο λ υ κ υ μ ά ν το υ κ α ὶ π ο λ υ σ ά λ ο υ τ α ύ τ η ς ζ ω ῆ ς , πρὸς τὸν ἀ κ ύ μ α ν το ν
ἐκεῖνον βίον τῆί^ μ α κ α ρ ία ς ὴ μ ῶ ν π α τρ ίδ ο ς δ ια π λ έ ο υ σ α ι. κ α ὶ εἴθε μ ὴ τ ῶ ν ἐ λ π ίδ ω ν ἐκπέσο^.μεν ἅ π α ν τ ε ς .
Ἐ κ τ η ς Ἱ ε ρ ᾶ ς Μ ο νῆ ς το ῦ ΙΙα ντο κ ρ ά το ρ ο ς τ ῆ ς κ α τ ὰ τ ὸ ἅ γ ιο ν Ὄ ρος το ῦ Ἄ θ ω κ ε ιμ έ ν η ς. α ^ γ ' . Δε-
κεμβρίο^ δ^.

Η ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ^ ΠΕΦΙΛΗΜΕΝΗ ΔΥΑΣ

Α Γ Α Π ΙΟ Σ ΙΕ Ρ Ο Μ Ο Ν Α Χ Ο Σ ΚΑΙ Ν Ι Κ Ο Δ Η Μ Ο Σ Μ Ο Ν Α Χ Ο Ί
 ΙΣΟΝ ΑΠΑΡΑΛΑΑΚΤΟΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Τ Ο Υ Π Α Τ Ρ ΙΑ Ρ Χ Ο Υ Κ Ω Ν Σ Τ Α Ν Τ ΙΝ Ο Υ Π Ο Α Ε Ω Σ

Ν Ε Ο ^ Υ Τ Ο Υ Ζ .

Ε Π Ε Ι Δ Η ὴ αὐτοαλήθειά έστιν ὁ Χριστὸς καὶ ὁ τ ῆ ἀληθεια ἀντιβαίνων ἄρα αὐτῶ τῶ Χριστῶ

ἀντιβαίνει. διὰ τ.οῦτο καὶ ὴμεῖς κ^τὰ χρέος μαρτυρόμεθα πᾶσαν τὴν τῆ ς Βίβλου ταύτης ἀλήθειαν, πρὸς
πληροφορίαν τῶν ἀναγινωσκόντων. Κ ατὰ την πρώ την ὴμῶ^ Πατριαρχείαν προσηνέχθη ἡμῖν τουτὶ τὸ
νεωτύπωτον Κανονικὸν, διὰ τοῦ λογιοτάτου Ἀ γαπίου Π ε λ ο ^ ^ σ ιο υ , ἐπὶ σκοπῶ, ινα θεωρηθὲν καὶ ἀνα-
κριθὲν τύποις ἐκδοθῆ εἰς κοινὴν τῶ ν ορθοδόξων ὡ^έλειαν. ἀν^κοινώσαμεν λΟι^ὸν τὰ περὶ τῆς Βίβλου τ ^ ς
τότε ἐνδημοῦσι κ,αὶ συνεδριάζουσι πανιερωτάτοις Αρχιερεῦσι. πάντων δὰ συναινεσάντων, μ^νος ὸ ἐν μα-
καρία τ η λήξει γεγονὡς Πατριάρχης πρώην Κωνσταντινουπόλεως Κύρ. Γεράσιμος, Δέρκων ὡ ντῶ τότε,
σὺν αὐτῶ δὲ και ὁ πρώην Λαρίσσης ΜελέΤιος, εἰς μὲν τὴν θεωρίαν τη ς Βίβλου ἐνέδωκαν, τύποις δ^ ἐκ-
δοθῆναι ἀντέφησαν, προτείναντες, ότι οὐ δεῖ τὰ ΚανονΙκὰ Τῆς Ἐ κκληἀἰας πεζῆ φράσει ἐκδίδοσθαι, ἴνα
μ ὴ ^Τὰ ^τῶν ὶερῶν Κανόνων γνώριμα γίνωνται τῶ χύδην λαῶ . Ἀλλ^ ὴμῶν ἀντικρουσαμένων, ὅτι εἰ
ταῦτα οὕτως εἶχεν,. οὐκ ἔδει ὅλως οὐδὲ τ ῆ Ἐ λλά δι φωνῆ ἀπαρχῆς τους ἱεροὺς ἐκδοθῆναι Κανόνας, κα-
θότι τῶ τότε ^ιαιρῶ καθομιλουμένη ὑπῆρχεν αὕτη καὶ αύτοῖς τοῖς βαναύσοις καὶ χειροτέχνου ταῦτα
(φαμὲν) ἡμῶν ἀντικρουσαμένων, μάταιος ὁ ἐκείνων λόγος καὶ ανίσχυρος ἀπεδεἰχθη. καὶ δὴ ^ηφω μὲν
ὴμῶν, συναινέσει δὲ πάντων τῶν^ἀγίων Ἀρχιερέων, θεωρηθῆναι τὴν Βίβλον συνοδικῶς ἀπεφάνθη^ διὸ
καὶ ἐνεχειρίσθη τῶ σοφολογιωτάτω διδασκάλω καὶ ὶεροκήρυκι τῆς τοῦ Χριστοῦ μεγάλης 'Εκκλησίας
Κύρ. Δωροθέω, ὡς εἰδήμονι τῶν ὶερῶν Κανόνων καὶ πολυμαθεία καὶ ἀρετῆ διαπρέποντι, ὅςτις ποιησά-
μενος ^τῆς ἐγχειρισθείσης αὐτῶ Βίβλου τὴν θεωρίαν, ἀμέσως ὴμῖν ἐνεχείρισε ταύτην. μηδὲν ἐν αὐτῆ
προσώπων εὑρη^ιέναι εναντίον, ὀλίγα δ' ἅ ττα εὐδιόρθωτα τοῖς τῶν Κανόνων μεταφρασταῖς^ ἀλλὰ πρὸς
ἐντελῆ πληροφορίαν τῆς Ἐ κκλησίας προὐτρέψατο ἡμᾶς ἐξαποστεῖλαι τὴν Βίβλον καὶ τῶ ἐν Χίω δια-
τελοῦντι σοφολογιωτάτω διδασκάλω Κύρ. 'Λθανασίω Παρίω καὶ τῶ ἐκεῖσε διατρίβοντι πανιερωτάτω
πρώην Κορίνθου Κύρ. Μακαρίω, όἶς περ ταύτην ἐξαποστείλαντες, ἐλάβομεν καὶ παρ αὐτῶν τὴν καλὴν
περὶ τη ς Βίβλου μαρτυρίαν^ εἶτα διωρι'σάμεθα καὶ εστάλη ὴ Βίβλος τοἰ^ς μ ετα φ ρ α σ τή ἐν τῶ ἀγιωνύμω
Ὄρει, ὅπως ἰδίοις ὴμῶν ἐξόδοις ἀντιγραφῆ καὶ διορθωθῆ^ ὅπερ καὶ ἐγένετο ἐπὶ σκοπῶ, ἴνα καὶ τύποις
αὐτὴν ἐκδώσωμεν πάλιν ἰδίοις ὴμῶν ἀναλώμασι. Ἀ λλ^ ἐν τούτοις παραιτηθέντες τῆ ς προστασίας τοῦ
Οἰκουμενικοῦ θρόνου, ὑστερήθημεν τοῦ τοιούτου ψυχωφελοῦς μισθοῦ. διὸ καὶ οὶ ἐν τῶ Ὄρει Ὀσιώτατοι
Πατέρες ἐξ ἐράνου, καὶ πολλοὶ ἄλλοι τῶν ἐκτὸς διατελούντων τοῦ Ὄρους, τύποις αὐτὴν ἐκδεδώκασιν.
ἀλλ^ ὁ ἐπιστατήσας εἰς τὴν τυπογραφίαν Θεοδώρητος, ἐπειδὴ ἐπρόσθεσεν εἰς μίαν τοιαύτηΥ Βίβλον, δίχα
τῆ ς γνώμης τῶν μεταφραστῶν, καὶ τῶν κ ατ' ἐπιταγὴν Ἐ κκλησιαστικὴν θεωρησάντων τὴν Βἰβλον
ἀξιολόγων ἀνδρῶν, προσθήκας αὐτοῦ πολὺ τὸ ἄτοπον ἐχούσας^ διὰ τοῦτο κατὰ τὸν τοῦ δικαίου λόγον,
αὶ προσθῆκαι αὺται ἐσκεπάσθησαν, ἶνα μὴ τὰ γνήσια τοῖς νόθοις παραμιγνύμενα, τὸ εὐγενὲς τῆς Βίβλου
διαλυμαίνωνται, καὶ ἀντ' ὡφελείας τοῖς ἀναγινώσκουσι βλάβην οὐ τὴ ν τυχοῦσαν προ^ενήσωσι, καὶ σω-
ματικὴν καὶ ψυχικήν. Α'. διὰ τὶ ἐν τἀῖς προσ0ήκαις Ταύταις λέγει. ὅτι τῶ σαββάτω ἀνέστη ὁ Κύριος
ἡ μ ῶ ν Ἰ η σ ο ῦ ς Χ ρ ισ τό ς. Β '. ὅ τι νὰ. γ ίν ω ν τ ^ ἶ γ ο ν υ κ λ η σ ία ι ἐν τ ῆ ἡ μ έρ α τ ῆ ς Κ υ ρ ια κ ῆ ^ . κ α ὶ κ α τ 'α ὐ τ ἡ ν
τ ὴ ν κυρίάν η μ έρ ά ν τ η ς Π ε ν τ η κ ο σ τ ῆ ς . .ιΓ '. ὅ τ ι τ ὸ σ ά β β ^ το ν ἔ χ ε ι τ ὰ ^ ὐ τ ὰ προνόμιά ὁποῦ ἔχ ει κ α ὶ ἡ Κ υ -
ρ ια κ ὴ , δ ιὰ τ ὶ κ α ὶ α ὐ τ ὸ τ ύ π ο ς εἶνο^ι τ ῆ ς ^ Ἀ ν α σ τ ά σ ε ω ς . Δ '. ὅ τ ι μ ὲ ἕν ^ τρόπον σ ο φ ισ τικ ὸ ν, α ν α κ α ιν ίζ ει τ ὰ
π α λ α ιὰ σ κ ά ν δ ^ λ ^ , ὁποῦ ὴ κ ο λο ύ θη σ ^ν ἐν τ ῶ ἁ γ ίω Ὄ ρει περὶ τ ῶ ν μ ν η μ ο σ ύ ν ω ν , τ ὰ ὁ π ο ῖ^ , χ ά ρ ιτ ι Χ ρ ι-
σ τ ο ῦ , κ α ὶ. ἦ τ ο ν κοιὶ ε ἶν ^ ι κα τασ εσιγο^σ μένα , εἰς κο^ιρὸν ὁποῦ ὴ τοῦ Χ ρ ισ το ῦ ἁγίσ. Ε κ κ λ η σ ία , προνοο^-
μ έ ν η τ ῆ ς κ ο ινῆ ς εἱρ ή ν η ς τ ῶ ν μ ο ν ^ χ ῶ ν , δ ιὰ τρ ιῶ ν συνοδικῶ ν γ ρ α μ μ ά τ ω ν α ὐ τ ῆ ς μ ὲ φ ρ ικ τὰ ς ἀ ρ ὰ ς ἐμ πό -
δ ισ εν , ἵν ^ μ ὴ κ ιν η θ ῆ τ ιν ^ ς , ουτε νὰ ε ἰπ ῆ , οὕτε νὰ γ ρ ά ψ η περὶ τ ο ύ τ ω ν . Ε '. ὅ τ ι κ ^ τ η γ ο ρ ε ῖ ὡ ς ἀσ ύμ φ ω να
κ α ὶ ἐ,ναντἰα, ἅ π α ν τ α τ ὰ το ῦ ἁ γίο υ Ὄ ρους Τ υ π ικ ὰ , τ ὰ ὁποῖα δὲν εἶνα ι ἐ ν α ν τ ία μ ὲ τ ὸ κα θ ο λικ ὸ ν Τ υ π ικ ὸ ν ,
ἀ λ λ ' εἶν ^ ι σ α φ ή νειά μ ά λ λ ο ν κ ^ ὶ ἀ ν ά π τυ ξ ις τ ῶ ν ἀσο^φῶν κ α ὶ σ υ ν ε π τ υ γ μ έ ν ω ν τ ό π ω ν το ῦ κα θολικοῦ Τ υ π ι-
κ ο ῦ . ^ε'. ὅ τ ι ἁ π λ ῶ ς ἐν τ ^ ῖς π ρ ο σ θ ή κ ε ς τ ^ ύ τ ^ ιις ἀ ντίκ ειτο ιι εἰς τοὺ ς Κ α ν ό ν α ς τ ῶ ν ἁ γ ίω ν Ο ἰκουμενικῶ ν
κ α ι τΟπι^ιῶν Σ υ ν ό δ ω ν, κ α ὶ εἰς τ ὰ ς παρα δόσεις τ ῆ ς τ ο ῦ Χ ρ ισ τοῦ Ε κ κ λ η σ ία ς . Ζ '. δὲ κ α ἰ τ ε λ ε υ τα ῖο ν ἐτο λ-
μ η σ ε ν ὁ π ά ν τ ο λ μ ο ς ν ὰ γρ ά ψ η μ έ σ ^ εἰς ἔνα τοιοῦτον β ιβ λ ίο ν, ἐν οἶς ἀναφέρει περὶ το ῦ ἀ ν τιχ ρ ίσ το υ , ενα
τόσ ον φοβερὸν κ^.ὶ το λ μ η ρ ὸ ν λό γο ν, ω σ τε ὁποῦ ἐφ ρίξαμεν, ο χ ι μόνον νὰ τ ὸ ν π α ρ α δ ώ σ ω μ εν γ ρ ο ^ ῆ , ἀ λ λ '
οὐδὲ ὅ λ ω ς ὀ νο μ ^ σ τὶ ν ὰ τὁ ν προφέρωμεν, διὰ τ ὸ κινδυνῶ δες κ ^ ὶ δ ιὰ τ ὴ ν τ ῆ ς ἀ τ ο π ία ς ὑπερβολην^ α ὺ τ α ι
δὲ α ἱ π ροσ θῆκα ι εὺρίσκοντο^ι εἰς τ ὰ ακόλουθά τ ῆ ς Β ίβ λ ο υ κ σ .τα β α τὰ 9 ^ , 1 ^ 4 , ^ 4 1 , 1(^7, 1 ^ ,
2 ^ 4 , 212^ ^ 0 , ^ 8 ^ . 44^, ε ^ ^ , ^4^Ι, κ α ὶ ε ἴτις τ ω ν ἀ λ λ α χ ο ῦ τ ῆ ς γ ῆ ς
ἀ γο ρ α σ ά ν τω ν ἐκ τ ῶ ν κ ^ νο νικ ῶ ν τ ο ύ τ η ν Β ιβ λ ίω ν , β ο ύ λ ετα ι ἐξ ^λ εἴψ α ι τ ὰ ς ρ η θείσ α ς νόθους π ρο σ θήκ α ς κ α ὶ
διορθῶσο^.ι τ ὁ ὲ^ιυτοῦ β ιβ λ ίο ν, εὺρέτω το ὺ ς ἀριθμοὺς τ ῶ ν ἄ νω κ α τ α β α τ ῶ ν , ἐν οἶς α ἱ προσ θῆκαι εὑρίσκον-
τ α ι . Ἐ π ὶ τ ο ύ τ ω γὰ ρ κ α ὶ ἐγένετο τὸ παρὸν δι' ἡ μ ετ έρ α ς Π α τ ρ ια ρ χ ικ έ ς ὑπ ο γρ α φ ῆ ς κ α τα σ φ α λ ισ θ ὲν , κ α ι
δ ια τ ὴ ν σ ύ σ τα σ ιν τοῦ Βιβλίου^ κ α ὶ δ ιὰ τ ὸ κ ο ινῆ συμφέρον. Ε ἴη ὁὲ ὴ το ῦ Θεοῦ χ ά ρ ις π ᾶ σ ι το ὶς ἐν εἰ-
λ ικ ρ ιν ε ία ἀναγινώσκουσι^.

μ^^

^ Ο π ρ ώ η ν Κ ω ν σ τα ν τιν ο υ π ό λ εω ς Π α τ ρ ιά ρ χ η ς Ν Ε Ο ^Υ ΤΟ Σ.
 ΤΟΙΣ ΑΗΑΝΤΑΧΟΥ ΓΗΣ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΤΠΝ ΜΕΤ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΙΙΡΟΣΚΥΝΗΣΙΝ
Κ^Ι ΤΟΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΑΦΙΚΟΝ ΑΣΠΑΣ.ΜΟΝ

^ Λ Α Ι Ι Σ Ι τ ε κ α ὶ βαρβάροις, σ ο φ ο ῖςτε κ α ὶ ἀ ν ο ή το ις ο φ ε ιλ έ τη ς ε ἰμ ί. ^ Ρ ω μ .ά ,1 4 .^ Τ α ῦ τ α ^ἶναι

τ ὰ λ ὀ γ ια οποῦ ἐξεφώνησεν ο ἐν Χ ρ ισ τῶ λ α λ ῶ ν Π α ῦ λ ο ς , ὸ μ έ γ α ς τ ῶ ν ἐθνῶ ν ἐν π ίσ τ ε ι κ α ὶ ἀ λ η θ ε ία δι-
δ ά σ κ α λ ο ς. Δ ιὰ ν ὰ διδά.ξη μ ὲ α ὐ τ ὰ ὅλους ἐκείνους ὁποῦ ἀ γ α π ο ῦ ν τ ὴ ν κο ινὴ ν ὡ φ έλεια ν το ῦ π λ η σ ἶο ν , νὰ
^.ὴ ὁ μ ιλ ο ῦ ν, ἤ νὰ συγγρά φ ουν μ ὲ γ λ ῶ σ σ α ν μδνον Ε λ λ η ν ικ ή ν , ἶνσ^ δ ι' α ὑ τ ῆ ς ὡ φελοῦν μὀνους τοὺς πεπαι^.
οευμένου^ τ ε κ^,ὶ σοφοὺς, ἀ λ λ ὰ κα,ὶ νὰ ὸ μ ιλοῦν, κ ^ ὶ νὰ σ υ γγρ ά φ ου ν κ α ὶ μ ὲ γ λ ῶ σ σ α ν ἁ πλο^κὴ ν ἐν τ α ὐ τ ῶ ,
ἴν α δι^ α ὐ τ ῆ ^ ἐπ ίσ η ς ὡ φ ελοῦν κ α ὶ το ὺ ς άσοφους κ ^ ὶ ἀ π λ ο ίκ ο ὺ ς ἀ δελφ ού ς. Π ο ία ν γ ὰ ρ ω φ έλεια ν, εἰπέ μοι^
ὴ μ π ο ρ ε ῖ νὰ λ ά β η ἔ ν ^ ς ἀ π λ ο ῦ ς ἀ π ὸ τ ὴ ν ἀ ν ά γ ν ω σ ιν ὲνὁ^ β ιβ λ ίο υ μονον Ἐ λ λ η ν ικ ο ῦ , δὲν θέλει νομισθῆ εἰς
α ὐ τ ὸ ν ὁ τὸ βιβ λ ίον γρ ά ψ α ς βά ρβα ρος. κοεὶ ^ ὐ τ ὸ ς ἀ ν τισ τρ ο φ ω ς εἰς τὁ ν σ υ γ γ ρ ά ψ α ν τ α βάρβαρος . κ α ὶ οὶ δύω
ὸμοῦ οὐκ ἔσ ο ν τ α ι εἰς ἀ έρ ^ λσ ,λοῦντες ; ἐὰ ν γ ὰ ρ ^φησὶν ὁ ἴδ ιο ς Π ^ιῦλος ἐ λ έ γ χ ω ν το ὺ ς Κ ο ρ ιν θ ία ς , δ ια τὶ
ἐ κ ^ υ χ ῶ ν τ ο π ῶ ς ἔλαβον τὸ χ ά ρ ισ μ ά νὰ λο^λοῦν γ λ ώ σ σ α ς , κ α ὶ δὲν ἐπ α ρ εκ ά λ ο υ ν νὰ λά βο υ ν ἐν τα ὐ τῶ ^ιαὶ
τ ὸ χ ά ρ ισ μ α νὰ ερμηνεύουν ^ ὐ τ ὰ ς εἰς τοὺς ἄ λ λ ο υ ς , κ α ὶ ἀ κ ο λ ο ύ θω ς νὰ οἰκοδομῶ σι τ ὴ ν Ἐ κ κ λ η σ ία ν ), ἐὰν
γ ὰ ρ φ η σ ὶ, μ ὴ εἰδῶ τ ὴ ν δ ύ ν ^ μ ιν τ η ς φ ω ν ἤ ς , ἔ σ ο μ ^ τ ῶ λ α λ ο ῦ ν τ ι βάρβαρος, κ α ὶ ὸ λ α λ ῶ ν ἐμοὶ βάρβαρος.
^ά . Κ ορινθ. ιδ ', ^ Κ α ι ὡ φελεῖτ^ιι μ ὲ ν ὁ Ἐ λ λ η ν κ α ὶ σοφὸς ἀ π ὸ τ ὰ . Ἐ λ λ η ν ι κ ὰ , ἀ λ λ ' ὸ ἀ π λ ο ῦς κ ἀ ὶ ἄσο-
φος ἀ δελφ ὸ ς οὐκ ο ἰκ ο δ ο μ ε ῖ^ ι. ,,- . ^
Δ ιὰ το ῦ το κ ^ ὶ ἡ μ ε ῖς εἰς τ ὴ ν ἀ π ο σ τ ο λ ικ ὴ ν τ ο ύ τ η ν ἀ κ ο λ ο υ θ ο ῦ ^ τε ^ δ ιδ ^ σ κ α λ ία ν , ὴ θελή σ α μ εν δ ιὰ τ ῆ ς
π ^ ρ ο ύ σ η ς βίβ λ ο υ νὰ ὡ φ ε λ ή σ ω μ εν ἐ ν τ α ὐ τ ῶ κ α ὶ το ὺ ς ἐ λ λ ο γ ίμ ο υ ς κ α ὶ '^ὁφοὺς, κ α ὶ τοὺ^ ἀπλοικοὺ^ κ α ὶ ἀ-
σόφους. 'Ε κ ^ .νο υ ς μ ὲ ν , μ ὲ τὸ Ἐ λ λ η ν ικ ὸ ν κείμενον τ ῶ ν θείω ν κο^ὶ ἱερῶ ν Κ α ν ὅ ν ω ν , ἀ π ο σ το λ ικ ῶ ν , συνοδι-
κ ῶ ν τ ε κ κ ὶ μ ερ ικ ῶ ν . Τ ο ύ το υ ς δὲ, μ ὲ τ ὴ ν ἀ π λ ο υ σ τέ ρ ^ ν τ ῶ ν σ .ὐτῶ ν Κ α ν ό ν ω ν ἐρ μ η ν εία ν τ ε κ α ὶ ἐξή γη σ ιν
κ α ὶ ἀ ν τισ τ ρ ^ φ ω ς π ά λ ιν , τοὺ ς μ ὲν ἐλ λ ο γ ίμ ο υ ς κ α ὶ σοφοὺς ὴ θ ε λ ή σ α μ ε ν νὰ ὡ φ ε λ ή σ ω μ εν μ ὲ τ ὴ ν ερμηνείαν,
π^ιραθἐμενοι λ ε λ υ μ έ ν α εἰς ^ιὐτοὺς τ ὰ ὺπὸ τ ῶ ν π α λ α ιῶ ν σ οφῶ ν ἐν το ῖς καν^σ^ν εὺρισκομενα άπορα κ α ὶ
^.ὴ π α ρ ὰ π ά ν τ ω ν ἐκ τοῦ προχείρου νοούμενα^ το ὺ ς δὲ ἁ πλ ουσ τέρ ου ς,^μ ὲ τὸ 'Ε λ λ η ν ικ ὸ ν , κάνοντές το υ ς νὰ
ἔχ ο υ ν εἰς οιὐτοὺς τ ὴ ν προσήκουσο^ν ὑ π ο λ η ψ ιν , κ ^ ὶ νὰ μ ὴ το υ ς νομ ίζουν τ ῆ ς ἐδ ικ ῆ ς μ α ς κο ιλία ς γεννή^

(Ι) (Ἐντεῦθεν δείκνυται πόσον εἶναι ψυχρὸς, πὁσον μάταιος
καὶ πὁσον ἄλογος ὁ λογος τινών, ἦγουν, ὅτι οἱ θεῖοι Κανόνες δέν
πρέπει νὰ ἐξηγοῦνται εἰς τὸ ἀπλοῦν. Τί λέγεις, ἄνθρωπε, ὁποῖος
καὶ ἄν ἦσαι ο ταῦτα λέγων ; καὶ εἶναι δίκαιον, οἱ θεῖοι καὶ ἱε-
ροὶ Κανὁνες νὰ ἦναι μεταφρασμένο^ μὶν εις τὰ ἀραβικὰ, εἰς τὰ
συριακὰ, εἰς .τὰ αἰθιοπικὰ, καὶ νὰ ^ναι ἐξηγημένοι εἰς τὰ λατι--
νικὰ, ἰταλικὰ, σλαβωνικὰ, ἀγγλικὰ, καὶ σχεδὸν κάθε γένος ^ῶν
καλουμἐνων χριστιανόν, εἶναι δίκαιον νὰ' ^χη τους .ἱερους Κα-
νὁνας τούτους μεταφρασμένους εἰς τ^ν γλῶσσάν του, μδνον ^ δε
το γένος τῶν ὀρθοδ^ξων Ἀνατολικῶν Γραικῶν, μέσα εἰς τοῦ ὁ-
ποίι^υ τὰ σῦνορα καὶ αἱ σύνοδοι σννεκροτήθησαν. καὶ οἱ πατέρες
τῶν Κανὁνων ἐξήνθησαν, καὶ οἰ ἐξηγηταὶ τούτων ἐβλάστησαν,
εἶναι δίκαιον, λέγω, μὁνον τοῦτο τὸ γένος νὰ στερῆται και νὰ
μὴ ^χη τοὺς Κανένας μεταφρασμένους εἰς την ἰδίαν γλῶσ-
σάν του ; Καὶ ἄν τὸ ἐδικ^ν μας γένος εἶχε προτερον τους Κανὁ^
νὁνας τούτους ^λληνικοὸς, διατὶ ^ξευρε τὰ ἐλληνικά, πῶς δεν
δρέπει τὸ.αὁτὸ.νὰ ^χ^ και τωρα τους Κανὁνας ἀπλοῦς, δίατἰ
πλήν τινων μ^να ήξεῦρει τὰ ἀπλἄ ; Ι^ὁφήμει, ω άνθρωπε.
 ΤΟἶ^ ^ΠΑΝΤΑ^ΟΥ ΓἶΙΣ ΕΝΤΕΥ^ΟΜΕΝΟΙΣ

μ α τ α . Κ α ὶ το ύ το υ ς κ α ὶ ἐκείνους ὁμοῦ, π λο υ τίζο ν τες μὲ ἕνα βιβλίον, δύσκολον μὲν νὰ εὑρεθῆ^ δ ιὰ τὁ ὁ λ ι-

γ ο τ ύ π ω τ ο ν , δυσ κολώ τερον δὲ νὰ ἀ π ο κ τ η θ ῆ ἀπὸ τὸ ν καθ' ἕνα, δ ιὰ τὸ πολυέξοδον- Τοῦτο ἐσ τά θ η ἡ π ρ ώ τ η
κ α ὶ κα θ ο λικ ὴ α ἰτ ία ὁποῦ π α ρ εκίνη σ εν ἡ μ ᾶ ς , ἀδελφοὶ, νὰ ἔλθω μεν εἰς τ ὴ ν ἐγχείρ η σ ιν τ ῆ ς π ^ρ ο ύ σ η ς βίβλου.
^Ε στάθη ἀ κ ό μ η κ^ιὶ ἄ λ λ η μ ία εἱδικω τέρα α ιτ ία ὴ ἐφεξῆς- Δὲν ὑπεφέρΟ^μεν, ἀ γ α π η τ ο ί, νὰ β λέπω μ εν
εἰς π ο λ λ ὰ π ο λ λ ῶ ν π νευμ^ιτικῶ ν χυ δο^ιον^οκ ά νον^ χειρόγραφα, κατακ ερ μ ατισ μένο υς τοὺς θείους το υτους
κ α ὶἱεο ο ὺ ς Κ α ν ό ν α ς, νενοθευμένους, ψευδεπιγράφους, ά λλου ς ἀ ν τ ' ἄ λ λ ω ν . κ ^ ὶ τ ὰ ς ἑρ μ ηνεί^ς τ ῶ ν ἐξ η γ η -
τ ῶ ν ἀ ν τ ὶ τ ῶ ν κυρίω ς Κ α νό νω ν ἐκλαμβανομένσ.ς, κ ^ ὶ τὁ χειρότερον, ὅτι κ ^ ὶ τ ὰ ς ερμ ηνεία ς τ α ύ τ α ς περιέ-
χ ο ν τ α , διεφ θα ρ μ ένες, πο^.ρεξηγημένας κ α ὶ ἀ λ λ ό κ ο τ ά τιν α κ α ὶ ἐσ φαλμ ένα διδασκούσας. Ε ξ ^^ν τ ί ἐ τ ίκ τ ε το ;
καοπὸς θανατηφ όρος β εβ α ιό τα το ι κ^κὶ ἀ π ω λ ε ία ς π α ρ α ίτιο ς ψ υ χ ικ ῆ ς , κ α ι εἰς τοὺς κ α κ ῶ ς διορθοῦντ^ς πνευ -
ματικοὺ^-, κ α ὶ εἰς το ὺ ςκ α ^ .ῶ ς ὑ π ' α ύ τῶ ν διορθουμένους α μ α ρ τω λ ο ύ ς. Ε^περ. κ σ τ ὰ τ ὴ ν κοινὴ ν παροιμίσ.ν,
ὁ σ κα μβὸς κ α ν ὡ ν σ κ α μ β ὰ π ο ιεῖ κσ.ὶ τ ὰ κσ.νονιζόμεν^ι. Ὄ θεν ὴ μ εῖς, δ ιὰ νὰ θεραπεύσ^^μεν τ ὰ θα νατηφ όρα
ρ εύ μ α τα τ α ῦ τ α , δ ιὰ τ ῶ ν ὁποίω ν ἐπ ^τίζοντο οἱ αδελφοί μ α ς ἀναΤροπὴν θολερὰν κ α τ ὰ τὸ νπ ρ ο φ ή τη ν, ^ Λ β ^.
β ', ἐσ πουδάσ α μεν νὰ ἀ ν^δ ρ ά μ ω μ εν εἰς τ ὰ ς π ρ ώ τα ς π η γ ά ς . κ α ὶ ἀ πὸἐκε^ νὰ ἐξ α ν τλ ή σ ω μ ε ν γλυ κύ ς
τ α τ α , καθαρὰ κ α ὶ ζω ηφ ^ρ α τ ὰ ὕ δ α τ α . τ ὸ .λ έ γ ω φ α ν ε ^ τ ε ρ α , ἐσπουδασαμεν νὰ εὕρω μεν τ ὰ β ιβ λ ία τ ῶ ν ὶε -
ρῶν Π α νδεκ τῶ ν , κ^ιὶ ἀ π ὸ ἐκεῖ^ ὅ χ ι μόνον νὰ μ ετα γρ ά ψ ω μ εν ολόκληρον κ α ὶ ἀκέραιον αὐτολεξεὶ Τὸ 'Ε λ λ η ν ι-
κὸν κείμενον τ ῶ ν θείω ν Κ α ν ό ν ω ν ,ἀ λ λ ὰ κ ^ ὶ νὰ μεθερμηνεύσω μεν εἰς τ ὴ ν ἀπλουστέρ^.ν τ α ύ τ η ν δ ιά λεκ το ν τ ὰ ς
ἀ λ η θ ε ῖς κ α ὶ 'Ε λ λ η ν ικ ὰ ς ερμ ηνεία ς τ ῶ ν γ ν η σ ίω ν κ α ἰ π αρὰ τ ῆ ς ἐκ κ λ η σ ία ς ἐγκρινομένω ν ἐ ξ η γ η τ ῶ ν τ ῶ ν
θείω ν κ α ὶ ὶερῶ ν Κ α ν ό ν ω ν . Π ρῶ τον μ ὲν, κ α ὶ ὡ ς ἐπ ὶ τὸ π λ ε^ σ τ ο ν κα ὶ σχεδὸν π α ν τ α χ ο ῦ , τοῦ τ ὴ ν π ρ ώ τ η ν
τά ξ ιν ἔχοντο^ θαυ^.ια^οῦ κα^. ἐπιφαυοῦ^ ^ω άννουτοῦ ^ ω ν α ρ ᾶ (1 ),κ α ὶ ἐπο^ένω ^ Θ ε ο ο ώ ^ ^ τοῦ Β α λ σ α μ ῶ ν ο ^ ) ,

(1Ι ^ο^άννης ο ^ωναρε^ς ^νθει ἐπὶ Ἀλ^ξίου του Κομνηνοῦ ^γραψεν. α^τινες εἶναι αἰ προςτον Μάρκον Ἀλ.ξανδρ^.ίας. Ἀφ^ ου
κατὰ τὸ Ι 'ἰ '^ Ιτος ἀπὸ ^ριστοῦ. μέγας δε Δρουγγάριος χρη- δε η Κωνσταντινούπολή ἐκυρι^ύθη ύπο τῶν Ἐ ν ^ τ ^ , κατὰ τὸ
ματίσας πρ^τερον της αίγλης, ^ ὶ πρωτοασικρῆτις, ^εοναχὸς ετος, ἐχειροτονήθη και πατριάρχης Ἀντ^οχ,είας, καὶ ἐπι-
ύστερον ^γινεν έν τ^ μον^, ^ς λἐγο^σι, της ὰγία^ Γλυκερίας, γράμματα συνέθηκεν εἰς τον διαληφθ.^ντα Γ^^ργιον τον ^.^ιλι-
καὶ παρακινη^εὶς ἀπὁ τινας, ^ς αὁτὸς τοῦτο λἐγει ἐν τ^ προοι- νον. ο^τος ουν διὰ προσταγης του ^α σ ιλ.^ ^ανο^ηλ του Κο-
μίω τῶν Κανόνων, σο^ι^τατα καὶ άριστα πάντων τῶν μετὰ ταῦτα μνηνοῦ και ῦπὸ ^ἰιχαηλ τον πατρὶάρχου παρακινηθώ ^τι διά-
^ρμηνευτῶν έξηγήσατο τους θείους καὶ ἱερους Κανένας τῶν ^εΥί-- ^ κονος ι^ν, ο^ς αυτὸς τοῦτο λέγει ἐν τῶ προοιμί^ του νομοκάνο-
ων καὶ πανευ^ήμων αποστόλων. τῶν οικουμενικών συνόδων ^ νος, τους παρὰ του Φωτίου συνοψισθ^ντας δ^κατ.σσαρας τίτλους
και πάντων τῶν ἀγίων πατέρων ^μων. ^ς μαρτυρεί πιρὶ αῦτοῦ , τῶν βασιλικῶν ν^μων. ταὁτὸν εἰπεῖν τὸ νομοκάνον^ν του ἀγιωτά-
ἀνἐ^νυμὁς τις ^αρὰ Δεοντι τ ^ ^Λλατίι^ εστι δε την ^ράσιν ^ του ^ωτιου,ἐσχολίασε και εἰς πάντας τους θείους κανένας, ἀπο-
σαφής τε ^ιμα και κομψος. Ι^ἰς τούτου τὰς ερμηνίας τ^σον πολ^ . στολικους. συνοδικούς τ^ και πατρικους. ^ρμην ίας ἐποίησε πλα-
λὰ κατ^ ιχνος ^κολού^ησε μετὰ ταῦτα ο Ι^αλσαμ^ν, ἐ^στ^ ὁποῦ τυτάτ^ς καὶ πολυστίχους, αιτιν^ς σο^ονται ^ ς του νῦν^ δύο δε
οχι ^νον ἀναφέρει ταύτας ιἰς τὰς ἐδικάς του ερμηνιίας κατὰ μέ^η συμπληροῦσι τὰς ^ρμην^ίας αυτου ῶς ἐπὶ το π^ιστον. ῶν
τὸ ἀλλὰ εἰς τὰ ^ε^ισσοτε^α μἐ^η καὶ αύτὰς τὰς ἰδίας λέ^ Ι το πρ^τ^ν ^στ^ν αυτη δη ^ του ^ι^ναρα πρ^.α^οῦσα φμηνιία.
ξ^ις και π^ρι^δους μετα^ει^ί^ται του ^ωναρα. και υπ^ρ^.στα^ ^ την οπο^,αν οχι μύνον ^.ατὰ το ν^ημα. ἀ^.λὰ ^.αὶ κατὰ τὰς λ ^ ι ς
τοναυτὸν δνομά^ει εἰς πολλὰ μέρη. και μάλιστα ^.ἰς την ^ρμη^- ^ αυτὰς μ^.ταχ^ιρι^ται^ το δ^ύτ..^ον μ . ^ τ^,ς ^^.ην.ίας του
νείαν της προς ^Λμμοῦν ἐπιστολῆς του ^ ε γ . Ἀθανασίου^ κα-. ^ ναι ν ^ ι πολιτ^κοἰ καἰ σημ^.ωματα πατ^.αρχι^.ὰ. ^..αἰ ^^αραὶ
θ^ς και ο Ι^λάσταρις παρο^^,οίως υπερ^υη αύτον ὁν^εάἰ^ει. ο δ^ ^ασιλ^ι^ν, ΙΙ,^ρἰ ^ ν ούν τ^,ν ^ξηγήσ.ο^ν του ἀνδρος τ^τ^^, ^ιτ.-
^Α'^^ν^ος παρὰ ^ ^ .α τ ^ θαυμαστὸν ^ο^Ιαραν καλει. Αἰ ερ^^- Ι ιπιτυγχάν^ι,ειτ^ κ α ὶμ η .Τ ^^ ς^ν ο υ λ ^γομ. ν. ^αἰδοι του ἀνδρος,
του ομως ολαι δεν σ^ονται^ ουτε γὰρ ^ἰς τους κανένας ^ καίτοι ἐν πολλοις αυτον δ^^οῦντ-ς. ^ξ^ της ἀληθ ίας ^πίπτον..
του ^ύσσης. ^ του Τι^.^οθέου, ^ του ^οφίλου. ^ του Κ^ίλλ^ τα, καὶ.ἐναντιοΙΙ^^.νον αύτον ^α^τ^ρ ἀ π ^ ι^.ν^ντ.ς^ ^^,αρτ.^ρΥ^σ..ι
σ ^^τα ί τις ^ η ν ε ία του ^ ν α ρ α ἐν ταις ΙΙανδ..κτα^ς. Κοντὰ δε δε ἀντὶ ^,^^ν ὁ ^^ος ἀνηρ ^Ι^άνν^ ο Κ ίτ ρ ^ , ^ν οἱς γρά^^.ι
εις τὰς τῶν καν^ν^ ερμηνείας, καὶ γενικη^ ἰστο^ί^ν συν^γρα^ (σ^λ. .Ι.^ του Γιοῦρ. Ι^ραικ.) π ^ ς Κωνσταντίνου Κα^βάσιλαν
ψευ ἀπὸ κ τ ίσ ε ι κόσμου εἐε^ς της βασιλείας Ἀλεξίου του Κο- τον Δυρραχίου π^ρὶ του Ι^αλσαμ^νος ^ ο ἰ..^ ο^τος ἀνηρ
μνηνοῦ, ἀλλὰ δη κα-. τους ἀναστασίΙ.^ους της οκτωήχου κανένας ο Ἀντ^οχείας, τ ρ ί^ ν μ.^ν ήν ές ἀ^.ρ-.β.ς τ^ν ν^^,κ^^ν καἰ καν^.
του Δαμασκηνοῦ εἰς πλάτος ηρμήνευσεν. νι-^ννομοθ^τΥ^^άτων. τὰ ^ντο ι σ^^γγρά^^ματα τούτου, οσα π ^ ς
(^) ί^εὁδωρος ο Ι^αλσαμο^ν ἦν ἐπὶ τῆς βασιλείας ^Ιανουηλ του κανονικὰ και νομικὰ λή^^.^τα ἐξην^χθησαν, οῦκ ^ἰς το παν ἀ^-
Κομνηνοῦ καὶ ^Ιιχαηλ. πατ^ιάρχου της Ἀγχιάλου, του κα^ υ^ά- κριβείας ἐχ^μενα καταφαίνονται. ἀλλὰ τὸ παράδοξον, ^σ ^ρα -
του των φιλοσὁφων, κατὰ τὸ τἐλος του δωδικάτου αἰῶνος, ῦστε- νεὶ ἐκ λήθης μάλιστα και παροράσεως προΙὁντα, καίπσυ καὶ ἐφ^ ε-
ρωτ^ρος κατὰ τους χρὁνους του ^ωναρα καὶ αύτοῦ δη του ^Αφι- αυτῶν μερι^^μενα^ ἐγῶ δὲ, καὶ ^ῶντος ἐκείνου, πολλ^ι^ν ἐν Κων..
στηνοῦ, διάκονος χρηματίσας της μεγάλη^ ἐκκλησί^ς^ καἰ νομο- σταντινουπύλει νομοτριβουμ^νων ἀκή^ιοα, ἐ^ιλαμβανομένων τ^-
φύλαξ, καὶ ^αρτοφύλαξ^ καὶ πρῶτος τ ^ ^λα^ερνῶν. Κατὰ δ^ νο^ν του ἀνδρὸς ἐκείνου γνωμοδοτηΙ^,άτων, ῶς μη κατὰ μοίραν
το βασιλεύοντος ^Ισαακίου του Ἀγγἐλου^ καὶ πατριαρχεύον.. ἐξενεχθἐντων, ^ν τε κανόνων ^ρμηνείαις καὶ νὁμων, κ^ὶ ^λλ^κς το^-
τος Γεωργίου του ^ι^ιλίνου , κανονικές τ^ν^ς ἐρωτα^οκρίσε^ς οῖσδε συγγράμμασι. Κα-. ^να ἐγῶ συντ^εως ειπω, ὀ ^αλσαμων
 ΤΟΙΣ ΑΠΑ^ΤΑ^ΟΥ ΤΗΣ ΕΝΤΕΥ^ΟΜΕΝΟΙΣ

σποινιάκις δὲ Ἁ λ εξ ίο υ το ^ Ἁ ρ ισ τη ν ο ῦ ^ ^ ,.π ο λ λ ά κ ι ς τ^ ῦ ^ ν ὐ μ ^ ι, κ α ὶ ά λλι,,ν

Κ ο ν τ ὰ δὲ ^.ίςτή ν ερμ ηνεία ν ἐσπουδάσικμεν, ^κ π λ α γ ίο υ π α ν τὸ ^ ^ ῦ ε ίς ἐ ξ ή γ η σ ιν προ κ ειμ ένη κ^ινό.
νος, νὰ π α ρ α σ η μ ειώ σ ω μ εν μ^ ^Ε λλη νικοὺς χαροικτῆρς^ς κ^ιὶ τὁ ^ άριθμὸν ὁλω ν ἐκείνων τῶ ν Κ α νόνω ν, ὸ-
ποῦ εἶνοιι ὸπωσοῦν σ ὐ μ φ ω ^ μ^ τὁ ν ἐξηγοὐμενον κ α θ ' οιὐτό. Ε ίτ α κςιὶ εἰς το ῦ το μ ή άρκεσθέντες,
π ο λλο ῦ κοπου ἐπ^μελήθημε^, κ^ιθ. ἔνςι ἀπὸ α υτοὐς ἐκ^ί^ους το ὐ ς π α ρ α λ λ ή λ ο υ ς κ ^ ι σ υμ^ω νο.^ κανόν^ι^
νὰ ὐπ ο σ τρ ώ ^ω μεν μ ἑ β ρ α χυ λ ο γία ν υ π ο κ ά τ ω τ ῆ ς ἑρ μ η ν εί^ ς το^, κι^ίοι, Κ ανόνος, κάνοντες κι^ὶ
εὐσὐνοπτον τ ή ν ἔννοιαν μ ὲ τὸν τρόπον το^το^,. ^ σ ὰ ^ ὸποῦ ά π ὸ μόνον τὸν άριθμὸν, ^ν δ^ν ι ^
είς τὸν τόπον του, ὸ ἁ να γιν ώ σ κ ω ν τ ίπ ο τε δεν κ α τ α λ α μ β ά ν ε ι, ά λλ^ι πρέπει νς,. άνοιγα σ υ^νὰ τὸ βι^λίον,
κ α ὶ νὰ ἐ^ευνα π ^ β ρ ίσ κ ο ν τ α ι οι σ η μ ειοὐμενοι. Τ ο ὸπς^ον π ῶ ς εὶν^ιι ^ργῶδε^ κικὶ ζ ά λ η ς π ο λ λ ῆ ς πρόξε.
νον, τ ίς οὲν τὸ ομολογώ . Δ ιὰ το ῦ το ή μ εῖς ή θ ε λ ή σ α μ ε ν νὰ κ ά μ ω μ εν κ α ι τοῦτο^ τὸν κο^ι,ν ξεχωριστά^
γὰ ρ κ α ι φ^ιίν^τκι ή π ε ρ ιλ η π τ ικ ή α υ τ η σ υμ φ ω νία τρόπον τ ιν ὰ π ε ρ ιτ τ ή δ ιὰ τ ή ν τα υ το λ ο γ ία ν, κο^τ^.
λο ν όμ^,,ς τρόπον είν^ιι ά να γα ί^ι ό ιὰ τ ή ν τ ῶ ν ά ν α γ ιν ω σ κ ό ν τω ν ευκολία ν. Δ ιό τι ά σ υγκρ ίτω ς εὐκσλς^^^-^ν
εἶνα ι είς τὸν ά ναγν.^,στην νὰ ευρίσκω είς ενα μέρος σ υνα γμ ένου ς ἐν συντόμς^ ολους το,^ς σ υμ φ ω νώ ντα ς
κ α ν έν α ς, κοιὶ μ ία ν ^μ μ^ιτία ν νὰ θεωρηθῆ ποῦ συμφ ω νοῦν, κ ^ ὶ π ^ διαφέρουν, π ά ρ .ξ ν^. ^ ρ ί ζ η τ^σ ^
φ ύ λ λ α , δ ια ν^. ^ ,ρ ίσ κ ^ ^- . ή ή . ή ί. τ υ χ ὸ ν κα νόνα ς, κοιὶ ἔω ς ὸποῦ ευρίσκω τὸ ν ενα, νὰ άλησμι,ν^ι
το ν ἄ λ λ ο ν , κοιὶ άκολοόθι,,ς νὰ μοιτοιιοπονῆ ζ η τ ῶ ν τ ὰ δ υ ^ ε ρ ίλ η π τ α .
^ σ τ ε , ^ιν π ο λ λ ὰ νομοκάνονα εὐ ρ ίσ κω νται είς ὐποθέσεις άνάγοντο^ τοὐ ς ὶεροὐς ^α νό νο ις, δ ι^ τὸ
σ ὐνοπ τόν τε κ^ιὶ ευκολομνημόνευτον Ικαθὡ ς εἶνε τὁ το ῦ Μ α τθα ίο υ Ι^λ^ιστάρεω ς, τὸ το^ ^ω τίο^, κςιὶ ἄλ..
λω ν^, δὲν εἶναι ἐστερημένον τοῦ τοιοὐτου κ α υ χ ή μ α τ ο ς , κ α ί τ ὸ Κ ανονικὸν το ῦ το . Σ χεδὸν γὰ ρ κάθ^ κοινών ^
σ υμ φ ω νία ν ἔ χ ω ν μ ία διαφορετική ὐπόθεσίς ἐσ τι. Ἁ ε ὶ δ^ κ α ὶ ὡ ς ^πὶ τὸ π λ εῖσ το ν εις μ^ν τ^ι,ς πρώτους
τ ῆ τά ξ ει κανονας ή συμφ ω νία τ ῶ ν υστέρων γ ίν ε τ α ι, οὶ δὲ υστεροι είς τοὐς π ρώ το υς άναφέροντςιι. '^ λ ι .
γ ά κ ις δε οὶ π ρώ τοι είς τοὐς υστέρους ά να κ α λ ο ῦ ντα ι.
^ ἶν^ δὲ π λ ή ρ η ς ή σ υμ φ ω νία γ έ ν η τ α ι, ὰ π η ν θ ή σ α μ εν κ α ι τους Κ α νό να ς τ ῶ ν λο ιπ ῶ ν πατέρω ν, τω ν
μ ή ὐπ ὸ ο ικ ουμ ενικ ές συν^οου ^εβα ιω θέντω ν, λ έ γ ω δ ή του α γίο υ Ν ικηφορου το ῦ Ν ικολάου Π α τριά ρ-

προς τον ^ναραν συγκρινόμ^νος. ^ς ἀτ^λης πα^ς πρὸς τέλειον νομοκάνονον του σοφοῦ ἐν ἱερομονάχο^ς ^ατθα^ου τον ^λ^τ^ἐ-
ἄνδρα -υ^ίσκ τ^ - ἀγκαλὰ ^.αὶ ὁ Ιἰατριάρχν^ ^ λ ό ^ ο ς ^αρὰἈρ- ρεως, οστις ἦκμα^ε κστὰ το ^τος. κ ^ ήκολο^θησεν εἰς τὰς
μ^νοπουλἐ^ (σ^λ. τον Γιουρ. Γραικορ.) καὶ ο ^γιος Μάρκος ό ἐρμηνείας του ^ωναρὰ, καὶ μάλιστα του Ι^αλσαμῶνος. ἀ^ὸ τ^ν
Ἱ ^ σ ο υ .^ν τ ^ Τομ^ της αγάπης (σ.^λ. και ο Γεννάδιος ο ^ωσηφ τον Αιγύπτιον, ^στις έστάθη ^αρα^^ασ^.^ς καἰ ε^ην^^
^χολάρ-ος ^ν τ^,, αυτῶ τομι^ (σ^λ. ἐ ^ ) σοφ^τατον ἐν το^ς νὁ- της τ ^ κανόνων εις τὰ ἀρα^ικὰ και π^^^^τερ^ έχειροτονήίΡη,
μοις ^αὶ Κανοσι καλο-^σιν αυτ^ν. ἀκμ ά ^^ κατὰ τὸ .1^.^ ετος. ἀπὸ τὰ ν^.οκάνονα .Ιωάννου του
(1) ^ὶλι.ξίος ο Ἀρ.στηνος έν τοις χρονε^.ς ^αἰ αυτος ήν του ^Λ ντιοχἐο^ς καὶ ^Ιωάννου του ἀ^ὸ σχο^α^τ^^ν. του ^ρηματίσαν-
Ι^α σ ϊλ ^ ^Ια^νηλ του Κομνηνου, μεταγενέστερος του ^ ν α ρ α , τος μεν ^Υρότερον πρε^βυτέ^.^ ^ὶντ^οχείας^ ^ σ τε ^ δέ ευριί^κο-
ολίγον δ^ προγ^στ^ρος του ^αλσαμῶνος. κατὰ το Ι Ι ^ ετος ^νου ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀποκρισιαρίου τού .Αναστασίου ^Α-^-
της σωτηρίας^ δ^ά^ονος δε καἰ νοε^Ι.οφυλαξ της μεγάλης ἐκκλη- τιο^είας κατὰ τον ^ωνα^αν ( Δοσίθ. σελ. ε^Ι^. τη^ δο^δεκαβ^-
σίας γ^νόμεν^ς. ^πιτνμην ^.ς πάντας τους ἰερους κανόνας ἐποίη- ^λου), υπὸ ^Ιουστιν^ανοῦ γενομένου ΙΙατρ^,άρ^ου Κωνσταντίνου-
σ^ν. ^ δη καὶ νομοκάνονον ονομά^ται. πόλεις, μετὰ το ἐξορισθηναι τὸν ΙΙατριάρχην Ι^ύτυχ^ιον, κα^ ο^
(^) ανώνυμος ^ρμην-υτης οτι μεν ήτο άλλος ἀπο τον Ἀ - ἀγίου εορτασμένου έν τῶ μηναίω τ^ λα^. ^ε^υαρίου, ^στις,
ριστηνον. και οτι ύστερῶτ.^ρος εκείνου. μαρτυρει τὰ ^αρ^ αὁτοῦ κατὰ μέν τον ἐ^οσίθεον, ἄλλος έστὶν ἀπο τον ^.^ντιοχέα ^ἰωά^
λ^γομ^να^ ἐν μεν γὰρ τ.^ ο^. ἀ^οστολικῶ ^λἐγει περὶ της έπι- νην, κατὰ δε ἄλλους ο αὸτὁς ἐστι ^ τον ^Α ντιοχέα. ἐκαλειτο
τομης του Ἀ^.στηνου ο τον παρόντα σ^νοψήσας κανόνα, οῦ κα- γὰρ ουτος καὶ Ἀντιοχεὸς, διατὶ ἐγένετο. ῶς ειπομεν, της Ἀ
λἐ-^ς τουτον ἐνόησ.ν^ εν δε τ^ ιθ^. της ἐν Ἀγκύρ^ι π^ρὶ του αὁ- τιοχείας πρεσ^τΙρος. εἰ δε καὶ ^ε^ς σνν^ισφέρωμ^ν μέρος τι εἰς
του Ἀριστηνοῦ λ έ γ ^ ο γουν συνοψήσας τον παρόντα κανόνα, τ^ν ερμηνείαν ταυτην, ουχὶ μίαν ψιλην μετά^ρασ.ν ποιήσαντες
τὸν μεν ἐν πλάτει κ^ίμ^.νον ^σφορισμον τῶν διγάμων, τῶ ἀθε-- της λέξεως, καθ^^ς ήθελε νομίσει τινὰς, ά^λὰ τὰ έν τοις έξηγη-
τοῦντι την παρθενίαν παρέδραμεν^ δθεν θαυμάζω ^ῶς ὁ Δοσί-. ταις ἐλλείποντα ἀναπλ^ι^σαντες, τὰ ἀσα^η σα^ηνίσαντες, τὰ
θεος καὶ αλλοι ύπέλα^ον νὰ '^νε οἰ^τος ό ^ὶριστηνὁς. τινές δ^ ἐναντία διορθι^σαντες καὶ τὰ περιττὰ περ^κὁψαντες,τσῦτο. λέγω,
λέγουσι νὰ ^να^ ^υμεων ὁ ^Ιάγιστρος καὶ Λογοθέτης, ^^ρμη- θέλουσι τὸ γνωρίσει οἱ ^ιλολόγοι ἀπὸ την παράλληλον θέσιν καἰ
νείαν οὺν καὶ οἶΙτος πο^εῖται εἰς τους ἰερους κανόνας, ^ως του της ^λληνικης ^ιαὶ της τὸ ἀπλοῦν ^η ν ε ία ς ταυτης.
πδ^. του μεγάλου βασιλείου. συντομωτέραν μεν ^ ἐπὶ τὸ πλει- (^) Τοῦ όποίου, πα^ὰ μεν τ ^ τόμω το^ν συνοδικῶν ι^ ^,όνον
στον της του ^ωναρα καὶ Ι^αλσαμῶνος, έν ἐνίοις δε καὶ πλατιά κανόνες ευ^ίσκονται, παρ^ ^λλοις δε λἰ^^. ^ η δε κατὰ τὸ ^ ^ ετος
τἐραν, της δε του Ἀρ^στηνοῦ αείποτε πλατυτέραν. ὁ ἄγιος οι^τος, ἀλλὰ τούτου τους κανόνας καἰ ξε^ωριστὰ ἐγρά-
Κοντὰ δε εἰς τούτους μερικὰ ἐρανίσθ^Ιμεν καὶ ἀπὸ τὸ ^ ψαμεν ί ν τι^ τέλει, μεταφρασμένους εἰς το ὰπλουν.
 ΤΟ^Σ ΑΠΑΝΤΑΚΟΥ ΓΠΣ ΕΝΤΕΥ^ΟΜΕΝΟΙΣ

χο υ Κ ω νσ ταντινουπόλεω ς τοῦ Ἰω ά ν νο υ Κ ίτρους τοῦ Ν ικ ή τ α ^ κ α ὶ Π έτρου, διακόνου κ α ί ^ α ρ -

τοφύλακος τ ῆ ς μ ε γ ά λ η ς ἐκ κ λ η σ ία ς το.^ς το ῦ Ν η σ τ ε υ τ ο ῦ κα νόνα ς ^ ς οποίους κ α ί ιδ ια ιτέρ ω ς ἐν τ ῶ
τέλει τό^ν κανόνων ελ λ η ν ισ τί ἐτάξα μ εν διὰ τ ή ν ςιὶτίαν ὁποῦ λ έγομ εν ἐ κ ^ , κ ^ ὶ το ὐτους είς τ ή ν σ ι^ φ ω -
νίαν συνηριθμήσαμεν. Οὐ παρεση μ ειώ σ α μεν ό^ ω ς έξωθεν ἐν τ ῶ περιθωρίω κ α ὶ τοὐς άριθμους α ὐ τ ῶ ν . Τ ο ῦ το
γὰ ο τὸ προνόμιον ^δ ώ κ α μ εν είς μόνους τους ὐπὁ .^ῆς οὶκουμενικῆς συνόδου βεβι^ιιωθέντας, κ α ί άκο λ ο ύ-
θω ς οίκουαενικήν ίσ χὐ ν ἔχ ο ντα ς, κ α ι ^α ρ ὰ ' ^ ν ὲρμ ηνευτῶ ν, κ α ί τ ῆ ς ἐκ κ λ η σ ία ς ὡ ς καθολικοὐς κα νό να ς
άποδε^θέντας τε κειί ὲρμην^υθέντ^ις. ^ ^
ί^ὐ αόνον δὲ τούτους, ά λ λ α κ α ί τ ὰ θ εσ π ίσ μ α τα κ α ί νόμους τ ῶ ν β α σ ιλέω ν, μ ά λ ισ τ α οὲ το ῦ ^ουστι-
νιανοῦ, καί Δ ίγεσ τα Κ ώ δ η κ ά ς τ ε ^ Ι κ α ί Ἰ ν σ τ ιτ ο ῦ τ α κ α ί Ν εα ρ ὰ ς ^ Ι , κ α ί ὰ π λ ῶ ς είπ^ϊν, το ὐ ς πο
λιτικοὐς νόμους φιλοκκλήσ^ιντες, ἐρανίσθημεν κ α ί ἐξ α ὐ τῶ ν όσα ή τ ο ἤ σ ύμ φ ω να ὁπω σοῦν το ῖς ίεροῖς
Κ ανόσιν, ῆ καί .ά νςιπ ληρ ω τικὰ το ύ τω ν. ^Οσ^ι δὲ ή τ ο ἐν α ν τία , ή κ υ ρ ώ σ α μ εν, κα θ ω ς α ὐ τὸ το ῦ το οί α ὐ το ί
π ά λ ι^ π ο λιτικ ο ί νόμοι θεσπίζουσι

( ἱΙ Του οποίου. παρὰ μεν αὁτῶ τ^μ^ η^ μδνον κανὁνΕς
ευρίσκονται. πα^ὰ τοις ακ^εστέροις δε. ια^. Ἐποίησε δε τούτους
ἐπὶ Ἀλεξίου του Κομνηνοῦ κατὰ τὸ Ι ί^ ^ ετος, τους οποίους
η^μήνευσεν ο Ι^αλσαμῶν, ους καὶ αυτους ἐγράψαμεν χωριστά.
(^) Του οποίου κανονες σ^ονται έν χειρογρέοοι^ κι^δηξι λα^
^ν ειοει ^πο^ρίσεο^ς προς τον ἐπίσκοπον Δυρραχίου τον Καβ-
βάσιλαν. ^ τ ις ε^η ολίγον υστε^ον ἀπο τον ^αλσαμ. ^ σχ^δὸν
κατὰ τον αυτὶν αίῶνα.
(.^) Του οποίου Κανόνες ι^ σι^ονται σταλέντες πρὸς Κων-
σταντίνον επίσκοπον ἐν χ .^ γ ^ ά ^ ^ κι^δηξι.
Τούτου σ^ονται ἀ^ιο,^ίσεις κδ^ ἐν τ^ ^.τ^μι^ της συλλο-
γη^ τῶν συνοδικῶν, σελ. Ιί^θΙ,τὰς ὁποίας ἐποίησεπρὸς αλλατοσα
ἰσ^ρι^μα ερωτήματα δπου έρι^τήθη. ^ η δε κατὰ τὸ ἱ ^τος.
^ίγεστα. άνομα εστι λατινικά σημαίνει δε ἀπλ^ς διάτα-
ξιν. και διατάξεις πλη^υντικῶς^ ἐνταῦἰΙα δε δηλοι τους νὁμους
του ^Ιουστιν^ανου. τους οποίους ἐκ δ^α^ορων έθν^ν συνάξας
ἐποίησεν εξ α υ τ ^ πεντήκοντα ^ λ ία . τους πλέον ^κλεκτους, καἰ
το.^.ς ι^ν^ασ^ ^ί-^ιστα,καθὸ περὶ τ^,ν π^ακτέωνκαὶ μη ^ρακτ^ἰων
δ^ατάσσουσ^.
Κωδηξ, εἶναι λ έξις ελληνικη, καὶ σν.^^ίνι-. δέρμα. λα^^,-
^άνετα^. δε ^ερι^.τικῶς ἀντὶ ^ λ ίο υ δερματίνου. καθῶς ἐντ.^ῦθα'
λ^γετα^. γὰρ Κ ^ηκας το νομ^κὸν δωδεκά^ιβλον του ^Ιουστ..νί-
ανου. εις τρε^ς κο^δ-.κας διαιρο^ενον.
^Ινστ.,τοῦτα έστἰ λέξ^ς λατ-.ν^κή^ ^^ίαίνε^ δε εἰσαγο^γήν^
ἐν^αυ^Ια δη^.οί την ν^'.κην προπαίδειαν ο^.οῦ ^ μ ε ν ο ^Ιουστι-
ν^ανος προς κατάληψιν της τί^ν ν^μων ἐπιστ^ης.
^Ιε^αρὰ, ε^ναι η νεωστὶ ἐκδι^θεισα διάταξής ὁτο^ήποτε
^ α σ ιλ ^ , ,.αι ση^^.αίνε^ ν^ε.ον .^ολιτ^κ^ν.
ί.^ ^^^ίω^α-. δε, οτι τ^.ίς μεγάλο^ σοφοὶ ανδρ^ς εσύν-
τεμαν τους ^ασ^.λικους νδ^^ο-^ς^ ὁ σοι^τατος ^Ιτιυς, είς τί^
τλους ἀνακ^^αλαιῶ^α^ τὰ ^Ιν^τιτοῦτ^^ κ^ὶ .^ί-^^τ^, κα^ Κ ^ η -
κας. και ^εα^ὰς το^ .Ιουστ^ν^ανου' ὁ σο^ος ἀνν.^ ^Ι-.χαηλ ο άν^
θύματος καὶ κριτης, Ἀτταλιιάτης ἐ^^λεγ^^νος. ^ τ ὰ κέλευσιν
^ιχαηλ ^οῦ ^ου^, εις τίτλους ἰ^ε^. Τ ^ πολ^τ^κους τούτσ^ς
ν^^ους περ^.^^,ν^ ο^ς ευ^ίσκονται εἰς το ^^λίον το^ Γ^.οῦ-
ρις Γ^α^.κ ^ ^ . , ^ ο ^-οφος Κο^νσταντ^ ο ^Αρ^^,εν^^λος ^
κ^ιτης-.τ^ς ^εσσαλον.κης^ εἰς ^ξ ^ ^ .ία σ^ντεμῶν ^υτους, ητι^
και ^ξαβ^λος καλε^τα-, τούτων δε τῶν τ^^ῶν, μάλλον
κ^ίνεται ή τοῦ ^ωτίο^ σύ.νοψ^ ^ ἀκ^ιβεστ.^^ έκαμαν δ^
ο Αεων, καὶ Κωνστ^ντ^νο^ ^ ίκ^.ογην συντο^^ωτέρ^ν εἰς
τοιΙς νόμους του ^Ιουστινισνοῦ, κ^. ἐπιδ^ύρίΙω^ν είς τ^ ^λς^ν^
θ^πδτε^ον, ητις περιέχ^ται εἰς τίτλους ογ^ καὶ ^.ῦ^ίσκεται εἰς-
το ^ι^λίον του Γιοῦρ. Γρ^ιι^ίὀρ. σελ, ^^πειδη δε, ^ εἰπο-
μεν, ἐκ^ίναμ^ν νὰ συνα^μοσο^μ^ν με τους ἰς^ους Κανένας. καὶ
τους πολιτικούς νόμους τῶν βασιλέων, δεν θέλ^ι εἶναι ^ξω του
πρέποντος. το νὰ ἀνα^.-ρωμεν ἐν σ υ ντ^^ ἐδ^^ χάριν τῶν φιλο-
μ α ^ ^ π^θεν ^λαβον την ἀρχην οἱ πολιτικοὶ ο^τοι ν^^,οι. Τὸν
παλαιον καιρὸν οὕτε οἰ ^ασιλ^-ς εἶχον .^ατάστασιν. ουτ.^ οἱ ν^-
μοι αύτῶν ^ ἶχ ^ ευταξίαν τινά. ΙΙ^ το ς δ^ ο ^Δππιος Κλαύ-
δ^ος. με αλλο^ δί ^α ανδ^ας ^ο υ , ἐσύναξε μεν οσα νέ^ειμα ^υ-
^ίσκοντο εἰς τους ^Ρωμαίους, ^ αγρα^α ^ γ^γρα^ένα, διεσκορ-
π ι^ ν α ο ^ α ἐδῶ καὶἐκει καὶ ἀσύνθετα^στειλ^ δε καὶ ἀ^ο
τὰς Ἀθήνας και τους νὁμους του Δράκοντος κα^ ^ολων^. καἰ
ἀπὸ α^.λους τόπους τῶν Ελλήνων, καὶ ^ξ. α^τῶν δ-αλέξας τὰ
κ α λ ^ ρ α , εκαμ^ δ^^δεκα βιβλία. Δωδεκάβ^βλον ὁν^άσας αυτά.
^Ι.^τὰ τον ^Απιον αλλοι πάλιν σο^οὶ. ^χοντες ἀρχηγον τον ΓάΥον,
εκαμαν αλλας νομο^^σίας. Καὶ μετὰ τούτους αλλοι δ^ά^οροι ^α-
σιλ^ις εγραψαν δ^α^^ρους νόμους και ερμηνείας, καθἐ^ τον^ ἐφάνη
συμφέρον διὰ την πολιτ.^ίαν^ είς τρόπον οτι. τὰ ^βλία τ^.^ν ν^-
^ ν τούτην ἐ^ληθύνθησαν, ^.^ς λέγε-. ο ἀοίδ^^.ος Αοσίθεος κ^^. αλ-
λο^, καὶ εγιναν περ^.σσοτ^ι^α ἀ.πο δύο^ χιλιάδας, ει.^ς ,^ἰς τον και-
^ὸν τοῦ ^ασιλέ^ς ^Ιουστινιανού του μ^.γάλου^ ταυ τα δε .^άντα
ἐσύναξεν ο αυτος Ἱουστιν^ανὸς με το μέσον το,ν σοφΙ.^ν ἀνδρ^ν.
^Ιωάννου Πατρικίου του Τρ^^ουνιανοῦ. ^ιοφίλου καἰ
εἰς πεντήκοντα ^ λ ί α . τὰ ὁποια ^^μασε Δίγ^-στα, ήτοι διατά-
ξ^.ις. Αύτος ο ἶδιος ^ασιλευς ^καμε ^.αὶ τρε^ς Κ^δη^-ας. ὁν^.α-.
^^.ένους Γρη^-^ριανον, ^Ι^^.ογεν^ιανον καἰ ^^οδοσιανον. τους ο-
ποίο^,Ρς ενῶσας με τους νὁ^.ους, ο.^ου εκ^ιμ^ ^ιὰ ^αλαλαί^,
Ἀνατολίου καὶ Ἱσιδο^ρσυ,έποίησ^ δἐ^κα^..^λία. ,.α^ τὰ ^νό^σ^
Αωδ..^άβ^λον τ^.,ν Κ^οδήκων. Αυτος ^ίκαμι καὶ την ^ἰσαγωγην
καὶ π^οπαίδεἵαν τ ^ ν^ μ ^. τ^ν οποίαν ^Ινστ^.τουτα ^ν^μασεν,
ητιςἦτο ῶσὰν π ρ ^ α στο^.χ^ια ^ἰς ^.^ίνους οπου ^μάνθανον τους
ν^μους^ αυτοςέσύναξ^. εἰς χωριστον ^βλίον ^α.. τὰς ^εαρὰς.ἦτοι
τὰς νέας διατάξεις. ολων τῶν προ αὁτου ^ασ^λ^ων τὰς ^δι-
κάς το-^. α^τινες ἦσαν ε,-ατον έβδομη ιοντα. ου μ^νον δ^ τού-
τους πάντας τους νὁμους ἐσύναξεν ο ^ουστ^ν^αν^ς,ἀλλὰ κα.. μετέ..
^ρασ^ν αυτους έκ τής λατ-.νικ^ς ^ἰς την ἱλλην^.ην γλῶσσαν, ^ ὶ
ἐξήγΤ^^ν αυτους με το μέσον τῶν ἀ ν ω τ ^ σοφο^ν^ κα^ ^λ^σ τ^
του Τριβ^υνιανοῦ, οστις καθῶς ήτο ἐπιδίξιος εἰς τον νοῦν, ετσι
ἦτο έπιδέξιος καὶ εἰς την φιλαργυρίαν. Α^.ὰ τοῦτο ^αίρνωντας
ασ ^α ἀπὸ ἐκείνους ὁποῦ εἶχον υ^οθ^σε^, ^ ^λλ α ^ τους νὁ..
μους κατὰ το θέλημα ἐκείνων ^ ο ῦ του τ^ ^διδ^ν, ^ τ ^
 ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΡΠΣ ΕΝΤΕΥ^ΟΜ^ΝΟΙΣ

Τ ε λ ευ τ^ ῖο ν δὲ ἐσ πουδασ αμεν να π λουτίσω μ εν τὸ βιβλἰον κα ὶ μ^ διαφόρους φιλολογικὰς ὺποσημειώ ^

σεις σ υ ντελ ο ύ σ α ς ἤ πρὸς περισσοτέραν σ αφήνειαν τ ῆ ς ἐρμηνείας, ἤ κ α ὶ πρὸς συμβιβασμὸν τῶ ν ἐναντιο-
φ α νῶ ν κα νό νω ν, ἤ κ α ὶ κ α τ ὰ ἄ λ λ ο ν τιν ὰ τρόπον χ ρ ή σ ιμ α , διὰ νὰ κατασ^ευάσω μ^ν μὲ τ α ῦ τ α π ά ν τ α πο-
θ η τ η ν κ ^ ὶ ἐρ α σ μ ία ν τ ὴ ν βίβλον εἰς ολους. ^Ωστε ὸποῦ ὴ παρ ὴ μ ῶ ν προτιθεμένη τρ ά π εζ α . π ν ευ μ α τικ ὴ
εἰς τ ο ὺ ς ἀδελφοὺς, δὲν εἶναι λ ι τ ὴ κα ι μονοειδὴς, διὰ νὰ φέρη ἀηδέαν κ α ὶ κ^ρον ^ ς τ^ὺς ἐδικούς τ η ς
σ υ νδ α ιτυ μ ό να ^ , ἀ λ λ ' εἶνα ι κ α ὶ διάφορος κ α ὶ κ α τ ὰ π ά ν τα ὡφέλιμ,ος, διὰ νὰ προξενῆ ἐν τ α ύ τῶ κα ὶ ὴδονὴν
κ α ὶ ω φ έλ εια ν . Ὀ Ἔ λ λ η ν κ α ὶ ἀπερίεργος ἀ να γιν ώ σ κ ει μόνον τὸ Ἐ λ λ η ν ικ ὸ ν κείμενον τοῦ Κ ανόνος κα ὶ
ε ὐ χ α ρ ισ τ ε ῖτ α ι.
Ὀ ἁ π λ ο ῦ^ κ α ὶ ἀπερίεργος ἀ να γιν ώ σ κ ει τ ὴ ν ερμηνείαν μ ο ν α χ ὴ ν κ α ὶ ἀ ρ κ ^ α ι , Ὀ Τ^ερί^ργος ἀναγι,-
νώ σ κ ει κ α ὶ τ ὴ ν σ υμ φ ω νία ν κ α ὶ ἀ ν α π α ύ ετα ι.
Ο περίεργος κ α ὶ κ α τ ὰ π ο λ λ ὰ φιλόπονος, ἀναγινώ σκει α κόμ η κ α ὶ τ ὴ ν ὑποσημείω σιν κ α ὶ
η δ ύ ν ε τ α ι.
Ἐ ν τ ῶ τέ λ ε ι δὲ τ ῶ ν ὶερῶν Κ ονόνων ἐπροσθέσαμεν και τ ὴ ν περὶ συνοικεσίων διδα σ κα λία ν ὡ ς ἀ ν α γ -
κ α ία ν (^ ). Τ ο ύ τω ν ο ὕ τω ς εἰρημ ένω ν, κ α ὶ τ η ς ἐξ η γή σ ε ω ^ τῶ ν ὶερῶν Κ ανόνω ν ἀ ν α γ κ α ιο τά τη ς οὕση^ πρὸς
τ ὴ ν κ ο ινὴ ν ἁ π ά ν Τ ω ν τ ῶ ν χ ρ ισ τια ν ῶ ν σ ω τη ρ ία ν , καιρὸς αρμόδιος εἶναι νὰ ἐκφωνήσω ἐκεῖνο τὸ προφητικὸν
το ῦ Β α ρ ο ύ ν ^ Α ὕ τ η ὴ β ίβ λ ο ι τ ῶ ν π ρ ο σ τα γ μ ά τ ω ν το ῦ Θ ε ο ῦ ,κ α ὶ νόμος ὁ ὑ π ά ρ χω ν εἰς τὸν α ἰῶ ν α ^ . ^Β α-
ρουχ. δ '. 1^. Α ὕ τ η ἡ βίλ ος εἶνα ι ὴ μ ε τ ὰ τ ὰ ς α γ ία ς Γραφὰς α γ ία Γρο^φὴ, ὴ ^ τ ὰ τ ὴ ν Π α λ α ιὰ ν κα ὶ Κ α ιν ὴ ν
δ ια θ ή κ η ν Δ ια θ ή κ η . Τ ὰ μ ε τ ὰ τ ὰ π ρ ῶ τ α κ α ὶ θεόπνευστα λ ό για , δεύτερα κ α ὶ θεόπνευστα λ ό γ ια . Α ὕ τ η ἐσ τὶ
τ ὰ α ὶώ ν ι^ ὅρια, α ἔθεντο οὶ π α τέρ ες ἡ μ ῶ ν , κ α ι νόμοι οὶ υπά ρχοντες εἰς τὸν α ἰῶ να κα ὶ ὑ^ὲρ ^ ά ν τ α ^ το ὺ ς
ἐξω τερικοὺς κ α ὶ β α σ ιλ ικ ο ύ ς νόμους τ ῶ ν Δ ιγ έ σ τ ω ν , τ ω ν Ἱν σ τιτο ύ τω ν, τῶ ν Κ ω δή κ ω ν , τῶ ν Ν εαρῶ ν ὑπερέ--
χ ο ν τ ε ς . Ἐ κ είνο υ ς μὲν γὰ ρ β ^ σ ιλ ε ῖς μόνον ἐξέδωκαν, τούτους δὲ, α ἱ μὲν σύνοδοι, οἰκουμενικαί τε καὶ
π ικ α ὶ, δ ιὰ Π νεύ μ α το ς ἁ γίο υ , ὡ ς εἶπομ εν, ἐθέσπισαν, οὶ δὲ βα σ ιλείς ἐπεκύρωσαν. Α ὕ τ η ὡ ς ἀ λη θῶ ς ἐσ τι, κα-
θὡ ς α ὐ τ ἡ ν ἐπ ω νο μ ά σ α μ εν, τὸ Π η δ α λ ιο ν Τῆ^ καθολικῆς ἐκ κ λ η ^ ία ς, δ ιὰ μέσου τοῦ ὁποίου α ὐ τὴ κυβερ-
ν ω μ έ ν η , ἀ σ φ κ λ ῶ ς τοὺ^ ἐν α ὐ τ ῆ να ύ τα ^ κα ὶ ἐπ ιβ ά τα ς , ιερωμένους τε λ έ γ ω κα ὶ λα ὶκ ο ὺς, πρὸς τὸ ν ἀ κύ -
μ α ν τ ο ν π α ρ α π έμ π ε ι τ ῆ ς ἄ νω βα σ ιλεία ^ λ ιμ έν α . Λ ὕ - η ἐσ^ὶν ὁ καρπὸς κ α ι τ ὸ α ποτέλεσμ α κα ὶ ὁ σκοπὸς,
δ ιὰ τὸ ν ὁποῖον τόσοι β^ισιλεῖ^ ἐξώοευσαν κ α ὶ ἐκ οπία σα ν, τόσοι Π α τρ ιά ρ χα ι ίδρω σαν, τόσοι ἀρχιερεὶ^ θεο-
φόροι κ α ὶ π νευματοφόροι ἀ π ὸ τ ὰ πέρατ^ι τ ῆ ς οικουμένης ὡδοιπορησαν (κα ὶ γη ρα λέοι κα ὶ ἀσθενεῖ^ π ολ.
λ ά κ ις ὑπ^.ρχοντες) κ α ὶ συνόδους οἰκουμενικάς τε κ α ι το π ικ ὰ ς συνεκρότησαν κα ὶ τόσους χρόνους ἐμ ό χθη σ α ν.
Κ α ὶ ἴν α ἐπ ὶ π α ρ α δ είγ μ α το ς δ η λ ώ σ ω τ ὸ π ᾶ ν , καθὡ^ ὴ π αντουργικὴ ἀ γ ία Τ ρ ιὰ ^ , τὸν πρῶ τον καὶ ὑ-
λ ικ ὸ ν το ῦ το ν κόσμον δ η μ ιο υ ρ γή σ α σ α μὲ διαφόρου^ φυσικοὺς κα νένα ς τῶ ν σ το ιχείω ν αὐτὸν συνηρμόσατο,
ἐξ ὦ ν ὴ τ ά ξ ις , κ ^ ὶ ἐκ τ ῆ ς τά ξ ε ω ς ὴ σ υνοχὴ τοῦ π ό ν το ς δ ια σ ώ ζετα ι, κα ὶ γ ίν ε τα ι καθὡ ς εἶπεν ὁ Ὀ ρφεὺς,
δ λ η ἡ κ τ ίσ ις μ ία μ ο υ σ ικ ὴ σ υμ φ ω νία ἐκ διαφόρων κανόνω ν, ώσπερ ἔκ τινω ν π ο ^ ι δ ῶ ν κα ὶ π ο λυμ ι-
γ ῶ ν φ θ ό γγω ν ἀνακρουομένη, τοιουτοτρόπω ς ὴ α ὐ τ ὴ ^ Τ ρ ιὰ ς κα ὶ τὸν δεύτερον τοῦτον ^α ὶ νοητὸν κόσμον
τ ῆ ς Κ α θ ο λ ικ ῆ ς ε κ κ λ η σ ία ς κατασ ^ιευάσ ασ α, μ ὲ τοὺ^ ὶεροὺ^ τούτου^ κ α ὶ θείους Κ α νόνας συνέδησεν αὐτὸν
κ α ὶ σ υ νέπ η ξ ε. ἐξ ω ν^ ὴ τ ῶ ν Π α τρ ια ρ χῶ ν ἀ ποτίκτετο^ι εὐ τα ξία , ὴ τῶ ν Ἀ ρχιερέω ν ἀρμονία, ἡ τ ῶ ν Ἱ ε -
ρέω ν κ ο σ μ ιό τη ς. -ῶ ν Δ ια κ όνω ν ἡ σ εμνοπρέπεια, τῶ ν Κ λη ρικῶ ν ἡ σ εβα σ μιότης, τῶ ν Μ οναχῶν ἡ εὐρυθ^

νε σκοτεινούς και ἀμ^ιβόλους. διὰ νὰ μη καταλαμβάνουν οἱ ἀνα-
γινε^σκοντ^ς και διὰ νὰ πίπτουν ^ἰς διχόνοιαν^ υστ^ρον δε Αέων
ὀ σοφὸς. σονάξας ολα τὰ Δίγεστα και τούς Κῶδηκας και τὰ ^Ιν-
στιτοντα καὶ τὰς ^εαρὰς τοῦ ^Ιουστινιανού και καθα^ίσας αυτά,
τὰήνωσ^ν δλα ^ἰς εξήκοντα βιβλία. ^τινα και ^^ξηκοντά^-.β^ον
ονόμασε, την όποίαν διεμοίρασεν εἰς εξ τμή^εατα καὶ τεύχη με-
γάλα, ἀ^ιο τὰ ο^ο^ το κ^θ^ εν ^ιβ^.ία π^ρι^χε πολλά. Τ^.λευ-
ταιον δε Κωνσταντίνος ὁ Ι^ἰορφυ^γ^ννητος, ό ^ος του Αέοντος,
δευτέ^αν ἀνακάθαρσιν ἐποίησε το^ν νόμων τούτων, ^αὶ τὰ μέν
ἐνε^γοῦντανομ^μ^ ἐκ τῶν της ΙΙεντηκονταβίβλου του ^Ιουστινια-
νοῦ καὶ τ ^ της Δωδεκαβίβλου, τὰ ε^αλεν εἰς την^Εξηκοντ^ί^ι-
βλον του πατ^ός του Δέοντος, τὰ δὲ ἀπρακτήσαντα, ἀ^ηκεν ε-
ξω^ ἀπ^ακτήσαντα δ^ λέγω, καθὸ οὁκ ἐτέθησαν εἰς τὰ ^ασιλι-
κὰ ύπὸ του Ι^ο^^υρογεννήτου, καὶ καθως ἐφάνη εύλογον είς αὁ-
τὸν, καὶ ούχὶ είς πάντας τους ^ασίλε^' ἐπειδ^, ῶς λέγει ό σο-
^ ^ ς Δοσίθιος (σελ. της ^ωδεκαβί^λ.^, η τά^.ς όπου ^βαλεν
^ εις τους νόμο^ ὀ ^Ιο-,^στινιανός. σύγκ^ισιν οῦκ ^ ε ι, ουτε εί^εθή-
^ σεται αλλος εὶπειν ^ γράψαι καλλίονα. Διὰ τοῦτο εἶπε καὶ ^Ιι-
^ χαηλ ό Ἀτταλειάτης, οτιπολλὰς μεν ^εα^ὰς ό Λ έων έξέδωκεν
(αιτινες κατὰ τ^ν ἶ^λάσταριν ἦτο ἰκατον δκτῶ, ^ ^ς α^.λοι λέ-.
γουσ-.ν, εκατον εικοσ^, δλαι ^μως δεν έκράτησαν^ αΛλ^ εκεῖναι
μόναι. οσαι έπροστέθησαν εις τὰ έλλείποντα των Ν^α^ῶν του ^Ιου-
στινιανοῦ καὶ ^σαι έγράφΥ^αν ^ἰς υποθέσεις, εις τὰς ὁποίας αλ-
λο^ ,^ομοι δεν ήτο (σελ. της Γίοῦ^ις^. ^ίόμος δε εἶναι, κατὰ
τον ^αρινον, ^ασιλικον πρόσταγμα ἦ διάταξις διορθωτικη πα^τὸς
εκουσίου καἰ ἀκουσίου ^λ^μελήματος^ ^ λόγος π^οστάσσων α
δε^, και ἀ^αγ^εύων α μ^ δει, Καλοῦνται δε οἱ πολιτικοὶ νόμοι,
τύποι ^ραγματικοὶ καὶ θε^α Γράμματα.
(1) Ταύτην μάλιστα συνερανίσαμεν ἐκ τ^ ς^ λ ο υ της καλου-^
μένης Γιοῦ^ις λατινικὰ, ήγουν τοῦ νομίμου του Γρα^κο^ωμα^'κοῦ.
 ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΗΣ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ

μ ία , τῶ ν Π νευματικῶ ν π ατέρω ν ὴ πρὸς διόρθωσιν ἀ π α ιτο υ μ έν η γν ῶ σ ις, τ ῶ ν βα σ ιλ έω ν ὴ π α ρ ὰ π α ν τ ω ν

ὀφειλομένη τ ιμ ὴ , κ α ὶ πάνΤω ν ὰ π λ ῶ ^ τ ῶ ν χ ρ ισ τια ν ῶ ν ἡ πρέπουσα χρ ισ τια ν ο ἰς ^ δ ια γ ω γ ὴ κ α ὶ ^ α τά σ τ^ .σ ις ,
κ α ὶ καθολικῶ^ εἰπεῖν, ἐκ τ ῶ ν ὶερῶν το ύ τω ν Κ α νόνω ν ὴ κ ά τ ω ἐ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ὴ ιεραρχία γ ίν ε τ α ι μ ίμ η μ α
κ α ὶ ἐκσφράγιὰ^.α τ ῆ ς οὐρανίου ιερ α ρ χία ς. Κ α ὶ α ἱ δύο ὁμοῦ ὶερ α ρ χ ία ι ἀ π ο κ α θ ισ τῶ ν τα ι μ ί α , εν μ έ λ ο ς, ἀ ν α -
κρουομένη ἐναρμόνιόν τε κ α ι π άγχορδον, Ἐ κ β α λ ε τοὺ^ κα νόνα ς τ ῶ ν σ το ιχ ε ίω ν ἀ πὸ τ ὴ ν ὑ λ ικ ὴ ν κτίσην,
κα ὶ παρευθὺ^ λ ύ ετα ι ὴ τά ξι^, κ α ὶ, λ υ ομ ένη ς τ ῆ ^ τ ά ξ εω ς, ὅλον τ ὸ π ᾶ ν ἀ φ α ν ίζε τα ι. Ἐ κ β α λ ε κ α ὶ το ὺ ς ὶεροὺς
τούτους κανόνας ἀπὸ τ ὴ ν ἐκ^.λησίαν, κ α ι παρευθὺς ἐπ εισ έρ χετα ι ὴ ἀ τ α ξ ία , κ α ὶ ἐκ τ ῆ ς α τ α ξ ία ς ἅ π α σ α η
ὶερὰ α ὐ τῆ ς διακόσμησις ἀ φ α νίζετα ι.
"Ἐ πισ τρά φ ου λοιπὸν, 'Ια κ ὡ β , κ α ὶ ἐπ ιλα βοῦ α ὐ τ ῆ ς .^ ^Β αροὺχ δ. 2^. Ἐ π ισ τ ρ ά φ η τ ε , Π α τρ ιά ρ χσ .ι, Α ρ.
χιερεὶ^ς, Ἱ ε ρ ε ^ , Κ λη ρικοὶ, Μ οναχοὶ κ α ὶ οὶ λ ο ιπ ο ὶ ἄ π α ν τ ε ς π νευ μ α τικ ο ὶ π α τέρ ες κ α ὶ ἐν Χ ρ ισ τῶ ἀοελφ οὶ, κ α ὶ
ἐπιλάβ^σθε τ η ς βίβλου τ α ύ τ η ς μ ὲ τ ὰ δύο σ α ς χ έρ ια ( Ι ) . αΠορεύεσθε πρὸ^ τ ὴ ν λ ά μ ψ ιν κ α τ έ ν α ν τ ι το ῦ φ ω τὸ ς
α ὐ τ ῆ ς , ἴνα φω τισθῆτε φω τισμ ὸν γνώ σ εω ς αιώ νιον. Ἀ γ α λ λ ιᾶ σ θ ε ἐπ ὶ τ ὰ λ ό γ ιά τ η ς ὺπερ τοὺς εὑρίσ κοντας
σ κ ῦ λ α ^ π ο λ λ ά . ^ Ψ α λ μ . ρ ιὴ , 1 ί^ 2 ^ ^Ο τι τ ὰ λ ό γ ια α ὐ τ ῆ ς ἀ γ ν ὰ , ἀργύριον πεπυρω μένον, δοκίμιον τ ῆ γ ῆ ,
κεκαθαρισμἐνον ἐ π τα π λ α σ ίω ς.^ ^ ' α λ . ιά 7.^ Ε ἴτ ε διὰ τ ῆ ς ανακρίσεων τ ῶ ν ὲ π τ ὰ οἰκουμενικῶ ν συνόδω ν -
δοκιμασθέντα καὶ καθαρισθέντα, εἴτε κ α ὶ π ο λ λ α π λ α σ ίω ς δ ιὰ τ ῶ ν το π ικ ῶ ν κ α ὶ τ ῶ ν μερικῶ ν π α τ έρ ω ν , του
ὲπ τὰ παρὰ τ ῆ Γραφῆ ἀ ν τὶ τοῦ π ο λ λ ά κ ις λα μβα νομένου. 'Ε π ιλ α β ό μ ε νο ι δὲ, μ ὴ γίνεσθε μόνον τ ῶ ν θείω ν
νόμω ν το ύ τω ν ἀ να γνῶ σ τα ι κ α ὶ ἀ κ ρ ο α τα ὶ, ἀ λ λ ὰ κ α ὶ π ο ιη τ α ί. ^Ο ὐ γ ὰ ρ οὶ ἀ κ^ο α ^α ὶ το ῦ νόμου δ ίκα ιο ι
π αρὰ τ ῶ Θεῶ, ἀ λ λ ' οἱ π ο ιη τα ὶ τοῦ νόμου δ ικ α ιω θ ή σ ο ν τα ι.^ ^Ινα μ ὴ οὶ εις ζ ω ὴ ν Κ α νόνες ο ὕ τ ο ιὑ π ά ρ -
χ ο ν τες φυλαττόμ ενοι εὐρεθῶσιν εις θ ά να τον, ἀθ^τούμενοι.
Προσθήσω δ^ κ α ὶ τ ὰ ἐξῆς τοῦ Β α ρούχ. ^Μ α κά ριοί ἐσ μεν. Ἱ σ ρ α ή λ , ό τι τ ὰ ἀ ρ εσ τὰ τ ῶ Θεῶ ἡ μ ῖν
γ νω σ τά ἐσ τι^ . Μ ακάριοι ἐστἐ, χρ ισ τια ν ο ι ἀδελφοὶ, ὅ τι δ ιὰ τ ῆ ς βίβλου τ α ύ τ η ς ἡ ξ ιώ θ η τε νὰ γνω ρ ίσ ετε
τ ὰ ευάρεστα τ ῶ Θεῶ π α τρ ικ ὰ κ α ὶσ υ νο δ ικ ὰ π α ρ α γ γ έ λ μ α τ α . Ὀ θεῖος Δ α βὶδ εἶπ εν, ὅ τι ὕσ τερα ἀ πὸ τ ὰ ς
π ο λ λ ὰ ς ἀ σ τρσπ ὰ ς κ α ὶ τ α ρ α χ ὰ ς ἐφ ά νη κα ν α ὶ π η γ α ὶ τ ῶ ν ὑδάΤω ν κ α ὶ ἐξεσ κεπά σ θη κ α ν τ ὰ θεμ έλια τ ῆ ς οἰ-
κο υ μ ένη ^ ^κ α ὶ ἀ σ τρ α πὰ ς ἐπλήθυνε, κ α ι συνετάραξεν α ὐ το ὺ ς, κ α ὶ ώ φ θησ α ν α ὶ π η γ α ὶ τ ῶ ν ὑ ο ἀ τ ω ν , κα ὶ
ἀνεκαλύφθη τ ὰ θεμέλια τ ῆ ς οικουμ ένης^. ^ α λ . ι ^ . 1,7.^ Κ α ὶ εἰς τ ὴ ν ὑπόθεσίν μ α ς ἀ ρ μ ο δ ιώ τ α τ α τ ιν ὰ ς
ἡ μπορεῖ ^ὰ τ ὰ νοήση ἀ λλη γο ρ ικ ῶ ς. Ὄ τ ι, ἀφ οὕ ὁ Κύριος ὡ ς ἄ λ λ α ς ἀ σ τρ α π ὰ ^ ἐπ λή θυ νε τ ὰ ς ἁ γ ία ς συνό^
οους, κα ὶ ὀι' α ύτῶ ν συνετάραξε κ α ὶ ἡφάνισεν α ύ το ὺ ς, ῆ γο υ ν τοὺ ς κακόφρονας αἱρετικοὺς, τ ό τ ε κ α ι α ἱ πη-
γ α ὶ αὕ^αι τῶ ν πνευ μ α τικ ῶ ν κα ὶ ζω ηρ ρ ύ τω ν ὑ δ ά τω ν ώ φ θ ησ α ν, κ α ὶ τ ὰ ν ο η τ ὰ θεμ έλια τ α ῦ τ α τ η ς οἰκου^
μ ένη ς. δ η λ . τ ῆ ς καθολικῆς ἐκ κ λ η σ ία ς, ἀ νεκα λύφ θη σ α ν. Ὄ τ ι, π ροη γου μένω ς μ ε ν α ὶ θεῖα ι σύνοδοι, πρὸς
ἀ να τροπ ὴν τῶ ν ουσσεβῶν αὶρέσεων ὴθροίσθησαν, ἀθροισθεισαι δὲ, κ α ὶ τ ὰ πρὸς τὸ ν τ ῶ ν χ ρ ισ τια ν ῶ ν βίον
σ υντείνοντα ἐθέσπισαν, εἴτε ν ά μ α τ α ουράνια θέλει τ ὰ ὀνομάσει τ ιν ά ς , ὡ σ ὰ ν ὁποῦ διὰ το ύ τ ω ν τὸ πρόσω-
πον ἄ π α ν τῆ ^ εκ κ λ η σ ία ς π ο τίζ ετα ι, εἴτε θεμ έλια π ν ε υ μ α τικ ὰ , ἐπ ά νω εἰς τ ὰ ὁποὶα π ᾶ σ α χ ρ ισ τ ια ν ικ ὴ οἰ^ςο-
δομὴ εδράζεται. Ἀ λ λ ' ώφθησαν μ ὲν κα ὶ ἀνεκαλύφθησ^αν ἄ π α ξ τ ό τε εἰς τὸ εἶνα ^ἐλθό ντα . ^ φ θ η σ α ν δὲ κ α ι
νῦν κα ι ἀνεκαλύφθησαν δια τ ῆ ς ἀ πλουσ τέρ α ς, ὡ ς εἴπομεν, ἐξ η γ ή σ ε ω ς, κ α ι ἔ τ ι μ ᾶ λ λ ο ν δ ιὰ τ ῆ ς τοῦ τύ^
που ἐκδόσεως.
Τίνες δὲ κα ὶ οὶ τὸ μ έ γ α τοῦτο ἀγαθὸν κ α ὶ τ ὴ ν ἀ ν α γ κ α ιο τ ά τ η ν κ α ὶ μ ε γ α λ ω φ ε λ ε σ τ ά τ η ν τ α ύ τ η ν
βίβλον τ ῆ τυπογραφία ἐκδεδωκότες , Οἱ ἐν τ ῶ ἀ γ ίω Ὄ ρ^ι τοῦ Ἀ θ ω ὁ σ ιώ τα το ι π α τέρ ες, οι τ ε ἐν το ῖ^ ὶε-
ροῖς Μ οναστηρίοις, κ α ὶ Σ κ ή τ α ις , κ α ὶ Κ ελ λ ίο ις τὸν μοναδικὸν βίον ἀσκούμενοι, σὺν το ῖς ἐν τ ῶ Ὄ ρ ει εὑρε-
θεῖσιν ἀγίοι^ ἀρχιερεῦσι, κα ί τισ ιν ἄ λ λ ο ις φ ιλο χρ ίσ το ις. Ο ὺτοι κ α ὶ γὰ ρ οὶ ευ λ ο γη μ έν ο ι, κ ο ντὰ εἰς τ ὰ ά λ λ α
κ α λ ὰ ὁποῦ κάμνουσι φιλοξενοῦντες τοὺς ξένους, κ α ὶ π ολυειδῶ ς ἐλεοῦντες το ὺ ς π τ ω χ ο ὺ ς ἀδελφοὺ^, ἄ κο ύ -
σ α ντες περὶ τ ῆ ς βίβλου τ α ύ τ η ς , ὅ τι εἶναι ἀ ν α γ κ α ία κ α ὶ ὡ φ ^ λ ιμ ω τ ά τ η εἰς δλον τὸ γένος τ ῶ ν ορθοδόξων
χρ ισ τιανῶ ν, προεθυμήθησαν ἅ π α ν τες κ α ὶ κα τέβ α λο ν ἔκ α σ τος, κ α τ ὰ τ ὴ ν δ ύ να μ ιν κ α ὶ προαίρεσίν το υ , τ ὰ
ε ἰς τ ὴ ν τυπογραφίαν τ α ύ τ η ς δ α π α νη θ έντα χ ρ ή μ α τ α , ἶν α διὰ τούτου μ ὲν ὡ φ ελ ή σ ω σ ι κ α ὶ θρέψωσι πνευ^
μ α τικῶ ^ τοὺς ἀδελφοὺς, καθὡ ς τοὑς τρέφουσι κ α ὶ σ ω μα τικῶ ς^ εἴ γε κ α τ α τὸ ν Θ εολόγον Γρημὀριον α ἄ ρ-
^τος ἀ γγέλ ω ν ὸ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὡ ψ υ χ α ὶ τρέφ οντα ι Θεὸν π ε ιν ῶ σ α ι^ , δ ιὰ τ ῆ ς ὡ φ ελεία ς δὲ τ α ύ τ η ς π λ η -

(Ι) μάλιστα δε οἰἀρχ^ερ^ἐς κ ^ ^νευμ^κοἰ, ^ μέλλουν
νὰ γίνουν ἄρ^ιε^ς καὶ πνευματ^κοὶ, τ^ν βίβλον ταύτην
νὰ κρατοῦν εἰς τὰς χεῖρας παντοτεινά, εἰς τρὁ^ιον οτι, νὰ κο,-^
μῶνται ἐ^άνω εἰς αὁτην ^σὰν ὁ ^Αλίξ^νδ^ος εἰς τοῦ ^ομή^συ
την ^Ιλιάδα, καὶ τους ἐν αῦτ^ Κανένας τ^σον συ^νὰ νὰ μελ^τοῦν,
^στε ὁποῦ νὰ ηξεύρουν αύτο-^ς άπὸ στόματος, ἐπειδη καἰ αὁτοἰ
ἐξαι^ίτως εἶνα^, ^ μέλλουν νὰ ἦναι^ οἱ κυβε^νηται του καραβίου
της ἀγίας ἐκκλησίας, καὶ δϊὰ τοῦτο πρέπει νὰ ^ξεύρουν νὰ κ^α-
τοῦν ἐπιστημονικῶς τὸ ^ηδάλ^ον αὁτης, ἦτοι τους ἐν τ'^ ^ίβλι^
ταύτ^ Κανύν^ις, ^νο^ δ^ὰ της ἐμ^ιεί^ου α^τῶν κυ^ερνήσεως ἐ-
λευθε^ύνουν τους ἀμαρτο^λους ἀ^ὸ τ'^ν ^ουρτοῦναν της ἀμαρ-
τίας.
 ΤΟΙ^ ΑΠ^ΝΤΑ^ΟΥ ΓΠ^ ΕΝΤΕΥ^ΟΜΕΝΟΙΣ

ρ ώ σ ω σ ι τ ὴ ν ἐν το λ ὴ ν τ ῆ ς βα σ ιλίδος τ ῶ ν ἀρετῶ ν ἁ π α ^ ῶ ν , τ η ς α γ ά π η ς . Ἐ πεὶ^ κ α τ ἁ τὸ ν αὐτὸν π ά λ ιν

θεολόγον^ σ ἀ γ ά π η χ ρ ῆ μ ^ κ α θ ^ ρ ὸ ν κ α ὶ Θ^οῦ δντω ς ἄξιον^ έργ^ν δὲ α ὑ τ ῆ ς ὴ μ ετά δο ^ ις. Κ α ὶ διὰ τῶ ν δύο
^ὁ μ ο ῦ κ α μ νο υσ ι τ ὸ εργον τ ῶ ν νεφ^λῶ ν^. Κ α θ ὡ ς γὰρ α ἱ νεφ^λαι λα μβά νου^ι τ ὰ ς λ ε π τὰ ς ἀ τ μ ίδ α ς ἐ ^ τ ο ῦ
σ το ιχε ίο υ το ῦ ὕ δ α το ς , κ α ὶ π ά λ ιν στρέφουν κ α ὶ ἐκχέουσιν α ὐ τ ὰ ς εἱς αὐ'^ὸ με μ ἰα ν ἄφθονον βροχὴ ν, τοιου-
τ ο τρ ό π ω ς κ α ὶ ^ ὐ τ ο ὶ, λ α μ β ά ν ο ν τες τ ὴ ν σ ω μ α τ ικ ὴ ν ελεημοσύνην ἀπὸ τοὺς χριστιμνοὺς, π ά λ ιν στρέφουσι
κ α ὶ μ ετα ο ίδ ο υ σ ιν α ὐΤ ὴ ν εἰς α ὐτοὺς διὰ τ η ς π ν ευ μ α τικ ῆ ς τ α ύ τ η ς ἐλεη μοσ ύνη ς, φ η μ ὶ δ ὴ , τ ῆ ς τυ π ο γρ α -
φ ί^ ς το ῦ π αρ όντος ψ υ χω φ ελ εσ τά το υ βιβλίου, τοσοῦτον ἀνω τέραν κ α ὶ κρείττονα, ὅσ ονὴ ψ υ χὴ εἶναι κρεέτ-
τ ω ν κ α ὶ ἀνω ^έρα τοῦ σ ώ μ α τ ο ς . Ὄ ν τ ω ς ἐπ α ινετὸς ^ ζῆ λ ο ς α ύτῶ ν κα ι δίκαιος νὰ κη ρ ύ ττεται εἰς αἰῶ να
αἰῶ νο ς ^ Ὄ ν τ ω ς φ ιλά οελφ ος ὴ προθυμία ^ Ὄ υ ^ ω ς θεάρεστος ὴ μετά δοσ ις Ι κα ὶ τοσούτω μ ά λλ ο ν, ὅσον ούκ
ἐκ το ῦ π ερ ισ σ εύ μ α το ς, ἀ λ λ ' ἐκ το ῦ σ τερ ή μ α το ς τῶ ν περισσοτέρων γέγονε(1), Δι^ ^ καὶ ἀξἰα νὰ ἀκούση^
π α ρ ὰ Κ υρίου ἐκεῖνο ὁποῦ ὴκουσεν ὴ χ ή ρ α , ὴ ἐκ τοῦ σ τερ ή μ α το ς α ὐ τ ῆ ς βαλοῦσα εἰς τὸ γαζοφυλάκιον
κ α ὶ εἰς τ ὰ οῶ ρα το ῦ Θ^οῦ. α ἀ λ η θ ῶ ς λ έ γ ω ὑ μ ῖν ,ὴ χ ή ρ α ὴ π τ ω χ ὴ α ὕ τ η π λ ^ ο ν π ά ν τω ν ἔβαλε. Π ά ν τε ς γ ὰ ρ
^ο ὕ το ι ἐκ τοῦ π ερ ισ σ εύμ α τος α ὑ τ ῶ ν ἔβα λ ονεἰς τ ὰ δῶρα τοῦΘ^οῦ, α ὕ τη δε ἐκ τοῦ σ τερ ή μ α το ς^ (Λουκ. κα ',
Δ^ξασθε λο ιπ ὸ ν ὑ π τ ία ις χερ σ ὶ τ ὴ ν πολυω φ ^λῆ κ α ὶ μ ε γ α λ ω φ ελ ῆ τ α ύ τ η ν βίβλον. καὶ τ ὴ ν ε ὐ θ ὺ ς μ ε τὰ
τ ὰ ς ἁ γ ία ς Γ ρ α φ ὰ ς ἀ ν α γ κ α ία ν τ α ύ τ η ν γρ α φ ὴ ν, ἄ π α σ α ι α ὶ τοῦ ,Χοιστοῦ ἐ^.κλησίαι δέξασθ^. " Κ α ὶὸ λ α ὸ ς
ὁ ἀ μ α θ ὴ ς κ α ὶ ν ή π ιο ς, ὸ πρὶν ἐν σ κ ο τ ε ιτ ῆ ς ἀ ^ ω σ ία ς τῶ ν ἱερῶν Κ ανόνω ν καθήμενος, ἴδε τὸ μ έ γ α τοῦτο
τ ῆ ς ἐπ ιγ ν ώ σ ε ω ς φ ῶ ς, κ α ὶ φ ι^ τἰσ θ η τ ι.^ ^ Η σ . θ'^ Μ α τθ. δ '. 1 ^ . ^^Η δ ή λ ω σ ις γὰ ρ , φησὶ, τῶ ν λό γ ω ν σου
^ φ ω τ ιε ῖ κ α ι σ υ ν ε τ ι^ ν η π ίο υ ς ^ . ^ Ψ α λ μ . ρ ιη ' Κ α ὶ τ ὴ ν σ ω τη ρία ν σ α ς διὰ τ α ύ τ η ς π ρα γμ α τευόμενοι,
εὐ χα ρ ισ Τ εῖτε μ ὲ ν δ ιὰ π α ν τ ὸ ς κ α ι δοξάζετε .τον Θ εὸ ν,τὸ ν διὰ τ η ς χά ρ ιτό ς του πρόξενον ὑ μ ῖν γενόμενον τοῦ
το ιο ύ το υ κ α λ ο ῦ . χ ε ῖρ α ς δὲ ἱκ έτιδ α ς πρὸς αύτὸν αἴροντες, δεή θη τε ὺπέρ τ ε τῶ ν κοπια σ ά ντω ν, κ α ὶ ἔργω ,
κ α ι λ ό γ ω , κ α ὶ μ ετα δό σ ει β ιβ λ ίω ν, κ α ὶ ἀ ν τιγ ρ α φ ῆ , κα ὶ τ ῆ τῶ ν τύ π ω ν ἐπ ισ τα σ ία , κ α ἱ διαφόρου ἄ λ λ ο ις τρό-
π ο ις σ υ ν ε ρ γ η σ ά ν τω ν εἰς τ ὴ ν βίβλον τ α ύ τ η ν . Πρὸ δὲ π ά ν τω ν , κ α ὶ ἐν π ᾶσ ι, κ α ὶ μ ε τ ὰ π ά ν τω ν , δεή θη τε
ὑπ^ρ ^ ῶ ν ἐκ δεδω κ ότω ν τύ π ο ις α ὐ τ ὴ ν ὸ σ ιω τά τω ν π α τέρ ω ν κ α ὶ λο ιπ ῶ ν εὐσεβῶν, ὡ ς ὰ ν τ ὸ πο λυτά ρ α χο ν
το ῦ βίου κλ υ δ ώ νιο ν ἐν γ α λ ή ν η , κ α ὶ ἀ γ ά π η , ^καὶ ὸμονοία, κ α ὶ τ ῆ ἄ λ λ η σωρεία τω ν ἀρετῶ ν διελθ^ντες,
ἀ χ ε ίμ α σ τ ο ι εἰς τὸ ν λ ιμ έ ν α τ η ς ἄ νω κ α τ α ν τ ή σ ω σ ι β α σ ιλεία ς, και τ ῆ ς ποθουμένης ἐπ ιτύ χω σ ι σ ω τη ρ ία ς .
Ἐ ρ ρ ω σ θ ε(2 ).

Τ ί ἐ σ τ .ὶ Κ α ν ώ ν ,

Κ α ν ὡ ν , κ α τ ὰ τὸ ν Ζ ω ναρ ᾶ ν (ἐν τ ῆ ερμ ηνεία τ ῆ ς λ θ '. ἐπ ισ το λ ῆ ^ τοῦ μ εγά λο υ Ἀ θανασίου) κυρίως μ ὲν

εἶν α ι ξύ λ ο ν, κοινῶ ς π ῆ χ υ ς ὀνομο^ζόμενον, τὸ οποίον μ ε τα χειρ ίζο ντα ι οὶ τ ε χ ν ῖτ α ι διὰ νὰ ἱσάζουν τ ὰ ξύ λα
κ α ὶ τ ὰ ς π έ τ ρ α ς , ὁποῦ δουλεύουσι. Β ά λ λ ο ν τες γὰ ρ τὸ ν π ῆ χ υ ν τοῦτον εἰς τ ὰ δουλευόμενα π α ρ α ὐτῶ ν, ἐὰν
τ α ῦ τ α ἦ ν α ι σ τ ρ α β ὰ , ἔσ ω , ἤ ἔξ ω , ἰσάζουσιν α ὐ τ ὰ κ α ὶ εὐθέα κατασ κευάζουσ ιν. ἐκ τούτου δὲ, κ α τ ὰ μ ε τ α -
φορὰν, ο νο μ ά ζο ντα ι Κ α νο νες κ α ὶ α ὶ ψῆφοι κ α ὶ ἀποφάσεις, τόσον τῶ ν Ἀ ποσ τόλω ν^ ὅσον κ α ὶ τ ῶ ν οἰκου^-
μ ε ν ικ ῶ ν κ α ι Τ ο π ικ ῶ ν συνόδων κ α ὶ τ ῶ ν κ α τ ὰ μέρος ἁ γίω ν Π α τέρω ν, οἱ εἰς τ ὴ ν παροῦσαν βίβλον περιεχό^
μ ενο ι. Δ ια τ ὶ κ α ὶ α ὐ τ ο ὶ, ὡ σ ὰ ν τόσ οι π ή χ ε ις ε ὐ θ ε ῖς κ α ὶ ἴσιοι, ἀ ποβάλλουσ ι μὲν ἀπὸ τοὺς ἱερωμένους, Κλη-
ρικοὐς τ ε κ α ὶ λα^ίκοὺς, κάθε α τ α ξ ία ν κ α ὶ σ τ ρ εβ λ ό τ η τ ^ τῶ ν ὴθῶ ν, προξενοῦσι δὲ εἰς αὐτοὺς κάθε εὐταξίαν
κ α ὶ ισ ό τ η τ α ἐ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ῆ ς κ α ὶ χ ρ ισ τια ν ικ ή ς κ α τ α σ τά σ εω ς κ ὰ ὶ ἀρετῆς

( ^) ο ῦ μδνον οἱ ἐν τ ^ ἀγί^ ορει πατέρες κατέβαλον την δα-
πάνην, ἀλλὰ καὶ Ι^τε^οι ἐκ διαφορων με^ῶν, ῶν τὰ δνὁματα ^ρα
ἐν τ ^ τέλει της βίβλου, ^αλσν ^μως οἱ ὰγιορεῖται τὰ πλείω,
καὶ α^τοὶ ἰγιναν αιτία νὰ ἰδῶσι καὶ ^λλοι καὶ νὰ παρακινηθω-
σιν εἰς τὸ καλὸν τοῦτο.
(^) Τὰ ὀν^ματα τῶν συνδρομητῶν .της ἐκδ^σεως της βίβλου
^ρα ἐν τ ^ τέλει,
(3^ ^ημείωσαι δὶ^ οτι^ διὰ νὰ καταλάβω τινὰς εὀκολι^τερα τοὸς
^εαρ^ντας κανύνα^ πρἐπεε νὰ ^ ῦ ρ ^ ταῦτα τὰ κοινῶς θεωρού-
μενα ἀξιι^ματα εἰς ^λους τούς κανύνας οἶον.
ά. ^Οτι οἱ κανύνες διαφἐρουσιν ἀπὸ τοὸς δρους,ἀπὸ το^ς νύμους,
ἀ^ο τὰ δεκρέτα κα^ ἀπο τὰς δε^ετάλειςἐπιστολάς^ διδτι οἰ μεν
κανύνεςτῶν συνόδων κυρίως περιἐ^ουσιν δ^ι.τὰ δύγματα της πί-
στεως, (εἰμη σπανιάκις), ἀλλὰ τήν τ^ς ἐκκλησίας εὸταξίαν, καὶ
κατάστασιν. ο ἱ δὶ ^ροι των συνδδων κυρίως περιέχουσι μδνα τὰ
της πίστεως δὁγματα.^Ἀγκαλὰ ^εὶ κάποτε καταχρηστικάς καὶ
οἱ κανύνες δνομάἰ^ονται ^ροι, ^ς τοῦτο δηλοῦται καὶ ἀπὸ διαφὁ^
ρους κανένας των ^λλων συνὁδων, καὶ μάλιστα ἀπ^ τὸν έ. της
ἐν Καρθαγ. καὶ ἀπὶ τὰ πρακτι^ὰ αυτῆς, ^που λέγεται ^τι
ἀνεγν^ησαν οἰ είκοσι ^ροι της ἐν ^ικαί^, ^τοι οἱ κ^ κανύνες
^ αὁτῆς. Διαφέρουσιν οἱ κανὁνες ἀπὸ τους νόμους, καθ δτι νό-
^ μοι κυρίως ὁνομά^οντ^ι ^ἱ π ο λ ιτ^ ὶ ^αὶ ἐξωτερικοὶ των ^ασι-
 ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΗΣ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ

ε^Ο τι π α ρ ά π ά ντω ν π ρ έ π ε ι νὰ φ υ λ ά ττω ν τ α ι ο ι θε^οι κ α ν ό ν ε ς α παρασ άλευτα^

Ο ι γὰρ μ ὴ φ υ λ α τ τ ο ν τ ε ς , ε ις φ ρ ικ τ ὰ ἐ π ι τ ί μ ι α ὺ π ο ^ ά λ λ ο ν τ α ι

^ Τ α ῦ τα περὶ Κ ανόνω ν δ ια τ ε τ ά χ θ ω ὺμ ῖν παρ^ ὴ μ ῶ ν , ^ Ἐ π ίσ κ ο π ο ι. Υ μεῖς δὲ ἐμ μ ένο ντες α ύ τ ο ῖς σ ω -

^θήσεσθε, κ α ὶ εἰρήνην ἔξετε, ἀπειθοῦντες δὲ κολασθήσεσθε, κ α ὶ π ό λεμ ο ν μ ε τ ' ἀ λ λ ή λ ω ν ἀ^διον εξετε, δι-
^ κ η ν τ ῆ ς ἀ νη κοία ς τ ὴ ν προσήκουσαν τιν ν ῦ ν τες. (οἱ Ἀ π ό σ τ ο λ ο ι ἐν τ ῶ ἐ π ιλ ό γ ω τ ῶ ν Κ ανόνω ν-)-
^Τ οὺς παρὰ τῶ ν ἁ γίω ν Π α τέρ ω ν κα θ ' ὲκ ά σ τ η ν σύνοδον ἄ χ ρ ι το ῦ νῦν ἐκτεθέντς^ς κα νό να ς κρσ.τεῖν
^ἐδικα ιώ σ α μεν^. (τῆ ς δ^. Κ α ν . ά .).
^Ἐ δ ο ξε τ ῆ ἀ γ ία τ α ύ τ η συνόδω , ώ σ τε μένειν κα ὶ ἀ πὸ τοῦ νῦν βεβαίους κ α ὶ ἀ σ φ α λ εῖς π ρὸ ς ψ υ χ ῶ ν
^θεραπείαν κα ὶ ἰατρείαν π α θ ῶ ν τοὺ ς ὑπὸ τ ῶ ν πρὸ ὴ μ ῶ ν α γ ίω ν κ α ὶ μ α κ α ρ ίω ν Π α τέρ ω ν δ ε χ θ έ ν τ ^ ς κ α ὶ κυ-
^ρω θέντας, ἀ λ λ α μ ὴ ν κ α ὶ παραδοθέντας ὴ μ ῖν , ὀνόμ ατι τ ῶ ν α γ ίω ν κ α ὶ ἐνδόξων Α π ο σ τό λ ω ν , π έ Κ α ν ό -
^νας. Τ ῶ ν τε οἰκουμενικῶν τεσσ άρω ν συνόδων κ α τ ' ὅνομα. Τ ῶ ν το π ικ ῶ ν ὀ νο μ α σ τὶ, κ α ι τ ῶ ν κ α τ ὰ μερος

λέων. ο ἱ δὲ κανόνες εἶναι ἐσωτερικοὶ καὶ ἐ^κλησιαστικοὶ και ἰ-
σχυρότεροι ἀπ^ το^ς νόμους. καθ^ς κατωτέρω θέλομεν εἰπεῖ χω-
ριστά. ^ια^έρουσιν οἰ κανόνες ἀ^ὸ τὰ δεκ^έτα, καθ^ ^τι, ῶς
διδάσκει ό Γρατιανος, διαι^σ. γ^, οἱ κανόνες μεν, ^ μερικης
συνόδου ἐδιωρίσθ^σαν^ ^ υ^ὸ τῆς οἰκουμενικῆς ο^ρί^θησαν, ^ έ^ε-
βαι^θη^αν. Το δε δεκ^έτον ^ἶν^. έκεινο. όπου ο Πατριάρχης ἀ^
ποφαίνεται μετὰ της συνόδου αῦτοῦ^ πρ^ς μηδενὸς συμβουλην ^
ἀπό^ρισιν. ^ια^ρουσ^ν ακόμη και ἀπὸ τὰς δεκρετάλεις ἐπιστο-
λὰς, κ α θ ^ ι αῦταὶ διατάττοντα^ ^ ἀ^ὸ Πάπαν, ^ Πατριάρχην
^ και μετὰτης συνόδουα^Ιτοῦ πρὸς δογματικην συμβουλήν (Δο--.
σίθ. σελ. ι^θθ της Δωδεκαβι^λου).
Πρἐπει νὰ ηξεύρ^, τινὰς, οτι οσοι κανόνες δεν περιέχουσι
φανερῶςτὸ έπιτίμιονἐκείνων όπου τους παραβαίνουσιν, αυτοὶ,κατὰ
το σιω^μ^νον. δίδουσιν άδειαν εἰς τὸν κ^τὰ τόπον ἀρχιερέα
νὰ δι^σ^ εἰς αυτους ἀπαθ^ς το ^ρέ^ον καὶ ὰρμόδιον. ὁποῦ ἦθελε
γνωρίσει. ι^ς λέγει ο Ι^αλσαμῶν εν τη ερμηνεία τοῦ μέ τ^ς ς .
ορα τὰ ἐπιτίμια του ^ηστευτοῦ μετὰ τους κανόνας αὁτοῦ. τὰ μη
ἐν τοις άλλοις Κανυσιν ἀνα^ερόμενα.
γ^, Πρέπει τινὰς νὰ ^ξεύργ^, οτι ^να ^ ιὶ τὸ ^υτὸ ἀμάρτημα
άλλοι μὶν κανόνες έπιτιμῶσι περισσότερον καιρόν, άλλοι δε ό-
λιγωτερον, ^πειδη κατὰ την περισσοτέ^αν, ^ όλιγωτέραν με-
τάνοιαν τῶν ἀμαρτανόντων. οἰ^τω περισσότερον ^ όλιγι^τερον καὶ
το ἐπιτίμιον αυτῶν διορίζεται (περι ο^ δρα καὶ την υποσ^μείωσιν
του ί^ . της α^.), κα-. κατὰ την π^ρισσοτέραν ^ όλιγωτέραν της
ἐκκλησίας α^ξησιν και κραταίωσιν (^ρα και την ί^ποσημείωσιν
του ιγ^. του μεγάλου βασιλείου).
δ^. Πρέπει νὰ ήξεύρ^', κάθε ενας. οτι, κατὰ τὸ δ^. κε^. του α^.
τίτλου του Φωτίου, οἱ κανόνες δεν ἐκτίθενται ἀπὸ ενα ἐπίσκ^
^ον, ἀλλ^ ί^πὸ της κοινότητος και συνόδου .τῶν ἐπισκὁπων,
καθο^ς ὁμζ^. ^ασι^. λέγεις ^τους πλείονας ἐπισκύπους ἐν τα^Ιτῶ
^γενέσθαι, καὶ ο^τως έκθέσθαι τον κανόνα^, καἰ ο ς^. του Νύσ-
σης.λέγων^ ^τὸ καθ^ '^μἄς εἰς έξουσίαν κανόνων οὁκ ἀξιόπι^
στον^Ι.
ε^. ^οτι δποιος ὀμιλεῖ ἀπὸ συνοδικους κανόνας, ὁ λόγος του
^χει τ^ ἀξιόπιστον, κατὰ .τον του Νύσσης.
^ τ ι όποιος κὰτ^ αὁτοῦς κάμνει, ^χει τὸ ἀκίνδυνον. κατὰ
τὸν ιδιον μ ^ . του βασιλείου.
^οτι οποιος παραβαίνει κανόνα συνοδικών, πρέπει νὰ λαμ-
^άν^, ι^ς εἵπομεν, το ἐπιτίμιον,- όπου διορίςει ό αὁτοῦ παρα-^
βαινόμενος κανο^ν, κατὰ τὸν τῆς ^υνοδικοὶ δε κανόνες
εἶναι καὶ όνομάζονται ου ^,ιόνον οἰ υπὸ τῶν οἰκουμενι^ν εκτε-
θέντες συνόδων, ἀλλὰ δη καὶ οἱ ῦπὸ τῶν τοπικῶν. και επὶ τού^
τοις οἰ ὁπό τινων ἰδία συγγρα^έντες αγίων. Καὶ δύναμιν μάλι-
στα οἰκουμ^νικῶν κανόνων εχουσι, τόσον οἱ παρὰ τ^ν τοπικών
συνόδων^ δσον καὶοἰ ^αρὰ τῶν μερικῶν συντεθέντες ἀγίων. διότι
παρ^ οἰκουμενι^ν συνόδο^ν της τετάρτης. λέγω. και εκτης και
εβδόμης έδοκιμάσθησαν και ἐπεκυρῶθησαν. ι^ς μαίνεται έν τ ^ α^.
κανόνι της τετάρτης τε και εβδόμης, καὶ ἐν τῶ της Ιέενθέκτης.
η^. ^Οτι ἐκε^νο, όπου οἰ κανόνες φανερῶς ου γράφουσι, του το
ἐκ τῶν ό^εοίων τῶν ίν τοῖς κανόσι γεγραμμένων πρέπει νὰ κρί-
ν^ α ι καὶ νὰ συμ^εραίνεται, και ^Ιρα την ερμηνείαν του ιε^. της
^ καὶ ἐκ τῶν συγγραμμάτων τῶν κατὰ μέρος Π ατέρ^.^
και ἐκ της δ^ακρίσεως του όρθοῦ λόγου.
θ^, ^Οτι πάντα τὰ σπάνια καὶ οἰκονομικὰ και τὰ ἐξ ἀνάγκης,
ἦ τινος ^ο^οάς συνηθείας, καὶ ἀπλ^ις εἰπε^ν, πάντα τὰ παρὰ
κανόνας γενόμενα, νό-.^ος καὶ κανῶν καὶ παράδειγμα της ἐκκλη-
σίας ουχ ί^άρχονσι. κα- δρα την ερμηνείαν του ξη^. ἀ^οστολικοῦ.
Πλην και της οίκονομίας ταύτης και ανάγκης παρελθούσης. πά-
λιν οἱ κανόνες κ^ατοῦσιν. ^^Ορα την ῦποσημείο^σιν τοῦ μ^^. καἰ
τον ιγ^. κανόνα της α^.
ι^. ^Οτι τὰ περισσότερα επιτίμια, τὰ ῦπο τῶν κανόνα διο-
ριζόμενα, τρίτου προσώπου ^ντα. προστακτικοί μη παρόντος,
ἐξ ἀνάγκης χρ^^άζοντ^^ καὶ ^όσο^πον παρὸν (^π.-ρ έστὶν η
σύνοδοςὶ, διὰ νὰ ἐνεργηθοῦν^ καὶ ορα την υ^οσ^εείωσ^.ν του γ^.
ἀποστολι^οῦ.
ια^. ^οτι οἰ κανόνες και νό^^ιοι ἐτέθησαν πε^ὶ τῶν κοινἐ^ν και
ου ^εε^ὶ τῶν μεριάν, καὶ .^ε^ἰ τ^ν ι^ς ἐπἰ το πλείστον συμ-.
^αινόντων, και ο^χὶ περὶ των σπανίους ἀκολουθούντων.
ι^ . ^οτι οἱ τῶν οὶκουμενι^ν συνόδου κανόνες μαλλον ἰσχύο^.Ισι
τῶν τοπικῶν, και οἱ τῶν τοπικῶν μαλλον ἰσχύουσι τῶν κατὰ
μέρος πατέρων. καὶ μάλιστα τῶν μη ῦπὸ συνόδου οἰκουμενικης
κι^ωθέντων. καὶ ἀνάγνωθι τὸ ρητὸν του ἀγιωτάτου Φωτίου
περὶ τούτου, κείμενον εἰς την γ^. θποσημείωσιν του ιγ^. της ά.
ιγ^. ^οτι ^νθα οὁκ ^στι κανων ^ έγγραφος νόμος. κρατει η κα^-
λἦ συνήθεια, ἦ όρθ^ λόγω καὶ πολλοῖς ^τεσι δοκιμασθε^σα, καὶ
μη ἐγγράφω κανόνι ^ νόμω ἐναντ^ουμένη, τάξ^ν κανόνος καἰ νό-
μουἐπέχουσα^ καὶ ορα την ὀποσημείωσιν του ά της ἐν Σα^ικ.^.
ιδ^. ^οτι πάντα τὰ κακ^ς κριθέντα και τυπο^θέντα, οντε κ^Ιι-
νῶν ουτε νόμος, ουτε χρόνος, ουτε συνήθεια ^ε^ιοι, κατὰ το^ς
νομικούς.
 ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΗΣ ΕΝΤΕΥ^ΟΜΕΝΟΙΣ

^ Π ^ τ έ ρ ω ν ὀνομαστ... Κ α ὶ μ η δ εν ὶ ἐξεῖναι τοὺς π ροδη λω θέντα ς π α ρ α χ α ρ ά ττ ειν Κ α νό να ς ἀθετ^ῖν^.

^ιΕἱ δέ τ ις ἀ λ ῶ Κ α ν ό ν α τ ιν ὰ τ ῶ ν εἰρημένω ν κα ινσ τομῶ ν ἤ ἀνατρέπειν ἐπιχειρῶ ν, υπεύθυνος εσ τα Ι
α κ α τ ὰ τὸ ν το ιο ῦ το ν Κ α ν ό ν α , ὡ ς α ὐ τὸ ς διαγορεύει τ ὴ ν ἐ π ιτ ιμ ία ν δεχόμενος, κ α ὶ αύτοῦ, ἐν ω ^ερ ^ - α ιε ι.
^ θ ε ρ α π ε υ ό μ ε ν ο ^ . (τ η ς β'.^.
" Ἀ γ α λ λ ιώ μ ε ν ο ι ἐ π ' α ὐ τ ο ῖς, ὡ ς εἴ τ ις εὕροι σ κ ῦ λ α π ο λ λ ά , ά σ πα σ ίω ς τοὺς θείους κανόνας ἐνστε^νι^ο-
^μ εθ α κ α ὶ ὁ λόκ λη ρον τ ὴ ν α ὐ τ ῶ ν δ ια τ α γ ὴ ν κ α ὶ ἀ σ άλευτον κρατύνομεν. τ ῶ ν ἐκτεθέντ^ν ὑ^ὸ τῶ ν σ α λπ^γ-
^ γ ω ν το ῦ Π ν ε ύ μ α το ς π α ν ευ φ ή μ ω ν Ἀ π ο σ τ ό λ ω ν , τ ῶ ν τ ε ἐξ α γίω ν οἰκουμενικῶν συνόδων καὶ τ ῶ ν τ ^ . .
^ κ ῶ ς συναθροισθεισῶ ν, . . . Κ α ὶ τ ῶ ν ἁ γ ίω ν Π α τέρω ν ὴ μ ῶ ν , . . . Κ α ὶο ὕ ς μεν τ ῶ ἀ ν α ^ ι α τ ι ^ α ρ α - ^ . .
^π ο υ σ ι, κ α ὶ ὴ μ ε ῖς ἀ να θ ε μ α τίζο μ εν. Ο ὕς δὲ τ ῆ καθαιρέσει, κα ὶ ὴ μ εῖς καθαιροῦμεν. Οὕς δ ^ 'τ ῶ ἀφορι^μῶ^
^ κ α ὶ ὴ μ ε ῖς ἀφορίζομεν. Ο ύς δὲ ἐ π ιτ ιμ ίω π α ρ α δ ιδ όα σ ι. κ α ὶ ὴ μ εῖς ω σ α ύ τω ς ὑ ^ ο β ά λ λ ο μ ε ν ^ (τῆ ς ^ ^ ^
"Θ εσ π ίζο μ εν το ίνυ ν τ ά ξ ιν νόμ ω ν ἐπ έχειν το ὺ ς ἐκ κλ η σ ια σ τικ οὺς Κ α νόνα ς, το ὺ ς ὑπὸ τῶ ν ἀ γιω ν τ ^
τσ ά ρ ω ν συνόοω ν ἐκ τεθέντα ^ η βεβ αιω θέντα ς, το υ τέσ τι τ ῆ ς ἐν Ν ικ α ία , κ α ὶ τ η ς ἐν Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ ^ ό ^
^ κ α ὶ τ η ς ἐν Ἐ φ έσ ω π ρ ώ τ η ς , κ α ὶ τ ῆ ς ἐν Χ α λ κ ιδ ό νι.^ (Ἱουστινιανοῦ Ν εαρὰ ρλά.)
^Θ εσ π ίζομ εν το ίνυ ν τ ά ξ ιν νό μ ω ν ἐπ έχειν τοὺ ς ἐκ κ λ η σ .α σ τικοὺς Κ α νόνα ς, το υ ς ὺπὸ τ ῶ ν ἀγέω ν ^ τ ^
^σ υνό δω ν ἐκ τεθ έν τα ς ἤ βεβ αιω θέντα ς (διὰ το ῦ βεβαιω θέντας δ η λ ο ῦ ντα ι οἱ Κ ανόνες τῶ ν τοπι^ιῶν συνο-
α δ ω ν , κ α ὶ τ ω ν κ α τ ὰ μέρος Π α τέρ ω ν οἱ π α ρ ὰ τ ῶ ν οἰκουμενικῶν συνόδων βεβαιω θέντες, κ α τ ὰ τὸν Β α λ σ α -
^ υ .ῶ να ^ τ ῶ ν γ ὰ ρ προειρημένω ν α γ ίω ν συνόδων τ ὰ δ ό γ μ α τα , καθάπερ τ ὰ ς θείας Γραφὰς δεχόμεθα, κ α ὶ το ὺ ς
ο Κ α ν ό ν α ς ὡ ς νόμ ους φ υ λ ά τ τ ο μ ε ν .^ (τῶ ν Β α σ ιλ ικ ῶ ν βιβ λ . έ. τ ί τ λ . γ '. κε^. β^. παρὰ Φ ω τ. τ ι τ λ . ά. κεφ. β^.) .
" Η τ ρ ίτ η δ ιά τ α ξ ις το ῦ β '. τ ί τ λ . τ ῶ ν Ν ε α ρ ῶ ν το ὺ ς τ ῶ ν ἐ π τ ὰ συνόδων Κ α νό να ς θέλει κ^ατε^ν καὶ τ ^
^ δ ό γ μ α Τ α α ύ τ ῶ ν , ὡ ς τ ὰ ς θεία ς Γ ρ α φ ά ς.^ (παρὰ Φ ω ^ίω τ ίτ λ ω ά . κεφ. β^.).
α Λ έ ω ν ὁ σοφὸς (ἐν β ιβ λ . έ. Β α σ ιλ ικ ῶ ν , τ ί τ λ . γ '. κεφ. ά .) λέγει, δέχομ α ι τ ὰ ς ἀ γ ία ς ὲ π τ ὰ οἰκουμενικὰς
^συνόδους ὡ ς τ ὸ ἅ γιο ν Ε ὐ α γ γ έ λ ιο ν ^ .
α Ω ρίσ^η π α ρ ὰ τ ῶ ν ἁ γ ίω ν Π α τέρ ω ν χ ρ ῆ ν α ι κ α ι μ ε τ ὰ θάνατον ἀ να θεμ α τίζεσ θ α ι τοὺς ειτε εἰς πίστιν^
^ ε ἱτε εἰς Κ α ν έ ν α ς ἀ μ α ρ τ ή σ α ν τ α ς . (ὴ οἱκουμεν. έ. σύνοδος ἐν τ ῆ ἐπ ισ τολῆ το ῦ Ἱουσ τινιανοῦ, σελ. τοῦ
^ β '. τό μ ο υ τ ῶ ν σ υ νο δ ικ ῶ ν^ Ὄ ρ α φοβερὸν λ ό γ ο ν , ἀ γ α π η τ ε .^
^ Τ ο ῖς ἐν κ α τα φ ρ ονή σ ει τιθεμένοις το ὺ ς ὶεροὺς κ α ὶ θείους Κ α νόνα ς τ ῶ ν ὶερῶν Π ατέρω ν ἡ μ ῶ ν , ο^ - ^ ὶ
^ τ ὴ ν ἀ γ ἰα ν ἐ κ κ λ η σ ία ν ὑπερείδουσι, κ α ὶ ὅ λ ^ ^ ὴ ν χρ ισ τια ν ικ ὴ ν π ο λιτεία ν κοσμοῦντες, πρὸς θεἰαν ὁδηγοῦ..
^ σ ιν ε ὐ λ ά β εια ν . ἀ ν ά θ ε μ α ,^ (ὴ σύν^δο^ ὴ ἐν Ι ^ ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ι, ὴ μ ε τ ὰ τὸν Κ ω νσ τα ντίνο ν τὸν Πορ^υρο-
^ γ έ ν . σ ε λ . ^ 7 7 το ῦ β^. τ ό μ , τ ῶ ν συνοδικῶ ν, ή τ ο ι ὸ Τ όμος τ ῆ ς ὲνώσεως.)

ο ^ θ ε ^ ο ι κ α ν ό ν ε ς ^ π ^ ρ τ ο ὺ ς ^ α σ ε λ ικ ο ὺ ς ν ό μ ο υ ς έσ κ ύο υσ εν^^

" Ἐ ν τ ῆ δ^. πρά.ξει τ ῆ ς δ^. συνόδου γ έ γ ρ α π τ α ι. αοἱ ἐνδοξότατοι ἄρχοντες εἶπον. Τ ῶ θειοτά^ω Δ εσπ τότη
^ τ ῆ ς ο ἰκ ο υ μ έτη ς ( τ ῶ Μ α ρκ ια νῶ δ η λ ,) ἤρεσε, μ ὴ κ α τ ὰ τ ἁ θεῖ^ β ά μ μ α τ α ἤ π ρα γμ α τικ ο ὺς τύπους, τ ὰ
^ τ ῶ ν ὸ σ ιω τ ά τ ω ν ἐ π ισ κ ό π ω ν προβαίνειν, ἀ λ λ ὰ κ α τ ὰ τοὺς Κ α νόνα ς τοὺ^ π αρὰ τῶ ν ἀ γίω ν Π ατέρω ν νομο-
^ θ ε τη θ ε ν τ α ς . 'Η σύνοδος εἶπ ε. Κ α τ ὰ τ ῶ ν Κ α νόνω ν, π ρα γμ α τικ ὸ ν μ η δὲν ἰ σ χ ^ ε ι . Ο ἱ Κανόνες τῶ ν π α τέ-
^ ρ ω ν κ ρ α τ ε ίτ ω σ α ν .^ Κ α ὶ π ά λ ιν . ^δεόμεθα, ώ σ τε ἀ ρ γῆ σα ι ἀν^ιντιρρήτως τ ὰ ἐπ ὶ ^ λ ά β η τῶ ν Κ α νόνω ν πρ^εγ-
^ μ α τ ικ ά , π ρ α χ θ έ ν τ α τ ισ ὶν ἐν π ά σ η ἐπ α ρ χία . κ ρ α τῆ σ α ι δὲ τοὺς Κ α νόνα ς διὰ π ά ν τω ν . . . π ά ν τες τ ὰ αύ-
^ τ ὰ λ έ γ ο μ ε ν . Ὄ λ α τ ὰ π ρ α γ μ α τ ικ ὰ ἀ ρ γή σ ει. Ο ὶ Κ ανόνες κρατείτωσ^εν . . . Κ α τ ὰ τ ὴ ν ψ ῆ φ ο ν τ ἤ ς α γ ία ς
^συνόδου, κ α ὶ ἐν τ α ῖς ἄ λ λ α ις ἐ π α ρ χ ία ις ἁ π ά σ α ις τ ὰ τ ῶ ν Κ ανόνω ν κ ρ α τείτω .^
α Ε ἰ δέ τ ι ς μ α χ ό μ ε ν ο ν τ ύ π ο ν το ῖς νῦν ὡρισμένοις π ροκομίσοι, ἅκυρον τοῦτον εἶναι εοοξε τ ῆ ἀ γ ία ^ ά σ η
^ κ α ὶ ο ἰκ ο υμ ενικ ῆ σ υ νό δ ω .^ ( τ ῆ ς γ , ὁ ή .)
^ Ο ὶ το ῖς Κ α νό σ ιν ἐν α ντιο ύ μ εν ο ι ^ ρ α γ μ α τ ι ^ τύ π ο ι, ἄκυροί εἰσι.^ ίβιβλ. ά . τ ί τ λ . β' . διςετ^ξει ιβ . Φ ω τ.
τ ί τ λ . ά . κεφ. β'.).
α Ο ὶ μ ὲν γ ά ρ ,ὴ γ ο υ ^ ^ειΚ^νόνες, π α ρ ὰ β α σ ιλέω ν κ α ὶ ἁ γίω ν Π α τέρω ν ἐκτεθέντες, κο^ὶ σ τη ρ ι.^εντες^ ὡ ς α ὶ
^θ εῖα ι Γρα^^εὶ δ έ χ ο ν τ α .. ^ ἱδ ὲ νόμ οι, π α ρ ὰ β α σ ιλέω ν μόνον ἐδέχθησ αν ἤ συνετέθησ^εν. ^ α ὶδ ιὰ το ῦ το ού κα τι^
^σχύσ^Ιυσι τ ῶ ^θείων Γ ρ α φ ῶ ν οὐδὲ τ ῶ ν Κ α νό νω ν^ . (Β α λσ α μ ὡ ν σ χ ο λ . εἰς τὁ ἀνο^τερω β το ῦ Φ ω τίο υ.)
α Μ ή μ ο ι το ύ ς ἔξω νόμους λέγε^ ἐπεὶ κα ὶ ὁ τ ε λ ώ ν η ς νόμον π λ η ρ ^ ῖ τὸν έξωθεν.. α λ λ ὅ μ ω ς κ ο λ α ζε τα ι^
(ὁ Χ ρ υ σ ό σ το μ ος ὁ μ ιλ . νζ^. εἰς τὸ κ α τ ὰ Μ α τθ.). κ α ὶ π ά λ ιν . ^ούδὲ γὰ ρ ἄ π α ν τ ^ ς ξυμφερόντω ς π ο λ λ ά κ ις
^εἰσφέρουσι το ὺ ς νόμ ους οὶ β α σ ιλ ε ῖ ^ (ὁ μ ιλ. εἰς τοὺ ς ἀ^δριάν.).
" Λ έ γ ε ι ο μ ω ς ὁ Β λ ά σ τ α ρ ις , ^ τ ι μ ε γ ά λ η ν ροπὴν το ῖς θείοις Κ ανόσιν (ή το ι βοηθειών) οι φιλευσεβεῖς ἐκ-
 ^ ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΗΣ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ

^πορίζουσι νόμοι^ τ ὰ μ ὲν, ἐκείνοις σ υντρέχοντας, τ ὰ δὲ κ α ὶ ἀ να π λη ροῦ ντες^ ἄ π ερ ἐκείνοις ὅπη π α ρ ^ -

^ τ α ^ (κεφάλ. ἐ. τοῦ σ τ ο ιχ . Κ '^ .

^ Ο Τ ι ο ἱ θ ε ^ ο ι κ α ν ό ν ε ς κο^ὶ ὺ π ^ ρ τ ὰ τ υ ^ . κ ἀ έ σ ^ ύ ο υ ^ ν , , ^ τ α ν α ὺ τ ο ^ ς ἐ ν α ν τ ι ο ^ ν τ α ε τ α ,^ τ α ,
κ α ὶ μ ά λ ισ τ α τ ἀ κ α τ ὰ μ έ ρ ο ς κ α ὶ τ ο π ικ ά ^ ^

σ Φ η σ ὶγ ὰ ρ ὁ Β λ ά σ τα ρ ις . α ἀ π ὸ τ ῆ ς ρ λ ά . Ἱ ο υ σ τινια ν είο υ Ν εα ρ ᾶ ς γ ν ο ίη ς ^ ν , ὅ τ ι τ ὰ γιν ό μ εν ά π α ρ ὰ τ ῶ ν

^ Κ τιτ ό ρ ω ν ἐν το ῖς Μ α να στηρίοις τ υ π ικ ὰ σ τέργειν ὀφείλουσιν, εὶ μ ή π ο υ τ ο ῖς Κ α νό σ ιν ἐ ν α ν τ ιο ῦ ν τ α ι.^
^κεφ, ις^', τοἰ^ λ ^. σ το ιχ ,).

^ ^ π ίγ ρ α μ μ α , ε ἰ^ τ ο ὺ ς ἱε ρ ο ὺ ς κ α ν ό ν α ς ή ρ ω ελ ε γ ε^ ο ν ^

Ε ὕ τ ε μὲν. ὑ λ ή ε ν τ α , Τ ρ ιὰ ς τ ε χ ν ή σ α τ ο Κ όσμ ον
Σ το ιχ ια κ ο ῖς Κ α νό σ ιν, τὸ ν ρά . σ υνη ρ μ όσ α το.

Τ οῖς ἐπ ὶ ἐμ μ ενέω ν, Κ όσ μ ος μ έ γ α ς ο ὕ π ο τ' ὀ λ ε ῖτ α ι.

Τ ά ξ ις τ ε ζ α θ έη , εὐνομίη τ ε π έλ ε ι.

Α ὐτὰ ρ ὅ τε Χ ρισ τοῖο, ἐπ ώ νυ μ ο ν ὴ δρ α σ ε Κ ό σ μ ο ν,

Τοἱ^ς δ ' ἱεροῖς Κ α νό σ ιν, σύνδεσέ μ ιν προφρόνως.

^Ων δ ιὰ λοξὸν ἄ π α ν , ἔθος ε ἴρ γ ε τα ι ἀ μ π λ α κ ιά ω ν ,

^Αρμονίη δ ' ὶε ρ ῆ ς , Ε ὐ ν ο μ ίη ς κ ρ α τέει.

Δεῦρ' ἶτ ε οἶσι μ έ μ η λ ε ν , ερ ω ς ^ ^ ί η ς θεοπνεύστου,

Τ οὺς μ ά λ α ἐνουκέω ς, χ ε ίρ ε ^ Ἀ α μ β ά ν ε τ ε .

Ι^ ς ^ὴν ^ ί ^ λ ο ν ἰα μ ^ κ ό ν -

Ἱ θ ύ ν ε τα ι μ ὲν π ᾶ σ α ν α ῦ ς π η δ α λ ίω ,
Β ίβ λ ω δὲ τ ῆ δ ε π ᾶ σ α ἡ Ε κ κ λ η σ ία .

^Ὄ σ οι τ ῶ Κ ανόνι το ύ τω σ το ιχ ή σ ο υ σ ιν , ειρ ή ν η ἐ π ' α ὐτοὺς κ α ὶ ἔλεος^ο (Γ α λ .

^ ο ῦ ἁ γ ίο υ Ι^ ρ η γ ο ρ ί ο υ το ^ Θ εολό^ου^

^ Π ῶ ς οὐκ ἄ τοπ ον Ρ ω μ α ίω ν μ ὲ ν νόμον μ η δ ε ν ὶ ἀγνοε^ν ἐξ εῖνα ι, μηδ^ ἀ ν σφόδρα ^ τ ι ς ἀ γ ρ ο ικ ία ς κ α ὶ ἀ -

α μ α θ έσ τα το ς, μ η δ ὲ εἶναι νόμον τὸ ν βοη θοῦντα το ις π ρ α τ το μ έ ν ο ις δ ι' ἄ γ ν ο ια ν . το ὺ ς δ^ τ ῆ ς σ ω τ η ρ ία ς ἀ -
^γνοεῖν μ υ σ τ ^ γ ω γ ο ὺ ς , τ ὰ ς τ ῆ ς σ ω τ η ρ ία ς ἀ ρ χ ὰ ς , κ α ν τ ' ἄ λ λ α τ υ γ χ ά ν ω σ ι τ ῶ ν ἀ π λ ο υ σ τέρ ω ν ὅ ν τε ς, κ α ὶ
^ μ ὴ βαθεῖς τ ὴ ν διάνοιαν ^ λ ό γ . εἰς τὸ ν μ έ γ α ν Ἀ θα νά σ ιΟ ν.

^ΙΓοῦ Χ ρ υ σ ο σ τ ό μ ο υ ^

^ Η κουσα κα ὶ^οὐκ ἐ τ ή ρ η σ α . . , οὐκ ἐ τ ή ρ η σ α ς . κ α τ έ γ ν ω ^ σεαυτοῦ^ εἰς τ ὸ ή μ ισ υ ἐτή ρ η σ α ς^ κ ἀ ν μ ὴ

^ τ η ρ ή σ η ς , εἴπη ^ δὲ, οὐκ ἐ τ ή ρ η σ α . Ὀ γὰ ρ κ α τ α γ ν ο ὺ ς ἐα υ το ῦ ἐ π ὶ τ ὸ μ ὴ τ η ρ ῆ σ α ι, ἐ ^ ὶ τ ὸ τ η ρ ῆ ^ α ι σποι^-
^ ο ά ζ ε ι^ (λ ό γ. δ^. περὶ Μ ετα νο ία ς. σελ^ 7 Β ^ τ^ ῦ ^ τ ό μ . τ ῆ ς ἐν ^ Ε τ ώ ν ^ ἐκδό^εω ς).
 ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΗΣ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ

^Γ ο ῦ α γ ίο υ ^ υ ^ ί λ λ ο υ Ἀ λ ε ^ α ν δ ρ ε έ ο ι^

" Ἀ κ ο ύ σ ω μ ε ν τοίνυν ὅσοι τ ῆ ς ἀ να γνώ σ εω ς τ ῶ ν Γραφῶν ἀμελοῦμεν, ὅσην ὑπομένομεν βλάβην^ οσην
^ π ε ν ία ν . οὐ γ ὰ ρ ἄ ν π ο τε τ η ς δ ιὰ τ ῶ ν ἔργω ν ἐπ ιλα βώ μ εθα π ο λ ιτεία ς όὶ μ η δ ὲ αὐτοὺς τοὺς νόμους
^ τ ε ς , κ α θ ' οὕς π ο λιτεύ εσ θ α ι χ ρ ή .^ Ὄ ρ α ἐν τ ῆ εἰς τὸ κ α τ ὰ Μ α τθ. σειρᾶ κεφ. ιγ .σ τ ο ίχ . ^ 2 ἐρμηνεύων τὸ,
^ δ ιὰ τ ο ῦ το , π ᾶ ς γ ρ α μ μ α τ ε ὺ ς , κ α ὶ τ ὰ λ ο ιπ ά

^Γ οῦ ἁ γ ίο υ ^ α ^ ί μ ο υ ^

^ Π ο λ λ ο ί ἐσμεν οἰ λ έ γο ν τες, ο λ ίγο ι δὲ οἱ ποιοῦντες. ἀ λ λ ' οὕν τὸν λόγον το ῦ Θεοῦ οὐδεὶς ^φ ειλε νο-
^θεύειν δ ιὰ τ ὴ ν ἰδ ία ν ἀ μ έλ εια ν , ἀ λλ^ ὁμολογε^ν μὲν τ ὴ ν ἐαυτοῦ ἀσθένειαν, μ ὴ ἀποκρύ^τειν δ ὶ τ ὴ ν τ^ῦ
^Θ εοῦ ἀ λ ή θ ε ια ν , ἶν α μ ὴ ὑποδικοι γενώ μ εθ α , μ ε τ ὰ τ ῆ ς τῶ ν ἐντολῶν π αρα βά σ εω ς, κ α ὶ τ ῆ ς τοῦ λόγου
^ το ῦ Θεοῦ π α ρ ε ξ η γ ή σ ε ω ν (κεφ. π ἐ . τ ῆ ς ἐκ α το ν τ. τῶ ν περὶ ἀ γ ά π η ^ . σ ελ. 3 2 ^ τ ῆ ς Φ ιλοκαλ.)

Ι Ι Ε ^ Ι Τ Ο Ν Ι^ΔΝ Ο Ν Ο Ν Τ Ο Ν Α Ρ Ι^ Ν ΔΙ^Ο ^Τ Ο Δ Ω Ν Υ ΙΡ Ο Δ ^ Γ Ο ^ Ν Α .

Διάφοροι σύνοδοι, ή μᾶλλον εἰπεῖν συνελεύσεις ^1) ἀπὸτοὺς ἀγίους Ἀποστόλου^ κατά τινας (2) ἔγι-
ναν. Πρώτη μὲν ἐν ἔτει ^ ἤ Β4 ἀπὸ Χριστοῦ περὶ ἐκλογῆς ἀποστόλου, ἀντὶ τοῦ προδότου Ἱούδα, ὅτε,
προτεθέντων Ἱωσὴφ καὶ Ματθίου, ἔπεσεν ὸ κλῆρος ἐπὶ Ματθίαν. ^Πράξ. ά.^. Δευτέρα δὲ, ὅταν μὲ τὸ νὰ
ἤτο ὴ καρδία καὶ ὴ ψυχὴ μία τῶν πιστευσάντων, ὅσοι εἶχον χωράφια καὶ ὀσπή^ια, ἤ άλλο τι, ἐπώλουν
αὐτὰ καὶ ἔφερον τὰς τιμὰς εἰς τοὺς πόδας τῶν αποστόλων, διὰ νὰ κυβερνοῦν τοὺ^ μὴ έχοντας. ^Πράξ.
δ '.4 .^ Ἀ γ κ α λ ὰ καὶ ὴ συνἐλευσις αὕτη δὲν συμπερςιίνεται φανερῶ^ ἀπὸ τὸ κείμενον τῶν πράξεων. Τρί-
τ η , ὅταν ἐδιαλέχθησαν οὶ ὲπτὰ διάκονοι διὰ νὰ ὺπηρετοῦν εἱς τὰς τραπέζα^. ΙΠράξ. ς^. 2.^ Τετάρτη,
ὅταν ἀκούσαντες οὶ απόστολοι καὶ οὶ ἐκ περιτομῆς ἀδελφοὶ, ὅτι ἐβάπτισεν ὁ Πέτρος τὸν ἐ0νικὸν Κορνή-
λιον καὶ τοὺς σὺν αὐτῶ, διεφέροντο μὲ αὐτόν. ^Πράξ. ιά. 2.^ Πέμπτη, ὅταν οὶ Απόστολοι καὶ οὶ πρε-
σβύτεροι ἐσυνάχθησαν διὰ νὰ θεωρήσουν τὸ ζήτημα, ἀν οὶ μὴ περιτεμνόμενοι κατὰ τὸν νόμον Μωσέως
πιστοὶ δὲν ὴμποροῦν νὰ σωθοῦν, καθὡ^τοῦτο ἔλεγόν τινες καταβάντες ἀπὸ της Ἱουδαίας εἰς Ἀντιόχειαν.
Τὴν ὁποίαν ταύτην, κυρίως σύνοδον καὶ συνέλευσιν τῶν Ἀποστόλων πρέπει νὰ ὀνομάζη κά^ε κριτικὸς,
ἤ μαλλον εἰπεῖν παράδειγμα, ^.αὶ πρωτότυπον τῶν μετὰ ταῦτα συνόδων, ἐπειδὴ περιέχει καὶ τὸ ὅ-
νομα, καὶ τὰ χαρακτηριστικὰ ἰδιώματα τῶν συνόδων^ ^ἐξανέστησαν γάρ τινες τῶν ἀπὸ τῆς αὶρέσεως
^τῶν Φαρισσαίων, λέγοντες, ὅτι δεῖ περιτέμνειν αὐτοὺς^ ^Πράξ- ιέ. ^ (ἰοοὺ ἡ ἔ^ις καὶ ὴ φιλονεικίἀ, δι
^ἤν ὴ σύνοδος ἐχρειάζετο). ασυνήχθησαν οὲ οἱ Ἀπόστολοι καὶ οὶ πρεσβύτεροι^ ^Αὐτόθ. (ἰδοὺ ὴσυνο-
^δος καὶ ὴ συνέλευσις ὁνομαστὶ λεγομένη). απολλῆς δὲ συζητήσεως γενομένης,^ ^Αὐτόθ. 7.^ (ἰδοὺ ὴ προ^
^ηγουμένη ἔρευνα δι' αὐτήν). ^τότε ἔδοξε τοῖς Ἀποστόλοις καὶ τοῖς πρεσβυτέροις σὺν ὅλη τ ῆ ἐκκλησία.^
^Αὐτόθ 22.^. Καὶ αεδοξε τῶ ἀγίω Πνεύματι καὶ ἡμῖν^ ^ 2 ^ κ. τ- ^δοὑ.ἡ ψη^ος και ὴ άπόφασις).
'Εγένετο δὲ ὴ συνέλευσις αὕτη μετὰ τὴν ἀνάληψιν τοῦ Χριστοῦ ἔτει Εκτη συνέλευσις τῶν Απο-
στόλων ἔγινεν ἐν ἔτει ^ ἤ ὅταν. εἰσελθόντος τοῦ Παύλου πρὁς τὸν ἀδελφόθεον Ιάκωβον, ^παρεγέ-
νοντο πρὸς αὐτὸν ἄπαντες οὶ πρεσβύτεροι^. ^Πράξ. κά. Τινὲς δὲ θέλουσι νὰ εγινε καὶ αλλη συνέλευ-
σις τῶν Ἀποστόλων ἐν Ἀ ντιοχεία, ἤτις ἐξέθετο κανόνας θ', καθὡς σημειώνουσι μερικοἱ Δυτικοὶ πατέ-
ρες (περὶ ού ὅρα τὴν ὑποσημείωσιν τοῦ πέ. ἀποστολικοῦ), καὶ ἄλλαι ἀκόμα, ἀπὸ τὰς . ὁποίας ὴ μεγ^λωτα-

^ α σ υ ν ε λ ^ ς μαλλον, δ^ατὶ ὁ ἄγιος ^ΙΙά^κος ὁ ^ έ - ^ (^) ^ ^οοίθεος σελ. εως ^ τ^ς ^ωδεκα^ίβλου άνα-
σου ἐν τ^ ἐν ^λω^εντί^ συνδδ^ ἀ^εκ^ίθη .^ρὸς τους Αατίνους, ^έριι ταύτας. ^ομοίως καὶ δ Σπυρίδων ἀρχιμανδρ^της ὁ ^Ιίλιας
^μεΤς συνέλευσιν τῶν Ἀ ^στύλω ν ὀνομά^ομεν καἰ ^ίχι σύνοδον, ^ ἐν τ^ σελ- ^θ τοῦ το ^ ν συλλογης τῶν συνόδων αὁ-
καθ^ς ^ίλβεστρος ὁ μἐγας ἐκκλησ^ά^χης γράφει, τμ^εα κ ^ . τ ο λ ^ ὶ π^ρὰ^ τ ^ Δ ^ έ ^ ἐρανισθείς. Πλην καὶ οἱ δύω
καὶ ὀρθῶς ὁ σοφ^τατ^ς ἀπεκρίθη- σύνοδος μεν^Τάρ ἐστιν ἦ τῶν ^ άτάκτως περιέχουσι τὰς συνελεύσεις τῶν Αποστόλων ταύτας
της ἐκκλη^ας λογάδων^ ἐκ διαφόρων ἐ^αρχιῶν κα^ κλιμάτων ^τῆς κατὰ τὸν,ἀ^θ^ό^. Δ^ τοῦτο ὴμεῖ^ ἀκολουθήσαντες μαλλον εἰς
γης, εἰς μίαν,τινὰ πὁλιν συλλογήν συνίλευσις.δ^,ήαὁτῶντούτων. τήν τέξ^ν κεφαλαίων των ἀποστολικῶν πράξεων, εἰς τάξιν
ἐν ^ητ^ ^^ιἐρα ἐπὶτὸ αὁτὸ καὶ τόπου και χρόνου,^νμπαρουσ(ασις. α ὁ ^ καλλιτέραν ἐστρωσαμεν, τὸν ἀριθμὸν ἐναλλάξαντες.
 ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΗΣ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ

τ η καὶ ἀξιόλογος συνέλευσις, λεγουσ ιν οὶ Δ υ τικ ο ὶ, νὰ ἔγινεν ἐν ἔτει 4 4 , ὅ τα ν οἱ Α π ό σ το λ ο ι ἔμ ελ λ ο ν νὰ

^ωρισθοῦν ἔνας ἀπὸ τὸν ἄ λλ ο ν. Ε ἰς τ ὴ ν ὁποίαν ἐσύνθεσαν κ α ὶ τὸ Σ ύμ βολον τ ῆ ς π ίσ τ ε ω ς (περὶ οὕ ὅρα τ ὴ ν
ρ . ὑποσημείω σιν το ῦ ά , τ ῆ ς ^ . ) τὸ λεγόμενον τῶ ν ἀ γ ίω ν Ἀ π ο σ τ ό λ ω ν .
Τούτω ν οὕτω ς εἰρημένων, εἰς π οία ν συνέλευσιν ἀπὸ^.α ύτὰ ς ἐξέδω καν δ ιὰ το ῦ Κ λ ή μ ε ν τ ο ς οἱ θεῖοι Α -
πόστολοι τοὺς π αρ όντα ς π ε ' Κ α νόνα ς α ύ τ ῶ ν , κ ἀ μ μ ία ν ά κριβῆ εἶδη σ ιν'περ ὶ το ύ το υ ὴ ἀ ρ χ α ιό τ η ς δὲν μ ᾶ ς
ἐπαρέδωκε σ το χα σ τικ ῶ ς ( Ι ) . ὅμ ω ς ὴ μπ ορ εῖ νὰ ε ἰπ ῆ τ ιν ὰ ς , ὅ τ ι ἐδιώ ρισ αν το ύ το υ ς κ α τ ὰ τ η ν ^η θ εῖσ α ν
ἐκείνην μ ε γ α λ ω τ ά τ η ν κ α ὶ ἀξιόλογον αὐΤῶν συνέλευσιν, ὅ τα ν ἔμ ελλο ν νὰ χω ρισθοῦν κ α ὶ νὰ διασπαροῦν
εἰς τὸ κήρυγμα το ῦ Ε ὐα γγελίου.
Ἐ π ειδ ὴ δὲ π ολλοὶ αἱρετικοὶ, ἴσω ^ δὲ κ α ί τιν ες ἀπὸ του ς Δ υτικοὺ^ (εἶπ α δὲ ἴσ ω ς , ὅ τ ι, κ α τ ὰ τ ὴ ν μαρ-
τυρίαν Α ντω νίου Φορέστου Γεζουβίτου, ἐν τ ῆ περὶ τ ῆ ς ὶερ ω σ ύ νη ς προπ α ρ α σ κ ευ ῆ, ὴ ἐν Τ ρ ιδ έν τω ^ ύ τ ῶ ν
οἰκουμενικὴ σύνοδος ἐκύρωσεν ἅ π α ν τ α ς τὸν ἀριθμὸν π έ. ελ εγχό μ ενο ι εἰς τ ὰ ς κ α ιν ο το μ ία ς α ὑ τ ῶ ν ἀ π ὸ ^οὺς
παρόντας Κ ανόνα^, ἀνοίγουσι τ ὰ σ τ ο μ α τ α κατ^ α ὐ τ ῶ ν , λ έ γ ο ν τες , ό τ ι δὲν εἶνα ι ἤ ὅλοι ἤ μ ερικοὶ γ ν ή σ ιο ι
Κ ανόνες τῶ ν α γίω ν ἀ ποσ τόλω ν. Ἱ Ιμ ε ις μ ὲ π ο λ λ ὴ ν ἐπ ιμ ἐλ εια ν ἐσ πουδάσ α μεν νὰ το ὺ ς π εριφ ρά ξω μεν μ ὲ
χιλ ίο υ ς θυρεοὺς, κ α ι μὲ ὅ λα ς τ ὰ ς β ο λ ίδα ς τ ῶ ν δ υ να τῶ ν , κ α τ ὰ τὸ ά σ μ α , ἶν α κ α ὶ ἀ π ὸ α ύ τ ὴ ν μ ό ν η ν τ ὴ ν
θεωρίαν τοῦ πλήθους τ ῆ ς π α ν ο π λ ία ς φ ο β ῆ τα ι ἀ π ὸ μακροθεν κάθε π ολέμ ιος. Τ ὸ λ έ γ ω φ α νε^ώ τερ α. Ἐ π ιμ ε -
λ ή θη μ εν νὰ εὕρωμεν, ποῖοι μὲν Κ α νόνες συνόδω ν βεβαιοῦσι τοὺ ς ἀ π ο σ το λ ικ ο ὺ ς το ύ το υ ς Κ α ν ό ν α ς α ύ τ ο λ ε-
ξεὶ, ποῖοι οὲ βεβαιοῦσιν α ὐ τ ο ὺ ςμ ὲ μόνον τ ὸ όνομ α, ἀ π^ σ τολικ οί.

Οι ^ ι ^ ι Ο ^ ιΟ ι.

'Ο έ. ἀποστολικὸς ἀ πὸ τὸν ιγ^. τ ῆ ς Ὀ λ δ '. ἀ π ὸ τὸ ν θ '. τ ῆ ς ἐν Ἀ ν τ ιο χ ε ία .

Ὀ ιζ '. κ α ι ιή . ἀπὸ τὸν γ . τ ῆ ς Ὀ λ ή . ἀ π ὸ τὸν ιβ '. τ ῆ ς ζ '.
Ὀ κβ '. κ α ὶ κ γ '. ἀπὸ τὸν ή . τ ῆ ς ά , κ α ὶ β^. Ὀ μ , ἀ π ὸ τὸ ν κ δ '. τ ῆ ς ἐν Ἀ ν τ ιο χ ε ία ^
'Ο ἀπὸ τὸν τῆ ς Ὀ μ ά . ἀ π ὸ τὸ ν κ έ . τ ῆ ς ἐν Α ν τ ιο χ ε ία ,
'Ο κζ^. ἀπὸ τὸν θ^. τ ῆ ς ά . κ α ι β^. Ὄ ν γ '. ἀ π ὸ τ ὰ π ρ α κ τ ικ ὰ τ ῆ ς ζ '.
Ὀ κθ'. ἀπὸ τὸν έ. τ ῆ ς ζ^. 'Ο ξδ^. ἀ π ὸ τ ὸ ν νέ. τ ῆ ς
Ὀ λ '. ἀ πὸ τὸν γ^. τ ῆ ς ζ '. 'Ο ο γ '. ἀ π ὸ τὸ ν ί. τ ῆ ς ά , κ α ὶ β '.

Ο ἱ δὲ μ ὲ τὸ ό νο μ α μ ό ν ο ν Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ο ὶ, ε ἶν α ι ο ὗ τ ο ι^

Ο ιβ . ιγ . κα ὶ ις-'. ἀ ποστολικοὶ, ἀ πὸ τ ὴ ν ἐπ ισ το λ ὴ ν 'Α λεξά νδρου Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ία ς, ἤ ν ἐ π ισ τέ λ λ ε ι πρὸς

Αλέξανδρον Κ ω νσ τα ντινουπ όλεω ς (παρὰ Θ εοδω ρήτ. Β ιβ λ . ά . κεφ, δ '. ἤ παρ^ ἄ λ λ ο ις γ '. τ ῆ ς ἐ κ κ λ η σ ια -
σ ^.κῆ ς ὶστορίας).
'Ο ιδ'. κα ι ιε. ἀποστολικὸς ἀ π ὸ τὸν ιέ. τ ῆ ς ά . ἀ λ λ ὰ δ ὴ κ α ὶ ἀ ^ ὸ τ ὴ ν ἐ π ισ τ ο λ ὴ ν ὁποῦ σ τ έ λ λ ε ι ὁ
μ έ γ ^ ς Κ ω νσταν^ῖνος πρὸς τὸν Εὐσέβιον Κ α ισ α ρ εία ς (παρ Ε ὐ σ εβίω ἐν τ ῆ ζ ω ῆ Κ ω ν σ τ α ν τ ίν ο υ Β ιβ λ , γ '.
κεφ. νθ'. κα ὶ ξ^. ἤ παρ ἄ λ λ ο ις ξά.).
Ὀ λ δ '. κα ὶ λ έ . ἀπὸ τὸν ή . τ ῆ ς γ ^.
Ο δ . ἀπὸ τὰ ἐν Κ ω νσ τα ντινουπ ὀλει π ρ α χ θ έν τα συνοδικὰ υ π ο μ ν ή μ α τ α περὶ Ἀ γ α π ιο υ κ α ι Β αγα--
δίου, η το ι ἀ πὸ τ η ν ἐν Κ ω νσ τα ντινουπ όλει τ ο π ικ ὴ ν σύνοδον, περὶ ὴ ς δρα μ ε τ ὰ τ ὴ ν ἐν Σ α ρ δ ικ ῆ ,
Οἱ π ε ' ἀποσ τολικοὶ ἄ π α ν τες βεβαιοῦνται ἀ πὸ τὸν β^. τ ῆ ς ^ κ α ὶ α ^ ὸ τὸ ν ά . τ ῆ ς καὶ ὴ δ^
καὶ ρ λ ζ'. Ἱουστιανιάνειος Ν εα ρὰ , βεβαιοῦσαι το ύ το υς, λ έγο υ σ ι. "Τ ^ιΤο ῦ το δὲ ἔσεσθαι π ισ τεύ ο μ εν , εἴπερ ὴ

(.ἰ) ^ α στοχ^στίκῶς, καἰοχί βεβαίως, διατὶό ^ ο ς ^ λ ή -
τιος (λόγ. περὶ ά^ύμων^ ^έρο^ν ^ἰς μαρτϊ^ί^ν τὰ^ τ ^ ἀ^-
μ^ν ἀποστολ^κὸν Κ^νόν^ λίγ ι ι^ οτ^ ό Κλήμης ^γ^αψε τους ἀ ^ -
στολικους Κανόνας, ^ ο ^ γ ^ Πέτρου καὶ Παύλου, (ί^τί δ^ ^ ^ὁ-
. τη ^ράσις τῶν υ^ὸ του Κλήμενος γρα^σῶν ἀ^οστολ^κῶν
ταγῶν σι^εται καἰ εἰς το^ς Ἀποστολικους Κ^νόν^ς, ^ ε ^ ^
τατα θέλει τὸ συνομολογήσει κάθ^ Κ ρ ίκος έξ ἀ^λῆς μόνης
ἀναγνι^σεως)^ ἀλλὰ ^αἰ Γε^ργ^ος ὀ ^ουγδου^ῆς, εἰς τὰς ^ε^ό-
δους Πέτρου και Παύλου λέγει, δτι, ^νωθέντ^ς έν Ἀντιοχεί^ Πέ..
τρος καὶ Παύλος, τους ἀποστολικοὸς τούτους κανόν^^ ἐ^οίησαν.
Καὶ αὁτὸς δ^ ό ιδ^ος Κλήμης γ^ά^ει ἐν τ ^ πε^. ἀποστολ^κ^ τὸ
ἐδικόν του ^νομα. ^Πτο δ^ ὁ ^Λ γιος Κλ-^.ης^ ^χι μόνον μαθητές
καὶ ὁ^αδὸς του ἀ.^οστόλου Πέτρου, καθο^ς .ἀνα^έρει ή ^ρὸ^ Τ ^ λ -
λησίους ἐπιστολ^ ^Ιγνατίου του Θεο^όρου^ λέγουσα ^Ἀνέγκλη-
τος καὶ Κλήμης Π έτρ ^ (λειτουργοῦντες^ χ^ηματίσας ἐπίσκο-
πος της Ρι^μης, ^ ἀμέσως μετὰ τὸν Πέτρον^ ^ τέταρτος, μ^τὰ
Πέτρον δηλαδή καὶ Δίνον καὶ Κλητὸν, ^ Ἀνάκλητον, ^ ^Ανέγ-
κλητον. Ἀλλὰ καὶ μαθητές Παύλου, ^ς τοῦτο δηλοῖ ^ ^ρ^ς
^ιλιππησίους ἐπιστολη του Παύλου λέγουσα^ ε^Ιετὰ κα^ Κλή-.''
^μεντος, καἰ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου.^ (κε^.δ^. .
 ΤΟΙΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΠΣ Ι^ΝΤΕΥ^ΙΕΝΟ ΙΣ

^ τ ῶ ν ἰερῶ ν Κ α ν ό ν ω ν π α ρ α τ ή ρ η σ ις φ υ λ ά ττο ιτ ο , ἤ ν οἴ τ ε δ ικ α ίω ς ὺμνούμενοι κ α ι προσκυνητοὶ κ α ι α ὐ τό -

^ π τ α ι κ α ι ὐ π η ρ έ τ α ι το ῦ θείου λό γο υ π αρα δεδώ κα σ ιν Ἀ π ό σ το λ ο ι, κ α ὶ οὶ ἅγιοι Π ατέρες ἐφ υλά ξαντο κ α ὶ
^ὑφηγήσαντο^.
Μ έ μ ν η τ α ι α ὐ τ ῶ ν κ α ὶ ὁ Θεοδόσιο^ κ α ὶ Ο ύαλεντινιανὸς ἐν τ ῆ σάρκα, φερόμενοι κ α τ ὰ Ειρηναίου ἐπ ι-
σ κ ό π ο υ Τύρου ^ὅρα Δοσίθε. σ ε λ . τ ῆ ς Δ ω δεκαβίβ.). Βεβαιοῦσι δὲ τούτους κ α ὶ οὶ τῶ ν Κ ανόνω ν ἐξ η -
γ η τ α ὶ , ὁ ^ ω ν α ρ ᾶ ς , λ έ γ ω , ὁ. Β α λ σ α μ ὡ ν , Ἀ λ έξ ιο ^ ὁ 'Α ρ ισ τη νὸς, Σ υμ εὡ ν ὁ Μ άγιστρο^ κα ὶ Λ ογοθέτης,ὸ Ἱε^
ρ ο μ ό να χο ς Μ α τ θ ^ ο ς ὁ Β λ ά σ τα ρ ι^ , Ἱ ω σ ὴ φ ὸ Α ἰγ ύ π τιο ς κ α ὶ ὁ Φ ώ τιος. Βεβαιοῖ δὲ τούτους κ α ὶ Ιω ά ν ν η ς ὁ
Δ α μ α σ κ η ν ὸ ς , λ έ γ ω ν . α Κ α νόνες τ ῶ ν α γ ίω ν Ἀ π ο σ τ . διὰ Κ λ ή μ ε ν το ς (βιβλ. δ '. κεφ. 1 ^ περὶ ὀ ρ θ.)π έ^ . Κ α -
νό ν α ς τ ῶ ν ἁ γ ίω ν Ἀ π ο σ τ . λ έ γ ε ι κ α ὶ Ιω ά ν ν η ς ὁ Ἀ ν τ ιο χ ε ὺ ς ἐν τ ί τ λ . ν ', κ α ὶ Ἱω ά ννη ^ ὸ ἀπὸ Σ χ ο λ α -
σ τ ικ ῶ ν ὁ Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς ἐν τ ῶ προοιμίω τ ῆ ς σ υ λ λ ο γ ῆ ς τῶ ν Κ α νόνω ν, οὕτω λέγ^ι. αΟἱ μ ὲ ν ἅ γ ιο ι
^ τ ^ ῦ Κ υ ρ ίο υ μ α θ η τ α ὶ κ α ὶ Ἀ π ό σ τ ο λ ο ι πέ δ ιὰ Κ λ ή μ ε ν τ ο ς Κ α νόνα ς ἐξέθεντο^. Ἀ φ ίν ω νὰ λ έ γ ω ὅ τι οὶ
κέ Κ α ν ό ν ες τ ῆ ς ἐν Ἀ ν τ ιο χ ε ία , ὅ χ ι μόνον εἶνα ι σύμφω νοι κ α τ ὰ τὸ νό η μ α μ ὲ το ὺ ς ἀποστολικοὺς, ἀ λ λ ὰ '
κ α ὶ ο λ ό κ λ η ρ α ρ η τ ὰ ἐξ α ὐ τ ῶ ν περιέχουσι διεσ πα ρμ ένα . Ἀ π ό δ ειξ ις τ ῆ ς γν η σ ιό τη το ς τῶ ν ἀ ποστολικῶ ν Κ α -
νόνω ν εἶν α ι κ α ὶ ὴ κ α τ ὰ τὸ ν ό η μ α σ υμ φ ω νία κ α ὶ π α ρ α λ λ η λ ία τῶ ν λοιπ ῶ ν Κ α νόνω ν, τόσον συνοδικῶν,
δσον κ α ὶ τ ῶ ν κ α τ ὰ μέρος Π α τέρ ω ν, ἤτ^ς φ α ίν ετα ι ἐν ἐκ ά σ τω ἀ ποσ τολ ικῶ εἰς τὸ παρὸν Β ιβλίον. Δύσκο-
λο ν μ ε ν ε ἶν α ι, μ ᾶ λ λ ο ν δὲ ἀ δύ να το ν, νὰ π ισ τεύ σ η τ ιν ὰ ς , ό τι ἀ π ὸ τα ὐ το μ ά το υ κ α ι κ α τ ὰ τ ύ χ η ν ἐσυμφώ νη-
σ α ν μ ὲ α ὐ το ὺ ς τ ό σ α ι σύνοδοι οἰκουμ ενικα ὶ, τό σ α ι το π ικ α ὶ, κ α ὶ τόσοι κ α τ ὰ μέρος Π ατέρες. Κ α ὶ ἐξ έναν-
τ ί α ς π ά ν τ η ε ὐ κ ο λ ώ τ α το ν εἶνα ι ν ὰ π ισ τεύ σ η τ ιν ὰ ς , ότι τόσοι κα ι τόσοι Κ ανόνες, ἔχο ντες έμπροσθεν α ὐτῶ ν
το ὺ ς ἀ π ο σ το λ ικ ο ὺ ς το ύ το υ ς , ὡ σ ὰ ν τόσ α π ρ ω τ ό τυ π α π α ρ α δ είγ μ α τα κα ὶ θεμέλια β α σ ιμ ώ τ α τ α , κ α τ ὰ μ ίμ η -
σ ιν ἐσ υ μ φ ώ νη σ α ν μ ὲ α ὐ το ὺ ς κ α ὶ ἐπ ά νω α ύ τ ῶ ν ἐποικοδομήθησαν.
 Ο Ι .^ Α Ν Ο Ν Ε Σ

Α Ρ ΙΩ Ν Κ Α Ι Π Α Ν Σ ΕΠ Τ Ω Ν Α Π Ο ΣΤΟ Α Ω Ν

Ε Π ΙΣ Κ Ο Π Ο Σ χειροτονείσθω ὑπὸ ^Επισκόπων δύω ἤ τριῶ ν ( Ι ) . ^ Της ,ι'.

^ Της ι '. Τ'.
^ ^ μ η ν ^ ί ο ι

λἐξι^ ε π ίσ κ ο π ο ς πρώτον μεν καὶ κ ν ρ ι^ ά π ο ^ ο τ 'α ι, παρὰ τ α ^ θείαις καὶ ἀγιαις Γρ^ε.- ΙΙ Τ^ς ^ν Ἀ ν-
^ι,ς,, εἰς τὸν τὰ ^ ά ντα έφ^ρῶντα κ ^ ὶ ἐπιοκοπο^ντ^ ^εὸν, ως μαρτυρεί ο Ἱω ^ λέγων. ^Αἰ^τη ^ ^ τιο^ειας
φ^κῖς
μερὶς άνθρά^που ἀτεβΟ^ἐς παρἁ Κυρίου. Καὶ κ τ^μ α υπαρχόντων αί^τῶ παρἀ τοΤ^ επ ισ κ ό π ο υ ^ ^ ^
^τοι τοῦ Οεο^) (κεφ. κ^. Κ αὶ πάλιν. ι ι ^ . δ ^ ἐπι^κοπή σου ἐφύλαξέ μου τὸ πνεύμα ^ ( ι ^ . ^ ).'^ ^ ^αρδ.
Ι^αὶ εις τὸν κύριον ^μέ^ν Ἱηςοί^ν Χριστὀν, ω^ λέγει ό ἐν Ἀ ποσ τόλοις Κορυφ^ος Πέτρος περὶ αυ- ΙΙ της ένΚωνςαν-
τοῦ^ ^ Ι ^ τ ε γὰρ ιος πρόβατα π λα ν^μ ενα . άλλ^ ἐπεστράφητε νι^ν ἐπὶ τὸ.ν ποιμένακαὶ επίσ κοπον Ιέ τινονπόλει αο
^ τῶ ν ψυχῶν ή μ ^ν^ (α^. Π έτρ. β^. ^ . ) , Δεύτερον δε καὶ κα τά χ ά ρ ^ ^ φων^ αυτη ἀπο^ίδοται ε^ς τοὸς
ύπὸ ^ε ο υ ψη^ισθέντας, καθδ^ λέγει περὶ το^ Ἐλεάζ^ιρ ο ῖδιος Θεός- ^ π έ σ κ ο π ο ^ ^λεάζ^ερ νἱὸς ^ ρ ^ ν το^
ἰερέως.^ ^Ἀ ριθμ^ν δ^, Ι^ .) . Ι^αὶ πρὸς Ἱεζεκι^Ιλ λέγει ὸ Θεός^ ^Υἰὲ άνθρωπον, σκοπὸν ^έ^ωκά σε
οῖκερ ^Ι σραήλ.^ (γ .. κ,αὶ ἀ π λ ο ^ είπε^ν, ^π έσ ^οπ οι ονομάζονται ἐν τ ^ Π αλαιέ Γρ^ιφ^, Τό^ον ^ί τ^ ν ἐσω^

( ^ ^ο ^Ρε^μη^ Ἀνάκλητος λέγει, δτι ὁ α^- οἰ^τος Κανο^ν
'εἶναι λύγος του ἀποστύλου Πέτρου, καὶ δτι. κατὰ τ^ν νομοθε-
σίαν τον Κανὁνος τούτον, ἐχειροτ^νησαν τον ἀδελ^ύθεον ^άκω-
βον οἱ τρε^ς Ἀπὁστολοι, ὁ Πέτρος καἰ ^Ιάκωβος κ ^ Ιωάννης.
Καὶ ἀγκαλὰ ὁ θειος ^ρυσὁστομος λἐγει, δτι^ ἐ^ει^οτὁνησεν αὁ-
τὸν ὁ Κύριος. ^Αλλ^ ^σο^ ^ μ^ν Κύριος ἐψή^ισεν αὁτὸν ^Ε^ί-
σκοπσν ^Ιεροσολύμων (της κ^τὰ ^ρυσύστομον χειροτονίας ἀντὶ
ψή^ου ἐκλαμβανομένης^, ο^ δ^ τρεΙ^ς Ἀπύστολοι, μετὰ την ἀνά-
ληψιν του Κυρίου, διὰ της θείας ἱεροτελεστίας ^χειροτόνησαν αὁ-
τὸν ^ς καὶ ό Δοσίθεος μαρτνρεΙ έν σελ. ^ τ^ῦ α^. ^βλ. .^ε^ρὶ
των ἐν ^Ιεροσολύμοις Πατριαρχευσά^των. Δ^ὰ τί δε ὁ μεν ^ ^ ί-
σ^εοπος χειροτονείται ἀ^ο τρεῖ^ς ^ δύο επισκόπους. ὁ δὶ Πρε-
σβύτερος και οἱ λοιποὶ Κληρικοὶ, ἀπὸ ^ἰνα καὶ μόνον, πιθανόν
ἐστιν, οτι τοῦτο νὰ ^ναι τὸ ἐσωτερικὸν, καὶ μαλλον ἐγγύτερον
αἶτιον. επειδή γὰρ κατὰ τὸν ^Α πόστολον τὸ Ιίλαττον ὁπὸ τοῦ
κρ^ίττονος εὁλογε^ται (^βρ. ^ ε ρ ἰδί^ π^ρὶ ἱερωσύνης
ε^ρηται^ εἰς μεν την του Πρεσ^υτέρου, ἐλάττονος ^ντος χειροτ^-
νίαν, ἀρκε^ εἱς καὶ μὁνος άσ κο π ο ς, ^ς κρεάτων ^ ὶ ὸπερβάθ-
μιο^ ὁ^λογσυμένως ἐκείνσυ εἰς δὲ τ^ν του ^πισκ^που,
^οταγοῦ^ και ὁ^εο^α θμίου ^ντος, ^αὶ ουχὶ ἐλάττσνος, οὁ^ ἀρ-
κε^ εΥς μὁ^ς ^πίσκοπος^ ^ς ^μοβάθμιος καὶ μ^ κρἰττων ἐ^εἰ-
νου ^ν. ^Ινα σ^ν τ^ κρε^ττον τὸ ^λαττον εὁλογήσ^, δύω ^ τρε^ς
τὸν ^να χειροτονοῦσιν. ^π ειδ^ ὁμολογουμένως, ἀγαθοὶ, ^^οε
κρείσσονες, οἱ δύω^πὶρ τον ^ἰνα εἰσὶν,ε^ς λέγει ^ολομε^ν,^κκλ. δ^.
 Οἶ ΚΑΝΟΝΙΆ

τεοικών καὶ έκ κ λ η ^ ι^τικ ῶ ν Διοικήσεων κα ὶ π ρα γμ ά τω ν ἐπ ιτη ρ η τα ὶ καὶ φύλακες, καθι^ς εἶναι γεγραμμένον περὶ
-τοῦ άνωτέρω ^Ελεάζαρ, ἰ^τι εἶχε Τ^ν ἐπισκοπ^ν ^λης Τ^ς σκηνές (Ἀ ρ ιθ. δ ^ 1^.)^ ^ ὶ περὶ του άρχιερέο^ Ἱ ω -
δαὲ ό τι κατέστησεν ^π ισ κύ που ς εἰς Τὸν οἶκον κυρίου. ^ α ὶ ^θηκεν ^ ἱερεὸς ἐπεσκόπους είς τὸν οἶκον
ρίου^ ( ^ . Ι^ασιλ,. ιά. 18-), ὅ^ον καὶ οἰ Τών εξωτερικών καὶ π ολιτικώ ν π ρα γμ ά τω ν καὶ Διοικήσεων ἐπ ιτη ρ η τα ὶ,
καθῶς γέγραπται^ ^ ρ γ ί σ θ η ἐπὶ Το^ς ^Ι^πισκόποις τ^ ς δ υ ν ά μ ε ις , χιλιάρχοι^ καὶ έκατοντάρχοις. ^ ( ^
ρι^μ. λά. 1^.)^ ο^δεὶ^ ^μως ἀπὸ Τοὸς ^Αποστόλους ἐψηφίσθη^ ^ ^νομάσ^η ^Υ^πίσκοπο^, ζῶντος ἐπ ὶ γ ^ ς τοῦ Ι^υ-
ρίου, Το^ ^,ύνου ^ντος ^Ι^πισκόπου τώ ν ψυ^ών ^μώ ν, άλλά μόνην Την ἐξουσίαν εἶχον Τοῦ θεραπεύειν π ^σ αν νό^
σον και το^ ἐκβάλλειν τἀ δαιμύνια. ( ^ α τ θ . α^. ^Ιάρκ. γ^.) ^ ε τ ὰ δὲ την ἐκ νεκρών τού ^ω τ^ρ ο ς ήμών ἐξανά-
στα^ιν και άνάλ^ψιν, άποσΤαλέντες ο^τοι παρ^ α^τού, ^ ς α^τὸς άπεσ τάλ^ παρὰ τού Π ατρὸς, ε ^ τὸν κόσμον
άπαντα, καὶ π^σαν λσβύντες έ^ουσίαν τού δ εσ μ ό ν καὶ ^λύειν καὶ π ά ν τα Τὰ χαρίσ ματα τού ΙΙαναγέου ΙΙνεύμα--
τος ἐν τ^ ή^Αέρα Τ^ς ΙΙεντηκοστ^,ς, ^χ ι μόνον τὸ άποστολικὸν εἶχον ^Ινομα ἐς α^τώ ν τώ ν πρα γμ ά τω ν, ά λ λ ά δη
καὶ τὸ ἐπισκοπικὸν αύ τὸ, καθωςμαρτυρε^ ό ίερὸς Ἐ πιφάνιος, αίρ. κζ^. σΙΙρύ^τοι Πέτρος καὶ ΙΙαῦλος, οἱ ^Απύστο-.
λοι αυτοὶ καὶ Ἐ πίσκοποι,^ ω σ α ύ τω ς καὶ οἰ λοιποὶ πάντες, καθως βεβαιούσιν οἱ Γἰατέρες. ^Διὰ το ύ το κ α ὶ ^πὸ
τρι^ν ἐπισκόπων ^ δύω διόρισαν νά χειροτονούνται οἱ κα τὰ πόλεις Ἐ πίσκ ο πο ι. Ἀ λ λ ἀ καὶ ^ιὐτοὶ κ α τὰ
χ^ρας καὶ πόλεις κηρύσ^Ιοντε^, ω^ λέγει ό ί^ερὸ^ Ι^λήμης, ἐπισΤ. ά . πρὸς Ι^ορινθ. ^ α θ ίσ τ α ν ο ν τας ά πα ρ χ^ς αύ-
τώ ν, δοκιρ^άσαντες τ ^ ΙΙνεύματι, εἰ^ ^Ι^πισκύπους καὶ Διακόνονς Τῶν μελλόντων πισΤεύειν, ^ Ὄ θεν καὶ ὅ θεο-
φύρος Ἱγνάτιο^, γράφ^ον πρὸς τοὸς ἐν Τ ράλλεσι πι^τοὸς π α ρ α γγέλλει. εΑἰδε^σθε καὶ τὸν ^Ι^πίσκοπον ύμῶν,
^ριστὸν, καθ^ ^ ἰ^μῖν οἴ μακάριοι διετάξαντο Ἀ π ό ^ το λ ο ι.^ Ι^αὶ ται^τα μεν περὶ λέ^εως Ἐ πίσκοπος.
Ἱ Ι δὲ λέ^ις ^ειροτονία ετυμολογείται άπὸ τὸ τείνω , ^τοι ἐξαπλύνω .τάς χε^ίρας, καὶ ^γει δύω σημαινόμενα^
διύτι χειροτονία ονομάζεται καὶ ή ψ^φος κ α ὶ ἐκλογη ἀπλώ ς Τενο^ ἀξι^μαΤος, ή όποία ἐγένετο μὲ τ^ ν ^κτασιν
τῶν το^ δήμοι^ ^ειρ^ν, κατ^ ἐκεινο τὸ Δ^μοσθενικόν. ^Ι^ἄν ὸντιναοῦν χε ιρ ο το ν ή σ τε στρατηγὁν.^ ^ ύ γ . ά κ α τὰ
^ λ ίπ π .^ ἶ^αὶ ^άλισΤα κατὰ τὸ πάλαι Τ^ς ^ κ κ λ η ^ ία ς ἐπικραΤ^^αν Ι^θος, ^τε ά νεμπο δί^τω ς τ ^ π λ ή θ ^ σ^ναγ^-.
ριενα ^εεροτόνουν, Υ^τοι έψήφιζον, διά τ^ς ἐκτάσε^ος τ ^ ν χ ειρ ^ν τοὸς άρ ^ιερ ε^, λέγ ει ο ^^να ρ α ς. κ^ν επ ειτα
τοἰ^το ή ἐν Δ ^ ο δ ι κ ^ σύνοδος, ἐν Τῶ π έ μ π τ ω α^τ^ις κανόνι '^κύρ^σεν, εἰπο^^,α^ ^ Ὄ τι ο^ δ εί τὰ ς χειοοτονἰα^,
^τοι τας ψήοους, έπὶ παρουσία άκροωμένων γίνεσθαι.^ ^ειροτονία δ ὶ τ ^ ν σήμεοον δνομάζεται ή διὰ Το^ν ε',^χῶν
καὶ Τ^ς ἐπικλήσεως τοῦ ἀγίου ΙΙνεύματος γινομένΥΙ τοῦ άρχιερέως ἱεροτελε^τέα, βάλλοντος ἐν Τ α ύ τ^ κα ὶ ^ην
χε^ίρά του ἐπάνω εἰς τ^ ν κεφαλην το^ χειροτονουμένου, κ α τὰ τὸ ^Αποστολικὸν ἐκε^νο^ , χ ε ^ ρ α ς τ α χ ε ω ς
μ η δ ε ν ὶ ἐ π ι τ ί θ ε ι . ^ Ι^αὶ εἶναι τὸ π ρά γμ α Τούτο Τοὶ^ς ἰ^λοις γνωριμι^τατον. ^Ορ(ζει ^οιπὸν ὁ ^α νω ν οὕτος,
ί^τι κάθε ^Αρχιερεὸ^ (εἶτε μ η τρ οπ ολίτη ς εἶναι δη λ. ^Αρχιεπίσκοπος ^ ^Ι^πίσκοπος) ας χειροτον^τα ι άπὸ δύο
^Επισκύπους ^ τρείς. (1) μα ίνετα ι δὲ ὅτι τὸ σ χ^ μ α τοῖ^ λόγου εἶναι προθύστερον^ τὸ γὰο -^ χ η μ ά τ ι^ τ ο ν καὶ
ἀπ^ούστερον ητο, ἄν ουτως ^λεγεν^ Ἐ πίσκοπος χειροτονείσθω ί^πὸ ἐπισ^ύπω ν τριέ^ν ^ (τὸ δλιγ^τερον) δύω,
Οἰ^Τως αἱ τ ^ ν ^Αποστόλων δ ια τα γα ὶ ἀ σ ^η μ ^τίσ τω ς τὸν α^τὸν κα νόνα έξέθεντο, λέγου^αι^ ^ ε π ίσ κ ο π ο ν δ^ προ^-
τάσ^ομεν χειροτονε^σθαι έ^πὸ Τριών ^^πισκόπων, Υ^ τὸ γοῦν ἰ^λατΤον ύπὸ δ ύω .^(^ ).

^ υ μ φ ω ν ί α ^

^ ^ μ φ ω ν ω ς μὲ τὸν παρύντ^ κανόνα καὶ διάφοροι ἄλλοι ἶ^ανύνες νομοθετοῦσι. ΙΙρέπει μεν γἀ ρ ^λοι οἰ
^τ^ς ^Ι^παργίας έπίσκοποι (κατὰ σὸν δ^. τ^ ς ά . καὶ γ^. Τ^ἱς ζ^. και ιθ^. ^ΑνΤιοχείας,^ ^ πο^λοὶ (κ α τὰ τὸν ιγ^,
^τ^ς Ι^αοθαγ,) ν^ συνάγονται καὶ ν ^ χειροτονο^^Ιι Τὸν ^1^πίσκοπον. Ἐ π ε ὶ δὲ τοῦτο εἶναι δύσκολον, τὸ ^λ ιγω -
^Τερον πρέπει να τὸν χειροτονοῦσι Τρε^ίς, καὶ οί λοιποὶ νὰ γίνω ντα ι σόμψηφοι εἰς τη ν χειροτονίαν α^τού δ ιἀ τ ^ ν
^γραμ^άτω ν τους. βεβαιών δὲ τὸν ^Αποςτολικὸν Τούτον ό νή. τ^,^ ἐν Καρθαγ. λ έ γ ει, ό άρχαῖο^ τύπο^ φυλαχθή^.
^σεται, ^ίνα δ^χι δλιγωτεροι (3) άπὸ τοὺ^ τρε^ις ^^πισκόπους άρκέσω^ιν εις χειροτονίαν Ἐ πισκύπο^, ^ ,τ ε ἶ^η^

(^) ^οἱ δε χειροτονούμενοι Ἐπίσ.^οποι πρέπει νὰ ήναι προβε-
^^ηκ^τες τ^ν ήλικίαν, δηλαδη οχι ^λιγι^τερον ἀπὸ πενηντα γ.ρὁ-
^νων. ^ξω μ^νον, ἄν είς ἐπαρ^ίαν μικρὰν πρ^.^εβικῶς τινας δέν
^είφίσκεται. κατὰ τὰς ^Αποστολικὰς διαταγ. ^ιβλ. κεφ. α^.
^καὶ κατὰ ν^. ἐπ^στολ. τοῦ άγίο-,^ Κυπριανοῦ, ^ καὶ υ^ερ τὸ
^τριακοστὸν Ιίτος, κατὰτην ρλ^. ^εαρὰν τοῦ ^Ιουστινιανού
( ^ ^ορί^ιτὰι δε ὁ ^Ι^πίσκοπος άπὸ τον Αέοντα και Κων-
στ-.^ντινον τους ^ασιλεΤς ο^τω^ ^Ι^πίσκοπδς ἐστιν ἐπιτηρητ^ς
^καὶ ἐπιμελη^ς πάσῶν τῶν ἐ^κλησιαςομἐνων ψυχ^^ν τῶν ἐν τη
ναύτου ἐπαρχία, δύναμιν ^χων τελεστικήν. ΙΙρεσβ^έρου. Αια--
^κονου καὶ ^Αναγν^στου καὶ βάλτου καὶ ^Ιοναχοῦ. ^Ιδιον δε
Ι^δε ^Επισκδπου, το^ς μὶν ταπεινοῖς συγκατίρ^εσθαι, καταφρο^
^νείν δ^ τῶν ἐπαιρομένων. . , . Καὶ προκινδυνεύειν τοῦ ποιμνίου,
^καὶ την ἐκείνων στενοχωρίαν, οἰκείαν ὀδύνην ποιε^σθαι^ (έκλγ.
^τίτλ. ή. σελ. Ο^. τοῦ τοῦΓιοῦρ,^ ^Ιητρο^ολί^ς δ^ διὰ τοῦ-
Ι^το καλείται ^ Ἐ^ίσκο^ος, κ^τὰ τον ^ ιλ α δ ε λ φ ^ Γ^βριηλ
^(ἐν τῶ ἰιρωσύν-) διὰ τἰ ^ἶν^ι ^ ^ΙήτΤ^ της ^ λ ^ ^ ς τοι^,
Ι ^τ^Ιν ὁποιαν ^ρεωστε^ νὰ τρέφ^ και πνενμ^τικῶς με τὰ^ διδ^ι..
^ Ι^χὰς καὶ μὲ τήν ςωην καὶ τὰ ^ἰγια ήθη του κ^ὶ μ^ τὰ ^ἰσοδή-
^ ^ματα της ίπαρχίάς, ^ρα -^ι τον νή. ^Α^οστολι-^ν. ^οτι
^ Ι^δε συνήθεια ἐ^ο^φιλεστάτη ήκολούθη^εν εἰ^ την. ^κκλη^ν ^ ι,
. Ι^Θεοῦ, ο ἱ μέλλοντας χειροτονε^σθ^ι ^Ι^ίσκο^οινὰ γίν^ντ^ι ^ρῶ..
^ ὶ^τον ^οναχοὶ, έπειτα νὰ .^ίνωντ^ι ^πίσκ^^^ι,,
^ ^σημ. του νά. ^Α.^οστολικοῦ.
^ (.^) ^Ισως διὰ τουτο εἶ.^εν ο-^ι ὁλιε^τεροι ἀ^ὸ του^ τρε^ς, ούκ
ἐναντιούμενος τῶ Ἀ ^ ο σ τ ο λ ι^ ἀλλὰ δ^.ὰ τὸ ^ν τ ^ καιροις ἐ..
κείνοις δν ^ιερισσύτερον ^Γληθος των ^Ι^ι^κύ^ων, ^ τῶν
Ἀποστύλων κ^ιρο^ς. έν ο^ς ἦν κ^ . ^ ἀνά^κη τοῦ διωγμοῦ.
 .τρ ο π ο λ ίτη ς δ η λ . καί δόω άλλοι ε π ίσ κ ο π ο ι. ^ιὐτὸ τ ^ τ σ λἐγει και ό ἀ, ί^ιν^,ν τ^ς Κ^,νσταντινσυπό^ε, τ ι,-
.π ικ ῆ ς συνόδου. Κ α ί ό ιβ'. δ^ τῆ ς ἐν ^ α ο δ ικ ε ί^ διορίζει, ὅ^ι, με τ^ν κρ^σιν τ ^ ν ,^ ,ι^ επ ισ κ ό π ω ν, πρέπει ν^
. καθισταντ^ιι οί .επ ίσ κ ο π ο ι είς τη ν ἐκλησιαστικην άρχήν. .ί^ιν δε. κατ^ι σ υμβε^κὸς, ^ ε ^ ε^ς ^ α . ἐ π α ^ α ν
.^να ς μόνος ε π ίσ κ ο π ο ς . ὅστις παρακαλοόμενος ἀπὸ τὸν ^ η τ ρ ο , ^ τ η ν , ^ ε ύπάγη, οί,τε ^ιἀ γραμμάτω ν 'συμ-
..^ηφίση τὸν μέλλοντα χ ε ιρ ο τ ο ν η θ ώ α ρ χιερ έα , τό τε ὁ ^η τρ οπ ι,λίτης πρἐπει καί ν^ ,^ηφ^η καί ^ ^ειροτυν^
.α ὐ τ ὸ ν διά τῶ ν τῆ ς πλησιοχώρου ξἐνης επ α ρ χία ς .^π ισ κόπ .,ν, ^μι^ως καί α ^τὅ . τσ^,τ^ ^ίητροπσλἱτην σ^
.π λη σ ιό χω ρ οι α ὐτοί πρἐπει νὰ ψηφίζουν κ^ιί νὰ ^ειροτονοῦν, κατ^ι τὸν ς^.. τ^ς ^ α ^ ι ^ , ς . Αι ^ τ ^ ^ π ο σ τ ό .
- λω ν δ ι α τ ^ ί ^βιβλ. ἠ . κεφ. κζ'.^ προστάζουν, ὅτι ἐκεϊνος ό π ^ χειροτονηθώ ἀπὸ ^να '^πίσκσπυ^, .ἀ
. τα ι όμοῦ μὸ τὸν χ ε ιρ ο τ ο ν ή σ α ν ε ίίξω μόνον ^ν κα τά ἀν^ίγκην δ ιω γ μ ο ί ^ άλλην τινα α^τιαν, ^ε., ἠμπορσι^ν
Ι,οὶ να σνναχθοῦν καὶ μὲ τ ^ ν ψ^φον τούτων χειροτονηθώ ἀπὸ Ι^αθο^ ὁ ^ιδήριο^ ἐχειροτον'ηθη ^ π ίσ κ ο ^
Ι^ α ^ ε ιβ ^ κ η ^ , ^ α τἀ τὸν ^ννέσιον, ἐ^χι ^πὸ τρι^ν, ἀλλ^ ^πὸ έν ὸς^π ισ κ ύπ ον, το^ ^ίλωνο^, ^ τὸ ἀ π α ρ ^
^σίαστον τ ^ ν Ἐ πισκ όπω ν ἐν τΟ'Ις καιοοΤς ἐκείνοις. ^

Π ρεσβύτερος ὑ^Εὸ ὲνὸς Ἐ π ισ κ ό π ο υ χειροτονείσθω καὶ Διάκονος, κ α ὶ οἱ λοιποὶ Κ λη ρικο ί.

^ ρ μ η ν ε ί οι

Ο ^τος ό Ι^ανἐ^ν διορίζεται, ^ τι κάθε Πρεσβύτερος καὶ Διάκονος, καὶ ^λοι οἱ λοι^οὶ Ι^ληρικοὶ, ( Ι), ^Υαοδιά-^
κονοε δ η λ ., Ἀ να γνῶ σ τα ε καἰ ψάλτ'αι, καἰ οἰ καθ^ ἀξ^ς, να χ εερ ο το ^ ν τα ι ἀπὸ ἰίνα μόνον ^π ίσ κ ο ^ ο ν. (^ )

Ε ἴ τ ι ς Ε π ίσ κ ο π ο ς ἤ Πρεσβύτερος π α ρ ὰ τ ὴ ν τοῦ Κυρίου δ ιά τα ξιν τ ὴ ν ἐπ ὶ τ ῆ θυσία,προ^ ^.ὶποστο^., δ'.

σ ενέγκο ι ἔτερ ά τ ιν α ἐπ ὶ τὸ θυσιαστήριον, ἤ μ έ λ ι, ἤ γ ά λ α . ῆ ἀ ν τὶ οἴνου σίκερα ἐπιτηδευτὰ^ Της κή.
^ ε ι ς , ἤ ζ ῶ ά τ ι ν ^ , ἤ όσ πρια, π α ρ ὰ τ ὴ ν δ ιά τα ξιν, καθαιρείσθω . π λ ὴ ν νέων χιδρ ω ν,
σ τ α φ υ λ ῆ ς ,τ ῶ κ ^ ιρ ῶ τ ῶ δέοντι. Μ ὴ ἐξὸν δὲ ἔσ τω προσάγεθαί τ ι ἔτερον πρὸς τὸ θυσιαστή - Της Καρ^.μδ^.
^εο^.^ου
ριον ή ἔλ α ιο ν εἰς τ ὴ ν λ υ χ ν ία ν . κ α ὶ θ υ μ ί^ μ ^ τ ῶ κα ιρῶ τ ῆ ς ἀ γ ία ς προσφορᾶς.

^ ρ μ η ν ε ί α^

Ὄ τ α ν ὸ κύριος ήμό^ν Ἱ η σ ο ^ ^ριστὸς παρέδο^κεν εἰ^ τοὸ^ ^.^ποστόλου^ τὸ μν^τήριον θείας ἰερονργια^,

(Ι) Κλν^ικοὶ, ὰπλῶς μ^ν καὶ καθολικῶς όνομά^ονται ολοι ἐ- ^ χειροθεσία γενικωτέρα της χει^οτον^ς^. οἰ δ^ οἰκονόμο^ ^
κεινοι. ὁποῦ ^χουσι χειροθεσίαν ἱερατικην καὶ έκκλησιαστικην ^ε^δι^οι. και ^οο^.^ονά^ο^ νὰ ^ ^ ά λ λ ^ ν τ ^^τὰ τον τ^
ἀπὸ ^πισκό^ιου καὶ τῶν ἐ^ξης της εκκλησιαστικές τάξεως, ^δ^. κατὰ δε τον Θεσσαλονίκης ^υ μ ε^ , οί μ^ν ^Ε^ίοκοποι.Π^-
^ως ἀναγνι^στου. και ψάλτου, καὶ ἐι^ορκιστοῦ, και θυρωροῦ,κατὰ ^σ^ύτεροι καἰ ^ιάκονο^ χεί^οτονοῦντ^ιι, ο^ δε ^Υ^^άκονοι χε ^
τὸν κς^., ξή. καὶ ό. ^Αποστολικὸν Κανόνα^ και κδ^. και λ^- της ^ρ-,^θετοῦνται, οἰ δὶ Ἀναγνῶσταί ^^^ιγ^οντα^. με ^Ιλ^ ταῦτα ό
Ααοδικ. και την ἐπιστοληυ του μεγάλου βασιλείου προς τους υφ^ Ι^παρο^ν Κανι.^ν ουδ^ μίαν δ ία ^ ὰ ν ^.άμν.ι, ἀλλὰ εἰςολουςτο^ς
^αυτὸν ^ χ^ επ ισ κ ό π ^ς. καὶ το νο^^ικὸν Φωτίου, τίτλ. ά. κεφ. ^Κλν^ικους λέγ^^ το δ^νομ^ της χειροτ^ας. Κ^ἰ τοῦτο δε ση..
λά^, δ ι ^ καἰ.^ρ^γ^.^τοῦ ^Ιουστινιανού Νεαρὰ λέγει ο^τως^ ^Τους ^μείωσαι. κατὰ τον Χρυσόστομον (λόγω ά. π^ὸς ^ιλ ιππησ. σελ.
^δε Πρεσβυτέρονς, καἰ Αια^ιόνους, και υποδιακόνου και ^Λναγν^- του δ^, τόμ.), δτι καἰ ὁ ^πίσκοπ^ . ἰΙρε^βύτερος καὶ Διάκ^
^στας,καὶ Μάλτας, ους ράντας κλν'^.ους καλοῦμεν. ^ τινες καὶ ^νος ονομάζεται (ι^ς ^εριέχων τὰς τούτων ἐν^γείας) καὶ^άντι-
ι^κανονικοὶ λέγονται κατὰ τον Ἀντιοχείας καὶ άλλους κανό- ^στρό^ως οἰ Πρ^σβύτερ^ι, ^Ι^π^σκο^ι ό-^μά^οντει. (αυτόθι^.
^νας. .κυρίως δέ κλΥ^ικοὶ ὁνομάσνται ὅ^.οι οἱ εξω του βήματος ^^.οτι δε κ^ι οἱ Π^ισ^ύτ^ροι καἰ διάκονοι ἐψη^οντο, ^ς οἱ
^χειροθεσίαν.^χοντες.^ .^Ο.δε Ιὶαλσαμῶν, ^ρμην. εἰς τον νά. του επίσκοποι. πρόδηλον ἀπὸ τ^ν γ^. της ^ννόδου^ καὶ τον
^ασιλ., λέγει ^τι και οἱ ^Ιοναχοὶ κληρικοὶ ^νομά^ονται. ^νομά-^ ^Θ^.λου. Και ό ^ὶλεξανδρείας Κύριλλος ^ηνεύω-^ εις τ^ ή.
σθησαν δε κληρικοὶ, κατὰ τὸν ^ρ^ύσανθον (σελ. β^. τοῦ ^υνταγ- τῶν ^^ιθμ. τ^ ρητὸν ἐκεῖνο. Και ^οσάξεις τους Αευ^τας
ματίου^ . ἀπὸ τον κλη^ον ὁποῦ ^δωκαν οἱ ἀπόστολοι περὶ του ^εναντι Κυρίου καἰ ἐπιθήσουσιν οἰ υίοι .Ι^ραηλ τὰς χε^ρας ^υ-
^ατθίου. τ'^ν σ^,εε^ον δε ^ληρικοὶ ονομάζονται ι^ς ἐπὶ το πλεῖ- ^τῶν ἐπὶ τους Αευ^τας (έδα^. Ι.), λέγει τοῖς ἐ^ὶ ἱερουργίαν δια
στον οἱ τὰ ἐκ^ιλησιαστι.^ιὰ ἀ^χοντίκια καὶ ό^ίκια ^χοντες, τό- ^Χριστοῦ καλουμένοις, ἐπιψη^ί^ονται λαοὶ^Ι. ἀγκαλὰ καὶ ή ψη-
σον ^ερο^.ένοι,. δσον καἰ^λαΥκοί. Ι φος α^τη δ^ν ἐνεργεῖται την σήμερον. Τὸ^ τύπον δὶ τῆς συμ-
. ^^^,είωσαι. οτι, ά ^ ^ λ ὰ καὶοἱ ^^ίσκο^οι. Πρεοβύτερο^ ^ μαρτυρίας . όπου δίδεται είς τους χειροτονν,θησομέν^ Πρεσβυ-
^^ιάκονοι καὶ ^Υποδιάκονοι λέγονται κυρίως νὰ χειροτον^νται, . τέρους και διακόνους, ο^α έν τῶ τέλει της βίβλου. ^Πτις συμ-
^ο^ Ἀναγνι^σται καὶ ^ ά λ τ α ι .νὰ σ^Ιραγί^ονται^ ε^τ^ οὸν νὰ^ει^ ^ μαρτυρώ, υπογεγραμμένη οὕοα μ^ τὰς υπογρα^ὰς τῶν ἐγ^.ρί-
,ροθετῶνται, ^ιατὰ τον ^ωναραν, καὶ .ο^ τούτων όμοιοι ί^στς γὰ^ ^ των. Ιερέων καὶ κληρι^Υ, Ιοαίνεται νὰ ^χν, τόπον ψή^ηφορίας.
ΠΠΑΑΑΙΟ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ἀδιέταξεν εἰς αὀτοὸ^ νὰ τὸ έπιτελο^σι μὲ άλλο κάνένα εἶδος, πάρεξ μὲ ^ρτον κα ὶ οἶνον, ἐσμιγμένον μὲ τ ὸ
νερὸν, α^τὸ^ πρἰ^Τος τοῦτο π ο ι^ α ς ἐπὶ ^οῦ Ι^υστικοῦ δείπνου, ἐν ΤοιΙ άγίου ^Ιακωβου τοί^ άδελφοθέου λει -
τουργία γέγραπται. σ^Εξ οἶνου κ^ράσας (Τὸ ποτήριον δη λ.) κα ὶ ^δα τος.^ Διά ^οῦτο καὶ οι θε^οι ^Απόστολοι εις
τὸν παρόντα κανόνα διορίζουν, ^ τι όποιος ^Ι^πίσκοπος ^ Πρεσβύτερος παραβαίνοντας τ^ ν δ ιά τα ξ ιν , όποῦ ὸ Κό-
ριος ἐδι^ρισε δ ιά τ^ ν άναίμακτον τα ύ τη ν θυσίαν, ἦθελε προσφέρω ἐπάνω εἰς τ^ ν ά γία ν τράπεζαν ά λλα τιν ἀ εῖδη,
μέλι λόγου χ ά ρ ^ , ^ γά λα , ^ ά ν τὶ διά οἶνον, σἰκερα κατασκευαστή, ^γονν κάθε ποΤὸν όπο^ ποιε^ μέθην, καθ^ς
εἶνα ιτὸ ^εικὶ, ὸποί^ κατασκευάζεται άπὸ διάφορα πωρικὰ, ^ κ α θ ^ εἶναι ό ζῦθος, ^το ι η λεγομένη μπόρα, άπὸ
κριθάρι κατασκευαζομένη, ^ άλλο τ ι παρόμοιον, ^ προ^φέρν^ πουλία, ζ ^ α Τινά, ^ όσπρια, ό τοιοῦτος ςὶς κα-
θαέρεται (1). ^Ας προσφέρωνται δὲ είς τὸ θυσιαστήριον νέα χίδ ρ α ^ γ ο υ ν νέων άσταχόω ν σίΤου δ ρ ά γμ α τα , καθω ς
και οἰ ^βρα^οι τα ῦ τα τῶ Θ ε^ προ^έφερον, ενέα γάρ, φησὶ, χίδρα πεφρυγμένα ο^ φάγεσθε. ^ως άν προσενέγκητε
^ύμε^ς τά δῶρα τ ^ ^εῶ ύ μ ί^ν ^ Κ α ὶ π άλ ιν. ^οἶσετε δράγμαΤα ἀ πα ρχὴ ν Τοί^ θερισμοῦ ύμ ^ν πρὸ^ ΙΙ ΔευΙτ. κγ^.
^τὸν ιερέα. ^ καὶ σταφύλια. Ὄ χ ι ^μως ά να ίμ ακτον θυσίαν τοΙ^ σήμ ατος κα ὶ αῖμαΤος τ ο ί ^
Κυρίου. μη γένοιτο, άλλ^ ωσάν ά^παρχαὶ καὶ πρωτοφαν^Ισιμοι καρποὶ εις τὸν πρέποντα καιρὸν ὸπο^ ήθελαν ^ ρ ι-
μάσουν(^). ^ σ τε δεν εἶναι συγκεχωρημένον νά προσφέρω τινά^ ἄλλο τ'ι εἰς τὸ άγιον β ^μ α , πάρεξ λά δ ι δ ιά φο^-
ταγω γίαν καὶ θυμίαμα εί^ τὸν καιρὸν όποιΙ τ ε λ ε ῖτ α ι ^ θεία λειτουργία,

σ υ μ φ ω ν ί α

^ υ μ φ ^ ν ω ς μ^ τὸν παρόντα καὶ ό έ ^ ς δ^ διορίζει, ό τ ι τ ά ά λλα πω ρικά νά μ η προσφέρωνταιεἰς τ ὸ ^υ^

^σιαστήριον, άλλ^ εἰς τὸν οἶκον τοι^ ἐτισκύπου, ὡς πρωΤοφανήσιμα. Ὀ δὲ μδ^ τ^ ς ἐν Καρθ. διορίζεται ἄ λλο τ ι
Ι^νὰ μη προσφέρηται ε ^ τὰ άγια μυστήρια, εἰμ ^ μόνον άρτος, καὶ οἶνος ήνωμένο^ μὲ τὸ νερόν (3 ). ^ δ ὶ κή. τ^ ς ς-^.

(ΙΙ Πρέπει νὰ ήξεύρωμεν, οτι τὰ ἐπιτίμια ὁποῦ διορίζουν οἱ ^ύλια εἰ^ τὸν Πατ^ιά^χην μέσα εἰς τὸ θυσιαστήριον του ναοῦ
Κανύνες. ἦγουν τὰ καθαιρείσθω, το ἀ^οριζέσθω, καὶ τὸ ἀνάθε- του ἐν ^λαχέρναις, μετὰ τὸ τέλος της θείς^ς ίωουργί^,
μα ^στω, αὀτὰ κατὰ την γραμματικην τέχνην εἶναι γ^. ^ροσι^- λέγει ὁ ^αλσαμ^ν, τ^ν σήμερον δε ἦ εἰς περισσοτέρους τὁπου^
που .^οστακτικοῦ, μη ^αροντος. Ι^ἰς τὸ ὁποῖον διὰ νὰ μετα- ἐπικρατοῦσα συνήθεια εἶναι νὰ προσφέρωνται τὰ τοιαῦτα στα-
δοθ^ ^ιροσταγ^ α^τη, ἐξ ἀνάγκης χρειάζεται νὰ '^ναι β^. προ- φύ^.ια κατὰ την εορτην της ^εταμορ^ι^σεως του ^ωτῆρος, καἰ
σο^^ιον παρ^ν. Τὸ έξηγῶ καλλιι^τερα. Οι Κανύνες προστάζουσι ν^ι εὁλογῶνταε παρὰ τοῦἱερέως. ^Πθελε δ^ ἀ^ιορήσ^ τινὰς, διατὶ
την σύνοδον τῶν ζἐ^ντων έπισκοπων νὰ καθαίρουν τους ἱερεις. μ^νον τὰ ἀστάχυα του σίτου καὶ τὰ σταφύλι νὰ ἀξιωθοῦν τ^ς
^ νὰ ἀφορέζουν, ^ νὰ ἀναθεματίζουν τους λαΙκοῦς, ὁποῦ παρα- τύσης τιμῆς, καὶ νὰ προσφέρωνται μέσα εἰς τὸ θυσιαστήριον, καἰ
βαίνουν το^ς κανένας. ^^ιως, ἄν ^ σύνοδος δὲν ἐνεργήσ^ ἐμ.^ρά- δχι κ^μμία ἀ^λληὁπι^ρα, ^Ισως διὰ τοῦτο,διατὶ ἐκ τούτων γ ίν ^
κτως την καθαίρεσιν τῶν ἱ^ρέων, ^ τον ἀ^ορισμὸν, ^ ἀναθεμα- ται ὁ άρτος καὶ ο οἶνος, τὰ ὁποῖα εις σι^μα κ^ἰ ^Ιμα μετ^^άλ^
τισμὸν τῶν λαΙκ^ν. οἱ ἱερεῖ^ αὀτοὶ καὶ οι λαΙκοὶ, ουτ^ ^ιαθη^η- λονται του Κυρίου. ^οτι δε τὰ νέα χίδρα δὲν εἶναι όσπρια, ιὸς
μένοι εἶναι ἐνεργεί^ί, οντε ἀι^ωρισμένοι ^ ἀναθε^.ίιατισμένοι^ ήρ^εήνευσεν ὁ Ι^αλσσμῶν, δῆλον γίνεται ἐξ αυτοῦ τούτου τοῦ
^Γπὁ^ικοι ^εως, ἐδῶ μεν εις την καθαίρεσιν καὶ ἀφορισμὸν ^ ἀ- ἰδίου κανὁνος, του τὰ όσπρια ἀπαγοριύσαντος φανε^^ς. Τὰ χίδρα,
ναθεματισ^ε^ν. ἐκεί δε εις την θείαν δίκην. Καθῶς καὶ οταν ^νας καὶ ο Θεοδώρητος νέα άστάχια '^^ιήνευσεν είς την ἐξήγησιν του
^ασιλευς προστάξ^ τὸν δουλών του νὰ διίρ^ εναν ^λλον, ὀποῦ ΔευΙτικοῦ, καὶ ^ίλων ὁ ^Κο-^δαῖος, ^οδε μδ^, της Καρθαγέν. ρη-
τοῦ ^ α λ ε ν , ἐὰν ο π^οστα^θιὶς δοῦλος δεν ἐνεργήσ^ του Ι^^- τ ^ λέγει νὰ προσφέρωνται ἀ^ιαρχαὶ ἀπὸ σταφυλῶν κ^ὶ σίτου.
σ^.λέως την προσταγην, άδα^τος ^μεινεν ἐκεΤνος ὁποῦ ^σφαλεν (^) σαφέστερα ἀπὸ ο^.ους τους Προι^ήτας καὶ διακεκριμέ.^
είς τὸν βασιλέα, ^πὁδικος ι^ως εἰς τον δαρμὁν. ^οθ^ν σφάλ- νως π^οεφήτευσε τὰ τρία ταῦτα ειδη της χ^ιστιανικῆς θυσίας
λουσ^ μεγάλως έκεῖνοι οἱ ἀνοητοι. ὁποῦ λέγουσιν, δτι εἰς τους ὁ ^ολομῶν λέγων, ο^ς ἀ.^ὸ μέρους της ἐνυποστάτου του
^αρύντσς καιρους δλοι οἱ παρὰ κανύνας χειροτονηθέντες ^ερω- θεοῦ ^ο^ίας, εἰς τὸ ^ννατον κεφάλαιον τῶν Παρο^μιῶν^ ελ.-
μἐνοι εἶναι ἐνεργεί^ καθ^ρηΙ^,ένοι. ^Ιεροκατήγορος γλ^^σσ^ θετε, φάγετε τον ἐμὸν ἐίρτον, καἰ πίετε οἶνον^ ^ν κεκέ^ακα ιΙμ^ν.
εἶναι εκείνη ὁποῦ ἀνοήτως τὰ τοιαῦτα λὁγια ^λυαρεΤ, μη νοοῦ- ^Λντὶ δέ τον, ^ν κεκέ^ακ^, ^Δραβικ.η μετά^ρασις ^χι ς συγκ^.-
σα, οτι ή προσταγη τῶν Κανονων^ χωρὶς την έμπρακτον ἐνέρ- κεκραμμένον ^δατι. Καὶ δρα το κ^. κεφ. τον ^ρυ^οῦ ΙΙο^νήματο^
γειαν του β^. προσώπου. ^τοι της συνὁδου, εἶναι ἀτέλεστος, του ρα^βὶ Σαμουήλ. Ση^^είωσαι δε, οτ^ η εν^σις τον ο^νου κ^ἰ
ἀμέσως καὶ πρὸ ^ίσεως μη ἐνεργουσα καθ^ εαυτήν. Αὁτοὶ οἰ του υδατος ἐν τ ^ ποτ^ίι^ ^ α ξ γίνεται της θεί^ς λειτουρ^
^διοι θε^οι Ἀπὁστολοι ^αν^ρὰ ἐξηγοῦσ^ τον εαυτύν τους μ^ τ^ν γίας, ἐν τη προθέσει δηλ. μύνον κ^τ^ ἀρχάς. τὸ γὰρ ύστερον
Κανύνα τους, ἐπειδη δέν λέγουν ^εῶς ^δη εὁθυς ἐνε^γεί^ ἐν τῶ κοινωνικά ^αλλύμενον ^δω^ μύνον ζέον, δι^ άλλην αιτίαν,
^ῦρίσκεται καθηρημένος, δποιος επίσκοπος ^ Πρεσβύτε^ο^ δε.- βάλλεται καἰ ^ρα τ^ν ὸποση,.^είωσιν του λ^^. της ς ^. ^Οθ^ν κα-
χθ^ τὸ τῶν αἱρετικῶν ^άπτισμα, άλλὰ καθαιρεῖσθαι προστάζο- κῶς ποιοῦσί τινες κάμνοντες δευτέρων ^ίνωσ^ν έ ^ τον χ^ρουβ^.
μεν, ήγουν νὰ παρασταθν^ εἰς κρίσιν, καὶ ἄν ἀποδειχθν^ τοῦτο κοῦ, βάλλοντες οίνον και ί^δο^ρ έν τ^ ^εοτηρί^. Κ ^ τὸ
^.αμε, τύτε ἄς γυμνωθώ με τ^ν ἰδικήν σας ἀπδ^ασ^ν ἀ.^ὸ τ^ν ἄς παύσουν τὸ δ^το^ιον, ^να μ^ υ^ο κ^νύνα κα^ ἐ^ιτίμιον ^έσω-
ἰ^ρωσύνην, τοῦτο προστάσσομεν. σιν. ούδέποτε γὰρ άλλοτε γίνεται δ^υτέ^ι Ιίνωσις, είμ^ ^ταν
(^) ^ιὰ ταύτην την ἀ^ορμ^ν, ι^ς ^αίνετα^ κατὰ την τύ χ^ νὰ χυθοῦν τὰ ἄγια, ^ νὰ λησμονήσω ὁ ἰερε^ς^ καὶ ^ρα εἰς
τ^ν της κοιμήσεως της ί^περαγίας Θεοτδκου ἐπρύσφεραν στ^- την αυτην ύ^οσημείωσιν του λβ^. της ς^.
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

αόρίζει, ό τι τά σταφύλια όπο^ φέρονται ε^ς τὸ άγιον ^ μ α , ποέπει νά ε^λογουνται^άπὀ τὸν ιερέα μ^ ξεχω^ιοτήν
^εύχὴυ κ α ὶ ε^λογἱαν ά πὸ τήν τῶ ν μυστηρίων. ἶν α ήμε^ς λαμβάνοντες τα ^τα μ ὶ ευλογίαν ^ ὸ τὰ^ χε^ίρας τ ^ ν
ιε ρ έ ω ν , εύχαριστοῦμεν τ ^ ^ ε ^ ὸπο^ δια τ^ ς τδ^ν καιρῶν εύκρασίαςοἰκον^μεί τά πρὸς ζωάρκειαν ήμῶν.^
δ^ μ-^ ποιοῦντας ο^τως ἱερε^ς, ἀ λλά συνάπτοντας τά σταφύλια τα ῦ τα τ ^ ^ μ α τ ι κα^ αΤματι το^ Κυρίου, κ^θ^Ι-
ρέσει ύ π ο β ά λ λ ει. Ὄ δ^ λιβ^. τ ^ ς αύτ^ς ἐλέγχει τούς Ἀρμενίους ως προ^φέροντας οἶνον μόνον, καἰ ^χ^ ήνω μ ἐ^ν
με τὸ νερόν. Ὄ δε τ ^ ς α ^ τ ^ , εμ ποδίζει καὶ τὸ νά προσφέρωνται εἰς τὸ θνοιαστ^ριον έψημένα κοάατα. ^Ο
σὲ νζ^. τ ^ ς α ύ τ ^ ^ η τ ^ ς ἐμ ποδίζει τὸ νά προσφέρωνται ε^ς τὸ θυσιαστήριον γά λα καἰἐεέλι. Ἀ γκα λά. καἰ τ ^ -
τ α νά έπροσφέροντο πρότερον κ α τά τὸν ρηθέντα μδ^. τ ^ Καρθαγέν. διά τά νήπια. Ὄ ^ε ή. τ ^ ^εοφί^ου δ ^ -
ρίζει τ ί νά γίν ω ντα ι, όσα μείνουν ά πὸ τά ς προσφορας καὶ τά νάματα.

'Η ἄ λ λ η π ᾶ σ α ὀπ ώ ρα εἰς οἶκον ἀ π ο σ τελλέσ θ ω , ἀ π α ρ χ ὴ τ ῶ Ἐ π ισ κ ό π ω κ α ὶ τοἰς Πρε. ^ ^.Αποστολ.

σ βυτέρ ο ις, ἀ λλὰ . μ η πρὸ^ τὸ θυσ ια στήριον. Δ ῆ λ ο ν δ ὲ , ὡ ς ὁ 'Ε π ίσ κ οπ ος κ α ὶ οὶ Πρεσβύτεροι ^
ἐπ ιμ ερ ίσ ο υσ ι το ῖς Δ ιακόνοις κ α ὶ τοῖ^ λοιπούς Κ λη ρ ικ ο ῖς. ^ Καρθαγ. μδ^
^ του ^ιοφλ. η^.
^ ρ μ η ν ε ί ο ^

Ὄ Κ α ν^ν ούτος διορίζει, ό τ ι όλα τ ά ^ΙΝΜ^τωρικά (^ξω τ ^ ν σταχύ^ον τοῦ σίτου καὶ τ^ς σταφυλής καὶ τοῦ
ἐλαίου καὶ το ^ θυμιάματος) νά μή π ρ ο σ ^ ^ ^ ^ ε ἰ ς τὸ άγιον βήμα, άλλά νά ἀποστέλλω νται εἰς τὸν οἶκον το^
^Επισκόπου κα ὶ τῶ ν πρεσβυτέρων, όταν ^ν^ΠΠΙΕΕΜΜετοφανήσιμα, ἴνα οἰ τα ^τα άπο^Ιτέλλοντες ἀξίαν ευχαριστίαν
άναπέμψωσε τ ^ ^ ε ^ δι^ α^τέ^ν, οποἰ^ αοιαί^τα αγαθά τούς έχάρισε. ^ανερὸν δὰ εἶναι, ότι ^ ^Επί^κοπος καὶ οἱ
Πρεσβύτεροι δὲν θέλουν τ ά ά π ο λ α ύ ^ ^ ^ ο ι τους, ά λλά θέλουν τά διαμοιράσουν κοιὶ εις τοὸς Διακόνους καὶ
τούς λοιπούς Κληρικούς, δ ιά νά σ υ μ μ ^ ^ Ι ^ κ α ὶ αύτοί (^). Ὄ ρα τή ν έρμηνείαν του γ^. άποστολικοί^,

. μη^.
Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ἤ Π ρεσβύτερος, ἤ Διάκονο^, τ ὴ ν ὲαυτοῦ γ υ ν ^ κ α μ ὴ ἐκ β α λ λ έτω προφάσει Ι. ^ ^
ε ὐ λ α β ε ία ς . 'Ε ὰ ν δ ὲ ἐκ β ά λ η , ἀφο^ιζέσθ^. ἐπιμένων^βὲ. κ^Μ ^Μ ί^θω, ἐν Κ ^ θ α ^ δ ^
ΙΙ^ .
ε ρ μ η ν ε ί α .

Ὄ μὲν π αλα ιὸς Ν ύμος ἐσυγχωρει ει^ τούς ύπανδρευμένους νά χωρἰ^ουν τὰς γνν^ικά^ τω ν, όπόταν ήθελαν
κ α ὶ χω ρὶς κ^ μ μ ία ν εύλογον άφορμήν. Ὄ δε Κύριος εἰς τὸ ^ύαγγέλιον ἐμπύδισε τοντο σφοδρές. ^Οθεν καὶ οι
π ό σ το λ ο ι, άκολουθοῦντες τ'^ν το ^ Κυρίου δια τα γη ν, έμποδίζουοι το^το εἰς τὸν παρόντα Κανόνα, καὶ λέγουσιν^ ^
Ἐ π ίσ κ ο π ο ς, ^ ὸ ἶΙρεοβύτερο^, ^ ό Διάκονος, ^ ς μ ^ ἐκβάλ^, ήτοι ^ς ιΙ,η χωρίζω βιαίως, την γ υ ν ^ κ ά Του, χω ρὶς
ΤΥ^ν συμφωνίαν δηλ. έκείνης, διά πρύφασιν καὶ σχ^μ^Ε εύλαβείας. ει σὲ καὶ ^ην χωρίσω, ^ς άφορίζεταε, έωσοί^ νά
κ α τ α π ε ισ θ ^ νἀ τὴ ν πάρΥ^ π άλ ιν εις τ^ν οἰκίαν του. Ε ἰ δὲ καὶ ἐπιμείνη εἰς τὸ πεῖσμά του. καὶ δέν θέλει νά την
π α ρ α λά β η , άς καθαίρεται τ^ ς ιερωσύνης τελείω ς. ^Επειδ^ καὶ φαίνεται μὲ τοι^το οπου κάμνει, πῶς άτιμά^ει
τὸ ν γά μ ο ν, όστις εἶναι κ α τά τὸν Ἀ π ό^ τολον τίμιος. ἶ^βρ . ιγ^ Κ ^ὶ πῶς νομίζει την κ^ίτ^ν κ^ιὶ Τ^Ιν μίξιν
άκάθαρτον, ^ τ ις ἀπὸ τὸν ῖδιον α π ό σ το λ ο ν ^νομάσθη αμίαντος. ^Αύτόθι^. Ἀ φίνω να λέγω, ότι μοιχεία καἰ
εἰς τὸ ν χωριομὸν τοῦτον μεσο^αβε^ καθως εἶπεν δ Κύριος^ ^^Ος ἄν άπολύση τ^ ν γυναίκα αύΤο^, παρ^ ἐκτὸς λό-
σγου πορνείας, ποε^ α^τήν μοιχι^σθαι,^ ^ α τ θ . έ. 3 ^ . ^^φη δὲ καί ό Ἀ πόστολος^ εδέδε^αι γυναικί; μ ^ ζήτει
^λύσιν^ὶ^ ἶΚορινθ. ζ 'Ι. Κ αὶ μ ἡ ἀποστερε^τε άλλήλους, εἰ μή τ ι ἄν έκ ^υμφ^νου πρὸ^ καιρὸν, ἶν ^ σχολάζητε τ^
^νησ τεία κα ὶ τ ^ προσευχ^.^ (Δ ^τύθι, ^). (^)

(ΙΙ^ Καθαρότερα οἱ ὶ^διοι Ἀπύστολοι πω ὶ τούτων διορι^δμε-
νοι εἰς τὰς ^αυτῶν διαταγὰς, ^ιβλ. κεφ. κ^., λέγουν, ότι τὰ
^πωρικὰ καὶ πρωτοφανήσιμα, καὶ ^ δεκατίαις του σίτου, του οἴ-
νου ^καὶ του ἐλαίου καὶ τῶν αλλων γεννημάτων, νὰ ἀποστἐλ^
λωνται ^ἰς τὸν ^πίσκο^ιον καὶ τους Πρεσβυτέρους, ἴνα αὀτοὶ
διαμοιράζουν ταῦτα εἰς τους κληρικούς. δηλ. εἰς μ^ν τούς ^ξω
τοῦ βήματος ἀ^ὸ ^ν μερίδιον, εἰς δε τοὸς Ι^σω τοῦ βήματος,
ἀπὸ δύο μερίδια. ^ορα δε καὶ τὸ δ^. ^ιόλ. τῶν αύτῶν διαταγῶν
κεφ. ς^. θ^. ί. ^ μάθ^ς άπὸ ποίους πρέπει νὰ δέχωνται οἱ
κλ^ικοὶ τὰ τοιαῦτα δῶρα καὶ κανίσκια, καὶ ἀπὸ ποίους νὰ μη
τὰ δέχωνται. ^Ιδε καὶ τήν υποσΤ^ιείωσιν τον ή. τον ^εοφ^λου.
(^^ ^ημείωσαι^ οτι εἰς τούς πα^αιοι^ς καιρούς ἦτο ^γχω ρη-
μ ίνον νὰ έ^ωσι γυναίκας οἱ ε π ίσκοποι, διὰ τοῦτο καὶ ο παρων
κανῶν διορίζει νὰ μή χωρί^ι ό ^Επίσ^οπος την γυναῖκά του^
Ἀ πὸ δὲ τον καιρὸν τ^ς π ρ ^ συνόδου φαίνεται, ότι ἐπεκρά^-
τησε συνήθεια νὰ μή ὸπανδρεύωνται οἱ ὶερωμένοι, ^ιαὶ μάλιστα οἱ
ἀρ^ιερεῖς. όσοι όμως ήθελον, καὶ ουκ ^ξ ἀνάγκης, ός τοῦτο δη-
λοῦται ἀπὸ τὰ λόγια, ὁ^οῦ ἐπρὁτεινεν ὁ ^ γ ι^ ΙΙαφνούτιος ὁ ὁ-
μολογητης καὶ επίσκοπος μ ι ^ πδλεως των ανω ^ηόα^δων εἰς
τήν ά. σύνοδον ἐκείνην, ῶς θέλομεν εἰπε^ έν τ^ ἀκολούθιρ ύπο-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Σ υ μ φ ω ν ία ^

εΟ^τω καὶ ή έν τῶ ιγ^. αύτ^ς κα νόνι διορίζει, ^ τ ι νά μένουν στερεά καὶ ά χ τ ι σ τ α τ ά συνοικέσια τό^ν
^ερωμένων, καὶ δ^ντες ο^τοι πρὸ τού ίερωθ^ναι ύπανδρευμένοι, νά μ ^ έμ ποδίζω ντ'^ι ἐκ τού γάμου είς Τὸ νἀ λά^
^βουν τά ν ἱερωσόνην, μν^Τε νά χρεω^τούν ^ταν χειροτονούνται νά ομολογούν, ^ τι άφ^ ο^ γένουν ιερεῖς, νά χ ^ ρ ί-
^ζωνται άπὸ τάς γυναΤκ^ς των.Ι^. καθδ^ς τοιαότη παράνομος συνήθεια ἐπεκράτηἰ^εν είς τ^ ν ^Ρωμην. Ι^ἰ δὲ κο^
ο δ^. καὶ λ γ ' Κανο^ν Τ^ς ἐν Ι^αρθαγέν^ λέγουσιν, ὅτι οἱ Ἐ πἱσ κ ο π ο ι καὶ ΙΙρεσβύτεροι καὶ Διάκονοι καὶ ^Υ π ο δ ιά -
κονοι νά σωφρονούν καὶ νά άπέγουν ά π ά ^άς γυνα^κά^ τε,^ν κ α τά τοὺ^ ἰδίους ὅρους, ε^λλ^ ο ἶ έρμηνευταὶ Τ^ν
νύνων, ὁ ^ωναρ^ς, λέγω, καὶ ὁ ^ α λ σ α μ ^ ν , καὶ μ ά λισ τα ή ς ^ ἐν Τ ^ ιγ^. κα νόνι, έρμηνεύοντ'ες τοὸς άν^οΤέρω
Κανόνα^, λέγουσιν, ^ τι να άπέχωσι κα τά τοὺς καιροὸς μόνον τ^ ς εφημερίας τω ν, καὶ ^Ιχι πάντοτε^ π λ ^ ν τῶ ν
Ἱ^πισκόπων. καὶ ^ρα ἐκε^ (1).

Ἀποστ. πέ.
πγ^. τ^ς δ^.
ς'. της
ι^. της α^. καε 'Ε π ίσκ οπ ος, ἤ Π ρεσβύτερος, ἤ Διάκονος, κο σ μ ικ ὰ ς φροντίδα ς μ ὴ ἀ ν τ ιλ α μ β α ν έ τ ω . Ε ἰ δὲ
β^, ια^. της μ ὴ , καθαιρείσθω.
Καρθ. ιη^. ^ ρ μ η ν ^ ί α
Δεν εἶναι συγχωρημένον ε ^ Τους ίερωμένους νά έμπλέκωσι ^ έαυτόν τους είς π ρ ά γμ α τά κοσμικά ^ λ λ ά , νά
καταγίνω ντ^ι είς τὴ ν θεἶαν υπηρεσίαν τού ἐπ α γγέλμ α τός τω ν ι ^ . ^ Ι φυλά ττω σ ι τὸν νούν α^Τ^ν ἐλεύθερον άπὀ
κάθε ούγχνοιν καὶ ταραχήν βιωτικήν. Ὄ θεν κα ὶ ό παρ^ν ^ α ^ ^ ^ ρ ^ , ε τ α ι , ^ τι ὁ ε π ίσ κ ο π ο ς , ^ ό Πρεσβύτερος,
^ ο Διάκονος, ἄς μ'^ άναοέχεται είς τὸν έαυΤόν το ν φροντίδα^Μ ο^τικάς. Ι^έ δε καὶ ἀνα δέχετα ι τα ύ τα ς καὶ δὰν
θέλει νὰ τάς άποβάλ^ άπὸ λόγον τον, άμ^ ἐπιμένει εις αύ^τάς, ^ ς κε^α^ρεται. Τὸ δ^ νομικὸν τού ^ τ ί ο υ τ ί τ λ ^
ή., λέγει, ὅτ^ οί επ ίσ κ ο π ο ι δὲν πρέπει νὰ λαμβάνωσι φροντίδας ^ ^ Μ Δ ^ γίν ω ν τα ι ἐπἶτροποι, ο^τε α ύτῶ ν τῶ ν
ἰδίων τους σ υ γ γ ε ν ή κατὰ τὸν ιγ^. ιδ^. ^έ. τ^ τλ . βιβλ. γ^. ^ α σ ιλ ικ ^ ν ), ^ξω μόνον ^ν ^ επ ιτρ ο π ικ ά
α^τ^ ηναι διά ^ὰ μοιρασθούν ψνχικὰ, καὶ ἐλεημο^ύναι διά τὸν ἀποθανόντα συγγενή τους, κ α τά τά ν ξ^. Νεαράν
τού ^Τοφού Λέον^ος. Ἀ νάγνωθι καὶ τοὸς άνωτέρω συμφώνους κανόνας, ἐμποδἰζοντας άπὸ τοὸς κληρικού^ τά ς
κοσμικάς φροντἰ^α^.
Ἀποστ, ξά. ό.
οά- τῆς ιά.
τῆςἈντιοχ.ά-
της Ααοδ. λ^. Ε ἴ ^ις Ἐ πίσκοπο^, ἤ Π ρεσβύτερος, ἤ Δ ιά κονος, τ ὴ ν ἀ γ ία ν το ῦ Π ά σ χ α η μ έρ α ν πρὸ τ ῆ ς
λ ^ της Καρθ. ένρινης ισημερίας μ ε τ ὰ Ἱο υ δα ίω ν ἐπ ιτελ έσ ο ι, καθαιρείσθω ,
ξ^. πά, ρι^.

σημειώσει του παρόντος κανόνος. Κανδ^ν δμως ^εβαιωτικὸς της
συ^ηθείας ταύτης, άκόμη δὲ ήτο. δε έγία καὶ οἰκουμενικη
σύνοδος μετὰ ταῦτα και διὰ κανόνοςἐπεσ^ράγισε τ^ν συνήθειαν
ταύτην, διορίσασα έν τ^ αὁτῆς κανόνι ἀναγκαίως νὰ μη
χουν γ',^ναικας μόνοι οἱ επίσκοποι- ^οχι ἀθετοῦσα τον Ἀ πο-
στολικὸν τοῦτον κανόνα^ (ου γὰρ διορίζει, ^τι, οἱ ^χοντες γυ-
ναικας Πρεσ^ύτεροι νὰ ἐκβάλλουσιν, ἦγουν νὰ χωρίζουσιν αὁτὰς,
^ιαίως και χωρὶς συμφωνίας α^τῶν ^τὸ ὁποῖον τοῦτο εἶναι έ-
ναντίον εἰς τον Ἀποστολικ^ν κανόνα, ἀλλὰ με κοινην συμφω-
νίαν και εὁχαρίστησιν χωριζομἐνων τῶν γυναικῶν, οἰ^τως οἱ ί.-
^οντες αὁτὰς Πρεσβύτε^οι. ^ διάκονοι, ^ υποδιάκονοι, νὰ χειρο-
τονοῦνται επίσκοποι, κατὰ τον μή. της αὀτ^ς). ἀλλὰ ^ρονοου^
μένη λέγει, διὰ την σωτηρίαν καὶ περισσοτέραν ^ροκο^ην τῶν
^ριστιανῶν, και διὰ τὸ ἀκατηγόρητον τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιε^-
ματος. Καὶ γὰρ καἰ ό ^ωυσης, ύστερα ἀ^^ ο^Ι ήξιι^θη του προ-
^ητι,κοῦ .χαρίσματος, ^ελέον με γυναικα δεν εσμιξε^ κ^τὰ τὸν
γιον ^πιφάνισν. (τόμ. ^ι^λ. γ^ αἰρέσ. πζ^.).
(ί) ^πειδ^ δε οἱ Αατ^νοί ^ροφέρουσι τον θειον ^^ι^άνιον,^
αἰρέσ. ν^. λέγοντα, τον μιἄς γυναικὸς ^ίνδ^α ο^δέχετα^ ^ἐκκλη-
^ σ^α είς ἰερωσύνην, ἄν μη ἀπ^ αυτης ἐγκρατευθ^, με τον ό^ο,ον
συμφωνεί καὶ ὁ ^Ιννοκέντιος καἰ ό Διάλογο^ ^ ρητέον. δτι ήμ^ν
ου μέλει τί εἶπον ^ τί ἐι^ρόνησαν μέρικοὶ ^ατέρε^ άλλ^ τ^ ^
γει ^ Γραφη και αἱ οἰκουμενικαὶ σύνοδοι καὶ ἦ κοιν^ τῶν πα-
τ^ω ν δό^α. Ου γὰ^ δ ό γ ^ συν^στὰ ή γ ν ^ η τ ι ν ^ ἐν τγ^ ἐκκλη-
σία. Α^γει δ^ καἰ ό ^ωζόμενος, ^ιβ^,. ά, κι^. κγ^. δτι ^ο όμο-
^λογητ-^ς Πα^νούτιος είς τ^ν ^ρ^την έν ^έικαί^ί σύνοδον δεν ά-
^ῆ κ ε νὰ ἐμποδισθ^ ό γάμος τῶν ἰ^ρέων. τοῦτο θ^λόντων τινῶν^
^ἀλλ^ εἶ^εν ^ ό τ ^ ἱε^έων γάμος σωφροσύνη ἐστἰ, καὶ πρέ-
^πει νὰ άφεθ^ ^καστ^ είς την προαίρεσήν αυτοῦ. κατὰ την ἀρ-
^χαίαν της εκκλησίας παράδοσιν., Γ^ά^^ι δε καὶ.ό ΙΙαῦλος Τι-
μοθέω^ ,διάκονο^ ^στο^σαν μιας γυν^κὸ^ ^ν^ς.^ , Καἰ Τ ί τ ^ ^ει
^τις ἐστὶν ἀνέγκλητος μίας γυναικὸς ἀνήμ^. καὶ ^ έν Γάγγρ^
σύνοδος ἀναθεματίζει τους μ^ μεταλαμβάνοντα^ ἀπὸ ^^νδ^ον
ἱερέα, κανόν, δ^. διότι το κωλύείν τον γάμον τ^-,ν ἱερέων, εἶναι
^ρόνη^^.α τῶν α^ρετίκῶν, και μάλιστα ^ο,ν ^^νιχαίι^ν. ^ λέγ^ί
ό Δύγουστ^νος, αἰρέσει μ^. καἰ μςο, ἀλλὰ γὰ^ κα^ τὰ ^αρ^δείγ-
ματα μαρτυρεῖ. ^ίληξ γὰ^ ό Ρο^μης, υἱὸς ἦν ^ίληκο^ ἱ^ρέως.
Ἀγαπητὸς ό Πάπας, υἱὸς ἦν Γορδίανοῦ πρεσβυτέρου. Γελάσ^ος
ό Πάπας, υἰὸς ἦν Ι^αλλερίου ἐ^ίοκό^ου. Κ ^ ^λλοι πολλοί ἰε^
ρέων ἦσαν υἱοί^ μαρτυρεί δε ό αὁτ^ς ^^ί^άν^ο^ έν αὁτῶ
τόπιρ, δτι ή γν^μη ἐκείνη είς μερικους μόνον ἐκ^άτιί^ ^ ' ^ ί
είς πάντας, ^σως δε καὶ συμβουλ^υτίκ^.^ τρό^'^ τοῦτο λέγει, ο^
^ίαίιρ.
 Τέ^Ν Α Π Ο ΣΤΟ Α οΝ

^ ^ μ ^ ν ^ ἐ ο ι. ^

. ^όω ἰσημερίκς κάμνει τὸν χρόνον ό ^λισς, ^ α ν ^ τὸν , ^ ὸ ν τ^ς ^νι,^εως, ^

κ^ιιρὸν τοῦ φθινοπώρου. Κ αί λἐγονται ίσημερ^αι, ^πειδ^ τότε ^ εἶ^αι ^ ^ τ^ ι^ τ ι^ - ι^
ἠ νὐκτ^ι με τἠν ἠι^ἐρ^ιν. Καί ^ μὲν φ^ινσπωρινὴ ίσηι^ερια γίνεται ^ιατ^ τ ^ ^επτἐμβρισν μ^να, ^τα., ^ . ^ . ι ^
βαίνη είς την ά . μοῖραν τοῦ ^ δ ί σ υ τσ^ καλουμἐνου ^,,γοΙ,. - ί ^ ι τοῦ ἐνάστρου καὶ α ,σ ^ τ,ι^ , τ ^ ἀν^,τ.,ου
καί νοητοῦ. ^ δὲ ἐαρινὴ, ^τοι ἠ τ^ ς ἀνοίξεως ισημερία, γίνετα ι ^ τ ^ τ ^ ^άρτιον μ,^να, ὅταν ^ ^ ι ι ^ ^ ι ι ^ -
ν^ εἰς τὴ ν ά . μοῖρ^ιν τοῦ ^ δ ί ο υ , το^ καλουμἐνου Κριο.^, ὄχι τοι^ αίσθητ,^ ^ ἐνάστρ^,, τ .^ ^ντ,,ς μ ε τ α ^ τ σ ι , ,

(^) Περὶ τῆς ευρέσεως του Πάσχα Κανόνιον ἐξ^ετον, κ^ἰ τιμήσουν και οἱ Α^ιτ,νοι την συμ^ωνί^ν ^ ,ενωσιν τῆ^ ε ^ .
όπου δεν έδύνιτο νὰ γέν^ καλλίτε^ον, λέ,γει Ματθαίος ό Ι^λά- κλησίας πε^ισ^ότε^ον την χρόνων (τ^ς
σταρις, συν.',^ότησε κ^ἰ ἐξέθιτο ^ ^γις^ κα^ οἰκουμενι^ Α^. ισημερίας δηλ. ό^οῦ έκ^ιτέ^η τῶ ^ ε^ς τὰ^ ^αρτίου^ ο^^α
νοδος. κατὰ τον ά. κανόνα της έν Ἀντ.οχεί^ συνόδου. Το ο^οι^ν έπὶ της πρώτν^ς συνόδου εἰς τὰς κά ^^τίου) ν^
εἰς ^εεν τους κανόνας της ά. συνόδου δεν ιῦ^ίσκετ^- εί^ρίσκεται τ^ Πάσχα μὶ τους Γ^αικοῦς. κ^ιι οχι νὰ ἀτι^^ιά^^^
δε. ῶς λέγει ό ^αλσαμ^ν. είς τὰ ^κείνης ^^κτ,κά, ^ο,^τ^ι ^ κα^. πνευματο^όρους τρι^κοσίους ἐκείνους θεο^ους ΙΙ^τέ.-
ἦδη καὶ παρὰ ^ Ι α τ θ ^ τῶ Ι^λαστά^εΙ. κ^ιι έν τ ^ ά^ίοις Ι^να.^- ρας, όπου ένο^εοθέτησαν τοῦτο κατὰ θειον ^ωτισμον^ νο^.εί..
γελίοις τετυπωμένον, κειἰ είς ἐίλλ^ ^ ^ ί α ^ λ ά . Τ^ν ἀ ^ ^ ^οντ^.ς τούτοι ῶς άνοήτο-,^ς, καὶ υ^^οντες είς την κοινην μη-
λοιπὸν του ^ασχαλίου τούτου γνῶσιν ήμεις ά^ίνοντες νὰ την τέρα πάντων .^εῶν εκκλησίαν, διότι (λέγει ἀκο^ούθως όχρν-
μανθάνουν καθ. αυτὸ και ξεχι^ιστὰ οί έδ-^ί μ ^ τ ^ χ ^ λ ι^ ύ ^ σοῦς ^ήτωρ), ἄν και η εκκληοία εσ^λε, βέβαια δεν ^θε^ε κα-
γοι, τόσον μόνον λέγομεν είς την ^α^οῦσ^ν υ^ο^ημείο^ϊ^ τορθωθη τόσον μεγά^,ον καλὰν άπο ^ ν ά^ιριβη ταύτην ^ύ^αξιν
τέσσαρά τιν^ ἀ ν ^ γ κ ^ ςητοῦνται διὰ τὸ έδικύν μ ^ Πάσχ^. τοῦ καιροῦ. οσον μεγάλον κακὸν ^θελε προξενηθη ἀ^ὸ την διαί-.
Π^ρῶτον οτι το Πάσχα δρέπει νὰ γίνεται πάντοτε ^ τ ε ^ ά ^ ρεσ^.ν αύτην ^αὶ τὸ σχίσμα, το ἀπὸ της ^ιθολικης εκκλ.^σίας,
την ἰσημερίαν της ἀνοίξεως, ^ ε ύ τ ε ^ ο^ι δ ^ τ^έ^ιι ν.^ ^ν^.. ἐπειδη λέγεις ^δέν ^ροντί^ει ό Θε^ς κα-. ή εκκλησία δια τοι.-
τα-. είς την οίυτην ημέ^ν μ ὶ το νομι^ν ^ά^ι^ τ^ν ^ ^ ^ ν ναύτην παρατή^ησιν τῶν χρόνων καὶ ήμερων .ἵ^άριξδιὰ μοναχην
(τὰ ό^ο-.α τ^ιῦτκ κ ^ τὰ δύς^ δ^.ορί^οντ^, ά^ιο τον .^ ^ ν τ ^ ^τν^ν ^όνοιαν κα^. εἰρήνην.^ Καὶ ^λέπε^ ἀγαπητὶ. πῶς ό θείος
ἀποστολ.). Τρίτον, οτι νὰ μη γί^ητ^ι ὰ^λ^ς κ ^ ἀ ο^τω ς υ^τ^- ^ρυσόστο^^.ος όν^ά^ει σχισ^^ατικους τ^νς Αατίνους δια τὶ ^.αι-
ρα ἀπὸ την ίση^^ίερίαν, ἀλλ^ υστερώ ἀ^ὸ την ^^ά^την ^ α ν ^ η ^ νοτόμησαν τὸ πασχάλιόν τους καὶ Καλαντάριον, οχι δι^ τὶ δε-^
νον του ^αρτίου^ ό^οῦ τύχη μετὰ την ἰσ η μ ^ ν , ^ τέταρτον, εἶναι τοῦτο, ^σον κατὰ την ἰσημερίαν, όρθόν^ ^ιότι καὶ ^μείς
οτι νὰ γίνεται την πρ^την Κ.^ριακην δ^οῦ τύ-^ ί^ σ τ^ ά^ο ^λέπομεν πῶς η ἰσηΙ^ιερία ἀληθῶς ἰ^εεινεν όπίσω ^έρας ιά, ἀλλὰ
την πανσέληνον (ταῦτα δε τὰ δύω ἐκ παραδόσεις έ^ομεν, καὶ διὰ τὶ έχωρίσθησαν κατὰ τοῦτο ἀπὸ ^,μας, τὸ ό^οῖ^ν εἶνι^ι
^χι ἀπο κανόνα.). ^οθεν διὰ νὰ φ υλά ττ^τ^ι και ^ τέσσα^ κλημα άσυγχώρητον, κι^τὰ τὸν αυτὸν ἄγιον. Αέγει γὰρ ἐν τῶ αύ-
αυτοι διορισμοὶ έξίσου είς ολην την οίκονμένην. ^ιι έο^τά^ι- τ ^ λόγε^. δτι τ^ ν^ νηστεύσω τινὰς και το νὰ κάμη Πάσχα είς
σιν οἱ ^ριστιανοι τον αυτὸν χρόνον και την ^Ιυτην^ ^μέ^αν τοῦτον τον καιρον ^ είς έκεινον, μετὰ την είκοστ^ν πρώτην
^ἰγιον Πάσχσ, καὶ νὰ μ^ χ^ειά^ωνται κάθε χρόνον ἀστρονόμο^ν τοῦ ^Ιαρτίου. θετέον, ώς κάμνομεν '^μεῖς οἱ Γραικοι. ^ μετὰ την
και συνόδων, συνήρμοσαν οἱ θεόσο^οι Πατέ^ε^ το ^ Π^- ενδε^ιάτην ^Ιαρτίου. ῶς κάμνου^ιν οἱ Αατῖνοι. τοῦτο δεν εἶναι
σχα κανόνιον. ^ημείωσαι δε, δτι διὰ την ἀνωμαλί^ίν τ ^ κινή- ^γ^λν^εα. ^Τό δε νὰ σχίσ^ τινὰς την εκκλησίαν καὶ νὰ άντι-
σεο^ς της σελήνης δὲν φυλάττετ^ι πάντοτε ύ τέταρτος διο^ι- ^,στέκηται ^ιλονείκως, και νὰ κάμν^ διχοστασίας καὶ διαφέρεις,
σμὸς. ἀλλά καποτε π^αβαίνετ^ι^. ε^ειδη, κ^ιτὰ τ^ν ^ιντον ^κα^. νὰ χωρί^η τον εαυτόν του πάντοτε ἀπὸ την κοινην σύνο-
^λάσταριν, μετὰ τριακόσια ^τη. δύω ^έρ ας μετὰ την ^ιρι^την ^δον της εκκλησίας, τοῦτο εἶναι 'ὰμάρτη^^.α άσυγχώρητον. καὶ
^εανσέληνι.ν, συμβαίνει νὰ γίνεται τὸ νομικὸν ^άσ^.α. έν ημέρ^ι ^κατηγορίας άξιον, καὶ πολλην ῖχει την κόλασιν και τιμωρίαν. ,
Κυριακη. Δυται δε αἱ δύω '^μέραι. όποῦ περ..σσεύουσιν ἀ^ο ^ην ^Ας ^ξεύ^ουν γὰρ, ^τι και αἱ ο^κο^.^μενικαὶ σύνοδοι, όπου μετὰ
ἀνωμαλίαν ταύτην^ προστιθέμενα^ υπ^ρβαίνουσι καποτε την την πρώτην εγιναν, καὶ οἱ λοιποὶ Πατέρες, ε^λεπον ναὶ^καὶ αὁ-
.^ι^την Κυ^ιακην όπου τύχ^ι υστε^α ἀπὸ την πανσέληνον του τοἰ^ ῶς σοι^οὶ όπου ήτο. πῶς ἐκατέβη πολυ ^ ἰ^ημδ^α. άλλ^ο-
^Ιαρτίου, κατὰ την όποίαν Κυριακην τότε έορτά^ομεν τὰ Ι^α^α, ^ μως δέν .^θέλησαν νὰ την μεταθέσουν ά^ο την κά ^αρτίου, ό^οῦ
και κατὰ την ἐρ^ομένην ποιοῦμεν ΙΙάσχα. .Α^ιο την ^^ά^^Ι^ιν την ^ρεν ^ ά σύνοδος, προτι^^ιῶντες περισότερον τη^ ^ονμ^ω.-
δε ταύτην την όλίγην καμμία παρατροπη τη^ εύσε^είας^ ούτε νίαν της εκκλησίας καὶ ενωσιν ἀπό τ^ν ἀκρί^ειαν της ιση-
^ίτοπόν τι, ^ κίνδυνος ψυχικὸς δεν ἀκολουθει. ^ιὰ τοῦτο και ό μερίας. ήτις δεν ^ροξενεῖ οὕτε εις ^ ν τ^ ῦ ἐ^ ῦ
θειος Χρυσόστομος (λόγιρ τῶ εις τούς τὰ πρῶτα Πάσχα νηστεύον- κ^^εμίαν σύγχυσιν, οὕτε βλάβην ^ἶς τ^ἐν ευσέβειαν. μάλιστα
τας) λέγει' χρόνων ἀ^.ρίβειαν καὶ ^μερῶν ^αρατήρΤ^σ-.ν δεν δε και π^οξενεΤ ^ ἀκρί^εια α^τη είς το^ ^ατίνον^ δύω ^^γἀ-
^ξεύρει η τοῦ Χριστοῦ εκκλησία. ε^ ειδ η οσαις ^οραΤς τρώγει λας ἀτοπίας, τό νὰ έορτάςουν δ^λ- τ^ ΙΙἀ^χ^ ^ 'Ι ^
τον ^ωοποιὸν αρτον τουτον, κα^ τὸ ^οτή^ιον τοῦτο ^ιίνει, κ^ι- δαίων, δπερ^ ἐν^ντίον ἐ^τὶν τ ^ παρόντα ἀπο^το^ικον ^.α-
ταγγέλει τον θάνατον του Κυρίου^ καἰ Πάσχα έ^Ιειτελει- ά^.λ^ έ- νόνα,^ πρὸτων Ιουδαίων. ^οτι δ^ περι^ότερον ευαρεστείται
πειδη εἰς την πρώτην σύνοδον έσυνάχθη^^ιν ο^ Πατέρες και ἐ- ὁ Θεὸς εἰς την τάξιν του πασχἀλίου, ^ ὶ ἀπλως είπε^ν, τοῦ^.α-
διι^ισαν πότε νὰ γίνεται τὸ Πάσχα, τιμῶσ^ ^ εκκλησία ^ιαν- ονταρίου του έδικόῦ μεε, ^αρὰ τη^ ἀκρί^έιαν του πασχα-
ταχοῦ την συμφωνίαν καὶ ^νωσιν^ ἐδέχθη τον διο^ισμὸν όπου λίου καὶ καλανταρίου τ ^ Αατίνων, ^ανερὸν εἶναι ἀπὸ τὰ θαύ-
ἐκεινοι έκαμαν. Αοιπὸν ^πρε^ε, κατὰ τ^ν ^υσόςρτομ^ν, νὰ προ-. μ^τα όπου εδειξεκαὶ δεικνύει εως τ ^ ι δι^ α^τό- Διότι, κατὰ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

άλ^λά το^ νοητοί καὶ άνάσΤρου, τοῦ ^ντος ά μετα βλή του κ α τ ά τοὺ^ άστρονόμους. ^Η εαρινά λοιπὸν α ύτὴ
ισημερία, διά τήν άνωμαλίαν Τής άπὸ δυσμ^ν εις άνατολά^ ιδίας κινήοεως τοῦ ήλίου, δὲν γίν ετα ι π ά ν το τε εις
μίαν καὶ Τήν αΙ^τήν ήρ,έραν, άλλ^ εἰς μὲν τὸν καιρὸν Τδ^ν άγίω ν Ἀ ποσ τόλω ν ^Τον εις Τ^ν κβ . το ^ ΔρύσΤρου,
ήτοι τοῦ Μαρτίου, κ α τά Τά^ διαΤαγὰς τέ^ν α^τέ^ν Ἀ ποσ τόλω ν (βιβλ. έ. κεφ. ιζ^ ), ^ κατ^ άλλους ει^ Τήν κγ^
εις δὲ τὸν καιρὸν Τή^ οικουμενικές ά . συνύδοο ^Τον ει^ Τήν κά. Μαρτίου, κα τά τὸν Σεβαστὸν καὶ άλλους. Κ αὶ
τ^ ρ α ει^ Τοὸς ἐδικοός μα^ καιροὸς, γίνετα ι εις την ιά. ή καὶ ί. οχεδὸν τοῦ ^αρΤίου (κ α τά μὲν γάρ Τους π α λ α ιέ
οὸ^ άοΤρονό^ιου^, Τὸν ΠΤολεμαῖον καὶ άλλους, ^ν νυχθήμερον καταβαίνει ή ισημερία ει^ τριακοσίου^ χρόνους, καὶ
όλίγον Τι περισσοτέρους. ΚαΤά δὲ τοὺ^ νεωτέρου^, ^ν νυχθήμερον καΤ αβαίνει ει^ χρόνους ρλδ^,ως φαίνεται ἐν σελ.
, ^ 0 το^ Τό^.ον τής άγάπης.) Τούτων ο^τω προεγνω^μένων, ^ παρο^ν Ἀ ποστολικὸ^ Κανων διορίζει, ^ τ ι ὅποιος
πίσκοπος, ή ΙΙρεσβύτερος, ή Διάκονος, ήθελεν έορΤάσΥ^ Τὸ άγιον π άσ χα προτήτερα άπὸ τήν ισημερίαν Τή^ άνοί^
ξεως, μ α ζ υ ^ τ^ ^ο^ιικὸν φάοκα τ ^ ν Ἱουδαίω ν, άς καθαίρεται. (διόΤι καὶ άπὸ τοὸς Ἱουδαίους οἱ μὲν σοφότεροι
ἐφύλαΤτον τ ^ ,κ α τ ά τήν ισημερίαν έορτάζειν Τὸ π ά σ χα κ α τά τὸν ^λά σ τα ρ ιν, καθο^ς ό ^ω ῦ σή ^ τοῦτο διέταξεν, οἱ
δ^ άγροικότεροι έ^ρταζον αύτὸ πρὸ τής ισημερία^ κα τά τὸν παρόνΤα Κανόνα, καὶ άκολούθω^ δὶ^ ἐν Τῶ αύτῶ ἐ-
νια υ τ^ τὸ π άσ χα έ^ρταζον,καθδ^ς Τοί^το δηλο^ί ή έπισ τολή Κ ωνσταντίνου Το^ Βασιλέων ή περὶ Τοθ π ά σ χα (1),
κειμένη ἐν τῶ ά. ^ιβλ. Τ ^ ιστορίας τοί^ ^εοδω ρήτου, κεφ. ί. ή θ^. παρ^ άλλοι^). Π ότε δὲ ΤοῦΤο νά ἐ π ιτ ε λ ^ ὕ-
στερα άπὸ Τήν ισημερίαν δηλ. καὶ ύστερα άπὸ Τὸ νομικὸν φάσκα. ^Υστερα μὲν άπὸ τήν ισημερίαν, δ ια τ ὶ ή
ισημερία μέ τὸ νά ήναι μέτρον διαιρετικὸν τοῦ τελείου ένιαυτοῦ, άνίσως πρὸ τή ς ισΥμε^ίας έορτάσωμεν, κάμνο.--
μεν δύω φοραίς πάσχα εις τὸν α^τὸν ^ρύνον, κα ὶ άκολούθως δύω φορα^ς σημαδεύομεν τὸν θάνατον τοῦ υἱοῦ τοθ
Θεο^. ^Εάν δὲ μ ετά Τήν ισημερίαν έορτάσωμεν, ^να μόνον π ά σ χα κάμνομεν Τὸν χρόνον, καὶ άκολούθως ^να κα-
ταγγέλλο^ιεν τὸν θάνατον τοῦ ^ρισ τοί^ δι^ δ καὶ οἱ ἶδιοι Ἀ π ύ σ το λο ι ἐν Ταις διαταγα^ς (βιβλ. έ. κεφ. ιζ^.) Ταῦ-
τά φασι^ ^δ εῖ^ μ ^ ς, άδελφοὶ, τάς ήμέρας το^ πάσ χα άκριβ^ς ποιεὶ^σθαι, μ ε τά πάσης ἐπιμελείας,. μ ε τ ά Τροπην
^ ισημερινόν, ^πως μή δἰς το^ ενιαυτοί ένὸς παθήματος μνείαν ποι^σθε άλλ^ ά πα ξ τοῦ έτους, Τοῦ ά π α ξ ά ποθα -
νύντος.^ ^Υστ^ρα δὲ πάλιν άπὸ τὸ φάσκα Τῶν Ἱουδαίων ενα μέν, διά νά π ροη γ^τα ι ό τύπος, ^ τ ο ι ή σφαγη το^
άμνοὶ^, καὶ έπειΤα νά άκολουθ^ τὸ τυπουμενον, ήτοι ό Το^ Κυρίου θάνατος καὶ ή άνάστασις. Κ α ὶ ά λλο δὲ, διά
νά ^,ή έορτάζωμεν εις άλλην ήμέραν Τής έβδομάδο^, καθο^ς οἰ ^Ιουδα^οι έορΤάζουσιν όποίαν ημέραν Τ όχ^ ή ιδ^
τ ^ σεληνης, άλλά πάντοΤε εις Κυριακήν, ως καὶ Τοί^το εις τὸν αύτὸν τόπον οί Ἀ πό σ το λο ι λέγουσι. Διά τοῦτο
γάρ καὶ ἰ^ταν κάμμίαν φοράν ουμπέσ^ Τὸ νομικὸν φάσκα εις ήμέραν Κυριακήν, ήμε^ς δεν έορτάζομεν κατ^ α^τήν
τὸ π άσ ^α, άλλά τήν ἐρ^ομένην Κυριακήν, ἶνα μή τοῖ^ Ἱουδαίοι^ ουνεορτάσωμεν, ε π ε ι δ ή και κατ^ αύτήν τῶ ν ^
πραγμάτω ν τήν άλήθειαν πρῶτον τύ τε οί Ἱουδα ῖοι τὸ ἐδικόν τους π ά σ χα έ^ρτα^αν, καὶ υστερον ή τοθ Κυρίου
άνάσΤαοις ἔγινε, τ^ς όποίας τύπον κα ὶ ἐνθύμηοιν φέρει τὸ π ά σ χα όπο^Ι τ ^ ρ α κατ^ ετος ή μ ε ^ έορτάζομεν^

^ υ μ ^ ω ν έ α .

^Οτι δὲ ^ιὲ τοὸ^ Ἱουδαίου^ δὲν πρέπει νά συνεορτάζωμεν, ή Τά τέ^ν έορΤῶν α ^τω ν δ ^ ρ α κ α ὶ ά ζυ μ α νά δ ε-

τὰ μέρη τής έν Αἰγύπτιρ ^λιουπύλεως, δποῦ εἶναι αἰ δύω με- ^ τίνων. ^ορα τον Αοσίθεον, ^ιβλ, ἵβ^. περὶ τῶν ἐν ^Ιεροσολύμοι^
γάλαι ^ίυραμίδες^ ^νεργεῖ ὁ^εος κάθε χρύνον τοιοῦτον παράδο- . πατριαρχευσάντων σελίδ. .Ι.ἰ^ , διηγο^ενον δτι εις τὸ ^ελλι-
ξον, δηλ. κατὰ τὸ εσπέρας τής μεγάλης πέμπτης τής ἐδικής μας . γράδιον, ευρισκομένου ποτε του Ἱιροσολύμων ΙΙα^σίου, ήκολού-
( ^ ι τῶν Αατίνων), ξερν^ ή γή λείψανα καὶ κύκκαλα παλαιὰ ἀν- θησεν ενα θαῦμα, ^ε^αιωτικὸν μεν τοῦ ήμετέρον καλανδαρίου,
θρόπινα, ἀπὸ τὰ δποια γεμίζει ενας ευρύχωρος κάμπος, ἄτινα ἀναιρετικὸν δε του τῶν Αατίνων. ήτοι ή ζύμη ή ^πο Αατινίδος
στέκονται εως τήν π ίμπτην τής Ἀναλήψεως, και τύτε κρύ- μ^ν ζυμωθεισα κατὰ τήν ήμέραν του ^ρ^φήτου ^Πλιοῦ. μετα-
πτονται καὶ ααντελῶς δεν φαίνονται, ^ως ο^ νὰ ^λθ^ πάλιν ή βληθεισα δε εἰς πέτραν κίσσ^α.
μεγάλη πέμπτη. Τοῦτο δεν εἶναι κἀνένας μῦθος, ἀλλὰ ἀληθινὸν (^) γὰρ ἰσαπύστολος μέγας Κωνσταντίνος, κοντὰ εις τὰ
και ^έ^αιον, μαρτυρ^ίένον ἀπο παλαιοῦς καὶ νέους ἱστορικους, ^λλα καλὰ δποῦ εκαμε, και τοῦτο προσέθηκε, το νὰ παρα^ιαλέσ^
μάλιστα δε ἀπὸ τον Γεώργιον Κορέσσιον τὸν ^ῖον καὶ ἀπὸ τὸν τήν οἰκουμενικήν ά. σύνοδον νὰ^διορίσουν νὰ ^ορτάζηται τὸ ἄγιον
ἀοίδιμον πατριάρχην τῶν ^Ιεροσολύμων Νεκτάριον, δς τις εις Πάσχα εις ί,λην τήν οἰκουμένην ἐν μι^ καὶτ^ αὁτ^ ήμέρφ. Δεν
τὸν ἀρα^ικ^ν χρονογράφον, δποῦ συνέγραψε, τὸ διηγεῖται ἐν υπέφερε γὰρ ὁ μακάριος νὰ ^λέπη διὰ τήν ἐορτήν ταύτην τήν ^^κ-
σελίδ. καἰμ^ τους οφθαλμούς του φαίνεται, ἐξ ῶν λέγει κλησίαν τοῦ ^ριστοῦ δι^ρημένην, συνδδους ^ιολλὰς εἰς διάφορά
.καρακάτω, ^τι τὸ εἶδε (προμηνύουσι δ^ τὰ ἀνθρόπινα κύκκαλα μέρη γινομένας, καὶ ἀντιφερομένους δι^ ^ύτὴν τους Αυτικου^ ἀ^ὸ
ταῦτα τήν μέλλουσαν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν, καθι^ς τὰ εἶδε τους Ἀσιανοὸς^ τους μεν ἀκολουθοῦντας εἰς τήν συνήθειαν τῶν
καὶ ὀ προφήτης ^Ιεζεκιήλ)^ γράφει δε καὶ ὀ ^ηθεὶς Κορέσσιος, ^τι προ αὁτῶν πρεσβυτέρων, τοὸς δὲ ^Ασιανους ἀκολουθοῦ^Ιτας τ^
ὀ ΙΙασχασ^νος έγραφε πρὸς Δέοντα (ι^ς δείκνυτα^ ἐν τ^ ξγ^. ἐ- έπιστηθί^ι Ἱωάνν^ καὶ τοις λοιποις Ἀ^οστύλο^ς, ός γράφει ὀ
πιστολά Δέοντος), δτι ^ορταζοντων ^ςοτ^ τὸ Πάσχα, τῶν μὲν Πολυκράτης Σμύρνης πρὸς τὸνΙ^ίκτορα ^Ρι^μης, κ^τὰτὸν Ι^νσέβ,
ἀνατολικῶν τη κ^. Ἀπριλίου, τῶν δε δυτικῶν^ τ^ κέ, ^αρτίου, ^ιβλ. έ. κεφ. κγ^. ορα καἰ τοὸςπερὶτοῦ Πάσχα λὁγους του Χρυ-
μία ^ρύσις ξηρὰ ουσα πρὁτερον ἐγέ^εισεν ἀ.πὸ νερὸν τγ^ κβ^. Ἀ - σοστύμου, έν οίς θαυμαστῶς ἀλληγορει εἰς τὸν Χριστον τὰ του
πριλί^, εις τὸ Πάσχα τὸ έδικύν μας δηλαδή, καὶ οχι τῶν Αα- παλαιοῦ Πάσχα.
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

χ^ μ εθ α . καὶ ό ό. ^Αποστολικὸς διορίζει, άλλὰ καὶ ο λζ^. καὶ λή. τ ^ ἐν Λαο^ικεία. Ἀ λλ^ οὕτε πρέπει να συμ.
^τροοευχ^μεθα μὲ αόΤοὸς, κ α τά τὸν ξέ. ^Αποστολικὸν, οἰ^τε έλαιον να πηγαίνωμεν είς τὰς συναγ^γάς τ ^ ν , κατά
τὸν ο ά . Ἀ π ο σ το λ ικ ό ν. ^αθαιρε^ δε τοὸς σ ω μ έ ν ο υ ς ο ά. τ^ ς ἐν ^Αντιοχεία, τοὸς μ.^ φνλάττοντας τὸν ^ ρ ὶ τ ^
ΙΙά σ ^ α ^ρον Τ^ς ά . συνόδου, άλλά μετά Ιουδαίων τοῦτο ἐπιτελο^ντας. Ὄ δε καὶ ^ ά . καὶρΙζ^. τ^ς ἐν Καρ^
θαγένη διορίζουν περὶ τ^ ς ημέρας το^ Πάσχα πότε νά εύρίσκεται καὶ πο^ νά γράφεται, καὶ είς τοὸ^ άλλους ν^
δ ια λ α λ ^ τα ι. Ὄ δὲ ιά. τ^ ς ἐμποδίζει άκόμη καὶ το^ νά προσκαλώ τινάς ^ριστιανὸς τοὸ^ ^Ιου^ίους εἰ^ ια.-
τρείαν, ^ νά σνλλούεται με αετούς.

Ε ἴ τ ις 'Επίσ^ιοπο^, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος, ἤ ἐκ τοῦ κα ταλ όγου τοῦ ἱερατι^.οῦ, προσφορᾶς γ^νο-
μ έ ν η ς . ιΑὴ μ ε τ α λ ά β ο ι, τ ὴ ν α ἰτ ία ν εἰπ ά τω . Χαὶ ἐὰν ^ εὕλογος, σ υ γ γ ν ώ μ η ς τυ γ χ α ν έτ ω . Ε ἰ δὲ μ ὴ λέγοι,
ἀφοριζέσθω, ὡ ^ α ἴτιο^ β λ ά β η ς γενόμενος τ ῶ λ α ῶ κα ὶ ὑπόνοιαν ἐμποιήσας κ α τ ὰ τοῦ προσενέγκαντος, ὡ ς
μ ὴ ὑ γ ιῶ ^ ἀνενέγκ α ν^ος ( Ι ) ,

ε ρ μ η ν ε ί α .

Ὄ παρ^ν Ι^ανων θέλει, ^τι ^λ,οι, καὶ μάλιστα οί ἰερο^,ένοι, νά ^ναι προετοιμασμένοι καὶ άξιοι νά μεταλά.-
βουν τ ἀ θε^α μυστήρια, ^ταν γίνετα ι ή προσφορά, ^γουν ή ἰερουργία το^ σήματος τοῦ κυρίου. ^ ί δ^ τινάς άπὸ
α^τοὸς δὲν μεταλάβοι παρο^ν ^ίς τ^ ν θείαν λειτουργίαν, ἄς την αίτίαν διά τ^ ν ^ποίαν δ ὶν μ ε τά λ α β ε
κα ὶ εί μεν ^ναι δικαία καὶ εύλογος, άς λαμβάνω συγχ^ρησιν, εί δ^ καὶ δεν θέλει να τ^ν είπ ^ , άς άφορίζηται.
^Ε πειδ^ καὶ γ ίν ετα ι αίτιος βλάβης εἰς τὸν λαὸν^ μ^ τὸ νὰ δίδ^ε άφορμ^ν νὰ ^ποπεευθ^ τὸ πλ^θο^, π ^ ὸ ίερεὸς
ἐκε^νο^ όποῦ ἐλειτούργησεν εἶνκι άνάξιο^, καὶ δια το^το δ^ν ήθέλησε να κοινωνήση άπὸ αύτόν.

Π ά ν τ α ς το ὺ ς εἰσ ιό ντα ς π ισ το ύς κ α ὶ τῶ ν Γραφῶν ἀκούοντας, μ ὴ π α ρα μ ένοντα ς δὲ τῆ^ ^

π ρ ρ σ ευ χῆ κ α ὶ τ ῆ ἀ γ ία Μ ετα λ ή ψ ε ι, ὡ^ ἀ τα ξία ν ἐμ π ο ιο ῦ ντα ςτῆ 'Ε κ κ λ η σ ία . ἀφορίζεσθαι χ ρ ή .^ ^

^ ρ μ ην ε ί

Ι^αὶ οἱ δύο ἐξηγηταὶ τ ^ ν ἱερ^ν Κανόνων, ο ^ωνκρ^ς, λέγω , καὶ ό Βαλ^Ιαμ^ν έρμηνενοντες, τὸν παρόντα Ἀ -.
ποστολικὸν κανόνα, σ ν μ ^ ν ω ^ λέγουσιν ^τι, ^σοι ^ριστιανοὶ ἐμβαίνονν εἰ^ τ^ν ἐκκλησίαν, ^ταν ἐπιτελ^ται ^
θεία λειτουργία, καὶ άκούουσι μεν τά ς θείας Γραφὰς, δὲν προσρ^ένου^ι δὲ μέχρι τέλου,ι μήτε μεταλα^ιβάνουσιν,
αύτοὶ πρέπει νὰ ἀφορίζωνται, ωσάν όπο^ προξενο^σιν άταξίαν είς τ^ν ἐκκλησίαν, ^ α ὶ ό μ^ν ^ωναρ^ἰς λέγει αυ^
^τολεξεί^ ^πά ντα ς ό παρων Ι^ανων ά π α ιτε ῖ, τ^ ς ἀγίας ἐπιτελουμένης θυσίαν, μέ^ρι Τέλον^ προσκαρτερεῖν τ^ ε^χ^
^καὶ τ ^ άγ^α μ^ταλήψει.^ Ι^αἰ οἰ λα^κοὶ γάρ συνεχές μεταλαμβάνειν τότε άπ^το^ντο. δ ὲ ^ α λ σ α ^ ν ^ ^^Ο
^τοο παρύντος κανύνος διορισμὸς δριμύτατός ἐστιν. άφ^ρίζει γάρ τοὸς ἐκκλησιάζόντα^ καὶ μ ^ π α^μένοντα ς
^μέχρι Τέλους μ η δ ε μεταλαμβάνοντας^ (3).

(1) ^ ν ^ίλλοις οὁχ εί^ρηται το. ^ μ^ υγι^ς άνενέγκαντος.
(^) Ἀ πὸ τὸν παρόντα κανόνα λύ ιτ^ ή έναντιοφάνεια όπου
γεννἄται ἀνά^εεσ^ εἰς τὸν ἀκόλο^θον θ^. Ἀποστολικὸν κανόνα
καὶ εἰς τὸν ^ρυσ^στομον κ^ἰ εί^ τ^^ς λοιποὸς κανόνας τῶν σννό-
δων καὶ Πατέ^ων^ διότι ό μ^ν Ἀποστολικ^ς κ^νῶν ό θ^. διο^ί..
^ει νὰ ἀφορίζωνται ^λοι ἐ^εῖνοι οἰ ^ριστιανο^ ὁποῦ ἐμβαίνουσιν
είς τήν λειτουργίαν καὶ ἀκούου^ι τὰ^ Γ ρ ^ ὰ ς κ^ἰ μάλιστα δεν
μεταλαμ^άνουσή. Κ ^ ό Χρυσόστομος λέγει νὰ εὁγαίνουσιν έξω
ἀπὸ τ^ν ^κκλησί^ν κ ^ νὰ μή προσεύχωντα^ μαζὸ μ^ τοὸς πι-
στους ἐκε^νοι. όπου δ^ν ^ἶν^ι ετοιμασμένοι νὰ μεταλάβουν. Αέ-
γει γὰρ (ὁ^Αιλ. γ^. π^ὸς ^εσίονς)^ ^δὶν εἶσαι έίξιος νὰ μεταλά-.
^β^ς , Αοιπὸν οὀδὲ ^ξιος εἶσαι νὰ συμπροσεύχησαι μ^ τους ἀ-
^ξίους μεταλαβεῖν. ^Ακούεις τὸν Διάκονον ὁποῦ φωνάζει, ^σοι
^ε^σθε ἐν μετανοία ἐξέλθετε. ^οσοι δεν μεταλ^ι^άνουσιν, ἐν με-
^τανοί^ί εἶναι. Τίνος ^νεκεν ἀκούωντ^ς τὸν Αιάκονον νὰ λέγ^,
^δσοι δεν ^μπορεῖτε νὰ προσευχηθῆτε, ἐξέλθετε, στέκεις ἀδιά^
^τροπα καὶ δεν ἐξέρχεσαι καὶ έσύ ο ἱ δε ἰεροὶ κανόνες τ^ν
συνόδων καὶ τῶν Πατέρων είς πολλὰ μέρη δρίζουσιν έ^ του έναν-
τίου νὰ στέκωνται μαζυ μὲ τους πιστους καὶ νὰ συμπροσεύ-
χωνται είς την λειτουργίαν πολλοὶ μετανοοῦντες, ^εως νὰ μη
μεταλαμ^άνουσι. Τ^ν ἐναντιο^άνειαν λοιπόν ταύτην λύει καὶ
συμβ.βάζει ό ή. ο^τος κανδ^ν, προστάζωντας τον συμπροσευχό-
μενον με τοὸς.πιστους καὶ μη ^,ιεταλαμ^άνοντα νὰ λέγ^ τ^ν
αίτίαν ὁποῦ ἐμποδίζεται καὶ δεν μεταλαμ^άνει. διότι με τ^ν
τρόπον τουτον καὶ συμπροσεύχετ^ Ι^έχρι τέλους, και μήτε με-
ταλαμβάνει, μήτε ἀ^ορίζεται. ενδέχεται γὰρ νὰ του συνέ^,
ἀνθρε^πινον. δηλονότι ^ νερὸν νὰ ^πιεν, νὰ έξέρασεν, ^ ^λλο τι
νὰ ^παθε.
(3) ^υνέ^ειαν της θείας ^εταλήψεως διδάσκει ὁ παρων κα-
ν^ν. Εἰ δ^ καὶ δ ^αλσαμ^ν εὶς τὸν ή. ^Αποστολικὸν λέγει δτι,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ υ μ Ιφ ω ν έα .

^^υμφά^νω ςμὲ τὸ ν π α ρ ό ν τα Κ α νό να δ ιο ρ ίζετα ι κ α ὶ ό β^. Τήν έν ^ Α ντιο χεία , λ ε γ ω ν , ^ λ ^ ι έ ^ ν ο ι ^ όποί^ έ μ -

^βαίνουσιν εἰς Τήν ἐκκλησίαν έν κ α ιρ ^ τή ν θείας λε ιτο υ ρ γία ν, κ α ὶ άκοόουσι μ ὲν τ ά ς γρ α φ ά ς, ά π ο σ τ ρ ε φ ο ν τα ι δ ὲ
^(ταύτὸν εἰπε^ν δι^ εύ^άβειαν Τάχα καὶ Ταπεινοφροσύνην άποφεύγουσι, καΤά Τήν έρμη^είαν Το^ άρίσΤου ερμ η-
^νευτο^ ^ω ναρ^) Τήν θείαν μ ετά λ η ψ ιν , καΤ ά άΤαξίαν Τινάν, ο ύ τ ο ι, λ έ γ ω , ά ς ά φ ο ^ ἶζω ν τα ι. Τ ή ν σ υ νέχ εια ν τή ς με^
^Ταλή^εω ς ^εβαιο^ί και ό ξς^. τ ή ς π ρ ο σ τά ζω ν τοὸν χρ ισ τια νο ύς ε ις ^Ιλην Τήν δ ια ^ α ιν ή σ ιμ ο ν έβ δ ο μ α δ α νά σ χ ο -
^λάζουσιν εἰς ψ αλμοὸς κ α ὶ ύμνους, κ α ὶ νά καΤατρυφέ^σι Τά θ ε ια μ υσ τή ρ ια . Ἀ λ λ ά δ ή κ α ὶ ἀκ Τοῦ γ '. κανόνος το ῦ
παγίου Τιμοθέου ή συνέχεια τή ν μ ετα λ ή ψ εω ν σ υ μ π ε ρ α ίν ε τα ι. Ι^ιγάρ έκε^νος σ υ γ χ ω ρ ά τὸ ν δ α ιμ ο ν ιζ ό μ εν ο ν νά με--
^ταλαμβάν^, ^χι ὅμως καθ^ έκάστην, άλλά κα τά Κυριακήν ρ.όνον (κάν ἐν άλλοις άντιγράφοις γεγρα πΤ α ι, καΤά
ί^καιροὺν μόνον), έπόμενον εἶναι, ό τι οἱ μή δαιμονιζόμενοι ουγχωροί^νται νά μετα λαμβάνουν ά^όμ^ συχνότέρον.^
Τινὲς δὲ θέλουσιν, ^τι διά τοί^Το δ α^Τὸς Τιμόθεος, κανόνι γ^., διορίζει Τὸ ^ά ββα το ν καὶ τ'ήν Κυριακήν νά μή
συνευρίσκωνται Τά ανδρόγυνα ἐκ συμφω νου, δ ιά νά μ ετα λ ά β ο υ ν δ η λ . ἐ π ε ιδ ή Τῶ Τ ό τε ^ιαιρῶ εἰς α υ τ ά ς μόνον Τάν
ήρί,έρας, ως εῖπομεν, έτελεῖτο ή θεία λειτουργία. Ι^εβαιο^ί δὲ Τήν γνώμην α^τῶν Ταύτην κ α ὶ ό θε^ος ἹουσΤίνον,
λ έγω ν.έν τ ^ β^. ά π ο λ ο γ ί^ , ^ τ ι ^ τ ^ ήμέρα το ῦ ήλίοο^ ήγουν Τ ^ Κ υ ρ ια κ ή , έσυναθροίζοντο π ά ν τ ε ς ο ἱ χρισ Τ ια νο ὶ
^εις τάς ἐκκλησίας (αἱ όπο^αι διά το^Ιτο καὶ Κυριακά ^νομάζοντο) καὶ μεΤελάμβανον Τά θε^ία μυστήριέ. Ὄ τ ι δὲ
^καὶ πάντοτε οἱ χρισΤιανοὶ πρέπει νά συχνάζουν εἰς Τήν θείαν κοινωνίαν, βεβαιοι άπὸ Τήν δύσιν ό θε^ος Ἀ μ^ρόσιον
λέγω ν ο(^τω. ^ Β λέ^ομ εν π ολλούν άδελφοὸν νά σ υνα θροίζω ντα ι α μ ελέσ τερ α ε^ς τή ν έ κ κ λ η σ ία ν , κ α ὶ μ ά λ ισ τ α κ α Τ ά
^Τάν Κυριακάν νά μή ^ναι παρόντες ειν τά μυστ^ρια.^ Κ α ὶ πάλιν ό α^Τὸς, κα τηγορ^ντοὺς μή συνεχῶν μεΤαλαμ-
βάνονΤας, λέγει περὶ το^ μυστικοί άρτους ^ Ο (^εὸς έδωκεν εἰς ήμ^ἰς Τὸν άρΤον Τοῦτον καθημερινὸν, καὶ ήμεῖς
^ποιοί^μεν αύτὸν ἐνιαύσιον.^ Ἀ π ὸ δ ὲ Τής Ἀ σ ία ς , μ ά λ ισ τ α κατ^ ἐξαίρεΤον, ό θε^ον Χ ρυσόστομον ά π α ιτε.^ ΤοῦΤο
ά πὸ τοὸς Χ ριστιανούς, Κ α ὶ ῖδ ε έν τ ῶ π ρ ο ο ιμ ί^ εἰς τ ή ν πρὸς Ρ ω μ α ίο υ ς έρ μ η νεία ν λόγο,^ ήε κ α ὶ πρὸν Ἐ β ρ α ί-
ους λό γ^ ιή-ε^ν τάς αράξεις, καὶ ομιλία, έ. τήν ά . πρὸς Τιμόθεον, καὶ όμιλία ιζ^. τή ς πρὸς Ἐβραίουν, καὶ λό-.
γο^ Τ ῶ ε ἰς το^ν Τά' π ρ ^ τ α Π ά σ χ α ν η σ τεύ ο ν τα ς, ό μ ιλ ία γ^. πρὸς ^ φ ε σ . λ ό γ ^ π ρὸ ς το ὸ ς ά π ο λ ιμ π α ν ο μ έν ο υ ν Τέ^ν
θείων συνάξεων, ό μ ιλ ία κή . τή ς ά . πρὸς Κ ορινθίους, λόγο^ εἰς Τὸν μ α κά ρ ιο ν ^ ιλ ο γ ό ν ιο ν , κ α ὶ λ ό γ ω π ε ρ ὶ νηοΤείαν.
^Εν οἶν όρα πόσον ά γω νίζεΤ α ι κ α ὶ π όσ α ρηΤορεύει ή κ α λ ή έκ είνη γ λ ῶ σ σ α , δ ιά ν ά π αρακινήσω το υ ς Χ ρ ισ τια νο ύ ς
νά μ ετα λα μ βά νω οιν εἰν τὸ ν αύτὸν καιρὸν, κ α ὶ ά ξίω ν, κ α ὶ συ νεχώ ν. Ὄ ρ α δ ὲ κ α ὶ τὸ ν μ έ γ α ν Β α σ ίλειο ν έ π ισ τ ο λ ή
πρὸς Καισαρίαν ΙΙα τρ ικ ία ν , κ α ὶ λό γιρ ά , π ερ ὶ β α π τ ίσ μ α τ ο ν . ( ^ ) ^Αλλὰ κ α ὶ ὅ π ο ιο ς ο ω σ ^ π ροσ οχήν ε ίς τ ά ς εύ.-
χ ά ς ^λης τή ς θείαν λειτου ρ γία ν, Τ ά χ α δ ὲν β λ έ π ε ι φ ανερά, π ῶ ς ὅ λ α ι α ύΤ α ὶ ἀ π ο β λ έ π ο υ σ ιν ε ίς Τὸ νά μ ε Τ α λ α μ β ά -
νουσιν οἰ συναθροιζόμενοι Χ ριστια νοὶ ε ἰς Τήν λειΤ ο υ ρ γία ν, ^σοι δ η λ α δ ή εἶν α ι άξιο ι ,

Ι .

Ε ἴ τι^ άκοινω νή τω . κάν ἐν οἴκω σ υ νεύ ξη τα ι, ο^τος ἀφοριζέσθω.

ρ μ η ν ε ί

Τὸ ^νομα άκοινι^νητος ^χει τρε^ς σημασίας^ διότι, ή δηλο^ῖ τὸν ουνεστωτα ^,ὲν έν τ ^ εκκλησία καὶ συμ-
προσευχόμενον μὲ τοὸν λοιποὸν Χριστιανοὸν, μή κοινωνοῦντα δὲ τά θείκ ^1υστήρια^ ^ δηλο^ Τὸν μήΤ^ κοινω^

εἶναι άδύνατον νὰ μιταλαμβάνουν οἰ Χριστιανοι καθ^ εκάστην^ ^μεν, ^ιστ- ο-^δε νὰ ^ιστεύι^^.ν ἄν κί^μμίαν φορὰν οἱ ^ριστια-
ἰδου ^που ἐπιστομίζεται ά^ο τ^ν παρόντα κανόνα, καὶ ^κων ὁ- Ι^νοὶ έφθασαν εἰς τόσην ἀρεΤ^,ν, ὀποῦ νὰ μεταλαμβάνουν. συν^-
μολογε^ πως εἶνάι δριμύτατος, δ^ατὶ ἀφορίζει τους φεύγοντας ^χῶς εἰς κάθε λειτουργίαν όπου ἐγίνετο.^
^καὶ μή μεταλαμβάνοντ^ς. Πο,ς γὰρ οἰ θιιοι Ἀπόστολοι ήθελαν (1) Καὶ ό μέγας.τής Θεσσαλονίκης Γρηγόριος νομοθετει έν
νὰ νομοθετήσεων πραγμα ἀδύνατον ' ^^ιειτα ὁ κανῶν δεν λέγει τῶ κατὰ Χριστὸν δεκαλόγιρ, δτι οἱ Χριστιανοὶ νὰ κοινωνοῦν
.καθ^ εκάστην, ἀλλὰ τους μή παραμένοντας τ^ ὰγί^ μεταλήψει, κάθε Κυριακήν, καὶ κάθε μεγάλην ^ορτήν' (σελ. τής ^ιλο-
οταν δηλαδή τ^λήτ^ι ή θεία λειτουργία. Τους δε παρεξηγοῦντας καλ.) ὁμοίως καὶ ό Θεσσαλονίκης ^υμεῶν λέγει, ^τι νὰ μή άφί-
τον κανόνα, καὶ λέγοντας ^τι ἀφορίζει τους μή καρτεροῦντας εἰς νουν οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἀπερνοῦν τεσσαράκοντα ήμέραι, ἀλλ^ ο-
...τήν λειτουργίαν, ^ως ο^ νὰ μετ^λάβωσιν οἱ ^ιξιοι, έπιστομίζει σον εἶναι δυνατον καὶ ὁγλιγορι^τερα νὰ ^ταλαμβάνουν, καὶ κάθε
^ἰατθαῖος ὁ ^λάοταρις στοιχείιρ ά. κεφ. κἐ. λέγων^ αέγω νομίζω, Κυριακήν, ἄν '^ναι τρόπος, καὶ μάλιστα οἱ γέροντες καὶ ἀσθε-
^δτι οἱ παλαιοὶ Χριστιανοὶ, καθως ἐσπούδαζον νὰ πιστεύωσιν νεις (κεφ.' τξ^). Ἀλλὰ καὶ ή δρθόδοξος ^ομολογία (σελ. ^1Ι)
^δρθὰ παρομοίως έσπούδαζον καὶ νὰ πολι^Εεύωνται δρθά. Διὰ λέγει, δτι οἱ ευλαβέστεροι Χριστιανοὶ νὰ ἐξομολογοῦνται κάθε
.^τοῦτο καὶ πολλοὶ καλὰ.^θ^α ὁποῦ ἀναφέρουσιν οἱ θειοι κανό- μήνα. Εἰ δε τοῦτο δήλον οτι καὶ νὰ κοινωνοῦν κάθε μήνα, νὰ
Ι^νες, συνηθιζόμενα εις τους τότε καιρους, αυτὰ τι^ρα εἰς τους κοινωνοῦν ομως με τήν ^ρέ^ουσαν .προετοιμασίαν της συντρι-
^έδικούς μας καιρούς εἶναι ἀλλοιότικα και διαφορετικά. Τόσον βής, ἐξομολογήσεως. ἰκανι^ποιήσεως, καἰ τής κατὰ δύναμιν νη-
^μ^ἰς ^κατάστησεν ή διεστραμμένη καὶ ἀμελημένη ζωή ὁποῦ ζῶ- στείας, περὶ ής ορα εἰς τήν υποσημεί^σιν τοῦ' ιγ^ τής .
 Τ ^ Ν Α Ρ Ι^ Ν ΑΠΟΣΤΟΛΏΝ

νοῦνΤα, μ ή τε συνι^τάρ^ενον καὶ ^ροσευχόμενον μὲ τ ο ^ πιστοὸς ἐν τώ ἐκκλησία. αλλά άφοριζ^μενον ^ ὸ αὀτοὺς

καἰ εύγαίνοντα έ^ω τ'.^ς έκκλητιας καὶ π ρ ο ο ε υ χ ^ ^ τελευταίον δηλοῖ κάθε κληρικὸν όπο^ γένει τὸ^, κ ^ - .
ρον άκοινώνητος. ^ἶ^πίσκοπον θετέον, άπὸ Τοὸς συνεπισκοπους του, ΙΙρε^βύτερον, ἀ^ὸ τοὸ^ ^ ε ,π ρ ε ^ β υ τ ίρ ^ τ ^
^ Διάκονον, άπὸ τοὸς ^ννδιακόνους του, καὶ καθ^ έξ^Ις. Κ αὶ κάθε μὲν ακοινώνητος, ταυτὸν εἰπείν άφο^ρι^μένος
ά πὸ τούς πιστοὺς τοὺς ἐν τ ^ ἐκκλησία, εἶναι ἐν τα ύ τ^ καὶ άκοινώνητος άπὸ τά ^υ^τή^ια' ^ ά.^.οινώνητος
άπὸ Τά μ υ σ τή ρ ια , δεν εἶναι άκοινώνητος καὶ άπὸ την ὸμήγυριν τ^ον πιστών, καθώς εἶν^ιι οί καθαιρ^θἐντ^ κ^η^
ρικοὶ, κα ι ά πὸ τ ^ ν μετανοούντων οί ^υνεστέ^τες,^οί οποίοι μ ή τε κοινωνο^σι, μ ή τε τ ^ ἐκκλησία^ ἐξ έ ^ ο ν τα ι
ως οί κατηχούμενοι, καθ.ος εῖπομεν. Ὄ δὲ παρών Κανών^άκοινώνητον ἐκ^αμβάνει κατά την δ ε ν τ έ ^ ν σ η μ α σ ία
Διὸ κα ὶ λέγεις όποιος ηθελε συμπι^οοευχηθ^ με ἐκείνον όποῦ διά άμαρτίας ά φ ω ^ θ η άπὸ την ομή^υ^ν ^
^ροσευχΥΙ^ τέ^ν π ισ τώ ν, κάυ καὶ δεν ήθελε συμπροσευχηθ^ μέοα εις Τ^ν εκκλησίαν, άλλά μ έ ^ ^ οἶκον, ο τοε-
ο^τος, ^ ίερωμένος εἶ.^αι ^ λαίκὸ^ ά^ άφορίζεΤαι ομοίως μὲ έκείνον άπὸ την ἐκκλ^,σιαν κ^ὶ ^ μ ετά τῶ ν
ΧρεσΤιαν^ν προσευχήν, δ ια τὶ αυτή ή συγκοινωνία τ^ ς προ^ευχ^ς, τήν όποίαν καμνει με τὸν άφωρ^σμέν^ γ^ω-
ρέζωντα^ καὶ ήξεύρωντας αύτὸν Τοιοῖ^τον, άποβλέπει εις α τιμίαν κ^ιὶ καταφ^όνησιν το^ άφορίσαντο^, κ ^ δια^άλ-
λει αυτὸν ὡ^ α δίκω ς άφοοίσαντ^ε.

Ε ἶ τ^.ς κ α θ η ρ η μ έν ω , Κ λ η ρ ικ ὸ ς ὡ ν , Κ λ η ρ ικ ῶ σ υνεύξητα ι, καθαιρείσθω κ α ὶ αὐτός.

^ ρ μ η ν ε ί α^

Κ α τά δύω τρόπου^ δ ύνκ τα ι νά ἐξηγηθ^ ό παρών Κανών. ^ ίμ ε ν γάρ τὸ, συνεύξηται λαμβάνεται άντ^ τ ^
λειτουργήσω, τὸ νόημα δλον Τοί^ Κανόνος εἶναι τοι^το. Ὄ ποιος κληρικὸ^ συλλειτουργήσω έν γνώσει μ ὶ καθη^ημἐ-
νον κλη^ικὸν, άς καθαίρ^ται καὶ αύτὸς ομοίως με ἐκείνον κα ὶ μάλλον ^ρθύτερον)^ ^ί δ^ τὸ, ^υνεύ^ητ^^ δη^ο^
κ α τά τ^ ν κυριολεξίαν του, τὸ νά συμπροσευχηθ^ ή έννοια το^ Κπνονος εἶναι α^τη, Ὄ ^οιο^ κλ ηρ ικέ συ^ιπρο-^
σευχ^,θ^, ἐν γνώσει μ ὲ τὸν κ^ηρικὸν ἐ κείνον ὸπο^ ^χι μὁνον ἐκαθηρέθη, άλλά καὶ άπετύλυ,ησεν υ^τε^α ἀ^ὸ ^ ν
καθαίρεσιν νά ἐνεργήσ.^ τ ι Των τοῦ κλήρου. ^ καὶ ἐκκθηρέθη μὲν διά αμαρτήματα ἀ^ὸ τὸ κ^ηρεκἀτον τ^ν,
Τά δὲ τη ν καθ^ίρε^ιν, Τάλιν πε^δ^ν είς Τά αυτά αμαρτήματα, άφω^ἰσθη καὶ άπὸ την οιε,ήγυριν άκύμη κ ^ ὶ ^ρο^-
ευχήν τ ^ ν π ισ τῶ ν, ο τοιοῦτος, λ έ γ ω , άς καθκίοεται ομοίως μ ὲ ἐκείνον.

Ι ^..^ποστο^λβ^.
ς λγ^.τηςδ^.ιά,
Ε ἴ τ ι ς Κ λ η ρ ικ ὸ ς , ἤ Λα^.κὸς ἀφωρισμένος, ή το ι ἄδεκτος, ἀ πελθὡν ἐν ὲτέρ α πόλει - ^ ιγ^. της ς^.
^ τηςέν^Αντ^.
δ^χθῆ^ ἄνευ γ ρ α μ μ ά τ ω ν σ υ σ τα τικ ῶ ν , ἀφοριζέσθω, κ α ὶ ὁ οεξἀμενος, κ α ὶ ὸ δεχθείς.
^ η^. ια^.
Ι της ἐν^α^δ^.
^ ρ μ η ν ε ί α. ^ η^.

^Δλ^λος εἶναι ό άφ^ορισμένος, καὶ άλλος ^ άδεκτος. Ὄ μὲν γάρ άφωρι^μένος. χιορἰζεται άπὸ τ^ν . ΤηςένΑαοδ-.-^.
^^κκλησἰαν ^.αὶ τήν προσευχήν τῶ ν πιστών. Ὄ δὲ άδεκτο^, διά πολλοὁς τρόπ^υ^ άπὸ τὸν Ἀ ρχι^- ^ ^ ^
ρέα δὲν δ έχε τα ι- Ὄ ^ταρι^ν λοιπὸν Κανών ἐνθνμηθεὶ^ ^ ὶ τοὸ^ δύω ^μοί^, μόνον περὶ το^ άδέκτου ^ ^ .
άναφέρει ἐ ^ . ^ι^ κα ὶ τ ὸ , ^τοι, δὲν εἶναι έξηγηματι^ιὸν το^ άφωρισμένου, άλλά μύριον διαζευ^ ^ .
τικὸν όπο^ διακρίνει τὸν άφωρισμένον άπὸ τὸν άδεκτον. ( ἰ ) Ὄ θεν ορίζει οἰ^τω^ Ἀνίσω^ κληρικὸς ^ λ α ίκ ^ γ έ-
νουν ά δεκτο ι ά π ὸ τ ὸ ν Ἀ ρχιερέα το υ ^ (ό μὲν λαίκὸς ἶοως, διόΤι έκατηγορήθη άπὸ αύτὸν διά κάνένα σφάλμα. ο δέ
κληρικὸς διό τι ἐζή τει νά χειροτονηθώ, ^ ὶ ό ^Λρχιερε^ς ἐξετάσας τά κατ^ιύτὸν, ει^ρε κάποια^ άμφιβολίας, διά^τάς
ό π ο ίπς δεν Τον έδ έχθη εί^ χειροτονίσν) ^πειΤα ύπάγουν εἰς άλλην πολιτείαν, καὶ ^θ^λαν δεχθούν άπὸ τὸν έκε^ί^
οε Ἁ ρ χ ιερ έ α , χωρὶς '^ἀ ε^ονν γρ ά μ μ α τα το^ ^Αρχιερέω^ των, συστατικά καὶ τ^ ς πίστεω ς, ^ιαὶ τ^ς ζω^ς. καὶ
Τ^ς χειροτονία^, μ ά λ ισ τα δὲ κατηγορηθείση^ αυτί^ν ^πολήψεως (^), άφορίζεται καὶ όἈρχιερε^ς όποῖ^ τοὺ^

(1) ^Ο μεν ί. ιά. ^ὶ.ποστολ. φαίνεται, οτι, διαλαμβένο^σι
περὶ ἀφ^,^ρισθέντων καὶ καθαιρεθέντων. τῶν μενύντων ἐν τν^ έπαρ-
χία. ἐν ^ ά^ωρίσθ'^,σαν. ^Ο δε παρ^,^ν, περὶ τῶν εἰς άλλην έπαρ-
χίαν απερχομένων ἀφορισμενων.
(^) Τ^ία γράμματα ἦτο συνήθεια νὰ λαμβάνουν οἱ κληρικοὶ^
ὁποῦ ἐπήγαιναν άπο ^να τύπον είς ^λλον. Δύω μεν, ἐκεινοι ὀποῦ
ή σαν ἀκατηγύ^ητοι κατὰ τ^.ν υπύληψιν^ ἀπο τὰ οπο.α^ το μεν
ενα ώνομά^.το ύπατικον, διὰ τὶ ἐ^ανέρωνεν είς τίνος υπάτου
τον καιρὸν. και εἰς ποίαν ήμέραν ἐχειροτονήθησαν. κατὰ τὸν
ΠΙΙΔΑΑΙΟ^
της Καρθαγέν. ύπογ^γραμμένον παρὰ τ^ῦ ^ρ^ι^ρἰως. διὰ νὰ
^αίνηται ή τάξις τῶν πρύτερον και ῦστερον χειροτονηθέντων- το
δε ά^ιλο. ἐ^,ν^ά^ετο ἀπολυτικον καὶ είρηνικὸν, τὸ δποιον έι^α-
νέρωνεν, οτι αὀτοὶ έ^ο'^ι την ἀπόλυσιν και δὶ^ έμ^οδί^ονται
ἀπὸ τὸ νὰ ἐνιργοῦσι τὰ του κλήρου εἰς ἐκιινον τὶν τύπον. δπου
ήθελαν υπάγουν. Κατὰ τὸν και ή. ^Λ ντιοχείας, και ι^ της
και λά. της Καρθαγέν. ^άμβανον δὶ πρὸς τούτοις καὶ τρ^-
τον γράμμα ἐκεινοε οί κλ^κκοὶ, ὁποῦ έκατηγορήθν^σαν μεν εἰς
τ^ν υπύληψιν α^τ^ν^ άθωώθησαν δε. τὸ δποιον ι^μά^ετο συ-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ἐδἐχθη ίίτσι, καί αὐτ^,ίόποῦ τοιουτοτρόπως ἐδέχθησαν ἀπὸ αὐτόν. .^κεϊνος μὲν, δ ι^ τ ί παρά τοὺς Κιινόν^ις, χ ω -
ρί^ γραμμάτω ν ἐδἐχθη αὐτι.ὺς. ο^τοι δὸ, ὴ δ ια τ ί δὲν ἐφρόντισαν νά λάβουν σ υστατικά τῆ ς ^,πολὴψεως αὺτῶν
γράμματα, ὴ δ ια τί είπόντες ψ εόματα, ^π ά τη σα ν τὸ^ ε π ίσ κ ο π ο ν κικί τοὺς ἐδέχθη.

Κ ^ Ν Ω Ν

Ἀποστολ. ίβ^. Ε ἰ δὲ ἀφωρισμένος ε ἶη . ἐπ ιτεινέσθω ο^ύτῶ ὁ ἀφορισμὸς (1) ὡ ς ψ ευσ α μ ένω , κσ.ὶ ἀ π ^ ιτ ή -
της έν Καρθ.
ρι^- σ α ν τι τ ὴ ν Ἐ κ κ λ η σ ί^ιν τοῦ Θ εοῦ.
^ ρ μ η ν ε ί α^
Ὄ παρων Ι^ανων ηνωμένο^ εἶναι τὸν ιβ'. Κανόνα,^ιαὶ ^ τ ά τ ^ ν έννοιαν, κ α ὶκ α τ ά τη ν σύνταξιν καὶφράσιν.
Ἐ π ε ιδ η εκείνος μὲν, ως εἶπομεν, ό^μίλη^ε περὶ κλ^ρικοῦ, και λα^κο^ Του άδέκτου. Ουτος δὲ όμιλε^ περι κλ'^ρικοῦ,
καὶ λ^ίκοί^ άφωρισμένου,οὕτω λέγω ν.Ἀ νίσω ^ κληρικὸς,^ λα^.ὁς εἶναι άφωρισμένοι άπὸ Τὸν Ἀ ρ χιερ έκ τω ν, πηγαία
νοντες δὲ είς άλλον τόπον, κρύβουν ^ιαἰ δὲν όρ.ο λ ο γ ^ ν ^ ὅτι ^ ἶν ^ άφωρισμένοι.καὶ διά Τὸ κρύψιμον αύτὸ,^θελαν
δεχθούν άπὸ Τὸν Ἀ ρχιερέα το^ τόπου ^κείνου.^στι^ δεν ^ξευρ^ τὸν ἄφορισμόν. είς τοὺ^ τοιούτου^ αύξήσ^ περισ^
σότερον δ άφορισμὸς, ἐπειδη εἶπο^ γεύ μ α τα καὶ έγέλασαν τ ^ ^κ κλιησ ία ν καὶ τὸν ^Αρχιερέα τοῦ τόπου ἐκεένου,

Της ά. ιέ. της Ε πίσκοπον μ ὴ ἐξειναι κ α τ α λ ε ίψ ^ ν τ ^ τ ὴ ^ ἐ ^ τ ο ῦ π α ρ ο ικ ία ν , ἐτέρα ἐ π ιπ η ο α ν , κ α ν ὐπ ὸ

δ^. ε^. τ ης έν πλειόνω ν ἀ ν α γ κ α ζ η τ α ι. εί μ ή τ ις εύλογος ^ ἰτἰει ἦ ἡ το ῦ τ ο βια ζο μ ένη αὐτὸ ν π ο ιεῖν, ὡ ς π λ έο ν
^Α ντιοχ^.κά.
της ^ν^α^δ. ά^. τ ι κέρδος δυ^αμένου α ύτοῦ το ῖς ἐκεὶσε. λ ό γ ω εύσεβείας σ υ μ β α λ λ έσ θ α ι. Κ α ι τ ο ύ το δε οὐκ ἀ φ '
ί^.τηςΚαρθ.ν^. ἐ^ιυτοῦ, ἀ λ λ ὰ κρίσει π ο λ λ ῶ ν Ε π ισ κ ό π ω ν κ^ιὶ π α ρ α κ λ ή σ ε ι μ ε γ ίσ τ η .

στατικὸν και κανονικὸν, διὰ τὶ έσυνίστα καὶ ἀθ^ωνε την κατη-
γορηθεισαν τούτων φήμην ^ιαὶ ύπόληψιν, κατὰ τον μά. της
ἐν Δαοδικεί^ ^ιαὶ τὸν ή, της έν Ἀντιοχεία, καὶ μάλιστα τον
ιά, τῆς δ^. καὶ κατὰ τὸν Ἀποστολικὸν τοῦτον ιβ^. κανόνα. Καὶ
οποισς μεν ἐλάμβανε γράμμα ἀπολυτικὸν και είρηνικον. δεν εἶχε
^εία ν νὰ λ ά ^ και υπατικὸν, ^ συστατ^κόν. ^Οποιος δε ἐλάμ-
β^νε συστατ^κον, ^ ὁπατικὸν, ἀνάγκη ἦτο νὰ λάβν^ πρὸς τού-
τοις και ἀπολυτικόν. ^οθεν και ό θειος Χρυσόστομος (όμιλία ιά.
της προς ωραίους καὶ προς ^εσίους^) ,πρέπει, λέγει, οἱ ^Αρ-
Ι^χιερεις νὰ ἐρευνοῦσι τους κληρικους και ἰερεις ὁποῦ ὀπάγουν
^ξένοι είς τὰς ἐπαρχίας των. ἄν λέγουν τον εαυτόν τους κληρι-
.κους ^.αι ἱιρ^ις. Διὰ τὶ δεν εἶναι χωρὶς κίνδυνον ή ἀνεξέ-
Ι^ταστο, κοινωνία καὶ υποδοχη αῦτ^^ν^ καἰ καθῶς μάχονται
^καὶ πολ^πραγμονοῦσιν ἄν εἶναι τ^ ἀλ^^θ^ί^ι όρθόδοξοι καὶ
πιστοὶ, ἱτσι πρέπει νὰ πολυπραγμονῶσι καἰ ἄν εἶνα^ ἀληθ^.,ς
^χειροτονημένοι ἱερεις. και ^χι ἀδιαφόρως νὰ συγκο^νωνοῦσ^ με
^τους ἀληθῶς ^τα ς ἱερεῖς, και με τους λέγοντας τον εαυτόν
^τους ἰερωμίνους, μη οντας δέ. ^πειδη, ἄν εστι ἀδιαι^όρο^ς
^δλους έπίσΥ^ς προσδέχωνται, δίνω κάτω θέλουν γέν^ τὰ της
εκκλησίας πράγματα. Ι^ἰ δε και οἱ είς άλλον τόπον ἀ ^ ρ -
^χόμενοι ζητοῦσι μόνον τροφην καὶ κυβέρνησιν ι^ς πτωχοὶ, νὰ
^μη εχ^ νὰ τούς έξετά^ τὰ τοιαῦτα δ ^Αρχιερεύς^. ^ ^ ε ίω -
σαι δε οτι ἀπολυτικον γράμμα ἐλάμβανον καὶ οἱ ^πίσ^,οπο^
ἀπὸ,τὸν μητροπολίτην τους άποδημοῦντες, κατὰ τὸν λά. της
έν Καρθαγέν. Ἀλλὰ κα^ οἰ πένητες είρην^κὰ ἐλάμβανον, δ^ὰ νὰ
περιέρχωνται χάρ^ν ἐλέους^ κατὰ τον ιά. της δ^. ^στέλλσντο
δε καὶ γράμματα πρὸς τον βασιλέα καί τοῦ^ αρ^οντας του πα-
^.ατίου άπὸ τους επισκόπους παρακαλεστικὰ διὰ τ^ν ^οήθ^ι^ν
τῶν όρφανῶν και πενήτων^ και τ^ν τῶν καταδίκων λύτρωσ^ν^
κατὰ τον καὶ ή, καὶ θ^. της ἐν ^αρδικ^. Οἰ δε πρὰς τον
σιλέα ἀπερχόμενοι ^Επίσκοπο-., κ^ὶ Πρεσβύτ^^ κ^ἰ κληρ^ο^
δρέπει νὰ ^ουν γράμματα καὶ ολο^ν τῶν ^Ε^^σκό^ων της έ^ρ.-
χίας, μάλιστα δ^ του μητροπολίτου κατὰ τον ιά. ^Αντιοχείας.
^ Τὰ γράμματα δε ταῦτα τὰ πρὸς τον Ι^σσ^λέ^. λέγει ό Ἀρμενό^
^ πουλος, οτι όνομάζοντα^ εἰρηνικαὶ ἐπιστολαἰ, (τμήματος γ^, ἐ-
πιγραφ. της έπ^το^ τῶν Κανόνων) εἶπον δε ἀνο^τ^ρω, ^τι
^ τὰ συστατικὰ γράμ^^ατα^ ἦτο σνστατ^κὰ και. της πίστει^ς. ^ιὰ
. τι ἀφ^ ο^ οἰ Ἀρειανοὶ ήλλαξαν το εἶδο^ του ^απτίσματος. λέ-
^ γοντ^ς^ Ι^ίς τὸ ονομα του ΙΙατρὸς τοῦ μείζονος, καὶ του ^Ι^ἱου του
. έλάττονος, καὶ του Πνεύματος τον ηττονος. κατὰ τον Κεδρηνόν.
Καὶ το. Δόξα ΙΙατρὶ καί Τίῶ, ^.αι ἀγίιρ Πν^ύ^εατι μεταστρέψαν-
, τες έλεγαν^ Δόξα Πατρἰ, δι^ Υἱοῦ. έν ἀγίω Πνεύ^^ιατι κοίί ἀ,^ο..
λούθως με το νὰ ύπεκρίνοντο πολλοί την ορθοδοξίαν, ^ μη
πατ^νται οἱ ορθόδοξοί ἐτάχθη νὰ -^ρά^ιητ^^ το συστ^τ^,,ν το^
ουτοτρόπο^ς. π^. ιΙ^. ά. π^. ^γουν ΙΥατηρ, Υ^ίος. άγιον ΙΙνεῦμ^.
Καἰ μετὰ την ύπόθ^ν ἐπεσ^ραγίζετο το γ ρ ά ^ ^ ^ το, Ἀ μήν.
Σ^.είωσαι προ^ τούτους, δτί ἐσυνε^θίζοντο να σ τ-λλ^ταή ἀπὰ
τους νεοχειροτονήτονς, κ^ἰ είς το.^ς νεοχ^ιροτονήτε^νς ΙΙ^τρ^.άρ^
χας τριῶν λογιῶν γράμματα. καλούμενα, ^ υ ν ^ ,δ ^ ^ὶμ^^αία,
και ^νθρονιαστικά. ΚΟίί ^υνοδ^κὰ ^ ν ἐλ^οντο ἐπ^στολα^,
τὰς όποίας επεμπεν εκαστο^ τΙ.,ν Πατρ^χἐ.^ν τον^ ἄλλου^
'Πατριάρχας όμολογ^,ν την όρθ^δοξον πίσταν, ,.ατὰ την ^ ν ^ η ν
της Καθολικης εκκλησίας, ουτω κ^λού^^,εναι, διὰ τί σί^νοδίκ^
ἐγράφοντο. ^Αμο^βαία δι ἦσαν^ αἰ ἐπ^στολαἰ, αιτινες ἐζήτουν
τους Πατράρχας νὰ συναήνέσονν δ^ ἀπο^ρίσεως ^ἰς την χειρο-
τονίαν του Πατριάρχου ἐκείνου. Ι ^ ^νθρονιαστικὰ, αἰ έπ^.-
στολαὶ ἐκε^ναι όπου ἐγίνοντο είς την άρχην της είς τον
τ ρ ι^ χ ^ ὸ ν θρόνον προβιβάσεως του ΙΙατριάρχου, ταυτὸν ^ίπ^^ν
τὰ συγχαρητικὰ καλούμενα νῦν. (ορ^ τον ^οσίθεον ^ λ .
της δωδεκαβί^λου). Τὸν τύπον τοῦ ^^τατ^κον κ^ί Ἀ πολυτι-
κοῦ Γράμματος, δρα ἐν τ ^ τέλ^ τ ^ ^ ί ^ ^ .
(^) ^ ν ἀ^λλοις Κι^δηξι μέχρι τούτου τελειοῦτα^ ό παρῶν
κανῶν, το δε ^ξης ού κειται.
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

^ ^ ρ μ η ν ε ί α^

^Α ^λο εἶναι Ἐ πιπή δ η σ ις καὶ ^ π ίβ α σ ις , άπὸ μίαν ἐπαρχίαν εἰν άλλην, καὶ άλλο εἶν^ι μετάθεσις κα ὶ ιε,ετά-
βασις (1 ). Κ αὶ ή μ^ν ^ π ιπ ή δ η σ ιν εἶναι, ^τπν π λεονεκτικές. καὶ αύτοπροαιρέτω^ κινοόμ^νο^ ο Ἀρχιερεὸν, άφήσγ^
τήν ἐπαρχίαν του (^ μή έχω ν ἐπ^ρχίαν ^χολάζΥ^) καὶ άρπάση άλλην παραλόγως, ητις καὶ κ α τα κ ρ ίνετε, καἰ ^ις
Κανονικά υπόκειται ε π ι τ ί μ ι α , κ α τά τὸν ά. καὶ β^. τής έν Σαρδικ^. ^Ι1 δε μετ^θ^σις εἶναι. όταν διά μεγάλων ά-.
νάγκην, καἰ στηριγμὸν τή ς ^σ εβ εία ^, ύπὸ πολλών Ἐ πισκόπων παρακαλ^ύμενος ό Ἀρχιε^ευς. μεταβ^ ά,.ὀ μίαν
έπα ρχία ν εἰς ά λλην, πρὸν περισσοτέραν ΙΙνευματικην τῶ ν έπαρ^ιωτῶν έκείνης ωφέλειαν, (καὶ τοῦτο δε ^ὸς
καιρὸν, καὶ ^χ ι εις ^λν,ν του τήν ζωήν), ήΤι^ καὶ συγχωρειΤκι κ ^ τά τινας οικονομίας. (^) Ὄ θεν καὶ ο ^ α ^ ν
Κανιών διορίζει, ο τι δὲν εἶναι συγκεχωρημένον ο έπίσκοπος νά ά^ίνη τήν έδικήν του έπα^χίαν, πλεονεκτικών
κ κ ὶἀ π ὸ λύγου Του. χω ^ὶς καμμίαν εὕλογον α ιτία ν, νά ἐπιπηδᾶ εις άλλην, ^.αν ^ναγκκζηται νά κάμ^ τοῦτο
κ α ι ά πὸ άλλους. Τ ό τε δε νά μεταβαίνω ειν επαρχίαν άλλην. μικ^οτέ^αν μεγαλ^τέραν, ή ^ηοεύονσαν,
ὅ τα ν ^ναι ^ ά μ μ ία εὕλογος καὶ δικαία α ιτία , όπο^ τὸν βιάζει εἰς το^το. ^ί'Ιγουν, ^ταν δύναται νά τ^οξε^
νήσ^ εις Τοὸν χριττισνοὺν τ.^ς επαρχίας εκείνη^, περισσότερον κέρδον ψυχικὸν, καἰ ἶἰνευματικήν ι^φέλ^ιαν. με
τὸν ευσεβή λόγον τή^ διδασκαλίας του, ἀπὸ ^λλον τινά. ἶἰλή ν. καὶ τοῦτο νά μή τὸ κάμ^ άφ^ έαυτο^ΙΙ του, δ η -
λ α δή μ έ κίνημά ιδικό^ του, ^λ λ ά νά τὸ κάμη μὲ κρίσιν. καὶ ψήρον πολλῶν επ ισ κ ό π ω ν , κκἱ μὲμ εγά λ ην παρα-
πάλεσιν, κ κ ὶ ἀ^ἰωσιν. (3) ^Αναγνωθι καὶ τοὺν έν τῶ περιθορί^ σνμφ^νουν Κανόναν

Ιἰ ^ Ν ^ Ν τής ά. ί
^Ε ^ τ ις Π ρ^σβύτερος, ἤ Δι^ ὅλω ς τοῦ κα τα λ ό γο υ τῶ ν Κληρ^.κῶν, απολείψ ας ^ τής δ^. έ. ί. .
ἐα υ το ῦ π α ρ ο ικ ία ν , εἰς ὲτέροιν ἀ π έλ θ η , κ α ὶ π α ν ^ ελ ῶ ς μ ε τα σ τὰ ς. διατρίβει ἐν ά λ λ η . ^ ι^ τ ή ς ^ .^ ί.
^π α ρ ὰ γ ν ώ μ η ν τοῦ .δίου Ε π ισ κόπ ου, τοῦτον κελεύομεν μ η κ έ τ ι λειτουρ γά ν. Ε ἰ μ ά λ ισ τ α . ^ ιέ.τής ^Ατιο^.
^ποοσκαλου'Α^νου σ.ὐτὸν τοῦ Ἐ π ισ κ ό π ο υ α ὐτοῦ ἐπανελθε^ν, οὐχ ὑπήκουσεν, ἐπιιΑ^νων τ ῆ ^
,.. , ^ ^ ιε. ι^ . ις της
^ατο^ςια ω ς Α κῖκος μ^ ντοι ἐκεῖΤε κ οινω νειτω .^ , Ι^ρ ^ξ.^.ι.^.

( 1) Παρὰ δε τῶ ^αλσα^.ι,ῶνι καὶ Ι^λάστα^ διαφέρει ή μετά- ^ ράνομος. ^π ιιδή τὰ κατὰ καιρους οἰκον^.ιικ^ς και κατὰ ἀνάγ-
θεσις κα^. μ^τάβαοις. ^Π μὶν γὰρ μετάθεσής εἶναι δταν μετα- κην γινόμενα. νόμος της εκκλησίας ου γίνονται. ^^Οθεν και ή
τεθ^ τινὰς ^Αρχι^ρ^υς σοφος καὶ ένάρετος (εχων δμως έπαρ^ ^ ^συνοδική ἀπό.^ρισις. όπου εδωκεν ό Κωνσταντινουπόλεως ^Ια^
χίαν) είς μεγαλ^,τέραν ή καὶ μικροτ^.ραν επαρχίαν διὰ σττ^ριγ- Ι ^νουήλ έν έτει ἰ ^ θ . οτι ό ^π^σκοπος ποιήσας παραίτν^σιν της
μὸν τής κινδυνευούσης ε^^βιίας^ῶς όΓρηγόριος ό Θεολόγος με- Ι ^^πισ^.οπν^ς του. δύναται νὰ μ^τατιθΥ, εις άλλην Ἐ ^ι^ο^ήν.
τετέθη ἀ.^ο ^ασίμων εἰς τήν Κωνσταντινούπολην. ^Ι^τάβασις δε ^ε^ουλή του μητροπολίτου καὶ τ ^ λοιπόν ^^..^όπων. ἀ-
εἶναι οταν τινὰς σχολάζων ^Αρχιἶρ.υς (διὰ τι τυχὸν ἐκυριεύθη ^πό^ρισ^ς, λέγω. αυτη ολέθριος έστι. και- ως τοίς κανόσιν έναν-
ή έπαρχία του ἀπὸ εθνικοί) μ^ταβ^ εις άλλην σχολάζουσα. ^τιουμένη ἀπό^λητος. Δι^ δ και ό Και^ρείας .^ρέθας. αἰ μ^τα-
επαρχίαν με κοινήν γνώμην τής συνόδου διὰ τήν σοφίαν αύτοῦ Ι^θέσ^ις λέγει πλεονἔξίας χάρ^ν, ^αὶ δόξ^ς ^ιενής ίφέσει ένεργοῦν-
καὶ ἀρετην. Συγχωροῦνται δε ^-αὶ αἱ δύω α^ται νὰ γίνωνται. ῶς ^ται. ων εκάτερον ^δελυκτὸν^ τὸ μεν. ως ^ἰδωλολατρεία. τὸ δε.
λἐγει ό ^αλσαμ^ι^ν, διὰ τον ι^αν.^να τοῦτον, και διὰ τον ις^. τής Ιθ^ς έωσφόρου νόσημα.. άγραφε δε καὶ ό ^Ρῶμης ^Ιούλιος τ^^ς
ἐν Ἀντιοχεί^. ^^Ευσεβιανοις. Εἰ άληθῶς ισην και τήν αῦτήν ήγεῖσθι τιμήν τ^.ν
ἰ^) ^Ορα τον ἀοίδιμον Πατριάρχην Δοσίθεον Ι^ιβλίω γ^. περὶ ^^πισκόπων. και μή έκ του μιγέθους τῶν πόλεων κρίνιτ^ το.ς
τῶν ἐν Ἱ^ροσολύμοις ΙΙατρ-.αρχ^υσάντων σελίδ, ^ημειοι δε ^^πισκόπους, εδει τον πεπιστευμένον μικρὰν. ^εένειν έν τή πι-
καὶ ὁ ^.Αρμ^νόπουλος φαν^ρῶς ί τ μ ^ . έ- επιγραφή δ^. τής έπιτομ. ^Ιστευθείο^, ^αὶ μή έξουθ^νε^ν τήν πὲπ.ττΙ^ένν^. ^τα^ιίνειν
τῶν κανόνων), οτι ή .,-.^τάβ^σις αυτη του Ἐπισ^.όπου. ή ά^ο ^δε εἰς τήν μή έγχειρισθεῖσαν^ ινα τής μὶν παρὰ Θεοῦ δ^^ίσης,
του παρόντος κανονος δηλουμ.ιν.ἐ.^ εἶν^ι ^ρος καιρὸν μόνον καὶ ^καταφρονή. τν,ν δε το^ν ανθρώπων ^.νοδοξίαν αγαπήσω. Και
οχι πάντοτε, ῶφ^λ^ίας χάριν του λαοῦ, και πάλιν νὰ ἐπανα- Πάπας Δάμασος εγρ^ιφε προς Πα^λινον. ^μ εῖς τοιΙς ἀπο
στρέφε εἰς τήν ιδίαν του ἐπαρχί^ν. .^μίαν έπαρχίαν εις άλλην μ^τα^αίνοντας. ιως τότε άλ^οτρίο'^ς
(3) Καθῶς ό αγιότατος Πρόκλος ἀπὸ Κυζίκον, καὶ ό Θεο^ὁ- ^τής ἰδικής ^ ς κοινωνίας εχομεν, εως ὅτου τή^
γος Γρηγόριος άπὸ ^ασίμων, καὶ πολλοὶ άλλοι με τοιοῦτον οί- ^των ἐπιστρέψωσιν επαρχίαν. .λέγει δε και Θ^οδωρητος. Αόγι^
κονομικὸν κ^ἰ έξ ἀνάγκης τρόπον, καταλι.πόντες τὰς ἐ^^σ^ο^ὰς, ^εέ. κιι^. ί, Ἀνίσως ^π.σκοπος μ ετα ^ ἀπ^ τοπον εἰς τ^ ο ν,
και ^ἰΙητροπόλεις όπου ειχον πρότερον, μετετέθησαν εις τον οι- ^.καὶ χειροτονηθώ εἰς τον τόπον αῦτοῦ ^ιλλος .Ι^σ^ιοπος, νὰ
κουμενικὸν θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως. ^^ς ό Μελέτιος, ιρμένγ^ άργὸς, ἀπὸ τὸ ἀρχιερατικὸν ἀξίωμα, ό ἀ.^ήσας τήν ἰδι-
ἀπὸ Σεβαστείας εις ^ρροιαν. ε^ειτα εἰς ^..^,ντιόχειαν, Καὶ ό Ἀ - ^κήν του ποίμνην, εως όποῦ νὰ ἀποθάν^. εκε.νος ὁποῦ έχειροτο-
λέξανδρος, άπὸ ^λαυΙάδος (ήτις ήν ῦπὸ τήν Ἀναβαρζίαν) εἰς ^νήθη εἰς τήν αὁτοῦ έπαρχίαν. ^δε ^ω^ρέτους
Ἱεροσόλυμα. Καὶ ό μἐγας Ευστάθιος, ἀπὸ Ι^ερροίας τής έν ^υ- ^κει^. λς^. Σημείωσαι οτι οἰκονομικῶς^ ^.αὶ ύπο^ι^ασμὸς ^ π ι-
ρί^ εἰς ^Αντιόχειαν, καὶ άλλοι. επ ειδή δε (λέγει ό Δοσίθεος ^ ό π ω ν έγεινεν ἀπο μεγαλν^τέραν δηλ. επαρχίαν εἰς μικροτέ-
βλίιρ γ^. τής δωδεκα^ίβλου σελ. ^ ^ .) ή οἰκονομία αί^τη ^γινεν ^τέραν. Ιωάννης γὰρ ό Κωδωνάτος ἀπὸ .Δλεξανδρείας μετε-
εις πολλους, και μάλιστα έν -τοἵς.νυν καιροις, αἰτία κακίας^ διὰ ^τέθη εἰς Τύρον.^ ^φ η δ εκ α ί τις τῶν νο^^.κῶν, οτι. τον δύω
τοῦτο, φησἰν, οταν γένηται μετάθεσις, ειναι παράλογος καὶ πα- λα^όντα ^πισ^ιοπὰς, δίγαμον όνομάζομεν.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ε ρ μ η ν ε ί α .

^Ο Καν^ν τ ^ δ^. συνόδου προστάζει νά μ ^ χειροτον^ται Πρεσβύτερος, ^ Διάκονος, ^ άλλος τις Κληρικὸς
άπλῶς καὶ άορί^τως είς κάθε ἐκκλησίαν, ά λλά δ ιω γ μ έ ν ο ς είς ἐκκλη^ίαν πόλεω ς, ^χ ω ρ ίο υ , ^ είς μοναστήριον.
^Οποιος λοιπὸν άπὸ α^τοὸς μὲ τοιο^Ιτον τρόπον χειροτονηθώ, διορίζει ό π αρ^ν ^Αποστολικὸς, νά μ ^ άφίνω τ^ν
ίδικήν του διωρι^μένην εκκλησίαν, καὶ νά πηγαίνω εἰς άλλην ξένης έπαρχία^, χωρὶς Τ^ν γ^ωμην καὶ ά π ο λ υ τι-
κ^ν έπιοτολ^ν τοῦ ίδικοῦ του επ ισ κ ό π ο υ . δὲ ^ιαὶ τοί^το '^θελε ^ιάμη, προστάζομεν νά μ^, ἐνεργ^ εί^ τ^ ν ἐκ^
κλησίαν έκείνην κανένα λειτούργημα τ ^ Ἱερω^όνη^, ^ τοῦ κλήρου, καὶ μ ά λ ισ τα άνίσως τὸν ἐπροσκάλεσεν ό
επ ίσ κο π ό ς Του νά ἐπιστρέψ^, αύτὸς δὲ ^ένοντκ^ είς την άταξίαν, καὶ τὸ π εῖσ ^ ά του, δεν έ^καμεν ^πακο^ν εις
τὸ νά ἐπιστρέψ^. ^Ωσάν λα^κὸς όμως ά^ ^Ιυμπροοεύχεται μὲ τοὸ^ χρι^τιανοὸς εκείνης τ ^ ς ἐκκ^ησίας, κα ὶ άς μετα^-
λαμβάνω όμο^ μὲ αετούς. Ἀ νάγνω θι καὶ τους έν τῶ περιθορίι^ Κανόνας.

Της ς ^ . ιή- Ε ἰ δὲ ὁ Ἐ π ίσ κ ο π ο ς, π α ρ ' ὧ τυ γ^ά νο υ Τ ι, π α ρ ' οὐδὲν λ ο γισ ά μ ενο ς τ ὴ ν κα θ α ὑ τ ῶ ν ὁρι-

της ἈντιοΤ.
γ^. τῆςΚαοθ. ύτοὺς ὡ ς Κ λ η ρ ικ ο ὺ ς. ἀφοριζέσθω ὡ ς δ ιδά σ κ α λο ς ἀ τ α ξ ία ς .
σθεῖσαν ἀργίαν, δ έξη τα ι αὐτοὺς
ξγ^-
^ ρ μ η ν ε ί α^

^ύνος ό τ^ς Καρ^ηδόνος επ ίσ κ ο π ο ς έχει Τ^ν άδειαν ἐξ ἀρχαίον έθους νά λαμβάνω όθεν θέλει (πάντω ς δὲ
ἐκ τῶν υποκειμένων αύτέ^ ^Ι^πισκόπων) Κ λ η ρ ικ ο ί, καὶ νά τούς συναριθμώ είς τά ς ἐκκλη^ίας τ ^ ς ἰδ ικ ^ς του
ἐ^αρχίας, κατά τὸν ξδ^. Κανόνα τ^ ς α ^τ^ς συνύδου, (Ι ) είς δε τ ^ άλλους Ἐ πισκόπους, π ο τὲ δεν δ ίδ ε τα ι μ ία
τοιαύτη άδεια- Διά τοῖ^το ^ ιὶ ο π αρ^ν ^Δποστολικὸς κανων, ἐξηρτημένος δ^ντας άπὸ τὸν άνωτέρω Κ ανόνα, καὶ
κατά τήν φράσιν κ^ιὶ κα τά τὸ νόημα, λέγεις δὲ καὶ ό Ἐ πίοκοπ ος, είς το^ οποίου τη ν επαρχίαν ε^ρίσκον-
τα ι οί ξένοι αύτοὶ Κληοικοὶ, καὶ μ^ ὅλον όπο^ ήξεύρει. ό τι, α ύτοὶ εἶναι άργοὶ, κα τά τοὸ^ Κανόνας, ύπὸ τοῦ Ἀ ρ -
χιερέως τω ν, ὅμω^ ήθελε καταφρονήσω τ^ ν άργίαν ταύτην, καὶ δεχθώ τούτου^ ^σ ά ν Κ λ η ρ ικ ο ί, ἐνεργοῦντας τ ά
τοί^ κλήρου αύτύ^ν, δ^λ. ό τοιοῦτος, λέγω , ^Ι^πίσκοπος, άς άφορίζεται. ἐπειδ'^ γίνετα ι διδάσκαλος α τα ξία ς κα ὶ
σκανδάλων.^ ^Δνάγνωθι καὶ τοὸς ἐν τῶ περιθορίι^ ουμί^νους Κανόνας.

Ι Ι έ Α ^ ^

Τῆςς^,γ^.τοῦ ^ Ὀ δ υ σ ὶ γά μ ο ις σ υ μ π λ α κ εὶς μ ε τ ὰ τὸ β ά π τ ισ μ α , ἤ π α λ λ α κ ὴ ν κ τ η σ ά μ ε ν ο ς , οὐ δ ύ ν α τ α ι
^ασιλ. ι^ . ^Ι ^ἶναι Ἐ πίσ κ οπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Δ ιάκονος, ἤ ὅλος τοῦ κ α τ α λ ό γ ο υ το ῦ ἱερατικοῦ.

^ ρ μ η ν ε ί α^

^Οσα μὲν αμαρτήματα πράξη ό άνθρωπος πρὸ τοῦ β α π τί^μ α το^, δὲν ήμποροῦν νά τὸ ν έμποδίσουν
άπὸ την ίεοωοόνην καὶ Τὸν κλ^ρον, ἐπειδή καὶ πιστεόομεν, ^ τι τ ά άποπλύνει ^λα τὸ ά γιον Ι^άπτι^
σμα^ ^ ι δὲ καὶ ὅ^α πράξ^ υστερα, άφου β α π τι^ θ ^ . Διά τοῦτο καὶ ό παρδ^ν Κανδ^ν διορίζει, ^τι,
όποιος ύστερα άπὸ τὸ άγιον Ι^άπτισμα υπανδρευθώ δύω φορα^ίς, (υπανδρεύεται δὲ δύω φαρα^ς ^ ι μ ό -
νον έκε^νος όποὶ^ πάρ^ μὲ γάμον δευτέραν γυναίκα, ά λλά καὶ ἐκε^νος όποῦ μ ετά ίερολογίας άρραβωνικ^
^θ^ δευτέρκν γυναῖκα, ^ πάρη μὲ γάμον την άρραβωνιαομένην μ^ άλλον, (^) ^ ^ ε ι γυναῖκα π α λ -

(1) Κατ^ι τον ^αλσα^^ῶνα ή άδεια α^τη ἐδδθη χάριν ^ιλοτι-
μίας ἀπο την γ^. ^έεαρὰν τοῦ ^ουστινιανοῦ, καὶ είς τον Κιον-
σταντινουπύλεως παναγιι^τατον Πατριάρχην τὸ νὰ λαμβάνω
δηλ. καὶ νὰ δέχηται αΑλε^ν έπαρχιῶν (πάντως δε τἐ^ν υ^οκε^-
μένων α ^ ) κλν^ικ^ς. καὶ νὰ συν^ριθμω αυτους εἰς τὰς ^ . -
κλησίας τ^^ν έδικ^ του έ^ιαρχι^, και χωρὶς τήν άπολυτι^.ήν
ἐπιστολην του ^ρχιερέως των. ^ομως,διὰ νὰ σ ^η τα ι ή ^ιλα-
δελτία κα-. το ἀσκανδάλιστον, πρέπει καὶ αυτος νὰ λαμβάνω
και νὰ διχηται τούτους. με την έρωτησιν και άδειαν του Ἀ ρ-
χιερέως των, .ιαθως αυτὸ τοῦτο και ο ρηθεὶς ξδ^, της ἐν ΚαρῖΙαγ.
ῦποδηΑοι. ^ο δε ^λα^ταρις εἰς το στοιχ. ά κεφ. λέγει ί^τι
και ὁ Βουλγαρίας, καὶ δ Κύπρου κατὰ τὴν ρλ^. του Ιουστινιανού
^εαραν. έ^,α^ον την αυτην άδειαν νὰ δέχωνται κληρικους ί ^ι τῶν
άλλιον τῶν υ^ο^ιειμέν^ον αυτοις, και νὰ τους προ^ιβά^ουν εἰς
πισκύπου^.
(^) μνηστεία. ήτο-. ὁ ἀρρα^ωνιασμὸς. ύ^οῦ γέν^ κατὰ την
, υ^ιοτύ^ωσιν του βα^λέ^ς Ἀλ^ξίον του Κομνηνοῦ, καὶ το ση^
^ μ ιίο^.^ το^ Πατριάρχου Νικολάου, δηλαδη μετὰς συνήθεις ἱὅρὰς
Ι ευχὰς, και με το σύ^ηθες είς τους άρ^α^ωνια^ομένο-^ς μίλημα,
^ κα^ οταν, ὁ μεν άνδ^ς εἶναι δε^απέντ^ χρύνων, ή δε γυνή δε-
ι κατρι^,ν, κατὰ το νει^τερον θέσπισμα του ^ασ^λέως Δέοντος του
^ ^οφοῦ- ή μνηστεία, λέγω, ὁ.^οῦ γένει ^ τοῦτον τον τρύπον, δεν
^ διαφέρει ά^ο τον τέλε^ν γάμον^ κατὰ την ἀ^ύ^ασιν του ^ασι^
^ λέως κυρίου Νικηφύρου τοῦ ^οτανειάτου, και ^ ν Κο^νσταντι-
^ νου^ύλεο^ς Πατριάρχων ^ωάννην τον ^ιφιλ,νον, καὶ την περὶ
^ αυτὸν σύνοδον, την ἐ^ικυρῶσασαν την τον ^ικηφύρου ἀπὁφασιν.
 ΤΟΝ ΑΡἶΟΝ ΑΙ^ΙΟΣΤΟΑΟΝ

λακὴν δεν ἠμπορεῖ νὰ γένη '^ρχιερεὺς, ὴ πρεσβύτερος, ὴ διάκονος, ^ σ^ότελα νά σ υ γ κ α τ α ρ ιθ μ ώ ε^ς τὅν
καΤάλογον καὶ ^αθμὸν τὸν ιερατικόν (^ ).

'Ο χήρ^ιν λ ^ β ω ^ , ἡ ἐκ β εβ λ η μ έν η ν , ἤ ετα ίρ ω ν, ἤ οἰκ^τιν, ἤ τῶ ν ἐ^ ὶ σ κ η νῆ ς, οὐ δύνα- ιΙ ^

τ α ι ε ἶν α ι Ἐ ^ ί σ κ ο ^ , ἤ Π ρ εσ β ύ τερ ο ς ἤ Δ ιά κονος, ἤ ὅλω ς τοῦ κα ταλ όγου τοῦ ὶε ρ α ^ ικ ο ῦ ^ ^ σ ιλ . κ^.

^ ρ μ η ν ε ί ςε^

^Δνίσως είς τους ίερεῖς Τον Ἱουδαίων ^το ἐμποδισμένον τὸ νά λαμβάνουν ^ γυναΤκας, πύρνην, ^ δεωγμένην
άπὸ τὸν άνδρα Της, ^ ^λως Ιί^ονσα^ ^νομα κατηγο^ημένον^ ^υνα^ίκα γαρ φη^ἰ πόρνην, και βεβηλω^ιἐνην ού ^ή
^ψ ονται, καὶ γυνα ίκα έκβεβλημένην άπὸ τοί^ άνδρὸς αύτ^ς. Ο τι άγιύ^ ἐστή Ι^υρί^ τ ^ Ο ε^ α ύ τ ο ^ . ^Αευ^τ.
κα^, 7 , 13.^. Π ό ^ μάλλον εἶνκι ἐμποδισμένον το^το είς τοὸ^ ίερεις το^ Ευαγγελίου - ^ἶδο ύ γάρ, φηοὶ, με'^
^ζον τοῦ ἱεροῦ ι ^ ε , ν ἶ ^ α τ θ . .β^. β.Ι^διά το^το καὶ ό παρδ^ν ^Αποστολ^κὸς κανιών διορίζει, ί^τι, όποιος πάοη
γυνα ίκα χ ή ρ ^ . ^ διωγμένων άπὸ τὸν άνδρα τΥ,ς, πόρνην ^ δούλην, ^ ^ιίαν ἀ^ὸ τ ^ γυναῖκκς ἐκείνκ^, οποί^ εν-
ρίσκονται είς τά ς κω μ ω δία ς κα ὶ σκηνάς, καὶ υποκρίνονται διάφορα πρόσωπα, δεν ^μπορε^ νά γέν^ .Ι^σ κο π ο ς,^
^ Πρεσβύτερος, ^ Διάκονος, ^ ^ ω ς νά ουγκαταριθρ.ηθ^ εέ^ Τάγμα ίερατικύν. Ἐπειδ-^ ^λαι αύταὶ αί γοναῖκες
εἶναι διαβεβλημέναι, καὶ κατηγορημέ.^αι. Οι δε ἱε ^ μ έ ^ ο ι πανταχύθεν πρέπει νά ^ναι άκατηγόρητοι, καὶ άνεπι..

Τοῦτο μεν, διὰ τὶ καὶ δ πολιτικὸς νόμος. καθως δεν συγχω^εῖ ^ εἶναι γυναίκα σεμνη.^εετην ὁ^οίαν έκεινος ό^ου συγκατο-.κε^. κά^
νὰ ύπαδρεύωνται οἰ συγγενείς τῶν υπανδρευμένων. δταν ^χωσιν μνωντας φ^νερὰν μ^τ^.,ρί^ν ^ερ^. της συγκατοικήσεις ταύτης,
έμ^όδιον κ^τὰ τους συνήθης βαθμους. τοιουτοτρόπως δεν συγ- ' φαίνεται είς το.^ς ^εολλο-^ς, ^τι την ^χε^ γυνα^ά του. δε την
χωρε^ νὰ υ^ανδ^ιύωνται ούτε οἱ συγγενείς τῶν νομίμους ἀρρα- μαοτ ^ίαν ^υτην δὶ-^ ^.άμ^ ἀσέλγειαν είς αυτην ένεργε^. ^ καὶ άλ-
βωνιασμένων. ^Αλλὰ ^.αὶ ό σννοδικος Τόμος θεσ^ίζ^ι με τὰς αύ- λω^. Π-^λλακη εἶν^. έ^^ίνη ό^ου ^^ζη νο μ ί^ς με ανδ^α. χωρὶς
τὰς μόνας αιτίας νὰ λύεται ^ μνηστεία. μέ τὰς ὁ^οίας λύεται νὰ εύλογηθ^ μ ὶ γάμον. ^ η μ ^ σ ^ . δε.δτ^,. ἀγκαλὰκαὶ^ ^αλλακὴ
καὶ ό γάμος, Τοῦτο δε, καὶ διὰ τὶ ό ἰ.ή, κανιών της ς^. ,ίς αυτη έσ^γχωρι^το άδοτους έξωτιρ-,κο^ς νό^εους. ο^εως άπὸ τούς
χείας εγκλημα καταδικάζει έκεινον ὁ^οῦ ἦθελε πάργ, γυναίκα νόμο.^ς της .^,^^.λησ^ς μ^ς τελείως δεν σ-^γχωρειται τὸ νὰ ἰίχουν
την ἀρρα^ωνιασμένην με ^ιλλον, ετι ζῶντα. δέ μοιχεία. ^α- οἱ Χρίστιανοὶ τοιαύτην γυναικα. ^ο^εν και ο λά. του ὰγίου ^ ι -
νερον οτι πρὸς νπανδρον γυναίκα λέγεται. ^οθεν σύνοδος ώσὰν κη^όρο-^ λέγεις οτι ἀνίσι^ς έχ^, τινὰς τοιαύτην παλλακην,και δεν
γάμον τέλειον τον ἀ^ρ^βων-.ασμὸν έστοχάσθηκεν. Ἀ^ίνω νὰ λέ- θέλ^, ουτε νὰ την ἀ^ήσν^. ούτε νὰ την εύλογηθ^. δεν πρέπει νὰ
γω. οτι καὶ ό μέγας Βασίλειος ἐν τ ^ ξθ^. αυτου κανόνί, δια τουτο δέχωντα^, είς την έκκλησίαν οἱ ἱερεις, ούτε αύτὰς τὰς ποο^ο^άς
δεν έπιτ-.μ^ ^^νον, είς ε^ιτὰ χρον^υς τον σμίξαντα με την του και λειτουργίας^ έ^ιειδη διὰ τῶν εργων υβρίζει καὶ ἀτιμάζει
άρραβωνιαστικήν του προ του γάμου ἀναγνι^στην. ἐπειδη δεν τους νόμους καὶ κανόνας τῆς έκκλησής. Και ΥΙέτροςδὶὁΧαρτο^ύ-
έ^θάρη ,.Ι^ ξένην γυναικα, ἀλλὰ με την έδικήν του, ἀργίζιι δέ λαξ καὶ Διάκονος της μεγάλης εκκλησίας έν τ^ έ.ἀποκρίσειαύτοῦ
μονον ενα χρόνον, διὰ τ-. έμ^ιιροψύχησε και δεν έκα^τ^ισἐ την λέγ^.. ^τι δὶν πρέπει νὰ δέχητα^. τ.νας .ἀπὸ τὸ δσπήτιον έκείνου
τελετουργίαν του γάμου. ^π ειδ^ λοιπὸν κατὰ τὰς αποδείξεις όποῦ ^ ι ί ἀνιυλόγητον γυναικα, ούτε προσφορὰν.ουτι κηρον.ούτε
ταύτας, ή μνηστεία είς Τάμον τάξιν λογίζεται, ή κατὰ νόμους ^λαιον.οντε θ^ίαμα. Αιαφίρει δὶή π ^ η ἀπὸ τ^ν παλλακην καθ^
γινομένη. διὰ τουτο δίγαμος λογίζετα-. καὶ ό ἀρραβωνισθεὶς μό- ο,τι αὀτη ὰμαρτάνει ^Αεδιάφορα ^οσωαα, ^ δὲ παλλακή .,Ιι-ε ^να.
νον δευτέραν γυναι^ια, ^ ἀρραβωνισμένην με ^λλον λα^^ν. Αἰ δε (^) ^Ι^πειδή δὶ ό μίγας ^^ίλειος έν τ^ ιβ^. α^του Κανόνι
ά^λλαι μνηστεΤαι, ὁποῦ γίνονται μέ λόγια ^^όνον. καὶ με ἀρραβ.^- ἀνα^ριι τ^ν ^Αποστολικὸν τοῦτον ιζ^. κανόνα, καθως ό ^λσα-
νας ψιλους ^σον κατὰ την ἀκρίβειαν τής ^Εκκλησίας, ούτε μνη-- μων καὶ ό ^ων^ρας σ-.^ώνως έκεῖν^ν ερμήνευσαν, λέγων^τους
στείαί εἶναι, ούτε δν^ιάζονται, ούτε κατὰ τούτων οὶ συνοδικοὶ διγά^^ιους ό κανων παντελῶς της ^πηρ^σίας ἀπέ^ιλεισε. ^ φανε^ον
κανόνες ^πορυυν νὰ δείξουν την έδικήν των ἐνέργειαν. (καὶ εἶναι, κατὰ τὸν ^ίκρον έρμηνευτην του ^Αποστο^,ικοῦ τούτου κα-
δρα περι άρραβ^νος πλατύτερον είς το ^ά. κεφ. της περὶ συνοι- ν^νος θειον Βασίλειον, δτι, όποιος ύπανδρευι^ δύω φορα.^ς. δὶν
κεσίου διδασκαλίας.) ^Οθεν καὶ ό Ι^αλσαμων τὰ ἀνωτέρω ^εβαιο^ν ^μπ^εῖ νὰ γένη ούτε υποδιά^ον^ς, ούτε ἀναγν^^της ^ ψέλτης
λέγει,στι ὁ ἀρραβωνισθεὶς. κατὰ τ^ν ἀνωτ-ρω ύποτύπωσιν ^εα- ^ θυρωρός. ^Υπηρ^ται γὰ^ ο^τοι πάντες όμωνύμως λέγονται
ρὰν καἰ ἀπό^ασ.ν, και λα^-^ν αλλην γυναίκα, ἀπο^ανούσης της (καὶ ορα την ί^πυσημείωσιν του ιε^. της ς^..ἀγκαλὰ καὶ κατὰ τον
ἀρ^αβι^^ισ^-.^ῆς αύτοῦ, ἱερευς ου γίνεται^ δίγαμος γὰρ λογίζεται^ κά. κβ^. κ^^. της έν Δαοδ^κεί^ι, υπηρέτης έξαιρίτως καλεῖτα^
εἰ δε δεν ήρραβω-^σθη οί^τως, ἱεροῦται ^ ς ^ η λογιζόμενος δίγα- ό θυρωρὸς) καὶ υπηρεσίαν έπιτελοῦσιν έ^ικλη^ιαστικην. εί καὶ
μος (ἀποκρ. ζ^. σελ. 3ί^^. του Γιοῦρις). σημείωσα-. ς^μως ^τι, εί μη την αυτην ἄπαντες, ἀ^ὸ την όποίαν ταύτ^,ν ύπ^εσίαν
καὶ ή μνηστεία είς τάξιν γάμου λογίζεται, δεν εἰ^αι ομως κατὰ τους διγάμους, λέγει, έ^εβάλλειό ^Αποστολικὸς ούτος κανων παν^
^εάντα καὶ γάμος τέλειος, ἀλλ^ ἐλάττων του γάμου. και δρα τὰς τελ^ς καὶ μ^ ^λην τη^ τελειότητα. δε τὸ νομικὸν .τοῦ
υποσημειώσεις του κἐ. της έν Ἀγκύρ^. τίου τίτλ. θ^. κε^. ^ιθ'., ^ συνηκολούθησε κ^ὶ^ ό ^αλσαμων, λέγεις
^1) Παλλακ^, κατὰ τὸ νομικὸν τοῦ Φωτίου, τίτλ. ιγ^. κεφ.ἐ.ρ ὁ ἀναγν^στης δε'^τερογαμήο^ις, ^ γυνα^α λα^ων έμποδισμένην
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

λη πτοι, καθως λέγει ^ μακάριο^ Τ ιμ οθ,γ^. δὲ γ^. τ^ ς ς . λ.έγει, ^ τι οἱ Ι Ι ρ ε σ β ύ Τ ε ρ ο ι,Δ ^ ο ^

ή Υποδιακονοι, ^πο^ ^λαβον χήραν, ή μ ετά τήν χειροτονίαν έπεσαν εἰς γάμον παράνομον, οὕτοι χωριζόμενοι
άπ^ι τάς γυναίκας τω ν, νά άργοί^σιν ἀ ^ὸ τ^ ν ἱερωσύνην εἰς όλίγον καιροῦ διά στημ α . καὶ νά ἐπιΤιμι^ντα^. ^ π ε ι -
τ α νά έπαναλαμβάνουσι του^ ο ίκ είο ^ τ ^ ίερωσύνη^ βαθμοὸν, εις μεγαλητερον ^μων βαθμὸν νά μήν προ^ό-
πτωσιν, άγκαλα.καὶ ή σ υ γκ α τα β α τικ ο ί οίκονύμησε τ ό τ ε τοὺς τοιοότους, άπὸ τό τε δμως και ύστερον, ^ρι^ε
ή αότη να κρατ^ παλιν ^ παρων Ἀ ποστολικὸν κανων.

τηςἐν^ιο^αι. ^' ΙΙΘ ,

μ ^ .^ ^ έ . ^ Ο ο ύ ω ἀδελφ ὰ ς ἀγόμενος, ἤ ἀ δελφ ιδὴ ν, οὐ δ ύ ν α τα ι εἶνα ι κληρικό^.

ε ρ μ η ν ε ί α
^ Α.,ὸ το^Ις γ^μ^νς, άλλοι μ^ν λέγονται άθέμιτοι, ^ ο ι γίνονται μ ετά σ υ γγε νές ή α ίρ ε τ ι^ ν , άλλοι δὲ π α -
ρανομοι, καθ^ς εἶν^ιι, ἰ^ταν λ^.β^ τ^νἀ^ γυναίκα εκείνην, της ὸποίας ο πατήρ του ἐστάθη νηπιόθεν επίτροπον,
καὶ αλλοι κατάκριτοι^ κ α θ ^ εἶνα-, ^τ^ν τινἀς λάβ-^ εές γυναίκα τήν άφιερωμέν^ν εἰς τὸν ^ ε ὸ ν , Κ αλογραίαν,
^ έ^νομα, ^λοι ο^τοι οι γάμοι ήμπορο^ν νά όνομκσθοΤ^ν ά^εσμοι, (κκθως ή ς^, έν τῶ γ^. κανόνι κοι-
ν^ς ά^έσμου^ δνομάζει τοὸ^ περιεχομένου γάμονς ἐν τῶ κ^.νύνι τ ^ .Αποστύλων,) ο δὲ παρ^ν κ α -
νων μονον περὶ αθεμίτων γάμων διαλαμβάνει, ορίζων. Ὄ ποιον λάβγ, ε ^ γυναίκα δύω άδελφάν, ή πάργ^ τήν μ^--
γ α ην ανεψιάν του, δ^ν ή μ τ ο ^ ί Κ λη ρικέ. ^ ^ ,τ ι ^ θ ^ ἀθέμ^το^ γά μος, εἴτε έξ αίματος, εἴτε ἐκ συμ-
πενθεριας εἶναι. ^χ ι μύνον ε μ π α ίζ ε ι τινά ἀ^ὸ του νά μή Κλ-^ρικὸς, ^λλ ά καὶ βάλλει υποκάτω εις ^ π ιτί-
μια. Ο ^αρ μέγας Ι^ασιλειο^ αναφἐρ^ν τ ο ^ ^ύ ^ ά δ ^ φ ά ^ λαμβάνοντα^ τὸν οή. αύτο^ κανένα, ζ^ χρ^-
Τ ι^ ^ ^ α^έ^ωσι τδ^ν μυστηρίων. κα τά τὸν οή., ^ δ^ ^ Ν ^οκαι^αρ^α διοςίζει νά έξω θ^τα ι τ ^
^εταλήψεω ς μεχρι θκνάτου ή γυνή έκ ^νη , ^ ο υ πάρη δύο α δ ^ φ ^ . ^ δ^ κ ^ . κα ν^ν τοῦ μεγάλου Βασιλείου
^ρί^ει, οτι ^ 1Ιρεσβύτ^ρο^ περιπέσ-^ ἐν άγνοία άθεσμον, ήτοι έχο ντα συγγένειαν, νά μ ε -
^ ^ ^ Τιμο^ τ^ ς καθεδρας. άπὸ δε τἀν ά λλα ς ένεργείας τ^ ς ίε^ωσύνης νά ά π έ χ^ , καὶ ο ^τε κρυφίως,
^ῦτε φ ^ ρ ἀ ν^ι ευλογώ τινα^ ἀ ^^. ο^τε ^,^ι ^ ε τ ^ ^ ^ ^ η ^ιν^. Τούτον τὸ ,^ δ ισ ν ^..,ι^όνα τσ^ ί^σιλείο^, αὐτσλε^
.ει ἀναφἐρει η σὐν^^ εν τ ^ ,ι ^ . προσθἐτουσ^ι, ὅτι, ν^ ^ ω ρ ἱζ ^ ^ ιι ^ άθεσμος γά μος πρώ τον,
ο. τι.^ να ε^η τ,ιν τιμην .^^ς κ^ιθἐδρ,^ς. ^ τι,^ ^εοφίλσυ λέγει, ότι ό πρὸ τοῦ β^ιπτίσμ^τος λ^ιβὡν την
^ ν ε .^ ν ^ιι,του, κ^ιὶ ^ετ^ τ^ ^ ἀ ,^ τ ι^ α χειροτονηθείς δι^ίκσνο.. ο.^ κ ^ ^ ^ ο ε τα ι. ε^ν άπἐ'Ι^νε, ὴ ^ιὐτὸς
^φῆκεν αυτην προ του συνενρεθῆν^ι σαρκικές μ ί .,.^τ^ν. .ι^ πολιτι^^,ς νο^ος, ^ ^ τ ^ . λ ζ .., προστάζει,
^τι ολοι οι ςι^ἐμιτο. γ,^^οι ν^ χωρίζι.,ντ^ιι τιμω ρῶ ντ,.,. ^ Ι ^ συνε,ρισ...όι^ενοι με δ ,ω άδελφάς, ^ ^ ε
^ ν .ν ^ ν ε ^ ^ τους ^ως ^ .^ποστολιν^ς ο^τος κκν^ν δ ^ ι π ε ^ ε τ . , ^ π ρ .^ τἀ ζει ν^ κ,^πτω ντπι τ^ις μὐτ.^ς, κ^ιὶ νἐι
^υ^Ι^.,νται κιιι αοτοί, ^,ιὶ ^ιι ^ ϊ ^ ε ς μ^τ. ^ιὐτῶν σ ι,ν ^ φ ^ ^ ^ σ ^ , . ^ ν κ ^ ὶ ,^ὲν ^ελ^^,οι,ν ν^ι νωρίζωντι^ι
^ι τοιοΙ,τοι. πρἐπει με ιιὐθεντικ^ν ^ ο ^ α ν στα^ι,.ῶ . ν^ χω ^ίζω ντ^ι.

Κ .^ Ν Ω Ν Κ '.
Τ^ λ'. ι Κ λ^ρ ικ ὸ ς ^γγὐςις καθ^ιρείσθι^.

^ τ^νς ν^ονς, ^ ν ι , ^ ν τ ^ ,^,κ^ν τον ^,Ι^ὸν, ^λον Ι ἀπ^ λ^ο,, το.,^ το κ^,^.ον, ^ ιί ε^ ,.,ρ ^ ^ ,,ν ^πο τ..ν π,,ρ^νο^^,ν
^μεγα ερον ου ^ρο ί αζ^τ^^ πρεπει προτιμδτερον νὰ έχωσι Ι αυτον γάμον, οι^τοι νὰ παύωσιν ἀπο κάθ. ί^ρατικήν υ^ε^σίαν
^ ^ ^ ^γάλου βασιλείου, Ι ^ὶς διωρισμένου τ^νος χρόνου δ ιά σ τ ^ . μ.^τὰ τοῦτο δε. νὰ λαμ^

^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ν όπ ^ ν ^ π . ^ ί ι ^ κ^-
^ ^ ν^ν, ^ν ^ ^ ε ε α ^ Ι . ^ ι ^ ο Π,Ιπ,,ς ^ορὅ,,-
τ ^ .ο ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ Ι ^ ^ '^π ι.κόπ ^ ^ίνωνι τ,.ι,τ,ι. ^ ι γ ἀ ^ , κ.ιὶ χν ^,ν
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ,ίπ^ τι^,ν ίιρ,^,ν ἀ φ ο ^ ,^ ^ ^
^ ^ ^ ὰ ^ ε ^ ν ὐ π ιρ π ^ το ν ἐκεινον ^ ο ν . ὅστις
^ ^ ^ ^ ^ ε ^ ^ν- ί ,,οτ^ν, ^ ο^το^ ^ ^ ^ ^
^ της ὰ π ^ ς, π ό .ιρ ^ - ^ πεντἤκοντ.ι λ ^ ς ^ ^ χ ε ι ρ . τ ο ^ ι,ὐ-
ι- , ^ ^^ ^ ^ τ^ ν ή ^ ο ν ^ ν .
^ ^ ν ,. ^ ^ τ η ς ^ τι^ν κλ^ρον ^ιντιρ ο^- . . ^ ι , , ^ ^ ^ ^ ^ ι ^
^ ^ ^ ^ ^ ι κ ι ί τ ο ν ν ^ ο ν .. ^ ι ^ ὡ ν ό ^ τ , ι φ ρ ^ ε Ι , , ὸ ν ^ ν ^ . Κ,,, ο ^,^ος
τον. ο ^ ^ ^ ^ το ^ ^ ^ ,^ ^ .πρ.στἀττο,ιεν, μἤ τ,ς ἀ ^
^ ^ Ι ^ ἰα ς ^ .μ ο ν , ^ τὸν μὴ π.ι^ἐνον μνη.τει,θἐντ.ι,
εἠν π ^ Ι . ν ι ι ὸ τ ὴ ν ,ο ὅ τ ., κ. θ.ιΙρω ν^ ^ ο , ^ ν ω ^ . ί . ^ ^ ^ ι τ ο . ^ ^ ^ ^ .^ π η ς .^
 Τ Ω Ν Α Γ ΙΟ Ν Α Π Ο Σ Τ Ο Λ Ω Ν

Δύω σημαινόμενα έχ ει, τὸ νά δ ^ η τινάς ἐγγύας. Διύτι, ^ δίδει τινάς τὸν έαυτύν του έγγυητην διά άλλον,
( Ι ) ^ δ ίδ ε ι άλλον έγγυ η τ^ ν δ ιά τὸν έαυτύν του. ^Ο δε παρδ^ν καν^ν κα τά τὸ πρώτον σημαινύμενον ἀκλαμβά-.
νω ν, τὸ νά δωσγ^ τινά ς ἐγγύα ς, ^ έ γ ε ι. Ὄ ποιος κληρικὸς ήθελε δ^ση τὸν έαυτύν^ου εγγυητήν διά άλλον,άς καθαί--
ρετα ι. Ἐ π ε ιδ ^ κ α τ ά τούτον τὸν τρύπον, ή γινομένη ἐγγύησις, ως ἐπὶ τὸ πλε^οτον εις τ ά άνθρι^πινα κ α τα γίνετα ι
καθήκοντα, ήτοι είς ύποθέσει^ τελω νείω ν, κπ ὶ χαρατζίω ν, καὶ ύποθέ^εις άσπρων, καὶ συντύμω^ είπε^ν είς τά^ δο-
σοληψίας τ ^ ν π ρ α γ μ α τ ε υ τ ώ ^Απὸ τά ὁπο^α βιω τικά καὶ κοσμικά ^ράγματα,πρέπει οἱ κληρικοὶ νά ηνς^ι έλεὁθ^-
ροι. κα ὶ μ ά λ ισ τα είς τά ς το ικ ύ τα ς ἐγγυήσεις άκολ^.υθοθσι και άλλοι πολλοὶ πειρασμοὶ, είς τοὸς δποίου^ δ^ν πρέπει
α ύτοὶ νά ρίπτουν τὸν έαυτόν τους θ ε λ η μ α τ ικ ά . εἘ ά ν γάρ, φ^οὶν ό παροιμικστής, έγγυήο^ σὸν φίλον, παραδωοεις
^σήν χεῖρα έχθρῶ, διά τοί^Το λέγει μη δίδου σαυτὸν είς ἐγγύησιν αί^χυνόμενο^, ^Εάν γάρ μη πόθεν άπο--
κτίσ εις, λήψονται τὸ στρῶ μα τὸ ύπὸ τάς πλευράς σου. ἶ^Ιαροιμ. ί. καὶ κβ^. ^0.^ Διά τά βιω τικά, ὡς ε^ίπο-
μεν, κέρδη κα ι π ρά γμ α τα , δεν πρέπει νά δίδω ^ιν οἱ κληρικοὶ τὸ^ έαυτύν τους ἐγγυητήν, Διύτι, άν και ε^ιεθα
προσταγμένοι νά ^ λ λ ο ^ μ ε ν την ψυχήν μας διά την άγά πη ν του αδελφοί μας, οχι ἰ^ιω^ εί^ τά άνθρωπινα καθή^.
κοντα . κ α τ ά τὸν μέγαν Βασίλειον (ορ. κατ^ ἐπ ιτο μ . ρξβ^.) Διά δὲ τὸ συμφέρον τῶ ν άδελφῶν. κα τά ^κοπὸν τ ^ ς
εἰς (^εὸν εύκρεστήτεως, δ^χι μόνον ἐγγυητάς πρέπει ν^ι διδωσι τὸν έαυτόν του^ οί κληρικοὶ, ά λλά καὶ τών ιδίαν
α ^ τ ^ ν ψυγήν^ χάριν λ^γου. ἐάν ^νας κλη^ικὸς, άπα ντή τα ς ένκ οπού τραβίζεται άδίκω^ διά νσ βαλθώ είς φυλ^α--
κ^ν, επ ειδή καὶ δέν ^χει νά δωσ-^ κάνένα ἐγγυητηυ πρὸς τὸν κριτην διά λόγου του, ήθελεν ἐλεήσ^ την συμφο^
ράν το υ , κα ὶ δωση τὸν έαυτόν του ἀ γγυητ^ν διά τὸν άδελφὸν, ό τοιούτο^ λέγω , κληρικὸς, ού μόνον καθαίριται,
ά λ λ ά καἰ έπαινε^ τα ι παρά ^εο ῦ κ α ὶ άνθρ^πων, ως πληρωσκς Ευαγγελικών καὶ Θείαν ἐν^ολήν^ ^ ύ ^ α σ θ ε γάρ, φη^
σἱν, άδικούμενον, κ α ὶ άγομένους είς θάνατον, καἰ εκποιούν κτεινομένους μ ^ φ ε ί σ ^ ί . ^7 . ΠσροΙμ,
κδ^. Καἰ τ α ύ τα μὲν δ ιά τὸ ἀ. σημαινόμενον, τὸ νά μη δίδ^ .Τις τὸν έαυτόν του ἐγγυητην δ ιά άλλον, εἴ^.
ρηΤαι. Ἱ Ι δὲ οίκουμενικη δ^, σύνοδος, κα τά τὸ β^. σημαινόμενον ἐκλαμβάνουσα, τὸ ἐγγύα^ διδόναι, ἐζήτησεν ἐν
Τ ^ λ^- αύτ^.ς κανύνι, νά δά^ονν ἐγγυη τά ς άλλους διά λογου των οί τής Α ίγυπτου ^Επίσκοποι, β τι δεν άναχω -
ρ^ῦν ἀπὸ την Κωνσταντινούπολην, ου νά χειροτονηθώ ^Α λεξάνδρειας άρχιεπίσκοπος, καὶ μὲ τοῦτον Τὸν τρό-.
^πον συμφωνο^σιν οἱ κανύνες, ο ^Αποστολ.ικὸς ^ η λ . κα ὶ ^ τής δ^. ^αὶ δεν ένα ντιόνο ν^ι άνα^,ετα^ύ Τους. ^ε^πειδἡ
ο μὲν ^Αποστο^λικὸς κατ^ άλ^ο σημαινύμενον έξέλ.^εβε Τὸ ἐγγύας δι^ύνκι, ο δὲ Τ^ς δ^. κατ^ άλ.^.ο.

Ἀπος. κβ^.
Ε ὐ ν ο ῦ χ ο ς, εἰ μ ὲ ν ἐξ ἐπ η ρ εία ς α νθρώ πω ν ἐγένετο, ἤ δ ιω γ μ ῶ ἀφηρέθη τ ὰ τ ῶ ν ἀνδρῶ ν, κ^,.^.δ^. της ά.
δ ά. της ά. κ^ὶ
ἤ ο ὕ τ ω ς ἔφυ, κ α ὶ ἔ σ τιν ἄ ξιος, Ε π ίσ κ ο π ο ς γινἐσθω . β^. ύ ή.

^ ρ μ η ν ε ί α^

Ε ίς τρί^ε διαιρούνται οἱ ε^νοί^χοι. είς σπάδωνας, θλιβίας, καὶ εκτομίας. Κ αὶ σπάδω νες μ^ν εἶναι εκείνοι οπού
ἐγεννήθησαν άπὸ τη ν κοιλίαν τ'^ς μητρύς τω ν, χωρὶ^ δίδυμά καὶ παιδογόνα μόρια, περὶ τέι^ν όποιην ό Κύριοί εἶ-
πεν^ ^ιΕίσὶν ευνούχοι, ο^ίτινες ἐγεν^ήθησαν οὕτως έκ κοιλία^ μητρὸς α^τί^ν ἶ^ ^ τ θ . ιθ^. (καθδ^^ ήν ό Δωρό-^
θεος, ό τ^,ς ἐν Ἀ ν τ ιο χ ε ία Ἐκκ^λησίας πρεσβύτερο^, ως μαρτνρείί Ευσέβιος ἐκκλ. ί^τορ, βι^λ. ζ^. κεφ, λβ^.), θλι-
βία ι δὲ εἶναι εκείνοι. τέ^ν όποίων τ ά παιδογόνα μόρια ^ λ ιψ α ν καὶ έσφιγγαν οί γονείς τοιν, ^ταν ^τον νήπια, καὶ
τά έκαμαν ά χρηστα πρὸς παιδοποι^αν, μ^ τὸ σφίγξιμον ἐκεῖνο. ἐκτο^ιἰαι δὲ εἶναι έκε^νοι όπού άπέβαλον τ ά γεν-
νη τικά μόρια, ^ μὲ ^,αχα^ρι, ^ με άλλην τέχνην και μηχανήν. (3) Τούτων οὕ .ω προεγνωσ^ένων, λέγει ό παρ^ν

(1) Κατὰ τοῦτο τὸ σημαινύμενον. ούδ^ γυνα^.α ή^.επορει νὰ
δι^σ^, ἐγγύας, ήγουν νὰ δῶσ.^ τον εαυτὁν της έγγυη^ν δι^ άλ-
λον. Ἀλλ^ ούτε ἄν ἐγγυηθ^. κρίνεται διὰ την έγγύησιν. Τύτε
δε μύνον ἐνέχεται είς κρίσιν διὰ ττ^ν ἐγγύησιν, ^ταν πάρ^ τί-
^ ποτε χάρισμα, διὰ νὰ ἐγγυηθη' διύτι τὸ χάρσ^εα ὁποῦ ^.αβε,
την κάμν^ι κατάκριτον διὰ την ἐγγύησιν. Ἀρμενύπουλ. Ι ^ λ .
γ^. τίτλ. ς^.
(^) Ι^ἰς δε τὸ νομικὸν του Φωτίου, τίτλ. θ^. κεφ. λδ^. διατά-
ξει κά. καὶ λβ^. του γ^. τίτ^. του ά ^βλ. τον Κε^δηκος, διορί-
ί^εται, δτι οἱ ^Ι^πίσκοποι καἰ άπλῶς οἱ κλ^ικοὶ, οταν κρίνων-
ται, νὰ μή δίδωσιν ἐγγύας, ήτοι ἐ.^γυητὰς διὰ λύγον των. ομως
αἱ διατάξεις α^ται, δταν αἰ ^ἶεαραὶ ἀπὸ του Κωνσταντίνου του
.Πορφυρογεννήτου ἐκαθαρίσθησαν, δ^ν ἐβάλθησαν είς τὰ ^ασιλικὰ,
κατὰ τον ^αλσαμῶνα. ^οθεν δὲν έχονσι το κῦρος καὶ Την ἰσχύν
ἐ.^γυητὰς ἐμποδίἰ^ει τούτους νὰ μη γίνονται, ι^ς ε^π^^εν, εἰς
δοσοληψίας, καὶ άνθρε^πινα καθήκοντα, καὶ σχι είς τὰ κατ^ έν-
τολήν σν^εφ^οντα τοις ἀδελ^οῖς. Καὶ ή ρ^γ^. δ^ Νεαρὰ του
^ουνστινιανου λέγει, ὅτι οἱ Κλ^ικοὶ ἐγγόας νὰ μή δίδο^, οταν
κρίνωνται, ἀλλὰ μόνον ύποσ^ετικήν δμολογίαν χωρὶς ορκον. ῦ ἱ
δε ^Αρχιερεῖ^ς κρινύμενοι^ μήτε ἐγγυητὰς νὰ δίδουν, μήτε δμολο-
γίας νὰ κάμνουν^ ^ν^ιείωσαι δε οτι τινές την έγγόην ἐν^ησαν
ἀντὶ τήν κοινως λεγομένην προξενίαν, διότ^ οἱ ἱερωμένοι ^αὶ
κλ^ικοὶ ούτε προξενηταὶ ἀρραβωνων ^ιαὶ υπανδρείας δέν πρέπει
νὰ γίνωνται.
(3) Ἀ πὸ δε τους τοιούτους εκτομίας, άλλων μέν εἶναι κομ-
μένα καὶ τὰ δίδυμα καὶ ὁ καυλὸς, οἱ ὁπο^οι δέν δύνανται πλέον
 Ο^ Ι^ΑΝΟΝΕ^

καν^ν^ Ἀνίσω^ τινάς καὶ έγινεν εύνοῦχος ά πὸ κακίαν καἰ βλάβην άνθρ^πων. ^ είς καιρὸν δ ιω γ μ ο ί ἐκόπη^αν
άπὸ τοὸς δι^οκτας τά παιδογύνα μόρια τέύν άνδρῶν^ ^ ἐγεννήθη έτσι ἐκ κοιλία^ μητρός του, εἶναι δ ὲ άξιος διά
ίερωσόνην, ά^ γίνεται Ἐ πίσκοπο^, (1) έπ ειδη καὶ αύτὸς δεν ^γινεν α ῖτιο ς το^ ΤοιούΤου εύνουχισμοῦ, άλλ^ ^
ύπὸ Τ^ς φυ^εως, ^ ^πὸ Τῶν πονηρών άνθρ^πων, ^παθε τὸ τοιούτον κακὸν^ δ ιά τὸ ^πο^ον πρέπει νά έ^ε^Τ α ι,κα ὶ
^χ ι νά μ ι ^ τ α ι , καὶ νά παιδεύη τα ι. Περὶ του ε^νουχισμοῦ ^ἰτι, διορἰζουσι κα ὶ οἱ άκόλουθοι κανόνες, ό κβ^. κγ^.
καὶ κδ'. Τ^ν Ἀ π ο ς τ ό λ ^ ν . Ὄ δἐ^ ά. τ^ ς ά. συνόδου κα ν^ν λέγει, ^Τι όποιος κληρικὸς διά άσθένειαν εύνουχισθ^
υπὸ ίατρῶν, ^ υπὸ βαρβάρων, ούτος άς μέν^ ἐν Τῶ κλήροι λα^κὸς δε άς κληροΙ^Ται. Ὄ ^ τ ις δέ ύγιη ς ^ ν , εύ-
νούχισε Τὸν έαυΤόν του, ούτο^, κληρικὸς μὲν ^ ν , άς π α ν ^ άπὸ τὸ νά ένεργ^ Τά Τ^ς ίερωοόνης Του^ λα^ίκὸς δὲ
^ν άς ρ,η γίνεΤαι κληρικός. Ὄ δ ὶ τ^ ς ά . καὶ β^. κανῶν, Τοῦτον Τὸν ^διον κανόνα τ^ ς ά . προτιθεὶς. λ έ γ ε ι. Ὄ--
ποιος μὲν κλ^ρικὸς εύνουχίσ^ άλλον τινά , ^ αύτὸς.^ιὲ Τὸ χέρι του, ^ άλλον βάλ'^, ά^ κ α θ α ίρ ιτα ι. ὅποιος δὲ λ α ^
κὸς κάμγ^ το^Το, άς αφορίζηται. Ι^ἰ δ^ ἱερεις, ^ λα^κοὶ, εύνουχίσουν τούς έχοντα ς πάθος τ ι, ού καΤακρἰνονΤαι.

Ἀπος. κα^. ΙΙ
α^ ^ α^καὶ ίΙ ^ ακρω τηριάσ εις ὲ^ υ τὸ ν , μ η γινέσ θω κληρικός^ α ὐ το φ ο νευ τὴ ς γ ἀ ρ ἐ σ τιν ὲα υ το ῦ , κ α ὶ
^ ^ . ^ η ^ ^ τ η ς τοῦ Θεοῦ δ η μ ιο υ ρ γία ς ἐ^θρός-

^ ρ μ η ν ε ί α^

Ὄ μὲν άνωτέρω είρημένος κανων ορίζει δ ιά τούς εύνονχισθέντας στανικῶ^, ό δ ὲ παρδ^ν διά Τούς εύνουχισθέν.
Τας θελη μ α τικ ο ί, λέγων^ Ὄ ποιος ήθελεν εύνονχίσ^ τὸν έανΤόν το υ μ ὲ τὸ θέλημα του, ύγιης ^ ν , ^ μ ἐ τά χέριά
του, ^ βάλλ^ άλλον καὶ τὸν εύνουχίση, άς μη γίν ετα ι κληρικός. (^ ) ^Ι^πειδη αύτὸς εἶναι μοναχύς Του φονεύς
τοί^ έο^ντο^ του, καἰ ἐχθρὸς τ^ ς δημιουργίας τού ί^εοῖ^. ΔιαΤὶ ό μὲν ^εὸς ἐδημιούργη^Ιεν αύτὸν ά νορ^, μὲ ^λα .τά
παιδογόνα μόρια, αυτὸς δ^ ἐκβάλλοντας αύτά, μ ετα β ά λλει τὸν εαυτόν του είς μίαν ἀ λλύκοτον καἰ παράξενον
φύσιν. ἐπει^'^, οί^τε άνδρας ^ἶναι, δ ια τὶ δέν δύνα τα ι νά ἐνεργήσγ^ τά Τῶν ά.^δ^ῶν, κ α ὶ νἀ γεννή^^ ^μοιον π ύ τ ^ ο^ν-.
θρωπον. ούτε πάλιν γυν'^, δ^ύτι δεν δύνα τα ι τά τέ^ν γυναικών νά π ά θ ^ , ^ τ ο ι νά ἐ γ γ α σ τρ ^ θ ^ , καὶ νά γεννήσω ὡς
αί γυναίκες, ά λλά τρόπον τινά εἶναι ^να Τριτον τέρ^ς, κ α ὶ ό^σάν νά ε ίπ ^ τινά^, εἶναι μέσον άνδρι^ν κ α ὶ γυ'^αι-
κῶν. ^ρα καὶ την έρμηνεἰαν τοῦ κά. ^Α^οοτολικο^.

^Απο^. να^. Ι
β^ . ^δ^. τη^
α^. της α^. Ε ἴ τ ις κληρ ικὸς ὡ ν , ὲα υ τὸν ἀ κ ρ ω τη ρ ιἄ σ ο ι, κ α θα ιρ είσ θω . Φ ονεὺς γ ἄ ρ ἐ σ τιν ^α υτοῦ.
νι'-
^ ρ μ ^ ν ε έ α .

Ι ^ ὶ ούτος ό κανο^ν παρομοἰ^^ μὲ τὸν άνωθεν, περὶ εύνουχισμοῦ διαλαμβάνει^ πλη ν ἐκεῖνο^ μὲυ ορίζει νά
μη γίνηται κληρικὸς. όποιος λα^ίκὸς ων, ^θελεν ευνουχίσω τὸν έανΤόν Του, ούτος δὲ λέγει, ότι ἐάν Τινάς κληρι-
κὸ^ ^ ν πρότερον, ύστερον ^,θελεν εύν^υχίσν^ τὸν έαντόν το ν ύγιαινονΤα, άλλον βάλΤ, κ κ ὶ τὸν εύνονχίσ^, νά

γνναικα νὰ σννευριθῶσιν. ^.λου δε, εἴναι μόνον κομμένα τὰ δί^-
δυμα, ἀλλ^ οχι και ό κανλός^ οἴτινες καὶ με γυναίκας ήμπορούυ νὰ
ὰμαρτάν^υν,άγκαλὰ καὶ νὰ μη κάμνουν παιδὶ, καὶ πόλεμον σφο-
δρότερο^ αίσθάνονται ἀπο έκείνους ὁπού ^χουσι τὰ μόρια ο^α
καὶ παιδοποιοῦσιν. Καθό^ς ό μέγας Βασίλειος περὶ τούτων κατὰ
πλάτος όμιλει είς τον περὶ παρθενίας λόγον αύτοῦ. Περὶ ῶν καὶ
ό ^εειρὰχ λέγει. ^ϊἐπιθυμία εύνούγου ἀποπαρθε^ῶσαι νεανινΙ^ (κ^.
α^. και λ^. ^Ισως δε τοιοῦτος νὰ ἦτο καὶ ὁ Πεντεφρης ό
εύνοῦχος του ^σιλέως ^αραῶ, ό αὁθένττ^ς ^Κωσν^φ του Παγκά-
λου, με τ^ νὰ άνα-^νώσκι^μεν^ δτι εἶχε γυναῖκα την ^ιασαμἐνην
τον, ^ωσήΙ^. ^ημείο^σαι ^τι ό ἱερὸς Δύγουστῖνος ἀναι^έρει πῶς
^νας νέος ^δοΥκε γρά^^,μα είς τον ήγεμόνα ^ίληκα παρακαλεστι-
κὸν,διὰ νὰ εὁνουχισθ^ ύπὸενὸς ίατρου, δστις ούκ έτόλμα διὰ τὸ
^ασιλικον πρόσταγμα νὰ εύνουχίσ^ αῦτὸν, οίσὰν ὁποῦ ὁ εύνουχι-
σμὸς εἶναι πραγμα ἀνόσιον,' ^ποδι^ένον καὶ ἀπὸ τον Θείκὸν
νόμον καὶ ἀπὸ τον ^ασιλικόν. Ἀλλὰ καὶ ό θείος Ιουστίνος, έν
τ^ ἀπολογί^, λέγεις οτι ίατ^οί τινες έ'λεγον ^ῶς δεν ήμπο-
ροῦν νὰ ευνουχίσουν τινὰ, χωρὶς την άδειαν τοῦήγεμόνος.
(^ )Κ ^ ιθ ^ τοιούτ^ ἦτο ὁ νικήτας. κατὰ τ^εν Χοινιιάτην
^ικήτ^ν λέγοντ^- ^^Πν τις ευνούχος άρχιερατικῶς προεδρεύ^ν
της τῶν Χ^.ί^ίν ^όλε^ς. νικήτας τούν^ε.α. πάσης άρετν^ κατα-
γώγ-.ον^ άλλὰ δη κ^ὶ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντιν^ευπ^λει^ς .Ιγνά-
τ ι ^ . ευνούχος ἦτο.^ ἰ Ι ^ τῶ.^ εύν^ύχι^ν λέγιι και ύ ^^ος εις
το Δευτερονόμιον. ,^Ουκ εἰσελεύσετ^^, ^λαδ^ας. ούδ^ άποκ^κομ-
μένος εἰς εκκλησίαν Κ ^ ο ν .^ (Κε^. γ^. ἰ.).
(^) Ἐπειδη ^ρικοὶ κακόφρονες αιρετικοὶ. καὶ μάλιστα οἱ Ουα-
λήσιοι, άκούοντες τὸν Κύριον νὰ λέ-^. ἀνίσως ὁ όφθαλμός σου ό
δεξιος σε σκανδαλίζω, ^ α λ ε αύτόν^ ὁμο.ως καὶ έὰν ή χείρ σου
^ ό ^εοῦς σου ό δεξιὸς σκανδαλίζω^. σε, εκκοψον αυτὰ. κακῶς
καὶ σι^αλερι^ίς έξήγησαν το ρητόν. ^Οθεν καὶ έλεγαν, οτ^. ^ρέ^ει
τινὰς νὰ άκρωτ^^ριάζ.^ και νὰ κόπτν^ τα μελη ἐκ^ινα. όπου τον
παρακινοῦσιν είς ὰμαρτίαν, καθῶς ό.θειος Ἐπιφάν-.ος τους τοιού-
τους άνα^έρει αἱρετικούς. Διὰ τουτο λο^ιὸ^ ς^σο. το^οῦτο^ εύρε-
θοῦν, ὁποῦ νὰ ἀκρωτ^ιάζουν τὰ μέλη του σώμ^ό^ τ^ν, ύγιεις
οντες. υποκείμενοι ειναι καὶ αύτοὶ ε-,ς τὸ έ^ιτίμ^ον τοῦ παρόντος
^-ὶποστολ^κοῦ κ^νόνος, καθό^ς εἶνα^ ἐχθροὶ τν,ς δΥ^ιο-,^ργίας
 Τ^Ν ΑΓἶ^Ν ΑΠΟ^ΤΟΑ^

καθαίρηται^ ἐπειδη εἶναι φονεὸς τοῦ έαυτου το υ .(Ι) Ὄ χ ι μόνον δὲ οί θε^οι κανόνες, ά λλά κ α ἰο ί πολιτικοὶ νύμοε
παιδεύου^ιν εκείνους όπο^ ευνουχίζουν ^ Τὸν έαυτόν τους, η άλλους, με διαφόρους π αιδείας.ἦτοι με άρπαγήν Τῶν
υπαρχόντω ν τους. μ ὲ έ^ορίαν. μὲ ταυτοπάθειαν, ήγουν νά εύνουχίζηται καὶ αυτὸς ύπ^ άλλου άνθρ^που. Καὶ ἀνι-
σως Τινάς δοῦλος ήθελιν εύνουχισθ^, άν ^ναι υγιής. ^ άρρωστος, προστάζουν οί νόμοι νά γίνηται ελεύθερος.
τιος κεφ- ιδ^. Τοι^ ά , τ ίτ λ . Ἀ νάγνω θι καὶ τήν έρμηνείαν τοί^ κά. Ἀ ποστολικο^.

^ .Αποστολ. κά.
Λα^ίκὸς ὲα υ τὸ ν ἀ κ ρ ω τη ρ ιά σ α ς, ἀφοριζέσθω ἔ τ η ^ρία. Ἐ πίβουλος γάρ ἐστι. τ ῆ ς ἐαυτοῦ κ^. κ-^. της
ά. ά. της ά.
ζω ῆς. καὶ β^. η.
^ ρ μ η ν ε ί α^

Ε ί δ ὲ λα^κὸς είναι ἐκε^νος όπου ή^ελεν άκρωΤηρι^σ^, καὶ ευνουχίση τὸν έαυτόν του υγιαίνοντα, ή άλλον
βαλη καὶ Τὸν εύνουχίσ^, προσΤάζει ό πκρ^ν κα^ων νά άφορίζητ^ι απὸ τά μυστήρια καὶ άπὸ Την ἐν τ ^ ἐκκ^η^
σία συνάθροισιν Τ^ν χριστιανῶν χρύνους .τ ρ ε ^ έπ ειδή μὲ τὸν εύνουχισμὸν αύτὸν γίνετα ι επίβουλος τής ζωής Του.

., Της α .θ . τής
ς^.δ^. κα^. τν^ς
Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ἤ Π ρεσβύτερος, ἤ Διάκονος ἐπ ὶ πορνεία, ἤ ἐπιορκία, ἤ κ λ ο π ῆ , ἀ λοὺς, κ α - ένΝ^εοκαισ. α^.
θ α ιρ είσ θω ,κ α ὶ μ ὴ ἀ φ ορ^ἐσθω . Λ έγει γὰ ρ ὴ Γ ρ α φ ὴ ,σ Ο ὐ κ ἐκ δική σ ει^δὶς ἐ π ὶτ ὸ ^ ὐ τ ό .^ Ω σαύ-
^ λε .του Βασιλ.
τ ω ς κ α ὶ οὶ λοιποὶ κλ η ρ ικ ο ί.
^ ιι'.
Ιι μδ^. να^. ο .
^ ρ μ η ν ε ί α^
Ὄ λ ο ι οί ιερωμένοι καὶ κληρικοὶ πρέπει νά ^ναι καθαροὶ, καὶ άνέγκλητοι,διά το^το καὶ ό παρων κανων διο-
ρίζει έτ ^ ι. ^Οποιος ^^πίσκοπος. ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος ήθελε πιασθ^, ήγουν ήθελεν άποδειχθ^, πο^ς έκαμε
πορνείαν, η παραβα^ιν ^ρκου (^) ή κλ^εψίαν, κεφαλαιώδη δηλ. κα τά τον κη. του Ν η^τευτον, ήτοι κεφαλικην τι--
μωρίαν ἐπάγουσκν. Κ εφαλική δ ὶ τιμωρία δέν εἶναι ο άποκε^α^ισμὸς, ή θάνατος άλλος^ ως έ.^μηνεύει ό Ι^αλσκ-
μων, σχολιάζω ν τὸ κέ. κεφ. το^ θ^. τίτλου του νομοκάνονος τ^υ Φωτίου, άλλά έ^ορὶα, τύφλωσις, κό ^ μ ^ν τ^ ς
χειρὸς, καὶ ά λλα ^μ οια (3), άς καθαίρηται μὲν άπὸ τ^ν ίερω^ύνην, άς μη άφορίζηται δ^ καὶ ἀπὸ τήν εκκλησίαν
κ α ὶ ^προσευχήν τῶν Χ ριστιανόν. Δ ιύτι λέγει ή θεία Γ ραφή. Δεν θέλεις παιδεύσει δύω φοραΤς ^να καὶ τὸ αύτὸ

του Θεου. ^Ι^ε-.δή τὰ ανωτέρω λ^γ-.α του Κυρίου δέν νοοῦνται . ^Αλλὰ καἰ δ θειος ^Αθανάσιος δ^ειλῶ-^ διὰ τ ^ ^Αντιοχεία^ Αεον-
κατὰ το γράμμα, ἀλλὰ ἐξηγοῦνται τροπολογικῶς. ^Πτοι. έὰν ^ τιον. τον πρ^ του, Εύδοξίου. εἶπεν οτι δεν ήρμο^εν είς ἐκεινο^.
^χωμεν συγγενείς, ή πίλους τύσον πολλὰ οίκείους καὶ άγαπητους ουτε ἀρχιερωσύνη. οντε κοινωνια^ διατὶ αυτὸς εαυτον ευνούχε
είς ημάς. καθῶς .^ενα^ τὰ μέλη του σήματος μας, ή ^ιλία δμως σεν. ινα μετ^ εξουσίας κοιμάται είς το μετ^ ^ῦστολίας τι-
τῶν τοιο^των μάς ἐμ ποδί^ άπὸ τήν άγάπην του Θεοῦ. πρέπει νὸς, γυναικὸςμεν δι^ αύτον. λεγομένης δε παρθένου. ^Απολο^ια
νὰ ἀποκοπτω^,εεν άπὸ λύγον μας την τοιαύτην προσπάθειαν α^. πρδς Κωνσταντί.
καὶ φιλίαν, ^ροτιμῶντες τ'^ν τοῦ Θεοῦ άγάπην, καὶ τήν σω- (^) σημείωσα-., δτι οἱ μεν κανονες. επιορκίαν λέγουσι τηνπκ-
τηρίαν της ^ιετέρας ψυχής. καθῶς^ὁ θειος Χρυσοστομος. ὁ ρά^ασι.^ του έν άλ.^εί^ γενομένου ί^ρκου, οἱ δε '^.ιοι οι πο^ιτ.^ ^
Θεοφύλακτος, ὀ Ἐπιφάνειος. και άλλοι Πατέρες έξηγοῦσι το τοι- κοὶ, ἐπιορκίαν λέγουσι και τον έπἰψεύδει γενομε^ν ^κον. Κκτὰ
οῦτον ^ητον. ^Σ^είωσαι δε, ^τι το ^ ευνούχους, ο μεν Θεολο- τον ι^ . τίτλ. κε^. ιη^. του νομικου του Φωτίου, δθεν κ^- ο ἐ^,ορ-
^γος Γρηγοριος ονομάζει, ἐν γυναιξιν άνδρας, καἰ έν ἀνδράσι γυ- κήσας,εί.τε κατὰ το ενα.εἴτεκατὰ το άλλοίερωμένος.καθαιρειται.
Ι^ναικας, ὁ δε μἐγας Βασίλειος (ἐπιστολ. πρὸς ^υμπλικίάν) το (^) ^Τ^ίωσαι δε προς τούτοις, οτι επειδή μεν ή ἱεροσ.^λία
^γένος τῶν ευνούχων καλει άτιμον, πανῶλεθρον, άνανδρον. σι- εἶναι και συγγενής με Τήν κλεψίαν καὶ τής κλεψίας ^α^υτέρα.
ι^δ^οκατάδικον. και άλλα πολλὰ, .^^οσθέτων οτί ουδε είς μ ^ διὰ τουτο καὶ δ έπὶἱεροσυλία ἀλους ^Επίσκο^ος. ή Πρε^^ερος.
^τυρίαν εἶναι ἀξιοπιστον.^ ^οδε θειος ^Α.^ύστολος, κατάρας υ- ή διάκονος, καθαιρε^ται κατὰ τον ι^. τής α^. και έπειδή δὶ
πεύθυνον κρίνει έκεινον ὁποῦ ευνουχίση τον εαυτόν τον.οί^τω γὰρ το ^κλημα τής καθοσιι^σεως ^μοι^ν έστι με τὸ τής ἱεροσ.^λίας^
καταράται τους ἀναστατοῦντας τουςΓαλάτας ^δφελον καὶ άπο-. διὰ τοῦτο και ὁ τή καθοσιῶ^ει περιπεσων ἱερω^^έν^ς. καθαιρε'.ται.
^κύψονται (ήτοι εύνουχισθήσονται, ^ς ερμηνεύει ο Χρυσόστομος Τ ί δέ ἐστι καθοσίωσις, ορα εί, την ι^ ο σ ^ ^ ί^ .ν του ο^. ^Α-
^καὶ ὁ Θεοφύλακτος) οί ἀναστατοῦντες ύμάς.ὲΙ (Γαλάτ.ε^, 1^.). ποστολικου. ^εείωσαι δε κα-. τοῦτο, ^τι, ἐπειδή ο ξα^. ^Αποςο--
(^) ^Οθεν ἀκολούθο^ς τ ^ ^Αποστολικῶ παρδντι κανὁνι. ὁ Ἀ.- λικὸς έμ^ιοδί^ιι νὰ μή ἱεροῦται δποιος προ της χειροτονίας ἐλεγ-
λεξανδρείας Αημήτ^ιος ἐκάθηρε,. κατὰ τον ^ωκράτην, τὸν ^ ι - χθ^, πῶς έκαμε πορνείαν, ή μοιχείαν, ή άλλην τινὰ αμαρτίαν
γένην,έπειδή καὶ ἀπετὀλμησε νὰ εννουχίση τον ^αυτὁν του^ (άγ-^. ἀπηγορευμένην ἀπὸ τούς πιστούς^ ^ὰ δὲ άμαρτ^ήματα ὁποῦ άνα-
καλὰ καὶ άλλοι λέγουσιν δτι σοφὸς ^ν δ ^^ιγένης,εύρήκε ^δτα- φέρει ὀ παρω^ κανῶν εἶναι άπηγορευμένα. άρα ταῦτα. οχι μ^νον
τανοντι καὶ ^άρμακον, με .το δ^ιο^ον έξαινε την ^ α ν της εἶναι κ^θαιρ^ιτικὰ -τής ἱερωσύνης, ἀλλὰ καὶ κωλοτικὰ έν ταυτἐ^
σκιρτι,ισης'σαρκὸς) άνάγ^ωθι καὶ τον ^πι^άνειον ύποῦ ἀναφέ^.. τής ἱερωσύνης, καὶ.οἱ πρὸ τής ἱερωσύνης έπἰ τούτοις έλεγ^θέν^.
ρει, αἱρέσει ξδ^,τὰ θρυλλούμενα περὶ τής ε^νονχίσεως ^^ριγένους. . ^ τες ^ ν ἰερ^νονται.
Π Π ΔΑ ΔΙο^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

άμάρΤημα. Παρύμοια μὲ Τοὸς ιερωμένους καθαιροῦνται μὲν άπὸ τὸν κλ^ρόν τους, ουκ άφορίζονΤαι δὲ, κ α ὶ ^σοι
άλλοι κλη.ικοὶ ήθελαν πιασθούν εἰς Τά εἰρημένα ι^δια άμαρΤήμαΤα. Δόω δ ε πράγμαΤα προσοχής άξια εἰς Τὸν πο^-
ρόντα κανόνα περιλαμβάνονται^ ^να μὲν,^τι.οἱ ἱερωμένοι ούΤοι καὶ κληρικοὶ.άγ^ιαλά ^.αὶ δὲν άφοριζονΤαι άπὸ Την
κοινωνίαν, ή τοι τή ν συνάθροισιν κ α ὶ π ροσ ευχή ν τῶ ν έν τ ^ έκ κ λ η σ ία Χ ρ ισ τ ια ν ό ν , ων ο ι κ α τ η χ ο ύ μ ε ν ο ι, κ α Τ α Τὸν
γ^. καἰ λβ^. καὶ νά. Τού μεγ, Βασιλείου, δὲν μεταλαμβάνουν όμως καὶ Τ ^ν άχράνΤων μυστηρίων ^ιαΤά Τὸν αύ-
τὸν ως άνάξιοι δντες, ^ιαὶ ύπὸ κανόνα, 1ίως ^του ήθελε κρίνει εύλογον ό Ἀ ρχιερεὸς. ^ ό ΤούΤων πνευμαΤικός. ^ )
Κ αὶ άλλο δὲ, δτι οί πιασθέντες, ^χι εἰν όλα. ά λλά ειν τούΤα μόνα τά ἀμαρτημαΤα^ ^όπού άναφέρει ό π α ρ ^ ν κα-
νων, ἱερωμένοι τε καὶ κληρικοὶ (άν δε πιασθοῦν και είς άλλα ὅμο'.α τούτω ν, εις μοιχείαν δ ^ λ . ή εις ιεροσυλίαν)
καθαιρούνται μόνον καὶ δεν άφορίζονται. Διατ'ὶ εἶναι καὶ ά λλα άμα^τήμαΤα, ε^ς Τά όπο^ῖα ὅσοι ιερωμένοι κ ^ ὶ
κληρικοὶ πιασθούν, καὶ καθαιρο^νται όμοῦ καὶ άφωρίζονΤαι. Κ^.θο^ς εἶναι οἱ χειροτονηθένΤΕς με άσπρα, ή μ ε ἐξου^
σίαν τῶν άρχόντω.^, καΤά τὸν κθ^. καὶ λ^. κανόνα Των ^Αποστόλων. ^ημείω σαι δ έ , ὅτι^ οι ιερωμένοι ^ιαὶ ^ιληρι--
κοὶ, όπού διά τά άνωτέρω άμαοτήματα^ έκαθωρο'^το μὲν, δὲν άφωριζοντο.δε, έάν πάλιν επ ιπ το ν μεΤά τη ν κα θα ι-
ρεσιν εις Τά αύτά, ή εἰς άλλα ά μ α ρ τή μ α τα , τύ τε καὶ άπὸ Τήν Ἐ κκλησίαν π α ν τ ε λ έ ς άφωρί^ονΤο ως οί καΤη^-
χούμενοι. Δι^ δ καὶ ὸ ά. Τής έν Νεοκαισαρεί^ι διορί^ων, ^ τ ι, ὅ ΥΙρεσβύτερος έάν πορνεύση ή μοιχεύσΥ^ άφορίζεΤαι
άπὸ Τήν εκ κ λ η σ ία ν, ο ^ ο ἱ λα^κοὶ μ ετα νοούσ ες. Ούτος, λέγω , άρισΤα συμβιβάζεται μ έ Τὸν παρόντα Ἀ ποσ Τ ο-
λικὸν, κἄ^ν νοηθ^, ^τι, λέγει διά τὸν δ ὶς, ή Τρὶς πορνεύσαντα, ή μοιχεύσανΤα Πρεσβύτερον.

^ υ μ φ ω ν ί α ^

.Αλλ^ά καὶ ὸ τ^Ις αύτήν έν Νεοκαισαρεία λέγει, ὅ τι καθαίρεται ό ίερεὺς όπού συζ^ ^ ε Τήν μοιχευθε^σα^ γυ^
να^κά του. Ὀ δε κά. τ^ ς λέγεις Οί διά κανονικά εγ κ λ ή μ α τα π α ν τελ ές κ^θαιρεθέντες κ^ληρικοὶ, εἰ μὲν θελη-^
ματικῶ ς μετα'^οήσωσιν, άς κουρεύουν τά μαλλία κα τά Τὸ σ χή μ α Τ ^ν κλη^ικῶν. ^χ ι καὶ δὲν θέλουν νά π αρ α ιτή-
σουν τήν αμαρτίαν θελημαΤικῶς, άς τρέφουσι Τά μ α λλ ία , ^αθως οί λα ϊκοί. Ὄ δὲ ιζ^. του Βασιλείου λ ε γει, π ^ ς
εκείνοι όπου ^ομοσαν δΤι νά μή ἐνεργούσι Τά τ^ἱς ίερωσύνης ΙΙρεσβύΤεροι, (έκ Τινος ά ν ά γ κ η ς κ α ι κινδύνου) φανερά
μὲν δὲν πρέπει νά ίερουργούσι (διά νά μή σκανδαλίζουσι δηλ. Το^ς γινωσκονΤας αύΤοὸς ^Τι ^μ ο σκ ν, ά λλά κρυ-
φίως. ομως νά μεΤανοόσι διά τὸν ^ρκον όποο έκαμαν. Ὄ δὲ ό. τού αύτοῦ κανων διορίζει, ^ΙΤι εάν Διάκονον, ^
Πρεσβύτερος άμαρτήσ^ μ ε τά γυνκικὸν μέχρι μόνου φιλήμαΤος, Τήν μὲν ^ἶερωσόνης θέλει παυσει πρὸν καιρὸν καΤά
Τὸν ^ωναρ^ν, τά δὸ μυστήρια θέλει άξιωθ^ νά μεΤαλαμβάν^ μαζὸ μὲ Τοὸς συμπρεσβυτέρους ^α ὶ συνδιακόνους Του.
Ε ἰ δὲ φανερωθή ^ τ ι ήμαρτέ τ ι περισσότερον άπὸ Τὸ φίλημα, θέλει καθκιρεθή. Ὄ δέ δ^. τ ^ ς καθαιρε^ τὸν
^Επίσκοπον. ή ΙΙρεσβύΤερον. ή Διάκονον, ή άλλον τινά κληρικὸν ὸπο^ σμιχθ^Ι με γυναίκα άφιερωμένην Τῶ Θεῶ,
Ταύτὸν εἰπε^ν καλογραίαν. Ὄ δὲ Ἱωάννης ό Ν ηστευτής λέγει, ^Τι, έάν Τις πρὸ το^ νά ἰερωθ^ ^πεσεν εἰς μαλα-^
κ ία ^ (ή όποία, κατ^ἰδίαν πορνεία λέγετα ι άπὸ μερικοὸν άγίους) ο^τος νά έπ ιτιμ ᾶ τα ι, έπειΤα νά ίερο^ται. δὲ
μετά τήν ίερωσύνην έπεσε, νά μένω άργὸς ένα χρόνον, καὶ νά κανονίζηται μ ὲ ά λλα έ π ιτίμ ια , καὶ οὕΤω νά ίε.-
ρουογ^Ι. Ι^ἰ δὲ μ ε τά τήν έπίγνωσιν Τής αμαρτίας, πάλιν πέσω δύω φορα^ς καὶ Τρε^ῖς εἰς τοῦΤο Τὸ πάθος. ό Τοιοῦ^
Τος νά καθαίρηται, καἱ νά έρχηται είς Τάξιν αναγνώστου.

Τήςι δ^.ιδ^.τής Ι
ιθ^λΥ^ασ^λ Τ ῶ ν εἱς κλἤρον προελθόντω ν ἀ γ ά μ ω ν κελεύομεν, βουλοἐ.^.ἐνου^ γ α μ ε ῖν , ανα γνώ σ τες
^ κ α ι ψ ά λ τα ν μόνον.

^ ρ μ η ν ε ί α^

Ο ί μὲν ἶΙρεσβότεροι, καὶ Διάκονοι, καὶ ^Υποδιάκονοι. πρὸ το^ νά χειροτονηθούν, ^χουν άδειαν νά λάβουν γυ^
να^κα, καὶ μετά τὸν γάμον νά χειροΤονῶνΤαι. ^Εάν δ^ ὕσΤερα άπὸ Τήν χειροΤονίαν ήθελαν ύπανδρευθ^, καθαί^.

(Ι) δε καὶ ήθελεν εἰπ^ τινας, οτι,οἱ καθαιρεθἐντες κλν.^ικοὶ
δὶς έκδικοῦνται ἀνίσως δεν μεταλά^ωσ^ν, ἄς μάθ^, ὅτι δ^ν ἐκδι-
κουντα δὶς, καθ^ ο συν τ^ καθαιρέσει δεν ἀφορίζονται κα^ έκ
τής εκκλησίας, κατὰ τον ^Αποστολικὸν τοῦτονκανύνα (καὶ τοῦτο
διατὶ δεν ἀποδίδεται πλέον εἰς αυτούς ὁ κλήρος καἰ ή ἱερωσύνη,
ι^ς λέγει ὁ Βασίλειος, καν. γ^.), καὶ ^χι καθ^ ^ δεν μετ^λαμ^ά.^
νουσι. Δι^τι, ἄν ἦτο ετσι, καὶ υἱ λα^κοὶ ἀκδλουθον ήτο νὰ ἐκ-
δικοῦνται δὶς, ^περ ού δρέπει. ^Επειδή, δταν αύτο^ ήμάρτανον
θανασίμως, υχι μδνον έδιόκοντο ἀπὸ τήν ^ κ κ λ η ^ ν τῶν
στῶν, ^εοῦ με τους κατηχουμένου^, ἀλλὰ ούτε μετελάμβ^νον.
Και ^μως οὸ λἐγονται έκδικ^υντα^ δίς. Δι^τ^ ^ ἀποχή τής
θείας κοινωνίας δεν έλογίζετο έκδίκησι^ είς ^ύ^ούς. Ἀ λ ^
^ τί ταῦτα λέγω; ἄς μάθ^ι ὁ τοῦτο προτείνων, οτι οχι μύνον ^ρἐ-
Ι πει νὰ άπέχωσι τής κοινωνίας οἰ καθαιρεθέντες κληρικοὶ, ἀλλὰ
^ ^ερέπε^ καὶ διὰ συντριμμοῦ της σαρκὸς^ κ^ὶ πάσης δουλαγωγίας,
Ι νὰ χι^ίζωντα^ κ^ὶἀπὸ τὰςήδονὰς, διὰ τὰς ὁ^οίας έχασαν τήν
^ ἱερωσονην,κατὰ τον γ^. του αὁτοῦ βασιλείου κανονα. ^σ ὰ ν που
μὁνη ή ἀποχή τής κοινωνίας δεν εἶναι ἱκανή νὰ τους ἰατρεύσω
^πὸ τὰ πάθη. Σημείωσαι πρὸς τούτους, δτ^ ^χι μὁνον οἱ μετὰ
τή ν χειροτονίαν .πορνεύσαντες^ ή μοιχεύσαντες^ ή καἰ άλλα
κωλυτικὰ ἀμαρτήματ^ .^οιήσαντες^ ἀλλὰ κα^ οἰ ^ρὸ τής χειρο-
^ τονίας ταῦτα ποιήσαντες, ἐὰν μετὰ τήν χειροτονίαν δμολογήσου^
ι ταῦτα ή έλεγχθουν, καθαιροῦντ^ι παρομοίως ^α^ αύτοὶ, κατὰ τὸν
^ ^ άνάγνωθι.
 Τ ^ Α Γ ίΟ Ν ΑΠΟ ΣΤΟ ΑΟ Ν

ρονται άπὸ τὸν βαθιεύν τους κα τά τὸν ς^ τ ^ ς Ο ἰ δ^ ἀ να γν^σται,κα ὶ ψάλται καὶ οί κατώτεροι κληρικοὶ ^χουσι
τή ν άδειαν νά ύπανδρευθούν,καὶ άφού γένουν κλ^ρικοὶ άπροκ^.ματίστως, καὶ νά προβαίνουν ^'.αἰ εἰς μείζονα β^θμύν.
Ὄ θεν κα ὶ ^ παρών κανών προστάζει τούς τοιούτους νά ύπανδρεύωνται καὶ μετά τὸ κληρωθ^,νκι. όμως με ^ θ ό -
δοξον γυνα ίκα , κα ὶ ἐ^χι μέ έτεούδοξον, κα τά τὸν ιδ^, κανόνα τ^ ς δ^, Οἰκουμενικ^ς συνόδου. ^Ο δε θ . ἐν
Κ αρθαγ. διορίζει^ ότι ότα ν οἶ ά ναγνῶ σται φθάσουν εἰςή λικ ία ν τ ^ ήβης, ήτοι ιδ^. χρόνων,. νά άναγκάζωντ^ε, ^
νά ύπανδρευθούν, ή νά ομολογήσουν εγκράτειαν, ήτοι νἀ παοθενεύουν. Ἀ φ ού δὲ ύπανδρε^θούν,νά μή ά να γκ άζω ν-
τα ι νά έγκ ρα τεύω ντα ι περισσότερον άπὸ τὸ δ ια τ ε τ α γ μ έ ν ο ι κ,ατκ τ^ν λγ^. τής α ύτ^ς. ^Ο δέ ξθ^. τού μεγάλου
βασιλείου λ έ γει, ὅ τι άναγνώ στης, έάν πέσω μὰ Τήν άρραβωνιπστικήν του πρὸ τού νά στεφανωθώ, νά άργ^ται ^υα
χρόνον, ε ἶτ α νά δ έχ η τα ι, εές μεγαλ^τερον δ έ βαθμὸν νά μή άναβαίνω. ^ ά ν δ ὲ κλεψιγαμήσω χ ^ ρ ^ ά ρ ρ α ^ ν π .
άς παύω τή ς ύπηρεσίαν. ^Ο δέ τή^ αύτολεςεὶ έκτίθεται τὸν παρόντα κανόνα. (1)

Τήι α^.καὶ
Ε πίσκοπον, ἤ Πρεσβύτερον, ἤ Διάκονον, τύπτοντα πιστοὺζ ἀμαρτά^οντας, ἤ απίστους θ τή^Αντιοχ.
ἀδικήΤαντοις, καὶ διὰ τῶ ν τοιΟύτων φοβε^ν ἐθέλοντα, καθαιρεισθαι προστάσσομεν. Οὐδαμοῦ ε^. τής Κα^θ.
νζ^.ξβ^.ο^ . ρ^.
γὰρ ὁ Κύριος τοῦτο ἡμᾶ.ς ἐδίδαξε. Τουναντίον δὲ, αὐτὸς τυ πτό μ ενο ι οὐκ ἀντέτυπτε. λοι- ^ π γ ^ θ ^
δορούμενος, οὐκ ἀ ντελοιδό^ει. π ἀ σ χ ω ν , οὐκ ὴ π ε ίλ ε ι. ^ ρ ζ ^ ,Π έ τ .β ^.
^3.
^ ρ μ η ν ε ί α^
Διδάσκω ν ὸ Κύριος τούς μαθητάς του τάς θείας έντολάς του έλεγεν. ^Ἐ κεῖνα ὸπού λέγω εἶς έσ^ς τού^ μα-
θη τά ς ^ου, τά λέγω καὶ είς όλους τούς Χ ριστιανούς^ ^ Ια ρ κ . ιγ^, 37^ ^ ί α δέ άπὸ τάς έντολάς του εἶναι. τὸ
νά στρεφωμεν τή ν άριστεράν μας σιαγόνα, έκεῖνον δπού ήθελε μ^ς κτυπήσω είς τήν δεξιάν. ἶ^1ατθ. έ,
Αν λοιπὸν άπὸ όλους -τούς Χριστιανούς ή ἐντολή αί^τη πρέπη νά φυλ^έττηται, πολύ περισσότερον άπὸ τούν ἶε--
ρωμένοὕς, καέ μ ά λ ισ τα τούς ^πισκόπους,^ περὶ τ ^ ν όποίων έγραφεν ο θεῖος Παύλος πρὸς Τιμόθεον, ότι πρέπει
ό ε π ίσ κ ο π ο ς νά μ^ή ^,ναι ά λη κτη ς, ^ά, Τιμόθ, γ^, 3.^ Διά τούτο και ό παρών κανών λέγεις Ὄ ποιος ^π ίσ ,ιο π ο ς
ή Πρεσβύτερος. ή Διάκονος κΤυπ^ τούς Χριστιανούς έκείνους ^ ο ύ σφάλλουν ε^ς αύτόν^ ή τούς άπίσΤους, όπού
ήθελαν άδικήσω άλλους, κα ὶ θέλει τ ά χ α , ^ τι μ ὲ τ ά τοιαύτκ κτυπ ήμ α τα νά κάμω νὰ τὸν φοβοῦνται ο ι λοιποὶ,
π ροστάζομεν νά καθαίρηται ότοιούτος. Δ ιύ τι ^ Κύριος εις κάνένα μέρος τού ^ύαγγελίου δε'^ μ^^ έδίδαξε τούτο
νά κάμνωμεν^ μάλισ.τα δ^ όλον τὸ ἐναντίσ^ μ ^ έδίδαξε μέ τὸ ^αοάδειγμά του. ε π ε ι δ ή δερνόμενο^ άπὸ τούς
στραΤιώ τας κα ὶ Ἱουδαίου^, ἐν τ ῶ καιρῶ τού πάθους, δεν ἐσήκωσε χέρι νά τούς δείρη καὶ αύτύν. Κ^-τηγορού-
. μενος καὶ ύβριζύμενος, δ ὶν ^βριζεν, ουτε έκατηγύρει. Κ αὶ πάσ χω ν επάνω εις τὸν σταυρὸν, δεν έφοβέ.ιζε νά τούς
παιδεύσω, ά λ λ ά πσρεκάλει τὸν ΙΙατέρα του νά τούς συνχωρήσω. ^ιΤού ὸποίου Κυρίου μιμηταὶ πρέπει νά ωναι καὶ
ο ί ίερ^.^μένοι, έλέγχοντες μεν τούς άμαρτάνοντας καὶ άοικούντας, ῖν α καὶ οί λοιποὶ φύβο^ έχω σι^, ἶά. Τιμύθ.
καθώς λέγει ^ Π αύλος, καὶ σωφρονίζοντες αύτούς, ποτὲ μὲν, μὲ διδασκαλίαν καὶ ^ιουθε^Τίας, ποτε δε, κκὶ μέ
τ ά ^εκκλησιασ τικά έπ ιτίμ ια , ^ χ ι δ^ καὶ έκδικούντες μὲ ^ργήν καὶ θυμὸν, τήν άτιμίαν ^ετέον. τὸ σφάλμα δπο^
οί το ιούτοι έκαμαν αύτούν, ή δέρνοντες αύτούς καὶ ξυλίζοντες.^ Τούτον τὸν Υδιον κανένα καὶ^ δ θ^. τ^ς α^.
καὶ β^ε άναφέρων λέγει, ότι ^ χ ι μένον καθαιρούνται οί ιερωμένοι έκε^νοι οπού κτυπήσουν οί ἶδιοι με τὸ χέρι τ ^ ν ,
ά λ λ ά καὶ έκε'^νοι οπού βάλλουν, άλλους νά κτυπ ήσ ου ν.^)

( 1) Περὶ δ^ τής χειροθεσίας και του έπαγγἐλματος τῶν ἀνα-
γνωστῶν, καὶ τοῦ έπ^γγίλματος το,ν ψς^λτῶν, ο ^ τὸν
λγ^. καὶ οε^. τής ς^.
ί^) ^ἶπα δέ ^ρτι δέν .^ρέ^ει νὰ δαί^νουσιν οἰ ἱε^ωμένο^ τούς
έ^ρτάνοντας εις αύτούς, δ ^ τ ὶ ἐκείνους ὀπου ὰμαρτάνου-
σ^ν εἰς τὰ θεΤα, και εἰς τὸν Θεον, ^ μήτε μέ νουθεσίας μ^τε
μέ ἐ^ειτίμια σωφρονίζονται, ήμπο^οῦν νὰ τούς σωφρονίζουν ^ε-
ρο^νου^^ντας^ ή λαΙκούς, μέ τής ἐξωτε^ικής ἐξουσίας .τήν δύ^
ναμιν, ^ατὰ ^τον ε^. Ἀ ντιοχ. κ^ὶ τον ος^. πγ^. ι ^ . ρ^. ρς ^.
ρξ^. Καρθαγἐν. κα^ τον θ^. τής α^. και ἐπειδή τδτε διν φάίνον-
ται νὰ ἐκδικο^σι ^λέον τὸν έαυτύν τους,άλλὰ τὸν Θεὸν ὁποῦ ἀ-
τιμάζεται καὶ υβρίζεται. ^οθεν καὶ ὁ Κύριος ο τούςείς αύτὰν ἀ-
μαρτάνοντας μήτε κτνπῶν μήτε λοιδορῶν, έκαμε φραγγἐλιον ἀπὸ
σχοινίον, καὶ κτυπῶντας ἐξέ^αλε τούς π^αγματευτὰς καὶ σαρά-
φιδας ἀπὸ τὸ ἱε^ὸν^ διατἰ ήμάρτανον εἰς τον Θεὸν. καὶ τον οἶκον
του πατρύς του ^καμναν σπήλαιον ληστῶν καὶ οἶκον σπορίου.
Πρέπει ομως νὰ στοχασθωμεν, δτι. ἀγκαλὰ καὶ οὶ ἐξηγηταὶ τῶν
κανδνων, ^ωναρας καὶ ^αλσαμδ^ν, ἀλλὰ δή καὶ ο Βουλγαρίας Θεο­
φύλακτος,ἐν τωέρμηνεί^ του κατὰ ^Ιωάννην, λἐγον^ιν. οτ-. ο Κύ-
ρ-.ι^ς ἐκτύπησε τούς έν τ ^ ἰ ε ^ ^ραγματευομένους. μέ ο^ον τούτο
καὶ οἱδ^. ^ύαγγελισταὶ,δποῦ διηγούνται τήν ύποθεσιν ταύτην, δέν
γ^άφουσινδτι ἐκτύπησεν, ἀλλὰ μύνον δτι έξέ^αλε αυτούς. ^οθεν
καἰ ὀ μέγας Βασίλειος (δρα κατὰ πλάτος δμιλ. μ^.) λέγει δτι μύ-
νοις τοις περὶ τὸ ἱερον πωλοι^ και ἀγοράζονσι τήν μάστιγά ἐπα-
νετείνατο. ^οπού θέλει νὰ εὶπω. δτι ἐσύκωσε μέν κατ^ἐπά^αύτῶν
τὸ φραγγέλιον καὶ ^φοβέρισε νὰ τούς κτυπήσ^, ουχι δέ και οτι τούς
ἐκτύπησε. Κατὰ τούτον τον λύγον φαίνεται και ο Χρυσδστομος,
οτι θέλει νὰ σωφρονίζωνται οἱ βλάσφημοι μέ πληγαῖς ι^ς εις Θεὸν
ὰμαρτάνοντες. Διδτι λἐγει (ὁμιλ. α^. ἀνδριαντ.). ^Ἀνίσως καὶ
ἀκούσας τινὸς νὰ ^λασφημή^τ^ν Θεύν μέσα εἰς το παζάρι, ή
εἰ^ τὸ δίστρατον, πλησίασε κοντὰ, ααὶ έλεγξαί τον διὰ τήν ^λ^-
σφ^είαν του. Ἀ ν δέ καὶ κάμ^ χρεί^ νὰ τὸν κτνπήσ^ς, κτύπη-
σἐ τον.^ ^ορα έ^τι δέν λέγει ὁ ^γιος ἀποφασιστικὰ νὰ κτυπφ
τινὰς τὸν ^λάσφ^εον, ἀλλὰ μέ ύπδθεσιν καὶ κεκο^ασμἐνως, ἄν
^ά^^ χ ρ ^ - τούτο δέ σημείωσαι, ^τι, ἄν καὶ δ ἄγιος λέγ^Ι
τοῦτο ἐκ περιουσίας, πλήν αύτὸς ὁ τούτο λέγων, ποτέ δέν εκαμε
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Της ένἈντιοχ.^
δ^. ιβ^. ιε^. της Ε ί τ ις ἐπίσ κοπος^ἤ Π ρεσβύτερος, ἤ Δ ιάκονος καθαιρεθεὶς δ ικ α ίω ς , ἐ π ὶ ἐ γ κ λ ή μ α σ ι φα-.
έν^αοδ.ιδ^.^-
πιστολ. ^εσίλ. νεροῖς., τολμήσειεν ἄψασθαι τ ῆ ς ποτὲ ἐγχειρισθείσης α ὐτῶ λειτουργίας, οὕτος π^ιντάπασιν
ἐκκοπτέσθω τ ῆ ς Ε κ κ λ η σ ία ς .

πή. ^ ^ μ η ν ε ^ α ,

Ὄ παρων ἶ^ανων διορίζει, ὅ τι άνίσως Τινάς Ἐ πίσ κ οπος, ^ Πρεσβύτερος ^ Διάκονος καθαιρεθοῦν δικα ίω ς
καὶ νομίρ,ω^ δι^ ἐγκ λή μ α τα φανερά ^ιαὶ ά ποδεδειγμ έν^, ^ δ μὲν Ἐ πίσκ οπος, άπὸ τά ν σύνοδον, ό δὲ Πρεσβύ--
τερος καὶ διάκονος, ^ άπὸ τον Ἐ πίσκοπόν Τους, ^ άπὁ Τ^ν σύνοδόν τους, ύστερα δ ὲ άπὸ τη ν τοιαύτη ν νόμιμον
καθαίρεσιν, άνέσω^ ήθελαν άποΤολμήσονν νά μεταχειρισθοί^ν π άλ ιν τη ν δοθεῖσά^ π ο τε είς αύτούς λειτουργίαν,
^λειτουργίαν ^δῶ ἀννοε^, καὶ Τάν άχιεροοούνην τού ^Ι^πι^κόπου, κα ὶ τά ν ἱερωσύνην τοῦ Πρεσβυτέρου κα ὶ Δ ια κ ό -
α ^ ^
παρόμοιον πραγμα. ^ο δε ^αλ^αμων λέγει ὅτι. οἱ ιερωμένοι, δι- κείνου του Κληρικοῦ, όπου ἀναχωρήσει ἀπὸ την έδικήν του πα-
δάσκαλοι δντεςπαιδίων,έὰν διὰ ευταξίαν, ^ διὰμάθησιν, ἐλαφρὰ ροικίαν καὶ εκ κλη σ ίαν, ή καθαίρεσις, ή μετὰ πα^αίνεσιν τοῦ ι-
και ^ωρίς κἀνένα θυμον ^ έκδίκη^ιν παιδεύσουν με τὸ χέρι κάνὶν ^δίου επισκόπου γενομένη, χώραν έχει τοῦ λοιποῦ άπολογίας,
ἀπὸ αύτὰ,ούπροκριματίζονται. Κάλλιον δμως εἶναι διὰ ' την σε- κατὰ τον Ἀντιοχείας^ ούτε ἐκείνου όπου ά^ήση μεν την με^
μ νό τητα τη ς ἰερωσύνης, και τ ὰ επ ιτ ίμ ια τῶ ν κανόνων. νὰ σ υ γ χ ω - ^ γαλητέραν σύνοδον, τρέξ^ δε είς τὸν βασιλέα, κατὰ τὸν ιβ^. της
ροῦν είς άλλους μαθητὰς νὰ παιδεύουν τὰ παιδία ο^τως έλ^ιφρὰ- αυτης. Ἀ^ίνω νὰ λέγω, οτι, κατὰ το νομικὸν του ^ο^τίου (τίτλ.
και ^χι αύτοίμέ τὰς πείράς των. επ ά νω δὲ εἰς ολα. πρέπει νὰ θ^. κεφάλ. ς ^.) ούτε ή κρίσις του Ἐ^ά^χου τῶν πραίτωρίων, καὶ
ὁποσ^ειώσωμεν ὅτι οἱ έξουσια^ταί διὰ των ὀποίων προστάζουν της ^όλε^ς, είς ^κκλητον ύπόκεήτ^ή, ούτε ή τοῦ βασήλέως καὶ
οἱ κανόνες νὰ σω^ονίζωνται οἱ άτακτοι, ἦσαντότε εύσεβεις και της συγκλήτου, ουτε ή τοῦ Πατριάρχου, (καί ^ρα περὶ τούτου
^ιστοὶ. και ἀκολούθως δεν ήτο κίνδυνος νὰ θανατώσουν, ^ άλλο την α^. υποσημείωσήν τοῦ προλόγου της ^ .) ἀλλ^ ούτε κατὰ τὸν
τι άτοπον νὰ κάμουν είς τους παρ^ αύτῶν σωφρονισμένους. Τώ- ^ Ἀρμενὁπουλον (^ λ ίε ^ τίτλ. δ^.) δύν^ταί νὰ ἀν^βίβάσ^ τήν
ρα δε είς τους έδικούς μας θρόνους. έπειδ'^, οἱ έξωτ -ρικοι εἶναι ' κρίσιν του είς μεἐζον δικαστ.^κον έκείνος, ό^οῦ κ^θ^ οἰονδήποτε
άπιστοι και ἀσε^εῖς. διὰ τοῦτο δὶν πρέπει νὰ παραδίδωνται ἀπὸ ^ τρόπον ευχσρίστηθη σιωπήσω. οτςεν ἐγένετο ή άπὁ^ασις της
τους εκκλησιαστικούς εἰς τὰς χ ε ^ τ ^ ^ άτακτοῦντες. Κίν- ^ ^ρί^εώ^ τον. ε ^ ^ είρημένε^ν τούτην λοι^ὸν συμπεραίνεται,.
δυνος γὰρ ἀκολουθεῖ καὶ φόβος. ενα μὲν μήπω^ παραλαμβάνον- ^τι εἶναι νόθος ό κανῶν ἐκεῖνος, τὸν όποιον, κ^τὰ μεν τοῦ Ἀ -
τας τοιούτους οἱ έξουσιασταὶ αυτοὶ είς τὰς ^ειρ^ς των, ἀντὶ νὰ θανασίου ἐπρὁτειναν οἱ ^Αρε^ανοἰ, κατὰ δε του Χρυσοστόμου ἐ-
τους παιδεύσουν διὰ σω^ρονισμὸν μόνον,τούς θανατώ σουν όλότελα^ πρότεινεν ^ό ^Α^εξανδρείας Θεό^ιλος^ εχεή δε ο^τι^ς. ,Ι ^ο^εοιος
(καθως τοῦτο ^πράκτως πολλάκις. καὶ είς πολλὰς ἐπαρχίας ή- ^^ίσκο.^ος, ^ Πρεσβύτερος, δικαίως, ^ ἀδίκως καθαιρεθεὶς, ἄν
κολούθν^σε), καὶ ακολούθως πέσουν οἱ παραδόντες αύτους ἱ^ ω - αύτὸς ἀπο λόγου του ήθελεν ἐπαν^λά^^ τ^ν εκκλησίαν του
μένοι, είς ^όνον ἀκούσιον. ὅ^'τις ε ἶ^ ι καθαιρετικὸς τοῦ (^αθμοῦ προ του νὰ γείν^ σύνοδος, είς ^ίυτον δεν δίδεται πλέον τόπος
των. κατὰ τ^ν Ἀπ^τολικὸν, καὶ άλλο δε, διατὶ ἐνδέχεται άπολογίας είς άλλην σύνοδον.^ ^νερ ὰ ν γὰρ εἶναή.οτή ότοιοῦτος
ὰ απιστήσουν ἀπὸ τον φόβον τους οἱ τοιοῦτοι άτακτοι παρα.- ^ κ α ^ , ου δ^αστέλλ^ή ἀναμέοον δικαίου καί άδί.^ου. ἀλλ^ έπίσης
ιδόμενοι είς το^ς ἀσε^εις, καθ^ς και πλειστάκις γ-νεταί. Και καί τοί,ςδύ^ κ^ταδίκάζι ^ ιίς
διδόμενοι αυτην ποινην καἰ καταδίκην^
ἀγκαλὰ είφίσκομεν τινὰς ἀγίους κτυπήσαντας διὰ σωφρονισμόν^ και δία τοῦτο ἐναντ^όνετ^ μεν ^ ^ ν Γραφήν, ητίς δεν
ώσὰν τὸν ἄγιον Παχώμιον όπου έκτύπησε τον μαθητήν τουΣιλ- θέλει νὰ παιδεύεται ό δ ίκ α ^ ^ ό άσεβης (Γενέσ. ίη^.). ἐν^εν-
^ανον, ^ιαὶ τον ελεή^.εονα ^Ιωάννην. κτυπήσαντα τον μοναχὸν τιόνεται δε ^άλ^ν κ^ί εί^ τ^ν ίδ^. τη^ ^^ερδ^η^, ^ ούτος μεν
ὁποῦ ἐπεριπάτει είς τὸ παζάρι μ ὶ την κόρην, ^αὶ τον θειον Ι^ε^ λέγει οτι ό άδίκως καθαίρεθεὶς, καί ^ρὸ της σή,νόδο^ ἐ.^ανελ^ν
νέδικτον κτυπήσαντα ^να του μαθητην μ ε τη ν ράβδον του (^ ύ ερ γ. ^ ς την εκκλησίαν τον, νὰ μη ^ είς το εξη^ τόπον άπολο-
σελ. δμως τὰ τοιαῦτα σπάνια οντα, νό^.εος της εκκλησίας γίας. ^Ο δε τής ^αρδικής μ^ πικρότερα μόνον καί ^αρύτ.ρ^ λό-
ου γίνονται, κα τὰ τον Θεολόγον Γρηγόριον, κ α ἱ το π α ρ ὰ κανό- για σω^ρονίζων τον το^ῦτον, δ^ν λέ.^^^ δτί νὰ μή ι^ ί ο ^ ^
νας ούχ ελκεται είς ύπόδμγμα κατὰ τους νομικούς. πον άπολογίας είς άλλην σύνοδον. ^οθεν ό κ α ν ^ ούτος, έπειδή
( ί ) ο ἱ δικαίως καὶ έπὶ ἐγκ^.Τ^ααε ^ανεροῖς καθαιρεθέντες κλη^ και συνετέθη υπο τῶν ^ ε ^ ^ ^ ό ^ ὰ λέγει. ήθετήθη
ρικοὶ ύπὸ συνόδου τελείας (δηλ. πάντων τῶν έν^ τη ἐπαρχί^ι ε^ει- άπὸ την έν ^αρδ^κν^.
σκόπων και του μητροπολίτου), δὶν ήμποροί^ι πλέον νὰ κάΙ,ίω. ( -) ^Ιθελε δὶ άπορήσ^ τις, ἄν ή χειροτονία,το ^άπτίσ^ε^, ό
σιν ^ικκλητον, ή το ι ν^ι θεωρήσουν Την κρίσιν τω ν είς μ ε γ α λ ή τ ε - ἀγιασμὸς καὶ τὰ αλλα^ όποῦ ήθελαν τολμήσονν οἰ δίκ^εί^ δ^
^ον εκκλησιαστικών δικαστήριον. έπειδη είς τους τοιούτους δεν ἐ γ κ λ ^ τ α ^ανωὰ υ^ὰ συνόδου κ^θαιρεθέντ^, ^ ί δ ^ τ ο ^
δίδεται πλέον χώρα άπολογίας. η έλπίδα άποκαταστάσιως είς λης έκκλήτου βοήθειαν μη εχοντες, εχουν τάχα το ^ῦρος -^ί
άλλην σύνοδον, κατὰ τον δ . και ιε^. της Ἀντιοχείας, ^ ί δε τοῦτο ῦπόστασιν, ή εἶναι άκυρ^ π^εντελ^,ς, ἀνυ^όστατ^ ^ ὰ ν νὰ μη
εἶναή ἀληθ^ς, καθως καὶ είναι, λοιπόν ή της ἐκκλήτου βοήθεια δεν έγιναν^τελείως, καί δίὰ τούτο χρειάζονται νὰ γένονν έξ ^ ^ ρ χ ή ^
δίδεται είς κάθε Ιίνα όπου καταδικασθ^, καθο^ς ούκ όρθῶς λέγει άπο ὶερέα μη καθ^ρημένον^ ιΙ^αίνιτ^^ ^τί κατά τινας, εἶνα^ άκυρα
ύ Ι^αλσαμων είς την ερμηνείαν του ι^ , κανόνος τής Ἀντιοχείας, καί άνύπα^κτα παντελούς, ^αί δ ^ τοῦτο γ ίνουν
ούτε πάσα ὸπόθεσις ή^.επορει νὰ έκκαλεσθ^ είς άνώτερον κ^ιτή^ε ἀπο τήν ἀ^χήν, ώ^ὰν νὰ μη εγιναν τελείως πρότερον. Α^τί^ ἄν
ριον. Διότι ούτε η τῶν αἱρετῶν κριτών ἀπόφασις είς άλλο άνά- αὶ χειροτονίαι καὶ άλλαι ἰε^οτελεστί^^, όποῦ ήθελε κάμ^Ι παρ^
γεται δικαστήριον, κατὰ τὸν ρθ^. και ρμ^. Καρθαγένης, ούτε ἐ- ἐν^ίαν κἀνένας επίσκοπος. ^ν^ί ^ . υ ρ ^ ,^τά ^ ιγ^.τής Ἀ ν -
 Τ Ω Ν Α Γ ΙΩ Ν Α Π Ο Σ Τ Ο Α Ω Ν

νου,) οί Τοιοί^τοι, λέγω , άς άφορίζωνται π α ν τελ ές άπὸ τήν έκκλη^ίαν. ^ ν α μεν, διά τήν άκραν τύλμην καὶ
άδιαντροπίκν τους, ά^λο δὲ, δ ια τὶ είς τούς ιερωμένους, μ ετά τήν καθαίρεσιν, ά^λη κανονική παιδεία δεν μένει
πάρεξ τὸ νά άφοριοθοῦν π α ν τ ε λ έ ς καὶ άπὸ τήν ἐκκλησίαν. Καὶ το^το δικαίως. Διύτι άνίσως, κα τά τὸν ιδ^. τ^ ς
^αρδικΥ^ς, εκείνος όποῦ δὲν καθαιρεθ^ δικαίω ς, ήθελεν άποτολμήση νά ἐνεργήσ^ τα τοῦ κλήρου, συνοδικές
άλλης κρίσεων πρέπει νά σωφρονίζεται μὲ πικρά και αύστηρά λύγια. Ἁ νίσως, κατά τὸν έ. τ^ ς ά . έκεγνος όπο^
γένη αποσυνάγωγος, ^ χ ι ἀπὸ δικαιοσύνην, άλ^λά άπὸ κάποιαν μικροψυχίαν καὶ φιλονεικίαν το^ ^πισ κύπου του,
^ούδε αότὸς δύναται νά μεταχειρισθ^ τ ι ίερατικὸν πρὸ συνοδικής ἐξετάοεώς, πύσ^ μάλλον δ^ν ήμπορε^ νά ένερ-
^ ή σ η τ ι Τ ^ς ίερωσύνης, ό δ ικ α ίω ς , δ ιά ά μ α ρ τ ή μ α τ α καθαιρεθεὶς φανερά , Κ α ὶ ά ν ὸ μ έ γ α ς ^ α σ ιλ ειο ς τὸ ν ά ρ γ η -
θένΤα ύπ^ αύτοῦ μονον, Γρηγόριον, φοβερίζω, ότι θέλει Τὸν καταδικάσει είς τὸ ἀνάθεμα, άν τολμήση νἀ ἐνερ-.
γήση τ ι πρὸ τ^ ς διορθώ σεις του, π ό ς δέν πρέπει νά έκκοπ^ τελείως άπὸ τήν ἐκκλησίαν, ὁ δικαίως καὶ δ ιά
φανερά ά μ α ρ τή μα τα καθαιρεθεὶς, μ ετά δέ Τήν καθαίρεσιν τολμ ήσ η νά μεταχειρι^θ^ κάνένα ἰερατικύν ;

τιοχείας, ^ύσιρ μάλλον τὰ τολμηθέντα έργα τον δικαίως καὶ νο- παξ καθαιρεθεἰς Διάκονος δ^ρκή εχε^ τήν δίκην της κ^θαιρέ^εως.
μίμως καθαιρεθέντος εἶναι άκυρ^ και άνύ^αρκτα; ^ ί δ^ καὶ εἰπή καὶ ἀπλῶς άξαντες οἰ τήν θάνατον αμαρτίαν άμ^ρτάνον-
τις ί^τι κατὰ τον θειον ^ρνσύστομον (ὀμιλ. τής πρὸς Τι- τες κληρικοὶ του ^αθμοῦ κατάγονται ^ησὶν, έν τῶ λβ^. αύτοῦ
μύθεον, καὶ ια^. τής ^^ὸς Θεσσ^ίλ. κα^ η^. της ^ιρὸς Κορινθ. ά.) κανένι, και ο^κ άποδίδεται ^λέον είς αὁτους ὁ κλΤ^ρος καὶ ή
ή χάρις μή πάντας χειροτονοῦσα, διὰ πάντων δμως καὶ αυτ^ν ρωσύνη. ^ ἰ δὲ ούκ άποδίδεται, δήλον δτι καὶ αἱ ὶεροπραξία^ ὁ^οῦ
τῶν άναξίων έν^ργει.. κ^ἰ ά^οκρινύμεθα ί^τι και διὰ πάντων ^ ήθελαν κάμ^ λογίζονται ῶσὰν νὰ έγιναν και ἀπο λαΙκο^ς^ είς
ένεργεῖ τῶν άκαθαιρέτων, ἀλλ^χι και διὰ τῶν καθν^ρημένων καὶ ^ των δποίων τον τύπον αύτοὶ έπερρί^θησαν. δε Μανουήλ ὀ
ἀποχειροτονηθέντων. ^ ἶ^ α δια τὰ τολμηθέντα έργα του δικαίως ^ ^Ιαλαξὸς ὁ νοτάριος είς τήν μετά^ρασιν τῶν κανύνων ὁ^εοῦ έκαμε
καὶ διὰ ^ανερὰ αμαρτήματα καθ^ρημένου, δτι δέονται νὰ γένουν ^ κατὰ το. α^ξε^. έν κε^. λ^. λέγει, ^τι ό Κωνσταντινουπόλεως ^ ι -
πάλιν ώ ςμή^ντα ολως. Δ ^ τ ὶ ἱεροτελεστίαι δποῦ τολμήσω νὰ ^ σεν^ δσοι ἐχειροτονήθησαν άπὸ ^ίαθ^ρημένους ^Αρχιιρεῖς εί μὲν
κάμ^ ὁ μή δικαίως καθαιρεθεὶς. και διὰ τοῦτο άπὸ άλλην μεγα- Ι ήξευραν τήν αὁτῶν καθαίρεσιν. νὰ ^ναι καθν^ρημένοι και αύτοὶ
λητέραν σύνοδον ἀθωωθεὶς. δεν ήμπορεῖ τις νὰ είπή οτι ^ ε ιά - Ι και νὰ μή δευτεροχειροτονῶνται. εί δε καὶ δεν ήξευραν, νὰ δεν..
ζονται καὶ α ύ τα ὶ νὰ γένουν δεύτερον, ώς ἀνύ^αρκται καὶ μ ή ού- Ι τεροχειροτονῶνται άπὸ ἀκαθαιρέτους. Καὶ ύ Θεἐδ^ρος ύ ^τοι^-
σαι. επ ειδή ἄν ἦτο έτσι. έπρε^εν ο καθαιρεθεὶς αύτ^ς, δταν ἀ- δίτης λέγει, πῶς ὀ καθ^ρημένος ίερεῦς δεν κάμνει ^κάνέα έργον
θωδνετο, και νὰ άναχειροτονηθη δεύτερον. Ἀλλαμήν. κατὰ τον ^ ἱερατικον, άλλὰ κο^ικὸς εἶναι καθι^ς τὸ πρύτερ^ν, καὶ χάριν ὰ-
νς^, τής Καρθαγένης έμποδίζοντα τὰς άναχιιροτονήσεις, αὁτὸς ^ γίο-.^ Πνεύματος δεν ^ίχει, διατὶ έπάρθη άπὸ αύτδν. Καὶ ἄνδώσ^
δὶν ἐδευτεροχ^ιροτονήθη. λοιπον εἶχε την δύναμήν τής ἰερωσύν^ς . εις τινα ὶερωσύνην, έκεινος ἱεριυς δεν εἶναι. Τούτων ο^τω λεγο-
(εἰ και τήν ένέργειαν δεν εἶχεν υπὸ τής καθαιρέσιως). ^θεν καὶ ' μένων, ἐμοὶ γοῦν άμφί^ολα τὰ ρηθέντα λογίζεται, καίτί νὰ.εἰπῶ
τὰ τολμηθέντα παρ^ αυτοῦ εργα δὲν πρέπει νὰ ἀναδευτερύνων- . ἀπο^αντικ^^ς δεν ήξεύρω, έπειδή ούτε ὁ ^αρῶν ^Λποστολικος,
ται. ^Ο μὶν γὰρ δικαίως καθαιρεθεὶς^ και ἐσωτερικῶς ἀπὸ λύγον ' ούτι ὁ δ^. τής ἐν Ἀνειοχεί^ι, λέγο.^ν τί περι τούτων. Πδτερον,
του διὰ τήν ἀναξιύτητά του. καὶ έξωτερικῶς άπο τήν σύνοδον, αἱ παρὰ. τι^ν δικαίως καθ^ρημένων ἱεροπραξίαι τολμηθε^σαι, ι^ς
έχασε τήν ἐνέργειαν τής ἱερωούνης. δε άδίκο^ς καθαιρεθεὶς, μή ουσαι λογίζονται, καθως και αἱ παρὰ τῶν αἱρετικῶν,κατὰ τὸν
μύνον έξωτερικι^^ς. καὶ ού^ὶ ἀφ^ έαυτοῦ ἐστερήθη το ^εργειν. μ^^. Ἀποστολικὸν, ή ῶς ούσαι^ μάλιστα δ^ καὶ έξα^έτως, δ^ετ^
^Πμπορει δε νὰ παρομοιωθή, ι^ ' λέγουσί τινες, ύ μεν δικαίως .Ι βλέπω τον τής δ^. οικουμενικής νὰ λέγ^ άκυρον τήν ^ειρο-
καθαιρεθ^.ς, με ενα τεχνίτην, του ὁποίον καὶ τὰ χέρια έγινα^ τονίαν του ἀπολύτως χειροτονηθέντος, ^ χ ὶ ^ς.ἀνύα^ρκτον καὶ
κουλλὰ άπὸ λδγου των, και νὰ πιάσουν δεν ήμ^οροῦν, καὶ τὰ δρ- Ι ἀν.^πύστατον, ουτε διατὶ εἶναι άνύπαρκτα. καὶ ώς μή ^ντα τὰ
γαν^ι τής τ-^χνν^ του ἐ.^ήραν, ^.οθεν, καὶ ἄν τὰ ^έριά του, θε- ^ ὀπ^ αύτοῦ ένιργν^ησύμενα μυστήρια. ἀλλ^ ώς ἀργήν μένειν, και
τ^ον. κινή. είς μάτην τὰ κινεί, και το ύπ^ α υ τ ^ γενύμενον ί καὶ μή είς ένέργειαν και πράξιν βαλλομένην, και 'δχι δια ά^λο,
γον μαίνεται μὲν νὰ ^ναι. άλλὰ τή αληθείς δεν εἶναι, τδσον διὰ είμή διὰ ἀτιμίαν καὶ υβριν του χειροτονήσαντος. ^Εαειδή δ^ τὰ
τήν ιιουλλέτητά των, ^σον καὶ διὰ τήν έλλειψιν τῶν δ^γάνων. ^οιαέκ τι^νομοίων πρέπει νὰ σνμπεραίνωνται και νὰ κρίνωνται.
δε ἀδίκως καθαιρεθεις παρομοιάζει με τον τεχνίτην, οπου λοιπὸν και τὰ άκυρα ὁποῦ διορίζει ὁ ιγ^. τής έν Ἀντιο^εία,
^χει μεν τὰ χίρε^ γ-ρὰ- δεν έχει,ομως καὶ τής τέχνης τὰ ^ργα- ^ θρέφει νὰ νοηθοῦν καὶ νὰ 'έ^.ληφθοῦν, καθώς ή δ^. σύνοδος τὰ ἐ-
να. ^ και δταν αύτὰ^τοῦ δοθοῦ^ πάλιν, δύναται νὰ τὰ πιά- ^ νδησε ,ιαι τὰ έξέλα^ε, και ί^ι^αθῶς οἱ άνωτέρω τὰ έννοοῦσι κα^
σν^ καὶ νὰ ένεργήσ^ τήν τέχνην του. Εί δε καὶ πρὶν τοῦ δοθοῦν, ^ τὰ έ^.λα^εβάνονσιν. ^ορα δὶ καὶ ἐν τύμ. τῶν ΙΙρακτικῶν σελ.
αύτος ἀ^ὸ λύγου το-.^ .τὰ πιάσν^ πάλιν. δύναται νὰ ένεργήσν^ τήν ι σύνοδον. ὀλ^κλ^ον έν Κωνσταντινονπδλει σννα^θεΙσανἐπὶ
τέχνην. και το έργοΥ του εἶναι εργον τή άληθεί^. δε κουλλὸς βασιλέως ^ωάννου τοῦ Κομνηνοῦ, καὶ Πατρεάρχον ^Ιιχαήλ τοῦ
ο^ν. ήτοι ὁ δικαίως καθαιρεθεὶς, ούτε πριν τού δοθοῦν, ούτε ά ^ ^οξείτου ἐν έτει 1^^3, ήτις κατΥ^γορεί τὸν Αεόντιον, διατὶ έβά^
ού τοῦ δοθοῦν τὰ οργανα, ^πορει νὰ τὰ πιάσν^ καὶ νὰ κάμ^ τι πτισε δεύτωον τὸν νπο ἱερέως καθ^ημένον έπὶ φανεροῖς έγκλ^-
αποτέλεσμα με αύτά. Ι^ί δε καὶ είπή τινὰς δτι δὲν πρέπει νὰ μασι βαπτισθέντα^ μὶ τὸ νὰ ένέμισε πῶς δεν εἶναι τέλειον τὸ
δευτ^ρωθοῦν αἱ χειροτονίαι καὶ τὰ ^απτίσμστα τον δικαίως κα- υπὸ καθ^ρηΙεένουγεγονὸς βάφτισμα. ^Αλλὰ καὶ ^Ιωσ^ ὁ Βρ^έν-
θηρημίνου, διὰ τ ί ο κανῶν ἐμ^οδίςει τὰς δευτιρι^σεις του ^α- νιος ἐν τ^ πρὸς Νικήταν ἐπιστολή λέγεις οτι εἶναι άγια καὶ
^τίσ^^ιατος καὶ τῶν χειροτονιῶν, ἄς μάθ^ ὅτι έμποδίςει ναι, τὰς τέλεια τὰ παρὰ τ^ν καθνιρημένων τολμηθέντα. Ἀπὸ τοῦτο. συν-
δευτερώσεις τῶν οντω-^ βαφτισμάτων καὶ χειροτονιῶν, δ^χι καὶ ομολογεί καὶ ὁ σο^ὸς ^ύγένιος ὁ ^ούλγαρις έν ται^ ^ριτικα^ς
τῶ ν μ ή ^ντω ν, ὁποίά είσι τ ὰ ^εαρὰ τῶ ν δικαίω ς κ^θαιρεθέντων έπιστάσεσι τής του ^εο^ύτου γραμματικής, φέρων συνήγορον Νι..
γιν^ενα. Και ὁ μέγας Βασίλειος ἐν τι^ γ^. κανίνι λέγει, δτι ὁ ά- κύλαον τον Κα^βάσιλαν.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΆ

Σ υ μ φ ω ν ί α ^

^ιΔέγει δέ καὶ ο λ ζ '. Τής έν Καρθαγέν. ότι αότὸς έα^τὸν κα ταδικά ζει ὸ ε π ίσ κ ο π ο ς έκε^νον, ή οίοσδήποΤε
^κληοικὸς,ό ὸπο^ος, άφ οὕ γένω τἰκοιν^νηΤος, πρὸ Τοῦ νά ^ιριθή, άποΤολμήσω νά συγκοινωνήσω μὲ άλλους. Ὄ δὲ
^τὸν καταδικασθέντα εἰς έγκλημα έκδικ^ν, νά ζημιο^ιται, καὶ Τ^ἱς Τιμ^ς νά έκ πίπτω , κα τά τὸν οά. Τ^ς αύτ^ν
^Καρθκγέν, ^Ο δὲ ^αταδικασθεὶς δικαίων άπὸ Τοὸς Ἐ πισκόπους, καὶ έν άλλοις Τόποις μή εἰρηνεύων, ^εαὶ έκε^
^πρέπει νά καΤατρέχετ^ει κα τά Τὸν οδ^. Τ^ς αύΤής. Ὄ δέ ζ^. Το^ ^ ρ α κ λ ε ία ς ΝικήΤα,^ θέλει νά δ ι^κ ηΤ α ι ά πδ
Ι^Τήν έκκλησίαν όποιος ίερουργήσω, άφ^ ούκανονικῶς καθαιρεθή, έως νά μετανοήσω, καθως ο ίλα ^κοὶ, καὶ νά λάβω
^τὸ ἐπιτίμιον εἰς τήν τάςιν τ ^ ν μετανοούνΤων. Ὄ δὲ πολιτικὸς νόμος, έν βιβλία γ^ . Βασιλικώ ν, τ ιτ λ . ά. κεφ.
^ά, οότω διορίζει. ^Εκν ό καθαιρεθεὶς ύπὸ Τήν συνόδου ε π ίσ κ ο π ο ς ήθελε .προξενήσω ταραχήν, διά νά λάβω π ά -
^λιν τήν ^Επισκοπήν του, πρέπει νά δ ι^ κ η τα ι μακράν άπὸ αύτήν ρ^. μ ίλ ια , καὶ μ ή τε εἰς Τὸν Β ασιλέα νά π η -
βγαίνω. ^ κ ε^ ν ο ι δὲ ό π ο ῦ τὸν δ ια φ εντεό ω σ ι, νά π ίπ Τ ω σ ιν ύπ ὸ π α ιδ ε ία ν . Α έ γ ε ι ό μ ω ς ὸ θε^ος Χ ρ υ σό στο μ ο ς ( λ ό γ .
γ^, περὶ ίερωσύν.). ότι όποιος καθαιρεθ^ διά φθόνον, ή άλλην άδικον α ιτία ν, αυτὸς εἰςμ ὲν τὸν έαυτόν του προ-
ζενε^ μισθὸν μεγαλ^τερον άπὸ Τὸν τ^ ς ίερωσύν^.ς. όθεν καὶ πρέπει νά χαίρω, ^ιαὶ ^ χ ι νά λυπ^Ται^ είς δ ὲ τούν
άδικων αύτὸν καθ^ραντας, προξενεί κόλασιν.

Τής δ . β . τής ^
Ε^ τ ις Ἐ πίσ κ ο π ο ς διὰ χ ρ η μ ά τ ω ν τ η ς ἀ ξία ς τ α ύ τ η ς ἐ γ κ ρ α τὴ ς γἐνο ιτο , ἤ Π ρεσβύτερος
ἡ Διάκονος, καθαιρείσθω, κα ὶ αὐτὸ^. ^ α ὶ ὸ χειροτονήσανε κ α ὶ ἐκκοπτἐσθω π α ν τ ἀ π α σ ι κ α ὶ
Γεν. να^- καὶ τ ῆ ς κοινωνίας, ὡ ς Σ ίμ ω ν ὸ μ ά γ ο ς ὺπ^ ἐμ ο ῦ^Ιέτρ ο υ. (1)
Ταρασίου. Να-
ουμ α^. ^ ρ μ η ν ε ί α^
^ ἰς μέν τὸν ^.έ. κανόνα τους εἶπον οί ^ ε ῖο ι ^Απόστολοι, ότι ού^ι έκδικήσεις δὶς έπ ὶ Τὸ α^τό. Ι^ίς δ ὲ Τὸν πα^
ρύντα κανόνα, μέ διπλών παιδείαν παιδεύουσι τούς χειροτονουμένους μὲ άρ^ύρια, δ ιά τή ν υπερβολή^ τ^ ν κακίας,
λέγοντες οότω^ ^Οποιος ε π ίσ κ ο π ο ς . ή Β ρεσβύτερος, ή Δ ιάκο νο ν,λάβ ω τ ή ν ά ^ ία ν Τ ^ ς ίερωσύνην μ έ ά σ π ρ α , ά ν κ α -
θαίρεται ^αὶ αύτὸς οπο^ ἐχειροτονήθη, ^ιαὶ έκε.ινος όποῦ Τὸν έχειροτόν^σε, καὶ άς άφορίζηται π α ν τ ε λ έ ς καὶ άπὸ
τήν έκκλησίαν καὶ προσευχήν Τ^ν πιστῶ ν, καθως άφωρίσθη καὶ ό ^ίμ ω ν ό μά γος άπὸ έμένα Τὸν ΠέΤρον. Δ ιό τι
βαὸύτερον άμἀρτημα καὶ χειρότερον δὲν ήμπορε^ νά ε^ρεθ^, ωσάν 'Τὸ νά π ω λ ^ τινάς καὶ νά άγοράζω Τήν ἀπι^λη^
τον καὶάνεξαγόραστον χάριν το^ άγἱοι^ Π νεύματος.Ὄ θεν ^ιαὶ ό θεῖος Ταράοιος γράφω ντας πρὸς τὸν Ρ ω μ η ς Ἀ δρια-.
νὸν, υποδεικνύει, ότι οί χειροτονο^ντες μ ε άσπρα εἶναι πλέον δυσσεβέστεροι ά . ὸ Τὸν πνευμα τομά χον ^ακεδύ--
νιον^ ωσάν όπο^, ἐκεῖνος μὲν, έφλυάρει, πῶς τὸ Βνευμ^ τὸ άγιον εἶναι δο^λο ^ καὶ κτίσ μα του ^ε ο ^ καὶ ΙΥατρὸν,
οί δ έ χειροτονουντεν μέ άσπρα, δοθλον έδικόν Τους φαίνονΤαι π ^ ς κάμνουσι Τὸ Πνεύμα τὸ άγιον, πἵολουντες
αύτὸ ων^ οο^λον εἶς τοὸς διδόντας ^ ά χρή μ α τα . καὶ οί χειροτονούμενοι ομοίως ὡς δο^λον αύτὸ παρά τ ^ ν π ω -
λούντων, άγοράζουσι Κ αι καθως ό προδότης βούδας τὸν υίὸν το^ Θεου ἐπ^λησεν^ έτσι καὶ αύτοὶ διά τδ^ν ἀρ-.
γυρίων πωλοθσι τὸ Βνε^μα τὸ άγιον πλήν έν τ ^ αύτ^ έ π ισ τ ο λ ^ ο ^ ΤαρασίοΟ, φαίνεται ^ τ ι ^ θεῖ^ν Χρυσόστομον
σὺ^ τή περἱ αύτὸν συνύδι^, έκαμαν συγκατάβασιν καὶ έσυγχωρησαν νά μεταλαμβκνουν μέσα εές τὸ β ή μ α , ^σοι
έδωκαν άσπρα ^ίς τὸν ^Αντω^νον επ ίσ κ ο π ο ν , καὶ ἐχειροτονήθησαν. (^)

(^) ^ ν άλλοις γ^άφεται^ ^Ιπὸ του Πέτρου.
(^) ^οδέ Πάπας Γρηγέριος γράφων πρὸς τον Ρήγαν Κάρο-
λον λέγει, οτι ^οἱ ^ιμωνιακοὶ εἶναι οἱ μέγιστοι πάντων τῶν αἰ-
ρετικι^ν.ὶ^ ( σ ε λ . , ^ τού τὁμ. τής Ἀγάπ.), καὶ Γεννάδιος ὀ
Σχολάριος λέγει. οτι ^ ή ^ιμωνία εἶναι αίτιον, δι^ ^ οἰ Χριστια-
νοὶ ^εριέπεσαν ταις έκ τῶν ἀθέων βαρβάρων συμφοραῖς, ^τι μέγι-
στον τῶν ὰμαρτημάτων, καὶ δνσσέβημα πάνδεινον, καὶ δτι έστὶν
αιρεσις περὶ τὸ πρῶτοντής πίσ τα ς ^ρθρον.^ (σελ τοῦ αύ-
τοῦ τδμ.)^οδέ Πηλουσι^της ^Ισίδωρος λέγεις ^Πας ούν, ^Ιστις ἱε-
ρωσύνην έκπρίεται,^ ΚαΤάφας Χριστοκτύνος εὀρίσκεται. γὰρ
έργοις αιστευθήναι οὁδύναται. ταῦτα δύγμασιν ἀσε^έσι ^ο^ίςε-
ται.^ἰέπιστολ. τιε^,) Διὰ ταῦτα λοιπὸν πάντα πρέπει νὰ καταρ-
γηθοῦν τδσον τὸ χρυσύ^ουλον του ^ασιλέως ^Ισαακίου του Κο-
μνηνοῦ,ὁποῦ διατάσσει, δτι ^πρέπει νὰ πίρννι δ χει^οτονῶν Ἀ ρ-
χιερευς ἀπὸ τους χειροτονουμένους ἱερε^ςφλωρία έπτὰ. ^να ἀπὸ
τον Ἀναγνι^στην, τρία ἀπὸ τὸν Διάκονον καὶ τρία ἀπὸ τὸν
Πρεοβύτερον, δσον καὶ τὰ συνοδικὰ ψηφίσματα Μιχαήλ καὶ Νι-
κολάου των Πατρεαρχῶν, τὰ ἐ^ικυ^οῦντα τὸ άνωθεν χρυσύβο^-
λον, έπειδή έναντιδνονται φανερὰ εἰς τούς Ἀποστολικους, ^υνο-
δικούς καὶ Πατρικοὸς κανένας. οἱ δ^ τοῖς κανὁσ^ν ἐναντιούμε-
νοι ^ολιτικοὶ νύμοι, νύμοί. άκυροί εἰσ^- ^α^ ο^α ^ελ. ^ν ^ ά^,
χ ή τής βίβλου.^ Αέγει δέ καὶ ο Χ^υσδστο^^.ος οτι σι^εφερύν-
τως εἰσφέρουσι πολλάκις τους νύμους οἱ Ι^ασιλε^ς (ομιλ, εἰς
τους ἀνδριάντας). ἀφίνω νὰ λέγω. οτι καἰ αύτοϊ ^άλ^ν οἰ .^ολ^-
τικοὶ ν^μοι ἀναιροῦσι το ρηθέν Χρυσύβουλλον. ^Π γὰ^ ρκγ^. τοῦ
^Ιουστινιανοῦ Νεαρ^, κειμένη έν ^ιβλίιρ γ^. τῶν Βασιλ^κῶν, τίτλ.
α^. κεφ. θ^. θεσπίζει νὰ φυλάττηται περισσότερον ἀαὸ δλ^ η ^ρ^-
σταγή αύτή, τὸ νὰ μή χειροτονηθώ δηλ. τινὰς με δύσ^ν χρυσίου,
ή άλλων τινῶν π α γμ ά τ^ καἰ εἰδῶν' εἰ δ^ τοῦτο,
τύσον έκεῖνοι, ὁποῦ δίδουσιν, ^σον κ^ὶ ἐκεινοι, ο^ςοῦ λ^μ^άνου^ν,
ἀλλὰ καὶ έκε^νοι ὁ^εοῦ έμβαίνουσ^ν εἰς τὰς δύσεις ταύτας μεσ^
ται, μὁνοι τους καταδ^άζουοι τον έ^υτδν τους, κατὰ τὰς θείας
Γραφὰς και τούς ἰερους κανύνας, καθα^ούμενο^ ἀ^ὸ τ-^ν ί^ρωο^ύ-
νην καὶ τήν τοῦ κλήρου τιμήν. Τὰ δέ άσπρα ὁ^ιοῦ δοθούν εἰς χ ι ^-
ροτονίαν, νὰ δίδωνται εἰς τήν ἐκκλησί^ν, ή ἐπαρχί^ν ἐκείνην της
ὁποίας ήθέλησαν νὰ ἀγο^άσουν τή ν προστασίαν, ^ ο δέ μ εσ ιτεύω ν
ή διαφεντεύων τὰς τοιαύτας χειροτονίας, .προστάζει νὰ δίδ^ ^^ς
τήν εκκλησίαν ἐκεί^ην δί^λα ἀ^εὸ ^δωκαν οἰ χε^ροτονη-
θἐντες πρὸς το^ς χειροτονήσαντ^Ις^.
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Σ υ μ φ ω ν ία ^
^ Ὄ χ ι δὲ μόνον οἱ ^Επίσκοποι, κα ὶ Πρεσβύτεροι, καὶ Διάκονοι, κατά τὸν παρόντα κανόνα, ά λλά καὶ οί ^Υπο^
^διάκονοι, καὶ Ἀ ν α γ ν ώ σ τα ι, καὶ ^ .ά λ τ α ι, έως οίκονόμον, καὶ ἐκδίκου. καὶ προσμοναρίου, όλοι, λ έγω , κοινῶς ἐ^τὶ
^χρήμασι χειροθεΤούμενοι, καθαιροῦνται κα τά Τὸν β^. τ^ ς δ '. κα τά δε τήν έπιστολήν Γενναδίου, καὶ τ ^ καταρ^
^τοῦ α ναθέματος α ποβάλλονται. ^Αλλά καὶόσοι γένουν μεσΤται εις τάς Τοιαύτα^ δια χρημάτων χειροθεσίας,
^ κληρικοὶ μ^ν ^ντες, καθαιροῦνται, λα^κοὶ δε, ^ μονάζοντες, άναθεμαΤίζονΤαι, κατά τὸν ^διον τ^ς δ^. σννό^
ὶ^δου κανόνα. ἶ^ α ὶ ό κβ^, τ^ ς καθαιρει Τούς ἐπἰ χρήμκσι χειροτονουμένους τ^ καὶ χειροτονήσαντας, Ἐ ^ σ κ ό -
^πους, κ α ὶ κληρικούς. Ὄ δὲ έ. τ ^ ς ζ '. είς τὸν έσχατον βαθμὸν κ^Ταβιβάζει Το^ οἰκείου Τάγματος τού^ ἐ γ ^ ν -
^χω μένους μὲν ό τι δ ιά χρημάτω ν συνηριθμήθησαν είς τὸ τά γμ α τ ^ ν ἐκκλησιαστι^.ῶν, όνειδί^οντες δ^ το ί^
^λους, ό τι χω ρὶς δ ύ σ ε ις χρ η μ ά τω ν ἐτάχθησαν με τούς κληρικούς. εκ φ έρει δε α^τολε^εὶ καὶ τὸν παρόντα
^σ τολικὸν, καὶ Τὸν β'. τ ^ ς δ^. Ἀλ^λά και ό ιθ^. τ ^ ς α ύτ^ς ζ^. προστάζει, μ ή τε οἱ προσερχόμενοι εές τὸ ἱερα..
^ Τικὸν Τ άγμ α, μ ή τε είς τὸ μοναρχικὸν, διά χρημάτω ν νά δέχω νται. Ὄ δε κγ^. τ ^ προσθέτει, ότι ^
^ θ α ίρ ^ντα ι όσοι ^^πίσκοποι, ^ ἶἶρεσβύτεροι, ^ Διάκονοι ζητήσουν άσπρα, ^ άλλο εἶδος ἀπὸ ἐκείνονς, εί^ τ^νς
^όποιους ήθελαν μεταδώσουν Τά θε^ια μυστήρια, χάριν τ^ ς μεταλήψεω ν Ὄ δὲ δ^. τή^ ζ^, άφορ-.ζει τ^ν Ἐ ^ ί σ ^ -
^πον οπού άφορίσΥ^ Τινά κληρικόν Του, ^ άργήσ.^, ναὸν Θεοι^ κλείσε, δι^ άπαίτησιν ά^γυρίου ^ άλλον ε^δου^τι-
^νός. Ὄ ρ α καὶ τη ν συγκατκβασιν όπο^ μ ετα χειρ ίζετα ι ό μέγας Βασίλειο^ περὶ τῶ ν σιμωνιακών είς Την γ^.ν^ο^
^σημείω σιν Τού αύτού κανόνος.

Ε ἴ τ ι ς Ἐ π ίσ κ ο π ο ς κοσ μικοῖς ἄ ρχουσι χρ η σ άμ ενοζ,δι α ὐ τῶ ν ἐγκ ρ α τὴ ^ ἐκ κ λ η σ ία ς γένοιτο^ ε^. τής

κ α θα ιρ είσ θω , κο^ὶ ἀφοριζέσθω. Κ ά ὶ οἱ κοινωνοῦντε^ α ὐ τ ῶ π ά ν τες . . ^ Ααοδ^κ.

^ ρ μ η ν ε ί α

ἶ^αὶ ούτος ό κα ν^ν παρομοίως μὲ Τὸν άνωτέρω δ ιπ λ ^ παιδεύει ένα καἰ Τὸ α^τὸ άμάρτημα, λέγων^ Ὄ ποιος
Ἐ π ίσ κ ο π ο ς ήθελε ρ,εταχειρεισθή άρχοντας κοσμικούς, καὶ δ ιά μεσιτείας αύτῶν πάρη κάμμίαν Ἐπισκοπην ^ ^ η -
Τρόπολιν, άς καθαίρηται ἐν τα ύ τῶ , ^α ὶ άς άφορίζηται άπὸ Την εκ κ λ η σ ία ν . Ὄ μοίως καὶ όσοι ήθελαν σνγκοινω-
νήσουν με αύτὸν κληρικοὶ. εἴτε οἰ χειροτονήσαντες αύτὸν δηλαδη ^Αρχιερ^ς, εῖτε Πρεσβύτεροι, ^ Διάκονοι, ^
υ π ο δ ιά κ ο ν ο ι, ^ Ἀ ν α γν ι^ σ τα ι, όλοι, λέγω , άς καθαίρωνται άπὸ τὸν κλήρον α^τί^ν, καὶ άς άφορἱζωνται.

^ υ μ φ ω ν ί α-

^Ο ἱ δ ὲ μεσιτεύσαντες αύτοὶ άρχοντες, ό^χι μόνον άφορἱζονται, άλλά καὶ άναθεματίζονται άπὸ τὸν β . τ^ς δ^.
^ὡ ς ε^ρηται. ^ α ὶ μ ά λ ισ τα άν ή χειροτονία α ύτη είς τήν οποίαν έμεσἰτενσαν, διά χρημάτων ἐγένετο. ^^πειδΥ^
^κ^ίτά Τὸν γ^. Τ^ς ζ '. δὲν πρέπει ο^ κοσμικοὶ άρχοντες νά ψηφίζουν επ ισ κόπ ους, ^ ΠρεσβυΤέρους, ^ Διακόνους,
^ούΤε οι ἐίχλοι νά κάμνουν τά ς ἐκ λογά ς^τ^ν ίερωμένων, κατά τὸν ιγ^ τ^ ς ἐν Α αοδικεία (κατά προηγούμενον
^ Τρόπον δη λα δ ή ), ά λλά οἶ όμοταγε^ς ^^πίσκοποι καὶ Ἱε^ε^ις. ^ Ι^ἶπα κατά προηγούμενον τρόπον ότι, δὲν ψηφί-
ζον,,ν οἰ λα^ίκοὶ, ἐπ ειδή , κ α τ ά έπόμενον τρόπον. πρέπει να ἐρω τ^νται καὶ αύτοὶ άν συναινο^σιν είς την ψ^φον, ^
.^λοι, ^ οἱ περισσότεροι (καὶ ορα είς τ^ ν υποσημείωσιν το^ β^. ^ΑποσΤολικοῦ κανόνος, καὶ το^ έ. Τ^ς έν Λαοδι^
κεία), ά . δ ιό τι, άν αύΤοὶ έχουν νά άποδείξουν κα τά το^ ύποψηφίου κάμμίαν κατηγορίαν άληθ^, πρέπει νά έμ -
π οδίζη Τ α ι ή χειροτονία Του, κα τά Τ^ν έρμηνείαν το^ ξά. ^Αποστολικού, καὶ β^. άν καὶ αύτοὶ δεν συναινούσιν εις
τ η ν ψ^φόν του, ἐν δ έ χ ετα ι νά μή δεχθούν τὸν Ἀ ρχιερέα έκεῖνον ὸποο ψηφίσω μόνη ή σύνοδος, καὶ ἐντεύθεν νά
ἀκολουθ'ήσ^ σύγχυσις καὶ διαίρεσις μεταξύ Τῶν ^Αρχιερέων καὶ Τῶν κρισΤιανών^ άγκα λά καὶ την σήμερον δὲν
ἐνεργε^ται, ούτε ^ύτ'^ ή κ α τά επόμενον τρόπον έρώΤησι^ τώ ν λα^ίκῶν καὶ συναίνεσις. Ἀ νάγνω θι καὶ τὸν ξά.^
^Αποστολικόν.

Τ^ςδ^.ιή. τής
ς^.λά.λδ^.τ^
" Ε ἴ τ ι ς Π ρεσβύτερος, κ^ιταφρονήσας τοῦ ἰδίου Ἐ π ισ κ ό π ο υ , χω ρ ὶς σ υ ν ^ γ ά γ ει, κοιὶ θυ. α^. κα ὶ βο ιγ .
^ σ ια σ τή ρ ιο ν έτερον π ή ξ ε ι, μ η δ ὲ ν κ α τ εγ ν ω κ ὡ ς του Ἐ π ισ κ ό ^ο υ ἐν εὐσεβεία, κα ὶ δικαιοσύνη, ιδ^. ιέ. τής έν
"κα θ^ιιρείσ θω , ὡ ς φ ίλ α ρ χ ο ς. Τ ύραννος γἀ ρ ἐστιν^ ω σ α ύ τω ς δε ^ιάι οἱ λοιποὶ κληρικοὶ, καὶ Γ ^ γ ν ρ .^ ..,^
έν Αντίο^. ἐ.
^δσοι ἁ ν α ὐ τ ῶ π ρ ο σ θ ῶ ντα ι, οἱ δὲ λ α ῖκ ο ὶ ἀφοριζέσθωσαν^. Τ α ῦ τ α δὲ μ ε τ ὰ μίαν.^ κα ὶ δευ- τής έν Καρθ.
τ έ ρ α ν , κοιὶ Τ ρ ίτ η ν π α ρ ἀ κ λ η σ ιν το ῦ Ἐ π ισ κ ό π ο υ , γινέσθω . ί. ιά. ξβο

^ ρ μ η ν ε ί α ^

Τ ά ξις σννέχει καὶ τ ά ούράνια, καὶ Τά ἐπίγεεα, κα τά τὸν Θεολόγον Γρηγόριον. Πρέπει λοιπὸν ά εύ τ^^ α , καὶ
..πανταχοῦ μὲν νά φ νλά ττη τα ε ὡς συνεκτική καὶ συστατική, καἰ μάλιστα δὲ είς τού^ εκκλησιαστικούς, οἱ όποιοι
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

έχουν χρέος νά γνωρίζωσιν ό καθεὶς τά ίδικ ά τω ν μέτρα, καὶ τ ά όρια ,τ^ς οίκείας τ ά ξ ε ις νά μή ύπερβαίνουσιν.
Ἀ λ ^ οί μ^ν ΙΙρεσβύτεροι, καὶ Διάκονοι, καὶ κληρικοὶ πάντε^, νά ύποτάσσω νται είς τὸν ίδικόν Τους Ἐ πίσκοπον^
οί δὲ ^1^πί^κοποι, είς τὸν ίδικόν τους Μ ητροπολίτην οί δὲ ΜηΤροπολῖταε, είς τὸν ἐδικόν τους Η ὰτριάρχην. Διά
τούτο καὶ ό πα^ων Ἀ ποστολικὸς καν^ν διορίζεται ο^τως^ Ὄ πο ιο ς Πρεσβύτερος ήθελε καταφρονήσω τὸν έδικόν
του ^Επίσκοπον, καὶ χωρὶ^ ^ά γνωρίοη αότὸν π ό ς σφάλλει φανερά ή είς τή ν ευσέβειαν, ή είς τή ν δικαιοσύνην^
ταύτὸν είπειν, χωρὶς νά γνωρίσω αύτὸν πῶς εἶναι φανερά, ή αίρετικὸς. ή άδικος, ήθελε σ υ μ μ α ζινη κατ^ ίδίαν Τούς
χριστιανούς, καὶ κτίσας άλλην έκκλ^Ισίαν (^ἰ) ήθελε λειτουργώ είς αύτήν ξεχο^ρισΤά, χωρὶ^ τήν άδειαν κ ^ ὶ γ ν ι ^
μην τοί^ επ ισ κόπ ου του (^), ό τοιοί^τος ως φ ίλ α ρ χ ο ι άς καθαίρηται. ἐπειδή ως τύραννος μὲ βίαν καὶ τυραννίαν,
ζητε^ νά σφετερίσ^ τήν άνήκουσαν εξουσίαν Τῶ Ἐ πι^κόπερ Του. ^ ὶλ λ ά καὶ ἰ^σοι μὰν ά λλο ι κληρικοὶ συμφωνήσουν
μὲ αύτὸν είςτήν τοιαότην άποστασίαν, άς καθαίρωνΤαι παρομοίως καὶ αύτοί^ ^οοι οέ λαικοὶ,άς άφορίζωνΤαι. ΤαῦΤα
ομως νά^ γίνωνται, άφ^ ού ό Ἐ πίσκοπος παρακινήσω μὲ γλυκάδα καὶ ήμερ^τητα τ ρ ε ^ φοραῖς Τούς άπ^ αύτο^
χωρισθέντας νά λείψουν άπὸ τοιο^τον κίνημα, καὶ αότοὶ στοεθο^ν είς Τὸ π είσ μα τω ν. Ὄ ο ο ι δ έ χω ρίζονται άπὸ .
τὸν ^π ί^κ ο π ύν τους πρὸ ουνοδικ^ς έξετά^εως, δ ια τὶ α^τὸς κηρύττει δημοσία κάμμίαν κακοδοξίαν καὶ κἶρεσιν,
οί τοιοῦτοι, .όχι μόνον είς Τά άνωΤέρω ἐπ ιτίμ ια δὲν ^πόκεινται, άλλά καὶ τή ν πρέπουσαν είς τούς όρθοδόξους
τιμ ή ν ά ξιύνονται, κ α τ ά τὸ ν ιέ. Τής ά . κ α ὶ β^.
σ υ μ φ ω ν ί α

Σ υ μ φ ω ^ , κκὶ σχεδὸν μ ὶ τάς αντά^ λέξεις άνα^έρει τὸν ^Δ.ποστο^ικὸν, καὶ ό έ. τ ^ ς έν ^Α.ντιοχεία, το^το
μόνον προστιθεὶς, ότι, έάν οί παρασυνκγωγοι αύτοὶ ίερωμένοι μ ε τά τή ν καθαίρεσίν τω ν π άλ ιν ταράΤΤω^ι Τήν
^ κ λ η σ ία ν , νά σωφρονίζονται μὲ παιδείκν ἐξωτερικήν (περὶ ^ς ^ρα τή ν ά. ύποσημ. τοί^ κζ^. Ἀ π ο σ το λικο ῦ ). Κ αὶ
ό ιή. τής δ^. καὶ λδ^. τ^ς καθαιροί^σι τούς κληρικούς όπο^ κάμουοι ^Ιυνωμοοίαν, καὶ φατρίαν .κ α τά τού Ἐπι--
σκόπου των, καὶ τὸν συγκληρικ^ν αύτά^ν. Ὄ δὲ κα θκιρ^ τούς βα π τίζο ντα ς, ή λειτουργώ ντα ς είς εύκτηρίους

( ί) Τὰδε Πατριαρχικὰ σταυροπήγια τῶν ^οναστηρίων καὶ ^ νον^κὰ είσοδή^^.ατα, νὰ χειροτονη είς αύτὰ, νὰ συγχ^φν, ή νὰ
κλησιῶν, δποῦ είς διαφύρους ^Ιητροπύλιις, καί Ἀρχιεπισκοπὰς, ^ έμποδίςν^ τονς γά-^.ους των, καί ἀπλῶς νὰ έχν^ είς αύτὰ κάθε
καί έπισκοπὰς οίκοδομοῦνται, ταῦτα δεν είναι θυσιαστήρια ^τε- Ι άλλο προνύ^ειον ἐπισκοπι^ν. ^οσοι δε άνθρωποι έκατοίκησαν είς
ρα, ουτε οί ταῦτα οίκοδομοῦντες εἰς τὰ του παρύντος Ἀποστο- τὸν τύπον τῶν Ιἰατριαρχικῶν σταυροπηγίων προ τού αυτὰ νὰ
λικοῦ κανύνος ύπύκεινται έπιτίμια, κατὰ τον ^α λσ α ^να . ^ π ε ι- οίκοδομηθοῦν, ή κ^ιί ί^^τερ^ι, άφ^ ο^ οίκοδομηθοῦν. ούτοι. έντύπιο^
δή γὰρ αἱ ^ἰητροπύλεις, καὶ Ἀρ^ιεπισκοααι είς τους Πατριάρ- μεν οντες,νὰ .^ναι υποκείμενοι κ^τὰ φάντα είς τον κ^τὰ τύφον ^Αρ-
χας έμοιράσθησαν. καί ο^ ^ίητροφολιται φάντες, καὶ Ἀρχιεφί- χιερέα, εἰ δεξένυι,νὰ ύπὁκιινται είς τον Πατριαρχικών ^Ι^ξ^ρχον^
σκοποι υποκείμενοι ^ντες είς τήν τῶν Π α τριαρχῶ ν διοίκησιν κα τὰ καί πάλιν (σελ. Οί Πατριαρχικοί ^ξαρχοι δεν φρέφει νὰ
τον ς'. και τής α^. καί τον καί τής ἀναφέρουσιν έξουσιά^ουν τὰ χωρία τῶν Πατριαρχικῶν ^Ιονῶν.ή τον έν αυτοίς
έν ταίς ἱ^ραίς τελεταίς τὸ έκείνων ονομα ^ διὰ τοῦτο, κατὰ τήν λαὸν, ή τὰ εύκτν^ρια. οσα ^ Πατριαρχικών ^ταυρον δεν θεμ^λιω-
τῶν ίερῶν κανύνων τούτην περίληψιν, δίκαιον ^χουσιν οί Πα- θῶ^σι καί κτισθ^ιν..... έπειδή αύτὰ άπὸτὸνκατὰ ^ ^ α ν ^Ι^φίσκο-
τριάρχαι είς τὰςδιαμοιρασθείσας αύτῶν^Ιητροφδλεις, καί Ἀ ρ- ^ πον εξουσιάζονται. ^οθεν ἐκ τῶν λογιών τούτων συνάγεται οτι
χιεφισκοπὰς νὰ δίδωσ^. σταυροπήγια, και το ονομα αυτῶν νὰ δεν πρέπει νὰ .^ίνωντ^ι Πατριαρχικὰ ^ταυρ^φή^α τὰ ο ^ ^ ^
μνημονεύηται έν αύτοις. ^ π ε ί δε^ ύ^δθεσ'.ς φερ^^ταυροπη^ίι^ν ι κοδομημένα μοναστήρια, ήἘκκλησίαι, ή ευκτήρια μετο^ ^ην
έστίν ἐντς^ῦθ^, υφ^-^.ιειοῦμεν τον φερί τούτων ἐντελη, καί δια- ^ κοδομήν, άλλα προ τής οίκοδομης. Κςιί ἀφὸ αῦτὰ μιρικὰ μύνον,
κεκριμένον λ ὁ γο ν , ^ις φ α ίν ε τ α ι κα θα ρ ῶ ς ε ίς τ ή ν καί Ι κατὰ φιλοτιμίαν, καὶ φρον^ιον δοθεν είς το.^ς Π^τρ.άρχας^ άλλ^
σελ. τής Γιοῦρ. Γραικορωμ. Το .^ὰρ έν αύτ.^ σιγίλλιον τοῦ Πα- Ι ούχὶ καί πάντα τὰ μέλλοντα οίκοδομηθειναι μοναστήρ'.α, ή ^ κ -
τριέρχον Γερμένου ουτω διορίζεται, οτι είς εκείνα μύνα τὰ ^ΙΙο- κλησίαι, ή ευκτήρια, -.να μή οί κανύνες παρ^ιβ^ίνΙ^ντςι-., οφοῦδιο-
ναστήρια. ή καθολικὰς ^Εκκλησί^ς, ή εύκτηρίους οικους, πρέπει Ι ρίξουν, οτι, τὰ μοναστήρια, κ^Ιιί οί μοναχοί νὰ υφύκηντ^ιι είς του^
νὰ μνημονεύηται τὸ δ^νομα τοῦ Πατριάρχου, είς τοῦ ὁφοίου τὰ ^ κατὰ τύπον Ἀρχ.ερεις. Καί ορ^ τον δ^. τῆ^ δ^, ^ τ ^ έ^ιτ^-
θεμέλια έβάλθη, Πατριαρχικών στ^ιυροφήγιον. ήτο-, ^ταυρὸς φαρὰ γήν ^πισκύπου ποιεί ^ταυροφήγιον κ^ιί Πρεσβύτερος.
του Πατριάρχου ἀφοστ^λείς, -^ί ουτως έαάνω είς τον Π^- , ('^) Αέγει δε ο θείος ^ρυσδστομος (είς τήν ύμιλ, φρὸς
τριαρχικὸν αύτὸν ^ταν^ον έκτίσθ^αν. Είς τὰ τοιαῦτα -^ὰρ κ^μ- ^^εσίους).εοτι εἶπεν ενας άγιος άνθρωφος, φο,ς. μαρ-
μία μετοχή δεν εἶναι είς τον κατὰ τύπον Ἀ ^ ιω έ α μήτε άφὸ τυρίου απορεί νὰ εξαλείψω τήν άμεερτί^ν το-^ χο^ρισ^^οῦ τῆς
τὰς ἱεροπραξίας^ μήτε άφὸ ^Πγοι^ένου σ ^ γ -δ α , μήτεάφὸ σφαλ- εκκλησίας καί τής διαιρέσεως, κ^ιί το νςι σ^ίσν, τινὰς τήν ^Ι^κ-
μάτων ψυ^ικῶν άνάκρισιν, εως ὀφοῦ μή^ε ^ύτὰ τὰ κ^νονικὰ δύν^.. κλησίαν εἶναι χειρὁτερον κ^εκὸν^ ἀφὸ το νὰ είς αιρεσιν.Ι^
ται ν ὰ ' ζητν^ άπὸ τους ἐν αύτοις^ διύτιδλοι οί ίε^ωμένοι, ὁ^εοῦ εί^ Γράφει δε καί Διονύσιος ὁ Ἀλεξανδρεί^ις καί δ^μολο^ητή^ έν
τὰ τοιαῦτα μοναστήρια. κ^ί ^Εκκλησίας, κ^ί ευκτήρια, εὸρίσκον- π^ὸς Ναυάτον ^Ι^πίσκοφον έφι^^ολν^, ^οτι φρέπει νὰ φάθ^ τι-
ται,εἶναι καὶ δνομάζοντ^^. Π^τριαρ-^κοί, καί υφύκε^ντ^ι είς τὸ^ Π^- νὰς, ^,τι κακὸνκαὶἄν^,ναι, μύνον νὰ μή σχίσ^τήν^Ἐκκλησίαν^
τριάρ^ιικὸν έξαρ^ον. ^ ο π ^ δε ^ταυρὸς Πατριαρχικὸς δεν έ^άλθη καί ^τι εἶναι ένδοξὁτερον τὸ μς^ρτύριον, ύποῦ ήθελεν ύπομείν^
ἀπὸτήνάρχήνείς τὰ θεμέλιά, ἐκει ύ κατὰ χι^ραν Ἀ ρχι^ευς έξου- τινὰς διὰ νὰμή σχίση τήν ^Εκκλησί^ιν, φαρὰ το μαρτύριον ύποῦ
σιά^εικἄν τ^ε^λίκι μον^^τηρίον κ^ί μετόχι εἶναι, κἄνπαραλ'^ιύ- ήθελεν υπομείν.ί^ διὰνὰ μή είδωλολατρήση, ἐπειδήείςμὲν τὸιΙφερ
ριον,κἄν ευκτήριος οἶκος,κ^ί είς^ίύτὰ φρέφει νὰμνημονεύητςιι τὸ τοῦμή είδωλολατρτ^σαι, μαρτύριον^ διὰ τήν ωφέλειαν της ίδικής
δνομα α^τοῦ. Αύτὸς φρέπει νὰ σ^ραγίζ^ τον έν αύτοίς --^γού- τ^ν ψυχής μαρτυρεί^είς δε το υ^ερ του μή σχίσα^ τήν ^κκλησί-
μενον, νὰ έξετά^η καί νὰκρίν^ αυτὰ νὰ φέρν.^ ἐξ αύ^ῶν ^ αν, διὰ τήν ῶφέλειανκαί ^νωσιν δλης τη^ εκκλησίας μαρτυρεί.^
 Τ ^ Ν Α Γ ἶ^ Ν ΑΠΟ ΣΤΟ ΛΏΝ

οίκους, πα^ά γνωμην του Ἐ πιοκόπ ου Των, ^Ορα καὶ τὸν ξβ^. τής έν Καρθαγένη, Ού μύνον δέ ούτος, άλλά καέ.
ὸ ιγ^. τ^ ς πρω τοδευτέρας κανων, καθαιρώ τὸν ΙΙρεσβύτερον καὶ Διάκονον έκεῖνον, ^ποῦ διά κάποια έγκ λή μ α τα
το υ Ἐ πισ κ ύπ ου του, ήθελε χωρισθ^ άπὸ τή ν κοινωνίαν αύτοί^, καἰ Τὸ ^Ινομά του δέν ^θελεν ά .^ έ ρ ^ , κα τά τὸ
σύνηθες. έν τ κ ῖς ἱερα^ς τ ε λ ε τ έ ς , πρὸ Το^ νά γένη περὶ τῶν έγκλημάτων αύτου συνοδική έξέτασις. ^Ομοίως καὶ
ε π ίσ κ ο π ο ς καθαίρεται, ἐάν κ α τά τού ἰδίου μη τρ οπ ολίτου Τολμήσω τοιοθτόν τι, κα τά τὸν ιδ^, τ^ς αύτ^ς α^,
καὶ β^, Κ α ὶ μ η τρ ο π ο λ ίτη ς ωσαύτως καθαίρεται, έάν χωρίση τὸν έαντόν του άπὸ τήν κοινωνίαν τού οἰκείου ἶΙα..
τριάρχου, κ α τά τὸν ιέ, τή ς α ύ τή ς, Κ α τά δέ τὸν τ^ ς έν Ράγγρφ, καὶ ί. καὶ ιά. τ^ς Καρθ. οί άπὸ τού Ἐ π ι..
σ κ ύ π ο υ α ύ τ ^ ν χ ω ρ ισ θ έ ν τε ς Π ρ εσβύτεροι, δΙχι μόνον κα θαιρ ο ύντα ι, ά λλά κ α ὶ τ ῶ ά ν α θ έμ α τ ι α π ο β ά λ λ ο ν τα ι. Τ α ῦ τ α
μέν έρρέθησαν διά εκείνους όπού χω ρίζονται άπὸ τὸν ^Ι^πίσκοπὁν τους διά πρόφασιν έγκλημάτω ν τιν^ν. Ὄ δέ
ά , τού μεγάλου Βασιλείου μέ άργίαν μόνον προσωρινήν Τ^ς ίερωσύνης παιδεύει τούς παρασυναγ^γους ἰεοε^.

^Αποοτολ. ιβ^.
ιγ^. τής α^. ε^.
τής ἐν άγ. Σο-
^ Ε ἴ τ ις Π ρεσβὐτερος, ἤ Δ ιάκονος ὺπὸ Ἐ π ισ κ ό π ο υ γ ἐ ν η τ α ι ἐν ἀφορισμῶ. τοῦτον μ ὴ ἐξεὶ- ^ί^ ά. της ἐν
^ ν α ι π α ρ ετέρου δ ε χ θ ῆ ν α ι, ἀ λ λ ἤ π α ρ ὰ το ῦ ἀφορίσαντο^ α ὐ τό ν. εἰ μ ὴ ὰ ν κ α τ ὰ συγκυρίαν Ἀντιοχεία
^ τ ελ ει^ τή σ η ὁ ἀφορίσας αὐτὸν Ἐ πίσ κ οπο^. της έν^αρδ.
ιδ^.της ένΚα^θ
ιά. λζ^. ρμα^'.
^ ρ μ η νε ί

Κ α ὶ εἰς τὸν ιβ^. κ α ὶ ιγ^, κανύνα τους εἶπον οί θε^οι Ἀ πόσΤολοι, ότι οί άδεκτοι κἀὶ άφωρισμένοι δνΤες κλη-
ρικοὶ, ἀ πὸ Τούς ἰδικούς τω ν επ ισ κ ό π ο υ ς, δέν πρέ.τει νά δέχω νται άπὸ ά λ λ ο υ ς ^πισκύπου^. Κ αὶ εἰς Τούτον δέ
π α ρ ο μ ο ίω ς, α ύ τὸ Τὸ ῖδ ιο ν δ ιορίζουσι μ έ κ ^ π ο ια ν προσθήκην, λέγο ντες^ ^Ο ποιος ΙΙρεοβύτερος, ή Δ ιάκο νο ι ήθελεν
άφορισθή άπὸ Τὸν ^ π ισ κ ο π ύ ν του, αύτὸς δέν εἶναι συγκεχωρημένον νά δεχθ^, καἰ νά λυθή άπὸ τὸν άφορισμὸν,
^ χ ι μόνον άπὸ ά λλης έπαρχίας Ἐ πίσκοπον, άλλ^ ούδέ άπὸ άλλον ^ντα έκ τ'^ς αύτής έπαρχίας και ^Ιητροπόλεως,
ά λ λ ά μύνον νά δ έχη τα ι καὶ νά λύηται τού άφορισμού, άπὸ έκε^νον Τὸν ῖδιον επίσ κο π ο ν οπου Τὸν άφ^ρισεν. έξω
μόνον, άν καΤά Τύχην άποθάνη ό άφορίσας ^επίσ κοπ ος, ή μη τροπολίτης, ή ΙΙατριάρχης, πρὸ Το^ νά λάβη Τήν
συγχύ^ρησιν ύ Π ρεσβύτεροι, ή ύ διάκονος. Διότι τό τε ^ήμπορεῖ καὶ ύ ^Ι^πίσκοποι, ή μ η τρ ο π ο λίτη ς, ή ΙΙατ^ιάρ-
χη ς ό μ ε τά τὸ ν θάνατον Τού άφορίσαντος χρημαΤίσαι διά δοχος, νά Τούςλύη άπὸ τὸν δεσμὸν, καὶ ο χι άλλος.
Δύω δέ π ρά γμ α τα πρέπει νά σημειά^ση τινάς εις τὸν παρόντα ^Αποστολικὸν κανύνα. ένα μέν, ^ -ι ι^λοι έκε^νοι
όποῦ άφορισθ^σιν άπὸ τὸν Ἐ πίσκοπόν τους, εῖτε δικαίω ς, ε^ίτε άδίκως, πρέπει νά στέκουν έτσι άφωρισμένοι,καὶ νὰ
μή τολμήσουν νά καταφρονούν τὸν άφορισμὸν,έως νά γένη περὶ τούτου έκκλησιαστική έξέτασις, κα τά τὸνιδ^, τή ς
Σ α ρ δικ ^ς, καέ τὸν λζ^. τ^ἱς Καρθαγ. (Ο , έξω μόνον άνίσως ήθελαν καταδικασθοῦν, πρὸ τοῦ νά κριθοῦν, καὶ νά
προσκαλεσ^ο^ν εἰ^ τὸ έκκλησιαστικὸνδικαστήριον(^). Κ α ὶ άλλο δέ,ότι, κα τά μέν τὸν ρκά. τ^ ς Καρθαγ.άνίσω^ ^
ε π ίσ κ ο π ο ς ήθελεν άφορίση τινά, διά τ ί έξομολογηθεὶς πρότερον τὸ άμάρτημά του εις αύτὸν,^στε^ον τὸ άρνηθη,
πρέπει κα ὶ οί ά λλοι Ἐ πίσκ οποι νά μή συγκοινωνούν μέ τὸν άφορίσκντα, ἐν ^Ισι^ καιρ^ καὶ αύτὸς δέν συγκοι-
νωνεῖ μ έ τὸν έπ ὶ τοιαύτη α ιτία ἀφωρισμένον ύπ^ αύτο^. Κ α ὶ τουτο νά γίνετα ι, διά νά φ υ λά ττετ^ι ο Ἐ πίσκοπος
νά μ ή κατηγορώ κάνένα χω ρὶς νά ήμπορ^ νά άποδείξ^ τή ν κατηγορίαν.Κατά δέ τὸ νομικὸν το^ ^^ωτίου,τίτλ. καὶ
κεφ. θ^. κα ὶ τὸν σ χολιαστήν Β αλσαμ^να, άνίσως ε π ίσ κ ο π ο ς , ή ΙΙρεσβύτερος, ήθελεν άφορίσ^ τινά άπὸ Τήν κοινω-
νίαν (εἶτε τή ν τ έ ν μυστηρίων, κ α τ ά τὸν Β αλσαμ^να καὶ Βλάσταριν, εἴτε καὶ τήν μετά τ ^ ν πιοτώ ν σύστασιν,

( ἰ ) -Δέν λέγει δ^θῶς . ὁ Βαλσαμῶν λοιπὸν έν τή ερμηνεία τοῦ Θεοῦ εἰς το ^ύαγγέλιον (^Ρωμ. ιά), δ δέ. εύλογος και κανονικές.
λβ^. Κανὁνος τής έν Καρθαγ. διοριζόμενος τρὁπον τινὰ, οτι οἱ ὁ κατὰ κανύνας γ ^ .ι.ενος' και τρίτος, ο άλογος. καὶ παρὰ κα-
άκαίρως ύπὸ τοῦ ^πισκύπου ἀ^οριζδμενοι δέν έχουν ἀνάγκην νύνας γινὁμενος. ^ο μέν ούν ἀ^ορισμὸς δ παρὰ τῶν πάλαι γινύ-
νὰ ^υλάττωσι τον τοιοῦτον ἀφορισμὸν, έπειδή οί κανὁνες οἰ^τοι μενος, περιέχει χωρισμόν. ή των μυστηρίων, ή τής ^κκλησ^ας
τ ὸ ἐνα ντίον διορίζονται. του κανύνος δέ τούτου συμπεραίνε- καὶ προσευχής τής μετὰ τῶν ^ιστῶν, ή τής συναναστροφής τῶν
ται,^τι και οἱ Πνευματικοὶ δέν πρέπει νὰ λύουν τὰ έ^ιτίμια τῶν Κληρικῶν. ἀπὸ τους ὁμοταγεις συγκληρικούς των, ε^πο^.εν έν
άλλων ^οταγῶ ν των Πνευματικά, ἄν αυτὰ δέν ^,ναι παρὰ κα- τη ^ η ν ιία του ^Α^οστολικοῦ. ^ο δέ νυν γινομενος ἀ^ο-
κδνας καὶ πάντ.^ ^λογα. ρισμὸς, περιέχων χ^ισμὸν ἀπὸ τής ὰγίας καὶ ομοουσίο.^ Τριά-
(^) Διὰ τοῦτο^αὶὁ θεῖος Χρυσὁστομος^ έπειδή καὶ έγκαλε^το, δος, καὶ κατάραν ἀσυγχωρησίαν τε καὶ άλυσίαν. έως καὶ μετὰ θά -
διατὶ δέν έφύλαξε τὸν ά^ορισμὸν ὁποῦ ἐξε^όνησε κατ^ αύτοῦ .ή νατον. δέν έχει δμοιδτητα μέ τον ἀ^ρισμὸν τ^Ιν παλαιῶν. ἀλλ^
περὶ τον Θεὁ^ιλον σύνοδος, ἀλλὰ ήθέτησεν αύτὸν, προ άλ^ης έρχεται νὰ .^ναι δμοιος μέ το ἀνάθεμα, περὶ ου ορα τὰ προλε-
συνοδικής ἐξετάσεως, ἀπελογήθη λέγων, οτι δέν έπαραστάθη εἰς γύμενα τής έν Γάγγρα. ^ῦθεν τὰ ^ γ ^ ταῦτα, ^ μή οντ^ι
τήν κρίσιν ὀλὁτελα, ούτε τὰς κατηγορίας ήκουσε των κατηγορων κονικὰ, δέν πρέπει νὰ γρά^ωνται εἰ^ ἀ^οριστικά. Συ δέ μοι
του, ούτε παντελῶς .καιρὸς του ἐδ^θη διὰ νὰ ἀπολογηθν^, (δμε^- ορα πῶς εἶναι σύμφωνος μέ τον παρόντα Ἀπο^τολικὸν καὶ ὁ ά.
ταφραστής εἰς τὸν ^ίον του Χρυσοστόμου) καθως καὶ ὁ οδ^. Ἀ - τής έν τ^ ἀγί^ ,διορίζων νὰ ^ιναι και ἀ^ιο τον Κο^ν^ταν-
ποστολικὸς διορίζει^ θν καὶ ἀνάγνωθι. .Σημείωσαι δέ, ^τι .τρία τινουπύλεω^, οἱ ἀπὸ τὸν ^Ρωμης ἀ^ωρισμένοι. ή καθ^ρημένοι, ή
εϊδη εἶναι ἀφορισμοῦ. ^Ο .μέν γὰρ θεΤός έστι, πε^ὶ ριρηται διὰ ἀναθεματισμένοι ί^εάρχο^τες.
τὸν Παῦλον, οτι ήτο ἀφωρισμένος έκ κοιλίας μητρὁς του παρὰ
ΠΠΑΑΑΚοΝ θ.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

καὶ προσευχήν έν τ ^ ἐκκλησία) χω ρὶς ^άμμίαν κ α ν ο ν ιά ν κα ὶ εύλογον α ιτία ν , ό μὰν άφορισμὸς α^Τὸς νά λ.ύηται
άπὸ τὸν μεγσλ^Τερον ίερέα, ό δὲ άφορίσας Ἐ πίσ κ οπος, ή πρεσβύτερος, νά άφορίζηται άπὸ τὸν άνωτερόν Τον, ὅσον
καιρὸν έκε^νος καταλαμ βάνει ύτι εἶναι άρκετός. Τοῦτο δ ε νά γ ίν ε τ α ι διά νά παθα ίνη δικαίω ς ἐκε^νο Τὸ ἴδ ιο ν όποῦ
είς τὸν άλλον άδίκως ένήργησεν. Ὄ θεν τόσον έν τ ^ ά . Τ όμ^ τώ ν πρακτικώ ν Τών συνόδων, σελ. 1 1 . γράφεται
ύ τ ι καὶ ζώντος άκόμη Τού άφορίσαντος, ό άφορισμὸς λύ ετα ι άπὸ τή ν σύνοδον, έάν δικαίως δὲν γ έν ^ . Ὄ σ ον ^.αὶ
ο ζ^. τοί^ Νικολάου λέγει, ί^τι ό άλογος δεσμὸς, τὸν όποιον ήθελε κάμ ^ ήγούμενος τε λ ευ τά ν , είς ά λλον, δ ιά νά
μέν^ έν τή ήγουμενί^, άναχωρήσαντα δὲ έπ ειτα , ούτος ὁ δεσμὸς, λέγω , εἶναι άνίσχυρος,κ αὶ διά το ^το ό δεσμευ^
θεὶς, παρά ^Δρχιερέω^ λύεται (^ἰ). Ὄ ρα καὶ Τήν έρμηνείαν το^ ιβ'. ^Αποστολικο^.

^Αποστολ. ιβ^.
της δ^. ιά, ιγ^. "Μ η δ ένα τῶ ν ξένω ν Ε π ισ κ ό π ω ν , ἤ Π ρεσ βυτέρω ν, ἤ Διοικόνων ἄ νευ σ υ σ τ α τ ικ ῶ ν ^ρ ο σ -
τήςς^. ιδοτής ^δέχεσ θα ι. Κ α ὶ ἐπιφερομένων δὲ α ὐ τ ῶ ν , ἀ να κρινέσ θω σ α ν. κ α ὶ Εἰ μ ὲ ν ὧ σ ι κ ή ρ υ κες τ ῆ ς εὐ-
Ἀντιοχ. ζο η.
της Ααοδ. μά. ^σεβείας, προσδεχέσ'θωσαν, εἰ δὲ μ ή γ ε , τ ὰ πρὸς χ ρ ε ία ν αὺτο^ς ἐπ ιχ ω ρ η γ ή σ '^ ιν τε ς, εὶς κοινω^
της Κ^θ.λαο ^ν ία ν αὐτοὺς μ ὴ προσδέξὴσθε. Π ο λ λ ὰ γὰ ρ κ α τ ὰ σ υ ν α ρ π α γ ὴ ν γ ίν ε τ α ι.

ε ρ μ η ν ε ί α .

Ι^ίς τὸν ιβ'. αύτέύν κανόνα διορίζουν οί ^Απόστολοι νά μή δ έχ η τα ι κάνένας ξένος κληρικὸς ά πὸ άλλον ^ π ί ^
σκοπον, χωρὶς νά ^χ^ γράμματα συσ τατικά. ἶ^αὶ είς τὸν παρόντα δ έ κανόνα παρομοίως τούτο αύτὸ διορίζουσι,
μὲ κ^ποιαν προσθήκην, λέγοντες^ Ι^ ν έν α ς ξένος Ἐ π ίσ κ ο π ο ς,^ή Πρεσβύτερος, ^ Διάκονος, δὲν πρέπει νά προσδέ-
γη τα ι άπὸ άλλους ^πισκό^εους, χ ^ ρ ὶς νά έπιφέρη γ ρ ά μ μ α τ α , ὸ μὲν Ἐ πίσκ οπος τοῦ μ η τρ ο π ο λ ίτο υ του, ύ δὲ
ΓΙρεσβύτεοος,ή Διάκονος το^ ε π ισ κ ό π ο υ , ^ μ η τρ οπ ολίτου του, σ υ σ τα τικ ά καὶ τ ^ ς π ίσ τεω ς, κα ὶ τ^ ς κα λής ζω ^ς,
μάλιστα οὲ Τ^ς κατΥ^γορηθείσης αότο^ ύπολήψεως. ^Αλλά καὶ άν έπιφέρωσι μ α ζ ί τους Τά το ια ύ τα συσ τα τικά ,
πάλιν άς έ^ τ ά ζ ω ν τ α ι άν ^ναι δρθύδοξοι ^ ἐίχι. δ ιύ τ ι ῖσως νά σφαλλωσιν είς τή ν π ίσ τιν. Ι^αὶ έκεῖνος ύποῦ έδω -
κεν είς αύτούς Τά συστατικά γράμματα, τὸ σ φ ά λ μ α το^Το δεν ήςευρεν. ^Ι^άν δ^ ἐξεταζύμενοι ^ύρεθώσιν ύΤι εἶναι
κήρυκες Τ^ς ορθοδοξίας κςά εύσεβείας, Τότε άς προσδέχωνΤαι είς κοινωνίαν. (άς μ ή ουγχω ρί^νται ^μω ς κ α ὶ νά
συναριθ^ε,ηθώσιν είς κι^μμίαν έκε^σε έκκλησίαν, κ α ὶ νά ένεργέ,^σι τ ά τ ^ ς ἰερωσύνης, χω ρὶς νά ίίχουν κοντά είς τά
συστατικά γρά μμα τα, καὶ γράμμα άκόμη άπολυτικὸν, καὶ δηλω τικὸν, ύ τ ι ^χουν τή ν άδειαν νά ενεργούν, ^που
υπάγουν, τ ὸ τ ^ ς ίερωσόνης λειτούργημα, κ α τ ά τὸν ιζ^. τ ^ ς ^ . ) ^ ί δὲ καὶ ήθελαν εύρεθ^ κακόδοξοι καὶ α ἰρ ετι-
κοὶ, μή συγκοινωνήσητε, λέγει, μὲ α υτούς ά λλά δύτε εις αύτούς τά χρειώ δη καὲ ά ν α γ κ α ῖα , καὶ ά π ο σ τε ίλ α τέ
τους νά ύπάγουν. διότι πολλά ά τοπα άκολουθοί^ν άπὸ τούς τοιούτους ξένους κα τά συναρπαγήν, μὰ τὸ νά μή
γίνηται περἰ αύτ^ν ή πρέπουσα έρευνα. Ὄ ρα κ α ὶ τή ν ύποσημείω σιν Τοί^ εβ^. κανόνος τών ^Α ποστύλω ν,

τής ά. σ'- ζ'- σΤοὺς Ἐ π ισ κ ό π ο υ ς ἐκ ά σ του ἔθνους, ε^.δένσι χ ρ ὴ τὸ ν ἐν α ὐ τ ο ῖς π ρ ῶ τ ο ν , κ α ὶ ὴ γ ε ῖσ θ α ι α ὐ -

τ^.ς β^. γ^. στὸν ὡ ς κεφ α λὴ ν, κ α ὶ μ η δ έν τ ι π ρ ἀ τ τ ε ιν π ε ρ ιτ τ τ ὸ ν ἄ νευ τ ῆ ς ἐκείνου γ ν ώ μ η ς ^ ^.όνα δὲ πράτ-.
τής γ^. ή. τής
δ^. κη^. τής ^Τειν έκαστον, ὅσα τ ῆ α ὐτοῦ π α ρ ο ικ ία ἐ π ιβ ά λ λ ε ι, κ α ὶ τ ^ ς ὺΙ^^ α ὐ τ ὴ ν χ ώ ρ α ις , 'Λ λ λ ὰ μ η δ ὲ
λς^. λθ^. τής ^ἐκεῖνος ἄνευ τ ῆ ς π ά ν τ ω ν γ ν ώ μ η ς π ο ιείτω τ ι . Ο ὕ τω γὰ ρ ομόνοια ἔ σ τ α ι, κ α ὶ δ ο ξα σ θ ή σ ετα ι
Αντιοχ. θ^. ^ὁ Θεὸς, διὰ Κυρίου ἐν 'Α γ ίω ΙΙ ν ε ύ μ α τ ι, ὸ Π α τ ὴ ρ , κ^ιὶ ὁ Υ ἱὸς, κ α ὶ τὸ ἅ γ ιο ν Π νεῦμο^.^

^ Ι'^αθως, ^ταν ή κεφαλη άσθεν^, κ α ὶ δ^ν προβάλλη ύγιαίνουσαν τήν ίδικήν τη ς ἐνέργειαν, κ α ὶ τ ά ἐ π ίλ ο ιπ α
μέλη το^ σώματος κακώς Ιἰχουσιν, ^ και άχρηστα γίνονται παντελῶς^ τέ το ια ς λ ο γ ^ ς, κα ὶ ^,ταν ό τἀ ξ ιν έπ έχω ν
κεφαλής είς τήν ε κ κ λ η σ ία ν , δεν 1ίχ^ τήν πρέπουσαν ^ίς αύ-τήν τ'ιμήν, κ α ὶ ^λον τὸ λοι^ὸν σ ^ μ α τ ^ ς Ἐ κ κ λ η ^

(Ι) ^οσοι δε άδίκως ἀ^ορισθοῦν, δίὰ το ονομ^ τ^, Θε^ῦ. ήτοι,
ή διὰ τήν πί^ειν, ή δίὰ τὰς πα^δόσε^ τη^ ^^κλησί^^, ή
διὰ τήν έντολήν του Χ^ιστοῦ. ούτοι πρέπει νὰ χ^ί^ο-υν, έ^^ίδη
καὶ είναι μακαρισμοῦ άξιοι, κ^τὰ τον λόΥον τον Κυ^ίον, οστις
εἶπε. ^^Ιακάριοί ἐ^τε, οτ^ν μίσή^ο^ήν ^μ^ς άν^^π^ί, κ ^
^ταν ἀ^ίσω ^ίν υμ^ς, καί όνειδίσωσϊ, καί ἐκβάλο^ή τ^, ^νομ^
υμών ώς πονηρὸν, ένεκα του Υἰου τον ἀν^ώπον. (Δουκ. ς^.
Περί δε τών ἀλόγως ἀ^οριζόντο^ν κ^ί πάθο^, τ^εῦτά φη^ήν
ό ^αρεοπαγίτης Διονύσιος ἐν κεφ. ^ φ ορ.^ ό ^Ιεράλχης, ούχ ^πεταί αὁτῶ τὸ θειον κ ^ ί^ . Κατὰ γὰ^
ραρχίας. ο^το^ καί τὰς ἀι^οριστικὰ^ έίχον^,ρ ^ Ιε ^ χ ^ ^ δ^-
νάμεις, ώς ἐκ^αντορικοί τῶν Ο^ίο^ν δή^.αή^άτων, ονχ ώς ταῖ^
αύτῶν ἀλόγοις ό^μαῖς της π^ινοόφο^ θεαρχίας, εὁφήμως είπείν,
^πήρετικῶς επομένης. Ἀλλ^ ώ^ αὀτῶν, ί^ποφοιτικῶς ύποκινοῦντή
τ ^ τελεταρχικ^ Πνεύμ^τι, τοί^ς κεκλιμένους Θεῶ, κατ^άξίανἀ-
φο^ιζόντων. Καί πάλιν- τονς μ^ν ούν ^νθέονς ^Ιε^άρχας, οί^το^ κ^ί
τοίς ἀ^ορισμοῖς, ^αί πάσαις τα^ς ἱεραρχι^ις δυνάμεσι χ^ηστέον,
^πως ἄν ή τελετά^χις αὀτοὸς Θεαρχία κινήσο^.^ Ταῦτα δε ερμη-
νεύων ό θειος ^ίάξιμος, φησίν,^έὰν πΟιρὰ τ^ν ^κοπὸν τοῦ Θεοῦ ἀ..
θείαν κρίσιν, καί ού δίὰ θέλημα 'ἶ^ον, ταῦτ^ όφείλει έπίφέρειν.^
 Τ^ίΝ ΛΡἶ^Ν ΑΠΟΣΤΟΛΏΝ
σ ία ς ἀ τ ά κ τ ω ς β έβ α ια ἰίχ ε ι δι^ὰ νἀ κινηθ ώ . Δ ιἀ το^ το κ α ὶ ^ παρων κανῶν διορίζει^ ^Οτι ^ ο ι ο ἰ ε π ίσ κ ο π ο ι τ^ς
κά θ ε ἐ π α ρ χ ία ς π ρέπ ει νὰ γνω ρίζουν έκε^νον, ^πο^ εἶ.^αι πρώτος άνάμεσα εις αί^του^, ( Ι ) ^το. τὸν ^ΙητροπολίΤην^
κ α ὶ νὰ ν ο μ ίζω σ ιν ^ υτὸν ω^ κ ε φ α λή ν ίδικη ^ των^ κ α ὶ χ ω .^ ^ ν α^τοο γνώ μην νὰ μ η κἄμνου^ι κάνένα π ρά γμα
^τεριττόν^ ^ποῦ δὲν ά ν ή κ ε ι δ η λ α δ ή ε^ς τ ἀ ς ἐνορίας τ ^ ν Ἐπ ισκοπ δ^ν τους, άλλ^ ύπερβα^νον αύτα ς ά π ο β λέπ ει ε ^
τ^ ν κ ο ινη ν ^ λη ς τ^ ς ε π α ρ χ ία ς κα τ^ στα σιν^ καθδ^ς, λόγου χ άρ ιν, εἶν α ι τ ἀ π ερὶ δο γμ ά τω ν ζη τ ή μ α τ α , α ἱ ο^κο^.
ν ο μ ία ι κ α ὶ διορθω σεις τῶ ν κοινώ ν σ φ α λ μ ά τ ω ν . α ἱ κ α τ α σ τ ά σ ε ις κ α ὶ χειροτονίαι τ^ ν ^Αρχιερἐων, κα ὶ άλ^ α παρό- .
μ ο ια . Ἁ ^ ὰ νὰ σ υ ν ά γ ο ν τ α ι ε ἰς τὸν μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ν , κ ^ ὶ μ α ζ ι μ^ ^ντὸν νὰ συμβουλευω νται' δια τ α τ ο ια ῦ τα κοινὰ
ί
α ρ ά γ μ α τ α , κ α ὶ ἐκε^νο όποῦ .^θελε φαν^ π ερ ὶ α ὐ τ ^ν κ α λ λίτ ερ ο υ , κ ο ιν έ ς νἀ ά π ο φ α σ ίζη τα ι.^ Ο καθ^
Ἐ π ι^ κ ό π ο ^ ς . έ κ ^ ν α μό.^ον νὰ π ρ ά τ τ ε καθ^ έα υτὸ ν, χω ρὶς την γνώ μην του ^ η τ^ ο π ο λί^ ου του, ^σα ἀνηκουσιυ
Ε ἰς Τ ἀ ^ρια τ^ ς ε π ισ κ ο π έ ς το υ , κ α ὶ ^ἰς τ ά ς χω ρα ς, οπο^ εἰς τ η ν ἐ^ισκοπην του ^ἶναι υ π ο κείμ εν ο ι. Καθο^ς όμως
ο ι Ἐ π ίσ κ ο π ο ι δ^ν π ρ έ π ε ι νά π ρ ά τ τ ω σ ι κἀ νένα π ρ ά γ μ α κοινὸν χω ρὶς τ ὴ ν γνώ μην το^ ^Ιητοοπο^ίτον, ἰίτ σ ι π α.-
ρομοίω ς κ α ὶ ό μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ς , δὲν π ρ έπ ει νἀ κά μ ν^ κἀ νένα τοιουτον κοινὸν π ρά γμα μόνος κα ι καθ^ έα^τὸν, χ ο ^
ρὶς ^ην γ νω μ η ν ^λ.'ον ^του τέ^ν ε π ισ κ ό π ω ν . ^ ) Δ ι ὰ τ ί μ^ τούτον τὸν τρόπον θ έλ ει εἶν α ι ομόνοια κ α ὶ ἀ γ ά ^ η , ἀνἀ-
μ^σα κ α ὶ ε ἶς τοὸς Ἐ π ισ κ ό π ο ν ς , κ α ὶ μ η Τ ρ ο π ο λ ίτ α ς , κ α ὶ ε^ς κληρικο ύς. κ α ὶ ει^ λ α ϊκ ο ύ ς. ^ κ δε τ^,ς ^ .ο ν ο ία ς τ ^ ύ -
τ η ς κ.α ὶ ἀ γ ά π η ς θ έ λ ε ι δοξασθ^ ό ^ ε ὸ ς κ α ὶ Π α τ^ ρ , δ ιἀ μέσου το^ Υ ἰο ^ αυτο^, κυ ρίο υ δ ε ημῶν Ἱησο^ ^ ρ ισ τ ο ῦ ,
^ σ τ ις ἀφανέρι^σεν ε ίς τοὸς ἀνθρ^πους τὸ τοί^ ΙΙα τρ ^ ς του δ^νομα, κ α ὶ τ η ν ἀγά πην ἐνομοθέτησε, λ έγ ω ν . ^ Ἐ ν το^τ^
γνά^σονται π ά ν τ ε ς ^ τ ι ἐ μ ο ὶ μ α θ η τ α ί ἐ σ τ ε , ἐὰν ά γ ά π η ν ἐν ά λ λ η λ ο ις ^ . ^ Ιω ά ν . ιγ^. 3
^.^ Ι^αὶ θ έλει δοξασθ^
ἐν ἀγίο^ τ ο ν ΙΙν ^ ὁ μ α τ ι, τὸ οποίον δ ιἀ τ ^ ς χά ρ ιτ^ ς το υ ^νω^εν ^μ^ς ε ἰς μ ία ν πνευματικώ ν συνάφειαν-
τὸ ν ε^πε^ν, ἐ κ τ ^ ς ^μονοἰα^ τ α ὁ τ η ς , θ έλει δοξαοθ^ η ά γ ίἄ Τ ρ ιἀ ς , ὁ ΙΙα τ η ρ , ο Υ^ὸς. κ α ὶ τὸ άγ^ον Υ^νε^μα, κ α τ α
τ η ν ε ύ α γ γ ε λ ικ η ν φων^ν, τών ^ έγο υσα ν. ^Ο^τω λ α μ ψ ά τ ω τὸ φῶς ^ριῶν εμπρο^Ιθεν τ^ ν ἀνθο^πο^ν, ^πω^ ^δωσιν
ύ μ ^ ν τ ἀ κ α λ ^ ^ργα, ^αὶ δοξάσω ^ι τὸ ν ΙΙα τ έ ρ α ήμῶ ν τὸν ἐν το'^ς ο^ρανο^^.^ ( ) ^ α τ θ . έ . εβ^ 3
^ υ μ φ ω ν ί α ^ .

Τ ἀ αί^τα, κ α ὶ σ χ εδ ὸ ν ά π α ρ ά λ λ α κ τ α μ^ τὸν π αρόντα κα νένα δ ιο ρ ίζετ α ι κ α ὶ ^ θ^ τ^ς ἐ-. ^Αντιο^^ί^. Δι^ ^

κ α ὶ δ ^ . τ ^ ς ά- π ρ ο σ τ ά ζει ^τ^ τ ὰ ἀρχα^α ἰ^θη νὰ κρατούν, τ ἀ κ α τ ἀ τὸν Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ὸ ν κανένα δ η λ α δ ή Τούτον
ἐπ ικ ρ α τ ^ σ α ν τ α - ^ ^ τ ε ^ ^Α^εξανδρείας νὰ ἐξο υσ ιά ζη τ ἀ ἐν Λ ἰγ ὁ π τ ω , κ α ὶ Α ιβ ύ ^ , κ α ὶ Γίε ν τ α π ^ λ ε ι, επ ειδή κ α ὶ ε ις
τὸν ^ἐ^μης τοιο^ύτη συ νή θεια ε ὶν α ι. ^Ομοίως κ α ὶ ^ Ἀ ν τ ιο χ ε ία ς νὰ ἐξουσιαζΥ^ τ ὰ ς ἐδικά^ του έ π α ρ χ ία ς, κ α ὶ ἀπλε^^
εἶπ ε^ ν , εἰ^ κ ά θ ε Ἐ κ κ ^ η σ ί α ν κ α ὶ ^ η τ ρ ὁ π ο λ ιν νἀ ^ ^ ζω ντα ι τ ὰ ῖδ ια προν^μια^ κ α ὶ ὸ κά θε μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ς δ η λ . νὰ
ἐ ξο υ σ ιά ζη Τἀ ς ύ π ο κ ε ιμ έ ν α ς α^ τ^ ἐ π α ρ χ ία ς . Ὄ δ ε ζ^. τ^ ς α^τ^ς δ ιο ρ ίζει, ἰ^τι, ὁ Α ἰλ ία ς , ^τοι ^ ^Ιεροσολύμων,
νἀ Μ^χ^ τ-^ν ἀκο^ ουθἰαν τ^ἱς α ρ χ α ία ς τ ιμ ^ ς κ α ὶ τ ὸ ἀ ξ ἰω μ α τ^ς ο ικ εία ς ^ η τ^ ο π ὁ λεω ς. ^Ο δε γ^. προσ-^ά-
ζ ε ι ν^ ἰίχΥΙ τ ὰ π ρ εσ βεία τ ιμ ^ ς ο Κ ω ν σ τ α ν τιν ο υ π ό λ εω ς. Κ α ἰ ^ ή . τ^ς γ^. ἀ β ία σ τα θ έλ ει νἀ ^.ναι κα ι καθαρά
Τ ὰ π ροσοντα έ κ α σ τ η ἐ π α ρ χ ία δ ίκ α ια άνω θεν κ α ὶ ἐ ξ ά ρ χ ^ ς , κ α τ ὰ τὸ παλ.αιὸν ^θος, κ α ὶ μ ά λ ισ τ α Τ^ς Κ ύ π ρ ο υ .
Ἁ ^ λ ἀ κ α ὶ ὁ λθ^, τ^ ς ς'^. τὸν α^Τὸν ^ ς γ^. έπικυρο^.

" Ἐ π ίσ κ ο π ο ν μ ὴ τ ο λ μ ᾶ ν έ ξ ω τ ῶ ν έαυ^ ο ῦ ὅρων χ ε ιρ ο τ ο ν ία ς π ο ιε ῖσ θ α ι, ε ἰς τ ὰ ς μ ὴ ὺπο- Τῆς ^.

β^.τ^
^ κ ε ιμ έ ν α ς α ὐ τ ῶ π ύ λ ε ις , κ α ὶ χ ώ ρ α ς . Ε ἰ δὲ ἐ λ ε γ χ θ ε ίη τ ο ῦ τ ο π ε'^ ο ιη κὡ ς π α ρ ὰ τ ὴ ^ τ ῶ ν κ α τε^ γ^. ^ τ^ς ς^.
κ^.τηςἈντϊοχ.
^οχοντω ν τ ὰ ς '^ ο λ εις ἐ κ ε ίν α ς ἤ τ ὰ ς χώ ρα ^ γ ν ώ μ η ν , κ α θ α ιρ είσ θ ω κ α ὶ αὐτὸ^ κ α ὶ ους ἐ χ ε ι- ιγ . κ^ . της
^ ρ ο τ ο ν η σ ε ν ,^ ^.
^αρδ.γ ιά.ιβ^.

(Ι^ ^ηΙ^,είωσαι, ^τι ὁ τῶν ^^^σκδπο^ν ^^ῶτο^, λέγεται κατὰ
μεν τὸν ^α^δικης. επίσκοπος της ^Ιητ^εὁλεως, καὶ ^Εξα^-
χος της επαρχίας, κ^τὰ δὲ τον λδ^. κ ^ άλλους της ἐν Κ ^ ^
ς
^^ωτευων. Κ ατὰ δε τον μ ^. της αὁτης ὀνομά^εται ^Επίσκοπος
της ^.ρι^της κ^ιθέδ^ας, κοινῶς δε ^.ατὰ τους περισσοτέρους καν^
νας ὁ^ομά^εται μητροπολίτης. ^ο δε τῶν ^ητρο^ολ^τῶν .^ρῶ..
τος ὀνομά^εται, ^ ^Ι^ξαρχος τηςδιοική^εως,^.ατὰ τὸν θ^. κ α ὶι
ς
τ^,ς δ^. καἰ ^. της ^ ΥΙατριάρχης^ καὶ ὅρα τ^ν β^. ῦποσημεί^
ς
ωσιν του ^. της α^. ^ ξαρ χος δε τῶν ἱερέων, ^ ^ῖκρος ἱερευς οὀ
ς
λἐγεται κατὰ τὸν μ ^. της Κ^ρθ. ἐπειδ^ δν λὁγον καὶ τάξιν ^χει
ὁ μητροπολίτης ^ρὸς τους ^Ι^^σκὁ^ιους, τον αὁτ^ν Ιἰχει καὶ ὀ ΙΙα -
.
τριάρχης πρὸς τοὸς ^Ιητρο^ολίτας Κα^ κς^θῶς ^ μητροπολίτης
εἶναι πρῶτος καὶ κε^αλη τῶν ^Επισκδ^^, ο^τως εἶναι καὶ δ ΙΙα -
τριάρχης, πρῶτος καὶ κεφαλη τῶν μητρο^ολ^τῶν^ δ^ὰ τοῦτο καὶ
ὁ ^αρῶν Ἀποστολικὸς κα-^ν, ο χι περισσότερον νοειται διὰ το^ς
^Επισ^.ὁπους πρὸς τον μητροπολίτην. ^αρὰ διὰ το^ς μητροπο-
λίτας πρὸς τὸν Πατρ^άργην, ἀλλ^ἐξ ισου και διὰ το'^.ς δι^ω ^οῦ.
(^) Διὰ τοῦτο καὶ ^ωάν^^ης ὁ Κίτρους λέγ^ , οτ^-. ὰν ὁ λίη-- ί
τροπολίτης λειτουργήσω εἰς ^π^σκο^ην ^Ε^ισκόπο^,ρ. πρέπει νὰ
τὸ κάμν^Ι μ ὶ την γνώμην καὶ ἐίδειαν του ^πισκό-ου του. Ι^.ς τὰ
δίπτυχα ^μως νὰ μνημονεύω τὸ δ^ο^εα τοῦ Ιἶατριάρχ.ον. καὶ οῦχἰ
^. τοῦ ^πισκὁπου του. ^πειδη εἶναι ἀνοίκειον ό μεγαλύτερος νὰ
ἀνα^έρ^ τὸ ονομα του μικροτέρου, παρὰ ^^ενοποό^,. ἐ^τομ.
κανον, (^πιγρα^. δ^.).
(^) ^οθεν καὶ οἱ της Αἰγ^πτου ^πίσ^.οποι παρουσιάζοντας
ἐν τ^ δ^. συνόδι^. ^κολο^ησαν εἰς τον παρὁντα ^Αποστολικὸν.
κα^ δεν υπέγραψαν πρὸς τὸ παρ^ν εἰς την του Αέοντος ἐπιστο^-
λ^ν, ^ἰπδντες, δτι ^ωρῖς τη^ γνι^μη'^ ^οῦ έν αυτοις ^ρωτου,
τοι του ^Αλεξαν^είας, δεν εχουν την αδειαν νὰ κάμνουν κἀνένα
πραγμα (πράξ. δ^. της δ^ συνόδου. ^ α καὶ τ^ν λ^. της δ^.).
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ρ μ η ν ε ί α.

Ι^ α ὶ ο^τος ύ καν^ν διά τ η ν δμύνοιαν κ α ὶ ευ τ α ξ ία ν τώ ν ^ π ισ κ ύ π ω ν κ α ὶ μ η τ ρ ο π ο λ ιτ ώ ν ἐ δ ιω ρ ίσ θ η , λ έ γ ω ν .

ο ε π ίσ κ ο π ο ς δὲν π ρέπ ει νά Τ ο λ μ ^ Ιίξω Τώ ν ὸρίων Τ^ ς ^Ι^πισκοπ^ς Του νά κάΙΑν^Ι χ ειρ ο τ ο ν ία ς, ^ ά λ λ ο ^ κ κ ^ η -
ο
σ ια σ τ ικ ὸ ν λ ε ιτ ο ύ ρ γ η μ ά νά ἐνεργ^ ε ἰς Τ ά ς π ο λ ιτ ε ία ς ἐ κείνα ς κ α ὶ χ ^ ρ α ς, ὅπο^ έν ε ἶν α ι ε ἰς α^Τὸν ύπ ο κείμ εναι^
(άλλ^ ούδὲ ὸ ^ η Τ ρ ο π ο λ ίΤ η ς ^χει Τ^ ν άδ εια ν ν ἀ π η γ α ίν η ε ίς Τ ά ς ἐνορία^ Τώ ν ^ π ισ κ ύ π ω ν τ ο υ , κ α ὶ νά ἐκΤ ελ^ Ι
^ειροτονίας, ^ ά λ λ ο τ ι ά ρ χ ιερ α τικύ ν .) Τ ύ τ ε δ ὲ μύνον ^χἐι τ^ ν άδ εια ν νά έν^ργ^ἰ Τ ά τοιαί^Τα, ^Ταν ^ θ ε λ ε ^προσ-
καλε^θ^ άπὸ Τὸ ν ^Αρχιερέα Τών τύπ ω ν ἐ κ ε ἰν ^ ν . Ι^ἰ δὸ κ α ὶ ^ θ ελε φανερωθώ π ώ ς ἰίκ α μ ε Το^Το άφ^ ε α υ τ ο ί Το υ ,
χωρὶς την γνωμών κ α ὶ άδ εια ν τών Ἀ ρ χ ιε ρ έ ω ν , ύπο^ ὸρίζουσι τ ά ς π ό λ ε ις έ ^ είνα ς. κ α ὶ χ ά ^ α ς, ά ς κα θ α ίρ η τα ι κ α ὶ
αύτὸς οπο^ ὀπερύρια ἐχειρ οτύνη^ ε, κ α ὶ ἐκε^ινοι δποῦ άπὸ α^Τὸν ἐχ ειο ο τ ο ώ θ η σ α ν . Δ ια Τ ὶ μ ὲ Τούτον τὸν Τρύ-
πον φαίνονται π ώ ς ε ἶν α ι εις ^ν^ ^ιαὶ Τὸν αύΤὸν Τύπον .δύω ε π ί σ κ ο π ο ι ἐντα ^ Τῶ , ^ δύω ^ η Τρ ο π ο ^ λῖτα ι, τὸ ύπο^ον
εἶν α ι παρ άνομο ν, κ α ὶ ἐ^,ποδισρ,ένον ἀπ ὸ Τὸν .
Τ^ς ά συνύδου, κ α ὶ άπ ὸ τὸν ιβ^. τ ^ δ^.
Ὄ θ εν κ α ὶ ^ εἰ^ τὸν κ^. αύΤ^ς κ α νέν α δ ιο ρ ίζ ε ι, ἰ^τι όποιος ύ π ά γ ε ι ε ἰς ξένην ^π ισκοπ ^ὸν, κ α ὶ δ ιδ ά σ κ ε ι δη^
μοσίω ς άφ^ έαυΤοί^ του, χωρὶ^ Τ^ν ά δ εια ν Το ῦ κ α Τ ά τ ύ π ο ν ^ Επ ισ κύπ ο υ, νά παύ^Ι άπὸ Τ η ν Ἀ ρ χ ιερ ω σ ύ ν η ν , κ α ὶ νά
.
ἐνεργ^ μύνον τ ά το^ ΙΙρ εο ςυ τέο ο υ ^Ἱσως ^ χ ι δ ιά . ά λ λ ο ν σκοπ ὸν, π άρ εξ δ ιά νά μ ^ γ ίν η Τ α ι το^το τὸ ά τ ο π ο ν , τὸ
ν ^ ^ναι δ η λα δ ή ἐν τ^ αυτ^ Ἐ π ισ κ ο π ^ , δύω ε π ίσ κ ο π ο ι ἐν τ α ^ τ ^ , ά λ λ α μ^ν ὁ Ι^νας θ έλω ν, ά λ λ α δ^ ὸ ά λ λ ο ς , τὸ
^πο^ον αύτὸς να κάμ.^ ἐ τ ύ λ μ η σ ε . Δ ιύ Τ ι ^ν α^τὸς δέν ^τον ο σκοπὸς τ^^ συνύδου Τ α ύ τ η ς , δ ιἀ τέ νὰ κ α τ α β ιβ ά ζ ^
τὸν ^^πίσκοπον ε ἰς τὸν βα^μὸν το^ Π ρ εσβ υτέρο υ, ε ἰς καιρὸν δπο^ ^ κ α τ ά β α σ ις α ὕ τ η Ε ἶν κ ι ἱερ ο σ υ λ ία , κ α τ ^ τὸν
κθ^. τ^ς δ^. , Υ^αὶ ^ ^ Ι^περύρια δ ιδ ά ςκω ν ε π ίσ κ ο π ο ς η ν α ι τ^ ς ^Ι^πισκοπ^ς ἀ ν ά ξ ιο ς . ἀ νά ξιος π ρ έ π ε ι να ^ναι κ α ὶ
το^ ἶΙρεσβυτέ^ον. ε ἰ δὲ εἶν α ι το^ ἶἶρ ε^ βντερ ίο ^ ά ξιο ς, δ ιά Τ ἰ ν^ μ ^ ^ναι κ α ὶ Τ ^ ς ^^πι^κοπ^^, ^ίκνεοὸν λο ιπ ὸ ν ε ἶ-
ν α ι, ^τι δ ιά τοι^το είς τὸν βαθμὸν το^ ^ἰρε^βυτέρου τού το ν κ α τ α β ιβ ά ζ ε ι, δ ιά νὰ μέν^ π ά λ ιν ^ν^ς ^Ι^πίσκοπος ε ἰς
μ ἰα ν ^ π ισ κ ο π η ν , κ σ ὶ ^ χι δύω . ^Π μα^τε γάρ ούτος ά μ έσ ω ς ε ις τὸ ^ ^ ι^ κ ο π ικ ὸ ν ἀ ξέω μ α , δύω ^ π ισ κ ύ π ο υ ς π ο ιή .
^1
σας εἶν α ι ἐν τ^ αύΤ ^ π ισ^ ιοπ ^ , δι^ ^ κ ά ὶ καθ^ιιοε^ται άπ ὸ α^τύ^ ο^χ ^μαρ^ε δ ὶ εἰς τὸ Τοι^ Ι Ι^ β υ Τ έ ^ ο υ , καθ^
^ τ ι, δύ^ κ α ἰ π ο λ λ ο ὶ ΙΙο εσβ ύτερ ο ι δἐν ε ἶν α ι ἐμ π ο δ ισ μ ένο ν νὰ ^ναι ἐν Τ^ α^Τ^ ἐ π ισ κ ο π ^ , δι^ ^ ο υ δ ὶ κα θα ιρε^ Ται
ἀπὸ α^τὸ. ^ε^ κ α ἰ ο ^ ω ν ^ ^ ς κα ἰ Ι^αλ^αμων λ έγ ο υ ο ιν , ^ τι ^ παρά γ νω μ η ν το υ κ α τ ά τ ύπ ο ν ^ π ις κ ύ π ο υ δ η μ ο σ ία
διδά σκω ν. διά τοι^το ε^ς τὸν 'το^ ἶΙρ εσβυτἐρο ν κ α τ ά γ ε τ α ι β α θ μ ὸ ν , ῖν α τα π ειν ω θ ώ , ως φ ι λ ο δ ο ξ ί α ς κ α ὶ ^ψω ^είς.)
^Οθεν κα ἰ ^ ίερὸς ^ τ ι ο ς ( τ ί τ λ . θ . κ ε φ . ι ά ,) ε ἰς λ ύσ ιν τ^ ς ἐνα ντιο φ κ νεία ς τώ ν κα νύνω ν, το^ κθ^. δ η λ α δ η τ ^ ς
δ^. κ α ι τοΤ^ κ^. τ^ς τὸν ά . ^πρύτεινε. ^ η ν κ α ὶ τ^ὸ τ ο ῦ Π ρ εσβ υτέρο υ λ ε ιτ ο ύ ρ γ η μ α .π ρ έπ ει ν ά ^νεργ^ δ
ύπερύριος ε π ίσ κ ο π ο ς , μ ε τ^ν άδ εια ν κ α ὶ γνώ μ η ν το^ κ α τ ά Τύπον ἐπ ισ κ ύ π ο ^ . δ^ κικἰ δ^ν ε ἶν α ι μ^ τ η ν ά δ εια ν
ἐκείνον, ούδὲ α^τὸ ήμπορε^ι νά ἐνεργ^ , ά λ λ ά άπερν^ἰ ωσάν ^νας ^λα^κὸς, ^ως ον ε'^ ρ ί^ .ετα ι ε ἰς τὸν ξένον ἐκεΤνον
.τύπον, κ α τ ά τοὸς κανύνα^. Δ ιά νά συμπεράνω μεν δ^ τ ὸ π α ν τοι^ π αρύντος ^ Δ π οστο λικο^ κα νύνο ς, λ έ γ ^ μ ε ν ^ τ σ ι.
Ὄ ^Ι^πἰσκοπος ύπο^ εἰς ξένην ^^πισκοπην κ ^ τ ά γνω μ η ν τοΙ^ ^ π ισ κ ύ π ο ν ἐ π ιτ ε λ ε ^ ά ρ χ ιερ α τ ικ ὸ ν λ ε ιτ ο ύ ρ γ η μ α , δ^ν
Τὸ ἐπιτελε^ μ ὲ τ^ν δύναμιν, κ α ὶ ἐνέργειαν Τ^ ς ἰδ ικ ^ ς τον ^ π ισ κ ο π ^ ς , (δ ιύ τ ι μ^ τοῦ το ν τὸν τρύπον ή θ ελα ν ε ἶ-
ναι ε^ς μ ία ν Ἐ π ισ κ ο π ^ ν δύω ^ π ί^ κ ο π ο ι, ως δύω ξεχ ω ρ ισ τά ς δ υ νά μεις κ α ὶ ἐνερ γ εία ς ^ χοντε^') ά λ λ ά μὰ Τη ν ἐ π ι -
σ κ ο π ιά ν δύναμιν κ α ὶ ἐνέργειαν Του κ α τ ά Τύπον (Ἱ^πισκύπου^ δ ιύ τ ι μ^ το ύ το ν Τὸν τρύπον. ο ἰ δύο^ Ἐ π ίσ κ ο π ο ι
^ογέζονται ως ^νας ^ ^ ίσ κ ο π ο ς .) Ι^αὶ ^ὶν Το^το ε ἶν α ι ^ τσι, καθω^ κ α ὶ ε ἶν α ι, ἐκε^νος ὸπο^ παρά γ νώ μ η ν Τοῦ κ α τ ά
Τύπον ^ ι ^ κ ύ π ο υ ἐ ν ε ρ γ ή ^ Τ ι ά ρ χ ιερ α τικὸ ν κ α θ α ιρ εῖΤα ι κ α ὶ τ η ν ἰδ ικ ή ν τοι^ ἐπ ιςκοπ ικ-^ ν δ ύ ν α μ ιν , τ η ν

( ^ ^ θ ελ ε δε ^ητήσ^ τινὰς ἄν οἱ ^ει^οτονηθέντες ἀπὸ τον λειος εἰς τ^ν κβ^. Κανύνα θέλει μ^ ^ ν η ν τἦν θέλησιν τῶν γο-
υπ^^ιον ^Α^χιε^έα Κληρ-.κοὶ^ χω^ὶς της Τ ν ^ η ς του ἐνο^ίου νέων νὰ ^χ^ τὸ κῦ^ος κ^^ την ^ύ^τ^^ν το το^οῦτον έξ άρ^α.-
^Δ^^ιερέως, και καθαι^εθέντες, ^μ^οροῦν νὰ λάβωσα .^άλιν τον γ^ς συνοικέσιον) τοιουτοτ^ύ^ως κα^ η χειροτονία τῶν ^αρὰ
^αθμον του κλήρου, ἀ^ὸ τον ὁ^ο^ον ἐξέ^εσον, ^ δεν ^πο^οῦν; του ύπε^ορίου Ἀρχ^ερέως χειρύτονηθέντων, ἐὰν μύνον στέρξ^ ὁ
μαίνεται οτι ^^ο^οῦν, ^ς λέγουσί τινες. ἐ^ειδη οχ^. δ^ὰ ἐγκλή- κατὰ τύ^ον ^Α^χιερευς, ^χει το κ^ ος κα^ την ἰσχυν, ^σὰν νὰ
ματα κανονικὰ^ ^χι διὰ ὰμαρτίαν ἰδικήν των ἀ.^ὸ τον κλ^ον ἦτο καὶ ^ει^οτονία αὁτύχρημα ἰδίκή του. Αήύτ^ καθο^ς ^ τη^
ἐξ^σθησαν. ἀλλὰ διὰ την αἰτίαν του α^τους πα^ ἐνορίαν χει^ θαι^έσεως τῶν το^ούτι^ν ^ίτί^ ^^οῆλθεν ἀ^ὸ την ἀκουσἵὁτητα
^οτονήσαντο^, καὶ μάλιστα, ἄν καὶ δεν ἦξει^αν ^ ὁ ^ει^οτἐ^- Τῆ ς γνώμης του κατὰ τύπον Ἀ ^ χιω έω ς, ο^τω καἰ το κυ^ος τ^ς
νήσας αὁτους. παρὰ γνώμην του κατὰ τ^^ον Ἀ^χ^ω^ως του^ χειροτονίας αὁτῶν ^ έ^ χετ^ ^ ἀ^ο τη^ρ θέλησιν καἰ γνώμην του
ἐχειροτονησεν. ^πειδ^ δε νὰ ἀναλάβουν τὸν ^αθμὸν του κλήροι ἰδίου ^Αρχ^ωέως ^ανε^ν^δὲ . οτι^ ἐκε^νος ο^ου ὁμολογή..
των ημπο^ουν, ά^άγε με δευτέραν χ^ιροθ^^ν του κατὰ τ^ ο ν σ^ νὰ ^υλάξ^ παρθενίαν νὰ μη ι^ανδρευθ^, ^ὰν, χεήροτο-
ί
^Α^χιερ^ως, ῶς καθ^ρημ νοι. τοῦτον ἀναλαμ^άνουν. ^ μ^ μύνην νηθεὶς άπὸ υπερύ^ον Ἀρχ^ερέ^ καθα^εθ.^, δεν δύνατ^ ^τε^ον
τ^ν α^τοῦ συγκατάνευσήν και τὸ στε^ξιμον ' ^Ισο^ς ^ μ δ^ ν την νὰ υπανδ^ευθη, δήατὶ ἐξι^σθη ἀ.^ὸ τ^ν κλῆρύν το^^ ^ε^δη δ ^ ^μ^
ί
αυτοῦ συγκατάνε^ν^ τοῦτο μὲν^ δ^ύτή εἶν^ ἀπηγο^ευμ νον νὰ π^ε^ να π^ο^ασισθη, ^τς δίὰ τ^ν αιτίαν του κλήρου ^,^μ^ τη^
γίνωνται δεύτε^α^ χειροτονήσεις^ κατὰ τους κανδν^ς. τοῦτο δε^ ὁμολογίαν τῆς π αρθενίας^εν ἐκ^εί.^τοντ^ ά .^ τον κλη^ον, ἀθ ,- ι
καὶ διατἰ^ καθ^ ^ὰν ^ν^ς ἀ ^ ά ^ μί^ν Υ ν ν ^ ^ χωρὶς την τε^ καἰ συνεκπί^ιτει ἐντ^υτ^ ^ ά^ο την .^α^θενί^ν- δ ^ ἦ ^
ί ι
γνώμην τοῦ Ἀ ^χιι^ ως καί τῶν γονέων της γ υ ν α ^ ς. ^άλλεή ^ἰδεια εἰς α^τὸν νὰ ^^νδ^ ν^Ι-^ ^^ο τοῦ, κ ^ κλ^ ω θη ^ ^ τ ^ .
τινὰ ἱερέα καὶ τους στε^ινι^σ^, ^ὰν μετὰ τ^ῦτς^ τ ὸ ^ θ ^ ὁ Ἀ ρ - Αοεπὸν, ^χι διὰ τ^ν κλῆ^ον .^ γ ά ^ ε την ^αρθενί^ν, ^να κ^^ δ^
χιε^ευς, καὶ οἰ γονείς της γυναικὸς, κ ^ στέκουν τον γάμον, τ^ν ^κ^ιτωσιν τοῦ κλή^ο^ μισήσω τ^ν παρθενίαν, ἀλλὰ τ^ν ^γά^
δεν γ ίν ε τ ε πάλιν δευτέρα ιερολο^ί^, ( ^ ν κ^^. ^ μέγας ^ασί^ ,πησεν, αύτην καθ^ εαυτἦν,^θεν κ^ἰ νὰ την ἀί^ετήσ^ δεν ήμ^.ο^^^
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΑΩΝ 4^
1
δπο^αν μ-^ ^χων, ὡς ύπΕρὁριοςο^ν, ( ) ἐνήργησε^ καὶ άκ^μη άπὸ τ^ ν ξέν η ν Του κ α τ ὰ τ^πον ^ π ισ κ ^ π ο υ , τ^ν οποίην
ὴ δ ύ ν α τ ο μ ὲ ν νὰ ^χ^ μ ὲ Τ ὴ ν ἐκείνο^ γνώ μην κ α ὶ ά δ εια ν , έκλ εψ ε δὲ ταύτην κ α ὶ ἰδιοπ οι^ θη.

Σ υ μ φ ω ν ί α ^

^ Τ α α^ τὰ κ α ὶ δ β^, τ ^ β^. δεορίζεΤαι νὰ μ η ἐπιβαίν'^ τιν ὰ ς ( ε ἶ τ ε ἶΙα τρ ιά ρ χ η ς, εῖτ^ ^ η ο ο π ο λ ίτ η ^ εἰ^ δ ἰ ^ τ

ί^λας ύπερορίους δ ιο ικ ή σ εις δια ν ὰ χειροτονώ , ^ ά λ λ α ς ^ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ὰ ς ο ἰκονομίας να ἐ κ τ ε ^ , ^Αλ^ὰ δ ὴ κα ὶ ὸ ή .
^ τ^ ς γ^. δ ιο ρ ίζει νἀ μ^Ι ^ίχη ἐξουσία ν ^ ^ Α ντιοχ εία ς νὰ χει^οτον^ ε ἰς τ^ν ^ὁπρον ύπ^ρ τὰ ἰ^ρια τ ^ α ύ τ ^ διοι^
^ κ ή σ ε ω ς, ε σ τ ι, λ έ γ ε ι , π αρά τοὸς Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ο ὸ ς κανὁνας, τὸν παρόντα δ η λ . Κ α ὶ ό ι γ ' . δὲ κ α ὶ κβ^. τ ^ ἐν
^ Ἀ ν τ ιο χ ε ι^ . ^μφι^νο^ς δ ιο ρ ίζο ν τ α ι ^ τ ι κἀ νέν α ς Ἐ π ί^ κ ο π ο ς νὰ μ^ τολμ ^ να ἐπ ιβ α ίνη ε ἰς την ξένην ἐπ α ρ χία ν , κ α ὶ
^νά χ ειρ ο τ ο νώ τινάς^ ^ξο^ μὁνον ^ν ύπάγΥ^ μ ὲ γ ρ ά μ μ α τ α π ρο σκλητικὰ το^ ^Επισκ^που- ε ἰ δ^ παρ^ τ α ῦ τ α ποιή^.
^ σοι, ν ἀ μένουν άκυ^ αι α ἴ χ ειρ ο τ ο ν ία ι, κ α ὶ π ^ σ α ι α ί ά λ λ α ι υπ^ α^το^ τελεσθε^σαι ἰεροπραξίαι. ^ ί δε κ α ὶ ^να^
^ Ε π ίσ κ ο π ο ς ^ χει κ τ ή μ α τ α , θετἐον κ α ὶ υ π ο ^ τα τικὰ ε^ς ^ λλο υ ^ π ισ κ ὁ π ο υ ἐπα ρ χἰαν, ο ιβ^. τ ^ ^ α ρ δ ικ ^ σνγχς^-
^ρε^ μ ὶ ν ^ τι ν ά π ηγ α ίν ω ο^Ιτος, δεἀ νἀ ^ ν γ κ ο μ ίζ^ τοὸς καρποὸς, κ α ὶ ἐν τρισὶν έβ δο μά σι να ἐκ.ελη σιά ζηταε ε ἰς
ο
^Ιτην ε κ κ λ η σ ί α ν δποί^ γ ε ιτ ο ν ε ύ ε ι μ ε τ ἀ υ π ο σ τ α τ ικ ά τ ο υ , συ νεχέ τερον ^μω^ νὰ μ η πηγαίνω ε ἰς την π^λεν ^που
^ εἶνα ι ^ Ἐ π ίσ κ ο π ο ς . Ὄ τ ι δ^ ΟΙ^δε νἀ δ ι δ ά σ ^ ε π ίσ κ ο π ο ς δ ύ ν α τα ι ύ π ε ^ ρ ια ^νευ τ ^ Υνω μης Το^ κ π Τ ὰ τ ^ π ο ν
^ Ἐ π ισ κ ύ π ο υ , δ κ^. Τ^ ς ς'^. ἀνω τέρω ἐδ ή λ ω σ ε , κ ^ ὶ ὸ ιά . τ^ ς ^ α ρδικ^ς. Ὄ δ ε γ^. τ^ς ^αροικ^ς, ^Ιχι μ^νον το^ το ,
^ἀ^λ^ ο ὕ τ ε ν^ δ ι^ β α ίν ^ , συγ^ο^ρ^ ^ ^ ι^ κ ο π ο ς , εί^ ^ λλου ^ ^ ι^ κὁ π ο υ ἐπ α ρ χια ν , χωρὶ^ νὰ π^ο^καλ^σ^^-^ (^^

^ Ε ί τ ι ς χ ε ιρ ο τ ο ν η θ ε ὶς Ἐ π ίσ ^ ιο π ο ^ , μ ὴ κ α τ ^ ιδ έχ ο ιτ ο τ ὴ ν λ ε ιτ ο υ ρ γ ία ν , κ α ὶ τ ὴ ν φ ροντίδα τ ο ῦ
^ λ α ο ῦ τ ὴ ν ἐ γ χ ε ιρ ισ θ ε ῖσ α ν α ὐτῶ , τοῦτο ν ἀφ ω ο ισ μ έν ο ν τ υ γ χ ά ν ε ιν , εω^ ὰν κ α τ α δ έ ξ η τ α ι. Τ η ς ς^. λ ^ .
της Ἀ γ κ ^ .ιή .
^^ Ω^ αύτω ^ κ α ὶ Π ρ εσ β ύ τ ερ ο ^ , κ α ὶ Δ ιά κο νο ^ . Ε ἰ δὲ ἀ π ε λ θ ὡ ν , μ ὴ δ ε χ θ ε ίη , οὐ π α ρ ὰ τ ὴ ν ἐ α υ τ ο ῦ της Ἀντ-.οΥεί^
^ γ ν ώ μ η ν , ἀ λ λ ὰ π α ρ ὰ τ ὴ ν ^οῦ λ α ο ῦ μ ο χ θ η ρ ία ν , α ύ τ ὸ ς μ ὲ ν ἔ σ τ ω Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ὁ ο ὲ κ λ ῆ ρ ο ς ας ι^ . ιη^-
^ τ ῆ ς π ^ λ ε ω ς ἀ φ ο ρ ιζέσ θ ω , ὅ τ ι τ ο ιο ύ τ ο υ λ α ο ῦ ἀ ν υ π ο τ ά κ τ ο υ π α ιδ ε υ τ α ὶ ο ὐκ ἐγένο ντο .^

^ ρ μ η ν^Ε ί α .

^ ΙΙείθ εσθ ^ το^ς ^γονμέ^οις ημο^ν κ α ὶ ύ π ε ίκ ^ Τ ^ ^ ^ βρ. ιγ^. 17

.^ Ι^αὶ, ^ἐν ^ ἐ κ ^ θ η ^ , ἐν τούτοι κ α ὶ μένε,^
ἶ ά . ^Κορινθ. ζ^. λ έ γ ε ι δ θε^ο^ ^ π ^ σ τ ο λ ο ς . Το ^ το δ^ τὸ ῖδ ιο ν δ ιο ρ ίζει κ α ὶ ὁ πα^ῶν καν^ν λέγων^ ^Οποιο^
χειρ ο το νη θ ώ δ ιὰ τ^ ς θ εία ς τῶ ν ^ύχ^ν ἱε ρ ο τ ^ λ ^ τ ία ς , Ἐ π ί^ κ ο π ο ς μι^^ ἐπ^ ρχί^ς, ΙΙρεσβὁτερο^, κ α ὶ Διάκονο^
μ ιᾶ ς ἐνορἱας, έ π ε ιτ α δὲν κ α τ α δ έ χ ε τ α ι τ ὸ θε.^ον α^τὸ λ ε ιτ ο ύ ρ γ η μ α , κα ὶ την προ^τα^ἰαν το^ λαο^ δπο^ ένε^ ειρί-
σθη ε ἰς α^ τὸν, ἀ λ λ ὰ ά ν τ ιλ έ γ ε ι. κ α ὶ δ ὲν υ π ά γ ε ι ε^ς τ^ν λαγο^σαν αὁτου ^^ κκλησίαν, ὸ τοιο^τος ἄς άφ ορίζηΤαε,
ο
^ως ποῦ νὰ κ ^ τ α δ ε χ θ ^ ν^ ύπάγ^^ δὲ κα ὶ υ π ά γ ε ι μ ὲν ε ις τ^Ιν ἐπ^ρχίαν του ο ε π ίσ κ ο π ο ς , ^ ἐπ^ερ-^
χ ία ς λαὸ^, δ ιὰ ιδ ικ ή ν τ ο υ ἀ ν ν π ο τ α ξ ία ν , κ α ὶ μ οχθηρίαν, κ α ὶ δΙχι δ ιἀ κάμμί^εν πονηρὰν γν^μην^ κα^ α ἰτ ί^ ν
ἀ ξ ιο κ α τ η γ ^ ρ η τ ο ν Τ ο ῦ Ἐπ ισ κο π Ο ι^ , δὲν ^ ε λ ε τὸν ύπ ο δεχθ^ , α^τὸ^ μ ὲν ^ς ^ναι ^^πί^κοπος, ^τοι ἄς μ ετέχω τ^ς
ἀ ξια ^ . ^Ααὶ λ ε ιτ ο υ ρ γ ία ς τ ^ ς π ρ ε π ο ^ η ς εἰ^ τὸν ^^πίσκοπον, ο ἰ δὲ κλ η ρ ικο ὶ τ^ ς μ ὴ ύποδεξα^,ένη^ αυτὸν ἐπαρχία^,
^ ς ἀ φ ο ρ ίζω ν τ α ι, ἐ π ε ιδ ^ δ ὲ ν ἐ π α ιδ α γ ω γ η σ α ν μ^ τ^ν δ ιδ α σ κ α λ ία ν , κα ἰ τ ὸ καλον τους ^^Ιράδειγμα τὸν τοιο^Τον
ά ν υ π ^ τ α κτ ο ν λα^ ν. Τη ς ά.ε^. τῆςδ^.
ιθ^.της ς^.ή.της
τη ς^
σ Δ ε ύ τ ε ρ ο ν τ ο ῦ ἔτου^ σύ νο δο ς γ ιν έσ θ ω τ ῶ ν Ἐ π ισ κ ο π ω ν , κ α ὶ ἀ ν α κ ρ ιν έτ ω σ α ν ἀ λ λ ή λ ω ^ τ ὰ τιο^είας κ^.της
Δ σ ^ . μ^. της
^ δ ό γ μ α τ α τ ῆ ς ^ ὐ σ ε β ε ία ς , κ α ι τ ὰ ς ἐ μ π ιπ τ ο ύ σ α ς Ἐ κ κ λ η σ ι^ α σ Τ ικ ὰ ς ἀ ν τ ιλ ο γ ία ς δ ια λ υ έτ ω σ α ν , . .
Καρθ κς^ ξ^.ξά.
^ἄπαξ μ ὲν. τ ῆ τ ε τ ά ρ τ η ἐ β δ ο μ ά δ ι τ ῆ ς Π ε ν Τ η κ ο σ τ ῆ ς , δεύτερον δὲ Ὑ π ε ρ β ερ ε τ α ίο ν δ ω δ εκ ά τ ^ .^ .
πά.πδ^.πέ

( .Ι) ^οθεν καὶ ὁ θειος ^ρυσὁστομος, ὁμιλία γ^. πρὸς Καλασσ.
λέγεις εως οποῦ εἰς τον θρήνον τοῦτον της Κωνσταντινουπὁ-
λεως ευρισκ^μεθα, εως ὁποῦ ^χομεν την π^οεδρείαν, ^χομεν ^αὶ
την ἀξίαν της προεδρίας καὶ δύναμιν, εἰ καὶ ἀνάξιοι ε^μεθα.
( ^ ^ ἰδ εκ α ὶ ὁθε^ος ^ πιφ άνιος, ἐν^Ι.ροσολῦμοις καὶ ἐνΚωνςαν-
τινουπὁλει, ἀλλὰκα^ ὁ ^^σεβειος ^αμοσάτων. κατὰ Θεοδι^ητον,
λογιρ δ^.κε^.ιγ^, καὶ ὁ Ἀθανάσιος κ.ατὰ τον ^ωκ^άτην ^ λ .
.
κεφ κβο καὶ ^ιλλοι, ^,πα^^ ἐνο^ίαν ε^ίσκονται χει^οτονήσαντες,
ἀλλὰ ^εριστατικὰ ^ τ α τὰ τοιαῦτα ^καὶ πρὸς καιρὸν, νὁμος της
.
ε κ κ λη σ ία ς ου γίνονται Δι^ ^ κατὰ τὸν ἴδιον ^ωκράτην, μἐμ^
ψ^ν τοῦτο προὁξἐνησε τ^ Ἀθανασί^ρ. ^Δλ^,ὰ καὶ ὁθε^ος ^ π ι^ ά ..
ν^ος ὸπὸ ^ατηγο^ίαν διὰ τ^ν αὁτηναἰτίαν ἐγἐνετο. ^ημείωσαι δ^,
δτι. κατὰ τον Δοσίθιον, τὸ πα^ ἐνορίαν διττ^ ἐστι. Ι^ῶτον. ἐὰν
^να^. τινὰς ^ὶ^χιε^ευς εἰς ἐπα^οχίαν ^λου,καἰ χε^οτονήσ^ ἐπα^-
ί
χ^ῶτην ἐκείνου^ καὶ δεὁτε^ον, άν τις χει^οτονη^ τ^ν^^ δσ^τις
δ^ὰ κατα^^ονησιν του ἰδίου ^πισκ^που, Ι^ ε τ α ι π ^ ςα ^ ο ν, ^αὶ
^ειροτονηθεὶς ἐαανέ^χεται εἰς τὰ ιδια. ^Εὰν οέ χειροτονήσω τινὰς
ί
^ νον τινὰ μετοικήσαντα εἰς την αυτοῦ επα ρ χίαν, λα^κον ^ντα
κα^ ^χι κλ^ρικον ^λλης ἐπα^^ίας, τουτ^ παρ^ ^νορ^αν ο ^ έ^τι.
(^) Σημεί^σαι ἀπ^ τὸν π ^ ν τ α ^αν^να πως πρέπει νὰ ^ιναι
^ Κ^.^ικοί^ ^χι μ^νον δη^αδ^ πεπαιδευμένοι α^τοὶ, ἀλλὰ κα^
ἰκανοὶ νὰ παιδε^ωσι καὶ νὰ σω^ρονί^ω^ιν άλλους. ἐ^ιατ^, .ἰδοῦ
^κῶς, ἀγκαλὰ και αὁτοὶ νὰ μη ^γιναν αἴτιοι του κακοῦ, ἐ^ειδ^Ι
^μως .εα^ δεν ἐπα^δαγ^γησαν τὸ^ λα^ν τους καλὰ, ἀ ^ ί^ ονται,
κ ^ πίπτουσιν υποκάτω .εἰς κανονικὰ ἐ^ιτίμια.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΆ
ρ μ η ν ε ί ο ι.

^ ιά τάς περί δο γμάτω ν ἀμφιβολί^ις, κ α ί διά τ ὰ ς 'ί^ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ά ς ἀ ν τ ιλ ο γ ίικ ς , όποῦ ^ ε ι ό κά θ ε εν α ς, κ^ιί

άπλῶ ς ε ίπ ε ϊν , διά τά κσνονικά ζητἠμ^ιτ^ι, π ροστά ζουσιν ο ί θ εῖο ι α π ό σ τ ο λ ο ι ^εἰς τοῦτον τὸν κ^ινόνιι, ὅ τ ι δὐω
φι,ρ^ιῖς τὸν θρόνον νά γ ίν η τ α ι τ ο π ικ ή σύνοδος τῶ ν ε π ισ κ ό π ω ν , μ ε τ ά το ῦ μ η τ ρ ο π ο λ ίτ ο υ τ ῆ ς κά θ ε ἐ π α ρ χ ίιις ,
δ ιά νά ἐξετ^.ζωσιν ἀνσμετι^ξό τω ν τ ὰ ς ἀ μ φ ιβ ο λ ία ς όποῦ ἀκολουθοῦν εἰς τ ῆ ς εόσεβεί^ς τά δ ό γ μ α τ ά , κ ιιί ν^ δι^..
λόω σι κάθε ά ν τιλ ο γ ία ν '^ κ κ λ η σ ιιε σ τικ ή ν όπ^ῦ ^θελε τ ό χ η νὰ ^χη κάνέν^ις πρὸς τὸν α ρ χ ιε ρ έ α τ ο υ , ἠ δ ιὰ τ ί ,
θ ετἐον, ἀφωρίσθη ἀπὸ ^ ὐτὸν, ἠ δ ιά τ ί ά λ λ η ν π α ιδ ε ία ν ἐκ κ λη σ ι^ ισ τικ ἠ ν π^ιρ' ^ιύτοῦ ά δ ίκ ω ς ^ β ε . Κ^ ιί ἠ μ ὲν
μ ίιι σύνοδος. νά γ ίν η τ α ι ε ίς τήν τ ε τ ά ρ τ η ν έβδομάδ^ι τ ῆ ς π ε ν τ η κ ο σ τ έ ς , ἤ τ ο ι μ ε τ ά τ ὸ άγιο^ ί^ίάσχα, ή δὲ ά λ λ η ,
ε ίς την δω δεκάτην το^ ὐπερβερεταίου, ἠ τ ο ι τοῦ Ο κ τ ω β ρ ίο υ μηνός Τ ί δ ὲ διαφ έρει ή τ ο π ικ ἠ σὐνοδος ἀπ ὸ
ἀπὸ τὴν οίκουμενικὴν, ὅρα ε ἰς τ ά π ρ ο λεγ ό μ εν α τ ῆ ς ά . συνόδου. ο μ ο ί ω ς κ α ὶ τ ί ^ιαφἐρει^ τ ῆ ς χ ω ρ ικ ῆ ς , ὅρ^ι ε ίς
τ ά προλεγόμενα τ ῆ ς ὲ π ὶ Κυπ ρια νοῦ γ ενο μ έν η ς. ^όνοδος δ ε ά π λ ῶ ς ε ἶν α ι. κ α τ ά τὸν ἵ^λάστ^ριν, άθροισμά '^ ρ -
χιερἐω ν, γινόμενον, η διά νά ἐκδ οθ ῆ ἀπόφ^ισις δ ιά τήν ε ὐ σ ἐβ ε ιιιν ^ .α ί ε ὐ τ ι^ ίιιν τ^ ς ' ^ κ κ λ η σ ί ^ . ^ δ ιά νά ἀναι-
ρεθ^ μ ὲ τ ὰ ό π λα τ ῆ ς εὐσεβείας κά μμί^ ι ζ η μ ί α προλ^ιβο^σιε, ἠ μ έ λ λ ο υ ν τ ῆ ς εύ σ εβ εία ς ^ ί ἀ ρ ε τ ῆ ς ^ .
Ι^ ^Αποστ.
^ της δ ^ ι^ .τη ς
^ ιά , ιβ^. της
ά. και β^. ἰ, .
α Π ά ν τ ω ν τ ῶ ν Ἐ κ ^ ιλ η σ ια σ τ ^ κ ῶ ν π ρ α γ μ ά τ ω ν ὸ Ἐ π ίσ κ ο π ο ς ἐ χ έ τ ω τ ὴ ν φ ρ ο ν τίο ^ , κ ^ ὶ ^ της Ἀ γ κ . ιε.
^ δ ιο ικείτω ο^.ὐτὰ, ὡ ς τ ο ῦ Θ ε ο ῦ ἐφ ορῶ ντος. Μ ὴ ἐξεῖνο^ι δὲ ο^ὐτῶ σ φ ε τ ε ρ ίζε σ θ α ί τ ι ἐ ξ α ὐ τ ῶ ν , ^ της εν Γάγγρα
^Ιἤ σ ^ γ γ ^ σ ιν ἰδ ίο ις τ ὰ τοῦ Θ εου χ ^ ρ ίζ εσ θ ^ ι- Ε ἰ δὲ π ^ ν η τ ε ς ε ἶε ν , ἐ π ιχ ο ρ η γ ε ίτ ω , ὡ ς π έ ν η - ^ ἰ^.ή, της Αν^
α .
τιο γ κδ^. κέ.
^ σ ιν, ἀ λ λ ὰ μ ὴ π ροφ άσει τ ο ύ τ ω ν , τ ὰ τ ῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ί ς ἀ π ε μ π ο λ ε ίτ ω .^ Ι της ^αρθ. λδ ^.
μά. ^οφ. α^.
^ ρ μ η ν ε ί ο ^ Ι Κι^ ίλου. β^.

Ἀ ν ί^ ω ς ^ ^ π ισ κ ο π ^ ς ἐμ π ι^ Τ εύ η τα ι Τά^ ^ νχἀ ς Τῶ ν άνθρωπων, τ^ ν οποίω ν ύ κ ύ σ μ ο ς δὲν ε ἶν α ι άντά^ ιο^,

π ο λ λ ῶ μ ά λ λ ο ν π ρέπ ει νά έ μ π ισ Τ ε υ η τ α ι ΤΥ^ ^ κ κ λ η σ ία ^ τ ά π ρ ά γ μ α τ α . Δ ιά Το^το κ α ἰ ^ π αρ^ ν κ α ν^ ν δ ιο ρ ίζ ε ι,

( ἰ ) ^Τπερβεριταῖος, κατὰ τους ^Ιακεδδνας ὁνομά^εται ὁ ^ ^τὸ νὰ γίνωνται δηλονύτι αὸταὶ δύω ^ορα^ς τὸν χρὁνον. Κατὰ
κτι^βριος. ο ἱ γὰρ ^ἰακεδύνες ο^τω τους μηνας δνο^^.ά^ουσιν, ἐὰν ^ ^δε τὸν ή . τῆς ^. και τὸν ςτῆς καὶ τον κ ^. καὶ ξ και ς ^.
ἀπὸ ^αρτίου^ θετέον, την ἀρχ^ν τούτων ποιήσωμεν. Δύστρος, ^ ^ρδ^. της Καρθαγένης, καἰ το κ^. καἰ κά κεφ. του ά τ ίτ λ , του. .
^ανθικὸς. ^Αρτεμίσιος, Δαίσιος, Πανέμος, Δῶος, Γορπιαῖος, ^Υ- ^ ^γ^. ^ λ ί ο υ τῶν Ι^ ασιλι^ ν, ἐλαττι^θη. εἰς τὸ νὰ γίνηται μίαν
.
περβερετα^ος^ ^..ος, Ἀ π ^ λα ῖο ς, ^ιύδυναῖος, Περίτιος ^ αἰτία . ^φορὰν τὸν χρύνον σύνοδος, δϊὰ τὰς δυσκολίας της οδοιπορίας,
δε, δι^ ^ν μ ὶ ^ΙΙακεδον^κον ^νομα ὀνομάἰ^ει ὁ κ α ν ^ τον ^οκτῶ- ^ ^ α ὶ τὰς ἄλλας περιστάσεις ὁποῦ ἐμπύδι^ον, Ἀ λ λ ὰ και αῦτη
^ριον, εἶναι διύτι τΙ^ τύτε καιρῶ ^,ιετροῦντο οἱ χρύνοι άπὸ της ^ ^ἐδιωρίσθη ἀπὸ τὸν πά. της εν Καρθ. νὰ γίνηται κατὰ την κά.
ἐποχῆς της βασιλείας του ^Ιακεδύνος Ἀλεξάνδρου, εως του ^Δὁγούστου. ^ο δε ξά. της αυτης λ έγ ει, ^τι ἐν τ^ κ α ι^ της
^ασιλέως ^Ιουστινιανού κατὰ τὸ^ ς^. αἰῶνα^ τύτε γὰρ Διονύσιύς ί
^συνύδου νὰ πισκέπτηται αὁτοπροσῶπως διὰ τῶν ἐν τ.^ συνύ-
τής μοναγ^ὸς, ^Ιικρὸς ἐπήλεγ^μενος^ ἐ^εῦρε την ἀπὸ γεννήσιως ^δι^ παρύ^των τοποτηρητῶν, κάθε έπαρχία. Προ^τάἰ^ει δε ο μ^
Χ^ίστ^υ ἐ^ιοχ^ν τῶν χρύνων. καὶ καταμέτρ^ιν την κοινην ταύ- ^της ἐν Ααοδήκεία, οτ-. ο^ ^^ί^κο^οή νὰ ^ιη^αίνουν εἰ^ την σύ
την εἰς ^λους ουσαν (δι^ δ καἰ Διονυσιακά δνομά^εται αῖ^τη, άνοδον ταύτην διὰ νὰ διδάσκουν, και νὰ διδάσκωνται τὰ ^ρέ^-
^τής, κατὰ τους δοκιμωτέρους, ι^ως καὶ περισσοτέρους, ^ονο- ^ποντα. ^οποιος δε ἄ^χων ἦθελεν έμποδίσ^ νὰ μη γίνηται η
λύγους, τέσσαρας χρύνους εἶναι δπίσω ἀπὸ τὸ άληθες καὶ κύριον ^τοιαύτη σύνοδος, ἄς ά^ορίἰ^ηται κατὰ τον ς^. της ^Οσοή δε
1
^τος. ^(τοή ἄν τι^ρα ^ω μεν ^ ^ . τὸ ἀληθ^ς έτος εἶναι ^θ. . 1 1 ^ η τρο π ολῖτα ι ήθελαν ἀμελήσ^ εἰς τοῦτο, η ^σοή ^^ίσκο^τοι
καὶ δρα σελ. τοῦ περὶ ἀνεξιθρησκείας ^ιβλ. τοῦ Κυροῦ ^ε^ντες ^γιεις, και ἐλεύθεροι ἀπὸ ἀναγκαίαν φροντίδα, δεν ^θε.-
γενίου). καὶ ἀπὸ τύτε καὶ ^στε^ον ἀντὶ της ἀπὸ Δ^οκλητιανοῦ ^λαν ευρεθῆ παρύντες εἰς τὰς συνύδους αὁτὰς, νὰ ἐπιτήμῶνται
χρονικῆς άναμετρήσεως, άρχισαν έν τ^ ^κκλησί^ νὰ μετ^ῶν- ιΙἀδελ^ικῶς. ^ ὰ ν δἐ τινες δεν φανωι^σουν εἰς τον πρωτεύονται
ται οἰ ^ρύνοι ἀπὸ ^ριστοῦ.^ ^Ετι σημείωσαι^ ^τι καὶ ὁ καιρὸς, ^ τ ο ι μητροπολίτην, τὸ ἐμ^ύδιον, δήὰ το ὁ^οιον δεν ἐ^εαρουσήά-.
καὶ ύ ἀριθμὸς των τοπικῶν συνύδ^ τούτων, κατὰ ἄλλον τρύ- ^σθησαν εἰς τών σύνοδον, νὰ γίνο^ντ^ήή ἀκοϊνι^νητο^ ἀπὸ τους
πον οἰκονομήθησαν ἀπὸ τὰς μετὰ ταῦτα σννὁδους. Δ ιύτι, ύ μεν ^λοιπούς^ εἰςμύνην δὲ την παροικίαν τους νὰ κοινι^νουνταή. κατὰ
καιρὸς της μή^ς ἀπὸ τὰς δύω ταύτας συνύδους, ^ τετέθ η συμ^ ^τον πδ^. καὶ πέ. της Καρθαγ. δε ^ι^τήος, τ ίτ λ . κ^ἰ κε^.
^^ερύντως ἀ^ὸ τ^ν έ. της οἰκουμενήκης ά. συνύδου. εἰς τὸ νὰ . ί
^ή διορίζει δτι, οἱ ^ρ^οντες κεήνο^ ύ^οῦ δεν ἀναγ^ά^ουσή τους
^Ι.συναθροί^ηται προτήτερα ἀ^ὸ τάν Ἀ γ ί^ ν Τεσσαρακοστών, δήὰ ^Ἀρχιερε^ς νὰ κάμνωσή τὰς τοιαύτας συνύδους, ^ ύ ^ ῦ δεν τὸ
^νὰ ἀσηκωί^ ἀ^ὸ τ^ μἐσον με την κρίσήν της συνύδου κάθε ^φανερι^νουσιν εἰς τὸν Ι^ή^ήλέ^, νὰ τιμωρ^ντα^ μ^ μεγ^λο^τά..
^δια^ορὰ καὶ ἐμπάθεια δ^ιοῦ ἦθελαν οἱ Κλ.^ ικο ὶ κ ^ Δα^κοὶ ^τας παιδείας. Κ α ἰ πάλ^ν ἐν τῶ ^ντῶ τ ίτ λ ^ καὶ κεφ. λέγει,
^πρὸς ἀλλήλους, καὶ ^ρὸς τ^ν Ἀρ^ήερἐα τω ν,καὶ ^τσήνὰ^ροσ^ ^^τι πρὸς μεν τους ^ητρο^ολίτας, νὰ γίνωνται σύνοδο^ τῶν ^
^^ρερθ^Ι ἀπὸ αὁτους καθαρῶς κα^ ἀ^αθῶς π^ὸς τὸν Θεὸν, της ^πισκύπων, ^ρὸς δε το^ς Π α τρ ιά^ ^ ς, νὰ -^ίνωνταή σύνοδοι τῶν
^νηστείας τὸ δῶρον. ^ο δ^ ἀριθμὸς τῶν αὁτῶν τοπήκῶν συν^ ^^Ιητροπολιτῶν. ^οτή δὲ ο^κ ἐναντήοῦτ^ή τῶ Ἀ^οστολήκῶ τού-
ί ί .
^ύδων, κατὰ μ^ν τὸν ρηθ ντ^ , .^ης ά συνύδου, ^τ^ κανύνι ὁ ρδ^. της έν Καρθα-^, δρ^ή ἐν τ-^ ερμηνεία ἐκεί^
^της δ^. καὶ τὸν κ^. Ἀ ντιοχείας, έφυλάχθη ἀπαράλλ^ήκτο^, νον.^
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

ἰ^Τι ^ ^ Επ ίσκοπ ος ^ τ ἡ ν φ ροντίδα ^ο^ν τ ^ ν π ρα γμά το ^ τ^ς ^ κ κ ^ ί α ς , ε^τε χωραφίο^ν κ α ὶ άκινήτε^ν

ἀ π ο κ τ η μ ά Τ ω ν , ε^τε κ ε ιμ η λ ίω ν κ α ἰ κινονμένο^ν, κ α ὶ ^ς τ ά κυβερνά μ ὶ φύβον ^.αὶ προσοχήν, σ τ ο χ α ζ ύ ^ ε ν ^ , ^ τ ι,
ἐ^χει τὸν ^ ε ὸ ν έφορον κ α ὶ ἐ ξετ α ^ τη ν ε ^ την κυβέρνησιν αύτῶ ν, Ι Ι λ η ν , ἄν κ α ὶ εχ ^ την φροντίδα α^των κ α ὶ κ υ ..
βέρνησ ιν, ^μω ς δὲν ^χη κ α ὶ ά δ εια ν νά ο ἰκ ειο π ο ι^ τ α ι κ α ὶ να λ έ γ η ο τ ι εἴν α ι ίδικύν του κάνένα π ρ ά γμα άπὸ αί^τά,
^ νὰ ^ α ρ ίζ^ ε ^ σ υ γ γ ε ν έ ς το υ τ ά αφιερω μένα π ρ ά γ μ α τ α εἰ^ τὸν ^ ε ύ ν . ^ ἰ δ ε κα ὶ οἰ σ υ γ γ εν ε^ του α^τοὶ εἶν α ι
π τ ω χ ο ὶ, ^ς δ ίδ ^ κ α ὶ εἰ^ αετούς τ ά πρὸς τ^ην χ ρ ε ία ν , ^.αθο^ς δ ίδ ε ι κ α ὶ ε^ τοὸς ά λ λ ο υ ς π τω χ ο ύ ς. ^ τ ο ι ^
ἐλεώ α ύ το ὐ ς ο
π τω χ ο ὺ ς ά π λ ῶ ς , κ α ὶ ^χι ο^ς ν γ γ ε ν ε ^ . Ὄ^εως ^ς τοὸς ἐλε^ άπὸ τά^ καρποφορία^ κ α ὶ ^ιτη^
ο 1
ρ έσια πο^ κατ^ ^το^ σ υ νά γ ο ν τα ι ^ ὸ τ^ ς ε κ κ λ η σ ί α ς τ ά π ρ ά γ μ α τα , κ α ὶ δ^χι ἐξ α ιτ ία ς αὀτ^ν νά ίγ η την άδ εια ν
νά π ω λ^ κά νέν α ἀ^ὸ α ύ τ ^ .
^ ^ μ φ ω ν ί α ^

^ ^ μ φ ω ν ω ς κ ^ ὶ α ύ τ ο λ ε ξ ε ὶ μ^ τὸν ἀνωτέρω ^ Α π οστολικὸν, κ α ὶ ὸ κδ^. τ ^ ἐν ^Αντιοχεί^ λ έ γ ε ι, ^τι,^ πρέπεε

^νά δ ιο ικ ^ ν τ α ι μ ε τ ά κρ ίσεω ς κ α ὶ ἐ ξο ι^ ία ς το^, ^ π ισ κ ύ π ο υ τ ά τ ^ ^ κ κ λ .η σ ία ς π ρ ά γ μ α τ α , ^ κα ὶ πρέπει νά
^ λ α τ τ ^ ν τ α ^ κ α ^ ^ ει^ τ η ν ^χου^αν α^ τά ^ κ κ λ .^ σ ία ν μ ε τ ά π ίσ τ εω ς τ^ς εἰς τὸν π άντω ν έφορον ^ε^ ν. Κ α ὶ ^
^δὲ το^ Ι^ νρίλλο ν λ έ γ ε ι νά μ ένω ο ιν ἀναφ αίοετα εἰς τ ά ς έχού^ας ^ κ κ λ η ο ία ς , τύοον τ ά κ ε ιμ ή λ ια , ^οον κ α ἱ τ ά
^ ά κ ιν η τ α κ τ ή μ α τ α ^ ο ἱ δ^ ^ Ι^ ίσ κο ^ ο ι νὰ διοικοί^σι τ η ν οικονομίαν τῶν συμβαινύντω ν ἐξύδω ν. Ὄ δὲ ιέ . τ ^ ἐν
^Αγκύρ^ λ έ γ ε ι , ^ τι ^ςα π ρ ά γ μ α τ α το^ κυριακο^ πωλήΙ^ουν ο ἰ ΙΙρεσβύτεροε χω ρὶς τ^ν γνωμην το^ ^ π ισ κ ύ .-
^πο^. νὰ τ ἀ πέρν^ ^πί^ω αύτ^ ς. ^Ο δε ζ^. κ α ὶ ^Ι ^ ς έν Γ ά γ γ ρ . α ν α θ εμ α τ ίζει ἐκείνους ^πο^ πέρνου^ιν, ^ δί^
^οουσι τ.α^ καρποφορίας τ ^ ς Ἐ κ κ λ η ^ ία ς , χω ρὶς Τη ν γνω μην το^ ^ π ι^ κ^ π ου κα ὶ το^ ο ἰκ ο ν ^ ο υ . ^^ν δε τῶ νο^
^ μ ικῶ τοι^ ^ ω τ ίο ^ , τ ί τ λ . κ α ὶ κ ε φ . δ ια τ ά ξ κ ^ . το ῦ β^. τ ίτ λ ,. το^ ά . β ιβ λ . τοί^ ^ ^ δ η κ ο ς, γ έ γ ρ α π τ α ι, ὅ τ ι ἐκ εῖ-
^νος ^ποῦ ά γ ο ρ ά ζει ἰε^ ἀ ^ κ εύ η , κ α ὶ ἀ π λ ^ μ α τ α , ^ λ α μ β ά ν ε ι α υτά ά μ α ν έ τ ι. κ α ὶ δ ίδ ε ι ^σπρα δ α νεικα , νὰ ^άν^
^σπρα τ ο υ . μ^νον ^ν άγοράζ^ αύτἀ^ δ ιά νὰ δοθούν τ ά ^σπρα ε ἰς έλευθερίαν σκλαβω μένω ν. Ὀ μ ο ίω ς
^ἐν τ^Ι αὁτώ δ ια τ ά ξ ε ι σ η μ ε ιο ^ τ α ι, ^ τ ι νὰ μ η γ ἰν η τ α ι τ ^ ν άναγκαίο^ν κ α ὶ άκινή τω ν π ρα γμά τω ν Τ^ ν ἱερο^ν άπο-
. Λ
^ ξένω σ ις ἐ κ τ .^ ἐχούσ ης α^τ.ά ἐ κ κ λ η σ ία ς Ὄ ρ α κ α ὶ τ^ν ύπο^ημεί^σιν τοί^ οβ^. ^ ποστολικοί^. ^Ιἶ δὲ γ^. διά^
^ τ α ξις το^ τ ί τ λ . τῶ ν Νεαο^ον, ^ τις ἐσ τ ὶ ^ εα ρά Ἱουστινάνειο^ ρλά^ κ ειμ έν η έν β ιβ λ . έ . τ ίτ λ . γ^. (π αρἀ ^ω--
^ τ ί^ τ ί τ λ . β^. κ ε φ . ά^, δ ιο ρ ίζε ι, ^ τ ι, άνίσω ς άφήση τινά^ εἰς σεβάσμιον ο ἶκ ο ν , άπὸ διαθήκης δωρεάν τ ιν α διά
^ ψ υ χικὸν, ο ιο νδ ή π ο τε δ η λ . π ρ ά γ μ α κ α ὶ ^ν η ν α ι, ε ἰ μ ὲν τὸ π ρ ά γ μ α α^τὸ εἶν α ι κ ο ν τά εἰς την ἐκκλη ^ ίαν ^που
^ἀφιερωθ'η, ν ά μ-^ ἀ π ο ξεν ὁ ν η τ α ι ἀ^ὸ α^τ.^ν. ^ ἰ δ^ εἶν α ι μακράν^ κ α ὶ θέ^ονν κα ὶ τ ὰ δύο^ μέρ^, '^'-αὶ οἱ Τ ^ ς έ κ -
1
^ κ λ η ^ ία ς δ η λ α δ η ο ἰκονύμ οι κ α ὶ π ρ ο εσ τ ῶ τες. κ α ὶ οἱ κ^ηρονύμοι ἐκείνον ὁποΙ^ τὸ ^ἰφητεν, ἰ χο υσ ι τ^ν άδ εια ν νά
^Τὸ ά λλά ^ ο υ σ ι μ ε ά λ λ ο π ρ ά γ μ α οπο^ νά Υ^ναι κ ο ν τά κ α ὶ νά Ιίχ^ ε^κολοκύμιστον τ^Ιν καρποφορίαν ^ ἐσοδείαν,
^ δ ίδ ο ν τ ε ς, ^ν κ ά μ η χ ρ ε ία , κ α ὶ προσθήκην εἰς τ^ν ά λ λ α ξ ία ν , ^χι ^λιγ^τερον ἀπ^ τὸ τέτα ρτο ν τ^ ς τιμ^^ τοῦ
^ π ρ α γ μ α τ ο ς εκείνο υ ὁπο^ ἀφ έθη. ^ ἰ δ^ κ α ὶ θέλουν νά τὸ πω λο^ν, νά γέρνουν τύσην τ ιμ η ν δι^ α υ τὸ , ^σην ήμ.-
^πορο^ἐ^ε νά ε^γάλ,-^ ἀ π ὸ τ η ν ἐἐ^ο^δίαν κ α ὶ καρποφορίαν του λε^. ^ρ^νο^. ^ τ ιμ η ^μω^ αἰ^τ^ νά δἰδηται^ π ά -
^^ιν ε ἰς Τ^ ν ἰδ ία ν ἐ κ κ λ η σ ία ν , ε ἰς τ η ν ^^εοίαν τὸ τοιοί^τον ψ υχικὸν κα τελείφ θη .^ (^ )

( Ι ^ Κυριακὸν λέγει ἐνταῦθα τον ναὸν της ^^ισκοπῆς, ^ ^Ιη- σύνοδον της ἐπαρ^ίας, κ^τὰ τον κ.ε^. Ἀντιο^είας. ^ ἰ δε καὶ
τροπὀλεως. ^ἶοε^ται δμως ι^ς κι^ιακὸν καὶ π^ς '^αὸς μιας ἐνο- θελε δι^σ^, ^ πωλήσ^ εἰς ^ρ^οντας, ^ ἄλλους τινὰ^ ^ ολως ἀλ^-
ρ^ας, π^λεως^ ^ χ^ρ^ς- ^^λαβεν ὁ συγγρα^ευς της έ^μην^ίας λοτ^ι^σ^ ἀ^ιὸ την ^^^σκο^ών κανένα της ^Εκκλησίας ^ε^γμα,
την ^ων^ν αὁτην, κυριακὸν, ἀπὸ τοὸς ναο^ς τῶν μοναχῶν ἀσκη- νὰ ^ναι ἀ^υ^ος ή δ^σις αὁτὴ, ^ ή π ^ η σ ις , ^ ἀλλοτρίωσις. κατὰ
τῶν, ο^τινες ο^τως δνο^ςουσιν άπὸ ἀρχαίαν συνήθειαν τὸν ἱε- τον ι^ . τ^.ς καὶ ὁ πωλήσας α^τὸ ^Επίσκοπος νὰ δι^κηται
ρὸν ναὸν. εὶς τον οποίον. ἐσυνά^οντο ἀπὸ τὰ ησυχαστήρια αὸ- ἀπὸ την επισκοπήν, (Α υτὰ τὰ ^ α νὰ ^αθαίν^Ι καὶ ^ β γ ο ύ μ ε-
τῶν ^κάστ^ Κυριακή, καὶ ήκουον τ^ν θείαν λειτουργίαν . νος ὁποῦ 'κωλήση .^ἄγμά τ ι του μοναστηρίου.^ ^Εὰν δε '^ναι
(^ ) ^Ι^πειδ^ δὲ ὁ ^^ιίσκοπος πρέπει ^λως διὁλου νὰ καταγί- κἀμ^^,ία ἀνάγκη νὰ πωλήσν^ κἀνένα πραγμα ^Εκκλησιαστικών. ^
νηται εἰς την Πνευματικών ἐπιμέλειαν τῶν ψυχῶν, καὶ δεν ^χει διὰ τὶδενκάμν^ καρπὸν, ἀλλὰ ςημίαν, ^ διὰ νὰ δο^ουν τὰ ^σ^ρα
και^ὸν νὰ φροντίἰ^νΙ περὶ τῶν τοιο^των πραγμάτων, πρέπει με της ^ωλησίας εἰς ἐξαγ^ρὰν σκλάβων ^ριστ^ανῶν, κατὰ τ^ νομι.^
την γνωμην ολου του ἱερατείου, κατὰ τον ι^. Θεοφίλου νὰ κά- .
κὸν του Φωτίου (τ ίτ λ καὶ κεφ. τὁτε νὰ. τὸ πωλ^ μὲ την
^νη οἰκονδ^Αον ἀπὸ τον κλἦρὁν του, διὰ νὰ οἰκονομη τὰ τοιαῦτα γ ν ^ η ν της συνδδου, καὶ τῶν Πρεσβυτέρων, κατὰ τ^ν μα^. Καρθ.
της ^Εκκλησίας κτήματα, κινητὰ καὶ ἀκίνητα, ^να μή διασκορπί- ἄν δε ^χ^ καιρὸν νὰ λά^^ γνώμην παρ^ αὁτῶν, κ^ν νὰ λ ά ^
ἰ^ωνται καὶ κακῶς ^ξοδεύωνται,^ κατὰ τον κἐ^. της δ^. Ι^ἰ δὲ καὶ δ την μαρτυρίαν τῶν γειτόνων, κατὰ τ^ν λδ^, τῆς Καρθ. πλην καὶ
επίσ κο πο ς δεν θέλει νὰ κάμνη οἰκον^μον εἰς αὁτὰ, αὁτὸς Ι.Ι.έν νὰ τὁτε νὰ πωλγ, αὁτὸ ^ ι εἰς άρχοντας ἀμέσως, ^ μμέσως, ἀλ^ὰ ί
ἐ^-.τιμἄται κανονικῶς, κατὰ τὸν αὁτ^ν κ ^ . της δ^. νὰ δέ ^ἰς κληρικοὸς ^ γεωργους, κατὰ τον ι^ . τῆς ήτ^ς και τον
την άδειαν ὁ μητροπολίτης νὰ ἀποκαθιστα οἰκονδμον εἰς τὰ ^αρδντα Ἀ^ιοστολικὸν ἐκθέτει α^το^εξεί. Ε ἰ δε καὶ πω^ήσ^
αὁτὸ χωρὶς την των γειτόνων μαρτυρία^ νὰ '^ναι υπεύθυνος εἰς
μ ά γ μ α τ α της ^Ι^πισκοπῆς. ^ομοίως καὶ ὁ Πατριάρχης νὰ Ιίχ^
τὸν Θεον. καὶ εἰς την σύνοδον, καὶ ξένος της τοῦ ^^πισκ^ποο τι^
την άδειαν νὰ καθιστά οἰκονδμον εἰς τὰ πράγματα της ^Ιητρο-
μης κ^τὰ τον λδ^. ΚαΔθα^. ^ο δὲ της α^. ^αὶ έπιτιμ^
π^λεως, ἐὰν ὁ μητροπολίτης δεν θέλ^ νὰ τον καταστήσω κατὰ
τὸν ^Επίσκοπον, ὁποῦ ἐ^οδε^ει τὰ πράγματα της κινδυνευοῦσης
^ον ιά. της Κ α ὶ εἰ μέν τὰς καρποφορίας καὶ σιτηρέσια τῶν
^ ισ κ ο π ῆ ς του εἰς τὸ νὰ μοναστήρια. Ἀ λ λ ὰ καὶ ὀ .Α^
^κκληὰ^αστικῶν πραγμάτων ^θελε διαμοιρά^ ὁ επίσκοπος εἰς' ^οστολικὸς μα^. εἰς την ἐξουσίαν καὶ φροντίδα του ^Επισκὁποι^
τους ἀδελφούς του καὶ συγγενεῖς, ^νὰ παιδεύηται ἀπὸ τἦ^ ὸποβάλλει τὰ τῆς εκκλησίας πράγματα.^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Κ Α Ν Ω Ν

Τη ς ^.ιδ^.τῆς ΙΙ ^ Ο ὶ ΙΙρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ι, κ α ὶ Δ ιά κ ο ν ο ι, ἄνευ γ ν ώ μ η ς τ ο ῦ Ἐ π ισ κ ό π ο υ μ ε ο ὲ ν ἐ Ι^ ιτ ε λ ε ίτ ω σ α ν ,

α Α ὐ τ ὸ ς γ ά ρ ἐ σ τ ιν ὁ π ε π ισ τ ε υ μ έ ν ο ς τὸ ν λ α ὸ ν τ ο ῦ Κ υ ρ ί ο υ , κο^ὶ τ ὸ ν ὑ π ὲρ τ ῶ ν ψ υχ.ω ^ ^ ιὐτῶ ν
μα^ . ^ ^ λό γον ἀ π ^ ιτ η θ η σ ο μ ε ν ο ς -^

ε ρ μ η ν ε ί α

Ὄ παρ^ν Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ὸ ς καν^ ν δ ιο ρ ίζ ε ι, ^ τ ι ο ἱ Π ρ εσ β ύ τ ερ ο ι, κ,αὶ ο^ Δ ιά κ ο ν ο ι χ ι^ ὶ ν τών γνώ μ η ν κ α ὶ ά δ εια ν

τοί^ ^Επισκόπου τ ω ν, δὲν ήμπορο^ν νά ένεργησουν κανένα. ἱερ α τ ικ ὸ ν λ ε ιτ ο ύ ρ γ η μ α , Τόσον ά π ὸ έκε^ ν α , ό^οῦ άν^ -
κου^ιν εις Τών αρχιερατικώ ν εξουσίαν τοί^ Ἐ π ισ κ ό π ο υ , ὅσον κ α ὶ άπ ὸ έ κ ε ῖν α , τ ^ ν οποίων ^χου^Τι μ ὲ ν α ^ τ ο ὶ τών
δύνα μιν, δ ιά τοί^ Μ υστηρίου τ ^ χειρο^ ονίαν, τών δ ὲ ένέρ γεια ν αύτῶ ν νά έ π ιτ ε λ έ σ ο υ ν δὲν ήμπ οροῦν χω ρὶν το ῦ
.
^Αρχιερέων την γνώ μην (^ α^τα δ ὲ χάριν π α ρ α δ είγ μ α τ ο ς ε ἶν α ι, τὸ νά μώ ἐ^ ο μ ολο γο ῦν. μ η Τ ε νά σ υ γχω ρ οῦ ν τοὺν
μ ε τ α ν ο ώ ν τ α ς, κ α τ ά τὸν ζ^. κ α ὶ ν^. .τ^ ς έν Κ α ρ θ α γ έ ν η , τὸ νά άφιε^ω νωοι '^ας παρθένους ε ίς τὸν Θ ε ὸ ν ,
κ α τ ά τὸν τ^ αύτ^ ς, τὸ νά μ η γ ειρ ο θετοῦ ν κ α ὶ κείρουν ^ Δ να γν^ στα ς, ^Ι μ ο ν α χ ο ὺ ν , ^ α ἰ ά λ λ α π αρ όμ ο ια .^
^Επειδ^, λ έ γ ε ι, δ ^Επίσκοπος κνρίων κ α ὶ καΤ^ έξο χω ν, ἐ ν επ ισ τ εύ θ η τὸν λαὸ ν το^ Κ υ ρ ίο υ , κ α ὶ κατ^ έ ξ ο χ ὴ ν ^ὕ'-
. τ ὸ ς , ^ςποιμ'^ν, ^χει νά ζητηθώ χ ρεω στικω ς ά π ὸ τ ὸ ν Θ ε ὸ ν , λ ο γ α ρ ια σ μ ὸ ν άκριβὸν δ ιά τ ά ς ψυχάν τ ο ῦ π ο ιμ νίο υ Τοἰ^.

^ υ μ φ ω ^ α.

^ Ο θ έ ν κ α τ ά τὸν παρόντα κα νέν α , κ α ὶ Ε ^ τά ν δ ια τ α γ ά ς α ὕ τ ^ ν διο ρίζο υσιν ο ἱ θ ^ ο ι Ἀ π ό σ τ ο λ ,ο ι ( β ι β λ . β^.

^κεφ^ λ ά . κ α ἰ λβ^.) ^Τι ο Διάκονος δὲν ήμπορε^ νά κάμΥ^ άφ^ έαυτο^ τοι^ ε^ς Τοὸν σΤενοχι^ρο^μένους κλ.ηρι^οὺς
^οὕτε αύ τη ν τ^ ν διανομην, κ α ὶ τὸν μοιρασμὸν τι^ν π ρω τσφ α νησίμω ν δπ ω ρῶ ν, κ α ὶ ά λ λ ω ν κ α ρ π ό ν , ὁποῦ προ^φέ--
^ρονται εἰν τοὸς Ἐ π ισ κ ό π ο υ ς άπ ὸ τοὸν Χ ρ ισ τ ια ν ο ύ ς . ^ Α λλά δ ια μ ο ιρ ά ζ ε ι τ α ύ τ α ς μ ὲ τ η ν ε ῖδ η σ ιν , κ α ὶ γ ν ώ μ η ν τ ο ῦ
^ Ε π ισ κ ό π ο υ . ^ τ^ν γνω μ η ν κ α ὶ ε^δησιν Το^ ^Επισκόπου κ α ὶ ο ἰ ΙΙρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ι πω ^οῦν π ρ ά γ μ α τ α τ η ς ε κ κ λ η σ ία ν ,
^δταν Τύχ^ άνάγκη (^ρα έν τ^ έρ μ η νεία τοθ λ ή . Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ο ^ ) κ α ὶ ἐξο μ ο λ ο γο ύ ν κα ὶσ υ γ χ ω ρ ο θ ν το ὺ ς μετανοοῦν^-
^τα ς, κ α τ ἀ τὸν ζ^. κ α ἰ ν^. τ ^ ^Καρθαγ. κ α ὶ μ ο ν α χ ο ὸ ς ἀ π ο κείρ ο νν , κ α τ ά τὸν ἶ^ α λσ α μ ῶ να έ ν τ^ έρ μ ^ νεία το ῦ ιδ^.
ζ ' . κ α ι ^ ν α γ ν ^ σ τ α ς χειροθετοῦν έν τῶ ἰδ ίω μ ο ν α σ τ ^ ρ ίω , ^ντες ^ Η γ ο ύμ ενο ι δ ιά χ ειρ ο θ εσ ία ν ε π ι σ κ ό π ο υ ,
^ κατά τὸν ιδ^. τ^^ ζ^. ἀ λ λ ά κ α ὶ ^Υπο διακόνο υς, κ α τ ά τὸν ς^. το^ Ν ικ η φ ό ρ ο υ, κ α ὶ ^ τα ^ ρ οπ ηγιο ν κάμνοι^^ι κ α τ ά
^τὸν κ ή . του αὐτοί^ Νικηφόρου, κ α ὶ άφορίζουν ^λους τοὸς υπ ο κειμ έν ο υς ε ἰς α^τοὺ^ κ λ η ρ ικ ο ύ ς τ ε κ α ὶ λκ^ικἐ^ὸς, ^ταν
^σφάλλω^ι, κ α τ ά Τά ς δ ια τ α γ ά ς Τέ^ν ^Δπο^Τὁλων ( β ι β λ . η . κ ε φ . κ^.^ κ α ὶ π ο λ λ ά ά λ λ α κ α τ ὰ γνώ μην ἐνερ γοῦ σι
^το^ ^ π ισ κ ύ π ο ν . Ἀ λ λ ά κ α ὶ ο ἰ Δ ιά κ ο ν ο ι, λ α μ β ά ν ο ν τ ες τ^ ν εξο υσ ία ν τ ο ῦ Τ^πισκόποι^, κα νο νιζο υσ ι τοὸ ς κ α τ ^ τ έ -
ερους άπὸ αύτοὸ^ κ λ η ρ ι κ ο ί , κ τ ὶ λα ^ κ ο ὺ ^ ,τ ά δὲ μ ε γ ά λ α σ φ ά λ μ α τ α ἐ κ ε ίν ω ν , ἀναφέρονοιν ε ις τ ὸ ν ^ π ί^ κ ο π ο ν ,
^ κατά τὰς αΙ^τάς δ ια τ α γ ά ς (β ιβ λ . β^. κ ε φ . μ δ ^ .). ^αὶ ε ἰς καιρὸν δ ὲ ^ποῦ δὲν ε ἶν α ι π αρ^ν ^ Ιρεσβότερος, ἔχ ο υ ν ά -
άδειαν νὰ άφορίζουν Τοὸς κα τω τέρο υς κ λ η ρ ι κ ο ί , ^ταν δ ιά ^ φ ά λ μ κ τ α ε ἶν α ι ά ξ ιο ι νά άφορι^θοι^ν, κ α τ ά τ ά ς α ὐ -
^τ^ς διατα γά^ . (β ιβ λ . ήε κεφ . κ ή ) Δι^ δ άκολούθω ς τ ^ π αρ όντι Ἀ π ο σ τ ο λ ι κ ^ , κ α ὶ ^ ^εοφὁρος Ἱ γ ν ά τ ιο ς έν τ-^
^πρὸς μα^νησίου^ ἐ^ ισ το λ^ ται^τά φ ησιν. ^Ωσπερ οί^ν ^ Κ ύ ρ ιο ς. Ἀ ν ε ^ τοί^ ΙΙα τρ ὸ ^ ούδὲν ποιε^. οΙ^τω κ α ὶ ύμε^ς
^άνευ τοι^ ^Επισκόπου. Μ η δ έ ἶΙρ εσβύτερο ^ , μ η δ ὲ Δ ιά κο νο ν. Κ α ὶ έν ^^Ι πρὸς ^ μυρναίους ἐ π ισ τ ο λ ^ . Ο ^ κ έ ξό ν ἐ σ τ ι
^χωρὶν τοῦ Ἐ π ισ κ ό π ο υ , οἰ^τε β α π τ ίζ ε ιν , ο^ τε προ^φέρειν, ο^τε θυσίαν π ρ ο ο κ ο μ ίζ ε ιν , ο^ τε δοχώ ν ἐ π ιτ ε λ ε ^ ν , ἀλ^λ^
^ αν ἐκείνω δ ο κ^ , κατ^ ε^αρέσΤη^ιν ^ ε ο ῦ . ^Ινα ά σ φ αλὲς ε ῖη κ α ὶ β έβ α ιο ν , π^ν ^ άν π ρ ά σ σ η τ ε . ^Ο δ^ νζ^. τ^ ν ἐν

1
( ) ^οθεν καἰ οἱ ΙΙ^ε^βύτεροι. τοσον οἱ άγαμοι. δσον καἰ οἰ γὰρ (ἀπο^ρ. ιά .) δτι οἱ Πρεσβύτεροι δεν εχουν ύ^^,ῦ ^ τ^ν χ^-.
^πανδροι, δι^ ἐνταλτη^ίου καὶ π^οτροπης λαμ^άνουσι ^αρὰ του ^ροτονίαν καὶ τὸ δεσμειν καὶ λύειν^ ἀλλὰ μύνο^ ο^ ^^ίσκοπο^.
^Αρχιερέως, του δε^μεῖν καὶ λύειν τ^ν ^ ο υ σ ία ν. ^ χ ο ν τ ε ς γὰρ ^Κατὰ π^οτροπην δε καί ενταλμα τῶν ^ Ι^ ^ κ^ .,ν ^
οἰ^τοι μέσα εἰς τ^ν ἱε^ωσύνην δυνάμει ἐμ^ε^ιεχὁμενον τὸ δεσμειν ^ἀνάγκην, καὶ αύτοὶ δύναντ^^ νὰ τὸ ἐνεργοῦν. Α έγ ει δε ο λ^.
καὶ λύει^ τὰς ὰμαρτίας,.διὰ της προτροπῆς ταύτης καὶ του ἐν- ^Κανο^ν Ἱωάννου του Κίτρους, ΙΙνιυματ^κοἰ λάβουν
ταλτ^ίου προσλαμβάνουν καὶ την τούτου ἐνέργειαν. ΙΙο λλο ὶ δὲ ^μίαν φορὰν την άδειαν καὶ ἐκλο ^ ν ^αρὰ τον ^ὶρχιερΙιε^ς νὰ
^Αρχιερει^ς, ού μ^'^ον δι^ ἐνταλτηρίου καὶ ψιλης προτροπῆς, ἀλλὰ ^ἐξομολογοῦν, δεν κάμνει χρεία ^λέον ν^ λ ^ ά ^ ν ^άλ^
ἀκέμη καὶ διὰ χειροθεσίας ποιοῦσι τοὸς Πνευματικούς, τὸ ὁποιον εαυτών ἀ^ὸ τὸν ἐκείνο.^ διάδοχον. Τ ὸ -^ὰρ ^ ^ ξ - ^ ν ^ ε ^ , δ ^
^ἶναι κρι^ττον καὶ ἀσφαλέστερον, καὶ ούδ^ν ^τοπον γιννα. ^δύναται νὰ γεννηθώ δύω φορα^ς, Κ α τὰ ^λλον ^ὰρ ^ρύ^ν δ ν ι
γὰρ χειροθεσία α^τη ευλογίας ἐστὶ μετάδοσις, κατα τὸν Ταρά- ^δύνανται ο^το^. νὰ στωηθ^ῦν τ^ν χάριν της π ν^ ^α τικης δ ^ ..
σιον. καὶ τ^ν σύνοδον (καὶ ^ρα .τών ὀποσημ. τοῦ η^. της α^.) ιΙγωγης, ^ξω μύνον ἄν δέσουν εἰς κανένα ὰμάρτ ^^. ^Ι^τΙ ^ ρ
^καὶ χάριτος Πνε^ματίκης κατὰ τὰς. Πράξεις. Διὰ τῶν χειρῶν ^καθαιροῦνται καὶ της ἱερωσύνη^, κα^ τοῦ Πν^υμ^τ^κοῦ έ^αγγέλ^
γάρ φησι τῶν ^Αποστ^λων, ἐδίδετο τὸ Πνεῦμα τὸ ^ἰγιον. Κ α ἰ εἰ^ ^ματος. . ^έ^στε κατὰ τὸν κανὁνα τοῦτον, ο^ πνε^μ^τ^^ πρέπει
λογὁς ἐστιν 'α^τη νὰ γίνεσαι, τὁσον κατ^ ἐκείνους ὁποῦ λέγουν ^νὰ έχο^ν ἐνε^γοῦσαν την ἰερωσύνην. ^ο^οι δ^ δ ^ ἐνεργοῦσι
^τι εμπεριέχεται δυνάμει εἰς τών ἱερωσύνην τὸ δεσμειν καὶ λύ^ν, ^διά τινα κωλυτικά το^ν ἀμαρτήμ^τ^^ ς,^δε ^ρέ^^^ ^ὰ. ^ξομολ^..
δσον καὶ κατ^ έκείνοΟς δποῦ λέγουν. τὰ ἐναντία. ^ ν ^ ς ἀ^ὰ το^ ^γοῦν. Κ α ὶ ^σοί τοῦτο ^ο^οῦσ^, κανον^ πο^οῦσ^, Κ ^ ὶ ^ρα
ὁποίοι^ς μαίνεται νὰ ^ναι καὶ ὁ ^ εσ σ α λο ν ί^ ^ μ ε ^ ν . ^Αἐγ^^ ^πλατύτερον την ὸ^οσημ. τοῦ ρ ^. τη^
 Τί^Ι Α Τ Υ ^ ΑΠΟ^ΤΟΑ^Ν

^ Α α ο δ ικ ε ία π ρ ο σ τ ά ζ ει. μ ή Τ ε ο ἱ Χ ^ ρ ιπ ίσ κ ο π ο ι, κ α ἶ ^ ξαρχοι, μ ή τ ε ο ἱ Π ρ εσβ ύτερο ι, νά κά^,νουσί τ ι χωρὶς τὴν

^ γ ν ^ μ η ν τοι^ τ ^ ς π ύ λ ει^ ς Ἐ π ισ κ ὁ π ο ι^

.α Ἔ σ τ ω φ α ν ερ ὰ τ ὰ ἴ δ ι α τ ο ῦ Ἐ π ισ κ ο π ο υ π ρ ά γ μ α τ α , (ε ἶγ ε κ α ὶ ἴδ ια ἔ χ ο ι) κ α ὶ φ ανερὰ τ ὰ
Τη ς .Ο .
^ Κ υ ρ ι^ ικ ά . Ἰ ν ἐξουσίο^ν ἔ χ η , τ ὰ .ἶδιοι τ ε λ ε υ τ ῶ ν ὁ Ε π ίσ κ ο π ο ς , ο ἶς β ο ύ λ ε τ α ι, κ α ὶ ὡ^ β ο ύ λ ε τ α ι. της λ^.της
^ κ α τ α λ ε ὶψ α ι^ Κ ^ ὶ μ ὴ π ρ ο φ ἀ σ ει τ ῶ ν ἐ κ κ λ η σ ι α σ Τ ι κ ῶ ν π ρ α γ μ ά τ ω ν δ ια π ίπ τ ε ιν τ ὰ το ῦ Ἐ π ι - ^ντ^οχ.
^σκἁποι^. ἔσθ ὅ τ ε γ υ ν ἀ ῖ κ α . κ α ὶ π α ῖο α ς κ ε κ τ η μ έ ν ο υ , ἤ σ υ γ γ ε ν ε ῖς , ἤ ο ἰκ έ τ α ς . Δ ίκ α ιο ν γὰ ρ της Καρθαγ.
λ^. μ^. πθ^.
^ π α ρ ὰ Θ ε ῶ , κ ^ ὶ ἀ ν θ ρ ώ π ο ις, τ ὸ μ ή τ ε τ ὴ ν ἐ κ κ λ η σ ί ^ ν ζ η μ ίο ιν τ ιν ὰ ὑπ ο μ έν ειν ἀ γ ν ο ία τ ῶ ν τοῦ
^ Ἐ π ισ κ ο π ο υ π ρ α γ μ ά τ ω ν , μ ή τ ε τὁ ν Ε π ίσ κ ο π ο ν , ἤ τ ο ὺ ς ^ ὐ το ῦ σ υ γ γ ε ν ε ῖς , π ροφ άσει τ ῆ ς ἐ κ κ λ η σ ί α ς δη -
^ μ ε ύ ε σ θ α ι. ^Η κ ^ ιὶε ἰς π ρ ά γ μ α τ α ἐ μ π ί π τ ε ι τ ο ὺ ς α ύ τ ῶ διαφ έρ οντα^ , κ α ὶ τὸν α ύ το ῦ θάνατον δ υ σ φ η μ ία ις π^ρι-
^ ^ ἄ λ λ ε σ θ α ι.^
ε ρ μ η ν ε ί α . ,

Ο ἱ θ εῖο ι ^Απύ^τολοε μ.^ π ρ ο τ ιμ ^ ν τ ε ς κα νένα π ρ ά γμα περιοσύτερον άπὸ τ η ν δικα ιοσ ύνη ν, ύρίζονσιν ε^ τὸν ^ . .
νύνα τ ο ι^ τ ο ῦ τ ο ν , ^ τι π ρ έ π ε ι νά ή ν α ι φανερά, τύσον τ ά π ρ ά γ μ α τ α ^πο^ ^χει ὸ Ἱ^πίσκοπο^ ἰδ ικ α τον (ά ν κ ^
^λω ς π ρ έ π η νά ^χ'^ ἰδ ικ ἀ τ ο υ . αι^τὸς ὁποῦ ε ἶν α ι νεκρὸς τ ^ κ ύ σ μ ^ , κ α ὶ τ ο ^ το^ κύσμου πράγμασιν^, ^τ^ ἀκ^ν^
οπ οῦ ἀ π έ κ τ η σ ε προτού νά γέν^ Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ε ῖτ ε ἐκε^να ύπο^ ήλθον ε ἰς α^τὸν άπὸ κληρονομίαν, ^ δωρεάν τῶ^
σ υ γγεν ώ ν το ν . Τύ^ον, ^ έ γ ω , π ρ έ π ε ι νά ^ναι φανερά τ ά π ρ ά γ μ α τα το^ ^ π ισ κ ^ π ο υ , ^σον κ α ὶ τ ά π ρ α ^ εα τα τ ^
Ἐ κ κ λ η ^ ία ^ , τ ^ ς Ἐ π ι ^ κ ο ^ ς , ^ τ ^ ς ^ η τ ρ ο π ύ λ εω ς . Δ ιά ποῖον τ έλο ς , δ ιά νά έ χ η την ἐ.^οι^σίαν ^ ^ΕπίΙ^κοπος, ^ταν
ἀπ ο θ ν ή σ κ^ , ν^ άφίνΥΙ Τ ά ἰδ ικ ά το υ π ρ ά γ μ α τ α ^ ε ίς ἐκεἶνο υς ύποί^ θ έλ ε ι, κ α ὶ μ ὶ ^ ,τ ι λογ^,ς τρύπον θ έλ ε ι, ^λ-^ν
νά τ ά άφ ίν^ ε ἶς ^ρδύδοξα π ρύσω π α, κ α ἰ ^χι εές α ιρ ε τ ικ ά , (^ ) κ α ὶ δ ιά νά μ ^ . χ ά ν ω ντα ι εξ α ίτ ια ς τῶν πραγ^ιά-
Τω ν Τ^ ς ^ Ε κ κ λ η ^ ία ς, Τ ά π ρ ά γ μ α τ α Το ῦ ^Ι^πισκύπου, ο
^πο^ο^ ἐ ν δ έ χ ε τ α ι μερικα^ς φορα^ς νά εχ^ γ υ ν α ίκ α (κ α ἰ
Τὸ ν έ . Ἀ ^ ο σ τ ο λ ικ ὸ ν ) κ α ὶ τ έ κ ν α , ^ σ υ γ γ ε ν ε ίς , ^ δούλου^ πτωχούς^ ε π ε ι δ ή δ ίκα ιο ν ε ἶν α ι, κ α ὶ κοντά ε ίς τὀν Ο ^ ν ,
κ^ιὶ κ ο ν τ ά ε ^ τ ο ὺ ς άνθρι^πους, μ ή τ ε ή ε κ κ λ η σ ί α νά ζ η μ ι^ ν η τ α ι ε ίς τ ά ίδ ικ ά τΥ^ς π ρ ά γ μ α τ α άπὸ τοὐ^ σ υ γ γ εν είς,
^ Τοὸς δ α ν ε ι^ τ ά ς τ υ χ ὸ ν το ῦ Ἐπ ισ κύ ^ π ου. μ ὲ τὸ νά μ^Ι ^ναι ξε χ ω ρ ισ τά τ ά π ρ ά γ μ α τα ἐκείνου, ά λ λ α ἀνακατο^-
μ έ ν α μ ὲ τ ά Τ^^ Ἐ κ κ λ ^ η σ ια ς π ρ ά γ μ α τ α , μ ή τ ε δ ^^ πίσκοπος, ^ ο ἱ τοί^ ^ π ιο κ ύ π ο υ σ^γγενε^ς νά ύστερο^νται τ ἀ
ά ν ή κ ο ν τ α ε ἰς α ετ ο ύ ς π ρ ά γ μ α τ α , μ ε τ ὸ νά ^ναι ά ν α κ α τ ω μ έν α μ ὲ α ύ τά τ^ ς Ἐ κ κ λ ιη σ ία ς τ ά π ρ ά γμα τα ,, μήτε
ε ἶν α ι δ ικ α ιο ν , ο ἱ σ υ γ γ ε ν ε ῖς κ α ὶ κλη ρο νύ μο ι το^Ι ^^πισκύπου νά π ίπ το υ ν ε ίς πειρα^μοὸς, κ α ὶ ^λύγια π ο λ λ ἀ κ α ὶ κ ^
Τ ίρ ια , δ ιά νά χωρ^οι^ν ά π ὸ Τ ά π ρ ά γ μ α τ α Τ^ ς ε κ κ λ η σ ί α ς Τ ά ἐκεί'^ου π ρ ά γ μ α τ α , κ α ὶ έ ξ α ἰτ ία ς τ ο ύ τ η ν ἀ^ άντ^ ν
νά β^ασφ-^μ^ται ^ μ ν ή μ η τ ο ῦ άποθανύντος Ἐ π ισ κ ύ π ο υ , ά ν τ ἰ νά μ α κ α ρ ίζ ε τ α ι. Α ο ιπ ὸ ν , δ ιά ν ά λείπ ουν ^λαι α^.^αὶ
α ἶ λ ο γ ο - ρ ιβ α ὶ, π ρ έ π ε ι ^ ^^πίσκοπο^ νά ἰ^χ^ κ α τ ά σ τ ιχ ο ν καθαρὸν τῶ ν ^ ικ ^ ν το υ π ρα γ μ ά τω ν . κ α ὶ κα τά τ ὸ κ α -
τ ά σ τ ιχ ο ν α ^ τ ὸ , 3
νά κάμν.^ δια θ ή κη ν ( ) εἶ^ τὸν θάνατύν τοι^, κ α ὶ νά άφινΥΙ, ω^ ε ῖπ ο μ ε ν , την περιουσίαν το^
έ κ ε ίν ο υ ς ο π ο ῦ θ έ λ ε ι . ,^ ἰΙλ ^ ν ἐκε^ινοι οποῦ κληρονομήσουν τὸν ε π ίσ κ ο π ο ν , ἐκε^νοι π ρ έπ ει κ α ι νά πληρω σουν, ἄν
^ έχ ^ χ ρ έ ο ^ ) ε^ δ ὲ ^ α ὶ ὅ Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ^ ^ιαὶ ^άθε ά λ λ ο ς κ λ η ρ ικὸ ς, ^ κα ὶ δ ια κ ύ ν ισ σ α , ήθελεν ά.νοθάν^ χωρὶς νά
^ κ ά μ η δ ια θ ή κ η ν τ ^ ν ιδίω ^ το υ π ρ α γ μ ά τ ω ν , κ α ὶ χω ρὶς νά ^χ^ νομίμους κλη ρ ο νύ μ ο ^ , τ ά π ρ ά γ μ α τα τούγων κλ η -
^ρονομε^ ή Ἐ κ κ λ η ^ Γ ία ἐ κ ε ίν η , ε ἰς Τ^ν ύπ ο ία ν ^Το χ ειρ ο τ ο ν η μ έν ο ι, κ α τ ά Τ ὸ νομικὸν τοῦ Φ ω τ ίο υ , τ ίτ λ . ί . κεφ , ἐ .
^ δ ια τ ά ξ ε ι γ^. το^ β^. τ ἰτ ^ . τ ^ ν Ν εαρ ώ ν.
^ υ μ φ ω ν ί α ^

^ Τ οῦ το ν Τὸν ^ ^ π ο^ τολικὸν ἐ κ τ ιθ ε μ έ ν η ἐν τῶ κ δ , κανύνι αύτ^^ ή έν Ἀ ν τ ιο ^ ε ία , τ ά α ύ τ ά διο ρίζετα ι. ^Ο δε κβ^,

δ ^.
δὲν ε ἶν α ι συ γκεχω ^ ημ ένο ν, λ έ γ ε ι , ο ί κ λ η ρ ικ ο ὶ νά διαρπ άζω ^ ι Τ ά π ρ ά γμα τα τοῦ ^ ^ ι^ κύπον μ ε τ ά τὸν ^ά-
^νατύν τοι^. κα θ ω ς κ α ὶ ά π ὸ το ύ ς π α λ α ιο ὸ ς κανύνας ίδ ^ λο ν δὲ ἰ^τι, τὸν παρύντα Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ὸ ., κ α ὶτ ὸ ν τ^ς ^Αντιο-
^ χ ε ία ς ) τ ο ῦ το ἐμ π ο δ ί^ θ η . ε ἶτ ε μ η , νά κινδυνεύουν νά χάνουν ^ο^ς βαθμούς τω^. Ὄ δε λ έ . τ^,ς λ έ γ ε ι, ^τι ούδ^ ^
1
^ο ^ η Τ ρ ο π ο λ ίτ η ς ^χει τ η ν ά δ εια ν νά πάρ^ τα π ρ ά γ μ α τ α το^ ^^πισκύπου το^ άποθανύντο^, άλλ^ οί κληρικοἰ
^τ^ ς ε π ισ κ ο π έ ς π ρ έ π ε ι νά Τ ά φ υ λ ά τ τ ω σ ιν , έω ς νά γέν^ νέος ^^πἰσκοπος δ ιά νά τ ά ^ σ ο υ ν ε ἰς α^τύν. Ι^ι κλη-
^ ρ ικο ὶ, κ α τ ά τ ύ χ η ν , δεν έμ ειν α ν ε ίς Τ η ν Ε π ισ κ ο π ή ν , νά τ ά φ ν λά ττ^ κ α ὶ ο μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ς σωα^ έως νά τά δ ά ^
^ε^ις τὸν μ έ λ λ ο ν τ α χειρ οτο νη θ ^ ναι. ^

( ^ ^ ιπ ο ^ ν ^τ^ ἐκεΤνα ύποῦ ά^ἐκτησε ^ρὸ του νὰ γέν^ ^ π ί- ^ κλησίαν αὀτῶν ἐκεινο ύποῦ προἀιροῦνται.).
σκοπος νὰ ^ναι φανερὰ, και νὰ τὰ ά^ίνη ^που θέλει, διατὶ κατὰ ' (^) ε π ε ιδ ή ύ πθ^. της έν Καρ^άγ. διορίζεται ^τι νὰ άναθε-
τὸν μ^. της ἐν Καρθαγ. έὰν οἰ ^πίσκο^ιοι, καὶ Κληρικοὶ προ^ ματί^ηται ' καἰ μετὰ τὸν θάνατύν του έ επίσκοπος ὁ^οῦ ά^ή..
του, ^ντες πτωχοὶ,. ἀπἐκτησαν ίκτερον ἐν τγ^ ^Ι^αισκο^, καἱ^ σει κληρονύμους. του ^Ελληνας,'^ αἱρετικούς. ^.Δλλὰ καἰ ὁ λ^.
τ ^ κλή^ερ. πράγματα κ^νητὰ ^ ἀκίνητα, δρέπει νὰ τὰ ἀφίνωσιν της ἀὀτης ἐμ.^οδί^ει τοὸς ^ π ισ κ ύ π ^ κάὶ Κληρ^κ^υς νὰ μη
είς τήν εκ κ λ η σ ία ν , ^που εί^ ν ^^πίσκο^εο^, ^ Κ λ ^ ικ ο ὶ, (ἀλλὰ χαρί^ωσι. τὰ πράγματά τ^ν εἰς αἱριτ.κους. κἄν καὶ'συγγενε^
καὶ ἀπὸ τὰ πράγματα ὁ^οῦ ἀ^ιέκτησαν, ἀπὸ φιλοτιμίαν τινὸς'^ αὀτῶν ο^το^ εἶναἰ. ^
^ κληρονομίαν συγγενείας, πρέπει νὰ ἀφ^ερ^νωσιν εἰς την^ ^ κ . (^) Τὸν τύ^ον της Διαθήκης. ^ρα έν τ^ τἐλει της βίβλου.
Π ^ ίΑ Α Α Κ ο ^ 7.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ ιΠ ρ ο στάσ σο μεν τ ὸ ν Ἐ π ίσ κ ο π ο ν ἐξο υ σ ία ν ἔ χ ε ιν τῶ ν τ ῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ί^ ς π ρα γμά τω ν. Ε ἰ

^ ο ς ο λ . λή. Ι^ ^ γά ρ τ ὰ ς τ ιμ ί α ς τ ῶ ν ἀνθ ρω π ω ν ψ υ χ ὰ ς ^ ὐ τ ῶ π ισ τ ε υ τ έ ο ν , π ο λ λ ο ῦ ἀ ν δ έ η π ε ρ ὶ τ ῶ ν χ ρ η μ ά -
της δ^. ^ .τ η ς ^τω ν ἐ ν τ έ λ λ ε σ θ α ι, ώ σ τ ε κ α τ ὰ τ ὴ ν α ὐ το ῦ ἐξουσί^ ιν π ά ν τ α δ ιο ικ ε ῖσ θ α ι, κ α ὶ τ ο ῖς δ εο μ έν ο ις δ ιὰ
της^ .-.^ .της
Ἀντιο^. ^ τῶ ν Π ρ εσ β υ τ έρ ω ν κ α ὶ Δ ια κ ό ν ω ν ἐ π ιχ ο ρ η γ ε ῖσ θ α ι μ ε τ ὰ φόβου Θ εο ῦ κ α ὶ π ά σ η ς ^ ὐ λ α β ε ί^ ς ,
κε^. ι^. ^ μ ε τ α λ α μ β ά ν ε ιν δὲ κ α ὶ α ὐ τὸ ν τ ῶ ν δ εό ν τ ω ν (ε ἶγ ε δέο ιτο ) ε ἰς τ ὰ ς ἀ ν α γ κ α ία ς α ὐ τ ο ῦ χρείας^ κ α ὶ
ια^. Κυρί^.
^ τῶ ν ἐπ ιξεν ο υ μ έν ω ν ἀ δ ε λ φ ῶ ν , ὡ^ κ α τ ὰ μ η δ έ ν α τρόπον α ὐ τ ο ὺ ς ὑ σ τ ε ρ ε ῖσ θ α ι. Ὀ γ ὰ ρ ν ό μ ο ς το ῦ
ά. Κορινθ.
α^θ. . 7 ^Θεοῦ δ ιε τ ά ξ α τ ο , τ ο ὺ ς τ ῶ θ υ σ ια σ τ η ρ ίω π ρο σ εδ ρ εύο ντα ς ἐ κ τ ο ῦ θ υ σ ια σ τ η ρ ίο υ τρέφ εσθ ^ ι-
^ Ἐ π ε ίπ ε ρ οὐδὲ σ τ ρ α τ ιώ τ η ς π ο τ ὲ ἰδ ίο ις ὀ ψ ω ν ίο ις ὅ π λ α κ α τ ὰ π ο λ ε μ ίω ν ἐ π ιφ έ ρ ε τ α ι.^

^ ρ μ η ν ε ί α^

Ι^αὶ ο^Ιτο^, ό κανων παρομοίως μ ε τὸν λ ή . κανόνα δ ίδ ε ι ε ἰς τὸν ε π ί σ κ ο π ο ν τ^ ν ἐξουσίαν ό λη ν τῦ^ν ἐκ κ λΥ ^ σ ι^

^τικῶν π ρα γμά τω ν, λ έ γ ω ν . ΙΙρ ο σ τ ά ζο μ εν δ τ ι δ ε π ίσ κ ο π ο ς νά ἰἰχω τ η ν εξουσίαν τί^ν π ρ α γ μ ά τω ν τ^ς Ἐ κ κ λ η σ ἰ α ς .
Δ ιό τ ι, άνίσως ἐμπιστεύω ^,εν ε ἰς αύτὸν τ ά ς τ ιμ ία ς ^υχάς τῶ ν άνθρώπων, τι^ν οποίων δλο^ ὸ κ ό σ μ ο ι δὲν εἶν^ιι άν-
τ ά ξ ιο . , π ολὺ ύστερούμεθα, ^ τοι, δέν χ ρ ε ιά ζ ε τ α ι νά π αρ αγγέλλω ρ ,ε^ , ό τ ι ό λα τ ά τ^ς Ἐ κ κ λ η σ ί α ς άσ π ρα κ^ιἶ
π ράγρ,ατα, πρέπει νά δ ιο ικ ^ ν τα ι κ α τ ά τ η ν ἐξουσίαν αύτο ύ, κ α ὶ νά μ οιρ ά ζω ντα ι εἰ^ το^ς π τω χ ο ὸ ^ κ α ὶ πέν^τεςς
μ ε τ ά φ^βου Θεού κ α ὶ πάση^ ε^ λα β εία ς, δ ιά μέσου τῶ ν Πρεσβυτέρω ν κ α ὶ Δ ια κό νω ν . Κ α ὶ δ ιά τ ι νά δ ιο ικ ί^ ντα ι
ταύτα καὶ^νά μοιρ άζω ντα ι μ έ τὸ μέσον τούτω ν , δ ιά νά φ υλάττω τὸν έαυτό ν το υ ό Ἐ π ίσ κ ο π ο ^ άνώτερον άπὸ
κάθε υποψίαν, ^ιαὶ κα τηγορίαν, ω^ ό τ ι τ ά χ α αύτὸς ^,ιόνος τ ά κ α τ α τ ρ ώ γ ει κ α ὶκ α κ ῶ ς τ ά ο ἰκ ο ν ο μ ε ῖ. ε Ἐ π ε ι δ η κ^ιὶ
^πρέπει νά προνο^ται κ α λ ά , ού μόνον ἐνώπιον ^ ε ο υ , ά λ λ ά κ α ὶ ένω πιον άνθρωπων, καθι^ς κ α ι ό ΓΚαροιμιαστ^Ις
Λ
^εἶπε πρότερον, κ α ὶ ό ^ πόστο^ος ἶΙα ύ λ ο ς ύσ τερ ο ν , κ α ὶ νά φ υ λ ά τ τ ^ τὸν έαυτό ν του άπ ρύσκοπ ον ε ις ό λο υς, ^ισὶ
^ ά νεπ ίληπ τον ε ίς τ ά πάντα.^ ἶΙΙ α ρ ο ι μ . γ^. Ρ ω μ . ιβ^. 17
, ά . ἶ^ορινθ. ί . 3
^ . ά . Τ ι^ ,ο θ . γ^. Π λ ὴ ν , ^αὶ ό
^Επίσκοπος, λ έ γ ε ι, πρέπει νὰ απ ολαμβά νω άπ ὸ τά π ρ ά γ μ α τ α τ ^ ς Ἐ ^ κ λ η σ ία ς τ ά ^ξοοα, τύσον δ ιά τά^ ά ν α γ -
καία^ ^ρ^ί^ Τά^ ἰδ ικ ά ς του, (έά ν δὲν ^χ^ ἰδ ικ ά του δ η λ . άλλ^ εἶν α ι π τ ω χ ὸ ς ,) ὅσον κ α ὶ δ ιά τά^ χ ρ ε^ ^ ὅλων
τ^ ν ξέν^ν άδελφ ^ ν, όποὶ^ ήθελαν έλθω εις α^τὸν, δ^στε όποῦ, κατ^ ούδένα τρό π ον, ο^τε α^τὸ^, ο ὕτε ο ἶ ξέν ο ι νά
υστερούνται τδ^ν ά ν α γ κ α ^ ν . Δ ιό τ ι κ α ὶ ὁ νόμος τού Θ εο ύ ἐπρόσταξε νά τρέφ ω ντα ι άπ ὸ τ ὸ θ υσιαστήριον, ή το ι
ἀπὸ τ ά ς θυσίας τ ά ς προσφερομένας ε ἰς τὸ θ υσιαστήριον, ο ἱ ε ἰς τὸ θυσιαστήριον ^παραστέκοντας κ α ὶ θ υ σ ιά ζο ν τ ες
ιερείς (^ ), ^ ὶ κανένας π ο τὲ στ ρ α τ ιώ τ η ς δὲν άσ ηκόνει ά ρ μ α τ α κ α τ ά τῶ ν ἐχθρ^ν^ ή τ ο ι δ^ν π η γ α ίν ε ι ε ἰς τὸν π ό -
λ ε^ ιονμε έδ ικ ά του ^ξοδα. Ὄ ρ α δ έ , ό τ ι λ έ γ ε ι ό κανω ν, πῶ ς π ρ έπ ει ο ι Ἀ ρχιερε^^ νά έξοδεύουν ά π ὸ τ ά σ ιτ η ρ έσ ια
τ ^ ^Εκκλησἱας μόνον εἰ^ τ ά ς ά να γκα ία ς, χ ρ ε ία ς τ ω ν . κ^εὶ ^ χ ι εἰ^ τ ά π ε ρ ιτ τ ά , κ α ὶ ε^ς τρυφ άς, κ α ὶ ξε φ α ν τ ω μ α τ α ,
κ α ὶ π^^ π ρέπ ει νά ^Ιναι φ ιλό ξενοι, φ ιλ ό π τ ω χ ο ι, κα θ^ ς ὸ μα κ ά ρ ιο ς ΙΙα ύ λ ο ^ π α ρ α γ γ έ λ λ ε ι ε ἰς τὸ ν Τ^ τ ο ν κ α ὶ τὸν
Τιμόθεον νά ^Ιν^ιι ο^ ^Δρχιερε^ς. ἶά . Τ ιμ ό θ . γ^. Τ ιτ . ά . 8.^
^ υ μ φ ω ν ί α ^

^Συμφιι^νως δ έ μ ὲ τὸν παρόντα Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ὸ ν δ ιο ρ ίζετ α ι κ α ὶ ό ι ά . τοῦ Θ εο φ ίλο υ λ έ γ ω ν , ό τ ι , α ἰ χ^ ρ α ι καὶ

^οἱ π έν η τες, ^ιαὶ ο ἶ ξέν ο ι, πρέπ ει νά λαμ βάνουν κά θε άνάπαυσιν άπ ὸ τ ά τ ^ Ἐ κ κ ^ η σ ία ^ π ρ ά γ μ α τ α , κ α ὶ . κ ά ν ε ὶς
^ ^ π ίσ κ ο π ο ςν ά μ ^ ο ἰκ ειο π ο ι^ τα ι α^τάε Ὄ ρ α κ α ὶ τ η ν έρμ η νείαν τοῦ λ ή .^ Α π ο σ τ ο λ ικ ο ύ .^

^Αποστ. ^γ^-
νδ^. τ^ς θ^-
ν^. της κ^ .
^ Ε π ίσ κ ο π ο ^ , ἤ Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς, ἤ Δ ιά κ ο ν ο ς , κ ύ β ο ις σ χ ο λ ά ζ ω ν , κ α ὶ μ έ θ α ις , ἤ π α ι^ σ ά σ θ ω , ἤ
τής Δαοδ. κδ^.
.
νέ τής Καρθ. ^κ
ξθ^- ρ μ η ν ε ί

Ο ί ἰερω^ένοι π ρ έπ ει νά ^ναι έμπροσθεν εἰς ^λου^ ζω ντανὸν π α ρ ά δ ειγ μ α κ α ὶ ^ίκ^ν κἀθ^ ε ύ τ α ξ ία ς κ α ὶ άρε^

(.ἱ)^Δι^ ^ και ^Ιουστ^νο^ ο ^ιλέσοφος καὶ μάρτι^ς έν τω (^) Κατὰ γὰρ τον Θεοδι^ρητον^ ^ρμηνεύοντα το ^. κ^ὶ ς ἐδά-
.
ἀπολογί^ἰ υπέρ ^ριστια^ῶν, τάδε φησίν ο ἰ εὁποροῦντες δε κα^ ^ιον τοῦ γ^. κεφ. τοο ΑευΥτ^κοῦ, ἀ^ο τὰ θυσ^δμ^ν^ (εξω
^ο-.^λδμενοι κατὰ ^ρο^ίρεσ^ν ^αστος την ^αυτοῦ, ^ ^ούλετ^^, μύνον ἀπὸ τὰ ὀλοκαυτ^ματ^) ^λλ^ μεν μέλη ἐπροσφέροντο εἰς
δίδωσι^ καὶ το συλλεγ^μενον ^αρὰ τ^ προεστῶτι ἀ^οτίθεται^ τὸ θυσιαστήριον, οἱον τὰ δύο^ νεφρὰ με τὸ ἀξύγγι των. Τὸ
καὶ αὁτώς ἐπ^κου^ε^ δρ^ανοις τε καὶ χ ^ α ις , καὶ τ ^ δ^ὰ νὁσον, ἀξύγγι ὁποῦ ήτο έττάν^ εἰς τήν κοιλίαν, καὶ ἐ^άνω εί^ τ^ μη..
^.δι^ ^ίλλην αἰτίαν λειπομένοι^, κ^^ τοῖ^ ἐν δεσμοῖς ο^ι^ κα^ ρία, καὶ ὀ λοβὸς, του σικοτίου, τὰ δ^ ^λλ^ κρέ^τ^ ἐδίδοντ^, ^
παρεπιδήμοις ουσι ξένοις, κα^ ὰ^λῶς, ^ι^σι τοῖς ἐν χρ^ί^ ^ τους ἰ^ρε^ς διὰ νὰ τὰ τρ^γο^ν .
ς^^Ιι τ^ῦ ά, ^^μ ^η^ .
κηδεμων γίνεται ^οκτατεύχου), .
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΑΩΝ

τ^Ις, κ α ὶ π α ρ α κ ίν η σ ις πρὸς ^άθε άγα θο εργίαν. Ἀ λ λ ^ έπειδ^ κ α ι μερικοὶ άπὸ αυτούς π αραστρατίζουτιν άπὸ τὸ
κ α λ ὸ ν κ α ὶ την ά ρ ετ η ν , κ α ὶ κ α τ α γ ίν ο ν τ α ι ε ις κύβους, ^τοι ά ζ ά ρ ια ,(κο ντ ά εἰς α^τὰ έν^Ιοο^νται, κα ὶ τ ά χαο τία ,^ κα ὶ
^ λ λ α π α ι γ ν ἰ δ ι ^ , ά λ λ ά κ α ὶ ε ις μ έ θ α ις κ α ὶ φ α γ ο π ό τ ια . ^ ιά το^το ό παρο^ν Ἀ π ο σ τ ο ^ ικ ὸ ς καν^ν δ ιο ρ ίζει, ^τε
ό π ο ιο ς Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ^ Π ρ εσ β ύ τερ ο ς, ^ Δ ιά κ ο ν ο ς κ α τ α γ ίν ε τ α ι ε ἰς τ ά τοια^ τα άσεμνα έργα , ^ να παόσ^ άπὸ α ^ τά ,
^ νά κ α θ α ἰρ ε τ α ι ά π ὸ τών ίερω οόνην,

^ υ μ φ ω ν ί α ^

^ ΙΙα ρ ο μ ο ίω ν κ α ὶ ὸ μγ^. τ ^ ν Ἁ π ο σ τ ὁ λ ω ν κανω ν δ ιο ρ ίζε τ α ι, ^ τ ι ο ἱ κλη ρικο ὶ έκε^νοι, ά^ λά δη κ^Ιὶ οἱ λ α ^ ἰ ,

^όποῦ κ α τ α γ ίν ο ν τ α ι ε ἰς μ έθ α ς κ α ὶ ά ζα ρ ια , ^ νά π αύουν, ^ νά άφορίζω ν^κι. Ὄ χ ι μ^νον δ^ ^μποδίζονται ο ἰ κ^ η..
σ ρ ικ ο ὶ νά μ η μ εθ ο ῦ ν , ά ^ ο ὕ τ ε ἰ^λως νά έμβα ίνουν εἰν καπηλε^ον νά Τρώγουν, κ α τ ἀ τὸν νδ^, τῶ ν ^ .ποστ^λι^ν, Λ
^ κ α ὶ τ ὸ ν θ^. τών κ α ὶτ ὸ ν μζ^. Κ α ρ θ α γ έ ν η ς, κ α ὶ τὸν κδ^. Δ α ο δ ικ ε ία ς, άλλ.^ ουδ^ ^λως νὰ έχουν ἐ^γαστηριον
^ κ α π η λ ε ίο υ , κ α τ ά τὸν α^τὸν θ^. τ ^ ς κ α ι ^λοι δ^ οι κ λ η ρ ικ ο ἰ, κ α ὶ οἱ λα'^κοὶ ^ ρ ισ τ ια ν ο ὶ, ε^ἰναι ε μ π ο δ ισ μ έ ^
^άπὸ τ ὸ ν ν^. κανόνα τ ^ ς ο ικ ο υ μεν ικ ώ ν συνόδου, νά μώ παίζου^ιν άζάρ ια , ^ χ α ρ τ ία , ^ ά λ λ α π α ιγ ν ίδ ια , Υ^ἰ δ^
^ κ α ὶ ή θ ελ α ν φανερωθούν τ ο ια ῦ τ α π α ίζ ο ν τ ε ς , ο ἰ μ ὲν κ λ η ο ικ ο ὶ νά κα θα ί^ ω ντα ι, οἱ δε λ α ίκ ο ὶ νά άφ ορἰζω νται. Ι Ι ^
^ Τ ο ύ το ις δ ν έ. τ ^ ς ,^ α ο δ ικ εία ς δ ιο ρ ίζε ι, ^ τ ι δεν π ρ έπ ει νά κ ά μ νω σ ι συμπ όσια μὰ συμφω νίαν, κ α ὶ μ^ ρεφε.^έδεν
^ π ο λ λ ῶ ν έ ν τ α ύ τ ῶ , οἰ^τε ο ἰ ἰερ ω μ ένο ι ο^τε ο ί κ λ η ρ ικ ο ὶ, άλλ^ ο ὕ τ ε οἰ λ α ϊκ ο ί. ^Ο δ ε ξθ^. τώ^ Κ α ρ θ α γ έν. προστ^-
^ ζει νά π αυσουν ο ἱ κ ρ ισ τ ια ν ο ὶ άπ ὸ το^ νά κάμνουν σ ν μ π ό σ ια κ α ὶ χοροὸς, κ α ὶ π α ιγ ν ίδ ια ε ἰς τ ά ς μνή μ ας κ α ὶ
^έορτάς τῶ ν μ αρ τύ ρω ν, κ α ὶ τῶ ν λο ιπ ῶ ν ά γ ιω ν , ωσάν όποί^ ε ἶν α ι τ α υ τ α ἶδ ια τῶ ν Ε λ λ ή ν ω ν , κ α ὶ τ^ς εκείνω ν
^ π λ ά ν η ς κ α ὶ ά θ ε^ τη το ν. Ἀ λ .λ ^ ο^δ^ π ρ έ π ε ι ο ι ^ ρ ισ τ ια ν ο ὶ νά τρώγουν κ α ὶ νά πίνουν μ ὶ μ ο υ σ ικά όργανα, κ α ὶ μ^
^ π ο ρνικά κ α ὶ δ α ιμ ο ν ιώ δ η τ ρ α γ ο ό δ ια , κ α τ ά τὸν κβ^. τ^ς ο ικ ο υ μ ε ν ικ ές ζ^. συνόδου . Τ ὸ δ^ νομικὸ ν το^ ^ ω τ ίο ν
^ τ έ τ λ . θ^. κ ε φ . κζ^. λ έ γ ε ι , ^ τι ^ λ δ ^ δ ιά τ α ξιν ^οῦ δ^. Τ ί Τ λ . τοῦ ά . β ιβ λ . ^οἰ^ κώ δηκος θεσπίζει^ Ὄ π ο ιο ς ^ π ί ..
ά σ κο π ο ς. κ λ η ρ ικ ὸ ς π α ίζ ε ι τοὸς κάβους, ^ ά λ λ α το ια ^ τα π α ιγ ν ίδ ια , ^ σ υ γ κο ιν ω νεί μ ε ἐκείνους ^πο^ τ ά παί^
^ζουν, ^ κ ά θ η τ α ι κ ο ν τ ά του ς κ α ὶ β λ έ π ε ι ^ταν τ ά π α ίζο υν, νά άφ ορίζηται άπ ὸ κά θε ἰεράν λ ειτ ο υ ρ γ ία ν , κ α ὶ νά
^χάν^ τ ὸ σιτηρέσιον δποῖ^ πέρνει άπ ὸ τΥΙν ^Επισκοπών, ^ τὸν κ λ έρ ό ν του, ^ων ο^ νά μετανοη^ ^ ε ιν τόσου δ ι^ ..
βρισ μένο ^ κα ιρ ό ν. Ε ἰ δ έ κ α ὶ ^ θ ελεν έ π ιμ ε ίν η ε ἰς τ^ ν κ α κ ία ν του κ α ὶ μ ε τ ά Τὸν καιρὸν οποῦ το^ δοθ^ ε ἶς μ ε τ ά -.
ά ν ο ια ν , τ ε λ ε ίω ς νά δ ιω κ η τ α ι άπὸ τὸν κ^ηρον μ ε τ η ν περιουσίαν τ ο ν , κ α ὶ νά γ ίν η τ α ι βουλευτη^, ἦ το ι κ ο σ μ ικὸ ς
^δφφικιά^ος τ^ν π ο λ ιτ ε ία ς έ κ ε ί ^ ς , δποῦ η το κλ η ρ ικ ό ς. Δ ^ τά δε τ ά ἴδ ια νά παθαίνον^ι κ α ι ο ι κλ η ρ ικ ο ί έκε^νοι
^δποῦ θεωροῦσι κ ν ν ^ γ ια κ α ὶ ά λ λ α θ έα τ ρ α , ^ ἶν α ι ^μων ά δ ε ια ε ἰς τὸν ^ π ἱσ κ ο π ο ν , ^ταν την πρὁθυμον μ ε τ ά -
άνοιαν Τ ο ῦ π α ίζο ν τ ο ς κ λ η ρ ικ ο ί, νά ἐλ ιγ ο ^ τ ευ ^ άναλόγω ς τὸν καιρὸν του έ π ιτ ιμ ἰο ν τ έ ν άρ γίας, κ α ὶ ^γληγορο^
^τερα ν ά τοι^ δ ίδ ^ τ ὴ ν ά δ εια ν νά ιερ ο υ ρ γέ, κα ^ ά Τὸ λθ^. Το^ α^ τον, τ ί Τ λ . δ ια τ ά ξ . β^. το^ ά. τ ί τ λ . τ ^ ν ^ ε α .
^ρῶν. ^ δ ὲ ρκγ^. ι ο υ σ τ ιν ιά ν ε ιο ς Νεαρά^ κ α τ ά τὸν ^Αρμενόπουλον, π ροοτά ζει νά άφορίζω νται ο ἰ μ έ θ α ις κ α ι κὁβοιν
^ σ χ ο λ ά ζ^ ν Τες κ ^ η ρ ικ ο ὶ, κ α ὶ ν ά έ γ κ λ ε ίω ν τ α ι μ έ σ α εις τὸ μοναστηριον. ^ρα κ α ὶ τὸν κδ^. τ^ς

^ ΙΓ . Λ
^ ^ ποστ. μδ^.
ς ^.
νδ^. τ η ς ^.θ

α Ὑ π ο δ ιἄ κ ο ν ο ς , ἤ Ἀ ν ο ^ γ ν ώ σ τ η ς , ἤ Ψ ά λ τ η ς , τ ὰ ὅ μ ο ια π ο ιῶ ν , ἤ π ^ υ σ ά σ θ ω , ἡ ἀφορ^
^ ζ έ σ θ ω . 'Ω σ α ύ τ ω ς κ α ὶ Λ α ^ κ ό ς .^ Κ α ^ .μ ^ .ξθ ^ .

ρ μ η ν ε ί.α ^

Κ α ὶ Ο^τος δ Κ α ν ^ ν δ ια τ ά σ σ ε τ α ι, ὅ τ ι, ὅποιος Ὑ π ο δ ιά κ ο ν ο ς ^ Ἀ ν α γ ν ώ σ τ η ς ^ Ψ ά λ τ η ς κ ά μ ν ε ι Τ ά δμ ο ια , όποἰ^

ἐ μ π ο δ ἰζ ε ι ό ἀνω Τέρω μβ^. Κ α ν ῶ ν , ^ το ι π α ίζ ε ι ,ά ζά ρ ια , ^ χάρτί^ι, ^ ά λ λ α π α ιγ ν ίδ ια , κ α ὶ κ α τ α γ ίν ε τ α ι ε ις μέθας
κ α ὶ φ α γ ο π ό Τ ια , ^ νά π α υ η ά π ὸ τ ά τ ο ια ῦ τ α ά σ εμ ν α έ^ργα, ^ παύω ν, .
νά ά φ ο ρ ίζη τα ι Ὀ μ ο ίω ς κα ὶ οί λα^ οἰ
ὸπο^ ε ἰς α^τά Τ ά ἶ δ ι α κ α τ α γ ίν ο ν τ α ι, ^ νά παόουν άπὸ α ^ τά, ^ νά άφορίζω νται άπὸ την ^όναξιν τέ^ν π ι^ τ^ ν.
Ὄ ρ α κ α ὶ Τὸ ν π ρ ο λ α β ό ν Τ α μβ^. Κ α ν ό ν α .

( έ ) ^Ορα δε κα ὶ τον θειον ^ρυσὁστομον ἀποδεικνύοντα, έ^τι ^εαρὰ τους τοιούτους παιγνιδάτ^ας ὶερι^μένους τ ο υ ςἀ π ο γ ^ ὁ -
τὸ νὰ κ υ β ε ^ τ ις, καὶ νὰ^παίἰ^ παιγνίδια, εἶναι αιτιον πολλῶν νει . ἀπὸ κάθε ἱεροπρ^ξ^ιν, καὶ προστάζει ν^ κλεἰωνται τρεΤς
κακῶν. π ερὶτὸ.κυβεῦειν σπουδη, βλασφημίας, ^ ι ί α ς , ὀρ- ^ ^ρένους μέσα εἰς ^ἱΙσναστήριον. ^ο δ^ μέγας Ι^^σίλιιος θεραπε^ων
. ^γὰς, λοιδορίας καὶ μυρία ^τερα τοότων δεινὁτερα πολλάκις εἰρ^ ^.έκείνους δποῦ μεθοῦν, ^έγει ^ νηστεία την μέθην θεραπευσάτω^
^γάσατο^ σελ. τοῦ τόμ. λογ. ιέ. ἀνδριάντ.) δὲ Ἀ - ..^ὁ ^αλμὸς,.τ^ν αἰσχρὰν μελ^ρδίαν^ έπὶ πασιν, ^λετ^οσ^νη
ρ^στστέλης συναριθμεῖ μ ε τους κλέπτας δλους τους κυ^ευτὰς, ^ἐξαγορα^έτω σε ἀπὸ της ἀμαρτίας^ (λόγ. κατὰ μεθυδντων)^ δ^εν
κα ὶ χαρτοπαίκτας, λέγων. μέν τοι, κυβευτὴς, καὶ ὁ λωπο- καὶ οἱ ἀπὸ μἐ^ης ξεράσαντες, με το^.αύτας θιραπείας της νηστείας
Λ
^δ^της, καὶ ὁ λν^σΤης τῶν ἀνελευθέρων εἰσίν. ἰσχροκερδης γάρ.^ ^καὶ ἐλεημοσύνης ^ έ π ε ι νὰ διορθδνωνται ^ιολλ^ μαλλον.
(^Πθικ. Ν ικομ . ^ιβλ. Δ ιὰ τοῦτο κα ὶ^ ρκγ^. του Ιουστινιανού
 Ο^ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ ςΑ α ο^ ^ Ε π ίσ κ ο π ο ς , ἤ Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς , ἤ Δ ιά κ ο ν ο ς τ ό κ ο υ ς ἀ π α ιτ ῶ ν τ ο ὺ ς δ α ν ε ιζ ο μ έ ν ο υ ς , ἤ π α υ -
-δ^. τῆς Καρθ.έ. ^ σ ά σ θ ω , ἤ κα θ α ιρ είσ θ ω .^
Εασιλ. ιδ^. ^
^ ρ μ η ν ε ί α.

^ ὸ νά δανείζω τινάς τὸ άργυριόν τον ^ ὲ διάφορον, ε ἶν α ι ἐμ π ο δ ισ μ ένο ν κ α ὶ άπὸ τὸν π α λ α ιὸ ν Νόμον^ Α έ γ ε ι

^γάρ ό Θεὸ^ έν τῶ Δ ευ τερ ο ν ο μ ί^ (κ ε φ . κ γ ο^κ ἐ^ιΤοκιεῖς τ ῶ ά δ ελφ ^ σου τόκον άργυρίου, ^ιαὶ Τόκον β ρω μ ά τω ν,
^καὶ ^όκον πανΤὸ^ π ρ ά γ μ α τ ο ς ^ ς ιὶ ὁ Δ ^ β ὶδ έπαιν^,ντα^ τὸν δ ίκ α ιο ν , κο ν Τά ε ^ τά^ ά λ λ α ς Του άρεΤά^ κ α ὶ ταό^-
την προσαριθρ,ε^, λ έ γ ω ν . ^τὸ άργύριον αυτοῦ ο^κ ^δωκεν ἐ π ὶ Τ ό κ ^ ἶ ^ α λ . ιδ^ ^ ). δὲ τοῦ το η το ν έ ^ ο δ ι -
σ^ένον κοντά εἰ^ το^ς Ἱουδαίο υ^ , π ο λλές μ ᾶ λ λ ο ν ε ἶν α ι ἐμ π ο δισμ ένο ν τώρα κ ο ν τά ε ἰς ήμ^ἰς τοὺς ^ ρ ισ Τ ια ν ο ι^ .( ^ 1
^με^ζον γάρ Τού ιερού ^ δ ε.^ ^ α τ θ . ι β '. δὲ άπὸ όλους το^ς ^ ριστιανο^ ς .τού^ο ά π η γ ό ρ ε υ Τ α ι, πόσιρ
μ α λλον άπὸ Τοὸς ιερωμένους κ α ὶ Ι ^ λ η ρ ι ^ ς , ο^ όποιοι ^πρέπει ν ά ωναι τύπ ο ς κα ὶ π α ρ ά δ ειγ μ α π α ν Τὸ ς καλοί^ ,
Ι^αὶ μ ά λ ισ τ α ά π ὸ του ς άσκηΤά^, κ α ι ἐρη^ίτα^ , τοὸς έοΤαυρωμένου^ τ ῶ κό σ μ ^ ; Ἀ σ κ η τ ^ κ α ὶ τ ο κ ισ τ η ς , ά π α ρά -
δεκΤον τοΤς ^λοις κ α τ ά ά λ ή θ εια ν ε ις τ η ν άνθρωπίνην άκοή ν. Δ ιά τ ο ύ το λο ιπ ὸ ν κ α ὶ ό ^αρων ^ Α π οσ Το λικὸς κα^
νών διορίζει^ ό τ ι, όπο ιοι ^ π ίσ κ ο π ο ^ , ^ Π ρ εσβ ύτερο ς, ^ Δ ιά κο νο ς, δ α ν ε ίζο ν τ α ι Τ ά ά σπ ρα τ ο υ , ζ η τ ε ῖ άπ ὸ το^ς
χρεω φειλέτ^ς διάφορον, ^ νά παύσΥ^ ά ^ ὁ Τ^ν ΤοιαὁΤην α ἰσ χρ ο κέρ δ εια ν, ^ νά κ α θ α ίρ ε τ α ι. Π αρο μ οίω ν, ἐντεύθεν
πρέπ ει κα ὶ οι ^ ο ν α χ ο ὶ νά δ έχ ω ν Τ α ι τ ά αρμόδια α^το^ίς έ π ι^ ίμ ια , ^γουν άφορισμὸν, κ α ὶ άκοινω νη σίαν, μ ὲ στε^
ρεάν υπ όσχεσιν, ό Τι νά άπ έχουν εἰς τὸ έ ξ ^ άπ^ τ ή ν φανεράν κ α ὶ ά ξ ιο κ α τ ά κ ρ ιτ ο ν π αρανομίαν τ α ό τ η ν . ^

^ υ μ φ ω ν ί α ^

^Τούτο τὸ ἶδ ιο ν προστάσσουσι Κ^ ὶ ό ί . τ^Ις ς^. κ α ὶ ό δ^. τ^^ έν Λ α ο δ ικ ε ία , ἐ μ π ο δ ίζο ν τ ες τοὸς ιερω μένους νά
^μη πέρνουσιν, οί^Τε ε ἰς τ ά έκα Τὸ ν δ ώ δ εκ α γρό σια τὸν χρόνον μαράνω διάφορον, πρὸ^ εν α γρό σ ι δ η λ α δ ὴ Τὸν
^κάθε μ ή ν α , οί^Τε τὸ ^ ιισ υ τ ο ύ Τ ω ν . ή τ ο ι ο^Τε ^ξ ε ἰς τ ά έ κ α Τ ό ν . Ὀ δὲ ιζ^. τ^ἱ^ ά . ^ χ ι μόνον τοὸ^ ιερωμένου^
^έμπο^ ίζει άπ ὸ τ η ν το ια υ τη ν π λ εο ν ε ξ ία ν κ α ὶ α ἰσ χρ ο κέρδ εια ν, ά λ λ ά κ α ὶ όλους ά π λ ^ ς του^ κ α ν ο ν ικ ο ί , ^ τ ο ι τοὸ^
^Ι^ληρικούι. Ὀ δ ὲ έ . τ^Ις Κ α ρ θ α γ . π η γ α ἰν ω ν τ α ς παρεμπρὸ^, .ἐ μ π ο δ ίζ ε ι τοὸς λα^κο^ς, κ α ὶ π ο λ λ ^ μ ᾶ λ λ ο ν τοὸ^
^Ι^ληρικοὸ^, ό χ ι μόνον άπὸ άσπρα νά μ^ πέρνοι^σι διάφορον, ά λ λ ά κ α ὶ άπ ὸ κά θ ε ο ἱο νδ ή π ο τε π ρ ᾶ γ μ α , δ ι α τ ὶ , άν
^(καΤά Τ^ν Ν εαρ άν Λέοντο^, Ἀ ρ μ ε ^ ό π . β ιβ λ . γ^. τ ί τ λ . ζ^ .) ο ί Κ λ η ρ ικ ο ὶ δεν ουγχω ρούντα ι νά κ α τ α γ ἶν ω ν τ α ι εἰς
^ π ράγματα β ιω τ ικ ά , πάρεξ εἰς τ ά ^ Εκκλ^ ^ Ιια σ τικά , πῶ ς θέλουν συγχω ρηθ^ νά πέρνουν διάφορον , Ὄ δὲ κ^. τ^ς
Καρθαγένη^ λέγε^, ό Κ λ η ρ ικὸ ^ άσπρα δ α ν ε ίο υ , τ ό σ α νά πέρνω, κ α ὶ ό ,Τ ι ά λ λ ο εἶδο^ δ ώ σ ^ , έκε^νο

1
( ) ^οθεν καὶ ή Νεαρὰ του Δέοντος ὀρίἰ^ει, οτι,
^επροτητερινοὶ ^ασιλεῖς ἀπὸ λόγου μας έδέχθηκαν τὸ διάφορον
^διὰτήν σκλ^ιροκαρδίαν, καὶ ώμ^τητα τῶν δανειστῶν,ήμε^ς^μως
^^κρίναμεν δίκαιον νὰ λείπω ^αντελῶς ἀπὸ την πολιτείαν τῶν
^^ριστιανῶν τὸ το^οῦτον, ἐ^ς ἀνοίκειον εἰς την ^ωην αυτῶν, κα.
^εέμποδισμένον ἀπὸ τους θείους νόμους. . Διὰ τοῦτο προστάσσει
γαληνότης ήμῶν, νὰ μή ^χω άδειάν τινας, τελείως, εἰς ^ι^-
^μίαν ^πόθεσιν νὰ πάρω διάφορον. μήπως θέλοντες νὰ φι^λάττω-
^μεν νόμον ἀνθρώπινον, παρα^^.εν τὸν νόμον τοῦΘεοῦ.^ Ἀλλ^
^σον και ἄν ^έρω .τινὰς δανειστης, νὰ λογαριά^ηται εἰς το κε-
φάλαιον του χρέους. (^Δρμενόπουλ. ^ιβλ. γ^. τ ἰτ λ , ζ'-)
και το σχδλιον του τίτλ. κεφ. ά. του νομικοῦ του Φωτίου,
λέγει, ^τι ή ρλά. ^εαρὰ του ^Ιουστινιανοῦ, κειμένη ἐν ^ιβλ. έ.
. ^. κε^. θ^. έρί^ει,
τίτλ γ δτι, άνίσως καὶ ἀφή^ω τινὰς εἰς τήν
διαθήκην του δω^εὰν εἰς εὁσ ε^ ς αἰτίας. (ήτοι εἰς έλευθερίας τυ-
χον σκλαβωμένων^ εἰς κτίρια ἱερῶν ναῶν^ εἰς πενήτων καὶ δρ-
φανῶν ἀνηλίκων κυβερνήσεις, καὶ τρο^ὰς)^ προστάἰ^ομεν ἀνάμεσα
^ξ μ^νας, ἀ^^ οἰ^ ^ανερωθω ή τοιαύτη διαθήκη, νὰ δίδεται ή
δωρεὰ α^τη καὶ τὸ ψυχικὸν εἰς τὰ πρόσωπα ὁποῦ ἀ^έθη ^ ἰ δε
και οἱ ἐπίτροποι καὶ οἱ οἰκονόμο^ της διαθήκης του ἀποθανόντος
ήθελαν ἀνα^άλουν τ^ν κα^ὸν ύπερ τους ^ξ μήνας, ^ ὶ δὶν δώ-
σουν το ψυχικὸν α^τὸ, νὰ τὸ δίδουν ^λέον με διάφορον, καὶ
κάθε νόμιμον αὕξησιν ἀπὸ τον καιρὸν, όπου ἀπέθανεν ἐ^.ε^νος
όπου το άφησεν. Ἀνίσω ς, λέγω, καὶ ή ^εαρὰ α^τη οἰ^τω διο-
ρί^ω, και ό ^ι^τιος α^τὸ τοῦτο λέγω, τ ίτ λ . κεφ κ^ . ό δε
^ ὶ οἱ σχολιαστής ^αλσαμῶν λέγει, οτι πρέπει νὰ ευχαριστήσεω ν τον
Πατριάρχην Φώτιον διατὶ ^ ή ν ε υ σ ε καλῶς, ^εῶς πρἐπει οἱ ^Επί^
σκοποι καἰ κληρικοὶ νὰ ^ητοῦν διάφορα, Τοῦτο δεν πρέπει τε-.
λείως νὰ συγχύσω τον ἀναγινώσκοντα. ^ιιατὶ ό μεν Φώτιος θέ-
λει νὰ ἰ^ητῶσι διάφορα οἱ κληρικοὶ, οχ^ δ^ὰ τὰ ἄο^ρ^, ^ διὰ
^λλα πράγματα^ όποῦ αυτοὶ ἰδ^κά τους δανείἰ^ουσι, διότ^ τοῦτο
εἶναι ἐναντίον εἰς τους ἱ^ρους Κανόνας, καὶ εἰς το Ι^ὁαγγέλιον
καὶ εἰς τον θειον ^όμον, ἀλλὰ. κ α θ ^ εἶναι όλοφάν^ρον άπὸ τὰ
ιδια λόγια της Νεαρας^ διάφορον ἐννοεῖ^ ^^ς πρέπει νὰ ἰ^ητοῦν,
διὰ ἐκεινα τὰ ψυχικὰ όπου ἀ^ίνε,υσ^ν οἰ ἀ^οθανόντες είς πρό-
δὲ σωπα ^ρειαἰ^όμενα^ διὰ ψυχικήν σωτΥ^ίαν τους, οἰ δ^ οἰκονόμο^
τῶν ἀποθανόντων τὰ κατακρατοῦν διὰ νὰ τὰ τ ^ γ ο υ ν αὀτοἰ, καὶ
ἀναβάλλουσι τον καιρὸν της τούτων δόσεως. ^Οθεν ἄς μ ὴ ἐπι-
στηρί^ωνται ο^ τοκισταἰ καἰ τοκογλύφοι είς τὰ λόγια ταῦτα
τοῦ Εαλσαμῶνος, διατὶ αῦτὰ εἶναι τ^ ἀληθιί^ε ράβδος καλαμίνη^
κατὰ τον προφήτην, ή μἄλλον εἰπειν, κάλαΙ^.ος συντετριμμένο^
.
ἀφ^ ^αυτυῦ, (^Ιεἰ^εκ, ιθ^. ίι ^Ιατθ. ιβ^. '^θ.^ και τίποτε δεν το^
^οηθε^, άλλὰ μαλλον τους ρίπτει κατ^ι γης καὶ τους ἐγ^ρεμνίἰ^ει
. εἰς ψυχώλεθρον ^άραθρον. Διότι, ἀνίσως ήμεις οἰ ^ριστιανοὶ
^χωμεν ἐντολήν Ευαγγελικών^ ^ταν δανεί^ωμεν νὰ μή ἐλ^ί^ω-
μεν νὰ πάρωμεν ούδε αυτὸ το κ^φάλαιον ^δανεί^ετ^^ μηδέν ἀ.-
πελπίἰ^οντες^ (Δ ουκ. ς .. 3ί^). Κ α ὶ ὁ ^ειρὰχ λέγει ^ἐὰν δανεί-.
σως^ ώς ἀπολωλεκως γίνουν (ή, ^ . ) .^ῶς θ έλο μ ε συγχωρηθω,
ἀνίσως πέρνωμεν καὶ διάφορον ,
 Τ^Ν ΑΠΟΣΤΟΑΟΝ

^μύνον νά λ α μ β ά ν η . Ὀ δ ὶ Ν ικηφύρο^ ύ δ^ο^ογητη^ π ρο στά ζει ἐν Τ ^ κθ^. α^τού Κ α ν ύ ν ι νά μ ή μ ετα λα ^ ,βάνοι^

^σιν ο ι ἶερε^ς Τού^ κ λ η ρ ι κ ο ί , ^ Τού^ λα^κοι^ ἐκείνο υς, ^ποί^ δὲν παύου^ιν άπὸ Τὸ νά ^αμβάνι^σι διάφορα, άλλ^
^οὕΤε ὅ λω ς νά συνΤρι^γη Τ ιν ά ς μ έ α ετ ο ύ ς, Λ έ γ ε ι δ^ κα ὶ ὅ θ ε ^ ^ ρνσύστομος ( ^ ι λ , μ ά . εἰ^ την γένεσιν^ προτι^
^θέμενο^ Τὸ τ ο ῦ νύμοο ἐ κ ε ιν ο , Ο^κ ἐκτοκιε^ ς τ ^ άδελ,φ^ σου κ α ὶ Τ ^ π λ η σ ίο ν σου, ἶ Δ ε υ τ . κγ^. ε Π ο ια ν ά π ο .
^ λ ο γ ία ν ^χομ^ν νά δ ^ σ ω μ εν ήμεῖ^ ο ἱ Χ ρ ισ τ ια ν ο ὶ, δπού γινύ^ιεθα κ α ι άπὸ αύτούς τούς Ἱονδαίον^ ω μύτεροι ^
^ κ α ὶ ^ποῦ εΙ^ρισκύμεθα κ α τ ώ τ ερ ο ι, ^ μ ά λ λ ο ν είπε^ν χειρ ύτερο ι άπ ὸ το ύ^ έν τῶ ^ἶύμι^ ^ β ρ α ί ^ , ύστερα άπ ὸ τ^ν
^ χά ριν το ῦ Ι^ ύα γγελίου κ α ὶ τ η ν ^νσαρκον ο δ ο ν ο μ ία ν τού Δεσπύτο υ τῶν ^λων , έπειδ^ έκε^ίνοι μ εν διάφορον δ έν
^ π ε ρ ν α ν άπ ὸ τού^ ὸ μοπ ί^ τονς Ἱοι^δαίον^, ή μ ε ^ δ ὲ ά π ο το λμ ί^ μ εν νά πέρνω μεν διάφορα κα ὶ τύκο νς ά^ὸ τού^
ὶ^άδελφού^ μα^ Χ ρ ισ τ ια ν ο ύ ^ Ὄ ρ α δε κ α ὶ τ ί λ έ γ ε ι δ μέγα^ ^ασίλειο^ έρι^,ηνεύωντας τού ιδ^. ψ α λ ρ ^ τ ὸ ρητὸν
^ἀκε^νο Τὸ λεγον^ ε Τ ὸ άργύριον α^το^ ο^κ έδ ω κεν ἐ π ὶ τ ύ κ ω ., Ι ^ α λ μ . ιο^, ^Οπον, κ ο ν τά εἰ^ τ ά ά ^ λ α κ α ὶ
Ι^ταύτα λ έ γ ε ι . Ἁ π ά ν θ ρ ω π ο ν μ^ ύπ ερβολην ε ἶν α ι τ ^ άλη θεί^ τὸ πρ^γ^,κ το ύ το , δ μ ὲν πένη^ κα ὶ π τω χ ὸ ν νά δα^
^ ν ε ίζ η τ α ι ά π ὸ τὸν π λ ο ύ σ ιο ν , δ ιά νά παρηγορήσω τ η ν δ υ σ τυχ ία ν τ ο υ , ο δε π λούσ ιο ς νά άρκ^ται εί^ τὸ κ ε -
^ φ ά λαιον, ά λ λ ά ν ά ζ η τ ^ νά συνάξω κέρδη κ α ὶ διάφορα άπὸ Τ^ν δ υστυχίαν τού π τ ω χ ο ύ , Τύκο^ δ^, ^τοι γένν α ,
^ ὡ νομάσθη τὸ διάφορον τ ^ ν άσπρω ν, δ ιά τ^ν π ο λ λ ^ γ ο ν ιμ ό τ η τ α τού κα κο ύ , έπειδ^ τί^ν τοκογλύφ ω ν κ α ὶ το.-
^ κισ τώ ν τ ά άσ π ρα , εί^ τὸν άύτὸν καιρὸν οπού δ α ν είζο ν τ α ι, εἰ^ τὸν αύτὸν κ α ὶ γ ε ν ν ιέτ α ι, κ α ὶ ά λ λ α ^δη ^τοι^,α
^ ε ἶν α ι νά γεννηθ ο ύν. ^ τάχα^ ^ ιά τούτο ι^νο^άσθ^ Τὸ διάφορον Τύκο^ κ α ὶ γένν^ι, δ ια τ ὶ φ υσικά προξενεί λ ύ -
^πα^ κ α ὶ κ ο ιλ ο π ο ν ή μ α τ α ε ^ τού^ χρεω φ ειλέτα ^ , ἶ^αὶ καθο^ς εἶν α ι λυπηρὸν π ρ ά γ μ α ε ^ Τ ή ν ἐγκασΤρω^ιένην γ υ -
^να^κα ο ἰ πύνοι τ^ς γένν α ν . ^ ι κ ^ ὶ ε ἰς τὸν χ^ εω φ ειλέτην ε ἶν α ι λυπηρὸν ὅταν ^ λ ^ ή διορία τοί^ κ α ιρ ο ί δ ιά
1
^νά π λ η ρ ^ σ η τ ὸ διάφορον. ^^ν δὸ τ ^ ιδ^. α,^τοί^ κανύνι λ έ γ ε ι , ἐ κ ε ῖ ^ ^πο^ π έρ ν ει διάφορα, ἐάν θ^λήσ^ ν ά μ ^ ι-
^ράσ^ ε^ς πτω χοὸ^ τὸ ά δ ικ ο ν αύτὸ κ έ ρ δ ^ κ α ὶ εἰς τὸ έξ^^ άφήσ^ Τ^ν φ ιλαργυρίαν, ήμπορε^ί νά γέν^ ἰερεύ^
^ Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ἰ τὸ ι ή . κ ε φ . Ἱ ε ζ ε κ ιη λ ^ ^ΜΠΙ^, ἐκεῖνο ς μ ὲν δποί^, κο ντά ε ίς τάς ά λ λ α ς του άρετά^ άκύ^η κα ἰ τὸ
^άργύριον αύτοῦ ἐ π ἰ Τύ^ιςρ ού δά^^ει, κ α ὶ π λεο να σμ ὸ ν ον λ ή ψ ε τ α ι, κρ ίνετα ι ά^ιος δ ιά νά ζ^ . ^κε^ίνος δ ὶ δποί^,
^ κ ο ν τά ε ίς τ ά ς ά λ λ α ς τον κακία^^ κ α ὶ μ ε τ ά Τύκου δ α ν ε ίζ ε ι, ά ξιος θανάτου κ ρ ίν ε Τ α ι. Τ ὸ δ έ ^ ^ . κ εφ . το^ δ ^
ο
ε^βιβλ, Τ ^ ν Ἀ π ο στο ^ ικδ^ ν δ ια τ α γ μ ά τ ω ν π ρ ο σ τ ά ζει Τοὸ^ ἶ ε ε ῖς , νά μ ή δ έ χ ο ν τ α ι, οί^τε τά^ προσφορά^ κ α ὶ καρ^.
^ποφορίας τ ^ ν λα μ β α ν ύ ν τω ν διάφ ορα,^

^ ^ π ο στ. ξε^.
α 'Ε π ίσ κ ο π ο ς , ἤ ΙΙρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς , ἤ Δ ιά κονο^ α ὶρ ε τ ικ ο ῖς σ υ ν ε υ ξ ά μ ε ν ο ς , μ ὁ ν ο ν , ἀφορ^ζέσθω, ^ Αα^

^εἰ δὲ ἐπ έ τ ρ εψ ε ν α ὐ τ ο ῖς , ὡ^ Κ λ η ο ικ ο ῖ^ ἐ ν ε ρ γ ῆ σ α ί τ ι , κ ^ θ α ιρ είσ θ ^ .^ Τ ^.λ^ολγ^.λδ^.

^ Ιἰ λ ^.
Τιμοθ. θ^.

^ ρ μ η ν εέα^

Ὄ π αρ^ν Κ α ν ^ ν δ ιο ρ ίζε ι, ^τι όποιος ε π ίσ κ ο π ο ς , ^ ΥΙρεσβύτερο^, ^ διάκονος ^θελε σι^Ιμπροσευχηθ^ μ ο ν α χ ά ,

ἀλλ^ ^ χ ι κ α ὶ νά σ υ λ λειτ ο υ ρ γ ή ^ η , μ ε αἰρετικοὸ^ , ά^ ά φ ο ρ ιζεΤ ά ι. ^ Επειδή όποιος μ ὲ Τοὸς άφωρισ^εένους σνμπρο^εύ^
χ ε τ α ι (κ α θ ^ ς τ ο ιο ῦ τ ο ι ε ἶν α ι ο ἱ α ἱρετικοὶ^ π ρ έπ ει νά συναφ ορἰζεται κ^εε αύτὸ^, κ α τ ά τὸν ἶ . τ^ ν αύ τ^ ν ^Αποστύλι^ν.
^ ἰ δ ὲ κ α ὶ έσ υ γ χ ^ ρ η σ ε ν ε ἰς τοὺ^ αἶρετικοὸ^ α^τοὸ^ νά ἐνεργ'ήσουν κάνένα λειτούργημα^ ωσάν ἶ^ λ η ρ ικ ο ὶ,ά ς κκ θ α ί-
ρ ετ α ι. Ἐ π ε ι δ η ὅποιο^ ^ λη ^ ικὸ ς συ λλειτουρ γήσω μ ὲ κ α θ ισ μ έ ν ο υ ς ^καθ^^ τοιοί^τοι εἶναι κ^ιὶ οἰ α^ρετικοὶ, κ α τ ά
τὸ ν β^. κ α ὶ δ^, τ^^ γ^.^, συγκαθαιρε^ιται κ α ὶ αύτὸ^, κ α τ ά τὸν ιά , Τῶ^ ^Απο^τόλων. Π ρ έπ ει γάρ τούς α ἱρ ^ τικο^
νά μ ισ ο ῦ μ ε ν κ α ὶ νά ά π ο σ τ ρ εφ ^ μ ε θ α , άλλ^ ^ χι π ο τ ὲ κ α ὶ νά συμπροσευχω μεθα ^Αὲ αύτοὸ^, ^ νά συγχι^ρο^μεν ε ^
αύτοὸ^ νά ἐνεργήσουν Τ ι έκκ^ληοιαστικὸν λ ε ιτ ο ύ ρ γ η μ α , ^ ως Κ λ η ρ ικ ο ὶ, ^ ως Ἱε ρ ^ ῖς.

^ υ μ ^ρ ω ν ί α

Ὄ δὲ ξε^, Ἀ π ο σ Τ ο λ ικ ὸ ς λ έ γ ε ι , ^ τ ι όποιος έμ β ^ ε ίς συναγω γην α ἱρ εΤ ικ^ ν δ ιά νά π ρ ο σ ε^ η θ ^ , Κλ^ρικὸς μ ὲν

^ ν , άς κ α θ α ίρ η Τ α ι, Λ α^ κὸς δ ὲ , ά^ ά φ ο ρ ίζη τα ι. ^Η δ ὲ έν Α α ο δ ικ ε ία , κ^ιτά μ ὲν τὸν δὲν σνγχωρε^ νά
έμ βα ίν ο υν ο ἰ α ίρ ε τ ικ ο ὶ εἰ^ τ^ ν έκ κ λ η ^ ία ν , κα Τ ά δὲ Τὸν λβ^. ^δὲν π ρέπ ει, λ έ γ εις νά λα μ β έν^ τινά^ τά^ π άρά τ ^ ν
^ α ίρ ετ ικ ω ν εύ λ ο γ ια ^ , ή ο π ο ία ις ε ἶν α ι ἀ λο γία ι^ , ^ιαὶ ^ χι ε^ λ ο γ ίά ις, άλλ^ ο^δὲ ^ έ^ ε^ ^ά Τ ιν α ς μ ὲ
ὶ^αἱρεΤικοὸ^ ^ σ χ ισ μ α τ ικ ο ύ ς κ α τ ά Τὸ ν λ γ . τ^ ς α^τ^^. Ὀ δὲ λδ^. άναθε^ιατίζει Τ ο ^ άφέ^οντά^ τοὺ^ μαρΤυρας
^ τοθ Χ ρ ισ τ ο ί κ α ὶ πορευο^ιένους εἰ^ Τούς ψευδομάρτυρας τ^ ν αἱρ ετικ^ ^ . ^Ο δὲ θ-. Τιμ οθ έον δὲν σι^γχωρε^ νά ^τέι^
^ κ ω ν τ α ι παρ ύντες α ἰρ ε τ ικ ο ὶ ἐν τ ῶ καιρι^ τ^ἱ^ θεία ς λειτο υργία ς, ἔξω μύνον άν ύπύσ^ωντ^ι ^ά μετανοήσουν, κ ά ὶ
^νά ἀφήσουν τ ^ ν α^ίρεσιν. Ἁ λ ,λ ,ά κ α ὶ ^ θ^. τ ^ έν Λ α δ ικ ε ία άφορἶζει τ ο ^ ^ ρ ισ τ ισ ν ο ^ πηγαίνουν^εί^ Τ ά κο^
^μητ^ηρια, ^ μ α ρ τύ ρια Τ ^ ν αἱρετικέ^ν διά νά προσευχηθούν, ^ χάριν ία τ ρ ε ί^ τέ^ν άοθενῶ^ α ύ τ^ ν. Α λ λ οἰ^Τε
^ π ρ έπ ει νά ^νεορτάζΥ^ κἀ ν εὶς ^ ρ ιστια ν ὸς μ ὲ Τούς α ἱρεΤικούς, ο^Τε ^ά δέχν^τει ^ ρ αύΤ^ ν πεμπύ^ιενα ε ις α^^
^Τὸν δ^ρα τ^^ έορτ^ς τι^ ν, κ α τ ά Τὸν λζ^. Τ^ς ςι^Τ^ς έν Α^οδικει^ -^ ^
 ΟΙ ΚΑ^ΟΝΕΣ

ς.
^Απο μ^.ξή.
τ η ς β ^ . της
^. ^.
ς ἰι της έν α Ἐ π ίσ κ ο π ο^ν,
ν ἤ Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ν , α ὶρ ε τ ικ ῶ ν δ εξ^ μ έν ο υ ς Β ά π τ ι σ μ ^ , ἤ θ υ σ ία ν , κ α θ α ιρ ε ῖσ θ α ι
ΚαρΤ. α^.^ασ.
^.
α^. κ . μ ^ . β ^ π ρ ο σ τά σ σ ο μ εν , τ ί ς, γ ὰ ρ σ υ μ φ ώ ν η σ ις ^ ρ ι σ τ ῶ πρὸς β ε λ ία ρ , ἤ τ ί ς μ ε ρ ὶς π ισ τ ῶ μ ε τ ὰ ά π ισ τ ο υ . , .
^Κο ρ ινθ.ς. ί^.
. Ι ^ ρ μ η ν ε ί οι^

^ ί όρθόδοξοι ^ ρ ισ τ ιιινο ὶ π ρ έπ ει νὰ ἀποστρἐφ ω ντςιι τοὺς α ίρ ετ ικ ο ὺ ς , κ^ιί τ ὰ ς τῶ ν ^ ιίρετικῶ ν τ ε λ ε τ α ς . ^ ᾶ λ .

λον δ ε αὐ το ί, ο ί α ίρ ετ ικ ο ὶ δ η λ . π ρ ἐπ ει ν ὰ ἐλἐγ χ ω ν τ^ ιι κ α ί νὰ νουθετῶντ^ιι ά π ὸ τοὺς ε π ισ κ ό π ο υ ς ν.αί ^ ίρ εσ β υτέ-
^ρους, μήπ ω ς ήθελαν κ α τα λά β ο υν κ α ί ἐπιστρἐψουν ἀπὸ τ ὴ ν π λ ά ν η ν τ ω ν . ^ ιὰ τ ο ῦ τ ο ό πσρὡ ν Κ α ν ὡ ν δ ιο ρ ίζε ι ό τ ι,
ὅποισς .επ ίσ κ ο π ο ς , ὴ Πρεσβότερος ἤ θ ελ α ν ά π ο δεχ θ^ ὡς όρθὸν κ α ὶ ἀλη θ ιν ὸ ν τὸ βά π τισ μ^ ι τ ῶ ν ^ ιίρετικῶ ν ^ ὴ

( Ι ) Διὰ τοῦτο καὶ ὁ ἄγιος ἱερομάρτυς Κυπριανὸς δ χρημα- Ι ^ο^α αδεκτα, εἰςδύω ταῦτα μοιράςει^ λέγοντας^ ε^Οτι το μὲν
τίσας Καρ^ηδὁνος ^Ι^πίσκοπος, καὶ ολη ^ περὶ αὁτὸν σύνοδος ^βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν, ητοί των παντελῶς χωρισμ.νων ἀπὸ
τῶν δγδ^σήκοντα τεσσάρων ^π^σκδπων, ώ έν Καρχηδ^νι συγκρο- ; τ^ν εκκ λη σ ία ν , καὶ κατ^ αῦτην τών πίστιν δια^^ρὁντων ἀπὸ
τηθεισα. ἀκολο.^θοῦντες είς τὸν ^αρύντα Ἀποστολικὸν Κανὁνα ^ ετο^ς δρθοδὁξους, και ῶν ^ διαφορὰ ἀποβλ π^ι παρ^υθυς εἰς την ί
τὸν ἀποβάλλοντα τὸ βάπτιομα των αἱρετικῶν ὰπλῶς. ἀλλὰ καὶ ^ ^εἰς ^εὸν πίστιν, έ^άνη εύλογον εἰς τους αρχαίους παντ^λῶς νὰ
εἰς τ^ν ξή. ^Αποστολικὸν, τον λέγονται οτι οἱ παρὰ των αἰρε- ^ ^ἀθετηθη. Τ ο δε βάπτισμα των σχισματ^κῶν. έ^άνη μεν ^υλο-
ί
τικῶν βαπτισθ ντες, ^ χιιροτονηθέντες, δεν εἶναι δυνατὸν, ταὁ- , Ι^γον εἰς τών π^ρὶ τον Κυπριανὸν καὶ ^ι^ειλιανὸν τον ἰδικ^ν μας
τ^ν είπε^ν. ἀδύνατον εἶναι νὰ ^ναι -ούτε ^ριστιανοὶ, ουτε κλη- ^σύνοδον, νὰ .ἐί^^ηθη ^.αὶ αύτὸ, ^σὰν ὁποῦ οἱ σ^ισματικοὶ, οἱ
ι
ρικοἰ, άκολουθοῦντ^ς, λέγω. είς τους κανένας τούτους, κανύνα έξέ- ^ ^καθαροὶ, λέγω. δνομα^ ^νοι, και έγ^ιρατἵται, καὶ σακκο^ροι
θεντο^ δίὰ του ὁ^ίου ἀπο^άλλουσι τὸ βάφτισμα τῶν αίρετικῶν ^ ^καἰ ὸδρο^αραστάται και άλλοι. έχῶρίσαν κατὰ την άρχην ἀπὸ
καὶ' σχισματι^ῶν ομοῦ. ^Αποδεικνύοντες τοῦτο, καί ἐκ ^ολλῶν ^ ^την ^κ^λησί^ν, καὶ χωρισθέντ^ς δεν εἶχον την χάριν ^οῦ αγίου
μεν^ καὶ άλ^ων γρα^ικῶν ρητῶν, μάλιστα δε ἐξ έκείνου του Ἀ π ο - ^ ^Πνεύματος είς του λὁγου τους πλέον, ῶσὰν οπ^ῦ ^ μετάδοσής
στ^λικοῦ^ ^Εἱς Κύριος. μία Πίστας. ^ν ^ά^τισμα, (^ρὸς ^φεσ^ ' ^αὁτῆς δ^εκὁ^η^ ^θεν ^ λα^κοἰ γεν^μενοι, οὕτ^ χάρ' σ^^,α εἶχον .
^δο) Ι^ί γὰρ. φησὶ, μία εἶναι ή Καθολικη ε κ κ λ η σ ία , καὶ εν εἶ- . ^πνευματ^κὸν, ουτε εἶχον έξουσίαν νὰ βαπτί^ουν^ ^ νὰ χειροτ^-
^ναι τὸ ἀληθες ^άπτισμα, πῶς ^μπορεΙ νὰ ^ναι άλη^ες Ι^ά- ^ ^νοῦν, καὶ ἀκυλούθι^ς οἱ .παρ^ αὁτῶν βαπτι^ό^,^νο^.^ παρὰ λαΙ-.
^πτισμα τὸ τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν, εἰς καιρὸν ὁ^οῦ αὁ^ ^ Ι^κῶν βαπτ^^μενοι, ἐφρε^σταξαν νὰ βαπτί^ωντα-, ^ το ἀ^ηθ^νον
^τοὶ δεν εἶναι μέσα είς την Καθολικών ^Εκκλησίαν, ἀλλ^ ἐξεκο- ^ ^της Καθολικές ε κκ λη σ ία ς Ι^άπτισ^ ι α ^ ἀλλ^ ομο^ς ἐ^ε^δη .
^πησαν ἀπὸ αῦτην διὰ της αἰρέσεως,^ Ι^ἰ δε ἀληθες εἶναι τὸ . ἐφάνη εύλογον .είς μερ^κους ΙΙατέρας της Ἀ σ ία ς νὰ δ^κτον
βάφτισμα τ^ν αίρετικῶν καὶ σχισματικῶν, ἀληθες δε εἶναι καἰ τὸ ^άπτισμα τῶν σχ^σματ^κῶν δ'.ὰ κ^πο^αν οἰκονομίαν τ^ν ^ς,λ^ .
τὸ τῆς δ^θοδὁξου καὶ Καθολικῆς εκκ λη σ ία ς, λοιπον δεν εἶν^^ ^ν λῶν^ ἄς εἶνα^ δεκτὁν. ^μ^ίωσα^ δε, ^ το βάφτισμα τῶν ^χ^..
^άπτίσμα, καθέ^ ὁ ΙΙαῦλος ^ο^ί, ἀλλὰ δ^ω. ἐστἰν ἀτο^^- ^ σματ^κῶν ὁ^οῦ ^ἰς τον ά. κ^ν^ν^ του δέχ ετ α ι εις τ^ν μ ^.
τατον, ^ Προσθέτουσι δε καὶ τοῦτο, δτι ^ γν^μη α^τη, τὸ νὰ μ^ νδνα του το ἀθετε^ λέγωντας^ ^μεῖς με ένα λόγον, τους ^αθ^-
δέ^ωνται τὸ ^άπτισμα τῶν αἰρετικῶν, δέν εἶναι κα^νο^ρια ρους^ κα^ ἐγκρατ^τ^. κ^ἰ σακκοφ^ους, δλους βα.^τίζομ^ν.
πρδσι^ατος ἰδι^ιή τους, ἀλλὰ παλαιὰ, καὶ ἀπὸ τους προγενεστ^- ^ ^δε καἰ εἶναι ἀπηγορευμένον κοντὰ ^ἰς ἐσας ὀ ἀναβα^τι^ὸς.δ^ὰ
ρους αῦτῶν δεδοκιμασμένη^ Τα^της της συνὁδοι^ τον Κανον^ ^ ^ ^κ^ποιαν οικονομίαν, καθ^ς εἶναι κοντὰ εἰ^ τους Ρωμαίους. έ^ως
^ἀγίαοἰκουμενικ^ ς^. σύνοδος (Κανόνι έπεσ^ράγισε, καἰ ἀ^ἰρ ^ὁ ίδικὁς μας λύγος ἄς εχ^ δύναμήν νὰ αθετήσω δηλ. το βά^τ^-
ἐκεΙ ὁ^οῦ ἦτο πρῶτον κανιών συνδδου το^ικῆς καὶ μερικης, ἦδη ^ ^σμα τῶν τοιούτων.^οθεν ἄν τὸβά^τ^σμα τ^,Ι σχιοματικῶν άθετ^
ἐστὶ κανο^ν συνδδου οἰκουμενικῆς, ι^ς υπὸ ταῦτης έπισφραγι^ὁ- . μέγας ^ασ^λειος, με τὸ νὰ τους ^λειψεν τ^λειωτικ^ χάρις,
μενος. ^υμ^ι^νως με τον ἄγιον Κυπριανὸν καἰ την ^ερἰ αὁτον ι ^περιττὸν εἶναι λο^^ιὸν κ^ἰ το νὰ ^ητ^ τινὰς ἄν πρέπ.ί^ νὰ βα--
σύνοδον, καὶ ^ιρμ^λιανὸς ^ -^ρηματίσας ^ξαρχος της ἐν ^Ικονίι^ ^ ^πτίςωμεν τους αίρ^τ^κούς. ^Ι^ν δε τ^ κ^. κ^ν^ν, αῦτοῦ ἀ^οι^-
συνὁδου, ^ν ὁ μέγας Βασίλειος έν τῶ ά. κανὁνι α^τοῦ ἰδικδν το^, ^σιστικὰ λέγει, οτι τους αἰρετ^κι^υς ου δέχεται ^ ^Ι^κκλησία^
δνομά^ε^, ι^ς ^πίσκο^ον έ^ντα Κα^σαρ^ία^, άκυροι κ ^ ἀ^ιο^άλ^ ^χωρὶς νὰ βα^τίση αὁτούς. Τη ν αυτην γνῶμην ^χ^ ^ μ^..
λει τὸ ^άπτισμα τῶν αἱρετικῶν. Γράφων γὰρ ^ρὸ^ τύν ^ ο ν ^γας Ἀθανάσ^ος, ο^, κ^ὶ αὁτοῦ τους λύκους ^ ε^τη έ^^φράγ^^
Κυπριανὸν, ταῦτα λέγει. ^ἀλλὰ ποιος ἄν καἰ νὰ ἰιφθ^σεν ^ἰς τ^ ^σύνοδος,, Αἐγε^ γὰρ ἐν τ^ τρίτ^ λ^γ^ κ^^ὰ ^Αρ^^ν^ν- ειοί
^^ικρον της τελειέτητος καὶ σοφίας, ἐμπο^ε^ νὰ διΙσχυρισθ^, ^ ^Ἀρειανοἰ κινδυνεύοι^^ ^ εις ^ντο τ^ ^ λ ή ρ ο ^ ^ μυστη-
^νὰ πιστε^σ^ ^τι μοναχη^ των τρίῶν δνομάτων τῆ^ ἀγί^ς Τρ^ά- ^ρίου, λέγω τ^ βά^τ^σμ^. ἀ ν ί^ ς δ^ὰ τ ^ βα^τίσμα-
^δος έπίκλησις εἶναι ἀρκετη πρὸς ἀ^εσιν τῶν πλημμελημάτων, ^τος τελείωσις δίδοτ^^ είς τ^ ^νομα τοῦ Πατρὸς, ^ ῦ Υἱοῦ,
^καὶ πρὸς τὸν ὰγιασμὸν του ^απτίσματος, ἄν δ^ν ^ἶν^^ δ η λ ^ ^οἰ δὲ Ἀρει^νο^ δ^ν λέ^ου^^ Π^τέρ^ ἀληθ^νὸν^ μ ε τ^ ^ὰ ἀρν^ῦν-
^ὀ^δοξος^καὶ έκεινος ὁποῦ βαπτίζε^;^ ἈνάΥνωθ^ τ-^ν ἐ ^ τ ^ - ^ται τὸ έξ αυτου ομοιον της ουσίας. ἀρνοῦντ^^ δε ^ τον έλη^
λών ^λην αὁτοῦ κειμἐνην έν ^ερὶ τῶν ἐν Ιεροσολύμο^ς Π^^ ^θινὸν Υίὸν, κα^ άλλον ἀνα^λάττοντες μ^ την ^ντ^^ί^ν τι^ν
τρ^ρχευσάντων (^ι^λ Ιέ. κ . ^.
παράγ^ι^. δ^.) άν^γκ^ί^ν ^έκ μ^ οντ^ν κτ^ὁμ^νον, δνομά^ου^ τοῦτον Τίὸν, ^ῶς τὸ ^ρ^
ι
ο^σαν πρὸς τα^την τών ^^εδθ^σ^ν. ^υν^δ ^είς την -^ν^μην ^α^τῶν δ ιδ ^ νο ν βά^τισμ^ δ^ εἶν^^ τελείως ἀνω^ελ^ς καὶ
' την καὶ δ μέγας ^ασίλειος^ ο^Ι καὶ αὁτοῦ τους κανὁνας ἐπεσ^ρά.. ^μάταιον; Κα^. ^αίνετα^ μεν κ^ιτὰ προσ^οίη^ν, ^τ^ εἶνα^ βά^τ^-
γισεν ^ οἰκουμενικώ ι
σύνοδος (Κα ν. β^.), Προθέμ νος γὰρ είς ί^σμα, ἀλλὰ τ^ ἀληθεία δ^ν κ^μμί^ν βοήθειαν .^ρὸς τὴν ^ί-
τὸν ά. αὁτοῦ κανδνα νὰ εἰπ^ ^οῖα βαφτίσματα εἶν ^ δεκτὰ, κ^^ ^στιν καὶ την ευσέβειαν. ο υ γὰρ ^ λἐγων ἀπλ^ς, Κύρ ιε, έκε^νος
 Τ^Ν ΑΓΚ^Νε ΑΠ^ΤΟΑΙ^Ν

τ ή ν παρ^ αυτιών π ρο σα γομ ένη ν θυσίαν, ό τοιο^τος, προΙ ^Τάζομεν νά καθαιρεθ^. ε π ε ι δ ή ποίαν συμφωνίαν έ^ει ὁ
^ ρ ισ τ ὸ ς μ^ τὸν δ ιά β ο λ ο ν ^ ή ποίαν μ ερίδα Ιίχ ε ι ό πιστὸ^ μ ὲ Τὸν άπ ιστο ν ^ Δ ιύ τ ι εκείνο ι ^ ο ^ δέχ ο ντα ι τ ά παρά
τῶ ν α ιρ ετ ικ ώ ν . ^ Τ ά ^ μο ια φ ρονήματα ἐκείνω ν έχ ο υσ ι κα ὶ α ύ το ὶ, ^ Τὸ ^λιγωτε^ον δεν ^χονσι προθυμίαν νά έ λ ε ^
θερώνουν α υ το ύ ς άπὸ Τ ή ν κ α κο δ ο ξία ν Τω ν. Ο ί γάρ συνε υδοκο^ντε^ εἰ^ .έκείνων τ ε λ ε τ ἀ ς , π ^ δύνανται νά ὁ
ἐ λ έγ ξ ο υ σ ιν α^τοὺς δ ιά νά π α^ αιτήσουν Τήν κακόδοξον κί ιὶ πεπλάνημένην των α^ρε^ιν - '

^δίδει καὶ ὁρθον βάπτισμα, ἀλλ^ ἐ^ ν ο ς ὁποῦ καὶ τήν ἐπίκλη- νὰ ^ροηξεύρη τινὰς, δτι δύω ^δη κυ^ε^νή^εως κ^ διο^θε^σεως
^σιν του δνοματος λέγει, καὶ τήν πίστιν εχ ει δρθήν. Διὰ τοῦτο φυ^άττοντ^ι είς τών τ^υ ^ρ^^τ^^ ^Εκκλησί^ν. Το εν εἶδ^ς δνο-
ι
Ι^λοιπὸν καὶ ο ^ωτήρ δεν ἐτ^αρήγγειλεν εἰς τους Ἀ^οστδλους νὰ ^μάζεται ^Ακρίβ ι^. το δε ^λλο, δνομάζετ^ι ο^-^ον^,μί^ κ^^ ^υγ-
^βαπτίζωσι μδνον ἀ.^λῶς, ἀλλὰ ^ρῶτον τους εἶπε νὰ μαθητεύ- ^κατά^ασϊς, με τὰ ὁ^οια κυ^ε^νοῦσι τήν σωτη^ί^ιν των ψυχῶν
^σουν τους μέλλοντας βα^τισθήναι, καὶ ^τσι νὰ βαφτίζουν είς οἱ του Πνεύματος οἰκονδμο^ ^ύτε μέν μέ τώ ^ν^, ^δτε δε το
.
^το δνομα τοῦ Π^τρὸς, κ^ὶ του Υἰου, καὶ του άγίου Πνεύμα- ά^.λο Δοιπὸν οἰ έίγιοι ^Α^δστολοι εἰς το^ς ^ρο^θέντας καν^-
ι^τος, διὰ νὰ γἐνη ὁρθή ή πίστις ἀπὸ τήν μάθησιν, καὶ μέ την νας των, καέ οἰ μνημονευθέντες ^ α ντες ἄγιοι, έμεταχειρί^θη-
ι
^δρθήν πίστιν νὰ προστεθώ ή τελείωσις τοῦ βαπτίσματος. Αιὰ σαν τήν ^Ακ^ίβ ι^ιν, κ^ι διὰ το^το ά.κοβάλλου^ μέ τ^λειοτ^τα
^τοῦτο καὶ άλλαι πολλαὶ αἱρέσεις, λέγουσι μεν τὰ ὀνύματα.μὁ- το βάπτισμα τῶν ^^ετίκῶν, δέ δύω οικουμενικά σύνοδοι έμε-
^νον της ὰγίας Τριάδος. ἀλλ^ επειδή δεν φρονοῦσι ταῦτα δρθῶς ταχειρίσ^ησαν τήν οἰκονομί^ν, και τῶν μ^ν ^Α^ε-.^νῶν κ^ι
^μηδέ τήν πίστιν εχουσιν υγι^, άνωφελές ^χουσι καἰ το παρ^αὁ^ κεδονιανῶν το βάφτισμα έδέχθησαν, και ἄλλων^ τῶν δε Ευν^-
^τῶν διδύμενον βάπτιομα, μέ το νὰ υστερήται τήν εὸσέ^ειαν. μια-,^ῶν άλλων ἀκ^.ιη, δεν έδέχθησα^. ^^οτι, εις τους κ^.-
^ε^στε ὁποῦ ἀκολουθει, ^τι ὁ ραντιζδμενος ἀπὸ αύτους νὰ μο- ρους μάλιστα της συνύδου ήκμαζαν οἱ Ἀ^ειανοι κ^ὶ ^ κ ε -
^λύνηται μαλλον μ ε τήν ἀσέ^ει^ν, ^ ο ὰ νὰ λυτρι^νηται ἀ^.ὸ δονιανοὶ, καὶ ο^ι μδνον ήο^ν ε^ς' το ^λῆθος ^ο^,λοὶ, ἀλλὰ κα^
Ι^αὁτήν. Αοιπὸν και οἱ τὰ Ἀ ρείου φρονοῦντες, κ^ν άναγινι^- μεγάλας εἶχον δυναμεις καὶ κοντὰ εις τους βασιλείς, καὶ κοντὰ
.
^σκωσι τὰ γεγραμμένα, και λέγουσι τὰ ὁνδματα τής αγίας Τριά- εἰς τους άρχοντας, καὶ τήν σύγκλητον ^οθεν, ενα μέν διὰ νὰ
^δος εἰς το βά^τισμ^ ^ύτῶν, δμως ^ιλανοῦσι τους λαμ^άνοντας τους ^λκύσσυν εἰς τήν δρθοδοξίαν^ καὶ νὰ τους διορθωσωσιν ε^κο-
^τὸ βάφτισμα φαρ^ αὁτῶν, ἐ^ειδή εἶναι τῶν άλλων αἰρετικῶν λώτερα, ^λλο δε διὰ νὰ μή τύχ^ καὶ τ^υς ἐξαγριώσουν περισ-
ασεβέστεροι. Ἀ λ λ ὰ καὶ ὁ Θεολύγος Γρηγύριος συμφι^νως με σοτερον κα^ὰ της ^Εκκλησίας καἰ τῶν ^ριστιανῶν, καὶ γ νει ί
^τους ^ρορρηθέντας ἀγίους λέγει ἐν τῶ εἰς το αγιον βάφτισμα χειρδτερον το κακὸν, οἰκον^μησαν ουτω τ^ άραγμα, ^ο^ οίκονο-
^λύγιρ, ^ρος τους Ἀρειανους, ή καὶ μακεδονιανους ά^οτεινδμε- ^ μοῦντες τους λ^ους αῦτῶν έν κρίσει.^ (^ α μ . μα^. οἱ Θεῖοε
^νος, σντας κατηχουμένους. Ε ἰ δε ἀκδμη χωλαίνεις, και δεν κα- ^ έκεὶνοι Πατέρες,καὶ έσυγκατέ^ηκαν νὰ δεχθοῦν το β^πτισμα α^-
.
^εταδέχεσαι το τέλειον τής Θειδτητος του Υἰου κα.. του Πνεύμα- τῶν ^οτι δ ὶ δεν λέγομεν ταῦτα προΤκα,και με ψιλὰ λὁγια,μά^-
Ι^τος, ζήτησαι ά^λον νὰ σε βα^τίση, ή μαλλον εἰ^ειν νὰ σε πνί- τυρις εἰς τοῦτο εἶν^ιι οι δύω μεγάλοι Πατέρες, ^ ^ισίλε-.ος, λέ-
έν τ^ βαπτίσματι, έπειδή καὶ έγῶ δὶ^ έχω τήν άδειαν νὰ γω, και ο Γρηγδριος. ^ο μεν γὰ^ μέγας Εασίλειος, φοβούμενος
^χωρίζω τήν Θεδτητα του Υἱοῦ και τοῦ Πνεύματος, ἀπὸ τήν τὰς βασιλικὰς καὶ ἀρχοντικὰς δυνάμεις τῶν ^νευματομάχων,
^Θεὁτητα του Πατρὸς, κα ι νὰ σε κάμνω νεκρὸν, είς τον καιρὸν και υποστελλ^Ιμ^νος μή.^ως ἐφορ^^.ήσουν κατὰ τής ^Εκκλησίας
^ὁποῦ ^ρεπει νὰ σέ άναγεννήσω διὰ του βαφτίσματος, ωστε.ὀποῦ τής Καισαρείας, ήτις τὁτε ἦτο ο μονοφυής φοινιξ τής δρθοδοξίας,
^ουτε το χάρισμα του ^ α πτί^ατος νὰ ^χ^ς, ούτε την ἐλπίδα έμεταχειρίσ^η τήν οικονομίαν, καὶ μέχρις ἱκανοῦ καιροῦ δεν
Ι^δποῦ γενναται ἀπὸ το ^άπτισμα, με τὸ νὰ χάσν^ς ἐν ταῖς δλί- ^ μαζε φανε^ὰ Θεών τὸ Πνεῦμα το άγιον. ^ο δε μέγας Γρηγ^ριος
Ι^γαις σνλλα^αις του ὁμοουσίου καὶ ^μοιουσίου, τήν σωτηρίαν . θέλωντας νὰ φανερώσω τὰς δυνάμεις καὶ ^τήν άγρι^τητα τῶν ^Λ.
^σου. ^Επειδή δποιαν άπὸ τὰς τρεις ὸποστάσεις ήθελες καταβι- ρειανῶν καὶ μακεδονιανῶν, εἰς αύτὸν τὸν . σ'.^ντακτήριον λ^ον
^βάσ^ς ἀ^ὸ το ἀξίωμα τής Θεδτητος, ολην τήν αγίαν Τριάδα ὁποῦ κάμνει πρὸς τους ρν^. ^Επισκδπους αυτής τής οἰκουμενι-
^κατα^ιβά^εις άπὸ αυτο, και τον ^αυτδν σου ὸστερεις άπὸ τήν κής συνδδου, λέγει, πε^ὶ αυτῶν ταυτα^ ^Τ^ρδντι γὰρ θήρες
^διὰ τοῦ ^απτίσματος τελείωσήν. Δ έγει δέ και ο Θειος ^ρυσέ- ^δεινοὶ έ^ιπεπτώκασι τή ^Εκκλησίφ, οἱ μηδέ μετὰ τήν αιθρίαν
^στομος (ὁμιλ. εἰς το ἐν ἀρχ^ ἦν ό λδγος) ἄς μή σέ γελάσουν, ^ήμῶν φειδέμενοι, ἀλλ^ ἀναισχυντοῦντες εἶναι και του καιρου
.
ἀ'^ρο^τὰ, τὰ τῶν α^ρετι^ιῶν συστήματα^ ^άπτισμαγὰρ εχου.. ^δυνατ^τεροι.^ ^Ενθα φανερδνει. δτι κ^ιὶ μ^ δλον ὁ^οῦ ὁ
^σιν, ἀλλ^ ου φῶτισμα, καὶ βαφτίζονται μεν κατα τὸ σῶμα, λε^ς ήτον δρθδδοξος, μ^ δλον ὁποῦ έπαρρησιάσθη ή δρθοδοξία, καὶ
^κατὰ δε την ψυχήν δέν φωτίζονται. ^-^λλὰ και ὁ ἄγιος Δέων σύνοδος ἐγένετο κατ^ αύτῶν οικουμενική, ^εως ἐκεινοι ἀκδμη δἐι-
^έν τ^ πρὸς Νικήταν ἐτιιστολν^, ^ουδεὶς αἱρετικὸς, λέγει, άγια- νο-. καὶ άγριοι ήτο κατὰ τής δρθοδοξίας, καὶ δυνατότεροι ἀ^ὰ
^ομον παρέχει διὰ τῶν μυστν^ίων.^ ^Ο δε Ἀμ^ρὁσιος ἐν τῶ τους χριστιανούς. Ε ἶπ ε δὶ ^.αὶ ἀνωτέρω ὁ μέγας Εα^ίλειος, δτι
περὶ τῶν κατηχουμένων, ^το τῶν δυσσε^ῶν βάπτισμα, λέγει, ουχ των Καθαρῶν, ε^τ^ ουν Ναυατιανῶν το βάπτισμα^ (τώ ὁπο^ον
ἀγιάζει.^ Τούτων ο^τως εἰ^ημἐνων, δικαίως ήθελεν άπορήσ.^ τι- ἐδέχθη και ή καὶ ή ς ^ ἐδέχθη διὰ οἰ^ονομία^ τω^ πολλών.
νὰς, διὰ τ ί ή ὰγία καὶ οικουμενική σύνοδος εἰς τὸν α^- ί^-.ὁτι, ἄν δ λ^γος ο^τος τής οἰκονομίας δέν ήτο, πῶ^ ή ς'^. ^ύ-
^.
της Κανονα, ἀλλὰ δ.η καὶ ή οἰκουμενική ς^. εἰς τον ^ε αὁτής, νοδος δεν ήθελεν ἐναντιώνετα^ καὶ εἰς τών εα^τύν της , ^ς
δέν ἀπέβαλον δλων τῶν αἱρετικῶν τὸ βάφτισμα, κατὰ τους Ἀ - τήν οἰκουμενικήν σύνοδον, δεδομένη μέν α^τή τὸ βάπτισμα
ποστολικους Κανὁνας, καὶ τήν περὶ τὸν ἄγιον Κυ^ιριανὸν σύν- τινῶν αἱρετικῶν, ἐπισφραγίζο^^σα δε το^ς Κανδνας του ^ασιλείου^
οδον, κα ι ολους τους ἄλλους μεγάλους και θεοσύφους Πα- ὁ ὀποιος εἰς τών α^. καὶ μ ^ . Κανένα παντελῶς ἀθετε^ τὸ τι^ν
τέρας, τους προρρηθέντας, ῶν τὰ συγγράμματα αὁτή ή ἰδία, ώς ς^ἰρετικῶν βάπτισμα ; Τάχα δεν ἀνεγίνωσ^ιεν αυτή τους Κανδ^
ς
ειπομεν, οικουμενική ^. ἐν τ^ Κανύνι αὸτής ἐ^εσφράγισεν, νας του Εασιλείου ; ή διὰ τί νὰ μή κάμ^ ἐξαίρεσιν, ν^ εἰπή δτι
ἀλλὰ άλλων μεν αἱρετικῶν ἐδέχθη τὸ βά^τιτμ^, ^ίλλων δε οὁχί; ἐπισφραγίςει μέν ^λους τους άλλους κανὁνας του, ^ξωμύνον άπὸ
Δ ιὰ νὰ γέν^ εύληπτος ή λύσις τής ἀ^ορίας ταύτης, εἶναι χρεία τον ά. καὶ μς^. , ^ανερὸν εἶναι λοιπὸν, δτι άφή^ε νὰ νοοῦμεν
 ΟΙ ΚΑ^ΟΝΕΣ
ς
Ἀ π ύ σ τ .. μ ^.
ξή. της
τῆςς^. ^έ. πδ^.
της έν Καρχ.
Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ἤ Π ρ εσ β ύ τερ ο ς τὸ ν κ α τ ὰ α λ ή θ ε ια ν ἔ χ ο ν τ α β ά π τ ισ μ ο ι, ἐ ὰ ν ἄ ν ω θ εν β ^ π τ ί- α^. τῆςένΚαρθ.
λ έ.ν ^ . π^. Οα-
ἡ τὸν μ ε μ ο λ υ σ μ έ ν ο ν π ^ ρ ὰ τ ῶ ν ἀ σ ε β ῶ ν ἐ ὰ ν μ ὴ β α π τ ί σ η , κ α θ ^ .ρ ε ίσ θ ω , ὡ ς γ ε λ ῶ ν τὸν σιλ. ά. κ^.μζ^.
στ α υ ρ ὸ ν , κ α ὶ τὸν τ ο ῦ κ υ ρ ίο υ θ ά ν α τ ο ν . κ α ὶ μ ὴ δ Ια κ ρ ίν ω ν ὶερέ^ις ψ ευ δ ο ίερ έω ν.

ήμεῖς, πῶς ύ μεν μέγας Βασίλειος μεταχειρίζεται την Ἀ κ ρ ί- ^νομα τοῦ ΙΙατρὸς τοῦ μείζονος, ^αὶ τοῦ Υἱοῦ τον έλάττον^ς.
βειαν, αὀτή δὶ, καὶ ή οἰκουμενική ἐμεταχειρίσ^ηκαν τήν ο ἰ- καὶ τοῦ ἀγίου Πνεύματος τοῦ ήττονος. Ἀ λλ ^ οῦχὶ πρὸ τῆ^
κονομίαν, καὶ ο^τω δεν φαίνεται κ^μμία ἀντίφασις, ^ έναντιύ- συνύδον έποίησαν ταύτην τήν μεταλλαγην, ἀλλ^ ύστερον. ῶς ^
της ἀνάμεσά των. Κ α ὶ ο^τος μεν ύ λύγος της οἰκονομίας εἶναι αὀτὸς λέγει Δοσίθεος). ῦ ἱ δὲ ^ύνομιανοὶ παραχαράξαντες τὸν
ή πρώτη καὶ κυριωτάτη αἰτία, διὰ τήν ὁποίαν αἱ σύνοδοι α^- τρὁπον της ^λης τοῦ ^απτίσματος, εἰς μίαν μύνον κατάδυσιν
ται, άλλων μεν αἱρετικῶν ίδέχθησαν τὸ ^άπτισμα, καὶ άλλων ἐβαπτίζοντο^ ι^ς αὁτὰ τὰ λύγια έπὶ λέξεως ^χιι τοῦ Κανύνος.
ἐ^ι. Κοντὰ δὶ είς τον λύγον τής οἰκονομίας ἐστάθη καὶ δευ- ^^ύνομιανους γὰρ, φη^ὶ, τοι^ς εἰς μ^αν κατάδυσιν ^απτιζομένους
τέρα αἰτία, διὰ τήν ὁποίαν οί^τως έποίησαν. Λ
^τη δ^ εἶναι, διύτι, κτλ.^ καθως και οἱ ^αβελλιανοὶ τὸν τρύπον τοῦ ειδους του ^α-
έκεῖνοι μὲν οἱ αἱρετικοὶ, τ^ν ὁποίων ἐδέχθησαν τὸ ^άπτισμα, ^ πτίσματος, ταύτὸν είπεῖν τὰς τρεῖς ἐπικλήσεις δ^αφθείροντες,
έφύλαττον ἀπαράλλακτον καὶ τὸ είδος, καὶ την ^λην τοῦ ^απτί^ ^ ἐδίδασκον, πο^ς ύ Πατήρ, καὶ ύ Υἱὸ ς, καὶ τὸ Πνεῦμα εἶναι ενα
σματος τῶν ύρθοδύξων, καὶ έ^απτίζοντο κατὰ ^ον τύπον τής πρύσωπον. ^οτι δὲ ἐ^απτίζοντο κατὰ τὸν τύπον του της
Καθολικής εκκλη σίας. ^κείνοι δε οἱ αἰρετικοὶ, τῶν οποίων το Ι κ^.ησίας ^απτίσματος οἱ αἱρετικοὶ έκεῖνοι, τῶν οποίων το ^άπτι-
^άπτισμα δὲν ἐδἐχθησαν, έπαραχάραξαν την τελετήν του ^α^- Ι σμα ή σύνοδος ἐδέχθη, μάρτυς εἶναι καὶ ο ερμηνεὸς τῶν κανὁ-
πτίσματος καὶ διέ^θειραν, ή τον τρύπον του είδους, ταύτὸν εἰ^ ^ νων ^ωναρἄς. Ἀναπτύσσων γὰρ τον της συνύδου κανονα,
πειν τῶν έπικλήσεων, ^ τήν ^ρησιν της ^λης, ταὀτὸν εἰπεῖν τῶν ^ τάδε φησιν έπ ὶ λέξεως. ^οῦκ ἀ^αβαπτίζονται οὕν υ^τοι, οτι περὶ
καταδύσεων καὶ ἀναδύσεων. Κ α ὶ δτι αύτή ἐστάθη ή ἀφορμή, ^ ^το άγιον ^άπτισμα κατ^ ούδεν ^ ῖ ν διαφέρονται, ἀλλ^ έπίσης
μάρτυρες άξ^ύπιστο^, πρῶτον αύτὰ τὰ ^δια λύγια τον ἰ^. Κανύ^ ^ ^τοίς ύ^θοδύξοις ^α^τίζονται.^ ^οτι δε έκ του εναντίου, ου κατὰ
νος της συνύδου. Δ-,ὰ τί γὰρ άλλο, τῶν μ^ν Ι^νομιανῶν και τὸν τύπον τοῦ της Ἐ κ κ λ η σ ία ς ^απτίσματος έ^απτίζοντο οἱ αἱ-
.^ α ^ λια νῶ ν τὸ ^άπτισμα δεν έδέ^θη, των δε Ἀρειανῶν καὶ ρετικοὶ έκεῖνοι, των ύποίων ουκ έδέχθη το ^άπτ^σμα, μάρτυς
'^Ιακεδονιανῶν έδέχθη, είς καιρὸν ὁποῦ έπίσης. καὶ Ι^ύνομιανοὶ, πάλιν ὁ αὀτὸς ^ωναρας, λέγων^ ' ^Τούτους τοίνυν, καὶ τούς άλ-
καὶ Ἀρειανοὶ καὶ ^ἰακεδονιανοὶ εἶναι παγχάλεποι αἱρετικοί ; ^λους.πάντας αἱρετικους. ^απτίζεσθαι οὶ ἰεροὶ Πατέρας ἐθέσπι-
(καὶ γὰρ ύ Εύνύμιος παρομοίως με τον ^Δρειον ἐβλασφήμει είς ^σαν. γὰρ οὁν έτυχον τοῦ .θείου ^απτίσματος, ^ τυχύντες,
την θεύτητα του μονεγενους Τἱο ῦ καὶτοῦ Πατρὸς, λέγων αὀτὸν ^οὸκ ^θῶς, οὸδε κατὰ τον τύπον της ύρθοδὁξου ε κ κ λ η σ ία ς α^-
κτίσμα του Πατρὸς, καὶ υκουργὸν, καθῶς μαίνεται ἐν τ^ β^. ^τοῦ ετυχον^. Δοιπὸν. διύτι μεν οἱ α^ρετικοὶ ἐκεῖνοι ἐφύλαττον
κατ^ Ευνομίου λύγιρ του μεγάλου Ι^ασ^λείου, Κ α ὶ παρομοίως με τὸν τύπον τοῦ Ἀποστολικοῦ ^απτίσματος, οἱ Κανύνις τῶν δύω
τὸν ^Ιακεδύνιον έβλασφήμει εἰς την θεύτητα τοῦ Πνεύματος, λέ- συνύδων ἐκείνων τους ἐδέχθησαν ο^ς ^ α π τισ μ έν ο υ ς, ἀλλ^ ου δίὰ
γων αύτὸ τρίτον εἶναι τ^ φύσει ἀπὸ τὸν Πατέρα, ώς τοῦτο τοῦτο μύνον, ἀλλὰ καἰ διὰ οίκονομίαν, ο^ς ε^ομεν. ^Οτ^ ἄν τους
φαίνεται έν τιρ γ^. κατ^ ^υνομίου λύγι^ τον α^τοῦ βασιλείου.) ἰίλειπεν ή οἰκονομία,^ε^αιύτατα δεν ήθελαν σταθ-^ ἐναντίοι τῶν
καὶ οἱ ^αβελλιανοὶ και Ἀρειανοὶ εἶναι ἰσοδύναμοι κατὰ τὰς αἰ- Ἀποστολικῶν Κανύνο^ν, ὁ^οῦ .^^οστάσσουν το ἐναντίον. τ^τέ--
ρέσεις, κατὰ τὸν θεολύγον Γρηγύριον, λἐγοντα, ^ἶσον είς ἀσέ- στι νὰ μή δεχωμεθα τὸ τ ^ αἰρετικῶν Ι^άπτισμα. ^Ολη τούτη ή
^ ειαν, καὶ ^αβελλίως σννάψαι, καὶ ^Αρειανῶς δ^αστήσαι, τὸ θεωρία, ύποῦ ^ως τωρα ἐκάμαμεν έδῶ, δεν εἶνα^ π ερ ιττ ά μάλι-
^μεν, τῶ προσῶπιρ, το δε, τα^ς φύσεσι.^ Κ α ὶ ^ιάλιν, ^τὸ γὰρ στα εἶναι καὶ άναγκαιοτάτη, ὰπλῶς μεν δίὰ κάθε κα^ρὸν. μάλι-
^κακὸν έν ἀμφοτέροις δμοιον, κἄν έν τοις ἐναντίοις εί^ρίσκηται.^ στα δε την σήμερον, διὰ.τὴν μεγάλην λογοτριβ.ην, καὶ τιολλ.ην
Κ α ὶή μ ε ν του ^ β ελ λ ίο υ δδξα είσάγει τὸν ^ΙουδαΤσμὸν, κατὰ τὸν άμφισβήτησιν, ύποῦ γίνεται διὰ τὸ τῶν Αατίνων ^άπτισμα, οχι
ἱερὸν ^ τ ι ο ν , ή δε του Ἀρείου, εισάγει τον ^λληνισμδν^ διὰ τ ί μοναχὰ ἀναμεταξὸ ήμῶν καἰ τῶν Αατίνων, άλλὰ κα ὶ μεταξυ
ουν οἱ ἰσοδύναμο^ δντες κατὰ τὰς αἰρέσεις, δεν άπεδἐ^θησαν καὶ ήμῶν καὶ τῶν Δατινοφρύνων. Λοιπὸν ἀκολουθοῦντες είς τὰ εί-
ἰσοδυνάμως ἀπὸ την σύνοδον , ^ανερὸν εἶναι, ^τι οἱ μεν Ἀ - ρημένα, έπειδή τύπος τοῦ Ἀποστολικοῦ Κανύνος τὸ άπα^τει,
ρειανοὶ καὶ ^ακεδονιανοὶ έ^απτίζοντο ἀπα^αλλάκτως, καὶ οἰ λ έ γ ^ ε ν , δτι το τῶν Αατίνων ^άπτισμα εἶναι ψευδώνυμον ^ά-
ὀρθύδοξοι, είς τρε^ς ἀναδύσεις και καταδύσεις, και είς τρε^ς πτισμα, καὶ διὰ τοῦτο. ουτε κατὰ τον λύγον της ἀκριβείας εἶναι
κλήσεις της ἀγίας Τριάδος, χωρὶς νὰ παραχαράζουν ουτε το εἶ- δεκτον, ουτε κατὰ. τον λύγον της οἰκονομίας. Δεν εἶναι δεκτὸν
δος τῶν έπικλήσεων, οὁτε τήν ἰ^λην του ^δατος. (διύτι ἀγκαλὰ κατὰ τον λύγον τής ἀκριβείας, α^. δ^ατὶ εἶναι.αἱρετ^κοί, ^υτι
καὶ ὁ ^Δρειανὸς οὀάλης νύμον έθετο νὰ γίνηται τὸ ^άπτισμα εἰς δε οἱ Αατινοι εἶναι αἱρετ^κοἰ, δεν εἶναι κἀμμία χρεία ἐπὶ του
8
μίαν κα^άδυσιν^ ο^ς λέγει ύ Δοσίθεος, σελ. ^. της Δωδεκαβί- παρύντος νὰ κάμωμεν κ^μμίαν ἀ^ύδε^ξ^ν. Αῦτὸ γὰρ τοῦτο, ύποῦ
βλου, ἀλλ^ δ νύμος ο^τος ούκ είσηκούσθη, ούδε ἐκυρι^θη, ἀλλ^ .^- τύσον μίσος καὶ τύσην ἀ.^οστροφήν ^χομεν ήδη τύσους αίῶνας
πράκτησε αὰρὰ τοίς Ἀρειανοϊς. ^^ ειδή οἰ^τε μνείαν τούτου πρὸς αύτοὸς, είναι μία φανερὰ ἀ^ὁδειξ^ς, ^τι ῶς αἱρετ^κους το^ς
^λως ποιεῖται ^ καν^ν, ἐν ο^ς ἀναφέρ^ τὸ τῶν Ἀ^ειανῶν ^ά- βδελυτ^ύμεθα. ^,τι λογῆς δηλαδή καὶ τους Ἀρειανους, ^ ^α^ελ-
πτισμα, ουτε^ ^ωναρας, ^ δ Ι^αλσαμι^ν, ^ ὁ Ἀριστηνὸς, ^ δ λιανους, ^ πνευματομάχονς μακεδον^ανούς. ^ ὰ άνίσως τινὰς
Ἀνι^νυμος, οἱ τι^ν Κανύνων ^ρμηνευταὶ, τοῦτολέγουσι. Κ α ὶ ἀγ- άγαπ^ νὰ καταλάβω καὶ ἀπὸ βιβλία τὰς αἱρἐσεις των, αὁτὰς
ί
καλὰ μετήλλαξαν κα^ἰ τὰς π^κλήσε^ς τον ^απτίσματος οἰ Ἀρεια-^ θέλει Τὰ ς εί^ρει δλας μεν, είς τὰ ^^ λία του ἀγ^ωτάτου Πατριάρ-
νοὶ, κὰτὰ τὸν Κεδρινὸν, και τον α^τὸν Αοσίθεον, λἐγοντες είς το χου ^Ιεροσολύμων κυρίου Αοσιθέον τοῦ πα^ιομάστιγος,με τὰς σο-
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ^

ε ρ μ η ν ε ί α

^ Ἐν α Β ά π τ ισ μ α ε ἶν α ι π α ρ α δ εδ ο μ ένο ν ε ἰς ήμ^ ς το^ν Ορθοδό^ουν ^ριοτιανοὸν, ^^ φ εσ. δ^. τύσον ἀ π ὸ τὸ ν

Κ ύ ρ ιό ν μ α ς , ὅσο'^ κ α ὶ ά π ὸ τοὸ^ θείονς ^ Αποστόλους, κ α ὶ ά γ ιο υς ἰΙα τ έ ρ κ ς , ἐπειδώ κά ὶ έ^ας ἐστάθη ό σταν^ὸν κ α ὶ
ὸ θ ά να τος το ν Κ υ ρ ίο υ , ε ἰν τί^ν οποίω ν τὸν τύπ ον τὸ βάπτ^,σμα γ ίν ε τ α ι. Δ ιά τοι^το ^ παοων Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ὸ ν κα^
νὡν δ ιο ρ ίζ ε ι, δ τ ι όποιος Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ^ Πρεσβύτερος ἦ θ ε λ ε β κ π τ έ ^ Ι δευτέραν φοράν άνωθεν κ α ὶ ά ρ χ ^ ^σάν
τὸ ν τ ε λ ε ίω ν ά β ά π τ ισ τ ο ν έκείνο ν όπο^ έβ α π τι^ θ η άληθι^ς κ α τ ά τών διαταγώ ν το^ Κυρ ίου, κ α ὶ τ ^ ν Ἀ π ο ^ τ ύ λ ^ ν ,
ί
κ α ι τ ^ν θείω ν Π α τέρ ω ν , ά π α ρ α λλ ά κ τ ω ν δ η λ α δ η κα^ως β α π τ ίζο ν Τ α ι οἱ δρ^όδο^οι ^ ρ ιστια ν ο ὶ, ο τοιο^το^ άν κα.-

^ωτάτας ἀναιρέσεις των. Πλην ἱ^ανην ^ιδησιν ώμπορεῖ νὰ λάβ^ πτισι^α δὶν δύνανται νὰ τελι^σουν. δ - ^ ἀ^ λεσ ^ ν την τ ^
κα ὶ ἀπὸ τὸ β-.^λιάριον του σοφοῦ ^ηνιάτου, τὸ έπ-.γρα^ὁμενον λεταρχικών χάριν. και κοντὰ εις τοῦτο, ετι κ^ὶ Ἀ^οστολ^
Πέτρα σκανδάλου^ . ἀρκοῦσι δε δσα περὶ αυτῶν ὁ άγιος ^Ιάρκος κὸν ἀνέτρεψαν βάπτισμα τῶν τριῶν κ^τ^δύ^^. Αοιπὸν, λέγω .
ὁ Εφ έσου έν τ^ ^λωρεντί^ (συνελεύσε^ κε^.) πα^ησί^ιεἶπεν ο ^ ἐκεινοι δποῦ δένονται το τῶν Αατίνων ράντισμα, ἄς στοχα..
τως^ ^ώμεις δι^ ουδέν άλλο ἀπεσχίσθημεν τῶν Δατίνων. άλλ^ ^ σθοῦν τ ί έχουν νὰ ἀποκριθοῦν εἰς την α^ιντίαν του φ ^ ν τ ^
^οτι εἰσὶν, ου μύν^ΕΙ ί^Ι^ματικοὶ, ἀλλὰ καὶ αἱρετικοί.^ Δι^ ^ Ἀ^ιοστολικοῦ Κανονος, καὶ του εξη, μ ^.
^ξεύρ^ τί
ο^δέ πρέπει ο λ ω ς ^ ^ ^ ι αῦτοις, Κ α ὶ ὁ μέγας δε ^κκλησιάρ^ βάλλουσιν οἱ άμισθοι δε^ένσορες του Α^τ^κοῦ ψευδο^^φτί^μ^
χ η ς Σίλβεστρος (τ μ ή μ . θ^. κεφ. ε^.) ελιγεν. ^ Π τῶν Αατίνων τος. Προβάλλουσι γὰρ ^τι μ ε μῦρον ἐ^υν^ί^ισεν ώ ^κκλησί^
δια^ορὰ, α^ρεσίς ἐστι, καὶ ουτως εἶχον αυτών οἱ ^ρὸ ήμῶν.^ Αοι- μας νὰ δέχηται τους άπὸ Δατίνων έπ^,στρέ^οντας καὶ εὀρίσκε- .
πὸν οντας ὁμολογούμενον, πῶς οἱ Αατ^νοι εἶνα^ παμπάλαιοι αἱ^ ται καὶ κ^ποια διατύ^ωσις, ὁποῦ διαλαμβάνει τ ί λογης νὰ τους
ρετικοι, έν πρ^τοις. ευθυς ἀπὸ τοῦτο εἶναι ἀβάπτιστοι, κατὰ τὸν δεχι^μεθα .Κ α ὶ πρὸς ταῦτα ὰπλα καἰ δίκα^ ἀποκρινύμεθα
μέγαν Βασίλειον ἀνωτέρω. καὶ τους πρὸ α^τοῦ άγίους. Κυπρια- ταῦτα. .^οτι φθάνει, ὁποῦ δμολογεις, πῶς' με μῦρον τους .έδέ-
νον καὶ ^ιρμιλιανύν. Δ^ατὶ λαικοὶ γενύμενοι, μ ὲ τὸ νὰ ἐξεκύπη^. χςτο. Δοιπὸν εἶναι αἱρετικοί. Διὰ τί γὰρ μ ε μῦρον, ἄν δεν
σαν ἀπὸ την δρθδδοξον εκ κ λη σ ία ν , δεν έχουσι πλέον με λύγου ἦσαν αἰρετικοί, λοιπὸν οντων δμολογουμένως αἰρετικῶν, δεν ε^
τους τών χάριν του ἀγίου Πνεύματος, διὰ της δποίας οί δρθύδι^- ναι πιθανὸν, οτι ή εκ κ λη σ ία ώ ὀρθύδοξος καὶ ^Αποστολικώ
ξοι ^Ιερεῖς τελειύνουσι τὰ μυστήρια. ^.Εν τσῦτο ἐ^ιχείρ^ια, τὸ λεν έπίτηδες νὰ ἀθετγ^ τους ^Αποστολικους τούτους Κανύνας.
ὁποιον, τδσον εἶνα^ ίσχυρὸν καὶ ἀναντίρρητον, ^σον εἶναι ίσχυροὶ και τους συνοδικους ὁποῦ προεσημειι^σαμεν . Ἀ λ λ ὰ κ^^ῶς φ^ι.-
κα ὶ ἀναντίρρητοι οἱ Κανύν.^ς του μεγάλου ^ασ^λείου, καἰ του ἰε-. ^ νεται, και καθως ειναι πρέπον νὰ πιστ^ύσ^μεν, κααο^άν τ.ν^
ρομάρτυρος Κυπριανού ι^ ὰ ν ὁ'^οῦ ελαβον, και έχουν μάλιστα μεγάλην οἰκονομία^, ώ^έλν^σε νὰ μεταχεφισΙ^^. ε^ το^ Α ατίν^ ς
τὸ κῦρος ἀπὸ τών άγίαν καὶ οικουμενικών ς^. σύνοδον. β^. οἱ ώ ε κ κ λη σ ία , έχουσα καὶ π αρ άδ ει-^ ^.ς τ^ν ^ο^ον ^η^ την
^ὶατῖνοι εἶναι αβάπτιστοι. δ^ατὶ δὶν φυλάττουσι τὰς τρ^ς κα- μεγάλην έκείνην καὶ αγίαν οἰκο-^μεν^κην σύνοδον τών δευτέρων.
ταδύσιις εἰς τον βαπτι^μενον, ^αθο^ς άνωθεν ώ δρθδδοξος ^ κ - οἰκονύμησε γὰρ ώ β^. σύνοδος, ι^ς ε^ο.^,.ν, έ^έχθη το ^ά-
κλησία παρὰ τῶν άγιων Ἀποστὁλων παρέλαβεν. ο ἱ προγενέ- .
πτισμα των ^Αρειανῶν και ^ακιδονιανῶν με σκ^ιὸν κ^ί ἐλ^ίδ^
στεροι Δατινοι.^.αινοτομ^αντες πρῶτοι το ^.^πο^τολικὸν βάπτι- της έκείνων ἐ^ιιστρο^ώς τε καὶ ἐ^ιγνῶ^ε^ς. ... δ^ ^ μ^
σμα, ἐπίχυσιν έ^ταχειρί^οντο, ἦγουν .ολίγον τ ι υδωρ έπ ὶτ η ςκ ο - νουν ἀγριῶτεροι θώρες κατὰ της ^ κ κλη τ^ ς, ῶ^ὰν ὁ^οῦ ἦ^^ιν κα^
ρυφης του παιδὸς χύνοντΙς,τὸὀποῖον είσέτι καὶ νῦν εἰς κάποιους πλῆθος ύπέρπολυ, και δυνατοὶ κατὰ τὰ ^ξω ^ρά^,ιατ^. Κ^ ι τ^^
τύπους ένεργεῖταί. οί δε περισσοτεροι με δέσμην ἀπὸ τρίχας χοί- σκοπου τούτου, και τν^ς έλ^ίδος έπέτυ^ον. με ^ην οἰκσ-.
ρου, τρεις φορα^ς ρίπτο^σιν ὁλίγας ρανίδας νεροῦ είς του βρέφους νομίαν ταύτην καὶ ^ερι^τεροι ἐκεινο^- ^ρος τ ο ^ δ^θοδ^ξους
τὸ μέτωπον. ^ ἰς αλλους δὲ τύπους. καθως ώμῖν ἀνήγγειλεν ἐκε^-. νοντο, καὶ τδσον πρὸς την εύσέ^ειαν ἐπε^τρά^ησαν, ^στ^ ὁ ^ υ
θέν τις πρὸς ώμας έπιστρέψας, ὀλίγον τ ι βαμπάκι (καθένας δὶ εἰς ὀλίγους χρδνους, ^ τελείως έξέλιπον. ^ ^ολλὰ δλίγο^ έμεινα^.
ώξεύρει, πύσον νερὸν ^μπορε^ νὰ σηκο^ση τὸβαμπάκι) λέγει, βου-. οἰκο^^ύμησαν λοιπὸν ὀμοίως και ο-. ^ρὸ η^^ιῶν, κκὶ ἐδέχθησαν το
τἦσαντες εις το υδωρ, χρίουσι μ ε έκεινο τὸ παιδίον, καὶ τὸ βα- ^ βάπτισμα τῶν Αατίνων,κατὰ τον δεύτερον μάλ-.στα τ^ὁ^ον. δια-
βαπτί^ουσι. .Δοιπὸν ά^άπτιστοι οἱ Δατῖνοι, διατὶ δεν κάνουσι τ ὶ ὀ ^απισμὸς τδτε ^ κμ α^ ^ δλ^ς τ ^ δυνάμει τῶν τ^ς
τὰς τρεις καταδύσεις καὶ ἀναδύσε^.ς. κατὰ τών Ἀποστολικών πα^ ρωπης βασιλέων εἶχεν είς τὰ^ ^εἰράς τ ^ . τὸ δε βασίλε^ον το
ράδοσιν. Περὶ τούτων τῶν τριῶν καταδύσεων πὁσον εἶναιἀναγ- ἰδικέν μας ^πνεε τὰ λοίο^ια. ^οθεν ἦτ^ ἀνά-^κη^ ἄν ώ οι^ιονο-
καιαι καὶ ἀπαραίτητοι εἰς τελείωσιν τςῦ βαπτίσματος. δεν λέ^ μία αὀτώ δεν έγίνετο, νὰ έγείρ^ τὰ Α^ιτ.νικὰ ^ένη ύ Πάπας
γομεν. ^Οποιος άγαπ^, ἄς ἀναγνώσΤ,. ἀλλὰ κατὰ πὰσαν άνάγ^ κατὰ τῶν Ἀνατολικῶν, νὰ αί-^μαλι^τί^ν. νὰ φονεύουν^ ααὶ
κην ἄς ἀναγνῶσ^ το ἐγχειρίδιον του πολυμαθεστάτου καὶ σο-- άλλα μύρια είς αύτους νὰ κάμνουν δε^νά- ^Αλλὰ τωρα δπ^εῦ
Α
φωτάτου Ι^ὀστρατ^ου του ^ ργέντου. Ἀ λ λ ὰ καὶ ώμε^ς εἰς τὸνν^. κακὰ τοιαῦτα δεν δύνανται είς ώμας νὰ κάμνουν, ^με το νὰ έπέ-
Ἀποστολικὸν Κανύνα θέλομεν είπ^, δσα ώ νυν ^ρεία ἀπαιτε^ στησεν εἰς ώμας ώ θεία πρύνο^α αύλακα τοιοῦτον, δποῦ και α'^-
^ ἰ δ^ καί τις έξ αύτῶν τῶν Αατίνων, ^ καὶ τῶν Δατ^νο^ρύνων^ τῶν έκείνων τῶν ἀγ^ωχων είς τέλος κ^τέ^α^.ε την ὁ^ρῦν. τι^ρα,
ἦθελε προβάλω τὰς τρεις έπικλήσεις ^ ς ὰγίας Τρ,άδος, δεν πρἐ- λέγω, ὁποῦ τίποτε καθ^ ήμῶν δεν ίσχύε^ ^ λύσσα τοῦ παπι-
πε^ νὰ καμύνηται ^ῶς άλησ^^ύνησεν ἐκεῖνα 'ὁποῦ ώκουσεν άνω-. σμοῦ, τ ί πλέον οίκονομία χρειάζεται, ώ^κονομία γὰρ ε χ ιι μέ-
τέρ^ ἀ^ὸ τον ἰερὸν ^^ρμιλ^ανυν, καὶ ἀπὸ τον μέγαν Ἀθανά^ τρα καὶ δρια, καὶ δεν εἶναι παντοτινη κα^ άδρ^στος. ί, ,^αὶ ὀ
σιον. ἦγουν πῶς εἶναι ἀργὰ δηλαδώ καὶ ἀνενέργητα τὰ ὸπέρθεα Θεοφύλακτος Βουλγαρίας λέγεις . ^^ο κατ^ ο.κονομίαν ^οιῶν τι.
έκε^να ὁνὁματα, προ^ερύμενα ἀπὸ τῶν αἱρετικῶν τὰ στέματα. ουχ ι^ς ἀπλῶς καλὸν τοῦτο φοιει^, άλλ^ ως ^ρὸς καιρόν χρε^ῶ-
Δ ια τ ὶ, ἄν ο^τω δεν εἶναι, βε^αιύτατα πρέπει νὰ πιστεύσωμεν, δες (ερμηνεία είς το ε^. ^Ι . της ^ρὸς Γ ^ ά τ .^ - ἱκαν^ς ^κονο^
δτι καί τὰ κακογρα'^δι^ κάμνουσι θαύματα, μ ε τὸ.νὰ ἐπ^δουσι μήσαμεν,'. λέγει ὀ Θεολύγος Γρηγὁριος ἐν τῶ πρὸς τον Ἀθαν.
τὰ θεια ὀνὁματα, ^οταν λοιπὸν οἱ Δατινοι, καὶ ι^ς αἰρετικοὶ βά^.' έγκω μί^,μήτε τὸ ἀλλὁ^ριον προσλαμβάνοντας, καὶ το ώμέτερον
Π ^ Δ ^ Α ΙΟ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

θ ιείρη τιιι, ἐπ ειδ ή μ ί τὸν δεύτερον ^ὐτὸν ἀ ν α β α π τ ισ μ ὸ ν , ἀν^ιστ^κυρόνει κ α ί π α ρ α δ ε ιγ μ α τ ίζ ε ι τὸ ν ^'ίὸν τ ο ῦ ^ ε ο ῦ ,

τὸ όποῖον ἀδόνατον λ έ γ ε ι ό ί^ αῦλος, κ α ὶ δευτερόνει τὸν θάνατον το ῦ Κ υ ρ ίο υ , το ῦ όποίου π λ έο ν ό θ ά ν α το ς δὲν
κυριεύει ^ β ρ . ς .'. .^ ω μ ς .'. ^ κ α τ ά τ ὸ ν ῖδ ιο ν ^ ιε ῦ λ ο ν . ^ ο μ ο ίω ς ^ κ α ὶ ὅπ^ιος '^ ί σ κ ο π ο ς . ὴ ἶ^ρεσβύτερος
δὲν ^ίθελε β απ τί^ η μ ὲ τὸ τ ῆ ς κ α θ ο λ ικ ῆ ς .ε κ κ λ η σ ία ς β ά π τ ισ μ α τὸν μ ε μ ο λ υ σ μ έ ν ο ν , ή τ ο ι ^ κ π τ ισ θ ἐ ν τ α παρά τῶ ν
ἀσεβῶ ν. ήγουν τῶ ν αίρ ετικῶ ν , άς κ α θ α ίρ η τα ι, ἐ π ε ιδ ή κ α ὶ π ερ ιπ α ίζε ι τὸν σταυρὸν κ α ί τὸν θ άνατον τ ο ῦ Κ υ ρ ίο υ ,
νομίζω ντας κ ^ ς κ α ὶ σφ αλερῶ ς, ὅ τι τὸ μ εμ ο λ υ σ μ έν ο ν κ α ὶ σ υ γ ^ ιμ ε ρ ὸ ν β ά π τ ισ μ α τῶ ν α ίρ ετ ικ ῶ ν ε ίν α ι τύπ ο ς
τ ο Ι, στ^κυροῦ κ ιιί τοῦ θανάτου το ῦ Κ υ ρ ίο υ . τ ὸ όποϊον δὲν ε ἶν α ι, κ α ί δ ιά το ῦ το ά π ο δ ἐ χ ε τ α ι α ὐ τ ὸ . κ α ί ίίχ ε ι ἵσο ν μ ι
τὸ β ά π τ ισ μ α τῶ ν όρθοδόξων. Κ κ ί πρὸς τ ο ύ τ ο ις, ἐ π ε ιδ ή κ α ί δεν δ ια κ ρ ίν ει τοὺ ς ά λ η θ ε ῖς ίε ρ ε ϊς τ ῶ ν όρθ^δό.ω ν ἀ π ὸ
τοὺς ^,ευδεϊς ίερ εῖς τῶν αίρετικι^ν ά λ λ ' ἐξίσο υ κ α ί τοὺς δύο^ ὡς ἀ λ η θ ε ῖς ά π ο δ ἐ χ ε τ α ι. ἰ^ ύτε γά ρ τὸ μ υτα ρ ὸν β α -
π τ ισ μ α τῶν ^ιίρετικῶν κ ά μ ν ε ι ^ ρ ιστια νοὺς ἀ λ η θ ε ϊς το ὺ ς ε ἰς αὐ τὸ β α π τ ιζ ο μ ἐ ν ο υ ς , ο ότε η χ ε ιρ ο τ ο ν ία αὐ τῶ ν κ κ -
μ νει ἀ λ η θ εῖς ίερ ε ῖς τοὺς χειροτονουμένους, κ α τ ά τὸν ξή^ ^ π ο σ τ ο λ ικ ό ν . ^ η μ είω σ α ι δε ὅ τ ι , ως ε ῖπ ο μ ι ν , ^εἰς τ υ π ο ν
το^, σταυρον κ α ί τοῦ θ^νάτοι, τοῦ Κυρ ίου τὸ ά γιο ν ί ^ π τ ι σ μ α γ ίν ε τ α ι. ^ ι^ σ ο ι γ ά ρ , φ ησίν ό ί^ α ῦ λ ο ς, ε ἰς Χ ρ ισ τ ὸ ν
ἐβ α π τίσ θ η μ εν , είς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐ β κ π τ ίσ θ η μ ε ν .. Κ α ί . .σ υ ν ε τ ά φ η μ ε ν οὺν α ύ τ^ δ ιὰ τ ο ῦ β κ π τ ίσ μ α τ ο ς ε ἰς
τὸν θ ά ν α τ ο ν .. . Κ α ί σύμφ υτο ι γ εγ ό ν α μ εν τ ῶ ό μ ο ιι^ μ α τ ι τοῦ θανάτου α ὐ το ῦ . '^ λ λ ά κ α ί ό σταυρὸς β ά π τ ισ μ α
ιὸνο^ιάσθη ὐπὸ το ῦ Κ υ ρ ίο υ , κ α τ ά τὸν Χ ρ υσ ό σ το μ ο ν . ε ἰπ ό ν τ ο ς , - Τ ὸ β ά π τ ισ μ α , ό ἐγὡ β α ^ ^ ι ^ , β α π τ ισ θ ή σ ε .
^ σθε.^ ^ ω μ . ίί. ^ α τ θ . κ . Κ^ιί π ά λ ιν . ε ί^ ά π τ ισ μ α έχ ω β ^ π τ ισ θ ῆ ν α ι, κ α ί π ι ^ υ ν ^ ο μ α ι ὅως ου
Τελεσθ^ ^ ΥΛουκοις ιβ^, ^ ^ . 0
φθείροντις, θ κακῶν οντως έστὶν οίκονύμων. ^ τ σ ι λέγω και έγώ- σταυρὸν αύτυῦ καὶ τὸν θάνατον δευτερύνουσιν, ὅπερ έστὶν άσε-
^ έ^ ια κακή οικονομία εἶναι αυτή, ^ταν δίὰ μέσου αύτής οντε βέστατον. ^^κουσίως γὰρ, φησὶν, ἀμαρτανύντων ήμῶν, ο^κ ετ^
τους Α^τίνους ήμ^οροῦμεν νὰ ἐπιστρέψωμεν, καὶ ήμεῖς παραβαί- περὶ ὰμαρτιῶν ἀπολείπεται θυσία. ήτοι σταυρὸς, καὶ το του
νομεν τήν ἀκρί^είαν τῶν ἱερῶν Κανύνων, καὶ δεχύμεθα τῶν αἱ- ^σταυροῦ ἀντίτυπον βάφτισμα ^ (^ β ρ . ι^.) κατὰ τον θ^ῖον ^ρυσύ-
ρετικῶν το ψευδοβάπτισμα. ^οἰκονομητέον γὰρ ^νθα μή παρα- στομον (ύμ ιλ. κ^. πρὸς ^Ι^βρ.) μι^ γὰρ θυσία. λ έγ ει, τετελείωκεν
νυμητέον,^ λέγει ὁ θειος ^ρυσύστομος. ^ τ ι δέ οἰκονομικῶς έγι- είς το διηνεκες τους ἀγιαζομένους, (^ ^ ρ . ι^.) καί άδύνατον τούς
νεν ή διατύπωσις έκείνη. άπὸ τοῦτο εἶναι φανερὸν, ^τι έως τύτε δΙ^αξ φωτ^σθέντας. ^εἶτα παραπεσύντας (δηλονύτι ἹουδαΥσμῶκαὶ
Λ
οί ^ νατολικοὶ ἐβάπτιζον τους ἐπιστρέφοντας Δυτικους^ καθῶς ^ ^ ἀ π λ^ αἱρέσει, κατὰ τον ^ρυσύστομον),πάλινδιὰ μετανοίας άνα-
α^το τοῦτο μ^ρτυρε^ ή εν Αατεράνι^ τ^,ς Ρ ^ η ς τοπική σύνο- ^καινίζειν,άνασταυοοῦντας εαυτούς τὸν Τἱὸν τουΘεοῦ^^Ι^βρ.
δος, γεν^ένη κατὰ το ^ίσιε^. έτος ἀπὸ ^ριστοῦ. Δ έγ ει γὰρ αὀτή δτι ὁ Ἀποστολικὸς οἶ^τος Κανο^ν.^ν εἰς ^^ιαρτυρίαντήςγνώ-
είς τὸν δ^. Κανύνα της, δτι οἱ Ἀνατολικοὶ δὲν έλειτούργουν έκε^. μης αύτῶν φέρουσι, δὲν λέγει διὰ τους ύρθοδύξους πρύτερ^,ν βα-
ὁποῦ ήθελε λειτουργήσω .^ρύτερον Δυτικὸς, ἄν δεν ^καμνον ^ ῶ - πτισθεντας, ἀλλὰ διὰ τους ἀπὸ γεννήσεως αἰρετικους υντας, καὶ
τον ὰγιασμὸν, πρὸς καθ^ρισ^ν. Κ α ὶ έπειτα λέγει, ^τι αὁτοὶ οἱ παρ^ αὀτῶν μεμολυσμένους, εἶτα πρὸς τήν ύρθοδοξίαν ἐλθύντας.
Ἀνατολικοὶ ἀνεβάπτιζον καὶ τους προσερχομένους τ^ άνατολί.κ^ ^Οθενκαὶ δέν λέγει ν^ι ἀναβαπτίἰ^ωμεν α^τε,,ύς. ι^ς πρύτιρ^ν ον-^
^^κλησί^ι, ώς μή έχοντας δηλαδή ^άπτισ^εα ^γιον καὶ Ἀπο^- τας ^ε^απτισμένους, ἀλλὰ νὰ ^Ιαπτίζωμεν,(ἐὰν γὰρ,φησὶ. μ ή .
.
στολικύν. (^ορα Δοσιθ σ ιλ . τής Δωδεκαβί^λου) Αοιπὸν, .^τίσ^) ^ μή ^ντας ποτε ύρθοδύξως β^βα^τισ^ε^νους. δε ιθ^.
οταν εως τύτε. κατὰ τήν μαρτυρίαν τῶν Ιδίων έχθρῶν, οἱ ^Ανα- Τής ά. λέγων νὰ άναβαπτίζωνται οἱ Παυλ^ανίσαντες, Παυλ^ανί..
τολικοὶ τους ἐ^άπτιζον, δήλον, δτι διὰ μεγάλην οἰκονο^.ιίαν ^στε^ σαντας ύν^^Ι,άζει τους ἀπὸ γεννήσεως έχοντας τήν α^ρεσιν του
ρον .έμεταχειρίσ^ηκαν τ^ν του ^ἰύρον τρύπον, έπειδή δὶν σι,^^έ- Παύλου, καὶ ο χι τους ύστερον γεν^^νο'.^ς τοιούτο^ (ε ἰ και τοιοῦ-
φερεν είς τήν ἐσχάτην ἀσθένειαν του ήμιτέρου γένους, νὰ ἐξά- τύν τ ι φαίνεται νὰ σημαίνω ή λέξις του ^ιαυλιανίζω). ἐπειδή ή
ψ^ν έπ^πλέον τήν μανίαν του π α π ι^ ο ῦ . και μ^ τουτο άκύμη, Οἰκουμενική ί.
σύνοδος ^ν τῶ ^ αὁτής κανύνι, ἐνθυμουμένη αυ- .
ι^σὰν ύποῦ τύτε κατήργησαν και άκυρα έποίησαν τὰ ἐν τ^ ^λο^- τὸν τον ^διον.κανύνα τής α^. το. Παυλιανισάντων, είς το, Παυλι-
ρ^ντία κακἰ^ς γεν^.ενα, καὶ πολῦς διὰ ταῦτα ήτο ύ Αατ^νικὸς ανιστῶν μετ^βαλεν,ύμοίωςδηλ^νύτι μ ε το Αονατ^στῶν^ ^ον-
.
^ρασμύς ^^στε, τής οἰκονομίας παρελθούσης. ή ἀκρίβ^ια, καὶ ο^ .
ταν^στῶν, τὰύπο^α ύνο^ τα φανιρύνουσ^. τὴνἀπὸ γ.^ννήσ^.ως αι-.
Ἀποστολικοὶ Κανύνες πρέπει νὰ εχουν τον τύπον τους. ρεσιν μἄλλον καὶ ο χι τήν υ^τερον γεν^ ένη ν. Καθ^.ις καὶ αὐτὸς
1
( ) Δέν λέγει λοιπόν ύρθ^'ύ ^αλσα^.ιῶν ἐν τ^ ^ρμηνεί^ τ^ν ο^τος ο ^ὶαλσαμο^ν, ἀλλὰ καὶ ύ ^ωναρ^ίς,κ^τὰ το νε^ημα τουτο
.
ιθ^. κανύνος τής ά ή καὶ άλλοι τυχον του Ι^αλσαμῶνος ύ^^ύφρ^ ερ^^ηνεύουσι τὸν κανύνα. ί^ς θ έλ^ εν ἰδή ἐν τ.^ ^ρμηνεί'^ ἐκείνου.
νες, ῦτι πρέπει νὰ ^απτίζωνται.δευτέραν φορὰν ἐκείνοί, ύποῦον.. Ι^ἰ δε καὶ ύ Κανων αύτὸς ἐμεταχειρίσθη τήν λ^ξιν του άν^β^-
τες. πρύτιρον δρθύδυξα ^απτισμένοι, ύστερον έγιναν αἰριτ^κοὶ, π τίζω . το όποιον φαν^ρύν^ τὸ, δ^υτέραν φορὰν ^ α .α τ ί^ , ἀλλὰ
καὶ μιτὰ ταῦτα πάλιν έπιστρέψουν είς τήν ύρθύδοξον ^ίστ^ν. τήν έμεταχειρίσθη ο χι κυρίως, άλλὰ κατα^ρηστικ^.^ ἀναφ^ρων..
γέροντες είς μαρτυρ.αν τον παρύν,τα Ἀποστολ^κὸν κανύνα. τας δηλαδή το βάπτισμα τὸ ἐδι^ιύν μας ^ρὸς τὸ ^ ά ^ τ ισ ^ το^ αἱ-
^. .
τὸν ιθ τής ά ύποῦ λέγ^ι, ^οτι οἱ Παυλιανίσαντες, υτ^ν ^ροσ- ρετικοῦ Παύλου. Καθως και ύ μέγας Ι^ασίλιε.ος ^ίς τον κανύνα
φύγο-,^ν εἰς τήν Καθολικήν εκκ λη σ ία ν , πρέπει νὰ ἀ ν α ί^ ^ ίζ ^ ^ τήν αυτήν λέξιν έμ ετα χ ἐιρίσ^ του άναβα^ετισ^.εοῦ, ο χι πῶς ήτο
ται' δεν λέγουσι. λέγω, ο^τοί ύρθῶς διὰ τρία ^^τ^' ά. ^ άληθες βάπτισμα έκεινο^ ἀλλὰ καθῶς ἐκ^ινοι οἱ αἱρετικο^ τὸ ^
τον ἀνα^απτισμ^ν τοῦτον ύ^ου αύτοι θέλουσι, δύω βα^ τίσμ^ ^ νύμαζον. Καθο^ς κα ὶ.ὁ Παῦλος εἶπε Θεονς και Κυρίους του^ τῶν
είσάγουσιν έν τή Καθολικά ε κ κ λ η σ ία , ήτ^ς τ^ ^υμβύλ^ Ελ λ ή ν ω ν θεοὸς, δ χ ι πῶς ήσαν τ.^ ἀληθ-^ία θεοὶ, ἀλλὰ κ^θως
πίσ^εως εν ύμολογει το ^ά.^ετ^σμα, λαμβάνουσ^ τήν άφορμών τῆ^ .
ἐκεΤνοι τους ^νύμαζον (ά . Πρ^ς Κορ^νθ η^.). Κ.^ὶ γ^. οτϊ^ ἄν ήτο
τοιαύτης ύμολογίας ἀπὸ τον Παῦλον εἰ^ύντ^^ Κ ^ ιο ς , μία συγκεχι^φημένον νὰ ^απτίζωνται πάλιν οί Χρίστιοίνοι ἐκ^νοι ύ-
Πίστις, ^ν ^ άπ τισ^ .^ δ ^ ^. αύτούς ποῦ γένουν αἱρετ^κοἰ ή άρνηθουν τήν .^ίστιν^ διὰ τ ί ή ίδί^
ἀνασταυρύνονσι με τὸν ἀναβαπτ^μ^ν τ ^ Τ^^ν
τη σύνοδος ἐν ιά . καὶ αὁτής Κανύνι^ διορίζει, οτι οἰ άρ-
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΑΩΝ

Τ ή ς ς^. πζ^.,
τής Ἀ γ κ . κ^.
τής Καρθαγέν.
^.
ιγ^. Εα σ. θ
Ε . τ ις Λα^ ίκὸς τ ὴ ν ἐαυ^οῦ ' ^υναῖκα ἐ κ β α λ ὡ ν , ὲτέρ α ν λ ἀ β ο ι, ἤ πα^ὰ ά λ λ ο υ ἀ π ^ λελ ^ -
.
κα λέ.και μ έ ν ἡ ν . ἀφ οριζ^ σθω . ( ) 1
νηθέντες εις τον καιρών του διωγμοῦ, νὰ κάμνουν τδσους χρύνους πια. πρέπει νὰ μνημονεύωνται μετὰ τῶν δρθοδδξων. ἐὰν ἀποθά^.
ἀ^ιροώμινοι, κ^ἰ τὁσους ύ ^ είπ τ ο ν τες. εἰς καιρών ὁπου ἦτο δυ- νουν. ι^ς ἐν ἐλπίδι υντα Θείου ἐλέους τυχειν. Τ ὰ δέ μή έν ἀνά^.
νατών νὰ τους βα^τίση δευτέραν φορὰν, καὶ ^τσι καὶ αὁτους νὰ .ιη βα^τισθέντα παρὰ λαικοῦ καὶ ἀνιέρου. ^^εοκρ^νομένου δέ τὸν
καθαρ^σν^ ἀπώ τήν άρνη^ν, κ^ὶ ^υτή νὰ ἐλευθερωθ^ ἀπὸ τὁσους ὶερέα. ταῦτα ἀποθανδντα νὰ μή μν^,ιονεύωνται, ἀβά^τιστα^-άρ
κύπο^.ς και ^ροντίδ^ς τής τούτων ψυχικής διορθώσεως, ^ιὰ ε ^ ι. Σημείωσαι δέ, δτι τους Δάτίνους δέν λέ^ομ^ν οτ^ ἀνσ^α-
ταῦτα λοιμών ^ὰ α ^ α δέν ^ἶνα^ συγκεχωρημένον νὰ βαπτίζν^ πτίζομεν, ἀλλ^ δτι βα^ιτίζομεν. ^Επειδή το βά^τ^σμα αυτῶν
τινὰς δευτέραν ^ορὰν τον άληθῶς βιβαπτισμἐνον, κατὰ τών μζ^. ψεύδεται τὸ ^νομα αύτοῦ. Κ α ὶ ού^ δ^,ως ἐστ^ βάφτισμα^ ἀλλὰ
τουτον Ἀ^.οστολικών, ^κα^ τὸν νζ^. τής Καρθαγ. ἄν καὶ παρὰ αἱ- ράντισμα μύνον ψιλέν.
-.
ρετικῶν ἐμολύνθη, ἐ ^ δ ή κ ^ μένε το ^ρῶτον βάφτισμα, ότι τὰ ( Ι ) ^ μέν ἀ^ιρίβεια, και ή του Κυρίου ἀπδ^ασ.ς^ εξίσου
χαρίσματα τοῦ Θεοῦ εἶνα^ ἀμεταμἐλητα. Δι^ ^ κ α ὶὁ λέ. τής ἐν μήτε ὁ άνδρας νὰ χωρίζω Τήν γυνα^κά του, μήτε ή γοναικα τον
.
Καρθ δεν συγχωρά ^ὰ ἀνα^α^τίζωνται οἱ καθαιρεθέντες Κ λ η - .
άνδρα της ^Ε^ίσης γὰρ ὁ Κύριος και δ.ὰ τὸν άνδρα, και δ^.ὰ
ρικοὶ δ'.ὰ ἐγκλήματα, κ^ὶ ο^τω ^άλιν νὰ προβιβάζωνται εἰς ἱε- τήν γυναικα εἶπεν. ε^.ος ἄν ἀπολύσ.^ ^τήν γυνα^α αῦτοῦ. κ^^
ρωσύνης βαθμύν. Καθαρίζεται δέ τ^ς ἀ^ὸ τὸν μολυσμών τής αἱ- γαμήση ^λλην, μοιχάται ἐπ^ α^τήν.^ Κα^ ἐὰν γυνή άφο^,ύσ^
ρέσεως, μ ε τον ἀναθεματ^σμών της αυτής αίρέσεως, με μετάνοιαν τὸν άνδρα αυτής. καὶ γαμηθή άλλιρ, μ ο ι^ τ α ι (μάρκ. ι^. ^ .), 1
άξιύλογον, μέ τήν δ ιά τ α ν τῶν ^Ιλαστικῶν ευχῶν τοῦ Πατριάρ^ ^ωρις νὰ πρυσθέση το ^ιαρεκτὸς λύγου πορνείας ή ἐ^εὶ τσῦ ἀν^
χου Μεθοδίου, τὰ^ ὁ^οίας ή ^Εκκλησία^ἀναγ^νώσκει εις τους ἀρ- δρὸς μὁνον, ή ἐ^εὶ τής γυναικὸς μδνον, ἀλλ^ ἀφήκε τουτο νὰ το
νησαμένους. καἰ τελευτα.ον με τήν σ^ραγΤδα του άγίου μύρους νοοῦμεν ή^^εις άδια^ύρως καἰ εἰς τους δύω. ^ δέ τής ^Εκ^λη^
^Γστερον δ^ ἀ^ώ τήν ^ ρ έ ^ υ ^ ν δοκιμασίαν, καἰ Κανένα τών σίας συνήθεια, εἰς μέν τον άνδρα δίδει τήν έξουσίαν νὰ χωρίζω
διορισθέντα παρὰ του ^νιυματ^κου πατρώς, κα^ μὰ τώ σῶμα κ^ὶ τήν γυναι^ιά του, ε^ρών αὁτήν πορνευ^ένην, ή μοι^ευομένην. ή
αΤμα του Κυρίο..,. ^Τώ α^μαγὰρ, ^ησὶ, του ^ριστοῦ καθαρίζει ή^ δέ γυναικα νὰ μή χωρίζω τὸν άνδρα,κ^ν ευρ^ αυτών πορνεύοντα,
.
μαςἀ^εώ ^άοης ὰμαρτίας^ (ά . ^Ε^οτ ^ωάννου ά .). Τ ὰ δ έ ^α^- ή μοιχεύοντα. Ε ἰ δε καὶ ήθελε τον χωρ^σν^ έπὶ λόγ^ πορνείας
δία τῶν Ἀγαρηνῶν ὁ^οῦ βαπτίζοντ^ι-. εἰς τώ ἰδ^κδν μας βάπτι- ή μοιχείας, καὶ έ^.εινος μήὸ^ο^έρωντας υ π ^ ν δ ρ ι^ μέ δευτ.ρ^ν
σμα. δχι μ ε σ^υ^ών εύσιβή, ἀλλὰ διὰ νὰ μή γίνωνται τὰ σι^- ^ γυναΤκα^ ή μέν χωρήσασα αυτον ^ερῶτη γυνα^κ^, έκείνη
ματα αύτῶν νοσώδη, ^ή δυσῶδη, ά^εφασίσθη συνοδικῶς, ἐπὶ του ^ τήν ἀμαρτίαν του τοιούτου χωρισμοῦ, ο δέ δ^νδρ^ς ^ἶν^ άξ^υς
Πατριάρχου κυρίου Αευκα νὰ βα^τίζωνται δεύτερον, ἀνίσως ή- ^ ^νγχωρήσεως, διατὶ ἐδευτερουπανδρεύθη. κ^ιὶ ή δε^τέρα αυτοῦ,
θελαν έλθν^ εἰς τήν ἐδικήν μας ^ίστ^ν, επειδή εἰς τώ βάφτισμα ^ γυνή δέν κατακρίνεται ώς μοιχαλίς. Ταύτην τή^, συνήθειαν. ^τις
αυτῶν δέν ἦτ^ σύμφωνος ή τῶν ἀσ^ῶ^ αὁτῶν γονέων πίστις. ά.^ὸ τον ^Ρωμα^κὸν καί πολιτικών νδμ^ έπρο^ωρησεν ^ἰς τήν
^ομοίως πρέπει νὰ βα^ετίζωντα^ ἐκεινοι ὁποῦ ήθελαν βαπτι- ^Ε^κλησίαν, δέν αποδέχεται ὁ Θεολδγος Γρηγοριος. Δ ἐγει γάρ^
σθ^ ἀ^ώ άνίερον μ^ν, σχηματισθέντα δε ψευδῶς, δτ. είναι ἰε- (Αύγω τῶ είς τὸ ρΥ.τών του Εὁαγγελίου, οτε έτέλεσεν ύ ^Ιησοῦς
ρεύς. Κ α ὶ πρὸς τούτοις ἐκεΤνοι, δ^οῦ ήθελαν βα^τισθή ά^ο λας- τους λέγους τούτους) εΤους πολλους καὶ κοινολα^τας ἀνθρό^ον^
κὸν ἐν καιρῶ κινδύνου, ἄν δεν ἀ^οθάνουν^ ἀλλὰ ζήσουν μετὰ βλέπω σ^αλερῶς νοοῦντας δια τήν σωφροσύνην. τών ν^μον
Λ
ταῦτα. έπε.δή κατὰ τον μἰ^, τουτον ^ ποστολικὸν, εἰς μὁνους ὁποῦ εχουσι περὶ αυτής, τών βλέπω άνισον. και άνῶμα^ον.
τους ^Ε^σκὁπους, κα^ Πρεσ^υτ^ρους είναι άδεια νὰ βαπτίζουν, ^Επειδή^ διὰ ποίαν ἀφορμήν ὁ νέμος σὁτώς τήν Ι,^.έν γυναικα
κα ὶ οχι εἰς λαΥκους. κατὰ τὸν ά. του Εασιλείου, ὁποῦ λέγει. τους δεύει, ἄν πορνεύσ^, είς δέ τών άνδρα δίδει αδε-,αν νὰ πορνεύω .
παρὰ λαΤκῶν βα^ετ-.σθέντας βαπτίςομεν. Τ ο γὰρ έν καιρῶ κινδύ- Κ α ι ἄν μέν ή γυνή έπιβουλευθή τήν κοίτην του ἀνδρώς, κρίνετ^^.
νου καὶ κατὰ .^εερίστασιν γινύμενον δέν εἶναι νύμος είς τήν ῶς μοιχαλὶς, ἄν δέ ὀ άνδρας έχωντας τήν γυνα^κά του, .^ορνεύσ^
κλησίαν, κατὰ τὸν .ιζ^. τής ά. καὶ τὰ αὁτὰ λέγει καὶ ^αλ- μέ άλλας γνναικας, εἶναι ἀνεύθυνος ^ δέν δέχομαι τήν νομοθ σίαν ι
. Λ
σαμων καὶ ὁ Κ^λάοταρις Πρέπει δέ νὰ προσθέσωμεν καὶ τουτο ^αὁτήν, δέν ἐπαινῶ Τήν συνήθειαν. ^ νδρες ήσαν ἐκε^νοι δαοῦ
είς τήν παροῦσαν ὁποοη^εείωσιν, ^τι κατὰ τον π^. τής Καρθ. ^έκαμαν τών νύμον αυτών, και διὰ τουτο μδνον κατὰ των γυνς^ι-
ς
κα ι πδ^. τής ^. πρέπει νὰ βα^τίζωνται τὰ παιδία ἐκε^να ὁποῦ ^κων ἐνομοθέτησαν. ^Επειδή αύτοὶ οἱ ι^διοι νομοθέται του ^ο^ιτι-
μ ή τ ε αυτὰ ήξεύρουν ἄν έβα^ιτίσθησαν διὰ τὸ ἀνήλικον, μήτε ^κου τούτου νύμου. εἰς μέν τους πατέρας ένομοθέτησαν νὰ ^ναι
άλλοι μάρτυρες ε^ρίσκονται βεβαιοῦντις, ^τι ἐ^απτίσθησαν. ^ορα ^ τὰ τέκνα υπεξούσια. τώ δέ άοθενέστερον μέρος, ή^οι τήν μητέρα,
καὶ τήν υποσημ. του κδ^. του Νηστευτοῦ, περὶ του ἐν κινδύνφ γυναικα οὕσαν ἀσθενή, άφησαν ἀνεπιμέλητον, μή νομοθετή^αν--
ί^πὸ άνιέρου βαπτισθέντος νηπίου, ὅτι δηλαδή. έὰν αύτὸ ζήσ^, τες νὰ ^ν^ει ^^τέκνα καὶ'εἰς αυτήν ώ^εξώύσια. ^ο δέ Θεώς δέν
βαπτί^εται ῦπὸ ἱερέως. Καθ^ ὅτι καὶ Διονύσιος δ Ἀ λεξαν^ εία ς Ι ἐνομοθέΤ^Μ^ἰ^ι, ἀλλὰ λέγει, τίμα τών Πατέρα σου καὶ τήν
^Ιουδαῖύν τινα, βαπτισθέντα υπὸ λαΙκοῦ ἐν καιρ^ ἀσθενείας θά- μητέρα σου, ητις έστἰν ἐντολή πρώτη έν ἐπαγγελίαις, ινα ευ
νατον ἀπειλούσης, ἐβά^ετισεν αὁτὸν έξαρχής. ^ ο^ ^άλ^ν ἀ- ^ σο^ γένηται. (ματθ. ιέ. μάρκ. Δευτερ. ν^. ε^. ^Εξοδ. κ^.
8
νέζησεν, ώς ἰσ τ ^ ειτα ι ἐν τύμ. ^ά. σελ. Ι ^. τής Ευζαντίδος. ^Εκκλησ. γ^.) Κ α ὶ, ^ κακολογῶν Πατέρα ή μητέρα θ^νάτ^ τ ^
Προσθέτουν δέ ἐδῶ, οτι^ ἄν ὁ ΑαΥ^ιὸς ἐν καιρι^ ἀνάγκης δύναται λευτάτω. ^Εξίσου καὶ ἐπὶ του πατρώς καὶ έπὶ τής μητρώς, καὶ
νὰ τὰ βαπτίσ^, δύναται άκολούθως καὶ νὰ τὰ μυρώσω καὶ νὰ κα^ τήν ύπακοήν ἐτίμησε,.καὶ τήν ἰ^ριν ἐπαίδευσε. Κ α ὶ, εύλι^-
τὰ κοινωνήσ^ (καὶ ^ρα τήν ί^ποσημείωσιν του νή. τής ς^.) Εἶναι γία πατρώς, στηρίζει οίκους τέκνων, κατάρα δέ μητρώς έκριζοῖ
δε γνι^μη τινων. δτι τὰ ί^πὸ λαΙκῶν έν ἀνάγκ^ βαπτισθέντα νή­ θεμέλια. ^λέπετε^ τήν ὶοώτηνα Τής νομοθεσίας; ίινας εἶναι ὁ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ρ μ η ν ε ί

ε Ἐ π ε ι δ ή κα ὶ ύ ἶ^ύριος δ ιέΤ α ξεν ε ἶς Τὸ ^ α γ γ έ λ ι ο ν , ^ τι ^ άν άπ ο λύσ^ τ ή ν γυνα^ῖκὰ α^Τοί^, .παρε^Τὸ^ λ ό γ ο υ

3
επορνείας, ποιε^ α ύ τ ^ μ οιχ^ ισθ κι. Ι^αὶ ^ς ά ν ά π ο λ ελ υ μ έ ν η ν γαμήσΥ^ ί ^ χ ^ τ ^ ἶ^ ία τ θ . ε . ^ . ^άὶ ιθ - ^ Δ ι^
Το^το κα ὶ οἰ Θ ε ίο ι ^ΑπύΤτολοι ά κολουθουντες Τή ν δ ιά Τ α ξ ιν τοί^ ἶ^υρίοὸ., ^ έγο υσιν εἰ^ Τὸν π α ρ ύ ν Τα α^Τί^ν κΟινόν^
^Οποιο^ λα^κὸ^ ήθελε χωρίσω Τήν γ υ ν α ῖκ ά του χ ω ρ ὶς λ ό γ ο υ πορεεε^ας, ήγουν μ ο ιχ ε ία ^ , (ό . γάρ Ε ^ α γ γ ε λ ισ Τ ή ^

^ η τ ή ς του άνδρὸς καὶ τής γυναικύς. ^ ν α χῶμα εἶναι καὶ οἱ
δύω^ ^ ν α ς νύμος εἶνὰι καὶ εἰς τους δύω. ^ ία άνάστασις. ^Εξί-
σου ἀπ^ τ^ν άνδρα. καὶ άπο τήν γυναίκα ἐγεννήθημεν, καἰ ε^
^ρέος ^ἀπὸ τὰ τέκνα είς τους γονεις ^ρεωστεῖται, Πῶς λ ο ι.^ Ι
συ ύ νομοθέτης άνδρας^ ζητείς σωφροσύνην ἀπὸ τήν γυναΥκα, συ
δε ου σω^ρονεις , πῶς ζητεῖς έκεινο ύποῦ δὶν δίδεις ; πῶς έχων-
τας σώμα δ^ιον με τὸ τής γυναικὸς, ά^Ιομοίως νομοθετεῖς ; εί
δε καὶ στοχάζεσαι τὰ έπὶ τής παρακοής κακὰ^, ήμαρτεν ή γυνή,
ἀλλ^ ήμαρτε καὶ ύ Ἀ δ ά μ , Κ α ὶ το^ς δύω ο ^φις ήπάτησε,
και ουτε ή γυνή εί^ρέθη άσθενεστέρα .είς το νὰ άπατηθή ουτε ύ
.^.
άνδρας δυνατώτιρος εις το νὰ μη άπατηθ Ι^ἰ δ^ καὶ στοχάζε-
σαι τὰ ἐπὶ της άνα^λάσεως καλὰ, ήξευρε ^τι ύ ^ριστὸς καὶ
τους δύω έσωσε με τὰ πάθη του. ^Εγινε διὰ τον άνδρα σάρξ ;
άλλὰ και διὰ τήν γυναικα. Ἀπέθανε' διὰ τον άνδρα , ἀλλὰ κ^ἰ ή
γυνή με τον θάνατον α^τοῦ σώζεται. Νομίζεις ίσως οτι έτίμησε
τὸν άνδρα. έπειδή έγέννήθη άπὸ τὸ σπέρμα τοῦ ^αβίδ ; άλλὰ
^αὶ άπὸ τήν Παρθένον γεννηθείς έτίμησε τήν γυναικα. ^σον^
ται, λέγει, οἰ δύω είς σάρκα μίαν^ καὶ ή μία σὰρξ λοιπὸν πρέ-
πει νὰ έχ^ τήν ύμοτιμίαν. ^ο δε Παῦλος καὶ είς τον άνδρα τήν
σωφροσύνην νομοθετεί με ποΤον τρύπον , το μυστήριον τοῦτο
μέγα ἐστὶ. ἐγ^ δὲ λέγω είς ^ριστὸν.καὶ εἰς τήν εκκ λη σία ν (^Ε-
φεσ. έ ,) Καλ^ν εἶναι είς τήν γ υ ν α ι^ νὰ έντρέπηται τον Χρι^
στον, διὰ μέσου τής ^ντροπής ὀποῦ δείχνει είς τὸν άνδρ^ της '
καλὸν εἶναι καὶ είς τον άνδρα νὰ μή άτιμάζη τήν ^κκλησίς^ν
του ^ριστοῦι διὰ μἐσου τής ἀτιμίας ύ^οῦ κάμνει είς τήν γυ-
ναῖκά του, πορνεύοντας άλλην. ^ομοίως δε καὶ ύ ^ρυσύστομος
αύτὸ τοῦτο μαρτυρεί έν τή έ. ύμιλ, τής ά. ^ρὸς Θεσσαλ, Π^ι-
ρ^αλῶ . λέγει, ἄς φυλαττώμεθα άπὸ τήν ὰμαρτίαν τούτην.
Α^ατι καθο^ς ήμεις ο. άνδρες παιδεύομεν τὰς γυναικάς μ ^ . δ..
ταν προδώσουν τήν τιμήν των είς άλλους, έτσι και ήμας ^ιαι-
δεύουν, ἄν δ^ι οἱ νύ^^ιοι τῶν ^Ρωμαίων, άλλ^ ο Θεὸς, ^ταν προ^
δώ^ωμεν τήν τιμήν τ^ν γυναι^ιῶν μας. και ^εορνεύσο^^εν μὲ
λας, έ^εειδή καὶ τοῦτο. δηλαδή ή τῶν άνδρῶν ὰΙ^.αρτία με
λην, μοιχεία εἶναι. ^οι^εία γὰρ εἶναι, δ^χι μύνον τὸ νὰ μοιχ^ι,-
άπὸ άλλον ή ^πανδρος γυνή, άλλὰ καὶ τὸ νὰ μοίχεύση άλ-
λην ύ ίΙπανδρευμένος άνήρ, Πρύσεχε ἀκριβῶς είς τοῦτο ύ ^ ῦ σοῦ
λέγω, . . Δεν εἶναι μοιχεία τοῦτο μοναχὰ το νὰ ἀμςωτήσο^ν οί
ύπανδρεν^ενοι άνδρες εἰς γυναίκα ^πανδρον ξἐνην, άλλὰ καἰ το
νὰ ἀμαρτήσουν εἰς γυναίκα ἀνύπανδρον, και τοῦτο ύμοί^ς ^,ι,οι-
χεία εἶναι . Αιατὶ^ ἄν καὶ ή γνναῖκα έκείνη ' με τήν ὁ^οίς^ν ἀ^
μαρτ-Ι^ουν δὲν εἶναι δεδεμένη με άνδρα, ἀλλὰ συ ύ ἀμαρτάνων
εἶσαι δεδεμἐνος με γυναικα. Κ α ι διὰ τοῦτο τ^ν ν ^ ^ ἐπ α ρ έβ η ς.
καὶ ἀδίκησες τήν ίδίαν σου σάρκα. Δ ιὰ τ ί γὰρ ά ^ ΙΙ^ ^ ιύ ε ις τήν
γυνα^ά σον, κἄν καὶ ήθελε πορνε^ή μ^ ἐλεύθερσν .^νδ^ι ; βέ-.
^αία διατὶ εἶναι μοι^εία^ καὶ με δλον ὁ^οῦ ύ πορνεύσας ^Ιύτήν
δεν εχει γνναικα, ἀλλὰ διατ-. ή γυναικά σου- εἶναι δεδεμἐνη με
άνδρα. Αοιπὸν καὶ συ, ἐπειδή εἶσαι δεδεμένος με γυν^ιικςι, δτ^ιν
πορνεύσας με έλευθέρὰν γυναικά, μοιχεία ομοίως εἶναι και ή
δική σου α^τη πορνεία^ ^^ο ^Απολύσας^ λέγει ύ Κύριος, ^ην
γυναίκα αίΙτοῦ παρεκτος λύγο^ ^ιορνεί^ς, ^ιοι^ι αὁτήν μοιχευ-
θήναι, και ύ άπολελυμένην γάμῶν, μο^χατ^ιι. ^ ^ ^ τ ^ .^ .
Κ α ὶ ἄν τοῦτο ^τσι '^ναι, δέν μοιχεύει πολλῶ μάλλον έ ^ -
νος ὁποῦ έχοντας τήν γυναικά του, μ ε ἐλευθέραν γυναῖκα ^υμ-
φθείρεται ; ναί. ^ανερὸν εἶναι είς τὸν ^άθε έν^- ^ χ ι μύνον δ^
ο Γσηγύριος^ και ὀ ^ρυσύστομος, άλλὰ καὶ αύτὸς ο Βασίλειος
δ^ν υποφέρει νὰ ἀ^ολουθ^Ι είς τήν συνήθειαν αὀτήν, ήτις άθετεῖ
τήν ^εαραδεδομένην ὀπὸ του ^εοῦ έντολήν^ τύσον εἰς άλλα μέρη.
^σον καὶ είς τὸν ιβ^.δρον τῶν ^Πθικῶν του. Δ έγει δ^ ^ ὶ τὸ^
λέ. αῦτοῦ Κανύνα. ^οταν ή γυναίκα άφήσ'^ τον άνδρ^ι τ η ς ,^ έ -
πει νὰ έξετάζωμεν διὰ ποίαν αἰτίαν τὸν άφησε, καὶ εἰ μεν
δτι ή γυνή άλύγως, καὶ χο^ὶς αίτίαν άφήκεν αὁτὸν, ύ ^ ν άν-
δρας νὰ ^ναι άξιος συγχωρήσεως, ή δε γυνή, κανύνος ^αὶ έπιΤι-
μίου,ιι^ς αίτία γινομένη του κακοῦ. ά λ ο γ ο ς δε αίτία του χω^ι-
σ^^ιοῦ του ἀνδρογύνου άλλη κ^μμία δεν εἶνα ι, εἰμη ή πορνεία. ή ή
μοιχεία Του άνδρὸς καὶ τής γυναίκύς. ^Λλλὰ καὶ ήριζ^- ^Υουστι-
νιάνειος ^εαρὰ, κειμένη εν ^ι^λ. τῶν βασιλικῶν κή. τίτλ.ζ^. διο-
ρίζει, δτι έὰν ύ άνδρας εχ.^ γυναικα άλλην, ή είς τήν πύλιν ὁ-
ποῦ ευρίσκεται ή εἰς το ύσπήτιύν του. κα ὶ συμφθδίρεται αὁ-
τήν, ή δε γνησία γυνή του ήθελε του είπ^ νὰ άπέχ^ άπὸ έ ^ ί-
νην, καὶ έ κείνος δεν θέλει νὰ άπέχ^, δίδεται άδεια νὰ λυθή ύ
γάμος διὰ τήν ζηλοτυπίαν τής γυναικὸς,ἀπὸ τήν ὁποίανταύτήν
ζηλοτυπίαν, άλ^.αι μεν γυναίκες τρώγουν φαρμάκι καὶ θανατύ-
νονται, άλλαι χάνουσι τὰς φρένας των, άλλαι ἐγκρεμνίζονται,
καἰ άλλαι άλλα άτοπώτατα πράττουν, καθως τὰ τοιαῦτα ^α-
ραδείγματα ἀ^ιολουθοῦν καθ^εερινῶς είς κάθε σχεδὸν πύλιν, καὶ
νήσον, καὶ χωρίον. Δ ια τὶ. ^ιαθῶς εἶναι μεστὸς ζήλου ύ θυμὸς
του ἀνδρὸς διὰ τήν μοιχευθείσαν γυναικά του. ώς λέγει ύ ^ολο-
μο^ν (Παροιμ. ς^. καὶ ου φείσεται έν ήμέρ^ι κρίσεως. οὁκ
άνταλλάξεται ούδενὸς λύτρου τήν έχθραν. οὁδ^ ου μή διαλυθώ
^ ο λ λ ^ δώρων. Τοιουτοτρύπως (^να μή λέγω καὶ περισσύτερον)
μεστὸς ζήλου εἶναι και ο θυμὸς, ήτοι ή καρδία τής γυναικὸς,
διὰ τον πορνεύοντα άνδρα της. Πλήν ση^-^ιείωσαι οτι, άγκαλὰ
κα ι ο Κύριος έσυγχώρησε νὰ χωρίζωνται οἱ άνδρες ἀπὸ τὰς γυ-
ναικάς των έ^ὶ λύγω πορνείας. ήτοι μοιχείας^ ύ ^.^ρχιερεὸς
μως δεν πρέπει νὰ δίδ.^ άδειαν είς αὁτους καὶ νὰ δ^υτερο^παν-
δρεύωνται, ἀλλὰ νὰ τους ἀφίν^ έτσι χιορι^^νους είς πολύ διά-
στημα καιρῶν, έως ύποῦ το πορνεῦσαν, ήτοι μοιχευθεν μ.^ρος^ νὰ
μετανοήση, νὰ προσπέσ^, καὶ νὰ κάμ'^Ι ῦπύσχεσιν οτι ^ἰς το ^ξής
νὰ φνλάξ.^ τήν τιμήν τοῦ άλλου μἐρους. καὶ ο^τω ^άλιν νὰ
νύνωνται. Δ ια τὶ κα ὶ ο Κύριος δεν ἐσυγχώρησε νὰ χωρίζωνται
ἀπλιε^ς διὰ μύνην τήν μοιχείαν, ἀλλὰ κυρίως μ ὶν καὶ κατὰ πρῶ-
τον λύγον διὰ τον ζήλον, ύποῦ άκολουθεί άπὸ τήν τοιαύτην μοι-
χείαν, καὶ διὰ τον φύνον ύ^ιοῦ ἐκ τοῦ ζήλου ά.^ολουθει. Κ α τὰ δε
δεύτερον λύ-^ον, και διὰ τήν σύγχνσιν κςιἰ νύθευσιν τῶν γ^νῶν,
ὁποῦ επεται έκ τής τοιαύτης μοιχείας, ^ λέγει ο ^εολύγος
Γρηγύριος, ^ σ τ ε καθο^ς λέγει ύ ^ωναράς ἐν ^Ι^ρμηνεί^ τοῦ θ ^.
καὶ κά, Κανύνος τον βασιλείου, δεν ἀναγκάζεται ^ ν ύ άνν.^, έὰν
δεν θέλω, είς το νὰ τήν μοιχαλίδα γυναικά του, ἀλλ^ ἐὰν
θέλγ^, ἀποκριματίστως εχει ταύτην, και συνοικει μ ε αὁτήν. Τ ί
λέγω άποκριματίστως . ἐ.^αινετὸς ^ ι φρονιμώτατος εἶναι ύ άν-
δρας έκεινος, ὀποῦ δεχθνΙ πάλιν τήν γυναικά του, και .^ορνεύσα-
σαν, (ἐπ ι ύ^ιοσχέσει ομως νὰ μη ἀμαρτήσ.^ ^ίς ^ξης) διὰ δύω
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

ἀ ν τ ί μ ο ιχ ε ία ς ἐντα ῦθα . τ^ν π ορνείαν ὲ^ ἐλ α β ε. ἵ^αί ὅρα περί τοὐτσυ τὸν τ ,^ ^ὐ^σης^ ^ η ά λ λ η ν ἐλ ευ -
θἐραν γ ά μ ο υ . ἀς ἀ φ ο ρ ίζε τ α ι. ο μ ο ί ω ς άς ἀ φ ο ρ ίζετ α ι, κα ί ἐάν, ἀφ . χωρ,σθ^ ἀπὸ τὴν γ υ ν α ^ ἀ τσυ ^ωρίς α ι.τια ν
π ο ρ νεία ς. παρη ἄ λ λ η ν γ υ ν α ϊκ α νωρισμἐνν,ν κα ί αὐτ^ν οὅσανἀπὸ τὸν ἄνδρα τ,^ς, χω ρίς λόγσυ πορνείας, ^ίγου^ μ οι-
χ ε ία ς . Τ α ῦ τ α δ ὲ όποῦ ε ἵπ ο μ ε ν δ ιἀ τὸν ἄνδρα, . πρἐ^ει νὰ νοούνται ,^αὶ γ υναῖκα ἐκείν,^ν, ό π ^ ἀφἠ^η τὸν
ἄνδρα τ η ς , άνευ λόγο υ π ορνείας, κ α ί πάρη ά λ λ ο ν . - .^ ο ιο ς δὲ άνδρας, ἠ γ υ ν α ῖκ α , χωρισθσ^,ν ^νευ ε ,λ ό γ ο υ α ίτ ια ς

.
αἶτια Πρῶτον διὰ τ^ν ἀγάπην κ^ί συμπάθειαν ὁποῦ δείχνει είς --^.αί συγγενείς. Κ^ί ^.
ρ^ζ ^εα^ὰ τοῦ ^Ιουστ^νιανοῦ π ^ τ ά -
τ^ν ίδίαν σάρκα τον. λέγω δ^ τ^ν ^αυτοῦ γυναίκα. μιμούμενος ζει, έΙτι, ἐὰν δ ἀ ν ^ της δίὰ την μο-.χεί^ν έν ^ον^^τηοίιε^ φυ-
αυτον τον Αεσπύτην τῶν ὰπάντων Θεὸν. ί^στ^ς καὶ μοιχαλίδα οὕ- λαττομἐνης ἀ^οθάνν^ ἀνάμε^^ είς. τούς δύ^ χάνους του
σαν πρ^τερον την ἀνθρω^ίνην ι^ύσιν, ^ιαὶ πορνεύουσαν είς τὰ ε^- νὰ τ^ν πά^η πάλιν, αυτ^ νὰ γίνεται καλογραία, (καὶ οχ^ δηλ,
δωλα^ κατεδέχθη νὰ την κάμν^ νύμφην του διὰ της ένσάρκου οίκο- , νὰ δευτερο^πανδρεύετα^. ^οτ^ δεν εἶν^^ ^ν^χωρημἐνον νὰ
νομίας, καί νὰ την σι^ση δ^ὰ της μετανοί^ς κ^ιί τη^ μετ^ ^ το ῦ λ α^ άν^ ^άλιν δ άνδρ^ς τ^,ν μοιχευθε^^ν γ.^ν^ιίκά του, μάρ-
^νε^σεως. Κ α ί καθῶς φρονίμου ἀνδ^ος ^διον εἶν ^ , δτ^ν ^ληγωθ^ τυρες, ενθα μ^ν ὁ Ἀρμενύπουλος (^β^,. τίτλ. δε δ
κάνένα του μέλος νὰ μ^ τὸ ἀποκύπτν^ ἀλλὰ νὰ σπουδάζω νὰ τὸ ^ ἱερὸς ^ τ ι ο ς (τίτλ. ά. κε^. β^.) ^έγων^ ^λδ^. ^εα^ὰ του
.
ιατρεύω ^τσι φρονίμου ἀνδρὸς ^ ο ν εἶναι, δταν ἀμαρτήση το ι^ον ^ ^Ιουστινιανού (τ ε θ ε ^ έν ^.^λ κη^. τῶν β^.λ^κῶν, κς^τὰ τὸν
μέλος του. ὁποῦ εἶνα^ .γυν^, νὰ μη το χωρίζω, ἀλλὰ -νὰ το ἐπι- . Βαλσαμῶνα) διορίζει, οτ^ δύ-^αται ὁ άνηρ νὰ ἀν^λάβν^ την μοι^
μελῆται μαλλον καὶ να το θεραπεύσω δ^ὰ της μετανοίας ^.αί ἐ.αι- ^ευθεῖσαν γυναικά του άνάμεσα είς δύω χάνους, ἀι^ ο^ έμοι-
σ ^ ^ η ς . Κ α ὶ δεύτιρον, διατί ή το^αύτη ἀκαθαρσία ὁποῦ μεταξύ χεύθη, καί καταδ^κασθε^σα έβάλθη είς ^Ιοναστ^ριον δια την
^^^νδροΥύνου ήκολούθησε, κ^τὰ παραχι^ησ^ν Θεοῦ, καὶ έξ αἰ- μοιχείαν, καὶ νὰ σννοικ^ μ^ αὁτ^ν, ^ ε ι κάθε έξ^σίαν κ^ὶ ά-
τίας π^οτέρων ἀμαρτ^ῶν αὁτῶν ακολούθησε. (Κ α ί ἄς ἐξετάζ^ ο δειαν, χωρὶς νὰ ^ο^ῆται τελείως κανένα κίνδυνον διὰ τοῦτο,καὶ
καθεὶς τη'^ σννείδησίν τον, καὶ θἐλε^ εῦρν^ τὸν λύγον μας άληθη). χωρίς νὰ βλά^τηται ο γάμος ἀπὸ την προλαβοῦσαν ἀμαρτίαν
^οθεν καὶ τὰ δύω μέρη πρἐπει νὰ ύπομἐνουν ενας τὸν ^λλον, καί καὶ χωρισμύν. Αἐγει δ^ έν τ^ ^ερὶ παρθενίας καὶ δ μέγας Ι ^ -
δΙχι νὰ ἀποχωρίζωνται. Κ α ί ἄν ὁ Ἀπύστολος λέγη.ὁ πιστές άν- σίλειος, ^τι, έὰν ή ἀ^εθεΙσα γυνη ἀπὸ τον άνδρα της μετανοή-
δρας πρέπει νὰ συνοικη με τ^ν άπιστον γυναΙκα, καί άντιστρύ- σ^ καὶ .διορθ^ση την αίτίαν διὰ την ὁποίαν ἀ^έθη, πρέπει νὰ
^ρως ^ πιστ^ γυνη με τον ά.^.,στον άνδρα, διὰ την ἐλπίδα της εὁσπλαγχνίζηται ὀ ἀν^ρ διὰ τ^ν διύρθωσίν της καὶ νὰ λαμ^άνΥ^
σωτηρίας ἀμφοτέ^ων. Τ ί γὰ^ εἶδας. λέγει, άνερ, εί την γυναίκα πάλιν αύτην, ^ς ιδιέν το-., μέλος. ^Αλλὰ καί ὀ ἰ^γ^. τΥ,ς
^σώσεις, καί τ ί εἶδ α ς,γύν ^ , εί τ^ν ἄνδρα σώσεις ^ Κο^νθ. Καν^ν συγχωρεί, έὰν προαιρηται, νὰ λαμβάνω ^άλιν την ίδίαν
1
ζ^. θ^ πύσον μαλλον πρέπει νὰ συνοικώ, καί νὰ μη χωρίζηται γυναί^ιά το.^ ὁ στ^τιι^τν^ς, κ^ν αυτη ἐπτ^ρεν ^ίλλον ανδρα, δ^ὰ
.
τὸ άνδρὁγυνον, καί πορνείας ἀ^ιολουθησάσης, είς καιρὸν ὁποῦ δεν την πολυχρόνιον έκείνο^.^ ξενιτείαν ^ομοίως καὶ ὁ η^. της έν
τὸ χω^ίζε^ χείρων πασῶν τῶν ὰμαρτιῶ-^ ἀσέβεια ; Ταῦτα δε Νεοκαισαρ. μαίνεται ^τι συγχωρεί τὸν ὶερέα, έὰν θ^λ'^ νὰ συζ'^
^ποῦ ε^πομεν ^ερί του ἀνδρὸς. νοοῦνται παρομοίως καὶ πε^ὶ της μ ὶ την μοιχευθείσαν γυναῖκά του, νὰ καθαιρηται ομως. ^εη-
γυναικδς- Ε ἰ δε κα ι ὁ Παροιμιαστης λέγγ^ ^^ο κατέχων μοιχα- μείωσαι δέ, ^τι δεν ^μπορε^ κάθε ενας νὰ κινήσω αγωγήν ^ερὶ
^λίδα, άφρων καὶ ἀσεβής^ ^Παροι^ ιη^ .^ ^ τὸ ρητὸν τοῦτο της μοιχείας, ἀλλὰ μδνον πέντε ^ρὁσωπα διωρισμένα, καί αὁτὰ νὰ
σκλν^ύτητος καὶ ἀ^οτο^μίας του παλαιοῦ ^δμου εἶναι. και οχι ^ναι οίκειύτατα της γυναικὸς καὶ ἐγγύτατα. δηλαδη πατηρ,
της ἐ^ ^ κ εία ς καί ^ρηστδτητος του γλυκυτάτου Νδμου του ἀδελ^ὸς^ θειος ἀπὸ πατρὸς^ καί θε^ος ἀπὸ μητρ^ς, έξαιρέτως δε
^ὁαγγελίου. Ι^αλλον δε κα ὶ αυτ^ ^ παλαιὰ Γραφη, ^ το στύ- κα^ μάλιστα πάντων ὁ ^ινδρας της. ^υνισταμένον δε του γάμου,
μ α του ^Ιαλαχίου λέγεις ^ΓυναΙκα νεύτητος σου μ^ ἐγκατα- άλλος τις δεν συγ^ωρεῖται νὰ κινήσω τη^ τοιαύτην ἀγωγην,
^λίπης, άλλὰ έὰν μισήσας έξαποστείλν^ς, καλύψει ἀσέβεια τὰ έν- πάρεξ μὁνος ὁ άν^ας της γυναικὸς, διὰ πέντε μαρτύρων. μαρ-
^θυμήματά σου, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ.^ (^ Ιαλαχ. ε^. 1 τυ^ούντων έν Θεο^ δτ^ εἶδον αύτ^ν αύτο^ύριρ μοι-
Λ
^ . ) ^ ν δε εἰς ^λον τὸ ύστερον, δέν .^ναι τρόπος, ούτε κ^μμία χευομένην. Κινείται δέ η περί μοιχείας ἀγωγη ἀνά^σα είς
μηχανή, νὰ ενω^η είς το ^ξης το ἀνδρύγυνον, τὸ μὲν ἀθωον μέ- πέντε ^ρύνους, καί είς περισσοτέρους. - ^.^ρμενδιιουλ- ^ιβλ.
ρος ἐξ άνάγκης μεγάλης ήμπορει νὰ δευτερουπανδρευθη, ἀλλ^ σχ^ α^. τίτλ. γ^. κοντὰ δε είς ταῦτα πάντα πρέπει νὰ ^ναι γνωστον
^οτε καὶ το πορνεῦσαν μἐρος. καὶ αιτιον γινέμενον τον τοιού- εἰς ολους, ^τι οἱ πολιτικοὶ νέμοι καὶ βασιλικοί δεν συγ^ωροῦσι
τ^ι,, χω^ϊσμοῦ. Τοῦτο γὰρ ἀντὶ τῶν υμεναίων. καὶ γαμηλίων ποτε είς τους άνδρας νὰ θανατώσουν τὰς γυναίκας αῦτῶν,'κἄν
δ^δων, πρέπει μςίλλον νὰ θρην^ καὶ νὰ κλαί^ διὰ την αμαρτίαν καί α^άσωσιν αυτὰς μοιχαλίδας. ^οθεν κάκιστα πο^οῦσιν οί θα.-
του, καὶ ^ἰς σκύτος λ ύ ^ , κὰὶ χηρείας ζωντανές νὰ εύρίσκηται, νατώνοντες, ^ τὰς γυναίκας αὁτῶν, ^ τὰς ἀδελ^ὰς, καί ^ γ α -
οτ^ ους ὁ Θεὸς συνέζευξεν α^τὸ διεχι^ρισε. Τ ί λέγω , καί ζημίαν τέρας, καί σ.^γγενίδας, έπειδη καί ἐ^ιορνεύθη^αν ^ έ^ιοιχεύθησαν .
τῶν ύ^αρχδντων του πρέπει νὰ λαμ^άν^ το μέρος έκε^το, δποῦ Δοιπὸν, έπειδη έκ πάντων ῶν εἶπο^εεν συμπεραίνεται, ^τι δέν
εγινεν αιτιον του χωρισ^μοῦ, καθῶς οἱ βασιλικοί νὁ^^ιοι ^ρο^τά- πρέπει νὰ χωρίζωνται τὰ ἀνδρὁγυνα, δ^ὰ τοῦτο εἶναι ἀ'^άγκη
ζουσι, κατὰ τὸν ^^σοστο^.μον (λόγ. είς τὸ^ γυν^ δέδεται νύμιρ νὰ υπομένω το ενα μέρ^ς του ἀνδρογύνου το ^Ιίλλο. ^κατὰ τον
.
κτ Ι , τὸ δε νὰ μ^ υπανδρεύηται τὸ ,μοεχευθεν μέρος του ἀνδρο- Θεολύγον Γρηγὁ^ιον. Κ α ὶ τόσον ^ γυνα^α πρέπει νὰ ύ^έρν^
γύνου, συμπεραίνεται καί ἀπὸ την λη^. ^εαρὰν του. Δέοντος. τον άν^α, κ^ν ί^βρίζ^. κἄν δέρν^Ι ^υτ^ν, ^ἄν έξοδεύ^ την ^ρο^
Προστάζει γὰρ α^τη, δτι ὁ μὲν ἄνδρας της μοιχευθείσης νὰ κά της, κ^ν δτι άλλο της ^ιάμ^^ ^^ον ὁ άνδρας την .^νναικα,
π^ν^ την π^οίκά της, ^ .δ ε μο^χευθεισα νὰ βάλλεται είς ^Ιο- κἄν καὶ δαιμονίζεται, κατὰ τ^ν δ^- Τιμοθέου, '^ν άλλα έλατ--
^στή^ιον, καὶ νὰ άναγκάζηται καὶ χωρὶς νὰ θέλ^ ^^ς τὸ νὰ τάματα πάθ^. καὶ ἀσθενείας έχν^. ^ιατὰ ^ὸν ^ρυσέστομον (λόγι^
^ίνηται μοναχή. ^οσα δε πράγματα εἶχ ε παράνω ἀπὸ τ^ν εἰς τ^. γυν^^δέδεται νέμιρ ^τ .).
Κ α ὶ ἄν οἱ βασιλικοί νύμοι καὶ
^^οίκά της, νὰ τὰ δια^.εοιράζουν τὰ παιδία της καὶ τὸ ^Ιονα- έξωτερικοί, διὰ ν^ολλὰς αιτίας ^γχωροῦσι νὰ ^ωρίζωνται τὰ^
στήριὁν της' ^ ἄν δεν έχ^ παιδία, νὰ τὰ πέρνουν ὸἱ γονεῖ^ της άνδρύγυνα, ἀλλ^ δ ^ρυσὁ^τομος (αυτέθι^ έναντιούμενος είς
 ΟΙ ΚΛΝΟΝΕΣ

κ α ὶ δευτερο^πανδρευθο^ν, ως μ ο ιχ ο ὶ π ρ έ π ε ι νά κα νο ν ίζω ν Τα ι έ π τ ά χρόνους νά μ ή κοινω νήσουν, κ α τ ά Τὸν πζ^. τ^ς

τὸν κ^. τ^ς έν Ἀ γ κ ύ ρ . κ α ὶ Τὸν οζ^. κ α ὶ λζ^. Ι^ ασ ιλεἰου. Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ τὸ ν ρ ιγ . Τή ς ἐν κ α ρ θ α γ έ ν . ό ρίζο ντα ,
^ Τ ι, άν τά άνδρύγυνπ χωριοθοῖ^ν άνευ π ο ρ νεία ς, ή π ρ έπ ει νά μένουν ά νύπ α νδρ α , ή π ρ έ π ε ι ν ά διαλ^αγοί^ν, κ α ὶ νά
ένωθοί^ν, ως λ έ γ ε ι τοί^το κ α ὶ ό Π α ῦ λ .ο ς, ά . Κ^ορινθ. ζ^.

μ α τ θ .κ ή .^ . ^ ^ τ^ς Ἐ π ίσ κ ο Ι^ Ο ς , ή Π ρ εσβύτερο ς κ α τ ὰ τ ὴ ν τ ο ῦ Κ υ ρ ίο υ δ ιά τ α ξ ιν μὴ β α π τ ίσ ο ι ε ἰς
Π α τ έ ρ α , κ α ὶ Υ ὶὸ ν , κ α ὶ ά γ ιο ν Π ν ε ῦ μ α . Ἀ λ λ ' ε ἰς τ ρ ε ῖς ἀ ν ἀ ρ χ ο υ ς , ἤ ε ἱς τ ρ ε ῖς υ ὶο ὺ ς , ἡ ε ἰς τ ρ ε ῖς παρα-
κ λ ή τ ο υ ς , κ α θ α ιρ είσ θ ω .

^ ρ μ η ν ε ί ο^

Ὄ Τ α ν ό κύ ρ ιο ς ά π έ ^ Τ ε ιλ ε Τοὸς μ α θ η Τ ά ς Του ε ι ι Τὸ κή ρ υ γ μ α τοῖ^ Ε υ α γ γ ε λ ίο υ , ε ἶπ ε ν α ύ τ ο ῖ^ επ ο ρ ευ θ έν τες μα^

θ ητεύσα τε π ά ν τ α Τά εθνη, β α π τ ίζ ο ν τ ε ς α^Τοὸς ε ίς Τὸ ^νομα το ῦ ΙΙα Τ ρ ὸ ς κ α ὶ Τοί^ Υ ἱ ο ῦ , κ α ὶ Τοἰ^ ά γ ίο υ ^Ινεύμα^
ο
Τος. Δ ο ιπ ὸ ν κ α ὶ ὸ παρων Ἀ π ο σ Τ ο λ ικ ὸ ς κανω ν δ ιο ρ ἱζ ε ι, ό Τ ι ό π ο ιο ι .Επ ίσ κο π ο ς^ ή ἱ ἱρ ε βόΤερος δὲν βαπΤίσΥ^ μ ὶ
Τοιο^Τον Τρόπον, κ α τ ά Τήν τοί^ Κορέον τ α ύ τ η ν δ ια Τ α γ ή ν , ά λ λ ά ε ίς τρεἱ^ς ά^ά.^χου^ κ^Εὶ ε^ς Τρε^ς ν ίο ὸ ς , κ α ὶ εις
Τρε^ς ΙΙα ρ α κ λ ή Τ ο υ ι. άς κα θα ίρεΤα ι. Ἐ π ε ι δ ή τ ιν ὲ ια ἰρ ε τ ικ ο ὶ, β λ α σ φ η μ ο ^ ν τ ε ι ε ις τ ή ν ά γ ία ν τ ρ ιά δ α , Τ ο ιο υ Τ ο Τ ρ έ ^ ε
ἐ β α π Τίζο νΤ ο . ^ δὲ Τῶν όρθοδόξων ἐ κ κ λ η σ ία , ^να άναρχον π α ρ έλα β ε ^ έ γ ε ιν τὸ ν ΙΙα Τ έ ρ α , δ ιά Τὸ ά ν α ίΤ ιο ν ,
άγέννηΤον. ^Αγκαλά κ α ὶ ό Υ ἰὸ ς άναρχος λ έ γ ε Τ α ι κ α Τ ά Τή ν χ ρο νικήν άρχήν^ ^.αθως θ εο λ ο γ ε ί έ θ ε ο λ ό γ ο ς Ι^ρηγό-
ριος. ω σ α ύ τ ω ς κ α ὶ Τὸ Β ν ε^ μ α Τὸ ά γ ιο ν , άλλ^ ο ύ χ ὶ κ α ὶ κ α Τ ά Τή ν α ίΤ ία ν κ α ὶ φ υσικήν ά ρ χ ή ν . Το ^ Τ ο γάρ μόνου
ῖδ ιο ν Τοί^ ΙΙα Τ ρ ύ ς έ σ Τ ι. Κ α ὶ ^να Υ ἰὸ ν δ ιά Τ ή ν άρρηΤον γ έν ν η σ ιν . Ι^ α ὶ ^να π α ρ ά κ λη Τ ο ν , Τὸ ΥΙνε^ μα Τὸ ά γ ιο ν , δ ιά
τ ήν ^πέρ λόγον αύτοῦ ἐκ Τοῦ ΙΙα Τ ρ ὸ ς μύνον ἀκπύρευ^ ιν. ^ η μ ε ίω σ α ι δὲ ^ Τ ι ^Ιλοι ο ἰ κανό νες Τῶ ν Ἀ π ο ^ Τ ό λ ω ν ὁποί^
πε^ὶ Τοί^ β α π τ ίσ μ α τ ο ς άναφέρουσιν, ^Ι^πισκόπων μόνον κ α ὶ ΙΙρ εσ β υ Τ έρ ω ν κ ά μ νο υσιν ένθ ύμ η ^ ιν. Ἐ π ε ι δ ή κ α ὶ ε ίς μ ό-
νουι αύΤο^ς εἶν α ι ά δ εια νά β α π Τ ίζ ο υ ν , κ α ὶ ^ χ ι ε ι ι Δ ια κ ό ν ο υ ς, ^ ά λ λ ο υ ς Τιν ά ς Κ λ η ρ ικ ο ύ ς.

Τήςβ^ ^ Ι 1 Ε ἴτ ις Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ἤ Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς μ ὴ τ ρ ία β α π τ ίσ μ α τ α μ ι ᾶ ς ^ ,υ ή σ ε ω ς ἐ π ι τ ε λ έ σ η , ἀ λ λ ὰ
μ α τ θ .κ η .^ θ . β ά φ τ ισ μ α , τ ὸ ε ἰ ς τ ὸ ν θ ά ν α τ ο ν τ ^ ῦ Κ υ ρ ίο υ δ ιο ό μ ε ν ο ν , κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω . α Ο ὐ γ ὰ ρ ,ε ἶ π ε ν , ὁ Κ ύ -
^ριος, ε ἰς τὸν θ ά ν α τ ο ν μ ο υ β α π τ ίσ α τ ε , ἀ λ λ ὰ π ο ρ ευ θ ἐν τ ες μ α θ η τ ε ύ α τ ε π ά ν τ α τ ὰ ἔ θ ν η , β α π τ ίζ ο ν τ ε ς αὐ^
^ το ὺς ε ἰς τὸ ὅνο μα το ῦ Π α τ ρ ὸ ς , κ α ὶ τ ο ῦ Υ ὶ ο ῦ , κο ιὶ τ ο ῦ Ἀ γ ί ο υ Π ν ε ύ μ σ τ ο ς .^

^ ρ μ η ν ^ έ α ..

Τ ρ ία εἶν α ι τ ά ά ν ειγ κ α ιό Τ α τ σ , κ α ὶ π άνΤ^ π ά ντω ς ά π α ρ α ίτ η Τ α ἐν Τῶ μυστηρίςρ Τοῦ ά γ ίο υ βαπτέ^ ματος^ Ν ε -

ρὸν ή γ ια ο ρ έν ο ν . Κ α Τ ά ο υ Τ ις Τρ ιΤή κ α ὶ ά νά δ υσ ις έν Τ ^ β δ α Τ ι, κ α ὶ Ἐ π ἰ κ λ η σ ι ι τ ^ ν Τριῶ ν υπερθέω ν υ π ο σ τ ά σ εω ν .
Ι^ίς Τὸν άν^Τερον μθ^. Κανόνα ο ἱ θ εῖο ι ^Α π όσΤολοι π ερ ἰ Τῶ'^ Τριω ν ε π ικ λ ή σ ε ω ν ἐπ ρ ό σΤα ξα ν κ α ὶ ἐ δ ίδ α ξ α ν , πο^ία
νά λ έγ ω μ εν ό νό μα Τα , κ α ὶ μ έ π οίαν Τ ά ξ ιν . ^ ίς δ ὲ Τὸν π αρόντα ν^, δ ια Τ ά Τ Τ ο υ σ ιν ἀ κ ο λ ο ύ θ ω ι π ερ ὶ τῶ ν τριῶ ν κα .τα -
δύσεων κα ὶ αναδύσεω ν, ^ σ ά ν όπο^, ^ ς ε ἴπ ο μ ε ν , ε ἶν α ι ά ν α γ κ α ῖ α ι ( Ι ) κ α ε ά Τ ά ά π λ ^ ι λ ε γ ό μ ε ν α ά ν α γ κ α γ α , κ α ὶ

αύτους, λέγεις ^^οτι δέν ^χιι νὰ μας κρίντ^ ^ Θιος κατὰ τους
ανέμους αὁτους, ἀλλὰ κατὰ τους νύμους ὁποῦ αύτὸς ἐνομοθέ-
^τησε περὶ του γάμου. μ ία μονη ευλογος αίτία χωρισμοῦ εἶ-
^ναι ή ἀπὸ τῶν νδμων διορισμένη, κατὰ τον Αέοντα καὶ Κω ν-
^σταντινον τους βασιλεις, δταν το εν μέρος έπιβουλεύση τήν
^ωήν τοῦ άλλου. .( τ ίτ λ . ιγ^. τής ἐκλογ. των νόμ.). ΧωρΙ^εται
^προσέτι τὸ ἀνδρύγυνον εὁλὁγως, ί^ταν τὸ ^ν μἐρος ^ναι ὀρθύδο-
^ξον, καὶ το άλλο αἰρετικὸν, κατὰ τὸν οβ^. τής ^. οταν ^ναι
^συγγένεια ἐξ ^ματος. ή ἐ ξ άγ^ιστείας, κατὰ τὸν νδ^. τής αύ-
^τής, ή ἐκ του βαφτίσματος. κατὰ τὸν νγ τής αὁτής, καὶ ^.
^δταν δ αυθέντης του ἀνδρογύνου δέν θέλγ^ νὰ συναινέσ^ είς τὸν
^γάμον του, κατὰ τον μ^. μα^. καἰ μβ^. βασιλείου. Τον τύπον δέ
^του Διαζυγίου Γράμματος ορα έν τ^ τέλει τής βίβλου.
1
( ) Εἶναι δύγμα ἀναντίρρητον τής ^ορθοδδξου ^^μῶν ^ίστεως,
οτι δ θάνατος του ^Ιησοῦ ^ριστοῦ ἐστάθη ενα ἀναγκα^ον μέοον
δια τήν σωτ^ίαν έίλου του ἀνθρωπίνου γένους, καὶ διὰ τήν κα^
ταλλαγήν του ἀνθρι^κου ^ρὸς τον Θεὁν. ἐ^^ὁτι χωρὶς αυτὸν δέν
ήτο δυνατὸν νὰ φιλιωθή ^οτέ μ έ τὸν ^ ο ν ο άνθρω ^^ ἀλλὰ
ἦτο ἀνάγκη νὰ μέν^ είς τους αίῶνας ἐχθρὸς αύτοῦ ἀδιάλλακτος;
Κ α ὶ τουτο δηλῶν ο ΙΙαῦλος ^λεγεν^ ε^Εχθροὶ οντες, κατηλλά-
γημεν τ^ Θε^ διὰ Του θανάτου του Υἰοῦ αὁτοῦ.ν (^ω^.ε. ε^.).
^οθεν καὶ διὰ νὰ ἐνεργήτα^ πάντοτε ή μνήμη της άρρήτου ταύ-
της εύεργεσίας του Θεοῦ ^ ο ς τὸν άνθρε,^^ν, κ ^ δ^ὰ νὰ έν^ρ^.
ς γήται εἰς τὸ έξής πάντοτε ή ἐκ τον θανάτου τούτου σωτηρία
τῶν άνθρι^πων, τύσον α^τὸς ὁ τὸν θάνατον τουτον ί^πομείνας
σαρκὶ, καἰ τής σωτηρίας ήμῶν ἀρχηγὸς Κ ύ ρ ^ , ο^ον κα^
οἱ θεσπέσιοι α^τοῦ μ αθ ηταὶ, και δλο^ οἱ θεοφύροι Πατωε^ διε-
τάξαντο, νὰ γίνεται ἀναγκαίως καἰ άπαραιτήτως ὁ τύφος κα ἰ ή
εἰκων του θανάτου τούτου εἰς κάθε μυστήριον, καὶ ^ ^ερο-
ς
πραξίαν καὶ ἀγιστείαν της ^Εκκλησίας μα . Ἀ λ λ ὰ κατ^ έξοχης
τρόπον, ὀ τύπος τοῦ Δεσποτ^κοῦ θανάτου τ^ μυστ^ ιον ἐνερ-
γειται του Εαπτίσματος, δ^ὰ τῶν ἐν αὁτ^ τελουμἐνων τριῶν
 Τ^Ν ΑΓἶ^Ν ΑΠΟΣΤΟΛΏΝ

σ υ σ τ α τ ικ α ὶ τοῦ άλ.^θο^ς κ α ὶ ορθοδόξου β α π τ ίσ μ α τ ο ς . ^ α ὶ χωρὶς α ύ τα , δ^χι μύνον δ^ν ο υν ίσ τα τα ι τὸ ^ ά π τ ισ μ α ,

ἀλλ^ ο ύ δ έ ^λω ς β ^ π τ ισ μ α ^μπορε^ νά ^ ν ο μ ά ζη τ α ι. Δ ιό τ ι, άν τὸ β α π τ ίζ ^ θ έλει νὰ κοινύτερον βοντύ^, λ ο ι-
π ὸ ν άπ ὸ Τ ά ς κ α τ α δ ύ σ ε ις τ ά ς έν Τῶ ^ δ α τ ι, τα ύτὸ ν ε ιπ ε ῖν άπὸ Τά τρία β ο υ τή μ α τα , ή ^ α ^ τ ίσ μ α τ κ . β ο ύ τη μ α κ α ὶ
βάπ ^ .ι^ μα ο ν ο μ ά ζ ε τ α ι, α σ ὶ ^ίχι ά π ὸ ά λ λ ο τ ι. Ἀ λ λ ^ ἴδω^ιεν κ α ὶ τ ί έ^ ί τ ^ λ έ ξε ω ς διο^ἰζονσιν ο ι ^ Α π ύ τ το λ ο ι,
Ὄ π ο ιο ς Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ή ΙΙρ εσ ^ ύ τερ ο ς έν τῶ έν ὶ μ υσ τη ρ ίιρ το^ βαπτέσματο^ δεν έ π ιτ ε λ έ σ ε ι τρία β α π τ ίσ ι,ι.α τ α , ^
τρε^ς κ α τ α δ ύ σ ε ις . ά λ λ ά μ ία ν μύνον κ α τ ά δ υ σ ιν , γ ινο μ έν η ν Τ ά χ α ε ίς Τὸν ^να θάνατον τοΤ^ Ι^νείο^,. κα θ α ί^ ε τα ι.
(ἰ^ρα Το ν Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ὸ ν Τ ο ῦτο ν κ α ν ό ν α π^οφ^τικέ^ς άνατρ έπο ντα τὸν ^ υνύμιον, τὸν πρί^το^ έν τ ^ βαπτί^ μ^ ετι
έπ ιν ο ή σ α ν τ α τ^ ν μ ία ν κ α τ ά δ υ σ ιν , π ρ ο είπ ο μ εν . ῖσω ς δ ὲ κ α ὶ ά λ λ ο ι α ιρ ετ ικο ί το^το έποίουν έν τ ^ καιοῶ τ^υν
ἀ γ ί^ ν ^ Α π ο σ τό λ ω ν .) Ἐ π ε ι δ ή δ^ν ε ἶπ ε ν ^ κ ύ ρ ιο ς ε ἰς ήμ^ις Τοι^ ^Λποστύλονς ^ον, ^ταν μας έστε^ λεν είς τὸ κ ή -

καταδύσεων. Ε ἶπ α κατ^ έξοχήν, έπειδή είς ολα τὰ άλλα, έκτὸς
τοῦ ά^θρῶ^ιου, γίνεται ὁ τύ^εος του Κυριακοῦ θανάτου. Ἀλλ^είς
τὸ άγιον Ι^άπτίσμα, αύτὸς έν ^αυτῶ ένεργεῖ τον του Κυρίου
θάνατον ύ άνθρωπος' τουτέστιν αύτὸς ύ βαπτιζύμενος τυπικῶς
άποθνήσκει καὶ συνθά^ιτεται τ ά ^ριστῶ ἐν τῶ υδατι του ^α-
.
χ τίσμα τος Κ α ὶ μάρτυς ὁ Ἀ^ύστολος Παυλος λέγων^ ,οσοι είς
^ ρ ισ τ ὸ ν ἐβαπτίσθημεν, είς τον θάνατον αύτοῦ ἐβα^τίσθ^.εεν,
^συνετάφημεν ούν αύτῶ διὰ του βαπτίσματος είς τὸν θάνατον
ς
^. ^.) Αοιπὸν διὰ νὰ γίνηται είς ήμάς το ύμοίωμα του
^θανάτου του ^ριστοῦ καὶ τής τριημέρου ταφής αύτοῦ, ἐξἀνάγ-
^κης πρέπει νὰ γίνωνται α ἱ τρε^ς καταδύσεις^ εί δ^ άλλέως,
άδύνατον. Καίάκουσον πύσον είναι σύμφωνος μ^ τήν θείαν Γραφήν
κα ὶ μέ τους Κανύνας των Ἀποστύλω ν περὶ τής άνάγκης τῶν
καταδύσεων. καὶ ή τῶν Πατέρων παράδοσις. Αὁτίκα γὰρ ο τοΤς
^Αποστύλοις σύγχρονος κα ὶ κρυφιομύστης Διονύσιος με τήν συ-
νηθισμ^.νην του μεγαλύδοξον φράσιν ταῦτα θεηγορεί^ εΤὸν ουν
ίερῶς βα^ετιζύμενον ή συμβολική διδασκαλία μυσταγωγεί. τα^ς
ἐν τ ά ί^δατι τρισὶ καταδύσεσι, τον θεαρχικον τής τ^ίημερονύ-
κτου ταφής ^Ιησοῦ του ζω^δύτου μιμιισθαι θάνατον. Κ α ι πάλιν^
Ο ικείας ή δι^ ί^δατος ύλική κάλυψις εἰς τήν του θανάτου και
του τής ταφής άειδοῦς εἰκύνα .^αρείληπται. Κ α ι ἀλλαχοῦ, τρις
μεν ούν αὁτὸν (τον κατηχούμενον δηλ.^ ο ιεράρχης βαπτίζει
ταις τρισὶ τον τιλονμένου καταδύσεσι κα ὶ ἀνκδύσεσι, την τριτ-
τήν τήν θείας μακαριύτητος έπιβοήσας ύπύστασιν.' Κύριλλος ὁ
^Ιεροσολύμων έν τοἰς κατηχητικούς, καὶ ένταῦθα διὰ συμβύλου
τήν τρι^ερον του ^ριστοῦ αἰνιττύμενος ταφήν. Καθάπερ γὰρ
ο Σωτήρ ήμῶν τριῖς ^ ἐ ρ α ς , καὶ τρεΤς νύκτας έν τή κοιλία τής
γής έποίησεν, ουτω καί ήμεῖς έν τ^ πρ^τν^ ἀναδύσει, τήν πρι^-
την έμιμεῖσθε τοῦ ^ριστοῦ, έν γνΙ ^ έ ρ α ν , έν δ ὶ τή καταδύ-
σει, τήν νύκτα, Κ α ι π άλιν, ^σπερ δ ^Ιησοῦς τὰς οίκουμενικὰς
ὰμαρτίας άναλαβῶν ἀπέθανεν, ινα θανατ^σας τήν ἀμαρτίαν
άναστήσ.^ σε έν δικαιοσύνη, οί^τω καὶ συ καταβὰς είς το υδωρ^
καί τρύπον τινὰ συνταφεὶς ^σπερ έκι^νος έν τ^ε πέτρ^, ^γείρε-
σαι ἐν καινύτητι ςωής περιπατῶν. Κ α ι αὕθις έ^. τήν ἀγίαν του
Θείου ^απτίσματος έχειραγωγεισθε Κολυμβήθραν.'^ς ὁ ^ριστος
ἀ^ὸ του σταυροῦ ἐπὶ το προκείμενον μνήμα. Κ α ὶ πάλιν ^σπερ
ύ Χρίστος έν τῶ ^Ιορδάνη λονσά^νος π ο τ α ^ , καὶ τί^ν φῶτων
τής Θ^ύτητος μεταδους τοίς ^δασιν, ἀνέβαινεν έκ τούτων, καὶ
Πνεύματος άγίου έπιφοίτησις οὁσιι^δης α^τῶ ^ίνετο, τῶ ύμοίιρ
ἐπανα^αυομένου του ὁ ^ ίου , ο^τω καὶ ήμίν ἀναβεβηκύσιν ἀπο
τής Κολυμβήθρας τῶν ἱερῶν ναμάτων, ἐδύθη πρίσμα τὸ ἀντί-
τυπον, ου ἐχρίσθη ^ριστύς. ^Αθανάσιος ὁ ^.ολύτλὰς ερμηνεύων
τὸ Ἀ.^οστολικὸν ἐκεινο, σύμφυτοι γεγύναμεν τῶ ύμο-.ι^ματι του
θανάτου αὀτοῦ. Σύμφυτοι γεγύνα ^ ν, ήγουν μἐτοχοι, ωσπερ τὸ
σ^^,ια το Δεσποτικὸν ταφὶν έν τ ή γ^, ^ υ σ ε σωτηρίαν τιρ κὁ-
σμ^, ο^τω καί το ή^^,ῶν σῶμα ταφὶν έν τῶ ^απτίσματι έφυσε
δικαιοσύνην ήμῖν αὁτοις. Τ ὸ δε ύμοίω.^α ο^τως έχει. ^^σπερ ὁ
^ριστὸς ἀπέθανε, κα ὶ τή τρίτη ή^.εέρ^ άνέστη, ουτω καὶ ήμεῖς
έν τῶ Ι^απτίσματ^ θνήσ^ντες ἀν^στάμεθα. Τ^ κατ^δυ-
σαι τ^ πί^ίδίον ἐν τη Κολ-,^μβήθ^ .τρίτον άναδῦσα^, τοῦτο
δηλοῖ τὸν θάνατον ^αἰ τήν τρίήμερον ἀνάστ^^.ν τ^ῦ ^ρ^στοῦ.
Βασίλειος ἐν τρ^.σ^.ν ο ^ καταδύσεσι και ίσαρίθμο^ς ταίς
σεσι. το μυστήρ-.ον τον ^θ^πτίσματος τελιίου^^.ί, ^ κ^^ ο τ^ν
θανάτου τύπος ἐξεικονισθη,καὶ τή ^ιαραδ^σε^ τής θεογ.^ί^ς τὰς
ψυχὰς φωτισθῶμεν οἱ βα^ιτιζύμενοι. Κ α ί ἀλλαχοῦ, ^ν οιδ^-^ιεν
. τὸ σωτήριον ΙΙ^άπτισμα, ἐ^ειδή εΤς έστινύ ὀπ^ρ τοῦ κύσμο.ι θά-
νατος, καί μία ή ἐκ νεκρῶν άνάστασις, ῶν τύ^ος έ^τί το ί^ά-
πτισμα. Κ α ὶ πάλιν. Πῶς ονν κατι^θουμιν τήν είς ^δου κατά-
βασιν , μιμού^,εενοι τήν ταφήν του ^ριστοῦ. Οἰονεὶ γὰρ ἐνθά-
πτεται ἐν τῶ ῦδατι τῶν βαπτιζομἐνων τὰ σήματα. Κ α ί κα-
τωτέρω, τὸ μ ίν οὕν ῦδωρ, του θανάτου τήν είκύνα παρέχει, τὸ
δε πν^υμα. τήν ζωο^ο-.ὸν ^νίησι δύναμιν. ^ο ^ύσσης Γρηγύ-
ριος έν τῶ κατηχητικά. δ^ είς τὸ ί^δωρ κάθοδος, καί τὸ
τρ-.ς έν α^τῶ γενέσθαι τον ά^Ιρωπον,^έτερον έμπεριέχεε μυστή-
ριον . . . Κ α ί αυθίς. ο τοίν^Θ εὸς '^^μῶ-^ καί Σωτὴ^ ττ^ν υ^εερ
ήμῶν οίκονομίαν .^λν^ρῶ^, τὸ τέταρτον υ^ήλθε στοιχ^ίον τήν
γήν, ήμε^ς δὶ Ι^άπτισμα παρα^.αμβάνοντες είς μίμησιν του Κυ^
ρίου, καί διδασκάλου καί καθηγεμύνος ήμων, είς γήν μὲν ο^
θαπτύμεθα, έπὶ δὲ τὸ συγγενες τής γής ^τοιχεῖον τὸ ^δωρ ἐρ-
χύ^εενοι, έκείνη ^αυτο^ς έγκρύπτο^^ιεν, ῶς ύ Σωτήρ τη γή, καί
τρίτον τοντο ποιήσαντες, ττ^ν τρι^ερον ^α^ο^ς της ἀναστάσειος
χάρίν ἐξεικονίζ^^εν . ^ρυσύστομος (ύμιλ. κδ^. είς τον ^Ιοκίν.)
τίς ύ λύγος τοῦ ^απτίσματος , θεια τελεῖται ἐν αύτΙ-^
^ολα, τάφος καί νέκρωσις, καί άνάστασις, καί καί ταῦ-
τα ύμοῦ γίνεται πάντα. Καθάπερ γὰρ έν τ^νι τάφιρ τῶ ^δατι
καταδυύντων ήμῶν τὰς κεφαλὰς, ὁ παλαιὸς άνθ^ω^ιος θά^ιτε.-
ται, καὶ καταδὁς κάτω κρύπτεται δλος καθά^αξ, εἶτα άνανε-^ύν-
των ήμῶν. ο καινὸς άνεισι πάλιν. Κ α ί ανθίς (ύ^ειλ. μ^ . . της
Κορινθ.^ Κ α ί τὸ βαπτίζεσθαι καί καταδύεσθαι, εἶτα άνα-
νεύειν, τής είς άδου καταβάσεις έστι σύμβολον καί τής έκείθεν
ἀνύδου. Δί^ ^ καί τάφον το ^άπτισμα δ Παυλος καλεΙ, λέγων^
Συνετάφημεν ούν αυτῶ διὰ του Ι^απτίσματος. Κ α ί πάλιν^ δαερ
. έστὶν ή μήτρα τῶ έ^βρό^^ τοῦτο Τῶ πιστ^ το ^δωρ. ^ ν γὰρ
τῶ ^δατι διαπλάττεται καί μορφοῦται. ^ Δαμα^κηνος ^Ιο^άν-
νης διὰ τῶν τριῶν καταδύσεων, τὰς τρε^ς ήμ^ας τή^ τ^ῦ Κ^-
ρίου ταφής σημαίνει τὸ Ι^άπτισμα. Ἀ λ λ ὰ τί φέρω είς μαρτυ-
ρίαν τους παλαιους καί ^ετέρους πατέρας πρὸ^ σύστασιν τής
ἀνάγκης τί^ν έν τ^ ^απτίσματι καταδύσεων; ἄς ά^αγν^ση
οποιοςἀγαπ^ί τον σοφὸν άνδρα, ^αί Λατίνων θεολύγον Κορ-
δέριον, καί θέ^ίει ἰδή αυτον έν τ^ π ^ ὶ ^ επ τίσ ^ τος αυτου λύ-
γιρ, πως άνατρέπει τήν πονηρὰν γνώμην τοῦ Ἀκυν^του Θωμ^,
ύ^ιοῦ δοξάζει δτι εἶναι πράγμα ἀδιέφορο^ τὸ νὰ γένη τ^ -
πτισμα μ^ τὰς τρε^ς καταδύσεις, ή νὰ ^ήγένη^ ^ ὶ άποφ^ι-
-σίζει νὰ φνλάττωνται ἀπαράλλάκτως αἱ τρεις καταδύσεις καὶ
ἀναδύσεις, κατὰ τήν διάταξιν του ^απτίσματος τής Ἀνατολι^
κης ήμῶν εκκλησίας. Ἀ λ λ ὰ γὰρ καί αύτὸ τὸ δνο^εα τῶν κο--
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ρ υ γ μ α . Ι^ἰς τὸν θάνατόν μ ο υ β α π τ ἰζ ε τ ε , ἐ^χι^ ά ^ λ ά μ ᾶ ς ε ἶπ ε . ΙΙο ρ ευ θ έν τ^ ς μ α θ η τ ε ύ σ α τ ε π ά ν τ α Τ ά έ^θν^, β α π τ ί-

^οντες αότοὸς εἰς Τὸ όνομα τοῦ Ι^ατρὸς, ^ιαὶ τοῖ^ Υ ἱο ^ , κ α ὶ τοί^ ά γ ιο υ ἶ^ ν ε ύ μ α τ ο ι. ^ Η Τ ο ι β ά π Τ ίζ ε Τ ε αυΤοὺς^ ε ις
Τρε^ς καΤαδόσεις κ α ὶ ά να δ ύσ εις, κ α ὶ ε ίς κά θε μ ἰα ν κ α Τ ά δ υ σ ιν , ^ν ^κασΤον έ^νομα έ π ιλ έ γ ε Τ ε Τ ή ς ά γ ία ς Τ ρ ια δ ο ι.
Δ ιύ Τ ι μ έ τήν μία^ μ ὲν ^ιαΤάδυσιν κ α ὶ ά ν ά δ υσ ιν , ο ὕτε ό τ ρ ιη μ ε ρ ο ν ύ κ τ ιο ι θ άνατος Το ῦ ^ ω τ^ ρ ο ι ἐν^ ργ^ ς παρισΤά^-
νεΤ α ι, οί^Τε Τὸ μυσΤήριον κ α ὶ ή θ εο γνω σ ία Τ ^ ι ά γ ία ς Τ ρ ιά δ ο ι ό λ ό Τ ε λ α φανερο^Τ^ιι. Ὄ θ ε ν κ α ὶ τ ὸ Τοιοί^Τον β α -
π Τ ισ μ α , ως ἰίρημον όν ^ιαὶ τ^ ς θ εο λ ο γ ία ς, κ α ὶ Τ^ ς ἐνσάρκου ο ἶκ ο ν ο μ ία ι, ά σ εβέσ Τα Τό ν ἐ σ Τ ι κα^ κ α κο δ ο ξό Τα Το ν.
Τ ά ι τρ ε^ δὲ κα ταδύοεις κ α ὶ άναδ ύσ εις, κ α ὶ ή ε^ς Τ ή ν ά γ ία ν Τ ρ ιά δ α π ίσ Τ ις ο
αφῶς κ α Τ α γ γ έ λ λ ε Τ α ^ , ^αὶ ό
ΤριημερονόκΤιος θάνατος καὶ^Ταφ^ κ α ὶ ά ν ά σ τ α σ ις Το^ ^ωτ^ρος έν ταΙ^τῶ ε ἰκ ο ν ίζ ε τ α ι. ^ α ὶ ά κ ο λ ο ύ θ ω ς, δ ιά Του.^
Των Τὸ ήμέΤερον β ά π Τ ισ μ α σ υ ν εχ ει ἐν έ α υ τ ^ τ ά δύω ^ςρ^τισΤα Τ^ ς καθ^ ή μ ^ ς όρθοδόξου δόγμ αΤα , Τ^ ι
θ εολογίας, λ έ γ ω , τ^ἰς ζω οποιου Τ ρ ιά δ ο ς , κ α ὶ Τ^ς ἐνσάρκου το^ Θεο^ Α ό γ ο υ ο ἰκ ο ν ο μ ία ι.

^Αποςολ. νγ ^. α Ε ἴ τ ις Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ἤ Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς , ἤ Δ ιά κ ο ν ο ς , ἤ ὅ λ ω ς τοῦ κ α τ α λ ο γ ο υ τοῦ Ι ε ρ α τ ι-

τής ιγ^. τής
. .
Ἀ γ κ ι δ τής
^ κοῦ , γ ά μ ο υ , κ α ὶ κ ρ ε ῶ ν , κ α ὶ ο ἴν ο υ , οὐ δ ι' ἄ σ κ η σ ι ν , ἀ λ λ ὰ δ ιὰ β δ ε λ υ ρ ία ν ἀ π έ χ η τ α ι, ἐ π ιλ α -
ἐν Γάγγρφ αο ^θόμενο^, ό τ ι π ά ν τ α κ α λ ὰ λ ία ν , κ α ὶ ὅ τ ι ἄ ρ Τ ε ν κα ι θῆλυ ἐ π ο ίη σ ε ν ὁ Θ εὸ ς τὁ ν άνθρω πον,
.
θ^. ιδ^. κα Εα- ^ ἀ λλὰ ^ λ α σ φ η μ ῶ ν δ ^ α β ά λ λ ο ι τ ὴ ν δ η μ ιο υ ρ γ ία ν , ἤ διο ρθ ούσθ ω , ἤ κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω , κ α ὶ τ ῆ ς Εκ-
σιλ. πς^.
^ κ λ η σ ία ^ ἀ Ι^ ο β α λ λ έ σ θ ω . ^ Ω σα ύτω ς κ α ὶ λ α ϊ κ ό ς . ^

ε ρ μ η ν ε ί α .
ε π ε ι δ ή π ά νΤα εἶν α ι καθαρά ε ίς τοὸς καθαροὸι τ ή ν συ νεἰδ η σ ιν. ἶ Τ ί Τ . ά . 1^ ^ α ὶ π^ν κ τ ίσ μ α Θεοί^ ε ἶν α ι
^ α λ ὸ ν ,κ α ὶ ούδεν ά π ύβ λη Τον μ ε Τ ά ε^ χ α ρ ισΤ ία ς λ α μ β α ν ύ μ εν ο ν , ἶ ά . Τ ι μ ό θ . γ^. ^ κα θ ^ ς λ έ γ ε ι ^δία ό Π αῖ^ λος,^αἶ
^κ^νένα δὲν εἶναι κοινὸν, ή άκάθαρΤον κ α τ ά Τή ν ἐδ ικ ή ν Του φύσιν κ α ὶ ^ ν Τ ό Τ η Τ α , ἶΡ ω μ α ίο υ ς ιδ^. δ ιά
ο
Τοί^Το κ α ἰ ο ἱ Θετοι Ἀ π ύ σ Τ ο λ ο ι ε ις Τὸν παρι^νΤα Ι^ανύνα οώΤύ^ν κ ο ινῶ ι δ ιο ρ ίζο υσ ιν , ^Τι ό ποιος Ἐ π ί κ ο π ο ι, ή ΙΙρ ε -
1
σβύΤερος, ή Διάκονος, ή ^λως^ ^ Τ ο ῦ κα Τ α λό γ ο υ υπάρχω ν Τῶ ν Ἱε ρ έ ω ν κ α ὶ Ι^ληρικέ^ν, ά λ η σ μ ο ν ή ο α ς ό Τ ι π ά ν τα
^σα ἐποίησεν ὸ ^εὸς εἶν α ι π ο ^ Γ κ α λ ά , είΙ^αὶ ^ τ ι ἐπ ο ἰησ εν ό ^ ε ὸ ς τὸν άνθρωπον άροεν κ α ὶθ ^ λ υ ,^ ἶ Γ ε ν ά.^ ήθε- .
λομβηθρῶν, μέσα είς τὰς ὁφοίας έβαπτί^οντο καἰ ἐκολι^εβουν οἰ ευρίσκεται εως τήν σήμερον, είς καταισχύνην τῶν ΥΥαφιστ^ν
βαπτι^ύμενοι, ήμπορε^ δι^ έαυτοῦ μύνον νὰ φαραστήσ^ τήν ἀνάγ- Ἀ λ λ ὰ δή καὶ δ Πά^ας Πελάγιος συμφι^νως ἀποφαίνεται, δτι ἀ-
κν^ν των καταδύσεων, χωρὶς ά^,λας πολλὰς ἀποδείξεις. ^οθεν ἐν ναγκαίως χρειάςοντα^ αί τρεις καταδύσεις εἰς τὸ άγιον Ι^άπτι-
ταις διαταγαις τῶν Ἀ^οστδλων γέγραφτς^^, β^.βλ. .
κεφ με^. σμα. ^Εκ πάντων ο^ν τῶν εἰρημἐνων τούτων ποιον συμπέρασμα
δτι είς τ^ ί^ωρ καταβαίνει δ ^απτι^δμενος, Κ α ὶ πάλιν^ ^στι τοί- ^πεται , ί^τι, έφε^δή α^ τρ^ις καταδύσεις και άναδύσεις άναγ-
.νυν τὸ μέν Εάπτισμα είς τον θάνατον του Κυρίου δ^δδμενον^ το καιαι είσἰν έν τῶ βαφτίσματι, διὰ νὰ εἰκονισθή δι^ αὁτῶν ὁ
δέ υδωρ, άντὶ τής ταφής ^ τὸ έλαιον, ἀντὶ του Πνεύματος τοῦ τριημερονύκτιος θάνατος, κα ὶ ταφή, και Ἀ νά στασις τοῦ ^ωτή-
άγίον. σφραγἰς, άντὶ τοῦ Στα-.^οῦ. Τὸ μῦρον, βεβαίωσις τής ρος. ἐν ο^ςή σωτηρία, καἰ άφεσις, και κατακλαγή δίδοται παρὰ
ύμολογίας . . . . κατάδυσις, το συναποθαν^^ν. ἀνάδυσις, το .
Θεοῦ τοις άνθρωπος ^Αρα το Δατ^νικὸν ράντισ^.εα, τῶν κατα-
συναναστήναι. (^ιβλ. γ^. κε^. ι^ .) Δ ι ^ ^ ^ τ ^ τών νύκτα δύσεων καὶ άναδύσεων ον ερημον, ακολούθως ερ^ ον καὶ τοῦ
τ^ι μεγάλου ^α^άτου ἦτο καὶ εἶνα^ εως τήν σή^,ερον ^ννή- τύπου του τριημερονυκτίου θανάτου, καὶ τής ταφής, καὶ Ἀ ν α -
θεια νὰ ^απτί^ωνται οἱ κατηχούμενοί κ^θο^ τούτο δηλοῦ^^ κ^ἰ στάσεως του Κυρίου ῦ^άρχει. δέ τούτων, δήλον ἐστὶ καὶ
αἰ Ἀποστολικαἰ α^τα^ διαταγαἰ ^ ^ έμολογούμενον, οτι κ^ἰ ε^ εο ν πάσης χάριτος ἐστὶ και άγια-
τής έν Ααοδικεί^ί Κανόν. Κ α ἰ ὁ λὁγος ἐστι, διατὶ ή νυξ τού- .
σμου κα ὶ ἀφέσεως ἀμαρτ^ῶν Ε ί δε οἰ Αατινοι ἀνθίστανται,
του του μεγάλου ^αββ^ίτου εἶναι μἐσον τῆς ταφής ^ τη^ Ἀ . . ^τι το έαυτῶν ράντ^σμα δ-ὰ τῶν ἐπ^κλήσεων τής άγίας Τρ ι-
ναστάσεως του Κυρίου, κατὰ τὸν Εαλσς^μῶνα ^ωναράν. ῶν άδος παρεκτ^κον έστἰν άγ^ασ^^οῦ καἰ χάρ^τος. ἄς μάθωσ^ν, δτι
τύπος εἶναι αἱ του Εαπτίσματος' καταδύσεἵς ^ άναδύσεις. ^Ιν^ δέν τελ.ιουται τὸ βάπτισμ^ δϊὰ μύνων τἐ-^ν τής Τριάδος ἐπι-
δηλ. ὁ ^απτιςύμενος. μή μένον συνθάπτετα^^ κ^^ σννανίστατα^ κλήσεων, άλλὰ δειται άναγκαίως κ ά του τύφου του θανάτου
τω ^ ρ ισ ^ κατὰ τὰς καταδύσεις καὶ ἀναδύσε^ς τοῦ Ε^.φτί^μ^.^ καὶ τής Ταφής καὶ άναστάσεως τού Κυρίου. Ἐ π ε ιδ ή ο^τ^ μὁνη
τος, ἀλλὰ καὶ κατὰ τον αύτ^ν καιρέν. ^Εν δέ τῶ λεξικά ^ραν- ή εἰς τήν Τριάδα πίστις σι^ ει τον ^αφτ^ύυνον, άλλὰ ούν αυ^ή
τ^ίσκου του Πιλάτου εἶναι γεγραμμἐνον, δτι ύ άγιος ^οθων διὰ άναγκαία υπάρχει καὶ ή είς τον θάνατον του κεσ ίο υ π ίσ τις, και
^ιῶν καταδύσεων έβά^τ^ςε. φοβούμενος δ^ λ ἐ γ ε ί μήφως οἰ ουτω δι^ἀμφοτέρων ἐντὸς της σωτηρίας καἰ μ^εκαρ^ὁτητος γίνεται
Αατ^νοι ἀθετήσαντες τους ^Αφοστο^ικοῦς θεσμους τους έ ^ ^ ο^τος.. ^ῖ^Εν τρισ-. γαρ καταδύσεσι (καλὸν γὰρ τὸ τοῦ ^γά λου
Εαπτίσματος διαταχθέντας, ^ ριν είς αὁτους προξενήσου^ν^ β α σ ιλ ε ίο υ ἐπαναλα^ειν) καἰ ἰσαρίθμοις ταις ἐπ^κλήσεσί τὸ μυ-
ἐπρὁσταξε νὰ κατασκευασθοῦν κολυμ^ήθραι έκ μαρμάρων, ^στήριον του βαφτίσματος τελε^οῦτ^ί ^να καἰ ο του θανάτου
νὰ στερεωθοῦν μέσα είς τὰς ^Εκκλησίας. ἐξέχουσαι ἀφ^ τώ^ι κτύπος ἐξεικονισθν^, κ^ἰ τν^παραδύσει τής θεογνωσίας. τὰς ψυ^ὰς
εως ^να γένατον, διὰ νὰ ήμφοροῦν μέσα είς αύτὰς νὰ κ^τα- ^φωτισθῶμεν οἱ βαφτι^δμενοι.^ Σ η μ είω σ ή ομως, ^τι, καθως λέγο-
δύωνται μέ εὀρυχο^ίαν τὰ ^απτ^δμενα.νήφια. ^ ο θ ε ν ^ ἐ ν τ ^ μεν φῶς εἶν^^ αἱρετ^κὸν καἰ άδ^κτον τὸ Εάφτ^σμα τῶν Δ α τ ί-
κατὰ βενετίαν^Εκκλησίφ του ὰγίου Μάρκον τοιαύτη Κολυμ^ήθ^α νων, διὰ τὰ είρημέν^ι^ ο^τω πρέφες κ^ι ήμεῖς οἱ ύρθύδο^οι νὰ
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΛἶΙΟΣΤΟΛΩΝ

^εν ά π έ χ ^ άπὸ τὀν γ ά μ ο ν . κ α ὶ άπὸ τ^ν βρῶσιν Το^ κρ εα τ ο ς, κ α ὶ τ η ν πόσιν το^ οῖνου, ^χι δ ια άσκη^ιν κ^ ὶ έγκρά^
Τ ε ια ν τ έ ν σαρκὸν, κ λ λ ά δ ιά τ ί σ ιχ α ίν ετ α ι Τ α υ τ α , κ α ὶ μ ὲ τὸν τρόπον τοῦτον βλα σφ η μ εί κα^ δ ια β ά λ λ ε ι τ ^ .
δ η μ ιο υ ρ γ ία ν του ^εοί^. ^ τ ι ε ἶν α ι άκάθαρτος κ α ὶ κ α κ ^ , ὸ τ ο ι^ τ ο ς , λ έ γ ω , ^ άν διορθωθώ, κα ὶ άν μάθΥ^ νά μ η βδε
^ ό τ Τ η τ α ι τ α ^ τα κ α ὶ ά π ο σ Τ ρ έ φ η τ α ι, σ τ ο χ α ζό μ εν ο ν, ό τ ι ο^τε ό γ ά μ ο ς, ^ιαὶ ^ νύμιμον μ ε τ ά γυναικὸν συνάφεια ε ἶ .
ν α ι β λ α β ε ρ ά , ο υ τ ε τ ά κ ρ έα τ α , οί^τε ό ο ἶνος, ά λ λ ^ καν.ώ τούτων μ ε τ α χ ε ίρ η σ ις . Δ ιύ τ ι, άν ^το κ α κ ἀ κα ὶ βΑαβερἀ,
δ ὲν ἦθ^λπν δημιονργηθο^ν ά π ὸ τὸν ^ εὸ υ . ό στιν ε ἶν α ι φύσει άγ α θ ό ς. Ι^ἰ δὲ κ α ὶ δὲν διορθ^θ^, άν κ α θ α ίρ η τα ι, κα^
έν τ α υ τ ῶ άπ ὸ τ η ν ἐκκλ^ησίαν άν άφ ο ρ ίζη τα ι. Ομοίω ν δε κ α ὶ όποιον λα^κὸν ^θελε σιχαίνετα ι τ α υ τ α , άφο.
ρ ιζ π τ α ι .
προσέχωμεν καλῶς είς το ἰδικύν μας, νὰ μη γίνεται μέσα εἰς ^ τινὰ κακο^ροσύνην ^ί^ετικήν' άπαγε. (τῶν ^Ελλήνων Μ^υτο
λε^άνας και σκαφίδια. μέσα είς τὰ ὁποια. μύλις δλίγον τ ι μέ- . ή τον ίδιον, οἰ ὀπο^οι δια τοῦτο κρέας δεν έτρω^ον. δϊ^τί έδύ^
ρος τῶν ποδῶν τῶν βα^τιζομένων παιδίων βουτατα^.. Κ α ὶ ά^ί- ^ ξαζον οτι τὰ άλογοι ε χ ο ^ ψυχ.ην, έ^θεν ουδὲ νὰ τὰ ο^ά-
νω νὰ λέγω. πῶς καί πολλάκ-.ς περιτρ^πονται και τα σκαφίδια ζουν ἐτύλμουν. καθι^ς ἀν^έ^ει ο Πλούταρχος. ^ τι'.^
έκε^να. κ^ὶ χ ύ ν ε τ ε τὸ ὰ^ίασμα. ^οθεν, άν έλέγχωμεν τους Δα- Ι ^ίαρκιανιστῶν. καὶ ἀ^λῶς τ ^ ^ἱΙανιχαίω-^. κατὰ τον ^Ε^ά-^
τίνους. . πῶς ήθέτησαν το Ἀποστολικ^ν Ι^άπτισμα πρέπει εκ . ὲ νιον^ καί ^ ν έγ^ρατιτῶν. κατὰ τον Β^σίλειον^ κα^. το.ν
του ἐναντίου ^ιμε'ς νὰ εχωμόν το -.δ^κύν μας ἀκίνδυνον καί ἀνε- ^ μί^ων. κατὰ τον Ι^αλσαμῶνα). ^Αλλὰ δ-.^ άσκησήν, κ^θῶς άν^-
πίληπτον. Κ α ί περί τούτου. κ^θῶς καί δίὰ τὰ άλλα πάντα, ^ ^ φέρει ύ παρῶν Κανων. καὶ δι^ έγ^ιράτειαν της σαρκ^.ς. κατὰ τον
^ ο ν τίς καί το χρέος έπίκειται εἰς τους ποιμένας τῶν ψυ'^ῶν- . ιδ^. της ^Αγκύ^ας ^ εἶ^εα. οἰ μη σντες μοναχοὶ ^.ε.ίσκο^ο-.^ ι-.α^
^Πμεῖς ^ς τύσον κάμνομεν του σ,^οπου το εργον. και φωνάζομεν, ^ Πρεσ^ύτ^ρο^. καὶ Διάκονοι. ^τι εἶχον θέλημα νὰ έγ^φατεύωνται
δίδοντ-ς την ει^δησιν., α^τοί δε τὰ έαυτῶν σ^ο^είτωσαν ῶς λὁ- ^ το ^ έας, ^ νὰ το έσθίωσιν. ο^ δε έσυνε^θίσθη είς την του
γον άποδῶσοντες. Π^οοσθέτομεν ἀκύμη κα ὶ τοῦτο. οτι. ἀνίσως , ^^στοῦ ^Εκ^λησίαν ^ τοιαύτη έ.^ω^ελεστάτη συνήθε^ νὰ μη
.
κατὰ τον μέγαν της Θεσσαλονίκης Γρηγύ^ ον, ο Κύριος τ^ν είς ^γίνωνταί τινες ^^πίσ^.οποι. προ του νὰ γένουν μο^^αχοί (ητις βε-
αδου ^άθοδύν τε καὶ ἀνάβασ.ν προ^ποδείξας ^μίν δ.ὰ του κατ^ . ^αιοῦται ἀ^ὸ τὰ λύγια ὁποῦ εἶπον ο.τε Καισσαρείας^ ^αὶ ὁ ^αλ-
αύτὸ^ βαπτίσματος τοις ^ειστο^ς τελε^ν. ε^ειτα τοοτο παρέδω- κν^δύνος πρ^ς τὸν τοποτ^ητ^,ν του Πάπα ^Ιωάννον ἐν τ^ έ ^
κεν είς σωτηοίαν. (λὁγ. β^. περί βαπτίσματος^. ^Επειδη το όρ- Φωτίου γενομέν^ συνύδιρ, ^χοντα ο^τω' ^Καὶ έν τ^ Ἀ^ατολ^
θ^δοξον βαπτισμα. δεν εἶνα-. τύπος μύνης της τα^ης τοῦ σώμα- ^ ^ε^ τϊς μ^ μοναχος έγένετο^.^υ γίνεται ^Επίσ^.οπος, ^ Πατ^-.ά^-
τος του Κυρίου. ῶς εἶ^εν ο Ἀ^δστολος καὶ οἱ αλλοι Πατέρες, ^ ^χης. Κ α ὶ πάλιν. ^ ν τῶ κάιρ'^ της τούτου (του Φωτίου δη^)
ἀλλὰ ἀκύμη καί της είς άδου κατα^άσεως της ψυχης τον. ώς ^Ἀρχιεωρσύνης. πολλοι συνιψν^ίσθησαν ιια^, κληρικοὶ μονα^οί ^.
εἶπ^ν ἀνωτέρω ο Βασίλειος καὶ ὀ ^ρυτ^τομος. ^να. κατ^ αῦτον ^Κα^. ο Θεσσαλονί.^ ^ μ εω ν, (κιι^. σ^ .^ λέγεις οτι η ^Εκ.ιλη-
πάλ^.ν τον Γρηγύριον, 'δ^ὰ μεν τοῦ τύπου της τα^ης του ^ρι- ^σία τους ^α^ισσοτέ^ς τῶν μ^λλύντων γίνεσθαι ^Ε^σ,^ύ^ων
στοῦ, το σῶμα θὲουργηθν^ του βα^τιζομένον^ διὰ δε του τύπου ^^ναχους ποιοῦσα προτερον, ουτως ^Επισκύπο'.^ς καθιστά. ^ορι
.
της εἰς ^δου καταβάσεο^ς θεωθη ^ ψυχή του^ λοιπὸν, καθως τὰ ι^καί την υ^οσΥ^μ. του π^. Ἀποστολικοῦ. ου, λέγω, ^ τοι
σπέρματα και φυτὰ. έὰν δεν ^υτ.υθοῦν βαθέως εἰς την γῆν,ἀλλὰ ^,αύτη συνήθεια έπεκράτησι, μήτε αὁτους κρ.ω^αγε-ν δε,. (λέγε
μείνουν έπάνω εἰς Την έπιι^άν^αν, δεν δύνανται νὰ βλαστήσουν ^.
^ὁ αοίδιμος ^Κοσίθεος έν τη Αωδεκα^ίβλι σελ. ^ ί ὶ , δ Π^--
καὶ νὰ .καρποφορήσουν. άλλα. ^ ξηραίνονται ^ καταπατοῦνται, ^,τριάρχης πρὸς το^,ς Πατριάρχάς. δ ^ὶρχιε^εί^ς ^ρος τοί.ς
^ σαρκάζονται ἀπὸ τὰ πετεινά^ τοιουτοτρόπως και οἱ δυστυ- .
^^Αρχιεριις ουκ έγω^, κα^ οσοι καταλύουσι. παρ^ι τὸ π^έ^ον
χε^ς Αατ^νοι, έπειδη καὶ δεν γίνονται σύμφυτοι κατὰ τον Ἀ - ^ποίοῦσιν. έπειδη μέ-^στον τοις άπλο^ς ταΙν ^.στϊανῶ ν '^οξε..
πύστολον, ἦτοι δεν συμ^υτιύονται μ αζὶ μ ὶ τον ^ριστ^ν. ώς ^νοῦσ^ σ^ιάνδαλον^ και προς τούτοις πάσι. ^ι^ ^ καί ύ Κεδρν^νος
^υτὰ^έν τ^ βαπτίσματι. Τοῦτο γὰρ δηλοι τ^ι σύ^μ^υτοι, κατὰ ^κατηγορει τον ^Επίσκοπον τοῦ Κο^ρωνύμου Κωνσταντίνο^.
τον Ι^ασίλ^ιον, λέγονται ^^υντα^έντες τ^ ^ριστῶ. ου νεκρύτη- ^τ^ν Πατριάρχην, οτι ἀπο μοναχοῦ έγένετο στιφανίτης. ητ^.
^τος ^θορὰν έκδ^χ^.Ιίεθα. τα^ην δε, και ῶσπερ φυτείαν σπερμά- ^κληρικὸς, καὶ έ^ιρεω^άγει.^ Ε ί δέ οἰ ^Αρχιερείς, κατὰ τον ..-ὶρ-
^το^ν μιμο-^εθα. Κ α ὶ π άλιν. συμ^υτι^.θέντ^ς έν τ^ ὀμοιώματι χιερέα τοῦτον ^.αὶ Πατριάρχην Δοσίθεον, δ^ν πρέπ^^ νὰ κρεω-
.
^τοῦ θανάτου πάντως συνιγειρομιθα. Τ η ς γὰρ ^υτ^ίας τὸἀκο- ^.
^αγῶσι. ^δσον μαλλον ο μοναχοί^ ο.τ.νις διὰ τρία ^,τ-.α μάλ^..
^λού^ως σ η μ α ιν^ νο ν τοιοῦτον. (λ^γ. α^. περ^. βαπτίσματος σελ. στα πρέπει του κρέατος νὰ ἀπέχο'^σι. Πρῶτον διατὶ ^ σ^οπος
τον τομ.^ Κ^ ἰ μάλιστα δ^.ατι και ύ Κύριος. με το ί
καί το τ λος του μοναχι'-ου ἐπαγγ^λ,^ατος εἶναι σωφροσύνη.
^φυτὸν .'α^. σπέρμα του σίτου παρω^^.οίασε τον εαυτύν τ ^ , ^αὶ παρθενία. καὶ του σώματος χαλ^ναγωγία και ύποπ^ε^μύς. ^ ^ε
^την ταφήν του, μ ε την του σίτου ^ύτευσιν, είπῶν. έὰν ο κύκ- του κρέατος βρο^-,ς λιπαρωτάτη ούσα ἀπο δλα τὰ ^αγητὰ.^επο-
^κ^ τον σίτου π^σο^ν εἰς την γην ἀποθάνη. ^τοι ^ντευθ^ καὶ μέν^ς έναντιδνεται είς την σω^ρο^νην καὶ παρθινίαν, ταυτον
^ἐντα^ιασθν^ (Ι^οάν. πολυν καρπον φέρει.^ Ἐπε^δη. λέ- είπε^ν. έναντ-.ύνετ^ι είς τον σκοπὸν καί το τέ^,ος αῦτο. με το
γω , κα^ οἱ Δατ.νοι δὲν εμφυτεύονται με τον δι^υῆ κύκλον ^ρι- νὰ γαργαλίζω την σάρκα, καὶ νὰ άσυ^ώνη πδλεμον άτοκων δρέ-
στὸν έν τ^ ^δατι του β^^ιτίσ,.εατος. .δ^ὰ τοῦτο, ούτε το σῶμα έ^^θυμ^ῶν κατὰ της ψυχης. . Καί ἄν, ^'.ατὰ τον Ι^ασί-
^εὁτῶν θεοι^γε^ται, ουτε ψυχη, καὶ ὰπλῶς είπε^ν, νὰ βλαστή- λε^ον, οἱ μοναχοί πρέπει νὰ μετα χειρ ίζετα ι οχι την παχε^αν
σο^^ν σωτηρίαν δεν ^μποροῦν, άλλὰ ξ^αίνονται καὶ ἀπολλύονται. δίαιταν, ἀλλὰ τ^ν δ^,ίγον το τρύ^ιμον ^χουσαν, και ἄν ουτε τς
( Ι ) Τύσον ἀπὸ τον παρίντα Ἀ ποστολικον. οσον καὶ άπὸτ^ν .^δύτερα τῶν ^αγητῶν πρέπει νὰ τρώγωσιν, ῶσὰν ύποῦ ταῦτ^
ιδ^. της έν Ἀ γ ^ ιύ ^ , δρθὸν καὶ ἀληθέστατον ^ίπεται πύρισμα, δτι εἶναι ι^ληδονία, κατὰ τον' αὁτ^ν άγιον (δρα ^.ατὰ Πλάτ. οα..,
τ ιν ὶς. και επ ίσ κο π ο ι, καὶ Πρ^σβύ^Ι^οι, και Διάκονοι, οἱ μ^.δν- πῶς εἶναι πρἐαον νὰ τρώγωσι κρέας. το ὀποιον έἶναι καί^ παχύ-
τες μοναχοὶ, και τῶ τ ύ τ ε .κ α ^ , ^ώρα, έξ οίκείας θελήσεως 'τατον ἀπὸ έΙλα τὰ.φαγητὰ. ^καί τροφιμώτατον, και ηδύτατον ,
δ^ν έτρωγαν κρέας. οντε τρώγονσιν. ^χι διὰ βδελυρίαν, ^ άλλην Δεύτερον, δεν πρέπει οἱ μοναχοί νὰ κρεω^αγῶσι, διατὶ παρά-
Π Π Δ Α Α Ιο Ν θ .
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Σ υ μ φ ω ν ί α

^Συμφ^νω^ κ α ὶ ε ι ι τὸν νγ^. α υ Τ ^ ν Κ α ν ό να καθαιρο^σι Τοὺς Ἱ ε ρ ω μ έ ν ο υ ι, Τοὺ^ μ ή Τ ^ ς έορΤα.^ς ἐσθ ίονΤα ι

^κρέας, κ α ὶ πίνονΤας οἶνον, ^γι δ ιά ά σ κ η ο ιν . ά λ λ ά δ ιά β δ ελ υ ρ ία ν , ο ί ἶδ ιο ι ^ Α π όστολοι. ^ δ έ ἐν άγγρ ^ σ ό - Γ
άνοδος, κ α ὶ ά να θ έμ α τι κ α θ υ π ο ^ ά λ λει, τόσον έκείνους όποῦ κα Τηγοροῦσι Τὸν γ ά μ ο ν , κ α ὶ σιχαίνονΤαι^ Τή ν ^ ρ ι-
^στιανήν γ υ ν α ίκα τήν κο ιμω μ ένη ν μ ε τ ά Του ν ομίμο υ άνδρὸς α ό Τ ή ς, έν Τ ^ ά . ἶ^πνόι, ^αὶ δή κ^ιέ τοὺς παρθε^
γ ε ύ ο ν τ α ι, ^ χ ι δι^ αόΤὸ Τὸ Τ^,ς παρθενίας κ α λ ὸ ν , ά λ λ ά δ ια Τ ὶ β δ ελ ύσ σ ο νΤ α ι Τὸν νό μ ιμο ν γάμον^ κ α ν ό ν ι θ^ε κ α ὶ
^Τήν γ υ ν α ίκα εκείνην όποί^ άναχω ρήοη άπ ὸ Τὸν άνδρα Τ ^ ς, ως β δ ελ υ ΤΤ ο μ έν ^ ν Τὸν γ ά μ ο ν , ἶ^αν. ιδ . Δ ιά Τοί^Το
^καὶ ή έν Τ^ ιγ^. Κ α ν ό ν ι α^ιΤ^ς, άκολουθοί^α ^ιαὶ Τὸν π σρόνΤα ^ Δ π οσΤολικὸν, ^αἰ Τὸ ν έ . π ρ ο σ έ τ ι, δ ιο ρ ίζει,
^ Τ ι- ^ιά μένουν σΤερεά κ α ὶ ά δ ια χ ω ρ ισ Τ α Τω ν ^Ιερωμένων Τ ά σ υ νο ικέσ ια , κ α ὶ Τ ιν ά ι έ^ αυΤί^ν να μ ^ ε μ π ο δ ίζ η Τ α ι
ἀπὸ Τ^ νά ἰερ^θ^, ἐ π ειδ ή κ α ὶ Ιίχ ει γ υ ν α ίκ α νό μ ιμο ν, μ ὲ τ ὸ νά ^ναι ^ Τ ίμ ιο ς ὸ γάμο^ κ α ὶ ή κ ο ιτ^ ά μ ια ν Τ ο ς,^ (έβρ.
ιγ^ ^ .) κα Τά Τὸν α π ό σ τ ο λ ο ν . ^ δ ὲ ἐν Ἀ γ κ ύ ρ ^ σύνοδος, Ι^αν. ι δ '. όρέ^ει, ό Τ ι, ο ἱ ἶΙρ ε ο β ύ Τ ε ρ ο ι, κ α ὶ ο ί Δ ιά κ ο ν ο ι
εκείνο ι, όπο^ δέν Τρά^γουσι κρέας δι^ έγ κ ρ ά Τ εια ν , π ρέπ ει νά γ εύ ω νΤ α ι ό λίγ ο ν Τ ι άπ ὸ α υ Τὸ , δ ια νά μ η δωσ^υν ^Ιπο-^
ψίαν, ^Τι Τὸ σιχ α ίν ο ν Τα ι, ^ιαὶ π ά λ ιν νά έγκρ α Τ εύ ω ν Τα ι κ^εὶ νά μ ή Τ ρ ^ γ ω σ ιν .

.
Τώς Καρθ νγ^. Ε ἴ ς τ ις 'Ε π ίσ κ ο π ο ς , ἤ Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς , τὸ^ ἐπιστρέφοντο^. ἀ π ὸ α μ α ρ τ ία ς ού π ρ ο σ δ έ χ ε τ α ι,
^.
ο ^ατθ. ιή. ἀ λ λ ' ἀ π ο β ά λ λ ε τ α ι, κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω . ό τ ι λ υ π ε ῖ Χ ρ ^ στὸ ν τ ὸ ν ε ἰπ ό ν τ α . αΧαρὰ γ ί ν ε τ α ι ἐν ο ύρανῶ
έ^.Αουκ. ιε^ ί.
^ ἐπ ὶ ἐ ν ὶ ἀ μ α ρ τ ω λ ῶ μ ε τ α ν ο ο ῦ ν τ ι^ .
^ ρ μ η ν ε ί ο^

ε Τ ὸ ν ερχόμενον πρός μ ε ο^ μ ή έκ β ά λ ω ἰιξω , ^ Ιω ά ν . 37

.^ λ έ γ ε ι ό Κ ύ ρ ι ο ί Δ ιά Τοῦτο κ α ι ο ἱ θε^οι Ἁπό-^
στο λο ι ε ίς Τούτον τὸν κανύνα διορίζουσιν ^ Τ ι, όποιος ε π ίσ κ ο π ο ς , ή Ι^ρεσβύΤεροι, δέν υ π ο δ έ χ ετ α ι Τὸ ν ά π ὸ ἀμαρ^

^αίνουσι τήν άρχαιοτάτην ταύτην ,φαρὰ τοις μοναχοῖς συνήθειαν, Ι ἀρχαία, καὶ ψυχωφελεστάτη εἶναι ή του κρέατος ἀποχή, πα-
λέγω δή τήν του κρέατος ἀφοχήν^οτ^ δ^ φαλαιοτάτη έστἰν ή ^ ραγγείλασα διὰ θαυματουργίας πρὸς τον ἀγιι^τατον ἐκεῖνον ^ο-
τοιαύ^η κεχαριτωμένη συνήθεια, καὶ πρὸ τῶν χρδνων τής Ε α - σίθεον, ^τι παιδίον έ^ντα, πρὸς .το^ς άλλοις, καὶ νὰ μή τρο^γ'^
σιλίσσης Θεοφανούς, φανερὸν εἶναι κα^ ἀφο τήν μαρτυρίαν ὁ^ού κρέας, καθο^ς τοῦτο διηγειται ο σο^ὸς ^Δ^βας ^ωρ^θεος. ^φρα^
ειπομεν ἀνωτέρω. ^ο γὰρ Κοπρι^νυ^ ἦτο προ τ^ς Θεοφανούς γὶς δέ τῶν είρηΙ^,ένων τούτων, ἄς ήναι ο λδ^. Κανῶν τοῦ ἀγίου
.
έκατονπεντή^ιοντα ^ρύνους Δ^ηγε^τα^ δε ^ωιἰ ύ θειος ^ρυσύστο- Νικη^ύρου τοῦ ^ί^ολογητοῦ, λέγων φανερῶς ταῦτα^ ^ι^Δνίσως
μος (έν τῶ α^, λέγω πρὸς Θεδδωρον ἐκφεσδντ^) οτ^ ^ν^ς μονα- ^μοναχὸς ρίψ^ το αγιον σχ^-μα, κρεωφαγήση και λ ά ^ γυναι-
χὸς είς τὰς έρήμοι^ς εί^ρισκομενος, παρεκάλει τον συγκάτοικύν ^κα, ο τοιοῦτος, έὰν δέν μετανοώ, πρέπει ^ὰ ἀναθ^ματισθή, ή
του νὰ ^πάγ^ νὰ του ^έρν^ κρέας νὰ ^άγν^, εί δέ καὶ δέν ήθελε ^στανικῶς ἐνδυύμενος τὸ σχήμα, νὰ κλείηται μέσα είς ^Ιονα^Τή-
^,.
νὰ ύφάγν^ (διὰ τὸ άτοπον δη καὶ ἐμφοδ^σμένον ζήτημά του), ^ριον^. Γράφει δέ καὶ ο Εουλγαρίας Θεοφύλακτος κατὰ τῶν ^Ιο-
ἐφοβέριί^εν δτι αὁτ^ς μδνος ^χει νὰ καταβ^ είς τήν ἀγοράν. Κ ^ ὶ ναχῶν τῶν Δατίνων καὶ κατηγορει αυτούς πῦ^ς έτρωγαν τὸ ^ωμὶ
ἀλλαχοῦ ὁ αύτος, διηγούμενος τὰς συνηθείας τῶν τύτ ^Ιον^- ι τού κρέατος, καὶ ἀκολούθως ἀποβάλλει τήν κρ^ωφαγίαν τῶν μο-
κτηρίων, λέγει. ^Πάντα ἐκε^ καθαρὰ κνίσσης, αίμάτω ν, (λύγ. ναχῶν ῶς μή φροσηκύντως γινομένην. Α έγ ει δ^ κα ὶ ὁ άγιος ^Ιε-
^. .
ιδ^. τής α πρ^ς Τιμύθ σελ. ^ ί^ τύμ. δ^.) ^Ιστ^ρ^ ο λέτιος ο ομολογητής έν τῶκατ^αύτὸν ἀλ^αβηταλ^αβήτω ^τι ολοι
κν^ορος Γρηγορας έν τή ^Ρο^μαΙκ^ ίστορία, οτί η γ^νώ ^Ιωάνν^υ μέν και λαΥκοὶ καἰ ^ ν α χ ο ἰ ^χουν χρέος νὰ ^υλάττουν τὰς τοῦ
του Γλνκέως καὶ λογοθέτου ^γινε μοναχή, κ^ὶ ἐ^ήτε^ νὰ γένν. Θεού ἐντολὰς, οἱ δ^ ^.εοναχοὶ ἐξαιρέτως φρέ^ει νὰ ^ ο υν τήν ^αρ-
καὶ δ ἀνήρ αυτής μοναχύς. ^ο δέ βασιλεὸς λίαν αύτον ἀγαφῶν θενίαν, τήν φυγήν τού κὁσ^εου, καὶ Τν^ν τού κρέατος άφοχήν,
τον έμπύδισεν, ἐπειδή Ιιχωντας κακοχνμίας είς τὰ οί^τω λέγων^ ^Πάντες τηρειν τὰς φροσταγὰς ὁφείλομεν τού κτί-
βασανιἰ^εενος κατὰ καιρους, ανάγκη ήτο νὰ τρῶγν^ κρέας, κατὰ ^στου. Τούτο καὶ μὁνον μοναχοις πρύσ^στ^ν ἐξαιρέτο^ τούτο
τήν γνώμην των ίατρῶν, ἀ^^ ο^ δε γέν.^ ^ναχο^^ τοῦτο ι^καὶ μύνον εχουσι προσφέρειν τ^ Δ^σπ^τ-^, τήν φαρθ^νίαν, τήν
φλέον νὰ κάμ.^ δέν ήτο ^ννομον καὶ ἐφαινετύν. Κ ^ ^ Θ^σσα- ^φυγήν τ^ιν κοσ^^ιικῶν πραγμάτων^ τήν άφοχήν τού κρέατος^
λονί^ιης δέ .θε^ος Γρηγ^ιος ^ανερῶς λέγει, οτι ή κρεωφαγία εἶ- .
^τήν στένωσιν καἰ θλίψιν.^ Τρίτον δέ καὶ τελευταιον, δεν πρἐ-
ναι έμποδισμένη άπὸ τούς ^ναχούς. (λύγερ αο τῶν ῦ^τέρων πεἱ νὰ τρῶγουν οἱ ^ ν α χ ο ὶ κρέας, ἄν οχι τύσον δι.ατὶ εἶναι έμπύ-
υπέρ των ίερῶς ήσυχα^ντω -^).
^ο δέ βασιλεύς Ν ι ^ ^ ο διον πρὸς τὸν σκοπὸν καὶ τὸ τέλος τού μοναχικού φολ^τεύ^^
τανειάτν^ς, γεν^ενος μοναχὸς, ἀ^^ οί^ ε^ασε τήν βα^λ^ίαν, ^ τος, ἄν οχι τοσον διατὶ εἶναι ἐναντίον τής άρ χαιοτά ^ς φαρα-
^ωτν^θεὶς, ἐὰν μεγαλοψύχως ῦ π ο ι ^ τήν καλογερ-^ώ^ ςωήν,^ δὁσ^ως τής Ἐκκλησ ία ς καὶ τῶν Πατέρων, ἀλλὰ τιερισσύτερον,
ἀπεκρίθη ο ^ ^^Ιύνη ή ἀποχή τοῦ κρέατος φικραίν ^μ^ ι
διὰ τ^ ^οινὸν σκάνδαλον ὁφοῦ προξενεί είς τὰς καρδίας τῶν
δέ τι^ν άλλων μικρά μοι ί^ροντίς.^ (^Ιελέτ. Ἀθηνῶ ν. ^Εκκ^,η^ πολλῶν. ο ι ^ ν α χ ο ὶ τρώγουν ^ρέας. Τούτη εἶναι μία πρύτα-
ἱστορ. τέμ. ^.
σελ. ^ Ι ^ κ ο βίος δ^ ^ωάν^ου ^ ^
σ.ς ὁποῦ ^αὶ έκ μύνης άκοής γίνεται φρὁσκο^εμα είς πολλούς^
μακος, λέγων δτι δ ^ίγιος ή^θιεν αφαντα, α ἀμέμφτως ἐ^ειτα^ Διύτι τὁσον ο Ἀφύστολος μἐρος ^λεγεν. ^ου μή
τ ^ ἐπαγγέλματι, τοῦτο βεβα^^. ^ορα ^ ^^ν φάγω κρέας είς τὸν αίῶνα, ^να ^ τ^ν ἀδελφύνμον σκανδαλίσω^
Ἀ λ λ ὰ τ ί ταῦτα λέγω ^έρωντας μαρτ^ίας ^ άνθρω-
ία - Κορινθ- καἰ πάλι^ καλον το μή φαγεῖν κρέας, μηδέ
πων; αυτή ή Κυρία Θ^οτύκος έμαρ^ύρη^^ μ ^ ^
π ιιῖν οἶνον, μηδέ έν ῶ ο ἀδ^λφδς σου φρο^κδπτει, ή σκανδαλί^
τ ία ς έπ ισ τ^ έφ ο ν τα κ α ὶ μετα^.οοί^ντα, ά λ λ α α π ο β ά λ λ ει Τούτον κ α ὶ ά π ο δ ι^ κ ει, ι.^ς ο ^αυάτο^ εκείνο ς, σι^ αινύ-
μ ενο ς α ύ τὸ ν , Τεόπον Τ ιν ά , κ α ὶ άπο^Τρεφόμενος δ ιά το^ς α μ α ρ τία ς τ ο υ , άς καθαίρεταε^ δ ιύ τ ι μ^ τ ο ^ ο ^πο^ κάΙ^,νει
λυπε^ Τὸν ^ . σ τ ὸ ν , ^ σ τις εἶ^πε ^χπρ^ γ ίν ε τ α ι είς τὸν ο^ρανὸν,^ η το ι εἰ^ τοὸς ἐν ούραν^ α γ γ έ λ ο υ ς . δ ιά ένα
7
άμ^ερτω λὸν, ^πο^ μ ε τ α ν ο ε ί ά π ὸ Τ ά ς προτέρας το ν α μ α ρ τ ία ς. ^Λουκ.. ιέ . .^ Κ^αὶ ἄν α^τὸς π ά λ ιν δ ἱίδιος εἶπ εν
^ούκ ^λθον κ α λ ε σ α ι δ ικ α ίο υ ς , ά λ λ ά α μ α ρ τ ω λ ο ί ε ίς μ ετά νοιαν,^ 13
ἶ^ίΙατθ. θ^. . Ι φανερὸν ^τι ^ μ η δεχύμ^νο^
τ ο ὸ ς α μ α ρ τ ω λ ο ί , ένα ντιο^ ται κ α ὶ ά ν τ ιπ ρ ά τ τ ει Τῶ κ ρ ισ τ ^ , ο δε έναντιούμενος τῶ ^ ι τ τ ῶ , δεν ^'ἶν^ι μ ^ θ ητη ς
α^τοί^, ο δὲ μ ή ^ ν μ α θ η τ ή ς , ούδὲ ά ξ ιο ς ε ἶν α ι νά έ χ η τήν ἰερωσύνην. ΙΙῶ ς γάρ δύνα τα ι νὰ τήν ^ ^
δ ε κ τ ὸ ς τῶ ^ ρ ισ Τ ^ , ο ά ν τ ίχ ρ ισ τ ο ν έα υτὸ ν π ο ιή σ α ς, κ α ὶ ένα ντιούμενος τῶ έκείνου θ ελ ή μ α τ ι -

^ υ μ φ ω ν ί α ^

^ Α κ ο λ ο ύ θ ω ς δ^ κ α ὶ ο νγ^. τ ^ έν Ι^αρθαγέν^ δ ιο ρ ίζε τ α ι, νά μ ή ἀρν^,ται τινάς Ἐ ^ ε ί σ κ ο ^ τήν τ ^ Θ ^

^ριν κ α ὶ καταλλ^αγήν ε ις τοὺ ς σκηνικούς κ α ὶ μ ίμ ο υ ς , κ α ὶ άρνητά^, οταν επιστρέφουν πρὸς τον ^ εύν . Ο ἱ δ^ τ ^
^ο^τοι χ ρ ισ τεα ν ίσ α ν τ ες, νά μ ή ἀ ν α γ κ ά ζω ν τ α ι νά επιστρέφουν είς Τ ά ἴδ ια π α ίγ ν ια , κ α τ ὰ τὸν ο ^ . τ ^ α^τ^ς. Δ ιά
^το^το ο ι ῖδ ιο ι Ἀ π ύ σ τ ο λ ο ι ε ίς τ ά ς δ ια τ α γ ἄ ς τω ν, ^ ι β λ . β^. κεφ . ιε^. κ α ὶ μ^., πα^ αγγέλλονσιν εί^ τὸν ^ ^ ίσκ^ -.
σ π ο ν , ^τε εκείνο υ ς τους ά ν θ ^ π ο υ ς ὸπου ηθε^εν άφορισθο^ν άπὸ τους λ ο ι π ο ί ^ριστιανον^ δια αμαρτίας τ ^ ν ,
^α^τὸς νὰ μ ή Το υς άποβά^λ..^, ά λ λ ά νά συνα υαστεέφ ητα ι μ ε αύτοὺς, έπι^ιελούμενος αύτῶ ν, πα^ακαλῶν, ύπο-
^στηρίζεον, κ α ὶ λέγουν ε ίς α^τοὺς ^ χ ύ ^ α τ ε χ ε ^ , ά ν ε ιμ έ ν α ι, κ α ὶ γ ύ ν α τ κ παρ αλελυμένα,^ ^ Ι Ι τ 3 .^ μή.-
τ^ως άπ ὸ Τή ν υπ ερβο λήν τ^ς λύπη^ γένουν άφρονες κ α ὶ τ ρ ε λ ο ί. Ι^ .θ ω ς κ α ὶ ο ΙΙα-^λος έπρύσταξε τ ^ Κορινθίονς
νά σ υ ν α ν α σ τ ρ έ φ ο ν τ α ι ^ α ὶ νά κά μ ουν ά γ ά π η ν μ ε τὸν πρ^ην άφορισθέντα εκείνον, Τνα μ ή ἀ^ὸ τήν περισσοτέραν
λ.ύ π η ν κα τα π ο θ ^ ύπὸ το ῦ σα τανά κ α ὶ άπογνω οθ^. ^Δνάγνωθι κ α ὶ τήν ε π ισ το λ ή ν Διονυσίου τον Ἀ ρ ε ο π α γ ίτ ο υ ,
τ ή ν ο π ο ία ν γ ρ ά φ ει πρὸς τὸν θ ερ απ ευτήν Δ η μ ύ ο ιλ ο ν , κ α ὶ ῖδ ε πόσον αυτον έ λ έγ ^ ει κ α ὶ έ π ιπ λ ή τ τ ε ι, δ ια τ ὶ άπ^-
λ ά κ τ ισ ε κ α ὶ ά π έ β α λ ε ν ά π ὸ τ ή ν ε κ κ λ η σ ί α ν τὸν έ κ τ^^ αμ α ρτίας έπιστραφ έντα κ α ὶ μ ετα νο ήτα ντα άνθρωπον.
Ὄ δ ε ά γ ιο ς Ν ε ίλ ο ς γράφω ν πρύς τ ιν α ἶΙρεοβύτερον ^ α ρ ικλ ^ ν ^νομαζύμενον, κ α ἰ σκληρὸν πρὸς τού^ μετανοο^ν.^
Τ α ς φαινόμενον, ε λ έ γ χ ε ι τ ο ύ το ν , δ ια τ ὶ ά π ε τ ό λ μ η σ ε νά καταπ οντίσω τὸν ^αοστ^νον είς ύπ ερβ ο λικήν λ ύ π η ν , κα^
σ ο ι έξο μ ολο γη θ ^ ντα πα^ρησί^ μ ε πολ^ ήν τα π είν ω σιν. Τ ά λ ό γ ια Τοῦ πατρὸς εἶν α ι τα^τα^ φ^εινεται, ^αρι^
^κλ,^., ε ίς μ^ν τ ὸ νά φυτεύν^,ς τ ά ς ά μ π έ λ ο ν ς Το^ ^ριστο^ ε ἶς α ι άργὸς, είς δε τὸ νά έκκύπτγ^ς τὰς ύπ^ αντοί^ ^ ε-

ζεται, ή ἀσθενεῖ. ^ Ρ ι ^ ιο ^. ^οσον καὶ ύ ^Α^βας Ποιμήν του αγίου Συμι^ ν, ρητέον. .δτ^ τ^ῦτ^ ε τ ρ ^ ν ^^τον μεν δ^ὰ
άπὸ το άλλο, ε^ρισκομενος ποτὶ είς τράπεζαν, έχο-.^σαν κρέας, τους ξένους, καὶ δεύτερον δίὰ τους τ^Ιενοῦντ^ς μο-^α^ο^ς, κ^τ^
δὶν ήθέλησε νὰ φά.^ ε ίπ ^ , οτι τουτο το κάμνει διὰ νὰ μή τον Δοσίθεον, καθ^ς δίὰ τους ἀσθεν^ίς εἶχον κα.. λο.^τρὰ είς τὰ
προξε-,^ση σκάνδαλον είς το^ς έκε^σε χριστιανούς. Ε ί δε καὶ οἱ μοναστήριά των. Ἀ λ λ ὰ κ^- τῶρα, έὰν ἀοθεν^. τίς μοναχος εί^
^.
κρεωφαγοῦντες ^ έτερο ι ^ ν α χ ο ὶ, διὰ νὰ έλευθερωθουν ἀπὸ τον κίνδυνον θανάτου, κ λά^η παραγγελίαν ἀπο τον ίατρὸν νὰ ^ά--
ελεγχον τής συνειδ^σεως προτείνουσιν, οτι καὶ ο Εασίλειος λέ- γη κρέας, δεν κατακρίν^ται έὰν φάγη, οτι μεταχειρίζεται τουτο
γει (διατάξει κ ^ .) πῶς ἐσνγχωρήθη ί^πὸ τῶν Πατέρων, νὰ ^άλ- πρὸς ίατρεί^ν^ κ^ί δ^ί ^ρος ήδονήν καἰ γαστ^ίμ^ργί^ν. ^Εί δ^ε
λεται είς τὰ λάχανα, ή οσ^ρια, προσέψημα, ταριχευτὸν, ταῦτὸν καὶ εί^ε^ τις, οτι ή έν Γάγγρ^ σύνοδος έν τ^ αὁτής Κανύνι
είπεῖν ξύγγι ἀλατισμἐνον ί^ειον, άλλα δή καὶ ὁ Π α χ ^ ιο ς έτρεφε ἀναθιματίζε^ τον κ^τ^κρίνοντα εκείνον ύποῦ τρ^γε^ ^ρέας, άλλ^
χ ο ί ^ ς είς τὸ ^οναστήρίον, καὶ ύ Σ ^ εῶ ν δ ν^οςΘ^ολύγος έτρε- ή ^υτη σύνοδος ἀ^ολσ^-είται πάλιν έν τῶ κα^. Κ^νύνι, δτί εἶ^ε
φε περιστεράς. Ἀ ς μάθωσ^ν, οτι τὰς ^ροφασ^ολογίας ταύτας τοῦτο διὰ ἐκείνους ύαοῦ δὶν τρώγουν κρέας οχ.^ δία άσκησ-.ν, ἀλ^.ὰ
προτείνουσι παρομοίους καὶ οἱ τῶν Αατίνων μοναχοί. Π ρὶς μεν διὰ υπερηφάνειαν, ή καὶ διὰ ^δελυρίαν. και πρ^.τθέτει λέγο..^α-
ονν τὸ τοῦ μεγάλου βασιλείου, ρητέον^δτι ἐσυγχι^ρήθηναὶ,παρὰ ^ μ ε ί ς καὶ ἐγκ^άτειαν μ ιτὰ σε^ενύτητος κ^- θεο^εί^ς γίνο-
τῶν έν τ^ Πύντ^ άσκουμένων, νὰ βάλλεται είς τὰ οσπρία το ^μένην άποδεχύ^μεθ^^. ^Επειδή δ^ αίρετ-.κοί. ^ ύνομαζ^ν^^
τοιοῦτον ξύγγι, πρῶτον μέν, έξάνάγκης, τ ὸ ν ὰ μ ή ευρίσκετο είς ἐγκρατευταὶ, οιτινες ἐ^γχαίνοντο ^τὰ κρ-ατ^ κ^ε, δ^ν τὰ ετρ^-
ἐκεινα τὰ μέρη ^λαιον, κατὰ τὸν Αοσίθεον. δεύτερον, διατὶ, ῶς γαν, ^ροβάλλουσιν είς ^,μας, το, διατὶ δεν τ^γομεν .καί
λέγονσί τινες, ήκολούθει άσθένεια είς τους ἀδελφους^ ἀπὸ το ολων τῶν ζῶων το κρέας, άποκρίνεται ο μέγας Βασίλειος ^ὸς
.^άντη ἀνάρτυτον φαγητύν. τρίτον, διατὶ καὶ τύσον δλίγον ἐβά- αυτούς λἐγων. Καν. πς^. οτι κατὰ μὶν τήν άξίαν. δλα τὰ κ ^ -
λετο, ύποῦ τελείως δεν έπροξένει κ^μμίαν ήδονήν, οντε ολως τα ^ς λάχανα χύρτα λογίζονται κοντὰ είς ήμάς. εἶ^εν ὁ
^ψήνετο, κατὰ τὰ λύγια του άγίου. εΤ ὸ γὰρ ἐλάχιστον έκεΥνο Θιύς. ^ λάχανα χύρτου δέδωκα υμίν τὰ παντα. (Γεν. θ^.
^τμ^,μα είς τοσουτον .πλήθος νδατος, ή στ^ιρ^εατῶδους, εί τύχοι Κατὰ δε τήν διάκρισιν του συμφέροντος, κ α ^ ς δὲν τρι^^εευ
^^ρι^ε,ατος ^β^.ηθὶν, ου τρυφής έστι κατηγύρημα, άλλὰ άκριβε- δλα ἀπ^.ῶς τὰ ^ορτ^ίρια, ἀλ^.ὰ μύνον τὰ ά^^.α^ή καὶ ο^φέλιμα.
^στάτη τῶν άσκητῶν καὶ ταλαίπωρος οντως ἐγκράτεια.^ Κ α ὶ έτοι οντε ο^.α τὰ κρέατα τρ^γομεν, άλλα μ^.^ον τὰ αβλαβή κα..
τέταρτον, ^τι, ἄν καὶ τουτο λέγει ύ Βασίλειος, άλλ^ ού παρὰ χρήσιμα είς τήν υγείαν του σι^.εατος. Διύτι χο^τον ^ἶναι καὶ τὸ
τοῦτο κα ὶ τήν κρεωφαγίαν συγχωρεῖ. ^Ιάλιστα δε ὅλον τὸ ἐναν- κι^νειον, καὶ τὸ ^ ο σκία^ . Κρέας εἶναι και του γυπος. καὶ σκν-
τίον, ἀ^εο^άλλει μ^ν τήν ^αχεῖαν δίαιταν,ι^ς ε^πομεν, καὶ τὰ πα- λου τὸ κρέας, άλλὰ καθως δὶν τριΙ^γει τις φρύνίμος τὸ κά^νειον
ραρτύματα, καὶ τὰ ήδύτερα φαγητὰ φιληδονίαν καλεῖ, ἐ^αινε^ .
καἰ τὸ νοσκίαμον, διατὶ εἶναι φαρμακερὰ ^α θανατηφύρα, έτσι
δ^ τήν ύλίγον τρύφιμον ^χουσαν ^ρῶσιν, καὶ τὰ εντελέστατα καὶ παρομοίως δεν ήθελε φάγη τινὰς σκύλον, ή γύπα. διατὶ εἶναι και
εὁπύριστα φ^γητὰ, δ,τι λογής εἶναι το έλαιον καὶ ὁ οἶνος καὶ τὰ ^λα^ερὰ είς τήν υγείαν, ^ιαὶ άνοστα είς τν,ν γευσιν, ^ξω μύνον ἄν
όσπρια κα ὶ τὰ τοιαῦτα. Πρὸς δὶ τὸ του άγίου Παχωμίου, καὶ εί^ρίσκηται είς μεγάλην άνάγκην καὶ πεῖναν. Τ^τε γὰρ, έὰν φάγη
 ΟΙ Κ^ΝΟΝΕΣ

^φυΤευμένας, κ α ὶ νά Τάς ρ ίπ τ ε ι έ ξ ^ Το^ ά μ π ε λ ^ ν ο ι, ε ἶσ α ι πρόθυμος. Μ ή λ έ γ ^ ι, άνθρω πε, ό τι ^ σ Τ ιι ^ πΤαισε

^μὲν, έξομολογε^ίΤαι δὲ μ ὲ τὸν λ ό γ ο ν , δὲν ε ἶν α ι δ ε κ Τ ὸ ι άπὸ Τὸν Θεόν^ Δ ιό Τ ι Τ α ῦ τ α λ έ γ ω ν , δὲν ε ἶσ κ ι μακράν
^άπὸ Τοὸς Ν αυαΤιανοὸς, ο ί οποίοι άρνοι^νΤαι Τή ν μ εΤά ν ο ια ν μ ε Τ ά Τὸ β ά π Τ ισ μ α , ώς μ ή κ κ Τ α δ ε χ ό μ ε ν ο ς κ α ἰ σὸ
^Τήν δ ιά σΤ ύμ α το ς μ εΤά νο ια ν, κα έ μ ά λ ισ Τ α όποί^ έ μ α θ ες τὸν μ έγα ν Μ ω θσήν, ζ η Τ ή σ α ν Τ α ^ χι ά μ ε λ ^ ς , ά λ λ ά
^βιαίως Τὸν Τράγον άπὸ Τὸν Ἀ α ρ ώ ν , κ α ὶ φανερώσανΤα μ ὲ Τοί^Το τήν Τ ή ς ά μ α ρ Τ ω λ^ ς ψυχ^ς ἐ ς ο μ ο λ ό γ η σ ιν , κ α ὶ
^συγχώρησιν. Ν κ ὶ , κα λὸν κ α ὶ άρμοδιώ ΤαΤον ε ἶν α ι νά μετανοώ ή ψ^χή μ ὲ έργ^ι ν η σ τ ε ία ν δ η λ α δ ή , κ α ὶ κακο^
απάθειαν σω μ α το ς. Ὄ μ ω ς , άν τό^ η Τιν ά ς άπὸ άδ υν α μ ία ν σ ή μ α τ ο ς , ή ά π ὸ ά λ λ ο σ ύ μ β α μ α , κ α ὶ στερηθώ α ύ τ ά ,
^Τά βοηθήμαΤα, έ χ ε ι ^μως Τήν άπὸ σ Τ ό μ α Τ ο ι ἐξο μ ο λ ό γη σ ιν κα θα ρά ν, δ εκ Τό ς ἐσΤιν άπ ὸ Τὸ ν θεὸν, ό σ Τις ά π έ .
^θανε διά τ ά ς ά μ α ρ Τ ία ι μ α ς . ἶ^αθώ ι κ α ὶ ό ^ω^σ^ς ε ίς Τή ν κ α τ α σ κ ε υ ή ν Τ ^ ι ^κην^ς έ σ μ ιξ ε μ ὲ βόσσον κ α ὶ χρυ-
^σάφι Τ ά ς γ ιδ ό τρ ιχ α ς, Τά Τ ίμ ια μ ὲ Τ ά ά τ ιμ α . Ὄ Τ ε λ ώ ν η ι, σ ὲ έρω τῶ , μ ὲ ποίους κόπους έ σ ώ θ η ; δεν έσώ θη μ^
^ψιλά λ ό γ ια Ταπεινώσεων , ό Λ η σ τ ή ς , μ ὲ ποίους ἱδρῶ Τας μ ε Τ ε Τ έ θ η ά π ὸ Τὸν σΤαυρὸν είς Τὸν (παράδεισον ; δέν
^έσωθη μ έ ό λίγ α λ ό γ ια ; ό μ ο ίω ι κ α ὶ ὸ Μ ανασσ^ ς. Δ ο ιπ ὸ ν , ω ^ α ρ ικ λ ή . μ ή ά κούης μύνον Τή ν ά γ α ν ά κ Τ η σ ιν Τοῦ
^Θεοθ, άμή ^ λέπ ε κ α ὶ Τ ή ν άμετρόν Του φ ιλα νθρω π ίαν. Τ ὸ γάρ ε λ ε ό ι σου, φ η σ ὶ, μ έ γ ^ έπ^ έ μ έ ^ ^ α λ μ . πε^,
^ 13
. Ι Μ ή λέγ^ ς λοιπὸν ά σ Τ ό χ α σ Τ α , ό Τ ι, ὸ ^εὸς δὲν δ έ χ ε Τ α ι λ ό γ ια μ εΤ α ν ο ία ς. Δ ιύ Τ ι θέλω σοί^ ε ίπ ^ κ α ὶ έγώ^
^ Ἀ σ ή μ ι κα ὶ χρυσάφε κα ὶ Τ ά ι λ ο ιπ ά ς π λ ο υ σ ία ς δωρεάς θ έλ ε ι ό ^ ε ὸ ς , ά μ ή δύω φ ύ λ α ι τ ή ς χ ήρ α ς δὲν δ έ χ ε Τ α ι; κ α ὶ
^πῶς θ έλεις μ ὲ πληροφορήσει, ό Τ ι ή ξεύρ εις Τή ν Γρ αφ ή ν, μ ή ενθυμούμενος Το^ ^ωΤ^Ιρος Τ ά λ ύ γ ια , δ έ ν θ έ λ ε ι,
φ λέγει, ό ἶ^αΤηρ μου νά άπ ο λεο θ ή κά νένας άπ ὸ Τοὺς μικροὸς ΤοόΤους, ἶἰ^ α Τ θ . ι η ^ κ α ὶ σὸ, θ έλ εις πολ^λοὸς κ α ὶ
^ μ εγά λο υς; ένανΤία Τοῦ^ ω Τήροι δ ιδ ά σ κ ε ις , άνθρωπε, κ α ὶπ ο υ β ά ν εις Τὸ Το^ ^σα^ου^ Α έ γ ε σὸ πρέ^Τοι Τ ά ς άμαρ^
^τίας σου, ῖν α δικαιω θής.^ ἶἹ^ Ισ . μγ^. Δ έ χ ε Τ α ι ό ^ ε ὸ ς ὸποί^ μ α ς έ^πλασεν, ού μόνον ά γ ν ε ία ν σ ώ μ α Τ ο ι, μαο^
Τυρικούς άγῶνα^, κ α ὶ ά σ κη Τικο ὸ ς, ά λ λ ά κ α ὶ σκυθρω π όΤηΤα προσώ που, ^Ταν γ ίν ε τ α ι δ ιά τ ά ά μ α ρ Τ η μ α Τ α . Υ^αὶ
καρπὸν χ ειλ έω ν , όμολογούνΤων Τὸ ^νομα Το^ Κ ρ ισ Τ ο ῦ . Δ ιό Τ ι, ά λ λ ο ι μ ὲν δ ύ να νΤ α ι νά ά ν Τ ιπ ο λ ε μ ο ^ ν , ά λ λ ο ι δε
π ά λ ιν δέν δύνανΤαι δ ιά Τὸ εύ κο λονίκη Το ν. Ι^αὶ δ ιά νά ε ίπ ῶ συ νΤόμ ω ς, π ο λ λ ά γ ίν ο ν τ α ι ἀπ ὸ τοὸ^ α μ α ρ τ ω λ ά ,
τά όποὶ^α φαίνονται ^τι εἶν α ι μ ικ ρ ά , ό μω ς προ^ενοθν μ ε γ ά λ η ν σω τηρίαν ε ίς Τοὸς μ ετα νο ο υ ντα ς. Ι^ λ έ π ε κ α ὶ Τὸν
^ ω ^ σ^ ν, ή μ ά λ λ ο ν Τὸν ^ εὸν δ ιά Τον Μ ω ^σέω ς. όπο^ δ ιο ρ ίζει νά προσφέρουν δ ιά τ ά ς α μ α ρ τ ία ς τ ω ν ο ἰ άνθρι,^
π ο ι, ^ χι μύνον βόδια κα ἰ Τρ α γ ία (Τ ά όπο^ία ^χουν ο ί π λ ο ύ σ ιο ι), ά λ λ ά φρο'^ΤίζωνΤας δ ιά Τοὸς κ ε κ ο π ια σ μ έ ν ο υ ι,
κα ὶ συνΤαπεινούμενος μ ὲ Τοὸς Τ α π ειν ο ὸ ς, δ ιά νά μ ή ν ά π ε λ π ισ θ ^ ν . έ σ υ γ κ α Τ έβ α σ ε τὸ ν νόμον, ^ως κ α ὶ ε ίς π ερ ι-
στάρι, κ α ὶ ε ίς δ λ ίγ ο ν σ ε μ ιδ ά λ ι. Λ ο ιπ ὸ ν κ α ὶ σὸ, ΙΙρ ε σ β ύ τ ε ρ ε , περιποιοί^ Τὸν άνθρωπον όπου δ ε ίχ ν ε ι. κα ρδ ία ν ςυ ν .
Τε Τ ρ ιμ μ έν η ν , κ α ὶ έπίστρεφ ε κ α ὶ σῶ ζε α υΤὸν, ζη Τ ῶ ν Τ α ς άπὸ το^ς ά μ α ρ Τ ω λ ο ὺ ς, ^ χι ^,ύνον καρποὺς κα Το ρθ ω μ ά -
των κ α ὶ ά σ κ η τ ικ ά έρ γ α , ά λ λ ά δ ε χ ό μ ε ν ο ι κ α ι λ ό γ ια κ α τ α ν υ κ τ ικ ά ἐκ είν ο υ , ὀποῦ έ^ομολογε^ίται μὸ τ α π είν ω σ ιν
κ α ὶ ουντριβήν καρδίαι.^^

^Απος.να^.τής ^
Ἀ γ κ .ι δ ^ .τ ^ ι Ε ἴτ ις Ἐ π ίσ κ ο Ι^ ο ς , ἤ Π ρ εσβύτερο ς, ἤ Δ ιά κ ο ν ο ς ἐ ν τ α ῖ ς ὴ μ έ ρ α ις τ ῶ ν ἐο ρ τῶ ν οὐ μ ε τα ^
^ ^ η ^ β α σ ιλ λαμβάνω κρεῶ ν^κ^ιὶ ο ἴνου . β δ ε λ υ σ σ ό μ ε ν ο ς , κ α ὶ οὐ δ ι' ἄ σ κ η σ ι ν , κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω . ^Ως κ ε κ σ υ τ η -
^ ριασμένο^ τ ὴ ν ἰδ ία ν σ υ ν ε ίδ η σ ιν , ^αὶ α ἴ τ ^ σκανδ^ .λΟ υ π ο λ λ ο ῖς γ ε ν ό μ ε ν ο ς .

^ ρ μ η ν ε ί α.

Κ α ἰ ο^Τοι ό ἶ^ανων πα^ομοίω ι μ έ Τον να^. (όν κ α ὶ ά ν ά γ ν ω θ ι) δ ιο ^ ἰζετ^ ι, ί^τι όποιος Ἐ π ίσ κ ο π ο ^ , ή ΙΙρ ε σ β ύ
τερος, ή Διάκονος ε ἰς Τάς έορΤασίμους ή μέρ ας δὲν Τρώ γει κρ έα ς, οί^τε π ίν ε ι οἶνον, ^χε δ ια άσ^ητ^ν ^.αὶ έγκρά^
1
Τεια ν , ( ) ά λ λ ά δ ια τ ὶ Τά σ υ γ χ α ίν ε Τ α ι, άς κ α θ α ίρ ε Τ α ι. ^σάν ο^ςου εἶν α ι κεκαυτη ρια^ μένο^ , ή τ ^ άναἰσθΥ^τος

^ιαὶσκύ^ον,ή γύπα, δέν ἀμαρτάνει. καθύτι αὁτὰ δεν εἶναι έμφο- κατὰ τον Θεοδώρητον. ^ σ τ ε ἀγαπῶντας ^ ^^,ς υγείαν
δοσμένα ἀπὸ τήν νέαν γραφήν, ^ ἱ γὰρ Ἀπδστολοι, έν μέν ταις Ι του σώματος μας, καὶ θέλωντας νὰ μας ^άμ-^ ν^ μώ
Πράξεσι (κιφ. κέ. ^θ.) έμπὁδισαν νὰ μή τρώγ^ τινὰς μύνον τὰ γωΙ^ιεν, τὰ ῶνύ^σεν ἀκάθαρτα, ἐνα κα^ ά ^ τ^ δν^μά
είδωλοθυτα, καὶ τὸ αι^εα, καὶ το πνικτὸν, ἐν δέ τῶ ξγ^. Κανύνι μισῶμεν ταῦτα κα^ ἀποφ^ύγω^^εν.
ομοίως ἐμποδισαν νὰ μή τρ^γ^Ι τινὰς θηριάλωτον, θνησιμαιον, 1
( ) ^Εκ τοῦ Κανύνος τούτοι πύρισμά τ ι συνάγεται, οτ^.
ια^ αἱμα. Ε ί δέ καὶ ἀνθίσταταί τις λέγων, δτι ο κύων κα^ ο γύ- δέν καθαιροῦντα^ οἱ ^Ι^πίσ^οφο^, καὶ Πρεσβύτερος καὶ Αίά.^νοί^
ίεας δνομά^ονται άκάθαρτα ἀπὸ τήν παλαιὰν Γραφήν, ἀποκρι- οποῦ οχιδ^ὰ ^δ^λυρίαν, ἀλλὰ δ^ ἄσ^ησ^ν ἀληθή κα^ ^γκράτε^εν,
^δμεθα δτι, οχι διατὶ εἶναι ^δελυκτὰ καὶ σν.^γχαμερὰ έτσϊ δνἐι- ή τελείως δέν τρ^ ονν κρέας, ούτε φίνο^.ιν οἶνον^ ή φρος κα,ρον
μάσνται. οὸδέν γὰρ κοινὸν ή ἀκάθαρτον είς τήν έαυτοῦ φύσ^ν καὶ ἐπὶ διο^^.έναις ήμέραις. ἄν καὶ δεν ήθ-λαν φάγουν, ή φί-
εἶναι, ειφομεν^ ἀλλ^ έτσι ὀνομάσνται διὰ τρεις αίτίας, φρώ-ουν,καὶ είς τὰς ήμέρας τῶν έορτῶν. Ἀ λ λ ὰ δή κ ^ λοιποὶ ύφοῦ
τη κ ά κιφιωτάτη αίτία εἶναί κ α θ ^ ἀνωτέρω τήν ήρ^εήνευσεν τῶν τοιούτων, (ή ^ ἄλλων τ^νῶν αρωμάτων) ἀ^έχοντα^, εί^τε
ὁ μέγας Εασίλειος, διατἰ δ^α τὰ άκάθαρτα εἶνα^ ^λαβ.ρὰ είς ^ μοναχοὶ,ειτε λα^κοὶ, δι^άσκησ^.ν ^αὶ ἐγκράτειαν, ἀφο τ^ν φαρύντα
τήν ίιγείαν τοῦ σώματος, ἀλλὰ καἰ τῶν ίατρῶν φα^δες αῦτὸ ι Κανένα ώς φαραβάτα^ οὁ κατακρίνονταί τών γνώμην κα^
τοῦτο προσβε^αιοῦσι. ^ευτέρα^ δ^ατι ^τσι νομίςονται κοντὰ είς . ^ῶν δύω ^ Κανὁνων έρμηνευτῶν, ^ωναρά, λέγω,
τήν ^πδληψιν των πολλων ἀνθρώφων, κατὰ τὸνΠροκύφ^ον, Κα^ Ι ^α; βαλσαμῶνος, ἄνάπεχωντα^ τούτων καί έν ^αις εορτασίμοις
τρίΤη, διὰ νὰ μή φροσκυνήσωσιν αυτὰ οἱ Ιουδα^οϊ ώς θεους, ^ ήμέραις. Δ ιύτι, ούτε ^δελύσσονται αύτὰ, καθῶς λέγει ὀ Κανων,
 ΤΩΝ ^.ΓΙΩΝ ^ΠΟΣΤΟΛΩΝ

(καθ^ ο μ ο ιό τ η τ α τέ^ν μ ε λ ^ ν τοί^ άνθρωπένου σώ μ α το ς, τ ά όποία όταν τ ύ χ η νά καο^ν, μένουν άναίσ^ ητα ), ^
μ ε μ ο λ ν σ μ έν ο ν (κ α θ ο μ ο ιό τ α τ α εκείνω ν δποί^ έ χ ο ν σ ι κ α ν τ έρ α ς, ἦ το ι φοντανέλλαν, άπὸ τά^ ό^οίκν εξέ ρ χ ε τ α ι υλη
κ α ὶ μολυσμὸς^ , ε ις Τη ν συ νείδησίν Τ ο υ , κ α ὶ ωσάν όπο^ γ ίν ε τ α ι αῖτιο ν σκανδάλου ειν τοὸ^ ^ολλο^ν άνθρώποιιν,
ο^ ο π ο ίο ι συναθροιζόμενοι ειν Τά ς έορτάς, εἶχ ο ν σννήθειαν^νά κάμνουν άγά π α ν, ^γουν κοινάν τρα πέζα ν, κ α ὶ νά
συντρώγουν ό λο ι μ α ,ό . τ ά ς όποίαν ό Πα ύλον Κ υρ ια κὸ ν δεῖπ νο ν, ^τοι κοινὸν όνομάζει, εις τ^ν ^ρὸ^ Κ ο ^ ν θ .
ἐ π ι σ τ ο ^ ν κεφ . ι ^ . (π ε ρ ὶ όρ^ τ^ν ύπ ο σ η μ . Τοί^ οδ^. Τ^ς

Σ υ μ φ ω ν ί α ^

Συμ φ ώ νω ν κ α ὶ ο Π α ύλον ιδ ία ε ίς τ^ν πρὸς Τ ιμ ό θ . α^ κεφ . δ^. κεκαυτηριασμένονν ώνόμασε τοὸς α ἶρ ετ ι-

κοὺν εκείνο υς, όποί^ ἐ δ ίδ α σ κ ο ν νά ά π έχ ο υ σ ιν ο ἱ άνθρωποι δ ιά βδελυρέαν ά^ὸ τ ά βρώ μ ατα. Ἀ ναγνω θε ^ ^
^ Α π οσ το λικὸν να^.
ΙΙ Α π ^ μ ^ .
τ^ις της
Ε ἴ τ ις κ λ η ρ ικ ὸ ς ἐν κ α π η λ ε ίω φ ω ρα θείη ἐσ θ ίω ν . ἀφ οριζἐσθω . Π ά ρ εξ το υ ἐν π α ν ο ο χ είω ^
ἐν ὁδῶ δι^ α ν ά γ κ η ν κ α τ α λ ύ ο ν τ ο ς , ^^
^ ρ μ η ν ε ί α^

Ο ί τ ῶ Θεέ^ κεκ λη ρ ω μ ένο ι π ρ έπ ει νά ^ν^ιι είς τ ο ὸ , λα ^ οὸ ς υπ ό δ ειγ μ α βίου σ ε μ ν ο ί, ἶν α μ^ έ ξ α ιτ ία ν αυτ^ ν

β λ α σ φ η μ ^ τ α ι Τὸ όνομα του Θεοί^. Δ ιά το^το κ α ἰ ο πα^ών κανών διο ρίζει, ό τι όποιος Κ λ η ρ ικό ς ευρεθ^ νά τρώγ^
ψ ω μὶ μ έ σ α ε ις κ α π η λ ε ίο ν , άς ά φ ο ρ ίζη ται. Δ ια τ ὶ τὸ νά έμβαί^ωσιν αυτοἰ εις κα π η^ είον, τ ί ά λ λ ο ^ανερόνει, π ά -
ρεξ π ῶ ς όχουσι ζω ^υ ά σ εμν ο ν, κα ὶ πέ^ς εἶν α ι διεφ θαρμένοι, ό χ ι μόνον κ α τ ά τ^ν έπιθ υμία ν τ ^ ν φαγητώ ν κ α ὶ
π ιο τ ώ ν , ά λ λ ά κ α ἰ κ α τ ά τ ά ά λ λ α τω ν ^θη, ωσάν ο
ποί^, ^ Τὸ νά συ μ μ α ζώ νω ν τκ ι ε ις τ ά κ α π η λ ε ία άσεμνοι
άνδρες κ α ὶ ά σ ε μ ν α ι γ υ ν α ίκ ε ς , β έ β α ια έκείνον όποῦ συναναστρέφεται μ ε τοιούτους, δ^ν θ έλει μ είν ^ άμέτοχον τ^ ς
έκείνω ν κ α κ ία ς , έ π ε ι δ η κ α τ ά τὸν ἶΙα ^ λο ν ε^θεέρουσιν ^θη χρ^σί^ ό μ ιλ ία ι κ α κ α ί^ Κορινθ. ιε^. .^, ἰίξω 33
μόνον άν ὸ Κ λ η ρ ικ ὸ ν ευρισκόμενον ε ις τὸν δρόμον, κ α ὶ μ η έχοντας ε ις ποίον ά λλο ^σπήτιον νά κονεύσω, ^θελεν
^μβη μ έ σ α εις π α ν δ ο χ είο ν κ α ὶ χ ά ν ι δ ιά νά ά.^απαυθ^ ἐξ ά ν ά γ κ η ς. ^Δνάγνωθι κ α ὶ τ η ν έρμηνείαν το^ ^Α^οστο-
λικοί^ ^,β^. Κανόνον.

Της έν τη ὰγ
Ε .τ ι ς Κ λ η ρ ι κ ὸ ς ὑ β ρ ίσ ο ι τὸ ν Ε π ίσ κ ο π ο ν , καθο^ιρείσθω. Ἀρχοντα γ ὰ ρ το ῦ Λ α ο ῦ σου ^ο^ία γ^. ^ξοο
ο ὐ κ ἐ ρ ε ῖς κ α κ ῶ ^ . κ^
^ ρ μ η ν ε ί α^

Ὄ ^ Επ ίσ κο π ο ς κ α ὶ ^Αρχιερεὸς ε ις τύπ ον ών τοί^ Κυρ ίου, κ α ὶ κεφ αλη τ ο ί, τ έ ς ε κ κ λ η σ ία ς σώματος αισ^ητη

λ ο γ ιζό μ ε ν ^ ς, π ρ έ π ε ι νά ἀ π ο λ α μ βά ν^ περισσοτέραν άπό τους άλλους ιερωμένουν τ ιμ ή ν . Δ ιά το^το καὶ ό παρών
Κ α νώ ν δ ιο ρ ίζ ε ι, ό τ ι όποιον κ^ηρικὸν ^θελε^ ί^βρίση τὸν ^π^σκοπον, άν κα θκ ίρετα ι, έ π ε ιδ ^ .ε ἶν α ι γ ε γ ρ α μ μ έ .

ούτε είς τὰς άλλας ἦμέρας έσθίοντες αυτὰ, είς μόνας τὰς εορ- ματικὰν. καὶ του πρ^ίοτάτον καὶ ἀμνησικάκου ^ριστοῦ μιμητης
τὰς'τούτων ἀπέχονται, ἀλλ^έπίσης καὶ εἰς ἐκείνας, καὶ είς ταύ- γνησιώτατος, εξω ^νον ἄν ο ί,^ρίσας ^ναι έμόριθης εις τον
.
τας άπέχονται δι^ έγκράτειαν μένην Πλην διὰ νὰ ^ναι ^ ἀπο- νοῦν, καί αύθάδης καὶ τολμητίας^ αυτο τὸ ^δὶον πρέπει νὰ νοῆ-
χ η καὶ νηστεία τῶν τοιούτων ἀσ.ιανδάλιστος πάντ.^. κοντὰ είς ται καί διὰ τους .βρίζοντας Πρεσβύτερον, καὶ ^ιά^εονον . οἱ δε
τους πολλους, εἶναι καλλίτερου σἰ τοιοῦτοι καὶ είς τὰς ήμέρας φιλευσεβεῖς νόμοι των βασιλέων προστάζουσιν, οτ.-, όποιος έμ^η
τῶν ^ορτῶν, κατ^ ίδίαν καὶ ^ιαθ^ εαυτους τὸν άρτον αύτῶν νὰ είς την ἐκκλησίαν, όταν τελοῦνται τὰ μυστήρια, ^ ά^.λα^ άγιαι
έσθίωσιν. ^ τ , συνάγεται ἀκολούθως τὸ αυτο καί έμπροσθεν. λειτο^^ργίαι, καί υβρίσω τον ^πίσκοπον^ ^ έμποδίσ^ νὰ μ^ τε-
( Ι ) έ π ε ιδ η δέ κ^ί ο ^^τ^ος^ τ ίτ λ . θ^. κε^. λ ^ ., λέγει, ό τ ι λεσθοῦν ταυτα, νὰ τιμ^^,ται κε^αλικῶς. Τοῦτο τ^ ιδιον νὰ φυ^
τὸ θ^. βιβλ. του .κωδηκος τ ίτ λ . δ^ατάξ, ά. διορίζεται πως δ λάττηται και- όταν γίνωνται λιτανειαι καί δεήσεις, καὶ ευρί-
τὸν βασιλέα υ^ρίζων δεν τιμωρείτα-. ούτε τ ι σκληρὸν ^ τρ^χυ σκωνται έκεῖ επίσκοποι καὶ Κ λ ^ ικ ο ί. ^Πγουν τὸ νὰ ἐξορίζηται
υπομένει^ διότι, ^ ἀπὸ κου^ύτητα ^ ρ ισ ε τ^ν βασιλέα^ καί πρέ- όποιος ί^ρίση τούτους, καὶ τὸ νὰ παιδεύηται κε^αλικῶς, όποιος
πει νὰ καταφρονῆται ώς κοῦφος^ ^ ἀπὸ ἀγνωσίαν, καὶ πρέ- ταράζν, την λιτανείαν καὶ δέηοιν. ^Εκ του Κανόνος τούτου συμ-
^ιει νὰ ἐλεηται. ^ ώς ἀδ^κούμινος, κα ὶ πρέπει νὰ συγχω^ῆ- πέρανον, ότι καί όποιος ί^ρίση τι^ν σαρκικόν του πατέρα, ^ τὸν
ται^ έτσι. καὶ ὁ τὸν Ἀ ρχιερέα ^ρίζω ν, καθ^ ὀμοιότητα καί ἀ- πνευματικόν του γέροντα, πρἐπει ^ὰ έπιτιμάται. ^ ο κακολογῶν
ν^λογίαν, δεν πρέπει νὰ ^ιμωρηται, ειτε ώς κοῦ^ος, ^γὰρ, φησὶ, πατέρα ^ μητέρά (ό^τ^ ^ ὶ
εἴτε ^ ι ειτι κλΤ^ικὸς,
^ ἀνὁητος και φλύαρος, ειτε ^ς ἀδικούμενος. ^Επειδη ἄν ό βα- ^ λα Ικὸ ς^ μοναχὸς), θανάτω τελευ^άτφ.^ (ΑευΙτικ. κ^. ί^.
σ^λευς όπου εἶναι πρόσωπον έξωτερικὸν, ἐμποδίζεται ῦπο του ι ^ ^ τ θ . ιἐ .
θάνατος δε τούτων ιἶναι ^ στέρησις της θείας
νομου νὰ μη παιδεύω τους τοιούτους ύπου τὸν βρίσουν, πύσιρ , κοινωνίας, ^τις κοντὰ εἰς τους ^ρονίμο'^ς θάνατος ἀληθῶς λογί-
μαλλον ὁ ^Αρχιερευς όπου εἶναι πρόσωπσν ἐσωτερικὸν, καὶπνευ- ζεται κατὰ τόν νέ. Ι^ισιλείου.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

νον έν Τ ^ νόμι ^. Δ ὲν θ έλεις κ α κ ο λ ο γ ή σ ε ι Τὸ ν π ρ ο εσ τ ^ τ α τοί^ λα ο ῦ σου κ α ὶ ά ρ χ ο ν τα , ^ἶτε ἐσο^τερικὸν δ η λ α δ ὴ

κ α ὶ π νευ μ α τ ικὸ ν, ε ἶτ ε ἐξω τερικὸν κ α ὶ σ ω μ α τ ικ ύ ν .
Δ ιά τ ο ῦ τ ο γαρ κ α ὶ ^Λρχιερεύς δ Ἐ π ίσ κ ο π ο ^ λ έ γ ε τ α ι, άρ--
χ ω ν τῶν ίερέω ν, κ α ὶ Ἱ ε ρ ά ρ χ η ς , άρχουν Τύ^ν ί^ρῶν, κ α Τ ά τὸν θεῖον ^ ά ξ ιμ ο ν , κ α ὶ τὸν α ρ ε ο π α γ ίτ η ν Διονυ^ιον.
Ὀ δὲ γ^. τη^ έν Τ^ ά γ ία Σ ο φ ία λ έ γ ε ις ^Οποιος Το λμ ήσω νά κ τ υ π ή σ η , ή νά φυλακι^ση Ἐ π ί κο π ο ν , κ α ὶ χωρὶ^ ο
α ἴτ ἶα ν , ή κ α ὶ μ ὶ α ιτ ία ν έ π ίπ λ α σ τ ο ν κ α ὶ ψ ευδ ή , ύ τοιο ῦτο^ ν ά ἀ ν α θ ^ μ α τ ίζη τ α ι.

Ε ἴ τ ις Κ λ η ρ ι^ ὁ ^ (.β ρ ίσ ρ ι Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ν , ἡ Δ ιά κ ο ν ο ν , ἀ φ ο ρ ιζἐσ θ ω .

^ ρ μ η ν ε ί α^

Ο ἱ Πρεσβὁτεροι κ α ὶ Δ ιά κο νο ι, χ ειρ ῶ ν εχοντε^ τύπον, δ ιά μ έσο υ τ^ ν ο ποίω ν κυβερνά τ ή ν Ἐ κ κ λ η σ ία ν ^

^Επίσ^ιοπος, π ρέπ ει μ ὲν κα ὶ α ύ το ὶ νά ά π ο λ α μ β ά ν ω σ ι Τ ή ν προσήκουσαν Τι,^ ήν, ο χ ι ὅμω^ ^αὶ ^σην π ρ έ π ε ι νά
λαμ^άνη ὁ Ἀ ρ χ ιερ εύ ^ . Δ ιά τοΙ^το κ α ὶ ο
παρων Κ α ν ^ ν δ ιο ρ ίζ ε τ α ι, ο τ ι όποιος ^ λ η ρ ικ ὸ ς ή θ ελεν ύβρίσ^ Π ρ ε σ β ύ τ ε -
ρον, ή Διά κονον, ά ς άφ ορίζηται μόνον (τ ὸ ο ποίον ε ἶν α ι ^ λ ιγ ω τέρ α π α ιδ ε ία ), κ α ὶ ο χ ι κ α θ α ίρ ε τ ^ ι, ὡ σάν έ κ ε ῖ-
νος ύποῦ ύβρίσ^ ^Αρχιερέα (τ ὸ δπο^ον εἶν α ι μ εγα λη τέρ α π α ιδ ε ία ). Δ ι ύ τ ι , κ α θ ι^ ή μ ὲ ν κ ε φ α λ ή ε ἶν α ι άνω τέρα
άπὸ τά^ χ ε ^ ς κ ά ὶ τ ά λ ο ιπ ά ^εέλη Του σω ματο^ , α ἱ δ ὲ χε^ίρες ε ἶν ά ι κ α τ ^ τ ε ρ α ι ά π ὸ Τ ή ν κ ε ρ ^ λ ή ν . ^τ'^ι ἀ κ ο -
λούθως κ α ὶ οί άτιμ ά ζο ντε^ τ ή ν κ ε φ α λ ή ν , ρ ,εγ α λ η τέρ α ς π α ιδ ε ία ς δ έο ν τ α ι, ο ἱ δ^ ά τ ιμ ά ζο ν τ ε^ Τ ά ς χ ε ^ ρ ^ ^λιγι^--
τέοαν π αιδείαν χ ρ ειά ζο ν τα ι.

Ε ί τ ι ς Κ λ η ρ ικ ὸ ^ χ ω λ ὸ ν , ἤ κ ω φ ὸ ν, ἤ τυφ λὸν, ἤ τ ὰ ς β ά σ ^ ς π ^ π ληγμ ένο ν χ λ ε υ ἄ σ ο ι, ἀφ ο ρ ιζ^ σθ ω .

^Ω σα ύτω ς κ α ι λα^ίκος.
^ ρ μ η ν ^ ί α^

^κε^νοι ^πο^ εχουσι μ έ λ η το^ σωματο^ π επ η ρ ω μ ένα κ α ὶ μ ισ ε ρ ά , π ρ έπ ει μ ά λ ισ Τ α νά έ λ ε ^ ν τ α ι, νά βοηθί^ν^

τ α ι κ α ὶ νά χ ειρ α γ ω γ ω ντ α ι άπὸ τοὸ^ ἰίχ ο ντα ς τ ά μ έ λ η ο ῶ α κ α ὶ ύ γ ι ή , ο χ ι νά π ε ρ ιγ ελ ιό ν τ α ι κ α ὶ νά περιπαίζουν-
τ α ι. ^Οθεν ὁ παρων Κανιών δ ιο ρ ίζε ι, ^ τ ι, ὅποιος κληρικὸ^ π ερ ιπ α ίξω κ ο υ τ σ ὸ ν , ή κουφὸν, 'ή τυ φ λ ὸ ν , ^ π λ η γ ω μ έ ν ο υ
κ α ὶ ^,ιοερὸν ^ίντα κ α τ ά τους π ό δ α ς, ά ς ἀ φ ο ^ .ζη τα ι. Ὀ μοίο^ς δ ε κ α ὶ λο^κὸς ^ν κάμνΙ τ ο υ το α ς ά φ ο ρ ίζ η τ α ι. Δ ιό τ ι,
μ ήπ ω ς δὲν εἶν α ι ἄ ρ κετή ή τ ιμ ω ρ ία κ α ὶ π α ιδ ε ία δποῦ δ ίδ ε ι ει^ αυτο ύς ο
ί^εὸ^, κρί^,αοιν, οἶ^ α ύ τὸ ς μ ύνος ο ἶδ ε ,
κ α ὶ δ ιά τοί^το κ α ὶ ο ἰ άνθρωποι πέρνοντε^ τ ή ν κρίσιν τοῦ ^εοι^, προ^θέτονν ε ίς τον^ τα λα ιπ ω ρ ο νς α ύ το ὺ ς, τ^αι-
δείαν επάνω ε ^ τήν π α ιδ ε ίκ ν , μ ὲ τού^ έ μ π α ιγ μ ο ὸ ^ αΙ^τέ^ν κ α ὶ τοὸ^ κ α τ α γ έ^ λ ω τα ς; ^ άθεοφ οβί^ ς κ α ὶ ἀ π ο νο ία ς
μ ε γ ά λ η ς ^ ^ ή δ ιά τὸν Ι^ύριον^ μ ή , α δ ελφ ο ί μ ο υ , το^ ιμή^ ητε εἰ^ τὸ ή νά π ε ρ ιπ α ιζ η τ ε , ή νά ἀ π ο φ εύ γ η τ ε
άπὸ τούς τοιούτου^ ^ιισεροὸς, ^ άπ ὸ πυρὸς κ α ὶ μ ιά σ μ α τ ο ς , ἐ^υνειθίζοντες ν ά λ έ γ η τ ε τ ή ν ά λ ο γ ο ν κ α ὶ άφρονες
σ τά τη ν παροιμίαν έκείνην^ φ ε ύ γ ε τ ε τούς ση μ ειω μ έν ο υς, α λ λ ά μ ά λ λ ο ν σ υ ν τ ρ έχ ε τ ε κ α ὶ ^οηθε^ίτε αύτο^^ πα^Ιι το^ς
τρύποις, οἶς δύνασθε, ἶν α κ α ὶ παρά το ῦ Κ υ ρ ίο υ ἐ λ ε η θ ή τ ε , φανέντε^ π ερ ὶ τού^ συνδούλους σ υ μ π α θ η τ ικ ο ί τ ε κ α ὶ
εὕσπλ^ιχνοι. Δι^ ^ κ α ὶ ό Θ εὸ ς π ρ ο στά ζει ^ιήτε νά κα τηγορώ τινά^ Το ν κω φ ὸ ν, δ ια τ ὶ δ έ ν α κ ο ύ ει, μ ή τ ε νά β ά λ η
σκ ο ν τ ά μ α τ α έμπροσθεν ε ις τ ά ποδάρια τοί^ τυφ^οί^, δ ια τ ἰ δ ὶν β λ έ π ε ι . ^ιΟ^ κ α κῶ ς έρε^ς κω φ ὸ ν, καὶ α π ένα ντι
τυ φ λ ο ί ού προσθ^ίσει^ σκάνδαλον κ α ὶ φοβηθήση Κύριον τὸν ^Ιεύν ^ον. (Λευ^ίτ. ιθ^ Ι ^ . ) .
Τ ή ς δ^.κε^.τής
^.
ιθ της
κ^ὶ ς
ι ^.
τής ^αρο^. ια^.
ι^ . της Καρθ . 'ΕΤ^^σκρπ^^ ἤ Π ρ εσ β ύτ^ ρ ρ ς ἀ μ ^ λ ῶ ν τ ο ῦ Κ λ ή ρ ο υ ἤ τ ο ῦ λ α ο ῦ , κ α ὶ μ ὴ ποιιδ^ύω ν αὐτο^.ς
οθ^. πβ^. ας^. τ ὴ ν ε ^ έ β ^ ια ν , ἀ φ ο ρ ιζἐσ θω . ἐ π ιμ έ ν ω ν δὲ τ ῆ ἀ μ ε λ ε ία κ α ι ρ α θ υ μ ία , κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω .
ρλά.ολβ^.ρλγ^.
ς
τον ι^ύσσης ^. ρ μ η ν ^ ί α ,.
τοῦ Πέτρου ι^.

^ρέος άπ α ρα ίτητο ν εύ ρ ίσ κ ετ α ι εί^ τὸν Ἐ π ίσ κ ο ^ ο ν νά διδά σκω καθ^ έκά ^ την τὸ ν υ π ο κείμ εν ο ν α υ τ ^ λαὸ ν τ ά
ευσ εβή δ ό γ μ α τ α , κ α ὶ νά ρυθμίζω α ύ τὸ ν πρὸ^ π ίσ τ ιν ^ρθήν κ α ὶ π ο λ ιτ ε ία ν ἐνά ρετο ν, Λ έ γ ε ι γάρ ^ ^εὸ^ δ ιά τοΙ^
Προφήτου ^ Κ εζεκ ιη λ, πρὸς τού ς προεστύ^τας τύ^ν λ α ^ ν . ε Υ ἰ ὶ άνθρω πον, σκοπ ὸν τ έ θ ε ικ ά ο ε τῶ οῖκο^ Ἱ σ ρ α ή λ ,
κ α ὶ Τί^ ο ῖκ ^ Ιούδας ε ί μ ή δ ια σ τ εί^ η , μ η δ ε λα λή σ η ^ , ἀποθανε^ ται ὅ άνο μο ς ἐν τ ^ α ν ο μ ία α ύ τ ο ῦ , κ α ἱ τὸ α ἶμ α
^α^του έ^ι τ^ς χειρύς σου έκζη τήσ ω .Ι^ ^ Ιε ζ . γ^. 17.^. Δ ιά το^ το κ α ὶ ο παρων Κ α ν ^ ν διορίζεται^ Ὄ π ο ιο ς Ἱ ^ π ίσ κ ο -
π ο ^ ή ΙΙρεοβύτερος (δ ιδ α κτ ικο ύ ^ ε ἶν α ι κ α ὶ τοὸ^ Πρεσβυτέρου^ χ ρ ή ,) ( Ι ) ἀ μ ε λ ε ῖ τοὺ^ κ λ η ρ ικ ο ύ ς τ ο υ , κ α ὶ ολον τ ὸ ν

( Ι ) Διὰ τοῦτο καὶ ύ θ^ος ^ρυσύστομος λ^γε^- ε ο ὁ πολὸ το ^κασι, κα ὶ τοῦτιρ μύνιρ δοκοῦσι πλιονεκτείν τῶν Πρεσβυτέρων^
^μέσον αύτῶν (τῶν Πρεσβυτέραν δ ^ .) ^ τῶν ^ Ε ^ σ κ ύ ^ ν . (ύμ ιλ . ιά . τής π^ὸς Τιμύθ . ά. ἐν τη άρχη) ορα κα ὶ είς τήν ύπο-
^Καὶ γὰρ καὶ α ^ ο ὶ διδασκαλίαν εἰο^ν ἀν^δεδεγμένο^ κ^^ ^ ο - ^ση^^ίείωοιν του ιί^, τής
^στασίαν τής ^Εκκλησίας.,,,.τη γὰ^ χε^ρονς^ μ ύ ^ ὀπερβε^ -
 Τ^Ν ΑΡΙ^Ν ΑΠΟΣΤΟΑΟΝ

έ π ίλ ο ιπ ο ν λ α ὸ ν , κ α ὶ δὲν δ ιδ ά σ κ ε ι αύΤούς Τ ά τ ή ς εΙ^σεβεία^ δ ό γ μ α τ α κα ὶ ^ργα, άς άφορίζηται ^ως ού νά διορ^ω-

θ ^ . Ι^ί δ ὲ κ α ι έ π ιμ έ ν ο ι εί^ τ ή ν ά μ έ λ ε ια ν κ α ὶ ρ αθυμίαν τ ο υ , καθαίρεται ό λ ύ τ ε λ α , ω^ τ^,ς επ ισ κ ο π ές κ α ὶ τοῦ
π ρ εσ βυ τερ ίο υ ανάξιο^ ( Ι ) .
σ υ μ φ ω ν ε ί α^

^ Ἀ λ ^ ά δ ή κ α ὶ ή ς^. έν τῶ ιθ '. Κ α ν ό ν ι α ^ τ ^ δ ιο ρ ίζει, ο τι πρέπ ει μ ὶν κα ι κάθε ήμέραν νά δ ιδ ά σ κ ω σ ι τὸν

^ κλήρο ν κ α ὶ Τὸ ν λαόν Τ ο υ , ο ί προεστέ^τες τῶ ν λ α ^ ν , έξαιρέτω ς δ έ κα ὶ μ ά λ ισ τ α ε ις Τἀ ς Κνριακ,ά^, διαλέγοντας
^ἀπὸ τ ά ς θείας γραφ άς Τ ά Τή^ ά λ η θ εία ς ν ο ή μ α τ α , καθως α ύ τά έρμηνεύουσι οἱ τ^ς ε κ κ λ η σ ία ς π α τ έ ^ κ α ὶ Θεο^
^ φόροι δ ιδ ά σ κ α λ ο ι. Ὀ δ ὲ ρλβ^. Τ^.ς έν Κ α ρ θ α γ . λ έ γ ε ι , έάν ^^πίοκοπος άμελί^ν τ^ ν έν τ^ έπαρχία α^το^ αἰρετι^
^κί^ ν, ύπομνησθ^ άπ ὸ Τού^ γειτονοί^ντας Ἐ π ισ κ ό π ο υ ^ π ερ ὶ Τούτου, κα ὶ μ ετά ^ξ μ^να^ δεν φροντίσω π ερ ὶ αύ-
^τῶ ν, νά ά φ ο ρ ίζη τ α ι ^ως ον τοῦ το κ α μ η . Ὀ μ ο ίω ς κ α ὶ ό ρλα^. δ ιο ρ ίζετ α ι, ^ τι ἐάν εἰς έ ξ μήνας άφ^ ου ύπομ^ησθ^,
^παρά τῶ ν γειτ ο νο ύ ν τω ν ^ ἀ μ ε λ ῶ ν τῶν α ἰρ ετ ικ ῶ ν τόπω ν Του, ε π ίσ κ ο π ο ς , δεν δείξω κα μ μίαν πε^ὶ αυτέ^ν ἐπι-^
α μ έ λ ε ια ν , ο ἱ Τ ύ π ο ι α ύ τ ο ὶ νά δ ίδ ω ν Τ α ι ε ἰς ά λ λ ο ν Ἐ π ισ κ ο π ο ν , ύποῦ ήμπορε^ νά Τούς έπιστρέψ^. ^ ὰ ν δε ο
ά μ ε-
^λή^ ε π ίσ κ ο π ο ς εἴπω ψ ε υ δ έ ς , ὅ τι ο ἰ α ἱρ ετ ικ ο ὶ έκε^ίνοι ^ήνωθησας Τ^ καθολικά Ἐ κ κ λ ^ .σ ία , κα ὶ διά το ν το ο-^κ
^ έ π ε μ ε λ ή θ η α ύ τω ν , ^ Το ιοῦ το ς νά χάνω κ σ ὶ Τ ή ν Ἐ π ισ κ ο π ή ν , κ α τ ά τὸν ρλγ^, τ^,ς αύτή^. ^ δὲ οθ^. τ^ς α^τ^ς
δ ιο ρ ίζ ε ι, ὅ τ ι ούδὲ ε ίς ά λ λ ο υ , Τόπ ους, υποκειμένου^ α ύ τ ^ πρέπ ει νά διατρίβ^ π ολύ, άμελ^ντα^ Τήν φ^ον-
^ τ ίδ α τ ο ῦ Τύπο υ έκ είν ο υ ^ποί^ έ χ ε ι τὸν ἴδ ιο ν θρόνον. Ὄ δὲ ις^'. Τ^ ς α^. κα ὶ β^, καθαιρώ Τὸν λείπ ο ντα άπὸ τήν
^ έπ αρ χία ν Τ ο υ , ύπὲρ Τοὸ^ ^ξ ί^ήνάς, νόσου κ α ὶ β α σ ιλ ικ ή ς ή Πατριαρχική^ ^πηρεσία^) κ α ὶ προ-
^ σ τ ά ζ ε ι, ά λλο ^ νά χ ε ιρ ο τ ο ν ή τ κ ι ἀ ν τ ὶ αύτο υ. Ὀ δε ια^. κα ὶ ιβ^. τ^ς Σ α ρ δικ^ ς κ α ὶ είς όλιγο^τερον και^
^ρὸν δ ιο ρ ίζ ε ι νά μ ή λ ε ίπ ω άπ ὸ α^τήν, ή το ι Τρε^, έβδομάδα^ μόνον. Δ ύ τ ὸ το^το διορίζει κ α ὶ π^. τ^ς ο
ό δ ε κε^. τ^ ς δ^. ^ως εις τρε^ς μ^νας μόνον διορίζει νά ἄναβάλλονν ο ί ^ητροπ ολ^ τα ι τ ά ς χειροτονίας
^τύ^ν Ἐ π ισ κ ό π ω ν τον^, ^ξω μύνον άν ἀπὸ ἀ ν ά γκ ην άπα ρα ίτητον ἀπεράσω περισσότερος καιρός. Δ ιά τήν ύποίαν
Ι^άνάγκην, κ α ὶ Τά^ διχονο ία ς Τοι^ λαο^, δ ιο ρ ίζ ε ι ο πβ^. τ ή ς έν Κ α ρ θ . ἀνάμεσα ε ίς ένα χρόνον νά γ ίν η τα ι ^πί-^
ά σκο π ος ε ις τ ή ν χηρεύονσαν έπ α ρ χ ια ν , κ α ὶ ^ χι περισσότερον. Ἀ ,λ λ ά κ α ὶ ο π ^ . α^τ^^ είς πολύν καιρὸν δέν θ έ-
^λ.ει νά ἀφ ίνω νται έρημοι ^Επ ισκόπ ου α ἰ ἐ π α ρ χ ία ι. Κ α ὶ ό ι^. δε τον ΙΙέ τ ρ ο υ καθαιρεγ τ ο ^ άφήσαντας μ ὲν τὸ
^του Κ ν ρ ίο ν π οίμ νιο ν, ύ π ά γ ο ντ α ς δ ὲ άφ^ έαντί^ ν ε^ς τὸ μαρτύριον κα ὶ ἀρνηθέντας πρώ τον, ύστερον δὲ π ά λιν
^ ο μ ο λ ο γ ή σ α ν τα ς τ ή ν π ίσ τ ιν ^ . Τό σο ν εἶν α ι μ έ γ α κ α ὶ άπ α ρα ίτητον τὸ χ^έος τῶν Ἀ ρ χ ιερ έ ω ν , όπο^ έ^ουσι πρὸ^
τὸν έ μ π ισ τ ε υ θ έ ν τ α αύτο^ς λ α ό ν . Ὄ θ ε ν , ^.αὶ ά λ λ ο δεν τους πκρακιν^ εἰ^ τὸ νά μ ή άμε^λῶσιν, ἀ λ λ ὰ νά νή^ω -
σ ι , κά^ άς παρακινήσω τ ὸ ^νομα το^Ι ε π ισ κ ό π ο υ ο πο^ έ^ουσι, τὸ ^πο^ο^ σ η μ α ίν ε ι ^ ίγλαν κα ὶ σ κ ο π ό ν,
Ο ἱ εί^ τ ή ν β ίγ λ α ν ^ντε^, π ρέπ ει νά άγρνπνο^σι κ α ὶ ν κ β λέπ ω σίν , ο χ ι νά ἀ μ ε λ .^ σ ι κ α ὶ νά νυστάζω σ ι .
Δ ιά τ ο ν τ ο γάρ κ α ὶ μ έ σ α ε ις τὸ θυσιαστήριον τὸ ἱε^ὸν συνθρονον ^δρυται, ^να, ο μεν α ρ χ ιε ρ ε ὸ ς άνα-
βαίνω ν κ α ὶ κ κ θ ε ζ ό μ ε ν ο , ε ἰς αύτὸ β λέπ ω άπὸ ύψ η λά, ωσάν άπὸ β ίγ λ α ν Τὸν ύπ οκείμενον α'^τῶ λαὸ ν, κ α ὶ άκρι-
β έστερο ν Το ντο ν έπισ^.οπ^, ο ἰ δὲ ΙΙρ εσ β ύ τερ ο ι συνιστα μενοι κ α ὶ συγκαθεζύμενοι μ ε αυ.ιὸν, παρακινούνται έντεῦ-
θεν νά έφορί^σι κ α ὶ α ύ το ὶ κ α ὶ νά κ α τ α ρ τ ίζω σ ι τὸν λ α ὸ ν, ως σύμπονοι δοθέντε^ είς τὸν ε π ίσ κ ο π ο ν , καθ^^ λ έ -
γ ε ι ὁ ^ωναρ^ις, Λ ^ ὸ τ ὸ ἴδ ιο ν νύημ α φανερώνει κ α ὶ ὸ θρύνος τοί^ ἀρχιερέως ο έν τ^ ε κ κ λ η σ ία ισΤάμενος, ύψη-
λό τερ ο ς τ ^ ν ά λ λ ω ν , ^ιαὶ ^ κ ο π ια ύ π ε ρ τ ά τ η δ ιά το^το ονομαζόμενος κ α ὶ ιερά τοί^Ι θρόνου περιοπή, κ α τ ά τὸ ν διά^
κονον Ἱ γ ν ά τ ιο ν (έν Τῶ βίο^ το^ ΙΙα τρ ιά ρ ^ ο υ Ν ικηφ όρου, ( ^ ). Ι^ί δὲ κ α ὶ ο ε π ίσ κ ο π ο ς κ α ὶ ο ί πρεσβύτερ^ι εἶν α ι ἀ--
μαθε^^, κ α ὶ δ ύ να μιν δὲν έχουν ε ίς τ ὸ νά δ ιδ ά σ κ ω σ ι, πρέπ ει σ υ μ ^ ν ω ς νά προσκαλουν άπ ὸ άλλους Τύπους διδα -
σκά^ου^ Τ ε κ α ι ίερ ο κή ρ ν κα ς, τ ά πρὸ^ ζω ά ρ κεικν αύτο^ς, κ α ὶ Τιμ ή ν τήν προσήκουσαν ἀπονέμοντες ( ) , νά καθι^ 3
(ἰ^ Δι^ ο κα ὶ ἰδί^ί ὁ Παύλος ἐν τω ά. πρὸς Τιμόθεον γ^. (^) Δι^ ο και ή ^εαρὰ τον αοιδίμου ^κσιλέως ^Αλεξίου του
λέγει, ^ Ο τ ι, ύ επίσ κο πο ς πρέπει νὰ ωναι διδακτικός.^ Κ α ὶ Κο^ε.νν,ν^ῦ ἐδί^ρισεν, είς τον κάθε διδάσκαλον τής μεγάλης ^ κ -
πρὸς Τίτο ν (ά . ^^οτι νὰ άντέχηται του κατὰ τήν διδασκα-
κλησίας νὰ δίδωνται πενήντα μόδια σιτος, καὶ τρεις λίτραις νο-
^λίαν πιστού λύγον, διὰ νὰ ^ π ο ρ ή νὰ παρακινή το'^ς άλλους
^είς τήν ῦγιαίνουσαν διδασκαλίαν, καὶ νὰ ελέγχω τούς άντι- μίσματ^ι, ήτοι διακόσια δεκαεξ νομίσματα (ἱκάστη γὰρ λίτρα
^λέγοντας είς αύτ^ν.^ ο^^. νομίσματα περιέχει). τιμήν δε νὰ έ^ουν το νὰ στέκονται
Δι^ ^ και ύ Ευσέβιος ἰστορει, οτι ύ βασιλεύς Κωνσταν- ευθύς ^στ.^α ἀπὸ τούς βασιλικούς άρχοντας, και ν^ παραστέ^-
τίνος έν τή ^Εκκλησία ^καμε τους θρύνους τῶν Ἀρχιερέων υψη- κωνται κοντὰ είς τον Πατριάρχην ῶς πρόσωπον έκείνοο έπε^
λοτέρο^ ἀπὸ τούς τῶν άλλων, ςι .Α λλὰ γὰρ ῶδε τον νεο^ν έπι-
χοντες^ καὶ έκ τ^ν ^ιδα^καλικίων, έδιι^ρισε νὰ προβαίνουν είς
^τελέσας. θρύνοις τε τοῖς ἀνωτάτω είς τήν τῶν προέδρων τ ι-
^μήν.^ Κ α ι προσέτι (^άθροις έν τάξ^ι τοίς καθόλου κατὰ το πρέ- τὰ ^Εκκλησιαστή άρχοντίκια, ήτοι όφφίκια. Είρη^ιε δε καὶ ό
πον κοσμἦσας. Κ α ι ό θεολόγος Γρηγύριος λέγει είς τὰ ^πη του, Παῦλος οτι ^οί κοπιῶντες έν λόγἰ^ καὶ διδασκαλία διπλής τ ι-
οτι ευρισκόμενος ἐν Κωνσναντινου^όλει έ^λεπεν είς το ^νειρόν 7
^μής άξιού^θωσαν^ (α^. Τιμόθ.ε^. .^ ). ααὶ πάλιν λέγει. ^ι^Ερω-
τον, οτι αύτὸς μὲν έκάθητο είς θρόνον ύψηλύτερσν, (έν τῶ ναῶ
^τῶμεν δε νμάς, άδελφοὶ, εἰδέναι τού^ κοπιωντ^ς έν ^ ι ν , και
Τής αγίας Ἀ να στα σ ία ς), οἱ δε άλλοι ἐκάθηντο παρακάτω ἀπὸ
^καὶ προϊσταμένους ύμῶν έν Κο^ρ^ ^ ὶ ν^υθετοῦντας υμάς, καὶ
αύτύν.
^ Ε ζεσ θ α ι δοκέεσκον ύ^έ^θ^ονος ούχ ύπιρό^ρνς, ^ήγείσθαι αύτους ύπερεκπερισσοῦ έν άγάπω ιιά τ^ έργ^^ ^
^οῦδε γὰ^ ούδε ὁναρ, τιον ἀγηνσρίην. ^τῶν^ (α . Θεσσαλ. ^ . ) . καὶ πάλιν. ^ ^ τ ^ ό Κύριος
^οἱ δέ μοι ἀμφοτέρωθεν ὁφεδρίόωντο γηραιοὶ, ^διέταξε το^ς τὸ Εύαγγέλι^ κα τα γγέλλο υν, έ^ τοῦ ευαγγελίου
^π^νης ήγεμονες άκριτος ήλ^κίη,
λ ο ί δ^ άρ^ ύποδρηστήρες ἐν είμασϊ ^αμφανύωσιν,
^ζων^ (α^. Κορινθ. θ^. 13
.) Γρέφον^ι οἱ ^Δπό^τολοι ^-αὶ έν
^^Εστασαν αγγελικής είκύνες ἀγλα^ιης,^ι ταί'ς Διαταγαἰς (^ιβλ^ τ^ τ ^ . λαλοῦντά σο^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

οτέ^σι σ χ ο λ εία ε ^ Τ ά ς αόΤί^ν π α ρ ο ικ ία ς, κ α ὶ δ ιά μέσο υ έκείνω ν νά π ληρ ^ νω σ ι Τὸ χρέος τ ή ς δ ιδ α σ κ α λ ία ς , όποί^

άύΤοὶ χρεωσΤοί^σιν ε ίς Τὸν λ α ὸ ν, ά λ λ έ ω ς , τί^ν κα νό ν ω ν ή α ύ θενΤία π ρ έπ ει νά ^ χ ό γ Ι π ά ν Τ ο Τ ε .

α Ε , τ ις Ε π ίσ κ ο π ο ^ , ἤ Π ^ Τ β ύ τ Ιρ ο ς , τ ιν ὸ ς τ ῶ ν κ λ η ^ ικ ῶ ν ἐνδεο^ς όντο^. μ ὴ ἐ π ιχ ο ρ η γ ο ῖ ^ Ἀ φ ο . δ ς ^. μα^.

^ τὰ δεο ντ^ , ἀφοριζ^σθω. Ἐ ^ ιμ ίν ω ν δ ὲ , κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω . ὡ ς φ^νεύσ^ις τ ὸ ν ἀ δ ελφ ὸ ν α ὑ το ῦ ^

ε ρ μ η ν ε ί α .
Τ ά π ρ ά γ μ α τα κ α ὶ ε ίσ ο δ ή μ α Τ α Τί^ν ^ Εκκλησ ιῶ ν, ό νο μ ά ζο νΤ α ι πΤω χι^ά^ δ ιό Τ ι π ρ έπ ει νά δ ια μ ο ιρ ά ζω ν Τα ι ε ίς
τοὺς π τω χ ο ύς. ἶ^αὶ άν πρέπ^Ι νά δ ια μ ο ιρ ά ζω ν Τα ι ε ις π Τω χοὸ ς ά λ λ ο υ ς , κ^ιὶ εν δ εείς άπ ὸ Τοὺς π ρ ο εσ Τ ῶ Τ α ς Τί^ν
^ κ κ λ η σ ιῶ ν , πόΙ^ιρ μ ά λ λ ο ν π ρέπ ει νά δ ια μ ο ιρ ά ζω ν Τα ι τ α ῦ Τ α ε ις Τοὸς υπ ο κειμ ένους α ύ Το ις Ι^ληρικοὸς. π ενομέ^
νους κ α ὶχ ο ε ία ν έχ ο ν Τ α ς; Δ ιά τοί^το κ α ὶ ό παρι^ν Ι^ανων δ ιο ρ ίζε ι, ό Τι όποιος Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ^ Π ρ εσβ ύτερ ο ς δεν δ ίδ ε ι
Τά πρὸς ζω ήν άναγκα^α άπὸ Τά ε ίσ ο δ ή μ α Τ α Τ^ἰς ε π ισ κ ο π ή ς , ή Τή ς ένορίας ^εἶ^ον γάρ κ α ὶ σ ί τ έ ν ΙΙρεσβι^Τερων
ένορίαι εισ ο δ ή μ α τ α , περέ ^ν ^ρα τ ή ν ύπ ο ση μείω σιν Το^ δ^. Τ^ ς δ^.) ε ις Τὸ ν χ ρ εία ν έ χ ο ν Τ α Ι^ληρικὸν Τ^ς
π ιο κο π ης έ κ ε ίν η ς , ή Τή ς ένορίας, άς άφ ο ρ ίζη Τα ι, ^ως οι^ νά άρχίσ^ νά δ ίδ ^ . Ε ι δὲ ^ςεὶ έπιμένΥ^ ε ις Τ ή ν ά σ π λ α γ -
χνίαν Το υ, άς κα θα ίρεΤα ι π α ν τ ε λ έ ς , δ ια Τ ὶ, ^σον ε ίς Τή ν ίδ ικ ή ν το υ προαίρεσιν, ^ονεὸς έ γ ιν ε Το ῦ άδελφοί^ Του^
ό γαρ μ ή έχω ν Τά σ υ σ Τ α Τικά Τ ^ , ζω ^ ς, β έβα ια ά π ο θνήσ κει, ὸ δ ὲ έ χ ω ν ^ α ὶ μ ή οιδοὸς εις Τὸν μ ή ἔ^ ο νΤ α κ α ὶ
κινδυνεύοντα, άνανΤιρρήΤω^ φονευΤής εκείνο υ ἐ^ Τ ίν . Ε ί δὲ κ α ὶ έκε^νος π ρ α γ μ α τ ικ έ ς δὲν ά π έ θ α ν ε, Τ ή ς θ εία ς
προνοίας χορηγησάσης αύτῶ δι^ ά λ λ ω ν φ ιλοπ Τι^χω ν Τ ά ζω α ρ κ^ , όμω ς ὸ έ ^ ν ^ μ ή δ ιδ ο ὸ ς, φονευΤ^ς κρ ίν εΤ α ι
διά Τήν ά σ π λ α γ χ ία ν Του κ α ὶ ε^μόΤηΤα. Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ Τὸν ο
. Ἀ π ο σ Τ ο λ ικ ό ν . κα ὶ π ρ ο σ έΤ ι Τὸν μ ά . διορίζο^ Τα ,
ό Τι άπὸ Τά π ρά γμα Τα κ α ὶ ε ισ ο δ ή μ α τ α Τέ^ν έ κ κ λη ^ ιῶ ν π ρ έ π ε ι νά ^,υβερν^ ό ^Επίσκοπος Τ ά ς χ ρ ε ία ς , Τόσον Τάς
ιδ ικ ά ς Του. ί^σον κα ὶ Τά ς χ ρ ε ία ς τ ^ ξένω ν άδελφ ῶ ν όποῦ Τύ χο υν . Ι^ι δ ὲ Τ ά ς χρείας τ έ ν ξένω ν π ρ έπ ει νά κυ -
βερν^, πόσε^ μ ά λ λ ο ν Τάς χρεία ς Τ έ ν υπ ο κειμ έν ω ν α υ Τ^ κλη ρικῶ ν ;

Ε ἴ τ ις τ ὰ ψ ευδεπ ίγρα φ α τ ῶ ν ἀ σ εβ ῶ ν β ιβ λ ί α . ὡ ς ἄ γ ια ἐ π ὶ τ ῆ ς ἐ κ κ λ η σ ί α ς δ η μ ο σ ιε ύ ε ι, β^. ^

ἐπ ὶ λ ύ μ η το ῦ λ α ο ῦ κ α ὶ τ ο ῦ Κ λ ή ρ ο υ , κ^ ιθα ιρείσθω . ^ ν^ ^ ^

^ ρ μ ^ ν ε έ α .

^Δπὸ Τ ά β ιβ λ ία , ά λ λ α μ έ ν , παρά α ίρ ε Τ ικ έ ν κ α ὶ ά σ ε β έ ν σ υ γ γ ρ α φ έν τ α , είς ^ νύμ α τα ά γ ίω ν ψ ε υ δ έ ς ἐ π ε γ ρ ά -

φησαν, πρὸς άπ ά Την κ α ὶ π λάνην Τ έ ν άπ λουσΤέρω ν ^ καθο^ς ε ἶν α ι Τὸ Το^ κ α τ ά Ο ω μ α ν ό νομα ζύμενον Ι^ ύα γ γ έλιο ν ,
παρά Τῶν Μ α νιχα ίω ν μ έν σ υ γ γ εγ ρ α μ μ έ ν ὸ ν , έπ ιγ ε γ ρ κ μ μ έ ν ο ν δ ὲ Τι^ Τοῦ ^ΑποσΤύλου ^ ω μ ᾶ όνύμαΤι^ α ί ό^ομα-
ζύ μ εν α ι Ἀ π ο κ α λ ύ ψ ε ις ^ ὶβ ρ α ά μ , Ἱ σ α ά κ , Ἱ α κ ω β , κ α ὶ Τ^ ς Οεοτόκου^ α ί ΤοΙ^ ^ ρ υσ ομ ά λλο υ φ λυαρέαι, τ α ς οποίας
^ αίρεΤικ^ς ΙΙά μ φ ιλ ο ς Θ εο λ ο γ ικ ά έ π η ἐπέγρ αψ ε, κ α ὶ ά λ λ α μ υρ ία Τοιαί^Τα, Τῶ ν όποιω ν μ ν ε ία ν κ ἄ μ ν ε ι ^ ^Δγιος
Μ ελέΤιο ς ( ἰ ) ὸ ο μο λογη τή ς δ ιά σ Τ ίχ ω ν π ο λ ιΤ ικ έ ν , έν Τ ^ καΤ^ αύΤὸν ^νομαζομένο^ ά λ φ α β η Τ α λ φ α β ή τ ^ . ^ Δ λ λα
δέ ό^θόδοξα ύ^νΤα κ α ὶ εύσεβ^ , κ α ἰ παρά όρθοδύξων κ α ὶ α γ ίω ν σ υ γ γ ε γ ρ α μ μ έ ν α , ἐνοθεύθησαν π αρ ά τῶ ν αἰοετικέ^ν

. 1
^τὸν λογ^ν τοῦ Θιοῦ δοξάσεις, μνη^θ^σ^ δέ αῦτου .^.ε.^ρας καὶ Τ λύψ .ις τής Θιοτύ^^υ .α ὶ ^ ^τρ^υ. ..αὶ Παύλου^ ή ἐφ.ττολή Ι^αρ-
^νυκτές^ τιμήσεις δέ σύτὸν, οὀχ ^ς γεννήσ.ως αίτιον, ἀλλ^ ιε^ς ^ νά^α^ αἰ περίοδοι τῶν Ἀφοστύλων^ή βίβλος ^Ιατθαί^υ καὶ Ι^αρ .
^τοῦ ιύ εἶναί σοι πρὁξενον γενδμενον, οπου γὰρ πιρὶ Θ^οῦ διδα- ι νά^α- Κλήμεντος διδασκαλίαν αἱ τον ΙΙαύλου φ^άξ.^- ή ^δα^ή
^Ισκαλία^ έκει δ Θε^ς πάρ^στιν. Ἐ^ί^ητήσεις καθ^ ήΙ^ἐραν τὸ ^ Ἱγνατίου καὶ ΙΙολυ^άρφου^ αἱ βίβλο-- τῶν μαθητήν ^ίμωνος,
^πρύσωπον τῶ^ρ ἀγίων, ^να έπαναπαύη τοίς λύγοις αύτῶν^ ού . Δ ^ ά τε καί Κλε^ο^ι καἰ Νικολάου. Ι^β),ία δ . τ .ιν αίρετ^^ν
1
^ποιήσεις έχθραν πρὸς αύτους, ἀναμνησθεὶς ^αθὰν καὶ Ἀ ^ ε ι- ^ ί^Ιανιχαίων, εβδι^^ν ^ύαγγέλ-.ον^ ή έπτάλογος ἀγάφη- ή πραγ-
1
^ρ^ν τους ἀντιστάντας ^Ιωσή.ι^ Ι ἶ ^ τῶν διδασ,-.άλων τούτων . ματεία τῶν εύχἴ-^ν^ ή φραγ^εατεία τῶν Γ,γάντἐ,^ν-. Ι^.υαγγ-λιον
^τής ^Εκκλησίας λέγει διὰ τοῦ ^Πσαίου ὁ Θεὁς^ ^Καὶ ἐπὶ τῶν ^ιλίππου^ τὰ φ α ^ κὰ τ^ῦ ^ιριστοῦ. αἰ φράξ.^ς τ^ὶ^ ^ὶνδρ^ου .
.
^τειχων σου, ^Ιερουσα^ήμ, κατέστησα φύλακας δλην τήν ήμέραν, ^.
^ δέ άγιος Νικηφύρος^ἐν τῶ γ^. καὶ δ αῦτο.^ Κανύν^ (οιτ^νες
^καὶ ^λην τήν νύκτα, ο^ διὰ ^τέλους οὸ σ^ωπήσονται. μιμνησκύμε- ^.
φέρονται ἐν τῶ β τύμι^ της δαψ-λεστάτη^ ^λλ^,γης τῶν Κα -
^νοιΚυρίου^. (^Πσ. ξβ^. ι^.) ^οθεν κατὰ τὸ λύγιον τοῦτο, καί οί νύνων σελ. λέγει. οτι δέν πρέπει νὰ δεχ^μεθα τήν άπο-
δ^δάσκαλο^ ^κα^ ἱεροκήρυκις ^ρεωστοῦν νὰ μή άμελοῦν τὸ ^ργον κάλυψιν Παύλου. κα- τὰ ^ροντολύγ^α, ^ σεληνοδρ^,^ια, ^.αὶ
τους, ἀλλὰ φαντοτινὰ νὰ διδάσκωσι τὸν λαὁν. καλανδολύγ^α, Εέβηλα γὰρ ἀκάθαρτα ταῦτα- ούτε τήν ἀπο-
Λ
(^) ^ τινα πρὸς τοίς είρημένοις είσι ταυτα. Ἀφοκαλύψε^ς κάλυψήν ^Ε^δρα και κα^ τὰ δύω μαρτύρια του ἀγίου
.Ἀδὰμ, Δάμε^. Προσευχή ^Ι^σήφ του Παγκάλου. Ι^Ιωοέως ἀφο- Γεωργίου, (καἰ τῶν ἀγίων μαρτύρων Κηρύκον κα^ ^ Ιο υ λ ί^ ).
κάλυψις καὶ διαθήκη^ ψαλμοὶ. Ἐλδὰδ^ κα^ ^ολομῶν^ ξέν^ ρήσεις ^ ^ είω σ α ι ^τι ή σοφία τς,ῦ ^ολομῶντος της ἐκκλησίας δη-
^σα^ου^ ἀποκάλί^ψις ^οφονίου. τρίτη τοῦ ^Εσδρα- ἀφοκα- μοσίως ἀναγινι^σκετα^ μετὰ τῶν κανονισμένων ^βλίω ν τής
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

ί,σ τ ερ ο ν . καθι^ς ἐνοθεύθησ^ιν ὐπὸ τῶ ν κα κο δό ξω ν, α ἰ τ,^ν α π ο σ τ ό λ ω ν δι^ Κλήμ εντι^ ς δ ικ τ α γ α ί, δι^ ὅ κ α ί ἀπ^-
β λ ή θ η σ κ ν , ὡς λ ἐ γ ^ ι το^ το ἠ ο ίκ ο υ μ εν ικ ὴ ἐν τ^, α υ ^ ς Κανό νι. Κα^ - ἀ απόκρυφα .Ιι λ ιο ὺ , κ α ί ^ Ιερεμί..υ,
κ α ί '^ . ὡ χ . κ α ί ά λ λ ω ν ά .ιό μ η ίΙρ οφ η τῶ ν κ α ί Πατριαρ^ῶν ^ θ ε ν κ κ ί ὸ παρὡν .Α π σ σ τ σ λ ικ ὸ ς Κανὡ ν δ,^ρί-
ζ ε τ α ι . ό τ ι ό μο ιος ἤ θ ε λ ε δ^ .μοσιεύσ^ κ α ίβ ά λ ^ νἀ ἀ ^ α γινώ σκω ντα ι ἐ π . ἐκκλν,^ίας ^,ς ά γ ια , τ ά ψ ευδεπ ίγρα φ α
β ιβ λ ί α τ ,.,ν ἀ σ ε β ῶ , κ α ί κ^κοδό^ων, δ ιἀ νά β λ ά .^ ψ υχικῶ ς τὸν κοινὸν λαὸν κα ί ^ , ς Κληρικοὺς^ ἀς κα θα ί..ετα ι^
Τ ά το ι^ .ῦτα γ ά ρ β .β λ ί^ π ρ έπ ει νά κα τ α κ ρ ίν ω ν τ κ ι, η τὸ ό λιγώ ^ ερ σν νἀ κατα^.ρὐ^τω νται, ^ιαι ^ ι ἐκκλν.σί^ις
ν ά άνα γιν ἐ^ σκ ω ν τα ι.
^ υ μ φ ω ν ί ο ^

καὶ ή έν Τ ῶ ξγ^. Κ α νό νι δ ιο ρ ίζ ε ι, ^ τ ι τ ά πκρά τ^ ν εχ θρ όν τ^ν ά λ η θ εια ς πλασ^,Ιέντα ψ ε υ δ έ ς

μ κρτυρο^ γ^ , νά ά τ ιμ ά ζ ο υ υ τού^ τοῦ ^ριστο^ μάρτυραν, κ ^ ὶδ ιά ^ φέρουν τούν λ^ουν είς ἀπ ι^ τία ν μ έ τ ^
ἀ λ λ ύ ^ .ο τ α ^ποἰ^ π ερ ιέ χ ο υ ν , τ α ῦ τ α , ^ έγ ω , άς μ ^ δ η μ ο σ ιε ύ ω ν τ κ ι, ^ λ λ ἀ ^ π αραδίδω νται εἰν τὸ ^υρ. ^ λ ἀ κ ^ ὶ
ο ί π α ρ α δ εχ ό μ ε ν ο ι τ α ῦ τ α ^ ς ά λ η θ ^ , ά ν α θ εμ κ τ ί^ ω ν τ α ι.^ ^εν κ^μνονσι λοιπὸν κ α λ ά εκείνο ι ὸ ^ έ ^ ἐκ κ λ ν ^
σ ία ν ά ν κ γ ιν ω τ ^ .ο ^ ι τ^,ν (στοςέ^ν ὸποί^ ε π ιγ ρ ά φ ετ α ι ε ις τὸ ^ ιο μα ^Ιακωβ.'.,υ το^ ά δελφ οθέου, κ α τ ά την έορτην Το^
γ ε ν ε θ λ ίο ^ τ ^ ^ ο τ ό κ ο υ . ^νπ μ έ ν , δ ιό τ ι π ερ ιέ χ ε ι π ο λ λ ά ἀ λ λ ^ ο ι ^ π ρ ά γ μ α τα , τ ά ^πο^α ούδεὶ^ άλ^ο^ Π^τηρ
Τ ^ Ἐ .^ κ λ η σ ίκ ν μ π ν άν ^ φ έρ ει, κ κ θ ω ν μ ά λ ισ τ α ειν ^ ι έ κ ε ῖν ο ο ^ λ έ γ ε ι , πί^ς ὸ μνηστω ρ ^Ιω^ηφ έ φ ^ ε μαί^ιν

.
οιατ^. κανονικον ^.ολίον ονομάζεται απο του λ της ἐν ^.ος του ἀνθρ^που^ επεται ι^ς έπὶ τὸ πλε^στον νὰ ν^ναι και -η
Κα^θαγ. συνοδ-.,υ Κανένα. Προσέτι καὶ ο Ἀθανάσ-.ος έν τν- έο^- ζιοή του καλή. αν δε πο-^ν.^ς. επεται ακολούθως ^.ὰ τ,,ναι κα^. η
ταστ κ^, αυτ-.ῦ έ^^τ^λη τ^ ς ἀ ν ^ ν ω ^ ,μ ίν ο ις β.βλίο^ς ταύτην ^ περασ^μέ-^η ζωη ^ιυτοῦ πονηρὰ καὶ κακή. ^Αγρ^ιτα δε ταυτα
συν^ρ-.θμε^. Ι^ί δέ ^..ν.ς ά^κρυφ^ν αυτην δνομάζο.^σι κα^.ῶς λέ^ . πάντα τὰ ἀπ^ρ-..τα ονομάζει ο Τ^ρτ-.Ιλλιανος, ι^ς μη οντα γ^-
γουσ-.ν, ἐλεγχομε.οι ^πο τ^ς αυτης του Ἀθανασίου έπ^στολης. έ γρα^εμ^.^α είς την αγίαν Γ^οα^ήν. ο υ μ^νον δε έν το.ς χρον^^ς
Λ
Κ α ι ορα την ύποσημε^ωσιν του πε^. ^ ποστολικου, άλλὰ δη καὶ . τ.^ν ^Αποστύλων, άλλα καὶ ἐν το.ς χρ^νοις ^ωσ..ως τοια^τα η -
την ερμηνιίαν . .
Ση^,ρ.ε^ω^αι προς τούτοις, οτ.. ο συγγρα^ε--ς τ^ῦ ^ σαν ^ βλ^α άι^ύκρ-.^α κατὰ τον ^.-ὶπολινάριον. Κ α ι δηλον ^ττι
.
συνοδ κ .υ β.βλίου γράφει, οτι ^ οίκοι^ ^ ικη α^. σ^οδος δ^ὰ θ^ύ- . άπν ἐ, ε.νο το έν το.ς ^Α^^θμο-ς ἀν^^ε^^ενον- ^ιὰ το^το ^.έγ^-.
ματ^ς έ^ν^ριτε τὰ ἐν^ιάθ^κα και κανονιι.ὰ ^.β^,ία^ ι-αὶ τὰ ἀ^ιύ- . ται ἐν ^Πολεμος του κτρίου την ^ω^,β έ^λογισε, και
κρ-.^^α κα^. νοθ^ τῶυ α^ριτικῶν^ ^αλου^α γὰρ ο^.α ύμου ῦ^οκά- Ι ^εμάρρ^.^ άρν^ν κτ^..^ (^ὶρ.θ. κά, ί ^ὶνα.^κα.ον δε
.
τω είς την αγ^αν τράπ^αυ. καὶ παρακαλέσασα τον Κύ^- ου. ^ εςναι νὰ π^οτθ.σωμεν κα^. τοῦτο είς την π^οουταν υπο^^ι.^^-
.
τ^ῦ θαύματος Ι τὰ μεν κ^ νονι^ὰ ε^^ν έαάνω είς την . σιυ^ οτ^ τ^ . ^. .
κε^. τ ^ ά τίτλου του α ^. β λ . τ^ν ^α^ιλικο^ν
.
ἀγίαν τ^άπ^ζαν. τὰ δ ὶ απο -ρ-^φα υ^ο.^άτω. θεσπίζει νὰ καίω-^ται τὰκατὰ τῶν ^ριοτιανῶν συ^φ^ι^έντα τ^υ
1 .
( ) Ι^ἶπα π^ς ἐνοθεύθηταν τὰ ἀπ^κρυ^α ^Πλιου καὶ Ι^ριμ^ου ^ Π ο ^ ρ ίο υ συγγράμματα καὶ τὰ τ-.^υ ^στορ^ου, και οσα δεν
κα ι Ἐ ν ω χ . και άλλων ά^.^μη ΙΙκτριαρχῶ ν, διατὶ εως ε^ς το.^.ς σ-^ω.^ουν με τας έν ^ ικα ία και ^ο δο υς. Τ ο δε
κα-ρους τῶν ἀγ.ων ^Α^ιοστυλων ήταν ἀν^θευτα ^αὶ καθαρά. . .
κ .τ . τοῦ ά. ^..^λ. τ^ν ά. τ ίτ λ τῶν ^ατ- λ^κῶν θ^σ^ίζε-., οτ. οί
Δι^ ^ ο μεν Παυλος, άπ^ μεν τα άπύ^ρι^^α του ^ΙΙλιου έλαβ^ τὰ ρηθ^νι^α ^ϊ^λία ^χοντ-ς κα^ άναγ.ν^σ,^οντ^ς. εσχάτων τ^.μ^,-
το ρητου ἐκε.νο ο^ου γράφει είς το κεφ. της πρ^ς Κορινθ. ρουνται. Τ ὸ αύτὸ κε^. του αυτοῦ τίτλ. καὶ ^ι^λ. δ-.ορ.ζει οτι
ά. τ^ λέγον ^ Ἀ λ λ ὰ καθῶς γἐγραπται, ά δφθαλμος ουκ εἶδε, π ρ ίπ ιι νὰ κ α ί^ τ α τα ^ίατὰ της γ^. ^ν^δου γ^α-^έντα άι^ τ^ν
^καὶ ο^ς ου.ι ήκουσε, και επὶ καρδίαν ἀ ^ ι^ π ον ουκ άν^^η, α ^έεοτορ-.ον^ κ^ὶ οτ^ δεν εχε^ οίδε.άν τ.ν^ νὰ έχ^ αυτὰ, ^ νὰ τα
^ητοί.^α-εν ὀ Θι^ς το'ς άγαπῶ^ιν αυτύν.^ Καθῶς μαρτνριῖ ἀναγινε^σκη, η νὰ τα μεταγ^άτν^. η νὰ τὰ ἐνθνε.μάται δ^.ο^ς. η
τοῦτο. πρῶτον μ ὶν Γρηγύριός τ .ς ^ὶρ χ-.δ ιά κο ^ χρηματ^σας νὰ τα δέχητα^ είς οίονδήτι-^α τρύπον. ὀ δε παρ^ιν^ίνων τον νό-
Ταρα^.ου Πατριάρχου. του θείου του σοφου Φωτίου. δεύτερον δέ μον τοῦτον. νὰ δ^αρπάζηται τὰ ί^πά^χοντά του άπο τον δημον.
αὁτος ο σο^ὸς ^ωτ^ος είς τὰ ζη τ ^ α τ α τα ονομαζόμενα Το δε κε^. του αύτοῦ τ ίτ λ . καὶ βιβλίου θεσπίζω.. οτι δὶν έχει
.
^. λοχια, παρὰ τού Γ^ηγορίου τοντο λα^ων. ουδαμοῦ γὰρ έν τοις άδιιάν τινας νὰ γ ρ ά ^ . ^ νὰ ἀναγινῶ^.ι^. ^ νὰ υ^αγορεύν^. ^ νὰ
σωζομέυ.^ς ^.^λίοις της αγίας Γρα^ης τὸ ρητον τοῦτο του Παύ- εχν^ σ-.^^γράμμ^ιτα κατὰ της δ^. ^^οδου, διοτι παντοτ^νὰ έξορί-
λου ουτως εύρίσκεται αύτολ^ξιί. δε τὰ ἀπύκρ-.^α του ^ί-- ζεται. Κ α ὶ οτι δποιος υπάγ^ διὰ νὰ τα μέθ^, νὰ π λ ^ ^ είν
ρεμίου ἱ λ α ^ το ρητὸν έκε.νο ο^ου αναφέρει είς το έ. της ..^ὸς το δημ^^.ον δέκα λίτ^ας χρυσ'ίου. Κ α ι οτι οποιος διδάσκει τὰ
.
Ἐ φ ι σ ο^.ς- το λέγον. δι^ ο λέγει. ^^γε^ραι δ ^αθε^ων, κα^ άνά- .
έ,μποδισ^ ιένα, εσχάτως τιμοιρε^ται, και οτι τὰ τοῦΙ^υτυχοῦς και
^στα έκτῶν νικρῶν. και έπιφαύ^ει σοι ο ^ριστύς^καθ^ς και τουτο Ἀ'πολιναρίου σ'.^γγρ^ίμματα καίονται. ^οσοι δὶ άρχοντ-ς κα-
^εβαιο^. ο ιδιος Γρηγο,^ιος κα ὶ ὁ κριτικι^τατος ^ι^τιος, ^ο δε ^Δ- δ^^ικιάλοι ^ασιλικοὶ, και έκδικοι παρ^ι^,έψω^ι ταυτα, δεκα ^.ι-
πύστολος Ἱού^ας ι.ς την καθολικήν του έπιστολην μίαν ὁλ^- ' τρ^Ις χ^υσά^ .^ὰ ζημιουνται Το δὶ τ.λιυταῖον θε^α το^ .
κληρον πιρικο^^.ν ἀναφ^ρει έκ τῶν ἀποκρύ^ων τον ^ νῶ χ. οἶον, . κε^Ι. του αυτου τίτλ. καὶ βιβλίου προστάζε,, οτι τιμωρε.τ^ιι. ο-
προ.^ήτει^σε δε κα ὶ τούτοις. ^^δο^μος άπὸ ^^δ^.ἐμ, ^ ν ω χ λέγων. ποιος δ.εν ^^νερῶσν^ τὰ τῶν ^Ιανιχ.αίο^ν ^-.^λία διὰ να ι.-αουν. Π
οΙδου ἦ^.θε Κύριος έν μυοιάσιν ὰγίαις αύτοῦ. ποιησαι κρ^σ.ν δ ὶ έ. διάταξις του ά. τίτλ. τῶν ^ε^ρῶν προοτάζιι νὰ κδπτι^ν-
ται τὰ χέρ.^ έκείνι.^ ὁποῦ εχουν .^-^λία του ^ιβή^ου καὶ δε.ν
^κατὰ πάντων, καὶ έξελέγξαι πάντας τους άο^βε^ς αύτῶνκτλ.^
τὰ καίουν. (Παρὰ ^ωτίω τ^τλ. ι^ . κεφ. γ ^ - Διπ τ- ταῦτ^
.
ἦτο δ ὶ καὶ άλλων Πατριαρχῶν ἀπύκρι φα. Δι^ ^ ὁ δἰς ανωτέρω πάντα ἀνα^έραμεν. ^να δείξωμεν, οτι. άν των α^.ρετικῶν τὰ ^.-
μντ^ιεονε^θεἰς άγιος ^Ιελέτ^ος ἀνα^έρει περὶ τὸ τέλος του ^Δλ^α- βλία πρέπει νὰ ^ατακ^ί^ται καὶ οἱ ἀναγιν^σκοντες ταῦτα έ-
εηταλ^αβήτου του ^να ρητὸν τοῦ Πατριάρχου ^Δσηρ περὶ του σχάτως τιμωρούνται πύσω μάλλον, και άσυγκρίτως πό^ω. πρε-
θανάτου διαγορεῦον, οτι, οηλαδη ὁ θάνατος εἶναι έλεγχος ^ ὶ πει νὰ κατακαίωνται τὰ βιβλία του ἀθέου Ι^ολταίρο^,^,τὰ ^ανερὰν
ἀπὁδειξις της ζωης του άνθρωπον. Διατὶ^ ἄν ὀ θάνατος ^ναι κα- ἀθείαν διδάσκοντα ; Τὰ ἀντιχριστιανικά , Τ ὰ μιάσματα του
Α
Π Π Δ .^ Ι ο ^ ^θ.
 Οἶ Κ^ΝΟΝΕ^

δ ιά νά ὁπηοεΤήσ^ ε^ς Τὸ ν φρικΤὸν κ α ὶ ά^προν έ^,εινον, κ α ὶ υπέρ δ ιά ν ο ια ν έ^ι Τ ^ ς Π κρθένου Τ ο κ εΤ ὸ ν Το^ Κ υρ ίο υ

μ α ς . Κ α ὶ ά λ λ ο δ έ , δ ιό Τ ι ὸ ρηθεὶς ά γ ιο ς ^ ὶε λ έΤ ιο ς σ υ γ κα Τ α ρ ιθ μ ε^ κ α ι τ α ύ Τ η ν Τ ή ν ἰσ τ ο ρ ια ν μ ὲ Τ ά ς νόθους καέ
ψ ε υ δ ε π ιγ ^ ο υ ς βίβλους Τῶ ν α ιρ ε τ ικ ώ ν . δ έ θ^. Τ ή ς ζ^. καθαιρε^ μ έ ν Το ύς Κλνηρι^ιούς, άφορέζει δ έ Τού^ λ α γ ο ύ ς
κ α ὶ μοναχούς έ κείνω ν ,, ὸποί^ κρύπτου^, κ α ὶ δέν φανερώνουν Τ ά κ α Τ ά τω ν ά γ ιω ν εικόνω ν ψ ευ δ ο σ ν γ γ ^ ά μ μ α τ α ,
διά νά μ ή δημοσιευθο^ν, ά λ λ ά νά βκλθοθιΙ μ έ τ ά ά λ λ α β ιβ λ ία Τι^ν α ίρ ε τ ικ ^ ν ε ίς Τ ή ν β ιβ λ ιο θ ή κ η ν Τ^ ς Κων-^
σ^α^Τινονπόλεω^.

ἐ^ Κ^ θ ν^. ^ ^ Ε ί τ ις ^ιατηγορί^ι γ ^ ν η τ α ι κ α Τ ὰ π ισ Τ ο ῦ , π ο ρ ν ε ία ς , ἤ μ ο ι χ ε ία ς , ἤ ἄ λ λ η ς τινὸ ^ ἀπη-

ρ^ι'- ^ ίἰ γο ρ ευμ ένη ^ π ρ ἀ ξε ω ς , κ α ὶ ἐ λ ε γ χ θ ^ ίη , ε ἰς κ λ ῆ ρ ο ν μ ὴ π ρ ο α γ έσ θ ω ,^

^ ρ μ ην ε ί α .

^Εκε^ο^ οπού πικσθώ είς π ορνείαν, μ ο ιχ ε ία ν , η ά λ λ ο ν ΤοιοῦΤον ά Τ ό π η μ α , ^ χ ι μόνον Κ λ η ρ ικ ὸ ς ι^ν κ α ὶ ἰ ε ..

ρωμένος, κ α τ ά Τὸν κ^. Τῶ ν Ἀ π ο σ τ ύ λ ω ν , ά λ λ ά κ α ι ^α^κὸς ω ν , κ ω λ ύ ε Τ α ι νά γ έ ^ . ό χ ι μόνον ἰερεύς^ ά λ λ ά κ α ὶ
Κλη^ ικὸς ά π λι^ ς, άναγνωσΤ^ης δ η λ κ δ ή , ^ ψ ά λ Τ η ς , ή θυρωρὸς, κ α ὶ όλω^ τω ν έ^ω τοί^ β ή μ α Τ ο ς .λ ε γ ο μ έ ν ω ν , κα^-
θω^ ο π α ίω ν Ι^ανο^ν δ ιο ρ ίζε τ α ι, ο υΤω σ ὶ λέγων^ ^ Ἀ ν ίσ ω ς ^ θ ε λ ε γ έ ^ κ α Τ η γ ο ρ ία ά^ό Τ ιν α ς ἐ να ντ ίο ν ^ρισΤιανοί^
^Τινος, ω^ ^τι Τ ά χ ^ έπόρνευσεν, ή έμοίχευσεν^ ή ά λ λ ο κἀ ν έν κ ά μ ά ρ Τ η μ α έ^καμεν, έ μ π ο δ ισ μ έ ν ο ν άπ ὸ Τούς ιερούς
κ α ν ό ν α ς , ὸ Τοιο^Το^ ^ρισΤιανὸς, έάν Τώ ά λ η θ ε ί^ φανερωθώ, ό τ ι ^Τρα^ε Τ ὸ ά μ κ ρ τ η μ α ἐκε^νο, π ε ρ ὶ Το^ ό ποιου
^ κ α τ η γ ο ρ εῖτ α ι, ά ι μ ή π ρ ο ά γ η τα ι είς Κλ^ ρ ο ν , ^ Τοι ά ι μ ή χ ε ιρ ο θ ε τ ή Τ α ι Κ λ η ρ ικ ὸ ς Τ ή ς Ἐ ο κ λ η σ ία .ι. Π ρ έ π ε ι ^ μ ω ι
Ι^νά έ^εΤάζω νΤ^ι πρώτον Τ ά π ρύ σω τα Τί^ν κα τηγ ό ρ ω ν κ κ ὶ ά ν Τ ιλ ε γ έ ν Τ ω ν , νά μ ή ^ ναι δο ύλο ι κ α ὶ ἀ π ε λ ε ύ θ ε ρ ο ι,
^νά μ ή ^ναι εμ π ο δ ισμ ένο ι ά π ὸ Το ύ ς π ο λ ιτικ ο ύ ^ νύμους ε ις τ ὸ νά κ α τ η γ ο ρ ο ύ ν , κ α τ ά τὸν ρ λ ή . Κ α ρ θ α γ έ ν . ^ ά μ ή
^ ^ α ι κατηγορημέ^ οι κ α ι α ύ το ὶ άπὸ ά λ λ ο υ ς , ο ὕ τ ο ι γάρ π ά ν τ ε ς δέν ε ἶν α ι δ ε^ το ὶ ε ις κ α τ η γ ο ρ ία ν καθ^ ο ἰο υ δ ή τιν ο ς
^προσωπου, ἐά ν πρώτον δέν άποδεί^'ουν Τὸ ν έα υτύ ν Τους άθ^ον άπ ὸ Τ ά ἐ γ κ λ ή μ α Τ α ^κε^να, δ ιά Τ ά ^πο^α κ α -

^.έσμ^υ ^ κοινή φανοῦκλα κα; γάγγραινα, κα ; άπι^λεια τέσων σον, καὶ είς το τέλος, κα ὶ πανταχοῦ τῶν βιβλίων Του έπιγρά-
κ^ι; τέσων ψυχῶν; Πέ^ω άσυγκ^ίτω^ πρέπει καὶ νὰ τιμωροῦν-. φει τήν τοιαύτην έπιγραφήν, καἰ τήν φύσ^ν μύ^,ν γινῶσκει,
ται έσχάτως ; Κ α ι νὰ έξορίί^ωνται, και νὰ διαρπά^-^νται τα κα ι άλλο ούδέν. ^ ι ^ ε τ ε λοιπὸν, άδελφοὶ^ άπὸ τήν τοιαύτην
υπάρχοντά των. καὶ οἱ γράφοντις ταυτα, καὶ οὶ τυπο^νοντ^ς, φιλοσοφίαν, ή οποία δέν ε^ναι φιλοσοφία, ἀλλὰ, καθι^ς τήν
καὶ οἱ ίί^οντες καὶ ά^αγινῶσκοντες, και ούχὶ κατακαίοντες , εἶπεν ὁ Παῦλος, κενή ἀπάτη. φιλο^ο^φία^ ἀλογία, κτήνεσι
^ορθοδοξέτατοι ^ασιλείς.^ασιλεῖς οἱ τὸ του ^ριστοῦ έφικαλούμενοι κα; άλογους πρέπουσα, κα ; οχ^ λογικοίς, σχή μ α τι μὁνον
^νομα^ ^Ιιμηθήτε τούς δρθοδέξουςἐκείνονς καὶ χρ-.στ^.ανικωτάτους καταπλήττουσα, κα ι πιθανέτητι λέγων, κατὰ τ^ν θειον Δα-
βασιλεις δφοῦ το'^ς νομους τούτους κατὰ τῶν Δὶρετικῶν καὶ ^Ελ- μασκηνον, μα^ιρὰν δέ τής ἀληθείας ἀφεστηκυ.α^ ή τις κοντὰ ὁπον
ληνικῶν ^ιβ^ίων έθέσ^ισαν, Κα^ ῆλο ν λα^δντες είς τήν βασιλι- κρΥ^νίςει τους πειθομένοι,ς αυτή είς τήν τής κολάσεως καταδί^-
κήν οας καρδίαν, διὰ τον ^ασιλεύσαντα ύμάς Κύριον, θεσπίσατε κην, τους λάμνει και παρο^ίους μ έ το^ χοίρους, κα ὶ τὰ ἀνύητα
μέ ήδίκτα καὶ σά^ρας ^αὶ διπλι^,ιατα, Νεαρὰς καὶ ν^.ους σας^ ^^α, άρνητὰς καὶ τώς φύσεως, κα ; της κτίσεως, κα; τής φίστεως, .
νὰ άφαν^σθοῦν άπὸ τ^ν κὁσμον τὰ άγκιστρα τ^ιῦτα τής πλάνης, καὶ τής λογικέτητος. ^Επειδή κα; φύσ-.ς, καὶ κτίσις, καὶ λύγος,
τὰ δ-.δαοκαλεια τής αθεδτητος καὶ τοῦ αυτοματισμοί. Παρακι- καὶ Γραφή, κ'ι^ύττουσι τον τούτην δη^ειουργὸν, κατὰ τον
νεΙ υμάς είς τοῦτο καί ο ^οφὸς καὶ ομοιος ύμῶν ^α^ιλευς εῖς Ἀ πέστολον, α^το; δέ μένοι άρνοῦνται τουτον, κ α ; γίνονται άχά-
τὰς Παροιμίας του (κεφ. κ^. λέγων, ^λικμήτ^-^ρ άσ^β^ιν ριστα κτίσ^εατα, κα ι κατὰ του ίδίου πλάστου πολέμια. ΙΙ^έφε^
^σιλιί^ς σοφύς.^ Θειέτατοι Πατριά^χαι, ^ὶρχιερε^ς, ἱερεις, σπο.^- δέ προσ.τι νὰ ήξεύρομιν, οτι, Γεῶργιος ύ ^ουγδουρής έν Τῶ
δα^τάσατε δ^ἀγά^ην ^ριστοῦ νὰ ^φοδίσητε μ έ τ^λειὁτητα ἀπὸ π^οοοιμί^ είς τον βίον του προφήτου ^Πλιου άπαριθμει νύθα και
τους υποκειμένου υμιν ^ιστ^ ανο^ τήν άνάγνιοσ^.ν τῶν το-,ούτων .
ταῦτα Τή ν δευτέραν Ἀποκάλυψιν ^Ιωάννου του ί-^εολέγου, ήτις
άσε^ε^τάτων ^ιβ^ίι^ ^ριστιανοὶ άδελφοί^ Ι^λέφετε σάς φαραγ- .Λ
ἀρχινα ^ κο.^σον δίκαιε ^Ιωάννη. Τ^ν λέγε^ν είς τήν κοίμη-.
^.
γ ίλλε ὁ θε^ος ΙΙαῦλος (Κολασσ. κεφ. ^(^λέφετι μή τ^ς σιν τν^ς Θ^οτέ^.ου του αύτοῦ ^Ιωάυνου του ^^ολυγου (οστις φαί-
^υμάς έσται ὁ σνλαγωγῶν διὰ τής φιλοσοφίας καὶ κενής ά^ά- ^ νεται νὰ ^νκι ὁ ιδιος ἐκείνος^ ύποῦ παρ^ άλλοις επιγράφεται,
^της.^Ι Ποία δέ εἶναι ή φιλοσοφία αυτη. ^Π Ἐπικούριος ἀπονρί- ι ^Ιωάννου Θεσσαλονίκης)^ κα ; τήν ἐπιστολήν, ὁφου ^πεσεν ἀπὸ
νεται Κλήμης ύ Στ^ωματευς (λόγ^, ά.^ έπειδή ἀναιρει τήν πρὁ- τ ο ^ Ουρανους, ῶς λέγουν τινές, διὰ τ^ν ἀγίαν Κυριακήν. ^ τ ι
νο.αν του Θ^οῦ, και έπαινει Τήν ήδονήν, κ ά οποία άλλη ά^,ι^η καθως πρέπει νὰ άφοβάλλωμεν τὰ Αίρ^τ^κὰ ^ β λ ία , ί^τσι φρἐφει
εἶναι τοιαύτη,ήτις έτίμησε τὰ στοιχιια, καὶ δέν ^βαλεν ἐπάνω ' νὰ ἀπο^άλλω.^εν κα ὶ τα ^Ι^ρωτικὰ ^.^λία,καθ^ εΤναι τού ^^ρω-
είς αύτὰ τν^ν ποιητικήν αιτίαν, τ^ν Θεον δηλ, μήτε ἐφαντά^θη τοκρίτον, τής ^έ^ρωφίλης, τής ^σκοφούλλας κ α ; άλλι^ν^ έ ^ ί ^
τον Δημιουργόν. πέ^ον εἶναι ὁ ^ιοτάτη μέ τήν φαλαιὰν του κ α ; τὰ γελω^εοποιὰ κα ; άσεμνα, καθως εἶναι ή ^ α λ ιμ ὰ , ο
^Επικούρου ή νέα φ.λο^οφία του Ε^λταί^ου Ι Α ια τὶ αυτος μή ^ ^Ιπερτέλδος, τοῦ Σπανοῦ ή φνλλάδα, κα ι του Ι.αιδά^ου, καὶ
.
δεχ^,ι.ινος Ἀαοκάλυψιν, καὶ τον Θε^ν τον ποιητήν του φαντὸς ^ τὰ ομο.α, δ^α τὶ, κατὰ τον Ἀποστολικὸν τούτον Κανένα, λύ-
.
καὶ ^ημιου^γον άν^- ρε^ κα^ Τήν αύτοῦ ^φύνοιαν ανατρέφει, , μην κα; βλάβην προξενοῦσιν είς τὰς ψυχὰς τῶν ^^στιανῶ ν Κ α ὶ .
κ^ιθως έφέγραφ^ν είς τὰς θύρας τῶν κήφων τον ο ^Ε^ίκον- δσοι γράφουν, ή τυπώνουν, ή ά γοράσυν, ή διαβάζουν, ή ἀκού--
ρος ει^δε τιμάται ή ήδονή ι^ς άκρον ἀγαθον^ (κατὰ τον Ααέρ- ^ ^ ν αντὰ, ^αρέως ἀμαρτάνουσ^ καὶ ἄς διορθωθουν, Ἀ νά γνω θι
τιον), έτσι ύ νέος .Επίκουρος κα^ τώ,, ἀρ^ήν, καὶ είς το μἐ- Ι κ α ; Τον καὶ γ^. Κανένα του ^ικηφέρου ἐν τν- φροσθήκ^,
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

^ τηγοροί^ νται, κ α τ ά Τ ε Τὸν Ἀ ρ μ ε ν ό π ο ν λ . β ιβ λ . ά τ έ τ λ , β^. κ ά ὶ κ α τ ά τὸν τ ^ ο ίκ ο ν μ εν ικη ^ β^. συνύδ^ν^

^ Ἀ ν ίσ ^ ς λ ο ίπ ὸ ν ο ἰ κ α τ η γ ^ ρ ο ι ε ἶν α ι έλ εύ θ ε ε ο ι άπ ὸ τ ά άνω τέρω , κ κ ὶ άποδεί^ονν ά λη θ ^ 'τήν κ ^ ε τ η γ ο ^ ν
κ α τ ά το'^ ύπ οψ ηφ ίον ε κ ε ίν ο υ , ^ τοιο υτος δ έν γ ίν ε τ α ι Κ λ η ρ ικό ^ . ^.ί δ έ δέν δυνηθ-^ν νά τήν άπο^εί^ονν
ε ίς τρε^ς μ ^ ν α ς, α ύ Τ ο ὶ μ έ ν ν ά ά ^ ορἰζω νΤαι π α ν το τ ιν ά άπὸ τ ή ν κοινω νίκν τῶν ἀ χ ^ τ ^ ^ ν σ τ η ^ ί^
μ έ λ λ ο ν τ ο ς χ ε ιρ ο τ ο ν ή σ ε ι τὸν Κ λ η ρ ικ ὸ ν ^.^ρχιερέω^, ους σνκοφ άνται κ α ι δ ι^ β ο λ ^ ς, σ δ έ σνκ^φ αν.^ηθ^
Τ η γ ο ρ η θ ε ὶς ἀ δ ^ ω ς , νά χ ει^ ο τ ο ν ^ τά ι Κλ^η ικ ὀ ς , ως καθαρὸς φ ανεὶς κ π ὶ ά^εύθν^ος τ .^ κ α τ η . ο ^ ^ - κ^θδ^^
ρ α κ ε λ ε ύ ε τ ^ ι ή ά . δ ιά τ α ξ ις το^ ά τ ίτ λ ε τῶ ν ^ εα ρ ή ν . (^ ω τ ιο ς τ έ ^ λ . ά . κ ε φ . ή .) Δ ικ το,^.^ α ν τ ή .^ α ^ ά
^Ιτι οιἰ χ ειροτονίαι^ ν^τοι α ἰ ψήφοι Τω ν ε π ισ κ ό π ω ν κ α ὶ Κ λ η ρ ικ ό ν , π ρέπ ει νά γ ίν ω ν τ κ ι ^μπ^οσθεν ^
λ α ὸ ν τ ή ς ^ί^κκλησίας, δ ιά νά έ χ ^ άδ Εια ν όποιος θ έ λ ε ι νά λ έ γ η . ( ἱ ) ^οθεν άκολούθω ς κα ἰ ή Κ α ρ θ α γ έν. Κανύ.^
νθ^. α ύ τὸ τὸ ^διον λ έ γ ε ι , ^ρέζουσα δ τ ι, άνίσω ^, ^ταν γ ίνω ν τα ι α ί ψήφοι κ α ὶ έ κ λ ο γ ^ ὶ τῶ ν Ἀ ρ χ ιερ έ^ ^ , γεννηθώ
ά π ύ τ ιν α ς κ ^ μ μ ί κ ά ν τ ιλ ο γ ικ κατ^ηγορ(ας κ α ὶ ε γ κ λ η μ ά τ ω ν , νά έ ξ ε τ ά ζ ω ν τ α ι ο ἰ ά ν τ ιλ έ γ ο ν τ ε ς , φαν^
ὸ ύποψ ηφ ιος καθαρὸς έμπροσθεν ε ίς τὸ πρόσωπον ^λου τοί^ λαοί^ άπὸ τ ά ς κ^ιτ^ αύτο^ ἐ π κ γ ο μ έ -,^ κ κ τ η γ ο ρ ία ^
τ ό τ ε ν ά χ ε ιρ ο τ ο ν ή τ α ι ^ Επ ίσ κο π ος. ^ ,λ ο ν δ έ ί^τι τοῦ το ὸποί^ λ έ γ ε ι ή σύνοδος δ ιά τούς ^ π ισ κ ύπ ο ν ς, νοε^τκι ο -
μ ο ίω ς κ α ὶ δ ιά τους ^ιληρικούς^ πε^ ὶ ού ^ρα τ ά ς ύ π ο σ η μ ειω σ Ιι^ το^ β^. ^Αποστολικο^, κ α ὶ το^ έ . ^ ^
Α α ο δ ι κ ε ία , κ α ὶ τὸν λ^. Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ύ ν .^

Τής ι^. τ^ς

^,ὶγκ.α^ β^.γ^.
α Ε ἶ τ ^ ς Κ λ η ρ ι κ ο ί δ ιὰ φ ο β ο ν α ν θ ρ ώ π ιν ο ν, Ἱ ^ υ δ α ίο υ , ἤ ^ Ἐ λ λ η ν ο ς , ἤ Λ ἱρετ^ .κοῦ, ἀ ρ νήσ η^ ί^ . του Πίτ^.
τ α ι, ε ἰ μ ὲν τὸ ^ μ α τοῦ Χ ρ ι^ τ ο ῦ , ἀ π ^ β α λ λ ^ σ θ ω , ε ἰ δὲ τ ὸ ^νομα τ ο ῦ Κ λ η ρ ι κ ὀ ῦ , κ α θ α ιρ εί ι^. ιδ^. ^Αθα^.

σθ ω . Μ -τα νο ή σα ^ δ ὲ , ὡ ς Λ α ^ κ ὸ ς δ ε χ θ ή τ ω .^
ς
έπι .προς Ρου-
^ίανὸν. )^ατι^.
με^. Θεοο.
^ ρ μ η ν ε ί α^

^ο παρων Κανιών π ρ ο σ τ ά ζ ε ι, ^ τ ι ὅποιος Κληρι^ιὸς δ ιά φύβον ανθρωπίνων κ ο λ ά σ εω ν , ^Ιουδαίων δ η λ . ή ^ λ -

λ ή ν ω ν , ^ .^ ίρ ε τ ικ ή ν , ^ θ ε λ εν άρνηθή τὸ ύ^νομα το ῦ ^ριστοί^, ὸ Τοιοθτος άφ^ ο^ μ ε τ^ ν ο η σ ^ δ^χι μύ^ον άς κ α θ κ ^
ρ ε τ α ι ά π ὸ τὸν Κ λ ^ ο ν , ά λ λ ,ά ά κ ύ μ η κ α ι ά^ έ κ β ά λ λ η τ α ι άπ ὸ τήν ^ Ε κκ λ η σ ία ν, κ α ἰ νά σ τ έ κ η τ α ι ε ίς τ ή ν τ ά ξ ιν
Τω ν μ ε τ ^ ν ο ο ύ ν τ ω ν . δ έ δ ιά φύβον άνθρωπινον η θ ε λ ε ν άρνηθ^ τὸ ονομα το^ κ λ ή ρ ο ι Το ν , τα ύτὸ ν είπε^ν, π ω ς
ε ἶν α ι ὸ δ ε ῖν κ ί^.ληρικὸς, .ή Ἀ ν α γ ν ω σ τ ν ς δ η λ,α δή . ή ψ ά λ τ η ς , η ά λ λ ο τ ι , άς κ κ θ κ ιο ε τ α ι μ^',ορ ἀπὸ τὸ κ^,ν,ρικά-
το ν τ ο ν . ^ίκκ.,ο^ γά ρ ε ἶν α ι νά στερηθώ έ κ ε ^ ο ὸπον άρνήθη, κ α ὶ δέν ή θ έ λ η σ ε νά είπ ^ π ῶ ς τ ὸ ^χειε Ἀ φ ^ δ έ ὸ
το ιο ^ το ς μ ε τ κ ν ο ή ^ , άς δ έ χ η τ α ι ιί^ κοινω νίαν τ ή ν μ ε τ ά τ ή ν π ισ τ ώ ν ο^σάν λα^κὸς, ^ τ ο ι, ά ς σ ν μ π ρ ^ σ εύ χ ετκ ι
μ έ το ύ ς π ισ τ ο ύ ς ,
^ Λ ^ μ φ ω ν ί α

.
ιι^ο δ έ ά . κ α ὶ β^. τ^ ς έν Ἀ γ κ ύ ρ α δ ιο ρίζο νσ ν , ὅ τι ο ἱ Π ρεσβύτεροι έ κ ε ῖ ^ ι , κ κ ὶ οἰ δ ιά κ ο ν ο ι, ὸπο^ άλη^ύ^ δ ιά
τ ά β α σ α ν ισ τ ή ρ ια Τ ή ν διω κτή.^ έ θ υ σ ία σ κν κ α ὶ ήρν'ηθησαν, υστερον δ έ π ά λ ιν νικησ κντε^ τὸν έχθρὸν, ω μ ο λό γη -
σά ν Τ ή ν π ίσ τ ιν , α ^ τ ο ὶ,λ έ γ ω , π ρ ο σ τ ά ζ ε ι, νά έ χ ω σ ι Τή ν Τ ιμ ή ν Τ ή ς ^ εΤ ά Τύ^ν Πρεσβυτέρω ν καθέδρας, νά μ ή προ-
σφ έρω σιν β μ ω ς , νά δ ιδ ά σ κ ω σ ιν , ^ ὅλω^ Τ ι ἰερ α τ ικ ὸ ν νά ένεργῶ σιν. ^ομοίως δ έ κα ἰ ό ι^. Πέτρου, πάση^ άπο.^
στερ εά ἱερ ^ ς ^λειτουργίας τούς θ ε λ η μ α τ ικ ή ς μ ὲν κσςὶ άφ^ έ ^ ν Τ ή ν ὸρμήσανΤας εἰς τὸ μκρΤύριον, άρνηθέντα^ δέ^
βστερο ν δ έ π ά λ ιν ν ι^ ή σ α ν τα ς, κοιὶ τ .ήν π ίσ τ ιν ὸ μ ο λ ο γ ή σ α ν τ α ς. ^οσοι δ έ Κ λ η ρ ικ ο ὶ, μ έ βίαν πολλώ ν έλαβον λ ιβ κ -
ν ω τ ὸ ν ε ίς τ ά ς χ ε ῖ ρ ^ β ρ ή μ ά τ ι , κ α ὶ Τ ή ν π ίσ ε ιν έβ ά στα σα ν γενναίω ς ^ ο^ τοι, ^ίχι μόνον δέν χάνουσι τ ή ν λ ε ι -
Το ν ρ Υ ία ν αύτύ^ν, ά λ λ ά κ α ὶ μ ε τ ά ο μ ο λ ο γ η τ ή ν σνναριθμο^ντάι, κ α τ ά τὸν ιδ^. ίΙέ τ ρ ο ν . ^ οχι μύνον ^έ οἰ μ ε τ ά τὸ
^ερωθ^ναι ά ρ ν η θ έντες καθαιροί^νται, ά λ λ ά κ α ὶ ὅσοι προτού ά ρ ^ θ έ ν Τ ε ς , υστερών έχει^οτονήθ^σ^ν, ( ἰ ) γνω σ θ έ^
Τ ε ς κ α θ ^ ιρ ο ῦ ν τκ ι.^ Κ ^ ὶ ὅρά Τὸ ν ι^. τ ^ ς ά .

( ί) ^ δὶ ι^ . διάταξις. ητις ἐστὶ ρλζ^. .Ιουστινιανού ^ -αρα
^κειμένη έν ^ .^λ.ω γ^. τῶν ^.ασιλι^ίῶν τ ίτ λ . α^. κεφ η^. (παρά
^^ ω τί^ τ ίτ λ . α^. κιφ. η^) λέγεις οποιος ήθιλε κατηγορήσω τ ὶν
^μέλλοντα γενέσθαι επ ίσ κο π ο ν, ή Πρεσβύτερον. ή άλλον ἱ^λη-
^κκὸν καὶ ^ Ιγ ^ μ ιν ο ν , διὰ κάθε λογής κα^γορίαν, ἄς άναβάλ-
^λεται ή χειροτονία, καὶ ἄς ^ιάμνη έξέτασιν ύ μέλλων χε^ροτο-
^νήσαι τούτους ^ ὶρ χιερ εις, εως τρε^ς μήνας με πολλήν ἀ^ρί-
^β-ιαν, κα ὶ εί μέν ευρεθη ο κατηγορούμενος υπεύθυνος είς τὰς
^κατηγορίας, ἄς έμποδίζηται ή χειροτονία. ο χι καὶ είΙριθή άνιυ-
^θ^ος, ἄς γίντ,ται. Ε ί δε προ έξετάσ-ως ήθελε χε.ροτονή^η
^τὸν, νὰ καθαίρτ.ται κα ὶ ύ χειροτο^.σας, καὶ ὁ χειροτοντ^Ιείς^.
(^) ^Ση^.εείωσαι δε, οτι κατὰ τ ὶν ^ρυσύστομον (ύμιλ. γ^. είς
^τήν ^νναν^ δὶν εἶναι ένας τρόπος άρνήσεως, άλλὰ πολλοί καὶ
^δίά.^,^ι, τονς ὁποίους ύ Παῦλος ὸπογρά^ων έ^,εγε^ Θεὸν ύ;εο-
Ιίλογοῦ^ιν ιίδ.ναι. το^ς δε εργοις ἀρνοῦνται (Τ .τ . α^.). κ^ιὶ πά-
Ι^λιν, εί δέ^ις τῶν ί^.ί^, καὶ ^ά^.ιοτα τῶ.^ οίκιίω'^ ού προνοεί
^τήν ^ιίοτίν ή^νηται καὶ έ^τιν ά^ίστου χε-^ων. (α^. Τιμύ^. ε^.)
^.^αὶ πάλιν. φεύγετε τήν πλεονεξίαν, ήτις έστιν ειδωλολατρία.
^^εν καί ύ με ^.
τοῦ Εασιλείου λέγει, ^τι, οποι^ς ^ρι^τι^νὶς
^υβρίζει μέ τὰ έργα τον τ ὶν ^ριστον^ τ.ποτε δὶν ο^ελε.ται ά^ὸ
Ιιμύνον τὸ έ^ο^εα του χριστιανισμοί. ^ ^ορα και τον ιά. τής ά.
^οβερὰ δέ άληθ^'ς εἶναι ή ίστ^ρία, ύποῦ άναφ^ρεται είς τον
^ίον του μεγάλου ΠαΤσίου. ουτος γὰρ εἶχε μαθητήν, πρὸς τον
ύ^ο.ον ^νσς ^Εβραίος ^οτεεί.πε ταῦτα. ο ^ριστὸς,ύποῦ προσκν-
νε^τε έσείς, δεν είναι ἐκεινος, ύ^οῦ μ έλλει νὰ έ^.θη, άλλὰ άλλος.
ΙΙοὸς τὰ ύπο^α λύγια ρέ άπλύ^ητα ἀ^εκ^ί^η έκεί^ος τ^ῦτο μύ-
νον,^σως έτσι εἶναι ή ἀλήθεια. καὶ παρευθί^ς, ω τοῦ θαύματος ^
εχασε τήν χάριν το^ άγίου Ι^απτίσματος. ^οθεν ἀ^υ τήν
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ α Ε . τ ις Ε π ίσ κ ο π ο ς , ἤ Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς , ἤ Δ ιά κο νο ^ , ἤ ὅ λω ^ τ ο ῦ κ α τ α λ ό γ ο υ τ ο ῦ Ἱ ε ρ α τ ι^
ἐ^ ^ κ β^ χ
^ κ ο ^ φ ^ γ η κ ρ ία ἐν α ἴ μ α τ ι ψ υ ἤ ς ο^ύτοῦ, ἤ θ η ρ ιά λ ω τ ο ν , ἤ θ ν η σ ιμ α ῖο ν , κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω , Τ ο ῦ ^ ο
Π ρ α ξ .ιέ .^ ,^ Ι^ ^γὰρ ὁ Ν ό μ ο ς ἀ ^ τ εῖ^ ν . Ε ἰ δὲ Λ α^κὸς ε ἴ η , ἀ φ ο ρ ιζέσ θω .^
ε ρ μ η ν ε ί α .

έ π ε ι δ η κ α ὶ ὸ Θεὸν δίδωντα^ τὸν π ερ ὶ Τέ^ν βρω μάτω ν νύμον ε ις τὸν ^έῶε, ε ἶπ ε ν α ύ τέ^ λ ά χ α ν α χόρτου
Ι^δέδωκα ιΙμ^ν Τ ά π ά ν τα , π λ η ν ^ιρέπς έν α ἶμ α τ ι ψ υ χ ^ ού φ ά γ ε σ θ ε .^ ἶ Γ ^ - θ^- - 3
^ ιά Τ ο ῦτο τὸν π αρόντα
Κανόνα οί Θε^οι Ἀ π ό ο τ ο λ ο ι διορίζουσιν, ο τ ι όποιος ε π ίσ κ ο π ο ς , ^ Π ρεσβύτερον, ^ διάκονο ν, ^ ^λω ς ἐκ το ῦ κ α -
τ α λό γο υ υπάρχων το^ν ^Ιερέων κ α ὶ Κ λ η ρ ικ ῶ ν , ἦ θ ε λ ε φ άγ^ κρέας μ έ α ἶμ α , Τὸ δπο^ον ε ἶν α ι ψ νχ^ το ῦ ζω ο υ , ^ το ι
π νικτὸ ν, κ α τ ά τὸν Χρυσόστομον, ^ ^ θ ε λ ε φ άγ^ θ η ρ ιά λω το ν, η το ι ζῦ^ον π ια σ μ ένο ν κ α ὶ σ κ ο τω μ ένο ν άπ^ λ υκο ν ,
θ ετέο ν, ^ άπὸ άρκοόδαν, ά λ λ ο τοιο ῦτον, κ α ὶά ^ ὸ ^Ιρνεον. ^ .^ ε λ ε φ άγ^ θ ^ σ ιμ ^ ιιο ν , ^ το ι νεκρὸν κ ^ ὶ ψ ο ^
σμένον ά^ὸ λύγου του. ό φ αγω ν, λ έ γ ω , τ ά τοικί^τα Κ λ η ρ ικ ὸ ς , άς κ α θ α έ ρ ε τ κ ι, έ π ε ιδ ὴ κ α ὶ ὸ νόμο^ Τ ά έ μ π ό δ ισ ε
νά μ^ Τρ ω γω νται, (ί^ τόσον ὸ δοθεὶς εἰς τὸν Νύ^ε, ο^ ε^πομεν, έ^σον κ α ὶ ὸ δο θ είς ε ίς τ ὸ ν ^ Ιω ῦ ^ ν , έν κ ε φ . ιζ^
του Α ε υ ^ τ ι^ . ^ ί δέ ^ α ^ ὸ ς ε ἶν α ι έκεὶ^νος ὸποί^ ἦ θ ε λ ε Τ ά φ ά γ ^ , ^ς ά φ ο ρ ίζη τ α ι.

βεοὰν ίστορίαν τούτην ἄς κρατήσουν οί χριστιανοί την γλῶσ-
σάν τους, καὶ ἄς μη λέγουν τ^ῖς άρνησιθέους ταύτας ι^νάς. ^Δν
δὶν ε^.θω άπὸ το δίκαιον τοῦ δείνος, ^ριστιανος νὰ μη άποθάνω,
και άλλα πα^ύυοια. δίατί ^ ο υ ^ ι , ο^ ἐκ τούτου χάνουν και
αυτοί την χάριν του άγίου Υ^απτίσματος, καὶ δεν δύνανται νὰ
την άν^λά^ουν. ῶς ο προρρηθείς, χωρίς μεγάλην μετάνοιαν καὶ
.
ί,^ανοποί^σιν Τύσον γὰρ λεπτὸν πράγμα εἶναι ή πίστις, ^στε
δπου ήμποριῖ νὰ την ἀρνηθ^ καὶ οπο'ος παραβγ^ μίαν μοναχην
συλλ^^ν, ^ ^ιάμν^ ^α νεῦμα μοναχὸν κατὰ της πίστεως. Δι^ ^
και ο θ.ολ^γος Γρηγ^ριος λέγεις οἱ της ευσεβείας ἀθληταί ει-
λοντο προθύμως πάσχειν ά κάμπτει και τον ἀλκιμι^τατον, και
ταν^ύπὶρ συλλα^ῆς ισως μιας, ^ και νεύματος ^νος, κακῶς
σι^,οντος έξ ἀρνήσεως, Θεὸς γάρ ἐστιν έν ^ρκχ^ῖ το κείμενον,
^ν περ προδοῦσιν, άλλον ου^ έστι λαβείν^ (παρὰ τ^ σειρ^ι του
κατ^ι ^ίατ^. κεφ .ίί^.) ^ο δὶ θειος ^ρυσύστο^^ιος, λέγεις άρνή-
σ ε ^ ούδὶν χείρον ὰμάρτη^ (λόγ. περὶ μετανοίας).
( ί ) ^Διά^οροι εἶναι αἱ αίτίαι, διὰ τὰς ὁποίας έπ^ύσταξεν ὁ
^Θεος να μη τρι^γη τιν^ἰς αἶμα. ^ο Θ.οδι^ρητος λέγει, οτι, διὰ
^τουτο δὶν πρέπει νὰ τρ^γηται αίμα, δ..ατὶ αυτο εἶνα^ ψυχη
.
^του ^ ο υ . ^οθεν ο ^ ν έ^θίων κρέας χωρις του αιμ ατος. εἶναι
^το ὶ^-.ο-^. ι^σὰν νὰ έσθίη και λάχανον άψυχον. ^ο δε μετὰ του
ί^α^ματος. ^ανερον, οτι έσθίει ^ωου ψ^χήν- ο ^ρυσύστομ^^ς λέ..
^ςγ^ , οτι διὰτοῦτοδεν πρέπει νὰ τρ^ητα^ το αίμα, δ^τ^ αυτο
^ήτον ἀφι^ρο^έ^ον νὰ προσ^έρηται είς μύνον τον ^εόν. κα^
^δι^τι θέλωντας ο Θεἰ^ς νὰ ἐμποδίσ^ το..^ ἀνθρῶ^ους νὰ μη
^χύνωσ. ά^ρωπινα α ^ τ α , δ.ὰ τουτο προστάζει μηδε το ^^μ^
^τῶν ^ῶων να τρι^γωσιν, ινα μη κατ^ ολίγον έκ τούτου σνν-ι-
εθίσουν είς .^ς ἀνδροι^ονίας. ^ο ^Δδηλος λ έ γ ει ὅτι διὰ τοῦτο
^προττ^ει ο νὰ τρωγου'^ οἱ άνθριοποι τὰ κρέατα ^αθ^ί^ὰ
^ἀπο αίμα, δ..ὰ να τους διδάξη μ ὶ τοῦτο νὰ μη ^ν^ ά^άνθρω-
^ποι καὶ αίμο^-^ροι ῶσὰν τὰ θν^ία, τὰ ὁποια ο ^ θηριύουσι,
^ρτὰ τρ^γ^σ^ν ^,μοσπάρ^κτα με το α ^ , άλλὰ νὰ
^άπο τὰ θηρία, καὶ ως άνθρωποι λογικοί νὰ θυσιάί^ου^ π^ῶτ^ν
^τὰ ^ῶα, νὰ χύνων το αίμά τ^ν, κς^ι-. ουτω με διι^^ύ^ν^ τρύ.,
^πους νκ μαγειρεύσουν τὰ κρέατα α^τῶν, καὶ νὰ τὰ έσθίο.^^.
^ ά ν ε ι γὰρ ὁποῦ γίνονται τύσον σκληροί κ^ὶ ασ.^λα^χν^ι
^ ^ τε νὰ τὰ σ^άί^ουσιν, ἀ^λ^ ^χι, ν^ φθάνουν ^ τύσην υπερ..
^^ολ^,ν άσπλαγχνίας, ωστε καὶ μέ το ς^ίμ^ νὰ τὰ έ^ίω^^ν, ^
πλέον ομως κυρίωτέρα αὶτία, κ^ὶ πλέον ἐγγυτέρα είς άλ^-
θειαν, διὰ την ^ποίαν ἐπρύσταξιν ὁ Θεος νὰ μη τρι^γ^υν τ^
εἶναι ἐτούτη. Τ ο αΙμα ^χει τύπον της ἀύλου και ἀ^ρ^του
καὶ ἀθανάτου ψυχης του ἀνθρι^που διὰ δύω αίτίας^ πρωτην,
διύτι κα θ ^ τὸ αίμα τῶν ^ ω ν , καὶ ^Ις θε^μύτερον, καὶ ^ πνευ-
ματωδέστ^ρυν, καὶ ῶς εὁκινητοτε^ον τῶν ά^,λι^ν υγρῶν. εἰναι
ψυχη αῦτῶν άλογος τε καί ^λική' ^τσι ἦ ά-,^λος και λογικά ψυ-
χ η του ἀνθρῶπου, ἄν και νὰ μη ^ναι αίμα, ^.Ις άσ^^ματος καὶ
ά-υλος, μεταχειρίζεται ομως ἐ^σὰν ενα οχημα και οργανον τῶν
ένε^γειῶν της το ά ν θ ^ π ι^ α^μα δ-,ὰ τ^ς ίδίας αίτίας^ καὶ
δευτέραν, διύτι το αίμα τῶν ςι^ων ἐχύνετο εἰς ^ξ^.λασμον των
λογικῶν ψυχ^ν τῶν άνθρο^π^, ε.^ς λ έ γ ιι τοῦτ-^ είς το Λ.ευιτ.-
κὸν ο Θ^ὸς (κεφ. ι^ . .1
^ιη ψυχη πάσης σαρ^ὸς, αίμα αύτοῦ
έστι. Κ α ί ἐγῶ ^δω.ια αῦτο υμίν ἐπ ἰ του θ^σιαστ.^ίου μο.Ι έξ^-
λάσκεσθαι π^ρὶ τῶν ψυχῶν ύ μ ^ . Τ ο γὰρ αίμα αύτοῦ άντὶ ψυ-
χης^ ἐξιλάσεται.Ι^ Δοιπον οποιος τρ^.^γει αίμα, ψυχην λογικην
.
τ^ῶγει, ἦς είς τύπον ἐ ^ ν ύ έστ.,ν ^.ί δ^. τρ^,γ^ι αυτην, δηλον
οτι και σωματ-,κην αύτην καὶ ῦλικ-^ν. ἀκολού^ως δε καί ^νητην
άπεργά^εται. ^^ α ν γὰρ τουτο φάγ'^ς, λέγει ο ^.^οδ^ρητος, τ^
άνωτέρι-ι ^ρμηνεύ^^ν ρητὸν, ψυχην έσθίἐις. Αογικης '^.ὰρ ψυχης
τουτο τάξ'.ν π ληροί διοτ^ φύνον την ^ρῶσ^.ν ἐκάλεσ^ν.Ι^ ^έ^τε
οί Λ α τ ίνο ι καί .έ,σοι άλλοι έσ^ίουσι πνικτα, θη^..άλ^^τα, ^
θνησιμαία, καί άπλῶς είπείν, κρέας μ ε αίμα. καί τν χ-ί^..στον,
αίμα μοναχον, ο^τοι είς μέγα δ^γμα σ^άλλουσι, Ο ^ τ η ν γὰρ
την λογικην ψυχην, καί υλικην. καί παθητην ^ τὰ σ^^ματα
.
δογματ.^ουν με τούτο ύπου κάμνου^^ν ^^πε^δη ^τα ςίς τον
τύπον γ ί^ ν τ α ι, είς αυτο το τυπού^μενον ἀναφ .^ νται. Τ α ύ -
.
τον εἰπείν, οσα είς την βρῶσιν τού αίματος ά^ολο.^θο^ν^αύτὰ καί
είς την λογικην ψυχην διαβαίνουν. δια τουτο καί θάνατον ήπεί-
λησεν ο εναντίον είς ἐκείνους οπου αίμ^ ^σθίου^^ ^Ι Ι άςὁ
έσθίων αυτο, έξολοθ^οευθήσ^ται. (αυτ^Ι. .Ι.^.^ ^Ισως δε καί κατὰ
μυστικι^τερον νοημα η του αίματος (^ρ^Ισις ἀιιηγορεύθη διὰ νὰ
.
δηλεοθ^, ^τι καθως το αίμα δ^ν ἐτρ^γετο ἀδ^αφ^ρι^ς καί παρο-
μοίο^ς με το κρέας^ ^τσι καί το πανακήρατον αἱ^α τοῦ ^εαν-
θρι^που ^ησου δεν πρέπει νὰ έσ^ίητ^^ ἀδια^ύρως καί πα^μοίως
με τὰ άλλα ^ρῶματ^ι, ἀλλὰ με ξεχωρ^στην καί εξαίρετου εύλά-
^ειαν, καί πίστιν άδίστακτον. δε τὰ α^ματκ τῶν θυσιἐ^ν,
τύπον εἶχον του αιματος του ^ιριστοῦ^ μάρτυς εἴναι ύ Θε^ος
Ἀπύστολος, τοῦτο^ε^αιῶν, ἐν ολν^ τ η ^ρὸς ^^ραίους κα ί μετὰ
του ^Δποστύλου, ο των Θείων Πατέρων χορός. Ἐ κ ε ιν ο δε ὁποῦ
λέγει ὁ ^ ιγ έ ν η ς έν τ^ κατὰ Κέ^.σου. οτι δια τουτο δεν τρι^γο-
μεν αίμα, διὰ να μη τρε^ ε.εθα με την των δς^ιμονων τρο^ην
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

^ υ μ φ ω ν ί α ^

^ ΙἈ λ λ ά γ ά ρ ^ιαὶ εί^ Τὸν ^έον Ν όμον Το^ Ε υ α γ γ ε λ ίο υ τ ά τ ο ια ^ τ α έμ π ο δ ίζο ντα ι νά μ ή τ ρ ω γ ^ ν τ α ι. Σννα^

χ θ έ ν τ ε ς γ ά ρ ο ί ί^διοι ο^τοι ^Απόστο^λοι, έγραψκν πρὸς τούς έθνικούς τού^ κα τ ο ικ ώ ν τα ς ^ίς τ ή ν Ἀ ν τ ιύ χ ε ε α ν , κ α ὶ
Σ υ ρ ία ν , κ α ὶ Κ ι λ ι κ ία ν , ταυτα^ ^ἰ^δοξε Τί^ ά γ ίω Π ν ε ύ μ α Τ ι κ α ὶ ή μ ῖ^ , μ η δ έν π λέο ν έπ ιτίθ εσ θ α ι ὁμ,^ν βάρος, π λ ή ν
Τί^ν έ π ά ν α γ κ ε ς Τ ο υ τ ω ν . Ἀ π έ χ ε σ θ α ι εἰδω λ.οθύτω ν, κ α ὶ α ίμ α τ ο ς , κ α ὶ πορνείας^ . ἶί^ράξ. ιέ . α ίτ ία δ έ ,
δ ιά Τ ή ν ὸ π ο ία ν έ μ π ο δ ίζ ο ν Τ α ι τ ά θ^ ριά ^ ω τα, ^ όρνεοπάτα^.τα ζ ^ α , ή θ^ησ.μαΤα, ή π νικτα ε^να^, δ ια τ ὶ δ έν
χ ύ ν ε τ α ι ί^λον τ ὸ α ἶμ α α ύ τ ^ ν , ά λ λ ά μ έ ν ε ι μ έ σ α ε ίς α ύ τ ά , διασκοραιζύμενον είς τ ά φ λ εβ ίδ ια κ ρ έα τ ο ς,
^ Ι ) ά π ὸ τ ά ὸπο^κ νά ε ύ γ η δέν ε ἶν α ι τρό π ος. ^ ^ ο ί ἐοθ ίοντες α ύ τ ά , κρέα έν α^ρατι ψυχής αντο^ ἐοθίουσι. Κ α ὶ
ύ ξ ^ . δ έ τ ή ς ^ καθαιρε^ μ έ ν τὸν Κ λ η ρ ικ ὸ ν ἐκεῖ^ον ^πο^ φ ἀ γη α ιμ ^ μ^ ο ίο νδ ήτινα τρόπον κ κ ὶ τέ^ν-^ν, τὸν δ^
Αα^κὸν ά φ ο ρ ίζε ι. ^έ^μποδίζει δ έ κ α ὶ ὸ β^. τ ή ς έν Γ ά γ γ ρ . Τὸ νά τ ρ ω γ ε τ α ι α ἶμ α κ α ὶ π νικτὸ ν κα ὶ είδ ω λύθντον.

ς
ἰἰ Τής ^.νε^.νς^-
α Ε ί τ ι ς Κ λ η ρ ικ ὸ ^ εὑρ^θῆ τ ὴ ν Κ υ ρ ι α κ ὴ ν η μ έ ρ α ν ν η σ τ ε ύ ω ν , ἤ τ ὸ Σ ά β β α τ ο ν π λ ὴ ν τοῦ ί^ τ ή ςἐν Γά Υ γ μ
ἱ^. ιη^.τής έν Α α-
^νὸ^ μ ό ν ο ν , κ α θ α ιρ ^ ίσ θ ω . Ε ἰ δ ὲ Λ α ^ κ ὸ ^ ἀ φ ο ρ ιζέσ θ ω ^ .
1
ἱ οδ. α^, ΙΙέτρ.
ίἰ ιε^. Θ.ο^.α^.
^ ρ μ η ν ε ί α.

Ἀ λ^ λ.ο ε ἶν α ι ν η σ τ ε ία , ά λ λ ο λ ύ σ ις ν η σ τ ε ία ς , κ α ὶ ά λ λ ο κ α τ ά λ υ σ ις ν η σ τ ε ία ς. Κ α ὶ ν η σ τ ε ία ^,έν κυρίως ε ἶν α ι,

τ ε λ ε ί α ἀ σ ι τ ί α , ^ κ α ὶ Τ ὸ νά Τρω γ^ Τιν ά ς μ ία ν φοράν Τή ν η μ έρ α ν , κ α τ ά τήν ἐννάτη ν ωραν, μ έ ξηροφ α γία ν, ά^ρ-
τ ο ν δ η λ ο ν ό τ ι μύνον κ α ὶ ὕ δ α τ ο ς . ^ ύ σ ις δ έ τ ῆ ς ν η σ τ ε ία ς ε ἶν α ι, τ ὸ νά φ άγη τιν ά ς ^τρὸ τ ή ς έννάτης ωρας, κάν σ ^
κ α , κδ^ν σ τ α φ ίδ α ς , κδ^ ά λ λ ο τοιο ^ τύ τ ι . ^ΙΙ κ α ὶ τὸ νά φ ά γ η έ^ω άπὸ τὸν άρτον, κ α ὶ Τὸ νδω ρ, κ α ὶ ά λ λ α μ ε ρ ικ ά
ε ἶδ η βρω σ ίμ ω ν λ.ιτέ^ν κ α ὶ ε ν τ ε λ έ ς λ ύ γ ο υ χ ά ρ ιν , ^οσπρια, ο ἶν ο ν , ή ^ Ελαιον, ^ ^οστρακόδερμα. ^ α τ ά λ υ σ ις δ έ
ν η σ τ ε ια ς ε ἶν α ι, ^Ταν τ ρ ω γ η Τιν ά ς ά π ὸ ^Ιλα τ ά ^ ρ ω σιμ α , κ α ὶ κρ έα ς, θ ετέο ν κ α ὶ ύψάρια, κ α ὶ γ ά λ α , κ α ί τ υ ρ ὶ, κ α ὶ
τ ὰ λ ο ιπ ά , Α οιπ ὸ ν ε ίς τὸν π α ρ ύντα Κ α ν ύ ν α διορί^ουσιν ο ί Θε^οι ^ Α π όστολοι, ^τι όποιος Κ λη ρ ικὸ ς ενρεθ^ νά νν^
σ τ ε ύ η Τ η ν η μ έρ α ν τ ή ς Κ υ ρ ια κ ή ς .ή το^ Σ α β β ά τ ο υ . μ έ ά σ ιτ ε ία ν .τ ε λ ε ία ν , ^ κ α ὶ μ έ ξηροφ αγίαν έν τ ^ έν ν ά τ η , έξω
ά π ὸ έ ν α κ α ὶ μύνον Σ ά β β α τ ο ν . δ η λ α δ ή τὸ ^Ιέγα Σ ά β β κ τ ο ν , κ κ τ ά τὸ ὸπο^ον εύρ ίσ κετο ε ίς τὸν τάφον τοί^ Κυρίου
Τ ὸ Σ ῶ μ α , καθ^ ^ κ α ὶ ο ί ό.^θύδοξοι π ά ν Τ ε ς ν η σ τεύ ο μ εν , κ α τ ά τήν φωνήν τοί^ Κυρίου ^τον ε ἶπ ε ν . ε ^ λ ε ύ σ ο ν τ α ι
δ έ ή μ έ ρ α ι, ^ταν άπ αρθ^ άπ^ ά ύ τῶ ν ὸ ^ν^φ ἰος, κ α ὶ τ ό τ ε νηστεύσουσι^ (κ α ὶ ^ρκ σ η μ . το^ κθ^. τ ή ς ^ . ) ε ἶ^ Ια τ θ ι
θ^. ἱ ^ Ι ' ὸ τοιοί^τος, λ έ γ ω , Κ λ η ρ ικ ό ς , κ α θ α ίρ ε τ α ι, ε ἰ δέ ^α^κὸς ε ἶν α ι ὸ τ α ύ τ α ς τ ά ς ὴ μέρ ας νησ τεύω ν, άς ά-.
φ ο ρ ίζ η τ α ι. Τ ὸ μ έ ν γά ρ Σ ά β β κ τ ο ν δ έν ν η σ τ ε ύ ο μ ε ν , κυρίως μ έν κ^ιὶ ούσιω δῶ ς, δ ια τ ὶ εἶ^ αι κ α τ α π α ύ σ ιμ ο ς ή μ έρ α ,
.ε ίς Τ ή ν ό π ο ία ν κ α τ έ π α υ σ ε ν ὸ Θ εὸς άπ ὸ Τέ^ν έργω ν ^ή^ δημιουργίαν αύτο^, κ α τ ά Τ ά ς δ ια τ α γ ά ς (β ιβ λ . έ . κ ε φ ,
ιδ ^ .),κ κ τ α χ ρ η σ τ ικ έ ^ ς δ έ κ α ὶ ἐπ ο υσ ιω δ ῶ ς, δ ια τ ὶ ο ί ^ Ιαρ κιω νισ τα ὶ ένηστευον ε ίς α ύ τ ὸ , άντιφ ερόμενοι είς Τ .ήν τ ιμ ή .
τ ο ῦ τῶ ν ί^λων Δ η μ ιο υ ρ γ ο ί, κ α τ ά τὸ ν ά γ ιο ν Ἐ π ιφ ά ν ι'^ ν α ίρ έσ ει τ^ κ α τ ά ^Ιαρ^ιίωνος. Λ έ γ ε ι δέ κ α ὶ σ ^Ιαργούνιον
έν τ ή ε ρ μ η ν ε ία τοί^ ιά . κα^όνος Τ ή ς έν ^Αγκύρ. ο τ ι ένή στενο ν κ α τ ά τὸ ^ κβ βα τον, κ α ι ο ί α ίρ ετικο ἰ κα λούμενος
Κ ο λ ο υ θ ια ν ο ὶ, κ α ὶ Ἀ π ο ^ ιν ά ρ ιο ι, πρὸς λ ύτρω σ ιν Τί^ν κ ε κ ο ιμ η μ έ ν ω ν . Λοιπὸν κοντά είς τήν καθ^ αυτὸ κ α ὶ ἐ σ ω τ ε ρ ι-
κ ή ν α ιτ ία ν , δ ιά τ ή ν ὸ πο ίαν έν τ ^ Σ α β β ά τ ω ού νν^στεύο^ιεν, ^ τις έσ τ ὶν , ως εί^πομεν. ή κ α τ ά π α υ σ ις το^ τ ^ ν ὅ -

(ἦ το γάρ τινες ύ^εοῦ έλεγον ^τι οἱ δαίμονες ἐτρέφ..,ντ^ ἀπὸ τ^ς
Λ
αναθυμιάσεις τον αίματος). ^ λλὰ καὶ έκείνο ύπου λέγει Κ λ ή -
μης ύ ^Λλεξσνδρευς ὁ του ^ριγένο^ς διδάσκαλος, οτι δέν πρέπει
νὰ τ^ῶγονν οἱ άνθρωποι αιμα διατὶήσ άρ κα ή ^δικήτων γεωρ-
γειτα ι ^.αί οί^ονομείται μ έ το αίμ α , ταύτα.^λέγω, ι^ς μή έχοντα
τύσην δύναμήν, έσχατον έβάλθησαν,
(^ ) ^.Οθεν έκείνοι ύποῦ σκοτύνουσι μ έ του-ί^ίι ζῶα τετράπο-
δα. ή πουλία, ί.α ί παρ^υθ^ς δέν τὰ σ^άζουσ^, διὰ νὰ χυθη δ^.ον
το α^μά των. μ ε γ ά λ ες ὰμαρτάνουσ-.ν, ι^ς ^ρέας έν αιματι ψυχής
ἐσθίοντες. κα^ τον παρύντα Ἀποστολικὸν παραί^αίνοντες Κανύ-
^να. Τ ί γὰρ δια^ουσί^ πα^οακαλῶ, τα θηριάλωτ^. ή ύρνιοπάτα-
κτα ζ-^α, χε^σα^α, ή πονλία, τὰ οπο^α ἐμποδίζ-.ι ύ Καν^ν, ἀπὸ
ἐκεινα ύπον μέ μολύβί σκοτώνονται, σχεδον ούδέν. Α ιύτι, κα-
θο^ς μέσα είς ἐκε.να μένει πάντοτε αἶμ α , έτσι ^οίω ς καὶ μέσα
είς αυτά. Αοιπὸν πρέπει εὁθυς ύποῦ οἰ θ ^ -υτα ὶ σκοτίσουν κν-
νήγίον, να το σ^άζωσι δίὰ νὰ χύνητ^ίι ^.ον τ^ ^ίμά τ^ν, καθως
τοῦτο προστάζει καί ύ Θεὸς, λέγων^ ^^Ανθρωπος. άνθρωπος τ^ν
νἰῶν ^Ισραήλ, ή τῶν προσηλι^των τ^ν προσκειμένων έν υμὶν, ος
^.ἄν θηρεύω θήριυμα θηρίον, ή πετεινὸν, ^ έσθεται, καὶ καλύψει
αυτ^ τη γη. ^ (ΑευΤτικ. ιη^. Ι.Υ.). ^Εντιυθεν και ο ^ωά.^νης ό
Κίτρους λέγεις ^τί, άν.σως ἐμ^έση είς ἀγγε^υν κανένα ζω^ιον
άπὸ τὰ λ^γύμινα ἀκάθαρτα, εί μ ὶν καὶ εἶναι άοηπον, και προ
ὁλίγον πεσμένον, νὰ^εή ρίπτηται το πράγμα ὁποῦ εἶναι είς το
άγγείον, ἀλλὰ άγιαζύμενον νὰ ηναι είς χρή^-ν ^ ὶ τ ^ ^ .
μύνον ἄν άν^δίάζη νὰ το ^άγη ο εχων. ή καὶ ^λάε^τηται εἰς τήν
υγείαν τον ά^ο αυτύ. Ε ί δέ καί το ζω'^φεον ήθελε σαπήσ^. νὰ
^ τ η τά ^ το έν τ^ άγγείι^ υγρον. έ^χι μύνον διατὶ βλάπτει τήν
ύγείαν ή τούτου τρο^ή. ἀλλὰ και διὰ νὰ ^ή ^αίνηται ο^ι τρ^-
γει ^ ικ τ ο ν , και θνησίμαιον. καὶ αἶμα ζωον, (ταῦτα δή τὰ έμπο-
δίζύμενα) ο τοῦτο έσθίων. ^ο^εν καί ή νη^. ^εαρὰ Αέοντος του
σο-^ου δίορ.ζε., οτι οἱ πωλοῦντες, ή τρωγοντ^ς το ^.ονδ^ποτε εἶ-
δος ^αγητου, ύπο^ ν^ έχη α ^ ν^ ^ λ ἰ ^ τ Ε ι . ^ κου,οεύω-^ται.
καὶ παντοτιν^,ν έξορ^ν νὰ κατα^ρ.νωντ^ι, ^ ὶ τὰ νπ^ρχοντ^
α^τῶν νὰ διαρπάςωνται- άρχοντες καὶ κρ.ταὶ δέν παι
δεύο.^σι το..,ς τοιούτους, νὰ ζημι^νωνται δέ^^ λίτρας χρυσάφι-
(^) ^Ι^τέον, ι^ς έν τιοι μέν τ^ν έκδύσεων, ο παρῶν Κανων ξσ^.
^ίφίσκεται, έν τισι ^ ξ^- ^ ή ^ ^ περισαοτέρας ήκο-
λο-^θήσαμεν.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

λ ω ν Δημιουργού, κ α ὶ δ ιά Το ύτο ά κ ό μ ^ δ έν ν η σ τ ε ύ ο μ εν ^ μ ὴ δ ό ξ ω μ ε ν , ό Τ ι, συ μφ ω νού μεν μ έ Τούς είρημένοι^ς

αιρ ετικο ύς. Τ ή ν δ έ Κυρ ια κή ν ού ν η σ τ ε ύ ο μ εν , δ ιά Τ ή ν τοῖ^ Κυρ ίου ^μί^ν π α γ κ ό σ μ ιο ν χ α ρ ά ν ^ α ὶ ά ν ά ο Τ α σ ιν . Τ ὸ
μ έ ν γάρ ^ ά ββα τον Τ^ς ά . δ η μ ιο υ ρ γ ία ς κ α ὶ π λ ά σ ε ω ς Το ύ κό σ μ ο υ φ έρ ει ύ π ό μ ν η σ ιν , ὡ ς Τ έ λ ο ς αύΤή^ κ α ὶ σφ ραγίς.
δ έ Κυρ ιακή εικ ό ν α σ ω ζ ε ι Τ^ ς δ ε υ Τ έ ρ α ι δ η μ ιο υ ρ γ ία ς ^ιαὶ ά ν α π λ ά σ ε ω ς ὡ ς ά ο χ ή τ α ύ Τ η ς , μ ά λ λ ο ν δ έ κ α ὶ ως
^άρχή τ '^ ά . δ η μ ιο υρ γία ς.
Σ υ μ φ ω ν ί α ^

^ ι ά τ ο ύ το καὶ^ ή ς^. σύνοδος κανόνι ν έ . β ιβ α ιο ύ σ α Τὸν π αρόντα Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ὸ ν κα νό ν α , π ρ ο σ τ ά ζ ε ι νά τὸν

φ υλά ττου σιν ά π α ρα χά ρα κτον κ α ὶ ο ι ε ις Τ ή ν π α λ α ιά ν Ρω μ ^ ν ευ ρ ισ κ ό μ ε ν ο ι, ο^τινες ένήστει^ον Τ ά ^ ά ^ β α τ α Τ^ ς ά -
ο
γ ί α ι μ . ^αρμοσύνης δ έ η μέρ αν τ ή ν Κ υ ρ ια κή ν ν ο μ ά ζ ει Κ α ὶ ὁ ίερ ο μ ά ρ τυς Π έτρ ο ς κά νο νι ι έ . Π λ ή ν κ α ὶ ΤούΤω ν
λ ε γ ο μ έ ν ω ν , δέν δ ίδ ε Τ α ι ά δ ε ια ε^ς Τ ιν α ν ά κ α Τ α λό ^ Τ ά ^άββαΤο^ κ α ὶ Τ ά ς Κ ν ρ ια κ ά ς Τ ^ ς μ^. ^εις Τυ ρὶ κ α ὶ α ύ γ ά ,
κ α Τ ά Τὸν ις^. Τ^,ς ς^. άλλ^ ε ις μόνον ο ιν έ λ α ιο ν , ^αὶ ό σ Τ ρ α κ ό δ ερ μ α . Ἀ λ λ ^ ο ύ Τ ε ε χ ε ι ά δ ε ια ν τ ιν ά ς νά άργώ άπ ὸ
κά θε έργον έν Τῶ ^ α β β ά Τω , ε ιμ ή έν Κυρια^ώ . ^ Α ν α θ εμ α Τ ίζε ι γά ρ ό ^θ'. Τ^ ς έν ^ α ο δ ικ . ω ι ^Ιουδα^ἰζονΤας, Τους
Τούτο π ο ιο ύντα ι χ ρ ισ τια ν ο ύ ς. ^ Ε π ειδ ή δ έ ή έν Γ ά γ γ ρ ^ σύνοδος κα νό ν. ι ή . ἀ ν α θ ε μ α Τ ίζ ε ι Το ύς ν η σ Τ εύ ο ν Τ α ς έν
Κ υ ρ ια κ ώ ,δ χ ι δ ιά ά λ η θ ιν ή ν ά σ κ η σ ιν κ α ὶ έ γ κ ρ ά τ ε ια ν , ά^λλά δ ιά ν ο μ ιζο μ έ ν η ν , ή Τ ο ι σ χ η μ α τ ιζ ο μ έ ν η ν μόνον κ α ὶ ύπο^
κ ρ ιτ ικ ή ν , κ α ὶ έ π ε ιδ ή ό ν γ '. τί^ν Ἀ π ο σ Τ ό λ ω ν κ α θ α ιρ ε ῖ Τὸν Κ λ η ρ ικ ὸ ν , ὸπού ε ις Τ ά ς έ ο ρ τ ά ι δ έ ν Τ ρ ω γ ε ι κ ρ έ α ι,
ο^Τε π ιν ε ι οἶνον, δ^ ι δ ιά ά σ κ η σ ιν κ α ἰ έ γ κ ρ ά Τ ε ια ν , ά λ λ ά δ ια Τ ὶ τ α ύ τ α σ ιχ α ίν ε Τ α ι.^ ^ υ ν ά γ ε Τ α ι άκ ο λο ύθ ω ς, β Τ ι
δέν ε ἶν α ι π α ρ α β ά Τ α ι Τού Κανό νο ς Το ύτο υ έκεἱ^νοι, όπού δ ιά ά λ η θ ιν ή ν ά σ κ η σ ιν μ ε Τ ά θ ε ο σ ε β ε ία ς κ α ὶ σ ^ ν ό Τ η Τ ο ς
γινο μένην, νησΤεύονΤες ε ις δέ^.α Τ ο χ ὸ ν , δ ε κ α π έ ν Τ ε η μ έ ρ α ς , νησΤεύουσι^ έπ ο μ ένω ς κ α ὶ τ ά ά ν α μ ε τ α ξ υ ε ις Τάς
ώ ρισμένκς ή μέρ α ς Τ α ύ τ α ι τ υ χ α ἰ^ ο ντ α Σ ά β β α τ α κ α ὶ Κ υ ρ ια ο ά ς, καθο^ς κ α ὶ ό ^ω ναρ^ς, κ α ὶ ὸ ί^ αλσαμω ν συμφ ω -
. 1
νως, Τό^ον εις Την ερμ η νεία ν Τ ο ύ νγ^, όσον κ α ὶ το ύ παρόντος Ἀ π ο σ Τ ο ^ ικ ο ύ τούΤο υ λ έ γ ο υ σ ι. ( ) Ι Ιλ ή ν κ α ὶ α ύ Τ ο ὶ,
ε ις Τά ς ημέρας Τ α ύ τ α ς , κ α ὶ μ ά λ ισ Τ α ε ις Τ ή ν Κ υ ρ ια κ ή ν , δ ρ έ π ε ι ν ά μ ή νησ Τεύο υσιν ό λη ν Τ η ν ή μ έ ρ α ν , Τα ύΤὸ ν ε ἰ-
πε^ν νά μ ή άπερνούσιν ὸ λ ό Τ ε λ α ά σ ιΤ ο ι, άλ^λά ^ά λ ύ ω σ ι Τ ή ν νησΤε^αν, κ α ὶ πρὸ Τ^ ς έ ν ν ά Τ η ι, κ α ὶ μ έ κά π ο ιο ν ε ἶ-
δος βρωσίμου λυ Τ ικ ὸ ν , άλλ^ ού κ α Τ α λ υ Τ ικ ό ν . Κα θ ω ς κ α ὶ ὸ ά^ Κ α ν ω ν Θ εο φ ίλ ο υ , δεά νά ά π ο φ ύ γ ^ τ ά ς α λ έ σ ε ις
κείνω ν, οπού δέν έΤίμ ουν Τή ν ή μέρ αν Τ ^ ι Κ υ ρ ια κ έ ς , ε λ υ σ ε τ ή ν ν η σ Τ τ ία ν Τ α ύ Τ η ς μ έ μ ό ν .ην Τ^ήν μ ε Τ ά λ η ψ ιν Τέ^ν
φ ο ιν ίκ ω ν, ^έαν έπισ τη μ ό ν ω ς κ α ὶ δ ια κ ρ ιΤ ικ ί^ ς . ^ σ π ε ρ γ ά ρ έκε^νος μ έ Τή ν λ ύσ ιν τ α ύ τ η ν τ'^ς ν η σ τ ε ία ν κ α ὶ τούς
Κανύνας ἐφ ύλα ξε Τους διορέζονΤας νά μ ή ν η σ Τ ε ύ ω μ εν έν Κ υρ ια κώ , κ σ ὶ τ ὸ αίδέσ^μον Τ ^ ς ν η σ Τ ίμ ο υ παραμονήν
Τῶν Θεοφ ανείω ν έ τ ή ρ η σ εν , έπ ισ Τά σ ^ ς έν ήμέ^-α Κ υ ρ ια κ ή ^ ο^Τω κ α ὶ α ύ Τ ο ὶ μ έ τήν λ ύ σ ιν τ ^ ς ν η σ τ ε ία ς οπο^ θ έ-
λου^ι κά μ ^ δ ιά Τ^,ς μ ε τ α λ ή ψ ε ω ς βρω οίμου Τιν ὸ ς ό λ ίγ ο υ , πρὸ -^ ς έν ν ά Τ η ς ι^ρας, κ α ὶ π α ρ α β ^ τ α ι Τῶν ^ανύνω ν
ο^ γ ίν ο ν Τ α ι, κ α ὶ τὸν σκοπὸν Τ ^ ς έ γ κ ρ α Τ ε ία ς κ α ὶ ά σ κ ή σ ε ω ς α ύ τῶ ν κα Το ρθ ο ύσιν. (^ ) ^ Επ ιβεβαιο^ δ έ τ ή ν έ ν ^ α β -
β ά τ ω δι^ άσκη σιν κ α ὶ ά λ η θ ^ ἐ γ κ ρ ά τ ε ια ν ν η σ τ ε ία ν κ ^ ὶ ὸ Θε^ος ^Ι^ρωνυμος. Ι^ρὸς γάρ Τὸ ν έ ρ ω Τ η σ κ ν Τ α ,^υ^ίν.ον
ἀνίσω ς π ρέπ ει νά νησΤεύγ^ Τὸ ^ ά β β α Τ ο ν , ά π ε κ ρ ιθ η . σ ^ .ς όφ ελό ν γ ε έδίδο υ Θ ε ὸ ι δύ να σθ α ι ήμ^ἰς ν η σ Τ εύ ειν
καθ^ ή μέρ αν.^ ο'^ δ ιά βδελυ^ίαν δ η λ α δ ή Τδ^ν β ρ ω μ ά Τ ω ν , ού δ ιά ν ο μ ιζο μ έ ν η ν κ α ὶ έ π ίπ λ α σ Τ ο ν ά σ κ η σ ιν , ού δ ιά
καΤαφρύνησιν Τ^ ν Κανόνω ν, ού δ ιά Τ ιν α ν ο μ ική ν Τ ή ρ η σ ιν , ά λ λ ά οιςέ ἐ γ κ ρ ά Τ ε ια ν , ὡ ς Εέ^πομεν, άλ^ηθ^^ κ κ ὶ ε^ λά -
β^ιαν εε ί^ γ ε ὸ ά γ ω ν ιζό μ ενο ς π ά ν Τ α έ γ κ ρ α Τ ε ύ ε Τ α ι.^ ἶ ά . Κο ρινθ . θ^.

ς^.λβ^λγ^λ^. .
^ Ε ^ τ ι ς Κ λ η ρ ^ κὸ^, ἤ Α α ι κ ὸ ς εἰσ ^ λ θ ο ι ε ἰς σ ^ ν α γ ω γ ὴ ν
λν^. ξ α σ θ α ι, ^ α ὶ κα θ α ιρ ε ίσ θ ω κ α ὶ ἀ ^ ι ζ ^ σ θ ω
( ^) ο ; δέ Λατίνοι δέν ήμπορο^ν νὰ προ^αοισΙ^οῦν οτι νηστεύω
ονν δι^ άσκησιν το ^άβ^ατονν οχ^. ἐ^-.οτ^, καθι^ς γρά^^ι ό Πλά-
τινας, ^ἰν^οκέντιος ο ΙΙά^ας ἀνέτρεψε ^έν τήν νηστείαν της
Τετράδος. άντ^ αύτής δέ είσηγαγε τήν νηστείαν τοῦ ^α^βάτου.
Πῶς λοιπὸν ή νηοτεία τοῦ Σαββάτου άσκησιν νὰ
νηστε^ται παρὰ το.ς Αατίνοις. ο^τ^νες κακῶ το καλὸν οίοντα..,
κα; μέ τήν παρά^^ομον τοῦ Σαββάτου νηστείαν, τήν νύμ^μον κα-
τ^λύουσ-. τής Τετράδος νηστείαν , ^οτ^ οὀ δ^ έν τ^ ^α^..
β^ίτ^ κα; Κυριακή νηστεύειν. μάρτ^ ες. ^ρος το^ς ρτ^εισ^. Κ α -
νὁσι, κα; ^ Ι^ασίλειος^ κα; ο ΘεΤι^ς ^ρυσίστομος, μεν λ έ γ ^
δμιλ. ια^. είς τήν έξα^μερον- ^ Π δη σεαυτὸν ἄξ^ν φαραα^εύα^
σον τής σεμνοτάτης νηστείας, ἐφε^δή πέντε ήμερῶν νηΙ^τ^ία
ήμιν φροκεκ^κτα^.^ Πέντε ήμέρας, λέγει, νησ^ίμους τῆς έ ^ . .
μάδος, χωρὶς ^α^άτου καὶ Κυριακής- ὁ δ^ Χ^υ^^τομος ομ
τή α^τ^. ^Τοις τὸν δρδμον τής νηστείας διξαμένο-ς, καθά.^^ρ
μ
σταθμούς, καὶ καταγ^ α, κα; ἀκτὰς κα ; αἰγ^α^ο^ς, ^,^μέν^-
τὰς δύω ταύτας ημέρας, ^τοι τὸ Σάοβατον κ^; ^
^ρα^ύ τι διαναπαύσασθαι κεχάρισται ὀμ^ν ^
Ἱ ο ^ δ α ίω ν , ἤ Α ὶρ ^ τ ι^ ῶ ν , π ρο σεύ-
^. (^ )
δέ κα; ο Θειος ^ίγνάτ.ος έν τ^ ^λιπφησί^ νς ἐφιστολ.
τις Κυριακήν κ α ; ^ά^β^τ^ν νηστεύω πλήν ^ν^,ς ^αίε^κτον τοῦ
Πάσχα, ουτος ^ριστοκτ^νος έστίν.^ δ.- Ἐ^^άν^.ος ου-
τω λέγεις ^Τὰς Κυρ-.α^.ὰς ἀφάσ^ς τρο-^.μαίας ήγ^ ται ή αγία
αί^τη καθολική Ἐ κ κ λ η τ ία . κα ; συνάξ^^ς άφ^ ί^ωθ^ν ού
νηστ^υει. Ἀνακύλουθον γάρ .^τ^ν έν Κ^.ακ-^ νηστ^ύειν.^
δέ θειος Λύγουστ^νος μ έ το ^αράδε^γμα τῶν ^Α^οστύλἐ^ν τ^λ-
λ^ντων έν ^αββάτ^ο, κ α ; τρι^^ντ^ν τονς στάχυας, κα ; ἐσθ-.δν-
των, ἀφοδε^κνύ^ ἐν ταύτῶ κα; οτ^ τ ^ ^ α ^ ά τ ^ δεν ^ρέ^ει νὰ
νηοτεύν^ τ^νὰς, καθ^ς κα ; ο; Ἀ ^ ο^ τολ^ δ ^ ἐνηστε^ν, ἀλλ^
τρωγον τους στάχυας, κα; δτ^ δεν πρέφ^ να ἀργή, ἀλλὰ νὰ ἐρ-
γα^ηται, καθ^ος κ α ; οἰ Ἀφύστολο^ ^ τ ρ ^ ν το^ς στάχυας μέ τὰς
χειράς τω ν .,
^^. (^) Δι^ ί, κα; ὁ άγιος ^Ιελέτ^,ος ο ^ ο λο-^ τής, λέγεις ^Τήνδι-
φαγίαν λέγουσι κατάλυ^ν φολλάκις. Ἐννά τη ς τνν κατάλυσιν,
τής κεκανονισ^εένης^ (βαθμίδα λ ^ .),
Κυρ^κήν.
(^ ) Ε ν άλλους δέ ου^ως έ χ ε ι. ^ μέν, καθαιρείσθω. ^ο δέ, ά-
Γρά ^ φςρι^έσθω.
 ΤΩΝ ΑΓ Ι ΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

^ ρ μ η ν ε ί ο ^

ί^Ιέγα ά μ α ρ τ η μ α λ ο γ ι ά ζ ε ι ύ παρω ν κανων Τὸ νά έμ β^ Τινάς ^Κριστιανὸς μ έσ α ε ις συναγω γήν Ιο υ δ α ίω ν ,

ρ ε Τ ι κ ί ^ δ ιά νά π ροσευχηθώ . ^ Τ ἰς γάρ μ ερ ὶς π ισ τ ῶ μ ε τ ἀ άπίστου,Ι^ Κορινθ. κ^ τἀ τὸ^ ^ ^ ν
στο^ον^ Δ ι ύ τ ι , ά ν οί ιδ ιο ε ^ἰουδα^οι έμ βα ίν ο ντες ε ις τ ά ς συνα γω γἀ ς α ύ τῶ ν ,κ α ; θυσίας ποιο^ντες, π αρανομο^ σι,μέ
Τ ὸ νά η ν α ι ε μ π ο δ ισ μ έ ν ο υ ^ξω Τ^ς Ἱ ε ρ ο ν σ α λ ή μ θυσίας νά προσφέρωσι, κ α τ ά τὸν νύμον^ (ω ς μ αρ τυρεί τουτο
στ^νος ὸ θ ^ ο ς έν Τῶ πρὸς Τρύφ ω να δ ια λ ύ γ φ , ὸ ^ωζ^μενος ^ Εκκ λη σ ια σ τική ίστο^ία β ιβ λ . έ . κεφ . κ^ ; ὸ
σ ύ σ τ ο μ ο ς λ ό γ φ β^. κ α τ ά Ιο υ δ α ίω ν ,) πόσι^ μ ά λ λ ο ν π α ρ α ν ομ εί ὸ ^ρισΤιανὸς εκείνο ς ^π ο^ συμπροσεύ^εται μ ε
Τ ο υ ς σ τα υ^ ω Τ α ς Τοί^ χρΙσΤοί^ ; ά λ λ ά κ α ὶ ή Των Αίρετ^κῶν ^Εκκ^ησία κ α ; σύνα ξις, ως εναντία φρονούσα ε ις
το ύ ς όρ^οδό^ου^, δ έ ν π ρ έ π ε ι νά Τ ιμ ^ .τ α ι, άλνλά μ ά λ λ ο ν νά ά π ο β ά λ ^ η τ α ι. ^οθε^ κ^ ὶ ο ^ροι^ν Ι^αν^ν 'δ ιο ρ ιζετ ^ Ι,
ό τ ι, όποιος Κ λ η ρ ικ ὸ ^ , ή ^αγκὸ^, ^ θ ε λ ε ^μβ^ μ έ σ α ε ίς Τή ν συνα γω γήν τῶν Ιο υ δ α ίω ν , κ α ὶ αἰρετικῶ ν χάριν προ.-
σ ε υ χ ^ ς , ὁ μ έ ν Κ λ η ρ ικ ὸ ^ , ι^ς μ ε γ ά λ α ά μ α ρ τ η σ α ς, άς κα θ α ίρ η τα ι ἐν τα ύ τ ῶ , κ α ; ά^ ἀφ ορίζηται, ὸ δέ Λα^κὸς, '^ ς
άφ ο ρ ι^ ητα ι μό^ον. ^ Ε π ειδ ή κα θ ὸ .^ α γιὸ ς, ό λιγ ω τ ερ ο ν ^ημαρΤεν ε ^ ὸ τὸν Κληρικὸν^ τοῦτο ποιήσας, κ α ; έ π ε ιδ ή
κ,αθ α ιρ εθ^ να ι, ω ς Αα^κὸς ^ ν , ού δ ό ν α τ α ι. όρθύτερον, καθως ά λ λ ο ι έρμηνεύουσιν, ύ μ έ ν Κλη^ικὸ^ ὸ ει^ συνα-
γ ω γ ή ^ ^Ιουδαίω ν, ^ Δ ίρετικδ^ ν είσελθω .^ δ ιά νά π ροσευχηθώ , κ α θ κ ιρ η τ α ι, ὸ δέ ^α^κὸς άς άφ ορίζηται. Ἀ νά -.
γ ν ω θ ι κοιὶ τά^ έρμηνεί^ις το^ ζ^, κ α ὶ μ έ . τ ^ ν Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ί^ ν Κανύνω ν.
Τή ς ^. ς
Α
^ γκ. κα^. κ ^ .
κγ^. Ἀ θα ν. ἐ-
.
πιστ Εασ. β^.
^ Ε ^ τ ι ς Κ λ η ρ ικ ὸ ^ ἐν μ ^ .χ η τ ιν ἀ κ ρ ο ύ σ α ς , κ α ι ἀπ ὸ το ῦ ἐ ο^σματο^ αε^ οκτεινας, ^.
η ι α ^ ,λ γ ^
-^ α θ α ^ είσ θ ω δ ιὰ τ ὴ ν π ροπ τ ε ια ν α ὐ τ ο ῦ . ' Ε ὰ ν δὲ Λα^ίκὸ^ ἀφ^ριζἐσθω^ μγ^. νβ^. νδ^.
νς^. ν ^ . του
^ ρ μ η ν ε ί ο ι. ^ιύσ^ης ε^.

Εἰ^ μ ὲ ν τὸν κζ^, Κ ανύνα α ντω ν καθαιρο^σιν ο ί θε^οι Ἀ π ύ σ τ ο ^ ο ι Τού^ Κ λ η ρ ικο ύ ς ὁποί^ τ ύ π το ι^ ιν ή πισΤούς
^ μ α ρ τ ή σ α ν τ α ^ , -ή ά π ίσ τ ο υ ς άδ ικήσ κν^ α ^ , καθω^ εί^ τ ή ν έκ είν ο υ ερμηνείαν ει^πομεν. Ε ις δέ τὸν παρόνΤα Κανόνα
διο ρίζο υσιν ί^τι, άνίσω ς τ ιν ά ς Κ^η^ικὸ^ ἐν κα ιρ ^ μάχν'.ς, ή τ ο ι φ ιλ ο ν εικ ίκ ς , ^ηθελε κτυπ^ήσ^ -Τινά μίαν μό'^ην
βα^εμ^εΤίαν κ α ; ^ ὸ α^ Τήν μ ο ν α χ ή ν ^ θ ε λ ε Τὸν θ κνατω ση , ο τσιο^τος άς κα θ α ίρ εΤα ι, ( ἱ ) ^χι δ ια τ ὶ έ κ Τ ύ π η σ ε
μ ία ν μ ό ν η ν β κ ρ ε μ α Τ ια ν . ^ν ^ χ ι Ο ιύ τι δ^ν ἦ θ ε λ ε νὰ τὸ ν φονεύσΥ^ ά λ λ ά δ ιύ τ ι ένική θ η ύπὸ Το^ θυμοί^ κ α ὶ έφάνη
π ρ ο π έτ η ς κ α ; α ύ θ κ δ η ς, ἀ σ ηκ ω οα ς χ έ ρ ι κ α ; πΤυπ^ήσαν, τὸ ὸπο^ο^ ε ῖν α ι έμποδισμένον άπ ὸ Τού^ Κ λ η ρ ικ ο ύ ς, (άφίνω
ν ά ^λέγω δ ιά τ ή ν μ ε γ ά λ η ν κ κ ὶ θα^άτιμον ἀ μ α ρ τια ν το-^ φύνου ὸποῦ έ κ α μ ιν ^ ε ἰ δ έ ^ α ^ ὸ ς ^,ναι ὸποθ έ κ α μ ε τὸν
τοιοί^τον φύ^ον, άς ἀ φ ο ρ ίζη τ α ι κ α ; ά π ὸ τ ά μ υ σ Τ ή ρ ια , κ α ι τ ή ν συνκξιν κ α ; έ.^^λησίκν τί^ν π ισ τώ ν.

Σ υ μ φ ω ν ί α .

.
^ ἰ^ η μ είω -α ι δ έ , ό τ ι κ α τ ά Τὸν ή Το^ μ ε γ ά λ ο υ β α σ ιλ ε ίο υ , ς^λλοι μ έν ε ἶν α ι φύνοι ά^εούσιοι, ά λ λ ο ι δέ έκού^
σιο^., κ α ὶ ά λ λ ο ι α ν ά μ ε σ α ε ίς τ ο ύ , άκουσίονς κ α ; έκουσίου^, ή μ ά λ λ ο ν είπε^ν π λ η σ ικ ζο ν τ ες ει^ Το^, εκουσίου^.
Κ α ; ά κού σιος μ έ ν φύνος ε ἶν α ι, ^ιταν Τινά^ ρίπ Τω ντα ς λίθον δ ιά νά κτυ^ήσ'^ δένδρο^, ή σ κ ύ λ ο ι, Τύ^^ κτυ-
ο
π η σ ^ άνθρω πον. ^Εκούσιος δ^έ, ^Ταν τ ιν ά ς πάρ^ μ α χ α ίρ ι, ή τουφέκι δ ιά νά κοΤωσ'^, ό Τι λ ο γ ή ς εἶν α ι ^.α; οι
κ λ έ π Τ α ι, κ α ; ε κ ε ίν ο ι ὸπο^ ύπ άγουυ ε ίς τὸν π ύ λ ε μ ο ν . Κ α ; κ α τ α τὸν έ . τοῦ Νύσσας, έκούσιος ^ύνος εἶν α ι ε κ ε ίν ο ς
ὁπο^ γ έ ν ^ μ έ π ρ ο ετο ιμ α σ ία ν κ α ; μ ε λ έ τ η ν . Κ^ ντ^ δ έ εί^ τού^ εκουσίους εἶν α ι, οταν μ κ χ ό μ εν ο ς Τινάς μ έ άλλον,
κ τ υ π ή σ ^ αύ τὸ ν μ έ ξύ λ ο ν , ^ μ έ Τὸ χέ.^ι Του ά σ π λα γ ^ ν α , κ α ; εἰς Τύπον κινδυνω δη κ α ὶ καίριον. ^ο δ έ .^ύσσ^ς είς
Τὸ ν άνω Τέρω κοι^όνα Τ ο υ , έκούσιον Τὸν τοιοῦ^ον φύνον κρίνει (^ ), ^ .Τ ι λογή^εδηλαδή φό^ος εἶν α ι ὸ άνωΤέρω δποῦ

( Ι ) ^ημείω σ^ , ^τ^ ἀγ^αλὰ κα ; ο^,τος κ^θαίρεται μύνον καὶ νου υπάγεται καὶ έκεῖνος δποῦ δῶσει εις τινα προπετῶς ;ατρικά.
δέν ά^ορί^ετ^^ άπὸ τήν προσευχήν τῶν ^στῶν ἐκ τής ^Εκκλη- κατὰ τὸν ^ω τ. τίτλ. θ^. κε^. κέ. ^ ν δέ Τόχῖε ^ ὶ κτ υ π ^ υ ν
σίας. δέν συγχωρεἐται ομως κα ; νὰ μεταλαμβάνν^ τα Θε^α μυ- πολλο;, άδηλος δέ εἶν^ιι ἐ^εῖνος ὀφοῦ έ^ονευσεν, ολοι ^ ἐπ ει να
στήρια, μ έ τους φ-.στους, εω..- ἐκείνου τοῦ και^οῦ, ὁποῦ ευρ.^ εύ- έγκαλοῦνται ι^ς ^ονεῖς. κατὰ το ξ^. ^ι^λ. τῶν βα^ι^. τ ίτ λ . ^
-λογον ο ^Δρχιερευς, ή ο Πνευματικές τον Πατήρ, καθως ε^ιπο^,ειν δέ ^ονεύσας πρέπει νὰ εύγάλη τήν προ^ια τής γοναικδς το^ ^αι
ἐν τγ, ερμηνεία τον ^Αφ^στολ^.κοῦ. τὰς προγαμιαίας δω^εὰς, κα; το έπιβάλλον μέρος τής κ^.ν'^.ονι^
(^ ) ^Είς τὸν ^ύνον έν έχετα ι καὶ έκιῖνος ὁφοῦ κατασκευάζει μίας των παιδίων του^ κα; τήν υπύλοιπον α^του ^-ριουσίαν νὰ
φάρμακον διὰ νὰ φονεύσ^ άνθρωπον, κα; ἐκε-.νος ὁφοῦ πωλε^ αύτ^, τήν μοιράζω είς τρ^ι, ^.αι τὰ δ^ο μερίδια νὰ δίδ^ εἰς Τήν γυ^
καὶ έκεινος ὁφοῦ το ^ ε ι , κατὰ το νομικον Φωτίου τ ίτλ θ^. κε^, . ναικα κα; παιδία του ^ονευθέντος^ τὸ δέ ^ν νὰ κ'^α-^ α^τύς^
.
κε^^ ούδέν γὰρ δ ια φ έ^ το ν^ φονεύσ^ τινὰς, κ α ; το νὰ δω^η , ^Αρμινύπουλ, β^. ^ιβλ- ς^- ^ δὲ κάμνει ο
.αιτία ν φδνον. Τ ο δε νὰ φον^ύ^ μ έ φαρμάκι τινὰς, εἶναι μιγα^ Ι έξουσιαοτής ἐννο^εως και δικαίως ιἶν^ιι ἀνιύθυνος, ^ατὰ τὰς
λ^τερον ἀπὸ Τὸ νὰ ^ονεύσ^ μ^ μ^χ^ίρ^. Τώ^ ίδί^ν λο^φὸν κ^- ^ ταγὰς των Ἀποστέ^.. ^.βλίον κε^. β^. ^ημείω^αι ότι ^ς
ταδίκην πρέπει νὰ λαμβάνουν ο; δύω. ^ τ ὰ το ξ^. β ^ λ . τῶν ^ ^ονευς καταδικάζεται κα; έκεῖνος ὁ άνθρ^^^ος, ὁ οποίος έν καιρῶ
βασιλικῶ ν Τ ίτ λ . λ ^ . κα; λθ^. ^.^φ. Ε ;ς το έγκλημα τοῦ . ήξεύρωντας οτι ειναι μεμολυσμένος, υπάγει εἰς οικοος,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝ^Σ

ἀνπ^έρει ὸ παρων Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ὸ ν Κ α ν ω ν , έκούσιον κ α Τ ά τὸν ^ ό σ σ η ς, έγ γ ύ ν Τού έκο υ σ ίο υ , κ α τ ά Τὸ ν ί^ασι^ειον,

δ ιύ τ ι έ μ εΤ α χ ειρ ίσ θ ^ τοιούτον δργανον δ ιά .νά κτυπ^ησ^, κ α ὶ δ ιό τ ι ά σ π λ α γ χ ν α ε ίς τόπον θανατηφ όρον έ κ τ ύ ^ η ^
τὸν άνθρωπον, ν ικημ ένο ς ^λον δ ιό λο υ δ ν τα ς ύπὸ Τού (^υμού. Κ α ὶ δ ιά ν ά ε^πω μιν μ έ σ υ ν τ ο μ ία ν , ὸ μ έ ν ^ύνος,
κ α τ ά τὸ νομικὸν τού Φ ω τ ίο υ , τ ί τ λ . θ^. κ ε φ . κ ^ . π ρ έπ ει νά θεω ρ^ ται ά π ὸ τ η ν δ ιά θ ε σ ιν κ α ὶ γνω μώ ν το ύ φονεύον-
τ ο ς , άν ε ἶχ ε δ η λ α δ ή γνώ μ η ν κ α ὶσ κ ο π ὸ ν δ ιά νά φ ονεύσ^, ἦ δχι^ νΙ δ έ διά θ εσ-ς π ά λ ιν π ρ έ π ε ι νά θ ε ω ^ τ α ι ἀ - ὸ
σὸ δ^ργανον ὸπού μ ε τ α χ ε ιρ ίζ ε τ α ι ε ίς τὸν φόνον. ^ ιά το ύ το π ο λ λ έ ς φ οραίς, έ κείνο ς ὸπού κτυπήσν^ μ έ ν , δ έ ν φ ο ν εύ ω
δ έ , ο^ς φονΕύν τ ιμ ω ρ ε ίτ α ι, δ ιά τ^ν γ ν ώ μ η ν ὸπού ε ἶχ ε ν ε ίν τὸ ^ά φον^ὁο^. το ύ έν α ν τ ιο ν δ έ , έ κ ε ῖν ο ς ὸπού
φ ονεύσει, δέι^ τ ιμ ω ρ ^ τ α ι ο^ς φονεύς, ά νίσω ς μόνον ε ἶ χ ε γνω μώ ν νά κ τ υ π η σ ^ κ π ὶ ^ χι νά φ ο νευσ ^ . ^ σ τ ε , ά π ὸ τ ά
^ύω τ α ύ Τ α κ μ ν ε τ α ι ^ διαφορά τῶ ν έκουσἶω ν φύνω^ κ α ὶ τ ^ ν άκουοέω ν, άπ ὸ Τη ν δ ιά θ ε σ ιν κ α ὶ δρμην το ύ κτυ^
πησαντο^, κ α ὶ ά^ιὸ τὸ δργα'^ον ὁπού έ μ ε τ π χ ε ιρ ίσ θ η . ( Ο Ι^ίν τούς έκουοέους φόνους συ να ριθ μο ύν τα ι κ α ὶ α ἱ γυν^ ίκεν
έ κ ε ίν α ι ^ποῦ δ(δουσι βότα να είς τ ά ς έ γ γ α σ τ ρ ω μ έ ν α ς δ ιά νά θανατω θούν τ ά έμ β ρ υ α , ὸμοιο^ς κ α ι έ κ ε ί .α ι ὸπο^
τ α ^ τα δ έχ ο ν τ α ι ως ^ ς
κ α τ ά τὸν ^'ιά. α ύ τ^ ς Κ α ν ό να , κ α ἰ ^ έν Ἀ γ κ ύ ρ α κ α τ ά Τὸ ν κ ά . α ύ τ ^ , κ α ὶ ὸ ^ κ ^ ίλ .
κ α τ ά Τὸν β^. κ κ ὶ η . Κανόνα ό ρίζο υσι. ιΙ^ιλανθρωπότερον ^μω ς, ο υχ ὶ μ έ χ ρ ι τ έ λ ο υ ς ζ ω ^ , ά λ λ ά ε ίν δ έ κ α χρόνουν
1
α υ τά ς κα^ονίζουσιν, ό ,τ ε τ^ ς έν Ἀ γ κ ύ ρ α α ύ τὸ ς οὕτος ὁ κ^ε κ α ὶ ὸ β '.ἱὶα σ ιλ ε έ ο υ . ά λ λ ά δ η κ α ὶ α ί γ υ ν α ίκ ε ς έ κ ^ ιν α ι,
οπού ^ίδουσιν είν κάποιους τι^ά φ ά ρ μ κκα κ α ὶ β ύ τα ν α δ ιά νά έλκύ^ ουν αυτο ύς είν τὸ^ σα τα ^ ικ ὸν αυτ^ ιν έ^ ω τπ ,
τ ά ὸ π ο ίκ προξε'^οῦν σκοτο δινία σιν ε ίς Τούς λ^ μ β ά ν ο ν τ α ν , κ α ὶ π ο λ λ ά κ ις κ α ὶ θανκτω νο νν α ύ το ὸ ς, κ α θ ^ ς το^το
ε ίς τὸν προρρηθέντα η . κα νό να αναφ έρει ὸ μ έ γ α ς Β α σ ίλ ε ιο ς . Κ α ὶ η γυνη δ έ ὸπού ά μ ελΤ^ σει τὸ π α ιδ ίο ν τ η ς κ α ὶ
άποθάνγ^, φονευτρια λ ο γ ιζ ε τ α ι, κ α τ ά τὸν λγ^ κ α ὶ ν β '. τ ο ῦ αύτο^ Ι^ασιλειου. Ὄ δ έ ^ η ο τεν τ^ ^ Κ α ν ό νι κς-^, λ έ γ ε ι ,
^τι α ί ρίπ τουσαι τ ά βεέφΥ^ τω^ εἰ^ Τ ά ς πόρτας τῶ ν έκκλν^σι^ν, ^ ς φ ο νεύτρ ια ι ^ λο γίζοντα ι. δ έ ^ὶ^μενόπουλον
(έ π ιτ ο μ . το^ν Κανύνω ν) π ρ ο σθ έτει.^ τι κ α ὶ δ ιά συνοδικών ά π ο φ άσ εω ν αύ τὸ Τοί^το δ ιω ρ ίσ θ η . ^Ι^ν δ έ τ ῶ κγ^. ὸ έ^διον
Ν ^ σ τευτη ς λ έ γ ε ι ,ά τ ι η μ ή τ η ρ δποί^ π έ σ ε ι ε ίς τὸν ὕπνον τ η ς επά νω ε ίς τ ὸ βρέφον τ^ν ^ ὶ άποθά^ει,ω ^ φονεύτ^ια
λ ο γ ίζ ε τ α ι,έ ά ν έ^ ά μ ε λ ε ία ς κ α ὶ άκρασίας α ύ τ^ ς τ ο υ το έ γ ιν ε ν , ^ἰ^.ν δ έ τῶ μγ^, Κ α νό νι λ έ γ ε ι , όποιος ε δ ω κ ε π λ ^ γ η ν
θανατη^ύ^ον ε ίς τὸν σδελφ όν Τ ο υ , οὕτος φονεύς ε ἶν α ι,ε ῖτ ε . αύτὸς ^ α μ ε τ^ν ἀρχ^^ ^ιαὶ ἐκτ ύ ^ η σ εν ,ει^ τε ὸ άδελ^,ός
του. Τὸ ν μ έ ν ο^ν άκούσιον φόνον,ή μ έ ν έν Ἀ γ κ ύ ρ α σύνοδος κ α τ ά τὸ^ κγ^. α ύ τ^ ς Ι^ανόνα έν έ π τ α ε τ ί^ ι ^ π ε ν τ ^ ε τ ί^
κ α ν ο ν ίζει, ό δέ Ι^ασίλειος Κ α νό νι νζ^. έ ν δ ε κ α χρόνοις. Κ α ὶ κ α νό ν ι ιά . λ έ γ ε ι , ὅ Τ ι εἶ^ α ι ἰκ α ν ο ὶ ο ί ε ν δ ε κ α χρόνοι
οποί^ ^φθασε νά ά π ε.ά σ ^ τ ις , εἰν τ ιμ ω ρ ία ν τοῦ ά κ ο υ ρ ο υ φό^ου ύποῦ ε κ α μ ε ν . δ έ ^ίύσσ^ς Κ α ν ό ν ι έ . εν ἐν-^
νέα χρόνοις. ^ο δ έ ε^η^τευτην Κ α ν ό ν ι κ^. ε ἰς τ ρ ε ῖς χρό^ουνε ^Γὸν δ ὲ έ^ούσιον, μ έ ν ἐν ^ ὶγ κ ύ ρ ^ εί^ ο λη ν τ η ν
ζω^Ιν χ ω ρ ίζε ι τῶ ν μ^στη^ίων, κα νό νι κβ^. ὁ δ έ ἰ^ ασ ίλειος ε ίς εί^κοοιν ^ τη , κα νό νι ν ^ . δ δ ε .^έύσσην ε ίν είκο^ιε.^
π τ ά , κ α .ό ν . έ , ὸ δ ὲ Ν ησ τευτ^ ς κανόν. κ^. είς π έν τ ε χρόνους. ^ οσοι δ έ Κ ^ η ρ ικ ο ὶ κ τυ ^ η σ ο υ ν κ^.ὶ φονεύσουν τούν
κ λ έ π τ ε ς ὸποί^ ^λθον κατ^ έπάνω τ ω ν , κα θ α ιρ ο ύν τα ι κ α τ ά τὸν νε^. Ι ὶα σ ι λ , Κ α ὶ ὸ ^έύσσης δ ὲ λ έ γ ε ι , έν Τ ῶ έ . κα^
νύν. κ^ν άκουσίως τ ις φονεύσ^, άπόβλν^τός έ σ τ ι τ^ ς χα ^ ιτο ς τ^ ς ίερω συνης. Κ α ὶ κ α θ ο λ ικ έ ς ε ίπ ε ί ν , ^ π α ντ ες οί
Κ λ η ρ ικ ο ὶ δποί^ φονεύουν, ^ έκο υσ ίω ς, ^ άκουσίων^ ^ α ύ τ ο ὶ ο ι ι^διοι μ έ τ ά ς χ ε ίρ ά ς Τ ω ν , ^ ά λ λ ο υ ς β κ λ λ ο υ ν κ α ὶ
κονεύσουν, ε ἶν κ ι κ α θ ^ η μ έ ν ο ι, κ α τ ά τὴν δ ιά γ ν ^ σ ιν Κ ω ν σ τ α ν τίν ο υ Ιία τρ ιά ρ χ ο υ το ῦ .^λικρινο^ . ^Ι^.ιείνοι δ έ
οπού πηγαίνουν είς τὸν π ό λεμ ο ν κ α ὶ φονεύουν τούς έχθρούν δ ιά τ η ν ε ύ σ έ β ε ια ν , κ κ ὶ σω φροσύνην κ α ι κ ο ινη ν ε ίρ ή -
νην Τέ^ν άδελφ ῶ ν τω ν, ο ὕτο ι κ α τ ά μ έ ν τὸν Ἀ θκνά σ^ ο ν, έ π ισ τ ο λ ^ πρὸς ^,^μμούν, ε ἶν α ι έπ α ίν ο υ ά ^ ιο ι, κ κ τ ά δ ε
τὸν Β α σ ίλ ειο ν , τ ρ ε ίς χρύνους μόνον τι^ν μ υσ τη ρ ίω ν ἀ π έ χ ο υ τ ιν ὡς μ η εχ ο ν τ εν τάς χ εῖρ ^ ς α ύ τῶ ν κα θ α ρ ά ς ά π ὸ αἴ^
μ π τ α .^ Κανύ^ι ιγ^. τ^ν δέ ^ύσιν τ ^ ς έ^αντιοφ ανείας τ α ύ τ η ς , ^ρα ε ίν τ η ν ύπ οτημ^ έω σιν τοί^ αύτ-^ν ιγ^, το^ ^ α -
σιλείο υ (^ ).

και πολιτείας, καὶ μολύνει καὶ το.,ς άλλους, καὶ γίνεται πολλῶν ^ βλίον το-^. μ ε ^ιλον^κίαν ^να αλλον ἱε^έα, ἐλε^πο^ύμησεν
^ον^ αιτιος. ἐκε^-^ος ἐκ τούτου καὶ ἀπ.θανεν. ^υμο^ως κα- άλλον ί.-ρ^ιμονα-
( Ι) ^ ^ χ ι ἀ.^γῶς '^α. ματαίως προ^ετέθη ^εουμε το οργανον, Ι χον ε-δε καθα^ρεθέντ^, σ ό τ ι άνθ^βρίσαν^ς ι^λλον μον^χ^,ν, μη
καί ή του κΤ.^πήσαντος διάθεσις καὶ ορμή. Ἐ^ε^δη, κατὰ τον Ι ὁπομείν^ις έκε^νος τν^ν ^ ^ ν, ε^τέν^ξ. . ^α-. μ-.. τ^ν ^τ.-
θε.ον Ιὶασί^.ειον, ἀσκητικη διατάξιι ιδ^. μαχαίρια μιταχειρίζον- ^ έξ^ψύχησεν. Κίδ^ δέ λ γ ε ι , ^.α.^ ^ὶ^χεερ..^ κ^θα^
ται καὶ οί φονεύς. καὶ οί ^ατροὶ, ἀλλὰ μη εχοντες καὶ οἱ δύ^ ρ ^ .ντ^ δ^τ^ ἐφ^νε-.σεν ^.^ὶγαρηνον ἐν κ . ι ^ πολ^.^υ^ το ξί-
^ Ι αύτ^ν σκοπον, καί τΥιν αὁτην διάθεσιν. οί μεν ^ον^ς μετα - αύτοῦ ε^αν^τεί^
χειρίζονται ταυτα διὰ νὰ θανατῶνου-^, οἱ δέ ίατ^οὶ διὰ νὰ ί^- (.ί)^ ^ ρ ά γ ε δέ καί ὁ σπεκουλ^τωρ κα ί ο δή^μι^. ο ὀπο.ος
τ ρ ι^ ν .^ ^ορεί την μάχαιραν του άρχοντος, καί εἶναι ^.κκονος,
( ^ Ε ίς τ^ν καιρόν του Πατριάρχου το^ου δ- εγν^^θη καὶ. κατὰ τ^ν ^ὶ^ύττολον, ^κσ^ος. εις οργ'ην τ ^ το ^'ακὸν
ἀπε^ασίσθη συνοδικές, οτι ἐκε^νος ὁι^.οῦ δύναται μεν νὰ φ ^ η ^,ράσσουτι. Κα^. ουτος, λ^γω, πρέπει νε ^π^τ-.μ^ται καί νὰ
καί νὰ γλοττι^ν^, ά^^ ^ην ύρμην τοῦ λν^,στοῦ, δεν ι^ύγη δέ, κανον^ηται ^ οχι , Ἐπ^ιδη κατὰ τον χρυ^ο^τ^^ον. ^ἐυτ^ς
ἀλλὰ σταθν^ καὶ θαν^τῶσ.^ μ^ μελέτην, ι^ς φονεύς έ^ιτ^,ματ^ι δεν είναι ὁπον θ α ν α τ ^ ει, ου δέ ^ ἀποφασί^^ν τον θάνατον
περισσότερον ἀ^ὸ τρε-ς χρύνους. ^οποιος δέ παρα^ιαλεσθείς ^ολ- άρχοντας, άλλ^ ^ κακία τον θανατωμένου ( ^ λ . της
λὰ, έπηγε καὶ έ^ή^σε καί η^ρε τὸν κλέπτην κα^. τον έθ^νά- .
πρ^ς Κορ^ νθίονς^ ^ α ί, πρέπει νὰ ἐ^ιτιματα^ δ^ὰ δι.^ αἴτια.
τω^ε διὰ τὸ συμφέρον το κοινὸν, ὁ τοιοῦτος νὰ ἀ^ωνητα^ Ι^ρῶτον, διατὶ εγινεν έπιτήδει^.ς είς τὸ νὰ κάμνη ^ονους
βραβείων. ^ μ ω ς διὰ τὸ ἀσφ^ιλέστερον εῦρέθη εύλογον κ^ί ^ν- κα ὶ κακὰ ῶσὰν μία κακοφο^ὸς δύναμις, καί ^σὰν ενα σ^.εῦος
τ^ς τρεις χρύ-^ους νὰ έ^ιτιμάτα^, ^ο δε ^αλσαμῶν .^ροοθέτ^, ο χι είς τιμην, άλλὰ είς άτ^μίαν υπΥ^ετ^ν, οχι είς το κατ^
^ ι εἶδεν ίερέα καθαιρεθέντα, διύτι πέρ-^οντος αυτοῦ τὸ ί
ευδοκίαν κα ὶ εύάρεστον θ λ ^ α τοῦ Θεοῦ, είς τὸ ο.^ο.ον ^ρέ-.
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

τ ις π α ρ θένον α μ ν ή σ τ ε υ τ ο ν β ια σ ά μ ε ν ο ς ἔ χ ^ ., ἀφ^ριζἐ^θω. Μ ὴ ἐξε^.ναι ο ὲ α ὐ τ ῶ ἐ τ ἐ ^

ρ α ν λ α μ β ἀ ν ε ιν , ἀ λ λ ' ἐ κ ε ίν η ν κ σ τ ἐ χ ε ι ν , ἤ ν κ α θ η ρ ε τ ίσ α τ ^ , κ α ν π εν ιχ ρ ὰ τ υ γ χ ά ν η .^ ^ κε^. κ^ .

^ ρ μ η ν ε ί α^

^ο παρω ν Κανο^ν δ ιο ρ ίζ ε ι, ^ τι όποιος μ έ β ία ν κ α ὶ δ υνα στεία ν φθείροι παρθένον, ὁπο^ δέν ^ ἶν^ άρραβωνισμέν-η
μ έ ά λ λ σ ν . κ α ὶ έ χ ο ι τ α ύ τ η ν ε ίς τ ή ν ο ίκ ία ν τ ο υ , άφ ο ρ ἰζη ται δ ιἀ τ ή ν β ία ιον ταύτΤ,ν φθοράν, ^ ^
ο^ιαν νά πάρω ά λ λ η ν γι^ ναἴκα, ἀ λ λ ά ἐ κ ε ίν η ν τ ή ν ίδ ια ν , ὸ^ο^ αύτὸς μόνος έ δ ιά λ ε ξ ε , κάν κα ὶ ^ ν ^ τ α π ε ιν ή εΙ^
Τ ὸ γ έν ο ς κ α ὶ π τ ω χ ή .
Σ υ μ ^ ω ν ί α ^

δ έ μ έ γ α ^ Β α σ ίλ ε ιο ς , τ ή ν ύπ ύθ εσ ιν τ ο ί παρέντο^ Κανύνος άναφέρων είς τὸν κβ^. κ^ ὶ ^έ. Κανύνα, δ ^ -

ρ ίζ ε ι νά έχΥ^ μ έ ν ε ίς γ ιυ ν α ^ α τ ή ν βιασθε^σαν ὸ φθείρας α υ τή ν , νά κα νο νίζη τα ι ομως μ έ τ ὸ ἐ^ ιτ ίμ ιο ν τ ^ ^ ρ - .
ν ε ία ς , Τεσ σα ρα ^ χρόνονς δ η λ α δ ή ν ά μ ή κοινω νήσ^. ^Εν δ έ τ ^ κς-^. λ έ γ ε ι ύ α υ τὸ ς, ^τι οί πορνεύσαντες ^ρύτε^
ρον, κ α ὶ ύσ τερ ον ύπ ανδρ ευύμ ενο ι, κ α λ λ ίτ ε ρ ο ν μ έ ν ε ἶν α ι νά χ ω ρ ίζω ν τ α ι, ε ί δέ κ α ί κατ^ ούδένα τρύπον δέν οτέρ-
1
γο υ ν νά χ ω ρ ισ θ ο ίν , άς άφ ίνω νται ά χ ω ρ ισ τ ο ι. ( ) ίΙρ έ π ε ι ^μῶς είς τοιαύ τη ν ύπύθεσιν νά ἐ ξε τ ά ζ ω ν τ α ι κ α ὶ ἐκε^-
ν α οπο^ λ ε γ ε ι ύ Θ εὸ ς ε ίς τὸν κβ^. τ ο ν Δευ τερ ονομ ίου , ή τ ο ι, άν ή παρθένος εύρέθη ε ίς έρημον τύπ ον, κ α ὶ άν έ-.
φ ώ να ξε κ α ὶ δ έν εύρέθη τ ιν ά ς νά τ ή ς βοηθησ-^. Τ ύ τ ε γάρ εἶν α ι ά.^εύθυνος.. . Τ ^ ν εά ν ιδ ι, φ ησὶν, ούκ έ σ τ ιν άμκρ-
τ η μ α θ α ν ά το υ , ω ς εί^ Τ ις ἐ π α ν α σ τ ^ άνθρωπος έ π ί τὸν π λ η σ ίο ν , κ α ὶ φονεύσ^ τ ή ν αύτοῦ ψυχήν, ούτω τὸ π ρ ά γ μ α
Τ ο ^ τ ο , ^ τι έ ν τ ῶ άγρῶ εὕρεν α υ Τ η ν . ^Εβόησεν ή νε^ νις, κ α ί ουκ ήν ὸ βοηθήσων α υ τ ή ν , ^ ο χ ι κ α ὶ δέν εύρέθη είς
έ ρ η μ ο ν τ ό π ο ν ο ^ Τε έφ ω να ξε, φ α ίν ε τ α ι ^τι μ έ τ ή ν θ έλη σίν τ η ς τήν έφ θειρε. (ύρα κ α ί τήν ύ^ οσημ. το^
Κ α ν ύ ν ο ς Γρηγο ρίο υ το ῦ θ α υ μ α τ ο υ ρ γ ο ί). Ε ί δέ κ α ί ο
β ια σ ά μ εν ο ς αυ τή ν έχ ο ι γο ν είς (ή ε ἶν α ι ^πανδρος), έ χ ο ι δ^
κ α ι ή β ικσθ ε^ σ α παρθένος, κ α ι δ έ ν στέοξονν, ε ιτ ε έκε^ νοι, ε^τ^ ούτοι νά γένω τ ὸ συνοικἐσιον, κ α τ ά μ έ ν Τὸν
κβ^. Το υ Ι^ κσι^ είο ν, π ρ έ π ε ι νά μ ή βιασθο^ν ε ίς τοίτο^ κ α τ ά δ έ τὸν π ο λ ιτ ικ ὸ ν νόμον (^Αριιενύπουλ, β ιβ λ , ^

π ει καὶ ήμε.ς νὰ συνενδοκῶμεν, μιμούμενοι τν,ν αυτοῦ άγα- Ι πων καί αίματα έκχυνύμινα, τὰ ὁ,^οί^ άνατ^ίχίάζιι μύν^.ν
ς
θύτητα, κατὰ τον μέγαν Εασίλειον (ορα κατ^ έ^ιτομήν σο ^.ὶ. νὰ τα ι^αντασθω τινάς.
ἀλλὰ είς το κατὰ παραχώρησήν θέλημα τοῦ Θεοῦ, είς το 1
( ) ^Απορίας δε άξίον εἶναι, διατί, τύσον ο ^α^ων Ἀπο^το-
ύπο.ον δεν θέ^.ει ύ Θεὸς νὰ συνεργοῦμεν ή^εεῖς, κατὰ τον λικ^ς Κανων, οσον καὶ ο κβ^. καί κέ. τον Ι^σιλείου συγχω^οῦν
ιδίυν Βασίλειον (αυτύθι), καταδιώκοντες εκείνον ύ^ου ύ ^εος νὰ ^χουν είς γυναῖ^.ας οί ^θείραντες αύτὰς, έν δε τῶ κ ^ , ύαύ-
πατάσσει. καί προστιθέντες ἐπί το άλγος τῶν τραυμάτων α-^- τος ^ σ ίλειο ς λέγει, δτι νὰ χωρίζωνται οί ^ατὰ πορνείαν συ^ι-
τον. ^ Α .ύτι μ ετα χειρίζεται μέν ύ Θεος τους έφ^ έαυτῶν κα- πτύμενοί, μὶν ούν Ι^λ^αμο^ν θέλοντας νὰ λύσ^ τήν ά ^ -
κοίΙς γεγονύτας. είτε δαίμονας, ε ίτ ε ἀνθρε^πονς, οργανα είς το ρίαν ταύτην, λέγει, ^τι είς μεν τους άνωτέρω κανύνας ύ Εασ^
νὰ παιδ^.ύσν^ τους ἀμαρτάνοντας, δίὰ το συμφέρον αὁτῶν^ μισε^ λειος λέγει περὶ παρθένου δια^θαρείσης, ή ύ^οία, έὰν μή λάβν^
δέ ομως αύτους κα ὶ ά^οστρέ^εταί, κ^ίτὰ τὸν σο^ον Σννέ^ον, είς άνδρα τον ^θείραντα αύτήν άτιμος θελει μείν^ κ^ί άξία .
διύτι έγειναν χρήσιμοι είς τ^ νὰ κακοποιοῦν το.^ς άλλους, καὶ ἐλέους^ διύτι άλλος τίνὰς δεν λαμβάνει ^ύτήν γυναίκα δ-.ὰ τήν
διύτι είναι ἐχθροὶ ^αί άφανιστικοὶ τοῦ ^λάσματύς του-^ .^εύ- ς
φθοράν. Είς-δε τον κ ^. περὶ ^ορνης διαλαμβάνει. ^θα^είσης μεν
τερον, διατὶ ύ δήμιος καὶ σπεκουλάτωρ, ή κ^ί ὁ δαίμω-^ ύ^ου πρύτερον άπὸ άλλον, ῦστερον δέ άπο άλ^,ον πορνευθείσης. ή τοι-
τιμωρεῖ τούς ἀνθρῶπονς, δέν έχει τοίαύτ^,ν γνώμην κ^ί σκο^ὸν αύτη γὰρ, έὰν μή λάβω είς άνδρα τον πορνεύ^αντα αυτήν, δεν
οταν σκοτύνν^ τούς ἀ-,^θρώπους, πῶς κάμνει υ^ηοεσ^αν είς τον ζημιουται, ούτε άδίκείταί τύσον. δσον ή άνωτέρω. ^οθεν κ^ἰ το
Θεὸν μ έ τοῦτο, ἀλλὰ κακήν προ-,είρεσιν έχων κ^ετὰ το^ ^ ο^ νὰ χωρίζονται οἰ τοιοῦτοι εἶναι καλ^.ίτε^ον. ^Εαειδή δε ού^εν
Συνέσιον, χαίρει είς τὰς συμφορὰς τῶν άλλων καί αίματα. Αο-,- τοιοῦτον λέγει ύ ^.^να^άς, καὶ επειδή ύ μιγα^ ^ιοί^ειος πορ-
πὸν δέν ήμ^ιορεί νὰ ά^οί^ύγ.^ τήν καταδίκην, ἐ^εείδή καί α^τ^ς νείαν ύν^^,άζει καὶ τήν τής παρθένου φθο^ὰν είς τον κβ ^.
Κα-
ἐ^ύνενσεν ἐκείνους ύ-οί^ ἦσαν θανάτου άξιοι. Διύτι αυτήν τήν νύνα, διὰ τοῦτο δέν άρέσκιι είς ήμάς ή γν^μη αῦτη τοῦ ^^ιλ-
απολογίαν ήμπορει νὰ κάμω καὶ ὁ βούδας. ^Επρεπε γὰρ υπέρ σαμῶνος, ι^ς μή τῶ δρθῶ λογ^, καὶ τῶ σκοαω του άγίου σύμι^ -
της πάντων σωτηρίας νὰ σταυ^ωθ^ ύ Χρίστος, άλλ^ ομως ουαί νος. Ε ίς λύσίν λοιπον τής ἀπορίας λέγο^ίεν, οτί ά^^ ου ύ μέγας
καί ἀλλοίμονον είς εκείνον, διὰ μἐσου τον οποίου ἐσταυρώθη. Βασίλειος εἶπε περὶ τῶν έκ διαφθοράς ^ρολαβούσ^ς είς γά^ίον
ε ^ ἰ δέ ὁ ^ρνσύστομος, λ έγ ει, (κει^. ἐ. ν.ρὸς Γα λά τη ί^τι το έ^ρ- σνναπτομἐνων, είς τον κβ^. καὶκε^. τε^.εντα^ον έπι^έρει είς τὸν
γανον κανένας δέν μίσει ούτε ἀποστρέ^ιται, ἀλλὰ τον μ ετα χει- ς
κ ^. Κανύνα γενικ^τατον και καθολικον περὶ πάντων τῶν κατὰ
'ριζύμενον το ^ργανον.^ Τουτο, λέγω, οί^τως έχει ἐπ ὶ τον άψύ- πορνείαν σοναπτομένων, εί^τε παρθένου καὶ άδια^θύρου. εί^τε δίε-
χου ὀργάνου, ο χι ἐ.^ί τοῦ ἐμψύχου καί λογικοῦ, ύπο^ος ὁ σ^ε- φθαρμένν^ς πρύτερον ἀπ^ άλλον γοναικ^ς, λέγων. ^ .ΙΙ πορνεία δέν
κουλάτωρ έστίν. ^οθεν ἐκ τούτων δείκνυται^ ^τί κ^ίί οί τζε^. εἶναι γάμος, ἀλλ^ ούδέ γάμο^ άρχή. έ^στε ἄν ν.ναι δννατον νὰ
λάται καί δήμιοι πρέπει νὰ ἐ^ιτιμῶ νται, ^Αλλὰ δή καί έκείνοι χωρίζωνται οἱ τοιοοτοτροπως μέ προγαμιαίαν πορνείαν ύπαν-
ὁπσῦ σννακολονθοῦν μ ε τους τζελάτας δία νὰ ^λε^ουν τους θα- δοενύμενοι, τοῦτο εἶναι καλλίτερονε Κ α ί διὰ τ ί εἶναι καλλίτε-
νί^τωθησομένονς πρέπει νὰ μη μένουν ἀνεπιτίμητοι, δίὰ τήν ρον νὰ χωρίζωνται , διύτι, κατὰ τον ^Απύστολον, ύ μέν γάμος
ώμύτητα ύποῦ δείχνουν, θέλοντες νὰ βλέπουν σ^αγὰς ἀνθρώ- εἶναι τίμιος καί ή κοίτη άμίαντος, (Πρὸς ^Εβρ. γ^.Ι ύ δέ τοι-
Π Π Α Α Α Ιο ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΆΣ

τ ί τ λ . γ^.) ε ι μ έν δ βιασάμενον ε ἶν α ι π λ ο ύ σ ιο ί ν ά δ ίδ^ ε ις Τ ή ν βιασθε^σαν παρθενον μ ια ν λ ίΤ ρ α ν χρυ σίου ( Ο , εέ

δέ εἶν α ι π τω χ ὸ ν, νά τής δίδ^ τ ὸ ^ μ ισ υ Τ^ν περιουσίαν Το υ . Ε ι δ έ Τ ε λ ε ίω ν π Τ ω χ ὸ ν , νά ρ α β δ ίζ ε Τ α ι, ν ά κουρεύ..
1
ε Τ α ι, κ α ὶ νά εξο ρ ίζετα ι. ^ι δέ φθεί.^οι Τινάν κύρην πρὸ Τ^ς η λ ικ ία ν α ύ Τ ^ ς, ^ Τ ο ι πρὸ Τοί^ νά φθάσν^ ειν δ ε κ α τ ρ ε ^
χρύνου,, νά κ ό π τ η τ κ ι ή μ ύ τ η τ ο ν , κ α ὶ νά δ ίδ η κ α ὶ τὸ .δ μ ισ υ Τού π λ ο ύ τ ο υ α ύ το ῦ ε ις Τ ή ν φθαρε^σαν κό ρην,
(κ ύ Τ ύ θ ι).

μ ^ .τ ή ς ^ ή . ^ Ε ι τ ι ς Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ἤ Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς , ἤ Δ ιά κ ο ν ο ς δ ευ τ έρ α ν χ ε ιρ ο τ ο ν ία ν δἐξητα ι παρά
τ ^ ς ^ .^ .τ η ς ^ τ ιν ο ^ κ α θ α ιρ είσ θ ω κ α ὶ α ὐ τ ὸ ς κ α ὶ ὁ χ ε ιρ ο τ ο ν ή σ α ς . Ε ἰ μ ή γ ε ἄ ρ ^ σ υ σ τ α ί η , ὅ τ ι π α ρ ὰ α ὶρ ε-
Κ α ρ θ ^ ο^. ΙΙ ἔχ ^ ι τ ὴ ν χ ε ιρ ο τ ο ν ία ν . Τ ο ὺ ς γ ὰ ρ π α ρ ὰ τ ῶ ν τ ο ιο ύ τ ω ν β α π τ ισ ἱ^ ἐ ν τ ς ις , ἤ χ ε ιρ ο τ ο ν η θ ἐ ν -
ρα^- ^ τ^ις, οὕτ^ ^ ισ τ ο ὺ ς , ο ὕ τ ε κληρ^ .κοὺς ε ἶν α ι δυ να το ν.

^ ρ μ η ν ^ ί α^

ε Τ ὸ νά χειροτονηθώ Τινάς δύω φοραὶ^ς, διαφύρως ήμπορε^ ν ά νοηθώ. ^ Ι δ ια Τ ὶ ο

χ ε ιρ ο τ ο ν η θ είς κ α ιεφ ο ^ ν η σ ε τὸν
πρότερον αύτὸν χειροτονήσα ντα . ^ δ ια τ έ ν ο μ ^ ζει^ τ ι θ έ λ ε ι λάβ-^ περισσοτέρα ν χά ρ ιν ά π ὸ τὸν δ εύτερ ο ν α ύ Τὸ ν
ροΤονήσανΤα, ο^ν π ίσ Τ ιν έχ ω ν πρὸν έκεῖνο ν περισσοτέραν. ^ἰΙ δ ιά ά λ λ ^ ν κ ά μ μ ία ν Το ια ύ τ η ν α ιτ ία ν . ^Οθεν ὸ παοων

οῦτος, ἐκ πορνείας γάμος ^ν, άκολούθως ούτε γάμος δλως ἐστί. ^ροντες Τὸν έρωτα, ή νὰ πορνεύουν καὶ νὰ μοιχεύουν κρυφί^^ κ^;
εΚ α ὶ ή τοιαύτη κοίτη δέν εἶναι ἀμίαντος, ἀλλὰ μεμιασμένη κα; ἀ ^ ού άκ^μη χωρισθοῦν, κατὰ Τὸν ^ωναράν. ^οθεν έφομ^νως
ἀκάθαρτος. Τους τοιούτους γὰρ, ούχὶ ύ Θεὸς σννέζευξε καθο^ς κατὰ τήν δμοίαν σ υ γ χ^ η σ ιν κα ὶ συγκατάβασή ^ ί ν ε τ ^ νὰ ^
εἶναι γεγραμμἐνον εους ύ Θε^ς συνέζευξεν. ουδέ ο λύγος καὶ ή μιλ^Ι καὶ ὁ παρ^^ν Ἀ ποστολικὸς, έν ταῦτῶ δέ κα ; διὰ συστολήν
του Θεοῦ διὰ του ἱερέως ευλογία, ἀλλὰ άσέλγεια κα; ἀκρασία, ^ τοῦ κακοῦ. Κ α τ ὰ συγχ^ρησιν ^ ν , ίν^ μή χειρύν τ^ γενηταί
^Ιατθ. ιθ^. θ.) Πως δέ οἱ τοιοῦτοι εἶναι άξιοι νὰ λάβουν όταν καὶ ή ^θαρεῖσα παρθένος αί^τη θέλουσα άνδρ^ τὸν ^θείραντα αύ-
εύλογοῦνται το^ς στεφάνους είς τὰς κε^αλάς των, ο^τινες εἶναι τήν, ἀι^εθεισα δέ ἀφὸ αύτὸν, μή υποφέρουσα τήν καταισχύνην
σύμβολον τής νίκης, δτι δέν ένικήθησαν ἀπὸ τήν ήδονήν οἱ καὶ όνειδος, θανατωθώ, καθἐε^ς τοιοῦτον ἐμφράκτ^ος ήκολούθησεν
στεφανούμενοι, ἀλλὰ ἀήττητοι έμειναν κατὰ τον ^ρυσύστομον^ είς πολλάς. Κ α ; μάλιστα διύτι ,ἐκ ^ίας τοῦ άνδρος, κα ;
(δμιλ. θ^. τής ά. πρὸς Τιμύθ.) Δύτοὶ έξ έναντίας ἀπὸ τήν ἀ- θ ελ^ ατος οἰκείου έ^θάρη, όπερ δοκεῖ είς αυτήν ἀ ^ η τ ο ν .
κρασίαν κα; ήδονήν κατατροπωθέντες' ή πῶς είναι άξιοι νὰ κοι- τις γὰρ, φησ;, ^ιασάμενος ^ ο ι.Τ ή ν ύφοίαν ^ίαν ταύτην ού φρο^-
νωνήσουν τὰ θεια μυστήρια έν τή ^Εκκλησί^ι μετὰ τήν εύλογη- τίθησιν ύ Βασίλειος έν τῶ κε^. Κανδνι, άλλὰ ^ ν η ν τν^ν φθοράν .
σιν, ^ς εἶναι ή τάξις τής άγίας μας ^Εκκλησίας, αύτοὶ οἰ ύπὰ Α ιὰ συστολήν δέ του κακου, ^να οἱ πλούσιοι φθ^ίροντες ^
κανύνα δντες διὰ τήν πορνείαν; β^. διύτι, ἄν οἱ τοιοῦτοι δέν χω - Λ
πτωχὰς γυναικας^ καὶ ἀπὸ τον ^ ποστολικὸν τοῦτον ^ιαζ^μενο-.
ρίζωνται, θέλει ἀνοι^θή μία θύρα ἀαωλείας είς δλους το^ις ἀκο- νὰ πέρνουν αύτάς.- ύμοίως δέ κα; γυναίκες φλούἐ^α^ ^θειρ^,ι^--
λάστους καὶ ἀ^ρατε^ς, νὰ φθείρουν πρῶτον τὰς γυναικας, κα; ναι έκουσίως ἀπὁ τινας πτωχους άνδρας. καὶ ἀναγ^ α ^ ^ ν α ι νὰ .
έπειτα νὰ εὀλογοῦνται μέ αύτάς. Πολλοὶ δέ κα ; έφίτηδες διὰ λάβουν αύτούς, συστέλλωνται τύσον οἱ άνδρ^ς ο^ον γυναί-
τοῦτο θέλουν φθείρει ταύτας προτοῦ. διὰ νὰ ήμποροῦν μ έ τήν κες ἀπὸ τὸ νὰ κάμνωο^ τοιαῦτα, στοχαζύμενο^ οτ^ ^χ^υν νὰ
^θ^ρὰν ταύτην νὰ λάχουν ταύτας γυναίκας, κ^ν θέλουσι, κἄν μή λάβουν τοιαύτας φτωχὰς καὶ τῶ γένει ταφεήνὰς, ^ πτω^ονς κα;
θέλωσιν οἱ αύτῶν γονείς. ^Εξ ἐναντίας δέ, ἐὰν ο; τοιοῦτο^ χω - ταπεινους, ί^ερ δοκες αύτοις ἀν^ὁ^ορον. ^οτ^ δ^ το^ύ^ων
ρίζωνται, ὁ τοιοῦτος χωρισμὸς θέλει γέν^ ενας χαλήνὸς, κα; πλουσί^^ν φαίνεται νὰ ὁμιλή πρ^σδιεορι^^νι,^ς ὁ Κα^ ι,ν, δηλοίι-
μάλιστα είς τὰς γυναικας, νὰ μή προδίδουσι τον έαυτύν των ται ἀπὸ ἐκε^νο ὁποῦ προσθέτω Ἀ λλ^ ἐκείνην κατέχ^^ν, ήν ^α-
είς τους άνδρας διὰ νὰ τὰς φθείρουν προτοῦ. στοχαζὁμεναι, ^τ^ θ^ρετήσατο, κἄν πενιχρὰ τυγχάνω. Τα ῦτα μ^ν ο ^ τ^ .
ἄν τοῦτο γέν^, μύνον δέν θέλουν λ ά ^ είς άνδρας τους δέ ήθελε λάβ^ είς γυναίκα κάΙ^μίαν δ ^ α ρ μ ἐν η ν ά^ άλλους
^θείραντας αύτὰς, άλλὰ θέλ^ν μείν^ άτιμαι καὶ κατα^ρονημέ- καὶ πδρνην, χωρὶς νὰ υ σ ο λ α β ^ είς αύτονς π ρ ο τ ^ τ ^ κάμ-
ναι είς ^λην των τήν ζωήν, κα; μύνην ^χουν νὰ κε^ί^ουν τήν μία πορνεία, ούτος ἐγω δέν ^φορῶ νὰ ^ίφῶ μ^γα
ἀμαρτίαν καὶ κύλασιν. Διὰ ταῦτα ούν τὰ αιτ-.α εἶναι κ^Ιλλί- κάμνει, συ^,^ιζύνοντας ενα πρ^βατον ἀφολωλ^ς, σ^,^^ντας
τερον κα; ἀκριβέστερον, οἱ κατὰ πορνείαν συναπτύμ^νοι, οχ^ μίαν ψυχήν χαϊμένην. Τ^σον μ^νον λ έ ^ , ο τι, γίνεται τ μ η τ ή ς
μὁνον νὰ μή συνάπτωνται καὶ νὰ εύλογῶνται ^λως ἀφὸ τήν άρ- αυτού τοῦ Θεοῦ, ^ς τις ἐπήρε διὰ νύμφην τον ^ πύρνην καὶ
χήν, ἀλλὰ καὶ ἀ^^ ού ^θάσουν νὰ συνα^θοῦν κα; νὰ εύλογηθοῦν, ὰμαρτωλήν φύσιν των ανθρώπων, μή λογισάμ^ν^ς α ύ τ ^ τὰς
νὰ χωρίζωνται. Τοῦτο γὰρ δηλοι ύ χωρισμὸςὁποῦ λέγε^ ὁ ἄγιος. προτέρας ἀμαρτίας, ^ς φροείφομεν εἰς τήν υ φ ο σ η μ ^ ,,^ ^η^
^Επι^ερει δέ ἀκολούθως κατὰ συγχι^ρησϊν κ^ὶ συγκατάβασήν. Ἀποστολικοῦ.
οτι ἄν οἱ κατὰ πορνείαν σνναφθέντες αύτο; κ^; δύω ἀφ^ρ^- ( ί ) ^Π λίτρα φερίέχει οβ^. νομίσματα. Πύ^^ν δ^ ἦ ^ τ^ικάθε
.τήτως στέργουσι τὸ συνοικέσήον, κ^; ^τ^ οὁδέν^ τρύγον δὲν ν ύ μ ισ ^ κατὰ άκρίβειαν^ άδηλον. Νυν δε ή φ ^ ἐχε^ ούγ-
λουν νὰ χο^ισθοῦν, νὰ ἐφιτ-μῶντα^ μεν πύρνοι, ἄς ἀ^ίνων- γίας δώδεκα^ ή ούγγία^ δράμια δ κ τ ^ ^α; ^ δράμι, κύκλους
ται δέ ἀχόριστοι, διὰ νὰ μώ ἀ κ ο λ ο ^ ή ^ άλλο τή φράγμα χ ^
εξήκοντα. ^ανερὸν δέ εἶναι ο τοιοῦτος κ^ντὰ ^ίς τώ^ δύσ^ν
ρ^τερον, ή νὰ θανατώσουν δηλαδή τον ἐαυτύν τους μώ ι,φοφἐ- ταύτην, καὶ ι^ς φδρνος ἐφιτιμάτα^ ^Εκκλησ^α^^^.ῶς.
 ΤΩΝ ΛΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Κ α ν ω ν δ ιο ρ ίζ ε ι, ^ τι όποιος ^επ^τκοπος, ^ Πρεσβύτερος, διάκονος, ἦ ^ ελε δεχθ^ δ ευτέρ πν χειροτονίαν

τ ιν α , ά ς κ κ θ α ίρ ε τ α ι κ α ὶ α υ τὸ ς, κ α ὶ έκε^νος ὸπο^ τὸν έχ ειροτὁνησεν, ^Εξω μύνον άν ά π οδειχθ^ , ^τε ^χει τ^ν
ρ ο το νίκν άπ ὸ α ἰ^ ετικο ύς. Δ ιύ τ ι ο ί παρά Τω ν α ίρ ετ ικ ῶ ν β α π τ ισ θ έ ν τ εν , ^ χ ειροτονηθέντες, ο^τε ^λως .^ρι^τιανοὶ
δ ύ να ντ ^ ι νά ^ναι μ έ Τὸ α ἰρ ετ ικ ὸ ν α ύ τὸ β ά π τ ισ μ α , ^ μ^λ.λον εἰπε^ν μ ό λ υ σ μ α , ο^τε ίερ είς κα ί Ι^ληρικοὶ, μ έ την
α ἰρ ε τ ικ η ν τ α ύ τ η ν χειρ οτο νέα ν. Δ ιά του το ^ικινδύνως ο ί τοιο υτοι κ α ί β π π τ ίζο ν τ α ι παρα τ έ ν δ^θοδύ^ων ίε^έωυ,
κ α ί χειρ ο το νο ύν τα ι παρά τί^ν όρθοδόξων ^ί^πισκόπων. ^οθεν άκολούθως κ α ὶ ὸ μ έ γ α ς Β α σ ίλ ειο ς γράφ^^ν πρὸν
ο
^ Υ ικ ο π ο λιτα ς. λ έ γ ε ις ^ γ ω δ έν θ έλ ω συναριθμ^ σει π ο τ έ μ έ τούς α λ η θ ε ίς (ερείς τοί^ ^ρι το^, ἐ ^ ιε ^ ν ὸπο^ ἐ χ 'ει..
ροτον^θη κ α ὶ ^ λ κ β ε π ρο στα σίαν ^αοῦ άπὸ τ ά ς β εβηλ.ο υς χ είρ α ς τ έ ν αἰρ ετικῶ ν π^ὸς άνατρο^^ν τ^^ ^θοδύ^ο.^
π έσ τ εω ς.
^ υ μ φ ω ν ί α ^

Ε ι δ έ κ α ὶ ^ ά . έν τ ῶ έ δ έ χ θ η τ ά ς χειρ οτο νίας τέ^ν Ν α υ α τ ια ν έ ν , κ α ὶ έν Καρθ^ιγέν^ έν τ ^

Δ ο να τισ τέ^ ν, α ά λλ,ά ο ι μ έ ν ί^αυατιανοὶ δ^ν -^σαν α ἰρ ετ ικ ο ὶ, ά λ λ .ά σ χ ισ μ α τ ικ ο ὶ, κ α τ ά τὸν ά . β α σ ιλ είο υ, α ί δ^ ^ ν
Δ ο ν α τ ισ τ ^ ν χ ε ιρ ο τ ο ν ία ι έδ έ χ θ η ο α ν ἀ^ὸ τ ά ν έν Κ α ρ θ α γέν^ , δ ιά τ^ν μ ε γ ά λ η ν άνάγκην κ α ὶ έίνδει^ν ε ἶχ ε ν
^ Ἀ φ ρ ικ ὴ ἀπὸ κλ η ρ ικο ύ ς, κ α τ ά τὸν ξς'^. α ύ τ έ ς Κ α ν ό ν α τίκύτὸν ε ιπ ε ίν έδέχθη σα ν ο ικ ο ν ο μ ικ έ ς κ ^ ί ἐ ξ α ν ά γ κ η ς.
Αι^ ^ κ α ι η έν Ι τ α λ ί α σύνοδος τ α ύ τ α ς ούκ έ δ έ χ θ η , ὡς μ η τ ο ια ύ τη ν άνάγκην έχονσα . κ α τ ά τὸν ^ τ.^ς ο^ύτ^ν,
Ἀ λ ^ ά κ α ὶ ^ α ύ Τ ὴ έν^ Καρθαγέν-^ σύνοδος έν τ ^ ρά. Κ α ν ύν ι θ έ λ ε ι νά ζη μ ιο ύ ν τα ι ^ έκ α λίτρ α ς χρυσίου, ^σοι χ ε ^
ροτονν^σουν α ιρ ετ ικ ο ύ ςς,, ^ χειροτονηθούν άπὸ α ετ ο ύ ς, ^ δεχθούν αύτούν νά λειτο υργο ύν. Κ α ἱ ο ικ ο υ μ εν ικ ά δ έ
σύνοδος, ε ἰ κ α ὶ έ δ έ χ θ η τ ά ς χ ειρ οτο νία ν τί^ν α ιρ ετικώ ν Ι^έκονομάχων ^ χ ὶ ^μως τ^ ν π,^ωτάρχων τ^ς α ίρ έ.
σ εω ν , κ α ὶ Τ έ ν έμπαθέ^ς έ γ κ ε ιμ έ ν ω ν κ α ὶ μ η γνη σ ίω ς α α ὶ άλη θῶ ς μετανοοόντω ν, ῶς ε ἶπ ε ν ο
θε^ος Ταράσιος^ ά λ λ ά
τ.ῶν ἀ κ ο λο νθ η σ ά ν τω ν το^ς τ^ρωτάρχαις, κ α ὶ άληθιί^ς κ α ὶ γνη σίω ς μετανοούντω ν. Πε^ὶ οὕ ο^α τ-^ν έρμηνεέαν τ^ν
^ρὸς Ι^ουφινιανὸν έ π ισ τ ο λ ^ ς τοί^ μ ε γ ά λ ο υ Ἀ θ κ να σίο υ ^ κ α ὶ τούς παρ^ αύτ^ ν χεεροτονηθέντας, π ά λ ιν δέν ἀ ν ε χ ε ι-

( ^) Α ιὰ .^οίαν αίτίαν ἀπὸ τὰ ἐπτὰ μ υστ^ ια , μύνα δύω δέν έξουθἐνησιν του Θεοῦ, ἀλλὰ καίμετὰ θάνατον Ε α σ ιχ ά.
διπλασιάζονται, το βάπτισμα καί ή τ^ς ιερω^ύνης χειροτονία ^ ^οθεν διὰ τον λύγον τουτον, ^τοι τον μοναδικὸν θάνατον τ ^
Ο ί μέν σχολαστικοί λέγουν. διδτι ἀφίνουν καὶ τυπῶνουν αυτὰ Κυρίου, καί ενας μύ^ν Δ-.άκονος, ^.αί εν^ς μονον Πρε^βύτερ^ς.
χαρακτηρα άνεξάλειπτον, δς τις κατ^ αύτους (έν τ.^ δ^. της Θεο- καὶ ενας μὁνον Ἀρχιε^οεί^ς πρέπει νὰ χει^ιοτονητ^ι έν
λογίας. ῶς ιιειται ^αρὰ ^ικολάιρ τῶ ^ούλγαρι έν τ^ -^.ατηχή- τουργία. καὶ ουχὶ δύω, ^ πολλοί κατὰ τον Θεσσαλονίκη
σει^ είναι ^ο^.οτης πραγματικη ἐνν.^άρχουσα τ^ ψυχν^ και δύ- μεων (Ἀ.^ο.^ρ. λθ^.^ καί κατὰ τον . Ιω^ ἐν τ^ συνταγμ^τί^ τον
ναμις ί^π^ρ-^υής. Ε ίς την γνωμην ταύτην τῶν σχολαστικῶν ήκο-. .
^ρυσάνθου ^.οσοι δε δέν χ^ροτονηθοῦν μον^δ^ῶς.
λούθησαν σχεδον ^ιαὶ δλοι οί έδικοί μας νεότεροι Θεολογοι, και ναι, δέν ήξεύρει, λέγει ὁ αὁτος ^υμεων, ι^ς μη χειροτ^θέντ^^
μάλιστα ὁ Κορέσσιος. ^Εμοὶ δέ δοκιι, οτι δια τουτο ταυτα μονα κατὰ την παράδοσ-.ν της ^Εκκλη^ί^Ις. Ἀ - ^ λ ὰ ἀναγνῶ^τ^ι
δέν διπλασιάζονται είς μίαν καί την αύτην ζωην των νποδεχο- καὶ υποδιά^ο^ι πολλοί ἐν μί^ καί τη ^ τ ^ λειτσ υ ρ ^ χειρο-
μένων αυτὰ, διατὶ γίνονται είς τύπον του θανάτου του Κυρίου, τονοῦνται ι^ς ἀτελέστερα μέρη τη^ ίε^ωσύ^^. κ^ί ^ ^ ^
ος τις α^αξ γεγονως. ούκ ^τι διπλασιάζεται. ο ί μέν γὰρ ^α- ^^ατος, κατὰ τὸν α^τον (αῦτύθ.^ διὰ τον λύγον τοῦτ-^
^τιζέμενοι, είς τον θάνατον του Κυρίου ^απτίζονται, κατὰ τ^ν ήτοι διὰ νὰ μη διπλασιάζηται ὁ μοναδικος θάνατος τον
Παῦλον- κα ὶ τ^ν μζ^. ἀποστολικδν. ο ἱ δέ ἱερείς ἐκπεσύντες της ^ έδιωρισ^ καί ή ἐν ^Αντισιοδι^ρω τ^ ^ὁλει τοπικά σύνοδος έ^ί
ἰερω^ύνης, διὰ τούτο δέν χειροτονοῦ^αι ἐκ δευτέρο-^. έπιιδη έκ- ηρακλείου κατὰ τὸ χιγ^. έτος σνναχθε^σα^ ^ ὰ μη ^ίνωνται δύ^
τυποῦσι τον πρώτον καὶ μέγαν ίερέα, ^ς είσηλθεν ἐ^άπαξ είς τὰ λειτο.υργίαι έν μια ^μέρα είς μίαν καὶ την αύτ^,ν τρά^εζ^ν-
άγια, ^ίωνίαν λύτρωσιν εύ^άμενος, κατὰ τον Παῦλον, καί μένει ^οὁκ έξεστιν έν μια τραπέζη κατὰ την αῦτην δύω λειτο-.Ιρ^ί^^
είς τὸ διηνεκές ἀδιάπτωτον ιχω ν την ἱερωσύνν,ν^ τοῦτο κατ^ είπείν. ουδέ έν τ^ αύτ^ τρα πέζι, ἐν ^ ὁ ^Επίσκο^εος έλειτού^
έμ^ν γ ν ^ η ν εἶναι το αίτιον ὁποῦ δέ^ μεταχειροτονείται ύ ίε- γησε,τον Πρε^βυτερον ἐν ἐκείνγ, τ^ ή^.εέρ^ λειτουργησαι^^
ρεύς. Ἀ διάπ τω τος γὰρ ἐν τ^ ^ ^ ιστ^ ἱερωσύνη. ^οθεν καὶ ὁ παρα^αίνουσιν οί παπισταί. ^Αλλὰ καί οί ^μέτερα ίερεις, οί
τύπος αυτοῦ πρέπει νὰ στέκν^ πάντοτε είς την ἀ^ιτ^υμένην τ^ δύω ^οραις λειτοι^γοῦντες, τάχα διὰ παρρησίαν, ^αρέως άμαρ-
ί
ἱερωσύν^ καθαρὁτητα, διὰ νὰ σι^ζηται καλούς ὁμο ωσις, μεταξύ τάνονν, καὶ ἄς παύσουν είς τ^ έξης τ^ έίτο^ον τοοτο.
του ἀ^χετύ^ου καὶ του ίερέως τον τυποῦντος αυτον Κ ^ ὶ άλλο . (^) Δ ι^ κ α ὶ ο Ι^αλσαμο^ν (^Αποκρ. λ^. σελ. τοῦΓιο-^ρ^
δέ, διατὶ ὁ ἱερευς κυρίως είς τουτο συνίστ^ται είς τὸ νὰ ίερα- λέγει, ^τι ἄν αίρετικ^ς ἰεριυς, ^ διάκονος ^απ^τισί^ (^ μυρωθώ
τεὁ^, ^τοι νὰ θυσιάζω ^.τὸ μυστικὸν ἱερ^ιον, δ ἐστιν ^ ἀναί- μέν ^^οτέρα αῦτοῦ ίερωσύνη, ῶς μιαρωσύνη, καί ως μ η ο-^α
μακτος θυσία, δι^ ής ὁ είς θάνατος καταγγέλλεται του Κυρίου^ λογίζεται. ^Δν δέ μετὰ ταυτα ευρεθ^ άξιος, γίνεται καὶ ίερευς
κατὰ τον Παῦλον. Ε ί γὰρ ἦν ἀ^οχρῶν λύγος του μη δευτεροῦ- καὶ Ἀρχιερεύς. ^Επείδη λοιπὸν κατὰ τ^ν παρύντα ^Α^εοστολι-
σθαι τὰ μυστήρια ταῦτα. ὁ ^αρὰ τ^ν σχολαστικῶν ἐ^ινοηθείς κον, οἱ αἱρετικοὶ ίερωσύνην δέν Ιχονν, άρα καὶ τὰ ^α^ αῦτέ^ν
χαρακτήρα διατὶ τὸ.μῦρον δευτεροῦται, καίτοι .σ^ραγὶς ^.αλού- ίερουργούμενα κοινά εἰσι, και χάριτος καί ὰγιασμοῦ άμοιρα. ^.ο-
μενσν, κα ί σφραγίδα καί χαρακτηρα ἐντυποῦν τ^ ψυχ^ ; λέγει θεν ἀ^ι.ολούθως καί τὰ τῶν αί^ετικῶν Δατίνων άζ^.^μα καί μ-.^
γὰρ ὁ Εύαγγελιστης Ιωάννης- ^Κ^ιὶ θμεΤς το χρίσμα, δ έλά- στήρια, κοινά είοι καὶ οὁχ άγια ^ιατὰ τὸν μ^^. Ἀ ποστολικίν.
βετε άπ^ αύτοῦ, έν ί^μιν μένεις (ά . Ι ω . Κ ^ ί δ Παυλος^ 3
Ε ί δέ καί Δη^εήτριος ὁ^ωματεινὸς (σελ. ^θ. τοῦ Γιοῦρις) καί
^Ο σφραγισάμενος ὀμας, ^ησὶ, καὶ δούς τὸν άρρα^ῶνα τοῦ Πνεύ- Ιωάννης ὁ Κίτρους (Ἀποκρ. ιβ^. έν χειρογράφοις σωζομένν^) εἶ-
ματος ἐν ταίς καρδίαις ὀμων (^^. Κορ. ά. ά^^,ὰ κ^ί ὀ Α^- ^ον δτι δέν σφάλλομεν, ἄν νομίζωμεν ἄγια τὰ παρὰ τῶν Λ α τ ί-
β ὶδ , χ^ιστὸν Κυρίου τὸν Σαουλ ὁνομάζει. ού μδνον μετὰ την νων ίερουργούμενα, τουτο εἶπον ι^ς ^ε^απτισμένους τὁτε δεχὁ-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ροτύνησεν όρθοδοξήσάνΤάς,^άθω^ φ α ίν εΤ ά ι έν ά . π ρ ά ξεια ύ Τ ^ ^ , ά λ λ ά Τοί^Το ο ἰκ ο ν ο ^ ,ι^ ς έπο^ησε δ ιά Τὸ π ολύ

πλήθος ὸποῖ^ Τ ό τ ε έ π ε π ό λ ά ζ ε Τί^ν εἰκονο^ιάχω^. Καθο^ς ααέ ^ ο ἰκ ο υ ^ ε ν ικ ή β^. Τινί^ν αἰρ ετικώ ν δι^ ο δ ο ν ο μ ία ν
έδέχθ^ τὁ βάπ τισ^ ια, π ρ ο ε ίπ ο μ ε ν . ^οθεν ω^ μ ή ὅρον Τ^ήν Το ιάύΤ^ ν καιρικώ ν ^ ὶ περισΤαΤι^ιήν οἰ^ιονο^ίάν ποιη^
σαμέν^, ού^ ένανΤιο^Τάι ε ἰς Τὸν πάρόνΤά ^Αποστολικὸν Κ α ν ύ ν α . Κ α ὶ γά ρ ^ιαὶ ὁ Π α τρ ια ρ χης Ἀ ν α Τ ό λ ιο ς υπὸ Τοῦ
α ίο εΤ ικο ί ^ιοσ^ιό-οο κ ^ ὶ τ ή ς ^ ερ ὶ αύτὸ ν α ἱρ εΤ ικ ή ς συνόδου ἐχ ειρ ο Τ ο ν ή θ η , κ α ὶ ὸ ά γ ιο ς ἰ^ ΙελέΤιος ὸ .Α ν τ ιο χ εία ς ύπὸ
Ἀ ρ εια ν ώ ν , ^α τά Σω ζό^ ενο ν β ιβ λ . δ^. ^^φ^ ^^ὶ άλλ^^ π ο λ λ ο ὶ ^ α(ρεΤι^ί^ν έχειρ ο Τ ο ν ήθ η σα ν ,
κα ί ι^,ετά Τ α θ Τ ά , ύπὸ Τί^ν όρθοδόξων έ δ έ χ θ η σ ά ν . Ἀ λ λ ά οπάνιιε Τ ά τοιο ιῦΤά κ ά ὶ ^ι^Τά π ερ ίσ Τ ά σ ιν , κ α ν ο ν ικ ά
ά κρι^ είας λειπό^ιενσ., ού νό^ος δ έ ^^κλΤ^σίας τὸ κ ά τ ά ^τερίσΤασιν γινό μεν ο ν ^^ὶ τ ὁ σ^ΕάνΕον, ^^ τά Τ^ τὁν ιζ^
τ^^ ά . κ α ὶ ^ιάὶ Τὸ^ Θ εο λόγο ν Γρ ηγό ριο ν, κ α ὶ Τ ή ν β^. πρύ^ξι^ Τ^ ς έν Τ^ ά γ ί^ συνόδου, ^ιαὶ Τὸ νομικών
έκε^νο Τὸ λ έ γ ο ν . ^ ὸ , πάρά Κα νό να ς, ο ύχ έ λ κ ε Τ α ι πρὸς ύ π ό δ ε ιγ μ ά . Τ ά ς δ εν Τέρ ά ς χ ειρ ο τ ο νή σ εις Τί^ν όρθοδύ^ων
έἐ μ
μ π ο δ ἱζ ε ι ^ Κ α ρ θ α γ ένη ς. Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ Τά ς έρ μ η νείά ς ^ιάὶ ύπ ο ση μειω ^ εις Τοί^ κ^ ὶ Κάνό^ος Τώ ν
^ΑποσΤύλων^
Κ Α Ν ^ Ν
Τή ς ς^.
πθ^.Ααοδ. μθ^. . Ε ι τ ις 'Ε π ίσ κ ο π ο ς , ἤ Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς, ἤ Δ ιά κ ο ν ο ς . ἤ ^ Υ π ο δ ιά κ ο ν ο ς, ἤ Ἁ ν α γ ν ώ σ τ η ς , ή
να^. ν^ . Πἐτρ.
ψ ά λ τ η ς , τ ή ν ἁ γ ία ν Τ ε σ σ α ρ α κ ο σ τ ή ν οὐ ν η σ τ ε ύ ε ι, ἤ Τ ε τ ρ ά δ α , ἤ Π α ρ α σ κ ε υ ή ν , κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω .
ιε^. Διονυσ.α^.
Τι^ι. η .. ι'. ^ Εκτὸ ς ε ί^ ή δ ι' α σ θ έν εια ν σ ω μ α τ ικ ή ν ἐ μ π ο δ ίζ ο ιτ ο . ' Ε ὰ ν δὲ λ α ῖκ ὁ ς ἁ φ ο ρ ιζέσθω ^ ..

^ μ η ν ε ί οι-

..Ολους ὁμοῦ κ α ὶ Ιερω μένους, κ α ί λ α ῖκ ο ὺ ς π ρ ο σ τ ά ζει ὁ παρὡν Κ α ν ὡ ν νὰ ν η σ τεὐ ω σ ι π αρ ομ ο ίω ς κ α ί ε π ίσ η ς ,

τόσον τ ὴ ν μ ε γ ά λ η ν Τεσ σσ ρα κο στἠν ^ί^ ὅσον κ α ί κ ά θ ε Τ ε τ ρ ά δ α , κ^ιί Π α ρ α σ κ ευ η ν , τ α ῦ τ α ἐ π ί λ έ ξ ε ω ς λ ε γ ω ν . ..ο -
ποιος ε π ίσ κ ο π ο ς , ἠ Πρεσβύτερος, ἠ δ ιά κονο ς, ἠ .α ν α γ ν ώ σ τ η ς , ἠ ψ ά λ τ η ς δὲν ν η σ τ ε ύ ε ι τ ὴ ν ά γ ία ν Τ εσ σ α ρ α κ ο -
ο τὴ ν , ή κά θ ε Τ ε τ ρ ά δ α , κ α ί Π αρασκεοὴν, ά ς κ α θ α ίρ ε τ α ι, όςω μό^ον άν δὲν δ ύ ν α τ α ι νὰ ν ηστεύσω δ ιὰ ἀσθ ένεια ν
τοῦ σ ώ μ α τ ο ς. ε ί δ ὲ Λ ^ κ ὸ ς εἶν^ιι ὁ τ α ύ τ α ς μ ὴ ν η σ τ ε ύ ω ν , άς ἀφορίζητ^κι. Τ ὴ ν μ ὲ ν γά ρ ἁ γ ία ν Τ εσ σ ιερ α κο σ τὴ ν νη-
σ τ εὐ ο μ εν , κ α τ ά τὸν θεῖον Χρυσόστομον ^λόγιρ ε ίς τους τ ά π ρῶ τα Π ά ο χ α νηστεύοντας^ ό χ ι δ ιὰ τ ὸ ίίά σ χ α , ό χ ι
δ ιά τὸν ^ταυρὸν, ά λ λ ά δ ιὰ τ ά ς ά μ α ρ τ ία ς μ α ς . . . ἐ π ε ιδ ὴ τὸ Π ά σ χ α δέν ε ἶν α ι ύπ ό θ εσ ις ν η σ τ ε ία ς κ α ί π έ ν θ ο ς
ἀ λ λ . ευφροσύνης κ α ί χαρ^ίς. .^Οθεν δὲν π ρ έπ ει νὰ λ έ γ ω μ ε ν ὅ τ ι π ενθ οῦ μεν δ ιά τὸν ^ τκυρό ν. Οὐ γ ὰ ρ δ ι. ἐκεῖνο ν
πενθοῦμεν. μ ἠ γέ^οιτο. ά λ λ ά δ ιά τ ά ἐ δ ικ ά μας ά μ α ρ τ ή μ ^ ιτ α . Ν η σ τ εύ ο μ εν δ ὲ τ ὴ ν Τ εσ σ α ρ α κο σ τώ ν, κ α τ ά την
μ ίμ η σ ιν τοῦ Κυρίου, ὁποῦ ἐνή σ τ ευ σ εν ἐ π ί το ῦ όρους ἠμέριες τεσσα ρά κο ντα . Τ ὰ ς δ ὲ δύω ἠ μ έρ α ς τ ῆ ς έβδο μά δο ς
νησ τεύο μ εν, τ ὴ ν μ ίν Τ ε τ ρ ά δ α , δ ια τ ί ε ίς τ ἠ ν ἠμέραν α ὐ τ ὴ ν , ^γινο τ ὸ σ ν μ β ο ύλ ιο ν δ ιά τ ὴ ν π ροδοσίαν τοῦ Κ υ-
ρίου μ α ς . τὴν δὲ Π αρασκευήν, δ ια τ ί ε ίς τ ὴ ν ἠ μέρ αν τ α ύ τ η ν ^ίπαθε σα ρκὶ τὸν ὐπὲρ τ ῆ ς σ ω τ η ρ ία ς μ α ς θ κν α τον ,
καθὡς ὁ ίερομάρτυς Πέτρος λ έ γ ε ι ἐν τ,^ ι έ . αὐτοῦ Κ α ν . κ α ί ό θεῖος .Ιερ ώ ν υ μ ο ς. ^ ^ .π ε ιδ ὴ δ ὲ ὁ ν '. τ ῆ ς ἐν ^ α ο-

.μενοι, επειδή άκύμη δέν εἶχον άθετήσει τὰς ἀνοδύσεις καὶ κατα-
.δύσεις τοῦ ^απτίοματος. ^ορα δέ δτί οἱ ταῦτα λέγοντες, ^ιάλιν
προσθέτουν οτι νὰ μή μεταλαμ^άν-^ τινὰς ύρ^ύδοξος έξ αύτῶν.
Κατὰ τοῦτον τον λύγον πρέπεί νὰ νοηθή καὶ έκείνο ύαοῦ γρά^ε^
.ύ Ερνέννιος περὶ αῦτών έν τ^ πρὸς Νικήταν έ^ίστολ^' άλλὰ
καὶ πρὸ πεντακοσίων ήδη χρύνων καί έπέκεινα, οί Ἀνατολικοί ώς
κοινὰς εἶχον τὰς ἱεροπραξίας τών Δυτικών. Δι^ ^ καὶ ^πον ἐλει-
τούργουν σί Λατίνοι, πρώτον έκαμναν άγιασμὸν οἱ Ἀνατολικοί
πρὸς καθαρισμόν, εἶτα έλειτούργουν. Κ α ί ορα τὸν Κανύνα τής έν
ς
Ααοδικία ^ννύδου έν τ^ υποσημειώσει τοῦ μ ^. Ἀ^εοστολικοῦ-
(.ί) Ἀποδεκάτωσις γὰρ αί^τηολου του χαύνου έστὶ, κατὰ τον-
τον τον γλα^υρὸν λογαριασμὸν, ὁποῦ κάμνει ύ Ι^λάστα^ις.
γ^ρύνος έχει ή^.εέρας^θε^, καί ήμ^. έχει έπτὰ εβδομάδας, άπὸ τὰς
ύποίας ευγαίνοντα τὰ Σ ά ^ α τ α καὶ αί Κ ^ ι^ κ α ὶ έξω, είς τὰς
ύποίας νηστεία οινου καί έλαίον οῦ γίνεται, μένουν ήμέ^αι
^άλλομεν καὶ το μέγα ^ά^ατον, καί γίνονται ήμέραί ητίς
3
εἶναι ἀ^ιοδεκάτωσις τῶν ^θ ^ερῶ ν τον χρύνον Προσθέτομεν .
.καὶ τήν νύκτα τοῦ μεγάλου Σαββάτου εως το της Α^μ-
^ ά ς μισήν ήμἐραν, δίὰ τὰς ^έντε ήε^^ας ύποῦ έμειναν τοῦ
χρύνου, (καί ίδον γίνεται τελείά ή τῶν ήμερων του χρύνον
ἀποδεκάτωσις. ^Σ^μείωσ^^ ^τί είς δλην τήν μ^. μίαν μύνην
^ορὰν καταλο^εεν ύψά^ιον, είς τήν εορτήν δηλ. τοῦ Εὁαγγε^
. λισμοῦ μύνον, καθ^ς τὰ χειρύγρα^α Τν^ικὰ τον άγίον ^ο^ονς
.διορίζουν. Πλήν ἄν ύ Εύαγγελισμὸς τύχ^ είς τήν μεγάλην ^βδο­
μάδα, οἶνον μύνον καὶ έλαιον καταλοῦμεν κατὰ τὰ Τυπικὰ , τὰ
χειρύγραφα καί τυπωμένα. ^οθεν νεώτερον χέρι ςἶναι έκείνο
ύποῦ έγραψεν είς τὰ τ υ π ^ έ ν α Τυ π ικὰ καὶ είς τὰ Τριώδια νὰ
καταλύωμεν ύψάριον καὶ είς τήν εορτήν τῶν Εαίων. Κ α ὶ Ν ι-
κύλαος δέ ύ Πατριάρχης ἐν το^ς στίχοις, είς ^.εύνην τήν εορτήν
τον Εῦαγγελισμοῦ λέγει νὰ έσθίωνται ύψάρια. Δ ι. ^ τοῦτο μαν-
θάνοντες, ἄς άκολουθῶμεν είς τους τύπους τῶν ἀγίων, καὶ οῦχὶ
είς τὰ νεωτερίσ^ε,ατα τῶν αίρετικῶν, τ.^, κοιλία χαριζύ^εςνοι.
(^) Ἐξαιροῦνται αί Τετράδαις καὶ ΙΙαρασκεναίς τής Διακαή
νησίμου έ^ ^ άδο ς, καὶ τής μετὰ τήν Πεντηκοστήν ι^ο^εάδος,
είς τὰς ύποίας καταλύ^ε.εν, τὰς μέν τής Διακαινησίμου, δίὰ τήν
χαρὰν τής ἀναστάσεως τοῦ Υίοῦ καί Αύγου, τὰς δέ τής μετὰ
τήν ΙΙεντηκοστήν ε^δομάδος, δίὰ τήν χαρὰν τής έπελεύσεως τοῦ
ὰγίον ΙΙνεύματος, ἴνα καὶ κατὰ τοῦτο ύμοούσιον φανν^ τῶ λ^ἱ^
τὸ Πνευ^.ια το ^γινν, καί μηδέν έλαττον έχον ἐκείνου, καθο^ς
λέγει ύ Κίτρους έν τῶ κε^. αυτοῦ κανύνι. Τή ν δέ κατάλνσιν
ὁποῦ κάμνομεν τῶν Τετράδων ή Παρασκευών, είς τὰς ύποίας
συμβαίνουν αἱ έορταὶ τῶν χρήστου γεννών καὶ τῶν ^εο^ανείων,
μαίνεται πώς τήν θεραπεύει ή ^ιρολα^οῦσα νηστεία της Παρα-
μονής, ήτίς εἶναι τ ετυ π ^ έν η νὰ γίνηται πάντοτε είς τὰς έορ-
τὰς ταύτας, διὰ ταύτην λογιάζω τήν ά^ορ^^ήν, δε κατάλυ-
σις ύπ ^ γίνεται είς τὰς Τετράδας καί Πα^ασκευὰς, του δωδε-
καη^εέρου τής π^ὸ τής άποκρέω, καί της τυροφάγου ε^δομάδος^
ἀπὸ κανένα μέρος δέν ήμπορε^ νὰ θεραπενθή. ^ δέ αίτία ὁποῦ
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΑΩΝ

δ '.κ ε ία π ρ ο σ τ ά ζει νά ξ η ρ ο φ α γ ο ί^ ν β λ η ν Τή ν Τεσ σα ρ α κο σΤή ν , καθων κ α ὶ ὸ θ ^ ς ^ ιφ ά ν ιο ν α ίρ έσ ει ο έ. λ ἐ γ ε ι ,

έν Τώ Τ εσ σ α ρ α κ ο σ τ ά ν η σ τ ε ία , ξη ρ οφ ο γία , κ α ὶ ά γ ν ε ία . ^ο δ έ παρι^ν ^Αποστολικὸ^ Κ α ν ^ ν , είς τὸν λύγον νη^
σ Τ ε ία ς συ νηρίθμησε Τ ή ν Τ ε τ ρ ά δ α κ α ὶ ΙΙα ρα σ,ιευήν μ έ Τήν Τεσσαρακοστώ ν, λοιαὸν κ^ ὶ ή ν η σ τεία έ κ ά σ τ η ς Τ ε ^
τρά δο ς κ α ὶ ίΙαρασκευ^,ς δ ιά ξη ρ οφ α γία ς π ρ έπ ει νά γ ιν η τ α ι παρύμοια μ έ τήν νησ τεία ν τ^ς Τ ε σ σ α ρ α κ ο σ τ έ ς, ^ η -
ρ ο φ κ γία δ έ ε ἶν α ι Τὸ ν ά τρ ω γ ^ Τινά^ ά π α ξ Τ^ ς ή μέρ α ς εις Τήν έννάτην ^ραν, χω ρ;ς ^ ^λαιον, ή νά π ίνη
οἶνον, ὡ ς Τοί^Το π ρ ο είπ ο μ εν ἐν τώ έρμ η νείφ Το^ ξδ^. ἈποσΤο^ιικο^. ^οθεν κ α ; ὸ βαλσαμω ν έ μ π ο δ ίζ ε ι μΥ^τε ό -
σ Τ ρ α κ ο δ έρ μ α τ α νά Τρ ω γ ω ντ α ι έν δ^, κ α ὶ ς-^. κ α ὶ έν Τώ Τεσ σ α ρ α κο σ τά . ^υμμαρτυρε^ δ έ τ^ ἀ λ η θ ε ία τα ύ τ^ κ α ὶ
^ θ εῖο ς ^Επιφάνιος λ έ γ ω ν . λ η σ τ ε ία Τετρ άδα κ α ὶ ΠροσαββάΤφ , ^ Τοι Παρασκευώ, έω ς ^ ^ ς έννάτης.^ Ἀ λ λ ,ά

^έρουσί τινες είς τοῦτο, οτ- δηλαδή νηστεύουσιν είς μέν τὸ δω- τήν εῦ^ εσ ία ν ποιείται. ^Πξε^ουν δ; .^εεις, καὶ αύτοις
^εκαήμε^ον ο; Ἀ ρμένιοι δ-.ὰ τ^ν κύνα ά^τζιβούριον, είς δέ τήν το^ς ὁ^θαλμοῖς ε^δομεν κα; άνδρας φολλους, μάλιστα δέ γυναῖ-
προ τής ἀφοκρέω εβδομάδα ο; ^ινευιτα ι, είς δέ τήν τορο^άγον κας, έν τῶ κὁσμω τήν δευτέραν νηστεύοντας ά.ααραλλάκτως
οἱ Τετραδιται.^ αίτία, λέγω, αύτη εἶναι πάντ^ άδύνατος καὶ καθως κα; τήν τετράδα κα; παρασκευήν. ^ορθὸς δε κα; εύλογά^- -
ψυχρά. καθ^ οτ^ έ,^,οι ήμε^ς οἱ δρθύδοξοι δέν δια^ινύμεθα άπὸ τατος συλλογισμός έστιν ο^τος ὁ φερ; της νηστείας της
Το^Ις κακοδύξους κα ; αίρετικο-^ς, μ ε τὰ αρώματα, ἀλλὰ μέ τὰ τής πολλῶν .αροτεινύμενος, ^χων οίΙτως^ ^ο Κύριος μας προστάζει,
πίστεως δύγματα. ^ Α ι^ κα; ύ Παῦλος έλεγε, τον νύμον των ^τι, ἄν ή δικαιοσύνη μας δεν φερισσεύσ^ φλειον τῶν Γρα^μα..
έντολων έν δδγμασι καταργήσας.^ Δ .ὰ τοῦτο, τδσον ὁ βαλσα- τέων κα; ^αρισσαίων, δέν ήμφορσῦμεν νὰ είσέλθωμεν είς τήν
μῶν, οσον κα; Ιωάννης ύ Κ ίτ ρ ο ς ύφοῦ λέγουσ.. νὰ καταλύω- βασιλείαν τῶν ούρανων. ^Εφειδή δε οἰ ^αρισσα^οι έ^ήστευον δύω
μεν τὰς Τετράδας ταύτας κα; Υίαρασκευὰς, διατ; νηστεύουσιν ήμέρας της έβδομάδος. κατ^ έκε^νο το τοῦ ^αρε-σσαίου, ληστεύω
είς αύτὰς ο; άνω ρηθέντες αίρετι^ο;, δέν λέγουσιν ἀορίστως νὰ δ;ς τοῦ ^αββάτου. λοιφὸν ήμει^ς οἱ ^ριστιανο; τρεις ήμέρας της
καταλύουσιν ο; δρθδδοξοι έ,λοι, άλλ^ έκ^ινο.. μύνον ύφοῦ συνοικοῦσ^ ^ έβδομάδος χρεω^τοῦμεν νὰ νηστε^μεν^ ήτοι δ^. κα; ^. κα; ς
ς
κα ; συναναστρέφονται μ ε τονς ^ηθέντας αιρετικούς. ^ο μέν γὰρ ^ ι μύνον δύω τήν δ.. κα; ^. διὰ νὰ φερισαεύ^ ή δικαιοσύνη
^.
βαλσαμῶν έν τ^ νβ άφοκρίσει ὁφοῦ κάμνει φρὸς τ ὶν Ἀ λεξαν- μας άπ^ τήν δικαιοσύνην τῶν ^αρισσαίων^ (^τι δέ τήν δ^. κα;
δρείας ^Ιάρκον ταῦτά ^ησϊν. ^Πλήν κα ; τουτο γενήσεται, οταν ς^. ένήστευον ο^ ^αρισσαῖοι, τ^ λέγει ο θε^ος ^ρυσδστομος κα-
-Τις μετὰ τῶν Τετραδιτῶν, ή Ἀρμενίω ν σνναυλίζηται. ^ο δέ θαρά. λύγ. είς τ^ν Τελώνην κα; ^αρισσ. σελ .
τύμ. ζ^.).
^Ιωάννης έν τ^ κζ^. ἀφο-.φίσε. ὁφοῦ κάμνει πρὸς τον Δυρραχίου ^ο δέ αγιος Μελέτιος ὁ ομολογητής λέγει, ότι πρέπει νὰ νη-
Καβάσιλαν, παρομοίως λέγει. Κ α ; μάλιστα ε; το-.ούτοις τύχοι- στεύιται ή διὰ νὰ ἀρχίζγ, ή έβ^ονὰς ἀπὸ νηστείαν. (^αθμίδ^
μεν σνναυλιζδμενοι- μή ούν τ^ φροι^άσει ταύτν^ τν^ γαστρ; γ^α- λε^.) ^ ^ είω σαιδέ, δτι έπε-.δή ὁ ιθ^. Καν. τῆς έν Γάγγρι^ άνα-
^ιζώμεθα,^ Γράφει δε κα ; Νικόλαος ο Πατριάρχης ^ρὸς Ἀ ν α - θεματίζει τους καταλύ^ντας μέ λογαριασμους κ^ε; προτάσεις έδι-
στάσιον τον ^υνα^την ταῦτα διὰ στίχων^ κάς των τὰς παραδεδομἐνας νηστείας είς το κ^νὸν, χωρὶς ἀσ^ε-
^Τήν εβδομάδα ούν λαλῶ τήν φρὸ της ἀ^οκρέου, νείας σω^^.ατικής^ διὰ τούτο θρέφει δλοι, κα; ίερωμένικ κα; λαι-
Πν κα ; έφονομάζομεν Τήν του άρτζιβουρίου^ κοὶ, κοντ.ἐ είς τήν νηστείαν της μεγάλης μ^. νὰ ι^υλάττουν κα;
^ ο ; πλειστοι ^ίθος ^ίλαβον άδεως καταλύειν, τὰς τρεις ταύτας νηστείας, τήν τοῦ σαρανταημέρου, λέγω, είς
ιΤετρ^ίδα κα; Παρασκευήν ο; κοσμικο; το κρέας. τιμήν του γεννν^ησομένου ^ριστοῦ γενομένην κα; είς τήν των
^^σαύτως κα; οἱ ^Ιοναχο; τυροῦ μεταλαμβάνειν ήμετέρων ὰμαρτημάτων έξάλειψιν. Τήν τῶν άγίων Ἀφοστδλω-^
^Καλῶς νοοῦντες ἀληθῶς κα; φράττοντες ομοίως. καλουμένην, γινο^εένην ό^ι διὰ τούς ἀγίους ^Αποοτύλους, ^ιαθως
^Εί μέν φυλής κατάγονται ἐκ τής των Αρμενίων τινές λέγουσιν, όχι διὰ τήν Του άγιου Πνεύματος κάθοδον, άλλὰ
^Κα; εἶχον κα; ^ ν α^ρεσιν τήν τού ἀρτζιβουρίου, προηγουμένως μέν κ^ι; κυρίως διὰ τήν προλαβοῦ^αν έπταή^ερο^
^Καλῶς πο^οῦοι λύοντες ἄπασαν υποψίαν . άνεσιν, ^ς λέγουσιν αἱ τῶν ^Αποστδλων διαταγα; (^ βλ. ε^. κε^.
^Εί δέ πιστο; δρθύδοξοί είσι κα; ἐκ φρογύνων, κ^.), έφομένως δέ κα; κατὰ λὁγον συμβεβηκὁτα, διατ; ο; θε^ο-.
^Είς μάτην προφασίζονται λύοντες τήν νηστείαν. Ἀπὁστολοι ένήστευσαν κα; οί^τως έπέμπο.^το είς το κήρυγμα^
Δοιπὸν ἄς ἐπιστομισθοῦν άπὸ τὰ λύγια ταῦτα έκεῖνοι, ὁπου μή- Τὁτε γὰρ (^ασὶν αί Πράξεις κε^. ιγ^. ζ^.) νηστεύσαντες κα;
Τε συνοικοῦντες μ έ Ἀρμενίους ^(οἱ γὰρ άλλοι, οἱ Τετραδ^ται,λέ- ^φοσευξάμενοι, καὶ έπιθέντες τὰς χεῖρας αύτοις, ἀπέλυσαν, ώς
λέγω, κα; Νινευίται, έν τοις νυν καιροῖς ούχ ευρίσκονται) μήτε λέγει ή δρθύδοξος ομολογία (σελ. .ἰθ^.). Ταύτης δέτής νηστείας
ἀπὸ το γενος τῶν Ἀρμενίω ν ύρ μ ^ ενο ι, ἀναιδῶς καταλύουοι μέμνηται καὶ δ μέγας ^Αθανάσιος (λὁγιρ περὶ Των διαβαλ^δντων
Τὰς ρηθείσας Τετράδας καὶ Παρασκευὰς, καὶ ἄς μάθουν οτι, ^ ι τήν έν τ^ διωγμω ^υγήν) λἐγων. ε Τ ή έβδομάδι μετὰ Τήν αγίαν
φρὸς έναντίωσιν τῶν Ἀρμενίω ν τοῦτο ποιοῦσιν, άλλα μάλλον ^ΙΙενΤηκοστήν ο λαος νηστεύσας, έξηλθε φερ; τὸ ^ιοιμητ^ριον
^ς τη γαστρὶ χαρ^.ζδεεενοι. Ε ίς καιρὸν δποῦ κα; έκεινοι ἀκύμη εύξασθαι. ^ κα; ο ιθ^. καν^ν του άγίου Νικη^^ου^ κα; τρίτην τήν
δποῦ, ή συνοικοῦσι μέ Ἀρμενίους, ή άφὸ το γένος τῶν Ἀ ρμ ε- του Αύγούστου είς τιμήν της Θεοτύκου, ήτις μάλιστα ένήστευεν
νίων κατάγονται, δ.ὰ νὰ ἀπο^ύγουν τήν υποψίαν τής αἱρέσεως, έν τ^ και^ω τής κοιμήσεις της, κατὰ τον Θεσσαλονίκης ^υ-
δύνανται μ ε, τήν κατάλυσιν μιάς συγκεχωρημένης ήμέρας άπὸ μεών. (Ἀ πύκρ . νδ^.) Πρέπει δέ νὰ φυλάττουν ταύτας, δ^ι μέ
τὸ δωδεκαήμερον, ή της Τρίτης δηλαδή, ή τής Πέμπτης, νὰ ξΤ^ο^αγίαν, καθέ^ς τήν μιγάλην μ^. ά^λὰ μέ οίνέλαιον κα ; ί^θυο-.
ἀναστρέψουν τούς ςίλην τήν έβδ^άδα νηστεύοντας. Κοντὰ δέ είς ^αγίαν, ^ξω μ^νον των Τετράδων κα; Παρασκευῶν ὁφοῦ τυχαί-
τήν νηστείαν της Τετράδος καὶ Παρασκευής, διορίζεται έν τοις νουν ἀνα^ταξὁ είς τὰς νηστείας αύτὰς, κα; ε^ω της νηστείας
τυπικοις, νὰ νηστεύηται άπὸ τους μοναχους καὶ έκάστη Δευτέρα του Δύγούστου, κατὰ τήν ύφοίαν άφαξ μύνον έν τή έορτη τής
.του ^λου ένιαυτοῦ. ^οποιος δέ καὶ ἀπὸ τούς κοσμικούς θέλει νὰ .
^ίεταμορφώσεως ί^θύος μεταλαμβάνομεν Αιύτι ὰ; νηστειαι αύ-
νηστεύω ταύτην, έπαινετὸς εἶναι παρὰ Θε^, καὶ τον πρέποντα ται, άγκαλὰ κ ε ; ὸπὸ των Ἀπο^τδλων δεν ^ἶνα^ διωρισμἐναι^
αύτ^ μισθὸν λήψεται. ^ ιύτι. αεὶ τῶν καλῶν ή έπίτασις, πλείιρ δμως χρέος έ^ομιν, νὰ ^νλάττωμεν καὶ τὰς των Πατέρων
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

κ α ὶ ὸ ^ιλοσΤόργιος
^ιλοστό^γιος (β ιβ λ . ί . έ^εκλ. (σ
ίσ τΤο
ο ρ .) λ έ γ ε ι , ^Π ν η οσ Ττ ε ία Τή
Τή^ς Τ εεΤ
τράδος κ αὶ Πα
κ^εὶ α ρράασσ^^ε^
έ ς δ^ν
δ^ ^π ερ ιο ^ ι,ετα
ρ ι,ετ αε
ε ίς μύνην Τή ν απ ο χήν Τού ^.ρέαΤος. ά λ λ ά κ α ν ο ν ίζε τ α ι α ύ Τ ή ε ἰς Τὸ ν ά γ ε ^ Τ ε λ ε ίω ς Τρ ο φ ές εω ς Τή ς
εσπέρας. ^οθεν ^.άὶ ὁ μα κ ά ρ ιο ς Ι^ενέδικΤος Τὸ^ μ ά . Κά νό ν^ ο^ύτοθ διο^ίζ^ι τ ο ^ ύποΤαο^ομ^^ου^ ^ ὕτῶ
χούς νά νηστεόουν Τήν Τ ε τ ρ ά δ α ^ιαὶ ΙΙα ρα σκευ ήν ^ως ωράς έν ν ά τ ^ ς^ Α^γ^ι δ έ ^^ὶ ὁ θ^οφόρ^ς ^γνάΤ^ος έν τ^)
πρὸς ^ ιλ ιπ π η σ ίο υ ς αύτο.^ ἐ π ισ Τ ο λ ^ . ^Τεσσ αρ ακο στή ν μ ή ἐ ξ ο υ θ ε ν ε ῖτ ε , μ ίμ ^ σ ιν γά ρ π ε ρ ιέ χ ε ι Τ .^ το ύ Κνριο^ π ο-
λ ιΤ εία ς- ^ Ιετά Τήν τού πάθους εβ δ ο μ ά δ ά , μ ή παρορ^τε Τ ε Τ ρ ά δ α κ ά ὶ. Π α ρα σκευήν νησΤεύο νΤ^ ς, .πενησιν έ π ιχ ο -
ρηγούνΤες Τ ή ν π ερ ίσ σ εια ν^ Ἀ ς ^,ή π α ρ α λ ο γ ίζω ν τ ά ι λο ιπ ό ν Τ ιν ες λ ε γ ο ν τ ε ς , ό τ ι ή ν η σ Τ εια Τ ^ ς Τ ε Τ ρ ά δ ο ς κ α ὶ
Παρασκευής δέν εἶν α ι νομοθεσία Ἀ π ο σ Τ ο λ ι^ ή . ^Ιδού γ ά ρ ο ἰ Ἀ π ό ^ τ ο λ ο ι ὁποῦ ε ίς μ ε^ τους Κ ά νό νά ς ά υ τῶ ν συ^^
αριθριο^σι Τ α ύ τ η ν μ έ τ ή ν ν η σ τ ε ία ν Τ^ ς μ ε γ ά λ η ς Τ ε σ σ α ρ α κ ο σ τ έ ς , είς δ ε Τά^ δ ια Τ α γ ά ς
τ ή ς μ ε γ ά λ η ς έβδο^.άδος. Δ ιό τ ι ε ἶν α ι γεγρα^ε^Αένον είς α ύ τ ά ς , ^ ρ ή ν η σ Τ ε υ ε ιν μεγάλΥ^ν^εβδομ^ιδ^, ἰ εΤ^άδα
κ α ὶ Παρασκευήν.^ ( ὶ ) Ἀ λ λ ά Τ ί εἶπ ο ν ^ τι νο^ιοθεΤο^σιν α ύ τή ν ο ί Ἀ π ό σ τ ο λο ^ , α ύ τὸ ς ο ιδ ιο ς ^ ρ ισΤὸς Τη ν νη^
σ Τ εία ν Τέ^ν δὁω ήμερω ν ΤούΤω ν ένο μ οθ έΤη σε. Κ α ὶ ^Τι Τούτο ε ἶ ^ ι ά λ ε θ ε ς , ά^.ουοον α ύ τω ν τί^ν άγίι^^ ^^πο-
.σ τ ό λ ω ν , τ ί λέγ ο υσ ιν εἰς τ ά ς δ ια τ α γ ά ς βιβλ^ έ κεφ- ιδ^. ^ ΙΙά ρ ^ γ γ ε ιλ ε ν ά ύ τ ^ νησ τεό ειν Τ ε τ ρ ά δ α κ κ ἰ ί^ α .
ρασκευήν,^ Ε λ έ π ε ις ^Τι αύτὸς ὸ Κύριος ε ἶν α ι νο^,οθέΤ^Ις Τ ή ς νήστείά^ Το ύτω ν , ε π ε ιδ ή δ ε , ως ά π ε δ ε ιχ θ ^ , ισ η
ε ἶν α ι ή ν η σ Τ ε ία Τ ή ς Τ ε σ σ α ρ α κο σ τ ή ς ριέ τ ή ν ν η σ τςία ν τ ή ς δ , ^άὶ ι^σ^ άκολοόθω ς ε ἶν α ι ^ιαἰ ή λ υ σ ις Τω ν δυω
τούτω ν ν η σ τειῶ ν κο ντά είς Τούς ά σ θ εν ε ῖς . ^οθεν, ^άθ^ ς ό Τ ιμ ό θ ε ο ς ε ίς Τὸ^ ^ ὶ ι- ^ύ.^ο^ Κά ν ό ^ α , σ^γχω^
ρε^ τ ή ν μ έ ν γυν α ίκα ὸπού γ ε ν ν ή σ ει ρ,έ^ά είς Τ ή ν Τεσσαρα^ιοσΤήν νά π ί^ οἶ^ον^ ^ά ^ ά γ .^ Τροφήν ά ^ ε τ ή ν ,
ί^σον νά ήμπορ^ νά βασΤά σ^ , τὸν δ έ π ο λ λ ά ξη ρ άνθέντά ἀπ ὸ ύπ ερ β ο λ ικ ή ν ά σ θ ένεια ν^ σ υ γ χ ω ρ ά νά φ ά γ ^ λ ά δ ι ἐν
τ^ Τεσσαρακοστά^ ^τὸ γάρ μ ε^ α λ α ^ ,β ά ν ειν ἐ λ α ίο υ Τὸ ν ά π ά ξ ἐ κ τ α κ έ ν τ ά , φ.^ σὶ, δ ίκα ιό ν έσ^ ι.^ Τοιουτοτρόπω ς
π ρ έπ ει νά συ γ χω ρ ή τά ι νάε μ ετα λα ^ ίβ ά ν ^ μόνον έ λ α ιο ν , κ α ὶ νά πίνγΙ οἶνον έν Τ^ δ '. ^^ ὶ ό π ο ιος ^.άΤ^^Υ,ράνθ^
άπὸ μ ε γ ά λ η ν άσθένειπ ν. Δι^ δ , κ ά ἰ ὁ θει^ος Ἱ^ρ^^υμος λ έγ ε^ , ^ τ^ ΤεΤάρτγ^ ΙΙα ρ ά σ ^ ν ^ ού χρ^ λ υ θ έ ν α ι ν η -
σ τ εία ν χωρὶς μ ε γ ά λ η ς άν ά γ κ η ς.^ Τ ὸ αυτὸ λ έ γ ε ι ^ιαὶ ὸ ἱερὸς Αύγουστ^ίνος. (^ ) ^ ο μ ω ς, ε π ε ιδ ή ^ιάι ο ί φιλόσα^κοι

ραδύσεις διὰ τήν μακ^ὰν συνήθεια^, τήν ἀντὶ νύμου κρατούσαν,
κατὰ τους ίιρο^ς καί πολιτικούς νύμονς. Κ α ὶ διατὶ, κατὰ τον
μέγιιν Βασίλειον ίορ. ήθικ. ο^.)καὶ είς ἐκεῖνα ύποῦ δέν εἶναι ύπὸ
της Γραφής βρισμένα, πρέπει νὰ παρακινούμεν τον καθ^ ένα
πρὸς το καλλίτε^ον και ψνχω^ελέστε^ον^ τήν τού Δύγούστον
νηστείαν ἀνα^έρει καὶ ὁ γ^. τον Νικολάου, ἀλλὰ καὶ ό τύμο^
τής ^ ι^ ε ω ς άναφέρει τήν νηστείαν τον Αύγούστου καὶ τήν του
σαρανταημέρου. Κ α ὶ ίφα εἰς τον γ^. τής έν Νεοκαήσαρεία. ^οθεν
οί έν ταίς τ^ισί νηστείαις ταύταις έπτὰ μύνον ήμέρας νηστεύον-
τες, ι^ς παραβάται τής ἀρχαίας θεσμοθεσίας τής ^Εκκλησίας
καταδικάζονται.
ς
( Ι ) Ε ί δέ ιση εἶναι ή νηστεία τής δ^. καὶ τής ^. μέ τήν νη-
στείαν τής μο ^ανερύν, δτι καθως δέν γίνονται γάμοι έν τ^ μ^
κατὰ τον νβ^. τής έν Δαοδικεία^ έτσι, δέν δρέπει νὰ γίνωνται
γάμοι ο^τε έν τή δ^. καὶ Ε ί δέ τούτο, ^ανε^ὸν δτί μήτε τὰ
άνδρύγυνα πρέπει νὰ σμίγωνται σαρκικῶς ἐν έκάστν^ Τετράδι
καὶ ς^. διὰ τὸ τής νηστείας σ^μνον καί αίδέσιμον, καθι^ς μηδέ
έν τή μ^. πρέπει νὰ σμίγωνται. ^Ατοπον γὰρ εἶναε, ἀαὸ μέν
το ενα μέρος νὰ μή καταλύονσι τὰς νηστείας ταύτας διὰ βρω-
μάτων. ἀπὸ δέ το άλλο μέρος, νὰ καταλύονσι ταύτας μέ τήν
σαρκικήν μίξιν καὶ ήδονήν. ^οθεν έξίσου .^^άττεε νὰ νηστεύουν
ταύτας καὶ μέ Τήν ἀποχήν των ἐμποδισμένων έν ταίς νηστείαις
αρωμάτων, καὶ ^εέ τήν άποψήν τῶν Τής σαρκικής μίξεως θελη-
μάτων. ^οθεν έ προφήτης ^Ιωήλ αίνιττύμενος, ^τι έν καιρῶ νη..
στείας πρέπει νὰ σω^ρονῶσι τὰ άνδρύγυνα, έλεγεν^ ε Ἀ γ ιά σ α τ ε
νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν.,.. έξελθέτω νυμφίος έκ τοῦ κοί-
τωνος αυτού, καἰ νύμφη έκ τού παστού αύτής^ (κε^. ύ δέ
θείος Παύλος ^ανερὰ λέγει, οτι τὰ άνδρύγυνα έκ συμφώνου πρέ-
^ιει νὰ άπέχονσι τής σαρκικής μίξεως, διὰ νὰ σχολάζουσιν
είς τήν νηστείαν, καὶ είς τήν .προσευχήν, (ά. Κορινθ. ζ^.
ήγουν νὰ ἀπέ^ωσι, καὶ δταν ^ναι, ^ς εἱ^εομεν, νηστεία, καί
δταν προσεύ^ωνται καὶ έτοιμάζωνται νὰ μεταλάβουν τὰ θεία
μυστήρια καὶ το ^ά^ατον καὶ τήν Κυ^ιακήν^ κατὰ τὸν ιγο τού
Τιμοθέου Κανύνα, καὶ ὰπλ^ς καθ^ δλας τὰς έορτὰς, είς τὰ^
ύ^ιοίας ή πνευματική θυσία ἀναι^έρεται τ^ Θεῶ. ^ορα τών
α^. ύποσημείωσιν. τού ιγ^. τής και τήν ύποσημ. τού γ^. Διο-
ννσίον. ^Ορα δέ καὶ τον ^αλσαμῶνα έν τ'^ πρὸς Μάρκον ν^. ά-
ποκρίσει λέγοντα, δτι τὰ άνδρύγυνα οπού δέν ἐγκρατ^ύονται τή
μεγάλα μ^. οχι μύνον δέν πρέπει νὰ μεταλάβουν κατὰ τὸ ) ά- 1
σχα, άλλὰ καὶ μ έ έπιτίμια πρέπει νὰ διορθωθούν. ^Ορα καί τ^ν
χρυούστομον (λογ. περί Παρθενίας σελ. τού τομ,) φέ-.
ροντα είς μαρτυρίαν τὸ άνωτέρω ρητον τ^ύ .Ιω ή λ, κα ὶ λέγονται
^ Ο τ ι ἄν οἱ νεύνυμ^οι, ύπού έχονσιν α φ α ία ν τήν ^ ιθ υμ ία ν, καὶ
σ^ριγῶσαν τήν νεύτητα, καὶ άχαλίνωτον τον πύθον, δέν πρέπει
νὰ σμίγουν έν καιρἰ^ νηστείας καὶ προσευχής, πύσω μαλλον τὰ
άλλα άνδρύγυνα ύπού δέν έχουν τύ^ην (^ίαν ἀπο τήν σάρκα δέν
^ρέ.^εί νὰ ^μίγονν.ι^ ΙΙῶ ς δέ οί παλαιοί χριστιανοί ἐνήστεναν
τήν^άγίαν τεσσαρακοστήν δίὰ ξηροφαγίας καί νηστείας μἐχρι τής
εσπέρας, άκονσον τού θείον χρυ^οστύμου λἐγοντος^ ^Ι^.ίσί τινες
οἱ πρὸς άλλήλους ^ιλοτι^ύμενοι καί θαυ^εασίαν αμιλλαν ποιού-
μενοι, κα ί οί ^εέν ύλοκλ^ονς ή^εέρας δύω διατελούσιν άσιτοι, οἱ
δέ ούκ οἶ^νου ^ νο ν, ούδέ έλαίον, άλλὰ παντος έδέσ^εατος χρήσίν
τής έαυτῶν έκ^άλλοντες τραπέζης, άρτω καί ί^δατι χρ^εενοι
μύνον, τήν τεσσαρακοστήν διανύουσιν ά^ασαν.,ε Κ α ί ^ιάλιν λέ-
γ ει, εἰδού τΥ,ν ήμέραν άσιτοι διετελέσα^ν ο^^ροναπασαν, καὶ
τράπεζαν έν έσ.^ρα παραθησύ^^.εθα ^ (χρνσοστύμ, λύγ. δ^. ^.ὶν-
^ιιάντ. σελ. ς
τού ^. τ ^ ,) .
(^) Ἐντεύθεν γίνιται φανερών πύσον αξιοκατάκριτοι είναι έκεί-.
νοι ύπού έγε^εο^σαν τὰ νεοτύ^ωτα ο^ολύγήα ά.ι^ο καταλύσεις οί-
νον καὶ ἐλαίον, βαλμένας οχι μύνον ^ίς μεγαλωνύμ.ο^ ά-
γίονς, άλλὰ καί εἰς αγίους μικρού ύνύματος, κα ί ἀπλ^^ς είπείν
είς άδοξολογήτους, τὰς ύποίας δέν έχουσι τὰ σωζύμε^να παλαιὰ
χ ειρ ύ γ ρ α ^ καί τετυ^εο^εένα ^^ολύγήα. ^οθεν οί την ^ἶδησιν
ταύτην λαμβάνοντες, διο^θωθήτωσαν, καὶ το^ς .^αλαιοίς μάλλον,
ή τοις νέοις άκολονθήτωσαν. Α ιὰ νὰ ^ληρι^σο^εν δ^ τὸν ^ερὶ
νηστειῶν λύγον. καί τούτο ένταύθα προσθέτομεν^ οτί τὰς τρεῖς
νηστείας, τῶν χριστού γεννῶν, τῶν άγίων Ἀ.^οστύλων, καί τού
Λύγούστου, έ.^ικι^ούν άκύμη, καί Συμεῶν ύ Θεσσαλονίκης, ( Ἀ -
ποκρ. νδ^.) καί αί ά ^ ἀρχής Διατάξεις, καί τὰ κοινὰ τυπικὰ
τῶν ^Ιεροσολυμιτῶν καὶ Στουδιτῶν, καὶ γιάντα ἀπλο^ς τὰ ^δια
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΑΩΝ

θ έλ ο ν τ ε ν νά κ α τ α λ ύ ο υ σ ι τών Τεσσαρακοστώ ν κ α ὶ τά ν δ^, κ α ὶ προφασίζονται εινα^ ά θ^ν^ν, χω ρὶς νά ο

-^ναι, ^ κ α ὶ άντεν ά^ θενείν, λιέγο υσ ιν, ά τι δέν ε ἶν α ι ἀρκετὸν μόνον τὸ έλα ιον κα ὶ ὸ ^ἶνο^ νά ύ π ο ^ τ η ρ ί^ τ ^ ν ^
δ υ ν α μ ία ν το υ ς, δ ιά Τ α ύ τ α ς τά ν π ροφ ασιολογίας ε^ναι χ ρ εία νά ἐρω τ^ ται ίατρός τ ις έμ π ε ιρ ε ς, ύμού κ^ ὶ θεοφο.-
^ ο ύ μ ενο ν , ποίον φ α γ η τ ὸ ν ε ἶν α ι ά ρ κετὸ ν εἰς ύπ ο οτηρ ιγμὸ ν τ ^ ἀσ θ εν εία ς, κα ι ο ύτ^ κ ^ ^ -^ὰν διορισμὸν τού ία-.
τρ ο ύ, νά ά π ο λ ύ η ὸ Ἀ ρ χ ιε ρ ε ύ ς ὁ ΙΙν ε υ μ α τ ικ ὸ ς τὸν ά σ θ εν έ είν τὸ νά ^ύ^ την νησ τείαν, κ^ί νά μ ά έμ π ισ τ εὁ η ^
^ται ε ίς μ ό ν α τ ά π ρ ο ^ α σ ισ τικά λ ό γ ια τέ^ν ά σ θ ε ν έ ν , κ α ὶ μ ά λ ισ τ α , άταν ο ι τοιούτοι άσθενείς τύχι^ σι νά ^ α ^ ά^.
τ ῶ ν λ,εγομένω ^ εύ γ ενω ν .
ε ^ υ μ φ ω ν ί ο ι ^

^ Ἀ λ λ ά γ ά ρ κ α ί ὸ μθ^. τ έ ς έν ^ α ο δ ικ ε ί^ , ὸπού λ έ γ ε ι νά μ η γ ίν η τ α ι τ ε λ ε ία λ ε ιτ ο υ ρ γ ία ἐν τ ά Τεσσαοακι^-

σ τ ά , κ α ὶ ὸ νά. ὸπού λ έ γ ε ι νά μ η γ ίν ω ν τ α ι μαρτύρω ν γ ε ν έ θ λ ια έν τ^ Τ ε σ σ α ρ α κ ο σ τ ά κα ί ὸ νβ^. τέ^ α ύ τ έ ς διο-^
φ ἰζω ν . ν ά μ ^ γ ίν ω ν τ α ι γ ά μ ^ ι έν Τ ε σ σ α ρ α κ ο σ τ ά , ά^οι, λ έ γ ω , οι Κανόνες ο ύτοι τ^ν αύτ^ν έννοιαν έχονσι μ έ τούς
^προεκτεθέντεες Κα ν ό να ς, Τ η ν ν η σ τ ε ία ν γάρ κ α ί α ύ το ὶ προσβεβαιούσι κ α ὶ τὸ πένθιμον τ^ν ά γ ίκ ς Τ ε σ σ α ρ α κ ο σ τ έ ς .
Α ιά Τ ά ὸποί'α κ α ὶ μ έ σ α εί^ αύτ^ ν δ έ ν συγχω ρ ούνται γ ά μ ο ι κα ὶ γ ε ν έ θ λ ια νά έ π ιτ ε λ ῶ ν τ α ι, χ α ^ ς κα ι κα τ α ^
λ ύ σ εω ς ύπόθεσιν έ^χοντα. ^οθεν ακολούθω ς κ α ί ή ς^, έν τ ^ πθ^. αύτ-^ς Κανόνι διο ρίζει ά χ ι μύνον μ έ ν η σ τ ε ία ν ,
ἀ λ λ ά κ α ὶ μ έ π ρο σενχ ὴν κ α ί μ ἐ κατάνυ^ιν κα ρδία ς νά έπιτελο-^μεν τάς τού ἀγίο υ αάθον^ η μέρ α ς, έ^οάν ὸπού
ν η σ τ ε ία μ όνη δέν ω φ ε λ ε ί, κ α τ ά τὸ ν Χρυσόστομον λ έ γ ο ν τ α (ο μ ιλ . γ^. πρὸς τού^ ^ Α ν τ ιο χ ,). ^εού την τ^ν βρωμά-
τ ω ν ἀπ ο χώ ν μόνον (π ο ι^ μ ε ν δ η λ .) , ά λ λ ά κ α ὶ τών τῶ ν άμα^Τημάτι^ν^ κ α ὶ ο Ισ ίδ ω ρ ο ς έ π ισ τ ο λ . .^θ ^ εούδέν 3
τ
ν η σ τ ε ία β ρω μ άτω ν ο νίνησι τού ς μ η π ά σ α ις ν η σ τεύ ο ν τα ς αἰσθήσεσιν^ ὸ γάρ άγω νιζόμενον πάν α έ γ κ ρ α τ εύ ετ^ ι,^
Α έ γ ε ι δ έ κ α ὶ ὸ ά γ ιο ς νικηφ ό ρο ς, έν μ έ ν τω ις^ . α^τού Κανό νι, ά τ ι δέν π ρέπ ει νά κάμνω σιν οί ^ίονκχοὶ έρ γ α
γ 'εω ρ γ ι^ ά είς τών Τεσσα ρα κοστώ ν δ ιά νά ευρίσκουν πρόφασιν ν^ κα τα λύω σ ιν έλα ιον κ α ί οἶ^ον. ^εν δ έ τ ^ εθ^, ά τ ι
ο ο ι έν τῶ ^Ιοναστηρίιρ μ ο ν α χ ο ί π ρ έ π ε ι νά τρωγουι^ ά π α ξ τ ^ η μέρ ας τ ά δ '. κα ί ς'^. ^ η μ είω σ α ι δ έ άτι Τ εσ σ α ^
ρ ακο ττώ ν λ έ γ ω ν δ π κ ^ ν Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ὸ ς , μ έ τών Τ εσ σ α ρ α κο σ τ η ν δμού σ υ μ π ερ ιλ α μ β ά ν ει κ π ἰ άλην τ η ν μ ε γ ά λ η ν
^ β δ ο μ ά δ α τού πάθους, κ α ί α υ τ η γ ά ρ δμοίω ς π ρ έπ ει νά ν η σ τεύ ετ α ι.^ Κ α ί άρα τών ύποσημεέω σιν το ύ κθ^. τ^^

ο .

α Ε ἴ τ ι ς Ἐ π ίσ κ ο π ο ^ , ἤ Π ρ εσ β ύ τ ερ ο ^ , ἤ Δ^.ἀκονο^, ἤ ὅ λ ω ς τ ο ῦ κ α τ α λ ό γ ο υ τ ῶ ν Κ λ η ρ ι - ^ ^ . τ ^ ς ^ . ^ .
κ .ῶ ν , ν η σ τ ε ύ ο ι μ ε τ ὰ Ἱ ο υ δ α ίω ν , ή ὲο ρ τ ἀ ζο ι μ ε τ ' α ὐ τ ῶ ν , ἤ δ ἐ χ ο ιτ ο π α ρ ' α ὐ τ ῶ ν τ ὰ τ ῆ ς ἐΟρ- ^
^ ῆ ς ξ έ ν ι α , ο ἶο ν ἄ ζ υ μ α , ἤ τ ι τ ο ιο ῦ τ ο , κ^ ιθ α ιρ εἰσ θω . Ε ί δὲ Λα^ίκὸς ε ἴη ἀφ οριζἐσθω .^ 1. ^ Κ^ Ι
. ρι^.
^ ρ μ η ν ε ί αε,

^..^νίσως έκ ειν ο ς οπού μ έ άφωρισμένονς μόνον συμπροσευχηθά, ά ^ ορ ίζετα ι, μ έ καθ^ρημένου^ μόνον, σ υ γ ,ια -
0αιρε^ται^ πόσιρ μ ά λ λ ο ν ά μ ε τ ά .τῶν χρισ^οκτύνω ν Ιο υ δ α ίω ν συνηστεύω ν κ α ὶ σννεο^τάζων, Κλ^ηρι^ὸ^ μ έ ν έ^ν
κ α θ α ιρ ε ίτ α ι, Αα^κὸς δ έ , ά φ ο ρ ίζε τ α ι , ά^εν κ α ί δ παρων Κ^νω ν δ ιο ρ ίζει, ά τι άποιος ^^πίσκο^ος, Υ^ρεσβυτερος,
^ Δ ιά κ ο ν ο ς, ^ άλω ς ύπαρχω ν έ^ι το ύ κ α τ α λ ό γ ο υ τ ^ ν Κληρι^ι^ν, νησ τεύει μ α ζύ μ^ τούς Ιουδαίου^, ἦ έοοτά^ ει
μ έ α ε τ ο ύ ς Τὸ Π ά σ χ α , ά λ λ α ς έορΤά ς, ^ δ έ χ ε τ α ι άπὸ αύτού^ τ ά ξέν ια δι^ρα τ έ ς έορτ^ς τω ν, άτι λ ο γ έ ς εἶ^
1
ν α ι τ ά ά ,υ μ α ( ) ( τ ά ο π ο ία αυτο ί κ α τ ά Τά ς η μέρ α ς τού ^ άσ^ α α'^τῶν τρωγουν, κ α ὶ ε ίς π^σαν έορτη^ α ύ τῶ ν ,

.
τυπικὰ τῶν ^ασιλικῶν μονῶν του αγίου ^ορονς ^Δλλὰ καὶ Ι κρὰ κουρμπάνια τῶν Ἀγαρηνων, καὶ έξαιρέτως έκε^να των ^ε^..
αύτὸ τούτο το νὰ ὀνομάζηται ἦ Τεσσαρακοστά μεγάλη, ^ανερι^- στυγων ^Ιπαεραμίων τους, καὶ άσα άλ^α συνειθίζουν είς τὰ σα.-
νει, άτι εἶναι καὶ άλλαι νηστεί^ιι, αυτη ^μως ύπερέχει, καθως τανικὰ καὶ θεομιση σουνέτια τῶν παιδίων τους. ^Εντεύθεν γίν^-
ετούτο κομψῶς συνάγει Συμεῶν ὁ Θεσσαλονίκης (Ἀ ^ ο κρ . νς.^.Ι. ^ ται φανε^ὸν, πύσον ἀξιοκατάκριτοι είσὶν οί Αατινοι,οί καινοτο-.^
^Εν ταίς νηστείαις ούν τῶν Κριστοῦ γεννῶν, καὶ τῶν ὰγίων μήσαντες τὸ μυστήριον της θείας Ευχαριστίας, καὶ είσάξαντες
^Δποστὁλων. γ^. μέν καί εο γίνεται κατάλνσις είς ^λαιον καὶ ἐν αυτ^ τὰ ΙουδαΙκὰ άζυμα. ^οτι δέ καινοτομία ἐστί τὰ ἀζν-
νἶνον^ κα ὶ οχι είς ὁψάριον, κατὰ τὰ τυπικά^ τ^ν β^. δέ, δ^. καὶ μα, πρύδηλον. ^Δπὸ γὰρ χριστού, ^ως τού ανγο έτους, δι^
ς^. νηστεύομεν ἀπὸ ^λαιον καὶ οἶνον, καὶ έν αυταί^ εί τύχοι Ἀ λ - ζύμου άρτου έλειτούργει ή τῶν Αυτικῶν ^Εκκλησία^ κατὰ τὸ
ληλού^α, ἦτοι ἀδοξολύγητος άγιος, γίνεται ἐννάτη, μονοφαγία, έτος γὰρ τοῦτο Δέων ὁ έννατος πρῶτος έ^ευρετης των ἀζύ-εων
κα ὶ ξηροφαγία. Ε ί δέ τύχοι δοξολογούμενος άγιος, γίνεται δι^α- έγένετο. ^ευδέστατον δέἀπεδείχθη το παρὰ τῶν Δατίνων ^ρ^-
γ ία. Δι^ ά καὶ Εαλσαμῶν σν μ ^ ν ω ς μ έ τὰ τυπικὰ λέγει, ^άτι τεινύμενον, άτι ὁ Κύριος έτέλεσε τον μοστικον Αείπνον δ^ ἀζύ-.
οἱ μη έχοντες ἀσθένειαν σῶματος καί ένδειαν, ἀλλὰ δι^ ἀκρα- μου ά^του, α^. ἀ^^ ου εῦρέθη ενζνμος άρτος, αυτος ο ύπὸ τού
σίαν διφαγούντες έν τα^ς νηστισίμοις '^ιέραις των χριστού γεν- Κυρίου παραδοθείς. Διηγεῖται γὰρ ^ικύλαος ὁ ^Υδρούντ^ς έν
νῶν, τῶν ἀγίων ^Δποστύλων^ καὶ τού Δύγούστου, καὶ διὰ τούτο τω κατὰ ἀζύμων, άτι, άταν οί ^ράγγοι έλα^ον τ^ν Κωνσταντι-.
ἀτιμάςοντες την ἐγκράτειαν άλη^ της ήμἐρας, πρέπει νὰ έπιτι- νούπολιν, εάρον είς τὸ Εασιλικ^ν σκευο^υλάκιον, τὰ τίμια ξύλα,
^. 3
^μηθοῦν.^ (Ἀ π ο κ ρ . νδ σελ. ^ . τού Γιοῦρ). τον ἀκάνθινον στέφανον, τὰ σανδάλια τού Σωτηρος, καί ίίνα
1
( ) ^ημείωσαι ἀπὸ τον παρόντα Κανόνα, ^τι ομοίως δρέπει καρφί. Εάρον δέ καὶ εν τινι σκεύει χ^υσῶ λιθομαργαριτοκολλή..
νὰ παιδεύωνται καί έκεινοι ὁ^εού δέχονται καὶ τρωγουσι τὰ μι^ τι^ άρτον, ἀπὸ τ^ν ὁποῖον εδωκεν ὀ Κύριος το^ς ^Δποστύ^οις.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

κ α ὶ εις π^σαν θυσίαν ά ζυ μ α έπρύσφερναν), ^ ΤοιούΤον ά λ λ ο ν π αρόμοιον, ά ς κ α θ α ίρ ε Τ α ι. Ε ι δ ὲ λα^κὸν ε ἶν α ι, άς

ά^ ορ ίζεΤα ι. Δ ιό Τ ι, κ^ν οι Τ ά Τ ο ια ^ Τ α δ ε χ ό μ ε ν ο ι, κ α ὶ σ^ νησΤεύο νΤες κ α ὶ συνεο ρΤάζο νΤες, δέν ε ἶν α ι ὸμόφρονες μ έ
τούς ^Ιουδαίους, (ό Τι άν ησαν τοιοί^ Τοι, έ π ρ ε π ε ν ό χ ι νά καθαιρεθούν ^ νά άφορισθούν, ά λ λ ά κ α ὶ Τῶ ά ν α θ έ μ α τ ι
ν ά παραδοθο^ν, κ α Τ ά Τὸν κθ^. Τ^ν Α α ο δ ικ .). Ἀ λ λ ^ όμω ς δίδουσι σ κ α ν δ ά λ ο υ άφ ορμήν, κ α ὶ υποψίαν ό Τ ι Τ ιμ ω σ ι
τω ν Ιο υ δ α ίω ν τ ά ν τ ε λ ε τ ά ν , τ ὸ ὸπο^ον ε ἶν α ι τ ^ ν όρθοδόξων ά λ λ ό Τ ρ ιο ν . Ἀ φ ίν ω νά λ έ γ ω , ό Τ ι κ α ὶ μ ολύνον^ αι ο ι
τοιοθΤοι μ έ Τ ή ν συνανασΤροφήν Τ ^ ν ^ ρ ισΤοκΤόνω ν. ΙΙρὸς Τούς όποίουν λ έ γ ε ι ὁ Θ εὸ ς, ν η σ Τ ε ία ν κ α ὶ ά ρ γία ν ^.αὶ
τ ά ς έορτάς ύμι^ν μ ισ ε ρ ή ψ^χ^ μ ο ν . ^ ρ α ^ις τ ^ έρμ^νείαν Το ύ ζ^. Ἀ π ο σ Τ ο λ ικ ο θ .

Ἀπος . ξε^.
ο^. τής ς^.ια^.
Ἀ ν τ ιο χ . α^. α Ε ἴτ ^ ς Χ ρ ισ τ ια ν έ ἔ λ α ιο ν ἀ π ^ ν έ γ κ ε ι ε ἰς ἱερὸν ἐθ ν ῶ ν, ἤ ε ἰς σ υ ν α γ ω γ ὴ ν Ιο υ δ α ίω ν ἐυ
Ααοδικ.κθ.λ^.
^τ^Υς ἐορ τα ῖς α ὐ τ ῶ ν , ἤ λ ύ χ ν ο υ ς ἅΤ^τοι, ἀφ ο ρ ιζἐσ θω .^
λη^.Καρθ. νθ^.
φβ^. ρκγ^.
ε ρ μ η ν ε ί α .

Κ α ὶ ούΤος ὸ Κανο^ν παρομοίω ς μ έ Τὸν άνω Τέρω άφ ο ρ ίζει τὸν χ ρ ισ τια ν ό ν έ κ ε ^ ο ν , οπού ^ θ ε λ ε προσφέρω ειν
ιεςὸν έθνικ^ν κ α ὶ ειδ ω λο λαΤρί^ ν, ^ ε ις σ υ να γω γή ν ^ο υο αίω ν, όΤαν ^χουν Τ ά ς έορτάς Τ ω ν , λ ά δ ι, ^ άνάπτ-^ τους
λύχνους αύΤι^ν. Φ α ίν ε Τ α ι γάρ άπὸ ΤοῦΤο όπου κ ά μ ν ε ι, ό Τ ι φρονεί δ ιά άλνηθινάς τάν ψ ευ δ ο Τ ελ εΤ ά ν ε κ ε ίν ω ν , κ α ὶ
τ ά μ εμ ο λ υ σ μ έν α μυστή ρια . Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ Τ ὴ ν ερμηνείαν Του ζ^. Ἀ π ο σ Τ ο λ ιν .ο ῦ .

.
^Αποστ. ογ^.
" Ε . τ ις Κ λ η ρ ι κ ὸ ς , ἤ Λ α ι κ ὸ ς , ἀ π ὸ τῆς ἁ γ ία ς ε κ κ λ η σ ία ς ἀφ ^ λη^ α ι ^.ηρὸν ἤ ἔλα^ον,
τής α^. καί
ι^. του Νύσ.ή. ἀφ ο ρ ι^ σ θ ω , κ α ὶ τ ὸ ἐπ ίπ εμ ι^ τ ο ν π ρο στιθ^ τω μ ε θ ο^ ἔ λ α β ε ν .^

ε ρ μ η ν ε ί α .

^ο μ έν παρ^ν Κανω ν δ ιο ρ ίζε τ α ι ό Τ ι, όποιος Κ λ η ρ ικ ὸ ς , ή ^,α.ικὸ ς ή θ ε λ ε πάργ^ άπὸ Τ ή ν έ κ κ λ η σ ίκ ν κ η ρ ί, ^ λ ά -

δ ι, κ α ὶ μετα^ειρισθώ Τα ύ Τα ε ις χ ρ ^ ιν άνί^ρον ^αὶ κ.οινὴν, ά ς ἀ ^ ο ρ ίζη Τ α ι. Ι^αὶ άφ^ ού Τ ά έπ ισ Τ ρ έψ ει ό π ίσω είς
Τήν αύΤήν έκ κ λη σ ία ν σῶο^ ^αὶ όλόκλΥ^ρα, καθων Τ ά έπ ή ρ εν , ά ς δίδ^ πρὸν Το ύΤοιν ειν α ύ τ ή ν , κ α ὶ ά π ὸ Τ ά πένΤ^
μ ερ ίδ ια ό^ιου α ύΤά άξίζουν, Τὸ έ να . ^ο δ έ Ἀ ρ ισ Τ η ν ὸ ς π εν Τ σ π λο ύ ν ή ρμ ή ν ευσ εν . ^ σ Τ ε καΤ^ α ύ Τὸ ν Κ α νω ν ^ έ - ο
γ ε ι, ό Τι νά έπισΤρέφγΙ ό ἰεροσυλήσας Τὸ κηρὶ ή λ ά δ ι, ὸπο^ έ π ή ρ ε, κ α ὶ ά κ ό μ η π έ ν τ ε τόσ ον. Κ α ; ^ἰωσήφ δ έ ὸ Α ι-
γύπτ^ος ὸ Τούς Κανύνας παραφράσας Ἀ ρ α β ικ ά , π εν τ α π λ ά σ ιο ν παρέφρασε Τὸ έ π ίπ ε μ π τ ο ν , άλλ^ ο μω ς ^ προ Τέρα
έρμ η νεία κρ είΤΤω ν έ σ Τ ί. Τ ὸ γάρ έ π ίπ ε μ π Τ ο ν , ^ έ π ιδ έκ α Τ ο ν τ ^ ν κ α ρ π ό ν, ὸποί^ έδ ιδ α ν ο ι ^ βρ α^ οι ε ις τ ο ύ ς ιε ρ ε ίς ,
ευρισκόμενον ε ις π ο λ λ ά μέρ^ Τ^ν ά γ ία ν Γραφ ήν, ού δηλο;^ π ε ν Τ α π λ ά σ ον, .
δ ε κ α π λ κ σ ιο ν , άλλ^ ε ις τ ά πέντε^
εις Τ ά δέ^ια, εν^ . ^ι^ ό ^ιαὶ ό ^Ανωνυμος Τῶ ν Κανόνων έρμη^ΙευΤ^ν έ π ίπ ε μ π τ ο ν π ά λ ιν αύΤὸ ή ρ μ ή ν ευ σ εν .

Σ υ μ φ ω ν ί α .

ε^ο δ έ (. Τ^ ς άε κ α ὶ συνόδου λ έ γ ε ι . ^ ο Τ ι έκε^νοι οἰ κ λ η ρ ικ ο ὶ ὸπο^ άρπάσουν κ λ ε π Τ ικ ω ς , ^ ε ις ύπ ηρ εσία ν

άνίερον μετα χειρ ισ θο ύν ^ι^νένα άπὸ Τ ά ιερά σ κ ε ύ η , κ α ὶ ά μ φ ια ὸπού ε ἶν α ι μ έ σ α ε ις Τὸ ά γ ιο ν β ^ μ α , τ ε λ ε ί ω ς ε ἶν ^ ι
καθ^ρημένοι άπ ὸ Τὸν βαθμόν Το υς. Δ ιό Τ ι, Τὸ μ έ ν νά μεΤαχειρισθοί^ ν Τ α ύ Τ α ε ις υπ ηρ εσία ν άνίερον, Τοί^το ε ἶν α ι β ε -
β ήλω σις Των άγίω ν κ α ἰ ί ε ρ ί ^ Τὸ δ έ κ α ὶ νά Τά άρπάσουν, το^Το εἶν α ι ιερ ο σ υ λ ία . Ἐ κ ε ίν ο υ ς δ έ ὸ^ο^ μ ε τ α χ ε ιρ ί- .
ζο ντ α ι είς ύπηρεσίαν άνίερον ^ έδικώ ν Τ ω ν , ^Ι ά λ λ ω ν , τ ά έξω θ εν Τού ά γ ίο υ β ή μ α Τ ο ς ^ίνΤα ίερά σκεύη κ α ὶ άμ^
φ ια,. ΤούΤους λ έ γ ε ι κ α ὶ ό ογ^. Κανω ν Τίι^ν ά γ ίω ν ἈποσΤό^λω ν ά φ ο ρ ίζει, κ α ι ήμε;^ς ΤοῦΤον σ υ να φ ορ ἰζομ εν. ^Εκεί^
νους δ έ οπού πανΤελέος άρπάζουν α ύ Τά άπ ὸ Τὸν Να^Ιν, ΤούΤουν ε ἰς Τὸ έ π ιτ ίμ ιο ν ύ π ο β ά λ λ ο μ ε ν τ ^ ν ιερ ο σ ύλω ν .
Τ ὸ ἐ π ιΤ ίμ ιο ν δ έ Τ .^ ιεροσυλίας κ α Τ ά Τὸν Το^ ^έὁσσης, κο νΤά μ έ ν ε ίς Τή ν π α λ α ιά ν γραφ ήν δέν ή Το ν ελαφ ρ ός
τερον άπὸ Τὸ έπιΤί^ιιον τ^θ φόνου. ^ Επ ειδή Τόσον ό φονεύς, ^σον κ α ὶ ὸ ιερόσυλο^, μ έ Τ ή ν α υ τή ν Τ ιμ ω ρ ία ν Τοῦ λ ι -
θοβολισμού έ π κ ιδ ευ ο ν Τ ο . (ω ς φ α ίν εΤ κ ι ΤούΤο ά π ὸ Το^ π α ρ α δ είγ μ α τ ο ς ^^χαρ υίού ^ α ρ μ ή ) Κ ο ν Τ ά δ έ ε ις Τ ὴ ν έκ-

Δι^ ^ καὶ έπιγρα^ήν Τοιαύτην εἶχε. ε^Ενθάδε κειται ὁ θειος άρ- ^ Ιεροσολύμων, κα; παρ^ αύτοῦ υστ.^ρον τήν ἀφορμήν λαβων ο
τος, ^ν δ Χριστὸς τοίς μαθηταίς έν τή ο^ρ^ι τού Δείπνου διένει- , φολυμ^θής Εύστράτ^ος ύ Ἀ ργέντη ς κ^τὰ άζύμο^ν συνέγραψε,
μεν, είφώνν εΑάβετε, φάγετε, τοῦτύ ἐστι τὸ σῶμά μοο.^ ^ ε ι ^ λύγ^ς γ ^ κ ο ι ς κα; άνἐ^ντιρ^τοις ά^έδεήξ^ν, ^τ^ ^ Κύριος
δή δέ ήτον ^νζνμος, ήβουλήθησαν νὰ τὸν θρύψουν οί ευρύντες ςεύ- ^ ούκ ^φαγε νομικὸν φάσκα,ἐν ^ φσ^εδ^θη χρύνι^, καὶ ακολούθως,
τὸν δυτικοὶ, δ Ἀλβεστανίας ^Επίσκοπος, κα; ο Εηθλεέμ ^ ο ψ ή - . ουδ; δ^ άζυμων τον μυστ^.κὸν Δείφνον ἐτέλεσεν. Ἀ νά γνω θι κα;
ι^ιος, άλλλ^ ούκ ήδυνήθησαν Θεού εύδοκία^ (μαρτυρεί δέ ἀληθη Δοσίθεον ^ λ . η^, ^ε^. ^κύλ^ον βούλγ^ρ-,ν ἐν τή^
τήν ἰστορίαν ταύτην καὶ Γεώργιος ὁ Κερκύρας, άκμάσας κ^τὰ Ι ίερ^ Κ α τ η χή σ ει
το αρ^.ις'^. ^Τος.) Κ α ὶ άπεδείχθη, ἀ^^ ού πρῶτος ύ Ιωάννης Ι
 ΤΟΝ ΑΓΤΟΝ ^ΠΟΣΤΟΑΟΝ

τ
κ ^ η σ ια σ ικ ή ν συνηθΕι^εν, έ γ ιν ε σν γ κα τά ^ κ ^ ις, κ κ ὶ έ τ ιτ ιμ ^ Τ κ ι ή ιερ ^ σ νλίκ ^λιγω τερον ά τ ὸ Τή^ μ ο ιχ ε ια ν . ( ἰ )
δ έ Π ,έ Τ π κ ς ί^ ιφ ά Τ ιο ^ ο έ . λ έ γ ε ι , ὅ Τ ι ο ἰ ἰερόσνλοι είς κά θε καιρὸ^ πρέπει νά ά ν κθ εμ κΤί^ ω ν τ α ι.

Σκ^ῦος χρυσοῦν, ἤ ἀδγυροῦν ἀ γ ι^ σ θ ὲν , ἤ ὀθ^ νην, μ η δ ^ ὶς ἔ τ ι ε ἰς οἰκ^ίαν χ ρ ῆ σ ιν σφε^ερι- ^ Ἀ ^ τ - οβ^.

ζέσ θ ω , ^ κρά νρμον γ^ ρ .Εἰ δἐ τ ις φ ^ ρ α θ ^ .η , ἐ π ιτ ιμ ά σ θ ω ἀφ ο ρ ισμῶ ΙΙ ^ ο ῦ ^ σ ^

ε ρ μ η ν ε ί α

Κ α ι ο ὕτο ς ὸ Κ α νω ν παρομοίω ς μ έ Τὸν άνωτέρω ε μ π ο δ ίζ ε ι τήν τῶν ίερῶν κοινών ^ ή σ ιν . διο^ιζω^ ταύτας
Κ ά ν έ ν ^ ς άς μ ή πέρνω, ο ύ τ ε άς μ ε τ α χ ε ιρ ίζ ε τ α ι εί^ νπηρεσιαν έδι^.ην τον σκεύη χρνσ^ κ α ὶ ά ρ γ υ ^ . ^ πο^ίκς κπὶ
ά μ φ ια , Τ ά ^πο^ε ε ἶν α ι ή γ ια σ μ έ ν α κ α ὶ άφ ιερω μένπ τ ῶ Θ εῶ , (^ ) δ ιύ τ ι Τὸ πάρσιμον α ύ τὸ , κκ^ μ ε τ α γ ε ίε ισ ις εἶ^
1
ν α ι π ρ ά γ μ α θ εο σ τν γ ές κ α ὶ π αράνομον. ^ δ έ κ π ἰ ^ θ ε λ ε φκνερωθ^ τι'^άς ό τι κά μ νει τούτο, ^ λ κ μ ^ - ^ άφο^ι-
σμο^ έ π ι τ ί μ ι ο ν , ^ τ ο ι άς ά φ ο ρ ί^ ηται. Ποίαν δ έ π α ιδ ε ία ν λ α μ β ά .ο ν σ ι π κρ ά Θεού οί τ ά άφιερω^εέν^ κ ύ τ ^ πράγ-
μ α τ α β ε β η λ ο ύ ν Τ ε ς , κ α ὶ ε ίς χ ρήσιν κοινήν μ εΤα χ ε ιρ ιζό μ ε ν ο ι, έ δ ε ιξ ε μ ά λ ισ τ α πάνΤων ^ α λ τ ά σ ^ ο ^κσιλεύ^. οστι^,

1
( ) Σ ημ ιίω σα ι, οτι άγ^αλὰ καί ύ τύπος διακρίνω τον κλέ- σία^ είναι άδεια κατὰ τήν ^ύτήν νὰ πωλούντ^ι-. είς ά^.^.ην
πτην άπὸ τ^.ν ἱιρύσνλον, κατὰ τὸ ι^ . διάταγμα τού ιθ^. τίτλ. ^ίλησίαν ύπού δέν εχει, ή νὰ χωνιύωντ^^, κ^ί ή τίμή τ^,^
τον μη^. βίβλ. ι^ς λἐγει τὸ τού Φωτίου νομικὶν. τ ίτ λ . β^. κα^ δίδηται είς τ^ χρέος, ύ^στε ύπού νὰ μή άποξενωθ^σι τής έκ-
κεφ. β^. ήτοι, ἄν ύ τύπος, ά^ο τον οποίον κλε^θή το πράγμα κλησίας τὰ ακίνητα αύτής π^άγ,^τα. ^Π δε δ^. δ-άταξ.ς τ-.τ^
ωναι ίερος Ν α ὶς , λέγεται Ἱεροσνλία. ἄν δέ ωναι τύπος κοινές, β^. βίβλ. ί^. διορίζει νὰ μή .γέρνουν οί κλη^ν^ο-. τὰ ά^ο^τη-
λέγεται κλεψία άπλῶς. Κυρίως ομως τήν ίεροσνλίαν ^αρακτη- θέντα ἐξ ιεροσυλίας. ^Εκείνος δέ ύ^ού ἀγο^άζεή ^
ρίζει το κλο^ιμαιον πράγμα, Α ιύτι, ύ μέν κλέψας πράγμα ίε- άμσια. ή λαμβάνει ταύτα ἐνέχε^ρον, χάνει τήν τιμήν ύπού έδω-
ρ^ν, ῶς ἰερύσυλος κατακρίνεται, ύ δέ ίδιωτίκήν αγίαν είκύνα κε, καί τὰ ίερὰ π^ίλιν ἀποδίδονταί είς τήν έλουσαν ^ύτὰ εκ-
τυχον, ή άλλο τ ι, ῶς κλέπτης μύνον παιδ^ύεται. (καὶ σημείω- κλησίαν δίὰ μέσο.^ τῶν ^Επίσκύπο^, ..ςίί οίκονύμω-,^, κ^ή ^ν
σαι τούτο διὰ τούς λέγοντας. οτι ύ κλέπτων είκύνα. ή αγίον νευσαν αύτὰ, και δεν ^αίνωνται, ζητείται ή τίμή το^, κ^-^ ^
Αείψανον, ή βίβλίον, ή τοίούτον άλλο, ονκ έστι κλέπτης, έπειδή ιζ .. δίάταξίν τού τίτλ. τού α ^. τού κ^ ηκος, .ἰ^ι-.δή
δί. εύλά^εί^ν κλέπ τες ίδού γὰρ ούτος κλέπτης έδῶ ύνομάζεται, δέ το ε-^κλν^α τ^,ς καθοσιο^ιως είνίιί δμο-,ον μ ι το ὶγκλτ^ί^ τ.^ς
και ως κλέπτης παιδεύεται). ^οθεν και το νὰ κλέψω τινὰς άπο ἱεροσνλίας, κατὰ το μη^. βί^λ. τίτλ. δ^. δ,ατάξ^ι α^. δίὰ τούτο
ί^ρὸν άσπρα κοινὰ και ἰδιωτικὰ, δέν εἶναι ἱιροσυλία, άλλα κλε- ύ είς έκείνο περιπεσο^ν, καί ο^ς ὶ^ρύ^νλος ^αταδίκάζιτ^ί. Κ ^ .,-
ψία άπλῶς. Τ ο δέ νὰ κλ.ψ η πράγματα ά^ιερωθέντα τῶ Θ ι^ , σίωσις δέ εἶναι κατ^ι το α^. κινάλαίον, βί^λ. ξ^ . τῶν Ε^ισίλ--
καὶ άπὸ τύπον ^οιν^ν, τουτο ί^ροουλία ἐστί. Πολλῶ δέ μάλλον ς
κῶν, τίτλ. λ ^. έὰν τινὰς σ^άλη είς τον^Ρω;εαίκὸν δήνον. ^Εὰν
ίερύσυλύς έστιν ύ κλέψας καὶ άπο τύπον ίερὸν, καί πράγμα ά- κατὰ δύλον, ἰξω ά-ο τήν προσταγήν τού ^ασίλέω^. ^.ά^η
φιερωμένον τῶ Θεῶ. ^Ιερον δέ πράγμά ἐστι το διὰ τοῦ ίιρέως νὰ ^ναι άρματω^,ιένοι άνθρωποι ἐν τω ^ύλει κ^τν τ^ς α ύτ^
ά^ιερωθέν είς τον Θεὸν δημοσίως. Τ ὰ γὰρ ίδιωτικὰ, δέν εἶναή λεο^ς, ή νὰ κατακρατηθώ τύ-ος, ή ίερον, ή νὰ γένη ^ ^ ξ ίς στ^-
ἱιρὰ, άλλὰ κοινὰ καὶ ἀκαθίέρωτα, ^ οθεν τὰ μέν μή ά^ίερω- σιωδης άποστατῶν, ή νὰ ^ονευθω ύ άρ^ων. Καθοσίι^^ίς είν^.
θέντα αγία, καὶ πωλουνται και δωρουνταί, καί είς πολ-^ καίρὸν καὶ άνίοως τινὰς πἐμψΥ, γράμματα, ή μηνυτήν είς τούς έ χ θ ^ ^
εξουσιάζονται τὰ δέ οπωσδήποτε ἱερὰ, δέν έξουσιάζονται άπὸ ή άνίσως δισω είς αύτους κανένα σημάδι. ή βοηθήσω είς αυτούς,
άλλους, είμή άπὸ μύνονς τους ^Εκκλ.ησιαστικούς. Ση^^είωσαι δέ, ή παρακινήσω στ^ατι^τας .^ρός ά^οστασίαν καί ταρ^ή..,^ ^-..τ^
ς .
οτι, κατὰ τον Ἀρμενύπονλον β .β λ. ^. τ ίτ λ ε^. εέκεῖνος ύποῦ τής πολιτείας.^^.εείω σαι δέ οτι καί ύ Ι^αλσαμων κάμνεή διά-
έμβ.^ μέσα είς το ἱερὸν ^ ε α καὶ κλέψω τίποτε σκεύος ίερον κρισήν ά^ιερ^ένου άπὸ άγίον, λέγ^ν, ύτι, ολα μέν τὰ ίι^ὰ
άπὸ τὰ ἐκεῖσε ευρισκύμενα ^ έρ α ν καὶ νύκτα, ύ τοιοῦτος τν^λύ- ά^ιερο^,ιένα, εἶναι αγια, ολα δέ τὰ αγια, δέν είν^ιί καί ί-ρὰ.
νεται κα^ ά^ὸ τὰ δύω ύμμάτήα. ^Εκεινος δέ ύ^οῦ κλέψω τ ι άπο ήτοι ά^ιερωμἐνα, Διύτι ύ είς νύμισμά τι χαραττύμενος τύ^ο^
τὰ ευρισκύμενα έξω τον βή^.εατος είς τον άλλον ναον, ύ τοιοῦ- τού σταυρού, άγιος μέν εἶναι, ούχὶ δέ καί ίερὸς (ἄν τὸ νύμἵ^μα
τος ά ^ ού πιασθή, δέρνεται, κονρεύεται, και έξορίζεται. ^Εκεῖ- ἐκείνο δέν εἶναι δηλ, καὶ ά^ιερωμέ^)^ ^θεν ύ κλ.έπτων άσπρα
νοι λοιπὸν ύπού κλέπτονσιν ά.ιὸ δη^.ιοσίονς ναους, ἰερύσνλοι εἶ- ^τυπω.ε.ένα μέ τον σταυρὶν, ή τήν είκύνα τού χριστού, ^ς κλέ-
ναι, καὶ ῶς ἱερύσνλοι τιμωρούνται. ο ἰ δέ κλέ^ιτοντες άπο μ ι- πτης ^έν κατακρίνεται, ούχὶ δέ καὶι^ς ίερύσυλος^.
κρούς ναονς, και ίδιωτικὰ ἱερὰ. ήτοι ά^ύλακτα, τιμωρούνται (^) Σ^μείωοαι δμως, δτί κατὰ τήν ζ^. άαύ^ρισιν τού .Ιωά.^-
περισσότερον μέν ἀ^ὸ τους κλέπτας, ύλιγἐ^τερον δέ, ά^ὸ τούς νου Κίτρους, έν χειρογρά^οις οωζομένην, ^τὰ έργαλεια ύπού ύ-
ἰιροσύλονς. Ε ι^ λ . μη^. τ ίτ λ . ίγ^. διατάξ. η^. (^ ω τ. τίτλ. πηρετήσουν είς τήν άνακαίνισιν τῶν ^αλασθέντων ἱερ^ν σκευ^
κεφ. β^.) δέ α^. διάταξής τού τ ίτ λ . τῶ'^ Νεαρῶν είς έπι- δέν πρέπει, ουτε νὰ μένουσιν ά^γὰ, ουτ^ νὰ ρίπτω^^ται είς τήν
τίμ ια ύπο^άλλει έκείνονς ύ^ού ^άνο'^σιν ἀμανἐτια τὰ ἰερὰ σκεύη, θάλασσαν δίὰ τούτο, έπειδή δέν έλα^ον παρευθύς ^ιαί τ^ν άγια-
ή πωλοῦσιν αύτὰ, ή χωνεύουσιν, ή τὰ ἀλλοτριούσι τής έκκλη- σμὸν, μέ τὸ νὰ ήγγισαν ^ίς τὰ ^λλ^ ο^έ ύ τύπο^, ύπού
οίας ὁποῦ τὰ έχ ει, κα ὶ τὰ δίδονσιν είς ἐξονσίαν άλλων. ^Εξω τὰ χωνεύουν οἱ τεχνῖται πρέπει νὰ κατασκα^ω, ή νὰ σκεπαοθω
μύνον ταύτα πάντα γίνονται, έὰν τὰ έξ αύτῶν χρήματα δοθῶ- ^ε άλλην ύλην, διὰ νὰ μή πατήτ^ι τ έχ^ . Λιότι, ^^θως τὰ χέ-
σιν εἰς έλενθερίαν τῶν αίχμαλ^τω ν. Ε ί δέ είναι ^εε^ιττὰ τὰ ριά μας. ύπού πιάνουν, ποτέ μέν τὰ ^γι^, ποτέ ^έ τὰ ρύ^ω Τού
τοιαύτα σκεύη, ουμ^ω δέ νὰ έχω χρέο^ ή Ταύτα έχονσα έκκλη- σωματύς μας, δέν τὰ έ^ο^εν ^ἰγια, οντι ι^ς ρ^παρά. έτσ.
Π ^ Δ Α Δ Ιο Ν
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

έ π ε ιδ η κ α ὶ έβ εβ η λω σ ε Τ ά χρυοά ^ιαὶ άρ γυρ έ σ κ ε ό η , ὸπού έκο ύρ σευσ εν ὸ π α τ η ρ Το υ ^αβουχοδονόσορ ά π ὸ τὸν

ναὸν τού Θεού τὸν έν Ιε ρ ο υ σ α λ ή μ , κά μ νο ντα ν νά πίνουν τὸν οἶνον μ έ α ό τ ά Τόσον α ό τὸν, όσον κ α ὶ ο ί μ ε γ ισ τ ^ - .
νεν, κ α ί π α λ λ α κ α ί, κ α ὶ α ί π α ρ ά κ ο ιτο ι α υ το ύ , ἐν έκείν^ τ ^ ιδ έα ν υ κτ ὶ δπ ο ῦ τ ο ύ το έ π ο ίη σ ε ν , έθ α ^ α τω θ η , κ α ὶ δι^
γ^ρέθη ώ β α σ ιλ ε ία αύτού ε ίς ^ Ιή δ ο υ νκ α ὶ χ έ ρ σ α ς. ἶ^ α ν ιώ λ έ .^ ο δ έ Π ά π α ν ^ Τέφ ανον, κ α Τ ά Τὸ ν Π λ ά Τ ιν α , λ έ γ ε ι ,
.^τι τ ά ιερά ά μ φ ια , ο^τε ίερεύς δ ύ να τα ι νά τ ά μ ετα χειρ ισ θ ^ ί είν ἐ ξω τ ε ρ ικ ά ς χ ρ ε ί ^ . Ἀ ν ά γ ν ω θ ι καέ Τών έρμη-^
νείαν τού άνωτέρω οβ^. Κανόνον.

Τῆς^.^.τηςδ^. Ε π ίσ κ ο π ο ν κ α τ η γ ο ρ η θ ἐ ν τ ^ ἐ π ί τ ι ν ι , π α ρ ὰ ἀ ξ ιο π ίσ τ ω ν ἀ ν θ ρ ω π ω ν , κο ^ λεῖσθ α ι ^.ὐτὸν ἀ^

θ^. ι^ . κα^. της ν^ ιγκαῖο ν ὺΤ^ὸ Ἐ π ισ κ ό π ω ν , κ α ν μ ὲ ν ἀ π ο ιν τ ή σ η κ α ὶ ὁ μ ο λ ο γ ή σ η , ἤ ἐ λ ε γ χ θ ε ίη , ὁ ρ ιζἐσ θ ω τ ὸ
Ἀ ν τ ιο χ . ιδ^.ιέ.
ἐ π ιτ ίμ ιο ν . Ἐ ὰ ν δὲ κ α λ ο ύ μ ε ν ο ς μ ὴ ὺ π α κ ο ύ σ η , κ α λ ε ίσ θ ω κ α ὶ δ ε ύ τ ε ρ ο ν , ἀ π ο σ τ ε λ λ ο μ έ ν ω ν ἐπ^
της ^αρδ. δ^.
της Καρθ. η^. σ.ὐτὸν δύω Ἐ π ισ κ ό π ω ν . Ἐ ὰ ν δὲ κ α ὶ ο ὕ τ ω μ ὴ ὑ π α κ ο ύ σ η , κ α λ ε ίσ θ ω κ α ὶ τ ρ ίτ ο ν , δ ύ ω π ά λ ι ν
ιβ^. ις^. κ ί^ .ἰ^ Ἐ π ισ κ ό π ω ν ἀ π ο σ τ ε λ λ ο μ ἐ ν ω ν πρὸς α ὐ τ ὸ ν , ἐ ὰ ν δὲ κ α ὶ ο ὕ τ ω κ α τ α φ ρ ο ν ή σ α ς , μ ὴ ἀ π ο ιν τ ἡ σ η ,
ρ^. ρλα^. ρλ^.
ὴ σύνοδος ἀπ ο φ α ινεσ θ ω κ^τ^ α ύ το ῦ τ ὰ δοκοῦντς^, ὅ π ω ς μ ὴ δ ό ξη κ ε ρ δ ςιίν ε ιν φ υ γ ο δ ικ ῶ ν .
^λη^. ρλθ . Θε-
οφ θ^.
^ ρ μ η ν ε ία .

^ κ α τ ά το^ ^Επισκόπου Κ α τ η γ ο ρ ία , τών ὸποίαν άναφ έρει ὸ παρων Κανιώ ν, δὲν ε ἶν α ι δ ιά ύπ ό θεσιν χ ρ η μ α τ ι-
κ η ν , ^τοι δ ιά πρά γμα ἶδιόν τινος κ α ἰ ο ίκ εία ν μ έ μ ψ ιν , ως ὅ τ ι ά δ ικ η θ η τυχ ὸν ά^ὁ Τὁ^ ε π ίσ κ ο π ο ν , ^ έ π λ ε ο ν ε κ τ ή -
'θη, καθως ού κα λῶ ν ήρμήνευσεν δ ί^αλσαμο^ν, ά λ λ ά δ ιά ^ Εό θεσ ιν ^ Ε κ κ λ η σ ια σ τ ικ ώ ν , ώ ὸ π ο ία δ ύ ν α τ α ι νά κ α τ α -
σείσ^ τὸν βαθμόν Του^ Κοιὶ πόθεν δ^ λον , Ἀ π ὸ τους ά ξιο π ίσ το υ ν άνθρωπουν, τ ο ὸ , ὸποίουν κα τ η γ ό ρ ο υ ς ε ί σ ά γ ε ι ὁ
Κ α ν ω ν. Δ ιό τ ι, οί μ έ ν κ α τ ά τού ^Επισκόπου δ ιά χ ρ η μ α τ ικ ά ν α π ο θ έσ εις κα τη γ ο ρ ο ύ ν τεν , κ α ὶ μέμψ ει^ ίδ ία ν , δ ε ν έ -
ξετάζονται ε^τε όρθόδοξοι ε ἶν α ι εί^τε κα κ ό δ ο ξο ι, ε^τε δ ια β ε β λ η μ έ ν ο ι ε ἶ τ ε ά δ ιά β λ η τ ο ι, τ α υ τ ὸ ν ε ίπ ε ῖν ά ^ ιό π Ι..
σ τ ο ι, άλλ^ οποίοι κ α ὶ άν εἶν α ι οί τ ο ιο ύ τ ο ι, δ έ χ ο ν τ α ι ε ις κ α τ η γ ο ρ ία ν , κ α τ ά Τὸν ς^. Τ^ν β '. κ α ὶ Τὸ ν η . κ α ἰ κζ^,
τ έ ς Κ α ρ θ α γ ., ο ί δ έ διά ^ Εκκλησ ια στικά ^ ύ π ο θ έσ εις κα τ η γ ο ρ ο ύ ν τεν α ύ Τὸ ν, π ρ έ π ε ι νά ^ναι κ α ὶ όρθόδοξοι κ α ὶ ά δ ι-
ά β λ η τ ο ι, εί^τουν άξιόπ^στοι, ά λ λ ω ν γάρ ε ίν κ α τ η γ ο ρ ία ν ού π α ρ α δ έ χ ο ν τ α ι, κ α Τ ά Τούν αύτούν Κ α ν ό ν α ν . ^ καὶ
ὸ ^Ιωναρ^ν σύμφωνον φ ^ ιν ετα ι μ έ Τών Τ ο ια ύ τ η ν το^ Κανόνον έ κ δ ο χ ^ ν . Α έ γ ε ι λο ιπ ὸ ν ὸ Κανων^ άνίσω ν τιν ά ν
πίσκοπον ἦ θ ελ ε κα τηγο ρη θ^ άπ ὸ ά ξ ιο π ίσ Τ ο υ ν , κ α ὶ ά κ α Τ η γ ο ρ η το υ ς άνθρω πουν, δ ιά κ α ν έ ν α ^ ^ κ κ λη σ ια σ τ ικ ὸ ν ^γ^
κ λ η μ α , εἶν α ι άνάγκ^η νά κ α λ ^ Τ α ι άπὸ Τού^ ^Επισκοπουν ε ἰν κρίσιν^ κ α ὶ άν μ έ ν ^λθ'^ κ α ὶ ὸμολογώ σ^ α ύ Τὸ ν ἀφ^
εαυτο ύ, ο τ ι εἶν α ι άνηθών .η τ ο ια ύ ε η κα Τ ^ γ ο ρ ία , άρνουμένου α υ τ ο ύ , άν ά π ο δ ε ιχ θ ^ δ ιά άναντιρρώ τω ν έ λ έ γ χ ω ν
ἀ π ὸ τοὸν κα τηγόρους, τ ό τ ε νά ὸ ρ ιζη τ α ι π αρά τέ^ν ^Επισ^.,όπων Τὸ ό φ ειλ ό μ ενο ν κατ^ α ύ το ῦ ἐ π ιτ ίμ ιο ν . Ἀ ν ίσ ω ν δ έ
κα λ εσ θ ^ , κ α ι δέν ύπακούσ^ νά έ^λθ^ εἰν τών κ ρ ίσ ιν , άν ά π ο σ τ έ λ λ ω ν τ α ι πρὸν α^τὸν δύω ε π ί σ κ ο π ο ι , κ α ί ^ν
τον κα λούσ ι κ α ὶ δεύτερον. ^ί^άν δέ π ά λ ιν κ α ὶ δ έν ύ π α κοό σ^ , ά ς ά π ο σ τ έ λ λ ω ν ε α ι κ α ὶ αύθιν δύω Ἐ π ίσ κ ο π ο ι πρὸν
αύ τὸ ν, κ α ὶ άς τὸν Καλοῦσι κ α ὶ τρ ίτο ν . Ε ί δέ κ α ί Τών Τ ρ ίτ η ν φοράν καταφ ρονησ^ κ α ὶ δ έ ν ύ π ά γ ^ , εέν τ ὸ έ ^ ν
π λέο ν ώ σύνοδον τ ^ ν ^Ε.^ισκύπων άν άπ οφ ασίση καΤ^ α ύ το υ κ α ὶ μ ὴ παρόνΤον, έ κ ε ῖν α ὸποῦ φανο^σιν ε ίς αύτώ ν
δ ίκ α ια κ α ί ν ύ μ ιμ α ε π ιτ ίμ ια , δ ιά νά μ η λ ο γ ιά ζ ω ὸ τ ι κ ε ρ δ α ίν ε ι μ έ τ ο ύ το κ α ὶ ω φ ε λ ε ίτ α ι, φ ευγω ντα ν τώ ν κρ ίσιν
κ α ὶ άνα β ά λλω ντα ν τὀν καιρόν,
^ υ μ φ ω ν ί Ο ^

δ έ κζ^. τ έ ν έν Κ α ρ θ α γ . π ρ ο σ θ έτ ει, ό τι είν τὸν κα τηγο ρο ύμ ενο ν ^Επίσκοπον^ π ρ έ π ε ι π α ρ ά τ^ν συνύδου

τῶ ν ^Επισκόπων νά σ τ έ λ λ ω ν τ α ι γ ρ ά μ μ α τ α π α ρ α κ α λ ε σ τ ικ ά , κ α ί έάν είν διο ρίαν ένὸν μ ηνὸν δ έν ύ π ά γ ^ , ν ά γ ι -
ν η τ α ι άκοινά^νητον. Ε ί δέ^ καί ά π ο δ ε ίξ^ , ^ τι άπὸ ά ν α γ κ α ία ν ά σ χ ο λ ία ν δέν έ π ^ γ ε , ν ά το^ δ ίδ ε τ α ι ά κ ύ μ η διο ρία
ά λ λ ο υ ένὸν μ ηνύν. ^ ε τ ά δ έ τὸν δεύτερ ον μώνα άν δέν ύ π ά γ ^ , νά γ ίν η τ α ι ά κοιεΙω νητο ς, ^ως οὕ^νά ά π ο δ ε ιχ θ ^
άθῶον άπὸ τὸ έ γ κ λ η μ α , δ ιά τὸ ὸποίον κ α τ ^ γ ο ρ εί^ α ι. ^ο δ έ ί^αλσαμω ν λ έ γ ε ι , ό τ ι τ ά τ ρ ία π ρ ο σ κ α λ έ σ μ α τ α ὸ -
πού λ έ γ ε ι ὸ Κανο^ν νά γ ίν ω ν τα ι ε ίς τὸ ν κ α τ η γ ο ρ η θ έν τα ε π ί σ κ ο π ο ν , τ ρ ιά κ ο ν τ α η μ έρ κν π ε ρ ιέ χ ε ι τ ὸ κ ά θ ε ^να,
^ σ τ ε ,ό π ο ύ ά ν ὸ κα τηγορούμενον Ἐ π ίσ κ ο π ο ν μ ε τ ά τρεἱ^ν μ^ναν δέν π α ρ α σ τα θ ^ είντώ ν κρ ίσιν τ έ ς συνόδου, κ α τ α --
δικά^ετα^ κ α ι μ ο ν ο μ ε ρ ή ( Ι ὶ κ α ὶ τ ό τ ε μ έ ν είν τὸν καιρὸν τ ^ ν ά γ ίω ν Ἀ π ο σ τ ό ^ ω ν ,μ έ τ ὸ νά μώ .ητον ἀ κ ύ μ η Πα^

πρέπει νὰ λογιάζωμεν καὶ τὰ έργαλεία ταῦτα, έξω ἄν ἀ^ιερῶ-
θησαν δημοσία εἰς θείους ναούς^ τύτε γὰρ ἱερὰ νομίζονται.
^ ἰ δέ καὶ είποῦμεν οτι αὀτὰ ^λα^ον ἀγιασμὸν, ^μως ώ δραστικώ
δύναμις τοῦ πνρὸς ἀποβάλλει τὸν τοιοῦτον ἀγιασμὸν, δι^ ^ κ^ί
οί Βασιλικοί νύμοι προστάζονν δτι τὰ ἀργυρ^ καί χρυσα σκεύη
των έκκλησιῶν νὰ χωνεύωντα^ πρῶτον, καί ^τσι νὰ δίδωνται είς
ἐξαγορὰν των αίχμαλι^των. Ἀλ^^ ο^δ^ ^ὰ ί^ρὰ ^μ^ε^
στολαὶ των ἱερέων ^εβηλοῦνται ἄν ^λι^σῦν. Κ^ιτὰ -^ὰρ τον
τοῦ ^ι^εη^ύρου, ἄν τὸ ἀντιμίνι^σν ^ ο ῦ πλυθ^
δέν ἀπο^άλλ^ τ^ν ἀγιαομον, οὀδέ ^εβηλοῦται,
άλλα άμ^ια ^ιλυνύμενα δέν βεβηλοῦντ^ - φαίνεται δέ ἀ^ὸ τὸ,
κατὰ άγνοιαν τουτο ο^ιου λέγει ο Νικηφύρσς- ^Οτι δ^ν θρέφει
ἀπλῶς νὰ πλύνωνται τὰ ἀντιμίνσι^, ,^ ί τὰ κ^λύ^^ματ^ τ^ν
άγίων Ποτηρίωνε. Ε ἰ δέ καί τελείως χαλάσουν, τύσον ^εύτὰ,
δσον καὶ τὰ άλλα πάντα ίερατικὰ φορέματα, κ^ί .^οδίαι ^νμ-
βουλεύουν τινές, οτι πρέπει νὰ καίωνται είς το ^ῦρ (^, ^ ί -^άλ,-
ς^ί λιον), ^ νὰ ρίπτωνται είς τὸ βάθος της θαλάς^ης. ^ νὰ ά^εοτί-.
θενται είς τύπον ἀπάτητον. ^ορα κ^ὶ είς τ ὸ ν ^ . τον ^ ικ^ ύ ρ ο ν .
κατὰ άγνοιαν, (^ τοιοῦτος δέ ^αθαίρεται, καὶ ^χι ι^ς λέγει τὸ ἐν^ντίον
μάλλον τὰ ὀ Εαλσαμι^ν. Διύτι καὶ ά οἰκουμενικη γ^. σύνοδος τρείς ι^οραις
 ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΥΟΑΟΝ

Τ ρ ια ρ χ ε ^ , ά π ε σ Τ έ λ ,λ ο ν Τ ο είν π ρ ο σ κ ά λ εσ μ α Το^ ^Επισκύπου ^Επίσκοποι δύω, Τωρα δ έ άρκε^ είν τὸ νἀ προσκαλώ-

σ θ ^ , κ α ι ή Τώ ν Π α τρ ια ρ χ ικ ώ ν νοΤαρίω ν α ύ Τ ο π ισ τ ία , Κ α Τ ά δ έ Τὸν ιβ^. τ^ς Κ α ρ θ α γ . κ ^ ὶ ρ ^ . δωδ^κ^ μ^ν ^ Ε^ -
σ κ ο π ο ι κρίνουσι Τό ν ^ Ε π ισ κ ο π ο ν ,έξ δ έ Τὸν Ι^ρεσβύΤεοον, τρε^ς τὸν διάκονον, κα ὶ ὸ ἐδικύς τ^ ν μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ς κα ὶ
1
^ Ε π ίσ κ ο π ο ς( ^. ^Εάν ό μ ω ς, κ α τ ά σ υ να ίνεσιν, α ιρ ετο ύς κρ ιτά ς διορίσουσιν, ^ν κα ὶ αύ το ; ολιγώ τεοοι^ πὸ τούν
δ ιο ρ ισ θ έ ν Τ α ς, νά μ ή έ κ κ α λ ώ σ ι Τ ή ν κρίσιν τω ν κ α τ ἀ τὸν ι ^ . κ α ὶ ρε^. κ ^ ; ρ ^ . ^ ς α ύ τ ^ . ^ ν δ^ ^Επίοκο^
π ος ύ π ο σ χ ε θ ^ ^ έ ν πρώ τον νά θεωρηθώ ή κρίσις Του παρά Το^ίς ^Επισκόποις, ύσΤε^ον δέ δέν θελήσ-^, νά γ ιν η τ α ι
ἀ κ ο ιν ω ν η Τ ο ς .^ ω ς ί^μως νά ^αβ^ πέρας ή ύπ ύθεοίς Το^, κ α τ ά τὸν τ^ς αύτ^ ν, νά μ ή έ ^ ω θ έτ ^ τ^ν ^Ε^ι-.
σ κ ο α ^ ς. ^ ά ν δ έ τις^κατ^ηγορώ τὸν ^Επισ^.οπον, πρώτον νά θεω ρήται ή κρίοις εις Τους ε π ισ κ ό π ο υ ς τ^ς σι^νύδου
τ^,ς ἐ π α ρ χ ίκ ν . Ε ι δ έ ^ δ υ ν α τ ή σ ε ι α ύ Τ η , νά θεω ρ ήΤαι ή κρίσις είς Τήν μ είζο να σύνοδον τ^ν διοικήσεω ν (-^) κο^τά
τὸ ν Τ^ ς ά . ^Εάν δ έ τ ις έ χ ^ κρ ίσιν μ έ τὸν μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ν , νά π η γ α ίν ω -ή είν τὸν έπαρχον τ ^ διο ικήσ εω ν, ^
ε ιν Τὸ ν Κ ω ν τ Τ α ν Τ ιν ο υ π ύ λ ε ω ς κ α τ ά τὸν θ^. κ α ὶ ιζ^, τ έ ς δ^. ^ Ε ά ν δ έ , κρινομένου Το^ ^Επισκύπου, ςιλχο^ μ έ ν ά^ὸ
τού^ ^ Επ ισκύπ ους τ^ ν ἐπ α ρ χ ία ν άθωοι^σιν ^αύτὸν, ά λ λ ο ι δ έ καΤακρἰνουσιν^ ὸ ^ η Τ ρ ο π ο λ ιτ η ς ν ά κ α λ ^ κ α ὶ αλλο^ς
σςλκσιοχω ρ ου ν ^Επισκόποι^ν, κ α ὶ νά κρίνω σι τ ή ν ύπόθεσιν κ α Τ ά Τὸν ιδ^. τ-^ς ἐν Ἀ ν τ ιο χ . ^Εάν δέ συμφι^ων
ο ι Τ'^ς ε π α ρ χ ία ς ^ Επ ίσ κο π οι μ ία ν κατ^ αύτοί^ π οιήσ ω σιν άπόφασιν, ό ούτω κα Τ^ ιδ ικαο θεὶς, νά μή κρινηται π λέο ν
Ε ις ά λ λ ο υ ς , κ α Τ ά Τὸν ι έ . τ ή ς α ύ τ^ ν. ^ ο δ έ δ^. Τ^ν ^αρδικ^ν δ ιο ρ ίζετα ι, ^τι έάν ὸ καθαιρεθεὶν ^Επίσκοπον ἀπὸ
τ ο ύ ς γ ε ίτ ο ν α ν ^ Επ ισ κύπ ο υς, λ έ γ ^ ό τ ι ε χ ε ι π ά λ ιν α π ο λ ο γ ία ν , νά μ ή χειρ οΤον^ τα ι ά λ λ ο ς άντ^ αύτο^, έως νά γέ^
ν^ κ α λ λ ιτ έ ρ α ἐ^ έ Τ α σ ις. ^ ο Τ ι δ έ κ α ὶ ο ι εις ἐ γ κ λ η μ α Τ ικ ά ς ύπ ο θέσεις κατ^γοροθνΤες Τούν ^Επισκόπους κ α ; κλ^ηοι^
κούν π ρ έ π ε ι νά -^ναι άνθ ρω π οι ἀ δ ιά β λ η Τ ο ι κ α ὶ όρθύδοξοι, δ ιο ρ ίζει κ α ὶ μ ά λ ισ Τ α ὸ ρλη^. Τ^ ς ί^αρθ. όπο^ λ έ γ ε ι ,
ό Τ ι δέν ε^ναι δ ε κ Τ ο ἰ ε ις κα Τ η γ ο ρ ία ν Κ λ η ρ ικ ώ ν οι δ ο ύ λ ο ι, ο ύτε οί έλ ευ θ εςω θ έν τ ες, κ α Τ ά τώ ν ιδίω ν δεσποτώ ν,
ο ύ τ ε ο ί μ ῖμ ο ι κ α ὶ ά Τ ιμ ο ι, κ α ὶ ά π λ ώ ς , ^λοι έ κ ε ῖν ο ι οπο^ δέν δ έχ ο ν τ α ι ε ις κα τη γ ο ρ ία ν άπὸ Τοὸν π ο λ ιτικ ο ύ ς νύ-
μ ο υ ν . Ἀ λ λ ά κ α ὶ δ ρλθ^. τ^ ς α ύ τ^ ς συνύδου λ έ γ ε ις ε κ ε ί ν ο ς όπου κα τη γ ο ρ εί δ ιά π ο λ λ ά ε γ κ λ ή μ α τ α Κ λ η ρ ικ ό ν ,
έ ά ν Τὸ πρώ Τον έ γ κ λ η μ α δέν δυνηθώ νά άποδείξγ^, νά μ ή δ έ χ η τ α ι π λέο ν εις τ ά λ ο ιπ ά ων π ισ Τό ς. Ἀ λ λ ^ ουδέ
ο ι ό^νΤεν ^Τι έν ά φ ορισμῶ , ει^ κ α Τ η γ ο ρ ία ν ού δ έ χ ο ν Τ α ι κ α Τ ά Τὸν ρλζ^. Τ^ς αύΤ^ ς. Ε ι δ έ κα Τ ά Τώ ν Κληρικώ ν
τ ά Τοιαί^Τα πρόσω πα ε ις κ α τ η γ ο ρ ία ν ού δ έχ ο ν Τ α ι, π ο^ λῶ ιι^ λ λ ο ν ού δ έ χ ο ν τ α ι κ ^ Τ ά Τώ ν ^Επισκόπων. Α έ γ ε ι
δέ κα ὶ ὸ κα ^.
Τ ή ς δ^. ί^Τι π ρ έ π ε ι νά ἐ ξ ε Τ ά ζ η Τ α ι ή ύπ ύλη ψ ις τώ ν κατηγορούντω ν ^ΜΜ^ς ε π ισ κ ό π ο υ ς , κ α ; Ι^λώρι-
κούν^ τ ὸ α ύ Τὸ λ έ γ ε ι κ α ὶ ό θ^. Θ εο φ ίλ ο υ . ^ορα κ α ἰ τ ή ν ερμηνείαν τοί^ ς-^ τ^ς β^. κ α ὶ θ^. τ^ς δ^.

^ μ α ρ τ υ ρ ία ν τ η ν ^ α τ ὰ Ε ^ ισ κ ο π ο υ , αὶρ ^ τικὸν μ ὴ π ρ ο σ δ ἐχ εσ θ α ι, ἀ ^ λ ὰ μηδ ^ π ισ -ὸ ^

θ^. ^ ε υ τ ε ρ ^ . Ι μόνον^ ἐ π ὶ σ τ ό μ α τ ο ς γ ὰ ρ δ ύ ω , ἤ τ ρ ιῶ ν μ α ρ τύ ρ ω ν σ τ α θ ή σ ε τ α ι π ᾶ ν ρ ῆ μ α ^ .
β. ^
^ ρ μ η ν ε ί α^

^ο^ι μόνον ο ι κ α τ η γ ο ρ ο ύ σ ε ς Τὸ ν ^Επίσκοπον δέν π ρ έπ ει νά ^ναι α ίρ ετ ικ ο ὶ, ως ει^πομεν άνω τέρω , άλλ^ ούδέ
ο ι κατ^ α ύ το ῦ μαρ Τυρ ο ύνΤἐν, άλλ^ ^ι^δέ ^ναν κα^αμαρΤυρών ε π ισ κ ό π ο υ δ εκ τύ ς έ σ Τ ι. ^ ό λ έ γ ε ι ό παρων
Κ α ν ω ν , νά μ ή π ρ ο σ δ έ χ η Τ α ι ε ις Τὸ νά μαρΤυρήσ^ κ α Τ ά Τού ^Επισκόπου α ίρ εΤικὸ ς, άλλ^ ούδέ ένας μόνος όρθόδο-

προσκαλέσασα τον Νεστύριον, έκάθγ^ρεν αύτὸν, ώς μή ὁπακού-
σαντα. ^ομοίω^ κα ; ή Δ^. τὸν Διύοκουρσν, ώς δή^,ον ἐκ των
πρακτικών. ^ο δέ ^ρυσύστομος, καὶ τετράκις καλεσθεὶς ἀπὸ
Τήν έν τ ή δρυ^ κατ^ αύτου σύνοδον, καὶ μ ή ἀπαντήσας, δέν ήτο
καταδίκης άξιος, καθ^ ότι οι ^διοι καλοῦντες ^Επίσκοποι ἦσαν
κα ; έχθροὶ φανεροὶ κα ὶ κριταί του, καὶ διότι έλεγεν, ότι δέν
άποφεύγει τήν κρίσιν, μύνον τους έχθρούς του, ἄν εύγάλωσιν
ἀπὸ τήν τάξιν των δικαστών καὶ κατηγδρων, ους καὶ έξ ὁνύμα-
Τος έσημείωσιν . δέ Νεαρὰ βασιλέως Μανουήλ θεσπίζει, οτι,
^χι μύνον οἱ ^Εφίσκοποι, ἀλλὰ, καὶ ολοι ἀπλώς οἱ ἐνάγοντες κα;
έναγύμενοι, ὁφοίας καταστάσεως κα ; ἄν '^ναι, νὰ κα^οῦνται μέ
τρία έγγραφα μηνύματα, τριάκοντα ήμερων διορίαν έχοντα τὸ
καθ^ ^ίνα, κα ὶ ^χι μ έ ὁλιγοήμερα, εἰς ὁποιανδήποτε ὁπέθεσιν
έχουσι. (παρὰ Ελάστα^ι). ^ ί
1
(^ ) ^.^ιείωσαι, οτι καὶ ἐκ τών πρα^θέντων ύπομνημάτων έν
Κωνσταντινουπύλει ἐπ ; Νεκταρίου Πατριάρχου περὶ Ἀ γαπίου
κ α ; Εαγαδίου τών άντε^ομένων τής ^Επισκοπής βοστρης, ^^ερ
δρα μετὰ τήν έν ^αρδική σύνοδον, ^γίνεται φανερὸν, ότι, δέν
πρέπει νὰ καθαιρήται ^Εφίσκοπος, ἄν δέν ^ναι παρών είς Τήν
κρίσιν, ούτε πρέπει νὰ καθαιρήται άπὸ τρεῖ^ς ^Επισκὁπους, ή δύω,
ἀλλὰ ἀπὸ τήν ψήφον τής συνύδου τών πε^οσοτέρων τής έφ^Ιρ
χίας ^Επισκέπων, ο^ς κα; οἱ ^Δποστολικοὶ Κανδνες διωρί^
σαντο, ο π α ^ ν δηλαδή ο^τος.^ Ἀ λ λ ὰ καί ο Παῦλος (Πράξεων
κεφάλ. κε^. .ἰ^) λέγεις ^οτι ούδέ είς τους Ρωμαίους ήτο συνή-
θεια νὰ χαρίζεται άνθρωπος είς θάνατον (κα; άπλῶς νὰ κατα-
δικά ^ τα ι), ἄν πρῶτον έ κατηγορούμενος δέν εχν^ κατὰ πρ^ω-
πον τούς κατηγδρους του, καὶ ἄν δέν λάβη άδειαν νὰ άπολογη^
.
διὰ το έ-^κλημά του ^ούκ έστιν έθος Ρωμαίοις χαρίι^εσθαί τινα
άνθρωπον είς ἀπώλειαν, πλήν ή ό κατηγορούμενος κατὰ πρδ^ω-
πον έχοι τους κατηγύρους, τύπον τε ἀπολογίας λάβοι περὶ τού
έγκλήματος.^ Κ α ὶ δ Νικόδημος εἶπε πρὸς το^ς ^Ιο^αίους. ^^ή
ὀ νύμος ήμῶν κρίν^ τον άνθρωπον, έὰν μή άκούσν, παρ^ αυτού
πρύτερον, καὶ γνώ Τ ί ποιεῖ;^ (Ιω ν . ^ό.) ^φη^ὶ. γὰρ ό ^ιος
περ; του λατρεύσαντος θεο^ς έτ ροις οί^τω πρὸς Τὸν Κριτήν^ Κ α ὶ
ἀναγγελή σοι, καὶ έκ^ητ^σεις ^ιαὶ ἰδου ἀληθώς γέγονε
τὸ ρήμα. Γεγένηται το ^δέλυγμα τοῦΤο έν Ισρ α ή λ. καὶ έξά-
ξεις τὸν άνθρωπον έκεινον, καὶ Τὰ έξής.^ (Δευτερ. ι^- έ .)
(^) Τ ίς δέ ή διοίκησις, καὶ τίς ὀ ^ξαρ^ος αυτής, ορα είς ^ήν
ξεχωριστήν έρμηνείαν τών τοιούτων Κανόνων.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ξο ς κα ί π ισ τ ό ς. .Ε π ε ιδ ή κα ί ε ἶν α ι γ εγ ρ ^ μ μ έν ο ν ε ἰς τὸν Ν όμον τὸν π α λ α ιό ν . 'Ε π ὶ σ τ ό μ α τ ο ς

τ ρι^ ν, θ έλ ε ι στα θῆ κ α ί βεβαιωθώ κ ά θ ε λ ό γ ο ς κ α ί κ α τ η γ ο ρ ία ἀ μ φ ίβ ο λ ο ς . ^

^ ,^ μςρ ς^ νέα

ε Τ ά α ὐ τά κ α ί ὁ μ έ γ α ς Π α ῦλος ίδίιρ γράφων τῶ Τ ιμ ο θ έ ιρ λ έ γ ε ι . . ^ α τ ά Πρεσβυτέρου κ α τ η γ ο ρ ία ν μ ὴ π α ρ α δ έ-

^ου, έκτὸς ε ί μ ἠ έ π ί δύω μαρτύρων ἠ τριῶν . ^ ά .Τ ιμ ο θ . ἐ . ^ δε ρ μ '. Ιια νω ν τ ῆ ς ἐν Κ α ρ θ α γ εν^ δ ιο ρ ιζ ε τ α ι,
ό τ ι. ὅ σκ πρόσωπα δέν ε ίν α ι δ ε κ τ ά ε ίς κ α τ η γ ο ρ ία ν , ταί^τα δεν ε ἰν κ ι δ ε κ τ ά ο ὐ τ εε ίς μαρ τυρίαν. ',^ λ λ .ο υ τ ε ε ἰς μαρ-
.
τυ^ίαν δέν ε ἶν α , δ εκ το ί ἐ κ ε ῖ ο ι,^ ο ὐς ό π ο ίο υ ς ἤ θ ε λ ε φέρ.^Ι ὁ κα τήγο ρο ς άπ ὸ τὸ ἐ δ ικ ό ν το υ ^ π ή τ ιο ν ,τ α ὐ τ ὸ ν εἰπεῖν^
ο ί συ γ γ εν εῖς τοῦ κα τηγόρου κ α ί ο ίκ εῖο ι κ α ί υ π εξο ύ σ ιο ι. ο ὐ τ ε π ρ έ π ε ι νὰ π ρ ο σ δ έχ ετ α ι ή .μ α ρ τυρ ίκ τ ιν ὸ ς , άνήβου
ὄ .τ ο ς παρακάτω ά π ὸ τοὺς δεκα τἐσσα ^ α ς χρόνους. κ α τ ά τὸν ^ὐτὸν κανόνα τ^Ις ἐν Κ α ρ θ α γ . '.^ γ κ α λ ά κ α ί τ ὸ κ '.
κεφ . τ^.ῦ ά . τ ί τ λ . το^, κ α ' . β ιβ λ ίο υ λ έ γ ^ , ό τι νά μ ὴ δ έ χ ε τ α ι είς μ αρ τυρίαν ὁ μ ἠ ὡν ε ίκ ο σ ι χρόνω ν. Ἡ δ ὲ ά . ἐν
τιρ β '. αὐτ^ς κανόνι π ρ ο σ τ ά ζει, ὅ τ ι ό ἐ π ί δ ύ ω , ^ τριῶν μαρτύρω ν ε λ εγ χ ό μ ε ν ο ς δ ιά τ ι ά υ ιά ρ τη μ α .Ε π ίσ κ ο π ο ς ,
ΙΙρεσβύτερος νά παύν^ τοῦ Κ λ ή ρ ο υ . '.^ λ λ ά κ α ί ὁ θ '. Θ εο φ ίλο υ δ ιο ρ ίζε ι. ό τ ι ὁ έ π ί πορνεία δ ια β ,ιλ λ ό μ ε ν ο ς κ λ η ρ ικὸ ς
π ρ έ π ε ι, άπ ο δ εικν υο μ έν .,υ τοῦ ἐ γ κ λ ή μ α τ ό ς το υ ὐπὸ ά ξ ιο π ίσ τ ω ν μαρτύρω ν, νά ε μ β ά λ λ ε τ α ι το ῦ Κ λ ή ρ ο υ . ^ -ο
δέ λ η '. τ ῆ ς έν Καρ θ αγέν. λ έ γ ε ι . ό τ ι. άν ὁ κα τήγο ρο ς δὲν ὴ μ π ο ρ ῆ νὰ φέρη μάρτυρας ά π ὸ τὸν τόπον τ^.ῦ κ π τ η -
γ ^ .υ μ ε ν ο υ , δ ιά φόβον τ ιν ὰ . νά σ υ γ κρ ο τ^ τα ι τὸ κριτήριον ε ίς τ ό π ο ν κο ντή τερ ο ν, ε ίς τὸν ό^οῖον ε ιίκ ο λ α ἠμποροῦν
νά έλθουν οί μάρτυρες. ^ο δ ὲ ξ η '. τ ῆ ς α ό τ ^ λ έ γ ε ι νὰ μ ὴ ε λ κ ω ν τ α ι ε ίς κρ ιτή ριο ν οί Κ λ ν .ρ ικ ο ί ά κ ο ν τ ε ς , δ ιά νά
μα^τυροῦν. .^Κνας δέ μάρτυρας δὲν π ισ τ ε ύ ε τ α ι π ώ π ι.τ ε . κ^.ν κ α ί η ν κ ι μ έ γ α ς . κ α ί α ξ ιω μ α τ ικ ό ς , ἠ σ υ γ κ λ η τ ικ ὸ ς ,
κ κ .τ ά τὸν θ '. τ ί τ λ . κ ε φ . β '. το^ νομικοῦ τοῦ ι^ ω .ίο υ . . ^ ρ α κ α ί τὸν οδ' . 'Α π ο σ τ ο λικ ό ^ .

Κ Α Ν Ω Ν .

τ^ ^ ν τ ιι^ . . Ο.^- ^ ^ τὸν 'Ε π ίσ κ ο π ο ν τ ῶ α δ ε λ φ ῶ , τῶ υ ίῶ , ἤ τ ῶ σ υ γ γ ε ν ή χ α ρ ιζ ό μ ε ν ο ν . είς

κ^ .τη ς^ ,ιρ θ . τ ὸ ά ξ ί ω μ α ,ι^ ς 'Ε π ι σ κ ο π ῆ ς χ ε ιρ ο .^ ο ν ^ ν ο ν ^ ο ὐ λ ε τ α ι κ λ η ρ ο ν ό μ ο υ ς γ ὰ ρ τ.^,ς ' Ε π ι σ κ ^ ῆ ς ^ ο ι-
^θ^ι ^ δ ίκ α ιο ν , .^ὰ το ῦ Ο εο ῦ ^ α ρ ιζό μ εν ο ν π άθ^ ι ά ν θ ρ ω π ίν ω . οὐ γ ὰ ρ τ ή ν το^ ^ ο ῦ Εκ-
κ λ η σ ί α ν ὐπὸ κ λ η ρ ο ν ό μ ο υ ς ο φ είλ ε ι τ ιθ έ ν α ι. Ε ί δέ τ ι ς το ^ το π ο ιή σ ε ι, .^κιερος μ ε ν έ τ ω ή χ^ιροτονί^. α ὐ τὸ ς
δ ὲ έ π ιτ ιμ ά σ θ ω ἁ φ ο ρ ισ μ ῶ .

(^) ^^ημείωσαι, οτι ἄν το πληθος τῶν μαρτύρων δέν εἶναι νὰ μαρτυροῦν, καὶ την ημέραν καί την ι^ραν . Ι^ὰν δέ ταῦτα
ἀξιοπιοτον, πρέπει νὰ έρευνάται ^ τρύπος και ά προαίρεσις αύ- νὰ ἀποδείξουν δέν ^μπ^φοῦν, νὰ έ^ορίζωνται. Ο ἱ άρχοντες καὶ
των, κατὰ τὰς Ἀποστολικὰς διαταγὰς, βιβλ. κεφ. μθ^. Δυνα- ιερείς, δέν τραβί^νται είς το νὰ μαρτυρήσουν χωρὶς τὸ θέλημά
τον γὰρ εἶναι πολλαῖς ἰ^οραῖς, καὶ δύω και τρεις, ^αἰ πολλοί τους, ἀλλὰ θεληματικῶς. Ο ἱ δέ Ἀ ρ χ ιερ εῖς, καί ἄν θέλουν νὰ
μάρτυρες νὰ ^^ωνήοουν έπὶ κακω, καὶ νὰ μαρτυρήσουν ψευ- μαρτυρήσουν ἀπο λύγου των, νὰ μη καλοῦνται ^ίς το νὰ μαρ-
δω,, καθως ἐψευδομαρτύρηοαν κατὰ της ^ωσά.^ς, κατὰ τοῦ τυρουν, άλλα νὰ έρωτῶνται μύνον είς το ὁσπήτιον. .^ίρετικὸς
^ι^ουθαί, κατὰ του ^τει^άνου, καὶ κατὰ του Κυρίου. Διύτι ά- δέ και άπιστος κατὰ ὀρθοδὁξουδ^ν μαρτυροῦσι κατὰ τον ^.^ρμεν.
ξίο^ίστοι λέγει ο ά. τίτλ. του κα^. ^ιβλ. τῶν Βασιλικών (^ ω - ^Ιιβλ. ά, τ ίτ λ . καὶ το ά. ^ιβλ, τού Κωδηκος τού ε^. τίτλ.
τιος τ ίτ λ . θ^. κεφ, πρέπει νὰ ^ιναι οι μάρτυρες, ^Αξιύπιστοι διατάξ. κα^. τού ν^ικου Φωτίου τ ίτ λ . θ^. κεφ. (^. ^νας δέ κατὰ
δέ οντις, ^εριττὸν πράγμα μαίνεται να .^ναι το να ομνύουν. ^ο- τού άλλου οί ^ιστοὶ μαρτυροῦσιν. Λ ί δε διαταγαί τῶν Ἀ.^ο-
^ταντες γὰρ πίπτουν είς υποψίαν οτι δέν έχουν το ἀξιύπιστον, ^.
στύλων, ^ β λ . β^. κεφ, ν λέγουσι νὰ μ η μέν^ ἀτιμωρητος ^ των
άπο τον τρύπον και την ε^ριτην αύτῶν, και διὰ τουτο θέλουν νὰ κακῶν ^Αάρτυς, άδικος δηλαδη και ψευδής. Ι^ ς καί ο ΙΙα ^ ιμ ια -
^ι^αιωνονν και νὰ πιστώνουν τὰς μαρτυρίας αύτῶν μ έ τους δρ- στης αύτο τούτο λέγει, παρ^ ού καί οἱ ^Δπύστολοι το ρητὸν
κο'^ς. Δι^ ο κατὰ τον ^Αρ^.,ιενύπουλον, εἶναι καὶ νύμος ὁπού λέ- έδανείσθησὰν. ^ο δέ ^ρνσοστομος (λύγ^ οτι τρεις δουλ.-ίας εί-
γει νὰ μη ^νύονν οἱ μάρτυρες (^ιβλ. ά. τ ίτ λ . ά ,) Δέγωντας δέ σήγαγεν αμαρτία), λέγει είς κατηγορίαν ἐκείνου οπού υβρισεν,
ο νομος νὰ ^ναι οι μάρτυρες άξιύπιστοι, ^ανερ^ν οτι ἐμ^οδίζει ^ έδειρε τον πατέρα του, αρκεί χωρὶς άλλην ἀ^εοδ^ιξιν η μαρ-
να μη μα^τυροῦν άνθρωποι χαμερπείς, άσωτοι. ασΤ^μοι αγνω- τυρία τοῦ ίδίου πατρύς. Κ α ὶ μέ δίκαιον τρύπον, διότι ποτέ δέν
στοι, θηριομάχοι, μίμοι, χορευτάδες, ^ κατακριθέντες είς δημύ- ήθελε γέν^ κατήγορος τον υίοῦ αύτοῦ ο πατηρ, οστις καὶ χρή-
σιον δικαστήριον, πῶς έσνκοφάντησάν τινα, ^ πῶς ἐ^.εε^ίχευσαν, ματα καί υπάρχοντα, καί αύτ^ν πολλάκις την ζωην π ρ ο τ ι^
^ έκλεψαν, ^ άλλην τοιαύτην ἀθεμιτουργίαν εκα^^ί,αν. καὶ δέν νὰ έκδαπανήσ.^ σ ὰ τον υἱύν του, ἄν ά.^βρις ύπον ^καμιν είς
ἀθωι^θησαν ἀπὸ την κατά^ρισιν μετὰ ταῦτα, ^ καὶ έ^άλθησαν αυτον ὁ υἱος, δέν ἦτο άληθὴς.καὶ υπερβολική. ἹΚ δέ ρκγ.. Νεα-
είς άλνσιν καί φι^λακην διὰ τὰ ρηθέντα ^ὁτὰ άτοπα καί κακά. ρὰ του Ἱουστινιανοῦ, καί η ο ^ . Δέοντος του σο^οῦ. διορίζουν,
^ο^οιος μαρτυρήσει είς κατηγορίαν τιν^ς φ^ύτ^ρον, δεν ^ε,αρτνρ^ι οτι, ἐὰν Ιε ρ ε ίς ^ Διάκονοι ψευδομαρτυρήσουν είς χρηματικην
πάλιν υστερον είς ^οήθε^άν του. Ε ίς τὰς έγκλη^εατικὰς ῦ^εοθέ- καί ἐξωτερικ-^ν υ^εύθεσ^ν χωρ^ς νὰ κάμουν ο^κον, ούτοι νὰ ^ργί-
σεις κάμνει χρείαν νὰ μη πιστεύωνται μύνον αί ^ωναί των μςΙρ^ ζωνται τρεις χρόνους. καί νὰ έμ^άλλωντ^ι είς ^Ιοναστ'^κον.
τύρων, ἀπύντων δηλαδη, ἀλλὰ νὰ ^ναι ^ι^^ύντες αύτο^ροσι^^ως Ε ί δέ κάμουν καί ορκον, νὰ κε^θαιροῦνται της ἱερωσύνης. ^Εὰν δέ
αύτοὶ ^ιαὶ νὰ ἀναγκάζω^ρται νὰ σαφηνίζουν καί τὸ αμάρτημα, είς ύπύθεσιν έγ κ λ ^ α τικ η ν καί ^Εκκλησιαστικην μαρτυρήσουν
καί τον χρύνον,καὶ τ^ν μῆνα, καὶ τὸν τύπον, καθ^ ^ν έγ^νε τὸ ψευδῶς, νὰ καθαίρωνται, κα ί είς Ι^Ιοναστ-^ιον νὰ ἐγκλείωνται.
ἀμάρτη^^, ^ιαὶ μέ ποίον ι^σωι^ον- νὰ μ^ ἀναγκάζωντἐει ομως (^) ε^ο δέ ^ωναράς λ έ γ ε ι οτι οτ^ν η κατηγορία ἀποβλέπν^
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΑΩΝ

^ἰΙ Ἀρχιερατικ^ ἐξουσία ε^ναι ὸμολ^ογου^ένω^ χ^ρ^ καὶ δ^^εὰ το^ ἀ.^(^ ΙΙνεύμα ^ . λοιπὀν δὁνα^^ί
Τινα^ νἀ χαρίσω ταύτην εις ἅ^λον, ὡ^ κλ^ρονομικὸν δίκαιον ^ ^ι^ ^ καὶ ὸ ^α^ο^ν Ἀπο^τολικὸ^ Καν^ν διοοέζει,
^τι δεν πρέπει ὸ ^πίσ^οπο^ νἀ κάρν^ χάριν^ και νἀ χειροτονώ διάδοχον εἰς τὸ άξίωμα τ ^ ^πιοκο^^^^ο^ον
θέ^ει άπὸ τούς ἀδελφο^ του, ^ τού^ υἰού^ τ^υ, συνγενε^ς του, δι^τι δέν εἴναι δίκαων ν^ κάμν^ τ^νἀ^
κληρονόμους τ ^ ^Επισκοπ^ς, καὶ Ἀρχιερωσύν^ς, (καθως δηλαδη κάμνει καἰ τῶν άλλο^ν πραγμάτων τ^ν κο-
σμικί^ν). καὶ^ νἀ χαρί^. Τἀ χαρίσματα το^Ι Θεου, οποία εἶν^ιι ^ Ἀρχιερατικ^ έξουσ^^, διά πάθο^ ά^θρά^νον,
^Τοι διἀ σχέ^ιν ευγγενικην καὶ φιλίαν^ ἀλ^ ουτ^ ^ρέπςι νἀ βάλ-^ τ^ τ^ν ^κκλΤ^σέαν το^ υποκάτω ε ί^
κλ^ρονομίαν, κάμνωντά^ την νἀ δνομά^ηται πατρογονικὸν δίκαιον. Ι^ἰ δέ τις τ^ν ^ π ι ^ ^ ν κάα^
Το^το, καὶ χει^οτονη^^ διάδοχον τ^ς ^πι^κοπ^^ κ^νέ-^α του ουγγεν^, άκυροι μὶν -^ναι χε,ροτονί^
οί^τω χειροτονηθέντος, αύτὸ^ δ^ ὸ χ^ιροτ^ν^ας τούτον άφορἰζ^ηται^ ύπὸ ^υνύδου γί^ρ πρέπει νἀ
νε,^νται οἰ επίσκοποι. Και ε^ν κατά τὸν μ^, ἐν Καρθαγέν. οἰ ^πί^κοποι δ^ν ^χουν ἐ^ου^ίαν ν^ άφίνουν
εἰ^ Του^ συγγενεῖς τι^ν, ^ εις ^^ου^ άλλους βουληθο^ν, τά υποστατικά ^πο^ ρ,ετά τ^ην ^πισ,ιοπ^ν ἀπέκτ^^^.^
εις ^λόγον κληρονομίας, (^ξω μόνον, ὅσα άπέκτησκν άπὸ κληρον^μίαν συγγενών του^ φιλοτιμἰκν κυ^ίο^^
αύτοὺ^ γενομένην παρά τινο^^ πῶς δύναντ^ι νά άφησουν κληρονομίαν εἰς του^ συγγενε^ των, ο^ου^
άλλους θελη^ουν, αύτ-^ν τ^,ν ^πισ,ιοπ^,ν -
σ υ μ φ ω ν ία .

^Δι^ δ συμφωνω^ καὶ ὸ κγ^. τ^ς ἐν ^ντιοχεί^ προστάζει νὰ μη Ι^χ^ έξουσἶαν ὸ επίσκοπος νά κάμνη άντἰ
δια λόγου του διάδοχον, κάν εις τά λοίσθια εύρι^κηται τ^ς ζω^ς (Ο , άλλά Σύνοδο^ καὶ κρίτις το^ν'^ π ι-
σκόπων νά ^χ^ τ^ν ἐςουσέαν νά κάμν^ Ἀρ^.ερέκ τὸν άξιον εύρε^έντα, μετά την κοίμηοιν τοί^ προκατόχου Ἀ ^
χιερέως. ^οθεν αύτὸ το^το ἦτο άπηγορευμενον καὶ κοντά εἰ^ τὸν παλαιὸν ^Ισραηλ, ^ιά το^το και ἐκατηγόρουν
τὸυ ^ω^σ^ν π^ς άνεβίβασεν ε^ τὸ ά^ίωμα τ^ς (ερωσύ^ης τὸν άδελφόν τον ^αρων καὶ τού^ υἰού^ αντο^. Κ^ὶ
άν δ Θ^ὸς διά σημείου τ ^ βλ^ςστη^άση^ ράβδου δεν έβεβ^ίονεν είς ἐκείνους την ἰερωσύνην, τάχ^ ήθελαν κα-
θαιρεθο^ν άπὸ αύτ^ν.^
Ο ^ .

^ Ε, τις ἀνά^ηρο^ η τὸν ὀφ^αλμὸν, ἤ τὸ σκέλος ^επληγμένο^, ἄξιο^ δέ ἐστιν Ἐ π ισ κ ^ Της ς^. λγ^
πῆς, γενέσθω. Οὐ γὰρ λώβη σώματος αὐτὸν μιαίνει. ἀλλὰ ψυχῆς μολυσμος.^

^ ρ μ η ν ε ί α^

^ο μὲν παλαιὸς νόμο^ ἐπρόσταζε να μ^ ^χουν κ^ένα μωμ^ν εἰ^ τὸ ^ῶμ^ οἰ μέλλοντες γενέσθ^ ίερε^ς,
άλλά νά ^αι^ άρτιοι, κκὶ ὸλομελεῖς, κκὶ άμωμοι. είΙ^ς γάρ ά^θρωπο^, φησὶν, ω ἐ^τιν ἐν αυτί^ μο^μο^, ού προ-
σελεύσ^ται. Ἀνθρι^πος τυφλὸς, ^ χωλὸς, ^ κολοβόρριν^ ^ ο^τότμητ^ς. ^ ά'^ωπος, ^ άν ^ ἐν αυτῶ σύντριμμα
χειρὸ^, ^ σύντριμμα ποδὸ^, ^ κυρΤὸς, ^,φηλος (^) πτίλλος τοι^ όφθ^λμούς (3)^ ^ άνθρωπος, ^ άν ^ ἐν αύτι^
ψωρα άγρι^, ^ μονόρχι^ ἶ^εν^τ. κά. ^8. ^0^. Ἀ λ λ ά καὶ άν μετά την ἰερω^ὁνην ήθελαν λάβουν κ^ένε τοι^
οῦτον ψεγάδι εις τὸ σῶμα, έπαυαν άπὸ Τὸ νά ιερουργούν. ^ο δέ νέο^ τ^ς χάριτο^ τ^ί^ Ι^γγελίου, ψεγάδια το-.-^
α^τα καὶ κολ^βωματα το^ σωματο^ οὕ λογἰ^εται έμπ^δι^ε τ^ς ἰερωιΤυνης, άλλα μάλλον άπ^ειΤε^ νἀ ^χουσι
καθ^ρἀν τ^ν ψνχΥΙν ^αντὸς ρύπον. Δι^ ^ ^ι^.ἰ ὸ π^ρων Κανων λέγεις ^.^νίοως τινἀ^ .^ναι βεβλαμμενο^ εἰ^ τὸν
φθ^ελμὸν, ^τοι ^ α ι μέ ^να ομμάτι, ^ ^χει δι^ε^τρόφους τού^ δφθκλμοὸ^, ^ κοντοβλέπονΥ^. ^ ^χει τσ^εκι^μέ^
.νον τὸ σκέλος, ταΙ^Τὸν εἰπεῖν εἶν^ι χι^λ^ς. ^ ^χει κάνέν^ άλλο τοιο^το κολόβωμα ^.^εὶ βλάο^ν εἰ^ τὸ ^^μα,
τὸ οποίου δὲν ἐμποδίζει εἰ^ ^ὸ νὰ ἐν^ργί^νται αἰ ιεροπραξίαι, ά^ιο^ δὲ εἶν^ιι ὸ ταοΤα Υί^ Ἐπ ί-
σκοποί, οὶ^ γίνηται, ἐπειδὴ Τὸ κολὁ^ρ^α Το^ σωματος δέν κάμνει α^τὸν ανάξιον, άλ.λά ὸ έ^ ἀμα^ία^ μο^υ^
σμὸ^ τ ^ ψ ^ ^ .
^ υ μ φ ω ν ί α^

^ο δ^ λγ^ ἀφορίζει Τοὐ^ ^Αρχιερεῖ^, ὸποἰ^ ^.ά^Ανου^ι κληρικοί έκεἴνου^ μὁ^ου^, ^ποί^ κατάγονται

εἰς εκπτωσιν τοῦ ^αθμοῦ, οὕτε δύω πιστῶν, καὶ^ἀνεπ^λήπτων η κλησιαστικης ἱστορ. λέγεις ουτε γὰρ ἀνθ^ἐαυτοῦ τῶ τελευτωντι
μαρτυρία εἶναι ἀρκετ^ ἀλλὰ τριῶν,^^ πέντε, καὶ ορα εἰς τὴν (^Λρχιερε^ δηλ.) χειροτονεί ἐπιτρέπου^ιν (οἱ Κανόνες δηλαδή).
ὸποσν^^είωσιν του θ^. του Θεοφίλου, ἐν ^ εὸρήσεις ^καὶ την δ^. (^) ^^φηλίδα εἶναι μία ἀσθ^νεια ὁποῦ ἀκολουθεῖ εὶς τὸ μέτω-
^Δπυκρισιν Ι^ικήτα ^^ρακλείας. Διὰ τοῦτο καὶ οἱ ^ιλευσεβεῖς πον, ^ ὁποία σννεθίἰ^ει νὰ μελανιά^ τὴν ἐπιφάνειαν του δέρμα-
.νὁ^^οι τῶν βασιλέων τουτο τὸ ἀξιωματικὸν ἀπδφθεγμα ἀποφαί- τος^ οί^τως αὀτην ε^μηνε^ει Κ^ριλ^.ο^ ὁ ^Αλεξανδρ. ^^Τμος, ο^ν
νονται- ^ίΚρεῖσσον τὰ ἀμαρτ^υ.ατα καταλιμπάνειν ἀνεκδίκητα, δ τ^ν ἀσθένειαν ταύτην ^.ων-
^ τινὰς ἀναιτίως κολάἰ^εσθαι.^ (π^ρὰ τ^ ^λάστρι)^ . (3) Πτίλλος, ὁ μαδημένα ^χων ^τὰ ^λέ^αρα ^ατὰ τὸ^ Ι^^.--
( 1) Δ ι^ και ὁ Θεοδῶρητος ἐν ^ιβλ. ε^. ^φ. κγ^. της νον,καὶ έπλως, ὁ ^ ν πάθος τι περὶ το^ς δ^θαλμούς^
 ΟΙ ΚΔΝΟΝΕΣ

ἀπὸ γένος (εραΤικὸν, διορίαν ὅτι δεν πρέπει νὰ βλέπουν ε^ Τὁ γένο^ ιο^δαῖκῶ^, άλλὰ πολλῶ μάλλον εις την
άξιότηΤα ^ ^ ^γιο^ ^ικηφόρο^ ἐν τῶ αύτοῦ Κανόνι λέγει,ὅτι χειροΤονοῦνΤαι ^ιαὶ οί άπὸ πκλ-.
λακ^ καὶ διγάΙΑων γεννηθένΤε^, ^ν Υ^ναι όἰ^ιοι. Αύτὸ τὸ ι^διον λεγει καὶ ὸ θ^. τοῦ ^ικ^τ^ ^ρακλεί^ες.

^Κωφὸς δὲ ών, καὶ τυφλές, μ ὴ γινέσθω Ἐπίσκοπος, οὐχ ὡς μεμιο^.σμένος, ἀ λλ ἴν^ι μὴ τὰ Ἐκ^
κλησιαστικ^ π^.ρεμποδίζοιτο.
^ ρ μ η ν ε ί ο^

^κν λέγει άκολούθως ὸ παρι^ν Κανι^, Τινἀς εἶναι κ ω ^ , καὶ άπὸ τἀ δύω αΙ^ία, καὶ τυφλὸ^ ἀπὸ
τἀ δόω δμμάτι^, ὸ τοιο^το^, ^ς μη γίνηται ^πίσ^.οπο^, ^χι δι^τι εἶνκι μεμολνσμέν^^ ἐκ τούτων κ^ιὶ ἀνάξιο^,
άλλἀ ^ιαΤὶ ^ι^ν κολ^βι^μάτι^ν τούτην ἐμποδίζεΤαι νἀ ένεργ^ Τἀ^ έν ἐκκλ^σί^ ἰεροπρα^ία^. γὰρ μ.^
βλέπων, ^ άκούιι^ν, πω^ δύνατ^ι νὰ ἰ^ρ^ι^ργή^^ ; ^ νἀ πι^σ^ τά άγι^^ ^ ἄν^εγνωσ^ , ^Ι ἀκούσ^ τ^ παρἀ
Τοῦ λαοῦ ἐκφωνου^.ενα λύγι^ ; ^ημείωσ^ιι δέ, ὅΤι οἰ με^ὰ τ.^ν ἰ^ρι^^ύν^ν κωφωθέντ^^, ^ τνφλωθεντες, δέν πρέ..
πει νἀ κ^θαιροί^ντ^ι ἀπὸ αύτ^ν, ἀ^νμπαθ^ γἀρ Τὸ τοιοἰ^Τον. διύΤι ὁ πολ^.τεκὸ^ νύ^ιο^ ἐν βιβλ. Τ^τλ. ά. κεφ,
ά. θέματι δ^. λέγεις Ὄ Υι ὁ τι^φλὸ^ κ^.ὶ δικάζειν δύναΤ^^ καὶ οὕκ ἀποκινεῖτ^ι σι^γκλ^Τοι^, έ^ου^ί^ιν ὅ^,ω^
^λλην δέν λαμβάνει, ἀλλὰ μένει ἐκείνην ὸποἰ^ εἶχε πρὸ Τοἰ^ πάθους ^ἱ).

^ήςς^^-^'ιρ. ^ ^'Εάν τις δ^ίμον^ ἔχ η , Κληρικὸς μὴ γενέσθω, ἀλλὰ μη^ὲ τοῖς πιστοῖς συν^υχέσθω.
^ Κ^ιθαρισθεὶς δὲ προσδεχέσθω, κ^ὶ ἐὰν η άξιος. γινέσθω.^

^ ρ μ η ν ^ ί α.

Κάθε δαιμονιζόμενο^ ^οὰν ἀκάθαρτο^ κρ^νετ^ει, ἐπειδὴ καὶ δίδει υποψίαν ὅτι διὰ φαι^λ^ητα ΤΟυ
^δωκεν άδειαν εἰς Τὸν διάβολον καὶ ἐ^.β^κεν εἰς αὕτύν^ λοιπὸν ὁ τοι^ί^τος εἰ^ κλ^ρον θέλει προβιβασθ^ ,
επειδή καὶ μθρον δοχείιρ σαπρ^ οὕ πιστεύεται, κατἀ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον. ^οθεν ὸ παρων Κ^νὡν διορίζει,
^τι ἀνἰ^ι^ τινἀ^ ^χ^ οαιρ,όνιον παντοτινὸν^ δ τοιοθτος ^ μη γ^νηται Κλ^ρικ^ς. Ἀ λ λ ὰ μν^δὲ ^ π^εύχ^Ται
ἀν τ^1 ἐκκλησέα μὲ τ^ύί^ π ισ τοί, διἀ νὰ μ^ ταράτ^^ τ^ν προ^ευχ^ν καὶ δοξ^.^ογίαν αύτῶν την ει^ ^εὸν, με
τἀς άταξία^ καὶ δαιιιονιωδει^ κρ^γά^ τ^υ, τ^ς συνήθεις ε^ τοὸ^ δαιμονιζομένοο^. ^Αφ^ ο^ δε καθαρι^θ'^ καὶ
ἐλε^θερωθ.^ άπὸ τὸ οαι^όνιον, προσδέχ^τ'αι είς τ^ην μετἀ Τι^ν πιστῶν προσει^χ^ν. καὶ ^ν ^ναι ἄ^ιο^ ^ι^ νὰ
γέν^ Κλη^^ὸ^, γίνηται.
^ υ μ φω νί

Διά τί δέ ο Τρίτοι τοθ Ἀλεξανδρεία^ Τιμοθέου ί^ανο^ν συγχ^ρεῖ τὸν δαιμονιζόμενου νἀ μεταλαμβάν^, έάν
δέν εξομολογώ ^ βλασφημ^ τὸ μυ^τ^ρι^ν, εις Καιρὸν ὸποῦ ὸ παρ^ν Κανὡν, οὕτε νἀ σι^μπροσεύχ^ται αύτὸν σνγ^
χωρε^ μέ τού^ πιστούς ^οτι, ὸ μέν παρ^ν Κανων λέγει διά τὸν ^νεργούμενον ύπὸ τοί^ δαίμονο^ παντοτινά,
καὶ χωρὶ^ διακοπην, ὸ δέ Τοί^ Τιμοθέου, διὰ τὸν ένεργούμενον ύπὸ τοῦ δαίμωνος μέ διακοπήν κ^^οτε, καὶ ε^
μερικοί καιρού^, Δι^ ^ καὶ σι^γχωρεὶ^ αύτὸν, ὅταν δέν ἐνεργ^Ται καὶ πάσχ^, νά μεταλαμβάνΥ^ τῶν θείων μο^
σ.ηρίων. Καὶ τοιουτοτρόπως συμβιβάζονται οι Κανόνες ^ιαὶ ού^ έναντιοί^νται άλληλο^. ΙΙλὴν καὶ ὸ δαιμονιζό-^
μενος είς ρερικοὺ^ καιρούς, δὲν δρέπει νἀ κλ^ηροῦται καὶ νἀ γίνηται ἰερεύ^, ἴνα μ^ ^ (ερωσόν^ βλ^.σφημ^^^ι έν^-
τεί^θεν, καὶ ἶνα μη ἐν καιρῶ τ^ς φρικτ^ Ἱερουργία^, ένεργ^σαντο^ αύτὸν τοῦ δαίμονο^, τἀ ό^για περιῦβρισθοθν.
ΤοθΤο Τὸ ^διον λέγει καὶ ὸ ΙΙατριάρχη^ Νικόλαος διοριζόμενος, ἐν τῶ δ^. αύτοί^ Κανόνι ὅτι, ἄν τις π^^χων
ἀπὸ ^έλαιναν χολΥ^ν, φ^ινεται ε^ τούς π ο λλο ί ὅτι ^,χει δαιμόνιον, μεταλαμβάν^^ ἰ^ἰ δ^ τ^ αληθείς δ^ι^
μονιζεται, τ ^ κοινωνία^. ^ δ^ τἦ^ ἐν Τρούλλω λέγει, ἰ^Τι, έκε^νοι ὁποί^ αποκρίνονται πῶ^ ε-

^ (^) .^οθεν καὶ ό ^αλσαμων ἐν τ^ ^3. ἐρωταποκρίσ. .αρὸς
Μάρκον Ἀλεξανδρείας, συνάπτων δμοῦ τους δύω τούτους Ἀπ^..
στολικο^ς, τὸν οἰ^., λἐγω, κ^ἰ οη^. τοῦτον, λέγει, νὰ ἱερουργ^ μεν
ἀκωλότως δ ἰι^ων τινὰ λι^ην σήματος καὶ ἀσθένειαν^ ἐὰν δ^
ἐξ αἰτίας της ἀσθενείας ἐμποδίζωνται αἰ της ἰερωσύνης ἐνίργ^ια^,
παύει μεν της ἱεροπραξ(ας ὁ ἀσθενῶν^κ άλλοτριοῦται δμως
τοῦ ἀξιι^ματος^ ἀλλὰ μαλλ^ν ὁ τοιοῦτος οἰκτειρηθήσεται,καὶ ἀ..
πολαύσειμ^ν της προτέρας τιμῆς, ιξ^ι δ^καὶ τὰ πρὸςζωά^κε^αν,
καὶ τὰ λοιπὰ, κατὰ τ^ν.προτ^αν συνήθειαν.
(^) ^ημείωσαι ομως, ^τι οἱ δαιμονιζόμ^.οι ^ πα-^τοτινὰ, ^
κατὰ καιροὸς, ἐὰν κινδυνεύωσιν εἰς θάνατον, ἀπαραιτήτως πρ^-
πει νὰ μεταλαμβάνουν με τὸν τρόπον ὁποῦ ήθελε δοκιμάσω ό
ἱερεύς. Διότι, ἄν οἰ εἰς θανασίμους αμαρτίας ευρισκόμενοι καὶ
μετανοοῦντες, ἐν καιρω θανάτου συγχωροῦνται ἀπὸ τὴν ευ^
σπλαγχνίαν τῆς εκκλησίας κατὰ τὸν ε^. Κανόνα του ^ύσσης^
καὶ άλλους κανόνας, νὰ μεταλαμβάνουν τὰ μυστήρια, ^να μη
στερηθω^ι τοιούτου ἐφοδίοι^ πόσιρ μἄλλον οἱ δαιμονιζόμενοι πρέ-
πει νὰ μεταλαμβάνουν, οἴτινες πολλάκις καὶ μ^ ἀμαρτήσαν^ες
θαναοίμω,, διὰ κρίματα τον Θεοῦ ἀκατάληπτα, παραχωροῦνται-
νὰ ἐ^.εργῶνται υ^ὸ του δαί^ονος , ὁ^οίως καὶ ἐὰν οἱ δαιμονιζ^
 Τ^Ν ΑΓΙ^Ν ΑΠΟΣΤΟΛΏΝ
χουν δαιμόνιον, χωρίς ν^ι ^χουν, άς ἐπιτιμῶνται μέ ἐκεῖ,σ τὸ ι..δι^ ἐπιτίμι^ν ὸπ^ λ^ιμβά^ουν οί άληθ^ς ὄντες
^κιμονιζόμενοι, καί είς τἀς ὁμ.ίας ἐκείνων σκληραγωγία. καὶ νηστείας άς ὐποβάλλ,,νται καί αὐτοί..

^ Α Ν Ω Ν
Της α^. βο της
Τον ἐξ ἐθνικοῦ βίου προσελθδντα, καὶ βαπτισθέ^τα, ἤ ἐκ φαύλης διαγωγΥ ς, οὐ δ και^ν α^. καὶ β^. ι^.
της ^εοκαισ,
ἐ^τι πάρσ.υτα προχειρίζεσθαι Ἐπίσκοπον. Ἀδικον γὰρ. τὸν μηδέπω πεῖραν ἐπ^.δειξάμενον, ιβ^. της ^αρδ.
ετέρων εἶν^ιι διδάσκαλον, εἰ μή που κατὰ Θείαν χάριν τοῦτο γένητ^ι, . ι^. της Δαοδ^
γ^. Κυρίλ, δ^
^ ρ μ η ν ^ί

^ο παρ^ν κανων διορίζεται, δτι δεν εἶναι δίκαιον νά γίνεται ^πίσκοπο^ παρεν^, ἐκε^νο^ δπο^, ^ ά^ὸ ἐθ ^
κοὺ^ καὶ ἀπέ^τοι^ ^λθ^ εἰς τΥ^ν εΙ^σεβ^ πίστιν καὶ β ^ π τ ι^ , ^ ἀπὸ ζωην ιΑοχ^ηρὰν καὶ κακεντρ^, ^λθ^
εἰς μετάνοιαν, ὸποέα εἶναι τ^ν σκηνικών, και μίμων, καὶ τοιουτων άλλων (Ο . διοτι άδικον πράγμα ^ἶναι καὶ
σφαλερὸν νἀ γίνηται των άλλων διδάσκαλοί ὸποῖ^ ἐστιν ὸ επίσκοπος, ἐκεῖνο^ ὸποῦ άκόμη δεν εδωκε δοκι^-
μὴν καὶ ἀπ^δειξιν, ^ν -^ναι κατἀ τ ^ πίστιν ύγι^, καὶ κατἀ τΥ^ν ζωΥ^ν ἀκατηγ^ρητο^ ^ΙΙ δὲ δοκι^,η αἰ^τη και^
ρὸ^ χρειάζεται, καὶ εἰ^ δλίγον διάστημα δέν δὁναται νἀ δοθ^. ^ ω μ^νον τ^τε ν^ προχειρίζεται, έὰν έκ Θ^ἱας
χάριτο^ γέν^ άποκάλυψι^ δι^ αὕτὸν, καθω^ ^γινεν ει^ τὸν Ἀπ^στολον Ἀνανιαν, δι^ τὸν Παῦλον, εἰπ^ντο^ τοί^
Κνρίον πρὸ^ α^τὸν ἐν ὁρ^ματι. σΠορεύου, ^τι σκεί^ ἐκλ,ογ^ μοί ἐστιν ο^τοί το^ β^στά^αι τὸ δΙνομάμου ἐνΔ^
πιον ἐθν^ν, καὶ βασιλέων, ι^ ν τε Ισραήλ. (^)

^ ^ μ φ ω ν ίο ι^

Τ ο^τοτὸ^διον παραγγέλλει καὶ ίδια δ ἰΙαυλο^ πρά Τιμ^εον λεγων. εμη νεόφυτον ^χει^οτ^νει δηλαδη)
^τοι, νεοκατήχητρν καὶ ν^ωττὶ φυτευθέντ^ εἰ^ τ-λν ^μπελ.ον το^ ^ριστο^, ^ν^ ^ιη τυφ^θεὶς εἰ^ κρίμα ἐμπεσ^
καὶ πκγἰδα τοί^ διαβόλου. ^ά, Τιμ . γ^. ^οθεν κ^εὶ ὁ β^. πρωτη^ ^υνί^δου Κανων προστάζει, ἰ^τι, οί ἐξ ἀ^
θνικοι^βί^υ προσελ^ντες εἰ^ τηνπίστιν, μ^Τε εἰ^ ^^πι^^οπ^ὸν, μητε εἰ^ πρε^βυτέ^ιον ν^ ἀ^άγωντ^., έ^ν πρῶ-
τον δὲν δω'^ουν δοκιμασίαν πο^λ^λὴν τ^ς αυτῶν πίστεε^^ καὶ ζω^ς. Καὶ ὸ γ^. δε τῆς ^αοδικ. δεν πρέπει λέγει
νἀ ἰερο^νται οἰ νεω^τὶ βαπτισθέντες. ^ο δὲ τ ^ ἐν ^^ερδικ^ ι^. διορίζει νἀ μὴ γἰν^^αἰ τι^ ^^ίσ^.οπο^ ἐκ τ^ς
άγο^^ πλού^ιο^, ^ σχολαστικά, ά^σν^^ πρὁτερονδεν κάμΥ^ ύ^^ρε^ἰαν ^ίιακὁνου καὶ πρεσβυτέραν, ἴν^ε γνω^ιμο^
δι^ ^ταύτΥ^^ γένηται πίστι^ καὶ καλοκ^.γκ^ί^ α ὕ ^ , καὶ ἶνα μ^ νε^φυτο^ νορ^ισθ^, ἐν έκάστιρ βε^ῶ με

μενοι ουτοι ἐν καιρ^ ὁποῦ πάσχουν, κρημνίσουν ^αυτοὸς, ^ κατὰ
ἐ^λλον τρίπον φονευθοῦν, πρέπει νὰ ψά^λωνται καὶ νὰ μνη^.ιο-
νεύωνται, καὶ νὰ θάπτωνται ύπὸ ἱερέων. ^^τι δεν ἦσαν εἰς τὸν
εαυτόν τους, ἀλλ^ έξω έαυτῶν, ^ς υπὸ τοῦ δαίμονος ἐνεργουμε-
νοι,^ κατὰ τὸν ιδ^. καν^ν. του Τιμοθ. ΙΙρὸς τοῦτοις, έὰν ὁδαιμο-
νι^μενος δεν καθαρισθ^ ἀπὸ τὸ δαιμ^νιον, δεν δ^ναται νὰ ^α-
πτισθ^, ^ἰς κίνδυνον δ^ θανάτου ^απτί^εται, κατὰ τὸν β^. του
Τιμοθέου. Ι^ἰ δε ἐν τῶ θανάτω ^απτίἰ^εται, ^ρα και ἐν τ^ θα-
νάτι^ ματαλαβε^ν σνγχωρειται. ^ ν δὲ γυν^ δαιμονίζεται τ^-
σον, ^στε καὶ σίδερα νὰ ^ορ^, δεν δῦναται νὰ την χωρίσωὁ ^ν-
δρας της, ἐπειδη μοιχεία εἰς τὸ πραγμα δεν μεσολλα^ει κατὰ
τον ιέ. Τιμοθέου. ΙΙρέπει δέ νὰ ηξεύρωμεν ^τι, κατὰ τὸν μέγαν
της Θεσσαλονίκης Γρη^ὁριον (Κυριακή δ^. τ^ν νηστειῶν), κατὰ
δυω τρὁπους οἱ δαίμονες τοὸς ἀνθρῶπους πειρά^ουσιν. ^ κατ^
ἐνέργειαν, ἀφανῶς δηλ. καὶ ἐξωτέρως^ κα^ ^-πάντας τους ἀν-
θρε^πους ἐνοχλοῦσ^ με τὰςπροσβολὰς των λογισμῶν καὶ παθῶν,
^ κατ^ ουσίαν, ἦτοι φανερῶς καὶ ἐνδοτέρως, ῶς ἐπὶ τῶν δαιμο-
νι^ομένων. Ο^σιωδῶς γὰρ τρὁπον τινὰ είς αῦτους οἱ δαίμονες
εἰσερχ^μενοι^ καὶ τ^ν κρασιν ἀλλοιοῦντες του σῶματος, καὶ μά.-
λιστα του ἐγκεφάλου, καὶ αὀτους κυριεῦοντες, ^ξω ^αυτῶν τοῦ-
τους ποιοῦσι. Δι^ ^ καὶ περὶ του ^Ιοῦδα γέγραπται, οτι ^σῆλ-
θεν εἰς ἐκεῖνον ὁ ^ατανας, κατακυριεύσας ὰ^τοῦ, ἐξωτέ^ως οἱο-
νεὶ πρὁτερον ^ν, καὶ διὰ τῶν λογισμόν προσβάλλων αὀτ^. ^ορα
.και την υποσημείωσιν τοῦ γ^. του Τιμοθέου.
' (^) εἈ^.ὰ και οἱ ταξεῶται (ἦτοι δφφ^κιάλοι) δὶν πρέπει νὰ
γίνωνται Κληρικ^ὶ, δια νὰ μη ἀκολ^^ ἐκ τούτου ἰ^ρις καὶ ἀ.-
τιμία εἰς τΥ^ν ^κκλη^ίαν του Θεοῦ, κ^τὰ το γο ^βλ. το^ν ^α-
σιλικῶν, τίτλ. ιο κε^. κ^. Γἐγραπται δε και ἐν τ^ καλουμέν^
^Εκκλησια^τικ^ Διατάξει ^ι^. γ^. ^τι ^ουλευτης, ^ τ^ίξει^της
ἄς μ^ γίνεται ^Επίσκοπος, ἀνίσως πρ^τερον δεν μονάσω ιέ. χ^^-
νους. εἰ δε δλιγι^τερον ἀπὸ το^Ις ιέ. γέν^, νὰ γένηται .πάλιν τα-
ξε^της, καὶ ^ουλευτης ^ς πρὁτερον.^
(^ ^Καθ^ς ^εινεν εἰς τὸν ἄγιον Ἀμβρδ^ν επίσκοπον ^Ιε-
διολάνων, περὶ τοῦ οποίου γράφει ο Θεοδῶρη^ος ^.βλ. δ^. κε^.
ς^. τής ^Εκκλησιαστικές ἱ^τορίας. εταῦτα μαθων δ Ι^ασιλευς^
προσέταξε παραυτίκα καὶ μυηθηναι (ἦτοι ^απτισθηναι) και χ^ι-
ροτονηθῆναι τον ἀξιέπαινον ἐινδρα . . . ^Τπἐλα^ε γὰρ θείαν εἶναι
τήν ψῆφον. ἐ^ της τω^ τὰ ^αντί^ ^ρονούν.ων τεκμαιρ^^ιενος
συμφωνίας. ^Αλλὰ καὶ ὁ Σωκράτης περὶ α^-ου ^ά^ι, ^ι^λ.
δ^. κεφ λο της ^Εκκλησιαστικές ἱστορ. δὲ ^ασιλε^ θαυμά^-
σας την του λαοῦ δ^.ιὁνο'.αν, ^ε^ῦ τε ^ργον ^ἶν^ι γν^ .τὸ γ^-
νδμενον, ἐδήλου τοῖς ^Επισκὁποις ῦπουργειν τ^ κι^.εύοντι
χειροτονΕιν. Καὶ ο ^ομεν^ς ^ιβλ. ς^- συνἰ^αλεν έπἶ
ὁμονοί^ τές ἐν ^Ιεδιολάνφ ^Εκκλησίας ταῦτα ^ραβευειν τὸν
Θεδν. Γράφει δὶ ὁ αὀτὸς ^ω^δμενος ^ ὶ ^ὰ τὸ^ ^ιε^ιτάριον ΙΥα-
τριάρχην Κωνσταντινουπόλεως πως ἀ^δμΥ^ ἐνδεδυμένος ^ν την
του ἀγίου ^απτίσματος στολην, ἀναγορενετ^ιι τ^ ^ννὁ^ου
ψήφιρ ^Επίσκοπος Κωνσταντινουπὁλ^^^^ ^τὶ ^γε^όνο^
μοσάτων πὁλεως, καὶ προστίθη^ιν ^τι ο^κ ἀθ^ὶ τ^ῦτ^ συνέβαινε,
Ει^λ. κε^. η^. της ^κκλησιαοτι^ ἱστορίας.^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

καιροί διάστημά δχι δλιγωτατον δοκιμασθ^. Ἀλ^λά κ^ὶ ὁ ιζ^. τ^ς α^. κ^ β^. Τά ^ύτά διορίζεται νά μἡ ἀναβκίν^
τις παρευθύς εἰς τὸ ^ψο^ τ ^ έπισκοπ^Ις ἀπὸ λαϊκούς καὶ μοναχούς, ἐάν πρύτερον δέν ἐςετασθ^ εἰ^ τον^ Κκκλη-
σιαστικού^ βαθμούς. ^ο δέ ιβ^. τ^ς ἐν .Νεοκαισ^ρεί^ εμποδίζει νά γίνηται Ι^ρεοβύτε^ος ἐκε^ινος ^ποῦ ἐν ά^θε^.
νεία ^ν βκπτι^θ^, ει μ'^ διά σπουδήν αύτου καὶ σπάνιν ἀνθ^ωπων. ^οδὲ γ^. το^ Κι^ριλ^ο^ ἐμπο^ίζε^.τὸ νά γι^
νωνται Κ.ληρικοὶ οί νεύνυμφοι, ^ οι ἐκβεβλημένοι άπὸ Ἀρχιερέα, ^ άπὸ μον^στ^ριον,^ιπὶ ὅλο^ οί διαβεολ^με^οι.^
Περὶ οὕ ὅρα τ^,ν ύποσ^μείωσιν τοί^ ιθ'. τ^ς ά.

^Απος. ς^. κγ^- αΕ^πομεν, ὅτι οὐ χρὴ Ἐπίσκοπον, ἤ Πρεσβύτερον καθιέναι ὲαυτὸν εἰς δημοσιάς διοικη^
τῆ ςδ ^ . σ^ις, ἀλλὰ προσει^κσ.ιρεῖν ταῖς Ἐκκλησιαστικαῖς χρείαν. Ἱ Ι πειθέσθω ο ν το^ τομη ποιεῖν,
της ι^. της
α^. καὶ β^. ια^. ἤ κ^θα^.ρείσθω.Ο^δεὶ^ γὰρ δύναται δυσὶ κυρίους δουλεύειν, κατὰ τὴν Κυοι^κην πσ.ρ^.κ^λευσιν.
^ης Καρθ. ιηο
^ ρ μ η ν ^ ί α^

Καὶ ουτο^ ^ Καν^ν παρομοίως μέ τὸν βρίζει οἱ ἰε^ωμένοι νά μνΤ περιπλέκονται εἰ^ πραγμκτα
κοσμικὰ, λέγων. ^πομεν, (κατά τον δ^λαδη Κανένα ^,μῶν^ ^τι δέν πρέπει ὸ Ἐπίσ^.,οπος, ^ ἰἰρεσβ^τερο^
νά καταβιβάζ^ τὸν έα^τύν του εις πολιτεκάς καὶ κο^μικάς φροντίδας καὶ κνβερ^σει^, άλλα νά προσεδ^ν^ Ε^
τά^ τ^ς ^κκλησία^ ύπηρε^ίας καὶ χρείας. ^οιπὸν, ^ ^ πει^θ^ νά μνΙ κάμν^ τοῦτο εἰ^ τὸ εξ^,ς, ^ ^
καθαί^εται. ^ιύτι κάνένας ο έν ^μπορεῖ νά δουλεύω εις δύω αύθέντας, καὶ εις τούς δύω νά άρεσ^ κ^ω^
λέγει ο Κύριοί ἶ^ατθ. ^-1. .^ονκ. ι^ . ^ορπ κ^ὶ την ερμηνείαν το^ Ἀποστολικο^.

Της δ^.δ^. της

ς^.πε^. της ἐν ^Οἰκ^τας εἰς κλῆρον προχειρίζεσθαι ἄνευ τῆς τῶν δεσποτῶν γνώμης, ούκ ἐπιτρέπομεν.
Ἀγκ. γ^. τ^ς ἐπὶ λύπη τῶν δεσποτῶν τῶν Κεκτημένων, οἴκων γὰρ ἀνατροπὴν τὸ τοιοῦτον ἐργάζετ^ι. Ε ἰ
Καρθ. ογ^. δέ ποτε κ^ὶ ἄξ^ος φ^νείη οἰκέτη^ πρὸ^ χειροτονίαν β^κθυ.οῦ, οἶος καὶ ὁ ὴμέτερος (^νήσιμος
τοῦ ^ασ. μ^.
μα^μβ^.^πις. ἐφάνη, καὶ συγχωρήσωσιν οὶ δεσπ^όται. καὶ ἐλευθερωσωσι, καὶ τοῦ οἴκου ἐξαπ^στείλωσι,
πρὸς ^ιλήμ. γινἐσθω.^
ρ μ η νε ί α
^έν πρέπει νἀ κάμν^ τις ἐκε^να δποῦ γίνονται εις τούς ^λλοι^ς σκανδάλου καὶ λύπ^ς αι^τια. Λί^τιον δε ^καν^.
δάλου καἰ λύπη^, τὸ νά χειροτονώ τι^ δο^λον παρά γνωμη^ τον έδι,εο^ τ^υ αύθέντου. ό^ι^ δ καἰ ὁ παρι^ν Κα-
νο^ν κωλύει το^το, λέγων. ^ὲν ^γχωροἰ^μεν νά προβ^βάζωνται δούλοι εἶς Κλ^ἰρον καὶ ἰερωσύνην, χ^ρὶς γνω^
μην τ^ν αύθεντἰ^ν αύτῶν, διά νά μ^ λυπησωμεν αυτούς τούτους τούς αύθένΤας αύτων. Δι^τι τοί^το τὸ πράγμα,
οίκους ὁλοκληρους άνατρέπει. (τνχὸν γάρ δ κληρωθεὶς δούλος νὰ ^το, ^ διοικητές τοῦ οἴκου τοῦ ^εύθέντον τον,
^ νά .^Το ἐπ.στάτη^ εἰς έργαστηριύν του,^ ^ίσπρα τοΙ^ αύθέντου τον νά εἶχεν ^εις χεῖρά^ τον^ κ^ὶ διά πάντ^
νά ἐπ^ο^ένησε λύπ^ν ει^ τὸν αύθέντην το^ ^ χειροτονία του.^ ἰ^ί δὲ καὶ ὸ δονλος ^ ε λ ε φαν^ ^^ιο^ δι^. χ^ιρο^
τονἰαν, καθο^^ ἐφάνΥ^ καὶ δ έδικύ^ μας ^Ονήσιμος, πρέπει ὁ ^Ι^πισ^οπος ν^ κοινο^ιογ^ τὸ πράγμα εί^ τὸυ αύθέντην
το^, ^ιαὶ ^ν ἐκεῖνο^ στερξ^ καὶ συν^ινέσ^, καὶ ἐπὶ στόματος δύω, ^ τρι^ν μαρτύρων ἀλεοθερωσ^ αύτὸν, κατά
τὸν πε'. τ^ς ς^ε καὶάπο^τείλ^ αύτὸν ^πὸ τὸν οἶ,^ὁν το^, εις ^ημε^ν τ^^ τελεία^ έλενθ^^ίκς, τὁτε χειροτο^
ν^ται. ^ἰ^τοι καὶ ὸ ἰΙαἰ^λος ^καμε, καἰ δέν ^θέλη^ε νά κρατή^ τὸν δο^λον ^Ον^^ιμον, καὶ μ^ ^λον ὁπο'^ εὕρεν
αύτὸν ε^χρη^τον εἰ^ την διακονίαν τοῦ κηρύγματος, ἀλ^ επεμψεν αύτ. ύτὸν πρὸς τὸν αύθέντην αύτοῖ^ Φιλ^μ^,Ινα^

Α^λ ουδε εἰς μοναστηρια πρεπει νά δέχωνται δο^λο^ διἀ νἀ μονάσουν, χωρὶς τ^ν γ'^ωμην τοθ αύθέντου αύ^
τ^ν, κατα τὸν^δ . τ ^ δ^. Καὶ ^ δονλη δέ ^πο^ παρά γνωμην τοῦ αύθέντον τΥ^ς ύπανδρευθ^, ἐπ^ρνευ^ε, κατά
τὸν μ . ^ιαὶ μβ . βασιλείου, διύτι, κατ^ αύτὸν, ^ί σνμφι^νίαι κ^ὶ υποσχέσεις τ^ν υπεξουσίων κάμμίαν βεβκιύ-
τητα δεν ^χοι^σι. Καὶ κατα τὸν μα . αύτοῦ, ὸ γάμος δπο^ παρὰ γνωμ-^ν γένει το^ αύθέντου, τ ^ δούλης χη^^
ρ^ες, διαλύεται, ἐάν εκείνος δέν θέλ^. ^ κ^ἰ ^ν Γάγγρα, Καν^ν. γ^. άν^θεματίζει έκεῖ^ον, οποῦ διά πρ^-
φκ^ιν θεοοεβεἰα^διδασκει τὸν δοῦλον νά κατα^ρον^ τὀν αύθέντην τ^ι^ κ^ὶ νά αναχωρώ άπὸ τ^ν ^πηρεοίαν τον.
Κατά δε τὸν ογ , τ^ς έν Καρθ^ αί έλευθ^ρίαι τ^ν δούλάν πρέπ^^ νά κ-^ρύττωνται εις τ^ην Ἐκκ^ηἐ^ίαν. ( ἱ )

(^) ^ημείωσαι, ^τι^πεξούσιοε κατὰ τους νύμους λἐγς,ντ^ τ^ νες καὶ ε^. υπεξουσιότητα, τινευματικ^ συνταγή, ο^αν εχονν οἱ^
τ^αχῶς. ^ τύ^, ο^ίον οἰ δουλοι τους αὁθἐντας, ^ φύσει, ὸποτακτικοὶ πρὸς τους Γ ίρο^τας). ΙΙερἰ μ^ν ούν^ της ῦ^εξουσιὁ-
οἱον οἱ παιδες προς τοὸς.πατἐο^ς, ^ γάμι^, οἴον ^ γυνη πρὸς τητος της γυναικὸς πρὸ^ τὸν ^ίνδρα, καὶ του ἀνδρὸς πρὸ.^ την
τὸν ἀνδρα, και ἀντιστρὁ^ως ὁ άν^ρ ^ρ^ γυν^^^ ^ ά ^ γυ^αῖκα, δ^α την υποσημείωσήν του μη^. της ς^. ^ρ^ δε της υπε-
γρα^, οἱον οἱ'ταξεῶται εἰς το^ς στρατηγοί (^ σ θ ί τον^ί τ^ ξουσι^τητο^ τῶν παίδων ^ο^ τους ^αατἐρας, ^ρα την ύπο^
 Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος, στρατεία σχολάζων, καὶ βουλὀμενος ἀ^φο- ΙΙ Ἀπο^.πα^.
^εερα κ^.τέχειν, Ρω μα^ ὴν καὶ ἱερατικὴν διοίκησιν, καθ^ιρείσθω. Τὰ γὰρ Καίσαρο^, Καί- ^ ^
σαρι, καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ, τῶ Θεῶ. ^ α^καὶβ.-.^.
της Καρθ. ιη^
^ ρ μ η ν ε ί ο^

Καὶ εἰς άλλους Κανόνας οἰ Θε^οι Ἀπόστολοι έμποδίζοι^σι Τοὺς ἱερωμένοι^ νὰ μη διοικο^σι δΥ^μόσεα πράγ-
ματκ, καὶ φροντίδα^ νά άναδέχωνται κοσμικὰς, άλλά καὶ ει^ τούτον παρομοίως αύτὸ τοῦτο ποιο^ι λέγοντε^
^Οποιος Ἐπίσκοπος, ί^ρεσβότερ^ς, ^ Διάκονος καταγίνεται είς στρατείκν, ^τοι, ἐ^χι εί^ μεταχείρισή ^πλων
καὶ πολέμων, άλ^λὰ εις διοίκη^ιν πραγμάτων στρατιωτικών, οἶον. διανομήν σιτηρεσίων τ^ν στρατιωτ^
υποδοχήν τών τροφήν αύτῶν^ και ο^λλας τοιαύτας κυβερνήσεις, τάς δποίας οι πολιτικοὶ στρατεία^ ό.^ιάζουοιν^
^ς τις .λοιπὸν, λέγει, καταγίνεται εἰς τά τοια^τα, ^ιαὶ θέλει νά ^αὶ τά δύω, καὶ έξουσἱαν Ιρωμα^κην βασι--
λικ^ν, καὶ διοί^.^τιν ιε^ατικ^νκαὶ ^κκλησιαστι^Ιν^ ταύτὸν εἰπε^ν, ἐξουσιαν ἐξωτερικ^ν καὶ ἐσο^ρικ^ν, (^) ὸ
τοιο^τος, ἀάν δέν παὁσ^ άπὸ αύτά, καθαίρεται, διό^ι τά πράγματα και αί ἐξου^ίαι τοί^ Καίσαρος κ^ὶ βα^ι^
λέως, εις Τὸν Καίσαρα πρέπει νά- δίδονται, ^τοι, εις άνθρωπους ἐξωτερικοὸ^ καὶ βασιλικούς τά πράγματα
κκἰ αἰ ἐξουσίαι τοῦ Θεο^, ε^ς τὸν Θεὸν, παρομοίων πρέπει νά δίδωνται^ ταύτὸ ειπε^ν, είς άνθρωπον^ θείους
καὶ ἐσωτερικούς, ὸπο^οι εἶναι οι επίσκοποι, καὶ ΙΙρεσβύΤεροι, καὶ διάκονοι. Ἀνάγνωθι καὶ την έρμηνείκν τοῦ
. Ἁποστολικοί^.

μείωσιν τοῦ κ^. της δ^. καὶ του μβ^. της ἐν Καρθαγένη, καὶ τὸν γόνους ἐκεῖνον δποῦ τον ἐξηγόρασε, καὶ ετσι νὰ ἐλευθ^ροῦτ^
λη^. βασιλείου- ΙΙε^ δε της ^πεξουσιὁτητος τών δούλων πρὸς ^Ελευθεροῦται καὶ ἐκεῖνος ὁ^οῦ μέ ε^ησ^ν του αφέντου του
τους αύθἐντας (ἐν μέρει δέ καὶ πε^ὶ της ιΙπεξουσιότητος τῶν Ιγινε στρατιώτης, ^ ^Ιοναχὸς, ^ Κληρ^κ^ς. ^κε,νο^ δ^οἰ δουλοι,
στρατιωτών προς τους στρατηγους) ἐδῶ ὁμιλοῦμεν. ^ μέν ουν δποῦ ἀ^ήσουν τ'^ν άσκησιν, ^Ιονα^οἰ γεγον^τες, κ^ὶ ^ίς ἀλλην
θ^. καὶ κ^ι ^ά. ^ιαρὰ Δέοντος του ^ο^οῦ διορίζει, ^τι, ἐκεῖ^ πολιτείαν ^λθουσι, νὰ γίνο^ντ^^ πάλ^ν δουλο-. κατὰ το δ^. ^.^λ.
νος ὁ δοῦλος ὁποῦ κατὰ άγνοιαν του αυθέντου του γέν.^ Κληρι- τίτλ. ά. κε^. ιά. θέμα ιγ^. (ορα κα^ την υποσν.^είωσ^ν του ε^,
κὸς. ^ ^Ιοναχος, ^ επίσκοπος, ἄν ^ν ἦτο φευγάτος ἀπὸ α^τ^ν, τ^ς ά. καὶ β^. καὶ τὸ^ Ἀ^ενόπουλον αυτ^ι.^ ^ν^μείωσαι δ^
εως τρεῖς χρόνους, νὰ ἀνα^ητηται ί^πὸ τοῦ αυθέντου του, καὶ ^πρὸς τούτοις, οτι δύο^ λογ^ῶν εἶναι ο^δου^,ο^, ἄλλο^ μ^ν ^εννῶν-.
ε^ρεθεὶς νὰ ἐπιστρ^φ.^ πάλιν εἰς την προτἐραν τύχην και νὰ ται δουλοι, δσοι ἀ-ὸ δού^.ας γεννηθοῦν, ^λλο-. δε γίνονται, ο^κ
.^ναι δοῦλος. ἄν δε ἦτο φανερος ε^ς αὁτον και ίκλν^ῶθη, ^ έμό- αἰχ^^ιαλωτισθοῦν ἀ^ὸ τους πολεμίους, οἰ δὲ με μ^σθον δουλ^ύον-
νασε, διορίζει -^ὰ ^ητῆται μόνον ^ως ενα χρόνον. ^ο δε ^ι^τ^ος τες εἰςα^θέντας δέν εἶναι κυρίως δοῦλοι, ἀλλὰ μ^νο.^ μισθωτοί .
Τίτλ. ά. κε^. λς^. ^ησὶν, δτι κατὰ τὴν λ^. διάταξιν τοῦ γ^. Περὶ τούτων λέγει δ θειος ^ρυσὁστομος ^^λ. δ^. ^ρὸς τίτ,)
τίτλ. τοῦ ά. ^βλ. τοῦ κ^^δηκος, ὁ δοῦλος ουτε κατὰ γν^ην τοῦ κατηγορίας άξιος εἶναι έκεΤ^νος όποῦ μέ ^ρύ^ασιν ἐγκ^ατεί^ς,.
δεσπότου κλη^οῦται, ἀνίσι.^ς ^ρῶτον δεν ἐλευθε^ωθη. ^ δε'β^. χωρί^ιι τὰς γυναῖκας ἀπὸ τους άνδ^ας των, καὶ τους δούλους
διάταξις τοῦ ά. τίτλ. τῶν ^εαρῶν θεσπίζει, ^τι ἐὰν ἐκλ^οῦτο ἀπὸ τους αὀθἐντας αύτῶν. δέ ^ειρὰχ λέγει, ^οἰκἐτην συνε--
ό δοῦλος, ^ξευ^εν ὁ δεσπότης και δεν ἀντἐλεγεν, ἐλευθεροῦται. τὸν ἀγαπάτω σου ή ψυ^, καἰ μη στ^ρήσν^ς αὁτὸν ἐλε^^ίας^^
Καὶ ^Ιιχαηλ δε ὁ Ἀτταλ^ῶτης τη συνοψει τίτλ. γ^. λέγει, ίι'. ^Ι.^.
οτι ^λευθεροῦται ὁ δοῦλος, ἐὰν, οταν ἐχει^οτονεῖτο, ἐγίνωσ^εν ὀ ( ^) ^Εἶς δύωδιαι^ειται ή ἐξουσία καὶ ἀρχή. ^Λλλη μέν ει-
αύθέντης αυτοῦ. καὶ ἐσ^ι^πα. αύτ^ δε διάταξις λέγει, οτι ἦ ναι κοομικ^, τ^ν δποίαν ἐνεπίστευσεν ὁ ^εὸς εἰς τους ^σ^λ^.ς,
ἐπισκοπη ἐλευθερο^ καὶ τους δούλους ἀπὸ τ^ν ^εξουσιότητα καὶ τους άρχοντας, άλλη δέ εἶναι ^νευματ^ την ὁ^οίαν ^νε^
τι^ν αὸθεντῶν αυτῶν, και τ^υς στρατιι^τας ἀπὸ την τῶν στρα- χείρισεν ὁ Θεὸς εἰς τους ^Αρχιερε^ς καὶ των ψυχών οἰ,^ονδμους.
τηγῶν αὀτ^, ἐὰν κατὰ τ^ν γνώμην τῶν κρατούντων αὁτοὁς γέ- ^Εναντία δέ ή μία μέ την άλλην ὸπάρχει. ή μέν γὰρ εἶναι ἐ^ί^.
^ηται δηλαδή. ^ημείωσαι δε ^ρὸς τούτοις, ^τι δ νόμος λἐγει γειος, ή δέ, εἶναι ουράνιος. ^ μέν φορει μάχαιραν καὶ θανα-
πῶς, ἄν ἐπε^ωτ^ται τινὰς, καὶ δέν ἀντιλἐγ^, ἀλλὰ σιωπ^, ἐὰν το^, ή δέ πράως συγχωρά καὶ ^ωοπο-.ε^. ^ κ^ἰ ύ ^ρυσό-^
μέν .^ναι τὸ πραγμα περὶ ου ἐρωταται ^^ὸς ^έ^δος του, άντὶ στομὁς ^ησιν, άλλοι δροι ^σσιλείας, καὶ άλλοι ο^ροι ίερο^σύ-.^
συγκαταν^ύοντος λογί^ετ^ι, ἐὰν δε .^να^ ^ρὸς ζημίαν τον, ἀντὶ ^ο ^ασιλευς τὰ ^ταῦθα πεπίστευται, ἐγω τὰ ουράν^^^ (ἐγ^
ἀρνουμένου. Πλην ὁ εἰδως την χει^οτονίαν του δούλου αὁτοῦ, ίΙταν ειπω, τον ἱερέα λέγω). ὁ ^αοιλευς σήματα εμπιστεύεται,
καὶ μὴ ἀντιλέγων, καὶ μέ ολον ὁ^ιοῦ εἶναι πρὸς ζημίαν του τὸ ὀ δέ ἱερευς, ψυ^ήν. ^ ^ασιλευς λοιπάδας ^ρημάτων ἀ^ίησιν,
πραγμα, ^,ως ἀντὶ σνναινοῦντος λαμ^άνετα^ καὶ τοῦτο εἶναι ὀδέ ἱερε^ς λοιπάδας αμαρτημάτων. ^κεΤνος άναγκά^ει, ο^τος
εἰδικὸν δίὰ την ἐλευθερίαν του κλη^ωθί ντος δηλαδή. ο^τως ἐν παρακαλεῖ. ^Εκεινος ^πλα ἰί^ει αἰσθητὰ, ο^τος δπλα Πνευματι-
τῶ σχολεία του ^αλσαμῶνος γἐγρα^ιται τὸ εἰς τὸ κείμενον του κά^. (Δόγ. δ^. εἰς τὸν ^Οἰ^ίαν σελ. ρμθ^. τόμ. ἐ.). τὸ αὁτὸ δέ
ά. τίτλ. κεφ. λς^.^ωτ. νομικύν. ^^οσἐτ-., κ^τὰ τὸν Ἀρμεν. ^ιβλ. άτοπον ἀκολουθεΕ ἀνίσως, ^ ό ^ασιλεὁς τολμήσω νὰ ἐπ^ίν^
ά. τίτλ. ιή. ἐλευ^ερουτα^ ὁ δοῦλος, ἐὰν ἀπο^άνΥ^ ὁ α^θέντης του ^εατος, ^ ό ^Α^χιερευς νὰ ^ασιλειά καὶ νὰ ^ ^ τα ι μά-
τΙου χωρὶς νὰ κάμ^Ι διαθήκην. ^οποιος ἀγορασ^η ἀπὸ τους πο- χαιραν, καθο^ς έπαθε τοῦτο ό Δίκερως Γίγαςτης Ρι^μης. ὁ ΙΙά-
λεμίους, εἰ μέν εἶναι πλούσιος, νὰ δίδ^ την τιμήν του, κα^ νὰ ^ας ^ημὶ, ό όποιος κοντὰ ^ου εἶναι ἐσωτερικὸς και ^ατὰ πνεῦ-
ἐξαγορά^ηται. εἰ δέ εἶναι πτο^ὸς, νὰ δουλ^ύη τρεΙς ^ πέντ μα ^Αρ^ιερει^ς, θέλει νὰ ^ναι έξωτερικὸς. καὶ κατὰ σῶμα ^ασι-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

α^ἴ τις ὺβρίσοι βασιλέα, ἤ ἄρχοντα παρὰ τὸ δίκαιον, τιμωρίαν τιννύτω. Κ α ὶ εἰ μὲν Κ λ η ρ ικ έ , κα^-
θαι^είσ^ω. εἰ δὲ λαικὸς, ἀφοριζέσθω.
^ ρ μ η ν ε ί ο^

^ο μ^ν ^Ιωσα^κὸ^ ν^ο^ λέγει, ^άρ^οντ^ τοί^ λ ^ σ^ ο'^ έρεῖς κακ^,^, ἶ^ ο δ . κβ^. ^8.^ δ δὲ κ^ορυφαῖο^
Πέτρον ἶδία, τὸν βκοιλε^ τιμ^Τε. ἶά. Ιἱέτρ β^. Ι^ Ἱ ^ δέ ἱΙ^λος προστάζει νἀ Οπ^ρενχωμεθ^ διά Τού^ β^σι^
. λε^ και ράντας τον^ ἐν ύπ^ροχ^. ἶΓιμο^. β^ .^ κ^ν κ^ιὶ άπιστοι εἶ'^αι. ^ντα^θα δε κοινω^ οἰ Λπόστολοι λεγοι^
σιν, δ^ι ἰ^ιος ύβρίσοι βασιλέα, ^ άρχοντα π^ρἀ τὸ δίκαιον, καὶχωρὶ^ κ^μμίαν δικαίαν αἰτί^ν, ^ τιμωρ^Ται^
καὶ εἰ μέν εἶναι Κλ^ρικὸ^, ^ καθαίρ^Ται, ει δ^ Αα^κὸί άφορίζεται. ^Υβρις δ^ κοντά εἰς τοά β^σιλεῖ^ λογι-
ζοντα^. οἰ δριμυτε^οι έλεγχοι. ^μποδίσας δέ ὸ κανων τὸν παρά τὸ δίκαιον τὸν ^πσιλέα υβρίζοντα, άφ^ιε κατά
τὸ σιωπω^,εν^ν νά έ^νοοί^μεν ἐξ άντιδιαστολ^,, ^τι, ἐάν οἰ β^ισιλεῖ^ καὶ άρχοντες άσεβο^σιν, ^ ἀμαρτανοι^σιν,
συγχωρο^ρνται νά ἐλέγχουν αύτούς ἐ^ νο ι, εἰς τοά οποίου^ άν^κει τὸ νά ἐλέγχο^ν τοια^τα πρ^σωπαε Ἀ λ λ ἀ γάρ
οὁοἐ αὕτὸ^ ὸ ι^βρίσας πρέπει νἀ τι^ιωρ^ται εύθυ^ καὶ ὅρ^ τ^ν ύποσ^μείωσιν το^ νΟ^. Ἀποστολι^ο^ε

Π Ι^ .

Τηςς ^ . Αα- Ἐ Ττω ὺμῖν πᾶσι Κληρικοῖς κ^ὶ Α^ κοῖς βιβλία σεβάσμιέ κο^ὶ Ἀ γ ι^ . Τ η ς ἰ^ὲν π ^
οδικ. να^. ξ^. λαιᾶς διαθήκης, Μωῦσέως πέντε. Γένεσις. Ἐξοδο^ Λει^τικ^ν. Ἀριθμοί. Δευτερονομιον. ^Ιη-
Κα^θ. λ^. ν^.
^θ^ιν,λθ^.εορ- σοῦ Ναυῆ ἔν. Κριτῶνἔν. Ροὺθ ἔν. Βασιλειῶν τέσσαρα. Παραλειπομένων τῆςβιβλου τῶν ὴ-
τα^τικη ἐπ^ς. μερῶν δύω.Ἐσδρα δύω. Ἐσθὴρ ἔν^ Μακκαβαίων τρία. Ἱὡ β ἔν^ ψαλτήριον εν, Σολομῶντος
Γ^η.^ριος Θε..
οΑὁγος ^ντο^ς τοία^ Παροιμίαι. Ἐκκλησιαστὴς καὶ Ἀ σ μ α Ἀσμάτω ν. Προφητῶν δώοεκα. εν ἹΙσαέου. ^ν
αυτ^ῦ ^πεσι. ^ερεμίου ^ν Ἱεζεκιή λ. Δαν^ὴλ ἔν. ἔξωθεν δὲ ὺμῖν προσιστορείσθω μανθάνειν ὑμῶν τοὺς νέους,
^Λμ^ιλά^ιος. τὴν σοφίοιν τοῦ πολυμαθοῦς Σειράχ. ἹΙμέτερ^ δὲ, τουτέστι τῆ^ καινῆς Δι^θήκης,Εὐαγγέλι^
τέσσαρα, Ματθαίου, Μάρκου, Λου^ᾶ καί Ἱωάννου. Παύλου ἐπιστολαὶ δεκατέσσαρες. Πέτρου ἐπιστολ^ιὶ,
δύο. Ἱωάννου ἐπιστολ^ὶ τρεῖς. Ἱ^κώβου μί^. Ἱούδσ. μί^. Κλήμεντος ἐπιστολαὶ δύω. καὶ ^ὶ διατα γή
ὺυ,ῖν τοῖς Ἐπισκ^πο^ς δ^' ἐμοῦ Κλήμεντος ἐν ὀκτὡ βιβλίοις προσπεφωνημέναι, (ἄς ού χρὴ οημοσιεύειν
ἐπὶ πάντων δ^ὰ τὰ ἐν αύταις μυστικὰ) καὶ ^ὶ Πράξεις ὴμῶν τῶν Ἀποστ^λων. (2)

λεὁ^. νὰ ε^λογ^ και νὰ θανατά, νὰ ^ιρατ^ την ποιμαντικην ^α-
κτηρίαν^ καὶ Ι^άχαιραν την φονευτρίαν. ^Ι^ξις ^μικτος, και τέ-
^ας ἀ^δκοτονἰ ^Ας ἰ^ λο,πὸν ουτος δτι παρα^^ίτης του πα-
ροντος Ἀπο^τολ^κου Καν^νος ^υρίσκετα-., καὶ καθαιρέσει ῦπὁ-
κειται ἀμ^ότε^α ^υλο^.νο^ ^ειν, ^αὶ Ρω'^κην ἀρχ^, ^ ὶ
ἱερατικην διοίκ^σιν, Π^ὸς τοῦτο χρησιμότατα εἶναι τὰ ὀπὸ του
^οσίου του ^Επισκ^που Κουδροι^βης, προ, Κω'^ταντ^νον τὸν
μέγαν εἰρημένα, (ΙΙαρὰ Ἀθανασίω ἐπιστολη το^ς ὰπανταχοῦ
τον μονήρη ^ίον ἀσκοῦσι). ^^οὶ βασιλείαν ὁ Θεος ένεχείρισεν,
ημ^ν τὰ της ^Ι^κκλησίας ἐπίστευσε^ καὶ ο^σπΙρ ο την σὴν ἀρχέν
ύποκλέπτων. ἀντιλέγει τ-^ διαταξαμένφ οἰ^τω φοβήθητι μ^
και συ τὰ της ^Εκκλησίας εις σεαυτὸν ^λκων, υπεύθυνος ἐγκλή-
ματι μεγάλα γέν^.^ ^πίδοτε, γέγραπται, τὰ του Καίσαρος
Καίσαρ, καὶ τὰ του Θεοῦ τ^ Θεῶ. ουτε τοίνυν ήμ^ν α^χειν
ἐπὶ τῆς γές έξεστι, (τὶ ἄν ειποι πρὸς ταῦτα ὁ διαρχῶν ΙΙάπας^)
ο-^τε συ του θυμι^ιν ἐξουσίαν ^(χεις. ι^ Ι^ασιλεῦ.^
(1) ^ιὰ νὰ καταπαύουν την ὁργην οἱ θειοτατοι ^ασιλεῖς,
καὶ νὰ γίνωνται ^ιλάνθ^ωποι πρὸς το^ ί^βριστάς των, ἄς λά-
βουν παράδειγμα ἀπὸ τὸν μέγαν Κωνσταντίνον, καὶ ἀπὸ τὸν
μέγαν ^εοδὁσιον. ^ο μεν γὰρ Κωνσταντίνος, ἐπειδή τινες ἐλι-
θο^Ι^λη^αν την εἰκὁνα του, και παρεκίνουν αὁτὸν οἱ φίλοι του
νὰ τιμωρήσω τοἰΙς ί^ριστὰς^ διδτι μ^ τούς λίθους ἐπλήγωσαν τὸ
^ιρὁσωπδν τοο^ αὀτὸς ψηλα^ρήσας το ^ερ^σω^ὁν του^ κ^ὶ χαμο-
γελάσας εἶπε ταῦτα τὰ ἀξιομνημίρνευτα λὁγια^ ^Οὁδαμοῦ πλη-
γην ἐπὶ του μετόπου γεγενημἐνην δρω, ἀλλ^ ὸγιὴς ^ν ή κε^-
λη^ ὸγιης δε ^ ^ψις ^ἰπασα. (Χρυσόστομος λδγ. κ^. Ἀνδριάντ.
σελ. του ς^. τὁμ.). δ^Θεοδὁσιος, καὶ μ^ ^λον ὁ^οῦ οἰ
Ἀντιοχ^ῖς ἐκρήμνισαν τούς ἀνδριέντας του, καὶ αλλας ἀτοπίας
εκαμαν, δμως ^ταν ἐπέγεν ο Ἀντιοχείας ^λαυΥανὸς, καὶ τον
παρεκάλεσε^ τόσον ^εερῶθη ο θυμὁς του, ^στε ὁποῦ εἶπε ταῦτα
τὰ .φιλάνθρω^ια ρήματα ^ρος αυτ^ν. Καὶ τί θαε^στὸν καὶ μἐ^
γα, εἰ τοις υβρικόσιν ἀφήσομεν την δργην ἀνθρό^ο^,ς ο^σ.ν, αν-
θρωποι καὶ αὁτοὶ τυγχάνοντες, οπου γε ὁ τές οἰκο^^νης ^ισπὁ-
τ η ς ..... υπέρ των σταυρω^άντ^ν αυτὸν τον Πατέρα παρικά-.
λει λέγων. ^ες αὁτοις^ ού γὰρ οἱ^ασ^ τί ^οῦσ^ ; (^ιρ^οστ.
αὁτοθι σελ. ί^ί^.) Ἀ ς δυσω^ιήσ^ το^ς ^ασ^λ^;ς ^ἰς το νὰ
ρῶνωσι τον θυμόν τους κ^ν αυτὸ το ονοε^.α^ ὁ^οῦ ^χουν τ^ ^α..
σιλεύς. ^Ορίζετα^ γὰρ ἀ^ὸ τον Α^οντ^. κ^ὶ Κωνσταντίνον τους
ὁμ^ίους των Ι^ασιλείς οἰ^τω- ^Ι^ασιλεύς ^στιν ^ομος ἐ^ε^στασία,
κοινον ἀγαθὸν πασι το ς ύπηκόοις. μήτε ^ς^τὰ ἀντ^άθε^αν τ^-
μωρῶν^ μήτε κατὰ προσ^άθ^ιαν ἀγαθοποιῶν. β^. ^κο^ος τ^
ὶ^ασιλε^ τῶν ^ντων καἰ υ^αρχόντ^ν δ^ ἀγαθότητος η φυλακη
και ἀσφάλεια. γ^. Τελο^ τῶ ^σ-.λ^ τὸ εὁ^ργ^τεῖν, δι^ ^ καὶ
ευεργέτης λέγεται, (^Εν τ^ ἐκλο^. τῶν ν^μ. ^ί^λ.
τοῦ ^ιβλ. του Γιοῦρ Γραικορωμ,). ^Ο θἐλ^ν δέ νὰ ^ξημε-
ρόσ^ την τῶν Ιὶασιλέων ὁργην, ἄς ἀν^γνῶσ^ αυτόθι ^αρὰ τ^δ
^ρ^σοστ. τὰ σοφότατα, κ^ὶ δυσω^ητ^κότ^τ^ σχ^^ατ^ καἰ ρή-
^τα, όπου ἐμεταχειρίσθη ὀ ^λαυΥ^νὸς ^ρος τὸν ^εοδὁσ^ον^.
(^) ^ημείωσαι δ^, οτ^ πολλὰ ^βλία καὶ χειρόγραφα καὶ
τετυπωμἐνα, καὶ μάλιστα εἰς την ^ύνο^^ν Ἀλεξίου του Ἀρι^
στηνοῦ, φέρονται καὶ ^λλοι Κανόνα έπιγεγραμμένο^^ οἱ μέν, εἰς
τὸ ^νομα του Πέτρου, οἱ δέ, εἰς τ^ ^νομ^ τοῦ ΙΙαύλου, τους ό^
ποίους δέν πρἐ^ νὰ δεχόμ^θα^ ἀλλὰ νὰ ἀ^οβάλλωμ^ν ῶς νό-
θους καὶ ψευδεπιγρά^ους. ^Ε^ειδη κα^ ή οἰκουμενικ^
 ΤΩΝ ΑΓΙΩ^ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
^ ρ μ η ν ε ί οι

Ἀφ^ οὕ οἱ ^π^ττολοι ἐδίδαξαν καὶ ^νομοθέτησαν δ^ά τ^ν ἱερ^ν αύτ^ν Κανύνων τ(ν^ τρ^^ ά ^ ζ ε ι εἰ^
^τούς ιερωμένον^ καὶ άπλῶς εΙς το^ λύκους χριστιανούς νά πολιτεύωνται, τελευτα^ον διδάσκουν., καὶ πο^ε
βιβλια πρέπει νά άνκγινωσκωσι. Καὶ τά μέν άκα^νιστα καὶ ψευδεπίγραφα βιβλίκ ἐδίδαξαν ^ἶς τὸν ξο αυ^
τ^ν Κανύνα νά μὴ άναγινω^κωμεν, τά δὲ κανονισμένα καὶ ^για διά το'^ παρ^τος ΚανύνΙ^ διδάσ,εονσιν
νά άναγι^ώσκομ^ν, άτινα καὶ άπαριθμο^σιν, ως ἐδῶ φαίνονται καταστ^ωμένα. ^Ιέμνηται δ^ ^ ν βιβλίων τού-
των καὶ ἐν .^αοδικεί^ σύνοδος, Καν. καὶ ^ ἐν Καρθ. Καν. λβ^. ^Δλλά καὶ ^ μέγας Ἀθανά^ιος έ^ τ-^
έορταστικ^ αύτοι^ ἐπ^.στολ^, καὶ Γρηγύριος ὁ Θεολογος ἐν το^ ^πεσι, και ^μφιλύχιος ὸ ^ίκο'^ο^ δ^ά στίχων
ιάμβων. ^ο τοίνι^ν μέγας Ἀθανάσιος ἐν τ^ ρηθεί^^ ἐπιστολ^ εις δύω διαιρεί τά βιβλία άπαντα τ^ς παλα^ς
Γραφ^ς. εἰ^ κανονιζύμενα, καὶ εἰς άναγινω^κύμενα. Καὶ κανονιζύμενα μέν τ ^ παλαιός Γραφές λέγε^., δτι εἶν^ι
βιβλία ε^οσιδύω, κατά τὸν άριθμὸν τῶν είκοσιδύω γραμμάτων τῶν ^βρ^κι^ν (καθως αύτὸ τοντο λέγει καὶ ὸ
Θεολογος Γρηγὁριος^ καὶ ὸ θε^ος Ιωάννης ὸ ^ιαμασκηνὸς), τά δποῖα εἶναι ταῦτα. Ι . Γένεσις. ^-οδος. 3.
Αευ^τικόν. αριθμοί. Δ^τερονύμιον. θ . ^Κησοῦς ^αυ^. 7. Κριταί. 8. Ι^ούθ. ἰ^ιλειῶν πρωτη καὶ δευ-
^τέρα ὸμοί^ (άτινα, καὶ ^αμουηλ ονομάζονται παρά το^ ^βραίοις. ^ δέ Γ^. καὶ ^ασιλ. ά. καὶ β^. ἰ^ ιλει^ ν
ονομάζονται^ Ιθ . ^ασιλειο^ν τρίτη καὶ Τετάρτη ὸμο'^. Ι Ι. παραλειπομένων πρωτη καἰ δεντέ^α ὸμοι^. ἰ^,
δρα πρώτον καὶ δεύτερον δμο^. Ι3 . παλμοί. ἱ^. Ι^αροιμοίαι. Ι^. ^κκλησιαστης. Ιβ . Ἀσμα ασμάτων. ἱ^,
^Ιωβ. Ι^ . ο ί δώδεκα μικροἰ ἰ^ροφ^ται δνομαζύμενοι βιβλίον εν. ἱ^. ^σα^ας. ^θ. ιερεμίας ὸμοί^ καἰ Θ^νοι, καὶ
Κ^αρούχ, καὶ ἐπιστολη. ^ Ι. ^Ιεζεκιηλ. Δανιήλ. Ἀναγινωσκύμενα δέ βιβλία άπὸ τοὸς νεω^τὶ κκτηχουμέ-^
νους ταῦΤα είσί. ^οφία ^ολομ^τος, ^τις καὶ πανάρετος λέγεται κατά τὀν ^σέβιον (β.βλ . ἰ ἰ . κεφ. περὶ
^ύαγγελικ^ς προπαρασκευ^ς^, ^οφία Σειράχ, ^τις καὶ α^τη πανάρετος λέγεται, κατά Γεω^γιον τὸν ^ύγγελον^
(^ημείωσαι δέ δτι ὸ ^ειράχ ^ί^κκλησι^στικὸ^ παρά το^ς ^υτικο^ις δνομά^εται.^ ^σθ^ρ, Ἱουδ'^θ, καἰ Τωβίας. Ι^η.-
μείωσαι ^μως ^τι καὶ τὸ βιβλίον τ^ς ^σθ^ρ έν δν, μετά τί^ν Κανονιζομένων βιβλίων συναριθμεῖται, καθο^^ καὶ
ὸ παρο^ν Ἀποστολικὸς Κανων ἐν το^ς κανονιζομένοις τοθτο συγκαταλέγει, καὶ ή ἐν Ααοδικεία σύνοδος, καὶ ^
έν Καρθαγ. Ἀ λ λ ά καὶ η ^οφία το^ ^ολομί^ντος. καὶ ^Ιονδὶ^, καἰ ^ Τωβὶτ, το^ κανονιζομένοις βιβλίοι^ σ^να-
ριθμοῦνται ύπὸ τ^ς ἐν Καρθαγέν^ ^νύδοι^. ^ ς κανονικά δέ βιβλία καταλέγονται ἀπὸ τὸν παρύντα ^Αποστολι^
κὸν, καὶ τά τρία βιβλία τι^ν ^ακκαβαίων. ( ἱ ) Τ^ςδέ νέ^ς Γραφές, Κανονικά βιβλία είσὶ ταί^τα^ Τ ά δ^. ί^ύαγ-

ύνοδος ἐν τ^ β^. τούτους μύνους το^ς δέχεται ι^ς αληθείς
Κανονας τῶν Ἀποστύλων, τους ^ε ^ΙΥλ^,ους, ψευδε^ιγράφους λο-
γίνεται, ταῦτα ἐπὶ λέξεως λἐγουσα, Ιιμηδενὶ ἐξειναι τους πρ^
δηλωθέντας πα^αχαράττειν Κανονας, ^ ἀθετε^ν, ^ ^τέρο^ς ^ιαρὰ
τους προκειμἐνους ^αραδεχεσθαι Κανύνας, ψευδεπιγρά^ως ιΙπὁ
ύπὁ τινων συντεθέντας, τῶν την αλήθειαν καπηλεύειν ἐπιχειρη-
σάντων.^ Πλην ἐπειδ^ καὶ ο ΙΙισινοῦντος ^Ε^ίσκο^ος Γρηγ^-
ριος εἶπεν εἰς τ^ν άγίαν καὶ οικουμενικών σύνοδον, ^τι ή ἐν
^Λντιοχ. γενομἐνη συνέλευσής τῶν Ἀποστὁλων (ἀπὸ τους ἐννέα
Κανὁνας αὁτης, ο^ τινες εύρίσκοντο έν τ^ β^ιοθήκ-^ Καισσα-
ρείας τῆς Παλαιστίνης τη παρὰ ^Ιαμ^ίλου του ^Ιά^τυ^ος γενο-
μένΥΙ, ι^ς σημειοῦσιν οἱ Δυτικοὶ), ἐν τ^ δγδοιρ αὁτης Κανύνιδιι^-
ρισε νὰ μ^ πλανῶνται εἰς τὸ ^ξης οἱ σω^ὁμενοι εἰς τὰ είδωλα,
ἀλλὰ νὰ ἀντεικονί^ουν τΥ,ν θεανδρικην καὶ ἀ^^αντον στήλην τοῦ
^ριστοῦ. Τοῦτον, λἐγω^ τον Κανύνα τῶν Ἀποστολων δεχδμεθα
καὶ διὁτι ^ οἰκουμενικἦ τοῦτον ἐδἐξατο, καὶ δι^τι εἶναι σύμ..
φωνος με τὰς ἀρχαίας ἱστο^ίας. Κα^ γὰρ ^ .^ἰμορροοῦσα ἀ^ιέ-
^ωσε στήλην εἰς τον ^ωτηρα ἐν τ^ ΙΙανεάδι, ι^ς ἰστορε^ ο ^υ-
σέβιος ^ιβλ. ε^δύμι^ κε^. η^. ^ν ὁ ^Ιουλιανὸς συνέτριψεν, ι^ς ὁ
^ω^^ενος λἐγει- ^.βλ. γ^. κ^^- ά. κ^ὶ ὁ Ν^κηφ^ρος Ι^'.βλ. ι^.
κεφ. λ^. (παρὰ Δοσιθέ^ σελ. ιή. της ^ωδεκ^βί^λ.). ^ορα ^αὶ εἰς
τὰ π^ολεγὁμενα τῶν Ἀ^οστολ^κῶν Κανύνων τούτων. Λύτὸ
τοῦτο ἐρανισθεὶς παρὰ του Δοσ^θέι^ καὶ θυρίδων φιλίας ^θη-
κεν ἐν τ^ β^. τύμι^ της ^υλλο^ης τῶν συνδδων, σελ. ^θ^θ.
( Ι ) ^ημείωσαι ^τι ^λλοι μ^ν συναρ^θμοῦσι τὸν Δανιήλ με τον
Ἱι^εκι^λ, ι^ς ^ν ^ιβλίον, καὶ ο^τω συμ^ληροῦσι τὸν κ^. ἀ^ιθ-
μὸν τοῦ ^βραικοῦ ἀλ^αβήτου, ^ δ^ ἐν Ααοδήκεί^ συναριθμοῦσα
την Ρουθ μ^ τους Κριτὰς ῶς ^ν ^^λίον, ο^τω συμ^λη^οῖ τὸν
κβ^. ἀριθμὸν^ ο καὶ κρειττύν ἐστιν, ι^ς συνδδου ^ε^αιωθέν.
Δεν ^ίχει λοιπὸν ὀρθῶς καὶ ἀσ^αλῶς ή νυν ^αρὰ πάντων γινω-
σκο^εένη καὶ εἰς τύπο^Ι έκδεδομένη σει^ὰ καὶ τάξις, εἰς τών ὁπο-,αν
βρίσκονται τὰ ^ι^λία της ΙΙαλαιας Γρα^ῆς, διὰ πολλὰ α^τ-.α.
Πρῶτον, διὁτι ^χει εἰς δύω δι^^εένον τὸ ^ι^λίον της ^Εσθηρ,
καὶ το μέν τάττει μετὰ τῶν Κανονι^ομέν^ν, το δε δεύτερον
μετὰ τῶν ἀποκρύ^ων, εἰς καιρὸν ὁ^οῦ δ ^ιαρο^ν ^Λποστολικος
Κανιών ^ αὁτὸ ^ητῶς δν^ά^ει, καὶ δ ξ^. τῆς ἐν Δα^κ. καἰ ^
λ^. της ἐν Καρθαγ. και ὁ μέγας Ἀθανά^ιος και ^μ^ιλ^ως,
ῶς ^ν αὁτὸ ἀριθμουσι. Δεύτερον, διύτι καὶ τοῦ τὰ δύω
βιβλία εἰς δύω ^ωριστὰ μέρη τάττει, το μεν ^ν εἰς τὰ κανονι.-
^έμενα, τὸ δε α^^ο εἰς τὰ ἀπωφν^α, εἰς καιρον δποῦ τὰ δύω
ταῦτα βιβλία ι^ς ^ν άριθμοῦσι καὶ ὀ παρων Ἀποστο^.ικὶς Κα^
^ν, καὶ ή ἐν Ααοδικ- καὶή ἐν Καρθαγ. καὶδ μέγας ^θανάσιςς,
καὶ ὁ Θεολὁγος Γρηγ^ριος, καὶ ^ ^ἰγιος ^,Αμ^ιλ^^ιος. Τρίτον,
διύτι τὸν Ι^αρουχ, καὶ την ἐπιστολην ^Ιερεμίου δ.αιρει ἀπο .ὸ
προ^ητικὸν ^ι^λίον του ^Ιερ^ίου, καὶ συνα^ιθμει ταῦτα μετὰ
τῶν ἀποκρύ^ων. εἰς καιρὸν ὁποῦ ^ ίν Δαοδικεί^ σύνοδος. καὶ ὁ
μέγας Ἀθανάσιος ^ς ^ν ^ιβλίον καὶ τὰ τρία συναριθμοῦσι.
(Διὰ τί δε ^ ἐν .ἐ^αοδικεία, ἐπιστολὰς ^ερεμἰου γράφει πλη^υν-
τικῶς, εἰς καιρὶν ὁποῦ μία μένη ε^ρίσκεται; καθο^ς και ο Ἀθα-
νάσιος ἐπιστολην ^νικῶς ^νο^^ιάςει, ἀπορῶ). Τ ί ταρεον, ^τι τῶν
^Ιακκα^αίων τὰ τρ^αβιβλία μετὰ των ἀποκρύ^ων συναριθμώ,
τὰ ὁπο^α ὁ παρο^ν ^-^ποστολικὸς Καν^ν μετὰ τῶν κανονι^ομέ-^
νων συγκαταλέγει. Πέμπτον, διοτι τὸ ^ι^λίον του ^εεμίου
μετὰ τῶν κανονι^ομένων ἀριθμεῖ, του ὀποίου ^λως μνεία ο^ γί-
νεται, ούτε παρὰ τ^ ^Αποστολικ^ τούτι^ Κανδνι, ουτε παρὰ τ'^
ἐν Ααοδικ. συν^διρ, ουτε παρὰ τη ἐν Καρθαγ. ούτ^ παρὰ τῶ με-
γάλφ ^Αθανασίι^, Γ^ηγορίφ τε καὶ Ἀμ^ιλοχί^. Καὶ Ιίκτον, διοτι
^ν τισιν ἐκδἐσεσιν ἀπέκρυφα δνομά^ει τὰ μη κανονι^ὁμενα
βλία, εἰς καιρὸν δποῦ δὶν πρέπει ολως μ^ τοῦτο τὸ ^νομα νὰ
δνομάἰ^ωνται, κατὰ τον. μέγαν Ἀθανάσιον ἐν τ^ προρρηθείςν^
 ΟΙ Τ ^ Ο ^
γέλια. Αἰ Ι^ρά^εις τών Ἀπο^λων^ Α ί έπΤά κ^εθολι^ιαὶ ^πιστολαί^ ^ακ^βου μία, Πέτρου δύω. ^Ιωάννου Τρεις^
^Ιουδα μία^ Παύλου έπισ-ολαὶ δεκατέ^ο^ρες^ Και η Ἀποκάλυψις. Περὶ τ^ς ὁποίας άγκαλά κ^ὶ λέγει ὸ θε^ς
Ἀρ.φιλό^ιος ἐν τι^ ^Ιάμβοι^, ὅτι ^ολλοὶ μέν έγκρἰνουσιν ο^ γνη^ρίαν, οἱ περισσότεροι δέ τΥ^ν κρίνουσιν ὡς ν^..
θ^ν. ^μως ως.κανονιζό^ιενον βιβλίον ΤαύΤην δένεται ^ έν Καρθ^γ. σύνοδος, Κ α ν .^ . καέ δ μέγας Ἀθανάσιος έν
τ^ λθ^. π^ορρηθείσ^ έπιστολ^, καὶ ὁ ΟεΙΟς Διοννσιος ὸ Ἀρεοπαγἰτης, ^,υστικ^ν έποψίαν ταύτ^ν δ.^ομά^ων, καέ
έ^ιστολη^ ώσὰν όποῦ τὸ ^νομα, ἀπόκρυ^α, ἐπενοήθη παρὰ τῶν
.Δἱρετικῶν, δια νὰ ήμποροῦν μέ αύτὸ νὰ γράφωσιν ο,τι θέλουσι^
καἰ νὰ πλανῶσι τους ὰπλουστέρους δτι εἶναι τάχα ἀπό^ρυφα ^ι-
βλία τῶν ἀγίων, καὶ παλαιέ. Δοιπὸν καλῶς ἄν τὰ μ^ κα-
νονιἰ^όμενα ^λία της Παλαιάς, νὰ όνομά^ωνται άναγινωσκό-^
μενα, καὶ οχι ἀπόκρυφα. Ἀναγινωσκόμενα δέ κυρίως καὶ μάλι--
στα ταῦτα πρέπει νὰ ὁνομά^ωνται. ^ιεεμίας. ^ΙΙ Δινεσις τῶν
τριῶν Παίδων. ^ο Βὴλ καὶ Δράκων. Καὶ ^ωσάννα, έπειδη
καὶ τῶν ^λίων τούτων, ούδέ μία μνήμη έμφέρεται, ούτε εἰς
τον παρόντα Ἀποστολικὸν, ούτε εἰς την ἐν Δαοδικ. ουτε εἰς την
ἐν Καρθαγ. ουτε εἰς τον μέγαν Ἀθαν. ούτε εἰς τὸν θε^ον Γρη-
γόριον, ουτε είς τον ^Λμφιλόχιον. (^ο δέ Ωριγένης εἶχεν όμ^-
λίαν εἰς τον Νεεμίαν). Δέν ήθελεν ^ναι ^ξω του σκοποῦ το νὰ
προσθέσωμιν^ ώς ἐν παραρτήματος λογιρ, εἰς τ^ν παρούσαν ύπο-
σημείωσιν, καί τινα αναγκαία εἰς γνῶσιν τῶν σχολαἰ^όντων τ^
ἀγί^ Γραφγ,, και νὰ παραθέσι^μεν ταῦτα τοις ^ϊλολογοις ῶς ή-
δυσμά τι καὶ άρτυμα. ^ρούμεν ουν α^, τί ἐστὶν ^ θεία Γραφή.
β^. Πο^απλούν το νόημα τῶν ί^ρῶν Γρα^ῶν. γ^. Τίνι διαλέκτ^ρ
συνεγρά^ησαν. δ^. Ι^.ς πόσα διαιρεῖται τὰ βιβλία της Παλαιάς-
Και ε^, πόσαι έκδόσεις ^ μεταφράσεις εἰσὶν αύτης. ^Π μέν ουν
θεία Γρα^η ρημα ^εού έστὶν, αυτού έμπνέοντος γεγραμμένον.
Ρημα μέν Θεού λέγεται, καθ^ ^ κοινωνε^ ταις παραδόσεσι, γε-
γρα^ίμένον ^έ, ^ιαθ^ο διακρίνεται τῶν παραδὁσεων^ ρη^ ο^σῶν
Θεοῦ άγραφον. Προσετέθη δέ, αῦτου έμπνέοντος. πρὸς δια^ορὰν
τ^ ^.^κλησιαστικῶν Κανδνων και θεσπισμάτων, κατ^ἐπιστασίαν
Θεοῦ, οῦ κατ^ ^μπνευσιν γιγραμ^.ι.ένων. δι^ δ ούδέ θεόπνευστοι
γραίοαὶ αυτοὶ δνομά^ονται' (σπανιά^.ις δέ δεοπνευστοι και οἰ
ε^αν^νις τῶν συνδδων λέγονται, ῶς τοῦτο δηλοῦται εις διά^ο-
^α μέρη τῶν συνοδικῶν. ^Υποδ^οῦται δέ και εἰς την πρὸς
Κελεστῖνον της έν Καρθαγέν. ἐπιοτολήν.) Καθῶς γὰρ ^πο-
ρει τινας νὰ στείλε γράμμα εις αλλον κατὰ δύο^ τρόπους, ^ νὰ
εἰπη εἰς τον γρα^έα και τὰ ιδ-.α λὁγια ὁποῦ θέλει νὰ γράψν^. ^
μ^νον νὰ εἰπη το νύημα, και νὰ ά^ήση τον γραφί α νὰ έκθεσή το
ν^υία ἐκεινο μέ ἐδικήν του ^ράσ^ν και ^ύγια - ^τσι και τὸ ΙΙνεῦ-
μα το ^γιον, εἰς μέν τὰς Γρα^άς, καὶ αύτὰ τὰ λ^για ὀπηγ^ευ-
σεν. εἰς δέ τὰς συνόδους αὁτὸ μ^νον τὸ νό^μα ^ατ^ ἐ^ι^στασίαν
καὶ ^ωτισμον αὁτοῦ, Διακρίνουσι γὰρ οἱ θεολόγοι άπ^ άλλή-
λων τὰ τρία ταῦτα^ Ἀ^οκάλυψιν, ^Ι^μπνευσιν καὶ ^ωτισμὸν,
ἦτοι ^λλαμψιν καὶ έπιστασίαν, ^Καὶ Ἀποκάλυψις μέν ἐστι κατ^
αῦτους, ἀγνοουμέ^ης άληθείας θεύθεν ^ανέρωσις^ ^μπνευσις δέ,
κίνησις ἐσωτερική, ύπὸ τῆς ὁ^οίας διεγείρεταί τις θεύθεν ^ νὰ
εἰπη^ ^ νὰ πράξ^'Ι τὶ, χωρὶς νὰ παραβλάπτηται ο νους, ^ τὸ
αυτεξούσιον της θελήσεῶς του^ ^ωτι^ὸς δέ καἰ ^λλ^μψις εἶνε
βοήθεια και ἐπιστασία Θεοῦ, διαι^υλάττουσα τον λέγοντ^ ^ ^ρά-
φοντα ἀπὸ κάθε απάτην καὶ σφάλμα. Πάσα μέν ούν ή θεί^ Γρ^-
φ^ διεχοράχθη, οχ^ μόνον μέ έπιστασίαν, ἀλλὰ καὶ μέ εμπνευσι^
του αγίου Πνεύματος. Πάσα γὰρ (ι^ησὶν ο ΙΙέτρος α^. έπιστολ.)
προφητεία, ἰδίας ἐαιλύσεο^ ου ^ίν^τ^ι. ου ^ὰρ θε^,ήι^τ^ ἀνθρ^-
που ήνέχθη ποτέ προ^ητεία^ ἀλλ^ ῦπὸ Πνεύματος αγίου ^ερὁ-
μενοι, ἐλάλησαν οἱ ^ἰγιο^του Θεοῦ άνθρωπο^. Κ^ἰ πάσα Γραφ^,
θεόπνευστος και ῶ^ἐλιμος πρὸςδ-,δασκαλίαν (^. Τιμοθ.) καὶ,
πῶς ουν Αα^ὶδ ἐν Πνεύμα Κύρ-.ον αυτον κ^ιλε^ λε^ν- ^^εν
^ Ι^υριος τ^ Κυρί^ μου , .(^Ιατθ.) ο καἰ τ^ ΙΙνεῦμα το
^γιον πιστεύομεν, το λαλῆσαν διὰ των Προφητῶν. ^υμμαρτυρε^
δέ τ^ ἀληθεία ταύτ-^ ο θεοφέρος Ιγνάτιος, ^Ιουστὶνος, Κλήμης
ὁ ^Λλεξανδρεύς, ^ιγἐνης, Ἀθηναγόρας, ^Ιερωνυμος, Αύγουστέ
νος, και πάντις ἀπλῶς.Δι^ καὶ ὀ Χρυσόστομος έπιστηρι^δμεν^ς
είς τον λύγον .του Κυρίου όπου λέγεε. ^Ἱῶτα εν, ^ μία κεραία
ούμη παρέλθ^ ἀπὸ του ^όμου.ε ^Ιατθ. ε^ 1^.Ι Ουδέσυλλα^,ν
μίαν, λέγεις ἐτύλμησαν νὰ βάλουν ἀφ^έαυτῶν οἱ ἱεροὶ συγγραφεις^
ῶς και ὁ .^ιιγουστῖνος τοῦτο λέγει, έρμηνεύων τὸ, εἱς τῶν στρα-
τ^ωτῶν λόγχ^ αυτοῦ τ^ν πλευρὰν ένυξεν. (Ἱωάν. ιθ^. 3^.Ι Ι^ἰ δέ
και Διονύσιος ὁ Ἀλεξανδρε^Ις^ καὶ ὁ Ἱιρ^νυ^.^.ος, λέγουσιν δτι τὰ
μέν μυστ-^,ριώδη καὶ κυριι^τερα τῶν Γραφῶν καὶ έξ έμπνεύσεως
τοῦ Πνεύματος ἐχαράχθησαν, τὰ δέ ἰστορικὰ μέ έπιστασίαν
του μόνην, ,καὶ μέ ιδιον χαρακτῆρα τῶν συγγρἵ^ιψαμένων, συμ--
περαίνοντες τοῦτο, πρῶτον μέν άπὸ την διάφορον φράσιν του Δε-
καλόγου όπου κάμνει ό ^Ιω^σης εις την ^Ι^ξοδον (κεφ. ^ι^. .Ι^,)
καὶ εἰς το^^ευτερονόμιον (ε^,)^ δεύτερον δέ οτι, ὁ συγγραφιὸς τοῦ
β^. τῶν ^Ιακκαβαίων λέγει, οτι ἐτελείωσε το πόν^α πολλῶπό-.
νω καὶ ἱδρῶτι. Καὶ κε^. ιέ. ^ει μέν καλῶς καὶ ευθίκτως τ^
συντάξει (εχει δηλ. τὰ γεγραμ^ν^ι), τούτο ^αὶ αυτος ἦθελον,
εἰ δέ ἀτελῶς καὶ μετρίως, τοῦτο ἐφικτὸν ἦν μ^ι. Ιίῶς γὰρ ταυ-
τα, λέγουσιν, ήδύνατο νὰ εἰπ^ ό συγγραφευς αυτός , ἄν ὅλα
κατὰ λέξιν, εως ένα ^Ιῶτα τὸ Ιἰνεί^.ια τὸ αγιον αύτῶ ύπηγόρευ-.
σε; πλην η διαφορὰ όπου ειναι ανάμεσα ^ἰς τὰς δύω δόξας αὁ-
τὰς, ὀλίγη εἶναι και παραμικρά. Και αἰ δύω γὰρ δόξαι τὰ κυ-
ριο^ερα της Γραφές φρονοῦσιν, οτι ύπὸ ΙΙνεύματος ^νεπν^ύσθη-
σαν καὶ ύπηγορεύθησαν, και οτι παρὸν εις του^ ἱερους σνγγρα^
φεῖς το Πνεῦμα, δέν ἀ^ῆκεν αυτους εἰς κανένα νὰ πλανηθοῦν-
^στε, πάντα τὰ έν ταῖς θείαις Γραφαῖς ^ν τε δόγ^σι, ^αὶὶστο-
ρίαις, καὶ χρονολογίαις. ρήματα Θεού εἶναι. δέ Θ^ος ειναι ά-
ληθινὸς (Ρο^. γ^.) και Θεὸς της άληθείας (^αλμ. λα^,) ^αὶ οὁχ
^ άνθρωπος ψεύδεται (Ἀριθμ. κε^.) Τὸ νόημα δέ τῶν Γραφῶν
εἰς δύω κατὰ πρωτην το^.ιην διαιρειται, εἰς το κατὰ γράμμα ^αὶ
εις το κατὰ Πν^ῦμα, Και νό.^α μέν κατὰ το γράμμα εἶνι έκε.,νο
όποῦ ^ρωτως και αμέσως δηλοι το γράμμα, οἱον έπὶ τού εἰρη-
μένου, ^^βραὰμ δύω υιούς ^σχ.ν, ένα έ^. της παιδίσκης, ^'.αὶ ένα
έκ της ἐλευθέρας, Το γράμμα τον Ἀ^ραὰμ ^αν^ρ^νει, καὶ τὰς
δύω γυναικας αῦτοῦ, την ^άρραν την έλευθέραν, και την ^Ἀγαρ
την παιδίσκην, καὶ δύω υἱούς. τ^ν ^σαὰκ και τον Ἱσμαήλ. ^ιὁη-
μα δέ κατὰ Πνεῦμα εἶναι, τὸ μη δηλού^εεν^ν άπὸ τὰς λέξεις κα^
το γράμμα ἀ^σως, άλλὰ ἀπὸ τὸ σΤ^ιν^ενον τ^ γρά^ατος^
οἰον έπὶ του ἀνωτέρω, ^Λγαρ μέν έννοιιται η -^Ινη καὶ κάτω
^Ιεροσσαλήμ, ^άρρα δέ ^ άνω ^Ι.ρουσαλημ και η Ἐκκλησία, ῶς
ό Παύλος αύτὸ διερμηνεύει. (Γαλάτ. δ^.) Τύ δέ κατὰ γράμμα
νόημα ῦποδιαιρεῖται εις κύριον καὶ μετα^ορικόν. Καὶ κύριον μέν,
ῶς το, ό Ἀβ^αὰμ ἐγέν^σε δύω υἱοι^ς, μιταφορικὸν δέ ιι^ς έκεινο
το, ί^^ι ό Χριστὸς ἐκάθισεν ἐκ διξιῶν του ΙΙατρὸς, ενθα τὰ δεξιὰ,
ούχὶ την θέσιν του σώματος δηλοῦσ^ν, ἀλλὰ μετσφορικῶς την
ἰσότητα της δόξης τού Πατρός. Τὸ δέ κατὰ ΙΙνεῦμα νόημα ιἰς
τρία ύποδιαιρειται. ἀλληγορικὸν, τροπολογικὸν κ^ὶ ἀνα^ωγικόν.
Τὸ μέν ούν ἀλληγορικὸν τους έν τω ^Ιωσα^κ^ ^όμι^ τύπους εἰς
τ^ν χάριν του ευαγγελίου άνα^έρει. Τὸ τροπολογικὸν δέ, ἀπο^-
βλέπει είς την των ήθῶν καὶ τρόπον κοσμιότητα.. Το άναγωγι-
 Τ ^ ^ΡΙ^Ν ΛΥΙ^ΤΟΛ^^
ὁ σ^ολια^.τὴς τοῦ ἀγίου ^ιονυσί^υ θεῖος ^ ιμ ο ς πολλαχσ^ τῶν σχολίων αὐτο^ ταύτης μνη^σνεὐι,υ^, ^α^
θεῖος ^ερώ^υμος λέγων αὐτὸν τὸ ὐψηλότερον βιβλίον το^ κόσμου. ^ ^ κα^ ὸ Θεολόγος Γ^ηγόριος δεν ἀναφέρει
ταὐτην είς τὰ έ^η του. ἀλλ. είς τὸν συντακτἠριον λ^γσν ^ κἀ^ι.ει
δου, φανερῶς ἀναφέρει αὐτὴν, λέγων. πείθομαι γ^ρἄλλους ^γγέλ^υς^ ^ ς ^ τ α τ ε ^ '^κκ^ησίας, ,^ς ^Ιω^-
νης διδάσκει με διἀ τῆς 'Αποκαλύψεως. '^λ^ἀ καί ὁ Ωριγένης εἶχεν ^κθεσιν ι^ τὴ^, '^ποκάλυ^ι,, ^ἐμνηται
αὐτῆς καί Κύριλλος ὁ .^λε^ανδ^ίας ^σελ. τῆς Πετατεὐχ^ καί Κ^μης ὁ ^ω^ατε^ς
κὸν δέ, ἐπὶ την τ.^ν μακαρίων δόξαν ἀνάγει τὰ λεγόμενα. οιον
ὴ λέξις ^Ιερουσαλημ, ἀλληγορικῶς μέν, σημαίνει τ^ν ^Εκκλησίαν
του ^ριστοῦ. τροπολογικῶς δέ, την έκάστου ἀνθρόπου ψυχήν.
ἀναγωγικῶς δέ, την άνω ^δλιν, την οὀράν^ον ^Ιερουσαλήμ. ^Εκ
μέν ο^ν του κατὰ το γράμμα νοήματος, έ θεολογία ἀσφαλῶς
καὶ ἀναγκαίως συμπεραίνει τὰ έαυτές συμ^εράσμςετι^ ἐκ δέ του
κατὰ τὸ πνεῦμα, οὁκ ἀναγκαίως μέν. ἀεὶ δέ ή ἀξιόχρεως ^ειθο^
εἰς τον διερμηνεύοντα ἐ^ο^είλεται. Πάντα δέ τὰ παρὰ το-ς ^Ε-
βραίοις κανονιζόμενα ^βλία ^Ε^ραΙστι σννεγράφησ^ν, το δε τ^ῦ
Τωβὶτ, καὶ της ^Ιουδηθ, εἰς γλῶσσαν ^αλδαΤκήν- ^Π δέ ^οφί^
του ^ολομῶντος, κςιτὰ μέν τὶν Ἀθαν. εἰ μέν του Σολομῶντος
γνήσιον σύγγραμμά ἐστι, φανερὸν ^τι ^Εβ^αϊστὶ σννεγρά^η, κ ^
ἄλλους δέ ἐ^άνη, οτι περιέχει ἀπο^θέγματά τινα τοῦ ^ολομῶν-
τος, σ.^γγεγραμμένα ^Ελληνικὰ ἀπὸ τον ψίλωνα, ενα τῶν ε^δο-
μήκοντα ερμηνευτῶν της ἀγίας Γραφές. Το δέ τοῦ ^Ιῶ^
βλίον, Ἀραβι^ὰ συνεγράφη, ^αἰ ός μέν ό Πολυχρόνιος ἐν τ^
προοιμί^ του ^Ιῶβ, καὶ νικήτας ὁ του Θεολόγου Γ^ηγορίου σχο-
λιαστης λέγουσιν, ὁπὸ τοῦ ^ολομῶντος^ ^ συνεγράφη, ^ μετε-
φράσθη, συμπεραίνωντας τοῦτο ἀπὸ ενα ρητὸν του Γρηγορίου
εἰς τον ἐξισωτην ^Ιουλιανὸν ευρισκόμενον, τὸ ό^ο.ον, εἶναι μεν
του ^ β , ὁ δέ Θεολόγος λέγει οτι εἶνα^ του ^ολομῶντος, ἰ^χει
δέ ου.ω' ^^Ιικρὸς μέν και μέγας έκεῖ ἐστὶ, και θεράπων όμοῦ τω
.δεσπότη, τὸ του ^ολομῶντος φθέγξομα^ (Ἀλλ^ ισως τ^ ονομα
του ^ολομῶντος ἐδῶ κείμενον, ^ εἶνα^ ^αραδ^ομέ της μνήμης
.του αγίου, ^ του ἀντιγρα^έως σφάλμα γραφικον). ^ καθ^ ἰινα
^ερὁπον ἀπὸ τους δύω τούτους, εὸρίσκεται και εις τον περὶ προ-
σευχές λύγον του θείου ^ρ-.^σοστδμου τὸ ονο^.εα του ^ολομῶν-
τος, εἰς ρητὸν ^ου εἶναι του σοφοῦ ^ειράχ. ^γουν, τὸ ^^Τ^ια
ποδος, καὶ γέλως δδδντων κτλ,ί^ ^είρ. ιθ^. 3ί^. ο^ς δέ ^ιλλοι θέ-
λουσ^ν, υπ^ αὀτοῦ του ἰδίου ^Ιω^ συνεγράφη. ^.-ὶλλὰ την γνόμην
ναύτην ^Ιουλιανὸς ο Ἀλικαρνασσεὸς ου δέχεται. ουδέ ποτε γὰρ
^ θε^ος ^Ιῶβ ^άθει φιλαυτίας ἐνι.^.ατο, ωστε νὰ γέν^ ἐγκωμια.-
στης του έαυτοῦ του. ^Δλλοι δέ θέλουσιν, ^τι ^νιγράφη ἀπὸ
τους τρεις φίλους τον, εὁξαμένου του ^Ιωβ οί^τω^ ^Τίς ἄν δ^
γρα^έναι τὰ ρ^ιατά μου, τεθέναι δέ αυτὰ ἐν ^ι^λίω εἰς τὸν
.αἰῶνα,^ ^ἱ περισσότεροι ομως θέλουσιν, οτι ^ μετεφράσθη ^ συ--
νεγράφ^', ύπὸ του ^Ιωυσέως, πρὸς παρηγορίαν τῶν τὁτε ἐν Δἰγ^-
^τ^ .κατατυραννουμ^νων ^Εβ^αίων υ^ο του ^αραό. Τῶν ^Ιακ-
κα^αίων δέ τὰ ^.^λία, το μέν ^ῶτον συνεγράφη ^Ε^ραΙστὶ, τὸ
δέ δεύτερον ^Ελληνιστί. δέ σο^ία τοῦ ^είρὰ^ ^Ε^ραιστὶ μέν
σνν^-ράφη ύπὸ ^Ιησοῦ υἱοῦ Σειρὰχ, τον ὁΤ^ον λέγο^ί τινες
.οτι έστάθη ^νας ἀπὸ τους ο^. έρμηνευτὰς τές αγίας Γραφές^
.ύπὸ δέ του υἱοῦ αὁτοῦ μετεφράσθη εἰς το ^Ελληνικὸν καὶ ἀ^ιε-
^όθη εις τὸν ^όνυμον αὀτοῦ πάππον^ ός μαίνεται έκ τοῦ προ-
,λύγου του ^βλίου. Είς τους χρόνους δέ τους ἐδικο^ς μας μὁνον
.τὸ ^Ελληνικὸν σόζεται, καὶ υχι το ^Εβραικέν. ^ημείω^αι δέ,
^τι ἀπὸ τὰ βιβλία της Παλαιὰς Γραφές, πέντε ^.^λία λέγονται
.στιχηρὰ, κατὰ τον Θ^ολὁγον Γρηγόριον, Ἀμ^ιλό^ιον ^κονίον,
καὶ ,^^μασκηνὸν ^Ιωάννην . περὶ ὀρθοδοξίας ^ιβ^. δ^. ὁ οἱ
-^.αλ^ιοὶ του ^αβ',δ, καὶ τὰ τρία ^..^λία τοῦ ^ολομῶντος^ αἱ
-^Ιαροιμίαι, ο ^Εκ^.ησιαστ^ς, και το ^σμα τῶν Ἀσμάτων. Δέ..
τι,^ 'ί^ισκ^ους τ^ς
^ς
γονται δέ ο^τω, διδτι^ καθο^ς ^ ^Ελλην^κη^λῶσσ^ την ^η.-
τικην καἰ ^ετ^ον τέχνην τῶν στίχον, ἰίτ^ κα^ ή ^Ε^ραΤκη,
εἶχε τέχνην τινὰ στιχουργιών, τὰ ^οι^^τ^ τέ.
νοστιμότερα κα^γλυκύτερα ^ς το ^ ^
^ραΙκά. Τές δέ νε^ Γραφές τὰ ^λί^, ^Ελληνιστὶ συ-
νεγ^ά^ησαν, ^ξωμόνον ^ο κ^τὰ ^ατθ. Εῦ^έλ^ν^ ^ ^.ρ^
^Ε^ραίους ^Ε^ιστολη, ^ίτινα σι^νεγρά^η^ν ^Εοραικε ^ ^υριακὰ,
τ^ δέ ^Ε^ραΥκὸν του κατὰ ^ατθ. ^^τοτ.,^^, ο-^χ ευρίσ,^ετα^,
ἀλλ^ ουδέ ^άνυ δέλός ἐστιν ὁ τουτο μετα^ρά^^ς ^Ελλη-
νικδν. Τινές δέ ^ασιν ^τι ἐστὶν Ιάκωβος ὁ ἀδελ^δ^εος. Την δ^
προς ^Ε^ραίους, ^ ὀ Δουκἄς, ^ ο βαρνάβας, ^ ὁ Ι^όμης Κλή-
μης μετ'^ρασεν. Εἶπον δέ ^υριακὰ, οτί τδτ^ ^ ^α^^κη μέ την
^υριακην ήτο μεμιγμένη. Εἰ δέ δ Ι^αρόν^ος χρονογράφος ^Ιη-
σου^της λέγει, οτι το κατὰ Μάρκον Εὁ^γγἐ^.ιον συνεγράφη Ας^.-
τινικὰ, ἄς χαίρεται μέ την γνόμην του^ κ^ὶ ἄς ἐντραπ^ το^ς
ίδικούς μας Πατέρας λἐγοντας, οτι συνεγ^ά^η ^Ελληνιστ^, κ^ἰ
μάλιστα τὸν ἰ^ὸν Δὁγουστινον αὁτο τοῦτο^εβαιοῦντα^ ^ι^λ. ά
περὶ συμ^ων. Εὁαγγελιστ. κε^. Τί δ^.ἄν ειποιμεν προς τὰ
ἐμ^ερόμενα επη Γρηγορίου του ^εολύγου,ἐν οΥς λέ^εται^ ε^Ιάρ^
κος δ^. ^Ιταλίη, Αουκας ^ΔχαΙάδι ^ ἰ,τι νόθον τοῦτὁ ἐ^τι καὶ
ἐπείσακτον, ^ οτι τῶν ^λειδνων ^ ψῆ^ος πρέπει νὰ ἐπικ^ατ^.
Εἰ γὰρ αυ^ γνησί^ γνόμη ἦν του Θεολόγου. ^ως ταύτην ονκ
οἶδεν ό θεῖος ^Ιερόνυμος. ο μαθητή χ^τ^εατίας ἐκείνου, καὶ ὁ
Αῦγουστῖνος, δ άκρος ^ίλος Ιερωνύμου ; ^ημειόσεως δέ άξιου
εἶναι ἐκει^ο ὁποῦ ἱστορει Νικόλαος ὁ Ι^αλα^ος, ^τι δ θειος Αου-
κας έγραψε τὸ Ευαγγέλιόν του έν τῶ μεγάλιρ ^πηλαί^ κ^ιθως
διαλαμβάνει τὸ ^ασιλικὸν χρυσὁ^ουλλον της ^Ιονές ταυτης.
Πάντα δέ τὰ βιβλία της Παλαιας Γραι^ές^ ός ἐκ τές ι^λης δ^οῦ
π^ριέχουσι^ διαιροῦνται εἰς νομικὰ, ἰστορικὰ, ^,θικὰ καὶ προφη^
τικά. ^ομι^.ὰ μέν ουν εἰσὶν ^ Πεντάτευχος του ^ω^σέ^ς, ^Ι^το-
ρικὰ δέ, ο ^Ιησοῦς, οἱ Κριταἰ, ή Ρουθ, αἰ ^ασιλειαι, τὰ Π^α-
λειπόμενα, τὰ δύω τοῦ ^^Εσδρα, δ Τω^ὶτ, ^Ιοο^θ, ^Εσθηρ, οἰ
^Ιακκα^αιοι καὶ ο ^Ιόβ. ^Πθικὰ δέ η σο^ία τοῦ ^ολομῶντος,
καὶ ^ σο^ία τοῦ ^ειρὰχ, αἱ Παροιμίαι. ^Εκτὸς τές διαιρέσεως
ταύτης παραλέλειπται τὸ τόν ασμάτων, καὶὁ ^ .Εκκλη..
σιαστης^ διδασκαλεία οντα πρὸ^ ἀκρι^ε^τἐραν κατανόησιν τῶι^
κε^αιωδῶς ἐν τοῖς θείοις νδμοις γεγραμ^ίένων. Προ^ητικὰ δέ
τελευταῖον τὰ βιβλία των Προ^ητῶν, διεγείροντα τους πάντας
εἰς ^υλακην των ἐντολων του Θεοῦ, καὶ ἀπο^υγ^,ν πάσης ^ακίας^
καὶ τὸ μυστήριον τές ἐνσάρκου οἰκονομίας ^.ροα.^γέ^.λο'^τα^πασιν.
^ομοίως δέ καὶ τές νέας Γραφές, ἀλλα μέν εἶν^ι νομι^ὰ, τὰ
δ^. Ευαγγέλια, άλλα δέ ἱστορικὰ, ός αἰ Πράξεις τι^ν Ἀποστὁ-
λων, πρὸς άκριβεστέραν τῶν θείων Εὁαγγε^ίων κατανόησιν ουμ-
βά^λουσαι. Τίς γὰρ συνήσει ἐν το^ς Εὀ^ιγγελίοις του ^απτίσμα^
τος την δύναμιν, καἰ το μυστήριον τ^ χάρ^τος, καὶ την ἐπὶ
^ταυρου υ-έρ ῦμῶν προσενεχθεισαν θυσίαν, χωρὶς τῶν ἐπι^.το^
λῶν τῶν Ἀποστέλων ; ^αι μάλιστα του θείου Παύλου ; ουδέν
δέ κωλύει ^ν καὶ το αὁτ^ ^ὶ^λίον νὰ ^ιναι έντα^^^, καὶ ν^μικὸν,
καὶ ^θικὸν, ός τὸ ^ι^λίον τέ^ εξόδου. καὶ τὰ δ^. Ε^γγέλια^
. ^Εκδύ^εις δέ ^ μεταγράφεις τές παλαιας Γραφης.αἰ κυριό^εραι.
εἶναι πέντε. ^ ^Ελλη^ιώ, ^ ^υριακέ, ^ Ἀραβικη. ^ ^α^δαΙκη
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Πεντατ.^ δέχονται αύτάν καὶ Ἀπολινάριο^, ^φραὶμ, Παπίας, ^ίουστῖνο^, ^ἰρ^ναῖο^ Τερτυλλιανὸ^, Αακτάντιο^
Σεβ^ρος, ^υλπίκιος, Αύγουοτῖνο^, ^εθύδιος, ἹππὁλνΤος, Ἀνδρέα^ ὁ Καισαρείας καὶ αὶ^τὴά οικουμενικά β^
σύνοδος, ^μπροοθεν τ^ ὸποί^ ὸ Θεολ^γο^ ΓρΥ^ριο^ τὸν ^ ρὶ τ ^ Ἀποκαλύ^εως άναφέροντα σοντα^ριον έξε^
φ^νη^Τε λ^γον. Ὀ Σάρδεων ^ΙελίΤων, κα^ Θε^φιλο^ ὸ ἈνΤιοχείας, καὶ άλλοι. Α^ δυω δέ 'τοί^ Κλ^μεντος έπιστο-^
λαἰ, τά^ οποία^ άνα^έρει ὸ παρι^ν Ἀποστολικὸς Κανο^ν, πρὸς Κορινθίου^ εἰοὶν ἐπιστελλύμεναι, ω^ άπὸ μέρους
έν ^Ρωμ^ ^κ^λη^ία^, κ^εὶ ἐκδεδομέναι έν τ^ συλλογή τοῦ τ ^ υ τδ^ν Πρακτικῶν τι^ν συ^ύδων, έκ τ^ν
οποίων^ β^. ν^θο^ κρίνεται άπὸ τὸν ^ωτιον, φύλλ. ἱ^β ^Ιυριοβίβλον. Αι δὲ τῶν Ἀποστόλων Διαταγαὶ,
αἶτινε^ καὶ διδαχὴ τέ^ν Ἀποστ^λων ονομάζονται ^πὸ τοθ μεγάλου Ἀθαναοίο^, κ^ὶ ύ^ὁ το^ β ε τ ^ ς ^ άπε-
βληθη^αν μέν άπὸ τὸν β^. Κανένα τ ^ Οικουμενικά ς^ε σ^νύδου, ^σάν οπού ένοθεύθν,σαν ύπὁ τ^ν ΑἰρεΤικδ^
ἐπειδη δε ^χι ^λαι ένοθεύθησαν, άλλ^ ει^ ^έο^ τι^ά, δ^ά τοῦτο πολλοὶ τῶ^ Πατέρων κ^ιὶ πρὸ τ ^ ^ οἶος μά^.
λιστά ἐσΤιν ὸ Θεολύγο^ Γρηγύριος^ άλλά οΥΙ καὶ δ ίερὁ^ ^Ιάξιμο^ ρ^Τά έξ αύτῶν προεχειρίσθ^^ν. Κο^ὶ δ μέν
Θεολύγο^ έν τῶ περὶ τοί^ Πάσχα λύγε^ Τῶ, έπὶ τ ά φυλακές μου στ^σομκι, πρόβατον άλληγορέἱ^ τὸν ^ στὸν
διά τὸ τ ά άφθαρσίας ένδυμα, ἰ^περ ρητὸν έ^ι τ^ν διατ^γι^ν ή^νίσθ^, καΤά Τὸν ΝικήΤαν^ ^ δ^ θ ε ^ ^ἰάξιμο^

καὶ ώ ^Ιταλικώ, ήτοι Λατινική. ^ μὶν ουν ^λληνΙκώ εἰς τέ^-
σαρας ἐκδοσεις τὰς κυριωτέρας διαιρείται. Καὶ ά. μὲν ^ιαὶ ἀρ-
χαιοτάτη εἶναι ώ των ο^. ^ οβ^. λεγυμένη, μεθερμηνεύσασα ἐπὶ
Πτολεμαίου του ^ιλαδέλ^ου, δχι μύνον τ^Ιν Πεντάτευχον, ^ς
σφαλιρως δι^σχυρί^εται ὀ ^καλίγερος, καὶ ^(λλοι νεωτερισταὶ,
ἀλλὰ και πασαν την παλαιὰν Διαθήκην^ ι^ς μαρτυροῦσιν Ἱου-
στινος, ^ἰρηνα^ος, Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρευς, και ἄλλοι πρὸ τῶν
αρένων τῶν ^κκαβαίων^ ταὀτὸν εἰπε^ν προ ^ἶριστοῦ σλ^. ἶτη^
έξ ής έκδ^σεως καὶ οἱ θειοι Ἀπύστολοι τους των Προφητῶν ^ρη-
^μο^^ς ήρανίσθησαν. ^ί δε και ὁ Ἱησου^της Ι^ελλαρμῖνος λέγεε^
δτι ή των ο^. ^κδοσις αἰ^τη εἶναι ἐλλειπώς ^δη, μάρτυρας φέ-
ρων τον τε θε^ον ^Ιερι^νυμον λέγοντα ἐν τῶ προλογφ τῶν Ιἰαρα-
λειπομ. οτι ή ἀρχαίακαὶ γνησία μεθερμήνευσις διεφθάρη καὶ οτι
τὰ πρωτὁτυπα ταύτης σι^ονται ἀλλήλων διαφέροντα^ ἀλλὰ καὶ
τον Ἱουστῖνον λέγοντα έν τω πρὸς Τρύπωνα διαλὁγω, δτι ὁ μ^ν
Ἀριστςυς. υπασπιστής τις του ^ασιλέως Πτολεμαίου, μαρτυρεῖ
δτιή^τῶν ο^.^ιδοσις σύμφωνος εἶναι μὲ τὰ ^^ραΤκὰ πρωτότυπα,
ἦδηδέα^Ιτη (λέγει παρ^αυτοῦ ο ^γιος) εἰςπολλὰ τῶν ^^ραικῶν
διαφέρει. ^ομως ἄς μάθ^ ὁ ^ελλαρμῖνος, δτι ή ^κδοσις των
άνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς γνησία κ^ὶ δδκιμος ἐκρί^η ἀπὸ τ^ν ^κ-
κλησίαν, καὶ αυτην ἐμεταχειρίσθησαν εἰς μαρτυρίαν οἱ θεἰοι Ἀ ..
πύστολοι, και δλη η εκκλησία, οχι μὁνον ^ ανατολικά ἀλλὰ
καὶ α^τηή δυτι^ιώ πρὸ της μεθερμηνεύσεως του Ἱερωνύμου εις
τ^ν Δατινίδα. Καὶ ^^ων ὁ ^Ιουδαιος τους ο^. ἐπαινει^ ^χι μύ-
νον ῶς διε^μηνευτὰς τῶν Γρα^ῶν, ἀλλὰ καὶ ι^ς προφήτας θείι^
Πνεύματι ἐμπνευσθέντας. Και ὁ Αυγουστίνος (^ιβλ. Περὶ πὁλεως
Θεοῦ) ^τὸ Πνεῦμα^ λέγει, τὸ φωτίσαν τούς Προ^ήτας δταν ἐκει-
νοι έκ^υξαν, τὸ αὀτὸ Πνεῦμα ἐ^ι^τισε καὶ τους ο^. ^ταν ίκε^
να μεθερμήνευσανε. Καὶ ὁ θε^ος ^Ιουστίνος^καὶ ὁ Τερτυλλιανὸς
λέγουσιν, δτι ὁ καθ^ Ι^νας ἐξ α^τῶν εἰς ξεχωριστὰ ὁσπήτια με-
τεγλι^ττισαν την Γραφών, καὶ^ τοῦ θαύματος Ι ουδι τὸ ^α-.
ραμικρὸν, ευρέθη νὰ ἰίχ^ παράνω, ^ παρακάτω ὁ ^ίνας ἀπὸ τὸν
ἐιλλον εἰς τὰ βιβλία ^ποῦ έγραψαν, ἀλλ^ αἱ αὸταὶ λέξεις ἀ^-
ραλλάκτως εἰς δλα ε^ρέθησαν. Τίς λοιπὸν δύναται νὰ προτιμήσω
^λλην ^κδοσιν ἀπὸ τών θεύπνευστον ταύτην ; εἰ δε καὶ είς μέρη
τινὰ καὶ δλίγα διαφέρει α^τη ἀπὸ τὰ ^βρα^κὰ πρωτέτυπα, τί
ἀπὸ τοῦτο; ετὸ Πνεῦ^Αα (λέγει ὁ ἱερὸς Δὀγουστινος βιβλ. Περ^
π^λεως Θεοῦ, ἀποκρινέ^εενος εἰς τοῦτο), τὸ Πνεῦμα, ήμποροῦ^
νὰ ἀ^ήσ^ τι, ^ νὰ προσθέσω, διὰ νὰ μώ λά^ υποψίαν τινὰς,
ὅτι τέχνη ἀνθρωπίνή έγένετο εἰς τών τοιαύτην ^κδοσιν, ήτ^ς
λέξιν μύνον ^καμε τών μετά^ρασιν^ ἀλλὰ μάλλον νὰ ἐννοήσ^ ^
θεία δύν^ιμις ήτο ὁποῦ έ^τι^ κ^ἰ ἐκυ^ἐρνα τον νοῦν τ^ν μ^^
θερμηνεύσαντος.^ Τὰ αυτὰ δ^δάσκε^, κα^ έν τ^ ^ριστιανικ.
διδασκαλίας βι^λ. Ρητέον δε τοῦτο, δτ^ διαφέρει τὰ ^^Υκὰ
πρωτέτοπα ἀπὸ τών των μιτάφρασιν, καθ^ ^τι, ^ ση^^.ειοι
ὁ ^ύγκελλος, οἰ ^Ιοι^δα^οι διέφθειραν την παλαιὰν Γραφών του
^^βραΥκοῦ. ^ν γὰρ τῶ ^Ι^βρα^ κεῖται, οτι, ο ^έῶε ^η^εν εως
του νή. ετου^ του Ἀ^^ιὰμ, οπερ ψεῦδος ἐστι. Καὶ ο ^Ιουστῖνος
έν τῶ πρὸς Τρύπωνα, λέγει, έ^ι τὸ του ιιε^. ^αλμοῦ ἐ'^ε^νο^εί-
πατε ἐν τοἰς ^θνεσιν οτι Κύριος έβασίλευσεν ἀπὸ τοῦ ξύλου, διέ-.
φθειραν οἰ Ἱουδαῖοι ἀφελύντις τὸ, ἀπὸ του ξύλου. (Τὸ ὁποιον
πρέπει νὰ λέγηται καὶ τ^υρα. ἀγκαλὰ καὶ ο^τω νὰ μώ ευρίσκω-
ται γεγραμμένον ἐν τη έκδόσει τῶν Ο^. ἴσο^ς διά τινα διαφθορὰν
τῶν ἀντιγραφέων.) Τὸ, ^υξαν χεῖράς μοι^ ^αὶ πύδαςμου, ουκ
^στιν ἐν τῶ ^^βρα^, ο κ^ραξ ὁ ἐπὶ του ^ί^οε, το ^Ι^ρα^ν
μεν λέγει οτι ἀνέστρεψεν, ο ^Ιι^σηπος καὶ οἱ ο^. καὶ ο ^ρυσὁ-
στομος, καὶ Αυγουστίνος καὶ Ἀμβρέσιος^περὶ τῆς κιβωτοῦ, καἰὁ
^Ιερι^νυμος έν τ^ παραφράσει, τὸ έναντίον λέγουσιν, ὅτι οὁκ ἀ-.
νέστρεψεν. ^οθεν καὶ ὁ Ραβ^ὶ ^Πλίας φανερές λέγει, οτι η πα-
λαιὰ Γραφὴ του ^Εβραίκοῦ διαφέρει ἀπὸ τών νυν σω^^ί νην Γρα..
φών του αὀτοῦ. ^στε καλούς λέγει ὁ ^ύ^εελχος^ ^τι οἱ Ο^ ἐκ
παλαιας καὶ ἀδια^θ^ου ἀντιγραφῆς του Ἐβρα^κου ^ιήνενσ^
τἦν Γραφών. καὶ τοῦτο δῆλον ἐντεῦθεν. οἰ ^ιοι Ι^.ύαγγ^λισταὶ
τὰ λύγια ὁποῦ ιε^μίλησεν ο Κύριος έκ της Παλαιός ^Ι^ρα^,ὰ τὰ
λέγουσι, καθως οἰ Ο^. μετέφρασαν ταῦτα ^Ι^λλην^κὰ, ἀλλὰ μώ^
ὁ Κύριος τὰ ἐλάλησεν ἀπὸ ἀληθες καὶ αδιάφθορων ^ρωτύτυπον
^Εβρα^κὸν, ^ Θεὸς ἀ^ηθείας καὶ νομοδὁτης, λοιπὸν καὶ οἰ με-
τα^ράσαντες ταῦτα έ^δομήκοντα, το ἶδιον ἀληθ^ς κοιὶ ἀδήά^θο-
ρον πρωτύτυπον ^εταχειρίσθησαν. ^Οτι δε πασῶν τῶν ἄλλων
μεθερμηνεύσεων ώ τῶν Ο^. ^ἀξιοπιστοτέρα, καὶ διατὶ ^ρὸ τοῦ
Χριστου τών Γραφών ώρμήνευσαν, καὶ διατὶ ἦσ^ν ^ολλ^ὶ. καἰ
διὰ τί σύμφωνοι, ἀρκεῖ εις μαρτυρίαν ὁ θειος Χρ^σύστ^^ιος^ὁμι
ε^. εἰς τὸ κατὰ ^ΙΙατθ. καὶ ώρμί^. ^έεαρὰ τού ^Ιουστ^ν^ανοῦ, ^ιαὶ
ὁθείος Ἐπι^άνιος, αἰρέσει α^. δε ^ρυσύστ^ος^λύ^ ^ρ^
ἰουδα^οντας, τ ^ ς^.^σελ. λέγει, οτι αἱ ἐπὶ τοῦ Πτολεμαίου
ἐρμηνευθείσαι Γραφαὶ, έν τ^ ναῶ του ^αράπιδος ^ἰσἰ ^χρι του
νυν (ἦν δε ὁ ^άραπις ί^εὸς Αἰγυπτίων). Ι^ἰ δε πολλοἰ τῶν ΙΙα..
τέρων έρ^Αηνεύοντες τὰς Γ ρα^ὰς έμεταχειρίσθησαν εἰ^ λέξεις τι-
νὰς τὰς έρμηνείας Ἀκύλα, ί^εοδοτίωνος καὶ ^^ιμάχον^ τοῦτο
ἐποίησαν, οὁχ ^τι ἐπροτίμησαν αύτὰς της έρ^^,ηνεία^ τῶν
ἀλλ^ οτι δι^ αύτῶν σαφηνίζονται μαλλον τινὰ ^ρμην^υθέντα ἀ^ὸ
τους ο^. ο^τ^νες, κατὰ τὸ νὁημα περισσότερον, καὶ ^τὰ τὰ
ρήματα καὶ λέξεις ώρμήνευσαν τὰς Γρα^άς. Ἀνάγνωθ^ κ^ὶ τον^
Δοσίθεον σελίδ. Καὶ περἰ μεν τώς ἐ^δο^ει^ς τῶν Ο^. τ^ῦτα^
δε ^κδοσις έγένετο ὀπὸ του Ἀκύλα τ^ῦ ἀ^ὰ ^ριστιανῶν
ἰουδα^σαντος έπὶ Ἀδριανοῦ βασιλέας ἀ^ιὸ Χρ-.ί^του ρλ^. Γ^.
ώ του Σαμαρείτου, Συμμάχ^ τοῦ ἀ.κὸ Ἱουδαίων χριστιανίσαν^
τος, ^ιαὶ τὴν των ^^ιωνιτῶν αιρεσιν ἀσπασαμένου ἐ^ὶ αὀτοκρά--
 ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΑΩΝ

^ερικοπάς δλοκλ^ρου^ ἐκ τών διαταγήν μεταχειρίζεται είς τά τού Διονυσίου ο^ύλια, λέγω τούς μερικούς
αυτη ^ Οικουμενικά έ. σύνοδος μαρτυρίαν φέρει άπὸ τ^άς διαταγάς^ έν τ^ τού Ιουστινιανού έπιστολ^, δτι πρέ^.
πει ύπέρ τών τελευτωνΤων νά δἰδωνται έλεη^,οσύναι, σελἰδι 3 ^ τού τ^μ. τ ^ συλ^ογ^ των συνόδων.
^.Αλλά καὶ μετά ΤΥΙν έκ Τών διαΤαγών μαρτυρίαν προεχειρίσθη ^έντ^ άγια ^ο^ία ούνοδος. Καὶ ^ιχαὴλ δέ
ὸ Κηρουλλ.άριος καὶ Κωνσταντινουπόλεως πατριάρχης, μετά τ ^ περὶ αύτὸν συνύδου, ^ών ἐν ἰθ^3,μαρτυ-
ρίαν ^ροεχειρίσατο κατά τ^ς κουράς τώνγενείων, κει^.έν^ην έν τῶ α^. βιβλ. τών Ἀποστο^κών διαταχ. κεφ. γ^,
ουΤω λέγουσαν. ^ούκ άπομαδαρ^σετε τού^ πωγωνας ύ^,ών^ γυναιξὶ γάρ ευποεπέ^ ὸ κτίσα^ έποίη^ε Θεὸ^, άν^
δράσι δέ ἀνάρμοστον έδικαἰωσε.^ Και ^ρα σελ. τού β^. τόμ. τών συνοοικ. Καὶ νύν καθ^ εύ^ίσκονται
τετυπωμέν^ι, δέν μοὶ φαίνεται νά έ^χουν κανένα νόθον ^ άτοπον. ^ο δέ ποιμ^Ιν όπού αναφέρει ὸ μέγας Ἀθ^ε.-
νάσιος έν τ^ πολλάκις ρηθεισ^ έπιστολ^, βιβλίον έστὶ μ^ σωζόμενον εις τούς καθ^ ^Ιμ^ς καιροί. ^Ισω^ δέ νά
^το τ^ιοθτον, οἶός έστι καὶ ὸ λόγος οπού κάμνει ὸ τ^ς Κλίμακο^ Ιωάννης πρὸς τὸν ποιμένα, καὶ σνντύμω^ ε^..
π ε ^ βιβλίον τούτο ^το, διδάσκον τὸ^ ποιμένα τών λογικών προβάτων, τἰνι τρόπω νά ποιμαίνω ταῦτα πρὸ^
νομὴν σωτηριωδη, καὶ πώς νά φυλάττ^ τα^τα άβλαβά έ^ τών δνύχων Τών νοητών λύ^ιων, δαιμόνων τε κκέ
κακοδόξων ά^θρωπων. Ἀν^ηγγειλαν δέ εἰς άμ^ ^τι, ὸ ποιμάν ο^το^ εύρί^ετκι β.βλἰον παμπάλαιου εν τινε
^οναστηρίω τ^ς^λλάδο^, ποίημα Κου^ἱρτου, ένὸ^ τών ο^. Ἀ ποστόλων. Τὸν ποιμένα άναφέ.^ει καὶ ὸ άγιο^ ^ά-
ξιμος έν το^ σ^ολίοις τού θείου ^ιονυσί^υ, ^στι δέ τὸ μέγεθος αύτο^, ὅσον έστὶ τὸ τού ^αλτ^ρος, ^ημείω^κι
^τι ὸ νδ^. τ ^ Καρθαγ. κοντά εἰ^ 'τά β-.βλία τ^ς Παλαιέ καὶ ^έα,, προστάζει νά ά^αγινωσκωνται, κκὶ οἱ βιοι
τών μαρτύρων, οι τά μαρτύρια αυτών περιέχοντες, είς τά^ ^μέ^ας Τών έορ^ών τους,

^ορος Κομμύδο^. Δ^. εἶνα^ ὴ του Θ^οδοτίωνος, χριστιανίσαντος μέ την ^βραΥκήν. Ταύτην γὰρ καὶ ὁ μ^ας ^^ισί^.ειος έπαινει
μέν πρῶτον, ^Ιαρκιανίσαντος δέ ί^στερον^ καἰ κατὰ την α^ρεσιν εἰς την έξαήμερον, καὶ ταύτην ώς δ^θώς έχουσαν έμεταχειρί^ετο
αύτοῦ έρμηνεύσαντος τας Γρα^ὰς έ^ὶ Ἀν-^ωνίου Καρακάλλα^ ^ ή έν ^υρία ^Εκκλησία. δέ ^αλδαΤκη ,Ταργοι^μ ώνομάσθη.
πα^ ά^λο.ς έπὶ του αύτοῦ Κομμὁδου. Τούτων δέ τών τριών οπερ σημαίνει παρά^ρασις, ιΙπὸ τριῶν Ρα^νων συγγρα^εῖσα
ύστέρων, δέν σώ^ονταε ολύ^ληροὶ μι τα^ράσεις, ἀλλὰ μύνον κατὰ τον έ. αιώνα. οὁκ έγκρίνεται δέ α^τη τη ^κκλησί^, διέτι
^άσματα καὶ τμήματά τ^ν^. Ταύτας δέ τὰς δ^. ἐκδὁοΙ^ς ὀ εἰς πολλὰ μέρη ^ει μύθους τινὰς έσπαρμένους^ πέμπτη δέ και
ριγένης εις μίαν συναθροίσς^ς ^ίβλον^ τέσσαρας στύλους ^χουσαν τελευταία έπαινε^ται ή Ιταλικη, καὶ ή κατὰ Αατίνους λατιν.ς.
έν έκάστ'^ σελίδι, ο-.ὰνὰ θεωρώντας ^λ^ι ὁμε,ῦ με μί^ν ^ε,ματί^ν. ^Πν δέ μέν Ιταλὶς ἀρχαιοτέρα, ὴ δέ Δατινὶς (ητις και ^ουλ-
Τετραπλά ώνομασε το τοιοῦτον πὁνν^α. Κοντὰ δέ είς τὰς δ.. γάτα καλεῖται) υπὸ Ἱερωνύμου, σοφοῦ ἀνδ^ὸς, ώς μαρτυρεῖ Δυ-
αύτὰς, γράψας καὶ τὸ ^β^^ιΙκὸν πρωτ^τυ^ον ἀ^ὸ τὸ εν^ κ^ὶ γουστινος, και περὶ τὰς τρεις διαλέκτους ἐμπιι^οτάτο^, ^ξεδύ-
ά^.λο μέρος τῶν σελίδων, ^ξαπλά τ^ν β.βλον ών^μ^σε. Τελευ^ θη. οςτις της μέν Παλαιάς μερικὰς βίβλους έκ τ^,ς ^Ι^βρα^δος εἰς
-ταῖον κοντὰ εις τὰ^ ι ξ ταύτας, ένώσας κ^ι την έκδοσήν ὁ^ου ^υ- την Αατινίδα μεθηρμήνευσε, τὴν δέ Ι^αινην, εἰς μερικὰ ^εονον
ρέθη έν ^ιικοπὀλει^ ^ έν Ἱεριχῶ έπὶ Ἀλεξάνδρου του ^Ιαμμ^ί^^, μέρη έπιδιι^ρθωσε. Ἀγκαλὰ καὶ κατ^ άλλους, ο ΠατΥ^ της βουλ^
καὶ την την εύρεθε^σαν ἐν ^κοπὁλει τη .^οος Ἀκτίους μετὰ γάτας εἶναι άδηλος. Πολλὰ δέ έσφαλμένα περιέχει, και πολλὰ
τον διωγμὸν του ^ευήρου^Οκταπλά το ^-.βλίονώνδμ^σεν, ἐκ τών μη έν τίρ ^ΕβραΙκώ κείμενα. ^οθεν ούδέ προτιμητέα έστὶ της
οκτώ στύλων ὁποῦ εἶχε, καὶ ταῦτα εἶναι τὰ πολυθρύλλητα τετρα- τῶν ο^. έκδὁσεως. ^Ταῦτα εἰσὶ τὰ της παλαιάς καὶ νέας Γρα-.
'πλά, καὶ έξαπλά, και ὀ^ταπλὰ, τὰ παρὰ το^ς ^ολλο^ άγνοού^Αενα. φης βιβλία ^για, κατὰ τους ^Ιακκα^αίους, τὰ έ^ χερ^ἰν ^υὐ^ν,
Σημείωσαι δέ, οτ^ ευριθη κ^ὶ ^ίκδοσ^ς .^αρὰ Αουκιανοῦ, του αἱ πηγαὶ του σωτηρίου κατὰ τον Ἀθανάσιον, αἰ ἀγιόγρα^οι
μεγάλου άσκητοῦ καὶ μάρτυρος,έκδοθεισα ἐν Ι^ικομηδεί^.ἐ^ὶΚω^ δέλτοι, κατὰ τον ^Αρεοπαγίτην, τὰ έ^διάθηκα^ κατὰ τον ^υσέ-
σταντ^νου τού ^ασιλέως, δςτις Δουκιανὸς ἀναγνο.^ς τὰς προγε- βιον, καὶ τὰ κανονικὰ, κατὰ τ.Υινέν Καρθαγέν^. μελετάτε ουν, ἀ-
γραμμένας έκδὁσεις, καὶ το ^βραΤκὸν πρωτότυπον εύρών, τὰ μέν δελφοὶ και Πατέρες, έν αύτοις ^.εέρας ^ιαὶ νυκτος. ἴνα παρομοιω-
ἐλλειπῆ ἐπρὁσθεσε, τὰ δέ περιττὰ έδ^ώρθωσεν. Αἰ μέν ουν τρε^ς θητε τ.^ μακαρι^ομένφ δικαίι^ ύπὸ τού θείου Δαβίδ. ^.-ὶναγινώ-
έκδύσεις ^.Λκύλα, συμμάχου καὶ Θεοδοτίωνος ουδέποτε ἐδοκιμά.. σκετε ταυτα διηνεκώς, δτι η τῶν Γραφών άνάγνωσις. κατὰ τ^ν
σθτ^σαν και ἐκυρώθησαν υπὸ της Ἐκκλησ.ας, ώσὰν ὁ^οῦ ^ύτο^, ^ρυσδστο^^ιον, τών ουρανών έστἰν ίΙπάνοιξις, και τὰ στόματα
μέ τὸ νὰ ἦσαν ανδρες ἀποστάται, έ^ίτηδες άφηναν άσα^ῆ τὰ τῶν Προφητών. Θεοῦ εἰ^ὶ στόμα. ^χολά^ετε έν α^τοῖς διὰ πεν-
περὶ Χρίστου προ^ητεύοντα ρητά. Δέν εἶναι ομως καὶ αύταὶ τὸς, δτι κατὰ τὶν Αύγουστ^νον, άπαντο^ νοσήματος ψυχ^ς έν
τ^σον πολλὰ ἀνω^ελεις, έπειδη, ο μέν ^^ριγένης τὰ ἐλλεί^οντα ταῖς Γραφαις το ^άρμα^Ιιον έναπόκειται. ^ευνάτε τὰς Γρα^,
άπὸ την ^.ιδοσιν τών Ο^. άνεπλήρωσεν έκ της ἐκδὁσεως του Θεο- ^^να έν αῦτα^ς ευρητ^ ἰ^ωην την αἰώνιον, καθως εἶπεν ο Κ^ιος.
.δοτ.ωνος. συγγρά^ων τὰ έξαπλά, ο δέ Ἱιρώνυμος λέγει έν τῶ ^Ἀναγινώσκοντες δέ τον νόμον του ^εοῦ, ^υλάττεσ^ ἀπὸ τὰ ^ό-
^ρολύγω τών ^α^μ. οτι ἦκουσέ ποτε νὰ ἀναγνωσθ^ ο προ^ή- ί θα τών καλουμένων Δευτερώσεων, ἀπὸ δσα δηλαδή λέγουσιν α^-
της Δανιηλ εἰς τὴν εκκλησίαν κατὰ τὴν ^κδοσ^ν τοῦ Θεοδο.. ται περὶ θυσίας ἀλόγων ἰ^ώων, περὶ ἀμαρτιων, περι καθαρισμου,
τίωνος^ ἀλλὰ καὶ τώρα κατὰ την έκδοσιν του Θεοδοτίωνος άνα- πε^. ἀποπομπαίου, περὶ συνεχών λουτρών ^αὶ ραντισμάτων,κ^ὶ
γινώσκεται ὁ Δανιήλ, μέ τὸ νὰ εύρέθ^ σ^κεχυμένη ή εἰς αύ- ^ἀπὸ οσα ἀπὸ τους Έλληνας έγρά^^αν εἰς τον ^'όμον, ^τὰ
τον έκδοσις τών Ο^. ητις ουδέ σώζεται. Και τοσαῦτα μέν περὶ ^δεύτερον λὁγον. Διαταγ. ^ιβλ. ά. ^ι.φ. ή. ^ ὶ ^ιβ^. ^. κι^. Αη .
της ^λληνικης έκδύσεως. δέ ^υρ^ακη, κ^ἰ Ἀ ^ ικ ^ , καὶ . καὶ ^ιβλ. ς^. κεφ. ^^εείωσαι ^τι τὰ περισσὁτερα της ύπο-
^αλδα^κη Ι^κδοσις ώφελοῦσι καὶ αύταὶ εἰς κατανὁησιν τών Γρα- . σημειώσεως ταύτης έρανίσθησαν ἀπὸ τὸ ἀνέ^ιδςτον θεολογικον
.φ^ν^ καὶ μάλιστα ἦ ^υριακη ἀρχαιοτέρα ούσα καὶ γειτονεύουσα ^τοῦ διδασκάλου Κυρίου ^γενίου.
 ΠΕΡΙ ΤΠΣ ΑΡΙΑΣ ΚΑΙ
Π Ρ Ο Α Ε ^
άγία καἰ οικουμενικά (1) πρωτ^ σι^νοδο^ συνεκρο^θ^ ἐν .^Ιικαία τ ^ Ι^ιθι^ίας έπὶ Κο^ΤανΤί^ου τοῦ με..
γάλου, κατά Τὸ άπὸ ^ριστοί^ έ ^ . ^Ανδρες δε προέχοντε^ ἐν ^ιυτ^ ^σαν Ἀλἐξανδρ^ δ Κ^νσΤανΤινοι^πὁ-
λεως, 1^ίτι^ν καὶ- ὶ^ικέντιο^ οί ΙΙρεοβύτ^ροι, ^,ιετά το^ ὸοίου τοῦ τ ^ ἐν ^Ισ^αν(α Κουδρούβ^ ^ Κουρδούβ^ Ἐπι-.
( 1) ^έσσαρά τινα χαρακτν^ιστικὰ ἰδιόματα των οἰκουμενι-^ Ι
κῶν συνόδων ευρίσκω σποράδην εἰς πολλοῦς ευρισκόμενα, καὶ
μάλιστα παρὰ Δοσιθέ^ρ (σελ. 1θ^8. της Δωδεκαβί^λ.) έκ τῶν
ὁποίων^ τὰ μέν τρίτι εἶναι πόρρω καὶ κοινὰ, καὶ εἰς τινὰς τοπι-
κὰς συνόδους, τὸ δέ εν εἶναι τὸ προσεχέστατον, καὶ διὰ νὰ εἰπῶ
^τσι, ^ οὀσιόδης, ^ σνστατικη, καὶ ἰδιαιτάτη διαφορὰ ὰπασῶν
των οἰκουμενικῶν συνοδων. Καὶ πρῶτον μέν ἰδίωμα ^λων τῶν
οἰ^ουμενικῶν εἶναι, το νὰ συναθροίζωνται διὰ προσταγῶν, ουχ^
του Πάπα, ^ του δεἰνος Πατριάρχου, ἀλλὰ διὰ προσταγῶν Ι^α-
σιλικῶν. Τοῦτο καὶ εἰς την ἐν ^αρδικ^ τοπικην σύνοδον ήκολού-
θησε, συναθροιοθεῖσαν (Ιπὸ Κωνσταντίου καἰ Κόνσταντος. καὶ
εἰς την ἐν Ἀντιοχεί^, προσταγή καὶ α^την του Κωνσταντίου συ-
ναχθείσαν, εἰ καὶ ἐπὶ σκοπ^'ρ ἄλλιρ των ἐγκαινίων του ἐν Ἀντιο-
χεία Ναοῦ (Δοσίθ. ^3,^. τῆς Δωδεκαβίβλου). Δεύτερον, τὸ νὰ γί-
νεται ζήτησις περὶ πίστεως, καὶ ἀκολούθως νὰ ἐκτίθεται ἀ^ό-
φασις, καὶ δρος δογματικὸς εἰς κάθε μίαν ἀπὸ τὰς οἰκουμενικὰς
(Δοσίθ. σελ. ^33. της Δωδεκαβί^λ.), ἀλλὰ καὶ τοῦτο είς τινὰς
τοπικὰς ήκολούθησεν, ο^ον εἰς την ἐν Καρθαγέν^, ητις κατὰ τΥ,ς
αἱρέσεως Πελαγίου καὶ Κελεστίου ζήτησιν ποιήσασα, ^ρους δογ..
ματικο^ς ἐξέθετο. Τρίτον, τὸ νὰ ^ναι πάντα τὰ ἐκτιθἐμενα ^αρ^
α^των δόγματα καὶ οἱ Κανόνες, όρθόδοξα. ευσεβέ καὶ σύμφωνα
ταις θείαις Γ^αφαις, ^ ταις προλα^ούσαις οἰκουμενικα^ς συνό-
δοίς. Δι^ ο καὶ πολυθρύλλητον εἶνε τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀγίου ^Ιαξί-.
μου τὸ εἰς τοιαύτην ὀπόθεσιν ρηθέν. εΤὰς γενομένας συνόδους,
ή ευσε^ης πίστις κυρο^καὶ πά^ιν, ή τῶν δογμάτων όρθότης κρί-
νει τὰς συνόδους.^ Ἀλλὰ καὶ τοῦτο τὸ ἰδίωμα, καὶ εἰς τὰς πε-
ρισσοτέραςτοπι^ὰς σι^ους εἶναι κοινὸν, πλ^ν τινων. Τέταρτον δέ
καὶ τελευτα.ον, τὸ νὰ συμφωνήσουν καὶ νὰ ἀ^οδεχθοῦν τὰ παρὰ
.^τῶν οἰκουμενικῶν σνν^δων διορισθέντα,κ^ὶ κανονισθἐντα ἄπαντες
δρθόδοξοι Πατριάρχη καὶ ἈρχιερεΤ^ της καθολικές ^Εκκλη­
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΙΙΣ
Ο ^ Ε Ν Α
σίας, ειτε διὰ τῆς αὁτοπροσῶπου παρουσίας αυτῶν, ειτε διὰ τῶν
ἰδίων τοποτηρητῶν, ^καὶ τούτων ἀπύντων, διὰ γραμμάτων αυ-
τῶν. Δί^τη ἦ τῶν της οἰκουμένης ΙΙατριαρχῶν και Ἀρχ^ερέων
συμφωνία εἶναι, ι^ς εἶπομεν, ο τῶν Οἰκουμενικῶν συνόδι.^ συ-
στατικά και διακριτικος χαρακτήρ. ^υστατικὸς μέν, διατὶ συ-
νιστ^ ταύτας, καὶ τὰς κάμνει νὰ ν^ναι φερωνύμ^ Οἰ^ιουμ^νικαί.
διακριτικὸς δέ. διατὶ εἰς οὁδεμίαν ^ἰλλην τοπικὴν σύνοδον θεωρού..
μενος, διακρίνει μὁνας τὰς Οίκουμενικὰς ἀπὸ τὰς τοπικάς. ^οθεν
τὴν ἐπὶ Κοπρωνύμου γενομένην σύνοδον ἐν τ^ ἰ^λαχ^ρνα,Οικου-
μενικην παρὰ τῶν εἰκονομάχων ὀνομασθεῖσαν, τόσον ὁ αγιος Γερ-
μα^ος καἰ Δαμασκηνὸς. καὶ ο νέος στέφανος, και αλλοι πολλοὶ, ο-
σον καὶ ^ ἰ^. οἰκουμενικη σύνοδος ἐν τ^ πράξει αυτης ήλεγξαν,
εἰπόντες,οτιχωρἰς συμφωνίας τῶν λοιπῶν απάντων Πατριαρχῶν,
Οίκουμενικ^ ο^τε γίνεται ούτε λέγεται σύνοδος, ^Ο γὰρ Ἐπι^
φάνιος ἐκ μέρους εἶπε της ^υνόδου. ^ΙΙ1^ δ^αύ μ^.^άλη καὶ
Οἰκουμενικη, ην ούτε ἐδέξαντο, οντε συνεφόνησαν οἱ τῶν λοιπῶν
^Ι^κκλησιῶν πρόεδροι, ἀλλὰ ἀναθέματ^ ταύτην παρέπεμψαν
(Δοσιθ. θε^. της Δωδεκαβίβλ.) ^Ιέ τους αυτους σχ^δον ἐλεγ-
μους ἦλεγξε καὶ ὁ ἐΙεγεος ^Ιάξιμος την ψει^δοσύνοδον του ^ἱΙονο^
θελήτου Πύρρου, διατὶ α^την έκεἰνος ἐν^ιζεν Οἰκουμενικήν-
Εἶπα δέ, οτι ή συμφωνία καὶ ἀποδοχη πάντων τῶν Ιἰατριαρ-
χῶν συνιστώ τὰς Οἰκου^Αενικὰς συνόδους, καὶ ^,χ^ μόνη η α^το-
πρόσωπος παρουσία αὁτῶν^ ^ ^ διὰ τῶν ἰδίων το^οτηρητων.
Ἐν ^λαις γὰρ τα^ς ^πτὰ Οἰκουμενικαίς συνόδοις, ούδε^ς 1Ιάπας.
ἦτο παρων αὁτοπροσῶ^ως, ἐν δέ τ^ β^. ^ καὶ έ. Οικου^,ιενικ^,
ούτε αυτοπροσώπως. ούτε διὰ τοποτηρητῶν ἦσαν ^αρόντες ό.
Δάμασος, και Ι^ιγίλιος οἱ Πάπαι, ἀλλ^ ^ἰ Οἰκουμεν-.καὶ αυται
πάλιν έμειναν Οίκουμενικαὶ, δ^ότ^ οἱ αὁτοἰ ΙΙά^αι σ-.,ν'φῶνησαν.
είς τὰ παρ^ ἐκείνων όρισθέντα, καὶ δίὰ γραμμάτων αύτῶν, καὶ.
ύπογραφῶν αύτὰς ἀπεδέξαντο. ^οτ^ δε μόνη ή αυτοπρόσωπο^
 ΤΗΣ Α^. ΟΙ^ΟΥΜΕΝΙ^ΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

οκύπου οἰ τρεις ὸμο^ τὸν τύπον έπέχ^ντες τοῦ ^ωμν^ ^ιλβέστρον καὶ ^Ιουλί^, Ἀλ^ἰξανδρος ο Ἀλεξανδρείας,
σι^ναγωνισΤὴν ^χων τὸν μέγαν Ἀθανάσιον, Διάκονον τότε υπάρχοντα, ^ύστάθιος ὸ Ἀντ^.οχείας,^Ιακάοιος ο ^Ιε^ο--
σολύμων, Παφνούτι^ καὶ ^πνρίδων, ^Ιάκωβύ^ τε καὶ ^Ιάξιμο^, άνδρες έστολισμένοι μέ άπο^τολικἀ χαρίσματα,
καὶ μαρτυρικά πκ^ηματα, καὶ άλλοι πολλοὶ έ(ντες Τὸν άριθμὸν, κατά την κοινην καὶ παρἀ ^ά^τ^ν ομολογο^

παρουσία, ^ ^ διὰ τῶν ἰδίων τοποτηρητῶν δέν συνιστώ τὰς οἰ- νει νὰ πλανηθοῦν εις τὰς ἀ^οφάσι-^ ^ τηνδικαήο-
κουμινικὰς συνόδους, ἀλλὰ μαλλον ὴ συμφωνία. εδειξαν αἱ δύω σύνην αύτοῦ ὁ Θεος το.ς ἀναρ^θμήτο.^ ίερεῦ^.ν Ι-ς σύν^δο-^συνη-
σννοδοι, ἦ έν Σαρδικ^, λιγω, και ^ έν ^λωρεντία. ή μὶν γὰρ έν θ^οισμένοις, κατὰ την προς Κε^.εστινον τ^ έ^Κ^ρθα-^. συνύδον
Σαρδικν^, καὶ μ^ ολον όποῦ ^νομάσθη κατὰ τών ἀρχήν της ῦἰ- έπιστολήν. Γ^. τὸ νὰ ύπέρτατον, κ^ὶ ἀ.^τ^τς,ν ἀξ.ωμα, οχι
κουμενικά, (ορα έν τῶ προλόγω αυτης) καὶ παρόντες ἦσαν έν μονον εις το νὰ προτείνω ^^,υλΙντήκῶ^ ^ὰ δίκαζα κα.. ἀληθη
αυτη ^παντες οἱ Πατριάρχαι. οἱ μεν αυτοπροσώπως, οἰ δε δ.ὰ ἀλλὰ καὶ είς το νὰ ἀναγ.^άς^ εἰ^ ύποτα-^ έν^ντ.ο^^
τοποτηρητῶν. ^πειδη ο^ως έχωρίσθησαν. και δέν έσυμφώνησαν νους. τὰ ^ροσήκοντ^ αυτοις ^κ^λησ^α^τ^κὰ επιτίμιά έ^.^-^ου-
εἰς τὰ παρ^ αὁτης όρισθέντα οἱ της ἀνατολης Πατριάρχαι καὶ σα, καὶ κρίνουσα καὶ ἀνακρίνου^^, κ^.. Πά^^^
Ἀρχιερε^ς. ^ οἰκουμενικη κατὰ την ἀρ^ην, τοπικη έγινε κατὰ καὶ τους ἀπανταχοῦ της ο^ουμέ^ς ευρισκομέ^-,^ Ἀρ-^ρ^
την ἀπό^ασιν και το τέλος αύτης. ^ομοίως καὶ ή έν ^λωρεν-- κλν,ρικούς τε καὶ λαίκο^ς. Καὶ νὰ έπ^θ^τ^
τί^, καίτοι οἰκουμινικη όνομαοθεῖσα. ^πειδά δμως ό τοποτη- εἰς κάθε ἀναφυομενον ζήτΥ^εα καὶ ύπδθεσ^ κο^νήν τε κ^. μ^. .
ρητης του Ἀντιοχείας καὶ τῶν της Ἀνατολης ^Επισκόπων, καὶ κην, καὶ νὰ διαλύω κάθε ^ν καἰ φ-.λονεήκί^ν αἰρετ^ν κ^ὶ ^χ^
πρότερον αύτοῦ τοῦ ^ὶλιξανδρείας, ^Ιάρ^ος, λέγω, ό όγιώτατος σ^εατικῶν.Ι^ Καθολικη, γάρ φησιν. ὁ ^Ιεροσολ^^ Κάλλος
έκεῖνος της Εφέσου, δεν συνεφῶνησεν εις αύτην, ^ οἰκουμενικη (κατηχή. ιή.) καλείται ή ^κκλησί^. οτι καθ^,ου διδάσκει. ἀνελ-
εἰς τοπικών μετετράπη. Τί λέγω τοπικήν ; καἰ εἰς ψευδο^ύνο- λιπῶς ^αὶ ἀδιαφύρ^ς πάντα τὰ δύγματα τὰ γ^ῶ^.ν ἀνθρ^-^
δον μετετράπη δικαίως, δ-.ατὶ δὶν εἶχεν ουτε το γ^. ἰδίωμα τῶν ποις τείνοντα ^ερί τε ο^ατῶν ἀοράτι,^ν. ^ο^εν κα-. ^αρὰ
οικονμενικῶν. ^ο γὰρ παρ^ αυτης ορος δ^ν ἦτο σύμφωνος τη πάντων, οῦχὶ ή θεί^ Γραφη. άλλ^ ή οικουμενικη σύν^
θεία Γραφ^ καἰ τα.ς αλλαις συνόδοις. ^ῦρας ο-ι ή ασυμφωνία κηρύττεται ὁ έσχατος κριτης τῶν ^κκλησιαστ-κ^. ν υ^οθέσε^
τινῶν Πατριαρχῶν, καὶ τὰς οἰκουμενικὰς ποιεί τοπικάς; ἐξ έναν- . κατὰ τον ς^. της β^. συνόδου Κανόνα, του όποί^ν κρότου ή ψη-
τίας δε ή πάντων τῶν Πατριαρχῶν της οἰκουμένης συμφωνία^ φος και ἀπόφασις εις αλλο^ μεγαλΥ^τ^^ κρ-.τ^ρίον έ^ικλητον
καὶ τὰς τοπιιιὰς εἰς οἰκουμενικὰς, καὶ καθολικὰς μεταβάλλει. ούχ ύπόκειται. Εἰ γὰρ ^ ^κκλητο^ ^ἶν^. ἀγωγη ἀπὸ οἱουδήποτε
Καθ^ οτι αἱ πα^οὰ τῶν οικουμενικών συνόδων. καὶ μάλιστα της . δικαστηρίου έφ^ ετερον μειζον ικαστήρ,ον, τ^
ς^. αποδεχόμενα^. σύνοδοι τοπικαὶ, καὶ οἱ τούτων Κανόνες. οἰ- τῶν Ι^ασ^λικ^ν, τίτλ. ά. ἀμ^.^ολ^ς ψηφος ^ ^,τι^τι^,
κουμενικὸν, ο^ον, καὶ καθολικον κράτος λαμβάνουσι καὶ αξίωμα. εις την μεγαλ^τέραν έκκ^,ητον ^ῶν ^ητ^ολ^.τῶν,
^Εκ τῶν είρημένων ούν τούτων ευκόλως ήμπορεῖ νὰ σχηματισθ^ ^η δε τῶν ^Ιητροπολ^τῶν τη^ τ^ ^ξάρ.^^υ. ^ Πατριάρχου
ό όρισμὸς της οἰκουμενικης συνόδου ουτως^ ^οἰκουμενικη σύ- της διοικήσεως, καἰ ^ το-, Π^τ^ιάρχο-^ ^ ^ οί^νμ^^.-
νοδός έστιν διὰ ^ιροσταγης Ι^ασιλικης συναχθεισα, ^ περὶ πί- κης συνόδου, καὶ έδῶ πλέον ^κκ^,ητος ^ερ^.οῦτ^ή ^ τ^
στεως δρον δογματι.^ὸν έκθεμένη, ἦ εὀσεβῆ καὶ όρθόδοξα, καὶ λειωνει, με τὸ νὰ μη εἶναι ἄλλο τ^, κρήτήρ^ον ^γαλ,^τερον ά^ο
σύμφωνα τα^ς ἀγίαις Γραφαίς καὶ ταῖς π^ολαβούσαις οἰκουμενι- την οικουμενικών σύνοδον. Εἰ δε ^ ι το ^τήρ^ον τῶνΙΙα^ρια^
καις διορίζουσα, ^ν ^ συμφωνία ἀπάντων τῶν της καθολικές χῶν εἰς ^κκλητον ου^ ύπόκε^τ^ι^ κ^τὰ τὰ ^ασ^λ^κὰ, κ^
εκκλησίας Πατριαρχῶν καὶ Ἀρχιερέων ἀπεδέξατο, ειτε διὰ αύ- στινιανὸν, κα^ .Δέοντα τὸν σοφόν^ ^,ιως τοῦτο έννοεῖται, διατἰ
τοπροσώπου παρουσίας, ειτε διὰ τοποτηρητῶν, καὶ τούτων δέν δύναται ^λλος Πατριάρχης νὰ γέν^ ^ριτ^ς ^ἰς αλλου Π^-.
ἀπόντων^ διὰ γρ^μάτων καὶ ύπογραφῶν αύτῶν. Π^σα λοιπὸν τριάρ^ου ἀπόφασήν, καὶ έ^ι δ^ὰ την οικουμεν^κην. σύνοδον, ήτις
οικουμενικά σύνοδος ὴ τὰ χαρακτ'^ιστικὰ ταῦτα ἰδιωματα ἀνα^ἰρίνει ταῦτα τὰ κεκριμένα ύπὸ πάντων τῶν Πατ^.αρ^ῶν
χονσα, αὁτὴ έστὶν ά ἀγία καὶ Καθολικη εκκλησία, εἰς την καὶ Παπῶν, ι^σὰν νὰ μη έκρίθησαν όλότελα. Καθ^ οτι κ^ὶ τοῦ
ὁποίαν έν τῶ Συμβολω πιστεύο^^ιεν. ^ντεῦθεν τέσσαρα άλλα, έπάρχου ψηφος, ἀγκαλὰ καὶ ^ις ^κκλητον δεν ύπόκειται, δ-.ατὶ
κατὰ τους θεολογοῦντας,α^τη πλουτεί ἰδιώματα. τὸ νὰ^ναι δέν ἀναψηλαφαται υπὸ ^λλου τινὸς. μ^ ολον τοῦτο τὰς ἀμφι-
^είζωος, καὶ ἀνέκλειπτος. καὶ δ^λλον, γάρ φησι, παράκλητον ^ολίας ὁποῦ ό έπαρχος νὰ ἀποφασίσ^ δὶν ^^ορεί, θιωρεί ταύ-
δῶσει ί^,ιίν ινα μέν^ μεθ^ ^μῶν εἰς τ^ν αἰῶνα. Καὶ ἰδοὁ έγω τας καὶ ἀποφασίζει όιδιος βασιλεύς. ^στε, ον λόγον εχει ό
μεθ^ ύμῶν εἰμὶ πάσας τὰς ημέρας ^ως της συντελείας τοῦ αἰῶ- Αύτοκράτωρ έν τ^ πολιτεία, τ^ν αὁτὸν λόγον ^χει καὶ ή οἰ-
νος. ^Κωάν. ιδ^. ^Ιατθ. κη^. ^θ. Ἱω. ιδ^. ^.τὸνὰ^ναι κουμενικη σύνοδος έν εκκλησία (Δοσίθ. σελ. ^θί). καὶ
άλάνθαστος καὶ ἀναμά^τητος. γὰρ ^^κκλησία, ἦς πρέσωπον της Δωδεκαβιβλ.). ^ἶπα δ^ ότι έσχατος κριτές έν τη ^Εκκλη-
έπέχει οἰκουμενικη σύνοδος, στύλος καὶ έδραίωμα εἰναι της σία δέν εἶναι ή ἀγία Γραφά, ώς λέγουσι τοῦτο οἱ ΑουθΤρο-
ἀληθείας κατὰ τον Παῦλον (ά. Τιμοθ. γ^. ^ .) καὶ ^τι ταίς Οἰ- καλβινισταὶ, ἀλλ^ ή οἰκουμενικά σύνοδος, καθ^ οτι εἰς πολλὰ
κοι^^ενικαῖς συνὁδυιςδοκεί, τοῦτο δοκεί καὶ τῶ της ἀληθείας ἀγίιρ μέρη ἀσαφῶς λαλοῦσα ή θεία Γραφη, καὶ έκαστος τῶν αἱ-
ΙΙνεύματι, έκεινος, γάρ φησ^ν, ύμας διδάξει πάντα, καὶ ὸπομνήσει ρετικῶν πρὸς τών έδικήν του αιρεσιν στρε^λ^ν τὸ ἀ^αφὶς
ύμας πάντα. ^Οπερ έπὶ τῶν Οικουμενικών μάλιστα συνέδων νέημα τῶν Γραφῶν, έξ ἀνάγκης χρειάζεται ερμηνεία διὰ νὰ έ-
βέβαιον ἀποδείκνυται. ^ἰ γὰρ ὁ η^. Γρηγορίου του θαυματουρ^ ξηγήσ^ τὸ ἀληθὶς αὁτῆς νόημα, ός τις δεν εἶναι άλλος, παρὰ η
γοῦ Κανων λέγοι, περὶ τοπικης συνύδου της έν Ἀγκύρ^, μέχρις Οἰκουμενικά σύνοδος. Καὶ άλλο δ^, διατὶ κοντὰ εἰς τὰ γνήσια,
ἄν κοιν^ περὶ αύτῶν τι δὁξ'^ σανελ^οῦσι τοίς Ἀγίοις, καὶ πρὸ καὶ καθολικὰ βιβλία της Γραφης, με τὸ νὰ έτόλμησαν νὰ έπι-
αύτῶν τ^ ἀγί^ρ Πνεύματι, πύσιρ μαλλον τοῦτο εἶναι ἀληθ^ γράψουν ι^ς Κανονικὰ καἰ τὰ νόθα καὶ αἱρετικὰ ^ι^λία των οἱ
περὶ οἰκουμενικῶν συνὁδων λεγόμενον , εἰς τὰς ὁποίας αύτὸ τὸ αἰρετικοὶ, διὰ τοῦτο ^ οἰκουμενικώ σύνοδος έγκρίνει μεν τὰ γνή-
.Πνεῦμα τὸ ^εγιον έπιστατοῦν, φωτίζει ταύτας, καὶ δεν τὰς ἀφί- σια, ἀπο^άλλει δε τὰ νέθα και ἀπόκρνφα, ι^ς ^ οἰκουμενικη ς^,
Π^ΔΑΔἶο^ 1ό.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

μένην παράδοσιν τ^ς ^κκλ^σίας 3 Ι ^ ΚονΤά δὲ ε^ ^εύτού^ ^Το κ^ έτερον πλήθος κληρι^ν, πρεσβυτέρων, κα^,
διαεόνων. ^υν^χθ^ δέ ^ τ ά τ ^ Ἀρείοι^, ^στι^ ἀβλ^σφήμε^, ὅτι ὸ Υ ἰὸ^ κ^ιὶ Αόγο^ τοθ Θεο^ δέν ε ἶ ^
δμοοόσιος μέ τὸν Π^Τέρ^, κ^ὶ άκολούθω^ δέν εἶν^ι ^ ὸ ς άληθινὸ^, άλλά κΤίσμ^ι καὶ ^ η μ ^ , ^ εις τρεῖ^
η^ιιου δέ ^ρόνοι^ς διαρκέσ^σα^ ^ ν ό Γε^άσιο^ π^ρά ^ωτί^ άναγν. εις ^ξ ^εισυ λ^γ^) ^αρέδωκε τὸ κοι.-
νὸν, καὶ έγνωσμένον παράπ^ θεῖον, κς^ὶ ἰερὁν τ ^ όρθοδόξου ^μι^ν πίστεω^ ^ύμβολον, έν Τὸν Τοί^ Θεοί^
Υίὸν καἰ Αόγον, Θεὸ^ άληθ^νὸν άνε^ήρυξεν, ὸμοοόσιον ^ιέ Τὁ^ ΠαΤέρΩι, ^Τοι τ^ν αύΤάν ουσίαν καὶ φόσιν μέ τὸν
Πατέρα ^χοντα^ ^ ὶ έπομένω^ τ^ν ^Τάν δόξ^, ^κὶ έ^ο^ί^, κ^ιὶ κυριότητα, καὶ άιδιότητα, ^ιαὶ ^άντα τά
λοιπά θεοπρεπ^ θ ^ ς φύσεων ἰδιωματα^ ^χει δὲέπὶ λέξεως οί^Τω. εΠιστεύομεν εἰ^ ένα Θεὸν Π^.Τέρα παν^
τοκράτορα πάντων δρατί^ τε, κοεὶ άοράτων ποιητήν. Κ^ὶ ε^ ^ Κύριον ΙΥ^σούν ^ριστὸν Τὸν Τἰὸν Το^ Θεού,
Τὸν γεννηθέντα έκ το^ ΠαΤρὸς μονογενή τούτ^ έ^ι τ ^ ούοικ^ Τοί^ Πατρό^. Θεὸν έκ Θεοθ, φί^ς έκ φωτὸ^,
Θεὸν άληθινὸν έκ Θεού άληθινοῦ^ γεννηθένΤ^ ού ποι^θένΤ^, ὸμοούσιον τῶ Πατρὶ, δι^ οὕ τά πάντα έγένετο,

περὶ των Ἀποστολικῶν διαταγῶν έποίησε, καὶ ή α^. αἰ^τη (^ ὶ
.^ρα την ύποσημείωσ. του ξ^. Ἀποστολικού). Δι^ ^καὶ ὁἱερὸς Αύ-
γουστινος τουτο είδως κομψῶς έγνωμάτευσεν, (^πιστ. ^ έ). ^ ἰς
τὸ ^ύαγγέλιον δέν ήθελα πιστεύσ^, ἄν δέν μέ έπειθεν ή ἀξιοπι-
στία της ^Εκλησίας.^ ^υμπεραίνεται άρα έκ πάντων τῶν εἰρ'^-
μένων, δτι ούδεὶς δύναται νὰ έναντιωθ^ εἰς τὰς οἰκουμενι^ας
νόδους, μένων ε^σε^ης καὶ ορθόδοξος, άλλ^ άπλῶς καὶ ἀδιορίστως
ό καθείς ^ρεωστεΤ νὰ πείθεται εἰς αὁτάς. ^ γὰρ ἀντιφερόμενος
εἰς αυτὰς και άντιπίπτων, εἰς αύτὸ άντι^έρεται, ^ιαὶ ἀντιπίπτει
τὸ Πνεῦμα τὸ άγιον, τὸ λαλουν διὰ των οἰκονομενικῶν συνό-
δων. καὶ αἱρετι^ὸς καὶ άναθ^ματισμένος γίνεται, καθ^ ὅτι ^ ὶ ό
Πάπας Διάλογος (^ιβλ. ά. ^ιστολη ^ .) ἀναθεματί^ει έκεί-
νους ὁποῦ δέν πείθονται εἰς τὰς ῦἰκονμενικὰς συνόδους. Καὶ
α^ταὶ αἱ ^ιαι σύνοδοι το^ς μ^ πειθομένους αυταις άναθεματί-
^ουσι. Τ^ λέγω αἰρετικός ; ώς έθνικὸς καὶ ἀσεβ^ς λογίζεται ὁ
^αρακούων της εκκλησίας, ής πρόσωπον έπέχει ^ ^ἰκουμενικ^Ι
σύνοδος. ε^ὰν γὰρ, ^ησὶν ὁ Κύριος, ^αὶ της εκκλησίας παρα-
κούσ^, έστω σοι ι^σπερ ὁ έθνικὸς καὶ ὁ τελώνης,^ (^Ιατθ. ιή^.
^ Ι. έπειδη υστάτη ψη^ος ^.αὶ κρίσις της εκκλησίας, ή ῦἰ-
κο^νικήέστι σύνοδος. κατὰ τὸν .Αὁγουστινον.(^πιστολ^ ρξβ^.)
Καὶ τοῦτο εἶναι έκεῖνο τὸ ἰοιον έποῦ ὀ ^εὸς έπρόσταξε νὰ φν-
λάττεται καὶ εἰς την σύνοδον τῶν ἱερέων τοῦ παλαιοῦ Νδμου.
^^ν δέ, ^ησὶν, ἀδυνατήση ἀπὸ σου ρῆμα έ^ ^ρί^ει άναμέσον
αἱμα αίματος, καὶ άναμέσον ^κρίσις κρίσεως, . . . . Καὶ έλεύσ^
πρὸς τοι^ς ἰερε^ς, τους Αευίτας, ^ιαὶ πρὸς τὸν κριτήν^ ^ς ἄν
γένηται έν ταῖς ήμέραι^ έκείναις, ^αὶ έ^ητήσαντες ἀναγγελοῦσί
σοι την κρίσιν. . . . ο^κ έκκλινεἰς ἀπὸ του ρήματος, ο^ ἄν ἀναγ-.
γείλωσί σοι^ δεξιὰ ουδέ ἀριστερά. Καὶ ὀ άνθρωπος ^ς ἄν ποιήσω
έν χειρὶ ύπερη^ανίας, ωστε μη ύπακοῦσαι του ἱερέως^ ^ του
κριτοῦ. καὶ άποθανεῖται ὁ άνθρωπος έκείνος, καὶ έξαρεῖς τον πο-
νηρὸν ἐ^ Ισραήλ.^ (Δευτερ. ι^. ^.) Πρέπει δέ κοντὰ εἰς τὰ
εἰρημένα καὶ τοῦτο νὰ προοθέσωμεν, οτι έπτὰ μὁναι κυρίους καὶ
έξαιρέτως οἰκουμενικαὶ έκλήθησαν σύνοδοι, διατὶ πάσαι α^ται
κατὰ τους νόμους τῶν οἰκουμενικων συνόδων συνεκροτήθησαν,
καὶ διατὶ πάν ὅπερ ἦν ἀναγκα^ον εἰς γνῶσιν έν αύταἰς διωρίσθη.
^οθεν πάντα τὰ ἀνα^υδμενα ζητήματα έκ των διορισθέντων
ί^ἵιὸ των έπτὰ, ευκόλως διαλύεται (Δοσιθ. σελ. θε^,^. της Δωδε-
κα^λ.). μετὰ δέ την έβδόμην, ἀγκαλὰ καὶ άλλαι ώνομάσθησαν
οἰκουμενικαὶ, ώς ή α^. καὶ καὶ ^ έν τῶ ν^ῶ τῆς ἀγίας ^ο-
ι^ίας, καταχρηστικάς δμως ^^νομάσθησαν ο^τω, διότι ούδΙμία ἐξ
αὁτῶν κατὰ τούς νόμους των οἰκουμενικῶν συνεκροτήθησαν συ..
νόδων. δι^ ^ καὶ μετὰ των έπτὰ Οἰκουμενικῶν συναριθμηθηναι,
καὶ τον ἀριθμὸν αὁτῶν α^Ιξῆ^αι ο^κ ^δυνήθησαν. γὰρ
τῶν Λατίνων όγδόη οἰκουμενικ^ όνομασθεισα, ή κατὰ Φωτίου,
λέγφ^ γενομένη έτερον ^Ιιὸ της ^έ^ Φωτίου γενομένης ά^ςε-
αηρύχθη, καὶ μήτε δλω, σύνοδος δνομά^εσθαι κατεκρίθη. ἀγκα^
λὰ δέ καὶ ολαι αἱ ἐπτὰ Οἰκουμενικαὶ σύνοδοι, τῶ λόγφ τοῦ ^
ναι Οἰκουμενικαὶ^ ίσότιμοί εἰσιν. Ἱ Ι πρι^τη ^ο^ς αἰ^τη σύνοδος,
καὶ διὰ τ^ν ἀρχαιότητα, καὶ διὰ την άγιότητα, έστάθη καὶ στἐ^
κεται πάντοτε τὸ πρωτότυπον παράδειγμα, και ἦ άρκτικἦ ἰδία
ί,λιον τῶν Οίκουμενικῶν, καὶ αὁτἦν έμιμ^ησαν αἱ ^τ^ α^την
καθ^ έξης σύνοδοι, καὶ εἰς τὰς προσφωνήσεις καὶ εἰς τὰ καθί^
σματα. και εἰς τους δρους, καὶ αύτην ό Διάλογος κεφαλήν ά-.
πασῶν τ^ συνόδων ονόμασε, καὶ ένας λόγος εἰς τὸ πάντων ε^-
ρίσκεται στόμα, τὸ κρατείτω τὰ έν ^ικαία όρισθέντα. Πολλὰ
έκοπίασεν η έν Καρθαγέν^ σύνοδος, καὶ εἰς τὰ πρακτικά της κ^ὶ
εἰς τους Κανόνας της, και εἰς τὰς πρὸς Ι^ονιφάτιον, καὶ Κελε-
στῖνον έπιστολάς της διὰ νὰ μη διχθ^ άλλους Κανόνας, εἰμ^
τούς γνησίους τούτους Κανόνας της ἐν ^ικαία. Καὶ ό μέγας Ἀ-.
θανάσιος, καὶ ὁ θειος ^ρ-^σόστομος μεγάλως ἐφώνα^ον νὰ μ^
κρατούν άλλοι, εἰ μη οἱ Κανόνες της ἐν ^ικαία.
( ἰ ) ^ο γὰρ ^Δρειος^ ^Λλεξανδρείας πρεσβύτερος ^ν^καὶ θέλουν-
τας νὰ φύγ^ τὸ παρὰ τῶν όρθοδόξων διεγ^ρθέν μισος κατὰ Π^ύ^
λου του ^αμοσατέως^ άνθρωπον ψιλὸν, έκ της Παρθένου γεννη.,
θέντα τον Υἰὸν καὶ Αόγον του Θεού δογματίἰ^οντος, ιλεγε μὲν
αὀτον οτι προυφἐστηκε τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεως, ^ ^μι^
Θεὸς, άλλ^ ῶς ^ν των κτισμάτων καὶ ποιΥ^εάτων έν χρόνω παρὰ
τού ΙΙατρος δημιουργηθείς. Ι^ἰς πόσα δέ κύματα δι^ρέθη η τού
^Λρείου α^ρεσις, ορα εις τὰς υποσημειώσει τού της β^. ο^..
κουμενικης.
(^) ^εημείωσαι οτι η λέξις ^Ο^^ιοούσ^ον, και τ^ρὸ τῆ^ α^^ ^υνό- .
δου ήτο έν χρήσει εἰς τούς εύσεβεις^ έπειδη δέ κατὰ τον Θειον
Ἱλάριον οἱ ^αβ^ελιανοὶ, και οἱ περἰ τον ^αμοσατέα ΙΙαῦλον
έμεταχειρίοθησαν ταύτην δια να άναιρεσο-,^ν την Τριάδα των
θεαρχικῶν ύποστάσεων, δ^ὰ τούτο ο^ κ^τὰ Ι^ύλου συνελθόντες
έν ^Δντιοχεί^ι ρπ^. ΙΙ^τέρ^ς ἐν ^ την φ ^ ν τούτην ά..
πέβαλον, κατὰ το ^νομα μόνον (άγκαλὰ καἰ κ^τὰ τὸ ^ρό^^, κ^ὶ
το ση^^.αινόμενον ^εολόγουν αύτην) δια νὰ μη δῶσουν λα^ν είς
τους αἰρετικους, καὶ μάλιστα διατἰ ό Παύλος σοφιἰ^όμενος, τρε^ς
ούσίας έκ της ^ωνῆς τού όμοουσίου έλε-^εν εἶν^Ιι. ,.ρ^.-
φεστῶσα του Πατρος, δύω δε τού Υἱού, κ^ἰ γ^. τς,ύ άγίου ΙΙνεύ-
ματος, καὶ έξ έκείνης αὁτὰ νὰ προβάλλεται ^ὰν ἀποτμήμα..
τα, ῶς λέγει τούτο ό Ἀθανάσιος (έπιστολ. κατὰ της Ἀρειανι^
κ^ς αἱρέσ.), ή δέ ἐν ^ικαί^ Οἰκο^ενικη ούσα^ δ^ὰ τὸ άξίωμα
αύτῆς, ου μόνον κατὰ τὸ νό^^,α, ἀλλὰ.καἰ κατὰ το ονομα ^ρισε
νὰ κηρύττεται (^α Δοσ^θ. ^λ. Δ^δεκαβίβλ.). ^ομε^
ούσιον δέ, καὶ οχι ὁ^ιούσι^ν^ καθ^ ελ^.^-αν δολερῶς οἰ ^Πμια^
ριανισταὶ, η σύνοδος αύτ^ τὸν Τἰὸν ^ ι Αό^ν ^ῦ Θ^ού ἀνεκή-
ρυξε. Το μέν γὰρ όμού, ήτοι τα^τὸν, έ^ι τῆς-ούσίας λέγεται,
κατὰ Δριστοτελην έν τη λογικά, το δ^ ^μο^ν της ^ιοιότη-.
τος, καὶ ἀπλῶς έπὶ τῶν συμβεβηκότων τ^ ^ύσί^, ^^χὶ έπὶ
της ούσίας καὶ φύσεως. Καἰ πάλιν^ όμοούσιον εἶπον^αύτὸν, καὶ.
 ΤΗΣ Α'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

τά έν τῶ ο^ρανῶ, καὶ τ^ έν τ^ γ^. Τὸν δι^ άμ^ τοὕ^ άνθρωποι^, κ^Εὶ διά τάν ημετέ^αν σωτηρίαν κα-ελθύντα
καὶ σαρκι^θέντα, καὶ ένανθρι^π^σαντα. Παθύντα. άναστάντα τ^ τ^ίτ^ άνελθύντα ε^ τοι^ ουρανούς
καὶ καθεζέμενον έν δεξι^ τοῦ Πατρύς. Πάλιν έρχέμενον κρίναι ζῶντας καὶ νεκρού^. Καὶ εές τὸ άγιον Πνεῦμα^
τοά δέ λιέγοντα^, δτι ^ν ποτε, ὅτε ούκ ^ν, καἰ ^ρὶν γενν^θ^ναι ούκ ^ν, καὶ ^τι έξ ούκ ^ἐτων έγένετο, ^ ές
ετέρας ύποστάσεω^, ^ ο^ίας φάσκοντας εἶναι, ^ τρεπτὸν, ^ άλλοιι^τὸν τὸν Υἰὸν το^ Θεο^, τούτους άναθεμα-.
τίζει ά καθολικά καὶ άποστολικά ^Εκκλησία. ^ ( Ι ) Τοί^το δε τὸ Σύμβολον, ὸ ρεν Ιεροσολύμων Θεύδωρο^ πί..
στεο^ δρθάν ὸμολογἰαν ὡνέμασεν^ ὸ δε ^ωμης .^άμασος, τεῖχος ύπεναντίον τἰ^ν ύπλων το^ δικβύλο^. Καὶ άπλέ^
παρά πάσης τ ^ ^κκλ^,σία^ καλείται ά χαρακτηριστικά σημαία, καὶ τὸ φλάμπουρον τῶν ^θοδύξων, διά μέ^
σοο τοῦ δποίον αύτοἰ, ὡς άληθ^ς στρ^τιέ^ται Το^ ^ριστο^. διακρίνονται άπὸ τού^ ἐ^θςού^ τού ^ριστο^, καὶ
ἀπὸ τούς ύποκρινομένοι^ μέν τὸ ^νομα του ^ριςτοί^, ἐ^ντα^ δε ψευδαδέλφου^ καὶ κακοδέξου^. ί^αὶ οί ^τρατιί^
ται γάρ διά ^υμβύλων δι^κρίνουσι τού^ έ^υστρατιι^τα^ αυτ^ν άπὸ τούς ύπεναντίον^. ^οθεν και έκ μεταφορά
τῶν στρατιι^τικῶν συμβέλι,^ ο^μάσθη καὶ τὸ τ ^ πίστεως ^ύμβολον. Παρέδι^κε δε και τὸνπερἱ το^ Πάισχα
διορισμὸν, ^ν ν^ν κρατεῖ άπαράτρωτον ά καθολικά Ἀνατολικά ^Εκκλησία. (περὶ οὕ ὅρα Τον ζ^. Ἀπο^τολ κὸν,
καὶ τὸν ά. τ^ς έν Ἀντιοχεία.^ Ἀ λ λ ά δά καὶ τού^ πκρύντας εἰκο^ιν ιερούς Κανύνας έ^έθετο, άο^ίστως μέν ἐπι^
κυρουμένους ἀπὸ τὸν ά. τ^ς δ^. ο^ρισμένω^ δε άπὸ τὸν β^. Τ^ς καὶ τὸν ά. τ^ς ζ^. Ση μ είω ν δε ^τι τά
πρακτικά τ^ς πρωτ^ς σι^δοο ταύτη^ ^δη ούχ εύρίσκονται, οί^τε ^Ελληνικά, ο^τε Αατινι^.ά, άλλά μύνα ἐκε^ν^,
^σα δ Παμφἰλοο Ευσέβιος, ^ Ρ ουφῖνο^, δ Σωκράτης, ὸ Σωζ^μενος, δ Θεοδωρητος, και Ἱερω.^ο^ καὶ άλλοι,
ἐξαιρέτι^ς δέ, καὶ μάλιστα δ έπὶ Ζήνωνος τοῦ βασιλέως έν ^τει -^7β, Γελάσιο^ ὸ Κνζικ^νὸ^, ὸ ^^τερ'^ν καὶ ^^πί-
σκοποί Καισαρεία^ τ^ς Παλαιστένη^ γενύμενο^ (^ρα τ^μ. ά. σελ. ^ Ι . τ^ς σνλλοΤές τῶν σι^ν^δων) τα^τα,
λέγω, μένα εύρίσκονται, δσα οι άν^τερω, καὶ δ Γελάσιος οὕτο^, σι^νέγραψαν- Τάν δε τοί^ Γελα^ἰον ^υγγραφάν,
πρακτικά μέν δνομάζει ὸ ^ι^νειάτης ^ικ^τα^, ἰστορικὸν δέ μάλλον, ^ πρακτικὸν, δ ^ωτιος^ μνημονεύει δ^
αύτ^^ καὶ ὸ Ἱωάννης ὁ Κυπαρι^^ιωτ^ς. (δρα ^οσιθ. σελ. Ιθ 8 . τ^ς έ^ωδεκαβίβλου,^

Ο Ι Κ^ . Κ Α Ν Ο Ν Ε Σ

Κ Α Ν Ω Ν Α -.

Ε ἶ τις ἐν νόσω ὐπὸ ίατρῶν ἐχειρουργήθη, ἤ ὐπὸ βαρβάρων ἐξετμήθη, ο^τος μενέτω ἐν
τῶ κλήρω. Ε ί δέ τις ὐγιαίνων ὲαυτὸν ἐξέτεμε^ τοῦτον καὶ ἐν τῶ κλήρω ἐξεταζόμενον πε-
παῦσθαι προσήκει. Κ α ί ἐκ τοῦ δεῦρο μηδένα τῶν τοιοὐτων χρῆναι προάγεσθαι. ώσπερ δὲ
τοῦτο πρόδηλον, ὅτι π^ρί τῶν ἐπιτηδευόντων τὸ προίγμα καὶ τολμώντων ἑαυτοὐς ἐκτέμνειν εἶρηται, οὅ-
τω ς, εί τινες ὐπὸ βαρβάρων, ἤ δεσποτῶν εὐνουχίσθησαν, εὐρίσκοντο δὲ ἄλλως άξιοι, τοὺς τοιοὐτους εἱς
κλῆρον πρσσίεται ὁ Κανώ ν.

ούχὶ συνούσιον, ἐ^ειδἦ, ός σημειο^ ὁ θεῖος ^Επιφάνιος, έν τῶἈγ- ^β^. τ^μου των συνδδων), έν τοίς πρακτικοις της έν Κ^ρθαγἐν^
κυρωτ^, τὸ μέν συν^ύσιον δηλοι ^νωσιν χωρίς τινος διακρίσεως ^συνὁδου, παρὰ τ^ ^ωκρ. ^ιβλίιρ ά. Κεφ, καὶ πανταχσῦ, κ^ἰ
(ός τὸ ^λεγεν ὁ ^α^βέλλιος), τὸ δέ ὁμοούσιον, τ^ν μετὰ δια^ρί- έπειδη τὸν λὁγον τοῦτον ά β^. προσέθηκεν οἰκουμενικη, ορα και
σεως δηλοι ^νωσιν.καὶ την ^τέρας ἀφ^έτέρας ύποστάσεως πρὁοδον. Ι έν τῶ προλὁγιρ αυτές. ^Ετι σημείωσαι, οτι τὸ ^ε-^μβολον τοῦτο
(^) Ι^ημείωσαι οτι τὸ Σύμβολον τούτο της έν ^ικαία οὁ μὁ- ^τές έν Νικαίφ παρ^ άλλοις μέν ΚόδΥ^ξιν ε^ρίσκεται περιέχον τ^,
νον ένηλλαγμένον δλίγον εἶναι εἰς μερικὰ ἀπὸ τὸ έγνωσμένον καὶ καθε^ὁμενον έν δεξι^ του Πατρὸς, παρ^ άλλοις δέ ού. Καὶ
τοῦτο εἰς ^λους μας, καὶ καθημερινές ἀναγινωσκ^εενον, ἀλλὰ Ι τοῦτο δέ σημειουμεν ένταῦθα, ός εἰδήσεως άξιον, ^τι τὸ ^ύμβο-
καὶ τὸ, ο^ τῆς βασιλείας ούκ ^σται τέλος. δέν περιέχει ούτε την ^λον .τές πίστεως έλέγετο είς την άρχαίαν ^Εκκλησίαν κατὰ μὁ-
Θεολογίαν τοῦ ἀγίου Πνεύ^τος, καὶ τὰ λοιπὰ ^ιρθρα μέχρι τέ- ^νην την μεγάλην Παρασ^ιευην, ^ταν δ ^Επίσκο^ος ^καμνε τὰς
λους, ^ΙΙ γὰρ β^. σύνοδος καὶ ταῦτα ἀνεπλή^ωσε, καὶ ^φερεν Ι κατηχήσεις εἰς τούς κατηχουμένους, ὁκοῦ έτοιμά^οντο νὰ ^α.-
αύτὸ εἰς την ἀπαράλλακτον ταύτην τάξιν, εἰς την ὁποίαν τόρα πτισθουν κατὰ τ^ν νύκτα του μεγάλου ^^^άτου, έπιφωσκο^
τούτο ἀναγινόσκομεν. ^οθεν έν τ^ δ^. συνύδ^ πράξει ε^. σελ. σης τές Ααμπροφ^ρου ήμέρας, ως ἰστορε^ Θεὁδωρος ὁ Ἀναγνό..
^1^. της Συλλογης τῶν συνύδων, τέμ- β^. ^που εὸρίσκεται τὸ στης ^ιβλ. β^.τές ^Εκκλ,.ἰστορ. έπειτα έδιωρίσ^η νὰ λέγεται εἰς
σύμ^ολον της ἐν Νικαίι^ μέ τὸ, ο^ της βασιλείας ούκ ^σται τέ- κάθε λειτουργίαν ἀπὸ τὸν Κωνσταντινουπόλεως Τιμὁθεον ἐν^τει
έπὶ Ἀναστασίου του ^ασιλέως, ός ὁ αύτὸς λέγει Θείδω-.
λος, σφάλμα ἐξάπαντος εἶναι τνπογραφικὸν^ έπειδη δπου άλλοθι ρος. ^Υστερον δέ έν.έτει ε^^ο. Ἱουστῖνος ὁ ^ασιλε^ς έδιάφισε
εὀρίσκεται, χωρὶς του λύγου τούτου ε^ρίσκεται. οἶον έν τ^ Συμ- πρῶτος, καὶ είς τί καιρὸν τές λειτουργίας τοῦτο νὰ λέγηται εις
βύλιρ αύτῆς ταύτης τές έν Νικαί^ι (σελ. ^83. τοῦ ά. τὁμου της ^ας τὰς ^Εκκλησίας τές Ἀνατολῆς, ^γουν προ τῆς Κυριακης
συλλογές τῶν ^νύδων) έν τ.^ ιη^. αράξει της ς^. (σελ. ί^θ. τοῦ εύχῆς του, Πάτερ άμῶν.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ μ η ν ε ία ^

Διάφοροι Κανόνες τῶν Ἀποστύλων περὶ ευνουχισμοί διορίζονται. ^πειδώ δέ, ω^ φαίνεται, άμεληθ^σαν έκε^'-
νοι, διά τοθτο ^καμε χρεί^ νά διορίσω περὶ αύΤοιΙ καὶ δ παρων Καν^ν, ὅσΤις κοιὶ λέγεις ^οποιος διά πάθος καὶ
άσθένειαν εύνουχί^θ^άπὸ ιατρούς, ^ καὶ άπὸ βαρβάρους έν καιρί^ έπιδρομά, οὕΤος κληρικὸς ο^ν, άς ένε^γ^ τά
τοθ κλήρου. ^οποιος δέ ύγιΥ^ς ^ν, ευνούχισε τὸν έαντόν τον. οὕτος καὶ κληρικὸς ε^ν, πρέπει νά π^ιύγ^ ά^ὸ τάς
ἀνεργείας τοί^ Κλήρου, Καὶ άπὸ τούς τοιούτους, ^σΟε εἶναι λα^κοὶ, άπὸ τ ά οήμερον καὶ εί^ τὸ έ ξ ά , κανένας
δέν πρέπει νά γἰνεται κληρικός. Καθως ὅμως Τοθτο λέγομεν διά έκείνους ὅπο^ έπίΤηδες καὶ θεληματικές τολ..
μί^Τι νά ε^νουχίζουοι Τὸν έαυτ^ν τους, τέτοιας λογά πάλιν λέγομεν, ὅτι άνίσως τινές εύνουχί^θ^ο^ν μέν άπὸ
βαρβάρους, ^ άπὸ τούς αυθέντας αυτ^ν, ταύτὸν εἰπε^ν άκουσίως καὶ τυραννικάς, εἶναι δέ άξιοι, οἰ τοιοῦΤοι δε-
χονται άπὸ τὸν Κανένα (^ τὸν παρόντα δ^ηλ. τὸν κα^. Ἀποστολικὸν) εἰς τὸ νά κληρωθ^οιν. Ἀν^γνωθι καὲ
την έρμηνείαν τοθ κα^. ἈποΙ^τολικο^,

ἘΤ^ιδὴ πολλὰ, ήτοι ὺΤ^ὸ ἀνάγκης. ἤ ^λλ.'^ς ἐπειγομένων τῶν ἀνθρώπων, ἐγέν^το παρὰ
τ^έν . τ^ν Κ^.νόν^ τὸν Ἐκκλησι^στικὸν, ωττε ἀνθρ '^πους ἀπὸ ἐθνικοῦ βίου ἄρτι προσελθόντ^ς τῆ
ιο^ηςἐνΔ^οδ. ^ π ίσ ^ κ^εὶ ἐν ὀλίγω χρ^νω κ^τηχηθέντο^ς, εὐθὺς ἐπὶ τὸν πνευμοιτ^κὸν λουτρὸν ἄγει, κ^ὶ ἄμΟ^
γ^. Κυρίλ. δ^. τῶ β^-ισθῆναι προσάγειν εἰς ^Επισκοπὴν, ἤ εἰς Πρεσβυτέριου καλῶς- ἔδοξεν ἔχε^,ν τοῦ λοι-
^ ποῦ μη ^να τοιοῦτο γίνεσθαι^ καὶ γὰρ κ^ὶ χρόνου οεῖ τῶ κ^τηχουμένω, κο^ὶ μετὰ τὸ βά--
πτισμα δωιιμ^σί^ Τ^λείονο^. Σαφὲς γὰρ τὸ Ἀποστολικὸν γράμμςι τὸ λέγον. ^μὴ νεόφυτον, ἶν^ μ ἡ τυ-
φωθ^ὶς εις κρίμα ἐμπέση κ^ιὶ παγίδα τοῦ διαβόλου.^ ^ Τιυ.οθ. γ . ^ ε Ε ἰ δὲ, προίόντος τοῦ χ ρόνου, ψυ-
χικόν τι ἀΑκρτη εὑρ^θείη π^ρὶ τὸ πρόσωπον, καὶ ἐλἐγχοιτο ὑπὸ δύω, ἤ τριῶν μαρτύρων, πΕπαύσθω
ὁ τοιοῦτο^ τοῦ κλήρου. Ὀ δὲ ^ωὰ ταῦτα ποιῶν, ὡ^ ὺ π ^ ν τ ία τῆ μεγάλη συνὅδω θρ^συνόμενος^ αὐτὸς
κινδυνεύσει περὶτὸν κλῆρον.

^ ρ μ η ν ^ί

^Κκεινο ὸπον διορίζει ὸ π^. Κανων τ^ον άγίων Ἀποστόλων, καὶ ὸ παρ^ν Κανων διατάσσεται^ λέγει γάρ^
πειδη κατά Τούς προαπερα^μένους καιρούς ήκολούθ^Ι^αν νά γένουν πολλά πράγματα ἰίξω άπὸ τὸν ^^.κλ^ησιαστι-
κὸν Κανόνα (αύτὸν τὸν π^, δηλ. τ^ν Ἀποστόλ,) εἰ^τε ύπὸ άνάγκΥ^ς, ε^τε ύπὸ άλλης αιτίας κινουμένων τινο^ν,
^στε ὸποῦ, αύτοὶ νά βκπτίζω^ι μὲν παρευθύς έκείνους ὁ^οί^ πρὸ ολίγου άπὸ τὸν έθνικὸν καὶ άπιστον βίον προ^
σ^λθον εἰς τάν όρθόδο^ον πίσΤιν, καὶ ε^ς δλίγον ^ιαιρὸν ἐκατηχήθησαν Τὸ Τ^ς εύσεβείας μνστηριον, ὁμοῦ δέ με
Τὸ βάπτισμα, νά προβιβάζου^ιν αύτούς καἰ εις ^πισκοπάν, ^ Πρεσβυτέριον, ταύτὸν είπειν, νά χειροτονοθσιν
αυτούς Πρε^Ιβυτέρους καἰ ^πισκόποι^ς^ έπειδη, λέγω, ταί^τα ^τσι παρανόμως προτού έγίνοντο, έφάν^ ε^λ^γον
ἀπὸ Τωρα καὶ υσΤερα νά μη γίνωνται. ΑιύΤι ὸ κατηχούμενος, καὶ προτοῦ μὲν νά βαπτισθ^ χρειάζεται καιρὸν
άρκετὸν ( ἰ ) διά νά κατηχηθώ, καὶ νά διδαχθώ καλως άπαντα τά τ ά πίστεως δόγματα, καὶ άφ^ οὕ δέ βαπτι^
σθ^, πάλιν χρειάζεται δοκιμασίαν πολλην. Λέγει γάρ ὸ Ἁπόοτολος τῶ Τιμοθέιρ, μη νεόφυτον (χειροτόνει δηλ^^
^τοι νεοκατηχητον, και νεωοτὶ φι^τευθέντα εἰς την άμπελον τοθ ^ριστοί^, ^να μη έπαρθεὶ^ πέο^ εις τὸ ί^διον

(Ι) καιρος της κατη^ήσεως δεν διορίζεται ἀπὸ ολους εΥς
και ο αυτος. ^Δπὸ μεν γὰρ τὰς Ἀποστολικὰ^ διαταγὰς ενα χρὁ-
νον διορίζεται νὰ κατηχῆται ὁ κατηχούμενος. Δύω ἀ.^ο τον
Κανονα τῆς έν Ἱλλιβ^ί^ι τ^ ^Ισπανικ^ πύλει συνύδου τοπικης
συγκροττ^είσης, ὁλίγον προ της ά. οἰκουμεν^κης. Κ^ὶ ἀ^ὸ την
1^^. ^εαρὰν δε του ^Ιουστινιανού δύι,^ θρόνοι διορίζονται διὰ
τους προσερχομ^νους εἰς την πίστιν Σαμαρείτη. Κ^ τον
Κανένα της έν Ἀγάθ^ τοπικης σννύδου^ συγκροτηθείσης ἐν
.^ίτει ^θθ. ὁ,ιτω μην.ς ἐδιωρίσθησαν διὰ τους ἐπιστρέφοντας
δαίους. δε η^. της θέλει νὰ μη δεχώμεθα τους κ^^
κρισιν πιστεύοντας Εβραίους, άλλὰ τους ἀληθῶς πιστεύοντας
μδνον καὶ τὰ των ^Εβραίων έλέγχοντας^ τιν^ δ^ νομίζουι^ιν ^
εἰς τὁσας μ^νον ημέρας έγίνετο ή κατήχησις, ^Ισας ^χ^ι η ^
γάλη τεσσαρακοστά συνάγοντες τοῦτο ἀ^ιὸ τ^ν μ^^. τ^ ^ν Α^-
δικεία, καὶ την πρὸς Πα^ιμάχιον τον Ἱερωνύμον ἐ^ιιστολάν, καὶ
την ά. κατή^ησιν Κυρίλλου Ιεροσολύμων. ^Δλλ^ ^ως ἐ^. τ^ύ-.
των δ^ν σνμπεραίνεται άλλο, ^ιάρεξ οτι ε^ς την με^άλην μ^.
έγίνετο τὸ τελευταιον και ἀκριβ^στιρον μέρος της κατηχήσεως,
διατὶ τὁτε οἱ κατηχούμενοι έ^απτίζοντο κατὰ την νύκτα του
μεγάλου Σαββάτου καὶ της Δαμπράς. μ^ρικαῖς φοραῖς ο^ει,^ς
ἐσυντέμνετο καὶ ο χρύνος της κατηχήσεις δ^ὰ ἀναγκαίας περι^
^στάσεις. Δι^ ^ οἱ κινδυνεύοντες εις θάνατον κατηχούμενοι, βα-
. πτίζονται ^ερὸ τοῦ ^ισμένου καιροῦ τῆ^ κατηχήσεως. κατὰ τον
' ι^. της έν Νεοκαισαρ, τον μζ^. της έν Ααοδ^κ, τον νβ^. της έν
^Καρθαγ. τὸν έ. βασιλείου καὶ τον ἐ. Κυρίλλου. ^Αλλὰ καὶ οἱ
Ι^ουργο'^ζίωνες, ^ ^ουργον'^δίων^ς, ^θν^ της Γαλλίας, διὰ την
θερμών πίστιν ὁποῦ εδειξαν εἰς τον Χρ^τον, καὶ δια τών ἀνάγ^.
κην ὁποῦ εἶχον νὰ πολεμήσουν με τους ἐχθρούς το^ν Ούννους,
έπτὰ ημέρας μόνον ἐκατηχήθησαν, και τ^ δγδύ^ ἐβα^τίσθησαν
ἀπὸ τὸν ^κίσκοπον μιας πὁλεως τη^ Γαλλία. ^κράτ. ^ι^λ.
ἰ^. κεφ.λ^. Πλἦν, κατὰ τὸν Κανύνα τουτον, εἶν^ κάλλιον νὰ.
ἀπερν^ί καιρος πο^ὸς, οσος άρκει εἰς δοκ^ών του κατηχουμένου
περισσοτέρως.
 ΤΠΣ Α'. ΟΙΚΟΥ^ΙΕΝΙΚΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ἁμάρτημα, καί 'είς τὴν ὁμοίαν παγίδα ὁποῦ επεσεν ὁ διάβολος, ἤτοι ε^ς τὴν ὐπερηφάνειαν^ δὲ ἀπερν^ντ^ς
τοῦ καιροῦ, ἤθελεν εὐρεθ^ είς τὸν μετά χρόνον κι^ί δοκιμασίας καἰ κατηχηθέντα κα^ βαπτισθεντα, καὶ χειρο-
τονηθἐντα, κανένα άμάρτημα ψυχικὸν ^ καί ἐλεγχθ^ δι' ^ιὐτὸ ἀπὸ δύω, ἠ τρεῖς μάρτυρας, ὁ τοιοῦτος άς παό,^
ἀπὸ τὸ νἀ ἐνεργ^ί τἀ τῆς ίερωσόνη^. ^οποι^ς δὲ θελήση νὰ κάμ^ ἐ^ω ἀπὸ αυτἀ, σ^τος ^ς θρασυ.^ενσς ^α^.
τίον τῆς μεγάλης συνόδου ταύτης, θἐλει κινδυνεύσει καί εἰς τὴν ίερωσύνην, ἤτοι θέλει καθαιρεθ^. ^ α κα^ τὴ,,
ερμηνείαν τοῦ π'. '^ποστολικοῦ.

ΚΑ Ν Ω Ν
Τν,ς τν,ς
ἈπηγόρευΤ^ κα^λο^ ὴ μεγαλη Σύνοδος, μήτε Ἐπισκόπω, μήτε Πρεσβυτέρω, μήτε
.Δ^κκόνω, μήτ^ ὅλως τινὶ τῶν ἐν κλήρω, ἐξεῖναι συνείσ^κτον ἔχειν. Πλὴν εἰμὴ ἄρα μη- έν^Αγκύρκ ιθ^.
Καρθαγέν.με^,.
^έρ^, ἤ^ ἀὀελφὴν, ἤ θεί^ν, ἤ ἄ μόν^ι πρόσωπα πᾶσαν ὺποψ^.αν διαπέφευγεν. ^ασ. πη^.

^ ρ μ η ν ε ί α (^)

Οί ιερωμένοι καὶ κληρικοὶ δέν πρέπει νά προξενούσε κ^μμίαν αιτίαν ύποψία^ καὶ σκανδάλου εἰς τὸν ^αύν,
Δ ιά ΤοῦΤο καὶ ὁ παρων Κανιών διορίζεται, ^τι, ^ μεγάλα α ί^ ^όνοδο^ ή πρω^η δηλαδή, έμπόδισε τελείων

(.Ι) Ἀμάρτημα ψυχικον, δ μέν ^ωναράς λἐγε^ κάθε άμάρτη- δσπήτιά των, ει^τε διὰ νὰ τους ύπ^Ιρετου^ι, καθως ήτο ὁ ^ρε^.
.μ^ έ^ι παρατροπης τῶν τριῶν της ψυχης δυνάμεων, προερχὁ- σβύτερος Γρηγύριος, κατὰ τού δποίου γράφει ὁμέγας Βασίλειος,
μενον, του Λογικού, λέγω, του Θυμικού, καὶ τοῦ ^Επιθυμητικού. ει^τε διὰ ^ιρὁ^ασιν,^ πως εἶναι τάχα ἀπροστάτευτα^ς, κ^ἰ δεν
^Ο δέ Εαλσαμων λέγει, κάθε άμάρτημα ὁ^εού προξενεί βλάβην ^χουν κἀνένα νὰ τὰς προνοώ, ἀλλὰ καὶ χωριστὰ οἱ θειοι Πατέ-
εις Τών ψυχών, ειτε έκ σωματικης ὁρέξεως ^χε^ την άρχην, ειτε ρες ὀ καθείς δέν ἰίλειψε νὰ στηλιτεύσ^ τὸ τοιοῦτον κακέν. ^ο
έκ ψυχικῆς. ^Λλλοι δέ αμάρτημά ψυχικὸν ε^αον, το έκ των μέν γὰρ Θεολύγος Γρηγὁρ^ος είς τὰ ^πη του άπορεῖ, καὶ δέν ή-
.ψυχικῶν παθῶν γινομ^νον, η.^ο^ έξ οἰήσεως, άνη^ας, κ^ὶ άλ- ξεύρει μέ ποίους νὰ συναριθμήσΥ^ τους έχοντας συνοίκους γυναί-
λων. Κυρίως δμως ἀμάρτημ^ ψυχ^κὸν, αερὶ ο^ λέ^, έδῶ ὁ Κ^ κας, τάχα μέ τούς ύπανδρευμένους, ^ μέ τους ἀγάμους καὶ παρ-
ν^ν, εἶναι ύ τύφος, και ή ἰίπαρσις, καὶ ώ υπερηφάνεια^ τούτο θένους. ώμέσον τῶν ύπάνδρων, καὶ πα^ἐνων, ταύτα λέγων^
γὰρ μὁνον τὸ ^άθος άνήκει ε^ς την πνευματικών ^ ι άυλον φύ- ί^Τούς δέ συνεισάκτους, ώς δώ φάσκουσ^ν ἄπαντες,
σιν της ψυ^ης, και τούτο εἶν^ το ^ρίμα κα^ η ^ςαγίδ^, εἰς τών ^ούκ οἶδ^ ει^τε γάμφ δώσομεν, ε^τ^ ἀγάΙ^,οις
ύποίαν έπεσεν ο δ-.άβολος, κατὰ το ρητὸν τοῦ Ἀ^οστὁλου ὀπού ^^ήσομεν, εὶτε μέσον τι ^υλά^ομεν' ου γὰρ Ιίγωγε,
άναφέρει έδῶ ὁ Κανων, καὶ κατὰ τών έρμηνείαν ὁπού του κά- ί^Κἄν μέ λέγηται κακῶς, πράγμα τὁδ^ αἰνέσομαι.
μνει ὁ θειος Ἀμβρύσιος. Δι^ δ κα^ ὁ ἱερὸς Δύγουστῖνος (^ιβλ. δέ ^ών^ος αύτῶ Γρηγὁριος ὀ^ύσσης ἐν τ^ περὶ παρθε-
γ . περὶ Πὁλ. Θεοῦ) ούκ έστι, λέγει, ὁ διάβολος, ούδέ μέθυσος, νίας, κατηγορῶν τούς τοιούτους, λέγει. ού μὁνον τ^ γαστρὶ τὰ
ουδέ τι τοιοῦτον, έστι δέ άλαλων κςεὶ βάσκανος. ^Εὰν λοι.^ον ὀ πρὸς ώδονών χαρι^έμενοι^ ἀλλὰ ^ιαὶ γυναιξἰ κατὰ το φανερών
επίσκοπος ^έο^ εἰς το .^άθος της ὁπερηφανείας καὶ φανερώσω συνοικούντες. και ἀδελ^έτητα τών τοιαυτην συμβίωσιν ὀνομά^ον-
ταύτην διὰ λὁγων καὶ ^ργων, καὶ έλεγχθν^ ἀπὸ δύω, τρεῖς τες. ^ο δέ θειος ^ιρυσὁστομος (λύγφ προς τούς έχοντας συνει-
,,μάρτυρας, νὰ παύ^ άπὸ τὸν κληρον^ διατὶ ^σως διὰ νὰ ταπεινω- σάκτους σελ. τού ς^. τέμ.) ταύτά φησιν. ^)^ἶν^ί τινες, οι
και νὰ μετριάσω τὸ ^ρένημά του, καὶ οί^τω πάλιν νὰ άνα-. ὀπο^οι πέρνοντες χωρὶς γάμον^ καὶ συνουσίαν κόρας παρθένους,
λάβ^ τών ἐνέργειαν της ἰερωσύνης. Εἰ δέ και μάλλον υπερηφα^- τὰς καθίζουν μέσα εἰς τὰ δσπήτιά των παντοτινὰ, καὶ συγκα^-
νευθ^, και δέν θελήσν^ νὰ παύσ^, νὰ καθαιρώται καὶ τελείως τοικούσι μέ αύτὰς εως εις τὸ έσχατον γηρατεἰὁν των, ο^ι διὰ
άπὸ τον ^αθμ^ντου.- ^οτι δέ ή φανερὰ υπερηφάνεια καθαιρετική αἰτίαν παιδοποι^ας. ἰ^πειδώ καὶ λέγουσι πως δέν συνευ^σκονται
έστι, δηλον και ά^ο τους ^αυτ^ανους, οἱ ὁποιοι διὰ τούτο της μέ αύτὰς.) ^χι διὰ αἰτίαν πορνείας, καὶ ά^ελγείας, (διὁτε λ^
^κκ^ησίας ἀπεκηρύχθησαν^ δι^τί. ἐξ οἰήσει^ς καὶ ύπερηφανείας γουσιν οτι ^υλάττουσιν αύτὰς^παρθέ^υς και καθαράς). Ἀνίσως
ώνομα^ον τον έα^ύν τους καθαρὸν, τούς δέ άρνησαμένους έν τω δέ καὶ έρωτήσν^ τινὰς αύτούς δια ποίαν αἰτίαν τούτο κάμνον-
καιρ^ του διωγμοῦ καὶ μετανοοῦντας. δέν έδέχοντο, ουτε μέ σιν; έχουσι μέν πολλὰς αιτίας, ^ιαὶ άποκρίνονται^ κ^^ίμίαν ςμως
τούς διγάμους ἐκοινώνουν. ^Ιερικοὶ δέ εἶπον οτι ψυχικὸν άμάρ- δέν ^χουσιν εύλογον καὶ σεμνήν. Διότι ώάληθώς αἰτία τ^ς τοι-
τημα έννοει ο Κανων έδῶ τὸ κακοδοξον καὶ άσι^ές ι^ρὁνημα. αύτης των συνοικήσεως δέν εἶναι άλλη, πάρεξ μία προσπαθεια
^Δλλὰ ἄν τούτο ἦτο, ^πρεπεν ὁ τούτο έχων, δχι νὰ παύν^ μό- καὶ ώδονώ, ητις δριμύτερον και σ^οδρότερον έχει τὸν έρωτα άπὸ
νον, άλλα και σφοδρές νὰ καθαιρῆται, ^αὶ νὰ ἀποκηρύττεται έκείνους ὁπού συνοικούν μετὰ γυναικὸς νομίμου καὶ ύπάνδρου.
της ^Εκκλησίας. Ἐπειδώ λοιπὸν θανάσιμος ὰμαρτία εἶναι ώ ύ- ^ειδώ, ώ μέν νόμιμος γυναῖκα μέ τὸ νὰ '^νο^ ἀνιμπὁδιστος ώ
περη^^ν^ια, οἱ δέ τών πρὸς θάνατον άμαρτίαν ποιοῦντες έκπί- συνουσία τού συνοικοῦντος ἀνδρὸς, καὶ τ^ν ^ρωτ^ι παρηγορεῖ τὸν
.πτουσι τού βαθμού, κατὰ τὸν λβ^. Εασιλείου (^ν ^αι άνάγνωθι) σφοδρὸν, και εἰς χορτασμὸν της ήδον^ φέριι πολλά^ις τὸν ^ιν-
διὰ τοῦτο και ὁ παρων Κανων τὸν τοιαύτ^ άμαρτία περιπα- ^α, καὶ τών άμετρον καταπαόει έπιθυμίαν. χωρὶς δέ αύτὰ, ^'.αὶ
^ρέντα παιδεύει μέ τών παύσιν της ἱερωσύνης. τὰ κοιλοπονήματα της νομίμ^ γυναι^ς, γένναις τῶν παι-
(^) ^Οχι μόνον κοινῶς αἱ οἰκουμενικαὶ, ^ιαὶ τοπι^αὶ σύνοδοι δίων, ^ ἀνατρο^α^ς αύτων, ^αὶ ^ άσθένειαις όπού έκ τούτων
κατηγορούσα, καὶ ύπὸ έπιτίμιον ^άλλουσιν έκείνους τους κληρι- απάντων ἀκολουθούν εἰς α^τών συνεχῶς, μαραίνουσι το άνθος'
.,^ιο^ς, ^ και λαικούς ὁπού ^χο^Γι ξένε^ γυναῖκας μέ^α εἰ^ τὰ της ^φαιὁτητός της, κ^ὶ ἀκολούθως κάμνουσιν εἰς τὸν άνδρα.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ὸ νά μ^ έξοι^σίαν κ^ὶ άδε^ν, μ^Τε ^Επίσκοποί μηΤε Πρεσβυτερο^, μηΤε Διάκονοί μητε άλλο^ Τι^ ά^ὸ.
Τού^ κληρικού^, νά ξένην γννα^ια μέσα εἰ^ Τὸ δ^πητιύν Του, καὶ νά σι^γκατοι^ μέ αύΤέν, έ^ξω μένον μ ^
τέρα, ^ άδελφ^ν, ^ θεί^ν, ^ μύ^ει έκεῖνα τά πρέσωπα ὁποῦ δέν δἱδουοιν ύποψ^αν^

^ υ μ ^ ω ν ία

Λέγει δέ ^ιαὶ ^ διάταξή τοθ α^. τίΤλ. το^ν Νεαρών, ^Τι^ έστὶ ^εαρά ρ ^ . τοθ ^Ιυι^σΤινιανοθ οί^Τω^ ^Εμ^
ποδίζο^ιεν καὶ καΤά Τ^ν ΤέΙ^ν θείων Κανόναν δύναμιν, νά μὴ ἔχουν γυναίκα ^ένην ει^ Τὸν οἶ^ιέν Τοι^ οι
Πρεσβὁτεροι, καὶ Διάκονοι, καὶ ^Υποδιάκονοι, καὶ δλοι οι άλλοι ἰ^ληρικοὶ δποθ γυναῖκα^ νομίμους δέν ἔχουσιν,
^Εξω μόνον νά ^χουσι μητερα, θυγατέρα καὶ άδελφην, καὶ Τά άλλα πρόσωπα ὸποῦ εἶναι άνύπ^-πτα. 1^ἰ δέ Τα^-.
τ^ δέν φνλάξ^ τινά ί άλλ^ ύπομνΤ,οθεὶ^ άπὸ τὸν Ἀρχιερέα, ^ άπὸ Τού^ σι^γκληρικού^ τοΙ^, δέν πειοθ^ νά έκβά-
λγ^τ^ν γυναῖκα ὸποί^ ^χει, ^ ^ιατηγορηθεὶί άποδειχθ^ δΤι άσέμνω^ συναναστρέφεται με αύΤ^Ιν, δ τοιοθΤο^ νά
καθαιρ^ται, καὶ νά παραδίδετ'αι εἰ^ τού^ βονλευτά^ τ ^ πέλεω^ έκείνης δποθ εἶναι κληρικέ, ^ Ἐάν δέ Ἐ π ίσ ^
πος καθύλου ο^γκκτοικ^ μέ γυναικα, καθαιρεῖται ( ἱ ). ΣΤ^με(ω^αι δέ ἐντα^θα δύω πράγματα^ ενα μέν ^τι έ^εῖ-

ἀδυνατότερον τὸ κέντρον της ηδονές. Είς δέ τέν συνείσακτον ^^λιστα δέ τῶν μοναζουσῶν κ^ὶ καλογραιῶν^ καὶ ολοι μέν οἱ κλη-
παρθένον δέν ἀκολουθοῦν αυτά. Διότι ουτε έ συνουσία του μετ, Ι ρικοί τε καἰ λα^κοὶ, μάλιστα δέ οἱ ^ναχοὶ καὶ καλύγηροι^ έπειδη
αύτές συνοικοῦντος ήμπορε^ νὰ χαυνῶση τον άκράτητον τέ^ τον ιδιον πόλεμον όπου εχουν οἱ μοναχοὶ προς τὰς μοναζού-
έπιθυμίας του ^ρωτα, οὁτε κοιλοπονήματα καὶ παιδοτροφίαι μα.. ^σας, τον α^τὸν ^χουσι καὶ αἱ μονάζουσαι πρὸς τούς μοναχούς.
ραίνουσι την σάρκα τους, άλλὰ φυλάττουσαι^ είς πολλους χρὁ- Ι Δι^ ἰΙ καὶ Ἀβ^άς Ἱσαὰκ νουθετῶν τον μοναχὸν, του λέγει πρὸς
νους τὸ κάλλος αἱ τοιαῦται γυναίκες, μέ τὸ νὰ μένουν ά^έί^ ^τούτοις, δτι ἀ^ὸ τῶν κανονικών, ήτοι τῶν καλογραιῶν, νὰ φεύ-
ρακταις άπὸ τὰ φθαρτι^ὰ του κάλλους αιτια όπου ε^πομεν, γί^ γ^ ι^ς άπὸ πυρός. Ι^ἰ δέ το νὰ συ^ναστρέφεταί τινας μέ γυναι-
νονται τεσσαράκοντα έτῶν, καὶ φαίνονται ι^ραιαι όσὰν ^ίόραι κας καὶ μοναζούσας, έμποδίζουν οἱ ^ἰγιοι, πὁσι^ μἄλλον τὸ νὰ
καἰ νεάνιδες όπου εὁρίσκονται είς τὸν θάλαμον. ^οθεν διπλέ συνοικέ μέ αυτάς, Ταῦτα όπου ειπομεν δ^ὰ ἐκείνους όπου ^χουσι
ἀσηκόνεται έ έπιθυμία πρὸς τους συνοικοῦντας μέ α^τάς' πρῶ- συνεισάκτους γυναικας, ἀρμόζουσι καὶ εις έκείνουτ ύποῦ ίίχουσιν
τον διατὶ δέν παρηγοροῦσι τον πρὸς αύτὰς πόθον τους μέ την είς τὰς οίκίας των συνεισάκτους νέους ἀγενείους καὶ συγκατοι-.
μίξιν, καὶ συνουσίαν, καὶ δεύτερον, διατὶ έ ύπόθεσις του πόθου κοῦν ^ αυτούς. ^οθεν ό μέγας Γρηγόριος συμβουλεύει εἰς τὰ
των μένει εἰς πολὸν καιρὸν ἀκμαία καὶ δυνατά ήτις ^ἶναι έ ό- ^πη του νὰ ἀποφεύγ^ ου μόνον ό παρθένος. ἀλλὰ καὶ κάθε άλ.-
ραιὁτης του προσόπου καὶ καλλονή τῶν γυναικῶν. Δοιπὸν οἱ λος, καὶ μάλιστα κληρικοί καὶ μοναχὸς ἀπὸ τΥ^ν συν^ίκησιν τῶν
τοιοῦτοι, κατὰ μέν τὸν μέγαν Εασίλειον (διατάξει ἀσκητικ. δ^.) τοιούτων νέων.
^ια^μενοι ἀπὸ τὰ πάθη δέν αἰσθάνονται, άλλ^ εἶναι ός φρενη- ^ρσενα πάντ^ έλέεινε συνείσακτον δέ μάλιστα.
τιῶντες καὶ μεθυσμένοι. Κατὰ δέ τὸν αὁτὸν Χρυσόστομον (λὁ- ε^Ο δέ ^Αέγας Βασίλειος είς τον άσκητικὸν λόγον όπου κάμνει
γιρ, ^τι οὁ δε^ ε^τραπελίζειν τὸν ἀσκητην) πασαν ί^ραν τραυμα,^ περὶ άποταγές λέγει. άνίσως εἶσαι νέος κατὰ το σῶμα^ ^ γέ--
τίζονται, πάσαν ωραν θηριάλωτοι γίνονται, πάσαν ^ραν μο^ ρων μέν κατὰ τὸ σῶμα^ νέος δέ κατὰ τὸ φρόνημα, ἀ^ιόφευγε
^εύουσι, χαυνούμενοι ἀπὸ τὸν της οω^φοσύνης δεσμύν. Κα^ ^τέν συναναστροφήν τῶν νέων ως ἀπὸ φλογός. Διότι ό έχθρὸς
μήπως εἶσαι (λέγει ὀ ^ιγιος), λίθος ἀναίσ^ητος καὶ δέν σκανδα^ πολλους κατακαύσας ἀπὸ τέν ἐπιθυμίαν τῶν τ^ούτων νέων,
λίζεσαι ; άνθρωπος εἶσαι υποκείμενος είς πάθη της ἀνθρωπίνης παρέδ^κεν είς το πῦρ το αίόνιον μέ πρόφα^^ν πνευ^,ατ^κές ἀ-
ρύσεως. Καὶ λοιπὸν πως εἶναι δυνατὸν νὰ βάλ.'^ τινὰς πῦρ μέσα γάπ-ι-^ς κατακρ^,νίσας αύτους εἰς τὸ τῶν συδομιτ^^ν ^άραθρον.
ε^ς τὸν κύλπον του, ^ νὰ περιπ^τ^ ἐπάνω είς τέν άνθρακαν, ^Ερεθιζό^εενοι γὰρ οἱ εχοντες τους τοιούτους νέους (ῶς λέγει ό
καὶ νὰ μη καίεται, χύρτος ^ν ε^κατάφλεκτος , ἀλλ^ ομως λέγε^ αύτὸς Ι^ασίλ. έν τῶ περὶ παρθενίας) ^ τέν ένθύμησιν πρὸς
πάλιν ὁ μέγας Βασίλειος (διατάξ. ἀσκητ. δ^.) ἄν καὶ συγχωρή-- ἐκεινο^ τὸ υποκείμενον, προς τὸ όποιον φυσικὰ ^λαβον τέν ἐρω-
σωμεν δτι δέν νύτετται, μηδέ σκανδαλίζεται ἀ^ὸ τὸ ^άθος τῆ^ τικέν κίνησιν, ήτοι πρὸς τέν γυναίκα, ἐντεῦθεν ἀπὸ τέν σχέσιν
έπιθυμίας (ὁ ἰίχων τὰς συνεισάκτους), ^λην ἄν καἰ α^τὸς δ^ν όποῦ^χουσι πρὸς το κατὰ φύσιν,παρανομείν ἀναγκάζονται και προς
πάσχν^, μ^ δλον τοῦτο δέν ^,ιπορε^ μέ εύκολίαν νὰ κατα^^ί^ τὸ παρὰ φύσιν, ζητοῦντες τὸ θέλυ έν τῶ άρρενι. ^ίέ συγχωρού-
καὶ τοἰΙς άλλους δτι δέν πάσχει. Τὸ δε νὰ σκανδ^λίζ^ ^^ὰ^ μενοι δέ, μηδέ αὁτοὶ νὰ παρηγορήσο^ τὸν εΙίτοπον ^ρωτά τους
το^ς πολλους, ^ωρὶς νὰ .^ναι ^εροκε^μἐνη κάμμί^ άρετέ, δέν εἶ- μέ τέν παρὰ φύσιν μίξιν του ^ρρενος, παθαίνουσι τὰ ιδ^,α έκεινα
ναι χωρὶς κίνδυνον εἰς έκεῖνον ὁ^ου τὸ κάμνει. ^Επειτα δε ὁπου πάσχουσι καὶ οἱ τὰς συνεισάκτους γυναίκας ^χοντ^ς. ^Ι^να--
άλλο ἀκολουθε^ ^στω, ὁ άνδρας δέν βλάπτεται ά^ὸ τέν θεωρίαν τενίζοντες γὰρ αύτοὶ, (λέγει ό ιδιος Ιὶασίλειος είς τον άνωτέρω
τῆς γυναικὸς, ἀλλὰ δέν ^μπορει νὰ διΥσχυρισθ^, οτ^ ^ περὶ τές ἀποταγές λόγον) εἰς τὰ πρόσωπα τῶν ἀγενείων, καὶ
ναῖκα εἶναι ^ξω άπὸ τὰ ^άθη του σόματος. ^οθεν αὁτη. ^ σπέρ^^α έπιθυμίας δεχόμενοι ά^ιὸ τὸν έχθρὸν^ καὶ τῶν κακῶν
ἀσθεν^ς οὸσα κατὰ τὸν λογ^ομον, ^ ^ τὸ ^ά^ ὁξύτατ^ν σπορέα διάβολον, φθοράς καὶ ἀπωλεία^ καρποφι,^ρονσ^ δράγμα..
^χουσα, ^λα^ε πάθος έρωτος ^ρὸς ἐκεϊνον ὁ^οῦ ἀφυλάκτω^ τα. ^ανερὰ δέ εἶναι είς τούς φιλο^στορας καὶ τὰ ^ολλῶν δακρύων
νανεστράφη μέ α^ττ^ν, καὶ ^ὁτὸς μ^ν δ^ν ἐπληγόθη, ἐ^λή^ω^^ ^ξια κακὰ^ ὁποῦ έκολούθησαν κατὰ διαφόρους κα^ρους είς τον
δέ πολλα^ς φοραις χωρὶς νὰ ήξεύρ^.^ Δο^πὸν διὰ νὰ μέ ἀκολο^ κόσμον έξ αἰτίας τῶν ἀγενείων. ΙΙολλαἰ γὰρ κ^ὶ μεγάλαι λαῦραι
θοῦν δλα αὀτὰ, πρέπει νὰ φυλάττετ^ι ὀ καθεἰς, ἄν ^ν^^ δ^ καὶ μοναστήρια .έφανίσθησαν, καὶ πολλῶν άνθρό^ων ψυχαὶ είς
νατὸν νὰ μέ συναναστρέφεται παντελῶς μ^ γυναίκας, δ^ τὰ πέταυρα του ^ίδου κατήντησαν. ^
δέν εἶναι δυνατὸν, κ^ν νὰ ἀποφεύ^ τὰς συχνὰς, καἰ ^τεττ^- (1) Σημείωσαι τέν ^αροῦσαν νεαρὰν, κ^^ το^ ἀνωτέρω Κα-..
μένας συντυχίας τ^ν γυναικῶν^ ^ ^ι^σ^ν μ^ν ^λλω^, μά.. νόνας.
 ΤΠΣ Α^. ΟΙΚΟΥ^ΝΙΚΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

νοι ^ποῦ ^χουν εις τάς οικίας των πρόσωπα άνύποπτα, ως ει^πομεν, μητέρα δηλ. καὶ άδελφὴν, καὶ θείαν, καὶ
άλλο, δέν πρέπει νά ^χουσιν εις τὸν αύτὸν καιρὸν και πρύσωπα ύποπτα διά νά ύπηρετο'^ν δ^χι έ,εείνοι^, άλ^λά
έκεῖνα τά άνύποπτα^ διατὶ πάλιν μὲ τούτον τὸν τρόπον παραβάται εύριοκονται, καὶ εις τά έπιτιμια ύ^οβαλ..-
λονται τῶν Κανόνων. Ἀ λ λ ά πρέπει, ^ μόναι άφ^ έαυτάν νά ύπηρετῶνται, ^ καὶ ^ δούλαις ὁπο^Ι μέλλουν νά
τάς ύπηρετοῦν, νά ^ναι άνύποπται^ άλλο δέ, ^τι ο^τε μέ μοναχά τά άνύποπτα πρέπει οί μοναχοὶ νά συγκα-
τοικοί^ν οι ^χοντε^ αύτά. Διότι, άν ὸ άνωτέρω ρηθεὶ^ κβ^. τ ά ζ^, έ^ιποδίζ^ καὶ τὸ νά τ^ωγ^ τινά^ μὲμύνα^ τάς
σι^γγενίδα^ τους^ α^τινε^ εἶναι άνύποπται^, πόσιρ μάλλον εμποδίζει τὸ νά συγκατοικώ μύνο^ μέ αύτάς^ Λέγει
γάρ ὁ μέγα^ ^αοίλειος (έν τῶ περὶ παρθενίας), ὅτι ά τ ά σαρ^.ὸ^ ^δονη καὶ αυτούς Τους ὸμογαστρίον^ άδελ,-
φούς κατεπάλαισε, καὶ κάθε εἶδος άμαρτίας κατά μητέρων καὶ θυγατέρων έκαινοτόμηςε,καθως καὶ τὸν Ἀμνων
τὸν νἰὸν το^ Δαβὶδ διά την φθοράν τ ά άδελφά του Θημάρ έστηλίτευί^ε. ἶβ^ ἱ^ασιλ.^ γ ^ διότι έλκυστικώ καὶ
μαγνητικώ δυναμις τοί^ έρωτος ὸποί^ έβάλθη φ^σικω^ εις τά σήματα τάν άνδρῶν πρὸ^ ^τάς γυνα^ας, άπορρί-
ψα^α, λέγει, κάθε όρθὸν λογαριαομὸν, ^τι, θετέον, έκείνη εἶναι μητηρ, ^ άδελφὴ^ ^ θεία^ αύτομάτως καὶ παρ^
^αντῶν θέλει νά σμίξγ^ Τά σωματα Τέν άνδρῶν μέ τά σήματα τῶν γυναικών, τόσον ξένων, ὅσον και συγγενών,
^ιαὶ μ^ ὅλον ὸπο^ ένδοθεν οί λογισμοὶ άντιπαλαίοντες, τοῦτο δέν θέλο^σιν.

ἘΤ^ίσκοπον προσήκει μ ά λ ισ ^ μὲν ὑ^ὸ πάντων τῶν ἐν τῆ ἐπαρχία καθίστασθε εἰ δὲ Απος. α . της
γ^. της έν
^υσχερὲς εἴη τὸ τοιοῦτον, ἤ διὰ κατεπείγουσ^ιν ανάγκην, ἤ οιὰ μῆκος ὁδοῦ, ἐξάπαντος ^Αντιοχ. ιθ^.
^τρεῖς ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνοιγομένους, συμψήφων γενομένων καὶ τῶν ἀπόντω^ καὶ συντιθεμένων της ^αροικ. ς^.
^ιὰ γραμμάτων, τότε τὴν χειροτονίαν ποιεῖσθαι. Τὸ δὲ κῦρος τῶν γινομένων δίδοσθ^ι κ^θ' της έν Δαοδικ.
ι^. της Καρ-
^κάστην ἐπ^ρχί^ν τῶ Μητροπολίτη, θαΤ. ι^.νή.νθ^

^ ρ μ η νε ί

^Ο παρων Κανο^ν διορίζεται, ^τι ὸ επίσκοπος πρέπει μάλ.ιστα νά χειροτον^ται άπὸ ^λου^ τού^ί^πισκόπονς
^τά έπα^χία^ ει δέ καὶ εἶνε δύσκολον νὰ συνκχθο^ν ἰ^λοι, ^ διά κατεπεἰνουσαν άνάγκην, ^ διά τὸ μακρὸν διά-
στημα τ ά οδοιπορίας, έξάπαντος νά συνάγωνται τοεῖ^ επίσκοποι, οι οὲ άπόντες νά γἰνωνται σὁμψηφοι διά^
γραμμάτων εις τάν χειροτονίαν, καὶ τότε νά χειροτονονσιν αύτύν. Τὸ δέ κῦρο^ καὶ ὴ έπισφράγισι^ τι^ν γινο^
.μένων απάντων, ^γονν Τὸ κ^ρο^ τ'ἦς ^δν^ γενομένης ψ^φον ύπὸ πάντων τἰ^ν επισκόπων, καὶ ὸ ^ιορισμὸς το-^
ένὸς άπὸ τού^ ψηφισθέντα^ τρεῖ^,(ότι τρεῖ^ κατά τὸν ἐκκλησιαστικὸν τύπον ψηφίζονται) ὸ διοριομὸ^, λέγω, το^
^νὸ^ πρὸ^ τὸ δέ^οι^θαι τὸ μηνυμα τ^^ χειρ^τονία^. νά μένγ^ καὶ νά άναφέρετκι, ὡσάν εις κυριάρχην, ει^ τὸν
τροπολιτην έκάστη^ έπαρχία^. (1) ^πειδά δέ οἰ έρμηνευταὶ, ^γουν ^ωναρᾶ^ κ^ὶ ^αλσαμ^ν, έξηγοΙ^σι τὸ καθ^
^στασθ^ει, άντὶ νά ψηφίζεται, καὶ άλλοι άντὶ νά χειροτον^ται, τοί^το πρέπει νά .^ευρωμεν, ^τι προηγουμένως
καὶ κυρίων τὸ καθίστασθαι,-τὸ γίνεσθαι σημαίνει. Καὶ καθἰστημι άντὶ τοθ, ποιῶ, άναδείκνομι. λοιπὸν και έν-
ταῦθα προηγουμένων κ^ὶ περιεκτικάς, τὸ προσηκει καθίστα^θαι δηλοῖ, ὅτι πρέπει νά γίνεται, νά άναδείκνυται,
νά προχειρίζεται υπὸ πάντων. 1^ἶπα δέ περιεκτικῶ^ κ^ὶ προηγουμένων ότι ^ άνάδειξις α^τη εχει τάξιν ἰεράν.
^γουν πρώτον νά ψηφισθ^, καὶ εἶτα νά χειροτονηθώ Καὶ ουτω πλν^ρεστάτω^ έννοοῦμεν, ὅτι κκτέ^τη, δηλαδή
^γινεν επίσκοπος. ^έ^τε ὸποθ τὸ καθίστ^σθαι, ^χει καὶ τά δύω σημαινόμεν^, καθως καὶ τὸ γίνεσθαι^ οημαί-
νει γάρ και τὸ ψηφίζεσθαι, σημαίνει ^αὶ τὸ χειροτονεῖσθαι^ τὸ μέν ύπὸ πάντων, τὸ δέ ύπὸ τριάν, καὶ κατά τὸ^
παρόντα, καὶ κατά τὸν α ^Ἀποοτολικόν^ ^εύτὴ σχεδὸν εἶναι έξηγνΙσι^ τ^ς ζ^. οικουμενικές έν τ^ έαυτά γ ^.
και βταν γάρ τρε^ς μόνοι χειροτονούν, ύπὸ πάντων πρότερον ψηφίζεται, ονμψ^φων τάν άπόντων γινομένων δι^
έπιστολων.

(^) Δ ι^ και ὁ Θεοδωρητος ^ιβλ. α^. της ἐκκλησιαστικης
ἱστορίας κεφ. θ^. λέγει εὅτι οἱ πατέρες της πα^ούσης α^. έν ^ι-
καία Συνύδου,έπιστέλλοντες συνοδικών έπιστολών εὶς τοἰ^ςέν Ἀ -
λεξανδρεία επισκόπους, γράφουσιν, ^τι τὰς χειροτονίας των
επισκόπων πρέπει νὰ έπισφραγίζ^ ὁ Ἀλεξανδρείας επίσκοπος,
συνεπιψηφίζοντος αύτοῖς καὶ έπισφραγίζοντος του της καθολικἦς
Ἀλεξανδρείας έπισκόπου.^Οθεν ὀ Συνέσιος έπιστέλλων πρὸς τὸν
Θεόφιλον γράφει περί τινος Ἀντωνίου,ὁποῦ έμελλε νὰ γένη ^ ί -
σκοπος. οτι εις τὴν αὁτοῦ χειροτονίαν τὸ κυριώτατον ὁποῦ
έχρειάζετο ἦτο^ ή του Θεοφίλου χείρ . , . γένοιτο ^ν μοι ^ουλο-
μένι^ κοινωνὸν αύτὸν εἰς τών όμότιμον ἱερωσύνην^προσδέξασθαι.
^νὸς ούν έτι δει του κυριωτάτου μέν τοι της ἱερας σ^υ χ^ιρός.
Και ή εν ^αλκι^όνι Σύνοδος πράξει ιγ^. ἀν^ιφέρουσα τον παρόν-
τα Κανόνα λέγει. Κανων ούτος διαγορεύει, οτι τὸ κυρος τῶν
έν έκάστΥ^ έπαρχίφ γενομένων νὰ ὀ μητροπολίτης, καὶ αυ-
τὸς νὰ χειροτονώ ολους τούς υποκειμένους αῦτ^ ^^ισκόπονς.
^ο γὰρ ἱερὸς τύπος, κατὰ τὸν ἰερὸν Συμεών Θεσσαλ. ερμηνεύει,
δτι ἦ μὲν σύνοδος νὰ ψηφίζω τρε^ς, ^εαὶ νὰ ἀνάγωνται τιρ ^Ιη-
τροπολίτ^ ^τ^ Πατρι^χ^. έκε^νος δὶ νὰ ἀποφασί^ ^να των
τριῶν εις τὸ νὰ τὸ της χειροτονίας μήνυμα, καὶ ^ αὀ-
τὸς ὁ ^διος τὸν χειροτονεί μετὰ και δίλλων Ἀρχιερέων σνλλει-
τουργῶν^ ^ με εκδοσιν έ^ικήν του άλλοι τὸν χειροτονςῦν.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Κ^ Ν Ω Ν
Ἀπος. ιβ^.ιγο
λ ^ .τ η ς δ^. Περὶ των ἀκοιν^νήτ^ν γενομένων, εἴτε τῶν ἐν κλήρω, εἴτε τῶν ἐν λ^ κῶ τάγματι,.
ιθ^. της ς^. η^.
της^Αντιοχ.ς^ ὺ^ὸ τῶν κ ^ ὲκάστην ἐπο^ρχί^ν Ἐπισκόπων, κρατείτω ἡ γνωμη, κ^τὰ τὸν Κανόνα τὸν
κ^.της ^αρδ.ι^δ^γορεύοντ^, τοὺςὺφ ὲτέρων ἀποβληθέντο^ς ὺφ' ετέρων μἡ προσίεσθ^ι. Ἐξεταζέσθω δὲ μἡ
κο της Καρθ. μικροψυχία ἤ φιλονεικ^ ή τινι τοι^ύτη ἀηδία τοῦ Ἐπισκόπου, ἀποσυνάγωγο^ γεγ^νην-
κς^. λ^.ρ^.
ρις^. ρμ^. ται. Ι^α οὕν τὴν πρέπουσ^ν ἐξέτο^σιν λαμβάνη, καλῶς ἔχειν ἔδο^εν, ἐκάστου ἐνι^υτοῦ,
.^αθ' έκάστην ἐπ^ρχίοιν δὶς τοῦ έτους συνόδους γίνεσθαι. ἶν^ κοινῆ .πάντων τῶν Ἐπισκό-
π^ν της ἐ π ^ ία ς ἐπὶτὸ^ύτὁ συναγομένων- τὰ τοι^ῦτ^ ζητήματα ἐξετάζητ^ι. Κ α ὶ οὕτως οὶ ὁμολ^
γουμένως προσκεκ^ουκότ^ς τ^ρ Επισκόπ^ρ, κ^τὰ λόγον ἀκοινώνητο^ π^ρὰ πᾶσιν εἶν^ι δόξωσι, μ^ρις άν
τῶ κοινῶ τῶν Ἐπισκόπων ο^ξη την φ^νθρωποτέρ^ν ὑπὲρ ^ὐτῶν ἐκθ^σθ^ι ψῆφον. Α ὶ δὲ σύνοδοι γινέ-
σθωσαν, ^ μὲν^ ^ρὸ της Τεσσαρο^κοστῆς, ἶν^ πάσης μικροψυχίας ἀν^ιρουμένης, τὁ δῶρον κ^ρὸν^
πρ^σφίρητ^ι τῶ Θεῶ. δευτέρ^ δὲ^ περὶ τὸν τοῦ μετοπώρου καιρόν.

^ ρ μ η ν ε ία^

Διορίζεται ὸ παρων Κανο^ν Τ^τα^ διά τού^ κληρικοί καὶ λαικοὸ^ ὸπού άφωρίσθησαν άπὸ Τού^ Ἐπισκόπου^
έκάστης έπαρχία^, άς κρατ^ καὶά^ μέν^ βεβαία γνωμΥ^ ^ ούσα νομοθετημένα, καθι^ ὸ Κανων ^ λβ^. τ ^
Ἀποστόλων δ^λ. ^ κ^ὶ ὸιβ^.) ὸ παλαιὸ^ έκεῖνο^ διορίζεΤαι, ὅτι δηλ, νά μ^ δέχωνΤαι ε^ κοινωνίαν άπὸ άλλους
^Επισκόπου^ οἰ ύπὸ άλλω^ ^πισ^ιόπων άφορισθέντε^. ^ομωι; άς γίνεται έξέτασι^ μήπως οί άφορισθέντε^ αύτοὶ,
άφωρίσθηοαν διά κάμμίαν μικροψυχίαν, ^ φιλονεικίαν, ^ άλλην τινά εμπάθειαν Τού Ἐπισ^όπου. ^Οθεν, διά νά
λαμβάνω Τούτο Τ.^ν π^έποι^αν έξέτασιν, καἰ Τά τοιαύτα άλλα ζητήματα, έφάνη εύλογον νά γίνωνται σύνοδο^
τοπικαἰ δύω ^οραῖς τὸν χρόνον εις κάθε επαρχίαν, κ^ὶ νά συνάγωνται ολοι κοινές οι επίσκοποι νά τά θεωρούν,
και έτσι άφ' οὕ γέ^ ^ ΤοιαύΤΥ^ ἐξέτασι^, οι φανερέ^ άμαρτάνοντε^ είς τὸν ^Κπίτκοπον, καὶ μέ δίκαιου τρόπον
άφορισθέ^τε^ ^ρ^ ^ιύτοθ^ νά μένουν άφωρισμένοι, κατά Τὸν τού άκολούθου καὶ δικαίου λόγον, Καὶ ἀπὸ ὅλου^
τού^ άλλους ^πισκόπου^, έω^ ^Του φαν^ εύλογον ε^ τὴν κοινότητα τί^ν Ι^πισκόπων νά δωσωσιν άπόφ^σιν φι-
λιανθρωποτέρ^ν διά τοὺ^ άφορισθέντκ^ αύτού^. ^άν γάρ ὸ άφορί^Ιας αύτούς θετέον, σκλ^ρύνηται, καὶ μετά ν.αι^
ρὸν δέν θέλ^Ι νά τον^ λυσ^ άπὸ Τὸν άφορισμὸν, ^ καὶ έάν άποθάν^, εἶν^ι άδεια εί^ την σύνοδον, άφ^ού γνωρίσω
ά^κετὸν τὸν καιρὸν Τ^ί^ έπ^τιμίου, νά λυ.^ τούτου^ άπὸ αυτό, Αι ούνοδοι δέ αὕΕαι γίνωνται, μία μέν πρὸ
τ^^ τεσσαρακοστά^, διαλυομένης κάθε μικροψυχία^ καὶ σφάλματος οπού ὸ ^Λρχιερεύς έκαμε πρὸς τὸν κλ^-
ρον καὶ τὸν λ^ὸν, ^ άνΤιστρόφω^ ὸ κλήρος καὶ ό λαὸς πρὸς τὸν ^ἱρχιερέα, προσφερθ^ είς τὸν Θεὸ^ καθαρὸν, καὶ
άμω^ιον Τ ^ ν^στεί^Ε^ Τὁ δ^ρον. Ιέ δε^τέρα δέ γίνεται εί^ τὸν τοί^ φθινοπωρου καιρόν. ^Ανάγνωθι καὶ τὸν
λβ^. κ^ὶ λζ'. Ἀποστολικόν.

Ἀπο^ λδ^. της Τ ὰ ἀρχα^α ἔθη κρ^ιτείτω, τὰ ἐν Αἱγύπτω κ^ὶ Λ^βύη, κοιὶ Πεντ^ιπόλε^, ωστε τὸν ἐν Ἀ -
γ^. της
λεξανδρεία Ἐπίσκοπον πάντων τούτων ἔχειν τὴν ἐξουσί^ν, ἐπειδὴ κο^ὶ τῶ ἐν Ρω μη Επι^
γ^.η^. τηςδ^.
σκόπω τ^το σύνηθές ἐστιν. ^Ομοίως δὲ καὶ κατὰ τὴν Ἀντειόχειο^ν, κς^ὶ ἐν το^.ῖς ἀλλαις
κη^.της ς^.λς'^.
της ένἈντ.ιθ^.
ἐπαρχίαις, τὰ πρεσβεῖ^ σώζεσθα^ ταῖς ἐκκλησίαις. Καθόλ^ δὲ πρόδηλον ἐκεἴνο ὅτι εἴ τ^ς
της Καρ. ιγ^.χωρὶς γνώμης τοῦ Μητροπολίτου γένοιτο 'Επίσκοπο^ τὸν τ^ιοῦτον ἡ μεγάλη Σύνοδο^ ωρι-
σε μη δεῖν εἶναι ἘπίσκοΙ^ον. Ἐ ὰ ν μέντοι τῆ κ^ινῆ πάντων ψήφω, εὐλόγω οὕση, κ^ιὶ κατὰ Κ^νύν^ ἐκ-
κλησι^στικὸν^ δύω, ὴ τρεῖς, δι^ οικείων φιλ^ικίς^ν ἀντιλέγωσι, κ^ τείτω ἡ τῶν πλε^όνων ψῆφος.

^ ρ μ η ν ε έοι^

^ο παρι^ν Κανων διορίζεται, ^τι νά φυλάττωνται τά παλαιά έθη τέ^ν τριί^ν Πατριαρχίαν, τού ^Αλεξανδρεί^^
μέν κυρίων καἰ κατά ά, λόγον, τού Ἀντιοχεία^ δέ, κατά δεύτερον λόγον, καὶ τού ἱ^^μη^ συνεπτυγμένα^ κ^ὶ

( ^ ^ αιτία ὁπου έξεδὁθη ἀπὸ την σύνοδον ὁ παρων Κα..
ν^ν, εἶναι α^τη. συνήθεια ήτο είς τους ^Επισκὁ^εους της Αἰ^
γύπτου, καὶ Δ,^ύΥ^ς, καὶ Πενταπύλεως νὰ Ιίχοοσ^ ^ρῶτον τὸν
^Αλεξανδρείας, καὶ χ ^ ς της ἐκ^ίνου γνώμης νὰ μη πράττουσι
κανένα έκκλησιαστικὸν^ ώς ὁ ^Επιφάνιος αἰρί σει ξα^. φησί. Ταύ-
.την ^ην έξουοίαν μεταχειριἰ^ύμενος καὶ ὁ ἰερομάρτυς Πέτρος^ ὁ
τῆς Ἀλεξανδρείας ^Επίσκο^ιος^ έκάθ^ρε τὸν Μελέτιον, Ι^ίσκο^
.^εον Δυκοπδλεως έν Θη^αίδι, ^ς μαρτυρεί ὁ μέγας ^Αθανάσιος
έν τη β^. αύτου ἀπολογί^. ^μείο^ δέ προσέτι ο αύτὸς άγιος,
άτι πρὸ τού Πέτρου, έπειδη είς τΥ^ν Ιέεντάπολιν της άνω Δι-
^ύης μερικοὶ επίσκοποι ἐδέχθηκαν την γνώμην τού ^αβ^ελ^
λίου, καὶ τύσον ισχυσαν τὰ έκείνου νύθ^ δύγματα^ ^στε μύλις
έκηρύττετο είς τὰς ἐκκλησίας ^^.^ς τ^ῦ Θεοῦ. Τούτο μαθδ^ν
Διονύσιος ὁ Ἀλεξανδρείας, άπἐστε^λε πρέσβεις ^ρὸς αὁτο^ς ^να
μεταφέρουν αύτους είς τὸ δρθύδοξον δύγμα της ^Εκκλησίας. ^
τούτων δ^ φανερὸν γίνεταε, άτι ὁ Ἀλεξανδρείας, καὶ πρὸ της^
 ΤΠΣ Α'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

π ερ ιλη π τικά (περὶ δέ τοῦ ^ρο^ολύμων ιδιαιτέρως καὶ ξεχωριστά φηοὶν ^ πσροῦσα σύνοδο^ έν τι^ ζ^. αύτ^
Κανύνι, καὶ περὶ τοί^ Κωνσταντινουπόλεως φησιν ^ β^. έν τώ γ^. Κανύνι) ωστε ο^οῦ, ὸ ^έν ΙΙκτ^ιά^χ-^ (τὸν
ὸποῖον επίσκοπον δνσμάζει ^.δώ, μέ τὸ νά μην ^τον άκέ^ιη ^νήθεια νά ονομάζεται τινά^ ^έ τὸ τ^ ^ατριά^..
χο^ δνομα) τ ^ Ἀλεξανδρείαί νά έίχ^ την έξον^ια^ τέ^ν ^Επισ^ιέπων κ^ιὶ ^Ιητρο^ολιτ^ν τ^ ^ιγύ^οι^, καἰ
Λιβύης. καὶ Πενταπέλε^. Καθως καὶ είς τὸν ^ωμης Πατριάρχην ^ αυτη ^υνηθεια έπ^κοάτη^ε νἀ έχ^
την εξουσίαν καὶ προεδρίαν πάντων τ^ν έσπερίων ^πισκέπων τε, καὶ .μητροπολιτών. ^ο^ίω^ δέ κ^ὶ έ τ ^
Ἀντιοχεία^ Πατρια^χη^ νά έ ^ την έ^ουσίαν τῶν επισκόπων, καὶ .^Ιητρο^ολιτέν τ^ ^υοίαί Κοίλης Συρίας-

πρότης ταύτης Συνὁδον. εἶχε τὰ Πατριαρχικὰ προνόμια^ καὶ ἐξ προς τον ^.ὶκυληίας εἶπεν, δτι μόνος α^^ς εἰδ.^,ῶς έλέγετο
άρχαίου έθους (δπιρ μάλ^στ^ έπεκράτησεν ἀπὸ τον λδ^, Ἀπο- τριάρχης. ω συνν^σι καὶ ό Ι^αλσαμων, ἀλλ^ ομ^,^ ^ ^λέπομεν
στολικὸν. λέγοντα, οτι οἰ επίσκοποι έκάστου έθνους πρέπει νὰ τί λέγουσιν οἱ ^Επίσκοποι πε^ὶ εαυτῶν, ἀ^,ὰ τί αυτ^
γνωρίζουν ενα πρῶτον καὶ τα έξης)^ ἐξουσίαν εἶχεν ό^χι μόνον λέγει ή καθολικη ^ .κλησία. ^ι^^.ασε δε κ^ὶ τ^ ^ έσ ^ ὁ
νὰ^διοικ^ τὰ ἐκκλησιαστ^κὰ τῶν ἐκεισε ἐπαρχιῶν και διοική- Διονύσιος, και Τιμόθεος ὁ Αἶλο-^ρος, Πατρ^άρ^ην, ά^,λ^ήθἐτη^
σεων, ἀλλὰ καὶ νὰ καθαιρώ ^Επισκόπους και Ι^Ιητροπολίτας, σεν ή δ^. σύ-^οδος τοῦτο. ονόμασε και Θεόδωρος ο ἰ^τορ.κὸς τ^ν
έκείνου του ρίματος. ^Επε^δη δέ ὁ ρηθεὶς Μελέτιος καθαιρεθεἰς Θεσσαλονίκης Πατριάρ^ην^ ἀλλ^ ουτως αυτὸν πρ^σεί^ηκεν^ ^
υπὸ του Ἀλεξανδρείαί έπεχείρησε νὰ ^ιάσ^ το τοιοῦτον έθος, κατὰ τον λογον των έξάρχω-^. ^ς έποίησ^ν ή ^ς εἴ^ομεν,^
καὶ νὰ τολμα νὰ χειροτονώ αλλ^ς ^Επισκὁπους εἰς την διοί- ῶς άλλοι λέγουσ^ διὰ τὰς ^ολλὰς .Επισκοπὰς εἶχ^ν
κησιν τής Ἀλεξανδρείας, διὰ τουτο ή παροῦσα αί^τη ἐν ^ικαί^ι τεσσαράκοντά που πληθυνομένας (Δοσίθεσς έν τη Δωδικαβίολ,)
Σύνοδος ἀνενέωσε δ-.ὰ του παρόντος Κανόνας το άρχαίον έ.θος, (^) ουκ δρ^ῶς έρμηνιύουσι τον παρόντα κανύνα οι έ^ὸ τ^
καὶ πάλιν έπεσφράγισε νὰ έχ^ ο Ἀλεξανδρείας την εξουσίαν Ρωμαι,ιης ^Εκκλησίας ὀρμόμενοι. ^οθεν ό Πάπας ^ίληξ δια^ε-.
πάντων τῶν ἐν Δίγύπτἐρ καἰ τὰ έξης. Καἰ κατὰ τούτην την ρόμενος πρ^ς τον Κωνσταντινουπόλεως ^Ακάκιον. δια^θ^ίρας εἶ,^
έννοιαν ἐξἐλαβον τὸν ἀνὰ χε^ρας Κανόνα οἰ ἐξ .Αίγύπτου ^Επί- πιν, δτι ό Ρι^.εης ^Επίσκοπος έν έκάστ^ συ-^ὁδω^χει τ^ κῦ^ος,
σκοποί κατὰ την ἐν Χαλκηδόνα σύνοδον, πράξει τετάρτη^ (Δ^- ῶς ό Κανῶν (ό παρων δηλ.) βούλεται της έν ^'αί^ί συνόδου.
σίθεος έν τ^ Δωδεκαβ.βλ.) ή 'έξουσία δέ αυτη δηλοῦται καἰ ἐν Και προ αῦτοῦ δ του Δέοντος τοποτηρητης Πασ^ασινος άντε-
τῶ λο Καν. της δ^. στραμμένως προέ^ερε τον α^τὸν Κανόνα έν τ^ δ^.συνόδω, ^ ^ .ς
( ί ) Τὸ γὰρ ονομα Πατριάρχης πρωτον ^ρξατο λέγεσθαι έν ' έ^ιως έξ αύτων τῶν ρτ^άτων του κανόνος ευρίσκομεν το ἀλη-
το.ς χρόνοις Θεοδοσίου του μικ^ου. Τῶν ^ὰρ Π^τρ^.αρχῶν πρ^., ^θινὸν νότ^α της συνόδου ταύτης. Δέγομεν λο-.π^.ν- οτι, έπε-δη ὁ
τ^ρον λεγομένων ἰδιαιτ^ρως Ἐπ-.σκόπων τῶν Ἀποστολ^κων Μελέτιος παρέτριψε τὰ δίκαια του ^Επ-.σ^.όπου ^.ὶλ.ξανδρείας,
θρόνων, ο Ο^οδό^ιος ούτος πρῶτονονόμασε τὸν Ρόμης Πατριά^- ῶς ειπομεν, ^δω^εν αιτίαν εἰς τ.ην σύνοδον ταύτην νὰ έκ^ἐσουν
χην, και τὸν θε^ον ^ρυσύστομον^ ός τοῦτο δηλοῖ ό ^ω.^.ράτης τον παρόντα Κανόνα, καὶ νὰ διορίσουν ^ ^^νένα νέον. άλλὰ
^ιβλ. κεφ λα^.^Ερρέθη δέ τὸ ονομα τοῦτο κ^ὶ έν τ^ἐνΧαλ- μόνον νὰ έπικυρόσουν τὰς τάξεις όπου έσόζοντο ἐκ παλαιας ^υ-
κηδονι Συνὁδω, κα^ μάλιστα ὀπὸ του ^Ιουοτ^ν^νοῦ όνομάσθη- νν,θείας, οχι μόνον είς τούς Πατριάρχας^ ἀλλὰ καὶ είς τ^ς λίη..
σαν Πατριάρχαι οι Πατρ^άρχαι, Σημαίνει δέ δύο τ^νὰ τὸ ^νομ^ τροπολίτας, καὶ ^χι μόνον έν ταίς χειροτονίαις τὰς όποίας π^-
τοί^το, ^ το^ς ^Επισκοπους ὁποῦ έγιναν έφοροι. ^.αὶ έξαρχοι έν ρέτρεπεν ό Μελέτιος, ἀλλὰ και έν παντὶ άλλιρ δικα^όματ^, όποῦ
τίσιν ἐπαρχίαις καἰ δ^οικ^εσιν ἀ^ὸ κοινήν σύνοδον, καθως έκα- ἀνήκει το^ς Πατριάρχαις ^ιαὶ ^Ιητροπολίταις κατὰ τὰς ^ποκει-
με τοῦτο ή οἰκουμενικη δευτέρα ^ύνοδος^ κατὰ τον ^ω^ράτην μένας αυτούς ἐκκλησίας. Τούτων προ^ποτεθέντων, λεγει ὁ κα-
β.βλ. έ. κιφ. ή. άπὸ τους ὁποίους ένας ἦτο καὶ ὁ Νύσσης Γρη- νόν^ Τὰ ἀρχα^α έθη κρατείτω, τὰ έν .Λ,ἶγύπτ^ και Διβύ^ καὶ
γύριος, υποκείμενος τ^ Καισαρείας. ^νομάσ^ησαν δέ ούτοι μέ Πενταπόλει, ό^στε τὸν ἐν Ἀλεξανδρεί^ι ^Επίσκοπον πάντων τού-
τοῦτο τὸ ονομα Πατριάρχαι οὁκ ἀπὸ της ύπεροχῆς τῶν θρύνων, των ^χειν την ἐξουσίαν, έπειδη και τῶ έν Ρ^ η ^Επισκόπιρ
ἀλλ^ ἀπὸ της συνοδικης ψήφου, ινα έχω^ι περισσοτέραν ἰσχὸν τουτο σύνηθές έστι. ^Ενθα σ^.είωσαι, οτι ή τοῦτο ἀν^ωνυμία,
πρὸς κατα^ύτευσιν καὶ έκρίζωσιν, καθ^ ο καὶ ἶσο^ ἦσαν τοί'ς άλ^ δέν άνα^έρεται είς άλλο, πάρεξ είς το έθος, όποῦ θέλει νὰ είπ'^
λοις Πατριάρχαις. Δι^ ^καὶ ὁ ^ύσσης πρὸς τον ^λαβιανὸν Ἀν- κοινότερον. Καθως καὶ εις τὶν Ρόμης ^Επίσ^οπον ή αυτη σ.,^νή^.
τιοχείας γράδων, κατὰ τοῦ Καισαρείας του αύτὸν κατα^ρονήσαν- θεια έπεκράτησε, ποία, τὸ νὰ έχ^ τήν έξουσίαν πάντων τῶν
τος, έλεγεν. Εἰ κατὰ την ἰερωσύνην το ἀξίωμα κρίνοιτο, ιση ύποκειμένων αὁτω. Καθως γὰρ έχει την αὁτην συνήθειαν ό Ρό-
παρὰ ττ^ςσυνύδου καὶ μία γέγονεν ἀμφοτέρων ήμῶν ή προνομία, μης μέ τὸν ^Λλεξαν^είας, τοιουτοτρόπως έ^ει καὶ την έξονσίαν
μάλλον δέ ή φροντὶς της των κοινῶν διορθόσεως έν τω τὸ ἶσον τήν αυτ^ν μέ έκεινον. ^οτι δέ τοῦτό έστι τ^ νόη^.εα του κανό-
^χειν. ση^.^αίνει κυρίως τούς ^Επισκὁπους τους έχοντας την νον, συμμαρτυρει καὶ ή Ἀραβικη τῶν αὁτων κανόνωνμετά^ρα-
πρότην τιμην έν τ^ ^κκλησί^ ἀ^εὸ της ύπεροχῆς τῶν οικείων σις, ήτοι ή Ἀλιξανδριν^ έκδοσις. Συ^εμαρτυρει ^αὶ ὁ Δίγύπτιος
θρίνων καὶ τὸ πρῶτον αξίωμα, ο^ προσωπικὸν δν ός το έκεί- ^ωσήι^ ό ἀρχαιος έρμηνευτης των Κανόνων της Συνόδου ταύ-
νων, άλλ^ άνηκον τοις έκείνων θρύνοις κατὰ δἰαδο^ην, οἱ^τινες της. Συμμαρτυρει ή είς το Δατινικὸν μετά^ρασις Διονυσίου του
πέντε ἦσαν, ὁ Ρόμης, ὁ Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Ἀλεξανδρείας, μικροῦ. συμμαρτυρει ή έκδοσις ^Ισιδόρου του ^ερκάντορος, καὶ
ὁ Ἀντιοχείας, καὶ ὀ Ἱεροσολύμων. Οἰ ὁποιοι καὶ όνομάσθησαν τέλος πάντων, συμμαρτυρει ή μετά^ρασις Ρουφίνου Πρεοβυτἐρου
κατὰ άκροστιχίδα οἰκουμένης Κάραι. τὸ μέν γὰρ Κ. δηλο^, Ἀκυλη^ας. Δοιπὶν, έπειδη οί^τως έχ^ι τὸ ἀληθές, παὶ ^ διοί^
Κωνσταντινουπόλεως, τὸ δέ Δ- ^Δλεξανδρείας, τὸ δέ βρόμης, κησις της Ρόμης ετναε περιωρισμένη ός καὶ τού Ἀλεξανδρείας,
το Α. Ἀντιοχείας^ καὶ τὸ Ι . Ἱεροσολύμων. ^Επειδη δέ ὁ πρῶ- μάτην φαντάζονται νὰ έχοι^ οἱ Ι^ωμάνοι έκ του κανόνος τούτου
τος ἀφηνίασεν, έμεινε πρῶτος ὁ Κωνσταντινουπδλεως. προσε- ἀπεριόριστον έξουσίαν^εἱς^.ολον τον κόομον. Σ^.είωσαι δέ οτι μέ
τέθη δέ υστερον καὶ Πέμπτος ὁ της μεγάλης ^Ιοσχοβίας. Ἀλλὰ τὸ νὰ ἦτο έκέρα^α τὰ πρεοβεῖα της ^όμης^ δέν τὰ ἀνεκαίνισεν
καὶ ο^τος ούκ ^στι νυν. Ε ἰ δέ καὶ ὁ Ἀντιοχείας Πέτρος γράφων ὁ πα^ων κανόν- δέ ^ιαὶ δέν ἦτο τὸ α^τὸ όπου εἶπ^ πΕρ.. το^
Π^ΔΔΔΙΟ^έ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

κιλικίας έκατέρας, μεσοποταμίας, καί πασῶν τῶν ἄλλων ύποκειμένων αὐτί^ διοικήσεων. ^ ^ὐ μόνον δὲ τἀ
προνόμιά τῶν Πατριαρχῶν τ^ύτιον ὁ παρὡν Κ^νὡν προστά.ει νὰ σώζωνται, ἀλ^ὰ ἀκόμη καί τὰ προνόμιά τῶν
ἄλλων ἐπ^ιρχιῶν καί ἐκκλησιῶν, τῶν ὐποκειμένων εἰς τ^ὐ. ..ίίητροπολίτας. '^όσον τοὺς Ππτριάρχας ὄντας, όσον
κιςί τους μὴ υποκειμένους Πατριάρχες, τότε καί νῦν, δη^. τους αὐτοκεφάλους, οἶον ^σίας,^ Πόντου, Θράκης,
Κύπρου, '^ιφρικῆς καί τ^ν ἄλλ^ν. ^ἀγκαλὰ καί άλλοι λέγουσιν, ότι, άλλας ἐπαρχίκς όνομάζει ὁ Κανὡν ἐδῶ,
συνεπτυγμένως τάς διοικήσεις, τὰς ὁποκειμένας τοῖς ἄλλοις δυσὶ Πατριάρχαις τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καὶ
τῶ Ιεροσολύμων, καί ^ ητροπολίτας ^.ὰ όνομάζ^ μόνον τούς Πατριάρχας. ^ιλλ' ἠ πρώτη ὲρμηνεία κρείττων
ἐστί, κ^ιὶ ὅ^τὸν ^οσίθεον ἐν τ^ί ^ιοδεκαβίβλ. σελ. ί ί^ , Ι ^ ^.'^στε ὁπο^ κ^ένα πράγμα ἀναφερόμενον εἰς
ἐκκλησικστικὴν διοίκησιν νὰ μὴ γίνεται ^ ρ ὶς τὴν γνώμην αὐτι^ν. επειδή δὲ τὸ μεγαλύτερων καί κυριώτερον
πάντων τῶν ἐκκλησιιιστικῶν ε ἶ ^ ύ χειροτονίαις, διὰ τοῦτο ἀκολούθως ἐπιφέρει ὁ Κ^.,ὡν, ότι ό-οιος ἤθελε
γένη επίσκοπος χ^ρίς τὴν γνώμην τοῦ ἐδικοῦ του μητροπολίτου, ὡς ώρισεν ἠ μεγάλη σύνοδος ιεὕτη, ὁ τοιοῦ-
τος νὰ μὴ ^^.ι επίσκοπος. ^διότι, άν καί τὸ πλῆθος τῶν επισκόπων ἐψήφιζε τὸν 'Ι^.πίσ^οπον, ἠ ἐπικύρωσις
όμως τῆς ψήφου άπρεπε νὰ γέν^ ά ^ τὸν μητροπολίτην, καί όποιον ἐκεῖνος ἐδοκίμαζεν, άπρεπε νὰ γένη 'Ι^ ί-
σκ^πος, καί ό^α τὴν ὐποσημ. τοῦ δ^ Κανόνος τῆς παρούσας ά.^ ΙΙλἠν ἀν κοινῶς όλοι ψηφίσουν τινὰ εἰς ἐπισκο-
πὴ, κατὰ Κανόνας ἐκκλησιαστικοὺ., δύω δὲ, ὴ καί .^ρε^ άντιλέγουσιν, ὄ^ι εὐλόγως καί δικαίως. ἀλλὰ φιλο-
νείκως κ^.ί κατὰ πεισμονήν, ἠ ψῆ^ς τῶν περισσοτέρων να ὺπερνικ^ι Καθως καί ὁ ιθ'. Κανιών διορίζεται τῆς
ἐν ^ντιο^εί^. -ο δὲ ιγ'. τῆς ἐν Καρθπγ. λέγει, ότι ἐὰν ά^ὸ τοὐς συμψηφισμένους καί ὐπογράψκντας, υστερον
ἐνκντ^ωθῆ τινὰς εἰς τὴν ἰδίαν τ ^ ομολογίαν καί υπογραφή^, αὐτὸς έκυιὸν θέλει άποστερήσ^ι τῆς τοῦ 'Ι^πισκό-
που τιμῆς. ^νάγνωθι καί τὴν ερμηνείαν τοῦ λδ^ '^ποστολικοῦ.

^ ^ Ν Ω Ν
πος.λδ^.της
β^. γ^. τ^ς Ἐπειδὴ συνήθειά κεκράτηκε, κ^ὶ πς^ρά^οσις ἀρχαίςς, ώστε τὸν ἐν Α ἰλία Ἐπίσκοπον τι.-
γ^. η. τηςδ^.
κη^.τ^ς υ^ᾶσθαι, ἐχέτω τὴν ἀκολουθίοιν τῆς τιμἤς, τῆ Μητροπόλε^ σωζομένου τοῦ οικείου ἀξιώ μα τ^
τ^ς ^ὶντι. ιθ^.
^ ρ μ η ν ^ί

Αυω ερμηνεία^ επιδέχεται ὸ παρο^ν Κανων. μέν γάρ Ι^αλσαμι^ν, καὶ ὁ Ἀν^νυμο^ τ.^ν Κανόνων έρμηνευ-
τ ^ , μ^του^ ὸποίο^ συ^φ^νοῦ^ι καί τινε^ Παπισταὶ ^ιαὶ Καλβῖ^νοι, έρμηνεύουσιν. ότι, ἀπ^ιδά καὶ ἐπεκράτησεν
άρχαία παράδοσις καὶ ^υνηθεια, νά τιμ^ται ὸ ^πίσκοπο^ τ^ς Αιλίας, ^τοι τῶν ^^εροσ'^λύ^,ων, (ε^) διά Τὸ έν

^Αλεξανδριίας. ηθε^,εν εἰπ^Ι καὶ περὶ του ἶ^^ης. (Δοσίθ^ος έν λήθειαν. Τέλος τ^ ΙΙατριάρχ-^ η τῶν καταπεπιστ^υμένων αυτ.^
τη Δ^εκαβ,^λ.). ^ψυχῶν σωτηρία, καὶ το ζ^ν μ^ν ^ριστ^, ἐστα-^^θαι δε κέ-
(Ι) ^εείωσαι οτι τὰ .^ρεσβε-α καὶ προνὁμια του Ρι^μης, Ἀ - σμ^^. ^Ιδ^ον δε του ΙΙατριάρχου. το ^^ναι δι^ακτι^^ν, και πρὸς
λ^ξανδρείας καὶ Ἀντιοχείας δαοῦ λέγει έδῶ ὁ Κανἐ^ν^ δεν εἶναι ράντας τους υψηλούς τε .^αὶ τα^εινοῦς άστ.^.νοχωρήτ^ συν^ξι-
^Ιητροπολιτικὰ, καθῶς εἶπύν τιν.ς, ἀλλὰ Πατριαρχικά. διατὶ . σοῦσθαι.^ (Τίτλ. γ^. της ἐκλογ. τῶν σελ. ε^1. του β^. ^ιβλ.
καὶ ο ^αλσα^.ιων, και ὀ Ἀν^υμος τῶν Κανόνων ^ρμηνε-^τὴς, του Γιοῦμ)
περὶ ΙΙατριαρχῶν λέγ^σι τούς Κανένας δμιλειν. Ἀλ^,ὰ .^αὶ ^ ^ Σ^^.ίωσαι. καθ^.ις λ^.γ^ι ^Ι^ιλ^θ-ος ὁ 11ατρι^ρχης. δτι ώ
^Ιωάννης ο ^..ὶντιοχευς έν τη συλλογή τῶν Καν^νι^ν^ και ^Ιωάν- . Σύνοδος ἐδῶ το κατὰ κα^να εἶπε. και το, ἄν φιλ^ν ίκως ἀντι-
νης ο σχο^αστικὸς ἐν τῶ ^ί^Ιεοκάνονι. τὸν παρ^ντ^ι κανένα ῦ^ο- λέγουσιν, ἐπειδώ λ^γει, δ^.ν ^Ιπεν η Σύν^^ς ἄν γ.ν'^ ψη^^ς πολ-
θέμενοι. ἀλλὰ δη καὶ τον καὶ της β^. τον β^. καὶ τον η^. της , λῶν απλῶς, ἀλλὰ κατὰ κανένα, ούδ^ ἄν ἀντ-λἐγουσιν ἀπλῶς,
γ^. ἐπιγράφοοσι. ^Περὶ της ὁρισ^είσης το^ς Πατριάρχαις ἐκ τῶν ^άλλὰ φιλον.ί^^ς καὶ πεισματικοί. ἐ^στε, ἐὰν ἀφιλ^ν^^^ς καὶ έρ-
Κανόνων τιμης, και ή παράφρασις τοῦ Αἰγυ^ιτίου ^Ιω^.φ ή εἰς . θῶς ἀντιλ^.γουσιν. ονδε οἱ δύω (^έ^κια πρ'π^ι νὰ παραβλιφθοῦν
τὸν πα^ντα Κανένα τὸ αυτὸ λέγει, Καὶ ώ ἀ^.ο τ^ ^Αρα^ικοῦ ' οταν μάλιστα η ψ^^ς δ-ν ήναι κανονική.
ἐκδο^ις τῶν ^Ιελχιτῶν, τον Ἀλεξανδρείας, ἐνταῦθα κα- Ρο^ης ^ (-^) ^ημςίωσαι, οτι ^ατὰ τ^ν ^ο^σηπον π^ὶ .1^^. ^ιβλ.
ΙΙατριάρχας καλεῖ (Αοσίθεος αὁτέθι). ^Ιὁνοή δε ο^ 11ατρ^άρχα^ ^κ^. ιή. ^ροσ^,υμα ^ιν^άσθησαν. διατὶ ο ^1^λχ.σ-δ^.κ ὁ πρῶ-
εἶ^ον προνύμιον το νὰ φορουν σάκκους, φαινέλια διὰ πολυσταυ^ ^τος κτίσας την π^λιν, έπ^ιδώ καὶ εκτιο^.ν ἱ-ρον, ^ξ αυτου την
ρίων, καὶ στιχάρια μετὰ γραμ^των και τριγωνίων, κ^ὶ ^λ.. ^πὁλιν ^^ρ^^λι^^.α έ^.άλ^σ,^, Σ^λυ^μα καλούμ-νον π^τερον. ^Δλ-
λοι, κατὰ τὸν Ι^αλσαμῶνα, (σελ. τοῦ Γιοῦ^-ς^ (ἀγκαλὰ καὶ λοι δέ, και ἰσως ορθοτ.^ρον, φασὶν, εεις ο 1Ι^κὁε^-.^ (σ^λ. α^.
νὰ έδὁθησιεν κατὰ τον ^ωναραν, μὁνα τὰ δ^ὰ ^ολν^τ^^ τομ. ^οκτατεύχ. οτ^ ἀπὸ το ^ε^^ς κα-. Σαλν^, ὁνὁ^εατα της
φαινὁλια καὶ εἰς τον Καισαρείας, Καππαδοκίας, Ἐφέ^ου^ αῦτῆς πὁλεως, εγεινε σύ-^θετον τούτο το ι^νομα ^ε^ουσαλ^ε,
σαλονίκης καὶ Κορίνθου, καὶ έφα τών ύ^εοσημ. τον ί^. ^ δ^.). καὶ κατὰ φθορὰν Ἱ .^ρουσαλή^ε). Ι1λών ί^ποί και ἄν ^ἶναι, το έ^νο-
.^Ελειτούργουν δε τρ^ς μύνον τοῦ έν^αυτοῦ μέ τους σάκκους, τ^ μα της Ἱερουσαλώμ εἶναι ^Ι^βραΙκον δλον δηλοῦν ορασις εἰρή-
Κυριακή του Πάσχα,. τ^ Πεντηκοστά τη ^στ^ῦ Γεννήσω, νης κατὰ τους πατέρας (εἰμή τής λέγει οτι ε^ναι σύνθετον ἐξ
κατὰ τον ^ωματειανὸν Δ^ήτριον (σ^λ. ^ Γιοῦμ). ^ο- ^^ραικοῦ και ^λληνικοἰ^ ο^σπερ εἶναι καὶ τὸ ἀντιμίνσιον, έξ
ρίζεται δ^ δ Πατριάρχης ἀπ^ τον Αέοντα κ^ Κωνσταντίνον ^λληνικοῦ καὶ Δατινικοῦ. Ἀλλὰ ο^τως ού ση^εαίνει πλέον δρα-
το^ς^ασιλεις οντω ^Πατριάρχης έ^στὶν είκο^ν ^ριστοῦ κα^ σις εἰρήνης)^ Ἱερουσαλ^ δε πρὁτερον ὁνομαζομἐνη, Λἰλία κα-
έμψυχος, δι^^ργων καὶ λδγων έν έαυτά χαρακτηρί^ν^ ^ ά.. πιτωλία ῶνομάσθη κατὰ τον ^ίω^α, ύστερον. Δἰλία μεν ἀπὸ
 ΤΗΣ Ἀ , ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΙ^ΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ο^ύτοῖς σ^ερκωθ^ναι, κκὶ πκθε^ν τὸν Κύριον, και τὸ σωτά^ιον Κ-^ρυγμ^ε έξ αύτ-^ν προελθείν διά τ^ν ιε^ ν Ἀ Τ ^ .
στόλων εις ^λον τὸν κό^μ^ν, ^ς έχ^ την τιμάν άκύλουθον μέ την προτέρκν, καἰ ει^ τού^ μετά ταῦτκ χρόνους,
μόν^,ν ^μι^ς τιμάν χ ο ^ εξουσίαν Τινά καὶ ά^ίωμκ. Διότι ή έ. ουοία. κ^ιὶ τὸ άξίο^μα π^έτει σωζετ^ι εις την
ι^τρόπολιν τ^ς Παλαιστίνης, λέγω δη την Κ^ιισκρειαν ( Ι ) τοΙ^ ^τράτο^νος όνομπζο^ην^ ^ την ^τοία^ ^
λέγουσι^, ύπόκειντο τά Ιεροσόλυμά Καθως δηλ, κπἰ ο ιβ^. τ^ς έν ^λ^.ηδόνι διορίζεται, ο^ι^τκι πόλεις διά
γραμμάτων ἰ^κσιλικ^ν έλκβον τιμάν .^Ιητροπόλεως. οἰ κείνης ^πίσ .ιοπ^ι μό^ην άς άπολκοιβ^.νουσι την τιλιάν,
τά δέ οικεῖκ δίκαια άς σωζωνται εις την κατά άλήθειαν ^Ιητ^όπολιν. τρόπον ό ^αρκι^νὸς ἐτ^υ.η^ τ^ν ^αλ-..
κ.ηδόνα, και ό Ο^αλεντινιανὸς την Νίκαιαν, κατά τὴ^ ιγ^. πρ^ιν τ^ς δ^. ^υνόδου.^Ο δέ ^ων^ς, κ^ ^Αλοι θέ^
λουσιν, ὅτι, καθως ὁ προλκβων Κανὡν τά πρεσβεῖ^ς έδωκεν είς τὸυ Ἀλε^ανδρεἰπς κκὶ Ἀντιοχ^-ας, ά υ^λλον
ειπε^ν άνενέωσεν, ο^ς κ^ινοτομηθέντα, (τά γάρ πρεσβεῖα του Ρωμης δέν ά^ενεώθησ^εν, έπειδη ητκν^ εῖ^ο-
μεν,ἀκέραια και άπαρ^σάλευΤα), τοιουτοτρόπως και δ παρων Κανων τιμάν έπ^ψηφισατο εις τὸν Ιτ^οτοχύμ-,^,
Ταύτὸν ειπε^ν, καθως εκείνος έ^ ω σεν είς έκείνους, δ^χι μένον π^όμια^καὶ τιμάν πατριαρχιών, άλλα και τ^-
Τιμ^ς ταύτης τ'^ν Τάξιν, καθ^ν ὸ μέν Ρωμ^.ς έστὶ πρώτος, ^ δέ Ἀλεξ^ςνδρείας δεύτερος, ό ^τιοχεί^ες ΤρίΤ^
ούτω καὶ οὕτος έ^.ύρωσεν εις τὸν Ιεροσολύμων, ^χι μόνον τιμάν πατριαρχικά^, άλλά καὶ τά^.ν τιμ.^ς.Δ^ το-^το
ούκ εἶπεν ἐχέτω τιμάν, άλλά έχέτω Τάν άκολουθίαν τ^ς Τιμ^ς. Ταύτὸν ειπειν, άς ^ναι τ^ τά^ει τ^ς τι^ ς
τέταρτος μετά τούς τρεῖς. Τὸ δέ νά σωζεται τὸ οικε^ον άξίωμα τ^ ^ΙηΤροπύλει, δηλοῖ ^τι, ή τιμά αυτη ^
Πατριαρχικά, δέν εἶν^.ι προσωπικά και μερικά, (περὶ ὅρα τάν β^. ύπ^σημ^ἰω^ιν το^ τ^, π^ρού^η^). ἀλλ^
άφωσιωμένη εις τάν ^Ιητρ^πολιν τ'^ς Ἱερουσαλάμ, ωστε οπ^ῦ νά δικβκίν^ εί^ δλους τούς κατά κκι-.
ρὸν διαδόχους το^ θρόνου, καὶ δΙχι είς τ^υτον, εις έκε^νον μόν^ν, ^οτι δέ ^Ιητρόπ'^λις ή ΙερουΤαλάμ άτο, μάρ-
τυρες ὅ,Τε Ιωσηπος λέγων. περἰ Ιουδ. βιβλίον ζ^. μεγάλη πύλις και του π^εντὸς Ιουδαίων .^Ιητρόπ^λις, Κ^ιὶ
ὸ ^Ι^ίλων, ^Ιητρόπολις ού μι^ς χι^ρ^^ Ιουδαίας, άλλά καὶ Τί^ν πλείστων. γά^ Ἀπο.^τολι^ὁς θρονος τ^ν Ιε-.
ροσολύμων ^χι μόνον πρωτεύει πάσης τ^ς οικουμένης σχεδὸν, άλλά κ^ιἰ ΙΙ^τριαρχικὸν π.ονόμιον εἶχεν άπ^χ^ς,
καὶ έχει. Πρῶτον, διά τί ε^χ^ν ύποκειμένας εις αύτὸν έπαρχίας, καὶ διοίκησιν τῶ Πατριάρχη άνήκοντκν.
οι μέν όμοροι τ^ν έ^,κλησι^ν προεστῶΤες, καὶ έχι ύ Καισαρείας, ^χειροτόνησαν τὸν Δίωνα Ιεροσολόμων, άνα^
χω^ησαντος το^ ^αρκιτσουο Ἀναφανεὶς δέπάλιν ὸ νάρκισσος, πάλιν ύπὸ τῶν άδελφ^ν κ α λ ε ^ ι, κατά τὸν Εύ^
σέβιον, καὶ ἐίχι ύπὸ τοῦ ^Αδελφού, τοῦ Καισαρείας, ^ο δέ ^άρκισ^^ς, σύ^δον έκαμε μετά ιδ^ επισκόπων
^τε^ὶ το'^ Ιἰάσχα πρὸ τ^,ς ά, συνόδου. Δεύτερον διατὶ ὁ Ιεροσολύμων έν τ^ ά. συνύδω πρώτος ύπέγραψ^ν, ὸ δέ
Κ^ύσέβιος Καισαρείας πέμπτος. Καὶ καθολικές εἰπε^ν, οι μέν ^ητροπολ^τκι παραλ^άσσου^ιν έν τκ^ς ύπογ^φκ^,
καὶ έν το^ς καθίσμασι τῶν συνόδων, καὶ έν το^ π^ὸς τούς Δύτοκράτο^ας προτφ^νητικο^ς, άλ.^οτε πρότερ^ν,
καὶ άλλοτε ύστερον. ^ο δέ Ιεροσολύμων, πάντοτε πρῶτος μέν τέ^ν τ^ς συνόδου Πατέρων ευρι^κετκι, αεἰποτε δέ
μετά τῶν Πατριαρχιών συναριθμεῖται, καὶ μετά τ^ν μητροπολιτών ουδέποτε, Καὶ άνάγνωθι τον Δοσίθεον έ^ τ^
οωδεκαβίβλ. βιβλ. β^.κεφ. δ'. ^ιι δέ καὶ δοίημεν ^Τι άΤ^ν ά Ιερουσαλάμ ύποκειμένη εἰς τάν Κ^ισάρειαν, τι άπὸ
τοῦτο., καθωςτὸ Βυζάντιον πρότερον ^Τον υποκείμενον εις Τάν ^Πράκλειαν, ύστερον δέ, άφ^ ού τὸ Βυζάντιον
έγινε Πκτριαρχε^ον, ύπεΤάχθη η ηράκλεια εις αύτό. Τοιουτοτρόπως, άν καὶ συγχωρησωμεν (ὅπερ ο.^κ έστιν^
^τι ύπέκειΤο άΙερουσαλάμ εις Τά^ Καισάρειαν, άφ^ ού ά Ιερονσαλάμ έτιμάθη εις Π^ιτριαρχεῖον, ά Κπισά^εια
έμεινε μέν μέ Τὸ ἐδικόν Της άξίωμα ύστερα, νά ^ναι .^Ιητρόπολις τ^ς Πκλαιστί^ης, ύποδεεστερα δέ ^μως τῶν
Ιεροσολύμων. Καθ^ δ, αύΤη μέν. ^Τρόπολίς έ^Τι μόνον, Τά δέ Ιεροσόλυμα, Πατριαρχε^ον. ^Ανάγνωθι καὶ τὸν
λδ^, ^Αποστολικόν.

Ιέ Α ^ ί ^
Ι Απο^.μ^.μ^.
Περὶ τῶν ύνομαζόντων μὲν ὲαυτοὺς καθαρούς ποτε, προσερχομένων δὲ τῆ καθολικῆ,κ^ιὶ ^ ξη^.τ^ς β..
τ ^ . ^-τ^,ς
Ἀ π ο στολικῆ ἐκκλησία. ἔδοξε τῆ ἀγία^ κ^ὶ μεγάλη Συνόδω, ωστε χειροθετουμένους ^ ὐ τ ^ έν Δαοδ. ^..η^.
μέν^ιν οὕτως ἐν τῶ κλήρω. Πρὸ πάντων δὲ τοῦτο ὁμολογῆσαι αὐτοὺς ἐγγράφως προσήκ^ι, τ^ς έν Καρ^.
ξ^, Ι^σ. α^-
^τι σι^νθήσΩντοιι, καὶ ἀκολουθήσουσι τοῖ^ τῆς κοιθ^λικῆς κοιὶ ἀπο^τολικῆς ἐκκλησί^ς δόγ- μ^. Θ^,^. ιβ^.
μο^σι. Τοῦτ' ἔστι καὶ διγάμοις κοινωνειν, καὶ τοἴς ἐν τῶ διωγμῶ παραπεπτωκόσιν. Ἐ φ ων της ιδ^. της
^οιὶ χρόνος τέτ^κτοιι, κ^ὶ κο^ιρὸς ώρισται. Ὄ στε οιὐτοὺς ἀκολουθεῖν ἐν πᾶσι τοῖς δόγμασι ἐν ιγ^.
έν ιοκ,
τῆ ς καθολικῆς ἐκκλησί^ς. Ἐ ν θ α μὲν οὗν πἀντες, εἶτε ἐν κώμαις, εἴτε ἐν πόλεσιν. αὐτοὶ μό- ιδ^.τ.^ςένἈν-
νοι Εὑρίσκοιντο χειροτονηθέντες, οὶ εὑρισκόμε^οι ἐν τῶ κλήρω, ἔσονται ἐν τῶ αὐτῶ σχήματι. οχ^α ή. ι^.

τὸν Ἀδριανὸν τον έπικαλούμενον Διλιον, οστις κατασκαφεῖσαν
πρὁτερον την Ιερουσαλημ καὶ ^ουσὶν ἀροτριωθεῖσαν, καὶ σ^αρει-
σαν κατὰ τὸν ^ύσέβιον, καὶ μὁλις γινωσκομένην κατὰ τὸ έδα-
ιρος κατὰ τὸν Θεολὁγον Γρηγὁριον, .Δἰλίαν μετωνύμασε, κατὰ
τὸν Θεοδώρητον καὶ Ευσέβιον. Κα^ιτωλίαν δέ διατὶ ^ίκτισεν
είς τὸν τύπον τοῦ ναοῦ του Θ^οῦ, ναὸν τού έν τ^ Καπιτωλί^ρ
της Ρώμης τιμωμἐνου Διὸς δ αύτὸς Ἀδριανὸς, κατὰ τὸν ^διον
Δίωνα.
(1) Καισάρεια ῶνο^.εάσθη, διατὶ κατὰ τ^ν Ευσέβιον ὁ ^Πρώ-
δης ^ιτισε ταύτην είς ονομα του Καίσαρ^ς Αύγούστου, ήτις
^τράτωνος πύργος ώνομάἰ^ετο πρδτε^,ον. ἐν ^ καὶ ἀγάλματα τοῦ
Καίσαρος καὶ της Ρώμης είΙρίσκοντο κατὰ τὸν Ιώσηπον Ιουδ.
^ι^λ. ιέ. κεφ. ιγ^. Τρ^ς δέ Καισάρειαι ἦσαν έν τν^ Ἀσία^ μία ή
της Παλαιστίνης ^άητρ^πολις αι^τη, δευτέρα ή της Καππαδο-
κίας, (ητις καὶ Καίσαρος ^Ιάἰ^α ών^ά^ετο, κατὰ τον Σω^μ.
^ι^λ. έ. κεφ.δ^. καὶ ^ά^ακα προσέτι), και τρίτης τῆς^ιλίππον^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ε ἰ δὲ τοῦ τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας Ἐπισκόπου ὅντος, προσέρχονταί τινες, πρόδηλον, ὡς ὁ μὲν Ἐπίσκο^
πο^ τῆς ἐκκλησίας τὸ ἀξίωμα τοἱ^ Ἐπισκόπου^ ὁοὲ ονομαζόμενος παρὰ τοῖς λεγομ^νοις Καθαρές
ἘΤ^ίσκο^ος, τὴν το^ Πρεσβυτέρου τιμἡν ἕξει^ πλἡν ε^ μἡ ἄρα δοκοίη τῶ Ἐπισκόπω τῆς τιμἤ ς τοῦ
ν^ματο^ ^ὐτὸν μετ^χειν. Ε ἰ δὲ τοῦτο αὐτῶ μ ὴ ἀρἐσκο^. ἐπινοήσει τόπον, ἤ χωρεπισκόπου. ἤ Πρεσβυτ^
ρου, ὑπὲρ τοῦ ἐν τῶ κλήρω ὅλως δοκεῖν εἶναι, ἴν^ μὴ ἐν τῆ πόλει δύω Ἐπίσκοποι ὦσιν.

^ ρ μ η ν ε ί α^

Τ- ^ ^ ^ ^ Κ ^ ρ ο ὶ λέγονται οί ^υ^.τι^νοί. ^ δέ ^αυάΤος ^ρεσβύτερος ^το Τἦς ^κκλη^ας Ι^ω^

τ^ς έν^Δα^. μ ^ ί^ έδέχετο έκείνο^ς. ὸποθ άρνηθΥ^σαν μὲν είς Τὸν ^ ρὸν Τοῦ διωγμού, έμετανοοῦ..
νἰ^. ^ασ, πθ^. ^ σαν δέ, άλλ^ οί^τε έσυγκοινωνει μέ το^ διγάμονί κΟιὶ μετά Τὸ βάπτισμα έ^λεγεν, οτι δέν δύ^
ναται πλέον νά έλεηθ^ ό άμαρτήσας, ^ιατά τὸν ^πιφάνειον αἰρέσ. νθ^. καὶ τὸν Αύγοι^στ^νον αἰρέσ^
λη^. οὕτος λοιπὸν άγκαλά καὶ ε^ς τά δόγματα τ^ς πίστεως δέν έ^σφαλλεν, ούτε .^το αἰρετικὸί άλλά μόνον σχι^
σρ,ατικὸς, κατά τὸν ά. τοί^ ἱ^ασιλ. Κανόνα, διά Τὴν μισαδελφίαν Του ὅμω^, ^ιαὶ Τὸ άσυμπαθές Τ^, γνωμης
καὶ ύπε^ηφ^ινον, άνεθεμάτίσθη άπὸ Τ^ν έν Ρ ^μ^ γενομέν^ν συν^δον έπὶ τοθ ΚορνΥ^λιου Πάπα. κατά τὸν Ι^ύ-
σέβιον, καὶ άπὸ Τάς έν Καρθαγέν^ έπὶ Κυπριανέ, κ^ὶ έν ^ΑνΤιοχεία, καὶ Ιτα λ ία κατ^ αντοι^ γενομένα^ συνό^
δουί Ἀπὸ τούτου δέ όνομάοθη^αν καὶ οἰ άκολουθ^σ^νΤες Τ^ κακοδοξία αύτοθ, ^αυατιανοί. Τούτων ουτω^
έγνωσ^ιένων, λέγει ὸ π^ρο^ν ί^ανων. ^τι, άνίσως οἰ τοιοθτοι Ναυατιανοὶ προσέλθουν είς τ^ν κοθολικὴν Ι^κκλη-
σίαν, έφάνη ενλογον νά χειροθετο^νται κ^ιὶ ουτω νά δέχωνται, καὶ νά μένουν είς τὸν κλ^ρόν Τους, οί δντες
δηλ.καὶ έν τέ^σχίσματι κληρικοὶ (ο^τως έδέχθ^ διά χειροθεσίας τούς γονατιστάς κ^ιὶ ὸ ξ^ . τ .^ς έν Καρθκγέν^,
πλην, πρέπει νά ὸμολογοῦν έγγράφως, πώς ^χουν νά φυλάξουν ὅλ^ι τά δόγματα τ ^ καθολικές ^^.κλησί^ί πῶ^
θέλουν δέχονται τούς διγά^,ους, και τούς δι^ άνάγ^^ν άρν^σαμένους τὸν ^ιριστὸν, καἰ πῶς θελο-.^ν οικονομήσουν
αυτούί κατά τοά διωρι^μενους χρόνουί Κ^ιὶ Τὸ^ Κ^όν^ε Τ^, μετανοιας τώνάρνητῶν, καὶ ο^τως, ί^που και ^ὶν
εὁρέσκωνται, εἶτε ^ις πόλεις, ε^τε εις χ^ρί^, ^ά μέ^ ^ ^ τὁ^ κλ^ρ^ν ^ιαὶ βαθμὸν, ὅπου εύρέθη ό καθεὶς χει-
ροτονη^ιένος. δΥ^λαδ^ δ επίσκοπος, νά μέν^ ^^πἶσκοπος^ ὸ Πρεσβὁτερος, Πρεσβύτερος^ καὶ ὸ διάκονος, ^ιάκο^
νος. ^ἰά ^έ^ ^ως ^Επίσκοπος, έκεῖ ὸποῦ δέν εἶν^ιι ^πίσΚοπος ορθόδοξος τ'^ς καθολικές ^^κκ^ησίας. ἱ^,ἰ δέ είς
τὴν αύτην Ἐκκλησίαν εύρίσκεται καὶ όρθόδοξος ^^πίσκοποί αύτὸς μέν νά ^χ.^ τὸ άξἰωμα, καὶ την ένέργειαν
^λ^ν, καὶ τὸ δ^νο^ια το^ ^Επισκόπου, ὸ δέ πρὶν ^ίαυατιανὸς ^^πίοκοπος νά έ^μόνΥ^ν τΥ^ν τοθ ΙΙρεσβυτέρου τιμ^ν,
^ξω μόνον άν θέλ^ δ όρδόδοξος έπ(οκοπος νά ^χ^ καὶ έ^ιεῖνος Την τιμην καἰ τὸ δνομα ψιλὸν τοΙ^ ^^πισκόπου (^)
δχι όμως καὶ νά ένεργ^ κά^^ίαν ιεροπραξίαν ως ^πίσ^ιοπος, διά νά μ^Ι άκολουθή^^ το^το τὸ άτοπου, νά ^ναι
δύω ^Επίσκοποι είς μ^κν καὶ τ^ν αύτ^ν πόλιν ^ερὶ ο^ ὅ^. τὁν λΕ^. Ἀποστολικ. καὶ τὸν ι^ . τ^ς ά. καὶ β^. ( ^ ,

(1) ο^τως έαυτοος όνάμαζον κατὰ ^υσίωσιν λογισμοῦ, ός
γράφει έ Εὁσ^βιος ^ιβλ, ς^, κεφ μγ^.
(^) χειροθεσία ἐδῶ δέν εἶναι χειροτονία, καθως ἰσως ἦ-
θ^λεν υπολάβη τινὰς, άλλ^ εἶναι τὸ νὰ βάλλεται ή χεὶρ τῶν
ἰερωμένων είς τὰς κεφαλὰς τῶν τοιούτων αίρετικῶν, καὶ ουτω
νὰ δέχωνται ῶς μιτανοοῦντες. οί^τω γὰρ διὰ χειροθεσίας (καὶ
ου δ^ὰ χειροτονίας) καὶ ὁ μθ^. της έν Καρθαγ. θέλει νὰ δέχων-
ται οἱ μετανοοῦντις. ^οτι δέ ἀληθης ο λὁγος μου, μαρτυρεῖ καὶ
ή σύνοδος, Ἀναγνωσθέντος γὰρ του ἰδίου τούτου Κανύνος
έν τ^ ά. πράξ. της αυτης, καὶ ζητηθέντος, πῶς νοητέον τὸ, χει-
ροθιτουμένους, εἶπεν ὁ ὰγιότατος Ταράσιος, έπ^ εύλσγίας έν-
ταῦθα ή χειροθεσία λέγεται, καὶ ο^κ έπὶ χειροτονίας. ^θεν έκ
τοῦ Κανύνος τούτου πρέπει νὰ μάθωσιν οἱ Πνευματικοὶ πατέ-
ρες νὰ βάλλουν τὰς χεῖρας των είς τὰς κεφαλὰς τῶν μετανο-
ούντων, οταν τους διαβάζουν την συγχωρητικἦν εύχην, καθως
και ὁ λε^. Κανῶν της έν Καρθαγ. ρητῶς τοῦτο λέγεις ἀναγκαία
γὰρ είναι ή τοιαύτη χειροθεσία είς το μυστ^ον της Ι^Ιετανοί^ς,
Καὶ άκουσον τί λέγο-^σιν οἰ Ἀπ^στολοι είς τὰς διαταγές των.
(^ιβλ. ^.κει^. ιή.) ^Δέχου τὸν^ἀμαρτήσαντα, ^τ^ν προσκλαύσ^
καἰ χειροθετ^ας, ά^ες τον λοιπὸν νὰ μέν.^ είς το ποίμνιον.ι^
Καὶ πάλιν (αύτ^θ. κεφ μά. κ^ἰ μγ^.). ^Καθῶς τον άπιστον
δέχεσαι, ἀ^^ ου τον ^απτίσ^ς .. ^τσ^ καἰ τον ἀμαρτωλὸν, ἀφ^ο^
χειροθετήο^ς, ός καθαρὸν θέλε^ ἀ^ιοκαταστήσει εἰς τὴν νομήν
την πνευματικήν. Καὶ ή χειροθεσία γίνεται είς αὀτὸν ἀντὶ ^α-
πτίσματος, έπειδη, διὰ της ἐπ^θέσεως των χειρῶν έδίδετο τὸ
Πνεῦμα τὸ ^γιον είς τους πιστεύοντας. συνήθεια . δέ της
χειροθεσίας ταύτης είς τήν νέαν χάριν έπ^κράτησιν άπο τήν
ΙΙαλαιάν. ουτω γὰρ καὶ ὁ ^Α^χιερεύς διὰ χειροθεσίας έδέχετο
τὰς θυσίας τῶν ολοκαυτωμάτων, καἰ του σωτηρίου, κ^ὶ τὰς
περὶ αμαρτίας. Καὶ ^ρα τὸ ά. καἰ γ^. κ^ἰ δ^. κ^φ. τον ΑευΤτι-.
κοῦ. ΣΥ^είωσαι δέ, οτι ι,ίκονομ^κῶς έδέχθη η Σύνοδος α^τη
το'^ς Ναυατιανους. Ι^ς σημειοί ὀ Ι^ασίλ. έν τῶ ά, Κανύνι.^
^ορα καὶ τήν έρμηνείαν του της Γ^. οπου ὁ λθ^. Κανων
της ἐν ^Ιλλυβηρί^ Συνόδου δ^ὰ χ-ιροθεσίας λέγ^ νὰ δ^χωντ
οἱ αἱρετικοί.
. (.^) Κα^ιίς καὶ τὸν ^Ιελέτιον ἐξιτασθί ντα κατ^δίκασεν η ά.
Σύνοδος έν τ^ Αυκἐ^ διατρίβειν, ψιλὸν ονοε^α ^Υ^πισκο^ης έχον-
τα. Του δέ λοιποῦ μήτε ἐν πὁλει μήτε έν κο^ χειροτονεί,
Σωζδμενοί ^Εκκλησιαστ. ἱστορ. ^ιβλίον έ. κ^φαλ. ιδ^. και Σω--
κράτης, ^ιβλ. ί. κεφ. θ^.
(.^.) Γράφει ὁ Σωζ^ενος ^βλ. δ^. κ^φ. διηγούμενος ^ερὶ
^ίληκος καὶ Διβερίου, τῶν της ^Ρῶμης Ἐπ^σκόπων, λέγων.
Ταύτν^ του Θεοῦ διοικήσαντος, νὰ ἀποθάνν^ δηλαδὴ ο Φίληξ,
καὶ νὰ μένν^ μὁνος ὁ Διβέριος, διὰ νὰ μ.^- ἀτιμάζεται ὁ θρύνος
του ΙΙέτρου ἀ^ὸ δύω ήγεμύνας κυβ^ρνόε^ιενος, το ὁ^ιοίον εἶναι
ση^εεῖον διχονοίας, καὶ άλλοτριον του έκκλησιαστ^,κοῦ Καν^νος.
δέ ^Επι^άνειος αίρέσ. ξή. λέγει, ουδέποτε ήἈλ^ξάνδρειαδύω
^Επισκὁπους έσχεν. Ι^.αὶ ο ^Ρωμης δε Κορνήλ^ος γράδων πριρς
τὸν Ἀντιοχείας ^άνίονι κατηγορεί τον ^αυάτον ^ῶς έζήτει νὰ
γένν^, καὶ δη και εγινε ^Ρῶμης, έ^ντος αύτοῦ τούτου του Κορνη-
λίου έν αύτ^ ^Επισκὁπου νομίμου^ πως ούν λέγει, ούκ ἐγίνωσκεν,
οτι έν μια Ἐκκλησί^ ενα δειν εἶναι ^Ι^πίσκο^εον, κα^ου δύω;
 ΤΗΣ Α'. ΟΙΚΟΥ^ΙΕΝΙΚΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

^χι κιιί δὲν θέλει μἠτε τοῦτο, πρέπει νά τον συγχωρήσω νά ίίχ^ τόπον ^ωρε^ισκόποι,. ^ ἠ Πρεσβυτέρου, διά
νά συγκαταριθμῆται καί αότὸς μὲ τους ίερωμένους καί κληρικούς, καί νά μὴ φκίνεται ὅ^ως το^ κλἤρου έκπτωτος.

ΚΑ Ν Ω Ν

Ε ι τινες ἁνεξετάστως προήχθησαν Πρεσ^ὐτ^ροι, ή ἁνακρινόμε^οι ὡμολόγησαν τὰ ἁμ^ρ. ^ '^ ^ τ . κ^.

βήματα αὐτι^ῖς, ^ καὶ ὁμολογησάντων αὐτῶν, παρὰ Κανόνα κινούμενοι οὶ άνθρωποι, τς^ ^^
Θεοφ.
τοιοὐτοις χ^ῖρα ἐπιτεθείκασι, τούτους ὁ Κανών οὐ προσίεται. Τὸ γὰρ άνεπίληπτον ἐκδικ^ῖ
ή καθολική 'Ε κκλη σ ία .

.ε ρ μ η ν ε ία -

^ο παρ^ν Κανων διορίζει, ι^τι, έκεῖνοι ὸποί^ μέλλουν νά ιερωθοί^ν, πρέπει νά ^ν^ὶ καθο^ροὶ άπὸ άμ^ρτηματα
^ὁπο^ κωλυουσι τάν ἱερωσύνην, καὶ πρέπει νά εξετάζεται ὸ βίος αύτών, καὶ ή διαγωγά- Ἀνίσως δέ τινες έγιναν
Πρεσβυτεροι χωρὶς νά έςετασθοθν, ά και ἐξετ^σθέντες ομολόγησαν μέν τά άμαρτάματά των, δντα κωλυτικά
τ^ς ιερωσύ^ης, οἰ δέ έξετάσκντες αύτούς Ἀρχιερε^, κινηθέντες παρά κανόνκς, έχειροτόνησαν αυτου^ ἱερε^, ού-
τοι, λέγω, οι άναξίως ίερωθέντες, άπρύσδεκτοι εἶναι τὸ νά ἰεροπρακτοί^ν. ^Ελεγχθέντες γάρ άπὸ άλλους ά
αύτοὶ οι ιδιοι ὸμολογάσαντες τά κωλυτικά τ^ς ίερωτύνης άμαρτήμκτα οαο^ έπραξαν πρὸ τ^ς χειροτονίας, κα-
θαιρούνται κατά τὸν Ι^αλσαμώνα καὶ τὸν ^ωναρ^ν. παύουσι τοι^ ίεροπρακτε^ίν, κατά τὸν Ἀνωνυμον έρμηνευ-
Τάν Τών Κανόνων. ^Επιφέρει δέ καὶ αιτίαν ὸ Κανων, διά τί οί άμαρτάμασι περιπεσύντες δέν εἶναι δεκτοὶ εις
Τάν ιερωσύνην. ^Επειδά, λέγει, ά καθολικά έκκλησία διαφεντεύει, καὶ θέλει νά άναι οι ιερεῖς άνεπίληπτοι,
^Τοι άκατηγόρητοι εις άμαρτίας, καθως προστάζει ^ Παύλον νά άνκι καὶ δ ^Επίσκοπος, λέγων^ εΔε^ί τὸν^Επι^
.σκοπον άνεπίληπτον εἶναι (ά. Τιμόθ. γ^. ^τοι ^χι μύνον άνέγελητον, άλλά καὶ άμεμπτον παντελώς, καέ
άκατηγόρητον (3),
^ υ μ φων ί ^

^υμφωνως μέ τὸν παρύντα καὶ ὸ θ^, τ^ς έν ^οκαισ^ρεία διορίζεται, λέγων^ έάν Πρε^βύτερος π^ὸ τ^ς
χειροτονίας άμαρτάογ^ άμαρτίαν σ^κικ^ς μίξεως, καὶ μετά τάν χειροτονίαν ὸμολογάσ-^ αύτάν, πλέον άς μάν

(1) ^Επειδά καὶ δέν εἶναι άδεια είς κώμην ^ είς ^ὁλ^ν μι-
κρὰν, ε^ς την ὀποίαν καὶ ένας μὁνος Πρεσβύτερος άρκε-, νὰ γί-.
^νεται ^Επίσκοπος, δ^ὰ νὰ μη κατευτελίί^εται τὸ δνομα του ^ ιι-
σ^ὁπου, κατὰ τον ς^. της ^αρδικ^.ς. διὰ τοῦτο εις τοιαύτας μι-
κρὰς πύλεις καὶ χώρας, έγίνοντο οὶ καλούμενοι ^ωρεπίσκο^οι.
^ο ^ωρεπίσ^.οπος λοιπὸν κατὰ τον ί. της Ἀντιογείας ἐγίνετο
ἀπὸ τὸν ^Επίσκοαον της ^ὁλεεος έκείνης, είς τάν ὁποίαν ἦτο
ύ^οκεί^νος καὶ αύτὸς καὶ ή γε^ρα αύτοῦ. Δέγει δέ ^ αυτὸς
Καν^^ν, οτι νὰ χειροτονώ ὁ τοιοῦτος ἀναγνώστας. υποδιακόνους,
και έφορκιστὰς.^ἦτοι κατηχητές^ νὰ καθαιρητα^ δέ ἐὰν τολμήσω
δίχα γνώμης τού έν τ^ πύλει ^Επισκύ^ιου νὰ χειροτονήσω ΙΙρεσ-
βύτερον ^ Διάκονον, ἄν καὶ χειροθεσίαν ^Ε^ισκὁ^ου ^ο δέ
'ή. Κανἐ^ν τηςαύτῆς συγχωρεί νὰ δίδουσ^ν οἱ ἀκατηγ^ητοι Χω-
ρεν^ίσκοποι έ^ιιστολὰς εἰρηνικὰς, ητοι ἀ^ολυτι^ὰς εἰς τούς ταύ-
τας ἰ^ητουντας. ^ομοίως δέ καὶ ὀ ιγ^. της έν Ἀγκύρ. διορίζει
οτ^ χωρὶς γραμμάτων τοῦ καθ^ αί^τὸ ^Ε^ισκὁ^ου να μη χειρο-
τονοῦσιν οἱ^ωρεπίσκοποιΠρεσβυτέρους καὶ Δ^ακδνους ούτε ἐντν^
χώρ^ αυτῶν, ούτε έν ^ίλλ^ πὁλει. ^ο δέ της Νεοκαισαρείας ιδ^.
λέγει, οτι οι Χωρε^ιίσ^.οποι είς τύπον έντες τών έ^ιομήκοντα
^Λποστὁλων, ώς συλλειτουργοὶ ἱερουργοῦσι και τι^νται διὰ τάν
σπουδάν οπού δείχνουσ^ν είς τους ^τωχους, μοιρά^οντες αὁτοις
.τὰ έν τ^ έκκλησί^ συναγ^,ενα χρήματα. Ἀλλὰ καὶ ὁ ιδ^. της
άρχα^ον έθος, λέγει, τὸ νὰ χειροτονοῦσιν Ἀναγνώστας οἱ
^ωρεπίσκοποι κατ^ έ^ιτρο^άν του ^^ισκύ^ου. Α^τὸ τουτο πα-
ρίστησι και ὁ πθ^. Εασιλ. ήτοι ά πρὸς το.^ς Χωρε^ισκὁπου^ αὸ-
του ἐπιστολή. Οἱ ^ω^επίσκο^οι ούτοι φαίνεται άλλοι μέν νὰ ἦ-
σαν Πρεσβυτεροι μύνον, άλλοι δέ νὰ εἶχον καὶ χειροθεσίαν ^Επι-
σκοπου^ ώς συνάγεται τουτο ἀπὸ τον ή. καὶ ί. της έν Ἀντιο-
χεία. Διαφορὰ δέ εἶναι μεταξυ ^Επισκύπου καὶ ^ωρεπισκὁπου.
^ο μέν γὰρ ^ωρε^ίσκο^ος, μιας μύνον χώρας έπισ^ιοπε^ ύ δέ
πολλῶν. Καὶ ὁ μέν ύπὸ ^^σκὁ^ου, ^ ύ^ύκειται, καθίσταται,
ὁδέ ῦπο μητροπολίτου. Καὶ δ μέν είς κάθε χειροτονίαν ὁποῦ
έχει νὰ κάμ^, λαμβάνει έγγραφον άδειαν άπὸ τὸν ^Επίσκοπον,
ο δέ άι^ έαυτοῦ έκάστην χειροτονίαν ἐκτελεῖ. ^στε οἰ νυν κα-
λούμενοι ^ωρε^ίσκοποι, ώς μά τὰς ένε^γείας ταύτας έχοντες
τοῦ ^ω^επισκύπου, ψιλὶν μύνον ονομα έχουσι, πραγμάτων κενίν.
(^) Ιωάννης ὁ Ἀντιοχευς έν τ^ συλλογν^ τών Καν^ν, ἀντὶ
τοῦ, τὰ άμαρτήματα αῦτοῖς, έχει τὰ άμαρτημένα αὁτοις^ ο
καὶ ὀρθ^τερον.
(3) ^,ιειοῦμεν δέ έδώ ενα καθολικὸν καὶ γενικὸν άξ.ωμα, δτι
πάντες οἱ παρὰ Κανένας, και ἀναξίως χειροτονηθέντες, προ του
νὰ καθαιρεθούν υπὸ ^υνδδου, ἀληθώς ἱερε^ς εἰσιν. ^Εαειδη, κα-
θώς λέγει ὁ θειος Χρυσόστομος. ^Πάντας ^ίέν ὀ Θεὸς ου
τονε^, διὰ πάντων δέ αύτὸς ένεργει, εί κ^ὶ ^ὁτοὶ ^ἶεν ἀνέξιοι,
διὰ τὸ σωθηναι τον λαὸν^ (έμιλ. β^. πρ^ς Τιμόθεον β^. σελ. 337.
του δ^. τέμ.) Καὶπάλιν, ^^Επειδάκαὶ δι^άναξίων ά χέρις ένερ-
γε^ ού δι^ αὁτους. άλλὰ διὰ τους μέλλοντας ώφελεισθ^ (λογ.
ιά. πρὸς Θεσσαλ. ά. σελ. ^1θ. του δ^. τόμ-) ^εὶ πάλιν^ ^^ιι^,Ιὶ
δέ καὶ δι^αναξίων ένεργειν ὀ Θεὸς ειωθε, καὶ ούδέν τού ^απτί-
σματος ά χέρ'^ παρὰ του ^ίου του ἱερεως παρα^λαπτ^ται^
(λογ. ή. της ά. ^ρὶς Κορινθ. σελ. ^θθ- τού γ^. τό;^. ^Αλλὰ
και λέγω γ^. πρὸς Κολασσ. σελ. ^θ^. τού δ^. τ^μ- διὰ πολλών
τούτο ἀποδεικνύει, έν οίς καὶ^ταῦτα λέγει. τού χέριε
ἐστὶν ή καὶ εἰς άνάξιον ένεργοῦσα, ού δι^ ^-εάς^ ἀλλὰ δι^ ύ^άς-^
Και πάλιν, ^ούκ έμοῦ καταφρονεις, ἀλλὰ τ^ς ἱερω^^ς. Ἀ ν
ιδ^ς ταύτης γυμνὸν, τδτε καταφρὁνει. τὁτε ον^έ έγ^ άνέχομ^ει
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ιερουργέ. ^ομοίως καὶ Διάκονος έάν οί^Τως άριαρτ^ήσας, μετά τὸ χειροΤονΤ^ναι εξομολογηθώ, Τά^ιν ^Αόνον ύπη--
ρέτου νά ^χνΙ, κατά Τὸν ί. τ^ς αύΤ^ς. ^ δέ γ'. Θεοφίλου λέγε^, δτι, δ έξ άγνοί^ς χειροτονηθεί άναξίως ^ρε^
σβύτερος, ού'^ος καὶ ρ^εΤά τ^ν χειροτονίαν έλεγχθεὶί εκβάλλεται τ^ς Ἱερωσύνης. ^ομοίω^ καὶ διάκονος άνα^
ξίως χειροτονηθεί, καθαιρεῖται κατά Τὸν έ. το^ α^το^. Τούτο τὸ ^διον λέγει καὶ ὸ το.^ αύτου. Καὶ πάντα
δέ τά άι^,αρτη^ατα ὸπού καθαιρου^ι τ^ς ιερωσύνης, μετά τὴν ἰερωσύνην γινόμενα, ταύτα καὶ πρὸ Τ^ς ίερωσύ-.
νης γινόμενά, ^αὶ έλεγχόμενα, ^ ὸμολογού^Αενα μετά Τγ^ν ίερωούνην, παρομοίως καθαιρούσιν. ^ύ μόνον δέ κα-^
θ^ειρούοιν, άλλά καὶ έμποδίζουσι Τινά είς τὸ νά γέν^ ἰερεύςσ

Ἀπος. ξ^. Ὄσοι προεχειρίσθησαν τῶν παραπεπτωκότων, κατὰ άγνοιαν, ἤ καὶ

Ἀγκ. α^. γ^. προχειρισμένων^ τοῦτο οὐ προκρίνει τῶ κανόνι τῶ ἐκκλησιαστικῶ. Γνωσθἔντες γὰρ καθαι-
ιβ^. Πέτρ. ι^. ροῦνται.
^ ρ μ η ν ^ί ^

^οσοι παρέπεσον, ( ἱ ) ^τοι .δρνήθ^αν Τὸ^ Κύριον ^μ^ν Ι^σοί^ν ^ιριστὸν, ε.τειΤα έμετανόησαν, ἰερεῖς ού γἰ^
νονται, ^ιότι πώ^ εἶναι δυνατὸν νά γένΥ^ ἰερεύς, έκεὶ^νος ὁποῦ κατά τούς κανόνας ἐμποδἰζεται νά κοινωνησ^
τών θείων μυστηρίων ^ως τού θανάτου αύτοί^ , διά το^το κπὶ ὸ παρ^ν κανιών λέγοι^ ὅτι ὅσοι άπὸ Τούς άρν.ησι-
θέους έ^ειροτονήθη^αν, ^ διατί ὸ χειροτονησας αυτούς Ἀρχιερεύς δέν ^ευρε τ^ν ^ρνησιν. καὶ διατἶ
'^ξευρε μέν, κατεφ^όνησε δέ, ^αὶ ἐνόμισεν ^τι ^ χειροτονία δύναται ωσάν Τὸ βάπτισμα νά τούς καθαρίσω,
ώς ερμηνεύει δ Ι^αλσαμών. Τούτο λέγω, τὸ νά χειροτονηθούν δηλ. έν άγνοία, έν γ^ωσει, δέν φέρει κανενα
πρόκριμα έμπόδιον είς τὸν έκκλ^σιαστικὸν κανόνα, ώστε δηλαδή νά μὴ τούς παύο^ άπὸ τὸ νἀ ένεργούσι
τ^ν ίερωσύνην, ^χι. διότι άφ^ οὕ αύτοἰ φανερωθούν, πώς τοιουτοτρόπως έχειροτον^θησαν, καθαιρούνΤαι. ^Οσοι
ἰ^μως πρὸ του βαπτίσματος έθυσἰασαν τοῖς εἰδώλοις, ούτοι άφ^ ού βαπτισθούν, ιερο^νται, ὡς άπ^λονσθέντες
κατά τὸν ιβ^. τ^ς έν Ἀγκύρ. ὅσοι δέ ύπέρ τοί^ .^ριττο^ έβκσανέσθ^σαν, καὶ έφυλακισθησαν, και έδέχθησαν μὲ
βέαν καὶάνάγκη^ εές Τάς χ^ῖρ^ λιβανωτὸν, εις τὸ στόμα βρώματα θυσιών, οὕτοι, ἐάν ^λλ^ ζἐ^ή των
ναι καλη, προχειρίζονται κλ^ηρικοὶ, κατά τὸν γ^. Τ^ς αύτ^ς. Σημε^ωσαι δέ, ὅτι ^χι μόνον οἱ ^ρὸ τ^ς χειροτο^
νιας άρνηθέντες, εἶτα χειροτονηθέντες καθαιρούνται, άλλά και ^σοι μετά Την χειροτονίαν άρνηθησαν, κκὶ άνά^
γνωθι τὸν ξβ^, Ἀποστολικόν.

Ττ^ς ^-^γκ. Ι^ρὶ τῶν πο^.ρ^βἀντων χωρὶς ἀνἄγκης, ἤ χω^ὶς ἀφαιρεσεως υπαρχόντων, ἤ χ χΤι^ρις κιν-
^α^ ^ίύσ ἡ τινὁς τοιούτου, ογἐγονεν ὲπὶ τῆς τυρ^ννίοος Αικινίου, ἔδοξε τ ῆ Συνόδω,εἰ κο^ὶ ἀνά-
Ι ξιοι ἤσαν φιλανθρωπίας, ὅμως χρηστεύσ^σθαι εἰς ^ὐτούς. Ὄσοι οὕν γνησίως μετ^.μέλοντ^ι
τρία ἔτη ἐν ἀκροωμένοις ποιήσουσιν ὡς πιστοὶ, καὶ ὲπτὰ ἔτη ὺποπεσοῦντοιι. Δύω δὲ ἔτη χωρὶς προσφο-
ρᾶς κοινωνήσουσι τῶ λαῶ τῶν προσευχῶν.

^ΙΙ^ ρ μ η ν ^ ί

^Αλλοι μέν Κανόνες περὶ τών έκ βια^ πολλές, καὶ άνάγκης μεγάλες άρνουμένων τὴν πίστιν διαλαμβά^

έπιτάττειν. ^Εως δ^ἄν έπὶ του θρύνου τούτου καθ^^θ^^ ^ως
ἄν την προεδρίαν ἰχωμεν. ^χομεν την άξίαν καὶ την ἰσχὀν, εἰ
^αὶ ἀνάξιοι ἐσ,^,έν. Ι^ δέ ^υμεων ὁ Θεσσαλονίκης (ἀ^εοκρίσει ι^^.)
λέγεις ^διὰ την χειροτονίαν ένεργεί ή χάρις εἰς αυτους, ειτε Ἀρ-
χιερεῖς εἶναι, ειτε ἱερε^ς διὰ την σωτηρίαν τῶν προσερχομἐνων,
καὶ δσα μυστν^ρια έκτελέσουν, εἶναι τ^ ἀληθεί^ μυστήρια. ουαὶ
^ως, καὶ άλλοίμονον (προσθέτει ὁ αύτὸς Συμεών αύτ^θ.) είς
τους τοιούτ^ς, ο^τινες, εἰτε προ της χειροτονίας ήμαρτον, ε^τε
μετὰ τήν χειροτονίαν, ἀνάξιοι εἶναι της ἱερωσύνης. Καὶ ἐὰν θέ-
λουν νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ σωθοῦν, ἄς κά^υν τελείαν άπο-
χὴν άπὸ τὰ ὰγιότατα ^ργα της ἱερωσύνης, έπειδη τίποτε άλλο
δέν θέλει τους βοηθήσει είς μετάνοιαν, ἄν δέν κάμουν πρύτερον
ἀποχήν της ἱερω^ύνηςί^. ^ορα καὶ την μαρτυρίαν τυῦ Χρυσοί
^τύμου περὶ παραιτήσεως είς τὸν τύ^ον της Κανονικης παραι-
τήσεως έν τ^ τέλει της βίβλου.
(^) Σημείωσαι, δτι είς τὸν καιρὸν τών διωγμών, οσοι ἐ^ιέμε^
νον σταθεροὶ είς τήν πίστιν του Χριστου ώνομάζοντο γενικώς
έστηκοτεί οιτινες ἐδια^ροῦντο είς δύω. εἰς ^Ομολογητὰς, καὶ
μάρτυρας. Καὶ Ιλμολ^γηταὶ μέν έλ.^γοντο έ^^νοι οπού ελάμ-
βανον διά^ρα βάσανα ύπέρ της ὁμολογίας τού ^ριστοῦ, έξω
μύνον άπο τον θάνατον. μάρτυρες δέ έ^εἰνοι οπ^υ και ἀ.^ε^θαι-
νον έν τη φ^λακ^ ^ είς τὰ Ιμαρτυρία. ^Οσο^ δ^ ἐξ εναντίας δέν
έπέμενον είς την πίστιν τ^ῦ Χριστοῦ, ἐ^ν^άζοντ^ παραπεπτω-
κὁτ.ς, ^ ^πταικὁτες, ^ παραβάντες, πρὸς δ^α^ρὰν τών εστΥ,κὁ-
των, οιτινες είς τέσσαρας έδια^ροῦντο τάξεις. Οἱ π^τοι ι^^ιά-.
ζοντο θυσιάσαντες, διατὶ έθυσίασ^ν είς τὰ ειδωλα, ^ ^φαγον
είδωλύθυτα. Οἱ δεύτεροι θυμιάσαντες, διατἰ ἐθ^μίασαν είς τὰ
ειδωλα. οἱ τρίτοι λιβελλατικοὶ, διατὶ ^διδον λίβελλον, ήτοι ^γ-
γραφον ὁμολογίαν, δτι δέν εἶναι χριστιανοι, ^ καἰ άγύ^αζαν τοι-
οῦτον λίβελλον άπὸ τον ^παρχον^ οτι ἐθυσί^σ^ν. Καὶ τέταρτοι,
οἱ προδύται, οὶ ὁποῖοι φοβούμενο- τους διώκτας, έπρύδιδαν τὰ
ἰερὰ βιβλία τών χριστιανών είς τὸ νὰ καοῦν. (Ἀδύλ^ος Αάμ-
πιος ^Εκκλησ. ἱστορ. ^ιβλ. β^. κεφ. ^.)
 ΤΠΣ Ἀ . ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
νουσιν, ὸ δέ παρὸν καν^ν περὶ τον χωρὶς άνάγκη^ άρνουμένων δια^αμβάν^ λέγων^ ^κ^νο^ π^ρέβησαν
τάν ει^ ^ριστὸν πίστιν χωρὶ^ άνάγκην τ.νά, κένδυνον, στέρησιν τον ύπαρχύντ^ν αύτον, ὸπο^ι έστά-
0ησαν οἰ ^ντες ειν τούς χάνους τοί τυράννου Λικινίον ^ ), οὕτοι^ ^έγ^ ἀγκκ^ κ^ νά ^σαν άνάξ^
φιλανθρωπίας καὶ συγκαταβασεως, έφάνη ^μω^ εις τών ούνοδον νά δ ^ ^ αετούς. Αοιπὸν ^οε
^ληθος καὶ άπὸ καρδίας, άλλ^ ούχὶ νύθως κοιὶ ψευδος μετανοούν διά την ἀμ^ρτί^ έκαμαν,
οὕτοι τρε^ς μέν χρόνου^ θέλουν κάμει εί^ τούς άκ^οωμένους. ^Πτοι θέλουν στέκωντ^ ^ ^ ^άρθηκα έν ταγς
ὡρκί^ις και ^ασιλικα^ς πύλαις τ^ῦ ναοῦ, καὶ τ ά έκκλησία^ διά νά ά^ροά^ωντκι μέν τ ^ Γραφά^, εω^
^του νά εἰπώ ὁ διάκονος ό^οι κατηχούμενοι π^οέλθετε, μετά ταύτα δέ νά ἐξέρχωντκι. Λύ^ ^ ^ρύνους θέλουν
ύποπίπτει, ^τοι θέλουν ἐμβαίνει μέ^α εἰ^ τὸν ναὸν, καὶ νά στέ,εωνται μέν ^ρ^ τὸ ^πι^ν μέρ^ ^ άι^ιβωνον
νά έξέρχωνταιδέ καὶ αυτοὶ μαζύ μέ τού^ κατηχουμένου, όταν ὸ Α ιά κ ^ λέγ^, τὸ, ^ ^ατηχουμενοι π^οέλ^
θετε, ^ύω δὸ χρόνους θέλουν συγκοινωνήσει εἰ^την προσευχην μκζύ μέ τὸν λα^ν. ^Πτο^ θ έ ^ ν ^τέκ^ντ^ ^ ύ
μέ τού^ πιστού^ νά προσεύχωνται, καὶ νά μών εύγαἰνουν μέ τού^ κατηχουμένου^ χωρὶς νὰ μεταλαμβάνουν
τά θεῖα .^Ιυστ^ρια, ^ως ὸπου νά τελειωσουν οἰ δύω χρόνοι (^).

^ ^ μ φ ω ν ί^
α^οσοι δέ άρνηθ^σαν διατὶ μόνον τού^ έφοβέρισαν οί τύραννοι δτι ^χουν νά τού^ βασκνί^ουν, ταύτὸν εἰπε^ν
χωρἱς άνάγκη^, ούτοι ^ξ χρό^υς τον θείων ^Ιυστ^ρίων κωλ,ύονται, κατά τὸν^. τ ά έν Ἀγκύρ. οί δέ ἀρνηθέν^.
τε^ άφ^ έαυτον, χωρὶ^ νά πάθουν κάνένα δεινὸν, άλλά ἀπὸ μόνην δειλίαν κκὶ φύβον, ούτοι τέσσαρα ^τη δεί-
ξαντες καρπὸν άξιον μετανοίκ^, θέλουν έκ τούτου ωφεληθώ, κατά τὸν γ^ τού ΙΙέτρου. Κατά δέ τὸν β^. τού
^έυσση^, όστις άφ^ έαυτού άρνηθ'^ τὸν .^ρισ^ὸν, οὕτος χρόνον τ ά μετανοίας ^χει ^λην του τών ζω^ν, χω^ἱς νά
συμπροσευχηθώ μέ Τού^ πιστού^ έν τώ έκκλησία, ^ τελείως νά κοινωνήσ^ τά Θε^ε μυστη^ια, Ἀπαραλλάκτω^
καὶ ὸ άδελφὸς αύτοῦ Ι^α^ίλειο^ τά αύτά διατάσσεται έν τῶ ιγ^. Κανόνι, λέγων. ότι ὸ άρνησάμενο^ τὸν ^ριστὸν,
εις δλην του τάν ζωΥΙν χρεωστε^ νά ^ναι εἰ^ του^ προ^κλαίοντα^, ^ίτοι νά στέκ^ ^ξω καἰ αντο^ τοί^ .^άρθηκον
εις τά προπύλαια τοῦ ναο^, νά δέεται τοῦ λαοί όποῦ έμβαίνουν είς τών έκκλησέαν, ^να παρα^αλοίν τὸν Κύ-
ριον διά λόγου του. ^^ν δέ τῶ πα^. α^τοῦ Κανόνι, λέγει. ότι έκεῖνοι όπο^ χωρὶς μεγάλην άνάγκην ^ρνηθησαν
και ἔφαγον ἀ-ὸ Την τράπεζαν τον δαιμονίων, καὶ ὅ^ιεους Ἱ^λληνικους ^μο^αν, ούτοι τρεῖς μέν χρόνον^ ἀφο-
ρίζονται, καὶ μετά όκτω άλλ^υ^, μεταλκμβά^ου^ι. (3) Διά νά κ^ταλάβ^ δε καλλίτερα, ^ άναγνοστα, πο^οι
^σαν οἱ τοποι τον προτκλαιόντω τον άκροωμένων, τον ύποπιπτὁντων, καὶ τον συνιστκμένων, ιδού ὸπο^ έν
το τέλει το^ βιβλίου έσχεδιάσαμεν Ι^να διάγραμμα, ^τοι τών ιχνογραφίαν τ^ς έκκλ.ηοιας, καὶ ί^ρα έπιμελο^.
Πε^ὶ δέ τον προσκλαιόντων, καὶ π^ρὶ πάντων άπλος τον μετανοούντων ἰστορε^ ὸ Σωζ^μενο^ βιβλ. ζ^, κεφ. ις^,
λέγων. έξ άρχά τοῖ^ ίερεῦσιν ^δοξεν ^ς έν θεάτρι^ ύπὸ μάρτι^ρι τ^ πληθει τ ά έκκλησίας τάς άμαρτία^ έξαγ^
γέλλειν. ἱἱρεσ^ύτερον δὲ τον ά.ι^Τα πολιτευομένων, έχεμυθόν τε καὶ ἱ^μφ^ονα, έπὶ τούτω τετάχασιν, ^ δά
προσιόντες οἰ ^μαρτηκότε^ τά β^βιωμένα ωμολόγουν . . . . Καὶ πάλιν λέγει, εἰ^ τών Ρ ωμαίων εκκλησίαν φα-
νερὸς εἶνκι ὁ τόπος τον μετανοούντ^ν . . . Στέκονται λοιπὸν κ^ιτη^ρεῖς, καὶ πε^θικοὶ οἰ μετ^ενοοίντες, καὶ άφ^

(.ἰ^ ^Οδυσσεβώς Δικίνιος,ὁ του μεγάλου Κωνσταντίνου ἐπὶ τν^ ^τ^ πλειστον το^ς ἀρνηθέντας, κατὰ τών διατύ^ιωτιν τοῦ Κων-
άδελφά Κωνσταντία χρη^^,ατίσας γαμβρὸς, καὶ τὰ δευτερεῖα τ^ς ^σταντινουπύλεως Μεθοδίου. ^Πγουν^ ἄν μεν τιν^ίς παιδίον ^ν,
^ασιλικης τιμῆς. μετὰ τον Κωνσταντινον ^χων, υ^τ.ρον κατὰ ^χ^αλωτίσθη. καὶ άπ^ ^ύβον. ^ άγνωσίαν ώρνήθη τών πίστιν,
του γυναι^αδελφοῦ, αυτοῦ τούτου, λέγω. τού Κωνσταντίνου, ο^τος ἐπιστραφεὶς. ^τὰ ^εέρας άκούων τὰς συνήθης ἰλαστικὰς
φθονον λαβῶν. καὶ κατὰ του Θ^οῦ ν^ολ^μον άγριον ἦγειριν. ^ο- εὁχὰς, τ^ δγδέ^ λούεται, και τι^ ὰγίι^ ἰ^Ιύριρ ^ρίεται, και οντω
θεν προτον μεν ἀπεδ.ωξεν έκ της οἰ,ιιας του ^,άθι χριστιανὸν, μεταλαμβάνει. μένωντας μετὰ ταῦτα δκτῶώμέρας ἐν τ^ ἐκκλη-
έπειτα ἐπρδσταξεν, οτι οἱ εἰς πασαν πολιν εύρισ^.έμεν^ι στρα- σί^ί, καὶ ἀ^.ούων καθ^ ^κάστην τὰς ἱερὰς λειτουργίας κ^ὶ ἀκολου-
τιῶται χριστιανοὶ νὰ ἀποβάλλωνται ἀπὸ τών τιμών του στρα- θίας. ^Λν δε ἦτο τέλειος τη ώλικί^ καὶ ^ανανισθεὶς ήρ'^ήθη, ου^
τιωτι^οῦ ἀξ-.ο^.εατος. ἀνίσως δέν θελήσωσι νὰ θυσιάσωσιν εἰς τὰ τος νηστεύσας πρῶτον δύω τεσσαρακοστὰς ώμερῶν, ἀπέ^οντας
είδωλα (Ευσέβιος ἐ^.κλησιαστ. ἱστορ. β.βλ. ι^. κεφ. η^. και περὶ ἀπὸ κρέας, και τι^ρὶ, καὶ α^γὰ, εἰς τὰς τρ^ςδὲ ώ^εέρας τώς έ^δο-
^ωης του Κωνσταντίνου βιβλ. ά. κε^. νδ^.) ^Λφ^ ου δε ώ^ανί- μάδος (β^. δ^. καὶ ς'^.) ἀπέχωντας ἀπὸ λάδι. καὶ κρασί. (^ρα
σθη έκεῖνος. νδμον έναντίον εθ^το ο ευσεβέστατος Κωνσταντίνος, ^τι ώ πἄσι χρεωστ^μένη νηστεία της δ^. καὶ ς^. ώς Κανων εις
οτι οσοι ἦσαν πρ^τ^ρον χριστιανοὶ εἰς τὰ στρατιωτικὰ συναριθ- τοῦτον ἐδέθη διὰ φιλανθρωπίαν καὶ συγκατάβσιν.). Ἀκούειέπτὰ
μούμενοι τάγματα, καὶ δι^ αιτίαν της ^ἰς Χριστον πίστεως ύπο ^.έρας τὰς αύτὰς ευ^ὰς, καὶ ο^τω λούεται καὶ^ αύτὸς, ῶς ὁ
τοῦ Αικινίου έδιοχθησαν ἀπὸ τών τ^μἦν, νὰ ^ναι ε^ς τών θέλ^- άνωτέρω, καὶ χρίεται, καὶ μεταλαμβάνει. ^ὰν δε θεληματικος
σίν τους, ^ πάλιν νὰ μένουσι ^ασιλικοὶ στρατιοται, καθως ήσαν τινὰς έπηγε καὶ ώρνήθνΙ^ δύω χρύνους νὰ νηστεύω και αύτ^ς ἀ-
τὸ πρὁτερον, ^ ἄν δεν θέλουσι με τιμών. νὰ ἀ^ίνωνται νὰ έχ^Ι παραλλάκτως, ώς ὀ ἀνωτέρω ένήστεοε, καὶ γονυκλισίας νὰ κά-
ὁ καθεὶς τών έλευθερίαν του. (Ι^ύσ^β-.ος περὶ ζωώς Κωνσταντ. μν^ κατὰ τών δύναμἰν του ρ^. ^ μετὰ ταῦτα ἀ^.ροάζεται καὶ
βιβλ. β^. κεφ. λγ^. καὶ Σωζόμεν. ἐκκλησιαστικ. ἱστορ. ^ιβλ. ά. α^τὸς τὰς ἱλαστικὰς εύχὰς, ^ιαὶ λούεται, ^ιαὶ τὰ άλλα λαμβάνει,
κεφ ά.Ι. ώς και οἱ ἀνωτέρω. (^λάσταρις έν τη συνὁψει τῶν Κανύνων
(^) Περὶ τον Ἀκροωμένων, ^Τποπιπτ^ντων, και ^υνιστ^μέ- τού ^έηστευτοῦ, καὶ ὁ .Λρμενοπουλος, τμήμ. έ. έπιγρ. δ^. τώς
νων, ορα τὸν οέ. βασιλείου. έπιτομώς των Κανένων, ^ί^ρ^ι ^ιαὶ έν τῶ ευ^ολογί^ τών δ^α-
(3) δε τωρινώ της ^Εκκλησίας συνήθεια οἰκονομει ώς έπὶ τύπωσιν ταύτην, και τὰς ^ύχ^ ταύτας πλατύτερον.)
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ού τελειω^ει ^ θεία λειτουργία, καὶ αύτοὶ οἱ Τάλανες δέν μεταλάβουν, πίπτουν κατά γἦς πρήμιΤα μὲ κλαυ-
^ιαΤ^ε κ^ιὶ όδυρ^ούςε ἈνΤικρύ δέ τούτων τρέχωντας καὶ ὸ επίσκοπος, πίπτει καὶ αύτὸς ομοίως κατά γ^ς μέ
δάκρυα καὶ μέ θρήνους, καὶ ^.αζύ μέ αύΤούς ὅλον Τὸ πλήθος τοθ λαοί^ γεμίζει άπὸ δάκρυα. έ π ε ιτ α πρῶτος ὸ
^Επίσκοπος άσηκόνεΤαι, καὶ τούς μετανοούνΤας άσηκόνει, καὶ παρακαλέσας τὸν^Θεὸν διά Τάς άμαρτίας των,
Τούς άπολύει και πηγαίνουν. (^

Πέτρ. θ^. ια^.

της ς^.ρβ^.της
Οι δὲ προσκληθἔντες μὲν ὺπὸ τῆς ^άριτος, κ^ὶ τὴν πρωτην ὁρμἡν ἐνοειξάμενοι, κ^ὶ
Ἀγκ. β^. ε^.
της Λαοδ. άποθέμενοι τὰς ζων^ς, μετὰ δὲ τ^ιῦτ^, ἐπὶ τὸν οἰκεῖον ἔμετον ἀν^.δρ^μόντες ως κύνες, ὡς
α^. β^. ἰ^ασιλ.
τινὰς κ^ιὶ ἀργύρι^ προ^σθαι, κ^ὶ βενεφικίοις κατορθῶσί^ι τὸ ἀναστρ^τεύσ^σθ^ι, οὺτοι ^κ^
γ^. οδ^. πδ^.
ἔτη ὺποπιπτέτωσ^ν, μετὰ τὸν τῆ^ τριετοῦς ἀκροάσεως θρόνον. Ἐφ^ ἄπ^.σι δὲ τούτοις προ-
του ^ύσ. δ^.ε^.
ι^ήκει ἐξετάζειν τἡν προαίρΕσιν. κ^ὶ τὸ εἶδος τῆς μ^τ^οί^ς. Ὄσοι μὲν γὰρ φόβω, κ^ὶ οάκρυ-
σι, κ^ιὶ ὑπομονῆ, κ^ιὶ ἀγ^θοεργί^ιις τἡν ἐπιστροφἡν, ἔργω κ^ιὶ ού Οχημ^τι ἐπιὁεικνυντ^ι,
ουτοι, πληρωσ^ιντες τὸν θρόνον τὸν ὡρισμ^νον τῆς ἀκροάσεως, εικότως τῶν εὐχῶν κοινι^νήσουσι, μετὰ
τοῦ ἐξεῖνο^ι τῶ Ἐπισκόπω κ^ὶ φιλ^νθρωπότ^ρόν τι περὶ ο^ὐτῶν βουλεύσ^σθ^ι. Ὄσοι ^ὲ ἀ^ι^φορως ήν^γ-
καν, καὶ τὸ σχῆμα τοῦ ^ἰσι^ν^ι Εις τὴν ἐκκλησί^ν ἀρκεἰ,ν ^ὐτοῖς ἡγήσ^ντο πρὁς την ἐπιστ^ο^ἡν, ἐξά-
πόντος πληρούτ^σ^ν τὸν χρόνον.
^ ρ μ ην^ ί α

Καὶ ούτος ὸ Κανων περὶ το^ν στρατιωτών ^ριστιανῶν φαίνεται νά λ^γ^ τῶν ευρισκομένων ε^ς τους ^ρόν^
τού Λικινίου, ούτω^ὲ διορίζεται. ^Οσοι ^ριστιανοὶ στρατιο^ται, καλεσθέντες^ κ^ὶ ενδυν^ιμωθενΤες ^ύπὸ Τ.^ς
Θείας χάριτος^ έδειξαν μέν τὸ πρέ^Τον γενναιότατα καὶ όρμην είς Τὸ ^ιαρτύριον, κ^ὶ Τάς ζ^ν^ς ^άπερριψκν, αί
ὸπο^αι ^σαν παράσημα τ^ς στρατεί^ς των, με.τά ταῦταδέ ἐγύρισαν ὡς κόνες είς Τ^ ^διόν Τους έ-ερατὸν, Ταύ.^
Τὸν ειπεῖν, έμεΤενόησαν, καὶ ή^νήθησαν την πίστιν. ^ σ τ ε δπ^ύ καὶ μερικοὶ άπὸ ^ύτούς έδωκ.κν άσπρα, καέ
^έ βενεφίκια, ^τοι ^,έ διάφορα δωρ^Αατα,'καὶ ευεργεσίας (διότι το^το σημαίνει ή λ^ιτινικ^ λε^ις αύΤΥ,) άπό^-
κτησαν πάλιν την προτέραν στρατείαν, Ούτοι, λέγω, άφ^ ού κάμωσι Τρε^ς χρόνους είς Τὸν τόπον Τ^ν ἀ^ιρ^ωμε^
νων, άς κάμωσι, καὶ δέκα θρόνους άκόμη εις Τὸν τόπον τῶν ύποπιπτόντων. ΤαύΤὸν ειπεῖν, άς έμβ^.ίνο^σι ^,έν
εις Τ^ν έκκλη^ίαν^ άς έξέρχωνται δέ ^ιαζύ μέ τούς κατηχουμένους. ΙΙλ^ν έπάνω είς ὅλ^ ΤκύΤ^^ πρ^π^ι ὸ ^Αρ^
χιερεύς, καὶ δ Πνευ^ατικὸς Πατ^ρ, νά ἐξετάζ^ τ^ν προαίρεσιν τῶν τοιούτων άρνουμένων, κ^ὶ Τὁ εἶδος κ^ἶ
τ^ν διάθεσιν τ^ς μετανοίας των. (.^) Διότι ^Ισοι μέν μέ φόβον Θεοί^ μετανοούν, καὶ μέ δάκρυκ, κ^ὶ κο^.τάνυςιν
τὸν Θεὸν ίλεωνουι^ι, καὶ υπομένουσι κακουχίας, καὶ άγοθοεργίας κάμνουσιν^ έλεημοσυνας θετέον, κ^.ὶ άλλ^ς
άρετάς, καὶ άπλῶς ειπεῖν, άληθι^ς καὶ γνη^Ιίως, καὶ ^χι έπιπλάστως, καὶ κατά Τὸ φαινόμενον μόνον μετ^νοούν^
ουΤοι, λέγω, άφ^ ού πληρωσωσι τούς ρηθέντας τρεγς χρόνους μετά τῶν άκροωμένων, δικαίως άς συμπροσεό^
χωνται μέ τούς πιστούς, καὶ τ'^ς ἐκκλησίαςδ^ς μη έξέρχωνται. Κοντά δέ είς τὴν συγκατάβασιν Τ^ύ-ην, εἶν^ι
άδεια εις τὸν Ἀρχιερέα νά δείξ^ εις αυτους άκόμη περισσοτέραν φιλανθρωπίαν καὶ έλεος. ^Οσοι δέ άδιαφό-

( 1) Τοιουτοτροπως καὶ ὁ πνευματικος πρέπει νὰ δακρύ^, καὶ . βουν . . Καὶ πάλιν. Διὰ τούτο λοιπον πολλην σύν.ισιν
νὰ πενθ^ διὰ τὰς άμαρτίας των πρὸς αὁτὸν ἐξομολογουμἐνων ^ἰ^εται νὰ έχω ὁ ποιμην, και μυρία ο^εμάτια^ δια νὰ ί^λ^π^
Χριστιανόν, έ^ι δμως δταν του έξομολογοῦνται^ ἀλλὰ μετὰ την , ταχ^θεν την ^ξιν της ψυχἦς. Διατὶ καθ^^ς τιν^ς μη δυνάμ^νοι
ἐξομολύγησιν, δταν ^χ^ νὰ τους συμβουλεύσω, διατὶ τὰ δάκρυά ^νὰ υπομείνουν τον αυστηρὸν Κανένα, γίνονται σκληρ^^τρ^χ^λ^ι^
του αύτὰ, δείχνουν δτι άγαπα τοι^ς άμαρτωλοὸς ώς πατ^ρ τὰ καὶ άπ^κιρτῶντ^ς πίπτουσιν είς άπ^γνο^σιν^ ^τσι ^κ του ^ναντί-
τέκνα του, καὶ λυπειται δι^ αὀτους ^ ὁ Ἱακῶβ ἐθρήνει τὸν ^ου πάλιν εἶναί τινες, οἱ οποίοι μέ το νὰ μὴ λάβουν Κανένα ἶ^ον
^Ιωσήφ, καὶ ὁ ^ωΛ^σής^ καὶ Ἱερεμίας έθρήνει διὰ τους ^Ισραηλί^ , ^ τὰς άμαρτίας των, ἀμελοῦσι, καὶ χειρότεροι γί^ντ^ιι, ^
τας, καὶ καθ^ς ὁ Κύριος ἐδάκρυσε την Ἱερουσαλ^. Καὶ ορ^ εί^ παρακινούνται είς το νὰ άμαρτάνουσι π^ρισσὁτερ^ν. Διὰ τοῦτο
τον περὶ μετανοίας λύγον Γρηγορίου ^ύσσης^ πὁσον έκε^ παρα.. καὶ είς τὸν καιρὸν του Πατριάρχου Λουκά ί^νας ^Ι^πίσκοπος, κα-
κινει τους πνευματικούς νὰ πενθούν τους άμαρτωλούς. νονίσας εἰς πολλὰ ὁλίγον καιρον ^να στρατι^ε^ν, ύπ^ ^καμ^
(^) ^ῦθεν ο θειος Χρυσόστομος (λόγιρ β^. περὶ ἱερωσ.) ταῦτά ^ύνον θελΤ^τικὸν καὶ δους ^γγρα^ον τ^ν ἀθ^σιν είς αυτον^
φησι^ εΔέν πρέπει κατὰ το μἐτρον τι^ν άμαρτιῶν νὰ ἐπιφέρ^ ὁ ἐγκαλέσθη άπὸτην σύνοδον διά την ύπ,^ρβάλλο^,σαν αυτην συγ-
ποιμην καὶ τὰ ἐπιτίμια, άλλὰ νὰ στο^ά^ται κς^ την ^ροαίρ^ κατάβασιν, ὁποῦ ε^αμεν. ^Ο δέ ^Ι^πίσκοπος ^φερ-ν ,ἰς μαρτορί^ν
σιν τών άμαρτανόντων, μήπως θέλοντας νὰ ράψΥ^ τὸ ἐ^χι^μέ- τὸν παρόντα της συνόδου Κανένα. ^Πκουσεν ^μο^ς ἀπὸ τ^
νον, τὸ σ^ίσ^ χειρύτερα^ και σπουδάι^ωντας νὰ άνορθ^ τ^ν σύνοδον, ^τι καὶ είς τους Ἀρχιερεις ἐδόθη να αυξάνοον,
πεσμένον, περισσότερον τον έγκρημνίσ.^. Οἰ ^ὰρ ἀσ^εν^Ις κ^τὰ καὶ νὰ ^λιγοστεύουν τὰ των Κανύνων έπιτίμια, οχι έ^εως κ^ἰ
την προαίρεσιν . . . . ^Εὰν μέν άπὸ ὁλίγον κατ^ ὁλίγον ἐ^ιτίμῶν- νὰ μεταχειρί^ωνται υπερβολικην καὶ άνεξἐταστον συγκατέβ^-
ται, ήμπορουν, ^ιν ι^χι τελείως^ ἀλλὰ κ^ν μερικώς νὰ έλε^θ^ρ^.- σιν. ^εν τὸν μέν φονέα στρατιώτην είς τὰ έπιτίμια τῶν Κανό^
θώσιν ἀπὸ τὰς άμαρτίας καὶ ^ιάθη τ^ν, ^Εὰν δε διὰ μ^^ δώ^ νων ή σύνοδος ὁπέβαλε, τὸν ^Επίσκοπον δέ ἐπαίδευσε μέ ἀρ-
Τινὰς είς αύτο^ς ^λα τὰ πρέποντα έπιτίμια, θέλει τούς άπο^τε- γίαν της ἀρχιερωσύνης του είς τὁσον διωρισμένον καιρόν.
ρήσει καὶ έκείνης της ολίγης διορ^ώ^εως, ι^ιοῦ ήδύναντο νὰ λά-
 Τ Π Σ Α '. Ο ΙΚ Ο Υ Μ Ε Ν ΙΚ Έ Σ ΣΥΝΟΔΟΥ

ρως καί ἀμελῶς μετανοούν, καί νομίζουν πῶς εἶναι άρκετὸν είς μετάνοιαν τὸ νἀ ἐμβαίνουσι μεν ^ιατἀ τ^ ^αι-
νόμενον είς τὴν ἐκκλν^σίαν μετά τῶν ύποπιπτόντων, νἀ ἐξέρχωνται δὲ πάλιν με το^,ς κατη^συ^ἐνσυς, ι , ^ ι
λέγω , άς πληρο^σι κικί τοὺς τρεῖς χρόνους τῆς ἀκροάσεω..ς,καί τους δέκα χρόνους τῆς ὐποπτώσεως ὁλοκλήρσυς^^

^ ,^ μ ς ρ ε ^ ν ἐ ο ι.

^ τ ι δὲ κατά τὴν μετάνοιαν, καί προθυμίαν τῶν μετανοούντων, πρέπει άνάλογος νά γίνεται ^αὶ ^
κατάβασις τῶν ἐπιτιμίων. συμφώνως λέγουσι καί ὁ β'. έ. καί ζ'. τῆς ἐν ’ ^γκύρ. καί ὁ ά. καί β'. τῆς ^ν ^αοδι-
κ.ί^ς. Καί ό ρβ'. τῆς ς '. ὁ β'. καί γ '. καί οδ'. καί πδ'. τοῦ βασιλείου. δ'. ε. ζ'. καἰ ἠ, ^ίύσσης. ^ λλά
κ^ιί ὁ κη'. τον νικηφόρου λέγει, ὅτι έάν ἐκ προαιρέσεως ἐξομολογηθ^ ὁ κοσμικὸς τά σφάλματἀ του^ ἠ^ιπσ^εϊ
νά τοῦ κάμ^ οἰκονομίαν ὁ πνευματικός. ',^νάγνωθι καί τὸν θ'. καί ιά. τοῦ Πέτρου.

Κ Α Ν Ω Ν ε ^ '.

Περί δὲ τῶν ἐξοοευόντων ὁ παλαιὸς καί κανονικὸς Νόμος φυλαχθήσεται καί νῦν, ώστε, ^ι
δεὐει, τοῦ τελευταίου, καί άναγκαιοτάτου ^ ἐφοδίου μή άποστερεῖσθαι. Ε ί δὲ ἁπογνωσθεὶς, κςιὶ κοινωνίας
τυχ^ ν, πάλιν ἐν το.ῖς ζῶσιν ἐξετασθῆ, μετὰ τῶν κοινωνοὐντων τῆς εὐχῆς μόνης ἔστω. Καθόλου δ^, κ^ιὶ
περί παντὸς οὐτινοσοῦν ἐξοδεὐοντος^ αίτοῦντος μετασχεῖν εὐχαριστίας^ ὁ 'Επίσκοπος μετὰ δοκιμασίας μ^.
ταδιδότω τη ς προσφοράς.
.ε ρ μ η ν ε ί α .

^ φ ' οὅ οί Θεῖοι οἶ,τοι Πατέρες ἐδιώρισάν περί ἐπιτιμίου, καί τίνι τρόπιρ, καί εἰς πόσον καιρὸν πρέπει νά
ὴναι ἀκοινώνητοι οί ἀρνη^ίχριστοι, τώρα είς τὸν παρόντα κανόνα διορίζουσιν, ὅτι ὅσοι ἀπὸ τοὺς τοιοότους, κιν-
δυνεύουν νά ἀποθάνουν, είς τούτους νά φυλάττεται ὁ παλκιὸς κάί κανονικὸς νόμος. ^ὅστις φαίνεται νἀ ὴναι ὁ
τῆς ἐν '^γκύρ^ι συνόδου ς^'. κανὡν, προγενεστέρας οὅσης τῆς ά. οὐκουμενικῆς^. ^ ο τε ὁποῦ δηλ., όποιος άπο-
γνωσθ^ διά θάνατον, νὰ μὴν ἀποστερῆται τὸ τέλειον κ^ιί ὁλοῦστερινὸν, καί ἀναγκαιότατον ἐφόδιον δι^ι τὸν
δρόμον ἐκεῖνον καί την ἀποδημίαν, ὅπερ ἐστίν ἠ μετάληψις τῶν θείων μυστηρίων ἀνίσως ὅμως αὐτὸς ὁπο^

Σημείωσαι οτι είς τὸν παρὁντα Κανὁνα φυλάττονται έ^ιει-
να τὰ δύω ὁπού ἀναφέρει ὀ μέγας Βασίλειος έν τ^ γ^. Κανένι
αὁτού, δηλαδή ή συνήθεια καὶ τύπος. και ή ἀκρίβεια καὶ ἀκρδ-
Της. συνήθεια μέν και ὁ τύπος. οςτίς είναι οἱ τρεις χρένοι
της ά^ροάσεως, και οἱ δέκα χρύνοι της ύποπτόσεως, ή ἀκρί-
βεια δέ καὶ ἀκρὁτης, ήτις εἶναι τὰ δάκρυα, καὶ ή υπομονή τῶν
κακονχιῶν, ^ ἀγαθοεργίαις, και απλῶς ή γνησία καὶ ἀληθης
μετάνοια. Καὶ είς έκείνους μέν ὁπού έστερξαν τήν ἀκρίβειαν.
^γινε συγκατάβασις νὰ μή φυλάξουν τους χρόνους τής ύποπτό-
σεως. είς έκείνους δέ ύπού ταύτην δέν έστερξαν, ο^δεμία συγκα-
τάβασις εγινεν, ἀλλ^ έπροστάχθησαν νὰ φυλάξουν ολους τους
χρόνους, Διὰ τούτο και ὁ θείος Χρυσόστομος, ομιλία ιδ.. της β^.
πρὸς Κορινθ. λέγει, έγω δέν ζητῶ πλήθος χρὁνων, άλλὰ ψυχής
διύρθωσιν. Δοιπὸν τοῦτο δείξον, ἄν οἱ ἀμαρτάνοντες έκατανύ-
χθηκαν, ἄν έμετάβαλαν τήν ζωήν των, και έγινε τὸ πάν. ^Εν
δσω δέ τούτο δέν εἶναι, κ^μμία όφέλεια δέν γεννάται άπὸ τήν
πολυκαιρίαν του έπιτιμίου. Διύτι καὶ είς τὰς σωματι^ὰς πλη^
γὰί δέν ζητούμεν ἀνίσως έδιθη πολλα^ς φοραίς ή πλν^γή, άλλ^
άνίσως τήν όφέλησε τὸ δέσ^μον αύτύ. Αοίπον ἀνίσως καὶ τήν
όφέλησεν είς ολίγον καιρὸν, ἄς μή δένεται πλέον. ^χι καὶ δέν
όφέλησεν, ἄς δένεται άκύ^εη καὶ ^πέρ τούς δέκα χρένους, καὶ
^ως τότε νὰ λύεται, έως ὁπού νὰ όφιληθη ἀπὸ τὸ δέσιμον ὁ
πληγωμένος. Καὶ ^ιάλιν ἐν τη αύτ^ ὁμιλ. τήν ἀληθινήν μετά-
νοιαν ήξεύρει νὰ χαρακτηρίζω οχι τὸ πλήθος του χρόνου, ἀλλὰ
μάλλον ή μεταβολή τής γνόμης τού ἀμαρτωλοῦ. Διότι (κατ^
αύτὸν τὸν ^ἰγιον, έν τ^ προοιμίι^ τής ερμηνείας του κατὰ Ιωάν-
νην) εἶναι δυνατον είς μίαν στιγμήν καιρού, ἄν μετανοήσω τι-
νὰς, καὶ μεταβάλν^ τήν ζωήν του, νὰ έπιτύχη τήν .φιλανθρωπίαν
καὶ τὸ έλεος τού Θεοῦ. ^ο δέ Θ.ολύγος Γ οηγόοιος, έν τω είς
Π Π Δ Α Δ Ι^
τὰ ^ῶτα λδγιρ φήοὶν, έκείνους ^ν ὁπού δέν μετανοοῦν μηδέ
ταπεινώνονται, δέν πρέπει νὰ δεχόμεθα, έκείνους δέ ὁ^οῦ δ^
μετανοοῦν καθως πρέπει, μήτε δείχνουσιν ^σην τήν μετάνο^ν
μέ τὸ κακον οπυυ έκαμαν, πρέπει νὰ δεχόμενα, ^ ,^ὰ δ.^ρί-
ζ^εν αυτούς νὰ φ.,λάττουν τους πρέποντας είς τὰ ἀμαρτήματά
των τύπους τής μετανοίας. κείνους δέ τελευταίον άλη^
θῶς μετανοοῦν τύσον, ωστε δποῦ καταξηραίνονται ά^ τὰ δά^
κρυα, πρέπει νὰ δεχόμεθα είς κοινωνίαν. τὰ είρ^μἐν^ δι
ταῦτα ευκολος γίνεται ή λύσ^ς τής άπορίας έκείνης,δ^ὰ τί άλλο^
μέν Κανύνες είς περισσοτέρους χρονους έπ^τ^μῶσ^ τ^ν μοιχὶν,
τον κτηνοβάτην, τον ἀρσενοκοίτην, τον ^αρμακὸν μάγον.
καὶ άλλους. άλλοι δέ είς δλιγωτέρους. έπειδη δηλ. ή μετάνο^
των τοιούτων δέν κρίνεται είς τήν ποσύτητα των χρένων^ άλλὰ
είς τήν διάθεσιν τής ψυχή^, ^ωιὶ ^τὰ τήν περισσοτέραν, ή ὀλι-
γωτ^ραν μετάνοιαν αυτῶν, έτσι διορίζονται και οἱ χρόνοι των
έ^ιιτιμίων δλιγότεροι, ή περισσότεροι.^ ^οθεν καὶ Ιωάννης ὁ
^ηστευτής κατὰ τήν νηστείαν καὶ γονυκλισίας καὶ άλλας σκλη-
ραγωγίας ὁποῦ στέρξει νὰ κάμν^ ο μετανο^ν, έτσι ὁλιγοστεύει
καὶ τους χρὁνους του έπιτιμίου ὁποῦ τού πρέπει.
(^) ^Εν άλλοις κόδηξιν είφίσκεται ουτω γεγραμμένον ^τού
τελείου^ τελευταίου καὶ ἀναγκαιοτάτοι^ κτλ.^.
(^) Υράφει δέ καὶ ^ Ἀλεξανδρείας Διονύσιος τῶ ^αβιιρ έπι-
στάλων. εοτι ένας πιστές γέρων ^εραπίω^ ὁνομαζδμενος, δστις
έθυσίασε το^ς είδόλοις, καὶ ἀσθενήσας ^αρέως ^ιαὶ τρεις ήμέρας
άφωνος ^ν, ἀναλσβ^ν δλίγον τή τετέρτν^ ήμέρ^^ έκάλεπ τὸν
ανεψιόν του, καὶτού εἶπεν δτι νὰ έλθη εν^ς ἱερεύς. ^πήγεν ὁ
^αις είς τὸν Πρεοβύτερον. ἦτο δέ νύκτα ὀ καιρός. ^Ετυ^ε δέ νὰ
άσθεν^ και ὁ ἱερε^ς, ^τε ὁπ^υ νὰ ύπέγν^ δέν έδυνήθη. ^Επειδή
δέ έγω (δ Διονύσιος δηλ.) ε^α προσταγήν εἰς τους ἱερε^ς, δτι
 ^22 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

άπεφασίοθ^ διά θά^το^, κ^ κοινωνίας Τά μυστήρια, πάλιν ζ^ σ ^ α ὶ ύγιάνγΙ ο^τος άς στέκεται μόνον μέ τού^
πιστούς, ^αὶ συμπροσε^τα^ δχ^ ὅ ι ^ καὶ ν^ μεταλαμβάν^. Λέγει δέ ὸ ἰ^αλσαμωνὅΤι ο τοιο^Το^, περὶ ο^
λέγει έδέ^ ο Κανων^ μέ τὸ ν^ εύρίσκετο εις Τὸν τόπον Τέ^ν συνισταμένων, διά ΤοίΤο καὶ ^ς αύτὸν πάλιν νά
μέν^ προ^τάζεται. ^άν ^ ^ον ^ς τὸν τό^ον τῶ^ άκροωμένων, πά^ιν εις έκεῖνον άπρεπε να με ν^ Ι^ ὶ ἀπλω^
εις εκείνον τὸν κανόνα όπο^ εύρίσκετο δ καθεὶς κινδυνεύων, πρὸ Τ ά κοινωνίας, εέςα^Τὸν π^λι^ μεΤα Τὴν κοινω-
νίαν πρέπει νά έπανέρχηται. ^Ι) Καὶ δ^ά νά ε^ ύ μ ε^ μ ὲ ^ανόν^ι καθολι^ιὸν κκὶ ^.οινὸν^ εις^άθε άνθρωπον όπο^
κινδυνεύει εις θάνατον, καὶ ζ^τ^ι νά μεταλάβω τὴ^ θείαν Ι^ύχαρισΤίαν, ὸ επίσκοπος, ^αὶ ο π^ενμαΤι^ὸς πα-
τηρ^ μετά δο^ιιμά, άς μεταδίδω ε^ς α^Τὸν τά θ^ῖα ί^Ιυστηρια.

^ ^ μ φ ω ν ίο ^

εΚαὶ ὸ Νυσσης άπαραλλάκτω^ Το^Το Τὸ ι^διον λέγει έν τί^ έ. Κανόνι, καὶ ο ^ ^ ε^πομεν, τ ά εν Λγ^
κυρ. περὶ Των ἰ^ε μόν^ν άπειλην άρνησαμένων διαλαμβάνων, έπιφέρεε ^Τι, άνίσι^ς ^θελεν άκο^υθν^ εις α^
του^ κίνδυνος θανάτου, ^ά δέχωνταιο^ Τοιο^τοι εις Τὸ νά κοινων^σουν Τά θεῖαι^ σ^ ρια, με ^πρ^Τδ^ρισμὸν,δηλ.
οτι ἐάν ύγιάνο^, νά άπέρχωνΤαι πάλιν ει^ τούς Τόπους το^ν μεΤανοούνΤων, ὸποθ ε^ικσΤος αύΤῶν πρὸ τ ά κατ^
άνάΤκην οοθεί^ κοινωνίαν εύρίσ^ιεΤο.^

Της ἐν Νεο-
καισ. ε^,της έν Π^ρὶ τῶν κατηχημένω ν, καὶ παραΙΤ^σόντων, ^1) ἔδοξε τῆ ἄγίο^ κ^ὶ μεγάλα Συν^δω,
Δαοδ. ιθ^. του
Ι^ασιλίου κ^. ὡστε,τριῶν ἐτῶν αὐτοὺς ἀκροωμένους μόνον, μετὰ τ^ῦτσ. εὕχεσθ^ι μετὰ τῶν κατηχουμένων.
Τιμοθ. Κυ^
ρ^.λ ε^. ^ ρ μ η ν ε ί ο^

Κατηχούμενοι ονομάζονται άπὸ τοί κατηχώ, ^περ ερμηνεύεται, διδάσ^ι ^διά λόγον τού^ αρχαρίου^ την πί..
,ν, έπειδη έκατηχοίντο οὕΤοι, και έδιδάσκοντο τά δόγματα τ ά όρθοδόξ^ πίστεω^. 1^ δύω δε Τάξεις εδιαι-

να συ^χωροῦν νὰ μεταλαμβάνουν οἱ κινδυνεύοντες εις θάνατον,
έὰν μάλιστα τοῦτο ^αρακαλοῦντες ζητοῦσι, διὰ νὰ ἀποθνήσκουν
καὶ νὰ ἀποδΥ^εοῦν ἀπὸ τάν ^ροῦσαν ζωάν με καλάν ἐλπίδα^
^δωκεν ο ἱερευς εἰς το παιδάριον μερίδα του ΙΙαναγίου άρτου,καὶ
τού εἶπεν οτ^ νὰ την ^ρ^ξη και νὰ ἐγχέ^Ι εις το στδμα του γέ-
ροντος, και οί^τω ποιήσαντος του παιδαρίου, ὀλίγον ἐκεινος κα-
ταπιο^ν, εὁθυς παρέδωκε το ^νευμά τον (Ι^ύσέβ. έκκλ. ἰστορ.
^.βλ. κιφ. μδ^.). Και ^Πλίας δ^ ὁ Κρήτης μητροπολίτης,
γράδων πρύς τήνα μοναχὸν Δ.ονύσιον, λέγει, δτι ἄν τινὰς ολίγον
άκομη άναπνέν^. καὶ τελείως δεν ἐνεκρι^θη, άναισθητε^ δε δμως,
καὶ ούτ^ νὰ πάρ'^, ούτε νὰ ^ά^,η τίποτε ή^επορει. ^ κα-. κατὰ
ά^λον τρὁπον πτύει έκεινο δπού τοῦ βάλλουν εις το στοε^ία, ἄν,
λέγω, ηναι το-οῦτος τινὰς,^πρέπει ὁ ἰερεύς μετὰ ^ροσοχης νὰ,
σφραγίζω τὰ ^είλ^ του, καἰ την γλο^σσάν του μέ την έπαφην
καὶ ἐπίχυοιν τῶν μυστηρίων, (σελ. της Γ^οῦρ. Γραικορωμ, ^
(1) δέ καὶ Διονύσιος ὁ Ἀλεξανδρείας (ῶς ε^ρηταή σχ^-
λιον εἰς τον παρύντα Κανύνα) έν τ^ .^ρςί Κανονα έπιστολά,
ἀνα^έρωντας τους παρα^ιεσύντας ἐν τῶ διω-^μῶ, ζητοῦντας
μ^ταλαβειν έν τῶ θανάτΙι^ λέγει, οτι το μεν νὰ λυθοῦν ^^τ^
ύπὸ τοῦ ἱ^έως ά^ὸ τὰς ἀμαρτίας των, καἰ νὰ συγχ^ηθοῦν νὰ
μεταλάβουν τὰ θεια μυστήρια, καὶ νὰ ^ιαρα^εμφθοῦν ἐκεί^
νην την ζωην λελυμένοι καὶ έ^εύθεροι, τοῦτο εἶν^ι ι^^ν μίμ^.ια
της θεοπριποῦς ^ιλανθρ^ίας και ἀγαθύτητο^^ ^ὰν ὁ ^ .
της τοιαύτης συγχωρήσει μεταλήψ^ως, π-.στ-ύο^ν ἐ^ε,νοι
νὰ λάβουν άνεσιν και κουφι^ν της μελλού^ τ-.μ^ί^ς. Τ^ δ^
ἄν ζήσουν ^ε,ετὰ ταῦτ^ οἱ τοιοῦτο^ νὰ δεσμεύω-^ται ^τάλιν^
αυτοὶ δκοῦ μίαν φορὰν έσυγχωρήθησαν, καὶ ^ναν κο^νωνο^. τ^
θείας χάριτος, καὶ ἀπεστάλθη^αν εις ^ν Κύριον λ^λνμ^ι ^
ἐλεύθεροι, πάλιν νὰ ύποβάλλο^ντα- ε^ς ἀμαρτήε.ιατ^, χωρὶς νὰ
κά^ον κάν^α άτοπον,ἀ^ έκοινωνησαν, τ^,ῦτο, λ έ^ άν^^ύ-
λουθον ι^αίνε^αι εις ἐμέ, ἀνευλο^ώτ^τ^. ^Αν^ ^ (^) ^Ιωάννης ὁ Ἀντιοχευς έν τη Συλλο-^^ -^ῶν Κανόνων ^ει,
ταῦτα λέγ^ ο-ἱερὸς Διονύσ^ ^ μαλλον ἐγκριτέ^ ^ ^περι τῶν παραπεσδντο^ν κατηχουμένων.^
γνώμη της Οἰκουμενικης ταύτ'ης Συν^^υ, άπυ την γν^ὲ.ην ενὸς
^^ικοῦ Πατρύς. Διὸ και πάνυ προσφυιε^ς ί.ιπ^ν ο σοφώτατ^
τιος, τὰ ^εέν οἰκουμενικα^ς καὶ κοιναίς τυ^ωθ.^ντα ψν^ις, πάσε
προσήκει φυλάττεσθαι. α δέτις τῶν 11^ιτγ^ν ἰδί^ς ἐξ.^το, ^
τοπικά ^ιωρίσατο σύνοδος (μά κνρ^^θ^ι^α δν^λ. ν.ιο Οἰ^ιου^νικης,)
τῶν μεν φυλαττοντων, την γνωμην παρίστησι ^ισιδαίμονα, ού
μην καὶ τοις γε μά παραδεξαμ^νοις τ^ παρ^κν ^πι^.ίνδυνον.^
^στω γὰρ^ κατὰ τον ἱερὸν Διονύσιον, οτι οἱ τ^ιούτοι ἐξ ἀνάγ-
κης μεταλαμβάνοντες, δέν πρέπει νὰ δισμούνται πάλιν, διὰ την
προλαβοῦσαν συγχώρν^σιν ύποῦ ^λαβἐ^ν. Ἀλλὰ πρῶτον μέν, ά
σ^γχώρησις έκείνη καὶ ά μετάληψις δ^ ητο ν^μ,ιμος και Κανο-
νικά, ἀλλ^ ἐξ ανάγκης. Δεύτερον δε, ου^ ^ νὰ κατα-
πείσ^ τους άλλους νὰ μὴ σκανδαλισθουν, βλ.ποντας τους ἀνα-
ξίους^ καὶ μηδένα καρπὸν μετανοίας ^.οιη^αμ^νου.^ νὰ μεταλαμ-
κάνουν τὰ θ^ῖα ^Ιυοτήρια^ τὰ ^οια ταυτα η Σύνοδος στοχαζο-
μένη, έδιι,^ισε τούς τοιούτους νὰ ^ἐ^ν ρχ^νται πάλιν ^ἰς τους
προτέρους τύπους της μ^τανοίας. ^Λ.-.λὰ γὰρ καὶ αύτὸς ὁ θειος
Διονύσιος, ἐ^σπερ ἐπιδιορθῶν εαυτύν^ ἐ^.φ.^ρ,.ι ^άνί^ως δμι^ςφαί^.
νεται τινὰς ἀπὸ τούς τοιούτους άρνη^^^.ίοτ^ οτι χρειάζεται
μετὰ τάν ἀνάληψιν τάς υγείας του π.ρι^ο^τγ^αν ἐ^ιστροφάν και
^εετάνο.αν, συμβουλεύομεν οτι άφ^ εαυτε^ὐ νὰ ταπ^ιν^ίνη και νὰ
ταλαιν^ἐιφ-^ τον εαυτύν του, ειτε δ.^ τ^ σ.^μ^^ρον τὸ ^δικ^ν τ^,
ειτε καὶ διὰ το ἀκατηγύρητον και ἀσ.^ανοάλιστον τ^ν αλλων ἀν-
θρώπων. Και ἄν μεν εις τοῦτο ^ειθ^τ^ι, ^φ-^ηθ.^ έχι
καὶ δέν πείθεται, ά ἀπείθ^ιεή αυτη θ^λι^ι γέ^ ^ αύτὸν ^γκλη-
μα^ διὰ νὰ ἀ^ορισθά ά^ο τὰ ^Ινστ^,ρ-^ κ^ιἰ του^ ^ιστούς δεύ-
τερον. ^Ισως δε ά γνώμη αυτη νὰ μά .^ν^ τ^υ λ. ξανδρείας
Διονυσίου,ἀλλα Διονυσίου τον Κορίνθον. δικάζω δ^ τοῦτο, διατι
ά φράσις α^τη ὁ-.εοιάζει μ^ τάν φράσήν ύ^ου ^χ^ι ^ Διονύσιος οιΙ-
τος εις τὰ σχύλια τοῦ
 ΤΠΣ Α'. ΟΙΙ^ΟΥΜΕΝΠ^Σ ΣΥΝΟΔΟΥ
ροῦντο. Κ κ ὶἠ μ ὲ ν πρώτη τάξις ^το τελειοτ^α, ^ τ ^ ., - ^ υ ^ ό .,τ ^ ι^ο ^ , - .
πιστιν, Τὸ βαπτισμα δέ μόνον άνεβαλ^. ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^-ν
^^^νου^ένω^. ^ τ ὰ τὸ^ιθ^. ^ τ^ ἐ^ .λν^ ι^ εἰσήρχετο, ^ ς ε ί ς τ ὴ ν ε ^ τ^

ρων Κανων. ^ σοι κατηχουμενοι ὅντες ^ ^ τελειοτέοαν τ^ιν, ἀ^νἠ^^α^ τ ^ σ τ ι ν ^ ^

εἰς την ἀγιαν καί μεγαλην ^υνοδον τα,^τ^, ^ ^ ^ στέκωνται ε^ς τὴν ἀ τελ εσ ^ κ ^ ἀ
ξιν τῶν ί^ατηχουμενων, των άκροω,^ιενω,, ^ ^-ι . , τε^εστερκν τα-

κ . αὐτοῦ Κανόνι λ^γει. ^Κ^ί καθόλου ^ ^

σιν τῆς ε^αντιοφανειας τιιυτης ρητεον, ^ιατὰ ^ ^ δὲν εἶπεν ὁμ^ας ^ ^ ιτ ι^ τ ^ ι
οι κατηχουμενοι, ἁμ^ρτανοντες πρὸ το^ ^ α π τ^ α τ^ . τότ^ ^ ^ ^ ^ σννοδ^κο^ Κα
νόνας. άλλ ὅτι τἀ άμαρτηματα τῶν κ α τ ^ ο υ ι ^ ^ . ^ , ^ ι ^ ^ ^
πτισθῆναι αυτους ἐπειδἠ κοιί ἐσυγχωρήθησα,, ^ιἀ το^ ^ βαπτι.σματος, ^χι ^ κατηχο^ε^οι
ὄπραξαν, άλλ ακόμη κ^ιί όσ^ άραξαν π^ το.^ ^ γ^ν^ν κατηχούμενοι, τα^τ^. ^ ἀ^ι^^
τιμῶνται δε οί κατη^ουμενοι, διατι καί αὐτοι, ἀγκα^ἀ ν.α^ ^ μ^ ἦναι πράγματι ^ντ^ς τ^^
ἐνεργει^ μελη τῆς ἐκκλν.,σί^ς εισιν ὅ^ως^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ο^
κατα τὸν ^ ο λ ^ ν ^ τ^ εις τιε ^ῶτα λόγι,^ ^ τ^ς ^ συνελή.ρθησαν ^ .
^ν κ^ὶ δὲν ἐγεννηθησαν διά τσῦ χ τ ίσ μ α τ ο ς , ^ θ ' ὅ κ α ί ο ^ τ ε ^ α ι ^ ^
καθε ἐλ..ίδα σ ^ ρ ^ ἐ., άνάγκης ἀβαπτιστοι ἀποθκνωσιν^ ^ς το^το ^ε^νυτ^ιι ἐπιτάφιον λ ό .^
ὁποῦ κα^νει ό θεῖος Αμβρόσιος πρὸς τ ^ οὐαλεντινιανὸν, τ^ ἀπ^θα.,ό^τα ^τι ^ ^
αί άνοδοι δια τοῦτο τους κατηχουμενους ἐπιτιμῶσιν^ς^,ιε^υς τ ὴ . , ^ δ ε ^ ν ο ,,ς

^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ τὸ^ποστολ^ὸν
ΚΑ Ν Ω Ν

Διὰ τὸν πολυν τάραχον κοιὶ τοι^ στάσεις τὰς γινομένςις, ἔδοξε παντάπασι ^ιεριαιρεθῆναι ^.Απο^. ιδ^. ^
τήν συνηθειαν, την παρὰ τὸν Ἁποστι^λικὸν εὐρ^θεϊσαν ^ ^ ι ^ ^ τ^ς ς^.της
πόλεωςείς π όλινμ η μεταβαίνεις ι ^ ε 'Επίσκοπο^ μήτ^ Π ρ ^ ὐ τ ^ μ ^ Διάκονον. Ε ἰ ἐν Ἀντιοχ γ^.
της έν
οε τις μετὰ τὸν τῆς αγιας κοιὶ μ εγςιλ ^ Συνο^ου ι^ ν τοιουτω τινὶ ἐπε^ειρήσειεν, ή ἐπιδοίη ^αρδικη α^.ι^
ὲαυτὸν πραγματι τοιουτω^ ἁκυρωθησετοιι ἐξάπαντσς .^ὸ κατασκεύασμά, κσ.ὶ ἁ.^οκατοισταθή- τηςἐν Καρ-ν^
σεται τ ῆ εκκλησία, ἐν ^ ὸ Επισκοπο^ ἤ ὁ Πρεσβὐτερος ^ ἐχειροτονήθη.

Ἑ ρ μ η ν ^ ί οι-

^ο παρὼν Κανὡν διορίζει ταῦτα- ἐφάνη άλογον νἀ ι^ ,ιω ^ ^ τὸ μέσον ^ τελειότητα.^ συν,^ια^ ^
εις μερικα μέρη έφευρεθη έ^ω ἀ^ὸ τ-^ν διάταξΙν καἰ νομοθεσίαν τοί^ Ἀπο^τολικοί^ Κανύ^ο- (τ^ ^ ^
^ὴ καί τοῦ ιε διὰ τάς πολλἀς ταραχἀς, καὶ ἀλλη^αχ^ας ^ τ,^ς π α ^ .^ ι,,ς τ α ,^ ὴ ^ ο ,^ α ^
^στε όηλονότι νά μὴ μετα^αίνουσιν ^πὸ μ^αν πόλ,ν ε^ς ο ^ ^,^αο^ος, ο ^ Πρε^βύτε^ς ο ^ ^ιἀ-
κονος. ^.νίσως δἐ τινας ύστερα ἀπὸ τὸν παρόντα κανόνα τς^ς ἀγ^ας τ α ^ ς συνόδου ἐπιχειρἠσ^ ,ὰ
τοιοῦτο πράγμα, καί νὰ μεταβ^ ἀπὸ μίαν πό^ιν ^ς ^ιετἀ^ις α^τὴ ἐπιχειρίσθη, ἐ^ἀπαντος θ^-
λει γίνει άκυρος, καί ὁ .επίσκοπος ἠ ο Πρεσβύτερος ἠ ὁ διάκονος θέλει ἀποκατασταθ^ εις τὴ^, ἐκκλησίαν ἐκεί-
νεν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐχειροτονήθη, ἐπειδὴὄχι μόνον σι ά σ κ ο π ο ι, ι ^ ἀ οἰ ^ ,ε ^ τ ^ ο ι ^ ^ ο . ο ι

( ι) Περὶ των κατηχουμένων λἐ^ει ὁ ἱερομύστης Διονύσιος (^) ^Εν τ^ συ^.λογω τῶν Κανὁν^ν Ἱωάννου τοῦ Ἀντισχέ^ς
ἐκκλ. ἰεραρχ. κεφ. γ^. το^ς κατηχουμένοις ή έσχάτη άπονενέμη^ κεῖται καὶ τοῦτο, Διάκονος,^ .ο^ς ἀνωτἐρ^ δηλ. ^ ^ Δ^ά..
ται τάξις. Είσὶ γὰρ ἀμἐθεκτ^,ι άμύητοι παντὸς ίερατικου κονον άνα^ίρει ὁ Καν^ν,
τελεστηρίου,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

πει νὰ χειροτονοῦνται εἰς ἐκκληο^ν διι^ρισμένην, καὶ ὄ^.ι ἀπολελυμένι^ς, κατὰ τὁν ς.'. τῆς δ'. '^νάγνωθι καί
τὸν ιδ'. καὶ ιε'. ^ποστολικόν.
ΚΑ Ν Ω Ν

. Οσοι ριψοκινδύνως, μήτε τὁν φό^ον το^ Θεο^ ^ ὁφθαλμῶν ἔ^οντες, ^ήτε '^ν ἐκκλησιαστι^ιὸν Κ α -
νόνα είδότες, ἁναχωρήσωσι τῆς ίδιας ἐ^ιλη^ίας, Πρεσβ^τεροι. ἤ Διάκονοι, ἤ ὅλως ἐν Κανόνι ἐξετα-
ζόμενοι, ο^τοι οὐδαμῶς δεκτοί ὁφείλουσιν εἶναι ἐν ὲτέρα ἐκκλησία, άλλὰ ^ α ν αὐτ^ἰς ανάγκην ἐπάγε-
σθαι χρή, άναστρέφειν είς τὰς ὲαυτῶν παροικίας, ἤ , ἐπιμένοντας, ἁκοινωνήτους εἶναι προσήκει. Ε ί δὲ καί
τολμήσειέ τις ὐφαρπάσαι τὸν τῶ ^τέρω διαφέροντα, κα^ χειροτονήσει ἐν τῆ αὐτοί^ ἐκκλησία, μ ή συγκα-
τατιθεμένου τοῦ ίδίου 'Επισκόπου, ο^ άνεχώρησενὁἐντῶΚανόνι ἐξεταζόμενος, ἄκυρος ἔστω ή ^ειροτονία.

^ ρ μ η ν ε ία^

^ο μέν άνωτέρω Καν^ν διορίζεται νά άποκαθίοτάνΤα^ οί ἶ^ρεσβύΤεροΕ καἶ γιά^ιονοι είς Τὴ^ εκκλησίαν έ^ιεί-
νην, έν ^ έχειροΤονήθησαν, δ δέ πἰ^ρων καὶ άργίι^ν έπάγει εις τοά ΤοιούΤους, ^ν δέ^ καταπεισθούν νά έπανα^
στρέφουν, λεγων. ^σοι ΙΙρεσβότεροι, ^ ^ιάΚονοι, ^ έν Τῶ κανόνα συναριθμοόμενοι, καὶ Τῶ κλ^ρω, ^1) μ^Τε Τὸν
Θεὸν φοβούμενοι, μ^τε Τὸν Καν^α τ^ς ^κκλησία^ γινωσκοντες (Τὸν ^ ἉποσΤολικὸν δηλ.) ριψο^ιινδύνως άνα^
χωρησουν άπὸ Τήν έκκλησήν εκείνην, είς Τ^ν ὁποί^ έχειροΤον^σαν, ούτοι, λέγω, ούδαμῶ^ πρέπει νάδέχων-
ται είς άλλην, ^ ρ ί γραμμάΤων δ^λ. συστατικών καὶ άπολυτι^ών), άλλά πρέπει.νά άνοιγ^ιάζωνται εις τὸ νά
γυρίζουν ε ί Τά^ ἰδίεε^ Των έ^ .λ ^ Ιί^ . δχι κ^ὶ έπιμένουσιν είς τὁ πεῖσμά Των, πρέπει νά ^ν^ άκοινωνητοι, δχι
άπὸ Τά μυστήρια, δχι άπὸ Τούς έν Τώ εκκλησία λαϊκούς κοιὶ πιστούς^ (διό^ι κατά Τούτο ^θελεν εἶναι εναντίον
δ παρ^ν Κανων μέ Τὸν ιε^. ^ΛποσΤολικὸν, δ^ΤΕς τ^ύ, ΤοιούΤους Τ ^ μεΤά τῶν λαικῶν ἐν Τ^ έκκλησία ούκ έκ^
βάλλει κοινωνίας), άλλά άπὸ τούς δμοταγεῖς αύτί^ν σνμπρεσβυτέροι^ καὶ συνδιακόνουί Ταύτὸν ειπεῖν, νά μή
συλλειτουργούν μέ Τούς ιερωμένους άλλά νά μένουν άργοί. ί^ι δέ καὶ ^θελε τολμήσω τινά^ επίσκοπος νά άρ.
πάσ^ δολερά τὸν ξένον κλ^ρικὸν άλλου Ἐπισκόπου, καὶ νά χειροτονήσω αύτὸν ^τυχὸν είς μεγαλήτερον βαθ.
μὸν) έν Τ^ οίκεία αύτού έκκλη^ία, χ^ρὶς νά στέργ^ ὁ τού κληρικού ^πίσ^ιοπο^, άπὸ τὸν δποῖον άνεχωρηοεν,
δ ί ^ναι ά,ιυρος ή τοιαύτη-χειροτονία. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν ιε^- ^ΑποσΤολικόν,

Ἀποστ. μδ^. ^ Ἐπειδὴ πολλοὶ ἐν τῶ Κανόνι ἐξεταζόμενοι, τὴν πλεονεξίαν καὶ τὴν αἰσχροκέρδε^αν
^ ^ διωκοντες, ἐΤ^ελάθοντο τοῦ θείου γράμματος λ^γοντος ατὸἀργύριον αὐτοῦ οὐκ ἔδωκεν ἐπὶ
Καρθ. ε^. κ^. Ιί τόκω ^Ψαλμ. ια'. ^ Κ α ὶ δανείζοντες ὲκατοστὰς ἀπαιτοῦσιν. ἐδικαίωσ^.ν ἡ ἁγία καἱ
του ^ασ. ιδ^. ^ γάλη Σύνοδος, ὡ^,εἴ τις εὑρεθείη μετὰ τὸν ὅρον τοῦτον τόκους λαμβἀνων, ἐκ μεταχειρίσεων
ἤ ἄλλως μετερ^όμενος τὁ πρᾶγμα, ἤ ὴμιολί^ς ἀπαιτῶν, ἤ ὅλως Ετερόν τι ἐπινοῶν αἰσχροῦ κέρδους
ἔνεκα, καθαιρεθήσεται τ^ῦ κλήρου καὶ ἀλλότριος του Κανόνος ^σται.

Διάφοροι ἰ^ανόνε^ έμποδίζουσι τι,^ν άσπρων τά διάφορα, άλλά καὶ ὸ παρων αύτὸ τοθτο διορίζεται, λέγων^
^Επειδή πολλοὶ κανονικοὶ, ^τοι κληρικοὶ, άγαπί^ντε^ τήν πλεονεξίαν καὶ τὴν αἰσχροκέρδειαν^ αλησμόνησαν τὸ
ψ^ιλμικὸν ^όγιον Τού ^αβὶδ, τὸ ^έγον, ^τι τὸ άργύριον α^Ιτοῦ δέν έίδωκ^ μέ τὸ διάφορον, ^ δί^ιαιο^ δηλ. ὁπού
μελλει νά κατοι^σ^ είς τὸ άγιον ^ρος τού κυρίου, ταύτὸν είπε^ν, εις τ^ν ουράνιον βασιλείαν, άλλά δανείζον.-
τε^ ζητού^ι νά περνου^ιν άπὸ του^ χρεωφειλ,έτα^ των εκατοοτάί (^) -^τοι δωδεκα νομίσματα, ^ γρόσια θετέον,
είς Τα έκατὸν(ί^σΤι^ ^το δ βαρυτερος τόκο^ ἀ^ὸ τού^ άλλου^)^ ἐπειδή, λέγω^ τοῦτο ποιού^ιν οἰ κληρικοί, έκρινε
δίκαιον ή αγία καὶ μεγαλη ^υνοδο^ αί^τη, ^τ^ άνί^^ς ύστερα άπὸ τὸν Κανένα τούτον εύρεθ^ τινἀ^ κλ^ρικά νά
πέρν^ διάφορα, ^ ^^πραγματείαν τινά μεταχειριζέμενος τὸ πράγμα, ^ καὶ κατά ά ^ ν τρόπον, (θέλωντας
δηλ- νά μή φαινεΤαι πω^ αυΤὸς περνει διάφορα, δ(δει μέν Τά ^σπρα του τ^ύ^ ^χοντα^ χρείαν, συμφωνεί δέ

^(1) Κανονικοι καὶ έν τ^ Κανίνι, έξεται^ομενοι ίδια^τέρω. ονο- ^ορμήν κανον^καὶ ὀνομάί^οντ^^, τῶν λαΙκῶν, ^ ^ τὸ ^ιλείον
μα^ονται οἱ εληρικοὶ^ ι^σὰν ὀποῦ ή ί^ωή αύτῶν καί δ νους, καὶ δ αὁτονύμως, ταὁτὸν είπείν, ἀκανονίστως κ^ὶ ἀδ^φύρω^ πολι-
λόγος διεξάγεται, καὶ ἀ^ιευθύνεται κ^τὰ το^ς ἱεροὁς Κ^νύνας, ^τευομένων.
^Δποστολικο^, Ι^ημὶ^ Συνοδικούς τε καὶ Π^τ^κο.^ ^ ^ (^) Τήν έκατοστήν ταύτην άναφέρε^ κ^^ ^ θείος Χρυσύστο-
τήν ά. ὀποσημείωσιν του β^. Ἀποστολικ^.,ῦ). Κανονικοί ^ρο^ τ^ύ.. μος, ὁμιλ. νς^. είς τὸ κατὰ ^ατθ. λέγων, ούτος (ο χρεω^ελέτΥ^ς
τοις λέγονται καὶ οἱ μοναχοὶ, ^ςέν πολλοῖς των Κανόνων τ^ῦτς, άνθρωπος) μδλις έκατοστήν ά^οδίδω^ν^ ἐ^εινος δέ (ὁ Θεὸς) έκα-.
^άται, ἀλλὰ δή καὶ αἱ μονάί^αι δ^ὰ ^ ά^ τονταπλασίονα, καἰ ί^ωήν αίῶν^ον.
 ΤΗΣ Ἀ . ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

αύΤού^ νά σνμμερἱζεται καὶ αύτὸ^ άπὸ τά διάφορα καὶ Τὸ κέρδος τάν άσπρων, όνομάζων τὸν έαυτύν του^ ^χι
δανεισΤάν, άλλά συμμεριστάν καὶ κοινωνόν). όστι^ λοιπὸν εύρεθώ νά κάμΥ^ τ^ιῦτα, ^ καὶ νά ζητώ ήμιο^ία^
(^τοι τὸ ^μισν Τ^ς ^καΤοσΤ^, ^περ εἶν^ει ^ νομίσματα, ^ καὶ γρόοια έκ τάν ιβ^, το^ διαφόρου, δ ^ ,
τῶν Ι θθ) ά άλλο τι παρόμοιον πράγμα ἐπινοε^ διά αισχροκέρδειαν, ὸ τοιοίτος θέλ^ι καθαιρ^θώ ^ ὸ τὸν κλ^ρον,
καὶ θέλει άποξενωθώ τ ^ Κανονικές τάξεων. Ἀνάγνωθι καὶ τὸ μδ^. ἈποοΤολικύν,

Ι ^

^Ηλθεν εἰς τὴν ἀγίαν καί μεγάλην Σύνοδον, ὅτι ἔν τισι τόποις καὶ πόλεσι, τοῖς Πρ^- 1. Της Δαοδ. κ^.
^βυτέροις τὴν εὐχαριστίαν οὶ διάκονοι διδό^σιν, ὅπερ οὕτε ὁ Κανὡν, οὕτε ὴ συνήθεια π^ιρέ- ^
δωκε τοὺς ἐξουσί^ν μ ὴ ἔχοντοις προσφ^ρειν, τοῖς προσφέρουσι διδόν^ιι τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. ΚἀκεῖνΟ δ^
ἐγνωρίσθη, ὅτι ήδη τινὲς τῶν Διακόνων, κ^ί πρὸ τῶν Ἐπισκόπων, τῆς Εὐχαριστίας ἄ^τονται. Ταῦτα
Οὕν πἄντ^ περιηρήσθ^, καὶ ἐμμ^νέτωσ^ν οὶ Διάκονοι τοῖς ἰδίοις μέτροις, εἰδότες, οτι, τοῦ μεν Ἐπισκόποι^
^πηρέτοιι Εἰσὶ, τῶν δὲ Πρεσβυτέρων ἐλάττους. Λαμβανέτωσαν δὲ κατὰ τὴν τάξιν τὴν ευχαριστίαν μετὰ
τοὺς Πρεσβυτέρας, ἤ τοῦ Ἐπισκόπου μετ^διοόντος ο^ύτοῖς, ἤ τοῦ Πρεσβυτέρου. Ἀ λ λ ὰ μηδὲ καθῆσθαι
-έν ^εέσω τῶν Πρεσβυτέρων ἐξέστω τοῖς Δι^κόνοις. π^ρὰ Κανόνα γὰρ, καὶ παρὰ τάξιν ἐστὶ τὸ γ^μΕνον.
εἰ Οέ τις μ ὴ θέλοι π^ιθαρχεῖν, καὶ μετὰ τούτους τοὺς ὅρους, πεπς^ύσθω της διακονίας.

^ ρ μ η ν ε ία ,.

Πανταχο^ πρέπει νά φυλάττεται η εύταξία, μάλιστα δέ άνάμεσα εις τους (ερωμένους^ διά τοῦτο καὶ ύ
οων Κανων πράγμα παρά τάξιν γινύμενον διορθο^. ^ησὶ γάρ, ^λθεν εις τάν άκοάν τ^ς άγίας καὶ μεγκλης Συνύ-
Οου ταυτ^ς, βτι εις μερικούς τόπους καὶ πόλεις, οί διάκονοι δίδουσι τάν θείαν Κοινωνίαν εις το^ς Πρεσβυτέρου^,
τὸ ὸποῖον ΤοῦΤο οὕΤε Κανιών τι^ έγγραφος, ούΤε ουνάθει^Ε παρέδωκεν άγραφος, Τὸ νά μεταδίδουσι δηλαδά τὸ
σάμα του χριστοί εις τούς ἰερουργοίντας αύτὸ ιερείς, οί μά έ.χοντες έςουσίαν νά.τὸ ίερουργο^σι διάκονοι. ( Ι )
Ι ^ρὸς τούΤοις καὶ τοῦτο άκόμη ἐμηνύθη, ότι μερικοὶ άπὸ Τούς διακόνους μεταλαμβάνουσι προτη^ερα ἀ^ὸ τού^
ΙΙρεσβυτέρους. Ταῦτα λοιπὸν πάντα τά άτακτα ^ σηκωθούν άπὸ τὸ μέσον, καὶ οι διάκονοι μένωσι μέσα εἰς
τα βριά των, ^τοι, μήτε τάν ευχαριστίαν δἰδουοιν εἰς Τούς ^ἱερε^ς,μάΤε πρὸ Τάν ιερέων άς μεταλαμβάνουσι,
^ινωσκονΤε^, δΤι Τοί μέν ^^τισκόπον εἶναι ύπ^ρέται, ο^ς κ^ιὶ ^ύτὸ Τὸ ο^ομκ Των Το^Το δηλο^Διάκονο^ γάρ θέ-
λει νά ειπώ ύπΥ^ρέΤη^ τῶν δέ Πρεσβυτέρων εἶναι καΤωΤεροι ^ιαὶ έλάττονες, τὸ δέ ^λαΤτον ύπὸ τοί κρεἰττονο^
εύλογεῖται, λέγει ό Ἀπόστο^ο^, καὶ ^χι τὸ άνάπαλιν. ^ β ρ . ζ^. ^Λς λαμβάνουσι δέ κατά Τὴν τάξιν τάν
θείαν αχαριστίαν ύστερα άφ^ οὕ μεταλάβουν οί ΠρεοβύΤεροι, μεΤαδιδόνΤο^ ει^ αύΤού^ ταότην, ά το^ ^πι^κύ-.
που, (άν δέν ^ναι παρο^ν ὸ ^πίσκο,Τος^ Το^ ΠρεσβυΤερου. Ἀ λ λ ά ούΤε άδεια εἶναι εἰς τού^ Αιακένου^ νά κα^
θωνται άνάμεσα εις τους Πρεσβυτέρου^, έπειδά και Τοῦτο εἶναι άτακτον καὶ παρά Κανόνα^ δείκνυσι γάρ, ^τι οι
Διάκονοι μὲ τού^ Πρεσβυτέρου^ εἶνκι ισότιμοι, ^περ ούκ εσΤιν^ ει δὲ καὶ υστερα άπὸ τὸν Κανόνα τούτον δὲνθέ- ^
λει τινά^ άπὸ τού^ Λιακόνου^ νά καταπεισθώ, π^ιυ'^ άΤ^ὁ Τ^ν διακονίαν του.

^ ε ^ μ φ ω ν ίο^

σ^Ακο.λούθω^ τῶ παρόντι Κανόνι καὶ ^ ζ^ τ^^ διατάσσεΤαι. Προστάζει γάρ νά καταβιβάζεται άπὸ τὸν
βαθμόν Του, καὶ έ^σχατο^ το^ οικείου νά γίνεται τάγματος ὸ Αιάκονο^ έκε^νος ὸποῦ διά θρα^ύτΥ^τα προκαθε^.
σθώ Τῶν Πρεσβυτέρων, κ^ν ει^ οιονδάποτε όφφίκιον εύρίσκ^Ταε έ^ικλησιασΤικόν. (^) ^^ξω μόνον άν ύπάγ^ εις

(1) Δι^ ^ και ο Συμει^ν ο Θεσσαλονίκης φησίν^ ^ού δε^ Αια.. ^ (^ Λήὰ τοῦτο λοιπὸν πρέπει νὰ ἀκυρωθη ά εγγρα^ος προ-
κονους αρίδας προσφέρειν, οἱ Διά^ο-^ δε ξάντες τῶν Πρε.. ^σταγά τοῦ βασήλέως Ἀλιξιου του Κομνηνοῦ, ἦτις διορίζεται ἐν
σβυτέρων.^ Καὶ πάλιν. ^έπεὶ καὶ τὸ χάρισμα του .^^οσ^έρεήν ταις εξω της Συνδδου συνάξεσή νὰ ^ροκαθέζεται ^ ι μύνον'τῶν
.τ^ Θε^ ουκ ^χουσιν (οἱ Διάκονοι). Διάκονοι γάρ εἰσ^ την λε^.. Ι ἱερέων, ἀλλὰ καἰ τῶν Ἀρχιερέων αύτῶν ὀ της μεγάλης ^Εκκλη-
τουργικην ἀξίαν ἰίχοντες μὁνον. Ι^ἰ γοῦν ού δυνατὸν αύτοις ἱε-- σίας ^αρτο^ρύλαξ, Διάκονος ^ν, ουδέν άλλο προβαλλομένη εἰς
ρατικὸν ένδύσασθαι ^μφιον δίχα ευλογίας Ἀρχιερέως, ^ Ἱε- ἀθέτησιν τῶν Συνοδικῶν τούτων Κανόνων, πάρεξ την μα^.ροχρὁ-
ρέως, ούτε ένάρξασθαί τ-.νος τελετης άνευ Πρεσβυτέρου. .^ιῶς άρα ν.ον συνήθειαν ὁπού έπεκράτησεν, έπειδά τοῦτο δεν εἶναι εύλο-
ούτοι δι^ έαυτῶν ^ροσκομίσουσ^ν Ἀλλὰ καὶ ὁ θειος ^πιφά- γον' .μαλλον γὰρ πρέπει νὰ ^περνικῶσιν οἱ κα^ὁνες, πάρεξ ά σι^
νιος, αἱρέσει οθ^., ταῦτά φησι. εΚαὶ γὰρ ούτε Διάκονοι ἐν τν^ νήθεια τοις Κ^νδσιν ἐναντιουμένη. Κἄν γὰρ ά συνηθεια ίσχύη
ἐκκλησιαστικ^ τάξει έπιστεύθησάν τι μυστήριον ἐπιτελε^ν, ἀλλὰ μὲν ώς άγραφος νέμος, καὶ εἰς τὰ πολιτικὰ, και ά μακρὰ συ-'
μένον διακονειν τὰ ἐπιτελούμενα.^ Καὶ αἱ ἀ^εοστολικαἰ δε δ^α- νήθεια ἀντὶ.νύμου κρατ^, ομως ἀπλῶς είς ^λα, ἀλλ^ εἰς έκεῖ-
ταγαὶ, ^.βλ. ή. κεφ. μς^. φασίνα ^ούτε Δήακύνιρ προσφέρειν θν- να ὁποῦ δέν εἶναι Ιιγγραφος νόμος, καὶ- εἰς έκεῖνα ὁποῦ δέν έναν-
σίαν θεμιτὸν, ^ βαπτίζει^, ^ εὁλογίαν μικρὰν, ^ μεγάλην ποιεῖ- τιὁνεται είς ^γγρα^ον νύρον, ^ εἰς Κανὁνα, καὶ κατ^ α^τὸν τὸν
σθαιί^. ^αλσαμωνα, τὸν συνενδοκοῦντα εἰς τὸ άτοπον του βασιλέως
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

άλλΤ^ν πόλιν, πρόσωπον έπιφέρι^ν τού οικείου ΠαΤριάρχου, μητροπολίτου, ΤόΤε νά τιμ^Ται περισοόΤερον άπὸ
τού^ Πρεοβυτέρους. Ἀ λ λά κ^ιέ ^ κ'. τ^ς έν ΛαοδΕ^ιεία δέν πρέπει.^λέγει νά κάθηΤαι ὸ διάκονος έμπροσθεν ε ί
τὸν ΠρεοβύΤερον. ^λδέ νς^. τ^ς αύΤ^ς έμπο^ίζει Τὁ νά παγαίνουν οὶ ^ερε^ νά κάθηνΤαι μέσα εις Τὸ ^ μ α πρὸ
Τού νά είοοδεόσ^ ὸ Ἀρχιερεύς. ΣΤ^ίωσαι δΤι κατά Τὸν ^ωναρο^ν καὶ Ι^αλσαμώνα, δ μέν ιη^. τ^ς παρούσα.
Συνόδου λέγει διά έ^ιείνου^ Τοὁς ^ια^ιόνουί δπού ένκαιρῶ Τ^ς θείας ^Ιερουργία^ ένδον Τού βήματος πρωιαθέζον-.
ται τών Πρεσβυτέρων^ ^ιαὶ διά τούτο μέ βαρυΤέραν παιδείαν κολάζει αύτούί μέ Τήν παύσιν δηλ. τ^ς ίεροδια-.
κονίας Των. ^ο δέ ζ^. Τ^ς λέγει ^ιά έκείνους, δπού πρωιάθηνΤκι Τών Πρ^σβυΤέρων, δχι έν Τώ έκκλησία, άλλ^
έν τα^ έξω συνελεύσεσι, καὶ διά τούΤο έλαφρόΤε^α παιδεύει αύΤούί μέ τὸν καταβιβασμὸν μόνον Τού οικείου
Τόπου Των.
ΙΘ ,

Ἀποστ. μ^. Περὶ τῶν Π^ιυλιανισάντων, εἶτα προσφυγόντων τῆ καθολικῆ Ἐ κ κ λ η σ ία , ὅρος ἐκτἐθει-
τής α ^ . τής ται ἀναβαπτίζεσθαι αὐτοὺς εξάπαντος. Ε ἰ δἐ τ^νες τῶ παρεληλυθότι ^.ρόνιρ^ έν τ^ρ κλήρφ
ἰ^. τής έν ἐξετάσθησαν^ εἱ μὲν άμεμπτο^ καὶ ἀνεπίλη^τοι φανεἶεν, ἀναβο^πτιοθ^ντες χειροτονείσθω-
Δαοδ. η^.
τήςΚαρθ. ξς^. σσ.ν ὺπὸ τοῦ τῆς καθολικῆς Ἐ κκλη σ ία ς Ἐπισκόπου. Ε ἰ δὲ ὴ ἀνάκρισις ἀνεπιτηδείους αὐ-
τής δ^.ιεο τής τοὺς εὑρίσκοι^ κοιθαιρεὶσθ^ι ι^ὐτοὺς προσήκει. Ωσαύτως δὲ κο^ὶ περὶ τῶν διακονισσῶν, καὶ
ς^.ιδ^.μ^. Ι^ασ. ὅλως περὶ τῶν ἐν τῶ Κανόνι ἐξεταζομἐνων, ^ αὐτὸ^ τύπος παραφυλαχθήσεται. Ἐμνήσθη-
μδ^.τής Καρθ.
ς^. να^. ρλε . μεν δὲ τῶν δι^ικονισσῶν τῶν ἐν τῶ σχήματι ^ξετςισθεισῶν, ἐπεὶ μηδὲ χειροθεσίαν τινὰ ἔχω^
σιν, ώστε ἐξάπαντος ἐν τοῖς λα^ικοῖς αὐτὰς ἐξετἀζεσθο^ι.

^ ρ μ η ν ^ί α

^ο παρο^ν Κανων διορίζεται διά έκείνους ὸπ^ύ έγεννήθ^οα^ μέν είς Τήν αἴρεσιν τοΤ^ Παύλου τοί^ Σαμοσα-
Τέω^ ( ἰ ) , μεΤά ΤαύΤα οέ προ^Ιέφυγον ε ί Τή^ καθολικήν ^ κλησία ν, λέγων ὅΤι, Κανων καὶ Τύπος έξεδόθη νά
άναβαπτί^ωνται έξ άποφάσεως οί ΤοιούΤοι αίρεΤικοί (^ρα δέ δΤι καΤαχρησΤικώ^ όνομάζει ή Σύνοδος βάπΤισμοε
Τὸ Τών ΠαυλιανιοΤών βάπτισμα, καί παραβάλλουσα αόΤὸ πρ^ς Τὸ ήμέΤερον βάπΤισμα, καὶ ού πρὸς έαυΤὸ, έμε^
ταχειρίσθη καὶ Τ ὶ ρ^μα Τού, άναβαπΤίζωνΤο^, ^Το^ νά δ^υΤ^βαπΤίζωνΤαι, καὶ δ^α τά προλεγόμενα Τ^ς έν
Καρ^ηδόνι συνόδου μέ τὸ νά ρ.ή έβαπτίζονΤο ούΤοι άπαραλλά^ιτως ως καὶ οί όρθόδοξοι.) ἰ^ί δέ καί μερικοὶ άπὸ
αύτού^ έχειροΤονήθησαν κληρι^ιοὶ πρὸ Τού όρθοδόξου β^πτίσματος, μέ Τὸ νά μή ^ξευραν οί χειροΤονήσαντε^ αύ^
Τού^ Ἀρχιερεῖί πώς αίρεΤικοέ ^ ^ιαὶ χειροτονημένοι ^σαν έν τώ κατά τού^ ΙΙαυλιανιστάς κλήρω. ΟύΤοι,
λέγω, άφού άναβκπΤιοθούν. είς Τὁ όρθόδοξον βάπΤισμα, ει μέν φανώ ή ζωή αύΤών άμεμπτος καὶ ἀ,εατη^
γέρητο^ (^) χειροΤονούνΤαι άπὸ τὸν επίσκοπον Τ^ς καθολικές καὶ όρθοδόξου ^ἱ^κκλ^σίας, επειδή ὴ προΤέρα

ψήφισμα^ (^αρτοφύλαξ γὰρ ήν). Καί κατὰ τὸ δ^. διάταγμα τού
γ^. τίτλ. τού πρώτου ^ιβλ. τῶν διατάξεων, δπερ ἐστί ^ιβλ. β^.
των Ι^ασιλ. τίτλ. ά. κεφ. μα^. άλλὰ καὶ ή ς^. ^ιεαρὰ Δέοντος
τού σοφοῦ διορίί^ει^ οτι δέν πρέπει νὰ ^ρατή ή άγραφος συνήθεια
ή ἀπὸ τους Κανύνας έμποδισμένη. Ἀνάγνωθι και τήν ^ποοη-
μείωσιν του κθ^. ^Αποστολικοῦ, καί του ά. τής Σαρδικής. ΙΙύσον
δέ ἐτάραξε το'^ς τύτε Ἀρχιερεις ή τοιαύτη βασιλική προσταγή
διὰ το άτοπον, θέλει το μάθ^ οποίος ἀναγνώσν^ αύτήν κειμἐνην
έν τή κατὰ τον παρύντα Κανύνα έρμηνεί^ τοῦ Ι^αλσαμῶνος.
(ἱ) εΠαῦλος ὁ ἀπὸ Σαμοσάτων τών έν τ^ μεσοποταμία πλη-
σίον τοῦ Ευφράτου ποταμοῦ κειμένων δρμώμενος, καὶ δ^ὰ τουτο
^αμοσατεὸς ἐπονομαἰ^έμενος, (καί ο^χὶ διατί έχρημάτιοε Σα-
μοσάτι^ ^Επίσκοπος, ώς εἶπεν ὁ Εαλσαμων^ ή καί άλλοι), υἰὸς
γυναικὸς ^ανιχαίας, Καλλινίκης τούνομα. κατὰ τὸν Κεδρηνὸν,
Ελάσταριν, καὶ Ι^αλσαμῶνα, ὁ καὶ ^.Λ.ντιοχείας γεγονός ^ ί ..
σκοπος μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀντιοχείας Δημητριανοῦ, κατὰ
το ^ύθ. ῖτος ἀπὸ Χριστοῦ, κατὰ τὸν Εύσέβ.,ον (ἐκκλησ^α^τικ^
ἱστορ. ^ιβλ. κεφ. κ^.) δέν έ^ρύνησε μύνον κακῶς ^ιερί το της
θεολογίας μυστήριον λίγων, μόνον Θεὸν, ί^ι διατὶ είνι,ιι ^η^ή
τής θεότητος ὀ Ιἶατήρ, άλλὰ άναιρῶν τήν ^πὁστασιν του Τίοῦ
καὶ τού Πνεύματος, ώς ὀ ^αββἐλλιος, κ^ί πρόσω^ιον ^να τὸν
Θεὸν δοξάί^ων μετὰ του Δόγου αύτού, ώς καί δ άνθρωπος είς ἐστ^
μέ τὸν έαυτοῦ λόγον, καὶ ούδένπερισσότερον ἀ^ὸ το^ Ἱουδαίους
^ρονῶν^ κατὰ τὸν θεὶον ^Επιφάνιον αἰρέσ. ξε^. άλλὰ ^ ^ ^εται τινὰς ώς υβριστήν, ή διαβολέα, ή λοίδορον, ή μέθυσον, Λ
ἰ^νσαρκον οικονομίαν ἐγἐνετο ^λάσ^ημος, κατὰ τον Θε^δώρητον
διαλὁγ. β^. Ἀρτέμων, καί Θεοδόσιος, Σαββέλιός τε καί ^Ιάρκελ-
λος, Φωτε^νος, κα-. ΙΙαῦλος ό Σαμοσατεὸς, μόνον άνθρωπον κη-
ρυττο-.^σι τον Χρ.^τον, τήν δέ ^ρο τῶν αίώνων ύ^άρ^ουσαν αύ-
του θεότητα ἀρνοῦνται. Κατὰ δέ το ^τος, ή συγκροτη-
θείσα έν Ἀντιοχεί^ τοπική Σύνοδος καθείλεν αυτὸν καί άνεθε-
μάτισεν. ^Πς καὶ ή Συνοδική ἐπιστολή. κειται παρ. Ι^.ὁσεβίω αύ-
τόθι, ήτις καὶ λέγει, ὅτι ό Παῦλος έλεγε μή κατελυληθέναι έξ
ούρανοῦ τον Υἰὸν τού Θεού, άλλα κάτωθεν ἐκ τής μαρίας τού
εἶναι ἀρξάμ^νον. Σ'^εείωσαι δέ ^τι ὁ Κεδρτ^ν^, Ι^λάσταρις και
Ι^αλσαμῶν ^έγουσιν,οτι, οἱ Ι^Ιανιχαίοι μετων^μάσθησαν άπὸ τού
Παύλου τούτου Παυλικιανοί^ οιτιν^ς ὁλί^ους χαύνους μετὰ τον
Παῦλον άν^ύν,σαν ^ ^Ορα καί τὰ προλεγόμενα Διονυσίου τού
Ἀλεξανδρείας. ^Ορα καὶ σελ. 'ίε^ί). τής δογματικής 11ανοπλίας,
όπού γἐγραπται, ^τι, οἰ ΙΙαυλικιανοὶ ἐκ τῶν ^Ιανιχαίων κατά-
γονται, ἀντί Παυλο,^ννοι, Παυλικιανοὶ ^αρί^αρικώτ^ρον λεγό-
μενοι.
(^) ε^Δλλο έγκλημα, καὶ άλλο μί μψις, (λέγει ό θείος Χρυ-
σόστομος λόγω β^. είς τὸν ^Ιώβ)^ έγκληΙ^,α μέν γίνεται είς τὰς
^αρυτέρας άμαρτίας, ή δέ μέμψις είς τὰ έλα^ρέτερα πταίσματα.
^Οστις δέν εἶναι ἀνάμεσα είς τὰ δύω ταύτα, λέγεται ἀνέγκλη-
τος, Διότι έκεῖνον ό^εου δέν ^χε^ νὰ έγκαλέσ.^ τινὰς ῶς μοιχὸν,
ή ώς φονέα, ό τοιοῦτος εἶναι άνέγκλητος. ^Εκε^ιΙον δέ ὁπού μέμ-
 ΤΗΣ Α'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

χειροτονία όποῦ ^λαβον αίρεΤικοὶ δνΤες ούδὲ χειροτονία όλως λογίζεται. Πά^ γάρ εἶναΙ δυνατὸν ^ μώ βεβα^
κτισμένος κατά τὴν όρθόδοξον πίστιν, νά λάβ^ Πνεύματος άγιον έπιφοίτησιν, καἰ χάριν έν τ^ χειροτονία ^ Ει
^έ καὶ άνακρινόμενοι εύρεθο^ν Τ ^ ἱερωσύνης άνάξιοι, πρέπει νά καθαιρεθοῦν, ^τοι νά έξωσθοίν ά^ὸ τὸν κλ^ρον^
ΚαταχρηςΤικάς γάρ έδά ώ καθαίρεσή ἐληφθη άντὶ έξώσεως, έπειδη καθ^ιιρε^ται κυρίως ύ τὸ υ-^ο- ^
ρωσύνν^ καὶ Τοί^ κλήρου άρθεὶς πρότερον. ούτοι δέ οἰ μηδόλως λαβόντες χειροτονείαν, ά^ὸ πο^ον ῦψο^ θέλουν
καθαιρεθοῦν ; βέβαια άπὸ κανένα. ισω^ λέγει νά καθαιρεθοί^ν άπὸ την κατά τού^ Παυλιανιστἀ^ ιερωσύνην
καὶ κλ^ρον. ^Ωσπερ γάρ βάπτισμα άνόμασε τὸ καΤ^ έκείνους γινόμενον, οι^τως ωνόμα^ε κ^ὶ κ λ ^ ν τὸ ^τ^ έ^
κείνους καὶ άκολούθως καθαίρεσιν, ω^ καὶ ὸ η . τ^ς έν Λαοδικ. κλ^ρον όνομάζει τὸν ^αρἀ το^ ^οντανισ^α^
Τοίτο δέ δποῦ εἴπομεν περὶ τάν ἀνδράν, πρέπει νά φυλάττεται άπαραλλάκτως καὶ έπὶ τῶν γυναι^^- δηλαδή,
έάν Τινας άπὸ Τά^ γυνα^κα^ Τάν Παυλιανιστάν έχειροτότησεν όρθόδο^ επίσκοπος ^ιακονίοοας άγνο^ν τὴν
αύτάν αἶρεσιν, καὶ ^σαν χειροτονημέναι έν τῶ κατά ΠαυλινισΤάς Τάγματι τάν Λιακονισοάν^ αύταὶ, λέγω,
άναβαπτίζωνται, κκὶ ει μέν φανούν άξιαι διακονίας μετά τὸ βάπτισμα άς χειροτονάνται καὶ Λ.ακύν^σαι' (καἰ
βρα τὸν μ ^ . καὶ μζ^. ἈποσΤο^ικ. καὶ τὸν ζ^. τέν β^.) ^κε^νο δέ ὸποί έπιφέρει ο Κανων, έμνηοθημεν τῶν ^ια^
κον^σσάυ τῶν έν Τῶ ^χηματι έξεταοθεισάν, έπεὶ μηδὲ χειροθεοίαν τινά έχουσιν. ωσΤε έξάπκντος έν το^ Λα'^-
κογ^ αυτάς έξετάζεσθαι. άγκαλά καὶ εἶναι δυσκολονύητον, όμως ή ^ννοιά του εἶναι αὕτη, ^τι, άνεφέραμεν δέ
χωριστά περὶ Τάν Λιακονισσάν, ὸποί^ κοντά εις το^ Πάυλιανιστάς εἶχον τὸ σ χ ^ ι Τοθ^ο, ^γου'^ τὸ επάγγελμα
τάν Διακονισσάν, ^τι καὶ αύταὶ, καθως καὶ οί άλλοι των κληρικοὶ, ως λα^κοὶ πρέπει νά γνωρίζωνται^ διατὶ
καθάς έκε^οι δέν εἶχο^ κ^μμίαν χειροτονίαν, έστερημένοι ^νΤες τ ^ θεία^ χάριτος, οβτω καὶ αι ^αρ^ έκείνοι^
Διακόνισσαι, τὸ σχ^μα μόνον εἶχον Τάν ἐ^ιακονισσάν, χειροθεσίαν δέ άληθινην καὶ χάριτος μεταδοτικών ούκ εἶ-
^ον, ^οστε λα^καὶ.πρέπει νά γνωρίζωνΤαι καὶ αύΤαὶ μεΤά τὸ βάπτισμα, ο^σπερ ^^αν καἰ πρότερον,

^ ^ μ φ ω ν ία ^

^^ο δέ ^ε^. τ^^ ς^. άπαραλλάκΤως μέ Τὸν παρόνΤα Κανόνα λέγεις ^ορο^ έξεδόθη νά άναβαπτίζωνται οι
Παυλιανισταὶ, ταύτὸν ειπεῖν, οί άπὸ γεννήσεων τών τοί^ Παύλου αἶρεσιν ^χονΤες ^ο δέ Εε^. τές δ^, προστάζει
νά χειροΤον^ται ώ Λιά^ονο^ έτάν μ^. (καθως καὶ ὸ ιδ^. τ^^ καὶ μ^, τ^ς α^τ^ςΤὸ αυτό φασιν). άναθεματίζει
δέ αύτὴν, άνίσως προσμείνασα όλίγον καιρὸν εἰς τὴν λειτουργίαν (1) ύστερον ύπανδρευθ'^. ^ο δέ μδ^. τοί ^ασι-

τοιοῦτος, έξω μέν ἀπὸ ^κλή^εατα εἶναι. υποκάτω δμως εἰς ^μ- ^ιδ^. ττ^ς καὶ νὰ κάμν'^ λειτουργίαν. κατὰ τον τν^ς δ^.,κατὰ
ψιν εῦρίσκεται. Αιὰ τοῦτο ὁ ^Ιωβ άμεμπτος, ἐ^ειδη ἦτο μακρὰν, τὰς Ἀποστολικὰς δμως Λιαταγὰς δέ-^μαίνεται νὰ έπιτελ^ την
καὶ ἀπὸ τὰ έλάχιστα ὰμαρτήματα. ^καὶ εις τον Ἀβραὰμ, ἐν τ^ β^,εατι τάν θείων μυστ.^ίων λειτουργίαν τοῦ άρρενος
λέγει ὁ Θεὸς. εύα^έστει ἐναντίον έμοῦ, καὶ γίνουι άμεμπτος. ^ο Διακένου, ἀλλὰ την ^ξω του βήματος Δέγουσι γὰ^ α^ται ^ιβλ.
.δὶ ^Δπύστολος θέλωντας νὰ καταστήσω ποιμένας της οἰκουμέ- γ^. κε^ρ. ^ἀνίσι εὶς τὰς γυναῖκας δέν ἐσυγχωρήσαμεν νὰ δι-
νης, ἐπειδη τύτε ἦτο σπάνια τὰ καλὰ της ἀρετης, λέγει εἰς τον ^δάσκουσήν έν τη ἐ^κλησί^, (διὁτι γυναικὶ διδάσκειν ^ου^ έπι-
Τίτον. Κατάστησον ^πισκέπους, άς ἐγώ σοι διεταξάμην, ει^τίς . έπιτρέπω, λέγει ἰδί^ ο Παῦλος, (ά. Τιμοθ. κεφ ^.) πως θέλει
έστιν άνέγκλητος. Τὸ άμεμπτος^ ούκ εἶχε τύτε χώραν . . . μέ- συγχωρήση τινὰς εἰς αὁτὰς νὰ ἰερατεύουν , διύτι τοῦτο εἶναι
γα τὸ άμεμπτον. ^Ιέσον δέ το ἀνέγκλητον. Ι^Ιέγα δέ έν κακοις . σφάλμα της τάν Ελλήνων άθεδτητος νὰ χειροτονάσιν ἰερείας
καὶ το μικρὸν ἀγαθέν . . . ούκ έπειδ^ νύμον έθηκε τοῦτο, ἀλλ^ ^εἰς Τὰς θηλυκάς των θεὰς. καἰ ^ ι της τοῦ ^ριστοῦ νομοθεσίας.
έπειδώ εἰς την πλάνην ἐσνγκατέβη. ^Πξευρε γὰρ οτι δταν ἀνθήσ^ ^χειροτονειτο λοιπόν ή Διάκονος αυτη ^ρῶτον μέν (αῦτὁθι
ὴ ευσέβεια, αύτη ώ φύσις τοῦ πράγματος θέλει προτιμήσει ἀ^ κεφ. ιέ. καὶ ι^-) διὰ τὰς ^ωτιζομένας, ἦτοι ^απτιζομένας γυ-
έαυτης τὸ ἀγαθὸν, καὶ οτι θέλει γένν^ ώἐκλογώ τῶν κρειττύνων. ναικας^ τὰς ὁποίας, ἀφ^ου έ μέν ^^πίσκοπος άλειβε την κε^α-
Καὶ δρα δτι κατὰ τὰ λύγια τού Χρυσοστόμου καὶ ὁ Κανων ο^- λών αύτάν μέ τὸ ἄγιον ^λαιον, ὀ δέ Διάκονος μόνον το μέτώ-
τος ἀπαιτεῖ νὰ ^ναι οἱ μέλλοντες. ἱε^ωθἦναι, ^χι μονον ἀνέγ.^ πον, ἰιπερνεν έκείνη καὶ άλει^εν ^λον τὸ σι^μά των, μέ τὸ
κλητοι, άλλὰ και άμεμπτοι. Ἀφ^ ου μετὰ τον Παῦλον ήνθησεν νὰ μώ ἦτο πρέπον νὰ βλέπεται ἀπὸ τους άνδρας σῶμα γυμνὶν
.ὴ ευσέβεια^ ἀγκαλὰ καὶ κατὰ τὸν καιρὸν ἀκὁ^^ιη τού Παύλου, γυναικύς, Δεύτερον δέ διὰ τὰς άλλας ὸπηρεσίας τῶ-^ γνναικῶν.
καὶ τὸ άμεμπτος εἶχε χώ^αν. Διύτι ὁ ιδιος Παῦλος τδσον πρὸς Διύτι εἰς τὰ δσπήτια έκεινα δποῦ έσνγκατοίκονν γυναῖ^ες μὲ
τον Τίτον, οσον καὶ πρὸς τον Τιμὁθεον γράφων λέγει.. ^Δεῖ ούν άνδρας ἀπίστους, εἰς τὰ ὀποῖα δέν ἦτο σεμνὸν νὰ πέμπεται άν-
τὸν επίσκοπον άνεπἰληπτον εἶναι.^ Τὸ δέ ἀνεπίληπτον τοῦτο, δρας Διάκονος διὰ τὰς πονΤρὰς υποψίας, ώ Διάκονος γυναίκα
.σχεδὸν τελείως δέν διαφέρει ἀπὸ τὸ άμεμπτος, ^^ερ καὶ αύτὸς ὁ ἐπέμπετο, κατὰ τὸ ιέ. κε^. του γ^. ^ιβλ. έ^ύλατ^εν εις τὰς θύ-
^διος ^ρ^σὁστομος έρμηνεύων λέγει, πάσαν εἶπεν ἀρετην, άνεπί-^- ρ^ς της έκκλησίας διὰ νὰμώέμβ^ κ^μμία κατηχουμένηκαὶάπι-
ληπτον εἰπών . . . ωστε ει τις τύπτεται ῦπὸ της συνειδήσεως οτι στος (^ιβλ. κεφ ι^.). εξέταζε τὰς γυναικας ἐκείνας, έποῦ μέ
.^πραξε κ^ποια αμαρτήματα, δέν κάμνει καλὰ, έὰν έπιθυμ^ ^ σνστατικὰ γράμματα ή^χοντο ἀπὸ μίανπέλιν εἰς άλλην, ἄν^ναι
πισκοπών καὶ Ιε^ωσύ-^ην, της ὁποίας διὰ'τῶν ^γων ^καμε τὸν χριστιανός δρθύδοξαιςὰν^ναιμεμολ^μέν^^ ἀ^ὸ κ^μμίαν αιρε-
έαυτίν του ἀνάξιον-^ Το .δέ ἀνεπίληπτον καὶ ὁ ^.αρων Καν^ν σιν^ἄν'^ναι ί^πανδρες ^χῆραι,καὶ μετὰ την έξέτασιν έκαμνε τόπον
άπὸ τοὸς.ἱερεῖς-ἀπαιτει,^ καὶ ὁ θ^. τ^ς αὀτης Συνύδου. ^ἰ δέ άπὸ εἰς την έκκλησίαν νὰσταθ^ήκάθε μία κατὰ την τύχ^ν ^ ὶ στέσιν
τούς ἱερεις ἀπλάς, πύσι^ μαλλον ἀπὸ τους Ἀρχιερε^ς , της (βιβλ. γ^.'^. ιδ^.καὶ ιθ^.). έχρειάζετο ἀκέμη ή Διάκονος εὶς
(^) Σημείωσαι οτι ή Διάκονος, ἀγκαλὰ καὶ φαίνεται νὰ χει- τὸ νὰ ύπ^ετ^ τὰς ^ήρ^ ἐκείνας ὁποῦ ^ίσαν γραμμέναις εἰς τὶν
.οοτονἦται ί^στωα άπὸ τὸν Πρεσβύτερον καὶ Διάκονον, κατὰ τὸν κατάλογον της έκκλησίας, προσφέρουσα εις αῦτὰς τὰς παρὰ τάν
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

λείου την πορνεύσασαν διάκονον μὲ Έλληνα , ζ ' έίτη ἀφορίζει τῶν μυστηρίων, ὄχι όμως καὶ έκβάλλει τῆς μετ^
τῶν πιστῶν προσευχῆς τε καὶ κοινωνίας. λέγει δὲ καί ἠ β'. διάταξις τοῦ α^. τίτλ. τ^ν Νεαρῶν ^ ω τ . τίτλ,
κεφ. ιδ^ ὅτι ἠ διακόνισσα δὲν πρέπει νὰ συγκατοικῆ μὲ κανένα ὁποῦ έ^χει ὐποψίαν ἄσεμνον. '^ὰν δὲ πα-
ραγγελθεῖσα ἀπὸ τὸν επίσκοπον νὰἐκβάλ^ ἐκεῖνον ἀπὸ τὴν συνοίκησίν της, ἀναβάλλ^Ι τὸν καιρὸν, στερεῖται
άπὸ τὴν διακονίαν, καὶ κλείεται.μέσα είς μοναστήριον ὅλην της τὴν ζι^ἠν. '^νάγν^θι καὶ τὴν ύποοημείωσιν
τού μζ^. Ἀποστολικο^.^

Της^.ίι'.^ίέ- ί 'Επειδή τινές είσι ἐν τῆ Κυριακῆ γόνυ κλίνοντες, καίἐν ταῖς τῆς Πεντηκοστῆς ήμἔ-
τρσυ ιε'. ^ ^ πάντα ἐν πάσ.^ παροικία φυλάττεσθαι, ὲστῶτας ἔδοξε τῆ αγία Συνόδω τὰ^
εὐ^ὰς ἁποδιδόναι τῶ Θεῶ.
ρ μ η ν ^ ί οι.

Τὰ παρά τῶν αποστόλων καί Πατέρων παραδοθέντα ^θιμα πρέπει κοινῶς νὰ φυλάττωνται ὅλικ, άπὸ ὅλας
τὰς εκκλησίας, καί ὄχι μερικὰ ἀπὸ μερικὰς μόνον. ^ιά τοῦτο καὶ ό παρών Κανών διορίζεται ὅτι, έπειδὴ με-
ρικοί χριστιανοί κλίνουσι γόνυ καί έν τῆ Κυριακῆ ήμέρ^, καί ἐν ταῖς ἠμέραις ταῖς άπὺ τοῦ ίίασχα ^ως τ^ς
Πεντηκοστῆς, τὸ ὁποῖον εἶναι παρά Κανόνας καί ἄ.οπον, λοιπὸν διά νά φυλάττωνται ὅλαι αί '^ιποστολικαί
καί πατρικαί παραδόσεις είς ὅλας τὰς όρθοδόξους 'Ιικκλησίας τῆς οἰκουμενης, μία ἀπὸ τας ὁποιας εἶνκι^, καί τὸ
μὴ κλίνειν γόνυ ἐν τῆ Κυριακῆ, καί ἐν όλη τῆ Πεντηκοστά ἐφάνη εὐλογον είς την άγίαν ^ οδ ον ταύτην, νά
ἀποδίδουσι τάς εὐχάς των είς τὸν Θεὸν οί χριστιανοί ὅλοι ἐν ταῖς ἠμέραις ταυταις, ὄχι γονατιστοί, άλλὰ
έστῶτες καί όρθιοι.
^ ,^ μ ιρ ι,^ ν ίο ι.

ε'ο δὲ τῆς αὐτὸ τὸ ἴδιον λέγων, διορίζει καί ἀπὸ πότε πρέπει νά παύ^ ὴ γονυκλισία, δηλαδὴ ἀπὸ

χρ,^ι^,ν ^,^ιἐνας ἐ^ιημο^όν,ις, καί πρὸς ιίλλας ἀκ^η ὺπη- ^τισι βιβλίοις, οτι ή χειροθεσία της Διακόνου ήτο νὰ κλίνω την
ρεσίας ἦτον χρησιμεύουσα.Ι^ Περισσότερον δέ ἀπὸ ολα έχειροτο- Ι κεφαλήν της, καὶ ὁ Ἀρχιερευς θέτωντας ἐπάνω είς αυτήν τήν
νεῖτο κατὰ τὸ ή. ^ι^λ. κεφ. κ^. καὶ κεφ. κή. διὰ νὰ φυλάττω χεῖρά το-^, νὰ κάμνω τρείς σταυρους καὶ νὰ της ἐπιύχεται εῦ-
τὰς ἀγίας πόλας, καὶ νὰ ὀπηρετω το^ς πρεσβυτέρους, δταν έβά- Ι χάς τινας. Περὶ τῶν Διακονισσῶν γράφει ό Παύλος ά. Τιμο-
πτιί^αν τὰς γυναίκας διὰ τὸ σεμνὸν καὶ εύπρεπές, έν ο^ς και , θέου^ ^γυνα^κας ἐ^ισαύτως σεμνὰς, μη διαβόλους, νηφαλίους, πι-
γέγραπται δτι ε Διακόνισσα οὁκ ε^λογεῖ οὁδέ ποιει τι ἀπὸ έκεινα ^στὰς έν πάσι.^ ^ημείωσαι οτι άγκαλὰ καὶ αἱ διακόνισσαι ήσαν
όποῦ κάμνουν οἱ Πρισβύτεροι καὶ Διάκονοι. Λέγει δέ περὶ αύ- . άλλαι ἀπὸ τὰς χήρας. καὶ άπὸ τὰς Ι^ρεσβύτιδας, μ^ ολον τοῦτο
των καὶ ό ^Επιφάνιος αἰρεσ. οθ^. ^τι τὸ ἐκκλησιαστικὸν τάγμα , καὶ άπὸ τὸ τάγμα τῶν είς την ἐκκλησίαν κι^τειλεγμένων χη-
άχρι μόνον Διακονισσῶν έχρειάσθη τὰς γυναῖκας, χήρας τε ο^- ρῶν έχειροτονοῦντο διακόνισσαν ἀνάγνωθι καὶ την ῦποση-
νόμασε, καὶ τὰς γ^αιοτέρας ἀπὸ αύτὰς ονόμασε Πρεσβύτιδας, ^μείωσιν τού μ^. τής καὶ την του κά. της ἐν Ααοδικεί^ί.
πρεσ^υτερίδας ομως ^ ἱερίσσας είς κάνένα μέρος δέν έπρόσταξε Ι δέ τις φιλο^εαθής ἀγαπφ νὰ ήξεύρν^ τον τρόπον τής χιιροτονίας
νὰ γίνωνται. Διότι ούτε οἰ Διάκονοι έν τω ἐκκλησιαστικω τάξει τῶν τοιούτων διακονισ^ν. ἄς μάθω τούτον παρὰ τού πλαστά-
έπιστεύθησαν νὰ έπιτελῶσι μυστήριόν τι, άλλὰ μόνον διακονῶσιν ρεως πλατύτερον. Αέγει γὰρ οιΙτος, ύτι είς παλαιὰ βιβλία εῦρ^θη
είς τὰ πσρὰ των ἱερέων τελούμενα. Καὶ ^αάλιν, οτι μέν Διακο-. γεγραμμένον πο^ς αῦταὶ οταν έχειροτονούντο ήσαν χρόνων τεσ-
νισσῶν τὸ τάγμα εἶναι είς τήν έκκλησίαν, οχι διὰ νὰ ίερατι ύη^ ^σαράκοντα, καὶ σχημα εἶχον ^Αοναχικὸν τέλειον (ητοι τοῦ με-
ούδέ διὰ νὰ έπιχειρω νὰ συγχωρά τι^ άλλὰ διὰ την σεμνότητα γαλοσχήμου), καὶ δτι έκαλύπτοντο μέ μαφόριον, ^χουσαι τὰ ά-
τοῦ γένους τῶν γυναικων, ^ διὰ τήν ^ραν ὀ^οῦ ^απτίί^ονται ^κρα του κρεμάμενα έμπροσθεν. ^Οτι ὅταν ύ Ἀρχιερευς έλεγεν
τέον, ^ διὰ έπίσκεψιν πάθους, ^πόνου, ή διὰ νὰ θεωρῆται μόνον έπ^ αὁταίς τὸ, ^Π Θεία χάρις, δέν εκκλινον τύ γόνυ, ^ οἱ Διά-
άπὸ αυτήν δταν γυμνωθώ σ^μαγυναικὸς, ἐν καίρ^ άνάγκης, καὶ . κονοι, ἀλλὰ μόνην την κεφαλήν. έπειτα ό Ἀρχι^.ρι^υς ^βανιν
υ^ι ἀπὸ το^ς ἰερουργοῦντας άνδρας. Εί δέ καὶ ὁ Εαλσαμῶν λέγει Ι είς τον τράχηλον αύτ^ύν υπὸ τὸ μαφόριον^ τὸ ^ι^ράριον του Δια-
εἰς τήν λέ. έρι^τησιν μάρκου του Ἀλεξανδρ. οτι αὶ Διακόνισ^ κόνου, φέρων είς τον εμπροσθεν τὰ δύο άκρα του ^Οραρίου. Δέν
σαι εἶ^ον βαθμὸν έν τω ^ήματι, ή δέ των εμμήνων κάκωσις ἀ.. έσυγχ^ει ομιι^ς είς αὀτὰς νὰ ί^^ιηρετοῦν είς τὰ μυστήρια, ^
πεξένωσε τὸν ^αθμὸν αύτῶν καὶ τήν ύΤιηρεσίαν ἀ,ςὸ τὸ ^^εα^ . ριπίδιον νὰ βαστούν, ι^ς οἱ Διάκονοι, ἀλλὰ μόνον νὰ κοινωνοῦν
ομως α^τος πάλιν ἐν τω αύτω ἐρωτήσει λέγει δτι έν τω Κ^ν- ύστερα ἀπὸ τους Διακόνους, καὶ άφ^ ού ^θελε κοινο^νήσω τους
σταντινουπόλει προχειρίζονται Διακόνισσαι μηδεμί^ν μέν μετου- άλλους ό ^Λρχιερεὸς, νὰ πέρνουν τὸ ποτήριον ἀπὸ τας χε^ράς
σίαν, ^ μετοχήν έχουσαι έν τω ^εατι,. έκκλησιάί^ουσαι δε τὰ του^ καὶ νὰ το βάλλουν ἐπάνω είς τήν άγίαν τράπεςαν, χωρ^^
πολ^ὰ, καὶ τὰς γυνα^ιας έκκλησιαστικῶς διορθ^ύμεναι. Δέγει δέ νὰ κοινωνήσουν τινά^ ἐπιφέρει δέ ό Ι^λάσταρις ἀφ^ έαυτού, ^τι
καὶ ό Κλήμης Ἀλεξανδρ. στρωματ. ^ι^λ, γ^. έίτι οἰ Ἀ^ιόοτο- ἐμποδίοθησαν αυταὶ ύστερον ἀπὸ τους Πατέρας, ούτε είς τὸ
λοι, εἶχο^ι μαἰ^ύ-τους εἰς τὸ κήρυγμα γυναί'κας ι^ς ἀδελ^ὰς κ^ μα νὰ έμβαίνουν^ ούτε τὰς τοιαύτας υπηρεσίας νὰ έπιτελουν^
συνδιακόνους διὰ τὰς έν τ^ οίκφ καθΥμἐνας γι^να^κας, διὰ μέ^. δια τήν τῶν καταμηνίων κάκωσιν, ο^ς εἶπεν ἀνωτέρω καὶ ὁ
σο^τίι^ν ὁποίων εἰσήρχετο ή του Κυρίου διδασκαλία μέσα είς Εαλσαμε^ν.
τὸν θάλαμον, καὶ ἰδιαίτερον οἶκον τῶν γυναικων. Εί^ρηται δέ ^ν
 Τ Ι Ι Σ Α '. Ο ΙΚ Ο Υ Μ Ε Ν ΙΚ Έ Σ ΣΥΝΟ ΔΟ Υ

^ὴν εἰς τὸ θυσιαστήριον εἴσοδον τῶν .ἵερέων, τὴν γενομένην ἐν τ^ έσπεριν^ ^αββ^συ, και εως ,τότ^ ^
ἀρχιν^ί πάλιν, δηλαδὴ ^ως τὴν εἴσοδον τῶν ίερέων γεν.,μἐ.ην ἐν τῶ λυχνικ^ τ^,ς ετπέρας τ^ς Κυ^ιαα^ ταὺτὸν
εἰπεῖν, ἀπὸ τὴν μίαν έσπέραν, εως είς τἠν άλλην εσπέραν. .^λλὰ καί ὁ ιι'. τσ^ ^έτ^υυ ^ν τ^ Κ,^ .α ^
παρελάβομεν νά κλίνωμεν γόνυ. 'ο δὲ μέγας ίίασίλ. ἐν κζ'. κεφκλ. τῶν πε^ί ^'.^υ Πνεύματος. ὅπε^, ἐστί
Κανὡν ^ά. ὄχι μό^ον λέγει νὰ μη κλίνωμεν γόνυ ἐν τῆ Κυριακῆ καί ἐν τῆ Πε,τηκ^στ^, ,^α.ι τὸν ^γσν,
καί τὰς αἰτίας προσθέτει. διὰ τὰς ὁποίας τοῦτο ον ποιοῦμεν. .^ν τ^ Κυριακῆ ^ιεν φησίν, ὅ^θιο.. προσευχὅ-
μεθα ^ οὐ μόνον διατί ἐν αὐτῆ συνκνέστημεν τ^ ^ριστι^ καί χρεωστονμεν ν^ι ζητοῦμεν τἀ ἀ,,ω ,ια^ τ^ ο.^-
ράνια, ἀλλὰ καί δι^ετί ἠ Κυριπκὴ ἠμέρα φαίνεται τρόπον τινά πῶς εἶναι εἶ,^,ν καἰ τὐπσς τυ^ ^ιέλ^σντσς
αἰῶνος, ἐνῶ δηλονότι πάντες ἀ^στημένοι εύρίσκονται. ^ι' ὅ καί ἀρχὴ^ύσα αυτη τῶν ἠμερῶν, ου^.ι π^ωτ^

( 1) Διὰ τούτο καὶ ὁ μέγας Εασίλειος (είναι λ^για τού ^λα-
στάρεως) σσυνθέμενος άριστα πάντων τὰς ἱλαστηρίους εύχὰς,
τὰς έν τη ήμέρ^ τής Πεντηκοστής έπὶ τή τού άγίου Πνεύματος
έπιδημία έκφωνουμένας, καὶ μέ δουλικὸν σχήμα καὶ κλίσιν γο-
νάτων παραινέσας τὸν λαὸν νὰ τὰς ἀκροά^ωνται, διὰ νὰ ὁμολο-
γουν μέ τὸ σχήμα τούτο τήν φυσικήν αὁθεντίαν τού άγίουΠνεύ-
ματος, καὶ μαρτυρούν καὶ κατὰ τούτο δμοούσιον μέ τὸν Τἱὸν
τὸ Πνεῦμα τὸ άγιον, είς το ὁποῖον κάμπτει πάν γύνυ, κατὰ τὸν
Ἀπύστολον. Ταύτα, λέγω, ποιήσας, δέν έκρινεν εύλογον νὰ ά-
ναγινώσκωνται αἰ εὁχαί του αύται έν τή γ^. ο^α τής ήμέρας,
κατὰ Τήν ὁποίαν έπεδήμησεν είς τούς Ἀποστὀλους το Πνεῦμα
τὸ ^γιον. ^Οχι. Διατὶ δέν ἦτο πρέπον, αύτὸς ὁποῦ ήτο ὁπο-
φήτης καὶ μύστης τῶν άποκρύφων μυστηρίων του άγίου Πνεύ^
ματος, νὰ καταργήσω τὰ πρεσβεία καὶ προνύμια τής Κυριακής,
μεγάλα μυστήρια καὶ λογαριασμούς περιέχοντα, άπερ αυτὸς ἐκύ- .
ρωσε πρέτερον, λέγω δή τὸ νὰ μή κλίνωμεν γδνυ ἐν τή Κυρια^ .
κή. ^οθεν διὰ νὰ μή γένη τοῦτο τὸ άτοαον, έδιώρισε νὰ ἀν^-
γινώσκωνται μετὰ γονυκλισίας κατὰ τήν έ^πέραν της Πεντη-
κοστής, κατὰ τήν ὁποίαν, ή μέν Κυριακή, καὶ ή Πεντηκοστή
τελειώνει, αἱ δέ τής β^. άρχαὶ καταβάλλονται, έπειδή κάθε ἐρ-.
χομένη ήμέρα κάμνει τήν άρχήν της άπὸ τήν ώραν τής προ-
λαβούσης, και κατὰ τους άστρον^μους, καὶ κατὰ τούς πολιτικούς
νύμους. Δι^ ^ οἱ τὰς εύχὰς ταύτας άναγινώσκοντες τὸ πρω^,
κακώς, καὶ ήμαρτημένως, καὶ παρὰ Κανονας ποιούσιν. Ἀλλὰ καὶ
οἱ έν τή ήμέρα ταύτ^ τής Πεντηκοστής, λαμπροφδριρ ουση καὶ
κυριωνύμερ, άσιτοι καὶ νήστεις μένοντες, ^ως τής έσπερινής τῶν
τοιούτων ε^χῶν ἀκροάσεως, δεισιδαίμονες τωὁντι είσὶ, καὶ ού
καλῶς ποιούσιν, έπειδή κατὰ τὸν θειον Χρυσόστομον, κάνένα
έμπὁδιον δέν εἶναι, ἀφ^ ού άπολαύση ὁ άνθρωπος τήν σωματι-
κήν τράπεζαν, νὰ έλθν^ καὶ είς τήν Πνευματικήν τράπεζαν τού
λὁγου καὶτῶν εύχῶν (ὁμιλ. ι^. είς άνδριάντ., καὶ λόγ^ β^. μετὰ
τὰς καλάνδας). Δύτὸ τὸ ιδιον λέγει καὶ έν τή έρμηνεία τού
ι^. έδαφίου, τού η^- κεφ. τού δευτερονομίου, τού λέγοντος. εΚαὶ
φαγ^ καὶ έμπλησθήσ^, καὶ εύλογήσεις Κύριον τὸν Θεέν σου.^
(σελ. ^ύ3. τού ά. τὁμου τής σειράς)- ^Πθελε δέ άπορήση τι-
νὰς, διὰ τί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος έκλινε γὁνυ καὶ έπροσευχήθη
είς τὰς ήμέρας τής Πεντηκοστής ; έν γὰρ τῶ κ^. κεφ. τῶν ΥΙρά-
ξεων γέγραπται, οτι ὁ Παῦλος παρέπλευσε τήν ^Εφεσον, ταὀ-
τὸν είπείν έν παρύδι^ ήθέλησε νὰ ίδ^ τους ^Εφεσίους, έπειδή κα^
έσπούδα^ε νὰ εὸρεθή είς τήν ^Ιερουσαλήμ τήν ήμέραν τής Πεν-
τηκοστής, καὶ μετὰ ταῦτα έπιφέρεται, ταῦτα είπών, (ὁ Παύλος
δηλ.) θεὶς τὰ γὁνατα αύτού σύν πάσιν αύτοις προσηύξατο. Καὶ
πάλιν είς τὸ άκὁλουθσν κα^. κε^. γράφει ὁ ^διος Δουκάς, δτι
.πηγαίνοντας είς τήν Τύρον, εθέντες τὰ γὁνατα έπὶ τον αἰγιαλὸν
προσηυξάμεθα.^ λέσις δμως ε^ναι πρύχειρος, ^τι ή κατάστα-
σις τής ^Εκκλησίας ἀκύμα τύτε ἦτο άκανύνιστος, καὶ τρύπον
τινὰ ἦτο είς τήν νηπιύτητά της, ώσὰν ὁπού άκέμα τύτε κατε-
^άλλοντο τὰ κυριώτερα θεμέλια, καὶ δέν εἶχε λάύη τήν τελειό-
ΠΙΙΔ Λ ΛΙΟΝ
τητα, οὁδέ ολην τήν άκρίβε^ν. ΣηΙ^ιείω^αι δ^ ^ παρων Κα-
νῶν δέν λέγει δ^ὰ τὰς γονυκλισίας^ τὰς ^μ^^ κοιν^τερον
ονομα^ομένας μεγάλας μετανοί^ς, ^τ-,ν^ς ^ ^ροσπτώ^εις κυ-
ρίως ὁνομάί^ονται (τὰς ὁ^ιοί^ς, ^ταν χάριν ἀσπασμοῦ γίνων-
ται, έγίων είκὁνων, θετέον, μάλιστα τῶν ^κτων μυστη-
ρίων, δέν έμποδίί^ει τοσον ὁ Κανων τοῦ ὰγίου Νικη^ὁρου,
ούτε έν τή Κυριακή ούτε έν ^λη τη Πεντηκοστη, ο^^ντὰ ^ερὰ
άσματα λέγοντα, ^οτέ μέν, Σοὶ προσ^ίπτομεν τ^ άναστάντ^ έκ
τάφου, ποτέ δέ, Δεῦτε ^ροσκυν^σωμεν και προσπέσωμεν Χρι-
στ^ τω άναστάντι, κ^ὶ άλλα τοιαύτα πολλά. Εἶ^α δτ^τὰς χά-
ριν άσπασμοῦ γινομἐνας γονυκ^.ισίας δέν έμποδίἰ^ει, έπειδή τὰς ἐξ
έθους γινομένας, καὶ αύτ^ς ^.ποδίί^ει έν τῶαυτο^ Κ^νύνι, λέγων
α^τολεξέί. Χρή άσπασμοῦ χάριν κλίνειν γένυ,καὶ έν Κυριακή, ού
μέν τοι τὰς έξ έθους γονυκλισίας ποιειν, ώς έν πολλούς χειρο-
γράφοις κώδηξιν ούτω γέγραπται, ^ο Θειος δέ ^Ισα^ς ταύτας
κωλύει. Γράφων γὰρ πρὸς Θεοδώραν τής λέγεε, οτι ἄν κάμνη
γονυκλισίας έν τή Κ,,ριακή, κ^ἰ έν τή Πεν^ηκοστη, Κανύνι ^α-
ρυτάτιρ υπίκειται. Ἀλλὰ κ^ὶ ὁ ἄγιος Κάλλιστος. καὶ ^Ιγ^άτιος
δ ^ανθοπουλος παρομοίως αύτὰς έμποδί^ουσ^, κατά τινας, φασὶ,
μυστικούς και άπορρήτους λὁγους. Ἀλλὰ δή καὶ τὰ τυπ^κὰ τὰς
τοιαύτας μεγάλας μετανοίας ἀσηκένουσιν ἀπὸ το μέσον, ^ν τε
τή Κυριακή, και τοις Σάββασι, καὶ έν ^λη τη ν^. κα^ ^λὁγος
εἶναι,διατὶ είς τὰς τοιαύτας προσπτώσεις έμπεριέχεταικαἰ ή άπὸ
τών Κανόνων έμποδισμἐνη γονυκλισία) δέν λέγει, λέγω, έ Κα-
νών διὰ τὰς τοιαύτας γονυκλισίας, άλλὰ διὰ τήν γονυκλισίαν,
καθ^^ν έπάνω είς τὰ γύνατα κείμενοι, ^οσευ^έμεθα, ^,τι λο^
γής δηλ- κάμνομεν κατὰ τήν έσπέραν τής άγίας Πεντηκοστής.
^στε έντευθεν συμπεραίνεται, δτι, τὸ νὰ προσευ^ώμεθα γονα-
τιστοὶ, δέν εἶναι έθος καὶ συνήθεια Δατινική, ή έθνική, ἀλλὰ
εύαγγελική και έκκλησιαστική. Ευαγγελική, διατὶ καὶ ο^τως
προσηύξατο. θεὶς γὰρ, φησὶ, τὰ γόνατα προσηύ^ετο (Δουκ. κβ^.
^ί). Ἀποστολι^ διατὶκαὶ ὁ Παύλος ίδίως οί^τω προσηύξατο.
ώς ε^πομεν άνωτέρω. Καὶ πάλιν Τούτου χάριν κάμπτω τὰ γό-
νατά μου π^ς τὸν Πατέρα του Κυρίου '^εών ^Ιησού Χριστού
(^Εφεσ. γ^. ί έ.). Καὶ μάλιστα ὁ Ἀδελφόθεος Ιάκωβος, τοί^ ὁ-
ποίου, γράφει ὁ μεταφραστής καὶ άλλοι, έξωγκι^θησαν τὰ
γὁνατα ώς τής καμήλου, ἀπὸ τὰς συχνὰς γονυκλισίας, κεἰ κοι^
νώς οἱ Ἀπύστολοι ένταίς διαταγαῖς λέγουσι (^ιβλ. ^ κε^. θ^.
καὶ ιέ,) οτι οἰ πιστοὶ κλίνοντες τὰ γύνατα έδέο^το του ^εού έν
Τ^ λειτουργία, καὶ τέως εἶναι έκκλησιαστική, διατὶ ή σό-
νοδος Κανόνι λέγει, ^τι κατὰ τήν τής Κυριακής έσπέραν γόνυ
^ιλίνοντες τὰς εύχὰς προσ^έρομεν τ^ ^οθεν καὶ ὁ μέγας
Βασίλειος (λόγ^, ο^ ή άρ^ή, έ ^νθρ^πος ^ ε^όνα), γρέ^
φει, δτι διὰ τούτο είς έπτὰ διαλείμματα έμοιράσθη ό τής προ..
σευχής καίρὸς, διὰ νὰ γίνεται κ^ιποια ἀνάπαυσις είς τήν συντο-
νίαν τής έν ταις προσευχαις γονυκλισίας, καθο^ς καὶ πολλοὶ τών
ἐρήμοις ὁσίων γονατιστοὶ εὸρέθησαν παραδὁντες Τὸ πνευμα. Καὶ
ὁ Ευσέβιος γράφει, ^τι οἱ έπὶ μάρκου Δυρηλίου Χριστιανοί
17
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

μάοθη άπὸ τὸν ^ίωῦσ^ν, άλλά μία, .^Τις καὶ όγδό^ έστὶ, δ^λοῦσα τὴν ένΤως όγδόην έκείνην δπού μέλλει νά
γένω μετά Τήν τού έβδοματικού αἰ^νος ΤούΤου Τελείωσιν. ^Εν ὅλω δέ ΠενΤηκοσΤ^Ι πάλιν όρθιοι προσευχή
μεθα, διατὶ καἰ αύτή Τ^ς έν Τῶ μέλλονΤι αιωνι έλπιζομένης άνκοτάσεως εἶναι ένθύμησις, ἴνα διά τοῦ όρθἰου
οχήματος μεταφέρωμεν τὸν νοί^ν μα^ άπὸ τού παρόνΤο^ αίῶνο^ έπἰ τὸν μέλλοντα. Σ υμφ^νω^ τῶ μεγάλερ
Ι^ασιλείιρ λέγει καὶ ὸ θεἱ^ Ἱουοτ.ίνος έρωτήσ. ριε'. άποφαινόμενο^, ύΤι τὸ έν Κυριακή μή κλίνειν γόνυ, σύμβο-
λόν έσΤι τά^ άναστάσεω^, δι^ ^ς τού ^ριοτού χάριΤι Τ^ς άμαρτίας, καὶ τού θανάτου ήλευθερωθημεν. ^Εν δέ
τ^ ΠεντηκοοΤ^ γόνυ ού κλινομεν, έπειδή ισοδυναμεῖ αύτ^ τ^ ^μέρα Τ^ Κυριακή, κατά τὸν λόγον άνα^
οτάσεω^ καὶ ότι ^ τοιαύτη συνήθεια, λέγει, έλαβε ΤΥΙν άρχ^ν ά^ὁ Τ^ς χρόνους Τῶν ^Αποστόλων, καθω^ φησιν
ὸ μακάριο^ Κἰρηνα^ ὸ μάρτυς, καέ ^Επίσκο^πο^ χρημκΤίσας Αουγδούνων, έν Τῶ περὶ Τού Πάσχο^ λόγιρ. ^υμμαρ^
τυρε^ί δὲ καὶ ὸ θεῖο^ ^πιφάνιο^, ὅτι γονυκλισίκι ού γίνονΤαι έν ύλ^ Τ^ ΠενΤηκοσΤ^. Τά αύΤά λέγουσι καἰ ὁ ίε-
ρὸ^ Αυγουστίνος ἐν τ^ πρὀ^ Ιανουάριον έπιστολ. και ^ ^ίερ^νυμος κατά Αουκιφεριαν^ύν, καὶ ὁ θε^ος Ἀμβρόσιο^,
καὶ ὸ Τερτυλλιανό^ άλλά καὶ ὸ ά. Θεοφίλου ὸρίζει νά Τιμ^Ται κάθε Κυριακή, καὶ νά πανηγυρίζεται, έπειδη αύτη
καὶ πρωτΥ^ έστὶν ως άρχ^Ι ζω^, καὶ όγοόΥ^, ὡς ύπερβ^σα Τὸν ^ουδ^κὸν ^αββατισμὸν, ^τοι Τν^ν ζ^. ημέραν.
μείωοαι, ^τι ὸ νς^. Τ ^ Καρθ. λέγει, πῶ^ είς Τά έν ^ικοιία δοκιμα^θέντ^ κ^ὶ έξετασθένΤα ^Το γεγραιΑμένον νἀ^
λειΤουργοθσιν οι ίερεῖς νήστει^ ει^ Τού^ Κανόνας όμως ΤούΤου^ Τ ^ έν ί^ικ^ιία ούδαμού ΤοιουΤον εύρισκεται,

στρατιωται προσηύ^οντο γύνυ θέντες έπὶ τήν γήν, κατὰ τὸ οἰ-
κε^ον το^ς χριστιανοις των εύχῶν έθος (έκκλ. ἰστορ. βιβλ. έ. κεφ.
^.) Πλήν δέν πρέπει πάντοτε γονατιστές τινας νὰ προσεύχεται,
άλλὰ καὶ ορθιος, καὶ κατὰ τὸν παρύντα Κανένα^ και κατὰ τὸ
Ι ^ὁαγγέ^ιον. λέγον^ ^ῦταν στήκητε προσευχόμενοι^ (^ίαρκ. 1^.
^ ). Εἐναι δέ άξιον νὰ προσθέσωμεν καὶ τούτο είς τήν παρού^-
σαν ύποσημείωσιν, δτι έπειδη τὸ ^ά^βατον εἶναι ή^εέρα, καὶ κα-
ταπαύσιμος της δημιουργίας τού Θεού, καὶ νεκρε^σιμος^ καὶ πτι^-
σιμος, ^διατὶ είς αύτήν καί ὀ Κύριος άπαξ έτά^η, καὶ έπεσεν
έν τω τάφιρ, καὶ τὰ μνημόσυνα γίνονται των ἐν τῶ τά^^ κειμέ-
νων, καθ^ ^ μέν καταπαύσιμος εἶναι, άσηκώνονται ἀπὸ αυτήν αἱ
γονυκλισίαι, έργασίαι τινές ούσαι, ι^ς δηλούσι τὰ τυπικὰ, δια-
τάσσοντα έν τω μ^. ἀ^ὸ τ^ ^σκέρας έκάστης ς^. νὰ σχολάσου-
σιν α^ται, καὶ ι^ς μαρτυροῦσιν ὁ θεγος Κάλλιστος, καὶ Ἱγνάτιος
ὁ ^ανθὁπουλος (παρὰ τη φιλοκαλία). Καθ^ δέ νεκρώσιμος καἶ
πτιΙ^σι^^ιος, καὶ ούχὶ ἀναστάσιμος, διὰ τούτο καὶ ύ κ^. ούτος της
ά. καὶ ὁ της ς^. δέν έμπὁδισαν τὸ νὰ γίνωνται γονυκλισίαε
έν τ^ ^α^άτω ι^ς δηλωτικαὶ ούσαι τής έν γη καὶ τ^ θανάτ^
πτώσεως, κατὰ τὸν αὁτον ι^α^. τού ^ασιλ. καθι,^ς καὶ ο β^.
κολάου λέγει, οτι τῶ κλίνειν έν ^αββάτω γένυ ἀπὸ τού Κανὁ-
νος ου κεκώλυται. Διὰ τούτο άρα οἱ έν ^αβ^άτω γονυκλιτουν..
τες, ούχ ἀμαρτάνουσι. Καὶ λοιπὸν δέν εἶναι έναντίοι οι συνο^
δικοὶ Κανένες μέ τὰ τυπικὰ, καθ^ ί^τι πρὸς δια^ύρους του ^αβ-
βάτου λογαριασμούς άποβλέποντες^ οἱ μέν, ούτω, τὰ δέ, οί^τω,
διόρισαν περὶ των έν τἰ^ ^α^βάτιρ γονυκλισιῶν. Διὰ τί ήδη ή
γονυκλισία ἀσηκωθη άπὸ την Ἀνατολικήν εκκλησίαν, ορα είς
τήν ύποσημ τού της ς^.
 Π Ε Ρ Ι Τ Π Σ Α Ρ Ι Α Σ Κ Α Ι Ο Ι Κ Ο Υ ^ Ε Ν Ι Κ Ι Ι Σ

Π Ρ Ο Α Ε ^ Ο ^ Ι Ε Ν Α

άγια καὶ οικουμενικά Σύνοδος γέγονεν έπὶ Θεοδοσίου τοῦ μεγάλου, έν έ^τει 3^Π, ^τις ^ιαὶ α^.
γεται τ^ν έν Κωνσταντινουπύ^ει γενομένων οικουμενικών. Πατέρες δέ έν αυΤ^ οἱ άξιολογωΤεροι ^σαν Νεκτά-
ριο^ ὸ Κωνσταντινουπόλεως, Τιμόθεος ὸ Ἀλεξανδρείας, Μελέτιος ὸ ἈνΤιοχείας, Κύριλλος ὸ Ἱερ^σο^ύμων, Γρη-
γόριος ὸ Θεολόγος καὶ Γρηγόριος ὸ ^ιύσσης, καὶ άλλοι πολλοὶ έκ τ ^ Ἀνατολ^ς επίσκοποι, τὸν άριθμὸν ^ντε^ ρν^.
ἀπὸ δέ τ^ς Αύσεω^ ούδεὶς παρ^ν ^ις αύτην, ούτε αύτοπροσωπως ὸ Πάπας ^άμασος ούτε τοποτηρηΤώ^ αυτοί,
ἀλλ.^ούτε συνοδικώέπι^ολώ αυτοί φαίνεταιεἰςαυτην^(ἱ) ύστερον ^μω^ ουνεφωνησαν καὶ συνε^φίσαντο ει^ τά παρ^
αύΤ^ς ὸρισθένΤα, καὶ ὸ Αάμασος, και ώ Λυτικώ άπασα ^Εκκλησίκ. καὶ μέχρι Το^ νύν ω^ άληθώ^ οικουμενικών
Ταύτην άποδέχεται καὶ ὸμολογε^. Συνεκροτώθη δὲ αύτη προηγουμένως μέν κατά ^ακεδονίου,^στιν έβλασφώμει,
^τι κτίσμα τού Τἰοῦ ύπάρ^ει τὸ Πνεῦμα τὸ άγιον, επομένως δέ καὶ κατά Ἀπολιναρίου, και Εύνομιανέ^ν, ε^ιτ^ν
^ύδοξιανῶν ^ιαὶ Σαβελλιανων, καὶ ^Ιαρκελλιανέ^ν, καὶ ^ωτεινιανων, (^) καὶ άπλδ^ π^σαν α^ρεσιν άνεθεμάτισε
γεγονυι^αν έπὶ έπικρατείας Κωνσταντίου, Ἱουλιανοί, καὶ ούάλεν^ος Τί^ν πρὸ σύτ^ς βασιλέων. Λιορθώσασα
οέ Τών ύπὸ Τέ^ν Ἀρειανι^ν μεταλλαγε^σαν (3) δοξολογίαν καὶ προσκύνηύν τώς άγίας Τριάδος, τὸ δόγμα τ ^ έν
^ικαία Συνόδου άνεκαίνισεν, ὡς πάντ^ πἀντως όρθόδοξον. ^οθεν, ἶνα φαν^ ^τι τά αύτά πρεσβεύει μέ Τών έν
^ιικαία Σύνοδον, άλλο Σύμβολον πίστεωςῖδιον ούκ έποιησεν, άλλά τὸ έκείνη^ μικρὸν έναλλάξασα, καἰ προσθε^σα
.μέν Τὸ, οὕ Τ ^ βασιλεία^ ούκ έ^ται τέλος, διά τών α^ρεσιν τοί χιλιαστοί (^) Ἀπολιναρίον, καὶ τὸ ει^ τὸ

( .1) Σημειώσεως άξιον εἶναι τούτο ὁπού ώκολούθησεν εις τών
παρούσαν Σύνοδον, ώς ἀναιρετικὸν ^ν τού φανταζομἐνου προνοώ
μίου τῶν νύν της ^Ρώμης Παπῶν, τού δτε δηλαδώ, οἱ Πάπαιαύ..
. θεντικως τὰς οἰκουμενήκὰ^ Συνόδους ἀθροίζουσιν. ^Ιδου γὰρ τών
παρούσαν οἰκουμενικών,^χι μόνον δέ ώθροισεν ό Πάπας Δάμασος,
ἀλλ^ ούδέ ^λως παρών εἰς αὁτώ^ ούτε αύτοπροσώπως ούτε διὰ
τοποτηρητῶν, ούτε διὰ της συνήθους συνοδικώς έπιστολῆς, καὶ
μ^ον τούτο ταύτην, ώς ἀληθῶς οικουμενικών ἄπαντες οἱ Δυ-
Τικοὶ, καὶ τότε σννωμολόγησαν, καὶ ώδη συνομολογούν.
(^) Περὶ τούτων ^κάστου, δρα εἰς τὰς ύποσημειώσεις τού ά.
Κανόνος της παρούσης Συνόδου.
(3) εοἱγὰρ ^Δρειανοὶ, ἀλλὰ δώ καὶ οἱ ^Πμιαρειανοὶ καὶ Πνευ-
ματομάχοι, μετήλλαξαν τών άρχαίαν, καὶ συνήθη τ^ εκκλησία
δοξολογίαν της άγίας Τριάδος. Ἀντὶ γὰο τού, Δόξα Πατρὶ, καὶ
Υ ἰ^, καὶ άγί^ρ Πνεύματι, ^λεγον Δόξα Πατρὶ δι^ Τἱού έν ἀΥίιρ
ΙΙνεύματι, ^να μέ τών διαφορὰν τῶν προθέσεων^ ποιούσιν οἱ ου-
σεβε^ς διαφορὰν ουσίας, τάξεως, καὶ τιμης τῶν θεαρ^ικων
προσώπων τώς όμοουσίου καὶ όμοτίμου Τριάδος. Δι^ ο καὶ έ
αυνουχίσας τὸν εαυτόν του Δεόντιος δ ^Δντιοχείας, τους μέν
όρθοδόξο^ς όρῶν καὶ σύνδεσμον τιθεμένουςέπὶ του Υἱοῦ, τους
δέ Ἀρειανοὸς, την διὰ, καὶ την έν έπὶ του ἀγίου Πνεύματος,
μέ σιωπών ἀπερνοῦσε καὶ τὸ Ινα καὶ τὸ άλλο, έκ^ωνῶν
μόνον τὸ τέλος, ώτοι τὸ, καὶ είς τους αἰῶνας των αἰώνων. Σελ.
^ 7. του ά. τόμου τ^ν' Συνοδικῶν. ^^πὶ Εασιλέως δέ ^Δναστα-
σίου τού Δικόρου, ἀποκλεισαντος έν τ^ Ἀ^ρικη τὰς ^ν όρθο-
δόξων έκκλησίας Τρασμούνδου του έρχηγοῦ τ^ν Ἀρειανων Εαν-
δάλων, καὶ έκατὸν ε^κοσιν ^Επισκόπους έξορίσαντο^ εἰς τών νη-
σον Σαρδινίαν, ^νας ^Δρειανὸς όνόματι βάρβαρος (κατὰ άλλους
δέ ό ^απτισθησόμενος ώκουε Εάρβαρος), θέλωντας νὰ ^απτίση
τινὰ, εἶπε^ ^απτέζεται ό δε^να είς Τὰ έ^νομα του ^ίατρὸς δι^
Τἰού έν έγίφ Πνεύματι, καὶ ^ τον θαύματος ἰ παντελῶς έν τ^
ἄμα έξηράνθη ώκολυμβήθρα.(Δοσίθ. σελ. της Δωδεκαβίβλ.Ι
(^) Πολλοὶ πλανηθέντες ἀπὸ τὰ λόγια τού Κεφαλαίου της
Ἀποκαλύψεως (έδα^. 3. έ. 6. 7.) όπου λέγεται, δ'ιι έκλεί-
σθη καὶ έδέθη ό Σατανας χίλια ^Τη, ^ιαὶ δτι οἱ έν τ^ ά. ἀν^-
στάσει Ι^χοντες μέρος δίκαιοι έ^ασίλευσαν μετὰ τού χριστού χί-^
λια ^τη, έ^αντέ^θησαν, ότι ἀφ^ ^ύ γένν^ ώ παρουσία, καἰ
 ΟΙ ΚΑΚΟΝΕΣ

Πνεῦμα τὸ άγιον η'. ^ρθρον, πλατυτέρως ἀναπτύξασα, καί τὰ λοιπά τέσσαρα ἄρθρα μέχρι τέλους ἀναπληρώ-
^ασα ^,τοιοῦτον άπ^ιράλλακτον ἐποίησεν, ὁποῖον τώρα παρὰ πάντων τῶν όρθοδόξων ἀναγινώσκεται, ὡς ἐν τ^
ταύτη ^υνόδιρ ὁρ^ιται, ίσελ. τοῦ α'. τόμου τῆς συλλογῆς τῶν συνόδων καί ἐν τῆ ε'. πράξει τῆς αὺ-
τῆς.^σελ. τοῦ αὐτοῦ τόμους. Πλὴν άν καὶ τὰς προσθήκας ταύτας καί ἐν^λλ^κγὰς ἠ ί^'. αὕτη είς τὸ ^ύμ-
^ολον τῆς ἐν ^ικαίςρ. ἐποίησε, μ' ὅλον τοῦτο αί μετά ταῦτα σύνοδοι, ὡς έν ^ύμβο^ον, τὸ τῆς καί τὸ τ^ς
Ι^'. ἐδέξσντο. ^ιά τὶ δὲ τὰς προσθήκας ταότας ἐποίησεν αύτη. ὅρα είς τὴν ὐποσημείωσιν τοῦ ζ'. Κανόνος τ^ς
Γ'. Κοντὰ δὲ είς ταῦτα π^ντα, καί τοὺς παρόντας ζ'. Κανόνας ἐξέθετο, εἰς τὴν τῆς 'ί^κκλη^ίας σύστασιν ἀφ^-
ρῶντας κιεί ευταξίαν, ἐπικυρωμένους μὲν ἀορίστως ἀπὸ τὸν τῆς ὡρισμένως δὲ άπὸ τὸν ί^'. τῆς ς.'. καί
τὸν Α'. τῆς ζ'. ^ὅρα τὸν ^οσίθ. σελ. ^ τῆς ^ιωδεκαβίβλου^

Ο Ι Κ Α Ν Ο Ν Ε Σ

Ο Ι ^ Ο Υ ^ Ν Ι ^ ^ Υ^ Ο Λ Ο Υ ^ Ι ^ Υ Ο ^ Ν Ο Ι

Κ Α Ν Ω Ν Α ...

Τής βοε^.τής ΙΙ ^Ωρισαν οὶ ἐν Κωνστ^ντινουπόλει συνελθόντες ἄγιοι Πατέρες μὴ ἀθετεῖσθοιι τὴν πίστιν
Καρθ β ^ ^ Πατέρων τῶν Τριακοσίων δεκαοκτὼ, τῶνἐν Νικς^ία τῆς Βιθυνίας συνελθόντων, ἀλλὰ
^ μένειν ἐκείνην κυρίαν καὶ ἀναθεματισθἤναι πᾶσαν οιἶρεσιν, κοιὶ ἰδικῶς τὴν τῶν Εὐ^μΙ.^.ε
μιανῶν, εἴτ' ο^ν ΕὐδοξΙανῶν, καὶ τὴν τῶν ἹΙμιαρείω ν, Είτ οὕν Πνευματομάχων, καὶ τὴν τῶν Σαββελ-
λιανῶν, κ^ιὶ τὴν τῶν Μαρκελλιανῶν, καὶ τἡν τ^ν Φι^τεινιανῶν, καὶ τήν τῶν Ἀπολιν^ρ^νῶν.

^ ρ μ η νε ί

^ο ^ρί^Τος ούτο^ Τ^ π^ροό^ Συνόδου Καν^ν διαγορεύει ύΤι οί ρν^. άγιοι ΠαΤέρεί ὸ^ού έσυνάχθησαν ε ί
ΚωνσΤοντινούπολιν, έρισαν ^Τι, ή μέν όρθόδοξος πίσΤις, ταύΤὸν είπεῖν Τὸ τ ^ πίστεως Σύμβολον Τῶν τριακο-.
σίωνδεκαοκτω Πατέρων Τ^ν συναχθέντων είς Τήν Νίκαιαν Τ ^ ἰ^ιθυνίαί νά μή άθετ^ται, άλλά νά μέν^ στε^
ρεά καὶ άπαραχάρακτοί π^ισκ δέ ^ίρεσις νά άν^εθεμαΤισθώ. Ἱδιαιτέρω^ δέ νά άναθεματισθ^ ή αἶρεσι^ τί^ν Εύ^

κοινή ^ρίσις, έχουν οἱ δίκαιοι νὰ βασιλεύουν έδῶ είς τήν γήν χί-
λια έτη έμοῦ μέ τὸν Χρίστον, καὶ μετὰ ταῦτα νὰ άνέλθουν είς
τους ούρανους, διὰ τοῦτο καὶ χιλιασταὶ οἱ τοιοῦτοι ωνομάσθη-
σαν. Δύω δέ τάγματα χιλιαστῶν έστάθησαν. οἱμέν γὰρέξ αύ-
των έλεγον, οτι κατὰ τὰ χίλια έκεῖνα έτη έχουν νὰ άπολαύσουν
κάθε ἀπδλαυσιν. καὶ σωματικήν ήδονήν, ἦσαν δέ ούτοι οἱ περὶ
Κήρινθον τὸν του Σίμωνος μαθητήν κατὰ τὸν ά. αίῶνα, καὶ οἱ
Ι^αρκιωνισταὶ κατὰ τὸν β^. αἰῶνα. οί δέ έλεγον, οτι δέν θέλουν
άπολαύσουν έμπαθεις ήδονὰς, άλλὰ μάλλον νοερὰς, και πρεπού-
σας είς άνθρι^πους λογικους, ων άρχηγὸς έστάθη ΙΙαπίας ό Ἱε-
ραπύλεως (παρ^ Ευσεβ. έκκλ. ἱστ^ρ. βιβλ. γ^. κεφ. λδ^.) καὶ
,άλλοι. ^οθεν καὶ ὁ Ἀπσλινάριος τοιούτος χιλιαστής έχρημά..
τισεν έκ τοῦ ά. τάγματος, ι^ς έκ τού μεγάλου Ι^ασιλείου^δηλού-
ται (έπιστολ. σλύ^.) καὶ έκ τοῦ Θεολόγου (λύγ. να^.) καὶ έκ του
^έερωνύ^εου (^ιβλ. ι'ό, είς ^Πσα^αν). διὰ τούτο είς ἀναίρεσιν τής
αἱρέσεως ταύτης, προσέθήκεν είς τὸ Σύμβολον τής έν ^ικαί^ ή
Σύνοδος αί^τη έκεῖνο το λύγιον, δανεισαμένη τούτο έκ του λύγου
έποῦ εἶπιν ο ..Αρχάγγελος Γαβριήλ πρὸς τήν Παρθένον εκαὶ
τής βασιλείας αύτου οὁκ έσται τέλος. ^ Τὰ δέ χίλια έτη ^πού
λέγει έ Ἱωάννης, δέν έχουν νὰ γενοῦν μετὰ τήν β^. τού Χρι..
στοῦ παρουσίαν, καὶ ή βασιλεία τού Κυρίου δέν εἶναι χρύνοις
περιγραπτή, ούτι^^ρωσις καὶ πόσις, ι^ς εἶπεν ο Παῦλος, άλλὰ
χίλια έτη νοοῦνται, κατὰ το^ς θεολογουντας, δτι εἶναι το ά.κ^
Τής ά. παρουσίας τού Χριστού, μέχρι .τής β^. παρατεινύμενον
διάστημα, έν ^ έδεσμεύθη ὁ Σατανάς^ κατὰ τὸν λύ^ον του Κυ^
ρίου, ^έύν κρίσις έστὶ τοῦ κοσμου τούτου. ^ίύν ο άρχων τούκὁ--
σΙ^ου τούτου έκβληθήσεται εξω. (^Ιωάν. ιβ^.), έν ^ ή α^. άνά^
στασις εγινεν είς δικαίωσιν τῶν ψυχῶν διὰ τής νεκρι^σεως τής
άπιστίας κα^ κακίας, ^ερὶ ής εἶπεν ὁ Χρ^στὸς^ ο τῶν λογων μου
άκούων, καί πὲστεύων τῶ πέμψαντί με, μεταβέβηκεν έκ τοῦ θα-.
νάτου είς τήν ἰ^ωήν, καὶ ο Ἀπόστολος, εί ούν συνηγέρθητε τ^ρ
Χριστά τὰ άνω φρονείτε (Κολασ. γ^.). Καὶ άκολούθι,^ς έν τιρ
διαστήματι τούτ^ρ έγεινεν ή μετὰ τοῦ Χριστου βασιλεία τῶν
δικαίων. ήτις εἶναι ή μετ^ αύτού τούτων διὰ τού Πνεύματος
ένωσις^ καὶ τοῦ Θείου αύτοῦ φωτισμού θεωρία καὶ άπὁλαυσις,
περί ἦς εἶπεν ο Κύριος, ου μή γεύσωνται θανάτου, ^ως ἄν ἰ^δωσι
τήν βασιλείαν του Θεού.^ (^άρκ. θ^. .ί.)
( Ι) Ἀνέπτυξε δέ καὶ άνεπλ^ο^σεν. αΙ^τη τὸ Σ^βολον τούτο,
ι^ς μέν ^έικηφύρος ο Κάλλιστος καὶ άλλοι λέγονσ^, διὰ τού Γρη-
γ^ίου του ^ύσσης. ^ δέ ο Δοσίθεος (σελ. 1 ί^ . τής Δωδεκα.-
βίβλ.) διὰ τής χειρὸς Γρηγορίου του Θεολύγου, ύστις έν τῶ μέ..
σφ τής Συνὁδου ταύτης, ι^σπερ μία ούράνιος βροντή ταῦτα διὰ
τοῦ άγίου Πνεύματος έβρὁντισε καὶ ἐθεολόγησεν. ι^^ἰ μέν Θεὸς,
οὀ κτίσμα. ^Ιεθ^ ήμῶν γὰρ τὸ κτίσ^ τῶν ού θεῶν. Ι^ἰ κτίσμα
δέ, ού βΙεός. ^ΙΙρξατο γὰρ χρονικές^ ^ δέ ^ρξατο, ούκ ἦν- δέ
πρεσβύτερον τὸ ούκ ἦν, τούτο ού κυρίως δν, Τὸ δέ μή κυρίως
έ^ν, πῶς Θεός; ούτε ούν κτίσμα των τριῶν, ούδέ ^ν κτλ. (έν τω
συντακτηρίιρ).^
(^) Εἶπα δτι ή σύνοδος αύτη ἀνεθεμάτισε πασαν α^ίρεσιν γε-
γονυιαν έπὶ Κωνσταντίου, Ἱουλιανού καὶ Ουάλεντος^ διατὶ ὁ
 ΤΗΣ Β'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ,

-νομιανών(Ι), ^Τοι τών καλουμένων Εύδοξιανών, ^ αἶρεσι^ τών ^Ιμιαρείων(^), ήγουν τών ΠνευμαΤομάχων, ή α^.
.ρεσι^ τών άκολούθων τοί^ ^αββελλίου, (3) ή αἶρεσι^ τών τοί^ ^Ιαρκέλλου όπαδων. (^ αἴρε^ τών τοί^ Φω^
Τεινού μαθητών, (ο) καὶ ή.αἴρεσι^ τών του Ἀπολιναρίου (θ),

^ υ μ ^ ρ ω ν ίο ^

Συμφ^νως μὲ τὸν παρόντα Κανόνα καὶ ὸ ά, Κανο^ν τή^ ς^, διορίζεται νά ωναι άκαινοτό^ητο^ παραδοθε^σα
πίσΤι^ παρά Τών έν Νικαία, καὶ ^ ρ ά Τών ρν^, ΠαΤέρων τ ^ συνόδου ταύτης, Καὶ ό έ, τ^ παρούο^.ά^ε^
^δέχθ^ Τού^ Δυτικούς ὸμολογούντας μίαν θεότητα Τ^ς Τριάδος, ὸμοίως καὶ ὸ β^. Καν^ν τ ^ έν Καρθαγέν^ ^
ζε^. νά μέν^ βεβκία ^ εί^ την άγίαν Τριάδα πίστι^ Τ ^ ^κκληοίας, κατά τὸν τύπον τ^ ἐν Νικ^(α, έ ά,
^ανων αύτ^ λέγει, Πίστεω^ δόγμαΤα άναφέρουοι καὶ δ ρκ^, ρκά, ρκβ^. ρκγ^, ρκδ^, ρκέ, ρκ^, ρ ^ , τ^
^θαγένω.

Κωνστάντιος, καὶ μ^ ^λον ὁ^ού έπρέσβευε τήν ά^διότητα τού
Υἱού, καὶ τοῦ ἀγίου Πνεύματος, άλλ^ άπαξ δελεασθεὶς, δτι ή
λέξις ὁμοούσιος ἐστὶν αίτία σκανδάλου, ώς μή κειμένη έν ταις
Γραφαις, έμάχετο ἀσπόνδως είς τούς τοῦτο φρονούντας. ^οθεν,
καὶ άλλους ἐξώρ^εν, έπτώχιί^ε, καὶ κατεφρόνει, συνόδους δια^ό-
φους ήθροισεν έν τω Δύσει καὶ Ἀνατολή κατὰ του όμοουσίου.
Τούς αἱρετικους ^Ε^ισκό^ους περιεποιείτο, καί είς τούς μεγά-
-λους θρόνους άνεβίβαί^εν, ο^νες έδικούς τους ἐκκλησιαστικούς
έχειροτόνουν. ^ δέ Ἱουλιανὸς έποίησεν οσα δέν έκαμαν οἱ προ
αυτού βασιλείς καὶ διώκται. ^Ο δέ ούάλης ού μόνον ^πραξεν ^σα
καὶ ό Χωνστάντιος, άλλ^ άρειανὸς ών, διωγμον έκινησε κατὰ
τής^ εκκλησίας, χειρότερον άπὸ τὸν τών είδωλολατρών, ώστε
καὶ αύτοὀς τους Ἀσκητὰ^ τής έρήμου. ό όμόφρων αυτου Αού-
κιος ο Ἀλεξανδρείας ^δειρεν, άπέκτε^νεν, έξώρισε, καὶ ἐδήμευσε
τον κλήρον. Ού μόνον δ^ ο^τοι. άλλὰ κ^ὶ ^ἱ ^λλαι ^ἱρέσεις, καὶ
οἱ ^Ελληνες ^Ιουδ^ῖοι εἶχο^ ιἰς τούς καιρούς των άδειαν,
οι δέ όρθόδοξοι έδιώκοντο. Διήρκεσαν δέ οἱ τρεις Εασιλεις ούτοι
διώκοντες τήν ^Εκκλησίαν, εως τεσσαράκοντα έτη, εως οπού
ύλίγοι τινές ^γιοι διέμειναν όρθόδοξοι έλέγχοντες τὰς αἱρέσεις,
ο^τινες, βασιλεύοντος του μεγάλου Θεοδοσίου, καιρού δραξάμενοι,
'ήθροίσθησαν είς τήν οἰκουμενικήν Σύνοδον ταύτην.
(.1) Σημείωσαι οτι οἱ του ^Αρείου ^παδοὶ ύστορα άπὸ τήν ἐν
Νικαί^ α^. Σύνοδον εἰς τρε^ς τάξεις διωρέθησαν, κατὰ τον ^Επιφ.
αίρέσ. ογ^. καὶ οδ^, καὶ άλλοι ώνομάί^οντο Ἀνὁμοιοι, διατὶ έλε-
γον τὸν Υἱὸν κατὰ πάντα άνόμοιον του Πατρὸς, ἀρχηγὸς τών
ὁποίων έστάθη ^,τε Εύνὁμιος ὁ Γαλάτης^ ὁ καὶ Κυ^ίκου χρημα-
τίσας ^Επίσκυπος^ δστις καὶ άνεβάπτιί^ε τους έρχομένους είς τήν
κακοδοξίαν του είς μίαν μδνην κατάδυσιν, άνω μέν έχοντας τούς
-πὁδας, κάτω δέ τήν κεφαλήν. ^Εφλυάρει δέ, καὶ οτι κόλασις και
γέεννα άληθώς ούκ έστιν, ἀλλὰ μόνον διὰ φύβον ήπειλήθη, καὶ
σιΙν τούτ^ρ ὁ Ἀέτιος. ^Ωνομά^οντο δέ οἱ Εὁνομιανοὶ, καὶ Εύδο-
ξιανοὶ ἀπὸ Εύδοξίου ὁμύφρονος του ^ύνομίου, του ^ρηματίσαν-
τος Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, καὶ τὸν Εῦνόμιον Κυί^ί^
κου χειροτονήσαντος.
(^) ^Λλλοι δέ ώνομάί^οντο ^Πμιάρειοι, έπειδή κατὰ το ήμισυ
έμέτεχαν άπὸ τού Ἀρείου τήν α^ρεσιν,ο^τινες τον Υἱὸν μέν έλε-
γον ομοιον κατὰ πάντα, καὶ ὀμοούσιον μέ τὸν Πατέρα, τήν λέ-
ξιν δέ τού ὁμοουσίου δέν ήθελαν νὰ παραδεχθούν ώς άνωτέραν,
καὶ μ^ ὁλον ὁποῦ αύτή ἦτο έν χρήσει καὶ παρὰ τοις ἀρχαίοις
Πατράσι πρὸ τής α^, Συνύδου (δρα είς τὰ προλεγόμενα Τής α^.
Συνόδου). Τούτων δέ άρχηγὸς έγεινε^ ό έκ τής ^Λγκύρας Εὰ-
σιλειος. Ἀπὸ τήν φατρίαν δέ ταύτην τών ^μιαρείων ό Ι^Ιακε-
δόνιος ών, καὶ κατὰ τής τού άγίοο πνεύματος θεό^ητος πόλε­
μον ήγειρεν, δν καὶ ή παροῦσα β^. Σύνοδος κατεδίκασεν, άφ^ ου
καὶ οἱ ὁπαδοὶ αυτου Πνευματομάχοι έκλήθη^αν. δέ τρίτοι
ουτε ομοιον έλεγον τὸν Τἱὸν, ούτε ἀνέμοιον^ μέσον βαί^οντες τῶν
^Ἀρειανών καὶ ^Πμιαρείων.
(3) Σαβ^έλλιος δ ἀπὸ Δυδίας καὶ Πτολεμαίος τής Πεντα..
πόλεως χρηματίσας ^Επίσκοπος, τήν α^ρεσιν του νοητού, Σμυρ-
ναίου μέν κατὰ Θεύδωρ. καὶ ^Επιφάνιον, ^Εφεσίου δέ κατὰ Α^-
γούστ. διαδεξάμενος, τοσοῦτον αυτήν διέσπειρεν, ώστε οἱ ταύτην
ληροῦντες νὰ μή όνομάί^ωνται ^οητιανοὶ, άλλα Σαβ^ελ^ιανοὶ έξ
αὁτού. ^Ελεγε δέ ούτος τον Πατέρα, καὶ τὸν Τἱὸν καὶ το άγιον
Πνεύμα, τρε^ς ονομασίας ένὸς καὶ τού αὁτού προσώπου, και
κατὰ τὰς δια^ορὰς τ^ ένεργειών^ ποτέ μέν νὰ δνομάἰ^εται Πα-
τ^, ποτέ δέ Υἱος^ ποτέ δέ Πνεῦμα-
(^) ^Ιάρκελλος έξ Ἀγκύρας ήτο. ένηγκαλίσθη δέ τήν αἴρεσιν
του Σα^βελλίου, και ού μὁνον ψιλὸν άνθρωπον έλε-^ε τον ^ρι-
στὸν, ἀλλὰ και έφλυάρει οτι μετὰ τήν δευτέραν κρίσιν έχει νὰ
ἀπορρι^θή τὸ σώμα του Κυρίου, καὶ νὰ υπάγω είς τὸ μή δν,
κατὰ τὸν Ευσέύ. έκκλ. ἱστορ, ^ιβλ. γ^, καὶ ἀκολούθως ή Εασι-
λεία αὸτοῦ νὰ ^χω τέλος.
(ο) ^ωτεινὸς ὀ ἀπὸ Σίρμιον καταγόμενος, και Σιρμίου ^Επί-
σκοπος χρ^,ατίσας, τὰ αὀτὰ έ^ρὁνησε μέ τὸν Σαμοσατέα Παύ-
λον. Ουτε γὰρ τήν άγίαν Τριάδα ώμολύγει, τὸν Θεον, Π^έῦμα
μόνον δημιουργὸν ονομάτων τού παντὸς, τ^ν δέ Δύγσν, προφο-
ρικὸν μόνον, ώς οργα^όν τι μη^ανικὸν, ούτε τ^ν Χριστον Θεὸν
έλεγεν, άλλὰ ψιλ^ν άνθρωπον, τού Θεού λόγον τον προ^ορικὸν
έκείνον ύποδεξάμενον, καὶ άπὸ τής μαρίας τήν ^παρξιν λαύόντα.
Κατὰ τὸν Σω^όμενον έκκλησ. ἱστορ. ^ιβλ. δ^. κεφ ς^, περὶ τού-
του ορα καὶ τον Δαοδικ.
(θ) ^Απολινάριος ὁ έν Δαοδικεία ^ής Σι^ίας γεγονώς ^Επίσκο^-
πος, τήν αιρεσιν τού ^Αρείου διαδεξάμενος, τού λέγοντος πρὸς
τοῖς άλλοις, καὶ οτι ο λόγος ἀντὶ ψυχής ήτο εἰς τὸ τού
Χριστού. Κατά τε Ἀθαν. καὶ ^Επι^άν. Ποτέ μέν έλεγεν, οτι
ό Δόγος έλαβε σώμα χωρὶς ψοχή^, ποτέ δέ αίσχυνόμενος τήν
άγνωσίαν του^ έλεγεν, ὅτι έλαύε ψο^ήν, ένουν ^μω,, κεὶ άλ^-
γ^ν, χωρίων, κατὰ τούς Πλατωνικούς, τήν ψυ^^ τ^ν νούν,
δστις έλεγεν, ὅτι δέν πρέπει νὰ προοκυνούμεν άνθρωπον θεοιο^-
ρον, πρὸς τὸν όποιον ἀντιστρέ^ων ό Θεολόγος Γρηγόριος έλεγεν,
δτι πρέπει νὰ προσκυνουμεν έ^ι σάρκα Θιο^όρον, ἀλλὰ ^εὶν
ἀνθρωποφόρον. Γρηγόριος έπιστ. β^. πρὶς Κληοόνιον- ῦύτος
έφλ.υ^ει άκόμη καὶ ότι τήν ^ίρκε ^ἶχ^^ ό Χριστὸς ἀπ^ αἰώ-
νος, κακώς έννοών τὸ, όδεύτερος άνθρωπος έξ ούρανού,καὶ ἀ^ιο-
λούθως οτι νὰ^μή έ^α^ε σάρκα έκ τής ΙΙαρθένου, ώς μαρτυρώ
ό Ε^σίλειος έν μι^ἰ έπιστολ^Ι.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Κ Α Ν Ω Ν Β '.

Τοὺς ὺπὲρ διοίκησήν Ἐπισκόπους τ^ῖς ὺπερορίοις ἐκκλησί^ις μὴ ἐπι^να^ μηδὲ συγχ^ειν
Ἀπος.λδ^.λε^.τὰς ἐκκλησίοις, ἀλλὰ κατά τοὺς Κανόνας, τὁν μὲν Ἀλε^ανδρείας Ἔπίσκοπον, τὰ ἐν Αἰγύ-
της α^. ς^.
τ^ς γ ^ .τ ^ πτω μόνον οἰκ^νομεῖν,τοὺς οὲ της Ἀ να το λἤ ς Ἐπισκόπους,τὴν Ἀ νειτολικὴν μόνην διοικεῖν,.
δο κηο της - φυλαττομ^νων τῶν ἐν τοῖς Κανόσι τοἶς κ^.τὰ Νίκαιαν πρεσβείων τῆ Ἀντιοχ^ων 'Εκκλησία,^
κ^.καὶλθ^. καὶ τοὺς τ ῆ ςἈ σ ια ν ῆ ς διοικήσεως Ἐπισκόπους, τὰ κατὰ τἡν Ἀ^ιανἡν μόνον δ ιο ικ ε ί κ^ὶ.
Ἀντι. θ^. τη^
τοὺς τῆς Ποντικῆς, τὰ της Ποντικῆς μόνα, καὶ τοὺς τἤς Θρο^κικἤς, τὰ τἤς Θρακικῆς μό^
Σαρδ.γ^.ια^.ιβ^
ν^ν οἱκονομεῖν. Ἀ κλήτους ^ὲ Ἐπισκόπους ὺπ^ρ διοίκησιν μ ὴ ἐπιβαίνειν ἐπὶχειροτονία, ή τι-
σιν ἄλλαις οἰκονομίαις ἐκκλησΤαστικαῖς. Φυλαττομένου δὲ τοῦ προγεγραμμένου περὶ των οιοικήσεων Κ α .
νόνος, εὕδηλον ὡς τὰ καί^ ὲκάστην ἐπΟ^ρχίαν ὴ της ὲπαρχίας Συνοδος διοικήσει, κατὰ τὰ ἐν Νικαία ὡρι-
^μἐνα. Τὰς δὲ ἐν τοῖς βαρβαρικοῖς ἔθν^σι τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίας οἰκονομεῖσθαι χρὴ κατ^- την κρατήσασα^
συνήθειάν τῶν Πατέραν.
^ ^ μ η ν ^ ία

^Επειδά ι^ν μαρτυρεῖὸ ΣωκράΤην βιβλ. έ, κεφ. ή. Τὁ ύπερορίο^ν ένεργεῖν πρόΤερον έγίνεΤο ἀδιαφόρων διά-
Τούν διωγμούς Τὸ δποῖον, ὡν λέγει ὸ ΘεοδωρηΤος καΤά πολύν ζ^λον ^κοιμνε καὶ ὁ μακάριος Ευσέβιον ὁ ^α-
μοσάτων, διά ΤοθΤο ειρήνης άναφ^νείσην έν τ^ καθόλου εκκλησία, έξεΤέθη ὁ παρων Κανὡν, ὅσΤιν ούΤε διά
μόνους Τούν ^ΙηΤροπολίΤας Τούς αύΤοκεφάλουν άναφέρει, καθο^ν ήρμήνευσεν ὁ ἰ^αλσαμων, ούτε διά μόνους Τούς
Πατριάρχας (1) άλλά ^ιαὶ διά Τούν δύο όμού, κατά Τὸν Δοσίθ. (σελ- ^33. Τ^ν έν Ἱεροσολύμοιν ΠαΤριαρχειΙ-.
σάνΤων), ἶνα ^κασΤος αύΤών έν Τ^ ἰδία έπαρχία καὶ διοικήσει οικονοι^, καὶ ^χι έν ἀλλοτρί^ έπιβαίνΥ^, ^ ι
συγχέω τἀ δίκαια τών έκκλησιῶν, άλλά κατά τούν Κανόνας (τὸν ύηλ. κ.σεὲ ζ^, τ^ἱν ά., καὶ πολλῶ μάλλον,
κατά Τὸν λδ^. καἰ λέ. τούς Ἀποστολικούν) δ μέν Ἀλεξανδρείαν νά οικονομά μόναν τάς έν Αιγύπτ^ρ ένορίας
(ρητών δέ άναφέρει τὁν Ἀλεξανδρείαν ά Σύνοδος διατὶ ὁ Ἀλεξανδρείαν Ἐπἰσκοπον μετά τ^ν περὶ αότὸν
νήργησε κ^ὶ έχειροτονήθη μέν ὁ Κυνικὸν ^άξιμον εἰ^ Κωνσταντινούπολή, άπεβληθη δέ ὸ μέγο^ς Γρηγόριος παρα
την διοίκησιν, καὶ ένορί^εν αύΤοθ)^ οι δὲ Τ^ς^Ανατολ^ ^ἱηΤροπολῖται, τά ^Λνατολ^ς φυλαΤΤομένων τ^ν
προνομίων ει^ Τὸν ἈνΤιοχείας, καΤά Τὸν Κανόνα Τ^ς έν ^ιικαία (Τὸν δηλαδὴ), καὶ οἰ τ ^ Ἀσιαν^ς καὶ Πον-.
τικ^ς και Θρακικ^ς ^ητροπολ^ιται, νά οικονομοῦσι μόνον τά^ άνηκούσα^ αύΤο^ ^^παρχίας (ούΤοι δέ έδιωρί^θη-
σ^Ιν νά χειροτονούνται ύοτερον άπὸ τὸν Κωνσταντινουπόλεως .^ιατά τὸν κη^. Τ^^ δ'.) ΠροσΤάζει δέ πρὸ^ τού^
τοις ότι καὶ Πατριάρχαι ὸμοθ, καὶ Ι^Ιητροπολιται νά μὴ έπιπηδῶσιν ύπέρ τά^ διοικήσει^ καὶ ^^παρχίαν αύτῶν
διά νά χειροτονούν, ^ άλλας έκκλησιαστικά^ οικονομἰα^ νά έπιτελούν ει^ τῶν ρ^λλι^ν Τάς ένορία^, χωρὶς νά κα-
λεσθοθν, καὶ ότι, έκάστη^ μὲν ^Επαρχίαν τῶν μητροπολιτών τά^ εκκλησιαστικά^ υποθέσεις ει^τε ψήφους ει^Τε
χειροτονίας, εέ^τε έπιτίμια, ει^Τε λύσεις, καὶ τά τοιαι^τα άλλα, θέλει οικονομήσει ή Σύνοδο^ τ.^ν επ α ρχία ς έκά^
στης δέ Πατριαρχ^ν διοικήσεως η Σύνοδον τέν διοικήσεων θέλει διοικήσει τάν τοιαύταν οικονομίαν, καθων
ι^ρισεν ή έν ^ικαία Σύνοδον, (Κανόνι ^ .) Ταύτὸν γάρ εἶναι έκε^νο ὸπο^ λέγει ή έν ^ικαια, κανένας ^^πίσκοπον
νά μά γινεται χι^ρὶς Τ^ν γνωι^.ην τού ^ΙηΤροπολἰΤου^ μέ τοί^Το ὸποθ ά παρούσα λέγει, όΤι Τά Τ^ν έκάσΤην ^Ι^παρ-
χίαν, ^ τ^ν επαρχίαν ^ύνοοον (τοῦ μητροπολίτου δηλαδὴ) διοικήσει. Αι δέ έκκλησίαι τοῦ ^εοῦ αι εύρισκόμε-
ναι μέσα ειν ^θνη βάρβαρα, ειν τάν όπο^αν, ^ ούτε τόσοι πολλοὶ επίσκοποι δέν εύρίσκοντο, ωστε ὁπού νά έξαρ-
κοθσιν ειν συνόδου συμπλή^ωσιν, ^ ^το άνάγκη νά ύπάγ^ τινάν έκε^ έλλόγιμον επίσκοπον διά νά έπιστηοίξ^
τούν χριστιανούς ειν τάν πιστινε Αύται, λέγω, αἶ ἐκκλησίαι, πρέπει νά οικονομοθνται ^ιατά τὴν έπικρατησα-
σαν συνηθειών τ^ν Πατερων, Δηλαδή πρεπει οι πλουσιόχωροι, καὶ άξιολογωτεροι ^Ι^πίσκοποι νά πηγαίνουν εἰν .
αύτάν, δια νά αναπληρούσι τά έλλείποντα τ^ν κατά τόπον συνόδου, Τὸ ὁποῖον άγκαλά νά ^Ιναι παρά
κανόναν, όμων διά τάν άνάγκην συνεχωρησεν ή Σύνοδον. Ἀνάγνωθι τὸν ^δ^ καὶ Υούν ^Αποστολικούς
καὶ τὸν τ^ν ά.

^ ν μεν τοι Κωνσταντινουπόλεως Ἐπίσκ^πον ἔ χ ^ τὰ πρ^σβ^ ^ἤς τίμῆς μετὰ τὸν ^ἤς Ρωμης.
^Επίσκοπον, διά τὸ ^ἶναι ^ύτἤν Νέ^ν Ρωμην^

(1) Σημείωσαι δτι ἀγκαλὰ καὶ ὁ Σωκράτης ^βλ. έ. ἦ.
λέγει, ότι ή β^. Σύνοδος διὰ του παρύντος Κανόνος είς Πατρήάρ^
χας τὰς έκκλησίας διεμοίρασεν, δμως ὁ Σωζύμενος ώ^ὰν ^ὰ ^
μηνεύ^ τὸν Σωκράτην, καὶ το^ς παρ^ έκείνου λεγομἐν^ς Π^
τριάρχας, λέγει, ^τι έ^άνη εύλογον τ^ν Σύνοδον ^ὰ
δοθ^ ά πί^τις τών έν ^ α ^ εἰς ^λας τὰς έκκλησή δ^ὰ μέ^
σου τών κοινωνούντων καὶ όμοφρονούντων ^πισκὁπων, τῶ Κων^
στανΤινουπδλεως Νεκταρία καὶ τιρ Ἀλεξανδρείας^ Τιμοθέιρ. λοΙ-
πὸν έκείνους ὁπού εἶπεν ἐκεἶνος Πατριάρχας^ κοινωνοῦντας ού-^
τος ώνύμασεν, ώστε εἶπε καταχρηστικάς ών^ιάσθησαν Πατριάρ-
χαι, ἀντὶ Τού ^Εξαρχοι.
 ΤΠΣ Β^. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙ^ΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ ρ μ η ν ^ ίο ι^

^Ο μέν ἀνωτέρω Καν^ν κοινές περὶ τέν Πκτριαρχων (καὶ μάλιστα τοί^ Ἀλ^ξανδρ^ί ^ ἰ ^ΛνΤιοχείας)
καὶ μητροπολιτών διωρίσατο, ὁ δέ παρο^ν ιδιαιτέρως περὶ τοῦ Κωνσταντινουπύλε^ διορίζεται, κ^ἰ λέγει, ύτι
ὅ Κωνσταντινουπόλεως Πατριάρχης νά έ ^ Τά προνόμια Τ^ς τ ^ ς μετά τὸν ί Ι ά ^ Πατριάρχην τ^ς
μης, έπειδή καἰ αὕΤή ή ΚωνσΤανΤινούπολις δηλ. εἶναι και ονομάζεται ^έα ^ωμη. ^ΙΙ δ^ πρέθεσιί έν-
ταύθα δέν δηλο^ τὸ τού χρόνου ύοτερον, καθως Τινές λέγουν μετά το^, Ἀρι^τηνο^, ^ β ^ ^
καὶ έλάττωσιν. καθως ούκ όρθές έρμηνεύει δ ^ωναρᾶς (έπειδή, μέ τὸ νά ήναι μετά τὸν Κω ν^ταντ^υ-^^
ὸ Ἀλεξανδρείαί μετά δέ τὸν Ἀλεξίκνδρείας ὁ Ἀντιοχείας, κ^εὶ μετά τὸν Ἀντιοχ^ἰας ὸ ^Ιεροσολύμ^ ^ τ ^
Τὸν λς^. Τ^ς ς^- ^σονται τέσσαρα εί^δη ύποβιβασμού τιμ^ ί κ^ὶ άκολούθως πέντε διάφοραι ^ ^
λης ἀνωτέρα, δπερ έναντίον έστὶ πάσγ^ τώ καθολικά ^ΕκκλΥι^ία, και μόνον δεκτών το^ς Λατινοις κ^ὶ Λατινό^
φροσιν), άλλά δηλοῖ ισότητα τ ιμ ή ί καὶ τάξιν, καθ^ ^ν ὸ μέν ἐστι πρέτοί ὸ δέ, δεύτεροί ^ἱσέτητ^ μέν
μ^ς δικτὶ καὶ οί έν Χαλκηδόνι Πατέρες, κανόνι κή. λέγου^ιν, ύτι οι ρν^. ούτοι ^Επίσκοποι τά ^ ποεοβεί'α τ έ
Τ'^ς παλαιός ^ωμης δεδωκασι τῶ τ^ς νέας Ι^ωμηί καὶ οί έν Τρούλλιρ Κανόν λς^, λέγουοι Τέν ^ ν Τέ Ρω^.
μης άπολαύειν πρεσβείων Τὸν ΚωνσΤανΤινουπόλεωί Τάξιν δέ^ διατὶ καὶ έ,ιε^νοι καὶ τοῦτοι έν αυτούς
Κανόσι δεύτερον μεΤά Τὸν ^ωμης λέγουσι τὸν ΚωνσΤανΤινουπόλεως, ουχἰ δεύτερον Τώ Τιμώ, άλλά δεύτερον
τώ τάξει Τ ^ Τιμ^ς. ΚαΤά γάρ τήν φύσιν τέν πραγμάτων, άδύνατον εἶναι νά εύρεθο^ν δύο τιν^ ^ ^τ^ .^ ὶ
πρέΤα καὶ δεύΤερα λεγόμενα πρὸς άλληλα, χωρὶς Τάξεως. Αι^ δ καὶ δ Ιουστινιανέ αυτολεξεὶ ἐν ^εαρ^ ρλ^.
κειμέν^ έν βίβλ. έ. τέν ἰ^ασιλικ. τίτλ. γ^. τὸν μέν ^ωμης, λέγει πρέτον, Τὸν δέ ΚωνσΤανΤινουπόλε^ς δευτέ-
ραν τάξιν έπέχοντα μετά Τὸν Ι^ωμης. Σἐ^μείωσκι δέ ύτι, έπειδή ὸ ^ωναρ^ἰς έρμηνεύων τὸν Κανόνα, τὸ το^
ουστινιανοῦ τούτο προτίθησι θέσπισμα, φανερόν έστιν, δτι τήν έλάττωσιν καὶ ύποβιβασμὸν ^ποῦ εἶπεν άνω^
τέρω Τού Κωνσταντινουπόλεως πρὸς τὸν Ρωμηί.καΤά Τήν τάξιν μόνον εἶπε Τ^ς Τιμ^ς, καὶ ού καΤά τήν Τιμήν
άπλές, καθ^ ήν κο^ἰ έν Ταῖς ύπογραφκις καἰ έν Τα^ς καθέδρ^ιί καὶ έν το^ μνημοοόνοι^ τέν όνομάτο^ν αύτέν,
ὁ μέν, προτερεύει, ό δέ, ^πεται. .Γινέ^ μ^ν ούν λέγουσιν, δτι τιμήν μόνον δίοωσιν εἰ^ τὸν Κωνσταντινουπόλεως
.έ παρι^ν Κανιών, ύστερον δέ ή κατεπείγουσα χρείο^ δέδωκεν αύΤῶ καἰ τήν έξουσίαν Τοί^ χειρο^ονε^ν τούς έν τώ
Ἀσία , καὶ Πόντω,. καὶ Θρ^κ^ ^ΙηΤροπ^λίΤας. ^Π δέ έν Χαλκηδόνι σύνοδος έν τώ πρὸς Αέοντα έπισΤολώ λέγει,
^Τι έξ άρχαίου ^θους εἶχεν οε^Τὸς Τήν ΤοιαὁΤην του χειροτονεῖν έξουσίαν, έβεβαίωσε δέ μόνον Ταότην ο κΥ^, τ^ς
αυτ^^ δ^. Συνόδου ( ἱ ) . ^Δνάγνωθι καὶ Τὸν κη^- τ ^ ^ .

Περὶ Μαξίμου τοῦ Κυνικοῦ, κο^ὶ τῆς κατ αὐτὸν ἀταξίας τῆς ἐν Κωνστοιντινουπόλει γενομένης,
^ στε μή τε Μάξιμον 'Επίσκοπον, ἤ γεν^σθαι, ἤ εἶναι, μήτε τοὺς παρ αὐτοῦ ^ειροτονηθέντο^^ ἐν ὸὶωδή..
ποτε βαθμῶ κλήρου. Πάντων κάὶ τῶν περὶ αὐτὸν, καὶ τῶν παρ οιὐτοῦ γενομένων ἀκυρωθέντων.

^ ρ μ η νεἐ

^Ο παρων Κανων διορίζεται ύτι ὸ ^άξιμο^ ούτο^ νά μή λογίζεται ύΤι ^λως εγινεν, ^ εἶναι ^Επἶσκοπος,
μήτε οι παρ^αύΤού χειροΤονηθέντες είς οἰονδή τινα βαθμὸν,νά μή λογίζωνται πές ^λως έχειροτονήθησαν, έπειδή
^λα άκυρωθησαν, τόσον δηλαδή ή εις αύΤὸν παρ^ ένορίαν, καὶ παρά κανόνας γενομένη ύπὸ Τέν ΑίγυπΤίων χειρο^
Τονία, ^σον καὶ αι παρ^ αυτού εις Τούς άλλους γενόμεναι χειροτονίαι.

(.1) Σημείωσαι, ύτι, έπειδή έ δυσεβής Διόσκορος ήθέτησε τὸν
^παρύντα Κανένα, καὶ έν τ-^ έν ^Εφέσιρ λ^στρικ^ Συνύδιρ είς
τὸν πέμπτον τὁπον ^βαλε νὰ καθίσω ὁ Κωνσταντινουπόλεως
^ἰγιος ^λαβιανὸς, διὰ τούτο ὁ Εύσέβιος Δορυλαίου άπελθ^ν είς
τήν Ρ^μην, παρέντων κληρικέν Κωνσταντινουπὁλειος, άνέγνω
τὸν Κανὁνα τούτον τι^ άγιωτάτιρ Πάπα Ρι^μης Δέοντι, οστις
καὶ άποδέξατο αύτύν.
. .(^) ^ο ^Ιάξιμος ούτος Αίγύπτιος ἦν, φιλόσοφος Κυνικὸς Τήν
έπαγγελίαν (Κυνικοὶ δέ έλέγοντο διὰ τήν αύθάδειαν καὶ άδιαν-
τροπίαν ὁποῦ εἶχον, τήν ὁμοίαν μέ.τους κύνας). φιλιωθεὶς δέ μέ
Τον Θεολὁγον Γρηγύριον έν ΚωνσΤαντινουπύλει, έκατηχήθη ύπ^
α,ύτού καὶ έβαπτίσθη, καὶ δή καὶ είς τὸν κλήρον σννηριθμήθή,
υπερασπιστής του δμοουσίου γενὁμενος. ^Επιβουλεύσας δέ ύστε-
ρον Τὸν θρόνον τής Κωνσταντινουπόλεως. ^πεμψε χρήματα πρὸς
τὸν Ἀλεξανδρείας Πέτρον, κάκεινος άπέστειλέ τινας καὶ έχειρο^
τύνησαν αυτὸν Κωνσταντινουπόλεως έν οἱκιρ χωραύλου τινὸς,
κατὰ τὸν μαθητήν Γρηγορίου Γρηγέριον τὸν σνγγραψάμενσν τον
^ίον αυτού ^ς δέ ὀ ^εοδι^ρητος, λύγ. ἐ.. κεφ ή. καὶ ὀ σωί^δ-
μενος ^ιβλ. κιφ. θ^. λέγουσιν, έλθὁντες εἰς Ευ^άντιον οἱ Αἰ-
γύπτιοι ^Επίσκοποι μετὰ τού ^Δλεξανδριίας Τιμοθέου, έκλεψαν
Τήν χειροτονίαν, καὶ κατέστησαν τὸν ^Ιάξιμον Κωνστάντινουπό.
λεως^ ίδούσα ^δέ ή Σύνοδος Τὸ άτοπον, έκάθ^ρεν αύτον καὶ τὰς
^π^ αὁτού γενομένας χειροτονίας άκύρους άπέδειξεν. ^Επειδή δέ
ὀ α^τὸς ^άξιμος έφανερωθη ^τι φρονεί τὰ τού Ἁπολιναρίου,
καὶ ἀνεθεματίσθη προς τοότοις ^πὸ τής Συνόδου. Αέγουσι δέ οἱ
Παπισταὶ, άλλὰ δή καὶ καυχένται, ^τι δ Κόων ούτος προσήλθεν
είς τὸν Πάπαν, καὶ μετανοήσας έσογχωρήθη υπ^ αύτοῦ. Κατὰ
τού ^ίαξίμου τούτου^συνέγραψεν ό θεολόγος Γρηγόριος καὶ διὰ
στίχων, καὶ διὰ λογογραφιών λόγων. εούΤος, λέγω, τήν ^κκλη^
σίαν έσπάραξε, καὶ ταραχή^ αύτήν.καὶ θορύβου ένέπλησε, λύκος
ἀντὶ ποιμένος ό^θεὶς, κ^ὶ πέντα συγχωρέν έτοίμως τοἰς πταίου-
σιν υπέρ ένὸς του άσεβιιν έν τοῖς δδγμασι. ,ΙΙαρὰ τ^ ΙΙέαξίμ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Κ Α Ν Ω Ν

Της^.α'.της^'. ίι Τ ^ ὶ ^ Τόμου τῶν Δυτικῶν, καί τους ἐν Ἁ ντιοχεία ἁπεδεξάμεθα τοὐς μίαν ὸμολο-
^ τ η ^ ^ Ιί γοῦντας Πατρὸς, κα^ Υίοῦ. ἁγίου Πεὐματος θεότητα.

.ε ρ μ η ν ε ί α .

Κανὡν ο^,τος είδικός ἐστι καί μερικός. ^έγει γὰρ, ὅτι, κςιθὼς ἀπεδεξάμεθα τὸν τόμον τῶν ^υτικῶν, δη-
λαδὴτὸν ὅρον τὸν βεβκιοῦντα μὲν τὸ άγιον σύμβολον τῶν ἐν Νικαί^ρ Πατέρων, ἀναθεματίζοντα δὲ πάντας τοὺς^
φρονοῦντας τὸ ἐναντίον, τὸν ὁποῖον ἐξέθεντο οί δυτικοί Πατέρες οί ἐν τῆ ^αρδικῆ συναχθέντες ^ὕτω πα-
ρομοίως ἀπεδεξάμεθα καί τὸν όρον τῆς πίστεως τῶν ἐν '.^ντιοχεί^ι συνελθόντων οἵτινες όμολογοῦ^ι μίαν
θεότητα Πατρὸς, καί Υίοῦ, καί ^γίου Πνεύματος, παρομοίως δηλαδὴ μὲ τοὺς έν Νικαί^ συνελθόντας Πατέρας.^

Κ Α Ν Ω Ν

Ἀπος. οδ^.τής 'Επειδή πολλοί τήν ἐκκλησιαστικήν εὐταξίαν συγχεῖν, καί άνατρέπειν βουλόμενοι φι.
δ ^ . ιί^. κα^.λέ^θρως καὶ συκοφαντικῶς, αίτιας τινὰς κατὰ τῶν οίκονομούντων τὰς ἐκκλησίας όρθοδό-
τής Καρθ. η'.
ξων 'Επισκόπων συμπλάσσουσιν, οὐδὲν ἔτερον, ἤ ἁχρειάνειν τὰς των ίερέων ὐπολήψεις, καί
ι^. ιδ^. ιε^.ις^.
κ^. λς^. ^ρα^ὰς τῶν είρηνευόντων λαῶν κατςισκευάζειν ἐπιχειροῦντες. Τοὐτου ἔνεκεν ήρεσε τῆ ὰ-
ρε^.ρλδ^. ρλ^. γία Συνόδω τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει συνδραμόντων 'Επισκόπων, μ ή ἁνε^ετάστως προ-
^λη . ολθ^ ^
σίεσθαι τοὐς κατηγόρους μηδὲ π^σιν ἐπιτρέπειν τὰς κατηγορίας ποιε.ίσθαι κ^τὰ τῶν οίκο-
Λ.ντ.ι^.ιδ^. ιέ.
νομούντων τὰς ἐκκλησίοις, μηδεμήν πάντας άποκλείειν. ἁ λλ' εί μέν τις , οίκείαν τινὰ μέμ-
ψιν, τοῦτ' ἔστι ίδιωτικήν, ἐπαγάγοι τῶ 'Επισκόπω, ὡς πλεονεκτηθείς ή άλλο τι παρὰ τὸ δίκαιον παρ αὐ-
τοῦ πεπονθώς, ἐπὶ τῶν τοιούτων κατηγοριῶν μή ἐξετάζεσθαι, μήτε τὸ πρόσωπον τοῦ κατηγόρου, μήτε
τήν θρησκείαν. Χρή γὰρ παντί τρόπω, τότε συνειδὁς τοῦ 'Επισ^κόπου ἐλεὐθερον εἶναι. καί τὸν ἁδικείσθαι
λέγοντα, οἶας ὰν ^ θρησκείας, τῶν δικαίων τυγχάνειν. Ε ί δὲ ἐκκλησιαστικὸν ειη τὸ ἐπιφερόμενον ἔγκλη-
μα τῶ 'Επισκόπω, τότε δοκιμάζεσθαι χρή τῶν κατηγορούντων τὰ πρόσωπα. ἶνα πρῶτον μὲν αίρετικούς
μή ἐξῆ κατηγορίας κατὰ τῶν ὸρθοδόξων Επισκόπων ὐπὲρ ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων ποι^ῖσθαι. ^ιίρε-
τικο^ς δὲ λέγομεν τους τε πάλαι τῆς ἐκκλησίας άποκηρυχθέντας, καί. τους μετὰ ταῦτα ὑφ ήμῶν ἁνα-
θ.^ματισθέντας. Πρὸς δὲ τούτοις, καί τοὐς τήν πίστιν μὲν τήν ὑγιά πρι^σποιουμένους ὁμολογεύν, ἁποσχί-
σαντας δὲ καί άντισυνάγοντας τοῖς Κανονικούς ήμῶν 'Επισκόπι^ις. ^'Επειτα δὲ καί οιτινες τῶν ἁπὸ τῆς
'Εκκλησίας ἐπ αίτίαις τισί προκατεγνωσμένοι εἶεν καί ἁποβεβλημένοι, ἤ ἁκοινώνητοι, εἶτε ἁπὸ κλήρου

τούτφ Σισίνιος ὀ τῶν ^αυατιανῶν ^Επίσκοπος, άμα τ^ ^ασι-
λει Ἱουλιαν^ρ τὰ φιλὁσοφα μαθήματα έπαιδεύθη.^ Κατὰ τον
Σωκράτην βι^λ. ε^. κεφ. κα^.
(1) ^Παίτία ὁποῦ έγένετο ὁ τόμος ούτος, ῶς έν συντόμιρ
έστὶν αί^τη. ^Επειδή έμαθον Κωνστάντιος καὶ Κώνστας οἱ ^α-
σιλεις, οτι οἱ ττερὶ τὸν Εὀσέ^ιον ταράττουσι τὰς έκκλησίας, κ^ὶ
δτι έκάθ^ραν τὸν μέγαν Ἀθανάσιον, καὶ Παῦλον Κωνσταντι-
νουπύλεως, έπρέσταξαν νὰ συναχθ^ Σύνοδος έν τη Σαρδική τή
^Ιλλυρικ^ πύλει, τὁαον Δυτικῶν Πατέρων^ ^σον καὶ Ἀνατολι-
κῶν. οι μέν ούν Ἀνατσλικοὶ ἀπερχύμενοι είς τήν Σύνοδον έγρα^
ψαν άπὸ ^ιλιππουπώλεως είς τούς Δυτικούς νὰ μή συγκαθίσουν
είς τήν Σύνοδον τὸν Ἀθανάσιον καὶ Παύλον ώς καθγ^ρημένους.
ήσαςν γὰρ έχθροὶ^ τού όμοουσίου^ οἱ δέ Δυτικοὶ ἀντέγραψαν αύ--
τοἰς^ ίΥτι οὁ γινι^σκουσιν. αύτοὀς καθ^ρημένους ή πταίστας,
Ταῦτα. μαθύντες οί Ἀνατολικοὶ ἀνεχώρησαν ἀπὸ τήν Σύνοδον,
καὶ έπέστρεψαν είς τήν ^λιππούπολιν^ ο^ δ^ Δυτικοί μύνοι
μιινεντες, τήν σύνοδον έτέλεσαν, ἀθωώσαντες μέν τὸν ^Δθανά-.
σιον. ^αὶ .Παύλον, ^εβαιι^ντες δέ καὶ τήν έν ^ικαί^ πί στιν,
^ὶ.μ^έν.π^οθέντες, ^ ά^αιρέσαντες. Ταύτην λοιπὸν τήν,έκ-.
θεσινκαὶ ^ε^αίω^ν τής πίστε^ς, τέμον των Δυτικών μένων,
κ^ὶ ούχὶ των Ἀνατολ^ν ^ςιἀναχωρησάντων, δνομά^ει ὁ ^α..
ρο^ν Κ^ιν^ν.
(^) ^ Σωκράτης ^ιβλ, β^, κε^, ιο διηγείται. έ^τι οί περὶ τ^ν
^ικομηδείας Εὁσέβιον έν τή κατὰ ^Αντιέχειαν Συνὁδ^ρ τη έπ
Κωνσταντίνου συγκροτηθείς, τελείως μέν δέν έκατηγδρησαν.
τήν έν ^ικαία πίστιν, κατ^ άλλο δέ ύφος καὶ φράσιν, ορον πί-
στεως συνέθεντο, είς τήν ὀποίαν φαίνονται, έ,τι ὁμολογούσι μίαν.
θεύτητα τού Πατρὸς, καὶ τοῦ Τἰοῦ, καὶ τού αγίου Πνεύματος
ήτις πίστις αυτόθι κείται παρὰ τιρ Σω^ράτει. Τούτον λοιπὸν^
τὸν δρον τής πίστεως λέγει δ παρ^^ν Κανων οτι άπεδέχθη ή
Σύνοδος (άγκαλὰ καὶ ί^πούλως ο^τος νὰ συνετέθη τὸ πρῶτον^
παρὰ Των Ε^Ισεύιανων, ἱίως ὁπού ἀπὸ ὀλίγον ολίγον νὰ έλκύ-
σωσι τούς πολλους είς τήν δύξαν τῶν Ἀρειανῶν, καθο^ς αὁτόθι.
λέγει ὀ ιδιος Σωκράτης), τὸν ὁποῖον ^ρον καὶ τομον καὶ ὁ Θεο-
δώρητος ^ λ . έ. κεφ. θ^. άναφέρε^. Ἐν γὰρ τη Συνοδική έπι.--
σΤολ^, όπου ή παρούσα β^. Σύνοδος έπιστέλλει είς τους Ρω-.
μαίους, μνείαν τούτου ποιε^ται^ τάδε έ^ λέξεως λέγουσα- εΤὰ.
μέν ούν κατὰ τήν πίστιν τήν παρ^ ήμων άνυποστὁλως κηρυτ-
τομένην, ώς έν κεφαλαίιρ.τοιαῦτα, Περὶ ών καὶ έ^ὶ πλείον ψυ-
χαγωγηθήναι δυνήσεσθε τι^ τε έν Ἀντιοχείφ τύμερ παρὰ τή^^
έκε^ συνελθούσης Συνύδου γε,γενη^^έν^ρ καταξιώσαντες έντυχεῖν,
καὶ τίρ πέρυσιν έν Κωνσταν.τινουπύλει παρὰ τή^ οίκουμενικής
έκτεθέντι Συνὁδου, έν. οΤς^πλα.τύτερον τήν πίατιν ώμολογήσα^
μεν. ^Ωσπερ ούν. οί κε^. Κανύνες τής έν. Ἀντιοχείφ έδέχθησαν,
ούτω καὶ έ άνωτέρω τής πίστεως ^ρος αυτής ώς δρθως έχω^
(καίτοι ὀπούλως).υ^ὸ τήςβ^. Συνόδου. ταύτης άποδοχής ήξι^θ^.-
 Τ Π Σ ΙΥ . Ο ΙΚ Ο Υ ι^ Ε Ν ΙΚ Π Σ ΣΥΝΟΔΟΥ.

Εἴτε ἀ^ὸ λα^κοῦ τάγματος, μηοὲ τούτοι ἐξεῖναι κατηγορειν Ἐπισκόπο^, πρὶν ἀν τὸ οἰ^εῖον ἔγκλημορ ^ρ^
τερον ἀποδὐσωνται, Ὀμοίως δὲ τοὺς ὑπὸ κατηγορίαν προλαβοῦσαν ὅντας, μὴ πρ^τερον εἶναι δ^κτεὺς ε^.ς
Ἐπισκόπου κατηγορίαν, ἤ ὲτερων κληρικῶν. πριν άν ἀθώους ἐαυτοὺ^ τῶν ὑπαχθεντων αὐτο^ς αποδείξω-
ε^ιν ἐγκλημάτω ν. Ε ἰ μέντοι τινες μήτε αὶρετι^ιοὶ, μήτε ἀκοινώνητοι εἶεν, μήτε κατεγνωσμἐν^ι, ἤ ^ρΟκα-
τηγορημἐνοι ἐπί τισι π λημμελήμασι, λἐγοιεν δὲ ἔχειν τινὰ ἐκκλησια^τικὴν κατά τ^ῦ Ἐπισκόπου κατη-
γορίαν. τούτους κελεὐει ὴ ἁγία Σύνοδος, πρῶτον μὲν ἐπὶ τῶν τῆς ἐπαρχἰας πἀ^Των Ἐπισκό^ων ἐνίστα-
σθο^.ι τὰς κατηγορίας, καὶ ἐπ^ αὐτῶν ἐλἐγχειν τὰ εγκλήματα τοῦ ἐν αἰτἰαις τισὶν Ἐπισκοπο^. Ε^
βαίη ἀδυνατῆσαι τοὺς ἐπαρχιώτας πρὸς διόρθωσιν τῶν ἐπιφερ^μένων ἐγκλημἀτων τῶ Ἐπισκ^ω^ τοτ^
οιὐτοὺς προσιἐν^ι μείζονι Σ.^νόδω τῶν τῆς διοικήσεως ἐκείνης Ἐπισκ^πων, ὑπερ τῆ^ αἰτἰας ταύτης σΙ^γ-
καλουμἐνων. Κ α ὶ μὴ πρότερον ἐνίστασθαι τὴν κατηγορίαν, πρὶν ἤἐγγρἀφω^ αὐτοὺ^ τὸν ἴσον ἐαυτο^ς ἐπι-
τιμήσασθαι κίνδυνον, εἴπερ ἐν τῆ τῶν πραγμάτων τἀξει συκοφαντοῦντες τὸν κατηγορούμενον Ἐπίσκοπον
έλεγθεῖεν. Ε ἰ δἐ τις καταφρονήσω τῶν κατὰ τὰ προδηλωθἐντα δεδογμἐνων, τολμήσειεν, ἤ - βασιλικὰς
ένοχλεῖν ἀκοὰς, ἡ κοσμικῶν αρχόντων δικαστήρια, ἤ οἰκουμενικὴν Σύνοδον ταράσσειν, πάντας ἀτιμἀσας
τοὺς τῆς δοιηκήσεως Ἐπισκόπους, τὸν τοιοῦτον τὸ παρἀπαν εἰς κατηγορίαν μὴ ειναι δεκτὸν, ὡ^ καθ^βρί-
^αντα τοὺς Κανόνας καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴν λυμηνάμενον εὐταξίαν.

^ ρ μ η ν ε ίί^ .

Τάδε λέγει ὸ παρ^ν Κανων. ^Επειδή πολλοὶ θέλοντες νά συγχέωσι την ευταξίαν τ^ς εκκλησίαν συκο-
φαντοθσιν έχθρικῶς τούς δρθοδόξους επισκόπους, μή καΤορθοί^νΤες άλλο Τι έ^. Τούτου, ειμή Τὸ νά μολύνωσι
τάς ύπολήψεις το^ν ιερωμένων, καἰ νά ταράττωσι τούς λαούς, διά τοί^Το έφάνη άρεστὸν εις την άγίαν σύνοδον
ταύτην, ότι ούτε όλοι οι κατήγοροι τών ^Επισκόπων νά δέχωνται, ούτε πάλιν ύλοι νά μ^ δέχωντα^ι. Ἀλλ^ ει
μέν ^ κατηγορίαις εἶναι ιδιωτικαγς, ζημίαν ρόνον χρημάτων φέρονσαι, ^γουν, ἐάν κατηγορώ τινας τὸν ^πίσκο-
πον, ότι τὸν άδικησεν, ^ σὸν έπλεονέκΤησεν, άφαιρέσας τυχὸν ^ιρ^γμά του κινηΤὸν ^ άκίνηΤον, εις αύΤάς δέν
πρέπει νά έξεΤάζεΤαι Τὸ πρόσωπον Τοῦ καΤηγόρου, μήτε ή θρησκεία Του, άλλ^ ^ποίας θρησκεία^ καὶάν ^ναι αύ-
τὸς, πρέπει νά δέχεται, καὶ νά λαμβάνω τὸ δί^αιύν του. Εἰ δέ κατηγορικις εἶνκι έγκληματικκ^ς,ὸπο^ δύναν-
ται δη^λαδη νά Τὸν καΤαβιβάσουν άπὸ Τὸν βκθμόν του^ ό,Τι λογ^ς εἶναι ^ ιεροσυλίκ,^ παρ^ ἐνορἱκν ιεροτελεστία,
καὶ άλλα^ εις αύτάς πρέπει νά έξετάζωνται οἱ κατήγοροι, πρώτον μὲν νά μη ^ναι αἰρετικοὶ, σφάλλοντες εις
τά δόγματα, τόσον οἰ παλαιά ύπὸ Τ^ς έκκλησιας άναθεματισθέντες, όσον καὶ οι Τωρα νεωσΤὶ άπὸ ^μ^ις^ Λεύ-
τερον δέ νά μή ^ναι σχισματικοὶ ( ἱ ) . ^γουν διά τινα ιάσιμα ^θη τ^ς ^Εκκ^λησίας χωρισθέντες, κατά τὸν πρώ-.
τον τού μεγάλ,ου βασιλείου, καὶ ἐναντιον τών Κανόνων, ^Τοι τών όρ^ο^ό^ως, καὶ κατά Κανόνας όντων καθολι..
κών ^Ι^πισ^όπων, -αύτοὶ ιδία συναγόμενοι. Τρίτον νά μη ^ναι ^ Τελείως άποκεκομμένοι τ^ς ^Ε^.κλησίας διά κά-
ποια σφάλματά των, ^ πρὸς καιρὸν άφωρισμένοι άπὸ τούς κληρικούς, ^ άπὸ τοὸς λαϊκούς. Ἀ λλά καὶ έκεινοι
δπού ^δη ^φθασαν νά κατηγορηθούν άπὸ άλλους, δέν εἶναι δεκτοὶ εις κατηγορίαν ^Επισκόπου, ^ άλλων κληρι-
κών, πρὶν νά άθωωσουν τὸν έαυτόν τους άπὸ τά έπιφημισθενΤα αύτο^ς έγκλήμαΤα. ^Λνίσως όμως οί εις Τάς έκ-
κλησιαστικάς ταύΤας καὶ έγκλ^.ματικάς κατηγορίας κατηγοροθνΤες τὸν ^Επίσκοπον ^ναι έλεύθεροι άπὸ όλα
τά άνωτέρω άπηριθμημένα έλαττωματα, προστάζει άγία σύνοδος, ότι ούτοι, πρώΤον μέν νά ^αρασΤαινουν
Τά έγκλήμαΤα Τοί^ καΤηγορουμένου ^Επισκόπου έμπροσθεν εις τ^ν Σύνοδον όλων τών ^Επισκόπων Τ^ς επαρ-.
χια^ έκείνης. ί^ι δέ ^ Σύνοδος τ^ς επαρχίας δέν ^μορε^ νά διορθωτή Την Τοιαύτην ύπόθεσιν Τών έγκλημάτων,
Τότε οι κατήγοροι νά άναβιβάζουν Τὴν κρίσιν εις τ^ν μεγαλγΙτέραν Σύνοδον τών ^ὶ^πισκόπων Τές διοικήσεως (^),

(1) Δι^ θ καὶ ὁ μέγας Ἀθανάσιος έν τ^ πρὸς τὸν Αύτοκρά-
τορα ἀπολογία ταύτα λέγει. ^ίΙελητιανοὶ εἰσὶν οἰ κατηγοροῦντες,
καθύλου πιστεύεσθαι μ^ δφείλοντες. Σχισματικοὶ γὰρ,καὶ έχθροὶ
της εκκλησίας γεγὁνασιν, ού νῦν, ἀλλ^ ἀπὸ του μακαρίου Πέ-
τρου, καὶ μάρτυρος γενομἐνου. Διὰ τί δέ αἱρετικους τοὸς σχι-
σματικους, καὶ παρασυνάκτας ι^νδμασεν ὁ Καν^ν^ ^α την β^.
ύποσημείωσιν τού ά. τού μεγάλου Εασιλείου.
(^) Τὸ της διοικήσεως δνομα πολυσήμαντων έστιν, όσον έν
τοῖς έκκλησιαστικοῖς πράγμασι. Α^, γὰ^ σημαίνει τἦν έκάστου
επισκύπου ε^ισκο^ὴν καὶ παροικίαν, κατὰ τὸν ξβ^. της Καρθγ.
την επαρχίαν τού μητροπολίτου κατὰ τὸν κη^. της δ^. Γ^.
πολλών μητροπολιτών επαρχίας έν μι^ διοικήσει κειμένὰς
κατὰ τὸν ς^. τούτον της την έκάστου Πατριάρχου ένο-
ρίαν, ώς λέγεται έν πολλούς τύποις τών πρακτικών τών Συνύ-
^ων, ώς έν το^ς της έν ^^φέσ^ ^ἦ^για. Σύνοδος της ἀνατολικης
ΠΠΔΔΔΙο^
διοικήσεως.^ Καὶ Ε^. τὰς δύω ^ τριών .Πατριαρχῶν ένορίας
δμοῦ, ι^ς ειρηται έν τη ἰ^. ^Ἱωάννου καὶ Θωμ^ τών τοποτΤρη-
τών της ἀνατολικῆς διοικήσεως, Ἀντιοχείας δηλ. καὶ ^Ι εροσο-
λύμων.^ Τούτων ο^τως εἰρημένων, ^ σύνοδος της Διοικήσεως
κατὰ μέν τὸ ά. καὶ ί^. σημαινδμενον ούδέποτε λέγεται, κατὰ
δέ τὸ δ^. καὶ ἐ. καὶ μάλιστα λέγεται, καὶ πά^αι, καὶ μέχρι τ^ῦ
νύν ένεργε^το^ καὶ ένεργειται, κατὰ δέ τὸ γ^. ένεργεῖτο μέν πά-
λαι κατὰ τον παρύντα της Συνέδου Κανόνα, καὶ κατὰ τὸν
καὶ κη^. της δ^. μετὰ δέ τ^ν τετάρτην σύνοδον ^παν^εν ἀπὸ τὸ
νὰ ένεργῆται ἦ τοιαύτη σύνοδος. Δι^δ καὶ δ ^ουστινιανὸς δια-
τάξει κθο τοῦδ^. τίτλ. τοῦά. ^ιβλ. (^ωτ. τἰτλ. ^φ-ς^.Ι
ο^δύλως αὀτῆς μέμνηται, ἐν ο^ περὶ διαφορών, λέγει, επισ^ό-
πων καὶ κληρικων. ^ τ ε γὰρ, φ^ὶ, μένο^ μητροπολίτης, ει τε
μετὰ της Συνδδου αύτοῦ δικάσει επισκὁπι^, ^ κλ^ρικω, (ταύ-
τὸν εἰπειν ἐὰν ή σύνοδος της ^αρχίας δικάσω, ὁ της διοική-
18.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

καὶ έκεῖ νά λαμβάνω Τέλος ή ύπόθεσις. ^Επειδή δέ έ^ βιβλ- ^ασιλικ. τιΤλ. κ ^ . κ^φ. γέγ^πΤ^ι, ύΤι
όποιος φανώ προδόΤης καὶ ψεύσΤ^ς είς Τάς καΤηγορίας δ^ού ^ιάμει, είς ^γ^λ^μα Τιμωρίας νά λαμβάνω Τήν τι^
μωρίαν έκείνην ὸπού έμελλε νά λάβω δ έναγόμενος,^ διά ΤούΤο άκολουθῶν δ παρων Κανων εις Τὸν πολιτικὸν
αύΤὸν νόμον επιφέρει, ύΤι, ὁ ένάγων νά μή άρ^η^ τ^ς καΤηγορίας, ^νίσως πρώΤον δέν δωσω εγγραφον ύπό..
σχεσιν, ύΤι νά λαμβάνω Τήν ^μοίαν καταδίκην ὸπού ^θελε λάβει ὁ δικαίως καὶ άληθ^ος κατηγορηθεἰς Επίσκο-.
πος, έάν άποδειχθώ ί^Τι άδίκως καὶ συκοφανΤικῶς Τὸν έκατηγόρησεν. ^Οποιος δέ καταφρονήσω ΤαύΤα, ^ιαὶ άΤι^
μάσας ύλους Τούς ^Επισκόπους Τ^ς διοικήσεως, ήθελε Τολμήσει νά έγκαλέση Τήνκρίσιν Του είς Τὸν βασιλέα (1^,
ή είς κοσμικών άρχόνΤων κριΤήρια, ή νά ζηΤώ Σύνοδον Οικουμενι'ιήν ^ ), ο ΤοιούΤος Τελειως γά μή δέχεται
εις καΤηγορ^.αν, ό^σάν ὁπού ύβρισε Τούς Ἱερούς Κανόνας, ^ιαὶ Τή^ έκ^λ'^σιασΤι^ή^ εύΤα^ίαν διέφθειρε.

^ ^ μφ ω νόο^

^ἶΥΙκρομοίως δέ καὶ ὸ θ^. Τ^ς δ^. διορίζεΤαι ύΤι οί κληρικοὶ, ύΤαν π^ὸς άλλήλου^ διαφέρω^τκι, νά υπόκην..
ται είς Κανονικά έπιτίμια, άνίσως άφήσωσι Τὸν ^Επίσκοπόν Τους, κο^ὶ ύπάγουν είς κοΤμι^ά κριΤήρια. δέ ιδ^-
Τής ί^αρθ.λέγει. ^ίά χάσω Τὸ^ Τόπον Του, ὅποιος επίσκοπος, ή ίΙρεσβύΤερος,ή Διάκονος, ή Κληρικὸς, άφήσκς Τὸ
έκκλησιασΤικὸν κριτήριον, ύπάγω εις πολιΤΛκόν. Ἀ λ λ ά κσὶ ὁ ιβ^. Τ^ς έν ἈνΤιοχεία διορίζει, ύΤι έκν ΠρεσβυΤε-
ρος μέν ή Διάκονος ύπὸ Τού ίδιου επισκόπου, επίσκοπος δέ ύπὸ Τής Σ^νό'^ου καθαιρεθεὶς δέν υπάγω είς μεγα-
λωΤέραν σύνοδον Ἐπισ^.όπων, άλλά ένοχλήσω Τὸν βασιλέα, νά μή ^χω πλέον Τόπον άπολογίας, ή έλπίδα άπο-^
καΤασΤάσεως- ^ο δὲ Τ^ς Καρθ. λς^. άκοινωνήτους κάμνει Τούς κληρικούς και επισκόπους ὁπού άναβιβάζουν
Τήν κρίσιν Των είς Τά περαμαΤικά, .^οι υπερόρικ, καὶ ^Ιχι είς Τ'^ύς πρωΤεύονΤας Τῶν ιδίων ^παρχιῶν. ΛυΤὸ
Τούτο διορίζει καὶ δ ρλδ^. Τής αύΤ^ς (3). σημείωσαι δέ ὅΤι οί μικρότεροι έκκλησιαστι^ιοι δικαΤΤπὶ δέν βλάπΤον^
Ται άπὸ Τού^ άνωΤέρ'^υς, είς Τούς οποίους ή έκκληΤος Τής κρίσεως έγινεν. εά ν ὅμως δέ'ν έλεγχθῶσιν ύΤι, ή
καΤά χά.^ιν ή κ^ιΤά ἔχθρπν, άδίκως εκριναν, καΤά Τὸν ιε^. Τή, αυτής Καρθ ^ ^Ορκ και Τὸν οδ^. ἈποσΤολικὸν,
καὶ θ^. Τής δ^.

σεως Πατριάρχης σκοπεί και τοῖς έξ αύτοῦ κεκριμένοις έμμέ-
νουσιν, ι^ς ἄν εἰ αετούς έδίκασεν ἐξ ἀρχής. Ουτε γὰρ έκκαλούν--
ται αἱ το^ν Πατριαρχῶν ψήφοι.^ ^Εκείνοι δέ όποῦ λέγει έδῶ ὁ
Καν^ν σύνοδον διοικήσεως, έξαρχον διοικήσεως ι^νδμασεν ὁ θ^.
και κηο τής δ^. άλλον ^ντα παρὰ τὸν Πατριάρχην, ο^ς είς τήν
έρμηνείαν τῶν Κανύνων έκείνων έρούμεν. Σημείωσαι δέ οτι πα-
ρεξηγειται τον ς^. τούτον Κανόνα ὁ Ἀγκύρας μακάριος είπων.
^τι ή Σύνοδος α^τη λέγει ἐξάρχους διοικήσεως τούς Πατριάρχας,
καθ^οτι ο^τος άναφέρει μόνον σύνοδον έπαρχίας, Σύνοδον διοι^
κήσεωςι και Σύνοδον οίκουμενικἦν. Και διὰ νὰ είπούμεν σαφέ-
στερα, σύνοδος Διοικησεως ήτο ή τῶν ^Ιητροπολιτῶν μ^άς διοι-
κήσεως συνέλευσις, μετὰ του πρωτεύοντος καὶ ^Εξάρχου αυτῶν,
ήτις μέ το νὰ ήσιράκτησε τι^ρα, ή Σύνοδος έ^άστου Πατριάρ-
χου κρίνει ^ιάσας τὰς έκκλησιαστικὰς υποθέσεις τῶν ^Ιητρο^ο-
λιτῶν τής ὁποκειμένης αύτ^ διοικησεως, ι^σὰν όιεοῦ αί^τη μεί-
ί^ων έγένετο τής συνόδου τής Διοικήσεως, ά^^ ού οἰ Πατριάρχαι
έλαβον τελείαν τήν έξουσίαν του χείροτονειν το^ς οίκείους ^ίη-
τροπολίτας έν τή δ^. συνόδ^, ήν ^ερ ^ρότερον τελείάν καὶ
πλήρη ουκ εἶχον, κατὰ τον Δοσίθεον σελ. ^8^, ^Επι^έρουσα δέ
ή σύνοδος έν τῶ παρόντι Κανόνι νὰ μή ^ητ^ τινὰς οίκουμεν^-
κήν Σύνοδον, μετὰ τήν κρίσιν τής συνόδου της δ^οική^εως^ ^δω^
κεν είς ήμάς νὰ νοήσ^εν, κατὰ τὸ σιωπι^Ι,ενον, ή οίκουμε-
νική σύνοδος εἶναι ό έσχατος κριτής πάντων των έκκλησια^-
.κῶν υποθέσεων, καὶ είς αὁτήν άναβίύάί^ετ^ ά^ασα ^κκλητος,
περὶ ου έφα έν τἐρ προλόγω τής ^ρ^της οίκουμεν^κης ^ τη
^ποσημει^οει.
(^) Εί δέ καὶ ό Εαλσαμῶν λέγει οτι ό ^ασ^λευς ^ιάντ^ δύ..
ναται, καὶ διὰ τοῦτο δύνατα^ μέν νὰ δωση έξωτερικὸν κρ^-.
τήν, διὰ νὰ κρίν^ τ^ν ^Επίσκο^ον^ κ^ἰ ά^λ^ς κάθ^ κληρ^κὸν,
δύναται δέ κατὰ νόμιμον .καρατήρησιν νὰ μεταβάλλω τὸ ἐκκλη^
σιαστικὸν κριτήριον είς πολιτ^κὸν^ λἐ^ομεν δτ^ ν^ δύν^^ ολ^
τὰ θεμιτὰ καὶ δίκαια, δχι δμως ^ τὰ άθέμ^τ^ άδικα,
^Επειδή κατὰ τὸν Χρυσόστομον (λόγ^, οτι τρεις τρόμους δου­
λείας είσήγαγεν ή αμαρτία), οἱ νόμοι, καὶ αύτῶν τῶν άρχόντων
άρχοντες εἶναι καὶ έξουσιασταί. ^Ιόνιρ γὰρ τ^ δικαίιρ ού κειται
νόμος, κατὰ τον Ἀπόστολον, καὶ άνάγνιοθι τήν ερμηνείαν Τού
θ^. τής δ^. ινα ίδής οτι καὶ οἱ βασιλείς α^τοὶ διορί^ουσι τὰ έκ-
κλησιαστικὰ αράγματα νὰ μή κρίνωνται είς κοσμικούς άρχον-
τας. ^ορα καὶ τήν υποσημείωσιν τού γ^. τής έν τ^ άγί^ Σο^ί^.
(^) Ι^ί δέ ό Παῦλος Κωνσταντινουπόλεως, καὶ Ἀθανάσιος
^τὰ τοῦ Πάπα Ἱουλίου έστησαν άπύ τον Κωνσταντα, καὶ
Κωνστάντιον νὰ γέν'^ οίκουμενική Σύν^ος, οποία ^νομάσθη ή
έν Σαρδικω. διὰ νὰ θ^ωρήσ-^ τὰ πωὶ αυτῶν, και ό Χρυσόστομος
καὶ Ἱννοκέντιος έστησαν άπύ τὸν Ἀρκάδ^ον καὶ ^Ον^Ιριον νὰ
γένη Οικουμενική σύνοδ^^ς, διὰ νὰ θ^ω^.σν^ τὰ π,^ρὶ Χρυσοστό-
μου, ἄν, λέγω. οἱ ^ίγιοι ούτοι οίκουμεν^κήν έστησαν σύνοδον,
δέν ύπόκεινται είς τήν ποινήν τού Κανόνοςτούτ^, ^να μέν, δια..
τἰ Πάπαι καὶ Οικουμενικοί Πατριάρχαι ^τ^ς, άλλην άνωτέραν
άπὸ αύτους κρίσήν δέν εἶχον, πάρεξ τήν Οίκουμ^νικήν Σύνοδον,
καὶ άλλο δέ, διατὶ ταύτην ἐ^ητησαν ^ξ ανάγκης, μἰ^ το νὰ ήσαν
έχθροὶ φανεροὶ καὶ οἱ μέλλοντες κρἰνα^ τοκικι^ τον ^Αθανάσιον
καὶ ΙΙαῦλον Ι^ύσεβιανοὶ, καἰ οί μέλλοντας κρ^ναι τὸν Χρυσό-
στομσν.
(.^) Γέγραπται δέ καὶ ἐν τ.^ ἐκκλησιαστ^κ-^ διατα-^^ ^.βλ. ά.
τού Κο^δηκος τίτλ. δ^. άριθμ, κθ^. Κανένας κατὰ πρ^την φορὰν
ἄς μή κρίν^ κληρικὸν ^ίς τον Ιίατριάρχην^ ἀλλὰ ^ί^ τον Ἐαί^
σκοπον αύτοῦ. ^ί δε υποψίαν είς τον Ἐ.^ί^ο^ν^ ἄς ἀνά-
γ^ τή^ κρίσιν του ςίς Τον ^μητροπολίτην. δέ καἰ ^κείνος ε^ναι
ύποπτος, ^ρ^ει νὰ κρίν^σι μα^ή μέ αυτὸν ἐκ προσωπου δλης
τής Συνόδου, τρεις πρωτεύοντες κατὰ ^ην τάξιν τη^ χειροτο-.
νίας. ^ὰν δέ μηδέ οί^τω στερχθῶσι τὰ κεκρμ^ν^ νὰ άναβιβά^
τήν κρίσιν είς τον Πατριάρχην^ καὶ νὰ μένω είς τὰ παρ^ αύτού
κεκριμένα ι^σὰν νὰ τὰ ^ρινεν αυτὸς ἐξ αρχής, έπειδή τῶν ΙΙα-'
τριαρχῶν ς^ἰ αποβάσεις δέν δέχωντ^ εκκ^,ητον, ήτοι άναβιβα-
σμὸν είς άλλο άνι^τερον κριτήρ^ον (καθ^ δηλαδή ό είς Πατριάρ--
χης δέν δύναται νὰ γέν.Υ^ κριτής έπάνω είς τήν άπόφασιν άλ-
 Τ ΙΙΣ Β'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Τοὺς προστιθεμένους τῆ ὀρθοδοξία. καί τῆ μερίδι τῶν σωζομένων ἀ^ὸ αἱρετικῶν δ^χ^. ^ Λ πος.μς^ ^ ,
μεθ^ κο'.τὰ τὴν ὑπ^τετ^γμένην ἀκολουθίαν καὶ συνήθειάν. Ἀρει^ινοὺς μὲν καὶ Μ ακ^νια- ^ ^
νοὺς. κ^ὶ Σαββατι^νοὺς, κ^ὶ Ν^υ^τι^νοὺς, τοὺ^ λέγοντας ὲα^τοὺς καθαροὺ^, καὶ Ἀριστε- ^ τ^ ^ Α ^ δ ^
ροὺς, ( Ι ) κ^ὶ τοὺς Τεσσ^ρεσκ^ιδεκ^τίτσ.ς, εἴτουν τετρα^ίτο^ς, καὶ Ἀπολιναριστὰς δεχό- ^ η^. τής έν
μεθα δι^οντ^ες Λιβέλλους, κ^ὶ ἀναθεμ^τίζοντας πᾶσαν αἴρεσιν, μὴ φρονοῦσαν ὡς φρ^νεῖ ὴ ^
ἀγί^ τοῦ Θ^οῦ καθολικὴ καὶ άποστολικὴ Ἐ κ κ λ η σ ία , καὶ σφραγισμένους πρῶτον τῶ ἁγἰω ^^
Μύρω, το τ^ μέτωπον καὶ τοὺς ὀφθ^λμοὺ^, καὶ τὰςρῖνας, καὶ τὸστομα, καὶ τὰ ὧτα^ κ^ὶ ^ ρ α -^ ν -
τΕς οιὐτοὺς, λέγομε^ σφρ^γὶς οωρεᾶς Πνεύματος ἀγίου. Εὐνομιανοὺς μέν τοιτ^ὺς εἰς μίαν κα τά δ^ ν β ^
πτιζομένους, και Μοντανιστὰς τοὺς ἐνταῦθα λεγομένους Φρύγας, και Σαββελλιανοὺς τοὺς υὶο^ατ^ρἰαν
διδάσκοντας, καὶ ἔτερἀ τινα χαλεπὰ ποιοῦντας, καὶ τὰς ἄλλας πάσας αὶρέσεις, (Ἐπειδὴ πολλΟί εἰσιν ἐν.
^ ῦ θ α , μάλιστα οὶ ἀπὸ της Γαλατῶν χωρας ὸρμωμενοι ^ πάντα^ τοὺ^ ἀπ αὐτῶν θέλοντας προστίθε-
σθο^ι τ ῆ ορθοδοξία, ὡς ^Ελληνε^ς δεχόμεθα. Κ α ὶ τὴν πρώτην ὴμέραν ποιοῦμεν ο'.ὐτοὺς χριστιοιν^ύ^ τὴν
δὲ δευτέραν κατηχουμένους, εἶτο^ τ ῆ τρίτη ἐξορκίζομεν αὐτοὺς, μετὰ τ^ῦ ἐμφυσ^ν τρίτον εἰς τὸ πρόσωπον
κ^.ὶ εἰς τὰ ὦτα, καὶ οὕτω κοιτηχοῦμεν αὐτοὺς, καὶ ποιοῦμεν χρονίζειν εἰς τὴν ἐκκλησί^ν, καὶ ἀκροᾶσθαι
τῶν Γραφῶν, καὶ τότε Ικὐτοὺς βαπτίζομεν).
^ ρ μ η ν ε ί ο^

^Ο παρωυ Κανων διορίζεται, τίνι τρόπω πρέπει νά δεχω^εθα τού^ άπὸ τῶν αιρέσεων προσερχορ,ένου^ είς τήν
δρθόδοξον πίστιν καὶ Τήν μερίδα Τ^ν σωζομένων, λέγων, ύτι Τού^ ριέν Ἀρειανούς, και ^α^.εδονιανού^,καὶ ^ίαυα-
Τιανούς, περέ ^ν ε^πομεν έν Τῶ ά. Κανόνι τής παρούσης Συνόδου, και τους Σαββκτιανους (3^ καὶ Τ εοσαρεσκαι-.
δεκατίτας, ^τοι τετραδίτας(^) καὶ Ἀπολιναριστάς δεχύμεθα, άφ^ ού δώσουν Αιβέλλου^ ^γουνέκδοσιν έγγραφον
(ή ^ιβελλος γάρ Δατινικὴ φωνή,έ^.δοσις έρμηνεύετ^ι κατά τὸν ^ωναρ^ν)(^) άνκθεματίζουσαν καὶ τήν ἐδικήν των,
καέ κάθε άλλην άκόμη κἴρεσιν ὸπού δέν φρονεί καθο^ς φρονεί ή άγια τού Θεουκπ^ολική καὶ άποστολική ^^ικλη-
σία,(καθως κκὶ ^ ά. Οίκουμενικὴ έζήτησε ταύτην έγγραφον άπὸ τούς ^ίαυκτικνους ίδίως έν τ^ ή. Κανύνι), τῶν
οποίων καὶ σφραγίζομεν πρῶτον μέ τὸ άγι^ν ἐ^^ρον τὸ μέτωπον, τους όφθαΑμού,, τάς ρ^νας, τὸ στόμα καὶ τά
^τα, έν έκαστη σφραγ^δι λέγοντες, εσφρκγὶς δωρεάς Πνεὁματος άγιου. ^ Τουτου, δέ πάντας ο^τω δεχόμεθα

λου Πατριάρχου, κατὰ τον Δοσίθ. σελ. 3^θ. Περὶ ού ^ρα τήν
α^. ίΙποσημείωσιν τῶν προλεγομ^νων είς τήν ά. σύνοδον).
( 1) ^Εν τ^ έπιστολν^, ήτις άπὸ Κ^ωνσταντινουπολεως έστάλη
πρὸς τὸν Ἀντιοχείας ^αρτύριον, αύτολεξεὶ τὸν παρέντα ^λον
Κανύνα περιέχουσα. καὶ οπως χρή δέχεσθαι τους αἰρετικους
σκοπὸν ποιουμένη, γέγραπται οί^τω^ τους λέγοντας έαυτούς κα-
θαρους καὶ καθαρωτέρους, ^θεν το, άριστερούς, έν άλλοις κεῖται
άρίστους.
(^) ^Εν τ.^ ἀνωτέρω ρν^θείσ^ πρὸς ί^αρτύριὸν έπιστολ^, ούτω
κειται, έπειδή πολλαί είσιν ένταῦθα, μάλιστα άπὸ τής Γαλα-
των χώρας έρχύμεναι.
(3) ^Ο Σαββάτιος κατὰ τον Σωκράτην βιβλ. ε^. κεφ. κα^. άπὸ
Ἱουδαίων Χριστιανίσας ύπὸ ^Ιαρκιανου του των έν Κωνσταντι-
νουπὁλει ^ἶαυατιανῶν ^Επισκὁπου, έχειροτονήθη Πρεσ^ύτ^ρος.
^κολούθει ^μως καὶ μετὰ τον Χριστιανισμόν είς τὰς ^Ιουδα^-
κὰς συνηθείας, συνεορτάί^ων τοις Ἱουδαίοις, καὶ τὸ Πάσχα μετ^
ο^υτῶν έ^ρτά^ων. Ἀλλὰ δή καὶ κατὰ τους Ἱουδαίους σαύύατί-
^ων (καὶ διὰ τοῦτο ^σως οί^τως ἐπωνομάσθη.) κατὰ τὸν ^αλσα^
μῶνα. Οἱ δέ άκολουθούντες αυτῶ Σαββατιανοί ι^νομάσθησαν,
ο^τινες ήσαν και Ναυατιανοί. Καλοῦνται δέ οἱ ^αυατιανοὶ ού-
Τοι, ἀριστεροὶ, ή κατὰ παρα^θορὰν ἀντὶ τού άριστοι, καὶ καθα-
ρώτεροι πάντων, ώς τούς διγάμους, καὶ παραπεσύντας έν τ^
διωγμέ μή δεχὁμενοι, καὶ τής τούτων ἀκαθαρσίας ἀπέχοντες, ή
διατὶ έ^δελύττο^το τήν άριστερὰν χειρα, καὶ δι^α^τής δέν ήθε-
λον νὰ ύποδεχθοῦν τὸ οἱονούν πράγμα, κατὰ τον Εαλσαμῶνα.
Ἀπορίας δέ άξιον, διὰ τί τους ^αυατ^ανούς τούτους ή μέν
τερώτη Σύνοδος Κανδνι η^. έδέχθη μέ μόνην τήν ὁμολογίαν. ή
β^. δέ α^τη δ-.ὰ τής σφραγίδος τοῦ άγίο-,^ ^Ιύρου , Δύοντας τήν
άπορίαν ταύτην ἀποκρινομιθα^ ο-ι κυρίως μέν καἰ κ^τὰ ^.ροη^
γο^ενον λὁγον, έποίησε. τοῦτο ή πρι^τη σύνοδος διὰ ουγκατά-
βασιν καὶ οίκονο^.ίαν, ^να μή ὀκνηρους ποιήοη τους ^αοατιανους
είς τὸ νὰ έπιστρέ^ουν προς τήν δρθοδοξίαν, αίσχυνύμε-^οι, έ^τι ώς
άμυρώτους αύτους οἱ δρθύδοξοι χρίουσι. Κατὰ δέ λύγον ή
Σύνοδος αί^τη διὰ τής σφραγίδος τού ^ύρου αὁτους ἐδέξατο,
έπειδή κατὰ τον Θεοδι^ρητον οἱ ^αυατιανοὶ μέ το άγιον ^Ιῦρον
δέν ἐχρίοντο, ο^τω λέγοντα περὶ αὁτῶν. ^Καὶ τοις ύπὸ σ^ῶν
βαπτιί^ομἐνοις τὸ πανάγιον ού προσ^έρουσι ^ρίομα.^ Διά τοι
τοῦτο, καὶ τους έκ τής δε τής αἱρέσεως τ^ σι^ματι τής ^Εκκλη-
σίας συναπτομένους, χρίειν οἱ ΙΙανεύ^ιοι ἶΙατέρες προ^έταξαν,
οἱ τής ταύτης ^υνύδου δηλαδή, καὶ οἱ τής έν Δαοδικεί^
Καν. α^.
(.^) Τεσσαρεσκαιδεκατ^ται, ήτοι τετραδιται ὀνομά^ονται, δια-
τὶ έώρταἰ^ον τὸ Πάσχα ί^χι έν Κυριακή. άλλ^ ὁποία ἄν ή^έρα
τύχν^ ή σελήνη δεκατεσσάρων ήμερων, νηστεύοντες ^ιαὶ άγρυ-
πνοῦντες.
(ύ) Δι^ δ και δ Πάπας Διβέριος έςήτησεν έγγρ^^ον ^ολο-'
γίαν άπὸ τούς Ιέακεδονιανους, καὶ έκεινοι ι^δωκαν εἰς αὁτὸν ^ι-
βλίον, είς τὸ ὁποῖον ἦτο γεγραμμἐνον τὸ Σύμβολον τής πίστεως
τής έν ^ικαί^ι, κατὰ τὸν Σωκράτ^ν ^ιβλ. δ^. κεφ. ια^. ^Αλλὰ
καὶ ὀ μέγας Εασίλ. έπιστο^. ού^. λέγ^ι δ^ὰ το'^ς Ἀρειανούς. ^ ί
δέ λέγουσιν ^τι μετενόησαν, δειξάτωσαν έγγραφον τήν μετά-
νοιαν, καὶ άναθεματισμὶν τής έν Κωνσταντινουπόλει πίστεως
(αύτών δηλ.) καὶ χωρι^μὸ^ των αἱρετικῶν, καὶ μή έξαπατάτω-
σαν το^ς ἀκεραιοτέρους.^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

μή άναβαπτίζοντεν έπειδ^ ^.ατά τον ^ωναρ^ν, περὶ τὸ άγιον βάπΤισμα κατ^ ούδέν ήμῖν διαφέρονται, άλ^
έπίση^ Τοῖς όρθοδόξοι^ βαπΤίζονΤαι. Τού^ δέ Ἀρειανού^ καἰ ^Ιακεδονιανού^ αίρεΤικούς φανερῶς ^νΤα^, έδέχθη
χωρὶς άναβαπΤισμού ό Κανων οικομικ^ς, καΤά ά. μέν λόγον διά Τὁ πολύ πλήθος όποῦ ^το ΤόΤε Τῶν Τοιούτι^ν
-αιρετικά καΤά β^. δέ λόγον, καὶ διατὶ έπίσης ^μῖν έβκπτίζονΤο. Τούς Εύνομιανού^ όμως, οἶΤινε^ ει^ μ(^ν
κατάδυσιν βκπτίζονται, ^αὶ Τούς ι^Ιοντανιστάς, οἶτινες έδύ^ έν ΚωνσΤανΤινουπόλει όνομάζονται ^ρύγε^ ( Ι ) . καὶ
τού^ ^αββελλιανού^ Τούς λέγονΤας ^να πρόσωπον εἶναι Τὸν Πατέρα καὶ Τὸν Τίὸν, καέ άλλα δεινά κάμνονΤα^,
καὶ όλας τάς άλλα^ αἰρέσεις Τ^ν αιρετικών, (άπὸ τού^ ὸποίους πολλοι εύρίσκονΤαι έδέ, καὶ μάλιστα όσοι κατά-
γονΤαι άπὸ Τήν χι^ρα'^ το^ν ΓαλαΤῶν)^ τούτον^, λέγω, πάνΤας, ω^ Έλληνας δεχόμεθα, ^τοι πάντ'^ άβαπτι^
σΤους. (διόΤι αύΤοὶ, ^ Τελεὶως δέν ἐβαπΤίσθησαν, ^ έβαπτίσθησαν μέ^, ἐ^χι όμω^ όρθ^ς, και καθὡ^ βαπτίζονται
οι όρθόδο^οι, δι^ ^ καὶ οόδέ όλι^ βεβαπτισμένοι λογέζονΤαι)^ και Τήν μέν πρωτην ημέραν κάμνομεν αύΤού^ χρι-
στιανούς, ^Τοι Τού^ κάμνομεν νά δεχθούν όλα τά τέ^ν χριστιανόν δόγματα, έξω Τοῦ ^άρθηκος Τ ^ εκκλησίαν
έπιτιθεμέν'^ς Τ^ς χε^ρὁς Τού ίερέι^ ἐπάνω εις αύΤού^, καΤά τὸν λθ'. Κανόνα Τ^ς έν ^ἰλλιβηρία Τοπικά συνόδου,
χωρα ούσ'^ τ ^ Ἱσπανίας. (^) Τη^ δέ δευΤέραν Τούς κάμνομεν κατηχουμένου^, ^Τοι συναριθμούμεν αύΤού^ ^ἰς
Τήν τά^ιν τί^ν κατηχουμένων^ τήν δέ Τρίτην άναγινωσκομεν εις αυτούς τους συνήθειά έξορκισμους, έμφυσιύντ^
τρι^ ει^ τὸ πρόσωπον, καὶ ει^ Τά ^τα α ύτι^ καὶ ούΤω καΤηχούμεν αύΤού^ καΤά μέρος Τά Τ ^ πίστεω^, και
τού^ κάμνομεν νά άναμένωσιν έν τ^ έκκλησία πολύν καιρὸν,(3) καὶ νά άκροά^ωνται Τάς θείας γραφάς, καὶ τότ^
βαπτίζομεν αύτούς. (^ἱ)
^ υ μ ^ ρ ω ν ία -

α^Λπαραλλάκτω^ καΤά Τὸν Κανόνα Τούτον θέλει νά οικονομωνΤαι οί ^ικυατιανοί, καὶ οἱ Τεσσαρεσκαιδεκα-
τι.ται έπισΤρέφοντες πρύ^ την ^ρθοδοξέαν, καἰ ό ζ^. Τ^1ς έν Λαοδικ. δηλονότι μέ αναθεματισμόν τ ^ αιρέσεων
καὶ μέ Τήν σφραγίδα το^ .^Ιύρου, οί δὲ ^ρύγε^ έπιστρέφονΤες προστάζει ὸ ή. Τ ^ αύΤ^ς νά β^πΤίζωνται. Ἀ λ λ ά
και ὸ ^έ. Τ^ δέν εἶναι άλλο, πάρες μία έπανάληψις τού παρόντος Κανόνος, προστεθεὶς ότι οι μέν ^Ιανι-
χαῖοι, καὶ ούαλεντινιανοι, και ^.ρ^ιω^ισταὶ πρέπει νά βκπτίζωνται έπισΤρέφονΤε^ ει^ Τήν ορθοδοξίαν, οι δέ
Εύτυχιανοἰ, καἰ έ^ιοσκορ^Ται και ^εβηριανοὶ νά δέχωνται διά άναθεμκτισμοθ τ^ν αἰρέσεων αύτῶν, καὶ οι
^ιαυα^ικνοἰ δηλαδή καἰ οἰ λοιποί. ^ δέ ιθ^. τ^^ ά. θέ^ει νά βαπτίζωνΤαι ἐξάπανΤος οι Παυλιανισταὶ ^ καὶ
ὸ ι^ε. τ^ς τοι^Το συμμαρΤυρεῖ. δέ μζ^. Ι^ασιλ. .λέγει νά βαπΤιζωνται έπιστρέφοντε^ οι ^Ι^γκρατῖται, και
Σακκο^όροι, και Ἁποτακτῖται. ^ερἰ ι^ν όρα Τὸν ^έ. Τ^^ ^'.) δέ έ. τού αύΤον λέγει νά δεχωμεθα τού^
έν Τἰρ Τέλει Τ^^ ζω^^ μεΤανοούνΤα^ αἰρεΤικού^, όχι όμω^ άκρίΤω^, άλλα μεΤά δοκιμές. ^Ανάγνωθι καὶ τὸν
μ ^ . καὶ Τὸν μζ^ ἈποσΤολικόν.^

(1) ^ονταν^ς δ κατὰ τον β^. αἰῶνα ἀκμάσας^ ἐφάνη κατὰ τον
Εύσέβιον, ^ιβλ. ε^. κεφ. ιε^. της ιστορ. ἐν τ^ κατὰ τἦν τρυγίαν
^υσί^ί, (δι^ καὶ ^ρύγες οἱ ἀπ^ αὁτοῦι^^άζοντο)^ ψευδοπροφη-
τεύων Δαιμονίου,^Παράκλητον έαυτὸν δνομάζων,καὶ ταἰς
ποστολικα^παραδύσεσ^ν ἐναντιού^εενος,^εχων δέ έ^εομένας ^υτῶ
δύω γυναίκας, Πρίι^^αν καἰ ^ιαξιμίλλαν προφήτήδας αυτὰς ο^.
νὁμαζεν. εδίδασκε νὰ χωρίζωντα^ οἰ γά^.ιοι, νὰ ἀπέχουν άπὸ
τὰ φαγητὰ οἱ άνθρωποι διὰ ^δελυρίαν, Ουτος και ἀ^^ αύτοῦ
τ^ν έορτην του Πάσχα διέστρεφον. Ι^ἰς ενα ^ρ^σωπον την ἀ^ί-
αν Τριάδα συνέχεον, καὶ αἶμα ^εαιδίου κατακεντωμἐνου ύ^ αυ-
τδ^ν, μέ τὸ άλευρον άνακατύνοντες^ καί ^ρτον ποιοῦντες ἐλει-
τούργοι^ν μέ αὁτὸν, καὶ ἀ.^ὸ α^τὸν μετελάμβανον. οἰ ^Ιοντανι-
σταὶ ούτοι καὶ Πεποι^ζιανοι ^νομάζοντο^ μέ τὸ νὰ ἐ^αίνσυν ί^περ-
βολικῶς ενα χωρίον της τρυγίας δνομαζδμενον Πέπουζαν, τὸ
δπο^ον ι^νύμαζον καὶ ἱερουσαλήμ,
(^) ουτω γὰρ καὶ ὁ η^. της δήὰ χειροθεσίας ἐδέχθη τ^^
^αυατιανούς. Συνεκροτήθη δε ή ἐν^Ιλλιβηρί^ι αύτη Σύνοδο^ ὀλί..
γον προ της Συνύδου^ Ἀλλὰ καὶ ^ιάντ^ς οἰ αἱρετ^κ^ ^
σχισ^εατικοὶ ἐπιστρέφοντες εἰς την καθολικών ^Ι^κκλησίαν, διὰ
χειροθεσίας πρέπει νὰ δ^χωνται.
(.^) Πδσος δέ καιρος ἀπαιτ^ιται δήὰ την κατήχησή ο^α εἰς
την ά. ύποσημείωσιν τοῦ της α^.
(έ^) Ο^τος ὁ Κανων, ἀφεύκτως. ἀΙεαραιτήτως, καὶ κατὰ πάσαν
ἀνάγκην βαπτίζει καὶ του^ Αατίνους ^,Ρς ςἰς ούδ^.μίαν κατάδυσιν
(^εβαπτισμένους εἰ γὰρ τους εις μίαν, πῶς ούχὶ ^ολλ^ μά^-
λον τούς εἰς μηδεμίαν (^επτισθ^ντας , Ιιἰρητα^ ^ερὶ τούτων
ἰκανῶς τε καὶ ἀποδ^ικτικ^,ί, ἐν τ^ ^ρμηνεί^ τ^,υ ἀπο-
στολικοῦ Κανύνος. καὶ χρησαι κ^νταύθα τοίς εἰρημένοις^
^Λ ^λὰ γὰρ και τούτο προστΓθήτω πωιουσίας ἐνταῦθα το κα-
λὸν πόριζα, οτι καθοί ^ Σύνοδος αύτη διορία νὰ μυρύν^ται
οἱ ^ιαυατιανοὶ ἐπιστρ^φοντες διατὶ ἦταν άμύρ^το^, ε,^τω και ^
Σύνοδος τῶν Ἀνατολικῶν ^α^τίζει τοῦς Λ ατίνου^ ἐπιστρέίρον-
τας, διατὶ εἶναι αβάπτιστοι. ^Ορα κ^ την τ^λι.υταί^ν υποσημεί.^
ωσιν τού ἰ^εο της ς^. ινα μ,άθ'^ς ύτι οἱ Αατινοι ἀφ^ έαυτἐ^ν πρέ-
πει νὰ ζητωσι νὰ ^απτήσθοῦν^ και οχι νὰ παρακιν^,υν^ι ^ἰς τού-
το ἀπὸ άλλους.
 Π ^Ρ Ι ΤΠΣ ΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥ^ΙΕΝΙΚΙΙΣ

Π Ρ Ο Α Ε ^ Ο ^ Ε Ν Α

άγία καὶ οικουμενική Τρ^ίΤη Σύνοδο^ έν Τώ κατά τήν Ἀσίαν ^Εφέσω συνεκροτήθη, ^ν τώ μεγάλα έκ...
κλ'ηςία τής πόλεως, ^Τις καλείται ^ίαρία ΘεοΤύκος ( Ι ) , ἐπὶ τ^ς βασιλείας Θεοδοσίου Το^ μικροί, έν έΤει άπὸ
ΧρισΤοῦ ^3Ι- έκ Σ^, Πατέρων, καὶ επέκεινα πληθυνομένη. ηγεμόνες δέ έν αύτώ ^αν ὸ έν ΠαΤρά^ι πε^ιωνυ-
μος τ^ς Ἀλεξανδρείας Κύριλλος, ύς καὶ Τὸν Τύπον μέν πρέτερον Το^ ἱ^ωμης Κελεστίνου πληγών, ἀντὶ έκεἱνου
προεκάθητο, ύστερον δέ τοποΤηρηταὶ τοι^ Ι^ωμ-ης έκ τ^ς Αύσεως άπεστάλησαν Ἀρκάδιος, καὶ Προ^εκτος οί
επίσκοποι, καὶ Φίλιππος ὸ ΙΙρεοβύτερος, ύ τε ^Ιεροσολύμων ^ουβενάλιος, καὶ ι^ἱέμνων ὸ εφέσου. ΣυνεκροΤήθη
δέ καΤά ΝεσΤοριου, Τοῦ έκ Τ^ς ένἈνΤιοχεία Γερμανικείας πόλεως καΤαγομένου, κατἀ τὸν Θεοδωρητον, και
0εία παραχωρήσει είς τὸν Κωνσταντινουπόλεως άναβάντος θρόνον^ ^ιότι άπορροφήσας άθλιος άπὸ τά θολερά^
καὶ αίρετικά Νάματα Αιοδωρου, καὶ Θεοδωρου ^ομψουεστίας, κακέφρων έγένετο περὶ τὸ τή^ ένσάρκου οικονο^-
μίας μυστήριον τὸν γάρ ένα ^Κριστὸν, είς δύο πρόσωπα κκἰ ύποστάσεις έμέριζε, ψιλὸν άνθρωπον άναπλάΤ-.
Των κατ^ ίδιαν ύπόστασιν, χωρὶς Τού προσλαβόνΤος Λόγου, και Θεὸν παρά μέρος, γυμνὸν Τοθ προσλήμματος Τής
άνθρωπόΤ^Το^. ΤαύΤὸν εἶπεῖν, Τὸν ένα Τίὸν, εις δύω υιούς διεμέριζε, καὶ άλλος μέν έλεγε, νά ο Τού Θεού
Υίὸς, άλλος δέ, ο Τής Παρθένου, δι^ ^ καὶ τήν άγίαν Παρθένον καὶ κατά σάρκα μηΤέρ^ αύΤσ^ δέν ^θελε νά

(1) ΤούΤο τὸ λέγει ή πρὸς τὸν κλ^ον τῶν Ἀλεξανδρέων τού
Κυρίλλου έπιστολή, καὶ ή α^. πράξις τής Συνύδου ταύτης.
(^) Εἶπα, οτι^ ^εστύριος κακύφρων, καὶ βλάσφημος περὶ τὸ
'τής ένσάρκου οικονομίας μυστήριον ίίγεινεν, έπειδή είς τήν θ^ο-
λογίαν τού άγίου Πνεύματος οὁκ ἐβλασφ^μει, ὁμολογῶν έν τῶ
Συμβύλιρ αύτοῦ. εΤὸ Πνεῦμα τὸ άγιον έκ τής τοῦ Θεοῦ τυγ-
^χάνον ούσίας, οὀχ Υἱὸν, Θεὸν δέ οντα τη ουσία, ι^ς έκείνης ^ν
^τής ούσίας, ής περ έστιν έ Θεὸς καὶ Πατήρ, έξ ούπερ κατ^ ού-.
σίαν έστὶ, καὶ ούτε Υἱον νομί^ομεν, ούτε δι^ Υἰοῦ τήν ύπαρξιν
εἱληφι^ς. ^ ^Οτι δέ μύνον είς τήν ένανθρι^πησ^ν τού Χριστοῦ
έβλασ^ήμησε, φανερύν έστι, Α^, μέν ά^ὸ τὸν^.Κανύνα τής ίδίας
ταύτης Συνύδου, ἐν ^ γράφει ή Σύνοδος,. εδτι ^σοι έπίσκοποι
^καὶ κληρικοὶ, ή λαΤκοὶ φρονούσα τὰ περὶ τής ένανθρωπήσεως
^τού μονογενούς Γίού τού Θεοῦ μιαρὰ δύγματα τού ^έεστορίου,
νὰ άλλοτριούνται τού άξιι^ιατύς των.^ ^ορας δτι προσδιωρισμέ-
νως τὰ περὶ τής ένανθρωπίσεως του μονογενοῦς λέγει τού ^ε-
σΤορίου δύγματα ; Ε^. άπὸ τήν έπιστολήν, ὁποῦ στέλλει ή αὁτή
Σύνοδος πρὸς τούς .Αύτοκράτορ^ς περί ^εστορίου, ούτω γράφουν
^σα^ ε^Εξετάσαντες τὰ παρ^ αύτοῦ (τοῦ ^εστορίου δηλαδή) έγ-
γρά^ως έκτεθέντα περὶ τής ένσωματι^σεως του Δεσπότου Χρι-
στού άσεβή δύγματα, αύτά τε έκεινα άνεθεματίσαμεν.^ Πύθεν
δέ δήλον οτι καὶ περὶ Τήν θεολογίαν ουκ έβλαο^μ,ησε του άγίοι^
Πνεύματος ; άπὸ άλλα δύω. Δο δτἰ^ έπειδή μείἰ^ων ήπερὶ Τριά-
δος θεολογία τής περὶ τής ένσάρκου οίκονομίας έστὶν^ ^ς παρὰ
πάντων δμολογεῖται τῶν θεολύγι^ν, πῶς ήτο δυνατὸν ὀθειος Κύ^
ριλλος νὰ ἀγωνισθή μέν περὶ Τής ένανθρωπήσεως, νὰ σιωπ^
δέ περὶ τής θεολογίας του άγίου Πνεύματος, είς καιρόν, όπού
ὀ Χρυσολωράς ε^πε ^ατὰ Δ^,ητριου Κυδ^νη, ^ο ^λαοφημη^ας
είς τον Τἱὸν, άφεθήσεται, ό δέ ^ασφημήσας ^^ςτὸ ^γ^ ^Ι ^ύ-
μα ούκ ά^εθήσεται καὶ εἰς καιρὸν όποῦ, ^ς εἶπιν ύ μακάριος
Ἀγκύρας έν Κε^. ξ^. τὸ άναγκαιότερον κ^ὶ κατεπι^γον ἦν, νὰ
άκριβωθή πρῶτον το τής θεολογίας, έπειτα τὸ Τής οἰ^ονι^ίας;
τὸ μέν γὰρ προηγείται, Τὰ ^έ έπακολο^θει.^ ^ . άποδεικνύεΤαι
άπὸ Τήν ού καλήν μέν, ούδέ έπαινετήν μικροψυχίαν καὶ δια^ο-
ρὰν ὁπού ήκολού^ησε μεταξύ τού έ γ ^ Κυρίλλου, κ^ὶ τον
καρίου Θεοδωρήτου, κατ^ οίκο^^ομίαν δέ δμως ^^οῦ γενομένήν^
^να ή περὶ τής έκπορεύσεως τού άγίον Ι^νεόμ^το^ ἀλν^θής
φανερότατα άναδειχθ^. ^ν γὰρ τ^ρ έν^τ^ρ άναθεματισμῶ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
όνομάζγ^ Θεοτόκον. Λοιπὸν ή άγία Σύνοδο^ αύΤν^, διά ΤαύΤα Τοῦτον άναθεματί^ασα
έποἶη^εν, έν ^ Τὸν ^έν ^ριστὸν ένα καθ^ ύπόστασιν έδογμάτισε, τέλειον Θεὸν τὸν αύΤὸν, Τέλειον καέ άνθρωπον
γράφοντος του ἀγίου Κυρίλλου, οτι ειναι ιδιον το Πνευμα του
Τίοῦ, έ Θιοδωρητος τοῦτον ἀνατρέπων, φησίν εἱδιον δέ τὸ Πνεύ-
μα τού Υίου. εί μέν ι^ς δμο^Ιυές, καὶ έκ Πατρὸς έκπορευύμενον,
^φη, συνομολογήσομεν, καἰ ως εύσεβή δεξύμεθα τήν ^ωνήν' εί
δ^ο^ςέξ Τἱού, ή δι^Τἰού τήν ύπαρξιν έχον, ι^ς ^λάσφημον τούτο,
και δυσσιβὶς άπορρίψομεν. Πιστεύομεν γὰρ τῶ Κυρίιρ λέ^-
γοντι, τὸ Πνεύμα, ^ έκ τού Πατρ^ς έκποριύεται^ (σελ. ^ () τοῦ
α^. τέμου τῶν συνοδικῶν). Ταῦτα δέ του Θ^οδωρήτου είπὁντος,
δέν έναντιώθη ο Θειος Κύριλλος. άλλ^ ο^ς άληθή έδέξατο^ έξηγει
δέ μύνον τίνι τρόπι^ ιδιον εἶπε το Πνεῦμα του Τίοῦ. εΙ^ησί γὰρ
έν τή ἀπολογί^, ο^ου κάμνει πρὸς τήν τού Θεοδωρήτου άνατρο-
πήν. ε^Εκπορεύεται μέν γὰρ έκ του Θεού καὶ Πατρὸς τὸ Πνεύ-
μα τὸ άγιον, κατὰ τήν τού Σωτήρος φωνήν, άλλ^ οὁκ άλλύτριύν
έστι του Υἰού^ (σελ. τή αύτή). τί δέ έστι τὸ ούκ άλλότριον ;
α^τος πάλιν ο ιδιος θειος Κύριλλος λευκοτερον έρμηνεύει ἐν τή
πρὸς Νεστέριον Συνοδικά έπιστολή, είπ^ν. ^^Εστι δέούκάλλὁ-
τριον, τού Υίοῦ ^ατὰ τον τής ουσίας λέγον^ (ταύτὸν είπειν ῶς
ύμοούσιον), καί έν τή έρμηνεία τού ^υμβύλου, φησὶν ο αύτύς'
εΠροχεῖται μὶν το Πνεύμα, ήτοι έκπορεύεται, καθά^ιερ ἀ^ὸ ^η^
γής τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς,. χορηγείται δέ τή κτίσει δι^Τἰοῦ.^Δι^
^ καί δ Θεοδώρητος, έπειδή καί ύ Κύριλλος άντέγραψε τήν ά-
πολογίαν ταύτην άπὸ Ἀλ^ξανδρείας είς Ἀντιόχειαν μετὰ Παύ-
λου του ^Αέσης, γράφει προς τὸν ^Ιωάννην Ἀντιοχείας ταῦτα^
ιιΤὰ νυν άπεσταλμένα, τή Ευαγγελική ευγενεί^ καλλύνετα^
Θεὸς γὰρ τέλειος, καὶ άνθρωπος τέλειος ο Κύριος ήμῶν ^Ιησούς
Χριστὸς έν αύτοῖς άναγορεύεται, καὶ τὸ Πνευμα το άγιον ούκ έξ
Τίοῦ, ή δι^ Τἰού τήν ύπαρξιν ^χον, άλλ^ έκ τού Πατρὸς έκπο-
ρευύμενον, ιδιον δέ τούΥἰοῦ ι^ς ^μοούο-.ον δνομα^ύμενον. ^ ο^στε,
έπειδή δρθὰ έ^ρὁνει ὀ Νεστέριος καὶ ὁ Θεοδῶρητος είς τήν Θεο-
λογίαν τού Πνεύματος, διὰ τοῦτο ούκ ήλεγξεν αύτούς ύ θε^ος
Κύριλλος, ούτε πρὸ του νὰ διαλλαγοῦν μετὰ του Θεοδωρήτου^
ούτε ύστερα άφ^ ού διηλλάγησαν, άλλ^ ούτε άλλος τις ^ξω ά^ιὸ
τὸν Κύριλλον, ούτε αύτή ή τρίτη Σύνοδος. Δί^ ί, τέσον ὁ Ιὶρυέν-
νιος ^Ιωσήφ, ύσον καί χείλος έ Θεσσαλονίκη^ συμφώνως λέγου-
σιν, δτι ίσχυρύτατον^ καί ά^ιραιφνέστατον σημ^ι'ον ^ης
τολικῶν ή^.ιων ὁρθοδοξίας εἶναι, τὸ νὰ γράψη ^ν έ ^εστύριος
έν τ^ συμβέλι^ του, δτι το ΙΙνεῦ^,^ι το άγιον έκ του Πατρὸ^ ἐκ..
πορεύεται, καὶ ^χι έκ τοῦ Τίού, ή δ^ Υίοῦ έχ^^. τή^ ^ς^ρξιν, ^ὰ
άποδεχθή δέ τοῦτο ή τρίτη Σύνοδος, καί είς τοῦτο τελείως νὰ μή
έναντιωθή. Συκοφαντεῖ λοιπὸν, συκοφαντει τήν άνατολικήν ^κ-
κλησίαν ὁ μωρολύγος Ἀκυνάτης ὀνομάί^ων αὁτήν ^εστοριανήν,
διατὶ δογματίζει, ^τι τὸ Πνευμα τὸ άγιον δ^ ἐκ^ορεύ^τ^ιι
έκ του Υἱοῦ, καθο^ς ^λασ^ημουσινοἱ ΙΙαπισταί. Εί γὰρ δι^
νεστοριανή έστιν ή καθ^ ^άς ^Εκκλησία, Νεστορι^ν^ ^ είς τὸ ^γιον Σ^βολον τής α^. καί β^. τῶν Οίκουμ^νικῶν, ἀλλ^
ὁ θε^ος Κύριλλος^ Νεστοριανή καὶ ή τρίτη Σύνοδος^ ^ ί ^
έξής ^Εκκλησία, διατί παρο^εοίως το δύγμα τοῦτο ^εδέξ^ντ^,^
καὶ δ^ξα καθολική ήτο καί εἶναι τής ^Ε^ικλησί^ις. Ἀλλὰ μή^ ^
Κύριλλος, ῶς ή τρίτη Σύνοδος καί ή κ ^ εξῆ^ Ἐκκλη^ δ^
νεστοριανή, άρα ο^δέ ή ἀνατολική ^Εκκλησία, συμφωνοῦ^^ι
τ^ Κυρίλλ^, καὶ πάσ^ τή ^Εκκλησί^. ἐστὶ νεστοριανή. Εί δ^
κ^ιὶ λέγουσιν οἰ Παπισταί^ ^τι τὸ σύμβολον τοῦ Νε^τορί^υ κςιτ^
^ρίθη έν τή τρίτ^ καὶ τετάρτ^ Συνύδω, ά^οκρινύμεθα^ δτι
τεκρίθη ναὶ, μόνον περὶ τής ένσάρκου οίκονομί^ άλλ^ ^ ^ ί
^ιε^τής του Πνεύματος θεολογίας. ^Ο γὰρ Κύριλλέ γρά^
φει πρὸς ^υλόγιον, δτι ο^ πάντα έσα λέγουσιν αίρετικοί, ^ρ^^
^διον βοον πίστεως ( ^
νὰ φεύγωμεν καὶ νὰ '^αραιτ^μεθα. Καὶ έ μέγας δέ Ἀθανάσιο^
γράφει, ι^τι οἱ Ἀρειανοί, κοντὰ είς τὰ αἱρετικὰ, έφρένουν κςιί
φρονήματα ὀρθὰ (^α σελ. έ.θό. ^ 7. τής Δωδεκα-
^ίβλ.).
( ^ Ἀφ^ ού ἀνεθεματίσθη ὁ ^υσσεβής ^εστόριος άπὸ τήν ^α^
ρούσαν Σύνοδον, έπειδή δέν ήσύχα^εν, άλλ^ εκ^ρυττε πάλιν τήν
αύτοῦ κακύδοξον α^ρεσιν, πρῶτον μέν κατὰ τον Θεοφάνην έξο^..
ρίσθη είς Θάσον, έπειτα είς τήν ^ασιν τής Ἀραβίας συνεργεί^
του Ἀντιοχείας Ἱωάννου. Ἐκείσε δέ ευρισκόμενος. τὰς θεικὰς
άγανακτήσεις ό ἀλιτήριος ἐδοκί^σεν. Ἐσάπη γὰρ ή γλῶσσ^
αὁτοῦ κατὰ τὸν Ι^ύάγριον, καὶ δλον τύ σῶμα αυτ^ῦ κατὰ τον
Κεδρηνὸν, καὶ τὸν νικτ^όρον (^ιβλ. ιδ^. τής ἰστορίας του), έν δέ
τή άνω Θηβαίδι, φοβ^ρὸν καί έπώδυνον θάνατον ^λαβε, καθως
τὸν διηγείται ὁ Κωνσταντινουπόλεως άγι^ Ι^ρμανὸς^ έν ^ γρά-
φει περὶ των άγίων Συνόδων. Ἐπὶ ^Ιαρκιανου γὰρ του Ι^αοι-
λέως, διὰ συνεργείας τινῶν φίλων του, ήξι^^η νὰ λάβ^ι γράμ-
ματα ο νεσΤέριος άνακαλούντα αύτὸν έκ τής ἐξ^ρίας. Ααβῶν
ούν ταύτα, καὶ εἰσελθων είς τὸ ἀναγκαίον, πρίν νὰ καθίσω έ^λε-
γεν, ι^ς ήκουσάν τΙνας ἱστάμινοι εξο^θεν. ^^ἰ^δ^ιξά σ^, ^Ιαρία,δτι
άνθρωπον ετε^ιες.^ Καί, ω τοῦ θαύματος ί ευ^υς μέ τήν ^λασ^η-
μίαν ταύτην, άγγελος Κυρίου έπάταξεν αὁτον καὶ ἐξ^χύθησ^ν.
δλα τὰ σπλάγχνα αυτού είς το άγγειον τής ά^αθαρσίας του,
καί έξ^ψυξε. Χρονί^οντος δέ αυτού ἐξελθ^ίν, έπειδή ο (^ασιλικὸ^
άρχων ύ ἀποσταλείς μέ τὰ γράμ^Α,ατα έ^βιά^το, κρούουν τήν
θύραν οἱ ύπηρέται του. Του δέ νεστορίου μή άποκρινομένου,
έβγαλαν τήν πέρταν, καἱ είσιλθόντες αύτοὶ καἱ ὁ αρχι^ν εύρον
αὁτ^ν νεκρὸν είς τὸ ἀγγεῖύν του, έν ^ ἦσαν χυμ.-.να έίλα τὰ
σπλάγχνα του. Τ^τε οἱ ἀκούσαντες τήν βλασφ^ίαν εἶπον αυ-
τήν είς τον άρχοντα, καὶ δλοι έγνῶρισαν ^τι διὰ ταύτην καὶ
μὁνην τοιούτον θάνατον ^λα^ε, παρύ^ιον μέ τυν του ^Αρείου,
είπόντες. Διὰ τοῦτον εἶπεν ὀ ^ΙΙσαιας ^ούαί ἐπί τὸν άνδρα
τούτον, ού μή κλαύσονται αυτον, Κύριε. Ού δ^ού μή είπο^σιν
αύτ^ρ, ^^οι ^αδελφέ, καὶ οἶμοι Κύριε ί ταφήν νυν ου μ.ή ταφήσε^-
ται, άλλὰ συμψοφισθείς, ριφήσεται ἐπέκεινα τής πύλης.^ Ση-
μείωσαι δέ δτι τήν α^ρεσιν τοῦ νεστορίου άμ^ληθ^ἰσαν, ἀνενέω-
σεν ύστερον έπί Ἱουστινιανού Ι^ασιλ^ως ^αρσουμάς τις Ἐπί-.
σκοπος Νισίβεἐ^ις ά^λι^σας αύτήν έν τ'^ ^ὶνατ^λ^, καὶ διὰ τού-
το έν τή Ἀνατολ'^ πάμπολλοί είσι Νεστοριανυὶ, καί μάλιστα
έν τή γή των Π^ρ^ιν καί Ἀσσνρίων, καί ἐν τ^ Ι^ύφράτει^ και
Νισίβει.
(^) Λιγουσί τινες, έ^τι, έπειδή έδι^ίσθη ^ἰς τήν παρούσαν Σύ-
νοδον νὰ καλήται Θςοτύκος ή ΙΙαναγία, ο^ς καί τη αληθείς Θεο-
τύκος έστὶν, ήβουλήθη ύ άγιος Κύριλλος νὰ γράψ'^ τούτο μέσα
εύλαβεί^ του Σ^βύλου πα^τήθη, κ^ί ^ρ^ τήν ῦποση^εείωσιν
του τής παρούσης. ^Ιύνον δέ ^ρον ιδιον ^οιήσαντ^ς οἱ Πα-
τέρες, τοῦτο έν αυτ^ έδογ^τισαν. Τήνγὰρκαθ^ ύπέστασιν ^νω-
σιν τοῦ Θεοῦ Αέγου, ταύτὸν είπείν τήν μί^ιν τ^,ύ Χριστοῦ ίΙπέ^
στασιν ο^ς υπὸ του Συμ^ὁλου άποδεικνυμένην^ δέν ήθ^λησαν νὰ
τήν προσθέσωσιν έν α ^ μ ^Ομολογοῦντες γὰρ οἱ ΙΙατ^ρες έν αυ-
τῶ τον Υ ἱὸν τού Θεοῦ, γενιηθέντα έκ του Πατρὸς, κατελθὁντα,
καί ένανθρωπήσαντα, πρὁδηλον οτι ^να καί τον ςε^τὸν Χριστέν
καθ^ ύπύστασιν ὁμολογοῦ^, Θεὸν άντα, καί άνθρωπον τὸν αύτὸν.
άλλ^ ουκ άλλον, καί άλλον^ ή δέ καί^ ύ^ιὁστασιν ^νωσις, κατὰ
τὸν άγιον Πατριάρχην νικηφύρον Κωνσταντινουπόλεως, άλλο,.
 ΤΗΣ Γ'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

τ ὸ ν α ύ τ ὸ ν , ο ὕ κ ^ λ λ ο ν , κ α ὶ ^ λ λ ο ν , ἀ λ λ ^ ^ ν κ Τ ίὸ ^ , τ ὸ ν α ύ Τ ὸ ν , ^ ν ω μ ε ν ἐ κ Π ^Τ ρὸ^ .
ά ιιή Τ ο ρ ^ , κ ά ^ ω δ ἐ έ^ μ η . ^ ς
. ἀ π ά τ ο ρ α . Τ ὴ ν δ ὲ ^ ε ι π ά ρ θ ε ν ο ν α ύ τ ο ῦ ^ τ έ ρ α , κ ^ ρ ίω ^ κ α ὶ ἀ λ η θ έ ι^ Θ εο Τ ὁ κ ο ν κα^ε^θκι π α ρ έ δ ι^ ε ^ κ ν ρ ίο ^
κ α ὶ ἄ ^ θ ῶ ^ ^ὸν ^ ὸ ν .^ γ ο ν σαρκὶ γ ^ ν ν ^ σ ^ ν . (^ ) γἀ ρ τ ^ ^ ύ δ ο υ Τ α^τη^ ἔ ^ ρ χ ο ^ , ὁ Ἀ λ ^ α ^ δ ρ ε ί ^ φ ^ μ ὶ,
Κ ύ ρ ιλ λ ο ^ , ^ ά δ ^ ἐν α ὕ τ ^ ά ν ε κ ^ ρ ι ^ ν ^ ^ ο υ ^ ά ν θρω π ο ν ά π ο θ ε ω θ έ ν ^ α κη ^ύΤ το μ εν, ^λλ^ ^ ν σ ^ ρ κ ι^ θ έ ν Τ α ὸ μ ο -
λ ο γ ο ^ μ ^ ν . ΤΥ^ν ο ἰ κ ε ί α ν δ ο ύ λ ά ν ύ π ε γ ρ ά ψ α Τ ο ^ Ι'η τ έ ρ α , ὸ κ α τ ^ ο ύ ^ ν ά μ ^ τ ω ρ , κ α ὶ κ α τ^ ο ἰκ ο ν ^ μ ία ν ἐ^ ὶ γ -^ ^ ά ^
τ ι ^ ρ - ^ Ἐ ν δ ε τ ^ π ρ ὸ ^ ^ ε σ τ ^ Ε ο ν ἐ π ι σ τ ο λ ^ , ΤΥ^ν ὸ π ο ία ν ^ ν ^ διο ν ἐ π ο ἰ η ^ ε ν γ^. α ^ τ η ^ υ ν ^ δ ο ^ , λ έ γ ε ι ὸ Δο-.
σ^θεο^, κ α ὶ ὡ ^ ^ λ ο ί^ Τ α ι ^ κ Τ ῶ ν π ρ α κ τ ικ ω ν τ ^ Δ^. Σ υ ν ό δ ο υ ^ ε λ . τ ο ^ β^. Τ ύ μ ο ^ Τ ^ ν ^ ο δ ι κ ι ^ ) , ^ ή άρχ^
Κ α Τ α φ λ ι^ κ ρ ο ν σ ι μ ^ ν , ^ μ α ν θ ά ν ω . Τ α ^ τ ά φ η σ ιν ὸ α ὕ τ ὸ ^ Κ ύ ^ ιλ λ ο ^ . Τ ὸ ^ α ρ κ ω θ ^ ν α ι κ α ι ἐ ν ^ ν θ ρ ω π ^ ^ ε ι , δ η λ ο ^ Τὸν
έκ ^εοῦ ^ ύ γ ο ν . ^ τ ι ο ύ χ ^Ι τοί^ ^ ύ γ ^ φ ^ σ ις μ ε τ α π ο ι η θ ε ί γ ε γ ο ν ε σὰρξ^ ά λ λ ^ ο ν δ ὲ ^ τ ι ^ ^ ο ν ά^θρω ^ον μ ε τ ε -
β λ ή θ ^ τ ὸ ν έ κ ψ υ χ ^ ^ ια ὶ σ ω μ α τ ο ς , Ἐ κ ε ῖ ^ ο δ ε μ ^ ιλ λ ο ν ^ ^ τ ι σ ά ρ κ α ε μ ψ υ χ ω μ έ ν η ς ψ ^ χ ^ λ ο γ ι κ ά έ ν ω σ α ν ὸ Λ ύ γο ^
έ α υ Τ έ ^ κ α θ ^ ύ π ύ σ τ α σ ι ν . ά φ ρ ά σ τ ο ^ τ ε κ α ὶ ἀ π ε ρ ι ν ο ή τ ω ς γ έ γ ο ν ε ν ^ θ ρ ω π ο ^ κ α ὶ κ ^ ^ μ ά τ η κ ι ν υἰὸ^ ἀ ν θ ρ ι ^ υ , ού
κ α τ α θέλΥ ^σιν μ ^ ν ο ν ε υ δ ο κ ί α ν , ἀ λ λ ^ ο ύ δ ὲ ω ^ ἀν π ρ ο σ λ ^ ψ ε ι π ρ ο σ ω π ο υ μ ὁ ν ο ν , κ α ὶ ^ τ ι , δ ιά φ ο ρ ο ι μ^ν α ἰ ^ρὸ^
έ ν ύ τ η τ α τ ^ ν ά λ η θ ι ν ὴ ν σ ι^ ν ε ν ε χ θ ε ^ σ α ι φ ύ σ ε ι ς ε ἶ^ δ έ ἐ ξ ἀ μ φ ο ^ ν ^ ρ ισ τ ὸ ^ κ α ι Υ ἰὸ ς, ^ ύ χ ο^ς τ ^ ς τ ^ ν φ ύ σ ε ω ν δ ια φ ο ρ ᾶ ^
.^ ὶν ^ ρ ^ μ έ ν ^ ^ δ ι α Τ .^ ν ενο ^ σ ιν, ά π ο τ ^ λ ^ σ ^ σ ^ ν δ ὲ μ ά λ λ ο ν ή μ ^ ν τ ὸ ν ε ν α Κ ύ^ι^ν κ α ὶ ^ ρ ισ τ ὸ ν , κ α ὶ Υἰὸν, Θ ε ^ η τ ^ τ ε
κ α ὶ ἀ ν θ ρ ω π ^ Τ η το ^ , δ ια ἀ φ ^ ά σ τ ο υ κ α ι ά ^ ο ρ ρ η τ ο υ π ρ ὸ ^ ε ν ὁ τ η Τ α σ υ ν δ ρ ο μ ^ ^ , . . Κ α ὶ ^ ά λ -.ν , ἐ ἀ ^ δ ^ ^αθ^
ύ π ^ σ τ α σ ιν ^ ν ω σ ιν , ^ ἀ ν έ φ ικ τ ο ^ , ^ ά κ ^ λ ^ π α ρ α ιτ ω μ ε θ α , ἐ μ π ιπ τ ο μ ε ν τ ὸ λ έ γ ε ιν δ ^ ο Υ ἰοὺ^ . . . Κ α ὶ

μ έν ^ ρ ^ ς ^ λ λ ο . τ ὰ ίξ δ.^ν ὁ Σ ω τη ρ σ υνάγει (ἦ το ι τὰ ς δ^ω φύσεις^
ο^ον δ η τ ὸ ἀὁρ α τον κ α ὶ ὁρι^μενον, π α θ η τὸ ν κ α ὶ ἀκήρατον. οὀκ
^ λ λ ο ν δε κ α ὶ ^ λ λ ο ν, μ η γ ἐνο ιτο ^ Θεὸν δ ὶ τον α^τὸν τέλειον,
κ α ὶ ά νθ ρω π ον τέλ ειον τὸ ν αὀ τὸ ν (ἐν τ ^ ἐπ ισ τ ο λ ^ ην εστειλε
π ρ ὸ ς τὸ ν Ι^Ιάπαν Δ έο ν τα . ^ελ. τοῦ δευτέρου τ^μου τῶ ν
Σ υ νὁ^ ω ν), τ α υ τ ὸ ν εἰπε^ν ο τι ^ καθ^ ι^π^στασιν ^νωσ..ς ἐν τ ῶ ^ ρ ι -
σ τ ^ , κ α ὶ τ ὰ ς δ^ω ^ι^σεις ἀσυγχΙ^τους σ ημ αίνει, κα ὶ τ ^ ν μ ία ν
^ π ίσ τ α σ ιν , καθ^ ^ν κ α ὶ α ἱ φ υσεις αἶ^ται ἀ σ υ γ χ ύ τ ω ς ^νι^θησαν.
.ΙΙερ ὶ τ ^ καθ^ ῦ π^ σ τα σ ιν ^νι^σει^ς ορα καὶ εἰς τ ὰ ῦποσημειι^μα-
τ α τ ῶ ν προλεγο^.εἐνων τ η ς Δ^. ^ η μ είω σ α ι δέ, ο τ ι ^ του Κυρίου
ἀ ν θ ρ ω π ὁ τη ς ε ἶχ ε ν ά π α ν τ α τ ὰ ^ λ λ α ῦ π ο σ τα τ ικ ὰ ιδ ιώ μ α τα , ὁποῦ
^ χο υ ν κ α ὶ α ἱ υ ποσ τά σ εις τῶ ν λούπων ἀνθρι^πω ν, π λ η ν μδνου του
ὀλικοῦ ἰ δ ι ^ α τ ο ς , κ α τ ὰ το ν ρ ηθέντα α γιο ν Κ ^ ιλ λ ο ν ^ δπερ ἐστὶ,
τ ὸ μ η εἶν α ι καθ^ εα υ τη ν , ι^ς ἐκειναι, ἀλλ^ ἐν τ ^ ύποσ τάσ ει του
Θ εοῦ Α ὁγου τ ὸ εἶνα ι λα β ειν. Τ ο ῦ το γ ὰ ρ τὸ ἰδίω μ α τῶ ν υ π ο σ τά -
σεω ν εἶνα ι οἱονεὶ ὴ ^άσ^.ς κ α ὶ τ ὸ θεμέλιον ολω ν τῶ ν ^ἴλλων ἰδ ιω -
μ ά τ ω ν του ς. Δ ιὰ το ῦ το κ α ὶ ὁλικὸν ἰδίω μ α λ έγ ετα ι.
( ^ ) ^ η μ ε ίω σ α ι ο τι, καθως ^ λέξις του ὁμοουσίου ἦν μεν συ-.
ν .ή ^ ς εἰς το ύ ς Π α τέρ α ς κ α ὶ π ρ ὸ τ ῆ ς α^. Συνὁδον. ἀλ λ^ α ἰ^ τη ἐπε^
κύρω σε τ η ν λέξιν τ α ύ τ η ν . κ α ὶ εἰς ^λη ν τη ν οἰκουμένην πα ρέδω -
,κ εν. οΙ^τω κ α ι τη ν ἀ γ ία ν Π αρθένον ^Ιαρίαν Θεοτὁκον ι^νδμασαν^
κ α ὶ ἐιλλοι Π α τέρ ες π ρ ὸ τ η ς γ ^. ταύτν'^ς ^υνὁδου. Ἀ λ λ ^ ἦ ^ύνο-
δος α ί^ τ η τ η ν γ λ υ κ υ τ ά τ η ν τ α ύ τ η ν τ η ς Π αρθένου π ρ ο σ η γ ^ ία ν ἐ π ι-
κ υ ρ ^ σ α σ α . ι^ς ^ ο ν δ ο γ μ α τ ικ ὸ ν εἰς π α σ α ν τη ν οἰκουμένην πα ρ έ-
δω κε. ^ Π ρ ῶ το ς γὰ ρ ο ^ ^ ι γ έ ν η ς Θεοτὁκον τ η ν Παρθένον ἐκάλε^
σεν, έρμηνεύω ν τ ὸ λγ^. ἐδάφιον τοῦ κβ^. κεφ. τοῦ Δευτερονομίου
(^ ελ . ^ο. του α^. τὁμ ου τ η ς σειρας τῶ ν Π α τέρ ω ν), ἀ λ λ ὰ καὶ
ὁ ^ ω ^ ρ ά τ η ς ( ^ β λ ἰο ν τ η ς ἱσ το ρ ία ς αυτοῦ. Κεφ. λ ^ . ) λέγ ει,
ο τ ι α ὀ τ ὸ ς ὁ Ω ρ ιγ έ ν η ς τ η ν π ρ ὸ ς Ρ ω μ α ίου ς το υ Παύλου ἐπιστο.
λ η ν εἰς π λ ά τ ο ς ἐξέτασ ε, π ῶ ς Θ εοτόκος λ έ γ ε τ α ι ^ Παρθένος . ^ο
Λ
δὲ ^ λεξανδρείας Κ ύ ρ ιλλ ος, γρ ά φ ω ν πρὸς ^εσ τ^ ρ ιο ν λ έγ ει, ^ τι
κ α ὶ ὀ μ έ γ α ς Ἀ θ α ν ά σ ιο ς Θ εοτὁκον α υ τ η ν κ α ὶ ^νὁμαἰ^ε^ κ α ὶ ^ μ ο -
Λ
λ ^ γ ε ι, κ α ὶ ^ μ μ ω ν ὁ ε π ί σ κ ο π ο ς ^ δριανουπύλεω ς, καθῶς κα ὶ ὁ
Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ία ς Ἀ λ έξα νδρ ο ς γρ ά φ ω ν πρὸς τὸν Κ ω νσ τὰ ντινου πὁ-
λ ε ω ς ^Αλέξανδρον (τ ὸ ν ἐ ^ ὶ τ η ς α^. ^υνδδου δηλαδή), Θέοτὁκον
^ ἶπ ε τ η ν Π α ν α γ ία ν . ^ Ο ,τε ^ σ ί λ ε ι ο ς ἐν τἐ^ λ ύ γ φ τ ω ^ ἰ ς τη ν Χρί
.στοῦ γέννη σ ιν λ έ γ ε ι, δ ιὰ τ ὸ μ ^ κ α τα δ έχ εσ θ α ι τω ν φιλοχρίσ τω ν
τ η ν ἀκοην, ^ τ ι π ο τ ε ἐ π α ύ σ α το εἶνα ι Παρθένος ^ Θεοτύκος, ἐκεί-
να ς ὴ γοῦ μ ^ ιι τ ὰ ς μ αρ τυ ρ ία ς αυτάρκεις^ δ ἶ^ρηγοριος ὁ Θεολὁγος^
ἐν τ ^ α ^. π ρ ὸ ς Κ λη^ὁνιον ἐπ ισ το λ ^ ,ε^ τιςο ὁ Θ εο τύ κ ο ν τη ν μ α ρ ία ν
.
α π ο λ α μ β ά ν ε ι, χ ω ρ ὶς ^σ τι τ η ς Θ εύ τη το ς. Κ α ὶ ἐ ν τ ^ α^ λ ο γ ^ π ε ρ ὶ
Τ ἱοῦ, ἀποτεινομενος π ρ ὶς τους Έ λ λ η ν α ς λέγεις πο υ γὰρ ἐν τοῖς
σο^ς ^γνως Θεοτδκον Παρθένον . ὁ δε ^ῦσέβ^.ος ἐν τ ^ Ι^ω ν-
σ ταντίνου ^.β λ. . . . κεφ. μγ^. καὶ Σωκρ^ίτ. (βιβ^.. κε^.
λβ^.)^ δι^ δ δη ^ α σ ιλ ὶς ή Θ εοσε^^στάτη ( ^ ^Ελένη δηλαδη) τ η ς
Θεοτόκου τη ν κύηοιν (ητοι τη ν ^ θ λ ε ε μ ) μνήμ ασ ι θαυμαστούς
κατεκὁσμει. Λ
^ο ^ λεξανδρείας Διονύσιος πρὸς Παῦ^.ον τον ^ α -
μοσατέα λέγεις τον σαρκωθέντα ἐκ τη ς ἀ γ ία ς Παρθένον, καὶ ^ εο^
τὁκου μ α ρ ία ς. ^Εν δε τω εἰς τὸν Ε υαγγελισ μόν λδγ^ρ α^τοῦ
Γρηγύριος δ θαυματουργές τη ς ^εοκαισ α^είας τα ῦ τά φ ησ ι.
ε Τ α ύ τη ς ουν τ η ς προφτ,τείας τη ν ι^δην ^ α γ ία Θεοτοκος ἀνέπεμ-.
π ε λέγουσα, ^Ιεγαλύνει ^ ψ υ χ ή μου τὸν Κύριον.^ ^ἱδνη δε Ο εο-
τὁκος ^ Π α να γία λ έ γ ε τα ι, καθως ερμηνεύω ο ^ ω ν α ^ ^ν τιν ι
τροπαρί^ρ τῶ ν κανὁνων τ η ς ^ οκτω ή χου του Δαμασκηνοῦ, πρὸς
διαφορὰν τῶ ν παρὰ το^ς ^ λ λ η σ ι γυναικῶν, α ἶτιν ες ἐμυθολο^
γουντο, ί^τι ἐγέννησαν τους ἀννπάρκτους ψενδο^εους αὀτῶ ν.^
Θεοτόκος δε ὴ Παρθένος ονομάςεται, ῶς Θεον γεννήσασα ἀλη-
θῶς, κα ὶ ^ χ ι Θεοτδκος, ^ το ι πα ρ ὰ Θεοῦ γεννηθεῖσα ^νευματικῶ ς,
^ ς ἐκάλει α ὀτην ὁ δ υ σ σ ε ^ ς καὶ ἀνθρωπολάτρης ^εστ^ριος^ ου-
τ ω γὰ ρ διὰ του ^ α π τίσ μ α το ς πνευμ ατικῶ ς ^αὶ ολοι οἰ άνθρωποι
ἐγεννήθησαν. Κ α τὰ δύω δε τ ό π ο υ ς λ έγεται ^Θεοτ^κος ή έ γ ία
Παρθένος, ^να μ ὶν , διὰ τ^,ν ^ύσιν καὶ την ἐξ αυ τῆ ς τεχθεῖσ α ν
ὀπὁστασιν του Θεοῦ Δογου, τ ^ ν προσλα^οῦσαν τη ν ἀνθρω πὁτη-
τα , καὶ ^λλον δε, διὰ την προσλη^θεῖσαν ἀνθρωπὁτητα^ η τ ις έξ
α ^ τῆ ς τη ς ἐνι^σεως καὶ προσλήψεως έθει^θη, και ^.εοθεος γέγονε.
(Δ αμασκην. περὶ δρ^οδ. π ίσ τ . ^ ,β λ . γ ^. κεφ. ιβ^. κ α ὶ ἀλ λα χοῦ ).
Παρθένον δε α^την ἀνεκήρυξεν ή ἀ γ ία καὶ οικουμενικη ς^. ^ύνο-
δος (ἐν τ ^ ια^. πράξει α ^ τη ς διὰ του λιβέλλου τη ς π ί^τεω ς ^ ω -
^ρονίου ^Ιεροσολύμων) πρὸ τδκου, καὶ ἐν τοκι^, καὶ ^ τ ὰ τοκον,
τα ^ τὸν εἰπεῖν ἀειπάρθενον. περὶ ἦ ς λέγει δ ^γιος ^Επι^άνιος
(αἰρέσει οη^.) ^Τ^ς π ο τ ε μ α ρ ία ν εἰπω-^ καὶ δι^ρωτηθεὶς^ ο υ χ ὶ
τἦ ν Παρθένον προσέθετο Κ αι ὁ ^Ιερ^νυμος (δ^αλέγιρ κα τὰ
Π ελαγίου), μὁνος, ^ηοὶν, δ ^ ρ ισ ^ ὸ ς τὰ ς κεκλεισμένας π ύ λα ς ^ης
Παρθενικῆς μ ήτρας ήνέ^ξε^ α ι καὶ έξης κεκλεισμέναι διέμειναν,
(τὸ δε ^ νέ^ξε τοῦτο δηλοῖ, οτι τη ν μ ήτραν ο Κ ύριος ἀπειργά--
σατο γὁνιμον, ι^σπερ έξ ἐναντίὰς το άγονον ειναι τὴ ν μ ήτρ αν διὰ
στείρω σιν, σνγκλείειν την μήτραν λ έγ ετα ι. κατ^ ἐκεῖνο τὸ ^ ς
γενέσεως εσυγκλείω ν ὰυνέκλεισεν ὀ Θεὸς έξωθεν π α σ α ν μ ήτρ αν^
(κ^. .ἰ 8. ^ διήνοιξε μ^ν, ἀδια^θδρως δ^, κα ι ο ὺ χὶ ^ ς τ ὰ λ ο ιπ ὰ
^ρέφ^). ^Αειπάρθενον ^ τα ύτη ν κη ρ ύττει κα ὶ δ πρῶ τος Κ α ν ί ^
τη ς ἐν τ ^ Τρούλ^φ οἰκουμενικης ς^. ^υν^δου.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

π ἀ λ ιν τ ο ῦ τ ο π ρ ε σ β ε ύ ε ι π α ν τ α ^ ο ῦ τ ῆ ς ἀ κ ρ ιβ ο ῦ ς π ί σ τ ε ^ ς ό λ ό ^ ο ς ^ ^ ὕ τ ι ^ ς ε ὐ ρ ἠ σ ο μ ε ν τ ο υ ς ά γ ιο υ ς πεφ ρ ο νη κό τα ς
Π α τ έ ρ α ς . Ο ό τ ω τ ε θ α ρ ρ ή κ α σ ι Θ ε ο τ ό κ ο ν ε ί π ε ^ τ ὴ ν ά γ ἰ α ν Π α ρ θ ε ν ο ν , ο ὐ χ ὡ ς τ ῆ ς τ ο ῦ ^ ό γ ο υ φ υ σ ε ^ ς , ἤ τ ο ι τ ῆ ς Θ εό^
τ η τ ο ς α ὐ το ῦ ἀ ^ χ ὴ ν το ῦ ε ἶν α ι λ α β ο ύ σ η ς ἐ κ τ ῆ ς ^ γ ^ ς Π α ρθένου, ά ^ λ ' ὡ ς γε ν ν η θ έ ν το ς α ὐ τ ῆ ς τ ο ῦ ἁ γ ίο υ ^ώ .
μ α τ ο ς , ψ υ χ ω θ έ ν τ ο ς τ ε λ ο γ ι κ ῶ ς ^ κ α ὶ κ α θ ' ὑ π ό σ τ α σ ι ν ὲ ν ι^ θ ε ὶς ὁ ^ ό γ ο ς , γ ε ν ν η θ ῆ ν α ι λ έ γ ε τ α ι κ α τ ὰ σ ά ρ κ α ..
τ ὴ ν ἐ π ισ τ ο λ ὴ ν τ α ύ τ η ν κ α ί έ ν σ ε λ . τ ο ῦ ^ τ ^ μ ^ τ ^ ν ^ υ ν ο δ ι κ ^ Ι^ α ὶ ὁ τ ό τ ε ί^ υ ζ ^ .ο υ Π ^ ό κ λ ο ς ἐ ν τ ῆ μ ε -
γ ά λ η .Ι^ κ κ λ η σ ί^ , κ α θ η μ έ ν ο υ τ ο ῦ α ίρ ε σ ιά ρ χ ο υ Ν ε σ τ ο ρ ίο υ , έ^τσι ἐ π α ν η γ ύ ρ ι σ ε . ^ υ ν ε κ ά λ ε σ ε ν ὴ μ ^ ς ἐ ν τ α ῦ θ α ἠ ἁ ν ί α ,
κ α ί Θ ε ο τ ό κ ο ς Π α ρ θ έ ν ο ς ^ α ρ ί α , τ ὸ ἀ μ ό λ υ ν τ ο ν τ ῆ ς Π α ρ θ ε ν ία ς κ ε ι μ ή λ ι ο ν , ὁ λ ο γ ι κ ὸ ς τ ο ῦ δ ε υ τ ε ρ ο υ '^ δ ἀ μ π α ρ ά δ ε ι-
σ ο ς, τ ὸ ἐ ρ γ α σ τ ή ρ .ο ν τ ῆ ς έ ν ώ σ ε ω ς τ ῶ ν δ ύ ι^ φ ύ σ ε ιο ν , ἠ π α ν ή γ υ ρ ι ς τ ο ῦ σ ω τ η ρ ί ο υ σ υ ν α λ λ ά γ μ α τ ο ς , κ τ λ ^ . ^ ιο ρ ίσ α σ α
δ ὲ , ό τ ι ἄ λ λ ο ^ ύ μ ο ο λ ο ν ^ξ ω ἀ π ὸ ἐ κ ε ῖν ο ὁ ^ ἐξέδω κ εν ή Π ρώ τη κ α ί ἠ Δ ε υ τέρ α , α ί ο ἰκ ο υ μ ε ν ικ α ὶ, νὰ μ ὴ το λ ^
μ ή σ ν ι ν ὰ σ υ γ γ ρ ά ψ ^ ι τ ι ν ὰ ς , ^ ὅ λ ι^ ς ν ὰ π ρ ο σ θ έ ο η τ ι , ν ὰ ά φ α ιρ έ ^ .ρ ἀπὁ α ὐ τ ὺ , τ ο ὺ ς π α ρ α β α ί ν ο ν τ α ς τ ὸ τ ο ιο ῦ τ σ ν
π ρ ό σ τ α γ μ α , ἀ ν ε θ ε μ ά τ ι σ ε ν . 'Ι^ π ε κ ύ ρ ω σ ε δ ὲ α ὕ τ η ἠ σ ύ ν ο δ ο ς κ α ὶ τ ὴ ν κ α τ α δ ί κ η ν τ ο ῦ ^ ε λ α γ ί ο υ κ α ί Κ ε λ ε σ τ ίο υ , τ ^
ὁ π ο ία ν ίίλ α β ο ν π ^ ο λ α β ό ν τ ω ς ἀ π ὸ π ο λ λ ὰ ς τ ο π ι κ ὰ ς σ υνόδους, κ α ί μ ά λ ισ τ α ἀ π ὸ τ ὴ ν ἐ ν Κ α ρ θ α γ έ ν ν Ι . Κ ο ν τ ά δ ὲ εἱς
τ α ῦ τ α π ά ν τ α κ α ί το ὺ ς π α ρ ό ν τα ς ἠ Κ α νό να ς, κ α ὶ τ ὴ ν ε ἰς Π α μ φ υ λ ία ν τα ύτη ν ἐ π ισ τ ο λ ὴ ν ἐ ξ ἐ θ ε τ ^ , ἐν τ ῆ ζ '. κα ἰ
τ ε λ ε υ τ α ία π ^ ά ξ ε ι α ὐ τ ῆ ς , ά ν α γ κ α ίο υ ς ὄ ν τ α ς 'ε ἰ ς τ ὴ ν ε κ κ λ η σ ία ς ε ὐ τ α ξ ία ν κ α ί κ α τ ά σ τ α σ ιν , τ ο υ ς ὁ π ο ίι^ ς
ἀ ο ρ ίσ τ ω ς μ ὲ ν ἐ π ε κ ύ ρ ω σ ε ν ὁ ά . Κ α ν ὼ ν τ ῆ ς ό ν ο μ α σ τ ὶ δ ὲ κ α ὶ ὡ ρ ισ μ έ ν ι^ ς ὁ β '. τ ῆ ς κ α ὶ ο ά , τ ῆ ς ζ '.

Ο ^ ^ Α Ν Ο Ν ^

Τ ΙΙΣ ^ Π ^ Σ Κ ^ Ι ^ Ι Κ Ο Ϊ ^ Ι ^ Κ Ι ^ ^

Ἐ π ε ι δ ὴ ἐ χ ρ ῆ ν κ ^ ὶ τ ο ὺ ς ἀ π ο λ ε ι φ ^ έ ν τ ο ^ ς τ η ς ἁ γ ί ^ ς Σ υ ν ό δ ο υ κ σ .ὶ μ ε ί ν α ν τ ο ^ ς κα τὰ ^ώ ραν ἤ π ο λ ι ν , δ ιά
^ ιν ^ ἱτ ί^ ν ,ἤ ἐ κ κ λ η σ ι^ σ τ ικ ὴ ν , ἤ σ ω μ ^ τ ικ ὴ ν , μ ὴ ἀ γ ν ο ῆ σ ^ ι τ ὰ .π ε ρ ὶ ^ ὐ τ ῶ ν τ ε τ υ π ω μ έ ν ^ , γ ν ω ρ ίζ ο μ ε ν τῆ
ὺ μ ε τ έ ρ α ἁ γ ι ό τ η τ ι κ σ .ὶ ἀ γ ά π η , δ τ ι ^ ε ρ ^ ε ἶ ^ ς Μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ς τ η ς ἐ π ^ .ρ χ ί^ ς ἀ π ο σ τ α τ ή σ α ς τ ῆ ς ἁ γ ί^ ς κ^ιὶ
Ο ἰκ ο υ υ .ε ν ικ ῆ ς Σ υ ν ο δ ο υ , π ρ ο σ έ θ ε τ ο τ ῶ τ ῆ ς ἀ π ο σ τ α σ ί σ . ς σ υ ν ε δ ρ ί ω , ἤ μ ε τὰ τοῦτο π ρ ο σ τ ε θ ε ίη , ἤ τ ὰ το ῦ Κ ελ ε-
σ τ ί οου
υ ἐ φ ρ ό ν η σ ε ν , ἤ φ ρ ο ν ή σ ε ι , ο ὕ τ ο ς κ ^ τ ὰ τ ῶ ν τ ῆ ς ἐ π ο ^ ρ χ ίσ .ς Ἐ π ι σ κ ο π ω ν δ ια π ρ ά τ τ ε σ θ α ί τ ι ο ὐ δ ^ μ ῶ ς δύνα-
τ α ι , π ά σ η ς ἐ κ κ λ η σ ι σ . σ τ ι κ ἤ ς κ ο ι ν ω ν ί α ς ἐ ν τ ε ῦ θ ε ν ή δ η ὑ π ὸ τ ῆ ς Σ υ ν ὀ δ ο υ ἐ κ β ε β λ η μ έ ν ο ς κ σ .ὶ ἀ ν ε ν έ ρ γ η τ ο ς ὑ π ά ρ -
χω ν, Ἀ λ λ ὰ κ κ ὶ α ὑ τ ο Ις τ ο ῖς τ ῆ ς ἐ π ο ^ ρ χ ἰ^ ς Ἐ π ι σ κ ο π ο ι ς , κ α ὶ τ ο ῖς π έ ρ ιξ Μ η τ ρ ο π ο λ ίτ α ις τ ο ῖ ς τ ἁ τ ῆ ς ὀρθοδο-
ξ ί ^ ς φ ρ ο ν ο ῦ σ ιν ὺ π ο κ ε ί σ ε τ ^ ι , ε ἰ ς τ ὸ π ά ν τ η , κ ^ ὶ τ ο ῦ β α θ μ ο ῦ τ η ς ἐ π ισ κ ο π ῆ ς ἐ κ β λ η θ ῆ ν α ι.

ο ὕ Τ ο ^ ο Κ α ν ω ν δ Υ ^ λ ο π ο ιεῖ τ ο ὸ ^ μ ^ Ε ύ ρ εθ έν Τ α ^ έ ν τ ^ ^ υ ν ὡ ^ ρ ΤΥ^ν κ α θ α ίρ ε σ ιν ^ Ιι^ ά ν ν ο ^ ^ ^ ν εε'ι'ιο

ο χχ ε ία ^ ,
δ ω ρ^ η του ^ ^ π ισ κ ὁ π ο ι^ Κ ύ ρ ^ , 1
^ ^ π ισ ^ ιό π ο ι^ ^ δ έ σ σ '^ ^ , κ α ὶ τ ῶ ν σ ύ ν α ύ τ ο ῖ ^ τ ρ ι ά κ ο ν τ α ^ ^ π ι σ κ ^ π ι ^ ν , ^ λ έ γ ^

(^ ) ^ημείω σαι δτι τ ὰ πρ α κτικ ὰ της παρο^σης ^ υνὁδου εἰς ι^ 7, μ έ χ ^ ί τ α υ τ ὸ ν ^ ἰπ εῖν ^Αέχρι τέλ ο υ ς.
τρ ία μέρη διαιροῦνται. κα ὶ εις μ ὲν τὸ α^. μέρος διάφοροι ὁμι^ (^ ) α ιτ ία ὁποῦ ο^ το ι καθ^ρ^θησαν ἐσ τά θ η α ^ τ η ,
λ ία ι κα ὶ ἐπισ τολαὶ περ ιέχ ο ντα ι, εἰς δ^ τὸ β^. α ἱ πρά ξεις α ^ τῆ ς ἦ ά ν ο δ ο ς αἰ^τη κα ταδίκ ασ ε τ ο ν δυσ σεβη ^ἐ^στ^ριον καὶ ἐκάθ'^ε,
περ ιέχονται, ^ π τ ὰ μέν ονσαι κ α τὰ τον Δοσίθεον, π έ ν τ ε κ α τὰ μ ε τ ὰ τρεὶ^ ὴ Ι^ ρ α ς ἦλ θ ε κα ὶ ὀ Ἀ ν τ ι ο χ ^ ί α ς ^ ^ ν ν η ς αὁτὸς με^ὰ
τ^ ν συλλογήν τῶ ν ^υν^δω ν, μ ε τ ὰ ς ὁποία ς συγκαταρ ιθμοῦ ντα ι Θ εοδω ρήτου κ ^ ὶ ^ Ι^ α , κ α ὶ τρ ιά κ ο ν τα Ἐ π ισ κ ό π ω ν , ο^τινες ^ λυ-
καὶ τὰ δεύτερα πρ α κτικ ὰ τοῦ π ερ ὶ τὸν Ἀ ν τ ιο χ ε ία ς ^Ιωάννην ί
π η θ ντες δ ια τ ὶ δεν έμεινε το ν ἐρ χομ ὁν το υ ς η ^υνοδος (^ ^ ὶ
ἀπ οσ τατικ οῦ συνεδρίου. Ι^ἰς δ ὶ τὸ τρ ίτον μέρος π ε ρ ιέ χ ε τ α ι ^ ^ρ- δ ια τ ὶ εἶχ ο ν φ ιλ ία ν ^ τ ὸ ν ^ ε σ τὁ ρ ιο ν ) ^κα τηγόρ η σα ν τ^ ν
μηνεία του ἀγίου Κυρίλλου εἰς τ ὰ δώδεκα κεφ. αὁτοῦ, τα ὁ τὸ ν ε ἰ- ^ εσ το ρ ίο υ καθαίρεσ ιν, ^ μ η εὕ λ ο γο ν^ κ α ὶ τ η ς α λ όγου δῆθεν
πεῖν , οἱ δώδεκα ἀ ν α θ ε μ α τ ι^ ο ὶ κ α τὰ τῶ ν του Ν ^στορίου μιαρῶ ν τ η ς καθαιρέσεω ς π ρ ω τα ιτίο υ ς ῶ ν^ εα σ α ν το ν θ ^ ο ν Κ ^κ λλον
δογμάτων, καὶ ^ ἀν'^ίρρησις τω ν Ἀ ν α τ ο λ ικ ῶ ν πρ ὸ ς αὁτοῦ^, κα ὶ τ ὸ ν Ε φ έσ ο υ ^ ^ ν ο ν α ^ τά-^α κ α τα υ θ ^ ν τή σ α ν τα ς ἐν τ^Ι
ἀπολογία του ἀ γ ίο υ Κ υρίλλου πρὸς τ ὰ ς ἀντιρρήσ εις αὀτῶ ν. δ ^ κα ἰ τὁσ η διαφορὰ ἐγἐνετο μ ετα ξ ῦ Ἱω άννου κ α ὶ Κ υ ρ ίλ λ ^
^ ἀνατροπ^ τῶ ν αὀτῶ ν ἀ ν α θ ε ^ τ ισ μ ῶ ν ^ ὸ του Θεοδωρήτου, κ α ὶ τω ν π ερ ὶ α ὁ το υ ς, ^ σ τ ε ὁπου ἀ π ὸ μ εν τ ο ενα μ^ρος οἰ Τ^ε^ὶ
κα ὶ ^ ἀπολογία π ά λ ιν του αὁτοῦ ΚυρίλλοΟ πρὸς τὰ ^ ἀνατρο.^ὰ^ τὸ ν Ἱ ω ά ν ν η ν ἐκά θ ^ ρ α ν του ς ^ ω ἰ τ ο ν Κ ύ ρ ιλλ ον, ἀ π ὸ δε τὸ
αὁτὰς, δ,τε προ^ιβασμὸς Ι^Ιαξιμιανοῦ εἰς τὸν θρὁνον Κ ω ν σ τα ν τι- οἱ π ερ ὶ τὸ ν ^ἰγιον Κ ύ ρ ιλλον ^κάθ.^ραν το υ ς .^ερὶ το ν Ἱ ω ά ν ^
νουπδλεως, καὶ ^ εἰρηνοποίησις το υ Κ υρίλλου μ ε τ ὰ τοῦ ^ο^άν.. ^Α λλὰ κ α ὶ ο Θ εοδώ ρητος δῶ δεκα κ εφ ά λ α ια συνέγραψ εν ^να ντί^
νου συνεργεία του ^ασιλέως^ ^ τ ιν α π ά ν τ α ε^ρ ί^κοντα ι γεγρ α μ ^ τ ῶ ν ιβ^. ἀναθεμ ^τ^σμ ῶ ν, ους ὁ θειος Κ ύ ρ ιλλ ος κ α τ ὰ τοῦ
μ ένα ἐν μ^ν τ ^ Δοσιθέ^ρ ἀ π ὸ σελ. ^ ^. ^ως 7 τη ^ Δο^δ^κ^.. ρίου συνέθετο. Κ α ὶ ὁ ^ Ιβ α ς δ^, ἐπ ισ το λ η ν ὲγρ α ψ εν υ π ^
βίβλου, ἐν δε τι^ α^. τδ μ φ τῆ^ σνλλο^ης τῶ ν ^υνὁδο^ν ἀ ^ ὸ ^ λ , ^ ε σ τ ο ρ ίο υ , η τ ις μ ε τ ὰ τῶ ν δι^δεκ^ του Θ εοδω ρήτου κ ε ^ α λ ^ ί^ '
 ΤΗΣ Γ^. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ π ε ιδ ^ οί μ ^ π κ ρ ^ ι ά σ κ ν ^ εἰ^ τ ἡ ν ἀ γ ία .^ ^ ύ ν ^ ο ν τ ο ύ τ η ν ε π ί σ κ ο π ο ι δ ι ^ κ ^ μ μ ί ^ ν ύ π ύ θ ε ^ .ν α ύ ^ ῶ ν ἐκκλ^-
σ ια σ Τ ι^ ν , ^ σ ^ μ κ ^ ικ η ^ . π ρ έ π ε ι νἀ σ ύ ρ ο υ ν Τά π ερ ὶ τ ω ν ρ η θ έν τω ν τούτην γενύ μ εν^ δ ^ λ ο π ο ιο ^ ν τ ^
ύ μ ε τ έ ρ ^ ιν ^ γ ά ^ ν , ὅΤ ι δ ^ ι ο ς ^ τ ο ο ^ ο λ ιτ ^ έ χ ω ρ ίσ ^ η μ ὲ ν ^ π ὸ Τ η ν ά γ ἰα ν κ^εὶ ο ἰ^ ο υ μ ^ ν ι κ ^ ν τ ^ ύ τ .^ ν σύνοδον
^ω θη μ ε τ ὸ ^ ν ν έ δ ρ ιο ν Τ ^ , ἀ π ο σ τ ^ ι ^ , τ ο ^ ^ ε σ τ ο ρ ἰ^ υ δη λ ^ εδ-^ , κ ^ ἰ ^ ἰω άν^ου κ α ὶ τ ^ ν ^ ύ ν ^ εύ Τ ^, ^ θ έ λ ε ι
έ ν ω θ ^ μ ε ^ ἀ τ κ ^ . ^ έ φ ρ ^ ν ^ ε ^ ίκ ^ ο θ ^ ε λ ε ^ Τ ί ο υ ( ἱ ) α ι ρ ε τ ι κ ά ^ γ μ ^ ε Τ ^ ο ^ τ ο ^ ο υ δ ε μ ί ^ ν δ ύ ν ^ μ ι ν ἐ ' χ ε ι ^ π ρ α ς ^
τ ι κ α κ ὸ ν κ ^ τ ὰ τ ι^ ν Ἐ π ισ κ ^ π ω ν , ^ κ ^ ὶ κ ^ Τ ^ ν λ ^ κ ^ υ ν , ^ ν ^ ρ θ ο δ ύ ^ ν δ η λ ^ δ η , τὸ νκ ^ γ ι ν ^ ἀ π ύ β λ -η τ ο ^
ἀ π ὸ τ η ν σ ύ ν ο δ ο ν τ ο ύ τ η ν κ ά θ ε ἐ κ ^ - λ η σ ι ^ ι ^ κ ο ι ν ω ^ κ α ι ( ε ρ ο π ρ ^ ί ^ , κ^εὶ μ ^ τ ὸ ν.^ ^ ^ γ ίν ε τ α ι π ά ν τ ^
ε ^ π ο β λ η τ ο ^ ε ἰ^ τ ὸ τ ο ῦ τ ^ ^ π ι σ , ^ . ο π ^ β ^ θ μ ^ , κ α ι ^ π ὸ ^ ν ον^ ^ μ η τ Τον^ ^ θ ο δ ^ ξ ^ ^ π ι^ ^ ο ,^ , ^
τ ο ὕ ^ π έ ρ ι ξ δΙνΤα^ μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η . ^
Ιἰ^ ,

Ε ἰ δ έ τ ιν ε ς ἐ π ^ ρ χ ιῶ τ α ^ . Ἐ π ίσ κ ο π ο ι ἀ π ε λ ε ίφ θ η σ α ν τ ῆ ς ἀ γ ία ς Σ υ νό δο υ , καἱ τ ῆ ἀ ^ τ α ^ έ α ^ρ ^τέθΥ ^
σ α ν . ἤ π ρ ο σ τ ε θ -ῖν α ^ . π ε ιρ α θ ε ῖε ν , ἤ κ α ὶ ὑ ε ^ ο γ ρ ά ψ α ν τ ε ς τ ῆ Ν ε σ τ ο ρ ίο υ κ α θ ^ ιρ έ ^ ε ι ἐ π α λ ιν δ ρ ο μ η σ α ν ^ρ ὸ ^ τ ^ τ ῆ ^
α π ο σ τ α σ ία ς σ υ ν έ δ ρ ιο υ τ ο ύ τ ο ι π ά ν τ η , κ α τ ὰ τὸ δοξαν τ ῆ Ἀ γ ία Σ υ ν ο δ ω , ἀ λ λ ο τ ρ ίο υ ^ ε ἶν α ι τ ῆ ^ ἱ^ ρ ω σ ύ ν η ς
κ^ὶ το ῦ β α θ μ ο ῦ ἐ κ π ίπ τ ο ν τ α ς ,
^ ρ μ η ν ^ ί α^

Κ α ὶ ο ὕ τ ^ ς ο Κ α ν ω ν Τ^κρομ οίω ^ μ ε Τ ὸν ^ ρ ^ Τ ο ν λ έ γ ε ι , ὅ ^ ι ά ν ίσ ω ^ τ ι ν ε ^ ^ π ί ^ κ ο π ο ι ἐ^. τ ^ ἐ π α ρ χ ια ^ τ ^ Ἀ ν^

^ ε ί^ , ^ ν ε ύ ρ έ θ η σ α ν π ^ ύ ν τ ε ^ ε ις τ '^ ν ^ ύ ν ^ δ ο ν , άλλα ^ ν ω θ η σ α ν μ ε τ ^ ν ά π ο σ τ α ^ ία ν του α ύ τ ο ^ Ἀ ν τ ιο ^
τ
χ ε ί ^ ς , ^ θ έ λ ο υ ν έ ν ω θ ^ μ ε τ ά τ α ί^ Τ α , ^ κ ^ ὶ ά φ ο ^ ύ ^ έγ ρ ^ ε ψ ^ ν κ^ςὶ ἐβ εβ ^ ιίω σ ^ ^ τ η ν τ ο ῦ ^ ε σ ορέον κ κ ^ ί ρ ε σ ι ν ,
λ ιν ἐ γ ύ ρ ισ α ν ε ἰ^ τ ὸ ἀ π ο σ τ α τ ικ ὸ ν ^ Τ Ο ῦ ἅ ^ ρ ^ ισ μ κ ^ ο ^ Τ ο ι λ έ γ ω , ἐ φ ^ ν η ε υ λ ο γ ο ν εἰ^ ἀ γ ί^ ν σ ύνοδον ν ἀ -^ναι
ξ έ ν ο ι Τ '^ ι ε ρ ω ^ ύ ν ^ κ α ὶ ἀ ^ β λ η τ ο ι ΤοιΙ β ^ θ μ ο ί^ τ ^ ς έ ^ ι σ ^ . ο π ^ ,

Γ.
Ε ἰ Οέ τ ι ν ε ς τ ῶ ν ἐ ν ὲ κ ά σ τ η π ο λ ε ι, ἤ χ ώ ρ α κ λ η ρ ικ ῶ ν ὺ π ὸ Ν ε σ τ ο ρ ίο υ κ α ὶ τ ῶ ν σ ὺ ν α ύ τ ῶ ὅ ντω ν, τ η ς
Ἱ ε ρ ω σ ύ ν η ς ἐ κ ω λ ύ θ η σ α ν δ ιὰ τ ὸ ὀρθῶ ^ φ ρ ο ν ε ῖν , ἐ δ ικ α ιώ σ α μ ε ν κ α ι το ύτους τ ὸ ν ἶδ ιο ν ἀπολα βε^ν βαθμὀν.
Κ ο ιν ῶ ς δὲ τ ο ὺ ς τ ῆ ὀ ρ θο δο ξω κ α ὶ ο ἰκ ο υ μ ε ν ικ ῆ Συνὀδω σ υ μ φ ρ ο ν ,ο ῦ ν τ α ς κ λ η ρ ι κ ο ὺ ς κ ε λ ε ύ ο μ ε ν τ ο ῖς ἀ π ο σ τα -.
τ ή σ α σ ιν ἤ ἀ φ ισ τ α μ έ ν ο ις Ἐ π ισ κ ο π ο ις μηο ὅ λ ω ς ὑ π ο κ ε ῖσ θ α ι κ α τ ὰ μ η δ έ ν α τ ρ ὀ π ο ν .

^ ρ μ η ν ε ί α^

^ π ^ ιδ ἡ ^ α Τ ρ ι ά ρ χ η ^ Κ ω ν σ Τ ^ ιν Τ ιν ^ υ π ^ λ ε ω ς ι^ ν ὸ ^ ε σ τ ό ^ ι ^ ς , ἀ φ ω ρ ισ ε κ α ὶ ἐ^ ιά θ ^ ρ ε τ ο ὺ ^ κ λ η ρ ι κ ο ί ἐ κ είν ο υ ^
^ π ο ῦ δ ἐ ν ^ σ α ν σ ύ μ φ ρ ο ν ε^ μ ε α ύ τ ὸ ν . ἀ λ λ ὰ κ α ὶ ο ι ὸ μ ^ δ ο ξ ο ι τούΤ ερ ^ Ι ^ ί σ κ ο ^ ο ι έν ἀ λ λ α ι ς χ ω ρ α ι^ Τὸ α ν τ ὀ ^κ^ειι^ν^
δ ι ά τ ο ^ τ ο ὸ π ^ ρ ὡ ν Κ α ν ^ ν έ κ ρ ιν ε δ ί κ α ι ο ν ν ἀ ά π ο λ ά β ω σ ι ν ο ι κ ^ εθ ^ ιρ εθ ένΤ ε^ ΟυΤοι τ ὸ ν έ δ ικ ^ ν τ ο ι ^ β ^ ^ ^ ν . Καὶ
κ α θ ο λ ι κ έ ς ε ἰπ ε ^ ν , ε π ρ ^ σ τ α ξ ε κ α τ ^ ο ὐ δ έ ν α τ ρ ὁ π ο ν ν ἀ ^ ν ^ ι ύ π ο κ ε ἰμ ε ν ο ι ε ἰς το ὸ ^ ἀ ^ ο σ Τ α τ η Τ ^ ν τ α ^ ^ π ι σ κ ^ π ο ι ^ ο ί
κ λ ^ ι κ ο ὶ ἐ κ ε ῖ ν ο ι , ὸ π ο ῦ ε ἶ ν α ι ὁ μ ^ φ ρ ο ν ε ς μ ε τ η ν ο ρ θ ό δ ο ξ ο ν κ α ὶ ο ἰκ ^ ι^ ε ε ν ικ η ν ^ υ ν ο δ ο ν τ α υ τ η ν .

^ ς δυσσεβης ἀ π εκ η ρ ύ χ θ η ἀ π ὸ τ η ν δ^. κα ὶ ε ^. ^ύ^οδον. ^ Τ σ ^ ρ ο ν ρίας, διὰ τη ν ἀξίαν τη ς ^υσικῆς αυτοῦ προαιρέσεις, εἶ^^ τ^ν
δ μ ω ς σ υνεργεία του Ι^ασ^λέως ^ ν ^ θ η σ α ν π ά λ ,ν ο,τε Ιω ά ν ν η ς καὶ τον Αογ^ν τοῦ Θ .οῦ ^πομενον αυτῶ , μ ον^ τ ^ ἀξί^, καὶ τ η ^μ ω -
ὁ Θ εοδώ ρητος μ ε τ ὰ του έ γ ίο υ Κ υρίλλου . Κ α ὶ ὁ μεν Ἱω άν^η ς, ^μία κεκο^νωνηκως της θεοτητος.^ ^ ο δε Κελέστ^ος ελεγεν,
ἀ νακα λυ φ θείσ ης τ ῆ ς αἰρέσεο^ς νεσ το ρ ίο υ , α ὶτ ιο ς ἐγένετο, κα τὰ ^ ε δ τ ι ου χὶ ὁ Θεος, .^τοι τὸ ΙΙνεῦμα τὸ ^γιον, διαιρει ^ ά σ τ ^ ι^ς
τ ο ν ^ ω ν α ρ α ν κ α ι Εὁάγρ^ον ^ λ . κεφ, νὰ ἐξορισθ-^ ὁ Ν ε^ ^ ^ λ ε τ α ι τὰ προς εὁσέ^ει^ν κα ὶ σ ω τ ^ ία ν , ἀλλ^ ή του ἀνθρωπου
σ τ^ριος ἀ π ὸ τ η ν ἐν Ἀ ν τ ιο χ ε ί^ ι μ ονην, οπου εύρίσκετο πρδτερον ^ ^ύσ^.ς ^ διὰ τη ν αμαρτίαν, τῆς μακαριὁτητος ἐ^πεσ^ῦσ^^ α υ τη
εἰς τ η ν ^Οασ^ν, τ η ν Τ ο υ ρκ ισ τὶ λεγομένη ν Ἱ π ρ ἰμ , ο δέ Θεοδῶ- ^ κ α τὰ την τη ς προαιρέσιως ἀξίαν, ^ προσκαλείται. ^ ἀπω ^εῖται
ρ η το ς ἐ π ὶ τ η ς δ^. ^υνὁδου φ ανερῶ ς ἀ νεθεμ άτισε τον ^ εσ τ^ ρ ιον ^ τὸ Π .^ υ μ α τὸ ἄγιον, καὶ οτι προη γεῖται τὸ αυτεξούσιον της χ ά -
κ α ὶ τ η ν α^ρεσιν α ^ τ ο ῦ , ^,ν κ α ι συναρ^θμει μ ε τ ὰ τω ν αἱρεσεων ἐν ^ ριτος. οθεν ὴ θέλησις του ἀν^ρώπου ἱκανή έστιν εἰς ἐκπλήρωσιν
τ ^ π ε ρ ὶ αἱρ ετ^κ ῶ ν μυθαρίο^ν ^ιβλίι.^, κ α ὶ τ ^ τοῦ νεσ τορ ίου κ α - τῶ ν του ^ εο ῦ ἐντολῶν.^ ^ α του Κελεστίου τουτου πον^ρὰ δὁ γ-
θ αιρ έσ ει ἐ π ὶ τ η ς γ ^. μ ε τ ὰ του Ἀ ν τ ^ ο χ ε ί^ ς ί^πέγραψε^ μ α τ α ἀνεθεμάτισε και ^ γ^. αἰ^τη, καὶ πρὸ αῦτης η έν Κ αρθα-
( ^ ) ^ ο ^ ε λ έ σ τ ιο ς , ^π^μ ενος τ ῶ δ^δασκάλι^ αὁτοῦ Π ελαγίω , γένΤΙ σύνοδος συνάμα τη ς του Πελαγίου. ΙΙερὶ ^ η ς αἱρέσεως το ν-
συμφ ω νος μ ε τον Νεστὁρ^ον ε^ ένετο εἰ^ τη ν α^ρεσ^ν, κ α τὰ τον του γράφει καὶ ὁ θειος ^υγουστῖνος ἐν τοῖς π^ρὶ ^ω ν αἱρέσεων
ἱερὸν Φ ώ τ ιο ν ἀ ν α ^ νῶ σ . νδ^. ἐπε^δ^ ὁ μ εν είς τον Τ ἰὸν του Θεοῦ ^.
κεφ. π η Ε ^ τ α ι δε σχδλιον είς τ ὶ ν παρόντα Κ α νένα ^ ικ ο -
ἐβλασφήμε^, ὁ δε Κ ε λ ^τ^ος ^ ί τ ὸ Π νεῦμα τ ο ^ἰγιον, καθως ὁ λάου ^Υδροῦντος λέγον, ο -ι νὰ μ η ἀ ν α γ ιν ώ σ ^ τιν ὰ ς τὸ, Κ ελε-
Κ ύ ρ ιλλ ος ^ ρ ὸ ς Θ ε ο δ ^ ο ν ^γραφεν. ^Ο μ εν γ ὰ ρ ^ εσ τ^ ρ ιο ς ^λε- στίου μ ε τὸ ν, καθο^ς ^ν τ^σιν ἀντιγράφ οις κα τὰ άγνοιαν ο^ τω
γ ε ν , ο τ ι ^ ἐ π ε ιδ η τ η ς ^ μ ετέρ α ^ φ ύ σ ε ις ἐσ τιν ὀ ^ ρ ισ τ ὸ ς , ὀ δε κ εῖτα ι. ἀλλὰ χω ρὶς τοῦ ν, Κελεστίου. ^ο γὰρ Κελεστινος ὁρθί-
Θ εος θέλει π ά ν τ α ς σ ω θ ῆ να ι, κα^ τ ^ ^ροα^ρέσει αυτοῦ έκαστος δοξος Π ά πα ς ἦν, οὕ τὸν τδπον, ^ ς ε^ρηται, έν τ ^ γ ^ τ α ὁ τ ^
^ ύ ν α τ α ι διορθῶ σαι τὸ π τα ^ σ μ ά του, δ^ὰ το ῦ το . υ χ ι ὁ Δ ^ γο ς του ^υνοδω ἐ π ε ^ ε ν δ Κύριλλος, ο δὲ Κ ιλ έσ τιος αἱρετικὸς ἦν, ὀμ^-
Θ εοῦ ἐσ τιν ὁ τ ε χ θ ε ὶς , ἀλλ^ ο γ^ννηθεὶς άνθρω πος ἐκ τη ς ^ α . φρων τ ^ Νεστορίιρ, ι^ς ε^πομεν.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Κ Α Ν Ω Ν ^ ι '.

Ε ί δέ τ ις ά π ο σ τ α τ ή σ α ιε ν τ ῶ ν κ λ η ρ ικ ῶ ν , κ α ί τ ο λ μ ή σ α ιε ν ἤ κ α τ ίδ ία ν ἤ δ η μ ο σ ία , τ ὰ τ ο ῦ Ν ε σ τ ο ρ ίο ι^
ἤ τ ὰ τ ο ῦ Κ ε λ ε σ τ ίο υ φ ρ ο ν ῆ σ α ι, κ α ί τ ο ὐ τ ο υ ς ε ίν α ι κ α θ ^ ρ η μ έ ν ο υ ς ὐ π ὸ τ ῆ ς ἁ γ ία ς Σ υνό δο υ δ ε δ ικ α ίω τ α ι.

ρ μ ^ ν ε ί ο ι.

Κ α ί ο^,τος ὁ π α ρ ὡ ν Κ α ν ὡ ν π α ρ ο μ ο ί ω ς μ ὲ τ ὁ ν ἀ ν ω τ έ ρ ω δ ι α λ α μ β ά ν ε ι δ ι ά τ ο ὺ ς κ λ η ρ ι κ ο ὺ ς ἐ κ ε ί ν ο υ ς ὁ π ο ῦ ἤ θ ε -
λ α ν ἀ ιιο σ τ α τ ή σ ε ι, κ α ί ἠ κ α τ ' ἰδ ία ν , ἠ κ α ὶ δ η μ ο σ ί ω ς . ἤ θ ε λ ^ ς ν τ ο λ μ ή σ ε ι ν ὰ φ ρ ο ν ῶ σ ιν , ἠ ν ὰ δ ιδ ά σ κ ω σ ι τ ὸ δ ό γ μ α
τ ο ῦ Ν εσ το ρ ίο υ κ α ί τ ο ῦ ὁμ ό φ ρ ο νο ς α ὐ τ ^ Κ ε λ ε σ τ ίο υ , λ έ γ ω ν , ό τ ι ἐ κ ρ ίθ η δ ίκ α ιο ν ἀ π ὸ τ ὴ ν ά γ ία ν σ ύ ν ο δ ο ν ν ὰ ἦ ν α ι
ο ί τ ο ιο ῦ τ ο ι ά π ὸ ^ὸν β α θ μ ό ν τ ο υ ς κ α θ η ρ η μ έ ν ο ι.

Κ Α Ν Ω Ν

^Ο σοι δ ὲ ἐ π ί ἁ τ ό π ο ις π ρ ά ξ ε σ ι κ α τ ε κ ρ ίθ η σ α ν ὐ π ὸ τ ῆ ς ὰ γ ία ς Σ υ ν ό δ ο υ , ἤ ὐ π ὸ τ ῶ ν ο ίκ ε ίω ν Ε π ισ κ ό π ω ν
κ α ί τ ο ὐ τ ο ις ά κ α ν ο ν ίσ τ ω ς κ α τ ὰ τ ή ν ἐ ν ἄ π α σ ι ν α δ ια φ ο ρ ία ν α ὐτοῦ ὁ Ν ε σ τ ό ρ ιο ς , κ α ί ο ί τ ὰ α ὐτοῦ φρονοῦ^-
τ ε ς ά π ο δ ο ῦ ν α ι ἐ π ε ι ρ ά θ η σ α ν , ἤ π ε ιρ α θ ε .ἰε ν . κ ο ι ν ω ν ί α ν ἤ β α θ μ ὸ ν , ἁ ν ω φ ε λ ή τ ο υ ς μ έ ν ε ι ν κ α ί τ ο ὐ τ ο υ ς κ α ί ε ἶ ^
οὐδὲν ή τ τ ο ν κ α θ ^ ρ η ^ έ ν ο υ ς ὲ δ ικ α ιώ σ α μ ε ν

^ ^ μ η ν ε ί α .

.Ο π α ρ ὡ ν Κ α ν ὡ ν δ ι ο ρ ί ζ ε τ α ι , ὅ τ ι ό σ ο ι μ ὲ ν κ λ η ρ ι κ ο ί δ ι ά τ ι ν α ά μ α ρ τ ή μ α τ α , ἀ φ ο ρ ισ μ ὸ ν , ἠ κ α θ α ί ρ ε σ ι ν ἐπά γον.
τ α , ἀ φ ω ρ ίσ θ η σ α ν ἠ κ α θ η ρ έ θ η σ α ν ἀ π ὸ τ ὴ ν ά γ ία ν σ ύ ν ο δο ν τα ό τη ν ἠ ά π ὸ τ ο ὐ ς ο δ ικ ο ύ ς τ ω ν .ε π ισ κ ό π ο υ ς , ὁ δὲ
Ν ε σ τ ό ρ ιο ς , κ α ί ο ί τ ο ύ τ ο υ ὁ μ ό φ ρ ο ν ε ς , χ ω ρ ^ ς νὰ κ ά μ ο υ ν κ ι^ μ μ ία ν δ ια φ ο ρ ά ν ἀ ν α μ έ σ ο ν κ ε κ ^ ,λ υ μ ε ν ο ^ , κ α ί ά κ ω λ υ τ ο υ , ἠ
έ τ ό λ μ ν ,σ α ν ν ὰ δ ώ σ ο υ ν ε ἰ ς α ὐ τ ο ὐ ς σ υ γ χ ώ ρ η σ ιν τ ο ῦ ά φ ο ρ ισ μ ο ῦ κ α ί τ ῆ ς ίε ρ ω σ ύ ν η ς ε ν ε ρ γ ε ι ώ ν , ὴ καί θελουν το λ μ η -
σ ε ι μ ε τ ὰ τ α ῦ τ α . ο ύ τ ο ι, λ έ γ ω , ἐ κ ρ ίν ^ ιμ ε ν δ ί κ α ι ο ν ν ὰ μ έ ν ο υ ν ά ν ω φ ε λ ε ῖ ς ά π ὸ τ ὴ ν τ ο ι α ύ τ η ν π α ρ ά Κ α ν ό ν α ς σ υ γ χ ώ -
ρ η σ ιν κ α ί ν ὰ ^ ν α ι π ά λ ι ν ^ σ π ε ρ κ α ί π ρ ό τ ε ρ ο ν κ α θ η ρ η μ έ ν ο ι.

Κ Α Ν Ω Ν

'Ο μ ο ί ω ς δ ὲ κ α ί ο ί τ ι ν ε ς β ο υ λ η θ ε ῖ ε ν τ ὰ περ ί ὲκ ά σ το υ π ε π ρ α γ μ έ ν α ἐν τ ῆ ἁ γ ία σ υ ν ό δ ω τ ῆ ἐ ν 'Ε φ έ σ ω ο ὶω -

δή π οτε τ ρ ό π ω π α ρ α σ α λ ε ὐ ε ιν ή ὰ γ ία Σ ὐ ν ο δ ο ς ὥ ρ ισ ε ν , εί μ ὲ ν .Ε π ίσ κ ο π ο ι ε ί ε ^ ἤ κ λ η ρ ικ ο ί, τ ο ῦ ο ίκ ε ίο υ π α ν -
τ ε λ ῶ ς ἁ π ο π ίπ τ ε ιν β α θ μ ο ῦ . εί δὲ λ α ϊκ ο ὶ, ἁ κ ο ιν ω ν ή τ ο υ ς υ π ά ρ χ ε ι ^

μ ^ ν ε ίο ι.

ί^ ί μ ὲ ν ἀ ν ω τ έ ρ ω Κ α ν ό ν ε ς μ ε ρ ικ ώ τ ε ρ ο ί ε ί σ ι ν , ο ι,τ ο ς δ ὲ κ ο ιν ῶ ς δ ι ο ρ ί ζ ε τ α ι , ὅ τ ι , ὅ σ ο ι ἤ ^ ίε λ α ν τ ο λ μ ή σ ο υ ν ν ὰ π α -
ρ α σ α λ εύ σ ο υ ν μ ὲ ο ίο ν δ ή τ ι ν α τ ρ ό π ο ν τ ά π ερ ί ὲκά σ του ζη τ ή μ α τ ο ς π ρ α χ θ έ ν τα ἐν τ ^ ἐν .^..φ έσ ,., ^ υ ν ό δ ι ρ , ο ^ τ . ι ε ί
μ ὲ ν .Ε π ίσ κ ο π ο ι εἶν^ει, ἠ κ λ η ρ ι κ ο ί , ν ὰ κ ^ ι θ α ιρ ο ῦ ν τ α ι , ε ί δ ὲ λ α ϊ κ ο ί , ν ἀ ἀ φ ο ρ ί ζ ω ν τ α ι ^

Κ Α Ν Ω Ν

Τ οὐ τω ν ἁναγνω σ θέντω ν, ὥ ρ ισ ε ν ή ὰ γ ία Σ ὐ ^ ο δο ς, ἐτέρ α ^ π ίσ τ ι^ μηδενί ἐ ξ ε ι ^ α ι π ρ ς ^ σ φ έ ρ ε ιν , ῆ γ ο ῦ ν

σ υ γ γ ρ ά φ ε ιν ἤ σ υ ν τ ιθ έ ν α ι, π α ρ ὰ τ ή ν ὸ ρ ισ θ ε ῖσ α ν π α ρ ὰ τ^ν ἁ γ ίς ,^ Π α τέ ρ ω ν τ ῶ ν ἐν τ ῆ Ν ικ α έ ω ν σ υναχθέν-
τω ν π ό λ ε ι, σ ὐ ν ἁ γ ίω Π ν ε ὐ μ α τ ι . τ ο υ ς δ ὲ τ ο λ μ ῶ ν τ α ς , ἤ σ υ ν τ ι θ έ ^ ο ιι π ί σ τ ι ^ ἑ τ έ ρ ς ιν , ἤ .γς,ῦ ^ π ρ ο σ κ ο μ ί ζ ε ι ν , ἤ
^ ρ ο σ φ έ ρ ε ιν τ ο ῖ ς θ έ λ ο υ σ ι ν ἐ π ι σ τ ρ έ φ ε ι ν ε ί ς ἐ π ί γ ν ω σ ι ^ τῆ - ἁ λ η θ ε ία ς , ή ἐξ ὲ λ λ η ^ ισ μ ς ,ῦ , ^ ἐξ ίο υ δ α ϊσ μ ο ῦ , ἤ
γ ο ῦ ν ἐξ α ὶρ έ σ ε ω ς ο ὶ α σ δ ή π ο τ ε , τ ο ύ τ ο υ ς , εί μ ὲ ^ ε ἶε ^ 'Ε π ί σ κ ο π ο ι , ἤ Κ λ η ρ ικ ο ί, ά λ λ ο τ ρ ίο υ ς ε ἶ^ α ι τ ο υ ς 'Ε π ι -
σ κ ό π ο υ ς τ η ς 'Ε π ι σ κ ο π ῆ ς , κ α ί τ ο ὺ ς Κ λ η ^ ι κ ο ὺ ς τ ο ῦ Κ λ ή ρ ο υ . ε ί δ ^ Α ς ι ι κ ^ ί ἁ ι,ο ^ μ ο ^ .τ ίζ ε σ θ α ι, Κ α τ ὰ τ ὸ ν
ἶ σ ο ν δ ὲ τ ρ ό π ο ν , ^ ί φ ω ρ α θ ^ ῖἐ ν τ ι ν ε ς , ε ί τ ε Ε π ίσ κ ο π ο ι, ε ίτ ε Κ λ η ρ ικ ο ί, Α α ϊ κ ο ί , ή φ ρ ο ν ο ῦ ν τ ε ς ή δ ιδ ά σ κ ο ν -
τ ε ς τ α ὲ ν τ ῆ π ρ ο κ ο μ ισ θ ε ισ ε ι ἐ κ θ έ σ ε ι παρὰ Χ ^ ι ρ ι σ ί ο υ τι^ ῦ Π ρ ε σ ^ υ τ έ ρ ο υ ,. π ε ^ ί .ς ῆ ^ ἐ ^ , ^ ν θ ρ ι , , π ή σ ε ω ς τοῦ ^ ο ^
ν ο γ ε ν ο ῦ ς Υ ίο ῦ τ ο ῦ Θ ε ο ῦ , ἤ γ ο ῦ ν τ ὰ μ ι α ρ ὰ κ α ί δ ι ε σ τ ρ α μ μ έ ^ ς ς τ ο ῦ Ν ε σ τ ^ ί ^ υ δ ό γ μ ο ιτ ς ^ ., ^ κ ς^ί ὐ π ο τ έ τ α κ τ α ι ,
ί ^ π ο κ ε ίσ θ ω σ α ν τ ῆ ἁ π ο φ ά σ ε ι τ ῆ ς α γ ί α ς τ α ύ τ η ν κ ^ ιί Ο ί κ ο υ μ ε ν ι κ ῆ ς Σ υ ^ ό δ ι^ υ . δ η λ ο ν ό τ ι, τ ὸ ν μ ὲ ν 'Ε ^
π ίσ κ ο π ο ν ά π α λ λ ο τ ρ ιο ῦ σ θ α ι τ ῆ ς ' Ε π ι σ κ ο π ῆ ς , κ α ὶ ε ἶ^ ,α ι κ α θ ^ ρ η μ έ ^ ο ^ ,, τ ὸ ν δ ^ κ λ η ρ ι κ ὸ ^ , ὁ μ ο ί ω ς ἐ κ π ί π τ ε ι ν τ ο ῦ
Κ λ ή ρ ο υ . Ε ί δ ὲ Α α .ίκ ό ς τ ι ς ε ί η , κ α ί ο υ τ ο ς ἁ ν α θ ε μ α τ ι ζ έ σ θ ι ^ ^ κ ^ ιθ . ^ ε ί ρ η τ α ι .
 ΤΗΣ Γ'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ,

^ ρ μ η ν ε ίο ^

^ π ε ι δ η ε ι^ ἀ γ ί α ν κ^εὶ ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ώ ν τ ο ύ τ η ν σ ύ ν ο δ ο ν ά ν ε ^ ν ω ^ θ η ^ ν , κ α ὶ τ ὸ ^ υ μ β ο λ ο ν τ ^ ἀ γ ί α ^ κ α ἰ ο ι ..
κ ο ι^ μ ε ν ι κ ^ ς α ^ .
^Ο νύδου Τ ^ έν ^ κ κ ἰ^ , κ α ὶ τ ὸ Σ^μβολον το ῦ ^ Ιο υ δ α ιύ φ ρ ^ ^ Τ ο ρ ιο υ , ἐν ^ τ ἀ μ ^ ρ ^ α^Τ οῦ
^ γμ α τκ π ε ρ ι ε ί χ ο ν ^ ο , τ ὸ ^ ο ι ο ν ὸ ^ κ ρ ισ ιο ^ Ι Ι ρ ε σ β ύ τ ε ρ ^ τ ^ ι ^ . λ α δ ε λ φ ε ἰ ^ ^ φ εο εν ει^ τ ὴ ν Σ ύ ν^δον^ Τ α ύ τη ν
τ ὴ ν ἀ φ ^ ρ μ ώ ν , μ ε τ ἀ τ ώ ν Τ ^ υ τ ω ν ἀ ν ά γ ν ω ^ ιν , τ ο ῦ τ ο ν τ ὸ ν κανον^ε ^ ^ γ ί ^ α ^ τ η Σ ν ν ^ ' ^ έ ^ έ δ ω κ ε ν , δ ρ ^ ^ , ^
δ ὰ ν ε ἶ ν α ι σ υ γ κ ε χ ω ρ η μ έ ν ο .^ εἰ^ κ ἀ ν έ ν ^ ν ἀ σ υ ν θ έ τ η κ α ὶ ν ἀ σ νγγ ρ ά φ ν^ , ^ ν ^ π ρ ο ^ φ έ ρ ^ εἰ^ τ ο ^ ^ ρ ὸ ^ τ ^ ἀρθο^
ξ ι^εν ἐ π ι σ Τ ρ έ φ ο ν τ ^. ^λλ^ν π ίσ τ ιν , ^ γ ^ ν 1
^ λ λ ο Σ υ μ β ά ν π ι σ τ ε ^ ( ) ἐ .ξ ^ ^ ὸ τὸ ^υμβο^ον τ ^ π ί σ τ ε ω ^ Τὸ

1
( ) ^ α ἰτ ία όπου ή ά ν ο δ ο ς ἀ νεθεμ άτισεν ἐκείνους όπου ἦ -
^ ε λ α ν συνθέσουν ά λ λο π ίσ τ ε ω ς Σύμβολον εἶν α ι α ^ τ η . ^ο ^ίγιος
Μ άρκος ό Ε φ έ σ ο υ ἐν τ ^ πρ ά ξει τ η ς ἐν ^λω ρ εντί^ ι συνόδου
λ έ γ ε ι, ^ τ ι, ὀπερ τ ὰ τρ ιά κ ο ντα έ μ β ο λ α νὰ ἐσύνθεσαν κ α τὰ του
^μοουσίου οἱ α ἱρ ετικ ο ὶ, ἀ π ὸ τους όποίους κα ὶ ὁ δ υ σ σ ε ^ ς ^ ε ..
^ τό ρ ιο ς λ α β ω ν τ ^ ν ἀ^ορμ ην, ἐσύνθεσεν ἐδικόν του Σύμβολον,
κ α ὶ τ ὸ ἐπ α ρ ά διδεν εις τους προσερχομένους τ ^ όρθοδόξ^ π ίσ τ ε ι
Έ λ λ η ν α ς , ^Ιουδαίους κ α ὶ α ἰ ρ ε τ ι κ ο ^ ώ ς τουτο δηλοῦται ἐν τ ^
π α ρ ό ν τι Κ α νό νι. Δ ο ιπ ὸ ν γ^. α ^ τ η π^οΙδοῦσα μ ή π ω ς ἀ π ὸ τἦν
ἐιδειαν τ α ύ τ η ν του ν ὰ σ υ γ γρ ά φ ω ντα ι σ ύμ β ολα ἀκολουθήσ-^ κ α ι-
ν ο το μ ία εἰς τ η ν όρθοδοξίαν, ἐκώ λυσε τ ὸ νὰ σ υγγράφ εται εἰς το
ἐξη ς ό^λλο π ίσ τ ε ω ς Σ ύμβολον ^.ξω ἀ π ὸ το τ η ς πρ ώ τη ς, καὶ τὸ
τ η ς δευ τέρ α ς όμοῦ (ώ ς ^ν γ ὰ ρ τ α ῦ τ α λ ο γ ίζετα ι). κα ὶ τὸ νὰ πα ..
ρ α δ ίδ ετ α ι ε ἰς τ ὸ κοινών. Δ έν ἐκώ λυσε δε νὰ σ υγγράφ εται έτέρα
π ίσ τ ις ἀ π λ ῶ ς , ἦγου ν αἱρ ετικ οῦ. Τ ο ῦ το γὰρ κ α ὶ πρὸ τη ς γ ^.κεκο^-
^λυμένον ἦν ἀ ε ὶ ,^ χ ι μόνον ἀ π ὸ συνόδους καὶ ἐπισκό^ους, ἀ λ λ ὰ κ α ὶ
.
ἀ π ὸ κάθε ορθόδοξον χρ ισ τια ν ό ν Ἀ λ λ ὰ ^τέρα π α ρ ὰ τ ^ ν π ἰσ τιν
τ ῶ ν ἐν Ν ικ α ί^ ί,κ ἄ ν κ α ὶ ἦναι α ^ τ η ορθόδοξος, οὸδὲ ἐκώλυσαν ς^ἱ-
.
^ ετικ ο υ ς ἀ π ὸ το ῦ το ^ ο σ α γὰ ρ ὁ ν^μος και ^ Σύνοδος λέγ ει, τοις
ἐν τ ῶ ν δ μ ιρ λ α λ εΤ ,Ἀ λ λ ὰ τους ὁρθοδοξους ^ ρ σ ιτια ν ο υ ς, κ^ ὶ ο^ τὸν ι
δ εινα , ^ τ ο ν δ ειν α ,ἀ λ λ ὰ π ά ν τ α ς ὀμοῦ γενικ ῶ ς. τ^σον Συ-^ὁδους, δ..
σονκαὶ κάθε ^ λ λ ο ν ὰ π λ ῶ ς εμ ηδενὶ γὰρ^ ^ησ ὶν, ἐξεῖναι. ^Ικαὶ τ ὰ εξης.
Τ ὸ δε μ η δεὶς, καθολικὸς και γενικ δς ἐσ τι προσδιορισμός, καὶ δρ^
τ ^ ν π ερ ὶ του Συμβὁλου τη ς Σ ^ δ δ ο υ τα ύ τη ς ἐξήγησιν δ^οῦ κάμνε^
^ θειος Κ ύ ρ ιλλ ος ἐν τ ^ πρὸς Ἀ κ ά κ ιο ν ἐ π ισ τ ο λ ^ . ^ρ ο ντί^ ο υ σ α δε
τ η ς σ υν το μ ία ς ^ Σύνοδος, δέν ε ἶ^ ε προσδιω ρισμένως μ^δενὶ
ν α ι ^τέραν ^κθεσιν π ίσ τ ε ω ς συντιθέναι^ ἀλλ^ οπερ ἐν τ ῶ Κανὁν^
α ὁ τ ἦ ς τ ὸ ύ τ ω ε ἰ π ε ῖν α ^ τ η π α ρ έ λ ιπ ε ,τ ο ῦ τ ο ὁ ^Ι^ξαρχος α ὀ τη ς,^ π ερ
τ α ὀ τ ύ ν ἐσ τιν εἰπε^ν ^ ἰδία Σύνοδος, ὁ θειος, φ ημ ὶ, Κ ύριλλος, ἐν
τ ^ Ιπ ρ ὸ ς τὸ ν ^ ε λ ι τ ι ν ῆ ς ^Επίσκοπον ἐ ^ ισ τ ο λ ^ τοῦτο δ ^ α σ ^ ε ῖ λέ-
γω ν^ μ εν ἀ γ ία κα ὶ ο ίκ ο υ μ εν ικ ^ Σύνοδος, ἦ κς^τὰ την
σ ίω ν π ο λ ιν σ υν ειλεγμ ένη , προενὁησεν α ν α γκ α ία ^ τοῦ μ ^ δε^ν τη^
ε κ κ λ η σ ί α ς το υ Θεοῦ π ίσ τ ε ω ς ^κθεσ^ν ἐτέρ α ν εἰσκρίνεσθα^ παρά
γ ε τ ἡ ν οὕσαν, ^ ν οἱ τρ ισ μ α κά ρ ισ τοι Π α τέρες λα λ ή σ α ντις ώρί^
σ α ν το ^ . ^Ο που θέλει νὰ ε ἰπ ^ , π ῶ ς δ^χι μὁνον δεν π ρ έπ ει νὰ συν-
θ έ τ ^ τιν ὰ ς ^ελλο ὁρθ^δοξον Σύμ^ολον ἀ π ὸ τ ὸ τη ς ἐν ^ ι κ α ία .
ἀλλ^ ουδε ολ ω ς εἶνα ι σ νγ^ εχ ω ρ η μ ἐνο ν νὰ προσφέρω τὸ αὀτο ὀρ-
θοδοξον Σ ^ β ο λ ο ν μ ε ἀ λ λ ο ία ν φ^άσ^ν, κ α θ ^ ς κα ι ὁ θε^ος Μάρκος
ὁ Ε φ έσ ο υ , κ α ὶ ὁ Β ησσαρίω ν ^ ^ κ α ία ς ἐν τ η κ α τὰ ^λο^ρεντίαν
Σ υ νὁδω γ ε ν ν α ιό τ α τ α το υ το ἀ π έδειξα ν. Ἀ λλὰ τ ὶ λ έγ ω μ ε ἀ λ -
λ ο ία ν ^ράσ ιν ; δεν εἶνα ι σ υγκεχω ρ ημ ένον νὰ ἀ λ λά ξ^ τ^νὰς ἀπ ὸ
τ ὸ ^ἰγιον Σ ύ μ β ο λ ο ν, ο χ ι μὁνον μίο^ν λέξιν, ἀλλ^ οὁδὲ μ ία ν μονα^
χ ^ ν σ υλ λα β ή ν. Κα^ οτ^ το ῦ τὁ ἐ^τ^ν ἀληθές, μ άρτυς π ά λ ιν α υ -
τ ὸ ς ὁ ^διος θε^ος Κ ύριλλος. ^ Ο τα ν δε τὸν Κ ύριλλον ειπ ω , α υ τ^ ν
^ λη ν τη ν Ο ἰκ ουμ ενικ^ ν γ ^. Σύνοδον λ έγ ω . ^ κε^ νος γὰ ρ ^ ξ α ρ -
χ ο ς ἦ ν α ὁ τ ῆ ς , μ α λ λ ο ν δε α ^ τ η ἐσ τὶν ^ λαλοῦσα ἐν τ ῶ σ τέμ α τι
τ ο ῦ Κ υρίλλου. Γ ρ ά δ ω ν γ ὰ ρ ο^ τος ίν τῶ π ρ ^ ς τὸν Ἀ ν τ ιο ^ ε ία ς
^Ιω άννην, τ ά δ ε φ ησί. ^Κ α τ^ ο^δένα τρὁπον σάλεύεσθαι πα ρ ά τ ί -
ν ω ν ἀ ν εχὁ μ εθ α τη ν ὁρισθε^σαν π ίσ τ ιν , ἦτο^ τ ὸ τη ς πίσ τεω ς Σ ύμ^
βολον τω ν ἀ γίω ν ^μῶν Πατέρω ν τῶ ν ἐν ^ κ ^ ί ^ συνελθδντων
κ α τὰ καιρούς συντιθέν. ο υ τ^ μ ^ ν έπιτρέπομεν ^αυτο-ς ^ ^τέρο^ς,
^ λέξιν ἀμ εῖψ αι τι^ν ^κε^μένω ν ἐκε^σε, ^ μ ίαν γονν παρα^ην^^
σ υλλα^ήν^. ^ ἰ δ ὶ οὸδεμί^ν συλλ^βην νὰ ἀλλάξ^ τινὰ ς δ^ν ^ἶν^^
ί
συγκεχι^ρημ νον, π ο λ λ ^ μαλλον ο^δε νὰ π ρ ο ^ θ έ ^ τ^ ^ν α ^ τ ^ ^
νὰ ἀφαιρέσ^. Δι^ δ ὁ μ^ν Π ά πα ς Ἀ γ ά θ ω ν ἐπ^. τη ς ς^. ^ι^νδδο^
γράδω ν π^ὸς τους Ι^ α ^λεις Ρ ω μ αίω ν ^λεγεν^ ^^Εν κ ^ ἐξαίρε..
Ι
τον δια π α ν τὸς χ ειν ε ὁ χ ^ ε ν ο ί τε κα ὶ πιστεύοντες, ^ν^ μηδεν
πα ρ ὰ τὰ κανονι^ῶς ^ρισθἐντα μειωθώ, μηδ^ ἐνα λλαγ^ ^ προσ-^
τεθ η , ἀλ λὰ τα ῦ τα καὶ ρή^.ιασι, καὶ νοήμασιν ἀ π α ρ ά τρ επ τα
λ α χ θ ^ .^ δε Σύνοδὁς ^ησιν, ^'^μεις τοὸς θεσμοὸς τῶ ν Πα^
τέρων ^υλάττομεν^ ^μ εῖς τους προστιθέντας ^ ἀ^αιροῦντας κ ί
τ η ς ^ κ λ η σ ί α ς ἀναθεματί^ομεν^. Κ α ὶ μ ή π ω ς ά λ λ α μεν εἶπον^
^ λ λ α δ^ έκαμαν μ^ τὸ ^ργον , ^ χ ι, ἀλ λὰ καὶ μ ε τ ο ^ργον ἐμ π ρ ά -
κ τ ω ς ἐβεβαίωσαν τους οἰκείους λδγους, χω ρ ἰς νὰ προσθέσουν τ ι
^ νὰ άφαιρέσουν εἰς τ ὸ κοινον Σύμ^ολον δλαι α^ ἀπ ὸ τ η ς τρ .. ί
τη ς οἰκουμεν^καὶ σύνοδοι, καὶ μ ^ ολον δποῦ ^λα^ον ἀνά^κη ν νὰ
κάμουν τοῦτο. μεν γὰρ τρ ίτ η Σύνοδος, ἀ-^καλὰ κ^- εἶχεν
ἀνάγκην νὰ προσθέσω εἰς αυτὸ τα ύτα ς τὰ ς ἀναγκα^οτάτας λέ-
ξεις, τὁσον π^ὸς τὸν πα ντελ ῆ ἀ^ανισμὸν τη ς τοῦ ^ισ το ρ ίο υ αἱ^
ρέσεως, δσον καὶ πρὸς ^εβαίωσιν τοῦ ^θοδοξου φ ^ ή μ α τ ο ς , την
καθ^ ὸπδστασ^.ν, λέγω , ^νωσιν, καὶ τη ν Θεοτδκος^ με ολον τοῦτο
δ^ν ἐτδλμησε νὰ ἀλλοιώ ση τελ είω ς τὸ ἱερὸν Σύμ^ολον, ἀλλ^
διον ^ ο ν ποιησαμένη Ιιξωθεν, ἐνέθηκεν εἰς α^τον καὶ τὰ ς λέξεις
τ α ύ τα ς, καὶ ὅσα δι^ αυτάς. δε δ^. κα ὶ ἀνάγκην λα^οῦσα νὰ
προσθέσω είς τὸ κοινὸν ^ύ^,ι^ολον τὰ ς δύω φύσεις του ἐνανθρω-
πήσαντος Δ δγου, διὰ τὴν τῶν μονο^υσιτῶν α^ρ.σιν, τοῦτο ^μως
ο^κ ἐποίησεν. ^ομοίως καὶ ή ε^. τ^ αἰώνιον τη ς κολά^εως^ καἰ
ἦ ς^. τὰ ς δύω ἐνεργείας. καὶ ή τ^ ν τω ν ἀγίω ν εἰκ^νων προσ-
κύνησιν, ἦναγκάσθησαν νὰ προσθέσουν εἰς αυτο διὰ τους τά ναν-
τία ^ρον^ῦντας αἰρετικούς^ τοῦτο δμως ποιησαι ούκ τολμησαν, ί
ἀλλ^ ἀ^ιαινοτ^μητον ἐτήρησαν τ ὸ κ ο ιν ὶν τη ς πίσ τεω ς Σύμβολον.
Κ αὶ μ^ δλον ὁποῦ αἶ^ται α ἱ ^ω ναὶ δεν ἦσαν προσθήκη ^τοῦ Σ υ μ-
^δλου κα τὰ τη ν π ίσ τιν , ἀλ λὰ ἀνάπτυξις τῶν έν τ ^ Σ ^ μ β έλ ^
συνεπτυγμένω ν, προσθήκη δε μὁνον κα τὰ τὰ ς λέξεις. ^ ι ὰ τ ί ,
π ά ντω ς εὀλαβούμεναι κα ὶ τ^ ν σεβασμιότητα του Συμβόλου τ^ ν
ἐν ^ ικ α ί^ , καὶ τον ορ^ν τη ς γ^. τὸν ί^πὸ ἀνάθεμα ποιοῦντα π ά -
σαν προσθήκην ἐν τ ^ Συμβ^λω ε^τε κα τὰ την πίστιν, εἶτε κα τὰ
τὰ ς λέξεις δηλαδή. Δ ὁτη ν τη ν ἰδίαν σεβασμιότητα του Σ υμβ ὁ-
λου τῶ ν έν Ι^ικαί^ί, καὶ τοῦτον τὸν ορον της γ^. κα^ὰ μ ίμη^ιν
τω ν ἱερῶν Συνόδων άπρεπε νὰ ε^ .α ^ η θ^ καὶ ^ τι^ν Δυτ-,κῶν
κλησία, καὶ νὰ μ η προσθέσω είς αυτὸ τ^ ν παράνομον προσθή-
κην, τ^ν^ καἱ ἐκ του Τἰοῦ, η τις καὶ μόνη ^ κ ε σ ε νὰ ^ χ ί ^ Ι τ^υς
Δυτικους ἀ π ὸ το^ς Ἀ νατολικους, νὰ διεγείρω μ ετα ξυ α^ τῶ ν πό-
λεμον ἀγριώ τα τον, κα ὶ νὰ προξενήσω τ ὰ πολλῶ ν δακρύων αξια
κα ὶ π α νύ σ τα τα δεινὰ, δσα ἱστορίαι κ α ὶ ^ί^λοι ἀνά γρ α π τα φέρου-
σιν. ^.Δλλά φασιν οἱ Δυτικοὶ, ὅ τι καθο^ς η Δευτέρα δὶν ημαρτε
προσθέσασα εἰς τὸ ^ύμβολον της α^. ο^τω ς ο^δὲ ^ τω ν Δυτ^κων
ἦμαρτεν ε κ κ λ η σ ία τἦν προσθήκην συγχω ρήσασα τα ύτη ν. Ἀ λ λ ὰ
 ΟΙ ΚΑΚΟΝΕΣ

ὁ ρ ισ θ ὲ ν ἀ π ὸ τ ο ὺ ς ἀ γ ίο υ ς Π α τ έ ρ α ς τ ο υ ς σ υ ν α χ θ έ ..τ α ς ἐν τ ῆ π ό λ ε ι ^ ικ α έ ι^ ν , δ ιὰ φ ^ τ ισ μ ο ῦ τ ο ῦ ἀ γ ίο υ Π νεύ μ α τος.

'Ε κ ε ῖ ν ο ι δ ὲ ὁ π ο ῦ τ ο λ μ ή σ ο υ ν , ἠ ν ὰ σ υ ν θ έ σ ο υ ν ἄ λ λ ο ^ ύ μ β ο λ ο ν π ί σ τ ε ω ς , ^ νὰ π ρ ο β ά λ λ ο υ σ ιν α ὐ τ ὸ ε ἰς τ ὸ φ ^ ν ερ ὸ ν ,
κ ιεί ν ὰ π .ο σ φ έ ρ ο υ ν ε ίς τ ο υ ς ἐ ξ Ε λ λ ή ν ω ν , κ α ί .Ι ο υ δ α ί ω ν , κ α ί α ίρ ε τ ικ ῶ ν ἐ π ισ θρ έφ ο ντα ς π ρ ὸ ς τ ὴ ν τ ῆ ς ά λ η θ ιίσ ς
ἐ π ί γ ν ω σ ιν , ο ί τ ο ι ο ῦ τ ο ι , ε ἰ μ ὲ ν .ε π ί σ κ ο π ο ι ω σ ι κ α ί Κ λ η ρ ικ ο ί, ν ὰ . ^ ι τ ῆ ς 'ί ^ π ι σ κ ο π ῆ ς κσὶ τοῦ κλήρου ἀ π ό β ^η -
τ ο ι , ε ί δ ὲ ^ α ϊ κ ο ὶ . ν ὰ ἀ ν α θ ε μ ^ τ ί ζ ω ν τ α ι . Π α ρ ο μ ο ίω ς δ ὲ ^ ὶ ό σ ο ι φ κ ν ε ρ ω θ ο ῦ ν π ῶ ς φ ροι^οῦν κ α θ ' ὲα υ τ ο ὺ ς ^ δ ιδ ά -
σκου ν τ ο υ ς ά λ λ ο υ ς τ ὰ μ ι α ρ ά κ α ὶ α ί ρ ε τ ι κ ὰ π ε ρ ί τ ῆ ς ἐ ν α ν θ ρ ω π ή σ ε ι ο ς τ ο ῦ μ ο ν ο γ ε ν ο ῦ ς Υ ἰ.^ῦ τ ο ῦ Θ ε ο . ^ τ ο ῦ ^εσ το-
ρίου δ ό γ μ α τ α , τ ὰ π ε ρ ι ε χ ό μ ε ν α ε ἰς τ ὴ ν ὐ π ' α ὐ τ ο ῦ μ ὲ ν σ υ ν τ ε θ ε ῖ σ α ν έ^κθεσ ιν π ί σ τ ε ω . , κ ο μ ι σ θ ε ῖ σ α ν δ ὲ ε ἰ ς τ ὴ ν ^ ύ .
νο δο ν τ ο ύ τ η ν ἀ π ὸ τ ὸ ν π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ν ^ α ρ ίσ ιο ν , κ α ί ο ὅ τ ο ι . λ έ γ ι ο , ε ἰ μ ὲ ν ε π ί σ κ ο π ο ι ι^ σ ι κ α ί Κ λ η ρ ι κ ο ί , ν ὰ ἦ ν α ι κ α -
θ ^ η μ έ ν ο ι, κ α ί τ ῆ ς έ π ισ κ ο π ῆ ς κ α ὶ το ῦ Κ λ ή ρ ο υ ἀ π ό β λ η τ ο ι, ε ἰ δ ὲ ^ α ϊ ^ ι ο ὶ , ν ὰ ἀ ν α θ ε μ α τ ί ζ ι ^ ν τ α ι , ὡ ς π ρ ο ε ίπ ο μ ε ν .

Κ Α Ν Ω Ν

^Αποστ. λε^. Π ρ ά γ μ α π α ρ ὰ τ ο ὺ ς 'Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ο ὐ ς θ ε σ μ ο ὐ ς , κ α ὶ τ ο υ ς Κ α ν ό ν α ς τ ῶ ν α γ ί ω ν Ἁ π ο σ τ ό .

τη ς β^. β^. της
λ ω ν κ α ιν ο τ ο μ ο ὐ μ ε ν ο ν , κ α ὶ τ ῆ ς π ά ν τ ω ν ἐ λ ε υ θ ε ρ ία ς ὰ π τ ό μ ε ν ο ν π ρ ο ή γ γ ε ι λ ε ς ο θ ε ο φ ιλ έ σ τ α -
ς ^ .τ η ς Ἀ ν-
τ ιο χ . ιγ^. κί^. τ ο ς σ υ ν ε π ί σ κ ο π ο ς Ρ η γ ί^ ν ο ς κ α ί ο ὶ σ υ ν α ὐ τ ῶ θ ε ο φ ι λ έ σ τ α τ ο ι ' Ι ^ ί σ κ ο π ο ι τ ῆ ς Κ υ π ρ ίω ν ἐπαρ-
τη ς Σαοδ. γ^. χ ία ς ^ ή ν ω ν κ α ί Ε ὐ ά γ ρ ι ο ς . ^'Ο θεν ἐ π ε ι δ ή τ ὰ ^ ιο ιν ὰ π ά θ η μ ε ί ζ ο ν ο ς δ - ϊ τ α ι τ η ς θ ε ρ α π ε ί α ς , ὡ ς.^
^ ^ . κ α ὶ μ ε ί ζ ο ν α τ ή ν β λ ά β η ν φ έ ρ ο ν τ α , κ α ί μ ά λ ι σ τ α , ε ί μ ή οι^ ε θ ο ς ἁ ρ ^ ο ν π σ ρ η κ ^ ο .^ η σ ε ν , ω -
σ τ ε τ ὸ ν 'Ε π ί ^ κ ο π ο ν τ ῆ ς Ἁ ν τ ι ο ^ έ ω ν π ό λ ε ω ς τ ὰ ς ἐ ν Κ ὐ π ρ ω π ο ι ε ^ σ θ α ι ^ ε ι ρ ο τ ο ν ί α ς , ^ ια θ α ^ ι ὰ τ ῶ ν Λ ι^ έ λ -
λ ω ν .κ α ί τ ῶ ν ο ι κ ε ί ω ν ιο
, ω ν ῶ ν ἐ δ ί δ α ξ α ν ο ί ε υ σ ε β έ σ τ α τ ο ι ἄ ν δ ο. ε ς , ο ί τ ή .ν π ο ό σ ο δ ο ν τ ῆ ἁ γ ι α. ^ ν ό δ ω π ο ιη σ ά -
μ ενο ι ἔξου^ι τ ὁ ά ν επ η ρ έα σ το ν κ α ί ἁ ^ ία σ τ ο ν οί τ ω ν α γ ί ω ν ἐ κ κ λ η σ ι ῶ ν , τ ῶ ν κ α τ ὰ τ ή ν Κ υ π ρ ^ ,ν προεσ τῶ τες,
κα τὰ τ ο υ ς Κ α ν ό ν α ς τ ω ν ὸ σ ίω ν Π α τ έ ρ ω ν , καί τ ή ν ἁ ρ χ α ία ν σ υ ν ή θ ε ια ν , δ ι' ὲ α υ τ ῶ ν τ ὰ ς χ ε ιρ ο ^ ο ν ία ς τ ῶ ν
ὲ ὐ λ α ^ ε σ τ ^ ι τ ω ν ' Ι ^ ι σ κ ό π ω ν π ο ιο ὐ μ ε ν ο ι^ Τ ὸ δ ὲ α ὐ τ ὸ κ α ι ἐ π ὶ τ ῶ ν ά λ λ ω ν δ ι ο ι κ ή σ ε ω ν κ α ὶ τ ^ υ ν ὰ π α ν τ α χ ο ῦ ἐ κ -

ρητέον, οτι ή δμοιὁτης α^Ιτη π ά ν τ ^ έσ τὶν ἀνδμοιος^ ή μ εν γὰρ ^εβ αιι^σ αντες, δι^ ^ ν ἀ ν έ π τυ ξ α ν ἐκτυπ^τερον^. Καὶ 1
δ ^ ου^
Δευτέρα οἰκουμενικη τὸ αυτὸ αξίω μα τ η ς Ο ἰκουμενικης Π ρ ώ τη ς σ τινια νὸς ἐν τ η πρ ο ς τον Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς ^Ι^πι^άνιον ^ ι α -
^χουσα προσέθηκε. κ α τὰ μ εν τὸν καθ^ α υ τὸ καὶ κυριωτερον λ ο- ρα φ ησ ι. ^ διὰ τ υ γ ρ α φ ι ά ς μ α ρ τυ ρ ία ις το αὐ τὸ μ ά θ η μ α (τὸ
γον, δια τὶ δεν ἦτον έμποδισμένον ἀπ ὸ προλα^οῦσαν Ο ἰκουμενι^ ^ ^ β ο λ ο ν δηλ . τ ^ ν ἐν ^ ι κ α ί α ) .^ἰρημ-νοι ρν^ έἰγιοι 11ατέρες
κην σύνοδον τὸ νὰ π ρ ο σ θ έτ^ .τιν ὰ ς εις το ^ύμ βολον (κ α ὶ ἀ γ κ α - σ α ^ η νίσ α ντες ἐτρ ά ν ω σ α ν^ . ^ ὶ λ λ ὰ κ α ὶ ο ^ .^ ο λ ^ γ ^ Γρηγορ^ος έν
λὰ ἦ προ της Δευτέρας γενομένη ἐν ^αρδικ'^ σύνοδος ἐμπ^δισε τ ^ πρ ο ς Κληδόνιον^ Ι
^ Ἱ μ 'ι ς , φ ησ ἰ, τ ή ς κ α τ ὰ Ν ίκ α ια ν πίσ τεω ς
π α ρ ὰ την ἐν Ν^ικὰί^ π ίσ τ ιν νὰ μ η ἐκθέσ^ αλλη ν τιν ὰ ς, μ^ ^λον ούδέν .π ρ ο ε τ ιμ ή σ α ^ ν π ^ π ο τ ^ , άλλ^ ἐκείνη ς ,-^μ. ν τ η ς πίσ τεω ς,
τουτο α ^ τη κα ἰ δ ια τ ὶ ἦ το μερικη και τοπ ικη , κ α ὶ δ ια τ ὶ τοῦ το συν ^ ε ῶ , κα-. ^σόμεθα, π ^ σ δ ια ρ θ ^ υ ν τ ^ ς τ ο ^λλ..ιπ^εΙς εἰρημένον
εἶπ ε διὰ τους ἐκθέτοντας π ίσ τιν ^ίλλην κα τὰ του ὁμοουσίου Ἀ - ἐκείνοις π Ι ρ ὶ το υ ἀγίου Π ν^ ἐ^ α το ς.^ Ιἰλ ὴ ν ά γ κ α λ ὰ κ α ὶ α ἱ προσ-
.
ρειανους και ο χ ι διὰ δρθ^δοξον οἰκουμεν^κην ^ύνοδον^ δεν ω - θηκαι α^Ιται τ η ς β^. ἀ ν α π τ ύ ξ .ις κυρίω ς ^ἰσ ὶν, ^ ς ἀ π ^ ἰ χ θ η , μ^
φειλε νὰ γένη διδάσκαλος τη ς Δευτέρας Ο ἰκουμενικῆς, πρὁσω - ολον τοῦ το π α ρ α ν ο μ ^ τ α τ α ^ί^λ^. τ ο λ μ ή σ .ι νὰ πρ^^σθέσ'^ εἰς τὸ
πον ἐπι^ιρούσης τη ς καθύλου ^ κ κ λη σ ία ς^ (ἀ εἰ γὰ ρ ^ το π ικ η ^ ύμ β ολον α υ τ η κ ^ ὶ τ ὰ ς ά ν α π τ ^ ς^ ις αΙ^τὰς, ἀνίσ^^ς προλαβοῦσά
σύνοδος καὶ μερικη ε^ετς^ι τ ^ ο ικ ο υ μ ε ν ικ ά ου μ η ν δε κ α ὶ τὸ τ ις Ο ίκουμενικη ^ύν^,δ^^ς ήθελαν ^ μ ^ ^ ί σ ^ ι τη ν οἱανοῦν προσθή-
ἀνάπαλιν)^ κ α τὰ δε δεύτερον λ^γον, κα ὶ δ ^ τ ὶ προσθῆκαι κην ἐν τ ῶ ^ υ μ ^ ὁ λ ι^ μ ^ τ ὰ ἀναθ . μ α τ ο ς , κα^ε^ς τ η ν ἐμπὀδισεν ή
ἐκεῖναι οποῦ ^ ^ α μ ε ν εἰς τὸ της α^. κ α τὰ μύνον τὰ ς λέξεις γ^. Ο ικουμ ενική. ^ ί^ ν ί^κ του ἀ .^ λ ο ύθ ο υ π α ρ ^ ν ο μ ω τ ά τη καὶ
ἦσαν προσθηκαι^ ου μ ην δε καἰ κ^ιτὰ τη ν πίσταν, άνα^ιτύξε^ς δε ὁπο α ν ά θ εμ ά ^στ^ν η ί^ν τ ^ ^ υ μ β ο λ ^ πρ οσ θήκ η τῶ ν Δυτι^.οΙν^
μἄλλον των συνεπτυγμένω ν . Κ αὶ πύθεν τοῦ το δ^λον , ἀ ^ ὸ τὰ ς ο χ ι μ^Ινον δ ια τ ί εἶνα ι π ^ σ θ ή ^ .η ἐ να ντία κ α τὰ τ η ν π ίσ τιν , αἰ-
^υνύδους δποῦ ἐδέχθηκαν ῶς εν τὸ τη ς α^. κ α ὶ β^. ^ύ^^βολον, τ ια τ ο α ίτιο ν το ν ^ ο ν ποιου σ α, και δύι,^ ἀ ρ χ ὰ ς ^ .ἰσ ά γ ^ σ α ἐν τ ^
^ύμ^ολον μ^νον τη ς ἐν ^έικαί^ δνομάἰ^ουσαι^ ου μ η ν κ α ὶ τ η ς έν θ εὁ τη τι. κ α ἰ π λ η θ ο ς ά λ λ ^ ν ατ^κ^ν' ἀ λ λ ὰ κ α ὶ δ ια τ ὶ, ἄν καὶ
Κωνσταντινου^εὁλει δ^ὰ τὸ τ η ς ἀ νεπτυ γμ ἐνον ἐν τ ^ της καθ^ ύπὁθεσίν α ν ά πτυξές ἦ τ ο , ^ α ὁ το ὶ θ.^λ^.^ι, κ α ὶ προσθήκη
α^. συνεπτυγμένω ς ἐμπεριέχεσθαι. ^Π τε γὰ ρ Τ ρ ίτ η ἐν τ ῶ π α - μύνον κ α τὰ τ ὰ ς λ^ .^ ις, μ^ έ^λον του το δί.ν ^ ρ . . ^ ε κατ^ οὁδένα
ρ^ντι Κανύνι μηδενὶ έξειναι ^ρισ ε σ υντιθέναι ετέραν π ίσ τ ιν ^ α ρ ὰ τρόπον νὰ προστ^θ.^ εις τ ο ^.υμβολον^ δ ίὰ τ ^ .^ ^ ρ ^ ς τόσον τ^ ς
τ^ν δρισθεῖσαν παρὰ τω ν ἀ γίω ν Π ατέρω ν τῶ ν ἐν τ ^ Νικαέο^ν γ . ὸσον κ α ὶ τῶ ν καθεξῆς ί^ ἰ^ ν ,^ ν ικ ^ ^ ν ^ ν ό δ ^ ν , ὁ^οῦ προστά-
σνναχθέντω ν πὁλει. Κς^ὶ ο θείος Κύριλλος τὸ ^ ν τ δ φησν ^ τ ^ ἰ^ουν νὰ ^υλαχθΥ^ π ά ν ^ ἀ ν α λ λ ο ί ^ ο ν το κο^νὸν ^ύμβολον^ καὶ
πρὸς τὸν Ἀ ν τ ιο ^ ε ία ς ἐ π ισ τ ο λ ά Ἀ λ λ ὰ κ ^ ὶ ὁ Κ ω νσ τα ντίνου - ὁποῦ π^ίσαν τη ν ἐν α ν τ ^ γινησο^ε^.νην π ^ σ θ ή κ η ν υ π ὸ ανάθεμα
πύλεως Ιω ά ννη ς, κ ^ἰ ο Ι^ μ Υ ^ Ι^ιγίλιος γράφω ν ^ ρ ὸ ς ^ ύ τ ύ χ ίο ν .
πο^οῦσι Δι^ ^ κ α ἰ ο ^ .ο ^ ύ λ α ^ .το ς ο Β ουλγαρίας γράφων
Κωνσταντινουπόλεως^ ^ν λέγουσι,^τοῦτο. Κ α ὶ έν τ ^ δ^ συνε- πρ ὸ ς ^έικύλαον Δίά^.ονον ι^λ^-^εν- ε ^ σ τ ί ν ^ ν τ ο μ ^ γισ το ν έκεῖνο
λεύσει της ἐν ^λω ρεντί^ί. γ έ γ ρ α π τ α ι ^ίτης καὶ ^ σφάλμα^ κ α ὶ το υ το δη τ ο τοῦ ^λο ^ντο ^^ ἐν αδου π ετα ύ ρ ^
τ α ι α ἱ έκθέσεις τη ς π ίσ τεω ς, ἦ το ι τ ὰ ^ ύ μ β ο λ ^ μ α λλ ον δε τὸ ποιοῦν σ υναντά ν, ἦ ἐν τ ῶ τ η ς π ίσ τ ε ω ς ^^μ^λ^ κ α ινο το μ ία ς
Σύμβολον.^ ^ ο τ ι δε ἀνέπτ^,ξαν μαλλον ^ ἐπρ^σθεσαν οἰ τ η ς β^. κ α ὶ πάλιν^ ^ιΚαὶ το ις Δ υ τ ι κ ο ί το .νυ ν, ει τ ί ^ ν π ερ ι τἰ^ δ^γ^ ε
Π ατέρες εἰς τὸ τη ς Π ρώ της, αυτολεξεἰ μ α ρ τυ ρ ο ῦ ^ πολ λοί. τε δια^.ιαρτάνεταί τ ^ ν ^ α τ ρ ίκ ^ ν π ίσ τ ιν σαλεῦον^ ο^ον δη τ ο έν
γὰρ ς^. οἰκουμενικ^ ἐν τ ^ ^ δ ίκ τ φ γ ρ ά φ ε ι ^οἰ ρν^ Π α τέρ ες σ υμ - ^ υ μ β ύ λ ι^ π ερ ὶ του ἀγίι^υ Π νεύ μ α τος προστιθέμενον^ ^νθα ὁ
πνοί^ του Παναγίου Π νεύματος το λεχθ εν μ έ γ α καί σ ε β ά ^ ιο ν δυνος μ έ γ ισ το ς, το υ το μ η δ^ορθι^σεως ἀ ξ ιο ύ ^ ν ο ν ^ ὁ συγχ^^ν
ε ρ μ ή ν ε υ σ α ν ^ύμβολον^ τὰ περὶ τ^υ Ἀ γ ίο υ Π ν ε ύ μ α τ ά , ^τ^ Θ ὸ^ ι ἀ ^ υγχο^ρη τος.^ Ἀ λ λ ὰ δ ^ και ὁ Ἀ ν τ ι ο χ ε ί α ς ΙΙέτρ ο ς, κακῶ ν
 ΤΗΣ Ρ'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΙΙΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ λ η σ ι ῶ ν π α ρ α φ υ λ α ^ θ ή σ ε τ α ι. ὥ σ τ ε μ η δ έ ν ^ τ ῶ ν θ ε ο φ ιλ ε σ τ ά τ ω ν 'Ε ι ι ι σ κ ό ι ^ ω ν ἐ π ^ ι ρ χ ί α ν ἑ - έ ρ α ν ^ ,κ
ἄ ν ω θ ^ ν κ α ὶ ἐξ ἁ ρ χῆ ς ὐπὸ το ῦ α ὐ το ῦ , ηγου ν .
τ ῶ ν π ρ ὸ α ὐ τ ο ῦ , χ Τρ^ι κ α τ α λ α μ β ά ν ε ι ς ἀλ^. ^ τι ^.
^ τ έ λ α β ε , κ α ί ὐ ^ . ε α υ τ ὸ ν π ε π ο ί η τ α ι β ια σ ά μ ε ν ο ς , τ α ύ τ η ν ἁ π ο δ ιδ ό ν α ι, ἶν α μ ή τ ^ ν Π α τ έ ρ ω ν ^ι Κ α .^ ό ν ^ π α ρ α -
^ α ίν ω ν τ α ι μ η ὸ ^ ^ν ίε ρ ο υ ρ γ ία ς π ρ ο σ χ ή μ .α τ ι, ἐ ξ ο υ σ ί α ς τ ὐ φ ο ^ κ ο ^ μ ικ ῆ ,^ π ο ιρ ιισ ο ύ η τ α ι, λ ά θ ω μ ,ν τ ή ^
ἐ λ ε υ θ ε ρ ία ν κ α το ^ μ ικ ρ ὸ ν ά π ο λ έ σ σ .ν τ ε ς , ἤ ν ή μ ίν ἐδω ρήσατο τῶ ίδ ίω α ἶ μ α τ ι ὸ Κ ύ ρ ιο ς ῆ μ ῶ ν Τ ο υ σ ο ῦ ς ^ ι-
σ τὸς, ὁ πά ντω ν ανθρώ π ω ν ἐλευθερω τής. ^ Ε δ ο ξ ε τ ο ίν υ ν τ ῆ ἁ γ ία κ α ὶ Ο ἱκ ο υ μ ε ν ικ ῆ Σ ^ ν ^
^ .σ ώ ζ ε σ θ α ι ἑ κ ά σ τ ^ ἐ π ο ιρ χ ίς ι κο ^θα ρ ὰ κ α ί ά β ί α σ τ α τ ὰ α ὐ τ ῆ π ρ ο σ ό ν τ α δ ί κ α ι α , εξ^ ά ρ ^ ῆ ς ἄ ν ω - ς
Ἀ π ο . λδ^.τ^ς
^θεν κ α τ ὰ τὸ π ά λ ^ ιι κ ρ ^ ιτ ῆ σ α ν ἔ θ ο ς , ἄ δ ε ια ν ἔ χ ο ν τ ο ς έ κ α σ τ ο υ μ η τ ρ ο π ο λ ίτ ο υ τ ὰ ίσ α τ ῶ ν α^. ος τ^ς
β^.κο τ ^ ς ς ^
^ .π ρ α γ μ έ ν ω ν π ^ - τ ὸ ο ίκ ε ϊο ν ἁ σ φ α λ ὲ ς ἐ κ λ ^ ι ^ ῖ ν . Ε ί δ έ τ ι ς μ α ^ ό μ ε ν ο ν τ ὐ π ο ν τ ο ῖ^ ν ῦ ν ^ ρ ι .
λς^. λ ^ . τη ς
. σ μ έ ν ^ ι ς π ρ ο κ ο μ ί σ ς ,ι , ἄ κ υ ρ ο ν τ ο ῦ τ ο ν ε ἶν α ι ἔδοξε τ ῆ ὰ γ ία πάσ^ κ α ί Ο ίκ ο .^ μ ε ν ικ ῆ Σ υ ν ^ ,, Ἀ ν τ ι ο χ . θ^.

ε ρ μ η ν ε ί α ,

'Ε π ε ι δ ὴ ἠ Κ ὕ π.^ ος, κ α τ ά τ '^ ν ἀ ξ ι^ τ '^ ρ ικ ^ ν ^ ι ο ἰ κ ^ σ ι ν , ^ τ ο ύ π ο κ ε ι^ ιέ ν ^ εἰ^ τὸν ^ ο ^ .α τ ^ Ἀ ν τ ιο ^ ἰ^ ,

^ α ὶ ἔ σ τ ^ λ λ ^ σ Τ ρ α τ .^ γ ὸ ν εἰ^ α ύ τ ^ ν , Ἐ ν τ ^ υ θ ε ν ὸ Ἀ ν τ ι ο ^ ε ί α ς τ ὸ ν ἐ ^ ω τ ε ρ ικ ὸ ν τ ο ύ τ ο ν κ α ἰ π ο λ ι τ ι ^ ὸ ν τ ύ π ο ν κ α ὶ ν^-.
μ ο ν μ ι μ ο ύ μ ε ν α , ^ θ έ λ ^ ς ε ν ὰ δ ^ ἰ ξ ^ ύ π ο κ ε ι μ ^ ν η ν ει^ τ ὸ ν ε α υ τ ό ν τοι^ τ .ὶ ν α υ τ η ν Κ ύ π ρ ο ν , καὶ κα τά τ η ν έ ^ ω τ ε ρ ι^
κ ^ ν κ α ὶ έ κ ^ λ η ^ ι α ^ τ ι κ - ^ ν ^ ιο έ κ ^ σ ιν . χ ε ι ρ ο τ ο ν ῶ ν τ ο ύ ς ἐ ν Κ ύ π ρ ιρ ^ π ι σ κ ύ π ο ι ^ ί^ π ερ ύ ρ ι^, κ α ὶ ού κ ^ Τ ά π α λ α ιό ν ^,θο^
άκολουθ^εν. Π ρ ^ γμ ^ ^ποθ Ε ἶν α ι έ ,^ ά π ὸ τοι^ς Ἀ π ο σ Τ ο λ ικ ο ^ ς Κ αν^να^, τὸν λ ^ . κ^ἰ λ ^ , ^ π ο ^ ,^ μ έ ν -η
λ ο ι π ὸ ν ^η σ ύ ν ο δ ο ^ τ ὸ ν Ι^ ω ν ^ τ α ν τ ἰ^ ς , .^ τ ι ς π ά λ α ι μ ὲ ν Σ α λ α μ ίν α ἐ λ έ γ ^ τ ο , τω ρ α δ ^ ^ ^ χ ο ^ τ ο ^ , Ἀ ρ χ ιΟ π ἰ-
σκοπον Ρη γ ^ ν ο ν , κ ^ τ ^ ^ α ύ τ ῶ ^ π ισ κ ^ π ο υ ς ^ η ν ω ^ α τὸν Κ ^ ρ ή ν η ς κ α ὶ ^ ύ ά γ ρ ιο ^ ^ ύ λ ω ν ^ τ ο ὸ ^ κ π ἰ δ ιἀ γ ^ μ -
μ ά τ ω ν κ α ὶ δ ε ἀ ζ ^ σ ^ ς φ ω ν ^ ς ε ὲ ν α γ γ ε ἰ λ ^ ν τ α ^ τ α ί^ τ α , ^ σ π ί ζ ε ι δ ι ά τ ο ^ π α ρ ά ν ε ο ς Κ α ν ^ ο ^ , ὅ τ ι κ α τ ἀ τ ο υ ς Κ α ν ^ ν α ^ ,
^ ια ὶ κ ^ ιΤ ἀ τ ^ ν ά ρ χ ^ ί α ν ^ υ ν η θ ^ ι α ν οι Κ υπροι^ .^ Ιη τ ρ ο π ο λ ῖ^ α ι νἀ χ ε ιρ ο τ ο ν ο ύ ν α ύ τ ο ὶ άφ^ έ α ι ^ ν τ ο ύ ^ ἐν τ ^

^κισ τον τ ^ ν ^ ρ ο ^ θ ή ^ ^ - δ^ὰ τ ^ ν ὁ ^ ο ί^ ν κακῶ ς μ ε τὰ του ^ υ μ - νε^, ^ χ ι μύνον τ ^ ν προσθήκην άπεκήρυξεν, άλ λὰ καὶ δλον τὸ
βύλου ψ αλλομ ἐ^η ν ^ Ρ ω μ α ίω ν Ἐ κκ λη σ ία κ α ὶ μ η διορθουμέ- ^ γιο ν ^ύμ βολον, ^νευ τα ύ τη ς, ἐνέγλυψ εν εἰς δύω πλ ά κ α ς ά ρ γ ι^
ν η ν, ο Κ ω νσ τα ντινο υ ^ ό λειο ς ^έ^γ^ος ἐξέβαλε του μνημοσύνου ρ ὰ ς, εἰς τὴν μ ίαν μεν ελληνικὰ, εἰς τη ν α^.λην δέ λατ^νικὰ^ τὰ^
τ ὸ ν ^ Ιά π α ν Σ έρ γιον το ν δ ^ κ ^ ἰίκτοτε ἐγένετο τ ὸ μ έγα χ ^ ^ ^ ὁπο^ας κα ι ἀπέθετο ε ἰς .τ ὰ μ ν^^εια τῦ^,Ι ὰ γίω ν ^ ^ ο σ τ ό λ ω ν Πέ^.
μ εταξυ κ α ὶ τῶ ν ^υτ^κῶ ν- ἀ λ λ ὰ τ ί λ έ γ ω του ς .^μετε^ους ^ τρου και Παύλου^ υ^ο ἀ ν ά ^ μ ^ ποιήσας ^κ^ίνους ὀποῦ ^θε^.αν
-.
κ α ὶ α ὁ τ ὸ ς ὁ ιδιος Ἱο^άννης ὁ Ρ ^ μ η ς^ δ κα ^αρω ν διὰ τῶ ν τοπο.. τολμήσουν νὰ προσθέσουν, ^ νὰ ἀ^α^ρέσουν ἀ ^ ὸ αὸτὸ, κ ^ τ ὰ τον
^ η ρ η τῶ ν αυτοῦ Π έτρου, Π αύλου τ ε . κ α ὶ^ υ γεν ^ο υ ἐν τ ^ ἐπ ὶ του Καρδινάλην ^αρι^νιον. καἰ ^Ιησου^^ν Πετάβιον. ^Κδε κ α ὶ τη ν ἐν
^ α κ ε δ ο ν ο ς Ι^ασ^λείας σ υστάσει ^ υ ν ο δ ^ . ἐν ^ τει ωοί^. κα ὶ τον ορον φ λ ω ρ εν τία Σύνοδον ἀπ ὸ τη ς μ έ χ ρ ι ι ^ . συνελιύσεως, δπου
ἐκείνη ς δεξάμενος, λ έγ ο ντα ι ^εὶ^ τ ις π α ρ ὰ τοῦτο τὸ ἱ^ρὸν ^ ^ β ο ^ τη ν κακίστην τα ύτη ν προσθήκην γενν α ιό τα τα οἰ κ^θ^ ^λ-
λον τολ μ ή σ ω έτερον ἀ ν α ^ ρ ά ψ α ι, ^ προσθεῖναι, ^ ἀ ^ελ εἰν, ^ ορον ληνες ἀπεσκοράκισαν, οἱ δέ Α ατινοι μεμενήκασιν α^ωνο^. Τ αῦτα
^ νο μ ά σ α ι, ^ προσθήκην, κ α ὶ ύ^αίρεσιν ἐν τ ω παραδεδομένιρ '^μῖν π ά ν τα ειπομεν περὶ τοῦ ^ Συμβόλου τη ς π ίσ τεω ς. Το δ^
το ῦ τ ο ποιη σ α ι, κ α τά κ ρ ιτο ς, κα ί π ά σ η ς χ ρ ισ τ ια ν ικ έ ς ιο λ ο γ ία ς νὰ ἐκθέσ^ τινὰ ς τη ν ^αυτοῦ πίσ τιν ἐν ίδί^ ὀμολογί^Ι (δ^ς δέ ε ί-
ἀ λ λ ο τ ρ ίο ς . Τ ὸ γ ὰ ρ ἀφ ελεἰν, ^ προσ θεῖνα ι, ἀ τ ε λ ἦ τη ν εἰς την π ε ῖν καὶ ἰδίιρ Σ υ μ β ό λ ^ ), τοῦτο οῦ κεκι^λυται, καθ^ δτ^. ἀ ^ ά ρ -
ἀ γ ία ν Τ ρ ιά δα μ έ χ ρ ι σήμερον ἄνω θεν κατιοῦσαν ὁμολογίαν '^μῶν χ η ς καὶ μ έ^ ρ ι τ η ς σήμερον οἱ Π ατέρες περὶ ω ν ἐπίστευον, ἰδίας
-δείκ νυσ ι.^ Κ α ὶ α ύ τὸ ς , λ έ γ ω . ὁ Π ά π α ς τὸν δρον τοῦτον διξάμ ε- ὁ^.ιολογίας εκαμναν, καὶ μ άλισ τα οἱ ἐξ αἰρέσεως ἐπιστρέ^οντες,
νος, .κατέκ^^νε τ η ν ἐν τ ^ Σ υμβ ύλι^ προσθήκην, λέγ ω ν. ^Π άλιν κα ἰ ἐν υ π ο ψ ία ^ οντες. Δι^ δ καὶ ^ ^ ῖ ο ς Κύριλλος ἐν τ η προς
π α ρ α δη λο ῦ μ εν τ ^ α ἰδ εσ ιμ ὁ τη τί σου, ἴν α π ερ ὶ του άρθρου τούτου, ^Ακάκιον τὸν ^ίΙελιτινης ^Επίσκοπον ^πιστολ^ ^ ερ α π ο ^ ο γ ε ιτα ι
. δι^ ^ σ υνέβη τ ὰ σ κά νδαλ α μέσον τ ῶ ν ^ κ κ λ η σ ιῶ ν του Θεοῦ, Ι^χΥΙ διά τινας ^ π ι σ ^ δ π ο ^ τη ς Φοινίκης. ο^τινες .έκατηγορήθησαν
^ πλ ηροφ ορίαν είς ὴ^Αας ώ ς οὀ μόνον, ο^ λέγομεν τοῦτο, ^ τι τὸ δ ια τ ὶ ἐποίησαν ^κθεσιν ἰδίον Συμ^όλοο.^.^λλὰ κ α ὶὀ θεῖος Μάρκος
Ι
. Ιν εῦ μ α ἐκ του Τ ἰο ῦ ἐκπορεύεται^ ἀ λ λὰ κ α ὶ του ς πρῶ τον θαρ- ὁ ^ ^ έ σ ο υ ἐν τγ^ ^ λ ω ρ ε ν τ ί^ τοῦτο φ αίνεται σ ^ χ ω ρ ῶ ν . Τ ὰ τοι-
-^ ή σ α ν τ α ς τ ^ εα υ τῶ ν ἀ ^ ο ν ο ί^ το ῦ το ποιη σ αι. π α ρ α β ά τα ς τῶ ν αῦ τα δμως ἴδια Σύμβολα, καθι^ς τινες λέ^ουσι, πρέπει νὰ ^χω^ι
θ είω ν λ ^ γ ω ν κρ ίνομ εν, κ α ὶ μ ε τ α π ο ιη τ ὰ ς τ η ς Θ εολογίας του Δ ε-
.σ πὁτου ^ ρ ισ τ ο ῦ κ α ι τῶ ν Π α τέρ ω ν, ο^ συνο ικῶ ς συνελθὁντες,
πα ρ έδ ω κ α ν τ ο ^ἰγιον ^ ύμ β ολον , κ α ι μ ε τ ὰ τοῦ ^Ιούδα α^τους
^ οντα ς. νὰ μ'^ δίδω νται, ι^ς ^ιοινη π ίσ τις τ ὰ ^ ι α μ αθήμ ατα .
.τ ά τ τ ο μ ε ν ^ . Ἀ λ λ ὰ γὰ ρ κ α ὶ πρὸ το υ ^Ιωάννου τούτου ^ ἐν Τ ο - Κ αὶ ^να μ ή τ ις προστιθείς τ ι, ^ ἀ^αιρέσας ἀπὸ τ ὸ κοινὸν
λ ή τ ω συγκρ οτηθεισ α Γ^. σύνοδος ἐ π ὶ ^ικά ρδου ^ α σ ιλ έ ω ς ^ Ισ π α - Σύ^ιβολον, ιδ^ον τοῦτο π οιείτα ι. (π αρ ὰ Δοσιθέ^ ἐν τ ^ Δ ω δεκα-
ν ία ς , ἐν ^ τεί φ π θ ^. ^ίνευ τ η ς προσθήκης ἐπρὁσ τα ξε νὰ ἀναγινι^.- ^ί^λιε^, καὶ παρ^ αλλοις^.
ο^κεται τ ὸ ἄ γ ιο ν ^ ύ μ β ο λ ο ν εἰς τ ^ ν ^Ισ ^ανίαν κ α ὶ Γ α λ λ ία ν , ἀ π α - 1
(. ) Σημείω σαι δτι άνωθεν καὶ έξ ἀ ρ ^ ς ἀ ^ ὸ πα λα ιὸν ἶθος έ-
ρ α λ λ ά κ τ ω ς κα θω ς Ἱ ο υ σ τ ιν ο ς ὁ ^ α σ ιλ ε ὸ ς πρ ω το ς διέτα ξε τοῦτο στάθη αυτοκέφαλος ἐν τ ^ εκκλησιαστικά διοικήσει ὴ Κύπρος.
ν ὰ ἀ ν α γ ιν ι^ σ κ ετ α ι ^ ρ ὸ τ η ς Κ υ ρ ια κ ές εὀχη ς του Π ά τε^ ὴ^^,ῶν ^Επεκυρι^θη δέ τουτο τ^ προν^μιον εἰς αὀ τη ν, τ ^ ν ἀπὸ τὸν
ε ἰς ^ .α ς τ ὰ ς ^ κ κ λ η σ ί ^ ς τ η ς Ἀ ν α τ ο λ ῆ ς ἐν ^τει φ μ ^ . κα ὶ δ βασιλέα Ζήνωνα, δσον κ^ιὶ ἀπ ὸ τὸν ^ ιν ^ τμ η το ν Ἱουστινιανὁν-
μ η ς δ^ Α έω ν ὁ γ^. ἐν τ ^ ἀ ρ χ ^ τ ο ν θ^. αἰω νος, ^υν^δου έν ^Α- ^Εν το^ς χ^όνοις γὰ ρ τοι^ Ζήνωνος, ὅτ^ εὀτύχουν^οἱ ^Ιονο^υσῖ-
κυΤσγράνοις γενο μ ἐνη ς, κ α ὶ ἐν α ὁ τ ^ Ἱω ά νν ο υ ^ Ιονα χοῦ ^Ιεροσο- τ α ι^ ὁ τ υ χ ια ν ο ὶε ἐ π ε ^ ὁ Ἀ ν τ ιο χ ε ία ς ΙΙέτρος ὀ Κναφεὺς έσπο^-
.λ ν μ ίτ ο υ γ εν ν α ίω ς κ α τ ὰ τ η ς ἐν τ ^ ^ υ μ ^ λ ω προσθήκης ^γωνι^- δ α ^ ε ν ὰ ὁποτάττΥΙ τους .Κυπρίους, προ^ασιολογῶν ^ τ ι ἀ π ὸ τ^Ιν
ομένου, ἐρ ω τη θ εὶς ἀ π ὸ τὸ ν μ έ γ α ν Κ άρολον τ ἰ π ερ ὶ τούτου ἰ^ρο- Ἀ ν τ ιὁ χ ε ια ν ἶ λ α ^ ν οἱ Κ ύπριοι τη ν π ίσ τ ιν κα ὶ τὸν χ ρ ισ τ ια ν έ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ύ π ρ ιρ ε π ισ κ ό π ο υ ς , κα ὶ ἀ π ὁ ά λ λ ο ν ν ὰ μ ένο υ ν ά ν ε ν ό χ λ η τ ο ι κ α ὶ ά β ία σ τ ο ι Κ ά μνοντες δ ὲ τὁ ν Κ α ν ό ν α γ ε ν ικ ὸ ,.
κ α ὶ κ α θ ο λ ικ ὸ ν ο ί Π α τ έ ρ ε ς τ α ύ τ η ς , π ρ ο σ θ ἐ τ ο υ σ ιν , ό τ ι τ ο ῦ τ ο τ ὸ ἴ δ ι ο ν ν ὰ φ υ λ α τ τ ε τ α ι κ α ὶ ε ἰ ς ^ τ ὰ ς ἄ λ λ α ς ά π α ν τ α -
χ ο ῦ δ ιο ικ ή σ ε ις κ α ί ἐ π α ρ χ ί α ς , ώ σ τ ε ὁ π ο ῦ ν ὰ μ ὴ σ φ ε τ ε ρ ί ζ η τ α ι κ α ὶ ο ί κ ε ι ο π ο ι ῆ τ α ι κ ά ν έ ν α ς . ε π ί σ κ ο π ο ς ά λ λ η ν ἐ π α ρ -
χ ίκ ν ὁπ ο ῦ ἄ ν ω θ ε ν κ α ί ἐ ξ ἀ ρ χ ῆ ς δ ὲ ν ἐ σ τ ά θ η ύ π ο κ ε ιμ έ ν η , ἠ ε ἰ ς τ ὴ ν ἐ ξ ο υ σ ία ν α ύ τ ο ῦ , ἠ ε ἰ ς τ ὴ ν τ ῶ ν π ροκ α τόχω ν.
α ὐ τ ο ῦ . 'Ε ά ν δ έ τ ι ν α ς μ ὲ β ία ν ο ἰ κ ε ι ο π ο ι η θ ῆ τ α ύ τ η ν , ν ά τ ὴ ν ἐ π ισ τ ρ έ φ ^ ό ^ ί σ ^ , ἵν α μ ὴ ^ τ α ρ α β α ίν ω ν τ ^ κ ι ο ί Κ α -
νόνες τ ῶ ν Π α τ έ ρ ω ν , κςςί ἵ ν α μ ὴ ο ί '^ ρ χ ι ε ρ ε ῖ ς ὡ ς κ ά λ υ μ μ α π ρ ο β ά λ λ ο ν τ ε ς τ ὴ ν ί ε ρ ο υ ρ γ ία ν υ π ο κ ά τ ω ε ἰς α ὐ -
τ ὴ ν κ ο σ μ ικ ῆ ς ἐ ξ ο υ σ ί^ ς κ ε ν ο δ ο ξ ία ν κ ρ υ φ ίω ς λ α μ β ά ν ω σ ι , κ α ί ἐ ^ ,τ ε ῦ θ ε ν δ ο υ λ ο υ μ ε ν ο ι ε ἰ ς τ ὴ ν α δ ικ ία ν , χ α σ ο υ ν ό λ ί.
γ ο ν κ α τ ' ό λ ίγ ο ν τ ὴ ν ε λ ε υ θ ε ρ ία ν , τ ὴ ν ὁ π ο ί α ν ὁ π ά ν τω ν ἀνθρώ πω ν ἐλευθερω τη ς ίη σ ο ῦ ς ^ ρ . σ τ ὸ ς ἐ χ ^ ε ρ ισ ε ν ε ίς
μ ^ ς μ ὲ τ ὸ ἰ δ ιο ν α ἶ μ ά τ ο υ . ^ ο ι π ὸ ν ἐ φ ά ν η ά λ ο γ ο ν ε ἰς τ ὴ ν ά γ ία ν τ α ύ τ η ν ^ ίκ ο υ μ ε ν ικ ὴ ν σ ύ νο δο ν νά μ ένουν κ α -
θαρὰ ἀ β ί α σ τ α τ ἀ δ ί κ α ι α π ρ ο ν ό μ ια ὁ π ο ῦ ά ν ω θ ε ν κ α ὶ ἐ ξ ἀ ρ χ ^ ς ά π ὸ π α λ α ι ὰ ν σ υ ν ή θ ε ι α ν ἠ κ ά θ ε ἐ π α ρ χ ί α ^ λ α β ε ^
κ ^ ί ὁ κ ά θ ε μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η ς ν ὰ ε χ ^ τ ὴ ν ά δ ε ια ν ν ὰ λ α μ β ά ν η τ ὸ ''ί σ ο ν τ ο ῦ π α ρ ό ν τ ο ς Κ α ν ό ν ο ς π ρ ὸ ς ἀ σ φ ά λ ε ια ν , κ α ὶ
β ε β ^ ιίω σ ιν τ ῶ ν τ ῆ ς ^ Ι η ^ ρ ο π ό λ ε ω ς α ὁ τ ο ῦ π ρ ο ν ο μ ίω ν . '^ ὰ ν δ έ τ ιν α ς ἤ θ ε λ ε δ ε ίξ ^ τ ύ π ο ν , ἤ τ ο ι π ο λ ιτ ικ ὸ ν νόμον,
κ α ί β κ σ ιλ ικ ὸ ν , ἐ ν α ν τ ίο ν ε ἰ ς τ ὸ ν π α ρ ό ν τ α κ α ν ό ν α , ἐ φ ά ν η ε ὄ λ ο γ ο ν ε ἰς ὅ λ η ν τ α υ τ η ν τ η ν ά γ ι α ν ^ ^ .υ ν ο δ ο ν , ὁ π ο λ ι-^
τ ικ ὸ ς α ὐ τ ὸ ς νόμ ος ν ά μ έ ν ^ ά κ υ ρ ο ς κ α ί ἀ ρ γ ὁ ς . ^ '^ ν ά γ ν ω θ ι κ ^ ιὶ τ ὰ ς ὲ ρ μ η ν ε ί α ς τ ο ^ λ δ καί ^ π ο σ τ ο λ ικ ο ῦ .

Τ ^ α ^ ς ^ ια ι ^ ίκ ^ υ ^ ικ ^ ς τ ^ ί^ ς ^ ν ο ^ ο υ έ ^ ισ ^ ο λ ^ Ι ^ ο ς

^ ο λ ια Ι^ υ σ τ α Ο ίο ο ^ ε ν ο ^ .ε ν ο υ α υ τ ^ ν ^ ^ ο ^ ο λ ί τ ο ί ^ ,

ε^ετὰ βουλ^ πά ντα π ο ἰ ε ι ,^ ^ Π ^ ρ ο ιμ , κέ. ^ ^ ε ιρ α χ ^ . τ ^ θεοπνεύ^Τ ου λεγού^Υ ^ γ ρ α φ .^ ,

δώ μ ά λ ισ τ α τού ^ ί ε ρ ^ θ α ι λ α χ ύ ν τ α ^ μ ε τ ά π ά σ η ς ά κ ρ ιβ ε ία ^ Τ η ν έφ ^ ^ ς π α σ ι Τ ο ῖ^ π ρ α κ τ έ ο ι^ π ο ιε ῖσ θ α ι δ ιά σ κ ε ^ ιν ,
^ ια β ιο ῦ ν γ ά ρ ο υ τ ω ^ ἐ θ έ λ ο υ σ ιν , έ ν Κ α λ ῶ τ ^ ἐ λ π ίδ ο ς κε^σ θα ι Τ ἀ κα τ^ α ν το ὕ ^ , Κ αὶ ο ἶο ν ο ύ ρ ια ς ἐ ν Τ ο ῖ^ κ α τ^
ε ^ χ η ν ά π ο φ έ ρ ε σ θ α ι, σ υ μ β α ίν ε ι, κ α ὶ π ο λ ύ τ ύ γ ε ε ἰκ ὸ ^ ὸ λ ύ γ ο ^ ἔ χ ^ ι . Ἀ λ λ ^ ο ἶ δ ε ν ^σθ^ ὅ Τ ε , δ ρ ιμ ε ια κ α ὶ άφ ύρητο^
λ ί^ π η κ α τ α σ κ η ψ κ ^ α νο ^ , κ α τ α θ ο λ ι ^ σ α ί τ ε δ ε ι ν ο ί α υ τ ὸ ν , κ α ὶ Τ ^ τ ^ ν δ ε ό ν τ ω ν ἀ π ο κ ο μ ί σ α ε θ ^ ρ α ς , ά ν α π ε ῖ ^ α ί Τ ε
^ὸ π εφ υ κ ὸ ^ ἀ δ ιΚ ε ῖν , ^ τι τ ω ν δ ν η σ ιφ ύ ρ ω ν ἰ ^ ε ῖ ν . Τ ο ι ο ί ^ ν τ ι π ε π ο ν θ ύ τ α τεθεά μ ^θα τὸν εὕ λα β έσ τα τον καὶ
θ ε ο σ ε β έ ^ Τ α Τ ο ν Ι ^ ^ τ ά θ ι Ο ν . Κ ε χ ε ι^ Ο τ ύ ν η τ α ι μ έ ν γ ί^ ρ , μ ε μ α ρ τ ύ ρ η τ α ι, ^ α ν ο ν ιιῶ ^ , τ ^ θ ο ρ ι ^ μ έ ν ^ δ^, ω ^ φ η σ ι,
Τ ῆ ς α ^ κ β ^ ις ^ 1
Ι ^ ὶ ά δ ο κ ^ τ ο ι ^ π ε ρ ι σ τ ά ^ ε σ ιν ἐ μ β ε β η κ ω ^ , ε ἶ τ α έκ π ο λ λ ^ ^ ^ γ α ν ἀ^τρα γμ ο ςύ ν^^ ά π ε ιρ έ
Πέτρ.ι^.Κυρίλ. ^ τ
ἀ ν τ ί σ α σ ιν τ ῶ ν έ π ε ν η ν ε γ μ έ ν ω ν α ύ τ ῶ φ ρ ο ν τ ί δ ω ν , κ α ὶ δ ι^ ε ^ ιρ ο ύ ε ^ θ α ι Τ ἀ ^ π α ρ ά τ ῶ ν ἐ π ι-
γ^. φι^ο^ιένων α ὕ τ ῶ δ υ σ φ η μ ία ^ δ υ ν ά μ ε ν ο ^ , π α ρ α ι τ ή σ ε ω ν , ο ὕ κ ι σ μ ε ν ὅ π ω ^ , ^ ρ ο ε κ ^ μ ισ ^ β ιβ λ ίο ν . 1
^ ^ δ ει
γἀρ ^ π α ξ έ γ ^ ιε ^ ε ιρ ι^ μ έ ν ο ν κ ρ α τ ι κ ώ ν φ ρ ο ν τ ί δ α , τα ύ Τ Υ ^ ^ χ ε σ θ α ι μ ε τ ^ ε ^ ρ ω σ Τ ία ^ π ν ^ ^ μ α τ ι κ ^ ^ . κ α ὶ ο ἶο ν ά ν τ ^ -
π ο δ υ ε σ θ α ι τ ο ^ π ὁ ν ο ι^ ^ικὶ ί δ ρ ω τ α Τ ὸν έ μ μ ισ θ ο ν ἐ θ ε λ ο ν τ ὶ ύ π ο μ ^ ῖ ν α ι , ^ ^ .π ^ ιδ ὴ δέ ^ π α ξ ^ λ ιγ ύ ρ ^ ^χο ντα π α ρ έ'^
δ ε ι ξ ε ν έ α ^ τ ὸ ν , ^ ο ῦ τ ο π α θ ω ν ἐ ξ ἀ π ρ α γ ^ ,ο σ ^ ν η ^ μ ᾶ λ λ ο ν , ^ ^κνοι^ κ α ὶ ρ α θ υ μ ί ^ ^ , κ ε χ ^ ι ρ ο τ ^ ν η κ ε ν ἀ ν κ γ κ κ ί ω ^ η ύ μ ε^

σμὸν. συνέβη νὰ εὀριθ^ ἀ π ὸ το ν έπίσκοπον τ ^ ς Ἀ μ ο χ ώ σ τ ο υ Κ ύ ρ ιλλον κ α ὶ ἀναγνἐ^σ τη ν ^ ὁ δ ω ρ ο ν κ α ὶ Σου^δαν. ^Ο δ^ ^Ιον-

Ἀ νθ έμ ιτο ν δι^ ἀποκαλύψ^ως τ ὸ λείψανον του ἀ γίου Ἀ π ο σ τ ὁ .. στιν^ανὸς ο Ρ ιν ^ τμ η τ^ ς τη ν α υ τη ν Ἀ ^ χ ^ τ ο ν ^ ^ Σ α λ α μ ὶν α εις
λοι^ βαρνάβα υ ποκά τω εἰς τὰ ς υπογείους ρί^ας μ^ας ξυλοκερα- κ ά λλος ἀνα κα ινίσ α ς κ α τ ὰ τὸ ν ὶ^ α λ σ α ^ ^ ν ^ , ν^ α ν ^Ι^υστινιανην
τίας, ^χον εἰς τὸ στηθὁς του τὸ κα τὰ ^Ιατθα^ον ^ ^ α γγ ἐλ ^ ο ν γε.. ώ ν^μασ^ν. ^ ο θ .ν οἰ λέγοντας α υ τ η ν δ^υτ^ραν Ἱ ο υ σ τ ιν ια ν η ν σφάλ-
γραμμένον ^λληνιστὶ ἀ π ὸ τὰ ς ἰδί^ ς χεῖρ α ς του α υ το ῦ Ιὶ^ρνάβα^ λουσι^ π ρ ώ τ η γὰ ρ Ἱ^ υ σ τιν ^ α νη ^ ^ ε ά σ θ η η ^ .^ χρ ὶς, δ^υτέρα ^
διὰ δύο αἰτίας^ πρῶ τον διὰ νὰ καταισχυνθοῦν οἱ τ^ ῦ Ι^ὀτυχοῦ^ ^ Ι ο υ σ τ ιν ια ν η ^ ^ ^ ά σ θ η τ ὰ Ο υ λπ ^ α νὰ , π ὁ λ ις τ-,ς ί^ν Δ α ρ δα νία κει^
ὁπαδοὶ ἀπ ὸ τὸ Θειον αὁτὸ Ι^ὁαγγέλιον, ο^σὰν ὁ ^ κ , ^ ^ τὸ μ ένη . ^ τ ι ς ἀν^καινίσθη ύ π ὸ το υ ^ουσ τινηανο^, δ ^ νέαν ^Ιον-
τ^ ν ἀληθη τοῦ Χ ρίστου ἀ νθ ρω π ὁτητα , κ α ὶ τὰ ς δ ύ ^ φύσ^^ς σ τινια ν^ π ο λ ιν τη ν Κ ύ πρ ον καλἐ'.ι κ α ὶ ο λθ^. τ η ς ς^ Κα^ τὸν π α -
τοῦ, κα ὶ διὰ νὰ ἐ π ^ σ τ ^ ιο θ ^ ο ἐπΥ ^εαστὴς τῶ ν Κ υ π ρ ίω ν Π ἐ- ρὁντα τ η ς γ^. Κ α νένα ἐπ ικ υρ ῶ ν λέγε^, ^ τ ι νὰ προ^δρ^ύ^ ο Κυ-
τρος. Ι^ἶπε γὰ ρ ὁ Θειος Ιὶα^νάβας τ ῶ Ἀ ν^ εμ ίτιρ ^ ε ^ ὰ ν οἱ ἐχ^ ἰ^ίκου. καὶ π ά σ η ς τ η ς ^ λ λ η σ π ο ν τ ί ^ ν ἐ π ^ ρ χ ί^ ς , κ α ὶ τοῦτον νὰ
θροὶ λέγουσιν, δ τ ι ὁ θρὁνος Ἀ ν τ ^ ο χ εία ς ε ἶ ν ^ Ἀ ποστολ^κὸ^^ χειρ οτονώ . Α έγ ει δε ο ^ρύσανθ^,ς (σ ^λ. τ^ ῦ ^ υ ν τ α γ μ α -
εἰπ^ κα ὶ ἐσι^, ^ τ ι καὶ ^ Κύ^ρο^ ἐστἰν ^Α ^οστολ^-^, ^ τίο υ ) δ τ ι πρἐε^τη ^εεν τῶ ν α ὁτοκεφ ά λ ω ν Ἀ ρ χ ι^ π ισ ^ -ο π ῶ ν ^στιν
χ ε ι Ἀ π ὁ σ το λο ν είς τὸν τύπον α ὁ τη ς^ . Α α ^ ν δ^ ^ Ἀ ν θ έ μ ιτ ο ς .
ὴ Κ α ρ χη δῶ ν, δ ^ .υτ^ρα δ^ ^ Κ ύπρος. Δ ιὁ τ ι αύ τοκ^φ α λον ^τίμη-
τὸ ^ ὀα γγέλιον ἀπῆλθεν είς Κωνσταντινούπολην ^ρὰ^ ^ήνω - σεν α ὁ τη ν ο η^. ουτος Κανἐ^ν τ η ς γ^. ^ρε, τ ^ ^Ιουστινια-
να, ^ς καὶ ἰδων α^τὸ ἐχά ρ η μ εγά λ ω ς, κα^ ^υλάξς^^ προσέ^. νου δηλ . τ ρ ίτ η δ^ ή Ἀ χ ρ ὶ^ , ὅ τι έπ ὶ το υ Ἱο-^σ τινιανου του έπὶ
τσξε νὰ ἀναγινώσκετα^ ^ τ ^ ἐ ν ^ ^ τ ὸ ν μ ε γ ά λ α Π α ρ α σ κ ευ ή τ η ς ε^. Συνὁδου α υτοκέφ α λος ἐτίμ ή θ η - τ ε τ ά ρ τ η η κ ά τ ω ^Ι^ηρία,
κα τὰ τὸ ^ρονικὸν του Ἱ ω ή λ . Κ α ἰ δχ^ μὁν^ν ἐ δ ^ ς ^ τ^ ώ ς ἐ π ὶ Δ έοντος τ ^ ῦ ^Ισαύρου τ^ η θ ε^ σ α ^ π έ μ π τ η . η ἄ ν ω Ἱβηρέα,
κάκιον νὰ θεωρήσω τ^ ν ^πύθεσ^ν τῶ ν Κ υ π ρ ί ^ ^ Ἀ ντ^οχἐο^ν ώ ς ἐ π ὶ τοῦ μ ο ν ο μ ά χ ο υ τιμηθε^σα^ ^κ τη ^ τ^ ^ ΙΙ^ κίου, ώ ς τιμ η -
(έν ^ ὁ Ἀ νθ έμ ιτος τον πα ρ ^ ντ^ της Συνύδου Κ ανύνα ^ρο.. θεισα ἐ π ὶ τῶ ν ἐν ^ ι κ ^ ί ^ β ^ σ ιλ ἐ^ ν .
^αλι^ν, καὶ ^ ὰ ^ έ γ ^ α του Ἀ π οσ τύλ ου, κ α τ^ σ χ υ ν ^ τ ο ^ Ἀ ν τ ιο ..
( ^ ) ^ ρ α είς τη ν ἀ ρ χ ὴ ν τ η ς β ίβ λο ν, ^να μ ά ^ ς , ο τ ι οἱ έναν-
χεῖ^ς)^ ἀλ λὰ καὶ α ρ χ ιε π ισ κ ο π ή ν κα τέσ τησ ε τή ν Ἀ μ ύ χ ω σ τ ο ν
τιούμενοι το ις Κ ανύσι π ο λ ιτικ ο ὶ νύμο^ εἶνα ι ακυροι.
έλευθέραν τω ν του Ἀ ντ^οχ^ί^^ ἐπηρειῶν, ^ ^ τ ὰ ^ μ ο να χ ὸ ν
 ΤΗΣ Γ'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ τε ρ α θ ε ο σ έ β ε ια τ ὸ ν ε ^ λ α β έ σ τ α τ ο ν κ α ὶ θ ε ο σ ε β έ σ τ α τ ο ν ἀ δ ε ^ φ ὸ ν κ κ ὶσ ν ν ε π ί^ ο π ^ ν ^εόδο^ρον φ ρ ^ ν τ ιο ^ ν τ ^
^ κ λ η σ ία ^ . Ο ύ γ ά ρ ^ ν ἀ κ ύ λ ο υ θ ^ ν χ ^ ρ ε ύ ε ιν α υ τ η ν , κ α ὶ έ π ισ τ ά τ ο υ δ ιχ α δ ι α τ ε ^ ν το ῦ Σ ω Τ ^ τ ά π ο ίμ ν ιά
^ Ε π ε ιδ ὴ δὲ π ρ ο ή λ θ ε κ λ α (ω ν , ού^περὶ τ ^ ς π ὁ λ ε ι^ , ο ^δὲ τ ^ ^ Ε κ κ λ η σ ἰα ^ φ ιλ ο ν ε ικ έ ^ ν τ ῶ ^ μ ο ν ε υ θ έ ν τ ι θ εο σ ε^
^εσ τά σ τω ^ Ε π ι σ κ ^ π ω ^ ε ο δ ^ ρ ω , ἐ ξ α ι τ ^ ν δ ὰ τ έ ω ^ τ ^ ν τ ο ῦ ^ Ε π ισ κ ύ π ο υ τ ι μ η ν κ α ὶ κ λ ^ ί ι ν , σ υ ν η λ γ ή ^ α μ ε ν ^ π α ν τ ε ^
τῶ Π ρ ε σ β ύ τ η , κ α ὶ κ ο ιν ὸ ν ε ἶ ν α ι λ ο γ ι σ ά μ ^ ν ο ι τ ὸ α ύ τ ο ^ δά κρ ι^ον, ἐ σ ^ ε ύ δ ο μ ε ν μ α θ ε ^ ν , ε ί κ α θ α ίρ ε ^ ιν ά νομ ον ύπο^
μ ε μ έ ν η κ ε ν ὸ μ ν η μ ο ν ε υ θ ε ὶ ^ ^ γ ο ^ ν έ π έ τισ ^ τ ^ ν ἀ τ ύ π ω ν έ λ ^ λ ε ^ ιτ α ι π α ρ ά τ ιν ω ν , ^ α τ ^ φ λ ι^ α ρ η ^ ά ν τ ^ ν α ύ το^ τ ^ ς
ύπολ^ψ εο^, κ α ὶ δ ^ ἐ μ ά θ ο μ ε ν π ε π ρ ά χ ^ α ι μ ε ν τ ο ι ο θ τ ο ν ο ύ δ εν ^ γ ε ν έ ^ Ι θ α ι δ έ μ ά λ λ ο ν τ ^ μ νημ ονε^θέντι ἀ ν τ ὶ ἐ γ ^
κ ,λ η μ α τ ο ^ τ ὴ ν π α ρ α ί τ ^ σ ι ν . ^ Ο θ ε ν ο ύ ^ ε τ ^ ύ μ ε τ έ ρ α θ ε ο σ ε β ε ί α ἐ μ ε μ ψ ά μ ε θ α χ ε ι ρ ο τ ο ν η σ ά ^ δ ε ύ ν τ ω ^ ^ ις τ ὸ ν α ύ -.
^ τ ^ π ο ν τ ὸ ν μ ν ^ μ ο ν ε ι^ θ έ ν τ α ε ύ λ ^ ι β έ σ τ α τ ο ν ^ Ε πισ ^εοπ ον ^ ε ύ δ ο ^ ο ν , ^ π ε ι δ ^ δ έ τ ^ ά π ρ α γ μ ο σ ύ ν ^ τ ο ^ ά ν δ ^ ού
-σ φ ^ δ ρ α φ ι λ ο ν ε ι κ ε ῖ ν ά κ ^ λ ο ^ θ ο ν , ἐ ,δ ε ι δ ε μ ^ λ ο ν έ λ ε ^ α ι π ρ ε ο β ύ τ 'η ν , ^ ξ ω κ α ὶ π ύ λ ε ι ,^ τ ^ ἐ ν ε γ ^ ιο ύ σ ^ α ύ τ ὸ ν , καὶ
π ^ Τ ρ ω ω ν έ ν δ ια ιτ Υ ^ μ ά Τ ω ν έ ν μ α κ ρ ο ^ ο ὕ τ ω γ ε γ ο ν ό τ α χ ρ ο ν ο ι^ , ἐ δ ικ α ιω σ α μ ε ν κ α ἰ ^ ρ ίσ α μ ε ν δ ίχ α π ά ^ ἀ ν τ ιλ ο ^ .
'γ ^ ^ χ ε ιν αύΤ ὸν, τ ύ ,τ ε τ ^ ^ Ε π ι σ κ ο π ^ ^ ν ο μ α , κ α ὶ Τ η ν τ ι μ η ν κ α ὶ κ ο ιν ω ν ία ν , μ ε ν τ ο ι , ι^ σ τ ε μ ^ χ ε ι ρ ο τ ο -
ν ε ῖ ν α ύ τ ὸ ν μ ^ τ ε μ ^ ν ἀ κ κ λ η σ ί α ν κ α τ α ^ α β ύ ν τ α ἰε ρ ο υ ρ γ ε ^ ν ἐ ς ἰδ ία ^ α ύ θ ε ν τ ία ^ , ἀ^λ^ εί ^ ρ α σ υ μ π α ρ ^ ιλ α μ ^ α ν ύ μ ε -
ν ο ν , ε ^ τ ο υ ν ἐ π ι τ ρ ε π ύ μ ε ν ο ν , ε ί Τ ύ χ ο ι , π α ρ ά ἀ δ ε λ φ ο ῦ κ α ὶ σ υ ν ε π ισ κ ύ π ο υ , κ α τ ά δ ιά θ ε ^ Ιιν κ α ὶ ἀ γ ά π η ν τ η ν ἐν
.σ Τ ῶ - Ε ἰ δ έ τ ι β ο ν λ ε ύ σ η σ θ ε χ ρ η σ τ ύ τ ε ρ ο ν ἐ τ ^ α υ τ ί ^ , ^ νί^ν,^ ε ι^ τ ὸ μ ε Τ ά Τ α θ τ α , ά ρ έ σ ε ι κ α ὶ τ ο υ τ ο Τ ^ ά γ ί ^ Σ υνύδιρ^

^ ρ μ η ν ε έ α ..

^Ο ^ ύ σ τ ά θ ι ο ^ ο ὕ τ ο ^ , π ε ρ ὶ ο ^ λ έ γ ε ι ὴ π α ρ ο ῦ ^ α έ π ι ^ τ ο λ ὴ , ^ π ί σ κ ο π ο ^ ^ τ ο ν ^ α μ φ υ λ ία ^ , ^ τ ι^ ἐ σ τ ὶν έπ α ρ ^
χ ία τ^^ ^ Α τ τ α λ ε ί α ^ . Π εσ ο^ν δ ε ε ί ς τ ἀ ς φ ρ ο ν τ ί δ α ς κ α ἰ υ π ο θ έ σ ε ις τ ^ ς ^ π ι σ κ ο π ^ ^ , κ α ὶ ά π ο κ α μ ω ν δ ι ά τ η ν ρ^ικρο-
ψ ^ χ ί α ν , κ α ὶ ἀ π ε ι ρ ὶ α ν , ὸ π ο ^ ε ἶ χ ε Τέ^ν ^ ἰ^ π ισ κ ο π ^ ^ π ρ α γ μ ά τ ω ν κ α ὶ π ε ι ρ α σ μ ῶ ν , ἐ ίε ο ἰ^ σ ε ν ἐ γ γ ρ ά φ ^ ς π α ρ α ί τ ^ - .
σ ιν ^ ^ Ο θ ε ν ε ἰ ς τ ὸ ν τ ^ π ο ν α ^ τ ο ^ ἐχειρ ο τύ ν Υ ^ σ εν ἄ λ λ ο ν ^ ἐ κ ε ῖ σ ε Σ υ ν ο δ ο ς . Ο ^ τ ο ς λ ο ι π ὸ ν μ ε τ ἀ τα Ι^Τ α ^ λ θ ε ν ε ίς τ ^ ν
ά γ ί α ν τ α υ τ η ν , κ α ὶ ο έ κ ο υ μ ε ν ι ^ ν Σ ύ ν ο δ ο ν μ ε τ ἀ δ α κ ρ ύ ω ν , ζ η τ ^ ν , ^ χ ι Τ ^ ν ^ ἰ^ π ισ κ ο π η ν ὸποι^ π α ρ ^ τ η ^ ε ν , ά λ λ ἀ τ ὸ
ν^ τΥ^ν τ ι μ ^ ν κ α ἰ τ ὸ δ ν ο μ α τ ο ^ ^ π ι σ κ ^ π ο υ . ^Π δ ^ σ υνοδΟ ^ σ υ ν α λ γ η ^ α σ α , κ ^ ὶ σ υ μ π ο ν έ σ ^ σ ^ ε τ ο ύ τ ο ν , το ί^ το
ι ^ ν δ ι ἀ τ ὸ γ ^ ρ ^ ς α ὕ τ ο ῦ κ α ὶ τ 'ἀ δ ά κ ρ υ α , κ α ὶ τ '^ ν ά π ο ^ έ ν ^ σ ι ν π α τ ρ ἰ ο ο ς , κ α ὶ τύ^ν π α τ ρ ι κ ῶ ν αυτοίΙΙ οί^κων, ἐ^-
,α ι ρ έ τ ^ ^ δ ε , κ α ὶ μ ά λ ι σ τ α , δ ι α τ ὶ , ^ χ ι δ ι ά τ ι ν α κ α κ ί α ν τ ο υ κ α θ α ι^ ε θ ε ἰς π α ρ ^ τ η σ α τ ο , δ χ ι δ ι ά ά μ έ λ ε ι ά ν τ ο υ κ α ἰ
ρ α θ υ μ ί α ν ( δ ι ύ τ ι ^ ν τ α ῦ τ α ή θ ε λ α ν ἀ κ ο λ ο υ θ ^ σ ε ι, β ε β α ι ό τ α τ α δ έ ν ἦ θ ε λ ε τ ὸ ν ἐ λ ε ή σ ε ι π ^ τ έ η σ ύ ν ο δ ο ς , ο υ δ έ ψ ιλ ὸ ν
τὸ ^ ν ο μ α τ ο ^ ^ ^ π ισ κ ύ π ο ^ ἦ θ ε λ ε δ ω σ ε ι ε ἰς α ὕ τὸ ν ^ , ά λ λ ὰ δ ια τ ^ ν μ ι κ ρ ο ^ χ ια ν τ ο ν κ α ὶ ἀ ν ε π ι τ η δ ε ιὁ τ 'Α τ α εἰ^ τ ὰ
π ρ ά γ μ α τ α , ω ρ ι ο ε ν ά ^ χ '^ κ α ὶ τ ὸ ^ ν ο μ α τ ο ῦ ^ ^ π ι σ κ ὁ π ο ν , ^ γ ο υ ν Τὸ ν ἀ λ έ γ ε τ α ι ^ π ί σ κ ο π ο ^ , κ α ὶ τ ^ ν Τ ιμ ὴ ν , ἦ τ ο ι
τ ὸ ν ἀ σ ι ^ γ κ ά θ η τ α ι μ ε τ ο ὺ ^ ^ π ι σ , ^ ύ π ο υ ς , κ α ι τ ^ ν κ ο ιν ω ν ία ν , ^ γ ο υ ν τ ὸ ν ὰ ο υ μ μ ε τ κ λ α μ β ά ν ^ , κ α ὶ ν ὰ ο υ λ λ ε ι τ ο υ ρ γ ^ ,
κ α ὶ νἀ σ υ γ χ ε ιρ ο τ ο ν ^ μ ε τ ά ^ π ισ κ ^ π ω ν , ^ χ ι ^μ ω ς α υτὸ^ ἀ π ὸ λὁγου το υ , ά λ λ ά μ ^ Τ ὴν ά δ ε ι α ν κ α ι ε π ιτ ρ ο π ή ν
τ ο θ κ α τ ά τ^ π ο ν ^ π ισ κ ό π ο ^. Α έ γ ε ι δ έ π ρ ὸ ς τ ο ύ τ ο ι ^ ε ἰ^ τ ο ὸ ^ τ ^ ς Π α μ φ υ^ λ ἰα ς ^ Ε πισ ^ ιὁπ ου^ Σ ὁ ^ ο δ ο ^ π ι^ ς , δ , τ ι ά λ ^
λ ο σ τ ο χ α σ θ ο ί^ ν κ α λ λ έ τ ε ρ ο ν κ α ὶ ἀ ν ω τ ε ρ ο ν δ ι ά ν ά δ ω ^ ο υ ν ε ί^ τ ὸ ν ^ ύ ^ τ ά θ ι ο ν , ^ τ ω ρ α ^ ^ ιεΤ ^ τ α θ τ α , θ έ λ ε ι ἀ ρ έ σ ε ι
Τ ο θ τ ο κ α ὶ εἰ^ α ὕ τ η ν , Τ οἰ^Το δ ε δ έ ν εἶ^Ια ι ^ λ λ ο , κ α θ ^ ^ έ ρ μ η ν ε ύ ε ι ὸ ^Α νω νυ^,ο^ ἐ ξ ^ γ ^ τ ^ ^ , π ά ρ εξ, τ^ νά τ^ ν κ ^ -
τ α σ τ ^ σ ο ν ν ^ π ί σ ^ ι ο π ο ν ε ἰ ς κ ά μ μ ί α ν σ χ ο λ ά ^ ο ι^ σ α ν ἐ π α ρ χ ἶ α ν ^ ἱ ) .

( ἱ ) Π ο λ λ ο ὶ ἐκ τ η ς ^ π ι σ τ ο λ η ς τα ῦ τ η ς συμπεραίνουσιν, δ τ ι γορήθησαν μ ὲ πολλὰς ^ ά ς . Λύ τ^ τοῦτο συμπεραίνεται καὶ ἀπ ὸ

δ ί δ ε τ α ι ^ δ εια ε ἰς το ύ ς Ἀ ρ χ ιε ρ ε ις ν ὰ πα ρ α ιτο ῦ σ ι μ εν τ ὰ ς ἰδίας
ἐ π α ρ χ ία ς τ ω ν , ν ὰ κρα τοῦσ ι δε τ η ν τιμ η ν , κ α ὶ τ ὴ ν ένέργειαν τη ς
Ἁ ρ χ ιε ρ ω σ ύ ν η ς . Π λ α ν ῶ ν τ α ι ο μ ω ς ο ἱ το ιο ῦ το ι. μ α λ λ ο ν γὰ ρ ολον
τ ὸ έ να ντίο ν έξ α ^ τ η ς σ υ ν ά γετα ι, κ α τ ά τ ε το ν ^ωναρανρ ^αλσα-^
μ ω ν α κ α ι Ι^λάσ τα ριν.^Κ αὶ α^. μ εν γ ίν ε τ α ι φανερὸν ἀ π ὸ τ ὰ λύγιά
τ η ς , δ τ ι δ^ν π ρ έ π ε ι π α ρ α ιτή σ ε ις νὰ γ ίν ω ν τ α ι. ^ σ ὶ γὰ ρ, εἰιπρε
^ιεν ὁ Ε υ σ τά θ ιο ς, έπ ε ιδ η κ α ὶ μ ία ν φορὰν ένεχειρίσ θη φροντίδα
^ Ε π ισ κ ο π η ς, νὰ τ η ν β α σ τ ά ν μ ὶ π ν ευ μ α τικ η ν γ εν ν α ιύ τ η τα , νὰ
ά ν τ ι π α λ α ί η εἰς το ύ ς κ ύ που ς, κ α ὶ θ ελ η μ α τικ ῶ ς νὰ ὀπομ έν^ τον
.^ π ε ρ τ η ς ^ π ι σ κ ο π ῆ ς έμμισθον ἱδ ρ ῶ τα .^ Λ
ὁτὸ τοῦ το δηλοῦται
κ α ὶ ἀ π ὸ τὸ ν ξενισ μὸν ὁποῦ ^ Σύνοδος ^λαβεν, ὅτα ν εἶδε την
έγγρ α φ ο ν το ῦ Ε ὀ σ τα θ ίο υ π α ρ α ίτ η σ ιν ' δ ια τ ὶ ἄ ν ἦ το συνήθεια
κ α ὶ ^δεια ν ὰ γ ίν ω ν τ α ι π α ρ α ιτή σ ε ις , π ω ς α ύ τ η ἦθελεν ἀπορήσει
δ ιὰ το ῦ το , ^ ς ἄν ν ὰ εγινε κἀνένα καινούριον κ α ὶ παράδοξον
π ρ α γ μ α , ^δεν ^ξεύρομ εν γ ὰ ρ , λ έ γ ε ι, π ω ς κ α ὶ τ ίν ι τρ ύ π ω προε-
κομ ίσ ε β-.βλίον π α ρ α ιτή σ ε ω ς .^ Ε εο α ιο ι δε τοῦ το κ α ὶ ὁ της Σ υ -
νὁδου τ α ύ τ η ς ^Ε ξ α ρ ^ ο ς Κ ύ ρ ιλλος (τ ο ῦ ὁποίου. δσον ἐκ τ η ς φ ρά-
σ εω ς, μ α ίν ε τ α ι νὰ ^ ν α ι σύνθεσις, κ α ὶ ὴ παρούσα έπ ισ το λ ^ ) λ ε -
γ ω ν ἐν τ ῶ γ^. α ὸ το ῦ Κ α νύνι. ^ Δ ^ ν εἶν α ι ἀρεστὸν τ ὸ π ρ α γμ α
τ ο ύ τ ο εἰς το ύ ς Κ α νὁ να ς τ η ς ^Εκκλησίας, τ ο νὰ δίδουσι δηλαδή
ἐ γ γ ρ ά ^ ω ς π α ρ α ιτ ή σ ε ις οἱ ^Δρχιερε^ς. Δ ιό τ ι, εἰ μ εν εἶναι ^ξιο^
^ερ ουρ γειν^ ἄ ς μἐνουσ ιν ε ἰς τουτο^ κ α ὶ ἄ ς μ η π α ρ α ιτοῦ σ ιν. δΙχι
κ α ὶ εἶν α ι ἀ νά ξιοι, ἄ ς μ ^ εύγαίνουν ά π ὸ τη ν ἐπ ισ κ ο π ^ ν μ ε π α -
. ρ α ίτ η σ ιν , ἀ λ λ ὰ ι^ς κα τα κ εκρ ιμ ένοι διὰ π ρ ά γ μ α τ α ὁποῦ ἐκατη--
τ^Ιν ις^. τ η ς α^. καὶ Δ ιύ τι, ἄν αὁτὸς καθαιρώ ἐ κείνον ὁποῦ
ἀ ^ή σ ει τ ^ ν έπ α ρ χία ν του ^π^ρ το^ς ^ξ μῆνας μ^νον, κ α ὶ προ^
σ τά ζει ^λλος ἀντ^ αὁτοῦ νὰ χ^ιροτον^θ^ ε π ίσ κ ο π ο ς , π έ σ ^
μἄλλον έμπο^ί^ει έκεῖνον ὁ π ^ ηθελε πα ρ α ιτή σ ^ τ^ ν έπα ρ χία ν
του π α ντελ ῶ ς , Ε ἰ δ ὶ καὶ ὁ Κ α ν^ ν αύτὸς λέγει νὰ μ η χειροτο^-
ν ^ τ α ι ^ίλλος εἰς τὸν τδπον του ^ῶ ντος ^ π ισ κ ύ π ο υ , ἄν αύτὸς
θ ελ ^ εα τικ ῶ ς δεν π α ρ α ι τ ή ^ την ^ π ισ κ ο π η ν , δμως πρ έπ ει νὰ
σ υνυπακούεται, ο τι διά τινα κω λυτικην και κ ^ τ η ν ἀ^ορρ^ν
Λ
π α ρ α ιτει. ^ λλ ὰ καὶ τοῦτο, παρακατιω ν δ αυτὸς Κανων ι^σὰν
νὰ ἐπιδιορθοῖ. λέγει γὰ ρ, ο τι νὰ χειροτονῆται ^ίλλος ἀ^^ ο^ έξε-
τ ^ ^ ^ ή ^ ἰτ ί^ τον ^ῶντος, κα ὶ γενΥ^ ^ αυτοῦ καθαίρεσις.^ Γρά.-
φ ει δε κα ὶ δ μ έγα ς Ἀ θα ν^σ ιος έν τ η π ρ ^ Δ^ακέντιον έπισ το-
Αῆ. ^ Ο ^Επίσ^.οπος πρὶν μεν κατασταθη ^Επίσκοπος, ^ διὰ
τὸ ν έαυτὁν του, ἀφοῦ δ^ κα τασ τα θη, δέν ^ πλέον δ.ὰ τον ὲ^ιυ-
τὁ ν τ ο υ , ἀλ λὰ διὰ τους χριστιανους έκείνους, διὰ του ς ^ποἰ-
ους κατεσ τάθη. ^ ^ ἰ δε ^ α ὶ προτείνουσι τὸν ^εολ^γον ^ Γρη-^
γίρ ιον ο τ ι πα ρ ^ τή σ α το, ^αθ^ς τοῦ τύφ η^ι ^αὶ έ Ι^α λσ α^^ν, ἄς
μάθω σιν ^ τ ι ου παρν^τήσατο έδι^ιήν τον ^Επισκοπην, η τ ις ἦτο
τ ὰ β ά σ ιμ α , ἀ λ λ ὰ ^ ν , ^τοι τ ^ ^
^διος μ α ς ^λ^οί^ορε^. Γράδω ν μ^^ γὰ ρ π ρ ὶ^ τὸν Γ ρ^-
γὁριον, λ ἐγ ει. ε ο ^ ^α^ανἰ^οῦ, Σ α ^ίμ ω ν δε προεβλήθημεν, εἱ
κα ὶ πρὸς ὀλίγον αἰδοι τον ^ Ι α τ ^ , ^.αὶ τω ν ἱκετευσάντω ν. ^ ς
ξένοι την προστασίαν κατεδεξάμιθα.^ Γ ρ ά δω ν δὲ πρὸς τὸν
λάγριον, τα ῦ τά φη^ιν^ ^^ἱ δὲ ἐπικίνδυνον, ῶς γ ^ ἀ ^ ,
νὰ α ^ ή σ ^ τινὰ ς τη^ ^Εκκλησίαν του , πο ία ν ^Εκκλησίαν λέγεις
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
λόγον το ῦ το ἐποίη σ ε, δ ια τ ὶ, ο^ς ε ιπ ο μ εν , ο χ ι δ ιὰ κα κίαν του, ο ^
^ἰ μ έν τη ν ἐδικήν μ α ς λ έ γ ^ ^ τ ^ Σ ά ^ δηλαδή, ^ ὶ ἐ γ ^
διὰ ά μ έλ ειά ν του , ἀ λ λ ὰ διὰ ^ ν η ν τ η ν μ ικ ρ ο ψ υ χ ία ν του εκαμε την
το τὸ ^ ιο ν λέ^ω , καὶ ^ θ ω ς λ ἐ γ ^ . ^ ^ὲ ἀ^ή κα μ εν τ^,ν ξ ^
καὶ μ η κηρυγθεῖσαν εἰς τὸ ^νομ ά μ ^ , δηλαδη τ^',ν ^αἰ^ιαν^,ω, άλογον τ α ύ τ η ν πα ρ α ίτη ο ^ν ,διὰ τη ν ό ποία ν ἀφ ορμην,ἄν όΘεόδιορος
δέν ἦθελε προ^θάσει νὰ χ ε ι ρ ο τ ο ν ώ , ^ β α ι ὁ τ ^ τ α η Σύνοδος ^θελε
άνεύθυ^Ιοι ειμεθα. ^ ἰ δέ διὰ τοῦ το κρα τούμ εθ^, δ ^ τ ὶ τὴ ^ έ ^
τον β ιάσ ει νὰ ά ν α λ ά ^ τη ν ἐ π α ρ χ ία ν το υ , ^ ς μ η ἔ χ ο ν τ α κανένα
μ ε λ ή θ η ^ ν μερικών καιρὸν, κα ὶ πολλοὶ ^Ιιλλοι θέλουν ^ρατηθοῦν,
ἐμ πόδιον κανονικόν. Κ α τ ὰ δέ συμ^^βηκὸς ἐπ ο ίη σ ε το υ το η ^ύνο-
οσοι ξένας ἐ^ια^χίας ἐπιμ ελήθησ αν πρὸς καιρόν.^ ^ὲν ^
^.
α δέν εἶναι ^ίδεια νὰ γ ίνω ντα ι πα ρ αιτή σ εις, ἐ^ τω ^ ε ἰρ η μ ^ ν ^ ^
δος, συ^^.πονέσασα ^ ς τ ὰ δάκρυα, κ α ὶ τ ὸ ^αθυ γ η ρ ά ς το υ . Κ α ἰό.

δηλον. έ^τι δέ κα ὶ β^. οἱ παραιτησάμενοι ( ^ ὶ μ ά λ ι ^ ἐξ του ^Ιερο^εάρτυρ^ς δέ Π έτρου Ι^ανω ν ι^. δ^ν κρίνει εύλογον νὰ
^ χω σ ι πλ έον τη ν λ ειτ ο υ ρ γία ν ἐκεῖνοι όπου άφήσουν μ έ ν το ^ ο ί-
καὶ ραθυμίας) δέν π ρ έπ ει νὰ π α ρ α κ ρ α τῶ ^ τ ^ ν τ ι μ ^ το ^
σκόπου καὶ το όνομα καὶ τ^ ν ἐνέργειαν, ^ α ὶ το ῦ το δη λ ο ῦ τα ι ἐ^ μνιον το υ Κυρίου^ υ π ά γ ο υ ν δέ άφ^ εα υ τῶ ν ^ἰς τ ο μαρτύρ^,ον, καὶ

τη ς ἐπιστολῆς τα ύ τη ς. ε Δ έ γ ε ι γὰ ρ, ο τι ο Ε υ σ τάθιος προσ^λθεν ἀρνηθοῦν μ έν π ρ ῶ τον. δΙύ τερ ον δέ ά ν α π α λ α ίσ ^ υ ν, κ α ὶ όμολσγή-

σουν τ η ν π ίσ τ ιν . ^ημείι,^σαι δέ ^ α ὶ το ῦ το . ο τ ι δ^ν π ρ ..π ^ ι νὰ
εἰς τ^ ν σύνοδον ἰ^ητῶν τη ν τιμ η ν ^ ὶ κλη^ιν τοῦ Ἐ π ισ ^ ό π ο ν .
Ι ^ δ^ ^ ῦ τ α ^ητεί, φανερὸν-οτι μ α^υ μ έ τη ν π α ρ α ίτη σ ιν τη ς σ α ^ υ σ ^ '^ τιν α ς Ἀ ρ χ ι^ ρ ε ύ ς, ἀ ν ίσ ^ ς θ-λιε^ντας νὰ π α ρ α ιτ ή σ ^ την

ἐπα ρ ^ ία ς, καὶ τα ῦ τα πα ράτη σ ε, καὶ ^ ς π α ρ α ιτή σ α ς οῦκ ε ἶ χ ε . ε π α ρ χ ία ν του, π ρ ^ α σ ισ θ '^ κ α ὶ εἰπ '^ ο τ ι .
^ 'ν .ιν α ι άξ' ^ς. ^ὶν δέν

καὶ μ έ δίκαιον τρόπον^. Τὸ γὰ ^ Ἐ πίσ κ ο π ο ς ονομα δέν εἶνα ι ἀ - ά π ο δ^ ιχθ '^ ακόμη , ο τ ι εἶνα ι ἀνάξιος τη ς ἀ ρ χ ι^ σ ύ ν η ς . Ἀ λλ^

πολελυμένον, ἀ λ λ ὰ ἀναφορ^κὸν κα ὶ σ χ ε τ ικ ό ς ἐπισ^ιοπῆς γάρ γὰ ρ είνα ι το νὰ μ η ν ἦ^ α ι α ξιο ς, άρνητ^κον ^ν, ^ α ὶ ά λ λ ο τὸ νὰ

ἐσ τιν ε π ίσ κ ο π ο ς . δέ παραιτησάμενος τ ^ ν Ἐ π ισ κ ο π ^ ν , φ κ - ἦ ν α ι άνάξιος, σ τ^ρ ητικ ον ον. Δ ιό τι άνάξ^^ς τ η ς άρχι^ρω σύ-
νω ὸν, οτι ουδέ ε π ίσ κ ο π ο ς πρ έπ ει νὰ όνομά^εται (εξω μόνον μ έ νΤ,ς εἱνα ι ἐκ ^ 'ιν^ όποῦ δ ιὰ ἐγκ λή μ α τα κ α νονικ ὰ ύπου
τὸ, πρ^ην^, κα τὰ τὸν Ι^λάσταριν καὶ ^ω ναρ α ν. Ι^ἰ δέ τ ὸ ονομα μ εν, ἐσ τ^^ήθη τν,ς ἀ ξ ιό τη το ς. Δ .ύ τ ^ ρ α ι γ ὰ ρ ^'.ατὰ φ ιλ ο σ ό ^ .^
του Ἐ π ^ .ό π ο υ δέν πρ έπ ει νὰ ^χν^, πο λ λ ῶ μ α λλ ον ουδέ τ η ν τι-- τῶ ν εξ^ων αἰ στ.'ρήσ^ις ^ ί^ ί' δι^ ^ π ρ . π ι νκ καθαιρ^θ^-
μην^ ο-^δε τη ν ἐνέργειαν του Ἐ πισ κόπ ον. τ η ν τιμ η ν γὰ ρ καὶ δέν ειν α ι δέ ἄξιος, ο χ ι μόνον ο π ^ ιο ς τ^ ^ α υ τα .ι κανονι^ὰ
(
ἐνέργειαν του Ἐ πισ κόπ ου, ^ ς γέρας ^καὶ ^ ρ α ^ ο ν δίδουσι, τόσον ε γ κ λ ή μ α τ α , ἀ λ λ ὰ κ α ἰ ἐ κ ε^ ν ^ ὁπου δ .ν ^ χ ,.ι ἐ γ κ λ ^ ^ α τ ^ τ ^
ό λς^. τῶ ν Ἀ π ο σ τό λω ν, δσον καὶ ο ιη^. τ η ς ἐν Ἀ ν τ ιο χ ε ία , ο χ ι ^ α ύ τ α , μ α λ λ ο ν δέ ε ἰπ ιιν , κἄ ν ἐ ν ά ρ ^ τ ^ κ α ὶ ίεγι^ς ^,ναι. ^ πρὸς
εἰς τ^ν πα ραιτοῦντα την ἐπ α ρ χία ν το υ , ἀ λ λ ὰ είς έκε^νον όπου το μ ^ γ ^ ^ ς ^ ^ .^ ς κα ι τ ὸ ί^ ψ ^ τού χ α ρ ί σ ^ α τ ^ τ η ς ^ ρχι^ρο^- Λ
υ π ά γει μέν είς την έπ α ρ χία ν του. διὰ δέ την π α ρ α ίτη σ ιν κα ὶ σ ύνης δέν εινα ι ^ξ ιο ς, κ α θ ^ τ ο λέγ^.ι και ^ ^1^ -α ς Βασίλειος,
άταξία ν του λαοῦ, δέν δ ε χ θ ά . ^θεν τους π α ρ α ιτή σ α ν τα ς τη ν και ὁ Χ ρυσόστομος ι ν τα^ς λ^,ιτ^Ιργία^,ς α υ τῶ ν , ἐ.^ τη^
ἐπα ρ χία ν αυτῶ ν χω ρ ὶς ^ μ μ ί α ν συμι^ορὰν, κα ὶ περιερχομένους ε υ χ η ν του χ .^ ^ υ β ικ ο υ ^ ν ο υ , ο ^ τω λί^γο^σον^ . ί ^ ^ ι ς ^ξιος τῶν
εἰς ^ λλ α ς, δπου ευγαίνει κέρδος περισσότερον, ^ τού τους ό Συνέ-^ σννδεδ^μ..νι.^ν τ ^ ι ς σαρκικαις ἐ π ιθ υ μ ία ις ν-αὶ .^δονα^ς π ρ ο σ .ρ χ ^
σιος μ ετὰ του Θεοφίλου θέλουν νὰ μ η δ έ χ ε τ α ί τιν α ς εἰς τ ὸ θυ- 1
σ θαι, κ α ι π ρ ο σ ε γ γ ί ς ε ^ ^ λειτοι^ργ.^^ν σοι, ^ασιλ..ῦ τ η ς δόξης^ τὸ
σιαστήριον, μ ή τε εις προεδρίαν νὰ κ α λ ^ , ἀ λ λ ὰ ὸτα ν ἐμβαίνουσιν γ ὰ ρ διακονεῖν σοι μ^.γα κ α ι ^ οβ .ρ ον, κ α ι α ύ τ α ις τα^ς ^πουρανίαι^
εἰς τἦν ε κ κ λ η σ ία ς νὰ τους ^πα ρ αβ λέπω ῶς ά γελα ίου ς εἰς τὰ ς δυ νάμ εσ ι^. Δ^ὰ τ α ύ τ η ν τη ν ἀφορμην^ ^.ες λ ..γ .ι ο Ι ^ α λ σ α μ ^ ἐν
του δήμου καθέδ^ας. Δι^ ^ κα ι ό α^. το υ ἀ γίου Κυρίλλου λέγ ει, ς 1
τ ^ έρ^εηνεία το ῦ ι ^. τ η ς ά. κ α ι ^ ^ το υ ^ ά ^ ρ η ς ί^λ.^ούλου π α -
ὸ τ ι ό ^Επίσκοπος Πέτρος, ^ νὰ κα ὶ τὸ π ρ α γ μ ^ τοῦ ρ α ίτη σ ις , κ α ίτο ι ά ν .ξέ.τά ο τ^ ^ δε.χθεισα ά π ^ τον 11^τριάρ-^ην
σκόπου, ^ ἄν δέν ^ να ι άξιος νὰ προ^σ τα ται του θείου θυσ^αστη- Δ ο υ κ α ν, συνοδικ^.^ς δμ ω ς ^ τ ὰ τ α ῦ τ α ^ ξ ,τα σ ^ .ι^ 'α ἀ π ο τον Π α -
ρίου, μηδέ μ έ το ονο^εα νὰ τ ιμ α τ α ι του ^ π ισ κ ό π ο υ .^ Ἀ λ λ ὰ τί τρ ιά ρ χ η ν ^ Ιιχ α η λ το ν ^ξ Ἀ γ χ ι ά λ ο υ , δ^ν ἀ'.ι,δ.^χθη, ἀλλ^ ἀ ^ ε-
λέγω^ δ τ ι οἱ π α ρ α ιτοῦ ντ-ς πρ έπ ει νὰ μ η λο^μ^άνι^σι τη ^ τ^μην β λή θ η , ἐπ^ιδη αΙ^τη διαλάμβαναν, ο τ ι π α ρ α ιτ ι τ α ι τ η ν Ἐ πισκο-
κ α ὶ την κλῆσιν του ^Ι^πισ^όπου; Δ ὁ τ ο ὶ δ ρ έ π ε ι ἀ κ όμ η καἰ νὰ πΥ,ν, ο χ ι ο^ς ανάξιος, ἀλλ^ ο^ς μ η α ξ ι ^ . Δ ιο τ ι, ^ .ν ἀνά-
ἀφορίἰ^ωνται, άνίσως δέν κ α τα δ έχ ο ν τα ι τη ν πρ οσ τα σ ία ν τοῦ ^ ο ^ ξιος, δέν εἴνα ι κα ι άξιος^ ο χ ι δ^ κ α ὶ ο π ο ι ^ ο. ν . Ι^ν^-. άξιος, εἶναι
μνίου όπου ἐνεπιστεύθησαν, κ α τὰ ί
τους ά ν ω τ ρ ^ Κ ανόνας, τον ἐν ταυτο^ κα ι ανάξιος. γ ὰ ρ ^.ἰπ^ν τον ^αοτον το υ ανάξιον
ς
λ ^. τω ν Ἀ π οσ τόλω ν, κ α ὶ τὸν Ἀ ν τ ιο χ ^ ί^ ^ , ^ ^ ^ ἀ ν α γ^ μόνος το υ α ύ το κ α τά ^ ρ ιτ^ ς γ ίν ι.τα ι, ο δ^ ^.ίπο^ν. ο τ ι ο^.ν ^^ναι
κασθῶσι νὰ την ἐγχειρισθοῦν. του το εἶνα^ θ ^ ^ .α ^ τ ὸ ν , ^ ξιος. πρ ^ π ^ ι μ α λ λ ο ν ν ὰ ἐ π α ιν η τ α ι ο^ς τα^ι ινο^ τἐ^ ^ρονήματι,
^ γ^. Σύνοδος α υ τη δέν ἐ^έ^λη ξ^ του^ ἐν Π ^ ν λ ί ^ Ἐ ^σ^ό- Κ α ι διὰ νὰ συμπ^ράνο^ το .^αν τ ^ ς ύ π ^ ^ τ ο ύ τ η ς , κ^μ-
πους, δ ια τ ὶ δέν β ία σ α ν τον ^ ὁ σ τ ά ^ ο ν ^ίς τ ^ ^ δ^χθ'^ την μ ία ἀ λ λ η α ἰτ ία δέν εἶν α ι, ^ τ ^ . λ ^ μτ α -. Ι,^ λ ο γ ^ ^ἰς τ ὸ νὰ πα^
ἐμπιστευθεῖσαν αυ τῶ Ἐ κλ λησ ία ν, ἀλλ^ άλλον άντ^ ρ α ιτ ή σ ^ ό ^ ρ χ ι ^ ρ ε υ ς τ η ν ἐ π α ρ χ ία ν το υ . μ όνον α υ τ η , ἀνί-
ροτόνησαν. μ α ίν ε τ α ι ^ μ ι^ ἀ ^ ὸ τ ὰ λ ό ^ τη ^ ἐ π ισ τ ο λ ^ ^ ^ ν^ σο^ς δηλαδη π ..σ ^ είς ^ γ κ λ ή μ α τ ^ ^ μ π ^ ,δ ί^ ο ,τ^ τ ^ ν ^ Α ρ χ ^ ρ ^ ι^ .
ἐ^ιλονείκησαν ἀρκετὰ εἰς την ἀπραγμοσύνην τ^^, Ι ^ τ ^ ^ ί ^ ν νη ν, ἦ κ ρ υ π τὰ κ α ὶ ἀ ν .ξ .λ ι γ κ τ α , ^ ν ο ν δ. πν^ ^ ^α τεκ^ ., Ιία^ρὶ
Π α μ^υ λιῶ ται ^ π ίσ κ ο π ο ^ νὰ τοῦ ἀ ν τ ε σ τ ά θ η ^ ^ ^ ^ ἐξο^εολογηθ^.^τα^ ^ φ ανερὰ ^ ν ο ν τα , δ ιὰ τ α υ τ α δ.^.. δ .ν κα^αιρεθ.^
σαν. ^ ἶ π ε γὰ ρ, ἐπειδ'^ τ ^ ἀπραγμ οσ ύν^ τ^ῦ ἀ^δρὸ^ σφόδρ^ ἀ π ὸ τ η ν Σύνοδον^ τότ.^' γὰ ρ ἐλ^γχόε^ ν ^ ό ^ ρ χ ^ ρ ..^ς υπὸ της Λ
φιλονεικεῖν ἀκόλουθον. Τ έλος δέ, ο τ^ ν ^ π ε ίθ ε τ ^ ^ οἰκι^ίας σ υ ν ειδ ή σ εις, ί.ύλόγο^ς δ υ ν α το ί νὰ παραιτήσν^ καὶ τ^ν
κα ὶ δτι εἰς πολυν κα^ρὸν ἦ το ^ ι . ο ν π ρ ο ^ τ ά τ ^ τ ^ ^ ρ ισ τ ο ῦ Ἀ ρ χιεριεισ ύνην ἐν τ α ν τ ο ,, κ ^ ο^,δ^ὶς δύ να τα ^ κο^λύσα^ αυτόν. ο
ποίμνιον (δ η λ ο ῦ τ^ δέ η ^ολυκ^^ρί^ δ ^ τη ^ λ έ ξ ε ^ τοιοῦ τος δέ κ α ι μ ο ν α χ ὸ ς γέ.ν^σθα^ ο ύ κ ι^ λ ύ .τ α ι. Κ α ὶ ορα τον
διατελῶ , όποῦ περ ιέχ ει η ἐπ ^ σ το ^ )^ ^χειροτόνησαν ἀ ν ^ Ι τ ^ ς ἐν ἀ γ ία Σοφί^ἰ, κ α ὶ ^ λ ι σ τ α το ν γ^. το ῦ Κ,^ρίλλου, ^αὶ την
ι
τὸν Θεόδωρον. Ι^ί δέ τ ίς λ ἐ γ ^, κ^^ δΙὰ ^ ^ Ι εἰς τοῦτον ύποση^^.ειουμένην μ α ρ τυ ρ ία ν το υ .^ρ^σοστό^εου. καὶ
^λω ς είς τὸν ^^στά^^ον ^ τ^.μην κλησ ιν, κ α ἰ ἐν έρ ^ ^ ^ ν τ^ ^ τ η ν έρμηνείαν του κ ^ . κανόνας τ η ς κ α ἰ τ η ν εἰ^ τούτου ύ π ^
. ση^^.είωσιν, κ α ὶ τη ν υ π ο σ η ^ ^ ί^ ^ ν τ ^ τη ^ ^Ο ρα καὶ τ^ν
.^πισκό^ου , ά π ο κ ρ ινό μ ε^ , ^ τ ι κυρίων μ^ν^
Ι τ ύ π ο ν τ η ς κανονικές π α ρ α ιτή σ εω ς ἐν τἐ.^ τ έ λ ^ τ η ς Ι^.βλου.
 Π ^ Ρ Ι Τ Π Σ Α Ρ Ι Α Σ Κ Α Ι Ο Ι Κ Ο Υ ^ Ε Ν Ι Κ Ι Ι Σ

Π Ρ Ο Α Ε Ρ Ο ^ Ε Ν Α

ά γ ι α κ α ὶ ο ικ ο υ μ ε ν ικ ά Τ ε τ ά ρ τ η Σ ύ νοδος σ υ ν εκ ρ ο τή θ η έν ^ α λ κ η δ ύ ν ι, π ύ λ ε ι έ π ισ η μ ω τ ^ β ιθ υ ν ία ς , έ ^ ὶ
Ι
^ α ρ κ ια ν ο θ α ύ τ ο κ ρ ά τ ο ρ ο ν κ α ὶ Π ο υ λ χ ε ρ ία ς κ α τά τὸ έτος ^ π ὸ ^ ^ ισ τ ο ^ . Π α τ έ ρ ε ς δ έ ή σ α ν έ ν α υ τ ^ τὸ ν
ά ρ ι θ μ ὸ ν έ ξ α κ ύ σ ι ο ι τ ρ ι ά ν τ α , ἀ π ὸ τ ο ὺ ν δ π ο ίο υ ν οἰ λ ο γ ά δ ε ς , κ α ὶ ύ π ε ρ έ χ ο ν τ ε ς ^ σ α ν Ἀ ν α τ ύ λ ι ο ν ὸ Κ ω σ τ α ν τ ιν ο υ π ύ ^
λ ε ω ς , Π α σ χ α σ ι ν ο ν κ α ὶ ^ ο υ κ ἰ ^ ι ο ς ε π ί σ κ ο π ο ς σ ὸν ^ ο ν ιφ α τ ίι^ κ α ὶ ^ α σ ιλ ε ἰι^ ἰὶρ ε ^ β υ τ έ ρ ο ις , μ έ τ ο υ ς ο π ο ίο υ ς ^ τ ο ν
.
κ α ὶ ^ ο υ λ ι α ν ὸ ς ε π ί σ κ ο π ο ς , έ π έ χ ο ν τ ε ς τ ὸ ν τ ύ ^ ο ν τ ο ^ ἀ γ ι ω τ ά τ ο υ δ έ ο ν τ ο ς Ρ ω μ η ς , ^ Ιά ^ ιμ ο ς ὸ Ἀ ν τ ι ο χ ε ί α ς ^ Ιο υ β ^ .
ν ά λ ιο ς ὸ Ιε ρ ο σ ο λ ύ μ ω ν . ο ιτ ιν ε ν κ α τ ε δ ίκ α σ α ν , κ α ὶ τ ^ ἀ ν α θ έ μ α τ ι π α ρ έ π ε μ ψ α ν , τ ο ν δ υ σ τ υ χ ή ^ ύ τ υ χ ^ , ἀ ρ χ ι^ ια ν δ ρ ί-
τ η ν , κ α ὶ τ ὸ ν α ύ το ί^ υ π ε ρ α σ π ι σ τ ή Δ ιύ σ κ ο ρ ο ν τ ὸ ν μ ε τ ά τ ὸ ν Κ ύ ρ ιλ λ ο ν γ ε γ ο ν ύ τ α Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ι α ν ε π ί σ κ ο π ο ν . ο ^ τ ο ι
γ ά ρ ε ί ς τ ή ν έ ν α ν τ ί α ν π λ ά ν η ν τοί^ ^ ε σ τ ο ρ ί ο υ π ε σ ύ ν τ ε ς , ε ίς τ η ν ὸ μ ο ἰα ν ἐκ ε ίν ο υ ά π ώ λ ε ι α ν ο ν γ κ α τ έ π ε σ ο ν . ^ ι ύ τ ι
Ε κ ε ίν ο ς μ ὲ ν ε ί ς δ ύ ω π ρ ό σ ω π α κ α ὶ δ ύ ω ύ π ο σ τ ά σ ε ι ς τ ὸ ν ^ ν α ^ ρ ισ τ ὸ ν έ μ έ ρ ιζ ε ν , ο υ τ ο ι δ έ τ ά ς . δ ύ ω τοΙ^ ^ ρ ισ τ ο ^
φ ύ γ ε ις , θ ε ύ τ η τ α κ α ὶ ά ν θ ρ ω π ύ τ η τ α , ἐ ξ ι^ ν σ υ ν τ ί θ ε τ α ι , κ α ὶ έν α ἶ ς γ ν ω ρ ί ζ ε τ α ι κ α ὶ ^ ρ ο σ κ υ ν ε ^ τ α ι, είν μ ία ν φ ύ ^ ιν
τ ο λ μ Υ ^ ς συνέχεον, μ η ν ο ο θ ν τ ε ς ο ι ἅ φ ^ ο ν ε ς , δ τ ι έ κ τοί^ δ ι,^ σ ε β ο ^ ς τ ο ύ τ ο υ φ ρ ο ν ή μ α τ ο ς σ υ μ π ε ρ α ίν ε τ α ι ν ά μ η ν ή -
ν α ι ὁ ^ ρ ισ τ ὸ ς Τ ^ ς α ύ τ ^ ς φ ύσ εω ς το ^ Π α τ ρ ὸ ς , κ α ι τ ^ ς α ύ τ ^ ς φ ύ σ εω ν τ ι^ ν ά ν θ ρ ώ π ω ν , ά λ λ ἀ ^ λ λ η ς τινύ ν.
^ ο θ ε ν ^ ά γ ι α α ὕ τ η Σ ύ ν ο δ ο ς , ἀ κ ο λ ο ν θ ο ^ σ α ε ἰς τ ὸ ^ ύ μ β ο λ ο ν τ ^ ς έν Ν ι κ α ί α α^. κ α ι τ ^ ν έ ν Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ^ λ ^ ι β^.
κα ε ἰ ς τ ^ ν έ π ι σ τ ο λ ά ν τ ο ῦ Κ υ ρ ίλ λ ο υ Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ί α ς , τ α υ τ ὸ ν ε ί π ε ῖ ν ε ίς τ ὸ ν δρον τ ^ ν έ ν ^φ έσ ^ρ Γ . ά λ λ ά δ η καὶ
3
Ε ις τ ὴ ν τ ο ῦ ἀ γ ι ω τ ά τ ο υ Α έ ο ν τ ο ς Κ^ωμην έ π ι σ τ ο λ ά ν , ( ) τ ὸ μ έ ν κ ο ιν ὸ ν ^ υ μ β ο λ ο ν τ ^ ν έ ν Ν ικ α ία α^. ^ υ ο δο υ κ α ἰ
έ ν Κ ω ν ^ π έ λ ε ι β^, ά φ ^ κ ε ν ά ν ε π η ρ έ α σ τ ο ν ,ἀ ν α θ ε ^ α τ ί σ α σ α έ κ ε ίν ο υ ς ^ π ο ^ το λ μ ή σ ο υ ν ν ά πρ οσ θέσ ουν ^ ν ἀ ά^ραιρέοουν
ἀ π ὸ α ύ τ ὸ , ^ δ ιο ν δ ὲ ^ ρ ον τ ^ ς δ ρ θ ο δ ύ ^ ο υ π ί σ τ ε ω ν έ π ο ίη σ ε ν , έ χ ο ν τ α έ π ἰ λ έ ξ ε ω ς τ α ἰ^ τ α . ( π ρ ά ^ .ε ,) ε έ π ύ μ ε ν ο ι τ ο ίν υ ν

(.Ι) ^ ο ^ α ρ κ ια ν ὸ ς γα μ β ρ ὸ ς ἦ ν Θεοδοσίου του μικροῦ εἰς τήν
^ἰδελφην α ὀτοῦ Π ο υ λχ ερ ία ν, τη ν ὁποίαν ἐπηρε μεν ώς γυνα^κά
τ ο υ , δέν ^ίσμιξεν δμ ω ς μ ^ α ὁ τή ν. ^ μ ε ^ ν ε γ ὰ ρ αί^τη παρθένος
^ω ς τέλ ους, κ α τ ὰ τὸ ν .^ὀάγριον ^ίβ λίον κεφ. α^. τ η ς ἐκκλη-
σ ια σ τ ικ η ςἱσ τ ο ^ ία ς. Ο υ μὁνον δε ὁ ^έαρκιανὸς, ἀ λ λ ὰ κα ὶ '^ Π ο υ λ -
χ ε ρ ία ὁμοῦ δεν ήμ έλη σ ε νὰ συναθ^οίσ^ τη ν παροῦσαν Σύνοδον.
^ ί σ α ν δ^ π α ρ ὁ ν τες ἐν α ὁ τ ^ κ α ὶ οἱ δύω κ α τὰ τ ^ ν ς^. συνέλευ-
σ ιν, κ α θ ίσ α ντες ἐ π ὶ θρύνου ^μ^ροσθεν τῶ ν κα γκέλλω ν.
( ^ ) Δ ιὁ τ ι, ἄ ν ἦ τ ο μ ία ή φ ύσ ις του Χ ^ ο τ ο ῦ , ^ Θ εία άπρεπε νὰ
^ Π το , ή άν θ ρω π ίνη , ^ ο ^ τ ε Θ εία , ού τ ι ἀνθρω πίνη. ἀλλ^ ο^δετέρα.
Κ α ὶ ^ἰ μ εν ἦ τ ο θεία, π ο υ ἀνθρω πίνη^ εἰ δε ἀ νθ ρω π ίνη ,π ῶ ς οὶ
το ῦ το λ έγ ο ν τες δ ὶν εἶνα ι ἀ ρ ν η τα ὶ τ η ς Θ εδτητος; εἰ δε οὀδετέρα^
π ῶ ς ὁ Χ ρ ισ τὸ ς δ ὶν ἀ ν α π λ ά τ τ ε τ α ι ^ίλλης ρύσεω ς ἀ π ὸ τ ^ ν φύσιν
τ ο ῦ Π ατρὸς^καὶ ἐίλλης φύσεως ἀ π ὸ τἦ ν φύσιν τῶ ν ἀνθρώπων ;
^ τ ί ἄ ν γέν ο ιτο δυσσεβέστερον ^ ἀ ^ ο ν έ σ τ ε ρ ο ν , νὰ λέγουσι μ^ν
Ι
^ τ ι έ Θ εὸς Δ ύ γ ο ς γ ινεν άνθρω π ος δ^ὰ νὰ ^ θ είρ ^ κ α ὶ τη ν έδικήν
Π Π Δ Α Α ΙΟ ^
του θεὁτητα, καὶ την προσλη^θεῖσαν ἀ ν ^ ω π ^ τη τα , τ^ ῦ τ^ λἐγει
δ Φ ώ τιος ἐναντιούμενος είς τ^ ν τω ν ^έονοφυσιτῶν δυσσέβειαν ἐν
τ^ τη ς τετά ρ της Συνέδου ὸποθέσει.
3
( ) Τ ἦν έπιστολ^ν τα ύτη ν Ι^στειλεν ὁ ^γιος ο^τος Δέων (τοῦ
δποίου έορτάἰ^ει τἦν μνήμην ^ ε κ κ λ η σ ία ^ε^ρουαρίου ιη^.) πρὸς
τὸν Κωνσταντινουπόλεως ^ἰγιον ^ λα υΙαν^ν κατὰ τῶ ν ^ίονο^υσι-
τῶ ν. Δέγουσι δε δ τι, ἀ ^ ο^ έσύνθεσεν αὁτ^ν, την ^βαλεν είς τον
τάφον τοῦ ἀγίου Ἀ ποσ τύλου Πέτρου, καὶ μ ετὰ νηστείας κ α ὶ ἀ -
γρυπνίας, καὶ προσευχές παρεκάλει αὀτ^ν, ἄν κἀνένα λάθος
ί
νὰ τἦ ν διορθώσω. ΙΙρὸς τον ὁπο^ον φάνη ὁ Ἀ π ύ ο το λ ο ς κ α ὶ εἶ-
π εν α ὀ τ ^ , έδιίρθωσα α^τήν. ^ δε περικοπή α ^ τ ῆ ς ή τὰ ς δ ύ ^
φύσεις τοῦ ^ ρ ισ το ῦ , καὶ ^ην μ ίαν ὀπὁστασιν ἀκρι^ῶς καὶ ὀψη-
λῶ ς θεολογονσα, Ιίχε^ έπ ὶ λ έ ξ ^ ^ ο^τω^ ε ^ ν ε ρ γ ε ῖ γὰρ ^κατέρα
μορφ^ μ ετὰ τη ς θατερου κοινωνίας, δ π ιρ ^διον ^σχη^ε τοῦ μὲ^
Δύγου κατεργα^ομένον,τοῦθ^ έΙ^τὶ του Δδγου, του δέ σώματος
ἐκτελοῦντος, ^περ έστὶ του σ έβ α το ς . Κ α ὶ τὸ μέν α^τω ν, δια -
^θ.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τ ο ῖ ^ θ ε ίο ις Π α ^ ι ν , ^ κ ^ ὶ τὁν ὸ μ ο λ ο γ ε ῖν Τ ί^ ν τ ^ ν Κ ύ ^ Ἱ ^ ο ^ ν ^ ρ ισ τ ὸ ν ,σ ν μ φ ^ ν ^ ^ α ν τ ε ς ἐ κ δ ^
'δ ά σ κ ο μ ε ν , τ έ λ ε ι ο ν τ ὸ ν α ύ τ ὸ ν έ^ τ έ λ ε ιο ν τ ὸ ν ^ Τ ὸ ν ε^ ά ν θ ρ ο ^ Τ ^ τ ι. Θ εὸ ^ ά λ ^ θ ῶ ς , κ ^ ὶ ^Ἀ νθρω πο^
ἀ λ η θ ^ ς τ ὸ ν α ^ τ ὸ ν έκ ψ υ χ ^ ^ ὶ σω μαΤο^, ^ομοουο^ον Τ ῶ Π ^ ὶ κ α τ ά τ ^ κ ^ δ μ ο ο ύ σ ιο ν τ ὸ ν α ^τὸ ν
^ ν κ α τ ά τ^Ιν ά ν θ ρ ^ π ό τ η τ ^ ^ τ ὰ ^ά ντα ^ ο ιο ν ^ ^ 1 ^ ρ ὶ ς ἀ μ α ρ τ ία ^. 1Ιρ ὸ α ιώ ^ ν μ εν ἐ^ τοῦ 11α τ ρ ὸ ^ γ ^
ν ^ θ έ ν τ α κ α Τ ἀ τΥ^ν Θ ε ύ τ η τ α , ἐ π ^ έ σ χ α τ ω ν δ ^ τ ῶ ν ή μ ε ρ ω ν , τ ὸ ν α ὕ ^ ὸ ν δι^ ^ μ ^ ^ ὶ δ ι ά ^ μ ε τ ε ρ α ν σ ι^ τ η ρ ία ν ^
έ^ι μ α ρ ί α ς τ ^ Π α ρθένον τ ^ ^εοΤ ^κου. κ ^ τ ἀ τ ^ ν άνθρω π ύτΥ ^τα . ^ Ε ν α κοεὶ Τὸν ο ω τ ὁ ν .^ ισ τ ὸ ν , ^ ἰὸ ν , Κ ύ ρ ιο ί
^ ο ν ο γ εν ^ ἐ κ δ ύ ω δύ σ εω ν ά ^ γ χ ύ Τ ^ , άΤ ρ έπ Τ ^ς, ά δ ι ^ ι ρ έ τ ι ^ , ά χ ο ^ ρ ίσ τ ω ς γ ν ^ ρ ι ζ ύ μ ε ^ ο ν , ^ ούδαμοῦ τ^ ς τ^ν

λά μπ ει τοις θαύμασι, το δ^ τα^ς ^βρεσιν ί^ποπεπτω κε. Κ α ὶ κ α θ έ - Δ ί^τη ^ π ίσ τ ις τῶ ν δρθοδὁξων . ο ^ τ ω πιστεύο^.ἐ.εν ^άν ..
^ερ ο Δδγος ἀπ ὸ τη ς Πατρὸς δύξης έσ τὶν ἀ χ ι^ ρ ιο το ς, ο ἰ ^ τὸ τες . Κ ^ δ τα ν ἀνεγνι^σθη η του Κ υρίλλου έ π ισ το λ η , ^ Σύνοδο^

σωμα την ^ύσιν τοῦ ήμετέρου γένους ου'^ ἀπολέλοιπΕν. ^ἶς γ ^ Ι ε ἶπ ε ' Δ έω ν κ α ὶ Ἀ ν α τ ὁ λ ιο ς οΙ^τω π ι σ τ ^ ^ υ σ ι , κ α ὶ ^ ε ε ῖς ο ^ ιΔ
κα ὶ δ αυτὸς ἀληθῶς τε Υἰὸς ^ εο ῦ , καὶ ἀληθῶ ς υἱὸς ἀνθρι^που π ισ τιύ ο μ εν . Κ ύριλλος οἰ^τω π ισ τ ε ύ ε ι, α ἰω ν ία μνή^^η Κνρίλ-
τυ γχά νει. ^ εὸ ς μεν κ α τὰ τοῦτο,καθ^ ^ έν ἀρχ^Ι ἦ^ ^ Δ ὁγος, κ ^ὶ λου. Κ α ὶ τοῦ το δὲ προστίθη^ει, ^ τ ι μ - τ ὰ τ ^ ν ἀν ά γνω σ ιν της τον

ὁ Δύγος ἦν πρὸς τὸν Θεὸν, καὶ ^ ε ὸ ς ἦν ὀ Δ ὁ γο ς, ^ θ ρ ω ^ ο ς δέ Δ έοντος ἐπ ισ το λ η ς ἦ Σύνοδος κ α ὶ τ α ῦ τ α ἐπρὁσθεσε. Κ ύ ρ ιλ λ έ

κα τὰ τοῦτο, καθ^ ί^ Δ δγος σαρξ ἐγένετο ^ α ὶ έσκήνωσεν έν ήμ ῖν. ο ^τι^ς έπίσ τευ σ εν. Π ά π α ς οΙ^τως ^ ^ ,ή ν ε υ σ ^ . Κ α ὶ π ά λ ιν , Δέων
^οθεν τα ύ τη ς τη ς έπιστολῆς ἀναγνωσθείσης έν τ'^ πα ρούσ α Σ υ - ἐδίδαξε. Κ ύριλλος οί^το^ς ἐδίδαξε. Δ ^ .Ιν κ α ὶ Κ ύριλλος ομοια ἐδί-
νέδιρ, οἱ π α τέρ ες έ^δησαν. Δ ^ τ η η Π ίσ τις τῶ ν ΙΙατέρ ω ν. ΔΙ^τη δαξαν, Τ έτα ρ το ν δε κ α ὶ τ^'λευτα ἰον, ο τ ι ^ μ ^ ν τ ρ ίτ η Σύνοδος
ή Π ίσ τις τῶ ν Ἀ ^ ο σ το λ ω ν . Πέτρος διὰ Δέοντος τ α ῦ τ α ἐφι^νη- τη ν πρὸς ^έεστόριον ἐπ ισ το λ η ν του Κ ^ ί λ λ ο ν ιδιον ^ ο ν ἐποίησε,
σε^. Δι^ δ καὶ Σ τή λην ορθοδοξίας τ^ ν τοιαύ την έπισ τολ ην ἐ π ω - κ α ὶ έρρα ἐν τ ῶ π ρ ο λ ό γ ^ τ η ς γ^. ὴ δὲ δ^. τη ν ^ π ισ το λ η ν Δέοντος
νδμασε. Γράφει δε περὶ της ἐπισ το^ἦ ς τα ύ τη ς ο ^Ιεροσολύμων ι^διον ορον ούκ ἐποίη σ ε, κ α ὶ μ^ ολον ο π ^ .Τ .ά ^ χ ισ α ν δ ιὰ τουτο
Σωφρόνιος, οτι ό ^Επίσκοπος Θεόδωρος (ου η έπ ισ κ ο π η ἦ το ν εἰς π ο λ λ ὰ οἱ του Ρ^ μ η ς το π ο τ ^ ρ η τ α ἰ. ἀλλ^ ε^πεν, ά λ λος ^ ο ς οὁ
την Δ υ^ίην) ^ ν του Π ατρ ιάρ χου Ἀ λεξανδρείας ^ύλογίου Κ ουβ ι-1 γ ίν ε τ α ι. Τ η ν ἐπ ισ το λ η ν ο ορ^^ς ^.^ β α ί^ σ ι^ ν. ἰ ^ τ . ^ δ^ μόνον είς
κουλάριος. εἶδεν είς τον ^πνον του ενα ανθρωπον ί^ψηλὸν, ἄξιον τον ορον ἀ π ο τη ν ^π ισ το λ η ν το υ το ^ ν ο ν τ ὸ , ο τ ι δύω ^ύοεις
πολλῆς τιμ η ς κ α ι εὁλαβείας, καὶ εἶπεν α υ τ ^ , μ ήνυ σ αι είς τον .
εἶνα ι ηνωμένα-. ἀ μ ^ ρ ίσ τω ς. κ α ἀ σ υ γ χ ύ τ ^ ς ἐν τ ^ ^ιρ ισ τῶ .^οθεν
Π ά παν Εὁλόγιον, έΙτι ἦλθεν ὁ Π ά πα ς τῆ ς Ρ ^ η ς Δ έω ν διὰ νὰ ἐκ το ύ τω ν ἀ π ά ν τ ω ν τ ὸ φανταἰ^όμ^νον μ ο ν α ρ χ ικ ο ν ἀξίω^^ια τοῦ
τον ά ν τ α μ ^ ^ . ^Εδραμεν ὁ Θεύδωρος παρευθυς εἰς τον Π α - .
Π ά π α κ α τα^ρ ημ νίἰ^ετα ι κ α ὶ δ^ ίκ ν υ τ α ι, ο τ ι κ α ὶ ὁ 11ά π α ς , και δρ-
τριάρχην, καὶ εἶπεν α ὁ τῶ τὰ ρηθέντα. Κ α ὶ λοιπ ὸν ἀνταμ^οθέν- θὁδοξα φρονῶν, κρίν^ται ύ π ο τ η ς ί ^ ί ^ ^ μ 'ν ι κ η ς Συνόδου^ κα ὶ ἐξε-
τες , έχαιρέτησεν ενας τὸν ^ίλλον, καὶ μετ^ ὁλίγα εἶπ εν ο Δ έω ν τ ά ζ ε τ α ι, ἦ τ ι ς ἐσ τὶν ο έσ χ α τ ο ς ἐν τ ^ Ἐ κ ^ λ η σ ία Κ ρ ιτή ς. 11.ρὶ ο^
πρὸς τον Εῦλὁγιον^ ^ἱΙξεύρεις διὰ τ ί ἦ λ θ ο ν ; ἦλθον διὰ νὰ σοῦ δρα τη ν ά. υ π ο σ η μ ε ίω σ ε εἰς τ ὰ προλ^.γόμ^να τ η ς ά. Συνόδου.
ευχαριστήσω , ο τι πολλὰ κα λὰ ἐνν^ησες τ η ν ἐπ ισ το λ ή ν μ ο υ καὶ 1
( ) Ι^ἰς τρανωτ.^ραν δ^ σ αφ ήνειαν τ^Ιν ά τ ρ .^ π τ ^ καὶ ἀσυγ^ύ-
τ^ ν έδια^έντευσες. ^Πξευρε λοιπὸν, ο τ ι μ εγά λ η ν χ ά ρ ιν ε κ α ^ ς^ τ ω ς ενω μ ένω ν ἐν ^ ιρ ισ τ ^ δ ^ φύσ. ο^ν. λ ο π ν ^ ν μ ο ὶ ^φάνη νὰ
^ χ ι μὀνον εἰς έμε, ἀλ λὰ και είς τον κορυφαιον Π έτρον, κ α ὶ τ α ῦ τ α μ η πρ οσ θ 'σ ω έδῶ τη ν ερ μ ηνείαν ὁπου ^ ά μ ν ι ^ ἐ ^ ε ^ ρ ο ς ὁ ΙΙρε-
εἰπο^ν ἄ^αντος ^γινε. Τ ὸ πρω^ ἐδιηγήθη του το ὀ Θεόδωρος εἰς σ βύτερος τ η ς Ραϊθοῦ, κειμ ἐνην ἐν τ.^ 1^ .β λ ι^ ή κ '^ τῶ ν Πατέρων,
τὸν Ευλογιον. καὶ ἐκεῖνος κλαίων^ ευ χαρ ίσ τησ ε τ ῶ Θ ε^, τ ^ θ εο λ ο γ ικ ω τά τη ν ^.^σαν τ '^ ἀλ ηθ ία (Δοσ^.^. σ ,λ . τη ς Δ ι ^
ποιήσαντι αὀτὸν κήρυκα τη ς ἀληθείας (Δοσίθεος σελ, τη ς δ ε^ .α β ^ β λ .).^ χ.ι δ^ ο υ τω ς. ^ ί^ ἱ ορθόδοξοι τ ὰ ς δύ ω φύσεις ὁμολο-
Δωδεκαβί^λ.)^ ἦν δέ ο Ευλδγιος ο^Ιτος ἐ ^ ὶ ^Ιαυρικίου ^ α σ ιλ έω ς. .
γοῦσιν ου^ιω δῶ ς ή ν ^ ^ έ να ς, ^νι.^σ ι τ ^ καθ^ υ π ό σ τα σ ιν , ἀδιασπά-
^Επειδη δ^ οἰ Π α π ισ τα ὶ ἐκ τη ς ἐπισ τολ ης τ α ύ τη ς κακῶς σ υμ π ^- σ τω ς Ι^εως, κ α ὶ ἀ σ υ γ χ ύ τ ^ ( ^ ξ ή γ ^ ^ ς τ ^ ο ρ ^ ) . τὸ ^ ν δύω
ραίνουσιν δτι ὁ Π ά ^ας εἶναι μονάρχης τη ς οίκο-,μένης, κ^ὶ ^ ^ύσ^ις.δηλοι το ετε^ γ^ ,ν^ ς, καί, .^ τ^ ο ύ σ ..ο ν τ^,ν σον-λθο^σῶν δύω
των Συνὁδων, ἀποκριν^,ιεθα. Π ^ τ ο ν , ο τ ί ἀ γ κ α λ ὰ , κ α ὶ η ἐ π ι- ^ύσ^ω ν, τ η ς τ.^ πρ^σλαβούσης θ,.ότητος, κα-. τ ή ς π ^ σ ^ ιλ ^ ^ ^ ν η ς
στολη α^τη δρθοδοξοτάτη τ η ἀληθεία ἐσ τἰ, μ ^ ^ λ ^ τοῦ το δεν ἀ ν θ ρω π ό τη το ς, το δέ^ ^ σ ι ο ^ ^ δν^,οι, τ ο μ η ^.ατ^ ύοοκίαν, ήγουν .
ἀπεδέχθη ὁπο τη ς Συνύδου τα ύ τη ς ἀπ λῶ ς ^ ἔ τ υ χ ε ν , ἀλλ^ μ η κ α τὰ χ ^ ρ ιν , ^ κατ^ ἐν^ργ^ιαν, ^ κατ^ ^ ξ ία ν . ^ κατ^ ἰσοτι-
έξετάσθη πρῶτον, ἄν .^ναι σύμφωνος μ^ τὸ ^ ύ μ ^ λ ο ν τῆ ^ .
μ ία ν , ^ ά ν α φ ^ ὰ ν ^ ^ σχ,^σ^ν, ^ δύ ναμ ιν, ^ ^ τ ^ α ν τινὰ σχ^τικ^ν
τη ς β^. ^υνὁδου, κ ^ὶ μ ^ τ ὰ ^κραχθέντ^Ι Κ ^ ίλ λ ο υ ^ς^ρὰ τῆ^ ^νωσ^ν (κ αθῶ ς ^λ^γι.ν ο ^ι σ τόριος), άλλ^ ούσί^ καἰ νΤ^ο-
γ^. Συνὁδου, κ α ὶ οί^τω ά φ ω ν ο ς ε ῦ ρ ε θ ε ^ υ.^εγρά^η ^ α ρ ὰ τ ^ ^ κειμ^νἐρ, κ α ὶ π ρ ά γ μ α τ ι σ υ ν ν ^ σ τ ά ν α ι τ α ύ τ η ν , ^ α ὶ ουντ-θ^ῖσθαι.
ι
Ἀ ρ χ ιε ρ ίω ν έν τ η δ^. πράξ ^ τη ς ^ α ρ ο ύ ^ Συνόδου. Δεύτ^ρον^ Τ ὸ δ^ ^νο^σ.^ι τ.^ κα^^ υ ^^ ^ τα σ ^ ν ^^.λοι, τ ὸ μ η ν^ρότ,ρον διαπε-
δ τι καθως ^ έπιστολη α υ τη Σ τή λ η τη ς δρθοδοξίς^ς ῶ ν ^ ά σ ίΙη ^ν π λ ά σ θ α ι τη ν ἀνθρω έιότητα^ κ α ι α υ τη ν ^Α^ι^ιν τ η ν θ,.οτητα, ἀλλ^
τ^ .δ ^ . ο^τω ς ἐν τ η Σ υ ν ὁ δ ^ τ ὰ μ^ν ^ ρ ὰ τῶ ^ ^Δρχιερέο^ν οτι κατ^ α υ το το υφ ίσ τα σ θα ι τη ν - ^ , , τ η ν ἀ^χην, η νω τα ι τη
της Ἀ ν α το λ η ς ἀπ οσ τα λ έντα γρ άμ ^^τ^ ^ρο^ ^ Ταράσ ιον θεότητι^ (α μ α γὰ ρ διοπ λάσ θ η σαρξ, κ α ὶ ί^μα ἦ τ ο ^ .Ι^υ Αόγον
στύλος ευσεβείας ι^νομάσθησαν^ ^ δε τ ^ Τ^ρ^^^ο^, ,^ ρ ^ σὰρξ, κατ^ ἄλ λον θ,.ολό^ον). Τ^, ἀ δ -α ^ ά ^ τ ἐ ,^ - ^ μ α και έ -
νατολικους έν σ τ ο λ η , ^Ορος ὁ ρ θ ο δ ^ ^ ῶ νο μ ά ^ .^ (^ ρ ά ξ ^ δ^.
σ υγχύτ^, ο η ^ ίν ^ .ι το μ Υ ^, κ α ι - ^ ε ^ ^ ή ν α ί τ α ς σ^νί.λθοι^ας
Συν^ον)^ σ τήλη δ^ δρθοδοξί^ς^ σ^ύλ^ς ε ὁ σ ^ ί^ ^ ^ ^
φύσεις δ.ὰ τ η ς ε ν ό τ η τ ά , ἀ λ λ ὰ τη ν ^νο^^ν τ ο ύ τ η ν α..ί ^ ^ὶ
δρθοδοξίας τα ^ τά ἐστίν. Ἀ ^ίνο^ νὰ λ έ ^ ^ ^ ω νομάσθη ^ ^ α ύ τ ω ς δ ια φ ν λ ά χ θ α ι, κ ^ ὶ ^ ^ τ . ρ α ν το,ν φ ύ^ιε^ν μ ^ ι ν
τοῦ Δέοντος έπ^στολη σ τήλη ἀπλῶ ς^ ά λ λ ὰ σ τή λ η δρθοδοξί^ς το^ς ἐ π ὶ τ ῶ ο ὐ σ ι ^ ^ ί ο ρ ^ κα ι λ ό γ ^ . Ἐ ν τ . ^ ν ἐκ τ η ς ερμηνείας
^ σ ὰ ν ὁκοῦ εἶναι καὶ δ ^ λ α ι σ τῆ λ α ι ὀρθοδοξί^^. ^
σίου έπιστολ^, ^ ο ς δρθοδοξί^ ὰ.^λῶς^ κ ^ ὶ τῶ ν ἀ ν ^ λ ^ - ^
τ α ύ τ η ς μανθάνομΙ,ν δτ^ ο ^ ο ^ ^ 1
Ιατ.^ρ.ς ὁνομά^ουσι, κα τὰ
σ ιν, κα ι φυσικην τη ν τ ῶ ν δ ύ ^ φ ύσ ..^ ν ^ ὶ ^ ^ ^ τ ο υ ^.νω^ιν, οὲν
γράμ μ ατα , στύλος ευσεβείας ἀ^λ ῶ ^ ι^νομάσθησ^ν. Τ ρ ί^ ^ ^ ^
φανερόνο^.^σι μ^ τ ὸ ονομ^ φ νσ ίκην, ὀτ^ η ἐ ^ ὶ ^ ρ ισ τ ο ῦ ε ν ι ^ ς
καθως μ ετὰ την ἀνάγνωσιν τ η ς τοί, Δ έ ο ν τ α . ^ σ τ ^
τ η ς ἀ ν θ ρ ω π δ τη το ς ἐγἐν^τα ^ν τ ^ φύσ^ί, ^,αὶ κ α τ ὰ φύσιν. ^Δ -
σύνοδος ^ Δ ῦ τη ^ ^ιίστίς τῶ ^ ^ τ έ ρ ^ ^ ^ ^ ^
π α γ ε . (εί γὰ ρ το υ το ή το ν , έπρ,^πε^ κ α τὰ τ ο ακόλουθον, έ^ τ ^
ἀνάγνω ^ν τ^ ν π ρ ^ τ ^ ν τ^ ^ έβ^ησεν,,
δυω δύσεων νὰ ἀποτελεσί^ν^ μ ί^ ^νσ^ς σύνθ^τι^ς, οπερ τῶ ν μ ^ ^
 ΤΠΣ Δ'. ΟΙΚΟΥ^ΙΕΝΙ^Σ ΣΥΝΟΔΟΥ.

δ ύ σ ε ω ν δ ια φ ο ρ ά ς ἀ ν ν ^ ρ η μ έ ν η ς δ ι ὰ τ ὴ ν ^ ν ω σ ιν , σ ω ζ ο μ έ ν η ς δ ὲ μ ^ λ λ σ ν τ ^ ς ἱδ ιό τ η τ ο ς ἐ ,ι α τ ε ρ α ς φ ύ σ ε ω ς , ^ιαί ^
π ρ ό σ ω π ο . . ^ ί μ ί α ν ὐ π ό σ τ α σ ι ν σ υ ν τ ρ ε χ ο ύ σ η ς . ι^ ὐ κ ε ί ς δ ὐ ω π ρ ό σ ω π α μ ε ρ ι ζ ό μ ε ,ι ^ , ^ δ ια ιρ ο ύ μ ε ν ω ν , ἀ λ λ ' ^ ν α κ α ί
τ ὸ ν α ὐ τ ὸ ν Υ ίὸ ν , κ α ί μ ο ν ο γ ε ν ῆ Θ ε ὸ ν ^ ό γ ο ν ,^ Κ ύ ρ ιον 'Ι η σ ο ^ ν ^ ρ ι σ τ ὸ ν , κ α θ ἀ π ε ρ ἀ ν ω ^ ε ν ο ί Π ρ ο φ ῆ τ α ι π ^ ί α ό τ ο ^
κ α ί α ὐ τ ὸ ς ἠ μ ^ ις ὁ Κ ό ρ ιο ς ἶη σ ο ῦ ς ^ ρ ι σ τ ὸ ς ἐ ^ ε π α ί δ ε υ σ ε , κ α ί τ ὸ τ ^ Π α τ ^ ρ ω ,, ὴ ^ ν π α ρ α δ ἐ δ ω κ ε ^ ύ μ ^ σ ν . ^
ρω σε δ ὲ ἠ ^όνοδος α ὕ τη κ α ί τὸ προτοῦ ἐ ν 'Ιιφ έ σ ιρ σ υ σ τ ἀ ν λ ^ σ τ ρ ικ ὸ ν σ υ ν ἐδ^ ιο ^ ^ ^τει ἐν ώ ό μ ἐ ν
σκορος π ρ ο ΐσ τ α τ ο , τ ὸ ν ^ ὐ τ υ χ ^ υ π ε ρ α σ π ι ζ ό μ ε ν ο ς , ο ί δ ^ το Ι, ^ ώ μ η ς τοπ υτη ρη τα ί ε ίσ η κ ο ύ ο ν τ ο , ^ ^ ^ .^ ς
^ λ α υ ϊκ ν ὸ ς Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς , λ α κ τ ισ θ ε ίς , κ α ί μ έ π ο λ λ ἀ ς μ ἀ σ τ ιγ α ς π λ η γ ω θ ε ίς , ^ τ ε λ ε ύ τ η σ ε ν , τ ^ ^ υ ,ό δ ι^
τ α ύ τ ν ^ ^ π ρ ά ξ . ή ^ ό μ α κ ά ρ ι ο ς Θ ε ο δ ώ ρ η τ ο ς , ε ἰ π ώ ν . . α ν ά θ ε μ α Ν εσ το ρ ίιρ , α α ί τ ^ ^ιὴ λ ^ γ ο ν τ ι Θ ε ο τ ό κ ο ν 'τ ὴ ν .Λ -
γ ί α ν μ α ρ ί α ν κ α ί τ ^ μ ε ρ ί ζ ο ν τ ι τ ὸ ν ^ ν α Υ ίὸ ν τ ὸ ν μ ο ν ο γ ε ν ῆ . . , ἀ ^ λ ἀ ,ια ί τ ^ ^ τ ,,χ ^ ἀ ν α θ ε μ α τ ίσ ^ ς , α ^α .
α ἵ ρ ε σ ι ν , κ α ί ὐ π ο γ ρ ά ψ α ς ε ί ς τ ὰ π α ρ ά τ ῆ ς σ υ ν ό δ ο υ ψ η φ .σ θ έ ν τ α , ἐ δ ι^ ια ιώ θ η κ α ί ἐ κ ἀ θ ισ ε ν εἱς τὸ ,, τ ό , ^ α^το^ ^
τ^ ^ υ ν ό δ ιρ , κ α ί τ ὴ ν ἐ π α ρ χ ία ν α ὐ τοῦ ἀ ν έλ α β ε. Κ οντά δ ὲ ε ί ς τ α ^ τ α π ά ν τ α , κ α ί τ ο ὺ ς π α ρ ό ν τ α ς τ ρ ιά κ ο ν τ α Κ α -
ν ό ν α ς ἐ ξ έ δ ω κ ε ν , ε υ ρ ισ κ ο μ έ ν ο υ ς ἐν τ ^ ι έ . π ρ ά ξ ε ι α ὐ τ ῆ ς , ἐ π ικ υ ρ ο υ μ έ ,ο υ ς μ ^ ν κ α ὶ β ε β α ιο υ ^ ἐ ν ο υ ς ό ν ο μ α σ τ ί ,^ α ί ^ ι -
σ μ έ ν ω ς ἀ π ὸ τ ὸ ν β '. . τ ῆ ς ς ' . ἀ ο ρ ίσ τ ω ς δ ὲ ἀ π ὸ τ ὸ ν ά . τ ῆ ς ζ ^ ., ο ἵ τ ι ν ε ς ε ἶν α ι ἀ ν α γ κ α ϊ ο ι πρὸς τ η ν τ^ ς ε κ κ λ η σ ία ς
ε ὐ κ ο σ μ ία ν κ α ί κ α τ ά σ τ α σ ιν . Τ ά δ ε π ρ α κ τ ικ ά τ ^ ς παρούσης σ υνόδου ε ίς τ ρ ε ϊς τό μ ο υ ς δ ια ιρ ο ύ ν τ α ι, α^ιί ^
^ ρ ῶ τ ο ς τ ό μ ο ς π ε ρ ι έ χ ε ι δ ια φ ό ρ ο υ ς ἐ π ι σ τ ο λ ά ς , κ α ί τ ὰ ἐ ν Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ι ὐ π ὸ ι ^ λ α υ ϊα ν ο ν , κ α ί ἐ ν '^ φ ε σ ^ , ^ π ^
τ ῆ ς λ ^ ρ σ τ ρ ικ ῆ ς σ υ ν ό δ ο υ π ε π ρ α γ μ έ ν α , ὁ δ ὲ β '. τ ό μ ο ς π ε ρ ι έ χ ε ι τ ά ς δ ε κ α ὲ ξ π ρ ά ξ ε ις α ὐ τ ^ ς τ α ύ τ η ς τ ^ ς ἐν ^ α ^ , ι η -
δ ό ν ι σ υ ν ό δ ο υ , ὁ δ έ γ ' . τ ό μ ο ς π ε ρ ι έ χ ε ι δ ια φ ό ρ ο υ ς ἐ π ι σ τ ο λ ά ς τ ῆ ς σ υ ν ό δ ο υ . κ α ί τ ῶ ν Ιία ^ ιλ ἐ ω ν , κ α ί ἀ λ λ α μ ε ρ ικ ἀ ,
ὅ σ α μ ε τ ' α ὐ τ ὴ ν ἐ^ γινα ν ἀ π ο β λ έ π ο ν τ α π ρ ὸ ς α ὐ τ ἠ ν ^ Ο ρ α τὸν ^ ο σ ίθ . ἀ π ὸ σ ε λ . ^ ί ^ω ς κα ί τ^ν τό-
μ ο ν τ ῶ ν ^ υ ν ο δ ι κ ῶ ν .^

φ υ σ ιτῶ ν ἦ τ ο δυσο^βές φρόνημα, κα ὶ ο χ ι όρθόδοξον φρόνημα τ η ς τινος ί^δρας πολυκεφάλου π ο λ λα ὶ αἱρέσεις μ ετὰ τα ῦτα ἐφύτρω^
κ α θ ο λ ικ ές ε κ κ λ η σ ία ς , ή τ ίς δ ο γ μ α τ ίζ ει, ^ τ ι α ἱ δύω φύσεις τοῦ σαν. ο ἰ Θ εο π α σ χιτα ι, οἰ λέγοντες, ^ίγιος άθάνατος ο σταυρω..
^ ρ ισ τ ο ῦ ήνι^θησαν, έ^χι κ α τὰ τή ν φύσιν, ^ έν τ η φύσει, ἀ^λὰ θεἰς δι^ ^ μ α ς , δν ἦ ρ χ ε Πέτρος δ Κναφευς (περὶ ο^ ^ τὸν πά.
καθ^ ί^πόστασ^ν, κα^ ἐν τ η ὸποσ τάσ ει το ῦ Θεου Αύγου. ^ ι^ ^ τ ^ ς^.), ἦ γὰ ρ ἀνθρω πέτης έτράπ η εἰς τη ν Θ εύ τητ^, κατὰ
κ α ὶ μ ία ὸπὁσ τασ ί^ ἐστ^ τοῦ ^ ρ ισ τ ο ῦ σύνθετος έκ τί^ ν δύω φ ύ- .
τους μονοφυσίτας Αοιπὸν δλη ή ἀ γία Τ ρ ιὰς ^παθε, ^ φεῖσαι
σεω ν Θ εύ τη τὁ ς τ ε κ α ἰ ἀ νθ ρω π ὁτη τος).^ ^Α λλὰ μ ὲ τὸ ί^νομα φ υ- Κ ύριε Ι μ ια ς ουσης φύσεως τη ς Θεδτητος^ δἰ^ ^ κ ^ ὶ εἰς τη ν ὰ -
σ ικήν, κ α ι κ α τ ὰ φ ύσιν, φανερὁνουσιν οἰ Π α τέρ ες, ο τι ἀληθῶς^ καὶ γία ν Τ ρ ιά δα , την διὰ του τρισαγίου υμνουμένην, την β^ίασφη^
π ρ α γ μ α τ ικ ῶ ς ὴ ^ νω σ ις α^τη γέγονεν, ^ ς '^ρμήνευσεν ὁ ρηθεὶς μ ία ν τα ύτη ν έτδξευσαν οἱ έμβρύντητοι. ^Εκ τῶ ν ^Ιονοφυσ^των οί
Θ εύδω ρος ὁ τ η ς ΡαΙθο^. έξαιρέτω ς δέ κ α ὶ μ ά λ ισ τ α ὁ θεσπέσιος ΣεβΥ^ιανοὶ έβλάστησαν ἀπ ὸ Σεβήρου τιν ο ς μ ο ν α χ ο ί ^Επισκὁ-
τ η ς Ἀ λ εξα ν δ ρ εία ς Κ ύριλλος, κ α ὶ τ η ς ἀπορρήτου τα ύ τη ς κ α ὶ ἀ - πο υ γενομέν^υ Ἀ ν τ ιο χ ε ία ς . ^ ξ α^τῶ ν οἱ ^Ιακω^Τται, ἀπ ὸ ^Ια-
π ε ρ ιν ο ή το υ ^νο^σεως διαπρύσ ιος ^ρμηνεύς . Ο ^ το ς γὰ ρ είπι^ν έν κι^βου τινὸς ^ύρου ἀνδρὸς^ καὶ πο τα π ο ῦ είς τὸ γένος, ^αν^άλου
τ^ γ ^. ^ Α ν α θ ε μ α τ ισ μ έ ^ ι^ ι τ ις ἐ π ὶ τοῦ ένὸς Κ ρ ισ τοῦ διαιρει ^ Τ ^αντ^άλου ὀνομα^ομένου, δ ὁποιος ^γεενε ^^ὶ άρχηγὸς της
τ ὰ ς ὸ ποσ τάσ εις (ἦ το ι τ ὰ ς υ π α ρ κ τικ ὰ ς κ α ὶ ὀφεστι^σας, ἦ το ι π ρ α γ - αἱρέσεως τω ν Α ρ μ ενίω ν. ^Εξ α υ τ^ ν ΓαΤανῖται^ δστις Γ^Ιανὰς
μ α τ ικ ὰ ς φ ύσεις) μ ε τ ὰ τη ν ^νω σιν, μ ύν^ σ υ ν ά π τω ν α ὁ τὰ ς συνα- ^κολούθησεν εἰς τη ν α^ρεσ^ν ^Ιουλιανοῦ ^Επισκόπου ^λικ α ρ να σ ^
φ εία , τΥ^ κ α τ ὰ τ η ν ἀξίαν, ἦγυ υ ν α ύ θ εντία ν ^ δυνασ τεία ν, κα ὶ σου, ^ ^Δλικαρνασσέως, καὶ παρ^ αὁτοῦ έχειροτονήθη ^ λεξαν- Λ
ο ὀ χ ὶ δη μ α λ λ ο ν Συν^διρ τ ^ κ α θ ^ νω σ ιν φυσικών, ἀ νάθεμ α ^στω.^ δρείας. ^Ελεγον δέ ο^τοι, δτι δ Χ ρ ισ τές ήτο π ά ν τ^ ἀ π α ^ ς ^ δι^
Ο υτος^ λ έγ ω , το υ τ ο εἰπι^ν, έξη γει κ α ι έν τ η έπιλ ύ σ ει του ἀν α - ^ καὶ Ἀ π α θ ῖτ α ι ^,νομά^οντο, ο^τινες ὁπὸ του Δσμασκηνοῦ Α ί-
θ ε μ α τ ι^ ο ῦ τού του, κ α ὶ έν τ ^ ἀπολογί^ί πρὸς τὴ ν ἀντίρρησιν γύ π τιο ι δνομά^ονται, εἰς τους ὀποίους καὶ οἱ Κ ύπτα ι ^κολού-
τ ῶ ν ἀν α το λ ικ ῶ ν, κ α ὶ ἐν τ ^ ἀ π ο λ ο γ ία πρὸς την ἀνατρ οπ ην του θησαν. ^ κ τη ς ρί^ης δέ τω ν ^Ιονοφυσιτων έ^λάστησε κα ὶ ή
Θ εοδω ρήτου, κ α ὶ είς τ ὰ τρ ία μέρη ὁμοῦ, ο τ ι ^ φ υσικη ^νωσις, ρεσις τῶ ν ^Ιονοθελητων μ ετὰ τα ῦτα . ^ ἰ γὰρ μ ία κατ^ αὁτους
ὁ π ο ῦ ε ἶπ ε , δηλο^ τ η ν ἀ λ η θ ῆ κ α ὶ π ρ α γμ α τικ η ν^ φέρων εἰς πα ρά- φύσις ἦν έν τ ^ ^ ρ ισ τῶ , ἀκύλοοθον εἶναι δτι μία αυ τη φύσις
^ ε ιγ μ α , κ α ὶ τ ὸ ἀπ ο σ το λικ ὸ ν ἐκε^νο. κ α ὶ ἦμ εν τέκ να φύσει έργης, νὰ ^ η καὶ μίαν θέλησιν. ^Εξ αὁτῶν οἱ Ἀ γ ν ο ίτα ι, ῶν ἀρ^ηγ^ς
ἀ ν τ ὶ τοῦ ἀ λ η θ ῶ ς τέ κ ν α ὁργῆς. ^Α λ λοι δέ τιν ες ^ εο λ δ γο ι τη ν ἦ ν ὀ Θ εμίστιος, οιτινες ^λεγον δτι ὀ ^ ρ ισ τὸ ς '^γνδει την ημέραν
φυσικών τ α ύ τ η ν ενω σιν ερμηνεύουσιν, ἀ ν τ ὶ του ύ π ο σ τ α τ ικ ^ τ η ς κρίσεως^ σχισθἐντες, κατὰ τὸν Δαμασκηνὸν, ἀ π ὶ τους μο-
έ π ε ιδ η κ α ι ὺ πδσ τ^σ ^ς ο^σία. καὶ φύσις μ ε τ ὰ ἰδιω μ ά τω ν παρὰ νοφυσίτας Θεοδοσιανούς. ^ α^των οἱΤριθε^ται, ο^τινες έπ ὶ της
τ ω ν θεολογούντω ν, κ α ὶ φιλοσοφούντων ὁ ρ ί^εται, κ α ὶ μ άλισ τα ἀ γ ία ς Τριάδος ^λεγον κοινην ουσίαν καὶ φ ύ ^ ν, ^ ^ ὶ μιριπΥ^ν ι^ς
πα ρὰ τη ς Συνύδου έν τ η ς^. α ρ ά ξει α ὀ τη ς. ἐπ ὶ τω ν τριῶν ἀνθρ^πω ν, ^ ν ἀρχ^γὸ^ ^Ιωάννης Ἀλεξανδρευς
( ^ ) Στ^μείωσαι ^ τ ι ὁ ^ τ υ χ ^ ς ποτέ μ έν ^λεγεν, δτι σὰρξ ὁ φιλόπονος, ^Ακέφαλοι δέ μ έ ^να λ έ γ ^ ^ μονοφυσιται ω -
το υ Κυρίου δέν εἶν α ι ὁμοούσιος μ έ τ η ν μ η τέρ α , ουτε μ έ ή μ α ς, νομά^οντο, καθ^ ὅτι έσχίσθη^^εν ἀπὸ τὸ^ Ι^ογγὸν Π ατριάρχην
π ο τ έ δέ, δ τ ι πρὸ μ έν τ η ς ^νι^σεως, δύω φύσεις ἦσ ^ν έν τ ῶ Χ ρ ι- Ἀ λεξανδρείας δια τὶ φανερὰ ^έν ἀνεθεμέτι^ε Σύνοδον,
σ τῶ , μ ετὰ δέ τ ^ ν ^νωσ^ν μία^ δ ^ ^ κ α ὶ έκ μέν δύω φύσεων ί- 1 ι^ς λ έγει ὀ Δ εέντιος, ^ διὰ τ ί έποίου^ διαφόρου^ παρασυνάξε^ς
λ ε γ ε ν εἶνα ι το ν Χ ρ^σ τὸν, πρὸ τ η ς ινι^σεω ς δηλ. ο ὀ χ ὶ δέ καὶ έν καὶ πα ρ α ^ α π τίσ μ α τα , ^.αὶ ά ^ λ ^ κ α ιν ο τ ο μ ία ^ ὶ σ χίσ μ α τα ,
δ ν σ ὶ φύσεσ^, μ ε τ ὰ τ η ν ^νωσ^ν δηλ. κ α ὶ διὰ το υ το ὴ Σύνοδος α ^ τη κ α θ ^ ς λ έγει νικηφόρος ὀ Κ ά λ λ ι α , ^ τ^- ἐ ο χ ί ^ ,ο ^ ν ἀν^-
ε ἶπ ε ν είς τὸ ν ορον α ὸ τ ῆ ς ἀ ν ω τέρ ω , ο τ ι ὁ Χ ρ ισ τὸ ς εἶναι ^ ο ο ύ - μ εταξύ τω ν ^,τε Σε^ηρον ^ ι ὶ ^Ιουλιανὸ^ φθ^ρτοῦ ^ α ὶ ἀ -
σιος τι^ Π α τ ρ ὶ κ α τ ὰ τ ^ ν θ εὁ τη τα , κ α ὶ ὁμοούσιος ^ μ ῖν κ α τὰ την φθάρτου. κα ὶ έλλ οι μέ^ ^ ο λ ο ^ θ ^ το ν ^ λ ^ ι ^έ ^
α ν θ ρ ω π ό τ η τ α - ἐκ τς,ῦ μονοφυσίτου δέ Εὀτε^χοῦς τούτου, ι^ς ἀπύ τὸν έλλον. Κ α ὶ ^ π λ ῶ ς ιἰπ^ ι^ , ἀ ^ έφ ^^^ι έλέγοντο, δ ια τ ὶ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ο Ι Α ^. Κ Α Ν Ο Ν Ε Σ

Ο Ι ^ Ο Υ ^ Ι Ι ί ^ Σ Υ Ν Ο ^Ο Υ ^ Ρ ^ Ν ^ Υ Ο ^ ί ^ Ο Ι

Τ η ς ς^. ^ . ^ Τοὺς παρὰ τ ῶ ν α γ ίω ν Π α τ έ ρ ω ν κ α θ ' ὲ κ ά σ τ η ν Σ ύ ν ο δ ο ν ἄ ^ ρ ι τ ο υ ν^ν έκτεθ^ντ^ς Κ ^ ν ^

της α^. ^ ν α ς κ ρ α τ ε ῖν ἐ δ ι κ ^ σ ^ μ ε ν .
^ ρ μ η ν ^ ί ο^

^ ο π α ρ ^ ν Κ ανιώ ν δ ίκ α ιο ν κ ρ ( ν ε ιν ὰ κ ρ α τ ο θ σ ιν , ^ τ ο ι ν ά ^ χ ο υ σ ι τ ὁ κ ύ ρ ο ς κ^ ιὶ τ ^ ν ^λοι ^ Κ α ν ύ ν Ε ^ ο π ο ύ απ^

ἀ ρ χ ^ μ ^ ι τ ο ύ νύ ν ^ ξ ε δ ^ θ η σ α ν π α ρ ά τ ί ^ ν Ἀ γ ί ^ ν Π ^ έ ρ ο ^ ν , ^ π ρὸς δ ο γ μ ά τ ω ν α κ ρ ίβ ε ια ν , ε ^ κ^ὶ πρὸ^ ^
κ λ η ^ ια ^ τ ικ Υ ^ Ε υ τ α ξ ιώ ν χ ρ ^ σ ι^ ιε ύ ο ν τ ε ^ κ α θ ^ έ κ ά ^ Τ η ν Σ ύ ν ο δ ο ν Ο ἰ κ ο ^ μ ε ν ι κ η ν τ ε κο^ὶ Τ ο π ικ η ν .

^ ^ μ φ ω ν ί ο ^

Τ ά αύ τά δέ μ ε τ ὸ ν π α ρ ό ν τ α κ α ν έ ν α κ α ὶ ὸ β^. τ ^ ς κ ^ ιὶ ὁ οι^. τ ^ ζ^ . δ ι ο ρ ί ζ ο υ ν να με^ουν β ε β α ι ο ι ο ἶ,τ Ε

^ Α π ο σ τ ο λ ικ ο ὶ, κ α ἰ ο ί π ρ ὸ α ύ Τ ῶ ν Σ υ ν ο δ ικ ο ὶ κ α ὶ Π α τ - ι κ ο ὶ Ι^ α ν ^ ν ε ^ .Κ α ἰ ὅ ρ ^ Τ ά π ε ρ ὶ τ ῶ ν Κ α ν ύ ν ^ ν έ ν γ ε ν ε ι π ρ ο λ ε ^
γ ^ μ ε ν α ἐν ά ρ χ ^ τ ^ β ίβ λ ο υ .

Ι Ε ι τ ις Ἐ π ίσ κ ο π ο ς ἐ π ὶ χ ρ ή μ α σ ι ^ ε ιρ ο τ ο ν ία ν π ο ιή σ α ιτ ο , κ ^ ὶ ε ἰς π ρ ά σ ιν κ ^ τ^ γ ἄ γ ο ι την
κ γ^^ς^γ^ ο ίπ ρ ^ τ ο ν ^ ά ρ ιν , κ ^ ὶ χ ε ιρ ο τ ο ν ή σ ο υ ἐ π ὶ χ ρ ή μ ^ σ ι ν Ἐ π ίσ κ ο π ο ν , ἤ ^ ω ρ ε π ίσ κ ο π ο ν , ἤ Π ρεσ βυτέ-
δ ^ .ι θ ^ α σ . (ρ ο υ ς, ἤ Δ ια κ ό ν ο υ ς, ἤ ἔ τε ρ ο ν τ ι ν α τω ν ἐν τ ῶ κλήρφ ^ α τ η ρ ιθ μ η μ έ ν ω ν , ἤ π ρ ο β ά λ λ ο ιτ ο ἐπ
^ ^ ^ ^ χ ρ ή μ ^ σ ι ν Ο ἰκ ο ν ^ μ ο ν , ἤ Ἔ κ δ ικ ο ν , ἤ Π α ρ α μ ο ν ά ρ ιο ν , ἤ ὅ λ ω ς τ ιν ὰ τοῦ Κ ^ ν ο ν ο ς δ ι ' ^ ιἰσ χ ρ ο κ έ ρ -
Γενναδίου καὶ ^ ^ ε ι α ν ο ἰ κ ὲ ί ^ ὁ τοῦτο ἐ π ιχ ε ιρ ή σ σ .ς , ἐ λ ε γ χ θ ε ὶς , κ ιν δ υ ν ε υ έ τ ω π ε ρ ὶ τ ὸ ν ο ἰκ ε ιο ν β ^ .θ μ ὸ ν , κ ^ ιὶ ὸ
Ταρασίου έ π .- ΙΙ χ ε ι ρ ο τ ο ν ο ύ μ ε ν ο ς μ η δ ὲ ν ἐ κ τ ῆ ς κ ^ τ ^ ἐ μ π ο ρ ίο ^ ν ὡ φ ε λ ε ί σ θ ω χ ε ι ρ ο τ ο ν ί ^ ς ἤ π ρ ο β ο λ ῆ ς , ἀ λ λ ἔσ τω
^τολ^- ^ ἀ λ λ ὅ τ ρ ιο ς τ ῆ ς ἀ ξ ίο ις, ἤ τ ο ῦ φ ρ ο ν τ ίσ μ α τ ο ς , ο ὕ π ερ ἐ π ὶ χ ρ ή μ ^ ισ ιν ἔ τ υ χ ε ν . 1^ ἰ δ ἔ τ ι ς κ ^ ὶ μ ε σ ι-
τ ε ύ ω ν φ α ν ε ί η τ ο ἰ ς ο ὕ τ ω ς ^ ιἰσ χ ρ ο ῖ ς , κ ^ ὶ ἀ θ ε μ ί τ ο ι ς λ ή μ μ ^ σ ι , κ α ὶ ο ὕ το ς, εἰ μ ὲ ν Κ λ η ρ ικ ὸ ς ε ιη , το ῦ ο ἰκ ε ίο υ
ἐ κ π ιπ τ έ τ ω β ^ θ μ ο ῦ , εἰ δὲ Λ ^ ικ ὸ ς , ἤ Μ ο ν ά ζ ω ν , ἀ ν α θ ε μ ^ ιτ ιζ έ σ θ ω .

^ ρ μ η ν ^ ίο ^

ο ἱ ^ιεν Ἐ π ί σ κ ο π ο ι . ΙΙ ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ί τ ε κ α ὶ Δ ιά κ ο ν ο ι χ ε ι ρ ο τ ο ν ο ύ ν τ α ι , κ α τ ά τ ὸ ν ^ ν α ρ ^ ν , ο ἰ δ ^ ^ Α ν α γ ν ^ ^ Ι ^ α ι ^ιαὶ
^ ά λ τ α ι κ α ι ^ ΙΙγ ο υ μ ε ν ο ι χ ε ι ρ ο θ ε τ ο ^ ν Τ α ι κ α ὶ 1
σ φ ρ α γ ίζ ο ν τ α ι ^ ), ο( δ έ , π ρ ο β ά λ λ ο ν τ α ι μ ^ νο ν χ ^ ρ ὶ ^ ^ Ιφ ρ α γ ίδ ο ^ , ω ^
1
ο ἰ ο ^ κ ο ν ύ μ ο ι ( ^ ) κ α ὶ ^ ^ κ δ ικ ο ι, κ α ἰ Ι Ι α ρ α μ ο ν ά ρ ι^ ι, ^ Τ ο ι ίΙ ρ ο σ μ ο ν ά ρ ιο ι. ^ Ο π ο ιο ^ λ ο ι π ὸ ν ^ ^ π ί σ κ ο π ο ^ ( δ ι ο ρ ί ζ ε ι ο π ^ -

ύπετάσσοντο εις μ ίαν κεφαλην, ἀλλὰ αλλοι μ έν εἰς εν^ , αλλο^ ά π α θ η ς , κ α ὶ δέν ἀποθνήσκ^.ι (Δ οσ ιθ. σ^λ. ^ ^ ^ .τ η ς Δ ^ ε κ α ^ ί ^ . ) .
δέ είς ἄλλον, διατόρως ἀπ^ ἀλλήλω ν κα ὶ τ η ς ε κ κ λ η σ ία ς ἀ ^ - ( ^ ) Σ Υ ^είω σ αι δέ, ^ τ ι τη ν π α ρ ὰ Ἀ ρ χ ι ἐ ^ ω ς γ^ν ^μ^νην κ^Ιυ-
. 7
σχισθέντες (^ῦρα πα ρ ὰ Δοσιθ. σελ. ^ θ ' τ η ς Δ ω δεκα^ίβλ. κα^ ρὰν τῶ ν Κ λ ' ^ ι ^ ν σ φ ρ αγίδα ἐπικ ουρ ίδος καὶ ἐ π ικ ο ^ ίδ α έπισ^ιο-
κα ὶ παρ^ ^ιλλοις). ^Ολοι δέ οἱ μονοφυσῖται καὶ Θ εοπ ασ χ^τα ι, π ικ η ν ὁνο^εά^ει ὀ Ι^ α λ σ α ^ ^ ν , άπόκαρσ-.ν δέ, τ η ν τῶ ν μοναχῶ ν,
εἰκ^να Χ ριστου ο^κ. ἐδέχοντο κ α τὰ τη ν ς^. π ρ α ξιν της Σ^- (ἐν τ ^ έρμπν. το υ λγ^. τ η ς ς^., καὶ έπ^κουρίδα ^ ν α χ ικ η ν ^
νόδου, ἐπειδη κα ὶ ^λεγον οτι ^ π ερ ιγ ρ α π τ^ κα ὶ εἰκονιἰ^ομένη ^ ύ - έρμ. του ο ^ . τ η ς ^. ς
σις τη ς ἀνθρω πότητος ἀνεκράθη, κ α ὶ μ ε τ ε τ ρ ά ^ η ^ ^.^ν ( ^ ) Ο ἱ μ έν Οικονόμοι ἐγίνοντο δίὰ νὰ κυβ^.ρνο^σι τ ὰ τη ς έκ-
σιν τῆς Θ εότητος. Ἀ σ τ ε ιο ς δέ έστάθη ὁ ἐλεγμὸς, δτ^^υ εκαμεν κλ ησ ίας π ρ ά γ μ α τ α κ α τὰ γν ώ μ η ν τού ^ ^ π ισ κ ό π ο υ κ α τὰ τὸν ί.
ο Ἀλαμούνδαρος, ὁ πρῶ τος τω ν Σαρακηνῶ ν. Ο υτος ^ὰρ ἀ^^ῦ ς
Θ εοφίλου,κ ^ .τη ς δ ^ .κ α ὶ ιά . τ η ς ^ . ο ἱ δέ^ κ δ ικ ο ι ἐγίνο ν το διὰ νὰ
ί
^γινε χριστιανὸς^ πειδ η κ ^ ὶ ^στειλεν είς αὁ τὸ ν δύς, Ἐ ^ ι σ κ ό ^ υ ^ βοηθοῦν του ς ἀδικουμενους^ νὰ λυτρώ νουν τού ς τυραννουμένους ῦπ^
ὁ Σεβῆρος διὰ νὰ .τὸν ^λκύσ^ είς τ ^ ν α^ρεσιν αί^τοῦ, θέλω ν ἐ - τιν ω ν , κ α ὶ ν ὰ ἐ κ δ ικ ο ῦ ντ^ υ ς δ^ὰ οἱανδήτ^ν^ κά κω σ ιν κ α ὶ ἐπήρ^ιαν
λέγξαι αὁτους, εἶπεν. Ἀ λ λ ὰ δέν ήξεύρετε, ^ γ ρ ά μ μ α τ α μου .
π ρ οσ ^εύ γοντα ς εἰς τ η ν Ἐ κ κ λ η σ ία ν Αύο^ λ ο γ ιῶ ν δέ ἦσαν οἱ
έστειλαν. καὶ μέσα είς α υ τὰ μοὶ φανερώνουν ἐκε^ναι ὀ^ισῦ τ ὰ ^ δικοι, ἐκ κ λη σια σ τικοὶ, κ α τ ὰ το ν παρόντα^κανόνα, κ α ὶ έξωτερι-
γραψ αν, ^ τι ἀπέθανεν ^ ἀ ρ χά γγελ ος ^ Ιια χ α ή λ - Ἀ ^ . κ ρ ί θ η ^ ν κοὶ, κ α ὶ Ι^ασιλικοὶ, κ α τ ὰ τὸ ν π γ ^ . κ α ὶ τ η ς ἐν Κ α ρ θ α γ. ^
α υ τ ^ οἰ του ^ ε β ^ ο υ ^ ί σ κ ο π ο ι , δ τ ι το ῦ τ^ νὰ - ^ έ ^ λέγ ο ντο δέ α υ το ι, κ α τὰ τὸ ν ^ α λ σ α μ ῶ ν α , Δει^ένσορες και
Λ
δύνατον. τ ό τ ε ὁ ^ λαμούνδαρος ἀποκρ^θεὶς ^ ἄν ^ .
κλησ ιέκδικοι. κ α τ ὰ το ν ^Ιουστινιανόν Δ ώ δεκ α δέ ἦσ αν ο^τοι έν
σ τ ὸ ς δ έ ν ^ δύω δύσεις, καθως ἐσείς λ έγ ετε, πῶ ^ ἦ ^ δυνατὸν νὰ τ ά ^ κ κ λ η σ ί^ τ η ς Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς, ι^ν ὁ π ρ ῶ το ς ἐλέγετο
π ά θ ^ ,κ α ὶ νὰ ἀποθάν^ είς τον Σταυρύν^ ἐπειδ^ ^ θεὁτηςαὁτ^ῦ Π ρω τέκδικος, ^στ^ς μ ε τ ὰ τῶ ν δύ ω ἐκδίκω ν εκρινε τ ὰ ς μι^ρὰο
 ΤΗΣ Δ^. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ρ ὼ ν Κ ^ ν ω ν ^ τ ο ύ τ ο υ ς π ά ν τ α ς κ α ί τ ο ὺ ς λ ο ι π ο ὺ ς Κ λ η ρ ικ ο ύ ς π ο ι ή σ ο ι μ ὲ χ ρ ή μ α τ α , κ α ί δ ι ' α ίσ ^ ρ ο κ έ ρ δ ε ιά ν τ ο υ π ω -

ἤ θ ε λ ε γ ί ν ε ι μ ε σ ί τ η ς ε ἰ ς τ ὰ ς α ί σ χ ρ ο κ ε ρ δ ε ί α ς τ α ύ τ α ς , ε ί μ ὲ ν ε ἶν α ι Κ λ η ρ ικ ὸ ς , ά ς κ α θ ι ^ ρ η τ α ι , δ ^ ^ Ιο ν α χ ὸ ς ἠ λ α ϊ -
κ ὸ ς . ἀ ς ἀ ν α θ ε μ α τ ίζ ε τ α ι,Ἅ ν ά γ ν ω θ ι κ α ί τὸ ν κθ '. κ α ί λ ' . .^ π ο σ τ ο λ ι κ ό ν .

Κ ^ Ν Ω Ν

^ Η λ θ ε ν ε ἰς τ ὴ ν ἀ γ ία ν Σ ύ ν ο δ ο ν , ὅ τ ι τ ῶ ν ἐν τ ῶ Κ λ ή ρ ω κ α τ ε ιλ ε γ μ έ ν ω ν τ ιν ὲ ς δ ιὰ α ἰσ χ ρ ο - Τῶ ν Ἀ π οσ τ.
ς . πά .
^ έ ρ δ ε ια ν ἀ λ λ ο τ ρ ίω ν κ τ η μ ά τ ω ν γ ί ν ο ν τ α ι μ ισ θ ω τ ο ὶ, κ α ὶ π ρ ά γ μ α τ α κ ο σ μ ικ ὰ ἐ ρ γ ο λ α β ο ῦ σ ι, τ ῆ ς
της Δ ο ^ τ ^
μ ὲν τ ο ῦ Θ εοῦ λ ε ιτ ο υ ρ γ ία ς κ α τ α ρ ρ α θ υ μ ο ῦ ν τ ε ς , τ ο ὺ ^ δ ὲ τ ῶ ν κ ο σ μ ικ ῶ ν ὕ Τ ^οτρέχοντες ο ἴκ ο υ ς , ά. και ιά^
κ α ὶ ο ὐ σ ι ῶ ν ^ ε ι ρ ι σ μ ο ὺ ς ἀ ν α δ ε χ ό μ ε ν ο ^ δ ι ὰ φ ι λ α ρ γ υ ρ ί α ν . ^ Ω ρ ισ ε τ ο ί ν υ ν ὴ α γ ί α κ α ὶ μ ε γ ά λ η Σ ύ - τ η ς Κ α ^ . ιή.
ν ο δ ο ς , μ η δ έ ν α τ ο ῦ λ ο ι π ο ῦ μ η Ἐ π ί σ κ ο π ο ν , μ ὴ Κ λ η ρ ι κ ὸ ν , μ ὴ μ ο ν ά ζ ο ν τ α , ἤ μ ισ θ ο ῦ σ θ α ι κ τ ή - τῆς ι^.

μ ατα , ἤ πρα γμ άτω ν ἐ π ε ισ ά γ ε ιν ὲ α υ τ ὸ ν κ ο σ μ ικ α ῖς δ ιο ικ ή σ ε σ ι, πλὴν εἰ μ ή που ἐκ νόμ ω ν κ α λ ^ τ ο

ἁ φ η λ ίκ ω ν ἀ π α ρ α ίτ η τ ο ν ἐ π ιτ ρ ο π ὴ ν , ἤ ὁ τ ῆ ς π ό λ ε ω ς Ἐ π ίσ κ ο π ο ς ἐ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ῶ ν ἐ π ιτ ρ έ ψ ο ι φ ρ ο ν τ ἰζ ε ιν
π ρα γμ άτω ν, ἤ ὀρφ ανῶ ν, ἤ χ η ρ ῶ ν ἀ π ρονοήτω ν, κ α ὶ τῶ ν προσώ πω ν τῶ ν μ ά λ ισ τ α τῆς ἐ κ κ λ η σ ια σ τ ικ η ς
δεομ ένω ν β ο η θ ε ία ς , δ ιὰ τ ὸ ν φ όβον το ῦ Θ εοῦ. Ε ἰ δ έ τ ι ς π α ρ α β α ίν ε ιν τ ὰ ὡ ρ ισ μ έ ν α τ ο ῦ λ ο ιπ ο ῦ ἐ π ιχ ε ιρ ή σ ο ι,
ὁ τ ο ιο ῦ τ ο ς ἐ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ο ῖς ὑ π ο κ ε ίσ θ ω ἐ π ιτ ιμ ίο ις .

^ ρ μ η ν ε ίο ^

π α ρ ω ν Κ α νιώ ν δ ι ο ρ ί ζ ε τ α ι ὅ τ ι , έ π ε ι δ ή κ α ὶ ή λ θ ε ν ε ίς τ ή ν ἀ κ ο ^ ν τ ^ Σ υ ν ό δ ο υ π ι^ ς μ ε ρ ικ ο ὶ Ι ^ λ η ρ ικ ο ὶ, δ ι ά
α ισ χ ρ ο κ έ ρ δ ε ια ν π α κ τ ό ν ο υ σ ι ξ έ ν α υ π ο σ τ α τ ι κ ά , κ α ι ἐ ρ γ ο λ α β ο ^ σ ιν ( Ι ) , ^ τ ο ι εί^ κ ο σ μ ι κ ά πρά γμ ατα τὸν εα υ τό ν
τ ο υ ς π ε ρ ι π λ έ κ ο υ σ ι δ ι ά κ έ ρ δ ο ς , ά μ ε λ ο ῦ ν τ ε ς τ ά ς τ ^ ς ἰε ρ ω ^ ύ ν η ς ύ π η ρ ε σ ία ς , ε ίς το ύ ^ ο ίκ ο υ ς δ έ τ ῶ ν κ ο σ μ ικ ώ ν είσερ.^
χ ό μ ε ν ο ^ , κ α ὶ τ ά ς π ε ρ ι ο ν ο ία ς α ύ τ ί ^ ν δ ι ά φ ιλ α ρ γ υ ρ (α ν ά ν α λ α μ β ά ν ο ν τ ε ^ δ ι ά τ ο ῦ τ ο ι ^ Ι ε ν ή ά γ ι κ α ὕ τ η Σ ύ ν ο δ ο ς , Εἰ^
τὸ έ ξ ά κ ἀ ν έ ^ α ς Ἐ π ί σ κ ο π ο ς ή Κ λ η ο ικ ὸ ς , ή ^ ν ^ ε χ ὸ ς , ν ά μ ή π α κ τό ν ω υ π ο σ τ α τ ικ ά , ή ν ά έμ β ά ζω τὸ ν ε α υ τό ν το υ
ε ί ς δ ι ο ι κ ή σ ε ι ς π ρ α γ μ ά τ ω ν κ ο σ μ ι κ ω ν , ε ^ ω μ ό ν ο ν ^έν ά π ὸ τ ο ύ ς ν ό μ ο υ ς κ ^ ε λ '^ τ κ ι ε ί ς τ ὸ ν ὰ ^ γ έ ν ω έ π ί τ ρ ο π ο ς μ έ ν τ ^ ν
ἀ ν ή β ι^ ν π α ίδ ω ν (^ νη β ^ ι δ έ λ έ γ ο ν τα ι άπὸ γε^νή σ εο^ τ ω ν ιδ ^ . χρ ό ^ ω ν^ , κου ράτω ρ δ ὶ , ή το ι φ ρ ο ν τ ισ τ ή
κ α ι έ π ι^ .ε λ η τ ή ς τ ^ ν ἀ φ η λ ί ^ ω ν ( ά φ ή λ ι κ ε ς δ ὲ λ έ γ ο ν τ α ι ά π ὸ τ ο ῦ ιδ ^ , ε ο ^ τοί^ κ ε ^ , καὶ ^ξω , άν ό τ ^ πόλεω ν
^ π ί σ κ ο π ο ^ π α ρ α κ ιν ή σ ω α ^ τ ὸ ν ν ά φ ρ ο ν τ ίζ ω τ ά τ^ ἱς ^ κ κ ^ η σ ί α ς π ρ ά γ μ α τ α , ή δ φ α ν ά , κ α ὶ χ ή ρ α ^ ά π ρ ο ν ο ή τ ο υ ς , κ α ὶ
^ λ λ α π ρ ό σ ω π ά ὸ π ο ῦ χ ρ ε ι ά ζ ο ν τ α ι μ ά λ ι σ τ α τ ^ ς ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ά β ο η θ ε ία ς κ α ὶ ἀ ν τ ι λ ή ψ ε ω ς , ^ χ ι δ ι ά κ α ν έ ν α κ έ ρ δ ο ς
κ α ὶ ά π ό λ α υ σ ι ν , ά λ λ ά μ ό ν ο ν δ ι ά τ ὸ ν φ ό β ο ν τοί^ Θ εοί^. ἰ^ἰ δ έ τ ι ν α ς ^ θ ε λ ε τ ο λ μ ή σ ε ι εἰ^ τ ὸ έξ^^ νά π α ρ α β ^ τα ῦτά ^
ὸ τ ο ιο ^ τ ο ^ γ έ ν ω υ π ε υ θ υ ν ο ς ε ίς τ ά έ κ κ λ η Ι Ι ι α σ τ ικ ά έ π ι τ ί μ ι α . Π ο ῖα δ έ εἰσ ι τ α ^ τ α ; ά π ε ρ ο ἰ ά π ο σ τ ο λ ικ ο ἰ Κα^.
ν ό ν ε ς δ ιο ρ ίζ ο υ σ ιν ^ ή ά ^ ὁ τ ο θ Κ λ ή ρ ο ι δ η λ α δ ή α ύ τό ^ ν ^ κ Τ ^ τω ^ ι^ . Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ἰ τ ὸ ν Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ό ν .

Ο ὶ ἀ λ η θ ῶ ς κ α ὶ ε ἰλ ικ ρ ιν ῶ ς τ ὸ ν μ ο ν ή ρ η μ ε τ ιό ν τ ε ς β ίο ν , τ ῆ ς π ρ ο σ η κ ο ύ σ η ς ἀ ξ ιο ύ σ θ ω σ α ν ^ ^ κδ^.

τ ι μ ῆ ς . 'Ε π ε ι δ ὴ δέ τ ιν ε ς τῶ μ ο ν α χ ^ κ ῶ κ ε χ ρ η μ έ ν ο ι π ρ ο σ χ ή μ α τ ι, τ ά ς τ ε ἐ κ κ λ η σ ία ς , κ α ὶ τ ὰ ^
π ο λ ι τ ι κ ὰ δ ι α τ α ρ ά τ τ ο υ σ ι π ρ ά γ μ α τ α , π ε ρ ιὶ^ ό ν τ ε ς ἀ δ ια φ ό ρ ω ς ἐ ν τ ^ ῖ ς π ό λ ε σ ι ν , ο ὐ μ ὴ ν ἀ λ λ ὰ κ α ὶ ^
μ ο ν α σ τ ή ο ι α ὲ α υ τ ο ῖ ς σ υ ν ι σ τ ᾶ ν ἐ π ι τ η δ ε ύ ο ν τ ε ς , ἔ δ ο ξ ε μ η δ έ ν α μ ὲ ν μ η δ α μ ο ῦ ο ἰκ ο δ ο μ ε ἴν , μ η δ ὲ σ υ ν ισ τ ᾶ ν μ ο -
ν α σ τ ή ρ ιο ν , ἡ ε ὐ κ τ ή ρ ιο ν ο ἶκ ο ν π α ρ ὰ γ ν ω μ η ν τοῦ τ η ς πόλεω ς Ἐ π ισ κ ό π ο υ . Τ ο ὺ ς δ ὲ κο^θ^ ὲ κ ά σ τ η ν π ό λ ι ν

ύ ποθ έσ εις τ ὰ ς εἰσ ερ χομ ένας ἐν τω ^ κ κ λ η σ ί^ . Προομονάριοι δέ άφ^ έαυτων, ή ^τα ν ἀπὸ το^ς νόμους μόνον είς τοῦτο καλῶνται^
έ γίνο ν το διὰ νὰ πα ρ α μ ένο υ ν εἰς τή ν λα χο ῦ σ α ν αὁτο^ς έκκ λη - ο χ ι δέ καὶ δτα ν κα ὶ παρὰ τῶ ν ε π ισ κ ό π ω ν είς τοῦτο π α ρ α κ α -
σ ία ν, κ α ρ τερ οῦντες, κ α ὶ απ ο δεχό μ ενο ι τους εἰς προσκύνησιν έρ- λεσθοῦν. ^ ο δέ χα ρτο^ύλαξ Πέτρος λέγειε ο τι οἱ ^ ο να χο ὶ ουτε
χ ο μ ένο υ ς. π α ιδία νὰ άναδέχω νται ἀπ ὸ του ^απτίσ μα τος (εἰμ ή έ^ μεγέλΥ^ς
( ^ ) ε ρ γ ο λ ά β ο ι κυρίω ς εἶν α ι οἱ τε χ ν ^ τ α ι έκεῖνοι ὁποῦ δίδουσιν ἀνάγκης, καὶ ορα την ^ποσημείωσιν του τον ^ η σ τευ το ῦ ),
ἀρρα βῶ νας, κ α ὶ κ α τα π ιά ν ο υ σ ι μ ία ν δουλείαν, μ έ ὀπόσ χεσ ιν, ^ τι ο ύτε άδελ^οποι^ας νὰ κρατοῦν. ἶἶ^ ρ ὰ Κανόνας γὰ ρ τα ῦ τ^ έσ τι
νὰ μ ή τ ή ν ἀφήσουν, εως ο^ νὰ τ ή ν τελειώ σ ουν, κ α τὰ ^ τὸν Λρμ ε- (σελ . 3^ ^ . Υιοῦρ. Γραἰκορ.). Καὶ νικηφ όρος δέ ὁ χα ρτο^ύλαξ
νόπουλον (^ ιβ λ . γ^. τ ί τ λ . η^-). λέγει, ^ τ ι προστάζει έντα^ματικῶ ς ή ε κ κ λ η σ ία εἰς τους ήγου^
(^ ) Δ ιὰ ^ ο ία ν δέ ἀ^ορ μ ήν ὀ Κ α νω ν μ έν σ υγχω ρ εῖ νὰ μένους καὶ ^ ξ ά ρ χ ο υ ς τω ν μοναστηρίων συντεκνίας κ α ὶ ἀδελφο-
γ ίν ω ν τ α ι οἱ ε π ί σ κ ο π ο ι κ α ὶ ^ Ιο να χο ὶ έπ ίτ ρ ο π ο ι ^ α ὶ κουράτορες, ποιήσεις οἱ μοναχοὶ νὰ μή^ ^ιέμνο^ν, ^ ὶ ο τ ι ἀδελφοποιίας δ νό -
ή δέ ρκγ^, του Ἱ ο υ σ τ ιν ια ν ο ῦ ^ ^ ε α ρ ὰ κω λόει ^ιὁτου^ ἀ ^ ὸ τοῦτο , 3
μος μέ τη ν ολότητα δέν δ έχετ α ι (σελ. ^ . τ η ς α ύ τή ς ^ ί^ λ .),κ ὰ ὶ
^ κ ω λ ύει α υ το ύ ς, κ α τὰ τον ^ α λ σ α μ ῶ ν α , δ ιὰ νὰ ί^ή γ ίνω ντα ι ^ ^ ἀδελ^οποι^ας Κ ε^άλαιον έν τ ^ περὶ συνοικεσίων^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

κ α ὶ χώ ρα ν μ ονά ζοντα ς, ὺ π ο τ ε τ ά χ θ ^ τ ῶ Ἐ π ισ κ ο π ω , κ^ὶ τὴ ν ὴ σ υ χ ί^ ιν ἀσπάζεσθ^Ε , κ ^ ὶ π ρ ο σ έ χ ε ι μόνη^

τ ῆ ν η σ τ ε ία , κ α ὶ τ ῆ π ρ ο σ ε υ χ ή , ἐν ο ἶς ^ ό π ο ις ἀ π ετά ξ^ντο, προσ κ σ ρτεροῦντες, μ ή τε .
δ ὲ ἐ κ κ λ η σ ισ σ τ ι κ ^ ,
^Δποστ. πβ^. μ ή τ ε β ιω τ ικ ο ῖς π α ρ ε ν ο χ λ ε ῖν π ρ ά γ μ α σ ιν , ἤ ἐ π ικ ο ιν ω ν ε ῖν , κ ο ^ τ ^ λ ιμ π ά ν ο ν τ ε ς τ ὰ ἴ δ ι ^ μ ον^σ τή ^
^ ἐ ^ Κ ^ θ ^ μ ή π ο τ ε ἄ ρ ^ ἐ π ιτ ρ ^ π ε ῖε ν δ ιὰ χ ρ ε ία ν ἀ ν ^ γ κ α ί^ ν ὑπὁ το ῦ τῆ ς πόλεω ς ^ Ε π ισ κ ό π ο υ ^.
ογ^. ἱ^ .τ η ς ς^. Μ η δ έ ν ^ δὲ π ρ ο σ δ έχ εσ θ ^ ι ἐν τ ο ῖς μ ο ν ^ σ τ η ρ ίο ις δοῦλον ἐπ ὶ τ ῶ μονάσαι πα ρὰ γνώ μ η ν το ῦ
πε^. τη ς έν ἰδ ίο υ δ ε σ π ό τ ο υ . Τ ὸ ν δὲ π α ρ α β α ίν ο ν τ ^ τ ο ῦ τ ο ν ὴ μ ῶ ν τ ὸ ν ὅρον, ὡ ρ ίσ ^ μ ε ν ἀ κ ο ι ν ώ ν η τ ο ν ε ἶν α ι,.
Γ ά γ γ . γ^. ^ μ ὴ τ ὸ ὅ ν ο μ α τ ο ῦ Θ ^οῦ β λ α σ φ η μ ῆ τ α ι, Τὸν μ έ ν τ ο ι Ἐ π ίσ κ ο π ο ν τῆ ς πόλεω ς χρὴ τὴ ν-
δ ἐ ο υ σ ^ ν π ρ ό ν ο ια ν π ο ιε ῖσ θ α ι τ ῶ ν μ ο ν ^ σ τ η ρ ί ω ν .

^ ρ μ η ν ^ ί α

Τ α ^ τ α δ ιο ρ ίζ ε ι δ πα ρο^ν Κ α ν ω ν . ο ἱ άληθδ^ κο^ὶ χ ι^ ρ ὶν κ ^ μ μ ί ^ ν ^ π ό κ ρ ισ ιν τ ^ ν μ ο ν α χ ι κ ὴ ν ζ ο ὴ ν μ ε τ α χ ε ιρ ι ^

ζό ρ ιε ν ο ι, ά ς ά ξ ι ω ν ο ν τ α ι τ ^ π ρ επ ο ό σ η ^ Τ ιμ ^ ς . Ἀ λ λ ^ ἐ π ε ι δ ^ μ ε ρ ικ ο ὶ μ ε τ α χ ε ι ρ ί ζ ο ν τ α ι τ ὸ μ ο ν α χ ι κ ὸ ν ^ χ ^ μ ο ^ πρ ὸ ^ .
ἐ π ί δ ε ι ξ ι ν κ^ιὶ δ έ λ ε α ρ δ ι ά ν ά τ ι μ ^ ν τ α ι , κ α ἰ σ υ γ χ έ ο υ σ ι τ ά ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ά κ α ὶ π ο λ ιτ ικ ά π ρ ά γ μ α τ α , θ έλ ο ν τε^ νά
δ ι ο ικ ο ῦ ε ιν α ^ τ ά , κ α ὶ π ε ρ ιτ ρ ιγ ν ρ ίζ ο υ σ ι μ ὲ ν μ έ ά δ ια φ ο ρ ία ν ε ἰς τ ά ^ π ό λ ε ι ς , μ ο ν α σ τ ή ρ ι α δ ὲ ἐ δ ι κ ά Τ ο ν ^ ἀ π ιΤ Τ ^ δ ε ν ο ι^ ι .
ν ά ο ίκ ο δ ο μ ο ^ ν , δ ι ά τ ο ί^ τ ο ἐ φ ά ν η ε ύ λ ο γ ο ν , κ α ν έ ν α ς μ ο ν α χ ὸ ^ ρ , ή τ ε ε ί ^ χ ο ρ έ ο ν , μ ή Τ ε ε ί ς π ό λ ι ν , μ η τ ε εί^ ^ ρ η μ ο ν ^
^ ε ίς ά λ λ ο κ α ν έ ν α μ έ ρ ο ς ν ά ο ικ ο δ ο μ ά κ α ὶ ν ά σ υ ν ισ τ ώ μ ο ν α σ τ η ρ ιο ν , ^ ο ἶκ ο ν ε ὕ κ τ η ρ ι ο ν , χ ω ρ ὶ ^ τ η ν γ ν ω μ η ν τοἰ^
1
κ α τ ά τ ό π ο ν ^ Ε π ισ κ ό π ο υ ^ ), ο ἰ δ ἐ ^ Ι ο ν α χ ο ὶ ο ἰ ε ίς κ ά θ ε π ό λ ι ν ^ιαὶ χ ω ρ ίο ν ε υ ρ ισ κ ό μ ε ν ο ι ν ά ύ π ο τ ά σ σ ω ν τ α ι ε ί^ τ ὸ ν
τοί^ τ ό π ο υ ε π ί σ κ ο π ο ν , κ α ὶ ν ά ή σ υ χ ά ζ ω σ ι ν , ε ί ς μ ό ν ^ ν τ η ν π ρ ο σ ε υ χ ή ν κ α ὶ ν η σ τ ε ί α ν σ χ ο λ ά ζ ο ν τ ε ^ , κ α ὶ δ ια μ έ ν ο ν - -
τ ε ^ ε ίς τ ά μ ο ν α σ τ ή ρ ια έ κ ε ῖ ν α , ό π ο θ έκουρεόθΥ ^σαν, χ ο ρ ὶ ^ ν ά ά φ ίν ο υ σ ιν α ύ Τ ά ( δ ρ α τ ὸ ν κ α ^ . τ ^ ζ ^ .) κ α ὶ ν ά π ε ρ ι -
π λ έ κ ο υ ν τ ὸ ν έ α υ τ ό ν Τ ο ι^ ε ίς ἐ κ κ λ η σ ι α σ Τ ι κ ά κ α ὶ π ο λ ιτ ικ ά π ρά γμ α τα μ όνον ^ν κ α τ ά άνάγκ^ν καὶ
χ ρ ε ί α ν δ ιο ρ ισ θ ο υ ν είς τοί^ το ύ π ὸ τοί^ ^ Ε π ισ κ ό π ο υ , κ ρ ἰν α ν τ ο ς αύΤ οὺ^ έ π ιτ η δ ε ἰο υ ^ . ^ .φ ά ν ^ δ ὲ ε ύ λ ο γ ο ν πρὸ^ το ύ -
τ ο ι^ , ν ά ρ,ή δ έ χ ε τ α ι κ τ έ ν α ς δ ο θ λ ο ς ε ί^ μ ο ν α σ τ η ρ ιο ν ν ά κ ο υ ρ ε ύ ε τ α ι ^ ο να χὸ ^ χ ο ρ ὶς τ^ν γ ν ώ μ η ν το θ αυ θέντου
Τ ου , ἶ ν α μ ^ κ α ἰ ο ί ά ν θ ρ ω π ο ι β λ έ π ο ν τ ε ς τ ο υ ς μ ο ν α χ ο ύ ς ν ά π ε ρ ι π λ έ κ ο ν τ α ι ε ις κ ο ο μ ικ ά , κ α ὶ ο ι α ύ θ έ ν τ α ι λ^πού-
μ ενο ι δ ιά το ^ ς δούλους τ ο ν , β λ α σ φ ν ^ ο ^σ ι τ ὸ τά γμ α τ ^ ν ^ Ιο ν α χ ^ ν , κ α ὶ εντεύθεν β λα σ φ η μ^τα ι δ ι^ α ύ τ ῶ ν τ ὸ .

(^ ) εΔι^ ^ καὶ ^ διάταξής τοῦ α^, τ ίτ λ . τ ^ ν ^ ε α ρ ω ν , ή τ ις το^ύ λα ξ τ ή ς μ ε γ ά λ η ς ^Εκκλησίας λ έγ ει, δ τ ι ου τε ιε ρ ο μ ό ν α χ ο ς

ἐσ τὶ Ν εαρὰ ιου σ τιν ιά νειο ς ξ ^ . κα ὶ γ^. του β^. τ ί τ λ . ἦ τ ις έστ^ γά μ ο ν ήμπορε^ νὰ ε^ λο γ ή σ η , ο^ τ ε μ έσ ^ είς μ ονασ τή ρὶον (σελ.
^ ε α ρ ὰ ιου σ τιν ιά νειο ς ρλή. κειμένη ἐν ^ιβ λ. ἐ. τῶ ν Ε α σ ιλ . τ ί τ λ 3^ ^ . τ ή ς Γ ιουρ, Γ ρ α ικορ .). έίθεν π α ρ ὰ Κ α νόνας ποιοῦσιν οἱ τους-
γ^. κεφ. δ^- καὶ έ. (παρὰ τ ῶ νομ ικά του Φ ω τίου τ ί τ λ . γ ^. κ ε ^ τοιούτους ιε ρ ο μ ο ν ά χ ο υ ς χειρ οτον ουντες έν τ α ις πὁλεσ-.ν Ἀ ρ χιε^ -
ιδ^. κα ὶ τ ίτ λ . ιά. κεί^, ά .) θεσπί^ουσιν^ δ τ ι, έκε^νος ὁποῦ θἐλεί νὰ ρεῖς, κα ὶ ἄς διορθώσουν τὸ ^ τ ο ^ ο ν . Δ ιό τι διὰ οσα κα κὰ κ α ὶ ἀ -
κ τ ίσ ^ ε^κτήριον οἶκον, ^ έκκλησίαν, ^ μ οναστηριον, νὰ δ μ ιλ ^ μ α ρ τία ς κάμουν οἱ ιε ρ ο μ ό ν α χ ο ι αί^τοὶ έν τ ῶ κὁσμιρ, κ α ὶ τ α ίς
πρ ῶ τον περὶ τούτου με τον ^Επίσκοπον, νὰ χ α ρ ί ^ τ ὰ ἱκα νὰ διὰ ἐ ^ ιθ υ μ ία ις του κόσμου σ υνανασ τρε^όμενοι, διὰ δ^λα ^χου ν νὰ'
τ ὸ καύσιμον τῶ ν λα μπάδω ν καὶ λύ χν ω ν του νς^οῦ, τ ὰ ἰ^ανὰ δἰὰ παιδευθοῦν οί χειροτονουντες α υ του ς ^Δ ρχιερεις. ΟΙ^τω γ ά ρ φ η -
τή ν ἱερὰν λειτουργίαν, διὰ τή ν τ ρ ο ^ ν τῶ ν προσμοναρίων κα ἰ σιν ὁ Θ ειος Χρυσόστομος^ ε ^ Ιή γ ά ρ μοι είπΥ^ς ^ τ ι ο Πρεσ^ύτε--
μ ελλέντω ν ἐκεισε κ α τ ο ικ ε ί, κα ὶ τδ τε νὰ φ α ν ^ ρ ι ^ ὀ ^Επίσκοπος ρος η μ α ρ τε, μ η δε ^ τ ι ό Δ ιάκονος. Π ά ν τω ν το ύ τω ν ἐ π ὶ τ ή ν κ ε-
είς ολους τὸ πρ α γμ α, καὶ πη γα ίνω ν τα ς παρρησία είς τὸν τύ πον φαλήν τ ῶ ν χειρ οτον η σ ά ντω ν α ἱ α ίτ ία ι φέρονταιί^ (λ ό γ . γ^. είς
ὁποῦ μ έλλει νὰ γ έν ^ ή οίκοδομή, νὰ κά μνη εὁ ^ ή ν, κα ὶ νὰ π η - τ ὰ ς πρ ά ξεις σελ. ί ^ ^ . του δ ^. τ ^ ο υ .). Κ α τ ὰ το υ το ν τ ο ν Κ α -
γνύΥΙ σ τ α ^ ν εἰς α^τὸν, καὶ τδτε νὰ ἀ ρ χ ιν α ή οἰκοδο- νόνα οὀ κ α λ ῶ ς ποιοῦσι κ α ὶ ἐκεἰνοι οἰ Ι^ ο να χο ὶ ὁποῦ ἀφ ίνουσ ι τὰ
μ ή . Δέγουσι δ^ πρὸς τούτοίς, ^ ί,^οιος κ ά μ η ἀ ρ χ ή ν νὰ κ τ ί ^ μ ονασ τή ρ ιά τω ν , ή τ ὰ κ ελ λ ία καὶ σ κ ή τα ς τ ω ν , κ α ὶ πη γα ίνο υ ν
τ α ῦ τα έξ ἀρ ^ή ς, ^ νὰ τ ὰ ἀ ν α κ α ιν ί^ π α λ α ιὰ δντα^ νὰ ἀ ν α γκ ά - είς τὸ ν κόσμον, διὰ νὰ ^ η το ῦ ν έ λ ε η ^ σ ύ ν η ν . Δ ια τ ὶ π ίπ τ ο υ σ ιν .
ἰ^εται τόσον αυτος^ οσον κ α ὶ οἱ κληρονόμοι τον ἀ ^ ὸ τ^ ν ^ ι π ί ^ εἰς π ο λ λ ὰ ς π α γ ίδ α ς του διαβόλου κ α ι β λ ά β α ς ψ υ χ^ κ ά ς. ^ ία ὶ ὁ
σκοπον κα ὶ τους ο ἰ κ ο ν δ ^ ς , καὶ ἀ π ὸ τον ἐξουσια^τήν τ^υ τύ^ μ έγ α ς Ιὶα σ ίλ ειος σ υγχω ρ ει ν ὰ εὁγαίνουν οἰ μ ο ν α χ ο ὶ ἀ π ὸ τ ὸ μ ο-
που νὰ τελειι^σ^ τή ν οίκοδομήν ὁ^ου ^ρχισε^ καὶ νὰ μ ή τή ν ναστήριον, κ α ὶ νὰ όδοιποροῦν διὰ τ ὰ ς ἀ ν α γ κ α ία ς χ ρ ε ία ς το ῦ Κ ο ι-
ά ^ ίν ^ κολω^ήν.^ νοβίου, κ α ὶ τρόπ ον τ ιν ὰ έ λ έ γ χ ε ι ἐκείνους ὁποῦ δι^ ἀ μ έλ εια ν π α -
(^ ) ^ σ τ ε κ α τὰ τὸν Κανόνα τοῦτον οί^τε καλοι^,ενοι ρ α ιτο ῦ ν τα ι κ α ὶ δ^ν θέλουν ν ὰ εὁγαίνουν ^ξω (ἀ σ κ η τίκ . Δ ια τά ξ .
ιερ ο μ ό ν α χο ι πρ έπ ει, ^ νὰ χειρ οτονῶ ντα^ ^ νὰ ευρίσκο^ντ^ ^ λ ^ κ ^ ) . ἀ λ λ ὰ π ά λ ιν ὁ αὁ τὸ ς Ιὶα σ ίλ εὶος λ έ γ ε ι, ^ τ ι ὁ π ρ ο εσ τῶ ς νὰ
ἐφημερεύοντες είς τὰ ς έν τ ῶ κ ὁ ^ μ ^ έκκλησίας. ^Ιονα χοἰ ^ὰρ σ τέλ λ α είς τὰ ς τ ο ια ύ τ ^ ς χ ρ ε ία ς του Κ οινοβίου, έκ^ινον όποῦ^
α^τοὶ κα τὰ τὸ ονομά τους εἶναί, παρθενίαν ἐπα γγέλ λοντα ^ , δύ να τα ι κα ὶ τον εαυτόν του νὰ ^υλάξΥ^ ἀ β λ α β ή , κ α ὶ νὰ ο^φ^λήσ^
δι^ ^ καὶ εἰς μοναστήρι^ π^έπε^ καἰ νὰ χ ε ιρ ο τ ο ν ῶ ν τ ^ , ^ νὰ καὶ το ^ ς ^συνομιλοῦντας μ ^ αὁτόν . ^Εὰν δε το^οῦτος ἀδελφὸς
.μένουν ένεργοῦντες τ ὰ τη^ ἰερο^σύ^η^^ ^ κύ σ μ ^ . ^ ο - δεν εὀρίσ κετα ι είς τ ὸ μ ονα σ τή ρ ίον ἐ π ιτ ή δ είο ς κ α ὶ δυ να τὸ ς, κάλ^
θεν τοῦτο ^ α ι ῶ ν ὁ Κ ω νσ τα ντινου πόλ ει^ ^ χ α ή λ ὁ τῶ ν ι^^λο- λιον εἶνα ι νὰ απομένουν οἱ ἀδελφ οὶ κάθε θλίψήν ^αὶ στενοχο^ρίαν-
ι
σό^ων άπατος, ἐδιι^ρισ ,^ δ τ ί δλ^^ ^ ἰεροπραξίαι ό^ου τελ οῦν- μ έ χ ρ ι θανάτου , π α ρ ὰ δ^ὰ σ ω μ α τίκ ή ν π α ρ η γορ ία ν νὰ π^ρα βλἐψ ουν
τ α ι ἐν ^όσ μ ^, νὰ γίνω νται ἀ ^ ὸ κοσμίκους ιε ρ ε ις , καὶ δ χ ι ά π ὸ τ ή ν προφ ανή β λά β ην τ ή ς ψ υ χ ή ς έκείνου όπου μ έ λ λ ε ι νὰ ἀ π ^ -
ιερ ο μ ο ν ά χο υ ς. οἱ δ^ Ἱερομ όν^χοί νὰ ε ίφ ίσ κ ι^ ν τ ^ τ^ μ ο ν ^ σ τα λ ^ . Κ α ὶ άφ^ ο^ δε ἐπα^αγυρίσ-^ ὁ άδελφ ὸς. π ρ έ π ε ι ν ὰ τὸν
έ ξ ε τ ά ^ ὁ ^ρ οεσ τῶ ς ^ ῶ ς ἀ π έρ ασ εν είς τ ή ν ἀ π ο δ η μ ία ν του. Κα^
στήριά τω ν, ι^ς λέγε^ ό Ε αλσ αμ ^ν ( ^ ό λ . ^ ^ Κ ^φάλς^^ν
τ ὰ μ εν κ α λῶ ς ύπ^ α υ του γενομ ενα , νὰ έ π α ιν έ , τ ὰ δε κα κῶ ς, νὰ.-
το^ τ ίτ λ . του νομικοῦ του ^ ω τίου)^ ἀλ λὰ κα^ Π έ τ ρ ^ ό χ ^ ρ - διορθόν^ κ .τ .λ . (ορα κ α τὰ π λ ά τ ο ς μδ^.).
 ΤΠΣ Δ', ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΙ^ΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ ὄ ν ο μ α τ ο ῦ Θ ε ο ῦ . '^ ο σ τ ι ς δ ὲ π α ρ α β ῆ τ ὸ ν Κ α ν ό ν α το ῦ το ν, ν ὰ ά φ ο ρ ίζ ε τ α ι. Κ αθὡς ὅ μ ω ς ο^ μ ο ν α χ ο ί π ^ ,ε π ε ι
σ χ ο λ ά ζ ο υ σ ι ν ε ί ς τ ά ἀ ν ή κ ο ν τ α ε ρ γ α τ ο ῖ ς μ ο ν ^ κ χ ο ῖς , ^ τ σ ι κ α ί ὁ 'Ε π ίσ κ ο π ο ς π ρ έ π ε ι ν ἀ ^ τὴ ν π ρ ο σ ἠ κ ο υ ι^
^ ο ι α ν τ ῶ ν μ ο ν ικ σ τ η ρ ίω ν α ὐ τ ῶ ν , ύ π ε ρ ^ ισ π ιζ ό μ ε ν ο ς α ὐ τ ο ὺ ς κ α ί ἐ λ ε ῶ ν ἐν τ α ϊ ς ά ν α γκ α ία ^ .ς χ ρ ε ί α ι ς , ἠ ἐ κ τῶ ν ^ ω ^ ,
ἠ ἐ κ τ ῶ ν π τ ω χ ι κ ῶ ν χ ρ η μ ά τ ω ν τ ῆ ς ἐ κ κ λ η σ ί α ς κ α τ ά τ ὸ ν μ α '. '.^ π ο σ τ ο λ ι κ ὸ ν , κα ^ ,ιε^. ', ^ ν τ ι ο χ ε ί α ς , δ ι ἀ α ἴτ ια -
π ρ ῶ το ν , δ ιά ν ά μ έ ν ο υ σ ιν ἐ κ ε ϊ ν ο ι ἤ σ υ χ ο ι κ α ί ἀ π ε ρ ί σ π κ σ τ ^ ι , κ α ί β^, δ ι ^ ν ὰ ἀ π ο λ α μ β ά ν η κ α ί α ^ τ ^ ς ^ το υτου
χ ικ η ν ὡ φ έ λ ε ια ν
^ , ^ μ ^ ω ν ἐ ο ι ^

σ τ ά ζ ε ι δ ὲ π α ρ ο μ ο ί ω ς κ ^ ιί ὁ ι ζ ' . τ ῆ ς ζ
τ ά μ ο ν ^ ισ
^σμὸν ^
.
λ ι κ ο ῦ έ ρ μ η ν ε ί α ν , κ α ὶ τ ὸ ν κ δ ο τ ^ ν π α ρ ο υ σ η ν ,^
Κ Α Ν Ω Ν ^ ^
^Απο^τ. ιδ^.ιἐ.
τη ς ά. ιέ. ι ^. ς
Π ε ρ ί τ ῶ ν μ ε τ α ^ α ι ν ό ν τ ω ν ἁ π ὸ π ό λ ε ω ς ε ί ς π ό λ ι ν 'Ε π ι σ κ ό π ω ν ἤ Κ λ η ρ ι κ ῶ ν , ε δ ι ^ ε τ ο ^ ς ^ ττν^ς^ ς ^ .ι^ . ττηη ^ς
^ ε ρ ί τ ο ὐ τ ω ν τ ε θ έ ν τ α ς Κ α ν ό ν α ς π α ρ ὰ τ ῶ ν ἁ γ ίω ν Π α τ έ ρ ω ν ἔ χ ε ιν τ ή ν ίσ χ ὐ ν . ^ ένἈ '^τιοχ, γ^.
ι ^ . κα^. της έν
- ι Σαρδ-.κη ά.
^ ρ μ ^ ν ε ί α . ,ιέ.
, . ις^. ιθ^. τη ς
ίΙ Κ α ρθ. ν^ ν ^.ξγ^
.ξ ^ .
^Ο Κ α ν ω ν ο ὕ τ ο ς δ ι ο ρ ί ζ ε τ α ι ν ά έ χ ω σ ι τ ὸ κίτρον οί Κ α ν ύ ν ε ν έ κ ε ῖν ο ι ὸ π ο ^ έ ξ ε δ ύ θ η ^ α ν ά π ὸ τοὸν ^
ἀ γ ίο υ ς Π α τ έ ρ α ν , ο ί κ ω λ ύ ^ ν τ ε ν τ ἀ ν ά π ὸ μ ι^ ς π ύ λ ε ω ς ^ έ π α ρ χ ί α ν , ε ίς ά λ λ η ν πΙ^ λιν καἰ έ π α ρ χ ία ν μ ε τ α β ά ^ ^ ιν ,
'τ ύ ο ο ν τ ῶ ν ^ π ι σ κ ύ ^ ω ν , ὅ ^ ο ν κ α ὶ το^ν κ λ η ρ ι κ ό ν , κ α ὶ ἀ ν ά γ ν ω θ ι α ύ τ ο ὸ ν έν τ ῶ ιδ ^ . κ α ὶ ιε^ . Ἀ π ο σ τ ο λ ι κ ῶ ,

Ιἐ Λ ^ ^

Μ ηδένα ά π ο λ ε λ υ ^ ν ω ς χ ε ιρ ο τ ο ν ε ῖσ θ ^ ι, μ ή τ ε Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ν , μ ή τ ε Δ ιά κ ο ν ο ν , μ ή τ ε ὅ λ ω ^ ^ Τ η ς έν^ ^εο-

^ ιν ὰ τῶ ν ἐν τ ῶ ἐ κ κ λ η σ ι.α τ ικ ῶ τ ά γ μ ο ^ τ ι, ε ἰ μ ὴ ἰδ ικ ῶ ς ἐν ἐ κ κ λ η σ ια π ὅ λ ε ω ^ , ἤ μ α ρ τ υ ρ ί ω ἤ ^ καισ. ιγ^.
μ ο ν α σ τ η ρ ίω ὸ χ ε ιρ ο τ ο ν ο ύ μ ε ν ο ς ἐ π ικ η ρ ύ τ τ ο ιτ ο . Τ ο ὺ ^ δ ὲ ἀ π ο λ ύ τ ω ς χ ε ι ρ ο τ ο ν ο υ μ έ ν ο υ ς , ω ρ ι σ ε ν ὴ ἁ γ ἰ α^ Σ^νο-
δ ο ς ἅ κ υ ρ ο ν ἔ χ ε ι ν τ ὴ ν τ ο ι ^ ύ τ η ν χ ε ι ρ ο θ ε σ ί α ν , κ α ὶ μ η δ ^ ι μ ο ῦ δ ύ ν α σ θ α ι ἐ ν ε ρ γ ε ῖν , ἐφ ὕ β ρ ε ι τ ο ῦ χ ε ι ρ ο τ ο ν ή σ α ν τ ο ς ,

ρ μ η ν ε ί ο^^

Θ έ λ ο ι^ ς α ὴ ά γ ι α Σ ύ ν ο δ ο ν α ^ Τ η ν ὰ έ μ π ο δ ί σ ^ μ έ ε ^ κ ο λ ία ^ τ ά ν ά π ὸ τ ύ ^ ο υ ε ίν Τ ύ π ο ν παρά το υ ν Κ α νύ ν α ^ γι^ .
ν ο μ έ ν α ν μ ε τ α β ά σ ε ι ν κ α ὶ μ ε Τ α θ έ σ ε ι ν τῦ^ν ί ε ρ ω μ έ ν ω ν , ω ν ά ρ χ ά ^ κ ὶ ρ ί ζ α ε ἶ ν ^ ι Τὸ ν ά χ ε ιρ ο Τ ο ν ο θ ν τ α ι ά π ο λ υ τ ο ^ ς
ά ο ρ ί σ τ ω ν . δ ι ο ρ ί ζ ε ι ε ιν ^Τὸν ^ α ρ ύ ν τ α α ύ τ '^ ν Κ α ν ό ν α , ν ά μ ὴ χ ε ι ρ ο τ ο ν ^ Τ α ι ε^ν τ ὸ έ ^ ν μ έ το ιο ^ Τ ο ν Τ ρ άπ ον μ ή τ ε
ρ ε ^ ν , μ η τ ε Δ ιά κ ο ν ο ν , μ ή Τ ε ^ λ λ ο ν Τ ιν έ κ κ λ ^ σ ι ^ σ Τ ι κ ὸ ν , π ά ρ ε ξ δ ιω ρ ισ μ έ ν ο ν ε ίν ε κ κ λ η σ ία ν π ύ λ ε ω ν , ^ χ ω ^ ί^ υ , ^
ε ἰν μ ο ν α σ τ ή ρ -ο ν , ε ἰν έ κ κ λ η σ ί α ν μ ά ρ τ υ ρ α ν , έ^ φ ω ν ο ^ ν Τ ο ν Τ οῦ Ἀ ρ χ ιε ρ έ ω ^ έν τ ^ Τ ^ν χ ε ιρ ο Τ ο ν ία ^ ε ύ χ ^ . ^
^ ά ρ ι ν π ρ ο χ ε ι ρ ί ζ ε τ α ι τ ὸ ν δ ε ῖ ν α Π ρ ε σ β υ Τ ε ρ ο ^ , ^ Δ ιά κ ο ν ο ν τ '^ ν δ ε ῖν ο ^ έ κ κ λ η σ ία ν , ώ τ ο θ μ ο ν^ ςσ τη ρ ίο υ , κ α τ ^ δ^νομα^
ο ^ π α ρ α λ λ ά κ Τ ω ν δ η λ α δ ὴ ^ ι α θ ^ ν έ κ φ ω ν ε ῖ Τ α ι τ ὸ δ ν ^ μ ^ τ ^ ν έ ^ α ρ χ ί ^ ν έ ν Τ ^ χ ε ι ρ ο τ ο ν ώ έκ ά ^ Υ ο υ ^ π ιιΕ κ ύ π ο υ ,
ά ο ρ ί^ ΙΤ ω ν χ ε ιρ ο Τ ο ν η θ ^ ί^ ν , ^ ρ ι^ Ιεν ή ά γ ί α Σ ύ ν ο δ ο ν ν ά ^ χ ο ν ^ ά^ινρ^^ τ ώ ν χ ε ι.^ ο τ ο ν ίά ν , κ ^ ὶ εἰν κ α ν έ ν α τ ύ ^ ο ν ν ά
δ ύ ν α ν τ α ι ν ά τ ά ν έ ν ε ρ γ ο ^ ν , δ ιά ν ά ά τ ι^ ιά ζ ε τ α ι έ κ τ ^ ν ά ν ε ν ε ρ γ ^ ο ί^ ν τ κ ύ τ ^ ν ὁ π ^ ρ ά Κ ^νύν^ν τα ύ τη ν δούς ^ ὶρ χ ιε -
ρ ε ὺ ν , κ α ὶ έ κ τ '^ ν ἀ τ ι μ ί α ν Τ α ύ τ η ν ν ά σ ω φ ρ ο ν ιο θ ^ , ^ι^ιὶ ά λ λ ο τ ε μ ^ π ο ιη ^ ^ τ ο ^ τ ο ( ^ ) . Συ δ έ ^Λ,οι θ^ η νη σ ον, ω ά ν α -
^ ^ ^ - . -.Λ.. -..., Λ ι^ ^ ^ ιι ^

^Δποστ.
.
π α πγ^. τ ^

Τους ἄ π ^ ἐν Κ λ ή ρ ω τ ε τ ^ γ μ έ ν ο υ ς κ σ .ὶ μ ο ν ^ σ τ ὰ ς , ὡ ρ ί σ ^ μ ε ν μ ή τ ε ἐ π ὶ σ τ ρ ^ τ ε ι ^ ι ν , μ η τ ε
ς
δ^. γ^. ^. τ^,ς
ά. και
^ π ὶ ά ξ ία ν κ ο σ μ ικ ώ ν ἔ ρ ^ σ θ α ι . ^ Π τ ο ῦ τ ο τ ο λ μ ῶ ν τ α ς κ α ί μ ή μ ε τ α μ ε λ ο υ μ έ ν ο υ ς ώ ^ τ ε ἐ π ισ τ ρ έ - τ η ς έν Καρθ,
ψ α ι ἐ π ι το ῦ τσ , ^ δ ιὰ Θ ε ὸ ν π ρ ό τ ε ρ ο ν ε ιλ ο ν τ ο , ά ν α θ ε μ α τ ίζ ε σ θ α ι. ιή . τη ς ι^.

^ . ο π^ιρὡν Κ ανω ν ἀ ,ια ρ α λ λ ά κ τω ς .ὸ ρ ί^ ιε τ α ι καί είς τὴ ν ^ ἠτοι σ τ ρ ι ι τ ι ^ ι , ν^ μ ὴ ^ ν τ ^ ι είς μ ^ τ ή ρ ι ^ ν κ ^ . ν^ κου-

π ρ ^ ν τ ^ αὸτης ^ονό^υ, ^όω ^ό να π ιρ ι^ χ ω ν π ιρ ι^ - ^ ^ ι^ ^ α ^ ^ κ λ α ^ ι ^ντα ^τ^
σ ^ α ἀ π ὸ τ ὸ ν . Κ α νένα τούτον. ιί. ^ τ ι ν^ ^ ὴ κ τ ίί^ τ α ι μ ^ - ^ χ .^ .τ .ν Ι α ν , π ρ ^ ι να ἐ κ λ η ^ καί ὐ ι^ '. Κιινων
στήρ ιον εἰς κ τ ή μ α τ ά τινος, χ ω ρ ὶς τ η ν γνώ μ η ν τω ν κυρίων τῶ ν , ^ ' ^ ν Αντ^.οχεί^. Καὶ ὅρα τ ^ ν ύποσημείωσιν του κή. ^ π ο -
κ τ η μ ά τ ω ν , κ α ὶ β^. ^ τ ι ^ χ ι μύνον δοῦλοι, ἀλλ^ οὁδέ έναπδγραφοι, ^ στολικοῦ.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ο ρ ίζ ε ι ὸ π α ρ ω ν Κ α ν ω ν , δ τ ι ο ί Κ λ η ρ ικ ο ὶ κ α ὶ ^ ο ν α χ ο ὶ , μ ή τ ε σ Τ ρ α τ ι ῶ Τ α ι ν ά γ ί ν ω ν τ α ι μ ή τ ε ^ ο σ μ ικ ά ν ά ξ (α ^
ν ά ά ν α λ α μ β ά ν ο υ ο ιν , ο ἰ δ έ τ α θ τ ^ ε τ ο λ μ ^ ν τ ε ν κ α ὶ μ ὴ μ ε τ α ν ο ο θ ν τ ε ν ν ά έ π ι σ τ ρ έ ψ ω σ ι π ά λ ι ν ε ιν τ ὸ π ρ ό τ ε ρ ο ν έ π ά γ -
γελ^εα τ^ ν ζω ^ ς , τ ὸ ὸπ ο ^ ο ν δ ι ά τ ὸ ν Θ ε ὸ ν έ δ ι ά λ ε ξ α ν , ν ά ά ν α θ ε μ α τ ί ζ ω ν τ α ι ^ Δ ι ά Τ ὶ δ ὲ ό μ έν π γ ^ . τ ῶ ν Ἀ πο^-
σ τ ο λ ικ ῶ ν κ α θ α ι ρ ε ῖ μ ό ν ο ν τ ο ό τ ο υ ν , ο ^ Τ ο ν δ έ κ α ὶ ά ν α θ ε μ α τ ί ζ ε ι , . ^ έκ ε^ ν ο ν μ έ ν λ έ γ ε ι , κ α τ ά τ ὸ ν ^ ω ν α ρ ^ ιν κ α ὶ τ ο ύ ^
ά λ λ ο υ ς έ ρ μ η ν ε υ τ ά ς , δ ι ά έ κ ε ίν ο υ ν δ π ο ^ , φ ο ρ ο ῦ ν τ ε ν τ ὸ σ χ ^ μ α τοί^ κ λ ή ρ ο υ , ε ί ς τ ά τ ο ι α θ τ α έ ρ χ ο ν τ α ι . ^Ο δ ὲ π α ρ ^ ν
λέγει δι^ έ κ ε ίν ο υ ν όποῦ ρίψοΙ^ν καὶ Τὸ σχ^μα τ ο θ κ λ η ρ ικ ο θ κ^ὶ τοῦ μ ο ν α χ ι κ ο ί , κ α ἰ ο ί^ τ ω Τ ά τ ο ια ί^ τ α
ά ν α λ α μ β ά ν ο υ σ ιν . ^Κσων δ έ κ α ὶ ὸ παροί^ν ν ά λ έ γ γ ^ ^ έ κ ε ίν ο υ ν , δ π ο θ , άφ ^ ο ὕ μ ί α ν φ ο ρ ά ν τ ά τ ο ι κ θ τ α τ ο λ μ η σ ω ο ι ,.
δ έ ν θ έ λ ο υ σ ιν ε^ν τ ὸ έ ξ ^ ν ν ά μ ε τ α ν ο ή σ ο υ ν κ α ὶ ν ά έ π ι σ τ ρ α φ ^ σ ι ν ε ἰν τ ή ν π ρ ο τ έ ρ α ν ζ ω ώ ν ^ ε ρ οὕ λ έ γ ε ι δ Ἀ π ο ^ τ ο -
λ ι κ ὸ ^ , δ ιά τ ο θ τ ο ὡ ν ά ^ ε τ α ν ο ή τ ο υ ν ο φ ο δρ ό τερ ο ν τ ο υ το υ ν έ π α ίδ ε ^ σ ε ν ^ ῦ ρ α κ α ὶ τ ὁ ν ς^ . Ἀ π ο σ Τ ο λ ι ^ ι ὁ ν κ α ὶ ι ^
τ ^ ν π α ρ ο υ ο ^ ν δ '.

Ο ἱ Κ λ η ρ ικ ο ὶ τ ῶ ν π τ ω χ ε ί ω ν κ α ὶ μ ο ν α σ τ η ρ ίω ν κ α ὶ μ α ρ τ υ ρ ίω ν ^ ὺπὁ τὴ ν ἐ ξ ο υ σ ία ν τ ῶ ν ^ν έ κ ἄ σ τ η πό-
λ ε ι Ἐ π ισ κ ό π ω ν , κ α τ ὰ τ ὴ ν τ ῶ ν ἀ γ ίω ν Π α τ έ ρ ω ν π α ρ ἄ δ ο σ ιν , δ ια μ ε ν έ τ ω σ α ν , κ α ὶ μ ὴ κα τὰ α ὐ θ ἄ δ ε ια ν ά φ η -
μ ά τ ω σ α ν τοῦ ἰδ ίο υ ^ Ε π ι σ κ ό π ο υ . Ο ἱ δ ὲ τ ο λ μ ῶ ν τ ε ς ἀ ν α τ ρ έ π ε ι ν τ ὴ ν τ ο ι α ύ τ η ν δ ι α τ ύ π ω σ ι ν , κ α θ ^ ο ἶο ν δ ή π ο τ ε
τρύπον, κ α ὶ μ ὴ ὺ π ο τ σ σ σ ό μ ε ν ο ι τ ῶ ἰδ ίω Ἐ π ισ κ ό π ω ^ εἱ μ ὲ ν ε ἶε ν Κ λ η ρ ι κ ο ὶ , τ ῆ ς τ ῶ ν Κ α ν ό ν ω ν ὺ π ο κ ε ίσ θ ω -
σ α ν ἐ π ιτ ιμ ίο Ι ς , εἰ δὲ μ ο ν ά ζ ο ν τ ε ς ἤ λ α ^ ίκ ο ὶ, ἔ σ τ ω σ α ν ἀ κ ο ι ν ω ν η τ ο ι -

^ ρ μ η ν ^ ί α

^ ο δ ιο ρ ισ μ ὸ ν τ ο ^ π α ρ ό ν τ ο ν Κ α ν ό ν ο ς ε ἶ ν α ι ο ὕ τ ο ν . Ὄ Τ ι , ο ί Κ λΥ ^ρικοὶ κ α ὶ ι ε ρ ω μ έ ν ο ι ὸ π ο θ Ε ύ ρ ί σ κ ο ν τ α ι ε ι ν τ ο ^
να ο ύν τ ^ ν π Τ ω χ ο Τ ρ ο φ ε ίω ν , δ ρ φ α ν ο Τ ρ ο φ είω ν δ η λ . γ η ρ ο κ ο μ ε ί ω ν , ^ α ὶ ν ο σ ο κ ο μ ε ίω ν κ α ὶ ε ί ς τ ά μ ο ν α σ τ ή ρ ια , καὶ εἰ^
τ ο υ ς να ο ύ ς τ ^ ν μ α ρ τ ύ ρ ω ν , π ρ έ π ε ι ν ά δ ι α μ έ ν ο υ σ ι π ά ν τ ο τ ε ύ π ο τ α σ σ ό ^ ι ε ν ο ι ε ί ς τ ο ὺ ν Ἐ π ι ^ Ι κ ό π ο ν ν έ κ ά σ τ η ν π ό λ ε ω ν ,
κ ^ Τ ά τ ή ν π α ρ ά δ ο σ ιν τ ι ^ ν ά γ ί ω ν Π α τ έ ρ ω ν , κ ^ ὶ ν ά μ ώ ἀ π ο σ κ ι ρ τ ^ σ ι ν άπὸ τήν έ ξ ο υ σ ί α ν Τ ο ^ έ δ ι κ ο ῦ τ ω ν Ἐ π ι ^ κ ό ..
π ο υ μ έ α υ θ ά δ ε ι α ν . ^ ο σ ο ι δ έ τ ο λ μ ή σ ο υ ν ν ά παρ^εβοί^ν καθ^ ο ιο ν δ ή π ο τ ε τ ρ ό π ο ν τὸ ν παρύνΤα Κ α ν ό ν α , κ α ὶ νά μώ
ύποτά τΤ ω νται ειν τ ὸ ν έ δ ικ ύ ν Τ ο υ ν Ἐ π ^ σ κ ο π ο ν , ο ὕ τ ο ι , ε ι μ έ ν ι^ σ ιν ι ε ρ ω μ έ ν ε ι κ α ὶ Κ λΥ ^ρικοὶ, νά ^ ν α ι ύποκε^-
μ ε ν ο ι ε ίς τ ά έ π ι τ ί^ ι ι α τ ί ^ ν Κ α ν ό ν ω ν , τ ά ὸ π ο ῖ α ἦ θ ε λ ε ν ει^ρει ε ὕ λ ο γ ο ν ὸ α ύ τ ὸ ν ο ὕ τ ο ν κ α τ ά τ ό π ο ν ^ ^ π ίσ κ ο π ο ν , ει
ο έ ^ ο ι ^ ,ο ν α χ ο ὶ ώ λ α ι κ ο ὶ , ν ά ά φ ο ρ ί ζ ω ν τ α ι . Δ ι ά τ ί δ έ α ν ω τ έ ρ ω ε ίπ ὡ ν δ Κ α ν ὡ ν , κ λ ^ ρ ικ ο ύ ν κ α ὶ ρ ^οναχοὺν μ όνον,
κ ά τ ω θ ε ν λ έ γ ε ι , κ α ὶ λ α ^ κ ο ύ ν ; δ ι ά ν ά φ ανερω σ Υ Ι Τ ο ύ ν λ α ϊ κ ο ύ ς έ κ ε έ ν ο υ ν , ε ιν τ ὸ θ ά ρ ρ ο ν τ ^ ν ὁ π ο ί ω ν , καἰ τή ν ύπε-
ρ ά σ π ισ ιν έ π ισ τ η ρ ιζ ό μ ε ν ο ι ο ἶ Κ λ η ρ ικ ο ὶ κ α ὶ ^ ο ν α χ ο ὶ , α ύ θ α δ ι ά ζ ο ο σ ι κ α τ ά τοῦ Ἀ ρ χ ιε ρ έ ω ν , κ α ὶ δ έν υπο τά σ σ ο ντα ι
ε ίν α ^ τ ό ν

Ἀ π ο σ τ . οδ^,
Ε ἶ τ ι ς Κ λ η ρ ικ ὸ ς πρ ὸς Κ λ η ρ ικ ὸ ν π ρ ᾶ γ μ α ἔχο ^ , μ ἡ ἐ γ κ α τ α λ ιμ π α ν έ τ ω τ ὸ ν Ο ἰκ ε ῖο ν 'Ε π ί ^ ς
^ τ η ς ά. ^. της
σκοπον, κ α ὶ ἐπὶ κ ο σ μ ικ ὰ δ ικ α σ τ ή ρ ια κ α τ α τ ρ ε χ έ τ ω , ἀ λ λ ὰ π ρ ό τ ε ρ ο ν τὴν ὑ π ό θ ε σ ιν γ ι^ μ ν α .^ δ ^ .ι^ . κα^. της
έν Ἀ ν τ ιο χ .
ζέτω παρὰ τῶ ἰδ ίω Ἐ ^ ισ κ ό π ω , ἤ γοῦν γ ν ώ μ η α ὐτοῦ το ῦ Ε π ισ κ ό π ο υ , π α ρ ' ο ἶς ἄ ν τ ὰ ἀμ- ιδ^. ιέ. τη ς εν
φ ό τερ α μ έρ η β ο ύ λ ω ν τ α ι, τ ὰ τ ῆ ς δ ίκ η ς σ υ γ κ ρ ο τ ^ ῖσ θ α ι, ε ἰ δέ τ ι ς π α ρ ἁ τ α ῦ τ α π ο ιή σ ο ι, Κ α ν ο - Κ αρθ. ή, ι ^ .
ν ι κ ο ῖς ἐ π ι τ ι μ ί ο ι ς ὑ π ο κ ε ί σ θ ω . Ε ἰ δ ὲ κ α ὶ Κ λ η ρ ι κ ὸ ς π ρ ᾶ γ μ α ἔ χ ο ι π ρ ὸ ς τ ὸ ν ἴ δ ι ο ν , ἤ κ σ .ὶ π ρ ὸ ς ἔτε- ς
ιδ^. ιέ. ι ^ .
κ ή . λς^, π ^ .
ρον Ε π ίσ κ ο π ο ν , π α ρ ὰ τῆ Συνόδω τ ῆ ς ἐ π α ρ χ ία ς δ ικ α ζ έ σ θ ω . Ε ἰ δὲ π ρ ὸ ς τ ὸ ν τ ῆ ς α ύ τ ῆ ς ἐ π α ρ -
ρ ^ . ριε^.
χ ί α ς Μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ν Ἐ Ι^ ίσ κ ο π ο ς, ἤ Κ λ η ρ ικ ὺ ς ἀ μ φ ισ β η τ ο ίη , κα τα λα μ β α νέτω , ἤ τὸν Ἔ ξαρ- ρ ι^ .ρ λ δ ^ .ρ λ ^ ε
Υ ον τ ῆ ς δ ιο ικ ή σ ε ω ς , ἤ τ ὸ ν τ ῆ ς Β α σ ιλ ε υ ο ύ σ η ς Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς θ ρ ή νον κ α ὶ ἐπ^ α ὐ τ ῶ ρλη^. ρλθ^.
δ ικ α ζ έ σ θ ω .

1
( ) εΣυμφι^νω ς μ έ τον πα ρδντα Κανόνα θεσ π ίζει κ α ὶ ή ρ κ γο εδέν είνα ι συγκεχωρη^^,ένον είς κανένα οἱονδή ποτε λα^κον^ ^ νὰ
νεαρὰ του ^Ιουστινιανου. ^ σ ὶ γὰρ^ κἀνένας ἄ ς μ η - ἀφ ίν'^ τὸν κ ιν ^ λόγον διὰ έκκ λη σ ια σ τικὰ ς ύποθέσε^ς, ^ ν ὰ α ν τ ισ τ έ κ ε τ α ι είς
κλῆρόν του, κ α ὶ νὰ γ ίν ε τα ι κοσμικὸς, έπειδώ θέλει γυμνωθώ όλόκληρον έκκλησίαν^ ^ οίκου^Αενικών Σύνοδον- Δ ιό τ ι τ ὸ νὰ ἀνι-
ἀ π ὸ τὴν δοθεισαν είς αύ τὸν ἀξίαν ^ σ τρ α τεία ν, καὶ θέλει χνεύη, κ α ὶ νὰ έ ξ ε τ ά ^ τ ιν ὰ ς τ ὰ τ ο ια ῦ τ α , το ῦ τ ο ε ἶν α ι ^ργον
ραδοθ^ εἰς τους ^ουλευτὰς τ η ς έδικῆς το υ .
π ό λ εω ς ^ Ι δέ τω ν ΙΙ α τ ρ ια ρ χ ῶ ν κ α ὶ ἱερέω ν κ α ὶ διδα σ κ ά λ ω ν, είς το υ ς όποίοι^ς
κα ὶ ή. ^ εα ρ ὰ του Δ έοντος πρ οσ τά ζει, ^ τ ι οὶ κληρικοὶ κ α ὶ μ ο ν α χ ο ὶ έδόθη έκ Θεοῦ νὰ λύουσι, κα ὶ νὰ δἐνουσιν. ^Ο γ ὰ ρ λαΥκὸς, κ^ν -
ί
όπου μετασ χ^μ ατισ θοῦν, κ α ὶ γ νουν λα^κοὶ, κ α ὶ σ τα ν ικ ῶ ς τω ν κ α ὶ ^ ν α ι γ ε μ ά τ ο ς ἀ π ὸ κά θε σ οφίαν κ ^ ὶ εύλάβειαν^ δ μ ω ς λα^κὸς
ν ὰ ἀποκα τασ τα ίνω νται π ά λ ιν είς τ ὸ σ χ η μ α του .Κ λήρου καὶ π ά λ ιν εἶν α ι, κ α ὶ πρό^ατον^ ἀλλ^ ο ^ π ο ιμ η ν , ὁ δε Ἀ ρ χ ιε.-
Λ
τω ν μ ο ν α χ ι ^ (Παρὰ ^ ρμ ενοπούλφ τ μ ῆ μ α γ^. έ π ιγ . β^. τ η ς ρεύς, κἄ ν κ α ὶ δ ε ί χ ν ε κάθε άνευβλάβειαν^ ἀλλ^ δ μ ω ς Ποιμώ ν ε ^
έπ ιτ ο μ η ς τω ν Κ ανόνων.) να ι, ^ίως όπου β ρ ίσ κ ε τ α ι είς τὸ ν τό π ο ν τ ῶ ν ^Δ ρχιερέω ν^ δθεν
( ^ ) Δι^ ^ κα ὶ έν τ^Ι ι^. πράξει τ η ς έ π ὶ β α σ ιλ είο υ τ ο ῦ ' ^ α κ ε - δέν π ρ έ π ε ι Τὰ π ρ ό β α τα ν ὰ ἀ ν τιφ έρ ω ντα^ κ α τ ὰ τω ν ποιμ ένω ν
δόνος γενομένης Συνόδου, δρθότατα κ α τὰ το ῦ το γέγρ α π τα ^ , τους.^
 ΤΠΣ Δ^. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ ρ μ η ν ε ί

^ Ο τ α ν μ έ ν ^ ν α ^ Κ ^ η ρ ικ ὸ ^ ἐ^χω κ ρ ίσ ιν μ έ ^ λ λ ο ν Κ λ η ρ ικ ὸ ν , δ ι ο ρ ί ζ ε ι ὸ π ^ ρ ω ν Κ ανώ ν ν ἀ μ ^ ά φ ίν ^ τ ^ ἐ δ ικ ό ν
τ ο υ ε π ί σ κ ο π ο ν , κ α ὶ ν ἀ θ ε ω ρ ^ τ ^ ν κ ρ ίσ ιν Τ ο υ ε ίς κ ο σ μ ι κ ἀ κ ρ ι τ ή ρ ια , ἀ λ λ ἀ π ρ ό τ ερ ο ν ν ^ τ ^ ν θ ε ω ρ ^ ^ .^ὸν
σκοπόν του, κ α ὶ μ ε τ ὴ ν γ ν ώ μ η ν κ α ὶ ά δ ε ια ν Το^ ^ π ισ ^ ό π ^ υ τ ο υ , νο^ θεω ρ^ται ή κ ρ ί^ άπὸ κ ρ ιτ ἀ ^ α ί ρ ^
τού^, ε ἰ^ το ύ ς ὸ ^ ο ἶο ι^ ε ύ χ α ρ ισ Τ ο ῦ ν τ α ι κ α ὶ τ ἀ δ ύ ω μ έρ η , ^ ,τ ε έ ν ά γ ω ν κ α ὶ έ ν α γ ό μ ε ν ο ^ . ^ Ο τ ο ιο ^ δ έ Κ λ η ρ ι κ έ
^ θ ε^ κ ά μ ε ι ^ λ λ ^ , ν ἀ ύ π ο ^ ά λ λ ε τ α ι ἀ π ὸ τ ο ύ ^ ^ π ι σ κ ό π ο υ ^ ε ί^ Κ α ,Ιο ν ικ ^ έ π ι τ ί μ ι α . ^ ο τ α ν δ έ Κ λ η ^ ε ὸ ^ έ ^ κρ^
σ ι ν μ έ τ ὸ ν ί^διόν τ ο υ ^ π ἶ ^ κ ο π ο ν , ο^ς θ ε ο ^ τ ^ ν κ ρ ίσ ιν ε ις τ ὴ ν Σ ύ ν ο δ ο ν τ ^ ς ^ π α ρ χ ι α ^ , ^ ο τ α ν δ έ π ά λ ι ν ^ π ί ^ κ ο ^
πο^, ^ Κ λ η ρ ι κ ὸ ς έ^χω κ ρ ίσ ιν μ ὲ τ ὸ ν μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η ν , ςέ^ π η γ α ί ν ω ε ίς τ ὸ ν ^ ξ α ρ χ ο ν τ ά δ ιο ικ η τ ή , ( ^ ^ ^ὸν
Τ ῆ ^ ἱ ^ α σ ιλ ε υ ο ύ σ η ^ Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς θ ρ ό νο ν, κ α ὶ ε ἰ ς έ κ ε ῖν ο ν ^ θ ε ω ρ ^ τ α ι ^ κ ρ ίσ ι^ .

(^ ) ^ σ ε ὶ μ έλ ισ σ α ι κη ρίον, οί^τω διάφοροι γ ν ώ μ α ι περιεκύκλω .- τ η ς Ἀ ν α το λ ῆ ς (κ ατὰ τὸν Π αχυμέρην ^ λ . ς^. ^

σ α ν τ ὸ μ έρος το υ π α ρ όντος Κ α νόνος. ο ἱ μ έν γ ὰ ρ ἦμέτεροι^ ένα ν- οἱ π ολ ιτικοὶ καὶ ^αοιλικοὶ νόμοι δέν προσδιορίσου. ν ^τ^ ἦ
τιο ύ μ ενο ι είς τ η ν του Π ά π α ἀ ρ χ ὴ ν , κ α ὶ θέλο ν τες νὰ τιμ ή σ ο υ ν Κ ω νσ ταντινουπόλεω ς μόνον κ ρ ί^ ς ^ ἀπ ό^α^ις δ^ν δ έχετ α ι ^κ-
τ ὸ ν Κ ω ν σ τα ν τιν ο υ π ό λ ε ω ς, έκλ ινα ν είς τ η ν ὁπερβολήν. ^οθ εν ^ κ λ η τον, άλλ^ άορίστως έκάστου Π α τρ.άρχου κ^^ τ ^ Πατριαρ^
^Α γκύρας μ α κ ά ρ ιο ς ἐξάρ χου ς μ έ ν τ ῆ ς Δ ιοικήσ εω ς ἐν ν ο ^ του ς χ ω ν πλ ηθυ ντικῶ ς. Δ έγ ει γὰρ ὁ Ἱουστινια^ος ^ ε α ρ ^ ρκ^^, ό
λ ο ιπ ο ὸ ς Π α τ ρ ιά ρ χ α ς , είς δέ το ν Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς δίδει τη ν Π α τρ ιά ρ χ η ς τ η ς Διοικήσ^ως ἐκειν^ όρι^έτω , ^ἰτιν^ τ ^ έκκλη-
κα θόλου ^ κ κ λ η τ ο ν , κ α ὶ τοῦ τον θέλει ν ὰ ^ ν α ι ὁ πρ ῶ τος κ α ὶ ἀ - σιαστικο-ς Κανόσι κα ὶ τοις νόμοις συνάδε^, ο^δεν^ς μέρους κα τὰ
ν ώ τερ ο ς κ ρ ιτ ὴ ς έπ ά ν ω ε ίς δλους τού ς Π α τ ρ ιά ρ χ α ς. Συνηκολού- τ η ς ψήφου αύ το ῦ ἀ ν τιλέγειν δυναμένου. Κ α ὶ ό σοφὸς Δέων έν
θησε δέ τ ^ ί^Ιακαρίιρ κ α ὶ ἦ Ἀ λ ε ξ ιὰ ς ἐν τω ἰσ το ρ ί^ , κ α ὶ ^ ι κ ό - τ ῶ ά. τ ίτ λ . τ η ς νομικης αύτοῦ έπιτομης^ λέγ ει, τ ὸ του Π α -
λ α ο ς ὀ Μ εθώ νης γρ ά φ ω ν κ α τ ὰ τ η ς ἀ ρ χ η ς του Π άπα^ οἱ δ^ Π α - τρ ιά ρ χ ο υ κριτήριον έκκλήτι^ οὁχ ύπόκειτα ι, οὀδε ἀ ν α ψ η λ α ^ -.
π ι σ τ α ὶ π ά λ ιν , θέλο ν τες ν ὰ συστήσουν τη ν μ ο ν α ρ χ ία ν του Π ά - τ α ι ά π ὸ ἄλλον, ώς ἀ ρ χ ^ δν τῶ ν έκκλησιαστικῶν^ ἐξ αύτοῦ γὰ ρ
'π α , συνακολουθοῦσιν είς το ύ ς ήμ ετέρ ο υ ς κ α ὶ σ τέργουσι νὰ ^ να ι π ά ν τ α τ ὰ κριτήρια, καὶ είς αύ τὸ ἀναλύ ει. Κ α ὶ ό Ἱουστιν^ανὸς
π ρ ώ τος ἐπ ὶ πά ντω ν Κ ρ ιτ η ς ό Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς, μ έ σκοπὸν .
π ά λ ίν β ι^ λ γ^. κε^. τη ς σ υ ν α γω γές τ η ς έκκλησιαστικης^ ὁ
δ ιὰ ν ὰ δείξουν, ^ τ ι, ἄν ὁ Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς, .^ναι ἐ π ὶ π ά ν τω ν ἀρμόδιος Π α τρ ιά ρ χη ς έξετάσει τ ^ ν ψηφον^ μ η δεδιως ^κκλητον,
Κ ρ ιτ η ς , ἐ π ε ιδ η ὁ ^Ρ ώ μ η ς εἶνα ι π ρ ώ το ς κ α ὶ το υ Κ ω νσ τα ντινο υ - κα ἰ ^ ι^ λ . ά τ ίτ λ . δ^. τ η ς ἐκκλησιαστικης δ ια τ α γη ς, ούκ ἐκκ α-
π ό λ εω ς κ α τ ὰ το υ ς Κ α νόνας, λοιπ ὸν ὁ ^Ρ ώ μ ης εἶνα ι ό έσ χα το ς λ ο ῦ ντα ι α ἱ τῶ ν Π α τρ ια ρ χῶ ν ψ ἦ^οι, κα ὶ π ά λ ιν ^ιβλ. ά . τ ίτ λ . δ^.
κ α ὶ κοινῶ ς έ π ά ν ω είς δλους τους Π α τρ '.ά ρ χα ς Κ ρ ιτη ς, κα ἰ ^ίς κε ^. κθ^. κ α τὰ τω ν ἀποφάσεων δέ τῶ ν Π ατρ ιαρ χῶ ν, ἐνομοθετήθη
α υ το ν ἀ κ ό μ η τὸ ν Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς, κ α ὶ είς αυ τὸν ἀ ν ά γ ε τα ι ἀ π ὸ τους προ '^μῶν β α σ ιλ είς νὰ μ η γ ίν ε τα ι εκκλητος. Α οιπὸν
τ ῶ ν τεσ σ άρ ω ν Π α τ ρ ια ρ χ ῶ ν τ η ς οἰκουμἐνης ὴ ^κκλητος. ο ἰ Π α - ἀ νίσω ς κ α τὰ τούς Ι^ασιλεῖς τούτους, οιτινες συμ^ωνοῦσι μ έ τους
π ι σ τ α ὶ δέ ού τοι εἶν α ι ὁ ἀ π ο σ τ ά τ η ς Β ησσαρίω ν, ^ ιν ίο ς , κ α ὶ Ι^ελ- ἱερούς Κ ανόνας, α ἱ ψηφοι τῶ ν Π α τρ ια ρ χῶ ν π ά ντω ν δέν δέχω ν -
λαρμ^νος, Ν ικ ό λα ο ς δέ π ά λ ιν ὁ Π ά π α ς , γρ άφ ω ν κ α τὰ του ιΙ^ω- ι
τ α ι ^κκλητον, η το ι δέν ἀ ν α β ιβ ά ^ ω ντ^ ι ις ^ .λ ο υ Π α τρ ιάρ χου κρ ι-
τ ίο υ π ρ ὸ ς ^ ι χ α η λ τον Δ ύ το κ ρ ά το ρ α , ^ ξ α ρ χ ο ν μ έν τ η ς Διοι-. τήριον, π ῶ ς ὁ Κ ω νσ τα ντινουπόλεω ς δύ να τα ι τα ύ τα ς νὰ ἀνακρίν^ -
κή σ εω ς θέλει ν ὰ ἐννοω ὁ Κ α νώ ν το ν ^Ρ ώ μ ης, κ α ὶ ο τι τὸ , Διοική^ Κ α ὶ ἄν ὁ παρό^ν Κ ανων τηςδ^. ἀλ λὰ καὶ ὁ ι^ .α ^ τ η ς , σκοπόν εἶχε^
σεω ς ὁ π ο ῦ λ έ γ ε ι ένικ ῶ ς, έννοε^ται ἀ ν τ ὶ διοικήσεω ν πλ ηθυ ντικῶ ς, νὰ ^ χ ^ ό Κ ω νσ τα ντινουπόλεω ς τ ^ ν ^κκλητον τῶ ν λοιπῶ ν Π α -
κα θω ς, φ ησ ὶ, κ α ὶ ^ θεία Γ ρ α ^ η π ο λ λ ά κ ις μ ε τ α χ ε ιρ ίζ ε τ α ι τ ὸ ^νι- τρ ια ρ χ ω ν , π ώ ς οἱ Ε ασ ιλείς ήθελαν θεσπίσουν ἐκ διαμέτρου ^λον
κὸν ἀ ν τ ὶ π λ η θ υ ν τ ικ ο ί, ώ ς τ ὸ , π η γ η δ έ ἀνέβα ινεν έκ τ η ς γη ς, τ ὸ έναντίον, είς καιρὸν ὁποῦ αύτοἰ ἐγίνωσκον ο τι οί μ η συμφω -
ἀ ν τ ὶ το υ π η γ α ὶ δέ ἀνέβα ινον έκ τ η ς γ η ς . Κ α ὶ ο τ ι ὁ Κανιών λ έ - νοῦντες το^ς Κανόσι πολιτ^κοὶ νόμοι μἐνουσιν ^κιΙροι ; γ^. δτι, ἄν
γ ε ι είς τὸν ^ ξ α ρ χ ο ν τ η ς Δ ιοικ ήσ εω ς, δ η λ . τὸν ^Ρ ώ μ η ς πρῶ τον δώ σω μεν κα τὰ του ς άνωτέρω Π α π ισ τὰ ς ο τι ό Κ ω νσταντινουπό..
κ α ὶ κυ ρίω ς νὰ κ ρ ίν ετ α ι ὁ μ έ τὸν μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ν τη ν κρίσιν ^ χω ν, λεω ς κρίνει τους Π α τρ ιά ρ χα ς, καὶ ἀνα^ιρίνει τὰς κρίσεις αὁτῶν,
κ α τ ὰ δ έ σ υ γ χ ώ ρ η σ ιν κ α ὶ δεύτερον λ ό γ ο ν, νὰ κρ ίνεται είς τὸν έπ ειδ ^ ό Κανων δέν κάμνει έξαίρεσιν τίνο ς καὶ τίνος Π α τριάρ-
Κ ω ν σ τα ν τιν ο υ π ό λ εω ς. ^Ο λοι ο μ ω ς ο^ το ι μ α κ ρ ὰ ν τ η ς ἀληθείας χ ο υ , άρα κρινεί ό αυτὸς κ α ὶ άνακρινεῖ κα ὶ τ ὶ ν ^Ρώμης, και ου.
.
ἀ π ε π λ α ν ή θ η σ α ν ^ Ο τ ι μ έν γ ὰ ρ ὁ Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς ούκ ^ χει τ ω ς ^ίσται ό Κ ω νσταντινουπόλεω ς κα ὶ πρώ τος κ α ὶ έσ χα τος κα^
έξουσίαν ένερ γεῖν είς τ ὰ ς Δ ιοικ ή σ εις κ α ὶ ένορίας τῶ ν ^ελλων Π α - κοινὸς κριτης πά ντω ν τῶ ν Π α τριαρχῶ ν κα ι αύτοῦ του Π ά πα.
τρ ια ρ χ ω ν , ο ύ τε εἰς α ύ τὸ ν έδόθη ἀ π ὸ τὸ ν Κ α νό να τούτον Κ α ὶ λο'.πον μ έ τὰ ς έπινοίας όπου αὁτοὶ ^ητοῦσι νὰ σνστήσουν
κ λ η τ ο ς έν τ ω καθόλου ^ κ κ λ η σ ὶφ (η τ ις έσ τὶν ἀ γ ω γ η ἀπ ὸ ο ἱο υ δή - τὸ μ οναρχικὸν του Ρ ώ μ η ς ἀξίω μα, μέ α ^ τὰ ς τὰ ς ἰδίας καταρ-
π ο τ ε δ ικ α σ τη ρ ίο υ έτερον μ εῖ^ ο ν δικα σ τήρ ιον, κ α τ ὰ τ ὸ θ^ ρά^σουσιν αύ τὸ κα ὶ κατακρη^ενίζουσι^ δ^. ^ τ ι δέν ^ χει ^ιδειάν τ ι -
^ ιβ λ . τ ω ν ^ α σ ιλ ικ . τ ί τ λ . ά .), δὴ λ όν έ σ τ ι ά. δ ια τ ὶ έν τω δ^. νας, ούτε Ι^Ιητροπολί^ς^ ούτε ΙΙα τρ ιά ρ χ η ς νὰ ἐ ν ^ γ ω τ ι εί^ τὰ^
π ρ ά ξει τ η ς έν Κ α λ κ η δ ό νι τ α ύ τ η ς Συνόδου ὁ Κ ω νσ τα ντινου πό- ^περορίους έκκλησίας, εἰμ ^ μόνον είς τὰ ς υποκειμένας α ύ τ^ , '^.ατὰ
λε ω ς Ἁ ν α τ ό λ ιο ς ένερ γή σα ς ύ περόρια, κ α ὶ λα β ω ν τη ν ^ύρ ον ά π ὸ τους Κ ανόνας τώ ν Ἀ π ο σ τό λω ν λδ^. λε^. τη ς ά. ς^. της β^-
τὸ ν ε π ί σ κ ο π ό ν τ η ς Φ ώ τ ιο ν , κ α ὶ δους α ύ τὴ ν είς τὸν ^ η ρ υ τοῦ γ^. ή. τ η ς ς '. λ ^ . λ θ '. τ ^ Σαρδι^ι. γ^. ιβ^. τ ^ 'Α ^
Εύσέβιον^ κ α ὶ κα θελω ν κ α ὶ ἀφ ορίσας τὸ ν Φ ώ τιο ν , έμ έμ ^ θ η κα ὶ τ ιο χ . θ^. καὶ άλλους. Κ α ι πῶ ς λοιπὸν ό παρων Κ ανω ν. κα ὶ οἱ
ἀ π ὸ το υ ς ά ρ χ ο ν τ α ς , κ α ὶ ἀ π ὸ ολην τ η ν Σύνοδον διὰ τουτο. Κ α ὶ ἐίλλοι ήθελαν διατάξει το έναντίον τούτω ν ἀ π ά ν τ ω ν , ε^.ὅτι, ἄν
ἀ γ κ α λ ὰ έπρ οφ α σ ίσ θ η π ο λ λ ὰ , μ έ δλον το ῦ το ὅσα έκει ένήργησεν, ὁ Κ ω νσταντινουπόλεω ς ^ ε ^ λ^^ει το τοιοῦτον πρυνόμιον, π ώ ς
ἀ^υρώ θη σ αν ύ π ὸ τ η ς Συνόδου, κ α ὶ ό Φ ώ τ ιο ς ἐδικαιώ θη, κ α ὶ τὰ ς οἱ Π α τρ ιά ρ χα ι Κω νσταντινουπόλεω ς, διαφερόμενοι π ο λ λ ά κ ις μ ε τ ὰ
έ π ισ κ ο π ὰ ς τ η ς Τ ύρου ^λα β ε. Δ ιὸ κ α ὶ ό Ε φ έσ ο υ Ἱσαὰκ ^λεγεν τώ ν Π α πώ ν, δέν ε ^ α ν ο τι ^ιχουσι τοιοῦτον, ἀ λ λ ὰ μόνον δ τ ι τ ὰ
ε ἰς ^ Ι ι χ α η λ τ ὸ ν π ρ ω το ν τῶ ν Π α λ α ιο λ ό γω ν, ὅ τ ι ὁ Κ ω νσ τα ντινο^ - ἶσ α πρεσβεια ; ^ πώ ς ἐίλλο^ ούδεὶς χ ρ ισ τια νὸ ς έν τ α ίς τοια ύ τα ις

π ό λ ε ω ς ούκ έ κ τ είν ει τ ^ ν έξουσίαν α ύ το ῦ έπὶ τὰ Π α τρ ια ρ χεία α ^ τώ ν δια^οραις εἶπέ π ο τ^ τον Κ ω νσ τα ντινουπόλεω ς μείζον^ι

Π Π Α ^ Α ΙΟ Ν
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ υ μ φ ω ν ί ο^

^ ο δέ τ ^ Κ α ρ θ α γ . δ ιο ρ ίζ ε ι, έ ά ν Π ρ ε ^ β ύ τ ε ρ ο ι κ α ὶ Δ ι ά κ ο ι κ ^ τ η γ ο ρ ^ θ ο ι ^ ν ἄ έ κ ^ έ γ ^ ά π ὸ τ ά π λ η ^ ιύ -
χω ρ α μ έρ^ ^ ρ ^ ν Π ρεοβύ τερος ^ ^ Ε π ισ κ ό π ο υ ς , ὸ δ ^ δ ι ά κ ο ν ο ς τ ρ ε ῖ ς , κ ^ ὶ ^ υ ν ^ υ τ ο ῖ ς ^ ν ^ θ ε ο ρ ^ τ ὴ ^ κ ρ ισ ιν τ ω ν ὸ
^ ι ο ς ^ π ί ^ κ ο π ο ^ , ν ά δ ί δ ε τ α ι δ έ κ^ ιὶ ε^ς α ύ Τ ο ὸ ^ ή δ ιο ρ ία τ ῶ ^ ο ι ^ μ η νῶ νφ ^αὶ τ^ πρόσοπο^ τ ῶ ν κα τηγόρω ν
α ύ τ ῶ ν ν ά έ ^ ε τ ά ζ ω ν Τ α ι ω ς ^ α ὶ έ π ὶ τοἰ^ ^ Ε π ι^ κ ό π ο υ . Τ ο ^ δ ε λ ο ι π ο ύ ς Κ λ ^ ρ ικ ο υ ^ μ ό ν ο ς ^ιρινει ο ἐ ν τ ό π ι ο ς Ε π ί^ κ ο -
π ο ^ . ^ Ε να ς δ ε ε π ί σ κ ο π ο ς δ ὲ ν κ ρ ίν ε ι, οι^ τε ^ Ε π ισ ^ ιό π ο υ ς , ο ^ τ ε Π ρ ε σ β υ τ ε ρ ο ν ς ^ α ὶ ^ Δ ια κ ό ν ο υ ς κ α τ ά ^ Τ ὸν ρ ι^ , τ ^
α ύ τ^ ς Κ αρθαγ . ^ο δἀ πζ^. τ ^ α υ Τ ^ ς , . έ ά ν κ λ '^ ρ ικ ο ὶ ἐ λ ε γ χ θ έ ν τ ε ς δ ι ά ^ τ ι ν ^ έ γ κ λ η μ ^ τ ^ ι ά ν α μ ε τ α ^ υ ε ί ς ε ν α χρύ^
νον δ έ ν ά θ ω ω σ ο υ ν τ ὸ ν ε α υ τ ό ν τ ο υ ς ά π ὸ α υ τ ά , ν ά μ ^ δ έ χ ε Τ ά ι ε^ ς τ ὁ ^1ά π ο λ ο γ ι α Τ ον. Ο δ ε ρ ιε , τ ^
τ ^ ς , έ ά ν Κ λ ^ ρ ικ ὸ ^ , λ έ γ ε ι , δ ια φ ε ρ ό μ ε ν ό ς τ ι ν ι , ζ ^ τ η σ '^ ά π ὸ τ ^ ν ἱ^ α σ ιλ ε^ς π ^ λ ι τ ι κ ὸ ν κ ρ ι τ η ρ ιο ν , ^ ὶ έ^χι Ι^ π ι^ Κ ο ^
κ ὸ ν , κ ^ εθ α ιρ ε^ τα ι. Θ ε σ π ίζ ε ι δε ὸ Ιο υ σ τ ιν ια ν έ ^ ίε α ρ ^ ρ ^ γ '^ κ ε ι μ ε ν ^ έ ν β ι β λ . γ . τ ῶ ν ^ κ σ ι λ ι κ . Ι ί τ λ . α^. κ ε ^ .
λ έ . ^ τ ι ^ π ο .ο ς ^ ε ι κ ρ ίσ ιν μ ε Κ λ η ρ ικ ὸ ν , ^ ^ Ι ο ν α χ ὸ ν , ^ Δ ια κ ό ν ισ σ ά ν , ^ ^ ο ν ά ζ ο υ σ α ν ,^ Δ σ κ η τ ^ ι α ν , π ρ ό τ ε ρ ο ν ά^
ά ν α φ έ ρ ^ τ^Ιν ύ π ύ θ ε σ ιν ε ίς τ ὸ ν ^ Ε π ίσ κ ο π ο ν , ε ί ς τ ὸ ν ὸ π ο ῖο ν ο ί ε ν α γ ό ^ ιε ^ ο ι ά υ τ ο ὶ εἶνο^ι υ π ο κ ε ί μ ε ν ο ι , κ α ὶ έ α ν ὸ ^ π ( -
σ κ ο π ο ς κ ρ ίν ^ κ ά τ ά Τ'ήν ά ρ έ σ κ ε ια ν κ α ὶ τ ί ^ ν δ ύ ω μ ε ρ ^ ν , χ ρ ε ω σ τ ε ῖ ὅ ά ρ χ ^ ν (^ ά ν κ ά μ ^ ^ ^ ι α ν ^ ν ^ ^ ίς ^ κ β α ^
σ ιν τ ή ν ψ ^ φ ισ θ ε ^ σ κ ν π α ρ ά Τ οθ ^ Ε π ισ κ ό π ^ ν κ α τ α δ ί κ η ν , Κ α ὶ ^ ε ^ ρ ^ τ .^ α υ τ ^ ^..εφ. λ ^ . θ ε σ π ι . , ε ι , ^ τ ι , ἐ ά ν ^να^
Τὸ π ρ ^ γ ι^ ,κ ἐ κ κ λ η σ ^ α σ Τ ικ ὸ ν , κ ί ^ μ ί ^ ν κ ο ιν ω ν ία ν ν ά μ ή ^ χ ο υ ν ο ί ά ρ χ ο ν τ ε ς ε ί ^ α ύ τ ὸ , μόν^ι οί ^ π ίσ κ ο π ο ι^
κ α τ ά το υ ^ Κ α ν ό ν α ^ , ν ά δ ίδ ο υ ^ ι Τ έλ ο ^ εί^ α υ τ ό . Ἐ ν δ έ τ ^ αΙ^Τ ^1^ ε α ρ ^ κε^ρ. η . θ ε σ π ί ζ ε ι , ο τ ι ^ Ι^αν ὁ ^ ικ τ η γ ο ρ ο υ -
νο^ ^ ν κ ι ε π ί σ κ ο π ο ί ^ μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η ς α ύ τ ο ῦ ν ά έ ξ ε Τ ά ζ '^ τ ά π ε ρ ὶ α ύ τ ο ῦ , ^ ά ν δ ε η ' ^ ^ ἰ^ τ ρ ο π ^ λ ίτ η ^ , νά ε ^ ε τ ά ^
Τά π ε ρ ὶ α ύ τ ο ^ ό ^ Α ρ χ ι ε π ί σ κ ο π ο ί ε ίς τ ὸ ν δ π ο ῖο ν ύ π ό ^ ,ε ι τ α ι ,ἐ ά ν δ ^ ΙΙρ ε σ β ύ Τ ε ρ ο ς , Δ ιά κ ο ν ο ς , ^ Κ λ η ρ ικ ὸ ^ , ^ ^ Ι γ ο ύ -
μ εν^ο^ ..
ο . ^ μ ο ν κ χ ὸ ί ὸ ^ π ί σ ^ο π ο ^ α ύ τ ί ^ ν ν ά θ ε ο ^ τ ά π ε ρ ὶ α ^ Τ ^ ν , κ ^ ὶ ^ι^ετά τ ὸ σ φ ^ ε λ μ κ Τ ο ^ κ α θ ε ε ν ὸ ^ ν ά δ ἰ δ ^
κ α ὶ τ ά π ο έ π ο ν τ α Κ α ν ο ν ικ ά ε π ι τ ί μ ι ά . ^ ^ Α ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ τ ὸ ν ο δ ^ . Ἀ π ο ^ τ ο λ ι κ ὸ ν ^ κ κ ὶ τ ὁ ^ ^ . τ ^ ^ .

Υ.
Ἀ π ο σ το λ . ιέ. Ι 1
^ κ' ἐξ ^ ῖν ^ ιι Ι^ λ η ρ ικ ὸ ν ἐν δ ύ ω πόλεω ν κ α τὰ τ κ ὐ τ ὸ ν κ ^ .τ α λ ^ .ε σ θ ^ ι ἐ κ κ λ η σ ία ις , ἐν η τ ε
τ ^ '. ι ^ . ι ^ ^ τήν ά ρ χ ή ν ἐ χ ε ιρ ο τ ο ν ή θ η , κ α ί ἐν προσ έφ υγεν, ὡ ς μ ^ ίζ ο ν ι δ ή θ ε ν , δ ιὰ δ ό ξ η ς κ ε ν ή ς ἐ π ιθ υ .

τ ^ ἵ^ ^ ,.ν,ς, ί^η λ ο ιπ ίν ^ ό ρ ιο ς, ι .^ ί ἠ ὰλ ν^ης ἰ^ή.^ησις τ ^ ν ^ ια - .

θ ρ ὁν^ ἶ ^ ω ν τ τ α ν τ ν ουπ^λ^.ως, ^ἰς ^ριθ^ευν, ^ .ἰ ς τ ^ ν ^ἰ^ξαρχον τής
νδνος εἶναι έτούτη. ^Εξαρχος τή ς Διοικήσεω ς, κ α τὰ τον Ι^αλσα- δ ι ο ι κ ή σ ε ι, είς τή ν ὁπ^ ία ν ^υρίσ^οντ.ιι, ^ .ἰ ς το ν Κ ω νσταντινου..
μῶνα, δεν εἶναι ὁ τή ς έ π α ρ χία ς μ η τρ ο π ο λ ίτη ς (ἐπ ειδή ή Δ ιο ί- 1
π^λ ειος, ί^ς ^ίς ὶ.δ^ον Ια τρ ιά ρ χ η ν . Δ^ν ^ ἶ π .ν ο τ ι ο π ο ι ^ Κληρι-
κησις περ ιέχει πολλὰς έπ α ρ χία ς καὶ ^Ιη τρ οπέλ εις), ἀλλ^ ο τή ς κὸς δ ι α φ ^ τ α ι π ρ ^ ς ἀ λ λ ο τ ρ ία ς δ ι ο ικ ή ^ .^ ς μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ν . ή ^Ιη-
Διοικήσεως μ η τρ ο π ο λ ίτη ς, ο^τε ὁ Π α τρ ιάρ χη ς, διύ τι δπ ερ λ έγει τρ ο π ο λ ίτη ς π ^ ς μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ν τ ή ς ό π ο ια σ ^ ή π ο τ . οιοικήσει^ς
δ ς^. τής οἰκουμενικής^ έὰν δέ τ ις ά τ ιμ ά σ η π ά ν τ α ς του ς τή ς καὶ ἐνορίας, ἄς κρίν^ινται προς τ ο ν Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς. ^ἱλλ^
Δ ιοικήσιως ^Επισκόπους, ταὁτδν έστι με τον ^Ι^ξαρχον Δ ιο ικ ή - ουδέ ε ἶπ ε , πρ ῶ το ν ἄς κ α τα λ α μ β ά ν ω το ν ^ἰ^ξα ρχον τ ^ ς διοική-
σεως, δποῦ λέγει ο παρών^ σύνοδος δε Δ ιοικήσ εο^, κα ι ^ ^ ξα ρ - σ^ως. ^ τον Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς, ^αθό^ς ά ν ο ^ ρ ι ^ ἀλλοιοι καὶ
χ ο ς Διοικήσεως. ^λλ ην τά ξιν έχουσιν ἀ π ὸ έκείνην ὁποῦ ε χ ε ι ὁ πα ρ ^ξη γεῖ τον Κανόνα ὁ 11ά π α ς Ν ικ ό λα ο ς, άλλ^ ά ^ ή ^ ν είς των
κάθε Π α τριάρχη ς μ ετὰ τω ν υποκειμένων α υ τ ^ Ἐ π ισ κ ^ π ω ν . ^Ι^- κρινομ^νω ν τή ν ^ούλ'^σιν ἐ ξ ίσ ^ νὰ π η γ α ίν ο υ ν , ή ^ἰς τον ^ἰ^ξαρ-
ξαρ^ος λοιπον τή ς Διοικήσεως εἶναι ο τ ή ς Δ ιο ικ ή σ ε ι^ ^ η τ ρ ο - χ ο ν τ ή ς διοικήσεως, ή εἰς το ν Κ ω ν^ τα ντινο υ π ό λ . ε.^ς, κ α ὶ νὰ δι-
π ο λ ίτη ς, ὁ προνύ^^,ιύν τ ι ^ ω ν ύ π ω τους άλλους τ ή ς α υ τή ς Διο^- κάἰ^ωνται ἀ π α ρ α λ λ ά κ τ ι^ ς , ή ^ίς το ν ^να, ή ι^-ς το ν άλλον. Διὸ
κήσεως Ι^Ιητροπολίτας. Τ οῦτο δέ το τω ν Ἐ ξ ά ρ χ ω ν ^ρονόμιον κ α ὶ ο ^Ι^ναρας ου π ά ν τ ο ^ λι^γ^ι τ ^ ν .^ Ιη τ ^ π ο λ ιτ ῶ ν , π ά ν τ ^ ύ
^ ε ρ ο ν ουκ ένεργε^ εἰ γὰρ καὶ λέγονταί τινες ^Ιη τροπολ^ταί Κ ^ σ τα ν τιν ο υ π ό λ εω ^ - κ α θ ^ ιτα ι δ ικ α σ τή ς, ἀ λ λ ὰ τ ^ ν υποκειμένων
^Εξαρ^οι, ἀλλὰ δεν ^χουσιν υποκειμένους α ύ το ῖς κ α ὶ το υ ς ἐν α ν τ ῶ ( ^ η ν ^ ί α του ι ^ . τ η ς π α ρ ^ ^ τη ς δ ^,). Κ α ὶ Ι^ν τ ^ ^ ε η ν ε ί^
τα^ς διοικήσεσι ^Ιη τροπολίτας. μ α ίν ε τα ι λ οιπ ον. κ α τὰ το ν ^ ο ν του έ. τ ή ς Σαρδικής ό α υ τ ^ λί'.γ^ι ε^μόνον το^ν εἐποκ-ιμ.νω ν τί^
Ι^αλσαμῶνα, οτι άλλοι τιν^ς νὰ ἦσαν κα τὰ το^,ς καιρους ἐκεί- Κωνσταντινο-^π^λ.ο^ς ι χ ^ ι ο Κ ω ν σ τ α ν τ ίν ο υ ^ ιό λ ,,^ τὰ ς ^κκλή^
νους οἰ ^Εξαρ^οι τ ^ ν διοικήσεων, τῶ ν οποίων (ἐξ ῶ ν ή τ^ , τους, ^ σ π ^ ρ κ α ὶ μόνω ν τἐ^ν υ π ο κ ,.ιμ νω ν τ ^ Ι ^ ^ , ^ ι ό Ι^ -
τὸν ^ιοναραν, ο Καισαρείας Καππαδοκίας^ ὁ ^Ι^ έσ ον, ο μ ης τ ὰ ς έκκ λή τους.^ ^ Π δη δ ^ , ἐ π ί ^ ή ή Σ ^ ο δ ο ς κ α ι ο ^Ι^αρχος
σα^ονίκης κα ὶ ο Κορίνθου, ο^τινες καὶ ἐ^ύρουν ^ ο λ ι ^ τ ^ ύ ρ ^ ^ τ ή ς δ ιο ικ ή σ ει^ δ^ν ἐν^.ργ^^ ὁ Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ ^ ό λ ^ ^ ^σ τι Κρι-
τὰ ς έκκλησίας τω ν. Τ ὰ δέ πολυσταύρια ἦσαν φ α ιν ό λ η δ^ὰ τή ς π ρ ῶ το ς κ α ὶ ^ ν ^ κ α ὶ έσ χ α το ς τ ^ ν υποκ. ιμ.^νο^ν α ύ τω ^Ιη--
λων σταυρῶν κ α τεσ τιγμ ένα , ^ς^λέγιί. ὁ Ε α λ σ α ^ ^ ν σελ^ τρ ο π ο λ ιτῶ ν, ου μ ήν δ^ κ α ἰ τἐ.^ν ύποκ^ιμ,^ν^^ν τ^,'^ς λο ιπ ο ῖς Ι^α-
τής Γιοῦρ. Γραικορ.). τ ὸ προνδμιον ομἰ^^ς α^ τὸ ή π ρ άκτησ ε^, ή τ ρ ιέ ρ χ α ις . ^ ό ν η γὰ ρ ή Ο ίκ ο υ ^ ν ι^ .ή Σύνοδος ^ναι ό έσχατος
ε^θὸς, ή ὀλίγον ύστερον ἀπ ὸ τήν δ^. τα ύ τη ν Σύνοδον. ^ ^ ^ κα ὶ κοινότατος ΚριτΥ^ς ^άντο^ν τ^.,ν ΙΙ α τ ρ ^ α ρ χ ^ ν , ^,ς ι.ἰπομεν,
ο ιουσ τινίαν^ς έν οἱς περἰ διαφορῶν τῶ ν Κληρ^κῶν λ ^ ^ κ α ὶ ά λ λος ουδ^ίς. ^Ορα κ α ὶ τ ή ν ύποσ Υ ^ ^ ί^ σ ιν του ς^. τής
λω ς ἀνα^έρει α^τοὸς, κα ί τοι τ ὰ ^ λ λ α δικ α σ τή ρ ί^ τῶ ^ Κ ^ Οικουμενικής^ ἐν ^ π ω ὶ διοικήσ^ἐ.^ π λ α τ ύ τ^ ρ ο ν εὶπο^εεν. ^ω ν
ρικῶν ἀριθμων. Δ έγει λ οιπ ὸν ὁ Κ ανῶ ν, οτ^ ἀνίσω ς ^Επίσκο- ^ ά ρ χ ω ν δέ το ύ τω ν τῶ ν ν ^ ὸ το υ Καν^νος ἀ ν α φ ^ ρ ^ ν ω ν ^ πάλαι
πος, ή Κληρικὸς δια^έρ^ταί μ^ τὸ^ μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ν τη ς έ ^ α ρ - π ο τ ε πα υ σ ά ντω ν, ο^ς . ι π ^ ν ^ οὶ νῦν λ ^ γ ^ ^ ν ο ^ ^ ἱ^ξαρχοι, ^ εἰς
χ ία ς , ἄς κ α τ α λ ^ ^ ά ν ^ ή τον ^Εξαρχον τ η ς δίοική σ εο^, ί , ^ τ ὰ εξω υ π ὸ τ ή ς ^ Ε κ κ λ η σ ί^ πεμ πύμ ενοι^ ἐκκ λη σ ια σ τικ ῶ ν υπη^
τα^τόν ἐστιν, δτι οἱ υποκείμενοι Κ λ ^ κ ο ὶ κα^ ^ Ιη τροπολ^τ^ί τ ^ ρεσιῶν εἰσ ὶν ὁνύμα τα.
 ΤΠΣ Δ'. ΟΙΚΟΥ^ΙΕΝΙΚΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

μ ία ν . Τ ο ὺ ς δ έ γ ε τ ο ῦ τ ο π ο ιο ῦ ν τ α ς , ἁ π ο κ α θ ίσ τ α σ θ α ι τ ῆ ἱδ ία ἐ κ κ λ η σ ία , ἐν ^ ^ξ ά ρ χ ῆ ς ἐ χ ε ι- τη ς ιέ. τ η ς
ρ ι ^ τ ο ν ή θ η σ α ν , κ α ι ἐ κ ε ϊ μ ό ν ο ν λ ε ι τ ο υ ρ γ ά ν . Ε ί μ έ υ τ ο ι ή δ η τ ι ς μ ε τ ε τ έ θ η ἐξ ἄ λ λ η ι ^ ε ί ς ἄ λ λ η ^ ν ^ ν τ ι ο χ . γ^.
ἐ κ κ λ η σ ί α ν , μ η δ ὲ ν τ ο .ῖς τ ῆ ς π ρ ο τ έ ρ α ς ἐ κ κ λ η σ ί α ς , ή τ ο ι τ ῶ ν ι^ π α υ τ ή ν μ α ρ τ υ ρ ίο υ , ή πτω -
τ η ς Καρθ ξγ^, .
ι^ή. τ^'ς Σαρδ.
χ ε ί ω ν , ή ξ ε ν ο δ ο χ ε ίω ν , ἐ π ικ σ ιν ω ν ε ϊ^ π ρ ά γ μ α σ ι Τ ο υ ς δέ τ ο λ μ ῶ ^ ο ις μ ε τ ὰ τὸ ν τῆ ς μ^. ς
ιέ, ι ^. ιθ^.
γάλης κ α ί ο ικ ο υ μ ε ν ικ ή ς τ α ὐ τ η ς Σ υνόδου π ρ ά τ τ ε ιν τ ι τ ῶ ,^ ν ^ ν ἁ π η γ ο ρ ε υ μ έ ν ω ^ , ώ ρ ισ ε ^ ή
ἁ γ ίικ Σ ύ ν ο δ ο ς ἐ κ π ί π τ ε ι ν τ ο ῦ ίδ ίο υ β α θ μ ο ῦ .

^ ιο ρ ίζ ε Τ α ι δ π α ^ ν Κ α ν ω ν , ἰ^Τι δ έ ν ε ἶ ν α ι σ υ γ κ ε χ ω ρ η μ έ ν ο ν έ ν α ς Κ ^ ρ ι κ ὸ ς ν ά σ υ γ κ α τ α ρ ι θ ^ τ α ι έν τ α ύ τ ^ ε ίς
δυω πόλεω ν κ α ὶ μιο^ν π ό λ ε ω ν κ α τ ά τ ὸ ν ιέ . τ ^ ν έ κ κ λ η ο ί α ς , ^ ίς μ ί α ν μ έ ν ἰ^που κ α τ ^ ά ρ χ ά ν έ χ ε ι ρ ο τ ο ν ή θ ^ ,
Ε ιν ά λ λ η ν δ έ ὅ π ο υ μ ε τ ά τ α ^ τ α μ ε τ έ β η ^ ὡ ν μ ε γ α λ η τ έ ρ α ν ο ὕ σ α ν , δ ι ά κ ε ν ο δ ο ξ ία ν , κ α ὶ α ίσ χ ρ ο κ έ ρ δ ε ια ν . ^ ο ί^ ο ι δ ὸ
μ ε τ ά τ ὸ ν π α ρ ό ν τ α Κ α ν ό ν α τ ὸ ά τ ο π ο ν τ ο ί^ τ ο κ ά ^ ν ο υ ν , ν ά ^ έ π α ν α γ υ ρ ίζ ο υ ν ε ἰν τ ή ν π ρ ^ τ έ ρ α ν έ κ κ λ η σ ή ν , β π ο υ έ^
χ ε ιρ ο τ ο ν ή θ η σ α ν ^ κ α ι έ κ ε ῖ μ όνον νά ένερ γο ι^ ν τ ὰ τ ο ῦ Κ λ ή ρ ο υ . ^ ἰ δ έ κ α ὶ έ φ θ α ν ε τιν,α ν εω ν τω ρ α νά μετατε^
ά π ὸ μ ία ν ε κ κ λ η σ ία ν ε ίς ά λ λ η ν , μ έ ν ω ν έ ν τ ^ μ ε τ α θ έ σ ε ι, ν ά μ ή ά π ο λ α μ β ά ν '^ π λ έ ο ν κ α ν έ ν α σ ιτ ^ ρ έ σ ιο ν ά π ὸ τ ά
π ρ ο τ έ ρ α ν Τ ο υ έ κ κ λ ^ σ ί α ν π ρ ά γ μ α τ α , ξ ε ν ο δ ο χ ε ῖ^ ε , λ έ γ ω , π τ ω χ ο τ ρ ο φ ε ^ ια κ α ὶ μ α ρ τ υ ρ ι κ ο ί να ο ύ ν. ^ ο π ο ι ο ι δε
το λ μ ή σ ο υ ν ὕ σ -ερ α ά π ὸ τὸ ν Κ ανόνα το θ το ν τ ^ ν μ ε γ ά λ η ς Συνόδου νά κά μουν τ ι ά π ὸ α ύ τ ά , ο υ το ι νά κ α θ α ιρ ο υ ν ^
τ α ι. ^ δέ ι^ . ^ ε α ρ ά , κ ε ι μ έ ν η ε ίν τ ὸ ν γ ^ , τ ί τ λ . τοί^ γ ^ . β ι β , τέ^ ν ^ α σ ι λ ι κ , δ ιο ρ -.ζ ε ι, ^ τ ι , ά ν ά π ο θ ά ν ^ τ ιν ὸ ς έκ-^
κ λ η σ ἰ κ ν Κ λ η ρ ικ ὸ ν , ν ά μ ή χ ε ι ρ ο τ ο ν ^ τ α ι π α ρ ε υ θ ύ ν έκ ε^ ά λ λ ιο ς , ά λ λ ^ έ ά ν ε ύ ρ ίσ κ ω ν τ α ι ε ίς ά λ λ α ς έ κ κ λ η ο ἰα ς π ερ ισ ^
σ ό Τ ε ρ ο ι Κ λ η ρ ικ ο ὶ ά π ὸ τ ο ύ ν δ ιω ρ ισ μ έ ν ο υ ν , ν ά π α ίρ ν ο υ σ ιν ά π ὸ ε κ ε ίν ο υ ς , κ α ὶ ν ά ά ν α π λ η ρ ώ σ ι τ ὸ ν άριθ^.ὸν τ ο ^ έλ-^
λ ε ίπ ο ν τ ο ν Κ λ η ρ ικ ο ῦ , έ ω ν ο ὕ φ θ ά σ ο υ ν ε ί ς τ ή ν έ ξ ά ρ χ ^ ς δ ιο ρ ισ θ ε ῖσ α ν π ο ^ τ η τ α Οί κ ^ θ ε μ ι ^ έ κ κ λ η σ ία ν Κ λ η -
ρ ικ ο ί. ^ ο ρ α κ α ὶ Τ ὸν ιέ . Ἀ π ο σ Τ ο λ ικ ό ν .
Ἀ π οσ τ. ι ^ ,
λγ^.τῆςδ^- ιγ^.
τη ς ς ^ .ι^ .τ ῆ ς
Π ά ντω ς τοὺς π έ ν η τ α ς κ α ι δ ε ο μ έ ν ο υ ς ἐ π ικ ο υ ρ ία ς , μ ε τ ὰ δ ο κ ιμ α σ ία ς , ἐ π ισ τ ο λ ίο ις , ε ἴ τ ο υ ν Ἀ ν τ ιο χ . ή.
ε ἰ ρ η ν ι κ ο ῖ ς ἐ κ κ λ η σ ι ^ σ τ ι κ ο ῖ ς μ ό ν ο ι ς ὁ δ ε ύ ε ιν ὡ ρ ί σ α μ ε ν , κ α ὶ μ ὴ σ υ σ τ α τ ι κ ο ῖ ς , δ ιὰ τ ὸ τ ὰ ς συ- ιά. τ η ς Δαοδ,
σ τ ^ ι τ ι κ ὰ ς ἐ π ι σ τ ο λ ὰ ς π ο ρ σ ή κ ε ι ν τ ο ῖ ς ο '^ σ ιν ἐ ν ὑ π ο λ ή ψ ε ι μ ό ν ο ι ς π α ρ έ χ ε σ θ α ι π ρ ο σ ω π ο ις , μα^. μ ^ . τ η ς
Σαρδ. ή.
τ η ς Καρθ. λα^-
^ ρ μ η ν ε ί α^ ^ις^ .

^ ο λ ο ι ο ι π έ ν η τ ε ν κ α ὶ χ ρ '^ ζ ο ν τ ε ν β ο η θ ε ί α ν , ο ρ ίζ ε ι ὸ π α ρ ^ ν Κ α ν ω ν , ν ά δ ο κ ι^ ιά ζ ω ν τ α ι π ρ ῶ τ ο ν , ε ί τ ^ ά λ η θ ε ί ^
χ ρ ε ι ά ζ ο ν τ α ι β ο ή θ ε ι α ν , κ α ὶ ο υ τ ω ν ά λ α μ β ά ν ο υ σ ιν ά π ὸ τ ο υ ς ε π ι σ κ ό π ο υ ς μ ικ ρ έ ς έ π ι σ τ ο λ ά ς , ε ίρ η ν ικ ά ν δ νο μ κ ζ ο ^ ,έ --
ναν, δ ι α Τ ὶ έ π ρ ο ξ ε ν ο ῦ σ κ ν ε ίρ ή ν η ν ε ίν έ κ ε ίν ο υ ν ὸποί^ έ π α σ χ ο ν ά π ὸ ό ρ γ ώ ν , κ α ὶ ά δ ικ ο ν γ ν ώ μ η ν τ ί ^ ν ά ρ χ ύ ν τ ω ν κ α ὶ
δ υ ν α σ τώ ν (α ύ τ α ὶ δ έ α ἱ έ π ισ τ ο λ α ὶ ὡ νομ άζοντο κ α ὶ ά π ο λ υ τ ι κ α ί ) . δ χ ι δ έ ν ά λ α μ β ά ν ο υ ^ ι κ α ὶ σ υ ^ Ι τ α τ ικ ά ν . ^ ι^ τ ὶ
α ί σ υ σ τ α τ ικ α ὶ ὡ ς έ π ὶ τ ὸ π λ ε ^ τ ο ν π ρ έ π ε ι ν ά δ ίδ ω ν τ α ι ε ίς έκεἰ^να τ ά π ρ ύ σ ω π α , τ ί^ ν δ π ο ίω ν ή ύ π ύ λ η ψ ιν ἐ δ υ ^ -
φ ^ημ ήθη μ έ ν π ρ ό τ ε ρ ο ν , δ ι ά τ ω ν σ υ σ τ α τ ικ ώ ν δ έ έ π ισ τ ο λ ῶ ν σ υ ν ίσ τ α τ α ι κ α ὶ ά θ ω ό ν ε τ α ι (Ι ^ . ^ Α ν ά γν ω θ ι τ η ν έρμη--
ν ε ι α ν , κ α ι τ ή ν ύ π ο σ η μ ε ί ω σ ι ν τοί^ ιβ ^ , Ἀ π ο σ τ ο λ ι κ ο θ .

^ Η λ θ ε ν ε ἰς ὴ μ ᾶ ς , ω ς τ ιν ε ς π α ρ ὰ τ ο ὺ ς ἐ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ο ὺ ς θεσ μ οὺ ς προσ δρ^μ όντες ουνα- Της ά. ή Ἀ -

ποσ τ. λδ^. τη ς
σ τ ε ία ις , δ ιὰ π ρ α γ μ α τ ικ ῶ ν τ ὴ ν μ ί α ν ἐ π α ρ χ ί α ν ε ἰς δ ύ ο κ α τ ἐ τ ε μ ο ν , ὡ ς ἐκ τ ο ύ τ ο υ δύ ο Μ η τ ρ ο - ά. ς^. της
π ο λ ί τ ε ς ε ἶν α ι ἐν τ ῆ α ὐτῆ ε π α ρ χ ί α . ^ Ω ρ ισ ε τ ο ί ν υ ν ὴ Ἀ γ ί ο ι Σ ύ ν ο δ ο ς . τ ο ῦ λ ο ιπ ο ῦ μ η δ ὲ ν τ ^ ι- β^. γ^, τη ς
Ο ῦ το τ ο λ μ ᾶ σ θ ^ ι π α ρ ὰ Ἐ π ι σ κ ό π ο ^ . Ἐ π ε ὶ τ ὸ ν τ ο ι ο ῦ τ ο ἐ π ι χ ε ι ρ ο ῦ ν τ α , ἐ κ π ί π τ ε ι ν τ ο ῦ ἰδ ίο υ β ο ^ θ ^ δ^. κη^. της ς^-

μ ο ῦ. Ὄ σ α ι δὲ ή δ η π ό λ ε ις δ ιὰ γ ρ α μ μ ά τ ω ν Β α σ ιλ ικ ῶ ν , τ ῶ τ ῆ ς Μ η τρ ο Ι^ό λεω ς ἐ τ ιμ ή θ η σ ^ ν ὀ-
ς
λ ^. λθ της ^.
ν ύ μ ς ^ τ ι, μ ό ν η ς ἀπολ^υέτω σ αν τ ῆ ς τ ι μ ῆ ς , κ α ὶ ὁ τ ὴ ν Ἐ κ κ λ η σ ίσ .ν ^ ιὐ τ ῆ ς δ ιο ικ ῶ ν Ἐ π ίσ κ ο -
π ο ς, δη λ ο νό τι σω ζομ ενω ν τ ῆ κ α τά ἀ λ ή θ ε ι α ν Μ η τ ρ ο π ό λ ε ι τ ῶ ν ο ἰκ είο ^ ν δ ι κ α ί ω ν .

^ ρ μ η ν ^ ί α.

^ π ε ιδ ώ μ ε ρ ικ ο έ φ ί λ α ρ χ ο ι ε π ίσ κ ο π ο ι, προερχόμενοι ε ἰν τ ο ὸ ν ^ α σ ι λ ε ^ , δ ι ά π ρ ο σ τ ^ γ μ ά Τ ο ^ ν β ^ ισ ιλ ικ ί^ ν

( ἰ ) ^ τ υ χ ε ν ὰ ε^ρω είς ενα μ έρος οτ^ τὰ ε^ς τ ο ^ π έν η τα ς Τ ὰ έπιστὁλια τα ῦ τα , ὁ μέν Σω^ύμενος ^ ιβ λ. έ. ^εφ-
διδύ μ ενα έ π ισ τ ύ λ ια ησ α ν είς τοιοῦτον χ ^ ρ ^ κ τ ^ α , κ^Ιἰ μ έ τέτοια θ ή μ α τα έπισκοπικῶν γραμμάτω ν δνομά^ει, ὁ .δ έ ^ ε ο λ έ γ ο ς ^ατὰ
λ ὁ γ ια έ π ιγ ρ α μ μ έν α .
^Ιουλιανοῦ έπιστολιμαῖ^α συνθήματα, λέγ ω ν. ^ ο ^ ς έπισ τολι-
μαίοις συνθήμασιν, οἶς έξ ^θνο^ς εὶς ^θνος τ ο ^ χρ^^^-
ελέους κ υ ρ ίο υ
τ α ς ^αρα πέμ πομ εν.^
π λή ρη ς η ^ Π ῶ ς δέ νυν γ ίν ο ν τα ι τ α ῦ τα
^ α ^ ε ο ι^ ^ ἐν τ ῶ τ^λ ει τν,ς
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ τ α ί^ γ ά ρ εἶν^ιι τ ά π ρ α γ μ α τ ι κ ά ὁ π ο ῦ λ έ γ ε ι έ δ ῶ δ Κ α ν ο ^ , έ ζ η τ ο υ ν ν ά τ ι μ ῶ ν τ α ι μ έ Ι ὶΙ η τ ρ ο π ό λ ε ω ς δ ν ο μ α ^
^ π ισ κ ο π α ί τω ^, κ ^ ὶ τ ^ μ ί α ν έπ ^ ε ρ χ ία ν κ α ἰ ^ η τ ^ ό π ο λ ι ν , ε ί ς δ ύ ω έ μ ο ί ρ α ζ ο ν , ε ^ σ τ ε έ κ τ ο ύ τ ο υ ^ ο λ ο ύ θ ε ι ν ά
ε ίς μ ί α ν κ^ιέ τ η ν α ύ τ η ν ^ η τ ρ ό π ο λ ι ν δύο^ ί ^ η τ ρ ο π ο λ ^ ίτ α ι ( τ ὸ δ π ο ῖ ο ν ε ἶ ν α ι ^ ξ ω ά π ὸ τ ο ύ ς σ υ ν ο δ ικ ο ύ ς Κ α ν ό ν α ς , ^
μ ά λ ισ τ α τὸ ν η . τ ^ ς ά .) , κ ^ ὶ νά δ ια φ έ ρ ω ν τ α ι έ ν τ ε ῦ θ ε ν ά ν α μ ε τ α ξ ύ τ ο υ ς ο ί τ ^ ς έ π α ρ χ ία ς ε κ ε ίν η ς ε π ί σ κ ο π ο ι (Ι^ .
δ ι ά τ ο ^ τ ο ^ ρ ισ ε ν ^ ά γ ί α Σ ύ ν ο δ ο ς α ^ τ η , ε ἰς τ ὸ έ ξ ά ^ ά μ .^ τ ο λ ^ σ ω ν ά κ ά μ ω τ ο θ τ ο κ α ν έν α ς Ἐ π ίσ κ ο π ο ς . ^
π ο ιο ς δ έ , ά ν μ ό ν ο ν έ π ι χ ε ι ρ ι ^ θ ^ τ ο ιο ί^ τ ό τ ι , κ ^ ν ^ιοιὶ δ έ ν τ ὁ κ α τ ο ρ θ ω ο ω , ν ά κ α θ α ί ρ ε τ α ι . ^ ο σ α ι δ έ π ό λ ε ι ς κ ^ ^
π Ισ κ ο π α ὶ ε ω ς τ ω ρ α ^ φ θ α σ α ν ν ά τ ιμ η θ ο ῦ ν δ ιά β ^ σ ι λ ι ^ ν γ ρ α μ μ ά τ ω ν μ έ δ ν ο μ α ^ Ιη τ ρ ο π ό λ ε ω ς , ά ς ^ χ ω ο ι
τ η ν έκ τοί^ όνό^Αατος τ ο ύ τ ο ν τ ιρ ,η ν κ α ὶ α ύ τ ο ιὶ^ κ ^ ὶ ὅ τ ^ ύ τ α ς ^ χ ω ν Ἐ π ί σ κ ο π ο ς . Τ ά δ ί κ α ι α ὅΙΑ ως, κ α ὶ ἦ ἐ ξ ο υ ο ία
τ ω ν τ ^ ς ί^ Ιη τ ρ ο π ό λ ε ω ς π ρ α γ μ ά τ ω ν ν ά σ ι ^ ζ ω ν τ α ι ε ι ς τ^ ν ά λ η θ ῶ ς κ α ὶ άνω θεν καὶ ές ά ρ ^ λ ε γ ο μ έ ν η ν , καέ
σ α ν ί^ Ιη τρ ό π ο λ ιν ( ^ ) , χ ^ ρ ὶ ς ν ^ ^ ό ^ τ ^ ι ι δ ν ^ ς καὶ τ ^ τ ιρ η ν μόνην λ ε γ ό μ ε ν ο ς μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ς , ν ά σ φ ^ τ ^ ..
ρ ίζω τ ι ά π ^ α ύ τ ά . Δ ίκ α ιο ν δ έ κ υ ρ ίω ς τ ^ ς ά λ η θ ο θ ς ^ Ι η τ ρ ο π ό λ ε ^ ς , Τὸ ν ά χ ε ι ρ ο τ ο ν ώ δ Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η ς α ύ τ -^ ς τὁ ^
τ ^ τ ιμ η θ ε ἶσ η ς ΙἱΙ η τ ρ ο π ό λ ε ω ς ε π ί σ κ ο π ο ν , κ ^ τ ά τ ὸ ν τ ἦ ς ά . λ έ γ ο ν τ ^ , ὅ τ ι, δ έ ν ε ἶ ν α ι Ἐ π ί σ ^ .ο π ο ς ὸ μ ^ κ α ^
γ ν ω μ η ν τοί^ μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ γ ε γ ο ν ό ς . Ἀ ν ά γ ν ο ^ θ ι κο^ὶ τ ὸ ν λ δ . ^ ἱ π ο σ τ ο λ ι κ ό ν .

γ έ ν ο υ ς Κ λ η ρ ικ ο ὺ ς καὶ Ἀ νο^γνώ στ^ς ἐν ὲτέρ α π ό λ ε ^ ο ίχ ^ ^ υ σ τ α τ ικ ω ν γ ρ α μ μ ά τ ω ν ^ Ἀ π ο σ τ .^ .

τ ο ῦ ἰδ ίο υ Ἐ π ι σ κ ό π ο υ μ η δ α μ ο ῦ λ ε ι τ ο υ ρ γ ε ῖ ν ,

^ ρ μ η ν ε ί οΙ^

Δ ιο ρ ίζ ε ι δ π α ρ ω ν Κ α ν ω ν ὅ τ ι ξ έ ν ο ι Κ λ η ρ ικ ο ὶ κ α ὶ Ἀ ν α γ ν ί ^ σ τ α ι ν ά ^ιὴ ι σ χ ύ ο υ ν ν ά έ ν ε ρ γ ή τ ο υ ν τ ι τ ο υ κ^ληρου
α υ τ ῶ ν ε ίς ά λ λ η ν π ό λ ι ν , χ ω ρ ὶ ς ν ά ^ χ ο υ ν γ ρ κ μ μ α τ α σ υ σ τ κ τ ι κ ά κ α ὶ τ ^ ς χ ε ι ρ ο τ ο ν ί α ς κ α έ τ ^ ς ο ρ θ ο δ ο ξ ί α ς , κ α ὶ τ ^
ά λ λ η ς ζ ω ^ ς α υ τ ^ ν , ^ ς λ α ^ κ ο ὶ ό μ ω ς έ κ ε ῖσ ε ν ά κ ο ιν ω ν ο ^ ν . ^ Λ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ Τ ὰ ς ε ρ μ η ν ε ία ς τ ο ῦ ιβ ^ . κ α ὶ ι έ . Ἀ ^ . -
σ τ ο λ ικ ο θ μ ε τ ά τ ^ ς σ ε ιρ ά ς τ ι^ ν π ^ ρ α λ λ η λ ι ^ ν Κ α ν ό ν ω ν , έ π ε ι δ η ὸ τ ό π ο ς τ ο ῦ π α ρ ό ν τ ο ς Κ α ν ό ν ο ς ο ύ δ έ τ ὸ ν ἄ ρ ιθ ^ιὸ^
α ύ τ ῶ ν έ χ ω ρ ε ι.

Ι ( ^

'Ε π ε ι δ ὴ ἔ ν τ ι σ ι ν ἐ π α ρ χ ί ^ σ υ γ κ ε ^ ω ρ η τ α ι ^τοῖς Ἀ ν ο ^ . γ ν ώ σ τ α ι ς κ ^ .ὶ Ψ ά λ τ α ι ς γ ο ^ μ ε ἴν , ω - Ἀ π ο ^ .κ ^ .τ η ς
ρ ισ ε ν ὴ ἀ γ ία Σ ύ νοδος μὴ ἐ ξ ε ῖν α ί τ ι ν ι ο ^ ὐ τ ῶ ν ὲ τ ε ρ ό δ ο ξ ο ν γ υ ν σ .ῖ κ α λ ^ μ β ά ν ^ ι ν ^ το ὺ ^ δὲ ή δ η ^
ἐ κ τ ο ιο ύ τ ο υ γ ά μ ο υ π α ιδ ο π ο ιή σ α ν τ α ς , Ε ἰμ ὲ ν ἔ φ θ ^ σ α ν β α π τ ί σ α ι τ ὰ ἐ ξ ^ ,ύ τ ῶ ν τ ε χ θ ^ ν τ ^ . π α ρ ὰ ^ ^ Καρί^
το ^ ς ά ιρ ε τ ικ ο ῖς , π ρ ο τ ά γ ε ιν α ὐ τ ὰ τ ῆ κ ο ιν ω ν ία τ ῆ ς κ ^ θ ο λ ικ ῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς . μ ἡ β ο ^ π τ ίσ α ν τ ο ^ .ς ιθ^. λγ^.
δέ, μ ὴ δύν^σθαι ἔ τ ι β α π τ ίζ ε ιν ^ ὐ τ ὰ π α ρ ὰ τ ο ῖς α ἱρ ε τ ικ ο ὶς , μ ή τ ^ μ ὴ ν σ υ ν ά π τ ε ιν πρ ὸ ς γά-
μ ο ν , ο ιἱ ρ ε τ ι κ ῶ , ἤ Ἱ ο υ δ α ί ω ἤ ^ Ε λ λ η ν ι , ε ἰ μ ὴ ἄ ρ α ἐ π α γ γ ἐ λ λ ^ ι τ ο μ ε τ ^ '.τ ίθ ε σ θ ο ^ ι ε ἰς τ ὴ ν ορθό δο ξο ν π ί ο τ ιν τὁ
σ υ ν α π τό μ εν ο ν π ρ ό σ ω π ο ν τ ῶ ὀρθοδόξω . Ε ἰ δέ τ ις τ ο ῦ τ ο ν τὸ ν ορον π ^ ρ α β α ίη τῆς ἁ γ ί α ς Σ ^ ν ύ ο ο υ , κ ^ ν ο ν ικ ῶ
ὑ π ο κ ε ίσ θ ω ἐ π ιτ ιμ ίω .

^ ρ μ η ν ^ ί

^ γ κ α λ ά κ α ὶ δ κ ί^., τ ^ ν Ἀ π ο σ τ ό λ ω ν π ρ ο σ τ ά ζ ε ι , ^ Τ ι ο ί ^ Δ ν α γ ν ῶ σ τ α ι κ α ὶ ^ ά λ τ α ι μ ε τ ά τ η ν χ ε ι ρ ο θ ε ^ ί ^ ν έά ν
θ ε λ ο υ ^ ι ν ά ύ π α ν δ ρ ε ύ ω ν τ α ι, μ^ ^ λ ο ν τ ο ^ τ ο ἀ π ὸ τὸ ν π κ ρ ύ ν τα Κ α νόνα φ α ίν ε τ α ι, ^τι δ έ ν -^ τ ο τ ο ῦ τ ο πα ντο^χο^
συγκεχω ρημ ένον, ( κ α ὶ μ ά λ ι σ τ α ε ίς τ η ν Ἀ φ ρ ι κ η ν κ α τ ά τ ὸ ν ιθ ^ . Κ α ν ό ν α α ύ τ ^ ς ) . ὸ ρ ίζ ε ι λ ο ι π ὸ ν η ά γ ί α Σ ύ νοδ^^
α υ τη , ὅ τι ε ἰς τ ο ύ ς τ ό π ο υ ς ε κ ε ίν ο υ ς , ὁ π ο ^ τ ο ί^ τ ο σ υ γ χ ω ρ ε ῖ τ α ι , ν ά μ η ω ναι ἄ δ ε ια ε^ς τ ι ν α ^ ὶ ν κ γ ν ^ σ τ η ν
^ α λ τ η ν ν ά λ α μ β ά ν ω γ υ ν α ῖ ^ α ε τ ε ρ ό δ ο ξ ο ν . ^ ο σ ο ι δ έ ε φ θ κ σ α ν ν ά γ ε ν ν ή σ ο υ ν τ έ κ ν α ά π ὸ τ ο ι ο θ τ ο ν π κ ρ ά ν ο μ ο ν γοεμΟν^
ν ὰ τ ά φ έρνουν ε ι ς τ ὴ ν κ α θ ο λ ικ η ν ε κ κ λ η σ ί α ν , κ α ὶ ε ἰ ^ έ ν τ ά έ β ά π τ ι ^ α ν μ έ τ ὸ τ ῶ ν α ἱρ ε τ ικ ῶ ν β ^ π τ ι σ μ α , έ ά ^ τ^
β ά π τ ι ^ μ α τ ὸ α ίρ ε τ ικ ὸ ν έκ ε ^ ν ο , ε ίς τ ὸ ὸ π ο ῖο ν έ β α π τ ἰ σ θ η σ α ν , δ έ ν ^ ν δ ι α φ ^ ρ ε τ ι ',ι ὸ ν ἀ ^ ὸ τ ὸ ο ρ θ ό δ ο ξ ο ν , κα τά

( ἱ ) Καθο^ς ^να παρόμοιον δ ιη γ είτα ι ό Θ εολόγος Γρηγόρ^ος ἐν το ῦ το κ α ὶ τ ο Β υζάντιον κ α ὶ η Α ἰλ ία , ἀ γ κ α λ ὰ κ α ὶ ἐ τ ιμ ή ^ Υ έ ^

τ ^ έ π ιτ α ^ ί^ του βασιλείου, ^ τ ι ^γινεν είς τη ν ^ Ι η τ ρ ^ ο λ ιν ε ίς Ι Ι α τ ρ ια ρ χ ε ῖα , μ^ ολον το ῦ το ^^ ρ ὶ μ ^ ν τ η ς Δ ίλ ία ς λ έγ ει ό ^
τη ς Καπαδοκίας, τη ς ^ π ισ κ ο ^ η ς τῶ ν Τ υάνω ν ^ίς νέ^ν ^ΙΙητρό- τ η ς ά . Κ α νῶ ν ο τ ι νὰ σ ῶ ^ ετα ι είς τη ν Ι^Ιητροπολιν α υ τη ς τ^Ι^
πολιν τιμηθείσης. Κ α ισ ά ρ εια ν τὸ οίκειον ἀ ξ ί ο ^ ^ ῶ ς εὶπ ο μ εν. ΙΙερ ὶ δέ τού ΙΙυζαν^
(^ ) Τοιουτοτρόπως ἀφ^ ού ἦ ^α λ κ η δ ι^ν έτιμ ή θ η είς ^ Ιη τρ ό- τίου , ό μ έν Ι^αλσαμω ν καὶ Ν ικ ηφ όρος ύ Γ ρ η γο ρ α ς λ ἐγ^υσιν^
πολιν ἀπ ὸ τὸν Ι^αρκιανὸν^ κ α ὶ ^ δ ίκ α ια ἀ π ὸ τὸν ο υ α λ ε ν τ ιν ι^ - δ τ ι είς τού ς καιρούς τω ν ἐχειρ οτονειτο ύ Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ^
νον, ἐδιωρίσθη δ τ ι τὰ οίκε^α δίκα ια κ ^ὶ ἀξ^ῶ ματα νὰ σῶί^ωντ^ι Π α τ ρ ιά ρ χ η ς ἀ π ὸ τον Ἱ Ιρ α κ λ ε ία ς . Τ ῶ ρ α δέ μόνην τη ν Ι^Ιατερί-
είς τὰ ς παλαιὰς κα ὶ κα τὰ ἀλήθειαν ούσας ^ Ιη τρ ο ^ ό λ ε ^ α ύ τω ν, τσ α ν λ α μ β ά νει ἀ π ὸ α ύ τὸ ν. ἐ^ιειδἦ πρ ὸ το ῦ νὰ γἐνω Π α τρ ιέρ -
ε^ς φ αίνεται τουτο ἐν τ ά δ^. πρέξει τη ς παρούσης Σνόδοι^ Αὶὰ Ι
χ'Ι^ς, τ ὸ ^υἰ^άντιον ἦ τον του Ἱ ρακ λείας ε π ι σ κ ο π ή .
 ΤΠΣ Δ'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ,

ὄ λ η ν κ α ί τ ὸ ε ἶ δ ο ς , ἀ λ λ ' ε ἶ ν α ι δ ε κ τ ὸ ν ε ίς τ ὴ ν Κ α θ ο λ ικ ὴ ν ε κ κ λ η σ ί α ν , ν ἀ τ ἀ χ ρ ίο υ ν μ έ μ ό ν ^ ν τ ὸ μι^ρον, ω ς λ ε γ ε ι
ό ^ ω ν α ρ ^ ς , ί τ ὸ ό ρ θ ό τερ ο ν ὅ μ ω ς κ α ί ά σ φ α λ έ σ τ ε ρ ο ν ε ἶν α ι ν ὰ β α π τ ίζ ω ν τ α ι, ω σ άν ὸπού ^ ω ν τ ^ . , α ιρ ε τ ι^ ῶ ν τ ὸ
π τ ι σ μ α ε ἶν α ι μ ό λ υ σ μ α , κ α ὶ ὄ χ ι β ά π τ ισ μ α , καί ἀνάγνω θι τά ς ἐρμ η ν^α ς το^ μ ^ . κ α ὶ ^ η . '^ π ο σ τ ο λ ι κ ο ^ ,
εά ν ὅ μ ω ς τ ὸ β ά π τ ι σ μ α ἐ κ ε ϊν ο δ ὲ ν η ν α ι δ ε κ τ ὸ ν , ν ὰ τ ά ἀ ν α β α π τ ίζ ο υ ν , ^ ί δ ε ν.α ί ἀ κ ^ τ ὰ ε ^ π τ ισ α ν , νὰ
μ ὴ τ ὰ β α π τ ίζ ο υ ν π λ έ ο ν ε ίς τ ὸ α ίρ ε τ ικ ὸ ν β ά π τ ισ μ α , ο ὐ τ ε ν ά τ ἀ σ υ ν ἀ π ^ ιω σ ιν ε^ς γ ^ ο ν ^ α ίρ ε τ ικ ὸ ν , δ η λ α δ ὴ ,
^ μ ὲ 'ί ο υ δ α ῖ ο ν ^ μ ὲ . ε λ λ η ν α , ά π ι σ τ ο ν δ η λ , κ α ί ε ἰ δ ω λ ο λ ά τ ρ η ν , Ε ί δ ε ἴσ ω ς ^ ^ α ίρ ε τ ικ ὸ ς ὐ π ό σ χ ε τ α ι νἀ γ έ ν η
ό ρ θ ό δ ο ξ ο ς ^ ρ ισ τ ια ν ὸ ς , ά ς γ ί ν ε τ α ι π ρ ῶ τ ο ν κ α τ ά τ ὴ ν ὐ π ό σ χ ε σ ίν τ ο υ , κ α ί τ ὅ τ ε ὁ γ ἀ ^ ιο ς ^ ς τ ε ^ ε ι ο .^ τ α ι. ^ σ τ ι ς ^
π α ρ α β ῆ τ α ῦ τ α , ν ά ε ἶ ν α ι υ π ο κ ε ί μ ε ν ο ς ε ἰ ς τ ά τ ῶ ν Κ α ν ό ν ω ν ἐ π ι τ ί μ ι α , τ ῶ ν ἀ ν ω τ έ ρ ω δ η λ α δ ὴ ',^ π ο σ τ ο λ ι κ ῶ ν ,

^ , ι ^ μ ^ ^ ν έ α .

.Π α ρ ο μ ο ί ω ς κ α ί ὁ λ ά τ ῆ ς έ ν Λ α ο δ ι κ . π ρ ο σ τ ά ζ ε ι ν ὰ μ ὴ δ ίδ ο υ σ ιν ο ι χ ρ ισ τ ια ν ο ί τ α τ έ κ ν α τω ,^ ε^ς τ ο ὺ ς α^-
ρ ε τ ικ ο ὺ ς , ά λ λ ά μ ά λ λ ο ν ν ά λ α μ β ά ν ο υ σ ιν ἀ π ὸ α ὐ τ ο ὺ ς ά ν ὐ π ό σ χ ω ν τ α ι ν ά γενουν χ ρ ισ τ ια ν ο ί, ^ λ λ ά κ α ί ὸ τ^ς
α ὐ τ ῆ ς έ ν ^ α ο δ ικ . ἐ μ π ο δ ίζ ε ι ν ά μ ὴ σ υ ν ά π τ ω σ ι ν ε ί ς γ ά μ ο ν τ ά π α ι δ ί α τ ω ν ο ί ἐ κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ο ί μ ὲ α ίρ ε τ ικ ο ό ς . ^ τ ὸ
τ ο ῦ τ ο δ ι ο ρ ί ζ ε τ α ι κ α ί ὁ κ θ '. τ ῆ ς ἐ ν Κ α ρ θ ., ὁ δ ὲ οβ^. τ ῆ ς κ α ί άκ υρ ο ν π ο ι ε ῖ τ ὸ ν γ ά μ ο ν ἐ κ ε ῖν ο ν ὁ π ο ῦ κ ά μ η , ό χ ι
μ ό ν ο ν κ λ η ρ ι κ ὸ ς , ἀ λ λ ά κ α ί ά π λ ῶ ς ό ρ θ ό δ ο ξ ο ς ^ ρ ι σ τ ι α ν ὸ ς , ἠ ^ ρ ι σ τ ι α ν ὴ μ ^ α ί ρ ε τ ικ ο ύ ς . 'Ε κ ε ῖ ν ο ι δ έ ὁ π ο ^ ά ν ω θ ε ν
ἐ ξ ά ρ χ ῆ ς ε ὐ ρ έ θ η σ α ν α ί ρ ε τ ι κ ο ί , ἐ β α π τ ί σ θ η δ ὲ τ ὸ ^ν μ έ ρ ο ς ά π ὸ α ὐ τ ο ὺ ς ὕ σ τ ε ρ ο ν , κ α ί θ έ λ ο υ σ ι ν ά μ ὴ χω ρ ισ θ ο Ι^ ,,
μ ὴ χ ω ^ ίζ ω ν τ α ι, κ α τ ά τ ὸ ν α ὐ τ ὸ ν , κ α ί κ α τ ά τὸ ν Π α ῦ λ ο ν, ^ σ τ ι ς Π α ύλ ο ς κ α ί έ μ π ο δ ίζ ε ι τ ὴ ν μ ε τ ά ἀ π ίσ τ ω ν σ υ^υ -
γ ί α ν λ ε γ ω ν . μ ὴ γ ί ν ε σ θ ε έ τ ε ρ ο ζ υ γ ο ῦ ν τ ε ς ἀ π ί σ τ ο ι ς , ^ ά . Κ ο ρ ινθ . Ἅ ν ά γ ν ω θ ι κ α ί τ ὸ ν κ ς ^ '.'^ π ο σ τ ο λ ι κ ό ν , ^

Κ Α Ν Ω Ν

Δ ιά κ ο ν ο ν μή χ ε ιρ ο τ ο ν ε ϊσ θ α ι γ υ ν α .ίκ α πρὸ ἐτῶ ν τεσ σ α ρ ά κο ντα , καί τα ὐτη ν μ ε τ ' ἁ κ ρ ι. ^ ^

^ ο ῦ ς δ ο κ ιμ α σ ία ς . Ε ί δέ γ ε , δεξαμ ένη τήν χ ε ιρ ο θ ε σ ία ν , κ α ί χρόνον τ ιν ὰ π α ρ α μ ε ίν α σ α τῆ ^
λ ε ιτ ο υ ρ γ ία , ὲ α υ τ ή ν ἐ π ιδ ῶ γ ά μ ω , ὐ β ρ ίσ α σ α τ ή ν τ ο ῦ Θ εοῦ χ ά ρ ιν , ή τ ο ια ὐ τ η ἁ ν α θ ε μ α τ ιζ έ σ θ ω
μ ε τ ὰ του α ὐτῆ σ υναφ θέντος.

μ ε έ ο ι.

δ ι ά τ ὸ ε ὐ κ ο λ ο α π ά τ η τ ο ν κ α ί ε ὐ κ ο λ ο κ ρ ἠ μ ν ισ τ ο ν τ ῶ ν γ υ ν α ικ ῶ ν , π ρ ο σ τ ά ζ ε ι ὁ π α ρ ὼ ν Κ α νὡ ν, ν ά μ ὴ χ ε ιρ ο τ ο -
ν ῆ τ α ι δ ια κ ό ν ισ σ α ὄ χ ι ό λ ιγ ώ τ ε ρ ο ν ἀ π ὸ τ ε σ σ α ρ ά κ ο ν τ α ἐ τ ῶ ν . Κ α ί τεσ σ α ρά κοντα δ ὲ χρόνω ν οὅσα π ά λ ιν , νά μ ὴ
χ ε ι ρ ο τ ο ν ῆ τ α ι ά π λ ῶ ς κ α ί ὡ ς έ ί τ υ χ ε ν , ά λ λ ά μ ὲ ά κ ρ ιβ ῆ δ ο κ ιμ ὴ ν τ ο ῦ β ίο υ κ α ί τ ῆ ς ζ ω ῆ ς α ὐ τ ῆ ς . '^ ν ί σ ω ς δ ὲ τ ο ι ο υ -
.τ ο τ ρ ό π ω ς χ ε ι ρ ο τ ο ν η θ ε ῖ σ α , κ α ί δ ι α κ ο ν ή σ α σ α μ ε ρ ικ ὸ ν κ α ιρ ὸ ν , ύ σ τ ε ρ ο ν κ α τ α φ ρ ο ν ή σ ω τ ὴ ν χ ά ρ ι ν τ ο υ Θ ε ο ῦ κ α ί ὐ π α ν -
δ ρ ε υ θ ῆ , ή τ ο ι α ύ τ η ν ά ά ν α θ ε μ α τ ί ζ ε τ α ι μ α ζ ὺ μ ὲ ἐ κ ε ϊν ο ν ὁ π ο ῦ τ ὴ ν ἐ π ῆ ρ ε δ ι ά γ υ ν α ῖ κ α . ' ο δ ὲ '^ ρ μ ε ν ό π ο υ λ ο ς λ έ γ ε ι
^ β ι β λ . ς^'. τ ί τ λ . γ '. ^ ὅ τ ι ε κ ε ί ν ω ν ὁ π ο ῦ πορνεύουν δ ια κ ο ν ίσ σ α ς , κ α ί Κ α λ ο γ ρ α ία ς , νὰ κ ό π τω ντα ι α ί μ ύ τα ι μ ε τ ά
τ ῶ ν π ο ρ ν ε υ θ ε ι σ ῶ ν . . ^ ρ κ κ α ί τ ὴ ν ε ρ μ η ν ε ί α ν τ ο ῦ ι θ '. κ α ν ό ν ο ς τ ῆ ς ά κ α ί τ ὴ ν γ ^ . ε ίς τ ο ῦ τ ο ν ὐ π ο σ η μ ε ίω ^ ιν .

Κ Α Ν Ω Ν
(Τ ης
ΙΙ^ ρ θ ^ ν ο ν ἀ ν α θ ε ῖσ α ν ὲ α υ τ ὴ ν τ ῶ Δ ε σ π ό τ η Θ εῶ , ὡ σ ^ ύ τ ω ς δὲ κ ^ ὶ Μ ο ν ά ζο ν τα ς, μ ὴ ἐ ξ ε ῖ ν ^
ς^. υδ^. τ η ς
έν Καρθ. ιί^.
^ γ ἀ μ ω π ρ ο σ ο μ ι λ ε ῖ ν . Ε ἰ δ έ γ ε ε ὺ ρ ε θ ε ῖε ν τ ο ῦ τ ο π ο ιο ῦ ν τ ε ς , ε σ τ ω σ ^ ιν ά κ ο ιν ω ν η τ ο ^ . Ω ρ ί σ ^ μ ε ν δὲ Ι ^ α σ . ς ,ιή .ιθ ο
ε χ ε ιν τ ὴ ν α ύ θ ε ν τ ί^ ν τ ῆ ς ε π ' ^ ὐ τ ο ῖς φ ιλ α ν θ ρ ω π ία ς τ ὸ ν κ ^ τ ὰ τ ό ^ ο ν Ἐ π ίσ κ ο π ο ν . ^ ξ^-

1
( ) Λ έγ ει δέ κ α ὶ ὁ ^ τ ι ο ς τ ι τ λ . ι ^ . κ α ὶ ιγ^, δ τ ι, έ π ειδ ὴ τὸ μ ή τε Ἱουδαίαν χριστιανὁς. Δ ιύ τι οποιος τοιοῦτέν τ ι πρ^ξ^Ι, θέ^
κγ^. ^ ιβ λ . του β^. τ ί τ λ . δ ια τ ά ξ . ά . θεσ π ίζει, δ τ ι ὁ γά μ ο ς ε ἶ ν ^ λ ει λάβει τω ν μ οιχῶ ν τήν τιμω ρίαν. τ ο δέ δρθδδοξον πρόσωπον
ἀνδρὸς κ α ὶ γυ να ικ ὸ ς συνάφ εια κ α ὶ σ υγκλή ρω σις π ά σ η ς τη ς ζω ης, ὁποῦ έπηρεν έτερδδοξον καὶ^αἱρετικὸν, δέν σ υ γ χ ω ρ ε ῖτ ^ νὰ
κ α ὶ θείου κ α ὶ ἀνθ ρω π ίνου δικα ίου κοινωνία^ π ρ έπ ει κ α τὰ τον έρι- νωνήσν^ τὰ θεια μυστήρια, ἀνίσως πρότερον καἱ .
δέν ^ωρ^ σ θ^
σμ ὸν το ῦ το ν οἱ σ υνα π τδμ ενοι .
ν ὰ ^ ν α ι ὁμοιὁθρησκοι Τ ὸ δέ ά. κα ὶ κανονισθ^, κα τὰ τήν λγ^. ἀπόκρισιν ^αλσαμῶνος. ^ἶο αὁτὸ
β ιλ . το υ κ ^ δ η κ . τ ί τ λ . έ. δ ια τά ξ . ιβ^. λ έ γ ε ι, ο τ ι ἄ ν ἀμφισβητοῦσιν λ έγει κ α ὶ ^ υ μ ε ^ ν δ Θεσσαλονίκης (άπο^ρίσ. μζ^.), προοθεὶς δ τ ι,

ο ἱ γο νείς (οσοι δ η λ α δή ὁμὁθρησκοι ^ ντες, ι^θοδὁξησεν ^ν μέρος μδνον εἰς τὸ τέλ ος τής ζωή^ τον νὰ μ ετα λ ^ μ ^ έν ^ , γινομένου
ἐξ α ὁ τ ω ν , ^ κ α τ ά τ ιν α ά λ λ ο ν τρ ύ π ο ν ^φθασαν έν ἀνομοιοθρη- ^ ὁ χ ελ α ίο υ ὸπέρ αὸτοῦ (έὰν μετανοώ δηλαδή), ἀλλ^ ουτε ρερίδ^

σ κεία ν ὰ συναφθοῦν), π ρ έ π ε ι νὰ ὸ π ερ ν ικ ^ έ κείνο ὀποῦ θέλει νὰ νὰ π α ίρ ν ε του τοιούτου ^φοσι^ποι^ ό ἱερευς, ουτε τὰ ς προσφοράς

κ ά μ ^ τ ὰ τέ κ ν α το υ ὁρθύδοξα. Κ α ἰ π ά λ ιν δια τά ξει ιή . του α ὁ- του καὶ λειτουργίας νὰ δέχετ^^, εἰ μ ή θυμίαμα,

του τ ί τ λ . έὰν τ ὸ ^να μ έρος τω ν συγκατοικ ούντω ν ^ να ι ὁρθύδο- κ α ὶ κάποτε ( ^ χ ι πά ντο τε δ η λ ^ ή ) ε^ ^ύτὶ ἀγίασμα

ξον, τὸ δέ ά λ λ ο α ἱρ ετικ ὸ ν, π ρ έ π ε ι τ ὰ π α ιδ ία α ^ τῶ ν νὰ γίνω ντα ι κα ὶ ἀντίδωρον, κ α ἰ τοῦτο, ^ιὰ νὰ ρ ή π ^ εἰν ἀπόγνωσιν^

^ὁρθύδοξα. Γ έ γ ρ α π τ α ι δέ κ α ὶ έν β ίβ λ . ά . τω ν ^ α σ ιλ ικ ω ν τ ίτ λ . ά. έλεημοσύνας νὰ τὸ π ρ ο ο τ έζη νὰ κά μ ν ^ .
κ εφ . λ έ , κα νένα ς Ἱουδα^ος ἄ ς μ ή λα μ β ά νω χ ρ ισ τια νό ν γυναἰκα,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ρ μ η ν ^ έ

Τ ὸ π α λ α ιὁ ν , μ ε ρ ικ α ῖ ς γ υ ν α ἰ^ ιε ^ ^ ὲ λ α ῖ κ ὸ ν σ χ ^ μ ά ά φ ιέ ^ ν α ν τ ὸ ν έα υ Τ ό ν τ ι^ ν ε ίς τ ὁ ν ^ ε ὸ ν , ὡ ς δ η λ ο ί^ τ α ι.
1
τ ο ί^ το ά π ὸ τ ὸ ν μ έ . τ ^ ς ς ^ . κ ^ ὶ ο ^ μ ο λ ό γ ο υ ν ν ά π α ρ θ ε ν ε ύ ο υ ν κ υ ρ ια ι ο ὕ σ ^ ι τ ω ν λ ο γ ι σ μ ῶ ν , κ α ὶ άφ^ ο ὕ έ π ι π λ ε ^ ο ν ,έ δ ο ..
κ ιμ ά ζ ο ν τ ο ά ν ^ έ ν ο υ ^ ε ίς τ ^ ν ^ μ ο λ ο γ ί^ ε ν το ^ ν , έ ο υ '^ α ρ ιθ μ ο θ ν τ ο μ έ τ ά ς ά λ λ ο υ ς π α ρ θ ε ν ο υ ^ . ^ ἶ ^ ρ θ ε ν ο ^ γ ά ρ ή τοι.^
α ό τ ^ ό ν ο ρ ^ ά ζ ε τ α ι, κ α τ ά τ ὸ ν ι .^ . Ε α σ ιλ ε ίο υ ^ , ά λ λ ά κ α ὶ τ ὸ ρ έ λ α ν σ χ ^ μ ο ^ έ ν ε δ ύ ο ν τ ο , κ α Τ ά Τ ὸ ν μ ε ' . τ ^ ^οθε^.
κ α ὶ ὁ π α ρ ω ν Κ α ν ^ ν δ ιο ρ ίζ ε ι, ὅ Τ ι α ί π α ρ θ έ ν ο ι α ὕ Τ α ι, ά λ λ ά δ^ κ ^ ιὶ ο ί μ ο ν α χ ο ὶ , ὸ π ο ί^ , κ α τ ά τ ὸ σ ιι^ π ω μ ε ν ο ν ,
σ τ έ ρ γ ο υ σ ι τν^ν ά γ α μ ί ^ ν , ^ κ α ὶ ε ρ ω τ ω μ ε ν ο ι ὸμ ολογο^ν νά παρθενεύουν κ α τ ά τ ὸ ν ι θ '. ^ α σ ι λ ε ι ο υ , ο ὕ τ ο ι , λ έ γ ω ,,
δ ὲ ν ε ἶ ν α ι σ υ γ κ ε χ ω ρ η μ έ ν ο ν ν ά ύ π α ν δ ρ ε υ θ ο ί^ ν κ ^ ὶ ν ὰ π α ρ α β ο ῦ ν τ ά ς δ μ ο λ ο γ ίσ ς κα ὶ ουνθ^κας ὸποῦ ^δω κα ν ^ρὸ^
τ ὸ ν Θ εό ν . Δ ι ό τ ι , ^ὶν τ ά ς ο υ μ φ ω ν ία ^ , δπ ο ί^ λ ά μ ν ο υ ν π ρ ὸ ^ ά λ λ η λ ο υ ς οί ά νθ ρ ω π ο ι β ε β α ιο ῖ τὸ το θ ^ ε ο ῦ ονομ α ^
τ ὸ μ έ^Ιον π α ρ α λ α μ β α ν ό μ ε ν ο ν ^ κ α θ ^ λ έ γ ε ι δ Θ ε ο λ ό γ ο ^ Γ ρ η γ ό ρ ιο ^ , π ό σ ο ν μ έγ ο ^ ς κ ί ν δ υ ν ο ^ ε ἶ ν ^ ι ν ά ε ύ ρ ε θ ο ^ ν α ^ τ ο ὶ
π α ρ α β ά Τ α ι το^ν σ υ μ φ ω ν ιώ ν έ κ ε ίν ιο ν , ὸ π ο θ π ρ ὸ ^ τ ὸ ν Θ ε ὸ ν ά μ έ σ ω ς ^ π ο ί ^ σ α ν ; κ α ὶ ^ὶν κ α Τ ά τ ὸ ν μ έ γ α ν ^ α ο ίλ ε ιο ν
( δ ι α Τ ά ς . ά σ κ η τ . κ ά .) ὁ μ ο ν ^ χ ὸ ς , καρποφορήσας κα ὶ ά φ ιε ρ ^ σ ο ^ ς Τ ὸ σ ι ^ μ ά τ ο υ ε ἰ^ τ ὸ ν ^ ε ὸ ν , δ έ ν ἐ ξ ο υ σ ιά ζ ε ι
π λ έ ο ν αΙ^τὸ Θ ε ῖο ν ά φ ι έ ρ ω μ α , ο ι^ τε ε ἶ ν α ι δ ί κ α ι ο ν ν ά τ ὸ ε χ ^ ε ίς χ ρ ^ σ ι ν κ α ὶ δ ο ύ λ ε υ σ ιν τ ῶ ν σ υ γ γ ε ν ῶ ν τ ο υ , π ό ^
ρ ^ λ λ ο ν δ έ ν δ ύ ν α τ α ι ν ά τ ὸ ^ χ η ε ίς χ ρ ^ σ ιν σ α ρ κ ικ ά μ ίξ ε ω ς ; ^ ε^ δ ε ^ ὶ ε ύ ρ ε θ ο ῦ ν Τ ιν ε ^ ν ά κ ά μ ο υ ν τ ο υ τ ο , νά
ά φ ο ρ ίζ ι^ ν τ α ι. ά ς ^ χ ^ δ ε Τ^ήν έ ξ ο υ σ ία ν δ κ α τ ά τ ό π ο ν ^ Ε π ίσ κ ο π ο ς ν ά φ ι λ α ν θ ρ ω π ε υ θ ^ π ρ ὸ ς α ὕ τ ο ὕ ^ , κ α ὶ ^ ν ά ἐλ^ι..
φρύνγΙ τ ὸ έ π ι τ ί μ ι ο ν α ύ Τ ι^ ν , ^ κ α ὶ ν ά σ υ ν τ έ μ ^ Τὸν χρόνον α ύ Τ οῦ . ^Ο χι ὅ μ ^ ς μ ένοντο^ ά δ ια σ π ά σ τ ο υ το ι^ συ^οι-.
κ ε ο ίο υ , ά λ λ ά μ ε τ ά τ ὸ χ ω ρ ισ θ ^ ν α ι ά π ^ ά λ λ ή λ ο υ ^ Τ ού ^ σ υ ν α φ θ έ ν τ α ^ . Π ο ρ ν ε ία γ ά ρ , ^ μ ᾶ λ λ ο ν ε ί π ε ^ ν μ ο ι χ ε ί α έ σ τ ὶν ,
ού γ ά μ ο ^ τ ὸ γε ν ό ^ ,ε ν ο ν , κ α τ ά τ ὸ ν μ έ γ α ν ἱ^ α σ ίλ . έ ν τ ῶ αύΤ οί^ κ α ν ό ν ι , κ α ὶ ι η . ^ ρ α κ α ὶ Τ ὸ ν ζ ^ . τ ^ ἱς π α ρ ο ό ο η ^

1 Ἀ π οσ τ. οδ^,
Τ ὰ ς ^ ια θ ' ἐ κ ά σ τ η ν ἐ π ^ ρ χ ί α ν ἀ γ ρ ο ικ ικ ὰ ς π ^ ρ ο ικ ίο ^ ς , ἤ ἐ γ χ ω ρ ίο υ ς , μ ἔ ν ε ιν ἀ π ^ ρ ^ .σ ^ λ ε ύ -
π α ρ ὰ το ῖς^ κ ^ τ έ χ ο υ σ ι ν ^ ὐ τ ὰ ς ἐ ^ ι σ κ ό π ο ι ς , κο'.ὶ μ ο ^ λ ι σ τ ^ ἤ τ ρ ι^ κ ο ν τ ο ^ τ ῆ χρ ό ν ο ν το^ύτ^ς ^ ἐ ν Ἀ ν τ ιο χ .ιδ ^ ,

(^ ) ^οθεν δ αύτὸς Θεολόγος είς τ ὰ ^ π η του λέγεις ^Οσον ή Δ υ τ ὰ τ ὰ ιδια λ έ γ ε ι κ α ὶ ο ^ ί ο ς ^ ικ η φ ^ ρ ο ς Κ α ν. κδ^. ^^ν δέ τ ῶ .
παρθενία εἶναι ἀνωτέρα ἀ π ὸ το ν γά μον. τόσον κα ὶ ὀ ἀ γ νὸ ς γ ά - λδ^. Κ α νόνι α υτου, λ έ γ ε ι. ^ ί^ τ ι νὰ άναθ. ^ .α τ ί^ τ α ι ο υπαν-
μος εἶναι ἀνώτερος ἀπ ὸ έκε^ον ὁποῦ ἰ^ητει νὰ ε χ η κ α ὶ παρθε^- δρ^υθεὶς Ίναχος καὶ μή μ ^ τα ν ο ῶ ν . καἰ νὰ ἐ ^ ύ ^ τ α ι το
νίαν καὶ γάμον. ^θεν ή πρ έπ ει νὰ πα ρ θ ενεύ^ τιν ὰ ς κ α τὰ ἀλή- σχήΙ^,α σ τα ν ικ ῶ ς, καὶ ί'ις ^ ο ν α σ τ ή ρ ιο ν νὰ ἐ γ κ λ -ίε τ α ι, ^ ο -
θειαν, ή νὰ υπανδρεύεται, κα ὶ ίΙχι έν ταύτἐ^ νὰ θ έλ ^ νὰ σμίγω ταν δέ ά θ ετή σ α ς τ ὸ σ χ ^ . α ἐ π ισ τ ρ α φ η κ α ι μ ετα νοή σ ω , νὰ έν-
παρθενίαν μέ γέμ ο ν, μ έλ ι μ έ χο λ ή ν, ^ρασὶ μ έ ^όρβορον^ καὶ τὰ δύ . τ α ι α ύ τὸ χ ω ρ ὶς τῶ ν ιύ χ ῶ ν , κ α τὰ τ ο ν ιδ ^. Κ αν, το υ αυτοῦ.
ι ^ ρ ο σ δ λ ^ α μ έ τήν Σ α μ ά ρ εια ς ^Ο σ τις δέ διὰ ά ν ά γκ η ν τ ιν ὰ ἐνδυθω τ ο σ ^ ή ^ .α , ^ δια πανονρ-
γ ία ν κα ὶ ύπόκρισ ιν, ο^ς α υ το π ^ ρ ιγελ ῶ ν, ἰ.π ^ ιτα μ τ-^ι τή ν ἀνάγ-
^^οσον^παρθενίη προφ^ρεστέρηέστὶ γάμοιο, κην κ α ι τή ν υ πό^ρισ ιν, άπορρίψω α υ τ ο , οἶ,τος ν ὰ .^ π ιτ ιμ α τ α ι, νὰ
Ι^Τοννεκεν ή καθαρήν ά σ π ά ^ ο π ά μ π α ν , άρ ισ τε, κ ά μ ν η τρ εις τεσ σ αρ α κοσ τὰ ς ή^εερι-^ν, κα ἰ ο^το^ ν ^ μ^.ταλαμ^άνω^
^^Πέ γάμον στέργειν τον όμορον ο^ις ένέπουσι. κ α τὰ τὸ ν κα^. του α υ του . Ο .ιο ς ουτος νικ η φ ό ρ ο ς ^ν κ^. Καν.
^^Ι^ύγειν ἀἰ^υγέος τ ε ^ίου, ἰ^υγίου τ ε πρύσω πον, λ έ γ ε ι. ^Δνίσω ς κ α λο γρ α ία φθαρω ά π ο βαρβάρους, ^ ά ^ ρ α ς ἀ τ ά -
^Κ αὶ Σολύ^εοις Σ αμάρειαν ἀλυτροτάτΥ^ν ἱεροισιν. κ τους, εί μ έν ή πρ οτ^ρα α υ τή ς ἦ τ ο ά κ α τη γό ρ η το ς, μ^. ή^εέ-
^Τὁσον παρθενίης άγνὸς γά μ ος αμ φ ίβιο . ρας μ όνον νὰ έ π ι τ ιμ α τ α ι , εἰ δ^ ἦ τ ο μ ^ μ ο λ υ ^ ν η , ^ μ ο ιχα λ ἰς
^Παρθενίην, εἰ σοί γ ε μένος κ α ὶ θυμ^ς ^ρορεν. νὰ έ π ιτ ιμ α τ α ι. Σ η μ ς ίω σ α ι ο τ ι οἱ φ θείρα ντ^ς ά σ κ ή τρ ια ν , ή μο-
^Δεύτερον έκ πρὁτοιο καλον πλὁον, ἀμφ οτέρω ν δέ νάστριαν^ ή το ι ἱερὰν παρθένον. ἀ^.λὰ κ α ὶ οἱ σ υν^ργήσ αντες είς
^^Ιιγνύντας μ έλι χο λ ή ν , κ α ὶ βόρβορον οιν^ρ.^ τή ν φί^ορὰν, κεφ α λ ικῶ ς τ ι μ ^ ο υ ν τ α ι , κ α ι π α σ α ή ^ ρ ιο ν σ ία α'^-
τῶ ν άρ^ ιά ^ετα ι ῦ π ὸ το υ αρχοντος^ κα ὶ δ ίδ ε τα ι ε ίς το μ ο ν α σ τή -
Λ έγει δέ καὶ ὁ Θειος ^ π ιφ ά ν ιο ς αἱρέσ. ξα^. ε κ ρ ειττο ν τοίνυν ριον τ ή ς φ θαρ^ίσης, κ α τ ὰ τή ν β^. δ^άταξίν το υ ά . τ ίτ λ ο υ τῶ ν
έχειν ἀμ σ ρ τίαν μ ία ν, κ α ὶ μή περισσοτέρας. Κρεῖσσον π εσ όν τα Ν ^αρῶ ν (Φ ω τ . τ ί τ λ . θ ^. κε-^. λ^.). ^ ί^ ίω ς κ α ί ἐκ^ίνος όπου
ἀπο δρύ^^.ου, φανερῶς έ α υ τ ^ λαβεῖν γυ να ῖκ α κ α τὰ νόμον, ή ἀ π ὸ ἀ ρ π ά σ ει, ή δοκ ιμ άσ ει νὰ π ά ρ ω είς γυ να ικ α τ ή ν το^αύτην ἰ^ρὰν
παρθενίας π ο λ λ ^ χρόνιρ μετανοή σ αντα , εἰσ α χ θή να ι π ά λ ιν είς παρθένον, κεφ αλικῶ ς τ ιμ ω ρ ε ίτ α ι, κ α τ ὰ τΙ^ ά. ^ ^ λ . τ ί τ λ . γο
τήν ^Εκκλησίαν. ^ ^ ο δέ Χρυσόστομος λέγε^ έν τ η ^ ρ ^ ς Θεὁδο^.. δ ια τ ά ξ . έ. α υ τ ή δέ μ ε τ ὰ τ ῶ ν α υ τ ή ς π ρ α γ μ ά τ ω ν ἐμ ^άλλ^,ται είς
ρον έπιστολω, ὅ τι τόοον χα λεπ ώ τερ ον ὰμάρτη^εα κά μ νει ὁ ^Ιο- μοναστήριον^ κ α ι ἀσ φ αλῶ ς φ υ λ ά τ τ ^ τ α ί. ΙΙροσθέτε-. δ^ κα ί τοῦτο
να χὸς όπου υπανδρευθή ἀ ^ ὸ τή ν μοιχείαν^ ^σον εἶνα ί ἀνώ τερος ό ^ λ ά ο τ α ρ ις ^ τ ι δέν δύ να τα ι νὰ ρίψω τ ^ σ χ ^ α , καὶ νὰ εί^ρί-
ο Θ ιὸς ἀπὸ. τους ἀνθρώπους. ^ο δέ μ έ γ α ς Β ασίλειος ἐν μ έν τ ο ^ σ κ ετα ι πλ έον εἰς τὸ ν κόσμον, ^ούδέ έκε^νος ό ^ ο ῦ γέ ν ε ι ^ ν α χ ί^ ς
κα τὰ π λ ά τ . οροις ιδ^, λ έ γ ε ι, δ τ ι είς τὸν Ι^Ιοναχὸν έκεινον, ὁιεοῦ είς τ ὰ ς αστέρας ἀν α π ν ο ὰ ς τη ν ^ η ς το υ , κ ^ ὶ δ^ν κ α τ ά λ α β ε τε -
ἀθετήσει τήν προς Θεὸν ^ ο λ ο ^ ία ν^ νὰ μ ή άνοίγω τιν ὰ ς ἀδελφὸς τελ είω ς τ ὰ είς αυ το ν τ ε λ ο ύ ^ ν ^ , ο τ^ ν το ν εκαμαν μ ο ν α χ έν .
τήν θύραν τοῦ οἰκου του δ^ὰ νὰ τὸν δ ε χ θ ή , μ ή τ ε ἄν ^ ν α ι ψ ύ - ^ ρ α κα ὶ τή ν ύποσ ημ είω σιν του τη ^ δ^. κ^ α ύ τὸ ν τον
χ ρ ^ , ^ ὶ ^λθω διὰ νὰ σκεπασθω, ^ χ ι διὰ μῖσος, ἀ λ λ ὰ δίὰ ν ὰ ἐν^ α υ τή ς Κ ανόνα, ἀ ν α θ εμ α τί^ ο ντα το ν ρ ίψ ^ ν τ α τ ο σ χ ή μ α μ ονα -
τραπω , ι^ς λέγε^ ὁ Π αῦλος .
^Ε ν.δέ τω . ^ ρ έ ς ^Ιο να χο ν έκπε.-
χ ο ν κ α ὶ κοσμικήν ἀξίαν λ α β ό ν τα . ^Ορα κ ^ ί τ ή ν υ π ο σ η μ είω σ ή
σόντα έπιστολω λέγει, ^ τ ι μηδέ νὰ χα ιρετοῦμ ^ν το ν τοιοῦτον. του λθ^. του Νικηφόρου.
 ΤΗΣ Δ'. ΟΙΚΟΥΙ^ΕΝΙΚΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ἁ ^ ιά σ τ ω ς δ ια κ α τ έ ^ ο ν τ ε ς ῶ κ ο ν ό μ η σ α ν . Ε ί δὲ ἐν τὸ ς τῶ ν τ ρ ιά κ ο ν τ α ἐτῶ ν γ ε γ ἔ ν η τ α ί τ ις , ἤ . ιέ.τη ςέν Καρθ.

^ ἦ . ιβ^. ιδ^. ιέ .
γ έ ν ο ιτ ο π^ρὶ αὐ τῶ ν ἁ μ φ ισ ^ ή τ η σ ις , ἐ ξ ^ ῖν α ι τ ο .ῖς λ έ γ ο υ σ ιν ή δ ι κ ῆ σ θ α ι , π ε ρ ί τ ο ύ τ ω ν κ ιν ε ϊν
Ι ι ς ο κἰ^. κ ή .
^παρὰ τ ῆ Σ υνόδω τῆ ς ἐ π α ρ χ ία ς . Ε ί δ έ τ ι ς ά δ ικ ο ῖτ ο π α ρ ὰ τ ο ῦ ίδ ί ο υ μ η τ ρ ο π ο λ ίτ ο υ , π α ρ ὰ ^ λς^. πζ^.
τῶ 'Ε ξ ά ρ χ ω τῆς δ ιο ικ ή σ ε ω ς , ἤ τῶ Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς θρ ό νω δ ικ α ζ ἐ σ θ ω , κ α θ' α π^σ. Ι ρ ^ ριε^. ρ ιή .
.ε ίρ η τ α ι. Ε ί δε κ α ί τ ι ς ἐ κ β α σ ι λ ι κ ῆ ς ὲ ξ ο υ σ ία .ς ἐ κ α ι ν ί σ θ η π ό λ ι ς , ἤ α ,^ θ ις κ α ι ν ι σ θ ε ί η , τ ς ^ ς π ι^ . . ρκή. ρκθ^. ρλ^-
^ ρ λ ζ ^ λ ή .ρ ^ .
λ ιτ ικ ο ῖς κ α ί δ η μ ο σ ίο ις τ ύ π ο ι ς , κ ο ιί τ ῶ ν ἐ κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ῶ ν π α ρ ο ι κ ι ῶ ν ή τ ά ξ ι ς ἁ κ ο λ ο υ θ ε ί τ ω , ς
^ τ η ς . κἐ. λ ή .

^ ρ μ ^ ν ί ο ι.

Ἀ γ ρ ο ικ ι^ .α ὶ π α ρ ο ικ ία ι ε ἶν α ι έ ν ο ρ ία ι μ ι κ ρ α ὶ , α ι ὸ π ο ῖ α ι κ α ὶ ε ίς τ ά ά κ ρ α κ α ὶ μ α κ ρ υ ν ά μ έ ρ η ε υ ρ ί^ κ ο ν - ο , κ ^ ὶ
ά π ὸ ο λ ίγ ο υ ς ά ν ^ ρ ω π ο υ ς έ κ α τ ο ικ ο ^ ν Τ ο , μ ο ν ο ίκ ια ό ν ο μ α ζ ό μ ε ν α ι^ ^ γ χ ω ρ ι ο ι δ έ π α ρ ο ι κ ί α , ε ἶ ν α ι έ ν ο ρ ια ι, α ί ὁπο^αι
κ α έ ε ἰ ς α γ ρ ο ύ ς κ α ὶ χ ω ρ ί κ έ π λ Τ ^ σ ία ζ ο ν , ^ ^ ὶ π ε ρ ισ σ ο τ έ ρ ο υ ς ε ἶ χ ο ν τ ο ύ ς έ γ κ α τ ο ί κ ο υ ς . Α ύ τ α ι λ ο ι π ὸ ν α ί π α ρ ο ι κ ι α ι τ ^ ς
κάθε έ π α ρ χ ία ς , π ρ ο σ τ ά ζ ε ι ὸ ^ α ρ ω ν Κ α νὡ ν, ν ά μ έ ν ο υ ν α ν α φ α ίρ ε τ ο ι κ α ὶ ά να πόσ π α σ τοι ά π ὸ το υ ς κ α τ έ χ ο ν τ α ς
ο ιύ τ ά ς Ἐ π ισ κ ό π ο υ ς , κ α ὶ μ ά λ ι σ τ α , ἀ ν ί σ ω ς ε ις τ ρ ι ά κ ο ν τ α χρ ό ν ο υ ς ε ἶχ ο ^ α ύ τ ά ς ε ις τ ^ ν ε ξ ο υ σ ία ν α ύ το ^ ν π ί σ τ ε ι
κ α λ ^ , κ α ὶ ά β ι ά σ τ ω ς , δ η λ . χ ^ ρ ὶ ς ^ ὰ β ιά σ ο υ ν τ ι ν ά , κ α ὶ ν ά τ ά ς ά ρ π ά ο ο υ ν μ έ ά δ ικ ο ν α ί τ ἶ α ν . ( ἱ ) ἰ^ἰ δ έ ά ν ά μ ε ^ κ ^ ις
τ ο ύ ς τ ρ ιά κ ο ν τ α χρ ό ν ο υ ς, ε ^ ιν ε κ ι^ μ μ ία δ ια φ ο ρ ά π ε ρ ὶ Τ ο ύ τω ν, μ ε τ ά Τὸν π α ρ ό ν τα Κ α νόνα ^θελε γ έ ν ε ι, ε ἶν α ι
ά δ ε ι α ε ι ς ἐ κ ε ί ν ο υ ς ὸ π ο ῦ λ ε γ ο υ σ ι ν ^ τ ι ά δ ι κ ο θ ν τ α ι δ ι^ α ύ τ ά ς , ν ά θ ε ω ρ ο ῦ ν τ ^ ν δ ια φ ο ρ ά ν α ύ τ έ ^ ν ε ίς τ η ν Σ ύ ν ο δ ο ν τ ^ ς
έ π α ρ χ ία ς . ^ ά ν δ έ τ ι ν α ς ^ θ ε λ ε ά δ ι κ ^ τ α ι δ ι^ α ύ τ ά ς ά π ὸ τ ὸ ν μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η ν τ ο υ , ά ς θεο^ρ^ τ ^ ν ^ιρίσιν τ ο υ ε ίς τ ὸ ν
^ξαρχον κα ὶ πρω τεύοντα τ ^ ς Δ ιο ικ ή σ ε ω ς, ^τοί^ ὸ π ο ίο -^ τ ὸ έ ρ γ ο ν ^ γ ι ν ε ν ά ν ε ν έ ρ γ η τ ο ν μ ε τ ά τ ὴ ν δ^. τ α ύ τ η ν Σύ^.
ν ο δ ο ν , ὡ ς ε ί^ τ ο μ ε ν , υ π ο σ η μ . τ ο ^ θ ^. τ ^ ς ^ α ρ ο ύ σ η ς ^ , ^ ε ις τ ὸ ν Κ ω ν σ τ α ν τ ι ν ο υ π ό λ ε ω ς , κα θ ο ^ ς π ρ ο ε ρ ρ έ θ η . Ι^ί δ έ ε ^ ς
τ ω ρ α έ κ τ ί^ θ η κ ά μ μ ί α π ό λ ι ς ά π ὸ έ ξ ο υ ^ ί α ν ί ^ κ σ ι λ ικ ^ ν , ^ ε ί ς τ ὸ έ ξ ά ^ χ ε ι δ ι ά ν ά κ τ ι ο θ ^ , Τ ό τ ε δ έ ν θ έ λ ε ι ζ η τ ή σ ε ι
ν ά ύ π ο τ ά ξ ω α ύ τ ^ ν ό γ ε ι τ ο ν ε ύ ω ν ε π ί σ κ ο π ο ς , ὡ ς έ ν ο ρ ἶα ν τ ο υ , έ π ε ι δ η ^ τ ά ξ ι ς τ ^ ν τ ά ἐ κ κ λ η σ ί α ς έ κ ε ί ν ^ ς έ ν ο ρ ιῶ ν
^χει νά άκολουθ^ ε ι ς τ ο ύ ς π ο λ ι τ ι κ ο ύ ς ν ό μ ο υ ς κ α ὶ π ρ ο σ τ ά γ μ α τ α , ύ π ο ^ .^ θ ε λ ε δ ιο ρ ίσ ε ι π ε ρ ὶ τ ῆ ς ν ε ο κ τ ι σ θ ε ί σ η ς π ό -
λ ε ω ς ὸ β α σ ιλ ε ύ ς , κ α ὶ ^ χ ι τ ὸ ά ν ά π α λ ιν
^ υ μ ^ ρ ω ν ί α ^

^ Σ η μ ε ίω σ α ι ^ τ ι τ ο ῦ το ν τ ὸ ν Κ α νόνα ὴ ε ίς δ υ ω τ μ η μ α τ α δ ι α ι ο έ σ α σ ^ , τ ὸ μ έ ν ἀ π ὸ τ ^ ς ά ρ χ ^ ς τ ο ^ Κ α ν ό ν ο ς
^ ω ς τ ο ^ ^ π ^ ιρ ά τ ^ Σ υ νό δ ω τ ^ ς ἐ π α ρ χ ίκ ς , κ έ . Κ α νό να α ύ τ ^ ς π ο ιε ῖ, τ ὸ δ ὲ ά π ὸ Τ ού, ε ί δ έ κ α ί τ ι ς έ κ ἰ^ α ο ιλ ικ ^ ς
έ ξ ο υ σ ί α ς , μ έ χ ρ ι τ έ λ ο υ ς , λΥ^. Κ α ν ό ν α . δ έ ρκθ^. τ ^ ς έ ν Κ α ρ θ . δ ιο ρ ἱζ ε τ α ι ^ τ ι έά ν τ ι ς ε π ί σ κ ο π ο ς τ ό π ο ν τ ι ν ὰ τ ί^ ν
α ί ρ ε τ ι κ ῶ ν ἐ π ι σ τ ρ έ ψ ω π ρ ὸ ς τΥ^ν δ ρ θ ο δ ο ξ ί α ν , κ α ὶ β ^ σ τά σ Υ ^ α ύ τ ὸ ν τρ ε ^ ς χ ρ ό ν ο υ ς , χ ^ ὶ ς ν ὰ τὸ '^ ά ν α ζ ^ τ ^ σ ω ὸ ό φ ε ἶ .
λ ω ν ά ν α ζ ^ η τ ^ ,σ α ι, ν ά μ ἡ ά ν ^ ι ζ ^ τ ^ τ α ι π λ έ ο ν ά π ὸ α ύ τ ό ν .^ Ο δ έ ρ κ ή . λ έ γ ε ι , ^ τ ι ο ἰ π^Ιὸς τ ὴ ν κ α θ ο λ ι κ η ν ε ν ό τ η τ α ἐ π ι -
σ τ ρ α φ έ ν τ ε ς α ἰ ρ ε Τ ι κ ο ὶ ε ί ς έ κ ε ῖ ν ο ν τ ὸ ν θ ρ ό νο ν ν ά ύ π ό κ ^ ν τ α ι , ε ίς τ ὸ ν ὁποὶ^ον ^ τ ο ν ύ π ο κ ε ι μ ε ν ^ κ α ὶ ^ έ κ π α λ α ι ἐ κ ε ῖ
ε ύ ρ ισ κ ο μ έ ν η κ α θ ο λ ικ ά ε ν ω σ ις τ ^ ν ό ρ θ ο δ ό ξ ω ν . ^ Α λ λ ά κ α ὶ ὁ ρλ^. λ έ γ ε ι , έ ά ν τ ι ν α ς τ ὸ ν κ α τ ε χ ό μ ε ν ο ν λ α ὸ ν ά π ὸ ά λ ^
λ ο ν , ν ο μ ίζ ω ν δ ^ ὡ ς έ δ ι κ ό ν τ ο ^ κ ρ α τ ή σ ω , ^ χ ι μ έ γ ρ ά μ μ α τ α τοί^ κ α τ έ χ ο ν τ ο ς ε π ι σ κ ό π ο υ , ^ μ έ τ ^ ν έ ρ ω τ η σ ι ν τ ^ ς
Σ υ ν ό δ ο υ , ά λ λ ά μ έ δ υ ν α σ τ ε ί α ν κ α ὶ έ φ ο δ ο ν , ο ύ τ ο ς ν ά χ ά ν ω τ ὸ ν λο^ὁν έ κ ε ῖ ν ο ν , κ α ὶ ά ν ^ τ ο κ α ὶ έ δ ι ^ ό ς Τ ου , κ α ὶ ά ν
λ έ γ ω ύ Τ ι ε ἶ χ ε γ ρ ά μ μ α τ α ά π ὸ τ ὸ ν π ρ ω τ ε ύ ο ν τ α . Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ι τ ά ς έ ρ μ η ν ε ία ς τ ο ῦ ο δ ^ Ἀ π ο σ τ ο λ ι^ ιο ^ , τ ο θ ς ^ .τ ^ ς
ά . καέ τ ^ ῦ θ ^ τ ῆ ς π α ρ ο ύ σ η ς τ ε τ ά ο τ η ς ^ ^
ΙΙ Ι .
Ἀ π ο ο τ. λά.

Τὁ τῆ ς σ υ ν ο μ ο σ ί ^ ς , ἤ φ α τ ρ ί α ς ἔ γ κ λ η μ σ . , κ ^ ιὶ π α ρ ὰ τ ῶ ν ἔξ ^ νόμω ν π ά ν τη κ ε κ ω λ υ τ ο ^ ι,
τη ς ς^. λδ^.
τ η ς Καρθ. ί.
πολλῶ δ ὴ μ ᾶ λ λ ο ν ἐν τ ῆ τ ο ῦ Θ ε ο ῦ Ἐ κ κ λ η σ ί α τ ο ῦ τ ο γ ί ν ε σ θ ^ ι ι ά π ^ ιγ ο ρ ε ύ ε ιν π ρ ο σ ή κ ε ι . Ε ι τ ι ν ε ς ξ β ^ .τῆ ςΓ ά γγρ ,
τ ο ίν υ ν Κ λ η ^ ικ ο ὶ, ἤ Μ Ο νά ζοντες ^ ὑ ρ ε θ ^ ῖε ν , ἤ σ υ ν ο μ ν ύ μ ε ν ο ι, ἤ φ α τ ρ ιά ζ ο ν τ α ς , ἤ κ α τα σ κ ευὰ ς ς^ .τη ς ἐν Ἀ ν -

^υρεύοντες Ε π ισ κ ό π ο ις ἤ 2
Σ Ο γ κ λ η ρ ικ ο ῖς ^ ) ἐ κ π ιπ τ έ τ ω σ σ .ν π ά ν τ η τ ο ῦ ο ικ ε ίο υ β α θ μ ο ῦ .
τ ιο χ . έ.τη ς ά-
κ α ὶ β^. γ^. ιδ^,
ιέ.
^ ρ μ η ν ^ ί α .,

Σ υ ν ω μ ο σ ί α μ έ ν ε ἶ ν α ι τ ὸ ν ά σ υ ν δ ε θ ο ῦ ν τ ι ν ε ς ά ν α μ ε τ ^ ξ ύ Τ ο υ ς ^ιέ ό ρ κ ο υ ς, φ α τ ρ ί α δ έ , τ ὸ ν ά σ υ ν δ εθ ο ύ ^ μ έ σ υ μ ^

( Ι ) Σ η μ ε ίω σ α ι δ τ ι δέν έν α ν τιό ν ετα ι οἶ^τος τὸν η^. τ η ς γ^- π ερ ὶ ένοριῶν είς μόνας τ ὰ ς ύπ^ αὁτοῦ οίκοδ^μουμένας πόλεις^
έκεινος μ έ ν γὰ ρ λ έ γ ε ι π ε ρ ὶ ἐ π α ρ χ ιῶ ν , είς τὰ ς όπ ο ία ς ἐχειρ ο το - κ α ὶ έ^χι ἀ π λ ῶ ς είς ολας, καθο^ς συμπεραίνει ό ^ αλ σ αμ ι^ν. Δ ι ό τ ι
νού ντο κ α ὶ ε π ί σ κ ο π ο ι , διορίί^ων ν ὰ μ ^ ^ ρ π ά ^ ω ν τ α ι α ύ τ α ὶ π λ εο - κ α τὰ τὸν ιβ^. τ η ς παρούσης Συνόδου, α ἱ διὰ γ ρ α μ μ ά τω ν ^ α σ ιλ ι-
ν εκ τικ ῶ ς ἀ π ό τ ιν α ς ε π ι σ κ ό π ο υ ς , μ η ούσαι ύ π ὸ τη ν ἐξουσίαν κῶν τιμ ηθεισ αι ^Ιητροπόλεις, την τ ιμ ^ ν μόνον ἀπολα μ^ά νουσ ιν
τ ω ν π ρ ο κ α τό χ ω ^ α ύ τ ^ ν ε π ι σ κ ό π ω ν , ο ύ τος δέ λ έ γ ε ι διὰ ένορίας α ὸ τ α ί τ ε κα ὶ ὁ τούτω ν ε π ίσ κ ο π ο ς , τ ὰ δέ δἰκα ια κ α ὶ προνόμια
π α ρ α μ ικ ρ ὰ ς, α ἱ ὁποῖ'αι κ α ὶ π α ρ εβ λ ἐπ ο ν το τ υ χ ὸ ν διὰ τὸ ά ^ η - ἀπαραμ^έω τα σ ι^ ο ν τ α ι είς τ^ ν '^ατὰ ἀλήθειαν προ^πάρ^ουσαν
σ το ν κ α ὶ μ ικρ ο π ρ επ ές ἀ π ὸ το ^ ς άνω θεν κ α ὶ έξ ἀ ρ χ η ^ κ α τ έ χ ο ν - ^Ιη τρόπολιν.
.τ α ς κ α ὶ νεμ ομένους α ὁ τ ά ς . 3
( ) ^Ιωάννης ό Ἀ ν τ ιο χ ε υ ς έν τ ά σ υλ λογά τω ν Κανόνων τ ί τ λ
( ^ ) Σ υ νεχι^ ρ η σ εν ὴ Σύνοδος είς τὸ ν β α σ ιλ έ α νὰ διατ^σσ ω 3^ . ^ χ ε ι, συμμονά^ουσιν ἀ ν τ ὶ τού συγκληρικοις.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

φ ω ν^αν ^ιαὶ ά π ό φ ^ ν , ν
ά ^ ή ά φ ή σ ο ^ έ κ ε ῖ ^ ὁ ^ έ β ο υ λ ε ό θ ^ ν κ ^ ιτ ά τ ι ν ο ν , ^ ν ὁ ^ ν ά τ ά τ ε λ ε ιω σ ο υ ν .
ν ω μ ο ^ ία ν ^ α μ α ν ο ί ^ Ι ο υ δ ^ ο ι έ κ ε ῖ ν ο ι , ^ ν ίσ τ ο ρ ε ῖ ὁ ἶε ρ ὸ ν ^ ο υ κ ^ έ ^ τ ^ π ρ ά ξ ε σ ι ν , ο ί ^ τ ά τ ο ῦ Π α ύ λ ο υ συνω ..
μόσ αντες, α ν α θ ε μ ά τ ι σ ε έα υ το ύ ν μ ή τ ε φ α γ ε ῖ ν , μ ή τ ε π ο ιεἱ^ ν, ε ^ ν ο ^ ά π ο κ τ ε ί ν ω σ ι τ ὸ ν Π α ί^ λ ο ν ^ . ἶ ^ Ι ρ ά ξ . κ ε φ .
κγ^. ^ έ^ έγ ει λ ο ι π ὸ ν δ παρο^ν Κ α ν ω ν , ^ τ ι τ ὸ ε γ ^ ι λ ^ τ ^ ν σ υ ν ω ^ ο σ ί^ ν ^ ὶ τ ^ ς φ α τ ρ ία , ^ α ὶ ά π ὸ αύτούν τ ο ί
έ ξ ω τ ε ρ ι^ ο ύ ν νόμ ουν τ ό ^ ο ν τέ^ ν ε λ λ ή ν ω ν ^ Ι ) , ὅ σ ο ν κ ^ ὶ τ ^ ό ρ θ ο δ ό ^ ν Ι ^ σ ι λ έ ω ν , τ ^ ν τ ο ὕ ν π ε ρ ισ σ ο τ έ ρ ο υ ^ νό^ιουν
ά π ὸ το ύ ς Έ λ λ η ν α ς π α ρ α λ α β ό ν τω ν (^ ) , ε ἶ ^ ι π ά ν τ ^ ἐ μ π ο δ ισ ^ έ ν ο ν , π ο λ λ ῶ μ ά λ λ ο ν π ρ έ π ε ι ν ά ἐ μ π ο δ ίζ ε τ α ι ά ^ὸ
τ ο ύ ν ά γ ί ν ε τ α ι τ ο ύ τ ο ε ἰν τ ή ν ^ κ κ λ ν ^ σ ία ν τ ο ύ Θ ε ο θ . ΔοιΤ^ὁν ά ν ίσ ω ν ε ύ ρ ε θ ο ύ ν μ ε ρ ικ ο ὶ κ λ ^ ρ ι κ ο ὶ , ^ μ ο ν α χ ο ὶ ν ά σ υ-
νομ νύ ουν, ή ν ά φ α τ ρ ιά ζ ο υ ν , ^ ά λ λ ^ ε τ ι ν ά σ κ λ η ρ ά κ α ὶ π ο ν η ρ ά ν ά κ α τ α σ κ ε υ ά ζ ο υ ν ε τ ο ύ τ ο γ ά ρ δΥ ^λ οῖ, τ ὸ τυ ρ εό ο ν -
ο ν τ ε ν , κ α τ ά τ ὸ , έτυρωθΥ^ ^ ς γά λο^ ή κ ^ ρ δ ί^ ε α ύ τ ῶ ν , ά ν τ ὶ Τ ο ύ έ σ κ λ ^ ρ ύ ν θ η ὡ σ ά ν τ υ ρ ὶ^ έ ν α ν Τ ίο ν ε ίν Τ ο ύ ν ε π ι -
σ κ ό π ο υ ν α ύ τ ί^ ν κ α ὶ σ υ γ κ λ ^ ρ ικ ο ύ ν , ά ς κ α θ α ί ρ ω ν τ ^ ι . Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ ο ιὶ τ ή ν έ ρ μ ^ ν είο ^ ν τ ο ύ λ ά . Ἀ π ο σ τ ο λ ι κ ο ύ ^

Ι ^ .

^ Η λ θ ε ν ε ἰς ὴ μ ε τ έ ρ α ς ἀ κ ο ὰ ς , ὡ ς ἐ ν τ α ῖ ς ἐ π σ .ρ χ ί^ ις α ἱ κ ε κ α ν ο ν ισ μ έ ν α ι Σ ύ ν ο δ ο ι τ ῶ ν 'Ε π ι - Ἀ π οσ τ. λ ^ .
τ η ς ά. έ. τής
σ κ ό π ω ν οὑ γ ίν ο ν τ α ι, κσ .ὶ ἐ κ τ ο ύ τ ο υ π ο λ λ ὰ π ο ^ μ ε λ ε ῖ τ ^ ι τ ῶ ν δ ι ο ρ θ ώ σ ε ω ς δ ε ο μ έ ν ω ν ἐκκλη-
^ '- ή- τ ^
σ ια σ τ ικ ῶ ν π ρ α γ μ ά τ ω ν . ^ Ω ρ ισ ε τ ο ί ν υ ν ὴ ἀ γ ία Σ ύ νο δ ο ς, κα τὰ το ὺ ς τῶ ν ἀ γ ίω ν Π α τέρω ν ς ^. τ η ς ἐν Ἀ ν -
Κ α ν ό ν α ς , δ ὶς το ῦ ἐ ν ια υ τ ο ῦ ἐπ ὶ τ ὁ α ύ τ ὁ σ υ ν τρ ^ χε Ιν καθ' έκά σ την ἐ π α ρ χ ίσ .ν τ ο ὺ ς Ἐ π ισ κ ό - τ ιο χ . της
ἐν Καρθ. κ ^ .
π ους, ἔ ν θ α ά ν ὁ τ ῆ ς Μ η τ ρ ο π ό λ ε ω ς ἐ π ί σ κ ο π ο ς ο ο κ ι μ ά σ η , κ α ὶ δ ιο ρ θ ο ῦ ν εκ^σ τ^ τὰ ἀνακύ-
π ά . π δ .πέ,ρδ^.
π το ντα . Τοὺς δὲ μ ὴ σ υ ν ιό ν τ α ς Ἐ π ισ κ ό π ο υ ς ἐνδη μ οῦ ντα ς τ α ῖς ὲ α υ τ ῶ ν π ό λ ε σ ι, κα ὶ τα ῦ-
το^ ἐ ν ὑ γ ε ί α δ ι ἀ γ ο ν τ α ς , κ α ὶ π ά σ η ς ἀ π ^ ρ α ι τ ή τ ο υ κ α ὶ ἀ ν α γ κ α ί α ς ἀ σ χ ο λ ία ς ὅ ν τ α ς ἐλευθέ-
ρ ο υ ς, ά δ ε λ φ ικ ῶ ς ἐ π ιπ λ ή τ τ ε σ θ ὰ ι.

^ ρ μ η ν ^ ί ο^

ε π ε ι δ ή α ἰ κ α ν ο ν ισ μ έ ν α ι κ α ^ έτο ν νά γ ίν ω ν τ α ι δ ύ ω Σ ύ ν ο δ ο ι δ έ ν έ γ ίν ο ν τ ο , κ α ὶ έκ το ύ το υ π ο λ λ ά έκκλη -
σ ι α σ τ ι κ ά π ρ ά γ μ α τ α ά μ ε λ ο ύ ν τ ο , χ ρ ^ ζ ο ν τ α δ ιο ρ θ ω σ ε ω ν , δ ι ά τ ο ^ Τ ο ὸ ^ ί ζ ε ι ὸ π α ρ ὡ ^ Κ α ν ω ν ν ά σ υ ν ά γ ω ν τ α ι δ ὶν τ ο ^
έ ν ια υ τ ο ύ εἰν κ ά θ ε έ π ^ ρ χ ί α ν ο ι ε π ί σ κ ο π ο ι ὅ π ο υ εί^ρει ε ύ λ ο γ ο ν ὁ μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η ν , κ α ὶ νά δ ιο ρ θ ω ν ο υ ν τ ά ν ύποθέ^.
σ ειν ό π ο θ κ ^ ετά κ α ιρ ο ὺ ν τ υ χ α ί ν ο υ ν . ^ ο σ ο ι δ έ ε π ί σ κ ο π ο ι , ύ γ ι α ί ν ^ ν τ ε ν κ α ὶ έ λ ε ύ θ ε ρ ^ ι ^ΙνΤεν ά π ὸ κάθε ά ν α γ κ α ία ν
φ ρ ο ν τ ίδ α , δ έ ν σ υ ν α χθ ο θ ν^ ν ά έ π ι π λ ή τ τ ω ν τ α ι ά δ ε λ φ ι κ ώ ν . Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ τ ή ν έρμ^ηνε^αν τ ο ῦ λ ζ ^ . Ἁ π ο ^ τ ο ^ ι κ ο ^ ,

ΙΙ^ .

Κ λ η ρ ικ ο ύ ς ε ἰς ἐ κ κ λ η σ ία ν τ ε λ ο ῦ ν τ α ς , κ α θ ὡ ς ή δ η ὡ ρ ίσ α μ ε ν , μ ὴ ἐ ξ ε ῖν α ι ε ἰς άλλης πό- ά. ιέ. ι ^ . της

δ^. έ. ί. κγ^,
λ ε ω ς τ ά τ τ ε σ θ α ι ε κ κ λ η σ ία ν , ά λ λ ὰ σ τ έ ρ γ ε ιν ἐ κ ^ ίν η ν , ἐ ν η λ ε ιτ ο υ ρ γ ε ῖν ἐξ ἀ ρ χ ῆ ς ὴ ξ ιω θ η σ α ν .
της ι^ .ιή .
ἐ κ τ ὸ ς ἐ κ ε ίν ω ν , ο ἴτ ιν ε ς ἀ π ο λ έ σ α ν τ ε ς τ ὰ ς ἰδ ίσ .ς π α τ ρ ί δ α ς ἀ π ὸ ἀ ν ἀ γ ^ η ς ε ἰς ἄ λ λ η ν ἐ κ κ λ η σ ία ν της ιέ. της
μ ε τ ῆ λ θ ο ν . Ε ἰ δ έ τ ι ς ἐ π ίσ κ ο π ο ^ μ ε τ ὰ τὸν βρον τ ο ῦ τ ο ν ἄ λ λ ω Ἐ π ισ κ ό π ω π ρ ο σ ή κ ο ν τ α δ έ ξ ο ιτ ο Ἀ ν τ ι ο χ . γ^.
τ η ς Καρθ,ξγ^.
Κ λ η ρ ικ ὸ ν , ἔδοξεν ἀ κ ο ιν ω ν η τ ο ν ε ἶν α ι κ α ὶ τ ὸ ν δ ε χ θ έ ν τ α κ α ὶ τὸ ν δεξάμ ενον, ἔω ς ἀν ὁ μ ετα -
ὶιή . εης ^αρδ.
σ τ ὰ ς Κ λ η ρ ικ ὸ ς ε ἰς τ ὴ ν ἰδ ία ν ἐ π α ν έ λ θ ο ι ε κ κ λ η σ ία ν . .ς
ιἐ ι ^. ιθ^.

ρ μ η ν ^ ί

ο ἰ Κ λ ^ ρ ικ ο ὶ π ρ ο ε ίρ η τ α ι έ ν τ ῶ Κ α ν ό ν ι) ὸ π ο ῦ β ρ ί σ κ ο ν τ α ι ε ίν μ ί α ν έκ κ λ Υ ^ σ ία ν , δ έ ν ε ἶ ν α ι ά δ ^ ι α ν ά
μ ε τ α τ ί θ ε ν τ α ι ε ιν ά λ λ Υ ^ ςπ ό λ .εω ν έκκ λΥ ^σ ία ν, ά λ λ ά ν ά μ έ ν ο υ ν ε ιν έ κ ε ίν η ν ^ ε ἰν τ ώ ν ὸ π ο ί α ν ἐ ξ ά ρ χ ^ ν έ κ λ ^ ρ ω θ η ^ ^ ν
δ ι ά ν ά λ ε ιτ ο υ ρ γ ο ύ ν , έ ^ ω μ ό ν ο ν έ κ ε ^ ν ο ι, ο ἶ τ ι ν ε ς μ έ τ ὸ ν ά έ φ υ γ ο ν ά^ςὸ τ ή ν π α τ ρ ί δ α τ ω ν δ ι ά κ α μ μ ί π ν α ν ά γ κ η ν , ^
ε π ιδ ρ ο μ η ν τ υ χ ὸ ν β α ρ β ά ρ ω ν , μ ε τ ε τ ε θ η ^ α ν ε ίς ά λ λ^ η ν ἐ κ κ λ η ο ί α ν , ( ο ί ὸ π ο ῖ ο ι κ α ὶ α ύ τ ο ὶ π ρ έ π ε ι ν ά ε π ι σ τ ρ έ φ ο υ ν εἰν
τ ή ν έ κ κ λ η σ ία ν τ ω ν μ ε τ ά τ ή ν τ ώ ν β α ρ β ά ρ ω ν έ π ι δ ρ ο μ ή ν κ α τ ά τ ὸ ν ι - ^ . τ ^ ν ^ Ο ^ ο ιο ν δ έ ε π ί σ κ ο π ο ν , ύ σ τερ ο ν
ά π ὸ τ ὸ ν π α ρ ό ν τ α Κ α ν ό ν α , δ ε χ θ ^ ά λ λ ο υ έ π ι σ κ ό π ο υ κ λ η ρ ικ ὸ ν , ν ά ά φ ο ρ ί ζ ε τ α ι κ α ὶ ^ δ ε ξ ά μ ε ν ο ν κ α ὶ ὸ δ ε χ θ ε ὶν ά π ὶ
τ ή ν τ ^ ν ^ υ ν ε π ισ κ ό π ω ν κ α ὶ σ υ γ κ λ η ρ ι κ ^ ν κ ο ιν ω ν ία ν , έ ω ν ὸ π ο θ ν ά έ π σ ν α γ υ ρ ί σ ^ ὸ ξ ένον κ λ η ρ ικ ὸ ν ε ίν τ ή ν έ κ κ λ ^ ^
ο ία ν τ ο υ . Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ τ ή ν ε ρ μ η ν ε ία ν τ ο ῦ ιε^ . Ἀ π ο σ τ ο λ ι κ ο ῦ ,

(^ ) Κ αθ^ς ὁ ο ὸ λ π ια νὸ ς του το ἱστορει. σ ις, ὅρα εἰς τη ν ύποσ ημ είω σιν του οβ^. Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ο ῦ . Σ ^ ε ί ω -
(^ ) ^ ο δέ ^ ω τ ιο ς τ ίτ λ . θ ο κεφ. λ ζ ο λέγ ει, ο τι ὁ π ο λ ιτικ ὸ ς νὁ- σαι δ τ ι δ ^ α λ σ α μ ῶ ν είς τον πα ρ ό ντα κανόνα λ έ γ ε ι. είπ^ς
μος τιμ ω ρεί τὰ ς φατρίας καἰ τὰ ς συνωμοοίας ^ ιβ λ . ξ^. τω ν δ τ ι ή διὰ κακὸν γενομ ένη συνωμοοία κ ο λ ά ζ ετα ι, κ α ὶ ο χ ι ^ διὰ
. .
σιλικ, τ ίτ λ λς^ ὁ συνωμοσίαν γὰ ρ πο^ήσας κ α τὰ τ η ς π ο λ ιτεία ς κα λὸν, ἀ λ λ ὰ κάθε σ ννω μ ο^ία, ε^τε ἐ ^ καλἐ^, ει^τε έ π ὶ κ α κ ^ γέ-
ένέχεται εἰς τὸ περὶ κ α θ ο σ ^ ε ω ς έγκ λημ α, Τ ί δέ ἐ^τ^ καθοσίω - ν η τα ι.
 ΤΗΣ Δ^. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ι Ἀ π ο σ τ . οδ ^.
Κ λ η ρ ικ ο ὺ ς , ἤ λ ο ι^ κ ο ὺ ς κ α τ η γ ο ρ ο ῦ ν τ α ί^ Ἐ π ι σ κ ό π ω ν , ἤ Κ λ η ρ ι κ ῶ ν , ἀ π λ ῶ ς κ α ,ὶ ἀ δ ο κ ιι^ .ά - ^.
τ ή ς ο ς ^ .τ ή ς
έν Καρθ. ή .
^ 'τ ω ς , μ ὴ π ρ ο σ δ ἐ χ ε σ θ α ι ε ἰς κ α τ η γ ο ρ ί α ν , ε ἰ μ ὴ π ρ ό τ ε ρ ο ν ἐ ξ ε τ α σ θ ε ίη α ύ τ ῶ ν ὴ ὑ π ό λ η ψ ις .
^ - ρ λ ^ . ρλή^
^ ρλθ^.
^ ρ μ η ν ε

^Ο π α ρ ω ν Κ α νο^ν δ ι ο ρ ί ζ ε ι , ὅ τ ι , έ κ ε ^ ν ο ι ο ι Κ λ η ρ ικ ο ὶ, ^ ο ι λ α ^ κ ο ὶ, ὸ π ο ^ κ α τ η γ ο ρ ο ύ ν τού^ ^ π ισ κ ^ π ο υ ς καὶ

^ λ η ρ ικ ο ύ ^ , δ ι ά ύ π ύ θ ε σ ιν ^ χ ι χ ρ ^ μ α τ ικ ὴ ν κ α ὶ ιδ ία ν , ά λ λ ά έ ^ ικ λ η σ ια ^ τ ικ ή ν κ α ὶ έ γ Α λ η μ α τ ικ ή ν , νά μ ή δ έ^ ω ν τα ι
ί
Ε ις κ α τ η γ ο ρ ί α ν α ύ τ ^ν ά ^ λ ῶ ς κ α ὶ ^ ν ε ξ ε τ ά σ τ ω ^ , ά ν ί σ ω ς π ρ ό τ ε ρ ο ν δ έ ν έ ξ ε τ α σ θ ^ ή ύ π ό λ η ψ ί^ τε ^ ν , ἐ ὰ ν ά δ ιά ^
^ λ η τ ο ς κ α ὶ ά κ α τ ^ γ ό ρ ^ τ ο ς , ^ Ο ρ α κ α ὶ τ ὸ ν οδ ^ . ^ Α π ο σ τ ο λ ικ ὸ ν κ α ὶ τ ὸ ν ς ^ , τ ^ β .

Μ ὴ ἐ ξ ^ ῖν α ι Κ λ η ρ ικ ο ὺ ς μ ε τ ὰ θ ά ν α τ ο ν τ ο ῦ ἰδ ίο υ Ἐ π ι σ κ ό π ο ^ δ ι α ρ π ἀ ζ ε ^ ν τ ὰ δ ια φ έ ρ ο ν τ α ^ Δ π ο ς.μ ^ Δ ν-^
τιο χ . κδ^. τ ή ς
^ύτῶ π ρ ά γ μ α τ α , κ α θ ὡ ς κ α ὶ τ ο ῖς π ά λ α ι Κ α ν ό σ ιν ἀ π η γ ό ρ ε υ τ α ι ^ Ι), ἤ τ ο ὺ ς τ ο ῦ τ ο π ο ιο ῦ ν τ α ς ,
ς^. Αέ. τή ς έν
^ ιν δ υ ν ε ύ ε ιν π ε ρ ὶ τ ο ὺ ς ἰδ ίο υ ς β α θ μ ο ύ ς . Καρθ. λ^. π θ ^

^ ρ μ η ν ^ ί α ,,

^ έ ν π ρ έ π ε ι , λ ε ^ ε ι ὸ π α ρ ὡ ν Κ α ν ω ν , ο ί Κ λ η ρ ικ ο ὶ, μ ε τ ά τ ὸ ν θ ά ν α τ ο ν τ ο ῦ ε π ι σ κ ό π ο υ τ ^ ν ν ά δ ια ρ π ά ζ ο υ ^ ι τ ^
π ρ ά γ μ α τ ά Του, κ α θ ω ς κ α ὶ ο ι π α λ α ιο ὶ κα ^όνε^ τ ο ῦ τ ο έ μ π ο δ ίζ ο υ σ ιν δ τέ^ ν Ἀ π ο σ τ . μ^. κ α ὶ Ἀ ν τ ιο χ , ^ δ ^ ,
^ Ε κ ε ῖ ν ο ι δ έ δ π ο ῦ τ ο θ τ ο κ ά μ ν ο υ σ ι , ν ά κ ιν δ υ ν ε ύ ο υ ν ν ά χ ά ν ο υ ν τ ὸ ν έ δ ικ ^ ν το υ ^ β κ θ μ ὸ ν κ α ὶ ά ^ ίω ^ ια . Ἀ νάγνω θι
κ α ὶ τ ^ ν έ ρ μ η ν ε ία ν τ ο ^ μ ^. Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ο ί^ .

^ Η λ θ ε ν ε ις ἀ κ ο ὰ ς τ ῆ ς ἁ γ ία ς Σ υ ν ό δ ο υ , ὡ ς Κ λ η ρ ικ ο ί τ ιν ε ς κ α ὶ μ ο ν ά ζ ο ν ^ ε ς , μ η δ ὲ ν ἐ γ κ ε -
χ ε ιρ ισ μ έ ν ο ι ὺ π ὸ το ῦ ἰδ ίο υ Ἐ π ι σ κ ό π ο υ , ἔ σ τ ι δ ' ὅ τ ε κ α ὶ ἀ κ ο ιν ώ ν η τ ο ι γενόμ ενοι π α ρ ' α ὐ το ῦ , Ἀ π ο^τολ.
κ α τ α λ α μ β ά ν ο ν τ α ς τ ὴ ν Β α σ ιλ ε ύ ο υ σ α ν Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο ύ π ο λ ή , ἐ π ὶ π ο λ ὺ ἐν α ὐ τ ῆ δ ια τ ρ ίβ ο υ σ ι,
τ ή ς ά. ιέ.^ι ^ ς
τής έ. ί. κ^.
^ α ρ α χ ὰ ς ἐ μ π ο ι ο ῦ ν τ ε ς , κ α ὶ θ ο ρ υ β ο ῦ ν τ ε ς τ ὴ ν ἐ κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ὴ ν κ α Τ ά σ τ α σ ι ν , ἀ ν α τ ρ έ π ο υ σ ί τ ε οἴ- τής ι^ .ιή .
κ ο υ ^ τ ι ν ῶ ν . ^ Ω ρ ισ ε τ ο ί ν υ ν ἡ ἁ γ ία Σ ύ νο δο ς το ὺ ς τ ο ιο ύ τ ο υ ς ὑ π ο μ ιμ ν ή σ κ ε σ θ α ι μ ὲ ν πρότερον, τ ή ς ^ ιέ. τ ή ς
τοῦ Ἐ κ δ ίκ ο υ τ ῆ ς κ^τὰ Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο ύ π ο λ ή ἀ γ ιω τ ἀ τ η ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς , ἐπ ὶ τ ῶ ἐ ξ ελ θ εὶ,ν
.
Ἀ ν τ ι ο χ γ^.
τ ή ς Καρθ. ξγ^,
^ ῆ ς Β α σ ιλ ε υ ο ύ σ η ς π ό λ ε ω ς . ε ἰ δ ὲ τ ο ῖς α ὐ τ ο ῖς π ρ ά γ μ α σ ιν ἐ π ιμ έ ν ο ιε ν ἀ ν α ισ χ υ ν τ ο ῦ ν τ ε ς , και ^ή- τής Σαρ-
^ κ ο ν τ α ς α ὐ τ ο ὺ ς δ ιἁ το ῦ α ὐ τ ο ῦ Ἐ κ δ ίκ ο υ ἐ κ β ά λ λ ε σ θ α ι,κ α ὶτ ο ὺ ς ἰδ ίο υ ς κ α τ α λ α μ β ά ν ε ιν τ ό π ο υ ς . ς
δικ. ιέ.ι ^. ι ^ ,

^ ρ μ ^ ν ε έ α

^ Ε π ε ι δ ή κ α ὶ -ή Σ ύ ν ο δ ο ς α ὕ τ η έ μ α θ ε ν , ὅ τ ι μ ε ρ ικ ο ὶ Κ λ η ρ ικ ο ὶ κ α ὶ μ ο ν α χ ο ὶ , μ έ τ ὸ ν ά μ η ^ χ ο υ ν ε ίς χ ε ῖ ρ α ^ κ ^ μ ^
μ ί α ν έ κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ή ν δ ιο ίκ ν ^ σ ιν ο^ς μ ή τ ο ^ ίδ ιο υ Τε^ν ^ Ε π ισ κ ό π ο υ κ ρ ίν α ν τ ο ^ α υ τ ο ύ ς ά ξ ιο υ ς ε ίς το θ Ιτο , μ ε ρ ι κ α ^ φ ο ^
ρ α ῖ ς δ έ κ α έ ά φ ω ρ ι σ μ έ ν ο ι ^ ν τ ε ς ά π ὸ α ύ τ ὸ ν , π α γ α ί ν ο υ ν ε ί ς Κ ω ν σ τ α ν Τ ιν ο ύ π ο λ ιν κ α ὶ π ο λ ύ ν κ α ιρ ὸ ν ε ις α ύ τ ή ν δ ι α -
τ ρ ί β ο ν τ ε ^ , τ α ρ ά τ τ ο υ ^ ι τ-^ ν τ ^ ς ^ Ε κ κ λ η ^ ί α ^ κ α Τ ά σ Τ α σ ιν , κ α ὶ ά ν α τ ρ έ π ο υ σ ι Τ ά ό σ π η τ ι α , ^ τέ^ ν ύ π ο δ ε ^ α μ έ ν ι^ ν α ύ -
τ ο ύ ^ χ ρ ι σ τ ι α ν ῶ ν , ^ κ α ι τ ῶ ν μ ι μ η σ α μ έ ν ω ν α ύ τ ο ύ ^ σ υ γ κ λ η ρ ικ ῶ ν . ^ ι ά Τ ο θ το ὸ ρ ίζ ε ι δ ι ά τοῖ^ π α ρ ό ν τ ο ς Κ α νύ ν ο ς α ύ -
τ ^ , πρ ῶ το ν νά μ ηνόω ντα ι δ ι ά μ έ σ ο υ τ ο ῦ έ κ δ ίκ ο υ τ ^ ς ^ Ε κ κ λ η σ ία ^ , ἴ ν α φ ό γ ω σ ιν είρ η νικ έ^ ς ά π ὸ τ ή ν Κ ι ^ ν σ τ α ν τ ι -
ν ο ύ π ο λ ιν . ε ί δ έ κ α ἰ έ π ι μ έ ν ο υ σ ι ν ε ίς Τ ά α υ τ ά π ρ ά γ μ α Τ α μ έ ά ν α ι ^ χ υ ν τ ί α ν , ν ά ά π ο δ ι ω κ ω ν τ α ι κ α ὶ χ ω ρ ὶς νά θ έ -
λ ω ^ ι μ έ τ ὸ μ έ σ ο ν τ ο ῦ ί δ ί ο υ Ἐ κ δ ί κ ο υ , κ α ὶ ν ά π η γ α ί ν ο υ ν ε^ς τ ο ύ ς τ ό π ο υ ς τ ω ν . Τ ί^ ^ έ ε ἶ ν α ι ὸ ^ Ε κ δ ικ ο ^ , ^ρα ε ^
τ ή ν ύ π ο σ ^ μ ε ί ω σ ι ν τ^ ,ῦ β^. τ ^ ^ π α ρ ο ύ σ η ς Σ υ ν ό δ ο υ . ^ ο ρ α κ α ἶ Τ ὸν ιε^ . Ἀ π ο σ τ ο λ ι κ ό ν .

Τ ή ς δ^.δ^. τ ή ς
Τ ὰ άπαξ κ α θ ιε ρ ω θ έ ν τ ι^ Μ ο ν α σ τ ή ρ ι^ κ σ τ ὰ γνω μην Ἐ π ισ κ ό π ο υ , . μ έ ν ε ιν ε ίς τ ὸ δ ιη -
ς^. μθ^. τ ή ς ^ ,
ι ^ . ιθ^.τής ά ,
ν εκ ὲ^ Μ ο ν α σ τ ή ρ ια , κ α ι τ ὰ ἀνήκοντ^ α ὐ τ ο ῖς πρά γμ ατα φ υ λ ά τ τ ε σ θ ε , κ ε ιὶ μ ηκέτι γ ίν ε σ θ α ι καὶ ά. Κ υ -
^κὕτα κ ο σ μ ικ ὰ κ α τ α γ ώ γ ια , Τ ο ὺ ς δ ὲ σ υ γ χ ω ρ ο ῦ ν τ α ς τ ο ῦ τ ο γ ίν ε σ θ α ι, ὑ π ο κ ε ῖσ θ ^ ι τ ο ίς ἐ κ τ ῶ ν ρίλλου β^.
Κ α ν ό ν ω ν ἐ π ιτ ιμ ίο ις ,

1
( ί ) ^Εν ἄ λ λ ο ις δέ ἀ ν τιγρ ά φ ο ις ε ^ η τ α ι οἰ^το^ς ^ χων ὀ Κανώ ν. νους ὁποῦ λαμβάνουσι τὰ π ρ ά γ μ α τα του ^Επισκύπου διὰ νὰ τ ὰ
^Καθάπερ καὶ το ις πα ρ α λ α μ β ά νο υ σ ιν ἀ^ιηγόρευται^ π α ρ α λ ὰ μ β ά - φυλάξουν, ο^τινες, ^ έὰν σ^ετερίζουν τ ι ά π ὸ αὁτὰ, καθαιροῦνται
β ά ν ο ν τα ς δέ έννοε^ ὁ ^ ω να ρ α ς κ α ὶ ὀ ^ λ ά σ τ α ρ ις ( σ τ ιχ . έ.) ἐκεί^ παρομοίω ς μ έ το^ς διαρπάἰ^οντας.
^Δ Α Δ Ιῦ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ο π α ρ ω ν Κ α νω ν δ ι ο ρ ί ζ ε τ α ι ὅ τ ι ^ ^ Ι ο ν α σ τ ^ ρ ι^ φ θ ά ν ο υ ν μ ἶ ^ ν φ ο ρ ά ν ν ά κ α θ ιε ρ ω θ ο ύ ν , μ έ τώ ν γ ν ώ μ η ν και
ά δ ^ α ν το ^ ^ τ ά 1
τ ό π ο ν ε π ι σ κ ό π ο υ (^ .α θ ω ς π ρ ο ε ί π ο μ ε ν ε ί ς Τ ὸν δ^ . τ ^ ν π α ρ ο ύ ^ ν Σ υ ν ό δ ο υ ^ α ν ό ν α ,^ ^ ν κ α ὶ ζ ή Τ ε ι)^
α ^ τ ά π ρ έπ ει ^ά μ έ ^ ν π α ν τ ο τ ε ιν ά ^ Ιο ^ σ τ ^ ρ ι^ , κ ^ ὶ ε ^ Τὁ έξ^ν π λ έ ^ ν νά μώ γ ίν ω ν τ α ι κ ο ιν ά καὶ κ ο σ μ ικ ά
κ ^ τ α γ ι ^ γ ι α - ^ ο μ ο ίω , κ ^ ὅ ο α π ρ ά γ μ α τ α ἰί^ ο υ ο ι κ ι ν η τ ά κ α ὶ ά κ ί ν ^ τ α π ρ έ π ε ι νά φ υλάΤ τω νται ά ν α ^ α ί ρ ε τ α ι κα ^
ά π ^ ρ κ ^ ε ί ω τ ^ . ^ σ ^ ι δ έ , κ ^ ν ^ ὶ ^ ύ τ ο ὶ ο ί ^διο^ τ ά κ ά ^ ^ ι κ ο σ ^ ι ι κ ά ,μ ώ τ ε ά φ κ ιρ έ σ ο υ ν ά ^ ὸ Τ ά π ρ ο ι γ μ α τ ά τ ω ν ,
δω ^ ο υ ν δ έ ά δ ε ια ν ε ίν ά λ λ ο υ ν ν ά κ ά μ ο υ ν το ῖ^ τ ο , ο ^ τ ο ι ν ά γ ί ν ω ν τ α ι ύ π ε ύ θ υ ν ο ι ε ἰν τ ά έ π ιτ ίμ ια τώ ν κανόνω ν,
Π ο ῖκ δ έ ε ἶ ν ^ τ ά έ π ι τ ί α ι α Τ α ^ τ α ^ ἐ κ ε ῖ ν α ό π ο ^ ώ ζ^. έ ν τ ῶ ιγ ^ . Κ ανόνι π ε ρ ιέ χ ε ι, κ α θ α ιρ ο ῦ σ α ^ έ ν το ν^
κ λ η ρ ι ε ο ί , ά φ ο ρ ἰ ζ ο υ ^ δ έ το ύ ν ^ ο ν α ^ ο ί ^ιαὶ λ κ ^ ο υ ν έ κ ε ίν ο υ ^ , δ π ο ύ ^ Ι ρ π ^ α ν μ έ ν ^ ο ν κ σ τ ή ρ ι κ κ α ὶ ^ π ι σ κ ο π ε ^
κ α ὶ τ ά έ κ α μ α ν κ ο ιν ά κ κ Τ ^ γ ω^ γγι^
ι κε , δ έ ν θ έ λ ο υ ^ ι δ έ ν ά τ ά έ π ισ τ ρ έ ψ ο υ ν ό π ί ^ ω δ ι ά ν ά γ ε ν ο υ ν π ά λ ι ν ίε ρ ά , κ π θ ο ^
^ τ ο κ ^ ὶ π ρ ό τ ερ ο ν .

^ ο δ έ μθ^. τ ^ ς ^ χ ι μ ό ^ ο ν π ρ ο σ τ ά ζ ε ι ν ά μ ώ γ ί ν ω ν τ α ι τ ά μ ο ν α σ τ ή ρ ια ^ ιοινά ^ ιαὶ κ ο σ μ ι κ ά Κ α τ ο ικ η Τ η ρ ια ,

ά λ λ ά κ α ὶ ν ά μ ώ δ ί δ ω ν τ α ι τ α ί^ τ α ε ίν κ ο σ μ ικ ο ύ ^ ά π ό τ ι ν α , δ ι ά ν ά τ ά π ρ ο σ τ α τ ε ύ ο υ ν δ η λ ^ δ ώ κ α ὶ ν ά Τ ά δ ιο ικ ο ύ ν ,
^ μ π ο δ ί ζ ε ι δ έ κ α ὶ δ ιβ^. τ ^ ς ζ^. τ ὸ ν ά ά π ο ξ ε ν ω ν ^ τ ι ν ά ν ^ Π γο ύ ^ ιενο ν τ ά α ύ τ ο ύ ρ γ ι α κ α ὶ π ρ ά γ μ α τ α Το'^ μ ο ν α σ τ ή
ρ ίο υ . ^ ο δ έ ιθ^. α ύ τ ^ ς δέν σ υ γ χ ω ρ ά ν ά π κ ίρ ν ^ τ ιν ά ν μ ο ν ^ ιχ ὸ ν τ ά π ρ ά γ μ α τ α ὸ π ο ῦ έ δ ω κ ε ^ ε ίς Τὸ ^ ο ν α σ τ η ρ ι ύ ν
Τ ου, άφ^ έκυ τοἰ^ τ ο υ ά ν π ^ ω ρ η ^. Κ α ὶ ὁ β^. δ έ τοἰ^ Κ υ ρ ίλ λ ο υ θ έ λ ε ι ν ά μ έ ν ο υ ν ἀ ν α φ κ ί ρ ε τ α τά κ ε ιμ ή λ ια καὶ
ύ π ο ^ Τ α τ ικ ά ά π ὸ τ ά ς έ χ ο ό ο ^ ς α υ τ ά ^ κ κ λ η ο ία ν .^ ( ἱ )

1
( ) ^Δ εγει δέ καὶ τὸ ιά . ^ λ . τω ν Ι)ασιλικων διατάξεω ν τ ίτ λ . κτήσ ω μεν, κ α τὰ τη ν κγ^. Δ ιά τα ξ ιν (^ιβλ. τ ί τ λ . ά. Ἐ ὰ ν ἀνα..
η^. διατάξω να^. (παρὰ ^ ω τ ίω τ ίτ λ . β^. κεφ. ά .οτι τ ὰ ἱερὰ έχουσι μ ετα ξὸ είς δύω κοινους κ α ὶ ἀνι^ρο^ς τόπ ους ςύρίσκεται τέπος
θειον δίκαιον, κα ὶ ἀπο κανένα δέν εξουσιάζονται. Ιε ρ ὸ ν δέ π ρ α γ - ἰερὸς, δέν ήμ πορ^ι νὰ γ ίν ε τ α ι π έ ρ α .^ τ η ς ύδοῦ ἀπἰΙ τὸν ἰ^ρὸν
μ α εἶναι έκεῖνο ὁποῦ ἀφιερωθ'^ δημοσίως, Κ α ι π ά λ ιν δ ια τ ά ξ ιι ι^. τύπον είς το ν ἀνίερον. Κ α τ ὰ τη ν ιδ^. Δ ιά τ α ξ ιν το ῦ ά . τίτλ .
τ ίτλ , ά. ἱ^ρὸν εἶναι το ὀρθῶς καὶ διὰ το^ ^ερέως ἀφιερωθέν τῶ ἐμ ποδίζετα ι νὰ κτίσ^Ι τ ιν ὰ ς είς τοπον ἱ'ρ ο ν , κ α τὰ τ η ν δ^. ^Ιν-
Θ ἐ ^ ^ ν^οὶ καὶ σ^εύη' ἐκεῖνο δέ ὁποῦ κάμν'^ τι'^ὰς ἰερὸν ^ ἐδι- σ τιτο υ τιῶ να , ή το ι εἰσαγω γώ ν τῶ ν νύμω ^, τ ί τ λ . ιέ. Κ ^ν^νας δέν
κήν του αυθεντίαν^ δέν εἶναι ἱερέν. Του ουν τοιούτου ἱ^ροῦ. καὶ ώμπορε^ νὰ πω λήσ'^, ^ νὰ ἀ λ λ ά ^ ^ νὰ χα ρ ίσω , ^ ά μ α ν 'τ ι νὰ
ὁ ναὸς έὰν πέσ'^. μένει δ τδπος ἱερὸς, καὶ δέν ^μ πορει κ^νεὶς, ^ά λ η ^Ιοναστήριον, δπου θυσιαστήριον καθ^δρ^θη, καὶ ἰς^ρὰ γέ-
κ α τὰ τον ^Αρμεν^πουλ. ^ λ . . . . τίτλ . ια ^.
νὰ τον έξουσιάσ'^. γονε λ ειτουρ γία , καὶ ^ ν α χ ι κ 'η ἄσκησις^ κ α ὶ ἄν τοιοῦ το κανένα
^ ο α π αξ γὰρ γενδμενος ἱερὸς, δέν παύει π ο τ έ ἀπ ὸ τὸ νὰ ^ να ι ἰε- γ ἐ ν ^ , εἶνα ι έ^υρον, κα ὶ ο π ^ λ ή σ α ς μ έν θ^λει χ ά σ ε ι και τη ν τι-.
.
^ύς. Ι^ἰ δέ καὶ ώ λς^. διάταξις ^' ^λ. ιά. τ ίτ λ . ἰ ^. λ έγει δ τ ι τὰ μ η ν ὁποῦ έλαβ^ και το ^Ιοναστήρι^ν, καὶ π ρ α γμ α τοῦ ^ΙΙονα-
ἱερὰ, έ^ταν δουλωθοῦν ἀπὸ τους πολεμίους, παύουσι νὰ ^ να ι ἱερὰ, στηρίου ὁποῦ ἐπ^λησε^ κ α ὶ ο ἀγοράσας δέ ύμοί^.ις θέλει χάσει,
καθως καὶ ὁ ἐλιύθερ^ς παύει ἀπ ὸ τὸ νὰ '^ναι ἐλεύθερος, δτα ν κ α ὶ τη ν τιμ ώ ν ὁποῦ ^δωκε, κ α ι τ ^ ^ ο να σ τή ρ ιο ν ὁπου ήγύρασε,
δουλωθ^, μ ετὰ δέ την δουλείαν, γίνονται π ά λ ιν ἰερά' τοῦτο, λἐ- καὶ ἦ τιμ ώ α υ τη θέλει δίδετα ι είς τ ὰ κ α τὰ τ^ π ο ν μ ονασ τή ρια
γω , ἐννοε^ται, δτι παύουσιν ἀπ ὸ του νὰ '^ναι ἰερὰ τ ^ ἐνεργεί^Ιι, καὶ είς τη ν κ α τὰ τ^ π ο ν ἐκκλη σία ν, κ α τὰ τών ά. Διάταξ-.ν του
^ χ ι ^ ω ς και κα τὰ την δύναμιν^ ἀεὶ κατ^ α ὁτην εἶνα ι ἱερὰ, κα ἰ τ ίτ λ . τῶ ν Ν εαρῶν (π α ρ ὰ ^ ω τ . τ ίτ λ . ιά. κεφ, ά.).^Ι ^ΙΙ δέ
μ άλιστα τὰ ἰερὰ και κινητὰ σκεύη, τὰ έποια καὶ δουλωθέντα Δ ιά τα ξ ις τοῦ β^. τ ίτ λ , τ ῶ ν ^ί-αρῶ ν (^Ι^ωτ. τ ί τ λ . κεφ. ά.),
δείχνουσι πολλαις φοραῖς τη ν ένουσαν δύναμιν τ η ς ἀ γ ιὁ τη το ς ἀ λ λ ὰ κ α ὶ ὁ Ἀ ρ μ ενὁ π ο υ λ. β-.βλ. γ ^. τ ί τ λ .δ ^ .ὁ π ρ ο σ τά ζω ν οτι ο^
α υ τ^ ν καὶ μέ την ἐνέργειαν, καθως τη ν έδειξε, τὁσον ώ του Θεοῦ οἰκονύμοι κα ὶ επ ίτρο π ο ι, κ α ὶ οἱ ά λ λοι κυβ^ρνῆται τ ῶ ν ἐκκλησιῶν
κιβωτὸς. δ^αν αἰχμ α λω τίσ θ η ἀπὸ ἀλλοφύλους, κατακρημνίσασα κα ι εύαγῶ ν οἰ^κων, κα ὶ οἰ χα ρ το υ λ ά ρ ιο ι, κ α ὶ οἱ το ύ τω ν γονείς
τα αυτῶν είδωλα, καὶ ἀπ ὸ ποντικους γεμίσασα τους τ ὁ π ο ^ α υ - κα ὶ τέκνα, νὰ μ η δίδουν εὶς τ^να π ρ α γ ^ ἐκ.^.λησιαστικον διὰ νὰ
τῶ ν, καὶ πληγέ^^ασα αυτους είς τὰ ς εδρας (ά. Ι^ασιλ. κεφ. δ^.), τὸ φυτεύσ.^^ ^ διὰ νὰ τ ^ π^ κ τι^ σ ^ ^ ^ κα^ ἀ ^ ν ^ τ ι βάλλουν αύ-
οσον και τὰ ἱερὰ σ^ιεύη ὁποῦ αἰχμαλω τίσ θησ αν ἀπ ὸ του ς Ι^αβυ- τοὶ, καὶ νὰ παίρνουν άσ πρα δ^ὰ ολα τ α ^ τ α ' δ-.οτι ἐκε^νοι ὁποῦ
λωνίονς έκ του ναοῦ τη ς ^Ιερουσαλημ, θανατι^σαντα τον Ι^αλτά- τὸ φυτεύσουν κ α ὶ τ ὸ πα κτῶ σ ου ν κα ὶ .ἀμαν.^τι α υ το κρατή-
σαρ, δια τὶ έμεταχειρίσθη τα ῦ τα ῶσὰν κοινὰ καὶ ἀνίερα (Δ ανιηλ σουν, θέλουν χ ά σ ει και τ ὰ ά σ π ρ α ὁπου δι^ α υ τ ὰ ^δω καν, κα ὶ τὰ
ε^.). Π^,ην μέ ολα τα ῦ τα , έκεῖνο ὁποῦ λ έγει ὁ μ έγα ς Ι^ασίλ. ^ξοδα οποῦ έκα μα ν δ^ὰ νὰ τ ο φυτεύσουν- κ α ἰ οἰ ἀνιε^τέρω ἄ π α ν -
(δρ, '^θικ. λ^.) εἶναι δσον ἀληθινὸν, έλλο τὁσον φο^ἐρ^ν. Αέγε^ τ Ι ς ὁποῦ τ ὸ έδωκαν θέλουν χάσ.^ι, ο χ ι μύνον ^σην τιμώ ν ἐπ ῆ -
γὰρ δτι ἐκεινο, ὁποῦ ἀφιερωθ^ εἰς τἰΙ δνομα τοῦ Θεοῦ, ^ως τὁ τε ραν δι^ α ὁ τ ὰ , ἀ λ λ ὰ κα ὶ νὰ ζν^,ιύνω νται κ ^ ἰ α υ το ι τ^σον^ έ^σον
^ χει την τιμ ην ^ ς έγιον, εως δτου φ υλ ά ττετα ι το θέλημα του έξοδον έκαμαν οἱ λα βύντες διὰ νὰ το φ υτεύουν, κ ^ ὶ η τ^μώ αί^τη
Θεοῦ εἰς αύτ^, δι^ καὶ ο οἶκος ἐκε^ν^ς καί ναὸς δ ἐν ^ Ιερ ου ^ .. νὰ δίδετα ι είς τον θειον οἶκον ^ ναὸν, του ὁποίἐ.^υ ἦ το κ τῆ μ α
λόμ ἀφέθη ερη^.ιος τη ς θεία^ χά ρ ιτο ς, κα τὰ τὸ λέγιον του Κ υ - τὸ π ρ ὰ γμ α . ^Π γ ο Ι^ ίσ α γω γ^ τ ί τ λ . ιθ^. κ ^ δ^ορίζ^ι, οτι
ρίου^ εἰδου ἀφίεται ^ οἶκος ί^μῶν ^^ημοςΙ,. μ έ τ^ νὰ μ ό ἐφ^,,λάτ.^ δέν ώμπορε^ τινα ς νὰ ἀγοράσ'^ ἰερ^ν, ώξεύροντας ^ τ ι ἐσ τἰν ἱερέν.
τε το το θέλ^εα του Θεου είς αύτὸν, τα ὁτὸν είπειν, μ έ τ ὸ νὰ ^ ἰ δέ ἀ π α τη θ εὶς τ ὸ ἀγύρασεν ίδιω τικ ὸ ν, κά μ νει κρίσιν έναν-
μη τὸ ἐφύ^αττον οἰ είς τουτον λατρεύοντας ἱερεις^ τ ὰ ἰΙρὰ δ^ν τίον έκείνου ὁποῦ κ α τὰ ἀ π ά τ η ν τὸ ἐπι^λησε. Τ ο ῦ ν^οῦ πεσύν-
^ π ο ρ ε ῖ νὰ τὰ ἐξουσ^άσ^ τίνὰ ς μ έ τὸ νὰ τ ὰ έτρω γε κα ἰ ἐνέμετο τος, ὁ τύ π ο ς ἀνίερος ου γίνετ^^- ο^Ιεν ουδε π ω λ ε ιτ α ι, κ α τὰ τών
εἰς θρόνους πολλούς, κα τὰ τὸν τ ίτ λ . τ η ς Δ ια τάξεω ς Τ ὰ . ογ^. Δ ιά τα ξ ιν του ά. τ ίτ λ . (π α ρ ὰ ^ ω τ ίι^ . τ ί τ λ . β^. κεφ. ά .).
^ερὰ δέν ^ π ορ οῦ μ εν ι^ς έδίκά μ^^ νὰ ἐ ^ δ η ^ ω μ ε ν , ἦ τ ^ ^ὰ
 ΤΗΣ Δ'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Κ Α Ν Ω Ν Κ ^ .

^ π ο σ τ ο λ . νή.
Ε π ε ιδ ή π ε ρ τ ιν ^ ς τ ῶ ν Μ η τ ρ ο π ο λ ιτ ῶ ν , ὡ ς π ε ρ ιη χ ή θ η μ ε ν , ά μ ε λ ο ῦ σ ι τ ῶ ν ἐ γ κ ε χ ε ιρ ισ μ ἔ - ς
τ η ς ^.ιθ^. τη ς
ν ω ν α ὐ τ ς ^ ῖς π ο ι μ ν ί ω ν , κ ^ ί ἁ ν α β ά λ λ ο ν τ α ι τ ὰ ς χ ε ι ρ ο τ ο ν ί α ς τ ῶ ν 'Ε π ι σ κ ό π ω ν , ἔδ ο ξ ε τ ῆ ἁ γ ία
ά. κα ὶ β^. ι ^.ς
τη ς ἐνΣ α ρ δικ,
Σ υ ν ό δ ω ἐ ν τ ὸ ς τ ρ ι ῶ ν μ η ν ῶ ν γ ί ν ε ο θ α ι τ ὰ ς χ ε ι ρ ο τ ο ν ί α ς τ ω ν 'Ε π ι σ κ ό π ω ν , ε ί μ ή π ο τ ε ἄ ρ α ἀ π α . ιά . ι ^ . τ η ς ἐν
ρ α ίτ η τ ο ς ἁ ν ά γ κ η π α ρ α σ κ ε υ ά σ ο ι ἐ π ιτ α θ ῆ ν α ι τὸ ν τ ῆ ς ἁ ν α β ο λ ῆ ς χρ όνον. Ε ί δὲ ^ μή το ῦ το
π ο ι ή σ ο ι , ὐ π ο κ ε ^ ίσ θ α ι ἐ κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ο ῖ ς ἐ π ι τ ι μ ί ο ι ς . Τ ή ν μ έ ν τ ο ι π ρ ό σ ο δ ο ν τ ῆ ς χ η ρ ε υ ο ὐ σ η ,^ έκ - π β . πς^. ρλά .
ρλβ^. ρλγ. Π έ-
κ λ η σ ία ς , σ ώ α ν παρὰ τῶ ο ί κ ο ν ό μ ω τ ῆ ς α ὐ τ ῆ ς ἐ κ κ λ η σ ί α ς φ υ λ ά τ τ ε σ θ α ι .^ . τρου ί.

μ η ν ^ ἐ ο ι.

π κ ρ ὡ ν Κ α νο^ν δ ι ο ρ ί ζ ε ι , ὅ Τ ι ο ί ί ^ τ ρ ο π ο λ ^ τ α ι ν ά μ η ά^ ιελ οί^ σ ι Τ ά π ο ίμ ν ιά τ ω ν , κ α ὶ ά ν α β ά λ λ ο υ ^ ι τ ά ^ χ ε ι -

ρ ο το ν α ς τ ^ ν ύ π ο κ ε ιμ έ ν ω ν α ύ τ ο ῖ^ ε π ι σ κ ό π ω ν , ά λ λ ά μ ε τ ά τ ὸ ν θ ά ν α το ν το ῦ τελ ευ Τ η σ α ν το ^ ^ π ισ ^ ό ^ ο υ , ν ά χ ε ^ -
ροΤονο^Τσιν άλι^λον ε π ί σ κ ο π ο ν ε ί ς Τ ^ ν χΥ ^ρεύουσαν ^ π ι σ κ ο π η ν , ά ν ά μ ε σ α εί^ τ ρ ε ῖς μ ^ ν α ς ^ έ ^ ω μ όνον ά ν κ ^ μ μ ί α
α π α ρ α ί τ η τ ο ς ά ν ά γ κ η β ιά ζ ω ν ά έ ^ ιτ α θ ^ π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο ν ὸ τ ά άναβολά κ α ι^ (^σω^ γ ά ρ ά π ὸ β α ρ β ά ρ ου ς ^ χ ^ ι α ^ ω ^
τ ί σ θ η ^ Ἐ π ι σ κ ο π ὴ ἐκείνΥ^, ^ ά λ λ ο τ ι κ α κ ὸ ν σ υ ν έ β η ε ίς α ύ τ ^ ν , κ α ὶ δ ι ά τ ο ύ τ ο δ έ ν δ ύ ν α τ α ι ν ά ύ π ά γ ω τ ιν ά ς έ -
^ ε ῖσ ε ^ ό π ο ιο ι δ έ ί^ τ ρ ο π ο λ ιΤ Υ ^ ά μ ελ ή σ ω το ύ το , νά γ ίν ε τ α ι υπεύθυνος ε ίς κ α ν ο ν ικ ά έ π ιτ ίμ ια . Τ ά σ ιτ η ρ έ σ ια
β μ ω ς τ ι^ ν α ρ α γ μ ά τ ω ν τ ά έ π ι σ κ ο π ά ἐ κ ε ίν η ^ , π ρ έ π ε ι ν ά τ ά φ υ λ ά τ τ ω ό ο ίκ ο ν ό μ ο ς τ ο ύ τ ω ν ο ί^ α καὶ ά ν ε λ λ ιπ ^ ,
έ ω ^ ^ τ ο υ ν ά τ ά π α ρ α δ ω ο ω ε ἰ^ Τ ὸν μ έ λ λ ο ν τ α χ ε ι ρ ο τ ο ν η θ ^ ν α ι . ^ ο ρ α τ ὸ ν νη^. κ α ὶ μ ^. ^ Α π ο σ τ ο λ ικ ό ν .

Τω ν ἀποςολ.
λή . μ ά . τη ς
ιά. ι ^ .
α Ἐ π ε ιδ ὴ ἔ ν τ ισ ιν ἐ κ κ λ η σ ί^ ις , ὡ ς π ε ρ ιη χ ή θ η μ ε ν , δ ίχ α ο ἰκ ο ν ό μ ω ν ο ἶ Ἐ π ί σ κ ο π ο ι τ ὰ Ἐ κ- τη ς ἐν Ἀ ν -
κ λ η σ ι^ σ τ ικ ὰ χ ε ιρ ίζ ο υ σ ι π ρ ά γ μ α τ α . ἔδοξε π ᾶ σ α ν Ἐ κ κ λ η σ ία ν ε π ίσ κ ο π ο ν ἔ χ ο υ σ α ν , κ α ὶ ο ἰ. τιο χ . κδ^. κέ.
τη ς ά. κα ὶ
κ ο ν ό μ ο ν ἔ χ ε ι ν ἐ κ τ ο υ ἰδ ί ο υ Κ λ ή ρ ο υ , ο ἰ κ ο ν ο μ ο ῦ ν τ α τ ὰ Ἐ κ κ λ η σ ιο ^ σ τ ικ ὰ κ α τ ὰ γ ν ώ μ η ν τοῦ
τη ς ἐν
ιδ ίο υ ἐ π ισ κ ό π ο υ , ω σ τ ε μ ὴ ἀ μ ά ρ τ υ ρ ο ν ε ἶν ο ιι τ ὴ ν ο ἱκ ο ν ο μ ίς ιν τ ῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ί ς ^ ς , κ ^ ὶ ἐ κ τ ο ύ τ ο υ Καρθ. λδ^.μά.
^ κ ο ρ π ίζ ε σ θ α ι τ ὰ τ ῆ ς α ὐ τ ῆ ς 'Ε κ κ λ η σ ί α ς π ρ ά γ μ α τ ά , κ ^ ὶ λ ο ιδ ο ρ ία ν τ ῆ ἱε ρ ω σ ύ ν η π ρ ο σ τ ρ ίβ ε . τη ς έν Γ ά γ γρ .
ἰ^ .τη ς έν Ἀ γ-.
σ θ ο ιι. Ε ἰ δ ὲ μ ὴ τ ο ῦ τ ο π ο ι ή σ ο ι , ὑ π ο κ ε ῖσ θ ^ ιι α ὐ τ ὸ ν τ ο ῖ ς θ ε ίο ις Κ ^ ιν ό σ ιν .^
.
κύρ ιέ. Θεο-
^ ,λ . ό Κύριλ.
^ ρ μ η ν ε ἐ β^.

π ε ι δ '^ , λ έ γ ε ι ὸ π α ρ ω ν Κ α νο^ν, ἐ μ ά θ ο μ ε ν , ό τ ι ε ί ς μ ε ρ ικ ά ^ ἐ π α ρ χ ί ^ χω ,^ὶς ο ικ ο ν ό μ ο ν δ ιο ικ ο ύ σ α ο ί έ π ί σ κ ο -

ποι τά τ ά ^ κ κ λ η σ ί α ^ π ρ ά γ μ α τ α καθ^ έ α υ τ ο ύ ς , κ α ἰ κα θ ω ς α ύ το ἰ βούλοντα ι . δ ιά τ ο ύ τ ο έφ άνη εύ λογον, δτι
έ ά σ τν '.^ ε κ κ λ η σ ί α ς ὸ ^ π ί σ κ ο π ο ^ ^ά έ χ ω ο ικ ο δ ό μ ο ν , δ χ ι ά π ὸ τ ο ^ ο ικ ε ίο υ ^ α ύ τ ο ύ δο ύ λ ο υ ^ ^ σ υ γ γ ε ν ε ίς , άλλά
ά π ὸ τ ο ύ ^ Κ ^ ρ ι κ ο ύ ς Τ ου , ο ^ κ ο ^ ο μ ο ύ ν τ α Τ ά Τ ^ ς Ἐ κ κ λ Τ ,σ ία ^ π ρ ά γ μ α τ α , κ α τ ά Τ ^ ν γ ν ά μ η ν Τ ο^ α υ τ ο ύ ἐ π ισ ^ ιό π ο υ ,
^ Ο τ ε ν ά ^,ι^ ^ ν α ι ά μ ά ρ τ υ ρ α π ο ύ , κ α ὶ π έ ^ ς , κ α ὶ π ό τ ε δ α π α ν ῶ ν τ α ι Τ ά τ ά .ε κ κ λ η σ ί α ς ε ι σ ο δ ή μ α τ α , κα έ ἐντει^ θ εν
ν ά δ ί δ ω ύ π ο ψ ί α ν ὸ Ἀ ρ χ ι^ ρ ε ύ ^ εί^ Τ ὶ ν λ α ὸ ν ^ α ὶ α ἰΤ ία ν ν ά τ ὸ ν κ α τ η γ ο ρ ο ύ ν , δ Τ ι σ κ ο ρ π ίζ ε ι τ α θ τ α κα κού ς- ^ ο π ο ιο ^
δ έ Ἀ ρ χ ι ε ρ ε ύ ς κ ά μ ω έ ^ ω ά π ὸ Τὸν Κ α ν ό ν α Τ ο^ Τ ον, ν ά γ ι ^ ε Τ α ι ύ π ε ύ θ υ ν ο ς είς Τ ά έ π ι τ ί μ ι α Τ ι^ν θ ε ίω ν Κ α ν ό ν ω ν Κ α ^
δ έ ὸ Ἀ ρ χ ιε ρ ε ύ ^ π ρ έ π ε ι ν ά έ χ ω ο ίκ ο ν ό μ ο ν τ ίύ ν τ ^ ς Ἐ ^ ικ λ η σ ία ς π ρ α γ μ ά τ ω ν , έ τ σ ι ^εαὶ ὸ ^ γ ο ύ ^ ιε ν ^ ^ π ρ έ π ε ι ν ά
έ χ ω ο ίκ ο ν ό μ ο ν Τ ^ ν τ ο ύ ^ ο ν α σ Τ ^ ρ ί ο υ π ρ α γ μ ά τ ω ν ( ^ ) . Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ τ ὸ ν λ ή . κ α ὶ ^ιά. ^ Α π οσ Τ ολικόν .

( ί ) ^Ισ . ε ί δ έ τ ι ς . λογαριασμους ολων τω ν κτημ ά τω ν τη ς έκκλησίας, κρατῶν χ ά ρ ^

(^ ) Σ η μ είω σ α ι ο τι ὁ οίκονόμος κάθε χρόνον πρ έπ ει νὰ δίδω
λογα ρ ια σ μ ον είς τον ^Ι^πίσκοπον, ( ^ κ α ὶ είς τὸ^ ^^γούμενον)
π ε ρ ὶ τ η ς οικονομίας τῶ ν π ρ α γ μ ά τ ω ν τ η ς ε κ κ λ η σ ία ς , ^ του ^ ο -
ναστηρίου. ^ ί δέ τ ό χ ^ ν ὰ ἀποθάνω πρὸ τού ν ὰ δι^σ^Ι λογαρια-
σμὸν, ν ὰ τὸ ν δίδουν οἱ κληρονόμοι του κ α τὰ τ ^ ν μβ^. Δ ιά ταξιν
^. . ^.
του γ τ ίτ λ . τῶ ν Ν εα ρῶ ν ( ^ ω τ ^ τ ίτ λ . ι κεφ. ά.). δέ ^α^.
λαξὸς είς τη ν ιστορίαν τ ω ν Π α τρ ια ρ χῶ ν λέγει, δ τ ι ό μ έγα ς οί-
κονόμος τῶ ν κ τ η μ ά τω ν π ρ έπ ει νὰ ^ να ι ^Ιεροδιάκονος (^ Ἱερεύς).
^τα ν λειτο υ ρ γά ὁ Ἀ ρ χ ιε ρ ε ὸ ς , ^ σ τα τα ι έν τ ά μερίδι τη ς ἀ γ ία ς
τραπέἰ^ης φορῶν τ ὸ σ τιχά ρ ιο ν α ύτού, κ α ὶ ^αστά^ω ν ἐν τα^ς χερ^ὶ
Λ
τ ὸ ἄ γιο ν ρ ιπίδιον, προσφέρει είς τὸ ν ^ ρχιερ έα κ α ὶ τ ὶ ν μέλλον^
τ α χειροτοντ^θῆναι. ε ξ ε τ ά σ ε ι τ ὰ ^σοδα κ α ὶ τ ὰ ^ξοδα, κα ὶ τους
την καὶ ἀναγράφων τούτους, κ α ὶ τετράκις του ἐνιαυτοῦ ἀ ν α ^ ἐ-
ρει είς τὸν Ἀ ρχι^ρέα^ θεωρει καὶ προνοειται τὰ π ρ ά γμ α τα τ η ς
χηρευούσης έκκλησίας, εως οτου γένω αὁτῆς ^ ρ ^ ιε ρ ε υ ς , κα ὶ είς
τὰ ς κρίσεις στέκεται είς τὸ δεξιὸν μέρος τοῦ Ἀρχι^ρ.^ως. δέ
^ω ναρας είς Τ^ν ἱστορίαν ^Ισαακίου του Κομνηνοῦ λέγ ει, δ τ ι ό
μ έγα ς οίκονόμος καὶ σκευο^ύλαξ ἐπροχειρίςοντο ἀ π ὸ τον Ι^ασι-
λέα τό τε . δέ Κομνηνὸς ούτος έδιι^ρισε νὰ προχειρί^ω νται
ἀ π ὸ τὸν Π α τριάρχη ν καὶ οἰ δύω. Ισ ίδω ρος δέ ό Πηλουσιι^της
(ἐπιστολ. ^ χ^ ή - ^Κρμίν^ρ Κ όμητι) λέγει, ο τι, οίκονόμος ε^ρηται
παρὰ τ ὸ έκάσ τφ τὸ οίκε^ον νέμειν, ^ πα ρ ὰ τὸ έκάστω τῶ ν έν
τ ῶ ο^κφ τὸ πρὸς ἀξίαν νέμειν.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Κ Α Ν Ω Ν Κ ^'.
Τ η ς ς '. ίι^ '.

^ Τ ο ὺ ς ἁ ρ π ά ζ ο ν τα ς γ υ ν α ῖκ α ς ^ ἐπ ὁνόμ ατι σ υ ν ο ικ ε σ ίο υ , ἤ σ υμ π ρά ττοντα ς, ή σ υ ν α ι^

ρ ο υ μ ἐ ν ο υ ς τ ο ϊς ἁ ρ π ά ζ ο υ σ ιν , ὥ ρ ισ ε ν ή ἁ γ ί α Σ ύ ν ο δ ο ς , ε ί μ ὲ ν Κ λ η ρ ι κ ο ί ε ἶε ν , ἐ κ π ί π τ ε ι ν .τ ο ῦ ί δ .ο υ ^
Ο α θ^ο ῦ , εί δὲ λ α ϊκ ο ί, ά ν α θ ε μ α τ ίζ ε σ θ α ι. .

ρ μ ^ ν ε ί ο ι.

- ο π κ ρ ὡ ν Κ α ν ὼ ν , δ ρ ιμ ύ τ ε ρ ο ν ἀ π ὸ τ ο ὐ ς ά λ λ ο υ ς Κ α ν ό ν α ς τ ο ὺ ς π ε ρ ὶ ἁ ρ ^ α γ ῆ ς γ υ ν α ικ ῶ ν δ ια λ α μ β ά ν ο ν τ α ς , ἐ π ι-
τ ι μ ^ τ ο ὺ ς ἁ ρ π ἀ ζ ο ν τ α ς γ υ ν κ ῖ κ σ ς δ ι ὰ ν ὰ τ ὰ ς λ ά β ο υ ν ε ἰ ς γ ά μ ο υ κ ο ι ν ω ν ία ν . ^ ι ό τ ι . ὄ χ ι μ ό ν ο ν το υ ς ά ρ π αζο ντας^ αὐ-
τ ὰ ς , ἀ λ λ ὰ κ α ί ἐ κ ε ίν ο υ ς ὁ π ο ν σ υ .ή ^ γ η σ α ν μ ὲ ν δ ι ά τ ο ῦ ὲ ρ γ ο υ , σ υ ν ε β ^ ή θ η σ π ν δ ὲ δ ι ὰ σ υ μ β ο υ λ ῆ ς ε ἰς τ ὴ ν τ ο ια ύ τ η ν
ἀ ρ π α γ ὴ ν , ε ί μ ὲ ν ε ἶν α ι Κ λ η ρ ικ ο ί. κ ^ α ι ρ ε ϊ , ε ί δ ὲ ε ἶ ν α ι λ α ϊ κ ο ὶ , ά ν α θ ε μ α τ ί ζ ε ι ^ καὶ μ ὲ δ ίκ α ιο ν τ ρ ό π ο ν . ^ ιικ τ ί
ἐ κ ε ῖν ο ς ὁ π ο ῦ ἁ ρ π ά ζ ε ι τ α ύ τ α ς , ή μ π ο ρ ε ῖ ν ὰ π ρ ο φ κ σ ισ θ ῆ ὅ τ ι τ ὸ ν π α ρ α ^ ιιν ε ῖ ὁ ἄτοπος ^ ς τ ῶ ν γ ν ν α ικ ῶ ν , οί δ ὲ
σ υ ν ε ρ γ ά τ ε ς , ὴ σ υ μ β ο η θ ο ῦ ν τ ε ς α ὐ τ ο ῖ ς , ἀ π ὸ τ ο ι ο ^ τ ο κ α ν έ ν α α ἴ τ ι ο ν δ ὲ ν π α ρ α κ ιν ο ύ ν τ α ι π ρ ὸ ς την ἄ τοπον π ρ ^ ί.ιν
α ὐ τ ὴ ν , έ^ξω μ ό ν ο ν ά π ὸ τ ὴ ν κ α κ ία ν τ ῆ ς γ ν ώ μ η ς το^ν

Κ Α Ν Ω Ν Κ ^ .

α Π α ν τ α χ ο ῦ το ^ ς τ ῶ ν ἁ γ ί ω ν Π α τ έ ρ ω ν ὅ ρ ο ις ε π ό μ ε ν ο ι , κ α ὶ τ ὸ ν ἀ ρ τ ί ω ς ἀ ν α γ ν ω σ θ έ ν τ α Κ α - Ἀ π ο σ τ ο λ .λ δ ο
Τής β^. γ^.τής
ν ό ν α τ ῶ ν ἐ κ α τ ὸ ν π ε ν τ ή κ ο ν τ α Θ ε ο φ ιλ ε σ τ ά τ ω ν Ἐ π ισ κ ό π ω ν , τ ῶ ν σ υ ν α χ θ έ ν τ ω ν ἐ π ὶ το υ τ ῆ ς
ς^. λς^.
εὐσεβοῦς μ ν ή μ η ς μ ε γ ά λ ο υ Θ ε ο δ ο σ ίο υ , τ ο ῦ γ ε ν ο μ έ ν ο υ β α σ ι λ έ ω ς ἐ ν τ ῆ β α σ ι λ ί δ ι Κ ω ν σ τ α ν τ ι-
ν ο υ π ό λ ε ω ς ν έ α Ρ ώ μ η , γ ν ω ρ ίζ ο ν τ ε ς . τ ὰ α ὐ τ ὰ κ α ὶ η μ ε ί ς ὁ ρ ίζ ο μ έ ν τ ε κ σ ὶ ψ η φ ιζ ό μ ε θ α περὶ τ ῶ ν π ρ ε σ β ε ίω ν
τ η ς ἁ γ ιω τ ἀ τ η ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς , τ ῆ ς α ὐ τ ῆ ς Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς ν έα ς Ρ ώ μ η ς . Κ α ὶ γ ὰ ρ τ ῶ θρόνω τ η ς Π ρε-
σ β υ τ έ ρ α ς Ρ ώ μ η ς δ ιὰ τ ὸ β α σ ιλ ε ύ ε ιν τ ὴ ν π ό λ ιν ἐ κ ε ίν η ν , ο ὶ Π α τ έ ρ ε ς ε ἰκ ^ τ ω ς ἀπ οδεδώ κα σ ι ^τὰ π ρ ε σ β ε ἱα ^
καὶ τῶ α ὐ τ ῶ σ κ ο π ῶ κ ιν ο ύ μ ε ν ο ι ο ὶ ὲ κ α τ ὸ ν π ε ν τ ή κ ο ν τ α Θ ε ο φ ι λ έ σ τ α τ ο ι Ε π ίσ κ ο π ο ι, τ ὰ ἶσ α π ρ ε σ β ε ῖα ἀπέ-
ν ε ιμ α ν τ ῶ τ η ς ν έα ς Ρ ω μ η ς ἀ γ ιω τ ά τ ω θ ρ ό νω , Ε ὐ λ ο γ ω ς κ ρ ίν α ν τ ε ς , την β α σ ιλ ε ία κα ὶ σ υγκλή τω τ ιμ η -
θ ε ῖσ α ν π ό λ ιν , κ α ὶ τ ῶ ν ἶσ ω ν .ἀ π ο λ α ύ ο υ σ α ν π ρ ε σ β ε ιώ ν τ ῆ π ρ εσ β υ τέρ α Β α σ ιλ ίδ ι Ρ ώ μ η , καὶ ἐν τ ο ῖς ἐ κ κ λ η -
σ ια σ τ ικ ο ἴς ὡ ς ἐ κ ε ίν η ν μ ε γ α λ ύ ν ε σ θ α ι π ρ ά γ μ α σ ι , δ ε υ τ έ ρ α ν μ ε τ ' ἐ κ ε ίν η ν ὑ π ά ρ χ ο υ σ α ν . Κ α ὶ ω σ τε το ὺ ς τ η ς
Π ο ν τ ικ ῆ ς , κ α ὶ τ ῆ ς Ἀ σ ια ν ῆ ς , κ α ὶ τ ῆ ς Θ ρ α κ ικ ῆ ς Δ ιο ικ ή σ ε ω ς Μ η τ ρ ο π ο λ ίτ ε ς μ όνους, ἔ τ ι δ^ καὶ ^ ο ὺ ς ἐν
τ ο ῖ ς β α ρ β α ρ ικ ο ῖς Ἐ π ι σ κ ό π ο υ ^ τ ῶ ν π ρ ο ε ι ρ η μ έ ν ω ν Δ ι ο ι κ ή σ ε ω ν χ ε ι ρ ο τ ο ν ε ῖ σ θ α ι ὺ π ὸ τ ο ῦ π ρ ο ε ιρ η μ έ ν ο υ ἁ γ ιω -
τά του θ ρ ό νο υ τ ῆ ς κ α τ ὰ Κ ω ν σ τ α ν τ ι ν ο ύ π ο λ ή ἀ γ ^ ω τ ἀ τ η ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς . δ η λ , ἐ κ ά σ τ ο υ Μ η Τ ^ ο π ^ λ ίτ ο ^ τῶ ν
π ρ ο ε ιρ η μ έ ν ω ν Δ ιο ικ ή σ ε ω ν , μ ε τ ὰ τ ῶ ν τ ῆ ς ἐ π α ρ χ ί α ς Ἐ π ι σ κ ό π ω ν χ ε ιρ ο τ ο ν ο ῦ ν τ ο ^ το ὺ ^ τ ῆ ς Ε π α ρ χ ία ς Ἐ π ι-
σ κ ό π ο υ ς , κ α θ ὡ ^ τ ο ῖ ς θ ε ίο ις Κ α ν ό σ ι δ ι η γ ό ρ ε ι ^ τ α ι . Χ ε ιρ ο τ ο ν ε ῖσ θ α ι δὲ, κ α θ ὼ ς ε ἴρ η τ α ι, τ ο ὺ ς Μ η τ ρ ο π ο λ ίτ α ς
τ ῶ ν π ρ ο ε ιρ η μ έ ν ω ν Δ ιο ικ ή σ ε ω ν π α ρ ὰ τ ο ῦ Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς Ἀ ρ χ ιε π ισ κ ό ^ ο υ , ψ η φ ισ μ ά τ ω ν σ υ μ φ ώ ν ω ν ,
κ α τ ὰ τ ὸ ἔθο^, γ ιν ο μ έ ν ω ν , κ α ὶ ἐ π ' α ὐ τ ὸ ν ἀ ν α φ ε ρ ο μ έ ν ω ν ^ .

1
( ) Κόρας, παρὰ ιω ά ν ν α Ἀ ν τ ιο χ ε ι συλλ. τῶ ν Κ ^ ν. τ ίτ λ . ι^ς κ λ ε π τ η ς, μ ή τ ε ^ ἀν δρ α π οδισ τή ς νὰ τ ιμ ω ρ ή τ α ι, επ ειδ ή διὰ
(^ ) Δὁστηρὰ παιδεύει ή Σύνοδος, όμοίως δέ κα ὶ οἱ π ο λ ιτικ ο ὶ ήδονήν, καὶ ο χ ι διὰ κλ εψ ία ν τοῦ το ἐποίησεν,έὰν ομιε^ς ^ ν α ι πλ ού-
νόμοι τὰ ς ἀρ π αγὰ ς τω ν γά μω ν, δ ια τ ί εἶνα ι π ρ α γ μ α ά τιμ ο ν, ἀ - σιος, νὰ ζ η μ ιώ ν ε τ α ι είς ά σ π ρ α, έὰν δέ π τ ω χ ὸ ς νὰ ξ υ λ ί^ τ α ι.
νατρεπτι^.ον ολοκλήρων ο^κων, ^όνων. καὶ τα ρ α χ ῶ ν , καὶ ἀ π λῶ ς (ε^) Τ οῦ τον τον ι^διον Κ ανόνα αύτολ^ξεὶ ἐκτ^θεμένΥ^ ή ς^.
πο^,λῶν κα^ιῶν αιτιον. Κ α ὶ ἄν, θετέον^ οἱ γονεις, ή οἱ α υ θέντα ι Κανόνα α υ τή ς π ο ιει. ^Ο δέ ιά. τ ή ς ^ν Ἀ γ κ ύ ρ α , ορίζει νὰ δίδω ν-
τῶ ν άρπα^ομένων γυναικῶν μ ετὰ τα ῦ τα είς τους γάμους σ υγκα - τ α ι είς του ς ἀρραβω νιαστικούς τ^ι^ν α ι ^ς^ρ^ ά λ λ ^ ἀρπ αγεισ α ι
τανεύουσι, ἀλλὰ ^ιαίι.^ς καὶ στανικῶ ς τω ν συγκατανεύουσι ἀ ρ ρ α βω νια σ τικα ἰ αὁτ^.,ν, κ α ι ἄν (^ίαν πάρουν ἀ^ὸἐκ^ίνο'^ς. Τ ὸ α^-
διὰ τὰ ς ἀ τ ^ ία ς κ α ὶ ^θορὰς. όπου πρὸ το^, γά μου ἀκολουθοῦν τ ο λ έ γ ε ι κα ὶ ό κβ^. Ι^ασιλ^ίου^ ^ἰ ἀρρα^ωνισ^.ἐναι δέν ἦοα ν, νὰ
ώ ς ἐπιτοπλεῖσ τον είς τὰ ς ἀρπα^ομένας θυγατέρ ας καὶ δούλας τὰ ς ἐπισ τρ έ^ ο υ ν οἱ ἀ ρ π ά σ α ν τες α ύ τὰ ς ^ίς του ς γ ο ν ε ^ ή σ υγγε-
α^τω ν, κα ι δ ια τ ὶ άλλος μ ε τὰ τ α ῦ τα ^δέν θέλει α ύ τά ς. Ι^ ἶ^ α νεῖς τ ω ν προσ θέτει ὁ α ύ τὸ ς Κανἐ^ν, κ α ὶ ἄν έκ-^νοί θέλω σ ι, νὰ
δέ ^ τι ^ α ι ό τ α τ α διὰ τὸν λόγον τοῦτον ό Κ ανῶν ο^τος κ^Ιὶ προβαίνω ό γά μ ο ς, εἰ δέ μ ή θέλω σιν, είς το υ το νὰ μ ή β ιά ^ ω ντα ι.
οἱ πολιτικοὶ ^ ο ι σ^οδρῶς το^ς ἀρπά^οντα^ γυ να ίκ α ς ^ιαίδεύ- εἰ δέ οἱ ἀρ π ά σ α ν τες τὰ ς έφθειραν κ ρ υ ^ ί^ , ή ^ ια ίω ς, τέσσαρας
ουσι, δια τὶ ἄν ήτο διὰ μόνην τή ν ὀ π ε ξ ο υ σ ίό τη τ^ ίδον χρόνους ώ ς πόρνοι νὰ ἐπ ιτ ι^ ο ^ ν τα ι, δ έ λ^. το υ αύτοῦ Ιὶασι-
ὁ Βασίλειος κατὰ τὸν αύτου Κανόνα, τῶ ν ^εξου ^ίο^ν λείου τους μ έν ά ρ π ά σ α ν τα ς , ή σ υμ ^οηθ ήσ α ντα ς αυτούς, τρεῖς
γατέρω ν έξ αρπαγής γά μ οι, θέλει, δ τ ι νὰ μἐνουν στερεοὶ μ έ τή ν γ ό ν ο υ ς ἀφ ορί^ει. τή ν δέ κ ^ τ ὰ το σ χ ή μ α μόνον ἀ ρ π α γεὶσ α ν (θέ--
συναίνεσιν των έκείνων γονέω ν, ῶ ς ε^ιομεν ἀνω τἐρω , δὲ λουσαν δ η λ , νὰ ακολουθήσω ^ἰς τὸ ν ἄνδρ α), κ α ὶ α^λο^ς τὸ ν μ ή
λιτικ οἰ νόμοι του ς^έξἀρ π αγής γά μους δ ια λ ύ ο υ ν , κἄν ^ ^ ^ ια ίω ς γενόμενον γ ά μ ο ν ἀ ν ε π ιτ ίμ η τ ο ν κρίνει^ εί ^ ρ ὸ του γάμου
τέρες τῶ ν ἀρπαγεισι^ν γυναίκῶν συναινέσουν ύστερον ^ αντοί,^, φθορὰ δέν ήκλούθησεν^ ὁ δε ν γ ^. τοῦ α ὁ τ ^ ά ν έγκ λ η το ν κρ ίνει Τήν
ώ ς ειπομεν. Κ α τὰ δέ τ ^ λ ^ τ ίτ λ . ξ^.
χ ή ρ α ν δούλην, τ ή ν σ χή μ α τά μ έν ἀ ρ π α γ εισ α ν , θέλουσαν δέ νὰ
άρπάσν^ δούλην ξένην^ πόρνην ούσ^ν, ^ κρύ^τ^ α ὁ τή ν, μ ή ^ ^ δευ τερ ο^ πα νδρ ευθ ά
 ΤΗΣ Δ^. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙ^ΗΣ ΣΥΝΟΔΟΊ.

ε ρ μ η ν ε ί α
^ π ε ιδ ^ ε ί ς τ ^ ν δ^ . Τ α ύ Τ ^ ν Σ ύ ν ο δ ο ν ά ν ε γ ν ω ^ θ η ὸ γ^ . Κ α ν ω ν τ ά β ^. ^ ν ν ύ δ ο υ , ^ ι ς δ ι ο ρ ί ζ ε ι ν ά έ ^ ω ὸ Κ ω ν ..
σ τ α ν τ ιν ο υ π ύ λ ε ω ^ τ ά π ρ ε σ β ε ία τ ά τ ιμ ά μ ^ τ ά τ ὸ ν Ρ ώ μ η ς , ω σ ά ν ὸ π ο ^ α ύ τ ^ ε ἶν α ι ν έ α Ι^ ω μ η , δ ι ά τ ο ^ τ ο κ α ὶ οέ
-Π α τέ ρ ε ς τ ά Σ υ ν ό δ ο υ τ α ύ Τ η ^ δ ι ά τ ο ύ π α ρ ύ ν Τ ο ^ κ α ν ό ν ο ς αύ Τ έ^ν, άνα νεοί^ σ ι κ α ὶ έ π ιβ ε β κ ιο ῦ σ ι τ ὸ ν ρ η θ έ ν Τ α κ α ν ό ν α ,
^ κ α ὶ τ ά α ύ τ ά ὸ ρ ίζ ο υ σ ι κ α ὶ ψ η φ ί ζ ο ν τ α ι δ ι ά τ ά π ρ ε σ β ^ α τ η ^ α ύ τ ά Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς ν έ α ς Ρ ώ μ η ς . ^ ι ό τ ι , λ έ γ ο υ ο ι
κ α θ ω ς ε ί^ τ ὸ ν θ ρ ό νο ν Τ ά π ρ ε σ β υ ρ έ ρ α ς ΡωμΥ ^ς, δ ι ά τ ὸ ν ά ε ύ ρ ίσ κ ε τ ο β α σ ι λ ε ία ε ίς τ ^ ν ^ έ λ ι ν ἐ κ ε ιν η ν , μ έ δ ίκ α ιο ν
. τρόπ ον έ δ ω κ α ν ο ι ί Ι α τ έ ρ ε ς π ρ ο ν ό μ ι α , Τ ὸ ν ά λ έ γ ε τ α ι δ η λ . π ρ ώ τ ο ς τ '^ τ ά ξ ε ι , τ ί^ ν λ ο ι π ῶ ν Π α τ ρ ι α ρ χ ί α τ ο ιο υ -
^ τ ο τ ρ ό π ω ς μ έ Τ ὸ ν α ύ τ ὸ ν κ α ὶ ά π α ρ ά λ λ α κ τ ο ν κ ιν ο ύ μ ε ν ο ι σ κ ο π ὸ ν ο ἰ ρν^. Θ ε ο φ ι λ έ σ τ α τ ο ι ε π ί σ κ ο π ο ι τ ά β^. Σ υ ν ύ -
δ ο υ έδο^καν τ ά κ α ὶ ά π α ρ ά λ ,λ α κ τ α π ρ ο ν ό μ ια τ ά τ ι μ ά κ α ι ε ίς τ ὸ ν ά γ ι ω τ α τ ο ν θρόνον τ ά ν έ α ς
μ ^ , Τ ά Κ ω ν σ Τ α ν Τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς δ^ηλ . ( Ι ^ κ ρ ί ν α ν τ ε ς , ε ύ λ ο γ ο ν , δ Τ ι ^ π ό λ ις α ύ τ η , έ π ε ιδ η κ α ὶ έ τ ιμ ή θ η μέ βα-
σ ιλ ε ία ν κ α ὶ σ ύ γ κ λ η τ ο ν , π α ρ ο μ ο ιω ς ω ς κ,αὶ ή Ρ ώ μ η , π ρ έ π ε ι νά ά π ο ^ α ^ β ά ν ω π α ρ ο μ ο ίω ς ^.έ τ η ν Ρώμην κα ὶ

1
( ) ^ κνρ ιώ τερ α ις α ίτ ία ις , διὰ τ ὰ ς όποία ς έξεδόθη ό ^ α ρ ^ ν τελευταία^ δ ια τ ὶ ό δυοσεύης ^ιόσ,ιορος είς την ἐν ε φ έ σ ^ λη-^
Κ α ν ω ν , εἶν^ιι πέντε^ τρ εις μ έν πόρρω , δύω δέ ἀ ν α γκ α ια ι καὶ στρικην σύνοδον εταξε τον Κωνσταντινουπόλεως ^λαυΥανο.ν, ὁ χ ι
π ρ ο σ εχ εις. έπ ειδη ό λ δ ^. τω ν Ἀ π ο σ τό λ ω ν πρ ο σ τά ζει. ^ τ ι οἱ πρῶ τον, ἀλ λὰ π έμ π το ν, παρὰ τους Κανόνας, τὸ ό^ο-ον ἐκακο-
ε π ί σ κ ο π ο ι έκά σ του έθνους π ρ έπ ει νὰ έχουσ ιν ένα πρώ τον, καὶ φ άνη καὶ είς τὸν Δ έοντα Ρ ώ μ ης, καὶ είς τους το^ιοτηρητὰς α ν -
.νὰ νομίζουν α ύ τὸ ν ώς κεφ αλην, κ α ὶ έπ ειδη ὁ ς^. κα ὶ τ η ς α^. τού, έν τ ά δ^. τα ύτω ^υνόδιρ, δι^ ^ καὶ έμέμφθησαν αυτόν. Δ -ὰ
Ρ
ύ π έτα ξ εν ά λ λ α ς μ έ ν διοικήσεις είς τον ώ μ η ς, ^ίλλας δέ είς τὸν τα ύ τα ς λοιπὸν ^λας τὰ ς α ίτ ία ς ἦ Σύνοδος διὰ τοῦ παρόντος Κ ^ -
^Δ λεξανδρείας, ά λ λ α ς είς τον ^ Α ντ ιο χ εία ς καὶ ^ λ λ α ς είς τον Ἱ ε - νόνος ἀνανεοῦσα τον γ^. τη ς έδωκεν είς τον Κ ω νσταντίνον-
ρ οσολύμω ν, έπ ρ επ εν ἀκολούθω ς κ α ὶ α ἱ Δ ιοικήσεις τη ς Ἀ σ ία ς , πόλεω ς καὶ τὰ ἶσ α προνόμια της τιμ η ς τού Ρ ώ μ η ς, δπερ ἐσ τί
Π όντου κ α ὶ Θ ράκης α ἱ αύτοκέφ αλοι νὰ έχουσι πρώ τον κ α ὶ κεφ α- το Π ατριαρχικών ἀξίω μα, καὶ τ ὰ ἶσα προνόμια τη ς ἐξουσίας του
λ η ν τὸν Κ ω νσ τα ντινου πόλ εω ς, κ α ὶ νὰ ύ ποτά σ σ ω ντα ι είς αύτὸν, Ρ ώ μ η ς, ἄπερ είσὶν α ἱ το^ν είρημένων τριῶν διοικήσεων τ ^ ν ^ Ιη -
.κα ὶ νιαρ^ αύ το ύ νὰ χειρ ο το ν ο ύντα ι, δ ια τ ὶ ἦ το γ είτω ν , κ α ὶ δ ια - τροπολιτῶ ν, ο ύ χ ὶ έκ το ύ έθους μόνου, ἀ λ λ ὰ καὶ δια Κανόνος κ ι^
τ ι μ ά λ ισ τ α τοιού τον ^θος ηκολούθησεν έξ ἀ ρ χ ά ς . Πολλους γὰρ ρωθεῖσαι χειροτονίαι, ώ ς περὶ την Κ ω νσταντινούπολιν οντω ν .
Ι^ Ιητροπολίτας οἱ Π α τρ ιά ρ χ α ι Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς έχειροτόνη- ^ ^ σ π ερ γὰρ ό Ρ ώ μ η ς έ χ ε ι τ ὰ πρεσβεῖα τ η ς τιμ ^ ς κ α ὶ τη ς έξου-
σ α ν ἐξ α ύ τῶ ν . Δ ιό τ ι ό Χρυσόστομος έχἐιροτόνησ ε τὸν εφ έσ ο υ σ ίας, τ^ιύτὸν είπ ειν το Π ατρ ιαρ χικ ὸν ἀ ξίω μα , καὶ τὸ άρ χειν τ η ς
^Π ρακλείδην, κ α ὶ ἀ π ερ χόμ ενος είς Έ φ εσ ο ν κ α ὶ έπανερχόμενος ίδιας ἐνορίας τῶ ν έοπερίων, ουτω καὶ ὁ Κ ω νσταντινουπόλεω ς
τ ὰ α ύ τὰ έχ ει πρεο^εῖα, τὸ Π ατριαρχικών δηλαδη ἀξίω μα καὶ τὸ
είς Κ ω ν σ τα ν τιν ο ύ π ο λ ή δεκ ατρ είς ε π ισ κ ό π ο υ ς έκάθωρε^ καὶ ό
έ ^ ^ ε ιν τῶ ν ἀνωτέρω ^Ιητροπολιτῶν εκ της ίδίας ^ ν τ ^ ένοοίας.
Ἀ γ κ ύ ρ α ς , καὶ ^Ιέμνω ν ὁ ^Εφέσου (ό έ π ὶ τ η ς γ^. ἀριστεύσας ^ υ - Κ α ι τα ῦ τα εἶναι τ α έκκλησ-.αστικὰ π ρ ά γ μ α τα όπού ἀναφέρει εδω ό
νόδου) υ π ὸ τ ο ύ Κ ω νσ τα ντινου πόλ εω ς έχειροτονήθησαν. ὅθεν καὶ Κα^ῶν,είς τὰ ὁποία καθως ό Ρ ώ μ ης μεγαλύνεται,ούτω και ό Κ ω ν-
άλ η θ ές φ α ίν ετα ι νὰ '^ναι έκεῖνο ὁποῦ ἀνω τέρ ω ειπομ εν ώ ς λ ύ - σταντινουπόλεω ς, χω ρ ίς τινος δ ια φ ^ α ς , πλ ην τ α ύ τ η ς' ο τ ιό μέν
Ρώ-εης ε ἶν α ^ ρ ῶ τ ο ς τ ά τάξει, ό δέ Κ ω νσταντινουπόλεω ς δεύτερος
.σιν τ η ς α π ορ ία ς έν τ ά υποσημειώ σει τού θ^. Κανόνος. Κ α ὶ φ α ί-
τ η τάξε^. Τ α ῦ τα δέ τὰ τοῦ Κω νσταντινουπόλεω ς προνόμια. ο γ ι
ν ε τα ι λ ο ιπ ὸ ν ο τ ι του ς ^ Ιη τρ ο π ο λ ίτα ς τῶ ν Διοικήσεων τούτω ν μόνον οἱ Πατέρες τη ς συνόδου τα ύ τη ς έπεκύρωσαν κ α ὶ έπεσφρα-
ύ π ο τ ά τ τ ε ι είς τ η ν κρίοιν τού Π α τρ ιά ρ χο υ τη ς Κ ω νσ τα ντινουπό- γισ αν. ἀλ λὰ καὶ πάσα ^ Σύ γκλ ητος ἀρχόντω ν, κἄν οἱ λεγάτοι
λ εω ς . Ι ^ . έπ ειδ η κα ὶ ή β^. Σύνοδος έν τ ^ γ^. α υ τη ς Κανόνι έδω - τού Π ά π α , εί καὶ πρότερον ἐμέμψ αντο τον Διόσκορον, ^λέπον-
κ ε π ρ εσ β εια τ ιμ η ς είς τὸν Κ ω νσ τα ντινουπόλεω ς, ακόλουθον ήτο τες δμω ς πλατυνόμ ενα τὰ ορια τού Κ ωνσταντινουπόλεως. έλ ει-
π ρ ὸ ς τού τοις νὰ δοθούν κ α ι πρεσ βεια ἐξουσίας είς αυτόν. Γ^. οτι ποθύμησαν σχεδὸν έναντιούμενοι είς αὀτά^ οθεν ψεύδονται προ-
έ π ρ επ ε νὰ λά β ω προνόμια ἐξουσίας ό Κ ω νσ τα ντινου πόλ εω ς, δια - φ ανῶς οἱ πα π ο λ ά τρ α ι, λέγοντες. ^ τι τὰ πρω τεια τοῦ Ρ ώ μ η ς
τ ὶ η ρ χ ο ντο διάφοροι Π α τ ρ ιά ρ χ α ι κ α ὶ Ἀ ρ χ ιε ρ ε ῖς νὰ προσκλαυ- κα ὶ πρεσύεῖσ, καὶ τὸ^νὰ μ εγαλ ύνεται είς τὰ έκκλησιαστικὰ
θοῦν είς το ν β α σ ιλ έα έν τ α ῖς ἀ ν ά γκ α ις α υ τώ ν . κα ι ἦ το χρ εία π ρ ά γμ α τα , προσμαρτνροῦσιν είς αύτον ἰδικὸν π ρ ο ν ^ ιο ν εξουσίας
νὰ ἀ ντα μ ώ νουν πρ ώ τον τον Κ ω νσ τα ντινου πόλ εω ς, εί^ρίσκοντες ἐν τ ά καθόλου ε κ κ λ η σ ία , ταύτὸν είπεῖν^ μονσρχικὸν κ α ι άν α -
α ύ τὸ ν συνεργὸν κ α ι βοηθὸν, κ α ὶ δι^ αύτοῦ νὰ προσ έρχω νται είς μάρτητον ἀ ξ ίω μ α .^ ἰ γὰρ τοιοῦτό τ ι τ α ῦ τα ἐφανέροναν, έπρεπε
τ ο ν β α σ ιλ έ α , καθω ς ό Ἱ ο υ σ τ ιν ια ν ^ ς τὸ ^ ά ρ χ α ιο ν έθος ^ε^αιῶ ν, νὰ τοῦτο κα ὶ ό Κω νσταντινουπόλεω ς, έπειδη ὁ Κ ω νσ ταντι^
το ῦ το διό ρ ισ ε. Δι^ ^ κ α ὶ ἐν τ ά ις^. πρ ά ξει τ η ς δ^. Συνόδου ό νουπόλεως, κ α τὰ τους Κανόνας, εἶνα ι μέτρον ἶσον και ἀπ α ρ ά λ-
Δ α ο δικ εία ς Ν ο υ ν έχιο ς εἶπ εν , ο τε οἱ το π ο τΤ ^ η τα ὶ του Ρ ώ μ η ς ἀ - λ α κτον της. τιμ ά ς τη ς έξουσίας. κ α ὶ τού μεγαλείου της ^ώ μ η ς.
πη ρέσκοντο είς τ ὰ πρεσ^εῖα του Κ ω νσ ταντινουπόλεω ς. δόξα Ἀ λ λ ὰ μην τοῦ το ό Κω νσταντινουπόλεω ς οὁκ έλαβεν ἀπὸ τους
Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς, δόξα .^μῶν έσ τιν, έπειδη κ α ι τὰ ς μερίμνας Κανόνας ουδέποτε, ^ρα οὁδέ ὁ Ρ ώ μ η ς. ^Αλλ^ ουδέ τὰ πρεσβεία
ὴμ ῶ ν ἀ ν α δ έ χ ε τ α ι.^ Δ^. έπ ρ επ ε νὰ λ ά ^ η τ ὰ προνόμια τ η ς έξου- του Ρ ώ μ ης εἶναι τὰ ύπὸ τοῦ θρυλλου^εένου θεσπίσματος τού
σ ία ς ό Κ ω νσ τα ντινου πόλ εω ς είς τὰ ς ἀνω τέρ ω τρε^ς Διοικήσεις, μ εγάλου Κ ω νσταντίνου πρὸς τὸν Σίλ^εστρσν Ι^ώμης δοθέντα, ώς
δ ια τ ὶ καθω ς φ α ίν ετα ι είς τη ν ιγ^. π ρ α ξιν τῆ ς δ^. Συνόδου, πολλὰ αυτοὶ λέγουσι, δηλ. το νὰ π ε ρ ιπ α τά μ έ τὰ παράσημα της ^ α -
σ κά νδα λ α ακολούθησαν είς την ^ ^ ε σ ο ν διὰ τ ὰ ς πα ρ α ν^ ιο υ ς χ ε ι- σιλικάς μ εγαλειότητος κ α τὰ μίμησιν ^ασιλέως, τ ὸ νὰ έ χ ω είς
ροτονία ς Σ τεφ ά ν ο υ κ α ὶ ^ασ^ανοῦ, ἀ λ λ ὰ καὶ είς την Ἀ σ ία ν , καὶ τη ν κεφαλήν του ἀ ν τὶ στεφάνου λῶρον υπέρλαμπρον, τὸ νὰ φο-
Π όντον, κ α ὶ Θ ρ ά κην π α ρ ὁμ οια ήκολούθουν, οπου, τελ ευτώ ντω ν ρά ^ ασ ιλικὸν ώμοφόριον κα ὶ πορφυράν χλ α μ ύ δ α , καὶ χιτώ ν α
τ ῶ ν ε π ι σ κ ό π ω ν , συνέβαινον είς τὰ ς ψήφους ^ α ὶ είς τὰ ς χ^ιρο- κόκκινον, το νὰ έχω τὸν ἶπ π ο ν τον έστρω'^ένον ^ ασ ιλ ικ^ς, μέ
το ν ία ς π ο λ λ α ὶ τ α ρ α χ α ὶ, ἀνηγεμ ονεύτω ν αυ τῶ ν ^ ντω ν, κα τὰ τ^,ν δλα τὰ ^α σ ιλ ικὰ σημεῖα, ^ α ὶ τὸ νὰ ^ ι τ ά ό βασιλεύς, ώ^ὰν
πρὸς τὸ ν Δ έο ν τα έπ ισ το λ ^ ν τ ῆ ς α ύ τ ά ς δ^. Συνόδου. Κ α ὶ μ εταξὸ στράτωρ, τὸ χα λινά ρι τού ^ ππον το ν, π^ιὶ το νὰ μ εγαλύνεται ό
δέ το ύ ^ ύ ν ο μ ίο υ .^ικομ ηδεία ς, κ α ὶ Ἀ ν α σ τα σ ίο υ ^ ικ α ία ς πολλοὶ Κληρος τά ς εκ κ λ η σ ια ς τον, καθω ς κα ὶ ^ Σύγκλητος, τόσον είς
θόρυύοι έγένοντο διὰ τὴ ν ε π ισ κ ο π ή ν ^α σ ιλ ινούπ ολιν. δέ καὶ τ ὰ φορέματα, δσον κ α ὶ εί^ τ ὰ ὸποδήμ ατα, καὶ είς την κα ^^α-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τ ά ἶ σ π π ρ ο ν ό μ ια , ^ α έ ν ά μ ε γ α λ ό ν ε τ α ι κ α ὶ ε ι ύ τ ^ ^ σ π ε ρ έ κ ε ι ν ^ . ε ίν Τ α έ κ κ λ ^ σ ι α σ τ ι κ α πρα γμ ατα . μ ε τούτην

μ ό ν η ν τ ά ν δι^εφ ο^άν, δ τ ι ά μ έ ν π ρ ε σ β υ τ έ ρ α νά πρω τ^ τ^ τ ά ^ ά δ^ νε^ Ρ
^ μ ^ , νά ^ ι δευτέρα
τ ^ τ ά ξ ε ι . ΙΙρὸς τ ο ύ Τ ο ιν ὸ ρ ίζο ^ ιεν κ α ὶ ψ η φ ι ζ ό μ ε θ ^ , ο ^ τ ε ν ά χ ε ι ρ ο τ ο ν ο ύ ν τ α ι ά ^ ὁ τ ὁ ν π ο ρ ρ ^ θ έ ν τ α ά γ ι ω τ α τ ο ν θρύ^
νον τοί^ Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς , ^ μ ό ^ ο ι ο ί ί ^ Τ ρ ο π ο λ ῖ Τ ^ ^ ά λ λ ^ ο ^ χ ὶ ^ ^ί ^ π ί σ κ ο ^ ο ί ύ π ο κ ε ίμ ε ν ο ι τ ο ^
μ η τ ρ ο π ο λ ίτ α ι^ έκα σ τος γ ά ρ Τ ο ύ τω ν χ ε ι ρ ο τ ο ν ε ί τ α ι ά π ὁ τ ὁ ν ἐδ ι^ ιό ν τ ο υ . μ η τ ρ ο π ο λ ί τ η ν μ ε τ ά τό^ν ε π ι σ κ ό π ω ν
τ ^ ς έ τ α ρ χ ί α ς , κ α θ ω ς ο ι θ ε ῖ ο ι Κ α ν ό ν ες δ ια γ ο ρ ε ό ο υ σ ι, κ α ὶ μ ά λ ι σ τ α τ ^ ά -)^ ού μ ό νο ν δ έ ν ά χ ε ιρ ο τ ο ν ο θ ν τ α ε

λαρίαν . Δέν εἶναι, λέγ ω , α ἱ έξω τερικαὶ α ^ τ α ι λ α μ π ρ ό τη τ ες ^ α ὶ κα ὶ Ἀ ν τ ιο χ ε ία ς , κα ὶ Ἱεροσολύμω ν,^ιαὶ κοινῶ ς ολοι οἱ ΙΙατριάρχ^η.
περιφάνειαι τὰ υπο τω ν Κανύνων διδόμενα είς τὸ ν Γ ι^ μ η ς πρ ε- ουτοι Π α να γιι^ τα το ι ά π ὸ διαφόρους κ α ὶ κατ.^ι διαφόρους κ α ιρ ο ί
σβεια καὶ ἀξιι^ματα, δ χ ι . Δ^, δια τὶ ἄν ἦσ αν α υ τ ὰ , έπ ρ επ ε νὰ ι^νομάσθησαν. μ^ δλον του το συνήθεια ἐξενίκησε νὰ δίδετα ι έξ^..
τ ὰ δέσουν παρομοίως κ α ὶ ^σως καὶ είς τὸν Κ ω νσ τα ντινουπόλεω ς, ρ έτω ς ὁ τ ίτ λ ο ς ουτος εἰς τὸν Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς. ^Ομοίως, ο ί -
καὶ Ι ^ . δ ια τ ὶ κ α τὰ τὸ ν ις^. τ η ς κ α ὶ κ ^ . τη ς α ἱ λαμπραὶ κουμενικὸς μ ένέρρ^θη ά π δ τ ιν α ς κ α ὶ ὁ ^ ^ η ς , ἀ λ λ ὰ σ π α ν ι ά ^
κα ὶ περιφανεις έσθητες, ^αὶ πασα β λακεία καὶ κα λλοπισ μ ὸς ὁ δέ Κ ω νσ τα ντινου πόλ εω ς, ἀφ^ ου ἦρξατο νὰ λ έ γ ε τ α ι Οἰκονμενι..
μ α το ς, εἶναι ἀλλὁτρια τω ν Κληρ^.κῶν κα ὶ τ η ς ἱε^ α τικ ῆ ς τέξεω ς, κὸς, οῦκ έπαυσε τοῦ το λέγεσθαι^ έ^θεν μ ε τ ὰ τὸ ν Κ α ππάδο^α
και δ ια τ ὶ ὁ καπνι^δης τύφος τη ς κοσμικῆς έξουσίας π ρ έπ ει νὰ Κο^νσταντινουπύλεο^ς ^Ι^πιφάνιος, ^ιαὶ ^ Δ ν θ ιμ ο ς, κ α ὶ ^ἶην^ς^ καὶ
^ να ι μακρὰν τω ν ιερέων του Θεοῦ, κ α τὰ τη ν πρὸς Κ ελεστἶνον Ι^υτύχιος^ ῦ ^ὸ του Ἱ ο υ σ τινια νο ῦ έν τ ε Τ^ίεαραις κ α ὶ Ι^ίδίκτο^^
Π ά π α ν έπισ τολόν τ η ς έν Κ αρθαγ. Συνυδου. Κ αθαιρει δέ ^ α ὶ ὁ Ο ἰκουμ ενικοὶ ἐκλήθησ α ν,τύσον ὁποῦ κ α ὶ έν τ ^ ἰ^.Συνυδ^ρ ΙΙέτρος
πγ^. Ἀ π οσ τολικ ὸς έκείνους όπου θέλουν νὰ έχουν καὶ Ρ ωμα^κἦν ὁ του Π ά π α το π ο τη ρ η τ η ς Ο ίκουμ ενικὸν ^ ν ^ α σ ,^ τ^ ν Ταρά^ον^
ἀρχόν καὶ ἱερατικην διοίκησιν. Κ αι ὁ Κύριος έν τοις Υ^ύαγγε- Δι^ ^ κ α ὶ ὁ θείος Ιω ά ν ν η ς ὁ ^ η σ τ ε υ τ η ς ἐ π ὶ του ^ α υ ρ ικίου τ ^
λίοις προστάζει νὰ φ υλαττι^μεθα ἀπ ὸ έκείνους ὁποῦ θέλουσι νὰ το ια ύ τ ^ σ υν εχεία του τοιού του τ ίτ λ ο υ άκολουθῶ ν, τ ^ παρὰ τ ^ .
περιπατουν ἐν στολαῖς, και διὰ τοῦτο νόθον κ α ὶ πεπλασ μένον άλ λ ω ν γ ιν ^ έ ν ν ^ πρὸς το ν Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς^ πρ ῶ τος ὁπέ-
κρίνεται το μ άτην θρυλλούμενον θέσπισμα. ἶ^ἰ δέ κ α ὶ σ υ γ χ ω - γρ α ψ εν έαυτὸν Οικουμενικών. Δ η λ ο ὶ δέ, τ ὸ ^ ν Π αναγιο^τατο^
ρήσωμεν καθ^ ί^πόθεσιν, δτι εἶνα ι ἀληθές, ἀλλ^ ὅμω ς ἐπ ειδη ^αὶ π ά ν τ α ἀ γ ιῶ τ α τ ο ς . ο ,τ ι λογη ς δηλ . έγραφ ε κ α ὶ ὁ Ταράσιος καὶ
έναντιοῦται προφανῶς είς τους ίερους Κ α νένας, είνα ι άκυρον καὶ ^ ω τ ι ο ς πρ ὸ ς του ς ΙΙ ά π α ς Ἀ δ ρ ια ν ὸ ν κ α ὶ Ν ικ ό λα ο ν , τ ῶ πάντα
ἀργύν. οἱ γὰρ το^ς Κανόσιν έναντιούμενοι π ρ α γ μ α τικ ο ὶ τύ π ο ι ά - ἀ γ ιω τ ά τ ι^ ἀδελφί.^ κα ὶ σ υ λ λ ειτο υ ρ γ έ Ἀ δ ρ ι α ν έ (^ κα ὶ ^ίι^ιολάφ)
κυροί είσιν, ^ ς ειπομεν είς τη ν ἀρ^ην τ η ς Ι^ί^λου^ εἶνα ι λοιπὸν, ΙΙ ά π ^ Ἱ ^ μ η ς ^ τυ δέ Ο ίκ ουμ ενικος, δύι^ τ ιν ὰ δη λ ο ι' ^ γὰρ έκ-
^ ς ειπομεν, π ρ ισ β ιια κ α ὶ πρ ω τεια του Γ ι^ μ η ς, τ ο νὰ εχν^ την λ α μ β ά ν ετα ι ά π λ ῶ ς έν τ ^ καθόλου ^Ι^κκλησία, δηλ α δη ο τι έστὶν
έξουσίαν π ά ντω ν τῶ ν έν τ ^ Διοικήσει τ η ς Ρ ^ μ η ς ε π ισ κ ό π ω ν ε π ί σ κ ο π ό ς τ ις έ χ ω ν έξουσίαν ἰδικην κ α ὶ μ ο ν α ρ χ ικ η ν ἐν τ η κα-
καὶ ^Ιητροπολιτῶν^ ω στε αὀτον χειροτυνείν αὁτούς μ ε τ ὰ τῶ ν θύλου Ἐ κκλησ ί^ι ^ δηλοι π ο λ ύ μέρος τ η ς οικουμένης. Καθ^ ^ καὶ
τ^ ς Διοικήσεως ^ π ισ κ έπ ω ν ^ κα ι τὸ νὰ '^ναι πρ ῶ τος τ ^ τάξει Ι^ασιλεῖς πολ λοὶ, κ α ίτοι μ η ο ν τ .ς κύριοι ^λης τν^ς οικουμένης,
τω ν λοιπῶν Π ατρ ιαρ χῶ ν. Τ α ῦ τα δέ τ ὰ προνόμια έλαβεν δ^χι λ έγ ο ντα ι ὅμο^ς οικουμένης Δ εσ π ύ τα ι, ^ ὁ Ι^υάγριος ὀνομάζει
δ ια τ ὶ η Ρι^μη εἶναι καθέδρα του Πέτρου, δ ία τ ὶ ὁ Ρι^μης τον Ζ ήνω να, καθ^ ^σον δηλ. π ο λ ύ .μ^ρος τ η ς ο ἰκ ^ μ έ ν η ς έξουσιά-
εἶναι ^.κάριος του ^ ρ ισ το ῦ , καθως μ αταιολογοῦσιν οἰ Π απισταὶ^ ζουσι. Κ α τ ὰ ^ ν τὸ π ρ ώ το ν σΤ ^αινόμ ενον λ οιπ ὸν ού λέγεταί
δ χ ι, ἀλλὰ πρ οκ ατα ρ κτικ ές μ έν, δ ια τ ὶ ή Ρ ι^μ η ἦ το μ έ ^ α σ ι- π ο τ ε Ο ίκουμενικος ο Κ ω νσ τα ντινουπύλειι^ς, άλλ^ ουδέ ὁ ^ ω μ η ς ,
λείαν τιμημένη. Τ ῶ θρόνι^ γὰ ρ, φησὶν, ό παρῶ ν Κ α ν ^ τη ς ^ άλλος τιν ὰ ς, είμ η ^ ν ο ς ο ^ ρ ισ τ ὸ ς , ὁ τ η ς οίκο^ι,^νης ^λης ἀ-
Ρ
πρεσβυτέρας ω μης, διὰ τ ὸ ^ασιλεύειν την πόλ ιν έκείνην, είκό.. ληθῶ ς ΙΙα τρ ιά ρ χ η ς , ^ έδόθη π ά σ α ἐξουσία έν ου ρ α νέ καὶ έπὶ
τω ς οἱ Πατέρες ά π ο δεδι^ασ ι τ ὰ πρεσ^εια^ έπομ ένω ς δέ, κ ^ ὶ διὰ γ η ς . λ έ γ ε τ α ι δέ κ α τὰ τ υ δεύτερον σ ^ α ιν ^ ε ^ ν ο ν οιὰ τὸ πολυ μέ-
τ^ ἀρχαιον έθος ὀ^οῦ ή^ολούθησε^ καθως ἦ το πρω τεύουσα π ύ λ ις ρος τ η ς οικουμένης έ χ ε ιν υφ^ έαυ τὸν, κ α ὶ πρ ὸ ς το ύ το ις διὰ τ^ν.
Ι
^ ^^μη, έτσι νὰ ^ να ι π ^ ο ς καὶ ὁ ^ταύτης ^ Ι^ ίσ κ ο π ο ς, καἰ ζῆλον κ α ὶ τη ν πρύνοιαν οπου ^ χ ε ι είς τ η ν φ υλ α κ η ν τ η ς πίστεω ς
συνεπομένως, δ^ατὶ οἰ Κανύνες έδωκαν το τοιοῦτον προν^μιον κ α ὶ τ ῶ ν συνοδικῶν κα ὶ ^ α τ ρ ικ ῶ ν παραδύσ^ων^ ο χ ι μόνον έν τ η
είς συτον, καθο^ς παρο^εοίως ἐδύθη τὸ αύ τὸ προνύμιον κ ^ ἰ ε^ς έαυτοῦ Δ ιοικήσ ει, ἀ λ λ ὰ κ α ὶ έν τ α ις λ ο ιπ α .ς . ^Οθ^ν η ὁ^^ωνυ^εία
τον Κ ω νσταντινουπόλεω ς, δ ια τ ὶ ἐστάθη βασιλεύουσα Κο^ν- του δνύ^εατος τ ο ύ τ ο ι έπροξένησε τ ὰ σ κά νδαλ α μ ε τα ξ ύ του Κων-
σταντινούπολις κ α ὶ νέα Ρι^εη^ καὶ δ ια τ ὶ ἐσ τάθη Ι^ασ^λεύονσ^, σ τα ντινου πύ λ^ ω ς Ν η σ τ^ υ το υ ^ .α ὶ τ ^ ν Ἱ ^ μ η ς Ι Ι α π ^ . Ιίελαγίου,
έγινεν ἀρχαἰον έθος νὰ ^ ειρ οτον^ τους ἐν τ.^ Ἀ σ ί^ , κα ὶ Π ύντω , λέγ ω , καὶ Γρηγορίου τού Δ ια λό γο υ . Ο υ το ι μ έν γὰ ρ , κατὰ τὸ
καὶ ^ράκ^ι ^ ι σ κ ύ π ο υ ς , κα ὶ δ ια τ ὶ έγινεν ^θο^, ἐδύθησαν οί π ^ τ ο ν σημαιν^μενι^ν εκλαμ βάνοντας τ ο , Ο ίκουμ ενικος, ^νύ^^αζον
Κανύνες κα ὶ έ^εσφράγισαν το ἀρχαιον^ εθ^ς. Σ η ^ ^ ίω ^ ^ τὸν τίτλ ο ν τοῦτον ^λάσφη^μον^ διαβολ^κὸν, κ ^ ὶ ά λ λ α π ο λ λ ά . καὶ
κοντὰ είς τὰ ἶσα προνύμια τῶ Ρ ω μ ης ὁποῦ έ λ ^ ε ν ^ Κ ω νσταν.. ὅ τι οποιος θέλει νὰ έν ο μ ά ζ ετα ι ι^ίκου^^,ενικ^, έστ^ του ^Α ντι^ρί-
τινουπύλεω ς, έλα^εν ἀκύμη καὶ τούτους τους δύω τίτλ ο υ , ^ ς στου πρόδρομος (ἐ π ισ το λ η Ι^ρηγορίου π ρ ὸ ς τ ^ ν Μ αυρίκιον), καὶ
νὰ δνομάζεται αυτος διαφερύντως ἀπ ὸ τους άλλους ΙΙατρ^άρ- κ α τ ὰ τοῦ το ἀλήθευον. ^Ο δέ Ν η σ τ ευ τὴ ς κ ^ ὶ ο μ α ^ κ ι ο ς καὶ οἱ
χ α ς, Π α ναγιῶ τα τος κα ὶ οίκουμενικύς. Κ αὶ το μ εν, Π α να - καθ^ έξης ΙΙ α τ ρ ιά ρ χ α ι κ α ὶ Ι^ασ^λείς κ α τ ὰ το ^ ε α ιν ό μ ε ν ο ν έν-
γιι^τατος, προ^τος εἶ^ ε πρὸς το^ς Κ ω νσ τα ντινο^^ύ λ^ω ς ^ έ ^ νοοῦντες τὸν τ ίτ λ ο ν , οί^δέναύτοίς έμ^λε, κ ^ ὶ κ α τὰ τοῦ το ἀλήθευον
γιον κα ὶ Πέτρον, μ ακά ριος Ἀ ν τ ^ ο χ ε ία ς έν τ ^ Σννύδ^^ κ α ὶ α υ το ί. Δι^ ί, κ α ἰ η έν τν^ ^Δ.γία Σοφίς^ συσ τασ α σύνοδος κα^
κα τὰ τον αἰῶνα, τὸ δέ οίκουμεν^κὸς ^ιρῶτοι εἶ^ ο ν οἱ Κ λη^ θαρώς λ έγ ει, ὅ τι ούκ έσ τιν Ἀ ν τ ίχ ρ ισ τ ο ς ο καλού^ε^νος Οίκουμε-
ρικοὶ του ^Αντιοχεί^ς, κ ^ ἰ οἰ έν τ ^ Ι^ υ ζ ^ ν τί^ ὁρθύδοξο^ πρ^ς νικὸς ι^ς π λ είσ το υ μέρους τ η ς οίκουμένης έ π ά ρ χ ω ν . Π λ η ν καὶ ο^
^Ιωάννην Κωνσταντινουπόλεως τὸν Κ α π ^ ιά δ ο ^ Ιου σ τίνο υ δύω ο^τοι τ ίτ λ ο ι, ο υ χ ὶ ἀ π ὸ Κ α νύνω ν Συ νοδικῶ ν ^ Π ατρικώ ν,
τοῦ Θρ^κὸς κα τὰ τον ς^. αἰῶν^. Ι ^ διαφερύντω ς ὁ Κ ω ^ . άλλ^ ἀ π ὸ συνηθείας έδύθησαν είς τον Κ ω νσ τα ντινο υ π ό λ εω ς. ^
σταντινουπύ^εως ο^τω ς ὁνομάζετ^ι^ δ ^ τ ἰ ἀ^κ^λ^ ^ ^
ὀποσ ημείω σ ις α ^ τ η συνερανίσθη κ α ὶ έξ ά λ λ ω ν , μ ά λ ισ τ α δέ έ^ι-
μ η ς ι^νομάσθη ἀπὸ πολλους Π α να ν^ τ^ετο ς, ^ Λ
^ ^ λ εξ α ν δ ρ είς^ τη ς Δ ω δεκ α β ί^ λ. του Δοσιθέου.
 ΤΠΣ Δ', ΟΙΙ^ΟΥΜΕΝΙΚΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ο ἶ Τ ι^ ν ε ἰ ρ η μ έ ν ω ν Δ ιο ικ ή σ ε ω ν μ η τ ρ ο π ο λ ^ τ α ι , ά λ λ ,ά δ ή κ α ὶ ο ι ^Επίσ^Ιιοποι ο ἰ ε ίς τ ο υ ς β ^ ρ β α ρ ικ ο ύ ς τ ό π ο υ ς εύρι'^
σ κ ό μ ε ν ο ι , Τ ο ύ ς γ ε ι τ ο ν ε ύ ο ν τ α ς ε ίς τ ά ς ρ η θ ε ίσ α ς α ὁ τ ά ς ^ ι ο ι κ ή ο ε ι ς , κ α ^ ς ο ι μ έ ν ^ λ λ α ν ο ὶ λ ε γ ό μ ε ν ο ι, π α ρ ά ε ε ιν τ α ι
κ α ὶ σ υ ν ο ρ ε ύ ο υ ν μ έ τ ή ν τ ο ύ Π ό ν τ ο υ ^ ι ο ί κ η σ ι ν , ο ἱ δ έ Ι ^ ο σ ο ι , μ έ τ^ήν τ^ ,ς Θ ρ ά κ η ς. Π λ ή ν ο ί ρ η θ έ ν τ ε ς μ η τ ρ ο π ο λ ^ -
τ α ι νά μ ή χ ε ιρ ο τ ο ν ο ύ ν τ α ι ά π ὸ τ ὸ ν Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς , κα θ ο^ς α ύ τ ὸ ς β ο ύ λ ε τ α ι κ α ὶ ψ η φ ίζ ε ι ,. ά λ λ ά τ ά ς ψή-^
-φ ο υ ς μ έ ν ν ά κ ά μ ν η ^ ύ π ^ α ύ τ ῶ ^ Σ ύ ν ο δ ο ς , κ π ὶ ν ά τ ά ς ά ν α φ έ ρ ^ , κ α τ ά τὸ σ ό ν η θ ε ς ε ίς τ ὸ ν Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς ,
^εύΤ ὸς δ έ ν ά χ ε ι ρ ο τ ο ν ώ , ά π ὸ ἀ κ ε ίν ο υ ς , ε ίς τ ο υ , ὸ π ο ίο υ ς ή θ ε λ α ν σ υ μ φ ω ν ή σ ο υ ν ο ι ψ η φ ί ο κ ν τ ε ς , ή ^ λ ο ι , ^ οί π ε ^
ρ ισ σ ό τ ε ρ ο ι ( ἱ^ .
Υ Ι^Θ ,

^ Ε π ίσ κ ο π ο ν ε ὶς Π ρ ε σ β υ τ έ ρ ο υ β^θμὸν φ έ ρ ε ιν , ὶ ε ρ ο σ υ λ ί α ἐ σ τ ί ν . Ε ἰ δὲ α ἱτ ία τ ις δ ι κ α ί α ἐκ είν ο ι^ ς ἀ π ὸ
^ῆς πρά^εω ς τ ῆ ς Ἐ π ι σ κ ο π ῆ ς ἀ π ο κ ι ν ε ῖ , ο ὐ δ ὲ Π ρ ε σ β Ι^ τ έ ρ ο ^ τ ό π ο ν κ α τ έ χ ε ι ν ὀ φ ε ί λ ο υ σ ιν . Εἰ δέ ἐ κ τ ό ^ τ ιν ο ς -
έγκλήματος ἀ π ε κ ιν ή θ η σ ς ιν τ ο ῦ ἀ ξ ιώ μ ^ τ ο ς , πρὸ^ τ ὴ ν τῆς Ἐ π ι σ κ ο π ῆ ς ἀ ξ ί α ν ἐ π α ν α σ τ ρ έ ψ ο ι^ σ ιν .^

ε ρ μ η ν ε ί α

^Εν τ ^1δ^ . π ρ ά ξ ε ι τ^ ἱς π α ρ ο ύ ^ η ς δ^, σ υ ν ό δ ο υ γ έ γ ρ α π τ α ι ( σ ε λ . ^ ( ) Τ ού β^. τ ό μ . τ ή ς ^ Ιυ λ λ ο γ ^ ς τ ῶ ν Σ υ νόδω ν^

ὅ τ ι , ό Τ ^ ς Τ ύ ρ ο υ ^ Ε π ίσ κ ο π ο ς Φ ώ τ ι ο ς ά ν έ φ ε ρ ε ν ε ίς τ ὸ ν β α σ ι λ έ α μ α ρ κ ια ν ὸ ν , ω ς ^ Ε υ σ τ ά θ ιο ς , ὸ ^Ε πἰσ ^ιοπ ος ^ηρυ^
τ ο ύ (ή πα ρ ^ ά λ λ ο ι ς Ε ό σ έ β ιο ς Τ ύ ρ ο υ , ά λ λ ά τ ὸ π ρ ό τ ε ρ ο ν ε ἶ ν α ι κ α έ ά λ η θ έσ τερ ο ν ) ά π έ σ π α σ ε ν ά π ὸ τή ν Τ ύρον δ ια ^
φ ό ρ ο υ ς έ π ι ^ κ ο π ά ς , β ί β λ ο ν , λ έ γ ω , Ι^ότρυν, Τ ρ ίπ ο λ ιν , ^ ο ρ θ ω σ ιά δ α , Ἀ ρ κ ά δ α , κ α ὶ Ἀ ν τ ά ρ α ν δ ο ν , κ α ὶ τ ο ύ ς ύ π ^ α ύ τ ο ύ
χ ε ι ρ ο Τ ο ν η θ έ ν τ α ς ^ Ε π ισ κ ό π ο υ ς κ α θ ε λ ο ^ ν , ε ίς Π ρ ε σ β υ τ έ ρ ο υ β α θ μ ὸ ν κ α τ ε β ί β α ^ ε ν . Ἀ ν έ φ ε ρ ε ν οὕν πρὸς τή ν σύνοδον
-τή ν υ π ό ^ ε σ ιν Τ α ύ τ η ν ή τέ^ ν ά ρ χ ό ν τ ω ν σ ύ γ κ λ η τ ο ς , π ρ ὸ ς τ ή ν δ π ο ία ν τ ό σ ο ν ο ἱ τ ο ύ Π ά π α τ ο π ο τ ^ ρ η τ α ἱ , ^σον κ α έ
ὁ Κ ω ν σ τ α ν τ ι ν ο υ π ό λ ε ω ς , κ α ὶ δ λ η ή σ ύ ν ο δ ο ς ά π ο κ ρ ι θ έ ν τ ε ς , τ ὸ ν π α ρ ό ν τ α Κ α νό να έ ξ έ δ ω κ α ν λ έγοντες, ^ τ ι ε ἶν α ι
ι ε ρ ο σ υ λ ία τ'ὸ ν ά κ α τ α β ι β ά ζ η τ ι ν ά ς ^ Ε π έ ^ ο π ο ν ε ίς β α θ μ ὸ ν κ α ἰ τ ό π ο ν Π ρ εσ β υ τ έρ ο υ , δ ιό τ ι ε ί μ έ ν δ ιά έγκλημ α τ ά
. τ ι ν α κ α θ α ιρ ε ἱ^ τ α ι, κ α ὶ ἐ κ β ά λ λ ε τ α ί τ ι ν α ς τω ν ἐ ν ε ρ χ ε ιέ ^ ν Τ ^ ς ά ρ χ ιε ρ ω σ ύ ν η ς , δ Τ οιούΤ ος ο υ δ έ ίε ^ ε ύ ς δ ύ ν α τ α ι νά
. ^ ν α ι , ^ έ ν ε ρ γ ε ἰ α ς τ ο ύ ἰε ρ έ ω ς ν ά έ ν ε ρ γ ^ . Ε ί δ έ κ α ὶ χ ω ρ ὶ ς ν ά κ ^ έ ν α κ ω λ υ τ ικ ὸ ν έ γ κ λ η μ α έ ^ ε β λ ή θ η τ ^ ς ά ρ ^ 1
χ ι ε ρ ω σ ύ ν η ς , ο ὕ τ ο ς ό^ς ά δ ί κ ω ς έ κ π ε σ ο ^ ν ο ὕ ε ἶ χ ε ν ά ^ ι ω μ α τ ο ς , θ ε λ ε ι έ π α ν α λ ά β ^ π ά λ ιν , κ α τ ά π ά ν τ α λ ό γ ο ν δ ι^
κ κ ι ο ο ύ ν η ς , τ ὸ ν ο ί κ τ ο ν τ ό π ο ν , κ α ὶ ν ά ^ α ι αι^θ'.ς ^ Ε π ίσ κ ο π ο ς , ^ο δ έ ^ω ναρ^ς λ έ γ ^ ὅ τι τὸ νά κ α τ α χ θ ^ ά ^ ἱκ ω ς
^ Ε π ίσ κ ο π ο ς ε ί ς π ρ ε ο β υ τ έ ρ ο υ β α θ μ ὸ ν , μ ε ^ ζ ο ν ε ἶ ν α ι τ ^ ς ιε ρ ο σ υ λ ία ς . Κ α θ ό τ ι , ο^Ιχὶ ἰε ρ ό ν Τ ι σ υ λ ^ κ α ὶ κ λ έ π τ ε ι , ά λ -
λ ά μ ε ῖ ζ ο ν Τ ού ἱε ^ ο ύ . ^ ι ά γ ά ρ τ ^ ς έ π ι κ λ ή σ ε ω ς τ ο ύ ^ Α ρ χ ιε ρ έ ω ς , τ ο ύ ά γ ίο ν Π ν ε ύ μ α τ ο ς έ π ιφ ο ιτ ή σ ε ι ο ἰ ν α ο ὶ,
κ α ὶ Τά ίε ρ ά , κ π θ ιε ρ ο ύ ν τ ^ ιι κ α ὶ ά γ ι ά ζ ο ν τ α ι , μ ε ^ ζ ο ν δ έ π ά ν τ ω ς τ ὸ ά γ ιά ζ ο ν τ ο ύ ά γ .α ζ ο μ έ ν ο υ . Δ ιά τ ἱ δέ ό μ έν
Κ α ν ω ν ο ^ τ ο ς τ ο ύ τ ο έ μ π ο δ ί ζ ε ι , δ δ έ κ^ τ ^ ς ε ίς π ρ εσ β υ τέρ ο υ τ ό π ο ν κ α Τ ά γ ε ι, τ ὸ ν ύ π ε ρ ό ρ ια ἄνευ γ ^ ω μ ^ ς το ύ
κ α τ ά Τ ό π ο ν ^ Ε π ισ κ ό π ο υ δ ι δ ά σ κ ο ν τ α ^ Κ π ι^ κ ο π ο ν , ^ ρ κ Τ ή ν λ ύ σ ιν Τ ή ς ά π ο ρ ία ς Τ α ύ Τ η ς ε ις τὸ ν λε^ , Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ό ν .

α ' Ε π ε ι δ ὴ ο ὶ ε ὐ λ α β έ σ τ ^ τ ο ι ἐ π ί σ κ ο π ο ι τ ῆ ς Α ί γ υ π τ ο υ , ο ὐ χ ὡ ς μ ^ ιχ ό μ ε ν ο ι τ ῆ κ ^ ιθ ο λ ικ ῆ π ί ^ ^
σ τ ε ι , ὺ π ο γ ρ ἀ ψ ^ ιι τ ῆ ἐ π ισ τ ο λ ῆ τ ο ῦ ὁ σ ιω τ ά τ ο υ α ρ χ ιε π ισ κ ό π ο υ Α έ ο ν τ ο ς ἐ π ὶ τ ο ῦ π α ρ ό ν τ ο ς ἀ ν ε-
βἄλλοντο, ά λ λ ὰ φ ά σ κ ο ν τ ε ς ἔθος ε ἶ ν ^ ἐν τ ῆ Λ ἰ γ υ π τ ι α κ ῆ Δ ι ο ι κ ή σ ε ι , πο^ρ ὰ γ ν ώ μ η ν κ ^ ὶ δ ι ^ τ ύ π ω σ ι ν το ^
ἀ ρ χ ιε π ισ κ ό π ο υ μ η ο ὲ ν τ ο ιο ῦ τ ο π ο ιε ῖν , κ ^ ὶ ἀ ξ ιο ῦ σ ιν ἐ ν δ ο θ ῆ ν ^ ι ^ ύ τ ο ῖς ἄ χ ρ ι τ η ς χ ε ιρ ο τ ο ν ί^ ς το ῦ ἐσ ο μ ένο υ
τ ῆ ς 'Α λ ε ξ ^ ι ν δ ρ έ ω ν Μ ε γ ^ λ ο π ό λ ε ω ς ἐ π ι σ κ ό π ο υ . ε ύ λ ο γ ο ν ἡ μ ῖ ν ἐ φ ά ν η κ α ὶ φ ι λ ά ν θ ρ ω π ο ν , ω σ τ ε ^ ύ τ ο ῖς μ έ ν ο υ -
σ ιν ἐ π ὶ τ ο ῦ ὸ μ ο ίο υ σ χ ή μ α τ ο ς ἐν τ ῆ Β ^ ι σ ι λ ε υ ο ύ σ η π ό λ ε ι , ἔ ν δ ο σ ιν π α ρ ^ σ χ ε θ ῆ ν ^ ι , ἄ χ ρ ι ς ά ν χ ε ι ρ ο τ ο ν η θ ῆ ὁ
Ἀ ρ χ ιε π ίσ κ ο π ο ς τ η ς Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ έ ω ν Μ εγα λ ο π ό λ εω ς^ ' Ε γ γ ύ α ς ο υ ν δ ό τ ω σ ^ ν ὅ τ ι ο ὐ κ ἐ ^ έ ρ χ ο ν τ ^ ιι τ ο ύ τ η ς τ ῆ ς
π ό λ ε ω ς , ἔ ω ς ο ^ ἡ Ἀ λ ε ξ ^ ε ν δ ρ έ ω ν π ό λ ι ς ἐ π ίσ κ ο π ο ν δ έ ξ η τ ^ ι.^

^ ρ μ η ν ^ ί α^

Γ έ γ ρ α π τ α ι έν Τ ^1δ^ . π ρ ά ξ ε ι τ ή ς πα ρούσης συνόδου, ὅ τ ι μ ε τ ά τ ^ κ κ θ α ίρ ε σ ιν τ ο ύ Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ί ^ Δ ιο σ κ ό ρ ο υ ,

δ^κα, ( ^ δ ε κ α Τ ρ ε ^ ς π α ρ ^ ό ^ λ λ ο ις) ^ Ε π ίσ κ ο π ο ι τ ο ύ α ^ τ ο ύ Ἀ λ ε ^ α ν δ ρ ε ίο ^ ς , Τ ὸν μ έ ν Ι ^ ^ τ υ χ ^ κ ^ ὶ Τὸν ^ ιό σ ^ ο ρ ο ν α ύ '-
Τ ὸ ν ά ν α θ ε μ ά τ ι σ α ν , κ α ὶ Τ ά δ ό γ μ α τ α α ύ τ ί^ ν , δ έ ν έ π ε ίθ ^ ν Τ ο δ έ ν ά ύ π ο γ ρ ά ψ ο υ ν ε ι^ τ ή ν έ π ι ^ τ ο λ ή ν τ ^ θ α γ ιο υ ^ ε ^
.ο ν τ ο ς ^ ώ μ η ς , τ ὴ ν ^ π ο ι α ν ἀ π έ σ τ ε ι λ ε π ρ ὸ ς Τ ὸν Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς ά γ ιο ν ^ λ α υ ^ ίκ ν ὁ ν , ( .^ τ ι ς κ^ιὶ σ τ η λ ^ όρθο^ο^-
ξ ί α ς ι^ ν ο μ ά σ θ η , ὡ ς ε ^ π ο μ ε ν , δ ι α τ ί π ε ρ ι ε ^ χ ε ν ^ λ ο ν τ ὸ ό ρ θ ό δ ο ξ ο ν Τ ^ ς π ίσ τ 'ε ω ς φ ρ ό ν '^ μ ά ), ^ δε^ετὶ έ μ α ^ ο ν τ ο ε ίς
Τ ά έν α ύ τ ^1π ε ρ ι ε χ ό μ ε ν α όρθό^οξα δ ό γ μ α τ α , ά λ λ ά δ ι α τ ί ^ Α ε γ ο ν , π ^ ς ^ Τ ο ο ννή θ ει^ι - ε^ς Τ ή ν Τ ^ Ἀ λ ε ς ^ κ ν δ ρ ε ία ς

1
( ) Σν^^μείωσαι ο τ ι ή δ^. αί^τη Σύνοδος ἐν τ ^ ιέ. πράξει α ὁ - τιρ ^ομ ^κάνονι Ἱω άννου Κωνσταντινουπόλεω ς του άπ ὸ
τ ή ς τού ς τρ ιά κ ο ντα τούτους Κ ανόνας έξέθετο, ἀλλ^ ούκ οἶδα δ - λαστικῶ ν, ούτε έν τ^Ι ^Δρα^ι^ή παραφράσει ἶω σή^ τοῦ Δ ίγ υ -
π ω ς ό κἦ . ο^τος κ α ὶ ό κθ^. κ α ὶ ό λ^. ο ὁ χ ^ ί σ κ ο ν τ α ι , σύτε έν πτίο υ. ^ ν δέ τ ^ εὁρίσκονται.
σ υλ λογή τῶ ν κ α ν ό ν ω ν Ἱ ω ά νν ο υ τού Ἀ ν τ ιο χ έ ω ς , ούτε έν
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ιο ί κ η σ ι ν , π α ρ ὰ γ ν ώ μ η ν α ὐ τ ο ῦ ν ὰ μ ὴ κ ά μ ν ο υ ν κ α ν έ ν α κ ίν η μ ιε ο ί τ ο ύ τ ο υ ε π ί σ κ ο π ο ι Π λ ὴ ν ο ί μ ὲ ν 'Α ρ χ ι ε ρ ^ ῖ ς
τ ῆ ς σ υ ν ό δ ο υ , κ α ί τ σ ῦ τ α λ έ γ ο υ σ ιν α ὐ τ ο ῖ ς ο ὐ κ ἐ π ί σ τ ε υ ο ν , ἀ λ λ ' ὐ π ο π τ ε ύ ο ν τ ε ς α ὐ τ ο ὺ ς ὡ ς ετεροδόξους, ἐζή τουν ν^
το ^ ,ς κ ^ ο υ ν , ο ί δ ὲ ά ρ χ ο ν τ ε ς κ α ί ἠ Σ ύ γ κ λ η τ ο ς , φ ι λ ά ν θ ρ ω π ό ν τ ι π ε ρ ί τ ο ύ τ ω ν ν ο ή σ α ν τ ε ς ., ἐ π ρ ό β α λ α ν ε ί ς τ ὴ ν Σ ύ -
νο δ σ ν ό τ ι ν ὰ μ ὴ κ ά θ α ιρ ε θ ο ῦ ν , ἀ λ λ ὰ ν ὰ δ ο θ ῆ δ ιο ρ ία ε ί ς α ό τ ο ὺ ς ν ὰ μ έ ν ο υ ν ε τ σ ι , ά κ α θ ά ί ρ ε τ ο ι δ η λ . μέσ α ε ἰς τ^,ν
β α σ ιλ ε ύ ο υ σ ά ν , ^ ω ς ὅ τ ο υ ν ὰ χ ε ιρ ο τ ο ν η θ ῆ ά λ λ ο ς '^ λ ε ξ α ν δ ρ ε ί α ς α ρ χ ιε π ίσ κ ο π ο ς ^προκαθ^ρέθη γ ά ρ , ὡ ς ε ἴπ ο μ ε ν ὁ
'^ λ ε ^ ικ ν δ ρ ε ία ς ^ ιό σ κ ο ρ ο ς ^ . ε ἰς τ ὴ ν γ ν ω μ η ν δ ὲ τ ῶ ν ά ρ χ ό ν τ ο ^ ν κ α ί ἠ σ ύ ν ο δ ο ς σ υ ν α κ ο λ ο υ θ ή σ ικ σ α , ω ρ ισ ε νὰ μ ε ί-
νουν ^ τ σ ι κ α ί νὰ δώ σουν ἐγγυ η τὰ ς, ὅτι δὲν φ ε ό γ ο υ σ ιν ἀ π ὸ τ ὴ ν Κ ω ν σ τ α ν τ ι ν ο ύ π ο λ ή , ^ ω ς ο ἶι ν ὰ χ ε ι ρ ο τ ο ν η θ ώ
^ λ ε ^ α ν δ ρ ε ί α ς 'Ε π ίσ κ ο π ο ς , ὅ σ τ ι ς ἐ σ τ ά θ η ὁ Ἅ π ο λ ιν ά ρ ιο ς ^θν δ ι ε δ ἐ ξ α τ ο ὁ Π ρ ο τ έ ρ ιο ς ^ ὁ μ ε τ ὰ τ ὸ ν ό^ ιόσ κορον χ ε ι -
ρ ο τ ο ν η θ ε ίς ί σ ε λ . ^ ι ί το ῦ β' τό μ ο υ τ ῆ ς τ ῶ ν Σ υνόδω ν σ υλογῆς^ ^ ο ρ εε κ α ί τ ὸ ν κ ' . κ α ί λ δ ' . '^ π ο σ τ ο λ ι κ ό ν .

ΠΕΡΙ ΤΠΣ ΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΙΙΣ

ά γ ι α κ α ὶ ο ικ ο υ μ ε ν ι κ ά Υ Ιέ μ τ η Σ ύ ν ο δ ο ς , ^ Τ ι ς ά ρ ι θ μ ε ῖ Τ α ι β^. Τ ^ ν έ ν Κ ω ν σ Τ α ν τ ι ν ο υ π ό λ ε ι γ ε ν ο μ έ ν ω ν ) ,.
έγένεΤ ο έν έΤ ει έ π ὶ Τού π ρ ω τ ο υ Ι ο υ σ τ ι ν ι α ν ο ύ τ ο ύ Α ύ Τ ο κ ρ ά Τ ο ρ ο ς , ε ίς ό κ τ ω μ έ ν π ρ ά ξ ε ι ς π ε ρ ι ε χ ο μ έ ν η λ α Τ ι-
ν ι σ τ ὶ . κ α τ ά τ ὸ ν Δ ο σ ίθ εο ν, Ι^ιβλ^ ε^. κ ε φ . ι ^ ' . Τ ά Δ ω δ ε κ α β ἰ β λ ο υ , ε ί ς π έ ν τ ε δ έ έ λ λ ^ η ν ισ τ ὶ, κ α τ ά τ ὸ ν β^. τ ό μ . τ ι^ ν
Συνόδω ν, σ ελ. ^ ύ ἱ . Σ υνήχθ'^σ ^Ε ν δ έ ε ί ς α ύ τ ή ν Π α τ έ ρ ε ς τ ὸ ν ά ρ ιθ μ ὸ ν ρ ^ ε ο ἀ ν α μ ε Τ α ξ ύ ε ι ς Τ ο ύ ς ὸ π ο ίο υ ς π ρ ο έ λ α μ -.
π ο ν ὸ ^ Ιη ν ^ ς μ έ ν ἄ ^ χ ὰ ^ έ^πΕ ιτ^ κ α τ ά δ ια δ ο χ ή ν ό ^ ύ τ ύ χ ιο ς , ο ί Κ ω ν σ τ α ν Τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς χ ρ η μ α Τ ίσ α ν Τ ε ς Π α-
τ ρ ιά ρ χ α ι^ Β ιγ ί λ ι ο ^ ὸ Ι ^ μ ν Ι ^ , ε ύ ρ ισ κ ό μ ε ν ο ς μ έ ν έ ν Κ ω ν σ Τ α ν τ ι ν ο υ π ό λ ε ι , ο ύ χ ὶ δ έ κ α ὶ π α ρ ὡ ν ε ις τ ή ν σ ύ ν ο δ ο ν , ο ύ τ ε
α ύ τ ὸ ς π ρ ο σ ω π ι κ ο ί , ο ύ Τ ε δ ι ά Τ ο π ο Τ η ρ ^ Τ έ^ ν ( κ α θ ω ς δ η λ . κ α ὶ ε ι ς τ ή ν ο ί κ ο υ μ ε ν ι κ ή ν β^. α κ ο λ ο ύ θ η σ ε Σ ύ ν ο δ ο ν ) , έ π ι -
κ υ ρ ω σ α ς ^ ω ς τ ή ν σ ύ ν ο δ ο ν ύ σ Τ ερ ο ν δ ι^ έ γ γ ρ ά φ ο υ έ κ δ ύ σ ε ω ς ^ Ἀ π ο λ ι ν ά ρ ι ο ς ὸ Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ί α ς , Δ ό μ ν ο ^ ὁ Ἀ ν Τ ι ο χ ε ί α ς
Δ ίδ υ μ ο ς κ α ί ί^ υ ά γρ ιο ς ά ν α π λ η ρ ο ίΙν Τ ε ς Τ ὀ ν τ ό π ο ν Ι^ ύ σ Τ ο χίο υ τ ο ῦ Ἱ ε ρ ο σ ο λ ύ μ ω ν . Ἀ ν εθ εμ ά τ Ισ ε δ έ ή Σ ύνοδος τά
σ υ γ γ ρ ά μ μ α τ α Α ιο δ ω ο υ τ ο ύ Τ α ρ σ ο υ π ύ λ ε ω ς , κ α ὶ Θ ε ο δ ω ρ ο υ τ ο ν μ ο ψ ο υ ε σ τ έ α ς , ά λ λ ά δ ή κ α ὶ Θ εόδω ρον α ύ τὸ ν, κκ ὶ
8
Δ ιό δ ω ρ ο ν , κ α τ ά Τὸν ^ΙΡωΤιον, Κ ω δ . ^ . κ α ὶ τ ^ ν π ρ ^ ξ . Τ ά ζ^ . Σ υ ν ό δ ο ν , ^ ο ρ κ κ α ὶ σ ε ^ .ι δ ^ , ἐ ν Τ ῶ ά . τ ό μ . τ ά σ ε ιρ ά ς
π ε ρ ὶ τε^ν ^ π ο μ ν η μ ^ ιΤ ισ τ . ο ἴ τ ι ν ε ς φ ρ ο νο ύ ν Τ ες τ ά Τοί^ ^ ίε σ τ ο ρ ίο υ δ ό γ μ α τ α π ρ ό τ ε ρ ο ν , έ γ γ ρ α φ α άφ^καν Τα^Τα καὶ
^ιεΤ ά θ ά ν α τ ο ν ( μ ά λ ι σ τ α ὸ ^ ίο ψ ο υ ε σ Τ ί^ ς , ὅ σ τ ις δ ι δ ά σ κ α λ ο ς χ ρ η μ α Τ ί σ α ς το '^ ί^ ε σ τ ο ρ ίο υ , ά λ λ ο ν έλεγεν ε ἶν α ι τὸ ν
Θ εὸ ν Α ^ γ ο ν , κ ^ ὶ ά λ λ ο ν Τὸν ^ιρισΤὸν έ ν ο χ λ ο ό μ ε ν ο ν ά π ὸ τ ά τ ά ψ υχά, καὶ τ ά ς ἐ π ιθ υ ιΑ ία ς Τ ά σ α ρ κ ό ς)^
ά ν ε θ ε μ ά Τ ισ ε κ α ὶ τ ά π α ρ ά Τ οῦ ΙἱΙ^ κ α ρ ίο υ Θ ε ο δ ω ρ ή Τ ο υ σ υ γ γ ρ α φ έ ν Τ α κ α τ ά Τ ῶ ν δ ω δ ε κ α κ ε φ α λ α ί ω ν τ ο ύ ά γ ί ο υ Κ υ-
ρ ιλ λ ο υ ( ^ ) , κ α ὶ Τ ή ν π ρ ὸ ^ ^ ά ρ η ν τ ὸ ν Π έ ρ σ ^ ν λ ε γ ο μ έ ν ω ν έ π ,σ τ ο λ ή ν τοῦ ^ Ιβ α , ε π ισ κ ό π ο υ Ι^ δ έ σ σ η ^ , άναθε^

1
( ) Κ α ὶ ορα τον λδ^. Ἀ π ο σ το λ ικ ὸ ν καὶ τον τ ά ά. ἱερὰ Σύνοδος δ^ὰ τοῦ ΙΥασχασίνου έδι^ ρ ισ εν, είς τὸν Κανόνα
(^ ) Σημείωσαι ^ τ ι οἱ δύω Κ ανόνες οἶ^τοι, ο κθ^. κ α ὶ λ^., ἐ^ς σ ννετάξαμεν^ τή ν δέ ἐξωμοσίαν ἀφ ή κ α μ εν έξω , ^ ς μ η τ η ς Σ ν -
διαλαλιαὶ μόνον ἐξεδόθησαν παρὰ τη ς Συνόδου τ α ύ τ η ς γ ε γ ρ α μ - νόδου έ^ντα διορισμὸν^ ἀ λ λ ὰ τ ῶ ν Ιὶα σ ιλ ικῶ ν ά ρ χ ό ν τω ν ^ κ α ὶ άπ λῶ ς
μ έναι έν τ η δ^. πράξει α ύ τῆ ς, ύστερον δέ, ε^τε οἱ έρμ ηνευταὶ τού π ο λ ι τ ι κ ά νό^εου δ ιο ρ ισ μ ο ί κ α ἰ ο χ ι τῶ ν θ^ίω ν Κανόνων
τω ν Κ ανόνων, ειτε άλλος προ τω ν χρόνω ν τω ν έρμηνευτῶ ν, τὰ ς (ούδαμοῦ γ ὰ ρ οἱ Θ ειοι Κ ανόνες διορίζουσι νὰ όμνύν^ τιν ὰ ς, ε ι ^
διαλαλιὰς τα ύ τα ς κ α ὶ διαλέξεις ἀνακεφ αλαιι^σαντες, Κ ανόνας είς τὸν Θ εὸν, εί^τε είς τὸν β α σ ιλ έ α , ἐι^ς ένα ντίον είς τ ὰ ^ γ ια
κα ὶ δρους αύτὰς έποίησαν. ^ῦθ εν ήμ εις έν τ ῶ πα ρόντι τριακ ο- Ι^ὁαγγέλια)^ κἄν κ α ὶ ^ Σύνοδος ^ρ ὸ ^ τὸ ^ α ρ ὸ ν έσ ιι^πησ ε, καὶ
σ τ ^ Κανόνι, ^λέποντες π ῶ ς , ό μέν τοπ οτη ρ η τη ς τοῦ π ά '^ α Π α - δέν ήθέλησε νὰ ά ν τ ε ιπ η είς το ^ ς έ^ρχοντ^ς, ^να μ η προξενήση
σχασῖνος^ τα^τὸν είπεῖν, π ῶ ς ή Σύνοδος δλ η δι^ α ^ το ῦ έστερξεν α ύ τοίς σ ύγχυ σιν.
είς τὸ νὰ δέσουν μόνον έγκ υητὰς άλλους διὰ λόγου το^ν, οἰ δέκα ί ^ ) Σ η μ είω σ α ι ο τ ι τ ὰ π α ρ ὰ του Θ εοδω ρήτου συγγραφ έντα
τῶ ν Δ ίγυ π τίω ν ε π ίσ κ ο π ο ι ο τι δέν φεύγουν ἀ π ὸ τ η ν Κ ω ^ σ τα ν - κ α τὰ του ά γίου Κ υρίλλου, οὐκ ἀνα θ εμ α τίσ θ η σ α ν ἀ π λ ῶ ς , ι^ς τὰ
τινούπολιν, ἄν δέν ύπογράψουν, οἱ δέ έξωτερικοὶ έ ρ χ ο ν τ ε ς του τού ^Κοψουεστίας, κ α ὶ ι^ς του έπισ τολή^ ἀλλ^ ^σα έν
Ι^α^ιλέως, ἀπ ὸ τὸν πολιτικὸν νόμον κινούμενοι^ έπρόσθεσαν.ὅτ^ α ύ το ις το ύ Ν εσ το^ίου τ η ν κακοδοξί^ν διαιρεντεύουσι, κ α ὶ μ έ π α -
ἄ ν δέν δῶσουν έγγυ ητὰ ς, νὰ κάμουν ἐξωμοσίαν ο τι δέν θέλουν ρεξη γήσ εις δεικνύουσι το ν Κ ύ ρ ιλλον αἱρ ετικ όν. Τ α ῦ τ α δέ εἶναι,
^ύγει. Τ α ῦ τα , λέγω , ^μ εις ^λέποντες, τὰ ς μ έν έ γγύ α ς όπού ἦ ι^ς έκ τ ῶ ν ἀ ν τιρ ρ η τικ ῶ ν τού ἀ γίου Κ υρίλλου δη λ ο ῦ τα ι, ε δ τ ι ^
 ΤΠΣ Ε^. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

μ ά τ ι σ ε κ α ί α ὐ τ ὸ ν τ ὸ ν ' ^ ρ ι γ έ ν η ν ^ , κ α ὶ ^ ί δ υ μ ο ν ,κ α ὶ Ε ὐ ά γ ρ ιο ν ,κ α ί τ ά μ υ σ α ρ ά α ὐ τ ῶ ν δ ὅ γ μ α τ α , ο ἵ τ ι ν ε ς ἐφ λυ ἀρ ου ν^
ὅ τ ι α ί ψ υ χ α ὶ ε ἶν α ι π ρ ο τ ή τ ε ρ ^ ἀ π ὸ τ ὰ σ ώ μ α τ α κ α ί ό τ ι α ὐ τ α ί ἐμ β α ίν ο υ ν μ ε τ ἀ τ ^ ,, θ ά ν α τ ο ν τσΙ^ ^νὸς ,^ ω μ α -
τ ο ς ε ί ς ἄ λ λ ο σ ῶ μ α . ὅ τ ι ^ ὴ κ ό λ α σ ι ς ὄ χ ε ι τ έ λ ο ς . ό τ ι ο ί δ α ίμ ο ν ε ς ,^χουν ν ἀ λ ἀ β ο υ ν τ ^ π ρ ῶ τ ο ν ἀ ξ ί ω μ α τ ^ ς ἀ γ γ ε -
λ ι κ ῆ ς χ ά ρ ιτ ο ς ὁ π ο ῦ ε ἷχ ο ν . ό τ ι α ί ψ υ χ α ί έ χ ο υ ν ν ά ἀ ν α σ τη θ ο ῦ ν γ υ μ ν α ί χ ω ρ ίς σ ώ μ α τ α . ,ια ἰ ὅ τ ι τὰ ο ^ ν ,α σω.
μ α τ α ^ χ ο υ σ ι ψ υ χ ά ς , κ α ί ά λ λ α ά κ ό μ η κ α κ ό δ ο ξ α . ἀ ν ε θ ε μ ά τ ι σ ε κ α ὶ -Α ν θ ιμ ο ν τ ὸ ν Τ ρ α π ε ζ ο ό ν τ ισ ν , φ ρ ονο.^ ντα τ ἀ
τ ο ῦ ί^ ὐ τ υ χ ο ῦ ς δ υ σ σ ε β ῆ φ ρ ο ν ή μ α τ α , ^ ε υ ῆ ρ ο ν , κ α ί Π έ τ ρ ο ν τ ὸ ν .,^ π α μ ε ί α ς , κ α ὶ ^ ω ό ^ α ν Κ ανὅνας δ ^ ἤ ^ ο -
δ ο ς α ό τ η , ε ί ς ἐ κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ὴ ν κ α τ ά σ τ α σ ι ν ἀ π ο β λ έ π ο ν τ α ς , οὐ κ ἐ ξ έ θ ε τ σ , ἀ λ λ ἀ μ ὅ νο ν δ ε κ α τ έ σ σ α ^ α ς ἀ ν α θ ε μ α τ ι.
σ μ ο ὐ ς κ α τ ά τ ῶ ν ρ η θ έ ν τ ω ν α ίρ ο τ ικ ῶ ν κ α ί ἄ λ λ ω ν , κ α ί ε ίκ ο σ ιπ έ ν τ ε κ α τ ἀ μ ό ν ο ν τ ^ ν '^ ρ ι γ ε ν ι α σ τ ^ , , , ^ε^
^τοῦ β '. τ ό μ . τ ῶ ν συνόδω ν.

Π Ε Ρ Ι Τ Π Σ Α Ρ Ι Α Σ Κ Α Ι Ο Ι Κ Ο ^ Ε Ν Ι Κ Π Σ

ά γ ἶ α κ α ὶ ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ή ^ κ τ η Σ ύ ν ο δ ο ς ( ^ τ ι ς ά ρ ι θ μ ε ^ τ α ι γ ^ τ ^ ν έ ν Κ ο ^ ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ι γ ε ν ο μ έ ν ω ν ^ , ἐ γ έ -
ν ε τ ο έν έ Τ ε ι ά π ὸ χ ρ ισ τ ο ύ 08Ο κ α Τ ά τ ο ύ ς χ ρ ό ν ο υ ς Κ ω ν σ τ α ν τ ίν ο υ τ ο ῦ Π ω γ ω ν ά τ ο υ , ά π ο γ ό ν ο υ τ ο ύ ι Ι ρ α κ λ ε έ ο υ , ἐ ν
τ ῶ σ ε κ ρ έ τ ι ρ τ ο ῦ Θ ε ίο υ π α λ α τ ί ο υ , τ ῶ λ ε γ ο μ έ ν ε ρ Τ ρ ο ύ λ λ ιρ , ε ί ς δ ε κ α ο κ τ ω π ρ ά ξ ε ις π ε ρ ι ε χ ο μ έ ν η .(σ ε λ ίδ ι ^7 τοῦ
β ^ , τ ό μ . τ ώ ν Σ υ ν ό δ ω ν ) . Σ υ ν ή χ θ η σ α ν δ έ ε ίς α ύ τ ή ν Π α τ έ ρ ε ς τ ὸ ν ά ρ ιθ μ ὸ ν ρο^, κ α τ ά τ ὸ ν ^ ω τ ι ο ν , ^ ίικ η φ ό ρ ο ν,
λ σ ν , Ἀ ν ω ν υ μ ο ν , ή κ α τ ά ά λ λ ο υ ς σ π θ ^ Ἀ ρ χ η γ ο ὶ δ έ α ύ τ ώ ν δ ιέ π ρ ε ψ α ν Γ ε ώ ρ γ ιο ς Κ ω ν σ τ α ν τ ι ν ο υ π ό λ ε ω ς Θ ε ό δ ω ρ ο ς
κ α ὶ Σ έ ρ γ ι ο ς Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ι σ ύ ν Ι ω ά ν ν η Δ ια κ ό ν ιρ , ^ Ε ξ α ρ χ ο ι τ ο ύ ^ ω μ η ς Ἀ γ ά θ ω ν ο ς . Π έ τ ρ ο ς μ ο ν α χ ὸ ς ά ν τ ὶ τ ο ύ Ἀ λ ε -
ξ α ν δ ρ ε ί α ς . Γ ε ώ ρ γ ι ο ς π ρ ε ο β ύ τ ε ρ ο ς ά ν Τ ὶ Τ ού Ι ε ρ ο σ ο λ ύ μ ω ν . Π α ρ ή ^ α ν δ έ κ α ὶ τρε^ς ^ Ε π ισ κ ο π ο ι ά ντὶ το^ν δ υ τ ι κ ώ ν
τ ῶ ν έ ν Ι ^ ω μ η Τ ό Τ ε ο υ ν η θ ρ ο ισ μ έ ν ω ν ε Κ α τ έ κ ρ ι ν ε δ έ ή Σ ύ ν ο δ ο ς α(^Τη, Σ έ ρ γ ιο ν , Πύρρον, Π α ῦ λ ο ν κ α ὶ Π έ τρ ο ν , τ ο ύ ς
τ ^ ς Κ ω ν σ τ α ν τ ι ν ο υ π ό λ ε ω ς Π α τ ρ ι ά ρ χ α ς . ^Ο νω ρ ιον Τὸν ^ ω μ η ς ( ^ ) . Κ ύ ρον Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ί α ς , Θ ε ό δ ω ρ ο ν τὸ ν τ ^ ς ^ α -
ρ ά ν ^ Ε π ίσ κ ο π ο ν χ ρ η μ α τ ί ^ ν τ α κ α τ ά τ ὸ ν ^ ω ν α ρ ^ ἰν κ α ὶ Ε α λ σ α μ ώ ν α , ή έ κ τ ή ς ^ α ρ ά ν κ α τ α γ ό μ ε ν ο ν , κ α τ ά τ ὸ ν ^ ώ ^

Θ εοδώ ρητος λ έγ ει σ χ ε τικ ή ν τή ν ἱ.νωσιν του ^ εο ῦ Δόγου πρὸς
τὸ ν ἐίνθρω πον, κ α ὶ τού ς λ έγ ο ν τα ς τ ή ν καθ^ ύ πόσ τασ ιν ^νωσιν
ά ν α θ εμ α τί^ ει, ώ ς ξένην ούσαν φησὶ τώ ν Θ είω ν Γ ραφ ώ ν, καὶ τώ ν
Θ είω ν Π α τέρ ω ν^ . ^ Ο τ ι ή καθ^ ύ πόσ τασ ιν ^νωσις π ε ρ ιτ τ ή έστι,
κ α ὶ οσα ά λ λ α ό ^ εγιο ς Κ ύριλλος ἀ ν α τρ έπ ει, κα ι βλάσφημα νο-
μ ί^ ε ι. τ α ῦ τ α γ ὰ ρ ό έπα ινώ ν, ἀνάθεμ α. Ο υκ ἀνεθεμ ατίσ^η δ έ ^ π ὸ
τ ή ς Συνόδου κ α ὶ τ ὸ δ ό γ μ α το ῦ το δ τ ι τὸ Π νεύμα το ἄγιον, ούτε
ἐκ το ῦ Γ ἰο ύ , ού τε δι^ Τ ἱοῦ τή ν ^πα ρξιν ^ χει, δπ ερ έν αὁτούς
λ έ γ ε ι ὁ Θ εοδώ ρητος, έπ ειδή το ῦ το το δόγμ α δέν ἦ το τοῦ ^ ε -
στορίου, ἀλλ^ ἦ ν , κ α ὶ ^ σ τ ι δόγμ α τ ή ς κα θολική ς ^Εκ^λησίας.
Δι^ ουτε ό Θειος Κ ύριλλος π ώ π ο τ ε , ούτε ὁ Κ ελεστινος Π ά πα ς
γρ ά φ ω ν κ α τὰ ^ἶεστορίου, ούτε ιω ά ν ν η ς ὁ Ἀ ν τ ιο χ ε ία ς , καὶ δ
^ ερ ρ ο ία ς Ἀ κ ά κ ιο ς σνμβουλεύοντες τὸν ^ ε σ τό ρ ιο ν , ούτε οἱ ^ασ ι-
λεΥς έν τ α ις κ α τὰ το ῦ Ν εστορίου Σά κρ αις αὸ τώ ν λέγουσιν ο τ ι ό
^ ε σ τ ύ ρ ιο ς έβλα σ βήμει είς τ ή ν Θ εολογίαν του ἀ γ ίο υ Π νεύματος,
ἀ λ λ ὰ μόνον είς τ ή ν ^νσαρκον οίκονομίαν, ώς ε^πομεν.
1
( ) Ε ἶ π α λ εγ ο ^ ένη ν, δ ια τ ὶ κ α ὶ ὁ Κεδρηνὸς οί^τως α^τήν γ ρ έ -
3^ιθ. του β ο τό μ . τ ή ς σνλλογ. τώ ν
φ ε ι, κ α ὶ ὁ Ε υ ά γρ ιο ς (σελ.
Σ υνόδ. κ α ὶ 3^ , ) κ α ὶ μ ά λ ισ τ α δ ια τ ὶ έν ς^, πράξ^ι τής.
Συνόδου (σ ελ . 8^ .) έλέγ ετο μ έν ^ τ ι έγράφ θη α ^ τ η ἀ π ὸ τον
^ Ιβ α ν , δέν ἦ το δ μ ω ς ἀληθές δ τ ι κ α ὶ έγρ άφ η παρ^ αύτοῦ. Δι^ δ
κ α ὶ αύ τὸν μ έν οἱ τ ή ς δ^. Συνόδου Π α τέρ ες δέν ένεθεμ ἀτισ αν,
ἀ λ λ ὰ μόνον τα ύ τη ν , ώσὰν όποῦ κ α τη γο ρ εί τ ή ν ἐν ^Εφέσερ Σύνο-
Π Π Δ Δ Δ ΙΟ ^
δον, δτι χω ρ ὶς κρίσεως κατέκρινε τον ^εσ τό ^ ιο ν, οτι ἀποβάλλει
τ ὰ ιβ^. κεφάλαια τσῦ έγίο ^ Κυρίλλου, δ τ ι έπαινε^ τὸν ^εστόρ^ον
κ α ὶ τὸ ν ^οψ ουεσ τίας Θεόδωρον ώ ς ἄ γιον καὶ ορθόδοξον ἀποδέ^
χ ε τ α ι, κ α ὶ δτι τὸν Χριστών ψιλὸν άνθρω πον όμολογεῖ. Κ αὶ αύ-.
τ^ ς γὰρ ό ^Ι^ας ώμολόγησεν έν τ ^ δ^. Συνόδω, δτι δέν ἦ τον ἐδι-.
κή του ή έπιστολή, κα ὶ π ά ν τα τ ὰ ἐναντία είς αι^τήν όρθόδοξα
δ ό γμ α τα έπ ὶ τή ς δ^. Συνόδου συνομολόγησε, σελ. ^ . β^. τόμ. 3
τώ ν Συνοδικών, καὶ σελ. ^θ . 3
(^ ) Τήν προύπαρξιν τώ ν ψ υχώ ν τα ύ τη ν, αἰτία ν προορισμού
ό ^ι^ριγένης ίίλεγε, κα ὶ ἀποδοκιμασίας. ^ ἰ μέν γὰρ α ἱ ψ υ χ α ὶ έν
τω νοερ^ κόσμιρ Ιίπραξαν καλὰ, προωρί^οντο εἰς βασιλείαν, εί δέ
κακὰ, ἀπεδοκιμά^οντο εἰς κόλασιν. Κ α τὰ τή ς δόξης τα ύτη ς γρά-
φει ό ιερ ώ νυ μ ο ς πρὸς Π α μ μ ά χ . έπιστολ. καὶ Δεω ν έπιστολή
ί^γ^. ^ ^ ^Δλεξανδρεία Κύριλλος δι^ είκοσιτεσσάρων έπ ιχ ει-
ρημ άτω ν α^τήν ἀνατρέπει.
3
( ) δέ Ν ικόλαος ^ούλγαρις έν τ ^ ἱερ^ι κα τη χή σ ει σελ.
33
^ . δέν ήξεύρω π ώ ς λέγει, δτι, ή έ. Σύνοδος ἀνεθεμ έτισ ε τον
Κ να ^έα Πέτρον τὸν λέγοντα, Ἀ γ ιο ^ ἀθάνατος ό σταυρωθεὶς δι^
ή μ ^ ς. Θ ύ γὰρ ύ πὸ τ ή ς έ. Συνόδου έκεινος ἀνεθεματίσθη, ἀλλὰ
^ρ ὰ χρόνων ἱκανών τής έ. Συνόδου, υ πὸ τ ή ς έν ^ ώ μ ^ γενομέ-
νης κατ^ αὀτοῦ Συνόδον, έ ^ ὶ ^ λ ^ ο ^ ^ ώ μ ^ ^ καὶ ^Δκακίο^
Κω νσταντινουπόλεω ς, ^ ι ὶ Ζήνωνος ^ασ ιλ έω ς.
(^ ) Π ά ντα κέλ ω ν, κα ὶ πα σ αν έγκυραν κινοῦσιν οἱ Λ ατίνοι,
^3
 ΟΙ ΚΑ^ΟΝΕΣ

Δ έοντα τ ^ γ ρ ά φ ^ ν τ ^ ^ρὸ^ τ ^ Δ ύ το ^ ^ ά το ρ α ^ μ α κ ά ρ ιο ν Ἀ ν τ ι ο χ ε ί ^ ^ ^ ν Σ τεφ ά νω Τ ῶ μ α θ ^ τ ^ α ύ του ,

κ α ὶ Τ ὸν νη πιόφ ρΟ να γ έ ρ ο ν τ α Π ο λ υ χ ρ ό ν ιο ν , ο ^ τ ιν ε ν ά π α ν Τ ε ν έ Τ ό λ μ η ο α ν ν ά δ ο γ μ α τ ί σ ο υ ν ά π ^ ^ ρ ι σ τ ο ^ μ ί α ν θ έ λ η ..
σιν^ κ α ὶ μ ία ν έ ν έ ρ γ ε ια ν . ^ δ ο γ μ ά τ ι σ ε δ έ α ί ^ τ ^ έ ξ έ ν α ν τ ί α ν ^ τ ι , δ ε ἶν τ ῶ π ρ ο ^ ^ ^ ^ Κ υρ^ρς ^ μ ῶ ν Ιη σ ο ῦ ν ^ ρ ισ τ ὸ ν ,
1
μ ε τ ά τ ά ν σ ά ρ κ ω σ ιν , ω σ π ε ρ ^ χ ε ι δόο^ φ ό σ ε ιν , ο ὕ τ ω ς ί χ ε ι κ α ὶ δ ύ ω φ υ ο ικ ά ς θ ε λ ^ σ ε ι ν , κ ^ ὶ δ υ ω φ ^ σ ι κ ά ν έ ν ε ρ γ ε ι α ν ( ), 1
θ ε ία ν δ η λ α δ ή θ έ λ η σ ιν κ α ὶ ένέργειΟ ^ν, κ α ὶ ά ν θ ρ ω π ίν ^ ν θ έ λ η ο ι ν κ α ὶ έ ν έ ρ γ ε ι α ^ , ά δ ια ι ρ ε τ ο υ ν τ ^ ό^α κ α ὶ άσυγχύ^
τ ο υ ς . ^ π ε ι δ ὴ ο ^ τ ε ^ Θ εό Τ η ν ο ^ Τ ε ^ ά ν θ ρ ω π ό τ ^ ς , α ι δ ύ ω τ ο θ Κ ρ ισ Τ ο ^ φ υ σ ε ιν , ^ μ ε ι^ ο ιν θ ε λ η σ ιν κ α ὶ ἐνέρ-
γ ε ι α ν μ ε τ ά τ ά ν ^ ν ω σ ιν . ^ ά ν γ ά ρ τ ά ἰ δ ι ω μ ά τ α τ ώ ν φ ύ σ ε ω ν ή θ ε λ α ν ά ν α ιρ εθ ο ῖ^ ν , ά ^ ρ έ σ τ ὶν ὴ θ ε λ η σ ιν καέ ^
έ ν έ ρ γ ε ι α , έ ξ ά π α ν τ ο ν κ α ὶ α ύ τ α ὶ α ί φ ύ σ ε ιν ή θ ε λ α ν σ υ ν α ν α ιρ ε θ ο ῦ ν μ έ α ύ τ ά . δ ιό τ ι π ^ ^ φ υ σ ιν μ έ τ α φ υ σ ικ α ^ δ ιω ^
^ ια τ ά Τ η ν σ υ ν ίσ τ α Τ α ι κ α ὶ έ σ τ ^ , κ α ὶ χ ι^ ρ ὶν τ ο ύ τ ω ν σ υ σ Τ ^ ν α ι ο ύ δ ύ ν α τ α ι . Κ α ὶ σ υ ν τ ό μ ω ν ε ἰπ ε ῖν έ δ ο γ μ ά Τ ισ ε ν ^
Σ ύ ν ο δ ο ν α^τΥ Ι, ^ ὅ τ ι ε ἰν τ ά ν ύ π ό σ Τ α σ ιν Τ ο θ Θ ε α ν θ ρ ω π ο υ Δ ό γ ο υ έ ν '^ ρ γ ε ι έ κ α τ έ ρ α μ ο ρ φ ^ μ ε τ α τ ^ ν θ α τ έ ρ ο υ κ ο ιν ω ..
ν ία ν , ὅ π ε ρ ἶδ ιο ν έ ^ Τ χ ^ κ ε ,^ τ ο θ μ έ ν Δ ό γ ο υ κ α τ ε ρ γ α ζ ο μ έ ν ο υ Τ ο ῦ Τ ο , ὅ π ε ρ έ ^ τ ^ τ ^ ^ Α ό γο υ ^ τ ο θ σ^μαΤον ἐκΤ ε^
λ ο ι^ ν τ ο ν , ^ π ε ρ έ ο τ ὶ τοι^ σ ω ^ α τ ο ν , κ α θ ω ν δ η λ α δ ή π ρ ο ^ δ ο γ μ ά τ ι σ ε ν δ^ . δ ι ά τ ^ ν τ ^ ^ Δ ε ο ν τ ο ν έ π ι σ τ ο λ ^ ν . Ο ύ γ ά ρ
^ τ ο ν ^ διον μ ι ^ ν κ α ὶ τ ^ ν α ύ τ ^ ν έ ν ε ρ γ ε ία ν , κ α θ ω ν λ έ γ ε ι ^ ο ο φ ω τ α Τ ο ν ^ ω τ ι ο ν τὸ νά ά ν ο ρ θ ό ^ τὸ ν χ ^ λ ὁ ^ ^ κ α ὶ τὸ
ν ά κ ο π ιά ζ ω έ^ι τ ^ ν ό δ ο ιπ ο ρ ία ν , τ ὸ ν ά ά ν α σ Τ α ίν '^ Τὸν. Λά ζ α ρ ο ν , κ α ὶ τ ὸ ν ά δ α ^ ρ ό ^ ε^ν α ύ τ ὁ ν , ά λ λ ^ ο ^ τ ε '^ τ ο ν ^ διον
μ ι^ιν κ α ὶ τ ^ ν α ύ τ ^ ν θ ε λ ή σ ε ω ν , ν ά ζ η τ ^ ν ά π α ρ έ λ .θ ^ τ ὸ π ο τ ή ρ ιο ν τ ο θ θ α ν ά τ ο υ αύΤ ὸν, κα ὶ τὸ νά όνο^ά ζ^
π ά λ ι ν α υ Τ ὸ ν δ ό ξ α ν τ ο υ , κ α ὶ ν ά θ έ λ ^ Τὸ ά θ έ λ η τ ο ν . Τ ά μ έ ν γ ά ρ π ρ ῶ Τ α ^ σ α ν ἐ ν ε ρ γ ε ι α τ ^ ν Θ ε ό Τ η Τ ο ν , Τ α δ ε δευ^.
τ ε ρ α έ ν έ ρ γ ε ι α τ ^ ν ά ν θ ρ ω π ό τ η τ ο ν . Κ α ὶ ά ν Τ ισ τ ρ ό φ ω ν ^ μ έ ν π ρ ω Τ ^ θ έ λ η σ ιν ^ τ ο τ ^ ν ά ν θ ρ ο ^ π ό τ ^ ΙΤ ο ν , ^ δευΤ ερα
^ τ ο Τ ^ ν Θ εό Τ η Τ ο ν. Κ α νό να ν ὅ μ ω ν κ α ὶ α ^ Τ η ^ Σ υ ν ο δ ο ν ο ύ ^ έ ξ έ θ ε τ ο .

κα τὰ την παροιμίαν, σπουδάζοντας νὰ ἀθωι^σουν τον μ έγα ν π ο ν - διὰ νὰ μ ό ^ π ο ρ ^ νὰ πρ οοθέο^ π^ ^ ον τινὰ ^ ι ^ ^ ά φ α ιρ έσ ^ ,

τίφ ικα αύτῶ ν, τ^ν Ρ ^ μ η ς λ έγ ω ^ ν ι^ ρ ιο ν . Κ α ὶ μ η φ έροντες νὰ
άκούουν τον παρ^ αύτῶ ν πρεσ^ευόμενον ἀναμ άρ τητον. δυσσεβη
και αἰρετι^ὸν. και ίΙπο οίκουμενικης Συνύδου άναθεμ ατιζόμ ενον.
π ο τ έ μέν ἀποτολμῶ σιν οἱ θρασεῖς νὰ λέγουν, ο τι ή μ α ρ τεν ή
οικουμενική αἰ^τη σύνοδος, μ ή έξετάσασα καλῶ ς τὰ κατ^ αυτον,
άλλ^ ἀνεξετάστως αυτὸν κατακρίνασ α. π ο τέ δέ, δ τ ι ο ^ ν ω ρ ίο ς
έ π ὶ μόνης τη ς άνθρωπύτητος του Κ ριστοῦ έφρύνει ο τι εύρίσκετο
μ ία θέλησις, καθ^ δτι πα σ αι α ἱ δυνάμεις της ψ υ χῆ ς ί^πετάσσοντο
είς τον ηγεμόνα νουν του Χ ρ ισ τ ο ί κα ὶ δέν ἦ τον είς τη ν ἀνθρω -
π ύ τ η τ α αυτοῦ άλλο τὸ φρύνημα της σαρκὸς, κ α ὶ ά λ λο τὸ φρύ-
νη μα του Πνεύματος (δι'^ρημένον δηλ. καθι^ς εἶνα ι είς τους λο^..
π ους ἀνθρο^πους). π ο τ έ δέ ά λ λ α π ο λ λὰ ληροῦσι κα ὶ ματα^ολο-
.
γουσι Προς τα ῦ τα ούν π ά ν τ α ρητέον, δ τ ι μ ία οικου μ εν ική Σ ύ -
νοδος, καθως εἶναι ή παροῦσα. ειναι ἀρ,ιετό ἀ ν τὶ πολ λῶ ν μ νριά..
δων τῶ ν Δ α τίνω ν, καὶ ή ψηφος αυ της καὶ ἀπύφασ^ς, ἀ ν α μ ά ρ τη -
τος ο^σα, προκρίνεται πασῶ ν τῶ ν Δατινικῶ ν έπινο^ῶν, ἐ ^ σ φ ^
.
λῶν ού^ῶν και ημαρτημένων Ἀ λ λ ὰ τ ί λ έγ ω μ ί^ - κ ^ ὶ δ ^
κα ὶ τρεις σύνοδοι, καὶ ^ χ ι ένας, άλ λα δύω κ ^ τ ρ ^ ς
Π ά πα ι ύμοῦ. ο ύ μύνον γὰρ ή ς^. ἀλ λὰ ή ζ^., πράξε^ ^ν
^νι^ ρ ιον συγκατέ^ιρινε' καὶ ή μ ε τὰ τα ῦ τα δέ γενομένη, η -
τ ις και ή. παρὰ τῶ ν .Λατίνων κ α λειτα ι, τοῦτον κατέκρινε πρά..
ξει ί. ἀλλὰ καί Δέω ν ο ολίγον ύστερον ἀ π ὸ τη ν ^μ ^, ^
τὰ ς πράξεις τη ς ς^. καὶ την του ^ ν ω ρ ίο υ κ α τ ά κ ρ ^ ν ἀ π εδ έξ ^ τ^ ,
κα ὶ προς τον Δυτοκράτορα τα ῦ τα γέγραφε. ^ Α ν α θ ε μ α τ ίζ ο μ ε
τους της καινής πλανης ευρετὰς Θεόδωρον τὸν ^ α ρ ^ ν ίτ η ν . κ ^
^ ν ^ ρ ιο ν , δστις τα ύτη ν την άποστολικην ^ κ κ λ η ^ ί ς ^ ονχ^ ^
διδασ^ιαλίφ τη ς^ Ἀ π ο σ το λικ ῆ ς παραδόσεως διελάμ πρυν^, ά λ λ ^
βεβήλφ κηρύγμ ατι τήν ἀμ ίαντον μιανθηνα^ έ π ^ ε ψ ^ Κ ^
δριαν^ς δέ ομοίω , ὁ λέγ ει, οτι ὁ τ η ς ^ ι^ ,ε η ς θρόνος ἀ π ὸ κ^..
νένα δέν κρίνεται^ έξω μόνον ἄν ο λ ίγ ο ς ^ να ι περ^ α ἰρ έ ^ ω ^
και διὰ την αἰτία ν τα ύτη ν ὁ ^ ν ι ^ ι ο ς ἀνεθεμ^τί^θη- ^ ^ Πά^
π α ς Ἀ γ ά θ ω ν γράφων είς τον Π ω γω νάτον, αἱρετ^κὸν μαρ τυ ρ ώ
τον ^νι^ ρ ιον. Π ^ ς λοιπόν δύναταί τ ^ ς νὰ ε ίπ η ^ ^ θεία θελήσει καὶ ένεργεία, ῶ ς Θ^ὸς κ α ὶ άνθρω πος ο α υ το ς , ήθελε
Π ατέρες τῶ ν τοσούτων Συνύδων, καὶ μ άλισ τα Δ έω ν κ ^ ἰ Ἀ δ ρ ^ -
νὸς καὶ Ἀ γά θ ω ν , οἱ Π ά παι. ήθελαν έκτυφλωθοῦν, κ ^ νὰ κ ^ ^ .
δικάσουν ἀδίκως τον παο^ α υ τοις δίκαιον, ^ π ῶ ς ^ το π ο τη ρ η -
τα ὶ του Ι ^ μ η ς , οἱ πα ροντες ἐν τ η Συ^ύδιρ, ήθελαν σιω πήσουν,
ἄν ή σύνοδος κατέκρινεν ἀδίκω ς τὸν ^ ν ι ^ ο ν , κ ^ δ^ν
κα τηγορ ή ^^ν τόν τ η ς Συνύδου άπύφασιν; π ω ς δ^ Κ ω ν σ τ^ ν -
Ρ
τινος έ^ασιλευς,θεοσεβέστατος ^ ν , κ α ὶ φίλος τ η ς ω μα ίω ν ^ . .
κλησίας, ήθελεν απομένει τουτο, δςτις πα ρ ^ ν έν Συνύδω, ἐ -
σφράγισε μέ τὸ ^ασιλικύν του δακτυλίδ^ον τον δρ^^ τ ^ ς Συνύδο^
Ι^ἶναι λοιπ ὸν, εἶνα ι ἀλ ηθ ης ο ^ ε ὸ ς ό λ α λ ή ο ^ διὰ τ ^ Σ ^ ο ο της
οίκ ο υ μ εν ικ η ς τα ύ τ η ς . π α ς δέ άνθρω π ος,κ αὶ π ά ^ τῶ ν ἐνα ντίω ν ευ-
ρεσιολογία μ α τ α ία τ^ κ α ἰ ψ ευδη ς,κ α τὰ το ν ^ Α π όσ τολον.Ἀ σ τειον
δέ εἶναι το δίλη^εμα όπου ένα ς έδικύς μ α ς μ έ γ α ^-αὶ σ οφω τατος
διδάσκαλος του νυν καιροῦ π^ ρ ὶ του ^ ν ω ρ ίο υ τούτου προτείνει
είς του ς π α π ίζ ο ν τ α ς . ^ ν ω ρ ιο ς , ^ ἦτον α ἱρ ^τικ ὸς, ^ δέν ἦ τον.
εί μ έν ἦ το , ίδου εί^ρίσκεται Π ά π α ς ά μ α ρ τή σ α ς π ερ ὶ τ^ν
π ίσ τ ιν . Ι^ί δέ αἰρ ετικ ὸ ς δέν ἦ το ν ἦμ α ρ τ^ ν π^ρὶ τ ^ ν π ίσ τιν ,
Δ έω ν κ α ὶ Ἀ δ ρ ια ν ὸ ς άδίκ ω ς αὁ το ν ε^ς αἱρ^τι^.ὸν κ α τα κ ρ ίνα ντες
καὶ ἀ να θ εμ α τίσ α ν τες. Κ α ὶ οἰ^τως, ε ιτ ε ἐς ἐκείνον, ^ ιτε έ^. τΟό-
του, ^ θρυλλουμέν'^ ά ν α μ α ρ τη σ ία το υ Ι Ι ά π α π^ ρ ὶ τ ὰ τ η ς π ί-
στεω ς διελύθη είς τ ο μ η ον, κ α ὶ ά φ ίν ω νὰ λ έ γ ω το ν Π ά πα ν
^ α ρ κ ελ λ ιν ο ν είδω λολ α τρ ή σ α ντα . τὸ ν Δ ιβ^ριον άρ ^ ια νίσ α ντα . τον
^Αναστάσιον τὸ ν β^. συνεργοῦντα το ῖς ^.'ὶρειανοις, κα ι άλλους μ υ-
ρίους π ερ ὶ τ η ν π ίσ τ ιν ἀ μ α ρ τή σ α ν τα ς.
1
( ) ^ υ σ ικ ὰ ς π ρ έπ ει νὰ λ έ γ ω ^ ν τ ὰ ς του χ ρ ισ τ ο ύ θ^λήσ^ις ^ιαὶ
ένεργείας, ο χ ι ύ π ο σ τα τ ικ ά ς . Δ ια τ ὶ ἄ ν εἰποῦ μ ^ν α ύ τ ὰ ς ύ π ο σ τα -
τικ ὰ ς, θέ^ίομεν άναγκασ θῆ νὰ δω σω μεν κα ὶ εις τ η ν α γ ία ν Τ ρ ιά -
δα τρ εις θελή σ εις κ α ὶ έ ν ε ^ ε ία ς , έπ^ιδη κ α ι τρ εις υποσ τάσ εις
α υ τ η ς είσίν. Ἀ λ λ ^ Ι^σπερ μ ία θέλησις καὶ ἐνέρ γεια εἰς τη ν ά -
γία ν Τ ρ ιά δα λ έ γ ε τ α ι κ α ὶ έσ τιν , ο τι κ α ὶ μ ία φύσις α ύ τη ν ἐστίν^
ο^ τω κ α ὶ ἐ π ὶ Χ ρ ισ το ῦ , δύω θ ελή σ εις, και δύω ἐν^ργεία ς λέγομμεν,
ο τι κ α ὶ δύω φύσεις είσ ὶν, ἐξ ῶ ν, κ α ὶ έν οἱς, μαΑλον δέ, ά π ερ α ύ -
το ς ἐστ^ν. ^Α ρισ τα ὁ Θ^ίος Ιω ά ν ν η ς ό Δ α μ α σ κ η ν ά κ α ὶ θεολο-
γ ικ ω τ α τ α π ερ ὶ τῶ ν δύ ω του ^ ρ ισ τ ο ῦ ά δ ια ιρ έτω ν ἐν τα ὁ τῶ κα ὶ
ἀ σ υ γ χ ύ τ ω ν θελήσεων κ α ὶ ἐνερ γειῶ ν ύψηγορει λ έ γ ω ν . ^ μ ία ύ πό-
σ τα σ ις ῶν ο Χ ρ ισ το ς δύω φύσεω ν, Ο -^ας τ ε κ α ὶ άνθρω πίνης,
τ α ῦ τα θείο^ς^ κάκεινα ἀ ν θ ^ π ί ν ω ς , ο α ύ τὸς ἦθ.^λε κ α ὶ ἐνήργει
τ ὰ θε^α, κ α ὶ θεανδρικῶ ς τ α ἀν θ ρῶ π ινα . Ι^ἰ γ ὰ ρ κα ι ω ς ^ ε ὸ ς η -
θελε τ ὰ θεία, κ α ὶ ^ ς άνθρο^πος τ ὰ ά ν θ ρ ω π ινα , ἀλλ^ ουν ούτε ^ ς
Θεὸς γυ μ νὸς ήθελε τ ὰ Θ εια , ού τε ἰι^ς άνθρω πος ψ ιλὸς τ ὰ άνθρω -
π ιν α , ά λ λ ὰ Θ εὸς ἀνδρωθεὶς, το υ τέ σ τιν ^να νθρω π ήσ ας, φυσικά
κ α ὶ ἐνή ργει τ ὰ ἀνθρι^πινα, πεφυ^.ι,^ς θέλ^.ιν κ α ι ἐν^ργεῖν ι^ς άν-
θρω πος τ ὰ άνθρι,^πινα. ^ έ λ ε ι γ ὰ ρ κ α ὶ ἐνεργεὶ ^κα τ^ρ ας φύσεως
τ ὰ ^δια μ ε τ ὰ τ η ς θατέρου κοινω νία ς, τ η ς μ έν Θ εύ τη το ς α υ τ ε -
ξουοίως κ α ὶ παντεξουσίους δ ίὰ τ η ς ἀ ν θ ρ ω π ό τη το ς α ύ το ῦ ένερ-
γούσης, τ η ς δέ ἀν θ ρ ω π ύ τη το ς αυτεξουσίω ς κ α ὶ κ α τ ὰ π ά ν τ α τ έ
θείιρ αυτου θ ελ ή μ α τι (ἶσ . π ειθ α ρ χο ύ σ η ς) και τ α ῦ τ α θ^λούσης, ά
θέλειν Θείιε θέλη σ ις θέλει, διὰ τ ^ μ οναδικὸν τ η ς ύποστάσεω^.Ι^
( ^ κ τοῦ Δ ιβ έλ λου του περὶ ὁρθοῦ φ ρ ο ν ή ^ τ ο ς , ῦ παγορευθέντος
μέν υ π ο τοῦ Δ α μασ κηνοῦ,έπιδοθέντος δέ π α ρ ὰ Ι Ι λ ί ^ ^ π ισ ^ ύ π ο υ
Π έ τ ρ ^ μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η Δ αμασ κοῦ).
 ΜΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜ^ΙΚΠΣ ΙΙΕΝΟΕΚΤΙΙΣ
^ ^Α Λ Α Ο ^ ^ ΙΙΙ^ Ι^

ά γ ί α κ α ὶ Ο ικ ο υ μ ε ν ικ ά ( ἰ ) Π ε ν θ έ κ Τ η , ^ κ υ ρ ι^ Τ ε ρ ο ν ε ίπ ε ^ ν ^ κ τ η ( ^ ) Σ ύ ν ο δ ο ί σ υ ν ^ χ θ η έ ν τ ^ κ α τ ά Κ ω ^
σ τ α ν τ ι ν ο ύ π ο λ ι ν ἱ ^ α σ ι λ ικ ῶ κ α ὶ π ε ρ ι φ α ν ε ῖ Υ Ι α λ α τ ίω τ ῶ λ ε γ ο μ έ ν ι ρ Τ ρ ^ ύ λ λ ς ρ , έ π ὶ ^ ο υ σ τ α ν ια ν ο ύ Τ ο ύ δ ε υ τ έ ρ ο υ , τ ο ύ
υ ίο ῦ Π ω γω νά του, ύ σ τ ι^ κ α ὶ Ρ ιν ό τ μ η τ ο ί 3
έ π ε κ α λ ε ί τ ο , έν έ τ ε ι ά π ὸ χ ρ ι σ τ ο ύ θ ^ ἱ ( )^ η σ α ν δ έ Π α τ έ ρ ε ς ε ί^ αύ^-

( ^ ) Δ ιὰ π ο λ λ ὰ α ι τ ι α λ έ γ ε τ α ι κ α ὶ εἶνα ι Ο ἰκουμενικ^ πα- ὁπού τὸ ύστ^ρημα τη ς π έ μ π τη ς κα ὶ έκτης ἀνεπλήρω σε, τὸ νὰ

ρούσα Σύνοδος. Δ^. δ ια τ ὶ είς τὸν προσφ ω νητικὸν λόγον ύποῦ έκθέσ^ Κ ανόνας δηλαδη είς έκκλησιαστικην συντελούντας κ α τά -
κ ά μ ν ει πρὸς τον Ἱ ο υ σ τ ιν ια ν ὸ ν , ἀ λ λ ὰ δη κ α ὶ είς τ ὸ ν τρ ίτον α ^ - σ τασ ιν, όποίους έκείναι δέν έξέδωκαν. μ έ δλον τούτο κυρίως καὶ
τ η ς Κ α νόνα Ο ίκ ουμ ενικ^ έ π ιγ ρ ά φ ε τα ι. δ ια τ ὶ η ζ^. Σύνοδος ἀληθῶ ς, α υ τη έκτη κα ὶ εἶναι κ α ὶ όνομάζεται. .Α^. δ ια τ ὶ, κα τὰ
έν τ ^ ή . π ρ ά ξει α ύ τ ἦ ς , κ α ὶ έν τ ῶ ά . Κ α νόνι α ύ τῆ ς Ο ίκουμενι- τὸν Ρ ω μάνον συγγραφέα^ είς τ ὰ προλεγόμενα τ η ς παρούσης Σο-.
κὴν α ύ τὴ ν όνομ άζει. ^Α λλὰ δ ^ κα ὶ ὁ Ρε^μης Ἀ δ ρ ια ν ὸ ς ό πρ ῶ - νόδου, οἱ τη ν οίκουμενικ^ν ς^. συγκροτήσαντες Ἀ ρ χ ιερ είς έπ ὶ
τ ο ς έν τ ^ π ρ ὸ ς Τ αρά σ ιον έ π ισ τ ο λ ^ , κ ειμ έν ^ έν Τη β^. πράξει το ύ Π ω γω νά του, συνεκρότησαν κ α ὶ τα ύ τη ν έπ ὶ τού υίού αύτού
τη ς ζ ^. (σελ. 7έ 8. τ η ς σ υλ λογης τῶ ν συνόδων) μ ε τὰ τω ν ο ίκ ο υ ς ^Ιουστινιανού. Τεσσαράκοντα τρεις γὰρ κατ^ α ύ τ ὶν , ἀπ ὸ τους έν
μ εν ικ ῶ ν Συνόδω ν τ α ύ τ η ν συναριθμώ . δ ια τ ὶ μ έ τους Κ α νό- έκείν^ ^Επισκόπους, ἦσαν παρόντες κα ὶ έν τ α ό τ^ . μ α ίν ε τ α ι δέ
να ς α υ τ η ς νομ οθ ετεί κ α ὶ διορ ίζει, ^ χ ι είς ένα μέρος τ η ς οίκου- δ τ ι νὰ ἦσαν περισσότεροι ἀ π ὸ τ ὰ λό γ ια τού ἀγίου Ταρασίου τὰ
μ έν η ς , ἀλλ^ είς ολη ν τη ν Ο ίκ ουμ ένην' κ α ὶ είς τὰ ς ^Α.νατολικὰς προβληθέντα είς τη ν έβδόμην Σύνοδον. διὰ τ ί η ζ ^. Σύνοδος,
έκκ λη σ ία ς, κ α ὶ είς τ ὰ ς Δ υ τ ικ ά ς ' κ α ὶ όνομαστὶ είς την Ρι^μην, κα ὶ έν τ η τε τ ά ρ τ ^ κα ὶ όγδό^Ι πράξει, κα ὶ έν τιρ π ρ ^ τ ι^ Κανόνι
είς τ η ν Ἀ φ ρ ικ η ν , είς τ η ν ^.Αρμενίαν, είς τ ὰ ς έν τ η Εαρύαρία α ὁ τ ῆ ς, έκτην αυτην όνομάζει. Κ α ὶ ὁ Ἀ δρ ια νος ό πρ ῶ τος έν τ ^
έ π α ρ χ ία ς , ^ ς φ α ίν ε τα ι έν Κ α νόνι ιβ^. ιγ^. ιή . κθ^. νε^. ν ^. Γ ε - ς ^ρ ὸς Ταράσιον έπ ισ το λ ^ , . ι^σὰν νὰ ἦ το τη ς Κυρίας έκ τη ς ἀ π ο -
λοῖον δέ β έβ α ια π ρ α γ μ α ^θελεν εἶνα ι, ἄν α ύ τ η μ η ούσα ο ἰκ ο υ - δ έ χ ε τ α ι τους Κανόνας αυτης (σελ. 7έ8. τη ς Συλλογ. τῶ ν συνύ-
μ εν ικ η Σύνοδος, ούδέ ἀ ξ ίω μ α Οίκουμενικης έχουσ α, ^θελε νομο- δω ν), κ α ὶ προς Κάρολον βασιλέα Γ α λ λ ία ς γρ ά φ ω ν έκτην όνομά-
θ ε τ ε ί, είς τόσ ας κ α ὶ τόσ ας έ π α ρ χ ία ς , κ α ὶ μ ά λ ισ τ α νὰ ^ ελ τ ιο ί Κ α - ζει κα ὶ ἀ γ ία ν Σύνοδον. Κ α ὶ οἱ λεγ ά το ι του Π ά πα, ι^σὰν την
νόνας π ο λ λ ῶ ν το π ικ ῶ ν Συνόδων^ π ε ρ ὶ ού ορα τ ^ ν ύποσημείω σιν ^κτην ἐύεβαίωσαν α ^ Ι^ ν έν τ η έ^δόμ^ Συνόδφ, καὶ ό Ἱννοκέν-
είς τ ὸ ν β^. α ύ τῆ ς Κ ανόνα. Δ^. δ ια τ ὶ οἱ δ^. Π α τρ ιά ρ χ α ι τ η ς ο ί- τιος ό τρ ίτος, περὶ τού λβ^. Κανύνος τ η ς Συνόδου τα ύ τη ς λέγει
κου μ ένης ἦσ α ν π α ρ ό ντες έν α ύ τ ^ , κ α ὶ ό Ρι^μης διὰ τοπ οτη ρ η - ^ δ ια τ έτα κ τ α ι έν τ η έκ τη Συνόδιρ^ καὶ ό Γρατιανὸς έπ^ όνόματι
τῶ ν , κ α ὶ ἀ π εδ έξ α ντο α ύ τ ^ ν κ α ὶ α ἱ ἀ π α ν τ α χ ο ῦ ^Εκκλησίαι, οπερ τ η ς Κ υρίως έκτης μ έμνη ται α ὀτη ς. καὶ Γ^. κ α ὶ διατὶ Σύνοδος
έσ τ ὶ γνώ ρ ισ μ α ούσιῶ ^ες κ α ὶ χα ρ α κ τ η ρ σ υσ τατικὸς τω ν Οίκουμε- α ύ τη τα υ τίζ ε τα ι μ έ την ς^. περισσότερον παρὰ μ έ τὴν π έ μ π τη ν ,
νικ ῶ ν. δ έ κ α ὶ τελευτα ιον^ δ ια τ ὶ συμφ ω νεί έν το ίς Κανόσιν κ α ὶ ι^ς προσεχεστέρα μ έ έκείνην κ α τὰ τους χρόνους, κ α ὶ ^ ς
α ύ τ έ ς μ έ τ ὰ ς θ εία ς Γ ρ α φ ὰ ς, κα ὶ μ έ τ ὰ ς Ἀ π ο σ τ ο λ ι^ ὰ ς κ α ὶ συνο- μ οία κ α τὰ τὸν τόπον, έπειδη είς τὸ ^διον πα λά τιο ν τού Τρούλ-
δ ικ ὰ ς παραδόσ εις κ α ὶ δ ια τ α γ ὰ ς , ^ π ερ κα ὶ α ὁ τὸ σημειον κ α ὶ ^διόν λου, δπου συνήχθη ά έκτη, ^ἰ^ τὸ ^ ^ ή χ θ ^ ^ ε ὶ αί^τη.
έ σ τ ι τῶ ν Ο ίκ ουμ ενικῶ ν, ι^ς εινιομεν ἐν τ ^ προλόγιρ τ η ς Π ρώ της, 3
( ) Ε ίς τόσα γὰ ρ έτη χρονολογούνται τ ὰ έ τη α υ τ^ ς. ή γὰρ
ε ί κ α ἰ μ ^ ίδ ια ίτ α τ ο ν . πρὸ α ύ τη ς έκτη έν έτει ^ θ . έγένετο έ π ὶ ^Ινδικτιωνος έννάτης,
(^ ) Ε ἶπ α , δτι κυριω τέριρ λόγιρ ὀνομ ά ζετα ι ^ Σύνοδος κ α ὶ έτελειω ^η έν έτει ύ 81. έν τ ^ Λ^. μ η νὶ τη ς δεκάτης ^Ινδι-
α ύ τ η έκ τ η , δ ια τ ὶ ἀ γ κ α λ ὰ κ α ὶ οί μ ετα γεν έσ τερ ο ι έ ξ η γη τα ὶ τω ν κ τ ι^ ν ο ς, ι^ς μαρτυρεί τὰ έκείνης πρ α κτικ ά. Α ύτη δέ ^ Σύνοδος,
Κ α νόνω ν κ ά π ο τε , κ α ὶ ^ λ λ ο ι Π ενθέκ την α ύ τ η ν όνομάζουσιν, ι^σὰν ι^ς μαρτυρεί ό γ^. κ α ὶ ιζ^. α ύ τῆ ς Κανιών, ^ννή χθη έν έ τ ιι ἀπ ὸ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τ ή ν Τὸν ά ρ ι θ μ ὶ ^ ^ κ ζ ^ ^ Τ ά τ ^ ν ^ α λ σ α μ ^ ν α κ α ὶ ^ ν α ρ ^ , κ α τ ά δ^ τὁν σ υγγραφ εα τ ο ^ Σ υ ^ ι κ ο θ β ιβ λ ια ρ ίο υ

σ μ ^ ε^ν^ο αν ά ρ ^ γ ^ ^ Π ^ λ ο ς Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς ^ κ α ὲ Ε α σ ί λ ε ι ο ς ^ Ε π ί σ κ ο π ο ς Γ ο ρ τ ύ ν η ς τ ^ ς κ α Τ ά Κ ρή^
τ η ν , κ α ί τ ις ^ Ε π ί ο ^ ο ς Ρα β έ ν ν η ^ τ ὁ ν Τ ό π ο ν έ π έ χ ο ν τ ^ ς Τ οθ Ρω μ ^ ς ^ Π έ τρ ο ς Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ἶα ς , Ἀ ν α σ Τ ά σ ιο ς
ρ ο σ ο λ ό μ ω ν , κ α ὶ Γ ε ώ ρ γ ιο ς Ἀ ν τ ι ο χ ε ί α ς - Σ υ ν η θ ρ Ο ίσ θ η ^ έ κ ^ Τ ά κ έ λ ε υ σ ιν ἰ ^ α σ ι λ ι κ ^ ^ χ ι π ^ ρ ὶ έ ξ ε Τ ά σ ε ω ς ί δ ι α .
ζο ό σ η ς Τ ε ^ ς α ί ρ έ σ ε ο ^ ^ χ ι π ε ρ ὶ ο ιο ρ ι^ μ ο ί^ π ί σ τ ε ^ ς , ε ί ς τ ρ ό μ ο ν ^ τ ι ^ κ Τ ο ύ Τ ο υ ν ά λ ά β ^ Τ ὴ ν ά φ ο ρ μ ὴ ν ν ά όνομα^
ιΙθ^ ίδ ία κ α ὶ ξ ε χ ω ρ ι σ τ ή Σ ύ ν ο δ ο ς , ά λ λ ά π ^ ρ ὶ έ ^ θ έ ^ ε ω ς Κ α ν ό ν ω ν ά ν α γ ^ .α ίω ν , ά π ο β λ ε π ό ^ τ ω ν ε ί ς Τ ὴ ν Τ ή ^ έ κ κ λ η -.
ο ία ς δ ιό ρ θ ω σ ιν ^ α ὶ κ α τ ά σ Τ α σ ι ν . ο ἴ Τ ι ν ε ς ε ἶ ν α ι ο ί ά κ ό λ ο υ θ ο ι, β ε β α ι ο ύ μ ε ν ο ι ά π ὸ τ ή ν β^. κ α ὶ κ α ὶ ή . πρδ^ξιν τ ή ^
ο ίκ ο υ μ ε ν ικ ή ς ζ '. Σ υ ν ό δ ο υ , κ α ὶ ά π ὸ τ ὁ ^ ά . α ύ τ ή ^ κ α ν ό ν α , Ἀ π ὸ τ ρ ε ῖ ς Π ά π α ^ , Ἀ δ ρ ι α ν ὸ ν τ ὸ ν ά ε , Γ ρ η γ ό ρ ιο ν τ ὸ ^ β ^ ,,
ι ν ν ο κ έ ν τ ι ο ν τ ὸ ν γ 'ε ^ ά π ὸ Τ ὁ ν Γ ρ α τ ι α ν ^ , ά π ὁ τ ο ύ ^ έ ν τ ^1έ β δ ό μ η Συνόδω λ εγ ά το υ ^ τοῦ Π ά π π α , ά π ὸ τ ή ν καέ
β^. λ ε γ ο μ έ ν ω ν Σ υ ν ο δ ο ν , ά ν α φ έ ρ ο υ σ α ν τ ὸ ν λ ά . α ύ τ ή ς ^ έ ν Τ ῶ ι ^ . κ ο ν ό ν ι α ύ Τ ή ς . Ἀ π ὸ Τ ὸ ν Κ ε δ ρ ^ ν ὸ ν , ά π ὸ Τ ὸν Δ α ^
μ α σ κ η ν ^ ν Ἱ ω ά ν ν η ν λ έ γ ο ν τ α ε φ η λ ά φ η σ ο ν Τ ο ύ ς ^ρου^ Τ ή ^ ς ^ Σ υ ν ό δ ο υ κ α ὶ ε υ ρ ή σ ε ις έ κ ε ῖ τ ὸ ν ἰ ί λ ε γ χ ο ν ^ . Ἀ π ὸ Τού^
έ ρ μ η ν ε υ τ ά ς Τί^ν Κ α ν ό ν ω ν , ά π ὸ Τ ὸν ^ ω Τ ι ο ν , ά π ὸ Τ ά ^ ί δ ι ο χ ε ί ρ ο υ ς ύ π ο γ ρ α φ ά ^ , Τοθ Τ ε ^ α σ ιλ έ ω ς , κ α ὶ Τ ῶ ν τ ο π ο -
Τ η ο η τ ^ ν Τ ο^ ^ ω μ ^ ς , Τ ^ ν Π α Τ ρ ια ρ χ ί^ ν , κ α ^ το ^ ν έ ν α ^ Π α τ έ ρ ω ν ^ιαὶ σ υ ν ο π τ ι κ έ ς ε ί π ε ^ ν , ά π ὸ ^ λ η ν Τ ή ν καθο^.
λ ι κ ^ ν ^ Ε κ κ λ η σ ία ν , κ ^ ν ο ί ν ε ω τ ε ρ ο ι Δ α τ ^ ν ο ι δ ι α β ά λ λ ο υ ^ ι ν α ύ τ ο ύ ς , ὡ ς Τ ά ς κ α ι ν ο τ ο μ ί α ς ο ^ ύ τ ῶ ν έ λ έ γ χ ο ν τ α ^ . ^ο δ έ
^ Δ δρ ια νὸ ς ά έν τ ^ π ρ έ Τ α ρ ά ο σ ιο ν έ π ^ σ τ ο λ ^ , τ ο ύ τ η ν Τ ή ν ά ξ ι ά γ α σ τ ο ν μ α ρ τ υ ρ ία ν περὶ Τέ^ν Κ α ν ό ν ω ν Τ ού τω ν
ά φ ή κ εν ε ίς ή μ ^ . ^ Τ ά ύ π ὸ Τ ^ α ύ τ ή ^ ά γ ία ς ε ^ Τ ^ ς Σ υ νό δο υ δ έ χ ο μ α ι, μ ε τ ά π ά ν τ ω ν Τ ῶ ν έ ν θ έ σ μ ω ς κ ^ ιὶ θ ε ι ω δ έ ^
έ κ φ ω ν η θ έ ν τ ω ν παρ^ α ύ τ ή ς Κ α ν ό ν ω ν , έ ν ο ἶς έ μ φ έ ρ ε Τ α ι .^ ^ ν Τ ισ ι Τ ῶ ν σ ε π τ ώ ν ε ι κ ό ν ω ν Γ ρ α φ α ῖ^ κ α ὶ π ρ ο σ τ ί θ η ^ ιν
1
^ λ ο ν τ ὸ ν π β ^ , Κ α νό να α ύ τ ^ ^ (σ ε λ τ ή ς σ υ λ λ ο γ ή ^ τ ί^ ν Σ υ ν ό δ ω ν ) . δ έ Γ ρ η γ ό ρ ιο ν ὸ Ι ἰ ά π α ς ^ν τ ^ πρὸ^ τὸ ν
ά γ ιο ν Γ ε ρ μ ^ ν ὸ ν έ π ι σ τ ο λ ^ ( η τ ι ^ κ ε ῖ τ α ι έν Τ ^ δ^. π ρ ά ξ ε ^ τ ^ ^ ζ^. Σ υ ν ό δ .) π ε ^ ὶ τ ο θ ί δ ί ο υ τ ο ύ τ ο υ Κ α ν ό ν ο ^ τ ^ πα^
ρ ούσ η ς ^Δ ι^ ^ μ ε γ ί σ τ η ^ σ ω τ η ρ ία ^ ύ π ό θ ε σ ιν ή Τ ^ ν ά γ ί ω ν δ μ ή γ υ ρ ι ς 1
Θ ε ο β ο ύ λ ω ς Τ ^ ^ ^ κ κ λ η Τ ία Τ οθτο Τὸ κ ε-.
φ ά λ α ιο ν π α ρ α δ έ δ ω κ ε .^ Κ α ὶ ὅρ α ό τ ι ά γ ί κ ν δ μ ή γ υ ρ ιν τ ή ν Σ ύ νο δο ν Τ α ύ τ η ν ο ν ο μ ά ζ ε ι, κ α ὶ ί^ ε ο β ο ύ λ ω ^ έκδ οθέντα ^
τ ο ύ ς Κ α νόνα^ α υ τ ή ς . Ἱ κ α ν ή δ έ μ ό ν η έ π ι σ τ ^ μ ί σ α ι κ α ὶ έ μ φ ρ ά ξ α ι τ ω ν ε ν α ν τ ί ω ν τ ά σ τ ό μ α τ α ὴ π ε ρ ὶ τ ω ν Κ α ν ό ν ω ν
τ ο ύ τ ω ν μ κ ρ τ υ ρ ία τοι^ Π α τ ρ ιά ρ χ ο υ Τ α ρ α σ ίο υ . μ ά λ λ ο ν δ ὲ ὅ λ η ^ τ ή ς ζ^ . σ υ ν ό δ ο υ , ο ὕ τ ω ς ε χ ο υ σ α έ π ὶ λ έ ξ ε ω ν ε Τ ι^
νέ^ ά γ ν ο ια ν νο σ ο θ ντε^ εί^ το ύ ^ Κ α νό να ^ τ ο ύ τ ο υ ^ , σ κ α ν δ α λ ί ζ ο ν τ α ι , φ ά σ ^ .ο ν τ ε ς ^ ^Λ ρά γ ε τ ή ^ ε κ τ η ^ Σ υ ν ό δ ο υ ε ίσ ὶ ^
γ ε ν ω σ κ έ τ ω σ α ν δ έ ο ί τ ο ιο ἰ^ τ ^ ι, ω ^ ὅ τ ι ή ά γ ίο ^ κ α ὶ μ ε γ ά λ η ^ κ τ η Σ ύ ν ο δ ο ^ έ π ὶ Κ ω ν σ τ α ν τ ί ν ο υ σ υνεκροτήθη , κα τά
τέ^ν μ ία ν λ ε γ ό ν τ ω ν έ ν έ ρ γ ε ια ν κ α ὶ θ έ λ η σ ιν έ π ὶ ^ ρ ισ Τ ο θ , ο ^ Τ ινε^ τ ο ύ ^ α ί ρ ε τ ι κ ο ύ ^ ά ν α θ ε μ ά τ ι σ α ν κ α ὶ τ ή ν ό ρ θ ό δ ο ξ ο ν
δ ια Τ ρ α ν ω σ α ν τ ε ^ π ί σ τ .ν , οί^καδε ά ν ε ^ ω ρ η σ α ν καΤά Τὸ Τ ε σ σ α ρ ε σ κ α ιδ έ κ α Τ ο ν έτο^ Κ ω ν σ τ α ν τ ίν ο υ , μ ετά γο^ν
τ α θ τ α . . . ο ἱ α ύ τ ο ὶ Π α τ έ ρ ε ς σ υ ν α θ ρ ο ισ θ έ ν τ ε ^ έ π ὶ Ι ο υ σ τ ι ν ι α ν ο ύ υἰοΙ^ Κ ω ν σ τ α ν τ ί ν ο υ , Τ ο ύ ^ π ρ ο δ ε δ η λ ω μ έ ν ο υ ^ Κα^
νόνα ^ έ κ τ ε θ ε ίκ α ο ι, κ α ὶ μ η δ ε ὶ^ ά μ φ ιβ ^ λ έ τ ω π ε ρ ὶ α ύ τ ^ ν . Ο ί γ ά ρ ύ π ο γ ρ ά ψ α ν τ ε ^ έ π ὶ Κ ω ν σ τ α ν τ ίν ο υ , ο ί α ύ τ ο ὶ καὶ
ίἐπὶ ιο υ σ τ ιν ι^ ν ο '^ τ ῶ π α ρ ό ν τ ι χ ά ρ τ ^ ύ π έ γ ρ α ψ α ν , δ ^ λ ο ν κ α θ ίσ τ α τ α ι έ κ τ ^ ^ α ύ τ ῶ ν ιδ ιο χ ε ίρ ο υ άπαρα λλάκτου
ὁ μ ο ι ό τ η τ ο ^ . ^Ι^δει γ ά ρ α ύ τ ο ύ ^ Σ ό ν ο δ ο ν ο ἶ κ ο υ μ ε ν ι κ ή ν ά π ο φ ^ ν α ν τ α ^ , κ α ὶ Κ α ν ό ν α ^ έ κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ο ύ ^ έ κ θ ^ σ θ α ι ( π ρ ά ξ .
δ^. Τ ή ς ζ^. σ υ ν ό δο υ σ ε λ . τ ο θ β . τ ό μ . Τ ή ς σ υ λ λ ο γ ή ς Τό^ν Σ υ ν ό δ ω ν ) .^ ^ἰ^ν τ ^ α ύ τ ^ δ έ δ^ . π ρ ά ^ ε ι τ ^ ς ζ^. γέ-.
γ ρ α π τ α ι , ὅ τ ι ά ν ε γ ν ω ο θ η εί^ τ ή ν ζ^, Σ ύ ν ο δ ο ν α ύ τ ὸ ^ έ κ ε ῖν ο ^ ὸ ῖδ ιο ^ π ρ ω τ ό τ υ π ο ς χ ά ρ τ η ν , ε ί ς τ ὸ ν ο π ο ί ο ν ύπέγρ^-
ψ αν ο ί Π α τέρ ες τ ^ παρούση^ Σ υ ν ό δ ο υ . ^ ο δ έ ι^ ι κ ο μ η δ ε ί α ^ 1Ι έ τ ρ ο ^ ^ ἶ^ ^ ν ^ ^ ^ καὶ β ιβ λ ίο ν π ε ρ ιέ ^
χ ο ν τού ^ π α ρ ό ν τ α ^ τ ^ ς ^ Συνόδου Κ α ν έ ν α ς (^ ο ρ α κ α ὶ τ ὸ ν ^οσ^θεον ^ 0ἰ ^ ^ Δ ω δ ε κ α β ί β λ ο υ .)

Ο Ι Ρ ^ . Κ Α Ν Ο Ν Ε Σ

^ Ι^ ^ .Ι ^ Υ ^ ΙΟ Α Ο Υ

Κ Α Ν Ω Ν Α ^-

Τ ά ξ ις ά ρ ίσ τ η π α ν τ ὸ ς ἁ ρ χ ο μ έν ω κα ὶ λόγου κ^ὶ π ρ ἄ γ μ σ τ ο ς ἐ κ Θ ^ ο ῦ τ ε ἅ ρ χ ^ σ θ ^ ι , κ ^ ὶ Ε ἰς Θ ^ ὸ ν ἀ ν ^ -
π α ύ ε σ θ α ι, κ α τ ὰ τ ή ν θ ε ο λ ό γ ο ν φ ω ν ή ν . '^Ο θε^ κ ^ ὶ τ ῆ ^ ε ύ σ ε β ε ί α ς ὺ φ ἡ μ ῶ ν ή δ η δ ι ^ ι π ρ υ σ ί ω ς κ η ρ υ τ τ ο μ έ ν η ς ,
κ α ὶ τ ῆ ς 'Ε κ κ λ η σ ί α ς , ἐ ν . ^ ^ Χ ρ ισ τ ὸ ς τ ε θ ε μ ε λ ίω τ α ι δ ιη ν ε κ ῶ ς ^ ι ύ ξ α ν ο ύ σ η ς κο^ὶ π ρ ο κ ο π τ ο ύ σ η ς , ὡ ς τ ῶ ν

' ^ ί ι μ ^ ν θ ^ ί ί , ἀ , ^ ^ ρ ισ ^ ο ν ^ίί^ί. ^ ν^ ικ τιῶ ν^ ς ^ηλ^ὴ τή ν Σύνοδον τ α ύ τ η ν , κ α ὶ ο τ ί ἦ ^ ν ^ ὶ ^ίλλοι λ ε γ ά τ ο ι του Π ά πα

^μετὰ τή ν άμέσω^ παρελθοῦσαν περίοδον τῶ ν εἐ. Ἱνδικτιι^νω ν^ ό Σαρδινίας^ ό Θ εσσαλονίκη^, κ α ἰ ό ΚΟρίνθου, ἀ λ λ ὰ ό γ^. Κανῶν
ής έν τ ^ δεκ άτ^ έτελειι^θη ή ^ερὸ α ὁ τ ή ς ^κτη. ^ ^ σ τ ^ ἀ ^ ὸ τη ^ τ ή ς α υ τή ς ς^. προφ ανῶ ς μ α ρ τ υ ρ ώ ο τ ι ἦσ αν του Ρ ^ μ η ς λεγάτοι
^κτης^ ^ως τής ^αρούσης^ χρόνοι ἀ^έρα ^αν ^ θ ή κα ἱ ο ὀ χ ἰ
7 κ α ὶ τ ο π ο τν ^ η τα ὶ είς αυτήν^ (δρ ^ -^ερ^ το ύ τω ν α υ τό θ ι πα ρ ὰ τ ^
^ , ι^ς οἱ Δατῖνο^ λἐ^ονσίν.
(1
σ υλ λογή)- ο Γ ορ τύνης δ έ κ^^ ὁ Θ εσ σ αλονίκη ς κ α ὶ ο Κορίνθου
) ^ ὶ Παύλου Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ ^ ό λ ^ συνήχθη α^τη^ ι^ς μς^--
έκράτουν το ν τό π ο ν του Π ά ^ ^ί ς τα ύτη ν τή ν Σύνοδον^ ^ χ ι δια -
τυρε^ ή συλλογή τι^ν Συνόδων ^^λ. έ ^ Κ α λλ ινί..
τ ὶ ἦσαν υποκείμενοι. είς τ ὸ ν Π ά ^ ν ^ Ι^ς τ ά χ ε ν ὰ έχειροτονοῦντο
κου, ι^ς ληροῦσιν ό Ι^ίνιος κ α ὶ ^ α ρ ^ ν ^ .
ύπ^ έ κείνου, ἀ λ λ ὰ δ ιὰ τὸ μά^ρο^ τη ^ ὁδοῦ ^ λέ-^^ ^ Ι^λάσταρις^
(^ ) ῦ ύ μόνον ^ ^ α λ σ ^ μ ^ Ι λέγει, ^ τ ι ε^ρεν έν π α λ α ^ ς Κ ^ -
τ ή ς ἀ π ὸ Ρ ι^μ η ς, λ έ γ ω , ^ω ς Κ ω νσ τα ν τιν ο υ π ό λ εω ς .
δηξι ^ἶομοκανόνων, δτ^ ο^τοι ήσαν τον Π ά π α . το π ο τη ρ η τ ^ ὶ
3
( ) ^ ν ^ῖλλ. ὸφ^
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ ϊο ῦ Λ ι β ά ν ο υ κ έ δ ρ ω ν τ α ὐ τ η ν ὑ π ε ρ ε κ τ ε ί ν ε σ θ α ι , κ α ί ν ῦ ν α ρ χ ή ν τ ῶ ν ίε ρ ῶ ν π ο ιο ύ μ ε ν ο ι λ ό γ ω ν , χ ά ρ ι τ ι θ ε ί α ὁ-
ρ ίζ ο μ ε ν ἁ κ α ι ν ο τ ό μ η τ ό ν τ ε κ α ί ά π α ρ ά τ ρ ω τ ο ν ὐ π ά ρ χ ε ιν τ ή ν π α ρ α δ ο θ ε ῖσ α ν π ίσ τ ιν ή μ ῖ ν , ὐ π ό τ ε τ ῶ ν α ὐ το-
^πτῶ ν κ α ί ὐ π η ρ ε τῶ ν τ ο ῦ λ ό γ ο υ τ ῶ ν θ ε ο κ ρ ίτ ω ν Ἁ π ο σ τ ό λ ω ν , ἔ τ ι δ ὲ κ α ί τ ῶ ν τ ρ ια κ ο σ ίω ν δ έ κ α καί ὁκτω ὰ-
γ ίω ν κ α ὶ μ α κ α ρ ίω ν Π α τ έ ρ ω ν τ ῶ ν ἐν Ν ικ α ία σ υ ν ε λ θ ό ν τ ω ν ἐ π ί Κ ω ν σ τ α ν τ ίν ο υ τ ^ ῦ γ ενο μ ένο υ ή μ ῶ ν Ι ^ α σ ι.
^λέω ς κ α τ ὰ Ἁ ρ ε ίο υ το ῦ δ υ σ σ ε^ ο ῦ ς, καί τῆ ς παρ α ὐ τοῦ δ ο γ μ α τ ισ θ ε ίσ η ς ἐ θ ν ικ ῆ ς ^ τ ε ρ ο θ ε ία ς ἤ π ο λ υ θ ε ί α ς
ε ί π ε ῖ ν ο ί κ ε ι ό τ ε ρ ο ν . ο^ τ ῆ ο μ ο γ ν ω μ ο σ ύ ν η τ η ς π ί σ τ ε ω ς τ ὸ ὁ μ ο ο ὐ σ ιο ν ή μ ῖ ν ἐ π ί τ ῶ ν τ ρ ι ῶ ν τ ῆ ς θ ε α ρ χ ι κ ῆ ς φ ύ σ ε -
ω ς ὐ π ο σ τ ά σ ε ω ν ἁ π ε κ ά λ υ ψ ά ν τ ε κ α ί δ ιε τ ρ ά ν ω σ α ν , μ ή ἐ π ικ ε κ ρ ύ φ θ α ι τ ῶ μ ο δ ίω τ ῆ ς ἁ γ ν ω σ ία ς τ ο ῦ τ ο π α ρ α χ ω -
ρ ή σ α ν τ ε ς , ά λ λ ὰ τ ὸ ν Π α τ έ ρ α κ α ί Υ ίὸ ν , κ α ί τ ὸ ά γ ιο ν Π ν ε ῦ μ α π ρ ο σ κ υ ν ά ν μ ι ^ π ρ ο σ κ υ ν ή σ ε ι τ ο υ ς π ισ τ ο ύ ς ἁ ν α .
φ α ν δ ὸ ν ἐ κ δ ιδ ά ξ α ν τ ε ς , κ α ί τ ή ν τ ε τ ῶ ν ά ν ίσ ω ν β α θ μ ῶ ν τ ή ς θεότητος δ ό ξ α ν κ α θ ε λ ό ν τ ε ς κ ^ ί δ ια σ π ά σ ο ιν τ ε ς
τά ^τε ύπὸ τῶ ν α ίρ ε τ ικ ῶ ν σ υ σ τ ά ν τ α ἐκ ψ άμμου κ α τ ὰ τ ῆ ς 'Ο ρ θ ο δ ο ξ ία ς μ ε ι ρ α κ ι ώ δ η ά θ ύ ρ μ α τ ^ κ α τ α ^ α λ ό ν -
ντες κ α ί ἁ ν α τ ρ έ ψ α ν τ ε ς . 'Ω σ α ύ τ ω ς δ ὲ κ α ί τ ή ν ἐ π ί τ ο ῦ μ ε γ ά λ ο υ Θ εο δ ο σ ίο υ τ ο ῦ γ ε ν ο μ έ ν ο υ ή μ ῶ ν ^ α σ ιλ έ ω ς ,
ὐ π ὸ τῶ ν ἐν α ύ τ ῆ τ ῆ ^ α σ ιλ ίδ ι πόλει συνα χθέντω ν ὲκα τὸν π εντή κ ο ντα α γ ίω ν Π α τ έ ρ ω ν κ η ρ υ χ θ ^ ῖσ α ν π ί-
σ τ ιν κ ρ α τύ ν ο μ εν τ ὰ ς θεολόγους φ ω νὰ ς ἁ σ π α ζ ό μ ε ν ο ι, κ α ί τ ὸ ν β έ β η λ ο ν Μ α κ ε δ ό ν ιο ν τ ο ^ ς π ρ ο τ έ ρ ο ις ἐ χ θ ρ ς ^ ς
^ ῆ ς ἁ λ η θ ε ία ς σ υ ν εξελ α ύ ν ο ν τες, ὡ ς δ ο ῦ λ ο ν α ὐ θ α δ ῶ ς τ ὸ δεσ π ό ζο ν δ ο ξά σ α ι τ ο λ μ ή σ α ν τ α , κ ο ιί σ χ ί σ α ι τήν
ά τ μ η τ ο ν μ ο ν ά δ α λ . ^ σ τ ρ ι κ ῶ ς π ρ ο ε λ ό μ ε ν ο ν , ι ^ ς ὰ ν μ ή ἐ ν τ ε λ ὲ ς ή μ .ῖν τ ο τ ῆ ς ἐ λ π ί δ ο ς ε ί η μ υ σ τ ή ρ ι ο ν Τ ῶ β δ ε -
'λ υ ρ ῶ τού τω κ α ί κ α τὰ τ ῆ ς ά λ η θ ε ί α ς λ υ σ σ ή σ α ν τ ι , κι^ιί Ἁ π ο λ ι ν ά ρ ι ο ν τ ὸ ν τ ῆ ς κ α κ ία ς μ ύσ τη ν συγκατα-
κ ρ ίν α ν τ ε ς , ος ἄ ν ο υ ν κ α ί ά ψ υ χ ο ν τ ὸ ν Κ ύ ρ ι ο ν ά ν ε ι λ η φ ἔ ν α ι σ ῶ μ α δ υ σ σ ε β ῶ ς ἐ ξ η ρ ε ύ ξ ς ιτ ο , ἐ ν τ ε ῦ θ ε ν κ α ί ού τος
ή μ ίν ἁ τ ε λ ῆ τ ή ν σ ω τ η ρ ία ν γ ε ν έ σ θ α ι σ υ λ λ ο γ ιζ ό μ ε ν ο ς . Ἁ λ λ ὰ μήν καί τὰ παρὰ τ ῆ τω ν 'Ε φ ε σ ί ω ν πόλει
τ ὸ π ρ ό τ ε ρ ο ν σ υ ν ς ι χ θ έ ν τ ω ν ἐ π ί Θ ε ο δ ο σ ίο υ τ ο ῦ υ ίο ῦ 'Α ρ κ α δ ί ο υ γ ε ν ο μ έ ν ο υ ή μ ῶ ν Ι ^ α σ ι λ έ ω ς Θ ε ο φ ό ρ ω ν Π ο ιτ έ ρ ω ν
ἐκτεθέντα δ ιδ ά γ μ α τ α . ω ς κ ρ ά τ ο ς ά ρ ρ α γ ὲ ς τ ῆ ς ε ὐ σ ε β ε ία ς ἐ π ισ φ ρ α γ ίζ ο μ ε ν ^ ν α Χ ρ ισ τ ὸ ν τ ὸ ν Υ ὶὸ ν τ ο ῦ Θ εο ῦ
κ α ί σ σ .ρ κ ω θ έ ν τ α κ η ρ ύ τ τ ο ν τ α ς , καί τή ν ικ ὐ τ ὸ ν ά σ π ό ρ ω ς τ ε κ ο ῦ σ α ν ά χ ρ α ν τ ο ν ς ιε ιπ ά ρ θ ε ν ο ν , κ υ ρ ί ω ς κ α ί κ α τ ὰ
α λ ή θ ε ια ν Θ εοτόκ ον δ ο ξά ζο ν τες, κ α ί τ ή ν ληρώ δη τ ο ῦ Ν ε σ τ ο ρ ίο υ δ ια ίρ ε σ ιν , ω ς ἁ π ω κ ισ μ έ ν η ν Θ ε ία ς μ ο ίρ α ς
ἁ π ο δ ι ώ κ ο ν τ ε ς , ἄ ν θ ρ ω π ο ν ε ί δ ι κ ῶ ς , κ α ί Θ ε ὸ ν ε ί δ ι κ ῶ ς , τ ὸ ν ἔ ν α ^ ρ ι σ τ ὸ ν δ ο γ μ α τ ί ζ ο ν τ ο ς κ α ί τ ή ν 'Ι ο υ δ α ί κ ή ν ά -
ν α ν ε ο ῦ ν τ ο ς δ υ σ σ έ β ε ια ν . Ο ὐ μ ή ν ἁ λ λ ὰ κ α ί τ ή ν ἐν Κ α λ κ η δ ο ν έ ω ν Μ η τ ρ ο π ό λ ε ι ἐ π ί Μ α ρ κ ια ν ο ῦ κ α ί α ὐτοῦ γ ε -
ν ο μ έ ν ο υ ή μ ῶ ν Ι ^ σ ι λ έ ω ς τ ω ν ὲ ξ σ .κ ο σ ίω ν τ ρ ι ά κ ο ν τ α θ ε ο κ ρ ί τ ω ν Π α τ έ ρ ω ν σ τ η λ ο γ ρ α φ η θ ^ ῖσ α ν π ίσ τ ιν ὸρθοδό-
ξ ω ς ἐ π ι κ υ ρ ο ῦ υ .ε ν , ή τ ι ς τ ὸ ν ἔ ν α Κ ρ ισ τ ὸ ν τ ὸ ν Υ ίὸ ν τ ο ῦ Θ εο ῦ ἐκ δύ ω σ υν τεθ έντα τω ν φ ύσ εω ν, καί ἐν δύω
τ α ῖ ς α ὐ τ α ῖ ς δ ο ξ α ζ ό μ ε ν ο ν φ ύ σ ε σ ι, μ ε γ α λ ο φ ώ ν ω ς το ^ς πέρα σι πα ραδέδω κε, κ α ί Ε ὐ τυ χ έα τ ὸ ν μ α τ α ιό φ ρ ο ν α ^
τὸ ν δοκήσει τὸ μ έ γ α τ ῆ ς Ο ίκ ο ν ο μ ία ς μ υ σ τ ή ρ ιο ν τ ε λ ε σ θ ῆ ν α ι α π ο φ ^ ν ά μ ε ν ο ν , ὡ ς ὰ π ο τ ρ ό π α ιό ν τ ι κ ο ιί μ ί α -
σ μ α τ ῶ ν ίε ρ ῶ ν τ ῆ ς 'Ε κ κ λ η σ ία ς π ε ρ ιβ ό λ ω ν ἐ ξ ή λ α σ ε , σ ύ ν α ὐ τ ῶ δ ὲ κ α ί Δ ιό σ κ ο ρ ο ν κ ^ ί Ν ε σ τ ό ρ ιο ν , τ ὸ ν μ ὲ ν
τ ή ς δ ια ιρ έ σ ε ω ς , τ ο ν δ ὲ , τ ῆ ς σ υ γ χ ύ σ ε ω ς υ π ε ρ α σ π ισ τ ή ν τ ε κ α ί π ρ ό μ α χ ο ν , τ ο ύ ς ἐ κ δ ια μ έ τ ρ ο υ τ ῆ ς ά σ ε β ε ία ς ,
π ρ ὸ ς ε ν ἐ κ π ε π τ ω κ ό τ α ς ἁ π ω λ ε ία ς κ α ί ά θ ε ό τ η τ ο ς β ά ρ α θ ρ ο ν . 'Α λ λ ά γ ε κ α ί τ ὰ ς ε ὐ σ ε ί^ ις φω νὰς τῶ ν ὲκα -
τ ὸ ν ε ξ ή κ ο ν τ α π έ ν τ ε Θ εο φ ό ρ ω ν Π α τ έ ρ ω ν , τ ῶ ν κ α τ ὰ τ α ύ τ η ν τ ή ν β α σ ιλ ίδ α σ υναγη γερμένω ν π ό λ ιν , . ἐπ ὶ
Τ ο υ σ τ ιν ια ν ο ῦ τ ο ῦ τ ῆ ς εὐσεβοῦς λ ή ξ ε ω ς γενομ ένου ή μ ῶ ν ^ α σ ίλ έ ω ς , ω ς ύπὸ τοῦ π ν εύ μ α το ς ἐ ξ ε ν ε χ θ ε ίσ α ς
γ ι ν ώ σ κ ο μ ε ν , κ α ί τ ο ὑ ς μ ε θ ' ή μ ^ ς ἐ κ δ ιδ ά σ κ ο μ ε ν ^ ο ι Θ ε ό δ ω ρ ο ν τ ὸ ν Μ ο ψ ο υ ε σ τ ί α ς , τ ὸ ν Ν ε σ τ ο ρ ί ο υ δ ι δ ά σ κ α λ ο ν ,
^ ρ ι γ έ ν η ν τ ε κ α ί Δ ίδ υ μ ο ν κ α ί Ε ὐ ά γ ρ ιο ν , τ ο ὺ ς τ ὰ ς ὲ λ λ η ν ικ ὰ ς ά ν α π λ α σ α μ έ ν ο υ ς μ υ θ ὁ π ο ι^ α ς , κ α ί σ ω μ ά τ ω ν
τ ι ν ῶ ν κ ς ι ί ψ υ χ ῶ ν ή μ ^ ίν π ε ρ ι ό δ ο υ ς κ ε ιί ά λ λ ο ι ώ σ ε ι ς ἁ ν α π ε μ π ά σ ι ^ ν τ α ς τ α ^ ς τ ο ῦ ν ο ῦ π α ρ α φ ο ρ α ϊ ς τ ε ^ ια ί ό ν ε ι-
ρ ώ ξ ε σ ι, κ ^ ί ε ίς τ ή ν τ ῶ ν ν ε κ ρ ῶ ν δ υ σ σ ε β ῶ ς ἐ μ π α ρ ο ίν ή σ ο ιν τ α ς ὰ ν α β ίω σ ιν . Τ ά τ ε γ ρ ιιφ έ ν τ α π α ρ ὰ Θ εοδω ρή-
του κ α τ ὰ τ ῆ ς ὁ ρ θ ῆ ς π ίσ τ ε ω ς κ α ί τ ῶ ν δ ώ δ ε κ α κ ε φ α λ α ίω ν τ ο ῦ μ α κ α ρ ίο υ Κ υ ρ ί λ λ ο υ , κ ^ ιί τή ν λεγομένην
'Τ β α ἐ π ι σ τ ο λ ή ν , σ υ ν ο δ ι κ ῶ ς ἁ ν ε θ ε μ ά τ ι σ ά ν τ ε κ σ .ί ἐ β δ ε λ ύ ξ ^ ν τ ο . Κ α ί τ ή ν ὐ π ὸ τ ῆ ς ἔ ν α γ χ ο ς σ υ ν ε ιθ ρ ο ισ θ ε ίσ η ς
^ ια τ ὰ τ α ύ τ η ν τ ή ν β α σ ιλ ίδ α π ό λ ι ν , ἐ π ί τ ο ῦ ἐ ν θ ε ία τ ῆ λ ή ξ ε ι γ ε ν ο μ έ ν ο υ ή μ ῶ ν ^ ς ισ ιλ έ ω ς Κ ω ν σ τ α ν τ ίν ο υ ,
ἔ κ τ η ς ὰ γ ί ο ι ς Σ υ ν ό δ ο υ , π ί σ τ ι ν , ἤ μ ε ι ζ ό ν ω ς τ ὸ κ ῦ ρ ο ς ἐ δ έ ξ ο ιτ ο , δ ι' ω ν ὁ ε ὐ σ ε β ή ς β α σ ιλ ε ύ ς σ φ ρ ^ γ ίσ ι τοὐς
τ α ύ τ η ς τ ό μ ο υ ς κ α τ η σ φ α λ ίσ α τ ο , π ρ ὸ ς τ ή ν ἐν τ ῶ π α ν τ ί α ί ω ν ι ἁ σ φ ά λ ε ι ^ ν , κ α ί ο ιι.θ ις ὁ μ ο λ ο γ ο ῦ μ ε ν φ ὐ λ ά τ -
τ ε ι ν ἁ π α ρ ε γ χ ^ ίρ η τ ο ν , ή δ ύ ω φ υ σ ικ ὰ ς θ ε λ ή σ ε ις , ή τοι θ ε λ ή μ α τ ς ι, κ α ί δ ύ ω φ υ σ ι κ ὰ ς ἐ ν ε ρ γ ε ί α ς ἐ π ί ν ῖῆ ς ἐ ν ^
μ ά ρ κ ο υ ο ί κ ο ν ο μ ί α ς τ ο ῦ ὲ ν ὸ ς Κ υ ρ ί ο υ ή μ ῶ ν Ἰ η σ ο ῦ , τ ο ῦ ἁ λ η θ ι ν ο ῦ Θ ε ο ῦ , δ ο ξ ά ζ ε ιν ή μ ό ί ς θ ε ὁ φ ιλ ῶ ς δ ι ε σ ά φ ι σ ε ,
τ ο υ ς τ ὸ εὐ θὲς τ ῆ ς ἁ λ η θ ε ί α ς δ ό γ μ ὰ π σ ρ ο ι χ α ρ ά ξ α ν τ α ς , κ α ί ε ν θ έ λ η μ α κ ς ιί μ ίο ιν ἐ ν έ ρ γ ε ια ν ἐ π ί τ ο ῦ ὲ ν ὸ ς Κ υ -
ρ ίο υ τ ο ῦ Θ ε ο ῦ ή μ ῶ ν 'Ι η σ ο ῦ Κ ρ ι σ τ ο ῦ τ ο υ ς λ α ο ύ ς ἐ κ δ ι δ ά ξ α ν τ α ς , τ ῆ τ ῆ ς ε ὐ σ ε β ε ία ς ψ ή φ ω κ α τ α δ ικ ά σ ιε σ α ,
φ α μ ὲ ν Θ ε ό δ ω ρ ο ν τ ὸ ν τ ῆ ς Φ α ρ ὰ ν , Κ ῦ ρ ό ν τ ὸ ν 'Α λ ε ξ α ν δ ρ ε ί α ς , '^ ν ώ ρ ι ο ν τ ὸ ν Ρ ώ μ η ς , Σ έ ρ γ ι ο ν , Π ύ ρ ρ ο ν , Π α ῦ -
λ ο ν , Π έ τ ρ ο ν , τ ο ύ ς ἐ ν ι ς ς ς ύ τ η τ ῆ θ ε ο φ υ λ ά κ τ ω π ρ ο ε δ ρ ε ύ σ α ν τ α ς π ό λ ε ι , Μ α κ ά ρ ιο ν τὸν γενό μ ενό ν τ ῆ ς Ἁ ν τ ιο -
χ έ ω ν 'Ε π ί σ κ ο π ο ν , Σ τ έ φ α ν ο ν τ ὸ ν α ὐ τ ο ῦ μ ο ι θ η τ ή ν , κ α ί τ ὸ ν ἄφ ρονςι ΙΙο λ υ χ ρ ό ν ιο ν , ἐντεῦ θ ^ ν ἁνέπαφ ον τ η -
ρ ο ῦ σ α τ ὸ κ ο ιν ὸ ν σ ῶ μ α Κ ρ ισ τ ο ῦ τ ο ῦ Θ εο ῦ ή μ ῶ ν , κ α ί σ υ ν ε λ ό ν τ ι φ ά ν ς ιι, π ά ν τ ω ν τ ῶ ν ἐ ν τ ῆ Ε κ κ λ η σ ία τ ο ῦ
Θ ε ο ῦ δ ια π ρ ε ψ ά ν τ ω ν ἁ ν δ ρ ῶ ν , ο ι γ ε γ ό ν α σ ι φ ω σ τ ή ρ ε ς ἐν κ ό σ μ ω , .λ ό γ ο ν ζ ω ῆ ς ἐ π έ χ ο ν τ ε ς ,^ ^ ι λ ι π . β . τή ν
π ί σ τ ι ν κ ρ α τ ώ ν β ε ^ α ία ν ,. κ α ί μ έ χ ρ ι σ υ ν τ ε λ ε ία ς τ ο ῦ α ίῶ ν ο ς ά σ ά λ ε υ τ ο ν δ ια μ έ ν ε ιν θ ε σ π ίζ ο μ ε ν , κ α ^ τ ὰ αὐτῶ ν
^ θ εο π α ρ ά δ ο τα σ υ γ γ ρ ά μ μ α τ α τ ε κ α ί δ ό γ μ ς ςτ α , π ά ν τ α ς ά π ο β εςλ λό μ ενο ί τ ε κ α ί ἁ ν α θ ε μ α τ ίζ ο ν τ ε ς , ους ά π έ...
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

β ^ λ ο ν κ α ὶ ἀ ν ε θ ε μ ά τ ι σ α ν , ὡ ς τ ῆ ς ἀ λ η θ ε ί α ς ἐ χ θ ρ ο ὺ ς , κο^ὶ κ α τ ὰ Θ ε ο ῦ φ ρ υ α ξ α μ ε ν ο υ ς κ ε ν ^ , κ α ὶ α δ ικ ία ν ε ἰς
ὕψος ἐ κ μ ε λ ε τ ή σ α ν τ α ς. Ε ἰ δέ τ ις τ ῶ ν ἀπάντω ν μ ὴ τὰ π ρ ο ε ιρ η μ έ ν α τ η ς ε ὐ σ ε β ε ί^ ς δ ο γ μ ^ τ ^ κρ^τοῖ κ^ὶ
ἀ σ ^ ά ζ ο ι τ ο , κ ^ ιὶ ο ὕ τ ω δ ο ξ ά ζο ι τ ε κ ^ ὶ κ η ρ ύ τ τ ο ι, ἀ λ λ ' ἐξ ἐ ν ^ ν τ ία ς ἰέ ν ^ ι τ ο ύ τ ω ν ἐ π ιχ ε ιρ ο ῖ, ε σ τ ω ἀνἄθεμο^
κ α τ ὰ τ ὸ ν ή δ η π ρ ο ε κ τ ε θ ε ν τ α ὅ ρ ον ὑ π ὸ τ ῶ ν π ρ ο δ η λ ω θ έ ν τ ω ν ἀ γ ίω ν κ ^ ὶ μ α κ α ρ ίω ν Π α τέρω ν, κ^ὶ τ ο ῦ χ ρ ι-
σ τ ια ν ικ ο ῦ κ α τ α λ ό γ ο υ , ὡ ς ἀ λ λ ό τ ρ ιο ς ἐ ξ ω θ ε ίσ θ ω κ ^ ὶ ἐ κ π ιπ τ ἐ τ ω . 'Η μ ε ἴ ς γ ὰ ρ ο ὕ τ ε π ρ ο σ τ ι θ ε ν ο ι ι τ ι , οὕτε^
μ ὴ ν ἀ φ ^ ειρ εῖν κ α τ ὰ τ ὰ π ρ ο ο ρ ι σ θ έ ν τ ^ , π α ν τ ε λ ῶ ^ δ ι ε γ ν ω κ α μ ε ν , ἤ κ ^ ιθ ' ὁ ν τ ι ν ^ ι ο ῦ ν δ ε δ υ ν ή μ ε θ ^ λ ό γ ο ν .

^ ρ μ η ν ε ί

^ ο α ^. ο ^ τ ο ς Κ α ν ω ν οΙ^τε ά π ὸ τ ὸ ν ^ ω ν α ρ ^ ν , οί^Τε ά π ὸ τ ὸ ν ^ α λ σ α μ ώ ν ^ έ ς η γ η θ η . ^ ^ σ ά ν ὸ π ο ύ δ έ ν ε ἶ ν α ι ά λ λ ο ,
π ά ρ ε ξ μ ί α ο ύ ν τ ο μ ο ^ π ε ρ ί λ η ψ ή τ ό σ ο ν τ ώ ν δ ο γ μ ά τ ω ν , κ α ὶ έ^ρων τ ^ π ί σ τ ε ω ς τ ώ ν ά γ ί ω ν κ α ὶ ο ικ ο υ μ ε ν ι κ ώ ν έ ξ Σ υ -
νύδω ν, τ ώ ν πρὸ τ ^ π α ρ ο ύ ο η ^ Σ υ ν ό δ ο υ γ ε ν ο μ έ ν ω ν , κ α ὶ τ ώ ν α ἰρ ε τ ^ κ ώ ν έ κ ε ίν ω ν , κ α τά τῶ ν ὁ π ο ίι^ ν σ υ ν ε κ ρ ο τ ή θ η
κ ά θ ε ρ ,ια ά π ὸ α ύ τ ά ^ , ^σον κ α ὶ τ ώ ν χ ρ ό ν ω ν κ α ὶ τ ώ ν τ ό π ω ν , π α τ ά τ ο ύ ^ ό π ο ίο υ ^ , κ α ὶ ε^ ς τ ο ύ ^ ό π ο ίο υ ^ έγένετο.
Κ α ὶ ού μ ό ν ο ν έ π α ν ά λ η ψ ι^ , ά λ λ ά κ α ὶ έ π ισ φ ρ ά γ ισ ι^ τ ώ ν δ ο γ μ ά τ ω ν α ύ Τ ώ ν . ^ ο θ ε ν ^ Α ε ῖ ^ ά κ ο λ ο υ θ ο ῦ ν τ ε ^ τ ο ύ ^ ίδ ιο υ ς
α ύ τ ο ύ ^ έ ρ μ η ν ε υ τ ά ^ , το ύ ^ μ έ ν ^ρου^ κ α ὶ τ ά δ ό γ μ α τ α τ ώ ν ε ίρ η μ έ ν ω ν ά γ ί ω ν Συνόδω ν, κ ς ιὶ Τ ο ύ ^ χ ρ ό ν ο υ ^ κ α ὶ τ ο ύ ς
τόπ ους, ά λ λ ά δ ά κ α ὶ το ύ ^ α ἰ ρ ε τ ι κ ο ί , κ α τ ά Τ ώ ν δ π ο ί ω ν έ κ ά σ τ η Τ ο ύ τ ω ν έ σ υ ν α θ ρ ο ίσ θ ^ , σ τ έ λ λ ο μ ε ν τ ο ύ ς ά ν α γ ν ω ^
σ τα^ ν ά Τά μ ά θ ο υ ν π λ α τ ύ τ ε ρ ο ν εές τ ά ^ ά ρ χ ά ^ Τ ῶ ν κ α ν ό ν ω ν τ ^ κ ά θ ε Συνόδου. ^Κνα μ ὴ τ ά έ κ ε ῖ σ ε ε ἰ ρ η μ έ ν α , εί^
μ άτην ^ δ ε π α λ ιλ ο γ ώ μ ε ν , ^Υ ερικάς δ έ μ ό ν ο ν λ έ ξ ε ι ς θ έ λ ο μ ε ν σ α φ η ν ίσ ε ι, α ἰ δ π ο ῖ α ι δ έ ν ε ἶ ν α ι τ ό σ ο ν ε ύ λ η π τ ο ι ε^ς
το ύ ^ ά πλοῦ^. Κ ά μνω ντας λ ο ιπ ὸ ν ὸ παρο^ν Κ ανο^ν Τ η ν ά ρ χ ά ν ά π ὁ τ ὁ ρ η τ ὸ ν Γ ρ η γ ο ρ ίο υ το ύ Θ εολόγου (ἰ ) , τὸ
ὁ π ο ῖο ν λ έ γ ε ι , ὅ τ ι ε ἶν α ι ά ρ ίσ τ η Τ ά ξ ις ε ί ς έ κ ε ῖν ο ν ^ π ο θ μ έ λ λ ε ι ν ά ά ρ χ ί ^ κ ά θ ε λ ό γ ο ν π α ὶ έ^ργον, τ ὸ ν ά ά ρ ^ ι ν ^ ά ^
Τ ὸ ν Θ ε ὸ ν , κ α ἰ ν ά Τ ε λ ε ι^ ν ^ ει^ τ ὸ ν Θ ε ὸ ν , ὸ ρ ί ζ ε ι ν ά ριένγ^ ά κ α ι ν ο τ ό μ η τ ο ς κ α ὶ ά π α ρ α σ ά λ ε υ τ ο ^ , ή π ^ ρ α δ ο θ ε ῖ σ α πί^-
σ τ ι ς , τ ό σ ο ν ά π ὸ το ύ ς ά γ ἰο υ ^ Ἀ π ο σ τ ύ λ ο υ ^ ( ^ ) , ο σ ο ν κ α ὶ ά π ὸ τ ο ύ ς Π α τ έ ρ α ^ τ ῆ ς ά . Σ υ ν ό δ ο υ (ο ἴτ ιν ε ί^ κ α ὶ τ ὴ ν έ τ ε -
3
ρ οθ ε^ α ν ( ) , ^ μ ά λ λ ο ν ε ί π ε ῖ ν πολυθε^α ν τ ο ῦ ^ Δ ρ είου κ α τ ή ρ γ η σ α ν . κ α ι ὸ μ ο ο ύ ο ιο ν , ^τοι τ ^ α ύ τ ^ ο ύ σ ία ^ κ α ὶ
φ ό σ ε ω ς τ η ν ά γ έ α ν Τ ρ ιά δ α έ κ ή ρ υ ξ α ν ) , κ α ὶ ά π ὸ τ ο ύ ς Π α τ έ ρ α ^ τ ^ ^ β^. ^ τώ ν ὸ π ο ίω ν τ ά ^ Θ ε ο λ ό γ ο υ φ ω ν ά ^ ο ἱ Π α ^
Τ έρ ε^ Τ ^ ς σ υ ν ό δ ο υ τ α ύ τ η ς λ έ γ ο υ σ ιν ^ τ ι ά σ π ά ζ ο ν τ α ι . Α ὕ τ α ι δ έ ε ἶ ν α ι έ κ ε ῖ ν α ι ὸποί^ π α ρ ά τ ^ ς β^. έ ν τ ῶ Συμβό-
λ ι^ Τ ^ ς π ί σ τ ε ω ς εί^ Τ άν θ ε ο λ ο γ ία ν τ ο ^ ά γ ίο υ ΙΙ ν ε ύ μ α τ ο ^ έ π ρ ο σ τ έ θ η σ α ν , Ι ^ ο ν τ ά γ ά ρ , κ α ὶ ε ί ς τ ὸ Π ν ε ύ μ α Τὸ ά γ ι ο ν ,
ά π ε ρ ^ σ α ν λ ό γ ια τ ^ ά ., α ύ τ η έπρόσθεσε, τὸ Κ ύ ρ ιο ν , τ ὸ ^ ω ο π ο ιὸ ν ^ τ ὸ έ κ τ ο ῦ ΙΙα Τ ρ ὸ ς Ἐ κπ ορευόμ νον Τ ὸ ούν
Π α Τ ρ ὶ κ α ὶ Τ ἰῶ ουμπροοκυνούμ^νον, κ α ὶ ο υ ν δ ο ξα ζο μ εν ο ν , τ ὸ λ α λ ^ σ α ν δ ιά τώ ν Π ρ ο φ η τώ ν ) κ α ὶ ά π ὸ τού^ ΙΙα τέ -
ρας τ ^ γ^. ( ^ ) κ α ὶ δ^. κ α ὶ έ , κ α ὶ Σ υνύδου ( ^ ) . κ α ὶ σ υ ν τό μ ω ν ε ἰπ ε ῖν , οί Π α τέρες τ ^ παροόση^ Συνόδου θ ε -
σ π ἰζ ο υ σ ι ν ά δ ια μ έ ν ο υ ν β έ β α ι α , κ α ὶ ^ ιέ χ ρ ι Ι^ υ ν τ ε λ ε ία ς α ίώ ν ο ς ά σ ά λ ε υ τ α , ^ π ί σ τ ι ^ , κ α ὶ τ ά θ ε ο π α ρ ά δ ο τ α δ ό γ μ α τ α
^ λ ω ν τ ώ ν Ἀ γ ί ω ν ὸ π ο ^ έ λ α μ ψ α ν εἰ^ τ ^ ν τ ο ^ Θ ^ ο ^ ^ ^ κ κ ^ λ η σ ια ν , κ^ ιὶ έ σ τ ά θ η σ α ν ε ί^ τὸν κόσμον ὡ σάν φ ω στἦρε^
ζ ω ο π ά ρ ο χ ο ι. Κ α ὶ σ υ ν α ν α θ ε μ α τ ίζ ο υ ^ ι κ α ὶ α ύ τ ο ὶ ^ λ ο υ ^ έ κ ε ίν ο υ ς τ ο ί έ χ θ ρ ο ύ ί; τ ^ ά λ η θ ε ία ^ , τ ο ύ ^ α ιρ ε τ ικ ο ύ ^ δ η λ ,

1
( ) Σημείω σαι ^τί ὁ Θεολύγος έδανείσθη τὸ ρητὸν α ὁ τὸ ἀ π ὸ 3
( ) ^Ετεροθε^α του Ἀ ρ είο υ ἦ τ ο , καθ^ έ^ττ, άλ λον ^ε,έν ^λεγε
τή ν ά. ἐπιστολήν τοῦ Δημο^ένους^ έν ^ λ έ γ ^ έ ^ ιν ^ ς - ε ^ α ν τ ὸ ς Θεὸν τον Π α τέρ α , κ α ὶ άλλον τὸν ^ ύ ν . Τ ον ^εέν γ ὰ ρ έλεγεν ^ τι
σπουδαίου λύγου τ ε καὶ ^ργου^ ἀ π ὸ τῶ ν θεών ^ π ο - εἶνα ι άκ τισ το ς, το ν δ έ Τ ἱὸν δ τ ι εἶνα ι κ τ ίσ μ α ,κ α ἰ άκολούθω ς τὸν
λαμβάνω προσή,ιειν πρῶ τ^ν ά ρ χ ε σ θ α ^ . μέν Π α τέρ α μείζονα^ τὸν δέ Υίὸν ἐλά ττονα ^ κ α ὶ α ^ τ η εἶνα ι ή
(^ ) ^ ιν έ ς θέλουσιν δτι οἱ Ἀ πύσ τολο^, έ^ταν έμελλον νὰ χ ω - δύξα τω ν άνίσω ν βαθμ ώ ν ὁπού λ έ γ ε ι ἐδώ ὁ Κ α νω ν, δ τ ι κ α τή ρ -
ρ ισ θ ^ ν καὶ νὰ υπάγουν είς τὸ κήρυ^μ^Ι έν ί.τε^ μδ^. έ ποίη σ ήν γησ εν ή ά. Σύνοδος.
συνέλευσιν μ εγίσ την κα ὶ ἀξ^ύλογον (^ ς προεί^ιομεν), ἐν ^ κ ^ ὶ ( ^ ) Σ ημ είω σ αι ο τι τοί^ς τ η ς γ ^. Π α τέρ α ς λ έγ ει ὁ Κ α νω ν, ο ^
Σύμβολον της πίσ τεω ς ἐσύνθεσαν, κ α ὶ πολλους Δ υτικους Π α τέ - τιν ε ς έν ^^φἐσι^ σ υνήχθησαν τή ν πρ ι^ τη ν φ^ρὰν^ καθ^ δ τ ι ύ δυ-
ρας φέρουσιν είς τοί^το μάρτυρας^ δ τ ι τὸ Σ ύμβολον τοῦτο τῶ ν σ τ υ χ ή ς Ε υ τ υ χ ή ς , ἀντιφερύ^ε.ενος δήθεν είς τ ή ν διαίρεσιν του Νε^
Ἀ π ο σ τύ λ ω ν έστί. (Κ αθως κ α ἰ μερικοὶ τω ν καθ^ ή μ α ς νεωτέ-- στορίου, είς νέαν αιρεσιν α ὁ τ ὸ ς ἐξῶκειλε^ μ ία ν φύσιν φρονῶν κα ὶ
ρων Θεολόγων μαρτυρίας έκ τούτου ε^ς τινα φέρουσ^ν έν διδάσκω ν έ π ὶ τοῦ Χ ρίσ του μ ε τ ὰ τή ν ἐνανθρι^πησιν. ^ ^ ε ν καὶ
α^τώ ν θεολογικοις)^ τὸ ύποῖον ^σως δηλοι καὶ ή πα ρ ὰ τω ν Ἀ ^ ο - τα ρ α χ ή ς έκ τα ύ τ η ς γενομ ένη ς είς τ ή ν ^Εκκλησίαν, ὁ α υ το ς Ι^ασ.
στύλων παραδοθεισ^ π ίσ τις , ὀ^ιοῦ ἀναφέρει έδω δ Κανω ν. Ἀ λ λ ^ Θεοδόσιος ύ μικρὸς έσύναξε κ α ὶ δεύτερον Σύνοδον ἐν τ ^ α ύ τ η πό-
έπειδή ὁ άγ ιι^ τα το ς καἰ σ οφ ότατος Μάρκος ὁ ^ ἐ σ ο υ , ^ερ ὶ του λει ^Εφέσιρ, ^Εξαρχον κ α τα σ τή σ α ς α υ τή ς το ν Ἀ λ εξα ^ δρ εία ς Δ ιὁ -
Συμβόλου τούτου ίκανῶς ἀ^ιεκρίθη το^ς Δ α τίνο ις έν τ η Φ λ ω - σκορον, έλ π ίσ α ς π ώ ς θέλει έ π ιτ ύ χ ε ι άλλον Κ ύριλλον, ού κ α ὶ διά-.
ρεντίφ, εἰπι^ν' ^ήμε^ς ούδέ ειδομεν σύμβολον τώ ν Ἀ π ο σ τύ λ ω ν , δοχος άμέσω ς έγένετο , α ύ τὸ ς δέ μ α λλ ον εύρέθη του να ντίον. ^Πν .
ι^ς γράφει ὁ μέγας ^Εκκλησιάρχης Σύλβεστρος τμ ή μ α τ ι ς^. κέφ. γὰ ρ ^ α φ υ σ ί τ η ς , ύμύφρων κ α ὶ υ π ερ α σ π ισ τή ς του Ι^ υ τυχο ῦς. ^ο--
ς^. διὰ τουτο ή παραδοθεῖσαι ^ α ^ ὰ τῶ ν Ἀ π ο σ τό λ ω ν π ίσ τ ις έδω θεν κ α ὶ τή ν κακοδοξίαν έ κείνου έκύρωσε, κ α ὶ τὸν Θ^ιον ^ λ α υ ια -
έννοεῖται ^ ή άγράφως ^ δ^ὰ ζι^σης φωνης τω ν Ἀ π ο σ τύ λ ω ν ν ὸ ν.τὸ ν Κ ω νστ. έκάθΥ^ρε, κ α ὶ μ υ ρ ί^ κ α κ ὰ έν αυτ-^ έγένοντο, ων .
παραδοθεισα περίληψ ή τῶ ν δογμ άτω ν τ η ς πίστεως^ ^ ή ή κορωνὶς, ὁ φόνος ἐσ τάθ η του ^ΙΙα^αρίου ^λαυΥ ^νοῦ, διὰ τοῦτο
τῶ ν ἀγίω ν Ευαγγελίω ν Ἀ π οσ τολικ ώ ν ^ ^ σ τ ο λ ώ ν ^ ^ κ^ἰ δή αί^τη καὶ ω νομάσθη λη σ τρ ικ ή .
διαταγῶ ν, συναγομένη ^ίστ^ς^ ή τ ^ τ ^ τή ς πίσ τεω ς δύ ^ μ α τ ^^. (^ ) Εί^ρηται σν^,ιείωμα είς τ ὸ μέρος το υ το του Κ ανύνος εν τισ ι
μ α ίν ετα ι δέ νὰ π ε ρ ί ^ ι τ α ι τὸ Σύμβολον τουτο ^ίς τὰ ς Ἀ ^ ο .. Κ ώ δηξι, λέγον, ο τ ι, έπ ειδή οἰ κ ά κ ισ το ι εί^ονομ άχοι έλεγ χό μ ενο ι
στολικ. Δ ια τα γ. (^ β λ . ι
κ φ^ μ ^ .) .
ά π ὸ του ς Π α τέρ α ς τ ή ς παρούσης Συνόδου, ῶς ἀπ ο δεχο μ ένο υ ς .
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ,

1
δπ ο ί^ έ κ ε ῖ ν ο ι ά ν ε θ ε μ ά τ ι σ α ν , ο ρ ί ζ ο ν τ ε ς κ α ὶ τ ο θ τ ο , ί^τι ο^ τ ε ή - ε ύ ρ ο υ ν , ά λ λ ^ ο ύ τ ε ή μ π ο ρ ο ^ ν κ ^ ο υ δ ένα τρ ό π ο ν νά
π ρ ο σ θ έ σ ο υ ν τ ι , ^ ν ά ά φ α ιρ ε σ ο υ ν ά π ὸ τ ά έ ^ ε ί ν ω ν δ ό γ μ α τ α . ^ Α λ λ ά κ α ὶ ^ π ο ιο ^ δ έ ν κ ρ α τ ε ί τ ά τέ^ ν π ρ ο ε ιρ η μ έ ν ω ν
ά γ ίω ν Π α Τ έ ρ ω ν δ ό γ μ α Τ α Τ ή ς ε ύ σ ε β ε ία ^ , μ ή τ ε φ ρ ο ν ε ί τ α θ τ α μ έ τ ὸ ν ν ο ί ^ μ ή τ ε κ η ρ ύ τ τ ε ι μ έ τ ή ν γ λ ω ^ σ α ν , ά λ λ ^
έ π ι χ ε ι ^ ν ά έ ν α ν τ ι ω ν ε τ α ι ε ίς α ι^ τ ά , ο ύ τ ο ί λ έ γ ο υ σ ι , ν ά ^ ν α ι ά ν ά θ ε μ α , κ α ὶ ά ^ ὸ τ ^ ν ^ ρ ισ τ ια ν ^ ν τ ὁ ν κ α τ ά λ ο γ ο ν
ν ά ά π ο β ά λ λ ε τ α ι κ κ ὶ νά ά π ο κ ό τ τ ε τ α ι, ^ ά λ λ ό τ ρ ιο ^ κ α ὶ μ έ λ ο ^ σ ε σ η π ό ^ .

Ἔ δ ο ξ ε δ ὲ κ α ὶ τ ο ῦ τ ο τ ῆ ἀ γ ί α τ α ύ τ η Σ υ ν ό δ ω , κ ά λ λ ι σ τ ά τ ε κ α ὶ σ π ο υ δ α ι ό τ α τ α ,ώ σ τ ε μ έ ν ε ι ν ^ ^ ποσ τολ. πέ.. Λ

^ α ὶ ἀπὸ τοῦ ν ῦ ν β ε β α ί ο υ ς , κ α ὶ ἀ σ φ α λ ε ῖ ς π ρ ὸ ς ψ υ χ ῶ ν θ ε ρ α π ε ί α ν κ α ὶ ἰ^ ι τ ρ ε ί α ν π α θ ῶ ν , τ ο ὺ ^ ^
ὑ π ὸ τ ῶ ν π ρ ὸ ἡ μ ῶ ν ἁ γ ίω ν κ α ὶ μ α κ α ρ ίω ν Π α τ έ ρ ω ν ο ε χ θ έ ν τ α ς κ α ὶ κ υ ρ ω θ έν τα ς, ἀ λ λ ὰ μ ἡ ν κ α ὶ
π α ρ α δ ο θ έ ν τ α ς ἡ μ ῖν ὀ ν ό μ α τ ι τ ῶ ν ἁ γ ίω ν κ α ὶ ἐνδό ξω ν Α π ο σ τ ό λ ω ν π έ . Κ α ν ό ν α ς , Ἐ π ε ι δ ὴ δ^ ἐ ν τ ο ύ τ ο ι ς τ ο ῖ ς
Κ α ν ό σ ιν ἐ ν τ έ τ α λ τ α ι δ έ χ ε σ θ α ι ὴ μ ᾶ ς τ ὰ ς τ ῶ ν α ὐ τ ῶ ν ἁ γ ίω ν Ἀ ποσ τόλω ν δ ιὰ Κ λ ή μ ε ν τ ο ^ δ ια τ ά ξ ε ις , α ἶς
τ ισ ι π ά λ α ι ὺ π ὸ τ ῶ ν ὲτεροδόξω ν ἐ π ὶ λ ύ μ η τ ῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς νόθα τ ιν ὰ κ ἀ ι ξ ^ ν α τ η ς ε ὐ σ ε β ε ία ς π α ρ ε ν ε τ έ θ η -
^ α ν , τ ὸ ε ὐ π ρ ε π ὲ ς κ ά λ λ ο ς τ ῶ ν θ ε ίω ν δ ο γ μ ά τ ω ν ὴ μ ῖν ἀ μ α υ ρ ώ σ α ντα , τὴ ν τῶ ν τ ο ιο ύ τ ω ν δ ια τ ά ξ ε ω ν προσ-
φ ό ρ ω ^ ἀ π ο β ο λ ὴ ν π ε π ο ιή μ ε θ α π ρ ὸ ς τ ὴ ν τ ο ῦ χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ω τ ά τ ο υ π ο ιμ ν ίο υ ο ἰκ ο δ ο μ ὴ ν κ α ὶ ἀ σ φ ἀ λ ε ια ν , ο ὺ δ α μ ῶ ς
ἐ γ κ ρ ίν ο ν τ ε ς τ ὰ τ ῆ ς α ἱρ ε τ ικ ῆ ς ψ ε υ δ ο λ ο γ ία ^ κ υ ή μ α τ α , κ α ὶ τ ῆ γ ν η σ ίω τ ῶ ν Ἀ π ο σ τ ό λ ω ν κ α ὶ ὁ λ ο κ λ ή ρ ω δι..
δαχῆ π α ρ ε ν ε ί ρ ο ν τ ε ς . Ἐ π ι σ φ ρ α γ ί ζ ο μ ε ν δ ὲ κ α ὶ τ ο ὺ ς λ ο ι π ο ὺ ς π ά ν τ ω ς ὶε ρ ο ὺ ς Κ α νόνα ^ το ὺ ς ὑπὸ τ ῶ ν ἁ γ ίω ν
^ α ὶ μ α κ α ρ ίω ν Π α τ έ ρ ω ν ὴ μ ῶ ν , ἐ κ τ ε θ έ ν τ α ς , τ ο υ τ έ σ τ ι τ ῶ ν τ ε ἐ ν Ν ι κ α ί α σ υ ν α θ ρ ο ισ θ έ ν τ ω ν τ ρ ια κ ο σ ίω ν δε^
^ςα ο κ τὼ ἁ γ ίω ν Π α τ έ ρ ω ν , κ α ὶ τ ῶ ν ἐν Ἀ γ κ ύ ρ α , ἔ τ ι μ ὴ ν κ α ὶ τ ῶ ν ἐν Ν ε ο κ α ισ α ρ ε ία , ω σ α ύ τ ω ς καὶ τ ῶ ν ἐν
Ρ ά γ γ ρ α ι ς , π ρ ὸ ς τ ο ύ τ ο ις δὲ κ α ὶ τ ῶ ν ἐ ν Ἀ ν τ ι ο χ ε ί α τ ῆ ς Σ υ ρ ία ς , ἀ λ λ ὰ μ ὴ ν κ α ὶ τ ῶ ν ἐν Λ α ο δ ικ ε ία τ ῆ ς Φ ρ υ -
γ ία ς . Π ροσ έτι κ α ὶ τ ῶ ν ἐκ α τὸ ν π ε ν τ ή κ ο ν τ α τ ῶ ν ἐν τ α ύ τ η τ ῆ θ ε ο φ υ λ ά κ τ ω κ α ὶ β α σ ιλ ίδ ι σ υ ν ε λ θ ό ν τ ω ν π ό -
λ ε ι , κ α ὶ τ ῶ ν δ ια κ ο σ ίω ν τ ῶ ν ἐν τ ῆ Ἐ φ ε σ ίω ν μ η τ ρ ο π ό λ ε ι τ ὸ πρ ό τερ ο ν σ υ ν α γ η γ ε ρ μ έ ν ω ν , κ α ὶ τ ῶ ν ἐν Χ α λ -
κ η δ ό ν ι τ ῶ ν ὲ ξ α κ ο σ ί ω ν τ ρ ι ά κ ο ν τ α ἀ γ ί ω ὺ κ α ὶ μ α κ α ρ ί ω ν Π α τ έ ρ ω ν . 'Ω σ α ύ τ ω ς κ α ὶ τ ῶ ν ἐ ν Σ α ρ δ ι κ ῆ , ἔτι μ ἡ ν
κ α ὶ τ ῶ ν ἐ ν Κ α ρ θ α γ έ ν η . Π ρ ο σ έ τ ι γ ε μ ὴ ν κ α ὶ ν ῦ ν αύθιί^ ἐ ν τ α ύ τ η τ ῆ θ ε ο φ υ λ ά κ τ ω κ α ὶ β α σ ι λ ί δ ι π ό λ ε ι σ υ ν ε λ ^
θόντω ν ἐπὶ Ν ε κ τ α ρ ίο υ το ῦ τ ῆ ς β α σ ι λ ί δ ο ς τ α ύ τ η ς π ό λ ε ω ς π ρ ο έ δ ρ ο υ , κ α ὶ Θ ε ο φ ίλ ο υ τ ο ῦ γ ε ν ο μ έ ν ο υ 'Α λ ^ ξ α ν -
δ ρ ε ία ς Ἀ ρ χ ιε π ισ κ ό π ο υ . 'Α λ λ ὰ μὴν κ α ι Δ ιο ν υ σ ίο υ ^ Α ρ χ ιε π ισ κ ό π ο υ γενομ ένου Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ία ς Μ εγαλοπό^
λ ε ω ς , κ α ὶ ^ Ιέ τρ ο υ γ ε ν ο μ έ ν ο υ ^ Α ρ χ ιε π ισ κ ό π ο υ Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ία ς κ α ὶ Μ ἀ ρ τ υ ρ ο ς, κ α ὶ Γ ρ η γ ο ρ ίο υ Ε π ισ κ ό π ο υ γε-
ν ο μ έ ν ο υ Ν ε ο κ α ισ α ρ ε ία ς τ ο ῦ Θ α υ μ α τ ο υ ρ γ ο ῦ , Ἀ θ α ν α σ ίο υ Ἀ ρ χ ιε π ισ κ ό π ο υ Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ία ς , Β α σ ιλ ε ίο υ Α ρ Υ ιε ^
π ισ κ ό π ο υ Κ α ισ α ρ ε ία ς Κ α π π α δ ο κ ί α ς , Γ ρ η γ ο ^ ίο υ Ν ύ σ η ς , Γ ρ η γ ο ρ ίο υ το ῦ Θ εο λ ό γ ο υ , Ἀ μ φ ιλ ο χ ίο υ το υ Ἱ κ ο -
ν ίο υ , Τ ιμ ο θ έ ο υ Ἀ ρ χ ι ε π ι σ κ ό π ο υ Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ο μ ε γ α λ ο π ό λ ε ω ς τ ο ῦ π ρ ο τ έ ρ ο υ , Θ ε ο φ ίλ ο υ Ἀ ρ χ ι ε π ι σ κ ο π ο υ τη ς Α λε-
ξ α ν δ ρ έ ω ν Μ ε γ α λ ο π ό λ ε ω ς , Κ υ ρ ίλ λ ο υ Ἀ ρ χ ι ε π ι σ κ ό π ο υ τ ῆ ^ 'Α λ ε ξ α ν δ ρ ε ί α ς , κ α ὶ Γ ε ν ν α δ ίο υ Π α τ ρ ^ ά ρ χ ο υ γε-
ν ο μ έ ν ο υ τ ῆ ς θ ε ρ φ υ λ ἄ κ τ ο υ τ α ύ τ η ς κ α ὶ β α σ ιλ ίδ ο ς π ό λ ε ω ς . ^ Ε τ ι μ ὴ ν κ α ὶ τ ὸ ν ὑ π ὁ Κ υ π ρ ια ν ο ῦ το ^ γενο μ ένο υ
Ἀ ρ χ ιε π ισ κ ό π ο υ τ ῆ ς Ἀ φ ρ ω ν χ ω ρ α ς κ α ι μ ά ρ τυ ρ ο ς, κ α ι τ ῆ ς κ α θ ' α ὺ τὸ ν Σ υνόδου ἐκ τεθέν τα Κ α ν ό ν α ο ς ἐν
τ ο ῖς τ ῶ ν π ρ ο ε ιρ η μ έ ν ω ν π ρ ο έδ ρ ω ν τ ό π ο ις , κ α ὶ μ ό ν ο ν , κ α τ ὰ τ ὸ π α ρ α δ ο θ ὲ ν α ὐ τ ο ῖς ἔθος ἐ κ ρ α τ η σ ε καὶ μη-
δ ε ν ὶ ἐ ξ ε ῖν α ι τ ο ὺ ς π ρ ο δ η λ ω θ έ ν τ α ς π α ρ α χ α ρ ά τ τ ε ι ν Κ α ν ό ν α ς ἤ ἀ θ ε τ ε ῖν , ἤ ὲτέρ ο υ ς παρὰ τ ο υ ς π ρ ο κ ε ιμ έ ν ο υ ς
π α ρ α δ έ χ ε σ θ α ι Κ α ν ό ν α ς ψ ε υ δ ε π ιγ ρ ά φ ω ς υ π ό τ ιν ω ν σ υ ν τ ε θ έ ν τ α ς τ ῶ ν τ ὴ ν α λ ή θ ε ια ν κ α π η λ ε ύ ε ιν ἐ π ιχ ε ιρ η σ ά ν -
τω ν ε Ε ι δέ τ ις ἁ λ ῶ Κ α ν ό ν α τ ι ν ὰ τ ῶ ν ε ἰρ η μ έ ν ω ν κ α ιν ο τ ο μ ῶ ν , ἤ ἀ ν α τ ρ έ π ε ιν ἐ π ιχ ε ιρ ῶ ν , ὺ π εύ θ υ ν ο ς ἔ σ τ α ^
κ α τ ὰ τ ὸ ν τ ο ιο ῦ τ ο ν Κ α ν ό ν α , ὡ ς α ὐ τ ὸ ς δ ια γ ο ρ ε ύ ε ι τ ὴ ν ἐ π ιτ ιμ ία ν δ ε χ ό μ ε ν ο ς, κ α ὶ δι α ὐ το ῦ ἐν ^ π ε ρ π τ α ίε ^
^θ ε ρ α π ε υ ό μ ε ν ο ς .
^ ρ μ η ν ε ί

^ Ε π ε ι δ ή ε ^ κ ά θ ε Σ ύ ν ο δ ο ν , κ α ὶ μ ά λ ι σ τ α Ο ίκ ο υ μ ε ν ικ ή ν , κ α ὶ ^ρο^ έ γ ί ν ε τ ο , μ έ σ α -ε^ς τ ὶ ν ὸΤΕο^ον έ π ε ρ ι λ α μ β ά -

νο ν Τ ο Τ ά τ ^ ^ π ί σ τ ε ω ς δ ό γ μ α τ α , κ α ὶ Κ α ν ό ν ε ς σ υ ν ε γ ρ ά φ ο ν τ ο , χ ρ η σ ιμ ε ύ ο ν Τ ε ς ε ίς τ ^ ν τ ή ς ^ Ε κ κ λ η σ ία ς κ α τ ά σ τ α σ ιν
κ α ι ε ύ Τ α ξ ία ν ^ δ ι ά Τ ο ῦ τ ο κ α ὶ ή π α ρ ο ύ σ α Σ ύ ν ο δ ο ί άφ^ ού ε ί ς Τ ὸν ά . α ύ τ ή ς Κ α ν ό ν α έ π ε ^ φ ρ ά γ ισ ε , ^ π ὶ έπεκυρω ^ε
Τ ο ύ ς ^ ρ ου^ Τ ^ ς π ίσ Τ ε ω ^ τ ί ^ ν ά γ ί ω ν κ α ὶ ο ύ κ ο υ μ ε ν ι κ ^ ν Σ υ ν ό δ ω ν , Τ ω ρ α ε ις τ ὸ ν β '. Τοι^τον^ έ π ισ φ ρ α γ ιζ ε ι καὶ έ π ι^
β α ι ο ῖ κ α ὶ Τ ού ^ Κ α ν ό ν α ς ά , μ έ ν τ έ ^ ν ά γ ι ω ν Ἀ π ο σ Τ ό λ ω ν , π έ . δΙντα^ τ ὸ ν ά ρ ιθ μ ὸ ν , το ὺ ν ὸ π ο ίο υ ς λ ^ γ ^ ι^ ί^τι ^ α ὶ ο ί
πρὸ α ύ τ ^ ς Π α τέρες έδ έχθ ^ σ α ν κ α ὶ έκύρω σ α ν (τά ^ γ ά ρ δ ι ά Κ λ ή μ ε ν τ ο ς ^ Α π ο σ τ ο λ ι^ ιά ς δ ια τ α γ ά ^ , έ π ε ιδ ή ά π ὸ

.τ ή ν τ ω ν είκόνων προσκύνησιν, κατηγοροῦσιν αύτούς ι^ς ^Ιονοθε-
λητάς. Ἀ ^ ὸ τον Κ α νόνα το ῦ τον σ τη λ ιτεύ ετ α ι ή συκοφαντία
α ὀ τῶ ν . ^ α ν ερ ῶ ς γὰ ρ έν τούτ^ρ οἱ Π α τέρες .ο^τοι μ ε τ ὰ τ ή ς ς^.
Συνόδου συναναθεματί^ουσι τή ν α^ρεσιν τ ^ ν Ι^ίονοθελητῶν^ καὶ
δύ ω φ υσ ικὰ ς θελή σ εις κ α ὶ ένεργείας ὁμολογοῦσιν έ π ὶ τοῦ ένὸς
-Κ υρίου '^μῶν Ἱη σ ο ῦ Χ ρ ισ τοῦ . Π αρομ^ιάζουσιν ούν οἱ είκονομάχοι
μ ὲ τους Ε ύ τ υ χ ια ν ισ τ ὰ ςκ α ὶ Διοσκορίτας^ οἱ όποιοι έλεγαν ^ ε -
στοριανοὸς τοὸς -Πατέρας τή ς δ^. Συνὁδον, δ ιε τ ὶ ἀνέτρεψαν
τή ν αΤρεσιν α ὀ τ ω ν ,ή καὶ μέ τοὸς Ἱουδείους, ή μάλλον ε ίπ ειν μ ὲ
τοὸς δαίμονας, οἱ όποιοι έπαρακίνουν τούς Ἱουδαίους νὰ δ ν^ μ έ-
^ουν τὸν Κύριον δαιμονισμένον., ἐπειδή καὶ έδίω χνεν αύτοὸς ἀπὸ
το^ς ἀνθρε^πους μέ τή ν θεικήν του έξουοίαν κα ὶ δόναμιν.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τ ο ύ ς έτερ ο δό ξο υ^ ένο θ εύ θ ^σ α ν ε ις μ ^ τ ιν ά , ^ ιά β λ ά β η ν Τ ^ ς ^ Κ κ κ λ ^ Τ ία ς , ά π ο β ά λ λ ε ι δ ιά τά ν ά σ φ ά λ ε ια ν τ ω ν
^ ρ ισ τ ε α ν ῶ ν . ^ λ ά ^ τ ά νσ ήμ^ρο^ κ α θ ^ ς α ύ Τ α ῖ^ ε ύ ρ ίσ κ ο ν τ α ι τ ε Τ υ π ω μ έ ν α ι ς , ο ύ δ έ ν ά τ ο τ ο ν ^ ν ε ν ο θ ε υ μ ε ν ο ν ^ α ί ν ε Τ ^
μ ο ι ν ά π ε ρ ιέ χ ο υ ν , κ α ὶ ύρ^ι π ε ρ ὶ α ύ Τ ῶ ν ε ι ς Τ ὸ ν π έ . Ἀ π ο σ Τ ο λ ι κ ό ν . ) β^- δ έ ^ Τ ίύν δ^ . Ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ώ ν Σ υ ν ό ο ω ν .^ γ ^
τ ^ ν τ ο π ι κ ώ ν Σ υ ν ό δ ω ν ό ν ο μ α σ Τ ί ( Ι ) . κ α ὶ δ^. τ ῶ ν κ α τ ά μ έ ρ ο ς ά γ ι ω ν Π α τ έ ρ ω ν κα Τ ^ ^ ν ο μ α , π ρ ο σ θ έ Τ ο υ σ α , ύ τ ι δ έ ν
ε ἶν α ι ά δ ε ι α ε ις κ ^ ν έ ν α ν , ά π α ν Τ α ^ Τ ού ς π ρ ο δ η λ ω θ έ ν τ α ^ Κ α ν ό ν α ς , ^ ν ά π α ρ α φ θ ε ίρ ω , ^ ν ά μ ὴ δ έ χ ε Τ α ι , ^ ά λ λ ο υ ς
ά ν Τ ὶ α ύ Τ ι^ ν ι^ ε υ δ ε π ιγ ρ ά φ ο υ ς ν ά π α ρ α δ έ χ ε Τ α ι , Ι^ι δ έ τ ι ν α ς ^ ί θ ε λ ε φ κ ν '^ ύ τ ι έ π ιχ ε ιρ ε ^ ί ν ά π α ρ α φ θ ε ίρ ω , ^ ν ά ά ν α ι ρ ^
κ ά ν έ ν α Κ α ν ό ν α ά π ὸ α ύ τ ο ύ ^ , ούΤ ο^ ν ά λ α μ β ά ν ω Τὸ έ π ι Τ ί μ ι ο ν ὸ ποί^ π ε ρ ι έ χ ε ι δ Κ α νο^ν έ κ ε ῖ ν ο ς , τ ὸ ν ὸ π ο ῖ ο ν παρα-
φ θ ε ίρ ε ι, ^ ά ν α ιρ ε ῖ. ^ Π τ ο ι ά ν ὁ Κ α ν ω ν π ε ρ ι έ χ ω κ α ὶ ὁ ρ ίζω ά φ ο ρ ιο ρ ,ὸ ν , ^ κ α θ α ίρ ε σ ιν ^ ^ ά ν ά θ ε μ α , Τ α ύ Τ α ν ά λ α μ β ά ,Ιω .
κ α ὶ ό τ ο ύ τ ο ν δ ια φ θ ε ίρ ω ν κ α ὶ ά ν α ιρ ώ ν , ἶ ν α θ ε ρ α π ε ύ σ ω τ ὸ σ φ ά λ μ α τ ο υ ά π ὸ έ κ ε ῖν ο ν Τ ὁ ν ι^διον Κ α ν ό ν α , ε ι ς Τ ὸν
πο^ον έ σ φ α λ ε ( ^ ) . Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ Τὸν πέε Ἀ π οσ τολ^ κ α ὶ Τ ὸν ά . Τ ^ δ ^ κ α ὶ τ ά ε ις τ ο ύ ς Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ο ὺ ς Κ α -
ν ό ν α ^ π ρ ο λ ε γ ό Ι^ ιε ν α .

Ἐ π ε ιδ ὴ ὁ ε ὑ σ ε β ὴ ς κ ^ ὶ φ ιλ ό χ ρ ισ τ ο ς ὴ μ ῶ ν β α ^ ιλ ε ὺ ς , τ ῆ ἁ γ ία τα ύτη καὶ Ο ἱκ ο υ μ ε ν ικ ῆ ^ ^
π ρ ο σ εφ ώ νη σ ε Συνόδ^ρ, ω σ τ ε το ὺ ς ἐν κ λ ή ρ ω κ α τ α λ ε γ ο μ έ ν ο υ ς , κ ^ ὶ ἄ λ λ ο ις τ ὰ Θ ε ῖα δ ια π ο ρ θ ^ ^ Ι^ λ .
μ ε ύ ο ν τ α ς κ α ὶ^ α ρ ο ὺ ς ἀ π ο φ ῆ ν α ι κ α ὶ λ ε ι τ ο υ ρ γ ο ί ἀ μ ώ μ ο υ ς , κ α ὶ τ ῆ ς ν ο ε ρ ᾶ ς τ ο ῦ μ εγάλου Θ εοῦ ^ ι^ . κ ^ .
κ α ὶ θ ύ μ α τ ο ς κ α ὶ ά ρ χ ιε ρ έ ω ς θ υ σ ία ς ά ξ ίο υ ς , ἀ ν α κ α θ ᾶ ρ α ί τ ε τ ὰ ἐξ ἀ θ έ σ μ ω ν γ ά μ ω ν τ ο ύ τ ο ις ἐ π ιτ ρ ιβ ἐ ν τ α μ ίσ η .
Π ρὸς τούτω δὲ, τ ῶ ν μ ὲ ν τ η ς Ρ ω μ α ίω ν ἁ γ ιω τ ά τ η ς έ κ κ λ η σ ία ς , τὸν τῆς ἀ κ ρ ιβ ε ἰα ς τη ρη 0ῆ ν α ι Κ ανόνα
π ρ ο τ ιθ ε μ έ ν ω ν . Τ ῶ ν δ ὲ ὺ ^ ὁ τ ὁ ν τ ῆ ς θ ε ο φ υ λ ά κ τ ο υ τ α ύ τ η ς κ α ὶ β ο σ ι λ ί δ ο ς π ό λ ε ω ς θ ρ ό ν ο ν , τ ὸ ν τ ῆ ς φ ιλ α ν θ ρ ω ^
π ί α ς κ α ὶ σ υ μ π α θ ε ία ς ε ἰς ^ ν , ἀ μ φ ό τ ε ρ α μ ίξ α ν τ ε ς π α τ ρ ι κ ῶ ς ὁ μ ο ῦ κ α ὶ θ ε ο φ ιλ ῶ ς , ὡ ς μ ή τ ε τ ὸ π ρ ^ .ο ν ἔ κ λ υ τ ο ν ^
μ ή τ ε σ τ ύ λ ο ν τ ὸ α ὐ σ τ η ρ ὸ ν κ α τ α λ ε ί ψ ο ι μ ^ ν . Κ α ὶ μ ά λ ι σ τ α τ ο ῦ ἐ ξ ἀ γ ν ο ί α ς π τ ώ μ α τ ο ς Ε ἰς ο ὐ κ ὀ λ ί γ ω ν ἀνδρῶ ν
π λ ῆ θ ο ς δ ιη κ ο ν τ ο ς , Σ υ ν ο ρ ῶ μ ε ν , ώ σ τ ε , τ ο ὺ ς μ ὲ ν δυσ ὶ γ ά μ ο ις π ε ρ ιπ α ρ έ ν τ α ς , κ α ὶ μ έ χ ρ ι τ ῆ ς π ε ν τ ε κ α ιδ ε κ ά τ η ς
^ ο ῦ ^ δ ιε λ θ ό ν τ ο ς Ἱ α ν ο υ α ρ ί ο υ μ η νὸ ς τ ῆ ς παρελθούσ ης τε τά ρ τη ς Ἱ ν δ ικ τ ιῶ ν ^ ς , Ε το υ ς ὲ ^ α κ ισ χ ιλ ιο σ τ ο ῦ ἐκα το-
σ το ῦ ἐννενηκοσ τοῦ ἐννά το υ , δ ο υ λ ω θ ἐντα ς τ ῆ ἀ μ α ρ τ ία , κ α ὶ μὴ ἐ κ ν ῆ ψ α ι τ α ύ τ η ς π ρ ο ε λ ο μ έ ν ο υ ς , κ α θ α ιρ έ σ ε ι
κ α ν ο ν ικ ῆ ὺ π ο β α λ ε ἴν . Τ ο ὺ ς δ ὲ τ ῶ τ ο ιο ύ τ ω μ ὲ ν τ η ς δ ιγ α μ ία ς π ά θ ε ι π ε ρ ιπ α ρ έ ν τ α ς , π ρ ὸ δὲ τ ῆ ς ἡ μ ῶ ν ἐπ^-
γ ν ώ σ ε ω ς τ ὸ συμφ έρον ἐ π ε γ ν ω κ ό τ α ς , κ α ὶ τ ὸ κ α κ ὸ ν ἐξ α ὐ τ ῶ ν π ε ρ ικ ό ψ α ν τ α ς , κ α ὶ πόρρω τ ὴ ν ξένη ν τα ύ τη ν
κ α ὶ νόθον σ υ μ π λ ο κ ὴ ν ἐ κ δ ιώ ξ α ν τ α ς . Ἱ Ι κ α ὶ ὧ ν α ὶ κ α τ ὰ δ ε ύ τ ε ρ ο ν γ ά μ ο ν γ υ ν α ῖκ ε ς ὴ ο η τ ε τ ε λ ε υ τ ή κ ^ σ ιν , εἱ
και α ὐ τ ο ὶ π ρ ὸ ς ἐ π ισ τ ρ ο φ ὴ ν ε ἶδ ο ν , μ ε τ α μ α θ ό ν τ ^ ς τὴν σ ω φ ρ ο σ ύ ν η ν , κ ^ ὶ τ ῶ ν π ρ ώ η ν α ὐ τ ο ῖ ς π ο ^ ρ σ .ν ε μ η θ έ ν ^
τ ω ν τ α χ έ ω ς ἐ π ι λ α θ ό μ ε ν ο ι , ε ἴ τ ε Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ι , ε ἴ τ ε Δ ιά κ Ο ν ο ι ὅ ντες τ υ γ ^ ά ν ο ιε ν . τ ο ύ τ ο υ ς ἔδοξε πεπαῦσθαι
μ ὲ ν π ά σ η ς ἱε ρ α τ ικ ῆ ς λ ε ιτ ο υ ρ γ ία ς , ή τ ο ι ἐ ν ε ρ γ ε ία ς , ή δ η ἐ π ὶ ρ η τό ν τ ιν α χρόνον ἐ π ιτ ιμ η θ ἐ ν τ α ς . Τ η ς δὲ
τ ιμ ῆ ς τ η ς κ α τ ὰ τ ὴ ν κ α θ ἐ δ ρ α ν κ α ι σ τ ά σ ι ν μ ε τ έ ^ Ε ι ν , ἀ ρ κ ο υ μ ἐ ν ο ι^ ς τ ῆ π ρ ο ε ο ρ ί α , κ α ὶ π ρ ο σ κ λ α ί ο ν τ α ς τ ῶ Κ υ-
ρ ίω σ υ γ χ ω ρ η θ ῆ ν α ι α ὐ το ^ ς τ ὸ ἐκ τ ῆ ς ά γ ν ο ια ς ά ν ό μ η μ α ^ ε ὐ λ ο γ ε ῖ ν γ ὰ ρ ἔ τ ε ρ ο ν τ ὸ ν τ ὰ ο ἰ κ ε ῖ α τ η μ ε λ ε ῖ ν ὀ φ ε ί-
λ ο ν τ α τ ρ α ύ μ α τ α , ἀ ν α κ ό λ ο υ θ ο ν . Τ ο ὺ ς δὲ γ α μ ε τ ῆ μ ὲ ν μ ι α σ ι^ ν α φ θ έ ν τ α ς , χ ή ρ α δ ὲ ἡ π ρ ο σ λ η φ θ ε ἴσ α ἐ τ ύ γ χ α ν ε ν .
ὡ σ α ύ τ ω ς δ ὲ κ α ὶ το ὺ ^ μ ε τ ὰ τ ἡ ν χ ε ιρ ο τ ο ν ία ν γ ά μ ω ἐ ν ὶ π α ρ α ν ό μ ω ( ^ ) π ρ ο σ ο μ ι λ ή σ α ν τ α ς , τ ο ῦ τ ' ἔ σ τ ι Π ρ ^ σ β υ τ έ -
ρ ο υ ς κ α ὶ δ ι α κ ό ν ο υ ς κ α ὶ ὑ π ο δ ι α κ ό ν ο υ ς , ή δ η ἐ π ὶ β ρ α χ ύ ν τινΟ ^ χ ρ ό ν ο ν ε ἱ ρ χ θ ἐ ν τ α ς τ ῆ ς ἱ ε ρ ᾶ ς λ ε ι τ ο υ ρ γ ί α ς κ α ὶ ἐ π ι^
τ ιμ η θ ^ ν τ α ς ,α ^ θ ις ἐν τ ο ῖς ο ἰκ ε ίο ις ἀ π ο κ α τ α σ τ α θ ῆ ν α ι β α θ μ ο ῖ ^ ,μ η δ α μ ῶ ς ἐ ν ἐ τ ἐ ρ ω μ ε ίζ ο ν ι π ρ ο κ ό π τ ο ν τ α ς β α θ μ ῶ ,
π ρ ο δ ή λ ω ς δ ι α λ υ θ ἐ ν τ ο ς α ὐ τ ο ῖ ς τ ο ῦ ἀ θ ἐ σ μ ο υ σ υ ν ο ικ ε σ ίΟ ι^ . Τ α ῦ τ α δ ὲ ἐ π ὶ τ Ο ῖς κ α τ α λ η φ θ ε ἱ σ ι μ ^ χ ρ ι τ ῆ ς π εντε-

( ^ ) Εξαιρούνται μερικοὶ Κανόνες τινῶ ν τοπ ικῶ ν Συνόδω ν, οί δ^ ο τ ^ έ π ε ιδ η οἱ Δ α τιν ο ι κατ'^γοροῦσι τη ν πα ροῦσ α ν Σύνο-
ύποῖοι δέν έπεσφραγίσθησαν τόσον, οσον έδιωρθι^θησαν, ^ μ^ιλλο^ δον, δ ια τ ὶ δέν ἀναφερει τ ὰ ς ἐν τ η Δ ύσει γεν^ μ ένα ς τ ο π ι^ ὰ ς Σ υ -
είπείν έβελτι^θη σα ν ἀπ ὸ τ η παροῦσαν Σύνοδον. Ο^ον ό δ^. ^ νόδους, ουτε του ς Κ α νόνας έκείνιον, τους όποίους. ^σύλλεξεν ό
λγ^ . Καρθ. ἀπὸ τὸν ιγ^. τα ύ τη ς Κ ανόνα, ό ιέ, Ν ε ο κ ^ σ ^ ρ ^ ί^ , Β αρθολομαίος Κ α ραντζας^ κα ὶ ά λ λ ο ι π ο λ λ ο ὶ πρὸ α ύ τού ; Πρὸς
.
ἀ π ὸ τών ι ^ . ό μή. Καρθ ἀ^ιὸ τὸν κθ^. α ὁ τ ῆ ς, καί ^λλο^ όμοίως τοῦτο, λ έ γ ω , άποκρ ινόμ εθα. ^ Ο τ ι ή Σύνοδος ἀ π η ρ ίθ μ η σ ε μ ἰν
ἀ π ὸ άλλους. Σ ^εείω σ αι δέ οτι οἱ Κανόνες του ^ η σ τ ε υ τ ο ῦ , ἀ γ - το υ ς Κ ανόνας έκείνους τῶ ν Συνόδω ν κ α ὶ Πατέριε^ν, ὅσοι ἦσ αν είς
κα λὰ κ α ὶ ^πὸ του Κανόνος τούτου δέν άναφἐροντα^. (δέν ήξεύρω χ ρ η ο ιν τ ῆ ς ^κκ ^.ησ ίας^ σ υνεδέχθη δέ ἐν τ α ῦ τ ῶ κ α ὶ το υ ς Κανό-
διὰ ποίαν αίτίαν^ ^σως δέ δίὰ την σ υ γ κ α τ ά β ^ ν ὁ ^ ^ κά μν^υ- νας τω ν έν τ η Δ ύσει τ ο π ικ ῶ ν , ύσοι συμφωνουσι μ έ του ς Κ ανό-
σιν)^ ^μως έδέχθησαν π α ρ ὰ ^ ά σ η ς τ ^ ς ^Εκκλησί^ς, κ ^ ί ^ να ς τῶ ν Ο ίκουμ ενικῶ ν. Κ α ὶ α ^ λ ^ ς , κα θω ς ὴ έ. Οἰκου^μενικ'^ έ-
τ ὰ προλεγόμενα τού ^ίηστευτού. ^Ομοίω^ έδέχθησαν ^ α ρ ὰ τ ^ δ έ χ θ η τ ὰ τού Α υγουστίνου κ α ὶ Ἀ μ ^ ρ ο σ ίο υ τῶ ν Δ υ τικ ῶ ν , ου μ ^ ν
^Εκκλησίας καὶ οἱ ύστερον γεγονότες Κανόνες τ^υ ἀ γίου Ν ^ η - ἀπλῶ ς^ ἀλλ^ δσα π ερ ὶ τ η ς δρθῆς πίστεο^ς, κ α ὶ π ρ ὸ ς έ λ ε γ χ ο ν έ-
φέρον, καὶ αἱΚ ανονικ αὶ ἐρω ταποκρίσεις α ἱ ἐ ^ ὶ ^ ίκ ο λ ά ο υ , .
ξέθετο Τῶν αἱρ ετικ ῶ ν Ο ^ τ ω κ α ὶ ^ μ ε ις τ ὰ ὁρθὰ τ ω ν έν τ η Δ ύ-
(^ ) Π οία δέ εἶναι ^ Σύνοδος ^ έν Κ ω ναταντινου^εόλ^ αύθις σει Συνόδω ν δ εχ ό μ εθ α , ο ύ χ ὶ δέ π ά ν τ α , καθ^ οτι ὁ Ριι^μης π ο λ -
συναχθεῖσα έ^ ὶ Νεκταρίου^ π ε ρ ὶ.ἦ ς λε^ει ό ^ ρ ^ ν Κ αν^ν^ δρ^ λ ὰ είς α ύ τὰ ς θ εσ π ίζ ει ἀ λ λ ό κ ο τα . ^Ο θεν κ α ὶ οἱ π λ είο νες τῶ ν έν
τούτην μ ε τὰ ^ην έν ^αρδ^κη, Πρὸς Τούτοις, σημείωσαι οτ^ Τ^μ^- τ ^ Δύσει το π ικ ῶ ν έ^σφαλον, κ α ὶ μ ςίλ ισ τ α ἐξ α ὀ τ ῶ ν προῆ λθεν
θέοο τσύ προτέρου ονομάζει τ ο ^ Κ α ν ^ α ς ό Κ α ν ^ ν ^ρ^ προσθήκη έν τ ^ Σ υ μ β ό λ φ , τ ὸ π ρ ώ το ν κ α ὶ έ σ χα το ν τῶ ν κα^ιων,
διαφορὰν Τιμοθέου ^Αλεξανδρείας^ τοῦ κ α λ ο υ μ ἐ^ ν Δ ίλ ε^ ρ ου, ^ κ α ὶ τού σ χ ίσ μ α το ς π ρ ο κ α τα ρ κ τικ ι^ τ ^ τ ο ν α ίτιο ν .
ἦ ν έπ ὶ τ η ς δ^. Συνόδου, ὸστερι^τερος ἐκείνου δηλαδή . Σ ^ ι ^ ί ω ^ ^ 3
( ) ^Εν ά λ λ ο ις ο ύ χ ευρίσκ^εται τ ὸ , πα ρανόμ ιρ.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ α ιδ ε κ ά τ η ς , ὡ ς ε ἶρ η τ α ι τ ο ῦ Ἱ α ν ο υ α ρ ίο υ μ η ν ὁ ς , τ ῆ ς Τ ετά ρτη ς Ἰ ν δ ικ τ ιῶ ν ο ς ἐ ν τ ο ῖς π ρ ο δ η λ ω θ ε ῖσ ι π τ α ί -
σ μ α σ ι , κ α ὶ μ ό ν ο ν ὶ ε ρ α τ ι κ ο ῖ ς ἐ τ υ π ώ σ α μ ε ν , ὁ ρ ίζ ο ν τ ε ^ ἀ π ὸ τ ο ῦ .π α ρ ό ν τ ο ς , κ α ὶ ἀ νανεούμ^νοι τὸ ν Κ α ν ό ν α τὸ ν
δ ια γ ο ρ ε ύ ο ν τ α , τ ὸ ν δ υ σ ὶ γ ά μ ο ις σ υ μ π λ α κ έ ν τ ο ι μ ε τ ὰ τ ὸ β ά π τ ισ μ α , ἤ π ^ ιλ λ α κ ὴ ν κ τ ἡ σ ά μ ε ν ο ν , σ μ ὴ δ ύ ν α σ θ α ι
^ ἶν α ι Ε π ίσ κ ο π ο ν , ἤ Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ν , ἤ Δ ιά κ ο ν ο ν , ἤ ὅ λ ω ς τ ο ῦ κα τα λ ό γο υ τ ο ῦ ὶε ρ α τ ικ ο ῦ . ^Ω σ α ύτω ς ^ α ὶ τὸν
χή ραν λ α β ά ν ο ν τ α , ἤ ἐ κ β ε β λ η μ έ ν η ν , ἤ ὲ τ α ίρ α ν , ἤ ο ἰκ έ τ ιν , ἤ τ ῶ ν ἐ π ὶ τ ῆ ς σ κ η ν ῆ ς , μ ὴ δ ύ ν α σ θ α ι ε ἶν α ι Ἐ π ( ^
σκΟ πον, ἤ Π ρ ε σ β ὐ τ ε ρ ο ν ,' ἤ Δ ιά κ ο ν ο ν , ἤ ὅλω ς τ ο ῦ κ α τ α λ ό γ ο υ τ ο ῦ ὶε ρ α τ ικ ^ ῦ ^ .

^ ρ μ η ν ε ί ο^

Ο ι π α τέρες τ ^ π α ρ ο ύ σ α Συνόδου, κ α ὶ τὸ γ ιν ό μ ε ν ο ν τ ό τ ε κ α κ ὸ ν δ ιο ρ θ ο ύ μ ε ν ο ι, κ α ὶ π ρ ὸ ^ τ ὸ μ έ λ λ ο ν ά σ φ α ^ ι -
ζ ό μ ε ν ο ι , τ ὸ ν π α ρ ό ν τ α ο ι κ ο ν ο μ ικ ὸ ν κ α ν ό ν α ἐ ξ έ δ ω κ α ν . ^ Ε π ε ιδ ή γ ά ρ δ ^ α σ ι λ ε ί πα ρεκά λεσ εν α ύ το ύ ^ νά κ α θ α ρ ά
σ ο υ ν Τ ο ύ ς τ ό τ ε ( ε ρ ω μ έ ν ο υ ς ά π ὸ Τ ά ς ά κ α θ α ρ σ ία ^ τύ^ν ά θ έ σ μ ω ν γ ά μ ω ν , κ α ὶ π α ρ α ν ό μ ω ν , ε ίς τ ο υ ς ὸ π ο ίο υ ς π ε ρ ι έ π ε ^
σ α ν^ κ α ὶ ά π ὸ μ έ ν τ ὸ έ ν α μ έ ρ ο ^ , ο ι Τ οῦ Ρω μ η ^ Τ ο π ο Τ η ρ η Τ α ὶ έ π ρ ό Τ ε ιν α ν ν ά φ υ λ α χ θ ώ ά ά κ φ ίβ ε ια τ^ν κανύνω ν
ε ί^ α ύ τ ο ύ ^ , ά π ὸ δ έ τ ὸ ά λ λ ο , ο ί ύ π ὸ τ ὸ ν Κ ω ν σ τ α ν τ ι ν ο υ π ό λ ε ω ς ^ Ε π ίσ κ ο π ο ι έ λ ε γ α ν ν ά γ έ ν '^ σ υ γ κ α τ ά β α ^ φ^-.
λ α ν θ ρ ω π ία ε ί ς α υ τ ο ύ ς , α ύ τ ο ὶ σ υ γ κ ε ρ ά σ α ν τ ε ς ὸ μ ο ύ κ α ὶ τ ά δ ύ ω , τ ή ν α κ ρ ίβ ε ια ν , λ έ γ ω , ^ι,έ τ ή ν σ υ γ κ α τ ά β α ^ ι ν ( κ α ὶ
μ ά λ ισ τ α δ ια τ ὶ π ο λ ύ π λ ή θ ο ς τέ^ν τ ό τ ε ι ε ρ ω μ έ ν ω ν ε ίς τ ο ι ο ύ τ ο υ ς π ε ρ ι έ π ε σ α ν γ ά μ ο υ ς έ ξ ά γ ν ο ία ^ ) , δ ιά τή ν
ρ α κ ά λ ε ο ι ν Τ ο ύ ^ α σ ι λ έ ω ^ , έ ρ ι σ α ν , ὅ τ ι , ὅ σ ο ι μ έ ν ιε ρ ω μ έ ν ο ι δ ε υ τ ε ρ ο ῦ π α ν δ ρ ε υ θ έ ν τ ε ς έ μ ε ιν α ν ά μ ε τ α ν ό η τ ο ι έ ^ το^
κ α ιρ ο ύ τ ή ς Σ υ ν ό δ ο υ τ α ύ τ η ν κ α ὶ δ έ ν έ χ ω ρ ίσ θ η σ α ν ά π ὸ τ ο ὸ ς π α ρ α ν ό μ ο υ ς γ ά μ ο υ ς , ο ύ τ ο ι ν ά κ α θ α ίρ ω ν τ ι^ ι π α ν τ ^
λ ῶ ς , κ α ὶ λ α ^ κ ο ὶ νά γ ίν ω ν τ α ι. ^ ο σ ο ι δ έ έκ το ύ έ ν α ν τ ιο υ δ ίγ α μ ο ι ιε ρ ω μ έ ν ο ι, Π ρεσ βύτεροι δ η λ α δ ή , ά Δ ιά κ ο ν ο ι,
π ρ ὸ τ ο ^ ν ά γ έ ν ^ ή Σ ύ ν ο δ ο ς μ ε τ ε ν ό η σ α ν κ α ὶ έ χ ω ρ ι σ α ν ά π ὸ λ ό γ ο υ τ ω ν τ ὸ ν π α ρ κ ν ο ^ ιο ν γ ά μ ο ν α ύ τ ὸ ν , ^ κ α ὶ μ έ τ ὸ
ν ά ά π έ θ α ν π ν α ι δ ε ύ τ ε ρ α ι γ υ ν α ῖκ έ ς τ ω ν , έ π ε σ τ ρ ά φ η σ α ν ε ί ς σ ω φ ρ ο σ ύ ν η ν κ α ὶ μ ε τ ά ν ο ι α ν , ο ύ τ ο ι, λ έ γ ω , έ κ ρ ίθ η
λ ο γ ο ν ν ά π α ύο υ σ ι μ έ ν ά π ὸ Τού ν ά ιε ρ ο υ ρ γ ῶ ^ ι τ ά τ ^ ιε ρ ω σ υ ν η ^ έ ω ς ε ί^ έ ν α δ ιω ρ ισ μ έ ν ο ν κ α ιρ ο ύ δ ι ά σ τ η μ α , ν ά
μ εΤ έχο υ σ ι δ έ τά ν έ^ω Τ ού β η μ α τ ο ^ Τ ιμ ά ν Τ ^ ς μ ε τ ά Τ ι^ ν ιε ρ ω μ έ ν ω ν κ α θ έ δ ρ α ^ κ α ὶ σ τ ά σ ε ω ς , π ρ ο σ ^ ε λ α (ο ν τε ^ εί^
Τ ὸ ν Θ ε ὸ ν , δ ι ά ν ά σ υ γ χ ω ρ η θ ^ Τὸ έ ξ ά γ ν ο ί α ς α ύ τ ^ ν ά ν ό μ η μ α , κ α ὶ μ η δ έ ν α ε ὁ λ ο γ ο ύ ν τ ε ς . Δ ι ό τ ι δ έ ν εἶν^ ιι π ρ έ π ο ν
ν ά δ ί δ ^ ε ύ λ ο γ ί α ν ε ἰ ς ά λ λ ο υ ς , ἐ κ ε ῖν ο ς δ π ο ύ χ ρ ε ω σ τ ε ῖ ν ά ια τ ρ ε ύ ω δ ι ά τ ^ μ ε τ α ν ο ἰ α ς τ ά ^ π λ η γ ά ς τ'ή ς ψ υ χ ^ Του,
Υ
κ α θ ἰ ^ ς λ ^ έ γ ε ι ὸ κ ζ ^ . Κ α νο^ν τ ο ύ μ ε γ ά λ ο υ Ε α σ ι λ ε ί ο υ , ^ ο σ ο ι δ έ π ά λ ι ν Π ρ εο β ύ τερ ο ι^ Δ ιά κ ο ν ο ι κ α ὶ ^ π ο δ ιά κ ο ν ο ι, έ λ α -.
β ο ν ε ί ς γ υ ν κ ῖ κ α χ η ρ α ν , ή ὅ σ ο ι, ί^ Τ τερ α άφ ^ ο ύ έ χ ε ι ρ ο τ ο ν ή θ η σ α ν , ύ π α ν δ ρ ε ύ θ η ο α ν , κ α ὶ ο ύ τ ο ι π α ρ ο ^ ο ί ω ^ , άφ^ ο ^ ά ρ -
γ ή σ ο υ ν ά π ὸ κ ά θ ε ιε ρ ο π ρ α ξ ί α ν ό λ ι γ ο ν κ α ιρ ὸ ν , π ά λ ι ν ν ά έ ν ε ρ γ ο ῦ ο ι τ ά τ ^ ς ἰε ρ ω ο ό ν η ς , δ μ ω ^ εἰ^ μ ε γ α λ ή τ ε ρ ο ν β α θ ^
μ ὸ ν ν ά μ ά ά ν α β α ίν ο υ σ ιν , ά λ λ ^ ε ἰς Τούς β κ θ μ ο ύ ς ὁ π ο ύ εν ρ έθ η ὁ καθ^ έ ν α ς έ ξ α υ τ ^ ν , έ κ ε ῖ ν ά μένγ^. Π λ ή ν τ ο ύ τ ο
ν ά γ έ ν ^ άφ ^ ο ύ χ ω ρ ίσ ο υ ν Τ ά π α ρ ά ν ο μ α σ υ ν ο ικ έ σ ια . Τ α ύ τ α ὸ ρ ί^ α ν τ ε ^ ο ίκ ο ν ο μ ικ ί^ ^ , κ α ὶ κ α τ ά σ υ γ κ α τ ά β α σ ι ν ο ἰ Π α ^
τ έ ρ ε ^ ο ύ τ ο ι δ ι ά τ ο ύ ς π ρ ο δ η λ ω θ έ ν τ α ^ ιε ρ ω μ έ ν ο υ ς , ά ν α ν ε ο ύ σ ιν , ή τ ο ι ψ η φ ιζ ο υ σ ι ν ά ἰίχ ο υ Τ ι τ ὸ κύ ρ ο ς εί^ τ ὸ έ ξ ^ ς οι
Κ α ν ό ν ε ς τ ι ^ ν ά γ ί ω ν ^ Δ π ο σ τ ό λ ω ν , ό ιζ^ . κ α ὶ ιή . δ η λ . ο ^ς κ α ὶ έ κ θ έ τ ο υ σ ιν α ^ τ ο λ ε ξ ε ἰ , τ έ ^ ν ὸ π ο ίω ν ^ ρ α τ ή ν έ ρ μ η -.
ν ε ί α ν , ό μ ο ύ κ α ὶ Τ ὴ ν Τ ο ύ ιθ ^ . Ἀ π ο σ τ ο λ ι κ ο ύ . Ι Ἀ π ο σ το λ . κἐ.
τ ή ς ά, θ^. τής
ς
ις ο τ ή ς ^-
κά. μ^. μδ^. μέ,
Ε ἶ τ ις Ἐ π ίσ κ ο π ο ς , ἤ Π ρεσ βύτερος, ἤ Δ ι ά κ ο ν ο ς κ α ὶ 'Υ π ο δ ι ά κ ο ^ ο ς , ἤ Α να γνώ σ της ἤ τή ς έν^Δ γκι^,
ψ ά λ τ η ς , ἤ Θ υ ρ ω ρ ὸ ς, γ υ ν α ικ ὶ ἀ φ ιε ρ ω μ έ ν η Θ ε ῶ μ ιχ θ ε ίη , κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω , ὡ ς τ ὴ ν ν ύ μ φ η ν το ῦ ιθ^. τή ς έν Ν ε-
οκαισ. θ^. Ι^α-
Θ ε ο ῦ δ ι ο ι φ θ ε ίρ α ς . Ε ἰ ο ὲ λ α ^ κ ὸ ς , ἀ φ ο ρ ιζ έ σ θ ω .
^ ρ μ η ν ^ ί
ς
σιλ. γ^. ^. ι ^ .
ιή.ιθ^. κ^. λ ^ .
νά, ξ^. ο^.
^Ο π α ρ ω ν Κ α ν ω ν κ κ θ α ι ρ ε ῖ μ έ ν Τ ο ί Κ λ η ρ ικ ο ύ ^ δ π ο ύ π ο ρ ν ε ύ ο υ ν μ έ ά φ ιε ρ ω ^ ιέ ν η ν γ υ ν α ῖ κ α ε ί ^ τ ^ ν Θ εὸν, ^ τ ο ι
κ α λ ο γ ρ α ί α ν , ά φ ο ρ ί ζ ε ι δ έ Τ ού ^ Τ ο ύ τ ο π ο ιή σ α ν τΟ ^ ς λ α ^ κ ο ύ ^ , ο^σάν ὸ π ο ύ δ ιέ φ θ ε ιρ α ν τ ή ν ν ό μ φ η ν Τ ο ^ ν υ μ φ ίο υ Τέ^ν ψυ'^
χ ^ ν χ ρ ι σ τ ο ύ τ ο ύ Θ ε ο ύ , εί^Τε π α ρ θ έ ν ο ς ο ^ σ α α β τ η π ρ ό τ ε ρ ο ν , ίίγ ιν ε κ α λ ο γ ρ α ί α , εί^τε κ α ὶ χ ή ρ α ^ ^ ^όνον δ έ έάν
μ έ κ α ^ ο γ ρ ^ ι ί α ν π ο ρ ν ε ύ σ ο υ ν ο ι ι ε ρ ω μ έ ν ο ι κ α ὶ Κ λ η ρ ικ ο ὶ κ α θ α ιρ ο ύ ν τ α ι, ά λ λ ά κ α ὶ έ ά ν π ο ρ ν εύ σ ο υ ν μ έ λ α ^ κ η ν . Ανα-^
γ ν ω θ ι κ α ὶ τ ὸ ν κ έ , ^ Α π ο σ τ ο λ ι κ ὸ ν κ α ὶ Τ ὸ ν ι ^ . τ ^ ^ δ^.

Μ η δ ε ὶς τ ῶ ν ἐν ὶε ρ α τ ικ ῶ τ ῶ ν ἐν τ ῶ Κ α ν ό ν ι ἐμ φ ^ρομ ενω ν ἀ νυπ όπτω ν προσ ω πω ν ἐκτὁς

ιή .
δ ι ά γ ω ν , γΛ ^ νσ τκ α κ ε κ τ ή σ θ ω , ἤ θ ε ρ α π α ιν ίδ α , τ ὸ ἀ ν ε π ίλ η π τ ο ν έαυτῶ ἐ ν τε ῦ θ ε ν τ η ρ ῶ ν . Ε ἰ δὲ τή ς έν^ Ακόρ.
π α ρ α β α ίν ε ι τ ὰ παρ^ ὴμῶ ν ὁ ρ ισ θ έ ν τ α , κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω . Τ ὸ α ὐ τ ὸ δ ὲ τ ο ῦ τ ο κ α ὶ οὶ ε ὐ ν ο ῦ χ ο ι π α ρ α - ιθ^. τή ς Καρ.
φ υλαττέσ θω σ ον, τὸ ά μ ε μ π τ ο ν ὲ α υ τ ο ῖ ς π ρ ο ν ο ο ύ μ ε ν ο ι . Π α ρ α β ὰ ί ν ο ν τ ε ς δὲ^ ε ι μ ὲ ν Κ λ η ρ ι κ ο ὶ εἶε ν ^ μ έ. ^ασ^λ.πθ^.

^ α θ α ι ρ ε ί σ θ ω σ α ν , ε ἰ δ ὲ λ α ^ ικ ο ὶ, ἀ φ ο ρ ι ζ έ σ θ ^ σ α ν .,

^ ρ μ η ν ε έ α.

'ο δ ιο ρ ισ μ ὸ ς τ ο ῦ π α ρ ό ν τ ο ς Κ α ν ό ν ο ς ο υ - ό ς ἐ σ τ ι . Κ ά ν ^ ν α ς ά^ὁ τ ο ὺ ς ίε ρ ω μ έ ν ο υ ς δ ιά γ ο υ ν σ εμ νῶ ς, ά ς μ ὴ ^
^ υ ν α ῖκ α σ υ ν ε ίσ α κ τ ο ν ε ί ς τὸ.^ ο ἶκ ό ν τ ο υ , ^ δ ο ύ λ η ν , ^ ξ ω ἀ π ὸ τ ά ά ν ύ π ο π τ α π ρ ό σ ω π α ὁ π ο ῦ π ε ρ ι ε χ ε ι ὁ Κ α ν ω ν , η .
έ α υ τ ό ν τ ο υ ς , ά ς μ ή σ υ γ κ α τ ο ικ Ο θ ν μέ ύποπτα πρόσω πα. δέ Τ οθτο ή θ ε λ α ν Τ ο λ μ η ^ ο υ ν , Κ λ η ρ ικ ο ὶ μ ε ν ^ ν τ ε ^
( ο ^ ά κ ο υ ο ίω ς ε υ ν ο υ χ ιο θ έ ν τ ε ^ δ η λ . ή έ κ φ ύ ^ ε ω ς ) , ^ ς κ α θ ^ ιἰρ ω ν Τ α ^ , λ α ῖκ ο ὶ δέ^ ^ ά φ ο ρ ί.^ ω ν Τ α ι. Α ναγνω θι καὶ
τὸ ν γ^. Τ ^ πρω τη ^.

'Ε π ε ι δ ή π α ρ ὰ τ ο ῖ ς Ἁ π ο σ τ ο λ ι κ ο ί^ ς Κ α ν ό σ ι ν ε ἶ ρ η τ α ι τῶ ν ε ίς Κ λ ῆ ρ ο ν προαγομένω ν ά γ ^ -
ς
Ἀ π ο σ τ . κ ^,
τ ή ς δ^. ιέ.
μ ω ν μ ό ν ο υ ς 'Α ν α γ ν ώ σ τ α ς κ α ὶ Μ ά λ τα ς γ^μ ε^ν, κ α ί ή μ ε ις το ύ τ ο υ π α ρ α φ υ λ ά τ τ ο ν τ ε ς , ὁ ρ ί- τ ή ς Ἀ γ κ . ιν^-
ζο μ εν, ά π ὸ το ῦ νῦ ν μηδαμῶ ς ^ Υ π ο δ ιά κ ο ν ο ν , ή Δ ιά κ ο ν ο ν , ἤ Π ρεσ^ὐτερον, μ ετὰ τήν ἐπ τ ή ς Καρ. ι υ -
ο ι ὐ τ ῶ χ ε ι ρ ο τ ο ν ία ν , ἔ χ ε ι ν ἄ δ ε ι α ν γ α μ ι κ ὸ ν ὲ α υ τ ῶ σ υ ν ι σ τ ^ ν σ υ ν ο ι κ έ σ ι ο ν . ε ί δ ὲ τ ο ῦ τ ο τ ο λ μ .η σ ο ι λγ^.

π ο ιῆ σ α ι, κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω . Ε ί δ ὲ β ο ὐ λ ο ιτ ό τ ι ς τ ω ν ε ίς Κ λ ῆ ρ ο ν προερχομένω ν, γά μ ο υ νόμω σ υνάπ τεσ θα ι γυ-

ν α ι κ ί , π ρ ^ τ ῆ ς τ ο ῦ ^ Υ π ο δ ια κ ό ν ο υ , ἤ Δ ι α κ ό ν ο υ , ἤ Π ρ ε σ β υ τ έ ρ ο υ χ ε ι ρ ο τ ο ν ί α ς τ ο ῦ τ ο πρα ττέτω .

ρ μ ^ ν ^ ί ο ι.

. ί^ π ε ιδ ὴ ὁ κς^'. τ ῶ ν ἀ γ ί ω ν '^ π ο σ τ ό λ ω ν Κ α ν ὡ ν δ ι ο ρ ί ζ ε τ α ι , ὅ τ ι μ ό ν ο ι οί Ἅ να γ ν ῶ σ τα ι καί ^ ά λ τ α ι νὰ ὐπαν-

δ ρ ε ύ ω ν τ σ ι ά φ ' ο ἰ, χ ε ιρ ο θ ε τ η θ ο ῦ ν , τ ο ῦ τ ο ν κ α ί ο ί Π α τ έ ρ ε ς τ ῆ ς σ υ ν ό δ ο υ τα ὐτη ς ἐ π ικ υ ρ ο ^ ν τ ε ς δ ιὰ το ῦ πα ρόντος,
ὁ ρ ίζο υ σ ιν, ἀ π ὸ τ ο ν νῦν κ α ί ε ίς τ ὸ έ ξ ῆ ς κ α ν έ ν α ς ^ Υ π ο δ ιά κ ο ν ο ς , ἠ δ ι ά κ ο ν ο ς , ^ Π ρ ε σ β ὐ τ ε ρ ο ς ἀ φ ' ο ^ χ ε ι ρ ο τ ο ν η θ ῆ , ν ὰ
μ ὴ ἐ χ η ά δ ε ια ν ν ά υ π α ν δ ρ ε ύ ε τ α ι. Ι^ί δ ὲ κ α ί κ ά μ ^ το ῦ το , ν ὰ κ α θ α ίρ ε τ α ι εί δ ὲ θ έ λ ο ι τ ι,ὰ ς ὲ κ τ ο ύ τ ω ν νὰ
ύ π α ν δ ^ ε υ ^ ῆ , ά ς υ π α ν δ ρ ε ύ ε τ α ι π ρ ὸ τ ῆ ς χ ε ι ρ ο τ ο ν ία ς τ ο ῦ ^ Υ π ο δ ια κ ό ν ο υ , ^ κ ό ν ο υ κ α ί Π ρεσ βυτέρου.

Κ Α Ν Ω Ν ^ -

'Ε π ε ι δ ή μ ε μ α θ ή κ α μ ε ν ἔ ν τ ι σ ι τ ω ν 'Ε κ κ λ η σ ι ῶ ν , Δ ι α κ ό ν ο υ ς τ υ γ χ ά ν ε ι ν , ό φ φ ί κ ι α ἐ κ κ λ η σ ι α ^ ^ ^ ^
σ τ ικ ὰ έ χ ο ν τ α ς , ἐν τεῦ θ έν τ ε τ ιν ὰ ς α ὐ τ ῶ ν α ὐ θ α δ ε ία κ α ί α ὐ τ ο ν ο μ ία κ ε χ ρ η μ ἔ ν ο υ ς π ρ ^ τ ῶ ν Π ρε^ , ^ν ^ α ο ^ . κ '.
σ β υ τ έ ρ ω ν κ α θ έ ζ ε σ θ α ι , ὸ ρ ίζ ο μ ε ν ώ σ τ ε τ ὸ ν Δ ι ά κ ο ν ο ν κ α ν ἐ ν ά ξ ι ώ μ α τ ι , τ ο ῦ τ ' ^ σ τ ιν ἐ ν ο φ φ ικ ίω
τ ῶ ο ίω δ ή π ο τ ε ἐ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ῶ τ υ γ ^ ά ν .^ , τ ὸ ν τ ο ιο ῦ τ ο ν μ ή π ρ ὸ τ ο ῦ Π ρ ε σ έ ,υ τ έ ρ ο υ κ α θ έ ζ ε σ θ α ι, ἐ κ τ ὸ ς , ε ί μ ή
τ ὸ π ρ ό σ ω π ο ν ἐ π έ χ ω ν τ ο ῦ ο ίκ ε ίο υ Π α τ ρ ι ά ρ χ ο υ , ἤ Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ , ἐν ἑτέρ α π ό λ ε ι π α ρ α γ έ ν η τ α ι ἐ π ί τ ιν ι κε-
φ ά λ ο ιί ω . Τ ό τ ε γ ὰ ρ ὡ ς τ ὸ ν ἐ κ ε ίν ο υ τ ό π ο ν ἁ ν α π λ η ρ ῶ ν , τ ιμ η θ ή σ ε τ α ι. Ε ί δ έ τ ι,^ τ ο ι ο ῦ τ ο τ ο λ μ ή σ ο ι , τ υ ρ α ν -

ἐ ν τ ιμ ό τ ε ρ ό ς σ ο υ , ή κεκλη μένος ὐ π α ὐ τ ο ῦ , κ α ί ε λ θ ὡ ν ὁ σ ^ κ α ί ς ι^ ,τ ὸ ν κ α λ έ σ σ .ς , ἐρε.^ σ ο ι . Δ ὸ ς τοὐ τω τό-

π ο ν , κ α ί τ ό τ ε ἄ ρ ξ .^ μ ε τ ὰ α ίσ χ ύ ν η ς τ ὸ ν ἔ σ χ α τ ο ν τ ό π ο ν κ α τ έ χ ω ^ .λ λ ' κ λ η θ ῆ ς , ἁ ν ά π ε σ α ι ε ίς τ ^ ν
ἔ σ χ α τ ο ν τ ό π ο ν , ἶ ν α , ὅ τ α ν ἔ λ θ .^ ὁ κ ε κ λ η κ ^ ς , ε ἶ π ^ σ ο ι . ιΙ^ ίλ ε, π ρ ο σ α ^ , ά ^ θ ι ά ν ^ τ ^ ν . ἔσ ται σοι δόξα

1
( ) ^Δι^ ^ τόσον ή β . διάταξις του ά . τ ίτ λ . τῶ ν ^ εα ρ ῶ ν κλησία. Ο ἰ τοιοῦτοι δέ παράνο^^.,ι, ἀ^^ ου γυ ^ ν ^ ο ῦ ν . τ ή ς ἱερω -
( ^ τ . τ ίτ λ . θ^. κεφ. κή.) θεσπίζει οτι ό ^ειροτονῶν ά γαμ ον, σύνης, ούτε ε ίςά ξ ίω μ α κ ^ μ ικ ο ν νὰ αναβ-,β^^ω νεαι ^ στρατεία ν.
πρ έπ ει νὰ τὸν έρωτα, ἄν δύναται νὰ ^ηση μ έ . σω^ροσύνην κα^ ἀλ λὰ νὰ ἀ.^ερνοῦν ολην τἐ^ν τήν ^ ω ή ν ίδ ιῶ τ^ ι κ α ὶ ^ .υ τ .λ ^ ς (^ ι^ τ -
παρθενίαν, καὶ ^ τι, νὰ έκβά^λεται τή ς έπ-.σκο^ῆς. οποιος ^ ί- αυτόθ.). Δ ια τ ὶ δέ ουτο^ δέν ήμ ^ορ^νν μ^.τὰ τ ή ν χ ^ρ^τονίαν νὰ
σκοπος δἴ^σ^ άδειαν είς ^Υποδιάκονον ή Διάκονον νὰ ῦ ^ανδρευθ^ ύπανδρευθοῦν; λ ἐγ ει τή ν α ιτία ν ή τρ ίτ η ^ ί.α ρ ὰ Δ .ο ν τ ^ ς τοῦ οο-
μ ετὰ τή ν χειροτονίαν, δσον κα ὶ ή ^έεαρὰ Δέοντος προσθέτει φού, ο ^ τω διορί^ουσα- Δέν εἶνα ι αξιον κα ι ^ρ^.πον α ύ τοὶ ού
δτι ἄν στέρξ^ είς τήν έρωτησιν του Ἀ ρ χ ιερ έω ς ό υποψήφιος, ύψωθοῦν είς τή ν π νευμ ατικ ήν ἀ ν ά ^ ^ ι ν τ ή ς ἱ^ρωσύνης ά π ὸ τήν
νὰ χειροτονήται. ^ο δέ μ ετὰ τήν χειροτονίαν δοί,ς ἄδειαν νὰ σαρκικήν τ α π ε ιν ό τ η τ α το ν γά μ ου , νὰ γυρίζουν π ά λ ιν είς αυτήν,
υπανδρευθή Διάκονος^ νὰ καθαίρεται.ί^ δ^ μδ^. Α ίά τ^ ξίς το^ ά λ λ ὰ μ ά λ ισ τα το ένα ντίον π ρ έ ^ ι νὰ γ ίν ^ τ^ ι. ^ ΙΙγο υ ν ύστερα
γ^. τίτλ . θεσπίςει, εδ τι τ ὰ π α ιδία ὁ^ου γεννήσουν οἱ μ ε τὰ τήν ά π ὸ τή ν σαρκικήν τ α π ειν ό τη τα του γά μ ο υ , (ή το ι ἀφ^ ού ύ π ^ -
χειροτονίαν ύπανδρευθέντες ιερ εις^ Διάκονοι καὶ ^Υποδιάκονοι^ δρευθοῦν)^ νὰ ἀναβαίνουν είς τ ή ν ί,ψ ηλήν τη^ θ εί^ ς ἱε ^ σ ύ ν η ς
νὰ μή λογί^ωνται ουτε ῶς φυσικὰ π α ιδ ία , ο ^ ^ νόθ^ άλλ^ άνάβασιν,οἱ δέ μ ή ο ^ τω π ο ιο υ ν τες ,κ α θ α ιρ ^ ή σ ο ν τ^ ι. (^ ο ρ α τα ῦ τα ,
ο^τε νὰ ήμποροῦν νὰ λάβουν τ ι έ^εὸ τους τοιούτους πα τέρ α ς ς
άπο^ιμ λ ^. ^αλσ αμ ῶ νο^ σ ελ ,^ ^ .Ι. τ ή ς Γ ιο ῦ ρ .) Ση^εείωσαι δέ πρὸ^
τω ν, ή ι^ς κληρονομίαν, ή ῶς δωρεὰν, ή έσχηματισμἐνον δά ν^ον, τού τοις τὸ αύστηρότε^ον, ο τι ή κ^^ ή . Ν εα ρ ὰ του Δέοντος
ή άλλην τινὰ ένοχήν, ούτε α^τὰ, ούτε ^ μητέρες τ ω ν ' ἀλ λὰ προστάζουν, κ α ὶ σ τανικῶ ς. νὰ φοροῦν τ ο σ χ ή μ α ἐκεινοι οἱ Κ λ η -
^εάσαν τήν'περιονσί^ν α ^ τ ^ ν 'ν ὰ λαμβάνω ή κ^τ^ ^ὁτοὸς ^Εκ^ ρικοὶ κα ὶ ^ ο ν α χ ο ἰ ὁποῦ ρίψουν το σ χ η μ α , κα ἰ γένουν λα^κοί.^ἰ
 ΤΠΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

έ ν ώ π ι ο ν τ ω ν σ υ ν ^ . ν ^ κ ε ι μ έ ν ω ν σ ο ι^ ὅ τ ι ^ ᾶ ς ὸ ὑ ψ ῶ ν ἐ α ι^ τ ὸ ν , τ σ . π ε ι ν ω θ ή σ ε τ ^ ι , κ ^ ὶ ὁ τ ^ ι π ε ι ν ῶ ν ἐ σ .υ τ ὸ ν , ὺ ψ ω -
θ ή σ ε τ ο ι ι ^ . Τ ὸ δ ὲ ^ ι ὐ τ ὸ φ υ λ α χ θ ή σ ε τ α ι κ α ὶ ἐ ^ ὶ τ ῶ ν λ ο ι π ῶ ν ἱε ρ ῶ ν τ α γ μ ά τ ω ν , ἐ π ε ι δ ὴ τ ῶ ν κ ο ^ τ ὰ κ ό σ μ ο ν ἀ ξ ι ι ^ -
μ άτ^ν, κ ρ ε ίτ τ ο ν α τ ὰ π ν ε υ μ α τ ικ ά ἐ π ισ τ ά μ ε θ α .

^ ρ μ η ν ε ί ο^

Α ιο ρ ίζ ε ι ὸ π α ρ ^ ν Κ α νο^ν, ύ τ ι , έ π ε ι δ η δ ι ά κ ο ν ο ί τ ιν ε ^ , μ έ Τὸ ν ά έ χ ο υ ν ό φ φ ί^ ι^ έ κ κ λ η ο ι^ σ τ ι κ ά ^ τ ά ὸ π ο ῖ α άρ ^
χ ο ν τ ί κ ι α ο ν ο μ ά ζ ο ν τ α ι κ α ὶ τ ι μ α ὶ , κ α έ ά φ ο ρ μ α ὶ ^ορ^σ μοί^, κ α τ ά τ ὸ ν Ι^ α λ σ α μ ώ ν α , ο ἶά ε ιο ι Τ ά τ ώ ^ έ ξ ω κ α τ α κ ή λ ω ^
Κ λ η ρ ι κ ώ ν , Ο ικ ο ν ό μ ο υ δΥ^λ, μ ε γ ά λ ο υ , Σ α κ ε λ λ α ρ ί ^ μ ε γ ά λ ο υ , Σ κ ευο φ ύλ ^ εκ ο ς, ^ α ρ ^ ο φ ύ λ ^ ο ^ μ ι κ ρ ο ί Σ α κ ε λ λ α ρ ίο υ ,
κ α έ π ρ ω τ ε κ δ ί κ ο υ ) α ύ θ α δ ι ά ζ ο υ ^ ι κ α ὶ κ α θ ί ζ ο υ ν ἀ ν ω τ ε ρ α ά π ὸ τ ο ύ ^ Π ρ εσ β υ Τ έ ρ ο υ ^ ε ις Τὁ έ ξ ^ ς ^ λ ^ ν κ α ν έ ν α ς ^ ι ά -
κ ο ν ο ^ , ε ις Τ ὸ ό π ο ιο ν δ ή π ο Τ ε έ κ κ λ Υ ^ ια σ τ ικ ὸ ν ^ φ φ ίκ ιο ν ε υ ρ ισ κ ό μ ε ν ο ^ , ν ά μ ὴ ν π ρ ω ια θ ίζ ω άνω Τ ερ^ι ά π ὸ Τὸν
σ βύΤ ερον, έ ξ ω μ ό ν ο ν ά ν ^ ω ^ έ π ιφ έ ρ ω ν π ρ ό σ ω ^ ο ν ΙΙα Τ ρ ιά ρ χ ο υ , ^ ^ η Τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ , ά π ο σ τ ^ λ ^ ^ ις ά λ λ ο ν Τ ό π ο ν , δ ι ά
κ ^ μ μ ία ν έ κ κ λ ^ σ ια σ τ ικ ά ν ύ π ύ θ ε ^ ιν . Τ ό τ ε γ ά ρ θ έ ^ π ρ ο τ ιμ η θ ώ π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο ν ά Τ ^ τ ο ^ ς Π ρ εσ β νΤ ερ ^ , δ χ ι κ^θ^ ύ
Δ ιά κ ο ν ο ^ , ά λ λ ά κ α θ ^ ^ ἐ π ι φ έ ρ ε ι τ ό π ο ν Το.^ Π ^ ετρ ιά ρ χ ο υ , ^ μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ , ω ς ει^πομε^. ^ ο π ^ δ έ δ ιά κ ο ν ο ς , θ ρ α -
σ ύ τ η Τ α Τ υ ρ α ν ν ικ ώ ν μ ε Τ α χ ε ι ρ ι σ ^ ε ὶ ν , π ρ ο κ α θ ίσ ο Ι τ ο ^ ίΙρ ε σ β υ τ έ ρ ο υ , ού Τ ο^ , έ ά ν τ υ χ ὁ ^ π ρ ο Τ ιμ ^ Τ ^ ι ά ^ ὸ Τ^ύς ά λ λ ο υ ς
ό μ ο β α θ μ ίο υ ^ Δ ια κ ό ν ο υ ^ τ ο υ , ν ά γ ί ν ε τ α ι έ σ χ α τ ο ^ κ α ὶ κ α τ ω τ α τ ο ^ π ά ν τ ω ν Τ ώ ν Δ ι ^ . ό ^ ι ^ . ^ ι ό τ ι ὸ Κυριο^ μ ^ ς δ ι -
δ ά σ κ ε ι ν ά μ ά ν χ α ί ρ ω μ ε ν ε ί ς τ ά ^ π ρ ω τ ο κ α θ ε δ ρ ί α έν τ ῶ Ἱ ε ρ ώ ε υ α γ γ ε λ ί α Τ ού ΔουΚά^ ^ Ε λ ε γ ε γο^ρ α ^ τ ὸ ς π α -
ρ α β ο λ ὴ ν τ ο ι α ύ τ ^ ν ε ίν ἐκ ε^ ν ο υ ^ δ π ο ^ κ α λ ο ῦ ν τ ^ ε ε ί ς τ ά δ ε ῖ π ν α , κ α ὶ ά ρ ισ τ α ^ Ἀ ν θ ρ ω π ε , ύ Τ ^ κ α λ ε σ θ ^ ς ά ^ ύ κ ^ ν ε ν α
ε ι ς γ ά μ ο ν , μ ὴ ν κ α θ ί σ ω ε ι ς τ ὸ ν π ρ ώ τ ο ν τ ύ ^ ^ . ^ Ιη π ω ν ε ἶν α ι ά λ λ ο ς κ α λ λ ιω Τ ε ρ ο ς ά ^ ὁ λ ό γ ο υ ^ ο ν κ α λ ε σ μ έ ν ο ς , κ α ὶ
έ λ θ ω ν έ κ ε ^ ν ο ς ό ποί^ κ α ὶ ἐ σ έ ν α κ α ὶ έ κ ^ ν ^ ν έ κ ά ^ ^ , ^ ε ι π ^ Α ὸς τ ό π ο ν ν ά κ α θ ίσ ω ο ὕ τ ο ς . Κσ^ τ ό τ ^
Τ έ β ^ ς μ έ έ ν τ ρ ο π ή ν σ ο υ ε ις τ ὸ ν κ α τ ώ τ ε ρ ο ν τ ύ ^ ν , ^Α λχ^ ύ τ α ν κ α λ ε σ θ ^ ς , κ ά θ ι σ α ε ις Τὁν ^ ά ^ Τ ό ^ ν , ο^ά ^ ά έ^λθω
έκ ε^ν ο ν δ π ο ῦ σὲ έ κ ά λ ε ^ ε ν ά ε ι π ^ , φ ί λ ε μ ο υ , ά ν έ β α ε ις Τ ὸ^ ά ν ω Τ ερ ο ν Τ ό π ο ν , ^ ι^ ὶ κ ά θ ιο ο ^ . Κ ^ ὶ τ ό τ ^ θελεΕ
σο^ π ρ ο ξ ενη θ ^ δ ό ξ α έμ προσ θεν ό λ ο υ ^ το ύ ^ κ α θ η μ έ ν ο υ ^ ε ι ς Τ ά ν Τ ρ ά π ε ζ α ν . ^ ι ό Τ ι δ υ ψ ώ ν έ ^ υ τ ὁ ^ , τ α π ε ι ν ω θ ώ -
σ ε Τ α ι, κ α ὶ ὸ τ α π ε ι ν ώ ν έ α υ τ ὸ ν , ύ ψ ω θ η σ ^ τ α ι. Ο ύ ^ μ ό ν ο ν δ έ ο ί ^ ι ά κ ο ν ^ ι δ έ ν π ρ έ π ε ι ν ά π ρ ο Τ ι ^ ώ ^ τ ^ ι τ ώ ^ ἰ^ ρ ε σ β υ -
Τ έρω ν κ α ὶ ν ά π ρ ο κ α θ έ ζ ω ν τ α ι, ἀ ^ λ ^ ού λ ο ιπ ά κ α τ ω τ ε ρ α Τών Ἱ ερ ω μ έν ω ν , ^ ^ ὶ Κ λ ^ ρ ι^ ώ ν Τ ά γ μ ^ Τ ^ δέν
π ρ έ π ε ι νά π ρ ο κ α θ έ ζω ν τα ι ά π ὸ τ ά ά ν ω τ^ ρ ^ τ ά γ μ α τ α .^ Οι^Τε ο ί ^ Υ π ο δ ιά κ ο ν ο ι δ .^ λ . τ ώ ν Δ ι^^όνο^ν^ ούΤ ε ο ί Α να -
γ ν ώ σ Τ α ι τ ω ν ^ Υ π ο δ ια κ ό ν ω ν .. ^ Ε π ^ ι δ ^ , τ ^ κ ο σ μ ι κ ά κ α έ έ ξ ω τ ε ρ ι κ ά ά ξ ι ω μ α τ ^ , Οί κ ^ Τ ω Τ ε ^ ο ι τ ^ ά ξ ίω μ α
δ έ ν π ρ ο κ ά θ η ν τ α ι , ο ύ τ ^ π ρ ο τ ιμ ῶ ν τ α ^ ἀ ^ ὸ τ ^ ἀ ν ω τ έ ρ ο υ ^ , κ α ὶ μ εΤ ζο ν ά ^ ί ω μ α έ χ ο ν Τ α ς , π ό σ ιρ μ^λ^λο^ π ρ ε π ε ι ΤούΤο
ν ά φ υ λ ά τ τ ε τ α ι ε ι^ τ ἀ π ν ε υ μ α τ ι κ ά κ α ὶ κ α τ ά Θ ε ί α ν χ ά ρ ιν Τού Π ν ε ό μ ^ Τ ο ς δ ω ρ ο ό μ εν ^ ι ά ξ ιό ^ μ ^ ιτ^ ^ τ ὰ οπο^ί^ ε ιν α ι
ά ν ω Τ ε ρ α κ α ὶ ύ ψ η λ ό τ ε ρ α ά ^ ὸ τ ἀ κ ο σ μ ικ ά , ^ Α ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ τ ὸ ν ι ή . τ ^ ^ ,ά ..

^Απο^Τ. λ ^ .
τη ς ά. έ. της
' Ε ν π ^ σ ι τ ὰ ὑ π ὸ τ ῶ ν ἁ γ ί ω ν Π α τ έ ρ ω ν ή μ ῶ ν θ ε σ π ι σ θ έ ν τ α κ σ ί ή μ ^ ἰ ς κ ρ ειτε^ ν β ο υ λ ό μ ε ν ο ι, δ^. ιθ^. τ ^
άνανεοῦμεν κ α ὶ τὸ ν κανόνα ^ὸν δ ια γ ο ρ ε ύ ο ν τ α κ α θ ' ἔ κ ε ισ τ ο ν έ τ ο ς σ υ ν ό δ ο υ ς τ ῶ ν ἐ ν ὲ κ ο ισ τ ^ ς^. τ ^ ς Ἀ ν τ ι -
ο χ. κ^. τη ς
ἐ π α ρ χ ία γ ί ν ε σ θ α ι 'Ε π ι σ κ ό π ω ν , ἔνθς^ ἁ ν ^ τ ῆ ς Μ η τ ρ ο π ό λ ε ω ς δ ο κ ιμ ά σ ω 'Ε π ί σ κ ο π ο ς . Ε π ε ιδ ή
ς.
^ αρθ. κ ^ π ά .
δ ὲ ο ιά τ ε τ ὰ ς τ ῶ ν β α ρ β ά ρ ω ν ἐ π ιδ ^ ο μ ^ ς , δ ι ά τ ε τ ὰ ς π ρ ο σ π ιπ τ ο ὐ σ ^ ς ὲ τ ε ρ α ς α ίτ ίσ ς , ά δ υ ν α τ ω ς ^ ρδ^.
ο ὶ τ ῶ ν ἐ κ κ λ η σ ι ῶ ν π ρ ό ε δ ρ ο ι ἔ ^ ο υ σ ιν , δ ὶς τ ο ῦ ἐ ν ια υ τ ο ῦ τ ὰ ς σ υ ν ό δ ο υ ς π ο ι^ ῖσ θ α ι, ἔδο ξεν ω ς τ ρ ό π ω
π α ν τ ὶ ά π α ξ το ῦ ἔτο υ ς τ ή ν τῶ ν π ρ ο γ ε γ ρ α μ μ έ ν ω ν 'Ε π ι σ κ ό π ω ν δ ι ὰ τὰ , ό^ς ε ί κ ^ ς , ά ν ς ιφ υ ό μ ε ν ^ ἐ κ κ λ η σ ια -
σ τ ι κ ὰ κ ε φ ά λ ς ιιι^ ι ὲ κ ά σ τ ^ ε π α ρ χ ί α , γ ί ν ε σ θ α ι Σ ὐ ν ο δ ο ν , ἁ π ὸ τ ή ς ὰ γ ί^ ι ς τ ο ῦ Π ά σ .^ α ὲ ο ρ τ ῆ ς , κ ^ ὶ ί ^ ί ^
π λ η ρ ώ σ ε ω ς τοῦ 'Ο κ τ ω β ι^ ί ο υ μ η ν ὸ ς έ κ ά σ τ ο υ ἔ τ ο υ ς , κ α τ ὰ τ ^ ν τό π ο ν , ον ^ τ ή ς Μ η τρο^όλ εο^ς, π ρ ο ε ί-
ρ η τ α ι, δ ο κ ι μ ά σ ε ι 'Ε π ί σ κ ς ,π σ ^ . Τ ^ ὐ ς δ^ μ ή σ υ ν ι ό ν τ α ς 'Ε π ι σ κ ό π ο υ ς , ἐ ν δ η μ ο ῦ ν τ ^ ς τ ^ ς ὲ α υ τ ῶ ν π ο λ ε ^ ι, κ ς ιί
τα ῦτα ἐν υ γ ε ία δ ιά γ ο ν τ α ς ^ κ α ὶ π ά σ η ς ἁ π ο ιρ α ιτ ή τ ο υ κ ς ιί ἁ ν ς ιγ κ α ία ς ἁ σ χ ο λ ία ς ό ν τ α ς ἐ λ ε υ θ - ρ ο υ ς , ι^ ο ε λ -
φ ικ ῶ ς ἐ π ιπ λ ή τ τ ε σ θ α ι.

ρ μ η ν ^ ίο ε .

.ρ ο σ τ ά -
ο ί π α τέ ρ ε ς ο ^το ι β ε β α ιο ῦ σ ι μ ὲ ν κ ςιὶ ά ν ςιν εό ν ο ν σ ι τ ὸ ν κ α ν ό ν α τ ^ ν ι^ρὺ α ν τ ^ Π α τ έ ρ α ν , τ ὸ ν π^
'^ ρ χ ι ε -
ζ ο ν τ α ν ὰ γ ίν ω ν τ α ι καθ^ ὅ κ α σ το ν χρόνον δύ ω Σ ύ ν ο δ ο ι ε ἰς κ ά θ ε ἐ π α ρ χ ί α ν . Ε π ε ιδ ὴ δ ε υ ^κ ο ^
ρ ε ῖ ς ν ά σ υ ν α θ ρ ο ί ζ ω ν τ α ι δ ύ ω φ ο ρ α ϊς τ ὸ ν χ ρ ό ν ο ν , δ ι ὰ τ ὰ ς ἐ π ιδ ρ ο μ ὰ ς κ α ὶ φ όβ ους τ ί^ ν β α ρ β ά ρ α ν έ χ ^ ^ ν , κ α ὶ δ ι α
τ ὰ ς ἄ λ λ α ς κ α ι ρ ι κ ά ς π ε ρ ι σ τ ά σ ε ι ς , ἐ ξ ά π κ ν τ ο ς κ α ί μ ὲ ἀ π α ρ α ί τ η τ ο ν τ ρ ό ^ ^ ν π ρ ο σ τ α ζ ο υ ν ν ὰ γ ^ ν^ ^ α ^ ά ν ο δ ο ς

^ . . ^ ^ ν κιιί ^ ^ θ α λ σ ^ ν ^ ἀ π . κ ρ . σελ. τ^ ν ^ ρ . Ι ^ 'ὶ ι ρ ^ ^ ^ ^ ^ ε ό ε τ α ι ^ '^ ν . ν ^ν τ ^ ς

^ φἐρων τί^ν ^ ρ ^ ν τ ι ι Κ^ινόνσ ^ ίς μ σ ρ τ ^ ν , ^ ε ι , ^ τι ό ^ ^ ^ ^ ^
^ ν ^ ν ι ^ σ τ τ , ς όποῦ λ ^ ε ι ἐπ ιτρ ο π ὴ ν π.ιρ^ι ^ ^ ί ν ο υ ^ κ ν ^ ρ - ὰ^^ηρ^ι ^ ^ν ^ ^ ^ ἰ ν ο ν ^ .ν -
ν ^ τ ὰ Ι^οναστΤ^ιακὰ π ρ ά γ μ α τ α , δέν π ρ έπ ει νὰ π ρ ο κ α θ έ ζ ε τ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

σ κ ό π ω ν , μ ία ν φ οράν Τὸν χ ρ ό ν ο ν ε ίς κ ά θ ε ε π α ρ χ ί α ν , δ ι ά ν ά θ ε ω ρ ο ύ ν κ α ὶ ν ά δ ιο ρ θ ώ ν ο υ ν Τ ά ς έ κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ά ς ύ ^ ^ ,
θ έ σ ε ις ό π ο θ ^ ο μ β α ί^ ο υ ^ ^ Σύνοδος δ έ α ύ Τ '^ νά γ ί ν ε Τ α ε , κ α τ ά Τ ὸν κ α ιρ ὸ ν μ έ ν , Τ ὸ ν ά π ὸ τοί^ ά γ ί ο υ Π ά σ χαν
^ ω ς τ ὸ Τ έλ ο ς Τού Ο κ τ ω β ρ ί ο υ μ η ν έ , κ α τ ά τ ὁ ν Τ ό π ο ν δ έ έ ^ .ε ῖν ο ν , ὸ π ο ύ ^ θ ε λ ε ν ε ύ ρ ε ι ε ύ λ ο γ ο ν ὁ μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ^
τ ^ κ ά θ ε ^ Ε π α ρ χ ία ^ . ^ ο ι δ έ ^ π ίσ ^ ιο π ο Ε , ε ύ ρ ισ κ ό μ ε ν ο ι ε ί ς Τ ά ς έΤ ^ ισ κ ο π ά ς Το^ν, κ α ὶ ύ γ ι ε ῖ ς ^ ν τ ε ς , κ α ὶ έ λ ε ύ θ ε ρ ο ^
ά π ὸ κ ά θ ε ά ν α γ κ π ία ν φ ρ ο ν τ ίδ α , δ έ ν π α ρ ο υ σ ια σ θ ο ίΙν ε ί , Τ ή ν Σ ύ ν ο δ ο ν , ο ύ τ ο ι ν ά έ π ι π λ ή τ τ ω ν Τ α ι ά δ ε λ φ ι κ έ ^ ς . Ἀ ν ά ..
γ ν ω θ ι κ α ὶ τ ὸ ν λζ^ε Ἀ π ο σ Τ ο λ ι κ ό ν .

Ἀ π οσ τ. μ ^ .
Μ η δ ε ν ὶ ἐξε^ῖναι Κ λ η ρ ι κ ῶ κ α π η λ ι κ ὸ ν ἐ ρ γ α σ τ ή ρ ι ο ν ἔ ^ ε ι ν . Ι ^ ὶ γ ὰ ρ τῶ τ ο ιο ὐ τ ω ε ίσ ιέ ν α ι ἐν μγ^. τής
κ α π η λ ίω οὐκ ἐ π ιτ έ τ ρ α π τ α ι, πόσω μ ά λ λ ο ν ἄ λ λ ο ις ἐν τ ο ὐ τ ω δ ια κ ο ν ε ϊσ θ α ι, κ α ί α μ ή θ έ μ ις ζ^. τής
Δ α οδ. κδ^.της
α ὐ τ ῶ ἐ γ χ ε ιρ ^ ῖ ν , ε ί δ έ τ ο ι τ ο ι ο ῦ τ ο δ ι α π ρ ά ξ ο ι τ ο , ἤ π α υ σ ά σ θ ω , ἤ κ α θ α ι ρ ε ί σ θ ω . Κ αρθ. ιή .μ ζ ο
ξθ^.
. ε ρ μ η ν ε ί α .

-Ο πςςρὼ ν Κ α νὡ ν δ ιο ρ ίζ ε ι, ὅ τ ι δ ὲ ν ε ἶν α ι σ υ γ κ ε χ ω ρ η μ έ ν ο ν ε ί ς κ^νέν^κ Κ λ η ρ ικ ὸ ν ν ὰ ε χ ^ κ α π η λ ε ῖο ν , κ α ὶ νὰ
ὐ π η ρ ε τ ῆ ε ίς α ὐ τ ό . ^ ι ό τ ι , ἀ ν ίσ ω ς δ ὲ ν η ν α ι σ υ γ κ ε χ ω ρ η μ έ ν ο ν ε ί ς α ὐ τ ὸ ν τ ὸ ν ὰ ἐ μ β α ί ν η μ ὲ τ ε λ ε ι ό τ η τ α ε ίς κ α π η .
λ ε ῖ α , π ό σ ω μ ά λ λ ο ν δ ε ν ε ἶν α ι ἄ ^ ε ι α ε ἰ ς α ὐ τ ὸ ν ν ὰ ε ὐ ρ ί σ κ ε τ α ι μ έσ ^ ι ε ἰ ς ^ ιὐ τ ὸ ν κ α ί ν ὰ ύ π η ρ ε τ.^ ί τ ο ὺ ς ε ἰσ ε ρ χ ο μ έ ν ο υ ς ,
κ α ί ν ὰ κ ά μ ν ^ Ι ἐ κ ε ῖν α , ὁ π ο ῦ δ ὲ ν ε ἶν α ι π ρ έ π ο ν τ α ε ί ς τ ὸ ἐ π ά γ γ ε λ μ ά τ ο υ , ὅ π ο ιο ς δ ὲ τ ο ιο ῦ τ ό τ ι ἤ θ ε λ ε μ ε τ α χ ε ι-
ρ ισ θ ^ , ἠ ἀ ς π α ύ σ η , ἠ ά ς κ ^ ιθ ^ ιίρ ε τα ι. ί^ἰ δ ^ κ α ί ^ χ ^ ν τ ^ ς α ὐ τ ὸ ς ἐ δ ικ ό ν τ ο υ κ α π η λ ε ϊο ν , β ά λ λ ο ι ἄ λ λ ο υ ς καὶ ὺ-
π η ρ ε τ ο ^ ν ε ίς α ὐ τ ὸ , τ ο ῦ τ ο δ ὲ ν π ρ ο ξ ε ν ε ῖ β λ ά β η ν κ α ί ἐ μ π ό δ ι ο ν ε ίς α ὐ τ ὸ ν , κ α τ ὰ τ ὸ ν ^ ω ν α ρ ^ ν . Κ ά λ λ ιο ν ὅ μ ω ς ε ἶ-
ν α ι ν ὰ π ω λ ^ α ὐ τ ὸ , κ α ί ν ἀ ἀ γ ο ρ ά ζ η ά λ λ ο κ τ ῆ μ α σ ε μ ν ό τ ε ρ ο ν , κ α ί μ ά λ λ ο ν π ρ έ π ο ν ε ίς τ ὸ ἐ π ά γ γ ε λ μ α τ ῶ ν Κ λ η -
ι^ικῶν '.^ ν ά γ ν ω θ ι κ^ιί τ ὸ ν μ β '. '^ π ο σ τ ο λ ι κ ό ν .

Κ Α Ν Ω Ν
ι, ..^π^,στ.
'Ε π ί σ κ ο π ο ς , ἤ Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς , ἤ Δ ι ά κ ο ν ο ς , τ ό κ ο υ ς , ἤ τ ὰ ς λ ε γ ο μ έ ν α ς ὲ κ α τ ^ σ τ ὰ ς λ α γ ά ν ω ν ,
ἤ π α υ σ ά σ θ ω , ἤ κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω , ' ^ ^
ε ρ μ η ν ε ί α . ^ ,ια ,ι^

ό π ο ι ο ς , φ λ έ γ ε ι ὁ π κ ρ ὡ ν Κ α ν ὡ ν ,^ 'Ι ^ π ίσ κ ο π ο ς , ^ Π ρ ε σ ο ύ τ ε ρ ο ς , ὴ δ ιά κ ο ν ο ς π α ί ρ ν ε ι δ ιά φ ο ρ α ε^ς τ ά ἄ σ π ρ α ὁ π ο ῦ
δ α ν ε ί σ ε ι ἠ δ ώ δ ε κ α , ὴ ἐ ξ ε ίς τ ὰ ὲ κ κ τ ὸ ν γ ρ ό σ ια , θ ε τ έ ο ν , ο ^ ,το ς , η ά ς π α ύ σ ^ ἀ π ὸ α ὐ τ ὰ , ^ ^.ν δ ^ ν π α ό ^ , ά ς κκ-
θ α ί ρ ε τ α ι .. '^ ν ά γ ν ω θ ι κ α ί τ ὸ ν μ δ '. '^ π ο σ τ ο λ ι κ ό ν .

Κ Α Ν Ω Ν

Μ η δ ε ίς τ ῶ ν ἐν ίε ρ α τ ικ ῶ κα ταλεγομ ένω ν τ ά γ μ α τ ι, ἤ λ α ϊκ ὸ ς , τ ὰ παρὰ τῶ ν 'Ι ο υ δ α ί ω ν ἄζυμα ἐ σ θ ιέ -

τ ω , ἤ τ ο ὐ τ ο ι ς π ρ ο σ ο ικ ε ιο ὐ σ θ ω , ἤ ἐ ν ν ό σ ο ις π ρ ο σ κ α λ ε ί σ θ ω , κ α ί ία τ ρ ε ία ς π α ρ ' ο ιὐ τ ῶ ν λ α μ ^ α ν έ τ ω , εί βα-
λ α ν ε ίο ις τ ο ὐ τ ο ις π α ν τ ε λ ῶ ς σ υ λ λ ο υ έ σ θ ω . Ε ί δ έ τ ι ς τ ο ῦ τ ο π ρ ^ ίξ α ι ἐ π ι χ ε ι ρ ο ί η , ε ί μ ^ ν Κ λ η ρ ικ ὸ ς ε ἶη , κ α θ α ι.
ρ ε ί σ θ ω , ε ί δ ὲ λ α ί κ ὸ ς , ἁ φ ο ρ ιζ έ σ θ ω .
. ε ρ μ η ν ε ί α .

Π ροσ τά ζει ὁ π ^ ρ ὡ ν, Κ ανώ ν, ὅ τ ι κ^νένα^ ίε ρ ω μ έ ν ο ς , ἠ λ α ϊ κ ὸ ς , ν ά μ ὴ τ ρ ώ γ η τ ά π α ρ ά τ ῶ ν 'Ι ο υ δ α ί ω ν π ε μ -

π ό μ ε ν κ π ρ ὸ ς α ὐ τ ὸ ν ἄ , υ μ κ , ἀ λ λ ' ο ί^ τε ὅ λ ω ς νὰ φ ιλ ιώ ν ε τ α ι μ ὲ α ὐ το ὺ ς, ἠ ὅ ^ α ν ε ,ρ ίσ κ ε τ α ι ά σ θ ε ν ὴ ς , ν ά π ρ ο σ κ α λ ῆ
α ὐ το ὺ ς, κ α ί ν ὰ δ έ χ ε τ ς ιι τ ὰ ς ία τρ εί^ ις α ὐ τ ῶ ν ^ ὅλω ς ν ὰ σ υ λ λ ο ὐ ε τ α ι μ α ζ ἠ ^ ε α ὐ τ ,^ ὺ ς ^ς τ ἀ λ ου τρά ,
π ο ιο ς δ ὲ τ ο ῦ τ ο ἤ θ ε λ ε κ ά μ ε ι, Κ λ η ρ ικ ὸ ς μ ὲ ν ^ ν , ν ά κ α θ ^ ί ρ ε τ α ι , λ α .ικ ὸ ς δ ^ ν α ἀ φ ο ρ ίζ ε τ α ι, .,^ ν ἀ γ ν ω θ ι κ α ι τ ὸ ν ζ^,
κ α ί ο '. '.Α π ο σ τ ο λ ικ ό ν .
Κ Α Ν Ω Ν

Κ α ^ . τ ο ῦ τ ο δ ὲ ε ίς γ ν ῶ σ ιν ή μ ε τ έ ρ α ν ή λ θ ε ν , ὡ ς ἔ ν τ ε τῆ Ἁ φ ρ ι κ ῆ κ α ί Α ιβ ύ ^ κ α ί έ τ έ ρ ο ις '.^ π ο σ τ . ^.της
τ ό π ο ι ς , ο ί τ ῶ ν ἐ κ ε ῖσ ε θ ε ο φ ι λ έ σ τ α τ ο ι Π ρ ό ε δ ρ ο ι σ υ ν ο ι κ ε ῖ ν τ α ῖς ίδ ία ι^ γ α μ ε τ α ῖ ς , κ α ί μ ε τ ὰ τ ή ν
ἐπ α ὐ τ ^ ς π ρ ι^ ε λ θ ο ῦ σ α ν χ ε ι ρ ο τ ο ν ί α ν , ο ὐ π α ρ α ι τ ο ῦ ν τ α ι , π ρ ό σ κ ο μ μ ά τ ^ ἄ λ λ σ ις τ ιθ έ ν τ ε ς κ ς,.ὶ ^ Κ αρθ.

1
( ) Σημείωσαι δτι δ ^Α ^ενόπουλος έπ ιτ ο μ ή τω ν Κ α ν τμ ή μ . . ποδίζει νὰ μ ή μ ε τ α χ ε ιρ ίζ ω ν τ α ι τ ή ν ίατρικήν^ κ α ὶ άφ ορίζει τοίΙς
γ^. τίτλ . ἀλλὰ καὶ ὁ ^αλσ ^μω ν λέγουσιν, ^ τι ό Π α τρ ιά ρ χη ς Κληρικοὸς όπου μ ε τ α χ ε ιρ ίζ ο ν τ α ι κοσμικὰ κ α ὶ δημόσια π ρ ά γ μ α τα .
Δουκας διὰ σημειώματος έμ^εόδισε νὰ μ ή ύπηρετοῦν Κ ληρικοὶ (^ ) Δι^ θ κα ὶ ὁ Χρυσόστομος συμφι^νω ς λ ἐγ ει ν ὰ μ ή πη γαίνω
εις μυρεψικὰ ἐργαστήρια, ή είς λουτρὰ, ι^σὰν ὁ^οῦ τ α ῦ τ α εἶναι τιν ὰ ς είς ἰατρο^ς ^Εβραίους νὰ ία τρ εύ ετα ι (σ ελ . 3θ θ . τόμ .
ψεύδο-^ς κα ὶ αἰσχροκερδείας ^ιαραίτια, κ α ὶ το^ς Δ ιακόνους ἐμ..
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

σκάνδαλον. Π ο λ λ ῆ ς ο^ν ἡ μ ῖν σπουδῆς ο ὕ σ η ς, τοῦ πά ντα π ρ ὸ ς ὡ φ έ λ ε ια ν τῶ ν ὺπὸ χ ε ῖρ α π ο ιμ ν ίω ν

δ ια π ρ ά τ τ ε σ θ α ι, ἔδοξεν, ώ σ τε μ η δ α μ ῶ ς τὸ τ ο ιο ῦ τ ο ν ἀπὸ τοῦ νῦν γ ί ν ε σ θ α ι. Τ οῦ το δέ φ α μ ὲν, οὐκ ἐ ^
α θ ε τ ή σ ε ι, ή ἀ ν α τ ρ ο π ῆ τ ῶ ν ἀ π ο σ τ ο λ ικ ῶ ^ ν ε ν ο μ ο θ ετη μ ἐν ω ν , ἀ λ λ ὰ τ η ς σ ω τ η ρ ία ς κ α ὶ τ ῆ ς ἐ ^ ὶ τ ὸ κ ρ ε ῖτ -
τον προκοπῆς τῶ ν λα ῶ ν π ρ ο μ η θ ο ύ μ ε ν ο ι, κ α ὶ τ ὸ μ ὴ δ ο ῦ ν α ι μ ῶ μ ό ν τ ιν α κα τά τ ῆ ς ὶε ρ α τ ικ ῆ ς κα τασ τά -
σ ε ω ς . Φ η σ ὶ γ ὰ ρ ὁ Θ ε ἶο ς Ἀ πόσ τολος α π ά ν τ α ε ἰς δ ό ξ α ν Θ εο ῦ π ο ιε ῖτ ε , ἀ π ρ ό σ κ ο π ο ι γ ίν ε σ θ ε κ α ὶ Ἱ ο υ ^ α ί^ ς ,
κ α ὶ ^ Ε λ λ η σ ι, κ α ὶ τ ῆ ἐ κ κ λ η σ ία το ῦ Θ εοῦ, κ α θ ὡ ς κ ἀ γ ὡ πά ντα π ᾶ σ ιν ἀρἐσ κ ω , μὴ ζ η τῶ ν τὸ ἐμ αυτοῦ
συμφ ἐρον, ἀ λ λ ὰ τ ὸ τ ῶ ν π ο λ λ ῶ ν , ἶ ν α σ ω θ ῶ σ ι, Μ ι μ η τ α ί μ ο υ γ ίν ε σ θ ε , κ α θ ὡ ς κ α γ ^ Χ ρ ισ τ ο ῦ ^ , ^ ἀ . Κ ο ρ ιν θ .
0'. Ε ἰ δἔ τ ις φ α ν ε ρ ω θ ε ίη τ ὸ τ ο ιο ῦ τ ο ν π ρ ά τ τ ω ν , κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω ,

^ ρ μ η ν ε ^ . ,

Ἐ π ε ι δ ά ἐ μ ά θ ο μ ε ν , έ^τι ε ί ς τ ή ν Ἀ φ ρ ι κ ή ν κ α ι Λ ιβ ό η ν (ή μ έ δ ύ ω όνόμ ατα δνομ άζει τὸν ^ύτὸν τ ύ π ο ν , καθ^

ὅ τ ι τ ὸ κ α Τ ά ν ύ τ ο ν κ ε ίμ ε ν ο ν έ ν μ έ ρ ο ς ά π ὸ Τ ά δ^ . μ έ ρ η Τ ο ύ κ ό σ μ ο υ . Α ιβ ύ η π ρ ό Τ ερ ο ν κ α θ ο ύ μ ε ν ο ν , Ἀ φ ρ ^ κ ή μ ε τ ω ^
νομάσθη ύ σ τ ε ρ ο ν . κ α τ ά τ ὸ ν Χ ρ ύ σ α νθ ο ν^ ή Λ ιβ ύ η ν ^ιὲν ό ν ο μ ά ζ ε ι κ α θ ο λ ικ έ ς ^ λ ο ν ἐκε^νο τ ὸ μ έρ ο ^, ^Α φ ρικήν δ έ
ίδ έ ω ς , έ π α ρ χ ί α ν τ ι ν ά ύ π ^ έ κ ε ίο υ π ε ρ ι ε χ ο μ έ ν η ν , κ α τ ά τ ὸ ν Μ ε λ έ τ ιο ν ) , κ α ὶ ε ί ς ά λ λ ο υ ς τό π ο υς, οἰ ἐ κ ^ ε Ἀ ρ χ ιε -
ρ ε ^ , κ α ὶ άφ ^ ο ύ χ ε ιρ ο τ ο ν η θ ο ύ ν , σ υ γ κ α τ ο ικ ο ύ ν μ έ τ ά ^ γ υ ν α ^ κ ά ς τ ω ν , κ α ὶ π ρ ο ξ εν ο ύ σ ι σ κ ά ν δ α λ ο ν ε ίς το ύ ^ ά λ λ ο υ ς .
Ὄ θ ε ν ή μ ε ^ σ π ο υ δ ά ζ ο ν τ ε ^ ν ά ένερ γο ^ μ εν π ά ν τ α τ ά π ρ ὸ ^ τ ή ν κ ο ιν ή ν ω φ έ λ ε ια ν ά π ο β λ έ π ο ν τ α τέ^ ν π ο ι μ α ι ν ο μ έ -
ν ω ν κ ρ ι σ τ ι α ν ί ^ ν , ό ρ ίζ ο μ ε ν , ά π ὸ τ ο ῦ ν ῦ ν κ α ὶ ε ί ς τ ὸ έ ^ ς , κ ά ν έ ν α ς ^ Δ ρ χ ιερ εύ ς ν ά μ ή σ υ γ κ α τ ο ικ ώ μ έ τ ή ν γ υ ν α ^ ά
Τ ο υ , ά φ ^ ού χ ε ιρ ο τ ο ν η θ ώ ( Ι ) ^ ό ρ ίζ ο μ ε ν δ έ τ ο υ τ ο , ^ χ ι π ρ ὸ ς ά ν α τ ρ ο π ή ν καὶ ά θ έ τ η σ ιν τύσον τ ο ^ κ ο ιν ο ί τ ῶ ν Ἀ -

(^ ) Σ η μ είω σ α ι έ τ ι δ ιὰ τρ ία τιν ὰ κυριε^τερα α^τια ή Σύνοδος Διάκονοι, συνεχι^ρησε μέν ἐν τ ^ λ^. Κανύν^, δ^ κ^^ ^ ^ ν τ α -
α ^ τ η ἐμ πύδισ ε διὰ Κ ανύνος ο ίκομ ενικού νὰ μ ή ^χονν γυναικα χ ο ῦ ,' ἀλ λὰ είς το^ς τύπους μύνον τους ^αρβαρικούς ἐκείνους διά
Λ
οἱ ^ ρ χ ι ε ρ ε ^ ά. Δ ια τ ί οὶ Ἀ ρ χ ιερ ε^ ς μ έ τ ὸ νὰ ^ ν α ι έκ τ ή ς τι.- τὸ άγριον α^τω ν ήθος, καὶ ἀ π α γές τ ή ς πίσ τεω ς. ^ ο τ ι έσυγ^
λ ε ιω τ ικ ή ς τά ξεω ς κα^ ἀ ν ω τ ά τη ς έλω ν τω ν ά λ λ ω ν έκ^λησ ιασ τι- κατοίκουν, ι^ς λἐγει ή Σύνοδος, οί τ^ιούτο^ μ^ τὰ ς ^υν^Τκάς τω ν,
κ ^ ν τά ξεω ν, π ρ έ π ε ι ν ὰ ^ ν α ι κ α ὶ τέλ ειοι είς τὰ ς ἀρετὰ ς καὶ κα ὶ ἀφ^ ου ύπέσχοντο δήλύν έστ^ν ἀ ^ ὸ τ^ ν λ -^ , τη^ α^τής Κ αρ-
μ ά λ ισ τ α είς τή ν παρθενίαν καὶ κα θαρύτητα , δθεν κα ὶ ^ερὸς ἀκ^ι.- θαγένης. ο ^ κ έναντιύνεται δέ ή παρούσα Σύνοδος είς τον έ .
^ ή σωφροσύνην τή ν ζω ή ν τους π ρ έπ ει νὰ δ ιε υ θ ύ ν ο υ ν β^. δ^ατί ποστολικον Κανύνα, ή είς τήν διαταγήν τού Παύλου, ούτε έ ν ^
οἱ ^ ο ν τ ε ς γυ να ίκ α κ α ὶ τέκ να Ἀ ρ χ ιερ ε^ ς, έ^ ά ρ ιζα ν μ ε τ ὰ θ άνα- τρ έπ ει, κ α ὶ ἀναιρεῖ τα ύ τα ά. Δ ια τ ὶ οἱ θ ε ^ Ἀ^εύστολο^
τον είς τ ὰ τέκ να αύ τῶ ν τή ν ἐ^ισκο^ιήν ι^ς κληρονομίαν, κα ὶ χω ρούντες νὰ ^χουν γυναικας οἱ ^Α ρχιερείς, οὀ νύμον τού το έ-
π ο λ λ ὰ τ ῶ ν τ ή ς ^Εκκλησίας π ρ α γ μ ά τω ν κακῶ ς δ ι^ π ά ζ ο ν τ ο . κα.. ποίησαν, ἀλλ^ έσυγκατέβησαν εἰς τή ν ἀσθένειαν τῶ ν τύτε, κ ^
θο^ς α ύ τὸ το ύ τύ φ ησιν ὁ ς^. Κ α νω ν τῶ ν Ἀ π ο σ τύ λ ω ν . Κςιὶ γ^. είς τ ὰ ^ η τω ν Ιου δα ίω ν καὶ έθνικῶν^ κ ^ τω ν Ιουδαίω ν -^ὰρ
δ ια τ ί ή μ έρ ιμ να τ ή ς γυ να ικ ὸς, τω ν τέκ νω ν, κα ὶ ^λου του ο^- κα ὶ τῶ ν έθνικων οἱ ἈρχιερεΤς γυναίκας εἶχον. ^οθεν ὀ Θεῖ'ος
κου, έμ πύ διζεν αύτου ς ά π ὸ τού νὰ μεριμνῶ σιν ῦπέρ τού π ο ι- Κρυσύστομος ( έ ν τ ^ α ύ τ ^ λ ύ γ φ ) λέγε^. ^Κ ατάστησον ^Επισκύ-
μνίσυ τ ω ν , έ π ειδ ή κ α τὰ τὸ ν Παύλον εὁ έν γά μ ιρ , μ εριμ νά τὰ πους, ει εις έστὶν ἀνέγκλητος μ ια ς γυναικὸς άνήρ ^' ούκ έπειδή
τού κύσμου πι^ς άρέσει τ ^ γυ να ικ ί.^ Δ ο ιπ ὸ ν διὰ νὰ μ ή γίνω ν- νύμον ^θηκε τούτο, ἀλλ^ έπειδή ἐσνγκατέβη είς τή ν πλάνην.
τα ι τα ύτα πά ντα τὰ άτοπα, έμπύδισεν ἀπ ὸ τὸ ν γάμον τούς δέ παρούσα Σύνοδος, έρι^σα προκύπτουσαν τή ν ^Εκκλησίαν καὶ
^ Δ ρχιερεῖς ή πα ρούσ α ο ίκ ο υ μ εν ικ ή Σύνοδος διὰ τού Κανύνος άνθούσαν τήν πολ ιτεία ν τω ν ^ ρ ισ τια νω ν ^ είς τὰ ς άρετὰς, έκα-
τού του. Ε ἶ π α δ ιὰ Κ ανύνος Ο ίκουμενικού, δ ια τ ὶ καὶ προ τή ς νύνισε νὰ ἀ νθ^ καὶ ή πο λ ιτεία τῶ ν Ἀ ρ χ ιερ έω νμ ὰ τήν ἀ γα μ ία ν
Συνύδου τα ύ τ η ς ^μποδισμένος ἦ το ν ὁ γά μ ο ς ἀ π ὸ τ ο ύ ς Ἀ ρ χιερ ε^ ς, καὶ σωφροσύνην. Δι^ ^ κα ὶ δ θεΤος Χρυσδστομος τὸ ἀνωτέρω ^η -
ἀ π ὸ μερικού δμ ω ς, καὶ ούκ ά π ὸ καθολικού Κανύνος. Κ α ὶ πύθ^ν τὸν τού Παύλου έρμηνεύων λέγει. ^ ο τ ι τύ τε μύνον έσυγχι^ρησε
δήλον ; ά . ἀ π ὸ τὸν θειον Χ ρυσόστομον έρμηνεύοντα τ ὸ ρητὸν τὸν γά μον ύ Παύλος, διύ τι ήξευρε, πῶ ς ^ταν ἀνθήσ^ μ ετὰ
τού Π αύλου (τὸ λέγον π ερ ὶ τῶ ν ^Επισκύπων^ Ει^ τ ις έστὶν ἀνέγ- τα ύ τ α ή εύσέβεια, α ύ τή ή φύσις ἀφ^ έαυτής θέλει προτιμήσει
κλητος,^ μ ια ς γυ να ικ ὸς άνήρ) κ α ὶ λ έγ ο ντα . Δ ιὰ τούτο εἶπε τὸ ἀγαθὸν τή ς ἀγαμ ία ς κα ὶ παρθενίας, καὶ ή έκλογή θέλει γ έ -
μι^ις γυ να ικ ὸς άνδρα, ούκ έπ ειδή τι^ρα τούτο φ υ λ ά ττετ α ι νει τῶ ν κρειττύνω ν, τῶ ν ἀγάμων δηλαδή καὶ παρθένων Ἀ ρ χ ιε -
είς τή ν ^Εκκλησίαν, δ ιύ τι ὁ Ἀ ρ χ ιε ρ ε ύ ς π ρ έπ ει νὰ ^ ν α ι έ.. ρέων^ ^ τ ι ὀ Ἀ π οσ τολικ ^ ς Κανων ἐμποδίζει μέν τ^ νὰ ἐκ-.
στολισ μ ένος μ έ τελ εία ν ἀγιω σ ύνην κ α ὶ κ α θ α ρ ύτ^ τα , ἀλλ^ έπειδή β ά λ ^ ύ ^Επίσκοπος τήν γυναικά το^, ήγουν βιαίω ς νὰ τήν χ ω -
τ ύ τ ε πρ ὸ ς τού ς ἐν πορνεία ευρισκομένους ^Ε λλ η να ς μεγάλον έ - ρ ίζ ^ , χ ω ρ ὶς τήν συμφωνίαν καὶ θέλήσιν ἐκείνης^ ούκ έμποδίζει
νο μ ίζετο το ύ το , τ ὸ νὰ ^χου ν δηλονύτι μ ία ν μύνον γυ ναίκ α, (λογ. δέ καὶ τὸ νὰ χω ρ ίζετα ι τή ς γυναικὸς μ έ τήν συμφο^νίαν έκεί-.
είς τὸ ν Ιο^β). κ α ὶ ἀ π ὸ τους Κ ανύνας τ ή ς έν Κ αρθαγ. νης. δέ παρούσα Σύνοδος ἐν τῶ μη^. Κανύνι συγχωρούσα νὰ
το π ικ ή ς , τ ὸ ν δ^. κα ὶ λγ^. ο^τινες ἐπεκράτουν εἰς τούς τύ που ς τής ^ρ ο χω ρ ίζετα ι μ έ κοινήν συμφωνίαν ή γυνή τού μέλλοντος γενἐ-
Ἀ φ ρ ικ ή ς , κ α ὶ έδιο^ριζον, ^ τ ι οἱ ^Επίσκοποι, Πρεσβύ^εροι κ α ὶ Διά-.- σθαι ^Δ.ρχιερἐως, καὶ μ ετὰ τήν ^ειροτονίαν νὰ εμ βαίν^ είς γ υ -
κονοι νὰ κάμνουσιν ορον, ή το ι ^ πύ σ χεσ ιν, νὰ ἀπ έχο υ σ ιν ἀπὸ ναικειον ^ίοναστή^ιον, οὁ συγχωρε^ έντα ύ τ^ καὶ τὸ νὰ χω ρίζε..
τ ὰ ς γυνα^κάς τ ω ν (μ έ κοινήν δηλ , σ υμφω νίαν κ α ὶ τῶ ν γυ να ι- τ α ι βιαίω ς, καὶ χ ω ρ ὶς τή ν θἐλησιν ή γονή. Δ ιό τι, ἄν τούτο ^λεγε,
κ ῶ ν ). ή π α ρ ούσ α δέ Σύνοδος, το μ έν νὰ ἀπ ἐχο υ σ ιν οἱ ^Επίσκοποι προφανῶς ήθελεν έναντιε^νεται είς τούς Ἀ ποσ τύλ ους, ἀ ^ ὰ κα ὶ
ἀ ^ ὸ τὰ ς γυ να ικ ά ς τω ν, ά λ λ ὰ καὶ τ ὸ δλω ς νὰ μ ή συνοικούσι μ έ είς α ύ τὰ τ ὰ λύγια τού Κυρίου, τὰ δποια προστάζουσι, νὰ μἐνν^
α ύ τ ὰ ς έ^ιανύνισε διὰ τού πα ρ ύντος Κ ανύνος νὰ ἐ π ικ ρ α τ^ π α ν τα .. ύ γά μ ος άλυτος. ε π ε ι δ ή δέ τούτο ού λέγει, λοιπὸν ούτε έναν-
χ ο ύ , τὸ δέ κ α ὶ ν ὰ ἀ π έ χ ο ν σ ιν ά π ὸ α ύ τὰ ς , οἱ Πρεσβύτεροι καὶ τιι^νετα ι, ἀ λ λ ὰ μάλλον σι^μφωνει μ έ τὸν Ἀ π οσ τολικ ύν. Κ αὶ συν-
 ^ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

π ο σ τ ό λ ω ν κα νόνος, τοῦ έ. δ η λ ., ό ο τ ις ά φ ο ρ ίζ ε ι τ ὺ ν ἐ π ί σ κ ο π ο ν ἐ κ ε ῖν ο ν , ό π ο ῦ μ ὲ π ρ ό φ α σ ιν ε ὐ λ ιιβ ε ία ς χ ω ρ ά ε ι

β ιιιίω ς τ ὴ ν γ υ ν α ϊ κ ά τ ο υ , ο σ ον κ α ί τ ῆ ς δ ι α τ α γ ῆ ς ό^εοῦ ξ ε χ ω ρ ι σ τ ά κ ά μ ν ε ι ό ^ ί α ῦ λ ο ς π ρ ὸ ς τ ὸ ν 'ί 'ί τ ο ν , λ έ γ ω ν ^
τ α σ τ ή σ ε ις κ α τ ὰ ^ ό λ ιν πρεσ β υ τέρ ο υς ^ ἤ τ ο ι ὲ π ισ κ ό π ο υ ς κα τἀ τ ὸ ν ^ ρ υ σ ό σ τ ο ^ .. μ ὲ τ ὸ ν α λ ς ιμ β α .ν η , ι.,ς π ρ σ ε ^ ο .
μ ε ν ἐν τ ^ ἀ ρ χ ῆ τ ο ῦ ά . ά π ο σ τ ο λ ικ ο ῦ , ό ἐ π ίσ κ ο π ο ς κ α ί τ ὸ ὄ ν ο μ α τ ο ῦ π ρ ε σ β υ τέ ρ ο υ . ^ῆλον δὲ τοῦ το κ α ί ἀ^ὸ
τ ὸ ἐ ^ ιφ ε ρ ό μ ε ν ο ν , ὁ π ο ῦ λ έ γ ε ι ό ἀ π ό σ τ ο λ ο ς , δ ε ῖ γ ὰ ρ τ ὁ ν ἐ π ίσ κ ο π ο ν κ τ λ .^ ε ἷ τ ι ς ἐ σ τ ὶ ν α ν ε γ κ λ η τ ο ς . μ ι ^ ς γ υ ν ^ ι^
κ ὸ ς ἀ ν ὴ ρ , ὄ χ ι , λέγ ο ^ , τ ο ῦ τ ο ὁ ρ ίζ ο μ ε ν π ρ ὸ ς ἀ ν σ ίρ ε σ ιν α ύ τ ῶ ν , ἀ λ λ ὰ φ ρ ο ν τ ί ζ ο ν τ ε ς δ ι ὰ τ η ν σ ω τ η ρ ί α ν , κ α ί τ ^ ν εις
τ^ ὰ τ ε λ ε ιό τ ε ρ α π ρ ο κ ο π ὴ ν ^ ν ^ ρ ι σ τ ι α ν ῶ ν , κ α ί ^δ ι ὰ ν^ ὰ μ ὴ ^π ρο ο^ξαε ννο^ῦσσ ιι κ
καα ττ η^ νγ οο ορ ίι α
α νν ττ ιι νν ὰ
ά ἐἐ νν αα νν Ττ ίίο
ο νν ττ ῆ^ς ἀ
^ νρ Ιχ ^ι ε^ ^ι ..
σ ό νη ς. Κ ἀ ν γ ὰ ρ ο ί σ υ ν ο ικ ο ῦ ν τ ε ς μ ὲ τ ὰ ς γ υ ν α ϊ κ ά ς τ ω ν ά ρ χ ιε ρ ε ῖς ὲν σ ^φ ροσ υνη καί ὲ γ κ ρ α τ ε ί^ ι ζ ῶ σ ι , μ ' ὅλον
τ ο ῦ τ ο ό κ ο ιν ὸ ς λ α ὸ ς σ κ α ν δ α λ ί ζ ε τ α ι , κ α ί κ α τ η γ ο ρ ε ῖ α ὐ τ ο ὺ ς , υ π ο λ α μ β ά ν ο ν τ α ς τ ὁ ἐ ν α ν τ ίο ν ἐκ τ ῆ ς τ ο ια ὐ τ η ς α ^ .
τ ῶ ν σ υ ν ο ικ ή σ ε ω ς . ' ο δ ὲ θ ε ϊο ς ἀ π ό σ τ ο λ ο ς μ ᾶ ς π ι ε ρ ς ι γ γ έ λ λ ε ι , ὅσα κ α ί ^ν κά μνω μ εν, νὰ τὰ κ ά μ ν ω μ ε ν ε ίς δ ὅ Ι ^
^ ε ο ῦ , κ α ί ν ὰ μ ὴ γ ι ν ώ μ ε θ α σ κ ά ν δ ς ιλ ο ν ε ἰ ς 'ί ο υ δ ^ ί ο υ ς , κ α ί . Έ λ λ η ν α ς , καί χ ρ ισ τ ια ν ο ύ ς . ἶ^ α θ ὡ ς . λ ε γ ε ι καί
κ α τ ὰ π ά ν τ ι ι ε ἰς ὅ λ ο υ ς ἀ ρ έ σ κ ω , μ ὲ τ ὸ ν ὰ μ ὴ ζ η τ ῶ τ ὸ ἐ δ ικ ό ν μ ο υ σ υ μ φ έ ρ ο ν , ἀλλὰ τ ὸ τ ^ ν π ο λ λ ῶ ν , ἵ ν α σω θῶ σ ι.
^ ε σ θ ε ἐ σ ε ϊς μ ι μ η τ ο ί μ ο υ , κ α θ ώ ς κ σ ί ἐ γ ὡ μ ι μ η τ ὴ ς το ῦ ^ ρ ισ τ ο ῦ . '^ ίν ίσ ω ς δ ε τ ιν α ς ά π ὸ τ ο ὺ ς ά ρ χ ι ε ρ ε ῖ ς σ υνοι-
κήσ^ρ μ ὲ τ ὴ ν έ α υ τ ο ῦ γ υ ν α ϊ κ ά , ἀ ς κ α θ ^ ί ρ ε τ α ι . ^ ρ ^ κ α ί τ ὸ ν έ . '^ π ο σ τ ο λ .

Κ Α Ν Ω Ν Ιί^ -

'Ε π ε ι δ ή ἐν τ ῆ Ρ ω μ α ίω ν ἐ κ κ λ η σ ία ἐν τ ά ξ ε ι κ α ν ό ν ο ς π α ρ ε ιδ ε δ ό σ θ α ι δ ι έ γ ν ω μ ε ν , τ ο υ ς μ έ λ λ ο ν τ α ς Δ ισ ..
κ ό ν ο υ , ἤ Π ρ ε σ β υ τ έ ρ ο υ χ ε ιρ ο τ ο ν ίσ .ς ά ξ ιο ῦ σ θ ^ ιι, κ α θ ο μ ο λ ο γ ε ί, ώ ς οὐκ ἔτι τα ^ς α ὐ τ ῶ ν σ υ ν ά π το ν τα ι γαμε.
τ α ϊς . ή μ ε ῖς τ ῶ ά ρ χ α ίω ἐξακολουθοῦντες Κ α ν ό ν ι τ ῆ ς ἁ π ο σ τ ο λ ι κ ῆ ς ἁ κ ρ ι β ε ί α ς κ ο ι ί τ ά ξ ε ω ς , τ ὰ τ ω ν ίε ρ ῶ ν ἁ ν -
δ ρ ῶ ν κ α τ ὰ ν ό μ ο υ ς σ υ ν ο ικ έ σ ια , κ α ί ά π ὸ τ ο ῦ ν ῦ ν ἐ ρ ρ ῶ σ θ α ι β ο υ λ ό μ ε θ α , μ η δ α μ ῶ ς α υ τ ώ ν τ ή ν π ρ ὸ ς γ ε ιμ ε τ ὰ ς
σ υ ν κ φ ε ι^ ν δ ια λ ὐ ο ν τ ε ς ἤ ά π ο σ τ ε ρ ο ῦ ν τ ε ς α ὐ τ ο ὺ ς τ ῆ ς π ρ ὸ ς ἁ λ λ ή λ ο υ ς κ α τ ὰ κ α ιρ ὸ ν τ ὸ ν π ρ ο σ ή κ ο ν τ α ὁ μ ιλ ία ς ,
ώ σ τ ε , ε ί τ ι ς ἄ ξ ιο ς ε ὐ ρ ε θ ε ίη π ρ ὸ ς χ ε ιρ ο τ ο ν ία ν ^ Υ π ο δ ια κ ό ν ο υ , ή Δ ια κ ό ν ο υ , ή Π ρεσ^υτέρου, ο υ τ ο ς μ η δ ι^ μ ῶ ς
κ ω λ υ έ σ θ ω ἐ π ὶ τ ο ιο ῦ τ ο ν β α θ μ ὸ ν ἐ μ β ιβ ά ζ ε σ θ ε , γ α μ ε τ ῆ σ υ ν ο ικ ῶ ν ν ο μ ί μ ω . Μ ή τ ε μ ή ν ἐ ν τ ῶ τή ς χ ε ιρ ο τ ο ν ία ς
κ α ιρ ῶ ά ^ ι τ ε ί σ θ ω ὁ μ ο λ ο γ ε ϊ ν , ώ ς ἁ π ο τ τ ή σ ε τ ς ς ι τ ῆ ς ν ο μ ί μ ο υ π ρ ὸ ς τ ή ν ο ί κ ^ ί α ν γ α μ ε τ ή ν φ ι λ ί α ς , ἶ ν α μ ή ἐν-
τεῦ θ εν τ ὸ ν ἐκ Θ εοῦ ν ο μ ο θ ε τ η θ έ ν τ α κ α ί ε ὐ λ ο γ η θ έ ν τ α τ ῆ α ὐ τ ο ῦ π ο ιρ ο υ σ ία γάμον κ α θ υ ^ ρ ίζ ε ιν ἐ κ ^ ια σ θ ῶ μ ε ν ,
τ ή ς το ῦ Ε ὐ α γ γ ε λ ίο υ φ ω ν ή ς β ο ώ σ ή ς. . Ἁ ὁ Θ εὸς σ υ ν έζευ ξ εν , ά ν θ ρ ω π ο ς μ ή χ ω ρ ι ζ έ τ ω . Ι ^ ^ . τ θ . ι θ '. ί^.'Ι κ α ὶ
τ ο ῦ 'Α π ο σ τ ό λ ο υ δ ι δ ά σ κ ο ν τ ο ς , . τ ί μ ι ο ν τ ὸ ν γ ά μ ο ν , κ α ί τ ή ν κ ο ί τ η ν α μ ί α ν τ ο ν . . Ι^ .Ε ^ ρ . ι γ ' . ^ Κ α ί, αδέδεσαι
γ υ ν ς ιικ ί , μ ή ζ ή τ ε ι λ ύ σ ιν . . ^ ά . Κ ο ρ ιν θ . ζ '. ί σ μ ε ν δ ὲ ώ σ π ε ρ κ α ί ο ί ἐ ν Κ α ρ θ α γ έ ν ^ σ υ ν ε λ θ ό ν τ ε ς τ ή ς ἐ ν β ίω
σ ε μ ν ό τ η τ ο ς τ ω ν λ ε ιτ ο υ ρ γ ῶ ν τ ιθ έ μ ε ν ο ι π ρ ό ν ο ια ν , ἔ φ α σ α ν , ώ σ τ ε τ ο υ ς ^ Υ π ο δ ια κ ό ν ο υ ς τ ο υ ς τ ὰ ίε ρ ὰ μ υ σ τ ή ρ ια
ψ η λ α φ ῶ ν τ ς ι ς κ α ί τ ο ὐ ς Δ ια κ ό ν ο υ ς καί Π ρεσ βυτέρους κ α τ ὰ τ ο ί^ ς ί δ ι ο υ ς δ ρ ο υ ς κ α ί ἐ κ τ ῶ ν σ υ μ β ί ω ν ὲ γ κ ρ α -
τ ε ὐ ε σ θ α ι , ἶ ν α κ ^ ιί τ ὸ δ ι ὰ τ ῶ ν α π ο σ τ ό λ ω ν π α ρ α δ ο θ ^ ν , κ α ί ἐ ξ α υ τ ή ς τ ή ^ ά ρ χ α ιό τ η τ ο ς κρα τη θώ , κ ο ιί ή μ ε ῖ ς
ὅ μ ο ί ω ς φ υ λ ά ξ ω μ ε ν , κ α ιρ ὸ ν ἐ π ί π α ν τ ὸ ς ἐ π ι σ τ ά μ ε ν ο ι πρά γμ ατος, καί μ ά λ ισ τ α ν η σ τ ε ία ς κ α ί προσ ευχής.
Κ ρ ή γ ὰ ρ τ ο ὐ ς ἐ ν τ ῶ θ υ σ ι α σ τ η ρ ι ω π ρ ο τ ε δ ρ ε ύ ο ν τ α ς ἐ ν τ ῶ κ ^ ιιρ ῶ τ ή ς τ ῶ ν ἁ γ ί ω ν μ ε τ ο ι χ ε ι ρ ή σ ε ω ς ἐ γ κ ρ ο ι τ ^ ῖ ς ε ἶ-
ν α ι ἐ ν π ά σ ιν , ό π ω ς δ υ ν η θ ῶ σ ιν , ^ π ^ ιρ ὰ τ ο ῦ Θ εοῦ ἁ π λ ῶ ς α ίτ ο ῦ σ ιν , ἐ π ιτ υ χ ε .ίν . Ε ί τ ι^ ^ ν το λ μ ή σ ο ι παρὰ
τ ο υ ς ά π ο σ τ ο λ ικ ο ὐ ς κ α ν ό ν α ς κ ιν ο ύ μ ε ν ο ς , τ ι ν ὰ ς τῶ ν ιε ρ ω μ έ ν ω ν , Π ρ ε σ β υ τ έ ρ ω ν φ α μ ^ ν , ή Δ ια κ ό ν ω ν , ἤ Υ
π ο δ ις ικ ό ν ω ν , ἁ π ο σ τ ε ρ ^ ῖ ν τ ή ς π ρ ὸ ς τ ή ν ν ό μ ι μ ο ν γ υ ν α ῖ κ α σ υ ν σ .φ ε ί α ς τ ε κ α ί κ ο ι ν ω ν ί α ς , κ α θ α ι ρ ε ί σ θ ω . 'Ω σ α ὐ τ ω ς
κ ς ιί, εί τ ι ς Π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς ή Δ ιά κ ο ν ο ς , τ ή ν ἑα υ το ῦ γ υ ^ α ϊκ α π ρ ο φ ά σ ει ε ὐ λ α ^ ε ία ς ἐ κ ^ ά λ λ ο ι, ά φ ο ρ ιζ έ σ θ ω . ἐ π ι-
μ ἐ ν ω ν δ ὲ κ α θ α ιρ ε ίσ θ ω .
- ε ρ μ η ν ε ί α . .

^ ο ῦ τ ο δ ιο ρ ίζ ε ι ό π α ρ ώ ν κ ιιν ὡ ν . ἐ π ε ι δ ἠ ἐ μ ἀ θ ο μ ε ν ὅ τ ι ε ίς τ ὴ ν Ι^ ώ μ η ν ὡ ς^Κ α νὼ ν φ υ λ ά τ τ ε τ α ι ἀ π α ρ ά βα το ς,
τ ὸ ν ὰ ό μ ο λ ο ν ο ῦ σ ιν ἐ ν κ α ι ρ ^ τ ῆ ς χ ε ι ρ ο τ ο ν ία ς ο ί μ ἐ λ λ ο ν τ ε ς γ ί ν ε σ θ α ι ^ ι ἀ κ σ ν ο ι κ α ί ί ί ρ ε σ β ὐ τ ε ρ ο ι , ὅ τ ι μ ε τ ἀ τ ^ ν χ ε ι-
ρ οτονία^, π λ έ ο ν ν ὰ μ ^ σ μ ίγ ω σ ι μ ὸ τ^ ις γ υ ν α ϊ κ ἀ ς τ ω ν - ^ ^ ιε ϊς ἀ κ ο ^ ο υ θ ο ^ ν τ ε ς ε^ς π α λ α ι ὸ ν ί ^ α ν ὅ ν α τ ῶ ν α γ ίω ν
ἀ π οσ τόλω ν, τὸ ν έ . δ η λ α δ ὴ , θἐλο μ εν κ α ί δ ιο ρ ίζ ο μ ε ν ^ α μ ἐ ν ο υ σ ι σ τ ε ρ ε ἀ κ α ί ά χ ώ ρ ι,^ τ α τ ^ ι σ υ ν ο ι κ ε σ ι α τ ῶ ν ίερ ω -
μ ἐ ν ω ν , χ ^ ρ ίς νὰ χ ω ρ ίζ ω μ ε ν α ὐ το ὺ ς μ ε τ ^ τ ὴ ν χ ε ιρ ο τ σ ν ία ν , ἀπὸ τὴ ν τ^ν ί ^ ω ν τ ω ν γ υ ν α ι κ ῶ ν , τ ὴ ν ἐν τ ^

τόμ ω ς είπείν, ^ σύνοδος α ύ τη πλουτοῦσα δὶὰ τη ν ἐ ^ ἰ τ ^ κ ρ ^ τ - ἀ π ὸ γ ά μ ο ν, κα ὶ καθαιρ^ι τὸν σ υ γ κ α το ικ ο ῦ ν τα μ ε τ ὰ τη ν χειροτο-

τον τη ς ^ Ε κκ λη σί^ προκοπήν, άγάμ ους, ^ το ί ἱερομονάχ^υς^ δ^ὰ νίαν Ἀ ρ χ ιε ρ έ α μ έ τη ν γ υ ν α ϊκ ά του. Δ ια τ ὶ ἀ π ὸ τ ^ ν τοιαύ-
την ^Δρ^ιερωσύνην, δέν θέλει τους έν ^ ά μ ^ . ^ δ ^ τ ^ κ^κίζ^^ τη ν πρ ὸ ς α ύ τ ^ ν σ υνοίκησιν, η μ .κ ο ρ ^ ν ὰ έρεθ^σθ-^ νὰ π έσ ^ καὶ
καὶ κατηγορεί τὸν γά μον, ἀ λ λ ὰ δ^ατἰ ^ ρ ο τ ^ κ ^ λ λ ίτ ^ ν ^ είς μ ίξιν σ αρκικην μ έ αυτην^ η τ ι ς δ^ν πλ έον μ ίξ ις νόμιμος
ἀγαμ ία ν . Δ ιὰ τοῦτο δ έχετ α ι είς τη ν Ἀρχ^ερε,^σύνην ^ ^ ς το πρὁτερον, ἀ λ λ ὰ ^ιορνεί^ κ ^ ὶ μ ο ιχ ε ία α ύ τ η λ ο γ ίζετα ι, διὰ
ύπανδρευθέντας μέν, χω ρισ θέντας δὲ ^ῶν ^ ^
Τ^ν π α ρ ά β α σ ιν τ η ς συ^.ι.φωνί^^ κ ^ ί ύ π ο σ χ έσ εω ς ό^ου έδωκε νὰ
θάνατον, ^ έκ συμφώνου, κ ^ τ ὰ το^ Ἀ ^ τ ο λ ο ν . Κ ^^ ^
φυλάξω έγκ ρά τεια ν ἀ ^ ὸ α^τήν^ κ ^ δ^ σκάνδ^ιλον, ὁποῦ
α ύ τ^ τὸν γά μον, ἀλ λὰ χειροτονώ Ἀ ρ χ^ερ έ^ ἐκ^^νον
έκ το ια υ τη ς συνοικήσεω ν προξενε^τα^ ^ίς το ν λα ὸν, ε^ς λέγει
λεν ε^ρει ἀφ^ έαυτοῦ κα,- μ^ συμφωνίαν έ λ ^ ύ ^ ^ ν ^
το ύ το αύτολεξεὶ ό παρω^^ Κανιών.
 ΤΙΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

π ρ έ π ο ν Τ ι κ α ιρ ῶ γ ι ν ο μ έ ν η ν , ύ τ ε δ η λ α δ ή δ έ ν ε ἶ ν α ι ν η σ τ ε ία , κ α ὶ ύ τ ε δ ὲ ν ίερ ο υ ρ γο ῦ σ ι τ ά θ^ γα μ υ σ τ ή ρ ι α ^σ τε
ό π ο ι ο ς ε ἶ ν α ι ύ π α ν δ ρ ο ς μ ὲ γ υ ν α ί κ α ν ό μ ι μ ο ν , κ α ὶ ε ἶ ν α ι ά ξ ιο ς δ ι ά ν ά γένΥ^ ^ Υ π ο δ ιά κ ο ν ο ί, Δ ιά κ ο ν ο ί κ α ὶ Ι Ι ρ ε σ β ύ τ ε -
ρ ο ς , ά ς γ ί ν ε Τ α ι , ^ κα ὶ ^ ς μ ή χ ρ ε ω σ Τ ή ά ν α γ κ α ίω ς νά ο μ ο λ ο γ ώ . ^ τ ι θ έ λ ε ι χ ω ρ ι^ θ ^ ά ^ ὸ τ ή ν γυνα^ίκ ά τ ο υ , δ ι ά ν ά
μ ή β ια ζ ^ μ ε θ α τ ο ύ τ ο υ νά ά τ ιμ ά ^ ω μ ε ν Τ ὸν γ ά μ ο ν , Τ ὸν κ α ὶ π α ρ ά Τοῦ Θ εο ῦ ν ο μ ο θ ε τ η θ έ ν τ α , κ^ὶ μέ τήν α^-
τ ο υ π α ρ ο υ σ ία ν ε ύ λ ο γ η θ έ ν τ α , κ α Τ ά τὸ ν έν Κ α ν ^ γ ά μ ο ν δ η λ . , δ ι ό τ ι κ α ὶ ή έν τ ῶ Ε ύ α γ γ ε λ ί ^ φε^νή το^ Κ υ ρ ίο υ
^ ο ^ έ κ ε ίν ο υ ς ό π ο ύ ό Θ ε ὸ ς ή ν ω σ ε δ ι ά τ ο ύ ν ο μ ίμ ο υ γ ά μ ο υ , ά ς μ ή τ ο ύ ς χ ω ρ ίζ η ά ν θ ρω π ο ς, κ α ὶ ὸ Ἀ π ό σ τ ο λ ο ς δ ι^
δ ά σ κ ε ι^ δ γ ά μ ο ς ε ἶ ν α ι Τ ίμ ιο ς , κ α ὶ ή κ ο ί τ η ά μ ί α ν τ ο ^ κ α ὶ π ά ^ ι ν , έ δ έ θ η ς μ έ γ υ ν α ί κ α . μ ή ζ ή τ ^ νὰ χ ω ρ ι ^ ς άπὸ
α ύ τ ή ν . Κ α θ ^ ς δ ὲ ο ί Π α τ έ ρ ε ς Τ ή ς έν Κ α ρ θα γ έν η Σ υ νόδου προ νο ο υντες δ ιά τ ή ν σ ε μ ν ό τ η τ α τ ^ ν ίε ρ ω μ έ ν ^ ν , ^ ρ ι ..
σ α ν , ό τ ι ο ί Τ ά ί^ ρ ά μ υ σ τ ή ρ ι α ψ η λ α φ ^ ν τ ε ς ^ Υ π ο δ ιά κ ο ν ο ι, Δ ιά κ ο ν ο ι κ α ὶ Π ρ ε ε β ύ τ ^ ι , ν ά έ γ κ ρ α τ ε ύ ω ν τ α ε ά ^ ὸ τ ά ς
σ υ μ β ία ς Τ ω ν, κ α τ ά τ ο ύ ς ίδ ιο υ ς Τ ω ν ύρους ( ^ ) κ α Τ ά τ ὸ ν λ γ ^.
Κ α ν ό ν α , ^ίνα τ ή ν δ ιά τ ^ ν ^ Δ π ο σ τύ λ ε^ ν , κ^Ιὶ έ ξ ^ ύ ^
τ ^ ς Τ ή ς ά ρ χ α ι ό τ η τ ο ς κ ρ α τ ή σ α σ α ν π α ρ ά δ ο ο ι ν κ α ὶ ή μ ε ῖ^ ό μ ο ίω ς φ υ λ ά ξ ω μ ε ν , κ α τ ά τ ὸ ν γ ^ . κ α ν ό ν α τ ^ ί α ύ τ^ Ις ( δ η -
λ α δ ή κ α ὶ Τ ά ς έ γ γ ρ ά φ ο υ ς π α ρ α δ ό σ ε ι ς , κ α ὶ Τ ά ς ά γ ρ ά φ ο υ ς κ α τ ά Τ ὸν ^ ω ν α ρ ^ ν κ α ὶ. ^ α λ σ α μ ^ ν α ) , ο ύ τ ^ κ α ὶ ή μ ^
τ ά α ύ τ ά μ έ Τ ο ύ ς Π α τ έ ρ α ς τ ο ύ τ ο υ ς λ έ γ ο ν τ ε ς , δ ιο ρ ίζ ο μ ε ν , ό τ ι , α ί ά ν ω τ έ ρ ω τρ ε ^ ς τ ά ξ ε ι ς τ ί^ ν ιε ρ ω μ έ ν ω ν νά ἐ γ κ ρ α -
τ ε ύ ω ν τ α ι ά π ὸ Τ ά ς γ υ ν α ι κ ά ς Τ ω ν έ ν κ α ιρ ῶ ν η σ τ ε ία ς κ α ὶ π ρ ο σ ε υ χ ή ς , κ α τ ά Τὸν Π α ύ λ ο ν . Δ ι ό τ ι , ο ἱ τέ^ θ υ σ ια σ τ η ρ ίω
π ρ ο σ ε δ ρ ε ύ ο ν Τ ε ς π ρ έ π ε ι ν ά ^Ιναι έ γ κ ρ α τ ε ῖ ς ά π ὸ ύ λ α έ ν τ ^ κ α ι ρ ^ ὸ π ο ύ ίερ ο υ ρ γ ο ύ σ ι. δ ι ά ν ά ήμποροΤ^ν μ έ τ ὸ μ έ -
σον τ ή ς έ γ κ ρ α τ ε ία ς Τ α ύ Τ η ς , ν ά λ κ μ β ά ν ο υ σ ι ν ά π ὸ τ ὸ ν Θ ε ὸ ν , ε κ ε ίν ο όπού ζ η τ ο ύ ο ιν ά π λ έ ^ ς , ή ά δ ια κ ρ ίτ ω ς δ η -
^ α δ ή κ α τ ά Τὁν ^ ω ν α ρ ^ ν , ή δ ι ά Τὸ κ ο ιν ὸ ν σ υ μ φ έ ρ ο ν τ ο ύ λ α ο ύ (κ α Τ ά Τ ὸν γ ^ , δ η ^ , Τ ^ ς α ύ τ ^ ς Κ α ρ θ α γ .) ύ π ο ιο ί
1
^ ,ο ιπ ὸ ν τ ο λ μ ή σ ο ι ίξ ω ά π ὸ τ ο ύ ς ^Α π ο ο Τ ο λι^ εο ύ ς κ α ν ό ν α ς ν ά κ ω λ ύ σ η Τ ούς ιυ π ο δ ια κ ό ν ο υ ς , Δ ια κ ό ν ο υ ς κ α ὶ Π ρεσβυ-
τ έ ρ ο υ ς ά π ὸ Τ ^ ν ν ό μ ι μ ο ν μ ί ξ ι ν Τ ^ ν γ υ ν α ι κ ῶ ν Τ ο υ ς, ά ς κ α θ α ίρ ε Τ α ι ( ^ ) έ κ θ έ Τ ε ι δέ αύ το λ^ξεὶ τὸ ν έ , ^ Α π ο σ τ ο λ . ού
τ ή ν έ ρ μ η ν ε ία ν ά ν ά γ ν ω θ ι ,

1
( ) Σ η μ είω σ α ι ^ τ ι ό Π α τρ ιά ρ χ η ς κύρ. Δ ου κα ς, έρω τηθεὶς π ό -
σ α ς ή μ έρ α ς π ρ έ π ε ι νὰ ά π έχ ο υ σ ι γυναικ ὸς οἱ μ έλλ οντες μ ε τα λ α -
β εῖν, ά π ε φ ^ ν α τ ο συνοδικως δ τ ι τρε^ς ήμέρας νὰ μ ή πλησιάσουν
εἰς τὰ ς γ υ ν α ικ ά ς τω ν, ού μόνον οἱ ἱερω μένοι, ἀ λ λ ὰ κ α ὶ οἱ ύ πα ν-
δροι κοσμικοί. Δ ιό τ ι ἄ ν ό ^ ε ὸ ς έπρόσταξε τούς ^Εβραίους τρεύς
ήμέρας ν ὰ μ ή πλησ ιάσ ουν είς τ ὰ ς γυ να ικ ά ς τω ^ , διὰ νὰ λάχουν
το ν ^ιαλαίὸν νόμον- ^ιΓίνεσθαι έτοιμ οι- τρεις ήμ έρας μ ή προσέλ-
θ ετε γ υ ν α ικ ὶ (^Εξοδ. κεφ. ιθ^. πόοιρ μ ά λλ ον πρ έπ ει νὰ φυ-
λ ά τ τ ω σ ι τ α ύ τ α ς κα ὶ έκεινοι ὀποῦ μ έλλουν νὰ λάβουν μέσα εἰς
τ ο ν έα υ τόν του ς, ^ χ ι τὸ ν νόμον, ἀ λ λ ὰ τὸ ν ἱ^διον νομοθέτην Θεὸν
διὰ τ ή ς θείας ε ύ χ α ρ ισ τ ία ς , κ α ὶ ἄν ὀ Ἀ β ι μ έ λ ε χ (ή Ἀ ^ ιά θ α ρ )ό
Λ
^ ρ χιερ εὸ ς, μ έλ λ ο ντα ς ν ὰ δωσ'^ τοὸς άρτους τ ή ς προθέσεως είς
τὸ ν Δ α β ὶδ κ α ὶ είς τ ὰ π α λ η κ ά ρ ιά του ,ή ρ ι^ τη σ εν αύτοὸς, ἄν ἦσαν
καθαροὶ ἀ π ὸ γυ να ικ ὸ ς, κ α ὶ α ύ το ὶ ἀπεκρίθησαν ὅ τι τρ εις ήμέρας
ἦσ αν φ υ λ α γμ ένο ι ἀ π ὸ μ ίξιν γυ να ικ ός. σ Κ α ὶ άπ εκρίθη Δ α β ὶδ τῶ
ἱερε^ κ α ὶ ε ἶπ ε ν . ἀλλὰ ἀπὸ γυ να ικ ὸς ἀ π εσ χ ή μ εθ α χθ ές καὶ
τρ ίτη ν ήμ έρ α ν (Ι^ασιλ. κ α '. ^ .),^ π ῶ ς δ έ ν π ρ έπ ει νὰ ^ ν α ι τρε^ς
ήμέρας καθαροὶ ά π ὸ γυ να ικ ὸς οἱ κοινω νήσαι μ έλ λ ο ντες του Δ ε-
σ ποτικ ού Σ ή μ α τ ο ς , ά λ λ ὰ καὶ έκεινοι όπου μ έλλουν νὰ ^ π α ν -
δρευθοῦν, π ρ έπ ει νὰ έξομολογοῦνται μ ε τ ὰ τω ν γυναικῶ ν τω ν, νὰ
νηστεύουν, κ α ὶ ν ὰ π ρ ο ετ ο ιμ ά ζ ω ντα ι, κ α ὶ πρὸ τού μέν νὰ ἀ ρ χ ί^ η
ή θεία λ ε ιτ ο υ ρ γ ία , νὰ σ τεφ α νι^ νω ντα ι, ἀφ^ ού δέ στεφανωθούν,
τ ό τ ε νὰ ά ρ χ ιν ^ ή θεία λ ειτο υ ρ γία , ^ α ὶ τελειω θείσης τ α ύ τη ς, νὰ
π ρ ο σ έρ χ ω ν τα ι νὰ μ ετα λ α μ β ά νο υ ν τ ὰ θ εία μ υσ τή ρια , κα ὶ νὰ ^ υ -
λ ά τ τ ω ν τ α ι νὰ μ ή σ μ ίγουν έκείνην τή ν νύ κ τα μ ε τ ὰ τή ν θείαν κοι-
νω νία ν,κα θι^ ς μ ία τ ο ια ύ τ η ἀ γ ιω τ ά τ η συνήθεια κ α ὶ τά ξις κ α ὶ έ -
^ρυλάττετο, καὶ φ υ λ ά τ τ ε τ α ι ^ως τού νυν ά π ὸ το^ς ἀληθινοὁς καὶ
θ έλον τα ς σ ω θήνα ι χ ρ ισ τια ν ο ύ ς . Δ ιὰ το ύ το , κ α τὰ τὸν Ι^αλσαμῶ-
να , καὶ ό ἀ ν ω τέρ ω ρηθεὶς κύρ. Δ ουκα ς ε ίς έ π ιτ ίμ ια κα θυπέβαλε
τούς νεονύμφους έκείνους ὁπού έσ μ ίχθ ησ αν κ α τὰ τή ν α ύ τή ν ήμέ.-'
ραν μ ε τ ὰ τ ή ν ά γ ία ν Κ ο ινω νία ν. ^Εντεύθεν συμπεραίνομεν έκ τού
μείςονος τ ὸ ἰιλα ττον, δ τ ι ἄ ν ^ ν α ι άρ κ ε^ή είς έτοιμ ασ ίαν τ ή ς θεί-
α ς Κ οινω νία ς ή τριήμ ερος ἀ π ο χ ή τ ή ς σ αρκικης μ ίξεω ς, π ο λ λ ^
μ α λλ ον εἶνα ι ά ρ κ ετή ε ίς α ύ τή ν ή τριήμερος νη στεία . Κ α ὶ μ^ ^
λον ὁπού ά π ὸ του ς θείους Κ ανόνας νη σ τεία πρὸ τ ή ς ^ ε τ α λ ή -
ψ εω ς ού δ ιο ρ ίζ ε τ α ι οἱ δυνάμ ενοι δέ νηστεύειν πρὸ α ύ τη ς καὶ όλό-
.κληρον έ^δομάδα, κ α λῶ ς ποιούσ ιν. ^ ο ρ α κ α ὶ τή ν ^ποσ η μείω -
σιν τοῦ ξ γ ο Ἀ π οσ τολικού- καὶ τήν του τ η ς ἐν ^ ε ο κ α ι σ α ρ ^ .
(^ ) Τ ὸ κα τὰ το^ς ίδίους δρους, ή μ έ ν ἐ ν Κ α^θαγ. .έ^λαμβά-
νει^ ἀ ν τὶ τού, κ α τὰ τὰ ς ίδί^ ς ὸπ^σχέσεις ό^εού οἱ τοιούτο^ ἱ ω ^ -
μἐνοι έκαμαν νὰ έγκρατεύω νται, ή το ι νὰ πα ρθενεύω ^ν ἀκο τὰς
γυ ναικ άς τω ν μ έ συμφωνίαν, ή δε οίκουμεν^κή ^ τ η Σύνοδος ^ λ -
τιούσα τ ὰ έκείνης, τοπ ικής ούσης, τους ίδίο^ς δροος έξέλα^εν,
ἀ ν τ ὶ του κ^ιτὰ τὸν καιρὸν της ιερουργίας κα^ τη ς ίδ ί^ ς ἐφημε-
ρίας, ῶ ς ό ^ω να^ας καὶ ὁ Εαλσαμο^ν έρμηνεύουσ^ν. ^ σ α ύ τ ι^ ς κ ^
τὸ έγκρατεῖς εἶναι έν ^ σ ι τη ς έν Καρθ^-^έν^ ^ερ^ τῆς έν
έφημερίαις ἐγκρα τείαις ἀ^ὸ γοναικὸς^ κα ὶ οὁχ^ π ά ν το τε ή Σ ύ ν ^
δος αί^τη έξέλαβεν, α ἰχμα λω τίζου σ α τὸ ν ό ^ ια έκείνης είς ^όγον
ἀσ^αλέστερον, ἴν α μ ή έκ τή ς ^ποσχἐσεως του νὰ ἀπέ^ουν ^ ν ...
το τινὰ οἱ ἱερωμένοι ἀ^εὸ τὰ ς γυν^ί^κάς το^ν, άναγκασθῶσίν ^
το ύ τω ν πολλοὶ νὰ π ο ρ ν ε ύ ι^ καἰ νὰ ἀ σ ε λ ^ α ί ν ^ . ^αρβα^κ^ὶ
ἐ^ικλησίαι δέ ἦσ αν α ἰ έν τ ^ Δ ιβ έ ^ κα^ ^ α^β α ρίφ εί^ρισκόμ^ναι^
δι^ δ καὶ ό ιβ^. Κανων τ ή ς παρούσης, όνομαστὶ Δ ιβύην κ^^ Ἀ -
φρικήν ἀνα^έρει, έν αΙς έ^ιεκράτει ή τοιαύτη συνήθεια,
3
( ) ^λασφημούσιν οἱ Δ α τινοι, λέγοντες, δ τ ι ήμ αρ τεν ή παροῦ-
σα Σύνοδος μ έ τὸ νὰ νομοθετώ είς τήν έν Ρ ^ μ ^ ^Εκ^λησίαν .^ερ^
γά μ ω ν ἱερέων, καὶ τ ῶ ά γ ίφ Π νεύμ ατι ^ανερῶς ἀντιπίπτουο.^,
.
τ ^ διὰ τα ύ τη ς λα λή σ ^ντι Δ ιό τι οίκουμενική ούσ^ α^τη, ^ ά ^ η
τε τ ^ οικουμένη μετ^ ἀξιι^ματος νομοθετεῖ, χω ρὶς έξαίρεσιν τ ι-
νος^ κ α ὶ Π ά π α ι γὰρ τα ις ^υνόδοις πείθονται, ^ ς καὶ ^ ς Ἀ ρ -
χιερειΙς. καθως ό Π ελάγιος ό δεύτερος τοῦτό φησιν, ού χ ^,Ιιαρτε
δέ α ύ τη περ ὶ τοῦ γά μου τῶν ἱερέων διορίζονσα, ἐ^ιειδή ^ τ α ι
καὶ τ η Γ ραφ ή, ή τ ις θέλει ν ὰ μ έ ν ^ ὁ γάμος άλυτος, καὶ τ ^ οί-.
κουμενική ά. ή τ ις ἀπ έφ νγε τοῦτο, τὸ νὰ μ ή γίνετα ι δη^. δ ^ -
ζύγιον είς τον γά μον τω ν ἱερέων. ^Επειδή δέ ή έν τ ^ Ρ ε^μ^
ἀπ αρ ά ^α τος α υ τη συνήθεια, μαλλον δέ Κανων, ήνάγκαζε πολ^
λους χωριζομένους ^ιαίω ς (^ιαίω ς δέ λέγω, καθ^ δ τ ι πολλοὶ μ έ τὸ
^νὰ ή γ ά π ω ν τή ν άξίαν τής ἰερωσύνης, καὶ δέν έπ ιτ ύ χα ιν α ν μ έ τὸ
ν ὰ .εἶχ ο ν γυναίκας, ήναγκάζοντο διὰ τήν τοῦ ἀξιι^ματος δόξαν νὰ
χ ω ρ ίζω ντ α ι τι^ν γυναικῶν τους καὶ μ ή θέλοντες) νὰ πορνεύουσι,
καὶ νὰ ἀσελγαίνουσι μ ετὰ τα ύ τα , καὶ συνεισάκτους νὰ ^χω σι
(ι^ς κ α ὶ νυν οἱ Δατ^νοι ἀνυποστόλως ^ιαὶ κατ^ έπιτρο^ιήν μ ά λ ι^
. σ τα τα ύ τα ς έ^χουσι), διὰ τοῦτο, λέγ ω , έμπόδισε τού το ή Σύνοδος .
Τους μέν γὰρ Ἀ ρ χ ιερ εὶς ἀνάγκη ή το νὰ έμ π ο δ ίσ η .ἀ π ὸ 'τὸ ν γ ά -
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Τής ά. ιθ^.τής Ι 1 Ὄ τ ῶ ν ἁ γ ίω ν , κ α ὶ θε^φ όρω ν ἡ μ ῶ ν π α τ έ ρ ω ν κ ρ α τ ε ίτ ω Κ α ν ὡ ν κ α ὶ ἐ ν τ Ο ύ τ ω , ω σ τ ε Π ρ ε.

^ ισ ^ ι^ τ ^ σ β ύ τ^ ρ ο ν π ρ ὸ τ ρ ιά κ ο ν τ α ἐ τ ῶ ν μ ὴ ^ ε ιρ ο τ ο ν ε ῖσ θ α ι, κ ἄ ν π ά ν υ ἦ ὁ άνθρω πος ά ξ ιο ς , ἀ λ λ ' άπο-
Καρθ. κ ά . ^ ^ τ η ρ ^ ῖ σ θ α ι . Ὄ γ ὰ ρ Κ ύ ρ ιο ς Ἱ η σ ο ῦ ς ^ Χ ρ ισ τ ὸ ς , ἐ ν τ ῶ τ ρ ια κ ο ^ τ ῶ ἔτει ἐ β α π τ ίσ θ η , κ α ὶ ή ρξ^το
δ ιδ ά σ κ ε ις ὁ μ ο ίω ς , μ ή τ ε Δ ιά κ ο ν ο ς π ρ ὁ τ ῶ ν κε^. ἐ τ ῶ ν , ἤ Δ ια κ ό ν ισ σ α π ρ ὸ τ ῶ ν μ ε ἐ τ ῶ ν ^ ε ἰρ ο τ ο ν ε ίσ θ ^ .

ε ρ μ η ν ε ί α .

Α ό Τ ο λ ε ξ ε ὶ ό π α ρ ^ ν Κ α ν ^ ν έ κ θ έ τ ε ι τ ο ν ι ά . Τ ή ^ έ ν Ν ε ο κ α ι σ α ρ ε ί α , έ π ικ υ ρ ίύ ν έ κ ε ί ν ο ν , κ α έ δ ι ο ρ ί ζ ω ν , β τ ι νά
χ ε ι ρ ο τ ο ν ή τ α ι Π ρ ε σ β ύ Τ ε ρ ό ^ τ ι ν α ί π ρ ὸ Τ ο ύ ν ά φθάσΥ^ ε ^ ή λ ι κ ί α ν χρόνω ν τ ρ ι ά κ ο ν τ α , κ ά ν κ α ὶ ό μ ε λ λ ω ν χειρ ο Τ ο -
νε^ σ θ α ι ^ ν α ι π ο λ λ ά ά ξ ιο ^ δ ι ά ν ά ίε ρ ι^ θ ώ , ά λ λ ά π ρ έ π ε ι νά φ υλάττεται ά ναμ ένω ντα^ Τ ή ν ά π ὸ Τ ο ῦ χρ όνου τε.
λ ε ίω σ ιν . Δ ι ό τ ι κ α ὶ ό Κ ό ρ ιο ^ ε ^ Τ ὸ ν Τ ρ ια κ ο σ Τ ὸ ν χρ ό ν ο ν έ β α π Τ ίσ θ η , κ α ὶ ά ρ χ ισ ε ν ά δ ιδ ά σ κ ω τ ὸ Τ ο ύ Ε ύ α γ γ ε λ ίο υ
κ ή ρ υ γ μ α , ( ε Κ α ὶ α ύ Τ ὸ ^ ^ ν ὡ σ ε ὶ έτύ^ν Τ ρ ι ά κ ο ν τ α ά ρ χ ό ^ ι ε ν ο ^ λ έ γ ε ι ό Λ ο υ κ ύ ι^ γ ^ ^ . ) Τ ὸν ό π ο ῖο ν π ρ έ π ε ι νά ^
^ιο ῦ ν Τ α ι κ α ι ο ί Π ρ ε^ Ιβ ύ Τ ερ οι, 1
δ ι δ ά σ κ α λ ο ι Τέ^ν π ισ Τ ύ ^ ν δ ι ά Τ ο ῦ ΙΙ ρ ε σ β υ Τ ε ρ ίο υ π ρ ο χ ε ι ρ ιζ ό ^ ι ε ν ο ι ( ) , Ὄ μ ο ί ω ^ μ ή ^ ε
ό Δ ι ά κ ο ν ο ί ν ά χ ε ι ρ ο Τ ο ν ή τ α ι π ρ ὸ Τ ο ύ ν ά φθάσΥ^ ε ^ ε ί κ ο σ ι π έ ν τ ε χ ρ ό ν ο υ ^ α Ι^τὸ δ ὲ Τ ο ύ τ ο λ ε γ ε ι κ α ὶ ο κ ά , Τ ή ς Κ αρθ,
μ ή Τ ε Δ ιο κ ό ν ισ σ α π ρ ὸ τ ο ύ ν ά φθάσΥ^ εί^ χ ρ ό ν ο υ ^ Τ ε σ σ α ρ ά κ ο ν Τ α . ^ ἶ λ ε ω ^ , δ έ γ έ ν ο ιΤ ο ὸ Θ ε ὸ ί δ ι ά τ ά ν Τ ω ρ ιν ή ν π α .
ρ ά β α ο ιν Τ ^ ν Κ α ν ό ν ω ν Τ ο ύ τ ω ν , κ α ὶ ά ν ο ἶ π α ρ α β α ί ν ο ν τ ε ί α ύ τ ο ύ ί δ έ ν δ υ σ ω π ο ύ ν Τ α ι Τ ο ύ ^ ίε ρ ο ύ ς κ α ὶ Θ ε ο φ ό ρ ο υ ί καὶ
ά γ ίο υ ς Π α τ έ ρ α ς , κ ά ν ά ί δ υ σ ω π η θ ο ύ ν έ ν α κ ο σ μ ι κ ὸ ν κ α ὶ λ α ^ ικ ὸ ν ά ν θ ρ ω π ο ν , ὸ π ο ῖ ο ί ε ἶ ν α ι ὸ β α σ ι λ ε ύ ς Ἱ ο υ ο Τ ιν ια ν ^
έ σ τ ι ί έν Τώ ρ κ γ ^ . α υ τ ο ύ Ν ε α ρ ^ , δέν σ υ γ χω ρ ο ύ μ εν, λ έ γ ε ι, νά γ ίν ε τ α ι Π ρεοβύΤ εροί π α ρ α κ ά τω ά π ὸ Τ ο ύ ς λ^. χ ρ ό -
ν ο υ ί, ο ύ Τ ε Δ ι ά κ ο ν ο ί π α ρ α κ ά τ ω ά π ὸ τ ο ύ ί κ έ , ο ύ τ ε ^ Υ π ο δ ι ά κ ο ν ο ί π α ρ α κ ά τ ω ἀ π ὸ Τ ού ^ κ^. Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ Τὸν ιθ^,
τ ή ς ά . κ α ὶ τ ή ν ύ π ο ^ ι . Τ ού ι ά . Τ ^ ί έ ν Ν ε ο κ α ι σ α ρ ε ί α .

Ι ( ^

Ὑ π ο δ ιά κ ο ν ύ ς μ ὴ ὴ ττο ν τῶ ν κ^. ἐ τ ῶ ν ^ ε ιρ ο τ ο ν ε ίσ θ ω ^ ε ἱδ έ τ ις τῶ ν έ ν ο ὶα ο ῦ ν ὶε ρ α τ ικ ῆ κα τασ τά σ ^

π α ρ ^ ι τ ο ὺ ς ὸ ρ ισ θ έ ν τ α ς ^ ε ι ρ ^ ν η θ ε ί η θ ρ ό ν ο υ ς, κ α θ α ιρ ε ί^ θ ^ .

^ ρ μ η ν ^ ία ,.

Ὀ δ έ ^ Υ π ο δ ιά κ ο ν ο ί φ λ έγει ό παρεώ ν ^ Κ α ν ^ ν ) ά ί μ ή χ ε ιρ ο Τ ο ν ή Τ α ι ό λ ιγ ^ τ ε ρ ο ν ά π ὸ Τούί ε ίκ ο σ ι χρόνουί τήί

ή λ ι κ ί α ς τ ο υ . Ὄ π ο ι ο ί δ έ έ κ Τύ^ν τ ε σ σ ά ρ ω ν α ύ τ ῶ ν τ ά ξ ε ω ν χ ε ι ρ ο τ ο ν η θ ώ ἰίξ ω ά π ὸ τ ο ύ ^ ρ η θ έ ν Τ κ ^ χ ρ ό ν ο υ ί, ά ί
θ α έ ρ ε τ α ι.

^ υ μ φ ν ί

Ὄ δ έ ^ Α ν α γ ν ^ σ Τ η ί, κ α τ ά μ έ ν Τ ὸ ν Ιθ^, τ ^ ί έ ν Ι^ α ρ θ . ^ ήβην έ ρ χ ό μ ε ν ο ς , ^ χ ε ιρ ο τ ο ν ε ίτ ο , ή τ ο ι ε ί ί δ εκ α Τ έ^ -
σαραί χρόνους κ α τά δ έ τ ή ν Ἱ ο ι^ ο Τ ιν ιά ν ε ιο ν ρ κ γ ^ , Ν ε α ρ ά ν κ ε ι μ έ ν η ν έ ν β ι β λ . γ ^ , Τύ^ν β α σ ι λ ι ά , τ ίΤ λ . άε κ ε φ . κή.
χ ε ι ρ ο τ ο ν ε ίτ α ι δ ε κ α ο κ τ ώ χρ ό ν ω ν ^ (ή γ ά ρ ό κ τ ^ χ ρ ύ ν ω ν θ έ ^ ο υ σ α χ ε ιρ ο τ ο ν ε ισ θ α ι α ύ τ ὸ ν Ν ε α ρ ά έν τ ώ ά π ο κ α θ α ο ο ει
Τύ^ν ν ό μ ω ν ά φ έ θ η , κ α έ ο ύ κ έ τ έ θ η ε ι ς τ ά β α σ ι λ ι κ ά , κ α ὶ ἀ κ ο λ ο ύ θ ω ς ή π ρ ά κ τ η σ ε . ) Π ό σ ο ν δ έ χ ρ ό ν ω ν π ρ έ π ε ι ν ά ^ να ι
ό ε π ίσ κ ο π ο ^ ύ τ α ν χ ε ιρ ο Τ ο ν ή Τ α ι, ο ρ α ε ί^ τ ή ν έ ρ μ η ν ε ί α ν το ί^ ά , ά ^ ο σ τ ο ^ ι κ ο ῦ . Ἐ π ε ι δ ά δέ ύ ^ ο θ ι τ ι κ ὸ ^ ν ό μ ο ^ ^ιε-

μον διὰ τὰ ς α ίτια ς ύποῦ ειπα μ εν είς τὸν ιβ ο Κ α νύν α , κ α ὶ μ ά -
λισ τα διὰ νὰ μ ή χαρίζουν είς τ ὰ τέκ να τ ω ν τ ὰ τ η ς ^Εκκλησίας
πρ ά γμ α τα . Περὶ δέ τω ν ἱερέων δέν εἶναι τύ σ η ἀνάγκη^ ^ σ ὰ ν
ύποῦ έ ίερε^ς έδιωρίσθη νὰ '^ναι οίκουρὸς π α ρ ο ικ ία ς μ ικ ρ έ ς , κα ὶ
χω ρίου, κα ὶ γειτονία ς. ^ Δ λ λω ς τ ε , κ α ὶ ἐάν τ^ς τω ν ἱερέω ν,
γνι^μ'^ τ ή ς συζύγου αύτοῦ διαζεύγνυτα ι, ή ἀ π έ χ ^ πρ ὸ ς κα ιρὸν,
δεκτέον τὸ ^ργΟν. Ι^ὸ δέ β ιαίω ς χω ρ ίζεσ θ α ι, έπ ε ρ έπροξένει ὁ έν
τγΙ ἶ^ ^ μ η Κανων τ ή ς ὁμ ολογία ς τ ῶ ν ίερέω ν, π α ρ ά νομ ύ ν έσ τι,
καὶ ἀ^τινομοθεσία κ α τὰ του ἀ γίου Π νεύ μ ατος, Ε ἰ δέ κ α ὶ κ α τ η -
γορούσιν οἱ Δ α τῖν ο ι τή ν Σύνοδον τα ύ τη ν , δ ια τ ὶ ένεργοῦσι τὸ
ύπ^ α ὀτή ς θεσπιζύμενον ^ Τ οῦ γ ὰ ρ τω ν ^ α ρ ω ν ιτ ῶ ν έθνους τ^ῦ
περὶ τὸ Δίβανον δρος καὶ τή ν ^ ο ιν ίκ η ν κ ε ι^ ν ο υ , λα τινοφ ρονοῦν-
τος, συγχω ροῦσι το^ς ἱιρ εις νὰ ^ χω σ ι τὰ ς γ υ ν α ικ ά ς ^ω ν.
κ ε τ η γ ο ρ ^ σ ιν ούν έαυτους οἱ δύστηνοι, δ ιύ τι σ νγχω ρο υ σ ι τού ς
ἱ ^ ς τῶ ν ^έαρωνιτῶν νὰ σ^ιίγωσι μ έ τὰ ς γ υ ν α ικ ά ς τω ν , ^ έν
αυτή ήμ έρφ ν ὰ λειτο υρ γο ύ σ ιν , ἀ ν τ ιπ ίπ τ ο ν τ ε ς τῶ Παόλφ
κ α ὶ τ ο ῖς Κ α νύσ ι. τού τιρ τ ε . κ α ὶ τ έ γ^. Δ ιονυσ ίου, κ α ὶ ε^.κ^εὶ ιγ^,
Τ ιμ ο θ έο υ , ο^ τιν ε ς το ῦ το κω λύουσι^ κ α ὶ δ ιύ τι σ υγχω ρ ούσ ι τ ο ^
δ ιγ α μ ή σ α ν τ α ς έν τ ^ Δ ε χ ί α ύρθοδύξους νὰ ^ χ ω σ ι τ ή ν ἰ ε ρ ω σ ύ ^
ἄ ν μύνον δ εχ θ ῶ σ ι τ ὸ ν π α π ^ σ μ ὸ ν, τὸ ὁ ποιον εἶν α ι κ α ὶ είς τον^
Κ α νύ ν α ς, κ α ὶ είς ολην τή ν ἀ ρ χ α ιύ τ η τ α έν α ν τίο ν , κ α ὶ έν τέξ^ι
ά ξ ιω μ α το ς λ έ γ ε τ α ι δ τ ι ύ δ ίγ α μ ο ς , ού δ ύ ν α τα ι εἶν α ι Κληρι^έ^.
1
( ) ^Ο ρα κ α ὶ τ ὸ ν Θ εολύγον Γ ρ ηγύ ρ ιον έν τ ῶ είς τ ὰ Φω τ^
λ ύ γ^ ^ λ έ γ ο ν τα τ α ῦ τ α . ^ Ἱ η σ ο ῦ ς κ α θ α ίρ ετα ι τ ρ ια κ ο ν τα ετή ς , ^
κ α ὶ σύ πρὸ τ ή ς γενειά δος δ^δάοκείς του ς γέρ ο ν τα ς , ή τ ὸ διδέ-
σκειν π ισ τε ύ ε ις, ο ύ τ ε π α ρ ὰ τ ή ς ήλικίας^ ο ύ τε π α ρ ὰ το ύ τρύ^οο
τυ χὸν, ^χω ν τ ὸ αίδέσ ιμ ον ; ε ἶ τ α ύ Δ α ν ιή λ , κ α ὶ ύ δ είνα ^ ὶ έ
δε^να, νέοι Κ ρ ιτ α ὶ κ α ἰ τ ὰ π α ρ α δ ε ίγ μ α τ α ἐ.^ὶ γ λ ά ^ ττη ς (π α ς γέρ
άδικω ν είς ά π ο λ ο γ ία ν έτο ιμ ο ς), ἀ λ λ^ ο ύ νύμο^ ^Ε κκ λη σία ς τὸ
νιον, ειπ ε ρ μ η δ εμ ία χ ε λ ιδ ω ν ^αρ ^εοιε^
 ΤΠΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

λεὐει^ ἀπὸ τ ὰ ὅμοι^ι νἀ κρίνω νται τ ὰ όμοια, βέβκια καἰ ὁ ^ν^κγνώ στης, καὶ ^ π ίσ κ σ π ο ς, χειρστονν^θέντες ^
τ ῶ ν ώρ.σμένων χρόνων, κιεθ^ιιρ^ῦντικι κα ί αὐτοί, ὡς καί οί ἄλλσι, κα τἀ τὸν π α ^ ν τ α τ^ ς Κ α^α

Κ Α Ν Ω Ν

Ε π ε ιδ ή ή τ ῶ ν π ρ ά ξεω ν βίβλ ος ζ^. ὐπ ὸ τ ῶ ν Ἁ π ο σ τ ό λ ω ν Διακόνους κ α τασ τῆ ν^ιι πςιρςι. ^ Τν,ς ἐν ^ κ ^ ι ι -

δ ίδ ω σ ιν , οὶ δὲ τ ῆ ς κ α τ ὰ Ν εοκ α ισ ά ρ εια ν Συνόδου, ο ὅ τω ς ^ν τι^ϊς ἐκ τεθ ^σ ι π α ρ ' ςιὐτῶ ν ^ σ^ρεἰφ ιέ.
νό σ ι σ α φ ῶ ς δ ιεξ ῆ λ θ ο ν, ο τ ι Δ ιάκονοι ὲ π τ ὰ ὁφείλουσιν εἶνα ι κ α τ ὰ τὸ ν Κ α νόνα , κα ν πάνι^ μ ε γ ά λ η ή π ό λι^
π ε ισ θ ή σ ^ δὲ ἐκ τ ῆ ς β ίβ λ ο υ τ ῶ ν πρά ξεω ν. ή μ ε ϊς τ ῶ Ἁ π ο σ το λ ικ ῶ ρ η τῶ τὸν νοῦν ἐ φ ^ . ^ σ ς ι ν . ^
Π α τ έ ρ ω ν , ευρομεν, ω ς ὸ λ ό γ ο ς α ὐ τ ο ῖς , οὐ περί τ ῶ ν το.ῖς μυ σ τη ρ ίο ις διακονουμένων ἁνδρῶν ή ν , ἀ λ λ ὰ
.περὶ τ ῆ ς ἐν τα ^ ς χ ρ ε ία ις τ ῶ ν τρ α π εζ ῶ ν ὐπ ουρ γίας, τ ῆ ς τῶ ν Π ράξεων βίβλου ο υτω ς ἐχούσ ης. . 'Ε ν τ ^ ς
ή μ έ ρ α ις ἐκ είν α ις π λ η θ υ ν ό ν τ ω ν τ ῶ ν μ α θ η τ ῶ ν , ἐγένετο γο γγυσ μ ὸ ς τ ῶ ν 'Ε λ λ η ν ισ τ ῶ ν πρὸς τ ^ 'Εβραίους^
ὅ τ ι π αρεθεω ροῦντο ἐν τ ῆ Δ ια κ ο ν ία τ ῆ κ α θ η μ ερ ιν ῆ α ὶ χ ῆ ρ α ι α ὐ τῶ ν . Π ροσκαλεσάμενοι δ^ οὶ δώ δεκα τὸ
π λ ῆ θ ο ς τ ῶ ν μ α θ η τ ῶ ν , εἶπον. οὐκ άρεστὸν η μ ά ς κ α τ α λ ε ίψ α ν τ α ς τὸ ν λόγον τοῦ Θει,ῦ, δια κο ν^ν τρςιπἔ.
ζ α ις . ἐπ ισ κέψ α σ θ ε ο^ν, ἁ δελφ οὶ, ἄ νδρ ας ἐξ ή μ ῶ ν μαρτυρουμἔνους ὲ π τ ὰ , π λή ρ εις Π νεὐμα τσ ς Ἁ γίοι^ κι^ιὶ σ ^-
φ ία ς , ους κ α τ α σ τ ή σ ο μ ε ^ ἐπ ὶ τ ῆ ς χ ρ ε ία ς τ α ὐ τ η ς . Π μ ^ ῖς δὲ τ ῆ π ροσ ευχῆ κ α ὶ τ ῆ διοικονία τοῦ λόγοι^
π ροσ κ αρτερή σομ εν^ κοιὶ ή ρ εσ ιν ὁ λ ό γο ς ἐνώ πιον π α ν τ ὸ ς τοῦ π λ ή θ ο υ ς. Κ α ὶ ἐξελέξαντο Σ τέφ α νον, ἄνὸρα
.π λ ή ρ η π ίσ τ ε ω ς κςιὶ Π νεὐ μ α το ς ἁ γ ίο υ , κ α ὶ Φ ίλ ιπ π ο ν, κ α ὶ Πρόχορον, κ α ὶ Ν ικάνορςι, κ α ι Τ ίμ ω νςι, κςιὶ
Ι Ια ρ μ ε ν α ν , κ α ί Ν ικ ό λ α ο ν , π ρ ο σ ή λ υ το ν Ἁ ν τ ιο χ έ α , ο^ς ἔσ τη σ α ν ἐνώ πιον τῶ ν Ἁ π ο σ τ ό λ ω ν ,,. ^Πράξ.
Τ α ῦ τ α δ ιερ μ η νεὐ ω ν ὁ τ η ς 'Ε κ κ λ η σ ία ς δ ιδά σ κ α λο ς Τ ω ά ν ν η ς ὁ Χ ρυσόστομος, ο ὅ τω διέξεισι. θςιι^.
μ .ά σ α ι ἄ ξιο ν, π ῶ ς ο ὐ χ ἐσ χίσ θ η τ ὸ π λ ῆ θ ο ς ἐπ ὶ τ ῆ αὶρέσει τ ῶ ν άνδρῶ ν ^ π ῶ ς οὐκ άπεδοκιμάσθησςιν ὐ π '
οιὐ τῶ ν οί Ἁ π ό σ τ ο λ ο ι Ι ὸποϊον δ^ ^ ρ α ά ξ ίω μ α ο^τος εἶχον . κ α ὶ π ο ία ν ἐδέξαντο χειροτονίαν . α ν α γ κ ώ ν
^ιαθεῖν. ά ρα τ ή ν τ ω ν Δ ια κ ό νω ν . κ α ὶ μ ή ν , το ῦ το ἐν τα ^ς ἐκ κ λ η σ ία ις οὐκ ἔσ τιν. ά λ λ ὰ τ ῶ ν Πρεσβυτέρων

1
( ) ^ημείωσα^ οτ^ ὁ μεν ^ων^ρας λέγει ἐν τ ^ ^ρμηνειφ του
λγ^. της ἐν Καρθ. .^ῶς δεν ψηλ^φ^ τὰ ἄ ^α ὁ ^Υποδιάκονος, φέ^
ρων εἰς ^εβαίωσ^ν του λόγου του, την ἐν Ααοδικ. ^τις ἐμποδί^ει
άπὸ τοῦτο τον υπηρέτην, καὶ ἐκ της τοιαυτης μαρτυρίας φαίνε-
^αι^ δτι θέλε- νὰ .^ν^ ^ κ ^ ὀ αυτὸς ὁ ^Υποδιάκονος καὶ ὁ υπη-
ρέτης. Δεν φαίνεται ομως νὰ^νεεΤς καὶ ὁ α^τὸς διὰ πολλά. Α^.
διατὶ ὁ μεν ^Υποδιάκονος ψηλαφώ τὰ ἱερὰ μυστήρια. κατὰ τὸν
ρηθέντα λγ^. της ἐν Καρθ. καὶ τὸν ιγ^. της ταῦτης^ καὶ τὰ
.
λειτουργικὰ σκε^η κατὰ τὸ κά. του ή. ^ β λ τῶν Ἀποστολικῶν
Διαταγῶν, ὁ δε υπηρέτης ἱερὰ σκεύη δεν πιάνει, ο^τε
^χει εἰς τὸ διακονικὸν κατὰ τὸν κά. Δαοδικ. διατὶ ὁ μεν
ὺπηρέτης δεν ἀφίνει την φύλαξιν τῶν θυρῶν της εκκλησίας
κατὰ τὸν κβ^. καὶ μγ^. της Ααοδικ. θυρωρὸς ^ν, ὁ δε ^Υποδιά^
κονος ^ιλλος ἐστὶπαρὰ τὸν θυρωρὸν, ἐ^.είνου δι^ημένος^ν, κατὰ
ς ί
τὸν δ^. της ^. δ^ρημένως τούτους λ γοντα, καὶ κατὰ την γ^.
^Ιουστινια. ^εαρὰν^ κειμένην ἐν γ^. ^ι^λ. τῶν ^ασιλικῶν τίτλ.
β^. κεφ. ά. (παρὰ ^ ω τ. τίτλ. ά. κεφ. λ^.)^ ήτ^ς ἄλλους μεν τους
^Υποδιακόνους, ἄλλους δε τους θυρωρους (ο^ καὶ ἦσαν ρ^) καθι^
στ^ ἐν τ ^ μεγάλα ^κ κλη σ ί^ ^θεν παρδραμα φαίνεται νὰ ^κα-
73
μεν ὁ μακαρίτης ^ὁστράτιος ὁ Ἀ ^έντης^ ^ελ. ^ . τοῦ περὶ
^ἶυστυρίων, οπου λέγει, ^τι τὸ ν^ . κεφ. του β^. βιβλίου των
Διαταγῶν φησὶ νὰ στέκωνται οἱ ^Υποδιάκονοι εἰς τὰς θύρας των
γυναικῶν. ^ μ ε ις γὰρ παρατηρήσαντες τὸν τὁπον, ε^ρομεν, ^τι
αἱ Διάκονοι ἐστέκοντο εἰς τὰς θύρας τῶν γυναικῶν, καθ^ς εἶναι
.
καὶ ἀρμὁδ^ον, καὶ δ^χ^ οἱ ^Υποδιάκονοι^ τὸ δ^ ιά κεφ. τοῦ ή.
βιβλ. τῶν Διαταγῶν ὁποῦ ἀναφέρει^ ο^δέν τοιοῦτον περιέχει.
Καὶ Γ^. διατὶ θέλουσ^ μερικοὶ, οτι οἰ λειτουργοὶ της θείας ἰε-
.
ρουργίας, ὁποῦ ἀναφέρει ὁ ^ρυσύστομ ἐν τ^ εἰς τὸν ^ σωτο^ Λ χνίαν, καὶ τὸ τρι^ήρι^ν, ^^ὶ ^μπροοθεντῶν θνρῶν τοῦ ^ήμστος
παρα^ολ^ νὰ ^ναι οἱ^Διάκονοι^ καὶ οἱ ^Υποδιάκονοι (διδτι καὶ οἰ
^Υποδιάκονοι ἐξεί^ωνουν, κατὰ τὸν ^ωναραν, ἐ^,εηνείφ του κβ^.
Δαοδικ. τὸ, οἱ κατηχούμενοι πρ^έλθετε, καθο^ς δηλ. ἀνα^ἐ^ει ἐ^ει
διὰ τους λειτουργούς τούτους ὁ ^γιος), καὶ ^τι ^ λ ε π ^ δθδνη
ΚΙΙΙΔΑΔΙο^
ὀποῦ ἐκε^νοι εἶχον εἰς τον ἀριστερὸν ι^μον νὰ ^ναι το νυν λεγί^
μενον ^οράριον, τὸ ὁπο^ον ^οράριον ἐμποδίἰ^ει ἀ^ὸ τὸ νὰ φορ^ δ
ὸπηρέτης,ὁ κβ^. της Δαοδικ. (πλην ^σον διὰ τὸ ^οράρ-,ον ^υκ
ἀληθεύει^Ι οἱ γὰρ Διάκονοι μὁνοι ἐφὁρουν α^τὸ, ^ς χρησιμεῦ^ν
^.
αυτούς, (και ορα την ί^ποσημείωσιν του κβ της ἐν Δαοδικ. κ^ἰ
τ^ν του κγ^. της ς^.) καὶ ο^χὶ οἱ ^Υποδιάκονοι, ^ς μ^ χρησι^
σιμεῦον εἰς αὀτούς. ἐκ των διαφόρων λοιπὸν ἐνεργειων τούτων,
διάφοροι φαίνεται νὰ ἦσαν οἱ ύπ^έ^αι ἀπὸ τους ^Υποδιακόνους,
^νόματι δε γενικά, καὶ ο^ νόμφ φαίνονται νὰ δν^εά^ωνται υπη..
ρέται καὶ οἰ ^Υποδιάκονοι, οἱ Ἀναγνῶσται, οἱ ^άλται, οἰ ^
φορκισταὶ, οἰ Θυρωροὶ^ οἱ ^οστιάριοι, καὶ ολοι ἀπλῶς οἰ εξω του
βήματος Κλ^ικοὶ, κατὰ τὸν ιβ^. καὶ πθ^. βασιλείου, καὶ κδ^. της
ἐν Δαοδικεία, ἀλλὰ δη καὶ τὸν κ^. της α^της, ^ς εἴπομεν καὶ
εἰς τ^ν έρμηνείαν του ι^ . Ἀποστολικοῦ, καὶ μάλιστα κατὰ τον
ιδ^. της ^αρδικ^ς. πλην οἱ μετὰ ταῦτα ταύτας τὰς ύπηρεσίας
δίδουν εἰς τους υποδιακόνους Γα^ρι^,λ ὁ ^ιλαδελφείας (μυστη^
ρίφ της ἱ^ωσύνης), λέγει ^τι εἰς αὀτους έδόθη τὸ νὰ προετοιμά-
ἰ^ουν, καὶ νὰ προευτρεπἰἰ^ουν τὰ ^ἰγια σκεύη, καὶ τὰς ἱερὰς στο-
Λ
λὰς, καὶ νὰ ^υλάττουν α^τάς. ^τὸ τοῦτο λέγει και ὁ Συμεών
Θεσσαλονίκης (κεφ ρξδ^.) προστιθεὶς ὅτι ο^τοι ἐ^ἰύλαττον τὰς
ἱερὰς πόρτας, διὰ νὰ μ^ ^ μ ^ τινὰς ^ἰς τὸ β ^ ι , εὁγένονν ^ξω
τους κατηχουμένους, δταν ό Διάκονος ^λεγε τὸ. ^οἱ κατοιχού-
μενοι προέλθετε^. Διὰ τοῦτο ἀ^όμη ^ ὶ τ^ν ^ ε ρ ο ν οἱ
^Υποδιάκονοι λέγουν ^δ^οι πι^τοί^. τη λ^μ^
κάνουν τὰ περισσεύοντα ἄγια ^ ύ η , ^αὶ τὰ δ ^ ν νὰ τὰ
λάξονν οἱ ὸπηρέται’ εἰς τὰ^ λιτσ^^^ ^αστῶντες ^ταυρὸν προ^
πορεύονται^ εὀ τ ρ ε π ί^ ^ ^ ὶ τ^ ^ βήματος, τΤ,ν λν-
^οινωνοῦσι^ ἀπὸ τὶν ^Αρχιερέ^, ^ ἀπὸ τ ^ ς Δια-
κόνους. και τὸ^ ^α^Ριλείου, ^που ὁ ὀπηρέτης ^λλος
ἐ^τὶν ἀ^εὸ τ^ν ^Τποδιέ^^νον ^ ρ ω ς .
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

έσ τὶν ὴ οἱκονομία ; κ α ί το^ οὐδέπω οὐδεὶς Ἐ π ίσ κ ο π ο ς ἦ ν , ἀ λ λ ' οὶ Ἀ π ο σ το λ ο ^ μ όνον. Ὄ θ ε ν ο ὕ τε Δ ια κ ό -

ν ω ν , οί^τε Π ρεσβυτέρω ν οἶμαι^ τ ὁ ὅνο^α ε^να^ ^ ῆ λ ο ν καὶ^ρανερόν- τ ο ύ το ις ο^ν κη ρ ύ σ σ ο μ εν κ α ὶ ἡ -
μ εῖς, ω σ τε τοὑς ^ροειρημ^νο^ς ὲ π τ ὰ Δ ιακόνους, μ ὴ ἐπ ὶ τ ῶ ν το^ς μ υ σ τ η ρ ίο ις δια κο νο υ μ ένω ν λ α μ β α ν εσ θ α ι^
κ α τ ὰ τ ὴ ν προ^ρμηνευθε^αν δ ιδα σ κ α λία ν, ἀ λ λ ὰ τ ο ^ ς τ ἡ ν οἰκονομίαν τ η ς κ ο ιν ἤ ς ^ ί α ς ^ ν τ ο τ ε ^ υ ν η -
θροισμένων ἐγχειρισθέντας, τούτους ὺ ^ ά ρ χ ειν , οι τ ύ π ο ς ἡ μ ῖν , κ α ν τ ο ύ τ ^ γεγό^α σι^ τ η ς π ερ ὶ το υ ς δεομέ-
νους φ ιλα νθρ ω π ία ς τ ε κ α ὶ σ που δἤ ς.

^ ρ μ η ν ε ία

ο^Τον ὸ Κ αν^ν διορθοῖ, μᾶλλον δ ε β ε λ τ ιο ῖ Τὸν ιέ. Τ^ς ^ν ^εοκαισαρεία, ὅ^τιν ὸ ^ Ε νἄ ε^ρἶσκωνται ε π τ ά
μόνον Διάκονοι, κ ^ ὶ ^χ ι περισσότερο^ ^ ὶ εἰν τ ^ πλέον μεγαλ^Τέραν πόλιν^ ^ ^ βίβ λ ο ι τ ῶ ν πράξεω ν ιστο-^
ρεῖ. ^έγου^ι ^οιπὸν οἰ ἶΙ^τέρεν τ^ ς ^υνόδοο τ α ύ τ ^ , ^ τ ι ^μ εῖν σι^γκρινοντες τὴ ν ερ μ η ν εία ν ὸποί^ ^χοι^σιν οἶ
Πατέρες μ^ τὰ περ^ τ ^ ν ί
Διακένων Τούτων διαλαμβάνοντα τ ^ ν ^ΑποσΤολικ ^ν π ρά ξεω ν ρ^Τἀ^ ε ^ κ α ^
μεν, οτι οἱ Διάκονοι ο^τοι δεν μυστηρίων Αιάκονοι, ά λ λ ά Τ όν Τ ρ α π ε ζ ί^ Α
έγουσι γ ἀ ρ α ἰ π ρ ά ξ ε ις ^ ν
τα ῖν ^ έ ρ ^ έ^είναιν, ἐ^εΕδὴ ἐ ^ ς λ ^ ν ο ν οἰ χριστιανοὶ, ἐ γ ό γ γ ^ α ν οί έξ ^ λ λ ^ ν πισ Τ εύ σ κ ντεν ^ καΤὰ ἄ λ λ ο ι^
Ι
οἰ ουοαῖοι, οἱ δ^χό^ενο^ τ ^ π αλα ιἀ ν Γρ^φΥΙν, ^ χ ι κώ τά τὁ ^ β ^ κ ὸ ν π ρω τότυπ ο ν. ἀ λ λ ά ^ τ ὰ τών ^ λ λ ^ ν ι -
κ ὴ ν α ^ ν ρετάφρασιν^ ἐνώντἶον Των έξ Ἐβραιων πιστει^σάντων ^ τῶ ν δεχομένω ν την Γραφών κ α τ ά τὸ ^ β ρ α ^ -
κὸν π ^ ω τ ό .υ π ο ^ ^ ι ^ παρεβλέπ^ντ^, εἰς τών καθημερινών διακονίαν τῶ ν τ ό τ ε γινομενο^ν κ^ινῶ ν Τ ραπεζώ ν,
α ἰ χρείαν ^χο υ^ιι χ ^ ι α ύτέ^ν^ Τὸ ^ιὲν οὕν π λ ίθ ο ν , διά σ υ μ β ο υ λ ή τι^ν Ἀ π ο σ τό λ ω ν , ἐδ ιά λ εξα ν Τ ο ^ ^ π τά
Δι^εκόνοι^ τ ο ύ τ ο ι κ ^ δΙνομα, ί^νδραν γ ε μ ά τ ο ι ἀπὸ ἰ ἶ ν ε ί ^ ^γιο ν, κο^ὶ μ^ρτυρη^,ένουν ἀπὸ ^λ^Ιυ^, κ α ὶ κ α τέ^
στ^σ^εν α^Τον^ ^ἀ ύπ^ρεΤοῦν ει^ Τών ΤαυΤην Τῶν Τραπεζῶν, ο^ δ ε Ἁ π ό ^ τ ο λ ο ι ^σ χ^λα ζο ν εέ^ τη ν προ-
σενχην κ^ὶ ύ^τ^ρεσί^ν διδασκαλίαν. Τ α ῦ τα δ ε ἐρμηνεύων δ ^εῖο^ ^ρι^σόσΤομον, άφ^ οι^ π^ῶΤον θα^-
μά^ει π ^ δ ^ έ ^ χ ^ θ ^ τ^ πλ^θο^ ἐκε^νο δ ιά την ΤοιαύΤ^ν τῶ ν Δ ια κ ^ ^ ν ἐκλογὴ ν, ^ λ λ ^ ν μ εν, τ^ χ ὁ ν , τοθτον
θελὁντι^ν, ἅλλων δε, έκεῖνον, λ έ γει, ὅΤι οἰ Διάκονοι ο^Τοι, ο^Τε Διακ^νο^ν τί^ν μ^^Τ ηρί^ν εἶχο ν ἀ ξ ί^ μ α , ο^Τε
ΙΙοεοβυΤέρων, ^οθ ^ ά^ιόμη τ ἀ τ ο ια θ τ ^ ἀ ξιω μ α τα ἐν Τ^ ἀκκλησία καΤασΤΥ^μένα, δ ιά Την άρ^
χ^ ν , και ν η ^ δ ε ^ νά τ ^ ἐ κ κ λ ^ σ ί^ . ^Οθεν καὶ οἱ ^αΤέρε^ οὕΤοι συμφ^νοθνΤε^ μ ε Τὸν ^ ^ ν
^ρι^σ^σΤομον, κηρὁ^^ον^ιν ^Τι οἱ Διάκονοι ΟὕΤοι, ε^πομεν, δεν ^σαν Τ ^ν μι^σΤηρ^ν, ἀ λ λ ά τ^ ^ κ ο ι ^ ς χρ^ί^
α ς καὶ Τ^ν σιΤ^ρε^ἶων τι^ν τ ὅ τε χριστιανόν (ἱ^ , ο^Τινε^ κα ὶ ^γιναν π α ρ ά δ ειγ μ α εἰ^ φιλανθρι^πια^
κ α ὶ επιμελειών, ὸπο^ πρέπει νἀ ^χω^.εν δια Το^ν πΤι^χονν. οὕ μὁνον δ ὲ οὕΤοι οι ἰΙα τερ εν δ εν α κολούθησαν εἰς
τὸν ο^θέντ^ έν ^εοκαισαρεία ^ α ^ ν α , ἀ λ λ ά κώὶ οἰ πρὸ αὕΤ^ν ἱ^κσιλεῖν ^ΙουσΤὶνι^νὸν κα ὶ ἹΙράκλειον, ὸ
μὲν, ^καΤὸν Δια^εὁνο^ν, ὁ δ ὲ περισοοΤέρονν ἀπὸ εκατὸν, καΤασΤησαντεν ἐν Τ^ μ ε γ ά λ α εκ κλ ησ ία , Κ αὶ ἀ π λ ῶ ς
α ἰ ἐκκλ^οί^ι π^σ^ιι ^.^Τὰ Τἀ σιΤ'ηρέ^Τιά Των, ο^Των ^χουσι καὶ Τών π ο σ ό τη τα τω ν Διακόνων καὶ ἰ^λ^ρικῶ ν

Ἀπο^. ιβ^. ι^.

^.
λγ της ά. ιέ. Ἐ π ε ιδ ή περ διαφόρων ἐ κ κ λ η σ ιῶ ν Κ λ η ρ ικ ο ὶ, τ ὰ ς ἰδ ία ς , ἐν ^ ἶς ἐχ ειρ ο το ν ή θ η σ α ν , ἐ κ κ λ η -
ις^. της δ^.
ι^. ια^. ιγ^. κ^. σ ία ς, κ α τ α λ ιπ ό ν τε ς , πρὸ^ ὲτέρους σ υνέδρα μον Ἐ π ισ κ όΙ^ους, κ α ὶ γ ν ώ μ η ς δ ίχ α τ ο ῦ οἰκείοΤ^
κγ^.της ιέ- Επισκόπου ἐν τ α ῖς ἀ λ λ ο τρ ία ις κ α τ ε τ ά γ η σ α ν ἐ κ κ λ η σ ία ις , ἐκ το ύ το υ τ ε σ υνέβ η ἀ ν υ π ο τά -
της Ἀντιοχ. κτους α ὐτοὺς κ α τ α σ τ ῆ ν α ι, ὁρίζομεν, ώ σ τ ε ἀ π ὸ το ῦ 'ΙανΟ υαρίου μ η ν ὸ ς τ ῆ ς π α ρ ε λ θ ο ύ σ η ς τ ε -
γ^. ^.ή.^ά.τῆς
Δαοδ. μά.μβ^. τ ά ρ τ η ς ἐπιν^μήσεω ^ μ η δ ένα τ ῶ ν ἀ π ά ν τ ω ν Κ λ η ρ ικ ῶ ν , κ α ν ἐν ο ὶω δ ή π ο τ ε τ υ γ χ ά ν η βαθ-
της ^αρδ. μ ῶ , ἄδειαν ἔχ^ιν ἐκτὸς τ η ς το ῦ οικείου Ἐ π ισ κ ό π ο υ ἐγγρ ά φ ου ἀ π ο λ υ τ ικ ἤ ς , ἐν ὲτ έρ α κ α τ ^ -
ή. ιέ. ι^ . ιθ^. τά ττ εσ θ α ι ἐ κ κ λ η σ ία , ἐπεὶ, ὁ μ ἡ το ῦ το ἀ π ὸ τοῦ νῦ ν π ο ιρ α φ υ λ α τ τό μ ε ν ο ς, ἀ λ λ ὰ κ α τ α ισ χ ύ -
της Καρθ. λά.
νω ν, τόγε ἐπ ' α ὐτὸν, τὸν τ ὴ ν χειρ ο το νία ν α ὐ τ ῶ ἐ π ιτε θ ε ικ ό τα , κ α θ α ιρ είσ θ ω κ α ὶ α ὐ τ ὸ ς , κ α ὶ ὁ
ξγ^.- Ιιή-
ρις^. π α ρ α λ ό γω ς α ὐ τὸ ν προσδεξάμενος.

1
( ) ^ντεῦθέν τινες, παρακινούμενοι^ λέγουν οτι οἱ επτὰ Διά-
κονοι ο^τοι δεν πρέπει νὰ ^ωγρα^οῦνται ο^ς μυστηρίων Δ^άκο-
νοι μετὰ θομιατοῦ^ στιχαρίου^ καὶ ὀραρίου, καὶ ἀσκεπ^ις. ^ γ ῶ
δε^ ^λέπων ἀπὸ τὸ ενα μέρος τον Θεοφ^ρον ^Ιγνάτιον νὰ γράφ^
ἐν τ^ πρὸς Τραλλησίους ἐπιστολ^ ^τι ὀ Ἀρχιδιάκονος ^τέ^Ια-
νος ἐλειτοῦργει εἰς τὸν ^Δδελ^θεον Ἱάκω^ον λειτουργίαν κα.^
θαρὰν καὶ ^ἶμωμον, καὶ ἀπὸ τὸ ^λλο, ^λέπων εἰς τὸ δ^. καὶ μ ^.
κεφάλαιον του ή. βιβλίου τῶν Ἀποστολικῶν Διαταγῶν νὰ ἀ^^θ-
μοῦνται οἱ ἰπτὰ Διάκονοι μετὰ τοὸ^ ^Επισκ^^ους καὶ ΙΙρεσ^
βυτέρους, καὶ μὲ α^το^ς νὰ συναριθμοῦνται^ ^ν εἰς ἦν ^ ἰ ὁ
Στέφανος, ν^ίἰ^ω οτι οἱ αῦτοὶ νὰ ἦσαν καὶ ^υστ^Ιίων Διάκο-
νοι, καὶ ἀκολούθως οτι δεν εἶναι ατο.^ον καὶ νὰ εἰκονίἰ^ωνται καὶ
ι^ς Διάκονοι μυστηρίων.
(^) ^α ὶ, καὶ ο Σωἰ^^μενος λέγει ^ιβλ. κ^φ. ^τι εἰ
τὰς ^λλας πὁλεις ἀδιά^ορος ἦτον ο τῶν Διακὁνων αριθμός. ^ἰς
την Ρι^μην ^μως, ^ως εἰς τοὸς καιρούς του, λέγε^, ^πτὰ Διά-
ς κονοι ἦσαν, καθ^ ὁμοι^τητα τούτων τῶν ^πὸ τῶν Ἀποστ^λων
ψηφισθέντων, ^ καὶ συμμαρτυρει ο θείος Ι^άξ^μος σχολιάἰ^ων τὸ
γ^. κεφ. της ἐκκλ. Ἱεραρχίας του θείου Διονυσίου, ο^ς ὁ αὀτὸς
Διονύσιος ἐκκρίτους καλε^.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΔΕν σ υ γχω ρ εῖ ὸ παρων Κ αν^ν νὰ άφίνονσιν ο^ Κληρικοὶ τὰ^ ἐ^κλ^σία^ Των, καὶ νἀ μεταβα(νονν ^ ^λλ α ^,
χ ω ρ ὶς Τ^ν γνω μώ ν κ α ὶ Ἀ πολυ Τ ικ ὸν γρ ά μ μ α Τοί^ ἐδικοθ Των ^ π ισ ^ π ο υ , δ ια τ ὶ.ἐ κ τ ^ αίΤίας ταὕτη^ γεύονται
ἀ νυ π^Τ α κτο ι. ^ο^οίο^ λοιπ ὸν, ἀπὸ τὸν Ιανουάριον ^ ν α , καὶ την ἀπερασμένην ἰνδι^ιτι^να δ^. (τα υτη ν γἀρ καλε^
^.
έπινέρ,η^ιυ, ὡ^ ά πὸ τοί^ γ τ^,ς π α ρ ο υ σ ^ Συνόδου δ ^ ν ἐσ τι) ΤαύΤὸν εἰπε^ν, ὅποιο^ ἀπὸ τι^ρα καὶ εἰ^ τὸ
το ^ μ ή σ ο ι νἀ κ ά μ ^ Τοῦτο, καὶ καΤαισχύνοι, κ α ὶ καταφρονώ τὸν χειροτον^σαντα α^τὸν διἀ τοί^ τοιούτου κ ι ν ^
μ α το ς , ^ κ α θ α ίρ ετκ ι κ α ὶ αύτὸ^, κ α ὶ ἐκ ^νο ^ ὸπου παραλόγων ἐδέχθη αυτόν. Ἀ νά γνω θ ι καὶ τὸν ^ ^ ^
Ἀ πο σ τολικόΥ .
Ἀποστ.ιέ.τ-Ι^
Τ ο ὺ ς π ροφ ά σει β ^ ρ β ^ ρ ικ ῆ ς ἐπ ιδ ρ ο μ ῆ ς, ἤ .ἄ λ λ ω ς π ω ς ἐκ περ ισ τά σ εω ς μ ε τ ^ ν ά σ τ α ς γενο- ά. ιέ. ις^. τῆς
δ^. έ.ί. κοκγ^-
μ έ νο υ ς Κ λ η ρ ικ ο ὺ ς , ὴ ν ίκ ^ ὰ ν ὁ τρ ό π ο ς α ὐ τ ο ῖς ἀ π ο π α ύ σ η τ α ι, ὴ α ὶ τ ῶ ν βαρβάρων ἐπιδρομαὶ,
τ^ς ς^.ιζ^. τ^ς
δι^ ἄ ς τ ἡ ν ἀ ν α χ ώ ρ η σ ιν ἐ π ο ιή σ ^ ν τ ο , ^ ὕ θ ις ἐν τα^ς ο ἰκ εί^ ις ἐ κ κ λ η σ ί^ ις προστάσσομεν ἐπ α - ^.ιέ. της Ἀ ν-
ν έ ρ χ εσ θ α ι, κ α ὶ μ ὴ ἐ π ὶ π ο λ ὺ τ α ύ τ ^ ς ἀ π ρ ο φ α σ ίσ τω ς κ α τ α λ ιμ π ά ν ε ιν . Ε ἰ δέ τ ις μ ὴ κ α τ ὰ τὸν τιοχ. γ^. της
Σαρ^ικ. ιέ.ις^.
π ό ν τ ο ι δ ιο ιγ έ ν η τ α ι Κ ο ι ν ^ , ἀφοριζέσθω , μ ^ ρ ^ ς ^ ν πρὸς ^ ὴ ν ο^κείαν ἐκ κ λ η σ ία ν ἐπ^ναδρά^ ιἰ^. τῆςΚαρθ.
μο^, τ ὸ α ὐ τ ὸ δὲ τ ο ῦ τ ο κσ.ὶ ἐπ ὶ τ ῶ κ α τ έ χ ο ν τ ι α ὐτὸ ν Ἐ π ισ κ ^ π ω γινέσθω .

^ ρ μ η ν ε ία ^

^Ο χι μόνον τούς χ ο ^ α ιτία ν άφίνονΤα^ Τ^ς ἐκκλ^μία^ τω ν Κλ^ρικοὸ^ δὲν συνχωρεῖ ὸ Κανων ο^Το^ άλλ^
οὕδ^ έκείνου^ δποθ αναχωρήσουν άπὸ α^Τἀ^, ^ δ ιά βαρβάρων ^ δ ρ ο μ ^ ν , ^ τυχὸν οιἀ βαρ^ΤηΤα ^
^ων, ^ δ ιἀ π είναν, ^ θανατικὸν, ^ δι^ ^ λ λ ^ ν Τινἀ περίσΤ^σιν. Προστάζει γἀρ ^τι άφ^ οὕ παυσ^ ^ α ίτια ἐκείνη,
ο ιἀ τ ^ ν ^ποἰαν άν^χω ρ^σαν, νἀ έπαναστρέφονν πάλιν Τάς ἐ^κλη^ία^ τω ν. ^οστι^ δ^ ο^ π ο ιή ς^ κα τά τὸν
Κ ανένα τοῦτον, ἀφοριζΕται κα ὶ αὁτὸ^, κ α ὶ ὸ κραΤῶν αύΤὸν ^π^σ^οπο^ εἰ^ τ^ ν ἐπ α ρχία ν τ ο ^ ^ ω ^ ὸπο^ ν^
έπαναστρέψγ^ εἰς τ ὰ ἶδ ια . ^ορα και τὴ ν Ερρ,Τ,νε^ν τοιΙ ιέ. Ἀπο^Τολικοι^.

Ι ^ ,
^^πος. νή.της
.
ά β^. ις^.τῆς.
Ὄ τ ι δ εῖ τ ο ὺ ς τ ῶ ν ἐ κ κ λ η σ ιῶ ν Π ρ ο εσ τῶ τα ς, ἐν π ά σ η μ ὲν ὴ μ έρ α , ἐξ^ιρέτο^ς δὲ ἐν το^ῖς Ααοδ. ιί^. της
Κ υ ρ ια κ α ῖς π ά ν τ ^ τ ὸ ν Κ λ ῆ ρ ο ν , κ α ὶ τὸ ν λ α ὸ ν ἐκδιδάσ κειν το ὺ ς τ η ς εὐσεβείας λ ίγ ο υ ς ἐκ τ ῆ ς Κα^θ.οθ^,ρλά-
ρλβ^,ρλγ^. τοῦ
Θ εί^ις Γ ρ α φ ῆ ς ἀ ν ^ λ εγ ο μ έ ν ο υ ς τ ὰ τ η ς ἀληθεί^ι^ ν ο ή μ ^ τ ά τ ε κ ^ ὶ κ ρ ίμ α τ α , κ α ὶ μ ὴ π α ρ ^ κ β α ^ Ηέτρον ί. τοῦ
νο ντ^ις το ὺ ς ή δ η τ ε θ έ ν τ ^ ς ὅρους, ἤ τ ὴ ν ἐκ τ ῶ ν Θεοφόρων Π α τέρ ω ν παράδοσιν, ἀ λ λ ὰ κ α ὶ εἰ
Υρ^ιφικὸς ἀ ν α κ ιν η θ ε ίη λ ὅ γ ο ς , μ ^ ἄ λ λ ω ς το ῦ το ν ἐρμηνευέτωσο^ν, ἤ , ὡ ς ^ιν οὶ τ ῆ ς Ἐ κ κ λ η -
σ ία ς φ ω σ τ ῆ ρ ε ς κ α ὶ δ ιδ ά σ κ α λ ο ι Οιὰ τ ῶ ν οἰκείω ν σ υ γ γ ρ α μ μ ά τ ω ν παρέθεντο, κ α ὶ μ ᾶ λ λ ο ν ἐν τούτοις εὐδο-
^ ιμ ε ίτ ω σ ^ ιν , ἤ λ ο γ ο υ ς οἰκείους σ υ ν τ ά τ το ν τε ς^ ἶν ^ μ ὴ ^ ἔσ τιν ὅτε, πρὸς τοῦ το ἀπορω ς ἔχο ντες, ἀ πο π ίπ το ιεν
τ ο ῦ π ρ ο σ ή κ ο ν το ς. Δ ιὰ γ ὰ ρ τ ῆ ς τ ῶ ν προειρημένω ν Π α τ έ ρ α ν δ ιδ α σ κ α λ ία ς, οἱ λ α ο ὶ ἐν γ ν έ σ ε ι γινομενοι τῶ ν
τ ε σ π ο υ δ α ίω ν κ α ὶ α ὶρ ε τ ῶ ν , κ α ὶ τ ω ν ἀσυμφὅρω ν κ ^ ὶ ἀ π ο β λ ή τ ω ν , τὸ ν βίον μεταρρυθμίζουσι πρὸ^ τ ὸ βέλ-
τ ιο ν , κ α ὶ τ ῶ τ ῆ ς ἀ γ ν ο ία ς ο ὐ χ ἁ λ ίσ κ ο ν τ α ι π ά θ ει, ἀ λ λ ὰ π ροσέχοντες τ ῆ δ ιδ α σ κ α λ ία , ἐαυτοὺς πρὸς τ ὸ μ ὴ
κ ο ικ ῶ ς π α θ εῖν π α ρ ^ ιθή γο υ σ ι, κ α ὶ φοβω τ ῶ ν ἐπ η ρ τη μ έν ω ν τιμ ω ρ Ιῶ ν, τ ὴ ν σ ω τη ρ ία ν ὲ^υτοῖς ἐ ξ ε ρ γ ά ζ ο ^ α ι.

^ ρ μ η ν ^ ίο ι^

Διορίζει ὸ Κανο^ν,
ο^ν, ὅ τι οι Π ροεσΤ^τες τῶ ν ἐ^ κ λη ^ι^ν, οι ^ π ί^ ^ ο π ο ι μ^ν π ρ ο η γ ο ^ έν ω ^ έπομενω^ δὲ καὶ οι
ΠρεοβύΤε^οι, καὶ ^ κά θε ^ έ ρ α ν νἀ διδάσκουμε τὁ^ Κλ^ρ^ν ὅλον^ καὶ τὸν λαὸν, ἐξαιρέΤω^ δ ε καὶ μ ά λισ τα
εἰ^ τἀ ^ ΚυριαΚἀ^ ^ ^ ^ τἀ ^ λοιπἀ^ ^ ο ρ τ ά ^ ἐπ ειδ ^ τἀ^ ^ μ έ ^ τ ^ ύ τ ^ , τὁ νἀ πα^ουσιν οίί χριστιανοὶ

(^) Ι^ἰς τον παρὁντα Κανένα ε^ρηται σημείωμα οἰ^τω λ γον
Σημείωσαι τὸν παρὁντα Κανένα, καὶ θα^μασον πῶς σήμερον ἀ-
μελειται^ ὁ γὰρ ὁσιι^τατος Πατριάρχης ἐκεῖνος κύριος Ἱωάννης
ὁ ἐπονομαἰ^δμενος . τοῦ ^αλκηδὁνος, οστις ἦτον ἐπὶ του Ἀλεξίου
ο
του Κομνηνοῦ, κα ^ ἐκάστην Κυ ιακ^ρ ἐδίδασκε, δι^ ^ καὶ ε^ρί.^
σκονται αἱ διδασκαλίαι α^του εν ^ β λ ίφ ἰδιαιτάτιρ^ ευρίσκει
ται δ ὶ καὶ Κυριακοδρ^μιον ^Ἱωάννου, ^ Γεωργίου ^ι^ιλίνου,
Πατ^ιάρχου Κωνσταντινουπόλεως^ καὶ ἐ^λλων Πατριαρχῶν τε
καὶ ^πισκὁπων. ^υμφε^νως μ^ τὸν παρόντα Κανόνα λἐγει κα^
Ι
ὁ ἄγιος ^ ονστῖνος ἐν τ^ Ἀπολογί^ ῦπ^ρ των χριστιανων..
Φ^σὶ γὰρ, ^τι κατὰ τ^ν Κυριακήν ἐσ^ναθροίἰ^οντο ἀπὸ δλα τὰ
ί μέρη οἰ ^ριστιανοὶ εἰς την ἐκκλησίαν. καὶ ἀφοῦ ἦθελον ἀναγ^^-
σ^οῦν ἐν τ^ λειτουργία τὰ της Νέας καὶ Παλαιας Γ ρ α ^ς ἀνα^
γνι^σματα, ^καμνεν ὀ Ἀρχ^ερεὁς διδαχήν. ε^ἶτα παυσαμένου
του ἀναγινι^σκοντος, δ Προεστός διὰ λόγου την νουθεσίαν, καὶ
πρόσκλησιν της των καλων τοότων μιμήσεως ποιείται. ^ ^Ιτι δε
καὶ οἱ Πρεσβότεροι προεστῶτές εἰσι τῶν ἐκκλησιῶν, δείκνυ^αι
Γ
καὶ ἀπὸ τὸν ιέ. λόγον ρηγορίου του Θεολόγου σελ. ^που
Ι
Ιοιμένας τοὸς ^Ιρεσβυτέρους καλε^, ^Αρχιποιμένας δε το^ς
πισκόπους. Καὶ ό ^ωναρας δὲ συγκαθέδρους αὸτους το^
σκόποις ἐπὶ του βήματος όνομάἰ^ει^ καὶ ὁ Χρυσόστομος δίδασκα-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ά π ὸ τὰ ἐργόχειρα τ ^ ν , συναθροίζονται εἰς τὰ ς ἐκκλησίας, κα ὶ ἀκροάζονται τ ὰ Θ εῖα λ ό γ ια , ἀκολούθως δ ὲ κ α ὶ

οί διδάσκοντες εἰς αὐτὰς περισσότερον προξενοῦσι τὴ ν ωφέλειαν εἶς αυτούς. ^ ί τοιοῦτοι ὅμω ς νά μ ὴ διδάσκουσιν
ἀπὸ ἐ^.κά τω^ λ ό για καὶ νοήματα, ὰ λ λ ὰ τὰ τ^ίς Θ ε ^ ς ἷ'ραφῆς, ^ιορὶς νὰ εὐγαἰνουν έ^ξιο ά π ὺ τοὺς ἐ π ι-
κυρωθέντας σονοδικῶς ὅρους καὶ δ ό γμ α τα τῆ ς πίστειος, ^ άπὁ τὴ ν τῶ ν Θεοφόρ^ν Π ατέρω ν παράδοσιν. Καὶ
^ ν κἀμμίαν φο^ὰν όμιλήσο^οι λόγον τῆ ς ὶ'ρα^ῆς, κ α τὰ άλλον τρόπον νὰ μ ὴ ^ ν ἐξηγοῦοι, ^εάρεξ κα θὼ ς τὸν
όξήγησαν είς τ ὰ συγγράμματά το^ν οἰ τἤς ε κ κ λ η σ ία ς διδάσ καλοι. κα ὶ περισσότερον νὰ σπουδά,ουν νὰ εὐδοκι^
μοῦν είς τὸ νὰ διδάσκουν τ ὰ τῶ ν θείιον Π ατέραν, ἠ εἰς τὁ νὰ συνθέτουν λόγους ἐδικούς τι^ν, μή πι^ς μ ε τ α χ ε ι-
ριζόμενοι νοήματα ἐδικά το^ν, καὶ μὴ δονάμενοι μερικαῖς φοραῖς νὰ τ ὰ νοοῦν καλῶ ς, ἐκπέσωσιν^ ἀ π ὸ τὸ πρέπο^
καὶ τὴν ἀλήθειαν. δ ιό τι ἐκ τῆς τί^ν Πατέριον τα ύ τη ς δ ιδα σ κα λία ς μανθάνοντες οί λαοί, π ο ῖα μ ὲν εἶνα ι τ ὰ σομ-
φέροντα εἰς τὰς ψυχάς τι^ν, ποῖα δὲ τ ὰ ἀσύμφορα, μετα βά λλουσι τὴν ζω ήν τιον άπὸ τὴ ν κακίαν εἰς τὴ ν ἀρετὴν,
καί ἀπὸ τὸ σκότος τῆ ς ἀγνι^σίας ἐλευθερώνονται. Π ροσέχοντες δ ὲ π άλ ιν εἰς αὐτὴν, κα ὶ ἀκούοντες τ ὰ ς τιμω ρίας
καί κολάσεις, ὁπο.^ μέλλουν νἀ λάβουν οί κακοὶ, διὰ τὸν φόβον αὐτῶ ν, ά πέχουν άπὸ τὰ ς κακίας κ α ί τὴ ν σω-
τηρίιιν τους κατεργάζονται. ^ λ λ ὰ καὶ ^ ιθ^. τῆς έν ^α οδικ. λ ε γ ε ι, ὅ τι πρῶτον ἐν τ^ί λ ειτο υ ρ γία νὰ γ ίν ε τ α ι δ ι-
δαχὴ άπὸ τὸν επ ίσ κ ο π ο ν . '^νά γνω θ ι καὶ τὸν νή. '^π οστολικόν.

Κ Α Ν Ω Ν Κ ^-
'^.ποστολ. λἐ. , - ,
Μ ή ἐξέστω Ε π ισ κ ό π ω είς ὲτέρ α ν, τ η ν μ ή α ὐ τ ῶ προσ ή κο υ σ α ν π ό λ ιν , δ η μ ο σ ία ὸιὸά-
γ '. ^ σκει^,. Ε ί δέ τ ις φωραθείη το ῦ το π ο ιω ν , τ ῆ ς 'Ε π ισ κ ο π ῆ ς π α υ έσ θ ω , τ ὰ δὲ το ῦ Π ρεσβυτέρου
τ ^ ρ ^ '. ἐ ν ε ρ γ ε ί^ .
ιά. ι^ . ^ ^ ρ μ η ν ^ έ

Δέν εἶναι
ει ίάδεια φλέγει ό παρων Κ α νο ^ είν κάνέ^α ^π ίσ ^ιοπ ^ν νά διδάσκω παρρησία κα ὶ δ^μοσίι^ν ,εε^
^ν, ^χωρὶς
νην έπαρχίαν, , ^ δηλαδὴ τών γ, ν ω ^ ν Τοῦ κα τά Τόπον Ἐ πισκόπου, έπειδώ ή δ η ^^ σ ί α α ὕ τ ^ δ ιδ α σ ^ ο ιλ Ι α γ ί-
νεΤαι πρὸν ^ ι μ ία ν έκείνοι^, ων ^Τι τ ά χ α αύτὸν μεν εἶναι σοφὸν κά ὶ διδάσκαλον^ έκεῖνον δ ^ εἶναι ἄσ^φον καὶ
^μαθη^. ^οποιος δέ ἦθελε φαν^ νὰ κ ά ^ τοθΤο, π α ύ ^ ^ιὲν ἀ πὸ Τὸ ά ^ίω μ α Τῆ^ ^ π ισ ^ ιο π ^ ν , ^ ρ γ .^
μόνον τἀν ἱεροπραξἰ^ς τ ^ ἰΙρε^β^Τέρο^, ΙΙρ^σδιορέζει δ ὶ ό Κ αν^ν τὸ νἀ μ ὴ διδάσκω ὁ ξένον ^ ^ (Τ κ ο π ο ν δ η μ ο -
σία, δ^.αΤὶ ἐάνκαΤ^ ιδἰαν έρωτέ^^ τινεν αύΤὸν περὶ π ρ α γμ ά τω ν Τιν^ν, καὶ ἀ ποκ ρ ινετα ι, ο ύ χ ἀμαρΤάνει.
ἐνανΤιοθΥαι δὲ ὸ παρων Κανων Τῶ κθ^. τ^ν δ^, δ ιἁ Τἀ έν τ ῶ λέ. τι^ν ^ὶποσ τ^ είρημ ένα , ^ν κ α ἰ άνάγνω θι..

^Απος. κέ. της Οὶ ἐΤ^^ ἐγ κ λ ή μ α σ ι Κ α νονικ οῖς ὑ π ε ύ θ ι ^ ι γινόμενοι, κ α ὶ δ ιὰ το ῦ το π α ν τ ε λ ε ῖ τ ε , κ α ὶ δ ιη ^ .

ά. θ^. της ς ^. νεκεῖ καθαιρέσει .αποβαλλόμενοι^ κ α ὶ ἐν τ ῶ τ ῶ ν λ α ικ ῶ ν ἀ π ω θ ο ύμ ενο ι τ ό π ω . εἰ μ ὲ ν ἐκου-.
της Νεο- σίω ς πρὸς ἐπιστροφὴν ὸρῶ ντες, ἀθετοῦσι τ ὴ ν ἁ μ α ρ τ ία ν , δ ι' ἡ ς τ ῆ ς χ ά ρ ιτ ο ς ἐ κ π ε π τ ω κ α σ ι^
καισαρίας θ^.
Ι^ασιλ. γ^. ι^ . κα ὶ τ α ύ τ η ς τέλεον ἀ λλοτρ ίους ἐα υ το ὺς κ α θ ισ τῶ σ ι, τ ῶ το ῦ Κ λ ή ρ ο υ κειρέσθω σαν σ χ ή μ α τ ι.
λβ^. ν^. ο^. Ε ἰ δὲ μ ὴ τοῦ το αύθαιρέτω ς α ἱρ ή σ ω ν τα ι κα θά περ οἱ λ α ικ ο ὶ, τ ἤ ν κ ό μ η ν ἐπ ισ τρ ε φ έ τω σ α ν , ὡ ς
τ ἡ ν ἐν κόσμω ἀναστροφὴν τ η ς οὐρανίου ζ ω ῆ ς π ρ ο τ ιμ ή σ α ν τ ε ς .

^ ρ μ η ν ^ ί

Οι διἀ Κανονικά έγκλ^ματα^ πορνείαν^ θεΤέον, ^ μοιχείαν, ^ ά λ λ α ΤοιαῦΤα α μ α ρ τή μ α τα , τ ε λ ε ἶω ς κα ὶ παν.

ΤοΤινἀ καθαιρεθεντες, καὶ λ α ^ ο ῦ σ ^ μ α λ^μβάνονΤες ^ερ ^μ ένοι καἰ μ ε τ ά τῶ ν λα^κί^ν ἰσΤάμενοι, προστάζει
ὁ παρων ἰ^ανι^ν, ^ τι εἰ μέν α^ΤΟὶ θ ελ η μ α τικ ό ς μετανοήσουν, καἰ λάμνουν τε λ ε ία ν ἀ π ο χ ἡ ν τ^ ς αμαρτίας^ διά
Τών ^ποί^ν εχασαν τών χάρ^ν Τ^ν ^ερωσυν^ς, 1
κουρεόουσι Τάς τρ ίχα ν Τ^ ν κεφαλήν, ^Τοι ^ν ^χουν Τών λ ε -
γο^ένην π^^αλήθρ^ν .έν Τ^ κορυφή ώ ὁποί^ .^το σ χ^μ α καὶ σημε^ον τω ν Κ ^η^ικ ^ν ( ἰ ^, ί
^ δ^ θ ελη μ α - 1
λίαν Ιίχοντας καὶ προστασίαν λαοῦ^ εἰ δ^ τ^ῦτ^, ^ρὁδηλον ^τ^ γὰρ Ἱερο^νυμος γράφων πρὸς Δὁγουστ^νον, λέγει, παρακαλώ τ^ν
ὸἱ α^τοὶ εἶναι καὶ συμπροεστ^τε^ των ἐκκλησιων^ ^ορα κ^ὶ Στεφάνην σου. ^ομοίως. καὶ^ι^ ΔὁγουστινΟς ^γρα^ε πρὸς τὸν ^
μαρτυρίαν του ^ρυσοστύμον ^ἰς την του νή. Ἀποστολικ. πίσκοπον Προκουλλιανὸν, ^ὰ την ^μετ^ραν Στεφάνην ίνεται . Γ
σ^ι. καὶ τ^ν της δε, ^χι εἰς τ^ν τιμὴν του Ἀποστὁλου ΙΙέτρου^ι^ς λέγουσιν οἱ
1
( ) ^ παπαλήί^ρα^ ητις καἰ γάρραρα λέγεται, κατὰ τ^ν Ἀν.. δυτικοἰ, άλλὰ πρωτοτύ^ιως μεν κ^ὶ κυρίάς, είς ση^Αειον του σχή-
τιοχείας Ι^έτρον ἐν τ^ ^Ιρὸς Κυρουλάρ^ον ἐπιστολ^ ^ἶναι μί^ ματος τόν Κληρικόν, καθ^ ^ οὕτοι ἀπὸ τους μὴ Κληρικοὸς ^ν-
^τρογγ^λο^ιδης ^ουρὰ τ^ν έν τ^ κορι^ρ^ της κε^αλης τριχῶν, τας διέφερον, κατὰ τὸν παρύντα Κανένα, έπο^^Ι,^νως δε καὶ κατὰ
παρομοία μ^ στἐ^ανοη καἰ ^ί^ς λατινικά ἀλλὰ ^λη^ άλληγορικ^τερον τρύπον, εἰς τύ^ον του ἀκανθίνου στεφάνου του
της εκκλησίας, ^^ἀνατολικης τε κ^ὶ δ ^ τ ^ , καὶά^ὸ τον Κυρίου, καθ^ς έρμηνεύει ὁ ἄγιος Γερμανὸς έν τ ^ περὶ μυστι-.
παρύντα ^ε^α.ουται Κανὁν^, ^ ά ^ , το^ς ἀγίους .πατέρας, ὁ κης θεωρίας. Οἱ μ^ν ο^ν Κληρ^κοὶ τόν ἀνατολικόν ήμῶ^, ἀνε^
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΊ

^τικι^ δεν μετανοήσουν, ^ τρέφουσε τά^ ^ κ εφ κ λ^ς καθω^ ^αὶ ο^ κοσμιΚοἰ, ἱ^να άπὸ τὸ τ^
λ ^ κ ὸ ν αἰσχυν^μενοι, έλθουν π ο τ^ ει^ α^σθ^σιν τ ^ κακίαν τω ν, καὶ μετανοήσουν. Ἀ νά γνω θ ι καὶ Τὸν κε, Ἀ πο^
στΟ λικ^ν.

Ἀποστ . κθ^.
τῆς δ^. β^. της
Τ ο ὺ ς ἐ π ὶ χ ρ ή μ α σ ι χε^ροτονουμένους εἴ τ ε Ἐ π ισ κ ο π ο υ ς ἤ οὶουσδήποτε Κ λη ρικο ὺ ς, κα ι
^ - ^ .τ ῆ ς ^ .
Οὐ κ ^ τ ὰ δ ο κ ιμ α σ ία ν κ α ὶ το ῦ βίου αἶρεσ^ν, καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν. Ἀ λ λ ὰ κ α ὶ τοὺς δ^. έ. ιθ^. Ι^ασ,
^ ε ιρ ο τ ο ν ή σ α ν τ α ς . ἰ^ά. Γενναδίου
^ ρ μ η ν ε ί α^ καὶ Ταρασίου
^πστολ.

Π ροστάζει ὁ παρο^ν Κ αν^ν νά καθαέρωνται οι ^ π ίς κ ο π ο ι καὶ οἰ ^λλ οι ὸποιοιδητινε^ Κ ληρικοί χ ^ -.

ροΤονηθοί^ν δ ιά δύσ^ν χρ η μ ά τω ν κα ὶ δ^χι διά τὴ ν ά ξι^ τη τα καὶ ἐνάρετον ζωην αύτί^ν. ο^Ι μὁνοι δ^ α^τοὶ^ ἀ λλά
κ α ὶ οἶ χειροτΟ νήσαντε^ αυτούς. ^ρ ο ^ κ α ὶ τὸν κθ^. Ἀ ποσ τολικὁν. Ἀ νάγνω θι καὶ στέναξον, άδελφὶ^ ἐ ^ ^
Τήσει τῶ ν τοιούΤων καὶ τη λικ ούτω ν Κανόνων, ἐπ ειδ η τ ^ ν σήμερον τέτοια ^ λ ο Υ ^ ἐνεργεῖται ^ ^εμων(α, ^ ἀ ν
νά ^ τ ο μ ία ά ρ ετὴ , ^ α ὶ δχ^ θεοστυγη^ αἶρεσις, καθω^ Την δνομάζει ὸ άγιω τα το^ Γεννάδιον Ἀνἰσω^ κ α τ ά τά^
π ερ ιλή ^ει^ τῶ ν ἱερ ^ν κανόνων, ζ η τ ή ^ τινά^ τ ά εκκλησιαστικά πρά γμ α τα τ ^ ένεστωση^ καταστάσεων, βέβ αια
ά π ο ρ ε ῖ, καὶ δέν ευρίσκει παρ^ιμικράν ὸμοίω^ιν τῆ^ προτέρας κατασάσεων εἰν τὸ νά δυνηθ^ νά θ ε ρ α π ^ ύ ^ την
ἀπορίαν το υ .Δ ι^τι ὅλοι οἰ ἐ^κλη σ ια σ τικ οὶ π α ρ α ν ^ ω ς λαμβάνουσι τ^ ν τάξιν, καὶ ο^,οίω^ ζ^σ ι καὶ τ ε λ ε υ τ ι^ ι
το υ το και ὸ κλοιὸ^ τῆ ν δουλεἱα^ εκ τείνετα ι καὶ ^ροβ^ιίνει δριμύτερον, ^ μ ε ^ ὅμων άναισθ^τοῦμεν, καὶ άναιδέ..
σ τερα παρανομ οῦμ εν .

Π ερὶ το ῦ μ η δ έ ν α τ ῶ ν , ε ἴ τ ε Ἐ πισκοΤ^ων, ἤ Π ρεσβυτέρω ν, ἤ Δ ια κ ένω ν, τ ῆ ς ἀ χρ ά ντο υ Ι ^ ποστ. κ^, Λ

^ ε τα διδ^ν τ^ Κ ο ιν ω ν ία ς, π α ρ ὰ το ῦ μ ε τέ χ ο ν το ς εἰσ π ρ ά ττειν τ ῆ ς τ ο ια ύ τ η ς μ ε τα λ ή ψ εω ν χ ά ρ ιν , της δ^.β^. της
ς^. κβ^- της
β ο λο ὺ ς, ἤ εἶδος τ ὸ οὶονοῦν. Ο ὐδὲ γ ὰ ρ π επ ρ α μ ένη ἡ χ ά ρ ις , οὐδὲ χ ρ ή μ α σ ι τὸν ἀ για σ μ ὸ ν τοῦ δ^. ιέ. ι^ο
Ιν ε ύ μ α τ ο ς μ ε τ α δ ιδ ό α μ ε ν , ἀ λ λ ὰ το ῖς ἀ ξίοις τοῦ δώρου, ἀ πα νουρ γεύ τω ς μετα δοτέον. Ε ἰ δὲ Ι^ασ. ί-ά Γεν- .
^ανείη τ ις τ ῶ ν ἐν Κ λ ή ρ ω κ α τ α λ ε γ ο μ έ ν ω ν , ἀ π α ιτ ῶ ν ω μ ετα δίδω σ ι τ ῆ ς ἀ ^ρ ά ντο υ Κ ο ινω νία ς, ναδ.καὶ Ταρα^
σίου ^^πιστ.
Ο οὶονοῦν εἶδος, κ α θα ιοείσ θω , ὡ ς τ ῆ ς Σ ίμ ω ν ο ς ζ η λ ω τ ὴ ς π λ ά ν η ν κ α ὶ κακουργίας.

^Ο παρων Κανων διορίζει, ^ τι ^ιἀνένα^ επ ίσ κ ο π ο ν , ^ Πρεσβύτερο^, ^ Διάκονο^ ( ἰ ) ν ά ^ ζΥ^τ^ χ ρ ε ω σ τ ικ ά

πιτηδεύτως κείροντες άνωθεν, καὶ κάτωθεν ὁλίγον την κέμην^ λειὁτητα χωρισθῶσιν ἀπὸ αὁτην^ καἰ μετανοήσουν, οἰ^τοε νὰ λαμ--
σταυροειδῶς δηλ. καὶ εἰς το μἐσον ἀφίνοντες ^κουρον, καὶ δ^ ο- βάνουν πάλιν τὸ σχημα τσῦ Κλ^ου, ^περ ἀπέ^αλον. δ^ τοῦτο
λου ἀδιάφθορον, ο^τω την σή^^.ερον ἀφιλοπραγ^νως καὶ ἀκαλ- δηλον .^Ιτι οἱ τοιοῦτοι, καὶ εἰς τὸν τ^πον τῶν ἰερωμένων ἀνε^^-
λωπίστως ποιοῦσι την παπαλήθραν ταύτην^ οἱ δ^ δυτικοὶ, ἐπει- βάἰ^οντο, καὶ εἶχον τἦν κατὰ τ^ν καθέδραν καὶ στάσήν τιμήν,
δη καὶ κάμνουσι ταύτην πρὸς καλλωπισμόν, άνωθεν και κάτω- Καὶ κατὰ τοῦτο πάλιν συμ^ι^ονται ο ά. καὶ β^. τη^ ἐν
θεν ξυροῦντες την κὁμην, καὶ τὸ μέσον συνεχῶς κατατέμνοντες, κ^ρ. ὁ θ^. καὶ ί. της ἐν ^εοκαισαρ. ὀ καὶ κ ^. τη^ ^ιαρο^-ς
.κ α ὶἀ ν ^ ιο ν ποιουντες αὁτ^ν, με τῶν ὰγίων την στεφάνην, διὰ σης, και ὁ κ^. ^ασ^λείου. οἱ λέγοντες οτ^ οἰ κ^ετα^ι^α^ὁμενοι
τοῦτο ^άξιμος ὀ ^αργούνιος ἐν τ^ λέ. σημειώσει, εἰς τους Κα- ἀπὸ την ἱερωσύνην νὰ ε^ουν την κατὰ την καθέδρ^ν κα^ στά..
νὁνας της έν Ἀντιοχείφ, πορνικὸν στέφανον την παπαλήθραν σιν, καὶ ὰπλῶς μὁνην την έξωτερικ^ν των ἱερωμένων τιμην, περὶ
.
των Λατίνων ^νδμασεν ^ορα τον Δοσίθεον ἐν τ^ Δωδεκα^ί^λ. ἦς .^ρα την υποσημείωσιν του κς^. της παροι^σης.
78
σελ. ^ . ^Οτι δε πρέπει νὰ ποιοῦσιν^ἐν τ^ κορυ^ την τοιαύ- (^) εΤδσον ἀπὸ τὸν παρδντα Κανὁνα, οσον καὶ ἀπὸ τὸν νή.
την στεφάνην, καὶ οἱ καί^ ήμας Κληρικοὶ^ ἄς τὸ μάθουν ἀπὸ τὸν της ἰδίας ταὁτης ^υν^δου συνάγεται, οτι καὶ οἱ Διάκονοι ἐμε-
Κανένα τοῦτον. Ου γὰρ δίκαιον ^ ια αἰι^νια μεταίρειν, α ^εντο τάδιδαν εἰς τους λα^ιο^ς τὰ θεια μυστήρια. ^ο^εν ἀκολο^θως
.
οἱ Πατέρες '^μων Σημειι^σεως δε ^ξια εἶναι δύω πράγματα ἀπὸ μὲ τούτους καὶ αἱ ἀποστολικαὶ Διαταγαὶ, ^ι^λ. ή. κεφ. κή. λέ^
τοῦ παρὁντος Κανὁνος, ενα, ^τι οἱ δ^ὰ κανονικὰ. ἐγκλήματα κα- γουσιν, ^τι,. ἀφ^ ο^ λειτουργήσω ὀ ^.Δρχιερευς, ^ ὁ ^Ιερευς^ λαμ^
θα^ρὁμενοι ερωμένοι πρῶτον μεν ἀ^έβαλον τὸ σχημα του Κλή-. ^άνει ἀπὸ α^τους τὰ μ^στ^κα δ Διάκονο^, καὶ τὰ μεταδίδει
ρου^ καὶ ο^τως ἐρρί^τοντο εἰς τὸν τὁπον τ^ν λα^κων (ἀνοίκειον εἰς τὸν λαὸν^ ^χι πως εἶναι ἱερεὸς, ἀλλ^ ι^ς διακονῶν εἰς τοὸς
γὰρ ἦτο με τὸ του Κλήρου σχημα νὰ στέκων^αι με το^ς λαι- ἰερεις. .τοῦτο. δε το ^γον του Διακένου. κυρίως μετέδιδεν ἐκ του
κούς). δ^ δ καὶ δ Ι^αλσαμο^ν ^ρμην. του μδ^. του βασιλείου λέ- .ποτηρίου, κατὰ τὰς ιδίας Διατα^ὰς ^ιβλ. ή. κεφ. ιγ^. ὁ Διάκο-
γει, δτι οἱ καθαιρεθέντες μετασχηματίζονται καὶ κατὰ τοῦτο νὁς φηοι, κατεχέτω τὸ ποτήριον^ καὶ ἐπιδιδοὺς λεγέτω. ^Ιμα
.
συμβιβάζονται, καὶ ὁ κἐ Ἀ^οσ^ολικὸς, ^ιαὶ ^.γ^. του βασιλείου, Χ ριστοί Ποτήριον ἰ^ωης.^ ^οῦτο αὁτὸ μαρτυρεί καὶ ^ Κυπρια-
καὶ οσοι ^λλοι Κανδνες λέγουν, ^τι οἱ καθ^ρημέΥοι νὰ ρίπτωνται ν^ς λ^γφ έ. πωὶ ἐκπεπτωκδτων^ καὶ δ ^Αμ^σιος ^εδιολάνων
εἰς τον τὁπον τῶν λαΤκῶν. Καὶ ^ιλλοι, ^τι . οἱ καθαιρεθέντες. αὀ- τέμ. ά- περὶ των καθηκὁντων, καὶ Ιωάννης ὁ ^ρυσδστομος,
το^, ἐὰν θεληματικῶς ύστερον μισήσουν την. ἀμαρτίαν^καἰ μ^ τε^ δμιλ, πγ^. εἰς τ^ν Ι^ατ^αιον. ^ῦρα τὸν ^ γ έ ν τ η ν σελ. θ^. ο ἰ 3
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ἀ πὸ ἐκείνους ὁποῦ μεταλαμβάνει τ ὰ θεῖα μυστήριέ παράδες, ^ ἄ λ λ ο τ ι κ^.νενα εἶδο ς, κ^ ν κ α ὶ τὁ ἐλάχιστον

.
εἰὴ, χάριν τῆς θείας μ ε τ α λ ή ψ ε ις ^ ιό τ ι ἠ χά ρις τῶ ν μυστηρίων δὲν π ω λ ε ῖτ α ι, οὐδὲ μ ὲ τ ὰ ἄσπρα μ ετα δ ίδ ο μ ε^
τὸν ἀγι^ισμὸν τοῦ Θείου Π νεύματος, ἀ λ λ ὰ ἀδω ροδοκἠτω ς, εἰς τοὺς ὰξίονς ^ντας α ὐ το ῦ . δ ιὰ το ῦ το γὰ ρ καὶ δω -
ρεὰ π^ιρἀ τοῖς πολλοῖς όνομάζεται ἠ θεία Κοινωνία, δ ια τ ὶ χ ^ ρ ὶς δῶρα μ ε τ α δ ίδ ο τ α ι, κ α τ ὰ τὸ ν ί^αλσαμῶνα,
^Οποιος δὲ τρῦτο ἤ θελε κά μ ει, ἀς κιεθ^κίρεται, ὡς μ ιμ η τ ὴ ς γινόμενος .τ ῆ ς π λ ά νη ς κα ί αίρέσεως το ῦ ^ίμωνος
^ά^ου. ὅστις ἐνόμισεν, ὅ τι π ω λ ε ῖτ α ι μ ὲ άσπρα ἠ χάρις τοῦ Παναγίου Π νεύματος. '^ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ τὸ κθ'^
Ἀ πο^τολικόν.

^ποσ τ. μ ^ . Μ ὴ ἐξέσ τω τ ιν ὶ τ ῶ ν έν ὶε ρ α τ ικ ῶ κ^ιτ^ιλεγομ ένω ν τ ά γ μ ^ τ ι , ἤ Μονο^.χῶν^ ἐν ὶ π π ο ^ ρ ο μ ί ^

μγ^. τῆςς^. ἀν^έναι, ἤ θυ μ ελικ ῶ ν π ^ ιγ ν ίω ν ἀ ν έ χ ε σ θ ^ ι. Ἀ λ λ ^ εί κ α ί τ ι ς Κ λ η ρ ^ κ ὁ ς κ λ η θ ε ίη ἐν γ ά μ ω ,
ξ ^ .ξ ^ .τ ^ ^ .
κβ^ της Δαοδ. ὴ ν ίκ α δ ' ἄ ν τ ὰ πρὸς ἀ π ά τ η ν εἰσέλθοιεν π ^ ί γ ν ^ , ἐξ^νοιιΤ τἡτω , κσ.ὶ π α ρ ^ υ τίκ ^κ ἀ ν ^ ω ρείτω , χ
γ^.νδ^.τἦςΚαρ. ο ὕτω τ ῆ ς τῶ ν Π α τέρ ω ν ὴ μ ῶ ν προστο^τούσης δ ι δ ^ ι σ κ ^ λ ί ^ εἰ δἔ τ ι ς ἐ π ὶ τ ο ύ τ ^ ἀ λ ῶ , ἤ π ^ υ -
ι^ . ο^.
σ ά σθω , ἤ καθαιρείσθω.
^ ρ μ η ν ^ ί ο^

Δὲν εἶναι ἄδεια, ^ιαθω^ λ έγει ὸ παρο^ν Κ ^ ν , κανένα ^ερω μένον, ^ ΙἱΙοναχὸν νἀ π ^ γ α ίν ^ ει^ τ ο ^ τό-
που^ ἐκείνου^ ὸποί^ τρέχου^ιν οέ ἄνθρωποι μ^ ^ λ ο γ α , ^ νὰ β λ έ π ^ , κ α ὶ νἀ ^κ ο ὕ^ τ ἀ γι^ναι^ιοπρ^π^ παιγνί^
δ ια . Ι^ἰ δ^ καὶ ^θελ^ ^ιαλεσθ^ εἰ^ γά μον κ^νένα^ Κλ^ρικὸ^, νἀ π ^ γ α ίν ^ μεν, ὅμω ^ ^ ν ^θ ελο ν ^λθΟυν δια ν^
π αύουν Τἀ Τ ο ι α ί ^ ά π α τ ^ λ ἀ καὶ σατανικἀ παιγν^διο^, παρε^θὺ^ νἀ ἀσ^κωνΕΤαι κ α ὶ ν^ άναχ^^ρ^, καθι^^ προ^.
σ τά ζει ^ διδαί^καλί^ τί^ν Πατέρων, δ η λ . ὸ νδ^ Κο^νο^ν τ ^ ἀν Α αοδικ. ^ ν ύ δ ο υ (ά γ κ α λ ὰ κ α ὶ ἐκεῖνο^ προ^θέτ^,
^τι μ η ^ε ἄ λλα ς ^εω^ία^ γινο^ιένα^ είς τού^ γάμου^ κα ὶ δεῖπνα δ έν π ρέπει νἀ β λεπο νν οἰ (ερω μένοι, καὶ ^Τι
π ρέπει νἀ άνα^ωροί^ν, καὶ πρὸ τοθ άκόμΥ^ νἀ ἔλθ^υν τ ὰ παιγνίδια)^ ὅποιο^ δ^ π ια ^ θ ^ το θ το ποι^ησα^, ^ ν^
παΟη ^ νἀ καθαίρ^Ται

Της δ^. ι^ . ΙΙ Πρὸς το ῖς ἄ λ λ ο ις ἄ π α σ ιν ἀνα νεοῦμ εν κ α ὶ τὸ ν Κ α ν έ ν α τὸ ν δ ια γο ρ εύΟ ντα , τ ὰ ς κ α θ ' ἐκά^

ρκθ^ ρ ^ ^ σ τ η ν ἐκκλησί^ιν ἀ γρ ο ὶκ ικ ὰ ς π α ρ ο ικ ία ς , ἤ ἐ γ χ ω ρ ίο υ ς , μ ένειν ἀ π ^ ρ α σ α λ ε ύ τ ο υ ς π α ρ ὰ το ῖς κ α -
τέχουσ ιν οιὐτὰς ἐπισ κόπ οις, κ α ὶ μ ά λ ι σ τ α οὶ τ ρ ια κ ο ν τ α ε τ ῆ χρ ὅ νο ν ἀ β ιά σ τ^ ^ ς δ ια κ α τέ χο ν τα ς

δὶ μεταλαμβάνοντες ἐκ του ποτηρίου ἐσπδγγιἰ^ον τὰ στύ^εατα
αυτῶν εἰς τὸ ^οράριον του Διακόνου, διὰ τ^ν ὁκοίαν χρείαν καὶ
ἐφόρει αὁτ^^ ^ς θέλομεν εἰπε^ ἐν τ^ κ^ο Λαοδικ, ^ ἶπ α κυρίως,
διατὶ ὁ ἄ^ιος Ἱουστῖνος, ἀπολογία λέγει, δτι οἱ Διάκονοι
ἐκοινι^νουν τους άλλους, καὶ ἀπὸ τον ἄ-^ιον ^ρτον. ^οἰ καλού-
μενοι παρ^ ήμιν Διάκονοι διδύασιν ^κάστω των παρόντων με-
ί
ταλαβεῖν ἀπὸ τοῦ εῦ^αριστηθ ντος ἄρτου καὶ ο^νου καὶ ἰ^δατος,
καὶ τοῖς ου ^αροῦσιν ἀπο^έρουσι.^ Τοῦτο μαίνεται νὰ δηλοι καὶ
ὀ της ἐν ^γκύρ^ι.
(^) ^ κ του Καν^ος τούτου γίνεται φανερὸν πῶς πρέπει νὰ
καθαίρωνται ἀπαραιτήτως οἱ Πνευματ^κοὶ ἐκεῖνοι, ο^ οποίοι πο-
ρισμὸν ^γούμενοι τ^ν ευσέβειαν, κ^τὰ τὸν Παῦλον, καἰ χριστο-
κάπηλοι ^ντες. ^ητοῦσι χρεωστικῶς ἀργύρια ἀ^ὸ τους ἐξομολο-
γοομένους αὸτοις χριστιανούς^ καὶ ο^τω δίδουσιν άδειαν εἰς αυ-
τους. ^αὶ ἀναξίους ^ντας, νὰ κοινωνοῦν τὰ θε^α μυστήρια. Ἀ -
σέ^εια μεγαλωτάτη, τ^ν ὁ^οί^ν ἐλἐγχει κ ^ έλεεινολογει εἰς ^να
του λόγον ό σο^τατος καὶ θεολογικι^τατος ^Ιωσ^ ὁ ^ρυέννιος,
λέγων, ^τι αί^τη ἐστὶν αἰτία, ὁ^οῦ αἰχμαλωτίσθη το γἐνος τῶν
ό^οδόξων ^^.ῶν^ καὶ παρεδόθη τὰς χειρας των ἀ σ ε^ ν καὶ
ἀθέων Ἀγαρηνῶν. Τί μοὶ δίδε^ καἰ νὰ συγχωρήσω νὰ κο^
νωνή^ς , Καὶ τί ^ίλλο εἶναι τοῦτο, πάρεξ ἐκε^νο ό^οῦ ε γ ^ κ^ὶ
ό βούδας εἰς τοὸς Ἱουδαίους, ^αραδίδωντ^^ τὸν Κύριον- ^Τί μ ^
θέλετε δοῦναι, κ^γἐ^ ὸμ^ν παρ^δι^σο^ αυτόν Πανιερι^τατοι ^ἰ-
γιοι Ἀρχιερεῖς, ἐπιμεληθ^τ^, δ^ ά-^ά^ην Θεοῦ, νὰ ἐ ξ ο λ ^ υ θ ^
ἀπὸ τὰς ἐπαρχίας σας τοιουτο μέ.^ κακὸν, τὸ όποιον κάμνει νὰ
πωλῆται καθ^ ^κάστην, ὁ ^ α ξ ὀ^^ρ τ^ῦ ^^ῶν ^ω λ η θ ^
γλυκύτατος ^ησοῦς χριστός.
(^) Ι^ἰ δ^ καὶ ὁ Ι^αλσαμων ἐν τ ^ έρ^^ιηνεί^ τον παρόντος Κα-
νόνος λέγει ^ τ ι τὰ τοιαῦτα θέατρα και παίγνια ^μ^οδί^νται μό-
νον είς τὰς Κυριακὰς καὶ τὰς μεγάλας ^ορτὰς, ^ύχὶ δε καὶ εἰς
τὰς ο^λλας ημέρας, συμπ^ραίν^ τουτο ἀπὸ ἐκει^ ὁποῦ λέγει ό
ο^. Καρθ. οτι τὰ θέατρα ταυτα πρ^π^ι νὰ μ^τατ^θουν εἰς ^ἶλλας
ἦμέρας, λέγομεν^ προηγουμένως μ^ν κσ.ὶ π ^ τ ω ς , ί^τι ό νά. τῆς
Οἰκου^εενικ^ς ταύτης ^υνόδου^ ^ εὶπομ^ν, ἐ μ π ^ ί^ ι νὰ μὴ γί-
νωνται^ οχι εις αλλας ^ ν ^ ρ α ς , εἰς αλλας δε οὕ, ἀλλὰ καθό-
λου καὶ μ ὶ ^λην την τ^λςιότητα. Ἱ^π^^.^ν^ δ^ καὶ διατί ^
ἰδία ἐν Καρθ. έν τ ^ ι^ . Κανόνι αυτης λ,.γ^ι, ἀ-ὶ και πάντοτε
κηρύττεται εἰς τοὁς χριστι^^ὺς ^.ους νὰ μη πλησιά^υν, ^που
ί
εἶναι ^λασφημίαι καὶ οιλλα ιτο^ια τὰ διὰ τ^ ν το^ύτων θιά-
τρων γ ιν ^ ν α . Δ-γομ^ν δ^ καὶ τὰ τ^,ῦ μ^.,^άλου Ι^ασιλ,.ίου (δρ^^
.
κατὰ ^πλάτ κ^). Κάν^να κατηγορημένον πραγμα καθ^ έαυτ^Ι
δεν ^ π ο ρ ςι νὰ γέν^ ποτ^ καλ^ν διὰ τὸν κα^^ν ὁποῦ γίνεται.
ἰιΟυδεν τῶν κατεγν^μ^νων δύναται εἶναι '^^.ίν ^ρ.^ς κ α ^ ν ^πι-
τήδειονΙ^. ἐπειδ^ δ^-τὰ θεἐ^ιρια ταῦτα καἱ θέατρα ἐ..ἶναι κατηγο-
ρη^εένα, λοιπὸν οὁδε εἰς τὰς ἀνεἐ,ρτασίμους ^ε^ρας γ ι^ ε ν ^
ἐπαινετὰ εἶνα^ καὶ καλά- δαιμονι^η ^ὰρ ταῦτα ι^ργα εἶναι. Δέ-
^.
γει δε καὶ ό Χρυσόστομον (όμιλ. ιβ εἰ^ την ά. ^ρ^ς Κορινθ.
σελ. 318 . του γ^. τ ^ ) κα ὶμή μοι λέγε την συνήθειαν. ^ ἰ μεν
γὰρ πονηρὸν^ μηδ^ ἄπαξ γινέσθω^ εἰ δ^ καλὸν, γινέοθω. ^Πτοι
ἄν ^ναι κακὸν τὸ πραγμα^ ἄς μ ^ γίνεται μηδὲ μίαν ^οράν. ^Ιχι
καὶ εἶναι καλὸν^ ἄς γίνεται πάντοτε. ^Ο αὀτὸς δ^ Χρυσόστομος
πομπην του σατανα όνομά^ει τὰ θέατρα καὶ ἰπποδρόμια (λόγ,.
ς
κο εἰς τους ἀνδριάντας σελ. θ^θ. τ^ῦ ^ τ^ιε). και π ά λ ι ν ό ^
τὸ^ λέγαι, εή ἐν τοις θεάτροις διατρ^η^ πορνείας, ἀκολασίας,ἀ^^
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ κ ο ν ό μ η σ α ν . Ε ἰ δ ὲ ἐν τὸ ς τ ρ ιά κ ο ν τ α ἐτ ῶ ν γ ε γ έ ν η τ α ι τ ις , ἤ γίνοιτο, περὶ α ὐ τῶ ν ἀ μ φ ισ β ή τη σ ις , ἐξεῖναε

^τοῖς λέγουσ ^ν ὴ δ ικ ῆ σ θ α ι π ερ ὶ τ ο ύ τ ω ν κινεῖν π α ρ ὰ τ ῆ Σ υ^όδω τ ῆ ς ἐπ α ρ χία ς.

^ ρ μ η ν ε ί ^

π α ρ ^ ν Κσνὡν άνανεο^ τὸν ιζ^, ΤΥ^ δ^. ^ν καὶ ἐκθέτ^ι α ύτο^εξει. ^χ ι ^μων ἰ^λον, ά λλὰ μέρος ἐκείνου, δι^
^ κα ὶ ὅρα Τών έρμηνείαν Τούτου έκε^.

ΙΙρ εσ βύτερ ον, τ ὁ ν κ^ετὰ ά γ ν ο ια ν ἀ θέσ μ ω γ ά μ ω π ερ ιπ α ρέντ^ , κ^θέδρο^ς μ ὲν μ ετέχειν, Ἀποστ.ιθ^. της.
^ ι,^ ὰ τ ὰ ὺ π ὸ το ῦ ἱεροῦ Κ ^ ν ό ν ο ς ὴ μ ῖν νομ οθετη θ έντα , τ ῶ ν δὲ λ ο ιπ ῶ ν ἐνεργειῶν ἀπέχεσθ^ιι. ς^. γ^. τ ^ ^ ε -
οκαισ. β^. τοῦ
Ἀ ρ κ ε τ ὸ ν γ ὰ ρ τ ῶ τοιούτ^ρ ὴ σ υ γ γ ν ώ μ η , εὐ λ ο γεῖν δὲ ἔτερον τὸ ν τ ὰ οἰκεῖα τη μ ε λ ε ῖν ὀφεί- βασιλείου κγ^.
λ ο ν τ α τ ρ α ύ μ α τ α , ἀνα κόλ ουθον. ε ὐ λ ο γ ί^ .γὰρ, ἁ για σ μ ο ῦ μ ετά δο σ ίς ὲσ τιν. Ὀ δὲ τοῦτον μ ὴ κ ^ . οή.
^ χ ω ν , δ ιὰ τ ὸ ἐκ τ ῆ ς ἀ γ ν ο ί^ ς π α ρ ά π τ ω μ α , π ῶ ς ὲτέρω μ ε τα δ ω σ ει ^ ἰ^ήτε τοίνυν δ η μ ο σ ία , μ ή τ ε ἱδία εύ^
λ ο γ ε ίτ ω , μ ή τ ε τ ὸ σ ῶ μ ^ το ῦ Χ ρ ισ τοῦ διοινεμέτω ἐτέροις, μ ή τ ε τ ι ἄ λ λ ά λ ε ιτ ο υ ρ γ ε ίτ ω , ἀ λ λ ' ἀρκούμενος τ ^
π ρ ο ε δ ρ ία , π ρ ο σ κ λ ^ .ιέ τω ὲτέροις, κ α ὶ τ ῶ Κ υρ ίω σ υ γ χ ω ρ η θ ῆ ν α ι α ύ τ ῶ τὸ ἐκ τ ῆ ς ἀγνοίσ.ς ἀ ν ό μ η μ ^ - Π ρόδη-
^ ο ν γ ὰ ρ , ὡ ς ὁ το ιο ῦ το ς ἄ θεσμος γ ά μ ο ς δ ι^ιλ υ θ ή σ ετα ι, κ α ὶ ούδ α μ ῶ ς ὁ ἀ νὴ ρ μετο υσ ί^ν ἔξει πρὁς τ ἡ ν δ^
η ς ὶε ρ ᾶ ς ἐν ερ γεί^ ς ἐσ τέρ η τ^ιι.
^ ρ μ ^ ν ^ ί ο ^

Κανων ο^Τον εἶναι ό ^διος κζ^. Το^ μεγά λου ἰ^ασιλείου^ ^ΙσΤις και διορίζει, ^Τι ό ^ ρ ε υ ν έκε^νον, όπο^ έν
ἀ γ ν ο ία ύπανδρεύθη μ ὲ κ^ μ μ ία ν συγγένισσαν Του, αύΤὸς, ἐπε.δ.^ καὶ Τών συγγένειαν αύΤών δέν ^ει^ρ ε, διά ΤοῦΤο

σελγείας ὰπάσας ^τεκε. Καὶ ή της ^ἱμίλλης τῶν ιππων θεωρία,
μάχας, λοιδορίας, καὶ πληγὰς, καὶ ύβρεις, και ἀπεχθείας δ^ηνε.^
κείς έπήγαγε.^ (λὁγ. ιέ. εἰς τους ἀνδριάντας σελ. του ^.
τ^μ.^ ορα καὶ τον λὁγον, ὁ^οῦ ἐ^ίτηδες κάμνει ^ῶς ^ὰ μη ^λη-
σιάἰ^ τινὰς εἰς θέατρα, οτι ταῦτα κάμνο^σΙ τους ἀνθ^ῶ^ιους
8
μοιχους τελείου^ ^ λ , θ. του ἐ. τόμ.).
( '^) Ἀ π ὸ το^παρ^ντος Κανὁνος ἀποδε^κνύετα^, οτί ολοή οἱ
ἱερεις, ὁπο^ ^ καθαιρεθοῦν της ἱερωσύνης διὰ ἐγκλήματά των
φανερὰ, ^ καὶ παρὰ πνευματικοῦ Πατρὸς συμβουλευτικές ἐμπο-
δισθοῦν διὰ ἀμαρτήματά των κρυφὰ, καὶ της ἱερωσύνης καθαι-
ρετικὰ, ε^τε και παρ^ ^αυτῶν ύπὸ του συνειδὁτος ἐλεγχὁμενοι
παραιτήσουν τὰ της ἱερωσύνης, οἶ,τοι^ λέγω, πάντες δεν δύναν-
ται,οἰ^τε νὰ εὁλογοῦν, οὕτε νὰ ἀγιά^ουν, ουτε ^ιλλην κ^μμίαν
ἱεροπραξίαν νὰ ἐνεργοῦν, οΙ^τε κρυφὰ, ο^τε φανερά. Ι^ἰ δε τοῦτο,
^ρα ο^δε νὰ ψάλλουν ἀγιασμους οἱ τοιοῦτοι δύνανται, οντε νὰ
μεταλαμβάνουν τινὰ^ ουτε παρακλήσεις, ἦ ^α^τίσματα, ^ εὁχέ-
λαια, ^ ^ιλλα τοιαῦτ^ε νὰ ἐνεργοῦν^ ἐπειδη εἰς ολας ταύτας τὰς
ἱεροπραξίας, ευλογίας καὶἀγιασ^^οῦ μετάδοσις γίνεται, τὸνδπο^ον
ἀγιασμὸν αὁτοὶ δέν εχουσ^, κατὰ την περίληψιν του Κανύνος
τούτου, ἀλλ^ ουτε νὰ δέχωνται λογισμούς καὶ .,^νευματ^κοὶ νὰ
^.
γίνωνται δύνανται οἰ το^οῦτο Διύτι κατὰ τον Θεσσαλονίκης
Συμεού, (ἀποκρί^. ιά.)^ ὁ δεχύμενος λογισμους πρέπει καὶ νὰεὀ-
λογ^, καὶ συγχωρητικην ε^χ^ν νὰ λέγ^^ καὶ νὰ λειτουργά, καὶ
ί
νὰ μεταλαμβάν^ τους ἐξομολογουμ νους, καὶ νὰ μεσιτεύη ὀπέρ
τῶν μετανοούντων, καἰ συντύμως εἰπειν, ὁ ΙΙνευματικὸς χρειά-
ἰ^εται νὰ εχ^ ένεργοῦσαν την ἱερωσύνην, κατὰ τὸν Κίτρους (καὶ
^.
^ α την υποσημείωσήν του λθ Ἀποστολικοῦ). ^οτι δ^ οἱ ἀνω-
τέρω ταυτα νὰ ένεργοῦσι δεν ήμποροῦν, τοῦτο δεικνύεται ἀπὸ
^.
πολλά. Α δ ^ τ ὶ ἄν ^ έν ἀγνοί^ εἰς γάμον παράνομον πεσ^ν
ἱερεὸς, ταὀτὸν εἰπε^ν,-ὁ ἀκουσίως ἀμαρτήσας (ἀκούσιον γάρ ἐστι^
κατὰ τὸν Νεμ^ον^ ^ τὸ ἐκ ^ίας, ^ τὸ ἐξ ἀγνοίας γινὁμενον) δεν
δύναται ο^τε νὰ εὁλογ^, ο ^ νὰ ἀγήά^^ ^ ά^λλην τινὰ ἰερατι-
κ^ν ἐνέργειαν νὰ πράττε κατὰ τὸν Κανδνα τοῦτον, πὁσιρ μαλ-
ι
.λ^ν τα^τα δ ν δύναται νὰ κάμν^ δ διὰ έκούσιον ἀμάρτημα κα­
θαιρετικὸν της ἱερωσύνης καθαιρεθεὶς^ ^ παραιτησάμενος;
ἄν ὁ γο Κανιών της παρούσης συνόδου, τοῦτον τὸν ^ιον Κανύνα
ς του βασιλείου ἀνα^έρων, διορίζει ^τι νὰ μη εὁλογοῦν, ^ νὰ ἀγιά--
ἰ^ουν οἱ πρὸς καιρὸν ἀργι^μενοι, π^σιρ μαλλον δεν δύνανται νὰ
ενλογοῦν, ^ νὰ ὰγιά^ουν οἱ καθαιρεθέντες, ^ παραιτησάμενοι^
^ἰπαξ ^χοντες διαρκῆ την δίκην της καθαιρέσεως,κατὰτὸνγ^.τοῦ
βασιλείου, καὶ μ^ δυνάμενοι πλέον νὰ έπανέλθουν εἰς την ἱερω-
σύνην, ἀφ^ ἦς ἐξέπεσον , Γ^. δτι ὁ ή. Κανων τοῦ Νικολάου ἐμ..
ποδίζει τον ἀφ^ έαυτοῦ παραιτησά^νον τ^ν ἱερωσύνην, ουτε
τὸ, Υ^ὀλογητὸς ὀ ^εὸς νὰ προλέγω, ουτε τὸ, ^ριστ^ς ὁ ἀληθη-
νὸς νὰ έπιλέγΥ^ ο^τε εἰς το ^ῆμα νὰ μεταλαμβάν^, οἰ^τε κἄν
με θυμιατὸν νὰ θυμια, ἀλλὰ νὰ τάττεται είς τόπον τῶνλαΙκῶν^
καὶ ἄν καὶ ἀπὸ τὸ νὰ θυμιῶσι τους ἐμποδί^ει, πέσ^ρ μαλλον
ί
ἀπὸ τὸ νὰ εὁλογοῦν,.καὶ νὰ ἀγιάἰ^ουν, καὶ τὰς ἀνωτ ρω ἱερο-
^αξίας, όπου ε^πομεν, νὰ ένεργοῦν ; Ι^ἰ δ^ ^αὶ ό θ^. της έν
^ἰεοκαισαρ. λέγει οτι ὁ ἰερευς ὁ^ου κάμει ἀμαρτίαν σαρκικών
προ της χειροτονίας, καὶ τ^ν έξομολο^^θ^, αῦτὸς νὰ μ^ προσ^έ-
ρ^, ήτοι νὰ ἱερουργ^, νὰ μένν^ δε δμως ^ς τὰ λοιπά. ἄν, λέγω,
ὁ Κανων αὀτὸς τοῦτο λέγ^, εἰς τὸν ὁποῖ^ον μόνον Κανένα ἐπι-
στηρίζονται έκεῖνοι, όπου θέλουν ὅτι οἱ διὰ τὰ ἀμαρτήματά των
παραιτούμενοι την ἰερωσύνην νὰ εὁλογοῦν καὶ νὰ ἀγιά^ουν, καὶ
τὰς ἀνωτέρω ἱεροπραξίας νὰ ένεργοῦν, ημείς τον ^ἰρμηνεύομεν
κατὰ τὸ ἀληθ^ς α^τοῦ νύτ^εα, τὸ σύμφωνον καὶ με το^ς λοιπους
Κανύνας. ^οταν λοιπὸν ὀ Κανων λέγν^, νὰ μ^ ἰ^ρ^ργ^ ό τοιοῦ-
τος ἱερευς, μ α ^ με την ἱερουργίαν τήν ἀνωτέραν καὶ καθολι-
κωτέραν ένέργειαν της ἱερωσύ^ης, ὁμοῦ καὶ τὰς κατωτέρω καὶ
μερικωτέρας ἰεροπραξίας της ἱερωσύνης ονμπεριέλαβε. Τὰ δε
λοιπὰ εἰς τὰ ὁποια λέγει νὰ μέν^, εἶν^ιι Α^. τὸ ^χουν τὸ
σχῆμα τοῦ Κληρικοῦ, καὶ εἰς τὸν τόπον τῶν λα^κῶν νὰ μ^ τάτ-
τωνται, τὰ ὁποῖα ταῦτα χάνουν οἱ διὰ ἐγκλήματα καθαιρεθέν.-
τες κανονικὰ, κατὰ τὸν κέ. της ς^. τὸ νὰ κάθωνται καὶ
μετὰ των Ιερέων κατὰ τὸν παρόντα Κανένα Της οἰ^ουμενικῆς
ταύτης Συνόδου, τὸν ά. της έν Ἀγκύρ. καὶ τὸν κ^. ^ασιλείου^
Γ^. τὸ νὰ ^χονν την μετὰ των ἱερέων στάσιν κατὰ τὸν γ^. της
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

νά συγχωρῆται, καί ν ὰ ^ κάὶ τὴν τιμ ὴ ν τ ῆ ς καθέδρας τῶ ν ίερέο^ν, άπὁ όλας δ ὲ τὰ ς ἄ λ λ α ς ἐνεργείας τ^ς
ίερ.ισύνης νὰ ά^έχ^Ι. φθάνει γὰρ δποῦ ὁ τοιοῦτος δὲν κα νονίζετα ι, ἀ λ λ ὰ σ ο γχω ρ εῖτα ι, τὸ δ ὲ κ α ί νά εὐλογῆ
ἄλλον, αὐτὸς ὁποῦ πρέπει νὰ ίατρεύ^ τά ς π λ η γ ά ς του, ἤ το ι νὰ μ ετα νοῆ διὰ τὸν παράνομον γά μ ο ν, δὲν εἶν^ιι
άρμόδιον. διότι ή εὐλογία εἶναι ἀγιασμοῦ μ ετά δοσ ις, τὸν ὁποῖον μ ὴ έ^χῶντας ὁ τοιοῦτος ίερεὺς, πῶ ς θέλει τὸν
δώσει εἰς ἄλλον ^ λοιπὸν μήτε φςινερὰ, μ ή τ ε κρυφὰ άς μὴ εόλογ^ί, μ ή τ ε άς μεταλαμβάν^Ι τοὺς ἄ^λους, ὴ ἄλλι^
τ ι νὰ ἐνεργ^, ἀ λ λ ὰ ἀρκούμενος εἰς τὴ ν τιμ ὴ ν τῆ ς καθέδρας, ὡς εἴπομ εν, άς κ λ α ί^ , πρὁς τὸ ν Θεὸν μὲν, δ ιά νά
συγχωρηθῆ ἠ κατ^ ἄγνοιαν ἀνομία του, εἰς τοὺς άλλους δ ὲ, δ ιά νὰ παρακαλοῦν κα ί έκεῖνοι ὐπὲρ α ὐτο^ τὸν Κὐ-
ριον. ^.Εως ἐδῶ εἶναι ὁ Κανὡν τοῦ βα σ ιλείου. ^ δ ὲ σύνοδος προσθέτει, ό τι καί τὴ ν τιμ ὴ ν τῆ ς καθέδρας τα ύ-
τη ς νἀ ἐχν^, άφ' ο^ πρῶτον χω.ίσ^Ι τὁν ἄθεσμον γά μ ον αὐτὸν, δ ιά τὸν ὁ^.ο^ον κ^ιθ^ρέθη τῆ ς ίερωσύνης. ἐάν γά^
τούτον μὴ χι^ρίσ^, ού μόνον τῆ ς τ^μῆς τῆ ς καθέδρας θέλει ὁστερηθ^ί, ἀ λ λ ά καὶ ἐ π ιτιμ ίο ις θέλει καθυποβληθῆ^
^ ν ά γ ν ω θ ι καί τὸν ιθ '. '^ποστολικόν.
Κ Α Ν Ω Ν Κ ^ '.

ις^. ίί Μ ηδεὶς τ ῶ ν ἐν Κ λ ή ρ ω κ α τ α ^ ε γ ο μ έ ν ω ν ανοίκειον ἐ σ θ ῆ τ α ἁ μ φ ιενν ὐ σ θω , μ ή τ ε ἐν πόλει

^ ι^ κ ι^ ^ δ ιά γ ω ν , μ ή τ ε ἐν ὁδῶ β α δίζω ν, ά λ λ ^ σ τ ο λ έ ς κ ε χρ ή σ θ ω τ α ἵς ή δ η το.ῖς ἐν Κ λ ή ρ ω κ α τ α λ εγ ο -
μένοις ἁπονεμη θείσ α ις. Ε ί δέ τ ι ς δ ια πρ ά ξοιτο τὸ το ιο ῦ το , ἐ π ὶ β δ ο μ ά δ α μ ί α ν ἁφοριζέσθω.

ρ μ η ν ^ ί ικ.

.Οί Κληρικοί καί ^Ιερωμένοι πρέπει νά ἦναι σεμνοὶ κα ί κ α τ ά τὸ ἐξωτερικὸν σ χῆ μ α . ,^ιότι ὁ μὲν Θεὸς βλέπει
είς τὴν καρδιάν, οί δέ άνθρωποι βλέπουσιν εἰν τ ^ ν ἐξω τερικ^ν Τοί^ σω ματον καΤ άστασ ιν κ α τ ά Τὸ γεγραρμένον,
7
^Ἀνθρωπο^ δψεται είς πρύσωπον^ ὅ δ ε Θεὸ^ εἰς κ α ρ δ ία ν ^ ἶά . Β α σ ιλ,ιο . ,^ ὅθεν κ α ὶ ά πὸ τ ά ἐ^ω,συμπεραίνοι^Ιι
καὶ τ^ν έσωΤερικ^ν καρδία^ διάθεσεν, Δ ι^ κα^ ὸ π^ρω ν Κανων ^ ρ ο σ τά ζ ε ι,^ τι κάνένα^ Κ ληρικὸν νά μ ^ φορ^
φορέματα άνοίκεια τοθ ἐ π α γ γ έ λ μ α Τ ^ Του, ^γουν π ο λ ύ τιμ α κ α ὶ μ ε τ α ξ ω τ ά , ^ καὶ σ τρ α τιω τικ ά , ο ὕτε ὅταν μέσα
είν π^λιν ε^ρίσκΥ ^ι, οι^Τε ^Τ^ν δρόμον περ ιπ α τά , ά λ λ α νά μ ε τ α χ ε ιρ ίζ ε τ α ι τ ά εἰν Κλ^ρικοὺ^ συνήθη φορέ-
ματα^ σεμνά δηλαδή καὶ λ ιτ ά . ^οποιος δ ε ^ θ ε λ ε κ ά μ ει Τὸ ἐνανΤίον, νά άφορἰζη τα ι μ ία ν ε β δ ο μ ά δ α .

^ υ μ ^ρ ω ν ί α -

^Ἀ λ λ ὰ καὶ δ ι ^ τ ^ ζ^. τΟ^ν φοροἰ^ντα^ φορέματα λα μπρά Ιερω μ ένους, κ α ὶ μΥ^ δ ι ^ ρ θ ο ^ έ ^ ^ ε ^ ^πιτί^

παρούσης ς^. Δ^. τὸ νὰ Τιχουν τ^ν έξωθεν τιμἦν, κατὰ τον ά.
^ἱ,ντιοχ. ἦτοι την ἐν τα^ς ^ξω της έκκλησίας συνελεύσεσιν, ^
καὶ τ^ν έξωθεν τοῦ βήματος ἐν τ^ ἐκκλησία κατὰ Ι^αλσαμ^ν^,
^ μαλλον εἰπεῖν, την ἀνήκουσαν εἰς τὸ ἐξωτερικὰν ^χη^εα των
πρεσβυτέρων, οπερ φοροῦσι. Ι^^. τὸ νὰ ^χουν τὸ ^νο^ε^ του ἱε..
ρέως κατὰ τον Ι^αλσαμῶνα^ (ὁ δε ^ωναρας καὶ ο ^αλσαμῶν
λέγουσιν ἀκ^μη έρ^εην. του αυτοῦ θ^. της ἐν ^ευκαισαρ.)δτι καὶ
συγ^ωροῦνται νὰ μεταλα^εβάνουν οἱ τοιοῦτοι εἰς τὸ ἄγιον ^ ε α
(άγκα^ὰ καὶ ὀ του ^σιλείου συγχωρά τουτο νὰ μεταλαμβάνουν
μετὰ των Πρεσβυτέρων καὶ Διακένων οἱ μ^ τελείαν τ^ν ἀμαρ-
τίαν πράξαντες, καὶ πρὸς καιρὸν ἀργιἰ^έμενοι^ αὁτὰ λοιπόν τὰ
προνδμια καὶ α^ταὶ αἱ τι^.ιαὶ εἶναι τὰ λοιπὰ^ εἰς τὰ δπο-α λέγε^
δ Καν^ν νὰ μένουν οἱ τ^ν ὰμαρτίαν των ^ξομολογούμενοι ΥΙρ^-
σβύτεροι, ἀλλ^ οὸχὶ καὶ ἐνέργεια^ ^ ευλογία, ^ πρ^ίξις κ^μμία
ἱερατική. ο^δαμοῦ γὰρ οἱ ἀνωτέρω Κανὁνες δίδουσ^ν εἰς το^^
ἀπὸ της ^ερωσύνης κατα^ιβασθέντας τὸ ἐνεργε^ν ^λι,^ τ^ τ^',ν
ἱερατικῶν λειτουργιῶν, ἀλλὰ μδνον καθέ^αν, στάσ^ν^ καὶ ἀπλι^ς
εἱπεῖν τιμ^ν έξωτερικην, καὶ πλέον ο^, ^οθ^ν εἶνα^ τρὁπο^
μὁνος δ Ιἰνας ουτος Κανο^ν της έν ^εοκαισαμ νὰ ^ ι ἐναντίο^
ς
μ^ ^. άλλους Κανένας,μ^ δύω ^)ἰκουμενικοός τὸν γ^καὶ κ ^, τ ^ ς
^.
παρούσης, τόν^ ά. καὶ β τη^ ἐν Ἀγκύρ. τον ά. της ἐν Ἀ ντιο-
χεί^ καὶ τὸν κ^. βασιλείου; ἀλλὰ μ^ν ἀντ^νομία καὶ μάχη με-
ταξυ των λογίων τοῦ Πνεύματος οὀχ εί^ίσκετα^ δ^ὰ τὸ ^το-
πον. Δοιπὸν κατὰ το^ς Κανδνας πρέπει καὶ δ ^νας νὰ νοη-
^ τ ι δὶ εἰς τὸ, προσ^ερέτω, ὁ^εοῦ λέ.^ει ὁ της ἐν
καισαρ. καὶ κά^ε ἱερατ^όν λειτούργημα σνμπεριλαμβάνεται,
κὰὶ ^τι τὰ λοιπὰ ὁπου λέγει, καθέδραν δηλοῦσ^ καὶ τιμην^ κα^
ὁ ΙΙαλσαΙ^ν οἰ^τως ἐξέλα^ν ἐν τ^ ^^ιηνεία του παρὁντος τ^ς
ἀλλὰ καὶ τον ἱ^ρὸν Κανὁνα, δποῦ ο^τος ἀναφ,.^ι. ἐνὁησε τόν
ς
θ^. της ἐν ^εοκαισαρ. καὶ οτι ὁ παρι^ν Κ α ^ ν , της ^ άκ^λου-
ί^ος μ^ ἐκ^ινον εἶναι. Τούτων ο^τως ^ίρημένων, θαυμάζω πύθεν
έπεκράτησεν ὴ τωρινη συνήθεια τὸ νὰ ε^λογοῦν και νὰ ἀγιά^ονν
οἱ ἀπὸ την ἰ^ρωσύνην καταβ^βασθ.^ντ^ς ἱερ^ς, ς^ς καιρὸν οποο
ουτε οἱ Κανόνες τοῦτο λέγουν^ οὕτ^ αυτοὶ οἱ ἐξηγηταί ; Ι^ἰ δὲ
καὶ ^ οί^. Νεαρὰ του Δέοντος λέγοι^ ^τι οἱ ύπα-^δρ^υθέντες
καὶ διὰ τοῦτο καθαιρ^θέντ^.ς ΙΙρ^σβύτ^ροι, Διάκονοι καὶ ^Τπο-
διάκονοι νὰ μὴ λαμβάνουν σχ^^.α κο^ικον, μήτι^. νὰ καταδικά-
^ωνται, ^στε νὰ ἀ ποχω ^ω ντα ι ἀπὸ την ^λλην ἐν τ^.^κκλη-
σία υπηρεσίαν, τ^ν ὁποίαν δεν ι.ἶναι ἀί^μιτον (ἦτοι δ^ν εἶναι πα-
ράνομον, καὶ παρὰ Κανὁνας) νὰ πιάνουν, άλλ^ ομ^ι^ ^ υπ^ρε-
σία α^τη ^λλη λέγε^, ^ εἶναι^ δηλαδή ύπηρέταις αρ^^.οδία, καὶ
^κκλησίαστίκοις, (καὶ ^ρα τὴν υποση^εείι^σιν του ιέ. της ς^.)
καὶ έ^χι εὁλογία καὶ ἀγ^ασ^^ὸς, καὶ αἱ τη^ ἱερωσύνης ἰ^ροπραξίαι^
τὰς ὁποίας νὰ πιάνουν οἱ τοιοῦτοι, εἶνα^ ἀθέμιτον, καὶ παρὰ
Π
Κανένας. ^ ξεύρω οτι ταῦτα λεγ^ενα, αὁστηρὰ καἰ λυπηρὰ
φαίνονται εἰς τους καθ^ρημένους, ^ παρ^τ^ένους διὰ ^ ρ τ η μ ά
των ἱερε^ς. ^Αλλ^ ^Αε^ς ^επαξ ἐπιχειρισθέντες την ερμηνείαν τ^ν
Κανένων, τὰ ἀρεστὰ καὶ δίκαια τι^ν Κανόνων λέγομεν, καὶ ά
φ^βον ^εοῦ καὶ ἀγαθ^ν συνείδησή, ἄς ἰδ ^ ν καὶ ἄς διορθωθοῦν.
Ταῦτα καἰ οἱ Πνευματικοὶ πατέρες πρέπει νὰ λέγουν εἰς του^
άνεξελέγκτους ερωμένους, ^χι ἐπιτ^μητ^κῶς^ άλλα ^νο ν συ^-
βουλευτικές, ἀ^ρίνοντες τὸ παν, εἰς την συνείδησήν των, ἄν θέ-
λ ^ ν καὶ αυτοὶ ά ^ έαυτῶν^ ^ νὰ παραιτοῦν τὰ ^ργα της ἱερω-
σύνης^ ^ νὰ μ^ παραιτοῦν.
 ΤΗΣ ^ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

μ ιο ν ύ π ο β ά λ λ ει, όμοιων κα ὶ ἐκεἶνου^ ὸ π ο υ μ έ μ ^ ρ α χρίονται. ^ ἰ δ^ καὶ ^ ιβ^. τ ^ ἐν Γάγγρα άναθεματ^ζεΤ έ^

κ ε ίν ο ι^ , ὁποθ κατΥ^γοροῦν τοὕ^ μ ε τά ευλαβείας φορο^ντα^ φορέματα μ ετα ξω τά , δ ὶν έναντιουται εἰ^ τον παρόντα
Κανόνα, Α^. δ ια τ ὶ οὕτος μὲν λ έ γ ε ι ξεχω ρισ τά δ ιά τ ο ^ φοροῦντα^ α υ τά Κληρικού^ έκε^νος δέ λ έ γ ει δ ιά τοι^.
φοροῦντα^ τ ά το ια ^ τ α ἀ π λ ῶ ς Κληρικούς τ ε καὶ Αα^κού^, δ ια τ ὶ ο^το^ μέν λέγει διά τ ο ^ φοροθντα^ ^ξω
τ ῶ ν συνειθισμένων φορέματα^ Ι^ . δὲ κα ὶ τελενταῖον, δ ια τὶ ^ α ύτὴ σύνοδος έ^ιεῖνο οποί^ εἶπεν εἰς τὸν ρηθέντα.
.β^. Κανόνα τ ^ ς , έπιδΙορθοῖεἰ^ τὸν κά . α υ τ ^ λέγονσα^ ^ μ ε ῖ ς τ ά μέν λ ιτ ά καὶ ευτελή φορέματα ἐπαινο^μεν,
τ ά δ ε κ α λ λ ω π ισ μ ένα κα ὶ μ α λ α κ ά ἀποστρεφόμεθα. Κ αὶ ^ν τ ά μαλακά φορέματα αυτη κατηγορώ εἰ^ τοὺ^ κο-
σμικοὺ^, π ο λ λ ῶ ^ λ λ ο ν κ α τη γο ρ εῖ ται^τα, ὅταν τ ά φορούν οἶ Κληρικοι, ^Ωστε, ^χ ι μόνον ^ σύνοδος α υτη δέν
εἶνα ι ένα ντία μ ε τη ν παρούσαν, ἀ λ λ ά μ ά λ ισ τα σόμφωνο^, καὶ πλέον αυστηρά ἐπάνω εἰ^ α^την τ^ν υπόθεοιν.
Λ .
έ γ ε ι δ ὲ κα ὶ ό Κ ύ ρ ιο ί α προσ έχετε ά π ὸ τ ο ^ ε λ ό ν τ ω ν π ερ ιπ α τά ν έν ^ τ ο λ α ^ ^ ο υ κ κ^. ^θ Ι. Καὶ ^ν δ Ἀ πό-.
σ το λο ς Πέτρος εμ ποδίζω άπὸ τ ά ς γυνα^κα^, α ἰ ὸποῖαι εἶναι γένος φύσει φιλόκοσμον, τά πολυτελή φορέματα,
3
(ά . γ^. -) κα ὶ δ^ν ὁΥΥα^λος ^ά. πρὸ^ Τ ιμ . β^. ^ .) τ ά α υ τά άπὸ αύτάς ἐμποδἰζει, πό^ιρ μάλλον εμποδίζει τ α ^ τ α ἀπὸ
^οὺς Κληρικού^ ; ^εμ νο π ρ επ ^ δ^ θέλει κα ὶ ὸ μ έγα ς Βασίλειος νά ἔχω^ι,εν τά φορέματα, καὶ έν τ ^ ιά. ὸμιλέα τ ^
^ξαημέρου λ έ γ ε ι, ἀάν ἰ δ ^ τιν α , ἐ^ θ ^ τ α άνθινὴν ἐνδεδ^μένον, καὶ σηρικοί νημασιν ^μφιεσ^ιένον, καταφρόνη^ον
α υτὸ ν, κ α ὶ ὸ ^ριΙσόστομο^ ὸμ ιλ. ιβ^ τ ^ ς ά. πρὸ^ Τ ιρ . Β λέπει^ άνθρωπον μ ετα ξω τά φοροί^ντα ἱμ ά τια , κ α τ α γ έ λ α ^
το ^ . ^ο δ έ Π ^λοι^οι^τ^ς ^Ισίδωρο^ έπις^. οδ^. έρμηνε^ων, τ ί ^ τ ο ὁ άνωθεν ύφαντὸ^ το^ ^ρι^οί^ καὶ ^ρραφο^ χιτ^ν^
λ έ γ ε ι, τί^ δ^ ἀγνοεἱ^ ^ ν εὕ τέλ εια ν τ^^ ἐοθῆτο^ ε κ ε ίν α , ^ ε ρ ο^ π τω χο ὶ κέχρηνται τι^ν Γαλιλ^ειων, καθ^ ο^ς
μ ά λ ισ τ α τὸ τοιοί^τον φ ιλεῖ γίνεσ θα ι Ιμάτιον, τέ χ ν ^ τινὶ ^ ί στ'^θοδεσμἰδε^ ^νάκρουστον ύφκινόμενον καὶ έ'^
τ ῶ τ έ λ ε ι φησίν^ ἰ^ί οὕν τουτω ν έπιθι^με^, τ'^ν ^Κ^σο^ ε^ τελ ^ έσ ^τ^ε ^ιιμοθ^ ^ γὰρ θρύψι^ τ ^ ένταί^θα τυ γχά νει
β λ α κ εία ^ , ού τ ^ άνω φωτοφορἱας.

Ἐ π ε ιδ ὴ ἐν δι^φόροις Ἐ κ κ λ η σ ία ι^ μ ε μ α θή κ α μ εν^ σ τ α φ υ λ ῆ ς ἐν τ ῶ ^υσιο^στηρίω προσ- ^ ^ ^

^ρερομένης, κ α τ ά ρ τ ι κ ρ ^ τ ῆ σ α ν Εθος, το ὺ ς λειτουργοὺς τ ο ύ τ η ν τ ῆ ἀ ν ^ ιμ ά κ τ ω τῆ ςπ ρ ο σ φ ο - τηςς^.λβ.ν^.
ρ^ἰς θυ σ ία σ υ ν ά π τ ο ν τ α ς , ο ὕ τ ω ς ἄ μ α τ ῶ λ α ῶ διανέμ ειν ἀμφοτΕρα, συνείδομεν, ω σ τε μ η κ έ τ ι τ^ς Καρ-
^ ο ῦ τ ο τ ι ν ὰ τ ῶ ν ὶε ρ ω μ ένω ν π ο ιεῖν, ἀ λ λ ' εἰς ζω ο π ο ίη σ ιν , κ ^ ὶ ἀ μ α ρ τιῶ ν ἄφεσιν τ ῶ λ α ῶ τ η ς ^Ι ^ .
πρΟσφορᾶς μ ό ν η ς μ ε τ α ^ ιδ ό ν α ι, ὡ ς ἁ π α ρ χ ὴ ν δὲ τ ὴ ν τ ῆ ς σ τ ^ φ υ λ ῆ ς λογιζομένου^ προσένεξιν, εἰδικῶ ς τοὺς
ὶερ^ῖς εὐ λ ο γ ο ῦ ν τα ς το ῖς α ἰ τ ο ^ ν α ύ τ η ς μ ε τα δ ιδ ό ν ^ ι, πρὸς τ ὴ ν τοῦ οοτῆρος τῶ ν κα ρ π ῶ ν ευ χα ρ ισ τία ν,
δ ι' ω ν τ ὰ σ ώ μ α τ α ὴ μ ῶ ν , κ ^ τ ὰ τὸ ν θεῖον ὅρον ^ιὕξει τ ε κ^ιὶ ἐκ τρ έφ ετ^ι. Ε ἴ τ ις οὕν Κ λ η ρ ι κ έ π ^ ρ ὰ τὰ
δ ια τ ε τ α γ μ έ ν α π ο ιή σ ο ι, καθαιρείσθω .
^ ρ μ η ν ε ί

^ π ε ι δ ὴ εἰ^ μερικοὺ^ τόπους, κ α τ ά τιν α ^ννηθειαν, έπρόσφεραν μερικοὶ ἐπάνω εἰς τ^ ν ά γία ν τράπεζαν
σ τα φ ύ λ ια , τ ἀ ο π ο ῖα ένόνοντες οὶ ἰερεῖ^ μ ὲ τ ἀ ^χρα ντα μνστ^ρι^ε, έμ ετά οιδα ν καὶ τ ἀ δυω ὸμοί^ ε ^ τὸν λαὸν,
δ ιά το ῦ το π ρο σ τά ζει δ παρων Κ αν^ν, άπὸ τοῦ νί^ν κ ^ ὶ εις τὸ έ ^ νά μ ^ κάμνι^ τοί^το κ^νένα^ ίερεὕ^,
ἀ λ λ ά τὴ ν μεν άγ^αν Κοινωνίαν νά μ ε τα δ ίδ ω μον^χ^ν εἰ, το^ς άξίου^ διά ζωοποίησιν, καὶ ^φεσιν τ ^ ν άμαρ^
ί
τ ι ^ν τον^, τ ά δ έ σ ταφυλια, πρωτοφαν^οιμα νά εύλογά μ έ ^^χ^ν ξεχωριστών, καὶ νά τ ά μεταδίδω ^έσα
εἰ^ τὸ ν λαὸν, πρὸ^ ευχαριστίαν τοί^ Θεοθ^ ὁ^οἰ^ δ ίδει τοὺς τοι^ύτους κ α ρ π ο ί, δ ιά μέσοι^ τῶ ν δποιων τρέφ ονται
κ α ὶ αύ^άνονν τἀ^ σ ω μ α τά μα ^. ^ ο ι ο ^ δ ε κά μ ^ ^ςω ἀπὁ τὁ^ ΚΩ^νό^ τούτον, ^ καθαίρετ^ει. ^ ν ά γ ν ω θ ι κ^ὶ
^ὸν Υ^. Ἀ π ο σ το λ ικ ό ν .

Ὄ τ ῶ ν ἐν Κ ^ ρ θ α γ έ ν η διαγορεύει Κ οινὡ ν, ὡ σ τε, ἄ γ ι^ θυσιαστηρίου, εἱ μ ὴ ὑπὁ ν η σ τι- ^ 1

0
κ ῶ ν ἀ ν ρ ω π ω ν , μ ὴ ἐπ ιτε λ εῖσ θ α ι, ἐξ η ρ η μ έν η ς μ ^ᾶ ς ἐ τ η σ ί^ ς ἡ μ έρ ^ ς, ἐν ^ τὸ κ υ ρ ^ κ ὸ ν δε^- ^ Δαοδ. μθ^. ν^.

1 .
( ) ^οθεν καὶ Ἱερεις καὶ ^Δρχιερε^ς πρέπει έν καιρ^ πανι^- τους χριστιανους ἀπὸ τὰς μερίδας, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ^διον αυτὸ ^ω-
λης νὰ μεταχειρίἰ^ωνται τρὁπον εἰς τὸ νὰ μεταλαμ^άνουν τους μα τοῦ Κυρίου. ^ ὰ ν δὶν ^ναι πολλοὶ οἱ μέλλοντες μεταλαβεῖν
ἀσθενοῦντας, ὅστις νὰ μ^ παραβαίνω τὸν Κανδνα τοῦτον, οὀχὶ (καθως ἀκολουθεῖ μάλιστα κατὰ την μεγάλην έ. κΔτὰ τ^ν έιρ-
μέλλοντες μέσα είς σταφίδα τὸν ^γιον ^.Δρτον, ἀλλὰ ε^ς τι ἀγ- την τῶν Χριστοῦ γενο^ν, των ἀγίων Ἀποστόλων, ^αὶ της ^Εο-
γεῖον ἱερὸν, καὶ ἐκειθεν νὰ τὸν λαμβάνουν^ ^ οἱ μύρται, ^ οἱ τόκου), ἄς μη βάλλουν τὰς μερίδας μέσα εἰ^ τὸ ^γιο^ Ποτήριον,
ἀσθενεις, διὰ λαβίδος. Τὸ δ^ ἀγγειον συν τ^ λα^ίδι νὰ χάνεται διὰ νὰ μ^.τόχ^ ^εὶ νέμουν λέθος, καὶ κοινωνή^ουν τινὰ έξ ^υ-
εἰς ξύδι, καὶ τὸ ὁξύδ^ νὰ ρίπτητα^ είς το χωνευτήριον, ^ μ^ δ- τῶν, ἀλλὰ ἄς τὰς ἀ^ρίνονν εἰς τὸ ἄγιον Δι^κάριον, ^^ὶ ἀ ^ ο^
.ποιον ^ιλλον τρέπον δυνηθωσιν ἀσφαλέστερον καὶ κανονικύν. κοινωνήσουν τούς χριστιανούς, τότε ἄς τὰς βάλλουν, κ^ὶ ἄ^
(^) ο ὁ μόνον δ^ χωριστὰ άπὸ τὰ σταφύλια πρέπει νὰ με- λειοῦσι τὰ ^για, καδ^ς τοιουτοτρόπως συνηθίζουν νὰ κάμνοι^ν
ταδίδετα^ ^ ὰγία Κοινωνία. ἀλλὰ καὶ χωριστὰ ἀπὸ τὰς μερί- καὶ εἰς τὰ μοναστήρια του ἀγίου ^ρους. Διότι ἄν ^αὶ ^ἱ
δας. Διὰ τουτο καὶ ^υμε^ν δ Θεσσαλονίκης (κεφ. ^ . ) λέγει ρίδες ^νι^θηκαν μὲ τὸ αἰμα του Κυρίου καὶ σωμα, ἀλλ^
δτι οἱ ἰερεῖ^ς πρέπει νὰ προσέχουν καλὰ, νὰ μ^ μεταλαμβάνουν δὲν έπιναν ^ιαὶ ^ε^μςε τον Κνρίου αυτόχρημα.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

να '. ν^'. της πν^ν ἐπ ιτε λ εῖτα ι, ίσ ω ς τ η ν ικ α ῦ τ α δ ιἄ τ^ να ς ^ ό ^ ν προφ ά σ εις τ ῆ ε κ κ λ η σ ί α λ υ σ ιτ^ -

^ α ρ ^ η '.ν ς^ . ^ ^ ἐκείνω ν Π α τέρ ω ν , το ια ὐ τ.^ χ ρ η σ α μ έ ν ω ν ο ικ ονο μ ία . ^ η δ ε ν ὸ ς ο^ν ή μ ^ ς
^ .ι ιι^ η ^ ι'. γοντος κ α τ α λ ιπ ε ῖν τ ή ν ἁ κρίβεια ν, ὁρίζο^έν, Α π ο σ το λ ικ α ^ ς , ^ιαὶ Π α τ ρ ι κ έ ς ὲπ ό μ ενο ι π^ιρ^ι-
δόσεσι, μ ή δ^ῖν ἐν Τ εσσ α ρ α κοσ τῆ τ ῆ ὐ σ τέρ ^ ὲ ^ δ ο ^ τή ν Π έμ π τη ν λ ^ , ^ ^ ν ^ ή ν Τεσσ αρακο-
σ τ ή ν ά τιμ ά ζειν.
^ ρ μ ^ ν ^ ί οι.

Καθὼς ὁ Κύριος ἠμῶν 'Ιησοῦς ^ριστὸς κ α τ ά τὸ εσπέρας τ ῆ ς μ ε γ ά λ η ς Π έμ π τη ς ^φ α γε πρώ τον δεῖπνον κοι^
νὸν, καί μ ετὰ τα ῦ τα παρέδω κε τὰ θεῖα μυστήρια εἰς τοὺς ^ π ^ σ τ ό λ ο υ ς , τοιουτο τρ ό π ω ς ἐπ εκ ρ ά τη σ ε συνήθεια
είς τοὺς τόπους τῆς .^ίφρικῆς, πρῶτον νὰ τρώγουν οί ἐκεϊσε τ ῆ μ ε γ ά λ η Π έμ π τή κ^ιποιά τ ιν α τρυφηλότερα
βρώματα, κατὰ τὸν ^ωναρ^ν, λυ τικ ὰ ὄντα τῆς συνήθους ξηροφαγίας τ ῆ ς γινομένης εἰς τὰ ς ἄ λλ^ις ἠμέρκς τ^ς
μ '. καί έπ ειτα νὰ ἐπιτελοῦν καὶ νὰ μεταλαμβάνουν τ.ὰ θεῖα ^ιυστήρια.'Π παροῦσα λο ιπ ὸ ν σύνοδος τὸν μ ή . βελ .
τιοῦσα Κανόνα τῆ ς ἐν Καρθ. τὸν τὴν συνήθειαν τιεύτην π ερ ιεχοντα , διορίζει, ό τι οί μὲν Π ατέρες ἐκεῖνοι, ἴσως
ἐμεταχειρίσθησαν τὴν οίκονομί^ιν αὐτὴν δ ιά κ^ποιας α ίτία ς ω φελιμους εἰς τους τόπους ἐκείνους, ἠ μ εῖς δὲ,
ἐπειδὴ δὲν ιίχομεν κ^μμίαν αίτίαν, όποῦ νά μ ^ ς ἀ ν α γ κ ά ζ ^ νὰ ἀφίνι^μεν τη ν ἀκρίβειαν τῶ ν Κανόνων, ἀκολου-
.
θοῦμεν τόσον εἰς τὰς παραδόσεις τῶν α π ο σ τό λ ω ν , εἰς τὸν ξθ'. δ η λ Κ α.όνα α ὐ τῶ ν , τ ^ ..δ ιο ρ ίζ ο ν τ α , ό τι ά -
παντες νά νηστεύωσι τὴν άγίαν μ '. ^ἐν δ ὲ τ ^ μ '. σ υ μ π ερ ιλ α μ β ά ν ε τε καὶ ἠ μ ε γ ά λ η έ. κ ^ όλη ή μ εγά λη έ-
βδομὰς^. όσον καί είς τὰς τῶν Πατέρων, δηλ. είς τὸν ν'. Κανόνα τ ῶ ν ἐν .^αοδ. Π ατέρω ν, ό ^ τ ις διορίζει, ότι
δὲν πρέπει τινὰς νά λόν^ τὴν νηστείκν τῆ ς έ. τῆ ς υστέρας έβδομάδος τῆ ς μ . ^δηλ^εδἠ τῆ ς μ ^ γ α λ η ^ ί^εμπτης^,
κα ὶ διά τῆς λύσεως τα ύ της νὰ ἀτιμάζ.^ καί νά ά χρ ειοῖ τὴν νη σ τείαν όλης τῆ ς μ '. , ά λ λ α π ρ έ π ε ι ὅλη ν τὴ ν μ '.
νά νηστεύω μ ε τά ξηροφαγίας, σὺν αὐτῆ δ^Ιλ. τ ^ μ ε γ ά λ α έ. ^ί ^.

(^) ^ντεῦθεν συμπεραίνομεν^ δτι ή συνή^ια αί^τη της λύ-
σεως της μεγάλης έ. ἐπεκράτησεν εἰς την Ἀφρικην, ^ καὶ εἰς
έ^λλα μέρ^Ι, ἀ^ιομη πρὸ της Συνύδου, επειδή έλέγχει αυτήν
διὰ του Καν^νος τούτου ή πρὸ της οικουμενικής συγκροτη-
θεῖσα έν Δαοδικεί^ Σύνοδος. ^Πθελε δε ἀπορήσει τινὰς, διατί
δμεν πθ^. της ς^. λέγει νὰ έπιτελοῦμεν την μεγάλην εβδομάδα
.
με νηστείαν Καὶ δ πρῶτος Διονυσίου λέγει, ^τι ^ἶλλοι ^εὲν ^ ρ ι-
στιανοὶ τὰς ^ξ ταύτας ^εέρας διαπερνοῦσι τελείως χωρὶς τροπήν,
^λλοι δε τὰς τέσσαρας, ἐίλλοι τὰς τρεις, καὶ ^ίλλοή τὰς δύω.
Ἀλλὰ καὶ αἱ Δ^αταγαὶ τῶν Ἀποστὁλων ^ι^λ. έ. κεφ. ιή. λέ-
γουσιν, έ^τι τὰς ^ξ ταύτας τοῦ Πάθους ημέρας νὰ μη τρο^γ'^ τι-
νὰς ^λ^ιο, εἰ μη ψωμὶ, νερὸν, ^ἰλας καὶ λάχανα, χωρὶς νὰ γευθ^
ί
οἶνον^κρ ας. Τοῦτοδε προσβεβαιοῦσι καὶ ὁν^. της ἐνΔαοδικεί^,
καὶ ὁ κθ^. της ς^. ^ς ειπομεν. Διατί, λέγω, ο^τοι ^ ν ταῦτα
λέγουσι, τὰ δὶ τυπικὰ συγχωροῦσι νὰ καταλύω τινὰς τ ^ μεγά-
λν^ έ. έλαιον καὶ οἶνον ; (ἀγκαλὰ καὶ τὰ ἀ^,ριβ^στερ^ χ ε ^ γ ρ α -
φα τυ^ικὰ τῶν Ι^ασ^λικ^ν καὶ μεγάλων ^ονασ τ^ί^ν του α-.
γίου ^ορους εἰς οἶνον μ^νον συγχωρουσ^ νὰ καταλύςται η μεγάλη
έ. ἀλλ^ ο^^ὶ καὶ εἰς Ι^λαιον, εἰς τὰ οποῖα πρέπει καὶ νὰ ἀκολου-
θῶμεν. ο^τω γὰρ γέγραπται έν α^τοῖς^ μεταλαμβά^εν οινον^
καὶ ^ψή^Αατος ^νευ έλαίου) ἐμοὶ δοκει, ^Ιτι ^ το νὰ ἐστάθησαν
περὶ της μεγάλης έ, δύω γνῶμαή ἀντικείμ^να-, Κ^ἰ ἐ.^ ^ ν ἐν
Καρθ. ^λυον έν α^τ^ την ξηρο^αγίαν. ο^τοι δ^ πάντες, ^
πομΥν, διορί^ουσι'νὰ ξ^ροφαγῶσ^ν ἐν αυτ^, Διὰ τοῦτο οἱ Θ^ο-
ι^ύροι Πατέρες οἱ τὰ τυπικὰ συγγραψάμενοι, ο^ον την μ^σην
στράταν τῶν δύω τούτων γνωμῶν ^αδίσαντ^ς ἐδιωρισαν νὰ γί..
νεται κατάλυσις έν αυτν^ εἰς οἶνον μὁνον, ποιήσαντες συγκατά-
βασιν διὰ την τήμην του Κυριακοῦ δείπνου, ὁποῦ εἰ^ αὁτην
γεινε. Πλ^ν κάλλ^ον κάμνε^ ἐκε^νος ὁ^οῦ νηστεύει κ^ἰ τ^ μ^γά-
λν^ έ. καὶ ἀπὸ οἶνον καἰ ἀ^ὸ ἰίλαιον, ^κε^νο^ ὁποῦ μετὰ
την λειτουργίαν του μεγάλου Σαββάτου καταλύουσ^ν οἶ^νον κ^ὶ
^λαιον, προφανῶς παρανομοῦσιν. ^ὰρ Ἀπ^στολο^ ἐν τ ^ ς
ΔιαΤαγα^ς ^.βλ. έ. κ ^ . ^ή. καὶ ιθ^. προστάζουν Χρίστ^α-
νους νὰ νηστεύουν ^λ^ληρον τ ^ μ^γάλην
μέγα ^ά^ατον, κ α ^ καὶ α^τοὶ νηστ^ύου^ν α^τὰ^ ἐπ^δ^
νηστεία τῶν δύω τούτων ὴ^ε.^^ν ^ἶναι ν^εο^^.τη^ε.^νη ἀπ^ αυτ^ν
τον ι^ιον ^ριστὸν, έ^ς τις ^.ίπ^ν'' έλ,.ύσονται ^μ^ραι, ^ταν ἀπαρ-
θΥ^ ἀπ^ αυτῶν ^ νυμφίος, καὶ τ^τι. νηστ.ύσ^^σι (^Ιατθ. θ^.^ί^.),
εἰς την μ^.γάλην ^ε ἰἰαρασκιυην καὶ μι.'γα Σάβί^ατον, έπἀρθη ὁ
Κύρι^ ἀπὸ τους ^Ιουδαιο^ς καὶ ἰ^σταυρ^η καὶ ἐτάφη, διὰ την
ώ μ ^ ρ α ν σωτηρίαν. Ι^ί.^ ^ . προβάλλοι τινὰς έκςινο ὁποῦ λέ-
γει τὸ Τυπικὸν, ^τι κατ^ τὸ ^.σπ.^ρας του μεγάλου Σαββάτου
έρχεται ὁ Κ^λλαρίτης, και δ ίδ ^ ιν ^να κλάσμα τού ο^ρτου, καὶ
^ν κρασοί^λιον, π ^ ς τοῦτ^ ἀπομακ,^ινόμ^ ^τι το κρασο-
β^λιον τ ^ τ ο , και το κλάσμα τ^^ ^ ρ τ ^ δ^ν ^ἶναι ο^νος κοι-
νὸς, καὶ ^ρτος κοιν^, ἀλλὰ ὁ ί.'ὁλογηθ-ἰς ^ρτος, καὶ οἶνος ῦπὸ
του ἱ^ρέως^ ά. Διατὶ ἀνωτε^ρω λ . ^ ι νὰ γίν .ται η ί^ύλύγησις των
αρτων, καὶ παρακάτω ἀνα^Ι^ρ^ι τοῦτο^ Δ^ατὶ εἰς τους πε-
ρισσοτ^ρους ευρίσκ^ται ^ τ ω γ^.γρα^^.^ν^ Ἀ νὰ κ λ ά σ ^ οχι ^ρ- 1
τ^υ ἀορίστως, ἀλλὰ του αρτε^υ ^ ιν μ ^ ω ς καὶ ἀνα^ρικο^ς, του
ἀνωτ^ρω Ι^ῦλογηθ^ντος δηλ. και γ^. δι^τὶ τὸ ^ρασ^,λι^ν τοῦτο
ἦτο ο ςὁλο.^ηθι^ἰς οἶνος, ^ςτις μ^'. ν .^ ν μ^μιγμ^.ν^ρς^ ἐδίδ^το είς
τους ἀδ^λ^ους π ^ ^για σ ^ ν , και μάλιστα ^.ἰς τονς κοινωνήσαν-
τας διὰ νὰ διακλύσ^Ι^ν, ήτοι νὰ πλύν^,υν τ^ στ^εα των, καθ^ς
εἶναι συνήθεια νὰ γίνεται μ.τὰ την θ^.ί^ν ^1 τάληψιν. Πολλοὶ
ν'ηστ^ύουσι τριήρ^ιΙ^ρα έν τ^ αγία μ^. και δ-,ατὶ νὰ μη ν'^στ^ύ^ι^σι
ς
καὶ το δίμ.ρον τ^ς μ.γάλης ^. κ-^ὶ τ^,-, μ γ^λ^.υ Σακάτου,
ὁπου εἶναι πλ^ον ἀ να γκα ι^ρ α ; ^,χι κκὶ ^.ν .^ μ ^ ο υ ν νὰ νη-
στ.ύωσι καὶ τὰ δύἐ,^^ κάλλιαν νὰ νΥ^στ .ύ Ι ^ τὰ^ ταύτας ή-
.
μ^ρας, παρὰ νὰ κάμνρ^,σή τριν^ ρα. Α ^ γ.ι γὸρ ^ ^ ίος ^ρυσύ-
στομ^, ^^ιλία ν^ς τήν μ.^γάλην ,.ί^δ^μά^σ. ^,τ^ ^α^ο^ς ή μεγάλη
έβδομὰς ^.ἶναι κ.φαλη και ἀν^τι^α τ^,ν λ^-,π^ν ^βδομάδ^ν
του ^ρ^ν^υ, ^τσι πάλιν το μ^γα Σ^βί^ιιτον ^^ναι κ.-φαλή της
μεγάλης ^δομάδος. ^Οτ^ δ- άνο^τ.ροι .ύλογ^^ς Του ^ἰρτου εἶ-
ναι ή συνήθης δι^ ορολογίας τῶν ^ρτ^^ν άρτο^λασία^ φανερά-
1
τ.^ρον καὶ πλατύτ-ρον παρ.στ^ το τυ^εικ^,ν τη^ ^ ονής του Παν-
μ
τοκράτορος τὸ χειρόγραφον. Α.^ ι ο^εω,^ καἰ το^ιτο, δτι ἐκ των
εὁλογηθέντων αρτων νὰ δίδ^ταή κλάσμα ἱκανον ^ ά σ τ ^ ἀδελφἐ^,
ὁμοίως καὶ έκ του εῦλογηθέντος οἱνου. ^Οθεν συνάγεται ^τι καὶ
οἱ αρτοι πρέπει νὰ ^ ν ^ ^ γά λ ο ὶ εἰς^ το μ-γ-^ο^, καὶ ο οἶνος πο-
λυς εἰς την ποο^τητα, δ^ὰ ν^ ἐξαρκἐσουν.
 ΤΗΣ ^ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^Σ ^μ φ ω νίο^

σ ^ .μ ε ίω σ α ι δ ε, ὅΤι ου μ^νον ὸ μ ^ . ο^τον τ^ ν έ^ Κα^θ. διορίζει, ^ τι πρέ,τει νά λ ε ιτ ο υ ρ γ ο ύ ν οί ἰερε^ςνη-..

σΤικοὶ, ά λ λ ά κα ὶ ὸ νς^. αύτ'^ν λέγει. ^ τ ι το^το νά ἐβεβαιωθ^ καὶ ἀπὸ τών έν ^ικα ί^ Σύνοδον. ^ ά ν δμων κιν^
δυνευ^ τινά ς εἰν θάνατον, π ρέπ ει νά μεταλαμβάνΥ^ καὶ άφ^ ο^ φά γ^, κ α τ ά τὸν θ^. τοῦ άγίου ^ ή φ ύ ρ ο υ . ^ο
δ ε ^ρυσύστομον κατηγορηθεὶν, δ ια τ ί έκοινωνησέ τιναν άφ^ οὕ ἔφ αγε. γράφει έν τ ^ ^ερὸν Κυριακὸν Ἐ^ίσκο-.
πον ἐ π ισ τ ο λ ^ εί μέν τοθτο έποιησα, έξαλειφθείη τὸ ^νο^,ά μου έκ τ^ ν βίβλου τ ^ ν ^π ισ κύ πω ν. ἰ^ι δ^
κα ὶ το ^ τύ μοι λέγουσ ι, καὶ φιλονεικοῦσι, κα θελέτω σ α ν τὸν Παύλον, ^ν μ ε τά τὸ δειπν^σαι, ολύκληρον τὸν οἴ-
κον έβ ά π τισ ^. Κ αθελέτωσαν δ ε καὶ αύτὸν τὸν ^ριστὸν, ^ν μ ε τ ά τὸ δειπν^σαι το^ν Ἀ ποστόλοιν τών κοινωνιαν
ἐ^δωκεν. ^οθεν κ α ὶ οἰ μέλλοντας μ ετα λ α β εῖν, ^ων πρὸ τοῦ ρ,εσονυκτίου έχουν τών άδειαν ν^ ^νουν νεΙ^ὸν, καὶ
μ ε τ ά τ α ῦ τ α π ρέπει νά μ ὴ βάλουν Τ ίποτε εἶν τὸ σ τόμα , ^ων οὕ νά μεταλάβουν. ^Ανάγνωθι καὶ τὸν ξθ^. Ἀπο..
σ τολικύν.^

Ι Ι ά ν τ α πρὸς οἰκοδομ ὴν τ η ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς βουλὅμενοι δ ια π ρ ά ττεσ θ α ι, κ α ὶ τοὺς ἐν τα ῖν Ι

β α ρ β α ρ ικ α ῖς Ἐ κ κ λ η σ ία ιν ὶερέας οἰκονομεῖν δι^γνώ κ α μ εν, ώ σ τε , εἰ τὸ ν Ἀ π ο σ το λικ ὸ ν Κ α - τ ^ ς έ ν Γ ά ^ ^
ν ὅ ν α τὸ ν π ερ ὶ το ῦ προφ άσει ε ὐ λ α β ε ί^ ς τ ὴ ν οἰκείαν γ α μ ε τ ὴ ν μ ὴ ἐκ βά λλειν, ὑπεραναβαίνειν της Κ ^ , ^ .
τ ε οἶον τ ε δεῖν, κ α ὶ π έρ α τ ῶ ν ὁρισθέντω ν π οιεῖν, ἐκ τού του μ ε τ ὰ τ ῶ ν οἰκείων συμφωνοῦν- ^ ^
τ ε ς σ υ μ β ίω ν , τ ῆ ς πρὸς ἀ λ λ ή λ ο υ ς ο μ ιλ ία ς ἀ π έ χ ο ν τ α ι. Ὀ ρίζομεν, τούτους μ η κ έ τ ι τ α ύ τ α ις συνοι^ιεῖν, καθ^
ο ὶο ν δ ή π ο τ ε τρ ό π ο ν, ὡ ς ά ν ἡ μ ῖν ἐντεῦθεν ἐ ν τελ ῆ τ ῆ ς ὑπ οσ χέσ εω ς παρέξοιεν τ ὴ ν ἀποδειξιν. Πρὸς το ῦ το δ^
α ὐ τ ο ῖς , οὐ δι' ά λ λ ο τ ι , ἤ δ ιὰ τ ὴ ν τ ῆ ς γ ν ώ μ η ς μικρ οψ υ χία ν, κ α ὶ τὸ τ ῶ ν ὴ θῶ ν άπεξενω μένον κα ὶ ἀ π α γ ὲ ς
ένδεδώ καμ εν^
^ ρ μ η ν ε έ α.

^ π ε ιδ ώ οι ε^ν .την ^αρβαρίαν τ^ ν ^Αφρικ^ν ευρισκόμενοι ιερωμένοι, ων ε^πομεν, θέλοντεν νά ύπερβαίνοι^

τ-ην νομοθεσίαν το^ έ. Ἀ π οσ τολικο^, τι^ προστάζει, νά μώ χωρίζω τινάν ἰερωρ.ένος τ^ ν γυνα^κά του μ^
φ α τιν εύλαβείαν, συμφωνούσε μ ὲ Τάν γυναῖκάς τω ν ^ιαὶ άπέχουσιν άπὸ τών σαρκικών μίξιν^ δ ιά το^το ὸ παρων
Κανων ὁρίζει, ^ τ ι, οί οί^τω ποιήσαντες, νά μ ὴ συγκατοικοῦσι πλέον ^ιὲ τά ν γυνα^κάν τω ν τα ύτα ν κατ^ ούδένα
τρ^^ον, Ι^να μ^ν, δ ιά νά δείξουν μ ε τὸν χωρισ^,ὸν αύτὸν τ^ ν συνοικήσεων, ^ τι ^Ιχι δ ιά υποκριτικών καὶ ψεύτ^..
κην εύλάβειαν, ά λ λ ά άληθέ^ν δ ιά τὸν πὁθον τ^ἱν σωφροσύνήν καὶ παρθενίαν ^κα^ί,αν τ^ν τοιαυτην ύπό^χε^ιν
κ α ὶ συμφωνίαν, κ α ὶ ^λλΟ δ έ , δ ια τ ι άπὸ τὴ ν συνεχή θεωρίαν καὶ συναναστροφών τῶ ν γυναικών τους, παρακι^
νούνται π ά λ ιν ειν μίξιν σαρκικών μεΤ^ α^τῶ ν. Πλών ^α ὶ τοῦτο, λ έ γ ει, έσνγχωρήσαμεν εἰν αύτουν, ^χ ι δΙἀ
λ λή ν α ιτία ν , ά λ λ ά δ ιά τὸ μικρό^υχον τ ^ ν γνω μ ^^ τ ^ ν , δ ιά τ^ άγριον αΙ^τι^ν ^θον, κ α τά τὸν ^ωναρ^ν, ^ διά
ὸ άπεξενω μένον τ^ ν εύτα ξία ν τ ^ ν ἀ κ κ λή σια στικ^ν ώθ^ν, κα τά τὸν ^αλσαμί^να, καὶ δ ιά τὸ άστήρικτον τ^ν
π ίσ τεω ν α ύτ^ν^ (κα ὶ ^ρα ὅ τι τοῦ το τὸ ^διον ὸποί^ συγχω ρεῖ ^ Συνοδον εις τών ^^ρβαρίαν δ ιά τάν αιτίαν ταὁ^
Ρ
τα ν, εἰν τώ ν ^ μ η ν δὲν σ υγχω ρ εῖ νά γίν ετα ι, διά Τών ^ μ ερ ότη τα τέ^ν ^ θ έν . διά Τών έκκλήσιαστικών εὁτα^
ξία ν, κ α ἶ τ ά λ ο ιπ ά , κ α ὶ μ^ ^λον ὸποί^ ώ συνήθεια α ^ τή άπὸ τούν ^ωμαίουν ^κολουθησε καὶ εις τών ^αρβα^
ρίαν^ κ α τ ά τὸν δ ^ τ^ ν έν Καρθ.^. Ἁ ν ά γ ν ω θ ι κ^ιὶ τὁ^ έ. Ἀ ποστολικὸν, καὶ τὸν ιβ'. καὶ ιγ^. τ^ν

Κ Α Ν Ω Ν Α ^ . '. Ἀποστ. λα^

τῆς δ^. ιηο της
ς^. λδ^. νθ^,της
Τ ο ^ ς ἐν τ ο ϊς εὐ κ τη ρ ίο ις οικοις, ἔνδον οίκίας τυ γ χ ά ν ο υ σ ι, λειτουργοῦντα ς Κ λη ρικοὺς, ἤ α^.καὶ ι^ο
β α π τ ίζ ο ν τ α ς ί^πὸ γ ν ώ μ η ν το ῦ το π ρ ά τ ειν τοῦ κ α τ ὰ τόπ ον 'Ε π ισ κ ό π ο υ, ὁρίζομεν, ώ σ τε, εἶ ^.
ιγ^. ιδ^. ιε της
τ ι ς Κ λ η ρ ικ ὸ ς , μ ή το ῦ το ο ὔ τω π α ρ α φ υ λά ξω , καθαιρείσθω . ἐ ν ^ γ ^ .τ ,^
'^ντιο^..^. τν,ς
της
ρ μ ν ε ί οι. Κ.ιρίΙ.

^ ὲ ν σ υ γ χω ρ εῖ ὁ παρὡν Κ^ινὼν νὰ λειτουργοῦσιν, ἠ νὰ βαπτίζουν οί ίερωμἐνοι μεσα εἰς καμερκν, καί όνδ^ιν
οἴκου τινὸ ς εὐκτήριον, ἤ τοι διωρισμένον, καί ἀφιερωμένον εἰς προσευχήν, ἀνεγκαινίαστον, χωρίς ά δεια ν καί
γνώ μ η ν τοῦ κ α τ ά τόπον ε π ισ κ ό π ο υ . δ ιότι τοῦτο εἶναι παρασυναγωγή καί άποστασία κατὰ τοῦ ἐπισκόπου, ἀλλά
το ῦ το νὰ κάμνουσι μ^ τὴ ν γνώ μ ην αὐτοῦ κ α ί άδειαν. -όπ οιος δ ὲ δὲν ἤθελε φυλάξει τοῦτο, ἄς καθ^ίρεται

^ ^η ^ιι,^ ^ ^ ^ τ ι ι , ς ^τίτλ. κεφ. ι^.^, ότι ^,ι.ιι,ς ^θε- Ιί^ινεν ὴ λ.ιτ.υρ^^ ^ την .^η^ιν τ ^ οίκ^κυρἰ^, ν^ ἀφιερ^ν^-
λιν ἐκτ.,ι^σει ^ ν ^ ιτ .,,ρ ^ ,,ν τ^π.ν ί^ιωτικὸν ί^ ι,νν κ .ι- τ^ι είς τὴν .^ κ κ λ ^ ν τ ^ ἐκ.ίν^υ, ^ τ.ν ^πιι,κ^π.ι,
νί^ν,καί σὐ^ί .όκτ^,ι^ν, ι ^ ^ ι η ν ^ σ ί τινες^, ἐν τί^φτιλικίιρ, ^ κ^ί ^ ί κ ι ^ υ . κ^.ὶ ^ ^ ν τ . ς . ^ ί ^ ό οίκ.κόρι.^ ^ εἶ^εν
χ.^,ίιρ, ^ ἐΙ^λι^υς ν^ι τὴν ἐκτ.λ^σ.υν, ίί^ω ἀπὸ τ^ὁς όπὸ ί^η^ιν, ^ίν ί^η^ιι^ν.τ^ι ^ότ^ς, ὰ^λὸ ^ί ^ινω^κ.ντις τ^ῦτο ^.ρί-
του '.^ρχι.ρ^ως ^ιωρι^ιἐνι,υς .ίς τοῦτο, ό τόπος, είς τ^ν όπ^ον ^οντσι, κσί τ^ π ρ ἀ ^ τ ιί τ^ν ^φιιρι^νοντσι είς τ^ν ἐκκ^η.ί.ν.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ υ μ φ ω ν ί α ^

εΤο^τον τὸν ^διον ΗΟενόνοε αύ^Τολεξεὶ άναφέρουσα ^ ά . κ ^ ὶ β^. ^ύνοδο^ έν τ ῶ ιβ ^ α ὕ τ ^ Κανύνι, έπικυρ^,
προ^θέτο^οα, ^ τι έκε^νοι ὸπού ^χουν νά λειτουργούν μέσο^ ε^ς τ ά εύ κτ^ρ ια τ ^ ν δ σ π Υ ^ ω ν ίερεῖ^, π ρ έπ ει νά ^ν.
ναι διορισμένοι άπὁ τὁν Ἀ ρ χιερ έ^. ^Οποιο^ δ ὲ ^ δ ^ ς διωρισμένος κ α ὶ συγκεχω ρ^μένο^ ά πὸ α ύτὸν, το λ μ ^ .
σει νά λ ε ιΤ ο ι^ ρ γ ^ εἰς ^ τ ^ νά κ ^ ί ρ ε τ ^ οἶ οὲ σ υ γκ ο ινω νή σ α τε^ μ ε ^ὕτὸν λο^ίκοἶ νά ά φ ^ρ ίζω ντα ι, ^ο δ^
ν ^ . τ ^ έν Δ αοδικεί^, λέγω ν, δ τι δεν π ρέπει νά γ ίν ε τ α ι λειτουρ γία ά π ὸ Ἀ ρ χ ιε ρ ε ^ , ^ ^ ε ρ ε ^ εἰ^ τοὸ^ οίΚ ο^,
δέν ένα ντι^ νετα ι εἰ^ τ^ν παρ^ντ^ Κανένα, έ π ε ιδ ^ δ ὲν λ ^ γ ε ι ^ ε ἱν ο ^ νά ^ γ^νεΤαι λ ειτο υ ρ γία ε ^ τ ά εὕ^τήρια
τ ^ ν ο^κων, ^σπερ λ έ γ ε ι ο^το^, ά λ λ ά ε^ς τ ο ^ ο ^ο υ ^ ά πλ ῶ ^, ^ λ . ε^ς του^ κ ο ιν ο ί, τ ὸ δποῖον εἶναι έ μ π ο δ ι σ ^
νον, ^ὲν γέν^, χ^ ρὶ^ μεγάλων άνάγκν^ν. (Ἱ^ ^ δ^ νθ'^ τ ^ πο^ρο^σ^ ς^. κα θ α ιρ εῖ τοὺ^ Κ λ^ρικοὺ^ έκείνοι^ ὸπο^
βαπτίσοι^ν μέσ^ ε ^ ε ^ τ ^ ρ ιο ν οἶ^ιον τινὸ^, κ ^ ὶ δ χ ι ^ τ ^ ν καθολικών ^κκλΥ^σίαν, Τού^ . δ έ σ υ γ κ ο ιν ω ν ώ ν τ α ς
α ύ τ ο ^ Αα^Κοὸς, άφ^ρίζει. Ἀ νά γνω θ ι κα ὶ τ ^ ν έρμηνεί^ν τοί^ λ ^ '. ἈποσΤολικοἰ^ε

. του τδπου. .^ο δὲ Ι^αλσαμι^ν λέγει, ὅτι τὰ ἀντιμίνσι^ καθιερώ-
- νονται ἀπὸ τὸν ^Αρχιερέα διὰ τοῦτο το τέλος, διὰ νὰ τίθενται
εἰς τὰς ὰγίἀς τρ α π είς τῶν εῦκτηρίων ο^κων, ^ ὶ νὰ λογίζων-
ται κατὰ τ^ν ονομασίαν τωνἀντὶ καθιερωμένης ἀγίας Τραπέἰ^ης
ί
(μ νσα γ^ρ λατινιστὶ θελει νὰ είπ^ τράπεζα^ καθ^ ^ ^ ὶ ^ ν -
σάλια λέγονται τὰ ἐν τραπέ^αις ἀπλούμενα ο^ύνια), καὶ οἱ λαμ-
βάνοντες αὁτὰ άπὸ τους Ἀρχιερεις Ἱερεῖς, φαίνεται ^τι ^ τ ὰ
τὸ σιωπώμενον ^αμβάνουσιν έν ταύτ^ καὶ τ^ν άδειαν ἀπὸ αύ-
τούς νὰ λε^τουργοῦσιν εἰς τὰ τοιαῦτα εὁκτήρια με αυτά. Δέγει
δ^ και ^ Κίτρους Ἱωάννης ἀποκρίσ. ιγ^. οτι οὁχ έμαρτάνει ὀ
λειτουργήσας ἱερεὸς ^ ^απτίσας μὲ ἀντιμίνσιον εἰς ^διον τὁπον
ο ^κου, ^ καικίου ξεχωρισμένου μὲ ὰγίας Ι^ἰκένας, καθως ^ιαὶ οἱ
βασιλέων ^Ιερεῖς, εἰς οὶκίσκον ^α^βίκινον ἱερουργοῦσιν ^ξω εἰς
πεδιάδας ἐρήμους. Τοῦτο τὸ ιδιον λέγει καὶ ὁ Ι^αλσαμων ἀποκρίσ.
ιδ^. ὁ δὲ χωρὶς ἀντιμινσίυυ λειτουργῶν εἰς τοιούτους τύπους,
καθαίρεται. Τὰ δὲ ἀντιμίνσια τσῦτα πρέπει νὰ ^χουν ρ α ^ένα ς
μερίδας μαρτυρικῶν λειψάνων, ^να ἀληθῶς πληροῦσι τὸν τὁπον
της καθιερωμένης Τραπέ^ης, καθο^ς καὶ περὶ καθιερι^σεως ἀν-.
τἐμινσίων δἐάταξις του ευχολογίου διατάσσει. Δι^ ^ καὶ ἐν τ^
^ ο σ χ ο ^ χωρὶς ἀγίων λειψάνων ἀντιμίνσια ποτὲ δεν μετα-
χειρίζονται, ^Ορα την ὁποσημείωσιν του ή. τῆς
( ^ Ι^Υ^α χωρὶς μεγάλην ἀνάγκην, διατὶ κατὰ τὸν μέγαν ^α-
σίλειον (κατ^ ἐπιτο^ε. οριρ τί.) μήτε τὸ κοινὸν δε^πνον πρέπει νὰ
ἐσθί^ τινὰς εἰς εκκλησίαν, μήτε τὸ Κυριακὸν δειπνον εἰς οἰ-
^κίαν κοινην, ^ξω μὁνον ἄν εἰς ἀνάγκης καιρὸν διαλέξω τινὰς κα-
θαρ^τερον τύπον καὶ οὶκον. Δι^ ^ καὶ εἰς τὸν καιρὸν του δ^ωγ,-
μου οἱ Ἀπύστολοι προστάἰ^ουσι τὸν επίσκοπον νὰ κάμν^ σύ-
ναξιν είς τοὸς οίκους, διὰ νὰ μη πηγαίνω κ^ν^νας εύσεβ.^ς είς
εκκλησίαν καὶ σύναξιν ἀσε^ῶν. μαίνονται δὶ εἰς τ^ν ἐκκλη-
σιαστικ^ν ἱστορίαν πολλὰ σημειι^σεως ^ξια ύπὸ της ένάγκης γε-
νομενα.^Ἀναγινι^σκομεν γὰρ, ὅτι ὁ ἰερομάρτυς Δουκιανὸς ο τ^ς
Ἀντιοχείας Πρεσβύτερος, ἐν τ^ φυλακή ε^ρισκύ^Αενος, ἐπάνωεἰς
τὸ στηθὁς του ἱερούργησε, στήσας κύκλ^ ι^ς ἐν τάξει ναοῦ, τους
Λ
ἐκε^ εὸρεθέντας Κληρικούς καὶ πιστούς. ^ λλὰ καὶ Θεοδώρητος
^ Κύρου επίσκοπος, είς την ἐρημίαν ε^ρισκύμενος είς τύπον
ἀστέγαστον, μεταχειρισθεὶς τὰς χειρας του Ἱεροδιακένον ἀντὶ
έγίας Τραπέ^ης, ἐπάνω είς αὀτὰς την θείαν μυσταγωγίαν ἐτέ-
λεσεν, ἐπειδη τὰ στήθη, καὶ αἱ χεῖρες του ^Κερέως εἶναι τιμιώ-
τεραι καὶ ἱερι^τεραι, κατ^ τὸν Κρυσδστομον, ἀπὸ τ^ν πέτρινην
^τράπε^α.ν, καὶ τὰ έπ^ αύτης ^ίψυχ^ σκεύη. Ἀ λλὰ ταῦτα μὲν
εἶν^ι πα^^άπασι σπάνια. Διὰ τὰ εὁ^ιτήρια ομως^ ^ καὶ διὰ κάθε
έλλον τὁπο^ ^που ^ ἀνάγκητὸ φέρει διὰ νὰ' γίνεται λειτουργία,
τὰ καλούμενα ἀντιμίνσια εἶναι ἀπαραίτητα. Ι^,ἰ δὶ καὶ ἀπορε^
τινὰς, τί γίνεται ὁ οἶκος έκεινος, εἰς τὸν ὁποιον έπροσ^ἐρθη^^
μυστήρια, δταν σκλα^ωθ^ ἀπὸ πολέμους, μένει ἱερὸς, ^ κοινές^
ἄς θεωρήσω την ί^πομεί^ιν του κδ^. της δ^. λέγει δ^ καὶ ὀ
^υνέσιος, δτι ὁ ο^κος ἐκ^ῖνος, ^ ὁ τύπος, είς τὸν ὁπο^ον οἱ ^
θρωποι συναχθέντες ἐπροσευχήθησαν κατὰ τὸ σύνηθες έν καιρ^
έπιδρομης ἐθνῶν δεν γίνεται ἀπὸ τοῦτο ἰερὸς, διατὶ καὶ δοα
ὁσπήτια εἰς τὸν καιρὸν του Ἀρειανισμοῦ ἐδέχθηκαν ευχὰς καὶ
μυστήρια, έμειναν πάλιν ἰδιωτικὰ καὶ κοινὰ ^ς τὸ πρὁτερον.
(^) Ἀγκαλὰ καὶ η παροῦσα σύνοδος ἐν λά, τούτ^ Κανύνι
συγχωρά νὰ γίνεται ^ ά π τ ισ ^ εἰς εὀκτήριον οἶκον ^ τ^ν έ-
δειαν του Ἀχιερέως, εἰς τὸν νθ^. δμ^ος Κανύνα α^τῆς φαίνεται
^τι παντελως έμποδίἰ^ει τὸ νὰ γίνεται ^άπτισμα ἐν εὁκτηρίφο^-
κιρ, καθο^ς λέγει καὶ ὁ ^ωναρας^ οχι ἐναντιουμένη αὁτ.^ είς τ^ν
έαυτύν της, ἀλλὰ διὰ ταύτας ισως τὰς ἀ^ορμὰς, ινα έν ταις κα-
θολικα^ς ^κκλησίαις συναθροι^^ιενοι πολλοὶ χριστιανοὶ, ε^ρί-
σκωνται του ^απτίσματος μάρτυρες εἰς κάθε καιρὸν, καὶ ^να
καταγράφονται εἰς τους Κι^δηκας τῆς καθολικης Ἐκκλησίας
τὸ ^νομα καὶ ὁ χρύνος των ^απτι^ομένων, καὶ ἐκ τούτου νὰ μ^
γίνεται τοῦτο τὸ ἀνύμημα νὰ διπλοβαπτί^εται ὁ ^απτισθεὶς^
ἐὰν δεν ευρίσκωνται μάρτυρες του ^τι ἐβαπτίσ^η .^οτε κατὰ τ^ν
ς
π^. της έν Καρθαγέν^, καὶ πδ^. της παρούσης ^. ομοίως καὶ διὰ
νὰ ^ναι γνωστὸς εἰς ^Ιλους ὁ ἀνάδοχος του ^απτι^ομένου, καὶ
έντεῦθεν νὰ μ^ ἀκολουθ'^ συγγένεια πνευ^Αατικἦ, δταν υ ^απτι-
σθεὶς ^χν^ νὰ ί^πανδρευθν^, τὰ οποια καὶ τὰ δύω ευκολα ήδύ^
ί
ναντο νὰ γ νουν, ἐὰν ηθελε βαπτισθ^ ἐν^εὁκτηρί^ρ ο ^ρ , μ^ συ-
Ι
ναθροι^ομένων έκείσε τοσούτων Χριστιανόν, ^ σως δε ἐ^εποδίζει
το ἐν τοις εὁκτ^ίοις ^άπτισ^^ια, ^ταν παρὰ γνώμην τοῦ Ἀ ρ ^ -
1
ρέως γίνεται, ^σπερ δηλαδή ἐμποδί^ει καὶ τ^ν ἐν εὁκτηρίιρ ο ^-
.
κιρ λειτουργίαν παρὰ γνώμην αὁτοῦ ^Ι^στι δ^ καὶ τρίτη αίτία,
διὰ την ὀποίαν έν ταίς ^κκλησίαις, καὶ ουχὶ έν εὁκτ^ίοις πρέ-
πει νὰ γίνεται τὸ ^άπτισμα, διατὶ ὁ ἰερεὸς πρέπει νὰ προσκο^
μ ί ^ πρῶτον, ἰίπειτα φορε^εένος ^ν πασαν την ἱερατικ^ν στο^
λὴν, νὰ ε^γαίν^, καὶ νὰ ^ α π τ ί^ τὸ παιδίον, καὶ μετὰ τὸ ^ά-
πτισ^^,α νὰ ἀρχιν^ τ^ν θείαν λειτουργίαν, καὶ ἐν τῶ τέλει αυ-
της νὰ μεταλαμβάν^ τὸ ^απτ^σθεν βρέφος. Διατὶ καθ^ς
σις, ε^θύς ὁποῦ γεννηθώ σωματικῶς τὸ βρέφος, τοῦ ετοίμασε τ^
γάλα τροφήν σωματικών, ^τσι κ^ὶ ἦ χά^ις, ευθυς υποῦ τὸ ^ρέ-
φος γεννηθώ πνευματικῶς διὰ του ^απτίσματος, τοῦ έτοιμάἰ,ει
. την θείαν κοινωνίαν δ^ὰ τροφήν πνευματ^κήν. ^Ι^ὰν ομως κιν--
δυνεύ^ τὸ βρέφος, ^απτί^εται είς δποιον. καιρὸν, καὶ είς ^ποιο^
τύπον τύχ^.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ε π ε ιδ η εις γ ν ῶ σ ιν ὴ μ ετ έρ α ν ἦ λ θ ε ν, ὡ ν ἐν τ ῆ τ ῶ ν Ἀ ρ μ εν ίω ν χ ώ ρ α , οἶνον μόνον ἐν τ ῆ ὶερα τρ α π έ ζ η

π ρ ο σ ά γ ο υ ^ ιν , ὕδ ω ρ α ύ τ ῶ μ ὴ μ ιγ ν ῦ ν τ ε ς οὶ τ ὴ ν ἀ ν α ίμ α κ το ν θυσίαν ἐπ ιτελοῦντες, προτιθέμενοι τὸν τ ῆ ς Ἐ κ -
κ λ η σ ία ς δ ιδ ά σ κ α λ ο ν Ιω ά ν ν η ν τὸ ν Χ ρυσόστομον, φ ά σ κοντα , διὰ τ ῆ ς εἰς τὸ κ α τ ὰ Μ α τθα ῖον Ε ύ α γγέλιΟ ν
ε ρ μ η ν ε ία ς , τ α ῦ τ α . α Τ ίν ο ς ἔνεκεν ο ὐ χ ὕδω ρ ἔπιεν ἀ ν α σ τὰ ς, ἀλλ^ οἶνον ; ἄ λ λ η ν αἴρεσιν πονη ρὰ ν πρόρριζον
ά ν α σ π ῶ ν . Ἐ π ε ιδ ὴ γ ὰ ρ είσί τ ιν ε ς ἐν τ ο ῖς μυ σ τη ρ ίο ις ὕ δ α τ ι κεχρη μένοι, δεικνὺν ὅ τ ι κ α ὶ ἡ νίκ α τ ὰ μ ^
σ τ η ρ ια π α ρ έ δ ω κ ε, κ α ὶ ὴ ν ίκ α ἀ ν α σ τ ὰ ς , χ ω ρ ὶς μ υ σ τη ρ ίω ν ψ ιλ ὴ ν τρ ά π εζα ν παρετίθετο, οἴνω ἐχ ρ ῆ το , ἐκ
τ ο ^ γ ε ν ν ή μ α τ ο ς , φ η σ ὶ, τ ῆ ς ἀ μ π έλ ο υ . ^ Ο μ ιλ ία π β ^ Ἀ μ π ε λ ο ς δὲ, ο ἶν ο ν ο ὐ χὕ ο ω ρ Υεννα. Ἐ κ τούτου τ ε
τ ὸ ν δ ιδ ά σ κ α λ ο ν ο ἴο ν τα ι ά ν α τρ έ π ε ιν τ η ν το ῦ ὕοα τος ἐν τ ῆ ὶερα θυσία π ρ ο σ α γω γή ν. ^Ματθ^ 2 ^ ^Ως
^ ν μ ὴ κ α ὶ ἀ π ὸ το ῦ νυ ν κ α τ έ χ ο ιν τ ο τ ῆ ἀ γνο ία , τ ὴ ν το ῦ π ατρ ὸς διάνοιαν ὀρθοδόξως ἀ π ο κ α λύ π το μ εν. Τ ῆ ς
γ ὰ ρ π ο ν η ρ ᾶ ς τ ῶ ν ὑ δ ρ ο π α ρ α σ τα τῶ ν αἱρέσεως π α λ α ιᾶ ς ὑπ α ρ χο ύ σ η ς, ἤ ἀ ν τὶ οἴνου, μόνω τ ῶ ὕ δ α τ ι ἐν τ ῆ
ο ικ εία θ υ ^ ία κ έ χ ρ η ν τ α ι, ἀ να σ κ ε υ ά ζω ν ο^τος ὸ Θεοφόρος ά νὴ ρ τ ὴ ν παράνομον τ ῆ ς το ια ύ τη ν αἱρέσεως δ ι-
^ χ ὴ ν ^ κ α ὶ δ εικ νὺ ς, ὡ ς ἐξ ἐν α ν τ ία ς τ ῆ ς Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ῆ ς ἶε ν τ α ι παραδόσεω ν, τὸν εἱρημένον κατεσκεύασε λό^
Τον. ^Ε πεὶ κ α ὶ τ ῆ κα τ^ α ύ τὸ ν Ἐ κ κ λ η σ ία , ἔνθα τ ὴ ν π ο ιμ α ν τ ικ ὴ ν ἐνεχειρίσθη η γεμ ο νία ν, ύδωρ μ ιγ ν ῦ ν α ι
π α ρ έ ο ω κ ε ν , ἡ ν ίκ α τ ὴ ν ἀ ν α ίμ α κ τ ο ν θυ σ ία ν ἐπ ιτελεῖσ θ α ι δεήσειεν, τ ὴ ν ἐκ τ ῆ ς τ ιμ ία ς π λευ ρ ᾶ ς τοῦ λ υ τρ ω το ^
ἡ μ ῶ ν κ α ὶ σ ω τῆ ρ ο ς Χ ρ ισ το ῦ το ῦ Θεοῦ, ἐξ α ἶμ α τ ο ς κ α ὶ ὕ δ α το ς κρᾶσιν π αραδεικνὺς, ἤ τ ις εἱς ζω οποἶησ ιν
π α ν τ ὸ ς το ῦ κόσ μ ου ἐ ξ εχ ύ θ η , κ α ὶ ἁ μ α ρ τ ιῶ ν ἀ π ο λ ύ τρ ω σ ιν. Κ α ὶ κ α τ ὰ π ά σ α ς δὲ Ἐ κ κ λ η σ ία ς , ἔνθα οὶ πνευ-
μ α τ ικ ο ὶ φ ω σ τἤ ρ ες ἐξ έλ α μ ψ α ν , ὴ Θ εόσδοτος α ὕ τ η τ ά ξ ις κ ρ α τεῖ. Κ α ὶ γὰ ρ κ α ὶ Ἱ ά κ ω β ο ς, ὁ κ α τ ὰ σάρκα Χ ρι-
ο.τοῦ το ῦ Θεοῦ ἡ μ ῶ ν Ἀ δ ε λ φ ὸ ς , δς τ ῆ ς Ἱερ ο σ ο λ υ μ ιτῶ ν Ε κ κ λ η σ ία ς π ρῶ τος τὸ ν θρόνον ἐνεπ ισ τεύθη , κ α ὶ
Β α σ ίλ ε ιο ς , ὁ τ ῆ ς Κ α ισ α ρ έω ν ^Ε πίσ κοπος, οὕ τὸ κλέος κ α τ ὰ π ᾶ σ α ν τ ἡ ν οικουμένην διέδραμεν, ἐγγρ ά φ ω ς
η μ ῖν τ ὴ ν μ υ σ τ ικ ὴ ν ὶερουργίαν π α ρ α δ εδ ω κ ό τες, ούτω τελειοῦν ἐν τ ῆ Θ εία λ ειτο υ ρ γία ἐξ ὕδα τος κ α ὶ οἰνου
τ ὸ ὶερὸν π ο τή ρ ιο ν ἐκ δεδώ κ α σ ι. Κ α ὶ οἱ ἐν Κ α ρ θ α γένη συναχθέντεν ὅσιοι Π ατέρες, ο ὕτω ρ η τ ῶ ς ἐπ εμ νή σ θ η ^
σ α ν , ἶν α ἐν τ ο ῖς ἁ γ ίο ις μ η δ ὲ ν π λέον το ῦ σ ώ μ α το ς , κ α ὶ τοῦ α ἶμ α τ ο ς τοῦ Κ υρίου π^οσενεχθείη, ὡ ς κ α ὶ
α ύ τ ὸ ς ὁ Κ ύριος π α ρ έδω κ ε, τ ο υ τέ σ τιν ά ρ του κ α ὶ οἴνου, ὕ δ α τι μεμιγμ ένου . Ε ἴ τ ις οὕν Ε π ίσ κο π ο ς, ἤ Π ρε-
σ β ύ τερ ο ς, μ ὴ κ α τ ὰ τ ὴ ν παραδοθεῖσ αν ὑ π ὸ τ ῶ ν Ἀ π ο σ τ ό λ ω ν τά ξ ιν ποιεῖ, κ α ὶ ὕδω ρ οἶνω μ ιγ ν ὺ ς , οὕτω
τ ὴ ν ά χ ρ α ν τ ο ν π ρο σ ά γο ι θ υ σ ία ν, καθαιρείσθω , ὡ ς ἀ τ ε λ ῶ ς τὸ μυστήριον ἐξ α γγέλ λ ω ν , κ α ὶ κα ινίζω ν τ ὰ π α -
ρα δεδο μ ένα .
^ ρ μ η νε ί

^ παρω ν Κανο^ν διορθώνει τὴ ν κακὴν συνήθειαν, ὸποθ έπεκράτησεν εἰ^ Ἀ ρμενἶων, Τὸ νά

λειτουρχοί^σι δ η λ . μ έ μοναχὸν κρασἱ, χωρὶ^ νά τὸ ένωσουσι νερὸν, κ α τά τ^ ν τ^ ς ^κ λη σ ^ α ς π α ρ ά δ ο σ ι ν . ^
τ
π ε ιδ ὴ δ ε α ύ το ὶ φέρουσιν, είς βεβαίωσιν τ ^ ς τοιαό η^ τω ν συνΥ^θείας, μαρτυρίαν άπὸ Τ^ν έξήγησιν,^ ὸποί^ κάμνεε
ε ^ Τὸ κ^ιΤά ^α Τ θ α ῖον Ιω ά ννη ς ὁ Χρυσόστομος, καὶ νομίζουΤιν, ὅτι δ Θε^ο^ αὁΤὸς Πατ^ρ μ έ τὸ ν^ λ ε γ ^ έκΕ^
^ τ ι ὸ Κύριος, κ α ι πρὸ τ ^ ς ^Αναστάσεω^, κα ὶ μ ε τὰ τη ν Ἀνάστασιν^ ἐμεΤαχειρισθη κρασὶ, άναιρεὶ^ διά Το^ λόγου
.το ύ το υ τ η ν τ ἀ μυστηρια ^νωσιν το ^ ί^δατο^. ^ ιἀ τα υ την τ^ ν σφαλεράν έννοιαν αύΤ^ν, ο ἶ ΙΙατερες ο^τοι
φανερωνουσι τ ὸ ά λ ^ θ έ ς νόημα τέ^ν λόγω ν τοθ ἀγίου, λέγοντες. ^οΤι μ έ τὸ νά ^Τον π α λ α ιά αἴρεσι^ όνομαζο-
μένη τ ^ ν ύδρ οπα ρ α σ τα τ^ν ( Ι ) , ο^τινες (^δωρ μόνον έμεταχειρίζονΤο εις Τ^ν Θείαν μυσταγω γίαν, καὶ δχε ^ρ^σὶ,
δ Θ εῖος Χρυσόστομος άνατρέπω ν τ^Ιν τοιαόΤήν αἶρεσιν, οί^Τω τὸν λόγον έπρόφερε, καὶ δ^χι δ εχό μ ενα
πονηρἀν τα ύ τή ν τω ν ύδροπαρασταΤ^ν συνήθειαν, ἐπειδὴ αύΤὸ^ ὸ ι^διο^ Χρυσόστομον δ ιά τ^^ Θείας αύτοί^ λ ε ι^
τουργία^ παρέδω κεν εἰ^ τὴ ν εκ κ λ η σ ία ν τ ^ Κωνσταντινουπόλεως, δ τ ι ἐν ^ναιμάκτιρ θυσίφ τ ^ ν μυστηρίων,
νά σ μ ίγ ε τ α ι νερὸν μ ε κρασὶ, εἰς παράστασιν τού αἴ^ιατος, καὶ ^δατος ὸπσῦ εόγ^κεν άπὸ τ^ ν τι^ι^ν πλευράν
το ^ Κυριου, κρεμαμένου ει^ τὸν σταυρὸν, δ ιά τὴν άφεσιν τδ^ν ἀ μ α ρ τι^ ν, ^ιαὶ ζωοποίησιν ^λου του κόσμον, κατο^
τ ὸ εύ α γ γελ ικ ὸ ν εκείνο ρητόν. εἶς τί^ν σ τρατιω τώ ν λ ό γ χ ^ οεντοθ τ^ ν πλευράν ^νιΙξε, ^ ι ὶ ευθέως έξ^λθεν α ἶμ α
-καὶ .ί^δωρ ο ύ μόνον δ^ δ Χρυσόστομο^, άλλἀ^ καὶ Ἱάκωβο^ .ὸ άδελφόθεο^ κ^εὶ πρωτο^ Ιεράρχην τ^ν^Κερο^

(^) Οἱ ύδραπαραστάται^ ἦτοι οἱ ί^δωρ ἀντὶ οινου προσφέρον^ την καθ^ ^ σ τα σ ιν ^νωσιν της ^ωοποιοῦ ^εότητος, κατὰ τὸν
.ε^ες, ἀρχηγὸν της αἰρέσεως αὁτῶν εἶχον Τατιανὸν, τὸν του ἀγίου Θεσσαλονίκης Συμεών. ^θ εν, διὰ νὰ παρασταίνεται μὲν τὸ έ.
Ιουστίνου μαθητὴν ^ρ^ερον χρηματίσαντα. Θεοδι^ρ. αἱρετικ. θαῦμα^ ένομοθετήθη νὰ βάλλεται α ^ α ^ιαὶ ^δ^ρ εἱς τὸ ^γιον ^ίο-
κακομύθ. ^βλ. ά. κεφ. κ^. τήριον. Διὰ νὰ παρασταίνεται δὲ καὶ τὸ δεύτερον, διετάχθη ἐί-
(^) Δι^ελουν ἐστάθη τὸ θαῦμ^ι της έκηράτου πλευρας τοί^ Κυ- νω^εν καὶ έξ ἀρχ^^ ^ς λέγει ό ^αλσαμων, καὶ ὀ Κωνσταντι-
ί
ρίου, ^χ ι μόνον διατὶ ἐξ βλυσεν αἱμα καὶ ^δω^, τὸ μὲν αἶμα νουπόλεως Γερμανός, νὰ βάλλεται τὸ ί^δωρ τοῦτο ^εστόν ^αὶ
ένθρι^ου, τὸ δὲ ^δωρ, έίνθρωπον, κατὰ ^ὸν Θεολό- κοχλά^ον έν τ^ καιρ^ τον Κο^νωνικοῦ, ^χι ψνχρόν, ^ χλιαρόν,
γον Γρηγόριον, ἀλλὰ καὶ διατὶ' δξἐβλυααν αὀτὰ ^εστὰ καὶ ἰ^ων- ^ καὶ α^τὸς δ ἱερεὸς, ^ειὶ οἱ λοιποὶ μεταλαμβάνοντες αύτὰ
Υανὰ, ι^σὰν δποῦ ήτο ^ ^λΔιί^ὰ ἐκείνη ^ῶσα, καὶ ^ωοποιὸς διὰ .^τω ^εστὰ, διατεθδ^σιν, ^τι μεταλαμβένουν κα ^ ς τ^τε έξηλ-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
σολύμων. ^ Καί ὁ μέγα ς Βασίλειος εἰς τὰ ς α ὐτῶ ν λ ε ιτο υ ρ γία ς παρέδω καν νὰ τ ε λ ε ιο ῦ τ α ι τ ὸ ἄ γιον ποτήρι^,
ἀ πὸ κρασί κ^ιί νερὸν, ἀ λ λ ὰ κ α ί οί ἐν Κ αρθαγ. Πατέρες ἐν μο . κανόνι, ί^ν καί ἐκθέτουσιν α υ το λ εξ εί. ό π ο ιο ς
θον ἀπὸ τ^ν ζωοποιον του Σωτ^ρος πλευράν. Σφάλλουσι λοι-
^ὸν, σφάλλουσι πολλὰ οἱ ἱερεις έκεινοι ὁποῦ ἀμελοῦσιν είς του--
το^ καὶ δεν ζεσταίνουσι καλὰ το ἄγιον ζέον, ἀλλὰ χλι^ρόν τὸ
έμβάλλουσιν εἰς τὸ Θε^ον Ποτήριον. Διότι ^ραστὸν πρέπει νὰ
^ναι ^αὶ κοχλάζον α^τὸ δταν έμβάλλεται, (^στε ὀποῦ νὰ ζε-
σταίνεται καὶ τὸ ^γίον Ποτήριον έξ αὁτοῦ), καθι^ς καὶ αὀτὸ τὸ
^νομά του δηλο^. ^έο^ γὰρ, θέλει νὰ είπω ^ραστὸν νερόν. Δι^ ^
καὶ ὁ Θειος ^ικη^όρος έν τῶ ιγ^. Κανόνι α^τοῦ λέγει, ^τι χω -
ρὶς τὸ ζέον ἰ^δωρ καὶ θερμὸν δ^ν πρέπει νὰ λειτουργήσω Πρε-
σβύτερος. ο ἱ δε Δατινοι μώ μετὰ θερμοῦ ^δατος λειτουργοῦντες,
νε^ρὰν παριστῶσι διὰ τούτου την ζῶσαν θεότητα, καὶ την ύπ^
αυτῆς ζωοποιουμένην θείαν του Σωτῆρος πλευράν. Πρέπει δ^ οἱ
ἱερεις νὰ προσέχουν, καὶ εἰς^μὶν την έπὶ τῆς προθέσεως π^ό-
την ἰίγχυσιν του ^δατος έν τῶ Ποτηρίιρ νὰ ^λλουν ί^δωρ ὀλι-
γότερον, ύστερον δε νὰ ^άλ^ουν τὸ θερμὸν περισσότερον, διὰ
δύω αιτια, καὶ διὰ νὰ θερμανθώ ή προτέρα έν τ ^ Ποτηρίω ^νω-
σις, καὶ διὰ νὰ γέ^ω ή τοῦ οίνου καὶ ἰ^δατος κρασις μετρία, καὶ
^χι νὰ γίνωνται τὸ ἐναντίον, καὶ νὰ δίδωμεν ἀ^ορμην είς τους
.Δατίνους νὰ μας κατηγοροῦν οτι φθείρομεν τ^ν κρασιν του Πο-
τηρίου με τὸ ῦπερβολικὸν νερόν. Ἀρμόδίον εἶναι εἰς τὸν πα-
ρύντα Κανένα καὶ ἀναγκαιότατον είς τους ἰερεις^ τὸ νὰ προσθέ-
σωμεν έν τ^ παρούσα ῦποσν'^ιειόσει, τί πρέπει νὰ γίνεται ἄν
τό^ω νὰ χυθοῦν^ ^ νὰ φαγωθοῦν ἀπὸ ζωύφια τὰ θε^α ^Ιυστή-
ριέ. ^ο μεν ουν ^υμεων ό Θεσσαλονίκης, (έρωτήσ. πά.) λέγεις
^τι^ ἄν τύχω νὰ χυθουν ταῦτα, ^ταν τελειώσω ή μεγάλη εισο-
δος (ταὁτὸν εἰπεῖν πρὸ του ἀγιασμοῦ καὶ της μετουσιόσεως)^ ^
καὶ φαγωθη ό ^ίρτος έν τω προσκομιδή ἀπὸ ποντι^.ους, καἰ
μετὰ τ^ν μεγάλην εισοδον τοῦτο νοηθω, πρέπει ο ίερ^ὸς νὰ ποιη
δευτέραν ^νωσιν έν τ^ ποτηρί^ καὶ νὰ προσκομίζω ετερον ἄρ..
τον μετὰ των προ^ητικῶν ρημάτων, ἐπιλέγων καὶ την εὁχην
της προθέσεως. ^Επειτα νὰ ἀρχιν^ τὰς μετὰ τ^ν μεγάλην εή-
σοδον εὁ^ὰς, ι^ς τελεστικὰς (αἰ γὰρ πρὸ της είσόδου λεγύμεναι,
δέν εἶναι χρεία νὰ δευτερωθοῦν, ός μη ο^σαι τελεστικαί)^ τὰ δε
έκχυθέντα αγία πρέπει νὰ συμμαζω^θοῦν καλῶς ὀμοῦ με τὸ
^ῶμα εαὶ την ἰ^λην παρὰ του ἱερέως^ εἰς σκεῦος ^ἰγιον, κα^ ου-
τω νὰ ἀποθέτωνται είς τὸ χωνευτήριο^ ^ εἰς αλλον ἱερὸν τὁ..
πον ἀσφαλῆ καὶ ἀπάτητον, ^να μ^ καταπατηθοῦν, ^ ^λλο τ^
πάθουν ἀπρεπές. Καὶ^ εἰ μεν μικρά τινα καὶ εὁκίνητα ^ρ^^αρ^
κατεστρωμένα εἰσὶν δπου ἀνεχύθησαν τὰ ^ἰγια, πρέπει νὰ τὰ ευ-
γάλγ^ ὁλοκλήρως καὶ νὰ τὰ ^άλ^ είς τύ^ον ξεχωριστὸν, εἰ δε
εἶναι μεγάλα καὶ ἀκίνητα, ἄς μ^ τὰ ευγάλω. ἀλλὰ ^αθἐως πρἐ-
πει μὶ σμίλην νὰ τὰ σκάψω, κατὰ τὸν τύπον ἐκεινον καὶ την
έκτασιν, καθ^ ην ήπλι^θησαν τὰ ^γι^, κ^Ιἰ ^ὰ μαρμ^ροπ^λ^..
κίσματα έκεινα νὰ τὰ ἀποθέτω είς τὸ χωνευτήριον^ πλύνας
ολον τὸν τύπον έκεῖνον^δσον τὸ δυνατὸν περισσότερον. Ι^ί δ^ τὰ
ἄ γ ια ^ α δ^ν έ^ύθησαν, ἀλλὰ έμεινε καὶ μέρος ἐξ αὀτῶν, πρέπει
νὰ ^άλω καὶ ^ί^λο, δσον ^ἶν^ή χρεήῶδ^ πρὸ^ ^ ἱερουργίαν,
^ ὰ ν δὲ τὰ ^ἰγια πρὸ τ^ς τε λ ε ^ ε ο ^ κ ^ τ^ν αγιασμέ χυθοῦν
έπάνω είς τὰ ἱερὰ ^Υμφ^α του ^Ιερέι^ πολυτελῆ ^ντ^ κ^ἰ πολύ..
τιμα, πρέπει νὰ ἐκπλύνωντα^ εί^ ξεχο^ριστὸν ἀγ-^^ον κ^λι^,
^στε νὰ μ^ μείνω τ^ είς αὁτὰ^ τὸδ^ νίμμ^ ^ ν ^ ^ ^ὰ
ρίπτεται είς τὸ χο^νευτήριον. ^^ὰν δ^ χυθοῦν ^ἰς α^τὰ μετὰ την
τελείωσιν καὶ τ^ν μετουσίωσιν, πρἐπ^ ἐξ ἀνά^η^ ἀπαραι^.
τήτῶς νὰ κύπτετε τὸ μέρος ἐ κ ^ ένδύματος, είς ^ ^χύ^
θησαν, καὶ νὰ γίνεται Ιερὸν κάλυμμά, ἐκπλ^νύμ^νον έν τι^ τύπιρ
έκείνιρ έν ^ καὶ τὰ ^για Ποτήρια πλύνονται. δε ταῦτ^ έκχύ^
σας ἱερεὸς, προηγουμένως μεν νὰ έξομολογηται τὸ ἀμάρτημα
Ἀρχιερέα, καὶ εἰ μὶν ἀπὸ ἀμέλειαν καὶ ἀπροσεξίαν του
ακολούθησε, νὰ κανονίζεται ἰκανῶς καὶ νὰ ἀργίζεται πρ^ς κ ^ ^
^ξω μύνον ἄν ^ναι άνάγκη καὶ χρεία ἱερέως έν τ ^ τὁπι^
νω^ τὁτε γὰρ ουκ ἀργίζεται, ἀλλ^ έπιτιμαται διὰ νηστείας, πρ^-
σευχης καὶ μετανοιῶν. ^Ο δε Ιὶαλσαμἐ^ν λέγει, ἀποκρίσ. κ^.^
κατὰ τὰ χειρόγραφα, έν δὶ ταις έκδεδομέναις αὁτοῦ ἀποκρί^^
τοῦτο οὁχ εἰ^ρη^αι, οτι ἄν χυθοῦν τὰ ^Αγια πρὸ του ἀγιαο^^
διὰ μετρίου έπιτιμίου τὸ π ρ α γ ^ θέλει ἰατρ^υθ^. ^Δν δε χυθοῦν
μετὰ την μετουσίωσιν, εἰ μεν άπὸ ἀμέλειαν του ἰερέως, μ^
.
ρύτερον έπιτίμιον νὰ κανονίζεται οἰ ιτος, καὶ ^ ἀργίαν της ἰερω-
σύνης του, είδε ἀπὸδαιμονικην συνεργίαν, ἐλαι^ρότερα νὰ έπιτι-
μαται μ^ κανονικὸν έπιτίμιον τὸ τούτου στανικὸν ἀ^εάρτ^.^^
διὰ νὰ μη φαίνεται ὁ διά^λος δτι μ ὶ την ^ θ ^ ν αυτὴν καὶ
συνεργίαν κερδαίνει τὸ νὰ μη ἱερουργω ἀπαύστως ο ἱερευς, ^τοι
διὰ νὰ μ^ ευρίσκω ἀφορμην νὰ έμποδίζω τον ἱ^ρέα ἀπὸ τὸ σι^.
νεχῶς λειτοι^γεἰν. Δύτὸ το ὶ^διον ἀπαραλλάκτιε^ς λέγει καὶ ὀ.
Κίτρους ἀποκρίσ. ιά. έν χ^ιρογρά^οι^ σωζ^ένω. ^Υανουηλ δε δ
^αριτύπουλος Κωνσταντινουπόλεως, διὰ συνοδικης διαγνι^σεως
έδιι^ρισεν. οτι, ἐὰν οἱ προηγιασμένοι ^ρτοι φαγωθοῦν ἀπὸ γά-
τους, ^ ποντικους, νὰ έπιτιμῶνται οἱ ἱερεις διατὶ δεν εἶχον α^--
τους είς ^ύλαξιν καὶ ἀοφάλ^ιαν, σελ. της Γιοῦρ Γραικορ.
^Οσοι δε Ἱερείς λ^ιτουργοῦν είς παρεκκλήσια, πρέπει νὰ προσέ-
χουν μ^γάλως διὰ νὰ μη ἀρπάσν^ κανένα ποντίκι τον προσ^ο.
μισθέντα αρτον ἀπο το ^εγιον Δισκάριον. ^Οθ^ν καὶ καλὰ πρέ-
πει νὰ τυλίγουν το Δισκάριον μ ὶ τὸ κάλι^εμα, καὶ υπηρέτην
πρέπει νὰ ^χουν είς το νὰ θεωρω την αγίαν πρόθεσιν, ^ καὶ αὁ-
τοὶ οἱ ι^ιοι νὰ την προσέχουν, ἱ^να μ ^ διὰ την ἀπροσ.ξίαν τους
φαγωθώ ο Θεῖος αρτος, καὶ ἀκολούθως διὰ τοῦτο έπιτιμηθοῦν,
Ι^ί δὲ τύχοι και μουχλιάσουν τὰ ^για δῶρα (κατὰ τὰ συμβε-
.
βηκότα δηλ ^ ν α του αρτου, καὶ την ένοῦσαν τοις συμ^^βηκόσι
νοτίδα, κατὰ τον ^ορ^σιον), δ^ν πρέπει νὰ τὰ καί^, ^ νὰ τὰ
ρίχνω ὁ ἰερευς εἰς το χωνευτήριον^ ἀλλὰ νὰ τὰ ξν^αίνω πρῶτον
είς πι^ὰν ἀνθράκων πυρὸς, μὲ ἐπιτηδειότητα, ^ λέγει τοῦτο έ
^Ιεροσολύμων Νεκτάριος, έπειτα νὰ τὰ κατασκευάζω με γλυκ^
κρασὶ, καὶ νὰ τὰ τρι^γω, καθῶς φρονίμως συμβουλεύουσιν οἱ περὶ
τὰ τοιαῦτα έμπειροι και διακριτικοί. ^Ομως, διὰ νὰ μ^ ἀκολουθ^
τὸ τοιοῦτον ^υχλίασ^εα, πρέπει οἱ ἱερεις νὰ ἀ^ρίνουν τον ^ἰγιον
^ρτον νὰ ἀερίζεται ἱ κ α ^ , ^ως ου νὰ ξηρανθω ώ των συμβεβη-
κύτων νοτίς. ^ΙΙ καλλίτερα, ῶς ^λλοι διακριτικότεροι λέγουσι,
πρέπει οἱ ἱερε^ς άσφαλέστερα καὶ ευκολότερα νὰ ξηραίνουσι τὸν.
ἄγιον ^Ιίρτον εἰς πυρὰν ἀνθράκων πυρὸς κεειομένων ^ πολλών
έπιτηδιὁτητα, καὶ οἰ^τω νὰ τὸν φυλάττουσι. Αέγει δὲ ὁ Θεσσα-
λονίκης Σ υ^ω ν (ἀποκρ. πγ^.) δτι ἄν τύχω νὰ λησμονήσω ὁ ἱ^-
ρευς νὰ κάμ^ ε ν ^ ιν , καὶ σκεπάση έ(δειον το Ποτήριον, έν τ^
μεγάλω δε εἰσόδ^ρ καταλάβω Τοῦτο, εὐθυς έπάνω εἰς την ἀγία^
τράπεζαν νὰ κάμνω ένωσιν, καὶ νὰ ἀναγινόσκω την ε^χ^ν τ ^
προθέσεως, καὶ ο^τω νὰ τελειοι τ^ν λειτουργίαν. Ι^ἰ δε τὸ
ταλάβω ^ταν ^χω νὰ μεταλάβω, πρέπει νὰ κάμνω ^νωσιν, ^ιὶ
νὰ λέγω την εὀχ^ν τῆς Προθέσεως, καὶ νὰ είπω έξ ἀρχῆ^
ἀπὸ τὴν μεγάλην είσοδον εὁχὰς, καὶ εἰς την έπίκλησιν τ ^
ὰγίου Πνεύματος νὰ σφραγίσω τὸ Ποτήριον, και τὰ έξ^ς
ποιω, καὶ ο^τω νὰ ^ταλαμ^άνω.
(^) Σημείωσαι ἀπὸ τοῦ παρόντος Κανόνος, δτι εἶναι δεκτ^Ι
 ΤΗΣ ^ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

.λοι^ὸν ^ Α ρ χιε ρ ε^ , ^ ^ἶερε^ς ε^ς τ ^ ν Θ είαν ἶερουργί^ν δ^ν σ μ ίγει νερὸν ^ιὶ κρα^ὶ, κ α τ ά τ ^ ν Ἀ πο σ το λικὴ ν πα^.
.ράδοσιν, ά ς κα θ α ίρ ετα ι. ^ π ε ι δ ^ μ έ τού το, ά τελ ές κάμνει τὸ μυστήριον τ ^ ς Θείας ευ χα ρ ισ τία ν καὶ άνατρέπει
^Τά π α ρ κ δεδο μ ένα . Ἀ ν ά γ ν ω θ ι κ α ὶ τὸν γ ^ Ἀ ποσ το^Ικ ύν,

'Ε π ε ιδ ή π ε ρ ἔ γ ν ω μ ε ν ἐν τ ῆ Ἀ ρ ίι.ενίω ν χ ώ ρ α , μὅνους ἐν κ λ ή ρ ω , το ὺ ς ἐκ γένους ὶε ρ α τ ι- . Ἀ ^ τ ^

^ ο ῦ κ α τ α λ έ γ ε σ θ ἀ ι, Ἱο ^ δο ^ κ ο ῖς ἔθεσιν επομένω ν, τ ῶ ν το ῦ το π ρ ά τ τειν ἐπιχειρούντω ν, τ ιν ὰ ς ^
^ ὲ α ὐ τ ῶ ν κ ^ ὶ μ ὴ ἀποκ ειρομ ένου ς, Ἰ ε ρ ο ψ ά λ τ α ς , κ α ὶ Ἀ ν α γ ν ώ σ τ α ς τοῦ Θείου ναοῦ κ α θ ίσ τα - Δας^.κγ^-της
σ θ α ι, σ υνείδ ο μ εν , ώ σ τ ε ἀ π ὸ το ῦ νῦ ν, μ ὴ ἐξεῖναι το ῖς εἱς κλῆρον βουλομένοις προά γειν τ ι-
ν ὰ ς , εἰς τ ὸ γέν ο ς ἀ π ο β λ έπ ειν το ῦ προχειριζομένου, Ἀ λ λ ὰ δοκιμάζοντας, εἱ άξιοι εἶεν κ α τ ὰ τοὺς τεθ ἐν τ^ς
ἐν τ ο ῖς ὶεροῖς Κ α ν ό σ ιν Ορους, ἐν κ λ ή ρ ω κ α τ α λ ε γ ῆ ν α ι, τού τους ἐκ κλησ ια σ τικ ο ὺς προχει^ίζεσθαι, Εἴτε ἐκ
π ρ ο γ ό ν ω ν γ ε γ ^ ν α σ ιν ὶερ έω ν, ε ἴτ ε κ α ὶ μ ή . Ἀ λ λ ὰ μ η δ έ τ ι ν α τ ῶ ν ἀ π ά ν τ ω ν σ υγχω ρ εῖν, ἐπ ἄ μβω νος, κ ^ τ ὰ
^τὴν τ ῶ ν ἐν κ λ ή ρ ω κ α τ α λ ε γ ο μ έ ν ω ν τ ά ξ ιν , τοὺ ς θείους τ ῶ λ α ῶ λὅγου ς ὑποφωνεῖν. Ε ἰ μ ή τ ι ἀ ν ὶερ α τικ ῆ
^ ο υ ρ ^ χ ρ ή σ η τ α ι ὁ το ιο ῦ το ς, κ α ὶ τ ὴ ν ευ λ ο γ ία ν ὑπὸ τοῦ οἰκείου ποιμένος κανονικῶ ς ὑπ οδέξη τα ι. Ε ἰ δ έ τ ι ς
^ ρ α θ ε ί η π α ρ ὰ τ ὰ π ρ ο γ ε γ ρ α μ μ έ ν α π ο ιῶ ν , ἀφοριζέσθω.

ρ μ η ν ε ί

Κ αὶ ο^ιτος ^ κανων τούς έν τ ^ ^Αρμενίων χω ρα ευρισκομένους διορθοῖ, οἶτινες δχι μόνον Κληρικούς έκαμναν
μ έ νο υ ς έκείνοι^ς δποῦ έκ α τά γο ντο ά πὸ γένος^ἰερατικὸν, άκολουθούντες είς τών συνήθειαν το^ν Ιο υδα ίω ν, οἰ ὁ-^
π ο ῖο ι έκαμναν ἰερε^ς τούς ἀ ^ὸ μένην καταγομενοιδς το^ Αει^ Τ^ν φ^λών, ά λλά καὶ Μ άλτας καὶ Ἀ να γνω σ τα ς
έ κ α τά σ τα ιν α ν είς τών ^κκλΥ^σίαν, χω ρὶς χειροθεσίαν ^Αρχιερέως, διοριζόμενοι, ^ τ ι είς τὸ έξ^ς νά μ ^ ά πο β λέ-
πουν ^ ν ^ν α ι ά ^ ὸ γένος ίερατικὸν ὀ μ έ λ λ ω ν χειροτονεῖσθαι, ά λ λ ά νά τὸν δοκιμάζουν άν τ ^ άλη^εἶα ^ν^ι ά -
^ιος δ ιά νἀ κληρωθώ. Κ αὶ ^ρὸς το ύ το ις, ^ τ ι νά μ ^ ἀφἰνοι^ν κανένα νά άναγινώσκΥ^ έπάνω είς 'τὸν άμβω να τ ά
θε^α λ ύ γ ια είς τὸν λ^ὸν (ἱ ^, ^ ν πρώτον δ^ν λά β ^ άπὸ Τὸν Ἀ ρχιερέα Ἀ ναγνώστου σφραγίδα Κανονικήν. ^Οποιος
δ έ π αρά τ α ύ τ α π οι^σ ^ νά άφορίζεται.
^ ^ μ φ ω ν ίο ι^

^Κ α ὶ δ δ^, δ έ τ ^ ς ζ^, ἐμ ποδίζ^ι χω ρὶς χειροθεσίαν ^ π ισ κ έ π ο υ νά μ ὴ άναγινω σκ^ Τινάς ἐπ^ άμβωνος, κ^ν
κ α ὶ ^Ιον^χὸς ^ ν α ι, ^ο δ έ κβ^, τ ^ ς έν Κ αοθαγ, ἐμποδέζει τὸ νἀ προσκυνούσιν ο^ Ἀ να γνι^σται μεΤὰ τν^ν άνά^
γνω σ ιν τὸν λ,αέν, ^ο δ έ κγ^. τ ^ ς έν Α α οδικ. ^ έ γ ε ι νά μ ^ φορούν ^οράριον οι ^Α ναγν^σται, ^ταν ἀναγινώσκουν^
Ἀ ν ά γ ν ω θ ι καὶ τὸν οζ^, ^Α ποατολικύν ^.

Κ ^ ὶ τ ο ῦ το δ ὲ το ῦ ἱε ρ α τ ικ ο ῦ Κ α νονος σ α φ ῶ ς διαγορεύοντος, ὡ ς τ ὸ τ ῆ ς σ υνω μ ο σ ία ς, ἤ Ἀποστ. λα^,

φ α τ ρ ία ς Ε γ κ λ η μ α κ α ὶ π α ρ ὰ τ ῶ ν εξω νομ ω ν π ά ν τ η κ ε κ ώ λ υ τ α ι, π ο λ λ ῶ δὲ μ ᾶ λ λ ο ν ἐν τ ῆ της δ^. ι'^.της
α^. καὶ
τ ο ῦ Θ εοῦ Ἐ κ κ λ η σ ί α τ ο ῦ τ ο γίν εσ θα ι ἀ πα γορ εύειν προσ ήκει. Κ α ὶ ὴ μ εῖς π α ρ α φ υ λ ά ττειν σπου- ιδ^.ιε^.τηςἈν-
δ ά ζ ο μ ε ν , ^ σ τ ε Εἴ τιν ^ ς Κ λ η ρ ιΚ ο ὶ, ἤ Μ ο^α χοὶ ε ὺ ρ ^ ε ν , ἤ συνω μ νύμ ενοι ἤ φοιτριάζοντες, ἤ τιοχ. έ. τ ^
κ α τ α σ κ ε υ ὰ ς τυ ρ εύ ο ν τες Ἐ π ισ κ ό π ω ν ἤ σ υ γκ λ η ρ ικ ῶ ν, ἐκ π ιπ τ έ τω σ α ν π ά ν τ η τοῦ οἱκείου Κ αρθ.ί.ξ^.
βα θμ ο ῦ .

Λ
του ^ δελφοθέον λειτουργία, ἦτις ^άλα^ μ^ν ἐτελε^το ἐν ΙΙαλαι-
στίν^, τώρα δ^ ὴ^ράκτησε, καὶ ^ίς μερικους μύνον τύπους, και
μερικα^ς φορα-ς ἐπιτελε^ται. ^Ο δέ ^αλσ^μ^ν^ καὶ Οἰκουμενικην
Σύνοδον ^λἐπων δεχομένην αυτην, λἐγει ^μως ἐν τ^ α^. έρωτή-
σει μάρκου Ἀλ^ξανδρ^ί^ν^ δτ^ δέν εἶνα^ δεκτὴ, ^σως διατὶ εἰς
μερικὰ φαίνετ^ νὰ ^ν^^ νενοθευμἐνη. Τὸ γὰρ ἐπὶ σοὶ χαίρει,
ὁποῦ λέγει νὰ ψάλλεται μετὰ τὸ, ^ξ^ιρέτως της Παναγίας ἀ-
χράντου, δὲν ἦτο παλα^ὸν, ἀλλὰ ί,στερινὸν, καὶ ορα την κατή-
χησιν. Ἀ λλὰ κ^ὶ ^Ι^μμανου^λ ὁ ^Ιαλαξος εἰς το σκ^. κεφά-
λαιον του νομοκάνονο^ ἱστορε^ ^τί η εκκλησία ἐμεταχειρίσί^η
τἦν λειτουργίαν του ^Ιακώβου ^ιως τους καιροὸς του μεγάλου
βασιλείου.
1
( ) Σημείωσαι ^τι, κατὰ μ^ν τὸ ^βλ. κεφ. νζ^. τῶν Ἀ -
ποστολικῶν διαταγών, τὰ ύ^λλα λύγια τών Θείων Γραφών ύ Ἀ -
ναγνώστης ι^πανεγίνωσκεν είς τὸν λαὸν έφ^ ὸψηλοῦ τύπου ἐν
τἐ^ μέσιρ έστως^ τὰ δε ^ὁαγγέλια, ὁ διάκονος ^ ύ πρ^εστ^ς,
κατὰ δε τὸν Θεολύγον Γρηγύριον, ώς λέγουσί τινες, καὶ τὰ
Ε^αγγέλια^ φαίνεται νὰ λέγ^ γὰρ αυτος έν τ^ κατὰ Ἱου-
λιανοῦ στηλιτευτικ^ α^. τί δ^, οὀκ έμελλε ταῦτα (τὰ ε^αγ-
γελικὰ δηλ. έντάλματα) γινώσκειν ἀκρι^ώς, ὁ των θείων ύπα.^
ναγνώστης ποτέ λογίων, καὶ της του μεγάλου βήματος ήξιωμέ^
νος τιμης, ὀ Ἱουλιανὸς δηλαδή. Ἀλλ^ ἱσως θεῖα λύγια, α έκεῖ'.-
νος ὸπανεγίνι^σκεν^ ἦσαν ^αὶ έλλαι Γραι^αὶ, ἀλλ^ οὁχὶ καὶ τὰ
β α γγέλ ια , τὰ ^ α λέγει μέν ὁ ^ γ ι^ ^τι ἐγίνωσκεν, οὁχἰ
κα^ δτι ὸπανεγίνωσκε, κἄν ή σύμ^ρασις τοῦ λύγου ουτω δίδωσ^
νοεῖν. ^ τοῦτο οἰ^τω λέγει ύ Θεολύγος, καὶ καθ^ δτι έν τοις ἀ-
ναγνώσμασιν, α ποιοῦσιν οἱ έναγνώσται έπ^ εκκλησίας, καὶ
πολλὰ ρητὰ του ^^αγγελίον παρενεσπαρμένα είφίσκονται^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ρ μ ^ ν ε ί οι.

^ί,τος ὁ Κςινὡν εἶναι ὁ ἴδιος ιή . τ ῆ ς δ '. κα ὶ άνάγνιοθι τἠ ν ὲρμηνείαν αὐτοῦ ἐκ εῖ, όρα δ ὲ καὶ τὴ ν έρμηνείαν
τού λ ά . ἈποσΤολικοθ.

Μ ὴ ἐξέστω τ ιν ὶ τ ῶ ν ἀ π ά ν τ ω ν Μ η τ ρ ο π ο λ ιτῶ ν , τ ε λ ε υ τ ῶ ν τ ο ς Ε π ισ κ ό π ο υ τε λ ο ῦ ν τ ο ν ὺ ^ ὸ
Αποστ.μ^.της τὸ ν κ α τ ' αὐτὸν θρόνον, τ ὰ α ὐ το ῦ π ρ ά γ μ α τ ά , ἤ τ η ς κ ^ τ α ύτὁ ν Ε κ κ λ η σ ία ς ἀ φ α φ ε^σ θα ι, ἤ
δ^. κβο ^ης
Λ
^ ντιοχ. κδ ^. σφετερίζεσθαι, ἀ λ λ ' ὑπ ὸ π α ρ α φ υ λ α κ ὴ ν ἔ σ τω σ α ν το ῦ Κ λ ή ρ ο υ τ ἤ ς Ε κ κ λ η σ ία ς , η ς ὁ τε λ ε ι^
τ^ς' Κα^θαγ. τ ή σ α ς ἐτ ύ γ χ α ν ε ποόεδρος, μ έ χ ρ ι τ ῆ ς ετέρου Ἐ π ισ κ ό π ο υ π ρ ο α γ ω γ ῆ ς , ἐκ τὁ ς ει μ η Κληρ^κοὶ.
λοπθ^, ἐν τ ῆ α ὐ τ ῆ Ἐ κ κ λ η σ ία ο ὐ χ ὺ π ελ είφ θ η σ α ν . Τ η ν ικ α ῦ τ α γ ὰ ρ ὁ Μ η τ ρ ο π ο λ ίτ η ς τ α ῦ τ α παρα^
φυλάξει ἀ μ ε ίω τ α , τ ῶ χειροτονη σ ομένω Ἐ π ισ κ ό π ω π ά ν τ α ἀποδιδούς.

^ ρ μ η ν ε ί ο^

^ὲν εἶναι, λ έ γ ει ό παρων Κανο^ν, ύιδεια εις κανένα ^Ιη τροπολίτΥ ^ δτα^ ά πο θά ν^ κ^νεναν ε π ίσ κ ο π ό ν του,.
νὰ διαρπάζ^ καὶ νά οἰκειοποι^Ται Τά π ρ ά γμ α τα , ^ τ ά έκείνου, ^ Τά Τ ^ ^ π ισ κ ο π '^ ν του^ ά λ λ ά ΤαύΤα νά
χουν ειν φύλαξιν οι Κληρικοὶ τών Ἐπισκοπών, ^ων βΤου γ έ ν ^ ά λλον ^ π ἶσ κ ο π ο ^ δ^ τ ^ ν ^ π ισ κ ο π ^ ν
κείνην, τι^χὸν, δὲν έμειναν Κ ληρικοί Τότε δ μ η τρ οπ ολιτώ ν νά φι^λάΤΤ^ ταί^Τα σ ῶ ^ καὶ ά ν ε λ λ ε ιπ ^ , ^ων ο^ νά
.
τ ά άποδωσ-^ ειν τὸν μέλλοντα χειροτονηθ^ναι Ἐ πίοκοπον ^ορα καὶ Τὸν μ . Ἀ π ο σ το λ ι^ ό ^ .

^Δπος.λδοτ^ ΙΙ Ἀ να νεούμενοι τ ὰ π α ρ ὰ τ ῶ ν ἐκ α τὸ ν π ε ν τ ή κ ο ν τ α ἀ γ ίω ν Π α τ έ ρ ω ν , τ ῶ ν ^ν τ ^ Θεοφυ-

β^τηςδ^.κη . ^ λ ά κ τ ω τ α ύ τ η κ α ὶ Β α σ ιλ ίδ ι π ό λ ε ι σ υ νελ θό ν τω ν, κ α ὶ τ ῶ ν ὲξ α κο σ ίω ν τ ρ ιά κ ο ν τ α , τ ῶ ν ἐν^
Χ α λ κ η δ ό ν ι συν^θρο^σθέντων νομ οθετηθ έντα , ὁρίζομεν, ω σ τ ε τὸ ν Κ ω ν σ τ α ν τ ιν ο υ π ό λ ε ω ς θρόνον^ τ ῶ ν ἶσ ^ ν
ἀπο λ α ύειν πρεσβείων τοῦ τ ῆ ς πρεσβυτέρας Ρ ω μ η ς θρόνου, κ α ὶ ἐν τ ο ῖς ἐ κ κ λ η σ ια σ τικ ο ^ ς ^ ς ἐκεῖνον με^
γα λύν εσ θα ι π ρ ά γ μ α σ ι, δεύτερον μ ε τ ' ἐκεῖνον υ π ά ρ χ ο ν τ α , μ ε θ ' ον ὁ τ ῆ ς Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ έ ω ν Μ ε γ α λ ο π ό λ ε ω ς ά^
ριθμείσθω θρόνος, εἶτ α ὸ Ἀ ν τ ιο χ ε ία ς , κ α ὶ μ ε τ ὰ το ῦ το ν , ὁ τ ῆ ν τ ῶ ν Ἱ ε ρ ο σ ο λ υ μ ιτῶ ν π ό λ εω ς .

^ ρ μ η ν ^ ί α^

^ο παρ^ν Κανων άνακαινίζει τὸν γ^, Κανόνα τών Οικουμενικών β^. κ α ὶ τὸν κ ή . τών τουν διο^λαμβά^
νονταν διά Τά τού Κωνσταντινουπόλεων προνόμια, ὸρίζων, ^ τ ι αύτὸς νά ά π ο λ α μ β ά ν^ τ ά ι ^ , καὶ τ ά ^ Τ ά
προνόμια μ έ τὸν Ρω μ^ν, καὶ νά μ εγα λύνετα ι ειν τ ά έκκλησιασΤικά π ρ ά γμ α τα , παρομοίω ν καθω ν κ α ὶ έκεῖνον,
δεύτερον μετ^ ἐκεῖνον υπάρχων κ α τά μόνην τΥ^ν τά ξ ιν, τρίτον δ έ ὸ Ἀ λεξα νδρ εί^ν, τέτα ρ το ν δ ^Α ντιο^είαν, καὶ
πέ^π το ν ^ Ιεροσολύμων, κ α τά μόνην τ ^ ν τά ξ ιν τ ^ ν προαριθμήσεων, Καὶ ύπαριθμήσεω ν τα ό τη ν νοοι^μεν^ν καὶ
λεγομένην. Ἀ νάγνω θι καὶ τοὸν ανωτέρω Κανόναν, καὶ τὸν τ^ ν ά . κα ὶ Τὴν εις ἐκεῖνον ύποσημείω σιν, ἐν ^
π^ρἰ τύ^ν έ. Πατριαρχιών άναφέρομΕν^

Ἀποστ. λς^, ΙΙ 'Ε π ε ιδ ὴ κ α τ ὰ διαφόρους καιροὺν βα ρ β α ρ ικ α ὶ γ ε γ ό ν α σ ιν ἔφοδοΕ, κ ^ ὶ π λ ε ῖσ τ ^ ι π ό λ ε ις ἐν-

τ ^ ^ν τιο χ. ὑπο^είριοι το ῖς άνόμοις κ ^ τέσ τη σ ο^ν, ὡ ς ἐντεῦθεν μ ὴ δ υ ν η θ ῆ ν ^ ι τ ὸ ν τ η ς τ ο ι^ ύ τ η ς
ι^ . ιη^. ^ πόλεω ς Πρόεδρο^ μ ^ τ ὰ τ ὴ ν ἐ π ' α ὐ τ ῶ χ ε ιρ ο το ν ία ν , τὸ ν οἱκεῖον θρόνον κ ο ιτ α λ ^ β ε ῖν , κ ^ ὶ ἐν
^ ὐ τ ῶ ὶε ρ α τικ ῆ κ α τ α σ τά σ ει ἐνιδρυθῆναι, κ α ὶ ο ὕ τω κ α τ ὰ τ ὸ κ ρ ά τ η σ α ν ἔθος τ ὰ ς χ ε ιρ ο τ ο ν ί^ ς , κ ^ ὶ π ά ν τ α ,
ἄ τ ῶ Ἐ π ισ κ ό π ω ά νή κ ει, π ρ ά τ τειν τ ε κ α ὶ μ ετα χειρ ίζεσ θα ι^ ὴ μ ε ῖς τ ὸ τ ίμ ιο ν , κ α ι σ εβ ά σ μ ιο ν τ ῆ ἱερωσύνη,
φ υ λ ά ττο ντες, κ α ὶ μ η δ α μ ῶ ς πρὸς λ ύ μ η ν τ ῶ ν ἐ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ῶ ν δ ικ α ίω ν , τ ὴ ν ἐθ νικ ὴ ν ἐπ ή ρ ε ια ν ἐνεργεῖσθαι

(^) ^ὰ προνύμια τοῦ Κωνσταντινουπόλεως ^ τὸ νὰ ^να^ .

ἐπίφθονα^ ἀθετήθησαν ἀ^ὸ πολλους κατὰ καιρούς ^ τὸ νὰ .
ναι δε καὶ κανονικὰ, ἀνεκαινίσθησαν ἀ.^ὸ πολλοός κατὰ διαφδ-
ρους καιρούς. οιον εταξεν δ Διύσκορος πέμπτον τὸν Κωνσταντ^..
^.
νουπύλεως, καὶ τον γ της β^. Κανύνα ήθέτησεν. ^Δλλ^ ἀνεκ^ί.-
νισε πά^ιν αυτὸν^δ^. βασιλίσκου δ^ του τυράννου ἀθετήσαντος
α^τὰ.μετ^ι ^ρυσοβούλ^ (εἰ καὶ α^τὸς πάλιν ὁ ιοιος ἐδιωρ^^-
σεν αὀτ^ι μ^ τὰ ἀντεγγ^ιλι^ γράμματα)^ ὀ Ἱουατινιανὸς ἀνε-
καίνισε ταῦτα ^ίετὰ ταυτα δὲ του τυράννου ^ω κα πρωτεῖον^
δὁντος εἰς τὸν Ρωμης (^περ εἰ καὶ ἹΙράκλειος ἀνέτρεψ^ν), ^
ροῦσα ἐν Τρούλλι^ σύνοδος, ἀξίωμα ^χουσα συνόδου Οἰκουμενι^
κῆς, ἀνεκαίνισε πάλιν αυτά. ^Οθεν ουχ ἦμαρτεν, ι^ς φλυαροῦ^'
ὸπὸ του φθδνου οἰ ΙΙαπισταὶ, τοῦτο ποιήσασα. Οὀ γὰρ ἀ^^
της, ἀλλὰ τα^ς πρὸ α^τῆς Συνὁδοις ἀκολουθοῦσα, τοῦτο ἐποί^-
σεν. ^ορα περὶ τῶν προνομίων του Κωνσταντινουπόλεως ε.^ τ ^
τύμ τ^ς Καταλλαγ. Κεφ. ιθ^. σελ. ^που, άντὶ του Ἱου^τ^
νιανὸς ^χει ὁ ^ήνων.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

βο υλ ό μ ενο ι τ ο ῖς ο ὕ τ ω χ ε ι ρ ο τ ο ν η θ ώ , κ α ὶ δ ιὰ τ ὴ ν π ροκ ειμένην α ιτία ν ἐν τ ^ ς ἐα ^ τῶ ν μ ὴ ἐ γ κ α τα σ τᾶ σ ι

θρόνοις, τ ὸ ἀ π ρ ο κ ρ ιμ ά τισ τ ο ν τη ρ εῖσ θ α ι σ υνεω ρ άκ α μ εν, ώ σ τε κ α ὶ χειροτονἰας Κ λ η ρ ικ ῶ ν ^ιαφ^ρων κ α ν ο ν^
κ ῶ ς π ο ιεῖν , κ α ὶ τ ῆ τ η ς προεδρίας α ὐθ εντία κ α τ ὰ τὸ ν ἴδιον δρον κ εχρ ῆ ^θ α ι, .καὶ βεβ α ια ν, κ α ὶ νενομισμέ-
ν η ν ε ἶν α ι π α σ α ν ὑπ^ α ὐ τ ῶ ν προ^ιοῦσαν διοίκ η σ ιν. Οὐ γ ὰ ρ , ὑ^ ὸ τοῦ τ ῆ ς ἀ ν ά γκ η ς καιρΟῦ^ κ α ὶ τ ῆ ς ἀκρι-
β εία ς π ερ ιγ ρ α φ ε ίσ η ς , ὁ τ ῆ ς οἰκονομίας ὅρος περιορισθήσεται.

^ ρ μ η ν ε ί α ^
^ ιο ρ ίζ ε τ^ ι δ παρων Κανο^ν, ὅ τ ι ἐπειδώ μερικοὶ Ἀρχιερε^ς ἀφ^ οὕ έ χ ε ιρ ο τ ο ν ^ σ α ν , δέν ἐ δ υ ν ^ θ ^ ν ν^
π ά γ ο υ ν εις Τούς θρόνους καὶ έπ α ρ χία ς τω ν μ ε τὸ νά αἰγμαλω τίσθησαν α^τοὶ ἀ^εὸ βαρβάραν ἐπιδρι^μ ^, δ^ὰ
ε
Τ ^ Τ ο ^με^ς φ υ λ ά Τ το ν τ ν Τὸ σέβας, καὶ τών Τιμών εἰς τών ^ρχιερωσόνΥ^ν, καὶ μώ στέργο-^τες, ^ τ^ν
βάριαν α ιχ μ α λ ω σ ία νά προξενώ έμ πόδι^ν εἰς τ ά έκκλ^σιαστικά δίκαια, όρἰζομεν, ω σ τε, οἰ ο ὕ ^ χ ειρ ο το ^θ ε^ -
τ ε ς , κ α ὶ δ ιά τών άφορ^ών, καὶ φ^βον τδ^ν βαρβάρων μώ δυνηθένΤ^ς νά άποκατασταθο^σιν ειν τ ο ^ θρόνους αύ-
τύ^ν, ά πρ ο κ ρ ιμ α τίσ τω ς νά κάμ^ουσι χειροτονίας διαφόρων Κ ληρικόν τ^ ς ἐπαρχίας τω ν, καὶ μακράν ^ντ^ς αύτ^ς
^καὶ βρ α τών ύποσν^μείωσιν το^ ις^. τ^ ς έν Ἀ ν τ ιο χ .) ό ν οι Κανόνες διαγορεύου^Ιι, καὶ νά έ^χουσι τών Τιμών καὶ
α υ θ εντία ν τ ^ ς προεδρίαν, κ α τ ά τὸν ιδιον ^Ιρον, δ η λ . καθως ωρίσθη νά ^ναι ώ ἐπαρχἰκ α ύτέ^ν.πρω τη, θετέον
^ δευτέρ α , ^ Τ ρίτ^, κ α ὶ κα θεξ^ν, καὶ ἰ^σα ή θελα ν ένεργώσο^ν μ έ άρχιεραΤικὸν δ ίκ ^ ο ν , ^το ι ο^ς Ἀρχιερε^ν,
νά ^ ν α ι βέβ α ια κα ὶ νόμιμα ^ ιύ τ ι ά γ κ α λ ά καὶ ώ άκρίβεια, ^γουν τὸ νά ύπάγω σιν αυτοὶ εἰς τὸν θρύν^ν
τω ν, καὶ νά ένεργί^σι τ ά το ια ῦ τα , ώ λ ^ τ Τ ό θ ^ άπὸ τών άνάγκην Τοί^ καιροί καὶ τ ^ ν βαρβάρων, ^μω^ δ^ν θ έ ^ Ι
ἐ λ α τ τ ω θ ^ ά πὸ αύτών καὶ δ ^ρος τ ^ ς οικονομίας, δ η λ . κ α ὶ τὸ νά ένεργ^σι ταἰ^Τα εἰς τὸν αυτὸν θρόνον του^, καὶ
μακράν ^Ιντες α ύτοῦ. Ἀ ν ά γνω θ ι κα ὶ τὸν Ἀ ποσ τολικόν.

Τ ὸ ν ἐκ τ ῶ ν Π α τέ ρ ω ν ἡ μ ῶ ν τε θ έν τα Κ α ν ό ν α , κ α ὶ ἡ μ ε ῖς π α ρ α φ υ λ ά ττο μ εν τὸ ν ο ὕτω δια.^ ^ Τ^ς δ^. ι^ .

γ ο ρ εύ ο ντα . εἶ τ ι ς ἐ κ Β α σ ιλ ικ ῆ ς ἐξουσίας ἐκ α ινίσ θ η π όλ^ς, ἤ αὕθις κα ινισ θείη , το ῖς π ο λ ιτικ ο ῖς κ α ὶ δημ ο -
σ ίο ις τ ύ π ο ις , κ α ὶ τ ῶ ν ἐ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ῶ ν π ρ α γ μ ά τ ω ν ὴ τ ά ξ ις ἀ κολουθείτω .
^ Ο παρω ν Κανὡν εἶναι ὸ ^διος ιζ^. τ ^ ς δ ^ καὶ δοα τών ερμηνείαν έκε^^.

Τ ο ῦ ἀδ^,λφοῦ κ α ὶ σ υλλει^ου ρ γοῦ ὴ μ ῶ ν 'Ιω ά ν νο υ το ῦ τ ῆ ς Κ υπ ρ ίω ν νήσου προέδρου,

Ἀπ^στ. λδ^
ἄ μ α τ ῶ ο ἱκ είω λ ο ιῶ , ἐπ ὶ τ ὴ ν 'Ε λ λ η σ π ό ν τ ιο ν έ π α ρ χ ο ν , δ ιά τ ε τ ὰ ς βσρβσρικὰς ἐφόδουν, της ά. ^. ^ ς
δ ιά τ ε τ ὸ τ ῆ ς ἐθν^κῆς ἐλ ευθερω θῆναι δ ο υ λ ε ία ς, κ ^ ὶ κα θα ρ ῶ ς το ῖς σ κ ή πτρ ο ις το ῦ χ ρ ισ τια - της ^.
β γ^.
ν ικ ω τ ά τ ο υ κ ρ ά το υ ς ὺπ οτο^γῆναι, τ ῆ ς ε ἰρ η μ έν η ς μ ε τ ^ ν α σ τ ά ν τ ο ς νήσου, προνοία τοῦ Φ ιλ α ν- .
της γ^. ή της
δ^. 'κη^. της
0 ρ ω πο υ Θ εοῦ, κ^ιὶ μό^θ^ρ το ^ φ ιλ ο χρ ίσ το υ , κ^ιὶ εὐσεβοῦς ὴ μ ῶ ν Β ^ισιλέω ς, συνορῶμεν, ω σ τε ^ λς^. της
ἀ κ α ιν ο τ ο μ η τ α δ ια φ υ λ α χ θ ῆ ν α ι τ ὰ π α ρ ὰ τ ῶ ν ἐν Ἐ φ έσ ω τὸ πρότερον συνελθόντω ν Θεοφόρων ^Αντιοχ. θ^.
Π α τέ ρ ω ν τ ῶ θρόνω το ῦ προγεγ^σ.μμένου ἀνδρὸς πο^ρ^ισχεθέντ^ι προνόμια, ω σ τε τ ὴ ν ν^αν
Ἱ ο υ σ τιν ι^ ιν ο ύ π ο λ ιν τ ὸ δ ίκα ιον ἔχε^ν τ η ς Κ ω ν σ τα ν τιν ο υ π ό λ ε ω ς , κ α ὶ τὁ ν ἐπ ^ ὐ τ ῆ καθιστάμενο^ θεοφιλέ-
στο^τον Ε π ίσ κ ο π ο ν , π ά ν τ ω ν προεδρεύειν τ ῶ ν τ ῆ ς 'Ε λ λ η σ π ο ν τ ίω ν ἐ π ^ ρ χ ί^ ς , κ^ιὶ ὺπὸ τ ῶ ν οἰκείων Ἐ π ι -
σ κ ό π ω ν χειρ ο το νεῖσ θα ι, κ α τ ὰ τ ὴ ν ἀ ρ χ α ία ν σ υνή θεια ν. Τ ὰ γὰ ρ ἐν ἐκ ά σ τη Ε κ κ λ η σ ία ἔθη κα ὶ οὶ Θεοφό-
ροι ἡ μ ῶ ν Π α τέρ ες π α ρ α φ υ λ ά ττε σ θ α ^ δ ιε γ ν ώ κ ^ σ ι, το ῦ τ ῆ ς Κ υ ζικ η ν ῶ ν πό λεω ς Ε πισ κόπου υποκειμένου
τ ῶ προἐδρω τ ῆ ς ε ἰρ η μ έ ν η ς Ἱ ο υ σ τιν ια ν ο υ π ό λ εω ς , μ ιμ ή σ ε ι τῶ ν λο ιπ ῶ ν ἁ π ά ν τω ν Ε π ισ κό π ω ν, τῶ ν ὺπὸ τὸν

( ἱ) Θρύνος λέγεται ^χι παροικία ὰ^λῶς, ἀλλὰ ἐκείνη ὁ^οῦ εἰς τους τὁπους έκείνους, ὀποῦ εἶναι ^Τ^οι πιστῶν και Κληρι-
εἶναι πεπολισμένη ἀπὸ χριστιανους καὶ Κληρ-.κούς. ^Οθεν ἐκεινοι κῶν,ῶς ^μεῖς λέγομεν, ἀλλ^ είς έκείνους ὁποῦ ἔχουν μὶν καὶ χρι--
ὁποῦ χει^οτον-^ῦνται εἰς ονομά τινων ^δλεω.^, αἱ ὁ^οιαι ἀπὸ ^ στιανούς και Κληρικους, κατεχομένους δὲ δμως ἀ^.ὸ ^α^άρους
χριστιανούς καὶ Κληρ^κους εἶναι έρημοι, αὁτοὶ ^ς μΥ^δενὸς πλη- καὶ έθνικούς, ός καὶ ὁ Κανιών ο^τος της Συνίδου διορίζει. ^ ν α -
^όματος πιστῶν καὶ Κλη^^.κῶν ^ροιστάμενο^, ἀ^ὸ τους ἀπολύ- ^ κύλουθον γά^ έστιν ὁ ποιμην νὰ ^ναι χωρὶς ποιμνίου, καὶ ^Επί-
τως χειροτονουμένους εἶ^να^, κατὰ την ^εαπήστ^ν εἰδωλοποι'ίαν ^ σκοπος χωρὶς ^πισκοπης.
τῶν της ἀνατολης Πατριαρχῶν, τὸ ὁ ^ ο ν εἶνα^ ^αρὰ Κανένα
κατὰ τὸν ςο της δ^. ^ιιὰ τοῦτο οἱ τοιοῦτο^ δέν δρέπει νὰ τι- (^) ^εείω σαι, δτι ἀΥκαλὰ καὶ οἱ Ἀρχιερε^ς ο^Ιτοι τῶν αἰχ-
.
μῶνται με τ^ν ^ρεεδρ-.αν του ^πισ^ ύπου. Το τέλος γὰρ τῶν μ^λωτισθέντων ἀπὸ το^ς ^αρ^άρονς αρένων δεν δύνανται νὰ
τοιούτων δεν εἶναι ή προστασία τοῦ λαοῦ, ἀλλ^ ^ φιλοτιμία καὶ υπάγουν εἰς αὁτους, ινα μη έμβάλωσι .τον εαυτδν τους εἰς
φιλοκέρδεια, καὶ δρα εἰς την ί^οσημείωσιν της ^^ιστολῆς. της προι^πτους καὶ ^ανερους κινδύνους, ^περ πειράζειν έστὶ τ^ν Θεον
^.
γ Συνύδου. Ι^ἰ δὲ κ^ἰ δ ^αλσαμων λέγει, οτι προσταγη έγένετο κατὰ τὸν Χρυσόστομον (έ^λ- π^ς μ' ^λο^ τ^ το
Λ
Αλεξίου του ^ασιλέως νὰ ψη^ίζωνται ^ ρχιερεἰς εἰ^ τὰς Ἀ - καὶ μακρὰν ἰστάμενοι πρέπει μ^ έπιστολὰς, ^ καὶ μέ άλλους
νατολικὰς ἐκκλησίας, κ^ν οὀ δύνανται νὰ υπάγουν ἐκε^ διὰ τὰς τρύπους νὰ έπιστ'^ρίζωοι τ^ ποίμνιον αυτῶν, ^ως οἰ^ νὰ ἀνα^ω-
τῶν έθνικων ἐπ^δ^ομὰς, ρητέον, δτι δεν λέγει νὰ χειροτονούνται ρήσουν οἱ βάρβαροι.
Λ
ΠΠΔ Δ Ι ο ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

λ.εχθέντα Θ^οφιλέστατον πρόεδρον Ἱ ^ ά ν ν η ν , ὑφ ου, χ ρ ε ία ς κα λ ούσ ης^ κ α ὶ ὁ τ η ς α ύ τ ῆ ς Κ υ ζ ικ η ν ῶ ν πό-

λ ε ω ς ἘΤ^ισκοπος χειρ οτονη θήσ εται.
^ ρ μ η ν ε ί α ^

^ις τὸν καιρὸν τοῦ ἱ^ασιλέως Ιουστινιανού το^Ι β ^ ὁ Κύπρον Ἀ ρ χιεπ ίσ ^ ο π ο ς Ιω ά ν ν α ς άναχω ρησας ά ^ ὸ τ ^
έπαρχίαν του μαζ^ μ ὶ τ ^ν
λαόν του^ ^λθ^ν Είς τ ^ ν έπ α ρχία ν τ ^ ς Ε λ λ η σ π ό ντο υ , (Ε λ λ ή σ π ο ντο ς δ ε εἶνα ι, κ ^ τά
μέν τὸν ^αλσαμ^να, τ ά άνατολικά δρια, τά άπὸ τ^ν Ἀ β υ δ ο ν, ^ τ ο ι τὸ ἀ νατολικὸν Κάστρον άπὸ τ ά έξω^
τ^ ς Θρ^κη^ έ^ετεινόμενα, κ^ετά δέ τὸν ^ρόσανθον, δ άπὸ τ ^ ς Τενέδου μέχ.^ι Κ α λλιπ ό λεω ς ἐκτεινόρ,ενος πορθ-
μὸ^) τό^ον δ ιά τάς τ ^ ν βαρβάρων έπιδρο^ιάς, ^οον κ α ὶ δ ια τ ὶ έλει^θερωθεὶς άπὸ τ^Ιν α ιχμ α λ ω σ ία ν αύτί^ν, προ-
νοίι^ Θεοθ, ^ιαὶ έπ ιμ ελείφ τοί^ ἰ^ασιλέως, ^ π ετ ά γ η εις τ^ ν ^ωμα^κ^ν βασιλείαν. Διά το θ το ὁ π α ρ ^ ν Κανιών διο.
ρίζει νά σωζωνται δλόκλ^ρα τ ά εις τὸν Κύπρου χαρισ θέντα προνόμια άπὸ τὁν τῆ ς γ ' . συνόδου ή . Κανόνα, καὶ
^ νέα Ἱ^υστινιανοόπολις α ^τη νά ^χ^ τὸ δίκαιον τ ^ ς Κ ω νσταντινουπόλεω ς (δ η λ . νά ^ν α ι κα ὶ α ύ τ ^ αύτοκέφα-.
λος ι^ π ε ρ έκείνη, Καθ^ς ή Ἀ σια ν^, ίΙοντικ^, καὶ Θρακικη ύ π ε τ ά γ η είς τὸν Κ ω νσ τα ντινο υπ ό λεω ς, ως ε^.
πο^εεν Καν. κή. τ^ ς δ^., ο υ τ ^ καὶ εις τ ^ Κυπρον ^ Ε λλ η σ π ό ντιο ς έπ α ρ χία ), κ α ὶ νά χειρ ο το ν ^ τα ι δ Ἀ ρχιεπί-.
σκοπος α ^τ^ς άπὸ το^ς έδικούς το^ Ε πισ κόπους, κ α τά τών άρχαίαν συνήθειαν. ^ σ τ ε , δ Τ^ς Κυζίκο^ πόλεω ς
μ η τρ ο π ο λίτη ς νά υποτάσσεται εις α^τὸν, καθως καὶ π άντες οι έν τ ^ Κύπριρ Ε π ίσ κ ο π ο ι, κα ὶ χρεία ς καλού^ης,
1
νά χειροτον^ται άπὸ αύτ^ν ( ). Ἀ νάγνω θι καὶ τὸν η . τ ^ ς τρ ίτη ς Συνόδου.

Τής α ^ ^ ^ Ἐ πε^δὴ τ ῶ Θεῶ κ ο λ λ ᾶ σ θ α ι δ ιὰ τ ῆ ς ἐκ τ ῶ ν τοῦ βίου θορύβων ἀ ν α χ ω ρ ή σ ε ω ς , λ ία ν ἐ-

τῆς δ^. ιε..
^ σ τ ὶ σ ω τήριον, χ ρ ὴ μ ὴ ά ν ε ξ ετ ά σ τω ς ὴ μ α ς π α ρ ὰ τὁ ν καιρὸν το ὺ ς τ^ ν μ ο ν ή ρ η βίον αὶρουμέ-
της ι^.
Καρθ. ς^. να^. νους προσίεσθαι, ἀ λ λ ὰ τὸ ν π αρ α δοθέντα ὴ μ ῖν π α ρ ὰ τ ῶ ν Π α τέρ ω ν κ α ὶ ἐν α ὐ τ ο ῖς φ υ λ ά ττε ιν
1
ρλε^. ^ . λ . ὅρον, ^ σ τ ε τ ὴ ν ὁμ ολ ογία ν του κ α τ ὰ Θεὸν βίου τ ^ τ ε προσίεσθαι δ ε ῖ, ὡ ς ή δ η β ^ β α ία ν , κα ὶ
ιη^. κ^. ἀ πὸ γ ν ώ μ η ς κ α ὶ κρίσεως γιν ο μ έν η ν , μ ε τ ὰ τ ὴ ν το ῦ λ ό γ ο υ σ υ μ π λ ή ρ ω σ ιν . Ἔ σ τ ω το ίνυν ὁ
μ έ λ λ ω ν τὸν μονα^ικὸν ὺπέρχεσθαι ζυ γὸ ν, ο ύ χ ἤ τ τ ο ν , ἤ δ ε κ α ε τ ἡ ς , ἐν τ ῶ προέδρω κ α μ έ ν η ς κ α ὶ τ ῆ ς ἐπὶ
το ύ τω δ ο κιμ α σία ς, εἰ τὸν χρόνον α ὐ τ ῶ α ὐ ξ η θ ῆ ν α ι λ υ σ ιτελέσ τερ ον ὴ γ Ε ῖτ α ι, πρὸς τ ὴ ν ἐν τ ῶ μονήρΕ ι βίω
ε ισ α γ ω γ ή ν κα ὶ κα τάσ τα σ ιν^ Ε ι γὰ ρ κ α ὶ ὁ Μ έγα ς Β α σ ίλ ειο ς, ἐν τ ο ῖς ὶερ^ῖς α ὺ τ ο ῦ Κ α ν ό σ ι, τ ὴ ν ὲκουσίω ς
ὲ α υ τὴ ν προσάγουσαν τ ῶ Θ εῶ κ α ὶ τ ἡ ν π αρ θενία ν ἀ σ π α ζ ο μ έν η ν , τὸ ν ὲ π τα κ ε δ έ κ α το ν δΤανύουσαν χρόνον,
τ ῶ τ ῶ ν Παρθένων τ ά γ μ α τ ι άριθμεῖσθαι νομ οθετεῖ. ἀ λ λ ' οὕν τ ῶ περὶ τ ῶ ν χ η ρ ῶ ν τ ε κ α ι Δ ια κ ο νισ σ ῶ ν π α -
ρ α δ ε ίγ μ σ τι κα^α κολου θή σ αντες, εἰς τον εἰρημένον ^ ν ο ν ἀ ν α λ ό γ ω ς το ὺ ς τὸ ν μ ο ν ή ρ η βίον ὲλ ο μ έν ο υ ς π ε-
ρ ιεσ τή σ α μ εν. Ἔ ν γὰρ τ ῶ Θεί^ρ Ἀ π ο σ τ ^ λ ω γ έ γ ρ α π τ α ι, ἐξ ή κ ο ντα ἐ τ ῶ ν τ ὴ ν ἐν τ ῆ Ἐ κ κ λ η σ ί α κ ^ τ α λ έ γ ε -
σθαι χή ρ α ν . Τ ι^οθ. Ε . ^ Οί δὲ ἱεροὶ Κ α νό νες τε σ σ α ρ ά κ ο ντα ἐ τ ῶ ν τ ὴ ν Δ ια κ ό νισ σ α ν χειροτονεῖσθα^
π α ρ α ο εδώ κ α σ ι, τ ὴ ν Ἐ κ κ λ η σ ία ν ^ ά ρ ιτ ι ^εία κ ρ α τα ιο τέρ α ν γεν ο μ έν η ν , κ α ὶ ἐπ ὶ τ ὰ πρόσω β α ίνο υ σ ιν ἐω ρα-
κό τες, κα ὶ τὸ τῶ ν π ισ τῶ ν πρὸς τ η ν τ ῶ ν θείω ν ἐν το λ ῶ ν τή ρ η σ ιν π ά γ ιό ν τ ε κ α ὶ ἀ σ φ α λ ὲς , ὅπ^ρ κ α ὶ ἡ μ ε ^
ἄ ρ ισ τ^ κ α τα ν ο ή σ α ντε ς ἀ ρ τίω ς δ ιω ρ ισ ά μ ε^ α , τ ὴ ν εὐ λ ο γ ία ν τ ῆ ς χ ά ρ ιτ ο ς τ ῶ μ έ λ λ ο ν τ ι τ ῶ ν κ α τ ὰ Θεὸν
ά γ ω ν ω ν ἐνάρχεσθαι, ωσΤ^ερ τιν ὰ σφ ρα γίδα τ α χ έ ω ς ἐν σ η μ α ινό μ ενο ι, ἐντεῦθεν α ὐ τ ὸ ν πρὸς τ ὸ μ ὴ ἐπ ιπ ο λ ὺ
ὀκνεῖν, κ α ὶ ἀναδύεσθαι προσβιβάζοντες, μ ά λ λ ο ν μ ὲ ν οὕν κ α ὶ πρὸς τ ἡ ν το ῦ ἀ γα θο ῦ π α ρ ο ρ μ ῶ ν τες ἐ κ λ ο γ ὴ ν
κ α ὶ κ α τ ά σ τα σ ιν .
^ ρ μ η ν εέο^

Ἐκε^νοι ὸπο^ θέλουν νά γένουν ^οναχοὶ ^ ^Ιονάσ τρια ι, δέν π ρέπει, κ α τ ά τὸν παρόντα Κανόνα, νά δέχωνε^
τα ι άνε^ετάστω ς, κο^ὶ άπὸ τὸν πρέποντα καιρὸν κα ἰ ί^ρον, τὸν παρ α δοθέντα άπὸ τού^ θείους ΙΙατέρας^ (καὶ
μ ά λιστα τὸν μέγαν Ι^ασιλειον^, ά λ λ ά τ ό τ ε π ρέπει νά δ έ χ ε τ α ι ^ ὸμολογία καὶ ύπόσχεσις όποί^ δωσοι^ν οί τοιοῦ-
το ι πρὸς τὸν Θεὸν, ο^ς β ε β ^ κ^ιὶ άπὸ γνω^ιης έδικ^ς τω ν γινομένη, άφ^ ο^ τ ε λ ε ιω θ ^ ^ κρ(σις τοθ λ ο γ ικ ο ί αυ-
τί^ν ^ ) , καθως έν τῶ ιη. Κανόνι λ έ γ ει ὁ μ έγα ς Βασίλειος, καὶ μ ά λ ισ τα έν τῶ ιέ. κ α τ ά ^ ά τ . ἰ^ρ^ αύτοί Αοι.. ^.
(1 ) ^πειδ^ ο ^Ιουστινιανός. ὁ Ρινύτμητος, αὁτὸς ἦν ο κα^ Βασίλειον ἀπὸ τὸ ενα μέρος νὰ λέ^'η ἐν τῶ ιη^. αύτοῦ Κανύνι,
την παροῦσαν συναθροίσας Σύνοδον, καὶ την Κύπρον της δου- ^τι ή συμπλήρωσις και διάκρισής του λογικου γίνεται εἰς τὰς
λείας έΑευθω^ισας, καὶ νέαν ^Ιουστινιανούπολιν ἐπὶ τῶ ύνύίΑατ^ παρθένους υπ^ρ το^ς δεκαέξ. ^ δ^κα^πτὰ^ρύνο^ς τῆς ήλι^ίας
αὸτοῦ ταύτην καλέσας, διὰ τοῦτο καὶ οἱ ΙΙατέρες της Συνύ- των, την δέ παροῦσαν Σύνοδον το ἐν τῶ
δον διὰ τ^ν πρὸς τὸν βασιλέα φιλοτιμίαν καὶ χαριν, υπέταξαν ί
ένα χεῖρας Κανονι. δτι γίνεται είς τους δ ^,α χρύνους της ήλι-
την Ελλήσποντον ἐπαρχίαν είς τον Κύ^ρου^ λέγει δέ ο κίας. ἐπειδη ή του λογικου το^ύτη τελείωσή, ^ίς ἄλλους μέν
ναρας^ δτι ἄν μέν ^οτε ὁπετάσσετο ύ Κυ^ίκο-,^ είς τὸν Κύπρου^ γίνεται ύγλιγορι^τερα, εἰς οίλλου^ δέ βραδύτερα. Δ^ύτ^ αλλοι μέν
τοῦτο οὀ ^ινι^σκει. δτι δέ τι^ρα οὁΤ αποτάσσεται, γινι^σκει κα- οντις ρύσεως ὁξυτέρας καὶ λ.πτοτἐρας, τα^ύτ^ρ^ λ^μβάνουσι
ί
λῶς. ^ο δε Ἀνι^νυμος ^ρμηνευτης Α γει, ^τι, ο^ ^ Κύπρος καὶ την διάκρ-,σιν του καλοῦ κ^ἰ τον κακοῦ κάτὰ τον Ι^αλσα-
ηλευθερι^θη ἀπό τους ἐθνικους, καὶ ἐγύρ^σεν ύ Κύπρου εἰς τὸν ί
μῶνα. ^οθεν καὶ ὁ ^ερο^ Τ^μύθεο^ ν τῶ ^η^. Κανύν^ λέγει, δτι
.^ούνον του. έγύρισαν πάλιν καὶ αἱ έπαρχοι της Ελλησπύντου ἄλλων μέν τὰ ἀμαρτή^^ατ^ κρίνοντας ^ ρ ὰ Θ ^ ἀ^ὸ τ^ν δέ-
εις τὸν Κωνσταντινουπόλεως. κατον χρύνον της ήλικία^ των, ά.λλων δ^ έ^ὰ περισσοτέρους
(^) Ἀ ς μη παραξενεύεταί τινας ^λέπωντ^ς, τὸν μέν ^ἐγ^ν χρύνους. Ι^ δέ παρὰ Θεοῦ τὰ ἀ^ὸ τη^ δεκαετους ήλικίας έμαρ^
 ΤΠΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ὸ ν ὸ μ έλλω ν γενέσθαι ^ ο ν α χ ὸ ς, άν μ'^ ^ναι όλιγι^Τερον άπὸ δεκα χρόνων^ πλ^ν είν Τ^ν έξουσίαν ^οθ Ἀ ρ χιε^
ρέων άς ευρίσκεται νά κά μ ν^ Τ^ν δοκιμὴν αύτοθ, καὶ νά αύξάνω εἰν αύτὸν (άναλό^ως δηλ. μ ὲ την ἐκ φύσεων
γνώ σιν α ύ Τ ο ^ τούν χ ρ ό ν ο ι, ά^ Τὁ στοχασθ^ συ^ιφεράτερον. ἐ^ιόΤι,άγκαλά καὶ ό ^εεγαν Ι^σ ίλειον ειν τὸν προρ--
ρη θέντα Κανόνα αύτοῦ διορίζω νά συναρ'νθ^ιώΤαι εἰν τὸ τ ά γ μ α τών παρθένων ^ ύπέρ τού^ δε^.αέξ, δεκαε--
π τ ά χρόνους οὕσα παρθένον, ά λ λ ά ^μ εῖς άκολουθηοαντες ειν τὸ παρά δειγμ α τών χηρών καὶ ^.ακονισσών τού^
δεκα ὲξ κ α ι δ ε κ α ε π τ ά χρόνους το^ Ι^ασιλείον, ειν τούς δέκα ^ρόνουν ολιγο σ τεύ σ α μ ε^ διότι, ὁ μέν Ἀ πόστολον
διορίζει νά κ α τ α λ έ γ ε τ α ι, ^Τοι νά συναριθμ^Ται ^ χ^ ρ ^ ^ίν εκ κ λ η σ ία ν, δ χ ι όλιγωτερον άπὸ εξήκοντα χρό^.
νω ν, οί δ ὲ Π ατέρες τών δ^. λέγουσι νά χειροτονώ^αι Διακόνισσα χρόνων Τεσσαράκοντα έν τ ώ ιέ. Κανόνι ( ἱ ) ,

τήματα κρίνονται, φανερόν, ^τι ταυτα καὶ μετὰ τ^ν συμπλήρω-
σιν του λογικοῦ γίνονται. Δἐγει γὰρ ό Θειος Βασίλειος (κατὰ
πλάτ.- ὅρφ ιε^.) ^ τ ι ύστερα ἀπὸ τ^ν τελείωσιν του λόγου, καὶ
τιμαὶ, καὶ τιμωρία^ το^ς ἀμαρτάνουσιν, ^ το^ς κατορθοῦσι, παρὰ
του δικαίου κριτοῦ κατὰ την τών Ι^ργων ἀξίαν δίδονται.^ Θέλει
δέ καὶ ό Θειος Χρυσόστομος (λόγιρ πρὸς πιστὸν πατέρα), οτι ο^
νέοι ἀ^ιὸ τ^ν δεκαετη ἦλικίαν πρέπει νὰ παλαίουσι πρὸς τὰ πά-
θη καὶ τ^ν κακίαν, καὶ νὰ τιμωροῦνται διὰ τὰς ἀμαρτίας όπου
ἦθελαν κάμει. ^οθεν καὶ ό Κίτρους ^Ιωάννης ἐν τιρ δ^. αὀτοῦ
Κανόνι λέγει, ^τι τὰ μέν ἀρσενικὰ παιδία πρέπει νὰ ἐξομολο-
γοῦνται τὰς ἀμα^τίας των είς Πνευματικούς ἀπό τὸν δέκατον
τέταρτον χρόνον της ὴλικίας των, τὰ δε θηλυκὰ ἀπὸ τόν δωδέ-
κατον (καὶ ἀ^ίνω νὰ λέγω, δτι μερικοὶ νεάτεροι διδάσκαλοι θέ-
λουσι νὰ ἐξομολογοῦνται κατὰ τἦν παροῦσαν πονηρὰν γενεὰν, τὰ
μέν κοράσια ἀπὸ ^ξ χρόνων^ τὰ δε ἀρσενικὰ ἀπὸ ὀκτω χρόνων,
^.
εδιὰ τὸ πληθυνθ^ναι τ.ην ἀνομίαν^ (^Ιατθ. κδ ^θ,) καὶ διὰ τὸ
νὰ ε^γκηται ή διάνοια του ἀνθρι^που, κατὰ τό γεγραμμένον, ἐπἰ
τὰ πονη^ὰ ἐκ νεότητος^.) (Γεν. η^. ^ Ι.) άλλοι δέ πάλιν φύσεως
οντις παχυτέρ^ς καὶ νωθροτέρας, ἀργότερα, καὶ εἰς περισσοτέ-
ρους χρόνους της ηλικίας των την του καλου καὶ κακοῦ λαμ-
^άνουσι διάκρισιν. ^Οθεν^ ὁ μέν Θεός λέγει, οτι οἱ ^Ισραηλῖται
υπερ τούς ε^κοσ^ χρόνους ἐδιάκριν^ν τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν,
^ΙΚαὶ ι^ργίσθη θυμω Κύριος έν τη ^μέρ^ ἐκείνη, ^αὶ ^μοσε λέ-
Λ
γων'' εί ^ψονται οἱ ανθρωποι ο^τοι οἱ άνα^άντες ἐξ ἰγύπτου
άπὸ εἰκοσαετοῦς καὶ ἐπά^ω οἱ έπιστάμενοι τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κα-
κὸν, την γην, ^ν ωμοσα τ ^ Ἀβραὰμ, καὶ Ἱσαὰκ^ και Ἱ α κ ^ ^
(Ἀριθμ. λβ^. ια^.)^ ὁ δε ρλε^. Κανων της έν Καρθαγ. λέγει, ^τι
αἰ παρθένοι νὰ λαμβάνουσι τὸ σχημα, οταν ^ναι θρόνων είκοσι-
πέντε, ^ξω μόνον ἄν τύ χ^ κ^μμία ἀναγκαία περίστασής, άρπα-
γης, ^ κινδύνου θανάτου. Καὶ διὰ νὰ εἰπῶ καθολικῶς ἐκεινο ὁ.-
που λέγει ό ρηθεὶς ιη^. του Τιμοθέου Κανο^ν, κατὰ τ^ν ^υσι^ν
γνῶσιν καὶ φρόνησιν του κάθε ^νὸς, ο^τω καὶ ^ τελείωσις του
λογικου κρίνεται, καὶ ἀκολούθως ὴ κρίσις τοῦ καλοῦ και κακοῦ.
Καὶ ἄν θέλωμεν νὰ εἰποῦμεν τὴν ἀλήθειαν, ^σον οἰ τοῦ καθ^
μας αἰῶνος χρόνοι προβαίνουσι, τόσον καὶ τὰ παιδία πονΥ^ότερα
γίνονται, και άκολούθως καὶ πρὸ της δεκαετίας ἀκόμη τὸ κα-
λὸν. μάλιστα δὲ τὸ κακὸν, δια^ιρίνουσι μερικά. Διὰ ταυτα ούν
πάντα ^ παροῦσα Σύνοδος, μόνον διὰ την προκοπην της ^ κ -
κλησίας καὶ τῶν χριστιανών, (ι^ς α^τη λέγει.) ἀλλὰ κ^ιὶ διὰ τ^ν
έκ φύσεως ὁξυτέραν του καλοῦ καὶ κακοῦ διάκρισιν^ (οπερ ού
λέγει) ἀπὸ δεκαετοῦς ηλικίας θέλει νὰ γίνωνται ^οναχοὶ, άκού^
ουοα του Σολομώντος νὰ λέγω, δτι ^ φρόνησις εἰς τους άνθρι^-
πους εἶναι πολιὰκαὶ γηραλεότης,επολιὰ δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρι^-
ποις^. (Σοφ. Σολ. δ^.) και του ήλιους παρὰ τ^ ^Ιο^β.
οἱ ^πολυχρόνιοί εἰσι σοφοὶ, ο ^ οἱ γέροντες οιδασι ^ῖμ α , ἀλλὰ
πνεῦμά ἐστιν ἐν βροτοῖς, πνοἦ δε Παντοκράτορός ἐστιν ^ διδά-
σκουσα^. (Ἱῶβ λβ^. ^Δλλως τε δ^, έπειδ^ καὶ ^ Σύνο..
δος μεν α^τη δ^ν έστάθη ^ως εἰς τοὸς δέκα χρόνους, ἀλλὰ ^δοι-
κεν ἐξουσίαν εἰς τὸν Ἀρχιερέα νὰ τους αυξάνω, ^^ δ^ πρωτς-^
δευτέ^α διορίζει νὰ δοκιμάζουν τρεῖς θρόνους οἱ θελοντες μονά-
^.
σαι, ἐν τι^ ε αυτῆς Κανόνι, ἰδο^ όποῦ κάλίν ο^ χρόνοι συνέρ-
χονται σχεδὸν μ^ τους δεκα^ξ θρόνους του ^ασ^λείου^ κ^τὰ τ^.^ς
όποίους, ἐφή^ου έ^ντος του μέλλοντος μονάσαι,καἰ άκολούθως δυ-
ναμένου νὰ διακρέν^ ἄν ^μπ^εῖ νὰ φυλάξω παρθενίαν, ^
^ε^αία καὶ κεκυρωμένη λογίζεται ^ όμολογία του. Κ ^ τ ^ ^ ^
πρέπει νὰ προσημειι^σωμεν, ^τι κάλλιστον π^αγμα τω ἀληθεί^
ἦθελεν εἶναι, ἀνίσως, κατὰ τὸν Κανένα τοῦτον, ^έγίνοντο νέ^,
καὶ έγένειοι μοναχοὶ, κατὰ τὸν δέκατον χρόνον τ^ς ηλικίας α^-
τῶν, ^ καὶ είς τόν τρισκαιδέκατον χρόνον (μετὰ της τριετοῦ^
δηλ. δοκιμης) ἀπὸ την τρυφερὰν καὶ έπαλαν α ὁτ^^ λικ ί^ν
ταύτην ήγωνίζοντο κατὰ των παθῶν, καὶ τοῦ κ^σμοκράτ^ρ^,
καὶ πρὸς πέσαν ἀγαθών όίσκησιν εὁθ^Ις ἐξ άρχης ^νήγοντο, κατὰ
τον μέγαν Βασίλειον (δρ^ κατὰ πλάτ. ιε^.). άγαμόν γὰρ,φη^ἰν ό
Ἱερεμίας, ἀνδρὶ, ^ταν ^ρω ζυγὶν ἐκ νεότητος α^τοῦ^. ^^ε^δ^
ι
δ^ ^ καθ^ '^ε^ίς α^τη γενεὰ έπιρρεπης .^ιρὸς τὰ ^άί^η ἐ-^ἐν τ^,
διὰ τοῦτο ό ^Αρχιερεὁς, καθο^ς άπὸ τὸν ιδιον τοῦτον Κανόνα
προστάζεται, πρέπει νὰ αὀξάνω τους θρόνους εἰς τους μέλλοντ^^
μονάσαι, ^ως οτου νὰ γενειάζουν, δτι τοῦτο εἶνα^ σ υ μ ^ ^ τ ^ ^
και εἰς αότους τούτους τους μονάζοντας, διὰ νὰ γίνεται η κρίσής
του λογικου α^τῶν τελειοτέρα, καὶ ἀκολούθως ^ δοκιμή, κ^ἰ
τους συνοικοῦντας αὸτοῖς μοναχους, διὰ νὰ μη γίνωνται
τους μ^ τὸ ἀγένειον καὶ γυναικοειδες αὸτῶν πρόοω^ον^ σ.^^ν-
δάλου κα^ ἀπωλείας πρόξενοι. Καὶ ορα είς την ὀποσημεί^ν
του γ^. της ά. καὶ τον ις^. της έν Γ άγγρ^.
(ἰ) Δὶν εἶναι ἀνάρμοστον τὸ παράδειγμα τῶν χ ^ ῶ ν καἰ
Διακονισσῶν όπου ^ρέρει έδῶ ό Κανων, ^ς τινες εἶ^ον, κ α θ ^ ^
αἱ μ^ν ἦσαν χηραι, ^ιἱ δ^ Διακόνισσαι. Ἀλλ^ οόδ^ εἰς την ἐγ-.
κράτειαν του γάμου, Την όποίαν δύνανται νὰ ἀκήσουν ^ ^
Διακόνισσαι εἰς τὸν μ^. χρόνον, καὶ αἱ χ ^ α ι εἰς τον ξ^. της
ηλικίας των. ἀπο^έπων ό Κανων, ταύτας είς τὸ μέσον ^ε^εν.
Ἀλλ^ ο^δε δπερ λέγει ὁ ^ωναρας, ^ μεν Διάκονος ^ς ^^ρ..
θένος, καὶ '^,δονἦς μ^ γευσαμένη, έὰν ἱ^ως του μ^. ^τους τ^ς ηλι-
κίας της ἐγκρατευθω, θέλει πιστευθ^, οτι ἀσ^αλώς θἐ^,ε^ ^ ρ -
θενεύσει εἰς τὸ εξῆς, ^ δὶ χήρα ι^ς ἦδονῆς τοῦ ἀνδρός γ^οσ^
μένη, ἐχρειάσθη τους εξήκοντα θρόνους πρὸς δοκιμην πε^^σσο-
τέραν, καἰ τὰ ἐξης. ἀσυμβί^αστα γὰρ ταῦτα πρὸς τό νόη^ι^,
καὶ τ^ν ἐκδοχην του παρόντος Κανόνος^ ήμεῖς δέ συμβιβάζον-
τες οσον τὸ δυνατον τὸ παράδειγμα, λέγομεν. ^οτι ή χ ^ α ό^οῦ
ἀναφέρει ό Παῦλος, ἀγκαλὰ καὶ νὰ ἐσυναριθμε^το είς τό τάγμα
το χηρικὸν χωρίς τινος χειροθεσίας, κατὰ το ά. καὶ κε^.
τοῦγ^.^ι^λ. τῶν Ἀποστολικ^ Διαταγών ινα διακονῆται από τὴ^
εκκλησίαν, κατὰ τὸν κδ^. βασιλείου, καὶ έπα^κηται εἰ^ τὰς
πρὸς ζωάρκειαν χρείας της. Καθ^ς ό ^ιος Παῦλος ἐπι^ ρει ί
λέγων, ε^ ἰ δέ τις πιστός, ^ πιστ^, ἰἰχει χήρας, έπαρκείτω αό-
ταις, καὶ μη ^αρείσθω ^ ^Εκκληοία, ^να τα^ς ^ντως χήραις ἐ-
παρκέσω^. ^.Αγκαλὰ, λέγω, ^αἰ ή χήρα α^τη εἰς τό χη-
ρικόν τάγ^ια ἐσυναριθμεῖτο, καὶ ^χι εἰς τό τών Διακο^^.σσών^ μ^^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

βλέπονΤεν Τώ^ ^κκλΤ .σέ^ τοθ προκόπΤουσαν μ ε Την χάριν τοῦ Θεο^, κ α ὶ τών σΤαθερόΤητα ὸποί^ δ ^
χνουν οί χριστιανοί είς Τών φ ό λ ^ .^ Τ^ν θεί^ν ^νΤολῶ^. Ταί^Τα κ α ὶ ώμεῖν σΤοχαζόμενοι κα λῶ ν, Τὸν Κανύν^
τοθΤον ἐδιωρίσ^μεν, έ γ χ α ρ ά τ Τ ο ^ ν ε ^ ^ών ά ^ λ ώ ν ψυχών Τοθ μέλλοντος νά άρ^ίσ^ Τούν ΠνευμαΤικούν ἀ γ ^
ναν τῶ ν Ι ἱ^ α χ ^ ν , ο^σἀν σ φ ρ α γ ^ , ^ών εκλογέαν τ^ ν θεὶ^ν χάριτον, καὶ σ υ γκ ρ ο το ύ ντο αι^Τὸν δ ιά το ^ Κ ανένα
ΤοόΤου, ^ὰ ^μ ελ^ ε ^ ^ολυ^ κ^ ρ ὁν τών έ ρ γ ^ σ ί ^ Τ^ν άρεΤ^ν, ά λ λ ά μ ά λλ ο ν εἰν Τὸ νά έκ λέξ^ τ^ ν ^
γαθών μερίδα όγλιγωρόΤερα- Αέγει δ ε ^ ὶ ὁ τ ^ ^ν Κ ^ θ ^ γ έ ν ^ , ^Τι^ ^ ί παρθένοι π ρέπει νἀ κα θ ιερ ά νω ντ^
είν Τὸν Θεὸν άπὸ μόνον Τὸν ^πίσ^.οπον, κΟΕὶ ὸ ν ^ . τ ^ ^ ιὕ Τ ^ ὅΤι π ρέπει καὶ νά προνοοῦνται ἀ πὸ αΙ^τὸν, ^
άπόντον αύΤ^ῦ, νά προνοοθνΤαι άπὁ Τὁν ΠρεσβυΤερον.

Τοὶ^ς ἐν πόλεσιν, ἤ χ ω ρ ίο υ ἐν ἐγ κ λ είσ τ ρ α ις βουλομένοις ά ν α χ ω ρ ε ῖν , κ α ὶ ὲα υ το ῖς κ α τ ὰ μ ό ν α ς προσέ-

πρότερον ἐν Μ ονασ τηρίω εἱσιέναι. δεῖ, κ α ὶ τ ὴ ν ἀ ν α χ ω ρ η τ ικ ὴ ν π α ιδο τρ ιβ ^ῖσ θα ι δ ια γ ω γ ὴ ν , κ α ὶ ἐπὶ
τρ ιετῆ χρόνον τ ῶ τ η ς Μ ονἤς ἐξά ρχοντι ἐν φόβω Θεοῦ ὺ π ο τ ά τ τ ε σ θ α ι, κ α ὶ τ ὴ ν κ α τ ὰ π ά ν τ α , ὡ ^ προσῆ-
κεν, ὑ π α κ ο ὴ ν ἐκπληροῦν, κ α ὶ οὕτω ς ὁ μολογοῦντα ς περὶ τ η ς ἐν τ ο ιο ύ τω β ίω π ρ ο α φ έσ εω ς, κ α ὶ ὡ ^ ἐξ ὅ λ η ς
καρδί^κς ὲκουσίως τοῦτον ἀ σ π ά ζ ο ν τα ι, ὺπ ὸ τοῦ κ α τ ὰ τὸ ν τόπ ον δ ο κ ιμ ά σ ε ι προέδρου. Ε ἶθ ο ὕ τ ω ς ἐφ' ἔτε-
ρον ἐνιαυτὸν, ἔξωθεν προσκαρτερεἶν τ ῆ ς ἐ γ κ λ είσ τ ρ α ς , ὡ ς ἄ ν ὁ σ κοπ ὸς α ύ τ ῶ ν π λ ειό ν ω ς φ α νερ ω θείη . Τ η νι-
κ α ῦ τ α γὰρ πληροφορίαν παρέξουσιν, ο^ς ού κ ε νὴ ν θηρωμενο^ δόξα ν, ἀ λ λ ὰ δ ι' α ύ τ ὸ τ ὁ ^ ν τ ^ ς κ α λ ὸ ν , τ ὴ ν
ἡ σ υ χίςιν τ α ύ τ η ν μεταδ^ώκουσι. Μ ετὰ δὲ τ ὴ ν τοσ ούτου χρόνου σ υ μ π λ ή ρ ω σ ιν , εἰ τ ῆ α ύ τ ῆ προαιρέσ ει έμ-
μένοιεν, ἐ^κεκλεῖσθαι α ὐτοὺς, κα ὶ μ η κ έ τ ι το ύ το ις ἐξεῖνα^, ὅ τε β ο ύ λ ο ν τα ι, τ ῆ ς τ ο ^ α ύ τ η ς κ α τ α μ ο ν ῆ ς ἀφ(-
σ τα σ θ α ι, ἐκτὸς εἰ μ ὴ δ ιὰ κοινὴ ν λυ σιτέλε^α ν κ α ὶ ὡ φ έλεια ν, ἤ ετέρων α ν ά γ κ η ν πρὸς θά ν α τ ο ν α ύ τ ο ὺ ς βια-
ζομένην, πρὸς τοῦτο ἔλκοιντο, κ α ὶ ο ὕ τω , μ ε τ ' ε ὐ λ ο γ ία ς τοῦ κ α τ ὰ τὸ ν τό π ο ν Ε π ισ κ ό π ο υ . Τ ῶ ν δὲ εἰρημέ^
νω ν προφάσεων δ ίχ α , ἐγχειρ οῦ ντα ς ἐκ τ ῶ ν κ α τ α γ ω γ ίω ν α ὐ τ ῶ ν ἐξιένα ι, π ρ ω τ ο τ ύ π ω ς μ ὲ ν ἄ κ ο ν τ α ς α ὐτο ὺς
καθειργνύειν ἐν τ ῆ εἰρημ ένη ἐγκ λ είσ τρ α , ἔ π ε ιτ α δὲ ν η σ τ ε ία ις , κ α ὶ ἐτς^ραις ^ σ κ λ η ρ α γ ω γ ία ^ α ὐ τ ο ὺ ς θ^ρα-
πεύειν, σ εἰδότας, κ α τ ὰ τὸ γεγρ α μ μ ένον, ὡ ς οὐδεὶς β α λ ὡ ν τ ὴ ν ^ ε ῖρ α ἐ π ' ἄροτρον, κ α ὶ σ τρ α φ εὶς εἰς τ ὰ ὀπί-
σ ω , εὕθετός ἐσ τιν εἰς τ ὴ ν Β α σ ιλ εία ν τ ῶ ν οὐρα νῶ ν.^ ^Λ ουκ. θ '. ^ ^,. 2
ρ μ η ν ^ ί

^ἱέγα καὶ Το.^μηρὸν πράγμα εἶναι, Τὸ, εΙ^θύς εύθυς ά π ὸ Τών κοσμικών ζωών νά ά να χω ρ ^ Τινάς, ^ ὶ μέσα
εἰς έγκλειστώρ^.α νὰ έγκ λείετα ι, καὶ άπὸ μίαν υπερβολών νἀ μ ε τ α π η δ ά εἰς ά λ λ η ν ύπερβολών, ἀπὸ Τὸ πολυΤά-
ραχον, λ έγω , π έὶα γο ς Τοί^ βίου, εἰν Τὸ δυσκολοδιάβαΤον π έλ α γο ς Τ'^ς ώσυχίαν. Διά ΤοῦΤο οί ΙΙαΤέρεν οὕΤ^ι έν
Τῶ παρόνΤι Κανόνι διορίζουσιν, ^τι οί Τοί^Το π^ι^,σαι θέλονΤεν, νἀ πηγαίνουν είς ^Ιονασ^ώριον, καὶ άφ^ οὕ Τρεῖν
1
χρόνους δείξουν κα^ά π άντα ύπακοών εἰς Τὸν ^ ἰγούμενον, νά δοκιμάζωνΤαι ά πὸ τὸν ^^ρχιερέα, ὁμ^λογοθνΤεν

ολον τοῦτο, ἐπ^ιδη ἀπο τος μονογάμο'.^ς ταύτας χήρας ἐχειροτο-
.
νοῦντο καὶ Διακέν^ σσαι. φανερὸν οτι και α^ται εξήκοντα χρ^-
νων ουσαι έχ^ιροτονοῦντο. Καὶ ο λὁγοςἐστ^,, δ^ατὶ^ἄν το^-ατάι-
τερον τάηεα τῶν χν^ρῶν μόνον εἰς τοσούτους χρόνους κατ^λέ-
γοντο, ινα μη καταστρηνιάσωσι τοῦ ^ριστοῦ, πύσω μαλλον αἰ
χηραι, ^.αὶ διὰ χειροθεσίας Δ^α^.ύνισσαι. είς τοσούτους χρύνους
δ^ν έπρεπε .νὰ χειροθετοῦ^ται. τῶν δποίι^ ο μετὰ χειροθεσίαν
γάμος ἦτον ἀσυγ^ρίτως παρανομότερος του τῶν χηρῶν γάμου,
καὶ ἀκολούΟως ο διὰ τοῦτο ^ ο ς ήτο μ^γαλήτερος ' μύνον
δε διὰ λόγ^ τοῦτο δείκνυται, ἀλλὰ και δ^ὰ τ^ν πραγμάτων.
^Ιαρτυρει γὰρ ο Σ^έμενος ^- ^λ . . κεφ. οτ^ ὁ Ι^ανλευς
^εοδύ^ιος έκαμε νύμον (πρὸ της δ^. καὶ της παρ^ύσης Συνύδου)
νὰ μη λαμ^άν-^ διακονίαν κ^μμία γυναῖκα, ἄν δ^ν παιδία^
.
καὶ ἄν δεν γἐν^ υ^ρ τὰ ^ξή^.οντα ^τη εἘ κ ταύτης δε της ^ί..
τίας συμβέλλ^ι καὶ Θ^οδύσ^.ον τον Ι^ασ^λέα προνο^ύμενον της
Των ^κκ^ησιῶν ε^κλείας τε καὶ σεμνύτητος, νομοθετῆσαι τὰ^
γυναίκας εἰ μη ^α.^ έχοΙεν, και υπερ εξήκοντα έτη γέ-
νοιντο, διακον.αν Θ^οῦ μη ἐ^ι^τρέ^εσθα-., κατὰ τὸ του Ἀπο^τύ-
λου Παύλου ρητὸν πρύσταγμα^. Ἀλλὰ τούτους τους εξήκοντα
τῶν Διακονισσῶν εΙς μ^. ^ δ^. ό λ ^ γ ύ σ τε^ δήορίσασα ἀ.^λῶς
και ἀορίστως^ οτ^ Δ^άκον^ νὰ μη χε^ροτονητ^^ ^ρὸ ἐ^ῶ^ τ^ ,-
σαράκοντα^ ^ ττ δηλ. έ^ τ ^ ^αρθέ^ων α^τη, ε^τε ἐκ τῶν
μονογάμων χν,ρ^ν- Δοιπὸν διὰ Τονς λογαριασ^εους τούτους
προσφυες εἶναι τὸ παράδειγμα τῶν χν^^ν ^ ιὶ Δια κονισσῶν, όπου
ἀνα^'ρει ο Καν^ν, καὶ ἄριστα συμβιβάζεται προς το αυτοῦ
νύη^^α, Διακονίσσας γὰρ μ^ Διακονίσσας συγκρίνει τὰς έκ τ ^
χν^^ν γινομένας. ^ί^τι δε ἐκ τῶν ^,ονογάμων τούτων έχειρο-
θετοῦντο Διακόνισσαι, συμ^μαρτυρ^σι ά. αἰ Ἀ^οστολι^-αὶ δια-
ταγαὶ ^.βλ. κε^. ιζ^. λέγο^^σαι. Δια^νισσα δε γιν'σθω παρ-
θένος ἀγνή. εἰ δε μήγε, '^ἄν χήρα μονόγαμος, πιστὴ τιμία^ β^. ο
^.ή. της ^αρούσης^. Κανῶν λ.^γων^τι η γυνη του μέλλοντος γε-
νέσθαι Ἀρχιερέως, ἄν ν^ναι ἀξία^ νὰ γίνεται Διακὁν^σσα^ καὶ γ^.
^ περίφημος ἐκείνη ^Ολυμπιὰς, καὶ χήρα ουσα, ἦτο Διάκονος.
^Οτι δε καὶ ο γάμος τῶν Διακονισσῶν ἦτο παραν^εότερος ἀπὸ.^
τὸν γάμον τῶν χηρῶν, δείκνυται ἐκ του ιέ. της δ^. και κδ^. του
Ι^ασιλείου^ έκεῖνος μεν γὰρ ἀναθεματίζ-ι την υπανδρευθεῖσαν
Διάκονον μετὰ του συνα^θέντος αύτ^, ο δε του Ι^ασιλ. ἀφορίζει
μύνον τ^ς Κοινωνίας την ῦπανδρευθεισαν χήραν, εο^ς ο^ παύσν^
τῆς ἀ^ιαθαρσίας. Ἐπειδ^ καὶ αἱ χῆραι ἐ^,γγέλλοντο νὰ μώ
ύπανδρευθοῦν δεύτερον, καθο^ς καὶ η ^Αννα η θυγάτΥ^ρ του ^α -
.
νουώλ, καὶ κατὰ τὸ ά. κεφ του γ^. ^β λ . τῶν Δ^αταγ^^ καὶ
κατ^ έκεῖνο ὁποῦ λέγει ὀ Παῦλος^ ^ι^χουσαή κρῖμα, ^τι την
πρότην πίστιν ηθέτησανί^ (ά. ^ρὸς Τίμ.^' ορα κα^ τΥ^ν υποση-
μείωσιν του ιθ^. της ά.
 ΤΠΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ τ ι θ ε λ η μ α τ ικ ο ί, κα ὶ έξ δ λ η ς τ^ ς καρδιας ποθοί^οι τη ν τοιαύτην άναχωρησιν, έ π ε ι τ α μ ε τά τοιρτο, νά ^σνχά-

ζουν έ^ξω τ ^ ς έγκ λείσ τρ ας ^να χρύνον, δ ιά νά δά^ουν περισ^οτέραν πληροφορίαν, ί^τι ἐ^χι διά κενοδοξιαν, ά ^ λ ά
δ ιά μένον τὸ τ ^ ς ή ουχία ς καλὸν, τ ^ ν ζω ην τα ύ τη ν έπιποθο^σι. Καὶ άν ^,ετά ταί^τα π ά ν τα σ τέκ ω ντα ι στερεοὶ
εις τὸ ν α ^τὸ ν λογισ μ ὸν κα ὶ προθυμίαν, τ ^ τ ε νά έγκλείω ντα ι, καὶ πλέον νά μ ὴ ^χουν τ-^ν άδειαν νά β γ α ίνο υ ν
^ξω, ὅ τα ν θέλουσιν, ^ξω μύνον δ ιά κοινών ω φέλειαν τοῦ λαο^ καὶ διά κίνδυνον θανάτου. ΙΙλ^ν καὶ τ έ τ ε νά
ε^γαίνοον μ ε ευ λογία ν, καὶ ά δεια ν τοῦ κ α τά τύπον ^ π ισ κ ύ π ο ^ . Ι^ι δ έ χωρὶς τά ς α ιτία ν ταυτα^ ήθελαν ε^ -
γοι^ν, κ α ὶ στα^Ιικῶς νά έγ κ λ ε ίω ν τα ι π ά λ ιν είς τ^Ινρηθε^ῖσαν έγκλεῖστράν τω ν, καὶ μ έ νηστείκς, καὶ ά λλα ς κα^
κουχία^ νά κα νονἰζω ντα ι, δ ιά νά μάθω σιν, δ τι, καθως εἶπεν ὸ Κύριοί όποιος βάλλει τὸ χέρι τοι^ εί^ τὸ άἰλε^
τρον, ^ τ ο ι όποιος άρχισα τη ν ^ τ ά ^ε ὁ ^ π ολιτεία ν, έ π ε ιτ α γυρίσω εις τὴν κοσμικών ζωην, ο^τος δέν ^ μ π ο ^
νά εύθυπορήσ^ εις τη ν βασιλείαν τ ^ ν ουρ α '^ν.

Τ ο ὺ ς λ ε γ ο μ έν ο υ ς ἐ ρ η μ ίτ ^ ς , ο ἴτινες μελ^ινειμονοῦντες, κο.ὶ τ ὰ ς κ εφ α λὰ ς κομ ῶ ντες περιάγουσι τ ὰ ς πό^

λ ε ις , μ ετο ιξὺ ἀ νδρῶ ν λ ^ κ ῶ ν κοιὶ γ υ ν ^ ικ ῶ ν ἀ ν^σ τρεφ ^μ ενοι, κ α ὶ τὸ οἰκεἴον ἐπ ά γ γ ε λ μ α καθυβρίζοντας, ^
ρ ίζο μ εν, εὶ μ ὲ ν α ὶρ ο ῦ ν τα ι τ ὰ ς κομ^Ες ἀ ποκειρά μ ενοι, τὸ τ ῶ ν λ ο ιπ ῶ ν Μ ονα χῶ ν ἀν^ιδέξασθαι σ χ ῆ μ α , τού.^
^τους ἐν Μ ο νο ισ τη ρ ίω ἐγκ^θίσ το^σ θ^ι, κ ^ ιὶ'τ ο ῖς ἀδελφοῖς ἐγκοιτα λέγεσ θα ι. Ε ἰ οὲ μ ὴ το ῦ το προ^λοιντο, π α ν -
τά π Ικ σ ιν ^ ὐ τ ο ὺ ς τ ῶ ν π ό λ εω ν άπελ^ιύνεσθο^ι, κ ^ ὶ τ ὰ ς ἐρή μους οἰκεῖν, ἐξ ὧ ν κ α ὶ τ ὴ ν ἐπ ω νυ μ ί^ ν ὲαυτο^ς
ἀνεπλά σ αντο.
^ ρ μ η ν ε ίο ι^

^ π ε ι δ η π ά λ α ι πολλοὶ λα οπ λά νοι ἐρ η μ ῖτα ι ένορ^αζέμενοι, μαῦρα ἐφ^ρουν, και μ α λ λ ία τρέφοντες εις τη ν κ ε .

φ α λ ^ ν , έπεριτριγύριζον εις τά ς π έλ εις, ά να μετα ξὸ άνδρι^ν τ ε καἰ γυναικών, καὶ τὸ ιεοναχικὸν έπ ά γ γ ελ μ α
θύβριζον, δ ιά τοῦ το ὁρίζει δ παρὡν Κανων, ὅτι οι τοιούτοι, ει μέν θέλουν νά κουρευουν τά μ α λλ ία , ^ ς καὶ οι
^λοιποὶ έν Μ οναστηρίοις εύρισκέμενοι ^Ιοναχοὶ ( Ο , καὶ εις ^Ιοναστήριον νά ά ποκατασ ταίνω νται, καλύ^ς άν ^χοι^
^ χ ι κ α ὶ δέν θέλουν, νά δ ιω κ ω ν τα ι τε λ είω ς ά ^ ὸ τά ς π έλεις, κα ὶ νά πηγαίνουν νά κατοικονν εις τά ς ερήμους,
ά π ὸ τ ά ς ὸποία^ ψευδῶ ς, καὶ ο ^ άληθῶς^ έρημίτας τὸν έαυτύν του^ ωνύ^Ι,ασαν.

Ἐ ξ ὸ ν ὑ π ά ρ χ ^ ι Χ ρ ισ τι^ινῶ τὸ ν ά σ κ η τικ ὁ ν ὲλέσθαι βίον, κ α ὶ τ ὴ ν π ο λ υ τά ρ α χο ν ζ ά λ η ν ^ ^

τ ῶ ν β ιω τ ικ ῶ ν π ρ α γ μ ά τ ω ν ἀποθέμ ενον, ἐν Μ ο ν^σ τη ρ ίω εἰσ ιέν^ ι, κ ^ ὶ κ α τ ὰ τὸ μ ο ν α χ ικ ὸ ν ἱἰ ^
^Τ χῆμα ἀποκο^ρῆν^ιι, κ ά ν ἐν ο ὶω δ ή π ο τε π τ ^ ιίσ μ α τ ι ἀ λ ῶ . ὸ γὰ ρ Σ ω τὴ ρ ὴ μ ῶ ν Θεὸς ἔφ η . ^
^ Τ ὸ ν ἐρχομενον π ρος μ ε , ού μ ἡ ἐκ β ά λ ω ἔξω^^ ὡ ς οὕν τ ῆ ς μ ο ν α χ ικ ῆ ς π ο λ ιτε ία ς, τ ὴ ν ἐν μ ετα νο ία στη^'
λ ο γ ρ α φ ο ύ σ η ς ζ ω ὴ ν ἡ μ ῖν , τ ῶ γ ν η σ ίω ς τ^ ιὐ τ η προστιθεμένω συνευοοκοῦμε^, κ α ὶ οὐδεὶς ^ιὐτὸν παρεμποδίσει
τρ ὅ π ο ς π ρ^ς τ ὴ ν το ῦ οικείου σκοποῦ ἀΤ^οπλήρωσιν.

^ ρμηνείοι.

φ α ίν ετα ι, θέλοντές τινες νά μονάσουν, έμποδίζοντο ά πύ τινα ς, τι^χὸν δι^ ά μ α ρ τη μ α τ^ ὸποί^ έκαμαν^
^ ο θ εν ὁ παρων διορίζει, δ τ ι εἶναι ά δ ε ια εις τὸν κάθε ^ρ^στιανὸν (κύτεξουΙ^ιον δη λ. καὶ ^χι ύπεξουσιον, καὶ ^ρα
τὸν πβ^. Ἀ πο σ τολι^ὸν) νά ά πα ρ ν^τα ι τὸν κέ^^ιον, καὶ νά πηγαίνω εις ^οναστήριον νά άποκείρεται, (^ ) κ^ν

1
(^ ) Σημείωσαι ἀπὸ του παρύντος Κανύνος, οτι οἱ έν Κοινο-
βίοις καὶ ^Ιοναστηρίοις εί^ρισκύμενοι ^Ιοναχοὶ πρέπει συμμέτρως
νὰ κουρεύωσι τὰ μαλλία των, διύτι κουρὰν σύμμετρον μαίνονται
νὰ κάμνονν οἱ ^Ιοναχοι. καἰ άπὸ τον Κανένα τοῦτον, καὶ ἀπὸ
τὸν περὶ παρθενίας λύγον του μεγάλου Ἀθανασίου, καὶ ἀπὸ τὶν
ά. εἰρηνικὸν Γρηγο^ίου του Θεολύγου, καὶ ἀπὸ πολλὰς ἱστορίας
του Δαυσαικοῦ. ^π ειδ η κοντὰ εἰς τους ^Ιοναχους ύ παρων
. καιρὸς, πένθους καιρύς ἐστι. κατὰ τὸν θειον Κρυσύστ^ιον, (ὁμι-
ς
' λ ία ν ^. ^ἱΙατθ.) καὶ τὸν Ἱωάννην της Κλίμακος. δέ Θεὸς
λέγει διὰ του ^Είσαίου, οτι σημειον πένθους και κλαυθμου, καὶ
1
κοπετοῦ, εἶναι ή ξύρησις της κεφ^λῆς (^σα'^. κ ^ . ^). Καὶ ἄν
κατὰ τον Παῦλον, κάθε ἄνδρας ἀπλως ἀσχημον^ ^χωντας μαλ-
λιὰ (καὶ ο^α τήν ὀποσημ. του ἰ ^ . τ^ς παρούσα), ^ύσ^ μαλ-
λον άσχΥ,μονοῦσιν οἱ ^Ιοναχοὶ μαλλία τρέ^ροντες; ἐὰν δέ ὅλὸι
^ κοινῶς οἰ ^ΙΙοναχοὶ πρέπει συμμέτρως νὰ κύπτωσι τὰ μαλλία
^ των, πύσιρ μάλλον πρέπει νὰ κύπτωσιν αυτὰ οἱ έν ^Ιοναστη-
.
^ ρίοις, ^ κελλίοις είφισκύμενοι νέοι ^Ιοναχοὶ καὶ Διάκονοι ; οἱ
ί το^οῦτοι γὰρ δσον σκανδαλίἰ^ουσι τους άλλους μέ τὸ ἀγένειον
του προσώπου των, ^λλο τύσον σκανδαλί^ουσι καὶ μέ τὰ μακρὰ
καὶ κτενισμένα μαλλία των. Ἀ πὸ ταῦτα δέ πρέπει νὰ ^υλάτ-
τωνται οἱ έν τα.ς πύλεσι, καὶ μάλιστα οἱ έν τη ^ασιλευούσ^
ε^ρισκύμενοι.
(^) Ἀπύκαρσιν ἐδῶ ύ Κανο^ν λέγει τὸ μέγα ^ιαὶ ἀγγελικὶν
σχημ^, έπειδ^, κατὰ τον Ι^αλσαμωνα, (^^ρμ του της έν τ^
Σ ο ^ ) κυρίως ἀπύκαρσις εἶναι ὴ του μεγάλου καὶ ἀγγε-
λ^κοῦ σχήματος περιβολή. Πρέπει δέ νὰ ήξεύρωμεν, οτι ^π^ ἀρ-
χης τὸ σχημα τῶν Ι^Ιοναχῶν ἦτον έν^ ^αὶ μύνον, τὸ μέγα δηλ.
καθῶς ύ ιΙγιος ^εύδωρος ὁ Στοοδίτης τὸ γράφει ^ἰς τ^ν διαθή-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ἐ^καμε καί τὸ μεγαλήτερον ἀ μάρτημα, ἐ^ ειδ ὴ καὶ ό ^ ο ς ε ^ ' δὲν ἀ πο διω ξει ἐκεῖνον ὁποῦ ὄρχεται^
πρὸς τοῦ λόγου μου. λοιπὸν, ἐπειοὴ ἠ ζιοὴ τἰ^ν ^ἵονα χ^ν εἰκονίζει τὴν μετάνοιαν, καθι^ς κα ὶ ἠ σ τή λη εἰκονίζει
τὸ στηλογραφούμενον πράγμα, δ ιὰ τοῦτο καὶ ήμεὶ^ς εὐαρεοτούμε^α καὶ συγχαίρομεν εἰς τοὺς προτιμῶ ντας αὐ-
τὴν, καί κ^μμία α ἰτία α μ α ρ τία ς δηλ. καὶ ὄ χι ὐπεξουσιότ.^τος^ δὲν θέλει έμ ποδίσ ει τους τοιούτους άπὸ τὴν
τοῦ σκοποῦ τελείωσιν. ^ ἐ γει δὲ καὶ ό κε^. τοῦ Νικηφόρου, ό τι, έιέν τ ις άσθενὴς ὡ ν, ἐ π ι ζ ^ τ ὺ μοναχικὸν σ ν^.
μα, πρέπει νά τοῦ δ ίδετα ι χωρίς άνιιβολὴν καιροῦ, κα ὶ ή χάρις νὰ μὴ ἐ μ π ο δ ίζ ε τα ι ά^ιὺ αὐτόν. Τοῦτο τὸ ἶδιι,ν
λέγουσι καί ὁ Ι^αλσ^ιμὡν, καί ὁ Θεσσαλονίκης σ υμεώ ν. χο^ρίς όμιος γέροντος τοῦ μέλλο ντο ς αότὸν εἰς ὐποτα-
γὴν δεχθῆναι, κ τ έ ν α ς ^ο ν ιιχὸ ς δὲν πρέπει νὰ γ ίν ε τ α ι, κ α τὰ τὸν β' . τῆ ς ά . κα ὶ β .

κην του. Δέν θέλεις δι^σει τινός έκε^νο, όπου λέγουσι μικρὸν ὀ νδμος προστάζει εἰς τόν ά. τίτλ. του δ^. ^ιβλίου. ί^ρα καὶ ^
σχῆμα, έπειτα τὸ μέγα, διατὶ τό.σχ^μα ^να εἶναι, ο^σπερ ^.αὶ ύποσημείωσιν του ιή. του Ιὶασιλ. ὁποῦ λέγει τὰ αύτὰ καὶ Ι^λ^
τὸ ^άπτισμα, καθ^ς οἱ έγιοι Πατέρες τὸ έμεταχειρίσθησαν. Καὶ σαμῶν ο αύτύς. ^οσοι δέ πάλιν εἶναι μικροσχη^εοι σταυροιρορο^,
ὀ θεῖος Γρηγέριος ὁ Παλαμές εις μίαν έπιστολ^ν πρός Παῦλον καὶ αύτοὶ ε^ρίσκονται εἰς δύω στενὰ, δηλαδή καὶ νὰ φυλάττοι^ν
ἰερ^μόναχον λέγει, τοῦτο εἶναι τὸ μέγα καὶ μοναχικόν σχῆμ^. τ^ν ἀκρί^ειαν τῶν μεγαλοσχή^Αων^ διατὶ τὰς αὁτὰς καὶ ἀ ^ -
^Ιι^ρόν δέ σχημα τῶν μοναχων οὶ Πατέρες δέν ^ξεύρουσιν, ἀλλὰ ραλλάκτους υποσχέσεις^ καὶ των αύτῶν ^ύχῶν τῶν μεγαλοσχή-
μερικοὶ ἀπό τοός μεταγενεστέρους έφάνηκαν μέν^ ^τι τὸ έμοί- μων ^δωκαν εἰς τόν Θεόν καὶ αύτ^, καὶ μέ τὰ αυτὰ ^μ^ια ἐ-
ρασαν εἰς δύω, μέ το νὰ πέμνουσιν ομως τὰς αυτὰς ἐρωταπο- κείνων (πλήν τινων) έ^οσμήθησαν παρὰ τ ^ Θεοῦ, ^ξιι^θησαν
κρίσεις καὶ υποσχέσεις τὁσον εἰς τό μικρόν, ^σον καὶ είς τό μέ- (πλ^ν τριῶν) καὶ αύτοί. μη προ^ασιζ^νοι προτάσεις έν ἀμαρ^
γα, πάλιν Ιίνα σ^ημα τό ἀποκαθιστῶσι. Και δ Θεσσαλονίκης Συ- τίαις, πως αυτοὶ τάχα δέν εἶναι μ^γαλόσχ^οι, καὶ διὰ τοῦτο
μεο^ν (Κεφ. κ^.) λέγε^, ^τι ^αθο^ς τό βάπτισμα εἶναι εν καὶ μύ- δέν εχουν χρέο^ νὰ φυλάττουν την ἀ^ριβῆ πολιτείαν το^ν ^ο-
νον, ^τσε καὶ τό σχῆ^α τῶν ^οναχ^ῶν. Τό γὰρ μικρόν σχημα ναχῶν,καὶ πρός τούτοις νὰ μη ἀμ^λοῦν.ἀλλὰ νὰ σπουδάζουν εἰς
άρρα^ν και προοίμιον εἶναι τοῦ μεγάλου σχήματος, καὶ έπεν- τό νὰ παίρνουν καὶ τό μέγα σχημα τό τελ^ιον. Διατὶ καθι^ς ^
νοήθη ἀ^ό τινας όστερινοός Πατέρας διὰ την ἀσθένειαν (^ καἰ άρρα^ν μέ τόν γάμον συγ^ρινόμενος ιἶναι ἀτ^'λης, ^τσι καὶ ^ό
.
ἀμέλειαν) τῶν άνθρι^πων Καὶ τό Ι^υχολύγιον δέ καὶ ὁ Ι^αλσα- μι^ρόν σχηΙ^.α ὁποῦ ί^χονν, μέ τό νὰ ^ναι ἀρραβῶν πρ^ς τό μέγα^
μ^ν (^^ρμην. του τη^ έν τν^ ἀγί^ Σοφία) τό μικρόν σχἦμα ι^ς εἶπομεν, εἶναι καὶ αυτό ἀτ^λές, καὶ άκολούθ^ καὶ αότοὶ
ἀρρα^ῶνα δνομάζουσι του μεγάλου σχήματος. δέ ^Ιο^, ὁ κ^- ὁποῦ τό εχουν εἶναι ἀτελε^ς.^ς ἰδοῦν δέ τόν Σ υ μ ^ν τόνΘεσσα-
λούμενος ἀμαρτωλός, έν τῶ περὶ ^ἶοστηρίων (παρὰ τῶ Συνταγ- λονίκης (κ^φ. τξ^.).ὁποῦ λέγει,οτι,^σοι εἶναιάτ.λεῖς^ίς τό σχ^μα^
ματίω τοῦ ^ρυσάνθου Ἱεροσολύμ.)^ καὶ τρίτον σχῆμα προσθέτει πρέπει νὰ τελειωθοῦν. ινα μη ἀποθάνουν ἀτ^λ,^.ις, χ ι^ ὶς της τε-
λέγων ο^τω. Τό μοναχικόν σχημα ἀπό του έλάττονος έπὶ τὸ λειοτάτης τελετῆς του σ χ ^ .α τ ^ . . . . και οτι, καθως έ^εινος
τελει^τερον προχωρει, ἀπό μικροσχήμου καἱ ρασοφύρου καλουμέ- δποῦ δέν ^απτισθω, δέν εἶναι χριστιανός, ^τσι καὶ ἐκ^ινος όπου
νου, εἰς τό της κουρας έγιον σχημα, και ἀπό τούτου πά- δέν τελειωθω εἰς τό σχῆ^εα, δέν εἶναι μοναχός (τέλειος δηλ.Ι^
λιν εἰς τό ἀγγελικόν μέγα καλούμενοι παρομοίως δέ κ ^ τό Σ^είωσαι δέ και τοῦτο, δτι ἀγκαλὰ καὶ Ἀθανάσιος ό έν τ^
^ό^ολέγιον είς τρία διαιρεί τὰς ἀκολουθίας του σχήματος, είς καὶ ὁ όσιος καὶ ὀμολογητης Δουναλέ παρὰ τῶ ουναξαρι-
άκολουθίαν ρασοφύρου, μικροσχήμου καἰ μεγαλοσχήμου. Κ ^ στω (Δεκιμβμ ιζ^.) καὶ άλλοι τινές, ί^λα^ν πρῶτον τό μικρόν
μικρύσχημον μέν δέν δνομάζει τόν ρασοφύρ^ τόν δνομάζ^ ^ σχῆμα, καὶ επειτα τό μέγα, κατὰ δια^δρους καιροός, καλλίτερα
^Ιι^β, ἀ^λὰ τόν κοινῶς παρ^ ημῶν λεγύμενον σταυροφόρον, τό ^ ω ς καὶ ἀκριβέστερα ποιοῦσιν έκςἰνοι, ὁποῦ ἄπαξ γίνονται με-
ί
δποῖον κουρας σχῆ^.ια ^νομασεν ύ ^Ιω^ ἀνωτέρο^. Τούτων οί^το^ς γαλὁσχη^^οι, χωρὶς νὰ γ νουν μικρόσχημοι. διατὶ ^εέ την μιεεν
ί
εἰρημένων, ^σοι μέν ^θάσουν νὰ γ νουν ρασο^ρο^, δΙν δύν^ντ^ αότην καὶ μένην φορὰν, ^ν καὶ μοναδικόν πραγματικά ἀ^ιοδιι-
πλέον νὰ ρίψονν τα ράσα καὶ νὰ ^πανδρευθοῦν,^^ε. κνύουσι τό σχη^εει Τῶν ^Ιοναχῶν, οπερ η τ ^ άγί^^ν παράδοοι^
τοῦτο θέλουν τολμήσουν,εἰς καιρόν ὁ^ου ^ τὰ^ τρίχας της ^ βούλεται. δέ εὁχη ὁποῦ εὁρίσκεται τυπ^^,ένη ^ἰς τό ^ιβλί^ν
^αλης των ἐκούρευσαν, τό οποίον δηλο^ ^ῶς ἀ^ιέρρ^ψ^ν ά^ό των τοῦ Στουδίτου κατηχήσεων, ^ς τις λέγει ^τι ὁ ποιητης
κεφαλήν των κάθε ^ρ^νημα κοσμικόν, καὶ ἀ^Ιιέρο^σαν ^ τΥ,ς ε^,α^ε τό μικρόν σχῆμα, επειτα ι^λαβε τό μέγα^ αἰ^τη, λέγ^
τωνεἰς τόν Θεόν; ΙΙῶς, δποῦ καὶ ράσον μοναχικόν δι^ εῦλο^ί^ ή εύχη, άγκαλὰ καὶ '^ναι κατανυκτικ^ και ψυχωφ^λη^,
ἐφόρεσαν, καὶ καλυμαύχιον, καὶ τό δνομά τι^ν ἐίλλαξαν^ἰ δύ^ δέν εἶναι Θεοδο^υ του Στουδίτου, ἀλλὰ ί^,^οδοσίου τινός,
εόχαὶ παρὰ τοῦ ἱερέως ἀνεγνι^σθησαν είς αυτοὸς^ εί^ τὰ^ ὀ^οί^^ τουτο μαίνεται έν αὀτω, ἐκ δια^ύρων έρανισθ^ἰσα. Ἀγκαλὰ ^
δ ἱερεός εὀχαριστε^ τόν Θεόν^ διατὶ τοό^ έλύτρωσ^ν ά^ό ^ καὶ κάθε καιρός ^ναι ἀρ^εὁδιος εις τό νὰ γἐνω τινὰς ^ΙΙονα^,
ά^οδιῶτερος ^ ω ς εἶναι εἰς τουτο ο της τ^σσαρακοστης, ^τι
ματαίαν καὶ κοσμικην ζωην, καὶ τοῦς έκάλ^^εν Ο
^ ν ό ν καιρός μετανοίας έστὶ, κατὰ την κέ. ἀ^ιύ^ρ. Συμεἐε^ του ι^-
έπάγγελμα τῶν ^Ιονα^ῶν^ καὶ παρακαλώ ^ὁ^όν νὰ δεχθῆ σαλονί^ιης. δέ Ἱο^β λέγει, ί,τι πολλοὶ μοναχοὶ ^ Ι^οναχαὶ ^
εἰς τόν σωτήριὁν του ζυγύν ; Καὶ ἄν ἐκείνος μοναχὰ ^πο^- μίαν λειτουργίαν ού γίνωνται ἀπό ^να γέροντα, ἀλλὰ ^νας καὶ
σ^εθω νὰ γένη καλὁγηρος, χωρὶς νὰ ρασο^ορἐ^, ^ ρ έ ^ νὰ μ^ μία.Ἀγγελικόν δέ λέγεται τό σ χ ^ α τῶν^Ιοναχῶν καὶ διὰέλλε
παραβαίνω, ἀλλὰ νὰ τελε^δνω την υ^ιύ^χε^ίν τ^ν αιτια, μάλιστα δέ διὰ τὰ δύω ταῦτα. ςνα ^ ν , δ-.ατὶ ὁ ^Ιον^-
χός πρέπει έν σαρκὶ έ^ν^ νὰ μιμῆται την άσαρκον ζωην καὶ π^ρ^
υποσημείωσήν του κή. τοῦ ^ ^ λ . ) ^^^ὰ ^ ^ὀχά^ ^ ^ θενίαν τῶν Ἀγγέλων, καὶ άλλο δέ, δ ^ τὶ ο μοναχός πρέπει
ποδέσω τ^ Κυρίιρ^ πὁσ^ μαλλον ὁ καὶ τὰ ρά^α φ ο ρ έ ^ - πάντοτε νὰ δοξολογώ τόν Θεόν^ ^ ς οἱ έν Οὁρανῶ ^Αγγελοι κατὰ.
.
τουτο καὶ ὁ ^αλσαμ^ν (^Ερμ του έ . ά. ^ λέ^^^ τόν Θεσσαλονίκης ^υμεῶν. ^Ο δέ Ἀρεοπαγίτης Διονύσιος έν τ^
δ ρ ^ ο ^ ρ έ ^ ς δέν ^χει πλέον άδειαν νὰ γέν^ λα^κός,άλλὰ θἐλ^ περὶ μοναχικῆς τελειι^σεως λέγει, ^τι τῶν άριστων ου μόν^
ἀνα^κασθω νὰ τελειάσ^ τόν ά. το^ ^τ^^ ^ὰ ^ ά ^ ζωῶν, ἀλλὰ μ^ν^ καὶ φαντασ^ῶν άποταγ^, την τελειοτάτ^ν έ^-
φαίνει τῶν ^Ιοναχῶν φιλοσοφίαν, έν έπιστήμω τῶ-,ρ ενοποιῶν έ^-
σχ^μα τέλειον^ δ^ι καὶ δέν θέλε^ νὰ ^χ^ τιμι^ῆται, κ^θ^ς τολῶν ένεργουμένην.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Της δ^. ι ος
Μ ο ν α χ ὸ ς ἐ π ὶ π ορνεία ἀ λ ο ὺ ς , ἤ πρὸς γ ά μ ο υ κοινω νιαν κ α ὶ συμβίω σιν γ υ ν α ῖκ α ἀ γό μ ε- Λ
της ^ γκύρ.
ν ο ς , τ ο ῖς τ ῶ ν π ο ρ νευ όντω ν ἐ π ιτ ιμ ίο ις κ α τ ὰ το ὺ ς Κ α νό να ς ὑ π ο β λη θή σ ετα ι.
ς
ιθ^. ^ασιλ. .
ιη^.ι^. κο ξ^.

^ ρ μ η ν ε ί

ς
^ ἀ ν ί^Ιονκχὸν έ λ ε γ θ ^ ^ΙΤι έπόρνευσεν, ^ ύπανδρευθ^, ω πόρνον, '^Τοι έπΤἀ χρόνους νά έπιΤιμ^ιται κα τά
Τούς Κ α ν έν α ς χωριζομένου πρότερον τοθ παρανόμου συνοικεσίου^ διορίζει ὸ π^ρων Κανων, Κανόνας δ έ έννοε^
^Τὸν ιθ^. το ῦ Ι^ασιλ. Ἀ ν ά γνω θ ι καὶ τὸν ι ^ , τ ^ ς δ^, (Ι^,

Ἐ π ε ιδ ὴ μ ε μ ^ ιθ ή κ α μ εν , ἔν τ ισ ι γυ ν α ικ ε ίο ις Μ ονα σ τηρ ίοις τ ὰ ς μ ελλού σ α ς τοῦ ὶεροῦ ἐκεέ- ^ Τ ^ Κα^θ.

νου κ α τ α ξ ιο ῦ σ θ α ι σ χ ή μ α τ ο ς , πρότερον σ η ρ ικ α ῖς, κ α ὶ π α ν τ ο ία ις σ τ ο λ έ ς , ἔτ ι μ ὴ ν κ α ὶ κοσμέ- ^ .
ο ις , χ ρ υ σ ῶ κ α ὶ λ ίθ ω π επ ο ικ ιλ μ έ ν ο ις , ὑπὸ τ ῶ ν π ροσ α γόντω ν α ὐ τ ὰ ^ π ερ ισ τέλλεσ θα ι, κ α ὶ ο ὕτω τ ῶ θι^σια-
σ τ η ρ ίω π ρο σ ιού σ α ς, ἐκδιδύσκεσ θαι τ ὴ ν τ ο σ α ύ τ η ς τ ῆ ς ^ λ η ς ἀμφίνισιν, π ^ ρ ςιχρ ῆ μ ά τ ε γίνεσ θαι ἐπ α ὐ τα ῖς
τ ὴ ν το ῦ σ χ ή μ α τ ο ς ε ύ λ ο γ ία ν , κ α ὶ τ ὸ μ έ λ λ α ν α ύ τ ὰ ς ἔ ν δ υ μ ^ ἀμφιέννυσθαι, ὁρί^ομεν, ω σ τε μ η κ έ τ ι ἀ π ὸ του
νῦ ν το ῦ το γ ίν ε σ θ α ι. οὐδὲ γ ὰ ρ εὐ α γ ὲς ὑ π ά ρ χ ε ι, τ ὴ ν ή δ η δ ιὰ τ ῆ ς οἰκείας προαιρέσεω ς άποθεμ ένην π ᾶ .
σ ^ ν τ ὴ ν το ῦ βίου τ ε ρ π ν ό τ η τ α , κ α ὶ ἀ σ π α σ α μ έ ν η ν τ ὴ ν κ α τ ὰ Θεὸν π ο λ ιτε ία ν , κ α ὶ βεβαιώ σ^σ^ιν τ α ύ τ η ν
λ ο γ ισ μ ο ῖς ἀ κ λ ιν έ σ ι, κ α ὶ ο ὕ τω τ ῶ Μ ο ν α σ τη ρ ίω προσελθοῦσαν, αὕθις εἰς ἀ νά μ ν η σ ιν διὰ τοῦ τοιούτου φθαρ-
τ ο ῦ τ ε κ α ὶ ρέοντος κόσμου ἐλθεῖν, ὦ ν ή δ η ἐπ ο ιη σ α το λ ή θ η ν . Ἐ κ τού του τ ε ἀμφίβολον κ α τ α σ τ ῆ ν α ι, κα ἱ
τ ὴ ν ψ υ χ ὴ ν ἐ κ τ α ρ α χ θ ῆ ν α ι, δ ίκ η ν κ υ μ ά τ ω ν ἐπ ικ λ υ ζ ό ν τω ν , κ α ὶ τ ῆ δ ε κἀκε^σε περιστρ^φόντω ν, ὡ ς μ ή τ ε
δ ά κ ρ υ ο ν, ἔ σ τ ιν ὅ τε , λ ο ιπ ὸ ν ἀ φ ιεῖσ α ν, τ ὴ ν ἐν τ ῆ καρδία δ ιὰ τοῦ σ ώ μ α το ς κα τά ν υ ξ ιν ἐπιδείξ^σθαι. Ἀ λ λ '
εἰ κ α ὶ β ρ α χ ύ τ ι , ὡ ς εἰκὸς, ἐκ π η δ ή σ ε ιε δάκρυον^ μ ὴ μ ᾶ λ λ ο ν τ ῆ ς δ ιὰ τὸ ν ἀ σ κη τικ ὸ ν ἀ γ ῶ ν α διαθέσεω ς χ ά -
ρ ιν , ἤ δ ιὰ τὸ τὸ ν κόσ μον, κ α ι τ ὰ ἐν κόσ μ ω κ α τ α λ ιπ ε ῖν , πο^ρὰ τ^ ῖς ὸρῶσι τοῦτο προελθεῖν λ ο γισ θ ῆ ν ^ι.

^ ρ μ η ν ε ί α,

^ μ π ο δ ίζ ε ι ὸ παρων Κ αν^ν τὸ νά σ τολίζω νται α ἱ γυναῖκεν, ὸποί^ μέλλουν νά γένουν ^Ιοναχαὶ μέ μ ετα ξω τά
φ ο ρ έ μ α τα , καὶ μ έ ^ λ λ α κόσμια χρυσίου, κα ὶ λίθων πολυΤἰμων, καὶ έτσι έστολ,ισμέναι νά πλησιάζουν πρὸς Τὸ
ά γιο ν β ^ μ α τ ^ ς ἐκ κλ ησ ία ν Τῶν γυναικείω ν ^ΙονασΤηρίων, κα ὶ έ κ ε ῖ νά έκδόωνΤαι μὲν τ ά τοιαί^τα μάΤαια σΤο-
λ ίδ ια , παρευθὸς δ έ νά ένδύω νται τά μαί^ρα Τ ^ν ^ ο ν α χ ^ ν φοοέματα, καὶ Τ^ν εύλογίαν τοί^ σχήματος νά λα μ -
βάνουσι. Δ ιό τι δέν εἶναι πρέπον, ^ γυνὴ έκεἶνη, ^πο^ πρότερον έξ οικείας προαιρέσεων άπέρριψε κάθε ^δον^ν
το ῦ βίου, καὶ α γ ά π η σ ε τη ν κ α τ ά ^ ε ὸ ν π ο λ ιτεία ν, καὶ μ έ λογισμούς στερεούς έβεβαίωσε τ^ ν προαίρεσίν την
τα ύ τη ν , κ α ὶ έ τ σ ι σ τερεά έπ ^ γ ε ν εἰς τὸ ^ἱοναστ^ριον, π ά λ ιν νά έρχετα ι εις ἐνθόμησιν μ έ Τά Τοιαῦτα στολίδια
έκείνω ν ὸποί^ κατεφρόνησε προλαβόντων κ α ὶ ^λησμόνησε καὶ έ^χι μόνον τοιΙΤο, ά λ λ ά καὶ έκ τ^ ν σΤο.λιδίων

(ί Ι^αλσαμο^ν ^λέπωντας νὰ κανονίζεται μένον ός πόρ-
νος ὁ ύπανδρευθεὶς Ι^Ιοναχὸς ἀπὸ τὸν παρύντα Κανένα, καθῶς
καὶ ^νας κοσ^εικὸς, λέγει, δτι ^ συγκατάβασις α^τη γίνεεαι διὰ
τους ^Ιοναχους εκείνους, ὁποῦ ἀφ^ ^αυτῶν, καὶ θεληματικῶς
χωρίσουσι τον παράνομον γάμον αύτῶν, καὶ τρέξουν πρὸς τ^ν
ἐξομολἀγησιν καὶ μετάνοιαν, καὶ ^χι διὰ τους ἀκουσίως μετα-
νοοῦντας .
(^) Ἀ π ὸ τὰ λύγια ταῦτα του Κανδνος συμπεραίνομεν, ^τι
ὴ ἀλησμονησία α^τη διά τινος χρονοτριβης ἐν τῶ ^Ιοναστηρίφ
καὶ δοκιμης έγίνετο^ καὶ ακολούθως, δτι καὶ τότε οἱ ^Ιοναχοὶ
καὶ ^Ιονάζουσαι με τὰ κοσμικὰ φορέματα ^καμναν την δοκιμην,
καὶ δΙχι ^ ρασοφορίαν. Τὰ ^ ^ ρ α γὰρ φορέματα, λέγει, μ^τὰ
τὸ προσελθεῖν τῶ ί^Ιοναστηρίιρ ἐνεδύοντο^ φανερότερον δε γίνε-
ται τοῦτο ἀ^ὸ τον ρλέ, της ἐν Καρθαγ. ^ρα καὶ τὸν ά. τοῦ ^ ι -
κολάου περὶ τούτου. Καὶ σημείωσαι κατὰ τὸν Παχυμέρην έν τ^
εἰς τὸν ἄγιον Διονύσιον παραφράσει, δτι τὸ μαῦ^ον ^^εμα τῶν
^ὶἶοναχῶν δηλο^, οτι μοναχικούς αὁτοὶ πολιτεύονται, συμμαζωμέ-
νοι εἰς τὸν εαυτόν τους, καθο^ς καὶ τὸ μαῦρον χρῶμ^ συμμαζό-
νει τ^ν ^ψιν εἰς έαυτό. ^ μοναχικά τάξις μονα^ῶς πολιτεύε^
ται^ τοῦτο γὰρ δηλοῖ καὶ τὸ ἀμ^ιεννύμενον μέλαν. Διὸ καὶ έ
θεῖος Ἀθανάσιος έν τ^ περὶ παρθενίας λέγει, ὁ έπενδύτης σου
μέλας, μ^ ^εβα^ιμένος έν ^αφ^, ἀλλ^ αὀτοφυης ἰδιόχροος. ^οχι
μένα δὶ τὰ μαῦρα οἰκε^α εἶναι εἰς τους ^έοναχους, ἀλλὰ καὶ τὰ
φαιὰ, τὰ ὁποῖα δεν εἶναι ο^τε πολὸ μαῦρα, ούτε πολὸ έσπρα,
ἀλλὰ σ^θετα ἀπὸ μαῦρον καὶ έσπρον. Δι^ ^ καὶ Χρνσέστομος
έν τ^ περὶ παρθενίας, ουκ έν φαιο^ς ἱματίοις καὶ χρόμασιν ὴ
παρθενία. Δηλοι δέ τοῦτο καὶ πόσιμος ὁ ἰστορικύς^ τὸ δέ μαῦ-
ρον χρῶμα δηλοι ἀκόμη ^ιαὶ τὸ πένθος καὶ λύΤιην ὁπου πρέπει
νὰ έχω ὁ μοναχές. ο ἱ γὰρ λυπούμενοι καὶ πενθοῦντες διά τι-.
νας συγγενεις των ἀποθανύντας, συνηθίζουσι νὰ μαυρο^οροῦν.
^Ι^πειδη δέ ἀνε^έραμεν διὰ τὰ μοναχικὰ φορέματα, καλὸν εἶναι
ἐδῶ νὰ έρμηνεύσωμεν καὶ τί δηλοῖ τὸ ^ιαθ^ ενα. μεν ο^ν χι-
τῶν, (ὁ ὁποῖος ἦτον ό^ὰν είς ^ ο ν υποκαμίσου, ^ νυν έσ^ρασον
καλείται, καὶ ^ωστικ^ν) δηλοῖ τον χιτῶνα της ἀγαλλιάσεως, καὶ
την θείαν δικαιοσύνην, ^ν ένδύεται ὁ ^οναχὸς ἀντὶ τῶν δερμα-^
τίνων χιτόνων, καὶ ἀντὶ τ^,ς γυμνόσεως του ^Δδὰμ, κατὰ τὸ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τούτω ν, νὰ ταραχθῆ ἠ ψυχ^ ^ νὰ ά ι^ κ ^ ο ῦ ν κ α .^ α ὺ ^ α^ κοσμικαὶ φ αντασ ίαι, ωσαν κ υ μ α τα , ω στε

ὁποῦ μ ή τε δάκρυον λο.πὸν νὰ τὴν ἀφήοουν νὰ εύ γά λ^ όταν κουρεύεται, καὶ μ ὲ αὺτο να .^ὴν ^ῆς καρδίας
κστάνυξιν. Εἰ δὲ καὶ όλίγον δάκρυον ὴθε^εν εὐ γά λ^, τυχὺν νὰ νομ ίζετα ι ά ^ ό τοὺς β λ ε^ ο ντα ς. ο τι τ ὺ ευ γα λεν,
ὄχι τόσον διατὶ ὴ^ιώθη τοῦ ἀ γγελικοῦ σ χήματος, όοον δ ια τ ὶ άιρ^κε .^ὺν κ ^ μ ο ν κα^ ^ν

Κ Α Ν Ω Ν

Τν,ς ς'. μ ι'. ^ Α ὶ τὸν ἁ σ κη τικ ὸν α ίροὐμεναι βίον, κ α ι ἐν Μ ο να σ τη ρ ίω κ α τ α τ α τ τ ό μ ε ν α ι, καθόλου μ ή

προιέτω σαν, εί οέ τ ις ά π α ρ α ίτ η τ ο ς α ὐ τ ὰ ς ά ν ά γ κ η πρὸς το ῦ το ἔλ κ ο ι, μ ε τ ' ε ὐ λ ο γ ία ς κ α ὶ ἐπ ιτρ ι^π ῆς τ η ς
Π ροεστώ σης το ῦ το π ρ α τ τέτω σ α ν . Κ α ὶ τό τε μ ή μ ό ν α ι κ α θ ' ὲα υ τ ὰ ς, ά λ λ ὰ μ ε τ ^ τιν ι^ ν π ρ ε σ ^ υ τίδ ω ν κ α ί
πρωτευουσῶν ἐν τ ῶ μ ο ν α σ τη ρ ίω μ ^ τ' ἐν το λ ῆ ς τ ῆ ς Κ α θ η γ ο υ μ έ ν η ς. π α ν τ ε λ ῶ ς δὲ ο .ὐτὰ ς ἐξ ω κο ιτεϊν οὐκ
ἔξεστιν. ά λ λ ὰ κ α ὶ οὶ ἄνδρες οί τὁ ν μονήρη μ ^τερ^όμ ενοι βίον, χ ρ ε ία ς ἐ π ιγο ὐ σ η ς, ^ιαὶ ι^ ὐ ^ ὶ εὐ λ ο γ ία ς,
τοῦ τ ή ν ηγουμ ενίαν ἐμπεπιστευμένου προϊέτω σ αν. ''Ω σ τε οι π α ρ α β α ίν ο ντες τὸ ν νῦν ὁ ρ ιτθ έν τα παρ ή μ ῶ ν
ὅρον, ειτε ἄνδρες εἶεν, ειτε γυ ν α ϊκ ες, προσφόροις ἐ π ιτιμ ίο ις ὐ π ο β λ η θ ή τω σ α ν .

μ ^ ν ε ίο ι .

^ ὲν θέλουσιν οί Πατέρες ο^τοι νὰ εὐγαίνωσι π α ν τελ ῶ ς άπὸ τ ὰ ^Ιοναστήριά τω ν ^ιί ^ἵονα χα ί. εἰ δὲ καί κ ^ μ -
μία άπαραίτητος άνάγκη ἤθελε τά ς βια.ζει
^ είς τοῦ το, ἀς εὐγαίνουν μ ὲ εὐλογί^ιν κ α ὶ ά δεια ν τ^ίς Προεστώσης,

Εὁχολύγιον, καὶ τὸν Θεσσαλονίκης Συμεών . παλλίον (τὸ
ύπο^ον ἦτο ^ύρεμα κα'. περιβύλαιον, ιΙ^σὰν είς εἶδος του νυν κα-
λουμένου έπανωρράσον, ^ μανδορρά^ου, καθως καὶ ύ Θεσσαλονί-
κης ^υμεῶν περι^αιον το ὀνο^άζει. καὶ ύ Ἀβ^ά Ἱσαὰκ λέ-
γων, ^λιξον τὸ παλλίον σου, ^ύρεμα τὸ θέλει νὰ ήτο, καὶ οχι
καθως οἱ τωρινοὶ μοναχοὶ τὸ παλλλίον ἀποβαλύντες ἀντὶ τού^
του, τὸ καλούμενον παραμάνδυ μεταχειρίζονται, εἰς καιρὸν ὁποῦ
τὸ έ^Ιομα του παραμανδύου δηλο^ ^ὁρε^. καὶ ^σὰν δεύτερον
μανδύαν (διὰ τοῦτο, ι^ς μαίνεται, καὶ το Ι^χολύγιον μανδύαν
ονομάζει το μικρὸν σχῆμα) καὶ ^χι τὸ σπιθαμιαῖον α^τὸ τετρά-
γωνον, ὁποῦ τιεφα φοροῦν οἱ μικρύσχημοι ὁπίσω είς ταΙ'ς πλά-
ταις). Τὸ παλλίον, λέγω. δηλοῖ την στολην της ἀ^θαρσίας καὶ
σεμνέτητος,καὶ τ^ν θείαν σκέπην καὶ περι^ολην^κατὰ τὸ Ι^υχο
λύγιον, καὶ τὸν Θεσσαλονίκη ^ευμει^ν. Ἱ Ι ζ^νη δερματίνη οὕσα,
.
καἰ σφίγγουσα τ^ν μέσην, δπου εἰσὶ τὰ νε^ρὰ καὶ τὸ ἐπιθυμη-
τικ^ν, δηλοι την νέκρωσιν το^ν σαρκικῶν έπιθυμιῶν, καὶ την
^ρο^ύνην, καὶ το νὰ ^ναι έτοιμος είς τὰς Διακονίας ὁ ^Ιοναχὸς
κατὰ τὸ ^ὁχολύγιον, Σ.^μειον^ Κύριλλον ^Ιεροσολύμων, Δωρύ-
^.
θεον καὶ Σωζύμενον (^ιβλ. γ κεφ ιγ^.), τὰ σανδάλια κ^ἰ
πούτσια δηλοῦν πῶς πρέπει ύ Ι^Ιοναχὸς νὰ τρέχ^ έτοίμως την
στράταν του ^ύαγγελίου της εἰρήνης, χωρὶς νὰ σκοντά^, ἀλλὰ
Υὰ πατ^ έπάνω τῶν νοητῶν ^εων. Καὶ οτι καθως τὰ παπ^,ύ-
τ^ια εἶναι υποκείμενα είς τὸ λοιπὸν σῶ^εα, έτσ^ καὶ τὸ σῶ^^α
πρέπει νὰ ^ναι υποκείμενον εἰς τ^ν ψυχ^ν, κατὰ τὸ Ι^ὁχολύ-
γιον, τὸν ^υμεων καὶ τον Ἱεροσολύμων Κύριλλον. Τ^ῦτα μεν
εἶναι τὰ ἀμφια τοῦ Ι^Ιικροσχή^,ιου καὶ Σταυρο^ύρου^ ύ δ^ ^Ιεγα^
λύσχημος καὶ ταῦτα τὰ τρία ^ ο ρ ^ τ α έχε^, μαράνω τὸ Κ^ν^
κούκον, τὸν Ἀνάλαβον καὶ τὸν μανδύαν. Δηλοῖ δε τὸ μ^ν Κ^ν..
κούλιον την περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου, κατὰ τὸ Ι^ὁχολύγ^ν,
τ^ν της θείας χέριτος ἐπισκίασιν, την ἀποβάλλουσ^ν τὰ του
κὁσμου νοήματα^ κατὰ τὸν ^υμεῶν κ^ἰ Κύριλλον ^Ιεροσολύμ^ν^
την ἀκακίαν καὶ ταπείνωσ^ν^ δτι καὶ τὰ έκακα νή^ιια τοιαῦτ^
^οροοσι κουκούλια, κατὰ τὸν Σωζύ^εενον καἰ Δωρύθεον. ^ο δ^
Λ
^ νάλα^ος (ος τις καὶ ἀναβολεὸς ύνο^.Ιιάζεται ἀπὸ τὸν Σωζύμενον.
έκ δερμάτων έστὶ κατὰ τὸν ^υμεῶν, ἦδη δ^ καλε^τ^ Π ^λ^
στα^κον), δηλοι ί^τι ἀναλαμ^άνε^ τον Σταυρον τ^^ Κυρίον ὀ
^Ιοναχὸς^ καὶ ἀκολουθε^ αὁτ^, κς^τὰ τ^ ^ὀχολύγ^ον,
Συμεῶν καὶ τὸν Δωρύθεον, ^χων δέ ^μπροσθ.ν καὶ οπ^σθεν
Σταυρονς, δηλοι κατὰ τον Ιεροσολύμων Κι^ιλλον, ^ και ύ
κύσ^^ος πρέπει νὰ σταυρ^εται είς τ^ν ^Ιοναχὸν. με την
του άναχ^ρησιν. καὶ ο ^Ιοναχος είς τον κὁσμον. μέ την πρὸς
αυτἰ^ν ἀπροσπάθειαν κατὰ τὸ, ἐ ^ ὶ κύσμος ἐσταύρ^.^τα^, κ^γ^
τῶ κύσμι.^. δέ Σω ζ^ενος λέγ.^.ι, ^τι σφίγγοντας αύτν ταἱς
ι^^μοπλάταις δηλο^, οτι πρέπει ὁ ^Ιοναχὸς νὰ ^ναι έτοιμος είς
Διακονίαν, ὁ δέ μανδύας (τον ύπο^ον ἀχ^ιρίδωτον ^ιτῶνα ο
^ο^ύμενος ύνι^εάζει, Κολύβ^ον δέ ο Δο^ρύθ.ος) π.ριεκτικος ^ν
δλων των ^ίλλων, δηλοι ^τι ὁ ^οναχὸς ευρίσκ^ται τιιλιγ^εένος
είς τον μανδύαν του, ο^σὰν μέσα είς τάφον κ^τὰ τ^ν Συμεε^ν^
δέ Σωζύμενος καὶ Δωρόθεος λέγουσιν, οτι αυτος, μη ^χων
μανίκια καὶ χέρια, δηλοι, οτι ὁ Ι^οναχος δ^ν πρέπει νὰ ἀση-
^ η χέρι ^ις τινα, μήτε νὰ πράττε τι του παλα^ου ανθρώπου.
Το δέ ἄ π λ ^ α του μανδύου δηλοι το πτ.ρωτ^κὸν τῶν ^ὶγγέ-
λων, κατὰ τὸν Ἱεροσολύμων Κύριλλον. ^Οτ^ άγγ.^λι-.^ν καλε^
ται τὸ σχ^μα τῶν ^ἶοναχῶν, αἱ δέ τέσσαρ^ς γ^νίαι του μ^ν-
δύου δηλοῦσι τὰς δ^. γενικὰς ἀρετὰς^ ^ρ^νησιν, σ ^^σ ύνην,
δικαιοούν.^ν καὶ ἀνδρ^ίαν^ εἶχε δέ καὶ κ^κκ^νον σ^άἐ^- ύ
δύας. το ὁποιον σηΙεαίν^ι κατὰ τον ^^ β α ν Δι,^^.ον^ ^τ..
λύγηροι γνωρίζονται δι^ αύτοῦ και ειν^ι στρατ^ῶτ^^ τ^υ ^ὁρα^
νίον Ι^ασιλέως. ^Οτι δέ ύ μανδύας μύνου εἶνα^ τ^ῦ μ-γαλ^σχή-
μου, το ^^γει ὁ Θεσσαλονίκης Σ -^ι^ν. .^ ρ ^ τ ^ ^
σογ^.). τελε^ταῖον δέ, ^ περι^κτικον πάντἴι^ν π ^ ά λ λ ,.τ α ^ τον
μανδύαν. Ἐ ν ^ και τρανι^τΙρύν φησ^ν ὁ ἰ^ ύ ^ - αδελ^ς
.
η^εῶνὁδεῖναελαβε το μέγα καὶ ἀγγ.^λικὸν σ χ ^ α . ^, ἀγκαλὰ και
τὸ Ι.υ^ολογιον ὁλύτελα περὶ μανδύου τον μ^γαλοσχή^^ου δέν
ἀναφ.^ριι. ^ο δέ καλυμαύχιον και το έπανω^-αλ^υχ^ν ενλογίαν
ξεχωριστην δέν ^χουν. Τ ιν ^ δε την εὀλογί^ν Κουκουλίου
λέγουν καὶ είς το Καλυ^εαύχιον τοῦ στα,^φ^ρ^ν. Τούτων ο ^
τως εἰρημένων, πρέπει ύ ἰερευς^ ἀντὶ του σπ^θαμι^ίον ἐκείνου
παραμανδύου, νὰ εὀλογ^ τὸ έπανι^ρρα^ν^ ^ δ ^ τ^
φορν^ ύ υπ^ αυτου κουρευύμενος Ι^Ιοναχὸ,-^ ^ μη ^τ^ν δίδ^ τὸ
ἐπανι^ρρασον, καταγελάστε ε^χης ^ ευλογίας ἀπορν^. Ι^ἰ δέ
τις καὶ το σπιθαμια^ν ἐκ^^νο θέλε^ νὰ φορ^ έπάνωθεν του ἐσωρ-
ράσου άντὶ σταυροί δέν εἶναι.φαίνεταί ^ ι^ κανένα άτοκον.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

κ α ὶ ΤόΤε, έ(χι μο ^ χ ^ ὶ, ά λ λ ά κ ^ ὶ μ έ ά λλα ν ὸμοθ γερονΤίσσας καΤά τ^ ν ηλικίαν καὶ φρόνησιν. ^ ά κοιμόνται.
δ έ Την νύκτα έξω ά πὸ Τὸ ίἱΙοναστ^ριον αύτέ^ν, πανΤελδ^ δέν εἶναι συγχωρημένον εις αύΤάς. Ἀ λ λ ά καὶ οἰ ^ ο -
να χο ι παρομοίως, άνά γκη ν έπειγούσην, άν εύγαἰνουν άπὸ τὸ ,^Ιοναστήριόν Των μ έ Τ^ν εύλογἰαν το^ η γουμένου.
^οσοι δ έ κάμνουν ά λ λ ω ς, νά έπιΤ ιμῶ ντα ι μ έ τ ά άρμόδια έπιΤίμια^ ὸποῦ γνωρίσω ὸ ^ΙΙγούμενο^ ^ ή ^ΙΙγο υ μ έ^ ,
ε^τε άνδρες εἶναι, ε^Τε γενα ῖκεν.
^ ^ μ φ ω ν ί α -

ο Καὶ ὸ ^ έ γ α ν δ έ Βασίλειον (κάΤ^ έπιΤομ^ν έρ. ρκ^.) χωρὶς συγχωρήσεων Το^ ΙΙροεσΤέ^τον προσΤάζει νά μ ^
π η γ α ^ τινά ς ^ον^ιχὸν ειν κανένα μέρος. Ὄ ποιος δ έ ^θελεν ευγει έξω άπὸ Τὸ ^Ιοναστηριον χωρὶς νά λάβ^
λογίο^ν, νά γίνεΤ α ι ά κοινόνητον ( ^ π ιτ ιμ ^ ά ,^ άλλ^ ούδέ χάριν έπισκέψεων Τύ^ν συγγενών Τους πρέπει νά ^ ν ^
χω^οθν οι ^ ο ν α χ ο ὶ άπὸ τούν άδελφ^ύν, και νά ζέ^σι ζω ^ν άμάοτυρον (κα τά πλάΤ. δρ. λβ^.). ή δέ δευτέρα δι^ἐ-
τα ξιν Τοῦ ά^ Τέτλ. τῶ ν ^ἶε^ρί^ν προβαίνουσα είς Τὸ έμπροσθεν, θ ε σ π ί ^ ^Τι μέ Την πρόνοιαν καὶ έπιμέλειαν
Τού ε π ισ κ ό π ο υ π ρ έ π ε ι, μή Τ ε οί ^ΙοναΥοὶ, μ η τ ε α ἰ ^Ιοναχαὶ νά εὁγαίνουν ἰ^λων άπὸ τά ^οναστ^ριά Των, κ^ἰ
νά περιέρχω νΤαι ειν Τάν πόλειν, ά λ λ ά δ ιά μέσου μηνυτήν καὶ άποκρισιαρίων, νά κάμνουν Τάς άποκρίσ^ιν^
χ ρ ε ιά ζ ο ν τ α ι, μένοντεν μέσα εἰν τ ά Ι^ΙονασΤηριά Των (παρά ^ω Τ . Τ ίτλ. ιά. κεφ. δ ^ ε

Μ ή τ ε ἐν ἀ νδ ρ ω ω Μ ο ν α σ τη ρ ίφ γ υ ν ὴ , μ ή τ ε ἐν γ υ ν α ικ ε ία ἀνὴρ^ καθευδέτω . Π α ντὸ ς γὰ ρ ^

π ρ ο σ κ ό μ μ α το ς κοιὶ σ κ α ν δ ά λ ο υ ἔξω εἶν α ι οεῖ τοὺ ς π ισ τ^ ὺ ς, κ α ὶ πρὸς τὁ ευοχη^ιον κα ὶ εὐ^ ΙΙ ^ ^
πρόσεδρον τ ῶ Κ υ ρ ίω , τὸ ν ὲ α υ τῶ ν εὐθετίζειν βίον^ εἰ δέ τ ις το ῦ το πράξοι, εἶτε Κ λ η ρ ικ ὸ ς εἴη^ εἴτε λα^-
κὸς, άφοριζέσθω .
^ ρ μ η νε ί

Διορίζει ὸ παροί^ν Κανων, δ τι μ ή τ ε γυν^ άπλέ^ς, νά κοιμάται Τ'^ννόκΤα ειν ^ΙονασΤήριον Τι^ν άνδρ^ν ^Υονα-
χῶ ν, μ ή τ ε άνηρ ά π λ ^ ν , νά κοιμά τα ι άμοιβαέων ε^ς ^ΙονασΤηριον γυναικών ΙἱΙονασΤριῶνε Αιότι οἰ χρισΤιανοὶ
άπλέ^ς, π ρ έπ ει νά μ ^ προξενοθσι κανένα σκάνδαλον^ καὶ ύποψίαν εἰν Τούν άλλους, ά λλά νά δ ια π ε ρ ν ά τ-^ν ζωην
αυτιών εύσχημον, καὶ εύάρεστον είν Τὸν Κύριον. Π ο λ λ ^ δέ μάλλον πρέπει νά φ νλά ττω ντα ι άπὸ Τοί^το οἰ ^ ο -
ναχοὶ, τὸ δ έ νά κ^ιμέ^νται γυναίκες είς μοναστηριον ^ἰοναχ^ν, και άντ^σΤρόφων άνδρεν εἰν Τά Τέ^ν ^ονασΤριί^ν,
το^Το κα ὶ είς Τὸν έαυΤόν Τουν προ^ενεῖ σκάνδαλον, μ έ Τὸ νά άνάπτω Τὸ έμφ^Τον Τ^ς έπιθυμίας πύρ, είς έκεἰ--
νουν, κ α ὶ εις έκείνας^ κ α ὶ εἐς τούν άλλουν α κόμη, μ έ τὸ νά παρακινώ αύτούν εἰν ύπο^ίαν άτόπους περὶ αύτῶν.
^Οποιον δ ὲ ^θ ελ ε κ ά μ ^ το θ το , νά άφ^ρίζεΤαι, εί^Τε Κληρικὸν εἶναι, ε^τε Αα^ί^ιόν.

^Η το ῦ πρὸς Ἐ π ισ κ ο π ῆ ς προεδρίαν ά να γομένου γ υ ν ὴ , κ α τ ^ κοινἡν σ υμφ ω νίαν, τοῦ οἰκείου άνδρὸς προ-
δ ια ζε υ χ θ εῖσ α , μ ε τ ὰ τ ὴ ν ἐπ^ α ὐ τ ῶ τ ῆ ς Ἐ π ισ κ ο π ῆ ς ^ειροτονία^, ἐν Μ ο ν α σ τη ρ ί^ εἰσ ίτω , πόρρω τ ῆ ς τοῦ
'Ε π ισ κ ό π ο υ κ α τ α γ ω γ ῆ ς ῶ κ ο δ ο μ η μ έ ν ω , κ α ὶ τ η ς ἐκ τοῦ Ἐ π ισ κ ό π ο υ προνοίας ά πο λ α υ έτω . Ε ί δὲ κα ὶ άξία
φ α ν ε ίη , κ α ὶ πρὸς τ ὸ τ η ς Δ ια κ ο νίσ σ η ς ά να βιβα ζέσ θω ἀ ξίω μ α .

^ ρ μ η ν ε ί

ΠροσΤάζει ὸ παρων Κ.ανων, ^Τι ^ γυνα ίκα έκείνου δπο^ μ έλλει ^ά γέν^ άρχιερεὸς, νά ^ωρίζεΤ^ι πρ^Τον
ά πὸ αύΤὸν μ έ κοινὴν συμφωνίαν α υ τ^ς Τε καὶ αυΤού. Καὶ άφ^ ο^ ἐκεῖνον χειροΤονηθ^, νά έμβ^ίνγ^ είν ^ἰονασΤη ^
ριον μακράν ευρισκόμενον Τ^ν έκείνου έπα ρχία ν, ^Τ^ι νά γίνεΤαι Καλογροιίώ ειν ^ε^τό^ νά πρ^νο^ται ^μων εἰν

('ἰ) ^Οθεν καὶ ^Ιωάννης έκεῖνος ὁ Γλυκυς, λογοθέτης ^ν του
δρύμου, καὶ γυναῖκα ^χων καὶ πα^δας^ ε^θυς δποῦ έγινε Πατρι,-
άρχης, ^ γυνη αὀτς.ῦ ἐγένετο ^Υοναχη. κατὰ τὸν ^ικηφύρον
.
Γρηγοραν (Ι^ωμ. ἱστορ ^ιβλ.) Σημείωσαι δέ, έτι κατὰ την ό-
μοίωσιν της γυναικὸς του μἐλλοντος γενέσθαι Ἀρχιερέως, πρέ-
πει νὰ κάμνω καὶ ^ γυν^ τοῦ μέλλοντος γενέσθαι ^Ιοναχοῦ.
^.
Οἶον Δ πρέπει νὰ χωρίζεται ἀπὸ αύτὸν μέ κοινην συναίνεσήν
καὶ συμφωνίαν. ΙΓ. νὰ μένω άγαμος εἰς τὸ εξης. καὶ νὰ γί-
νεται καὶ αύτη Ι^οναχ^, ύ^σπερ. ὁ ἀν^ρ αὁτης, μετὰ την έκεί-
νου κουράν. ^Πρέ^ει νὰ χωρίζεται ἀ^ὸ α^τὸν μέ κοινών συμ-
φωνίαν, καὶ ^χι στανικῶς^ διατὶ ὁ ^Δ^ύστολος λέγει πρὸς τὰ
Π Π ΔΔ ΔΙΟ ^
ἀνδρέγυνα, μη ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή τι ἄν έ^ συμφώνου,
ί
καὶ, δ δεσαι γυναικὶ, μ^ ζήτει λόσιν. Καὶ πάλιν, ή γυν^ του
ἰδίου σι^εατος ούκ έξουσιάζει, ἀλλ^ ό ἀνΤ^, καὶ ὁ ἀννρ του ἰδίοο
σόματος ούκ έξουσιάζει, ἀλλ^ ή γυνή. εἰ ^έ τον έαυτέν τους
δέν έξουσιάζουν, ἀλλ^ εἶναι υπεξούσιοι Ιινας είς τὸν έλλον, κ^ὶ
οχι αύτεξούσιοι, λοιπὸν, οὁδέ χωρὶ^ τ ^ ^ο^ΥΙν α^τῶν συμφω-
νίαν νὰ χωρισθοῦν δύνανται. Καὶ ό Κύριος λέγει, ἄ ο^ν ὁ Θεὸς
έζευξεν, έν^ρωπος μη χωριζέτω. Συμφ^νεῖ μέ τὸν Ἀπύστο^ον
καὶ ὁ μέγας Ι^ασίλειος^ έρωτηθεὶς γὰρ, πῶς πρέπει νὰ δένεται
τινὰς εἰς τ^ν μοναδι^ιην πολιτείαν τους ^πανδρευμένους , ἀπο^
κρίνεται (δρ. κατὰ πλέτ. ιβ^.) ^τι πρέπει νὰ Τους έρωτ^ πρω--
τά ποὸ^ ζωαρ^εΛ^ ά ^ γ κ ^ ά^ὸ ^ ^ ^ ^ π ρ ό σ Τ ^ ε ὸἐ Τοί^ο ^ά γ ^ ε Τ ^ ν α μω βλε^
ποντες έ ν ^ τὸν άλλον^ ο υ ^ χ ^ ἐνθυμῶνΤ^ι Τ^ν προΤερ^ν τ ^ ν δ ι^ ιγ ω γ ^ κΟΕι συμβίωσιν, κ ^ ἰ ά^ολουθως ἐκ^
καίονται πρὸ^ σ Ο Ε ρε^ ^ ^ ^ ^ ^ γ ίν ε τ α ι κ ^ Διακόνισσα^ άνάγνω θι κ^ιὶ Τὸν Ἀ π ο σ τ ο ^ ι-
κὸν έ καὶ Τὸν ιβ^. Τ ^ ς . κ^ὶ τ ^ β'. ύ Τ ς ο ^ ρ ε ί ο ^ τοί^ μ ^ τ ^ ^ Ἀ ^ τ ο ^ ο ν οε τὁ^ Κανόνα συμπεραί-
νει ^ρθο^ δ ^ λ ά σ Τ ^ , ^ δὲ^ ^ ρ ^ ι ν^ δ ε υ Τ ε ρ ο ^ ν ^ ρ ε ό ^ ν τ ^ ^ ^ ί γ υ ^ ε ς Τῶν άποθανόνΤων ίερέων.

Ἀ νανεούμενοι κ α ὶ τούτον τὸν ^ Ι ^ α ν ^ ὁ ρ ίζ ο ^ ^ τ ε τ^ κ ^ θ ιερ ω θ έντ^ Μο^ ^ ^ ^ ^

ν ^ σ τ ή ρ ^ κ ^ τ ὰ γ ν ω μ η ν Ἐ ^ ι σ κ ό ^ μ^νειν ε ^ ^ δ^ηνεκὲς Μ ο να σ τή ρ ια κ ^ ὶ τ ὰ ἀ ν ή κ ο ν τ ^ ^ της ιγ^.

τον, ἄν κάμνουσι τοῦτο μέ συμφωνίαν, ό ^ ^οναχη (τὸ δποῖον ἦτο το γ^.), φανερὸν και τοῦτό ἐστιν, Ἱ Ι
Παῦλος, καὶ οἰ^τω νὰ το'^ς οέχετ^ι έ^ὶ π ο λ ^ ν μσρτύρων. Ι^ἰ δέ ^ συμφωνία γὰρ ὁποῦ εκαμε μέ τον άνδρα της εἰς το νὰ μονά-
το ^να μέρος του άνδρογύνο^ ^ άν^ρ δ ^ - ^ ^ γ ^ δὲ^ ^ σ^, την ἀναγκάζει νὰ μη ύπανδρευθω ςἰς το ^ξῆς, ἀλλὰ νὰ
φωνεί εἰς τουτο, άλλὰ μάχεται εἰς τὸν τοιοῦτον χω^ισμὸν, όλι- μένω άγαμος. Και η ἀγαμία πάλιν αί^τη διὰ νὰ μένω στερεὰ,
γ^τερον ἀπὸ τὸ άλλο μ^ρος φροντίζον τῆς πρὸ^ ^Εὸν εὀαρ^στή- . άκίνδυνος, καὶ άνύποπτος, την αναγκάζει νὰ άναχι.^ρω ἀπὸ τὸν
σεως, ητις γίνεται δηλ. δια τν^ μοναδικῆς ζωης, τοτε μ^ Ι κὁσ^ν, νὰ έμ^αίνω ι^ἰς ί^να^τήρι^ν. ..αἰ νὰ ^ο^ρ'ύ^ται μοναχή.
τους δέχεται, μήτε ἄ.ς ^ λ ω τ ^ ^ΜυΤόν τ ^ ^ τ ^ ^ ὰ ς , ένθυ- . ^Οθεν ^.αὶ Δέων ο σ ο ^ ς αξίως κατὰ την αῦτιεῦ σ ^ία ν π^ρὶ τῶν
.
μούμενος έκεῖνο δποῦ λέγει ό ΙΙαῦ^ος, έν ε^ρήνω έκάλεσεν ημας ι ἀνδρογύνων έδιῶρισ^.ν έν τω κ^. αυτού έ^εαρ^, Ταῦτα. ^Ι^πειδη
ὁ Θ^ὁς. Καὶ έ^ νο ό^οῦ ειπ^ν ό Κύριος. οπ^-ο^ ^ μ -^ ῖ τ ^ ^ καὶ έκ συμφωνίας διὰ σωφροσύνην ἐλύ^το ύ γά^ο^, προστάζομεν
πατέρα, και μητέρα, ^ιὶ γυναῖκα, ^ ὶ τέκνα, ^έν ήμπορεῖ νὰ . νὰ μη χωρίζεται άλλεως. πάρεξ ^ταν καὶ τὰ δύω μερη, Ουθυς
ν^ναι έδι^ίος μου μαθητής. Τ^ οποίον καὶ α^τοὶ μη πληροῦντ^ς, ^ οποῦ χωρισθουν, γένουν Καλογηροι, π..ρνωντας ο καθεὶς τὰ έδι-
μαθηται τ^υ ^ρ-,στοῦ δ.ὰ του μοναδικοῦ επαγγέλματος νὰ γίνουν ^ κά του π ρ ά γ ^ τα (^ὶρμενύπ^υλ. Ι^ίί^. δ^. τίτλ, ιβ^,)^ τούτων
δέν ^ποροῦν,ῶσὰν ^ποῦ κανένα πράγμα δέν εἶν^ιι προτιμοτερον ^ οἰ^τῶς είρημένων, ούκ ^Ιρθά λ.^γ^ι ο Ι^ιλσαμ^ν, οτ^ δύναται νὰ
.
ἀπὸ τὸ νὰ ύπα^ ού^ τινὰς εις τον ^ ὸ ν , ήτοι εἰς τὰ παραγγέλ- γ^νη ^Ιοναχη καὶ χωρὶς νὰ θ^λω ο άνδρας της. ^ Και έκεῖνοι δέ,
ματά του, ἀπο τὰ ὁποῖα ιἶναι, καὶ το νὰ δένεται τους τοιού- οποῦ γνωματιύουσιν. οτι δύναται νὰ δ^υτ^ρο^πανορευθω τ^ εν
τους συναινοῦντας, και τὸ νὰ μη τους δέχεται μη μισουντας μέρος τῶν συζύγων ἀφ^ου μονάσω το άλλο, ^ το νὰ νομἰζεται,
άλλήλους. Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ δὶς εἶπε τ^ν αυτὸν λόγον άνω, ^τι άπέθανεν, ι^ς άλλην ζωην ἐκλεξάμ^νον. καὶ ουτοι, λέγω, έ'^ι-
κα-. κάτω. ερμηνεύεται δέ καὶ ο^τως^ έὰν μάχεται το ^να μέ- στομίζονται άπὸ την παροῦσαν Σύνοδον, ητις, .ιαὶ μέ ολον ὁποῦ
ρος πρὸς το άλλο, ἄς λέγω εἰς αύτους ὁ ^λλιον δεχθν,ναι νὰ μέ-. ὁ μέλλων χειροτονηθηναι ^Ι^πίσκοπος, άλλην ζωην ἐδιάλεξε καὶ
νουν έν τω εἰρΤ,νικω συζυγία. εἰς την ὁποίαν τους έκάλεσεν ὁ αυτὸς, ὅμως δέν συγχωρά νὰ υπανδρεύεται δεύτερον ή γυναῖκά
Θεὸς, καὶ δτι δέν '^μποροῦν νὰ γένουν μαθηταὶ του ^ριστου, ἄν ^ του, διατὶ εἶναι μοιχεία. .Ι^ δέ καὶ το δ^. κ.^φ. της κ ^ . του
δέν μισήσουν ἀ^,λήλους. επιφέρει δέ ὁ άγιος^ οτι το μέρος έκεῖνο ^Ιουστινιανοῦ ^εαρας, κείμενον έν τ ^ ζ^. τίτλ. του κη^.
ὁποῦ δέν ἀφίνεται ἀπὸ το άλλο διὰ νὰ ^νάσω, ^μπορεῖ καὶ έν των Ι^ασιλ. λέγει, οτι δύναται ο άνηρ καὶ η γυνη, ι.ἰς την καλ..
τ^ συζυγία δν, νὰ κατορθώσω τὸν σκο^ὸν τῆς μοναδικῆς καθα- λιτέραν ζωην τῶν ^ἰοναχῶν μεθιστάμενοι νὰ χωρίζωνται και νὰ
ρύτητος, διὰ θ^ .η ς προσευ^ῆς και νηστείας. Ἀλλὰ καὶ δ θείος άναχωροῦν^ πλην ο χωρισ^εὸς ο^τος αυτ^.ιν συνεν^υμένων εχει
Αυγουστίνος (έπιστολ. μέ.) γράφων πρὸς ^Αρμεντάριον, λέγει ^έ^αια και τὸ νὰ γίνεται ἐκ συμφῶνου. ^Ορα και τον αοίδιμον
δέν δύναται νὰ μονάσω το ενα μέρος τοῦ ἀνδρογύνου παρὰ την έν Πατριάρχαις Δοσίθεον, σ^λ. ^.
π τ ^ ἐν ^Ιεροσολύμ.
γνώμην καὶ θέ^ησιν τοῦ άλλου. Ι^ί δέ καὶ παρὰ γνώμην αὁτοῦ ΙΙατριαρχευσάντων, ος τις λέγει, ^τι πλάνη ε^ιναι το νὰ γνωμα-
μονάσοι, ^ρεωστεῖ νὰ ἀναγ,^.άζεται εἰς το νὰ ένωθω πάλήν μέ τεύω τινὰς πῶς δύναται τὸ εν μ^.ρος τΙ,Ιν συζύγων νὰ ῦπαν-
αῦτύ' καὶ δ θειος δέ Ἱερωνυμος (^Ι^πιστολ. ιδ^.) έλέγχ^ι την δρευθω, άφ^ ου μονάσω το άλλο, και ^τι ίΙ^ο άνάθεμα εἶναι οἰ
Γαλλατίαν σφοδρῶς, διατὶ ^θέλησε νὰ γένω καλογραία, χιορὶς νὰ ^ μη πειθαρχοῦντες τοις Πατράσιν, ἀλλὰ συγχωρουντες, παρὰ
θέ^ω ὁ άνδρας της. Καὶ οτι μέν πρέπει νὰ χ ω ρ ίζ^ή μέ κο^.- . γνωμην του ένος προσῶπου, νὰ μονάζω τυ άλλο. ^Ορα δέ δτ^
.
νην συμφωνίαν ^ γυνη του μέλλοντος ^νάσαι^ ταῦτα ^οτή δέ . το νὰ μη ε^ουν ^εβαιύτητα αἱ εῦχαὶ καὶ υ . ^ χ ^ ί ς της γυναι-
καὶ πρέπει νὰ μένω άγαμος εἰς το έξης, φανιρέν ἐστήν- ἐὰν ^ὰρ κος ύπεξουσίου ούσης προς τον άνδρα (^,,ς κ ^ άνάπαλιν), βε-
δευτερο^πανδρευθω, μοιχεία ἀκολουθει. καἰ κατὰ τον λύ^ον τοῦ βαιοῦται ἀπὸ το λ^. κεφ, τῶν Ἀρήθμῶν, λ^.γ^ι ^ὰρ. οτή άνίσως
Κυρίου, είπὁντος, πάς ο ἀπολύων την γυναίκα α^τοῦ^ παρεκτὸς ^ γυναίκα κάμωκἀμμίαν υ^σχ.σ^.ν ^ρο^ -^^,ν ^ ν , ά^ούσω αὁ-
την ὁ άνδρας της καὶ σι^.^πήσ-^. π ρ.^ι^ή νὰ ^λν^σ ^, την 'υπύ-
λογου πορνείας, ποιεῖ αύτην μοιχἀσθαι^ καὶ κατὰ τον λύγον τον ^ σχεσίν της αυτή. ^Οχι καὶ ὀ άνδρας της ^ ν σήωπήσω, ἀλλὰ
.
Παύλου, ^ γυνη, ζ^ το ς του άνδρὸς (ζωην δηλ. σωματικών, κ^ὶ Ι έναντιωθ'^. νὰ μη ερχεται ^ἰς ^ ο ν η υ π ^ χ σ^ αί^τ-^, καὶ ο
πραγματικην, την δποίαν ζω καὶ ὁ ^Ιοναχὸς) μοιχαλἰς^ ^ρη- . Κύριος δια τοῦτο δεν θ^λ^ την κατακρίν,^ή.,. ^Ορ^ κ^ὶ την υπο-
ματίζει, έὰν γένηται άνδρὶ έτέριρ. Δέγε^. δέ κα^ ὁ ^ρυσέστομς,^ Ι ση^^είωσιν του κβ^. ^Δ^οστολήκοῦ. Ἀ φίν^ ν^ λι^γω οτι οχι μό-
.
(δμιλ. ι^. εἰς την ά ^ρὸς Κορινθ. ζ^.), ^ ^ δ η δ^ ἐγ^ράτ^^^^ ^ νον μετὰ συναινέσεις πρ^πε-. τὸ ἀνορογ^ν^,ν νὰ μονάζω, άλλὰ
καὶ η γυνη πρέπει νὰ ἐρωταταή ἄν στεργω νὰ μονάσω, ειτε αὁ-
καὶ δι^ άλλας ^ροφά^ς μικροψυχίας, γίνεσθαή δή^ρέ^ς ' τη, ειτε ό άνδρας της, καὶ ἄνμιτὰ τρ^^ μηνας μ^νω εἰς τὸν ἀ-
τῶν ἀνδρογύνο^ν συνέ^αήνε^ ^ έ λ τ ^ μ^ν μηδέ γίνεσθ^ή ^η^ ά^.. ί γαθὸν σκοπὸν αυτον. τύτε νὰ ἀ^ο^είρ^ν^^ κ ^ ^ ^ -^ν^
χήν. εἰ δέ άρα κα^ γένοιτο, μεν^το^ ή -^υν^ μετὰ του άνδρὸς, ^ἰ ^ ναι τεσσαράκοντα ἐτῶν καὶ πονήματος στέρεου, κατὰ τὸ σχ^-
και μη τ'^ μίξει, ἀλλὰ τ^ μηδένα ετερον ^ιαρεισαγα^εήν άνδρ^- ^ λιον ^αλσαμῶνος το ^ο Κ ^φ ά λ^^ ^ ά. ^ τ ^ . του ^ο -
ι
ταὀτὸν εἰπ ίν, μενέτι^ σγαμο^ ^οτ^ δέ ^ δύ^ τ^ύ^ς^ μικου του Φωτίου. ^ορ^ καἰ τον ἀμαρτωλον σελ. ρλγ^.
του συνταγματίου τοῦ ^ρυσάνθου, θ^λοντ^ μετὰ κοινῆς συμ-
άναγκάζ^ταή ^ γυνη τοῦ μέλλοντος μονάσαι νὰ γένω και αὀτ^ φωνίας νὰ γίνωνται τὰ ἀνδρὁ^υν^ μοναχοί.
 ΤΗΣ .ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

α ὐ τ ο ῖς π ρ ά γ μ α τ α , φ υ λ ά τ τ ε σ θ α ι τ ῶ Μ ο να σ τη ρ ίφ , κ α ὶ μ η κ ἐ τ ι δύνασθαι γ ίν ε σ θ ^ καταγώ -
^για, μ ή τ ε δὲ ὑπό τιν ο ς τ ῶ ν ά π ά ν τ ω ν κο^μικ οῖς ἀνδράσι τ α ῦ τ α ἐκδίδοσθαι. Ἀ λ λ ' εὶ κ α ὶ μ έ χ ρ ι νῦν γέγονε
τ ο ῦ τ ο , μ η δ α μ ῶ ς κ ρ α τε ῖσ θ α ι ὁρίζομεν. τοὺί^ δὲ ἀ π ὸ το ῦ π αρόντος π ρ ά τ τειν το ῦ το ἐπ ιχειρ ο ῦντα ς, ὺποκεῖσθα^
τ ο ῖς ἐκ τ ῶ ν Κ α ν ό ν α ν ἐ π ιτ ιμ ίο ις .
^ ρ μ η ν ε ί ο^

παρὡ ν Κανων ά ν α κ α ιν ο υ ρ γς^ ^ Ι^ὸν κ δ '. τ^ ν δ^., δν καὶ έ^.θέτει αύΤολεξεἰ, και ὅρ^ Την έ^μηνείαν ἐκεῖ.
Π ροσθέ^ωντας το ῦ το μόνον παράνω ά πὸ ἐκεῖνον, έ τ ι μήΤε νά δίδωνΤαι Τά μοναστήρια άπὸ κανένα (ειτε Κλη-
ρικὸν, ^ λα^ικὸν, ^ ^ ο ν α χ ὸ ν δ η λ .) εις άνθρόπουν κοσμικούν ( Ι ) , δ ιά νά Τά κοβερνοθν δηλ^, κσὶ άν ΤοῦΤο έγινεν
έω ς Τωρα, ά πὸ Τωρα όμως καὶ ύστερον νά μ η γίνεΤ αι.

Μ η δ έν α τ ῶ ν ά π ά ν τ ω ν ε ἴτε λ α ίκ ῶ ν , εἶτε Κ λ η ρ ικ ῶ ν κυβεύειν ἀ πὸ τοῦ νῦν. εἰ δέ τιν ^ Ἀ^οστ. μ ^ . μ ^

το^οῦτο φ ω ρ α θείη π ρ ά τ τ ω ν , εἰ μ ὲν Κ λ η ρ ικ ὸ ς ε ἶη , καθαιρείσθω , εἰ δὲ Λσ^ίκὸς άφοριζέσθω,

^ ρ μ ην ^

^Εμποδίζουσιν οἰ Π ατέρες οὕΤοι Τὸ νά π α ίζη κόβουν, ^ τ ο ι άζάρια, ^ χαρΤία, ^ ντά μ α , ^ ά λλα τοιαί^Τα
π α ιγ ν ίδ ια κ τ έ ν α ν λα^ικὸν, ^ Κληρικόν. ^Οποιον ο έ ύστερα άπὸ Τὸν Κανόνα ΤοθΤον ^ θ ε λ ε π ^ ε ι ΤαθΤα, εί μέν
Κ ληρικὸν εἶνα ι, νά καθαίρεΤ αι, ε ι δ έ Αα^κὸν, νά άφορίζεται. ^ορα καὶ Τὸνμβ^ε ^Απ^σΤολικόν.

Κ α θ ό λ ο υ ἀ π α γο ρ εύει ὴ α γ ία κ α ὶ οἰκουμενικὴ Σύνοδος τοὺ ς λεγομένους μ ίμο υς, κ α ὶ τ ὰ ^ ^

τ ο ύ τ ω ν θ έ α τρ α , ε ἶτ α γ ε μ ὴ ν κ α ὶ τ ὰ τ ῶ ν κ υ ν η γ ίω ν θεω ρια, κ α ὶ τ ὰ ς ἐπ ὶ σ κ η ν ῆ ς ὁρ^ήσεις ^ ^
ἐ π ιτε λ ε ῖσ θ α ι, Ε ἰ δέ τ ις το ῦ π α ρ όντος Κ α νόνος κα ταφ ρονή σοι, κ α ὶ πρός τ ι ὲαυτὸν τ ῶ ν ἀ π η - ^
γο ρ ευμένω ν τ ο ύ τ ω ν ἐκ δ ῶ , εἰ^μ ὲν Κ λ η ρ ικ ὸ ς ε ἶη , κ α θ α ιρ είσ θ ω , εἰ δὲ Λα^κὸς, ἀφοριζέσθω.

ε ρ μ η ν ε ί α

^Ιέ ὅλην Την Τ ε λ ειό τη τα έμ π ο δ ίζ ει ὸ παρων Κανων Τὸ νά γίνω ντα ι ο ί λεγόμενοι μῖμοι, ο^Τινεν, ποΤέ μέν
τ ^ ν Ἀ ρ ά βω ν μιμούμενοι Τά σ χ η μ κ τ α , ποΤέ δὲ Τ ^ ν Ἀ ρμενίω ν, άλλοΤε Τέ^ν δούλων, μερικαῖν φοραῖν δέ καὶ
κ τυπ ῶ ντεν ρ α πίσμ α τα είν τ ά πρόσωπα, παρακινοθσι μ έ έλ α τκ ^ τα τούν β λέπο ντα ν είν Τὸ νά γελέ^σιν άκρά-
Τ η τα . Θ εώ ρια δ έ τῶ ν κυνηγίων εἶναι (^), ὅταν β λ έπ ^ τινάν Τά θηρία, λέονΤαν, θεΤέον, ^ άρκοόδαν, ^ ά λλα ,
νά μ ά χ ω ν τ α ι, ^ ά να μ ετα ξύ Των, ^ μ έ άνθρωπουν ὁπο^ εἶναι καταδικασμένοι ε^ν θάναΤον. Ἀ σ π λ α γ χ ν ία γάρ
καὶ ω μ ό την μ ε γ ά λ η ε^ναι Τὸ νά βλέπΥ^ Τινάν Τῶν ΤοιούΤων Τά α^μαΤκ ἐκχυνόμενα, καὶ νά γελ^ἰ. ^ μ π ο δ ίζ ε ι

( ί) Σημείωσαι ὅτι ὁ μέν Πατριάρχης Σισίνιος^ ἀλλὰ δη καὶ
Ἱωάννης δ Ἀντιοχείας, συμφόνως μέ τον οἰκουμενικὸν τοῦτον
Κανύνα, τόμον έξέδωκε, διορίζοντα, νὰ μη έκδίδωνται τὰ ^Ιονα-
.
στήρια είς κοσμικούς ^ο δέ Πατριάρχης Σέργιος ἐκ τοῦ ἐναν-
τίου ^ίλλον τύμον ἐξ^δωκε^ διορίζοντα νὰ δίδωνται τὰ μοναστή-
ρια είς το^ς κοσμικους, έχι ^ ω ς δια νὰ κάμουν αύτὰ κοσμικὰ
καταγώγια, τὸ ὀκο-ον έμποδίζει ο Κανων. άλλὰ διὰνὰ συνιστῶοι
καὶ νὰ βελτιοῦσιν αύτά. μαίνεται ὅμως, ἄν στοχασθ'^ τινας
καλὰ, δτι δέν ἐδιόρισε τοῦτο μέ ὀρθην κρίσιν ὁ Σέργιος^ εἰ γὰρ
ἦτο ὁ σκοπὸς των Πατέρων νὰ μ^ δίδωνται ταῦτα είς τους κο-
σμικους διὰ νὰ τὰ κάμουν κοινὰ καταγώγια, διατὶ νὰ προσθέσω
ὁ παρων Κανο^ν τὸ νὰ μ^ δίδωνται υ.^έ τινος τῶν άπάντων εἰς
κοσμικούς έίνδρας τὰ Ι^Ιοναστήρια^ είς καιρὶν ὁποῦ ὁ κδ^. της δ^.
τοῦτο λέγει ρητῶς ; περιττὴ γὰρ καὶ ματαία αδολεσχία ἦτον η
προσθήκη αί^τη. έ π ε ιτ α ὁ μέν ή. της δ^. προστάζει νὰ ^ναι
ὁποτασσύμενοι είς τ^ν ἐξουσίαν του Ἀρχιερέως οἱ τῶν ^Ιονα-
στηρίων Κληρικοὶ καὶ προϊστάμενοι. ^ ἰ δέ κατὰ τον του Σερ-
γίου τύμον, ἐκδίδονται τὰ μοναστήρια εἰς το^ς κοσμικους, ἀκέ-
λουθύνέστιν δτι οἱ τῶν μοναστ^ίων προϊστάμενοι πρέπει να
ύποτάσσωνται καὶ είς τὶν Ἀρ^ιερέα καὶ είς τους κοσμικούς, καὶ
ἀκολούθως νὰ δουλεύουσι δυσὶ κι^ρίοις. Ἀλλ^ έπειδ^ τοῦτο εἶναι
άδύνατον, ι^ς εἶπεν ο Κύριος, καὶ διχοστασίας καὶ σκανδάλων
αίτιον, άλλα μέν τοῦ ^ ^ ε ιρ ίω ς προστάζοντος, έλλα δέ των
κοσμικῶν^ λοιπὸν ούτε εύ^τασιν καὶ ^ελτίωσιν πρέπει νὰ
δίδωνται τὰ μοναστήρια έἶς τους κοσμ^.ς, ἀλλὰ είς Κ^ίν^ικο^
και μονάζοντας, Τὰ γὰρ ἱωὰ είς το^ς ιερεῖς πρέπει νὰ δίδωνται^
καὶ ^χι εἰς τους λαΤκούς^ έτακτον γὰρ τοῦτο καὶ παντελῶς ά-
νακύλουθον. Και ἀφίνω νὰ λέγω, δτι εἶναι καὶ ἐ^ι^λαβὶς είς τὰς
ψυγὰς, καὶ ἀφανιστικὸν τῶν ο^κων, τῶν δεχομένων τὰ μονα-
στήρια λαΙκῶν.
(^Ι ^Δπὸ τὸν Κανόνα τοῦτον συμπεραίνεται, ^τι οἱ Κληρη-
κοὶ πάντες καὶ ^Ιερωμένοι, καὶ ^Ιονα^οὶ δέν πρέπει νὰ ἦναι κυ-
νηγοὶ λαγωῶν καὶ έλλων ζόων, ^ πουλίων. Διοτι ἄν ο^τος έμ-.
ποδίζω καὶ αὸτὸ τὸ νὰ ^λέπουσι μένον τὰ κυνήγια των ζόων
καὶ θηρίων οἱ Κλτ^ικοὶ, πολλ^ μέλλον έμποδίζει αὁτους άπὸ τὸ
νὰ ^ναι αυτοὶ οἰ ^διοι κυνηγοί^ δθεν οἱ κυνηγοὶ ί^ντες ^Ιερωμέ-
νοι, ἄν δέν παυσουν, ^αθαιροῦνται, οἰ δέ μοναχοὶ ἀφ^ίζοντ^ι
κατὰ τον Κανόνα τοῦτον.
 ΟΙ ΚΑ Ν ί^Ν ^

^ ^ και τονς χοροὺς, καὶ ἄ σ εμ να .λ ογίσ μ α τα ^ ο ῦ κάμνουν, εἰ'τε ἄνδρες, εἰ'τε γ υ ν α ῖκ ες εἰς τά ς σκη.
νάς.^σκηνὴ δ ὲ εἶναι ἠ τέντα , μέοα εἰς .^ὴν ὁ^οἰαν έλαμναν κά θε ὁπόκρισιν κ α ὶ προσποίησιν, ἠ έ^νθα τ ις ἵσ τα -
ται σκηνικὴν ἐπ^δεικνύμενος τέχνη ν, κα τὰ τὺν ιγ . ι σ τ ί ο υ . κεφ. ό^εν καὶ ο κ^νικ οὶ ονομάζονται αὐ-
τοί ὁπο^, ποτὲ μὲν αποκρίνονται π ῶ ς εἶναι αὐθένται, π ο τ ὲ δὲ, π ^ ς εἶναι δοῦλοι, καὶ ἄ λ λ ο τε , πί^ς εἶναι ἄ λλο ι.
..όποιος δ ὲ κ^.ιφοονήσοι τὸν παρόντα Κανόνα, καὶ τὁν έαυτόν του εἰς τὴ ν θεωρίαν τῶ ν το ιο ύ τω ν, εἰ μὲν
Κ ^ρικὸς εἶ^αι, ἀς καθαίρεται, εἰ δὲ ι ^ ὺ ς , ά φ ορ ίζεται. ^ ν ά γ ν ω θ ι καὶ τὸν κδ^. τῆ ς αὑτῆς

Κ Α Ν Ω Ν Ν Β '.

'Ε ν π ά σ α ις τα^ς τ ῆ ς ἁ γ ία ς Τ εσσ α ρα κοσ τῆ ς τ ω ν ν η σ τε ιῶ ν ή μ έρ α ις, π α ρ εκ τὸ ς Σ α β β ά τ ο υ ΙΙ

κ α ί Κ υ ρ ια κ ῆ ς, κ α ί τ ῆ ς ὰ για ^ τ ο ^ Ε ὐ α γ γ ελ ισ μ ο ῦ ἤ μ έρ α ς, γινέσ θω .ή τ ῶ ν π ρ ο η γ ια σ μ έ ν ω ν ^ ^ ^ ^ '
ἱερὰ λειτο υρ γία .
^ ρ μ η ν ^ ί α.

Αἱ ή^,έραι άγία^ μ^. πένθος κ^ὶ ^ιατ^νύξεο^, τὸ δ έ νά προ^Ιφέρετ^ι θυσί^ τ ^ λ ^ πρὸ^

τὸνΘ εὸν, ^ιαὶ μάλιστα έν το^ῖς ^ ν ^ ι ^ τ ^ άγίω ν,ποιν^γύρε^ς, κοιὶ ^ έ ο ρ τ ^ ύπ^θεσι^ νομίζετοιι παρά
τ ο ^ ^πολλο^ς. δι^ δ κ^ὶ συνηθίζουν νά συνενωχοθντ^ι ει^ αύτήν^ εναντία δ έ εἶναι ἀναμεΤαξύ τ ω ν πένθος κ ^ ὶ
. ν
ορτώ Διά τοθτο προστάζει ^ π^ρο^ Κ αν^ν, ει^ μ^ν τά^ άλλα^ ή μ έ ρ ^ τ ^ μ ^ ά γ^νετ^ ι ή τ ^ ν προ^γιοισμέ-
νων λειτουργἰα (^), ταύτὸν ει^τεῖν ή τ ^ Τ ελει^μέν^ς ^ ι ὶ π ^ ο σ φ ε ρ θ ε ί^ θυσίας δευτέρα προσφορά, ει^ δ^ τά
Σ άββατκ και τάς Κυριακάς, ^ ς ^Ιμέρ^ ἰλ α ρ ω τε ρ ^ , μ ή νόστιμους, ομοίως καὶ ει^ τή ν ήμερον το ^ Ι ^ γ -
ο
γελισιν,οῦ, ω^ ο ^ ν ά ρ χ ^ τ ^ σ ω τη ρ ία ήμύ^ν κ^ὶ ^ιεφάλαιον, ^ε εὶ άκολούθω^ εορτήν καὶ πανήγυριν, σ υγχω ρεῖ
νά τ ε λ ^ α ι θυ^ία κ^ιὶ λειτουργία τελεία .
^ ^ μ φ ω ν έ α ^

ε^.έφ ω νω ς μ έ τὸν π α ^ ν τ ^ Κανένα, λ έ γ ει ^ . ὶ ^ μ θ '. τ ^ ς έν Ιὶαοδικ. διορίζων νά μ ^ προσφέρεται ἄρτο^

εί^ τὴν μ ^ ἦτοι λειτουργία Τελεία, ά λλά μ^νον είς τὸ ^άββατον κοεὶ Κυριακήν. Ἀ λ λ ά καὶ ὸ νά , τ^ ^ α ύ τ ^ ,
μ^ήμας ^ιαὶ γενέθλια ^ιαρτυρων έμ ποδίζει νά γίνιονται ει^ τά ^ν η ο τί^,ο υ ^ ή μερες τ ^ μ^., ά λ λ ά ει^ τ ά Σ άββατα
αύτ^^ καὶ Κυρικκάς.^ ^ο δ ὲ Ι^αλσαμι^ν έν τ ^ έρμΤ^νεία.τοῦ να^. το ύ τ ο ι τ ^ ς ^ α ο δ ικ ,, ά λ λ ά δὴ κ α ὶ ὸ ^λά^ταρι^

.
(ἱ) ^ημείωσαι οτι ^προηγιασμένη λειτουργία δέν εἶναι Γρη- ^ ριτος. Διύτι και ὁ Ι^λάσταρις έν κεφ. έ τον στίχ. τ^. λέγει Ι^^α-
γορίου'τοῦ Διαλύγον, καθ^ δτι έκεῖνος ^λληνικην γλῶσσαν δέν θως οἱ στρατιἐ^,τα^ έκε^νοι ὁποῦ πολεμοῦν, ἀ^^ ου καταπαύσουν
^ξευρε, κατὰ την κθ^. έπιστολ^ν του ς^. ^ι^λ. αύτοῦ, και καθ^ ^ τὸν πύ^.ε^ν, κατὰ τὸ εσπ.ρας της ημέρας μεταλαμβάνουσιν
δτι έν τοις συγγρά^μασιν α^τοῦ αί^τη ο^χ εύρίσκεται. ἀλλ^ εἶ- άπὸ την προετοιμασμένη^ τρ ο ^ν καἰ ^αγητον, δια νὰ ένδυνα-
ναι ἀπ^ τους χαύνους τῶν διαδύ^ων των Ἀποστύλων καθὰ τ^ν μωθουν ἀπὸ αυτ^ και νὰ πολεμήσουν πάλιν τους ^χθρους την
νς^, ἀπύκρισιν Συμε^ του Θεσσαλονίκης. και πρὸ τῶν χρύνων ^ έρχ^ιένην ήμέραν, τοιουτοτρόπως και ^ριστιανοὶ ὴ^εεις, πο-
του Δια^^γο-ν, ι^ς δείκνυται ἀπὸ τ^ν μθ^. της έν Δαοδικ. καὶ λεμοῦντες πρὸς τὰ πάθη καἰ τον Α^ά^ολον εν τα-ς ὴμ ρα^ς της ί
μάλιστα ἀπ^ τ^ν συνή^ιιαν ύποῦ ήτο καὶ είς την Ἀνατολ^ν. μ^. μεταλαμ^ά-^ιν κατὰ το εσπέρας της Υ^ρας (οἰ άξιοι δηλ.
καθο^ς λέγει ὁ Βασίλειος έν τ^ πρὸς Καισαρίαν Πατρικίαν, καὶ καὶ προητοιμασμένοι) άπὸ το σ^^Ι.α και αἱμα του Κυρίου^ τὰ
εἰς τ^ν Δύσιν, καθῶς λέγει ο Ιερώνυμος έν τ^ προς ΙΙαΙ^,μά- προν^για^να άπὸ το Σάβ^ατον καὶ Κυριακ^,ν^ διὰ νὰ ένδυνα^
χιον, νὰ μεταλαμβάνουν οἱ ^ριστιανοὶ εἰς τὰς Τετράδας καὶ μω θουν έξ αύτῶν. και νὰ πολ^μήσ^^ν πάλιν πρ^ς τους νοη-
Παρασκ^.^ις διὰ προηγιασμένου ^ίρτου. Πρύδηλον γὰρ, δτι ο^^ τους έχθρους γενναιοτ.ροι (τοῦτο δέ ^υ λ .γ .ι ἀφ^ έαυτοῦ ύΙ^λά-
τοι μέ^αλαμβάνοντες, έλεγον κ^ιποια^ τινὰς ^ὁχὰς ^ιαἰ προτοῦ σταρ'.ς, ἀλλ^ἀπὸ αλλον σχολίου παλαιοτ^ρου αύτὸ ^τ^φρασεν,
μεταλάβουν, καὶ ἀφ^ οἰ^ μετελάμβα^Ε^ αἱ ὁπο-,αι σνντύμως εί- δπερ ή^εε^ς εἰ^ρομεν)^ αύτὸ τουτο διαλαμβάνουσι καὶ αἱ προηγια-
πεῖν, ἦτον^τύτε τῶν προηγιασμένα λειτουργία, καἰ τοῦτο λέ- σμέναι αυτης ταύτης ευχαί.ί^ ^Ορα δέ οτι πρέπει κατὰ τι^
.
γει ο ^Δργ^ντης. ^ορα καὶ τ^ν ι^πο^είωσιν του ιδ^. της έν ^σπ.'ρας της ή^ι^ρας νὰ τ.ληται η προηγιασμένη κατὰ τὰ τυ-
Δαοδικ, μνημονεύουν δέ τοῦ Δισλύγου έν τ^ ἀπολύσει της πικὰ, καὶ την έν Καβ^λ^ν.^ δυτ^κην ^ύνοδον^ ο^.ν οἱ ^ίμα πρω^
π^οηγιασ^εένης, ^ διατἱ ὁ Διάλογος παραδους την τοιαύτην λει- ταύτην τ^λοῦντ^ς, σφάλλονσ^ κα^ ἄς διορθο^θῶσι. Ιἐ^ γὰρ δύ- 1
τ^ργίαν είς τους Ρωμαίους έν ταῖς νηστίμοις ήμέραις της μ^. νανται νὰ λέγουν έν αύτ-^, π λ ^ ρ ^ ἐ ^ ν την .^σπ.ρ^ν δέησιν
κατὰ τον Μαυρίκιον τον ἱεροδιάκονον της μεγάλης εκκλησίας ή^εῶν τ ^ Κυρί^, ητις δ^ν εἶνα^ ούτ^ μ-σ'^^ρινή; ού . ^ ν ο ν δέ
τὸν τὰ συναξάρια συγγράψαντα, καὶ κατὰ τὸν ΙἱΙεταφραστην κατὰ τὰς δ^, κάὶ ^. ἀλλὰ ς κατὰ τὰ^ κ ^ γ κ^ὶ ἐ. ἀκω- ^.
αὁτων ^άξιμον τον ^ίαργούνιον, καὶ ^Ιι^αηλ Κωνσταντ^νοπ^- λύτως ῦπὸ των ^ονλομ^νων η προηγιασμένη γίν,^τα^ λειτουργία
λίτην, ^δωκε ^ονλην καὶ είς τους ^νατολικο^ς νὰ τ ^ ἐ ^ τ ^ κατὰ τὸν Κανύνα τοῦτον. Οἰ δ^ μη χρίοντες τὸν ^γιον ^ ρτον Λ
λουν καθ^ ^έραν έν τ^ μ^. ι^ς θέλουσί τ^νες (^α τον ^οσί^ μέ το πανακήρατον Δἶμα^ ἐ.Ις έν τοις Ι^υχολογίο^ς πατάσσεται,
.
τ^ν έν ^Ιεροσολύ^,ι. ΚΙατριαρχενσ. σΙλ ^ ^ .) , ^ καὶ δ^τ^ καὶ οὕτε κε^ρι^ένον μη φυλάττοντε^ ^ το ^ενέ^θ^^ δι^ αὁτῶν
πρύτερον, παρὰ τοῦ Διαλύγον ύστερον έκαλλωπίσθη^ κ ^ ^ την προ^γιασμἐνην, προφανῶς λατινοφρονοῦσι. Της των Δατί-
. ^ραται τι^ρα τάξιν έ^έρθη. ^πενοήθη δέ ἀ^ὸ τοι^ Πατέρας ^ νων γὰρ δυσσεβείαν κα^. τοῦτύ ἐσ^^ το ^ὰ μεταδίδουν εί τους
προηγιασμένη, διὰ νὰ γίνωνται ^εέτοχο^ καἰ εί^ τὰ^ ν η ^ τ ίμ ^ λαΤκονς άπὸ ^να εἶδος, ήτοι ἀπὸ τον αρτον μύνον, τὸ ^Ιυστή-
ήμέρας της ἀπὸ των ἀγίων ^υστηρί^ν ^ωης οῦρανίου .^ά- ριον της ευχαριστίας, ο^ς ή έν Κωνσταντί^ τῆ^ Γερμανίας έν
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ἐν κ ιφ . έ. το ῦ σ τ ο ιχ . τ '. λέγουσιν, ο^ίτε μνημόσυνα τῶ ν κεκοιμημένων νὰ γίνω νται είς τἀ ς ἄ^ιλας ήμέρας τῆς
μ '. εἰμ ὴ εἰς μοναχὸν τὸ ^άββατον καθὼς καί τ ἀ τυπικά συμφώνως τοῦτο διορίζουσιν, .'ί^ρα καί τὸν ξθ^
'^.πο^τολικόν.
Κ Α Ν Ω Ν Ν ε ^ '.

'Ε π ε ιδ ή μ ε ίζ ω ν ή κ α τ ὰ τ ὸ π νεῦ μ α οίκειότης τ ῆ ς τ ῶ ν σ ω μ ά τω ν συναφείας, ἔγνω μεν δ^ ἔν τ ισ ι τ ὐ -

π ο ις τ ι ν ὰ ς ἐ κ το ῦ ἁ γίο υ κ α ί σ ω τη ρ ιώ δο υ ς Ι^ α π τίσ μ α το ς π α ῖδ α ς ἁναδεχομένους, κα ί μ ε τὰ το ῦ το , τ α ϊς ἐ .
κείνω ν μ η τ ρ ά σ ι χη ρ ευ ο ὐ σ α ις, γ α μ ικ ὸ ν σ υ να λλ ά σ σ ο ντα ς συνοικέσιον, ὸρίζομεν, άπὸ τοῦ παρόντος μ η δὲν
τοιο ῦτο π ρ α χ θ ῆ ν α ι. Ε ί δέ τ ιν ε ς μ ε τ ὰ τὸν π α ρ ό ν τα Κ α νό να φωραθ^.εν τοῦτο ποιοῦντες, π ρω το τὐπ ω ς μ ^
οι το ιο ῦ το ι ἁ φ ισ τά σ θ ω σ α ν το ῦ παρανόμ ου τοὐ του συνοικεσίου, ἔπ ειτα δὲ, κ α ί το^ς τῶ ν πορ^ευόντων ἐπι-
τ ιμ ίο ις ὐ π ο β λ η θ ή τ ω σ α ν .

^ ^ μ ^ ν ε ί οι.

^ π^ρὼν Κανὼν ἐμποδίζει νὰ μὴ λκ μ β ά ν^ κανένας εἰς γυναῖκα τὴ ν συντέκνισσάν του χηρεύουσαν, τῆς ὁποίας
ἀ νεδέχθη παιδιών ἐκ τοῦ άγίου Ι^απτίσματος, ἐπ ειδὴ ή κςιτὰ τὸ πνεῦμα συγγένεια αυτη, καθ' ὴν ἀδελφοί γ ί-
νονται π νευ μ α τικ ο ί, ὅ ,τε '.^νάδοχος, καί ἠ ^υντέκνισσα αὐτοῦ, εἶν^ιι μεγ^ιλητέρ^ι ά -ὸ τὴν κα τὰ σἀρκα ίί^εγα-
λ ^ τέρ α δ ὲ, οόχί κ α τὰ τὸ ποσὸν καί τοὐς βαθμούς. μ έχρ ι γὰρ τρίτου βαθμοῦ κα τὰ βκθος μόνον αὕτη κωλύεται,
ἀ λ λ ά κ α τὰ τὴ ν π ο ιό τη τά καί σχέσιν. καί ὅρ^ είς τὸ περί συνοικεσίων ή . Κ εφάλα -ί^ποῖοι δὲ ἤθελαν το λμ ή-
σουν νὰ κάρ^υν τοῦτο, πρῶ τον μὲν νὰ χω ρίζω νται ἀπὸ τὸν παράνομον γάμον αὐτὸν, έπ ειτα ὡς πόρνοι νὰ κα-
νονίζωντ^ιι δ ιά τὸν παράνομον γά μον ^ιὐτόν. Τοῦτο τὸ ἴδιον ὁποῦ λ έγει ὁ Κανὼν περί τῆς ἀναδοχῆς, πρέπει νἀ
'.
κρ α τ^ καί ἐ π ί τῆ ς διὰ τ ε λ ε τ ῆ ς κςιί εὐχῶν ίερῶν γενομένης υίοθεσίας, κα τά τὴν κδ δέοντος τοῦ ^οφοῦ ^εαράν.

Κ Α Ν Ω Ν Ν ^ '.

Τ ῆ ς θ εία ς ή μ α ς ο υ τω σ α φ ῶ ς ἐκ διδα σ κοὐση ς Γ ρ α φ ῆ ς, ^ιοὐκ είσελεὐση πρὸς π ά ν τα ο ίκ τον σαρκόςσοι^

ἁ π ο κ α λ ὐ ψ α ι ὰ σ ^ η μ ο σ ὐ ν η ν α ὐ τ ο ῦ . ΙἉ ε υ ϊτ . ιή . ^ ὁ Οεοφόρος Β α σ ίλειος τιν ὰ ς τῶ ν άπηγορευμένω ν γά..
μ ω ν ἐν το^ς οίκείοις Κ α ν ό σ ιν ά π η ρ ιθ μ ή σ α το , σ ιω π ῆ τ ὰ π λ ε ῖσ τ α παρα δρα μω ν, κ α ί κ α τ ' άμφότερα κ α τ α -
σ κ ε υ ά σ α ς ή μ ϊν τ ὸ ω φ έλιμον. Τ ὸ γὰ ρ τ ῶ ν α ίσ χρ ῶ ν ὁνομασιῶν π λῆ θος παραιτησά^ιενος, ὡ ς ὰ ν μ η τὸν λ ό -
γο ν κ α τα ρ ρ υ π α ίν ο ι τοτς ρ ή μ α σ ι, γενικούς ὸνόμασι τ ὰ ς ἁκα θα ρσ ία ς διέλαβε, δι' ω ν π^ριεκτικῶ ς ήμ.ίν το ^ς
π α ρ α νό μ ο υ ς γ ά μ ο υ ς ὑπέδειξεν. 'Ε π ε ιδ ή δὲ τ ῆ ^ ο ι α ύ τ ^ σ ιω π ῆ , κ α ί τ ῶ ἁ δια γνώ σ τω τ ῆ ς τ ῶ ν άθέσμων γ ά -
μ ω ν ά π α γο ρ εὐ σ εω ς ὲ α υ τ ή ν ή φὐοις συνέχεε, συνείδομεν γυμνότερον τ ὰ περί τούτου ἐκθέσθαι, ορίζοντες
ά π ὸ το ῦ ν υ ν , τὸ ν τ ῆ οίκεία ἐξα δέλφ η πρὸς γ ά μ ο υ κοινω νίαν συναπτόμενον, ἤ π α τέρ α , κ α ί μ η τρ ί, κ α ί
θ υ γ α τρ ί. ἤ δύο κόρα ις α δ ε λ φ έ ς , π α τ έ ρ α κ α ί υίὸν, ἤ άδελφοῖς δυσί, μ η τέ ρ α κα ί θυγατέρα^ ἤ ἁδελφοὐς
δύο, δ υσ ίν ἁ δελφ α ῖς. ὑπ ὸ τὸν τ η ς ὲ π τ α ε τ ία ς π ίπ τ ε ιν Κ α νό να , άφισ ταμ ένω ν α ὐτῶ ν προδή λω ς τοῦ π α ρ α -
νόμου σ υνο ικεσίου .

ετει αυιδ^. συγκροτηθεῖσα δυτικη σύνοδος παρανέμως ἐνο^εοθέ- ι Κριτ^. Ταύτας τὰς τρεις καταστάσεις τοῦ ἀνθρό^ου σν^εαίνουσ.ι
τησε. Διὰ πύσας δέ αίτιας έφυλάττετο προηγιασμένος άρτος ^ καὶ τὰ τρίμηνα καὶ έξάμηνα^ καὶ ἐννεάμηνα, καὶ ἀπλῶς είπε^ν^
ο^α τον Ι^στράτιον ^Δργέντην σελ. καὶ Την ύποσημείω- ^ υπέρ καθαρισμοῦ του ἀποθανέντος ταῦτα τελοῦνται^ καὶ έξαιρέ-
σιν του ιδ^. της ἐν Δαοδικ. Ἱ^φυλάτΤε^ δέ καὶ οἶνος προηγια- . τως τὰ Τεσσαρακοστά, ός τοῦτο δηλοῦται ἀπὸ τὸ παράδειγμα
σμένος έν Τα^ς Ἐκκλησίαις, ός μαρτυρεὶ καὶ ό Χρυσόστομος, α . ^ του Κυρίου μάς, ^ς τις καὶ είς τὰς τρεῖς γεννήσεις αύτοῦ τρεί'ς
ἐπιστολη πρὸς Ἱνοκ^ντιον, και ὁ ^Ιερόνυμος, ἐπιστολη δ^. πρὸς ὁλοκλήρους Τεσσαρακοστὰς έφύλαξεν, έν έαυτῶ τυ^ιῶν τ^ν ^μέ-
Ρουφι^ν, καὶ Γρηγὁριος ο Θεολόγος, έπιταφί^ πρὸς Γοργονίαν, τερον ^ίον. Γενέθλιος γὰρ ήμέρα καὶ ο έκάστου θάνατος ὀνομά--
καὶ ^ έν Τολήτ^ τοπικά Σύνοδος, και άλλοι. ^ῦρα και την υπο- ζεται, κατὰ τὸν ναύτης έν Ααοδικ. Δἰ δέ ἀποστολικα^^Διαταγ.
σημείωσιν Τοῦ μθ^. Της έν Δαοδικεία. ^ιβλ. η^. κεφ. μβ^. λέγουσιν, δτι τὰ μέν τρίτα γίνονται ^ἰὰ τον
( ί ) Ἐπειδη δέ ένταῦθα ὁ λ^γος περὶ ^^μοσύνων εἶναι, ση- τριημέρως έγερθέντα ^ριστὸν, τὰ δέ έννατα, είς ένθύμησιν ζόν--
.
μειοῦμεν. οτι, τὰ ^ε,έν τρίτα ὁποῦ γίνονται είς τους Κεκοιμη^ ιέ- των καὶ τεθνεότων, τὰδέ Τεσσαρακοστά. κατὰ τον παλαιὸν τύ-
νους ἀδελφούς, δηλοῦσι κατὰ τον Θεσσαλονίκης ἱερὸν Συμεῶν, πον. ο^τω γὰρ καί ^Ιω^σῆν έ λαὸς έπένθησε. τινές δέ λέγοον,
έτι ὁ κοιμηθείς ἀδελφὸς ύπὸ της αγίας Τριάδος έξ ἀρχῆν συνε- δτι τὰ μέν τρίτα γίνονται είς καθαρισμον τοῦ τριμεροῦς της ψυ...
τέθη, Τὰ δέ εννατα τῶν ^κοιμημένων σημαίνουσιν, δτι, ό δ ^ - χ^ς, τὰ δέ έννατα είς καθαρισμον των πέντε τοῦ σήματος αἰ-
λυθεὶς είς τὰ έξ ων συνετέθη, εχει νὰ συγκαταριθμηθ^ μέ τὰ σθήσεων καὶ του γονίμου φυσικοῦ, καὶ μετα^ατικοῦ, τὰ δέ Τεσ-
έννέα έυλα τάγματα τῶν ^Αγγέλων, ός ἐί^λος καὶ αύτός. Τὰ δέ σαρακοστὰ είς καθαρισμὸν τῶν έν τῶ σάιματι τεσσάρων στοι-
Τεσσαρακοστὰ δηλοῦσιν, δτι, έν τνἱ μελλούσ^ ἀναστάσει συντε- χείων, ἀπὸ τὰ ὁπο^α καθ^ ^να ^π^έτησεν είς τ^ν παρά^ασιν
θεὶς πάλιν κατὰ τρόπον ^ψηλέτερον, ^χει καὶ αι^τὸς νὰ ἀ ν ^ τῶν δέκα έντολί^ν^ τετράκις δέ τὰ δέκα, κάμνουν Τεσοαρά.^
ληφθ^ ός ὁ Κύριος, καὶ άρπαγεὶς έν νεφέλαις, νὰ ύπαντΤ ^ τ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ρ μ η ν ε ί οι.

'Κπειδὴ ἠ Θεία Γραφὴ φανερά μ ^ ς διδάσκει, λέγουσα, ώ άνθρωπε, δὲν θέλεις λά β ει εἰς γά μου κοινωνίαν
κανένα σαρκικὸν συγγενῆ σου,τοῦτο δ ὲ τὸ ρητὸν ἀναφέρων ό μ έ γ ά ς Βασίλειος ἐν τ ^ π ζ '. αύτο^ Κανόνι,μερικοὐς
μὲν γάμοος ἐμποδισμένους εἰς τους Κανόνας του ἀπηρίθμησεν ^οἶον ἐν τ ^ ο ς '.τὸ ν τοῦ λαβόντος τὴ ν νύμφην του
είς γυναϊκα, ἐν τ ^ οή. τὸ ν τ ο ῦ λαβόντος δύο ἀδελφ ά ς, κ α ί ἄλλους ἐν ἄλλοις^, σιωπήσεις τούς περισσοτέρους, ὡς
ὄντας αἰσ^ρούς. ἵνα μ ὴ μὲ τὰ τούτων όνόματα μολύνη τὸν λόγον, περιεκτικῶ ς δ ὲ μ ὲ τὸ τῆ ς ἀκαθαρσίας γ ε -
νικὸν ὄνομα πάντας τοὺς παρανόμους γάμους ἀμυδρῶς ἐφανέρωσε ^τοῦτο δ ὲ ὁποῦ λ έ γ ε ι ἠ σύνοδος, ^ τ ι εἶπεν ὁ
Βασίλειος, ό Ι^ασίλ. τὸ λέγει, πῶς τὸ εἶπεν ή θεία Γραφὴ, δ η λ α δ ὴ ὁ Θεῖος Παῦλος, εἰπ ώ ν . .ίΙο ρ ν ε ία δ ὲ καὶ
ἀκαθαρσία, μηδὲ όνομαζέσθω ἐν ύμῖν, καί τ ά έ ξ ῆ ς .^ ἐκ δ ὲ τῆ ς σιω πῆς τα ύ τη ς ἠ φύσις τῶ ν άνθρώ πω ν ἐ σ υ γ χ ί-
σθη άπὸ συγγενικά ιά μ α τα , δ ιά τοῦτο ήμεῖς καθαρωτερα περὶ τούτου ὁρίζομεν δ ιὰ τοῦ παρόντος Κανόνος, ὅ τι
ἀπὸ τοῦ νι,νκαί εἰς τὸ ὲξῆς, ὅποιος λάβ^Ι εἰς γυναῖκα τὴ ν ἐξαδέλφην του, ἠ π α τ ἠ ρ καί υίὸς, ἐὰν λάβωσι μ η -
τέρα καί θυγατέρα, ὴ δύω άδελφάς. ἠ δύω ἀδελφοί, ἐὰν λάβουν μητέρα καί θυγατέρα, ἠ δύω ά δ ε λ φ ά ς. οὅτοι
πάντες νά χωρίζωνται πρῶτον ἀπὸ τὸ παράνομον αὐτὸ συνοικέσιον, κα ί έ π ε ιτα ε π τ ά χρόνους νά κανονίζω νται.
ε-ο δ ὲμ ἐ γα ς Βασίλειος ἐν τ ^ ξή. αὐτοῦ Κανόνι γ εν ικ έ ς ὁρίζει νά κανονίζεται μ ὲ τὸ ἐπ ιτίμ ιο ν τῶ ν μ ο ιχῶ ν, δ η λ .
ιέ. χρόνους ὁ γά μος ὁποῦ γένει άπο ἐμποδισμένην σ υγγένειαν.^ ^ ρ α καί είς τὴ ν περί συνοικεσίων διδα σ κα λία ν.

Κ ^ Ν Ω Ν Ν ^ '.

Ε π ειδ ή μεμ α θή κ α μ εν τους ἐν τ ῆ τω ν Ρ ω μ α ίω ν π ό λ ε ι, ἐν τ ῆ ἁ γ ία τ ῆ ς Τ ε σ σ α ρ α κ ο σ τέ ς ν η σ τ ε ία , το.^

τ α ὐ τ η ς ^ά β β α σ ι νηστεύειν παρὰ τ ή ν παραδοθ^ίσαν ἐ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ή ν ἁ κ ο λ ο υ θία ν, ἔδοξε τ ῆ α γ ία Σ υ^όδι^,
ώ σ τε κρατεῖν κ α ί ἐπ ὶ τ ῆ Ρ ω μ α ίω ν Ε κ κ λ η σ ία ἁ π α ρ α σ α λ ε ὐ τ ω ς τὸ ν Κ α ν ό ν α , τὸ ν λ έ γ ο ν τ α . . ει τ ι ς Κ λ η -
ρικὸς εὐρεθείη τ ή ν ἁ γ ία ν Κ υρ ια κ ή ν νη σ τεύ ω ν, ἤ τ ὸ Σ ά ββα τον^ π λ ή ν τοῦ ὲνὸς κ α ί μόνους κ α θα ιρ είσ θω ,
εί δὲ λα ῖκ ὸ ς, ἁφοριζέσθω.^
ρ μ η ν ε ί ςε.

σύνοδος αὐτη διὰ τοῦ παρόντος Κανόνος εμ ποδίζει τὸ νὰ νηστεόωσ^ν οί π α λ α ιο ί ί^ωμαῖσι ^ μὸ τελ εία ν
ἀσιτείαν δηλ. ^ μὲ ξηροφαγίαν ἐν τ ^ ἐννάτν^ τά Σ ά ββα τα τῆ ς ά γ ία ς μ '. ^γίνεται γάρ κ α τά λ υ σ ις είς αύτά^ είς
οἶνον, ίίλαιον καί οστρακόδερμα,^ καί διορίζει ὅτι πρέπει νά φ υ λ ά τ τ ε τ α ι ἀ παρασάλευτος καί ε.ς τη ν ^ώ,^ην ^
ξ δ '. Κανὡν τῶ ν ἁγίω ν α ποσ τόλω ν, ὁν καί ἐκθέτει α ὐτολεξεί, τοῦ ὁποίου άνάγνω θι τη ν ερμηνείαν

.Κ Α Ν Ω Ν Ν ^ '.

ω σ α ύ τω ς μ εμαθήκαμεν έν τ ε τ ῆ Ἁ ρ μ εν ίω ν χ ώ ρ α , κ α ί ἐν ὲτέροις τόποις^ ἐν το.ις ^ ά ί^ ς ι σ ι , κς^ί

τ α ῖς Κ υρ ια κ αῖς τ ῆ ς ἁ γ ία ς Τεσσ αρακοσ τής ώ ὰ κ α ί τυρὸν ἐσθίειν τ ιν α ς . ^'Εδοξε το ίνυ^ κς^ί τ ο ῦ τ ο , ώ σ τ ε
τ ή ν κ α τ ὰ π ^ σ α ν τ ή ν οίκουμένην τοῦ Θεοῦ 'Ε κ κ λ η σ ία ν , μ ια κ α τα κ ο λο υ θο ῦ σ α ν τ ά ξ ε ι, τ ή ν ^η σ τ^ίςιν
τελἐῖν, κ α ὶ ά π έχεσ θα ι, ώσπερ θυτοῦ παντοίου, ουτω δ ή ώοῦ κ α ί τυροῦ, σ. καρπόν εἱσι κςιὶ γ ε ^ ή ^ .ς ^ τ ^ , ^
ἁπεχόμεθςι. εί δὲ μ ή τοῦτο π α ρ α φ υ λ ά τ τ ο ι^ εί μ ὲν Κ λ η ρ ικ ο ί εἶε^ν, κα θα ιρ είσ θ ω σ α ν, δ^ λς,^κς,ὶ άφς^ρι-
ζέσθωσαν.
^ ρ μ η ν ε ί οι.

^ ς φαίνεται, οί ἐν τ ^ Α ρμενία εύρισκόμενοι χριστιανοί, ά ^ού οντες τὸν '^ π ο σ το λ ικ ὸ ν Κανὅ^α νά ἐ μ π ο δ ^

τὸ νά νηστεύω τινάς ἐν ^αββάτιρ καί Κυριακῆ, καί μὴ νο^σαντες καλῶ ς τούτον, έτρω γαν, τ υ ^ ,ιαί α ^ ^ ς τ ὰ
Σάββατα καί Κυριακὰς τῆς μ^. ὅθεν ἠ ^ύνοδ^ς αυτη, διά το^ παρόντος Κανὅνος, ορίζει ὅ τι ἤ τ ^ ^.ριστι,^
'Εκκλ^σία,^ ή εἰς ^ σ α ν τὴν οίκουμένην εὐρισκομένη, νά φυλάττ.^ μίαν καί τὴν αὐτὴν τἀ ^ιν, ^ιαὶ νη σ τευ^ τά ς
ήμέρας^αύτας ίκαταλύουσα μόνον είς αὐτὰς οίνέλαιον κα ί όστρακόδερμα^ κ α ί καθ^,ς ἀ π έ ^ ε ι τ^ι ^ υ .
σιαζόμενα ζῶ α ἐν τῆ μ '., ούτω νά ἀ πέχη καί ἀπὸ τὸ τυρί καί τ ά α ὐ γά , τ ά ὁ π ^ῖα εἶ^αι ^ια^,πὸς ^ α ἰ γε^,νἠ ^α τα

^ ^Επιι^η ^ πιιρ^,ν ^^ιν.,ν ι^ς ^^^ι^ριι ^ιιι,ι.ρν^ι λέγων^ εκαὶ τοίς ἀγνοίς πασιν ἀπλῶς, κ ^ καθεξης ο^σαύτως,
τὸς τ.,ν Π^ιπι.τι^ν, ^ τ.υ τ. .πάντ.λ^ιοι κ,ιτηγ^- ς
Σα^βάτ^ καὶ Κυριακή κατάλυσίν ποιοῦμ^ν,, (Ι^Τ^μ. λ ^.) Κ ^
ρι,ν^ι τ^ν ,ι^ρ.ν,,ιιν ^ί.ι.υ^νικ^ν ^ κα^ιῶς τι^,τι, διὰ τῆς μετρίας ταύτης καταλύ^ως, ἐ^άτΙρ^ φνλάττει σοφῶς,
όι.ρίσ..^ν, ^ κιιτ,^γ^^ι των ^Ις τ.νς καὶ τὸ αἰδέσιμον τὰς αστείας τη^ μ^. μ^ κ ^ τ ^ λ ύ ^ ^ δηλαδή
^ν^ιφίρετ.ιι, ι^ν Κ^ιν^ν, ^ ,ι^ ν ,^ αίίτ,^, τ ^ τ . ^ι^ρ,σ^. κρέας, ^ τυ^ὸν, ^ καὶ ἰχθύας^ κ ^ ξδ^ Ἀποστολικὸν τὸν
. ^ . ί ^ ι ότι ἠ κιιτιι^^ι τὸ διορίζοντα νὰ μ^ νηστ^ύ-^ τήνὰς έν Σ ^ ^ ά τ ^ ^ Κυρήακ^ μέ
Κνριιικ^ις τ,^ς Τι^σρ^ι,ωστης οἶν^ν, τελείαν νηστείαν ἐκ πάντων^ κ^ὶ άποχην ποιουσα ἐν ταίς ^^Ι.ἐ-
ό,,τρ ^^ιρ ^ι, κ α ^ καί ^ .λ .τ ^ ς ^ ^ ο ^ η τ ^ ς συ^εμαρτυρεί ραις ταύταις.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

τέαν^τοιοότων ζωων ( Ι ^ ^σΟι δ έ τοθτο δέν φυλάξουν, εί μέν εἶναι Κληρικοὶ, άν καθαίρωνται, εί δ έ Αα^κοὶ, άς
άφορἶζω νται. Ἀ ν ά γ ν ^ θ ι καὶ Τὸν ξδ^, και ξθ ^ Ἀ ποσ τολικόν.

Ὄ τ ι οὐ χ ρ ὴ ἐν τ ο ῖς Θ ὐ σ ια σ τη ρ ίο ις μ έ λ ι κ α ὶ γ ά λ α προσφέρεσθαι.

δ ιο ρ ίζει ὸ παρων Κανο^ν νά μ ^ προσφέρωνΤαι μέσα ^ἰς τὸ άγιον Ι ^ μ α έ^ ὶ τ^ ς ἀγἰα ς Τ ραπέζ^ς γ ά λ α καὶ
μ έ λ ι, συμφωνων μ έ Τὸν γ^. Ἀ ποσΤολικὸν, οὕ ^.αὶ Τὴν έρμηνεἰαν άνάγνωθι. Ι^ελ.Τιο^ δέ καὶ διορθο^ ο^τον Τὸν μδ^.
Τ^ν έν Κ^ρθ. διορίζονΤα νά προσφέρωνΤαι Τά Τοιαθτα, κ α τ ά Τινα συνήθειαν Τοπικήν,

Μ η δ εὶς τ ῶ ν ἐν λ ο ^κ ο ῖς τ ε τ ^ γ μ έ ν ω ν ὲ ^ υ τ ῶ τ ῶ ν θείω ν Μ υσ τη ρ ίω ν μ ετα διδό τω , παρόντος ἘΤ^ισκόπο^,

ἤ Π ρ^σβυτέρου, ἤ Δ ια κ όνου. 'Ο οέ τ ι τοιοῦτο τ ο λ μ ῶ ν , ὡ ς π α ρ ὰ τ ὰ δ ια τετα γ μ έν α ποιῶ ν, ἐπ ὶ ὲβδομάδο^
μ ί^ ν ἀφοριζέσθο^ ἐντεῦθεν π ^ιιδ ^γω γο ύ μ εν ο ς, ^ μ ὴ φρονεῖν π α ρ ' ο δεῖ φρονεῖν.^ ^Πρὸς Ρ ω μ . ιβ^. 3.^
^ ρ μ η ν ^ ί

Τὸ νά μεΤαλο^μβάν^ Τινά λα^.ὸν αύΤὸν άφ^ έαυΤοί^ Του Τά θεῖα ΜυσΤήρια^ άνευ άνάγκην (^Ταν δέν ηναΙ
δ η λ . παρων ^^πίσ^ιοπος, ^ ΠρεσβύΤερον, ^ Διάκονος, καΤά Τὸν^ωναρᾶν^, οἰήσεως έργον έσΤὶ, καὶ ό Τοί^Το ποι^ν,
οἰκειοποιεῖΤςςι εἰν Τὸν έ^υΤόν Του παρανόμων Τὸ Τ^ν Ἱερωσύνην άξίω μα. Τῶν ιερέων γάρ ΤοθΤό ἐσΤιν ί^δεον, ού
τ ^ ν λα^κέ^ν. διά τοθτο λοιπὸν ὸ π αρ ^ν Κανων, εκείνον ^ποί^ Τολμήσω νά κάμ ^ τοί^το, παρόντος ^έερέως, άφορί-
ζει ά π ὸ Τὴν ^ ε κ λ ^ ί α ν μ ία ν εβδομά δα , διά νά μ ά θ^ νά μ ^ φρον^ παραπάνω άπὸ έκεῖνο όπο^ π ρ έ π ε ι νά φρον^
καΤά Τὸν Ἀ πόσ Τ ολον (^),

Μ η δ ^ιμ ῶ ^ ἐν ε ὐ κ τ η ρ ίω οἶκω ἔνδον οὶκίοις τ υ γ χ ά ν ο ν τ ι, Β ά π τ ισ μ α ἐπιτελείσθω , ἀ λ λ ' οὶ μ έ λ λ ο ντες ἀξιοῦ-

σ θ ^ ι το ῦ ἀ χ ρ ά ν τ ο υ φ ω τ ίσ μ α τ ο ς , τ α ῖς κ^ιθολικαῖς προσερχέσθω σαν ἐκ κ λ η σ ία ις, κἀκεῖσε τ ῆ ς δω ρεᾶς ταύ^
τ η ς ἀπο λ α υέτω σ ο^ν. Ε ἰ δέ τ ις ἁ λ ῶ τ ὰ π α ρ ὴ μ ῶ ν ὁρισθέντ^ μ ὴ φ υ λ ά τ τ ω ν , εἰ μὲν Κ λ η ρ ι κ έ ε ἴη , καθαι-
ρείσθω , εἰ δὲ λα^ικὸς, άφοριζέσθω .
^ ρ μ η ν ^ ί ο^ ^

Π ροστάζει ὸ παρο^ν Κανιών νά μ η γίνεΤ αι ἰ^άπτισμα εις εύκτήριον οἶκον έμπεριεχόμενον μέσα είς ό^πή-
Τιον, ά λ λ ά ειν Τάς καθολικά ν, κα ὶ άκολούθων ἐνθρονιασμένας εκκλησίας^ όποιον δ έ τοθτο δέν φ υ λ ά ξ ω ει μέν
εἶναι Κληρικὸν, άν καθαίρεται^ εἶ δ έ λα.ικὸν, ὸ συγκοινωνίαν δηλ. τ ῶ τοιούτερ Ι^απτέσματι, άν άφορίζεται. ^ὸρα
καὶ τὸν λά . Ἀ ποστολι^ιόν ( ^. 3
1
( ) ^ ἰ μέν καὶ τὰ ύψάρια λέγονται θυτὰ (ισως γὰ^) εἰπ^Ι τι- ματος, καὶ έτσι, ο^Ι πρῶτον ψάλλουν ψαλμούς, ^ εύ^ὰς. ^ Τὸ
νας, οτι ^ θεία φωνη εἶπε τῶ ΙΙέτρ^ ^ἀναστὰς^ Πέτρε, θῦσον τρισάγιον, καὶ θυμιάσουν, καὶ προσκυνήσουν τ^είς φοραις, έτσι
καὶ φάγε^^ τί νὰ θύσγ^ ^ τὰ τετράποδα καἰ θηρία, καὶ τὰ ερπετά. νὰ μεταλαμβάνουν έκειθεν, δχι μέ τ^ χέρι, άλλὰ μέ τὸ στύμα^
Ἱ^ρπετὰδέ καὶ τὰ οψάρια λέγονται κατὰτὸ, ἐξαγαγέτωτὰ υδατα έπειτα έχοντες ποτήριον μέ κρασὶ καὶ νερὸν, νὰ ἀ^ιο^λύνωσ^ το
έρπετὰ ψυχῶν ζωσῶν (Γέν. ά. ^ίθ.), πρέπει νὰ ἀπεχῶμεθα καὶ στύμα. Τοῦτο τὸ ἶδιον ὀποῦ λέγει δ Θεσσαλονίκης εἶναι γεγραμ^
ἀπὸ τὰ αυγὰ τῶν ὀψαρίων, ἦτοι τὸ αύγοτάραχον καὶ χαβιάρι μένον καὶ είς τὸν ^ίον τοῦ Δουκέ του έν τ^ Στειρίιρ δρει ἀσκή.
έν τ^ μ^.,εί δέ ταῦτα θυτὰ ού λέγονται, ἀλλὰ μένα τὰ χερσαία σαντος. ^ρωτήσας γὰρ ο^τος τὸν τύτε Κορίνθου Ι^ητροπολί-
καὶ πετεινὰ, δέν προκριματιζύμεθα έσθίοντες αύγοτάραχον έν την, ἄν πρέπ^ ό έν έρήμιρ ε^ρισκύμενος νὰ μεταλαμβάν^ α^-
τοις Σαββάτοις και Κυριακαις^τῆς μ^., οἰ δέ μη έσθίοντες, κάλ- τὸς ἀφ^ έαυτοῦ, διὰ την ἀπουσίαν ^Ιερέως, έλαβε την άδειαν
λιον ποιοῦσιν. παρ^ αυτοῦ νὰ κοινωνη, κατὰ τον ^διον σχεδὸν τοῦτον τρὁπον.
(^) ο ἱ δέ έν έρή^^οις ευρισκύμ^νοι ^ὶΙοναχοὶ μέ τὸ νὰ είφίσκων- ^ορα και την ^ποσημείωσιν του ιδ^. της έν Δαοδικεία. Ἀνα^
ται εἰς ἀνάγκην, διατὶ δέν εἶνα^ ἱερεις παρύντες^ ^χουσιν άδειαν γνόστης δέ καὶ Ααικὸς κοινωνεῖ έκεῖνον όπου κινδυνεύει είς θά-
ἀπὸ τὸν ^ὶρχιερέα, ο^ς λέγει Σ^μεων ο Θεσσαλονίκης (ἐρωτήσει να τον, κατὰ τὸν αύτὸν ^υμε^ν (Ἀποκρ. μα^.). ^ ρ α καὶ την
μα^.) νὰ φυλάττουν προηγιασμένα εἰς ^,Αρτοφύριον, καὶ νὰ με- ύποσημείωσιν του ιγ^. της έὰ^ δν^λα^ δέν ^ναι παρ^ν ἰε-
ταλαμβάνουν έξ αὁτῶν μετὰ πολλης εύλαβείας^ τοιουτοτρόπως ρεύς, ^ καὶ Διάκονος. ^
έπάνω είς καθαρὸν τύπον νὰ ἀπλῶνουνν ἱερύν τι άμφιον^ καὶ 3
( ) Ἀλλ^ έδῶ δικαίως πρέπει νὰ ἀπορήσ^ τινὰς, διατὶ οτι ή
έπάνω αυτοῦ νὰ βάλλουν κάλυμμα, καὶ έπάνω του καλύμματος παροῦσα σύνοδος έν μέν τι^ λα^. Κανύνι αίιτης έσυγχόρησε νὰ .
νὰ ^άλλωσι την λαβίδα ^χουσαν την μερίδα τοῦ παναγίου Σό- γίνεται ^άπτισμα είς εὀκτήριον οἶκον, κατὰ άδειαν του ^Λρχίε^.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Κ Α Ν Ω Ν

Τοῦ Ἁ π ο σ τό λ ο υ βοῶ ντος, ό τ ι ^ιὁ κ ο λ λώ μ ενος τ ῶ Κ υ ρ ίω , εν π ν ε ῦ μ ά ἐ σ τι,^ Ι α .Κ ο ρ ιν θ . Ι ' ^ , πρό.

δηλον ὡ ς κ α ί ὁ τ ῶ ἐν α ντίω ἐαυτὸν οίκειῶν, εν γ ίν ε τ α ι τ ῆ πρὸς α ὐτὸ ν σ υνα φ εία . τ ο υ ς το ίνυ ν δαιμονώ ν
ὐποκρινομένους, κ α ί τρόπω ν φ α υ λ ό τη τι π ροσ π οιη τῶ ς τ ὰ ἐκ είνω ν σ χ η μ α τ ιζ ο μ έ ν ο υ ς , ἔδοξε τρ ό π ω ἐ π ιτ ι-
μά σ θα ι π α ν τ ὶ, κ α ί το ια ὐ τα ις α ὐτοὐς σ κ λ η ρ α γ ω γ ία ις κ α ί π όνοις ὐ π ο β ά λ λ ε ιν , ο ἶς α ν οί ἁ λ η θ ῶ ς δαιμο-
νῶ ντες πρὸς ά π α λ λ α γ ή ν τ ῆ ς τοῦ δαίμονος ἐνεργείας ἁ ξίω ς ὐπ ο β ά λ λ ο ιντο .

^ ρ μ ^ ν ε έ οι.

μερικοί διὰ φαυλότητα γνώ μ ης, καί πορισμὸν κέρδους, υποκρίνονται ό τ ι ^χουο^ι δαιμόνιον, κ α ί τά τῶ ν δ α ι-
μονιζομένων σ χή μ κ τα , καὶ ἄ τα κ τ α κινή μα τα κ α τά προσποίησιν κάμνουσι, περιερχόμενοι τ ὰ ς π ό λ εις, τα ρ α χῆ ς
καί θεάτρου είς τοὺς ἀνθρώπους γινόμενοι α ἴτιο ι. -ο θ ε ν ὁ παρὡν Κανὡν π ροσ τά ζει νά ἐ π ιτ ιμ ῶ ν τ α ι οί τοιοῦτοι
μὲ κάθε τρόπον, καί είς τοιαύτας, καί τοσαύτας σ κληραγω γίας καί πόνους νά ύπ ο π ίπ τω σ ιν, είς οἵας κ α ί ὅσας
ύποπίπτουν οί κ α τὰ ἀλἠθειαν ὄντες δαιμονισμένοι, δ ιὰ νά ἐλευθερωθοῦν άπὸ τὸ δαιμόνιον μ ὲ α ὐ τ ά ς, μ ὲ τὸ ὁ-
ποῖον καί οί,τοι οί καθ' ύπόκρισιν δαιμονιζόμενοι οίκειώ θησαν, καί τὸ ^ν έίγιναν μ ὲ α υτούς, καθὼ ς κα ί ὁ κολ-
λώμενος, καί οἰκειούμενος μὲ τὸν Κύριον, ^ν πνεῦμα γίν ετα ι μ ὲ αὐτόν. καθὡς λ έ γ ε ι ὁ Παῦλος. δ ὲ Ι^αλσα.
μὼ ν λέγει, ότι οί τοιοῦτοι κα τά διαφόρους καιρούς μὲ άλι,σίδας ἐδέθησαν, καί είς φυλακὰς κατεκλείσ^ησαν ἀπὸ
πολλοὺς Πατριάρχας καί '^ρ χιερ εῖς. -^ ρ α καί τὸν οθ'. ',^ποστολικόν.

Κ Α Ν Ω Ν ^ Α -.

Οί μ ά ντεσ ιν ὲαυτοὺς ἐκδιδόντες, ἤ το.ῖς λεγομιένοις έ κ α τ ο ν τ ά ρ χ α ις , ή τ ισ ι το ιο ύ το ις, ι^ς α ν ποιρ' ἐκεί-

νων μάθοιεν, ὅτι έιν α ὐτοῖς ἐκ κ α λὐ π τεσ θα ι βοὐλοιντο, κ α τ ὰ τ ὰ π ρ ώ η ν ὑ π ὸ τ ῶ ν Π α τέ ρ ω ν π ερ ί α ὐ τ ῶ ν ὁρι-
σθέντα, ὑπὸ τὸν Κ α νόνα π ιπ τ έ τω σ α ν τ ῆ ς έξ α ετία ς. τ ῶ α ὐ τ ῶ δὲ τ ο ὐ τ ω ἐ π ιτ ιμ ίω κα θ υπ ο ^ά λλεσ ί^α ι δ^ῖ
^ιαί τοὺς τ ὰ ς άρκτους ἐπισυρομένους, ή τοιαῦτο. ζ ῶ α πρὸς π α ίγ ν ιο ν , κ ^ ί β λ ά β η ν τ ῶ ν ἁ π λ ο υ σ τέρ ω ν , κ α ί
τ ὐ χ η ν , κ α ί ειμα ρμένη ν, κ α ί γ εν εα λ ο γία ν , κ α ί το ιο ὐ τω ν τ ιν ῶ ν ρ η μ ά τ ω ν ό χ λ ο ν , κ α τ ὰ το ὺ ς τ ῆ ς π λ ά ν η ς
λή ρ ο υς, φω νοῦντας. Τοὐς τ ε λεγομένους νεφ οδιώ κτα ς, κ α ί γ η τ ε υ τ ὰ ς , κ α ί φ υ λ α κ τ η ρ ίο υ ς, κ α ί μ ά ν τ ε ις . ἐπ ι-
μ ένο ντα ς δὲ τοὐ τοις, κα ί μ ή μετα τιθ εμ ένου ς, κ α ί ά π ο φ εὐ γο ντα ς τ ὰ ὁλέί^ρια τ α ῦ τ α , κ ^ ί έ λ λ η ν ικ ὰ ἐ π ιτ η -
δ εὐ μ α τα , π α ν τά π α σ ιν άπορρίπτεσθαι τ ῆ ς 'Ε κ κ λ η σ ία ς ὁρίζομεν. Κςςθὰ κςςί ^ ὶ ^ ί Κοινόνε^ διαγορεὐουσι.
^ιΤίς ..^ιρ κοινω νία φ ω τί πρὸς σκότος, ὥ ς φ η σ ιν ὁ Ἁ π ό σ τ ο λ ο ς . ἤ ^ σ υ γ κ α τ ά θ ε σ ις ν α ῶ μ ε τ ὰ εί-
δ ώ λ ω ν , ἤ τ ίς μερίς π ισ τῶ μ ε τ ὰ α πίσ του , τ ί ς δὲ σ υ μ φ ω νία Χ ρ ισ τῶ π ρὸς β ελ ία ρ ^ ^β'^' Κ ορινθ. ίΥ.

ρ μ ^ ν ^ ί οι-

^ ί χριστιανοί δὲν πρέπει νὰ μ ετα χειρ ίζο ντα ι κανένα π ρ ά γμ α ἀ πὸ ἐκεϊνα, ^ ^λλη^ιις ἐμ ετα χειρ ίζο ντο ,
μαντείας δ η λ. καί γοητείας, καί ά λλα όμοια. δ ιά τοῦτο ὁ παρὼν Κανών ^ χρόνους διορίζει νὰ ά π ε χω σ ι τῶ ν
μυστηρίων ἐκεῖνοι οί χριστιανοί ὁποῦ ἐκδώσουσι τὸν εαυτόν τους ε^ς τσὸς μ ἀ ντεις ^ ει.ς τ ^ ς όνομοζομέ-
νους έκατοντάρχους ^ ἄλλους παρομοίους, μ ὲ σκοπὁν δ ιά νά μάθωσιν ^ α ὐτῶ ν ἐκεῖνα τ ά άπόκρυφα ὁποῦ
βούλονται, ^διὰ νά εόρουν δ η λ . ἄσπρα, ἠ ἄ λ λ α τιν ά ὁποῦ εχασαν^ καθώς ,ιαί προγενέστεροι Π ατέρες παρομοίως
τους ἐκανόνισαν. παρομοίως δ ὲ μ ὲ τοὺς ἀνωτέρω κανονίζει είς ^ χρόνους καί ἐκε^νους ὁπο^ σύρουσι μ α ζ ύ τ ο υ ς τά ς
ἀρκούδας ^ ὴ ἄ λ λ α τ ο ια ῦ τ α ζῶα δ ιά παίγνιον, καί βλάβην τῶ ν ^ιπλ^ν ἀ ν θ ^ π ω ^ ἐκείνους ὁποῦ λέγουσι
τάς μοίρας τῶν ἀνθρώπων, καί τ ί ^χουν νὰ λάβουν είς τὴν ζωἠν τω ν, ^ ὶ ,^^ς ε^ς ἤμέ^,αν κα λὴν, ἠ

ρέως, είς δέ τον παρύντα Κανένα τοῦτο έμποδίζει τελείως ; κ^τὰ ρι^σ^ ^ παρακινήσω α^τον νὰ ^ὰ κάμνη, νὰ ἐξ^ίζ^ται, καὶ τὰ
τὸν ^ων^ίραν λοιπὸν οὕτε τελείως εἶναι συγκεχωρη^εένον νὰ γί- ύπάρχοντά του νὰ διαρπάζωντ^^ ^ τ ὰ κγ^. κ^φ. τ^ῦ θ^. ^ιβλ,
νεται Εάπτισμα είς οἶκον ε^κτήριον, οὕτε τελείως εἶναι έμποδι- του Κι^δηκος.ί^
σμένον^ ἀλλὰ πρέπει, λέγει, νὰ '^ναι οἱ Ἱερεις γνωστοὶ καὶ ^ (^) ^κατύνταρχοι ἐλέγοντο ο^ σ ο φ ι^ ρ ^ κ^ὶ γηραλει^τεροι
Λ
ξένοι, καὶ νὰ ἱεροπρακτοῦσι μέ τήν άδειαν του ^ ρχιερέως διὰ άπὸ το^ς μάντεις καὶοἰ σεβασ^ε^τερκ,ἀπὸ τους άλλους .
τὰς παρασυναγωγάς. (ε^) ^Ι^κεινοι ὁποῦ ιίσυραν τὰς ἀρκούδα^, έκρεμοῦσαν ἀπὸ την
( ί) ^Ιέάντε^ς λέγονται οἱ ἀ^ιερι^σαντες τὸν έαυτύν τους εί^ κ ε ^ ,η ν καὶ ἀπὸ ^λον τὸ σωμα τῶν ζωο^ν αυτῶν ^αμ^.ένα τινὰ
τοὸς δαίμονας^ καἱ δι.ὰ της βλάμης ^ λεκάνης, ^ θυσιῶν καὶ σχοινία, καὶ κονρεύοντε^ ἀπὸ τ^ς τρίχας τῶν ἀρκουδῶν, ^ ι -
έλλων ἀ^ατηλῶν ἐμπλάστων καὶ σημείων, καὶ τὰ μἐλλοντα ^ δαν ταύτας μέ τὰ ^άμμ^τ^ τ ^ ἀνθρι^πους, διὰ νὰ τὰ
προβλέπειν νομιζύμενοι. ὅθεν ή ιγ^. διάταξις του νδμου θεσπί- χουν ι^σὰν φυλακτὰ, έμποδίστ^κὰ ἀσθενείας καὶβασκανίας ύφθαλ-
. ζει, ^ς ^ονεὸς νὰ τιμωρηται έκε^νος οπου κάμνει θυσίας έμπο^ μῶν. ^Δλλοι δέ ^χουν είς το^ς κύλ^ον^ των οξείδια, καὶ κά-
δισμένας^ ^τοι μαντεύει μέ αὀτὰς, ἀλλὰ καὶ έκε^ον ^,η.. μνουσι μέ αύτὰ μαγείας.
 ΤΠΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

κα,ι.^ν κ α έ ά λ λ α ΤοιαυΤα πεπλ^εν^μέν^ λόγισ . ω σ α ύτω ς κανονίζει καὶ έκείνους δποῦ όνομά,ονται νΕ ^οδι^κται(Ι)
3
κα ὶ γ η τ ε υ τ α ὶ(^ ), κα ὶ φ υ λα κτη ^ιοι( ) κ ^ ὶ μάντεις, καὶ τούτον μέν τὸνκανύνα νά ^αμβά^ουσινοὕτοι πάντες, ἐάν
μετανοήσουν^ και άφ^σουν ΤάΤοιαῦΤα όλέθρια, διαβο^ικά,καὶ ελληνικά έπιΤηδεόματα. ^οχι καὶ έπιμένουνεις τήν
κα κ ία ν ταύτώ ν, κ α ὶ πλάνην, κα ὶ δέν τ ά παραιτοθν, νά άποδιω κω νται τελείω ς ἀπὸ τ-^ν έκκλησίαν το^ ^ριστοῦ
κα ι νά χω ρ ίζω ντα ι τώς τί^ν χρισ τιανόν ὁμώγύρεως, καθως καὶ οι θ ^ Κ α . ^ ς διορίζουν, ^ιύτι κοινω^
νίαν έχ ει τὸ φο^ς μ έ τὸ σκότος ^ τίνα ένωσιν έχ ει ὸ ^αὸς το^ Θ ^ μ έ τὸ-^ β^μὸν τ ^ ν ε ἰδ ^ λ ^ ν . ποἶαν με..
ρίδα έ χ ε ι ὸ πι^Τὸς μ έ τὸν άπιστον ^ ^ ποίαν συμφωνίαν, ὸ ^ριστὸς μ έ τὸν διάβολον, κκθω^ λέγ^ι ὸ Παύλος ;
Π ρέπει δ έ νά σημειωσωμεν δ τι τὸ έπ ιτίμ ιο ν ὸπούδίδει ὸ παρων κανων τὸ δίδ^ι ει^ τούς .^ κ ο ύ ^ μόνον, τόσον έκεέ^
νονς ὁποί^ κάμνουσι τ ά ΤοιαύΤκ δικβολικά έργα , κκ ὶ μ α γικά , ὸπού άνωΤέρω άπώριθμήσαμεν, ^σον κ^ὶ ἐ^ίνο υ ς
δπο^ εκ δ ίδ ο υ ν Τὸν εαυτόν τους είς αυτούς. ^ ιό τι ^οοι Κλήρικοὶ Ιερωμένοι ἦθελαν κάμουν Τά τοιαύτα , έ ξ ά ^ ν ^
τος καθαιροί^νΤαι, κ α τά τὸν Ι^αλσαμο^να καὶ ^ωναρ^ν ^ ) .

^ ^ μ φ ω ν ίο ι^

^ΕΤούς καταμανΤενομένους, καὶ ε^ς ^ λ λ η ν ικ ά ς ά,εολουθούνΤ^ς συνηθείκς, καὶ φέροντας μάγους (^) εἶ^ τού^
οίκους Των δ ιά νά ε^ρωσι τά ς μ α γεία ς, μ έ τά ς όποίας Τινὲς αυτούς Τοχὸν έμάγευσαν, οἰ μέν έν ^ γ κ ύ ρ α Πα-
τέρες πένΤε χρόνους κανονίζουσι Κανόνι δ δ έ ^Ιέγας Βασίλειος έξ, Κανόνι π γ ., ιρ καἰ ή σύνοδος ^κολοό-
θώσε, Π ατέρας προγενεστέρους αυτόν Τε καὶ τούς έν Ἀ γκύρφ όνομάσασα. ^ο δ έ λς^. Τώς ἐν ,^αοδικ, φκνερἀ
ἀ πο ρρίπτει έ^ω τώ^ ^κ κ λώ σ ία ς τούς φορ^ῦνΤας τ ά φνλακΤήρι^ε, καὶ έμ ποδίζει νά μη γίνωνται οι Κληρικοὶ καὶ

1
( ) Νεφο^ιῶκται δνομάζονται εκείνοι οπού παρατηρούσι τὰ
σχήματα τῶν νεφελων, καἰ μάλιστα οταν βασιλεύ^ ο ήλιος,
καὶ κατὰ τὰ σχήματα ταύτα προλέγουσι τὰ μέλλοντα. Οἶον,
ἐὰν ἰδούσι τὰ νέφαλα σχηματιζύμενα ι^σὰν άνθρῶπους μέ σπα-
θία είς τὰς χείρας, προλέγουν δτι έχει νὰ γέν^Ι πόλεμος, καὶ
άλλας τοιαύτας φλυαρίας. ^εφοδιῶκται ήμπορούν νὰ ονομα-
σθούν καὶ εκείνοι ύπού μέ την συνεργίαν τῶν δαιμύνων διώκουν
τὰ σύννεφα νὰ μη κάμνουν ^ροχην ^ χάλαζαν εις ενα τὁπον,
ἀλλὰ είς ά^λον^
(^) Γητευταὶ έκιινοή οπού άνα'^ατονου^ι, μαζη μέ τὰς έ^ιι-
κλήσεις τῶν δ α ^ ν ω ν . τούς ^.αλμους τού Δα^ίδ, τὰ ὁνδματα
τῶν ^ γ ίω ν , και αυτης της κυρίας Θ^οτ^.ου, δ..ὰ τούς ὁποίους
λέγει ὁ θείος ^ρυσδστομος ^ οτι καν έπωνομάζουσι τὸ δ ν^α
της αγίας Τριάδος, ^ ν τῶν^Λγίων, κἄν το σημείου του Σταυ-
ροῦ κάμνουσι, πρέπει οἱ ^ριστήανοὶ νὰ τους άποφεύγουν, καὶ νὰ
τούς άποστρέφωνται. Και πάλιν ὁ αυτος είς τους ἀνδριάντας^
εδέν ἐντρέπεσαι, χριστιανέ, νὰ φ.ρΤ^ς εἰς τὸν οἶκὁν σου γραίας
μεθυσμένας καὶ ^ξω φρενῶν, ἀλλὰ λέγεις οτι ^ γραίαις α^ται
άλλο δέν λέγουν παρὰ το ονομα τού ΘΙου , καὶ διὰ τοῦτο μά-
λιστα πρέπει νὰ ἀποστρ^φεσαι αύτὰς, διατὶ χριστιαναὶ αυται
ο^σαι αἱ γραίαι, κακὰ μεταχειρίζονται το ^ν^ια τοῦ Χριστοῦ,
καὶ τὰ τῶν Ἐλλήνων ^ργα κάμνουσι, διοτι καὶ οἱ δαίμονες έλε-
γαν μέν το ονομα του ^ριστοῦ, άλλ^ αὁτοὶ ἦτον δαίμονες ^αὶ
κα^οί. δι^ ^ καὶ ο Χριστος τους έπεστύμισε καἰ τούς ἀπεδίωξε.^
3
( ) ^υλακτήριοι δέ λέγονται Τόσον έκείνοι ὁποῦ κάμνουσι
τὰ φυλακτὰ, τυλίσοντες αύτὰ μέ κλωστην μεταξωτην, καὶ γρά-
φοντες μέ ἐπικλήσεις δαιμύνων, ^σον καὶ έ^.είνοι οπου τὰ λαμ-
βάνουσιν αυτούς, καὶ τὰ κρεμοῦν άπὸ τὸν λαιμύν τους,
δι^ νὰ τὰ έχουν ἐμπύδιον κάθε κακού.
(.^) Διὰ τοῦτο πρέπει νὰ καθαιροῦνται και έκεἰνοι οί ἱΙρείς
οπού διαβάζουν εἰς ἀσθενεί^ς το ὀνο^ζὁμενον χαρτὶ της Γιαλούς,
καὶ έκείνοι οπού παίρνουσι κηρία πίσσινα, καὶ πηγαίνωντες μέσα
είς ^ουνὰ καὶ λαγκάδια τὰ ἀνάπτουσι, καὶ διαβάζουσι Την Σο-
λομονικην βίβλον, ^ μαλλον εἰπείν δια^ολικ^ν, ^ άλλας τινὰς
ἐπικλήσεις, καὶ δνὁματα δαιμ^ν^, καὶ ἀφορίζουσι μέ αύτὰ
τοῦς έχθρούς των, καἰ κάμνουσ-.ν ^ νὰ ἀποθάνουσιν σύτοὶ οί
^διοι, ^ νὰ ψοφήσουν τὰ ζῶά των, ^ άλλην κἀμμίαν ζημίαν νὰ
λάβωσι. Διὰ τούτο καὶ τὰ τοιαῦτα ^ι^λία, ^ ^ολομονικη, λέγω,
Λ
ΠΙΙΔ Δ Ι ο ^
^ και το της Γιαλούς χαρτἱ. καὶ τὰ ^ροντολὁγια. καὶ άστραπο-
ι λύγια, καἰ ήμερολύγια, καἰάπλῶς δλα τὰ μαγικὰ καἰ περίεργα
^ βιβλία πρέπει νὰ διαφθείρωνται ἀπὸ τον κατὰ το^ον Κριτήν,
^ ι^ς δορίζει τὸ ιή. βιβλ. τού νύμου, τίτλ. ά. διάταξις λέ. (παρὰ
^ωτίω τίτλ. θ^. κεφ κέ.) καὶ νὰ κατακαίωνται, καθο^ς καὶ είς
την ^Εφεσον ^καυσαν οί ^ήστεύοντες μαγικὰ, ὁπού άξι-.
1
ζαν πενἦντα χιλιάδάς άργύρ.α (πράξ. ιθ^. . ^), Ι^ίς τὰ ἐ^ιιτίμήα^
τοῦ Κανύνος τούτου πρέπει νὰ ύποβάλλωντα', κα^. έκεῖν^ή ^ἱ
κακογραίαι. ὁ^οῦ μαντεύουν μέ κριθάρι^ ^ μέ κουκία, ^ χύνουν
κάρβουνα, ^ χασμουριούνται, ^ πνίγουν ^ρέφη, ^ αρπάζυνται
εἰς τ^ν ἀέρα απὸ τους δαίμονας, καή πηγαίνουν ἀ^ὸ τὁπον είς
τοπον, ῶσὰν δ ^Πλιύδωρος έκείνος ὀ μάγος, καὶ ὀ έν τν^ Πάτμιρ
Κύνωψ. καὶ ὀ ^ίμων. ^ομοίως καὶ έκείνοι οί ^οσκοὶ δ^.ού κάνουν
κάποιον κοκκαλάκι εἰς τὰ ποδάρια τῶν προβάτων, ^ τρά.^ω-^,
διὰ νὰ αυξάνουν, καὶ ιὰ πληθύν^ Τὸ ποίμνιέν τους^ ωσαύτως
και έ^είνοι ὁπού ἀπερνούν τὰ παιδία των ἀπὸ τὰς κουλούρας .
Καὶ καθολικῶς εἰπεῖν, δ^οι οἱ μάγοι καὶ μάγισσαις, καἰ οσοι,
και ^σαις πηγαίνουν είς μάγους και μάγισσαις, ούτοι πάντως
έὰν μετανοήσουν, λαμβάνουν τ^ έπιτίμιον ὁπού διορίζει ύ ^α-
ρων Κανἐ^ν, εί δέ καί ἐπιμένουν είς τήν δια^ολικην ταύτην
πλάνην, τελείως νὰ ἀποδιι^κωνται ἀπὸ την εκκλησίαν των
^ριστιανῶν ο^ς μέρος οντες τού ^ατανα, ^αὶ οχι τού χριστού.
^.
Σημείωσαι δέ οτι ὀ θείος Χρνσύστομος (δμιλ. γ της ά. πρὸς
Θ^σσαλον.) λέγει. ^έκείνοι ὁπού χρωστήσουν, και δέν στέρξουν
νὰ τους γητεύοουν, ^ νὰ ἐλαφρένουν την ἀοθένειάν των Ι.Ι^ ἐ-
πωδὰς καὶ δεσί^τα, άλλὰ σταθούν ἀνδρείοι και ύπο^εείνουν,
μαρτυρίου λαμβάνουσι στέφανον, ^σὰν οἱ μάρτυρ^ς.^ Καὶ κατὰ
Ἱουδαίων (^ύγ^ρ έ-) ου^ω φη^ί. ^Καὶ ^ύ, ἄν διακρούσ^ τ^ς έπ^-
δὰς και τὰς φαρμακείας καὶ τὸς μαγγανείας, καὶ ἀποθάν'^ς τ^
νὁσιρ, μάρτυς άπηρτισμένος εἶ^, οτι άπαλλαγην μετὰ ἀσεβείας
έπαγγελλο^^ένων έτέ^ων, εἱλου θάνατον μετ^ εύσεβείας μαλλον.^
Δέγειδέ και ή ξέ. ^ε^-ρὰ τού σοφού Δέοντος^ ^οτι, οποιος μέ
τελειότητα φανΥΙ νὰ ^ίμ^ μαγι^ὰ, ε^τ^ διὰ ίατρείαν σωματικης
άσθενείας, ε^τε διὰ έμπόδια της των καρπῶν ^λά^ης. νὰ παιδεύε-
ται με έσχάτην τιμωρίαν^ καὶ νὰ λαμβάνη την παιδείαν δπού
οἱ ἀποστάται κατὰ τού ^ασιλέως λαμβάνουσι. ^
(^) Ι^άγοι εἶναι έκείνοι όπού έπικαλοῦνται δαίμονας τρέπον
τινὰ ἀγαθοποιους, καὶ μέ ^λον ὀπού αύτοὶ εἶναι ἀ^,άστ^ες ^αι
^ κακοποιοί.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

-Ιερεῖς μάγοι, ἠ ἐπαοιδοὶ ὴ μαθηματικοί ἠ ἀστρολόγοι, ἠ νὰ κάμνουσι φ υ λα κτά , δ ιὰ τὸν ὁποῖον τ ι^ .

τον Κανόνιε κυρίως λ έγει ή ^ύνοοος τὸ , καθὼς οἰ ὶεροὶ κανόνες διαγορεύουσιν, ἵσ ^ ς δ ὲ καὶ δ ιὰ τοὺς ἀκολού-
θους. ^ο γὰρ γ '. τοῦ ^ύσσης διορίζει, ὅτι ἐκεῖνοι ὁποῦ π ηγαίνουν εἰς ^ ό η τα ς ^ καὶ μ ά ντεις νὰ ἐρω τῶ ντα ι κα-
λὰ , καί εί μὲν ἀπὸ κἀμμίαν ἀνυπόφορον ἀνάγκην βιαζόμενοι ἐμικροψυχησαν καὶ ἐπλανέθησαν ἀπὸ τῶ ν το ι,^ -
των, νἀ κανονίζωνται συγκαταβατικώ τερα, κ^ιθὡς καὶ οί δ ιὰ βασάνων ἀρνηθεντες τὸ ν ^ρισ τόν. δ ε ὡς κα-
ταφρονήσαντες τὴν π ίσ τιν τοῦ ^ριστοῦ, καὶ μ ὴ π ισ τεύσα ντες, ὅ τ ι εἶναι Θεὁς ὁ ^ρισ τὸς κα ί δυνατὸς νὰ τούς
ἐλευθερώσ^ ἀπὸ κάθε κάκωσιν κ^ιί συμφοράν, νὰ κανονίζω νται ὡς οί έκουσίως ἀρνηθέντες τὸν λ'ριστὸν, ταὐτὸν
είπεῖν νὰ μὴ κοινωνοῦν είς ὅλην τω ν τὴν ζω ὴν, εἰ μ ἠ ἐν τί^ τέλειά καὶ νά χ ω ρ ίζ ο ν τ α ι τῆ ς ε κ κ λ η σ ία ς , κατά
μόνας δ ὲ μόνον νά προσεύχωνται, ὡς ὁ αὐτὸς Νύσσης ἐν τί^ β'. Κανόνι αυτοῦ το ῦ το δ η λ ο ῖ ἀ λ λ ά κ α ί ὁ ζ'^ τσ^
βασιλείου παρομοίως μ ὲ τοὐς θυσιάσ^ντας εἰς τ ά ειδ ω λ α χριστιανούς, καί ἀκολουθως τ ῆ ς ε κ κ λ η σ ία ς τῶν ^ρ ι-
στιανῶν χωρισθέντας, ἐπιτιμ^ι τους φαρμακούς. αὐτὸς δ ὲ Βασίλειος ἐν τ ^ ξέ. κανόνι μ ε τὸ ἐπ ιτιμ ιο ν τοῦ
έκουσίως φονεύσαντος κανονίζει τοὺς ἐξαγορεύοντας τὴ ν γοη τεία ν καί φαρμακείαν ὁποῦ ^καμαν,όμοίω ς κ ^ ί τοὺς
π^ραδόντας εἰς μάντεις τὸν ὲαυτό^ τους ἐν τί^ οβ'. Κανόνι ^ιὁτοῦ.^

Κ ^ Ν Ω ^ ^ Β '-

Τ ὰ ς οὅτω λ εγομ ένα ς Κ α λ ά ν δ α ς κ α ὶ τ ὰ λεγόμενοι Ι^οτὰ , κ α ί τ ὰ κ α λ ο ύ μ ε ν α Ι^ ρ ο υ μ ά λ ια , κ α ὶ τ ή ν ν

τ ῆ π ρώ τ.^ τοῦ Μ αρτίου ἐπ ιτελουμ ένη ν π α ν ή γ υ ρ ιν , κ α θ ά π α ξ ἐκ τ ῆ ς τ ῶ ν π ισ τ ῶ ν π ο λ ιτ ε ία ς περιαι-
ρεθῆναι βουλόμεθ^ι. Ἁ λ λ ὰ μ ή ν κα ι τ ὰ ς τ ῶ ν γ υ ν α ικ ῶ ν δ η μ ο σ ία ς ό ρ χ ^ σ ε ις , κ α ί π ο λ λ ή ς λ ὐ μ η ν
κ α ί β λ ά β η ν ἐμποι^ῖν δυναμένας. '^Ετι μ ή ν κ α ί τ ὰ ς ό ν ό μ α τ ι τ ῶ ν παρ^ Ε λ λ η σ ι ψ ευδῶ ς όνομικσθέν.
τ ω ν θεῶ ν, ή ἐξ άνδρῶν^ ἤ γυ ν α ικ ῶ ν , γιν ο μ έν α ς ο ρ χ ή σ εις κα ί τ ε λ ε τ ὰ ς , κ α τ ά τ ι ἔθος π εελαιὸν κ α ί ἁ λ λ ό -
τριον τοῦ τῶ ν Κ ρισ τια νῶ ν βίου, ά π ο π εμ π ό μ εθ α , ὸρίζοντες, μ η δ έ ν α ἄ νδρ α γ υ ν α ικ ε ία ν σ τ ο λ ή ν ἐνδιδύσκε-
σ θα ι, ἤ γυνα ῖκα τ ή ν άνδράσιν άρμόδιον. Ἁ λ λ ὰ μ ή τ ε π ρ ο σ ω π εῖα κ ω μ ικ ὰ , ή σ α τ υ ρ ικ ὰ . ἤ τ ρ α γ ικ ὰ ὐπο.
δύεσθαι. μ ή τ ε τὸ τοῦ βδελυκτοῦ Διονύσου ὅνομα τ ή ν σ τ α φ υ λ ή ν ἐ κ θ λ ί^ ο ν τ α ς ἐν τα ^ ς λ η ν ο ῖς ἐπιβοοίν^ μηδ^
τὸ ν οίνον ἐν το.ῖς πίθοις ἐπ ι^ έο ντα ς, γ έ λ ω τ α ἐπικινε^ν ἁ γ ν ο ία ς τρ ό π ω , ἤ μ α τ α ιό τ η τ ο ς , τ ὰ τ ῆ ς δαιμονι-
ώ δους π λ ά ν η ς ἐνεργοῦντας. 'Ι'οὺς ουν ά πὸ τοῦ νῦν τ ι τ ῶ ν προειρημένω ν ἐ π ιτ ε λ ε ῖν ἐ γ χ ε ιρ ο ῦ ν τ α ς , γ^ώ .
(^) ^παοιδοὶ δνομάζι.νται έκε^νοι ὁποῦ τραβίζουν Τους δαί- (^) ^αθηματικοὶ φαίνεται νὰ ἦν^ι οἱ ιδ^οι μέ τονς ἀστρολύ-
μονας είς έκείνα δποῦ θέλου-^, μέ κάποιας έπφδὰς καὶ καλέσμα- γους, καθως συμπαιρενεται ἀπ^ τὰ λύγια^ τοσον του ^ωναρέ,
τα, καὶ έκεινοι ὁποῦ δένουσι τὰ θηρία. οἶον λύκους καὶ άλλα, ὅσον καὶ του Ι^λαστάρεως. Ι^ἶναι δέ ^ῦτοὶ οχι έκεινοι ὁ^οῦ κ^-
διὰ νὰ μ^ φάγουν τὰ κτήνη των, δταν εύρίσκωνται έξω την νύ- λῶς μεταχειρίζονται τὰ τ^σσαρα ε^.δη Της μαθ'^ματικῆς τὰ κυ-
κτα, ^ καὶπιάνουσι τὰ δφείδια είς τὰς χε^άς των, καὶ κάνουν ριότερα, Ἀριθμητικην, Γεωμετρίαν, ^Ιουσἐκην, καὶ Ἀστρονο-
σιν α^τὰ νὰ μη τους δαγκάνουν. ^παοιδοὶ ὁνο^Α,άζονταικαὶ έκει- μίαν, καὶ τους φυσικους λύγους αυτῶν ἐξετάζοντες, ἀλλὰ ἐκε^ν^ι
νοι, δποῦ μέ διαβολικών τέχνην καὶ μαγείαν δένουσι τὰ ἀνδρ^- όπου τερατεύονται, οτι κυβ^ρνῶνται και διοικοῦνταή τὰ .^ροαι-
γυνα' ό οί τρισκατάρατοι ί ῶ οί ἀλητήριοι ί ^ οἱ θεύργιστοι ί ρετικὰ των άνθρόπων κινήματα. με την κίνησήν τῶν ουρανίων
ουαὶ καὶ ἀλλοίμονον είς έκείνους δποῦ.κάμνουν το τοιοῦτο^ σα- σωμάτων, καὶ είς μέν τὰ άστρα ἀφιερόνουσ-.ν ολως διόλου τὰ των
Τανικὸν έπιτήδε'.^μα. Ἀ χ καὶ δέν ^ξεύρουν οἱ ταλαίπωροι ποίαν άνθρόπων πάθη καἰ ορμὰς. είς δ- τον διαφορετ^ὸν σ χ^ιατι-
φοβερὰν κύλασιν έχουν νὰ κληρονομήσουν, διέτι γίνονται αιτιοι σμὸν τῶν φωστήρων καὶ άντρων ά^οκρ-μῶ^ τὰ ^ίς την ζωην
νὰ ἀτιμάζεται ο τίμιος γάμος, νὰ μισοῦνται τὰ ἀνδρύγυνα, καὶ τῶν ἀνθρόπων συμβαίνοντα^ καὶ σ υ ν .ρ γ ^ ^ ν τῶν δαιμύνων
.
^ως είς ολον τὸ ύστερον νὰ χωρίζωνται ^ ο Θεος σ^έζευξε. διὰ τῶν άστέρων μαντεύοντας, οἴα δ- θ^.Ιίς τοίς άστροις ^ροσέ-
Ιὶ^ωικοὶ συμβουλεύουν οτι τὰ ἀνδρὁγυνα έκεἰνα δποῦ ^.έλλουν νὰ χοντες, και άπλῶς εἰπειν, οἱ περιέργως τὰ μαθη,^ιατικὰ μετα-
στεφανο^θοῦν, διὰ νὰ μένουν ἀβλα^η ἀπὸ το τοιοῦτον δέσιμον, νὰ χειριζύ^εενοι.
έξομολογοῦνται πρόΤιρον, νὰ ν^,σΤεύουν. καὶ νὰ μεταλαμβάνουν (^) ^αρ^μα'^ὶ ὁνο^εάζονται έκ^ἰν^ι οποῦ διὰ μαγήκΥ^ς τέχνης
Τὰ θε^ι ^Ιυστ'^ρια, καὶ έπειτα νὰ στεφανδνωνται, ^ ει^πομεν . κατασ^ευάζο^σ^ κ^ποια φ^ρ^^ακ-ρὰ ποτὰ, ^ διὰ νὰ θανατ^ουν
^ε^ικοὶ παραγγέλλοι^σιν, οτ^ νὰ ^αστα ἐ^ιάνω του ὁ νυμφίος τὸ τινὰ, ^ διὰ νὰ σκοτίσουν τον ἐγ^.έφαλύν τ^υ, ^ διὰ νὰ τὸν έλ..
ἱερον τετραευάγγελον ὅταν στεφανώνεται, καὶ η πειρα ^δε^ξε κύσουν είς τ^ν άγάνιην των, τὰ ὁ ^ α μάλιστα μεταχειρίζονται
Τῆς πίστ.^ως τών ένέργειαν είς πολλούς. ^πειδώ κατὰ τον θειον αἰ γυναῖκες πρὸς τους άνδρας, διὰ νὰ το-,ς τραβίξουν είς ^ρωταρ
Χρυ^ύστομον, ^που εἶναι ^ὀαγγέλιον, ἐκεῖ δέν τολμα νὰ πλη-- αἱ ὁποῖαι ^ φονεις κανονίζονται^ εἴκοσι χρόνους δηλ. κατὰ τον
σιάσ'^ὁ Διάβολος. Και ἀρχαὶον εἶ^αι το νὰ κρΙμοῦν αἱ γυναῖκες .
η^. Κανόνα του μεγάλου Ι^ασιλ^ίου Τὸ δέ μζ^. ^βλίον τίτλ. ι^
καὶ τὰ μικρὰ παιδία άπὸ τον τράχηλδν τους ευαγγελία είς φύ- διάταξις ιέ. λέγει, οτι ἐν-χονται είς τονπ^ρἰ υβρ^ο^ν νύ^εον έκεινοι
λαξίν τους μ.γάλην (ὁμιλία λ ^ . εἰς τον Ἱωάννην, σελ. του ὁπου ^ φάρ^^.ακον κάμουν νὰ παραφρονήσω τινάς. Το δέ μη ^.^λ.
δευτέρου τὁμ. σΤίχι^ και δμιλία ιθ^. είς τους ἀνδριάντας, σελ. τίτλ. η^. διάταξής β^. θεσπίζει νὰ ^αιδ^ύεται ^ φον^ὸς ἐκε^νος
^.
τοῦς^. τδμ, στί ^ . ) . Περί τῶν έπαοιδῶν καί έγγαστρομύ- οπου κάμνει Τοιοῦτον φάρμακον, δ^ὰ νὰ φον^ύσ.^^ ^ πωλῶν αύτ^,
θων λέγει έ Θεὸς νὰ λήθο^ολοῦνται, (Αευιτικοῦκ^. ^ . ) ^ἀνώρ, ^ ^ ^χων. Ἐκεῖνοι δέ ^ έκειναι αἱ γυναίκες ὁποῦ κατασκευάζουσι
γ^ώ , ^ς ἄν γένηται αυτῶν έγγαστρίμυθος ^ έ^αοιδὸς, θανάτ^ φάρμακα, διὰ νὰ τραβίξουν τινὰς ^ρὸς έρωτα. νὰ ἐξορίζωνται, καί
θανατούσθω^αν ἀμφύτεροι. Αίθοις λιθοβολήσετε αύτούς^ ^ν^.. τὰ υπάρχοντά των νὰ γίνωνταή αύθεντήκὰ (καὶ ^ α είς το του
χοί είσι,^ Φωτίου νομικὸν τίτλ. θ^. κεφ. κε^.).
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΟΕι τ ο ύ τ ω ν κ α θ ισ ^ μ έ ν ο υ ς , το ύ το υ ς , εἱ μ ὲν Κ λ η ρ ικ ο ὶ οἶεν, καθ^ιρε^σθαι προστάσσομεν, Ει δ ὲ Λ α ῖκ ο ὶ, ἀφ^-

ρίζ^σ θα ι.
^ ρμηνείοι,

Καλάνδ^.ι ονομάζονται α ι πρί^ται ήμέραι τού κ ά θ ε ι^ ν ὸ ^ ει^ τά^ ὸποία^ οἰ έλληνε^ έσυνείθιζον νά έορτο^-.
ζουν, δ ιά νἀ άπερνο^ν τ ά χ α ^λον τὸν μ ^ α μ ὲ ευθυμίαν ( ἱ ) , καὶ τά ^ο τά δ έ καὶ ^ρου^άλια έλ λ ν ^ κ α ὶ ήτον
έορταί. Τά ^ὲν Ι^οτά, ή το ι βοσκήματα και πρόβατα, ει^ τιμήν τού θ ^ ύ τού Πανὸς, ί^στι^ ένο^ἰζ^το ^πὸ ^ού^
έλληνας ^ τι εἶναι έφοροί τ ^ ν προβάτων καὶ τι^ν λοιπῶν ζωων^ τ ά δέ ^ρουμάλια, εί^ τιμήν το^ ^ιο^ύσοι^
Ι^ρόμιο^ γάρ ή το τού ^ιονὁσου έπιθετον κοντά ει^ τ ο ^ ελληνας άπὸ τὸν βρόμον, ὸπού μ ι α ί ν ε ι τὸν ήχον κ^ὶ
τή ν βροντήν, ονομαζόμενο^. Τούτο δ έ οἰ ^ω μάνοι ^ρουμάλιον ωνύμαζον, ήγουν τὸν βρό^ον^ και τή ν εορτήν,
^ρουμάλια π λ η θ υ ν τ ικ ά ὸπού εἶναι τὸ ^διον ο^σάν τά Διονύσια, καθο^ τά^έλεγαν οἰ ^λληνε^, Προστάζει λοι^ὸν
δ π^ρι^ν Κανιών, ^τι τ ά το ια ύ τα ε λ λ η ν ικ ά , ά λ λ ά δή και ή κα τά τήν πρωτην ^αρτίου τελουμένη πανήγυρι^,
δ ιά τή ν ευκρασίαν τ ά χ α τού ^κρος, νά άσ^κωθούν ὸ λ ο τ ε λ ^ άπὸ τήν πολιτείαν τ ^ ν ^ριστιανέ^ν. ^Ιήτε χοροὶ
ά πλι^ς δημόσιοι γυναικώ ν νά γίν ω ντα ι, ο ^τε έορταὶ καὶ χοροὶ ά π ὸ άνδρα^ ή γυνα^ίκα^ είς ^ίνομα τῶν ^ελληνων
ψευδοθεῶ ν, ^ορίζει δ έ πρὸ^ τούτοι^, ὅτι μ ή τε άνδρα^ νά φορ^ ^ούχο^ γ υ ν α ικ ε ^ , οί^τε γυναίκα ^ούχα άνδρίκια.
ά λ λ ά μ η τ ε νά ^ουρόνωνται μ έ μουτσούνας καὶ προσωπίδας Κωμι^ά^, ήτοι παρακινούσας είς γέλ ω τα ς ή τρ α -
γικά^, ή το ι παρακινούσας είς θρήνους καὶ δάκρυα, ή Σ α τ υ ρ ^ ς , ή τοι ιδία^ τῶ ν ^ατύρων καὶ ἰ^άκχων, οἴτινες
ει^ τιμ ή ν τού Αιονύσου, έκ σ τα τικ ο ὶ καὶ δαιμονισμένοι, έχύρευον ^ ) . καὶ δ τ ι τινάς νά μήν έπ ικ α λ^τα ι τὸ
^νομα τού συγχαμεροῦ Διονύσου (ὅστις ένομίζετο πο^ς ήτο δοτήρ τού ο^νου καὶ ἔφορος), ^Ιταν π ατι^ντα ι τά
σ τα φ ύ λ ια είς τού^ λ^νού^, μ ή τε νά γ ε λ ^ καὶ νά καγχάζω , ὅταν β ά λ λ ε τα ι δ νέο^ οἶνο^ είς τά π.θάρια. Λοιπὸν
ὅποιος ά πὸ τού νύν και ει^ τὸ έ ξ ^ , άφ^ οὕ ^,εαθε περὶ τούτων έν γνωσει, έπιχειρή^οι νά κάμγ^ κάνένα άπὸ τά
π^ορρηθέντα τ α ύ τα δαιμονιω δη καὶ ε λ λ η ν ικ ά , ει μ έ εἶν α ι Κλ^ρικὸς, άς καθαίρεται, ει δέ λα^ίκὸ^, άφορίζεται.

^ υ μ ^ ω ν ί ^ -

^ΙΥ^μείωσαι ὅτι κα ὶ δ Θεὸ^ έν τ ῶ Δευτερονομίω (κεφ^κβ^. ^ ) έμ ποδίζει Τὸ νά φορ^ ή γυν^ άνδρίκια,

οί^τε δ άνήρ γυνα ικεῖα , ο ύκ έσ τα ι σκεύη άνδρὸ^ έ π ὶ γυναικὶ, ούδέ μ ή ένδύσηται άνήρ στολήν γυναικείαν, ^τε
β δ έλ υ γ μ α Κνρίω τ ῶ Θεῶ ^Ιου ποιί^ν τα ύ τ α . ^ ο έ έν Γάγγ,^α ^ύνοδο^ ούδέ διά νομιζο^έν^ν άσκησιν συγ-
χ ω ρ ε ῖ νά φορ^ γυνή άνδρίκια φορέματα. ^Α ναθεματίζει γάρ τήν Τούτο ποιούσαν, Κανύνι ιγ^, ^Α.νάγνωθι κ^ιὶ τὸν
κδ^. τ ^ ς πα^ούσης Σ^νύδοο.^

Τ ὰ ψ ^υδῶ ς ὐ ^ ὸ τ ῶ ν τ ῆ ς ἀληθείσ.ς ἐχθρῶ ν σ υμπ λ^ισθέντα μ α ρ τυ ρ ολόγια , ὡ ς ά ν το ὺ ς το ῦ Χριστοῦ

Μ ά ρ τυ ρ α ς ἀ τ ιμ ά ζ ο ιε ν , κ α ὶ πρὸς ἀ π ισ τ ία ν ἐνάγοιεν το ὺ ς ἀ κούοντα ς, μ ὴ ἐπ ἐκ κ λ η σ ία ις δημοσιεύ^σθαι
π ρ ο σ τά σ σ ο μ εν , ἀ λ λ ά τ α ῦ τ α π υρ ὶ παρα δίδοσθα ι. Τοὺς δὲ τ α ῦ τ α παραοε^ομένους, ἤ ὡ ς ἀληθέσι το ύ το ις
π ρ ο σ έ χ ο ν τα ς , ά ν α θ ε μ α τίζο μ εν .
^ ρ μ η ν ε ί οι.

ο ἰ ά π ισ τ ο ι καὶ τ^ ^ άληθ^ίας έχθροὶ, θέλοντε^ νά κατηγορούν τά τ ^ ν ^ριστιανων, συνεγραι^αν, φαένεται,

γ ελ ο ῖά τινα καέ ά λ λ ό κ ο τα , τ ά ε^πον κ^εὶ τ ά έπρηξαν οί τού χριστού ^Ιάρτυρε^,ἶνα ^ιαἰ ο^ μάρτυρες έκ τού-

1
( ) Και ο Ι^αλσαμῶν, καὶ εΙίλλοι λέγουσιν, οτ^ ὁ Καλάνδος,
θύννος, και ^ ὸ ς , ιί^ι^φ^ί ι^ντις π ^ ι , ι , ^ν καιρ^ π ι,λι^ ο
καί πιίν^,ς. ^ ρ ι^ ^ν την ^ η ν , ὐ μ.ν Κ^^ν^ι,ς, ^ιίριις ί ^ ό
8
δέ θύννος. ^ ω α ς ίθ ' ὀ δέ Ι^ἰδος, ήμέρας . οἱ τρεῖς ὀμοῦ, ένα
ὁλύκληρον μηνα^ οθεν οἱ Ρωμάνοι, διὰ νὰ μείνη ή ευεργεσία των
τοιούτων αείμνηστος, καὶ νὰ διαιω νί^ τὸ πρὸς αὀτους της εὁ-
1
χαριστίας χρέος, ι^νύμασαν τὰς μέν πρ^τας . ^ ήμέρας, Καλάν-
δας, ἀπὸ τού Καλάνδου^ τὰς δέ δευτέρας ^θ, ^ύννας, ἀπὸ τού
θύννου- τὰ^ τρίτες είδους, ἀπὸ τού ^ίδου' καὶ κατὰ τὰς
ήμέρας ταύτας ^ρταζον, καὶ πολλὰ ασεμνα ^καμνον. Τούτους
έμιμήθηκαν καὶ ἐκεινοι οἱ Χριστιανοί ὁποῦ κάμνουν κατὰ την
α^. Ἱανουαρίου τὰ ύνομαζύμενα Κάλαντα, παίζοντες παιγνίδια,
χορεύοντες είς τὰς θύρας τῶν ὁσπητίων, περιπατοῦντες, καὶ
πολλὰς φλυαρίας, καὶ ἰστορίας γελοιώδεις, καὶ στίχους τινὰς
τάχα πρὸς τ^ν ^ἐγαν Βασίλειον τραγι^δοῦντες, οί ύποῖοι πρέπει
νὰ έμποδίςωνται ἀπὸ το^ς Ἀρχιερεῖ^ς καὶ Πνευματικούς, καὶ νὰ
κανονίζωνται νὰ μ^ κάμνουν τὰ τοιαύτα έθνικὰ καὶ ^λληνικὰ
Ι πράγματα. καθως λέγει ὁ παρων Κανων.
^ ^'αυτα ^ιιι κἀμν.υν καὶ τὴν ^ ρ ο ν οί ^ριστ,ιινοί,
. κι^ὶ πολλἀκις καί .ιιρ^ιἐνοι ^ ί Κλνρικοί ^ .^ α ς
ι της Ἀποκρέω καὶ τῆς Τυρινης,καὶ είς άλλους πολλούς τύπους,
. μάλιοτα δέ εἰς τὰ νησία, δπου κατοικοῦσ^ Δατ^-.^ λέ^^ δη
προσωπίδας^ καὶ μπαρμπούτας δια^ύρους ^οροῦντες, καἰ γυναι..
κε^α φορέματα ^οροῦντες οἰ έ^νδρες, μερικαΤ'ς ^οραις δέ κς^ἰ
ναῖκες ἀνδρίκια φορούσαι, καὶ δημοσίως χορεύοντες. πε^ὶ των
ὁποίων λέγει δ Θεὸς οῦκ ^σται σκεύη άνδρ^ς έπὶ γυναικί^ ουδέ
μη ένδύοηται ἀνηρ στολήν γοναικείαν, ^τι ^δέλυγ^εα Κυρί^ τῶ
Θεῶ σου έστὶ πας ποιων ταῦτα^ (Δευτερ. κβ^. Κα^ οντως
^δελύγματα εἶναι ταύτα είς τὸν Θ ε ^ καὶ ^Ελληνικὰ τ^ έλη-
θεία έπιτηδεύματα, καὶ τῶν ^ριοτιανῶν ἀλλύτρια, τὰ ύποΥα πρέ-
πει οἱ ἄγιοι Ἀρχιερεις νὰ έπιμεληθοῦν μέ ολα τὰ δυνατά τω^^
νὰ τὰ έμποδίσουν, ώς κατηγορίαν ^ντα τοῦ χριστιανισμοί, μ^
έπιτίμιον ἀφορισμοῦ.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τω ν ὺβρίζωνται, καὶ ή πίστις κ α τ α γ ε λ ^ τ α ι τῶν όρθοδόξων. '^ θ ε ν ὁ παρὼν Κανὡν προστάζει^ νὰ μὴ δημοσιεύων-
τα ι ἐπ ' εκ κλ ησ ία ς αί τοιαῦται ψευοολογίαι, ^άλλά νὰ κ α τα κ κ ίω ντα ι, οί δ ὲ δεχόμενοι τα ύ τα ς ὡς άληθεῖς νἀ
ἀ^αθεματίζωνται ίί^ . '^ ρ α καὶ τὺν ξ^ '^ποστολικόν.

Κ Α Ν Ω Ν

^Οτι οὐ χ ρ ή δημ οσ ία λα ϊκ ὸν, λόγον κιν^ίν ἤ δ ιδά σ κ ειν, ἁ ξ ίω μ α ὲα υ τ ῶ δ ιδ α σ κ α λ ικ ὸ ν ἐντεῦθεν περι-

ποιοὐμενον, ἁ λ λ ' εἶκειν τ ῆ παροιδοθείση'π^ιρὰ τοῦ Κ υρίου δ ια τά ξ ε ι, κ α ί τὸ ο^ς το^ἰς τ ή ν ^ α ρ ιν το ῦ δ ιδα -
σκαλικοῦ λι^ιβοῦσι λόγου διανοίγειν. κ α ί τ ὰ Θ ^ α π α ρ οιὐτῶν ἐκδιδάσκεσθαι. 'Ε ν γ ὰ ρ τ ῆ μ ια 'Ε κ κ λ η σ ία
διάφορα μ έ λ η π επ οίη κεν ὁ Θεὸς κ α τ ὰ τ ή ν τοῦ ' Α π οσ τόλου φ ω ν ή ν , ἤ ν ο Θ εολόγος ὲρ μ η ν εὐ ω ν Γ ρ η γ ό ρ ιο ς,
σαφῶ ς τ ή ν ἐν τοὐτοις τ ά ξ ιν π α ρ ίσ τ η σ ι φ άσ κω ν ^ιΤ α ὐ τη ν αίδοίμεθα τ ή ν τ ά ξ ιν , ά δελφ ο ὶ, τ α ὐ τ η υ φυ^
λ ά ττ ο ιμ ε ν . 'Ο μ ὲν, ἔσ τω τ ι ς ἁ κοή . ὁ δὲ γ λ ῶ σ σ α . ὁ δὲ, ^είρ . ὁ δὲ, ἄ λ λ ο τ ι. ὸ δὲ, δ ιδ α σ κ έ τω . ὁ δὲ μ α ν θ α -
νέτω . κςιί μ ε τ ὰ βρα χέα κ α ί ὸ μα νθ ά νω ν ἐν εὐπειθεία, κ α ί ὁ χ ο ρ η γ ῶ ν ἐν ίλ α ρ ό τ η τ ι, κ α ί ὁ ὐπουργῶ ν ἐν
προθυμία, μ ή π ά ν τες ο^μεν γ λ ῶ σ σ α , τὁ ὲτο ιμ ό τα το ν . μ ή π ά ν τ ε ς 'Α π ό σ το λ ο ι. μ ή π ά ν τ ε ς Π ρ ο φ ῆ τα ι. μ ή
π^ιντες διερ μ η νεὐ ω μ εν.. ^ά. Κορινθ. ιβ '. ^ιαὶ μ ε τ ^ τ ιν α . ^ Τ ίσ ε α υ τ ὸ ν π ο ι^ῖς π ο ιμ έ ν α , πρό^,ατον ών-
τ ί γ ίν ^ κ ε φ α λ ή , ποῦς τυ γ χ ά ν ω ν , τ ί σ τ ρ α τ η γ ό ν ἐπ ιχειρ ^.ς τ ε τα γ μ έ ν ο ς έν σ τ ρ α τ ιώ τ α ις , κ α ί ὲτέρω θι ή Σ ο-
φ ία δια κελεὐ ετα ι, ^ μ ή ισθι τ α ^ ς ἐν λόγοις, μ ή σ υμπ α ρεκ τείνου π έ ν η ς ω ν π λ ο υ σ ίω ν . ^ΙΙα ρ ο ιμ . κ γ . ^
μ η δ ὲ ζ ή τ ε ι τῶ ν σοφῶν εἶναι σοφώτερος. εί δέ τ ις ὰ λ ῶ τὁν π α ρ ό ν τα π α ρ α σ α λ εὐ ω ν Κ α ν ό ν α , ἐπ ί ή μ έρ α ς τε σ -
σαρά κοντα άφοριζέσθω.
^ ρ μ η ν ^ ί οι.

'Ιιποδίζει ὁ παρών Κανών, κανένας ^ιαῖκὸς νά μ ὴ διδάσκω ὡς διδάσκαλος π^ρρησίι^ καί ἐ π ' ε κ κ λ η σ ία ς ,
άλλὰ μ^λλο^ αὐτὸς νὰ διδάσκεται άπὸ ἐκείνους ὁποῦ έ^λαβον τὸ τῆ ς δ ιδ α σ κ α λ ία ς χά ρ ισ μ α . δ ιό τ ι, κκθὼ ς ε^ς τὸ
εν σῶμα εὁρίσκονται διάφορα μἐλη, ὡς λ έγει ὁ ίίαῦλος, ^τσι καί εἰς τὴ ν μίαν 'Ι^κκλησίαν διάφοροι άνθρωποι
εὐρίσκ^τ^ιι, κατὰ .ιὴν τάξιν ὁποῦ ὁ Θεὸς εἰς τὸν καθ' ^να έ ^ κ ε ν . .'^θεν ὁ ^ ο λ ό γ ο ς ί^ρηγόριος έρμηνεύων τὸ
λόγιον τοντο τοῦ αποστόλου ^ὁμιλ. περί τῆ ς ἐν τ α ῖς δια λέξεσ ιν ευταξίας^ λ έ γ ει, ό τι άλλος μὲν εἶναι έν τῆ
κλησί^ι α ὐτί, ἄλλος γλῶσσςς, άλλος χέρι, καί ά λλος ά λλο τ ι μέλος, καί οὐτε όλοι εἶναι γλῶ σ σ α, ἤ το ι διδά-
σκαλοι, ο^τε ὅλοι 'Απόστολοι, οὐτε όλοι Ιίροφῆται. ^ ο ιπ ὸ ν , άνθρωπε, ἐσύ πρόβκτον ι^,ντας, τ ί κάμνεις τὸν
έαυτόν σου ποιμένα, ποδάρι ώ ντα ς, τ ί γίνεσαι κεφαλή , στρα τιώ τη ς ων, τ ί έπ ιχειρ εῖς νά γίνεσαι στρατηγός .
ἤτοι ἠγεμὼν τῶν στρατιωτῶν , ^ἐγει καὶ ^ ^ολομὼ ν, μ ὴ γίνεσαι εὐκολος είς τὸ νά λ έ γ ^ ς, μ η δ ὲ π τ ω χ ὸ ς ιὸν,
συνερίζου μὲ τους πλουσίους, μη δὲ ^,ήτει νὰ γίνεσ αι σοφώτερος άπὸ τοὺς σοφούς. ό π ο ιο ς δ ὲ κά μ η ἐ^ω ἀπὸ τὸν
Κανόνα τοῦτον, άς ἀφορίζεται μ '. ήμέρας. '^νίσ ω ς όμως τινὰ ς λαϊκὸς ἦναι έμ πειρος λόγου, καί τὸν τρόπον σ ε.
μνὸς, δὲν ἐμποδίζεται ἀπὸ τὸ νά ἀποκρίνεται καί νὰ διδάσκω κ κ τ ' ίδίαν τούς ἐρω τῶ ντας. ὡς λ έ γ ε ι κα ί ὁ ^ω -
ναρ^ις, καί τὸ λβ'. κεφ. τοῦ ή. βιβλ. τῶν 'Α ποστ. ^ιιαταγι.,ν. ^σονται γὰρ, φησί, πάσ τες δ ιδα κ το ί ^ ε ο ῦ . όν τρό.
πον καί ὁ ..^πολλὡς ἐλάλει, καί ἐδίδασκε τὰ περί τοῦ Κυιίου, καί μ ' ὅλον ὁπο^., τὸ β ά π τισ μ α μόν^ν ἤ^ευρε το^
'ί^.,άννου ^πράξ. κεφ. κή. καί ὁ '^κύ λα ς, καί ή Ιίρίσκιλλα, οί ἀκ.ιβέστερον δ ιδ ά ^ α ν τες τὴ ν τσῦ Θεοῦ ὁδὸν
τὸν αὐτὸν '.^ίπολλώ. ^αὐτόθ.^
Κ Α Ν Ω Ν

Τ ὰ ς ἐν τ α ϊς Ν ο υ μ η ν ία ις ὐπό τιν ω ν πρὸ τ ῶ ν οίκείω ν ερ γα σ τη ρ ίω ν, ή οίκ ω ν ἁ ν α π το μ έ ^ α ς πυρκαϊὰς^

α ς κ α ί ὐπερ^ιλλεσθαί τινες, κ α τ ά τ ι ἔθος άρχα^ον, ἐπ ιλ η ρ ο ῦ σ ιν , ἁ π ὸ το ῦ π α ρ ό ν το ς κ α τα ρ γ η ί^ ῆ ν α ι π ροσ τά σ -
σομεν. ^Ο στις ο^ν τοιοῦτό τ ι πράξοι, εί μὲν Κ λ η ρ ικ ὸ ς ε ίη , κςιθοιιρείσθω. Ε ί δὲ Α α ϊκ ὸ ς , ἁφοριζέσθω. γέ-
γ ρ α π τ α ι γὰρ ἐν τ ῆ τ ε τ ά ρ τ ^ τ ῶ ν Ι^ασιλειῶ ν' .^καί ῶ κοοόμ η σε Μ α να σ σ ῆ ς θυ σ ια σ τήρ ιο ^ π ά σ ^ τ ῆ σ τρ α τιά
τοῦ οὐρικνοῦ, ἐν τα .ῖς δύο α ὐ λ α ίς οἶκου Κ υρίου, κ α ί δ ιή γ α γ ε τ ὰ τέκνικ α ὐτο ῦ ἐν π ι,ρ ί, κ ^ ὶ ἐκληδω ^,ίζετο,
κ α ί ἐποίησεν ἐγγα σ τριμ ὐθους, κ α ὶ γ ν ώ σ τα ς ἐπ λή θυ νε, κ α ί ἐπ λ ή θυ νε το ῦ π ο ιῆ σ α ι τὸ π ο ν^^ὸ ^ ἐνώ πιο ν Κ υ-
ρίου τοῦ παροργίσαι α ὐ τ ό ν .. ^Κεφ. ε .
^ ρ μ η ν ^ ί ο ι

'^ π ε ιδ ὴ , καί κα τά μίμησιν τῶ ν έλλήνων καί ἐθνικῶν, μερικοί χριστιανοί άναπτον έμπροσθεν ε^ς τ ά έργα-
στήρια κκί οίκίας των πυρκαϊάς, τάς ὁποίας ἐπήδω ν, καί διεπέρνουν ἐπάνω θεν. ἠ σύνοδος α ὕ τη τούς μ^ν Κλη-

^ τ.ντι, χ^Ιριτσς ^ριωστι,ι^ιιν ν^ι ^ ^ιυ^ι,ι κ.ιί νόῦιι,ρια, καί π .ρ,^ ^ω . ^ ν . ς ^ια^^ρσυς τ^πι,υς,
^ ν ἠ^ιι,ς . ί ..^ν^ιτ.^ικ.ί ^κ^ι^ως τ^ις αὐτ^ις, ι^ς ἀκ.όω, ό^ιολι,^ ^ κ.,ί άλλι,ος ^ίν ἀπι, τν^ν ἀσφ.ιλη
γονσι κιιί ^ί ^ντικ^^ πρ.ς τ.ν ^ , . ν ^ν^ιων τ^ν ^ τ α ι^ ισ τ η ν , . π λη ρ^ρ ίιιν συλλι.^ας.
^ μ ί ^ιι^λην ^ . π . ν ^ ν σνν^ρ^ι,^ι τ ^ βί^υς τ^ν ^ ^ό^ιρ πιρί της ἐν ^ιαλ^ισιν .ὐτα^ας.
^ίω ν ^ίιιρτόρι.ν κ^ί τι^ν κ,ι^ιιρί,,ας ιιὸτ^ὸς ἀπ^ ^
 ΤΙΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

ρικούν, ὁποῦ πράξουν Τὸ Τοιοῦτον εις Τὸ έξ^ς, καθαιρώ, Τούς δέ λαϊκούς άφορίζει. Θέλουσα δ έ νά δείξ^, ^Τι
^ν Τά ΤοιαῦΤα έλλη νικ ά έθη γινόμενα παρά Το^ν άΤ ελί^ν ^Ιουδαίων, έκίνουν Τὸν Θεὸν είς άγανάκΤησι^, καὶ ό^-
γ η ν . πόσω μᾶλλον αύΤὸν παροργίζουν, όΤαν γίνωνΤαι άπὸ ήμ^ς τούς ^ρισΤιανούς Τοὸς Τελείους, καὶ Τοθ Εύαγ-
γελ ίο υ μα θηΤ άς, λ έ γ ε ι, πι^ς ὸ βασιλεύς ί^Ιανασσ^ς έκαμε θυσιασΤήριον, ^Τοι θυσίαν έπρόσφερεν είς Τ^ν σΤρα-
τιά ν καὶ δύναμιν Τοῦ ούρανο^, ε^ς τούς άσΤέρας δ η λ. (καὶ μάλισΤα είς Την σελήνην^ καθ^ς παρά Τῶ ιερ εμ ία
γ έγ ρ α π Τ α ι. Θ υμι^ν Τ^ βασιλίσσν^ Τοί^ ούρανοῦ, καὶ σπένδειν α ύτ^σ πονδ ά ς, Τ^ σελήνή δηλ.), μέσ^ είς Τάς δόω
αύλάς Τοῦ ναού, καὶ έδιαπερνοῦσε Τά Τέκνα Του είς Τ'ών φωΤίαν, καὶ έκληδω νίζετο ( ἱ) , καὶ οίωνίζ^Το ( ^ , καὶ
3
έκαμνεν έγγασΤριμύθους πολλούς κα ὶ γνόσΤας ( ^ καὶ έκαμε Τὸ πονηρὸν ἐνωπιον τοί^ Κυρίου, καὶ παρόργισεν
αύΤόν. ^η μ είω σ α ι δ έ ὅΤι Τὸ, δ ι^ γ ε Τά Τέκνα αύΤού έν πυρὶ, ή μέν σόνοδος έδύ^ ένόησεν, άντὶ το^ έκαμε τ ά
τέκνα Του ὸ ^Ιανασσ'^ς νά πηδοῦν Τ^ν φωΤίαν, ὸ δ έ Ἀ λεξανδρείας Κύρήλλ.ος είς τών έρμην^ίαν τον ^ ίΙ ^ ο υ ,
ήρμήνευσεν άνΤὶ Το^ ωλοκαύτω σε Τά Τέκνα Του είν Τὸ πυρ, θυσίαν προσφέρων αύΤά είς Τουν δαίμονας.

'Λ π ὸ τ ῆ ς ἁ γ ία ς ἀ ν α σ τ^ σ ίμ ο υ Χ ρισ τοῦ το ῦ Θεοῦ ὴ μ ῶ ν ἡ μ ερ α ς, μ^χρι τ ῆ ς κ^ινῆ ^ Κ υρια κῆ^, τ ὴ ν

λ η ν ὲβ δ ο μ ά ο ^ ἐν τ α ῖς ἁ γ ί^ ις ἐκκλησ ίσ .ις σ χ ο λ ά ζ ε ι οεῖ ἀ π^ρ σ.λείπ τω ς τοὺς πιστοὺ^ ἐν ψ αλμοῖ^ καὶ ὕ -
μ ν ο ις, κο^ὶ ῶ δ ^ ῖς π ν ε υ μ α τ ικ έ ς , εὐφραινομένους ἐν Χ ρ ισ τῶ . κ ^ ὶ έορτάζοντας, κα ὶ τ ῆ τῶ ν θείων Γραφῶν
ά ν α γ ν ώ σ ε ι π ρ ο σ έχο ντα ς, κ ά ι τ ῶ ν ἁ γ ίω ν μ υ σ τη ρ ίω ν κ ^ τα τρ υ φ ῶ ν τα ς . Ἐ Τόμεθα γὰ ρ οὕτω Χ ρ ισ τά σ υ να ν^
σ τἀ μ ε ν ο ί τ ε κο^ὶ συνυψούμενοι. Μ η δ α μ ῶ ς οὕν ἐν τ ^ ἶς π ρ ο κ ε ι μ έ ν η ὴ μ έρ ^ ις ὶπποδρόμια, ἤ ὲτέρ^ ο η μ ώ δ η ς
θ έ ^ ἐπ ιτε λ είσ θ ω .
^ ρ μ η ν ε ί α.

^ π ε ι δ ^ καὶ όλη ή διακαινίσιμος έβδομάς, ως μ ί^ Κυριόνυμος ήμέρα λογἰζεΤαι, διά Τοἰ^Το διορίζει ὸ π α -
ρων Κανο^ν, έΤι ὅλοι οι ^ρισΤιανοὶ, είς Την εβδομάδα ΤαύΤην πρέπει νά παραμένουν μέσα είς Τάς έκκληοίο'ς,
εύφραινόμενοι καὶ έορΤάζονΤες Την το ῦ Κυρίου άνάσΤασιν μ έ ψαλμούς καὶ ύμνους, καὶ ^σμαΤ^, πνευμαΤικἀ,
προσέχονΤες εις Τά λό για Τύ^ν θείων γ ρ α ^ ν , καὶ μεΤαλαμβάνονΤεν Τά θεῖα μυστήρια. ΑιαΤί μ έ ΤοιοῦΤον Τρό^
πον θέλομεν συνανασΤηθ^, καὶ συνανυψωθ^ μέ Τὸν ^ρισΤόν (^ ). ^οθεν είς Τάς ημέρας ΤαύΤας Τρεξίματα άλό^

1
( ) Κυρίως Κλήδων εἶναι ή διὰ λύγων και κλήσεων των ^ γούστα) καὶ δ χ^.ρέγρ^ιφ^ συναξαριστής^ ὰγιασμὸν δέ λέγω
μελλύντων παρατήρησις, ἀπὸ του κλῶ^ το καλῶ, ός λέγει τις Ι νὰ κάμνουσι, τον καλούμενον μικρὸν, καὶ έχι τον μέγαν. γὰρ
σοφὸς, καὶ μάλιστα δ Θεοδώρητος (σελ. τέμ. β^. τῆς ^ κ τα - ^ μικρὸς έχι μύνον εἰς κάθε πρωτομηνίαν, ἀλλὰ καὶ είς κάθε
Τεύχ,). ^ ω ς της σΤ^ερον ένεργεῖται ώ Ἱ^λληνικώ αυτη συνή- ἀσθένειαν καὶ ἀνάγκην ἐ^ειτελε^ται . δέ μέγας ἀγιασμος, δύω
θεια των Κληδόνων είς πολλους τδπους, καὶ μάλιστα είς Τὰ Ι μύνον φοραῖς τον χρόνον συνειθίζεται νὰ γίνεται. ^Ιίαν κατὰ Τὸ
νησία, οπου οἱ άνδρες καὶ αἰ γυναῖκες, ^άλλοντ^ς μέσα εἰς ἀγ- ^ έσπέρ^ις της παρα^νῆς των ^ότων, δς τις καὶ εἶναι είς τύπον
γεῖον νερὸν καὶ πωρικὰ διάφορα, τὰ σκεπάςουσι, καί επειτα συ- ^ του ^απτίσματος του ^Ιωάννου, κατὰ τὸν Γάζης Πα^σιοη λύον-
ναθροιζδμενοι ευγάλουσι ταῦτα^ έπιλέγοντες, είς καθένα εί^γαλ- τά τινα ζητήματα^ διὰ τοῦτο καὶ γίνεται ταπεινά. καὶ άλλην,
μα ενα διαβολικὸν τραγοῦδι^ καὶ δ^ αὀτοῦ προμαντεύουσι τάχα κατὰ τών κυρίαν ήμέραν Τῶν ^ότων, ος τις καὶ εἶναι είς τύπον
Τὴν μοίραν καὶ τύχην Τού καθ^ ένός, Γίνονται δέ οἱ Κλήδονες τοῦ ^απτίσματος τοῦ Κυρίου, κατὰ τὶν αὀτὸν Παίσιον, διὰ τούτο
ο^τοι κατὰ το γενέσιον του Προδρύμου, καθως καὶ αἱ πυρκαΤαὶ καὶ γίνεται μετὰ παρρησίας καὶ προπομπῆς.
έμπροσθεν είς τὰς θύρας τ^ς κάθε οίκίας, τὰ ὁπο^α πρέπει νὰ ^ (^) οί^ισμὸς κατὰ τον Θεοδόρητον εἶναι τὸ νὰ προλέγω Τι-
έμποδισθοῦν ^ ἐ^,ιτίμια ἀφορισμῶν ἀπὸ τούς ^.^ρχιερεις καὶ ^ νὰς τὶ μέλλει νὰ γέν^ ἀπὸ τὸ πέταμα, ^ ἀπὸ τὰς διαφόρους
Πνευματικοί, ὁμοίως καὶ οἱ ^Ιάιοι, ἦτοι τὰ διάφορα άνθη καὶ . φωνὰς των πουλίων, καὶ μάλιστα τῶν κοράκων, ἀ^^ ου και οίω-
λουλούδια ὁ^σῦ ^άνουσ^ τινές είς τὰς θύρας των τ'^ α^. ^Ιαίου, ^ νοσκοιιία ονομάζεται. Ι^ίς τὸν οίωνισμὸν συναριθμουνται καὶ
ἐπιι^η κιιί ιιὐτη σον.,θεια .^λληνικη κ^ί ^νικ^, κιιί ^ ^κιιν^ι πι^τιι^υν πι^ς εἶνιιι κσλ^ι ^ ,,νν ^ ντ^ μ α -
τρία ^ τ .ν ς ^ρ,στ,^νσ.^, κ ^ θ ^ κσί ό ἀοί^ιμσς ^κι^ν^ς Πσ- ^ ^ ^ ρ ω ^ τ ^ κσλ^ι ^ ^ π ^ ρ ,^ ^ κ ^ ^ κιικ^, κιιί
τριάρχης ^Ι-,χ^ώλ. ο τῶν φιλοσὁι^ων άπατος, έλαβε μεγάλην έπι άλλα δμ^ια, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ λείπουν ἀπὸ τους Χριστια-
μέλειαν. καὶ κατήργησε πάντα τὰ τοιαῦτα σατανικὰ καὶ ^Ι^λλη- νους, ός παροργίζοντα τὸν Θεὸν κατ^ ἐπάνω των.
νικὰ ἐπιτηδεύματα^ οἱ Χριστιανοὶ γὰρ ἀντὶ των Φαίδων καὶ (^) εγγαστρίμυθοι δνομάζονται οἱ ἀπὸ κοιλίας ^ωνοῦντες,
Κληδύνων καὶ Πυρκαϊῶν, κάμνοντες διὰ τοῦ Ἱερέως ὰγια^ον καὶ λέγοντες μύθους καὶ μαντείας σατανικάς. Γνῶσται δέ οἱ διὰ
είς τον οἶκὁν των, καὶ ραντιζύμενοι είς τὰς πρωτομηνίας, ^ιάθε της ἀνατομῆς τῶν σπλάγχνων των ζόων μαντεύοντας, έξ ων
μέν κα^.ὸν καὶ κακών τύχην διόκουσιν ἀπὸ λόγου των, ^ θ ^ ^έ καὶ ώπατοσκοπία όνομάσθη. καὶ κοινῶς ὅ^.οι οἱ εγγαστρίμυθοι
ευτυχίαν λαμ^άνουσι, καθῶς λέγει ὀ Ι^λάσταρις (κεφ γ^. Του έντερομάντεις ὁνομάζονται ἀπὸ τους ^λλην^ις κατὰ τὸν
στίχ.). καθῶς καὶ ^άλ^ή έγίνετο ἀ για ^ὸς διὰ τῶν τιμίων ξύ- τ ι ^ καὶ Θεοδώρητο ν.
λων του Σταυροῦ, ἀλλὰ καὶ λιτανεία ΤγΙ πρότη .^ὁγούστου, (^) Ἀ πὸ τοῦ παρύντος κανύνος ἄς μάθουν οἱ τωρινοὶ Χριστια-
π ρ ^ ιίποτροπην τ^,ν ἀσθενειῶν ό π ^ τ ό τ ι ἀκολ,,^^ν ^ ἐπιτ^- ^ τ ^ ί . όπ.ἰαν Ι^ν ^^ι^ιν ι ^ ν ἐμετ^ειρἰ^ντ.ἐκεῖ,οι τ^ς
π^εῖστ.ν τὴν ^ τ η τ α .
καιρ^, κ^ιίΙὡς ἀνιιφ^ρει τ^ντ^ Ι ἀ γ ^ τ ό τ α ς τ ^ ^ . τ ἀ σ ^ ς ^ ς , ^ όπ.ίανἐκ τε^ἐναν-
ό Γρηγ^ρ^ ό Θε^σσλ^νίκης ί^ ιλ . ^ίς την ^ι'. τι^υ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

γω ν μὴ γίνωνται ο^τε ά λλη κι^μμία θεωρία δημ άδη^, άΤα^ετο^ δ η λ . παιγνιδίου, ^ ^ορῶν^ ^ παλα ισμ ά τω ν,
^ άλλοΟ τοιουτου ξεφαντωματο^. ^ορεε ^ιαὶ τὸν θ '. ^Αποστολικὸν, ^ιαέ κ δ ' ε τ ^ τα ύ τη^.

'Η Θεία ὴ μ ῖν Γρα φ ὴ ἐν ετείλα το ^ά π έχ ε σ θ α ι α ἶμ α τ ο ς , κ α ὶ π ν ικ τ ο ῦ , κ α ὶ π ο ρν εία ς^ ^Γ εν. θ '. . 4

1
ΛΕυ^τ. ιζ '. ιη '. ^ . Π ράξ. 28 2 . ^ . Τ οῖς οὕν δ ιὰ τ ὴ ν λ ίχ ν ο ν γ α σ τέ ρ α α ἶμ ^ ο ἱο υ δή π ο τε ζώ ου τε χνη
^ ιν ὶ κα τα σ κ ευ ά ζο υ σ ιν ἐδ ^δ ιμ ο ν , κ α ὶ οὕτω το ῦ το ἐσθίουσι προσφόρως ἐ^ ιιτιμ ῶ μ εν. Ε ἴ τ ι ς οὕν ἀ π ὸ το ῦ ν ῦ ν
α ἶμ α ζ ω ο υ ἐσ θ ίειν ἐπ ιχειρή σ οι, οἱω δή τ ιν ι τρόπ^ρ, εἱ μ ὲ ν Κ λ η ρ ικ ὸ ς ε ἴη , κ α θ α ιρ είσ θ ^ , εἰ δὲ λα^κὸς ἀφο-
ριζέσθω.
^ ρ μ η ν ε ί ο^

Προστάζει δ παρι^ν κανων κ^νένα^ ^ριστιανὸ^ νά μη Τ ρ ά γ^ α ἶμ α κ^νενὸ^ ζωου, μ έ ὅ π ο ια νδηπ ο τε τέχνην

καὶ Τρύπον ^θ ελ ε καταοκευασθ^, ^ καὶ μ έ ά λ λ α φ α γ η τ ά ένω θ^, ει^ τ ε σουντζούκια ΤαθΤα εἶνα ι, ει^τε άλλα
τινά, έπειδη καὶ Θεία Γραφη ἰΙα λα ιά , καὶ μ ά λ ισ τ α ^ ^ιέα, ^μ πόδισ ε ρητῶ^ νά άπέχουσιν οί ^ριστιανοὶ
άπὸ τὸ α ἶμ α , άπὸ Τά πνικτά , καὶ άπὸ τ^ν πορνείαν (καὶ είδω λύ θυ τα ). ὅποιος δ έ ^ θ ε λ ε φ ά γει ΤοθΤο, Κληρι-
κὸ^ μέν ι^ν, ά^ καθαίρεΤαι, λα.Ιίκὸ^ δέ, άφορίζεται. Ἀ νά γνω θ ι κα ὶ τὸν ξ γ . Ἀ πο σ το λικό ν.

Π ερὶ τοῦ μ ὴ ἐ ξ ε ὶν α ίτ ιν ι τ ῶ ν ἀ π ά ν τ ω ν β ιβ λ ία τ ῆ ς Π α λ α ιό ς κ α ὶ Κ α ιν ῆ ς Δ ια θ ή κ η ς, τ ῶ ν τ ^ ἁγίω ν

κ α ὶ ἐγκ ρ ίτω ν ὴ μ ῶ ν Κ η ρ ύ κω ν κ α ὶ Δ ιδ α σ κ ά λ ω ν διαφθείρειν, ἤ κ α τ α τ ^ μ ν ε ιν , η τ ο ῖς β ιβ λ ιο κ α π ή λ ο ις , ἤ τ ^ ς
λεγομένοις μι^ρεψοῖς, ὴ ἄ λ λ ω τ ιν ὶ τ ῶ ν ἀ π ά ν τ ω ν πρὸς ἀφ α νισ μ ὸν ἐκ διδόνα ι, Εἰμή τ ι ἄ ρ α τέ λ εο ν, Εἴτε ὑπὸ
σ η τ ῶ ν , ἤ ὕ δα τος, ἤ ἐτέρω τρ όπ ω ἀ χρ ^ιω θῆ . ὁ δέ τ ι τοιοῦτο π οιεῖν ἀ π ὸ το ῦ νῦ ν ἀλισ κὅμ Ε νος, ἐ π ὶ ἐνιαυ.
τὸ ν ἀφοριζέσθω^ ὸμοίω ς κ α ὶ ὸ τ ὰ ς το ια ύ τα ς βίβλ ους ὡ νούμενος, εἱ μ ή τ ε α ύ τ ὸ ς τ α ύ τ α ς κ α τ έ χ ο ι προ^ οἱ-
κ εία ν ω φ έλεια ν, μ ή τ ε ἐτέρω πρὸς ευεργεσίαν κ α ὶ τ ὸ δ ια μ ε ῖν α ι ἀ π ο δ ο ίη , ἀ λ λ ὰ τ α ῦ τ α διαφθείρ^ιν ἐπι^ει-
ρήσει, ἀφοριζέσθω.
^ ρ μ η ν ^ ί α..

1
ΔεΟ^ εἶναι ^ἰδε^α λ έ γ ε ι ὸ παρων Κανιών, είς κάνένα νά φθείρα, ^ νά κ α τ α κ ό π τ.^ ( ) β ιβ λ ία τ ^ Π α λ α ιέ καὶ
Ι ^ έ α ^ .Γ ρ α φ ^ κ α ὶ τ ^ ν ἐγκρίτων διδασκάλω ν, ^ τ ο ι Των έγκριθέντων κα ὶ μ ε τά δοκιμασία^ δ εχθ έντω ν (πολλοὶ
γάρ βιβλία σΙ^νέγραι^αν, άλλ^ άπεβλήθησαν, κα ὶ άπεδοκιμάοθησαν), νά δ ίδ ^ τα θ τ α εις τού^ καπηλου^ τέ^ν βι-
βλίων, ^το ι τού^ ^βόνοντα^, ^ ά λλω ς διαφθείροντα^ τ ά βιβλία, ^ ει^ τού^ πωλοῖνντα^ τ ά μ^Ιρα, ^ ει^ άλλον
κανένα διά νά τ ά άφανίζοι^ν^ έξω μύνον άν έκαταφαγω θησαν τε λ είω ν άπὸ τούς ^κω λη κα ς, ^ έσάπησαν καὶ έ -
σβύοθησαν τ ά γράμματά Των άπὸ Την π αλ α ιό τ η τα , ι^στε ὸποθ νά μ ^ άναγινω σκω νται ( ^ ) . ὅποιος δ έ ^θελε

τες ἀπὸ τὰ ξε^αντο^ατα, χορούς, παιγνίδια, τραγούδια καὶ
άλλα άτοπα ύποῦ είς αὁτὰς κάμνουσιν^ είς την ^Ιοσχοβίαν ἀ-
.κούω, ^τι οἱ Χριστιανοὶ κάθε μίαν ήμέραν της έ^δομάδος ταύ-
της πηγαίνουν ἀαὸ μίαν εκκλησίαν είς άλλην, καὶ κάμνουσι
λιτανείας, διὰ νὰ μη ευρίσκουν καιρὸν νὰ κάμνουσιν ^λλο κἀνέν
ί ίτοπον. τὸ ὁποῖον τοῦτο άπρεπε νὰ γίνεται καὶ εἰς τούς έδικούς
μας Κριστιανούς, ινα μη έ^κλίνωσιν είς τὰς ἀταξίας καἰ ἄτο..
πα. Ι^ἶναι έγνω^μένη είς πολλούς καὶ άλλη ὰγ^ωτάτη συνή-
θεια, ὁποῦ έπικρατει είς τ^ν ^οσχοβίαν, το νὰ μη κοιμῶνται οἱ
ευλαβέστεροι άνδρες μετὰ τῶνγυναικῶν αύτῶν είς δλην τηνπα..
καινίσιμον εβδομάδα, καὶ ἀκολούθως ούδέ γάμους νὰ κάμνον^ιν
εἰς αύτήν. ^Οντως ὰγιωτάτη συνήθεια τ^ ἀληθεί^ε, την ὁποί^ιν
πρέπει νὰ μιμηθοῦν καὶ οἰ έδικοί μας Χριστιανοί, ^Ι^πειδη, ^
προείπομεν, δλη α^τη ή έ^δο^ς, ώς ή Κυριώνυμος . ἐκείνη της
λαμπρἄς ^^εέρα λογίζεται. ^ορα καὶ τὸν δ^. Κανύνα του ἀγίου
^ικη^ύρου τὶν έν τη προσθήκη.
(.ἰ) ^Εντεῦθεν γίνεται φανερὸν, πύσον άξιοκατάκρ.το^ εἶναι
έκεῖνοι ὁποῦ κύπτουσι τὰ μεμβρά^να ἱερὰ βιβλία, διὰ νὰ τὰ κά-
μνουσι δολώματα της ὰλιευτικῆς, ^ διὰ νὰ ^άλλους^^ μ έ ^
πνούς, ^ ά^λα τινὰ ειδη^ ^ κύπτουσι τού^ ἀγίους, καὶ ἀπλῶς τὰ
πλουμίδια έν τοις ^ι^λίοις περΙεχύμενα^ ^ τὰ ρίπτουσιν είς τὸν
φοῦρνον διὰ νὰ καοῦν, ^ γράφουν ^άρβαρά τινα και ἀχρ^ῖα ^ίς
τὰ περιθώριά των. ἀλλ^ ουδέ ἀπλῶς πρέπει νὰ γρέ^ΥΙ τινὰς εί^
ἱερὰ βιβλία, κἄν καὶ τὰ γραφόμενα ἀπο^λ^.πουν προς δ ι^ ω -
σιν, ^ έ^ηνείαν τῶν έν τη ^ίβλ^, έξω μύνον ἄν τὸ βιβλίον ^ναι
ι^διον του γράφοντος, ^ καὶ μέ άδειαν του έχοντος το ^ι^λίον
κάμ^ τοῦτο. Πάντα γὰρ ταῦτα, φθορὰ καὶ ἀχρ^ί^σις των ^ ι^ ί-
ωνέστὶν, ητις ά^ορισ^^ κατακρίνεται άπο τον παρόντα Κανύνα.
(^) ΙΙλην ἀλλὰ καὶ τύτε δέν πρέπει τὰ τοιαύτα ἰερὰ καὶ ἄ-
για βιβλία νὰ τὰ μεταχειρίζεται τινὰς είς φονταν..λλας, καὶ είς
άλλας ἀτίμους καὶ αίσχρὰς υπηρεσίας, ούτε νὰ τὰ δίδ^ είς άλ-
λους ὁποῦ ^χουν νὰ τὰ μεταχειρισθοῦν είς παρομοίας ύπηρεσίας,
ἀλλὰ ^ νὰ τὰ καίη, ^ νὰ τὰ ρίπτω, ^ νὰ τὰ θάπτω καλλίτερα
είς τύπον ἀπάτητον, ^να ^η ^εβηλοῦνται τὰ έεγια καὶ ἱερὰ πε-
ριέχοντα λύγια. Ἀρμύζει γὰρ καὶ είς την ύπύθ^σιν ταύττ^ν τὸ
τοῦ ἹΙσα'ίου έκεινο^ ^Καὶ ^σται ^ ἀνάπαυσιςαύτοῦ (του Χριστοῦ
.
δηλαδη καὶ Θεοῦ) τιμή, ^ (κε^. ια^ ί^.). Αέγω δέ ταύτα, καθότι
τὰ μέν είς τον καιρὸν της Συνύδου τούτης βιβλία, μεμ^ράΙνα
^ντα τὰ περισσύτερα, ηδύναντο καὶ τὰ γράμματα νὰ έξαλιιφθοῦν
τελείως άπὸ αύτά. Είς δέ τὰ τωρινὰ^ χάρτινα υντα, πάντοτε
διαμένουν τὰ γράμματα, δσον καὶ ἄν παλαιωθοῦν, δι^ ^ καὶπρέ-
πει νὰ μην ἀτιμάζωνται.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

κ ά μ ε ι κανένα τοιοῦΤον, ένα χρόνον άς άφορίζεΤαι. ^σ α ύΤ ω ς δ έ νά άφ^ρἰζεται έκε^νο^ ὸπο^ άγοράσοι τά

Τ ο ια ῦ τα β ιβ λ ία , β χ ι δ ιά νά ωφελήσω τὸν έαυτόντου μ έ τ ^ ν άνάγνωσιν^αύτί^ν, ο ^ δΙ^ ^ ^ δ ^ ^ τ ^ ν^
οφελήσγ^ ά λλο ν, ά λ λ ά δ ιά νά Τά διαφθείρ^.,

Μ η ἐ ξ ^ τ ω τ ι ν ὶ τ ω ν ἀ π ά ν τ ω ν ἐν λ α ῖκ ο ῖς τε λ ο ῦ ντι, ἔνδον ὶεροῦ εἰσιέναι θυσιαστηρίου, μ η δ α μ ῶ ς ἐπ ὶ

τΟῦτΟ τ ῆ ς Β ^ σ ^ λ ικ ῆ ς εὶρ γο μ έν η ς ἐξουσίας κ α ὶ α ὐθ εντία ς, ἡ ν ίκ α ἀ ν βουληθείη προσἀξαι οῶ ρ^ τ ῶ π λ ά ^
^ α ν τ ι , κ α τ ά τ ιν α ά ρ χ α ιο τ ά τ η ν π α ρ ά δ οσ ιν,

Τ ὸ ά γ ιο ν ^ώ μ α εἰ^ Τού^ ιερωμένου^ εἶναι άφιερωμένον^ διά Τοί^Το ὸ παρο^ν Κανιών έμ^οδίζει νά εἰσέρ^
χ ε Τ α ι εί^ αύΤὸ κι^έν α ^ λαίίκὸ^, έξω μόνον ὸ βασ ιλεύ^ κα ὶ ο^Το^ δέ, ούχὶ καθ^ ^ λα^ικὸς, ά λλά καθ^ ^ έχει έξου^-
τ
σίαν κα ὶ αυθεν ίαν, κ α ὶ χρισΤὸ^ Κυρίου έσΤιν^ ὅΤΤι^ έσυγχωρήθη νά εισέρχεΤαι εἰ^ αύΤὸ^ ^
- . καΤά παράδοσιν άρ^
χ α ιο τ ά τ ή ν , ὅΤο^ν θ έ λ ^ νά προσφέρω δ ^ ρ α εί^ τὸν π λ ά σ α ντα αύΤὸν Θεὸν, καὶ νά μεΤαλά^
μεΤαλάβ^ ( ἱ ) ,

^ υ μ ^ ω ν ία , .

σΔι^ ^ καὶ ό μδ^. τ ^ έν Α αοδικ, έμ πο δ ἶζει τὸ νά ἐμβαίνουν γυναῖκες εἰ^ Τὸ θυσιαστήριον. ^ο δ έ ά. τοί^ Πα-
τριάρχου Ν ικολάου Κ αν^ν σ υ γ χ ω ρ ά νά έμβαίνουν εἰς τὸ άγιον βώρ,α οί ^ο ν ^χο ὶ ἐκεῖνοι, ὸπο^ δέν έχουν κανένα
έ γ κ λ η μ α , δ ιά Τήν σ εμ ν ό τη τα τοἰ^ ί^Ιοναχικοῦ σχήρ,ατος, είς τὸ νά άνάπΤουσι τά^ κανδήλας, ^ τ ά κηρία, ^Αλλά
κ α ὶ ὁ άγιο^ ^ικηφόρο^ έν τ ^ ιέ. αύΤοί^ Κανόνι, πρέπει, λ έ γ ε ι, α ι Καλογρα^αι νά έμβαίνουν είς Τὸ άγιον ^ώμα
δ ιά φω ταψ ίαν, κα ὶ δ ιά νά κοσμοθσι, κα ὶ νά σαρόνουοιν αύτύ. ^ ά ν δμω^ τινάς δέν ^ναι ^Ιοναχὸ^, ά λλά δόκιμος,
εί^ Τὸ ά γιο ν ἱ^ώμα δ έν έμ βα ίνει, ὡς λ έ γ ε ι ὸ Βαλοαμο^ν είς Τήν ερμηνείαν Τοθ ά . Κανόνος Τοῦ Νικολάου, ^ν καέ
ἀνά γνω θι.^

Μ ὴ ἐξ έσ τω τ α ῖ ς γ υ ν α ιξ ὶν ἐν τ ῶ κα ιρῶ τ η ς θεία ς λ ειτο υ ρ γία ς λ α λ ε ῖν , ἀ λ λ ὰ κ α τ ὰ τ ὴ ν φ ω ν ὴ ν Π α ύ -

λ ο υ το ῦ Ἀ π ο σ τ ό λ ο υ , σ ιγ ἄ τ ω σ α ν . Ο ὐ γὰ ρ ἐ π ιτ έ τ ρ α π τ α ι α ὐ τ α ῖς Α αλεῖν, ἀ λ λ ' ὑ π ο τά ττεσ θ α ι, κα θὡ ς κ α ὶ ὁ
νό μ ο ς λ έ γ ε ι. ^ Ε ἰ δέ τ ι μοιθεῖν θέλουσ ιν, ἐν οἴκω τοὺ ς ἰδίους άνδρας ἐπερω τάτο^σαν.^ ^ἀ . Κ ο ρ ιν θ .ιδ '. ^ . 4
Γ ενεσ . γ .
^ ρ μ η ν ε ί

ΠροσΤάζει δ ^Εαρων Κανων, ὅ τ ι δέν εἶναι ά δεια ει^ Τάς γυναίκας νά λαλουν ένΤῶ καιρῶ Τώς θείας λειτουρ-
γ ία ς (κα ὶ δ ή καὶ είς πάσας τ ά ς έν τ ^ ε κ κ λ η σ ία γινομένας συνκξεις Τ^ν πιστω ν), ά λλά νάσιωπο^ν, κ α ^ ς γρ ά -
φ ει ὸ Π α θ λ ο ^ διόΤι δέν εἶνα ι συγκεχω ρημένον εις αύτάς νά λάλοἰ^ν, ά λλά νά ύποΤάσσωνΤαι καὶ νά άκούουν,
καθω ς λ έ γ ε ι κ α ὶὸ νόμος ὸ ^ωσα^ικὸ^ περὶ τώ^ γυναικό^ Πρὸ^ Τὸν άνδρα σου ή άποσΤροφή οον, κοεὶ αύΤό^ οου κν-
ριεύσει ^Γεν. κεφ. γ^, ἱβ .)^ ει δ έ καὶ θέλουν νά μάθουν κανένα νόημα, ά^ έρωΤοθν περὶ τούτου εἰ^ Τήν οικίαν

1
( ) Σημείωσαι, δτι κατὰ τὸν Θεοδο^ρητον ἐκκλησ. Ιστορία
βι^λ. έ. κεφ. ιζ^. ἀγκαλὰ καὶ ο πιστὸς βασιλεύς Θεοδύσιος έ-
λύθη παρὰ του ἀγίου ^Αμβροσίου ἀπὸ τὸν δεσμὸν της μιαιφο-
νίας ὁποῦ εγινεν αίτιος. μ^ ολον τοῦτο, προσενεγκων τὰ δῶρα
τ ^ Θεω μέσα εἰς το άγιον Ι^ ^ α , καὶ προσμένωντας διὰ νὰ
μεταλάβω έκει^ δέν άφέθη υπὸ του ^Αμβροσίου, εἰπὁντος, ^δτι
τὰ ^νδον, ω βασιλεῦ, μὁνοις έστὶ τοῖς ἱερεῦσι βατά.^ ἀλλὰ έξω
του βήματος ἐπροστάχθη νὰ μέν.^' ^ίκτοτε δέ ὁ ^ασιλευς, καὶ
είς Κωνσταντινού^ιολιν ἐλθῶν, έπρέσφερε μέν τὰ δῶρα τῶ Θε^
ένδον τοῦ ὰγίου βήματος, έξήρχετο δέ παρευθυς, .καὶ μέσα δέν
^μβαινε διὰ νὰ μεταλάβη, κατὰ τὸ σύνηθες. Τ ^ ἰερα γάρ φησι
τρα πέζι, τὰ δῶρα προσενεγκων, εύθυς έξελήλυθε, δείχνωντας μέ
τὸ παράδειγμά του ὀ ^ιστὁτατος ^ασιλεὸς, οτι δέν πρέπει νὰ
μεταλαμ^άνουν ^νδον του Ιζήματος οἱ άδίκους μιαιοφονίας ποιή-
.
σαντες βασιλεις. ^ορα καὶ ^ἶικτ^ρ τον Κάλλιστον, ^ιβλ. ιβ^.
.
κεφ μά. ^ντεῦθεν ἄς παρακινηθούν οἱ ἱερε^ς καὶ πνευματικοὶ
νὰ ἀποκύψουν την παράνομον συνήθειαν, ὁποῦ .ἐπικρατει είς
πολλούς τύπους, τὸ νὰ εἰσέρ^ωνται, λέγω, λαικοὶ μέσα είς τὸ
ἄγιον β^εα, ητις μη διακρίνουσα ἱερεῖς ἀπὸ ^αΙκοὁς, κάμνε^
νὰ πίπτουν οἱ λαΙκοὶ υποκάτω είς την ποινἦν του ^ασιλέως
^,Αχαζ, δστις λαῖκὸς ^ν, τὰ των ἱερωμένων ^ργα έπιχειρησαι έ-
τολμησε' τρδπον γάρ τινα καὶ αύτοὶ τὰ τῶν ἱερέων οἰκειοποιοῦν-
ται, είς τον διωρισμένον τέπον τῶν ἱερέων είσερχ^δμενοι. Ἀνίσως
δέ^,ναι παράνομον καὶμδνον το νὰ έμβα^νουν^αΙκοὶ εἰςτὸ ^ημα,
^ίρά γε πόσον εἶναι παρανομι^τερον έκείνο έποῦ κάμνουσί τινες
ἀμαθεις ἱερεις, και βάλλουν τη μεγάλα πέμπτα λαῖκους ^ άνα-
γνωστας, καὶ συστέλλουν τὰ άγια ενδον τοῦ βήματος έν τ^ ἀ-
γί^ τ^ροθέσεής ; τὸ ὁποῖον ἄς το πα^αιτήσουν δι^ αγάπην Θεοῦ^
ινα μη ίΙπο καθαίρεσιν πέσωσι της ἱερωσύνης των. δέ Θεσ-
σαλονίκης Συμεών λέγει (^ιεφ. ρμγ^.), ^τ- ό ^ασιλε^ς κοινωνε^
^νδον του βήματος, ^ιατὰ τον καιρόν μόνον όπου χρίεται βασι-
λευς^ υστερα ἀπο τους διακόνους, καὶ οχι εἰς την ἀγίαν Τράπε-
ζαν, ἀλλὰ ἀντιμινσίου τιθεμένου έκ πλαγίου ἐπάνω τραπεζα-
κίου τινύς.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τού^ άνδρα^ τ ω ^ τοῦτο τὸ ι^διον διορίζοι^σι καὶ α ι Ἀ π ο σ το λ ικ α ὶ δ ια τ α γ α ὶ βιβλ. γ . κ ε ^ . ς . λ ε γ ε ι δ έ κα ι τι^

έξωΤερικὸ^ σο^ὸς, γυναιξὶ κόσμον ή σ ιγ^ φέρει (Ο .

Τοὺ^ διδασκομένους το ὺ ς π ολιτικούς νόμους, μ ὴ δεῖν το ῖς ^ λ λ η ν ικ ο ἶς ἔθε^ι κ ε χ ρ ῆ σ θ α ι, μ η τ ε μ ὴ ν ἐπὶ

θΕάτρων ἐνάγεσθαι, ἤ τ ὰ ς λεγομ ένας κ υ λ ίσ τρ α ς ἐ π ιτ ε λ ε ῖν , ἤ π α ρ ὰ τ ὴ ν κ ο ιν ἡ ν ^,ρἤ^ιν σ τ ο λ ὰ ς εαυτούς
περιτιθέναι, μ ή τ ε καθ^ δν καΤρὸν τ ῶ ν μ α θ η μ ά τ ω ν ἐν ά ρ χ ο ν τα ι. ἤ πρὸς τὸ τε λ ο ς α ύ τ ῶ ν κ α τ α ν τ ῶ σ ιν , ἤ , κα-
θόλου φᾶ να ι, διὰ μέσου τ η ς το ια ύ τ η ς π αιδεύσ εω ν. Ε ἰ δέ τ ι ς ἀ π ὸ τοῦ νῦ ν το ῦ το π ρ ^ ξ α ι τ ο λ μ ή σ ο ι, ἀφοριζέσθω.

^ ρ μ η ν είο^

Καθως οι άφρονέστεροι άπὸ τΟύ^ σοφούς τί^ν Ἀ θηναίω ν ἐσυνήθιζον, ὅ Θ εολόγος Γρηγόριο^ ει^ τὸν
έπιτάφιον τοθ μεγά λου βασιλείου, νά μ ά χω ν τα ι μ έ τού^ έναντίου^ αύτοὶ^, καὶ νά κα τ^πιά νο υσ ι τ ά ς πόλεις καὶ
τά ς ὁδού^, καὶ ά λ λ α τ ο ι ^ τ α νά κάμουν συνήθη εί^ τού^ νέοι^ σοφιστά^, Τ οιουτοτρόπ ι^ ^ . ὶ οί τοὺ^ πολιτι-^
κούς νόμους διδασκόμενοι ^ριστιανοὶ έμεταχ^ιρίζοντο τ ά έλληνικά τ α ^ τ α έθιμα, ^ιαὶ οι^ τ ά θεατρα έκρίνονΤο,
πε^ὶ τοθ Τί^ νά γένγ^ Τυχὸν πρί^το^ έξ α ύ τ ^ ν , καὶ τά ^ δνομαζομένα^ κυλίστρα^ ίίκαμνον φορέμα τα έ^ω ἀ^ὸ
τὴ ν κοινην Τ^ν πολλών συνήθειαν έφύρουν. τ α ῦ τα δ έ π ά ν τα προστάζει ό παρὡν Κανο^ν νά μ ^ κάμνουσιν, ο ι ^
ὅτα ν άρχινοῦν νά μανθάνουν Τού^ νόμους, ο^τε ὅταν ενρισκωνται εις τὸ μέσον τ ἦ ς μαθήσεω ν, οί^τε ὅταν φθά-^
σουν εις τὸ τέλο^ α ύ τ ^ . ^οποιο^ δέ ει^ τὸ έ ^ ς τοῦτο ^θ ελ ε κά μ ει, νά άφορί^εΤαι.

Μ ὴ ἐξἐστω ορθόδοξον άνδρα αἱρετ^κῆ σ υνάπτεσθ^.ι γ υ ν α ικ ὶ, μ ή τ ε μ ὴ ν α ἱρ ετ ικ ῶ ἀ νδρὶ γυ^ ^ ^

να ῖκ ^ ορθόδοξον συζεύγνυσθαι, ἀλλ^ εἰ κ α ὶ φα νείη τ ι τοιοῦτον ὑπ ό τιν ο ς τ ῶ ν ἁ π ά ν τ ω ν γιν ό μ εν ο ν, ἄκυρον
τὸ ν γ ά μ ο ν ὴ γεισ θαι, κ α ὶ τὸ άθ^σμον δ ια λύεσ θα ι συνοικέσιον, οὐ γ ὰ ρ χ ρ ὴ τ ὰ ἄ μ ικ τ α μ ιγ νί^ να ι, ούδὲ τῶ
π ροβ άτω τὸν λύκον σ υμπλέκεσ θαι, ^ α ὶ τ ῆ το ῦ Χ ρ ισ τοῦ μερίδι τὸ ν τ ῶ ν ἁ μ α ρ τ ω λ ῶ ν κ λ ῆ ^ ο ν. Ε ἰ δὲ π ^ -
ρα β ῆ τ ι ς τ ὰ π α ρ ' ὴ μ ῶ ν ὁρισθέντα, ἀφοριζέσθω. Ε ἰ δέ τ ιν ε ς ἔ τ ι ἐν τ ῆ ἀ π ισ τ ία τ υ γ χ ά ν ο ν τ α ς , κ α ὶ οὕπω τ ῆ
τ ῶ ν ὀρθοδοξων ἐγ κ α τα λ α γ έν τες π ο ίμ ν η , ἀ λ λ ή λ ο ^ γ ά μ ω ν ο μ ίμ ω ὴ ρ μ ό σ θ η σ α ν , Ε ἶτα , ὁ μ ὲ ν , τ ὸ κ ^ λ ὸ ν ἐκλε-
^ά μ ενος, τ ῶ φ ω τὶ τ ῆ ς ἀ λ η θεία ς προσέδραμεν. Ὄ δὲ, ὺπὸ τοῦ τ ῆ ς π λ ά ν η ς κ α τ ε σ χ έ θ η δεσ μο ῦ, μ ὴ πρὸς τ ὰ ς
θείας ἀ τενίσ α ι ἀ κ τῖνα ς έλόμενον (εὐδοκει δὲ τ ῶ π ισ τ ῶ ὴ ἄ π ισ τ ο ς συνοικεἰν, ἤ τ ὸ ἔμ π ^ .λ ιν ὁ ά π ισ τ ο ς τ ῆ
χω ριζέσθω σαν, κ α τ ὰ τὸν θεῖον Ἀ π ό σ ^ ο λ ο ν . σ ὴ γ ία σ τ ^ ,ι γ ὰ ρ ὁ ά π ισ τ ο ς ἀ ν ὴ ρ ἐν τ ῆ γ υ ν α ^κ ὶ, καὶ
ἡ γ ία σ τ α ι ὴ ά π ισ το ς γυ ν ὴ ἐν τ ῶ ἀνδρί.^ ^ά. Κ ορινθ. ζ^. .^ 4
ρ μ η ν ^ ί

Διορἰζει ό παρων Κανων, ^τι δέν εἶναι συγκεχω ρημένον νά παίρνε ορθόδοξο^ άνδρα^ α ίρ ετικη ν γυναῖ^.α, ^
γ^ναῖκα όρθόδοξο^ αίρετικὸν άνδρα. Ι^ἰ δέ καὶ τοί^το ^θελ^ε ^ιάμ^ Τινάς, νά ^ναι ὸ γά μ ο ς ά^.υρ^ς, ^ α ὶ τὸ παρά-
.
νομον αύτὸ νά χωρίζεται συνοικέσιον Διότι δέν πρέπει νά ένω νεται π ο τ έ ὸ λύκο^ μ έ τὸ πρόβατο^, καὶ ὸ κλ^-
ρος τ ^ ν άμαρτω λ^ν καὶ αιρετικών μ έ την μεοιδα τοί^ ^ρι^τοί^, καὶ τι^ν όρθοδόξων. ^Ο^οιο^ δ έ ν^θελε παραβ^
3 ο
τὸν παρόντα Κανόνα, νά άφορίζεται ( ). Ἐ άν έ καὶ τ ά δύω μέρη ά π ισ τ α ^ντα , έν .τ^ α π ισ τ ία καὶ ὸμοθρ^σ^εί^,.

(^) Δι^ ^ και ὁ θείος Χρυί^ύστομος οί^τω λέγεις ^Ἐδίδαξεν
ἄπαξ ή γυνη (δηλ. τὸν Ἀδὰμ είς τον Παράδεισον) καὶ πάντα
.
κατέστρεψε διὰ τοῦτο, φησὶ, μη διδασκίτω. Καὶ πά^ιν. Τοσοῦ-
τον γὰρ αυτην σιγηρὰν εἶναι δει, φησὶν, ι^. μη μύνον περὶ ^ιω-
τικῶν, ἀλλὰ μήτε περὶ πνευματικῶν φθέγγεσαι ἐν ^κκλησ ί^
τουτο κύσ^.ος. τοῦτο αίδύ^ς. τουτο μαλλον αύ^^ν τί^ν ἱματίων
. ^.
κοσμῆοαι δύναται.^ (λύγ. θ^. της ά. πρὸς Τιμἐθ. οελ ^ ε τοῦ
δ^. τέμ.)
(^) Κυλίστρα κατὰ τὸν Εαλσαμῶνα μαίνεται νὰ ἦτο μία
κατασκευή, την ύποίαν έκαμναν οἱ διδάσκοντες τοὸς νύμους,
ταν^ έδιαφέροντο ποιος ἀπὸ α^τους νὰ πάρω τὸν τάδε μαθητήν,
καὶ ποιος τὸν τάδε. Κυλιύμενα γὰρ υπ^ αύτῶν είς την κατα-
σκευήν ταύτην κ^ποιά τινα, ἄν κατὰ τύχην ^ ιπ το ν είς τὸ τάδε
μέρος, ἦτο σημάδι, δτι ύ δείνα διδάσκαλος νὰ πάρω τὸν δεινα
μαθητήν. Καὶ καθολικές εἰπε^ν, ή Κυλίστρα ήτον ^σὰν ή κα-
τασκευη τῶν λαχνῶν.
(.^) ^Δς φοβηθοῦν το ^πιτί^.ιον της παρούσης Συνὁδου οἱ
χιεριις ύπου εύρίσκονται ^.ίς τὰς ἐ^αρχίας τ ^ νησίων, ^αὶ δλ^ν
έκείνων των τύπων. εἰς τούς οποίους εύρίσκονται Δατινοι, ^ ὶ
Ιιατ^ ουδένα τρύπον ἄς μη συγχο^ροῦν νὰ παίρνω Δατῖνος ύρθέ-
1
δοξον γυναὶκα, ^ Αατινἰς γυνη ὀρθύδοξον άνδρα. Ιοία γὰρ ^ιοι-
νωνία ^.πορεῖ νὰ γένη του ύρθοδύξου μέρους μιτὰ του αἰριτι-
κοῦ , ^χι καὶ καθ^ οἱονδήτινα τρύπον φθάσουν ανευ τῆς ειδήσεων
των νὰ συζευχθοῦν τοιοῦτοι γάμοι παράνομοι, ἄς τους χωρίζουν
παρευθυς, κατὰ τον Κανύνα τοῦτον, ^ξ^ μύνον ἄν ^απτισθ^
ύρθοδύξως τὸ λατινοφρονοῦν πρύσωπον. ^ ι δέ έν τω αἱρέσει των.
Δατίνων εύρέθησαν ἀπ^ ἀρχης καὶ τὰ δύω μέρη, ύρθοδοξή^
δέ τὸ εν μέρος μετὰ ταῦτα, τὰ παιδία των πρέπει νὰ γίνωντ^
δλα ύρθύδοξα, κατὰ τους πολιτικους ^ύμους^ ορα καὶ την ύ ^ -
σημείωσιν. του ιδ^. της δ^.
 ΤΠΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ τ ο ν συνεζευγμέ^.α, έ π ε ιτ α τὸ μ^ν ὅνα μέρος ἐπίστευσεν είς τὅ,, ^ριστὸν, τ^, ^ ^ ο ^μεινεν είς τὸ σκότος τ^ς
ἀ π ισ τ ία ς. εί μέν τὸ ἄ πισ τον μέρος εὐ χα ρ ισ τεῖτα , νἀ σ υ γ κ α τ ο ,^ τὸ πιστί,ν^ ^ς ^ χω ρ ίζετα ι, καθὡς ^ ε ι ο
Παύλος ^ς, ἀ λ λ α δὴ κα ί ὁ θ'. τοῦ βασιλείου. ί^να μὲν, ἐπ ειδἠ ἠ γία σ τα ι ὁ άπιστος ἀνὴρ συγκατοικῶν μ ε τὴν π ι.
σ τὴ ν γυναῖκ^ι, καί ἠγίαστκι^ ἠ ἄ π ισ το ς γυνὴ, σι,γκατ.,ικο.^α ^ τὸν ,^ ισ τ^ ^νδ.,α, ^ α ί ^ ο δ ια τ ί ^ ς
ἐκ τῆ ς το ια ύ τη ς συγκατοικήσεω ς ὁδηγηθῆ καί τὅ ἄ ^λο π ^ ς τὴ., ε ύ σ ^ ι α ^ οἶ^ας^ ^ , α ι ^ ^ ι -
φέρει ὁ ἴδιος Παῦλος, ε ἰ τὸν ἄνδρκ σώ σεις^ κ α ί τ ί οἶδας, ἄνε^,, ε ίτ ὴ ν γ ^ α ϊκ α σώσεις Κ^,ρινθ^
^ ο ρ α κα ί τὸν ιδ '. τ ῆ ς δ .
Κ Α Ν Ω Ν ο ,^ ,

1 ο^ ζω οποιοῦ Σ τα υ ρ ο ῦ δείξ α ντο ς ή μ ϊν τ ὸ Σ ω τή ρ ιο ^, π^.σαν σ πουδήν ήμ^ίς τιθέναι χ ρ ή , τοῦ τ ιμ ή ν τ ή ν

ἁ ξ ία ν ά π ο δ ιδ ό να ι, τ ῶ δ ι' ου σ εσ ώ σ μ εθ α το ῦ π α λ α ιο ῦ π α ρ α π τ ώ μ α τ α . -Οθ^ν κοιὶ νῶ , ^ςαί λ ό γ ω , κα ί α ί-
σ θή σ ει τ ή ν π ρο σ κ ὐ νη σ ιν α ὐ τ ῶ ά π ο νέμ ο ντες, το ὐ ς ἐν τ ῶ ^δάφει τ ι ^ Σ ταυοοῦ τύπους ὺπό τινυ,ν κ α τα σ κ ευα -
ζο μ έν ο υ ς ἐξα φ α νίζεσ θ α ι, π α ν τ ο ίω ς π ροσ τά σ σ ομεν, ὡ ς ὰ ν μ ή τ ῆ τυ.,ν βαοιζόντω ν κ α τ α π α τ ή σ ε ι τ ὸ τ ῆ ^ νί.
κ η ς ή μ ϊν τρ ό π α ιο ν ἐξυβρίζοιτο. Τ οὺ ς ο 'ν ά π ὸ το ῦ ν^ν τοῦ Σ τα υροῦ τὐπσν ^πί ἐ δ ά φ ^ κα τα σ κ ευ ά ζο ντα ς,
ὁρίζομεν ἁφορίζεσ θαι.
^ ρ μ ^ ν ε ί ο ι .

^ ιὰ μέσου τοῦ ζωοποιοῦ σταυροί ἐσώθημεν ^ καί τῆς δουλείας τῆς ἀμαρτίας ἠλευθερώθημεν^ ὅι^εν π ^έπε.
φλέγει ὁ παρὼ ν Κανὼν^ νὰ σπουδάζωμεν είς τὸ νἀ ἀποδίδω μεν είς αὐτὸν τὴνπρέπουσαν τιμὴ ν καί π^σκὐνησιν,
κ α ί μ ὲ τὸν νο^ν, ἐνθουμούμενοι ὅσων ἀ γαθῶ ν δ ι' αὐτοῦ ἐτύχομ εν. καί μ έ τὸν λόγον, δίηγοόμε^,οι τα^,τα είς τοὺς
ἄ λλους, κα ί εὐχαριστοῦντες τι^ ἐν αὐτι^ σταυρωθἐντι ^ριστι^, καί μ ὲ τἠν αἴσθησιν, άσπαζόμενοι καί τιμ ῶ ντες,
ὅπου αὐτὸ^ βλέπ ο μ εν. 'Ι^πειδὴ δ ὲ μερικοί ἀ πλοὐστεροι σημαδεύοι,σι π αντα χο^ τὸν τύπον το ^ τιμ ίο υ τοὐτου ^ τ α ι,.
ροῦ. ^ω ς καί είς τὸ έδαφος τῆ ς γ ῆ ς, δ ιἀ εὐλάβειαν τ ά χ α , καί διὰ νὰ κάμουσι περισσοτέραν τιμὴν είς αὐτὸν, δ ιά
τοῦτο π ροσ τά ζει ἠ σύνοδος, ὅπου εὐρεθ^ τύπος ^ταυροῦ κ α τὰ γῆς τυπωμένος, νὰ ἐςαλείφεται καί νἀ χ α ^ τ α ι ,
δ ιὰ νἀ μ ὴ κ α τ α π α τ ῆ τ α ι, καί ἀκολούθως ἀ τ ιμ ά ζ ε τ α ι άπὸ τοὺς π ερ ιπ α τώ ντα ς τὸ νικητικὸν τῆς σωτηρίας μας τρό-
παιον -ο σ ο ι δ ὲ είς τὸ έξῆς ἤθελαν κατασκευάσω τύπον ^ταυροῦ είς τὸ έδαφος, ἄς ἀφορίζωνται.

Κ Α Ν Ω Ν

''Ο τ ι οὐ δ^ῖ ἐν τοτς Κ υ ρ ια κ ο ϊς, ἤ ἐν τ α ϊς 'Ε κ κ λ η σ ία ις , τ ὰ ς λ εγομ ένα ς ἁ γ ά π α ς π ο ιε ^ , κ α ί ἔνδον ^ν τ ῶ

ο ἶκ ω ἐσ θίειν, κ α ὶ ἁ κ ο ὐ β ιτα σ τρ ω ννὐ ειν. Ο ί δὲ το ῦ το π ο ι^ ίν τ ο λ μ ῶ ν τ ε ς, ἤ π αυ ο ά σ θω σ αν, ἤ άφοριζέσθωσαν.

1
( ) Κοντὰ είς τὰ ^προσθεν ρηθησύμενα λέγει περὶ τοῦ Σταυ- Ταῦτα δνύματα, διὰ νὰ μη ἀμαρτά-^ωμεν ^αρέως ^εβη^οῦντις τὰ
ροῦ ο Θειος Χρυσύστομος, ἀντὶ μαχαίρας, έπὶ κείνης κρεμάσω- ^για. ^ορα καὶ είς τὰς υποσημειώσεις του ^ ^ σ ι^ ε ίου,
^..
μεν (τὸν σταυρὸν δηλ.^. ἀντὶ μοχλοῦ έπὶ θύρας διαγράψωμεν, καὶ Τ^ν ύποσν τοῦ ξη^. της παρούσης ^. ς
ἀντὶ τείχους τ^ οἰκί^ί περ.βά^ὶωμεν (σελ. 88
^. του ε^. τύμου)^ (^) Ἀ πὸ τον διορισμὸν τοῦ παρύντος Κανύνος ἄς μάθ^ ὀ Αί..
οθεν καὶ οἱ τωρινοὶ Χριστ^ανοὶ δλοι μικροὶ καὶ μεγάλοι, άνδρες κερως πάπας τῆς Ρώμης πύσον. ἀντί^ριστα ποιε^, νὰ Τυπώνω
τε καὶ γυναίκες, νέοι καὶ γέροντες, ἀντὶ διὰ κάθε άλλο ἄρμα ^ρι^ κάτω είς τον πύδα του τὸν ^ωοποιὸν ^ τ α ^ ν , καἰ νὰ τον δίδν^
λακτικὸν. πρέπει νὰ βαστάζουν Σται^ὸν έπάνω τους, κρεμών- είς τους προσερχομένους νὰ τὸν ἀσπάζωνται^ διατί μέ τὸν τρύ-
.
Τες αύτὸν έπὶ Τού τραχήλου, ^ ξύλινον. ^ χρυσοῦν ^ ἀργυροῦν, πον τοῦτον καταπατεῖ τὸ νικητικὸν της σωτηρία μας τρύ^ιαιον, ς
^ χάλκινον, καθώς έσυνείθιζον νὰ τον βαστάζουν είς τον τρά- το ὁποιον οχι μύνον οἱ ὀρθέδοξοι ^ασιλεις έ^ύρουν είς την κε-
χηλον καὶ οἱ παλαιοὶ χριστιανοί. γὰρ άγιος ^ορέστης, ό εἱς φαλ^ν έπάνω, καὶ ύπέρ τὰ ^ασιλικὰ διαδήματα είς ^ύτὸ ἐσε-
έκ τῶν πέντε μαρτύρων, ^ταυρὸν χρυσοῦν ^ορών είς τον λαι- μνύνοντο, ἀλλὰ καὶ αύτοὶ οἱ πέσαν τήν τῶν ^Αγίων .αρο^κύνησιν
^ ν του, ἐκ τούτου έγνο^ίσθη οτι εἶναι χριστιανὸς άπὸ τους ἀπο^άλλοντες Καλ^ῖνοι^ ί^χουσιν ομως αυτο είς τους ναούς των,
^Ι^λληνας' και ὁ Ταυρομενείας Παγκράτιος έδιδεν ενα κέδρινον έν τύπι^ ί^ψηλ^ρ, καὶ μέ σέβας αύτὸ προσκυνοῦν. Τί λέγω οἱ ^α-
Σταυρὸν είς κάθε ένα ὁποῦ έ^άπτιζε, διὰ νὰ τον ^αστάζν^ έπἀ- σιλεῖς καὶ οἱ Καλβ.νοι; καὶ αυτοὶ οἱ Του^κο', ἐπι ^ίαυρικίου
νω του. Δέγει δέ δ ίίγιος ^Ιελέτ.ος ὁ ὁμολογητης έν τω περ^ αίχμαλωτισθέντες. εἶ^ον ^ταυρὸν έγκε^α^αγμἐνον έπάνω είς τὸ
τών ^Πθῶν τών νταλών λύγιζε ὅτι οἱ Δατινοι εἶχον συνήθειαν μέτωπον, καθως διηγο^ντα. δ,τε Θεοφάνης κα. Σιμοκάτης (^ιβλ.
νὰ χαράττουν είς τὸ έδαφος Σταυρον καὶ νὰ τὸν ἀσπάζωνται, , κ^φ ι^.),ἐρωτηθέντες δέ διὰτί τοῦτον εἶχον; ἀπεκρίθησαν ^Τι,
έπειτα δέ νὰ τον πατούν. ^Πμεῖς ομ ως οχι μύνον τοῦτο δέν πρέ- έπειδή ποτε ακολούθησε θανατικὸν είς Ταν ^ώραν αύτ^ν, ο^
πει τελείως νὰ κάμνωμεν, άλλὰ καὶ τὸν Σταυρὸν, ὀποῦ εἶναι τυ- Χρ'.στιανοὶ τους ἐσυμ^ού^ευσαν νὰ ^αραχθοῦν μέ τον Σταυρὸν,
πωμένος είς βιβλία, α καὶ είς έπιστολὰς καὶ^'γράμματα πρέπει νὰ τὸ ὁποῖον ποιήσαντες έτυχον τ^ς ύγεί^ς, ^ιαὶ ἀπὸ τδτε έσυνή-
τὸν τιμώμεν, ὀμοῦ καὶ τὰ θεία ὀνύματα του Χριστοῦ, καὶ τῆς θησαν νὰ σταυρετυποῦνται. Π ^ὶ του Σταυροῦ λέγει έ Θεολόγος
Παναγίας, ^ τών άγίων, ὁποῦ εἶναι είς Τὰς έπιστολὰς γεγραμ- Γρηγύριος κατὰ Ἱουλιανοῦ. ε ^ π ὶ τὸν ^ταυρὸν κατ^εύγει, καἰ
μένα, μα μεταχειριζύμενοι τὰς έπιστολὰς ταύτας και Τὰ γρέμ- το παλαιὸν φάρμακον, καὶ τούτ^ σημειοῦται κατὰ Τών φέ^ων,
μαΤα είς ἀτίμους ύπηρεσίας, ἀλλὰ α νὰ τὰ καίωμεν, ^ νὰ τὰ και ^οηθ^ν ποιεῖται τον διωκύμενον. (καὶ τὰ έξης φρικωδέστερα^
ρίχνωμεν είς τύπον ἀπάτητον, σχίζοντες ἀπὸ αυτὰ τὰ άγια ^σχυσεν ή σ^ραγίς^ αττώνται οἰ δαίμονες, λύονται οἱ φδ^οι.^
Π ^ΔΑ ΑΙο.^ θ 3
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ρ μ η ν ^ ί α.

^ο παρο^ν ί^ανων, ^ύτολεξεἰ ν.ή. έσΤὶ έ^ ο δ ικ εία Συνόδου, δΤΤις έμ π ο δ ίζ ει νά μ ή κάμνουν άγάπα^
(^Τοι συμπύσ^ τά έξ ά γ ά π ^ γινόμενα, ^ ἰ ε^ς ά γά π ^ ν, κο^ὶ ^νωσιν Το^ς σ υνεσθίονΤ ^φ έρο^Τ α)^έσα εις Τά ^ υ -
ριακά, ^τοι εί^ Τά^ έ ^ λ ε ^ οί ^ρισΤιανοὶ. μ ή τ ^ νά σΤρωνουσι σΤρωμοιΤ^ μ α λ ^ ά κ ^ ὶ ύψ ^λά ει^ αύΤάς, τά
ὸποῖα ονομάζει άκούβιΤ^ ^ιέ λέξι^ λαΤινι^ιήν, άπὸ^Τοθ ά^ού^ιβω, ^ άπὸ Το^ ά^ιουμβίζω. ὸποθ σημ αίνει λατινι^
κύ^ς Τὸ άναπίπΤω, ^ ὶ κάθη^ιαι εί^ Τή^ Τ ράπε^ν^ δι^Τὶ ^ιόΤά καθήμενοι οί ^ρ ισ .ια ν ο ὶ έΤρωγαν ( ^) , ^οσο^ δ^
^ ε λ α ν Τολμήσουν νά κάμουν ΤοθΤο, ^ νά π^ύου^, ^ νά άφορίζωνΤαι. δ ρ έ π ε ι νά πρ^σημ ει^σω μ εν, ^Τι ὸ
σαμων, Κυρια^ιά ^έν θέλει νά έννο^ἱ έδ ό ὁ Κ α ν^ν, ^ιάθε Τόπον άφιερωμέν^ν Τῶ Κυρίω, καὶ Τὸν ^άρθηκα δηλ.
1
καὶ Υρόναον. εκ κ λ η σ ία ν δέ, Τὸν καθ^ ^ύΤὁ ^ σ ό ^ ^Οθεν κ^ιὶ Τὁ μόριον, δέν δέχεΤο^ι νά ^ναι έφερμώνευΤικὸν,
λ έγ ει ὁ ^ ω ν ^ ς , ά λλά διαζευΤι^ιὸν, ι^σΤε ὁ^οθ ^ Τ ' ^ιύΤὸν, δχι μόνον μέσ^ε εἰ^ Τά^ έκκλώσίο^, άλλ^ ουδέ ^
τοὺ^ ^άρθηκα^ Τῶν έκ κ λ η σ ή ν δέν πρέπει νά Τρωγονν Τινές.

^ υ μ φ ω ν ί α^

^Π^.ρο^,οιως δέ κο^ὶ ὸ μθ^. Τώ^ έ^ Καρ^αγ. έμ πο δ ίζει επ ισ κ ό π ο υ ς καὶ Κληρικού^, καἰ λαϊκούς είς τά^ ἐκ^
κλησία^ νά μη κάμνουν συμπόσια, έξω μόνον, άν κ α τά άνά γκη ν ξένοι Τινέ^ διαβαίνονΤε^ φ κ γω σ ι. ^η μείω σ α ι δέ,
^ τ ι άν κ^ὶ είς Τάς έ^κλησικ^ ἐ μ π ο '^ ο ι^ οί Κανόνες οὕτοι Τὸ νά γίνω νΤαι ά γ ά π κ ι, δέν ἐμ ποδίζουσ ιν ὅμω^ κ^ἰ
τὸ νά γίνωνται είς Τού, κοινούς οῖ^εους. ^οθεν ὸ μέν κζ^. Τ^ς αύΤώ^ Α αοδικ. προστάζει νά μ ή παίονουν διά
χνιαν μερίδιά Τινα φαγηΤῶν οί Ἱερωμένοι ^ ὶ λα ίκοἰ, ὅΤαν καλῶνΤαι εἰ^ τά ς το ια ύ τα ς ά γ ά π α ^ . ^Ο δ έ ιά , τ ^
έν Γάγγρ. ά ν ^ρ ια Τ ἱζΕ ι ἐ^ιίνους όποθ καΤαφρονο^σι Τούς κάμνοντας τ ά ς τοιαύτας ά γ ά π α ^ (έ^ω Τ ^ έκ^.λησίας
δη λ.) καἰ διά Τιμ^ν Το.^ Κυρίου συγκκλοῦνΤας Τούς άδελφούς, καὶ ἐξευτελί^ονΤας Τὸ γινόμενον, δέν θέλουσι νά
ύπάγουν εις αύΤά^ ^ο δὲ ο ^ . παρούσης ς'^. άφορίζει ἐκείνονς όπο'.^ πω λοῦσι κρασὶ και β ρ ω μ α τα , ^ ά λλα ε^ η
μέσα είς Τούς ἰερού^ περιβόλου^. ^ ὶλ λ ά καὶ ὸ ^ζ'. ο^ύΤώ^, Κληρικούς μέν καθαιρεῖ, λα^ίκ^ύ^ δ έ άφ^ρίζει, Τού^ κο.
νεόονΤα^ μέσα είς Του^ ίερού^ τόπους. δ έ πή- Τώ^ οιόΤώς, Κληρικούς μέν καθαιρεῖ, λα.^κού^ δ έ άφορί^ει, Τού^
ἐ^ιβά^οντα^ κΤώνο^ ε ^ ίερὸν ε^ μή ἐξ άνάγκη^ ^εγάλη^.ι^ ^Ορα κ α ι Τήν ύποσ^μείω σιν το^ πγ^. τώ^ ι δ ί ^
ΤαύΤη^

Τοὺς ἐπὶ τ ῶ ψ^.λλειν ἐν τ ^ ῖς ε κ κ λ η σ ία ς πο^ρ^γινομένους, βουλόμεθοι, μ ή τ ε βο ^ις ἀ τ ά κ τ ο ις κεχρῆ^

σθα ι, κ^ιὶ τ ὴ ν φύσιν πρὸς κ ρ ^ υ γ ὴ ν ἐκβιά ζεσ θ^ι, μ ή τ ε τ ι ἐπ ιλ έ γ ειν τ ῶ ν μ ὴ ἐ κ κ λ η σ ία ἀ ρ μ ο δ ίω ν τ ε κοιὶ οἰ-

ταῦτα λέγει διὰ τον παραβάτην Ἱουλιανὸν, ^στις, οταν ευρι-
σ^ιύμινος μέ τους μάγους, καὶ οἱ δαίμονες έσυνάχθησαν, ^καμε
τ^ν ^ταυρύν του, καὶ παρευθυς οἰ δαίμονες ἐσκορπίσθησαν^ καὶ
αύτος ήλευθερι^θη άπο τον φύβον. ^ο δέ ^ροσύστομος ύμιλ. νδ^.
εἰς τ^ν ^ἱΙατθ. λέγει, ^ στέφανον, ο^τωπεριφέρομεν τὸν Σταυ-
ρ^ν του ^ριστοῦ. και γὰρ πάντα δι^ α^του τελειται τὰ καθ.
^εας, κἄν τραφῆναι την μυστικην ἐ^ιείνην τροφήν, κἄν χειροτο-
νηθῆναι, κ^ν έτιοῦν ετερον ποιησαι, πανταχοῦ τοῦτο της νίκης
^ ν παρίσταται σύ^εβολον.^
1
( ) ^Π συνήθεια του νὰ κάμνουν άγάπας έν τ^ ^κκλησί^ οἰ
χριστιανοὶ άρχισεν ἀπὸ τους Ἀποστολικους χρύνους, ο^τινες,
κατὰ τ^ν Κυριακην μάλιστα, ^ταν εμελλον νὰ μεταλάβουν^ ^φε-
ρον είς τ^ν εκκλησίαν άρτον, καὶ οἶνον οἱ πλουσιότεροι, καἰ
μετὰ την μετάληψιν τ^ν θείων ^Ιυστυρίων, καθως λέγει ο
ναρας, καὶ ^ρυσόστομ. δμιλ. κ ^ . της α^, Κορινθ. ἐπροσκάλουν
Το^Ις πτω^οτέρους και έκάθηντο δλοι καὶ ^τριογαν. .Ι^ειδη ομως
οι Κορίνθ.οι ἐχάλασαν την τάξιν αύτην, καὶ καθ^ ^νας ά^ὸ
πλονσιωτέρο-,^ς έτρωγε μονος το έδικὁν του φαγητὸν, κ^ὶ εί^ τς^^
π τ ω ^ ς δέν έδιδεν,ωστε ὁποῦ ἐντεῦθεν συνέβα^νεν, άλλος μέννὰ
πειν^, ^ πτω^ὸς δηλ., άλλος δέ νὰ μεθύ'^, ο πλούσιος δηλ,^ δήὰ
τοῦτοδΘεῖος Παῦλος,έν τ ^ ιά. κεφ. της ά. ^ρὸς Κορήνθ. έλέγχει
αὁτους καἰ διατὶ καταφρονούσα μέ τοῦτο ὁποῦ κάμνουσι την
κλησίαν του Θεοῦ, καὶ διατὶ καταισχύνουσι, καὶ έντροπιάζουσή
τρὁπον τινὰ τους πτω^ους, ὀ^οῦ δέν ^χουσι νὰ φάγουν ^ί^ τὰ
τοιαῦτα κοινὰ συμπέσια. ταῦτα δέ τὰ λὁγια του Ἀποσεὁλου
).
προτιθεὶς ὁ ^Ιέγας Βασίλειος (ἐν τοής κατ^ ἐπιτομην ^ ο ις ἐξ
αυτῶν συμπεραίνει, οτι τύν κοινὸν δ^ιπνον δέν πρέπει νὰ ἐσθί^
τινὰς μέσα είς την ^Ι^κκλησίαν. Συμφῶνως δηλ. μέ τον κή. ^ης
ἐν Δαοδικί^ καὶ τὸν οδ^. τοῦτον της Κανονα. Σημείωσαι ί^τι
τὸ κυριακον Δ^ιπνον, ὀπού λέγει ύ ίέαῦλος, ἀναφέρων τὰ κοινέ
1
ταῦτα δειπνα τῶν Κορινθίων, ο μέν ^^γας ^ασίλειος ένύησεν
ἀντὶ του θείου Διίπνου τῶν μυστηρίων (αυτδθι) και ὁ μή. τ^ς
έν Καρθαγέν.^ Κανιών. ^Ο δέ Χρυσόστομος ἐνὁησεν άντὶ του κοι-
νου εἰς δλους, καὶ κατὰ μίμησιν τού Κυρίου γινομένου, οστις είς
δλους του τους μαθητὰς, παρ^διδε τὰ μυστήρια, χωρἰς ἐξαίρεοίν
τινος. ^Ορα και Ευστράτιον τον Ἀργέντην περὶ του κυριακοῦ
1^.
Δείπνου σελ. . ί Τὰ δέ κυριακὰ οποῦ άν^φ^ριι ὁ παρῶν Κα-
νῶν οὶ^τως ῶνομάζοντο, διατὶ ῶς ἐπὶ τ^ πλ^στον κατὰ τὰς Κυ-
ριακὰς έΤελεῖτο έν αυτοῖς η θεία λειτουργία, δέ Ευσέβιος είς
τους ἐπαίνους τού Κωνσταντίνου ^ 'ρἰ τ ^ Κυρι^κῶν λέγει, δτι
οί^το^ς ῶνομάσθησαν ἀπὸ του Κυρίου, είς τ^,ν οποίον ἀφιερόνοντο.
^Ἱερὰ τ ^ ν η ένὶ τῶ πάντων βασιλεή τῶ δη κ^ὶ τῶν ^λων
Δεσπότη καθιερῶσθαι^ ενθεν καὶ της του Δ.σπότου πρ^^σηγορίας
ήξίωται Τὰ καθιερωμένα, ούκ ἐξ άνθρ^Τ^ων τυχὁντα της έπι-
κλήσεως^ ἐξ αὀτοῦ δέ του τῶν ολο^ν Κυρίου, ^αρ^ δ καὶ Κυρια-
κῶν ήξίωνται τῶν έπο^νυμιῶνί^. Σημείωσα^ δέ ^τι αἱ ἀγάπαι
αύται, καὶ τὰ κοινὰ ταῦτα συμπ^σήα, άλλα μέν ῶνομάζοντο
Γενεθλια^ὰ^ τὰ είς τὰς μνήμας τῶν μαρτύρων γινόμενα, άλ^α
δέ, Γαμικὰ, τὰ είς τους νυμφίους γάμους τελούμενα, καὶ ά^λα,
^πι^ήδεια, τὰ γινύμενα είς τους ἐνταφιασμους τῶν νεκρῶν (σελ-
8 . του ^ιβλ. περὶ Ἀνεξιθρησκείας).
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

κείων^ ά λ λ α μ ε τ ὰ π ο λ λ ῆ ς π ρ ο σ ο χῆ ς, κ α ὶ κα τα ν ύ ξ εω ν τ ὰ ς το ια ύ τ α ς ψ α λμ ω δ ία ς προσάγειν τ ῶ τῶ ν κρυ^

π τ ῶ ν ἐφρρω Θ εῶ . σ Ε ὐλ σ .βεῖς γ ὰ ρ ἔσεσθαι τοὺν υἱοὑς Ἱ σ ρ α ὴ λ ^ Λ ε υ ι τ . ι έ ^ ( ^ τὸ ὶερ ὸ ν ἐδίδαξε λόγιΩν.

^ ρ μ η ν ε ί α.

έν τ α ῖς ἐκκλησ ἴπις γινωμένη ψ α λμ ω δία , παρακάλεσές ἐ^τι ^ρὸ^ τὀν Θ ^ δ^ἀ ^ εξιλεωθώ ειν τ ^ ἀ μ ^ ρ -
τ ίκ ς μ α ς. ό π ο ιο ς δ έ π α ρ α κ α λ εῖ καὶ δ έ ε τ α ι, πρέπει νά έ χ ^ ^θος τκπεινὸν καὶ κατανενυγμένον^ τ^ δ^ ν^
γ ά ζ ^ τινά ν, δν^λοῖ ^θον θρασύ καὶ άνευλαβές. ^ιά τουτο προστάζει ὸ παρων Κανο^ν, δ τι οί ψ ά λ λ ο ν τ^ ^ ^
εκ κλησ ία ς νά μ'^ βιάζουν τη ν φύσιν τω ν εις τὸ νά φωνάζουν δ υνα τά , ά λλά μ ^ τ^νὰ ^ ἐ γ ^ άνάρμο^το^
εις την ^κκλΥ^σίαν. Π οῖα δ έ εἶναι τ ά άνάρμοστα εις τήν ^κκλ.η σ ία ν - αποκρίνεται ὸ ^ρμηνεύς ^ ω ν α ^ ς , ^τΙ
ναι Τά γυνα ικοπ ρ επ ή μ έ λ η , κ α ι Τά μινυρίσματα, (ταύτὸν ειπε^ίν τ ά πολλά τερερισματα, και ή ύπερβολικ^ τ ^
μ ε λ ω δ ιω ν π ο ικ ιλ ία , ἡ ὸποία κλίνει ειν πορνικά ά σ μ α τα ) τα θ τα οὕν π άντα προστά,^ι ὸ παρο^ν Κανο^ν νἀ λείψο^ν
ά πὸ Τήν ^κ Α ^ η σ ία ν , κ α ὶ οἰ ψάλλ.οντεν νά προσφέρουν τά ς ψαλμωδίας μέ πολλών προσοχήν είν τ^ν Θεὸ^, ο ^
β λ έ π ε ι ειν τ ά απόκρυφα τή ν καρδίαν, δ η λ . εις τη ν νοερών έν καρδία γινομένην ψ^ιλμω^ίαν καὶ π ρ ο ^ χ ή ν μ ^
λον, Υ^ εις τά ν έξωτερι^ιάν κραυγάν. Α ιότι Τὸ ιε^ὸν λόγιον Τοί^ Αευ^τικο^ διδάσκει, νά ^ναι ε ύ λ α β ^ ^ ὸ ^ ^
Θεὸν οι ^ιοἱ ^Ισραηλ ( Ι ) .
^ευ μ φ ω νία ^

Α έγει δ έ καἰ ὁ προφήτην Δ α βἰδ, σ ψ ά λα τε σ υ ν ε τ ύ ^ το^το δέ τὸ ρητὸν έρμηνεύων δ ι^Ιέγαν ί^ σ ίλ ειο ν

(^ρ. κατ^ έ π ιτ ο μ , σ ο θ ^ λ έ γ τ ι. ή σύνεσιν το^ν λόγω ν τή ν άγίαν Γραφής παρομοιάζει μ έ την π ο ιό τη τα τ ^
γ η τ ω ν δποθ τρ ω γει τὸ σ τύ μ α . έπ ειδ ή κ α τ ά τὸν ^ ω β (κεφ. ιβ^. 11 .) . Αάρυγξ μέν σ^τα γεύεται^ νοιΤν δ έ ρ έμ α τα
διακρίνει. Ἀ νίσ ω ς λ ο ιπ ὸ ν ^ ψ ν χ ή τινον διακρίνω τή νδ ύ να μ ιν τοί^ κάθε λύγου, καθο^ν ^ γεί^σιν διακρίνει τή νπ ο ιύ -
τ η τ α κ ά θ ε φ α γη το ῦ , οὕτον πληρω νει τη ν ^α βιτική ν αύτήν εντολήν. ΙΙροσθέτει δέ ὸ ί^διον Βασίλειον (^ρ. ^ τ ^
έ π ιΤ . σ π ά ,) ^ τ ι όποιος δέν π η γ α ίν ει μ έ ἐπιθυμίαν νά ψάλλγ^ εις τήν εκ κ λ η σ ία ν , ή νά διορθωνεται. ή νά δ ι^ -
κ ετα ι. ^Εάν δ έ ^ν α ι ψ ά λ τα ι π ολλοὶ, λ έ γ ε ι (όρ. κατ^ έ π ιτ . τζ^,) ὸ αυτὸς, νά μετ^χει^ ίζω ν τα ι τά^ ψ α λ μ ω δ ία ν
μ έ έ^ημ ερία ν. καθ^ εβ δ ο μ ά δ α δ η λ α δ ή . δ έ τή ς έν ^α ο δ . ιέ. προστάζει νά μ η ^άλλ^ρ άλλος τινάς έν τή ^^κ-.
κλ.ησία, έξω ά πὸ τούν Κανονικού^, καὶ άπὸ διφθέρας ψάλλοντας ι^ά^λτας, ήτοι έ ξ ^ ἀπὸ τούν με.^-ά μ ε μ β ρ α ^ ν
^ ά λ λ η ς χα ρ τίνη ς ψ α λτική ^ ψάλ.λοντας. Ἀ λ λ ά καὶ ύ κ γ '. τήν αύτήν λ έ γ ε ι, νά μη φο^ο^ν ο ί ψ άλται ^ράριον
ὅ τα ν ψ ά λλω σ ι, Π ρέπει δέ άνάμεσα εις τούς ψαλμούν νά γίν ετα ι καὶ άνάγνωσιν προσευχη) κα τά τὸν ιζ^. τήν
οιύτής

( ί) Δ ι ^ καὶ ύ θειος Χρυσύστομος (ύμιλ. είς τὸ, εἶδον τον
1
Κ ^ιον καθήμενον έπὶ θρύνου,σελ.. ^θ. τύμ. ε^.) έμποδίζει πολλὰ
τὰς θυμελικὰς ψαλμο^δίας, τὰς ύρχήσεις των χειρονομούντων,
καὶ τὰς ἐκτεταμένας βοὰς, καὶ ἀτάκτους φωνάς. έρμηνεύων γὰρ
το ψαλμικὸν ἐκείνο, δουλεύσατε τῶ Κυρίιρ έν ^ύβιρ, σφοδρύτατα
μέν ἐλἐγχει ἐκείνους, ύποῦ άνα^ιατύνουσι μέ τὰ πνευματικὰ
σματα τὰ ἐξωτερικὰ τῶν θεάτρων σχήματα, καὶ θέσεις, καὶἀσή-
μους φωνὰς (ὁποια εἶναι καὶ τῶρα τὰ τερ^ίσματα, καὶ νενανί-
σματα καὶ τὰ άλλα άσημα λύγια), καὶ λέγει, δτι ταῦτα εἶναι
^δια, οχι των δοξολογούντων τον ^εον, ἀλλὰ τῶν παιζύντων,
και άνακατονύντων τὰ τῶν δαιμύνων παίγνια μέ τήν άγγελικήν
δο^ολογίαν^ διδάσκει δέ διὰ πολλῶν, οτι πρέπει μέ φύ^ον και
συντετριμμένην καρδίαν νὰ ἀναπέμπωμ^.ν τὰς δοξολογίας είς τον
^εὸν, ινα α^ται γένωνται εύπ^ύσδεκτοι, ^ς εὀῶδες θυμίαμα.
παινετὰ δέ τ^ ἀληθεί^ καὶ λύγου παντὸς άξια εἶναι καὶ έκεῖνα
ύποῦ λέγει ύ σ ο ^τα το ς Μελέτιος ύ Πηγας έν τ ^ γ^. περὶ χρι-
στιανισμοῦ, γράφων^ ^ ^ σ π ερ ούν το σεμνὸν καὶ σύμμετρον τής
μουσικης εύπρύσιτον διὰ τὸ ἀκμαιοτέρας κατασκευάζειν τὰς καρ-
δίας, ο^ον ἀνασπῶσαν τήν ψυχήν του σήματος. ^Αρμονία γὰρ
τῶ πνεύματι οἰκειύτατον, μέσην ^χουσα φύσιν, σ^ματύς τε πα-
χύτητος, καὶ πνεύματος ἀ^λύτητος. ^^τω πάλιν ύπέρμετρος
μουσι'κή, καὶ τ.^ ήδει παρὰ τὸ μέτρον ἐνασχολουμένη, ούχ ήδύ-
νει, ἀλλ^ έ^λύει . . . διὰ τοῦτο γὰρ καὶ ^ωνὰς μύνον τῶν ἀνθρι^-
πων άποδεχύμενοι έν τ.^ ^Εκκλησί^, ^ς φύσει ἐνυπαρχουσας ^ιαἰ
ἀπεριέργους, τὰ δι^ ύργάνων κρούματα καὶ ἐμπνεύματα ἀποδιο-
πομποῦσιν περιεργωδέστερα οἱ θειοι Πατέρες^ τὰ ὁποῖα ἀ^
γωνίζονται νὰ ἐμ^άσουν ^άλίν είς τήν ^Εκκλησίαν τ^
τωρινῶν μουσικῶν μέ τὰ ὀργανοειδη α^τῶν άσματα. Τὰ δέ τ ^
ρερίσματα καὶ νενανίσματα τὰ ψαλλύμενα, δέν φαίνονται νὰ
παλαιὰ, ἀλλὰ νεωτερικά^ καθ^ οτι είς τὰ έπιγρα^ύμενα τ^ ^α^
μασκην^ Ιωάννη, και τοῖς άλλοις παλαιοις μουσικούς πονήμα-
τα, δέν εύρέσκονται τοιαῦτα άσημα λύγια καἰ κρατήματα. ι^ί.-
νονται δέ νὰ άρχισαν ἀπὸ τὸν καιρὸν ^ωάννου του Κουκουέ-
λου. Ἀ λλὰ τὰ κρατ^Α.ατα ὁποῦ οἱ τωρινοὶ ψάλται ψάλλουσιν
ἐν ταις ἀγρυπνίαις, μέ τὸ νὰ ^ναι διπλ^. πολλάκις δέ καὶ τρ^-
πλα του κειμένου, ἀηδῆ τ^ ἀληθεί^ καὶ ὀχληρὰ γίνονται ^οντὰ
εις τούς εύλαβε^ς ἀκροατάς^ δί^ ^ παρακαλοῦμεν τούς κανονικούς
ψάλτας νὰ τὰ ψάλλουν σύντομα, διὰ νὰ .^ναι ἐντα^τῶ καὶ νο-
στιμῶτερα, καὶ διὰ νὰ μείν^ καὶ καιρὸς νὰ γίνεται ἀνάγνωσις,
καὶ οἱ Κανύνες νὰ ψάλλωνται ἀργύτερα, είς τὰ ύποῖα στέκεται
δλος ὁ της άγρυπνίας ψυχικὸς καρπύς. ^Δέγουσι δέ τινες, οτι
τὰ άσημα ταῦτα τ^ρερίσματα έδέχθη^αν είς τήν ^Εκκλησίαν,
^να διὰ της ήδονης των έλκωσι τὸν άπλοῦν λαύν.
(^) Καθως τι^ρα συνειθίζει νὰ γίνεται εις τὰς ἀγρυπνίας, καὶ
μάλιστα τὰς ἐν τ ^ ἀγίι^ ^ορει γινομένας, καὶ καθῶς πάλαι ἐγί-
νετο, ^ς ἀναφέρει ύ ^έγας Βασίλειος (ἐπιστολ. πρὸς τον Κλή-
ρον της έν ^εοκαιοαρεί^ ^Εκκλησίας) γράδων ' ^Τὰ νυν κεκρα-
τηκύτα ^θη πάσαις ταις τοῦ Θεοῦ ^Εκκλησίαις, συνι^δά έστι καὶ
σύμφωνα. ^Εκ νυκτὸς γὰρ δρθρίζει παρ^ ήμῖν ύ λαύς. . . τελευ-
ταῖον άναστάντες τῶν π^οσευχῶν, είς τήν ψαλμερδίαν καθίσταν-
ται,νῦν μέν διχή διανεμηθέντες, ἀντιψάλλουσιν ἀλλήλοις.^
πειτα πάλιν. ^ἐπιτρέψαντες ένὶ κατάρχειν του μέλους, οἱ λοιποὶ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ὄ τ ι ού χ ρ ὴ ἔνδον τῶ ν ἶερῶν περιβόλω ν, κ α ^ η λ ε ῖο ν ἤ τ ὰ δ ι' ά ρ ω μ ἄ τ ω ν ε ἶδ η π ρ ο τιθ έ να ι, ἤ ἐτέ-

ρας πράσεις ποιεῖσθαι, τὸ σεβάσμιον τα ῖ^ Ἐ κ κ λ η σ ία ις φ υ λ ά σ σ ο ν τ α ς. 'Ο γ ὰ ρ Σ ω τ ὴ ρ ὴ μ ῶ ν κ α ὶ Θεὸς διὰ
τ ῆ ς ἐν σαρκὶ π ο λ ιτε ία ς π α ιδ α γ ω γ ῶ ν ὴ μ ᾶ ς, μ ὴ ποιε^ν τὸ ν οἶκον το ῦ Π α τρ ὸ ς α ὐ το ῦ ἐμπορίου οἶκον π α..
ρεκελεύετο. ^ Ἱ ω ^ .ν . β '. Ὄ ς κα ὶ τ ῶ ν Κ ο λ λ υ β ισ τ ῶ ν τὸ κέρμα ἐ ξ ^ ε ε , κ α ὶ το ὺ ς τ ὁ ἱερὸν κοινο π ο ιο ῦντα ς
ἀ π ή λ α σ εν . Ε ἴ τ ις ο^ν ἐπ ὶ τ ῶ προκειμένω ἀ λ ῶ π λ η μ μ ε λ ή μ α τ ι, ἀφοριζέσθω.

εί^Κφη είν Τούν Ἱουδαίουν ^ Κύριοί (Λουκ. ιθ ^ ς

ΓέγραπΤαι^ ὸ οἶκός μου, οἶκο προσευχήν κλ^θήσεΤ αι
(^Ιέσα^Ου ν ς ^ . ^ ^ ῖ ν ^ Τ ὸ ν έποιήσαΤε σπήλαιον λ^σΤέ^ν (Ἱερεμ. ζ ^ ^'οθεν δ ιά νά μ ή ρηθ^ καί είς
Τούς πιστούν ὸ φοβερὸν ο^τον λόγον, έμποδίζουσιν οι ΠαΤέρες δ ιά τού Κανόνον ΤούΤου, νά μ ὴ σ τή νω ντα ι κ ^ .
π η λ εῖα , ^Τοι νά μή πω λ^Τ αι κρασὶ, ^ ρακἰ, ^ ά λ λ α εέ^δη βρωμάΤων καΤά Τὸν ^ωναρᾶν, ^ καἰ ά ρ ω μ α τικ ά τινα
εί^δη, καΤά Τὸν ^αλσ^μέ^να, ^ ά λλα ι Τινέν πραγμαΤε^αι μ έσ α είς τούν ιερούν π ερ ιβό λο υ ς Υ^Τοι μ έσ α είς Τά
προαύλια καὶ περιοχάν Τύ^ν θείων Ναί^ν καἰ ^κκλησιύ^ν, δ ιά νά φυΑάΤΤεται Τὸ σέβας είς αύΤάν, ΔιαΤὶ καὶ έ
Κύριον νουθεΤ^Τ^ιν ήμάν εἶπε, ν ά μ ή κ ά μ ν ω μ ε ν Τὸν οἶκον Τοι, ΠαΤρόν Του οἶκον π ρ α γμ α τεία ς, έ^στιν καί τά
άσπρα τ ^ ν πωλούνΤων Τούν κολλύβουν. ^ τ ο ι Τά λ ε π τ ά νομ ίσ ματα διεσκόρπισε, και Τούς ποιούνταν κοινὸν οἶκον
τὸ ίερὸν, μ έ τὸ φραγέλιον άπεδίω^εν.^οποιον δ έ τοθτο ^ θ ε λ ε κά μ ει, άς άφ^ρίζεται Ἀ ν ά γ ν ω θ ι καὶ Τὸν οδ^
Τ^ν αύΤ^ν ς^.

Ὄ τ ι οὐ δεῖ Ἱ ερ α τικ ο ὺ ς, ἤ Κ λ η ρ ικ ο ὺ ς, ἤ 'Α σ κ η τ ὰ ς ἐν β α λ α ν ε ίω μ ετ^ι γ υ ν α ικ ῶ ν ά π ο λ ο ύ εσ θ α ι, μ η δ ὲ

π ά ν τ α χρ ισ τιανὸν λα^ίκόν. α ὕ τ η γὰ ρ π ρ ώ τ η κ α τ ά γ ν ω σ ις π α ρ ὰ το ῖς ἔθνεσιν. Ε ἰ δέ τ ι ς ἐ π ὶ τ ο ῦ το φωρα^
θ^ίη, εἰ μ ὲν ^ λ η ρ ικ ὸ ς εἴη καθαιρείσθω , εἰς δὲ λ α ῖκ ὸ ς, ἀφοριζέσθω .

^ ρ μ η ν ε ί

παρων Κανων αύΤολεξεὶ λ^. Τήν έν ἐ^αοδ. συνόδου έσΤὶ Κανων, χι^ρὶν Το^ έ^ὶΤιμίου μόνους λ έ γ ε ι ο^ν,
ὅΤι δέν πρέπει οί ένΤὸν Τού βήμαΤον Ἱερωμένοι, ^ οἰ ένΤὸν Τού βήματον Κ ληρικοὶ,^ οί ^ ο ν α χ ο ὶ κοιὶ Ἀ σκηΤαὶ,
^ άπλδ^ν κάθε λα^ικὸν χριστιανὸν νά λούεται εις Τά λουΤρά μα^ύ μ έ Τάν γυνα ῖκα ν. έπ ειδ ή Τὸ άΤοπον τού^ο
κονΤά ειν Τά έθνη φαίνεται νά ^ναι ή πρω τη κα τηγορ ία, κα ὶ Τὸ μεγαλ^Τερον σ^άνδαλον ένανΤίον εἰν Τούν
^ρισΤιανοόν. ε^ο δ έ Ἀ πόστολον προσΤάζει νά γιν ό μ εθ α άπρόσ^ιοποι είς Τούν ^Ιουδαίουν κ α ὶ Έ λ λ η ν α ν , καἰ είν
3
τήν εκ κλ η σ ία ν Τού Θεοθ^ ἶα^. Κορινθ, ι^. ^ . Καὶ άν, κ α θ ^ν λ έ γ ει ό ^ω ναρ^ν, κα ὶ αύΤὸ Τὸ νά άπαντήσΙ^ Τι-
νάν γυναίκα ά π λ ^ ν ειν σΤράΤαν ^ είν οἶκον, ΤαράΤΤει Τὸν λογισμὸν, πῶν δέν θ έ λ ει κα Τ α βαπ τισθ^, καὶ είς έπι-
θυμίαν νά κινηθώ δ νοθς ἐκείνων Των άνδρῶν, ὸποί^ μ έ γυναίκαν συλλουονται ^ άλλ^ ούδέ Τά άνδρόγυνα πρέ-
π ει μα^ύ νά συλλούωνΤαι κ α τά Τὸν Ιὶαλσαμο^να, ^ είν λουτρὸν δ η λ . ^ ^ιίς θάλασσαν, ^ είν π οταμόν^ ἐξουσιά^
ζουσι γάρ Τά σόμαΤά τω ν δ ιά παιδοποι'^αν, καἰ έ χ ι δ ιά νά ξεγυμνόνωνΤαι, καἰ νά βλέπουσι τή ν άσχημοσόνην

υπηχοῦσι^ και ο^τως έν τ^ ποικιλία τ^ς ψαλμ^ίας τη^ νύκτα
διανέμοντες, μεταξύ προσευχόμενοι.^ ^ορα δέ δτ^ ή ψαλμωδία
διαφέρει της προσευχῆς, καθότι ή μέν ψαλμωδία γίνεται μ^τὰ
μέλους, ή δέ προσευχα,.χωρἰς μέλους. Καἰ έτι είς μέν τ ο ί
λαιοὸς η ψαλμφδία έγίνετο είς το ψαλτήριον του Δαβίδ. Αιὸ
και εύρίσκονται παλαιὰ ψαλτήρια τονισμἐνα δλα μ^ ^ωνὰς της
μουσικης. Την σήμερον δέ γίνεται το ἐναντίον, καί ή μέν
σευχή μας έστὶ τὸ ψαλτήριον ἀναγινωσκύμενον, οὀ μελ^ού^εε-
νον (πλην των Τριῶν πρότων ψαλμῶν, καὶ τοῦ πολυελἐουΙ^ αδέ
ψαλμιρδία μας, τὰ ^ερὶ της νἐ^ς χάριτος διαλαμβάνοντα τρο-
πάρια, ^ ἱ θεο^ύροι δμως Πατέρες, οἱ καλούμενα νηπτικοί, ψαλ..
μ^δίαν μέν λέγουσι Ταν διὰ στύματος καὶ λύγου προσευχήν,
Προσευχήν δέ, τήν δ^ὰ του νο^ς γινομένην.
1
( ) αρωμάτων παρ^ άλλοις ε^ρί^κετα^ ^ς ^ ^ωναρ^ς ήρ-
μήνευσεν .
(^) ^Κατηγορε^ πρὸς Τούτες καί ὁ ^ έ ^ Βασίλειος ( ^ . κατὰ
πλάτ. μ^.) τὰς πωλήσεις καἰ ἀγοράσ^ς^ ύποῦ γίνονται είς τὰς
εκκλησίας των ^αρτύρω^ κ^ὶ Ἀ^ίων^ κατὰ τ ^ έορτὰς αύ-
Τῶν, λέγων. ^Οτι οἱ Χριστιανοὶ διὰ άλλο τι δέν συναθροίζονται
είς Τους ναους ^αὶ είς Τὰς περιο^ὰς Τῶν ναῶν, πάρ^ξ διὰ νὰ προ-
σευχηθοῦν, καὶ διὰ νὰ έλθουν είς ένθύμησιν Της μέχρι θανάτον
ένστάσεως καὶ άγῶνος ὁπού έδειξαν οἱ ^Αγιοι διὰ Τήν εὁσ.βειανε
καὶ διὰ νὰ παρακινηθούν καὶ α^τοὶ πρὸς Τον δμοιον ζήλον, καὶ
ούχὶ διὰ νὰ κάμνουν τήν έορτήν και τον ναὸν αύτῶν ἀγορὰν και
πραγματείαν. Προσθέτει δέ και το^το, δτι τύσον ὁργίζεται ο Θεος
τους πωλούντας καὶ άγοράζοντας είς τους ναοὸς, ή είς τὰ πε-
ριαύλια των ναῶν ι^στε ὁπού ὁ ιησούς Χρίστος, ύ πάντοτε
καὶ πανταχού πρ^ἰος ι^ν καὶ Ταπεινὸς τ^ καρδί^ι, ομως έναντίο^
είς μένους τους περὶ τὸ ἱερὸν πωλούντας καὶ ἀγ^άζοντας ἀ^ό-
κωσε φραγέλιον νὰ τούς κτυπήσ^, έπειδή αἰ πραγματείαι α^-
Ται μεταβάλλουσι Τὸν οἶκον τής προσευχής είς^σπήλαιον λ^-
στῶν καὶ κλεπτῶν^. Καὶ ορα. δτι λν^στὰς καὶ κλἐπτας όνόμα-
σεν ὁ Κύριος Τούς πωλητὰς, καί ἀ^λῶς Τούς πραγμαΤευτὰς, δ.ὰ
τὰς ἀδικίας καὶ ψευδολογίας οπού μεταχειρίζονται είς τὰς πραγ'^'
ματείας των.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥ^ΙΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

τω ν . ΠροσθέΤει δ έ ^ Κ α ν^ν, βΤι όποιοι ἦθελε φ^ινώ νά κά μ ^ Τοί^το, Κ^ηρικὸν μέν καθαίρεΤαι, λ α ^ ὸ ν
δ έ , άν ά φ ο ρ ίζεΤ α ι(Ι).
^ υ μ ^ρ ω ν ί

Ἀ ^ λ ά καὶ α ι Ἀ πο σ Τ ο λικ α ὶ δ ι^Τ α γα ὶ βιβλ. ά . κεφ^ θ^. έμπ^δέζου^ι νά λοόεΤαι γυνή μετά ἀνδρύν. Τήν ά τ α -
^ίαν τ α ύ τη ν άναφέρει κα ὶ ὸ ^ π ιφ ά ^ ιο ν , αιρέσ. λ^. καὶ Κλή^ήν^ Ἀλεξανδρεύ^ π^ειδαγωγο^ βιβλ γ^, κ^φ.

. Ὄ τι, δ εἴ τ ε ὺ ς φ ω τιζο μ ένο υ ς τ ὴ ν π ίσ τ ιν ἐκμα νθἀ νειν, κ α ὶ τ ῆ Π έ μ π τ η τ ῆ ^ ὲβδομάδος ἀ π α γ γ ἐ λ λ ε ιν τ ῶ

'Ε π ισ κ ό π ω ἤ τ ο ῖς Π ρ εσ β υτέρ α ς.
ε ρ μ η ν ε ί α ,

Κ αὶ ο^Τον δ Κανων παρομοίων, αύΤολεξεὶ Κανων μ ^ Τών έν Ααοδ. έ^τὶν, ^εΤιν καἰ λ έ γ ει, όΤι οί πρὸν τὸ
φω Τ ιομα καὶ β ά π Τ ισ μα έΤοιμαζόμενοι καΤηχοόμεν^ι (όρα τή ν έρμηνείαν τοῦ ιδ^. Τών α ,) πρέπει εἰν ^λον τὸν
κ^ιρὸν Τών κ α τη χή σ εω ν τω ν (πόσον δ έ ήΤο ούΤον ; ὅρα Τήν ύπο^η^,, τοί^ β^. Τών ά,) νά μανθάνουσι κ τλά τά
τ
δ ό γ ^ α Τ α Τών άρθοδόξου πίσΤεων καὶ κάθε Π έμπ ήν τών έβδο^ιάδον, κ α τά τὸν ^ωναρ^ν, νά Τά λέγωσιν άπέξω
είς τὸ ν ά ρχιερέα , ή ειν τούν πρεσβυΤέρουν Τούν καΤηχο^νΤαν αύΤούν, ^ίνα μή ά μ α θ ε^ δ^ταν Το^ καθ^ ήιε^ιν
μυσΤηρίου,βκπΤισθ^ῦν κ α ὶἶν α μή έκ Τών άμαθείαν άσΤήρικΤοι ἐ^νΤεν, εύκόλων άπαΤηθούν ύπὸ τί^ν αίρετικι^ν(^),

^ ^ μ φ ω ν .έ οι.

Ἀ λ λ ά καὶ δ μζ^. Τών αύΤ^ν ἐν Α αοδικεία συνόδου, π ρέπει, λ έ γ ε ι, οί έν άσθενεία βαπτιζόμενοι νά μανθά-
νονν τ ά τών πίσΤεων δ τα ν ύγιαίνουν.
Ο Θ ^

Ἀ λ ό χ ε υ τ ο ν τὸ ν ἐκ τ η ς Π αρθένου Θεῖον τόκον ὁμολογοῦντες, ὡ ς κ α ὶ ἀσπόρω ς σ υ σ τά ν τα , κ α ὶ πςεντὶ

τ ῶ π ο ιμ ν ίω κ η ρ ύ σ σ οντες, το ὺ ς ἐξ ά γ ν ο ια ς π ρ ἄ τ το ν τἄ ς τ ι τ ῶ ν οὐ δεόντω ν διορθωσει καθυποβἀλλομεν.Ὄ θεν,
ἐπ ειο ή τ ιν ε ς μ ε τ ὰ τ ὴ ν ὴ μ έρ α ν τ η ς ἁ γ ία ς Χ ρ ισ τοῦ τοῦ Θεοῦ ὴ μ ῶ ν Γεννήσεων δείκνυντα ι σ εμ ίδα λιν ἔψον.
τ ε ς , κ α ὶ τ ^ ὐ τ η ς ἀ λ λ ή λ ο ις μ ε τα δ ιδ ό ν τ ες , προφάσει τ ιμ ῆ ς δῆθεν λοχειῶ ν τ ῆ ς Π α να χρ ά ντο υ Π^ρθενομή^
το ρ ο ς, ὁρίζομεν μ η δ ὲ ν τοιοῦτο ὺ π ὸ τ ῶ ν Τ^ιΤτῶν τελεῖσθ^ιι, οὐ γὰ ρ τ ιμ ή γε τοῦτο τ ῆ Π αρθένω τ ῆ ὑπὲρ
νοῦν κ ^ ὶ λό γο ν τὸ ν ἀ χ ω ρ η τ ο ν τεκ ο ύ σ η Λ όγον σ α ρκ ὶ, ἐκ τ ῶ ν κ ο ιν ῶ ν τε , κ α ὶ κ ^θ' ὴ μ ᾶ ς τ ὰ κ α τ ὰ τὸν ά^
φροιστον α ὐ τ ῆ ς τόκ ον ὁρίζειν κοεὶ, ὑ^ογρ ά φ ειν. Ε ἴ τ ις ο^ν ἀ π ὸ τοῦ νῦν π ρ ά τ τω ν τοιοῦτο φο^ρςιθείη, εἰ μ έν
Ι^ λ η ρ ικ ὸ ς ε ἴη , κ α θ ^ιρ ^ ίσ θω , εἰ δὲ λ^.ικὸς ἀφοριζέσθω.

ε π ε ι δ ή κα ὶ μερικοὶ ^ρισΤιανοὶ άπὸ άγνωοίαν κινου^ενοι, Τ^ δευτέρα ή ^ ρ α μ^Τά τή^ ^ σ Τ ο θ γ έ ν ν ^ ιν έ-

ψήσαν σ εμ ίδα λιν κα ὶ ά λ λ α Τινά ειδη , Τά ὸποῖα έναν τὸν άλλον μεταδιδόνΤες έΤρωγαν, κάρ^,νονΤεν ΤοῦΤο διά
τιριήν Τ ά χα τῶ ν έπ ιλο χίω ν Τών ΘεοΤό^ιου (καθων εἶν^ι συνήθεια νά γίνεΤαι κκ ὶ εἰν Τάν άλλαν γυναίκαν, ὸποθ

1
( ) Λέγει δέ ὁ επίσκοπος ^ίλων (σελ. τού α^. τομ.
Της ^Οκτατεύχ.) ^οτι καὶ οἱ ^Ιουδαῖοι μέ τους πατέρας των
δέν συλλούονται, ἶνα μή ιΙδωσι την γύμνωσιν του πατρὁς τωνι^ς
ὁ ^ ὰ μ Την τοῦ ^ῶε. ^οθεν άκολούθως, ούδέ τὰ παιδία των
^ριστ.ανῶν πρέπει μέ τους πατέρας των νὰ συλλούωνται. ^
δέ άγιος διάδοχος ὁ της ^ωτικ^,ς επίσκοπος. (κεφ. νβ^. σελ-
Της ^λοκαλ.) λέγει, δΤι εἶναι άνδρεῖον και σωφρονέστα-
τον πράγμα τὸ νὰ άπέχ^ Τινὰς ἀπὸ τὰ λουΤρὰ, κ^ὶ .μάλιστα
έκεῖνοι, οποῦ άγαποῦν νὰ ένωθοῦν μέ τὸ κάλλος της σωφροσύ-
νης' Ταύτ^ν είπεῖν, οἱ παρθενίαν ίίποσχεθέντες ^ερωμένοι καἰ
^Ιοναχοὶ, διατὶ ή ήδονική έκείνη υγρασία του λουτροῦ χαυνόνει
καὶ έκθηλύνει τὸ σῶμα, και ή έν τ ^ λουτρά γύμνωσις φέρει είς
ένθύμησιν τήν άδοξον έκείνην γύμνωσιν, έποῦ έπαθεν ό Ἀδὰμ
.
μετὰ την παρακοήν Καὶ άπλῶς είπεῖν, τὰ λουτρὰ, άλλο κα-
λὸν δέν προξενοῦσι, πάρεξ ήδονὰς σαρκικὰς, καὶ φαντασίας άτό-
.πους, ^ξω μὁνον ἄν λούεται τινας δι^ άνάγκην ἀσθενείας^.
( -) Σημείωσαι, ^τι την πέμπτην ὁποῦ άναφέρει έδῶ δ Κα-
νο^ν, τινές ἐν^ησαν, οτι εἶναι μεγάλη Πέμπτη μίνΥ^. καθ^ ^ν
οἱ μέλλοντες ^απτι^θῆναι τὸ έσπέρας τού ^εεγάλου Σαββάτου
κατηχούμενοι, ἦτο συνήθεια νὰ λέγουν άπὸ στήθους είς Τούς
1
κατηχητάς των τὰ δόγματα της πίστεως ὁποῦ ^ιαθσν. ^κἐνή-
θησαν δέ ο^τοι είς την έννοιαν ταύτην ἀπὸ τὸν προηγούμενον μέ.
Κανένα της αύτῆς έν Δαοδικεί^ι,ένθα λέγει. διὰ ἐκείνους έποῦ ἐβα-
πτίζοντο τ^ μεγάλφ Σαββάτ^. Κρ^ιττων ομως φαίνεταί μοι ^
ἀνωτέρω έννοια του Κανένος, διατὶ δχι μόνον την ^εγάλην έ, άλλὰ
καὶ κάθε Πέμπτην ἀπλως τ^ς^έβδομάδσς,ὀποῦ έτύχαινε μετὰ τον
καιρὸν. ἀφ^ ο^ έγράφοντο είς τον κατάλογον των φωτιζομένων, έ-
πρεπε ν^ι λέγουν τὰτί^ν άλλων ήμερων της έβδομάδος μαθήματα
διὰ νὰ μη τὰ λησμονοῦν. ^ῦτι δέ ούχὶ μία .έβδομὰς, ά^ιλὰ πολλαὶ
έμεσολάβουν εως είς τὸ ^ά^τισμα, άφ^ ο^ οἱ φωτιζόμενοι κατε-
γράφοντο, δηλύν έστιν άπο ΤΤ^ς λειτουργίας των φωτιζομένων^
ήτις έρχεται άπὸ της δ^. τῆς μεοονηστίμου έβδομάδος της μ^.
 2^ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

κ α τά φύσιν γεν ν^σ ο υ ^ διά ΤοῦΤο ^ π αρ ^ν Κ αν^ν διορίζει, τοιοθτο πρ^γμοι νά μ ή γ ίν ε τ α ι Ει^ Τὸ έ ξ ^ άπὸ
τού^ ^ριστιανοόν ε π ε ι δ ή τ ὶ νά παρομοιάζωμεν δ ιά τ ^ ς ΤοιαύΤΥ^ σ υν^ θεία ν μ έ Τήν κοινήν κ ^ Ταπεινήν γέν^
ν-ησιν ήμέ^ν τέ^ν ά^θρωπων, τή ν άνερμήνευτον γένν^σιν Τ^ς Ἀ ειπαρθένου, Τοί^Το δέν λ ο γ ίζ ε τ α ι Τιμή εις αύτήν,
^ τ ις ύπέρ νοίΙν κΟ^ὶ λόγον έγένν^σεν έν σαρκἱ τὁ^ ά χω ρ ^τον τ ῶ πανΤὶ Θεὸν ^όγον, ά λ λ ά μ ά λ λ ο ν ά τ ιμ ία ,
σπερ γάρ άσπορον, καὶ έ^ι Πνεύματος άγίου ὁγολογοι^μεν τ ^ Θεοτόκου τή ν Σύλλ^ψιν, οὕτω παρομοίως κ^ιὶ
τήν αὁτ^ς γένησιν άνωτέραν σννομολογο^μεν π ^σ ^ ς λ ο χ ε ία ν ^ τ ις έστὶν ή μ ε τ ά πόνων τοθ βρέφους γέννησις,
1
καὶ ή άκόλουθος το^ν αιμάτω ν ρύσιν κ α τά τὸν ^ω ναράν ( )- ^οποιος δ έ τοθτο ^θ ελε κ ά μ ει, ει μέν Κληρικὸς
εἶνσι, άς καθαίρεται, ει δ έ λ α ^ ὸ ς , άς άφορίζεται.

^ υ μ ^ρ ω ν ί α ,

ε^ορα καὶ Τὸν άγιον ^π ιφ ά ν ιο ν αιρεσ, οθ^. κ α τά Κολλυριδιανύ^ν λέγο ντα , ^ τι γυναῖ^εές Τινες επ ά νω εις κρεβ^
β ά τι ΤεΤράγωνον, έστρωμένον, βάλλουσιν ένα κουλλο^ρι, έπ ειτα τράγουσιν α υ τὸ , καὶ τοί^Το κο^μνουσιν^ ο^ς τά-
χα^π^οσκυνο^σαι τήν Μαρίαν Θεοτόκον καὶ ά λ λ α τινά λέγουσι β λ ά σ φ η μ α ^

Ε ἴ τ ις ἐ^ιίσκοπος, ἤ πρεσβύτερος, ἤ διάκονος, ἤ τ ῶ ν ἐν τ ῶ Κ λ ή ρ φ κ α τ ^ ιλ ε γ ο μ ^ ν ^ ν , ἤ λ α ικ ὸ ς , μ η -

δεμί^ιν ἀ ν ά γ κ η ν β^ρυτέρ^ν ἔ χ ε ι, ἤ πρᾶγμ^ι δυσ χερὲς, ω σ τε ἐπ ιπ λ ε ῖσ τ ο ν ἀπολείπεσθ^Ιιι τ ῆ ς οιὺτοῦ Ἐ κ κ λ η -
χ
σ ί^ ς , ἀλλ^ ἐν π όλει δ ιά γω ν, τρεῖς Κ υριςικὰς ἡμέρο^ς, ἐν τρ ισ ὶν ἐβδομ ά σ ι μ ἡ συνέρ ο ιτο , εἰ μ ὲν Κ λ ἡ ρ ικ ὶς
εἴη , καὶ^αιρείσθω, εἰ δὲ λσ.^ίκὸς, ἀποκινείσθω τ ῆ ς κ ο ινω νία ς.

^ ρ μ η ν ε ί οι^

παρων καν^ν διορίζει, ὅποιος επ ίσ κ ο π ο ς, ή ἰ^ρεσβύΤερος, ^ Διάκονος, ^ ἀ π λ ῶ ς Κ ληρι .ὸς, ή λα^ικὸς, μή

έχοντας άνάγ^ιην βαρυτάτ^ν ή δυσκολίαν, άναγκάζουσαν αύτὸν νά λείψ^ ά πὸ Τήν ἘκκλΥ^σίαν Τ^υ, άλλ^ ευρι-
οκόμενος μέσα εις πύλιν, τρεῖς Κνριακάς δέν σι^νέλθ^ μ έ Τούς άλλους πιστούς εις τή ν ε κ κ λ η σ ία ν , ει μέν Κλη
ρικὸς εἶναι, άν καθαίρεται, ει δ έ λ α ^ ὸ ς , άς άφορίζεται^ δ ιό τι ένα άπὸ τ ά δόω^ ^ ὸ τοιοθτος δὲν εἶναι πιστὸς,
^ πιστὸς ο^ν, καταφρονεῖ τ ^ ς κοινές πρὸς Θεὸν υμνωδίας καὶ προσ ευχήν

^ ^ μ φ ω ν έ α ^

εΑ ύτολεξεὶ ὸ παρων Κανο^ν εἶναι ερανισμένος ά ^ὸ τὸν ιά . τ^ ς ἐν ^αρδικ'^, πλή ν τὸ μ έν, ὅ τι ού δ ε ῖ τὸν ^π ί^.
σ^.οπον, ει μ^δεμίαν βαρν^έραν άνάγκην έχοι, ^ π ρά γμ α δυσ χερ ές έπ ιπ λ εῖσ το ν ά πο λ είπ εσ θα ι τ ^ ς αύτοί^ Ἐκ^
κληοίας, ή μέν έν ^αρδικ^ χωριστά τὸ έχ ει, λ έγο ι^α ^ τ ί οι Ἐ πί^κοπ οι δέν π ρέπει νά λείπουν έξω άπὸ τήν
ἐπαρχίαν του^ πολύν καιρὸν, ή δ έ παρο^ιΙα σύνοδος έξέλα βε τοί^το^ ^ τ ι οι ^^πίσκοποι π ρ έπ ει νά μ ή λείπουν άπὸ
τήν έν ^κ^ιλησία ούναξιν τω ν πιστῶν, συνάπτο^σα τοί^το μ έ τὸ κα τω τέρ ω . Τὸ δ έ, έν π ό λ ει δ ιά γ ω ν τ ρ ε ^ Κυ^
ριακάς κτλ . διά τού^ λαϊκούς ή Σαρδική λ έ γ ε ι. ή παρούσα δ έ καἰ δ ιά τούς ^Κ πισκόπονν ί^ θ ω ς δ η λ α δ ή καὶ ό
ιβ'. τ ^ α ^ Τ ^ ^αρδικ^^ θέλει, ὅτι, και δ επ ίσ κ ο π ο ς. καὶ ει^ τ ά ύ π ο σ τα τικ ά τοι^ ευρισκόμενος, τ ά έν ξέν^ έπ^ερ-
χ ία δντα, Τρεῖ^ Κυρακά^, πρέπει νά συνέρχεται μ έ τού^ άλλοιν^ π ά τ ο υ ς ει^ τή ν ^ί^κκλησίαν τή ν γεΤΤονεύουσαν,
δ δ έ ε. Τ^^ έν Γάγγρ- ά να θεμα τίζει έκε^νον ὸπο^ καταφρονεῖ Τήν Ι^κκλησίαν, καὶ Τήν -έν α ^ τ ^ σύναξιν Τῶν πι^
.σΤέ^ν. ο μ ο ίω ς καὶ ὸ κ^ε Τ^ς α^τ'^ς άναθεμαΤίζει τού^ μ έ ύπερηφάνειαν κ α τ η γ ο ρ ώ ν τ α ς τά ^ μ ν ή μ ες τῶ ν ίἱισρτύ^
ρων, καὶ Τά^ έν αύτα^ς γινομένα^ συνάξει^ καὶ λειτουρ γία ς. ^^ πα ινεῖ δ έ καὶ ὁ κ ά . τ^^ α ύ Τ ^ , τά ^ έν τ ^ ^ ^κ^ 1
κλν^σία συνάξει^, ως κοινωφελείς. ^
ΙίΙΙΑ ^ .

Ε π ειδη περ ἔν τισ ι χω ρ^ιις μεμσ .θήκαμ εν, ἐν τ ῶ Τ ρισ οιγίω ὕ μ ν ω , ἐν π ρ ο σ θ ή κ η ς μέρ ει ἐκφωνε^σθο^ι,

1
( ) ^θ εν δέν πρέπει νὰ ιστορουσιν οἰ ζωγράφοι τήν Θεοτύ-
κον έν τ^ έορτή τής Χριστου γεννήσεως, κειμἐνην ἐπ^ κλίνην,
καὶ ι^σὰν άποκαμωμένην ἀπὸ τοὸς πύνους^ ἀλλ^ ούδ^ πρέπ^
λως νὰ γράφεται έν τοίς ^ηναίοις τ^ δευτέρα ημέρα μετὰ τήν
Κριστοῦ γέννησιν,ήλέξις α^τη, τὰ^έπιλύχ^α της Θεοτύκου, ἀλ-
λὰ μύνον ή Σύναξις τής Θεοτόκον κατὰ γάρ τον ^ύσσης Γρη-
γύριον, σ υ μ φ ω ν ία τ^ ^υνύδ^ ταύτ^^ ή του Χρίστου γέννη-
σις μύνου, χωρὶς λοχείας έγένιτο^ καὶ ο^κ ^στιν ἐπὶ της ά^θύ- '
ρο^ καὶ ἀπειρογάμο^ κυρίως' τὸ δνομα της λοχείαν ^ί^^ν- ^ ί
νὰ ἱστοροῦνται γυναι^ές τίνες πλύνουσαι τὸν Χριστον ἐν λεκάνη,
ως ύραται ἐν πολλαις εικύσι τής Χριστού γεννήσεο^ς, τουτο εἶ-
ν^^ παντάπασιν ἀτοπι^τατον, καὶ σαρκικῶν ἀνθρῶπων ἐ^εύρεμα,
δ^ ^ παντὶ τρύπ^ρ πρἐ^^ νὰ ἀπο^άλλετ^^. ^Ι^ειδή ^Ιμως
οἰ θειο^ ^ελιρδοὶ καὶ ασματογράφοι πολλάκις λοχείαν τήν τής
Θεοτύ^ου γέννησιν ύνομάζουσ^ λεγέσθω καταχρηστικάς καὶ τὸ
έ ν ^ ^ , τ ^ ^ τού ἀλο^^ύ^^υ τ ύ ^ ν ^ λοχείας, άνευ
ὁδύ^, άντὶ ὰ π λ ^ γεννή σει ἐκλαμβανομένης.
 ΤΠ Σ^'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

μ ε τ ὰ τ ὸ , ἄ γ ιο ς Ἀ θ ά ν α τ ο ς , τ ὸ , ὁ σ τ α υ ρ ω θ ε ί δ ι' ὴ μ ᾶ ς , ἐλέησον ὴ μ ᾶ ^ . Τοῦτό τ ε ὺπὸ τ ῶ ν π ά λ α ι ἀ γ ίω ν

Π α τ έ ρ ω ν , ὡ ς τ ῆ ς εὐσεβείας ἀ λ λ ό τρ ιο ν, ἐκ τοῦ τοιούτου ἀ π ή λ α σ α ν ὕμνου, σὺν τ ῶ τ ὴ ν τ ο ια ύ τ η ν φω νὴν
κ α ιν ο υ ρ γ ή σ α ν τι π α ρ α ν ό μ ω α ὶρ ετικ ῶ . Ι^α ὶ ἡ μ εῖς, κυροῦντες τ ὰ π α ρ ὰ τ ῶ ν ἀ γ ίω ν Π α τἔρω ν ἡ μ ῶ ν πρὶν εὐσε-
β ῶ ς θ εσ μ ο θ ετη θ έντα , ἀ ν α θ ε μ α τίζο μ εν το ὺ ς ἔτ ι μ ε τ ὰ τὸν π αρ όντα ὅρον παραδεχομένο^Ις τ ὴ ν τ ο ια ύ τ η ν φ ω νὴ ν
ἐ π ' ἐ κ κ λ η σ ία ς , ἤ ά λ λ ω ς π ω ς τ ῶ τρ ισ α γ ιω ὕμ νω σ υ νά π το ντα ς. Κ α ὶ εἰ μὲν Ιερατικός ἐσ τι^ ὸ π α ρ α β ά τ η ς
τ ῶ ν ὁ ρ ιΤ θ ^ ν τ ^ . ἀιςογυμνοῦσ θα ι το ῦ το ν Ἱ ε ρ α τ ικ ῆ ς ἀ ξία ς προστάσσομεν, εἰ δὲ Α α ^ ὸ ς , ἀφορἰζεσθαι.

^ ρ μ η ν ε ίοι^

ΠρίαΤον ὸ ΙΙέΤρος ὸ Κναφεύν, καὶ οί άκόλουθοι αυΤο^ Θεοσπκσχ^Ται, έΤόλμησαν νά προσθέσουν έν τ ^ Τρι-
σαγίιρ ύμνω , μεΤά Τὸ, άγιον Ἀ θ ά να το ν , Τὸ, ὁ σταυρωθεὶς δι^ ημ^ιν (Ο . ο ι αίρεΤικοὶ ούν ούτοι ^ύν τ ^ τοιαύτγ^
προσθηκγ^, κατεκρίθησαν άπὸ τα ν Σύνοδον, δποθ έγινεν είν Την ^ ω μ η ν έπ ὶ ^(ληκον, πρὸ Τ^ς έ. ^υνύδου, καὶ μά^
λισΤα ὁ Κναφεύν ἀνεθεμαΤίσθη (όρα Τὸν πρόλογον Τ^ν έ. ^υνόδου). έπειδή δ έ ά^.όμη εύρίσκοντύ Τινεν Τ^ν α ι-
ρέσεων Τού Κναφέων δ ιά δο χ ο ι, λέγοντεν Τὸν Τρισάγ.ον ύμνον μεΤά Τ^ς βλασφημου προσθήκην ταύτην, η πα-'
ρο^σα Σύνοδος α να θεμ α τίζει '^κείνοΔεΕι^ .^εαρκδέχονται αυΤην, καὶ ^ έπ^ έκκλησἰαν καὶ φανερά, ^ κατ^ ίδιαν
τ α ύ τη ν Τῶ Τ ρ ισ α γί^ συνάπΤουσι, κα ἰ ^ ληρικούν π^Τοὸν καθαιρεῖ, Λ.α^ίκους.δέ, άφοοἰζει.

Ἐ ν τ ισ ι τ ῶ ν σ ε π τ ῶ ν εἰκόνω ν γ ρ α φ α ῖς, ἀ μνὸς δ α κ τὐ λ ω τοῦ Προδρόμου δεικνύμενος ἐ γ χ α ρ ά τ τ ε τ α ι, ὅς

εἰς τύ π ο ν π α ρ ε λ ή φ θ η τ ῆ ς χ ά ρ ιτ ο ς , τὸ ν ἀ λ η θινὸ ν ἡ μ ῖν δ ιὰ νόμου προῦποφαίνων ἀμνὸν Χ ριστὸν τὸν Θεὸν
ἡ μ ῶ ν . Τ ο ὺ ς οὕν π α λ α ιο ὺ ς τύ λ ο υ ς , κ ά ι τ ὰ ς σ κ ιὰ ς- ὡ ς τ ῆ ς ἀ λ η θεία ς σύμβολά τ ε , κ α ὶ π ρ ο χ α ρ ά γ μ α τα , τ ῆ
ἐ κ κ λ η σ ία παραδεδομένους κ α τ α σ π α ζό μ εν ο ι, τ ἡ ν χά ρ ιν π ροτιμ ῶ μ εν, κ α ὶ τ ἡ ν ά λ ή θεια ν, ὡ ς π λ ή ρ ω μ α νό-
μ ο υ , τ α ύ τ η ν ὑπ οδεξά μ ενοι. 'Ω ς ά ν οὕν τ ὸ τέλειον κ α ν τ α ῖς χ ρ ω μ α τ ο υ ρ γ ία ς , ἐν τ α ῖς ἀ π ά ν τω ν ὅψεσινὑΙ^ο-
γ ρ ά φ η τ α ι, τὸν τοῦ αἴροντος τ ἡ ν ἁ μ α ρ τ ία ν το ῦ κόσμου άμνοῦ Χ ριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡ μ ῶ ν, κ α τ ὰ τὸ ἀνθρώ-
π ινο ν, χ α ρ α κ τ ῆ ρ α , κ α ὶ ἐν τ ^ ῖ ς εἰκόσιν ἀ π ὸ το ῦ νῦν, ἀ ν τ ὶ τοῦ π α λ α ιο ῦ ἀ μνοῦ, ἀ να σ τη λο ῦσ θα ι ὁρίζομεν.
Δ ι' α ὐ το ῦ τὸ τ η ς τα π ειν ώ σ ε ω ς το ῦ Θεοῦ λόγου κα τα νοοῦντες, κ α ὶ πρὸς μ ν ή μ η ν τ η ς ἐν σαρκὶ π ο λ ιτε ία ς, τοῦ
τ ε π ά θ ο υ ς α ὐ τ ο ῦ , κ α ὶ τοῦ σ ω τη ρ ίο υ θ α ν ά το υ , χειρ α γω γούμ ενοι, κ α ὶ τ ῆ ς ἐντεῦθεν γενομένης τ ῶ Κ ό σ μ ω
ἀ π ο λ υ τρ ώ σ ε ω ς .
Ι
. ^ ρ μ η ν ε ίο ^

^ π ε ι δ ὴ μερικοὶ ζω γραφίζουσι, Τὸν μέν ΧρισΤὸν, ο^ν πρόβατον καὶ Ἀμ^ὸν, Τὸν δέ Πρόδρομον δει.ςνύο^τα α ύ-

(^) Θεύθεν παρέλαβεν α εκκλησία τον Τρεοάγιον ^μνον. ^Ι-
στορει γὰρ ό Θεοφάνης, δτι, σ εισ ^ν γενο^ένων έν Κωνσταντι-
νουπύλει φοβηθένΤες οἱ πολιΤαι εύγῆκαν εἰς τὸν κάμπον, καὶ έ-
λιΤάνευον (συνελιΤάνευε δέ καὶ ό βασιλεὸς Θεοδόσιος ό μικρὸς,
καὶ ὁ Κωνσταντινουπόλεως Πρό^λος ἀνυπύδητοι κατὰ τὸν Γλυ-
κάν)' έν μια ούν ή^έρα συνέβη καἰ ήρπάσθη ενα παιδίον είς τον
ἀέρα, καὶ ἦκουσε .θείαν ^ρωνην όπου Του ^λεγε, νὰ εἰπ^ είς τὸν
επίσκοπον, καὶ τον λαὸν, νὰ λιτανεύουσι μέ ταύτα τὰ λόγια.
Λ
^ γιος ό ί^εὸς, άγιος ἰσχυρὸς, άγιος ἀθάνατος, έλέησον αμές.
λέγει δέ ὁ ^ικηφύρος. ^τι ό τόπος ὁποῦ ῦψόθη τὸ παιδίον, όνο-
^.ίιάσθη ^ψωμα θεῖον, νυν δέ ὁνομάζεται ^ωαμαθειά. Ἀ πὸ τότε
λοιπὸν έπρόσταξεν ό Ι^ασιλεὸς νὰ ψάλλεται πανταχοῦ ὁ ^μνος
ο^τος είς γλῶσσαν έλληνικήν. ^οθεν καὶ παλαιὰ έ μέγας Σάβ-
βας συνεχόρησεν είς τους Ἀ^.ιενίους χριστιανους νὰ ψάλλουν
Την άκολουθίαν αύτῶν Ἀρμενιστὶ, το δέ τρισάγιον, έχι Ἀρμε-
νιστὶ^ άλλ^ ελληνιστί. Καὶ εως τόρα δέ οἱ Δατῖνοι έν τ^ λι-
Τανεί^ τού αύτῶν έπιταφίου, έλληνιστὶ ψάλλουν τον Τρισάγιον,
καὶ έχι λατινιστὶ, διὰ Τὸ σέβας Της γλόσσης, είς ^ν έξε^ωνήθη
θεὁθεν. Καὶ σημείωσαι κατὰ τὸν Δοσίθεον έν τΥΙ Δωδεκαβίβλ.
σελ. 31 ^. δτι καὶ πρὸ του Κνα^έως τὸ θαῦμα τοῦτο έγένετο.
^Ο γὰρ Κναφεὸς μετὰ ταῦτα ἦν έπὶ ^νω νος, άλλ^ ουδέ προ της
δ^. Συνύδου, μοιρα ἦν κεχωρισμένη τῶν Θεοπασχιτῶν. ε κ τριῶν
δέ εἶναι συντεθειμένος ὁ Τρισάγιος ^μνος οἶ^τος, το μέν άγιος,
άγιος, άγιος, εἶναι πα^μένον ἀπὸ τον ^μνον τῶν ^ερα^ὶμ, κα-
θ^ς δ ^σαίας τον ήκου^ε. Τὸ δέ, Θεὸς, ίσχυρὸς, ἀθάνα^ος,
εἶναι παρμένον ἀπὸ το Δ^ιβιτικὸν έκεινο. εεδίψησεν ή ψυχή
μου πρὸς τὸν ^εὸν, τὸν ^^υρὸν, Τὸν ζῶντα, (ζῶν γὰρ καὶ
ἀθάνατος ταὀτύν έστι).^ Τὸ δ^έλέησον ήμας,εἶναι δανεισμένον
άπὸ το λγ^. κε^. του ^σαίου, ^ιἰ άπὸ τὸν ρκβο ψαλμὸν, καὶ
εἶναι δέησις καὶ ἱκεσία. Ἀνα^έρετ^ι δέ ὀ ί^μνος ο^τος είς την
άγίαν Τριάδα. Τὸμέν γὰρ άγιος ό ^ ς δηλοι τον Πατέρα, ^στις
έστὶν ή θεογύνος πηγα της θεύτητος, ^οῦ Υἱοῦ καὶ του Πνεύ-.
ματος. το δε ^γιος ίσχυρος, δηλοῖ τὸν'^Υἰὸν, δστις έστὶ καὶ
ίσχυρὸς, καὶ δύναμις, καὶ ^ραχίων του ἶἶὰερὸς, δι^ ου τὰ πάν-
τα έγένετο. Τὸ δέ Ἀθάνατος, δηλοῖ το άγι.ον Πνεῦμα, δπερ
λέγεται ζωης χορ^γό^- Τὸ δὶ έ^έη^ον ημ^ς, έ^κῶς έπι^ερύμε-
νον. σημαίνει τὴν μίαν των τριῶν προσώπου ^υριύτητα καὶ
Θεὁτητα. δέ παρά^ρων Κνα^ενς, προστιθεὶς, τ ^ υ σταυρω-
θεὶς δι^ .^μας. ο^ι μόνον συσ.αυροι μέ τὸν Υιὸν τδν^.^ατέρα^
καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ άγιον, ^ λἐγ^ι ό Δαμασκηνὸς ^ιβλ. γ^ιεφ.
ν^. ἀλλὰ καὶ τέταρτον πρύ^ωπον παρεισάγει έν τ^ Τ ρ ιά δ ι,^^
χωριστὰ μέν τίθησι τὸν Τοῦ Υἰὸν, χο^ριστὰ δέ τὸν έσταυ-
ρωμένον Χριστον, κατὰ τον ^αλσαμῶνα...^ῦρα καὶ Ταν θεολογι-
καν έρμηνείαν του ^ρι^αγίον εἰν τὸ^ Δο^ίθ. (αὁτύθι) καὶ Τον
Δ^μασκ. λόγφ περὶ Τοῦ^τρι^γίον ^ ὶ όρθοδόξ. ^ιβλίον γ^
^ε^άλαιον ί.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τὸν μέ Τὸν δάκτυλόν Του κ ^ λ έ γ ο ν Τ ^ ^ Ι δ ^ ^ Ἀ μ νὁ ς Τοθ ^ ε ο ^ δ ^ ρ ^ ν τ ^ ν άμ^ρΤ ί^ν Τοῦ Κ ό σ μ ο υ ς ΓΙω άν.
Διά Το^Το προ^Τάζ^ι δ ποιρων Κανο^, Τὁ ΤοιοθΤον ε ^ Τὁ νά μ ή γ ί ^ Τ ^ ι , ά λ λ ά ^ά ζ ^ γ ρ ^ φ ίζε Τ α ι ^
^ρισΤὸς, ^ άνθρωπος Τέ^ειο^, καΤά Τὸν άνθρωπινον χα ρα κτώ ρ^. ^ α δ ιά Τοθ άνθρω πί^ου εἶδους έρ χό ^εθ α ^
ένθύμη^ιν τώ^ έν ο ^ ὶ πολιΤέία^ αύτοθ, κοιὶ Τοθ πάθους ^ ὶ τού θ^νάΤο^, ^ ὶ Τώ^ δ^ά Τοότο γενομενης ^ν
Τήρίας Τοἰ^ Κόσμου- ΛιόΤι, τού^ ^ιάν παλαιούς έκείν^υς Το^ νόμου Τύπους Τιμό^μεν, καθ^ δ έπροεικόνιζαν Τήν ^λή^
θειαν Τού ευ α γγελίου κ ^ ὶ ^άριτο^, ά ^ὁ τ ο ^ ὁποίους ε^ας ^ τ ο κΟ^ ὁ έν Τ ^ Π ά σχα σ φ α για ζόμενος Ἀ μ ν ὸ ^
εές εικόνα ΧρισΤού παραλα^βκνόμενο^, Τού ά λ η θ ιν ^ Ἀ μνοι^, Τού αι^ρονΤος Τ^ν άμαρΤίαν Τού Κόσμου, Τωρκ
δποί^ ήλθεν ή ά λήθεια αύΤή ^ ὶ Τά π ράγ^αΤ α, μ ά λλον Τέ^ν Τόπων προΤ ιμ^μεν αύΤήν κ α ὶ ύ π ο δ εχό μ εθα (^).

Ι^ ΙΙ^ .

Μ ηδεὶς το ῖς σ ώ μ ^ σ ι τ ῶ ν τ ε λ ε υ τ ώ ν τ ω ν τ η ς Ε ὐ χ ^ ρ ισ τ ί ^ ς μετ^δΛ δ^τω^ γέγρο^πτο^ι γ ά ρ , α λ ἄ β ^ φά^

2
γ ^ τ ε ^ ^Μ ^τθ. κ ^ ' . ^ . τ ^ δὲ τ ῶ ν νεκρῶν σ ώ μ α τ α , οὐ^ὲ λ ^ β ε ῖν δ ύ ν ^ ν τ α ι, οὐδὲ φ ^ γ ^ ῖν ,

ε ρ μ η ν ε ί α .

ο ύ το ς ὁ Κ αν^ν ό αύΤδ^ σχεδόν έσΤι μ έ Τὸν ^ε.^Τώς .

Κ αρθαγ επ ειδ ή γάρ ή^ον, κ α τ ά τὸ ν χω ναρ^ν,
ί
λ α ιά συνήθεια νά μεΤαδίδουσι Τήν ε ύ χ α ρ ισ τ ί^ ήΤοι τ ά Θ ε ^ μυσΤήρια εις Τά σ ω μαΤ α Τ ^ν Τ ελ ευ Τ ώ ντ^ ν (^)

1
( ) Τούτον τον Κανένα ἀναφέρει καὶ Γεώργιος ό Κεδρηνὸς,
^θεν έπιστομίζονται καὶ ἐντεῦθεν οἱ Παπισταὶ οἱ δια^άλλοντες
τους Κανόνας της παρούσης Συνόδου, καὶ λέγοντες, δτι ούκ έ-
μνήσθη αύτῶν κανένας ἱστορικὸς, καὶ έ Πάπας Ἀδριανὸς τού-
τον δέχεται, γράφων προς Ταράσιον. Σημείωσαι έτι, κατὰ τον
Κανένα τούτον, δέν πρέπει νὰ ἰστοροῦσιν οἰ ζωγράφοι, ε^τε έν τ ^
Σταυρέ τού Χριστοῦ, ε^ίτε έν άλλαις άγίαις είκόσι τὰ τέ^σαρα
ζῶαμοναχὰ,τὰ προτυπε^σαντα έν τῶ πα^αι^ νόμ^ρ Τούς τέσσαρας
^ύαγγελιστὰς.ἀλλὰ μάλιστα προτιμῶντες τήν άλήθειαννὰ ἱοΤο-
ροῦσι Τους ὶ^ύαγγελιστὰς, κατὰ τον ἀνθρόπινον χαοακτήρα. ^ἶπα
μοναχὰ τὰ τέσσαρα ζῶα. διατὶ ἄν ζωγραφηθοῦν οι Ι^ὁαγγελισταὶ
μέ ἀνθρόπινον χαρακτήρα, καὶ μαζή μέ αὁτους ίστοοηθοῦν και
τὰ πρωτυπι^αντα αι^το^ς ζῶα,δέν εἶναι.φαίνεταί μοι. εφάμαρτον.
Τούτον τὸν Κανένα της ς^. ά^Ιαφέρει και ή σύνοδος έν τ^ ς^.
πράξει καὶ έν τ^ δ^. καὶὁ Ἀδριανὸς έν τ^ ά. ^ιρος Ταράσιον έπι-
στολ^. καὶ διὰ Της ἀναγνόσεως τούτου ^ ^ .α ς ό της Ι^λαχερνῶν
εκκλησίας Πρεσβύτερος, εἰκονομάχος πρέτερον, έδιωρθόθη
8
σε^,^ θ. Τῆς Συλλογῆςτῶν Συνόδων. ^^ακαὶ είς τὰπρολεγέμενα
της ιδίας ταύτης Συνόδου. Διὸ καἰ ^ Σύνοδος (ἐπιστολ^ τ^
πρὸς ^Αλεξάνδρειαν σελ. τοῦ τέ^ε-) λέγ^ι, δτι ή Κυρία
Θεοτόκος νὰ ζωγραφῆται μαλλον ^ς κόρη, ^αὶ ό^χι ^ κιβωτός καὶ
ράβδος καὶ λυχνία, καὶ ὅσα ά ^ ἦσαν τύποι αὶ^της. ^Αν ομως
τριγύρω εἰς Τ^ν Θεοτόκον ^οροῦνται καὶ τὰ προτυπόσαντα
αύτήν, ούκ έστιν, ός νομίζω, έφέμαρτον.
(^) Δέγει έ ^ωναρα^ δτι, άγκαλὰ καὶ τὸ τελευτόντων κατὰ
ἀκρί^ειαν δέν θέλει ν^ εἰπ^Ι Το^ς άποθανόντας, άλλὰ τούς θνή-
οκονεας, καὶμήπω εελευτήσαντας, μέ δλον τοῦτο τὰ άκέλουθα
λόγια τού Κανὁνοε έρμηνεύουσιν δτι πρέπει νὰ νοηθΥ^ τούτο, άντὶ
τοῦ ἀποθανό^τ^-ν, ^ιαἰ νεκρῶν έ^ντων. Διὸ καὶ ἐν άλλους κο^δη-
ξιν, ἀντὶ τοῦ τελευτι^ντων, γέγραπται τελευτησάντων. Κἄν γὰρ
καὶ ε^ρίσκ^.^ί Τινας είς τὰς ύστιρινὰς ἀναπνοὰς, πρέπει νὰ με-
Ταδιδετ^ τὰ θε^α μυστήρια, κατὰ τον ιγ^. της α^, κ ^ την ἐν
.
έκε^^ ἱστ^ίαν του ἀγίου Διονυσίου Σημείωσαι, ^τή ουδέ είς
εκκλησίαν μἐσα πρέπει νὰ θάπτ^ τινὰς νεκρους, καὶ οί τούτο
ποιοῦντες μεγάλως ἀμαρτάνουσι. Δήηγ^ίται γὰρ ό ἄγή^ Γρηγὁ-
.
ριος ό Διάλογος (σελ. ^θ. ^θ. του ^ύεργετινοῦ),δτή ^μία Καλο-
γραια, έγκρατής μέν καὶ σόφρων ἀ^ιὸ αίσχρὰς ^δονὰς, μἦ δυνα-
μένη ^εως νὰ έγκρατευθ^ ἀ^ὸ άκαιρα λόγια, ένταφήάσθη ^οτ^
μέσα είς την εκκλησίαν, καὶ ^ του θαύματος ί ἐκείνην την νύ^
κτα βλέπει δι^ άποκαλύψεως έκεῖνος ὁ^οῦ ἐ^ύλαττε την Ἐκκλη^
σίαν, πως έφεράν τινες την καλογραίαν ταύτην εμπρ^θ^,ν ^ί^ ^
άγιον Ι^ήμα, καἰ την έπριόνισαν είς την μέσην. το μ ^
σὸν μέρος αὁτ^ς τὸ έ^.ψ αν είς τήν φωτίαν καὶ κατε^^ί^τ^, ^
δέ άλλο ημισυ εμιινεν έτσι. καἰ το ἐδιηγήθη το ^ ^ ρ ά δ ^
Τούτο θέαμα είς τους ^αρευρεθέντ^ς χριστιανούς Διηγεῖταή
πρὸς τούτοις ὁ ιδίος ^Ἀγιος, οτι, ἐπειδή καὶ ά^ιέθαν^ν ό είς τ ^
καιρούς αὁτοῦ ζῶν Ι^αλλεριανὸς ὀ Πατρίκιος ^ς τήν ^ολήν, ^
ί ς
δνομαζομ νην Ι^ρίζαν, ὁ της πόλεως ταύτη Ἐ^ίσκο^ος ἐπῆρεν
άσπρα άπὸ τους συγγενείς Τον, ^αὶ τούς ^δω.,^^ τόπον μέσα ιίς
Τήν εκκλησίαν, διὰ νὰ ἐνταφ^άσονν το λείψανων ἱ^αλλερια..
νού, ζήσαντος μέχ^ι γήρως κακ^'ς. Δοιπὸν τήν έρχομένην
νύκτα φαίνεται ὁ ^Αγιος μάρτυς ^αυστ^νος, είς το ον^μα τ^ῦ
ὁποίου ήτον έκτισμένη ή ^^κ^λη^ία, πρὸς τον προσμονάρήον
1
καὶ φύλαγα αυτής, καὶ του λέγεις ^ιΙ ήγ^..νε είπε εἰς τον
Ἐπίσκοπον νὰ ρ.ψν^ εξω ἀ^ὸ τήν ^Εκκλησίαν μ^., το ^ρι^μΙ-
^ένον αυτο κορμ^ ὁποῦ ένταφίασεν ἐδῶ. εἰ δέ δ^ν κάμ^ τοῦ^
το. έως είς τριάντα ήμέρας ^χει νὰ ἀ^οθάνν^ ^Ο δ^ ^ρ^μο-
νάριος ἐφοβήθη νὰ άναγγείλ^ το οραμα είς τον ^Ι^πίσκο^ον, ^αἰ
πάλιν ἐφάνη ό ^Δγιος καὶ εἶπέ του τὰ αύτά^ ἀλλ^ αὁτ^ς φο-
βηθεὶς πάλιν, δέν τὸ έφανέρωσεν εί^ ἐκε^νον. ^ῖ^θ^ν, ^ταν ἦ^θεν^
ή τριακοστή ή^εἐρα, ό Ἐπίσ^.οπος ύγιής ^ιν, το (^ράδυ νὰ
κοιμηθώ, καὶ, ῶ του θαύματος^ δέν ἐστ,κι.^θη ^λ-ον, άλλὰ μέ
αίφνίδιον θάνατον έτελεύτησεν,. Ἀκούσ^τε Ἀ ρ^ι^ρ^ς, ά^.ούσατ^
Ἱερεῖς, ἀκούσατε ο^.οή κο,νῶς οἱ Χριστιανοι, ὁ^οῦ ^γχωρεὶτε,
νὰ ένταφιάζωνται τὰ νε^ρ.^ν οι^,ιατα μέσα είς ἀγία^ ^Ι^λη .
σίας, ^αὶ μάλήστ^ ἰ^σοι κατοικείτε είς τὰ νησί^. ο.^οῦ ἐ^ικρατει
αύτή ή θεομίσητος καἰ κατά^ρήτος συνήθεήα, μάθετε ποίαν
καταδίκην καὶ τιμωρίαν λαμβάνουσήν ἀ^ὸ τ^,ν ^εον, (καθο^ς
έπιφέρει ὁ ἴδιοςΓρηγόριος) και ^ ψυχα.ς τ^ ν ἀ^οθαν^ντων, διατὶ
θάπτονται μέσα είς τήν ^^κκλη^ί^ν, κ^ὶ ἐ^νοή ά κ ^ η οἱ ^Αρ-
χιερείς καὶ ^Ιερεις, καὶ συγγενείς τῶν ἀποθανοντ^ν, ο^οῦ συγ-
χωροῦσι καὶ θέλουσι νὰ θάπτωντ^ι. Ἐσεἰς νομίζατε δτι προξε-
ξενεῖτε ^έλεέαν είς τούς νεκρους. ^ταν τους θάπτετε μέσα είς
τήν εκκλησίαν, καὶ δέν ἐξεύρετε ^εἐ-ς δήὰ τοῦτο μάλιστα κόλα-
σιν προξενεῖτε καὶ Τιμωρίαν είς αυτούς, Διατὶ. ἄν ή Καλογραία
έκείνη, ὁποῦ ένικέτο μόνον ἀπὸ τὰ άκαιρ^ λόγ^α, και άργὰ, διατὶ
ένταφιάσθη μέσα εἰς τήν Ἐκκλησί^ν. ἐπρ'.ονίσθη καὶ έκαίετο είς
τὸ πἰ^, τὶ άρά γε θέλουν πάθουν οἰ λογο^ς κκὶ έργοις άμαρ-
τήσαντες, έπειτα μετὰ θάνατον ένταφιαζέμενο-. εις τὰς ^ κ -
 ΤΠΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΈΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

εμ π ο δ ίζ ει το ῦ το καί ἐτοῦτος^ καί ἐκεῖνος, λέγοντες, ὅτι ὁ μὲν Κύριος, ὅ τα , ^διδ. τὅ., μ υ σ τ ι ^ ἄρτο^ είς τ ο ^
μ^ιθητάς του, κα ί δ ι' α ,τ ῶ ^ άκολούθως εἰς ὅλους τούς πιστ^ὺς, εἶπε, λά βετε, φ ά γ ετε, ^'ἀ δ ε τῶ ν νεκοω,,
μ^ιτα, οι^.ε νὰ λάβουν αὐτὸν ὴμποροῦν, οὕτε νά τὸν φάγουν. ^ λ λ ' οὐδε πρέπει νἀ β α π τίζω τι^ ἀ ς τοὺς ^ , , ο ὸ ς
κ α τ ὰ τὸ υπόλοιπον μέρος τοῦ αὐτοῦ κέ. τῆ ς ἐν Καρθ. δ έ ^ρυσόστ. ὁμιλ. δ '. πρὸς Εβραίους, ι.,ς ε ί δ ω λ ^ τ ^ ν
άφορίζει ἀπὸ τη νἐκ κ λ η σ ία ν πολὺν καιρὸν, ἐκεϊνον τὸν .^ίριστια,ὸν, ὁποῦ πληρὅνει, καί πέρνει μυρολογήτ^,αις ^ιἀ
νὰ θρη,^ῆ τοὺς σ υ γγε νεῖς τ^υ νεκροὐς, καί νουθετούμενος δέν ἀκσύει. '.^λλἀ καί αυτἀς ἀ , ι ό ^ τ^ ς μυρσλο^ἠτ^ας
ἀφορίζει, ἀν τολμήσουν νὰ ύπάγουν διὰ νὰ μυρολογοῦν.

Κ Α Ν Ω Ν ^ί ^ ..
Τ ο ῖς κανονικούς τ ῶ ν Π α τέρ ω ν θεσμούς κα τακ ολου θοῦντες, ὸρίζομεν κ α ί περί τ ῶ ν ν η π ίω ν , ^ ^ ^
ὁ σ ά κ ις μ ή ε υ ρ ίσ κ ω ν τ α ι βέβαιοι μ ά ρ τυ ρ ες, οί τ α ῦ τ α ἁ να μ φ ιβόλω ς βαπτισθέντοι εἶναι λέγουν ^ π^
τ ε ς , κ α ί οὐδὲ α ὐ τ ὰ δ ιὰ τ ή ν κεύραν, περί τ ῆ ς παραδοθείσης α ὐτοϊς μ υ σ τ α γ ω γ ία ς ἁποκρίνασθαι ἐ π ι τ . ^ ι ^
ἔ χ ω σ ι, ^ ω ρ ίς τιν ο ς π ρ ο σ κ ό μ μ α το ς όφείλειν ταῦτι^. β α π τίζ εσ θ α ι. Μ ή ποτε ὁ τοιοῦτος δ ισ τ α γ μ έ ά π ο σ .^
ρ ή σ η α ὐ τ ὰ τ ῆ ς τ ο ια ὐ τ η ς το υ ἁ γ ια σ μ ο ῦ καθάρσεω ς.

ρ μ η ν ε έ οι.

Κ αί ο^,τος ὁ Κανών, παρομοίως α υτολεξεί π^, τῆ ς ἐν Καρθ. ἐστί, διορίζων, ὅτι ὅσαις φοραῖς δἐ^ εὐ^ίσκονται
μάρτυρες βέβαιοι νἀ μαρτυροῦν, ὅτι εἶναι β α π τισ μ έν α τ ἀ ^ίήπια ^διατί τυχὸν α ί^μ α λω τισ θέντα ται^τα ύπὸ
βαρβάρ

ή ἀ μ φ ιβο λίκ οιντη, ^ ν έβκ π τίσ θη σ αν, ἠ ὄ χ ι, ἀποστερήση α ὐ τὰ τῆ ς διὰ τοῦ λουτροῦ καθάρσεως. Καί ὅρα τ^ν ^πο.
.
σημείω σιν τοῦ μ ζ.. '^ π ο σ το λ ικ ο ῦ
Κ Α Ν Ω ^ ^ Ι ί ^ '.

^ ι'Ε π ί δ ὐ ω , κ α ί τρ ιῶ ν μ α ρ τύ ρ ω ν βε^,αιοῦσθαι π α ν ρ ῆ μ α ,^ ^Δευτερονόμ. ιζ '. γρςιφικῶς π αρελάβομεν.

Τ ο ὺ ς ουν ὐπὸ τ ω ν ο ικ είω ν δ εσ π ο τῶ ν ἐλευθερουμένους δούλους, ἐπ ί τρ ισ ί μ ά ρ τυ σ ι τ ῆ ς τ ο ια ὐ τ η ς τ ιμ ῆ ς ά πο -

κλησίας; Διὰ ἀγάπην Θεού, άγιοι ^ρχιερε^ς, έμ^οδίσατε το Τρομάξωμεν. Διατὶ ἀνίσως ενας θεο^ίρος εφρα-.μ δεν έ^^ν^ν
τοιοῦτο μέγα κακὸν ἀπὸ τους -χριστιανούς σας, καὶ ^ροστάξατέ άξιον Τὸν έαυτύν τουνὰ έντα^ιασθύ μέσα είς εκκληο^αν, ^ὁσι^
τους νὰ κάμνουσιν εξω άπὸ τὰς εκκλησίας τὰ μνήματα τῶν μέλλον δέν εἶναι άξιοι νὰ έντα^ιάζωνται είς εκκλησίαν ο^ ἀ-.
.
ἀποθανύντων ^ τί μέγα κακόν . αύτοὶ άπὸ το ενα μέρος προ- μαρτωλοί , ο^αὶ καὶ ἀλλοίμονον είς τους τούτο ποιούντας ί
σφέρουν θυμιάματα καὶ εύωδίας, διὰ νὰ έξιλάσκεται δ Θεος είς ΙΙαρομοίως πρέπει νὰ κανονίζωνται καὶ έκείνοι ὀποῦ δέν πηγαί-
αύΤὰ, διὰ νὰ εύωδιάζύ ^ εκκλησία, ^αὶ νὰ θνμιῶντιει οἱ συνα- νουν είς Την εκκλησίαν έκείνην ὁπού ένταφιασθ^ κανένας των
.
θ^ζύμενοι χριστιανέ, καὶ αὀτοὶ οἱ ^διοι ἀπο τὸ άλλο μέρος συγγενής Τί κάμνεις, άνθρωπε ἀσυλλύγιστε , δέν ήξεύρε^ς
νὰ ένταφιάζουν τὰ ^ρωμισμένα κορμία τῶν νεκρῶν τους, ἀπυ μέ αύτὸ ὁπού κάμνεις, και δέν πηγαίνεις είς την εκκλησίαν.
τῶν ὁ^οίων την δυσωδίαν καὶ ὁ Θεὸς υποστρέφεται, καὶ ^ ε κ - πιάνεις ^χθραν μέ τὸν ^εὶν ^'.αι μέ τονς ^Δγίους του , καὶ μά^
κλησία ^ρωμίζει^ καὶ οἱ χριστιανοὶ στουμπώνουν Τὰς μύτας των, χεσαι μέ αύτους διατὶ ἀπέθανιν ο συγγενής σου; και πο^ος εἶ.-
καὶ φεύγουν άπὸ Τ^ν εκκλησίαν ῶς ἀπὸ πυρὸς, καὶ πολλαίς σαι έσυ δποῦ πολεμεῖς μέ Τον ^εὸν, ὁ δποῖος πάντα πρ^ς τὸ
^οραις άναθεματίζουν τούς ένταφιασμένους. Καὶ ήμπορεῖ νὰ εύ- συμφέρον οἰκονομι^, καὶ τ^,ν ζω^^ν ι^.αὶ τ^ν θάνατον; Πρέπει πρὸς
ρεθν^ μεγαλύτερα ἀγνωσία καὶ ἀτοπία ἀπὸ αύτήν; ^ο Τούτοις νὰ κανονίζωνται άπο το^ς πνευματικους, καὶ νὰ έΙ.ιπ^-
ς
Κανων της οίκουμενικης ^. Συνὁδου προστάζει ουδέ είς τὰ κα- δίζωνται έκεῖναι αἱ γυναίκες, ^ άνδρες, όπου βγαίνουν έπάνω
τηχούμενα των εκκλησιῶν νὰ μέν^ τινὰς, καὶ ζωντανὸς έτι ι^ν, είς τὰ μνήματα τῶν συγγενῶν τους καὶ κλαίουν, ώσὰν νὰ μ^
πόσι^ μαλλον πρέπει νὰ μη μένουσιν έν τ^ εκκλησία οἱ νεκροὶ, εἶ^αν έλπίδα, ^τι θέλουν ἀναστηθοῦν, μ^ νοοῦντες οἱ άγνωστοι.
οἱ βρώμου καὶ δυσωδίας γέμοντες , ^οθεν καὶ ό Κίτρους Ἱωάν- οτι ὀ θάνατος των δρθοδδξων χριστιανῶν δέν εἶναι θά^τος.
νης ρητῶς λέγει. μέσα εἰς εκκλησίαν ἐγκαινιασμένην σήματα ἀλλὰ εἶναι ενας ί^πνος, ἀπὸ τὸν όποιον έχουν νὰ έξυπνήσουν έν
νεκρῶν νὰ μ^ θάπτωνται. Αὁτὸ Τὸ ^διον λέγει καὶ ὁ Ι^αλσαμ^ν τ^ ήμέρ^ τῆς ἀναστάσεως. ε μυρισβάρβαρος κα^οσυνήθεια α^τη
3
(Ἀποκρ. λη^. σελ. ^ . Του Γιοῦμ). Ἀλλὰ καὶ ὁ άγιος εφραὶμ ἐπικρατεῖ μέ^ρι της σήμερον ^αὶ είς Τ^ν μολδοβλαχίαν, είς τὰς
όρκίςει είς την διαθήκην του νὰ μη τὸν θάψουν. μέσα είς ε ^ .- ὀποίας έπαρχίας εὸρίσκονται πολλάκις σο^οὶ ^ωιἱ συνετοὶ ^Πγε^-
κλησίαν, λέγων, ^ δρκῶ .ύμας μη έάσητέ με είς οἶκον ^εοῦ τεθῆ- μὁνες καὶ άρχοντες καὶ Ἀρ^ιερεις, καὶ γινώσκουσι καλῶς Την
ναι, ^ υπὸ θυσιαστήριον, ^ είς ετερον Τόπον τού ναοῦ του ^εοῦ, ἀχρείαν καὶ έπιβλαβῆ Ταύτην κακοσυνήθειαν.
έπειδ^ δέν πρέπει είς σαπρὸν σκ^ληκα καὶ ^ρωμισμένον νὰ έντα- 1
(' ) Καθι^ς λέγουν τὰ π ρ α ^ ιὰ τῆς έν Καρθαγέν. ^ και
φιάζεΤαι είς ναὸν καὶ ἀγίασμα Κυρίου. ^Οποιος δέ Τολμήσω Τούτο διατὶ εὸρέθησαν έρρι^ιμένα είς δρόμους ^ είς τὰς θύρας των εκ--
ποιῆσαι, μη ^δη τὸ ἐ.^ουράνιον θυσιαστήριον Ι μηδέ καΤαξιω- λησιῶν^ ι^ς τούτο συμβαίνει εἰς.Τὰ νέθα παιδία, καὶ ἀγνοούντα^
θείη ναού βασιλείας ούρανῶν Ι^ ^Ας φρίξωμεν, άδελφοὶ, ^ιαὶ ἄς ἄν ἦναι ^απτισμένα.
Λ
ΠΠΔ Δ Ι ο ^ 31
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

λ,^ύειν διοριζόμεθ^. Οι τὁ κ^ρος παρ όντες, τ ῆ ελευθερία προσοίσουσι κ ^ ὶ τ ὸ π ισ τ ὸ ν ἐξ ὲ α υ τ ῶ ν τ ο ῖς γ ινο μ έ-

νοις π ο ^ ξ ο υ σ ιν .
^ ρ μ η ν ε ^ οι^

ε π ε ι δ ή ^εατά τού^ πολιτικούς νέμουν ή τί^ν δουλών έλευθερίκ εἶν ^ ι ε ν ^ π ρ ^ γ μ ^ ὁποθ δ έν έ^χει τιμ ή ν , διά
τοθτο, ί^ταν έσυνέβαινε νά γέν^ μαρτυρία περὶ α ύ τ ^ ν άπρεπε νά παρασταθουν π έ ν τ ε ή κα ὶ περισσότεροι μά ρτ^-
ρ ε ν δ ιά νά γέν^ άσφαλής ή ά π ό δ ειξιν Το^το δέ άναιρο^ν ό παρω ν Ι^ανων, δρίζει, ^Τι κ ^ ὶ Τ ρε^ μόνοι μάρτυρες
άρκοθσι διά νά κυρωσουν τή ν Τοιαύτην τύ^ν δούλων ελευθερίαν. ε π ε ι δ ή κα ὶ ή θεία Γραφή λ έ γ ε ι, ὅ τ ι κά θε λό^
γο ς θέλει σ τα θ^ , ή τοι θέλει κυρωθώ καὶ βεβ^ιιωθ^, κοιὶ ά πὸ δύω, κ ^ ὶ άΤτὁ τρεῖ^ μάρτυρας. ^Ορα κα ὶ τὸ ν π β ^
^Αποστολικόν.

Τ οὺς ἐπ ὶ ψ υ χῶ ν ύλίσθ^ρ π ό ρν ες ἐΤ ιισ υνάγοντ^ς κ ^ ὶ ἐκ τρ έφ ο ν τ^ ς, εἰ μ ὲ ν Κ λ η ρ ικ ο ὶ εἶεν, ἀφορίζεσθαι καὶ

κ^ιθαιρεῖσθαι ὁρίζομεν, εἱ δὲ λ ^ κ ο ὶ , ἀφορίζεσθ^ι,

^ ρ μ η ν ε ί οι^

Τὸ νά ^ναι πορνοβοσκός Τινας, ήγου^ τὸ νά συμμαζωνγ^ κα ὶ νάτρέφγ^ πόρνας έπ ὶ β λ ά β ^ ψυχῶ ^, δ ιά νά κερ-

δίζγ^ τὁ^ έ^ τ ^ πορνείας αυΤῶν μι'^θὸν, και οί π ο λ ιτικ ο ἰ νόμοι έμ ποδίζουσ ι καὶ παιδεύουσι ( ), πο λλῶ μ ^ λ - 1
λον οι έκκλ^σιαστικοὶ Κανόνες. ^ιά Τοθτο κάι ὸ παρι^ν κανὡν άφορίζει ἐν τα ύ τί^ κα ὶ κα θ α ιρ εῖ τούς Κληρικοὸς
έκείνους τ ώ τ ο κάμνουσιν (^τις έστὶ βαρυτάτη καὶ δ ιπ λ ^ π α ιδ ε ία , επ ειδ ή ὡς έπ ιτο π λε^σ το ν εις τούς Κ λη.
ρικούς ά ρ ^ ή καθαίρεσις μ ό ^ ) τοι^ δ έ λαϊκούς άφορίζει.

Ἱ Ι τὸ ν ἄνδρ^ι κ ^ το ιλ ιπ ο ῦ σ ^ , μ ο ιχ ^ λ ίς ἐσ τιν , εἰ ἐ π ἄ λ λ ο ν ἦ λ θ ε ν , κ α τ ὰ τ ὸ ν ὶερὸν κσ.ὶ Θ εῖον ^ ^Δτο^τόλ. μή,

Β α σ ίλειο ν, ἐκ τ ῆ ς Ἱερεμίου προφητείσ.ς ἅριστσ. το ῦ το ἀ νελεξἀμ Ε νον, ὅτΙ ^ ἐ ὰ ν γένητο^.ι γ υ ν ὴ ^ ἐν^ρθ^
ἀνδρὶ ὲτέρω , οὐκ ἐπιστρέψ ει πρὸς τὸν ἄνδρ^ι ^ ὐ τ ῆ ς , ἀ λ λ ὰ μιο^ιν^μἐνη μιανθή σ Ε τσ .ι. ^ ^ Ἰ ερ εμ . ^ γ ^ . ^ασιλ.θ^.
^γ . Ι .^ κ ^ ὶ π ά λ ιν , ^ὁ ἔ χ ω ν μοιχ^ιλίδ^ι, ἄφρω ν κ^ιὶ ἀ σ Ε βή ς.^ ^ ΙΙα ρ . ιή . 22 .^ Ε ἱ ο^ν φο^νῆ το ῦ Αέ- λζ'. ^ζ'-
ἁνδρὸί^ ἀ λ ό γ ω ς ἀ να χω ρ ή σ ασ ^ι, ὁ .μ ὲ ν σ υ γ γ ν ώ μ η ς ἐσ τὶν ἄ ξιο ς, ἡ δὲ ἐ π ιτ ιμ ίο υ . Ἱ Ι δὲ σ υ γ -
γ ν ώ μ η το ύ τω πρὸς τ ὸ κοινωνεἴν τ ῆ Ἐ κ κ λ η σ ία δοθήσετο^ι. Ὀ μ έ ν το ι κ α τ ο ^ λ ιμ π ά ν ω ν τ ὴ ν Δονκ.
ν ο μ ίμ ω ς συν^φθεἴσ^ιν οιὐτῶ γ υ ν α ῖκ ^ , κο^ὶ ὲτέρ ^ν ἀ γό μ ε νο ς, κ ^ .τὰ τ ὴ ν το υ Κ υρ ίο υ ά π ό φ ^ σ ι ν , ἰ ^ . Ι . 8
^ ῶ τ ῆ ς μ ο ιχεία ς ὑΤ^όκειται κ ρ ίμ α τι. Κ εκοινόνισται δὲ π α ρ ὰ τ ῶ ν Π α τέ ρ ω ν ἡ μ ῶ ν το ὺ ^ τοιού-
^ ο υ ς ένια υτὸν προΤ^ιλαίειν, δ ιετία ν ἐπ ^κ ρ οᾶ σ θα ι, τρι^τίε^ν ὑ π ο π ίπ τ ε ιν , κ α ὶ τ ῶ ἐβ δ ό μ ω σ υ ν ίσ τ α σ θ α ι τοἶς
π ισ το ῖς , κ ^ ὶ οὕτω τ ἤ ς προσφορᾶς κ^ιταξιοῦσ θαι, ἐὰ ν δ ὴ μ ε τ ὰ δ α κ ρ ύ ω ν μ ε το ιν ο ή σ ω σ ιν ,

^ ρ μ η ν ε ί οι

^ο παρων Ι^ανων εἶναι συντεθειμένος άπὸ τρεῖς Κανόνκς τού μ ε γ ά λ ο υ βασιλείου, κ α ὶ ή μ έν άρχή τούτου εἶ-
1
ναι έρανισμένη άπὸ τὸν θ', )ασιλείου λέγουσα, ή γυνή έκ είνη ύ π ώ άφήσ^ Τὸν άνδρα τ η ς κ α ί πάργ^ ά λλον, εἶν^ιι
μ ο ιχα λ ὶς, καθω^ καὶ ὸ θεἱ^ς Βασίλειος σοφίας ἐσυμπέρανε το θ το , κα ἰ ά πὸ τή ν π ροφ ητεία ν το ῦ ^ερεμίου, ὅστις
λ έ γ ε ι. άνίσω ςγυνή πάρΥ^ άλλονάνδρα,δέν δύνα τα ι πλέον νά έπιστρέψγ^ πρὸς τὸ ν π ρῶ το ν άνδρα α ύ τ ^ ς (χω ρἰ^ νά τή^
θ έλ^ έκε^νος δηλ. κα τά τὸν ^ω ν α ρ ύ ^ , έπ ειδ ή και έμολύνθη, Και ἀπὸ τά ς ΙΙαροιμίας τ ο ^ Σ ολομῶ ντος λέγοντος,
^ τ ι εἶναι ά^εβής καὶ άγνωστος, έκεῖνος όποί^ κ ρ α τε ῖ εις τὸν οἶ^.όν του τή ν παρ^ ετέρου άνδρὸς μοιχευθε^σαν γυ^-
ναι^κά του, (Τὸ δέ έξ^ς το^ Κανόνος τούτου εἶνα ι έρανισμένον ά πὸ τὸν λέ, ^ασιλεἰου^ λ έ γ ε ι δ έ ) ^ ^ ν λοι.τὸν φκ-
ν ^ ρ ω ^ , ί^τι άλόγω ς καὶ άναιτίω ς ή γυνή άπὸ τὸν ά^δρα τη ς ά νεχω ρη^ε δ η λ . λόγου πορνείας, ω σ τε ^πο^
έκ τουτου νο εῖτα ι έξ άντιδιαστολ^ς^ ό τι δύνα τα ι κα ὶ εύλόγω ς νά ά να χω ρ ή ^^ γ^νή ἀ ^ ὸ τὸν άνδρα τ η ς , εύλογος
δ έ ο υδεμ ία ά λλη έστὶν άφορμή, ειμ ή ὸ τ^ ς πορνείας μ ο ιχεία ς λόγος), ὁ μέν άνήρ εἶνα ι σ υγχω ρήσεω ς ά ^ιο ν

(^) ^ιο καὶ τὸ ξ^. ^'.βλ. των Ι^ασιλ. τίτλ. λή. κεφ. ά, προ- μοίως τιμωρεί τούς πορνοβοσκους ευτελείς οντας^ ήτοι μέ έξο-
στάζει νὰ έλευθερι^νεται ή θυγάτηρ ἀπὸ τήν ύπεξουσιύτητα τοῦ ριαν, στρατιι^τας δέ έντας, τιμωρει μέ διαρπαγήν τῶν ύπαρ-
πατρ^ς αύτής, καὶ^ήδούλη άπὸ τήν ὁπεξουσιύτητα τοῦ αὁθἐν- χύντων αύτων. ύ δέ ^ ω τ, τίτλ, ^ά, λέγει, δτ^ πορν^-
του αὀτής, έὰν ὁ πατήρ αιιτής καὶ ύ αύθἐντης, ζητήσουν νὰ βοσκὸς λέγεται καὶ έκεινος ὁποῦ ήξεύρει πῶς πορνεύεται ή γυ-
τὰς κάμουν πύρνας ^Εὰν δέ καὶ αὀταὶ δέν θέλουν ^ὰ έλενθερω- ναικά του, καὶ σιωπ^ κατὰ τὸ -^δ^. τῶν ^ασιλ^κ. τίτλ.
θοῦν ἀπὸ τήν ύπεξουσιύτητα αυτήν, νὰ ἐξορίζωνται, καὶ τὰ β^. κεφ ιδ^.
^.
ύπάρ^οντά των νὰ διαρπάζωνται. ^Αλλὰ καὶ τὸ β κ^φ. παρο­
 ΤΗΣ ^ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ἀναίτιο^ τ ^ άλόγοι^ ΤαύΤη^ άναχωρήσεω^, καὶ δύναται νά π ^ ^λλην^ ^ δε γ ^ ἐ^εναντ^ ^ναι άξια τ^ν
τ ^ μοιχεία^ ἀπιτιμίων, ω^ α^τία γενοι^ένη τἦ^ άναχωρ^σεως Ταύτη^ ^ συγχωρη^ δὲ ὸποῦ θέ^ει λάβει α^..
τ ^ ὁ άν.^ρ, εἶναι τὸ νά στέκεται μαζ^ μὲ τοὺ^ π ισ τ ές ἐν τ^ ^Κκκληἐ^, καὶ νά άφορίζεται, ^χι καὶ
1
νά μ ε Τ α λ α μ β ^ τά θε^α ^ στ^ ρια , (Τὸ ἐπέλοιπον δε το^ Κανόνος τούτοι εἶναι αύτολεξεὶ ὸ οζ^. ^ανων τοι^
μεγάλου ὶ^ασι^είοι^, λέγων.) ^κεῖνο^ ὅ^ως ὸποί^ (παρεκτὸ^ λόγοι^ πορνείαν άφίνει την νό ^ ο ν αύτο^ γυναίκα
καὶ παίρνει ἄλλΥ^ν, εἰς τὸ ἐπιτἰμιον τ ^ μοιχείας ύπόκειται, κατἀ τ^ν ά ^ ό ^ ιν το^ Κ υ ^ , τὴν λέγοι^ν^
^ν άπολόσ^ τ^ν γι^να^ια αύτο^, καὶ γ α μ ^ ^λλην, μοιχ^ται έπ^ α ύ τ ^ Κατά συγκατάβασιν δέ, ἐάν ρ^ετά
δακρύων μετανο^σΥ^, κανονίζεται ὸ τοιοῦτο^, καὶ οἰ όμοιοι αύτῶ άπὸ τοὺ^ ^Ιατέρα^ (το^ς ἐν Ἀγκύ^, δηλ. Ι^αν^
κ^. καὶ ἀπὸ τὸν ^εγαν ἰ^ασίλ. Καν. οζ^.) έπτά χρόνοι^ νά άπέχοι^ι τ^ς κοινωνίας (ἱ^, ά^ερν^ντε^ δύω μὶν
τ
εἰ^ τοὺ^ ^ροσκλαίονΤα^, δύω δὲ εἰ^ το^ άκροωμένοι^, Τρεῖ^εἰς το^ ^ποπίπ οντα^ καὶ κατά τὸν ^βδορον ^τέ-^
κονται μ^ τού^ ^νεστ^τα^, καὶ ο(^τω νά μεταλαμβάνοι^ν. Ἀν^έγνωθι καὶ τ^ν ^ η ν εία ν κ^ὶ ύποσηιΑ^^ιν
τοῦ μ ή , Ἀποστολικοί^, καὶ τὸν κ^. τ ^ ἀν Ἀγκύρα

Μ η δ εὶς ἔνδον ὶεροῦ Ν^οῦ κτῆνος τὸ οὶονοῦν εἰσαγέτω, ἐκτὸς, εἰ μ ή τ^ς ὁδοιπορῶν, μεγίστης καταλα^
βούσης ἀ νά γκ η ς, οἰκίσκου κα ὶ κ^ιταγωγῆς ἀπορῶν, ἐν τῶ τοιούτω κατ^ιλύση Ν αῶ . Διὰ γὰρ τοῦ μ ὴ τὸ
κ^τῆνος ἔνδον εἰσενεχθῆναι, αὐτὸ μὲν ἔστιν, ὅτε διαφθαρησεται.^Ὀ δὲ τ ῆ τοῦὺποζυγίου ἀποβολῆ, κα ὶ τῶ
ἐντεῦθεν ἀπόρως ἔχεΤν τῆ ς ἐπὶ τὴ ν ὁδ^ιπορί^ν ὁρμἡς, θανάτου κινδύνω π ^ δ ο θ ή σ ε τ σ ι. σΤὸ γὰρ Σάββα-
τον διὰ τὸν άνθρωπον γενέσθαι ἐκδιδασκὀμεθα,^ ^Μάρ. β '. 27
.^ ωστε διὰ πάντων προτιμητέαν ὴγεῖσθα^
τ ὴ ν ἀνθρώποι^ σωτηρίαν τε κ α ὶ ἀπἀθειαν. Ε ἰ δέ τις φωραθείη, χωρὶς ἀνάγκης, ὡς εἴρητ^ιι, κτῆνος εἰσά^
γων ἐν ὶερῶ^ εἰ μὲν Κ λη ρ ικ ὸ ς ε ἴη , κ^ιθ^ωείσθω, εἰδὲ λ ^ κ ὸ ς, ἀφοριζέσθω.

^ ^ ρμ η ν^ έα ^

^Ι^μποδίζει ὸ παρω'^ Κανων Τὸ νά ἐμβάζ^ τινὰ^ κάθε ε ἶ ^ ζωου ρ^έσα ε^ ἰερὸν Ναὁν. Τιμ^^ γ^ρ ^ξιά ^
τἀ ἰερἀ κ,αὶ σεβ^,^μιότητο^, ἔξω μ^νον ἀνίσως ἐν ὸδοιπορία τινὰς εύρι^κ^ενο^, κ^ιὶ άνάγκ^ χειρ.ωνο^ ^ιεγάλ^
τι^χὸν καὶ βρο^^ς ραγδαίας, καἰ ^χων ποῦ νἀ κ^ταφύγ^, ἐμβά^Υ^ ^ὸ κτ^ν^ ε^ αυτὸν, ^να μ-^, τὸ μ^ν
ζ^ον μεῖ^αν διαφθ^^^, αὐτὸ^ δὲ ^.ιν^υνεύ^^ εἰ^ θάνατον, ^ς ρ,ὴ δι^ν^με^ο^ νὰ ὸδοιπορη^^ Υὸ έξ^ς το^
μοι^ μ ε Το^ ἰδίου^ του π^δα^, ^αὶ ω^ λνπ^θεὶς, μη τὁ.^ τρὁπον νά άγορά^ άλλο. ι^έρει δ^ ὸ
1
νων, και ^ιαρΤ^ρίαν ἐκ τ'^ ^ γραφ^, λέγ ει ^τι Τὸ ^,άβ^το^ ἐγένετο διά τὸν άνθρωπον, ^οε^ται το^το
διχι^^, ^Τι κ α θ ^ τὸ ^άββκτ^ν ἀδιωρί^θ^ άπὸ Τὸν ν ^ ν διά νά άναπαυθ^ ὸ δουλο^, καὶ τὸ ύποζυγιον το^ ^
θρωπου, ^ιαὶ ἀκ άναπαύσεω^ ΤαύΤης νἀ ^μπορ^ νά υπηρετώ Τὸν αύθέ^ην το^ Τοιουτοτρόπως καὶ ^ ἐν τ^
τ
Ἱερῶ αυ ^ άνάπαι^σι^ ζ^ου, δεν γίνεται διἀ Τὸ ζ^ον, άλλἀ δΙἀ Τὸν ^θρωπον τὸν ^χοντα Τὸ ζι^ον. ^ Ο^
ο
καθ^ς ^ άργία τοῦ Σαββάτου ἐλύετο ιά νά ποτι^θΟί^ν τἀ ζωα, κεφε ιγ ',), διά ^ά ε^γουν άπὁ τὸ^
θυνον, δποθ Τυχὸν ἐν ^αββάΤω ^πιπΤον, ἴνα εκ Τούτων δουλεύεται ὸ ^νθρωπος. ο^τω λυεται καἰ ή τιρ,η το^
^Ιεροθ διά Τ^ν σωΤ^ρίαν ^ονΤος τὸ ζο^ον άνθρωπου, ^άν δέ τι.^ας ^ωρἱ^ τοιαΙ^τ^ς άνάγ^ι^^ ^μβά^^ κΤ^νο^
οἰονδή^οτε εἰς ^Ιερὸν, κληρικὸ^ μεν ων, καθ^ιιρεΤαι, ,^α^κὸ^ δἐ, δ^ς άφ^ρίζεται. ^.^νάγνωθι καἰ τ ^ αύτ^^
τα ύ τ ^ ^ιὸν οδ', Κανόνα.

ΙΙ^ ,

Τ ὰ ς τοῦ σωτηρίου Πάθους ημέράς ἐν νηστεία κα ὶ προσκευχῆ καὶ κατανύξει καρδίας ^ ο ν Διο^σίο^ ά.
ἐπιτ^λοῦντας, χρὴ τοὺς πιστοὺς περὶ μέσας ^τῆς μετὰ τὸ μέγα Σάββατον νυκτὸς ωρας ἀπονηστίζεσθαι^
τῶν θείων Ε ὐ α γγελ ισ τῶ ν Ματθαίου κο^ὶ Αουκᾶ , τοῦ μὲν διὰ τοῦ ὀψε Σαββάτων προσρήματος, τοῦ δὲ οιὰ
τοῦ ὕρθρου βαθέος, τὴ ν βραδύτητά τη ς νυκτὸς ἡμῖν ὑπογράφοντος.

.
(^ Ι^ἶπα κατὰ συγκατάβασιν καθ^ δ οἰ έπτὰ θρόνοι εἶναι ἐ- (^) Ε^πα δτι δόναται νὰ δευτερο^πανδρευθ^ ό ἀν^ρ της γι^
πιτίμιον τῶν πὁρνων, καὶ ο^χὶ των μοιχῶν, κατὰ τὸν νθ^. ^α- ναικὸς ἐκείνης, ἦτις ^νευ λό^ου μοι^εία^ παρ^τ^σε τὶν ἐ^νδρα
σιλ. καὶ ἀκολούθως οἱ ἐν τφ Κανόνι οἰ^τοι περιεχόμενοι ^ς π^ρ- της καὶ ἐπῆρεν ^λλον. ^ὰν ^μως ^ γυν^ παραιτήσ^ τὶν ^νδρα
νοι μόνον, καὶ ο^χὶ ι^ς μο^ο^ ἐπιτ^νται^ κα^ ^ δμως οἱ ^πτὰ της μόνον. χωρὶς λόγον μοιχείας, καὶ δεν πάρ^ ^λλον, ἀλλὰ
χρόνοι ἐπιτίμιον τῶν μοιχῶν εἶναι κατὰ τὸν κ^. της ἐν Ἀγκόρ^, στέκει ^τσι, τότε ὀ ^νδρας της δὲν συγχο^ειται νὰ λά^ δλλην
οὁ κατὰ συγκατάβασήν ἐπιτ^μῶνται ο^τοι^ ι^ς μοί^οὶ γὰρ, καὶ γυναικα, ἀλλὰ πρέπει καὶ τὰ δόω ^.ιέρη^^ νὰ μένουν ἀνόπανδρα^
ο^χὶ ι^ς πόρνοι κανονίζονται. ^^ρα τ^ν ὁποσημείωσιν του κβ^ ^ νὰ διαλλαγοῦν καὶ νὰ ^νω^ουν πάλιν κατὰ τὸν ριγ^. της έυ
του βασιλείου. Καρθαγέν^.
 244 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ι^ανο^ν διορίζει, ὅτι οἰ χρ^.σΤιανοὶ πρέπει νἀ ἐπιΤελο^Ιν ὅλν^ν τ^ν μεγάλων έβδο^,άδα τ^ν ἀ γ ί^
^Ια^ν μέ νησΤείαν ( ἱ ) καὶ προ^ευχ^ν, ^αἰ κατάνυξιν τ ^ καρδία^, ^ληθιν^ν δ^λ. κ^εὶ ^χι ύποκριτικην ( ἐ ξ ^
ρέτο^ δέ, Καἰ ^άλισΤ^ τ'^ν μεγάλων ^ ὶ τὁ μέγα ^άββ^τον, Τἀ^ δποία^ ^μέρα^ πρέπει νἀ βιάζονται ^
ν^ ἀπερνο^ν ἄ^ιτοι), περὶ δε Τὸ με^νύκτιον, ^κύτὸν εἰπεῖν με^ὰ τὸ μεσονύκτιον το'^ παρελθόντος μ^ν μεγά λα
^αββ^τον, ερχομένη^ δε μ^γάλ^ Κ υ ρ ια ^ νἀ παύο^σι τ^ν νησΤειαν (^), ἐπειδὴ ^δΥΙ ά^έσ^η ὸ Κύριοί
κ α θ^ δηλο^Ται έκ Τ^ν θε^ων Ι^γγελισΤο^νε ^ μεν γἀ^ ^ατθ^ῖο^. λέγωντας, ὅΤι δψέ ^ββάτι^ ν ἦλθον ^
γυν^κε^ ν^ θεωρήσουν τὸ τκφ^ν, ἐφ^ενέρωσεν, ^ΤΕ ἐπέρ^εσε ^ιέν τὸ ^άββκτον, κ ^ πολύ μέρο^ Τ ^ μ ^ τ^
^άββ^ον ννκτὸ^, ὸ δ^ Α ο ν ^ , λέγωντας πάλιν, ἰ^ ι ^λθον άρθρου βαθέο^, έφ^νέοι^σεν ὅΤι πολ^ μέρος τ ^ νυ.,
κτὸς ^μεινεν, οὕ νἀ ξημερω^ ^ Κ υρια ^ , ^ σ .τ ε καἰ ἐκ Τ^ν δύω ^ ν ^ τ α ι . ὅτ^ κατὰ τὸ μεσονύκτιον
στη ὸ κύριος, παρελ^ον^ης τ ^ ς^ε ο^ρα^ καἰ άρχομένης τ ^ ζ^.

σ υ μ φ ω ν ία .

Περὶ το^ καιροί Τ ^ Ἀν^ισΤάσεω^ το^ Κυρίου πλ^Τύτερον διαλαμβάνει κ^ὶ δ Κ^ν^ν Το^ άγιου Διον^σίο^,
άφ^ οὕ ^ρανἰσατο ταί^τα ^ ὶ ^ πα^οἰ^α ^Ιύνοδ^. ὅσΤι^ καὶ π ^ θ έ τ ε ι ^ ι εκείνου^ μεν ὁπ^ῦ πρὸ Το'^ μεσονυ-
κτίο^ λύνουν την νηστείαν κκτηγ^ροί^ιεεν μι^οψύχου^ κα^ ἀ^ρ^ετε^ ἐ κ ε ίν ^ δε ὁποι^ καρτερο^σιν εως τ^ν
αύγ^ν, ἐπαινοθμεν ως μεγαλο^ύχου, και έγ^ρατεῖ^. Ἀ λ λ ἀ καὶ αί ^..ὶποστολικαὶ δι^Ταγαὶ βιβλ. ^ . κ^φ. ιθ^,
τ
λέγουί^ι, νά άπονηστίζωνται ὸἰ ^ρισ ιανοὶ, ἐπιφι^σ^ο^σ^^ μ ^ ^^ββ^των, Υ^Υοι πρὸ^ Τὸ ^ημ^ρ^μί^ Κυρι^ι-
^ορ^ Καἰ την έρμ^νείαν καὶ ύπ^σημείω^ιν τ ^ κθ^. π^ρο^ση^ καἰ Το^Ι ^θ'. ^^ποστολ.

Ιέ Λ ^ ^ ^

Τ α ῖς Κυριακαῖς μὴ γόνυ κλίνειν ἐκ τῶν θεοφόρων ὴμῶ ν Πατέρων κ^νονικῶς παρελάβομεν, τὴ ν τοῦ
Χριστοῦ τιμῶντε^ Ἀ ν ά σ τ α σ ιν, ὡ^ ἀ^ ο^νμὴ ἀγνοῶμεν τὸ σ^φὲς τῆ ς τούτου πα ρα τηρήσεω ν δῆλον τοῖς
πιστοῖς καθιστῶμεν, ωστε μετὰ τὴ ν ἐν τῶ Σ^ββάτω ὲσπερινἡν τῶν ὶερωμένων πρὸς τὸ θυσιαστήριον εἴ-

( ἰ ) Διὸκαὶ ὀ θειος ^^ιφάνιος συμ^ι^νως με τον Κανδνατοῦ-

τὸν Ἱεροσολύμ^ ^ρυσανθον (ἐν τ^Ι^εωγραφί^) η ^έρα ἀρ^ινα
τον λέγεις ^^ὰς ^ξ πρὸ του ΙΙάσχα ημέρας ἐν ξηροφαγία διατε
κοντὰ εἰς τούς ἐκκληοιαστικους^ ἀπ^ της ἰ^. ἐ^ρας της νυκτ^ς,
ς
καὶ τελειὁνει ^ως της ^. ^ρας της ἀκολουθου νυκτὸς, καὶ δ^τι
λοῦσι πάντες οἱ λαοὶ, ^^ὶ δη ^ρτιρ, καὶ ἀλὶ, καὶ υδατι τ^τε
χ^ρε^μενοι πρὸς ἐσπέραν.^ πραγμα γέν^ ἀναμεταξυ είς τὰς ^ἰκοσιτ^σσαρας ^ας^ του
(^) ^ παῦσις της νηστείας ὁποῦ ἀνα^έρει ο Κανῶν νὰ γίνε-
ρονυκτίου τούτου, φαίνεται καὶ λέγεται ^τι ἐν η^ρ^ι (ι^σως μια)
ται μετὰ τὸ μεσονυκτιον, ὁ μεν Ι^αλσαμων λέγει, ^τι το^ τ^τε
ἐγένετο, ^μειοῦμεν δὲ ἐνταῦθα ί^τι ἐν τ.^ ^^ρφ της ^Δνα^τά-
ί σεως δύο^ φοραἰς ἐγ(νετο ^ ἀσπασμὁς. ^ὶΙίαν μ^ν τὸ πρω^ ἐν τ^
καιρ^ κατὰ ἀλλον τρόπον συ^ειθί^ετο νὰ γίνεται ἀπο τους πα-
^ασἐλικῶ παλατίω, καὶ ίδίως ἐν ^Ι^κκλησίαις^ ψαλλομένου του
λαιο^ς χ^ιστ^ανους,^στιςτροπος ἐντο^ς νυν καιρούς εἶναι τ^λεί^
^ἰχρηστος. ^λλο^ δε το ἀπονη^τί^εσθαι, ^τοι τ^ν πς^ῦσ.,ν της
^Ιἀναστάσεως ^μέρα^ ^ν τ^ τ^λ^ι τ^ῦ υρθρου^ καὶ αλλην, κατὰ
ί
νηστείας λ γονσιν^ ^τι εἶναι ^ ^ρῶσις τυροῦ, ἐ^ῦ καὶ ἀ^λῶς πα-
τὸ εσπέρας, ἐν τ.^ μεγάλα Ἐκ^λησί^ της ἀγίας ^ο^ίας^ ^τε ^
σχαλινῶν, συνάγοντες τοῦτο ἀπὸ τὸ ί^, -,^φ, του έ, ^ιβλίοι^
ἀσπασ^^ὸς ἐγίνετο μετὰ τοῦ ΥὶασιλΙ.ω^ .^.αὶ πάντων τῶν ἀρ^-
τῶν ^ποστολικῶν διαταγῶν. ΙΙλην ε^τε τοῦτο^ ε^τε ἐκε^ν ^ο^ υ
των^ καθο^ς ^στορ^ι ο Κουροπαλάτης, λέγων. ^Καθίζει ἐπὶ του
χρισ^ιανοὶ μετὰ τὸ ^μεσονύκτιον πρέ^ πρῶτον νὰ ἀκούουσινθρὁνου ὁ Ιὶασιλεὸς, του μεγάλου Δομ^στίχου την σπάθην ἰ^^ρον-
^Ιλο^ τὸν ορθρον της ἀναστάσεως, νὰ προσμένωσ^ν ^ως ο^ νὰ
τος, καὶ οἱ αρχοντες πάντες είσ^ρχ^μ.νο^ εκαστος μέχρι ^ ὶ
τελει^σ^ ^ θεία λειτουργία^ καὶ μετὰ ταῦτα νὰ ^αύουσ^ τοῦ ἐσχάτου, ἀσπάἰ^οντ^ ^ρῶτον τον δΙ.ξ^ὸν πόδα (διὰ τὸ αὁτο-
^την . νηστείαν, καὶ νὰ ἐσθίουσ^ πασχαλινών ἐν ευφροσ^ν^κρατορικὸν τῆς ^ασιλείας)^ εἶτα την δ^ὰν χ^^ρα (διατὶ εἶνα^
^ὶ Δέγουσι γὰρ αἱ Ἀποστολικαὶ δ^ταγαὶ (αυτὁθ^)^ ^ΙΔ^ὰ 1
χριστὸς Κυρίου ο Ιὶαο^λεὸς καὶ τη^ ^^κκλησίας δεφενσωρ, ^ς
τοῦτο καὶ ιρμε^ς^ ἀναστάντος του Κυρίου, ^ροσενέγκ^ τ^ν ^
ἐρμηνεύει ὁ Θεσσαλονίκης ^ ^ ῶ ν), καὶ μετ^ α^τὴν, την δεξιὰν
σίαν ὁμῶν, πωὶ ἦς ὁμ^ν δ^ετάξ^το δι^-^μῶν λέγων. ετοῦτο αὁτοῦ παρειὰν (διατὶ ^(^ασιλεὸς καὶ στρατιώτης, πλούσιος καὶ
εῖτε εἰς την ἐμην ἀνάμνησιν^ κ^ὶ λο^ὸν ἀ^ονηστεύετ^ εὁ^ρα^..
πένης, ἐν τῶ ^ριστῶ, ισοι εἶναι .^.).
Δ^ὰ τοῦτο τον δεύτερον αὁ-
ί
νδ^εενοι.^ Ι^λἐπε^ς ^τ^ λ γο^σ^ πρῶτον νὰ γίνεται λειτονργία
τὸν ἀσπασμὸν πολλοὶ ἀμαθ^ ^νομά^ουσ^ δευτ^ραν Ἀνάστασιν.
καὶ ύστερα νὰ πασχάἰ^ωμεν ' ^οθεν ἀξιοκ^τάκριτο^ εἶν^, καἰ
ΙΙερὶ δε των κοκκίνων ^,ῶν τῶν ἐν τ^ Ἀναστάσει ἐσθιομένων,
πολλὰ κοιλιόδουλο^ κ^ λαίμαρ-^ ἐκε^νοι ὁποῦ ^αστῶντες εἰ^
πολλοὶ πολλὰ λέγουσιν ἀδέσποτα^ ο δε Γάἰ^ης Ιἰα'^σιος, σοφὸς ἀ-
τους κολπους το^ν αυγὰ, ^ τι^ρἰ, ευθὸς δ^οῦ ἀκούσουν τὸ^ ^ρι- Ρ
ν^ρ, λύων ^ητήματά τινα ^ρὸ^ τον βασιλέα ωσσίας λέγει,
στος ἀνέστ^', τὰ χά^ιτο^ν τ^ ^τδμ^, κ^ ἄ^ διορθώσουν τὸ
,^ταν οἱ ^βραιοι εἶπον. ετὸ αἶμα αυτοῦ ἐφ^^ας καὶ ἐπὶ τὰ τέ-
ἐίτοπον αὁτὸ καὶ ί^στερα^ ἀλλὰ κ^ὶ ο^ γονείς δ^ν ^ρἐ-
κνα ^μῶν^, εὁθυς ἐκοκκίνησαν ^λα τὰ αράγματα ὁποῦ εἶχον εἰς
πει να ἀφίνουσ^ τὰ τέ^ν^ των νὰ κάμνουν παρόμο^ν ^τ^κτον
τὰς οἰκίας των^ ἀκολούθιος δ^ καὶ τὰ αυγά, ^οθεν εἰς ἐνθύμησιν
πραγμα.
του θαύ^,ιατος, κοκκινί^ομεν καὶ ήμε^ς τὰ αὁγὰ ^ν τ^ Ἀναστά-
3
( Ι Διὰ τοῦτ^ γὰρ ^ ^ Κυ^ιακ^ λέγομεν οτ^ ἀνέστη σει' καὶ τοῦτο τὸ θαῦμα^ λέγει, ^τι τὸ ^χομεν ἐκ παλαιας π^-
ὁ Κύριος, ἐπε^ κατὰ τ^ ^λά^^^^ (στο^χ. ή. ^ ραδὁσεως.
 ΤΠΣ^'. ΟΙ^ΟΥΜΕΝΙΙ^ΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

σοδον, κ α τὰ τὸ κρατοῦν ἔθος, μηδένο^ γ^νυ κλίνειν μέχρι τῆς ἐφεξῆς κατὰ τὴ ν κ^ριακὴν ἐσπέρας, καθ^
ἤ ν μ ετὰ τὴ ν ἐν τῶ λυχνικῶ εἴσοδον α^θις τὰ γόνατα κάμπ^οντες, οὕτω τὰς εὐχἁ^ τῶ Κ^ρ(ω προσά^
γομεν. Τ η ς γὰρ τοῦ Σω τῆρος ὴμῶ ν ἐγέρσεως πρόδρομον τὴ ν μετὰ τὸ Σάββατον νύκτα παραλαμβάνοντες,
τῶ ν ὕμνων ἐντεῦθεν πνευμ^τικῶς ἀπαρχ^μεθα, εἰς φῶς ἐκ σκοτους τὴ ν εορτὴν καταλήγοντες^ ὡς ἐν ὸ-
λοκλήρω ἐντεῦθεν ν υκ τὶ κ^ ὶ ἡμέρα π^νηγυρίζειν ὴμᾶ ς τὴν Ἀ ν ά σ τα σ ιν.

^ ρ μ η ν ^ί

^ π ειδ^ καὶ παρελάβομεν (διορἶζει ὁ παρο^ν Κανο^ νά ^ κλἶνωμεν γένι^ ^ τά^ ἰ^ριακά^ ^πὸ τ ^ Θ ^
φέρουν Ι^ατέρα^ ά. ^ν^δου, δηλ. τὸν θεῖον Πέτρον ^αὶ τὸν ^Ιέγαν ^α^λειον, διά την Ἀνάστα^ιν το^ ί^ .
ρέον, δηλοποιοθμεν εἰ^ τού^ πιστούς ὅτι, νά π α ^ σ ι μὲν τ^ν γονι^κλι^Υ ῦ^τερα ά^ὸ εί^ο^Ον, κάμνου-
σιν οἰ (ερει^ εἰς Τὸ ^γιον β^μα, κατά Τὸν έσπερινὸν τοί^ Σαββάτου, νά ά^χἰζουσι^ δέ πάλιν Ταὁτην ^ τερα ἀπὸ
τ^ν ε^σονδον τ^ν ιερέαν εἰ^ τὸ ^γιον β^ι^ι, τὴν γινο^Ιιέν^ν κατά Τὸν έσπερινὸν τ ^ Κυρι^κ^ ταυτὸν εἰπειν, ἀπὸ
την μίαν εσπέραν τ^ν ἄλλην ^πέραν. πρ^δρ^μον γάρ καὶ προοίμιον λαμβάνοντες τ ^ ἈναιΙτά^εω^τοθ Κυ-
ρ^υ, τ^ν μεΤά Τὸ ^άββαΤον νυκτα, ^πὸ Τ^Τε ἀρχίζομεν το^ ἀ^ασΤασί^ιοι^ υμνου^, καὶ ^πὸ τὸ σκὁτο^ Υ ^ μ ^
^ά Τὸ ^ά^βαΤΟν ννκτὸ^ (^τι^ λογιζΕται τ ^ Κι^ριακ^ς) ^ρχἰζομεν τ^ν ^ορτ^ν. ^ δε κρατεί τὸ φῶ^ τ ^ -^μέ.^
ρ^ Κι^ρΕακ^, τ ε λ ε ι^ μ ε ν αύτ^ν, ἶνα με Τὸν τρόπον τούτον ε^ μἰαν ὁλὁκληρον νύκτα καὶ ^έραν ^νΥ^-
γυρίζ^μεν την Ἀνάστασιν, ^ορα καὶ τὸν κ^, Τ ^ ά. (Ι^.

Τ ὰ ς τ ὰ ἀμβλωθρίδιο^ διδούσ^ς φάρμακα, κα ὶ τὰς δεχομέν^ς τὰ ἐμβρυοκτον^ι δηλητήριά τῶ τοῦ φο-

νέως ἐπιτ^μίω κ^θυποβάλλοντ^ιι.
^ ρ μ η ν ε ί α^

Γι^ναῖκε^ τιν^ς, ἐπειδὴ καὶ κρυ^ἱως σν^υί^ιαζ^μ^ναι μὲ ^νδρας, ἐξαύΤι^ν ^λλαμβάνο^ ι, διά νὰ μ^ φανε..
ρ^θο^ν, πίνονΤΙν, ^ τρωγονσι κ^ποι^ φαρμακερά π^μ^τα ^ β^νανα, διαμέσου τ^ν ὸποίων άποκτείνου^ιν ἐν τ^
κοιλία αύτ^ν τἀ ἔμβ^υ^, καὶ ἔτσι νεκρά τἀ ἀποβάλλου^ι. Αιἀ το^το ὸ παρο^ν Κανιον εἰ^ τὸ ἐπιτίμιον τ^ν ^ο-
νέι^ν καταδικάζει τ^σον τά^ γυνα^κα^ τοὺς ἄνδρα^) ὸπΟθ διδουί^ι Τὰ τοιαῦτα, ^σον καὶ τἀ^ γυνα^κα^, ὸ^οῦ
ταῦΤα λαμβάνου^ι καὶ πἰνουἰ^ιν, ^ τ^γου^Ιιν αυτά (^).

^ υμ ^ ρω νία .

^Ο δὲ το^ ^ασιλ^ἶου αύτολεξεὶ Τοθτο τὸ ^διον διορίζει. ^ιλανθρι^πὁΤερον ὅ μ ^ φε^μενοι τ^ον οἰ έν

^Αγκύρ^ ἱ^αΤέρ^^, Καν. κ ά ., ^σον ^ι^ιὶ ὅ μέγ^^ ^αοίλ^ιο^ Κ^ν. ούχὶ μέχρι τέλοι^^ ζο^ς α^Τἀς κανονίζουν,
ἀλ.λἀ ε^ δέκα χρ^νοι^. Ἀμβλ^θρίδι^ε δ^ Εἶναι, ο^ σημειο^οί τΕνε^, καἰ μάλλον ^ ^ου^δα^, τ^σον αὁτὸ τὸ φἰ)αρ^
τικὸν βὁτανον, καθω^ ὁ κα^. ἐν Ἀγκύρα α^Τὸ ονομάζει, ^οΙ^ καὶ τὸ ^μβρυον,ὸ^ο^Ι ἐκ του^Ου φ θ ^ . Και ἐν
3
τῶ ξ^. δε βιβλίω τέ^νβ^σιλικ^ν τίΤ λ. ^. καὶ ο^ί διδοῦ^ι γι^ να ῖ^ , κ^ὶ ^ἰ λαμβάνο^αι Τἀ φαρμακερά ταί^τα
β^Τανα, φ^νεύτριαι καταδικάζονται. Αύτὸ τοί^το λέγ^ι ὁ ^Αθηναγ^ρα^ ἀπολογία ύπερ ^^ν χριστιαν^ν.^
^ορα και τὸν ξ^'. ^Δποστολικ^ν,
^ Κ .Ν ^ Ν

Τοὺς αρπάζοντας γυν^ῖκας ἐπ^ ὁνὀμ^,τι συνοικεσίου, ἤ συμπράττοντας, ἤ συν^ιρουμένους το^ῖς ἀρπά-
ζουσ^ν, ὡρ^σεν ἡ ἁ γία Σύνοδος, εἱ μὲν Κ λη ρ ικ ο ὶ εἶεν, ἐκπίπτειν το^ οἰκείου β^θμοῦ, εἰ δὲ Λ ^ κ ο ὶ, ἀν^-
θεμο^τίζεσθ^ιι.

(^) Πὁτε δὲ, καὶ ἀπὸ τίνας ἀσηκω^η ἀπὸ τ^ν καθ^ ^μἄς ἀ-
νατολικ^ν εκκλησίαν '^^ὀαγγελικ^ αἰ^εη, Ἀποστολικη ^αὶ Πα-
τρικ^ συν^εια της γονυκλισίας, ^Ιετὰ ἀκριβείας νὰ εἰποῦμεν
οὀκ ο^δαμεν. ^υμπαιραίνομεν ἰ^μως στοχαστι^ῶς, ὅτι νὰ ἀσηκι^
ί
.θη αυτη μετὰ τὸ σχίσμα, τινῶν ^σως ^μετ ρων μέ υπερ^ολ^ν
^ηλωτῶν, ἀντιφερομένων εἰς τὰ ^θιμα της δυτικης εκκλησίας,
ἀκολοῦθως δε καὶ εἰς τὸ κανονικὸν τοῦτο ^θος. Καὶ ὅτι τοῦ^ο
τὸ συμπέρασμα ἦμων ἐστιν ἀληθ^ς, ^ρα τὸν ^μέτερον Μελέτιον
τὸν Ι^ηγαν, ἐν τ^ τέλει του γ^- βιβλίου περὶ χριστιανισμοί,
που ἀναφέρει περὶ τῶν γονυκλισιῶν (σελ. σμ^. της ἐν ^ουκουρε--
στίιρ ἐκδ^σεως). Διὁτι καὶ ^ παρὰ τοις Δυτικοῖς ΙΙαπαλήθρα λε-^
γομένη, ἦτοι ὀ ἐπὶ της ^ε^αλῆς στέφανος των κληρικων, ^θος
κανονικὸν ἰ^ν, ἀσηκι^θη ἀπὸ τους ετέρους, καὶ ^α τὸν κά- της
.
παρο^σης συνόδου Κσὶ παρὰ Δὰτίνοις συνεχης κοινωνία των
μυστηρίων κανονικά ^σα, ἀσηκ^η ἀπὸ ^ἄς, ^ ὶ ^ρα τὸ προοί-
μιον του τὁμου τ^ς Ἀγάπης, καὶ έλλε ^μοια. Γονυκλισίαν δὶ
λέγω, οὁχὶ τὰς λεγομένας μετανοίας^ ἀλλ^ ἐκείνην, κα^ ^ν έ-
πάνω εἰς τὰ γονατα προσευχ^μεθα.
(^) ^ο δ^ Δέων ^αὶ Κωνσταντίνος οἱ ^ασἰλεις ἐν τ^ ^κλογ^
τί^ν νδμων (τίτλ. κή.^ λέγουοιν, ὅτι ^ ἐ^. πορνείας ἐγγαστρωθει-
σα γυν^, ἐὰν ἐπιβουλε^ τ^ν κοιλίαν της, διὰ νὰ ἀποβάλ^ τὸ
ί
πα^δὶ, νὰ δ ρνεται, καὶ νὰ ἐξορί^εται.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ο ^^^ν κΟ^νω^ αύΤολεξεὶ έ^τὶ^ άνάγνωθ^ τ^ν ^ρμΥ^νείαν ^^.εῖ.

^Η ἀναχωρήσαντος τοῦ ἀνδρὸς, κ^ὶ ἀφ^νοῦς ^ντος, πρὸ τοῦ π^σθῆναι περὶ το^ θανάτου αὐτοῦ, ἐτέ^
ρω συνοικοῦσα μοιχᾶται. ' Ωσαύτως κα ὶ στρατιώτιδες, ^ ι, τῶν ἀνδρῶν ἀφανῶν ὅντων, γ^ιμηθεῖσαι, τῶ
αὐτῶ ὑπόκειντ^ι λόγ^ρ, ^σπερ καὶ ο^ὶ διὰ τἡν ἀπο^ημί^ιν το^ ἀνδρὸς μ ὴ ἀν^ιμείν^σ^ι τὴ ν ἐπάνοδον. ΙΙλ ὴ ν
.
ἔχει τινὰ συγγνώμην τὸ πρᾶγμ^ ἐνταῦθα, διὰ τὸ μᾶλλον πρὁς θ^ ν^τον εἶν^ι τη ν υπόνο^.ν. Ι Ι δὲ τῶ
καταλειφθ^ντι πρὸ^ καιρὸν π^.ρὰ τη ς γυν^ικὸς, κ^τὰ άγνοιαν γη μ α μ έν η , εἶτε ἀφεθεῖσ^ διὰ τὸ ἐπανελ^
θεῖν πρὸς αὐτὸν τὴν προτέραν^ ἐπόρνευσε μὲν, ἐν ἀγνοία δέ, Γά μ ο υ ο^ν ούκ εἰρχθησετσ.ι, κ ά λλ ια ν δὲ ἐ^ν
μείνη οὕτως. Ε ἰ δέ γε ὁ στρατιώτης ἐπ^νέλθοι χρονω ποτὲ, οὕ ἡ γυνὴ διὰ τ η ν έ^ὶ πολὺ ἐκείνου ἀπΙ^λει-
ψιν, ἐτέρω συνήφθη ἀνδρὶ, ουτος, εἰ προαιρείται, τὴ ν οἰκεί^ν ^υθις ἀπολ^βέτο^ γυναῖκ^., συγγνώ μης αὐτῆ
ἐπὶ τ ῆ ἀγνοία δεδ^.^νης καὶ τῶ ταύτην εἰσοικισ^μέν^ρ κ^τὰ δεύτερον γάμον ἀνδρί ^ )ε 1
ε ρ μ η ν ε ί α .

^ο Κανων ο^το^ άπὸ τρεῖς Κα^^να^ ^γ^ιειΤαι τ^ῦ Μεγάλου Ιὶασιλείο^ μ^ν γἀρ ά ρ ^ αὕΤο^ αύΤολεξεὶ
Κανων λάε ἐκείνον ἐσΤὶ^. λέγων, έά^ άναχωρ^σ^ Τινὸ^ γιΙναικὸς ὁ ά^ο καὶ εἰ^ πολὺν καιρὸν δὲν έ^λθ^, αύτ^ δε
πρὸ τοί^ νἀ άκουσ^Τ κοΕὶ νά πλ^ρΟφ^ρ^ ὅτι άπέθανεν ὁ ἄνδρ^^ Τν^ς, ^άρ.^ άλλον, μ^ιχ^λὶ^ εἶναι(^). ^Τὸ ἀ^-
λουθον εἶναι αύτολεξεὶ Κανο^ν λ ^ . Το^ ἰ^ασιλείο^)^ παρ^μοίο^ καἰ αί γ^ν^ιῖκε^ Τ^ν σΤραΤι^Τ^ν, ἐἀν δευτ^ρο^.
πανδρευθ^ί^ν, μὲ Τὸ νἀ μ^ άκονωνται νά έλθουν οἰ ^νδρες τ^ν, μοι^αλίδε^ εἶν^.ι. ^Ομιε^ αἰ γ^ναῖ^.ες α^ΙΤαι δευ-
τερ^πανδρευύμε^ι, ^χο^ν κ^ποιαν σ^γχ^ρησιν (περι^σοΤέραν δηλ. άπὸ τἀ^ δε^τορο^πανδ^ε^θ^ί^α^ τ^ν
σ^ρατιωτ^ν), καθ^ ὅτι οἰ ἄνδρε^ αύΤῶν ^ΤραΤιῦ^Τ^ι ονι'ε^ καὶ έν πολ^ίμοΛ^ άνασΤρεφ^μενοι, περι^σύΤερ^ν ύπονο^
οί^νται νὰ ἀπέθ^ιναν παρἁ νἀ ζοθν ^^κείνη δὲ γ ^ , ^ ι^ ^Τὸ μέρο^ τοί^Το το^ Καν^ο^ αύτ^λε^εὶ
τοί^ Ι^α^ιλείου έστι^ λάβ^ εἰ^ ἄνδρα ἐκεῖνον ὁποθ αφεθ^ πρὸ^ καιρόν άπὸ την γι^ναΙν.α Το^, μη γιν^Ι^κουσα
^Τι ^το ^πανδρο^^ έπειτα παραιτηθώ άπὸ αύΤὸν μ ὲ Τὸ νά ἐπαν^εγύ^ισεν εις α^τὸν ή προΤέρ^ε γι^ ὸ, ἐπύρνεν^ε
^,έν,,ἐν άγν^ίφ ^μω^, άλλ^ ούχὶ ^ιαὶ ως μοιχαλὶ^ καταδικάζεται. ^Οθεν δ^ν θέλ^ι ἀμπ^δισθ^ άπ^ τοί^ νά λάβ^
ν^μιμ^ν ^δρα, ἐἀν θελη ^.Καλλίτερα ὅμο^ς εἶναι καὶ ά^φαλέ^Ιτερα, έἀν δεν ύ^ανδρε^θ^. .Γὸ ύ^ύλ^ιπον δ ὶ τοί^
Κανύνος εἶναι ^διο^ διορισμὸς ^υν^δου. Ἀνί^Ιω^ δὲ ἐπι^τρέψ^ δ ^Τρ^ιώτης ἀπὸ τὸν πόλεμον μετά
νους^ τοί^ δποίον ^ γ ι^ έδευτε^οθπανδρεύθη διά ΤΥ^ν πολυχρόνιον ^ενιτείαν ἐκ^ινοι^, οὕτο^ λέγιε^, θ^λ^, λαμ-
βάνει πάλιν τ^ν γννα^ικά Του, συγχωρώντας τύ^Ιον ^ίς αύτ^ν, ὅσον καὶ εἰ^ τὸν ^.νδρα Τὸν δεύτερον οπο^ τ^ν
ἐπ^ρε, διατὶ ^ ^ξευροντε^ ^Τι αύτὸ^ζ^, ύπανδρεύθΥισαν (^).

(^) Διὰ τοῦτο καὶ ὀ ^ασιλευς Δαβ^δ ἐπ^ρε πάλιν ὀπίσω την
γυνα^κά του ^ἰελχὸλ, δευτερο^πανδρ^υθεῖσαν με τον ^αλτιηλ,
συγχωρήσας αὁτοΤς, ἐπειδ^, κατὰ τἰ^ν ^εοδ^ητον, με ^ίαν αύ-
τοὸς ὁ ^αουλ ὸπάνδρευσε, καὶ στανικῶς ^ ^Ιελχὸλ ἐπῆρε τον
δεύτερον ^νδα αὀτὸν (^. Ι^ασιλ. γ^. καὶ τοῦτο δε σημείω-
σαι, δτι ἐὰν ^ γυνη τοῦ έλθ^ντος στρατιώτου δ^ν θέλ^ αὀτὸν^
κατ^ οὁδένα τρὁπον δεν σνγχωρεἰται νὰ Ι'χν^ τὸν δεύτερον είίν-
δρα, δίατὶ καὶ αὁτ^ καὶ ἐκεινος εἶναι καὶ λέγονται μοιχοί.
(^ Διὸ καὶ ὁ Νικήτας ἹΙρακλείας λέγεις ε^οτι ἄν ἀναχω-
ρήσ^ τινὸς γυνα^κὸς ὁ ἀνηρ εἰς ^ιλλον τὁπον, καὶ ἐκε^ ἀποκτήσ^
πα^λακ^ν,καὶ ή γυνή του τ^ν καρτερήσω τρε^ς χρὁνους, καὶ δ^ν
1
ίλθ^, δ μεν ^ίνδρας της αὀτὸς, ἀπὸ μὶν τ^ν παλλακην θέλει
χωρισθη, ἀλλ^ ο^χὶ καὶ ἀπὸ την γυνα^κά τ ^ η δ^ γννή τς^υ
δὲν ^μπορε^' νὰ λάβ^ ^λλον ^νδρα^ ἀλλὰ νὰ μέν^ Ιιτσ^ ἐλευθέρα
γὰρ εἶναι μ^νον νὰ^δευτερο^πανδρεύεται, ^,ταν ἀ^ιοθάν^ ^ ^ν-
3
δρας της, κατὰ τ^ν Ἀπ^στολ. (σελ. ^θ της Γιοῦρ Γρ^κο^
ρωμ.), καὶ ^χι δταν ^ΙΙ δὶ Νεαρὰ Δέοντος διορίζει ^τ^ ^ὰν
τὸ ^ν μέρος του ἀνδρογῦνου σκλαβωθώ τὸ μέρος ὁποῦ μείνει ἐ.-
λεύθερον δεν δύνατα^ νὰ ^πανδρευθ^. Ι^ί δ^ καὶ ὁπανδρευθν^,
^χει άδειαν νὰ τὸ παίρνε πάλιν τὸ μέρος ὁποῦ ἐσκλαβώθη.δτς^ν
ἐλευθερωθ^, κ^ νὰ δ^αλὁ^ τὸν -^άμον.^
3
( ) ε^νμφών^ς μ^ τὸν ^αρδντα Κανὁνα διορίζεται κ^ἰ ^ ρ ^
Ιουστινιάνειος Ι^αρὰ, καμένη έν τ^ ἰ^. τίτλ. του κ^. ^^λίου
τῶν ΙΙασ^λικ. (^αρὰ Φωτί^ τίτλ. ιγ^. κ^φ. γ ^ λέγουσα. ^Κὰν
στρατ-.^της, ^ σχολάριος, ^ φοιδ^ράτος, ^ α^.λος τις ἀρματω-
μένος ε^ρίσκεται ^ἰς ^κστρατ-ίαν καὶ πολ.μον ^σους δήποτε χρὁ-
νους, πρέπει νὰ τὸν προσμ^ η γννή του^ καἰ ^ν γράμματα δεν
^λαβ.-ν ἀ^ὸ αύτ^ν. Ι^ἰ ^ καὶ άκ^υ^ οτι ά ^ θ ^ , νὰ μη ὁπαν-^
δρεύηται, ἄν δ^ν ^ρ^τήσ'^ ^ αυτη η ιδία, ^ οἰ γον^ῖς της. τους
ΙΥρι^ρας καὶ ^αρτουλαρίους κ^ὶ τ^ν ^ἰ^ρί^υνον τού τάγματος
ἐκείνου, εἰς τ^ ὁπο^ον ^υρίσκ^το ^ ἄνδρας αῦτης, ο^τιν.^'ς ^προ^
1 .
^σθ^ν τῶν ^ύα^γ^λί^ θέλουν ^Γ^αιώσο^ν ^γγράφ^, οτι ἀληθῶς
^ ὁ ἀνηρ αυτῆς ἐτελί^υτησ^ν, αυτη καὶ λαμβάνουν τ^ γ ρ ά ^
ἀπὸ αυτους, ἄς μ^ υ^νδρ^ύ τ^ ^ χρὁνον μετὰ ταῦτα. εἰ δ^
^^ τοιοῦτον τρόπον δ^ν υπανδρ^υθ.^, Ι^ μοιχαλὶς νὰ τιμωρηται
καὶ αυτη καὶ ^ ^νδρας ὁποῦ ^ίΙελ^ την λάβ'^, καὶ δέκα λίτρας
χρυσάφι νὰ δίδουσ^ν εἰς τὸν στρατ^την τὸν ἀληθ^νὸν ^νδ^α^
έ^ταν ἐπιστρ^ψ.^ ἀπὸ τὸν πὁλ^ἐ^ν, οστις καὶ εχει τ^ν ἄδειαν, έὰν
θέλ^, νὰ παίρνε πάλιν την ἰδίαν γυνα^κά του.^
ί
'^(^.) Δέγει δε ὁ ^λάσταρις, ^τι οἱ ΙΙατ ρες ουτοι, έρισαν νὰ
^χουν συγχῶρησιν διὰ δει^τερογαμίαν. ^ἰ γυναικες ἐκεῖναι, δποῦ
ί
εἶναι ^τοιμαι νὰ παραιτήσονν τὸν δεύτερον ^νδρα, καὶ δ^ν ἐπι-
μένουν εἰς τὸ ἐξ ἀ-^ίας ^υτ^ ὰμάρτημ^ τοῦ δευτέρου γάμου^
^ χ ι δμως νὰ συγχωροῦνται καἰ ἐκείν^ις ὀ^ν ἀντιστέκονται,.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ,

Τοὺς ὀμνύοντας ὅρκους ὲλληνικοὺς ὁ Κ^νὡ ν ἐπιτιμίοις καθυΤΕοβάλλει^ καὶ ὴμεῖς τούτους ἀφορισμὸν
ὁρίζομεν^
^ ρ μ η ν ε ί α.

^ τῶν έ λ λ η ^ ν σ^νηθειαι^ πρέπει νά μισουν ται ^ ὸ τ ο ί χριστιανούς διά το^το ὸ παρ^ν Κανο^ν άφορίζει
έκεἶνοι^ Τ ο ί χ ριστια νοί δποῖ^ κατά Τ^ν συνήθειαν Τῶν ^λληνω^ όμνυονν, ^ εἰ^ τ ο ί ψενδων^οι^ θ ε ο ί ἐ^εί^
νι^ν, λέγοντες μά τὸν Δία, ^ εἰ^ τά στοιχεία, οἶον μά τὸν ^ΙΙλιον, ^ά τὸν ο.^ρανὸν, και ^λλα παρόμοια, κα θ^
ὸ πα^. τοῦ βασιλείου Κανων,είς επιτίμια ύποβάλλει αυτούς ΙΥλ^ν ὸ μ^ν Βασίλειος ^δεκα^ρόνου^ κανονιζει έκε^
νοι^ όποῦ χωρὶ^ μεγάλην ἀνάγκην βασάνων άρνηθοι^ν τ^ν πἱ^τιν καὶ φάγουν εἰδωλόθυτα, καὶ όμόσουν ἰ^ου^
τ
Τ^ν ^λλ^Ινων, καθο^ς α^τοὶ δηλ. τ ο ί πισ εύουν. ^ο δ^ παρων Κανων τ^ς Συνόδου άφορἰζει, ο^ λέγει ὸ ^αλσα^
μων, δχι μόνον Τούτοι^, ἀλλά καὶ Τ ο ί μ^ ά^νηθένΤα^ Την πίστιν χριστιανοί, όμνύ^ντ^ δέ ^ρκου^ κατά την
τ
συνηθειαν τ ι^ ^ἰ^λληνι^ν. ^ δ καὶ ὁ οιο^τος δρκο^, άλλά δη καὶ π ^ ὸ κατά ἀδοκί^,ο^ θρησκεία^, ό^οθεὶς οὐ
φυλάΤΤεται, κατά τὸ ιθ^. κεφ. τοί^ ιγ^. τἶΤ λ. ^ωτίου^
^ υμ φ ω νίο ^

^ιΟύ μένοι δὲ οἰ κατά τ^ην συνήθειαν τ^ν έλληνο^ γινόμενοι ἰ^ρκοι εἶν^ι μποδισμένοι ἀπὸ τ ο ί ^ρι^Τιανοί,
ά λλα καὶ κάθε δ ρ ^ ά π λ ό ^ . ι^έγει γάρ ὸ Κύριοί νά μη όμνύ^εν παντελές, κ α ὶμ έ ^ ν ^λύτητ^, ο^τε εἰς τὸν
οὕρανὸν, ο^τε εἰς τ^ν γ^ν, ο'^τε εἰ^ τά Ἱερο^όλ.^μ^ ο^τε εἰς τ ^ (δίαν μας κεφα^ήν. άλλ^ ά^Τὶ διά κάθε ^ρκον
νάλέγ^μεν μόνον τὸ, ναὶ^ νάὶ, καὶτὸ ο^,ο^. ^ο,Τι δέ^λλο ε ί^ μ ^ ν π^άνω ά^ὸ αύτά, εἶναι ἐκ το^ διαβόλου (ἱ^.

καὶ δἐν θἐλουν νὰ χωρίσουν τους δευτέρους ἀ^νδρας των (κε^. ε^.
στοιχ. γ^.).
(^) εΔιὰ τοῦτο καὶ ό θειος Χρυσόστομος, ἐναντιούμενος είς
ἐκείνους όπου θέλουσι νὰ γίνωνται δρκοι, λέγει (όμιλία η^. εἰς
τοὸς ἀνδριάντας^) λο^ὸν (μου λέγεις^ τί ^χει νὰ κάμ'^ τινὰς
ὅταν ^ναι ἀνάγκη διὰ νὰ ὁμὁσ^ , κα^ ἀποκρίνετα^- οπου εἶ^ναι
παρά^ασις νὁμου, ἐκεῖ δὲν χωρε^ κἀ^εμία ἀνάγκη. Καὶ εἶναι δυ-
νατὸν (μου λέγεις^ τελείως νὰ μη ὀμνύ^ τινάς; Τ ί λέγεις; ἀπο-
κρίνεται^ ^Ο Θεὸς ἐπρὁσταξε, και συ ἐρωτ^ς, ἄν .^να^ δυνατὸν νὰ
φυλάξ^ς την προσταγήν του ; περισσότερον εἶναι ἀδύνατον τὸ
νὰ μη φυλάξ^ς τ^ν προσταγήν του, παρὰ το νὰ την φυλάξ^ς.
Καὶ πάλιν λέγει (Κατηχήσ. α^. ^ρὸς τους μἐλλοντςις φωτισθη-
ναι). θέλω νὰ ἐξαλείψω ^να κακὸν πεπαλαιωμἐνον, ὁποῦ ἐσννει..
.θίσθη. Θέλω, λέγω, νὰ ἐξαλείψω, ^χι μ^νον το^ς κακούς καὶ
ψεῦτικους ορκους, ἀλλὰ καὶ τους καλους καὶ ἀληθεῖς^ ἀλλὰ μου
λἐγεις, ο δεινα άνθρωπος, δ ἐνάρετος, ὀ ἰερωμένος, ὁ σ^ρων
και εὁλαβἦς, ^μοσε και ^καμεν δρκον. ἐγῶ δε καὶ είς τοῦτο σου
άποκρίνομαι^ ^Ιή μοι λέγεις πως ὁ ἐνάρετος, ὀ ἱερωμένος, ὁ σι^-
φρων καὶ ὁ ε^λαβης ^μοσεν, ἀλλὰ ἀνίσως θέλ'^ς, εἰπέ μου πως
αὁτὸς ὁποῦ ^μοσεν, εἶναι ὁ Πέτρος, ^ ὀ Παῦλος, ^ άγγελος
.
άπὸ τὸν Ουρανὁν Διδτι, ἄν καὶ αὁτοὶ. καθ^ ὸπὁθεσιν, ^ναι ὁποῦ
^.
^μοσαν, οἱ τὁσον μ^γάλο ἐγ^ δεν ύποστἐλλομαι δ^ὰ την με-^
γαλειὁτητά τους. ^Επειδὴ καὶ ὁ νόμος ὁ^ιοῦ ἐμποδί^ει ἀπλῶς
κάθε δρκον, καὶ τον ὁ^ον σας ἀναγινιΙ^σκω ἐγω, δεν εἶναι του
μέτρου, ἦ του Παύλου^ ^ των Ἀγγέλων^ καὶ ἀπλῶς τῶν συν^.
δούλων, ἀλλ^ α^τοῦ τοῦ ἰδίου Ι^ασιλέως τῶν έπάντων Θεοῦ.
^Οταν δε Ι^ασιλικὰ γράμματα ἀναγινι^σκωνται, πρέπει νὰ σιω-
ποῦν οἱ δουλοι, ^σον καἰ ἄν άξιωματικοί. Διὁτιἄν εχ'^ς νὰ
εἰπ^ς πῶς ὁ ^ριστὸς ἐπρδσταξε νὰ ὁμνύωμεν, ^ πῶς ὁ ^ριστὸς
.δὲν ^παιδεύει ἐκείνους ὁ^οῦ ὁμνύουσι, δε^ξον που τοῦτο λέγει,
καὶ ἐγι^ πείθομαι. ^ἰ δὲ ὀ ^ρ^στὸς μέ τὁσην σπουδην ἐμποδί^ει
.τὸ νὰ ὀμνύωμεν^ καὶ τὁσον ^ρονοειται διὰ νὰ μη γίνωνται δρ..
κοι τελείως, ^στε ὁ^ιοῦ συναρ^θμεῖμ^ τὸν πονηρὸν, (^τοι τὸν
διάβολον) ἐκεινον ὁποῦ δμνύει^ τὸ ^ὰρ ^ερισσὸν τούτων ἐκ τοῦ
πονηροῦ ἐστὶ, φησί. Τ ί φέρνει^ εἰς τὸ μέσον τὸν δεῖν^, καὶ τὸν
δείνα ; διότι δεν θέλει κρίνει ὁ Θεὸς τὸν δμνύοντα, διατἰ ἐκ ρ^-
θομίας ^λλος προτήτερα σύνδουλός του ^μοσεν, ἀλλὰ θέλει τον
καταδικάσει, διατὶ παρέβη τ^ν προσταγήν του νόμου του.
πρόσταξα, θέλει του εἰπη ἐν ήμέρ^ ^ιρίσεως, ^πρεπεν ἐσυ νὰ ^ει^
σθγ^ς εἰς την προσταγήν μου, καὶ οχι νὰ μου προβάλλ^ς τὸν
ί
είνα καὶ τὸν ίλλον, καὶ τὰς παραβάσεις τῶν οίλλων νὰ περιε^
γά^εσαι. καὶ.παρακατιων λέγεις Κ^ν μυριάκις ^ναι θαυμαστὸς
καὶ μεγάλος ό παρα^αίνων τον νόμον τὸν περὶ ὅρκων, έξάπαν.-
τος θέλει δι^σει τ^ν ὀ^ειλομένην εις την παρά^ασιν ταύτην τι-
μωρίαν, ἐπειδη δεν εἶναι προσωπολήπτης ό Θεός. ^Οθεν καὶ ό
μέγας Βασίλειος εἰς τὰ ἐπιτίμια όποῦ κάμνει, τους μὲν ^Ιίνδρας
ἀφοοί^ει μίαν ^δομάδα^ ἀνίσως ^σουν ^ελλον τινὰ ^κον πλ^ν
τοῦ ναὶ, καὶ του ου. Τὰς δε γυναικας όπου όμόσουν τὸν τυ^όν-.
τα ορκον, δύω ^ομάδας ἀφορί^ει. Ἀλλὰ καὶ αότὸς ό ^ρυ-.
σόστομος (όμι^. ιε^. εἰς τους ἀνδριάντ. καἰ ις^. εἰς τ^ν ^Ιατθ.)
κανονίζει ἐκεῖνον όπου όμόσει τους μ^ταίους καὶ συνειθισμἐνους
εἰς τους πολλοὁς όρκους, νὰ μ^ δειπνώ, ἀλλὰ άδειπνος νὰ κοι^
μαται, ἐὰν διωρθωθ^. ^ἰ δε καἰ δεν διορθώνεται ,νὰ χωρίζεται ἀπὸ
την ἀγίαν Κοινωνίαν, καὶ ἀ^ο την ^Εκκλησίαν, ι^ς οἱ πόρνοι,
μοιχοὶ και φονείς. .
αῦτὸς δε ^ρυσόστομ (όμιλ. ε^. και ιδ^.
καὶ ιε^. εἰς τους ἀνδριάντ. και έκλογ. λόγερ κη^. περὶ δρκου) εἰς
τὰ αυτὰ ἐπιτίμια καταδικάζει καὶ ἐκείνους όπου ἐπιορκήσουν,
και ἐκείνους όπου ἀναγκάσουν α^τους νὰ ἐπι^κήσουν, ^ καὶ νὰ
κάμουν δρκους^. Τούτων ο^τως εἰρημένων^ ἄς ἐντραποῦν καὶ ἄς
ἐπιστ^μισθοῦν τόσον ό Ι^αλσαμων (ἐν τ^ ερμηνεία τοῦ κθο Καν.
τοῦ ^ασιλ.), δσον καὶ οἱ ἀκόλουθοι, λέγοντες, δτι εἶναι νόμιμον
πραγμα τὸ νὰ γίνωνται δρκοι ^λοὶ .^ ὶ ἀληθει^, ^να μ^ν, δια^ὶ
καὶ οἱ ^ασιλικοὶ νόμοι σνγχωροῦσι το^ς δρ^ιους, ^ιαὶ ^λλο δὲ,
διατὶ τὸ νὰ μ^ όμόση τελείως τινὰς, τοῦτο ^ἶν^ι των τελείων.
Τὸ δε νὰ όμνύη, τῶν ἀτελῶν, ^ ὶ ἀκολούθως ἀδύνατον εἶναι νὰ
^υλαχθοῦν ἀπὸ ^λοο^ ^ἱ ἐντολαί. ΙΙρὸς μὲν ούν τὸ πρωτον ά-
ποκρινόμεθα ἐκεῖνα όποῦ εἰ^ δ ^ έ ^ προείπομεν, ^οτι δηλ,
οἱ βασιλείς δὲν ἐκθέτοι^ι πολλἀ^ι^ τὸ συμφέρον το^ς νό-
μους, κατὰ τὸν Χρυσόστομον, ^ ὶ ^τι^ ^τ^ αότους ^το^ς ίδίους
βασιλείς, πρέπει νὰ ἀκυρώνωντ^ι δλ^ι έκεῖνοι οἱ νόμοι, όποῦ
εναντιώνονται εἰς τοι^ς θ ^ ς Κανόνας, καὶ μάλιστα εἰς τὰς
θείας Γρα^ὰς καὶ τὰ Κὁαγγέλι^. ^ρὸς δε το ἀποκρινόμεθα,
 ΟΙ ΚΑΙ^ΟΝΕΣ
ἶ^αΤθ. έ. τοῦ^ο προσβεβαιο^ι καὶ ὸ Ἀδελφόθεο^ ^άκι^ο^. ἀλλἀ ^αὶ α^Τὸ^ ο Τ ^ ΙΙ^ελ^ι^ς Ποοφη^
τ^ς ^σηέ εμποδίζει τού^ ὅρκου^ λέγων^ ε ἰ ^ όμνύεΤε ζι^ντα Κύριον^ ἶ ^σηε δ . Ι β . Κακιοβ. έ. ^ ^ 1
ὸ ἰ^Ιέγας Βασίλειος Κανόνι κ ^ λ έγ ει, ^Τι ὸ ὅρκο^ εἶναι καθάπαξ ἐμποδισμένος, καὶ πολλῶ μάλλον έ^ιε^ς
ὸποῦ γέν^ διἀ νἀ κακοποιήσω τινὰ ^λ^ον. ^οθε^ οί ^ρχονΤε^ ἐκε^νοι, ^ποῦ ^μννουν δια να κακοποιήσουν τούς
ἀρχο^ενου^ καὶ ύποκειι^,ένο^ εἰς αύτοὸ^ προστάζει ^αὶ νἀ με^ανοο^ν, διατὶ προπεΤι^ ώμοσαν, καὶ νἀ μ-^ ^
νουν εις Τούς ἐπὶ Κακῶ όρκους αυτούς. Ἀ λ λ ^ καὶ έν Τῶ ί. Καν. κατηγορεί Τὁ^ ^εβ^ρον, διατί ^καμε π^ρἀ
Κανόναν ^ιαὶ ^δεσε με ὅρκον τὸν πρεσβυτερον Κυριακὸν, ἀπὸ τ^ν νομοθεσίαν τῶν ^.ύαγ^ελιων Καὶ ἰ^Τι μέν
δ^ν πρέπει νἀ κάμν^ ὅρκον τ^νά^, ταῦΤα. ἰ^ δ^ καὶ φθάσοι νἀ κάμ^, κα^ έπ ειτα τὸν παραβ^, κανονίζεται έ..
πλ^ς καὶ άπροσδι^ρίστω^ έν τῶ ξδ^. κανόνι ύπὸ τοῦ αύτοθ βασιλείου δεκα χρόνου^ ^ἀ τ ^ Κοινωνἶας.
^ ν δέ τῶ πβ^. α^τοί^ μετἀ προ^διορισ^ιοί^ κανονίζεσαι^ ε^ μέν γἀρ ^ἰπὸ βία^ ^αὶ άνάγκ^ν πα^έβ^ Τὸν ί^ρκον^ ^
χρόνους ἐπ ιτ ι^ Τ α ι, εἰ δεχωρὶς ἀνάγκΤ,ν, ^πτὰ χρόνους. ^ο αύτὸς ἰ^ασιλ. ἐν Τῶ αύτοἰ^ κανόνι, ἀλ^ὰ δή κ^ὶ
έν τοῖς κατ^ έπιτορ^ὴν ἰ^ρ. ρλζ^. καταγέλαστα^ λέγει, τὸ ^ ύποσχεθ'^ τινας ει^ τὸν ^ε^ν ^.ἀ μή φάγ.ω χ^ίριον
κρέας, ^Ι τὸ νὰ κ ρ ^ νἀ ^ έ χ ^ Εί^ Τόσον καιρὸν ^λλου τινὸ^ φαγ^το^, πιοτοθ, καὶ αί τοιαθτα^. μὲν άπα(δ^-.
τοι ^ποσχέσει^ πρέπει νἀ μ^ γίνωνται, ^ δέ ^ιεΤαχείρισι^ τ^ν βρι^^άτ^ν πρέπει νἀ .^ α ι ἀδιάφορος. Ι^ί δ^ καὶ
κατἀ τὸν ιζ'. κανόνα αύτοῦ έσυγχωρησεν ὸ Βασίλειος νἀ λειτουργά ὁ Βιάνο^ρ,ὅστι^ ώμοσε νἀ μὴ λειτουργ^^ ἀ ^

δτι δλαι αἰ ἐντολαὶ, καὶ ἀκολούθως καὶ ^ τῶν ορκων, ἀπὸ ^λους του ΙΙυθαγόρου μαθητης, καὶ εθνικές ^ν, καὶ δυνά^νος νὰ ἀ ^
πρέπει νὰ ^^λάττωνται. Διὰ^τοῦτο ἀπὸ μ^ν τὸ ^να μ^ρος ὁ φύγγ^ τριῶν ταλάντων ζημίαν. ἄν ἦθ^λέ^ κάμ^ ^ρκον ἀλΤ^θη^δ^
Κύριος παρήγγειλεν εἰς τους Ἀποστ^λους νὰ διδάσκουν τους ^οοεν ^μο^ς, ἀλλὰ τὰ έπλήρωσ^, καθἐ^ μαρτυρ.^'ῖ αὁτὸ τοῦτο
πιστοὸς εις τὸ νὰ ^υλάττουν, οχι ^λλα μέν ^λλα δ^ οχι^ ὁ μέγας Ι^ασίλ^ιος. ^ημείωσαι δ^ ιετι οἱ μὶν πολιτικοὶ ν^μοι,
ἀλλὰ ^λα χ^ρὶς κ^^ιίαν ἐξα^εσιν, δσα αὁτὸς εἰς αυτούς ἐνε- ἀφ^ ο^ ἀναψηλαφηθ^, ητοι ἐξ^.ταχθν^ καὶ φαν-^ ψεύτικος ο δρ-
τείλατο, καἰ δτι οποιος λύσ^ μίαν ἀπὸ τὰς μικροτάτας ἐντο- κος, τὁτε παιδεύει τους ἐπι^ρκους, οἱ δ^ ἱ ροὶ Καν^ν^ς, εκείνους
λὰς, θέλει ὁνομασθ'^ μικρότατος ἐν τ^ ^ασιλεί^ι τῶν οὁρανῶν. ^ν τούς έπι^ρκους, τῶν οποίων ^ψηλαι^ή^Ιη ο ^ρκ^ς, εἰς τους τ^
Ἀπο δε τὸ^λλο μέρος ο μέγας Ι^ασίλ^ιος (προοίμ, τῶν κατὰ πους διορίἰ^ουσι τῶν ^τανοούντων. εκ^ίν^^ δ^ τῶν οποίων ο
πλάτ. ^ρ.) μεγάλη, λέγει, υπερηφάνεια εἶναι, τὸ νὰ γινώμ^θα ^κος δεν ἀνεψηλαφήθη, μ^νης χωρίἰ^ουσι της Κοινωνίας. καὶ ο^
ήμεις του νομοθέτου ^εοῦ κριταὶ, και άλλους μὶν νόμους αύτοῦ της ^Ι^.ικλησί^ς καὶ της μετὰ τῶν πιστἐ-^ν ιυχης, ^Ορα τὸ ιη^.
νὰ ἐγκρίνω^μεν ώς καλους, άλλους δε νὰ κατα^Ιρονοῦ^εεν, εἰς Κ^φάλ. του ιγ^. του νομι-^ῦ ^ωτ. καὶ τὰ ,^.ἰς ^'.υιινο σ^^λια του
καιρὸν ^ποῦ αὀτὸς μας ἐπρ^σταξ^ν ^λους ^λας τὰ^ ἐντολάς του Ι^αλσαμῶνος, ἀλλὰ δη καὶ τον Ἀρμι^νόπ^λον ^ι^λ. τίτλ.
νὰ ι^υλάττωμεν. Διότι,^ἄν ^λαι δέν ἦσαν ἀναγ^αῖαι διὰ την σω- ^Ιστέον δε ^τι ὁ εις το ^γιον Ι^ύαγγ^λιον γ-.νομ.νος ἰ^κος,
1
τηρίαν μας, δὲν ^ελε γρα^θοῦν, ούτε ^ελε προσταχθ^ νὰ φυ- εἰς αύτον γίν.ιται τον διὰ του Ι^υαγγ^λίου παριστανόμενον καὶ
λάττωνται ο^.αι. ^Ιξεύρομεν ^τι εις την ΙΙαλαιὰν Γρα^ην ἐσυγ- λαλοῦντα ^ε^ν. ΙΙροστίθημι κα^ ἐκεινο ὁπού λρ^γ^ι ο μέγας Ἀ-.
ς
χωρουντο οἱ αληθείς καὶ νέ^^ιμοι ^ρκοι (Δευτ^ρ. ^, ψαλμ. θανάσιος εις την γ^. του Δ^καλόγο^, ἐντολήν^ ^ἐὰν ί^λ^εις εἶναι
ξβ^. ^Ι. ^Ιερεμ. δ^. καὶ ἀλλαχοῦ). ναὶ έσυγχ^^ροῦντο^ μὰ οχ^ ^ἶξιος τινὰς να δνο^ἐίάσ^ ^ὸν, β,-βαια ^^τ^ς ^ἐ^ναι ἀξιόπιστος
ἐνομοθετουντο. ^Αλλο δὲ εἶναι συγχώρησές, καὶ ἀ^λλο νομοθ^σία. και χο^ρὶς ορκον νὰ πιστ^θ^. ^Ο γὰρ ἱ^αν^ ^ν π^ς τὸ με-
ἐσυγ^ω^οῦντο δ^ὰ τ^ν ἀτέλειαν καὶ νηπι^τητα τῶν ^Ιου^αίων γαλ^τ^ρον, πολλ^ἐ μαλλον ε^ναι ἰκαν^ς πρ^ το μικροτ^ρον. ^ο^ι
πρὸς ἀπο^υγην της εἰδωλολατρείας. Το θε^ον Ι^ὁαγγέλ^ον μ^ και δ^ν εἶναι ἀξ^ὁπιστος χωρις ορκου νὰ πιστ^υθ.^. αρα ούδέ
στερεὰν ἀπ^φασιν, ο^ι ^^ον εις του ^εοῦ τ^ ονο^εα δεν ξιος ^ἶναι νὰ ὁνο^σΥ^ το ιρν^ΙΙ,α τού κα^. ^α πῶς ο μέ-
χωρεινὰ ὀμέσ'^ τινὰς, ἀλλ^ουδε την ιδίαν του κ^φαλην, ^ροστά^ γας ο^τος ^Ιατηρ με δύο^ λὁγια ἀ^ι.δ.^.^νύ^ι οτι ^.ἶναι περιττὸν
^ων δτι, ἄν δεν π^ρισσεύσ^ ή δικαιοσύνη μας περισσότερον ά ^ το νὰ γίνεται ολἐι^ς ^,ρκος^ διο καἰ οί πολϊτ,^οὶ αυτοὶ ν^οι.δεν
τ^ν των Γραμματέων και Φαρισαίων, καὶ ἀπλῶς την τοῦ θ^λουσι νὰ ^^,ν^ι^σιν οἱ αξιόπιστοι μάρτυρας. Α^γ^ι δε καὶ ^
μου, δεν δυ^άμεθα νὰ εἰσ^λθ^ν είς την βασιλείαν τῶν ούρα- ς
σύνοδος ἐν τ^ ^. πράξ,.ι. ορκ^ μη ε^θίσ^εν το στ^^ία, ἀλλὰ
νῶν. οὁδὶ γὰρ κατὰ τῶν κτισμάτων πρέπει νὰ ὁμνύ^ τινὰς, της Κυριακῆς φωνης ἀ^ιούσ^^ν λεγούσης^ δ^ λ^γω υμῖν
διατὶ ^τσι κατὰ τοῦ Κτίστου πάλιν ^ δρ^,ος γίνεται^ κ^τὰ τς,^ μη, ^^σαι ίρλο^ς^ καὶ ^ρα την υπ^,σ-^^ί^,ισιν τού ο^. ^ὶποστο-
^ρ-^σὁστο^ν. Τὸ δε νη τὴν ύμετέραν καύχησήν, ^ ορκίζω υ^^ς λικοῦ, Ι^ρὸς τοῖς ^ἰρημενοις δ^ και τ^τ^ το σύντομον. και ἀξι^
τὸν Κύριον, καὶ ὅσα ^λ).α λέγων ο ΙΙαῦλος συμπαραλαμ^άν^ λογον προστίθησιν ο Χρυσόστομος ^ ^ ν πιστ^ύ^ις ^τι ἀλΥ^ής
Ο
πρὸς ^ιβαίωσιν τὸ του εοῦ ο.^ἐ.α, ταῦτα^ σχήματα μ^ν ^ρκου ἐστιν ὁ ἀνηρ, μη ἐπαγάγν^ς του ορκου τ-^ν ανάγκην^ εἰ δ^ οἶδας
εἰσὶν, ούχὶ δε καὶ ὅρκος, καθῶς λέγει ο Χρυσόστομος (^σι^ς δ^ οτι ψεύδεται, μη ἀναγκάσν^ς ἐ^ιορκ^ιν^. (λόγ^ ι^. ^ἰς τους ἀν^
ς
ταῦτα οί^τω λέγει ο Παῦλος, πρῶτον μὶν ἐκ ^ολλῆ^ άνά^ . δριάντας, σελ. ^Ι^ὶ. του ^. τ^ου, ί^α καὶ ί^ἰς τον ιδ^. λόγ. τ^ν
κης καὶ ^ίας, καὶ δεύτερον, οχι διὰ κἀνένα πρἀγμα ἀνθρώ^ιν^ν, άνδριάντ. π^σον σφοδρ^^ς ἐ^μ^οδί^ε^ τ ^ ορκους). δέ μοι δρα
^ ^λως τοῦ κὁσμου τούτου, ἀλλὰ περὶ κινδύνου τη^ ^ί^τ^^^, καὶ την ^εαρὰν Ι^ασιλείου ^Ιακ^δόνος, Α^οντος καὶ Κωνσταντί-
καὶ ἀπλῶς περὶ ^εοῦ καὶ θείων πραγμάτων, καὶ κ^τ^ οἰκον^ νου, (σελ. .Ι.^.τοῦ β^. ^ι^λ.) τῆς Ι^ιοῦρ Γραικ^ε^μ. οποῦ ἐμπο^
μίαν, ου κατ^ ἀκρί^ειαν καὶ νομοθεσίαν). ἐὰν δ^ δ^ὰ δί^ουσι νὰ μη ὁμνύ^ τινὰς προδήλου και ^τ^ ύ ^ρκος εἶναι έμ^ο-
μυριάδας του χρυσίου, θετέον,^ἦθελεν ὀρκισθ^ τ^νὰς είς τ^ν δισμένος ἀπὸ τὸ θειον ^αγγέλιον και τὰς Γραἰ^ὰς, καὶ ^τι ^
ο^τος ἐναν^ιόνεται καὶ σφάλλει ^ς την γ^. ἐντολ^ν το^, του κὁσμου τούτου στροφαὶ καὶ υποθέσεις με τὸ.νὰ ^ναι ^
λὁγου^ ήτις δρίἰ^ει νὰ μη λαμβάνω τινὰς τὸ ^ν^μ^ ^ ταιύτης, κατὰ τον ^ολομῶντα^ ί^ταν ὁ^μόσΥ^ τινὰς δι^ αύτὰ^ .τὸ
ματαίιρ, έπειδ^ ὁ κδσμος ολος, κα^ τὰ ἐν κὁσμφ, μάταιά εἰ^ν έΙνομα του Θεου, ἐπὶ ματαί^ρ τοῦτον ὁμνύει, ώς και '^μει^
.
ώς ε^τελη καὶ φθαρτά Τουτο γινώσκωντα^ ^ ^μ^υτον πομεν.
.
καὶ κοινὸν εἰς ^λους νδμον τ^ συνειδή^^^ Κλ^ι^^ ^^
 ΤΠΣ ΟΙΚΟΥ^ἶΕΝΙΚΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ούχ^ ἀπλι^ς τοί^Το έποιησεν,άλλά Α^. διατί ἀπὸ βίαν καὶ άνάγκ^ν κινδύνου ἐ^εῖνος ο^μοσε, ἐσι^γχωρησεν αὕτῶ
νἀ λειτονργ^ ^κρι^φά καἱ εις ἄλλον Τόπον, κκἰ δ^χι έκε^ ὸποί^ ι^μοσε, καὶ Γ '.
προοθέΤει ^Τι πρέπει νά μετανοώ
διατὶ ἐ^καμ^ν δρκον. ^ά^τες δὲ ^ἰ ἐπιορκοῦντε^ Ιερωμένοι καὶ Κληρι^οὶ κκθαιροῦνται κατά τὸν κέ. ^ποστολ.
οὕτην έρμ^νείαν άνάγνωθι.

Τοὺς προστιθεμένους τ ῆ ὀρθοδοξία, κα ὶ τ ῆ μερίδι τῶν σωζομένων, ἀπὸ αὶοετικῶν δεχόμεθα κατὰ τὴν
ὺποτεταγμένην ἀ^ολουθίαν τε κα ὶ συνήθειαν, Ἀρειανοὺς μὲν καὶ Μακεοονιανοὺ^, καὶ Ναυτιανοὺς,
2
τοὺς λέγοντας ὲαυτοὺς καθαροὺς (^) κ α ὶ Ἀριστεροὺς ( ), κα ὶ τοὺς Τεσσερασκαιδεκατίτας, ὴγουν
Τετραδίτσ.ς κ α ὶ Ἀ π ο λ ινα ρ ισ τὰ ς δεχόμεθα, διδοντας λιβέλλους, καὶ ἀναθεματίζοντας πᾶσαν αἴρε-
σιν μ ὴ φρονοῦσαν, ὡς φρονεῖ ὴ ἀγία τοῦ Θεοῦ Κ α θ ο λικ ὴ κ α ὶ Ἀ π ο σ το λικ ὴ Ἐ κ κ λ η σ ία , σφραγιζομένους,
ή τοι χρισμένους πρῶτον τῶ ἁγίω Μύρω τὸ μέτωπον κα ὶ τοὺς ὁφθαλμοὺς, καὶ τὰς ρίνας καὶ τὸ στόμα,
κ α ὶ τ ὰ ^ τ α . κ α ὶ σφραγίζοντας αύτοὺς λέγομεν. Σφραγὶς δωρεᾶς Πνεύματος Ἀ γ ίο υ . Περὶ δὲ τῶν Παι^
λ ια ν ισ τῶ ν, εἶτ^ προσφυγόντων τ ῆ καθολικῆ Ἐ κ κ λ η σ ία , δρος ἐκτέθειται, ἀναβαπτίζεσθαι αὐτοὺς εξάπαντος.
Εὐνομιανοὺς μέντοι τοὺς εἰς μ ία ν κατάδυσιν ^απτιζομένους, κ^ὶ Μοντανιστὰς τοὺς ἐν^αῦθα λεγομένου
Φρύγο^ς, κ α ὶ Σα βελλια νο ὺς τοὺς υἱοπατορίαν οοξάζοντας, κα ὶ ἔτερά τινα χαλεπὰ ποΤοῦντ^ς, καὶ πάσας
τ ὰ ς ἄ λ λ α ς αἱρέσεις, ἐπειδὴ π ο λλα ί εἰσιν ἐνταῦθα, μ ά λ ισ τα οὶ ἀπὸ τῆ ς Γα λα τῶ ν χωρας ἐρχόμενοι (^),
πάντοις τοὺς ἀπ' αύτῶν θέλοντας προστίθεσθαι τ ῆ ὁρθοδοξία, ὡς ^Ελληνα ς δεχόμεθα. Κ α ὶ τὴ ν πρώτην
ημέρα ν, ποιοῦμεν αὐτοὺς Χριστιανοὺς, τὴ ν δὲ δευτέραν κατηχουμένου^ εἶτα τὴ ν τρίτην ἐξορκίζομεν αὐ-
τοὺς μ ετὰ τοῦ ἐμφυσᾶν τρἰτον εἰς τὸ πρ^σωπον καὶ εἰς τὰ ^ τ α . καὶ οὕτω κατηχοῦμεν αὐτοὺς, καὶ πο^ῦ^
μεν χ ρ ο ν ίζ ε ι ἐν τ ῆ Ἐ κ κ λ η σ ία κ α ὶ ἀκροᾶσθαι τῶν Γραφῶν, κα ὶ τότε αὐτοὺς βαπτίζομεν. Κ α ὶ τοὺς Μα-
νιχαίους δὲ, κ α ὶ τοὺς Οὐαλεντινιανοὺς, κ α ὶ Μαρκιονιστὰς κα ὶ τοὺς ἐκ τῶν ὁμοίων αὶρέσεων, χρὴ ποιεῖν
λ ιβ έλ λ ο υ ς, κα ὶ ἀναθεματίζειν τὴ ν αἶρεσιν αὐτῶν τοὺς Νεστοριανούς, κα ὶ Νεστόριον, κ α ὶ Εὐ τ υ χ έα , κα ὶ
Διόσκορον, κ α ὶ Σεβῆρον, κ α ὶ τοὺ^ λοιποὺς ἐξάρχους τῶν τοιούτων αἱρέσεων, κα ὶ τοὺς φρονοῦντας τὰ αὐ-
τῶ ν κ α ὶ πάσας τ ὰ ς προ^ναφερομένας ειὶρέσεις, κα ὶ οὕτω μεταλαμβάνειν τῆ ς ἀγίας Κοινω νίας.

^ ρ μ η ν ε ί α.

παρ^ν Κανων, άπὸ μέν τὴν ἀρχὴν ^ως Το^, ^καὶ τότε αύτους βαπΤιζομεν,^ εἶναι αύΤολεξεὶ Καν^ν ζ '. τ ^
β^, τὸ δὲ ἀναμεταξὺ, Τὸ λέγον απερὶ δὲ τῶν ΙΙανλιανισΤι^ ^ω^ Τοῦ, έξάπανΤο^ α^τολεξεὶ ἐκ το^ ιθ^. Κα-
νόνο^ ά, ἐστὶ, διά Τοῦτο ούδὲ ὲρμΥ^νεὁομεν αύΤού^ πάλιν ἐδι^, άλλ^ δρα τ^ν ^ρμηνεἱαν αύτέ^ν ἐκεῖ, Τὸ δε
ύπόλοιπον τοῦ Κανόνος διορισμὸς ^διο^ τ ^ παρ^ύσ^ συνόδου ἐστὶ, λέγων, δΤι καὶ οι Μανιχαὶοι καὶ ούΕε-
λενΤινιανοὶ καὶ ἰ^Ιαρκιονισταὶ προσερχόμενοι εἰ^ Τ^ν δρθοδοξίαν, πρέπει νά βαπτἰζωνται, καὶ οἰ
7
νομιανοὶ καὶ ^οντανισταὶ, κατά Τ^ν έ^Ιμηνείαν Τοθ ^αλ^αμῶνος. ο ἰ δὲ ^εσΤοριανοὶ ^ ^ ^ι^ὶ ^ύτυχινοὶ, Διο^κο-
ρ ῖται, καὶ ^εβηριανοὶ πρέπει νά άναθεματίζωσιν έγγράφω^ τ^ν αἶρεσιν α^τέ^ν καὶ Τού^ αἰρεσιάρχα^ Των,
καὶ ^λους ἐκείνονς δποῦ φρονοθσι Την αἶρεσιν αύΤι^ν, μέ Τοὺ^ ὸποίου^ άριθμο^νΤαι καὶ οἰ ^Ιονοθελ^Ταὶ, κ^ιὶ
οἶ ^αι^αΤιανοὶ δ^ηλαδὴ, καὶ ^ακεδονιανοὶ, καὶ οί^Τω νά μεΤαλαμβάνοι^^ι τά θε^ΟΕ ^υ^Τήρι^.

(^Ι) ^ν ἐίλλοῖς^ τους λέγοντας ^αυτοἰΙς Καθαροὸς καὶ Καθα^ ΚΙροφήτας ἀναγινώσκοντες, μόθους τινὰς εἰς τὰς ερμηνείας αὁ-
ρωτέρους. των ἀναπλάττουσι, καὶ άλλα ἀσεβ^ ληροῦσι, κατὰ τὸν ἀν^νυ-
(^) ^ ν ^λλοις. ἀ^ίστους. μον ^ρμη^ευτ^ν τῶν Κανόνων.
3
( ) ^ν ^λλοις^καὶ ἐρχόμεναι. (^) σαρκίων μαθητές ἦν Κέρδωνὁς τινος, μαθητοῦ ^ρν,ματί^
( ^Ιάνης ὁ ΙΙέρσης^ δοῦλος γενδμενος εἰς πολυν καιρὸν, ^κυ- σαντος ^ασιλείδουςκαὶ^ατορνίνου το^ν του ^ίμωνος μάγον δπα-
θίκος προσηγορεόθη κατὰ τον Θεὁδωρον^ αἱρετικ. κακομυθ. ^ιβλ. δῶν, κατὰ τὸν Τερτυλλιαν. ^Ιιβλ. περὶ σαρκὸς ^ριστοῦ. Ι^οότου
ά. κεφ. κς^. ι^νομάζετο δε καὶ Κουβρίκιος κατὰ τὸν ^πιφάνιον του ^αρκίωνος ἐρωτήσαντὁς ποτε τον ^γιον Πολόκαρπον, ἄν
ς
αἱρέσ. ξ ^. ^ανιχαῖος δε ὀπὸ των ὁπαδῶν αὸτοῦ μετωνομάσθη γνωρίζει αυτον πο^ος εἶναι, ἀπεκρίθη δ ^γιος, δτ^ πολλὰ ^αλὰ
ύστερον, καἰ την κ^κοδοξίαν του ^ασιλείδους καὶ ^Ιαρκίωνος γνωρίζει α^τὸν, π^ς εἶναι πρωτδτοκος του διαβόλου υἱὸς (Εἰρην.
.
κατὰ τὸν γ^. αἰῶν^ διέσπειρε, κατὰ τὸν Δὀγουστ^νον , περὶ αἱ- ^ιβλ. γ^. Κεφ γ^ . ^λεγε δε οἰ^τος, πως εἶναι τρε^
ς
ρέσ. κεφ. μ ^. ^λεγε δε ^ρὸς τοῖς ^ίλλοις, ^τι αἱ ψυχαὶ εἰς που- Πρώτη ὁ ἀδρατος Θεὸς, δευτέρα ὁ ὀρατὸς ^ ὶ κτίστης τοῦ
λία καὶ κτήνη καὶ ^^ετὰ ἐμβαίνουσι μετὰ θάνατον κατὰ Θεὁ- σμου, καὶ τρίτη ὁ διάβολος. ^^βάπτιζεν ^χι μένο^ μί^ιν φΟρ^ν^
δωρον. (αὁτὁθι). ἀλλὰ τρε^ φοραῖς, συγχωρῶν καὶ τὰς γυναικας νὰ ^απτίζοον.
(^) ^Ο Οὸαλεντ^νος κατὰ τὸν αἰῶνα ^λεγεν, δτι ὁ ^ρι- ο^τος κατὰ τὸν μζ^. ^ασιλ. έ^δελῦσσετο τὸν γέμον ^αὶ τὶ^ ^
στὸς σωμα αἰθέριον προσλα^ν, ^ς διὰ σωλ^νος διὰ τ^ς Παρ- νον, ^λεγε πῶς ^ κτίσις εἶναι μιαρὰ, κ^ὶ τὸ^ ^λεγε ποι^-
θένου διῆλθε, μηδεν προσειληφο^ς έξ αὁτῆς. Τερτιλλιαν. ^ιβλ. την τῶν κακε^ν, ἐφάνηδὲ κατὰ τὸν δεότερον αἰῶνα.
κατὰοὀαλεντινιαν. κεφ. ιέ. οἱ οὁαλεντινιανοὶ ^ρνοῦντο τἦν ἀνά- (7 ) Περὶ τοῦτων ε^πομεν έν τ^ προλόγ^ της γ^. ^υνὁδου.
στασιν τῶν σωμάτων, την ΙΙαλαιὰν ἀθετοῦντες Διαθήκην, τοὸς 8 ΙΙ
( ) ερὶ τοότων ^α ἐν τ^ρ προλὁγ^ τῆς δ^. ^υνὁδον.
Λ
^ Δ ΔΙΟ^ 3
^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
^ μ ν ί οι.

.
ε^ο δὲ ^Ιἐγας Ι^σίλ. Κ^ιν μ '. λέγει νὰ β^επτίζωνται καί οί 'Εγκρατῖται ίί^ , καί ^ακκοφόροι καί '^ποτα-
κτῖτ^ιι διατί κκί ὴ τοντων ^κἵρεσις εἶν^ει βλάστημά τῶν ^ρ^ιιωνιστῶν, καί τὰ πονηρά ἐκείνων φρονεϊ δόγ.

^ Ν Ω Ν

^ ἱ τὸν Χριστὸν διὰ τοῦ βαπτίσματος ἐνδυσάμενοι,τὴν ἐν σ^ρκ^ αύτο^ πολιτείαν μιμ εῖσ θα ι κοιθωμολ^-
γησαν. Τοὺς ο^ν ἐν τ ῆ κεφ^λῆ τρίχας πρὸς λ ύ μ η ν τῶν ὁρωντων ἐν ἐπινοί^ις ἐμπ λοκῆ ς εὐθετίζ^ντ^ς καὶ
διασκευάζοντας καὶ δέλεαρ προτιθέντ^ς ἐντεῦθεν, το^ίς ἀστηρίκτοις ψ υ ^ ῖς , ἐπ ιτ ιμ ίφ προσφορά π^τρικῶς
θερ^εύομεν, π^ιδο^γωγοῦντες αὐτοὺς κ^ιὶ σωφρ^νως βιοῦν ἐκδιδάσκοντες, πρὸς τὸ, ἀφέντ^ς τὴ.ν ἐκ τῆ ς
ὕ λη ς ἀπάτην κ^ὶ μ ^ τ ^ τη τ ^ ,π ρ ὸ ς τὴ ν ἀνώλεθρον κ^ὶ μ^κ^ρί^ν ζω ὴν τὸν νο^ν μ ετά γειν διηνεκῶς, καὶ
ἐν φοβω ἁγνὴνἔχειν ἀν^στροφὴν, κ^ὶ Θ^ῶ πλησιά ζειν .κο^τὰ τὸ ἐφικτὸν δ^ὰ τη ς ἐν β ί^ κ^θάρσεως, καὶ
τὸν ἔνδον,ἤ τὸν ἔξω άνθρωπον μᾶλλον κοσμεῖν ἀρετ^ῖς κ^ὶ χρηστοῖς κα ὶ ἀμώ μοις τοῖς ήθεσιν, ωστε μ η -
δὲν λείψ^νον φέρειν ἐν ἐο^υτοῖς τῆ ς τοῦ ἐν^ντίου σ κ ^ τ η τ ο ς . Ε ἰ δέ τ^ς π^ρὰ τὸν π^ρὅντο^ κ^ινονα δΙαγί-
νοιτο, ἀφοριζέσ^ω,
^ ρ μ η ν ^ ί ο^

^οσοι εἰ^ ^ριστὸν ἐβαπτίσθητε, ^ριστὸν ἐνεδύσασθε,^ ἶΓ^ λα Τ . γ^. .^7

^ λ έγ ει δ μ ε γ ^ ἰΙα^λο^ ^Οθεν ὸ
παρων Κανων προσθέτει, ὅτι οἰ τὸν ^ριστὸν ένδυσάμενοι, πρέπει καὶ κατ^ έκεῖνον νά π ολιτεύονται, καὶ ν^ με-
Τ^εχειρίζωνΤαι π ^ ν ά γνεί^ καὶ κ α θ α ρ ^ τ α , καὶ δ^ι νάκοσμο^σι Τὸ σῶμα π ε ρ ιτ τ ά τε καὶ π^ριέργω ἐ^ιά ^.
^οί^το άφ^ρίζει ἐκεἰ^ου^ τ ο ί χριστιανοί, ^ποθ π λέκο υν Τἀ^ τρ ίχ^ τ ^ κεφαλές τ^ν, κτενἶζοντε^ αύτἀ^ καὶ
ἰ^ιάζοντες καὶ προβάλλοντες αύΤά^ ωσάν ἔνα δύλωμα είς τἀΙ^ ά^τηοίκτους καἰ εύκολο ^ιρημνἰστοι^ είς Τὴνἀμαρ-
τιαν .ψυχά^, τύσον τι^ν άνδρῶν, ὅσων καὶ τ^ν γι^ναικο^ν (^ ), καὶ μ ὶ τὸ έπιτίμιον αύτὸ τοῦ ἀφορι^μοῦ παιδαγω-
γ^ν τ ο ί τοιούτοι^ς, διδάσκει α ύ τ ο ί νά άφ^Το^ν μένκάθε άπάτην καὶ μα τα ιύτητα , καὶ καλλωπ^μὸν τ-^ .υλης
καἰ τοθ φθαρΤοθ τοι^το^ σωμαΤο^,νά άναβιβάσ^υν δε Τὸν νοθν των π ρ ί Τ^ν μακαρίαν ἐκείνΥΙν ζω^ην καὶ ^φθκ^-
τον, πλη^ιά^οντες εἰ^ τὸν Θεὸν τὸ δυναΤὸν μεν τ .^ν ζ ι ^ καθκ^ΤηΤα, καὶ στο λί^ ντες προτιμύτερον
^,έ ἀρετἀ^ καὶ ἦθη ^ρΥ^στἀ τὸ^ ^ ω άνθρωπον, ^τοι ^ὴν ψυχ.^ν, πάρεξ τὸν Ι^ξω ἄνθρωπον,Υ^τοι τὸ σῶ μα,μὲ τοι.-
α^τα άπατηλἀ καὶ ρ,άταια καλλωπίσμαΤα^εἰ^ Τρύπον, ὅΤι νἀ μ^ φερου^ι πλέ^ν εἰς τὸν έ^υτἐ^ Τον^ κα^έ.^α ση-
μάδι τ^^ Τοθ διαβύλου κακίας, δν ἀπετά^αντο διά Τοθ ἀγἰοι^ ἰ^απτίσματ^ς.

(^) οἱ ^γκρατίται, οι^το^ς ώνομά^οντο, διατὶ ἐγ^ρατεύοντο
καὶ δὶν ἰί^ωγαν ἀπὸ κανένα έμψυχον ^αγμα^ τὸν γάμον ἀπέ-
βαλον ώς ὁ σαρκίων. καὶ οἶνον ούκ έ^πινον κατὰ τὸν Ι^αλσαμ^^-
να. ο^τοι δε εἶχον ^ρ^ηγον της αἱρέσεως αυτῶν Τατιανὸν τον
του ἀγίου Ἱουστίνου μαθ^την, κατὰ τὸν Θεοδώρητον. οἶ^τοι με
ί^δωρ μύνον ἐμετα^ε^.ρί^οντο τὰ μυστήρια, ῶς οἰ ^Υ^οπ^αστά-
.
ται, κατὰ τὸν ^^πιφάν. αἰρέσ μ^. ορα και τον πς^. Ι^ασ^λείου.
(^) ^ακκοἰ^ροι ι^νομάζοντο,διατὶ ἐ^ὁρουν σάκκους, ἀ^.ραν έγ-
κράτειαν ^αὶ σκληραγωγίαν δι^ αὁτῶν τά^α ί^ποκριν^μενοι.
3( )^Ἀποτακτῖται ῶνομά^οντο, διατὶ ἀπετάσσοντο καὶ δὶν
τρωγαν ὸσα ^αγητὰ δ^ν έτρωγαν ^αὶ οἱ ^γκρατῖται.
(.^) ^ημείωσαι οτι τοῦτον τὸν ῖδιον Κανὁνα^ἀναφέρει ὁ Ι^αλ-
σαμοών καὶ ἐν τ^ κθ^. ἀποκρίσει αυτοῦ ουτως ^χοντα. Καὶ τους
^Ιανιχαίους δεν καὶ τους οὁαλεντινιανους, καἰ τους ^Ιαρκιωνι-^
στὰς, καὶ τους έκ τῶν δμοίων αἰρέσεων (ώς Έλληνας δεχδμεθα,
^ς ἀσεβείς^ δηλ.), τους δὶ Νεστοριανούς χρη ποιε^ν λιβελλους,
καὶ ἀναθεματίἰ^ειν την αιρεσιν αὁτῶν καὶ ^εστύριον, καὶ τὰ
λοιπά. Ἀνίσως δ^ ἀπορ^Ι τινας διὰ τί σύνοδος αυτη ἀνί^ερεν
ἐδω τον Κανένα τοῦτον της οἰκουμενικης, ^στις ἐξε^ύθη κατὰ
των ^ρειαν^ καὶ ^ἱΙακΙδονιαν^ τῶν τύτε ευρισκομένων, ο^-
τινες ἐν τἐ^ καιρ^ της ς^. ταύτης σχεδον έξέλιπον^ ἀ^ο^ν^.,
μεἰ^α οτι ἀνάγκην ^α^εν α^τη νὰ άνακαινίσΥ^ το^ Κανὁνα τη^
τυχὸν καὶ διὰ τὰ λείψανα τῶν ἀ^ωτέρω αἱρετ^κῶν ὁ^οῦ
μέιναν ^τι, κυρίως δέ διὰ τους Ι^Ιονοθελητὰς, ο^τινες εῦρίσκοντο
πεπληθυσ^εέ'^ι είς τον ,ια^ν της. Δηλοῦντα.. δε ο^το. κ^τ^
σιω-^ινον διὰ του λ^γου ^κείνου, ὁποῦ ἀνα^Τρει. ^Καὶ τους
^ρονοῦντας τὰ αύτῶν.^ ^ΙΙ γὰρ τῶν ^Ιο^ελητῶν α^ρισις πα-
ραι^υὰς ἦτο καὶ ^λάστ^α της.τῶν ^Ιονοφυσιτῶν. ΙΙρδδηλον γὰρ
δτι οἰ μίαν θέλησιν φρονοῦντες ἐπἰ του ^ριστοῦ. ουτοι έπο^νως
καὶ μίαν ^ύσιν ἐφρύνουν έπ^ αὁτοῦ. εἰ γὰρ κατ^ ἐκείνους μίαν
φύσιν εἶχεν, ἀναγκαίως εἶχε κατὰ τούτους καὶ μίαν θέλησιν^ ^να
οὕν έρίσ^ ή σύνοδος αἰ^τη πως πρέπει οἱ ἐπἰ τοῦ ^αιροῦ αὁτης
αἱρετικοὶ ουτοι νὰ ^απτί^ωνται ἀνάγκην ^λα^ε νὰ ἀνακαινίσ^
τὸν της Κανδνα, καὶ ^χι ^ίλλον ιδ^ον νὰ ἐκθέσ^, διὰ το της
οἰκουμενικης αἰδέσιμον. ^υ δέ μοι, άγαπητέ ἐὰν θέλ^ς νὰ
^Αάθης, δτι ἀπλ^ ^λων τῶν αἱριτ^κῶν τὸ ^άπτ^σμα εἶν^ι ἀσε^-
βές καὶ ^λάσι^η^.ον, καὶ ούδεμίαν κο^νωνί^ν ^χει ^ρὸς το τῶν
ὁρθοδὁξων, ἀνάγνωθι.τὸ θ^. κε^. του ^βλ. τοῦ Ι^υσ^ίο^,
καὶ ἐ^ιεῖ θέλεις μάθει, ^τι ^νας ^α^τ^σθεἰ^ ^ ο τῶν αἱριτικ^ν,
ύστερον δὲ ἰδῶν π ^ βαπτί^οντα^ οι δρθὁδοξο^, ^,κλαιε καἰ παρη-
γορίαν δέν εἶχεν, ἀλλ^ έπιπτε πρὸς τους πὁδας του αγίου Διο-
νυσίου Ἀλεξανδρείας, παρακαλῶν αυτον νὰ τὸν ^α^ιτίσ^ εἰς το
δρθὁδοξον ^άπτισμα. λέγων οτι τὸ ^άπτ^σμα ὁποῦ ι^.αβεν. ἦτο
γεμάτον ἀπὸ βλασφημίας, καὶ ούδὁλι.^ς κοινωνίαν εχει με το
ὁρθὁδοξον. Καὶ κατάλαβε ἐκ τούτου, οτ^ καὶ οι αἱρετ^κοἰ^ και οἱ
Δατινοι,προσερχὁμενοι τ^ δρθοδύξ^ ἀνατολικ-^ Ἐ,^κλησί^,αὁτοἰ
ἀπὸ λὁγου των πρέπει νὰ ^ητοῦν το νὰ βα^ιτισθοῦν, καὶ ο^ι νὰ
παρακινούνται εἰς τοῦτο ἀπὸ τους ὀρθ^δὁξους.
(ὑ) ^ ποκάτω εις τον άφορισμον τοῦ Κανονος τούτου πί-
πτουοι, κατὰ τὸν ^ωναραν, καἰ εκε^νο^ ὁ^ιοῦ δέν βάνουσ^ τελείως
ξουράφι εἰς την κεφαλήν των, ουδ^ κὁ^τουσ^ τὰ μαλλία της κε--
^αλης, ἀλλὰ τὰ ἀ^ίνουν ἐπίτηδες δ^ὰ νὰ γίνωνται μεγάλα εως
 ΤΗΣ ^ ΟΙ^ΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
^ υμ ^ ω νία ^

^Διἀ το^το καὶ ὸ Θεὸ^ προστάζει εἰ^ Τὸ ,^ε^τικὸν (κεφ. ιθ^. νἀ μὴ κάμν-^τινἀς σισύην ἀπὸ τ^ν κ ό ^ ν
τ^ς κ εφ κ λ ^ του, ν^Τοι π λ ε ^ δ α ν , κατ^ τὸν άδηλον έρμηνευτήν. ^οθεν τόςον ^λοι κοινές οι άπόστολ-^ι εἰς τἀς
διαταγ. βιβλ. ά, κεφ. γ^. προστάζει^ τού^ δἰνδρας νὰ μὴ π^λυ^ΤενιζωνΤ^ μ^ρον νἀβ^λ^ονν εἰ^ τἀ μ^ λἰα ^
εἰ^ πλεξούδαν μίπν ^ πολλἀ^ νἀ τἀ μοιράζουσι, δ^.ὰ ν^ε ^ιὴ τρπβίζουν μὲ αύτ^ εἰ^ ^ωτα τἀς γυν^κας, ^ὲλλ^ι
νἀ κόπτουσι τἀ μα λλία τ^ν, Ἀ λ λ ἀ δ^ καὶ ὸ Ἀπόστολο^ Παύλος έδία ^ρὀ^ τούτον τὸν περίεργον καλλω π.-
σμὸν τ^ν μ ^ λ ἰω ν αποβλέπονται καὶ θέλοντας τούτον νἀ ἐμποδίσ^, εἶπεν, ^τι ὸ ^ινδρκ^, ἐὰν μαλλἰα,
ἀτιμία εἶναι εἰς αύτύν^ καὶ κατὰ τούτον τὸν οκοπὸν εἶπε καὶ ὸ Θ ε ^ ^πιφάνιοι ^Τι τὰ μακρἀ μαλλιά

εἰς τὸ ζωνάρι ώσὰν τῶν γυνα-κῶν, καὶ ἐκεινοι δποῦ ^άπτουσι
τὰ μαλλία των διὰ νὰ γίνωνται ξανθὰ, ^ χρυσά, ^ με τὰ κα-
ί
λάμια τὰ δένουσι διὰ γ νουν σγουρά. ^ ^άνουσι μπε^ούκας, καὶ
ξένα μαλλία εἰς τ^ν κεφαλήν των. Εἰς τὸν ἀ^ορισμὸν τοῦτον εἶ-
ναι ύποκείμενοι καὶ ἐκεῖνοι δποῦ ξουραφίἰ^ουσι τὰ γἐνεια, διὰ νὰ
γένουν ἶσα καὶ εύμορφα μετὰ ταῦτα, καὶ ^χι σγουρὰ, ^ διὰ νὰ
φαίνωνται πάντοτε ώσὰν νέοι ἀγένειοι. ^αι ἐκεῖνοι, ὁποῦ
μ^ πυρωμένον κεραμίδι καίουσι τὰς τρίχας . του γενείου,
^σαις εἶναι μεγαλήτεραις ἀπὸ τὰς άλλας, ^ στραβώτεραις,
^ με τσιμπίδια μικρὰ εύγάνουν τὰς τρίχας του προσώπου των,
διὰ νὰ γίνωνται τρυφεροὶ, καὶ νὰ φαίνωνται εύμορφοι, ^ ^ά-
πτουσι τὰ γένειά των, διὰ νὰ μη φαίνωνται πῶς εἶναι γέρον-
.
τες Εἰς τον άφορισμὸν τοῦτον ύποπίπτουσι καἰ αἰ γυνα^ιες ἐ-
κεῖναι, ὁπου ^άνουσι σουλουμάδες, καὶ φτιασίδια εἰς τὸ πρόσω-
πόν των, διὰ νὰ φαίνωνται εύμορι^αις, καὶ οἰ^τω νὰ τρα^ί^ουν
τούς ὁρῶντας ^νδρας εἰς τον σατανικὸν α^τῶν ^ρωτα' ώ καὶ
πῶς δυστυχισμέναις ὰποτολμουοι ν^ ἀτιμάἰ^ουν την εἰκὁνα
ὁποῦ ^δωκεν δ Θεὸς εἰς αύτὰς μὶ τὰ μιαρὰ καλλωπίσματα ,
^χ ἰ καὶ πῶ^ ^χει ὁ Θεὸς νὰ τὰς γνωρίσω, ἄν ^ναι πλάσματα
καὶ εἰκὁνες ἐδικαί του, εἰς καιρὸν ὁποῦ α^ταῖ^ς φοροῦσιν δ^λλο
πρύσωπον διαβολικὸν και άλλην εἰκύνα τοῦ σατανά; ^οθεν ὀ
Θεολὁγος Γρηγόριος εἰς τὰ ^πη του λέγει ταῦτα.
^ι^Ιη κε^αλὰς πυργοῦτε νὁθοις πλοκάμοισι γυναικες,
Θρύπτουσαι μαλακους αύχένας ἐκ σκοπέλων.
^Υ,δε Θεοῦ μο^ιρὰς ἐ^αλείφετε χρώμασιν αἰσ^ροΤς,
τε ^ροσωπεια, κούχὶ πρόσωπα ^έρειν.
^ή σε Θεὸς τοίοισιν ἀμείψηται χαλεπήνας.
Τ ίς ; πόθεν ὁ Πλάστης; ^ρρε μοι ἀλλοτροίη.
Ού σ^ έγραψα κύων, ἀλλ^ έπλασα εἰκόν^ ἐμο.ο,
Ι^ίῶς ε^δωλον ^χω, ε^δεος ἀντὶ.^ρίλου ;
Καὶ δεν ηξεύρουν ^ ^θλιαις πῶς με αυτὸ δπο^ κάμνουν, παρο-
μοιάζουν μ^ τ^ν μάγισσαν ἐκείνην καἰ πύρνην ^έε^άβελ, καὶ γί-
νονται καὶ αύτα^ς νέαις καὶ δεύτεραις Ἱε^ά^ελ, διατὶ καὶ ἐκείνη
τοιαῦτα φτιασίδια ἐμεταχειρί^ετο^διὰ νὰ ἀρέσ^ εἰς τούς ^ίνδρας,
καθως εἶναι γεγραμμἐνον. ^Καἰ ἦλθεν ^Ιού ἐπὶ.^Ιεσ^άελ, καὶ
^Ιε^ά^ελ ἦκουσε, καὶ ἐστιμμίσατο τους ὁφθαλμοὸς αὸτης, καὶ
^γάθυνε την κε^αλην αύτῆς, καὶ διέ^ιυψε διὰ της θυρίδος (δ^.
3
^ασιλ..θ^. θ)^. ^Οσοι λοιπὸν ^ινδρες καὶ δσαι γυναῖκες κάμνουσι
τὰ τοιαῦτα. δλοι ἀ^ορίἰ^ονται ἀπὸ τ^ν παροῦσαν οἰκουμενικ^ν
^ύνοδον. καὶ ἄν ταῦτα ^,ναι ἐμποδισμένα νὰ μη γίνωνται ἀπὸ
τούς λαΙκους ὰπλῶς, πδσι^ μάλλον εἶναι ἐμποδισμένα ἀπὸ τους
Κληρικους καὶ Ἱερωμένους, ο^τινες πρέπει καὶ διὰ λύγου, και
διὰ ^ργου, και διὰ της ἐξωτερικης σεμνύτητος, καὶ του άκαλλω-
κίστου τῶν ἱματίων, καὶ των μαλλίων, καὶ τῶν γενείων, νὰ δι-
δάσκουσι τους λαικους νὰ μη ^ναι φιλοσώματοι καὶ καλλωπισταὶ,
άλλα φιλύψυχοι καὶ φι^ά^ετοι; Σημείωσαι δ^, δτι ἀπὸ του πα-
^ὁντος Κανὁνος ἐλέγχονται οἱ των Δατίνων ἱερεις, οἱ τους μύ-
^τακας καὶ τὰ γένεια ξυ^ῶντες, καὶ ^αινύμενοι ώς νεανίσκοι καἰ
νυμφίοι ώραιοι καὶ γυναικο^ό^πο^. ^ὰρ ^ίποδί^ει μὶν
κοινῶς ἀπὰ τούς λαικους το νὰ ξυ^ί^^σ^ τὰ γέν^^α^ λέγων ἐν τ^
Δευιτικ^ (κεφ ιθ^. ^ .). ^ού ^θερειτε την ^ψιν του ^εώ^ωνος
υμῶν.^ ^μποδί^ει δε καὶ ξεχωριστὰ το νὰ ξυρί^ω^ι τὰ γένεια
οἰ ἰερωμἐνοι, λέγων πρὸς τ^ν ^ωυσῆν νὰ εἰπ^ εἰς τούς υἰους
Ἀαρῶν, ἦτοι εἰς τους ἰερε^ς, νὰ μη ξυρίζουν την δψιν του πώ..
γωνος αὁτῶν (ΔευΙτ. κεφ κα^. ο^ μόνον δὲ διὰ λόγου τοῦτο
ἐμπύδισεν, ἀλλὰ καὶ με γένεια ἐ^άνη ώς παλαιὸς ήμερῶν εἰς
τὸν Δανιηλ. καὶ δΥἱὸς τοῦ Θεοῦ με γένεια ἐπολιτεύθηκατὰ την
ἐν σαρκὶ παρουσίαν αὁτοῦ. Καὶ οἱ Προπάτορες, καὶ Πατριάρ^
ι
^αι, καὶ Προ^ῆται, καὶ Ἀπόστολοι, μετὰγ νείωνέπολιτεύθησαν,
ι^ς ἀπὸ τῶν παλαιοτάτων.εἰκὁνω^ τοῦτο δηλοῦται, έν αις με
γένεια ςωγρα^ονται. Ἀλλὰ δ^ καὶ οἰ ἐν τ'ΥΙ ^Ιταλί^ έίγιοι, ώς
δ Ἀμβρὁσιος, ὁ των ^Ιοναχο^ν '^ατ^ρ ^ενέδικτος, Γρηγύριος ὁ
Διάλογος, καὶ οἱ λοιποὶ, με γένεια ἦσαν, ώς φαίνονται εἰς την
ἐν ^ενεεί^ τοῦ ἀγίου μάρκου ἐκκλησίαν ^ωγρα^ισμένοι^ καὶ ^
κρίσις δε του δρ^οῦ λδγου άτοπον ἀποφασί^ει τ^,ν τῶν γενείων
κουράν. Τὰ γένεια γὰρ εἶναι ^ διαφορὰ, ὁποῦ κατὰ τὸ φαινὁμε-
νον διακρίνουσι την γυναίκα ἀπὸ τὸν ^νδρα. Δι^ ^ καὶ ^νας Ι^ι-
λὁσο^ος έρωτηθεὶς, διὰ τὶ τρέφει γενειάδα; ἀπε^ρίθη, ^Ιτι δ^αις
φοραΤς πιάνω την γενειάδα μου, αἰσθάνομαι, ^τι εἶμαι άνδρας,
καὶ ^χι γυναικα. οἱ τὰ γένεια ξυρῶντες δεν εἶναι ἀνδροπρὁ^ω-
ποι, ἀλλὰ γυναικοπρὁσωποι. ^οθεν δ μὲν ^^πι^άνιος κατηγο-
ρε^ τους ^ασσαλιανους, διατἰ κύπτουσι τὰ γένεια, ^τις εἶναι
μορφ^ του άνδρός. οἰ δε Ἀπύστολοι ἐν ταῖς Διαταγαις ^ι^λ.
α^. κεφ. γ^. προστάςουσι νὰ μη δια^θείρ^Ι τινὰς τὰς τρίχας του
γενείου. καὶ την κατὰ ^ρύσιν μορφήν του ἀν^ὸς νὰ ἀλλάξ^ εἰς
τὸ παρὰ ^ύσιν. Γυναιξὶ γὰρ τοῦτο, φασὶν, εύπρεπες ὁ κτί^ας
ἐποίησε Θεὸς, ἀνδράσι δὲ ἀνάρμοστον έδικαίωσεν^ ή καινοτομία
δέ της κουράς τῶν γενείων ^κολούθησεν εἰς την ^Ρωμαικην ^κ-
κλησίαν δλίγον προ του ἐννάτου Δέοντος. δὶ Γρ^γοριος ὁ
εβδομος. και ^ίαν ἐπήγαγεν εἰς τους ^Επισκόπους καὶ Κληρικους
νὰ ξυρί^ωσι ταῦτα. καὶ τί αἰσχρὁτατον, καὶ συγ^αμερώτα-
τον θέαμα νὰ ^λέπ^ τινὰς τον Διάδοχον του ΙΥέτρου ἐν ^ρ^
κουρίαν, ώς λέγουσιν οἱ Έλληνες, ώσὰν ^να ^α^ν γαμ^ρὸν^,
με τούτην 'ιην διαι^ορὰν, οτι φορεῖ περιτραχήλιον και ώμύ^ορον,
και ἐν ^υνὁδω πολλῶν δμοίων του προκάθηται, καὶ λέγεται
Πάπας. Δέν άλειψαν ^ως καὶ μετὰ τὸν παράπονα Γρηγύριον
οἰ πωγωνάτοι πάπαι, καὶ μάρτυς ὀ δεύτερος Γελάοιος, τρένων
γένειον, ώς γρέ^ει έ ^ίος αύτοῦ. ^ρα είς την Δωδεκά^ι^λον
Αοσιθ. σελ. ^ Δέγει δέ ^αὶ Μελέτιος ^ ὁμολογη-
της ^κοθ. περὶ ἀἰ^ύμ.) ^τι Πέτρος τι^ Πάπας, διὰ τὰς αἰσ^
χρουργίας του ἐπιάσθη ἀπὸ τον ρηγ^, ^^ὶ ἐξυρίσθη τὸ ^μιου
μέρος τῆ^ γενειάδος του πρὸς ἀτιμίαν. ^Ετέρου. καὶ εἰς άλλους
ναους ε^ρίσκοντο ^γεμένες, καὶ έκ του ἱερατικοῦ κατα^γου,
μετὰ γενείων, ώς έν Δειψί^ ^ραίν^νται ἐ^ωγραφΤ^ιένοι μετὰ τον
^Ια^τΤνον Δουθῆρον εἰς τον ναὸν τον λεγόμενον του Παύλου, και
είς τὸν λεγόμενον τοῦ Θωμά. Τὰ ι^δια εἶδον και ἐν Εαρτισ^α^ί^.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Εἶναι πρ^ιγ^α ξένον Τ ^ Κ α θ ο λ ι^ έκκλησία^ ^ μ είω σ α ι δμω^, ὅτι ^ιαθ^ εἶναι καΤηγορημένον Τὸ νά μὴ κ^.
π ^ Τινά^ Τά μαλλίατο^διά ^ιαλλωπισμὸν ^εαὶ εύι^ορφίαν, καὶ σκοπὸν κακὸν, ^Τσι ἐξ ἐνανΤία^ εἶναι ἐμποδι^
σμενον ^ ἰ τὁ ^ά κ^πτή ο^Τά, καὶ ^ά τά ξι^ίζ^ ^ιε κ^ποια σΤρογγιΙλεύμαΤα τριγύρω,^ καὶ ά π λ ^ ε^πε^ν διά
καλλω πισμέ ^ ὶ ι^ρα^Τητα. Διά Τοθτο τὸν σισ^ν ὁ Τ ^ λεγ ει Τὸ ^ε^τικὸν, ὸ με^ ^ύμμαχο^ εἶπεν, ού ^ερ^
ξυρίσετε κὡιλ^ τ ^ πρ^οψιν ^μ^ν Τ ^ κεφαλές. ^ο δ^ Ἀ κ ύ λα ^ ού περικύκλωσή τὸ κλίμα Τ^ς κ εφ α λ ή ^ο^
συμπεραίνετε λοιπὸν ἐκ πάντων Τούτων, ὅτι οἶ λα^κοὶ πρέπει τά κ^πτουΤι τά μ α λλία άνεπιΤΥ^δεύτως, άκαλ,^
λωπίσΤω^ κ ^ άπεριέογω^

Τοὺς ἤ γα μετῆ συ^οικοῦντας^ ἤ ἄ λλω ς ἀδιακρίτως τοὺς ὶεροὺς τοπους κοινοποιοῦντ^ς, κ^ὶ καταφρο-
νητικῶ ς περὶ αύτοὺς ἔχοντας, κα ὶ οὕτως ἐν αὐτοῖς καταμένοντας, κ α ὶ ἐκ τῶν ἐν τοῖς σεβ^ισμίοις οἴκοις κα-
τηΥουμένων ἐξωθεῖσθαι προστάσσομεν. Ε ἰ δέτις μ ὴ τοῦτο παρ^φυλάξη, εἰ μὲν Κ λ η ρ ικ ὸ ς Ε ἴη , κσ.θαιρείσθω.
εἰ δὲ Λα^κὸς, ἀφοριζέσθω.
ρ μ η ν ^ έ α.

Ιεροὸ^ Τδ^ούς δεν δνομάζει έδ^ ο Καν^ν τοί^ θείους ^αοι^, άλλα Τάς περὶ Τὸν θε^ον ,^αὸν κατοικίας, ὸ.
πο^ά είσι τά λεγ^μεν^ ΚαΤηχουμενκ, εις Τά ὸποῖο^ μερικοὶ έκατοίκοι^ν μ έ Τά^ γυναῖκά^ των, καὶ ἐμεΤαχειρί^
ζοντο αύΤὰ, ὡσά^ Το^ κοινές άλλους τ^που^, άδιακρίτω^. ^τοι χ^ρὶς ^ά κάμνουσι διαφοράν άν^μέσον άγἰο^
καὶ ^εβηλου τ^που. Διά Το^Το προστάζει νά άποδιω^ιωνΤαι οἰ Τοιο^Τοι άπὸ. α^τά, ^Ο^οιος δέ δέν ^ ε λ ε φυ.
λάξει Τοῦτο, Κ λη ρ ικ έ ^,ὲ ^ν, ά^ καθαίρεται, λαῖ^ιὸς δ ὲ, άς άφορίζεΤαι ( ). 1
^ ^ μ φ ω ν ^α .

^Αι^ δ καὶ τὸ έ. βιβλ. Το^ν ἱ ^ ι λ ι κ . ΤίΤλ^ ά. Κεφ . ιβ^. συμφιέω^ μ έ τὸν παρόντα Κανένα διορίζει, ^ω^ ει^
Τά συνορα Τ^ς-^κληοία^ νά ^χουν Την άσφάλειαν κο^ὶ σιγουρὁΤ^Τα έκεῖνοι ὸποί^ διά κ^μμίαν κκκίαν καΤαφυ.
γουν είς αύτ^Ιν, ρίπτονΤε^ τά άρματα. ι^ά μη ήμπορο^ν ^μως νά τρώγωσιν, ἦ νά πἶνωσιν, ἦ νά κοιμ^^ται μέ^Ι
είς τὸ^ ^αὸν, άλλά νά μ^νονσιν εἰ^ του^ κ^που^, ^ εἰ^ Τὰς καμάρας, ^ εἰ^ τάς αύλά^, ^ εἰ^ Τ^ς καΥοικί^^,
οποἰ^ εἶναι Τριγύρω κολλη^,έναι εἰ^ Τὸν ^αὸν ^π^ρά Φωτ. τ ίτ λ . έ. κεφ. β^.). το^ς προσφιΙγ^ντα^ δέ ει^ Τά ^ρι^ε
τ ^ ^κκλη^Ιίας^ κ^νεὶς δεν ἐδύναΤο νά εύγάλή άπὸ έ^εῖ κατά τὸν ^^ὶρμεν^πονλ^ ^ ω μ^νον Τού^ φονε^ καὶ
μοιχους, καὶ άρπάσανΤα^ παρθένοι (^ιαΤά Τὸ κά. κεφ. Το^ έ. βιβλ. Τῶν Ι^ασιλικε^.^

Ὀ ὲτέρω μνηστευθεῖσο^ν γυναἴκα, ἔτι τοῦ μνηστευσαμένου ζῶντος, πρὸς γάμου κοινωνίαν ἀγομ^νος,
τῶ τη ς μοιχείας ὺποκείσθω ἐγκ λή μ ^ τι.
^ ρ μ η ν ε ί ο^

^ο άρραβωνιασμὸ^, ὸποί^ γέν^ κατά ι^μ^ι^^, ε^ ^λικέαν δηλ. νομί^οι^ άνδρὸς καὶ γυναικὸ^, μ έ τ-^ν δ^ιν
τί^ν άρραβωνων, μέ τ^ν αερολογίαν, καὶ μ ὶ Τὸ σύνΥ^θε^ φίλημα τ^ν άρραβωνιζομένων, ὁ τοιοί^το^, λέγω, άρρα-
βωνια^Ιμὸ^ ^χει Την αύΤ^ν δύναμιν ^ιὲ Τὸν Τέλειον γάμον (καὶ Τὴν ύποσημειωσιν Το^ ιζ^. ^,^ποσΤολικο^ )
διά Το^Το καὶ ὁ παρων Καν^ν διορίζει, ^Τι όποιος πάρή εἰς γυνκικα εκείνην, εἶναι άρραβωνικσμένη Τοι^ν^
τοτρὁπω^ μ^ άλλον, ζωντανά δντος τοἰ^ άρραβωνιασΤικοί^ αύΤ^^, οὕΤ^ άς έπιτιμ^Ται ως μοιχὁς, ωσπερ δ^^
λαδ^ καὶ ἐ^εῖ^νο^ ὸπο^ ^θελε πάρει εἰ^ γυναίκα Τ^ν ύπανδρει^^ένην μὲ άλ^ον. ^ι^ ^ καὶ ὸμ^^νγο^ ὸ άρραβω-
νισΤικὸ^ ονομάζεται Τ^^ ἰδία^ ΤοιΙ άρραβωνιστ^, καὶ ὸ δίκαιο^ ^Ιωσ^φ ὸ ^ΙνηΤ^ωρ άν-^ρ ονομάζεται παρ^
Τοῖ^ ^ὕαγγελἰοις Τ^^ άγία^ Παρθένοι καὶ άμοιβαίω^ γυν^ το^ Ιω ^ φ ^ άγια ἰΚαρθέ^ο^, ἐπειδΥ^ ^.αὶ παρά τι^
παλαιῶ Ν^μι^ δυναμιν γάμ^^ ^ μνηστεία έπεῖχε

(ἰ) ^ο δε άγιος Νικηφόρος λέγει, έν τ^ γ^. αῦτοῦ Κανὁνι,
δτι ἀνἰσως τινὰς μείν^ εἰς νάρθηκα εκκλησίας τινὸς ἐξ ἀνά^
κης, καὶ εἰς δλίγον χρὁνον^ ^ν ήμερον^κτιον θετέον^ ου κατ^κρί^
νεται^ ἀνίσως δε μείν^ εἰς πολὸν ^ρδνον, αὀτὸς μὲν ἄς ἐκβάλ-
ληται ἀπὸ ἐκεό με ἐπιτίμια^ δ δε ναὸ^ ^άλιν ἄς ἀπολαμβάν^
τὰ ἐδικά του προνίμια, τὸ νὰ μ^ γίνεται δηλαδη οἶκο^ κοινὸ^ καὶ
ἀδιά^ορος. οἱ δέ ^ασιλικοὶ νομοι πρ^στάζο^ν ἀκ^η^ ^τ^
πάρ^ με δυναστείαν καὶ αὁθεντίαν ἐκε^νον ^^ῦ ἦθ^λ^ κ^τ^φύ..
γει εἰς τ^ν ^κκλησίαν^ νὰ τύπτεται, νὰ κουρεύεται, έπειτα
νὰ ἐξορίζεται. ^ρεωστοῦν ^,ιω^ οἱ Ἐπίσκοποι και ^κδικοι των
^κκλησιῶν νὰ γράφουν τὰ δν^ματι^ τῶν ^ρο^υγὁντων, καὶ τὰς
αἰτίας, διὰ τὰς ὁποίας προσέφυγον, καἰ ^ὰ τὰ^ φανερώνουν εἰς
τοὸς ^Υρχοντας^ διὰ νὰ κάμουν ἐκεινοι τ^ν πρέπουσαν κρίσιν.
(^) ^^φώνως με τον Κανένα τοῦτον διορίζεται καὶ τὸ
κεφ. του νη^. τίτλ. του ξ^. ^ι^λ. τῶν Ι^ασιλικῶν, κ^ἰ τὸ γ^. ^έ-
^.
μα του ιβ^. κε^Ι. κ^ἰ του λζ τίτλ. τ^ῦ ^ιὐτοῦ ξ^. ^.βλ. οτι ώς
μοιχὸς κρίνεται ^στις λάβ^ εἰς γυναίκα την ἀρραβωνισμένην μὲ
. ^.
^λλον ^ορα εἰς τὸ ια κεφ. της ^^ρὶ συνοικεσίων διδασκαλίας.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Κ α ὶ τοῦτο δὲ ἐν τ ῆ Ἀ ρ μενίω ν χώρα γίνεσθαι μεμ^ιθήκ^ιμεν, ω^ τινες ἔνδον ἐν τοῖς ὶεροῖς θυσιαστη^
^ίοις μ έ λ η κρεῶν ἔψοντες, προσάγουσιν, ἀφαιρέματα τοῖς ὶερεῦσιν ἰουδα^κῶς ἀπονέμοντες, Ὄθ^ν τὸ τῆ ς
Ε κ κ λ η σ ία ς φυλάττοντες ἀκηλίδω τον, ὁρίζομεν, μ ὴ ἐξεῖναί τιν ι τῶνὶερέων ἀφωρισμένα κρεῶν μ έλ η παρὰ
τῶ ν προσαγ^ντων λαμ βά νειν, ἀλλ^ οἶς ἀρεσθῆ ὁ προσάγων, τούτοις ἀρκείσθωσαν, ἔξω τῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς
^ἤς ^οι^ύτης γινομένης π ρ ο σ α γω γά , Ε ἱ δ έτ ις μ ὴ τοῦτο οὕτω ποιῆ, ἀφοριζέσθω.

^ ρ μ η ν ε.

Κ α ι δ ^ωναρ^ις, καὶ δ ^αλσαμ^ν, καὶ δ Ἀ ρ ισ τ η ν ί, καἰ δ Ἀνωνυμο^ έρμηνευτη^, ^ ο ι κοινί^ έρρ,ηνεύουσιν,

.^τι μέσα εἰ^ τά θυσιαστήρια ^ψηνον τά κρέατα οἱ Ἀρμένιοι. ^ ο ὶ δὲ δοκεί, ^τι οἰ έρμηνευταὶ οἰ^τοΙ, μ^
στίξαντε^, άλλ^ ένωσαντε^ τὸ, μέλη κρεάτων ^ψοντε^ μέ τὸ, ένδον ἐν το^ θυσιαστ^ρίοις, έπλανήθησαν, Τὸ
δέ ο^χ οί^Τω^ τ^ γάρ έν τοἱ^ θυσιαστηρίου, ου συνάπτετε μὲ τὸ, μέλη κρεἰ^ν έψοντε^, άλλά διαιρούμε.
νον μ έ τ'^ν ύποσΤιγμ^ν, συνάπτεται με τὸ προσάγουσι^ άφαιρέμαΤα, ^ιέτι πολλά άπίθανον εἶναι νά πιστευθ^
διά τ^ην άτοπίαν, τὸ νά έψήνουν κρέατα μέσα εί^ τὸ άγ'.ον.β^μα, καὶ νά κάμνουσιν αύτὸ μαγειρε^ον. Αέγει λοι-
πὸν ὸ παρων κανων, ὅτι ή συνήθεια α^τη ὸποῦ ἐγίνετο εἰ^ την Ἀρμενίαν, τὸ νά έψήνουν τ ι ν ί κρέατα εἰς τ ο ί
οίκους αύτῶν, καἰ έπειτα νά προσφέρουν μέρη άπὸ αυτά ρ^έσα εἰ^ τὸ άγιον β^μα, εἰ^ τ ο ί Ἱερεῖς (καθω^ καἰ
οἱ ἰουδαῖοι έπρύσφερον τὸ στηθύνιον, καὶ τὸν βραχίονα, καὶ άλλα μέρη τ^ν θυσιαζομένων ζωων εἰ^ τοί^Κε^
ρεῖς,^ αύτη, λέγω , ^ συνηθεια νά μη γίνεται εἰς τὸ έξ^ς, άλλ^ ο^τε οἰ ιερ είς νά έχουν Τ^ν άδειαν νά λαμβά-
νουν ἐκεῖνα τά μέρη τού ζώου ὁποῦ θέλουν, άλλά νά ευχαριστούνται ε^ έκε^να ὸποθ τ ο ί δ ^ ^ δ προσφέρων
αυτά χ ρ ισ τ ια ν ί, καἰ ^ προσφορά δε τι^ν τοιούτων νά γἱνετκι έξω τ ^ εκ κ λ η σ ία ς κ^ὶ ^χι ει^ Τὸ ἰερὸν β^μα
^ένΤεθθεν γίνεΤαι φανερὸν τὸ άνωτέρω νι^ημα τὸ ἐδικύν μα^. γάρ έψηνοντο τά κρέατα Ταύτα ε^ τὸ β^μσ, έ-
πρε^τεν άπαραιτήτω^ ὁ Κανων νά ἐμποδίσγ, καὶ τοθτο, καθὸ άτοπωΤερον, ἐμπ^δισε καὶ Την προσαγωγὴν α^
^τῶν. ὅποιο^ δε ^θελε παραβ^ το^το, νά ^φορίζεται.^ ὁ δέ Βαλσαμ^ν λέγει ^έρμ^ν. τοί^ γ'- Ἀποστολικο^)
δτι εἶδεν ηγούμενον ιερέα καθαιρεθέντα καἰ διωχθέντα άπὸ την ήγουμενίαν, διατὶ έμβασεν εί^ τὸ άγιον β^μα
.
κρέατα καὶ τ υ ρ ο ί, ^Ορα καὶ την έρμηνείαν τού γ^. ^^ποσΤολικοἰ^.

σ υ μ φ ω ν ία .

^ μ είω σ α ι δέ κατά τὸν ^ωναρ^ν, ^τι ^ Κανων συνεχε^^ησε νά λαμβάνουν οι ^Ιερεῖς μέρη τῶν κρεάτων,
^χι κοινῶ^ κσὶ κκθολικῶ^, εἰ^ ^λον τὸν κύσμον, άλλά εἰ^ την Ἀρμενἰαν μ^νον, καὶ ΤονΤο διά Την τὁ τε ἐπι^
κραΤήσασαν παρά το^ Ἀρμενέοι^ συνήθειαν ^ἐ),

Ρ .

^Οὶ οφθαλμοί σου ὁρθὰ βλεπέτωσ^ν, κα ὶ πάση φυλακῆ τήρει σὴν καρδίαν,^ ^Π^ρο^μ, δ ' . ^. ^.^ ἡ 2 2
σοφί^ι δι^κελεύεται. 'Ραδίω ς ^γὰρ τὰ ἐαυτῶν ἐπὶ ^ὴν ψυχὴν το^ σωματος αισθήσεις εἰσκρίνουσι. Τ ὰ ς
οὕν τὴ ν ὅρασιν καταγοητευούσα^ γρ^φὰς, εἴτε ἐν πίν^ξιν, εἶτε ἄλλω ς πως ἀν^τεθειμέν^ς, καὶ τὸν νοῦν

(^) ^Οθεν μὲ σφοδρὁτατα ἐπιτίμια πρέπει νὰ ἐμποδίσουν οἱ γιασθοῦν έξ αὁτοῦ, προσ^έρουσί τινες μερίδας. ^ τῆς ^λ^ηνι^
Ἀρχιερείς άπο τους Χριστιανοί τὰ τουρκιστὶ λεγδμενα κοι^- κῆς πλάνης. καὶ ^ΙουδαΙκης δεισιδαιμονίας ^ καὶ δέν ήξεύρουσιν
μπάνια, ὁπου την σήμερον κάμνουσι^ τὰ δποῖα εἶναι μία ἀνα- οἱ πεπλανημένοι^ δτι ὁ Θεος ^λεον θέλει, καὶ οὁ θυσίαν, καὶ δτι
καίνισις των θυσιῶν τῶν ^^λλήνων καὶ Ιουδαίων. Διατὶ, καθως θυσία δεκτη καὶ εὀάρεστος εἶναι εἰς αυτὸν. ^χι τὰ κρέατα των
ἐκείνοι ἐπίστευον ^τι ἐξιλεύνουσι τὸν Θεὸν μ^ τὰ αίματα, καἰ προβάτων καὶ μοσχαρίων, ἀλλὰ τὸ συντετρι^ιμένον φρόνημα, καὶ
τὰς σ^αγὰς τῶν προβάτων, καὶ των ^ιλλων ^ώων, ^τσι καὶ α^- ὴ τεταπεινο^μένη καρδία, καθι^ς ψάλλει δ θείος Δαβίδ. Ἀνά^.
τοὶ οἱ πεπλανημένοι και άφρονες, νομί^ουσιν δτι ἐξιλεδνουσι τον γνωθι περὶ τούτου το ^ιβλίον του ἀγίου Καμπανίας κεφ. ν^. εἰ
Θεὸν με τὰς σ^αγὰς, καὶ θυσίας τῶν κουρμπανίων τους. Καὶ δέ καὶ Νικήτας δ χαρτο^ύλαξ, καὶ ὀ Θεσσαλονίκης (σελ. δ^θ.
δὲὰ τοῦτο εἶναι νὰ ἰδ^ τινὰς, οτι οἱ κουρμπανισταὶ α^τοὶ, δέν της Γ^οῦρ. Γραικορ.) λέγουσιν, οτι δέν εἶναι κατηγορημένον τὸ
ἀγοράἰ^ουν κανένα ἀπύ τὰ ἐσφαγμένα παρ^ άλλων, καὶ έτοιμα νὰ προσφέρουν οἰ Χριστιανοὶ στηθύνια, ^αὶ δέρματα^ ^ξω της
πρδ^ατα, ἀλλὰ θέλουν μὁνοι των νὰ τὰ σφάζουν, νὰ ἀνάπτουν ἐκκλησίας, ^ περιστερὰς ἐν το^ς μν'ημοσύνοις εἰς τ ο ί ἱερείς^
εἰς τὰ κέρατά των κηρία, νὰ τὰ θυμιῶσι μέ θυμιάματα, καὶ ὁ- ^ως αύτοὶ λέγουσιν,δτι τοῦτο δέν κατηγορείται, ἄν μύνον ^ρο..
λὁκληρα νὰ τὰ ^ψήνουσι^ καὶ έμπροσθεν τῶν ἀγίων εἰκένων νεὁ-- σ^έρωνται τὰ τοιαῦτα εἰς άποτροφ^ν των ἰερέων, καἰ ^χι εἰς
ψητα καὶ τσικνίἰ^οντα ἀκύμη νὰ τὰ προθέτουσι, τὸ δέρμα α^τῶν λέγον θυσίας, καὶ τοσούτων, καὶ τηλικούτων δεισιδαιμονιών, ^ν
νὰ τὸ ἀφιερύνουν εἰς τὸν ναὸν, ^ μοναστήριον. καὶ είς τοὀς συγ- ε^πομεν άνωτέρω, διὰ τὰς ὀποίας πρέπει δλύτελα νὰ λείψουν
^ενείς καὶ πίλους, ἐπιστρέ^οντες ἀπὸ τ^ν πανήγυριν, διὰ νὰ ἀ- τοιαῦται θυσίαι.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

δ ι α φ θ ^ ^ ς , καὶ κινο.^σας πρὁς τὰς τ^ν α ίι^ ῶ ν ήδονῶν ὑπεκκαὐσεις, οὐδαμῶς άπὸ τοῦ νῦν οίωδή.
ποτε τρόπω προ^.ισσομεν ἐγχαράττεσθαι, εὶ δέ ^ ς πράττειν ἐπιχειρήσοι, ἁφοριζέσθω.

Σ^ μφ ω νία ^

^πειδ^ μερι^ιοὶ έζωγράφιζον εἰ^ τ ο ίχ ο ι Καὶ σανίδα^ ζι^γραφίας Τινά^ άσέμνους, οἶο^, γ υ ν α ὶ^ γι^μν^, ^
λουομένα^, ^ ύπὸ ἀνδρο^ν φιλουμένα^, ^ιαὶ άλλα τοιαί^Τα αἰσχρά, Τἀ δποῖα άπαΤι^σι τούς όφθαλμούς τέ^ν ὸρών-
των, καὶ κινο^οι τὸν νοί^ν ^αὶ τ ^ κα κία ν πρ^ έπι^ριία^ σαρκικάς, διά το^Το προστάζει ὁ παρ^ν καν^ν,
τοια^ται εἰκόνε^ μ ὶ κανένα Τρόπον νά μ^ ζοογραφἱζ^νται,^ι δέ τι^ Υ^θελε Τ ^ ζ^γ^αφί^, ^ὰ άφορίζετα^, ἀπει-
δ^ ^λαι αἱ πέντε αἰσθήσε^ Το^ σωματο^, καὶ μάλιστα ή πρώΤΥ^ ^εαἱ β α σ ιλι^ Τ ά Τ ^ όρασις μ ὲ εύ^ιολίαν ἐ^ιβά-
ζ^ι τάς εἰκόνα^ ἐκείνων όπο^ βλέπει ^έσα ε^ς τ^ν ψι^χήν. Δι^ καὶ ὸ ^ολομι^ν συμβουλεύει νἀ βλέπουσιν
οἰ ό^θαλμοὶ τοί^ ^ιαθ^ ένὸς όρί^ Καὶ ^αλἀ πράγματα, ^επὶ ^θ^ φυλάττ^ μ ε κάθε φύλαξιν τὸν νοί^ν
^ιαὶ Τήν καρδίαν Το^ ἀπὸ τἀ αισχρά άντικ^ίμενα Τι^ν αἰσθησεο^ν.

ΡΑ^,

ά. Κι^ινθ, ιβ^. 11 Σῶ μα Χριστοῦ, καὶ ναὸν, τὸν κα τ εἰκόνα Θεοῦ κτισθέντα ἄνθρωπον, ὁ θεῖος Ἀ π ύσ το .
λο^ μεγαλοφώνως ἀποκαλεῖ. Π άσης ούν αἰσθητῆς κτίσεως ὑΤ^ερκείμενος ὁ τῶ σωτηρίω πά-
^' θει τοῦ θρανίου τυχὡν ἀξιώματος, ἐσθίων καὶ πίνων Χριστὸν πρὸς ζω ὴν διὰ παντὸς μεθαρ^
μοζεται τὴν ἀίδΤον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα τῆ μ^θέξει τῆ ς θείας ἁγιαζόμενος χάριτος. ^Ωστε, ε ἴ τις τοῦ
ἀχράντου σώματος μετασχεῖν ἐν^τῶ τῆ ς συνάξεως βουληθείη καιρῶ, κα ὶ εν πρὸς αὐτὸ τ ῆ μετουσία γε-
νέσθαι, τὰς χεῖ^ας σχηματίζων εἰς τύπον ^ταυροῦ, οὕτω προσίτω, κ α ὶ δεχέσθω τὴ ν κοινωνίαν τῆ^ χά^
ριτο^. Τοὺς γὰρ ἐκ χρυσοῦ, ἤ ἄ λλ η ς ὕλης^ ἀντὶ χειρὸς, τινὰ δοχεῖα κατασκευάζοντας πρὸς τὴ ν τοῦ θείου
δώρου ὑποδοχὴν, κ α ὶδ ι' αὐτῶν τῆςἀχράντου Κοινωνίας ἀξιουμένους, οὐδαμῶς προσιέμεθα, ὡς προτιμῶν^
τ^ς τη ς τοῦ Θεοῦ εἰκόνος τὴν άψυχον ὕλην κο^ὶ ὺποχείριον. Ε ἰ δέ τις ἀλῶ τῆ ς ἀχράντου Κοινω νίας με-
τ^ιδιοοὺς τοῖς τοιαῦτα δοχεῖα προσφΙρου^ιν, ἀφοριζέσθω, κα ὶ αὐτὸ^ κα ὶ ὁ ταῦτα ἐπιφ^ρομενος,

^ ρ μ η ν εέα-

Τ^ τότε καιρέ^, σννήθεια ἐπε^ράτεινἀ κοινωνο^σι καὶ οί ^α^κοὶ, καθ^ς καὶ οι Ἱερε^ς, λαμβάνοντε^ εἰς χε^.
ρας τὸν άγιον άρτον, ^ν τρόπον λαμβάνονοι νί^ν τὸ ἀνΤίδωρον. ^ιπειδή δέ μερικοὶ δι^ εύλάβειαν Τάχα, καὶ τι-
μήν περιστέραν πρὸ^ Τά θε^α δῶρα, κατεσκεύαζαν άγγε^κ χρ^σ^, ^ άπὸ άλλΥΙν ύλην πολύτιμον, κ^ὶ μέσ^Ι
είς έκεῖνα δεχόμενοι τὸ άχραντον σῶμα τοί^ Κυρίου, οῦτω^ αύτὸ μετελάμβανον. ^ικ τοί^το ὸ παρων Κανων
τοί^το ούκ άποδέχεται, κ^ν δι^ εύλάβειαν έγίνετο^ διότι ὸ ^ίνθρωπο^, καὶ κα^ δ ^.ατ^ εικόνα γ^γενημένο^ ^εο^,
καὶ καθ^ δ ἐσθίει, καὶ πίνει τὸ σῶ^ια, καἰ αἶμα τοί^ ^ριστοι^, καὶ δι^ αύτ^ν ἀ γιάζεται, καὶ καθ^ ^ σῦ^^ια, καὶ
ναὸς ^ν Το^ ^ριστοί^, κατἀ Τὸν ἈπόσΤολον, ύπερβαένει ^λα τἀ αἰΙΙθ^τὰ, καὶ ἄψ^χα κτίςμα τα , καὶ ἀκολούθω^,
.
α ἱ χειρε^ α^τοί^ εἶναι τεμι^Τεραι ^πὸ κά^)ε άγγεῖον ^^θεν ^ποι^^ ^θελε νὰ μεταλάβω τὸ σ^μα τοῦ Κυρίου, ^
σχ^ματἰζγ^ ε^ς σχ^μα σταυροί τἀ^ δύω του χε^ας ^ ), καὶ 1 ύποδέχεται αύτὸ ἐν αύεαῖ^, ^Οποιο^ δέ λα^ίκὸ^

( ^) Τὸν τρόπον, μὶ τὸν ὁπο^ον ἐλάμβανον είς τὰς χε^ρας τὶν
ἄγιον άρτον οἱ τότε λαΙκοὶ, καθαρότερα διδάσκει Κύριλλος ὀ
Ι .
^ εροσολύ^ιων, κατη^ήσ. μυσταγ. έ. λέγων^ ^οταν πλησ^ά^εἰς
τὰ μυστήρια, μ^ άπλωνε .τὰς παλάμας των χειρῶν σου, μηδ^
άνοιγε τὰ δάκτυλά σου, ἀλλὰ ^άλλωντας, τὸ μεν ἀ^στερὸν
χέρι ὸποκάτω, τὸ δ^ δεξιὸν έπάνω, ώσὰν ὁποῦ αύτὸ μἐλλε^ νὰ
^ποδε^θν^ βασιλέα, καἰ ^αθουλώσας την παλάμην α^τοῦ, ετ^^
δέχου τὸ σῶμα του Χριστού, έπιλέγων, τὸ, ἀμήν. Ἀι^ οἰ^ δ^ τὸ
δεχθ^ς, ἀγία^ε τους παλμούς σου μὲ τὸ ἐγγίξιμον αὁτοῦ μ^τὰ
ἀσφαλείας^ καὶ ο^τω μεταλάμ^ανε α^τὸ^ προσέ^^ νὰ μη
ί ι
ραπ σω κανένας μαργαρίτης ἀ^ιὸ αὀτὸ, κα^ τὰ ^ξης, Σηε είωσα^
δὶ, ^τι ἀπὸ τὸν καρὁντα Κανόνα ἐλέγχοντ^^ ἐκε^νο^, όπου λἐ-
γουσ^ν, δτι ό θειος Χρυσόστομος ἐ^ενόησ^ την λαβίδα. ή συνή-
θεια γὰρ του νὰ λαμβάνουν οἱ Χ^ιστ^νοἰ ^ς χε^ρας τὸν ἄγιον
^ίρτον ^κρά-.ησεν ύστερα ἀπὸ τὸν Χρυσό^τομ^ν, τ^ όλ^ώτ^^ν
χρόνους τετρακοοίους, ώς δηλον γίνεται κα^ ά^ο ^ παροῦ^ιν
^ύνοδον^ καὶ ἀ^ιὸ τὸν ^Ιωάννην τ^ν Ααμ^^ην^^^ διηγούμ^νον
^.
ταύτην, περὶ όρθοδόξου.πίστεως ^ λ . δ ^
τὸς ό ιδιος Χρ-,^σόστο^ την συνήθειαν ταύτην διηγεῖται ιἰς
ς
πολλους λόγους του (^ρμην. είς τον μθ^. ψαλμ. λόγ^ρ κ ^. εἰς τὰ
^εραφεὶμ. λόγ. κά, ἀνδρ^άντων- ορ^ κ^ἰ τον ^ίεται^ραστην εἰς
τον ^ίον αὁτοῦ)^ εἰδἐναι δε δε^ ί^τι εἰς την δ^τικην ^Ι^κκλησίαν
αἰ γυναῖκες δεν έλάμβ^νον τον ^ιον ^ρτον μ^ γι^^,νὰ χέρια,
ἀλλὰ ἀπλώνουσα^ εἰς τὰς χεῖράς των καποια λευκὰ ὁράρια,
γουν ^σπρα μανδηλάκια, έδέχοντο ο^τω τον άγιον άρτον, καθό^ς
^ έν τ^ Ἀντισιοδώρε^ τ-^ πόλε^ τοπ^κη σύνοδος διορίζει τοῦτο
ς
Καν. λ ^. καὶ ό Δύγονστινος λό^, σνβ^, Το μανδηλάκιον δε αύ.
τὸ ῶνομά^το Α ο μ ι ν ε κ ά λ ε , ό^ου θέλε^ νὰ ε ἰ^ Αατινι^ὰ,
Κυριακόν. ^Ι^πειδη κατὰ τὰ^ Ι^υρ^ακὰς το ^φ^ρον εἰ^ την ^κ-
κλησίαν, διὰ νὰ λάβουν το σῶμα του Χρίστου, Τὸ αιτιον δὲ ό-
που έπενοήθη ^ λαβίδα ἦτο, διατἰ μερικοἰ, ^ ύποκρινόμενοι πῶ^
εἶναι Χριστιανοί ^ αἱρετικοὶ^ ^ δεισιδαίμονες άνθρωποι, λαμβά-
1
νοντες εἰς χε^ρας τὸν άγιον άρτο^, ^ τον ερρι^ιτον^ ^ τον ίκρυ^-
πταν, ^ εἰς μαγείας κ^ἰ πονν^ίας όίλλας τὸν ἐμεταχειρί^οντ^.
^οθεν διὰ της ἐπινοήσεως της λαβίδος, διδομἐνης τ^ς ὰγίας Κοι-
νωνίας εἰς τό οτόμα^ ἐσηκώθη ἀ^ὸ το μέσον κάθε αἰτία καὶ
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥ^ΕΝΙΚΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
^θελεν ύποδεχθ^ αύΤὸ εις άγγεῖον, καὶ όποιος ἱερεὸς ἦθελε μεΤαδε^σ^ αυτὸ εις τὸν τοιο^Τον, καὶ οι δύω ^
άφορίζωνται, ἐπειδη προτιμώσι τὸ άψυχον άγγελον περισσότερον άπὸ Τὸν κατ^ εικόνα Θεο^ πλασθέντα άνθρωπον.

Δ εῖ δὲ τους ἐξουσίαν λύειν κα ι δεσμόν παρὰ Θεοῦ λαβόντας, σκοπόν τὴ ν τῆ ς ἀμαρτίας ποιότητα^
κ^ιὶ τὴ ν τοῦ ὴ^αρτηκότος πρὸς ἐπιστροφὴν ὲτοιμότητα, κα ὶ οὕτω κατάλληλον τὴ ν θεραπείαν προσά- ^
γειν τῶ ἀρρω στήματι, ἶνα μ ὴ τ ῆ ἀμε^ρία καθ' ἐκάτερον χρώμενος ἀποσφαλείη πρὸς τὴ ν σωτηρίαν τοῦ
κάμνοντος. Οὐ γὰρ ἁ π λῆ τη ς αμαρτίας ἡ νόσος, ἀ λλὰ ποικίλη κα ὶ πολυειδὴς, καὶ πολλὰς τῆ ς βλάβης
παραφυάδας βλαστάνουσα, ἐξ ων τὸ κακὸν ἐπὶ πολὺ δια χεῖτα ι, καὶ πρόσω βαίνει μέχρις ἀν ἀντισταίη ( Ι )
τ ῆ δυνάμει τοῦ θεραπεύοντος. ^Ωστε τὸν τὴ ν ὶατρικὴν ἐν πνεύματι ἐπιστήμην ἐπιοεικνύμενον, πρότερον
χ ρ ὴ τ ὴ ν τοῦ ὴμ^ιρτηκότος διάθεσιν ἐπισκέπτεσθαι, κα ὶ ήτοι πρὸς τὴ ν ὺγιεέαν νεύει. ή τουναντίον διὰ τῶν
οἰκείων τρόπων προσκοιλεῖται καθ' ἐαυτοῦ τὸ ἀρρώστημα, ἐφοραν ὅπως τε τῆ ς ἐν τῶ μεταξὺ προνοεῖται
ἀναστροφῆς^ κ α ὶ ε ἰ μ ὴ τῶ τε χ ν ίτ η ἀ ν τιπ α λ α ίη , κ^ὶ τὸ της ψυχῆς ἔλκος διὰ τῆ^ τῶν ἐπιτιθεμένων φαρ.
μάκω ν αὐξάνη προσαγωγῆς, κ α ὶ οὕτω τὸν ἔλαιον κ α τ' ἀξίαν ἐπιμετρεῖν. Πᾶς γὰο λὀ^ος Θεῶ, καὶ τῶ
τ ὴ ν π ο ιμα ντικὴν ἐγχειρισθέντι ὴγεμονίαν, τὸ πλανώμενον πρόβατον ἐπαναγαγε^ν, καὶ τρωθὲν ὑπὸ τοῦ
ὅφεως ἐξιάσασθαι. Κ α ὶ μ ή τ ε κατὰ κρημνῶν ὡθῆσαι τῆ ς ἀπογνώσεως, μ ή τε τὸν χαλινὸν ὺπενδοῦναι ( ) 2
πρὸς τ ὴ ν τοῦ βίου ἔκκλυσίν τε κ α ὶ καταφρόνησήν, ἀ λ λ ' ἐνί γε τρόπω πάντως, εἴτε διὰ τῶν αὐστηροτέ-
ρων τε κ α ὶ στυφόντ^ν, εἴτε διὰ τῶν ἀπαλωτέρων τε κα ὶ πραοτέρων φαρμάκων, κατὰ τοῦ πάθους στῆ-
ν α ι, κ α ὶ πρὸς συνούλωσιν τοῦ ἔλκους ἀνταγωνίσασθαι, τοὺς τῆ ς μετανοίας καρποὺς δοκιμάζοντι κα ὶ οἱ-
κονομοῦντι σοφῶς τὸν πρὸς τὴν ἄνω λαμπροφορίαν καλούμενον άνθρωπον. Ἀμφότερα τοίνυν εἰδέναι ὴμᾶς
χ ρ ὴ , κ α ὶ τὰ τ ῆ ς ἀκριβείας, κα ὶ τὰ τῆ ς συνηθείας. Ἔ π εσθ α ι δὲ, ἐπὶ τῶν μ ὴ καταδεξαμἐνων τη ν ἀκρό-
τ η τ α , τῶ παραδοθέντι τύπω , καθὡς ὸ ἱερὁς ἡ ^ ς ἐκδιδάσκει Βασίλειος.

^ ρ μ ην ε ί

Ἀφ^ οὕ ή σύνοδος αβτη διωρισε π^ρὶ κολλών καὶ διαφόρων έπιτιμίων. τελευτα^ον εις τὸν παρόντα κανόνα
άφίνει τὸ π^ν εις Τ^ν κρίσιν Τῶν ^πισκ^πων καὶ ίίνευμα τι^ ν Τ^ν ἐξουσίαν Τοί δεσμεῖν καὶ λύειν, λέγουοαι
^Τι αύΤοὶ πρέπει νά σΤοχάζωνται καὶ -ιἡν ποιότητα τ^ς ά^ιαρτίας, εῖΤε ονγγνωστν^ εἶναι αί^τη, εί^τε θανάσιμος,
καὶ Τ'^ν διάθεσιν ὸποῦ ^χει ὸ άμαρΤωλὸς εἰς τ^ν μετάνοιαν, καὶ έ^Τσι νά προσφέρουσιν άρμοδίαν Την ιατρείαν
εις Την αύτοί^ άσθένειαν^ μηπως δίδοντες ει^ μὶν τούς μεγαλοψύχονς καὶ προθύμου^ είς Την μετάνοιαν, συγκα-
ταβατικά έπ ιτίμ ια . εις δέ τούς άμελεστέ^ους καὶ μικροψύχους ἐ^, το^ έναντίου αυστηρού^ κανόνας, μηΤε Τὸν
^να διορθωσω^ι, μηΤε Τὸν ^λλον, άλλά μάλλον αετούς άπολέσωσι. Διότι τὁσον πολυποίκιλος εἶναι ^ άμα^τία,
καὶ Τόσον πο^λά αυξάνει, ί^στε ὸποῦ άνΤισΤέκεΤαι, ^Τοι ύπερνι^ τ^ν δύναμιν καὶ Τέχνην Τοἰ^ πνευματικοί ία.
τοοί^ καὶ οὕτω πολυποίκιλος εἶνκι ^ άμαρΤία, ^αὶ πολλά αύξάνει, ἰίως ὸπο^ νά σΤαθ^ καὶ νά μαρανθώ μέ
την τέχνην -Τοί^ πνευμαΤικοι^. ^Κιά Τοντο λοιπὸν ὸ Τ^ν ψυχών ίαΤρὸ^ προτήΤερα ^πὸ ^λα, πρέπει νά στο^άζε-
ται τὴν διάθεσιν καὶ κ^ίσιν Τοί^ άμαρΤωλο^, άν άγαπ^ την ύγιείαν τ^ς ψυχ^ς Του μ έ θερμών μεΤάνοιαν ^ ἐξ
ένανΤί^ις άν αύ^άνή καΤ^ ἐπάνω του Την άμαρτίαν. καὶ Τί^ε Τρόπιρ φέ^εΤαι μέ Τ^ν άμαρτίαν, άν δέν έν^ντε^..
νεΤαι ε^ς τά σωτηρια ιατρικά ^που Το^ δίδει (καθῶς Το^Τ^ κάμνουσιν οί φρενιασμένοι, ένανΤιούμενοι είς τα ια^
Τρ.κά τῶν σωματικών ίαΤρ^ν^, καὶ ^ν δέν αύ^άν^Τ περισσότερον Την πληγήν Τ^ς άμαρτίας μέ α^Τά. Ταί^τα
πάνΤα, λέγω , πρέπει πρώΤο'^ ό πνευματικὸς νά σΤοχά^εΤαι, καὶ ^Τσι κατά άναλογίαν νά ἐπιμετρ^ Τὸ ^λ^εος,
ἐλαφρόνων μ^ν Τά ἐπ ιτίρ ικ εις τὸν άμελ^. καἰ μιΙ^ρόψνχο^, β^ρύ^ων δέ αυΤά ε^ς Τὸν ^ιεγαλόψυχον, καἰ π^ι^ν
άμφ^Τερα διά ^λεος, ἱ^να τὸν μέν μεγαλόψυχον καθαρίσω άπὸ Τ^ν άμαρτίκν, εἰς δέ Τὸν μικρόψυχον μ^, κάμ^
χειροτέραν Τὴν πληγήν, Καὶ άπλο^ς είπεῖν, ^λος ὸ σκοπὸς και ε ι, Τὸν Θεὸ^ καὶ εις Τὸν ΙἰνευμαΤ.,κὸ^ Τούτος εἶ-
ναι, νά έπιστρέψ^ τὸ πλανόμενον πρόβατον τὸν άμαρτωλὸν, νά ίατρεύ^^Ι αότὸν όπου έπληγωθη άπὸ Τὸν νοητὸν
δφιν διάβολον, καὶ μήτε εἰς άπόγνωσιν νά Τὸν ρίπτή μέ Τά β^ιρέ^ε επιτίμια, μήτε πάλιν νά άφίν^ Τὸ χαλινάρι
ει^ αύΤὸν, ωσάν εις ἴππον, με Τά ἐλαφρά ἐπι^ίμικ, καὶ ἐντείθεν νά ρίπΤ^ αύΤὸν εἰς καταφρόνησιν καὶ άμέλειαν,
ά λλά μὲ κάθε λογ^ς Τρόπον, εί^Τε μέ αυστηρά, ει^τε με Τά έλαφρά ἰαΤρικά, νά σ^ουδάζν^ νά ύγιάνή τὸν άμαρ-

πρὁ^ρασις της του μυστηρίου τοιαῦτης κατα^ρο^σεως. ^α και κονοι ἀπὸ τὰς πε^ισσοτέρας ^Εκκλησίας, καθι^ς καὶ μὲ τ^ν
1
τον Ι^ύστ^άτ^ον ἐν τ^ πε^ὶ χρήσεως του μυστΥ^ίου σελ. ε^θ . ραν ^λέπο^ν, δποῦ λείπουσι, καὶ μάλιστα εἰς τὰ χωρία ^ιαὶ εἰς
3 θ^. ^θ.^. Τινες δε καὶ ^ιλλην αἰτίαν έστο^άσθηκαν μαλλον τὰς πτω^ικὰς ^Εκκλησίας, καὶ ἐντεῦθεν συνέβαινε δυσκολία ὁ
ὰρμὁδιον, ή^ουν την της μιταδὁσεως εύκολίαν, δτι τὸν.παλαιὸν α^τὸς ἱερεὸς νὰ τὰ μεταδίδη ^ωριστὰ ^ιαθ^ ^να, οἰκονομικ^τατα
καιρὸν σχεδὸν κάθε εκκλησία εἶχε καὶ τον Διά^.ονὁν της. ^ο^ καὶ λυσιτελέστατα, ἐπενοη^ηή λ^ιβὶς, ^ν^. γινωμένης τῆς ^νι^-
θεν κατὰ την Ἀποστολικην παράδοσιν, ὁ μὲν ἱερευς ^διδε τὸ σεως. μεταδίδη εὁκ^λω^, καἰ μάλιστα είς τὰ νήπια.
θε^ον σῶμα, ο δὲ Διάκονος πλησίον ^στάμενος με τ^ ἄγιον ποτή- 1
(. ) Παρ^λοις, σταίη.
ί
ριον,διένεμε τὸ θειον αἶμα. ^Δλλ^ ἐπειδή επειτα ἐξ λιπον οἱ ^ιιά- (^) ^ν ^λλοις, ἐπιδοῦναι.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
τωλὸν άπὸ τά^ πληγά^ τ ^ άμαρΤία^, δοκιμάζωντα^ τούς κα ρπ οί Τ ^ μετανοία^ του, καὶ μ ε σοφίαν οικονο-.
μ^ν αύτὸν πρὸς^νάνι^ λαμπρότητα τ ^ άγία^ Τριάδο^.(^τι^ ἐστὶν ^ .βασιλεία των ούρανί^ν, κατά τὸν Θ ^ -
λόγον Γρηγόριον.^. Δοιπὸν δ ^νευματικὸ^ καὶ τά δύω πρέπει νά ήξεύ^ ^καθως ἐν τῶ γ^ε κανόνι τοῦ βασιλείου-
αύτολεξεὶ τοῦτο λέγεται,) καὶ τ^ν άκρίβει^ν, καὶ τ^ν συνήθειαν ^ἱ). Καὶ ^ν οί άμαρτωλοὶ δὲν θέλουν νάφυ..
λάξοι^ν την άκρίβει^ιν ταύτην, διά τ^ν δποίο^ν γίνεται συγκατάβασή καὶ τ^ν χρόνων κα ὶ τ^ ν επιτιμίων τ ^
ά^ιαρτία^ των, κ^ν τοὸ^ προστάξ^Ι νά φυλάττουν τ^ν συνήθειαν, ὸλοκλήρου^ δηλ, τού^ ύπὸ το^ν κανόνων διο^
ριζομένου^ χάνους, καὶ Τά ἐπιτίμια.

(^) συνήθεια μέν εἶναι οἱ τέσοι χρόνοι καὶ τὰ διάφορα ἐπι-
τίμιας μέ τὰ έποῖα οἱ Κανένες συνηθίζουν ῶς ἐπὶ τὸ πλεῖστον
νὰ σωφρονίζουν τοὸς ἀμαρτάνοντας, ε^τε λαΤκούς, ε^τε Κληρι-
κους, ἀκρίβεια δέ εἶναι τὸ νὰ ^ιροσθέτουσιν οἱ ἀμαρτωλοὶ, κοντὰ
εἰς τοὸς ^ρένους καὶ τὰ ἐπιτίμια αὁτὰ, καὶ μ^σος τῆςἀμαρτίας,
καὶ πένον καρδίας^ καὶ δάκρυα, καὶ σκληραγωγίας του σώματος,
καὶ έλλας ἀγαθοεργίας. Διέτι ἀπὸ μένους τούς ^ρένους καὶ τὰ
ἐπιτίμια δλίγη διέρθωσις γίνεται^ ταῦτα δέ καὶ τὰ δύω, καὶ ή
ἀ^ρίβεια, καὶ ^ συνήθεια ἀπὸ το^ς ἰδίους Κανένας των Πατἐ-
ρων διδάσκοντα^ καἰ μάλιστα ἀπὸ τὸν ιβ^. τῆς α^, ^ν καὶ ἀνά-
γνωθι. ^οτι δέ ἐνεργοῦσαν πρέπει νὰ έχ^ τ^ν ἱερωσύνην κάθε
Πνευματικὸς, καὶ νὰ μ^ ^ναι καθ^ρημἐνος διὰ ^ανερὰ ἐγκλή-
ματα, ^ παρατημένος διὰ ^ρυ^ὰ, καὶ ὀ Θεσσαλονίκης ^υμεῶν
μαρτυρει (Ἀπωφ. ιά.) λέγων^ εὁ δεχέμ^νος λογισμους, πρέπει
καὶ νὰ εύλογη, καὶ συγ^ωρητικ^ν εὁχ^ν νὰ ἐπιλέγ^, και νὰ
λειτουργά καὶ νὰ μεταλαμβάν^ τους έξομολογουμένους^ καὶ νὰ
μεσιτεύω ύπέρ των μετανοούντων.^ Καὶ Ἱωάννης ὁ Κίτρους
ρητῶς λέγει ^ν τινι ἀποκρίσει (σωζομἐν.^ ἐν χείρογρά^οις^ εἰ^τι
έ θεληματικῶς, ^ χωρὶς τὸ θέλημά του παραιτήσας την ἱερωσύ-
νην, λογισμούς νὰ δέχεται δὶν ήμπορεῖ. ^οσοι δέ ἱερεις χωρὶς
τ^ν έδειαν του Ἀρχιερέως δέχονται λογισμούς καὶ ἐξομολογοῦν,
ο^τοι κατὰ μέν τὸν άνωθεν ^υμεων (ἀποκρίσ. τ^ αὁτ^) εἶναι
κατὰ την ἀμα^τίαν κοντὰ μέ ἐκεινον, ὁποῦ, ἀνίερος ^ν, ἐνεργε^
.
τὰ της ἱερωσύνης Κατὰ δέ τὸν Ιὶαλσαμῶνα (έρμην. του τῆ^.
ἐν Καρθαγ.) ὁ Πατριάρχης ^ιχα^λ εἶπεν, δτι οἶ^τοι πρέπει νὰ
καθα^ροῦνται, καθῶς καθαι^οῦνται ἀπὸ τούς Κανένας οἱ ένιργή..
σαντές τι παρ^ ἐνορίαν, καὶ ο^ς οἱ παραβάται τῶν Κανένων.,
ι
Ἀνίεροι δέ καὶ ^ΙΙοναχοὶ δέν πρέπει νὰ ἐξομολογοῦν, ουτ μονα^
χαί. παρὰ Κανένας γὰρ τοῦτο. Δ^ ^ κὰὶ Ιὶαλσαμῶν (ἀποκρίσ.
λδ^.) λέγει, ὅτι ἀνίσως ἀνίερος Καθηγούμενος ^οταστη^ίου δέν
δύναται νὰ δέχεται λογισμους, κἄν και του δοθγ^ ^δεια παρὰ του
^πισκέπου, πέσιρ μαλλον τοῦτο δύναται νὰ κάμν^ ^γουμένη
καὶ καλογραια, κ^ν η ἀρετή της λάμπν^ ύπέρ τον ^λιον ; Καὶ
Νικη^έρος δέ ὁ Χαρτοφύλαξ λέγει, ὅτι οἱ ὁντες ἱερεις ^ονα-
χοὶ, καὶ δεχέμενοι λογισμοὸς, ἄς ^ξεύρουν, ^τι ἀκανονίστως
τοῦτο ποιοῦσι^ (σελ. Γιοῦρ. Γραικορωμ.)^ ^ρα καὶ την
ύποση^Α. του λθ^. ^Δ^ποστολικ. ΙΙροσθέτει δέ ὁ ἀνωτέρω ^υμεο^ν
(ἀποκρ. ια^.) ^τι, ἄν τύχ^ ἀνάγκη μεγάλη καὶ δέν ^ναι ^ α ^
οἰ^τε ^Δρχιερεὸς, ούτε ΙΙνευματικὸς^ δύναται καἰ ^Ιοναχὸς ἰδιώ-
της νὰ δεχθγΙ λογισμοὸς, πλ^ν μετὰ ταῦτα νὰ ^ανερώνΥ^ τού-
τους ^ εἰς τὸν Ἀρχιερέα, ^ εἰς τὸν ἄδειαν ^χοντα καὶ τὸ λε^-
τούργημα τ^ς πνευματικῆς πατρέτητος..
 Ι Ι ^ Ρ Ι Τ Π Σ Α Ρ Ι Α Σ Κ Α Ι Ο Ι Κ Ο Υ ^ Ν Ι Κ Ι Ι Σ

Π Ρ Ο Α Ε ^ Ο ^ Ε Ν Α

ἀγία καὶ Οικουμενικά Σύνοδος συνεκροτήθη έν ^ικαία τ .^ς ^ιθυνία^ τὸ έπἰ Κωνσταντίνου καὶ
ί^ρήνης τ^ς μ^τρὸ^ αύτο'^, έν ^τει άπὸ ^ριστοί^ .^33 1
( ^. Πατέρες δὲ ^οαν έν αύτ^, ό^θόδοξοι μέν τριακόσιοι
πεντήκοντ^(^), προσετέθ^σαν δὲ καὶ άλλοι δέκα κκὶ επτὰ, εἰκονομάχοι ^ιέν δντες τὸ πρότερον, ύστερον δὲ^ιε'-
τανοήσαντε^ καὶ προσδεχθέντες ύπ^ αύτ-^, ^ σ τ ε ^λοι ^σαν τριακόσιοι εξάντα έπτά. ^Υπερέχοντες δὲ καὶλογά-
δες έξ αύτ^ν ^σαν Ταράσιος ὸ Κωνσταντινουπόλεως, Πέτρος Ἀρχιπρεοβύτερο^ Ι^ωμης, καὶ Πέτρος άλλος ΙΙρε^
σβύτερος καὶ αύτὸς καὶ ^ἰΙγούμενο^ τ^ς έν Ιρωμ^ ρον^ς το^ ἀγίο^ Σάββκ, έπέχοντες τὸν τόπον τοί^ ΙΙάπα Ἀδρι-
3
ανού.Θωμ^ ὸ ^ύγγελος καὶ ^Ιερομόναχος καὶ ^Κωάνν^ς ὸ ^Ιερο^ιόναχος( ^. τὸν τόπον άναπλ^ροί^ντες τέ^ν Ἀποστο^
λι^νθρόνων.^τοι άντὶἈπολιναρίουἈλεξαν^ρείας^),Θεοδωρ^τουἈντ^χεία^ κ^ιὶ ^ΙΙλία ^Ιεροσολύμων (^). Ι^ἶχον
δέ πολ^άν ἰσχύν έν τ^Ι Συνόδι^ ταύτγ^ καὶ οἰ ^Ιοναχοὶ, ^ θ ' ^τι ^σαν παρόντος έ^ αύτ^Ι ρλ^.Ἀρχιμανδρῖται ^
ναστηρίων. ^υνήχθη δέ ή σύνοδος αύτη κατά τι^ν δυσσεβ^ν ^αἰ χριστιανοκατΥ^γόρων εἰκονομά^ων, τού^ ὸποίους
ν
ἀναθεματίσασα. καὶ μάλιστα Ἀναστάσιον,Κωνσταντῖ^ο κα^ ^κήτα^,τούς έπὶ το^ μονομάχων χρν^ατίσαντας
Κωνς^εντινουπόλε^ς ψευδοπατριάρχας,^ς τἀς ἀγίας ε^όνας,οὁ μ ό ^ μά άσπαζομένους καὶ προσ^υνο^ντας,^λλἀ
0
καὶ είδωλα ταύτας όνομάζοντας ( ), καὶ κατα^αίοντα^, καὶ καταπατώντας, ^αὶ ε^ τάς ὁδούς περισύροντας,

1
( ) ^Ο μὲν Σπυρίδων ^Ιίλιας έν τ^ συλλογή τῶν συνόδων
8
τόμ. έν έτει ^ ^ λέγει νὰ συνεκροτήθη ή σύνοδος αυτη. Ἀλ^
λοι δε λέγουσιν έν ^τει 788
. οἰ άκριβέστεροι ομως χρονολόγοι έν
το^ς ρηθε^σιν άνωτ^ρω χρόνοις λέγουσι νὰ συνεκροτήθη.
(^) Τοσούτους λέγει τους έν αύτ'^ Πατέρας Ἐπι^άνιος ο Διά-
κονος Κατάνης της Σικελῶν έπαρχίας καὶ τοποτηρητης έν αὁτ^
παρων Θωμά Ἀρχιεπισκόπου Σαρδίνων ^ήσου, έν τῶ πρὸς την
8
σύνοδον θαυμαστῶ έγκωμιαστικο^ λόγιρ ^ελ. ^)θ. τού τ^μ
των Συνοδικῶν. Ἀλλὰ καὶ ὁ φελλός. Τριακοσίους δε ^ξηνταε-
πτὰ ὁ Φώτιος αετούς λέγει έν τη προς ^ιχαηλ τὸν βασιλέα
Βουλγαρίας έπιστολ^. Ἀλλὰ δη καὶ το μηνολόγιον του ^ασι-
λέως Βασιλείου.
3
.( ) Οἱ τοποτ^ηταὶ ο^τοι, κατὰ τον Θεοφάνην, έγένοντο, δ
μὶν Ιωάννης Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, ὁ δε Θωμάς Ι^Ιητρο-
πολίτης Θεσσαλονίκης . ὀποῦ περιέχουν δλον τὸ Ι^ῶμα του εἰκονι^ομένου. Τοῦτο δ^ τὸ
(^) ^Ο μεν Φώτιος Ἀπολινάριον αύτὸν ὀνομάἰ^ει, ἦ δ^ Ι^κθε-
Ι
σις ανωνύμου τινὸς περὶ τῶν ἐπτὰ συνόδων, Ιολιτιανὸν αὁτὸν
δν^ιάςει, ^ συμφι.^νει καὶ ό έκ τῶν νεωτ^ρων Ἱγνάτιος.
(^) Οἱ ΙΙατριάρχαι ούτοί δεν ήδυνήθησαν τότε νὰ έλθουν πα-
Λ
Ι ^ Δ ΔΙΟΝ
ρόντες είς ^ν σύνοδον. ἐξ αἰτίας της καταδρομης των Ἀγαρη-
νῶν. ^Ο γὰρ Πατριάρχης των Ἱεροσολύμων (^ν Θεόδωρον όνο-
μά^ει ὁ Δοσίθεος. δὲν ^ξεύρω πως) ἐξόριστος ἦτο ὸπ^ αύτων^
χίλια μίλια μακρὰν ἀπὸ την ^Ιερουσαλήμ. χειρότερα δε κακὰ
ἰίπασχον καὶ οἱ έν Ἀλεξανδρεί^ καὶ έν Ἀντιοχεί^ ^ριστιανοὶ,
ἀκολούθως δε συνέπασχον καὶ οἱ τούτων Πατριάρχαι (Δοσιθ.
3
σελ. θ ^. της Δωδεκα^ί^λ.)
(ί^) ^Δλλο εἶναι ε^δωλον, άλλο άγαλμα, και άλλο εἰκών. Τὸ
γὰρ ειδωλον διαφέρει ἀπὸ την εἰκόνα, καθ^ δ ^ μεν εἰκων ἀλη-
θους πράγματος καὶ πρωτοτύπου εἶναι ὁμοιότης, το δε ειδωλον,
ψευδοῦς καὶ ἀνυπάρκτου πράγματος, καὶ πρωτοτύπου όμοιότης
ἐστὶ, κατὰ τὸν ^ιγένην καὶ Θεοδώρητον, καθως ἦτο τὰ είδωλα
καὶ ἀνυπάρκτον θεῶν των ^Ελλλήνων. ἈγάλΙ.ιατα
δε καὶ γλυπτὰ ἀπλῶς ἀν^ιά^τας λέγομεν.έκείνας τὰς εἰκόνας
εἶδος τῶν είκόνων, ^τοι τὰ άγάλματα, έ^χι μόνον δὶν προσκυνά,
άλλ^ ο^δε ολως κατασκευάζει ^Ι καθολικά ^Εκκλησία διὰ πολλὰ
^τια. ά. διατὶ έν τ^ παρόντι ^ρω αύτη^'^ σύνοδος αι^τη λέγει
νὰ κατασκευά^ωνται εἰκόνες άπὸ χρώματα, ἀπὸ ψη^ὶ, καὶ ἀπὸ
33
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
καὶ μὲ κάθε τρόπον περιῦβρίζοντ^ς. '^ ν α σ κ ευ ά σ ^ δὲ ^ ρά ξ. ς.'.^ κ^ὶ τὺν ψευδώνυμον ὅρον τῆς ἐπὶ Κωνστ^ιν-
τίνουτοῦ Κοπρωνύμουἐν Ι^λαχέρν^ συστάσης ψευδοσυνόδου, 'Επιφ^νίου καί .ίωάννου τῶν διακόνων άνιιγινω-
σκόντων. κικί τὸν άγιον Γερμκνὸν, καὶ 'Ιωκννην τὸν ^μασκηνὸν, καὶ Γεώργιον Κύπριον άνακηρύξ^ ς ὡς ό.θο-
άλ^ην ^λην ἐ^ιτηδείαν (δηλαδή ἀπὸ χρυσάφι ^αὶ ἀοημι ^ ὶ ^λ-
λα μέταλλα, ι^ς εἶπεν ὁ Ἀμορίου Θεοδέσιος έν τ^Ι δ^. πράξει
της αύεης ΙΙυνέδου) ἐπάνω εἰς τὰ ἱερὰ σκεύη, καὶ έσθῆτας, ήτοι
σινδδνας καὶ πανία. ἐπάνω εἰς τοίχους καὶ σανίδια. καὶ ὀσπή-
τια και στράτας, δεν ἀνάφερε δε ὀλύτε^α περὶ κατασκευής ἀγάλ-
ματος^ ή ἀνδριάντος, μάλλον δ^ ὁ δρος αυτής ο^τος ἀναιρετι-
κὸς των ἀγαλμἀτων ἐστί^ δτι ούτε αἱ ἐπιστολαὶ όποῦ ^γρ^ι-
ψαν οἱ Πατριάρχαι ἀναμεταξύ τους, καὶ εἰς τούς ^ασιλεῖς, ούτε
αἱ ἐπιστολαὶ τ^ν Παπῶν Γρηγορίου πρὸς Γερμανὸν, καὶ Ἀδρια-
νοῦ πρὸς την παροῦσαν σύνοδον, ούτε αἱ διαλαλιαὶ καὶ διαλέξεις
δποῦ εἶπον οἱ επίσκοποι καὶ ^Ιοναχοὶ εἰς δλας τὰς ὀκτω πρά-
ξεις της παρούσης ^υνὁδου^ περὶ ἀγαλμάτων καὶ ἀνδριάντων δ-
λως ἀνα^έρουσιν. ^Δλλὰ καὶ αἱ παρὰ τῶν εἰκονομάχων γενὁμε^
ναι ^ύνοδο^, καὶ μάλιστα ή ἐπἰ Κοπρωνύμου ἐν .τη Ι^λαχέρν^
γράφουσα κατὰ τῶν ἀγίων εἰκδνων, χρωματουργίας ἀνα^έρουσι
καὶ ζωγραφίας, ουδέποτε δε ἀγάλματα, ^ ἀνδριάντας, τὰ ὁποῖα
ἄν ἦσαν^ δέν ήθελαν τὰ σιωπήσουν οἰ εἰκονομάχοι, ἀλλ^ ήθελον
γράψει ^ατ^ α^τῶν πρὸς μείζονα τῶν δρθοδ^ξων κατηγορίαν^ γ^.
δτι ἀγκαλὰ καὶ ή Δἰμο^οοῦσα έποίησεν άνδράντα χαλκοῦν τοῦ
^ριστοῦ εἰς ευχαριστίαν καὶ μνήμην τυῦ θαύματος καὶ της
ευεργεσίας δποῦ έ^καμεν εἰς αύτήν, καὶ ^στησεν αύτὸν ἐν τ^
Πανεάδ^, εἰς του οποίου τούς πὁδας ἐ^λάστησε ^οτάνη τις θερα-
π^ύουσα δια^έρους ἀσθενείας, καἰ τον ὀποῖον συνέτριψεν ο πρὸ
του μεγάλου Κωνσταντίνου βασιλεύς ^α^ιμ^νος, καὶ ελαβε το
χάλκωμα, ι^ς λέγοοσι τινές. ^ ὁ Παραβάτης Ιουλιανὸς, καὶ ^
^αλεν ἀντ^ έκ^ίνου τὸν ἀνδριάντα του Διὸς, ιε^ς λέγει ἀνι^νυμὁς
τις ^ ἄν, λέγω^ καὶ τον ἀν^ριάντα τοῦτον οἱ Δἱμορροουσα ἐποίησε
(τὸν ὁποιον ^λαβον εἰς εκκλησίαν οἱ ^ριστιανοὶ καὶ ἐτίμων,
καὶ ἐπήγαιναν νὰ βλέπουν αύτὸν διὰ τον πρὸς τὸ ἀρχέτυπον
πύθον, ἰστορεῖ ^.λοστδργιος ὁ Ἀρειανδς). με δλον τοῦτο^ τὸ
έργον αύτὸ της Δἱμο^ούσης ήτο συγκατάβασής του ^εοῦ, ^στις
δια άγαθύτητα έδέ^θη α^τὸ, συγκαταβαίνουν είςτήν άτελή γνῶ-
σιν της γυναικὸς^ και οτι αύτὸ ήτο άναστήλωσις και παρατή-
ρησις ^χι της χάριτος τοῦ Ι^ύαγγελίου, ἀλλ'ὰ του Νὁμου του
παλαιοῦ, ^ς λέγει ο Πάπας Γρηγὁρ^ος ο γράφι^ν ^ρὸς τὸν
^ἰγίος Γερμαν^ν. (ὁ γὰρ ^ιαλαιὸς Νδμος ^ἶχε τους δύω ^ερου-
ι
βεἰμ^ οἱ ὁποιοι ἦσαν ἀγάλ^τα καὶ ἀνδρήάντ ς χρυσοῖ, ολον το
σῶμα τῶν εἰκονιζομένων ἀγγελικῶν δυνάμεων περιέχοντε^, κατὰ
το λή. κεφ. τῆς ^Εξ^δου, οιτινες, κατὰ τὸν άδηλον ερμηνευτήν,
εἶχον μδσχου πρὁσωπον^ προσκυνοῦντες τήν κι^ωτὸν του μαρ-
τ.^ρίου, καὶ διὰ της προσκυ^εως ταύτης χωρίζοντες του^ ^σ^.
ραηλίτας ἀπὸ τήν εἰδωλολατρίαν τῶν Δἰγυ^τίων^ οἰ ὁ^ο^οι ἐ..
προσκύνουν τον μόσχον. ^μάνθανον γὰρ ἐκ τούτου οἰ Ιουδαίοι,
οτή, ἄν δ μόσχος προσκυνά την κιβωτὸν, λοι^ιὸν κακῶς προσκυ-
νοῦσιν αύτὸν οἱ Δἰγύπτιοι ^ς Θεδν). ου μδνον δὲ του παλαιοῦ
^ιδμον, άλλὰ καὶ της τῶν Ελλήνων συνηθείας ἦτο τὸ νὰ ἀ^..
στηλοῦσιν ἀνδριάντας καἰ ἀγάλματα, ^θως γράφει ^ρἰ^ς Θω-
μαν Κλαυδιοοπδλεως ὀ ^γιΟς Γερμανὸς ἐπιστολ^ν, ητ^ς ευρίσκει
ται έν τ^ δ^. πράξει της παρούσης ^υν^δου, λέγουσα ταῦτ^^
^Προδήλως του ^ωτ^ρος τὰ της οίκείας ^άριτος ἐν συγκατα-
βάσει ποιουμένου πρὸς τ^ν πίσταν τ^ῦ γυναίου, καὶ δεήκνύοντος
δπερ ήμ^ν ἀνωτέρω δεδήλωται, δτ^ ὰπλῶς τὰ τελούμ^ν^
σκ^πεῖται, ἀλλ^ ὁ σκοαὸς τοῦ πράττοντο^ δοκιμάζετ^^.^..^ ^ά^
λιν.ού τοῦτο δὶ'λέγομεν ^στ^ τὰς ^κχαλκοῦ στήλ^
έπιτηδεύειν ήμας, άλλ^ ^ μόνον δηλῶσαι, οτι καἰ το κατ'
κήν συνήθειαν μη ἀποποιησαμένου του Κυρίου, ἀλλ^ ευδοκή-
σαντος έν αύτιρ ἐπιδείκνυσθαι ἐφ^ ἰκανὸν χρδνον τής αύτοῦἀγα..
θὁτητος την θαυματουργίαν, τὸ παρ^ ^ ῖν εύαγέστωέν πως κ ^
Τησαν ^θος κακίζειν ούχ δ^ιον ^ρ^ς ἐδ^ τρία πράγματα '
πρῶτον ^τι ή ἀναστήλωσις Του ἀνδριάντος του Χρ^στο^ ἦτ^
ἐθνική, καὶ κατὰ συγκατάβασιν ἐδέξατο αύτήν ο Κύρίος ^ρ^
καιρδν. καὶ δεύτερον^ ^τι δεν πρέπει νὰ κατασκςυάζωνται οἱ ἀν^
δριάντες. και τρίτον, οτι εύαγέστερον ^αὶ σ^μνὁτερον εἶνα^ τ^,
^χι δι^ ἀνδριάντων, άλλὰ διὰ χρωμάτων ἐν γραφαῖς νὰ εἰκονί-
ζωνται αἰ σεπταὶ εἰκὁν^ς. Προλαβῶν γὰρ ανωτέρω εἶπεν δ αὁ-
τος άγιος, ὅτι ο Ευσέβιος ἱστ^^ν τὰ π^ρ, τού ἀνδριάντος, τῶ^
Ἀποστδλων τὰς ^ἰκόνας ΙΙέτρου και ἰἰαύλου. καὶ αύτοῦ δ^ τον
Χριστου^ διὰ χρ^ε^μάτων ἐν γρα^αις σωζομ.^νας ἰστ^ρηκε . . . λ^-
^. ς
γει δε καὶ ο πβ της ^. οτι πρέπει νὰ πρ^τιμῶμςν τΤ^ν χάρ^ν
τού Ι^ύαγγελίου περισσότερον ἀπὸ τον νομικὸν τύπον, καὶ νὰ
άναστηλοῦμεν ἐν ταῖς εἰκόσι τον κατὰ το άνθρῶπινον τοῦ
στου χαρακτηρα ἀντὶ τοῦ παλαιοῦ άμνού, καὶ ἐν ταῖς χρω^εα-
τουργίαις. ^στε ἐκ πάντων τῶν εἰρημί^νων ἀποδεικνύεται δτι
παρὰ τον δρον της άγίας καὶ ί^κου^^,ενικης ἰ^. ^υνὁ^ου ταύτης^
καὶ παρὰ την παράδοσιν της ^Ι^κκλησίας ποιούσιν οἱ Δυτικοὶ,οἱ
τὰ ἀγάλ^τα καὶ τούς ἀνδ^ιάντας ποιουντες, και ^ν ταῖς ^κ-
κλησίαις ἀναστη^ῦντες αύτῶν. Ι^ὶπομ^ν δ^ άνωτ^ρω, δτι ἀν-
δριάντ^ς καὶ ἀγάλματα καὶ γλυπτὰ λέγονται άπλ^ι^ς,ἐκ^ινα ὁπου
περιέχουσιν δλον το σῶμα του ^ἰκονιζομ.νο^, τὰ δε μη περιέ-
χοντα ^λον τὸ σῶμα, ἀλλὰ ^νον ἐξέχουσιν ἀπο την ὁμαλδτητα
καὶ την έπίπεδον ἐπιφάνειαν, ου λέγονται ἀνδριάντες ^ ἀγάλ-
ματα, ἀλλὰ εἰκόνες άγιαι καθ^ εἶναι αἱ χαρακτηριζόμεναι ἐπά-
νω εἰς ἱερὰ σκεύη, εἰς θ^ῖα ευαγγέλια, και άλλα άγια βιβλία,
εἰς τιμίους σταυρούς, ἀργυροῦς καὶ χρυσούς, κατὰ τον Δοσίθ.
(σελ. τής Δι.^δεκαβίβλ.^, με τὰς ύποίας συναριθμειται καὶ ^
κηρδχυτος εἰ^ ν, ἐξἐχουσα καἰ αύτη ἀπύ τήν ὁμαλότητα
καὶ ἐπίπεδον ἐπιφάνειαν ἱκαν^, περὶ τν^ς ύποίας λέγει ὁ ^εῖος
μ
Χρυσόστομος (ἐν τ^ λύ^ ^, οτι παλαιας και καινης Διαθήκης
εἱς ὁ νομοθέτης, και ^ἰς το ένδυμα τού ἱι.'ρ^ως, η ἀρχ^ τή^
^ριστοῦ ΙΙασιλείας τύ Κύαγγ,.λιον). ^εἘγἐε^ καὶ την κηροχυτον
αγάπησα γραφήν εύσεβείας ὲ^ν-κ^ν. Ι^ἶδον γὰρ Ἁγγελον ἐν εἰ-
κὁνι ἐλαύνοντα βαρβάρων ^στίφη. Ι^ἰδον πατού^^.ενα ^αρβάρω^
^υλα, καὶ τον Δα^ἰδ ἀληθεύοντα^ Κύριε, ^ν τνΙ πίλ^ι σου τη^
εἰκ^να αύτῶν ἐξουδενι^σεις^ (σςλ. τού τὁμου τῶν ^υ-
ς
νοδικῶν, έν τ^ ^. πράξει τής ^υνΙ^δου^ ^αἰ σελ. το^
ς ^. τδμ. ^ρυσοστ.) Ἀποδέχςται την κν,ρ^χυτον ταύτην εἰκόνα
0
καὶ ο οἰκουμένιος ἐν τ^ ὲρμην. τής π^ς Ἐ^ραίους. ^ θεν ^ ὶ
ο Ἀντιοχείας Ἀναστάσ^ος γράδων πρὸς ^υμεῶν ^Ι^πίσκοπον
^ὁστρης^ λέγει. ^καίτοι τής εἰκὁνος ούδ^ν ι^τ^ον ούσης, ή ξ^-
λον, καὶ χρήματα κηρ^^ μεμιγμένα καὶ κ^κραμένα^ (σελ. ^ . 8
του β^. τόμ. τῶν ^υνοδικ.). τὰς εἰκ^νας ταύτας συναριθμοῦ^-
ται καὶ αἱ εἰκδνες δποῦ γλύφονται εἰς ξυλίνους σταυρους καὶ έγ^
κὁλπια. Καὶ αύταὶ γὰρ ομοίως ἐξέχουσ^ν άπὸ τήν ὁμαλότ^τ^,
καὶ δλον τὸ σῶμα του εἰκονιζο^^,ἐνου δεν περιέχουσιν. λέγο^
δέ καὶ ή αἰτία^ διὰ τήν ὁποίαν τὰ ἀγάλματα δεν προσκυνοῦ^-
ται (^ξω ἀπὸ την νομικήν παρατήρησιν και την συνήθειαν) ἐρ^ὶ
δοκε^ νὰ '^Ιναι, διατὶ αύτὰ ψηλαφῶμενα, καὶ ολον το σῶμα τ^
εἰκονιζομένου περιέχοντα καἰ τὰ μἐλη, δεν φαίνονται πλέον ^
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ^
δόμους καί ^ γί^υς, ὅρον ἐ^εδωκεν ἐν τ^ ζ '. πρἀ^ει αὺτ^ς, σ^τως ^ ί λἐ^εως ^χσντα^ ε-^ρίζ,με, ^ὺν ἀ κ ρ ι ^
πάσν^ καί ἐμμελεί^ς, παραπλη^.ίως τ^ τ ὐ ^ τσῦ τιμίου καί ζωο^ι^ῦ ^ τ α υ ^ , ἀνατίθεσθαι τἀς σεπτἀς καί
άγιας εἰκό ^ ς τἀς ἐκ χρωμάτων, ἠ ψηφίδος, κ α ὶ ετέρας ὅλης ἐπιτ^,δ^ως ἐχσὐ^ς, ^ τα^ς ι^αι^ τ ^
κλησίαις, ἐπί ίερι,^ς σκεόεσι καί ἐσθῆσι, τοίχοις τε καί σανίσιν, ο^ι,ι^ τ^ ^ιαί τ^ς τ^ τι^ Ι ^ ο υ ^
καί ^.ωτῆρος ἠμ^,ν 'Ι^σοῦ ^ριστοῦ εί^.όνος, καί τ^ς ἀχρἄντ.^υ ^εσπο^ς τ^ ^ α^ τιμίων τ^
^γγελω ν καί πάντων ^ γ ίω ν . ^ σ ω γὰρσυνεχῶς δι' είκονικῆς ἀνατι,πώσεως ^ τ α , , τ ο ^ τ ι ^ α ί , Ι τα,^.
τας θεώμενοι διανίστανται πρὸς τἠν τῶν πρωτὸτύπων μνήμην τε ^αί ε π ι π ^ ι ^ ^αί τ^ τα ις ι ^ α ^ ,
τ ιμ η τ ικ ά προσκὐνησιν ἀ,ιονέμειν, οὐ μην τὴν κατἀ πίστιν ἀλη^ι,ὴν λατ.ε^α., ^ π ^ ε ι
σει ^ὁρί^ετα, δἐ ἠ λατρεία ἀπὸ τὸν ^Ιέγαν Βασίλειον, ὅτι εἶ,^αι ^ συντετα μ^ ^ ,ί διηνε^ιὴς, ^ιαί ἀμετεώρι-
στος περί τὸ λα^ρε,,όμενον θεραπεία. ὅρ. κατ' ἐπιτομ. σελ.^ ^ τ^ ό,^ τ^ τ ^ τ ^ ^ ιι^ ι, ^ .ι ζωσπσιο^
^ταυρ^υ, καί τ^,ῖς ἀγίοις ί^ὐαγγελίοις, καί τοῖς λοικοῖς 'Ιερσϊς ἀναθ^ασ,, ^ιαί ^ ια ^ τ ω ^ ,, ^ιιιί ^ τ ι,,., , ^ α -
γο^γὴν. πρὸς τὴν τούτων τιμὴν ποιεῖσ^αι, καθὡς καί τοῖς ἀρχαίοις ε^σεβῶς εί.θιστ^ι. ^ ^ τ^ς ε^ὅνι,ς τι^ιὴ
ἐπί τ^ πρωτὅτυ,^,ν διαβαίνει καί ὁ προσκυνῶν τὴν είκόνα, προσ^υνεῖ^, α ^ το^ ἐγγραφομενσυ τ.ὸν
στασιν ^ὐτω γάρ κρατύνεται ἠ τῶν άγίων Πατέραν ἠμῶν διδασκαλίαν ἤ τ ,ι,, π α ^ .,^ ,ς τ^ς καθσλι^ς

αναι και νὰ λέγωνται εἰκὁνες, άλλὰ νὰ '^ναι ^αύτὰ τὰ πρωτύ- 8

τυπα τ.ράγματα. Τινές δέ λέγουν, οτι διὰ τοῦτο ή εκκλησία
του Χριστου ἀ^έβαλε τὰ ἀγάλματα, διὰ νὰ ^ύγη ^αντελῶς την
δμοιὁτητα τῶν ειδωλων. Τὰ γὰρ εὶδωλα ὀλδγλυπτα άγάλματα
ἦσαν, πανταχὁθεν ψηλα^ι^μενα.
(^) ^οθεν ἐν τ^ ε^πράξει της παρούσης ^υνύδου, ἀναγνω-
σθέντος του λίγου ^Ιωάννου Θεσσαλονίκης^ έν ^ ἀποδεικνύει, οτι
Λ
πρέπει νὰ εἰκονίζωντα^ ^οἰ ^ γγελοι ι^ς ύραθέντες άπὸ πολλους
αἰσθητῶς πολλαις φοραῖς μέ τὸ ειδος τῶν ἐδικῶν τους σωμάτων,
ἀπεκ^ίθη ὁ Τ ^ σ ιο ς , ^τι ἀπέδειξεν ὀ Πατηρ ο^τος πως πρέ-
πει νὰ ζωγρα^οῦνται οἰ ^γγελοι^ έπειδη 'εἶναι πε^ιγραπτοὶ^
καὶ ἐπειδη ῶς ^ινθρω^οι ἐφάνησαν εἰς πολλούς. Εἰς δέ τοῦ Τα-
ρασίου την γνο^.ιην καὶ ^ σύνοδος συνεφι^.^ησεν. οἰκεια δέ σι^-
^εατα τῶν Ἀγγέλων έρμην^ύουσί τ^νες μέν ν ε^ τ^ θεολδγοι,δτι
εἶναι τὰ σι^ματα ἐκεἵνα τὰ π^ύσκαιρα, τὰ ὁπο^α .^ροσέλαβον
διὰ νὰ γένουν μέ αύτὰ ὁρατοὶ εἰς τους ὁφθαλμο^ς, ^ιροσειλη^έ-
να ἐκ της αερώδους ουσίαν ^ο δέ ρηθεἰς Ἱω ά ν^ λέγει ἐν τ-^
αὁτ^ ε^. πράξει, δτι διὰ τοῦτο οἱ ^Δγγελοι εἰ^ονίζονται, διατὶ
έχουσι λεπτὰ σά^εατα, φέρων καὶ μάρτυρας εἰς τοῦτο τον ^Ιέ-
γαν Βασίλειον, τον ^Ι^γαν Ἀθανάσιον, καὶ τον θειον ^Ιεθὁδιον.
^Αεπτοσῶματοι γὰ^ κατ^ αυτούς εἰσι και οἰ ^Δ-^^ελοι, .ἀλλ^ οὁ
πάντα πάντως ἀσω^.εατοι ῶς ὁ Θεὁς.^ ^ησὶ γὰρ ὁ ^έγας Εασί^
ς
λειος ἐν τῶ ι ^. κεφαλαίιρ τῶν περὶ του ἀγίου Πνεύματος λὁ-.
γων, περὶ τῶν Ἀγγέλων. ^Διὸ και ἐν τύπ^ εἰσὶ, καὶ δρατοὶ
γίνονται, ἐν τ^ ει^ει τῶν οικείων σωμάτων τοῖς ἀξίοις ἐμ^ανιζύ-
μενοι^. Και ο θειος δέ Ἱλά^ιος λέγει οτι παν κτιστών, ἐξ ἀνάγ^
κης ἐστὶ καὶ σωματικὸν (κεφ. β^. εἰς τον ^ατθ.). Ἀλλὰ καὶ δ
^ιγένης λεπτοσ^άτους τους Ἀγγέλους υπελαβε (περὶ ἀρχῶν
^ιβλ. α^. κεφ. καἰ ^ϊβλ. β^.), καὶ ὁ Τερτυλλιανὸς πολλα^οῦ,
και μάλιστα έν τῶ ^τερὶ σαρκὸ^ Χριστοῦ (κεφ. ς^.), καὶ Ἱουστι-
νος, καὶ Κλήμης ὁ ^τρωματευς (^ιβλ. γ^. των .στρωμ.), καὶ Ἀ -
θηναγὁρας έν τα ἀπολογί^, καὶ Κυπριανὸς (περὶ ἐσθητος παρθ.),
καὶ Ἀμβρὁσιος (^ιβλ. περὶ καὶ της Κιβωτοῦ), καὶ Εύσέ-
βιος (βιβλ. ε^. περὶ ^αγγελ. προπαρασκευ.), καὶ ὁ Σουλπίκιος
Σεβ^ος (περὶ έκκλ. ἱστορ.), καὶ Δακτάντιος (^ιβλ. β^. των εἰ-
σηγ.), και ὁ Αύγουστινος. Πρὸς τούτοις δέ πἄσι καὶ ὀ ^έέγας
μακάριος. Και δρα τὸ ξζ^. κιφάλαιον ^υμε^ν του ^Ιετα^ραστοῦ
.7
σελ ^θ. της φιλοκαλίας.
('^) Τὸ ρητὸν τοῦτο εἶναι του μεγάλου βασιλείου, .ι^ς ή α^τ^
ς
σύνοδος ἐν τη ^. πράξει αὁτης τοῦτο λέγει. καὶ αύτὸς δ ^α-
σίλειος ἐν κεφ. ιη^. ^εερὶ τοῦ Ἀγίου Πνεύματος. Δέγει δέ καὶ
ὁ Ἀθανάσιος. ^ι^ο γοῦν προσκυνῶν τ^ν εἰκὁνα, έν αὀτη προσκυ-
νεῖ τον Ι^ασιλέα^. ^Ομοίως δέ καὶ ὀ Χρυσὁστομος. εοὀκ οἶδας
ἐὰν εἰκύνα ^ασιλέως ύβρίσας, εἰς το πρωτδτυπον. της ἀξίας ^έ-
ρεις την ἰ^βριν (σελ. ^^). του τδμ. τῶν ^υνοδικῶν).
.
τιμ^ ^μως αἰ^τη, έλλως μέν -^ίνιτα^ ^ το ^.ρωτδτυ^- ον, έλ-
λως δέ εἰς τ^ν εἰκύν^ (κατὰ τ^ν ^^άσταριν), εἰς ἐκεινο μέν λα-.
τρευτικῶς. εἰς ταύτην δέ σχετ^ῶς.
3( ) Είκο^ν λέγετε-. ά^ τοῦ ἐοικέναι, ήτο^ ἀ^ὸ την ὀμο^δτη-
τα δποῦ ^ει μέ τὸ πρωτύτι^ιον. Κ^ἰ έλλη μέν λέγεται ^υσικη,
καθως εἶναι κάθ^ ^υσ^κὸς υἰ^ς, ^ρο^ τ^ν ^υσικον πατέρα του
ί
(δι^ δ καὶ δ Θειος ^ασίλε^ος- τ^, ή τἐμη τη^ ^ί^ιύνος^ άνωτ ρω
ρητὸν, έπὶ της ^υσικῆς εἰ^δνος ἐξέλαβε του Υἰοῦ καἰ Αύγου πρὸς
τὸν Θεὸν ^αὶ Πατέρα), '^Α^λη δε μιμητά ^ τ^ νι^ ,
θως εἶναι ή διὰ χρωματουργίας γινομένη κα^ έλλης έπιτηδείας
υλης, περὶ ἦς λδγος ἐντ^ῦθά ἐστ^ν. Ἀλλ. ή μέν ^υσ^κη Ιἰ-
κων διαφέρει μέν κ^τὰ τ^ν ^ὁστα^ϊν ἀ^ο τ^ ςίι^τ^ον αύτ^,ς, καθ^
οτι πατηρ καἰ υἰὸς δύω ύ^οστάσ^^ς εἶνα^, δέν δ^^ριι δέ κατὰ
την φύσιν, καθ^ ^ α^ιτοὶ εν^ εἶναι κατὰ την ι^ύσιν της ἀνθρω^ὁ-
τητος. ^ δέ τε^κη τον ἐναντ^ κατὰ μεν τ^ν ουσίαν
δια^ερει ἀπὸ το ^ιρωτδτυ^ν, δ το μεν ^^ωτὁτυπον ε^αι
ζωντανές ένθρωπος, ἦ δέ εἰκων αὁτοῦ εἶναι έψυ-
χος καὶ νεκρὰ ^λη- δι^ θ καἰ σύνοδος εἶ^εν έν τη
πράξει (σελ, τοῦ τύμου των ^υνοδικῶν). εδτι ή εἰ^ων
οὀ κατὰ την ούσίαν τῶ ^ρωτοτύπ^ ^οικε, κατὰ δέ την ^πδοτα-
σιν, ^τοι κ^Ιιτὰ τ^ν μίμησήν τη^ ὁ^οστάσεως ενα εἶναι μέ τδ
.
πρωτὁτυπον^Ι ^Ιία ^ὰρ εἶν^^ ή τη^ εἰκύνος καὶ του ^ωτοτύ^ιου
^πύστασις, καθ^ δ το μέν .^ρωτύτυ^ον δραται ἐν τα εἰ^ὁνι^ ή
δέ εἰκῶν ^φίσταται ἐν τῶ ^ωτοτύ^ιιρ, ^σ^ερ ή σκ^ὰ έν τῶ σω-
ματι. καὶ ἀπ^ αυτο νὰ χω^σθα εἶναι αδύνατον^ ^ιαὶ καθ^ δ ^
ί^πέστασις εἰκονίζεται καὶ ο^ι ^ ^ύσις. Κα ὶ καθ^ ^ είς κάθε εἰ-
κὁνα ἐπιγράφεται ^ ι το της ρύσεως δ^νομα, ηγουν αί^τη εἶναι
εἰκῶν ἀνθρι^ιου ἀπλῶς, ἀλλὰ τὸ ^ομα της ^ποστάσεως, ἦγουν
δτι εἶναι τοῦ Χριστοῦ, ^ του ^Ιωάννου καὶ καθ^ έξης^ δι^ ^ και
η παροῦσα σύνοδος έν τα ς^. πράξει σελ. α^τδθι λέγει, δτι
ή εἰκων δμοιάζει μέ τὸ πρωτὁτυπον κατὰ μδνον το ονομα, ^αὶ
κατὰ την θέσιν τῶν χαρακτηρισμένων μελῶν. ^Εστι δέ καὶ
.
τρίτη εἰκων, ήτις λέγεται νοητη καὶ ουμβολική Καθῶς ἦτο,
πρωτδτυπα μέν τὰ της χάριτος του Εύαγγελίου καὶ της ἀλη-
θείας μυστήρια, είκύνες δέ τούτων, τὰ τοῦ παλαιοῦ Νέμου καἰ
των Προφητῶν σύμβολα^ ' καθ^ δ καὶ έν τ^ δοξαστικά του
έσπερινοῦ τ^ς .Κυ^ακης της ^ορθοδοξίας λέγεται, δτι ή χάρι^
τοῦ Ι^ὀαγγελίου, καὶ ^ ^^ικλησία, προ^πέγραψε τον τύπον της
σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. Διύτι ^ι^τ^ πρωτδτυπον καὶ ἀναί^
τιον, πρ^πῆρ^ε τοῦ κτύπου τῆς σκηνῆς. ὁ δέ τύπος ταύτης,
ὀστερογεν^ς ἦτο ^ης ^άριτ^ δχι ^ιετὰ τον χρύνον, ἀλλὰ καθο
εἰκ^ν καὶ αἰτιατέν^ καὶ πάλι^ πρωτέτυπα μέν εἶναι τὰ έν τ^
μέλλοντι εἰῶνι πράγματά εἰ^ιένε^ ^έ τούτων τὰ της χάριτος
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

εκκλησίας τ^ς ἀ^ὁ περάτο^ν εἰς πέρ^ιτ^ δεξαμένης τὸ ^ὐκγγέλιον.. Κοντὰ δὲ εἰς ^ςὐτὰ π ^ τεε καὶ τους π^ι-
ρόντι^ς κβ'. κανόνας ἠ σύνοδος ^ ἐξέδι^κεν ἐν τ^ ή. ^αξε^ ε ε . ^ ι ἀνκγκαίους ὄντας εἰς την τῆς 'Ι^ .κλη-

του Εύαγγελίου μυστήρια- (Διὸ τέ^ον ^ Ιἶαύλος εἶπ^ν, ^τι τος δε προσκύνησις της εἰκόνος εἶναι, ο-αν προσ^ιυν^ τινὰς
σκιὰν ^χων ό ^ἶέμος αύτ^Ιν την είκόνα τῶν πραγμάτων, τ^ν είκόνα τὸ είκονιζόμενον μόνον, ^ιαὶ οχι και την είκόνα κ^
^που είκόνα μ^ν έννοει την χάριν, πράγματα δὲ τὰ τοἰ^ μέλλον- τ^ είκονιζόμενον. Ἀλλὰ αύτη ^ προσκύνησις δεν δίδοται ει τ^ ς
τος αίῶνος^ δσον ^ιαὶ ό ^έγας Βασίλειος έν τ^ ^ανέ^ι ^ ^ ὰγίας εὶκόνας' έπειδη κατὰ τούτον τον τρόπον, καὶ άλλα πο^λὰ
κόνα του μέλλοντος αἰῶνος εἶπε τ^ν Κυριακήν. ^ῦθεν ^αὶ δύνανται νὰ ^Ιναι εικόνες ἀπροσκύνητοι, καθ^ ^ μόνον έννοούντα^
ρικοὶ^.Πατέρες εἶπον ἀντίτι^πον τοῦ Σώματος ^αὶ Διματο^ το^ ώς μνημαι τινῶν, (^,τι λογης ημπορούν νὰ ν^ύνται ολα τὰ κτί^
Κυρίου την θεί^ιν ευχαριστίαν μετὰ τὸν ἀγιασμὸν, πρὸ^ τὰ έ^ σματα εἰκόνες τού κτίστου). ^ΙΙ δὲ σχετικη προσκύνησις μέ^η
τ^ μέλλοντι αἰῶνι γυμνῶς καὶ τρανῶς ἀποκαλυφθησόμινα πράγ- ούσα της λατρευτικης καὶ της άσχετου, αύτη κυρίως δίδοται ^
ματα αύτ'^ν συγκρίνοντες, κεκαλυμμένην ^δη ούσαν ύπὸ τὰ ο ι^ τὰς αγίας είκόνας, λέγεται δὲ σχετ^.^, ἐπ^ιδη ^ είκῶν, ο^ λέ-
βεβηκότα τού άρτου καὶ ο^ου, καθ^ς ερμηνεύει ό ἄγιο^ ^άξι- γ^ται καθ^ έαυτην καὶ ἀπολύτως, ἀλλὰ πρύς τι και σχετικῶς^
μος.). ^πὶ τῶν ἀγίων εἰκόνων ^ν καὶ τὸ αύτὸ ειναι προσκύνη- ή είκων γὰρ τού εἰκονιζομένου είναι ιἰκι^ν. ^Ο^ν δια την σχἐ-
σις καὶ ἀσπασμός. διότι κυνῶ κατὰ την παλαιὰν ελληνικην σιν ταύτην καὶ ἀνα^^ρὰν οπού ι^χει πρὸς τὸ εἰ^.ονι^όμενον, κατὰ
γλῶσσαν, θέλει νὰ εἰπ^ τὸ, ἀσπάζομαι και φιλῶ. δέ π ρ ὸ ς την όμοίωσιν δηλ. της ύποστάσ^ως, ^ιαὶ κατὰ το ^πιγραφό^εε-
πρόθεσις, έπίταοιν τού ἀσπασμού καὶ τού πόθου καὶ τ^,ς φιλίας νον ^ρνομα, συντιμαται και συμπ^σκυν^ιται τ^ ιἰκονιζο^εέν^, με
δηλοῖ. Διὸ και η παρούσα σύνοδος έν τη ^βδόμ^ πράξει αύτης μίαν ^ ν προσκύνησιν, ό^.ι^νυ^^,ικην ομως ^.αὶ σχ^,τικην, και δχι
εἶπε, κατὰ πάντα άποδέ^εσθαι τὰς σεπτὰς εἰκύνας, καὶ ταύτας ταύτην κατὰ πάντα καἰ άπαράλλακτον, καθῶς ^..όδωρος ὁ Στου-
προσκυνάν. ^τοι άσπά^εσθαι. ταύτην γὰρ ἀμφότερα καὶ άνωτέ- δίτης λέγει έν τη προς Ἀθανάσιον ἐπιστολ-^. Τον ^ ν γὰρ είκ^-
ρω έν τ^Ι αύτης και ταύταις άσπασμον και τιμιτικην προ.^- νιζόμενον ^ριστὸν λατρευτικῶς, ^ιπο^ν, προσκυνούμε^ τ^ν
σ^ύνησιν ἀπονέμειν. ^Ιλατύτερον δε η προσκύνησις λαμβανομένη, δε εἰκόνα αύτού, σχετικῶς δια την ^^νον αναφοράν- ό-
δηλο^ κάθε τιμην καὶ πρόσπτωσιν ὁπού γίνεται εις τὰς ὰγίας μοίως τούς μεν ^Αγίους αυτούς καὶ τὰ λιίψανα αύτῶν, ι,^ς θερά-
είκό^ας^ ῶς εἶπεν έν τ^ περὶ εικόνων ό θειος Δαμασκηνός. ^Δλ- ποντας καὶ δούλους χριστού προσκυνουμ.ν ^ δουλο^ρεπη προ-.
λο εἶναι ^.αυρευτικη προσκύνησις, άλλο άσχετος, και άλλο σχε-- σκύνησιν, διὰ την πρὸς ^ριστον αύτ^,ν οἰκ^ίω^ιν^ τὰς δε ^ἰκό-
τίκή' ^ μεν γὰρ λατρευτικη προσκύνησις ^νιρ τ^ καὶ αυ- νας αύτῶν σχετικά προσκυνούμ^,ν,^ιὰ την άναφορὰν οκού ^χουν
τἵ^ ^ριστῶ ἀποδίδετἀι, καἰ τῶ έπἰ της θείας Ι^ύχαριστίας αύταὶ προς αύτούς, έκ της ύμοιώσ,^ως της ύποστάσι^ώς τι.^ν, καἰ
μ^τουσιω^ένιρ άρτιρ καὶ οινι^ είς Σῶμα καὶ Λίμα ^ριστού^ ό έκ τού έπιγραφομένου ὁνό^^ατός των, κα^.,^ς η άνωτ.ρω επἰ ^ι-
γὰρ ^εροσκυνῶν τον ^ριστον^ κατὰ τον Βλάσταριν, αύτὸν συμ- κολάου Σύνοδος διῶρισ^ ^ α ύ τ ^ , την μ^ν ^οτόκον αύτην
προσκυνεῖ τον Πατέρα καὶ το Πνεύμα τὸ ^Ιγιον, την ἐν Τριάδι με ύπερδουλικην τιμην προσκυνουμ.^ν, ο^ς ύπ,ραγίαν μητέρα
μ^αν ^ύσιν, καὶ ο προσκυνῶν τον ^ριστὸν, ῶς Θεὸν καὶ Δεσπό- Θεού, την δε εἰκόνα αύτης. μ ὶ σχ.^τικην (και ορα τον Δο^ίθ.
την αύτὸν προσκυνει δι^ αυτον, και ού δι^ ετερον, κατὰ την έπὶ σελ . της Δωδ^καβίβλ.). ^εείωσαι ^μως, οτι ἀγκαλὰ και
τού Νικολάου Πατριάρ^ου καὶ Ἀλεξίου Κομνηνού γενομένην λέγεται έν τ'^ δ^. πράξει της παρούσης Συν^ου (σ^λ. τού
18 1
περὶ τῶν εἰκόνων Σύνοδον έν ετει θ ^. (σελ, ^ . τού τό- β^. τόμ. τῶν Συνοδικῶν) έρτι ἰσοδυναμούσιν αἱ τίμιαι εικόνες ^
μου τῶν Συνοδικῶν)^ έ^ειδη ή λατρεία δουλείαν κυρίως δηλο^, Ι^ύαγγελί^ καὶ τῶ τιμίω Σταυ^Ι, καθ^ ἰ, δηλ. μ^ σχ^τικην προ-
κατὰ τὸν ^ύγουστινον (κεφ περἰ αληθούς θρησκείας) καἰ σκύνησιν άπαντα ταύτα προσκυνούνται, μ^ ολον τούτο κ^τὰ
περιέχει πίστιν καὶ ἐλπίδα της σωτηρίας την δ^ αγίαν την τάξιν της προσκυνήσ^ως. ^ρ^τον πρ^κον^ιται το άγιον
εἰκόνα τού χριστού, ού ^ατρευτικῶς προσκυνούν, άπαραλλά- Ι^ύαγγέλιον (ἴσως καθ^εις λέγει ὁ ^ρυσόστ^^, οικτὶτὰ παρὰ των
κτως δηλονότι την εἰκόνα με τὸ εἰκονιἰ^όμενον πριοτότυ^ον^ ουτε ^Δγίων είρ'^ε^να^ τ ^ ψυχ^ν αύτῶν ε,ίκόν..ς ^σί^ σελ. τού
ώς θεους τὰς αγίας εἰκόνας λατρεύομεν, καθο^ς κατηγορούν ^μάς τόμ, τῶν Συν^ικῶν. Πράξ. τ^- .^ὶ ακολούθων διατί
.οἱ εἰκον^άχοι, άπαγε^ ἀλλότριον γὰρ τούτο της έ^κλης^ιαστι- καὶ τὰ λόγια τού ἀγίου ευαγγελίου ε,ἶνα^ ^ἰ^.Ι^ν,.ς της ψυχης καὶ
κης έστι παραδόσεως. Διὸ καἰ ή ^ύνοδο^ αύτη έν τῶ οριρ ^ύ- καρδίας τού Κυρίου^ δι^ ^ καὶ πρ^τά^^οντι^ι). ειτα ό Σαυρό^^
της εἶπε^ και ταύταις ἀσπασμὸν καἰ τ^μ^τικην προσκύνησή ά.κο- εἶτα η είκων τού Χριστού' η εἰ^ ν της ^..οτ^^υ, καἰ άκολού-
νέμειν, ού μ^ν την κατὰ πίστιν ^ιῶν ἀληθ^νην λατρείαν^ ^ θως αἰ των ^Δγίων εικόνες^ ε^ς τουτο δηλοοται ἐν τ^ αύτ^
.
πρέπει μόνη τη θεί^ε φύσει Καὶ ὁ ιδ^ος Θεὸς δ^ εἶ^^, Κύριον πράξει. σελ. 77 ^. έκ τού λόγου τού αγίου ^αξίμου, καὶ άπλῶς
τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις, καὶ αύτ^ μόνω λατρεύ^ς (^εντ^-ρ. είπεἰν, κατὰ την τάξιν τῶν πρωτοτύ^ν και τν^ν ἀξ^αν, ούτ^
13
ς^. . ^Ιατθ. δ^. Αουκάς δ^. ^.). Βλέ^ε^ς οτ^ την μ^ν καὶ η της προσκυνήσει^ τῶν ^.ίκόνων αύτἐ.,ν τάξις ἀκολουθεῖ.
.
προσκύνησιν ἀφῆκε καὶ εἰς άλλο νὰ δίδεται την δ^ λ^τρ-ί^ν δ^ν Δἱ άγιαι εικόνες δεν προσκυνούνται δ^ὰ την ^λην ε-λλὰ δ^ὰ την
1
έσυγχώρησεν εἰ^ άλλον τινὰ, ^ἰμη ^^ον εἰς τον εαυτόν τ^. Κ^- ὁμοίωσιν ύποῦ εχουν είς το ^ἰκονι^ό^νον. ^Οθεν οἱ Ι ατ.^.ρες της
θως καὶ ὁ Θεου^εόλεως Ἀναστάσ-.ος άριστα τὸ ρητὸν τούτο.ηρ- παρούσης συνόδου εἰς μ^ρικὰς διαλαλ^ὰς ε^πον^οτι ^ταν τὰ ξύλα
μήνενσεν. εις ι^οιον δ^ άλ^.ο^ λέγεται ^ λατρεία, κατὰ συμβε^η.. διαλυθούν ἀπὸ τού τύπου τού Σταυρού, καίετα^, καἰ ^ταν ό
κὸς έννοειτα^ ου κυρίως, καὶ δη^οι μόνην τιμήν. Κ^θῶ^ χρωματισμός καὶ ύ χαρακτΥ^ρ τῶν ^ίκόνε,^ν δ^αφθαρ-^ παντελωςι
ειναι έκεινο το τ^ύ Βασιλείου λεγόμενον ^ν τ^ν^ τρὸ^αρίιρ- καίεται τὸ σανίδι ώς ξύλον ἀργόν. ^^ρικοὶ δμε^ς έντα^ιάζουο^
^ω Βασίλευε σο^ε λάτρ.ς της Θ^οτόκου^, (Δ^ὰ τούτο κ^ η αύτὰς δι^ εύλάβειαν, Δἱ αγιαι είκύνες δεν χρειάζονται νὰ μνρώ-
προσκύνησις ό^ού -^ίν^τ^^ ^ θεί^ ^υ^τ.^ρι^ μ^τ^ ^ νωνται μὲ ^γιον Ι^Τύρον^ ^ νὰ ἀγιάζωντα^ μ.^ ^ύχὰς ἀπὸ τον ^Αρ-
τουοίωσή, ^πε^δη λατρευτικά ^ρέ^ε^ νὰ ^ίνετ^^ δ^φορ^ χιερέα. ά. διατὶ ὴ^Αεῖς δεν προσκυνούμεν τὰς ὰ^ίας εικόνας διατὶ
τικη ἀπὸ τ^ν ^ρο^ύ^^ ό^ού γίνεται εἰς ^ύ-^ὰ ^ρὸ εἶναι μυρωμέναις^ ^ εύχολο^μέναις,ἀλλ^ εύθύ^ οπού ἰδούμεν εἰ-
τουσιώσ^^ μ^δουλ^κην δηλ.κ^ἰ ἐδα^ί^ν ^ρό^τ^^,ν)^ ^ χ ε-
κόνα ἀ^ίαν, χωρὶς νὰ έξετάσωμεν ^λως περὶ μύρου καὶ εὁχΤ^
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.
σία^ εύΤαξίαν καὶ καΤάσΤασιν οἶΤινε^ έβεβαιωθησαν, όμο^ καὶ ^λη ή ἀγία καὶ οικουμενικά ζ^, ^ύνοδο^ αί^Τη,
ἄπὸ Τὴν μετά τ α ύ ^ ν συγκροΤηθεῖσαν, έν Τ^ άγί^ ^οφία ^νν^δον, καὶ άπὸ ^λον^ τού^ έ^μ^νευΤάς Τ^ν Κανό^

προσκυνούμεν αυτήν διά τε Τὸ άνομα του Ἀγίου, καὶ διὰ την χήν λαμβάνουν, καὶ μ^ δλον τούτο προσκυνούνται σχετικῶς καὶ
. ς
^μοιὁτητα ὁπού ^χει εἰς το ἀρχέτυπον Δι^ ^ ἐν τή ^. πράξει τιμητικῶς ἀπὸ ^,ους διὰ τήν δμοίωσιν ὁκού ^χουν πρὸς τὰ ἀρ..
τής παρούσης ^υνὁδου ή ἐπὶ Κοπρωνύμου τῶν εἰκονομάχων Σύ- χέτυπα. Δι^ δ καἰ έ ἐλλδγιμος Ἀρχιερευς διγιος Καμπανίας κύ-
νοδος ἐκατηγύρησε τὰς άγίας εἰκύνας λέγουσα, οτι ή τῶν είκέ- ριος Θεόφιλος, δέν ^υψε ταύτην τήν ἀλήθειαν^ ἀ^λ^ ^γραψεν
νων ὁνομασία ούτε εύχήν ἱερὰν ^χει άγιάζουσαν αυτήν, ^να ἐκ εἰς Τὸ ^ιβλίον δπού ^καμε τι^ρα νεω^τὶ, δτι αἰ άγιαι εἰκύνες δεν
τούτου πρὸς τὸ άγιον ἐκ τού κο'.νού μετενεχθ^. ἀλλὰ μένει κοι- χρειάζονται μύξωμα, ούτε ευχήν παρὰ Ἀρχιερέως. Πρέ.^ε^ νὰ
νή και άτιμος, καθως τήν ^καμεν ο ζωγράφος^ πρὸς ταύτα δε ή σημειῶσωμεν, οτι ἐπε^δή ή παρούσα σύνοδος εἰς τήν έπιστολήν
ἀγία ζ^. σύνοδος ἀποκριθε^σα δι^ ^πιφανίου Διακὁνου, δεν εἶ- ὁπού στέλλει πρὸς τήν Ἀλεξανδρέων εκκλησίαν, μακαρίζει μέν
πεν οτι γίνεται ευχή έπὶ τῶν εἰκόνων, άλλ^ εἶπεν άτι καθως έκείνους ὀπού ήξε^ουν.καὶ ἀποδέχοντ^ι, επομένως δέ κ^ὶ είκο-
πολλὰ ἱερὰ, ευχήν ἰερὰν δεν δέχονται, άλλὰ άπὸ αυτὸ το υνο- νίζουν καὶ τιμῶσι τὰς δράσεις καἰ θεοφανείας τῶν Προφητῶν,
μά των εἶναι γεμάτα χάριν και άγιασμὸν^ ά,τι λογής εἶναι δ καθο^ς αυτ^ς ὁ Θε^ς ἐσχημάτιζε ταύτας καἰ ἐτύ^ονεν είς το ή-
Τύπος τού ζωοποιού σταυρού, ὁ ^πο^ος εἶναι σεβάσμιος καὶ προ- γεμονικὸν αυτῶν, ἀναθεματίζει δέ έξ ἐναντί^ς ἐκείνους^ ^ού
σκυνητὸς κοντὰ εις ήμας, καὶ δλον ὁπού γίνεται χωρὶς κἀμ.- δέν δέχονται τὰς είκονογρα^ίας των τοιούτων ὀρά^ιι^ν πρὸ τής
μίαν εύχήν, καὶ ήμεῖς με μδνον τὸν τύπον αύτού πιστεύομεν σαρκ^σεως τού Θεού Δὁγου (σελ . τού τὁμου). ^υμπε-
άτι λαμβάνομεν άγιασμὸν, καὶ με την προσκύνησήν ὁπού κάμνο- ραίνεται, ^τι καὶὀ άναρχος Πατήρ πρέπει νὰ ζωγραφίζεται, κα-
μεν εἰς αύτὸν, καὶ τήν σημείωσίν του εἰς τὸ μέτωπὁν μας^ καὶ θως ἐ^άνη εἰς τὸν προφήτην Δανιήλ ι^ς παλαιὸς ήμερων. Ε ἰ δέ
τήν ἐν τῶ άἐρι με Τὸ δάκτυλον γινομένην σφραγίδα του (δρα καὶ ὁ Πάπας Γρηγύριος έν τ.^ ^.ρὸς τὁν ^Ισαυρον Αἐοντα ἐπ-,-
^τι άχή μέ τὰ τρί^ δάκτυλα τὸ πάλαι ἐγίνετο το σημε^ον τοῦ στολ^ (σελ. ^ τού 7 τέ^εου Των ^υνοδικῶν) λέγεις οτι δέν
σταυρού, ώς τώρα, άλλὰ με τὸ ενα δάκτυλοη ι^περ λέγει και ὁ ἰστορούμεν τον Πατέρα τού Κυρίου ήμῶν Ι^σού χριστού, άλλὰ
^ρυσδστομος ἰίν τινι λίγι^ αυτού. καὶ ^ρα περὶ τούτου Τήν τούτο λέγει οχι ἀπλῶς, ἀλλ^ ^τι δέν ζωγρα^ούμεν αυτὸν κατὰ
ύποσημείωσιν του ιιά. Κανύνος τοῦ Ι^ασιλείου). ἐλπίζομεν νὰ Τήν θείαν ^ύσιν. ἐπειδή αδύνατον, φησὶν, εἶναι ἱστορήσαι καὶ ζω-
άποδιώκωμεν τους δαίμονας. ^Ομοίως, ^τι λογής καὶ πολλὰ ἱερὰ γρα^ήσαι φύσιν Θεού. ^οπερ ποιει καὶ ή παρούσα σύνοδος, ^αὶ
σκεύη ^χομεν, καὶ ἀσπαζὁμιθα ταύτα, καὶ ἐλπίζομεν νὰ λαμ- πασα ή καθολική εκκλησία, καὶ ἐ^χι ^τι δέν ζωγρα^ούμεν αυ-
^άνωμεν ἀπὸ αύτὰ ἀγιασμὸν, και με ολον ὀποῦ ευχήν ἰερὰν δεν τον ώς έφάνη είς τὸν Προφήτην. εί γὰρ μή ἐζωγρα^ούμεν αυ-
^χουν^ τοιουτοτρόπως καὶ τήν ὰγίαν είκύνα, τήν μή ^χουσαν ευ- τον ὀλοτελως, διὰ τί νὰ ζωγραφούμεν τύσον τον Πατέρα, δ^ον
χήν, άσπαζ^μενοι καὶ τιμητικῶς προσκυνούντες μεταλαμβάνομεν καὶ τὸ Πνεύμα το άγιον ἐν ειδει Ἀγγέ^ων, άνδρῶν νέων, κα-
ὰγιασμὸν, άναγδμενοι εις τήν τιμήν τού πρωτοτύπου διὰ τού θῶς έ^άνηκαν εἰς τον Ἀ^ραάμ, έπειτα καὶ ἄν θετέον,ὁ Γρηγὁ-
^νὁματος τής εἰκδνος^ εἰ δε καὶ οἱ εἰκονομάχοι δεν απορούν νὰ ριος λέγ^ τούτο, ἀλλ ή γνώμη μιας πολυανθρώπου καὶ οἰκουμε-
εἰπούν πῶς τὰ ἱερὰ σκεύη εἶναι άτιμα και κοινὰ. ἐπειδή δέν νικής Συνὁδου προτιμάται περισσότερον ἀπὸ τήν γν^ην τού
χουν ἱερὰν ευχήν άγιάζουσαν αυτὰ, άλλ^ εἶναι καθῶς τὰ έτε- ^ένές. ^Αν δέ και το άγιον Πνεύμα πρέπ^ νὰ ζ^ραφίζεΤαι ἐν
λείωσεν ὁ υφαντής, ^ ζωγράφος και ὀ χρυσοχὁος, εχουν δε αυ- ει^δει περιστερας^ καθῶς ἐ^άνη, λέγομεν. δτι, ἐπειδή Πέρσης τις
τὰ ^ς άγια καὶ τίμια. τέτοιας λογής καὶ τὰς σεπτὰς είκὁνας ^ιναίας ὀνόματι, ^λεγε πρὸς το^ς άλλοις, άτι εἶναι νηπιώδους
πρέπει νὰ ^χουν ώς άγίας καὶ τιμίας καὶ ἱ^ρὰς, καὶ ἄν δέν Ι γνιυσεως τὸ νὰ ζωγρα^ήται τὸ Πνεύμα το άγιον καθως ἐ^άνη
8
χουν ευχήν ὰγιάζουσαναυτὰς,(σελ. ^ .τ ο ύ ^ . τδμου τῶν ^ν- ἐν εἰδώλιρ περιστεράς, ή δέ ἀγία καὶ οίκουμενική σύνοδος
νοδικῶν). 8
δεν χρειάζονται αἱ άγιαι εἰκύνες ευχήν καὶ μυρω- (πράξει έ. σελ. ^ . τού β^. τέμου των ^υνοδικῶν) ἀνεθεμάτι-
8
μα, διατὶ κατὰ τον Δοσίθεον σελ. ί^^ . τής Δωδεκαβ^λ. μένον σεν αυτὸν μετὰ τῶν άλλων είυιονομάχων^ ἐκ τούτου συνάγεται
τῶν Παπιστῶν εἶναι άνδμημα Τὸ νὰ κάμνουν εἰκὁνας δι^ εύχῶν οτι κατὰ τήν ζ^. σύνοδον πρέπει νὰ ζωγραφήται αυτὸ ἐν ε^ε^
Λ
καὶ συνθεμάτων τινῶν. υτοὶ γὰρ καυχῶνται δτι ὁ ^άπας κα- περιστερας,ώς ἐ^άνη. αυτὸ τούτο ^εβαιο^ και ὁ Δοσίθ. (σελ. ί^οο.
τασκευάζει εἰκδνας άπὸ κηρίον καθαρὸν, ἄγιον μύρον, καὶ ἀπὸ τής Δωδεκα^λ.). σοφότατος Πλάτων δ Ἀρχιεπίσκοπος ^ο--
νερὸν τού άγιασμού, καὶ δτι ἀναγιν^κει εἰς αυτὰς ευχὰς θαν- σ^οβίας σημειένει εἰς τήν έντολήν τού Δεκαλογου έν τή δρ-
μαστὰς, καὶ οτι διὰ ταύτα κάμνουσιν αἱ εικόνες α^ται θαύματα θοδοξω αυτού Κατηχήσει, οτι δέν πρέπει νὰ νομίζω τινὰς μίαν
(καθως ψευδολογούσιν οτι Δέων ὁ τρίτος έστειλε μίαν τοιαύτην εἰκδνα άγιωτέραν παρὰ τήν άλλην, ούτε νὰ έλπιζα περισσέτε-
εἰκὁνα εἰς τὸν Κάρολον Ρήγα τής ^ραγγίας^ καὶ ευλαβήθ^^ αυ- ρον είς τήν μίαν^ παρὰ εἰς τήν άλλην. ^ δέ Δο^ίθ. λέγει (σελ.
8
τήν ἐκε^νος, καὶ ὁ ^ύρβανὸς Πάπας άλλην μίαν είς τον Παλαιο- θἰ^ . τής Δωδεκαβί^λ^), δτι αἱ άγιαι εἰκόνες θαυματο^ούσιν,
λὁγον Ἱωάννην, καὶ ἐτιμήθη αύτη μετὰ λιτανείας εἰς τήν ή διατἰ έζωγρα^ήθησαν ἀπὸ άγιον τινὰ (τούτο δέ ου παραδέ-
κλησίαν). βλέπεις οτι ή ευχή όπού άναγινι^σκεται είς τὰς χονται οἰ πο^λοὶ), ή δ^ άλλην αίτίαν, (τυχὸν δ^ὰ ευλά^ειαν
γίας εἰκύνας παπική ἐστι, καὶ ^χι ὀρθὁδοξος; καὶ νεωτερική, καὶ των ^ροσκυνούντων) ^αι θείαν οἰκονομίαν. καὶ ' οτι το νὰ σκέ-
^ ι παλαιά ' διὰ τούτο ή τοιαύτη ευχή πουθενὰ δεν ευρίσκεται πτουν οἱ ὀρθὁδοξοι Τὰς σανίδας των άγίων εἰκὁνων, ή νὰ ^α-
εἰς τὰ παλαιὰ χειρὁγρα^α Ι^ύχολδγια, παρετηρήσαμεν δε, οτι ή θουλώνουν τὸ ἐν τ^Ι εἰ^νι χρ^^ι^ ^ ά^ήμι, ^.αὶ μέσα εἰς αυ-
ευχή α^τη δεν ευρίσκεται ούτε εἰς τὰ ^υχολογια Τὰ πρὸ ^κα- τὰ νὰ βάλλουν μέρη τιμίου ξύλου ^ιαὶ άγίων λειψάνων, καὶ νὰ
^.
τὸν χρὁνων τυπωθἐντα. γ Γίνεται φανερὸν οτι αἱ άγιαι εἰκένες συντιμῶσιν αυτὰ μέ τὰς εἰ^έν^ις, τούτο δέν έμποδίζεται. ^ετὰ
ευχήν καἰ μύρωμα δεν χ^εήάζοντ^ι, διατἰ καὶ είς τους τοί- τρόμου πρέπει νὰ ^ροσκυνούμεν τὰς άγί^ς εἰ^ένας, καἰ νὰ πι^-
χους Των ^Εκκλησιῶν ζωγραφούμεναι εἰκύνες, καἰ είς τούς νάρ- στεύωμεν.^τι χ^ρις'θεία έπιφοιτα είς αύτὰς, ήτις μεταδίδει είς
θηκας, καὶ είς τὰς αυλὰς αυτῶν, καὶ ἀπλῶς είς τὰς ὁδους καὶ ή^άς τὸν άγιασ^ν, κατὰ τ^ν Ι^λάσταριν. πρέπει δέ νὰ γινώ-
θύρας, καὶ εἰς τὰ ἱερὰ σκεύη, ούτε μυρώνονται ποτέ, ουτε ευ­ μεθα άξιοι τής προσκννή^^ τῶν ὰγίων εἰκένων, καθαρὰς φυ-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
νων Τ ά δ^ πρακτικά τ ^ π^ρούσ^ συνόδου, Ε^ δκΤ^ πράξεις περιεχόμε^, βρίσκονται εις τὸν β . τόμ, τ ^
10
Συνοδικῶν σελε ^ . ^ τ ά τά ^ τ ι κ ά ^ εύρί^οντ^ κ ^ διάφορο^ έπιστολ^ὶ σι^ντεινου^ι πρὸ^ την παρούσαν
σύνοδον.
λάττοντες τὰς έ. αἰσθήσεις μ ^ ^ιὶ ο^τ^ νὰ προσκυνοῦμεν αύ-
τὰς, κατὰ την ς^. πραξ. τῆ^ ζ^. ταότη^ ^υνέδου. ὅσοι δέ
γουν τὰς ἀγίας εἰκύνας είς ἐνθύμησἰν μίνον, καὶ οχι ^ ὶ ^ τὸ
νὰ τὰς ἀσπάζωνται, ήμίφαυλοι εἶναι καὶ ψευδαλήθεις, κατὰ την
αύτ^ν ς^. πραξ. ..α^τῆς. Διὰ ^ξ τινὰ εἰκονίζονται καὶ προσκυ-
νοῦνται αἱ ^ἰγιαι εἰκύνες. ά. δτι κοσμοῦσι καὶ στολίζουσι τους
ναούς' δτι διδάσκουσι τους μη εἰδύτας γράμματα, προφη-
τείας Προφητῶν καὶ ^οσίων ἀγῶνας, μαρτύρων έθλα, τὰ πάθη
καὶ θαύματα του Χριστοῦ, κατὰ τὸν ^γιον Νεῖλον^ ἐν τη δ^.
πράξει της έβδύμης ^υνέδου^ γ^. δτι ένθυμίζουσι τους γραμματι-
.
σμένους έκεῖνα ὁποῦ τυχὸν ἀληο^νησαν ^οθεν βιβλία λέγονται
αἱ εἰκδνες τῶν σοφῶν και τῶν ἀμαθῶν, ι^ς λέγει ο Διάλογος έν
τῶ πρὸς ^εκοῦνδον ^ιβ^ί^' δ^. δτι αύξάνουσι τον πύθον τῶν
ὁρύντων αύτὰς^ι χριστιανῶν^ δι^ ^^ σύνοδος εἶπεν, ^τι οἱ ταύτας
θει^μενοι δ^ανίστανται πρὸς την τῶν πρωτοτύπων μνήμην τε
και ἐπιπύθησιν. έ. ^τι παρακυνοῦσι τους δρῶντας προς μίμησιν
τῶν ἀγίων έργων, κατὰ τὸν ^ίγιον Νεῖλον, καἰ τον ^Ιεγαν Ι^α-
σίλειον έν τῶ είς τον Γύρδιον έγκωμίω, καὶ την έβδύμην ^ύνο-
ς
δον ταύτην. ^. διατὶ παρακινοῦσι τους έρῶντας αύτὰς νὰ ἐπι-
καλούνται μετὰ πίστεως καἰ έλπίδος, τον μέν Θεὸν ι^ς ^ωτηρα,
τους δέ Ἀγίους ι^ς μεσίτας εἰς Θεὸν ι^να διὰ της πρ^οβ^ίας
αύτῶν δι^η αύτοῖς πάντα τὰ προς σωτηρίαν αἰτήματα.^ Ι^ἰκονο-
μάχοι δέ έστάθησαν οχι μδνον οἱ έπὶ των εἰκονομάχων ^ασι-
λέων γινέμενοι, ἀλλὰ καὶ οὶ Ἀρειανοὶ πρδτερον, καὶ ολοι οἱ
νοφυσιται ύστερον, καὶ τι,^ρα δλοι οἱ Δουθηροκαλβινο^. ^ κ τῶν
εἰρημένων δείκνυται ὅτι οἰ Δατ^νοι κακῶς ποιοῦσι μη έπιγρά-
φοντες τὰ δνύματα τῶν Ἀγίων πάντων ἐπάνω εἰς τὰς εἰκύνας
των, έπειδή κατὰ τὰ ί^πὸ της παρούσης ^υνδδου ὁρισθέντα, ^
εἰκων δμοιάζει μέ το πρωτύτυπον, ἀλλὰ καἰ αγιάζεται, τύσον
ἀπὸ τον χαρακτῆρα, δσον καἰ ά^ο τὸ ονομα του είκονιζομένου.
^ο δέ Θεσσαλονίκης Θειος Γρηγέριος λέγει, οτι ^ρἐ^ιει νὰ ἐ^..
γράφεται το ονομα του ^Ιησοῦ ^ριστοῦ κ^Ιἰ ἐπάνω άκ^η εἰς
τους ἀνιοτορήτους ^ταυρους, ο^ου πηγνύονται είς τὰς ὁδοῦς, ^
εἰς τὰς θύρας, ^ καὶ εἰς έλλα μέρη, διὰ νὰ γι^ωρίζωνται ἀ^ὸ τὸ
^νομα οτι εἶναι τοῦ Χριστοῦ, καἰ ^χί τῶν λη^τῶν τ^^ ι^υ^ταυ-
ρωθέντων τ^ Χριστῶ. Ἀναγ^^^ον δε εἶν^^ νὰ ^ροσθέσωμ^ν κ^ὶ
τοῦτο εἰς την παροῦσαν ί^ποσημείωσιν, δτ^ ἐκ^νο^ ὁ^οῦ ^αστά-
ζουσι τὰς ὰγίας εἰκδν^ς εἶ^ς τ^νων Ἀγίων έορτὰς κ^ ^εανΥ^ύ-
ρεις, καὶ πα^αφέρονται μέ αυτὰς ἐδῶ κ^ ἀτακτοῦντες ^
πηδῶντες, ^σὰν δαι^εονιζδμενο^, κ^ προλέ^ουο^ τάχα τὰ μέλ-
λοντα, καὶ τὰ κε^.ρυμμένα ^ρά^τ^ ^ανερδνο^ τάχς^^ ^ ^ ^κειτο νεκρον ^ἰς τὸν τά^ν^ ἐν δ^ τη Ἀναστάσει, ηνι^θ^
λας ψευδοπροφητείας καὶ μαντείας κάμνου^ λ^^^
ρύτατα πρέπει νὰ κανονίζωντ^ ἀ^ὸ Πνευ^.ιατικους κ^^
γίους Ἀρχιερεις, διατὶ άνανεοῦσ^ τὰς δεισιδ^Ι^μονί^ ^
λήνων καὶ έθνικῶν, καἰ την ἀ ^ ν το^ Χρι^τοῦ μ^γάλην
εκκλησίαν μέ α^στηρὰς ^αιδεί^ ^ρέ^^ ^ὰ δ^ορθ^νω^^.
δέ τὸ Πνεῦμα τὸ ^ἰγιον ζωγραφιιτ^^ έ^ ^δ^ ^ ρ ^ ^ ἀποδει-
κνύεται ἀκδμη καἰ ἀ^ τοῦτο^ ^ Πατέρες της ^νύδ^
ταύτης έδέχθησαν τὰς έ^άνω τῶ^ Κολυμβη^ν θυ^τη^
ρίων κρεμαμένας περιοτερὰ^ ^ τύπον . τοῦ ἀ^ίον Πνεύμ^τ^
(Πράξει ^ . σελ. ^ θ ). ^κε^ο δι ^ ^άλ^^ξ
(ἐγκωμίιρ εἰς το^ τ^εις ^Ιεράρ^) δε^
^Εαι ὀ Πατ^ρ κατὰ τ^ν δ^. κ^^ ^ ^^ξ^ν
δου^ ^μεἰς έρευνητικῶς τὰς πράξεις ταύτας ἀναγν^ντες, ούδ^
τοιοῦτον εί^.εεν, είμη μίνον δτι ^ φύσις της αγίας Τριάδος
ἀνείδεος καὶ ἀὁρατος, ουκ εἰκονίζεται. Π ρ ^ ι δέ νὰ ήξεύρωμ^ν,
δτι ὀ ἀζωγράι^ητος ^ταυρος, ^λάττ^^ν έστὶ της ιἰκύνος τοῦ Χρι..
στοῦ. Αέγει γὰρ ο ἄγ^ος ^Νικηφ^ρ^ς (ἐν τ^ἰς δ^'κα κε^αλαίοις
ὁποῦ γράφει πέ^ρὶ τῶν άγίων ^.ἰκ^νων, έν χ^ρ^γράφοις σωζομέ-
.
νοις), ^τι, διὰ μέν της ^ἰκύνος τού ^ριστ^ύ^ π ρ ^ υν^ύμεν αυτ^ν
.
τον Χριστον, διὰ δΥ τού άζ^'^.ρα^ήτ^^ ^ταυροῦ, ^ύ προσκυνοῦ-
μεν τον ^ριστον, ἀλλὰ τ^ν ^ταυ^Ιν ^ιν^ν τ^ν πρωτοτυπώ
έν ^ ἐσταυρῶθη ο ^ριστ^ς, Ταύτ^ν ι.ἰπ^.ιν, διὰ του ^ταυροῦ
πρ^σκυνοῦμεν τον ^ταυρ^ν. Καὶ τ^υτ^ δί. π^^Υ^^.ιούμι.ν ἐνταῦ-
θα. ^τι έπειδ^ η αγία α^τη ί^ι^Ι^^νικη ^ύνοδ^ς εἰς πολλὰ μέ..
ρη λέγει, πῶς ἐκ^ινο υπού ή Ι ρα^η και τ^.^υαγγί.λιο'^ φανερύ-
^.
νει διὰ των ρη^εάτ^^ν, τούτο ο ζωγρά^ παρ^.στ^ν δ^ὰ τῶν εἰ-
κονων. διὰ ταύτην την άφορ^.ην οἱ ζ^.^γρ^φ^ι ^ιρ..π.ι νὰ προσέ-
1
χουν καλὰ καἰ νὰ ήξ^ύρουν πρώτον τί λ.^γιι η ^ραφη καὶ τὸ
Ι^υαγγέλιον, καὶ ο^τω νὰ ζωγραφίζουν ^.ατὰ τ^, Ι^.ῦαγγέλιον καὶ
τ^ν Γραί^ην τὰς ἐ^ἰκ^νας τ^ν. ἄν δΓν ηξ^.^,υν αυτοὶ, πρέ-
πει νὰ ^ι^τούν τούς ι^δοτας καὶ π^παιδ^υμ.^ν^-^ς, δ-ὰ νὰ μανθά-
νουσι^ και δχι νὰ ζωγραφίζουν αλλα ^.ντ^ αλλ^,^ν, καὶ αυτὰ
μ
πολλάκις τὰ ἐναντία του ἰ^ύαγ- λίι,^ καὶ ἀτ^^τατα. Καθως
εἶναι τὸ νὰ ζωγραφίζουν τον Κύρ^ν ν^ον παίδα ἀγ^ν,^ιον έν τα
^Ιεσοπεντηκοστη διδάσκοντα, ί.ἰς κα^ρον ύπ^ευ ύ Κ^ιἴ^ς τ^τε
ἦτον ἀνΥ^ τέλειος μετὰ το ^άπτ^σμα. Τε, νὰ ζωγραφίζουν τον
..
Ἀπὁστολον Παῦλον ἐν τα ^Αναλήψ ι και ἐν τα ΙΙ^ντη^ιοστα,
1 μ
εις καιρὸν ὁποῦ ὁ ^αυλος ^. ν^ ^εα^τὴς τΙ,υ ^ἰριστοῦ μ^τὰ την
Ἀνάληψιν καὶ ΙΙ^ντηκοστην^ κ^ἰ τ^,ν ^τ φάνου λιθοβολι-
σ^^ον. Το νὰ ζωγραφίζουν την ^Ανάστ^σ^ν του χριστού, οχι έ^
τοῦ τάφον τον ^ριοτὸν ἐξ^ρχ^^^ν, καἱ τους ^τρατιῶτας περὶ
τον τάφον υντας κ^ἰ φυλάττοντα^. και τ^ν άγγελον έπὶ του
λίθου καθ^νον, καθ^ λ^^ το ^^ύαγ^,λ^ν. ἀλλὰ ζ^γραφίζον-
τες, τον μέν ^ριστον εἰς αδην κατ^ι^ίν^ντα, τον ^'ὶδὰμ καὶ
την Ι^ύαν κρατουμένους τ^.,ν χ^ιρ,^ν αύτου, και τὰς πύλας
καὶ κλεῖθρα του ^δου συντετρ-.μμ^ν^ καὶ δαίμονας πολλές σκο-
11
τεινους έκεισ^ οντας, και πάντας το^ ρο^ιάτορας καὶ Προφή-
.
τας^ τὰ ὀποια δέν ςἶναι ^ἰκῶν τη^ ^Αναστάσ ο^ς, ἀλλὰ εἰκ^
.
της εἰς ί^δην καταβάσε^ του Κηρίου ^Ανάοτασις δέ καὶ ^ἰ^
^δην κέτάβασις μ^γάλην ι^χουσι την δ^α^,οράν, Ἐ ν γὰρ τη
^δην καταβάσει, χωρσμ^'νη ἦτο ^ ψυχη τού ^ωτηρος ἀπὸ τ^
σο^α^ καὶ η ^ν ψυχη μὁνη κατηλίΙ,ν ^ἰς τον ^δην, τὸ δέ
πάλιν η ψυχη μετὰ του σι^^,ατἐ.^ς, καὶ τούτο ιστιν ^ Ἀνάστα-
σις. Πρὸς τούτοις, δέν ^ρἐ^ι^ι νὰ ζωγραφίζουν εἰς την εἰκ^ε
της ΙΙεντηκοστης ενα οίνθρωΤ^ον ῦ^οκάτ^ τ^,Ιν ^Αποστόλων, ^εὶ
νὰ τὸν ἐπιγράφουν Κὁσμον, άλλὰ άντι τούτου, πρ^πί^ι νὰ ζ^-
γραφίζουν τὸν προφήτην ^Ι^ηλ^ λέγονται ^ἐκχ^ῶ άπο του π^^-
ματος μου έπὶ πασαν σάρκαν, ι^ς ουτως ^χουν τινέςπαλαι^ὶ
κύνες. Δύτὰ καὶ ^λλα ^μο^α ἄτο^ ἱστοροῦν οἱ ζωγράφοι
ἀμάθειαν καὶ κακην συνήθειαν, ^αἰ ἄς τὰ δ^ορθῶσουν, σπουδή-
ί
ζοντες προσέτι νὰ γ νουν τεχν^ται καὶ ζωγράφοι ἐπιτήδ^ι
καλοὶ, διὰ νὰ έχουν ς^ἱ παρ^ αύτῶν ἰστορού^ναι εἰκὁνες δμοι^
τητα μέ τὰ προ^τὁτυπα^ καθι^ς παραγγέλλει ή ἀγία Σύνο^^
α^τη, καὶ ^ ι νὰ .^ν^ί. ἀλλύκ^ταί τ^νες καὶ ἀνύμοιαι.
 ΤΠΣ ΟΙΚΟΥ^ΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΓ.

Ο ^ ^ Α Ν Ο Ν Ε ^

Τ ^ Σ ^ Π ^ Σ Κ Λ Ι Ο ^ Κ Ο ^ ^ ΙΚ ΙΙΣ ^ Σ ^ ^ ,

Τ ο ῖς τὴ ν ὶερα τικὴν λαχοῦσίν ἀξίαν, μαρτύριά τε κ α ὶ κατορθώματα αὶ τῶν κανονικῶν ^ ^Τηςδ^.ά.της

διατάξεω ν εἰσιν ὺποτυπώσεις, ἄς ἀσμένως δεχόμενοι μετὰ τοῦ θεοφάντορος Δαβὶδ αδομεν πρὸς ^ ^^ .
τὸν δεσπότην Θ^ὸν λέγοντες. αἐν τ ῆ ὸδῶ τῶν μαρτυρίων σου ἐτέρφθην ὡς ἐπὶ παντὶ πλούτω,καὶ,^ ἐνετείλω
4
δικαιοσύνην τὰ μαρτύριά σου εἰς τὸν αἰῶνα^ συνέτισόν μ ε , κ α ὶ ζήσομαι.^ ^Ψαλμ. ριή. Ι . Ι ^ Β . Ι 44
.^ Κ α ὶ εἰ
εἰς τὸν οιἰῶνα ὴ προφητικὴ φωνὴ ἐντέλλετα ι ἡ μ ῖν φυλάττειν τὰ μαρτύρια τοῦ Θεοῦ, καὶ ζῆ ν ἐν αὐτοίς, δῆ^
λον ὅτι ἀκράοαντα κα ὶ ἀσάλευτα δι^μένουσιν. Ὄ τ ικ ^ ὶ ὁ θ^όπτης Μωἱ^σῆς οὕτω φησίν. σ Ἐ ν αὐτοὶ^ς οὐκ
εσ τι προσθεῖναι^ ^ςαὶἀπ' αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἀφελεῖν.^ ^Δευτερον. ιβ^. 32
.^ Κ α ὶ ὁ ^εῖος Ἀπόστολο^ Πέτρον
ἐν ^ὐτοῖς ἐγκ^ιυχώμενος βοᾶ. αεἰς α ἐπιθυμοῦσιν Ἀ γ γ ε λ ο ι πα^ακύψαι.^ Κ α ὶ ὁ Παῦλος φησὶ, ακάν ἡ μ εῖς, ἤ
ἐξ οὐρ^νοῦ Ἀ γ γ ε λ ο ς εὐα γγελιζετα ι ὑμῖν παρ' ο παρελάβετε,ἀνάθεμα.ἔστω.^ ^Γαλάτ. ά . .^ Τούτων οὕν8
οὕτωςὅντων ^ιαὶ διαμαρτυρομένων ἡ μ ῖν , ἀγαλλώ μενοι ἐπ' ^ιὐτοῖς, ὡς ^εἴ τις εὕροι σκῦλα πολλὰ,^ ^Ψαλμ.
ρ ιή . ^ 2 .^ ἀσπασίω ς τοὺς θείους Κανόνας ἐνστερνιζόμεθα, κοιὶ ὸλόκληρον τὴ ν αὐτῶν δι^ταγὴν καὶ ἀσά-
λευτον κρατύνομεν, τῶν ἐκτεθέντων ὺπὸ τῶν σαλπίγγω ν τοῦ Πνεύματος πανευφήμων Αποστόλων, τῶν
τε ^ξ ἀγίω ν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, κσ.ὶ τῶν τοπικῶς συναθροισθεισῶν ἐπὶ ἐκδόσει τοιούτων διαταγμά-
τω ν, κ α ὶ τῶν ἀγίων Πατἐρων ὴμῶ ν' ἐξ ἐνὸς γὰρ ἅπαντες κα ὶ τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος αύγ^σθέντες, ωρ^-
σ^ν τὰ συμφ^ροντα. κ α ὶ οὕς μὲν τῶ ἀναθἔματι παραπέμπουσι, κ^ιὶ ὴμεῖς ἀναθεμ^τίζομεν, οὺς δὲ τ ῆ κα-
θαιρέσει, κα ὶ ὴ μ εῖς καθ^ιιροῦμεν, ους δὲ τῶ ἀφορισμῶ, κ α ὶ ὴμεῖς ἀφορίζομεν, ους δὲ ἐπιτιμίω πο^ραδιδόοισι,
κ α ὶ ὴ μ εῖς ὡ σαύτω- ὑποβάλλομεν. αἈφιλάργυρο^ γὰρ ὁ τρόπος^ ἀρκ^ύμενοι τοῖς ^αροῦσιν ^ ^Ἐβρ. ιγ .
^ ὁ βεβηκὡ ς εἰς τρίτον οὐρανὸν κ α ὶ ἀκούσας άρρητα ρήματα Παῦλο^ ὁ θεῖο^ 'Απόστολος διαρρήδην βοᾶ.

^ ρ μ η νε ί

ο ι θ^ῖοι Κανόνες, μαρτύρια ( Ι ) μὲν εἶναι κοντά εἰς τού^ Ἱερω^ένον^ ^εαθ' ^ μαρτυροῦσι καὶ φανερόνοι^ν εἰς
αύτού^ πό^ πρέπει νά πολιτεύονται. Κατορθώματα δέ, καθ^ δ συντηρούμενοι άπὸαύτού^, ^ιατορθο'^ι καὶ διευ-
θύνουσι την ζωὴν αυτό^ν. Τούτου^ δ^ τούς Κανόνας ή Σύνοδος αύτη μεΤἀ χαρ^ ἀποδεχομένΤ^ διά τοιΙ παρόν-.
το^ Κανύ^ος, τἀ προφ^τικἀ έκε^να λόγια τοί^ Δαβὶδ άναμέλπει πρὸς τὸν Θεὸν, τἀ οί^τω διαγορεύοντα. ^ χ ά -
ρηκα, Κύριε, εις τἀ μαρτύριά σου,.εαθι^ς ἦθε^ια χ^ρ^, ά^ ^ἶχα ὅλοι^^ το^ πλουτους τοῦ κόσμου. Καὶ σΟ έπρό^ταξε^
νὰ φυλάττω τἀ μαρτύριά σου ^ίς τὸν αἰ^να, μέ τἀ ὁπο^α σόφισόν μ ε, ^ιαὶ θέλω ζήσει είς αύτά. Καὶ ή φωνή
α ύ ^ τοῦ προφήτου μ^ς προστά^ νἀ φυλάττωμεν Τἀ μαρτόρια τοθ ^εοί^ παντοτινά, καὶ νά ζῶμεν είς αυτά,
φπνερὸν εἶνπι, ^τι και αυτ^ πκντοτινἀ και ἀσάλευτα διαμέν^υσιν (κράδη γάρ όνο^ιάζεται κατά τὸν ^ωναρ^ἰν
ὸ άσθενὴς και εύ^ιό^ο^ συντριβόμενο^ κ^λάδο^ τν^ς συ^ι^ς, ά^ιράδανΤα δὲ, τά στερεά καὶ άκίνν^τα.) δι^ ^ καὶ ύ
λ έγ ει, ο^Τε νἀ προσθέσω τινά^ είς τά το^ ^όμου ούτε νά εύγάνγ^- Καυχ^ται δέ εἰς αύτά καὶ ὸ κορυ^
φαῖο^ ἰΙέτρος, λέγων, ^τι έπιθυ^ιο^σι νά παρακύψουν οἰ ^Αγγελοι, ε^ς έ^εε^α δ^λ. όπο^ έφανερωσαν εις ήμ^ς
οἰ έν πνεύ^ιατι Θεο^ ε^αγγελισάμενοι Ἀπόστολοι. καὶ ὸ ἰΙκῖ^λο^ αναθεματίζει, κ^ν Ἀγγελο^ ^ναι, έ^εῖνο^
όποθ εύα γγελίζεται ^ξω ἀπὸ τά παραδεδομένπ. ^ιά τοῦτο καὶ χαίροντε^ εἰς τ^ύ^ θείον^ κανόνα^, καθο^^
χαίρονται οἰ στρατιό^ται, ^ταν εύρουν κούρση πολλά εἰ^ τ^ύ^ νικηθεντα^ έχθρους των, ως λεγει καὶ τοθτο δ
ἐ^αβὶδ, περιχαρδ^^ αύτούς έναγκαλιαζόμεθα, καὶ κρατυνομεν, ^αὶ έπικνροιΙ^ιεν, τόσον τού^ ύπὸ τό^ν ά^ίων ^Απο-
στόλων έκτεθέντα^, ὅσον καὶ τούς τδ^ οἰκουμενικό^^ συνόδων, ^ιαὶ τ^ν τοπι^ιί^ν^ ^αὶ τών κατά ^εερος Πατε^
ρων, άναθεματίζοντε^ μέν ἐκείνουι ὸπού καὶ έκεῖνοι άναθεματίζου^Ε, καθαιροθντε^ δέ έ^ εί^ υ ι ὸποῦ καὶ έκεῖ^
νοι καθαίρουν^ καὶ ι^φορίζΟντ^ς έκείνου^, ὸπο'^ καὶ. έκε^ί.^οι άφορίζουσι. Καὶ άπλέ^ς εἰπεῖν, έπιτιμῶντε^έκείνου^,
ὁποί^ και εκείνοι έπιτιμο^σι. ^ιότι, καθως έκεῖνοι, ὸποῦ. δέν ^χοι^σι γνωμών φιλάργυρον, άρκοί^νται εἰ^.Τά πα^
ρόντα χρήματα, ὸποῦ έίχουσιν, ο^ς λέγ ει ὁ Παύλος, ^τσι ^αὶ ή μ ^ οί^τε πρ^σθέτομεν, ούτε ά^αιρο^εν, άλλά
άρκουμεθα εἰ^ τού^ ^ρισθέντας παρά τ^ν άγιων Πατερων κανόνα^ ^ρα κα^ τ^ν ά- ^^ τα έ^ τ^
βίβλου προλεγόμενα τῶν κανόνων.

1
( ) ^Ορα ένταῦθα πόσον σεβάσμ^ αἰδέσιμο^ εἶνα^ οἱ θεῖοι σεμνύνει τοῦ^ θε^ε Κ^νό^ ^ ὶ ή ἀγία α ^ άνοδος, μαρτό^
Κανόνες^ διότι μ^ ἐκείνου^ το^ς τίτλους καὶ τὰ ονόματα όπου ρι^ ^^το^ ἀ π ^ ο ἰ^ α , ^ ὶ δικαιώματα,καὶ τὰ ί^μοια τούεοις.
σεμνύνετα^ ή θεόπνευστος καὶ ἀγία Γρα^ά μ^ αύτοὸς τούς ἰδίους (^) Δι^ ^ καὶ ὀ Φώτιος, τίτλ. ά. κεφ. λέγει, δτι ή γ^
 ΟΙ Ι^ Ο Ν ΕΣ

Επειδή περ ψάλλοντες συντασσόμεθα τῶ Θεῶ ^ἐν τοῖς δικαιώ μασί σου μελετη σ ω ,ο ύκ ^ Καρθ.κδ^
1
ἐπιλήσομαι τῶν λόγων σου^ ^ψαλμ. ριή. ^-^, πάντας μὲν χριστιανοὺς τοῦτο φυλάσσειν σωτήριον,κς^τ^ ἐ-
ξαίρετον δὲ, τοὺς τὴν ὶερατΛκὴν ἀμπεχομ^νους ἀξίαν. ^Οθεν ὸρίζομὲν πάντα τὁν προάγεσθαι μ έλλο ντα
εἰςτὸν τῆ ς ἐπισκοπῆς βαθμὸν, πάντως τὁν ψαλτῆρα γινώ σκειν, ἶνσ. ὡς ἐκ τούτου, κ^ ὶ πάντ^ τὸν κατ^
αὐτὸν κλῆρον οὕτω νουθετεῖ μυεῖοθαι. ἀνακρίνεσθαι δὲ ἀσφαλῶς ὺπὸ του μητροπ ολίτου, εἰ προθὐμως
Εχει ἀναγινώσκειν ἐρ^υνητικῶς κο^ὶ οὐ παροδευτικῶς, τούς τε ὶεροὺς Κανόνα ς κ α ὶ τὸ ἅγιον Εὐοιγγέλιον^
τή ν τε τοῦ θείου Ἀποστόλου βίβλον, κ α ὶ πᾶσαν τἡ ν θείαν γραφὴν, κ α ὶ κ α τὰ τὰ θεῖ^ ἐ ν τ ἀ λ μ α τ α ἀνα-
στρέφεσθαι κα ὶ ^ιδάσκειν τὸν κα τ' ὰὐτὸν λαόν^ ουσία γὰρ τῆ ς καθ' ἡ μ ᾶ ς ὶερσ.ρχίας ἐσ τὶ τὰ θεοπαράδοτα
λόγια, ήγουν ὴ τῶν θείων γραφῶν ἀληθ^νὴ ἐ^ ισ τή μ η , κσθὡς ὁ μ έγα ς ἀπεφήνατο Διονύσιον εἰ δὲ ἀμφι-
σβητοίη, καὶ μ ἡ ἀσμενίζοι οὕτω ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν, μ ὴ χειροτονεῖσθαι. ἔφη γὰρ προφητικῶς ὁ Θεό^^
ασὺ ἐπίγνωσιν ἀπωσω. καγὡ ἀπώσομαίσε τ ο ῦ μ ὴ ὶερ^τεύ^ιν μοι.^ ^Ω σηὲ δ^. ^

^ ρ μ η ν ε ί

Καὶ όλοι μέν οἰ λα^ίκοὶ ^ρι^Τιανοὶ πρέπει νά μελετοθσιν εις Τά δικαιωμαΤα Τού Θεού, καἰ νά μ ὴ ἀλησμο^
νοί^σι Τά λόγιά Του, καθως ψάλλουοι καὶ ύπό^χονΤαι Τὸν ἰἰροφήΤην κάθε ημέραν, ἐξαιρεΤως δέ καὶ μάλισΤα
οι (ερωμένοι. ^ιά το^Το όρίζει ό παρί^ν Ι^ανων, ὅΤι εξάπαντος νά ^ξεύρή Τά νοημ^Τ^ Τοῦ ψαλτηρίου, όπο^ο^
μέλλει νά γέν^ έπἶσ^.οπος, δ^ά νά δ ιδ ά ^ άπὸ αύΤά Τὸν λαόν Του νά μανθάνουσι καὶ αύΤοί. ^Ομοίω^ νά έ^ε-
ΤάζεΤαι ὁ ΤοιοῦΤος άσφαλώς άπὸ Τὸν ^Ι^ΤροπολίΤην ^χή πρ^θυμί^ιν είς Τὸ νά άναγινωσκ^, ^χι έπιπολαίως
και καΤά μόνας Τά^ λ έξεις άλλά καΤά βάθος, καὶ μέ καΤάληψιν Των νοημάτων, τούς ιερούς Κανόνας, ού^
άνωτέρω ^Ιριθμ^σαμεν, Τὸ άγιον ^υαγγέλιον, Τὸν ἈπόσΤολον, καἰ όλην τήν θείαν Γραφήν, καὶ οχι μόνον νά
γιν^ κ^ ταῦΤα, άλλά καὶ νά πολιτεύεται καθως αύΤά παραγγέλλουσι, καὶ νά διδάσκή καΤ^ αύΤά Τὸ ποίμνιό^
Του, ε π ειδ ή , καθο^ άποφαίνεΤαι ὸ ^ΑρεοπαγίΤη^ Διονύσιος, ( ἱ ) ούσία καὶ σύσΤασις Τ^^ ἀκκλ^σιασΤική^ ἰεραρ-
χίας εἶναι Τά θεοπαράδοΤα λόγια, ^Τοι ή άληθή^ καΤάληψιν καὶ άκριβής γνέ^σις Των θειων Γραφων, ^οχι καὶ.
άι^φιβάλλει καὶ δένόρέγεΤαι νά κάμν^ Ταί^Τα αύΤὸς, καὶ νά διδάσκω κπὶ Τού^ άλλους, άς μ ἡ γίνετα ι ^ἰ^πισκο^
πος, έπειδή λέγ ει διά Τοί^ ΙΙροφήΤου ^ Τηὲ ὸ Θεὸ^, σύ Τ^ν γνῶσιν Τών έδικών μου νόμων έδιωξες άπὸ αλόγου
σο^^ καὶ έγ^ θέλω οέ άποδιωξω άπὸ Τὸ νά ^οαι ^ερεύς ἐδικός μου.

^ υμ φ ω νίο ^

^υμφ^νως μέ Τὸν παρόνΤα καὶ ὁ κδ'. Τ^ς έν Καρθαγ. διορίζεται λέγω ν. ^Τι οι μέλλονΤες χειροτον^σαι,
^Επίσκοπον, ^ Κληρικὸν, πρέπει πρ^Τον νά Τούς διδάξουν Τούς Κανόνας τών ἱερ^ν συνόδων, ^να κατά τού^ ό-
ρου^ κα^ κανόνας Τών ΠαΤέρων πράΤΤονΤε^, μή μεΤανοησουν ί^σΤερον, ὡς παραβάται αυτών, οι μέλλοντες χει^

διάταξις Του Τίτλ. των Νεαρών θέλει νὰ κρατοῦσιν ο^ Κα- ἐν τῶ γ^. κεφ, τῶ^ θείων ὁνομάτων, δπου ἀναφέρεται^ερὶ
νδνες των έπτὰ ^υνέδων, καὶ τὰ δίγματα α^τῶν, ι^ς αἱ θειαι τής κοιμήσεως τής Θεοτὁκου. καὶ ὁ θε^ος ^Ιάξιμος αυτον σχο-
^Γρα^αί. .
^λιάζει^ καὶ ^ Δαμασκηνὸς αύτοῦ μέμνηται ^ιβλ ά. κεφ. ιβ^. των
(^) ^ν^ιείωσαι ^τι ἀπὸ Τήν παροῦσαν οἰκουμενικήν σύνοδον δογματικ. καὶ ο Πάπας Ἀγάθων έν τ^ πρὸς βασιλέα Κωνσταν-
έπικυροῦνται ι^ς γνήσια τοῦ ^Δρεοπαγίτου Διονυσίου Τὰ συγ- Τινον ιέ. ἐπιστολν^. Ι^ἰ δέ οἱ άρχα^οι ^Δγιοι τῶν του Διονυσίου.
γράμματα, καὶ ἐπιστομίζονΤαι οἰ νέθα ή άμφιβαλλύμενα ταῦτα συγγραμμάτων ού μνημονεύουσιν, άλλὰ τούτο ποιοῦσι, κατὰ τον.
λέγοντες, Τὸ ρηΤὸν γὰρ τοῦτο έρανισμενον ἐστὶν ἀ^ιὸ το ά. κ^φ Κορέσσιον, έ^ειδή ήθελον άπὸ μδνων Των τής Γραφής μαρτυ-
τής ἐκκλησιαστικής Ἱεραρχίας^ καθι^ς καὶ έκεινο δ.αοῦ ἀναφέ- ριῶν Τὰ έαυτῶν ἀ^ιοδεικνύειν λ^για. Καὶ μδλον ύποῦ καὶ ο Πέ-
ί
ρει δ άκύλουθος δο τής αὀτής Κανιών, περὶ του Π τρου, τὸ λέ- τρος .Δανσέλιος, καὶ Κορδέριος, οἱ Ἱησουιται άποδεικνύουσιν,
γον^ εΠέτρος ή κορυφαία τῶν Ἀποστέλων ἀκρ^της^ ^ράσις ^Τι έκε^νο ὁποῦ λέγει ὁ Θεολὁγος Γρηγ^ριος έν Τἐ^ είς τήν ^ιρι--
ι.
ἐστὶ του αὀτοῦ Διονυσίον. λαμβανομένη ά^ιὸ τὸ γ^. κ φ τῶν στοῦ Γέννησιν λύγιρ καὶ άλλ^ρ τινὶ τῶν ^ρὸ ήμῶν ^ε^ιλο--
.
θείων ὁνομάτων. βιβλία δηλ καὶ τὰ δύω, ἀ^ιὸ τὰ ὀ^ιο^ μάλή-. σόφηται κάλλιστά τε καὶ ύψηλὁταταί^, τὸ λἐγει διὰ τὸν Ἀρεο^
στα λαμ^άνοι^σι τήν ^λην τής ἀντιλογίας οἱ τὰ τ^ῦ Διονυσίου παγίτην Διονύσιον, έρμηνεύοντα τὸν ^μνον τῶν ^ερα^εὶμ, πρὸ
διαβάλλοντες ούκ δρθως^ ού μένον δέ ή παροῦσα α^τη Σύνοδο^, Τοῦ Γρηγορίου ^ΙνΤα, καὶ ^χι δΙὰ τὸν Ἀθανάσιον, ι^ς λέγει ό
ἀλλὰ δή καὶ ή οἰκουμενική ς^. τὰ συγγράμματα του Διονυσίου Νικήτας^ έ.^ειδή ὁ Ἀθανάσιος ^ζη, οτε εζη καὶ ὁ Γρηγόριος,
έπικυροι, πράξ. ς^. έν οἶς περὶ τής Θεανδρικής ένεργείας ἀναφέ^ καὶ ού πρὸ αύτοῦ. ^δυνάμ^ ήμεῖς νὰ φέρωμεν ἐδῶ Τὰ δικαιο-
^.
ρει, έρανισθεισα τήν λέξιν Ταύτην ἀ^ὸ τήν δ ^ρ^ ΓάΤον τ^ῦ λογήματα τῶν ἀντιλεγὁντων, κ^ὶ νὰ τὰ δείξωμεν ουκ δρθὰ, ἀλ-
Ἀγίου επιστολήν. Ναὶ μήν καὶ ή ἐπὶ ^Ιε^τίνου συστασα ἐν λὰ τὸ ένομίσαμεν περιττὸν^ έπειδή δύω Οἰκονομικαὶ Συνοδοί
ἶ^ι^μη κατὰ ^Ιονοθελητων ^ύνοδος^ καὶ ὁ ^ω^ύν^ο^ ἐν κατὰ (καὶ δύω τοπικαὶ,) καἰ τὁσοι ά^λοι ^Αγιοι άρκοῦσιν άντὶ πολ-
τὰ Ἱωοσδλυμα .^υνδδ^ καὶ ὁ Ἀνδρέας Κρήτην ^αρα^ράζε^ ^ὰ λῶν μυριάδων ἀντιλεγὁντι^ν.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ροτονηθ^ναι Διά τοί^το καὶ ὸ Θεὸς προστάζει έκεῖνον όποῦ γεν^ ά^χω^ τοθ λειο^, δχι ^ιόνον νά άναγινω-
σκη εις δλην του Τ^ν ζω^Ιν τὸ ^ευτερονόμιον, διά νά ρ,άθη άπὸ αύτὸ νά φοβάται τὸν Κύριον, καὶ νά φυλάττ^
^λας τάς έντολάς του, ά λλά άκόμη τὸν άναγκάζει καὶ νά τὸ άντιγάφη ὸ ἴδιο^ μέ τὸ χέρι του οΚαὶ έσται .
ταν καθίση έπ ὶ τοί^ δίφρου τ^ς ά ^ ί^ αύτοθ, καὶ γράψη έαυΤῶ Τὸ ^ευτερονόμιον τοί^το είς βιβλίον παρά τ^ν
ἰ ε έ ων τ^ν ^ευ^τέ^ν (ΔενΤερονόμ. ιζ^. καὶ ^ αἰτἰα, δ^ά την ^ποίαν προστάζει αύτὸν νά τὸ άντ^γράφη δ
έ^ιος εἶναι δ ια τὶ, έκεῖνος μέν δποθ τὸ άναγινωσκει μόνον, εύκολα ^λησμον^ τά άναγινωσκόμενα νοήματα, ἐκ^γ-
νο^ δέ ὸποῦ καἰ τὸ γράφει, έντυπόνει μέσα εις τ^,ν μνήμην Του Τά νο^Αατκ, μέ τὸ νά λα^ιβάνη καιρὸν κ ^
άδειαν νά συλλογἶζεΤαι Τὸ καθ^ ένα, καὶ πρὸ Τοί^ νά ^ιαταλάβη καλά Τὸ ένα, νά μ^ γράφη τὸ άλλο^ ο^τω^ έρ .
μηνεύει ο ^ίλω ν ὸ ^Ιουδα^ος Καὶ ς^ν τούς ἐξωτερι^ού^ άρχοντας άναγκάζη ο Θεὸ^ είς το^το, πόσ^ρ μδιλλον
τ^υς έσωτερικούς καὶ πο^μένα^ τοῦ λαοί^ του άρχιερε^ς

Γ .

Π ᾶσα ν ψῆφον γινομένην παρὰ ἀρχόντων, Ἐπ ισ κ ό π ο υ , ἤ Πρεσβυτέρου, ἤ Διακόνου, άκυ^ Ἀποστύλ. ά.

ρον μένειν κο^τὰ τὸν κο^νόνοι τὸν λέγονται Ε ἴτ ι^ Ἐπ ίσκοπος κοσμικοῖς ἄρχουσι χρησάμενος, ^ ^
οι' ^ιὐτῶν ἐγκρα τὴς Ε κ κ λ η σ ία ς γ έ ν η τ α ι, καθαιρείσθω κ α ὶ ἀφοριζέσθω, κ α ὶ οὶ κοινωνοῦντες
^ὐτῶ π ά ντες. Δ εῖ γ^ρ τὸν μέλλο ντα προβιβάζεσθαι εἱς ἐπισκοπὴν, ὺπὸ Ἐπ ισκόπω ν ψηφί- τΥ^ έν Καρθ.
ζΕσθ^ι, καθὡς παρἁ τῶν ἁγίω ν Πατέρων τῶν ἐν Ν ικ α ία ώ ρισται, ἐν τῶ κανόνι τῶ λ^γοντι, ^ . ^
χ
Ἐπ ίσ κο π ο ν προσήκει, μ ά λ ισ τ α μὲν ὑπὸ πάντων τῶν ἐν τ ῆ ἐπαρ^ία κ α θ ίσ τ α σ θ ε εἰ δὲ δυσ ερὲς εἶη τὸ τοιοῦ-
τ ο , ἤ διὰ κατεπείγουσαν ἀ νά γκην, ἤ διὰ μ ῆκος ὁδοῦ, ἐξάπ^ντος τρεἴς ἐπὶ τὸ αὐτὸ συν^ιγομένους, συμ-
ψήφων γινομένων κα ὶ τῶν ἀπόντων, κ α ὶ συντιθεμένων διὰ γραμμάτω ν, τότε τὴ ν ^ειροτονί^ν ποιεῖσθαι.
Τ ὸ δὲ κῦρος τῶν γινομένων δίδοσθαι καθ' ἐκά στην ἐπαρχίαν τῶ Μ ητροπολίτη.

^ ρ μ η ν ε ί α.

παρ^ν κανο^ν σύγκειται άπὸ τὸν λ^, κανύνα τδ^ν ^Αποστόλων, καὶ τὸν δ^ τ ^ ά ., τού^ ὸποίο^, έπειδὴ
έξ^γή^αμεν, ^ρα τ^ν έρμηνείαν αύτί^ν έκε^, ἶνα μὴ καὶ ένΤαί^θα περὶ Τ^ν αύΤῶν παλιλλογῶμεν^ το^Το δέ ^ιό-
νον ιδιαίτερον ο^τος έχ ε ι, ^τι νά μέν^ άκυρος κάθε ψ^φο^ επισκόπου, ^ Πρεσβυτέρου, ^ διακόνου, ητις ^θελε
γέν^ ά^τὸ έξουσίαν καὶ δυναστείαν άρχόντων^ καὶ ^τι οἰ ^^πίσκοποι νά ψηφιζωνται άπὸ επισκόπους κατά προν^-.
γουμενον τρόπον, δ η λ . ἰ^τ^ δέ και οἰ Πρεσβύτεροι καὶ οἱ διάκονοι ψηφίζονται, δηλοθται μάλιστα άπὸ τὸν πα-
ρόντα κανόνα, περὶ ο^ ^ρα τὴν ύποί^ημ. τοῦ β^, ^Αποστολικο^^ ἰ^τι δὲ καὶ οὶ Χριστιανοὶ δρέπει νά συμψηφίζουν
έπομένω^ μετά τού^ άρχιερε^, τού^ μέλλοντα^ ἰερωθ^ναι, δ^λο^ ^ έριεηνεία τοἰ^ ξά^ ^Απο^Τολικοί^. ^ορα ^ιαὶ
τὸν ά, καὶ β^, ^Αποστολικὸν, καὶ τ^ν ύποσημε(ωσιν τοθ έ. τ^^ έν Ααοοικεία.

Ὄ κήρυξ τ ῆ ς ἀ ληθείας Π αῦλος, ὸ θεῖος Ἀ ^ ό σ το λο ς, οἱονεὶ κ^νόν^ τιθεὶς τοἶς Ἐφεσίω ν Πρεσβυτέρας,
μ ᾶ λλο ν δὲ κ α ὶ π α ντὶ ὶερατικῶ π λ η ρ ώ μ α τ ι, οὕτως ἐπαρρησιάσθη εἰπών^ ^Ἀργυρίου, ἤ χρυσίου, ἤ ὶμ^τι-
σμοῦ, οὐδενὸς ἐπεθύμησο^^ πάντα ὑπέδειξα ὑμ ῖν, ὅτι οὕτω κοπιῶντα^ δεῖ ἀντιλαμβάνεσθΟ^ι τῶν ἀσθ^νούν-
των, μακάριον ηγούμενος τὸ διδόναΙ, ἤ λαμβάνειν.^ ^Πράξ. κ^. Διὸ κ^ὶ ὴμεἱ^ς π^ρ ^ιὐτοῦ μ^-
θητευθέντες, ὁρίζομεν μηδόλω ς αἰσχροκερδῶς ἐπινοεῖσθαι Επίσκοπον, προφ^σιζόμενον προφάσεις ἐν ἁμ^ρ-
τί^ιις, ἀπαιτεῖν χρυσὸν, ἤ ἄργυρον, ἤ έτερον εἶδος, τοὺς ὑπ^ ο^ὐτὸν τελοῦντ^ς 'Επισκόπους, ἡ Κ λη ρ ικοὺς,
ἤ Μοναχούς^ φησὶ γάρ ὁ Ἀ π όστο λο ς, αἄοικοι βασιλείαν Θεο^ οὐ κληρονομήσου^^ ^ά. Κορινθ.
κ^ὶ ^οὐκ ὁφείλει τ ὰ τέκνα τοῖς γονεῦσι θησαυρίζειν, ἀ λ λ ' οὶ γονεῖς τ^ῖς τέκνοις.^ Κορινθ, ιβ^. ^ .^ 4
2
Ε ἴ τ ις ούν Οι' ἀ π α ίτη σ ιν χρυσοῦ, ἤ ὲτἐρου τινὸς εἴδους, είτε διά τινα ἱδιοπάθεΙ^ν ( ) εὺρεθείη ἀπείργων
τ ῆ ς λειτουργία ς, κ α ὶ ἀφορίζων τινὰ τῶν ὑπ αὐτὸν Κ λ η ρ ικ ῶ ν , ἡ σεπτὸν ναὸν κλείων, μ ὴ γίνεσθ^Ε έν

1
( ) Καὶ ή ρκγ^. του Ἱουστινιανοῦ Νεαρὰ προστάζει, δτι ύ
μιλλων γίνεσθα^ Ἀρχιερεύς νὰ διδάσκεται τρεις μῆνας τὰς θείας
Γραφὰς καἰ τους ἰεροὸ^ Κανὁνας^ ὁ δέ μη τοιουτοτρόπως χειρο-
τονηθεὶς νὰ καθαίρεται, καὶ ὁ χειροτονήσας αὁτὸν νὰ ἀργῆται^
έπειδη εἶναι πραγμα αἰσχρὸν καὶ παράλογον νὰ διδάσκεται μετὰ
την χειροτονίαν άπὸ ἀ^λ^ους, έκείνος ὁποῦ χρεωστει νὰ διδάσκη
τους έλλους. ^ορα δέ καὶ (σελ. ^ θ . της Γιοῦρ Γραικορωμ.)
^που μετὰ τὸ Σύμβολον της πίστεως έκφωνει κάθε επίσκοπος
έν τ^ καίρ^ της χειροτονίας του, καὶ ταῦτα άκύμη. ε'Πρὸς τού-
ΛΙ
Π^ίΔ Δ ΟΝ
τοις άποδέχομαι τὰς ἀγίας καἰ οίκοι^μενικὰς ^υνύδους, αἶτι-
νες έπὶ φυλακη των σεπτῶν δογμάτων συνηθροίσθησαν, καθομο-
λογῶν τοὸς ^π^ αὀτῶν διορισμένους στέργειν τε καὶ φυλάττειν
Κανένας, καὶ τὰς ἀγίας διατάξεις, ί^σαι το^ς ἱερο^ς '^μῶν Ι^ατράσι
κατὰ διαφδρους καιροὀς καὶ χρύνους έτυπ^θησαν, πάντας ο^ς
ἀποδέχονται, σνναποδεχέμενος, καὶ ους ἀποστρέφονται, σι^ναπο-
στρεφόμενος
(^) ^Ιδίαν έμπάθειαν, παρ^ έλλοις.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

αὐτῶ τὰς τοῦ λειτουργίας, εὶς αναίσθητα τή ν ἐαυτοῦ μανίαν ἐπιπέμπω ν, αναίσθητος ὅντως ἐσ τὶ,
τ ῆ αὐτοπαθεία ὐποκείσεται, κ α ί ^ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ είς κεφαλην α ὐ τ ο ῦ ,. ^ α λ μ . ζ .
^αρα^άτης ἐντολῆς Θεοῦ, κα ί τῶν Ἁποστολικῶ ν διατἄξεων. Π α ρ α γ γέλλει γάρ κ α ί ὁ Πέτρος, ή κορι^.
φαία τῶν Ἁποστόλω ν άκρότης, ^Ποιμι^.ίνετε τὸ ἐν ^μῖν ποίμνιοντοῦ Θεοῦ, μ ή ἁ να γκα σ τῶ ς, ά λ λ ' ἐκοι^.
σίως ^.ατὰ Θεόν. Μ ή αίσχροκερδῶς, ά λλ ὰ προθ^ύμως. Μ ή ό^ς κατακυριεύοντες τῶ ν κλή ρ ω ν, ά λ λ α τύ .
ποι γεν^μενοι τοῦ ποιμνίου. καὶ φανερωθέντος του 'Αρχιποιμένος κομι^σθε τὸν ἁμαράντινον τῆ ς δόξη,^
στέφανον.^. ^ά. Πέτρ. έ,
'Ιι^ ρ μ η ν ^ ί οι.

'Επ ειδὴὁ μέγιες Παῦλος, καί διά τοῦ λόγου, διά τοῦ ^ργου παραγγέλλει εἰς τοὺς '^ρχι^ρεῖς τῶν '^φε-
σί.,ν, κ^ιί δι' αότῶν είς ὅλ^υς τοὺς μετά ταῦτ^ι '^ίρχιερεῖς, νὰ μὴ ἐπιθυμοῦσιν ἀργύριον, χρυσίων, ἠ ίμάτια,^
ἀλλὰ διὰ τοῦ κόπο., τῶν χειρῶν αὐτῶν νά βοηθ^ῦσι του. ἀσθενεῖς καί χρείαν έχοντας, καί ὅτι εἶνκ ι μακάριον
τὸ νὰ δίδ^ μάλλον τινας, π ^ ά νὰ παίρνη ^ί^. διὰ τοῦτο κςιὶ ὁ παρών Κανων προστάζει, οτι κι^νενας '^ίρχιε-
ρεὐς νὰ μὴ ^,ητ^ χρεωστικῶς κατὰ αίσχροκέρδειαν χρυσίον ὴ ἀργὐριον, ἠ άλλο τ ι πρ^ιγμ^ι ἀπὸ τ^.ὐς ύποκειμἐ.
νους αὐτῶ επισκόπους, ἠ Κληρικούς ή μοναχούς. ἐπειδὴ εἶναι άδικος ἠ τ.^ιπύτη ζήτησις, δὲ άδικοι βασι.
λείαν Θεοῦ δὲν κληρον^,μοῦσι κατὰ τὸν αὐτὸν '^πόστολον. κκ ὶ ἐπειδὴ τά τεκνα δεν χρεωστοῦσι νά θησαυρί.
ζουν διά νὰ δίδουν είς τοὐς γονεῖς, άλλ' οί γονεῖς διά νά δίδουν εἰς τά τεκνα^ ό π ο ιο ς λοιπὸν '.^ρχιερεὺς ε.,ρε
θ^ νὰ άργίζ^Ι ^ νὰ ἀφορίζ^ τινά ίερέα. ἠ Κληρικὸν, ἠ νὰ κλεί.ρ εκ κ λ η σ ία ς διὰ νά πάρ.^ άσπρα ^ διὰ κ^μμίαν
του άλλην εμπάθειάν, οὅτος άς παθ^ιίνν^ ἐκεῖνο ὁποῦ κάμνει, ήτοι άς ἀργίζετ^ιι, καί ά. άφορίζεται, 'Ιίπίσκοπ^ς
μὲν ὡνάπὸ τὸν μητροπολίτην του, μητροπολίτης δὲ ιὺν άπὸ τὁν Πατριάρχην του. γάρ κορυφαῖος ΙΙέτρος πα.
ραγγέλλει εἰς τοὺς ',^ρχιερεῖς ταῦτα. ποιμαίνετε τὸ ποίμνιον τοῦ Θεοῦ. ὄχι ἀναγκαστικῶς καί τυραν^ ικῶς, .
άλλά θεληματικῶς. καί ,ιατά Θεόν. ὄχι αἰσχροκερδῶς. άλλά προθόμως ὄ χι. ὡς κκτακυριεύοντες τυι, Κλήρου,
ἀλλὰ ὡς τύποι καί παραδείγματα γινόμενο, τοῦ ποιμνίου, ἵνα. όταν φανερωθώ ὁ άρχιποιμὴν ^ριστὸς ἐν τ^
δευτέρ^ αὐτοῦ παρουσία, λάβητε παρ' αὐτοῦ τὸν άμάραντον τῆς δό^ης στέφανον. '^νάγνωθι τὸν .ιθ'. .ιίπο^ολ.

Κ Α Ν Ω Ν

, ' Αμαρτία πρὸ^ θάνατόν ἐσ τιν , όταν τινὲς ὰμ.αρτάνοντες ἁδιόρθωτοι μένω σι. Τ ὸ δ^ τοὐτου
της^β' 'ίι^ν ^ έὰν τραχηλιῶντες κατεξανίστανται τ ῆ ς εὐσε^είας κ α ί τ η ς α λ η τ ε ία ς, πρ^τιμώμενοι
ι'. ίί τον μαμωνὰν τῆ ς τοῦ Θεοῦ ὐπακοῆς, κ α ί τῶν κανονικῶν αὐτοῦ διατάξεω ν ^ ή ἁντεχόμε.
νοι. 'Ε ν τοὐτοις οὐκ ἔστι Κὐριος ὁ Θεὸς, εί μ.ήπου ταπεινωθέντες, τοῦ ίδ..ου σφάλματος
ἁνανήψωσι. ^ρή γὰρ μάλλον αὐτοὺς προσέρχεσθαι τῶ Θεῶ, κ α ί μ ετὰ συντετριμμένης καρδία^ τή^, ἄφεσιν
τούτου τοῦ ἁμαρτήματος, καὶ τή ν συγχώρησιν αίτε.ίσθαι, οὐχί ἐνα^ρὐνεσθαι τ ῆ ἁθέσμω δόσει.^, ^ α λ
λ γ . Ι ^ . ^ 'Εγγὐς γὰρ Κύριος το^ς συντετριμμένους τ ῆ καρδία.^. Τοὐς ἐγκαυχωμέ^ους δια δόσεως χρυ^
σίου τετάχθαι ἐν 'Εκ κ λ η σ ία καὶ ταὐτ^ τ ῆ πονηρα συνηθεία ἐπελπίζοντας, τ ῆ ἁλλοτριουσ^ ἁπὸ τοῦ
Θεοῦ, καὶ ἐκ πάσης ὶερωσὐνης, καὶ ἐκ τούτου α να ιδή προσώπω, κ α ί άπερικαλὐπτω στόμικτι ονειδιστι.
κοῖς λόγοις τοὐς δι ἁρετῆς βίου ὐπὸ του αγίου Π νεὐματσς ἐκλ^γέντας, κ α ί κ α τ α τ α γ ^ τ α ς ἐκτὸς δόσεως
χρυσίου, άτιμάζοντας, πρῶτα μὲν τοῦτο ποιοῦντας, τὸν ἔσχατον βαθμοί λαμ^άνειν οίκ^ίου τάγματος
Ε ί δὲ ἐπιμ.ένοιεν, δι ἐπιτιμ.ίου διορθοῦσθαι. Ε ί δέ τις ἐπί χειροτονία φοινείη ποτέ τοῦτο π εποιηκω ς, γινέ-
σθω κατὰ τὸν Αποστολικὸν κανόνα τὸν λέγοντα. ^ Ε ί τι^ 'Επίσκοπος διὰ χρημά τω ν τ ῆ ς άξίςις ταύτης
έ γκ ρ ιτη ς γένητα ι, ἤ Πρεσβὐτερος, ἤ Διάκονος, καθαιρείσθω κα ὶ αὐτὸς κ α ί ὁ χειροτονήσας, κ α ι ἐκκοπτέ-
σθω παντάπασιν ἐκ τῆ ς κοινωνίας, ό^ς Σ ίμ ω ν ὐπ' ἐμοῦ Π έτρου.,, 'Ωσαὐτω ς κ σ ί κ α τὰ τὁν δεύτερον κα-
νόνα τῶν ἐν ,^αλκηδόνι ὸσίων Πατέρων ήμῶ ν, τὁν λέγοντα. . ι Ε ί τ ις 'Επ ίσκο πος ἐπὶ ^ρήμ.ασι χειροτονίαν
ποιήσοιτο, καί είς ποάσιν καταγάγοι τή ν ἄπρατον χάριν, κ α ί χειροτονήσοι επ ί χρήμ.ασι^ν 'Επίσκοπον, ἤ
Κωρεπίσκοπον, ἤ Πρεσβὐτερον, ἤ Διάκονον, ἤ τινὰ των ἐν τῶ Κ λ ή ρ ω κ α τα ρ ιθ μ η μ ένω ν, ή προ^άλλοιτο
χρήμασιν Οίκονόμον, ἤ '^Εκδικον, ἤ Παραμονάριον, ή ὅλως τινὰ τς,ῦ κανόνος, δι' αίσχροκέρδειαν οί.
κείαν, ὁ τοῦτο ἐπιχειρήσας, ἐλεγχθεὶς, κινδυνευέτω είς τὸν ιδιον βαθμὸν^ κσ.ί ὸ χειροτονούμενο^ μηδὲν ἐκ
τῆ ς κα τ ἐμπορίαν ὡφελείσθω χειροτονίας, ή προβολής, ά λ λ ' ἔστω ἁλλότριοι^ τῆ^ ά ξία ς, ή τοῦ φροντίσμα.
τος, περ ἐπί χρήμασιν ἔτυ^εν. Ε ί δέ τις κ α ί μεσιτεύω^ φανείη τοῖς ο^τως αίσχρο.ις κ α ί άθεμίτοις
λ ή μ μ α σ ι, καί ο^τος, εί μὲν Κ λη ρ ικ ὸ ς ε ἶη , ἐκ τσῦ οίκείου ἐκπιπτέτω β α θ μ ο ί εἰ δὲ λς^ϊκὸς ἤ Μοναχὸς,
ἁφοριζέσθω.

Τ . ρητ^ν τ.ντι,, ^ ^ίν Π,ινλ^ς λ .^ ι τ^ς πρ^^ις πῶς ἀπ^ τ^,ς ^ι^ιτα^ας τῶν ^νρ^σ,.^αι ^,ρ τ^,ντο ἐν
τ^ ^ἶπεν ὸ Κ^ρι.^ ^ λ ι . ς ^ ^,ς, ^ ^ κ ,^ ς τ^, ^ ^ ^ατ,^ῶν. .^ρ^φ^α, πῶς
^ρσνος ^^ιν^ιρ, λιγ.ι, ^τι τ . ^ .ἶπ .ν ὸ Κόρι^ς, καὶ ^ρα τὸ πρ.ι,ίμι.,ν ^.,ν αὺτων ^ιατ^ῶν.
 ΤΗΣ ^ ΟΙ^ΟΥΜΕΝ^ΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ερι^ι,οὶ μέλλοντες νά συναριθμηθι^σιν εις Τὸν Κλ^ρον ἐκ^ληΙ^ια^ ΤΙνὸς, έπρόσφερον χρημαΤα εις αύΤήν
αύΤοπρο^ιιρέτω^, καΤά φιλόθεον γνωμην, δχι διά νά λάβουν μέ αύΤά Τὸν Κλ^ρον, άλλ^ ω^ άφιεροῦνΤες αύΤά Τῶ
Θεῶ, καΤά Τὸν ἰ^αλσαμῶνα, ^ΥσΤερον δε καυχωμενοι εἰς Τήν δό^ιν Τ^ν χρημάτων, καὶ προΤιμί^νΤες τὸν μα..
μ ω ^ ν κ^ὶ πλούτον, περισσόΤερον άπὸ τούς ιερούς κανόνας, έζήΤουν πρωτοκαθεδρίας, καὶ μέ άδιανΤροπίαν ωνεί-
διζον Τούς Κληρικούς έκείνου^, οιτινες ύπὸ Τοῦ άγίου έκλεγόμενοι Πνεύματος, διά Τήν ένάρετον αύτῶν πολι..
Τείαν, έσυναριθμονντο εις Τὸν ἶ^λ^ρον χωρὶς δόσεως χρημάτων. ^ιά Τούτο λοιπὸν π ^ Τ ά ζ ει ὸ παρων κανων,
ἰ^Τι οι εί^ τά χρήματα ΤαύΤα καυχωμενοι, καὶ όνειδίζονΤες Τούς άλλους διαΤὶ δέν εδωκαν, νά κσΤ^βιβάζο^ν-
Ται εί^ Τὸν καΤωΤαΤον Τύπον Τι^ν όμοΤαγ^ν αυτούς Κ λ η ρ ικ έ ει δέ καὶ έπιμένου^ιν άκόμη είς ΤούΤο, νά διορ-.
θωνωνΤαι άπὸ Τὸν αρχιερέα, μέ βαρύΤερον άρμόδιον έπιΤίμιον. γέροντες δέοἰ^ΠαΤέρε^ ούΤοι καὶ Τὸ Το^ Ιωάν^
νου ρ^Τὸν, άμαρΤίαν μέν θανάσιμον όνομάζουσι Τήν άδιόρθωΤον εἰς Τά χρήματα καύχησιν Τι^ν τοιούτων Κλη^
1
ρικῶν ( ), χειροτέρκν δέ άμαρΤιαν τού θανασίμου όνομάζουσι τήν κατά Το^ν άλλων Κληρικόν άναισχυντίαν αύ-
Τῶν καἰ αύθάδειαν, καἰ ^τι είς αύΤούς δέν εἶναι Κύριοί ό Θεὸ^, καΤά Τήν Γραφήν, άθεσμον δέ όνομάζουσι τήν
Τῶν χρημάτων αύτ^ν δόσιν, ^χι καθ^ έαυΤήν, καλή γάρ αύΤη καΤ^ άρχάς καὶ φιλόθεος^ άλλά διά Τήν ύσΤερι.
νήν καύχησιν Τι^ν διδόνΤων καἰ άδιανΤροπίαν. ΙΙρόσεχε λοιπὸν νά μή λάβ^ Τήν δόσιν ΤαύΤην των χρημάτων
πρὸς χειροτονίαν, ὅτι ^ κανων φαίνεται πι^ς περιέχει δύω μέρη. Τὸ μέν πρώτον έμποδίζει νά μ-η δίδουν, ούχὶ
πρὸς Τὸ χειροΤονηθ^ν^ι, τούΤο γάρ ύστερον, ά λλά πρὸ^ Τὸ συγκαΤαριθμηθήναι καὶ αύΤοὶ εις τήν έφημερί^ν
^κκ^ησίας Τινὸς, καὶ έπειτα αύθαδιάζ^υσι καὶ καταφρονούσε Τού^ πΤωχους καέ ευλαβείς Κληρικού^ α^Τήν λοι..
πὸν έμπ^δίζει άθεσμον. ἰ^ἶτα, έπιφέρει καὶ δευΤερον, ὅΤι άν Τά ΤοεαύΤα χρ^μαΤα ήθελαν Τά προσφέρω διά
χειροΤονίαν, νά καθαίρωνΤαι, καΤά Τούς πρσλαβδνΤα^ κανόνας. επιφ έρει δέ ὸ κανο^ν, ὅΤι δποιο^ ^θελε δωοή
ν
χ^ημαΤα διά νά χειροΤονηθ^ Κληρικὸς^ ^ Ιερευ^, ά λ^μβάνή Τά έπιΤίμια Τού κθ^. ἈποσΤολ. καὶ Τού β^. τ^ς
δ . ούς καὶ ἐκθέΤει αυτολεξεί^ καὶ ^ρα Τήν έρμηνείαν αύΤ^ν έκεγ.

'Ε π ειδ ή περ κανών ἐστιν ὁ λέγω ν, δὶς τοῦ ἔτους καθ^ ἐκάστην ἐπαρχίαν χρὴ γίνεσθαι, ΙΙ ^Αποςδλ.λζ^.
διὰ συναθροίσεως Ἐ π ισ κ ό π ω ν , τὰς κανονικὰς ζη τ ή σ εις, διὰ τὴνσυντριβὴν καὶ τὸ ἐ ν δ ε ῶ ς ^ ^ τ ^ ^ ς
ἔχειν πρὸ^ ὁδοιπορίαν τοὺς συναθροιζομένους, ωρισαν οὶ τῆς ἔκτης Συνόδου ὅσιοι Πατέρες,
ἐξάπσ.ντος τρόπου κ α ὶ προφἀσεως, ἄπαξ τοῦἐνιαυτοῦ γίνεσθαι, κα ὶ τὰ ἐσφαλμένα διορθοῦσθαι. Τοῦτον οὕν
τὸν κανόνοι κ α ὶ ἡ μ εῖς ἀνανεοῦμεν. κ α ι Εἴ τις εὑρεθῆ ἄρχων τοῦτο κωλύων, ἀφοριζέσθω. Ε ἰ δέ τις ἐκ
τῶν Μ ητροπολιτῶ ν ἀ μελή σ ο ι τοῦτο γίνεσθαι, ἐκτὸς ἀνἀγκης κα ὶ βίας, κσ.ί τινος εύλογου προφάσεως,
τοῖς ἐπ ιτιμ ίοις ὑποκείσθω. Τ ῆ ς δὲ Συνόδου γενομένης περὶ κανονικῶν καὶ εὐαγγελικῶν πραγμάτων, δεῖ
τοῖς συναθροισθεῖσιν 'Επ ισκό ποις ἐν μ ελ έτ η κ α ὶ φροντίδι γίνεσθαι τοῦ φυλάττεσθαι τὰς θείας καὶ ζωο-
ποιοὺς ἐντολὰς του Θεοῦ.^ α Ἐ ν γὰρ τὸ φυλἀσσειν αὐτὰς, ἀνταπόδοσ^ς πολλὴ,^ ^Ψαλμ. ιή . ὅτΕ
κ α ὶ ^λύχνος ἐν το λ ὴ , νόμος δὲφ ῶ ς, κ α ὶ ὁδὸς ζω ῆς ἔλεγχος κα ὶ παιδείαν ^ΠαροΙμ. 23
,^ κα ὶ αὴ ἐν^
το λὴ τοῦ Κυρίου τ η λ α υ γ ὴ ς φωτίζουσα ὀφθαλμούς.^ ^ α λ μ . Ιή , Μ ὴ ἔχειν δὲ ἄδειαν τὸν Μητροπο-
λ ίτ η ν , ἐξ ὧν ἐπιφέρεται ὁ Ἐ π ίσ κ ο π ο ς μ ετ' αὐτοῦ, ή κτῆνος, ἤ ἔτερον εἶδος ἀπαιτεῖν. Ε ἰ δὲ τοῦτο ἐλεγ^είη
πεποιηκὡ ς, ἀπΟτίσει τετραπλάσιον.

παρων κανων ἀνανεόνει Τὸν η. Τ^ς όσΤ^ς διορίζει, ότι έπειδή ^αὶ δέν δόνανΤαι νά γένουν δύω ^ύνο-
δοι ^Ιιπισκό^ων Τὸν χρόνον περὶ Τ^ν ἐκκλησιασΤικι^ν κανονικῶν ζηΤημάΤω^, ^ οι κανόνες διορίζουσιν, ὁ λ ζ ' .
δηλ. Των ^ΑποσΤ. ὸ έ. Τ^ς ά,, καὶ ὸ ιθ'. Τ^ς ΤεΤάρΤ^ς, διά Τήν δυοκολίαν Τής ὸδοιπορία^ έξάπανΤο^ νά γίνε^
Ται μία σύνοδος Τὸν χρόνον, διά νά διοοθων^ Τά συμπίπΤονΤα σφάλματα. ΠροσΤίθησι δέ δ Κανο^ν ούΤο^ ^τι

1
( ) ^Ο μέν ^Ιητροφάνης ὁ Σμύρνης, έ^ηνεύων τὰς καθολικὰς
έπιστολὰς, λέγει οτι άμαρτία πρὸς θάνατον, περὶ ἦς λέγει ὁ
Ιωάννης, ^εστιν ἀμαρτία πρὸς θάνατον, καὶ ^στιν ἀμαρτία μή
πρὸς θάνατον,^ ε.ναι κάθε άμαρτία.ήτις έπαιδεύετο ἀπὸ τὸν πα-
παλαιὸν ^ὁμον με παιδείαν θανάτου, καθως ἦτον ή ^λασ^ημία
κατὰ του Θεοῦ, ὁ ακούσιος ^ύνος, ή κτηνοβατία, ή μοιχεία καἰ
τὰ άλλα. ^ή. .^ρος θάνατον δέ ἀμε^τία εἶναι έκείνη ὁποῦ δέν
έπαιδεύετο μέ θάνατον, ι^ς ὁ στανικὸς φύνος καἰ ά^α. ^οδέ
Λ
^ ναστάσ^ος ὀ ΣιναίΤης (ἐρωτήσ. νδ^ λέγει, δτι προς θάνατον
μέν άμαρτία εἶναι ή έν γνωσει γινομένη. μή πρὸς θάνατον δέ,
ή έν ἀγνοί^ γινομένη. Καὶ ή κατὰ Θεού βλασφημία πρ^ς θάνα-
τδν έστιν, ἀλλὰ καὶή έν γνέσει μεγάλη ἀμαρτία,ο^ον φδνος, μοι-
χεία κτλ., έπειδή θανατοῦσι ταῦτα Τήν ψυχήν. δέ παρούσα
σύνοδος πρὸς θάνατον ἀμαρτίαν, Τήν ἀδιδρθωτον καἰ ἀμεταν^η-
τον λέγει. ^μφωνως δέ μέ τήν σύνοδον ταύΤην λέγει καὶ ὀ οἰ-
κουμένιος, ^τι πρὸς θάνατον ἀμαρτία ἐστἰν ή μή δ^ έ^ιιστρο^ής
διορθουμένη, ο^α ή τού ^Ιούδα και τῶν μνησικάκων, περἰ ^ν ε^..
ρητ^ι^ ^^δοὶ μνησικάκων είς θάνατον^ (Παροιμ. ιβ^. ορ^ κ^
τήν ύποσημείωσιν εις τὸ γ^. κεφ. τής πρὸς Τὸν πνενματικὸν δι-
διασκαλίας, ή ὁποία ^άριτι χριστού έτυπι^θη Τς^ρα νεωστί.
 ^ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ἰ^ποιο^ μὲν άπὸ το^ άρχοντα έμποδίση τ^ν Τοι^ύτ^ν ^ύνοδο^, νά άφορί^ετ^ι, ^ποιο^ δέ μητροπολίτης
λήση εις το^Ιτο έ^ον άν ^ άνάγκη^ ^ιαὶ εύλόγου αιτέας έμποδεσθ^.), νά πέπτη ύποκάτω εις επ ιτίμ ιά .
^πειδ^ δέ ^ ^όνοδο^ ἰ^χει νά γίνεται δ^ά νά έρ^ν^, φυλάττονται τόσον τά κανονικά, άφορι^Τμοὶ θετέον^ οι^
κονΟμίαι πραγμάτων έκκλησι^στικῶν κ^ὶ τάλλα, όσον ^ ὶ τά ευαγγελικά διατάγματα, διά τοῦτο οι συναθρο^
ζύμενοι ^πίσ^ιοποι πρέπει νά φροντί^ωσιν ει^ τὸ νά φυλάττωνται άπὸ τού^ λαού^ αύτ^ν αι τοῦ ἱ^ύαγγε^ίου
ζωοποιαἰ έντολαἰ, έπειδη διά τ^ν φόλαξιν αύ^νμισθὸ^ πολύς δίδεται κατά Τὸν Δ^βἰδ, και ή ένΤολ^ καὶ ὸ
ν ό ^ τού Θεού εἶν^ι λόχ^ο^ κ ^ ζ ^ ^ κ^ετά Τὁν ^αροιμι^στήν. Δὲν ^χει δέ άδειαν δ Μ^τρο-
πολίτη νά ζ ^ χρεωστικές άτὸ Τὸν επίσκοπόν του ^ ν ο ς ^ ^ ,τι άλλο πράγμα ^χει μ^ιζύ του. ει δὲ καὶ
^ ε λ ε κά^ι,η τού^ο, νά τὸ πληρωνη τετραπλάσιον. Ὄρ^ ^ιαὶ Τὸν λζ^. Ἀποστολικόν.

Ἐ φ η Π^ῦλος ὁ θεῖος Ἀ π ρστο λο ς, ετινῶν ἀνθρωπων αὶ ἁ μα ρτία ι πρόδηλοί ε ἰσ ι, τ ισ ὶ δὲ ΙΙ Της έν Κ α ^ ά .

καὶ ἐπ^ικολουθοῦσιν.^ ἶἀ . Τιμοθ έ. 24
.^Ἀμ^ρτιῶν ο^ν προκοιτ^ιλαβουσῶν, κ α ὶ ἔτερο^ι ἁμαρ^
.
τί^ι ἔποντ^ι ταύταις Τ ῆ ο^ν ἀσεβεῖ οιἱρέσει τῶ ν χριστιανοκἰ^ηγορων, κ α ὶ ἄ λ λ α ἀσεβήμ^το^ συνηκς-
λούθησ^ν. ^ΩσΙ^ερ γὰρ τὴ ντῶ ν σεΤ^τῶν εἰκόνων οψιν ύφείλοντο ἐκ ^ῆς Ἐ κ κ λ η σ ία ς , κ α ὶ ἔτερά τιν^ ἔθη
παραλελοίπο^σιν, ά χρὴ ἀνανεωθῆν^ιι, κ^ὶ κ^τὰ τὴ ν ἔγγρ^φον κ α ὶ ἄγραφον θεσμοθεσίοιν, ο^τω κρατεὶν,
Ὄ σοι ο^ν σεπτοὶ ναοὶ καθιερώθησ^ιν ἐκτὸς ἀγίων λειψάνων Μαρτύρων, ὁρίζομεν ἐν ο^ὐτοῖς κο^άθεσιν γενέ-
σθαι λειψάνων μετὰ τῆς συνήθους εύχἤς, ὁ δὲ ἄνευ ἁγίων λειψάνων καθι^ρῶν ναὸν, κ^θαιρείσθω, ὡ ς π α -
ραβε^ηκο^ς τἄς ἐκκλησι^στικὰς π ^ δ ό σ ε ις .

^ ρ μ η ν ^ ί οι,

Τὸ άποστολικὸν τούτο ρητὸν ὸ μέν ^έγα^ Βασίλειος άλλως ήρμήνευσεν, ή δέ παρούσα ^ύνοδο^ άπλο^κω-
τερον αύτὸ έ^έλαβε, λέγουσα, ότι ει^ τά^ προλαβούσας άμ^ρτίας οπού κάμνει τινάς άκολουθοῦσι καὶ άλλπε
ά^ιαρτίαι, καθως συνέβη εἰ^ τού^ χριστι^ενοκατηγόρου^ εικονο^,ιάχους ο^ἴτινες καθως έστέρησαν Τὴν ^^.κλησίαε^
άπὸ τά^ ά γ ί^ εἰκόν^ι;, ^τσι κ^ὶ άλλα τινά ^κκλησία^ κατεφρύνησαν καὶ άπέβαλ^ν, τά ὸποῖα πρέπει νά
άνανεωθοθν, ^ίνα κ^ὶ ^ έγγραφο^ θεσμοθεσἶα καὶ ^ άγραφο^ ^ παράδοσι^ κρατ^, .^οιπὸν ι^σ^ι θεῖοι ναοὶ καθιε'-
ρωθησ^ν χο^ρὶ^ μαρτυρικά λείψανα άπὸ αύτού^, ^ἰς τούτου^ νά κατατίθωνται ταυτα, λεγομένης καὶ τ ^ περἰ
τούτων διαλαμβανούσ^^ έν το^ έγκπιν^οι^ εύχ^ ^ 1
ὅποιος δὲ Ἀρχιερεύ^ εἰ^ τὸ έξ^ς, χ^ρέ^ άγίι^ν λειψάνων

(^) Περὶ τῶνἀγράφων παραδέσεων ορα εἰς τὸν ἰιά, καὶ ί^β^.
βασιλείου.
(^) Τὰ μαρτυρικά λείψανα οἰ^τω κατατίθενται κατὰ την διά-
.
ταξιν τού παλαιοῦ ^ύχολογίου ^ετὰ την ἱεροτελεστίαν της
καθιερι^σεως, ήτοι του ένθρονισμοῦ τού ναοῦ^λαμβάνει τρεις με-
ρίδας μαρτυρικῶν λειψάνων έ Ἀρχιερεὸς, καὶ ^αλων αύτὰς εἰς
θήκην, καὶ έπιχέας έπάνω αὁτων ^γιον ^ῦρον, κλείει τ^ν θή-
κην. Καὶ ἄν μέν αγία Τράπεζα στέκεται έπάνω εἰς κολόνας,
ἀποκρύπτει την θήκην ταύτην εἰς τὸ έδαφος υποκάτω εἰς τὰς
κολόνας τὰς βλεπούσας κατὰ ἀνατολάς^ (τινές δέ διὰ τὸ σεβα-
σμι^τερον λέγουσιν, δτι πρέπει νὰ τίθεται ή θήκη των μαρτυ-
ρικων λειψάνων^ δχι κατὰ τὸ ^δα^ο^, ἀλλ^ εἰς μίαν ἀ^ὸ τὰς
πρὸς άνατολὰς κολόνας, ἐὰν δηλονέτι η μερίδες τῶν λειψάνων
.^ναι μικραις^ εἰ δέ εἶναι μεγάλα κομμάτια^ εἰς τὸ έδαφος ἀν^-
κρύπτονται)^ ἄν δέ ^ Τράπεζα ^αστάζετα^ ἀπὸ εν^ μίνον κ ^
νιον, άποτίθεται ^ θήκη εἰς τὸ μέσον τού κίονος, κ^ὶ έ^εάνι^ αὁ^
τού ^ ἀγία τίθεται Τράπεζα. Τέσσαρα δέ πράγματά εἶν^^
σημειι^σεως εἰς την παρούσαν των έγκαινίων ί^πδθει^ιν^ ^τ^
τὰ έγκαίνια παντὸς ναού πρέπει νὰ έκτελούντ^ιι α.^ο Ἀρχιερέα
^.ατὰ την διάταξιν καὶ ύποτύπωσιν τού Ι^ύχολογίου. ^οθεν, ἄ^
εἰς πολλούς τύπους συγχωρούσιν οἱ ^Δρχιερεῖς νὰ κάμνου^^
καίνια ναῶν, καθο^ς καὶ είς τ^ν ^Ιοσχοβί^ιν ἐπιτρέπουσ^ν οἰ Ἀρ^
χιερεῖς είς τοὸς ^ρχιμανδρίτας νὰ ἐγκαινιάζωσ^ θείους ναούς,
τούτο, λέγω^ παρὰ τ^ν διάταξιν τ^ύ Ι^ύχολ^γί^υ ^^ί. Π^ντ^
χού γὰρ καὶ τὸ Ι^χολὁγιον, καἶ ^^εων ὁ Θεσσα^.ονίκης, ὁ ^
π^ρὶ έγκαινίων ἀναιρέρει, ^Αρχιερέ^ λέ^.Ισ^, ^ έχ^
^ιρὰ δέ έγκαίνια, ούτε τὸ Ι^ύχολὁγ^ον αναφέρει, ἀλλ^ ούτε έν τη
^Ιοσχοβί^ ^λως γινι^σκουσ^ τί εἶναι. Φαίνεται γὰρ ταύτα ^Ιτι
εἶναι μεταγενέστερα^ δτ^ τὰ λείψανα οπού μέλλουν νὰ ἀπο-
θησαυριστούν, πρέπει νὰ .^ναι μαρτυρικὰ^ και οχι ὁσιακὰ, ^ ἱε-
ραρχικά. Διὰ τούτο εἶναι έ^εαινετὴ ^ συνήθεια οπού ένεργειται
Ι
είς την ί^οσχοβίαν- ἐκε^ γὰρ τὰ μαρτυρ^κὰ λείψανα ^υλάττον-
ο
ται εἰς την αρχιεπισκ πήν, καὶ ^ταν ^ναι χρεία νὰ έγκαινιασ^
κανέας ναὸς, τὰ λαμβάνει ἀ^ὸ μένος ο ^Αρχιερεύς, διὰ νὰ
μη γένη λάθος, και άντὶ ^ρτύρικῶν λειψάνων, ἀποθησαυρισθούν,
^ κοινὰ λείψανα, ^ ^λλα ^γι^ λείψανα, καὶ ^χι μαρτυρικά.
νές δέ θέλουσι νὰ γίνωνται καἰ λείψανα ύσι^αρτύρων, και ἱ^-
ρομαρτύρων, ἀγ^αλὰ καὶ τούτο ου λέγει το Ι^ύχολ^γιον^ γ^. ιτι
καὶ τὰ μαρτυρικὰ ταύτα λείψανα πρἐπει νὰ ἀπ^ησαυρίζωντ^ι
ύποκάτω εἰς τήν ἀγίαν Τράπεζαν, κα^ οχ^ άλλο μέρος τού
ναού, ινα πληρούται το λογιών έκεινο' ^Ι^αρτύρο^ν θειος χορ^ς^
της εκκλησίας ή βάσις^.καθως διατάσσε^ ή ^ ρὶ τῶν έγκαινίων
ἀκολουθία. ^Οσοι δέ εἰς οίλλο μέρος ταύτα βάλλουσι, μεγάλων
ἀμαρτάνουσι^ δ^. καὶ τελευτα^ον^ ^ .^ά^ ν^ού. ^ μικρού ^
μεγάλου, έγκαίνια, ἐξ ἀνάγκη^ κ^ὶ άπαρ^.τήτο^ς πρέπει νὰ ἀ-
ποθησαυρίζωνται μαρτυρικὰ λείψανα ύποκάτω της ἀγίας Τραπέ-
ζης. ^Οθεν, οσοι Ἀρχιερε^ς ἐπιτελούν μεγάλα έγκαίνια, ^ ^σοι
Ἀρχιερεἰς ^ Ἱερεις, έπιτελέσουν τὰ λεγύμενα μικρὰ καὶ συν-
.
τομι^τερα έγκαίνια χωρὶς λειψάνων μα^τυρικῖ ^ν, πρέπει νὰ ^α-
θαίρωνται. κατὰ τὸν διορι^ὸν τού ^ςωύντο^ Κανύνος. συ-
στατικη γὰρ και ούσιῶδν^ διαφορὰ τῶν έγκαινίων τού ναού εἶ-
ναι ή τῶν έν αύτῶ μαρτυρικῶν λειψάνων ἀν^οθησαύρισις, καὶ
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
μαρτυρικών καθιερωσοι ναὸν, ούτος ^ παραβάτη, τῶν έκκλησια στι^ ν παραδόσεων, καθαίρεται,

^ υμ φ ω νίο^

^Ο δὲ ^ά. τ^ς έν Καρθαγέν^ διορίζει ἰ^τι τά θυσιαστήρια έκε^να, μέσα εἰς τὰ ὸ ^ α δέν τεθΥ^σαυρς-
σμένα, σο^μα, ^ λείψανα μαρτύρων. νἀ κρημνίζωνται, ^ νά αποδοκι^ιάζονται,

Ἐ π ε ιδ ὴ πλ^νώμενοί τινες ἐκ τη ς τῶν Ἐβ ρα ίω ν θρησκείας μ υ κ τ η ρ ίζ ε ι ἔδοξαν Χριστὸν τὸν Θε^ν

ὴμῶ ν, προσποιούμενοι μὲν χοιστιανίζειν, αὐτὸν δὲ ἀρνουμενοι κρύβδην καὶ λαθραἰως σαββατίζοντες, καὶ
^τερ'κ ἰουδκικὰ ποιοῦντες, ὁρίζομεν, τούτους μ ή τ ε εὶς κοινωνίαν, μήτε εἰς εύχὴν, μήτε εἰς Ἐ κ κ λ η σ ία ν
^έχεσθαι, ἀ λ λ ὰ φ^νερῶς εἶνοιι κ^ιτὰ τὴ ν ὲαυτῶν θρησκείαν Ἐβρ^ιίους, κα ὶ μή τε τοὺ^ πα^δας αὐτῶν βα^.
π τ ίζ ε ιν ,μ ή τ ε δοῦλον ύνεῖσθαι ἤ κτᾶσθς^ εἰδὲ ἐξ εἰλικρινοῦς πίστεως ἐπιστρέψει τις αὐτῶν, ^αὶ ὁμολογή-
σοι ἐξ ὅλη^ κ^ρδί^ς, θρι^μβεύων τὰ κ α τ αὐτοὺς ἔθη κα ὶ πράγματα, πρὸ^ τὸ καὶ ἄλλους ἐλεγχθῆναι καὶ
διορθώσ^σθαι, τοῦτον προΤδ^χεσθαι κ^ὶ β^πτίζειν τοὺς παῖδαί^ αὐτοῦ, καὶ ἀσφ^λίζεσθαι αὐτοὺς ἀποστῆναι
τῶνὲβρ^ικῶν ἐπιτηδευμάτων^ εἰ δ ὲ μ ὴ οὕτως ἔ^οιεν^ μηδο^μῶς οιύτοὺς προσδέχεσθαι.

^ ρ μ η ν ε ία ^

^ορίζει ὸ παρο^ν Καν^ν νὰ μὴ συγ^ιοινων^ τινα^, μήτε νὰ συμπρ^σεύχεΤαι, μήΤε εί^ εκκλησίαν νά δέχεται
Το^ Εβραίους έκείνους, οἶτινε^ καθ^ ύπόκρισιν μόνον έγένοντο ^ριστικνοἰ, καἰ εέ^ τήν όρθόδο^ον πἶστινπρο-
σ^λθον,κρυφί^ δέ άρνοθνΤαι, καὶ περιπαίζουσι ^ρισΤὸν τὸν Θεὸν ήμ^ν, φυλάττοντε^ τἀ Σάββατα, καὶ ^λλας
συν^θεί^ες ἰουδα^κάς, ^ τ ο ι τ^ νά περιτέμνουσι τού^υἰού^ των, νά νομίζουσιν άκάθαρτον έκε^νον ύπο^Ι πιάσ^ νε-
κρὸν ^ λεπρὸν, καὶ άλλα όμοια,) άλλά νά ^ναι πάλιν οί τοιοἰ^Τοι ^βραῖοι, ^ καὶ πρότερον^ καὶ ούτε νά βαπτί-
ζ^ Τινἀς τἀ παιδία των, ούτε νά άφίν^ αυτούς νά άγοράζουν δοθλον ^ μέ άλλαγ^ν, ^ δωρεάν, ^ μέ άλλον
Τρόπον νά άποκτοί^ν αύΤόν. ^^άν δέ μέ καθαράν καὶ άδολον πἱστιν έπιστρέψ^ τινά^ ^ β ρ α ^ καὶ έξ ύλν^ καρ-
δία^ ὸμολογήσΥ^ τὴν Τών ^ριΤΤιανι^ν όρθ'^δ^ίαν, ^.ατ^γορώνΤας φανερά την Τί^ν Εβραίων θρησκείαν, διά νά έ^-
λέγχωνΤαι καὶ οί άλλοι ^βραῖοι καὶ νά διορθόνωνΤαι, Τὸν τοιο^τον πρέπει νά προσδεχω^Ι,εθα, καὶ τά παιδία

άνευ τούτων γενέσθαι ἀδύνατον. Τὰ δέ ἀντιμίνσια μέ τὸ νὰ
^χουν την άγιαστικην δύναμιν, την δποίαν χαρίζεται εἰς αύτὰ
^ καθιέρωσις ναού τινος, καὶ ὴ έπὶ τη καθιερώσει των εύχῶν τε-
λετη, κ^.^εροσέτι ή έπταήμερος έν τ^ τού καθιερωθέντος ναοῦ
Τραπέ^ ἱερουργί^ι, άναπλν^οῦσι τὸν τόπον της καθιερωμένης
άγίας Τραπέ^ης. Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ ἀνεμποδίστως ταῦτα δί-
δονται, ὁπού ἦθελε γένη χρεία τούτων, καὶ ου περιγράφονται
είς την ένορίαν μόνον έκείν^ν, όπου καθιερώθηκαν, καθ^ς ού
περιγράφεται καὶ τὸ ^γιον ^ίῦρον καὶ άλλα ^ἰγια, άλλὰ τίθεν-.
ται έπάνω εἰς τὰς Τραπέςας έκείνας, αἱ ὁπο^αι δέν έκαθιερώ-
Ι
θησαν, κατὰ τ^ν α^. ἀπόκρισιν του Ι έτρου, καὶ ^Ιίανου^λ ΙΙα-
τριάρχην τον ^αριτόπουλον (σελ. ^^.τού Γιοῦρ.). άρκοῦσι γὰρ
ταῦτα κατὰ ^αλσαμέ^να ἀντὶ καθιερώσεων ήτοι ένθρονισμοῦ,
.
καὶ ἀντὶ ἀνοίξεων (τῶν θυρῶν δηλ του ναού, το ὁπο^ον γίνεται
δταν τελούνταί τινος ναοῦ τὰ έγκαίνια, ἀνοιγο^Αένων τῶν θυρῶν
Λ
καὶ ψαλλομἐνου τού, ^ ρατε πύλας οἱ άρχοντες ήμῶν κ,τ.λ.),
πλ^ν διὰ νὰ σώζωσιν άληθῶς και άκριβῶς τόπον καθιερωμένης
Τραπέ^ης, ^ των άλλων ἀπάντων ἀγιστεία δέν εἶναι ἀρκετ^ μό-
νη εἰς τὸ νὰ καθιερώση αύτ^ν. χωρὶς νὰ θησαυρισθοῦν έν αυτη
^^αρτυρικὰ λείψανα^ οἰ^τω καὶ έπὶ τῶν ἀντὶ Τραπέ^ης ἀντιμιν-
σίων δέν εἶναι άρκετ^ μόνη ή έν αὁτοις γινομἐν^ άγιστεία έπὶ
καιρ^ ναοῦ ἐγκαινίων, χωρὶς νὰ ^χουν καὶ μαρτυρικὰ λείψανα
συρραμμένα. Δι^ καἰ ^ ἐ^εἰ καθιερώσει άντιμινσίων γινομένη διά-
ταξις του ^ύχολογίου διὰ μαρτυρ^κῶν λειψάνων διδάσκει ταῦτα
^ὰ καθιεροῦνται^ ἀλλὰ καἰ ἐν τ^ ^Ιοσχοβί^ .ούδέποτε ἀντιμίν-
σια μεταχειρίζονται, χωρὶς νὰ ^χουν άγια λείψανα, ώς ει^πομεν,
^. ς
έν τ^ ύποσημειώσει του λα της ^. Σηε^είωσαι δέ καὶ τοῦτο,δτι
^ατὰ τὸν Κίτρους, χωρὶς καθιερώσεως νέου ναοῦ, κατὰ άλλον
τρόπον δέν εχε-. χω^αν τελείως το νὰ γίνωνται άντιμίνσια (σελ.
331. Γιοῦρ. Γραικ.). ^ο δέ Θεσσαλονίκης Συμεών κεφ. ρκ^. σελ
^ θ . λέγει, ^τι ἄν ^Ιναι χρεία άντιμινσίων, καὶ καθιερώσεως μη
γινομένης, άπλόνονται τὰ άντιμίνσια^έπάνω ἱεράς Τρακέ^ης, κα^
ή τ^ς καθιερώσεως αὁτῶν τάξις γίνεται (καθως δηλ, καὶ ἐν τ^
Εύχολογίιρ ἰδιά^ουσα άπὸ την του ναοῦ καθιέρωσιν ^έ^εται ή
τῶν. άντιμινσίων καθιέρωσις)^ λέγει δέ ὁ αύτὸς, ^τι πρέπει καὶ
δύω άλλα πανία ἶσα είς τὸ μέγεθος τῶν άντιμινσίων νὰ συ^ά-
πτωνται μέ τὰ άντιμίνσια, τὸ μέν ^να ώς κατὰ σάρκα, καθι^ς
καὶ έν τ^ Τραπέἰ^ είς τόπον της σινδόνος, τὸ δέ άλλο ώς τρα-
πε^ορον, εἰς τιμήν δτι θέλει γένει αύτὸ θρόνος τοῦ Θεοῦ^ καἰ
και είς το μέσον τούτου νὰ συρράπτωντα^ καὶ εἱλητά. ^ομοίω^
νὰ συρράπτωνται καὶ μερίδες λειψάνων έν μικρ^λιν^ὁφάσματι,
και πάντα άπαραλλάκτως νὰ γίνωνται έν α^το^ς, δσα καὶ έν τη
θεία καθιερωμένα τραπέ^ Προσθέτει δέ ό α^τὸς (αὀτόθι) οτι
ή της καθιερώσεως ταύτης τάξις έξαιρέτως μέν παρὰ Ἀρχιερέως
γίνεται, κατὰ άνάγκην δέ γίνεται καὶ παρὰ εύλα^οῦς ἰερέως
έμπείρου μέ προτροπην καὶ άδειαν τον Ἀρχιερέως. ^ δέ Ι^αλ-
σαμοών λέγει, δτι ὁ Ἀρχιερεὸς δέν πρέπει νὰ λειτουργά είς άνεν-
θρονίαστον ναὸν, άλλὰ εἰς ένθρονιασμένον, μέ τ^ νὰ '^ναι θρόνος
εἰς αύτών όπου έχει νὰ ένθρονισθ^ έν τ^ άναγνωσει του Ἀπο-
στόλου. ^Επειδ^ δέ τις ^.Αρχιερεὸς έλειτούργησεν εἰς τοιούτον
ναὸν έπὶ τοῦ Πατριάρ^ου Δουκά, άλλοι μέν εἶπον νὰ καθαιρε-
θ^, ὁ δέ κύριος Δουκάς ό^ρισε μέ άλλη^ παιδείαν νὰ παιδευθ^,
όποίαν εί^ρ^ ή σύνοδος εύλογον. ^ δὶ Κίτρους Ιωάννης έν τω
^^τ^ῦ Κανόνι λέγει, δτι εἰς την αὀτην καθιερωμένην ^Εκ-
κλησίαν μετὰ μαρτυρικών λειψάνων νεκροὶ δέν πρέπει νὰ θά-
πτωνται. Δὀτὸ τὸ ι^δἰον λέγει καὶ ό ^αλσαμῶν άποκρίσ. λη^
38
σελ. ^. της Γιονρ- Γραι^ορ.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

του νά Τά βα^Τίζωμεν, π^ραγγέλλονΤε^ άσφαλο^ εις αύΤού^ νά άπέχουν άπὸ Τά^ έβρ^ικά^ δεισιδαιμονίας^ τούς
δέ μή έπισΤρέφονΤ^ ΤοιουΤοΤρόπω^ Τελείων νά μή δεχωμεθα^ ( Ι )

^ υ μ φ ω νί ^

α^υμφωνω^μέ Τὸν παρόντα κανόνα διορίζεΤΤι ^ ὶ Τὸ μ δ '. κεφ. Τοθ ά . Τ ίΤ λ . τοί^ ά.^ βιβλίου Τ^ν ^ασιλι-
κῶν, λέγον όΤι έάν ^Εβραῖος Τινά^, κ^Τ^γΟρ'^θεὶ^ έγκλήματά Τιν^Ι, ^ ^χωνΤας χρέο^, προσποι^θ^ δι^ α^ά
νά γέν^Τ ^ρισΤιανὸ^, νά μή δέχεται ούΤως,εως δποῦ νά πληρωσ^ Το χρέος Του καὶ νά έλευθ^ρωθ^ άπὸ Τά έ^-
κλήμαΤα, διά Τά ὸποῖα καΤηγορεῖΤαι. ^ομοίω^ καἰ Τὸ μζ^. κεφ. Τού αύΤο^ βιβ^. και ΤίΤλ^ διορίζει κανένας
^βραῖος νά μή ^χή σκλάβον ^ρισΤιανὸν, μήΤε νά περιΤεμνή καΤηχούμενον άλλά μήΤε άλλ^ς αἱρεΤικὸς νά ^
δο^Ιλον χρισΤιο^ὸν, άλλ^ εύθύ^δποθ άποκΤήσΥ^ Τούτον,νά γίνεται έλεύθερο^ Ἀνάγνωθι και Τήν ύποοημείωσιν το^
β^. Τ^ς ά.

Ἀποστ.ξ^.της ^Ι Πάντα τὰ μεωσ.κειώδη ἀ θ ύρ μ ο ^ κα ὶμσ.νιώ δη βακχεύματ^ι, τὰ ψευδοσυγγράμματα, τὰ

ἐν^α^ικ νά^ ἰὶ τῶν σεπτῶν εἰκόνων γενόμενα, δέον δοθῆναι ἐν τῶ Ἐ π ισ κ ο π ε ίω Κω νσ τα ντινο^ ό-
λεω ς, ἶνα ἀποτεθῶσι μετὰ τῶν λοιπῶν αἱρετικῶν βιβλίω ν. Ε ἰ δέ τ ις εὺρεθείη το^ῦτα κρύ-
πτω ν, εἱ μὲν ἘπίσκοΤ^ος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος ε ἶη , καθαιρείσθω^ εἰ δὲ λο^ικὸς ἤ Μ οναχὸς, ἀφοριζέ.
σθω.
^ ρ μ ην^ί

^ο παρων κανων διορίζεΤαι, ὅΤι όλα Τά ψευδοσυγγράμμαΤα, όποῦ έσύνθεσαν οι εικονομά^οι καΤά Τέ^ν άγἰων
εικόνων, Τά ὸποῖ^ εἶναι Τόσον εύδιάλνΤα, ωσάν Τά παιγνίδια Το^ν παίδων, καὶ Τόσον παράφρονα, καθι^ ή^αν
μαινόρεναι καὶ παρ^φρονοῦ^Ιαι αι βάκχαι, αί γυναῖκε^ ἐκε^ίναι, ὸπο^ έχόρευον μεθυσμέναι εις Τήν έορΤήν τοί^
εφόρου Τ ^ μ έθ^ ^ιονόσου^ ^λα, λέγω^ α^Τά πρέπει νά δοθούν εις τὸ Ι^αΤριαρχε^ον τ^ς ΚωνσΤανΤινουπόλεω^
διά νά βαλθούν μέ Τά άλλα βιβλία Τῶν αίρεΤικων εις ενα Τοιοθτον Τόπον δηλ. άπὸ Τὸν οποίον νά μή δύνατ^ι
νά λάβ^ Τινά^ ιεύΤά, διά νά Τά άναγνωσ^ πωποΤε. ^Οποιος δέ ^θελε κρύψ^ Ταί^Τα, πρὸς έδικήν Του, ^ εις ά λ.
λων άνάγνω^ιν, επίσκοπος ί^ν, ^ ΠρεσβύΤερο^, ^ Διάκονος, άς καθαίρεΤαι, Ααικὸς δέ, ^ ^οναχὸς, άς άφορἰζε-
.
Ται ^ορα καὶ Τὸ^ ξ^. ἈποσΤολικόν.
Ι .

Ἀποστ. ς^.
ιέ.
Επειδή τινες τῶν Κ λη ρ ικ ῶ ν παρι^λογ^όμενοι τ ἡ ν κανονικὴν δ ιἄ τα ξιν, ἀπολιπόντες
πά. πγ^. τής
.
δ^. γ^έ, ί. κγ^.
τὴ^ ἐαυτῶν παροικίαν, εἰς ἐτέραν παροικίαν ἐκτρέχουσι, κο^τὰ π λεῖσ τον δὲ ἐν τα ύτη τῆ
Τής ά. καὶ ΘΕοφυλἀκτω κα ὶ Βα σιλίδι πόλει, κ α ὶ Εἰς άρχοντας π^οσεδ^εύουσιν, ἐν τοῖς ε^ὐτῶν εὐκτηρίοΙς
ιά.τήςέν Καρθ.
ι^. ξγ^. ^,τήςτὰς λειτουργίας ποιοῦντες, τούτους οὕν ^ωρὶς τοῦ ἰὁίου Επ ισκόπ ο υ, κ α ὶ τοῦ Κω νσταντι-
ά. ιέ. ις^. της
νουπόλεως, οὐκ ἔξεστι δεχθῆναι ἐν οἱωδήποτε οἴκω ἤ Ε κ κ λ η σ ία . Ε ἰ δέ τ ις τοῦτο ποιήση,
ι^. ιή. τήςἐπιμένων, καθαιρείσθω. Ὄ σοι δὲ μ ε τ ' εὶδήσεως τῶ ν προλεχθέντων 'Ιερέ^^ν τοῦτο ποιοῦσιν,
έν Ἀντιοχγ^.
Τής έν ^αροικ.οὐκ ἔστιν αύτοῖς κοσμικὰς κ α ὶ βιω τικὰ ς φροντίδας ἀναλαμβάνεσθσ.ι, ὡς κεκωλι^μένους τοῦτο
ιέ. ις^. ιθ^. ποιεἴν παρα τῶν θείων Κανόνω ν. Ε ἱ δέ τ ις φωραθείη, τῶν λεγομένω ν μειζοτέρων τἡ ν φρον-
τίδα ἐπέχων, ἤ παυσάσθω, ἤ καθαιρείσθω. Μ ᾶ λλο ν μὲν οὕν ή τω ^ρὸς διδασκαλίαν τῶν
τε παίδων καὶ. τῶνοἰκετῶν ἐπαναγινωσκων τὰ ς θείας Γραφ άς. Ε ἰς τοῦτογὰ ρ κ^ ὶ τ ὴ ν Ἱερω σύνην ἐκλη^
ρωσατο,
^ ρ μ η ν ε ία.

Δύω άθεσμα έμποδίζει ένταύτῶ ὸ παρο^ν καν^ν, καὶ τὸ νά μή μεταβαίνουν ά^ὸ ^ύ^^ως ^ἰς πόλιν οι Κληρι-

(^) Διηγεῖται ὁ ^ω^άτης είς τὸ ^βλ. τῆ^ ^τ^ί^^ τ^ ,
δτι ενας ^ραιος ί^ποκριν^ιενος τήν ευσέβειαν, πολλα^ φοραῖς
έβαπτίζετο κατὰ πραγματείαν, ^στε δ^οῦ ἐκἐρδήσε μ^ τὸν τρύ-
πον τοῦτον πολλδτατα αργύρια^ μεταβαίνω^ δε ἀ^ὸ ^^ἐ^εως
εἰς αΤρεσιν^ τέλος ἦλθεν εἰς τὸν Π^ῦλον τ^ν ^ῶν Ν^υ^τ^νῶν
^πίσκο^ιον έν Κωνσταντινουπδλει. προσποιούμενο^ οτ^ τάχα ή-
θελε νὰ χριστιανίσ^ ἀληθῶς καὶ μ^ τελεήὁτητ^. ^μβληθέντος
λοιπον Τού ἀναγκαίου ^ τ ό ς εἰς τήν κολυμπήθραν, κα^ είσελ-
θόντος Τού ^^ραίου διὰ νὰ ^α^ιτι^θ^, ^ τοῦ θα^ιατοςἰ ἐξη-
ράνύη ή κολυμπήθραν έθαύμασαν οἱ παρ^ντες ἐ^ἰ τ^ γ^ον^ς^
καὶ ^φράξαντες ^λας τὰς τρύπας, ὁποιαι εδιδαν ύποψίαν με-
ρικήν, ἐγέμισαν ^άλιν τήν κολυμβήί^ραν. καἰ εἰσελθέντος πάλιν
τοῦ ^Ι^βραίου, τὸ ί^δωρ τελείά παραχρήμα ἐξἐλιπε^ και όλοι έ-
ξεστηκὁτες έγένοντο' τοῦτο δε τ^ θαῦμα φαίνεται νὰ έγινεν,ή
διὰ τήν ύποκριτικήν ^ίστιν, μέ τήν ὁ^οίαν ο παλίμ^ουλος τ^
γν^μη ^Ι^ραιος έζήτει νὰ λάβ^ τὸ ^ά^ιτισμα^ καὶ ἀκολούθω^
διδάσκει Τοὸς Ἀρχιερ^ς καὶ τ ^ ἱερεις νὰ μή παραδέχωνται ^
κόλως ^^α^ον είς τήν ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ μετὰ χρόνου καὶ
μασίας πολλής, ή διὰ τὸν άθεσμον πολλαπλασιασμόν του ^απτί-
σματος.
 ΤΠΣ ^ . ΟΙΚΟΥ^ΕΝΙΚΠΣ ΣΥ.^ΟΔΟΥ
κοὶ, καὶ μά λιστα εις Τήν ΚωνσΤανΤινούπολιν, καὶ τὸ νά μή προσέρχωνΤαι εις τούς άρχοντας, καὶ λ ε ιτ ο ι^ γ ^
σιν ει^ Τού^ εύκΤηρίους οίκους αύτί^ν, χωρὶς Τήν άδειαν καὶ τού έδικού των ^πισκύπου, άπὸ τὸν οποίον έ.φυ-
ο
ον, καὶ τού Πατριάρχου, ει^ Τού όποίου τήν ένορίαν προσέδραμον, ὡσάν ὸπο^ καὶ τά δύι εἶναε έξ^ ἀ^ὸ τήν
ιάΤαξιν τῶν θείων κανόνων. ΠροσΤάζει λοιπὸν, ^Τι, όποιος κ^ηρικὸς χωρὶ^ Τήν άδειαν τι^ν ανωτέρω, ^ έ^λθή
ει^ Κωνσταντινούπολή, ή λειτουργήσω έν εύκΤηοίοις, καὶ έπιμέν^ εις το^Το, νά καθαίρεΤαι. ο ι δέ μ ^ άδειας
αύΤι^ν προσδεχθένΤες κληρικοἰ, δέν πρέπει νά άνα^αμβάνουν φρονΤιδας κοσμικάς, άλλά μάλλον άς διδάσκουμε
.
τά παιδία καὶ δούλου^ Τ^ν ^ρισΤιαν^ν. ^οποιο^ δέ κληρικὸ^ ^θελε λάβ^ έπισΤασίαν Τῶν ΤσεφΤιλ^κίων τ^ν
άρχόνΤων (καθι^ς καὶ ὸ ιά , Τ ^ ά, καὶ β^. ΤοῦΤο αύτὸ διορίζεται^ Το^ν ύποίων οι έπισΤάται έλέγοντο μειζύτ^-
ροι, ὡς άρχονΤικι^Τερα ι^σως έπισΤαΤοῦνΤες καὶ πολυκερδέστε^α πράγματα, ή ά^ παύ^ άπὸ αύΤήν, ή μή παόων,
άς καθαιρεΤαι. ^Ορα καὶ Τὸν ς^. καὶ ιέ. ἈποσΤολικόν,

'Υπόχρεοι ὅντες πἀν^ες τοὺς θείους Κανόνα ς φυλάττειν, κ α ὶ τὸν λέγοντα Οικονόμους μά.τής δ^.κς^.
εἶνοιι ἐν ὲ κ ά σ τ η 'Ε κ κ λ η σ ία , παντὶ τρόπω ἀπαράτρωτον διατηρεῖν ὀφείλομεν. Κ α ὶ εὶ μὲν
^.
Τής ^,ι τής
ά. καὶ
ἔκαστος Μ η τρ οπ ολίτης ἐν τ ῆ 'Ε κ κ λ η σ ία αὺτοῦ καθιστά Οἰκονόμον, καλῶ ς ἀν ἔχοι. εἰ δὲ τής Ἀγκύρ.
μ ή γ ε , ἐξ ειὐθεντίας ἰοίας τῶ Κωνσταντινουπόλεως Ἐ π ισ κ ό π ω ἄδειά ἐστι π^οχειρίζεσθα^ , ιέ.τής ένΓάγ.
τής Ἀ ν-
Οἰκονόμ.ον ἐν τ ῆ α ὐτῆ 'Ε κ κ λ η σ ία . 'Ωσαύτω ς κ α ὶ τοῖς Μ ητροπολίταις, ει οἱ ὑπ αὐτοὺς Ἐ - τιοχ. κδ^. κἐ.
πίσκοποι οὐ προαιροῦντοιι Οικονόμους ἐγκοιταστῆσαι ἐν τα ῖς ἐαυτῶν Ἐ κ κ λ ὴ σ ία ις . Τὸ αὐτὸ τής έν Καρθ.
δὲ φ υλάττεσθαι κ α ὶ ἐπὶ τῶν Μοναστηρίων. λδ^.^.ιά.Θεο^ίλ.
ί. Κυ^ίλλ.β^
^ ρ μ η ν ε ί α^

ε π ε ιδ ή ό κς^. Τ^ς δ . προστάζει νά έ^χ^ Οικονόμον κάθε εκκ λ η σ ία , οικονομούνΤα μετ^ άδεία^ και γνωμ^ς
τού Ἀρχεερέως Τά έκείνΥ^ς πράγματα, διά ΤούΤο καὶ ὸ παρων Κανων αύΤὸν ΤούΤον έπικυρ^ν, προστίθησιν όΤι ε ι
μέν κάθε ΜηΤροπολίΤΥ^ς καθισΤ^ άφ^ έαυΤού Οικονόμον εις Τήν έαυΤο^ Ι^ΙηΤρόπολιν, καλως. ει δέ καὶ δέν κά-
μν^ ΤούΤο, ^χει άδειαν ὸ Κωνσταντινουπόλεως πατριάρχης μέ έξου^ιαν έδικήν του, νά καθιστά οικονόμον εις
τήν αύτήν ^ηΤρόπολιν, καὶ εις άλλας ΤοιαύΤας, ύποκειμένας δηλ. εἰς α^Τόν.^ομοίως κκὶ έάν οι επίσκοποι δέ-
θέλ,ουν νά κατασΤήσουν οικονόμον εις Τάς έπισκοπάς Των, έ,χει Τήν άδειαν ὸ μητροπολίτης αυΤῶν νά προχειρι^
ζετα ι αύτούς. ΤουΤο δέ Τὸ ιδιον νά γίνεται καὶ είς Τά ^ΙονασΤήρια, Τά μή ^χονΤα οικονόμους, Τὸ νά προχεεν
ρἰζωνΤαι δη λ. Οικονόμοι εἰ^ αύΤά, ^ άπὸ Τὸν ^ΙΙγουμενον,ή μή θέλονΤος αύΤοῦ, άπὸ Τὸν επίσκοπον, ^ μή θέ.-
λονΤο^ αύτού,άπὸ Τὸν ^ΙηΤροπολίΤ^ν,ή μή θέλονΤος αύΤού,άπὸ Τὸν ΠαΤριάρχην.^ορα καὶ Τὸν λ.ή. Ἀποι^Τολικόν.

Ι^ Α ^ ^ Υ

Ε ἴ τ ις Ἐ π ίσ κ ο π ο ς εὺρεθείη, ἤ ^Ηγούμενος, ἐκ τῶν αὐτουργίων τοῦ 'Επισκοπείου, ἤ τοῦ Αποστ. λη.

Μ οναστηρίου, ἐκποιούμενος εἱς ἀρχοντικὴν χεῖρα, ἤ ὲτέρω προσώπω ἐκδιδοὺς, ἄκυρον εἶν^ι τής^. ιά. Τής
μά,τής δ^. κ ^.ς
τὴ ν ἔκδοσιν, κ^ τὰ τὸν Κα νό να τῶν ἁγίων Ἀ π ο σ τό λω ν τὸν λἐγοντ^ πάντων τῶν ἐκκλη- ά. καὶ
σια σ τικῶ ν πραγμάτω ν ὁ Ἐ π ίσ κ ο π ο ς ἐχέτω τὴ ν φροντίδα, καὶ διοικείτω αὐτὰ ὡς Θεοῦ ἐφο- τής Ἀγκύρ ιέ ..
Τής έν Γαγγ.
ρῶντος. Μ ὴ ἐξεῖναι δὲ αὐτῶ σφετερίζεσθαί τ ι ἐς αὐτῶν, ἤ συγγενέσιν ἰδίοις τὰ τοῦ Θεοῦ ^.τής έν Ἀ ν -
χαρ ίζεσ θ αι. ^ ἰ δὲ π ένητες εἶεν, ἐπιχορ^γείτω ὡς πἐνησιν, ἀ λ λ ὰ μ ὴ προφἀσει τούτων τὰ τιο^. κδο κέ,
τ ῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς ( Ι ) ἁπεμπολείτω . Ε ἰ δὲ προφασίζοιντο ζη μ ία ν ἐμποιεῖν, καὶ μηδὲν πρὸς τής Κα^θ. λδ^
μά. Θεοιρ. ί,
ὅνησιν τυγχάνεὶν τὸν ἀγρὸν, μ η δ ' οὕτω τοῖς κ α τὰ τόπον ἄρχουσιν ἐκδιδόναι τὸν τόπον,ἀλλὰ Κυ^ίλλ.
Κ λ η ρ ικ ο ῖς , ἤ γεωργοῖς. Ε ἰ ^ὲ πανουργία πονηρᾶ χρήοοιντο, κα ὶ ἐκ το^ Κ λη ρ ικ ο ῦ , ἡ γεωρ-
γοῦ, ὡ ν ή σ η τ α ι ἄρχων τὸν ἀγρὸν, καὶ οὕτως ἄκυρον εἶναι τὴ ν πράσιν, καὶ ἀποκαθίστασθα^ ἐν τῶ Ἐ π ι -
σκοπείω , ἤ ἐν τῶ Μ οναστηρίω , κα ὶ ὁ 'Ε^ίσκοπος ἤ ὁ ^Ηγούμενος τοῦτο ποιῶν ἐκδι^χθήτω, ὁ μὲν Ἐπ ί^
σκοπος, τοῦ Ἐ π ισ κ ο π είο υ , ὁ δὲ ἹΙγ ο ύ μ ενο ς, τοῦ Μοναστηρίου, ὡς διαρπάζοντες κακῶς, ἄ ού συνήγαγον.

ε ρ μ η ν ε ί α .

Αύτούργια όνομάζονΤο^ι ύλα έ^εε^να Τά πράγμ^εΤ^ε οπού κάυ.νουοι είσοδήμαΤα, ^ιαἰ μάλισΤα Τά άκίνηΤα^
οἶον χωράφια, ά μπ έλια , ἐλαιί^νες και ά^λα. περὶ τούΤων λοιπὸν οιορίζεΤαι δ παρων Κανο^ν, λέγων, όΤι δποιο^
ταί^Τα Υ^θελεν αποξενώσω, ^πίσκοπο^ μέν άπὸ Τή^ επισκοπήν^ ^γούμενο^ δέ ά^ὸ Τὸ ^ον^εσΤηριον, ^ςαὶ Τά δ^-
σΥ^ εις ^ρχονΤας, ή μ έ πωλ'ησίαν ^ μ έ ά λλα ξα ν, νά μένή άκυρος ή ΤοιαυΤη δόσις, ^ ὶ Τά πράγμαΤα νά έπι-
σΤρέφωνται εις Τήν επ ισκοπ ήν, ^ Τὸ ^ονασΤήριον, καθως ὁ λή. Κανιών Τί^ν ἈποσΤό^ων διοριζεΤαι, δν ^ι^ὶ έκ-

( 'ί ) Τὰ Τοῦ ^εοῦ, έν άλλοις εί^ίσκεται.

 ^ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

θέτει αύτολεξεί. ε^ δέ Τυχὸν ὸ ^Αρχιερεύ^ ^ ὁ ^^Ιγούμενος, προφασίζωνΤο^ι, ότι Τὁ τάδε χωράφι, ^ Τὸ άμπελέ
δέν κάμνει εἰοόδ^μα ^ιαὶ κέρδος, άλλά μάλλον ^ μίο ^ , πωλούν ^ύτὸ, ^ ^ άρχοντας ^εαὶ δυνάστας, ἀ ^
1
εἰ^ Κληρικούς ^ γεωργού^ ( ), άνθρωποί δηλ. τοεπε^νού^ καὶ εύτελεῖ^. δε μέ πανουργίαν ήθελαν δωοουν
πρ^Τον αύτὸ εί^ αύτούς μ έ σκοπὸν διά νά τὸ ^άρ^ μετά ταθτα ὁ ά ρ ^ ν ά ^ αύτούς ή μέν πωλΥ^σι^ αύτη
νά ^ναι άκυροι, ὸ.δέ ΤοιουΤοΤρόπω^ πωλήσ^ς αύτὸ ^πίσκοπο^ νά διώκεται άπὸ τ ^ ^πισκοπ^ν, ὸ δέ ^Πγού.
ρ,ενος νά διώκεται άπὸ τὸ ^οναοΤήριον, ότι τά άφιερωματα έκεῖνα δ^οθ άλλοι άφιέρωσαν ^ιαὶ συνήγαγον καλῶ ς
αύτοὶ κακίας διεσκόρπισαν καὶ άπωλεσαν. ^ορα ^αὶ τὴν ερμηνείαν τού λη^. Αποστολικοῦ.

^ης Ἐ π ειδ ὴ διά τὴ ν γενομένην κα τὰ τὰ ς αμαρτίας ἡμῶ ν συμφοράν ἐν τ α ῖς ^Εκκλησίαις

κδ^.της ς^.μθ^. καθηρπάγησάν τινες εὐαγεῖς οἶκοι ὑπό τινων ἀνδρῶν, Ἐ π ισ κ ο π εῖά τε κ α ὶ Μ οναστήρια, καὶ
τῆςζ^. ιβ^. ιθ^,
ἐγένοντο κοινὰ καταγώγια^ εἰ μὲν οἱ διακρατοῦντες ταῦτ^ι προαιρούνται ἀποδιδόναι, ἴνα
της ά.καἰ^.
ά. Κυρίλλ, κα τὰ τὸ ἀρχα^ἴον ἀποκατασταθῶσιν, εὕ κα ὶ κα λῶ ς ἔχ ε ι. εἰ ^ὲ μ ή γ ε , εἱ μὲν τοῦ καταλό-
γου τοῦ Ἱερατικοῦ εἰσι, τούτους καθαιρεῖσθαι ποοστάσσομεν^ εἰ δὲ Μ οναχοὶ, ἤ λ α ικ ο ὶ, ἀφο-
ρ ίζ ε σ θ ε ὡς ὅντας κατακρίτους ἀπὁ τοῦ Πατρὸς, κ α ὶ τοῦ Υἱο ῦ, κ α ὶ τοῦ ἁγίου Π νεύ μ α το ς, κ α ὶ τετά..
χθωσοιν^ αὅπου ὁ σκώ ληξ οὐ τελευτα καὶ τὸ πῦρ ού σβέννυται,^ ^ ΙΙσ - 24
.^ ὅτ^ τ ῆ τοῦ Κυρίου φω-
νῆ ἐναντιοῦνται, τῆ λεγούση^ ^μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ Πατρόςμου οἶκον ἐμπορίου.^ ^Μἀρκ. ι'. , 44
4(^, Ἰω ἀ ν. β'.
^ ρ μ η ν ^ ί ο^

^ ν τ^ καιρῶ τάν ε^κονομάχων, κοντά εἰ^ τά ά λλα κακά όπού έγιναν, έδιώχθησαν διά τάς ἀγίας εἰκόν^
ύπ^ αύτδ^ν καὶ πολλοὶ άρχιερε^ άπὸ τάς έπισκοπά^ καὶ μητροπόλεις των, καὶ πολλδὶ μοναχοὶ άπὸ τά μονα-
στήριά των. ^ρΥ^μα δὲ δντα Ταύτα, ^ρπασάν Τινε^ κοσμικοἰ, καὶ έποίησαν κατοικητήρια κοσμικά. Διά τούτο
λοιπὸν προστάζει δ παρ^ν καν^ν, ὅτι εἰ μέν οἱ κατακρατούντο Τάς έπισκοπά^ τα ύ τα ς κα ὶ τά μοναστήρια,
θελήσουν νά Τά δωοοι^ν όπίσω,διά νά άποκατασταθῶσι πάλιν ο^ς τὸ πρύτερον έπισκοπαὶ καὶ μοναστήρια,καλ^
έ^ει. ^ἰ δέ καὶ δέν θελήσουν, ^ιληρικοὶ μὴ ^ντες άς καθαίρωνται, μοναχοὶ ^δέ ^ λα^κοὶ, άφορίζωνται, ^ς
κατακεκριμένοι ^νΤε^ διά τούτο άπὸ τ^ν άγἰαν Τριάδα, καὶ τάττωνται είς τὸν τόπον έ^.ε^νον, όπου ὁ σ^ω-
ληξ ού Τελευτά, καὶ Τὸ πύρ ού σβέννυΤαι, καΤά Τήν τοθ ^Ισ^ου καἱ τοί^ ^ύαγγελίου φων^ν, έπειδή καἰ έναν-
τιούνται εἰς Τὸν λόγον τού Κυρίου τὸν λέγοντα, μὴ κάμνετε τὸν οἶκον τοῦ Ι^ατρό^ μου . . κ Τ λ . άνάγνωθι καὶ
τὸν δ^. καὶ κδ^. τ^^ δ^.

^ ^ ^ τάξ^ς ἐμπολ^τεύεται τ ῆ Ἱερω σύνη, πᾶσιν ἀρίδηλόν ἐ σ τι. κ α ὶ τὸ σὺν ἀκριβεία δια^
^ ^ . ^ τηρ^ῖν τὰς τῆ^ Ἱερω σύνης ἐγχειρήσεις, Θεῶ Εὐἀρεστον. Ἐ π ε ὶ ο^ν ὁρῶμεν ἐκτὸς χειροθεσίας
νηπιόθεν τὴ ν κουρὰν τοῦ Κλήρ ου λαμβάνοντάς τινας, μήπ ω δὲ παρ' 'Επισκόπου χειροθεσίαν λαβόντας,
καὶ ἀν^γινωσκοντ^ς ἐν τ ῆ συνάγει ἐπ' ἄμβωνος, ἀκανονίστως τοῦτο ποιοῦντας, ἐπιτρέπομεν ἀπὁ το^
παρόντος τοῦτο μ ὴ γίνεσθαι. Τ ὸ αὐτὸ δὲ φυλάττεσθαι κ α ι ἐπὶ Μ οναχῶ ν, 'Αναγνώ στου δὲ χειροθεσίαν,
άδειά ἐστιν ἐν ἶδίω Μοναστηρίω κα ὶ μόνω ὲκάοτω ἹΙγ ο υ μ έν ω ποιεῖν, εἰ αὐτῶ τῶ ἹΙγ ο υ μ ἐ ν ω ἐπετ^θη

(^) ^Π αἰτία ὀποῦ δέν θέλει ὁ Κανιών νὰ πωλοῦνται τὰ πράγ..
^τα τῶν ^κκλησιῶν ^ των ^οναστηρίων. εἰς ^ίρχοντας^ ἀλλὰ ^
είς κλη^ικο^ς ^ είς γεωργους, ἐμοὶ δοκε^, εἶναι α^τη^ τὰ πράγ-
ματα ταῦταεἶναι ἀφιερωμένα τ^ Θε^,τὰδέ άφιερωμένα καὶ ἱερὰ
δνομάζονται καὶ πτωχικά. Καθ^ ^ μέν οὸν ἰερὰ, εἰς ἱερούς καὶ ἀ-
^ιερωμένους τ^Θε^ πρέπει νὰ δίδωνται,ὀπο^οί εἰσιν οἱ Κληρικοί
καθ^ ^ δέ πτωχικὰ, εἰς πτωχούς, ὁποῖοί εἰσιν οἱ γεωργοί. ^οθεν
ή τοι^ύτη δέσις ἀνάλογος εἶναι μέ τους λαμβάνοντας^ καθ^ς τσῦ
έναντίου, ἄν έδίδοντο είς άρχοντας, πάντη ἀνοίκειος ^θελεν εἶ-
ναι, καὶ ^ς μ^ ἱερούς καὶ ι^ς μή πτωχούς. ^Κσως δέ λέγ^ ^
Κανδ^ν νὰ πωλῶνται ταῦτα είς γεωργους καὶ πτωχούς, δ^ὰ ^ὰ
ήμπορ^ νὰ τὰ ἀγοράση πάλιν έξ αύτῶν, ἄν λάβη τον τρύγον
μετὰ ταῦτα ἦ εκκλησία έκείνη, τὸ ὁποιον δέν ήμπορε^ εύκύλε^
νὰ κάμη ἄν τὰ πωλήση εἰς πλουσίους. ^ημείωσα^ δ^ οτ^ κ^^
τοὸς νδμους καὶ τὸν ^λάσταριν, κυρίως μ^ν έκποίησ^ λἐγετςΙ^,
^ μετάθεσις εἰς έλλον δεσ^δτην κ^ὶ οίκοκύριον ^νὸ^ ἀκινήτο^,
^ κινητοῦ πράγματος, ή γινομένη ^ μέ δωρεὰν^ ^ μ,έ π^λησιν,
^ μέ έμφύτευσιν, ^ μέ ἀλλαγην, ^ ^,ί.έ άλλον δμοιον τρόπον, ταύ-
τον είπειν, δταν ἀποξενωθη τελείως τὸ πραγμα καὶ δοθη είς άλ-
λον. ἰίκδοσις δέ εἶναι δταν δοθη ^να πράγμα οχι τελείως ^ιεὶ
πάντοτε, ἀλλὰ πρὸς καιρὸν εις τινας. Καταχρηστικῶς ὅμως ^ ὶ
ή ^κδοσις έκποίησις λέγεται, καὶ άντιστρύφως ή έκποίησις λέγε^
ται ^κδοσις' καθως καὶ ὁ Καν^ν ούτος κατὰ τον δεύτερον τρό-
πον έξέλαβε καταχρηστικάς τὸ ονομα της ἐκδὁσεως καὶ έ^-
ποιήσεως, ἀγκαλὰ ^ιο^ς καὶ δ παρο^ν Κανῶν λέγει νὰ μ^ ά^ο-
ξενένωνται τὰ πράγματα τῶν Ι^έοναστηρίων καὶ ^κκλη^ιω^,
πλην ἦρκ^. Νεαρὰ τοῦ Ἱουστινιανού διορίζει νὰ πωλουνται ^
αύτὰ τὰ καρπο^έρα ἀκίνητα ί^ποστατικὰ τῶν Ἐκκλησιων ^^ιὶ
Ι^οναστηρίων, δταν τύχη άνάγκη διὰ νὰ δοθούν τὰ χρήμ^τ^
έλευθερίαν ὁρθοδύξων αἰχμαλωτων, ^Ορα καὶ τὰς ύποσημει^ο^
τού οβ^. Ἀποστολικού καὶ τού κδ^. της δ^,
 ΤΗΣ Ζ'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.
χειροθεσία π^ρ Ἐ π ισ κ ό π ο υ πρὸς προεδρίαν ^Ηγουμένου. δηλονότι ὅντς^ς αὐτοῦ Πρεσβυτἐρου. ^Ωσαύτως
κ α ὶ κ α τὰ τὸ ἀρχαῖον ἔθος, Χωρεπισκόπους κ^ τ ἐπιτροπὴν τοῦ Ἐπισκοπου δεῖ προχειρίζεσθαι Ἀ ναγνω σ τ^ ς,

ε ρ μ η ν ε ί α .

Ἐ π ειδ ή μερικοὶ έκ νηπίου άφιερώθησαν εἰ^ τὸν Θεὸν, καὶ κληρικοί πρέποντα ίΙΑ,άτια φορέσαντ^, έδέχοντο
καὶ κουράν ^πὸ Τούς ίδιους γονεῖ^ των, κατά τινα συνήθειαν, ως τάχα άφιερωμενοι, ού^οι δέ έρχόμενοι είς
ή^ικἰαν, έτύλμων κα ι νά άναγινωσκουν τά^ θεία^ βίβλου^ είς τὸν λαὸν (έλπίζοντε^ ^σως εί^ τήνέκ ^ ί ο υ έ κ ^
νην κουράν), χωρὶς νά χειροθετηθούν καὶ νά λάβουν σφραγίδα καὶ κουράν Ἀναγνωστου άπὸ τὸν Ἀρ^ρέα^ δ ^
τούτο προστάζει ὸ παρων κανων τὸ τοιούΤον νά μή γίνετα ι, ω^ ό^τακτον καὶ ά^ιανύνιστον, ού μόν^ν δ^ οἰ
κοὶ νά μή δύνανται νά άναγινωσκουν χωρὶ^ σφραγίδα επισκόπου, άλλ^ούδέ οί μοναχοί. ρ^ἶναι δέ άδ^ι^ ^ ήγού^
μενον μοναστηρίου, ἰερέα ύντα καὶ διά χειροθεσία^ άρχιερέως γενό^,ενον ήγουρ.ενον^ νά χειροτονώ άναγνωστας
εις μόνον τὸ μοναστήριόν του, καὶ ύχι άλλοθι. Ὀμοίως καὶ οι χωρεπίσκοποι έχουν τήν άδειαν νά χειροτονούν
άναγνώστα^ κατά τήν άρχαίαν συνήθειαν ^ Ι), (περὶ ^ν δρα ^ιαὶ Τήν ύποση^.είωσιν τού ή. τ ^ ά ,) Ἀ ν ά γ ν ^ ^
τὸν ^ιγ^, τ ^ ς^,

Κ λ η ρ ικ ὸ ς ἀπὸ τοῦ παρόντος μ ὴ καταταττέσθω ἐν δυσὶν 'Ε κ κ λ η σ ία ις . ἐμπορίας γὰρ καὶ .

^ποστ.ιέ της
αἰσχροκερδείας τοῦτο ἴδιον, κα ὶ ἀλλότριον ἐκ κ λ η σ ια σ τικ ῆ ς συνηθείας. 'Ηκούσαμεν γὰρ ἐξ ά, ιέ. ις^. της
δ^. ι^. κ^. κγ^.
^ὐτῆς τ η ς Κυριοικῆς φωνῆς, ὅτι οὐ δύν^ιτο^ί τις ^υσὶ κυρίοις δουλεύει^ ἤ γὰρ τὸν ἕνα μι- της ς'^. ι^. ιή,
σ ή σ ει, κ α ὶ τὸν έτερον ἀ γα π ή σ ει, ἤ τοῦ ὲνὸς ἀνθ^ξεται, κ α ὶ τοῦ ἐτέρου καταφρονήσει. ^Εκα- τής ιο ιέ.
στος ο^νκατὰ τ ὴ ν Ἀ π ο σ τ ο λ ικ ὴ ν φωνὴν, ἐν ^ ἐκλ ή θ η , ἐν τούτω ὀφείλει μένειν καὶ προσε- της έν Ἀντ.
γ^.της ένΣ^ρδ.
δρεύειν ἐν μ ια Ἐ κ κ λ η σ ία . Τ ὰ γὰρ δι' ο^ἰσχροκέρδει^ιν γινόμενά ἐπὶ τῶν ἐκκλησ^ στικῶ ν ιέ. ις^. ιθ^. της
πραγμάτω ν, ἀ λλότρια τοῦ Θεοῦ καθεστήκ^σι. Πρὸς δὲ τὴ ν τοῦ βίου τούτου χρείαν, ἐπιτη- Καρθ.ξγ^. ἰ^ή.
δεύματά εἰσι διάφορα^ Ἐ ξ αὐτῶν ο^ν, ε ἴ τις βούλοιτο, τὰ χρειώδη τοῦ σωμοιτος ποριζέσθω. ^Ιατ. ..ς
ά. Κορινθ. ἰ^.
ἔφη γὰρ ὁ ' Απόστολος, τα ῖς χρείαις μου κ^ ὶ τοῖς οὕσι μ ετ' ἐμοῦ ὺπηρέτησαν ςιὶ χ^εῖρες ο^ὕ- ^θ. Πράξ. κ^.
^αι. κ α ὶ τα ῦ τα μὲν ἐν τ α ύ τη τ ῆ Θ.οφυλάκτω π ό λει, ἐν δὲ τοῖς ἔξω χωρίοις, διὰ τὴ ν ἔλ- 3 ^.
λ^ιψιν τῶν ἀνθρώπων, παραχωρείσθω.
ε ρ μ η ν ε ί α .

^Εμποδίζει ύ παρο^ν κανιών, νά μή συναριθμ^Ται τινά^ κ λ η ρ ικ έ εἰς τὸν κλ^οον δύω ^κκλησιέ^ν, εύρισκομέ-
ει^τε ε ^ μίαν πύλιν, ει^τε ει^ δύω, έπειδή τὸ προιγρ,α τοί^το διά αισχροκέρδειαν γίνεται, ἶ ναύ καταταχθεὶ^
δη λ, κληρικὸ^ άπολαμβάνγ^ τά σιτηρέσια καὶ τί^ν δύω εκκλησιώ ν, τά δέ δι^ αισχροκέρδειαν γινόμενα, άλλό-
Τρια ειναι και του ^εου, και των τ^ν εκκΑησιαι^τικων. α
εκκλησιαστικών. Αέγει ο
γάρ δ Κύριος,
^γ^ι γαρ ι^.υριι ο^δεἰς ή^ιπορε^ νά δουλεύω δύω αύ-
θέντας. διότι τὸν ^να θέλει μισήσει καὶ καταφρονήσει, ή Τὸν άλλον θέλει άγαπήσει καἰ έναγκαλισθ^. Καὶ δ
Παύλος προστάζει, κάθε ενα^ νά μένγ^ έκε^
έ^ε^ δπού έ^αλέσθ^
έ^ιαλέσθ^ άπὸ τὸν Θεόν. Ε ί δέ
Τὸν Θ^υν. υι^ οί
υι κληρικοἰ ούτοι προφασίζον-
υυτυι προφκσι^υν-
ται ύτι δέν δύνανται νά κυβερνηθούν άπὸ τὸ σιτηρέσιον τ^Ις μι^ἰς ^Εκκλη^ία^, ίδού πολλά έργόχειρα εἶναι είς
τὸν κόσμον σεμνότερα, καὶ άς δουλεύ^υσι, διά νά πορίζωνται τάς ^ρεία^ τοθ σώματος Διότι καὶ δ Παύλος μέ
τὸ
Τὸ ^ργον τῶν χειρῶν του έπορίζετο καὶ τά^ ί δ ι ^ τοο ^ρεία^ καὶ τά^ )^^ί^ ) ^ ί ^ τ^^ ^'ετ^ α^τού^ ὡς τὸ λέγει ό
Ι^διος. Τὸ νά συναριθμ^ται λοιπὸν ενα^ κληρικὸς εί^ δόω ^Εκκλησία^, εἰ^ μέν τήν βασιλεύουσαν ταύτην πόλιν,
1
άς μή γίνεται διά τὸ πολύ πλ^θο^ τί^ν έν αότ^ κλ^ρι^ιῶν, εί^ δέ Τά έ^ξω ^ι^ρία ά^ συγχωρ^ Ται νά γίνεται διά
τήν σπανιότητα τῶν ιερέων καἰ κληρικῶν. ^Ορα καὶ Τὁν ιέ. Ἀποστολικόν.

Π ᾶσα β λ α κ εία κ α ὶ κόσμησις σώ ματος, ἀλλοτρία ἐστὶ τῆ ς ὶερατικῆς τάξεως. Τοὺς οὕν ΙΙ ^ ^
ἐ^υτοὺς κοσμοῦντας ἐπισκόπους, ἤ κληρικοὺς, δι^ ἐσθήτων λ^μπρῶν καὶ περιφ^νῶν, τού- ^ ^ ^
τους διορθοῦσθαι ^ρὴ, εἰ δὲ ἐπιμένοιεν, ἐπ ιτιμ ίω παραδίδοσθ^ι. Ωσαύτως κ^ιὶ τοὺς τὰ μὐρα

(Ι) δέ Κανων τού ἀγίου νικηφόρου συγχωρει νὰ χει--
ροτον'^ καὶ ^Τ^οδιάκονο^ ὁ τοιοῦτος Πρεσ^ύτερος ^γούμενος.
ῦ ἱ δέ θειοι νό^.μοι τῶν ορθοδόξων βασιλέων, ἀναπληροῦντες τούς
Ιερούς Κανόνας έν τούτιρ, προσθέτουσι καὶ πῶς πρέπει νὰ γίνε-
ται ὁ ^γούμενος. ^γουν ^τι ὁ ^Επίσκοπος δέν πρέπει νὰ ^ιά-
μν^ ηγούμενον είς τὰ μοναστήρια κατὰ ^αθμὸν, ἀλλὰ νὰ κά-
Λ
ΠΙ^Δ ΔΙΟΝ
μνη έκεῖνον όποῦ, ^ ^λοι οἱ ^ονα^οὶ, ^ ο. έναρετώτεροι δ^λ - ί
ξουσιν, ὁμολογοῦντες ἐν ^άρει συνειδήσεως δτι διαλέγουσιν
τὸν^ ^χι δίὰ φιλίαν ^ χέριν, άλλὰ μέ τὸ νὰ ήξεύρουν αύτόν ό^-
θόδοξον καὶ σώφρονα, καὶ άξιον νὰ διοικήσω ^εαλῶς τοὸς ^ίονα-
χοὸς καὶ τὸ Ιάοναστήριον. Τοῦτο τὸ ι^διον νὰ γίνεται καὶ εἰς τ^ν
^Είγουμένην τῶν γυναικείων ^Ιοναστηρίων .
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

χριομένους. ^Επειδὴ δὲ ρίζα πικρίας ἄνω φύουσα, μ ία σ μ α γ^γονετῆ καθολικῆ Ε κ κ λ η σ ία ἡ τῶ ν χριστια-

νοκατηγόρων αἶρεσις, κ α ὶ οὶ τα ύτην δεξάμενοι, οὐ μόνον τὰς εἰκονικὰς ἀναζωγραφήσεις ἐβδελύξαντο, ἀ λλὰ
καὶ πᾶσαν εὐλἄβειαν άπώσαντο, τοῖς σεμνῶς κ α ὶ Εὐσεβῶς βιοῦσι προσοχθίζοντες, κ α ὶ πεπλήρω ται ἐπ' αὐ-
τοῖς τὸ γεγραμμἐνον^ ^Βδ^λυγμα ἀμαρτωλῶ, Θεοσέβεια ^Σειρὰχ. ά . 28
.^ Ε ἰ εὑρεθῶσι τοίνυν ἐγγελῶν-
τες τοῖς τὴ ν εύτελῆ κα ὶ σεμνὴν ἀμφίασιν περικειμένους, δι' ἐπιτιμίου διορθούσθωσαν. Ε κ γὰρ τῶν ἄνω.
θεν χρόνων πᾶς ὶερατικὸς ἀνὴρμετὰ μετρίας κα ὶ σεμνῆς ἀμφιάσεως ἐπολιτεύετο. Π^ν γ^ρ ^ μ ὴ διὰ χρείαν,
ἀ λλὰ διὰ καλλωπ^σμὸν παραλαμβάνετ^ι, περπερείας ἔχει κατηγορίαν, ὡς ὁ μ^γας ἔ^ρη Βασίλειος^ ἀλλ^
οὐδὲ ἐκ σηρικῶν ὺφασμάτων πεποικιλμένην ἐσθῆτα ἐνεοέδυντο, ού^έ τινα προο^ετίθε^ν ὲτερόχροα ἐπ ιβ λή .
μα τα ἐν το^ς ἅκροις τῶν ἱμα τίω ν. ἸΙκ ο υ σ α ν γὰρ ἐκ τ ῆ ς θεΟφθόγγου γ λ ω σ σ η ς, ὅτι οὶ τ^ μ α λ α κ ὰ φοροῦν.-
τες, ἐν τοῖς οἴκοις τῶν βασιλέων εἰσίν.

^ ρ μ η ν^ίοι.

Διορίζει ό παρων κανων, όΤι Τόσον οι φορούνΤε^ φορέματα λαμπρά έπίσ κοποι καὶ κληρικοι, δσον και οι χριό-
μενοι μέ Τά μύρα, πρέπει νά διορθωνουσι Τὸ άΤοπον ΤούΤο. ε π ε ιδ ή κάθε κ α λλ ω π ισ μ έ καὶ σΤολισμὸς Το^Ι σ^-
ιιαΤος εἶναι ξένος άπὸ Τού^ ιερωμένοι^, ε^ δὲ ^ιαὶ έπιμένουοι καὶ δὲν διορθόν^νΤ^ι, νά ^ιανονίζωνΤαι μέ άρμύ..
οιον έπιΤίμιον. Ἀ λ λ ά καὶ οι είκονο^,άχοι, οἶΤινε^ κονΤά οπού άπέβαλον Τά^ άγία^ εἰκόνα^, άπέβαλον άκόμη καὶ
κάθε σε^.νοπρέπειαν Τί^ν ιμαΤίων, καὶ περιγελούσε Τού^ φορο^νΤας ίμάΤια εύ Τ ελ ^ (δι^ ^ καὶ σκοΤενδύΤους,
^Τοι σκοΤεινοφόρου^ ωνό^ιαζον αύΤοὶ Τού^ μοναχού^, περιπαίζονΤε^ Τήν σεμνόΤ^Τοε Τού μοναχικοί σχή-
^ιαΤος, καΤά τὸν ί^ΙεΤαφρασΤήν έν Τῶ βίω Τού νέου στεφάνου) καἰ οὕτοι, λέγω , διορθόνωνΤαι μ έ έπιΤί.
μιον. διόΤι άνωθεν καἰ ἐξ άρχ^ς οί ιερωμένοι άνδρε^ μέ Ταπεινά φορέμαΤα έπολιΤεύ^νΤο. ^Οθεν καἰ δ ^ἱέγας
Βασίλειος καΤ^ έπιΤομ. μ θ ^ περπέρεεαν όνομάζει κάθε ίμάΤιον, ὸπού δέν εἶναι διά Τήν χρείαν Τοί^ σω-
μ^Τος, άλλά διά καλλωπισμόν, καὶ ιμάΤια πεποικιλμένα άπὸ μεΤαξωτά δέν έφόραιναν (σήρες γάρ οι σκωλ^.
κες Τ^ς μεΤάξη^ όνο^ιάζονΤαι, άπὸ Τούς ^ρα^, ^Τοι Τούς Κ ιν έζο ^ , εἰς Τού^ ὁποίο^ εύρισκόμενοι οἰ σκωληκες
ούτοι, μεΤεφέρθηοαν άπὸ έκε^ι είς άλλους τόπους,) ούτε ^βαλον εις Τάς άκρας Τῶν ιματίων Των μπαλω^αΤα
διαφορεΤικού χρωματος άπὸ Τὸ χρέ^μο^ ΤίΙ^ν ιμαΤίων ^ ) . ^ΙΙκουσαν γάρ άπὸ τήν φωνήν τοῦ Κυρίου, ύτι οι τά
μαλακά ΤαύΤα φορούνΤες, ευρίσκονται εἰς Τά βασίλεια, καὶ όΙχι εις Τας ἐπισκοπάς καἰ ^^κκλΥΙσία^ε ^ορα Τὸν
κζ'. Τ^.

^^ ι^ ς τί^ν μοναχῶν, καταλιπόντες τὰ ὲαυτῶν μοναστήρια , ἐφιέμενοι τοῦ ἄρχειν κα ὶ τὸ

τής ά .κα ὶ^ .ὺπακούειν άπαναινόμενοι, ἐγχειροῦσι κ τίζειν Εὐκτηρίους οἴκους, τ ὰ πρὸς ἀπαρτισμὸν μὴ
ΙΙ ἔχοντες. Ε ἴ τις οὕν τοῦτο ἐπιχειρήσει ποιεῖν, κωλυ^σθω ὑπὸ τοῦ κ α τὰ τόπον ἐπισκόπου. εἰ
δὲ τἁ πρὸς άπαρτισμὸν ἔχοι, τὰ βεβουλευμένα αὐτῶ εἰς πέρας ἀγέσθωσαν. Τ ὸ αὐτ^ δὲ φυλἀττεσθαι καὶ
ἐπὶ λα^κῶν κα ὶ κληρικῶν.
ρ μ η νε ί

ε π ε ιδ ή μερικοὶ μοναχοι φίλαρχοι, μή θέλοντες νά ύπακούουν αύτοὶ εις άλγους, άλλ^ά ά λλο ι νά ύπακούο^ν
είς αύΤους, άφενΤες Τά μοναοτήριά Των, έπιχειροί^σι νὰ κΤίζουν εύκτηρίους οι^κου^, χωρὶ^ νά ^χουν Τά πρὸ^ τ ε .
λείωσιν αύΤι^ν ^ξοδα, διά ΤοῦΤο ὸ παρ^ν κανο^ν προστάζει, ^Τι οι τοιο^Τοι νά έμποδίζωνΤαι ύπὸ Τού έπιοκόπου
1
άπὸ ΤοιούΤον ἐπιχείρημα^ ει δέ καὶ ιχονν Τά ^ερὸς τὸ τέλος ικανά έξοδα, άς έπιχειροί^σι τὸ έργον, Τοῦτο δέ Τὸ

(^) Περπέρεια δέ κυρίως εἶναι κάθε μάταήον κα^ άκαήρον πραγ- .

μα. ή λέξὶς δέ αύτη μετα^έρεται ἀπὸ το^ περπέρους τους ἀ-
δε^φο^ς τῶν Κε^ιροπιδι^ν, ο^τινες ματαίως καὶ ἀκαίρως ἐκοπία^
ζον, ἀγαπῶντες ἀνάξια πρ^σω^εα (κατὰ τὸν Δοσίθ. έν τ^ Δωδε-
1
καβίβλ. σελ. ί^ ^.)^ δι^ καὶ ὁ ^Απδστολ. ε^ηκε^, ή ἀγάπη ού
περπερεύεται, ήτοι ούδέν μάτην ποιεῖ. Πλατύτερον δμως ή ^ερ-
πέρεια λαμβανο^εένη, δηλοι τήν κενοδοξίαν καὶ ἀλαζονίαν.
(^) ^ποδίζει γὰρ ή Γρα^ή τὸ νὰ συνυφαίνωνταή έτερο^ενη
καὶ διαφορετι^ιὰ νήματα έν ταύτιρ, ἀκολούθως δε καἰ δ^αφορε^
τικὰ κατὰ Τὸ ^ρῶμα, λἐγουσα^ ^ούκ ἐνδύσ^ κίύδηλον, κα^
λ^νον έπὶ τὸ αύτὸ^ (Δευτερονομ. έρμηνεύων ^
θεῖος Ἱσίδωρος ὁ Πηλουσιι^της λέγε^, δτ^ ο^δ^ μ^ ἰμάτ^α
^έλει ὁ ^ω^σής νὰ συννφαίνωντα^ πορ^υρα κα^ κδκ,ς^να, παρα-
κινωντας εἰς φιλοσοφίαν τους ύπηκδους, καὶ έξοστρακίζων
σαν βλακείαν ἀπὸ αετούς Διὰ μέν γὰρ τοῦ νὰ μή ύ^αίνωνται
μαζή μαλλὶ καὶ λινάρι, ἐμποδίζει τήν .^εαρδαλὁτηΤα καὶ ποικι-
λίαν των ἱματίων. Διὰ δέ του νὰ μή ύ^αίνωνται πορφυρἰέ ^ιαὶ
κδκκινα νήματα μέ Τὰ λινὰ φορέματα, έμποδίἰ^ι κάθε πολυτέ--
λειαν των ιματίων καὶ καλλωπισμόν. Καὶ ἄν ἀπὸ Το^ς κοσμι-
κούς Ιουδαίους ἐμποδίζ-^ ταῦτα ο Θεὸς, ^ύσιρ μαλλον Τὰ έμπο-
δίζει άπὸ Τους ^ΚρισΤιανούς, καὶ μάλιστα ἀπὸ Το^ς Ἀρχε^ῖ^
καὶ ^Ιερε^ς του ; ἶ^ἰ δέ ταῦτα εἶναι ἐμποδισμένα άπὸ Τοὸς Ἀρ-
χιερεῖς, καὶ Ἱερε^ς, καὶ Κληρικούς, πὁσ^ μαλλον εἶναι έμπο^ι-
σμένα ἀπὸ τους Καλογήρους καὶ ^οναχο^ς, Τους ἀποτα^^μέ-
νους τι^ κὁσμ^ καὶ πάσ-^ τ^ φαντασία α-^Τού ; ^οθεν ^δελυ^ιτ^
κατὰ ἀλήθειαν εἶναι τὰ ἱμάτια ὁπού τήν σήμερον ιρορούν
ποιοι Ι^οναχοὶ, τὰ ὁποια ^χουσι τύσον καλλωπισμόν, όπου οό^
είς Τους λαΙκους εὀρίσκεΤαι.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
^διον νά γίνεται, καὶ άν λα^κοὶ ^ κληρικοὶ έπιχειρισθ^σι νά κτίσουν ευκτήρια ( ἱ ) , ^ορα καὶ τὸν δ^. τ ^ δ^, κα^
τὸν κά . τ^ς π^ρούσης.

Ἀπρόσκοπ οι γίνεσθε κ^ὶ τοῖς ἔξωθεν, φησὶν ὸ θεῖος Ἀ π όστο λο ς. Τ ὸ δὲ γυναῖκας ἐνδι- της αογοτης
α ιτᾶ σ θ^ ἐν Ἐ π ισ κ ο π ε ίο ις, ἤ κ α ὶ Μ οναστηρίοις, παντὸς προσκόμματος αἶτιον. Ε^ τις οὕν έ. της
δούλην, ἤ ἐλευθ^ρ^ν ἐν τῶ Ἐ π ισ κ ο π είω κτωμενος φωραθείη, ἤ ἐν Μοναστηρίω, πρὸς ἐγ- κβ^. της Ἀγ^
κύμ ιθ^. τῆς
χείρη σ ιν διακονίας τινὸς, ἐπιτιμάσθω , ἐπιμένων δὲ, καθα^ρείσθω. Ε ἰ δὲ καὶ τύ^οΙ ἐν προα- Καρθαγ. μεο
στείοις γυναῖκ^ς εἶνοιι, κ α ὶ θελήσοι Ἐ π ίσ κ ο π ο ς, ἤ ^Ηγούμενος, πορείαν ἐν τοῖς ἐκεῖσε ποι- ^ασιλ. πθ^.
ήσοισθ^ιι, ποιρόντος 'Επ ισκό π ου , ἤ ^Ηγουμένου, μ ηδ' ὅλω^ ἐγχείρησιν διακονίας ποιείσθω
κ α τ ' ἐκεῖνον τὸν καιρὸν γ υ ν ἡ , ἀ λ λ ' ἰδ^ ζέτω ἐν ὲτέρω τόπω, ^ως άν τὴν ἀναχώρησιν ποιήσητ^ιΙ. ὸ Ἐ -
πίσκοπος, διὰ τὸ ἀ νεπ ίληπ το ν .
^ ρ μ η ν ^ί α.

ε μ π ο δ ίζ ε ι ὸ πα.^ν Κανο^ν τὸ νά εύρίςκωνται γυναίκες ρ,έσα εις επισκοπάς καὶ μοναστήρια διά νά ύπη-'
ρετούν, έπειδη καὶ τὸ τοιοῦτον μεγάλον σκάνδαλον καὶ κατηγορίαν προ^ενεἱ^ κατά τύ^ν ^ρχιεοέων καὶ ^Ιονα^
γῶν, κοντά καὶ είς τούς κοσμικούς χριστιανούς και εις τούς έθνικούς ^ο δέ Ἀπόστολος παρ.κγγέλλει νά μὴ δί-
οωρεν σκάνδαλον, ούΤε εις Τούς έ^ωΤερικούς Ιουδαίους καὶ Έ λ λ η ν α ς ^οποιο^ λοιπὸν Ἀρχιερεύς ^ ^Ιγού^ιενος,
φανερωθώ νά κάμη ΤούΤο, άς κανονίζεται ει δέ καὶ έπιμένοι καὶ δέν διορθωνεται, άς καθαίρεται. ε ά ν δέ είς
Τά τσεφ τιλίκια τ^ς ε π ισ ^ ο π ^ , ^ τού Μοναστηρίου τύχωσι γυναῖκες, καὶ ύ Ἀρχιερεύς, ^ δ ηγούμενος, ^πάγη
είς αύτά, έν έ^σω καιρῶ εύρίσκονται αύτοἰ έ κ ε ῖ, αί γυναίκες νά μή ύπηρετούν, άλλά νά παρα^ιεροῦν, έως ο^ νά
άναχωρήσουν έκε^νοι, διά τὸ άκατηγόρητον καὶ άσκανδάλιστον. ^ορα καὶ τὸν γ^. τ^ς α^,

Ι0 ,

Τοσοῦτον κατενεμήθη τ η ς φιλ^ργυρίας τὸ μῖσος εἰς τοὺς ὴγήτορας τῶν Ἐ κ κ λ η σ ιῶ ν ,

ώστε κα ί τινας τῶν λεγομένων εὐλαβῶν ἀνδρῶν τε κα ὶ γυναικῶν, ἐπιλς^θομένου^ τῆ ς ἐντο- Ι ^ ^
λ ῆ ς του Κυρίο υ, ἐξαπατηθῆναι, κ α ὶ διὰ χρυσίου τὰ ς εἰσδοχὰς τῶν προσερχομένων τῶ 'Ιερα .
τικῶ τάγμο^τι, κ α ὶ τῶ μονήρει βίω , ποι^ῖσθ^ι, κ α ὶ γίνεται ὧν ὴ άρχὴ άδόκιμος, κα ὶ τὸ παν ^α^ιλ ^
ἀπόβλητον, ὡς φησιν ὁ μεγ^ς Β α σίλειο ς. Οὐδὲ γὰρ Θεῶ κα ὶ μαμω να δουλεύειν ἔξεστιν, Ε ι ' ^ατθ
τ ις οὕν εὑρεθῆ τοῦτο ποιῶν, εἰ μὲν Ἐ π ίσ κ ο π ο ς, ἤ ἹΙγούμενος, ὴ τις τοῦ Ἱερατικοῦ, ἤ ^
π^υσάσί^ω, ἤ κο^θαιρείσθω, κοιτὰ τὸν δεύτερον Κανόνα τῆ ς ἐν Χ αλκηδό νι ἁγία^ Συνόδου,
εἰ δὲ 'Η γ ο υ μ ἔν η , ἐκδιωχθήτω ἐκ τοῦ Μον^ιστηρίου, κ α ὶ πο^.ραδοθήτω ἐν ἐτέρω Μον^ιστηρίω πρὸς ὺ'ΤΙοτα-
γ ή ν , 'Ω σα ύτω ς κ α ὶ ^Ηγούμενος μ ὴ ἔχων χειροτονίαν Πρεσβυτέρου. Ἐ π ὶ δὲ τῶν παρὰ γονέων παραδεδο-
μένω ν, δ ίκη ν προικώων τοῖς τέκνοις, ἤ ἰδιοκτήτων οιὐτῶν πραγμάτω ν, προσ^ιγομένων ὁμολογούντων των
προσοιγόντων το^ῦτο^ εἶν^ι αφιερωμένοι τῶ Θεῶ, ὡρίσοιμεν καν τε μείνοι, καν τε ἐξέλθοι^ μένειν αὐτὰ
ἐν τῶ Μ οναστηρίω , κς^τἁ τ η ν ὺπόσχεσιν ^ιὐτοῦ, εἰ μ ὴ εἴη ^ἰτί^ι τοῦ Προεστῶτος.

^ίΙγήτορε^ τῶν ^^κκλ^σιί^ν ονομάζονται οἰ Ἀ ρ χιερε^ , κ^ὶ Ἱερεῖς, κ^ὶ ^γούμενοι Τί^ν ^ονκστηρίων, έπειδη
καὶ αέτοὶ έδιωρίσθησαν νά προηγούνται τῶν λα^κῶν, καὶ κατά Τήν όρθήν πίσ^ιν, καὶ κατά Τά καλά ^ργοι^ ^έ^
γ ει λοιπὸν ὸ παρὡν Κανων, ότι, έπειδη αύΤοὶ τόσον πολλά κατεκυριευθησαν άπὸ τήν φ^.λαργυρίαν, ωστε ὸποῦ
ο.ά χρημάτων νά δέχωνται έκε^νους ὸποθ έρχονται εις τὸ ἹεραΤικὸν τάγμα καὶ είς τήν ^Ιοναχικ'^ν ζωην, καὶ
νά πληροῦσιν εις αύτούς τὸ ρητὸν τού μεγάλου βασιλείου, Τὸ λέγον^ εκείνου ὁποθ εἶναι ^ άρχ^ άπρόκοπος
κ^ιὶ κα κη, καὶ ὅλον Τὸ μ^τά ταύτα άπρόκοπον εἶναι κ^ὶ κακόν. ^Ος Τις εἰς τὸ έξ^ς ^^πίσ^ιοπος, ^ ^γού^ιενος
ιερω μένος, ^ άλλος Τις Τού ^Κερού καταλόγου ^ιάμη Τούτο, ^ νά π^ιόη, ^ νά καθαίρεται, κατά Τὸν β^. Τ^ς δ^,
συνόδου Κα^όνα,Τὸν διορἰζονΤα νά καθαίρεΤαι έκε^νος δπού διά χρημάτων ^θελε προβάλει κάν Προσμονάριον(^),

1
( ) Διὰ τουτο καἰ έ ^Ιἐγας ^ασίλεις (διατάξει ἀσκητικη ιο)
λέγεἐ, ^τι δποιος ασκητής καὶ καλύγ^ος άγα^ια καὶ ὁρέγεται νὰ
γένη Κληρικὸς καὶ νὰ ἱερωθη, ^ νὰ γένη ηγούμενος καὶ προ-
στάτης είς άλλο^, διαβολικὸν νοσει νύση^α και φιλαρχίας ^γ-
κλημα.
(^) ^ύ^ον σημείωμα είς τον παρύντα Κανονα (τὸ ὁποιον ι^αί-
νεται έτι εινα. τού ^ωναρα) λέγον, διατὶ ό μέν Καν^ν της
δ^. έξ άποφάσεως διορίζει νὰ καθαίρεται ύ χειροτονήσας ^ προ.-
οαλ^ν μέ άσπρα, ο^τος δέ έ Κανέ^ν λέγει, ^ νὰ παύη ἦ νὰ κα^
θαίρεται ^ Δύει ούν τήν ἀπορίαν καἰ λέγει, οτι ο μέν της δο
λέγει περὶ των χειροτονούντων μέ έσπρα^ ούτος δέ οὀχὶ περὶ
των χειροτονούντων, ἀλλὰ περὶ των δεχομένων εἰς τον Κληρον,
τα^τὸν είπε^ν, περὶ των ἀριθμούντων μέ άσπρα εἰς Κλ^ον ε κ ..
κλησίας τινὸς τοὸς δντας προχειροτονημένους καὶ Κληρικους,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

.^ί δὲ ὁ ποιήσας τοῦτο ηγούμενος εἶναι άνίερος ίί^ ἠ καὶ 'Πγουμένη, νὰ διώ κονται άπὸ τὰ ί^ἵοναστή^
^των, και νὰ βάλλωνται εἰς ἄ^λα μοναστήρια, διὰ νὰ κάμνουν ύπκκοὴν, ὡς τῆς 'Πγουμενίας καί ^
ὐποτάσσειν άλλους ἀνάξιοι, ὡσὰν ὁποῦ αότοὶ ἐμπροσθὰ ζητοῦν τόσα ἄσπρα, διά νά δεχθοῦν εἰς τὴν καλογερι.
κὴν τοὺς προσερχομένους. 'Εκεῖνα δὲ τὰ πράγματα ίε ἴτ ε κινητά δηλ. είναι, ε ἴτ ε ἀκίνητα^, τά ὁποῖα ὲχωντας
τινἀς, ὴ προϊκα ἀ^ιὸ τοὺς γονεϊς του, ὴ ἰδιόκτητα, ἤθελεν ἀφιερώσει ταῦτα εἰς τὸ ^ονιεστἠριον ὁποῦ μονάσει,
ταῦτα ὁρίζει ό παρὡν Κανὡν νὰ μένουν ἀναφαίρετα άπὸ τὸ μοναστήριον κατά τὴν ὐπόσχεσιν το^ ἀφιε.
ρώσαντος αὐτὰ, κάν αὐτὸς μείν^ είς τὸ μοναστήριον, κ^ν ἀναχωρήσ^ ἐξ αἰτίας ἐδικῆς του αύτοπροαιρέτως.
άν δὲ άπὸ κ^μμίαν ἀφορμὴν ^τὰς ὁποίας θέλομεν ε ίπ εῖ εἰς τὴν ὲρμηνείαν τοῦ ακολούθου κςι'. τῆς αὐτῆς ζ ^
τοῦ Ἡγουμένου, ἤθελεν άνκχωρήσει ἀι^ὸ τὸ μοναστήριον, δύναται νὰ λάβ^Ι τα^τα όπίσω

Κ Α Ν Ω Ν Κ '.
Ἁπὸ τοί^ παρόντος ὸρίζομεν, μ ή γίνεσθαι διπλοῦν Μοναστήριον, ὅτι σκάνδαλον κα ί Της μ^.
της^.ι^.
πρόσκομμα τςΙἰς πολλο.ις γίνεται τοῦτο. Ε ί δέ τινες μ ετὰ συγγενῶν προαιροῦνται άποτά- κ'. κ^.
ξα σθα ι,κα ί τῶ μονήρει βίω κατακολουθε^ν, το^ς ριὲν ἄνδρας, δέον άπιέναι είς ἁνδρῶον Μο-
ναστήριον, καί τὰς γυναῖκας, είσιέναι ἐν γυναικείω Μ οναστηρίω. 'Ε π ί τοὐτω γὰρ ευαρεστείται ὁ Θ ^ .
Τ ὰ δὲ όντα ἔως τοῦ νῦν διπλοί, κρατείτωσαν, κα τὰ τὸν Κανό να τοῦ αγίου Πατρὸς ή μῶ ν β α σ ιλ είο υ , καὶ
κα τὰ τή ν διαταγήν αὐτοῦ, οὅτω οιατυποὐσθωσαν. Μ ή διαιτάσθωσαν ἐν ὲνί Μ οναστηρίω Μοναχοί και
Μονάστριαι. μ ο ι^ ία γὰρ μεσολα^εῖ τή ν συνδιαίτησιν. Μ ή ἐχέτω Μοναχὸς παρρησίαν πρὸς Μονάστριαν,
ή Μονάστρια πρὸς Μοναχὸν, ίδία προσομιλε.ίν. Μ ή κοιταξέσθω Μ οναχὸς ἐν γυναικείω Μοναστηρίω,
^ιηδὲ συν^σθιέτω Μονάστρια καταμόνας. Κ α ί ὅτε τ ὰ α ναγκαία τοῦ βίου παρὰ τοῦ ἁνδρωου μέρους πρὸς
τὰς κανονικὰς άποκομίζονται, ἔξωθεν τῆ ς π ὐ λη ς τα ῦ τα λαμβανέτω ή 'Π γο υμένη τοῦ γυναικείου Μονα.
στηρίου, μετὰ γραός τινος Μοναστρίας. Ε ί δὲ αυ^.βῆ, συγγενῆ τινα ἐθέλειν θεάσασθαι Μ οναχὸν, ἐπί πα-
ρουσία τῆ ς ΤΙγουμἔνης ταὐτ^ προσομιλείτω διὰ μικρῶν κ α ί βραχέων λόγω ν

^ ρ μ ^ ν ε ί α .
^ιπλοῦν μοναστήριον ὸ μὲν ^ωναρ^ς λ έγ ει, νὰ ὴτο δύω γειτονεύοντα μοναστήρια, τόσον πολλὰ κοντά, ωστε
ὁποῦ ήκούοντο αί φωναὶ ἀπὸ τὸ ένα είς τὸ ἄλλο. Ἅ λ λ ο ι δέ τ ιν .ς , μ ὲ τους όποίους συμφωνεϊ κ α ί ό ί^αλσαμὡν,
λέγουτι νά ὴτον έν καί τὸ αὐτὸ μοναστήριον, μέσα είς τὸ ὁποῖον συνδιέτριβον ἄνδρες κα ὶ γυναῖκες ἐν ταὐτ^,
όχι ὅμ.,ς ξένοι κατὰ σάρκα, άλλά συγγενεϊς πρὸς άλλήλους. 'Εγὼ ἤθελα είπ^ ὅτι άληθεστέρα φαίνεται νά ήναι
ή δευτέρα γνώμη, όσον άπὸ τὸ ἐν άρχ^ όφος καὶ τὴν σύμφρασιν τοῦ κανόνος τούτου βεβαιουμένη. ά λ λ ' ἠ δια.
ταγὴ, ήν παρακάτω φέρει ὁ κανὼν τοῦ μεγάλου βασιλείου, περί τῶν διπλῶν μοναστηρίων, ἀληθεστάτην κ^ιί
άναντίρρητον ἀποδεικ^ύει τὴν προτέρκν γνώμην. Ε ἵ τε οὅν οὕτως, ε ἴ τε ἐκείνως, ὁ παρὼν κανὼν προστάζει νά
μὴ γίνωνται είς τὸ έξῆς τοιςιῦτα διπλα μοναστήρια, ὡς σκανδάλου πρόξενα. '^ λ λ ά καί ἐάν τινες ἄνδρες τε καί
γυν^ῖκες, συγγενεϊς ὄντες πρὸς ἀλλήλους. θελήσουν νά καλογερεύσουν, οί μέν ἄνδρες άς πηγαίνουν χωριστά, είς
μοναστήριον άνδρῶν μον^ιχῶν. αί δὲ γυναῖ^ες, είς μοναστήριον γυναικῶν καί μοναστριῶν, δια τί μ ὲ τοιοῦτον
τρόπον εὐαρεστεῖται ὁ Θεός. δὲ μοναστήρια ί^φθασαν ^ως τώρα να ^ναι διπλ^, ἀς πολιτεύωνται κατά τὴν
διαταγήν κκί νομοθεσίαν τοῦ μεγάλου βασιλείου, ἤτις είναι ἠ ἐφεξῆς, δηλ. μοναχοί καί μοναχαί άς μὴ σογ-
γκατοικοῦν είς έν μοναστήριον, ὲ^ειδὴ μοιχεία άκολουθεῖ είς τὴν συγκατοίκησιν ταύτην. .^ ς μἠ ^χ^ παρρησίαν
νὰ ὁμιλῆ κατ' ἰδίαν μοναχὸς μὲ μονκχὴν, ἠ μοναχὴ μὲ μοναχόν, ^ ς μη κυιμ^ται μσ,α χὸς είς μοναστήριον γυ-

.
δι^ ^ καὶ έλα^ρότερον τὸ έπιτίμιον έδιάρισε Δηλούται δέ ή λύ..
σις αύτη δτι εἶναι δρθ^ καὶ ἀπὸ το λόγιον τοῦ Κανόνος^ φησὶ
γὰρ, ^τι ό τούτο ποιήσας, έκ του Ἱεροῦ καταλόγου ό^ν, νὰ κα-
^αίρεται, Ἱερεύς δέ άπλως ούδένα χειροτονει Κλν^ικόν. ^ρα δέ
δτι κατὰ τὸν Κανόνα τοῦτον πρέπει νὰ διώκωνται ἀ^ιὸ τὰ ^Ιο-
ναστήριά των καὶ έκείνοι οἱ Κοινο^ιάρ^αι καὶ ηγούμενοι, ὀ.^ου
^τ^ν σήμερον ^ητοῦν νὰ ^ουν άσπρα οἱ είς αὁτους προσερχό^ε.ε-
νοι, καὶ μέ τὰ άσπρα μέν αυτούς δέχονται, χωρὶς δέ άσπρα ου
δέχονται είς τὸ μοναστήριον.
( Ι ) Ἀπὸ του παρόντος Κανόνος δηλον γίνεται, ^τι καὶ
ναχὸς ἀνίερος δύναται γενέσθαι ^οναστηρίου ^γούμενος, συνε-
τὸς δμως καὶ φρόνιμος καὶ της ήγουμενίας άξιος.
(^) Διὰ τούτο καὶ ή διάταξις του α^. τίτλου τῶν ^εα..
ρ^ν διορίζει, δτι ἄν Ι^Ιοναχὸς ἀφήσ^ το ^ν μοναστήριον καὶ ὀ-
^^γ^ εἰ^ ^λλο, τὰ πράγματά του πρέπει νὰ μένουν είς το πρῶ.^
^.
τον μοναστήριον. Καὶ ή λη^. δ^άταξ^ του γ τίτλου τού α .
βιβλίου τού Κώδηκος λέγει, ^τι οἱ τὰ ^δις^ μοναστήρια κατα-
λιμπάνοντες, νὰ μή λαμβάνουν τὰ κινητὰ πράγματα όπου έ^ρε-
ρον εἰς αυτὰ, ^σης ποσότητος κ^ὶ ἄν '^ναι, κἄν καὶ γρέ^^ ά-
φιερωτικὸν περὶ τούτων δέν ^ίγ^ (Φωτίου τίτλ. ια^. κε^. δ^.),
ἀλλὰ καὶ τὰ άκίνητα πράγματα ὁ^ου ά^ερο^ τινὰς, πρέπει
νὰ μένουν εἰς το μοναστήριον^ δ^ότ^ κ^ἰ τὸ χ^ίον όπου άφιέ-
ρωσεν ὁ Ἀνανίας καὶ ή Σάπφειρα εἰ^ τ^ν Θ^ὸν, άκίνητον πράγ^
ἦτο. Διὰ τ^ν κλεψίαν ^μως ό.^ου εκαμεν ἀ^ιὸ τήν τιμήν έκεί-
νου, είς θάνατον έξαίσιον παρεδόθησαν (πράξ. ε^.).
3( ) Δέν δύναται δμως αύτὸς νὰ τὰ νἐμεται μόνος, ώς ^
ἀφιερωμένα εἰς τὸν Θεὸν, άλλὰ πάλιν νὰ τὰ ἀφιεριύν^ εἰς έίλλο
μοναστήριον.
(.^) ^Εν άλλοις καὶ τουτο πρόσκειται, και συντόμως ἀναχ^-
ρεέτω.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ναικῶν, μήΤε ουνΤρωγ^ μ έ μοναχής ^ιαι ύΤαν οι άπὸ Τὸ άνδρικειον μον^εστήριον μοναχοι φέρουν Τά πρὸς
ζωάρκειαν άναγκαι^α ει^ Τά^ κ^λογραί^, νά τά άφίνουν ^ω Τή^ πόρΤα^ Τού μονα^Τηρίου, καὶ άπὸ έκε^ νά τά
παίρνω ^σω ή ήγουμένη μέ άλλην Τινά γερόντισσαν μοναχήν. ^άν δέ κάνένα^ μοναχὸς θελήσω νά ιδ συγγέ.. ^1
νισσάν Τοι^ κκλογραῖαν,ά^ Τήν βλέ^ή, και συνο^,ιλ^ αύΤ^ μέ όλίγα λόγια, ^ρού^ης τή^ ήγουμένη^, καὶ όγλί^
γωρα άναχωρ^ ( ). 1
^ υμ ^ ρω νία .

αΤὸ νά μή μένουν μαζύ μοναχοι καὶ μονάσΤριαι, διορίζει καὶ ή β^. διάΤαξις Τού ά, τιΤλ, τ^ν Νεαρῶν, (^ωΤ.
τίλ . ιά. κεφ. ά .) Τάχ^ι δέ ^αι δ προφήΤη^ ζαχαρίας διά ΤούΤο λ έγ ει, ύΤι νά πενθούσιν αι φυλαι Τοῦ Ισραήλ χω-
οισΤά οι άνδρε^, και χωρισΤά ^ γυν^ ιε^ , διά μέν Τού πένθους αινιΤΤό^ενος Τήν π^νθικήν ζωήν τ^ν μοναχῶν,
διά δὲ Τού χωρισμού, Τὸ νά μή συγκαΤοικούν άνδρε^ καὶ γι^ναῖκε^ εις έν ^ιοναΤΤήριον, κατά Τὸν διορισμὸν Τού
παρόντος κανόνο^. Καἱ κόψεΤαι ή γ^ καΤά φνλά^, φυλή ο^ου ι^ευὶ καθ^ έαυΤήν, καὶ αι γυναίκες αύΤῶν καθ^
έαυΤά^ ^κεφ. ιβ^. ^. 1 13 .) ^ ύρ^ και Τ ὸ ν μ ^ . μζ^. Τή^

Μ ἡ δεῖν μονάστριαν κα τα λιμπ ά νειν τὴ ν οἰκείαν μονὴν, κ α ὶ ἐν ὲτέρα ἀπέρχεσθαι. Ε ἰ δὲ Ι Τής δ ^ .Τή ς
ἰ ζ^. ιθ^. τής ά.
σ υμ βῆ τοῦτο, ξενοδοχεῖσθαι αὐτὸν, ἀναγκ^ον. προσλαμβάνεσθαι δὲ άνευ γνωμης τοῦ ἡγου- .
Ι καὶ β ^ δ ^ .
μένου ειὐτοῦ^ οὐ προσήκει. Ι ΤήςΚαρθ.πη^.
ε ρ μ η ν ε ία ,

Διορίζει ὸ παρὡν κανο^ν, ότι δέν πρέπει δ ^,οναχὸς, ή ή μοναχή νά άφίνω Τὸμοναστήριον έκε^νο, ει^ Τὸ ^ποῖον
έκουρεύθη, καὶ νά παγαίνω ει^ άλλο. δέ καὶ ΤούΤο ^θελε κάμω Τινάς, πρέπει δ ΤοιούΤο^ νά άποδέχεΤαι μέν
ὡς ξένος και νά φιλεόεΤαι άπὸ Τούς ΠαΤέρας Τού ξένου εκείνου ρ,ονασΤηρίου ει^ μερικάς ήμέρα^ ^ἶνα μή ω^ μή
ξενοδοχούμενος βιασθ^ νά ύπάγω εί^ Τὸν κόσμον, καὶ νά συνανασΤρέφεΤαι μέ άδιαφόρους άνθρωπου^ ^χι όμως
και νά κραΤ^Ται κ α ὶμ έ Τήν έκε^σε άδελφόΤηΤα νά συναριθμ^Ται, χωρἰ^ τήν γνώμην, και άπολυΤικήν έπισΤολήν
Τού έδικού Του ήγουμένου ( ). 3
^ υμ ^ ω νία ^

ιι^ο δέ δ^. Τ^ς ά. και β ^.άφ^ριζει και Τὸν μοναχὸν οπού άνκχωρήοω άπὸ Τὸ μονασΤήριύν ^ου, καὶ ύπάγω

1
( ) ιδιος ούτος ^Ιέγας Βασίλειος ἐν Τοις κατὰ πλάτος ὸ^ροις
λγ^, λέγει, δτι ^εἰς Τὰς συνομιλίας ὁποῦ εἶναι χρεία νὰ κάμουν
οἱ Καλύγηροι ^μέ τὰς Καλογραίας, πρέπει νὰ ἐκλέγωνται καὶ
Τὰ πρὁσωπα ὁπού μέλλουν νὰ συνομιλήσουν, και ὁ καιρὸς, και ό
Τδπος ὁ έπιΤήδειος, και ἀνάγκη ^στε έπου ολα νὰ ^ναι σεμνὰ,
καὶ ^ξω ἀπο κάθε ὀποψίαν. Δοιπὸν τὰ πρύσωπα ὀπού πρέπει νὰ
συνομιλήσουν, ἀπὸ μέν τους Καλογήρους πρέπει νὰ ^ναι οἱ γε-
ροντὁτεροι καὶ σεμνοὶ, καὶ ευλαβείς, καὶ γνωστικοὶ εἰς το νὰ
κάμουν κάθε ἐρ^τησήν καὶ ἀπὁκρισιν^ ἀπὸ δέ τὰς Καλογραίας,
ὁμοίως πρέπει αἱ γεροντὁτεραι καὶ γνωστικῶτεραι. ^οταν δέ
συνομιλοῦν, πρέπει νὰ ^ιναι έμού δύω, ή καὶ Τρεῖς, τόσον ἀπὸ
τους Ι^οναχους, οσον καὶ άπὸ τὰς Ι^ιοναχάς. Ἀγαθοὶ γὰρ οἱ δύω
ύπέρ τον ^να, καὶ μαλλον ἀξιοπιστότεροι. ^να δέ πρόσωπον τό-
σον ἀπὸ τὸ ενα μέρος, δσον και ἀπὸ τὸ άλλο νὰ μή συνομιλώ,
καὶ διὰ Τήν ύποψίαν, καὶ διατὶ δέν εἶναι ἀξιὁπιστον πρὸς Τήν
.
τῶν λεγομένων ^εβαίωσιν ^οσοι δέ άλλοι ἀδελφοὶ ^χουν χρείαν
νὰ συνομιλήσουν μέ Καλογραίαν τινὰ, ἄς μή συνομιλοῦν ἀμέσως
αὀτοὶ, ἀλλὰ διὰ μεσιτείας των γεροντοτέρων έκείνων, καὶ δια-
λεγομένων ^οναχῶν ἄς προσφέρουν έκεῖνα ὁποῦ θέλουν νὰ ὁμι-
λήσουν εις τὰς διαλεγομένας ἐκείνας γεροντοτέρας Καλογραίας,
καὶ έκειναι πάλιν ἄς τὰ λέγουν εις τὰς ζητουμένας παρ έκεί-
νων ἀδελφάς. Ἀλλὰ καὶ ἐκεινοι οι ^οναχοὶ, ὁποῦ φέρνουν Τὰ
χρειαζ^μενα εἰς τὰς Καλογραίας καὶ ύπηρετούν, πρέπει νὰ '^ναι
δοκιμασμένοι καὶ σεμνοι καὶ είς τήν ήλικίαν προβεβηκότες, ^στε
ὁπού νὰ μή προξενοῦσιν εις τινα υποψίαν κακήν^ αὁτὸ Τοῦτο
διορίζεται ^ τοις καΤ^έ^ιΤομ. ^ροις σκ^. έν δέ τ^ σπά. καΤ^
έπιτομ. ^ρφ, ^τι, ἄν δύο μοναστήρια ^ναι κοντὰ γειτονεύονται
και το ενα μέν εἶναι πτωχὸν^ τὸ δέ άλλο ^χει τὸν Τρύπον^ πρέ^-
πει το ^χον Τὸν τρδπον τής κυβερνήσεως νὰ ^οηθή είς τὸ πτω-
χὸν, ι^ς χρέος ^χον,καὶ Τήν ψυχήν ^πέρ ἀλλήλων τιθέναι κατὰ
^ήν έντολήν.^^ι καἰ δέν Τὸ ^οη^εΙ, πρέπει Τὸ πτωχὸν νὰ μα^.
κροθυμή,καὶ μιμούμενον τὶν Δάζαρσν νὰ ^αίρη διὰ Τήν ἐλπίδα
τής έν τιρ μέλλοντι αίῶνι, διὰ τήν πτωχείαν ταύτην, μενούσης
είς αετούς παρηγορίας καὶ ^αρας. ^υμφι^νως δέ μέ τὸ ἀνωτ^ω
ρηθέν ὸπὸ τού μεγάλου βασιλείου περὶ των γεροντοτέρων ^Ιονα-
χῶν, δπού πρέπει νὰ υπηρετοῦν εἰς τὰς καλογραίας, διορίζει καὶ
ὀ διγιος ^ικηφέρος. ^ησὶ γὰρ έν τ^ κ^. Κανόνι αύτού, ότι, έὰν
Πρεσύύτερος ^Ιοναχὸς,ήτοι Ἱερομ^ναχος^ νέος κατὰ τήν ήλικίαν,
ύπηρετ^ είς τὰς καλογραίας, δέν πρέπει τινὰς ἀπ^ α^Ιτὸν νὰ
μεταλαμβάν^ τὰ μυστήρια, ^να. ι^ς φαίνεται, άπὸ τουτο ἐν-
τραπΥ^ καὶ διορθωθή. και ὅρα είς τους ύστερον εὸρεθέντας τρεις
Κανένας του Νηστευτοῦ και εἰς τήν ύποσημείωσιν του αύτού
κβ^. Τοῦ Νικηφόρου.^
(^) Καθως φέρει Τὸ τοιοῦτον ρητὸν είς τοιαύτην ύπὁθεσιν και
ὁ ^έγας Βασίλειος έν τιρ περι Παρθενίας λογ^.
3
( ) οἱ δέ βασιλικοὶ νόμοι καὶ Τοῦτο ἀκέμη έκ περιουσίας διο-
ρίζουσιν, δτι οι γονείς νὰ μή ήμποροῦν νὰ παίρνουν ἀπὸ τὰ Ι^ο-
ναστήρια τὰ παιδία των έκεῖνα όπου ἐδιάλεξαν τήν καλογερικήν
ζωήν, ἀλλὰ καὶ νὰ δίδουν εἰς ^ότὰ τή^ κληρονομίαν ὁπού των
ἀνήκει, κἄν καὶ κ^μμί^ι εἰτί^ (^τοι κατηγορία) ήκολούθησεν
Λ
εἰςαύτὰ πρὸ του νὰ γένουν ^ίοναχοί.^ νάγνωθι καὶ Τήν μαρτυ-
ρίαν Τού Χρυσοστόμου εις Τήν ὁποσημ. Τού τής έν Γάγγρ^.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ει^ άλλο μοναστήριον, ^ ει^ κοσμικὸν όσπήτιον, καὶ έκε^νον άκόμη ὸποι^ τὁν ύ π ο ^ χ θ ^ μόνον άν ὸ άρχιερεύ^
^θελε νά τὸν μετατοπίσω, ^ διά βελτίωσιν άλλου μοναστηριού, ^ δ^ά σωΤ^ρί^ Τινὸ^ όσπ^Τίου. ΤόΤε γάρ ο(
μοναχοἰ οί ύποδεχό^ενοι αύτούς εἶναι άνεύθυνοι. άλλά καὶ ὁ πή. τ ^ έν Καρθαγ. προσταζει νά μή συγκοΙ^
νων^ Τινα^ ξέ^οςε ει μ^ ὸ ^διο^ λ^ὸς ^έ τὸν έπίσ^.οπον έκεἱ^νονὸπο^ μον^χὸν ά^ὁ α λλη ς επαρχίας μονα-
ατήριον, καὶ κάμη αύτὸν^κληρικὸν,
^ ^ ^ ηγούμενον
^ τοῦ ἐδικού
^ του μοναστ^ρίου^ κ^ὶ
^ δ ^ μοναχὸς δέ αύτὸς λέγει,
ο^(τε κληρικὸςνά ^Ιναι, ούτε ήγού^ενος. Τὸ νά μή καταλιμπάνουν οί μον^χοὶ Τά μον^σΤηρ^οε τι^ν, ει μη δι^
άναγκαίαν χρεί^ συγχωρηθύ^σι ΤούΤο ποι^σαι παρά Τού έπισκόπου, κ^ιὶ ὁ τ ^ ^ κ^ςνων διορίζει. δέ γ^.
'.
Τ^ς ά. καὶ β άφορίζει Τὸν ήγοόμενον έκε^ίνον, ὁποῦ δέν έπιμεληθ^ νά έπιστρ^ψ^ ^ τ^ μο^στήριόν Του τού^
άποφυγόντα^ καλογήρου^ Του ( ).^ 1
^Αποστ, μβ^.
μγ^. της ά. γ^. Θεῶ μὲν τὸ π^ίν άνατίθεσθαι, κοιὶ οὐ τοϊς ίδίοις θ ελήμα σ ι δουλοῦοθαι, μέγα χρῆμα
.
ά Κορινθ. ι^.
ςί
της ^. . τυγχάνει. Ε ίτ ε γὰρ ἐσθίετε, είτε π ίνετε, ὁ θεῖος 'Απόστολός φ η σ ι, π ά ντα είς δόξαν Θεοῦ
μ^. μζ^. της ποιείτε Χριστὸς οὔν ὁ Θεὸς ήμῶ^, Ε ὐ α γ γ ελ ίο ις αὐτοῦ τὰ ς ἁρ^ὰς τ ^ ν α μαρτημάτω ν ἐκ-
ιή. κ^. τής
κόπτειν προστέταχεν. Οὐ γὰρ ή μοιχεία μόνον παρ' αὐτοῦ κ ο λ ά ζετ α ι, ά λ λ ὰ κ α ὶ ή κίνησις
έν Καρθαγένη
με^. ξθ^. τής τοῦ λογισμοῦ πρὸς τή^ τῆ ς μοιχείας ἐγχείρησιν κ α τα κέκρ ιτα ι, λέγοντος αὐτοῦ. ^ Ο ἐμβλέ .
ἐν Ἀγκύρ ιθ^. ψας γυνα.ῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι α ὐτῆ ς, ήδη ἐμοίχευσεν α υτήν ὲν τ ῆ καρδία α ὐ τ ο ῦ .. ^Ματθ.
της έν Δαοδικ.
έ. ἔνθενουν μςιθητευθέντες, λογισμοὺς όφείλομεν κ α θα ιρε.ίν.εΕί κ α ί απάντα έξεστιν, ἁ λλ'
κδ^ βασιλείου
πθ^. οὐ πάντα συμφέρει.^
φ έρει.. Ιά . Κορινθ. ι ' ..^ ^ . ἐξ Ἁ π ο σ τ ο λ ικ ῆ ς φωνῆς διδασκόμεθα. 'Επάναγκες
ο.^ν ἐστι παντὶ άνδρί διὰ τὸ ζῆ ν ἐσθίειν^ κ α ί οἶς μὲν βίος ἐστὶ γάμου κ α ί τέκνω ν κ α ί λα.ικῆς
διαθέσεως άναμίξ ἐσθίειν ἄνδρας καί γυναῖκας, τῶν ἁδιαβλήτω ν ἐ σ τ ί, μόνον τῶ διδόντι τροφήν τή ν εὐ-
χαριστίαν προσειγἐτωσαν, καί μ ή διά τινων θυμελικῶν ἐπιτηδευμάτω ν, ειτουν σα τα νικῶ ν άσμάτων,
κιθαρῶν τε κα ί πορνικῶν λυγισμάτω ν. οἶς ἐπέρχεται ή προφητική ἁρὰ οὑτωσεί λέγουσα. ^Οὐαὶ οὶ
μετὰ κιθάρας κα ί ψαλτηρίου τὸν οἶνον πίνοντες, τ ὰ δὲ ἔργα Κυρίου οὐκ ἐμ^λέπουσι, κ α ί τὰ ἔργα
τῶν χειρῶν αὐτοῦοὐ κατανοοῦσι. Ι Τ Ι σ . έ. Κ α ίε ἶπ ο τ ^ εἶεν τοιοῦτοι ἐν Χριστιανούς διορθούσθωσαν. εί
δὲ μ ή γ ε, κρατείτω ἐπ' αὐτι^ῖς τὰ παρὰ τῶν πρὸ ήμῶ ν κανονικῶς ἐκτεθέντα. Οἶς δὲ ὁ βίος ἐστὶν ήσὐ.
χιος καί μονότροπος, ὁ συνταξάμενος Κυρίω τῶ Θεῶ ^ιζυγὸ^ μονήρη αραι, κα θ ίσ ετα ι κ α τὰ μόνας καί
σ ιω π ή σ ει.. ^Θρῆν. 'Ιερε^ι. 'Α λ λ α μ ή ν κ α ί τούς ὶερατικὸν ἐκλεξαμένοις βίον, οὐδ' ὅλω ς έξεστι κατ'
ίδίαν γυναιξὶ συνεσθίειν, εί μ ή που μετά τινων θεοφόρω^ν ^ κα ί εὐλα^ῶν άνδρῶν κ α ί γυναικῶ ν, ινα κα ί
αὐτή ή συνεστίαστις πρὸς κατόρθωσιν πνευματικήν ἁπάγ^. Κ α ί ἐπί συγγενῶν δὲ τὸ αὐτὸ ποιείτω. Ε ί
δὲ αυθις ἐν οδοιπορία συμβῆ τὰ τῆς αναγκαίας χρείας μ ή ἐπιφέρεσθαι μοναχὸν, ή κ α ί ὶερατικὸν ἄνδρα,

ί
( ^) επειδή ὁ παρῶν Κανων ἀπροοδιορίστως ἐξετ θη^ μή δ^ο-
ρίσας τὰς αίτίας, διὰ τὰς έποίας δύναταί τις νὰ ἀναχωρήση
ἀπὸ τὸ ^Ιοναστήριύν του, ήμεἰς κατὰ τὸ δυνατὸν έρευνήσαντες,
ε^ρομεν τὰς έξής ταύτας. άναχωρει ὁ ^ΙΙοναχὸς ἀ^εὸ τήν
ι^ονήν του, έὰν ὁ ηγούμενος ^ναι αἱρετικὸς ^ατὰ τὸν ίζ^, Κα-
νένα τού Νικη^έρου. έὰν ἐμβαίνουν γυναίκες εἰς το Ι^Ιονα-
στήριον, ^ατὰ τὸν αυτὸν τού Νικηφόρου. Γ^. ἐὰν ^εαιδία κο-
σμικὰ μανθάνουσι γράμματα εἰς το ^Ιοναστ^ιον^ ἐ^δή δ^ὰ τού-
των δημοσιεύονται ^,τι γίνονται είς αὁτὸ, κατὰ τον αύτὸν τού
Νικη^ὁρου, πρέσθεις καὶ διὰ τὸ ἐκ τούτων σκάνδαλον. δ^
Ι
μἐγας )ασιλ. (δρα κατὰ πλάτ. λς^.) διὰ μίαν αἰτίαν μὁνς,ν
συγχωρεῖ νὰ ἀναχωρη τινὰς ἀπὸ τὸ Ι^Ιοναστ^ύν τοὶ^ ^το^ ^ὰ^
^χη βλάβην ψυχικήν, τήν έποίαν, λέγει, πρέπει πρῶτον νὰ τήν
φανερι^νη είς τούς ἶχοντας τήν δύναμιν νὰ τήν διορθώσουν,
ἄν δέν τήν διορθώσουν, τύτε νὰ ^ι^φίζεται, έχ^ πλέον ῶ^ὰ^
ἀδελφοὸς, ἀλλὰ ι^σὰν ἀπὸ ξένους. ^ ν δέ τιν^ς ^Ιοναχὸ^ δ^ὰ ^ήν
ἀκαταστα^ίαν καὶ ἐλαι^ρέτητα τής γνώμης του, καὶ δχ^ δηλ δ^ὰ.
κ^μμίαν βλάβην, άναχωρ^ άπὸ τὸ ^έοναστήριύν του, ούτος, ή
πρέπεΙ νὰ ίατρεύη τήν ἀσθένειαν καὶ ἀκαταστ^σίαν του ταύτην,
μέ τήν έν τι^οναοτηρίφ του έπιμονήν,ή,ἐὰνδέν θέληνὰἰατρευθ^
ο^τω^νὰ μή δέχεται ἀπὸ άλλο ^οναστήριον.^Αλλην δέ ^ἰτί^ν εύλο-
γον χωρισμού καὶ ἀναχωρήσεως έπι^έρει ὁ^διος ^Δγιος, ὁ λύγος
κ^ιὶ ή διδασκαλία ού δέχεται ^ξω ἀπὸ τήν βλάβην τή^ ψυχής,
ί
δηλ. ^ν ε^πομεν (έὰν δέ διὰ τήν έντολήν τού Κυρίου ^λλο^ ἀ..
.ίς υπἀ.^ ^ί,τ^ι ^ίν χι^ρί^ι,ντ^ι ἀπ. ι ί λ ^
λων, άλλ^ οἰκονο^είαν πληροῦσι)^ συμ^ι^νως δέ μέ τὸν θεῖον Ι^α-
ς
σίλειον λέγει καὶ ὁ ^. τού Νικολάου, διορίζων, ^τι, έάν τις ^λά-
πτεται ψυχικως, πρέπει νὰ λέγη είς τον προεστῶτα τήν ^λά-
βην του, καὶ έὰν δέν διορθι^ση ταύτην αύτος, ἀλλ^ εἶναι προ-
φανής ο κίνδυνδος, ἄς ἀναχωρὴ άπὸ το ^Ιοναστήριον. καὶ ἄν ὁ
ηγούμενος τὸν ^άλη εἰς δε^ὸν, νὰ μὴ ἀναχωρη, αύτὸς νὰ μἦ
φροντίζη τον τοιούτον δεσμὸν, ἀλλὰ νὰ άναχωρη. Τινές δέ
προσθέτουν καὶ άλλην αιτίαν εύλογον ἀναχωρήσεως. ἄν κ^μ-
μίαν φορὰν εί^ρεθη άξιος διὰ ήσυχίαν κάνένας ύποτακτικὸς καὶ
κοινοβιάτης, τύτε γὰρ μέ τήν άδειαν τού ἹΙγουμένου δύναται
ούτος νὰ ἀναχωρη. ινα μύνος ^Α.ὁν^^ προσομιλ^Ι τω Θεῶ,
κατὰ τὸν της Κλίμακος ^Ιωάννην (^ογ. περὶ ύπακοἦς)^ προσε-
κτέον δμ^ εἰς τοῦτο καλούς, δτι ού ^αντος ἐστιν ή ἀναχωρησις
καὶ ήσυχία. Καἰ ταύτα μέν διὰ τήν θεληματικών ἀναχι^ρησιν.
Π
^τανικῶς γὰρκαὶ ^ γού^εενος διώκεται ἀπὸ τὸ ^ονασσήριύν του
καὶ είς άλλο έμβάλλετα^ ἄν μέ ο^ρα δέχεται τους μέλλοντας
μονάσαι, κατὰ τὸν ^θ^. Κανύν^ τής ^αρούσης, Καὶ ὁ χ^^ς ἀ-
ναδὁχου κουρευθεὶς είς άλλο παραδίδοται ^Ιοναστήριον, κατὰ.
τὸν β^. τής ά. καὶ β^. κ^ὶ ὁ χωρὶς τής δοκιμής τῶν τ^ιῶν χρό-
νων κουρευθεὶς, κατὰ τον έ. τ ^ α^τής. Καὶ έπὶ βελτιώσει καὶ-
διορθώσει μετατοπίζει ὁ Ἀρχιερε^ς τοὸ^ ἐναρέτους ^Ιοναχους,.
κατὰ τὸν δ^. τής α^τής.
(^) ^ν άλλοις θεοφὁβων,^ ^ κ^ὶ δοκε^ δρθύτερον εἶναι.
 ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΊ

κά ὶ διὰ τὸ ἀ^αγκαῖον κ^τ^ιλύσ^ι β ούλετα ι, εἴτε ἐν πα^δοχείω, ἤ κ α ὶ ἐν οἴκω τινὸς, άδειαν ἔχειν ο^τὸν
τοῦτο ποιεῖν, ὡς τ ῆ ς χρείας κ^τεπειγούσης ^ ). 1
ε ρ μ η ν ε ί α ,

διορίζεται ὸ παρων κανών, ^Τι οι μέν ^χονΤες γυναῖκα καὶ τέκνα κοσμικοὶ νά συντρώγουν καὶ νά συμπίνουν
μέ γυναῖκα^ ὸμού ^.αὶ άνδρας άλλους δὲν εἶναι κατηγορία^ άξιον, πλάν καὶ ούτοι δέν πρέπει νά πίνουσι τὸν οἶ-
νον μὲ παιγνίδια κο^ὶ σαΤανικά Τραγούδια, κρὶ πορνικά λυγίσματα ^χορ^ν ^ φωνῶν, ἴνα μη κληρονομήσουν Την
κατάραν καὶ τὸ άλλοίμονον ὁπού έπιφέρει ὸ ^α^ας έναντίον ει^ έκείνου^ ὸποθ κάμνουσι ταῦτα, καὶ τά ἰ^ργα τοθ
Κυρίου δέν έξετάζουσιν, ά λλά πρέπει νά εύχαριστούν εις Τὸν Θεὸν, τὸν ΤρέφονΤα αυτούς μ έ τά βρώ^ιατα, ^οχι
καὶ δέν διορθόνωνται νά παύσονν άπὸ αύτά, άς λαμβάνουν τά έπιτίμια, το^ άφορισμοί^ δηλ, ὸποΙ^ οι κανόνες τ^ν
προΤερων συνόδων, κατά Τῶν ΤοιούΤων χριστιανόν έδιώριςαν. καὶ οι μέν κο^ ικοὶ ούτως^ οι δέ μοναχοὶ ὸποί^
ύπεσχέθΥ^σαν εις τὸν ^εὸν νά ήσυχάζον^ ^ιατά μόνα^ καὶ νά σιωπούν, αἶροντε^ τὸν ζυγὸν τ'^ άσκ^σεω^, κατ^
έκεῖνο τὸ Τού Ἱερεμίου. Ἀ λ λ ά καὶ οἱ ιερωμένοι πάντες, ὸλότελα δέν έ^χουν τήν άδειαν νά συντρώγουν μέ γυ^
να^κας, κατ^ ιδίοςν, μόνοι μ έ μόνας, κ^ν ^^ὶ ^ναι συγγένισσα^ αύτίύν, πάρε^ άν ^ναι άνδρε^ ὸ^ού καὶ γυνα^ε^
εύλαβε^ κα ὶ θεοφοβούμενοι, ^ιαὶ άν έξ άνάγκης εύρεθεέ^ έν όδοιπορί^ μοναχὸ^ ^ ιερωμένοι καὶ μἡ ^χων τά
πρὸς ΤΥΙν ὸδοιπορίαν χρειώδη, τύχ^ ^ά κονεόσ^ ^ρὁς ι^ρα^ εις πανδοχεῖον καὶ χ ά ^ ^ εις σπήτιον τινό^ πλήν
καέ τό τε μ εΤ ά εύλαβείας και σεμνότητος νά κονεύω, κ κ ὶ ταύτα πάντα νά γίνωνται διά νά πληροῦΤαι έκείίνο τὸ
Ἀ.ποστολικὸν Τὸ λέγον, ε^τε τρώγετε, ει^τε πίνετε, πάνΤα εις δόξαν Θεού π ο ιεῖτε, και ^να μή οἰ μοναχοὶ καὶ
ιερωμένοι βλέποντες τάς γυναῖκας μέ έπιθομίαν καὶ πάθο^, μοιχεόσωσιν αύτά^ εις τήν καρδίαν αύΤόν, τὸ ὸπο.ίον
καταδικάζει ὸ Κύριοί. Ἀ λ λ ά καὶ έάν αύτοὶ, καθ^ ύπόθεσιν δέν σκανδαλίζωνται άπὸ τήν θεωρίαν αύτών (όπερ
σπανιώτατον), άλλ^ ^μως διά νά μὴ σκανδαλίζουν τούς άλλους, πρέπει νά μὴ κάμνουσι τούτο. Διότι καὶ ὁ
Παύλον έ^λεγεν, δτι ^λα εἶναι άδεια εις ο^ύτὸν νά τά κάμν^ άλλά δέν εἶναι ύλα συμφεοοντα, ώ^ προξενούντα
σκάνδαλον εις τού^ ά λλους ^ορα καὶ τὁν μβ^. Ἀποστολικόν^ τὸν γ^. τ^^ ά . κεεὶ τὸν μ^,'. τ^^

( Ι ) ^ν άλλοις πρόσκειται, μ^νον εστω μετ^ ε^λαβείας, ώς καὶ ὁ^ωναράς έρμήνεύει,

 Π Ε Ρ Ι Τ Π Σ Π Ρ Ω Τ Π Σ Κ Α Ι Δ ^ Υ Τ Ε Ρ Α Σ

Π Ρ Ο Α Ε Ι ^ Ο ^ Υ Ε Ν Α

^όνοδο^ αύΤη επιγράφεται ούτως άπὸ Τὸν ^ωναρόιν, ἰ^αλσαμῶν^κ, ἱ^λάσταριν ^ιαὶ άλλους. ^Π άγια και
μεγάλη ΠοώτγΙ ^ιαὶ Δευτέρα Συνοδοί ή έν Κων^ταντινουπόλει συστ^ισα ἐν τῶ πανσέπτιρ ναῶ τόν άγιων Ἀπο-
1
στόλων ( )^ ^υνήχθη δέ αύτη έπὶ Μιχαήλ βασιλέων τού υἰού Θεοφίλου, καὶ Ι^άρδα Καίσαρος, τού άπὸ μητρὸς
8 3
θείου αύτοθ, έν ^τει θ ἱ ^ )- Πατέρες δέ ^σαν έν αύτ^ἱ Τριακόσιοι δεκαο^ετω ^ ), άπὸ τούς ὸποίους ύπερέχον..
τες ^σαν, δ, τε Κωνσταντινουπόλεως άγιωτατο^ Φώτιος, νεωστὶ τότε μετά τὸ έξορισθ^ναι τὸν θεῖον Ιγνάτιον
εἰς ^Ιιτυληνην, βία καὶ δυναστεία Τού Καίσαρος ἱ^άρδα, εις τὸν θρόνον τής Κωνσταντινουπόλεως ύψ^θεὶ^ καὶ
οι τοποτηρηταὶ τού Πάπα Νικολάου, δ,τε Πόρτου ἶ^οδόαλδος καὶ ό Ἀναγνοίας ^αχαρίας,οἱ^τινες ησαν τότε έν Κων-
1
σταντινουπόλει, άποσταλέντες κατά τίύν εικονομάχων (^ ). ^ Ι αιτία δέ, διά τήν ὁποίαν ονομάζεται Πρώτη καὶ
Δευτέρα εἶναι, κατά τὸν ^ωναρ^ν, ἰ^αλσαμώνα, ^λάσταριν καὶ ί^Ιίλιαν (σελ. ^ Ο .τ ο θ β^. τόμ. τί^ν Συνοδικών),

1( ) ^ο δέ Δοσίθεος (σελ. τής Δωδεκαύίβλ.) δέν ήξεύρω
πώς λέγει δτι ή σύνοδος α^τη συνέστη είς τήν άγίαν Σοφίαν,
άλλ^ ισως ή παρόραμα εἶναι, ή ή μέν πρώτη συνέλευσής τής
Συνόδου έγένετο έν τ^ ἀγία ^οφία, ή δέ δευτέρα έν τῶ να^ τών
έγίων Ἀποστόλων, ή καὶ σφάλμα εἶναι κατὰ λάθος τυπογραι^ι-
κέν, καθώς προ^ανῶς καὶ άναντιρρήτως σφάλμα τυπογραφικὸν
εἶναι κατὰ τήν αύτήν σελ. έκεινο όπού λέγει. ^Πέμπτην καἰ
Δευτέραν^, ἀντὶ του, πρώτην καὶ δευτέραν καλουμένην σύνοδον.
8 .
.Καὶ δρα τοῦτο διωρθωμένον έν τ^ ^ . σελ τής αὁτής Δωδε-
καύίύλου.
(^) ^Εν τοσούτοις χρόνοις λέγει ό Δοσίθεος νὰ συνεκροτήθη
83
αι^τη (αύτόθι). ὁ δέ Ελάσταριςέν ^τει ύ . Συμ^ωνειδέτ^ ^ο-
^.
σιθέιρ καὶ ό κλεινές Θεοτόκης σελ. ια του τόμου τής ^οκτ^τ.
περὶ τών υπομνηματιστών.
3
. ( ) Τοσούτους ἀπαριθμει ό Δοσίθεος (αύτόθι ).
(^) Δύι^ αιτια λέγει ό Δοσίθεος (σελ. έν ^ Δωδεκα-
βίύλ.) νὰ έστάθησαν, διὰ τὰ ό^οία ή ^αροῦσ^ι έγένετο Σύνοδος,
ή (ώς θέλουσί τινες) δτι, ά^ ού ό υάρδας έξι^ρισε μέν τὸν θε^ον
^Ιγνάτιον, διατὶ δέν ήθελε νὰ μεταλάύ.^ ^ύτόν τήν ήμέρ^ν τῶν
^εο^ανείων, ώς ἀποθούμενον τήν γονα^κά^του, κ^ἰ ύ^ισ^τευό-
μενον δτι πορνεύει τήν νύμφην του^ άνεβί^σ^ δ^ δυναστήκῶ^
καὶ αισίως είς τὸν θρόνον Κωνσταντινουπόλεως τὸν σσφώτατ^ν
Φώτιον Πρωτασηκρίτην οντα, έπεισαν οἱ περὶ τον υάρδαν τους
τοποτηρητὰς τού Πάπα Νικολάου, ἀποσταλ^ντας κατὰ τῶν εί-
κονομάχων, καἰ ήθροισαν τήν παρουσαν Σύν^ον, καὶ δή φέρον-
τες ἀπὸ μιτυλήνης τον ^Ιγνάτιον, ἐ^.άθ^,ραν αυτὸν παρρησία.
^οθεν καὶ έ Ι^αλσαμων λέγει, οτι ή Σύνοδος αί^τη ἐφ.^θη κατὰ
τοῦ Ιγνατίου, καὶ νικήτας Δαβἰδ ο Παφλαγων, ό τον ^ίον συγ-
γράψας τού ^Ιγνατίου. ^ΙΙ ἰἐ^ς θέλουσ^ν αλλοι) οτι ό ^ασιλιυς
^Ιιχαή^, διὰ νὰ έξαλείψη τελείως τούς εἰκονομάχους, καὶ διὰ
νὰ καταπαύσ^ το σχίσμα όποῦ ἐγένετο ^ίς τήν ^Ι^κλησίαν διὰ
το^Ις δύω Πατριάρχας Ιγνάτιον ^αὶ Φώτιον, ί^στει^εν είς Γώ'^
μην άρχοντας μετὰ δώρων, καὶ ^φ^ρε το^,ρς τοποτηρητὰς τοῦ
ΙΙάπα. Τελεσθείσης δέ τής Συνόδου, ύ αύτο^άτ^ μι^αή^
έστειλε δύω τόμους τ^ ΙΙάπα ^ίικολά^, ^να μέν. π^.ριέχοντα τὰ
περὶ τών άγίων εἰκόνων πραχθέντα, τον δέ άλλον, περιέχοντει
τήν τού Ἱγνατίου καθαίρεσιν. ^ετι δι^ ί^στ^ιλε καὶ έπιστολὰ^
διὰ Δέοντος τού Ἀσηκρίτου. ώς τούτο δηλοῦται ἀπὸ τ^ν ι .
έπιστολήν Νικολάου. κειμένην έν σ^λ. του ς^. τόμου τώ^
πρακτικῶν τῶν ὀπὸ Ι^ινίου έκδοθέντων. ού καλώς δέ λέγ^ι ο
Κάβε, ι^τι έπὶ τής Συνόδου ταύτης ήν ό Πάπας Ἀδριανός. ό
ί^ικό^αος γὰρ ἦν, ώς τοῦτο δηλοῦται ἀπὸ τήν β^. έπι^τολή^
Νικολάου τήν πρὸς μιχαήλ, κειμένην σελ. του ρηθέντο^
τόμου καὶ ἀπὸ τήν κειμένην σελ. τού αὁτοῦ τόμου.
 ΤΠΣ Α^. ΚΑΙ ΑΕΓΟΜΕΝΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
αότη. 'ί^γένετο πρώτη συνέλευσις τῆς συνόδου ταύτης καί ἀφ' ^ ο^ όρθόδοξοι διελέχθησαν μὲ τοὺς έτερο-
δόξους ^ἴσως οθτοι ἠσαν τἀ λείψανα ὁποῦ έμειναν ἀ^ὸ τούς είκονομαχους, ^ς εἴπομεν.^ καί ἐνίκησαν μὲν σἱ ^ρ-
θόδοξοι, ἐνικήθησαν δε οί έτερόδοξοι, ἀπεφασίσθη νὰ γραφοῦν ὅσα ἐλαλήθησαν ἐν τῆ ^νὅδιι,, ^να διαμένωσι^
βέβαια καί ἀσφαλῆ. ^ί δὲ αίρετικοί, μὴ ὐποφέροντες νά γραφούν ται,τα, διἀ νά μἠ φανούν ὅτι ἐνικήθησαν, ,ιαί
άκολούθως διὰ νὰ μὴ ἀποδιωχθοῦν ἀπὸ τἠν .εκκλησίαν καί τὴν ὁμήγυριν τῶν πιστῶν, τόσην ταραχἠν ,ια^ πὅλε^
μον έκαμαν. ^στε ὁποῦ εὅγαλ^ιν καί μαχαίρια, καί φονικά ἐ^καμα,^ καί τοιουτοτρόπως δ,ελόθη ὴ πρώτη συνέ-
λευσις, χωρίς νὰ γέν^ κἀνένας έγγραφος όρος καί ἀποτέλεσμα. ^Ιετά παρέλενσιν δ^ κ α ι ^ , π ἀ ^ ἐ^ένετ^, τ^ς
αότῆς ^υ^όδου δευτερα συνέλευσις, καί πάλιν διάλεξις ^γινε τῶν όρθοδό^ων μετά τῶν αίρετικῶν πε^ὶ τ ^ α^-
τῶν, καί τότε συνεγράφν^σαν τὰ λαληθέντα περί πίστεως δόγματα, ^Οθεν διά τ ^ ο ἠ ^ ο δ σ ς αὕτη, μία ι,^ α
κυρίως καί ἀληθῶς. πρώτη καί δευτέρα ἐπωνομάσθη διά τὴν περίστασιν ταύτης τ^ς πρώτης καὶ δευτέ^α. αὺτ^ς
συνελεύσεως. 'Ι^ν δὲ τῆ ί^'. αὐτῆς συνελεύσει.ἐξεδό^ησαν καί οί παρ^.τες ιζ^, κανόνες, ἀναγκαῖο, ὄ.τες είς
^ὴν τῆς εκκ λ η σ ία ς εὐκ^σμίανκαί κατἀστασιν, β.βαιούμεν^ι δέ καὶ ἐπικορούμενοι ἀπό τε το^Ι ^σμοκἀνονος τ ^
Φωτίου, ἀπὸ τούς έρμηνευτὰς τῶν κανόνων, καί ἀπὸ ὅλην τὴν εκκλησίαν. ^ημείωσαι δε ὅτι ^ τι,^ι χ ε ι ^ ^
φοις κώδηξι τριάκοντα κανόνες εύρίσκονται είς ὄνομα τῆς πα^ούσης ^υ,όδου ἐπιγραφόμενοι. ἀ λλ' ἠμεῖς ,^οὺς
γνωσμένοος μόνον παρά τῆς εκκλησία ς καί έρμηνεοθέντας παρά τῶν ἐξηγητῶν ἐρμηνεὐσαμεν, το^,ς δ^ ά ^ ,,ς^
ὡς ἀγνώστους τῆ .ί^κκλησί^, ἀφήκαμεν προετάχθη δὲ ἀπὸ ὅλους τοὸς έρμήνεὐτά^ ἠ παρούσα ^ὐνο^ος τ^.,
λων προγενεστέρων αὐτῆς τοπικῶν συνόδων. ἠ διατἱ ἐστάθη μεγάλη καί πολυκνθρωποτέρα ἐκείνω^, μ^λλι^ν
διατί άμέσως ἠκολούθησε μετά τὴν οίκουμε,ικὴν ζ '. σύ,οδο., καί κατά τοὺς χρόνους, καἰ καθ^ ^τι σ,,νεκρστή^
κατά τῶν ίδίων εἰκονομάχων, κατά τῶν ὁποίων καί εκείνη συνεκροτήθη, καί τρόπον τινά, κατά το^Ιτο ^ τ ,,
ἐκείνης ἐγένετο ἀναπλήρωσις

( ί ) Ἐ ν τ^ α^. δέ συνελεύσει αύτής καθαιρειται μέν ὁ Ἱ^νά-
τιος παρρησία, προσκυροῦτα^ δέ ὁ θρόνος Κωνσταντινουπόλεως
τ^ Φωτίιρ, ^ς λέγει ὁ Κεδρηνὸς έν τῶ ς^. τόμι^ των ρηθέντων
πρακτικῶν, καὶ ὁ ^ωναρας (σελ. Ιύ^. τού τόμου τῶν χρονι-
κῶν), και ὁ Νικὁλαος ἰιάπας (έπιστ. ι^. Τή πρὸς τούς Τής ^Ανα-
τολής Πατριάρχας. ^ορα καὶ σελ. τού τόμου τῶν άνω-
τέρω πρακτικῶν).
(^) ^ημείωσαι ^τι Τρε^ς σύνοδοι ^γιναν έπὶ τῶν ήμερων τοῦ
.
ὰγιωτάτου Φωτίου ΙΙρῶτη μέν ή παρούσα^ δευτἐρα δέ ή καΤ^
αύτοῦ τούτου τού Φωτίου γενομένη έν ^τει καὶ Τρίτη ή έν
τή ἀγία ^ο^ία συγκροτηθεισα υ^έρ του Φωτίου έν ^τει ^θ, 8 νικὰς έπτὰ συνόδους. καὶ ἀναθεματίςει, ούς έκείναι ἀνεθεμάτι-
περὶ ής θέλομεν εἰπει ξεχωριστὰ μετὰ ταῦτα. ^πλανήθησαν
λοιπὸν μή ἐξετάσαντες καλ^, ὅσοι ἐπωνόμασαν πρι^την καὶ
δευτέραν τήν κατὰ του Φωτίου σύνοδον, ή εἶπον, ότι ή πρωτο-
δέυτέρα αἰ^τη έγἐνετο έν ετΙι 8
ή ύἱ^, τὸ έποιον εἶναι
^Τος τῶν κατὰ τού Φωτίου, μίαν καὶ τήν αὁτήν τὰς δύω καὶ
διαφορωτάτας συνόδους νομισάντων. Ἱ Ι μέν γὰρ πρωτοδευτέρα
αἰ^τη. ειπομεν. συνήχθη έπὶ Μιχαήλ Ι^ασιλέι-^ς, ή δέ κὰτὰ
^Ι^τίου έν τ^ ετ^ι ^ σιλεί^ του ^ΙΙακεδόνος. Ι^ἰς ταύτην
ήσαν Ιἰατέρες είς έ^είνην κατὰ τὸν βιβλιοθηκάριον
^.^ὶναστάσ^ον (σελ, τής Δωδεκαύίβ^ὶ. Δο^.θ.). ταύτν^ς ούχ
είφίσκοντα^ ^ρακτήκὰ. έκείνν^ς δέκα πράξεις σώζονται. Δί^τη
έγένετο έπὶ Νικολάου Πάπα, ἐκείνη έπὶ Ἀδριανοῦ του α^τη
ιζ^ Κανένας έξιδωκεν^ έκείνη ιδ^ και διαφύρους έκείνων. α^τη
ονομάζεται μόνον μεγάλη πρι^τη καὶ δευτέρα σύνοδος. έκείνη, ή
καὶ παραλδγως, ο^νομάσθη ^μως ογδόη Οίκουμε^ική. Δύτη μέν
έκ',^ωύη ἀπὸ τήν έν τ^ ^οφί^ συγκροτηθεῖσαν. έκείνη δέ,
καὶ τὰ έν έκείνη πρα.^θέντα τοσούτον ἀκυρι^θησαν, ^στε όπου
ῶρίσύη νὰ ^ναι έξωστρακισμένη, ἀποκεκηρυγμένη,καὶ μήτε ^λως
νὰ λέγεται Σύνοδος^ ή μ^τὰ τῶν συνόδων νὰ συγκαταριθμήται^
καὶ ἀ^λῶς εί^ειν, ή Σύνοδος αἰ^τη οὁδέν εἶπε κατὰ ^ τίου. δι^δ
ΙΙ^ ΔΑ Διο^
καὶ παρὰ του Φωτίου α^τοῦ έν τῶ Νομοκάνονι οἱ Κανὁνες
τής ^εβαιοῦνται καὶ ἀν^φέ^οντ^ι- (τὸ δ.κοῖον δεν ή^^λ^ .^άμ^
ποτέ ὁθεῖος Φώτιος, ἄν ή σύνοδος αύτη ήτο έναντία το-,^,) έκεί-
νη δέ, εἰ καὶ παρανόμως κα^ ψευδῶς καὶ έμ^αθῶς έγένετο κατὰ
του Φωτίου, καὶ πολλὰς βλασφημίας έξέρασε κατὰ της α^τοῦ
ἀγιότητος, ἀ^λ^ ^ως εν μόνον καλῶς ἐ^οίησεν, δτι τἰ^ ^ύμύο-
λον Τής πίστεως ἀκαινοτόμητον καὶ. χωρὶς τής προσθήκης έξε-
φι^νησε καὶ έύεύαίωσε. Δέγει γὰρ δτι ^ιἀνεγνι^σθη ό ^ος.της
αυτής οἰκουμενικής δγδύης Συνύδου, περιέχων τὸ Σύμ^ολον τής
πίστεως, καὶ ὁμολογίαν, δτι στέργει Τὰς προλαβούσας οίκουμε-
σαν^. Καὶ μετ^ δλίγα τούτου δέ ἀναγνωσθέντες ή Σύνοδος εἶπε,
^Ιπάντες ο^τω φρονοῦμεν, πάντες ο^τω πιστεύομεν^, Καὶ ση-
μείωσαι ὅτι έν τοῖς λὁγοις τούτοις τὰ ἀρχα^α έύε^αιι^θη, και
περὶ τής προσθήκης ουδεμία μνήμη έγένετο. ^οθεν έψεύσθη ὁ
Ρόδου Ἀνδρέας, είπων έν Τή συνελεύσει τής έν Φλωρεντία
Συνόδου, δΤι ή κατὰ Φωτίου σύνοδος έγίνωσκε τὸ ^ύμύολον
μετὰ τής προσθήκης. ^οτι δέ τὰ πρακτικὰ τής κατὰ Φωτίου
ψευδοσυνὁδου ούκ εἶχον οἱ καθ^ ήμας Γραικοὶ, ομολόγησε τούτο
ὁ. ^ἰγιος ^Ιάρ,^ιος ὁ Εφέσου έν τη ς^. πράξει τής έν Φλωρεντία
Συνόδου. δτι δέ καὶ έφθάρησαν τὰ πρακτικά της, καὶ άντεισήχθη-
σαν δόλια καὶ παράνομα παρὰ των Δατίνων, μαρτυρεί ό Δοσίθ.
(σελ. τής Δωδεκαύίύλ.). Σν^ιείωσαι δέ, δτι ἄν καὶ ειπω-
μεν ἀνωτέρω δτι τὰ πρακτικὰ τής Τιρωτοδευτέρας ταύτης ούχ
1
είφίσκονται, πλήν λέγουσί τινες δτι έτυπι^θησαν ταῦτα έν ^ ον-
τήν^ κατὰ τὸ ^θ^. έτος ἀπὸ τ^ν ^ενέδικτον Ι^αχίνιον. Καὶ
77
^ρα τήν σημ. Τήν έν οελ. . τον ε' τόμο^ π^ρὶ ^^κκλησίας
συγγραφέων τού Κά^ε.
3
( ) Περὶ τής α^. καὶ ταύτης συνόδου ἀναφέρει δ Νικήτας
είς Τὸν βίον Ιγνατίου, καὶ Γεώργιος ὁ Κιδρηνος σελ. ύ^ἰ. τής
έν Παρισίοις έκδόσεως.
3 ύ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ο Ι Ι ^ . Κ Α Ν Ο Ν Ε Σ

Ε Ν Α Γ Ι^ Ν Α Ι Ι ^ Τ ^ Α ^ ^ Υ ^ Τ Α ^ Η ^ ^ Υ Ν ο Δ ο Υ

Τ ΙΙ^ Α ^ ο ^ ΙΕ Ν ^ Σ ^ Α Ι ^ ^ Ν Ε Υ ο ^ Ν ο Ι .

Κ Α Ν Ω Ν Α^.

Πράγμα σεμνὸν ουτω κα ί τίμιον, κ α ί τούς μακαρίοις κα ὶ ὁσιοις πατρασιν η μῶ ν π α λ α ι '^Ις

κ^' της^'.μῦ^
καλῶς^ἐπινοηθὲν, ή τ ῶ ν μοναστηρίων οίκοδομή, ^ιακως ὁρά.ῖαι πραττό^ενον σήμερον. Τ ιν ὲ ς της^'.ι^'.ι^.
γὰρ ^νομο^ μον^ιστηρίου τσ ῖς οἰκείαις περιουσίάς κα ὶ ὺπάρξεσι περιθεμενοι, κ^ὶ Θ ε^ κ^θο^.- ιί;'.ιῦ'. ΚυρΟ^.
γιαζειν ταύτα^ ἐπ^γγελόμενοι, κυρίους τε των καθιερωθἔντων ὲ^υτοὺς ἀνο^γράφουσι, κ α ι μόνη
τ ῆ προ^ηγορία, τὸ Θεῖον ἀφοσ^ῦν ἐκμ ηχ^ ν^ θα ι διεγνώκ^σι. Τ ὴ ν α ύτην γὰρ ἐ ^ ο υ ^ ν ^αἶ
μετὰ τὴ ν ἀφιἐρωσιν, οὐκ ἐρυθριῶσι σφ ετερίζεσαι, ήν περ ἔχ^ν οὐκ ἐκωλύοντο πρότ^ρον. Κ σ .ὶ τοσ^ύτη κα-
πηλἐίο^ προσετρίβη τῶ πράγματι, ωστ^ πο λλὰ τῶν ἀφιερωθ^ντων π^ρ' ^ύτῶν γ ε τω ν ἀφιερωσάντων κ^-
θο^ται πιπρασκόμεν^ θάμβος καὶ μ^ ος τοῖς ὁρω^ι παρεχόμενα. Κ α ὶ οὐ μόνον Ούκ ἔσ τιν αὐτοἶς μετ^-
μ έλ ε^ , ἐφ' οἶς τῶν ἄ ^ ξ ἀνατεθειμένων Θεῶ, τὴ ν ἐξουσί^ιν ὲ^υτοῖς ἐπιτρέπουσιν, ἀ λ λ ὰ κ^ ὶ ὲτέροις ταύ-
την ἀδεῶς π^ραπέμπουσιν. ^Ωρισεν οὕν διὰ τ^ῦτ^ ἡ ἀ γί^ σύνοδος, μηδενὶ ἐξεῖνοιι μοναστἡριον οἰκοδομεῖν
ἄνευ τῆς τοῦ ἐπισκόπου γνωμης κ^ὶ βουλῆς. Εκείνου οὲ συνειδότος κ α ὶ ἐπιτρέποντος, κ^ ὶ τ ὴ ν ὁφειλομέ-
νην ἐ^ιτελοῦντος εὐχὴν,ὡς τοῖς πάλαι θεοφιλῶς νενομοθέτηται, οἰκοδομεἰσθαι μὲν τὸ μοναστήριον,^ετὰ πάν-
των δὲ τῶν αὐτῶ προσηκόντων σὺν Οιὐτῶ ἐκείνω βρεβείω ἐγκ^ιταγράφεσθά, κ ^ ὶ τοῖς ἐπισκοπικοῖς άρ-
χείοις ἐν^ποτίθεσθ^ μηδ^μῶς ἄδει^ν ἔ^οντος τοῦ ἀφ^.εροῦντος, παρὰ γνω μ η ν τοῦ ἐπισκόπου, έ^ιυτὸν
ηγούμενον, ἤ ἀνθ' αὑτοῦ, έτερον καθισταν, Ε ι γὰρ ἄπερ τις ἀνθρωπω χαρίζετσ.ι, τούτων οὐκ ἔτι κύριος
Εἶν^ιι δύνο^τ^ι, πῶς ἄπερ τις Θεῶ κ^ιθοιγιάζει κο^ὶ ἀνο^τίθησι, τούτων ὑφαρπάζειν τ ὴ ν κυριότητα παρςι-
χω ρηθήσετά ,
^ ρ μ η ν ^ ίο^,

^πειδ^ μερικοὶ κτίζοντε^ μοναστήρια, καὶ άφιερόνοντε^ τά πράγματά των εί^ αυτά, πάλιν μετά τήν άφιέ-
ρωσιν, ούχὶ μόνον έξουσίαζον ταῦΤα, άλλά καὶ έπωλουν, καὶ άλλους έκατέσΤηναν αύτῶν έξουοιαστάςδιά τούτο
ὸπαρων κανων διορίζει, ότι κάθε μέν ^οναστήριον νά κτίζετα ι μέ τήν άδειαν καὶ γνωμην τού κατά Τόπον άρ-
χιερέως, έπιΤελούντος τήν συνειθισμένην εύχήν, όΤαν θεμελιούται, νά γράφεται δέ ει^ βρέβιον ( Ι ) , ^τοι ει^ μι-
^ιρὸν κΟεὶ σύντομον κωδ^κα, τόσον αύτὸ τὸ νεό^ιτιστον μοναστήριον, όσον καὶ όλα τά πράγματα καὶ ύποστα.
τικά δπού άφιερωσαν εί^ αύτὸ, ειτε ὸ κτἰσας τούτο, ^ τε άλλοι χριστιανοί^ καὶ ο κώδηξ αύτὸς νά φυλάττετ^ι
άσφαλ^^ εί^ την έπισκοπήν, ^ μητρύπολιν, ^ίνα διά τούτου μ^ ήμπορ^ ει^ τὸ ὸ άφιερώσα^ νά άφαιρέση Τι
άπ^ αὁ^ά. Τόσον δὲ νά ^Ιναι άποξενω^ένος τού μοναστηριου ὸ κτιτωρ αυτού καέ άφιερωτής ωστε ούτε α^τὸ^
ὸ ^διο^ νά γίνεται αύΤού ήγού^ενο^,, χωρὶ^ Τ^ν γνώμην Τού έπισκόπου, ούτε άλλον τινά νά κατασταίνη ήγού^ιε-
νον εί^ α^τὸ, τάχα οικεῖον (^). ε π ειδ ή άν έκεῖνα ὸπού χαρίση Τινά^ ει^ άνθρωπον, δέν ήμπορεἱ^ νά τά δρίζη
πλεον, πῶ^ αυτὸ^ έκεῖνα δπού άφιέρωσε μίαν φοράν εί^ τὸν Θεὸν, δυναται πάλιν νά τά ἐ^ουσιάζη ; ^Ιερόσυλο^
γάρ ό ^ςοἰούτο^ λογίζεται, καὶ τ ^ καταδίκη^ τού Ἀναν^ου καὶ τ^^ ^απφ^(ρας ύ^ύδικο^,

Ε^ειδη τινες τὸν μονηρη βίον ὺποδύεσθ^ι σ χ η μ α τίζο ντα ι, Οὐχ ινα Θεῶ καθ^ρῶς δουλεύσωσιν, ἀ λλ
τ ῆ σεμνότητι τοῦ σχημ^τος δόξαν Εὐλαβείας προσλάβωσι, κ α ὶ τῶν Οἰκείων ἐντεῦθεν ἡδονῶν ἄφθονον
εὺρησ^Τι τη ν ἀπόλαυσιν, κα ὶ τῶν τριχῶν κα ὶ μόνον τὴ ν ἀποβολὴν ποιούμενοι, ἐν τοῖς ^ὶκεί^ις οἶκοις π^-
ρεδρεύουσι, μηδεμίαν τῶν μοναχῶν ἀποπληροῦντες ἀκολοι^θίαν, ἤ κ α τἄ σ τα σ ιν , ωρισεν ὴ ἁγί^ι Σύνοδος
μηδενα τῶν πάντων τοῦ μοναχικοῦ σχημα τος ἀξιοῦν, ἄνε^ παρουσίας τοῦ ὀφείλοντος αύτὸν εἰς ὺποτα-

(^) ^ρέβιον. εἶναι ^έξις Δατινικη, ^αραγομἐνη ἀ ^ του όπου οίκοδομοῦν σκήτα^, ^ άφιερώνουν πράγματα είς αὁτὰ^ ^
βίω τοῦ τέμνω^ καὶ θέλει νὰ είπη^ σύντομος καὶ συνο^ετικη ἀ ^ .
θείους ναους ^ άλλα τ^νὰ άφιερ^ένα τ^ Θεῶ. ^Ιετὰ γὰρ τη^
γρα^η, ^ Κι^δηξ, δπερ κοινῶς τώρα καλείται ^ραβίον. ἀ^ιέρωσιν δέν δύναντα^ καὶ ούτοι πάντες νὰ εξουσιάσουν τὰ ά-
(^) τοῦτο τὸ ἶδιον πρέπει νὰ φυλάττετα^ κ^ ^ έκείνου^ φιερωθέντα .
 ΤΗΣ Α^. ΚΑΙ ΑΕΓΟΜΕΝΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

γ ή ν ἁναδέχεσθαι, κ α ί τή ν ἐπ' αὐτῶ ηγεμονίαν, κ α ί τῆ ς ψυχικῆς αὐτοῦ σωτηρίας τή ν πρόνοια ἐπαγ.

γέλλεσ θα ι, άνδρὸς ὅντος δηλονότι θεοφιλοῦς κα ί μο^ῆς προεστηκότος, καὶ ίκανοῦ σώζεις ψ υχήν, ἁρτίως
τῶ ^ ριστῶ προσαγομένην. Ε ί δέ τις φωραθείη ἁποκουρεὐων τινὰ , χωρὶς παρουσίας τοῦ είς ὐποταγήν αὐ.
τὸν ὸφείλοντος άν^λαμβάνειν ήγουμένου, τοῦτον μὲν καθαιρέσει καθυποβάλλεσθαι, ως ἁπειθοῦ^τα το.^ς κςι^
νόσι, κ α ί τή ν μοναχικήν εὐταξίαν καταλὐοντα, τὸν δὲ παραλόγως καὶ άτάκτως ἁποκουρευθέντα,. ἐν ὐπο-
τ α γ ῆ κ α ὶ μοναστηρίω , ἐν ω ὰν ὸ κ α τὰ τόπον ἐπίσκοπος δοκιμάσω, παραδίδοσθαι. Α ί γὰρ ἄκ^ιτ^ι καὶ
ἐπισφαλεῖς ἁποκουραί, κ α ί τὸ μονςιχικὸν σ χ ή μ α ήτίμω σαν, καί τὸ τοῦ Χ ρισ το ί ὅνομα βλασφημε^θα^ πε-
π οιήκα σι.

'^ινὲς θέλοντες νά τοὺς ^εὐλαβῆται ό κόσμος καί άπὸ ἀσθένειαν τινἀ, ἠ λύπην παρακινούμενοι,^ γίνονται
μὲν καλόγηροι καθ' ὑπόκρισιν, άφ' σί, δὲ γίνουν, κάθηνται πάλιν ὡς τὸ πρότερον εἱς τι,ὺς οἶ,^ους των ^ν τ^ ^ .
σμιρ, χωρίς νὰ φυλάττουν κἀμμίαν τάξιν καί κανόνα καλογερικόν τοΙ^το λοιπὸν τὸ ἄτοπον ἐμποδίζωντας ὁ
^αρὼν κανὼν διορίζει, ὅτι κανένας ίερεὺς ἠ καί άρχιερεὺς, νά μὴ κουρεύη καλόγηρον χω^ίς νἀ ἦναι παρὡν γ^-
ρωντας καί άνάδο^ος πνευματικὸς, ὅστις μ έλ λει νὰ ἀναλάβγ^ τὴν φροντίδα τῆς ψυχικές σωτηρίας του, άνθρωπος
δηλαδἠ θεοφιλὴς ^ καί προεστὼς μοναστηρίου, καί ἀρκετὸς είς τὸ νά οίκονομήσ^ πρὸς σωτηρίαν τοὸς νεοπα-
γεῖς καί ἀρχαρίους μοναχούς. Ιίί δὲ καί ἤθελε κάμει τοῦτο τινάς, αὐτὸς μέν νά καθαίρεται ως παραβάτης τῶν
κανόνων καί τῆς μοναδικῆς εὐταξίας, ὁ δὲ χωρίς άναδόχου κουρευθείς νὰέμβάλλεται είς ὐποταγὴν ἄλλου μο.
ναστηρίου, είς ὅποιον δηλαδὴ εὕρ^ εύλογον ὁ ἐπίσκοπος, ἐπειδὴ αί ἐσφαλμέναι καί παραλόγως γινόμεναι κου-
ρεύσεις τῶν μοναχῶν, ὄ^ι μόνον τὸ τιμιώτατον σχῆμα τῶν μοναχῶν ἀτίμασαν, ἀλλὰ καί τοὐς ἀπίστους κάμνουσι
νά βλασφημοῦν τὸ ὄνομα τοῦ ^ριστοῦ, βλέποντας οότως άτάκτως, καί ἀδιαφόρως ζῶντας τοὐς μοναχους

^ανὡν τῶν μ^ν ίί^γαλοσ^ιων καί τ ^ ίω , ^ονσ^,ν
εἶναι το νὰ κάμνωσι κάθε ήμερονύκτιον. κατὰ μέν τοὸς ὰγίους
Πατέρας^ γονυκλισίας, ήτοι στρωτὰς μετανοίας τριακοσίας (δρα
13
Φιλοκαλ. φυλλ. θ^ .). κατὰ δέ τους ἐν τῶ άγίιρ ^ῦρει διακρι-
.
τ' κοὸς, γονυκλισίας μέν έκατὸν εἴκοσι, προσκυνητὰς δέ μετα-
νοίας, κομβοσχοίνια δώδεκα. οἰ δέ μικρόσχημοι και Σταυροιρό-
ροι, γονυκλισίας μέν έκατὸν, προσκυνητὰς δέ, κομβοσχοίνια Ιίξ.
Οἱ δέ ρασοφόροι, γονυκλισίας έκατὸν, προσκυνητὰς δέ κομβοσχοἰ-'
ν^α τρία. ^οσοι δέ εἶναι ἀγράμματοι μοναχοί καὶ δέν ήμπορούν,
ουτε νὰ διαβάσουν, ούτε νὰ άκούσουν τήν ἀκολουθίαν τους, διὰ
μέν τὸν ^Ορθρον πρέπει νὰ περνουν στεκόμενοι τριάκοντα κομ-
βοσχοίνια, λέγοντες εἰς κάθε σπυρὶ τού κομβοσχοινίου. εΚύριε
^Ιησού χριστέ, Υἱέ τού Θεοῦ. έλέησόν με.^ Διὰ δέ τὰς ^ρας,
δέκα κομβοσχοίνια, διὰ τον ^Εσπερινόν, δέκα, καὶ διὰ τὸ Ἀπό-
δειπνον, δέκα. καθῶς διορίζουσι τὰ έν τῶ άγίιρ ^ῦρει κανονικά,
Πότε δέ γίνεται ὁ προρρηθεἰς Κανων, και πότε δέν γίνεται, ^ρα
^. ^.
είς τὸν κ τής α Συνὁδου.
(^) Ταύτην τήν ἰδίαν λέξιν, ^αὶ ταύτας τὰς άρετὰς όπου λέ--
γει ὁ παρεών Κανων μεταχειρίζεται καὶ ἀπαιτεῖ καὶ ό μέγας Εα-
σίλειος, νὰ ^χ^ ό μέλλων γενέσθαι γέροντας καὶ πνευματικὸς
πατήρ, έν τῶ άσκητικῶ αυτου λόγιρ, ού ή ἀρχή. ^Δευτε πάντες
οἱ κοπιῶντες^ λέγων πρὸς τὸν μέλλοντα ύπαταχθήναι^ ^Πολ-
λήν φροντίδα καὶ πρόνοιαν λάβε, ἀδελφέ. εἰς τὸ νὰ ε^Ιρης διδά-
σκαλον και ὁδηγὸν τής πολιτείας σου άπλανήι καλούς γινώσκον-
τα νὰ όδηγ^ τους πρὸς ^εὸν πορευομένους, στολισμένον μέ άρε-
τὰς, ἀπὸ τὰ ^ργα του μαρτυρίαν ^χοντα έ^τι ἀγαπα τὸν Θεὸν,
γνῶσιν έχοντα τῶν θείων Γρα^^ν, ά^ιλάργυρον. άπερίσπαστον,
ήσύχιον, θεοφιλή, φιλόπτωχον, ἀόργητον, πολύν είς οίκοδομήν
τ^ν έγγιζόντων αύτῶ καὶ . . . και τὰ έξής. Και άπλῶς είπεῖν,
άνδρα πολυάρετον, ἴνα γένης κληρον^ος τῶν έν αύτῶ ἀγαθῶν^.
^Ο^έ^ἰγιος Κάλλιστος ό ^ανθόπουλος (έν κεφαλ. ιδ^. παρὰ τή
.
Φ λοκαλ. σελ. ύθ^.) ἐξηγῶν πο^ος εἶναι ὁ άπλανής γέροντας, λέ.-
γει' ^τι εἶναι ἐκεινος όπου φέρει μαρτυρίαν ἀπὸ τὰς ἱερὰς Γρα^ὰς
εἰς έκεινα όπου λἐ-^ει. ^Αιρ^ λοιπὸν εύρ^.τινὰς τοιοῦτον γέρον-
τα.καὶ ἐκδώση τὸν έαυτόν του είς αύτὸν, πρέπει νὰ άκολουθ^ εἰς
τὰ έκείνου προστάγματα. Καὶ κατὰ τὸν μἐγαν είπε^ν ^ασέλειον
πάν τὸ παρ^αύτοῦ λεγόμενον πρέπει νὰ γίνεται είς τήν συνοδίαν,
Λ
ώσὰν νόμος καὶ Κανών. ^ λλ^ έπειδή ει.^εομεν ποίας άρετὰς πρέ-
πει νὰ εχ'^ όγέροντας^ καλον εἶναι νὰ εἰ^ῦμεν έν συντόμ^ καὶ
ποίας άρετὰς πρέπει νὰ έχ^ό υποτακτικός.
ς
μέν ούν μέγας
Ι^ασί^ειος (δρ. κατὰ Πλάτ, κ^.καὶ μ ^.) λἐγει^δτι ὁ υποτακτικές
πρέπει νὰ μή φυλάττ'^ εἰς τὸν έαυτόν του κἀνένα . ἀπόκρυ^ον
κινη^. άλλὰ νὰ ^ανερών.^ διὰ της έξαγορεύσεως τὰ κρυ^τὰ τής
καρδίας του, καὶ κάθε ὰμάρτη^^ά του νὰ ἀνα^έρ'^ ^ἰς τὸν προε-
στῶτα, ή αὁτὸς .μόνος ἀμέσως, ή μέ το μέσον άλλων ἀδελ^ῶν
όπου ήξεύρουσι τὸ ἀμάρτημα αυτο^ ἄν δέν ήμ^εοροῦν αυτοἰ μόνο-.
νὰ τὸ ίατρεύσουν. Τήν έξομολόγησιν τῶν ύ^οτακτικων ἀναγ-
καίαν άνα^έρει καὶ ό ρηθεἰς Κάλλιστος ἐν κεφ ιε^. καὶ ^ρὸ
του ό Ἱωάννης τής Κλίμακος έν τ^ περὶ υποταγής δ^. λόγφ.
Κοντὰ είς τήν έξομολόγησιν προσθέτει καὶ άλλα τέσσαρα ό Κάλ-.
λιστος, τὰ όποια εἶναι άναγκα^α είς τον ύποτακτικ^ν, παρὰ τοῦ
τής Κλίμακος ταῦτα έρανισάμενος, ήγουν τὸ νὰ πίστιν κα-
θαρὰν καὶ άδολον είς τὸν γέροντά του. νομίζωντας δτι ^λέπων-
τας και αποτασσόμενος είς αύτον, αύτὸν τον ^ριστον βλέπει
καὶ υποτάσσεται. τὸ νὰ λέγ^ τήν ἀλήθειαν είς δλα τὰ λόγια
καὶ ^ργα όπου κάμ^, και νὰ μή λέγ^ άλλα ἀντ^ άλλων. τὸ νὰ
μή κάμν'^ τὸ έδικόν του θέλημα, καὶ το νὰ μή ἀντι^έγ^. δέ
Ἱωάννης τής Κλίμακος κοντὰ είς τὰ πέντε α^τὰ όπου ειπομεν,
προσθέτει δτι ό ύποτακτικὸς πρέπει νὰ καὶ ἀγάπην ^εύαίαν
πρὸς τον γέροντά του, χωρ^ς τήν όποίαν, θαυμάζει, λέγει, ἄν
δέν ἀπερνα ματαίως τήν έν τοπιρ διατριβήν ό ύ^οτακτικές,
^ντας ηνωμένος μέ τον γέροντά του μέ μίαν πλαστήν καὶ ψεύ-
τικην ύποταγήν. . λέγει δέ καὶ τούτο, δτι δέν πρέπει νὰ ἀνακρί-
νωμεν, καὶ νὰ κατακρίνωμεν τους γέροντάς μας, ἄν ^λέπωμεν
α^τους νὰ ^ουν καποια μίκρὰ σφάλματα ώς άνθρο^ποι.^
3
( ) ^ημείωσαι δτι κατὰ τον Κανένα τοῦτον άλλος πρέπει
νὰ ^ναι ό κουρεύων, ^ιαὶ άλλο^ ό ἀναδεχδμενος γέροντας, εἰ δέ
τις ένταύτ^ ό αὁτὸς πα^ ^ιονρεόει, ^αὶ γέροντας γίνεται, ' ένέχε-
ται είς τὸ έπιτίμιον τοῦ Κανόνος, εἰμή ἐξ ἀνάγ^ιης μεγάλης, μή
δ^ντος άλλου. ^οθεν θαμάζω πως ό Θεσσαλονίκης Συμεών (κε^,
καὶ χωρὶς νὰ προσθέσω τήν τοιαύτην άν^γκην, εἶπεν,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
πλέον νά εύγάλω τὸ
δὲ, ότι, ὁ καὶ χ^ρὶς άναδόχου καὶ γέροντος ^ ^ ς νὰ γ ^ ί^ ν α ^ ^ δ ὲ ν ^ ν α ^ ^ . .
σχῆμα, ἀλλὰ φορῶν αὐτὁ έκδίδοται μόνον εἰς ά ^ ο μοναστήριον. ^ ρ α καὶ ^ ν ὑπ οι^ μεἰο^ ν τοῦ κά. τῆς ζ '.

^ 'ε

Τής δ^. δ^. τής Κ α ὶ τοῦτο κακῶς πραττόμενον, κο^τὰ πολ^ δὲ ^ ρ ο ν , ^αροραα^ ^ ί ἁ μ ελεία παραπεμπό-
^.
ζο ιθ κά.τής μενον, τυχεῖν ἐκρίθη διορθώσεως. ἶνα ε ί τ ις , μονῆς προϊστάμενος, ^ ς ^ α ^ ν τεταγμέ-
έν Καρθ. πή . νους μοναχοὺς άποδιδράσκοντας, οὐ μετὰ π ο λλῆ ς τῆ ς ἐπ ιμελεία ς ά ν α ζη το ίη , ἤ ἐφευρίσκων,
^ὐκ άναλαμβάνοιτο, κα ί τ ῆ προσηκούσ.ι^ ^ιαί κ α τ α λ λ ή λ ω το^ πταίσματος ί α . ῖ ί ^ νενοσηκὸς ανακτά-
σθαι, καὶ ἐπιρρωνύειν ἀγωνίζοιτο. Τούτον ωρισεν ἡ ἄ γία Συνοδος ἀφορισμῶ υποκεῖσθαι. Ε ι γὰρ ὁ ζωων
ἀλόγων προστασίαν ἐγχειριζόμενος, κα ὶ τοῦ ποιμνίου καταμ^λῶν, ούκ ἀτιμω ρητος κ α τ α λ ιμ π α ν ετ α ι. ὁ τῶν
τοῦ ^ριστοῦ θρεμμάτων τή ν ποιμαντικήν ἁρ^ήν καταπιστευθεὶς, κ α ί ρε^ατων.^ ^αί ραθυμία τ ή ν αὐτῶν
σωτηρίαν άπεμπολῶν, πῶς οὐ δ^ας το^ τολμήματος είσπρα^θήσεται , Ἁ π ειθ ῶ ν δὲ ὁ ανακαλούμενος μο-
ναγὸς πρὁς τοῦ ἐπισκόπου ἁφορισθήσεται.
^ ρ μ ^ ν ε ί οι.

^εμπ ο δ ίζει ό παρών κανὡν τὁ νὰ φεόγουσιν οἰ μοναχοί ὰπὺ τὰ ἰ^ ά των μοναστήρια καὶ νὰ πηγαίνουν είς
ἄλλα, ὴ νά περιπλ^ινῶνται ἐδῶ καὶ ἐ^εῖ. '^ὰν δε .^νες άτακτο^ κάμνουσι τοῦτο, εἰς ἀφορισμοῦ ἐπιτίμιον ὐπο-
βάλλει τὸν ήγούμενον τοῦ μοναστηρίου, ἀνίσι^ς μετά πολλῆς ἐπιμελείας δὲν ζ^τήσ^ νά εὕρ^ τοὺς ἀποδράσαν-
τας ίί^, ἤτοι τους ἀποφυγόντας αὐτοὐς καλογήρους του, καὶ ὰφ' οὅ τοὺς ευρ^, άν δὲν ἀγωνίζεται νά τοὺς γυ^
ρέσ^ όπίσω, κ^ιί νά τοὐς θερ^εύ^Ι, καθ' ενες κατά τὴν ψοχικὴν άσθένειαν ὁποῦ έ^χει. ^ιότι ἀνίσως παιδεύεται ό
τὰ άλογα ζῶα βόσκων καί φολάττων, ἐάν αὐτὰ ἀμελ^, πόσιρ μάλλον θέλει παιδευθῆ ὁ τά πρόβατα τοῦ ^ρι.
στοῦ βόσκων, καὶ ἀπὸ άμελείας του τὴν σωτηρίαν τούτων πωλῶν, τὴν ὁποίαν έξηγόρασεν ό ^ίριστὸς μ ὲ τὸ αἶμά
του ^ '^ἀν δὲ ὁ ζητούμενος καί παρακαλούμενος μοναχὸς εἰς τὸ νὰ ἐπιστρέψη, φανῆ ἀπειθὴς, παρά τοῦ '^ρ-
χιέρέως νά άφορίζεται. '.^νάγνωθι καί τὸν κά. τῆς ζ '.

Κ Α Ν Ω Ν

Πολυτρόπως ὸ πονηρὸς τοῦ Μοναχικοῦ σχήμα τος τὸ σεβάσμιον, ἐπωνείδιστσν θῆναι ή-

ιγ^. ιθ^.κά.
γω.^ίσατο, κ α ί ει^ρεν είς τοῦτο συνδρομήν, τῆ ς προκατασχοὐσης αίρ^σεως τὸν καιρόν. Τ ὰ ς
τής έν Κσρθ.
πή γὰρ ίδιας Μονὰς τ ῆ ἁνάγκ^ τῆ ς αίρέσεως οί μονάζοντες κα τα λιμ π ἁ νο ντες, οί μὲν, είς ὲ-
τέρας, οί δὲ, είς κοσμικῶν ὰνδρῶν μετέπιπτον κα τα γώ για . Ἁ λ λ ὰ γὰρ, ὅπερ αὐτους, δι' εὐσέ^ειαν τότε
πραττόμενον μακαριστούς ἁπέφαινεν, είς ἔθος ἄλογον μεταπεσὸν, κα τα γελά στους π α ρ ίσ τ η σ ι. Πανταχοῦ
γὰρ νῦν τῆ ς εὐσεβείας ἐξηπλω μένης, κα ί σκανδάλων τῆ ς 'Ε κ κ λ η σ ία ς ά π η λ λ α γ μ έν η ς , ἔ τ ι τιν ὲς τῶν οί-
κ^ίων Μοναστηρίων άποφοιτῶντες, καί καθάπερ τ ι ρεῦμα δυσκάθεκτσν ωδε κἁκ^ῖσε ^ιεταγγιζόμενοί τε
καί μεταρρέοντες, πολλῆς μὲν πληροῦσι τῆ ς ἁκοσμίας τὰ Μοναστήρια^ π ο λλ ή ν δ' ἐν αὐτο.ίς τή ν ἁτα-
ξίαν ὲαυτοις συνεισκωμάζουσι, κα ί τῆς ὐποταγῆς τὸ σεμνὸν διασπῶσί τε κ α ί κα τα λυμ.α ίνοντα ι. Ἁ λ λ ὰ
τούτων τὸ ἄστατον τῆ ς ὁρμῆς κα ί ἁνυπότακτόν ή ἁ γία ^.ὐνοδος ἁνακόπτουσα, ὥρισεν. ^να, ει τις Μο-
ναχὸς τῆς ίδίας άποδράσας Μ ονῆς, είς ἔτερον μεταπέσοι Μ ονα σ τή ρ ι^ , ἤ είς κ ο σ μ ικ ά είσκω μάσοι κα-
ταγώγιον, αὐτός τε καί ὸ τοῦτον ὐποδεξάμενος ἁφωρισμένος ε ιη , ἔως ὁ ἁποφυγω^ ἐπανέλθ^, ἐξ ής
κακῶς ἐξέπεσε Μονῆς. Ε ί μέν τοι γε ὸ 'Επίσκι^πος τιν ὰ ς τῶ^ Μο^αχῶν ἐπὶ εὐλοι^εία κ α ί βίου σεμνότητι

^τι ό αὸτὸς γίνιτιιι καί ἀ ν ιί^ .ς καί πατ,^ρ, καί κι,ι,ρ^όων τ^ν
^οναχὸν ^Ιερεὸς, πρἀγμα, τὸ ὁ^οἰον εἶνα^ παρὰ τον Κανδνα
τουτον, δια Τούτο δ τοιούτος λδγος τοῦ Συμεῶν πρέπει νὰ ^χ^
συνυπακουδμενον το έξ ἀνάγκης. Τὸ δέ νὰ Ιιχουν το α^τ^
μα, τού σταυροφόρου θετέον. ή του μεγαλοσχήμου, ὁπου μέλλει
νὰ λάβ'^ ὁ ^ονα^ὸς^ δ,Τε ἀνάδοχδς του, καὶ δ. κουρεύουν αύτὸν
ἱερεύς, τουτο, λέγω, ἀγκαλὰ καὶ ά^ο Κανύνα τινὰ δ^ ^αρελά^
β^μεν, έπειδήδμως ή συνήθεια αύτη ἐκ ^αραδέ^^ έπε^ρά^σε^
πρέπει νὰ φυλάττεται. Δέγει δέ τούτου καὶ ὁ ἀγι^τατ^,ς
Πατριάρχης Δουκας μετὰ της περ^ αὁτὸν Συνύδου, λύ^ν ζηΤή^
μαΤα Τινὰ έν χειρογράφοις σωζδμεν^ ^^ὰ τ^^
μεγαλοσχήμου ὁκοῦ γέν^ παρὰ μανδ^τ^ (ήτ^
^έρου ἱερέως) πάντοτε ἀμφι^άλλ^τα^ ^ ^ λ ^ ^ ^ μένους καἰ άλυσιδωμένους, δταν σπάσουν τὰς άλύσεις καὶ Τὰς
Κανονα, δστις λέγεται ε^ναι Νικη^δρου τ^ῦ ΠαΤριάρχου,
έν ^ ρητῶς λέγει, ό μεγαλὁσχ^ος νὰ κουρεύηΤαι άπὸ μιγα--
λόσχ^ ν ιερέα, έπειδή έκε^νο ὁ^εου εχε^ τινὰς, δίδει. )^ίς ήμας
δμως φαίνεΤαι ὅτι του Ἱερέως εἶναι ιδι^ν νὰ κουρεύω, ού καθὸ
μοναχὸς, άλλὰ καθὸ ^Ιερεύ^, δ^οί^υ ἄν ειη σχήματος. ^ὰν
δμως ὁ λογισμὸς ἐκείνου ὁποῦ ^λλει νὰ γένω Ι^Ιοναχὸς σαλεύει
Ται, διὰ τήν άμφιβολίαν, ἄ^ κουρεύεται ἀπὸ μεγαλύσχημον Ἱε-
ρέα (^ξω ἄν ^ναι κανένα έμπύδιον ή ἀνάγκη) διὰ Τὸ άδίσΤα^ιΤον,
καὶ οχι διὰ το ἀναγκαίον.
1
( ) ^ρα δτι ὁ Κανῶν Τύσον ἀπαιτεί τους ^Ιοναχους νὰ μή
ἀναχεε^ούν άπὸ τὰ ^Ιοναστήρ^ά το^ν^ ι^στε ὁ^ού τήν φυγήν
των όνομάζει ἀπόδρασιν^ λέξιν, ήτις κατὰ τούς ^Ἐλληνας,συ^ι-
θίζεται νὰ λέγεται είς δούλους φυγάδας, καὶ είς τους φυλακω-
φυλακὰς, καὶ φύγουν κρυφίως.
 ΤΗΣ Α'. ΚΔΙ ΑΕΓΟι^ΙΕΝΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^αρτυρουμένους, είς έτερον Μοναστήριον ἐπί καταστάσει τῆ ς Μ ^ θελήσοι μ ετα κομίσ ει, ή κα ί ^
σ μ ικ ή ν οίκίαν ἐπί σω τηρία τῶν ἐνοικοὐντων δοκιμάσει κατοιστήσαι, ἤ άλλαχόσε ^ κ ή σ ι ^ ἐ π ισ τ ῆ σ ^
τοῦτο, οὅτε τους ὐποδεχομένους, οὅτε τοὐς Μονςιχοὺς ὐποδίκους ποι^.

^ ρ μ η ν ^ ί οι.

'Επειδἠ είς τὸν καιρὸν τῆς είκονομαχίας ἐδιώκοντσ ἀπὸ το^ς είκονομάχους .οί ^οναχ^ὶ, καὶ ἄφιναν τά ^ο-
ναστήριά των, καί ὴ εἰς ά λλα ἐπήγαιναν ί^ίοναστἠρια ^ὅρα τὸν ι^ . τ^ς ^ ^ ε^ς τὰ ^ ι ^ ἐπρι^ει^αν ^α.
ταγώ για. ^ π ὸ τότε δὲ συνειθίσαντες, καί εἰς τὸν καιρὸν τ^ς όρθοδο^ίσς ,ιαὶ εἰρήνης ἐποίουν το^τσ, ἀφίνοντες
μὲν τἀ ^ἵοναστήριά των, ὡσἀν δὲ ενα ποτάμι ἀκράτητον, μεταφερόμενοι ἀπὸ τόπον εἶς τὅπον, καἰ ι^ὅ ^ιονα..
στήριον είς ^ἵοναστήριον, ωστε ὁποῦ μὲ τὴν ἀκαταστκσίαν ταύτην, ὄχι μόνον ἀστόλιστα ^καμναν τά ^οναοτἠ.
ριά των ^στολισμὸς γἀρ ^ἵοναστηρίου είναι τὸ νά μένοι,ν πάντοτε οί μοναχοί ε^ς αὐ^ὸ ^ ήσυχίι^, καί νά μὴ
εὐγαίνουν συνεχῶς^, ἀ λλὰ καί πολλἀς ἀταξίας καί ἤθη διεφθαρμἐνα καὶ διἀφορα ^φε^ον ἠδονῆς ε^ς αὐτά
^τοῦτο γάρ δηλοῖ τὸ εἰσκωμάζω^. ^ιά νά ἐμπ οδί^ λοιπὸν ἠ σύνοδος τὸ τοιοῦτον κακὸν, ἀφορίζει διά το^ ..α .
ρόντος Κανόνος, τόσον τοὺς φεύγοντας ^οναχοὺς ἀπὸ τἀ ^οναστήριά των, ὅσονκαί ἐκείνονς ὁπο^Ι ἤθελαν ^πο^
οεχθοῦν αὐτοὺς, ε ἴτ ε μοναχοί εἶνςιι οὅτοι ἄλλοι^ ^ἵονκστηρίου, εἴτε καί κοσμικοί, εως ο^, νά ἐπιστρέ^ουν ^κεῖ.
νοι είς τά ὲαυτῶν ί^ονικστήριικ. '^νίσως ὅμως ὁ κατά τὅπ,ν '^ρχιερεὺς θε^ήση νά μ ε τ α τ ο π ^ τοὺς εὐλα^εϊς
καί ἐναρέτους ^ἵοναχοὺς είς ἄλλο ^οναστήριον διά βελτίωσιν αὐτο,^ καί κατάστασιν, ἠ είς κοσμικὸν όσπήτιον
διά σωτηρίαν τῶν ἐν αὐτῶ κατοικούντων, ἠ είς άλλο μέρος, τότε, οὐτε οί πηγαίνοντες μοναχοί, ο^τε ο^ δε-
^όμενοι αὐτοὺς εἶναι εἰς τὸν ἀφορισμὸν ένοχοι. '.^νάγνωθι καί τὸν κα'. τ^ς

Κ Α Ν Ω Ν

Τ ὰ ς ακρίτους κ α ί άδοκιμάστους ἁποταγὰς ἐπὶ πολὐ τή ν Μοναχικήν εὐταξίαν λυμαινομένας εὐρί.

σκομεν Ηροπετῶς γάρ τινες είς τὸν μονήρη βίον έαυτοὐς ἐπιρρίπτοντες, καί πρὸς τὸ τραχὐ καὶ ἐπίπο.
νον κατολιγωροῦντες τ ῆ ς άσκήσεω ς, ἐπὶ τὸν φιλόσαρκον κ α ί ήδονικδν βίον ἁθλίως πάλιν ἐπαναστρέφι^υ-
σ ιν . ^Ωρισεν ουν διὰ τοῦτο ή ὰ γία Σύνοδος μηδένα τοῦ Μοναχικοῦ σχήματος καταξιοῦσθαι, πρίν ὸ
τ ή ς τρ ιετία ς χρόνος είς π^ραν αὐτι^ς ἁφεθείς, δοκίμους αὐτοὺς κα ί άξίους τή^ τοιαὐτης βιοτής κ α τα .
σ τ ή σ ^ , κ α ί τοῦτο κρατών παντί τρόπω παρεκελεὐσατο. πλή^ν εί μ ή ποὐ τι^ β α ρ ^ προσπεσοῦσα νόσος,
τὸν χρόνον άναγκάσοι σ υστα λήνα ι τή ς δοκιμασίας, ἤ εί μ ή που τις άνήρ εἶη εὐλα^ής, κοιί τὸ^ν Μ οναχι.
κὸν βίον ἐν τῶ κοσμικῶ διανὐων σ χ ή μ α τι. ἐπ ί γὰρ τοῦ τοιοὐτου ὰνδρὸς είς ἁπόπειραν π α ντελῆ, καί ^ξα.
μ.ηνιαύος άρκέσει χρόνος. Ε ί δέ τ ις παρὰ ταῦτα διαπράξεται, τὸνμὲν ηγούμενον τῆ ς ηγουμενίας ἐκπίπτοντα
παιδείαν τ ή ς α τα ξία ς τή ν ἐν ὐποταγῆ διαγωγήν ἐφευρίσκειν, τὸν δὲ μονάσαντα, ἐν ἐτέρα μονῆ τήν μ ο .
^ναχικήν ακρίβειαν φυλαττοὐσ.^ παραδίδοσθαι.

-Ι^ ρ μ η ν ε ί οι.

'Ι^πειδἠ μερικοί χι^ρίς νὰ κάμουν κ^μμίαν δοκιμὴν, ἀ λλ ' άπλῶς καί ὡς έ^τυχεν, ὴ μάλλον είπεῖν, αὐθιιδῶς
καί ἀτάκτως, γίνονται καλόγηροι, έπειτα , μὴ ὐποφέροντες τοὺς κόπους τῆς καλογηρικῆς, γυρίζουσι πάλιν είς
τὴν προτέρςιν αὐτῶν φιλόσαρκον καὶ κοσμικὴν ζωὴν, διά τοῦτο ὁ παρὡν κανὡν διορίζει, ὅτι κανένας νά μὴ γίνε-
τ α ι καλόγηρος, ^ν πρῶτον δὲν δοκιμάσω τρεις χρόνους ἐξάπα^τος, ^ξω μόνον τότε νὰ συντέμνετιιι ὁ καιρὸς τ^ς
τριετίας, άν ^λθ^ τινάς είς κίνδυνον θσνάτι^υ ἀπὸ βαρεῖαν ἀσθένειαν, καί έίξω μόνον, άν ^Ιναι τινὰς εὐλαβὴς, καί
ἐν τῶ κόσμιρ ευρισκόμενος, ζῆ καλογηρικὴν ζωήν. είς τοῦτον γάρ ἀρκετοί εἶναι πρὸς δοκιμὴν καί έξ μῆνες μό-
νον. ^^ποιος δὲ ἠγούμενος κουρεύσ^ κ^ιλόγηρον πρὸ τῶν τριῶν χρόνων αὐτῶν, αὐτὸς μὲν νά άποβἀλλεται άπὸ
τὴν ἠγουμενίαν, καί είς παιδείαν τῆς ἀταξίας του νά γίνεται ύποτακτικὸς, ὁ δὲ νεόκουρος καλόγηρος νά δίδε-
τα ι είς ἄλλο μοναστήριον, τὸ ὁποϊον φυλάττει τὴν καλογηρικὴν ἀκρίβει^ιν ^ημείωσαι, ὅτι οὐδὲ ὁ χι^ρίς τῆς

'^ίπὸ τὸ ^πιτίμι^ν όπ^,ν ^ιορί^ιι ό παρι^,ν Κανων, ίίς συ- είς τονς ὸπι,τι,κτικι,ός. ^^μιί.,σ^ιι ότι κ^ιί ἠ ι^'. ^ιιίτ^^ις
σταλθούσιν οἱ νύν Π^οεστῶτες καὶ ηγούμενοι των ^οναστηρίων, . τού ά. τίτλου των ^εαρῶν διορίζει τρεις χρόνους νὰ παραμένουν
καὶ ἄς διορθώσουν τὸ άτοπον οπου κάμνουσιν, οίτιν^ς τους νεω- Ι εἰς το μοναστήριον, δοκιμάζοντες μέ τὰ κοσμικὰ φορέματα (ορα
στὶ έρχομένους ἀπὸ τὸν κὁσμον, καὶ μη^έ δλως ήξεύροντας τί τήν ύποσημείωσιν τού μέ. της ς^.) ε^τε δοῦλοι εἶναι ε^τε έλεύ-
θέλει νὰ εἰπη τὸ σχῆ^εα τῶν ^οναχῶν, μετὰ όλίγας ήμέρας τους θεροι, ύμολογούντες καὶ την τύχην αύτῶν καὶ την αἰτίαν, διέτ^
φορένουν τὸ αγιον σχ^εα. και έπειτα τούς ἀ^ίνουν νὰ πολι- θέλουν νὰ μονάσουν, καὶ μετὰ τους τρεῖς χρόνους, ἄν φανούν έ-
τεύωνται ἀδιαφὁρως. ^Δκριτοι ἀληθινὰ καὶ ἀδοκίμαστοι ἀποτα- ξιοι νὰ καλογηρεύσοον, καὶ ἀπὸ την δουλείαν νὰ έλευθερώνων-
γαὶ εἶναι αύταὶ, α^τινες διέφθειραν την εύταξίαν των Ι^οναχῶν, ται^ καἰ κἄν πρὸς μικρόν τι περὶ τούτου νὰ μη πολυπραγμονούν-
καὶ ψυχικὴν ἀπώλειαν προξε^ούσι καὶ εἰς τους γέροντας, καὶ ται. ^ ν δέ πράγματα έκλεψαν, νὰ τὰ παίρνη ὁ αύθέντης των
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τριετοῦς δοκιμκσίας φθάσας νὰ γέννί μοναχά εἰς τ^ ὲξῆς δύνατα^ ^χῆμ^κ νὰ ἐκδυθ^ί, ά λλὰ ί^όνον ἐκδίδοται
είς ^Ιλλ. ,^σναστήι,ιον. ^ ραα τὴν ύποσημείωσιν
ἄλλο μοναστήριον. ύποσηαείωσιν τοῦ κά. τῆς ζ '. καὶ αὐτὁν τὺν κ^.

Κ Α Ν Ω Ν

Ο ί μοναχοί οὐδὲν ίδιον ὁφείλουσιν ἔχειν. Π άντα δὲ τὰ αὐτῶν προσκυροῦσθαι τῶ μοναστηρίω . φησί
γὰρ ὁ μακάριος Αουκάς περί τ^ν είς Κριστὁν πιστευόντων, κ ^ τή ν τῶν μονα^ῶν π ο λιτεία ν διατυποὐντων
αὡς οὐδείς τ ι τῶν υπαρχόντων αὐτῶ ἔλεγεν ιδιον εἶναι^ ά λ λ ήν αύτοῖς απαν^α κοιν^.^ ^Πραξ. δ . ^ .^ 2
Διὸ τοῖς ἐθ^λουσι μονἄζειν, ἄδεια ^ίδοται περὶ τῶν ὺπαρ^οντων αὐτοῖς διατίθεσθαι πρότερον^ κ α ὶ οἶς βού-
λοιντο προσώποις, μ ὴ κεΚωλυμένοις δηλονότι παρ^ τοῦ νόμου, τὰ αὺτῶν παραπ^μπΕσθαι- Μ ετα γάρ τ^ι
τὸ μονάσει. τῶν προσόντων αὐτοῖς ἁπάντων, τὁ μοναστήριον ἔ^ει τἡ ν κυριότητα κ α ὶ ού^ ν περὶ τῶν οἰ-
κείων φροντίζειν, ἤ διατίθεσθε τούτοις παρακεχωρητο^ι. Ε ί ^ τ ις φωραθείη κ τη σ ίν τιν ^ , η τ ις ού κατΕ-
κληρώθη τῶ μοναστηρίφ, Ιδιοποιούμενος, καὶ φιλοκτησίας πάθεὶ δουλούμενος, τ ο ύ τ η ν μὲν παρ^ τοῦ ὴγου-
μἐνου ἤ τοῦ ἐπισκόπου ἀναλαμβάνεσθαι, κα ὶ πολλῶν παρουσία πιπρασκομένην, π τω χο ῖς κ α ὶ ἀπόροις δια-
νεμεσθαι. Τὸν δέ γε τὴν τοιαύτην κτῆσιν, κατὰ τὸν π ά λ α ι Ἀν^ινίαν ὑποσυλ^ν μελετή σ οιντ^ , τῶ προσή-
κοντι ἐπιτιμίω ὴ αγία Σύνοδος ο^ρισε σωφρονίζεσθαι. Δἤλον δὲ ὡς ἄ τινα περὶ μοναζόντων ἀνδρῶν ὴ ἀ-
γία Σύνοδος ἐκανόνισε, τὰ αὐτὰ κα ὶ περὶ μοναζου^ῶν γυναικῶ ν κρατεῖν ἐδικαίω σε.

^ ρ μ η ν ε ί α^

Διορίζει δ παρ^ν Κανων, ὅΤι οί ^Ιοναχοὶ, ο^ νεκροὶ δνΤε^ Τῶ κόσμω, δέν πρέπει νά ^χουσι Κανένα ἰδιόκΤη-
Τον πράγμα, άλλά πδ^αν Τήν περιουσίαν αύΤῶν νά άφιερι^νουν εις Τὸ ^ονσσΤηριον όπου έκουρεύθησαν, ἶνα πλη--
Λ
ροθΤαι καὶ εις αύΤού^ έκεῖνο ὁπού λέγει ὸ ευαγγελιστής ουκάς έν ταῖς πράξεσι, περὶ τῶν έν άρχ^ τού ί^ύαγ^
γελίου πισΤευσάνΤων ^ρισΤιανί^ν, και Τήν κοινοβιο^κὴν εί^ο^ιζόνΤων πολιΤείαν Τῶν ^Ιοναχῶν^ ὅΤι κανένας ά^εὸ
αύΤούς δέν ελεγε πο^ ε^ναι ΤίποΤε έδικόν Τόυ, άλλά Τά αράγματα τού καθ^ ένὸ^ ήσαν ^ ^λοι^ κοινοβιάτικα.
Διά ΤοθΤο, όσοι θέλουν νά καλογερεύσουν, πρὸ Τ ^ καλογηρικ^ μέν ^χουσι Τήν άδειαν νά διαμοιράζουσι Τά ύ.
πάοχονΤά Των εις όσα πρόσωπα δέν έμποδίζοι^ν οἱ πολιτικοὶ νόρ^οι (^χι δηλαδή ε^ αιρεΤικούς κατά Τὸν λ^. και
π θ . Καρύαγ. ούΤε είς νόθοι^ ι^ιούς. Πλήν Τὸ δωδέκαΤον μέρος Τ ^ περιουσίας αύΤῶν νά δίδωσιν εις αυτούς
όΤαν ^χουοι καὶ γνησίους παῖδα^, καΤά Τὸν ^ωναρᾶν^ άφ^ ού δέ καλογηρεόσουν, δέν ^χουσι πλέον τήν άδειαν
1 1
νά φρονΤί^ουν, ή νά μοιράζουν αύΤά, άλλ^ ύλα Τά έξουσιάζει ( ) τὸ μοναστήριον. ^ι δέ Τινα^ μ ετά τὸ μονά-

ἀπὸ τὸ μοναστήριον. ^ἰ δέ τινα δούλον ἀνάμεσα είς τους τρε^ς
χάνους τής δοκιμής ζητει νὰ κάμ^ πάλιν δοῦλον αύτὸν, λέγων
δτι τού έκλεψε πράγματά ^τινα καὶ τὰ έπήγεν είς τὸ ^ΙΙονα-
στήριον, έ ζητῶν αυτὸν ούτος δέν πρέπει εύκολα νὰ τον παίρνη,
ἀλλὰ πρῶτον νὰ άποδείχνν^ ί^τι εἶναι δοῦλές του, καὶ δτι του
έκλεψε, καἰ έφυγε, καἰ επειτα ἄς τον παίρνε καἰ αὁτὸν καἰ τὰ
πράγματα ὁποῦ έ^εριν είς τὸ μοναστήριον^ ^ ι καὶ ταῦτα νὰ
ἀποδείξν^ δέν ήμπορεί, δ δέ δοῦλος έφάνη σεμνὸς έκ Τής ἀσκή^
σεως, κἄν καὶ ἀκέμη οἱ τρεις χρένοι δέν ἀπέρασαν, νὰ μέν'^ έν
τῶ ^ίοναστηρίιρ, καὶ μετὰ τήν τριετίαν νὰ γίνεται Ι^Ιοναχὸς
(παρὰ Φωτίιρ τίτλ. ιά. κ^α. γ ^.). Καὶ τοῦτο δέ σημείωσαι. δτι
τὸν διορισμὸν τού ^ιαρύντος Κανένος, και δ Θεὸς άνωθεν πα..
ραλαύων έπεκύρωσεν. ^ο γὰρ φανεὶς τῶ Παχωμίιρ ^Αγγελος εἶ-
πεν αέτῶ νὰ δοκιμάζω τρεις χρδνους τους ἀρχαρίους μέ βα-
ρείας υπηρεσίας, καὶ ούτω νὰ κοινούιάζ^ αυτούς (δρα έν τ^ Δαι^-
σαίκω είς τον βίον τού Παχωμίου). ^οθεν πρέπει νὰ άκυρωθ^ ὁ
διορισμὸς ὁποῦ κάμνει ή ρκγ^, Ἱουστινιανοῦ ^ιεαρὰ, ήτις ἀφίνεή
εἰς τ^ χέρι του ηγουμένου τὸν χρόνον τής δοκιμασίας τού μέλ-.
λοντος γενέσθαι ^οναχοῦ. Συμπεραίνεται δέ καὶ τούτο έκ τοῦ
Κανδνος τούτου, ^τι^ δποιος ἀνάμεσα εις τρε^ς χρύνους δέν γέν^
^οναχὸς είφισκδμενος έν ^ναστηρίιρ^ ούτος παρανέμως είς το
έξης κατοικεῖ μέ τους έν τῶ Ι^οναστηρίιρ ἀδελφοὸς, καὶ πρἐ^ε^ι
ή νὰ γίνεται ^Ιοναχὸς, ή νὰ ἀναχωρ^.
(^) ^υμ^νως μέ τον ^εαρδντα Κανδνα θεσπίζει και ή ιγ^
διάταξις του ά. τίτλου τῶν Νεα^ῶν (παρὰ Φωτί^ ΤίΤλ. ^ά.
κεφαλ. ά.) λέγουσα^ ^πρέπει ὁ θέλων μονάσαι νὰ διοικώ πρδΤε-
ρον τὰ πράγματά του, διὁτι (^ἀφ^ ου ^μβ^ είς τὸ ^Ιοναστήριον,
συνακολουθούσα ^ αυτον καὶ τὰ υπάρχοντά του, κἄν ρητ^ς
τούτο δέν εἰπω μέ το στύμα του, τὸ νὰ ορίζω δηλ. αύτὰ τὸ Ι^Ιο-
ναστήριον. Ἱ Ι δέ ρκγ^. Νεαρὰ του Ιουστινιανού. κειμένη είς το
. βι^λίον τῶν Ι^ασιλικῶν τίτλ. ά. (παρὰ ^ωτί^ τίτλ. ιά. κεφ
ά.) διορίζει. δτι, έὰν ὁ καλογΥ,ρευθ,^ὶς ^χω παιδία, καὶ ^ρο του
νὰ καλογηρεύσ^δέν ἀφήκε μερί^ιον εις αυτὰ,ή^επορε, και ού
καλογηρεύσ-^ νὰ δι^οη τὸ νύμιμον ^Αέρος τής π^'ρίουσίας του ἀ-
καινοτὁμητον εις αὁτὰ^ νὰ συναριθμήται ομις^ς και αυτὸς είς τήν
διανομήν αυτήν, ^ ὰ ν ενα παιδίον, ^ετἐον, ^ὰν ὲ^χη τρία παιδία
νὰ συναρι^ήται και αὁτὸς, και νὰ γίνωνται τ^σσαρα, και οί^τω
νὰ μοιράζηται είς τέσσαρα ή π.-ριουσία του, καὶ λαμβανίντων
τῶν παιδίων το έ^ιβάλλον μερίδιον αύτῶν. ο πατν^ρ αύτῶν και
^Ιοναχὸς τὸ έδικὁν του νὰ Τὸ ἀφιερ^,^ν^ ε.ίς τὸ ^Ιοναστ^ιέν του.
Ι^ί δέ προ τού νὰ οικονομήσω τήν περιουσίαν τ ^ ἀποθάνω έν
Τἐ^ μονασΤΥ^ίω, καὶ μετὰ τον θάνατύν Του νὰ λαμβάνουν τὰ
τέκνα του τὸ νδμιμον αὀτῶν μέρος. και τὰ λοιπὰ νὰ κληρονομω
Τὸ ^Ιοναστήριδν του. Ἱ Ι μέν ούν ^ίεαρὰ αί^τη τους παιδας μέ-
νον εἰσάγει κλΤ,ρον^ους του μή οίκονομήσαντος ^οναχοῦ Τήν
περ ουσίαν του^ ο δέ ^ωναρας, ἀλλὰ και ὁ Ι^αλσαμων. ἀναγκαί-
ους κληρονόμους θέλουσι νὰ .^ναι του αδιαθέτου ^ὶΙοναχοῦ και οι
γονεις. Φέρει δέ ὁ ι^αλσαμῶν εΙς μαρτυρίαν και ^τήν ριή.
Νεαρὰν Του Ιουστινιανού, κειμένην έν τῶ τέλει του γ^^ τίτλου
τού μέ. βιβλ.,διορίζουσαν, πρῶτον μέν νὰ γράφωνται κληρονέμοι.
 ΤΗΣ Α^. ΚΑΙ ΑΕΓΟΜΕΝΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
σαι φωρικθῆ, ἤτοι φανερωθῆ, ὅτι ἐκράτησε κανένα πρᾶγμα διά λόγου του, καί δὲν τὸ ἀφιέρωσεν ε^ς τ^ κοι,^-
βιον, τὸ μὲν πρᾶγμα αὐτὸ, ὁποῖον καί άν ἦναι, νὰ τὸ παίρνε ὁ ^γούμενος, ^ ὁ κατά τόπον '^ρχιερεὺς, ^
πωλῶν αὐτὸ έμπροσθεν εἰς πολλούς διἀ τὸ άνύποπτον, νά τὸ διαμοιράζω είς πτωχούς. ὁ δέ, κατἀ '^να-
νίςιν, ίεροσυλήσας αὐτὸ ὸἵοναχὸς νά σωφρονίζεται μὲ τὸ πρέπον ἐπιτίμιον. ΤαΙ^τα δἐ ὁπο^ ἐδιωρ^σαμεν διά το^
ἄ,δρας ὸίοναχοὐς, πρέπει παρομοίως νὰ φυλάττωνται καί είς τὰς γυναῖκας ^οναχάς,

Ιι^ Α Ν Ω Ν

Π ο λ λὰ ς τῶν 'Επ ισκοπῶ ν ὁρῶμεν καταπιπτούσας, καί ἁφανισμῶ τελείω κινδυνευούσας Ἀποστολ. λή.
παραδίδοσθαι, ὅτι περ οί τούτων προεστηκότες τή ν περί αὐτῶν φροντίδα καὶ επιμέλειαν εἰς Τήςδ^.κς^,τή^
νεουργίας Μοναστηρίων καταναλίσκουσι, κα ί ταύτας διασπῶντες, καί τὸν σφετερισμὸ^ τῶν
.
ζ^. ιά ι^. τής
έν.Δντιοχ.κδ^.
εισόδων ἐκμηχα νώ μενοι, τ ή ν ἐκείνων ἐπαὐξησιν πραγματεύονται. ^Ωρισεν ουν διὰ τοῦτ^ ή κέ. τής έν Δγ-
αγία Σύνοδος μηδενί τῶν 'Επ ισκόπω ν ἐξ^ῖναι Μοναστήριον ίδιον ἐπί καταλύσει τῆ ς ἰδίας ' Ε . κύρ. ιέ. τής έν
πισκοπῆς νεουργεί^ν. Ε ί δέ τ ις φωραθείη τοῦτο τολμῶ ν, αύτὸν μὲν τῶ προσήκοντι ἐπιτιμίω
Γ ^γγ- τής
ένΚαρθ. λδ^.
καθυποβάλλεσθαι, ^τὸ δὲ νεουργηθὲν ὐπ' αὐτοῦ, ὡς ^ιηδὲ τή ν άρ^ήν Μοναστηρίου δίκαιον μά.Θεο^ίλ. ι^.
άπηλειφ ὸς, ως ίδιόκτητον τῶ 'Επιοκοπείω προσκυροῦσθαι. οὐδὲν γὰρ τῶν παρανόμως, καί Κυρίλ. β^.
ἁ τά κτω ς π^ιρυφισταμένων, πρόκριμα τῶν κανονικῶς συνισταμένων άποφέρεσθαι δύναται.

οἱ παῖδες, είδέ παίδες δέν εἶναι, νὰ γρά^ωνται οἱ γονείς. ἐ(λλους
δέ τινας έκ πλαγίων συγγενεῖς δέν άναγκάζονται νὰ κάμνουσι
κληρονόμους χωρὶς νὰ θέλουν. ^)τι δέ οἱ μονάσαντες άδιάθετοι
πρέπει νὰ ποιουσι κληρονόμους τούς υἰούς καὶ γονείς των, καὶ
μάλιστα τους χρείαν έχοντας, τινές συνιστώσιν ἀπύ τύν ιέ. και
ς
ι ^. τής έν Γάγγρ^ι, διορίζοντας νὰ τρέ^ουσιν άλλήλους, καὶ νὰ
περιποιούνται οἱ γονεις καὶ τὰ τέκνα. ^Επισφραγίζει δέ τήν γνώ-
μην ταύτην καὶ ό ἐν Πατράσ^ μέγας Εαρσανούφιος, ἀποκρινόμε-
νος είς τον ηγούμενον τού μοναστηρίου τού άγίου Σερίδου, Δἰ-
λιανὸν ὁνόματι, οτι ^χει χρέος καὶ νὰ λαλα μερικαῖς φοραῖς ιἰς
τήν μητέρα του, και νὰ τήν ^οηθή είς τὰς σωματικὰς άνάγκας
αύτής. Τα δέ γραία σου (δηλ. τα μητρί σου) τὸν χρόνον τής
ζωής αύτής ὁφειλέτης εἶ ^ιπαξ λαλειν, καὶ ποιεῖν τὰς χριίας
αύτής, ειτε είς τήν πόλιν θέλει είναι, ειΤε είς ταύτην τήν κώ-
μην^. Ταύτα ὁπού λέγομεν, γίνονται, δταν οἱ γινόμενοι μονα-
χοὶ ^χουν πράγματα ιδια πρὸ τού νὰ μονάσουν, τὰ δέ πράγματα
έκεῖνα ὁποῦ οἰ μοναχοὶ άπέκτησαν έν όνόματι του μοναστηρίου,
αυτὰ δέν εἶναι δίκαιον νὰ τὰ μοιράζουν, ούτε είς τὰ τέκνα των,
ούτε είς τους γονείς των, ούτε είς άλλους των συγγενείς εἰς λύ-
γον κλ^ονομίας (^ξω μόνον ἄν τους έλεήσουν ώς πτωχούς, καἰ
δχι ώς συγγενείς), διατὶ εἶναι ἀφιερωμένα είς τὸν ^εόν. Καθω^
^.
γὰροἱ Ἐπίσκοποι και οἱ Κληρικοὶ ώς λέγει ό μ τήςέν Καρθαγ.
τὰ μετὰ τήν ^Ε^εισκοιεήν καὶ τὸν Κλήρον πράγματα οπού ήθε-
λαν άποκτήσουν δρέπει νὰ τὰ άφίνουν είς τήν ^Επισκοπήν καί
τήν εκκλησίαν των, έπείδή ώς κλέπται καὶ άρπαγες κατα-
δικάζονται, τοιουτοτρόπως, καὶ ^ιολλῶ μάλλον οἱ μοναχοί,
^Εὰν δέ άπὸ κληρονομίαν συγγενών ἀπέκτησαν οἱ μοναχοὶ
πράγματά τινα, ή ά^ιὸ φιλοτιμίαν ξεχωριστήν και οχι είς το
ονομα δεδομένην του μοναστν^ίου^ ἀπὸ αυτὰ δύνανται μετὰ το
μονάσαι νὰ ἀφίνουν εἰς^τούς συγγενεις των, ἀγκαλὰ καὶ ἀπὸ
αύτὰ ἀκόμη ^ιρἐ^ νὰ ἀφίνσυν είς τὸ μοναστήριόν των, ^ν
τρόπον τοῦτο λέ^εή νὰ γίνεται έ^ὶ τῶν Ἐπισκόπων καὶ Κληρι-
κών, ό ρηθεὶς της ἐν Καρθαγἐνα Κανών. Αέγει γὰρ ό νόμος δτι
άπὸ τὰ δμοια πρἐ^ιεή νὰ κρίνα τινὰς τὰ δμοια. ομοια δέ κατὰ
τοῦτον, τὰ άπο τῶν Ἐ^ισκό^ιων κ^ὶ Κληρικῶν ἀποκτηθέντα, έκ
τής ^πισκοπης καἰ ^Εκκλησίας των, ^σον καὶ τὰ ἀπὸ των μο-
ναχῶν ἀποκτηθέντα έκ του μοναστηρίου των. Σημείωσαι δέ
δτι ταύτα πάντα ό^ῦ ε^εομεν διὰ τους μοναστηριακούς Καλο-
- γήρους, νοούνται ἀπαραλλάκτως καὶ διὰ τους Κελλιώτας καὶ
^
Σκητιώτας μοναχούς. ε Δια^ορὰ γὰρ, ^ησὶν ό Εαλσα^ν, ούκ έ-
στι μοναχών, Κελλιωτῶν, καί μοναστηριακών, ούτε ἀπὸ τούς
νόμους, ούτε ἀ^ςὸ το^ς Κανόνας.^ Λέγει δέ καὶ ό μέγας ^ασί-
λειος (δρα κατὰ πλάτ. θ^.) δτι ^ιό θέλων μονάσαι πρέπει νὰ μή
κατα^ρονή τὰ πράγματά του, ἀλλὰ ^άντα παραλαβών μετὰ ά-
κριβείας, ώς ἀφιερωμένα λοι^ιὸν είς τὸν Θεὸν, νὰ ^κονομή αύτὰ,
ή αύεὸς μέτὸχέρι του, ἄν.^ναι είς τοῦτο έμπειρος, ή μέ άλλου .
χέρι δοκιμασμένου καὶ διαλεγμένου είς το νὰ διο^κή ταυτα φρονί-
μως καὶ πιστώς, ήτοι νὰ τὰ διαμοιράζωείς τους χρείαν έχοντας καὶ
πτωχούς. Διότ^ δέν εἶναή χωρὶς κίνδυνον, ούτε νὰ ἀ^ίνη ταύτα
είς τούς συγγενεις του, ούτε νὰ τὰ διαμοιράζω μέ δποιον ήθελε
τύχη- ^έ ^ἱ ^υγγινεῖς, ἀγνώμονες ^ντες, μάχωνται καὶ κρα-
τούσι τὰ πράγματά του, αύτὸς πρέπει μέν νὰ τους είπ^ δτι κά-
μνουσιν ἱεροσυλίαν, ^χι δμως καὶ ν^ τούς έγκαλ^ είς ἐξωτερικὰ
κριτήρια δι^ αύτὰ, ένθυμούμενος έκεῖνο ὁπού λέγει ό Κύριος^ τω
θέλοντί σοι κριθήναι, καὶ τον χιτώνά σου λα^εῖν, ά^ες αύτι^
καί τὸ ίμ^τιον^ (καί^α δλον τον κατὰ πλάτ. ^οναύτοῦ του
Ἀγίου, χρήσιμον άντα εἰς τήν παρούσαν ύπόθεσιν). ^Εν δέ τω
ρπζ^. κατ^ έπιτομ. δριρ λέγεις δτι, ἄν είς ἀνάγκην μεγάλην εύ-
ρίσκωνται οἱ συγγενεις τών μοναχών νὰ μή κρατοῦν τίποτε ἀπὸ
τὰ πράγματά των,άλλὰ νὰ τὰ δίδουν ὸ^λα είς αὁτούς, ^να μή πέ-
σωσιν είς τήν τής ἱεροσυλίας καταδίκην. Δέν πρέπει δμως ταύτα
νὰ ἐξοδεύωνται έμπροσθεν είς τούς έχοντας ταῦτα μοναχούς,
ινα μή καὶ αύτοὶ ύπερηφανεύωνται, πώς τάχα ^έρνουσι τὰ πράγ-
ματά τους εἰς το κοινόβιον καὶ τρέφουσι τούς άλλους, καὶ οἱ μή
^χοντες πτωχοὶ μοναχοὶ έντρέπωνται ἀπὸ τούτο, ώς μή έχον-
τες, ἀλλ^ ό οἰκονόμος νὰ διοικα ταῦτα καθώς ήθελεν εύρει εύ-
λογον. Ταῦτα μέν οἱ Κανόνες καὶ οἱ ^Αγιοι λέγονσιν. ήμεῖς δέ
^λέπομεν καὶ μέ τήν καθη^^ερινήν δοκιμήν δτι ^σοι κλν^ονομούν
άσπρα, ή πράγματα άλλα καλογΤ^ρικὰ, πῦρ καιόμενον, κατὰ τὸν
Ἱώβ εἰπεῖν, έμύάζουν μέσα εί^ τού^ οεκους τ ^ , καὶ κἀμμίαν
προκοπήν δέν ^λέπουσιν, άλλά πλοόσιοι ^ντες προτού, πτωχός
τατοι γίνονται ύστερον, καὶ καταντούν ^ιαὶ νὰ γένουν έλιημοσύ-
νης άξιοι, έπειδή τὰ ἀ^ιερωμέν^ πράγματα τ^ οἱ ά^ιερω-
μένοι τω ΘΙώ πρέπει νὰ τὰ ἔ χ ^ ^ ^χι οἱ τω ^όσμ^
μένοι κοσμικοί.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
ρ μ ^ ν ε ἐ οι.

^μποδίζει ὁ παρὡν κανὡν τὸ νὰ παραβλέπουσι μὲν τὰς κινδυνευούσας ἀφανισθῆναι ἐπισκοπάς των οἰ ^ .
σκοποι, νὰ κτίζουσι δὲ ἐδικά των μοναστήρια μὲ τὰ ιξοδα τῶν πραγμάτων τῶν έπισκοπῶν. '^πειδὴ, καθὡς τἀ
μοναστήρια δὲν εἶναι δίκαιον νὰ στεροῦνται τὰ πράγματά των. ε^τσι παρομοίως οἰ^τε αἰ ἐπισκοπαί,^ καί μάλ^
στα κινδυνεύουσαι. ὅποιος δὲ ἐπίσκοπος ἤθελε τολμήσνΙ νὰ κάμ^ μοναστήριον. αυτὺς μεν νὰ λαμβάνη τὸ πρέ-
πον ἐπιτίμιον. τὸ δὲ νεόκτιστον μοναστήριον νὰ μὴ λαμβάνω ὅλως μοναστηρίου δίκαιον, ἤ τοι νὰ μἠ διοικῆται
ἐν ελευθερία καθ' ὲαυτὸ, ἀ λλὰ νὰ γίνεται Ιδιόκτητον ἀφιέρωμα τῆς ἐπισ.ιοπῆς, ὡς διὰ τῶν ἐξόδων τῆς ἐπι-
σκσπῆς οίκοδομηθὲν, ἐπειδὴ τὰ παρανόμως γενόμενα δὲν βλάπτουσιν, οὄτε ἀνατρέπουσι τά νομιμως γινόμενα
καί κανονικῶς. δὲ ^αλσαμὡν λέγει, ὅτι, άν ἠ ἐπισκοπἠ δὲν ἐχη κίνδυνον, οίίτε βλάβην, δύναται ὁ ἐπίσκο-
πος ἐξ. ίδίων ἐξόδων ^ίσως δὲ καί ἐκ τῶν περισσευόντων ἐξόδι^ν τῆς ἐπισκ^πῆς^ καὶ νά οίκοδομῆ ἐκ θεμελίων,
καί νὰ ἀνακαινίζη τὰ διαφθαρέντα μοναστήρια, καθὡς ό πατριάρχης ιἵ^ωτιος ἐκ θεμελίων έκτ ισ ε τὴν τοῦ ^Ια.
νουὴλ μονήν. ὁ πατριάρχης Α λ έ ξιο ς , τὴν τοῦ Α λ εξίο υ . ὁ Θεοφύλακτος πατριάρχης, τὴν περιβόητον μονὴν τῶ^,
^ουφιανῶν, καὶ ἄλλοι ὁμοίως πατριάρχαι καί ἀρχιερεῖς .'ί^ρα τὸν '^ποστολικὸν λ ή .

Κ ^ Ν Ω Ν

'Ο θ^ῖος καὶ ίερὸς τῶν Ἁποστόλω ν κανὡν τοὐς ἐκτέμνοντας ὲαυτοὐς αὐτοφονευτὰς κρί- ^
νει, κα ί ίερεῖς μὲν όντας καθαιρεῖ, μ ή όντας δὲ, ^εαὶ τ ῆ ς είς ὶερωσὐνην προκοπής ἁ πείρ γει. ^ .
Δῆλον ἐντεῦθεν καθιστῶν, ὡς είπερ ὁ ὲαυτὸν ἐκτέμνων αὐτοφονευτής ἐστιν, ὸ ἔτερον ἐκτέ^
μνων πάντως φονευτής ἐστί. θείη δ' ἄν τ ις τὸν τοιοῦτον δικαίω ς, κ α ί τ ῆ ς δημιουργίας α υ τ ή ς υβριστήν.
Διό περ ώρισεν ή ἁγία Σύνοδος ως, εἶ τ ις ἐπίσκοπος, ἤ πρεσβύτερος, ή διάκονος, εὐνουχίζων τινὰ ἐλεγ-
χθείη, ἤ αὐτοχειρία, ἤ ἐξ ἐπιτάγματος, τοῦτον καθαιρέσει καθυποβάλλεσθαι, εί δὲ λα ῖκ ὸ ς ε ίη , ἁφορίζεσθαι.
πλή ν εί μ ή που νόσημά τ ι περιπεσὸν, πρὸς ἐκτομήν τοῦ πεπονθότος ἐκ^ιάζοιτο. ''Ωσπερ γὰρ ὸ τ ῆ ς ἐν Ν ι.
καία Συνόδου πρῶτος κανὡν, τούς ἐν νόσω χειρουργηθέντεις οὐ κολά ζει διὰ τὸ νό σ η μ α , οὅτω κ α ί ήμε.ίς
ούτε τοὐς ίερεύς ἐπιτάττοντας τους νοσοῦντας εὐνουχίζεσθαι κατακρίνομεν^ οὔτε μ ή ν τους λ α ϊκ ο ύ ς, αὐτο.
χειρία πρὸς τήν ἐκτομήν χρωμένους, αίτιώ μεθα. Τοῦτο γὰρ ίατρείαν τοῦ νοσήματος, ά λ λ ' οὐκ ἐπι^ουλήν
τοῦ πλάσματος, ἤ τής πλάσεως ύβριν λογιζόμεθα.

Ἑ ρ μ η ν ε ί οι.

Καθὡς ὁ μὲν κβ'. '^ποστολικὸς κανὡν προστάζει ν^ι μὴ γίνεται κληρικὸς ὅποιος εὐνσυχίσγ^ τὸν εαυτόν του,
ὁ δὲ κγ'. τοὐς κληρικους ὄντας καθαιρεϊ, ἐὰν εὐνουχισθοῦν ἀπὸ λόγου των, ως φονευτἀς τσ^ έαυτοῦ των, καί
ὐβριστάς τῆ^ δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, οί^τω καί ὁ παρὡν κανὡν καθαιρεϊ μὲν τοὺς κληρικοὺς ἐκείνους, ὁποῦ, ὴ μ ἐ
τἀ ἵδιά τω ν χέρια ὴ μὲ προσταγήν των εὐνουχίσουν τινἀ, άφορίζει δε τοὺς το^το ποιἠσαντας λαϊκούς. δἐ πέ.
σ^ τινὰς είς τοιο^τον πάθος, διά τὸ ὁποῖον ἀναγκάζεται νά εὐνσυχισθῆ, τότε, ι,υτε οἰ προστά^αντες τὸν εὐ^ου.
χισμὸν αὐτὸν ίερεῖς καθαιροῦνται, οὄτε οί μὲ τά ἴδιά των χέρια εὐνουχίσαντες τὸν τοιο^τον λ α ϊκ .,ἱ ἀφ.,ρίζονται,
ἐπειδὴ ὁ τοιοῦτος εὐνουχισμὸς αὐτῶν ἀποβλέπει είς ίατρεἱαν τοῦ πἀθ.,υς, καἰ ^χι ε^ς φόνον τοΙ^ ἀνί^,ωπου, ἠ είς
ί,βριν τῆς φύσεως. '^νάγνωθι καί τὸν κά. '^ποστολικόν,

Κ Α Ν Ω Ν

Τοῦ άποστολικοῦ καί θείου κανόνος, τους ίερ^ῖς τύπτειν ἐπιχειροῦντοις πιστούς ἁ μα ρ τή - ίΙ '.^π^τ. κί^.
σαντας, ἤ ἁπίστους ἁδικήσαντας, καθαιρέσει καθυποβάλλεσθαι ^ιοριζομέ^^, ι,ὶ ^ οίκεύον
άποθεραπεὐειν μηχανώμενοι θυμὸν, κα ί τὰς ἁποστολικὰς διοιτάξει,^ π α ρ α χ α ρ ά σ σ σ ^ ι^ , ^ ^ ^
αὐτοχειρία τύπτοντας ἐξειλήφασι, μήτε τοῦ κανόνος τ ι τ ο ιο ^ ^ ὑποσημαίνοντσς, μ.ή^^ ^ π^^. ί,θ^. σ'.
ὁρθοῦ λόγου τοῦτο νο^ν ἐπιτρέποντος. Μάταιον γὰρ ως άληθ^ι^ κ α ὶ ἐπισφοιλ^ς τὸν
τοχειρία μὲν, ἐν τῶ τύπτειν τρίς, ἤ τετράκις π λ ή ξα ν τ α , καθαιρεϊσθαι, διδομένης, τύπτειν ἐξ
ἐπιτάγματος, τὸν άπηνῶς καί μέχρι θανάτου τή ν τιμω ρίαν ἐποιὐξ^ν.^α, πο^ρ^ισθοιι ἀτιμώ ρητον. Δι'
ὅπερ τοῦ κανόνος τὸ, τύπτειν άπλῶς κολάζοντος, κ α ί ἠ μ ^ συμψηφιζόμεθα. Χ ρ ή γὰρ τὸν τοῦ Θεοῦ

ίί^ Κ ^ επισκόπων ^ κτ^.νν ^ ^,,πρα ^ ^ ^ ^ ἀλλ,τρ^ων π ,,υ ^ , τι,ίννν κτί^ι.ν

ι,^τω ^ ι ι ^ίιγιι,ς .Κ τ^ ,ις, ^ ,α^ν, ^,κ,^ν, ^ ,,υ ^ ^
ἐν Πηλ.υ.ίιρ λ,μπ^ν ^ν ν.,ς ^ηχιινἤ^σι, π^ ν^ ς ἐπιτη- ^ ίστ^μ^.ς, κατ^^ω. ^ ..υ , ^ ι α . ^πι.τολ. λι..
^ σ ι , χειρ.τ.νιῶν^τι^μ,σι, κι,., ^ , ι ς , κα^ Ι^,εσι,καὶ π,- ^,ιισκόπιρ^. Κα., ^ ^ .^ὸ,ιΙ ^ .ί-
ν,^των ^κπιι.^,Ις, κσί πτ.,χικ.Ις ^πιιν,^α.,ν, . ^ ν ^,,τ,. ^τ^ ^ ^ι
ρον, ^ οἰκοδομεῖν ^ι^ν έν αἶμασι, κ^ὶ Ἱερουσαλήμ έν ἀδικίαις.
 ΤΗΣ Α^. ΚΑ ΙΒ'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙ^ΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ὶερέο^, κα ὶ διδα σκαλία ις, κ α ὶ νουθεσίαις, ἔσθ' δτε δέ, κα ὶ τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς ἐπιτιμίοις, τὸν ἀτακτοῦντα
παιδαγω γεῖν, ἀ λ λ ὰ μ ὴ τα ῖς μά ^ τιξι καὶ τα ῖς π λ η γα ῖς εἰς τὰ σώματα τῶν ἀνθρωπων ἐπιπηδᾶν. Ε ι δέ
τινες εἶεν παντελῶ ς ἀνυποτακτοῦντες, κα ὶ τῶ σωφρονισμῶ τῶν ἐπιτιμίων μὴ ὺπείκοντες, τούτους διά της
πρ^ς τοὺς κ α τὰ τόπον άρχοντας ἐγκλὴσεω ς, οὐδεὶς κω λύει σωφρονίζεσθαι. Κ α ὶ γὰρ ὁ τη ς ἐν-Ἀντιοχεία
έ. κανὡ ν, τοὺς θορύβους κ α ὶ στάσεις τ ῆ Ε κ κ λ η σ ία παρεισάγοντας, διὰ τῆ ς ἔξωθεν χεΛρὸς ἐκανόνισεν ἐ.Τ^-
στρέφεσθαι.
^ ρ μ η ν ^ί

ε π ε ιδ ή μερικοὶ ιερωμένοι παρεξηγούντες Τὸν κζ^. άποοΤο^λικὸν κανόνα, ύσΤι^ καθαιρε^ Τούς ιερωμένους δποί^
κτυπ^ῦν πισΤὸν ή άπιστον^ λέγουσιν. ύΤι δ κανων καθαιρεῖ ρ,όνον έκείνου^ όπού κΤυπησουν μέ Τὸ ι^διύν των χέρ^
και δχι έκεινου^, ὸπού διά προσΤαγ-^ς των βάλλουν άλλους καὶ κτυπήσουν τινά, θέλονΤε^ μέ Τήν παρεξήγηἐΙιν
αύΤήν νά ιαΤρεύσουν Τὸν άλογον αύΤί^ν θυμόν, ^ΑΤοπον εἶναι, λέγει ό παρων κανο^ν, Τὸ νά νο^ιίσω^εν, ύτ^ οι
θειοι ἈπόοΤολοι έπρόοΤαξαννά καθαιρ^Ται μὲν ὸ (ερωμένος ὸποί^ μέ Τὸ χέρι Του κΤυπήσή Τρεῖς, θεΤέον, ή τέ^
σαρες φοραῖς, νά μή παιδεύεται δέ έκεῖνος ὸποῦ βάλλ^ άλλους νά κτυπήσουν Τινά σκληρόΤατα καὶ μέχρι θανά-
του. ^οθεν, έπειδή ὸ άποστολικὸ^ κανο^ν άπλ^ς και άδιο^ίσΤως λέγει νά καθαιο^ήΤαι ύσΤις κΤυπήσή Τινά, ε^τε
μέ Τὸ χέρι Του, ει^Τε άλλους β ά λ λ ή , και ήμε^ς παρομοίων ριέ αύΤὸν διορί^ομεν. ^ιόΤι οι ἰερεῖς Τοι^ Θεο^ π ρ έ ^
νά παιδεύουν Τού^ ἀΤάκΤους μέ νουθεσίας και συμβου^άς, κάποτε δέ κ α ὶμ έ Τά έκκλησιαστικά έπιΤίμια, ^φο^.
ρισ μούς δηλαδή, ή άναθε^αΤισμούς, ύΤαν μέ τάς συμβουλάς δέν πείθωνται, καὶ ^χι νά πηδοθν έπάνω ^ις τούς
άνθρωποί μέ τα^ ξυλιαῖς, ^.ι δέ ούτε μ έ τἀ έκκλ-^σιαστικ^ έπιτίρ.ιά Τινες σωφρονίζονται, εἶναι άδεια νά τούς
παραδίδουν είς τούς έξωτερικούς άρχονΤας διά νά Τούς παιδεύουν. Καθι^ς καὶ ὸ έ. Τής έν ἈνΤιοχεία διορίζει
νά σωφρονίζωνΤαι μέ Τ^ν άρχόνΤων Τὸ χέρι οι τήν ^κκ^ησίαν ταράΤΤονΤες. Ἀνάγνωθι Τὸν ρηθέντα κζ^,
στολικό^,

Ο ἱ τοῖς πάθεσιν ἐαυτοὺς ἐκδότους παραστήσο^ντες, οὐ μόνον τὴν ἀπὸ τῶν ἱερῶν κανό^ ^ὶπο^. οβ^.
νων τιμω ρίαν οὐ φρίττουσιν, ἀ λ λ ὰ κα ὶ αὐτῶν ἐκείνων κατορχεῖσθαι τετολμήκ^ισι. Στρε- ογ'. τού Νύσ-
σης ή.
βλοῦσι γὰρ ὲαυτοὺς, κσ.ὶ πρὸς τὸ ἐμπαθὲς αὐτῶν ἀποκιβδηλεύουσι τοῦ θελήματος ^Ινα τ ῆ .
φ ιλοτιμ ία τῆ ς ἐμπαθείας, κατὰ τὸν θεολόγον Γρηγόριον, μ ὴ μόνον ἀνεύθυνον αὑτοῖς η τὸκακὸν, ἀ λλὰ καὶ
Θ^ῖον νομίζοιτο. Τὸν γὰρ Ἀ π οστο λικὸ ν κανόνα τὸν λέγονται, σκεῦος χρυσοῦν, ἤ ἀργυροῦν ἀγιασθὲν, ἤ ὀ-
θόνην, μη δεὶς ἔτι εἰς οἰκείαν χρῆσιν σφετεριζἐσθω. Παράνομον γἀρ. Ε ἰ δἔ τις φωραθείη. ἐπιτιμάσθω ἀφο-
ρισμῶ. τοῦτον οὕν εις οἰκείαν συνηγορίαν τῶν ὲαι^τῶν παρανομημἀτων ἐκλαμβάνοντες, οὐ φασὶ δε^ν κα-
θο^ιρέσεως ἀξίους κρίνεσθαι τοὺς τὴ ν σεβασμίων τῆ ς αγίας τραπέζης ἐνδι^τὴν εἰς οίκεῖον χιτῶνα, ή ἔτε^.
ρόν τ ι τῶ ν ἀμφίων μ ετα σχ ημα τίζο ντα ς. Οὐ μ ὴ ν , ἀ λ λ ' οὐδὲ τοὺς τὸ άγιον ποτήριον. ^Ω τῆ ς ἀσεβείας ^ ἤ
τὸν σεπτὸν δίσκον, ἤ τὰ τούτοις παραπλήσιο^ εἰς ἰδίαν ἐκδαπανῶντας χρείαν, ἤ καταχραίνοντας ^ Ὀ γὰρ
Κ α νώ ν φ η σ ι, τοὺς εἰς τοῦτο περιπίπτοντας, ἀφορισμῶ καθυποβάλλεσθαι, ἀ λλ ' οὐ καθαιρ^σει ἐδικαίωσεν.
Α λ λ ὰ τ ίς άν ἀνάσχοιτο τ ῆ ς τοιαύτης παραποιήσεως και δυσσεβείας τὸ μέγεθος , τοῦ γὰρ Κανόνος τοῖς τὸ
0
μόνον ἀγιασ έν εἰς χρῆσιν, ἀ λ λ ' οὐκ εις τελείαν ἀρπαγὴν σφετεριζομένοις, τὸν ἀφορισμὸν ἐπιπἐμποντΟς,
αὐτοὶ τοὺς καθαρπἀζοντας κ α ὶ ἱεροσι^λοῦντας τὰ τῶν Ἀ γ ίω ν άγια ἐλευθεοοῦσι τῆ ς καθαιρέσεως, καὶ τοὺς
εἰς βρωμάτων υπηρεσίαν, ὅσον γε τ ῆ ὺφ' ὲαι^τῶν κρίσει, τοὺς σεβασμίους δίσκους, ἤ τὰ ὶερὰ Ποτήρια
ταμολύναντς^ς, ἀκαθαιρ^τους εἰσάγουσι, καίτοι φανεροῦ καθεστηκότος τοῦ μιάσματος, καὶ δῆλον δν, ὡς,
τὰ τοιαῦτα πράττοντες, οὐ μόνον καθαιρέσει, ἀ λ λ ὰ κα ὶ τη ς ἐσχάτης δυσσεβείας τῶ ἐγκλή ματι περιπί^
πτουσι. Διόπερ ώρισεν ὴ ἀγία Σύνοδος (τοὺς τὸ άγιον Ποτήριον, ἤ τ^ν δίσκον, ἤ τὴν λαβίδα, ἤ τὴν σε-^
βασμίοιν ἐνδυτὴν, κοιὶ τὸν λεγόμενον ἀέρσ,, ἤ ἁπλῶς ( Ι ) τοὺςἔν τ ι τῶν ἐν τῶ θυσιαστηρίω ἱερῶν καὶ ἀ-
γίων σκευῶ ν, ἤ ἀμφ ιασμάτω ν, εἰςιοιον κέρδος ὑφαρπάζοντας, ἤ εἰς χ^ῆσιν ἀποχρωμένους ἀνίερον), παν-
τε λ εῖ καθαιρἐσ^ι καθυποβἀλλεσθαι. Τ ὸ μὲν γὰρ, ἐστὶ βεβηλῶσαι, τὸ ύὲ, συλῆσαι τὰ ἄγια. Τοὺς μἐντοι
τὰ έξωθεν τοῦ θυσιαστηρίου ἀφιερωμένα σκεύη, ἤ άμφια, εἰς ^ρῆσιν ἀνίερον ὲαυτ^ίς, ἤ ὲτέρω παρέχον-
τα ς, τούτους ὁ Κ α νὡ ν ἀφορίζει, κ α ὶ ὴμεῖς συναφορίζομεν. τοὺς δὲ παντελῶς ὑφαρπαζοντας, τ ῆ τῶν ὶερο-
σύλων κα τα δ ίκ η κοιθυποβάλλομεν.
^ ρ μ η ν ε ί^

ΚοεΤά Τ ὸ ν ο γ . Κανόνα τ^ν ἈποσΤόλων, Τὸν άφορίζονΤ^ έκείνου^ δπού μεΤαχειρισθού^ υπηρεσίαν κοι^
νήν καὶ άνίερον ιερὸν σκεθος, άμφιον, Τινές παρεξηγοί^ντες ^λεγον^ ότι δέ^ ^ναι καθαιρεσεως ά^ιοι οἱ Τὸ ^ν..

(^) Τὸ διὰ μέσου τοῦτο, ούτ^ έν τοις ἐκδεδομένοις τύπ^ Κα- τως έχον έν πολλοῖς χε^ρογρά^.ς Κι^δηξιν, ^ργοις ὁρθογράφου
νόσιν εὁ^ίσκεται. ούτε μ.^ν ^ ^ωναρας καὶ ^αλσαμῶν, έν τη τού καὶ καλλιγράφου χειρές.
Κανδνος έρμηνεί^ τούτ^^ έμνήσθησαν. ^^ρίσκεται δέ ο^-
ΠΠΔΔΔΚοΝ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
. ... ^ νί ἄλλο ί^ιάτιον ἐδικόν τους κατα^κευι^ζοντ^ς, ^ ^ ο ν Ποτήριον,
δυμα τῆς ^ ^ τ α τ α σκεύη τά ἐν τ^ βήμα ^ ^ ^ ^ ^ έξοδιάζοντες ὴ
καίτὸνσεπτὸν δ ^ ο ν κ ^ ^ ^ απόστολοι άφορίζουσι μόνον τοὺς ποιοῦντι^ς τα ῦτα , καί ὄχι
μολυνοντες μὲ ὁ παοὼν Κανὡν, ὅτι οἰ τα^τα λέγοντες, στρε^λοῦ^ ^ ν ^ποι^τολικὺν κανόνα, καί
κ α θ α ιρ ώ ^ ι ο ρ ί ζ ^ ὺ ν ^ άν ὁ Κανὼν ά φ ο ρ ^ ^ ^ ὄ^ι άρπάοουν, ά λλά μό-
κατα τα πάθη αὺτῶ το^ ρ ρμ - βήματος άγιασθέντα μόνον σκευη με τὴν εἰς τὺν ναὸν ά-
^ μ ε τ ^ ι^ ο ῦ ν ^ ν ο ν ε ί ς κ ^ ρ ε σ ι ν , ά λλά κ α ί ε ἰ ς τ ὴ ν έ ο χ ά τ η ν δ ν ^ ε ι α ν ἐκεῖνοι
^,ιερωσιν, ^ ς δ^ν ^ καί ἀκαθάρτους χρήσεις καταμολύνουν αὑ^ὰ .^ὰ ' ^ γ ^ ^ ποτήρια,
^ποῦ καί άρπάσ υν, κα ^ ὸ π οί^ ἐπιτελοῦνται τά φοβερά καί φρικτά^υστή-
λεγ.^, καί θείους δί ς, ^ ^ ^ θυσιαστηρίω ευρισκόμενα ἄγια σκευη και ἄμφια, ἠ τά
^ια. κ α θ α ιρ ώ , ἐ π ε ι δ ὴ ἠ ^ α γ ὴ α ί ^ ε ^ δ ι ά ν ά ε ί.
μεταχειρισθ^ είς ὺ ^ ρ ι,ε.^αλητἐρα εἶναι ἀπὸ τὴν ά^λῶς ίεροσυλἰαν^. ἠ δ^ ὰν^ρος ^ υπηρεσία εἶναι
^ λ ω σ ις ^ κ α ὶ μολυομ^ς ^ ν ὰ ^ ν . ^ ^ ^ ^ ^ άγίου βήματος εὐριοκόμενα ^ ^ ^ μεταχει-
βεβήλο^ις και μο μ ν ^ ^ άλλους Τά δίδουν διά να τ^ μεταχειρι^θ^ν ^κεινοι, καὶ ο
ριζο^ενους είς υ^ρε^ ^ . ^ ο ο .ί^ ε ν ί ^ . τους δὲ μὲ τελειό τητα τα ῦτα αρπάζοντας, ^ἰς τὴν κατα-
Κανὡν τῶν '^.ποστόλι^ν, καὶ ῆμ^ς α φ ο ρ ά μ ε ^ , , . ^ ,.
δίκην τῶν ίεροσύλι^ν ὺποβάλ^ομεν. '^ νά γνι^ κι^ ^ ^ ^ποστολικόν.

Κ Α Ν Ω Ν
^Αποστ.ς^.πά.
πγ^. τής Τοὺς Πρεσβυτέρας ἤ Διακόνους, ^ ^ ς ή φροντίδας α ν α δ ε μ έ ν ο υ ς , ἤ τὰς
γ^. τής ἐν τοῖς οίκοις των αρχόντων λεγουένας κουρατορ^ίας, ^ὶ ^ ὶ^ Κ α νό νες καθαιρέ-
ί. τής έν Κ^ρθ
ι,ί.
ιή. ^ σει καθυποβάλλουσι. Το^το ουν ^ ή μ ^ ἐπ ικ υ ρ ο ^ ν^ , ^ ^ ^
Κ λή ο ω κατειλεγμέν^ν δ ι ^ ζ ό μ ^ , ^ ^ ^ ὰρχὰς μετα ^ ειρίζοιτο, ή τ α ς ἐ ν το'ίς τῶν
ἁονόντων οἶκοις, ἤ π ρ ο α ^ ^ ^ λεγομένας κ ο υ ρ α ^ ία ^ ὰ ν α δ ^ , ' ῖ ^ ν ^ Κ λ η ρ ο υ ἐκδιωκε-
σθαι. Οὐδείς γὰρ δύναται κ ιιτὰ τή ν το^ το^ ὰληθινοῦ Θεο^ η ί ^ ν ο ιὐ τ ό λ ε ^ ν ^ιαὶ αψευοεστα-
την φωνήν .δ υσ ί κυρίοις δουλεύειν^. ^Ματθ. . ^ ί . Αου^ι^ίς ις. .

^ ρ ^ ^ ^ ε ί οι.

^ο παρὼν Κανὡν όχι μόνον. τοὺς ἐντὺς τοῦ βήματος ίερο^μένους, ὡς οὶ λοιποί Κανόνες διορίζουσιν, άλλά
καί ὅλοος τοὺ^ εξι^ τοῦ βήματος Ιιληρικοὺς εμποδίζει ά^ὺ τ^ νά λαμβάνου^ι κοσμικά άξιώ ματα καί κουρατο.
οείας, ^τοι ἐπιστασίας καὶ φροντίδας, τόοον μ ε ^ ^ίς ^ὰ ^ ^ ^ α ὅσον κα ί εἰς τα τσεφτιλίκια
αὐτῶν. όποιος δὲ ἐξ αὐτῶ.^ τοῦτο ήθελε κά μει, νά διώκεται άπὺ τὺν ^ λ ^ ν .^.^υ, έπειδὴ, κα τα τ^ ^ ο ν
τοῦ Κηρίου. οὐδεὶς δύναται δυοί κυ^^ς δουλεύειν. ^ ρ α καὶ ^ ν 'Αποστολικόν.

Κ Α Ν Ω Ν ^ Β '-

^Αποστολ.λέ- Τ ῆ ς ἁγίας καί Οίκουμενικῆς ε^ιτης Συνόδου, το^ς ἐν το^ς εὐκτηρίοις οικοις ἔνδον οί-
τής ιή.τής κίας ο^σι, λειτουργοῦντας ή βαπτίζοντας Κ λ η ρ ικ ο ὺ ς παρὰ γνώ μ η ν τοῦ ε π ισ κ ό π ο υ , καθαι-
ς ^. νθ^. τής ά,
καὶύ^. ιβ^.ιγ^. ρέσει καθυποβαλλοὐσης. κα ί ήμ^ίς τοῦτο συμψηφιζόμ.εθα. Τ ῆ ς ^ὰρ α γ ία ς ^Κκκληι^ίας όρθο-
ιδ^. ιέ. τής έν τομοὐσης, κ α ί τὁν ὰληθῆ πρεσβευούσης κα^ ἐκδικοὐσης λόγον, κ α ί τὸ σεμνὸν τ η ς πολι-
Γάγ . ς ^. τής τείας συντηροὐσης τε κ α ί ἐκδιδασκούσης, ^ ἁπη^ὲς ^ιαὶ ἁνόσιον, παρα^ω ρ.ιν τους ἁπαι^
ένΚαρθί.ξβ^.
της έν Ἀντι- δευσία συζῶντας, είς τὰς οίκείας ὑποδυομένους, τή ν τ α ὐ τ η ς εὐτα ξία ν δια σ π ά ν, κ α ί πολλῆς
οχ. έ. τής έν ταραχῆς κα ί σκανδάλων ἁποπληροῦν. Διόπερ ή νῦν ίερὰ κ α ί θεοσυνέργητος Σύνοδος, τῆς
Δαοδ, νή. Οίκουμενικῆ κ α ί α γία ς.'. Συνόδω συμφωνοῦσα, ἁ.ποκεκληριι^μένους είναι τς^ὺς ἐν το^ς
κτηρίοις ο^κοις. ένδον οίκίας ο^σι λειτουργοῦντας, διωρίσατο, τ ή ς ἁποκληρώσεω ς δηλονότι παρὰ του ^ςα.ς^
τὸν τόπον 'Επισκόπου αὐτόίς άπονεμηθείσης. Ε ί δέ τινες παρὰ τούτους, τοῦ 'Ιι,πισκόπου μ ή εὐδοκοῦν.
τος, είς τὰς οίκείας ἐμπίπτοντες, ἄπτεσθαι τ ῆ ς λειτουργίας ἁποτολμῶ σι, τούτους μὲν καθσ.ιρε.ίσθαι, το^^
δὲ τή ς αὐτῶν κοινωνίας μετασχόντας, τῶ ἁφορισμῶ καθυπο^ἁλλεσθαι.

(^) Δήλον δέ εἶναι ὅτι οἱ λαμβάνοντες τὰ ἱερὰ ταύτα, καὶ είς
κοινήν ὸπ'^εσίαν έδικήν των ή ἐίλλων μεταχειριζόμενοι, νοοῦν-
ται κατὰ τὸ σιωπ^μενον ^τι καὶ έπιστρέφουσιν αύτὰ πάλιν είς
τον ναόν^ οἱ γὰρ μή έπιστρέφοντες^ κἄν καὶ αύτοὶ οἱ ταύτα ά-
φιερι^σαντες ^ναι, καὶ κύριοι τού ναού, ο^ς Ιερόσυλοι κατακρίνον-
ται, κατὰ τὸν Ἀνανίαν καὶ τήν Σάπφ^ιραν.
(^) Ση^ε,είωσαι δτι έν άλλοις Κε^δηξιν ούχ βρίσκεται ή
ρίοδος αύτη, ήτοι τὸ σε^^.νὸν τής πολιτείας συντ^έ'^ρούσ^ τ^ ^
έκδιδασκούσης.
 ΤΗΣ Α'. ΚΑΙ Β'. ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 2^
^ ρ μ η ν ^ έ ο^

^ύμφωνο^ εἶναι ὸ παρ^ν Κανων μέ τὸν λα^. τ ^ ^ συνόδου, τὸν ὸποιον έξηγήσαμεν, καὶ ύρα τήν έρμη^
νειαν έκεῖ. Τούτο δὲ μόνον προστιθέασιν οί πατέρες τ ^ παρούσα συνόδου, ότι έκεῖνοι ὸπού μέλλουν νά λει^.
τουργούν είς τού^ εύκτ^ρίου^ οῖκου^ άνεγκαινιάστους τού^ ^ντας μέσα ει^ όσπήτια, πρέπει νά ^ναι διωρισμένοι,
και ξεχωρισμένοι είς τούτο άπὸ τὸν κατά τόπον Ἀρχιερέα. ^ι δέ και ήθελαν τολμήσει νά λειτουργήσουν ει^
τού^ εόκτηρίου^ αυτούς άλλοι τινέ^ Ἱερωμένοι, μ'^ ύντες διωρισμένοι ει^ τοῦτο άπὸ τὸν Ἀρχιερέα, αότοέ μέν
νά καθαίρωνται, οι δέ συγκοινω νήσανε ει^ τούτο μέ αύτον^ λα^ίκοι νά άφορίζωνται, Ὄρα και τὸν λα^, Ἀ π ο -
στολικόν,
Ι ^ Γ
^Αποστ. λά.
Τ ὰ ς τῶν αὶρετικῶν ζιζανίω ν ἐπισπορὰς ἐν τ ῆ τοῦ Χριστοῦ Ἐ κ κ λ η σ ία ὸ παμπόνηρος της δ^. ιή. της
ς
^. λά.λδ^.της
κα τα β α λ λ ὡ ν, κ α ὶ τα ύτα ς ὁρῶν τ ῆ μαχαίρα τοῦ πνεύματος ἐκτεμνομένας προρρίζους, ἐφ ά. καὶ ιύ^.
ετέρων ήλθε μεθοδείας ὸδὸν, τ ῆ τῶν σχ^σματικῶν μανία τὸ Χριστοῦ Σῶ μα μερίζειν ἐπι- ιδ^, ιέ. τ^-ς έν
^ειρῶν. Ἀ λ λ ὰ κ α ὶ να ύτη ν αὐτοῦ τὴ ν ἐπιβουλὴν ἡ α γία Σύνοδος ἀναστέλλουσα παντελῶ^ Ἀντιο^ία έ.
της έν Γάγγ.
ωρισε τοῦ λοιποῦ, ἴνα εἶτε Πρεσβύτερος, εἴτε Διάκονος ὡ^ δῆθεν ἐπὶ ἐγκλή μασ ί τισ ι τοῦ οἰ- ς
^.τῆς ένΚσρθ.
κείου κατεγνω κὦ ς ' Επισκόπου, πρὸ συνοδικῆς διαγνωσεως κα ὶ ἐξετάσεως, κα ὶ τἤ ς ἐπ' αύ- ί. ιά. ξ^.
τῶ τελ είά ς κατακρίσεω^ άποστῆναι τολμήσοι τῆ ς αὐτοῦ κοινωνίας, κα ὶ τὸ όνομα αύτοῦ
ἐν τα ῖς ἱερο^ς τῶν λειτουργιῶν εὐχα ῖς, κα τὰ τὸ παραδεδομ^νον τ ῆ Ἐ κ κ λ η σ ία μ ὴ ἀνἀφέροι τοῦτον, ὺπο-
κεἱ^σθαι καθαιρέσει, κ α ὶ πά σης ὶερα τικῆς άποστερεἴσθαι τ ιμ ῆ ς. Ὀ γὰρ ἐν Πρεσβυτέρου τάξει τεταγμένθς
κα ὶ τῶ ν Μητροπολιτῶν ἀρπάζων τἡ ν κρίσιν,. κα ὶ πρὸ κρίσεως αὐτὸς κατακρίνων, ὅσον τὁ ἐ^ αύτῶ τὁν
οἰκεῖον πατέρα κ α ὶ Ἐ π ίσ κ ο π ο ν, οὺτος ^ οὐδὲ τη ς τοῦ Πρεσβυτέρου ἐστὶν ἄξιος τιμ ῆ ς ἤ ὁνομασί^ς. Οὶ
δὲ τούτω συνεπόμενοι, ει μέν τῶν ιερωμένων εἶέν τινες, κα ὶ αὐτοὶ τῆς οικείας τιμ ῆ ς ἐκπιπτέτωσαν, ει δὲ
Μ οναχοὶ, ἤ λα.ικοὶ, ἀφοριζέσθωσαν παντελῶς τῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς , μἐχρις ἀν τή ν πρὸς τοὺς σχισματικούς
συνάφειαν διαπτύσαντες πρὸς τὸν οικεῖον ἐπιστραφ^ῖεν Ἐπίσκοπον.

ε ρ μ η ν ε ία -

Τόσον μέ Τούς αιρετικούς, ό^ον καὶ μέ τούς σχιοματικοὸς έπιχειρε^ί ό διάβολος νά διαμερίση τὸ σῶμα
Τού χριστού, ήτοι Τήν εκκλησία ν αύτοῦ, Αιά τοί^το ὸ παρων Καν^ν διορἱζει, ότι όποιοι ΠρεοβύΤερο^ ή Διά^
κονος χωρισθοί^ν άπὸ τήν συγκοινωνίαν τοί^ επισκόπου των, και τὸ όνομά του δέν μνημονεύουν κατά τὸ ού-
νηθες πρὸ τού νά έξετάοη ή σύνοδος τά έγκλήματά του, και νά τὸν καταδικάσω ούτοι μέν νά καθαίρωνται,
έπειδη δέν εἶναι άξιοι νά έχουν τὸ άξίωμα και τὸ όνομα τοιΙ Πρε^βυτέρου καὶ διακόνου οι τὸν κατά πνεύμα
πατέρα αύτῶν επίσκοπον κατακρίνοντες καὶ τήν κρίσιν των μητροπολιτών προαρπάζοντε^ οι ^ι^Τροπολῖται
γάρ και όχι οι Κληρικοι κρίνουσι Τού^ ^πιΙ^κόπους. οι δέ συνακολουθοί^ντε^ μ έ τού^ ΤοιούΤουςάποσΤάτας ^ρε-
σβυτέρους καὶ διακόνους, ει μέν εἶναι ιερωμένοι, καθαίρωνται,ει δέ ί^Ιοναχοι και λα^κοι, άς ά^ορίζωνται, όχι
και μόνον άπὸ Τά θεῖα μυστήρια, άλλά και άπὸ τήν ^κκλη^ίαν, ^ω^ ότου μισήοουν α^Τους,
μ έ τὸν έδικόν Τους ^Ι^πίσκοπον (^ ). ^Ορα καὶ τὸν λά. ^Αποοτολικόν.

Ἀπος.λά. της
Ε ἶ τ ις 'Επ ίσκο π ος, ἐγκλή μ^ το ς πρόφ^σιν ποιούμενος κ^τὰ τοῦ οικείου Μητροπολίτου, δ^. ιή, της
λά.λδ^. τηςά.
πρὸ συνοδικῆς διαγνωσεως ἀποστήσοι ὲαυτὸν τῆ ς πρὸς ^ὐτὸν κοινωνίας, κ^ὶ μ ἡ ἀνοεφ^ρ ι Ο καὶβ^.ιβ^.
τὸ ὅνομ^ ^ὐτοῦ, κ α τά τὸ εἰθισμένον ἐν τ ῆ θεία μυσταγω γία. τοῦτον ωρισεν ἡ ἀγία Σύνο- ιέ. τηςένἈν-
δος καθηρημένον εἶν α ι, ει μόνον ἀποστὰς τοῦ οικείου Μητροπολίτου σ είσμ α ποιήσοι^ δεῖ γὰρ τιοχ. ἐ. της
ἶ^άγγ- της
έκαστον τὰ οὶκεῖα μέτρα γινωσκειν και μ ή τ ε τὸν Πρεσβύτερον καταφρονειν τοῦ ιδίου Επ^- έν Καοθ. ί. ιά.
σκόρου, μ ή τ ε τὸν Επίσκοπον τοῦ ιδίου Μητροπολίτου^ ξύ .
ε ρ μ η ν ε ί α ,

Παρομοίων μέ τὸν άνωτέρω Κανόνα καθαιρεἱ^ και δ παρων Κανων Τού^ ^πι^κύπουι έκεινου^ ὸπο^ χωρι-
^θούν άπὸ Τήν συγκοινωνίαν Τού μητροπολίτου Των^ κ^ιὶ Τὁ όνομά Του δὲ^ μν^μονεόουσι κατά Τὸ σύνηθε^ οιύτι
ούτε ὸ ιΙρεσβύτερο^ πρέπει νά καταφρονώ Τὸν ^^πίσκοπόν Του, ούτε ὸ ^πίσκοπο^ τὸν μητροπολίτην του, ^ορα
καί τὸν λά . ^Αποστολικόν.

1
( ) ^Ορα και τον α^. του μεγάλου βασιλείου, όπου τούς παρασυναγωγές μὲ ἀργίαν μίνον παιδεύει προσωρινην της
σύνης.
 ΟΙ Ι^ΑΝΟΝΕΣ

Κ Α Ν Ω Ν
Ἀπος.λά. τη^
δ^. ιή. τής ^. . ς
Τ ὰ ὁοισθέντα περί Πρεσβυτέρων καὶ 'Επισκόπω ν Μ ητροπολιτών, ^ λ λ ἰ^ μ ά λ λ ο ν .
λά λδ^. τῆ^
ἐπὶ Πατριαρ^ῶν ἁρμόζει. ^ τ ε ει τις Πρεσβυτερ^ς ἤ Επίσκοπος, ή Μ ητρ οπολίτης το λ μ η - ά. καὶ ι^.
ιγ^. ιδ^. Τής ἐν
σοι άποστῆναι τῆ ς πρὸς τὁν ο ίκ ^ ν Π α τ ρ ια ρ ^ ν κοινο^νία^, ^ ἁναφἐροι τὁ όνο ί^ ^ Ἀντιοχ.ἐ. τη^
τοῦ κατὰ τὸ ὡρισμένον καί τεταγμένον, ἐν τ ῆ ^ ία Μ υ σ τα γ ω γ ία ,ἁ λ λ ὰ ^ ἐμφ^ν^ας ^υνο. έ^ Γ
άγ. ς^.
δικῆς καί τελείας αὐτου κατακρίσεως σ χ ^ α ποιήσοι. τοῦτον ὥ ρι^ ν ή ^ ^,υνοὸος π α . ^.ι^ ^ Κ ^ .
σ η ς ίερατείας παντελῶς ἁλλότριονεἶναιεί μόνον ἐλεγχθείη το^το παρανομήαας. Κ ^ ὶ ' ^ ς ε .ί ^ ^
μὲν ἐσφράγισταί τε καὶ ώρισται περ^ τῶν προφα^ει τ^νων ἐγκλη μα τω ν ^ ν οὶκεί^ν αφισταμένων προέ-
δρων, καί σχίσμα ποιοὐντων κα ί τήν ^νωσιν τ ῆ ς ^ Εκκλησίας διασπώντων. Ο ὶ γὰρ δι αιρεσίν τιν α παρὰ
τῶν ὰγίων Συνόδων, ῆ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆ ς πρὁς τὁν πρόεδρον κοινω νίας ὲ α ^ ς διαστέλ-
λοντες, ἐκείνου δηλονότι τή ν αἶρεσιν δημοσία κηρὐττοντος, κ α ι γυ μνῆ ^ κεφ α λῆ ^επ ε κ κ λ η σ ία ς δι-
δάσκοντος, οί τοιοῦτοι οὐ μόνον .^ῆ κανονικῆ ἐπιτιμήσει οὐ^ ὐπόκεινται πρὁ συνοδικῆς διαγνωσεως ἐαυ-
τοὺς τή ς πρὸς τὸν καλοὐμενον 'Επίσκοπον κοινωνίας ἁποτειχίζοντες, ἁ λ λ ὰ ^ιαί τ ῆ ς πρεπουσης τ ιμ ῆ ς
τοίς ὁρθοδόξοις άξιωθήσονται. Οὐ γὰρ 'Επισκόπω ν, ά λ λ ὰ ψευδεπισκόπων κ α ί ψευδοδιδασκάλων κςςτέ-
γνωσαν, κα ί οὐ σχίσματι τήν ἔνωσιν τῆς 'Ε κ κ λ η σ ία ς κατέτεμον, ἁ λ λ ὰ σ χ ισ μ ά τ ω ν κ α ί μερισμῶ ν τή ν
Ἐ κ κ λ η σ ία ν ἐσπούοασαν ρύσασθαι.
^ ρ μ η ν^^

ί^κε^α οπού οι άνωΤέοω Κανόνες ἐδιωρισαν περέ επισκόπων και ^ΙηΤροπολιΤῶν, Τά αύΤά διορίζει, κ^ι
πολλιρ μάλλον, ό π ^ ν Κανων, περὶ ΠαΤριαρχῶν^ λέγων δΤι, ύσΤ^ ΠρεσβόΤερος, ή Ἐ π ίσ κ ο π ο ,^ ^ηΤροπολἰΤη^
^θελε χωρισθή άπὸ Τήν συγκοινωνίαν Τού Π^ιΤριάρχου αύΤού, καἰ δέν μνημονεύω Τὸ ^νομα αύΤού καΤά τὸ σύ-
νη^ες μητροπολίτης δηλ. μόνο^ δ γάρ ΠρεσβύΤερο^ Τού επισκόπου Του Τὸ ό^νομα μνημονεύει, ὸ δέ ^ π ί-
σκοπος Τοἰ^ ^ΙηΤροπολίτου τοι^ πρ^ τού ^ά φανερωσονν Τά καΤά Τού ΠαΤριάρχου αύΤῶν είς τὴν Σύνοδον, καὶ
παρά Τής Συνόδου αὁΤὸ^ νά καΤακριθ^ ούΤοι^ λέγω, πάνΤες νά καθαίρωνΤαι π α ν τ ε λ ή , οι μέν επίσ κοπ οι και
^ητροπολῖται, πάσης ^Αρχιερατικής ένεργείας, οι δέ ΠρεσβύΤ^,ροι, πάσης Ιε ρ α τ ικ έ ς , Πλὴν ταί^Τα μέν νά γέ-
νωνται, έάν διά ἐγκλή^,αΤά Τινα, πορνείαν θεΤέον, ιεροσυλίαν καὶ ά λλα , χωρίζωνΤαι οι ΙΙρεσβύΤεροι άπὸ τούς
^πιοκόπους Των, οι επίσκοποι άπὸ Τ ο έ ^ΙηΤροπολίΤας Των, και οι ^ΙηΤροπολ^Ται ἀπὸ τούς Πατριάρχας
1
των ( ) . έάν δέ οι ρ^θένΤες πρόεδροι ^ναι αίρεΤικοὶ, καὶ Τήν α^ρεσιν αύΤῶν κ^ρύττου^ι παρρησία (^ ), κα ὶ^ ιά
τούτο χωρίζονται οι ει^ αύΤούς ύποκεί^ιενοι, καὶ πρὸ τού νά γένΥ^ ἀ^όμη συνοδική κρίσις περὶ τ^ς αίρέσεως
ΤαύΤης, οί δωριζόμενοι αύΤοὶ,.δχι μόνον διά Τὸν χωρισμὸν δέν καΤαδικάζονΤαι, άλλά κα ι Τιμ'^^ τ^ς πρεπού^
ση^, ως όρθόδοξοι, εἶναι ά^ιοι, ἐπειδή, δχι σχίσμα έπροξένησαν εί^ Τήν εκ κ λ η σ ία ν ιΑέ Τὸν χωριπμὸν αύΤὸν,
άλλά μάλλον ελευθέρωναν Τήν εκκλησίαν άπὸ Τὸ σχίσμα καὶ Τὴν α^ρεσιν τί^ν ψευδεπισκόπων αυτιών, ^ορα
καὶ Τὸν λα^. ἈποσΤολι^όν.

Διὰ τὰς φιλονεικίας τε κ α ί τα^αχὰς τὰς ἐν τ ῆ τοῦ Οεοῦ 'Ε κ κ λ η σ ία συμ^αι^,οὐσας,

καὶτοῦτο ὁρίσαι άναγκαῖόν ἐστι. Τ ὁ μ η δ εν ὶ τρόπω 'Επίσκοπον κ ο ιτ α σ τ ῆ ^ ι τ ῆ 'Ε κ κ λ ^ . Ἀπο. νή. Τής
ιθ^.π^. Τής
^ ^ προεστὡς ζ ῆ , κα ί ἐν τῆ ίδία συνίστατ^ι τ ιμ ῆ , είμ ή αὐτὸς ἐκω^ τ ή ν 'Ιι,π ι-
Σα^δικ.ιά. Τής
σκοπήν παραιτήσεται. Κ ρ ή γὰρ πρότερον τή ν ο ιίτ ί^ τς,ῦ μέλλοντος τῆι^ 'Επισκοπῆι^ Καρθ. οθ..πβ^.
διώκεσθαι, κανονικῶς ἐξεταζομένην, είς πέρας ἄγεσθοιι, ^ἶθ. ς
μ ^ ὰ τ ή ν ο ιι^ ῦ κοιθςιίρ^^ π ^^λά, ρλύ^.
σιν, ἔτερον ἁντ αὐτοῦ είς τή ν 'Ε π ισ κ ο ι^ π ρ ο ^ ιβ ά ζ ^ ι. Ε ι ^ ^ι^ 'Επ ισκόπω ν ^ν .ςῆ ρλγ^. Πέτρ. ί.
Νύσσης ις^.
ίδία συνιστάμενος τιμ ^ , μ ή τε παραιτ^ῖσθαι βοὐλοιτι^, μ ή τ ε τὸν π ο ιμ ένες λ^ὸν, ἁ λ λ ὰ Κυρίλλ. ά.
τῆ ς οίκείας ἁποστὰς Επισκοπῆς, ὐπὲρ τὸ έ ξ ά μ η ^ ^ν διατρί^ει τόπω , μ ή τ ε Ι ^ σ ι-
λικῶ προσταγματι κατεχόμενος, μ η τ ε τα ῖς τοῦ ι^ἰκείοι^ ΙΙατριάρχου λειτουργίοιι^ υπηρετούμενος, μ ή τε
μ ή ν , ὐπὸ νόσου χαλεπής τ ε , κα ί ἁκινησίαν ἐμποιι^σν^ π ^ τ ε λ ῆ συ^^χόμ^ι^. .Ο τοιο^τος οὕν ὁ κατὰ
μηδεμιαν τῶν είρημένων προώσεων κ ω λ υ ό μ ε ^ , ^ῆ^ ἁφιστάμενο^ 'Ε π ισ κ ^ π ῆ ^ κ^ ί τὸ^
ὲξαμηνιαῖον χρόνον ἐν ὲτέρω οιατρίβων τόπω, τή ς το^ 'Επισκόπου τ ιμ ή ς τ ε , κ α ί α ξία ς ἁλλοτριωθήσε-
τα ι παντελῶς. ^ὸν γαρ τῆ ς ἐμπιστευθείσ^ι^ αὐτῶ καταμελοῦντς^ π ο ίμ ν η ς, κς^ί ^ ^ .^ὸ ^ ξ ά ^
νον χρονοτριβοῦντα τοπω, ωρισε^ ή ά γ ι ^ σύνοδος, κα ί τῆ^ 'Α ρ χ ι^ ^ σ ὐ ^ ^ δι. ή^ ^ ιμ ^ ιν ^ ιν ^τάχθη,
παντελῶς αλλότριον καθεστ^ν^ι, κα ί είς τὸν ςιὐτο^ τ ή ς 'Επισκ^πῆι^ ^τ^^ν καταλέγεσθαι.

^.
(.Ι) Αγκα^ὰ καὶ δ λα Ἀπο^τολικ. ἀνεύθυνον κρίνν^ καὶ τον
Τινὰς νὰ χωρίζητα^ κατὰ τον Ι^αλσα^να, ά^ὸ τὸν Ἐ^ίσκοπὁν
χωριζέμενον, έὰν γνωρί^ αύτὸν καὶ άδικον.
Του, έὰν αυτος ^χ^ μέν κάμμίαν α^ρεσιν, τήν φυλάττει ^μως εἰς
(^) ^πὸ τὸν λέγον τού^ν το^ Κανένα φαίνεται δτι δ^
Τὸ κρυπΤὸν καὶ δέν τήν κηρύττω- τυχὸ^ ^^ρ αὁτὸς πάλιν
 ΤΗΣ Ἀ- ΚΑΙ Β'. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ. 2^

ρ μ η νε ί

^ιο^ίζει ὸ παρί^ν κανὡν, ἰ^Τι νἀ μώ χειροτον^ται ^πίσκ^πο^ είς έπαρχιαν^ τ ^ ὁ.τοία^ ὸ ^πἶσκοπο^ άΚ,^μη
ζ^, καἰ εἰς Τ'^ν ἈρχιεραΤικών ἀξίαν άκ^μη ε^ρίσ^ιεΤαι, ^.άνδαλα γἀρ το^το καὶ ταραχή είς την ^κκληΙ^ν
προξενεῖ, υ,ὁνον ^ν θελΥ^μα^ικέ^ ὸ ^πἱσκοπο^ παραιτη^ τ^ν ^πισκοπ^ν το^ (διά τινα κωλυτικών κρυπτών
άφορμών δ'^λαοώ^ περὶ οὕ δρ^ τ.ών ^πισΤολών τ ^ γ^ ^υν^δου) ( ^ έἀν δε^π^ιοπος τινἀ^ διἀ ἐγκλ^ματ^έτου
^ναι ^ξιο^ νἀ διωχθ^ άπὁ Τών επισκοπήν του, πρώτον πρέπει νἀ ἐξετάζωνται σι^νοδικό^ τἀ ἐγκλή^ιατά του
ταθτα, και νἀ καθαιρ^ται, μετά Ταῦτα δέ νἀ γινεται εἰ^ αυτών άλλο^ Ἐπίσ^ιοπο^. Ἀνί^ω^ δὶ τινἀ^ ^πί^κο^
πο^ μ^τε θελώσ^ νἀ παραιτηθώ, μήτε νἀ ποιμαίνω Τὸν λα^ν του, άλλἀ διατρίβει τ ^ ἐπαρχία^ του περισ-
^ὁτερον ἀπὸ ^ξ μ^ν^ εμποδίζεται οὕΤε ἀπὸ Βασιλιδών προσταγήν, οί^Τε ἀπὸ ιΙπ^ρεσἰα^ τοῦ ίΙα-
τριάρχου (3^, ο^τε άπὸ κ^μμίαν δεινών άσθένειαν, ἀκίνηΤον ποιοθ^αν αὁτ^ δ τοι^θτοί ^ιαλούμενο^ καὶ μὴ
ύποστρέφων^ άλλ^ ἀ^Αελῶν Τὸ έμπιστευθ^ν αύτ^ ποίμνιον, νἀ καθ^ιιρ^Ται π αντελή ἀπὸ τών αρχιερατικών
άξίαν, καὶ άντὶ ^Τοθ νἀ χειροτον^ται άλλο^ έπίσκοποί. Ὄρα δε, ^τι ὸ παρ^ν καν^ν εἰπ^ν ἀνι^Τέρω ἔ^ω μ^--
νον ^ν θεληματικά παραιτήσ^ δ ἐπίσκοπο^ τών ^ισκ^πήν τοι^ παρακάτω ^σἀν νἀ έπιδιορθων^ το^το, λ^γε^Ι
^τι διἀ ἐγκλ^ματ^ε πρέπει έκβάλλεται ὸ ^πίσκοπο^ ἀπὸ τών ἐπαρχἰαν του, καὶ ^χι ἀπλί^ς με θεληματικών
παραίτ^ςιν διά ραθυμίαν^ καὶ άπραγμοσυνην του, ε^μώ διάτινα, ω^ εέπομεν, κρυπτά καἰ κωλυτι^^ ἀφορ^ιήν.

μ^ρ ω ν ί^ε-

^Σι^μφι^νω^ μὲ τὸν παρόντα Καὶ ὸ ἐν Καρθαγ. διορἰζει λέγων, ^τι δεν πρέπει νἀ άφαιρ^τ^ι ^ ^πι^
οκοπώ ἀπὸ κανένα ἀπἶσκοπον πρὸ τοί^ νἀ λάβ'^ έ^κβ^σιν ^ κατ^ αύτοί^ ^ιρίσι^. ^οδέ δ^. τῆ^ ἐν ^αρδικ. έμποδίζει
τὸ νὰ γίνεται ἄλλο^ ἐπἰσκοπο^ εἰ^ τ^ν ^^πισκοπ'^ν τοί^ ^ιαθαιρ^θέντο^ ἐπισκ^ποι^, πρὸ το^ νἀ άποφαοίσ^ περἰ
τούτον ὁ Ι^ι^μη^, ^να μὴ ι^σιν έν τ^ αύΤ^ π^λει δύω έπισκο^οι^ ὅπερ παράνομον ἐ^τι καὶ ἐμποδι^μένον ἀπὸ
τὸν ή. τ ^ καὶ ιβ^ τ ^ δ ^ ^ορ^ καἰ τὸν ν^ Ἀποστολικὸν καὶ τὸν τ^^ ^

'Ε ν π^ίσι τῆς ἐκκλησιαστικῆς ευταξίας φροντίζοντες, καί τοῦτο ὁρίσαι ἁναγκαϊον ὲθέ^
μεθα, ώστε τοῦ λοιποῦ μηδένα τῶν λαϊκῶν, ἤ μοναχῶν, ἁθρόον είς τὸ τῆς 'Επισκοπῆς ^
ὅψος ἁνάγεσθαι, ἁ λλὰ τοΤς ἐκκλησιικστικο^ς βαθμοϊς ἐξεταζόμενον πρότερον, ο^τω τῆς ^Επι- ^της ^ν ^ρ^ικ.
σκοπῆς τήν χειροτονίαν υποδέχεσί^^ι. Ε ί γὰρ καί μέχρι τοῦ νῦν ὰπὸ τῶν λαϊκῶν ἤ Μσνα. ^
χῶν τινες, ἁπαιτοὐσης χρείας, παραυτίκα τιμῆς ἄ^ιοι γεγόνασιν 'Επισκοπῆς, ἁρετῆ τε ^
διαπ^έψαντες, καί τὰς κατ αὐτοὐς 'Εκκλησία ς ὑψώσαντες, ἁλλὰ τό γε σπάνιον οὐ ^όμον
τῆς Εκκλη σ ία ς τιθέμενοι. ὸρίζομεν τοῦ λοιποῦ μηκέτι τοῦτο γίνεσθαι, εί μή κατὰ λόγο^ ὁ χειροτονοὐ-
μενος τῶν ὶερατικῶν προέλθοι βαθμῶν, ἐν ὲκάστω τάγματι τὸν νενομισμένσν χρόνον άποπληρῶ^
^ ρ μ ^ ν ε ἐοι,

'ί^Ι^ιποδίζει ὁ παρὡν Κ^ινὼν ^τὸ νὰ άν^ιβιβάζεται τινὰς είς τὸ ὕψος τῆς ',^ρχιερωσύνης, ἤτοι νἀ χειροτονώ.
'^ρ^ιερεὺς ἀπὸ λαϊκοὺς, ἠ ^ἵοναχοὺς, π^ιρευθὐς ὁποῦ ψ^φισθ^ είς τοῦτο, άλλἀ πρῶτον μἐν νἀ χειρστον^-
^ κ^τἀ τἄξιν
ται κατἀ τάξιν Ιἰ^
εἰ^ κάθε βαθμὸν
βαθμὸ^ τ^^ ^Ιερωσύ^η^, Ἀναγνω^τη^ δηλαδὴ, ^Υποδιάκονοί, Διάκονο^ ,.^.Ι .. -
καὶ ^Ιρεοβύτερο^,
δεύτερον δε νἀ μέν^ ἀρκετὸνετὸν ^
καιρὸν(^) ε^ τὸν κάθε ενα βαθμόν καὶ ^ιετἀ Ταί^Τα, ἐἀνάξιοί εύρεθ^ νἀ χειροτο-

^αυτοῦ μετὰ ταυτα νὰ διορθωθώ.
(ἰ) Τοῦτο φαίνεται νὰ τὸ λέγ^Ι ὁ Κανων δίὰ τ^ν ^γιον Φ ^
τιον, ^ 11ατρ^,αρχε^σαντα, ἰ^ῶντος ^τι τοῦ ἰΙατριάρχου ^Ιγνα-
τίου, ῶς ^π^^ν ἐν ἀρχΥΙ, ἀγ^αλὰ και πολλὁτατοι ἄλλοι ^Λρ-
χιιρείς καὶ ^Ιατριάρχα^, ἰ^ῶντων τῶν προκατὁχων αῦτῶν έτι,
ἐ^ειροτονήθησαν, και ^ρα τὸν Δοσίθεον σελ. ^ ,Ι. ἐν τΥ^ Δωδε-
καβίβ^. ΙΙαράνομον ομως τὸ τοιοῦτο. καὶ παρὰ Κανὁνας ἐστὶ,
καὶ διὰ τοῦτο ου μ^μητέον.
(^) Δοιπὸν πρἐπει νὰ ἀκυρωθΥ^^ α^. δίάταξις του πρῶτου τί-
τλου τῶν Νεαρ^,^ν, ἦτις ἐστὶ ^εαρὰ ιουστινιάνειος ξ^.κατὰ τὸν
Ι^αλσαμῶνα (παρὰ ^ωτίω τίτλ. η^. Κε^Ι. β^.). ^ διορίἰ^ουσα ὅτι
νὰ ἀποβάλλεται της ^πισ^οπῆς ὀ Ἐπίσκοπος ὁποῦ λείψ^ ἀπὸ
τ^ν ἐπαρχίαν του^ οχι περισσότερον ἀπὸ ^ἰξ μῆνας, καθο^ς διο-
ρίἰ^ει ὁ παρων Κανο^ν. ἀλλὰ περισσότερον ἀπὸ 1^να χρονον. Ἀλλὰ
καὶ ^ προσταγή ^Ιανου^λ του Κομνηνου, ^ διορί^ουσα νὰ ἐκ^άλ^
λωνται μονον ἀπὸ τὸν ξένον τὁπον^ ἐν διατρίβουσιν ^περ τους
εξ μηνας οὶ Ἀρχιερε^ς. καὶ ^ ι νὰ δι^ωντ^^ ἀ^^ τ^ν ^ρ^
χίαν των. ἐπειδη, ῶς ε^πομεν ἐν τη ἀρχ^ της ^λ^υ, ^ρέ^^ι
νὰ ἀκυροῦνται οἱ ἐναντιούμενοι εἰς τους Κανόνας πολιτ^ νὁ-
μοι^ ^ αὁτοὶ πάλιν οἰ^τοι τοῦτο θεσ^ιί^ουσ^ν. ^ΙΙ δε δ^άτ^..
ξίς του α^. τίτλον τῶν ^εαρῶν, διορίἰ^ουσα δτι ὁ οἰκονόμ^ς τῶν
της Ἐπέσ^.οπης πραγμάτων δεν ^ πει νὰ δίδ^ ^ξοδ^Ι ^ ^
^Ι^πίσ^.οπον δποῦ πολυν καιρὸν λεί^ την ^^κο^ήν τ^,
μάλιστα ^χει το κῦρος καὶτὴν ἰσχ^. Ἀ^ίνω νὰ λέγω οτί κ^τὰ
τον ιά. καὶ ιβ^. τῆς ^αρδικης, καὶ τ^ν τῆ^ τρ^^
^βδομά^ας μόνον συγχωρεῖται νὰ λεἰπ^ ό επίσκοπος ἀπὸ τ^ν
επαρχίαν του.
(3) ^στε καὶ ὁ Ι^ασιλεὁς, καὶ ὀ Πατριάρχης, κανονικῶς δὁ^
νανται νὰ ἐμποδίσουν τὸν επίσκοπον νὰ μη υ^ά^η εἰς τ^ν ^
παρ^ίαν του, καὶ υπ^ρ τούς ^ξ μηνας.
(^) ^ήτησάν τινες πόσον καιρὸν πρέπει νὰ μἐνΥ^ τίνὰς ^ίς
τον κάθε ^αθμὸν, καὶ εἶπον, ἐίλλοι μὲν ότι ^πτὰ ^μέρας^ συνά^
 ΟΙ ΚΔΝΟΝΕΣ

νῆνςιι κ^ιί ἐ π ίσ ^ ς . ὰγκαλὰ ^ ὶ μερικοὶ ^ ς τῆς οήμερον έν κ α ^ ἀνάγκης, άπὸ λαϊκοὐς κ^ιὶ
νοὺς ^.ιναν παρευθὺς '^ κοποιίδηλαδὴ χι^ρὶς νὰ κ^μο^ πρότερον τὁν συνηθη καὶ διο^ρισμένον καιρὸν εἱς ^
β ^ ὸ ν τῆς ^ σ ύ ν ^ , οἵτι^ες καὶ ἄξιο^ ἐφάνησ^ν, καὶ μὲ ἀρετὰς ^λ.οεμψοεν, καὶ τ^ς επαρχίας αὐτῶν ἐ δ ^
σ α ν ^ . ἀλλ' τὺ μερικὁν καὶ σπάνιον, καὶ έν κ α ^ ἀνάγκης γινόμενον, νό^ος καθολικὸς είς τὴ^,
κλησίςιν δὲν γίνεται ^καθὡς τοῦτο α^τὺ λ^γει καὶ ^ Θεολόγος Γρηγόριος, καὶ ἠ ^ ξ ι ς τῆς ἐν τ^ ἁγί^
φί^ι ανόδου, λέγουσα, ^τὰ σπάνια ἀγαθὰ οὐ δύνανται νόμος εἶναι τοῖς πολλοῖς^. '^θεν τοῦτο ἀπὸ τῆςσήμε^ν
κ^ιὶ είς τὸ ὲξῆς νὰ μὴ γίνεται. ἀνάγνωθι καὶ τὺν π^. '^ποστολικόν.

ΠΕΡΙ ΤΙΙΣ ^Ν ΤΙΙἰ ΑΙἹΑ^ί ΣΟ^ΙΑ^

^ Υ ^ Τ Α ^ ^ ^ Υ Ν Ο ^ Ο Υ

ΠΡΟΑΕΙ^Ο^ΥΕΝΑ
, ἀγία Σννοδο^ ^ έν Τῶ δ^ξιῶ μ ^ ι τ^ν κατηχουμένων τ ^ μ^γάλ^ Ἐκκλ^σία^, ^ ι τ ^ ἀγία^
συγκροτηθεί (^), γέγονεν ^ν ^τει μὲν Τῶ ἀπ^ ^ριστο^ ἀν τῶ Ι .ἰ δὲ^Τει Τ ^ β^ιλεἰα^ ἰ^ιλείο^
Τοἰ^ ^κεδὡΙο^, Π^Τέρων ἐν α ^ ^ ω ν 3^3 ἄπὁ του^ ὸπ οί^ ^περέχονΤε^ .^σαν ἀγι^τατο^ 11α.
τ^ιάρχης Κωνσταντινο^πό^ω^ Φωτιο^, ΠέτρΟ^ ὸ ΙΙρ^σβ^τερο^ Καρδηνάλι^ καὶ ΤοποΤ^ρηΤὴ^ τοθ Ιἰάπα Ἱι^άΥ-

γοντες τοῦτοἀπὸ τὸν περὶ ἱερωσύνης λύγον του Θεολόγου Γρη-
γορίον, αλλοι δε ^τι τρεῖ^ς μηνα^ γέροντες μαρτυρίαν ἀπὸ την
ρκ^. ^εαρὰν του ^Ιουστινιανού ἀόριστος ι^μως κατὰ ἀκρίβειάν
ἐστιν, ἐπειδη ^ ἐν ^αρδι^ κατὰ τὸν ι^. αυτῆς Κανόνα διορία
τόσον δηλ., δσος εἶναι άρκετὸς νὰ ἀποδείξ^ καὶ τὴν ^ίστ^ καἰ
τ^ν καλοκ^αθίαν των τρόπων, καὶ την στερρότητα της γνωμης
του χειροτονουμένου. Ἀλ^ὰ μην, ^ πίστις κα-. η γν^μη, αλ-
λων μ^ν δεικνύεται είς δλιγι^τερον καιρὸν, καὶ ^λλων εἰς περισ-
σὁτερον^ λοιπὸν καὶ ὀ καιρὸς α^τῶν εἶναι ἄδηλος. Πρέπει ομως
νὰ ἀπερνα εἰς κάθε ^αθμὸν, ^ ι ὁλιγι^τατος καιρὸς. κατὰ τὴν
α^την ^αρδικ.^ν, ἀλλὰ καὶ μακρ^τατος.
(^) όποιοι ἐστάθησαν οἱ ἀπὸ λαΙ^ς ^εΙροτονηθέντες Ἀρ-
^ιερε^ς καὶ Πατριάχαι. ^ο ^ἶεκτάριος^ ὁ ^Δμβρ^σιος, ο Ταρά^
σιος, ὀ ^ικηφὁρος, καὶ αὁτὸς ὁ τ^τε ^αρῶν τ^ ^ννδδιρ
^τιος, διὰ τὸν ὁπο^ον και μ^νον μαίνεται νὰ ἐδιι^ρ^ν ^ ^ύ..
νοδος τον παρὁντα Κανένα. Ι^ἰ γὰρ καὶ τοῦτο ἐ^οίη^^ν ὁ
^ι^τιος, ἀπο^λέπων εἰς τὸ παράδειγμα τοῦ ταρασίου, κ^ἰ
κη^δρου, καὶ ^Δμβροσίου, ἐκατηγορε^το ^μω^ δ^ὰτοῦτ^
Ρωμαίους. Ἀπὸ τούτους δ^, ὁ μεν Ταράσιο^, καὶ Ν^κηφ^ρ^^
^τιος, ἀπὸ λα^κῶν ἐπροβι^άσθησαν, ὀ δ^ Νεκτάριος κα^ Ἀ^.-
^ρ^σιος, καὶ ἀπὸ κατηχουμένων ^τι, ο^τινες εὀθὸ^ έ^απτί^
σθησαν,^καὶ τοὸς κατὰ τάξ^ν της ἱερωσύνης ^αθμο^ ^λαβ^ν, ὁ
μὶν Νεκτάριος Κωνσταντινουπόλεως^ ὀπὸ της δευτ^^ Οἰκοι^^
μενικ^ς συνόδου, ὁ δ^ Ἀμ^ρόσ^ο^ ὀ^ὸ τ^ῦ ἐν ^Υεδ^λάν^^
Κλήρον καὶ λαοῦ, ^Ιεδιολάνι^ν Ἀρχιερε^ς^ ἀνεδείχθ^ν^ ^ο^
δε καὶ τὸν Δοσίθεον ἐν τ^ ^ροο^μ, ^ςοῦ τ^ υ τη^ ^αρα^ (^λ^
ς^.), ^Ιπουλέγει ^,τι ο ^ῶτιος ^γραψΙ^ προς τον ^ικ^αον Γ^μης,
πῶς αύτος εκαμε καὶ ι^γεινεν ὁ Κ^ν^ιν ο ^ ς ^ἰς την παροῦσείν
σύνοδον, διὰ συμφωνίαν τῶν δύ^ ^Ι^κκλη^ι^ν Κωνσταντινου^ιο-
λεο^ς καὶ Ι^ῶμης, καὶ διὰ νὰ ἀσηκ^η ἀ^ιο το μ.^σον κάθε αέ^
τραν σκανδάλου.
(^) ἶΙέ'ρὶ ταύτης της ^υν^δου ἐλάλησ^.ν ο ^γιος Μάρκος δ ^
φέσου, διαλ^γ^^νος μ^ τὸν ^Ιουλ^ανον ἐν τ^ συνελεύσει τη^
ἐν Φλωρ^ντί^ ^υνὁδου. Καθα^τ^ρα δ^λαλ^π^.ρὶ αὁτης ἐν τ^
περὶ πίστ^^ ομολογία Οἰ^τ^^ Ἀποδ^χομαι και ἀσπάἰ^ομαι πρ^ς
ταῖς είρη^^ί ναις ^τὰ ^ννὁδο^.ς^ καὶτην μΙτ^ ^υτὰς ἀθροι^σαν
ἐπὶ του εὁσ^βους 1^σιλ^ίου (^ασιλ^,^ς Ι^ωμ^ίο^ν^ καἰ του ἀγιω^έ-
του πατριάρχη Φωτίου, την καἰ οἰκουμἐ^νικην δγδὁην ὀνομα-
σθεῖσαν.^ κτλ. (παρὰ τ^, Ἀντ^ ά ^ σ^λ. καἰ σΙλ. τη^
Δωδ^καί^ίβλου^), πλην καὶ μ^ ολον ^ον α^τη ^νο^εάσθη οἰ^ου-
^εενικη ὁγδύη κοιν^ . ^μολς παρὰ πάντων ^ξ νίκησε νὰ ἐπονι^
ἰ^εται ^σύνοδος ἐ.^ὶ ιΙ^ωτίο^^ (^πρί^πε δ^., μάλλον νὰ ἐπονομά-
ἰ^εται ίΙπερ Φωτίου^ καθ^ ^τ^ κς^ ἄλλαι ἐ^ιὶ Φἐε^τίουἐγένοντο,^
ειπ^εν), μὶ τὸ νὰμ^ ἐξεδ^θηἐν αύτ^ καινος ^ρος πωὶ δὁγματος,
καθῶς συνέβη ί^ἰς τὰ^ ^λλας ^τὰ οἰκουμεν^κὰς, ο^ς ειπομεν ^
τὰ προλεγύ^εενα της ά. συνοδου.
(.^) Τὁσοι γὰρ ἀπαριθμοῦνται ἐν τοίς πρακτικοις της ^^τ^
συνόδου τοις περιεχομένοις ἐν πράξεσιν ἐν τ^ τόμφ τ^
συνοδικῶν (σελ. ἀ^λλο^ λἐγουσιν, ο^ς ό Δοσί^^
προστιθεὶς καἰ το^ς εἰκοσιδύω εἰκοσιτρεἰς) ἐν
ψαντας εἰς την ἀποκατάστασιν του ἱεροῦ Φωτίου.
 ΤΙΙΣ ΕΝ ΤΙΙ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ

ν^ν, σύν Πα^λιρ, κ.^ ^ὕγενίιρ^, ^Πλία^ Ιἶρεσβυτερο^ τοποτ^ρητώ^ τοθ Ιεροσολύμων Θεοδοσ(ο^ ^οσμ^ Πρ^-
^βυτερο^ άποκρισ^άριο^ ^Ιιχαώλ τοθ Ἀλε^ανδρεία^, Βα^ίλειο^ ^π(σκοπο^ ^αρτ^ρο^πὁλε^ καὶ τοποτηρητώ^
^οδο οίοο Ἀ ν τ ιο χ ε ί^ ἀγέν^το δὲ ώ ^ύνοδ^ α^Τη κυρίων μ^ν, ἶνα παύσ^ τἀ σ^άν^αλα ὸποί^ ^ο^ούθΥ^σαν ρ,ε^
ταξὺ τῶν Ἀν^τολικί^ν και Δυτικών περὶ τ ^ Ι^ουλγαρ^ ἀκολούθι^ δ^ ^ιαὶ ^να ^νωθι^σιν οι σχισθέντε^
επίσκοποι δι^ τών ἐκβολών τοθ Ἱγ ν α τ ^ καὶ χειροτονίαν Τοθ ^ τ ίο υ . Α ^ Τοιγαροθν, ἀνακ^ξασα Τών
ἀγίαν καὶ Οικουμενικών σύνοδον, ο^ άλ^θ^^ ο^σ^ν οικουμενικών, καὶ με Τἀς ^λλα^ έξ οικουμενικά σι^
αριθμΙ^σ^ι καὶ^πάνΤα^ τοὺ^ μώ σι^ναριθ^οθντα^ α^Τών ἀναθεματἶ^ασ^ (^αν γάρ τινε^ τΟιοί^Τοι ἐν τ^ Γ^λ-
λία), άπεδέ^ατο Τὸν ἀγιι^τατρν Φώτιον καὶ ο^ ^ννομον καὶ κανονικὸν ἀνε^ώρ^ξε πατριάρχην, καὶ ^ιατἀ
Φωτίου γενομένας έν Ρ^μ^ κ^ὶ ^ν ΚωνσΤανΤινου^ύλει ^ον^οι^ άπεκ^ ξε ^εαὶ ἐξο^Τράκισε, Ταθτα δ^ ποι^
σασα, καὶ έν τ^ ς^. καὶ ζ^, πράξει ^ιύτ^ δρθι^ και ε^σεβό^ ὸρίσασα, ^να τὸ ^γιον ^ύ^βολον τ^ πί^τεο^ μέ^
ν^ ἀκαινοτύμ^Τον, καὶ άπαρασάλει^τον εἰ^ Τὸν αἰῶν^, κ^ὶ κατ^ ἐκεἶνου ὸποί^ ^θελε τολμη^ νἀ προ^θέ^, ^
νἀ ἀφαιρεσ^ Τι άπ^ αύΤοῦ^ φρικΤἀ ἄναθέμαΤα ἐκφωνώσ^σ^, καὶ τοὺ^ παρύντα^ τρε^ καν^να^ ἐ^'έδωκεν ἐν τ^ ε.
πράξει ^ύτ^ , άναγκαι^ ^ντα^ εί^ τών τ ^ ἐ^λησία^ εύΤαξίαν καὶ ^ιατάστασιν, το^ ὁποίοι^ ^πα^α ώ καθ^
ήμ^ άγία έκκλησία γνΥ^σίου^ ἐδέχθη κάἰ δ ^ ετκ ι, καθω^ οἰ ἐξ^γ^Ταὶ Τί^ν ἶερι^ν κανόνων κοιν^ άπαντά
^ΙΤλοθσ^ κεεὶ βεβ^νο^σι. Καὶ καὶ αὁΤὸ Τὸ νομικὸν τοί^ ^ι^Τιου

( 1) Ἀπὸ τούτους, οἱ μ^ν δύω, ὁ Παῦλος καὶ ^^γένιος, ἦσαν
ἐνΚωνσταντινουπὁλει απεσταλμένοι πρὸ του, ύπὸ ^Ιωάννου,διὰ
τ^ν ἐπαρχίαν της Ι^ουλγαρίας, ὁ δὶ Πέτρος ἀπεστάλη τὁτε εἰς
την σύνοδον, μεθ^ο^ ^στειλεν ὁ Ἱωάννης τῶ^ωτίφ ἀρχιερατικών
στολών, ο^οφίριον, στιχάριον, σανδάλια, ι^ς μαρτυρ^ῖ ο Ι^ἐκκος.
(^) ^αἰτία ὁποῦ ακολούθησαν τὰ σκάνδαλα περὶ της Ι^ουλ-
γαρίας, ἐν συντομία ἐστάθη α^τη. ^Οβασιλείς ^ι^αώλ^ ὀ υἱὸς
του Θεοἰ^ίλου^ νικήσας .τοὸς Βουλγάρους, διὰ συνεργείας πνευ-
ματικῆς καὶ πὁνων Ἱγνατίου καὶ Φωτίου τῶν πατριαρχῶν, ἐ-
^άπτισε τους άρχοντας αὁτ^ν, τὸν δ^ πρῶτον αυτῶν ^ν^,ιασεν
εἰς τὸ ^νομα του ^Ιιχαήλ. δίὰ ταύτην την αἰτίαν λοιπὸν, καὶ
διατὶ ^ιν^εν καὶ ἐξ ἀρχ^,ς ώ Βουλγαρία ἦτον ^ποκειμένη εἰς τον
μητροπολίτην Θεσσαλονίκης, τον υποκείμενον εἰς τὸν Κων-
σταντινουπδλεως, εστειλεν ἐκεῖ ὁ Κωνσταντινουπόλεως Ἱ^νά-
τιὁς τε καὶ ^Ι^τιος ἀρχιεπίσκοπον^ ὁ δε ^ικδλαος πάπας
φθονήσας, ἐἰ^ήτει νὰ ἐξουσιά^ την Βουλγαρίαν, ἐπειδη δὲ
υπὸ του Φωτίου δεν ἐσυγχωρειτο νὰ κάμ^Ι τοῦτο, γράψαν--
τος αυτ^. ^τι περὶ της Βουλγαρίας ἀνήκει εἰς τον βασιλέα.
σύνοδον ἐν Ρι^μ^ι ἀθροίσας, καθαιρει καὶ ἀναθεματί^ει τον Φῶ-
τιον, καὶ ἀφορίἰ^ει τοὺς κοινωνοῦντας αὁτ^, εἰς δε την Βουλγα-
ρίαν έστειλε πρεσβυτέρΟυς καὶ ἐμύρωναν ἐκ δευτέρου τους ύπὸ
των ἰερέων Κωνσταντινουπόλεως μυρωθέντας, οιτινες ἐδίδασκον
ἐκεισε καὶ τών ἐκ του Υἰου ἐκπόρευσιν του Ἀγίου ΙΙνεύματος.
^οθεν καὶ ὁ Φώτιος σύνοδον ἀθροίσας ἐν Κωνσταντινουπολει,
ἀντεκάθηρε τὸν ἰ^ικὁλαον, καὶ τους παρὰ του ^ικολά^, ἀκοι.-
νωνήτους αὁτὸς ἐδέχετο ἐν παντὶ τόπω. .Δποθανοντος δ^ του
Ι^ιχαώλ καὶ του Νικολάου, καὶ ἐκβληθέντος του Φωτίου, ἐπα-
ν^λθεν εἰς τὸν ^νον ο Ἱγνάτιος. Ἀλλὰ καὶ αὁτοῦ μη συγ-
κατανιύοντος νὰ χειροτονώ εἰς Βουλγαρίαν ο πάπας. διὰ ταύτην
την αἰτίαν ^Ιωάννης ὁ πάπας, ὁ μετὰ τον Ἀδριανὸν, δεν ἀπε-
τώ^ κατὰ Φωτίου ἐν Ρ^μ^ καἰ ἐν Κωνσταντινουπόλει γε-
νομένην σύνοδον. ^^φ^ ο^ δε ἀπέθανεν ο ^Ιγνάτιος, ἐπανῆλθεν
εἰς τον θρόνον ο Φώτιος, ^στις δ^ὰ νὰ αποδείξω εἰς τὸν κὁσμον
ψευδῆ οσα αί^τῶ κατεσκεύασαν, καὶ διὰ νὰ διορθωθώ το εἰς τών
Δύσιν ψιθυριἰ^ύμενον, καὶ εἰς την Βουλγαρίαν κ^υχθεν περὶ της
ἐκ του Τἰοῦ ἐκπορεύσε^ του ^Αγίου Πνεύ^^ατος δυσσεβὶς φρό-
νημα, καὶ πρὸς ^τούτους ^να γένηται εἰρήνη καὶ ^νωσις τῶν ἐκ-
κλησιῶν καὶ τῶν ἐπισκὁπων, ^λλων μεν ὁνομαἰ^ομένων Ἱγνα-
τιανῶν, ^(λλων δ^ Φωτιανῶν, έπεισε τον βασιλέα Βασίλειον, καὶ
συνήθροισ^ την παροῦσαν ^ύνοδον^ γράψας καὶ αὁτος πρύς τε τὸν
πάπαν ^Ιωάννην τ^ν ^γδοον^ καὶ τοὸς λοιπούς πατριάρχας λί-
βελλον πίστ^ως. Περὶ της Βουλγαρίας δε, ἐπειδώ ἐἰ^ήτει πάλιν
ταύτην ὁ πάπας ^Ιωάννης^ καὶ ἦθελε νὰ μη χειροτονώ εἰς αὁ-
τών ὁ Κωνσταντινουπό^εως,μήτε ῶμοφόριον νὰ στέλλα ἐκεῖ, ἀ-
ποκαμὁντες πλέον οἱ πατέρες ἀπὸ τὰ,σκάνδαλα, εἶπον, ^τ^ του-
το ἀνήκει εἰς τον βασιλέα, καὶ ο^τως ἐλυτρε^θησαν ἀ^ιὸ τὰς φ^-
λονεικίας πρὸς τὸ παρὁν. ^ορα περὶ τούτου σελ. ^ του το..
μου της ^οκτατεύχου ἐν τ^ περἰ υπομνη^^,ατιστο^ν, καὶ τὸν Δο.-
σίθεον ἐν τ^ Δωδεκα^λι^. ^.Αλλως. Είς το ιδιον καιρὸν ἐστά--
λησαν κήρυκες του ^ὁγαγγελίου, παρὰ τοῦ πατριάρχου Ιγνατίου
εἰς το^ς ἐν Ι^ἰποεμί^ ἐθνικο^Ις οἱ ἀπὸ Θεσσαλονίκης.καταγόμενοι
αὀτάδελ^οι, Κύριλλος καὶ Μεθόδιος, καἰ ^ι^ἐστρεψαν εἰς ευσέ..
^ειαν τὸ γένος τουτο καὶ τὸν άρχοντα α^τῶν^ ἐξ ι^ν ὁ Κύριλ-
λος πρῶτος ἐν Πράγ^ ἐπίσκοπος ἐ^ρημάτισεν. ουτο^ ἐποίησαν
καὶ τὰ ^λαβωνικὰ γράμματα. ^οθεν και Κυρ^λλικὰ λέγονται,
καὶ ἀμαθῶς παρά τινων ^Ιλλυρικά. φθόνησαν κα^ εἰς τὸ θεά..
ρεστον τουτο ^ργον ο^ι ὀλίγον οἱ τὁτε πάπαι, ῶς εἰς τ^ν περὶ
τούτων ὶστορίαν φαίνεται σι^ομένην ἐν τ^ σεβα^μί^ μον^ ^ε-
λανταρίου, ^ο δὶ Ἀνδρύνικος ο νέος, ὁ ^αοιλεὸς Ρωμαίων, εἰς
ενα ^ρυσόβουλλὁν του^ ὁποῦ δίδει εἰς την μονώντών λεγ^ιένην
του ^ηροποτάμου, γράφει οτι Παῦλος ὁ υἱὸς του ^ασιλέως ^Ιι-
^αώλ του Ραγκαβὲ, καὶ αὁτὰδελφος του πατριάρχου Ἱγνατίου,
ἐπέστρεψεν εἰς ευσέβειαν τὸ γένος των ^έρ^ων. ^οθεν καὶ εἰς τι^-
μών αὁτοῦ ὀ Κράλης ^ερ^ίας έκτισε τὸ μοναστήριον το καλού-
μενον τοῦ ἀγίου Παύλου. ^Πν δ^ καὶ ὁ θε^ος ο^τος Παύλος εῦ-
νοῦχος, ι^ς καὶ ὀ ἀδελφὸς αὁτοῦ πατριάρχης Ιγνάτιος, ε^νουχι-
σθέντες υπὸ του τυράννου Δέοντος Ἀρμενίου.
(^) ^.^είωσαι περὶ της ^υνύδου ταύτης, δτι ^ς ρομφαία δί-
στομος ^μ^ηκεν εἰς τὰς καρδίας των δυτικῶν, με τὰς θαι^μαστὰς
καὶ λαμπρὰς έκβοήσεις ^ς, καὶ με τὸν θεὁ^ινευστον έφον ὁποῦ
^κα^^ί.ε περὶ της ἀσφαλείας του ἀγίου συμβόλου της πίστεως. οτι
ούδ^ μία άλλη σύνοδος, ^ς αὀτώ, ἐλάλησε καὶ ώρμήνευσε τὰ α-
τοπα, ὁποῦ ^ποροῦν νὰ ἀκολουθήσουν, ἀπὸ τών ἀ^αίρεσιν, ^
προσθήκην, δποῦ ώθελε γέν^ ^ τὶ ^γι^ σύμ^ολον της πί-
στεως. ^οθεν καὶ κατὰ πολλούς τρόπους ἀγωνίἰ^ονται νὰ την ἀ-
ποδείξουν ψευδη δι^ εἰκοσιεπτὰ ἀντιθέσεων, ^ἰς προσφυέστατα
λύει ὁ ἀοίδιμος Δοσίθεος ἐν οΕλ. 73θ της δωδεκα^λ., ^τι ουδέ
^γινεν δλότελα τοιαύτη σῦνοδος, ἀλλὰ τώ^ έπλασε, λέγουσιν, ό
Φώτιος. ^ἰς τόσην θρασύτητ^ τ^^ ώ ^ν^ το^ς διὰ τόν
πικρὸν έλεγχον όπου το^ς γίνεται έξ αὁτης. Ἀλλὰ τὸ φῶς δεν
κρύπτεται, ^τι ^ξω ἀπ^ το^ έξηγ^^ τω^ κανόνων, ο^τινες εἶ-
ναι καὶ άρχαιότερο^, καὶ α^τ^ς ὁ ^δἰος λατινὁ^ρων Βέκκος ἀνα^
^έρει αὁτών, καὶ ἐκλογὰς ἀπὸ τ^ πρ^ι^τι^ὰ ^ιὁτης σι^νεγράψατο.
μάλιστα δέ καὶ ἐξαιρέτως ὁ σοφότατος διδάσκαλος καὶ θεολό^-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΟΙ ΚΑ Ν Ο Ν ΕΣ
^ ^ Α ^ Α Ι ^ ^ ο Δ ο Υ

Κ Α Ν Ω Ν Α '.

Ἀπος. ι^.ιγ^. Ὄρισ^ν ὴ ἀγί^ε κ^ὶ οἱκουμενικὴ Σύνοδος ^ὕτη, ^στε, οἴτινες τῶν έξ Ιτ^λί^ς κληρικῶν,
λ^.της έν Ἀν ἤ λαίκῶν, ἤ ἐπι^κόπων, ἐν τῆ Ἀ σ ία , ἤ Εὐρώπη, ἤ Λυβύη δι^τρίβοντες, ὑπὸ δεσμὸν, ἤ
τιοχ. ς . της
καθ^ιίρεσ^ν, ἤ ἀναθεμ^τισμὸν, πα^ὰ τοῦ ἁγιωτάτου πάπ^ Ιωάννου ἐγένοντο, ἴνα ωσιν οἱ
^αρδι. ιδ^. της
Καρθ. ι α ^ .τοιοῦτοι καὶ παρὰ τοῦ ἀγιωτάτου Φωτίου π^τριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ἐν τῶ αὐτῶ της
ρμά- ἐπιτιμί^ις ὅρφ. Τοὕτ' ἔστιν,ἡ καθηρημένοι, ἤ ἀν^θεμ^.τ^σμένο^ ή ἀφωρισμένοι. Οὕς μἐν τοι
Φώτιος ὁ ἀγ^ώτ^τος ἡμῶν πατριάρχης, κληρικοὺς, ἤ λύκους, ἤ τοῦ ἀρχιερ^τικοῦ, κ^ὶ ὶερ^.τικοῦ τάγ-
ματος, ἐν οὶαδήποτε παροικία, ὺπὸ ἀφορισμὸν, ἤ καθ^ίρεσιν^ ἤ ἀναθεμ^τισμὸν ποιήσει, ἶνα ἔχη αὐτοὺς
κο^ὶ ὸ ἀγιώτ^τος πάπας Ἱωάννης, .κάι ὴ κατ' ^ύτὁν ἀγί^ τοῦ Θεο^ Ρωμαίων ἐκκλησία, ἐν τῶ αὐτῶ
^ῆς ἐπιτιμίας κρίμ^τι. Μηδὲντῶν προσόντων πρεσβείων τῶ ἁγιωτάτω θρόνω της Ρωμαίων ἐκκλησίας,
μηδὲ τῶ τούτης προέδρ^ρ, τὸ σύνολον καινοτομουμένων, μη^ὲ νῦν^ μηδὲ είς τὁ μετέπειτ^.

^ ρ μ η ν ^ ί ο^

^ιἀ νά εἰρηνεόΙ^ν τἀ πολλὰ σκάνδαλα Καἰ αί διχόνοιαι, δποί^ ακολούθησαν τότε εἰ^ την άνατολικών κ^ὶ
δυτικών έκκλΥ^^ίαν, άνά^ιε^ ε^ τὸν Ρωμης Νικόλαον καὶ Ἀδριανὸν και Τὸν Κωνσταντινοι^πόλε^ Φώτιον, ^ν
προταίτιον έστάθ^ ώ έπαρχία τ ^ Ι^λγαρία^, ι,^ ε^πομεν, διορίζει δ παρὡν καν^ν τ ^ συνόδου ταότηί, ότι,
^οι μέν ^ιλ^ρι^ιοὶ ^ λα^οὶ, ἐπίσκοποι ἀφωρίοθ^σαν, ^αθ^ρέθησαν, ^ άναθεματἰσθησαν ἀπὸ τὸν πάπαν τ^ ,
Ρωμης Ἱωάννην, τό^Ιον ἐν τ^ ἰ^ύρωπ^ ευρισκόμενοι, όσον καὶ έν τ^ ^Δσία καἰ Ἀφρι,^, οὕτοι νἀ ^ναι άφω^μέ-
νοι καὶ καθ^ρη^,ένοι, καὶ ἀναθε^ιατισ^ένοι καὶ ἀπὸ τὸν Κων^Ιταντινο^πόλει,^ Φώτιον. ἰ^αὶ άμοιβαί^ς, ^οι τοιο^
τοι έν οἰιρδώποτε τόπιρ άφωρίσθησαν, ώ καθ^ρέθ^σαν, ^ άναθεματίσθ^σαν άπὸ τὸν Κωνσταντιν^π^λει,^, νά
^ναι ἀφωρι^ένοι, καθ^ρημένοι, καὶ άναθεματισ^ιένοι καὶ άπὸ τὸν πάπαν τ^ς Ι^ μης, χωρὶί νἀ παρασαλεύων^
ται τἀ προνόμια ρωμαίων ἐκκλησία^ καὶ τοθ έν αύτ^ πάπα, μήτε τι^ρα, μήτ^ τὸ μέλλον. τὸ νἀ ^ν^ι
δηλαδώ πρἰ^Το^ τ^ Τά^ει τ.^ς τιμ^Ιί τί^ν λοιπόν τεσσάρων πατριαρχῶν. 1ἰλών ταί^τα μεν τ ^ έγένοντο, ἰ^ταν
ώ Ρωμαίων ἐκκλησία οι^τε ε^ τών πίστιν ^σφαλλεν, οί^τε μ^ ώμ^ διεφέρετο τού^ Ι^ραικοὸ^, τ^ρα δε, οΙ^δεμίαν
^νω^ιν καὶ κοινωνίαν ήμεῖ^ πρὸ^ αότών έ^χομΕν διἀ τἀ αίρετικἀ δόγματα^ είί τά ὸποῖα αὕτΥ^ ύπέπεσεν. ^ορα
Καὶ τὸν λβ^. άπο^τολικόν.

Ε ί καί μέχρι τοῦ νυν ἔνιοι τῶν αρχιερέων είς τὸ τῶ^ μοι,αχ^ν κατιόντεςσχῆμα, ἐπί τῶ τῆς άρχιε.

γος Ἱωσώ^ρδ ^ρυέννιος έν τ^ περὶ Τριάδος λ^γω, οστις ε^η πρ^ς
τὰ τέλη της ώμετέρας βασιλείας, εἰς πλάτος ἀνα^ίρει τὰ κατ^
αὀτών, καὶ τέλος, λέγει, ^τι εως εἰς τὸν^καιρόν του, ἐσ^οντο ἀ..
κὁμη έν τ^ μεγέ^ έκκ^ησί^ τὰ πρακτικὰ αὁτης μέ τὰς ἰδ^ο-
πείρους ^πογρα^ὰς Πέτρου, Παύλον καὶ Ι^ενίου τῶν το^ιοτη-
ρητῶν του πάπα Ἱωάννου, ἦγουνλατινιστί. ^Ιετὰ τοῦτ^ν, ὁ
^έσου ἐν ἀγίοις Μάρκος, ἐν τ^ ς^. συνελεύσε^ της ^λωρεντ^ν^ς
^υνὁδου, ο^Ιτο^ς ἐσὁστησεν αυτην ^ς ἀληθινών καὶ ἀ^ί^ν
δον, ωστε ὀποῦ, λέγει, ἀπὸ τδτε. ^τοι ἀπὸ τὸν κα^ρὸν τῆς συν^-
δου έκείνης μέχρι του νυν, ἀναγινι^σκεται ἐν τ^ ^γάλ^ ἐκκλη-
σίατης Κωνσταντινουπόλεως τοιουτοτρόπως. ε^Δπαντα τὰκατὰ
τῶνἀγιωτάτων πατριαρχῶν Φωτίου καἰ ^Ιγνατίου γρα^έντ^ ^
λαληθέντα, ἀνάθεμα^ καὶ ταῦτ^ εἰ^ιὁντο^ το^ ^έσου^ ὁ Κ ^
δινάλης Τοολιανὸς, ὁ^κ, ήτον ὀ μετὰ τ^ῦ ^έσουδιαλε^δμ^^
ἐπεστομίσθη, μώέχων τι νὰ ἀντειπ^. ^αρτυρου^^ δ^ κ^^ ^
Δατίνων πολ^οὶ τών ^αρξ^ν α^τ^, ι ἶν^^ ^
νο^ίας έπίσ^ιο^ιος, καὶ Γρατιαν^ς μοναχά Πλών μ^ν^^ ^
πα Ἱ^ννοΙ^ ἐπιστολαὶ ἀρκουσ^ν άντὶ ^άντ^ειν. ἀ^ο τὰς ὁποίσς
ώμία έπιγρά^εται πρὸς τ^ν ἀγι^ατον ^Ι^τ^ον,ώδε ^τίρα πρὸς
τους Λυγούστους, αιτινες κ^ἰντ^^ ἐν τ^ς πρακτικοῖς τοῖς ^
του Ι^ινίου ^κδοθ^σ^ν ί^ν ^λ. δ^ η ^υνοδος αἰ^τη
περὶ του σι,^εβόλ^ της πί^τ^ ἐν τ.^ ς^ κ^ πράξει αυτης
έβὁησε (λυπηρον γὰρ μας ἐφάνη νὰ τὰ ἀφήσωμΙ^ν) εἰσὶ ταῦτα.
^Τὸν ανωθεν ἐκ πατι.^ν κ^ἰ μέχρις ^^ν κατ^ληλυθὁτα τηςἀ-
κραιφνεστάτης τῶν χριστιανῶν ^ ν , ^αι διανοί^ ^ιαὶ
γλι^σσ^ στ^ργομ^ν τ^., κ^ διαπρυσί^ τ^ ^,οιν^ περιαγγέ^-
λομεν, ουδ^ν άφαιροῦντες, ούδ^ν προστ^ντι^ς, οὁδεν ἀμείβοντε^
οὀδ^ν κιβδηλεύοντε^.^ Κ^ἰ ^άλιν- ^ἰ^τις τοίνυν είς τοῦτο ἀ^
πονοίας ἐλάσας, τολμήσειεν. ἐ^ς ἀνωτέρω λἐλεκται, έτερον ^κθέ-
σθαι σΙ^μβολον κ^ἰ ορον ὀνομάσαι, ^ προσθήκην, ^ υφαίρεσιν έν
τἵ^ παραδεδομένιρ ^ ίν π^^ὰ της ἀγίας καὶ οἰκουμενικῆς έν
καί^τὸπρῶτον μεγάλης συνδδου ^οιησα^, ἀνάθΙμα ^στω.^ ^ρα
καὶ τὰ λοιπὰ. ^σ^ περὶ του συμ^ὁλου ἐδ^ο^ισεν α^τη, έν τ^ εί^
τὸν κανίνα τῆς τρίτης υποσημειώσει.
 ΤΗΣ ΕΝ Τ^ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ.

ρωσύνης ἐβιάζοντο δισ.μένειν ὕψΕι, καὶ το^το πράτ^οντες πο^ρωρῶντο. Ἀλλ^ οὕν ὴ ἀγ^α καὶ οἰκουμενικὴ
αὕτη σύνοδος καὶ τοῦτο ρυθμίζουσ^ τὸ παρόραμα, καὶ πρ^ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς θεσμοὺς τὴν ἄτακτον
ταύτην ἐπ^νάγουσ^ πρᾶξιν, ὡρισεν, ἶνα, εἶ τ^ς ἐπίσκοπο^, ἤ εἶ τις ἄλλος τοῦ ἀρχιερατι^οῦ ἀξιώματος
πρὸς τὸν μον^δ^κὸν θελήσοι κΟιτελθεῖν βίον, καὶ τὸν ^ῆς μετανοίας τοΙ^ον ἀναπληρῶσαι, μηκέτι τοῦτον
τῆς ἀ ρ χΙερ ^ κἤ ς ἀντιποιεῖσθαι ἀξίας. Α ὶ γὰρ τῶν μοναχῶν συνθῆκαι ὑποταγῆς λόγον ἐπέχουσι καὶ μα-
θητείας, ἀλλ^ οὐχὶ διδασκαλίας, ἤ προεδρίας, οὐδὲ ποιμαίνειν άλλους, ἀλλὰ ποιμαίνεσθαι ἐπαγγέλλον^
ται. Διὸ, κ^ιθ' ἄ προείρητο^ι, θεσπίζομεν, μηκέτΙ τινὰ τῶν ἐν ἀρχιερατικῶ καταλογω, καὶ ποιμένων ἐξετα-
ζομένων, εἰς τὴν τῶν ποιμενομένων καὶ μετ^νοούντων χώραν ὲαυτὸν καταβιβάζειν. Ε ἰ δέ τις τοῦτο τολ^
μήσειε πρᾶξαι, μετὰ τὴν ἐκφώνησιν κ^ὶ διάγνωσιν τῆς νῦν ἐκφωνουμένης ψήφου, αὐτὸς ὲαυτὸν τοῦ ἀρ-
χιερατ^κοῦ ἀποστερήσο^ς β^ιθμοῦ, ούκ ἔτι πρὸς τὁ πρότερον, ὅπερ δι' αὐτῶν τῶν ἔργων ὴθέτησεν, ἀξ(ωμ^
ἐπαναστρέψει.
^ ρ μ ηνε ί

Ὀ παρὡν κα.^ὡν ἐμποδίζ^ι τὸ ν^ κατ'αβαίνοι^σιν οι ἀρχιερ^ίν καὶ ποιμένες άπὸ τὸ ί^ψο^ τοῦ άρχιερατικοῦ
ἀξιω^α^ο^ εί^ την χθαμαλότηΤα Το^ σχημαΤο^ τῶν μοναχών, (καθί^ παρομοίων εἶναι ἐμποδισ^.ένον, καὶ τὸ
νά κάμνουν παραιτήΙ^'.ς ἐπαρχίας των, Εξω μόνον διά έγκλ^ματα κανονικά οπο'^ ^χουν. ἐμποδίζοντα την
άρχιερωσύνην, καὶ ἀξομολογηθένΤα π ^ αύΤέ^ν πνευματικά πατρί. Παραιτούμενο^ γὰρ ^ρότερον, ^τσι εἰ^ τὸ
τάγμα τῶν μοναχῶν κατέβαινον^) δε κ^ὶ ^θελε Τολμησει τινἀς νἀ ^-άμ^ τοῦτο, μ ε ^ τὴν άπόφασιν ταύτην,
κ^θ^ οίονδήτινα τρόπον, οὕτο^ νὰ μὴ δύναται πλέον νἀ ἔχ^ τὸ ύψηλὸν τ^ς άρχιερωἰ^όνης άξίωμα, ^ ν^ ἐνεργ^
αρχιερατικών τινα ἰεροπραξίαν, ἐπειδἡ πρώτον μ^ν αἰ σνμφωνίαι δπ^ ^εάμνοι^σιν οι μοναχοὶ εἰ^ Τὸ ^χ^μα εἶναι
συμφωνίαι υποταγή καἰ μαθησεω^, καὶ μετανοί^, ἀλλ^ ^χι έξου^ία^ καὶ διδασκαλίαν, καὶ βίο^ ἀκαταγν^του,
τἀ ὁποἱ^α ^χει Τὸ ^ ν άρχιερέων ἀξίωμαε Ταθ^α δέ, ἐναντία ^ντα ἀναμεταξό το^ν, ενωμένα νἀ εύρίσκωνται είς
τὸν α^Τὸν καιρὸν, ἀδύνατόν έστι. Δεύτερον δε, ὅτι αύΤοὶ μοναχοί των στέρησαν τὸν έαυτόν τους άπὸ τὸν βαθ^
μὸν τ ^ άρχιερω^ύνη^, καὶ λοιπὸν δεν ε ^ ι δι,Ινατὸν νἀ άναλάβοι^ν πάλιν α^τὸν, ^ν διἀ . τῶν ^ργων αθέτησαν,
καὶ ἀγκαλἀ νἀ ^καμναν τοθτο τὸ ἄτοπον σημερόν τινε^ ἀρχιερε^, ἀπὸ τ^^ σώ^,ερον ὅμω^ καὶ ^ίς τὸ
έξ^ νἀ μὴ γίνεται (ἱ^.

(^) Τινές θέλουσιν, ^τι οἱ^ἀπὸ Ἀρχιερέων γενὁμενοι ^ονα- Ι Θε^ς νὰ ἐπιλέγ^ ἐν τ^ ἀ.^ολῦσει, οἰ^τε νὰ μεταλαμβάν^ μέ^α
^χι οἱ διὰ ἐγκλήματα ὁποῦ εκαμαν καθα^ρεθέντες συνοδικῶς, ^εἰς τὸ ^ημα, ἀλλ^ οὶ^τε με θυμιατὸν νὰ θυμι^ι, ^Ιπερ έστὶν ^γον
^χι οἱ παραιτησάμενοι διὰ την ἀναξιὁτητά των την κρυπτών ^ της κατωτέρας τάξεως τῶν Διακόνων, ἀλλὰ νὰ τάττεται εἰ^
καὶ ἐξομολογηθεῖσαν κατὰ μόνας πνευματικά Πατρὶ, ἀλλὰ μόνοι ^τὸν τόπον τῶν λα,κῶν^ δύναται νὰ συμπεράνν^ τ^νὰς ἐκ τ^υ
οἱ παραιτησάμενοι διὰ ἀμέλειαν, ^ ἀπραγμοσύνην '(τὸ όποιον όμο(ου τούτου τὸ ^μοιον, ^τι, καθι^ς ό ^Ιερευς ό θεληματικῶς κ^-
^κανονίστως μεν έποίησαν, ^φθασαν ^μως νὰ τὸ κάμνουν, περὶ ^ταλείψας την ἰερωσύνην, ουτε τὰς ἱεροπραξίς^ς του Δ^κόν^^
^ ^ρα την ἐπιστολην της γ^. συνόδου), καὶ ^χι διὰ ^λλην ἀνα- ἐνεργε^ν δύναται. οἰ^τωκαὶ ό θεληματ^κῶς παραιτήσας τ^ν ^Αρ..
ξιότητά των κρυπτἦν ^ φανερὰν, καὶ μετὰ τἦν παραίτησιν, γε- χιερωσύνην Ἀρ^ίερε^Ις, καὶ είς τὸ σχῆμα των ^ονα^ων ^ιατα-
νόμενοι μοναχοί. Οἰ^τοι, λέγω, θέλουσί τινες, ὸ^τι καὶ ἀ^ ο^ γέ- ^^ιβασθεὶς, οἰ^τε τὰ τοῦ Πρεσβυτέρου δύναται ἐνεργε^ν, κ^ἰ ἄν
νουν Ι^οναχοὶ, δύνανται νὰ ἐνεργοῦν τὰς ἱεροπραξίας μόνας τοῦ ^λλα ἀμαρτήματα δ^ν ἐλέγ^οντα αὀτοῦ την συνείδησήν,
Πρεσβυτέρου. Και ^εβαιοῦσι την γνώμην των πρῶτον μὶν, ^τ^ ἀλλὰ ή παράνομος α^τη καὶ παρὰ Κανόνας παραίτησις ό^ιοῦ
η ύποταγη καὶ τοῦ^ ^οναχικοῦ σχήματος, καὶ ὴ προεδρία μεν εἶναι ἀρκετη νὰ τ^ν ιἐλέγ^^ καθημερινῶς. Ἀφίνω νὰ
του Ἀρχιερατικοῦ ἀξιι^ματος εἶναι ἐναντία ^να εἰς τὸ ^λλο, λέγω ότι ^ κατά^ασις τοῦ ^Επισκόπου εἰς τον βαθμόν τ^
καὶ διὰ τοῦτο ἐξωθοῦσ^ν ἄλληλα, καὶ νὰ ^ναι ενωμένα εἰς ^να Πρεσβυτέρου ἰεροσυλία λέγεται. κατὰ τον κθ^. της δ^. ό δ^ κ^.
καὶ τὸν αύτὸν άνθρωπον, καὶ κα^ὰ τὸν αὁτὸν καιρὸν, εἶναι ἀ^ό- Ι της διὰ τοῦτο καταβι^άἰ^ει τ^ν επίσκοπον εἰς Π^εσβυτέ^
νατον, κατὰ τον παρόντα Κανόνα. Ἱ Ι δ^ του Πρεσβυτέρου ἀξία, ρου τιμ^ν, ἱ^ναμ'^ ι^σιν ἐν τ^Ι α^τ^ πόλει δύω ^Επίσκοποι κατὰ
προεδρία οὁκ οὺσα, δ^ν ε^ναι ἐναντία μὶ την ύποταγ^ν, καὶ ἀκο- ^τὸν ή.. της ά. καὶ ι^. της δ^. ό δὶ ιή. τῆς Ἀγκύρας τοῦτο
^ούθως ^πορε^ νὰ ^ναι ενωμένη μὶ αὀτ^Ιν εἰς ^να καὶ τὸν αὁ- . ποιεῖ^ ^ὰν εἰς ξένην ἐπαρχίαν ευρισκόμενος ^ίσκοπος προξενώ
τὸν ό^νθρωπον^ δεύτερον δε, διατὶ ^λέπο^εεν ὅτι καὶ οἱ Πρεσ^ύτε- σκάνδαλα καὶ ταραχὰς, καὶ ο^α τὸν λε^. καὶ λςο Ἀποστολικόν.
ροι καὶ. ἀφ^ οὕ γένουν ^οναχοὶ, πάλιν ένεργοῦν τὰς ἐνεργείας ι Των Κανόνων οὸν τούτων οὀχὶ ἀπλῶς, ἀλλὰ δι^ ι^ριομἐνας αἰ^
τοῦ Πρεσβυτέρου, καὶ ῦπὸ του ^οναχικοῦ σχήματος εἰς τοῦτο ^τίας καταβιβαἰ^όντων τ^ν επίσκοπον εἰς Πρεοβύτερον, ἄς παύ-
δεν ^μποδίζονται, καὶ τρίτον, διατὶ οἱ Κανόνες, ό κ^. της ό ^σουν οἱ τούτους ἀπλῶς προβαλλόμενοι. οὁ μόνον δε οἱ θελημα-
ιή. τ^ς ἐν Ἀγκύρ^, ὁ ή. τῆς ά. καὶ καταβιβάἰ^οντες τ^ν ^πί- Ι τικῶς γενόμενοι ^Ιονα^οὶ ἀπὸ Ἀρ^ιερέων οὀ δύνανται ἐνερ^ειν
^κοπον ἀπὸ την ἐπισκοπικην ὀπεροχην, με δλον τοῦτοτὰς ἱερο- τι ἱερατικὸν, ἀλλ^ ο^δε οἱ κατα περίστασιν, ^ ἀσθενείας, ^ ^ίας
πραξίας τοῦ Πρεσ^υτέρου δεν τους ἐμποδί^ουν νὰ ἐνεργοῦσι. τινὸς κουρευθέντες Ἀρχιερεῖς, τὰ της ^ρ^ιερωσύνης πά^ν συκ
Ταῦτα μεν ουτο^. ^Ο δε Πατριάρχης Νικόλαος, έπείδη εἰς την ἐνε^γοῦσι κατὰ τὸν.^αλσαμ^να (έρμ. του γ^. της ἐν Ἀγκύρα),
ή. αυτοῦ ἀπόκρισήν θέλει δτι ό θεληματικῶς παραιτήσας την ἰε- ἐὰν μόνον τὸ κατὰ ^ίαν εἰς αὁτο^ς γεγονὸς, ^ἰπαξ καταδεχθῶσ^
ρωσύνην Ἱερευς^ κατηγορούσης α^τὸν τῆς συνειδήσεως. ουτε τὸ, (ή γὰρ ἐν ἀσθενεία ἀπόκαρσις, ι^ς μ^ κατὰ ^ίαν γενομένη, πάντΥ^
εὀλογητὸς ὁ Θεὸς νὰ ^ρολέγ^, οὕτε τὸ, ^ριστὸς ό ἀληθινὸς πάντως εἶναι στερεά). Διὸ καὶ ό ^Ιον^άλω^ος Νικόλαος. ό τον
ΠΠΔΛΔΙοΝ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Κ Α Ν Ω Ν ^ -

Ε ί τιςτῶνλαϊκῶν αὐθεντήοας,καὶκαταφ ρονήσαςμὲν^ν^^ν ^ βασιλικῶν πρι^σ- 'Απο^ολ.

ταγμάτων, καταγελάσας δὲ καὶ τῶν φρικτῶν τῆς ἐκκλἠσίας θεσμῶν τε καὶ νόμων, τολμήσοι ἐπίσκι^-
πόν τινα τύψαι, ή φυλακίσαι, χωρίς αίτιας, ἤ καὶ συμπλασάμενος αίτίαν, ὁ τοιοῦτος ἁνάθεμα ἔστω,

ρ μ ν ε ί οι.

Ποτὲ δὲν ^ειψαν τὰ κακὰ άπὁ τὁν κόσμον. Καὶ άληθὴς λοιπὸν εἶναι ἠ τοῦ σοφοῦ ^κείνου γνώμη ἠ λ ^
γουσα, ὅτι οί περισσότεροι εἶναι κακοί. '^δοὺ γὰρ καί εἰς τοὺς πάλαι χρόνους ἐδέρνοντο, κικί ἐφυλακί^οντσ ἀ ^
τους λαικοὺς σί ἀρχιερεῖς. ^ τῆς τόλμης ί ^ι' δ καί ὁ παρὡν κανὼν διατάσσεται, ὅτι, ἀνίσ^ς κανένας λαϊ,ι^ς
αυθεντίαν καί ἐξσυσίαν λ^ιβὡν, ὴ καί αἴτιος γενόμενος ψυχικοῦ θανάτου εἰς τὸν εαυτόν του ίαὐθέντης γἀρ ^νο.
μάζεται καί ὁ αὐτοφονευτὴς^ καταφρόνησή μὲν τὰς βασιλικὰς προσταγὰς, κιεταγελάσ^Ι δὲ ἐν τ^ὐτι^ κι^ὶ τ^ς
ἀγράφους παραδόσεις, καί τοὺς ἐγγράφους νόμους τῆς ἐκκλησίας, καὶ τολμήσω ^τόλμης γάρ άληθῶς μ ε γ ι^ ς
καί θρασύτητος εἶνι^ι ἴδιον τὸ τύψαι ὲπίσκοπον^ νὰ κτυπήση έπίσκοπόν τινα, (ἤτοι, ὄχι μόνον τὸν ἐπίσκοπσν
μετὰ τοῦ άρθρου δηλ. τὸν όνομαστὸν καί ἐπίσημον, ἀλλὰ καὶ τὁν πλέον ταπεινότερον,καὶ πτωχότερον, κ^ιὶ τ^,
τυχόντα^ ὴ νὰ βάλή αὐτὸν εἰς φυλακὴν, ὴ χωρίς κα μ ία ν αἰτίαν, ἠ καί πλάσας αὐτὸς άπὸ λόγου του αἱτί.^
ψευδῆ. -ο τοιοῦτος. άς άναθεματίζεται. ί ί ^ τί δέ ἐστιν ἀνάθεμα , ὅρα εἰς τὰ προλεγόμενα τῆς ἐν ἰ'άγγρ^ι, ἀνά-
γνωθι καί τὸν νέ. ἀπσστολικόν.

ΠΙ^ΡΙ ΤΠΣ ^ΠΙ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΣΥΣΤΑΣΠΣ

ΠΡΟΑΕΙ^Ο^ΥΕΝΑ
^ ρ ε ^ τοπικαὶ(^ σύνοδοι περὶ ἀναβαπΤισμο^ ^γιναν ἀν Καρχηδύνι, Υ^Τοι ἐν Καρθαγἐν^, ἐ^ὶ το^ ἀγίοι^
ρομάρτυρο^ ἰ^πριανοθ. ^(α ^ιὲν ἐν ^Τει άπὸ ^ρισΤοί^ καΤἀ τὸ Τέταρτον τ ^ βαςελεία^ ΟΙ^αλλεριανοθ

^Λμυκλείου ^ματίσας επίσκοπος, με ^ίαν ἀρχὁντων γενδμε-
νος ^ἰοναχος, καὶ πολλὰ παρακαλέσας, ^στε νὰ παροραθ^ μέν
^ κατὰ ^ίαν α^τη ἀπύκαρσις, νὰ ένεργ^ δέ πά^ιν τὰ των ^πι-
σκὁπων^ ουκ εἰσηκούσθη ἀπὸ τ^ν τοτε σύνοδον καὶ τὸν Πα..
τριάρχην Δου^ιαν, ἀλλ^ ἀπεπίμ^θη. ^ο δέ Ι^αλσαμο^ν λέγει, οτι
καἰ οἱ τούτου ^ταυροφύρου ^ορέσαν^ες σ^μα Ἀρχιερεις, τὰ της
Ἀρχιερωσύνης ένεργειν οὀ δύνανται^ πολλ^ δέ μαλλον οἱ γενύ-
μενοι μεγαλὁσχημοι. Αίτιον δέ^διὰ τὸ ὁποιον οἱ περισσότεροι,
καὶ ἀ^ οὕ γένουν ^ἰοναχοὶ, ἐνεργουν τὰ .της ἱερωσύνης, ^ἐγει
νὰ ^ναι, διατὶ οἰ Πρεσ^ύτεροι δέν εἶναι κυρίως διδάσκαλοι, κα-
θ^ς εἶναι οἱ ^Αρχιερεῖς. ^οθεν έκεῖνοι μέν δέν ἐμποδίἰ^ονται μέ
τὸ νὰ ^ναι εἰς τὸν αὀτὸν καιρὸν καὶ Πρεσ^ύτεροι καὶ μαθηταὶ,
^τοι ί^ποτακτικοὶ, κατὰ την ί^. ἀπὁκριοιν ^ου κάμνει ὁ α^τὸς
^αλσαμ^ν πρὸς τὸν ^Δλεξανδρείας Μάρκον, οἶ^τοι δέ ἐμποδί^ον..
ται, ἐπειδ^ κατὰ τὸν Κανένα τουτον ἐναντία εἶναι μάθησι^ κα^
διδασκαλία. ^οτι δέ ὁ Ι^αλσαμι^ν οἰ^τος οὁ καλῶς δ^α^ρε^τὸ
σχῆμὰ των ^οναχῶν, εἰς τὸ του ^ταυροφ^ρου καὶ ^Ιεγαλοσχ^-
μου, δρα την ^ποσημείωσιν του μγ^. της Ἀνίσω^ δ^ μ^
διὰ ἐγκλήματά των κρυ^ὰ, ^ φανερὰ παραιτησάμενοι ^Αρχιερε^ς
οὁ δύνανται ἐνεργε^ν τι της ἱερωσύνης, ἀφ^ ο^ γένονν Ι^οναχοὶ^
πόσιρ μαλλον οἱ διὰ ἐγκλήματά των τοιοῦτοι γενύμενο^ ' ^ορα
καὶ τον τύπον της κανονικῆς παραιτήσεως ἐν τ^ τἐλει της βί-
βλου.
(1) Διὰ τοῦτο καὶ ὁ ^εοφὁρος Ἱγνάτιος ^γρα^ε πρὸς ^μυρ..
ναίους ταῦτα^ ^^ίμα, φησὶν, υἱέ, τὸν ^εὸν κ^ἰ Ι^ασ^λέα. ^γω
δέ φηΙ^ιι. τίμα μέν τὸν ^εὸν, ^ αιτιον τῶν ^λων κ^ἰ Κύριον^
επίσκοπον δέ, ῶς ^^ιρχι^ρέα Θεοῦ, εικόνα φορ^^ῦντα^ κατὰ μέν
τὸ ^ρ^ειν, ^εοῦ, κατὰ δέ το ἱ^ρατιύ^ιν, ^ριστοῦ. Καὶ μετὰ
τοῦτον^ τιμ^ιν χρη καὶ Ι^ισιλέα. ^τ^ .^ὰρ τ^ κρείττων,
^ παραπλήσιος ἐν πασ^ το^ς οὕσ^ν, Ο^τ^ δ^ ἐν ^^κκλησί^ι ^πι-
σκὁπου τι μειἰ^ον ἱερωμί νου υ^^ρ τη^ το^ κ^σμ.ου παντὸς
σωτηρίας . . . ^Οτιμων ^Ι^πίσκο^ιον, υ^εὸ ^εοῦ τιμηθήσεται.
σπερ ο^ν ὁ ἀτιμά^ων αύτὸν, ύπ^ ^εου κολασθήσεται . . . Ἱερω-
πάντων ἀγαθῶν ἐν ἀνθρωποις ἀναβεβηκος. ἦς
ὁ καταμανεὶς, οὁκ οίνθρω^ον ἀτι^^^, ἀλλὰ ^^ν, καὶ ^ριστὸν
Ἱησοῦν^ τον πρωτότοκον και μὁνον τ^ φύσ.^ του 1Ιατρὸς Ἀρ-
χιερέα^. Καὶ ὁ Ι^λάσταρις δέ λέγει, ^τι ^κἄν ^ κατὰ του ^πι-
σκύπου κατηγορία πολλὰ εύλογος, ^,μως ουδέ αύτὸς ὁ με-
γαλ^τερος ^ρχων δύναται νὰ τὸν ἐκδ^κήσ.^, άλλὰ πρέπει νὰἀνα-
^έρη τὴν κατηγορίαν ταύτην εἰς την Σ ύνοδον, ἦ οποία εχει τ^ν
άδειαν νὰ παιδεύω τους ἀμαρτάνοντας Ἐπισκὁπους (ητις πρῶ-
τον τούτους καθαιρώ εἶτα του^ ^ιαραδίδει εἰς τους ἐξ^τερικο^Ις
άρχοντας, κατὰ τὸν ε^. Ἀντιοχείας).^ Οἱ δέ ^ασιλικοὶ ν^μοι θε^
σπί^ουν,^τι όποιος κτυπήση ἰ^ρέα ^^τ^ είς ^Ι^κκλησίαν οντα, ε^
εἰς λιτ^ν, νὰ έξορίἰ^εται.
(^) ^ημείωσαι ^τι μέ έκε^να τὰ τέσσαρα ἰδιῶματα, μέ τὰ
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΧΗΔΟΝΙ ΣΥΝΟΔΟΥ

καὶ Γαλλ^νου ^ν διε^ρίσθη ἰ^Τι έξω τ ^ έκκλ^σία^ ^νένα^ δέν δυναται νά β α π τ ι^ , έπειδώ ^ἶν^ έ ^
τὸ τ ^ καθολι^^ έκκλΥ^σία^ βάπτισμα^ ^θεν καὶ οι αἰρετικοὶ ὸποί^ προσέρχονται τ^ καθολι^ έκκλ^σι^ ^ρέ^
^ει νά άναβαπτίζωνται^ ο^ δ^ π^ρά τῶν δρθοδέξι^ν κανονικά βαπτισθέντε^ πρέτερον, καὶ αἰρετικ^ γενέμ^ν^
οἰ^τοι έπιστρέφοντε^ ε^ τών δρθοδοξίαν, νά δέχωνται, ^χιδιά βαπτἰσ^ιατο^, καθ^ ^λεγεν δ ^ ά το^ , ά^λά
δ.ά μ έ ^ εύχ^ κ^ὶ έπιθέσεά Τών χειρέ^ν ^περἰ ο^ ^ρα καὶ τὸν τ^ς ά,^, ο^ το^το δηλο^ται έ^
Κό^ντον επιστολές, ^Τι^ έστὶ τοθ Κι^πριανοθ έπι^τολώ οά. Δευτέρα δέ έν έτει (^ ^τ^ ^ ^ίλιαν
έν τῶ ά. τ^μω τῶν συ^δων,^ έν ^ ^σαν παρέντε^ έπίσκοποι οα^ άπό τε τ ^ Νουριιδία^ καὶ τ ^ λοι^^ Ἀφρι^
κ^ , τοὕ^ ὁποίου^ ^νήθροισεν δ άγιος Κυπριανέ, ^ίνα μετἀ μείζο,Ιο^ δυνάμεων ^εβαιωσι^ιΙι, καὶ έπικ^ρώ^σ^ ^
έν τ^ πρω^ν συνοδω έκτεθέντα διορισμὸν περὶ άναβαπτι^ρ,οί^, οἶτινε^ καἰ έδιωρισαν πρώτον, ἰ^τι δντ^ έν
τ^1 έκκλησία, κληρικοὶ δΥ^λ., άφίνουν τών πίστιν, οἰ^τοι έπι^τρέ^οντε^ πάλιν, νά δέχωνται μόνον ^ λα^κοὶ καὶ
δεύτερον, ^ ι , Τ^σον νά ^ναι άνίσχι^ρον τὸ βάπτισμα των αἰρετικῶν, ι^στε ὸποῦ αΙ^τοὶ έπιστρέφοντ^ ^
πτιζ^μενοι δρθοδ^ς, νά μώ νομιζι^νται ^τι άναβαπτίζονται μέ δεύτερον βάπτισμα, ^λλά νἀ λογἰζ^ντα^ ^
λ^βάνοον πρ^την φορἀν Τὸ βάπτισμα, ὡ^ μώ έχοντε^ ὅλι^ς ά λ Υ ^ ^άπτι^α. ^γένετο δὲ καὶ τρίτ^ ^ύνοδο^
έν Καρθαγέν^ έν ^τει τῶ αύΤῶ παρά το^ αυτοθ άγίου Κυπριανέ, έν ^ ώσαν έπίσκοποι πδ^, ^τι^ ^ τών πα-
ροῦσαν σννοδικών κανονικών έπιστολών, ταἰ^τὸν είπε^ν τὸν παράντα ^ιαν^να, άπέσΤεΕλε πρὸς ^Κοβιανὸν έπ(σκοπον,
Καὶ τού^ έκείνου έπισΚ^ποι^, μέν λέγει δ ^ωναρ^ ^καἰ η έπιστολώ δηλοῖ,^ διαΤὶ ὸ έπίσκοπο^ ο^το^
τη^ε τὸν θεῖον Κυπριανὸν, ^ν πρέπ^ νά βαπτίζωνΤαι οι σχισματι^ιοὶ ^αι^ατιανοὶ προ^Ιερχ^ενοι εἰ^ τών καθολι^
κών έκκλησίαν, Καθ^^ δε λέγει δ πολυμαθέστατο^ Δοσίθεο^ (σελ, τ ^ δ^δεκαβίβλ.^, διατὶ έ^ΤΥάλη έ^ι^
στολώ παρά άνωτέρι^ β^. συνόδου πρὸ^ τὸν πάπαν Ρι^μΥ^ ^τέφ^νον φανερ^νουσα Τά παρ^ αυτ^ διωρι-
σθέντα περὶ τοῦ άναβαπτισμοθ. ^ο δέ στέφανος σύνοδον ποιήσα^ εἰ^ ^ωμην, άκυρου έποίησε τών έπιστολών, διο-
^ίσα^ νά μώ διπλασιάζεται τὸ βάπτι^μα το^ν αἰρετικέ^ν, οἶτινε^ βαπτι^ουσι, καθο^^ βαπτίζει ώ έκκλησία (^)
τα^τα γράφει δ Κνπριανὸ^ έν τ^ έπιστολ^ πρὸ^ Ι^ομπή^ον ^αβρατενσ^ν έπίσκοπον ἐν Ἀφρι^.^ ^οθεν πρὸ^
βεβαιι,^σιν τελείαν τοθ άναβαπτι^μο^, καὶ τοθ άπαξ καὶ δἰ^ προδιορισθέντο^ συνοδικῶς, καὶπρὸς άποβολών τι^ν
υπὸ τοῦ στεφάνου διορισθέντων, ή τρίτη α^τη σ^νήχθη σύνοδο^ παρὰ τοθ άγίου Κι^πριανο^, καἰ τὸν παρόντα
κονένα έξέδωκε. ^ημείωσαι δέ, ὅτι προγενεστέρα οὕσα ώ σύνοδο^ αὕτη πασέ^ν το^ν οικουμενικών συνέδων^ καὶ
τῶν τοπικών, έπρεπε νά προταχθώ καὶ τών οικουμενικών, άλλ^ έπειδώ, καθ^ δ Τοπικώ, δλιγι^τερον έχει τὸ ἀ-
^ίωμα άπὸ τάς οἰ^ιουμενικά^, προετάχθησαν έκεῖναι, καὶ αυτη μετ^ έκείναί έτάχθη. ^ορα τὸν Δοσίθ. περὶ τών
ουν^δ^ν τούτων σελ. ^3 καὶ τ^ς δωδεκσ.βίλ. καὶ σελ. ^)8 τοί^ά. τ^μ. τών συνοδικών,) Τοθτο τὸ ^διον ώκο-
λουθη^ε καὶ εἰ^ τά^ άλλαί τοπικά^ τάς προγενεστέρα^ τών οἰκουμενικ^ν, τὸ νά ταχθούν δηλ. ^,ετά τά^οἰκου-
μενικάί, διά τών αύθεντ^αν αύτ^ν, ^Ο δέ άγιο^ Κ^πριανὸ^, δ ταύτα^ τάί ^υνὁδουί συναθροίσα^, έμαρτύρησ^ν έπὶ
^εκίου βασιλέιο^, εἰ^ έπαινον του δποίοι^ άρκεῖ τὸ θαυμαστὸν έγκωμ^.ον ὸποθ έπλε^εν εἰ^ τών ^ύτ^ῦ άγι^τητα ώ
θεολογικώ γλώσσα το^ Γρ^γορίο^.

ὀπο^α δια^έρουσιν αἱ Οἰκουμενικαὶ σύνοδοι ἀπο τὰς τοπικὰς, μ^
αὶ^τὰ τὰ ι^ια ἀντιστρὁφως διαφέρουσι .^ ὶ ^ιἱ τοπικαὶ ἀπο τὰς
οἰκουμενικὰς, καὶ ορα ταῦτα εἰς τών ά. ύποσημείω^ιν τῶν προ -
λεγομένων της ά, ^υνὁδου. Διαφέρει δε ώ τοπικη σύνοδος τη ς
χ^κῆς λεγο^εένης, καθ^ ^τι χωρι^ιη ^ύνοδές έ^τιν έκαἶν^, τὴ^
ὁποίαν συνιστα ο Ἐπίσκο^ος, ^ ὁ μητροπολίτης, ^ Πατριάρχης
μετὰ τῶν ἰδί^ν του Κληρικῶν ^νων, χωρὶς ^πισκὁπων, κατὰ
τον Δοσίθιον (σελ. ^θ1^. της Δωδεκαβίβλ.), τοπικώ δὶ ^ύνοδές
έστ^ν, ὅταν ὁ μητροπολίτης. ^ Πατριάρχης μετὰ τῶν έδικῶν
του μητροπολιτών, ^ ^Ι^πισκόπων συνέρχεται εἰς ^ν, Καὶ ἀπλώς
εἰπεἰν,οταν μ^ας ἐπαρχίας,^ δύω, Ἐπίσκοποι συναθροί^ωνται,
διὰ νὰ θεωρήσουν τὰς συμπεσούσας έκκλησιαστικὰς ύποθέσεις
καὶ ζητήματα. Τοπικαὶ σύνοδοι ὁνομάἰ^ονται καὶ αἱ υπὸ τών
Κανόνων διοριἰ^ὁμεναι, κατ^ έτος νὰ γίνωνται έκάστης έπαρχίας
των επισκόπων. ἐ^ιειδώ καὶ αύταὶ ύπὸ τών ^Ι^πισκέπων γίνον-
ται κατὰ τον λ^. τών Ἀ^οστὁλων, καὶ τών εἰς έκε^νον τῶν λοι-
πών Κανὁνων συμφωνίαν.
(ἰ) Δἱ αἰτίαι, διὰ τὰς ὁποίας ^γινεν ἦ σύνοδος α^τη εἶναι^
μία μέν, δ^ατὶ ὁ ἀναβαπτισμὸς ηρξατο έν τ^ Ἀφρι^ πρέτερον
διὰ της τοῦ Καρθαγένης επισκόπου Ἀγριππίνου διδασκαλίας,
ι^ς αλλοι λέγουσ^, τοῦ Τερτυλλιανοῦ (καθως τοῦτο δηλοῦται
ἀπὸ τὰ λὁγ^α ὀποῦ γράφει ὁ ^ε^ος Κυπρ^αν^ς έν τ^ ^Ι^ρού^
πρὸς ^Ιοβιανὸν κανονικά καἰ συνοδικά έπιστολ^ λέγων^ ε^οτ^
οχι καινούριαν γνώμην καί νεωστὶ στερεωθεῖσαν ἀνα^ἐρομεν,
ἀλλὰ δεδοκιμασμένην μετὰ ^άσης ἀκρι^εί^ς παλ^ιόθ^ν ἀ^
προγενεστέρους Πατέρας ὴμων^- καὶ ο^λλη δε, ^τ^κ^τ^ ἐκείνοι^ς
τους χρόνους έ^άνη καὶ δ ^αυάτος, ^στίς Πρεο^ύτερσς μ^ν ἦ^ο
της Ι^ώμης, σχισματικές δὶ έγένετο^ δτι έδίδασκε ^ῶς ο^ έν τ^
και^ τών διωγμών εἰδωλολατρήσαντες^ καὶ ύστερον μετανοοῦν-
τες, ἦσαν έδεκτοι εἰς μετάνοιαν. έὰν ἀ^ ἀρχῆς δεν έ^απτί^οντο.
^Οθεν καὶ ἀπὸ τὴν κακοδοξίαν του ταύτην έσχίσθη ἀπὸ τών κα-
θολικην εκκλησίαν καὶ μέρος πολυ μετ^ αὀτοῦ. ^το λοιπὸν
καὶ περὶ τούτων ἀμφ.βολία, ^γουν τών ^απτιἰ^ομένων ἀ^ὸ αὁ-
το^ς, ἄν άπρεπε νὰ ^απτίἰ^ωνται ύστερον έπιστρέφοντες εἰς τών
καθολικών ^κκλησία^, καὶ διὰ τοῦτο έ^πεμψαν πρὸς τὸν θε^ον
Κυπριανὸν τινες ^ίσκοποι ἰ^ητονντες λύσιν της ἀπορίας. Αοι-
πον ώσύνοδος αἰ^τη συναχθε^σα, δι^κσε τὰ ἀνωτέρω λεγόμενέ.
^ορα Δοσίθεον σελ. ἰ^. της Δωδεκαβί^λου.
(^) ^ημείωσαι ^τι οχι μόνον εἰς τών Ἀ^ρρικών, ἀλλὰ ^ ^ίς
τών Ἀσίαν ἦτο συνήθεια νὰ ἀνα^απτίἰ^ωνται οἱ πα^ὰ τών αἱρε-
τικών ^απτ^οθέντες. έ^θεν ό ^ιος οἰ^τος ^τέ^ρανος έγραψε ^ρὸς
αετούς νὰ παραιτήσονν τὸν ἀνα^απτισμόν. Ἀλλ^ οἱ Ἀσιανοὶ δχ^
 Ο ΚΑΝ^Ν

Ο ΚΑΝ^Ν
Τ ΙΙ^ ^ Α Ι^ ίΛ ο ^ ί ^ Υ Π Ι^ Α ^ Υ Τ ^ Τ Γ ^ ΙΤ ^ ^ Υ ^ Τ Α ^

Τ Ο Π Ι^ ΙΙ^ Α ^ ΙΑ ^ ^Υ^οΔ^Υ ^ Ι^ ^ Υο^ Ν ο^

Κ Α Ν Ω Ν

'Ε ν κοινοβουλίω ὅντες, ἁγαπητοί ἁδελφοί, ἁνέγνωμεν γράμματα ἁφ ὐμῶν σταλέντα, περὶ των παρὰ
το.ί.ς αίρετικοῖς, ἤ σχισματικές, δοκοὐντων βεβαπτίσθαι, ἐρχομένων πρ^ς την καθολικην ἐκκλησίαν, ή .
τις ἐστὶ μία , ἐν ^ βαπτιζόμεθα καί ἁναγεννώμ^θα, περί ^ν καί πεποίθαμεν, καί ὐμ^ς αυτούς ἐκ^ίνα πράτ-
τοντας, τήν στερρότητα τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας κρατών. ^Ομως ἐπεί συγκοινωνοί ήμῶν ἐστὲ, καί ζη-
τῆσαι περί τοὐτου διὰ τήν κοινήν ἁγάπην ήθελήσατε, οὐ πρόσφατον γνώμην, οὐδὲ νῦν ήδρασμένην προ-
φέρομεν, ἁλλὰ τήν πάλαι ὐπὸ τῶν προγενεστέρων ήμῶν μετὰ πάσης ἁκρι^είας καί ἐπιμελείας δεδοκιμα-
σμένην, καί ὐφ' ήμῶν παρατηρηθ^ῖσαν, κινοὐμεθα ὐμ^ν, καί συζεὐγνυμεν. Τοῦτο καί νῦν ^
χειροτονοῦντες ὅπερ διὰ παντὸς ίσχυρῶς καί ἁσφαλῶς κρατοῦμεν μεδένα βαπτίζεσθαι
δύνασθαι ἔξω τῆς καθολικῆς ὲκκλησίας, ἐ.νὸς ὅντος βὰπτίσματος, κα ίἐν μόνη τ ῆ καθολικῆ ^'.της^. ^
ἐκκλησία ὐπάρχοντος. Γέγραπται γάρ. ^ι'Εμὲ ἐγκατέλιπον πηγήν υδατος ζῶντος, καί όρυξαν ὲαυτές
λάκκους συντετριμμένους, τοὐς μή δυναμένους ὅδωρ συσχεϊν.^. ^Τερεμ. β^. ^ / Ι Κ α ί πάλιν ή ὰγίὰ Γραφή,
προμηνὐουσα λέγει. .^Ἁπὸ ὔδατος άλλοτρίου ἁπέχεσθε, καί ἁπὸ πηγῆς ἁλλοτρίας μ ή π ίε τ ε .. ^Παρ. έ.
Ι^ . Δεϊ δὲ καθαρίζεσθαι, κ^ί ἁγιάζεσθαι τὸ ὅδωρ πρῶτον ὐπὸ τοῦ ὶερέως, ἶνα δυνηθῆ τῶ ίδίω βα-
πτίσματι τὰς ἁμαρτίας τοῦ βαπτιζομένου ἁνθρώπου ἁποσμῆξαι. Διά τε Τ εζεκ ιή λ τοῦ προφήτου λέγει Κ ὐ -
ριος. ^ιΚαί ραντίσω ὐμάς καθαρῶ ὅδατι, καί καθαριῶ ὐμ^ίς, καί δώσω ὐμϊν καρδίαν καινήν, καί π^εῦμα
καινὸν δώσω ὑ μ ϊν .. ^'Ιεζεκ. λ ^ . Πῶς δὲ δὐναται καθαρίσαι κικί ἁγιάσαι υδωρ ὁ ακάθαρτος ων αὐ-
τὸς, καί παρ' ω Πνεῦμα Ἁ γιο ν οὐκ ἔστι, λέγοντος τοῦ Κυρίου ἐν τοις Ἁ ρ ιθ μ ές . ^ Κ α ί πάντων ων ἄψεται
ὁ ἁκάθαρτος, άκάθαρτα ἔσται^. ^Ἁριθ. ιθ'. Πῶς βαπτίζων δὐναται, ἄλλω δοῦναι ἄφεσιν ὰμαρτιῶ^,
ὁ μή δυνηθείς τὰ ιδια ὰμαρτήματα ἔξω τῆς ἐκκλησίας ^ ἁποθέσθαι - ἁ λλὰ καί αὐτή ή ἐρώτησις ή
ἐν τῶ βαπτίσματι γινομένη μάρτυς ἐστὶτῆς άληθείας. Αέγοντες γὰρ τῶ ἐξεταζομένω. ^ιπιστεὐεις αίώνιον
ζωήν, καί ἄφεσιν ἁμαρτιῶν λαμ^άνειν-. οὐκ ἄλλο τ ι λέγομεν, εί μ ή ὅτιἐ^ τῆ κα θ ο λικῆ ἐκκλησία δο.
θῆναι δὐναται, παρὰ δὲ τοῖς αίρετικοῖς ὅπου ἐκκλησία οὐκ ἔστιν, ἁδὐνατο^ν ἄφεσιν ὰμαρτιῶν λα^ε.ῖν. Κ α ί
διὰ τοῦτο οὶ τῶν αὶρετικῶν συνήγοροι, ἤ τή^ ἐπερώτησιν ἐναλλάξαι ὁφείλουσι^, ἤ τήν αλήθειαν ἐκδικῆ-
σαι, εί μ ή τι αὐτι^ς καί τήν ἐκκλησίαν προσνέμουσιν. ανάγκη δέ ἐστι χρίεσθαι τὸ^, βεβαπτισμένο^, ινα
λαβὡν πρίσμα, μέτοχος γένηται ^ριστοῦ. Ἁ γ ιά σ α ι δὲ ἔλαιον οὐ δὐνατ^ι ὁ αίρετικὸς, ὸ μ ή τε θυσιαστή-
ρίον εχων, ^ήτε ἐκκλησίαν. Οὐ δύναται δὲ χρίσμα τὸ παράπαν παρὰ τοῖς αίρετικο.ῖς εἶναι. Πρόδηλον
γάρ ἐστιν ήμῖν, μηδαμῶς δύνασθαι πσρ' ἐκείνοιι^ ὰγιάζεσθαι ὲλαιον εὐχαριστίαν Είδέναι γὰρ καί
μή ἁγνοε^ν όφείλομεν, ὅτι γέγραπται. ,^ἔλαιον ὰμαρτωλοῦ μ ή λιπα^,άτω .^ήν κεφαλήν μ.ου.^ ^ 'αλμ. ρμ^. ^
^ δή καί πάλαι ἐμήνυσε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἁ γ ιο ν ψαλμο.ί^ς, μήπως, ἐξιχνιασθείς τις καί ἁπὸ τῆς
εὐθείας ὁδοῦ πλανηθείς, παρὰ τς^ς αίρετικοϊς τ ^ τοῦ Χριστοῦ ἁντιπάλοις χρισθῆ. Πῶς δὲ εὔξεται ὐπὲρ
τοῦ βαπτισθέντος, οὐχί ίερεὺς, ἁλλ ὶερόσυλος καί ἁμαρτωλὸς, λεγοὐση^ τῆ^ Γραφῆς ότι, Θεὁς ἁμαρ-
τωλῶν οὐκ ἁκοὐει, άλλ' ἐάν τις θεοσεβής ^ κο^ί τὸ θέλημοι αὐ.^ῦ τοὐτου ἁκοὐει^ - ^'Ιωά^. θ'.
Διὰ τῆς ἁγιας ἐκκλησίας νοοῦμεν αφεσιν ὰμι^ρτιῶν Τ ίς δ^ δὐ^ατοιι δοῦ^,ςιι, ὅπερ αὐτὸς οὐκ ἔχει ^ ἤ
πῶς δὐναται πνευματικὰ ἐργάζεσθαι ὸ άπο^αλ^ Πνεῦμα Ἁ γ ιο ν . Διὰ τοῦτο κοιί ἁ^α^εοῦσθαι όφεί..

μδναν οὀκ ἐ^είσθησαν, ἀλλὰ καὶ Σύνοδον άθροισαν ἐν Ικονί^ρ ἐν
^ίτει^^, ^ν ^ξαρχος ἦτον ὀ Καισαρείας ^ἰγίοςΦιρμιλιανὸς^ ἐν^
συνελθὁντές Πατέρες ἐκ της Καππαδοκίας, Δυκί^ς, Γαλατίας
καὶ άλλων ἐ^αρχ^ῶν^ διόρισαν, δτι κἀμμία ἱερο^ξί^ τῶν
ρετικῶν νὰ μ^ ^να^ δ^τή- ἀλλὰ ^ ^ ^άπτισμα αθτῶν καὶ
χειροτονία, καὶ κάθε άλλο μυστήριον νὰ ἀδύνατον^ καἰ
ο^δενὸς λόγου άξιον (Δοσίθ. ^ελ. ^ της ^ο^δεκ^ί^.
σημείωσαι ^τι ὁ θε^ος Διονύσιος δ Ἀλεξανδρείας ὁ σύγχρονος
τοῦ ὰγίοο Κυπριανοῦ^ σύμφωνος ἦτο μ^ τ^ν ^ν^μην ^
Κυπριανοῦ, δίὰ νὰ ἀναβαπτίἰ^ωνται δηλ. οι αἱρετικοὶ, καθως λέ-
γει δ Ἱερ^νυμος ἐν τῶ κατ^λύγ^ τῶν ἐκκλησ^αστικῶν συγγρα-
φέων. Καὶ ^ρα εἰς τὰ προλεγύμενα του Διονυσίου.
(1) ^Πτοι ψηφί^οντες, διορι^Αενοι.
(^) ^Ισ. ι^ς ^ξω της εκκλησίας ^ν.
(3Ι ^ῦρθδτερον εἰς χρ^σιν, ^ ευχαριστίαν.
(^) Ισως σινιασθείς.
(^) ^ ἀνάγκης πρέπει νὰ νοηθ^ τὸ, δίδοσθαι. ^Αλλως γὰρ,
ἐλλιπές.
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΧΗΔΟΝΙ ΣΥΝΟΔΟΥ

λει ὁ πρὸς τὴ^ ἐ κ κ λ η ^ ν ἐρχόμενος, ἶνα Εσω διὰ τῶν ἀγίων ἀγιασθῆ. Γέγραπται γὰρ, ὅτι α Ἀ γιο ι ^
σθε, καθως ^ Ἀγ^ός ε^μ^ λ^γει Κύριος.^ ^Λει^τικ. ιά . ^14. ι^, 2 . κ . 7 ^ ἴνα καὶ ὸ ^λάν-^ β ο ^ λ η -
θεὶς, ἐν τῶ άληθε^ κ^ἶ ἐκκλησιαστικῶ βαπτίσματι, καὶ αὐτὸ τοῦτο ἀ^οδ^εται (^,.ὅστις πρὸς Θεὸν ἐρ-
χόμενος ἄνθρωπος, καὶ ὶερἔ^ι ἐπιζητῶν, ἐν πλάν^ εὺρεθεὶς ἱεροσύλω προσέπ^σε. Δο^ιμάζειν γάρ ^Ττι τὸ τῶν
αἱρετικῶν ^ βάπτισμα τὁ συνευδοκΕῖν τοῖς ὺπ ἐκείνων βεβαπτισμένοις. Οὐ γ^ρ δύνατ^ ^ν ^έρ^ ὑ ^
ρισ^ύειν. Ε ἰ ἡδυνή^η βαπτί^αι, ἶσχυσε καὶ Ἀ γ ιο ν Πνεῦμα δοῦναι, Ε ἰ οὐκ ὴδυνήθη, δτι^ ^ω ^ν,Ι^νεῦμα
Ἀ γιον ούκ ού δύναται τον ἐρχόμενον βαπτίσαι. Ἐνὸ^ ὅντος τοῦ βαπτίσματος^ καὶ ἐνὸς ^ντ^ τ^ῦ
Ἀ γίου Πνεύματος, κο^ μιας ἐκκλησίας ὺπὸ Χρίστου τοῦ Κυρίου ὴμῶν ἐπάνω ^Πέτρου τοῦ ἀπΟστόλο^
ἀρχῆθεν λέγοντος) ὲνότητος θ ε μ ε λ ιω μ έ ν η ς , Κ α ὶ διὰ τοῦτο τὰ ὺπ αὐτῶν γινόμενα ψ^υδῆ ^αὶ κ^νὰ ὑ^άρ-
χο^Ιτα, πάντα ἐστὶν ἀδόκιμα. Ούδὲν γὰρ δύναται δεκτὸν, καὶ αἱρετὸν εἶναι παρὰ Θεῶ τῶν ἐκείνω^
γινομένων^ ο^ς ὁ Κύριος πολεμίου^ καὶ ἀντιπάλους αὺτοῦ λέγει ἐν τοῖ^ Εὐαγγελίο^ σὈ ^ὴ μ^τ
ἐ^οῦ, κατ ἐμο^ ^τὶ^ κ^ὶ ^ μ ὴ ^υνάγων μετ' ἐμοῦ, σκορπίζει.^ ^Ματθ. ιβ^. ^ Κ α ὶ ὸ μακάριος ἀπό-
στολος Ἱω άννης, ἐντολὰς Κυρίου τηρῶν, ἐν τῆ ἐπιστολῆ προέγραψεν^ αὴκούσατε ὅτι ὸ ἀντίχρι^τος ^ρ-
^εται, καὶ ν^νδὲ αντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν,^ ^ά. Ἱω άν, β^. ^ Ὄ θ ε ν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ωρα
ἐστίνε ^Εξ ὴμ^ ν ἐ^ῆλθον, ά λ λ' ούκ ήσαν ἐξ ἡμῶν, Ὄθεν καὶ ἡμε^ς συνιέναι ὁφείλομεν, καὶνο^ίν, ὡς οὶ
ἐχθροὶ Κυρίου, καὶ οὶ ἀντίχριστοι ὡνομασμένοι, δυνατοὶ οὐκ Εἶεν ^άριν δοῦναι τῶ Κι.^ρίω. Κ α ὶ δ^ἁ τοῦτο
ἡ^εις οὶ σὺν Κυρίφ ὅντες, καὶ ὲνότητα Κυρίου κρατοῦντες, καί κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτοῦ χορηγούμενο^),
τὴν ὶερατείαν αύτοῦ ἐν τ ῆ ἐκκλησία λειτουργοῦντες, ὅσα οὶ ἀντικείμενοι αὐτῶ, τουτέστι πολέμιοι καὶ ἀν^
τίχριστοι ποιοῦσιν, ἀποδοκιμάσαι καὶ ἀποποιῆσαι καὶ ἀπορρίψαι, καὶ ὡς βέβηλα ἔχειν ὀφείλομεν^Καὶτ^,ς
ἀπὸ πλάνης καὶ στρεβλότητος ἐρ^ομένοις ἐπὶ γνωσει ^4^ της ἀληθινῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς πίστεως, δοῦ-
ναι καθόλου θείας Ι^υνάμε^ος μυστήριον, ὲνότητός τε καὶ πίστεως καὶ ^ληθείας.

ρ μ η ν ^ί

^ε πολλά ἐπιχειρώματ^ ἀποδεικνόει ό παρων ^.ανι^ν, ^τι τὸ βέλτιστα τἰ^ν αἰοεΤικ^ν καὶ σχισματικών ^ἶ-
ναι ύ^δεκτον, καὶ ὅτι πρέπει νἀ βαπτἰζ^νται αύτοὶ, ὅταν ἐπιστρέφουν εί^ τὴν ^θοδοξίαν τ^^ καθολικά έκκλη-
οἰα^. διατὶ τὸ βάπτι^μα εἶναι έν, καὶ διατί βρίσκεται αΙ^Τὸ εις μόνην τ^ν καθολικών εκκλησίαν^ οἱ
αἰρεΤικοὶ κο^ὶ σχισματικοὶ, ἐ^ξω υπάρχοντες καθολικές έκκλ^σία^, ἀΚολούθω^ οΙ^δέ τὸ έν βάπτισμα ^χουσι^
ἱ^. τὸ ὕδωρ Τοθ βαπτίσματο^ πρέπει πρῶτον νἀ καθαρισθ^ καὶ νἀ ἀγι^σθ^ διά τ^ν ευχών τοῦ ἰε^έως, καὶ
τοί^ ἰΙαναγίου ἰἰνεόματος χάριτον, έπειτα νἀ καθαρίσω, καὶ νἀ ἀγιάσ^ τὸν ἐν αύτι^ βαπτιζόμενον. άλλ^ οἰ αἰ-
ρετικοὶ καὶ σχισματικοὶ οι^τε ίερε^ εἶναι, άλλα μάλλον ἰε^όουλοι^ οί.^τε καθαροὶ, ἀλλ^ ἀ^άθαρτοι^ οι^τε ^γιοι, ως
^χοντες Ιἱνε^μα ^Αγιον, λοιπὸν ο^τε βάπτισμα ^χουσι. ἶ^. διά του έν καθολικά έκκλ^ησία βαπτίσματος,
σις αμαρτιών δίδοται. ^ιά δὲ τοί^ τῶν αιρετικών καὶ σχισματικών βαπτίσματο^ ἔξω ^ντος Καθολι^ έκ^
κλησίας, πώς ημπορεῖ νά δοθ^ ἀμαρΤιών ό^φεσις , Δ^. ὁ βαπτιζόμενος, ἀφ^ οὕ βαπτ^οθ^, πρέπει νά χρ^σ^ μέ τὸ
ἀξ ἐλαἱου καὶ άλλων ἀρωμάτων ^ιατασκει^αζόμενον μόρον, ὅπερ ^ιάσθ^ διά τ^ς τοί^ Ἀγίου ΥΙνεύματος
ἐπιφοιτώσεω^. ὸ δε αίρετικὸς ἰἰνεί^μα ^Αγιον μ^η ἔχων, ως αύΤοῦ χωρισμενος διά τ^ν αἶρεσιν καἰ τὸ σχίσμα, πώς
ήμπορε^ νά ἀγΛάσ^ τὸ τοιο^Τον μύρον; ὁ ἰερ^^ς πρέπει νά προσευχΥΙθ^ πρὸς τὸνΘεὸν διά Τ^ν σωτηρίαν τοῦ
βαπτισθέντος. ὁ δ^ αἰρετικὸς καὶ σχισμαΤι^εὸς, ιερόσυλο^ ^ν, είπομεν^ καὶ ά^ιαρτωλὸς, (^χι τόσον διά τά
^ργα, άλλά μάλλον διά την αἶρεσιν καὶ τὸ ^χίσμ^ι^ τά ὸ π ^ εἶναι ώ μεγαλύτερα άμαρτία άπὰ ὅλας.) πώς ^μ^
πορεῖ νά εισα^ σθ^ άπ^ τὸν ^εὸν, εἰς καιρὸν ὁποί^ λέγει ώ ὅτι τί^^ ἀμαρτωλών^ ὅ Θεὁ^ δέν ἀκούει ;
διατὶ δ^ν ^μπορεῖ νά ^Ιναι δεκτὸν εἰς τὸν βάπτισμα τὸ τών αἰρετικών κ^ιὶ σχισματικών, έπειδ^
αυτοὶ εἶναι έχθροὶ καὶ πολέμιοι μ^ τὸν ^εὁ^, κ^ὶ άντίχριοτοι όνομαζό^ιενοι άπὸ τὸ^ ^Ιωάνν^ν. Διά ταθτα ο^ν
πάντα καὶ άλλα ὸ παρων κανων ^ιατά τ^ν ἀκρίβειαν, θέλει νά βαπτίζωντ^ι ὅλοι οἱ αἰρετικοὶ κ^ὶ σχισματικοί
προσΤιθεὶς καὶ τοί^το, ἰ^τι ^ γνωμ^ αυτη, τὸ νά ^ν^ει δ^λαδ^Ι άδεκτον τὸ βάπτισμα τών αιρετικών καὶ σ χ ισ ^
τικών, δ^ν εἶναι καινούρια τών πατέρων τ^ς συνόδου ταότΥ^ς, άλλά εἶναι παλαιά, δοκιιΛι^σμεν^ άπὸ τούς προ-
γενεστέρονς αύτών ^ τιν ες σχεδὸν ἔφθασαν αυτοὕς το^ διαδόχους τών άποστόλων) μὲ π ο ^ ν ἐπιμέλειαν

('ἱ) Τοῦτο ο^τω νο^ιται. ^Ινα ὁ τν^ πλάν^ ^ουκοληθεὶς ἐν τά
ἀληθει καὶ ἐκκλησιαστικῶ ^απτίσματι καὶ αύτὸ τοῦτο, τ^ν
πλάνην δηλαδη ἀπο^άλ^.
(^) ^ν αλλοίς καὶ σχισ^εατικών.
(.^) ^ορηγουμένην, ισως.
(^) Ἐπ ὶ γνώσιν, δρθὁτερον.
(^) ^Ι^λαιον ὀνομά^ει ὀ παρών Κανών τὸ αγιον ^ύρον, ἀπὸ
τὸ περισσότερον ^εἐρ^ς της ἰ^λης, ἐξ ἦς αὁτὸ σύγκειται. Πάντοτε
γὰρ το ^λαήον πρέπει νὰ ^ν^^ ^ολύ περισσότερον ἀπὸ τὰ ^ἶλλα
ἀρωματικὰ εἶδη ὁποῦ εἰς τ^ν κατασκευήν τοο παραλαμβάνονται.
^ορα δέ, ^τι, ά. ὁ παρ^ν Κανω^, πολλά ἀρ^α^.ότερος ών τοῦ μη^.
της έν Α.αοδ.. διδάσκει νὰ χρίωνται μὶ ^Ιύρον οἱ ^απτιζδμενοι,
καὶ οχι ὁ ρηθεὶς μ^. τη^ έν τινε^. Ἀληθείας
^μως δικα^ούσης, ἐκεινος ἰ^ί^ ^^ρὶ τοότοι^ μόνον ἐξεδίθη, ἐν δε
τά παρόντι κατὰ πάρεργον π^ρὶ τ^ οφρα^ἰδος τον Ι^ύρον μνεία
έγένετο.
((^) Ἀπὸ του καιροί δηλαδη τον Ἀγριππίνου ^ισκόπου Καρ
θαγένης, ^ς ^πομεν ἐν το^ςπρολεγομένοις της παρούσΥ^ς συνόδου
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

καὶ άκριβειαν, καὶ σύμφωνό^ έ^τι κατά πάντα μέ τὸν μ ^ . μζ^. κ^εὶ ξή. τούς άποστολικοι^ς κανόνα^. Ού μόνον^
δε κοινές δ παρων κανο^ν τὸ βάπτισμα τ^ν αιρετικών Καὶ σχισματικών αποβάλλει, άλλά καὶ καΤ^ ιδίαν δ καθ^
ένα^ άπὸ του^ ^γδοώκονΤα τέσσαρα^ πατέρα^ τ^ς παρούσες συνόδον, μέ ^να ^εχωριστὸν έπι^είρΥ^μα, ταύτὸν ^ί..
πε^ν, μέ όγδοήκονΤ^ τέσσαρα έπιχειρήματα, τοἰ^το άποβάλλουσι. Δι^ δ καὶ ^ οικουμενι^ιὴ ^ . έν τῶ ζ^. αύτ^ς
κανόνι τὸν παρόντα κανένα καΤά ^ιερο^ έφύλ^ε^ ^ει δέ κ^ δλου^ αύτὸν δέν έφὕλο^ξε, Τοί^Το έποίησε κατ^
οικονομίαν κ^Ιὲ σι^γκατάβ^σιν, καὶ έ^χι κατά άκρίβει^ν, ὡς ει^πομεν έν τ^ σ^μειι^οει τοί^ μ^ε άποστ,^, καὶ ώ
έν τῶ β'. κανόνι αύτ^ έπεσφράγισεν (ει δέ καὶ λέγοι, ἰ^τι μόνον εις εκείνους τού^ τόπους τ^ἱς Ἀφρικ^ς έπεκρά-
τεσεν, ^λλ^ ^παξ αύΤὸν έπισφραγἶσασα, έβ^βαίωσε μάλλον αύτὸν, καὶ ^Ιχι κο^τήργησε.^ δεχεται δέ αύτὸν κα^
δ μέγας ^αοίλειοί έν τῶ ά. αύτοῦ κανόνι. ^ορα καὶ έν τ^ υποσημειώσει τοῦ ρεθέντος μς^. άποστολικο^. Ἀ λ,..
λο^.Αἰ οικουμενικαὶ σύνοδοι έδέχθησαν καὶ έπεκυρωσαν Τά τῶν μερικωτέρι^ν συνόδων, κ^ὶ μάλιστα όνομαστὶ
τοθ μεγάλου ^ασιλείοι^ κανόνα^, ὡς έν τῶ β^. κανόνι τ ^ ς^, προείδομεν. Ἀρο^ ^ιύΤαὶ συναπεδέχθησαν καὶ
έβεβαίο^αν όσα αἰ τοπικαὶ ούνοδοι, καὶ ὸ ^έγαί 1^ασιλειο^ προεθέσπισαν, κ^εὶ ΤοιουτοΤρόπιο^ συνάγεται δρθά
καὶ βεβαίων ότι οι αίρετικοὶ πάντε^ πρέπει αναμφιβόλων νά βαπτίζε,^νται. ^ἰἰ δέ οικονομία ὁποί^ πρὸς καιρὸν
έ^ιαΤαχειρίσ^ησάν Τινε^ πατέρες, οι^τε νόμο^,οὕτε παράδειγμα δύναται νά νομισθ^, άλλά καὶ άνίσω^ τινά^ κα^
λ ά έρεονή^,μέλλει νά ε ^ τού^ αἶρετικού^ τούτου^ δποθ οικονομικά έδέχθε ώ δευτέρου οίκουμενικὴ σύνοδο^,
νά ώσαν οι περισσότεροι ἀπὸ Τοι^ Τότε ει^ αἶρεσιν πεσόντ^ ιερωμένοι βε^απΤισμένοι, κοιὶ διά ΤοθΤο έμετα-
χειρίοθη τών οικονομίαν αύτήν. άλώθεια όμωί τ ^ ^εἶοςς Γραφ^, καὶ ὸ όρθὸ^ λόγο^ δεικνύοι^σιν, ὅτι πάντως
οί αἰρετικοὶ ἀναντιρρητωί πρέπει νά βαπτ^ζωνται.

ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Π Ρ Ο Α Ε ^ Ο ^ Υ Ε Ν Α

άγί^ι καί τοπικὴ σύνοδος ἠ ὲν ^γκύρ^, τῆ ἀρχιεπισκοπ^ τῆς ^αλ^ιτίας^ συγκροτηθεῖσα, γέγονε κατἀ
τοὺς σο^.γρ^ψαμένους περί αότῆς, ἐν έίτει ἀπὸ ^ριστοῦ ὁ δὲ ^ίλι^ςς ἐν τῶ β', τόμ,ρ τῶν συνοδικῶν λέγει,
ὅτι συνηχθη ι^ὅτη ἐν ίίτει .^ί^. ^ί δὲ ἐν αὐτ^ συνελθότες πατέρες ὴσαν ιή, ἀπὸ τσὺς ὁποίι,υς ^ ρ^ σ ι ^σαν^
'Ουϊτέλιος ό '^τιοχείας τῆς κυρίας πατριάρχης. '^γρικόλαος ὁ μητροπολίτης Καισαρείας Καππαδοκίας. ^άρ-
κελλος ό άρχιεπίσκοπος της αὐτῆς '^γκύρας. καὶ ὁ ίερομάρτυς ἄγιος ί^ασιλεὐς, ὁ ^μασείας ἐπίσκοπος, οἵτινες
τοὺς παρόντας κε. κανόνας ἐξεδωκαν, περὶ τῶν ἐπί ^ἵαξίμοι, το^, τυράννου άρνησαμένων τὸν ^ριστὸν, καὶ θυσάν-
των είς τά ε^δωλςς, μετά ταῦτα δὲ προσερχομενων τ^ ἐκκλησί^ι. ^ί κανόνες δὲ οἶ,τοι, ὡρισμένως μἐν ἐπικυροῦν-
ται ἀπὸ τὸν β'. τῆς οίκουμενικῆς ς .., άορίστως δὲ ἀπὸ τὸν α. τ^ς δ'^ ^ τ^^, τ^ς ,ια^ δια τ^ς ^πι,ιυ^-
σεως ταύτης, οίκουμενικὴν τρόπον τινὰ ἀναλαμβάνουσι δύναμιν. Πε^,ὶ ταύ^ης τ^ς συνόδου προεῖπεν ὁ θεῖος Γρη-
γόριος ό Νεοκαισαρείας πρὸ ἐτῶν ἤδη ,^ν αὐτῆς έν τ^ ἠ, αὺτι,ῦ ^ανὅ^ι, ^ ^ α ^οσίθ. σε^. τ^ς δωδεκα-
βίβλου περί αὐτῆς.^.

Ο Ι Κ Ε ^ Κ Α Ν Ο Ν Ε Σ

Τ ΙΙ^ ^ Α Ι ^ ^ Υ ^ .Α Τ ^ Ι Ι Ι ^ Ι Ι ^ Α ^ ΙΑ ^ ^ Υ Ι ^ Δ ^ Υ

ΚΑ Ν Ω Ν Α '.

^ Πρεσβυτέρους τοὐς ἐπιθὐσα^τας, εἶτα ἁ^απςςλ^ίσ^^τ^^^ μήτε ἐκ μεθόδου ^ινὸ^, ἁ^λ' ^ξ ἁληθείας,^
μητε προκατὰσκευάσαντας, καὶ ἐπιτηδεὐσα^τ^, κ^ί πείσ^α^^ ἶνα δ^ξωσι μ ^ βοισά^οις ὑπο^άλλεσθαι,
ταύτας δὲ τῶ δοκ^ῖν'καὶ τῶ σχήματι προσαχθῆν^ι. Τοὐτους ἔδοξ^ ^ῆ^ ^ .ςι^ ^ τῆ^ κςιτὰ τή^' καθ^
ορ^ιν μετεχειν^ προσφέρειν οὲ αὐτοὺς, ἤ ὁμιλεῖν, ἤ ὅλως λ^ιτο^ργ^ν τ ι τῶν ἱΕρ^ιτικῶν λειτουργιῶν μ ὴ
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΓΚΥΡΑ ΣΥΝΟΔΟΥ

ε ρ μ η ν ε ία .

Ἀπὸ ἐκεἶνο^ς Τούς χριστιανούς ὸποῦ ^ρνο^ντο ^ιαὶ ἐθυ^ίαζον εις τά είδωλα ἐν τῶ καιρ^ τ^ν δι^γμέ^ν, ἀλ-
λοι μ^ν βασανιζόμενοι, κ^ὶ μ'^ ύποφέροντες τ^ν δριμύτητα Τέ^ν βασάνων, ^ρνο^ντο τὸ ^νομα το^ ^ρΙστοί^, ά^λ-
λοι δ^, κ^ὶ πρὸ τοθ άκόμΥ^ νά δοκιμάσουν τὰ βάσανα, ἐπρόδιδαν τ^ν εύσέβειαν^ διά νά μ^ φαίνονται ^μως ὅτι
θελημ^τικῶς ^ρνοῦντο^ έ^ιατάπειθον τούς βασανιστάς, ^ μὲ άσπρα ^ μ^ παρακάλε^Εαις νά βάλ^οι^ι τ^χα καὶ
αυτούς εις Τὰ βάσανα, έ^χι άληθῶς, άλλά κατά τὸ φαινόμενου Τούτην οβτο^ς ἐγνω^μένων, διορἱζει ὸ παρων κα..
νο^ν, ὅτι οί πρεσβύτεροι έκεῖνοι ὸποθ βασανιζόμενοι τ^ ἀληθεία καὶ πραγματικές, χε^ρὶς κάμμίαν μέθοδον καέ
ύπόκρισιν, μ^Ι ύποφέροντες δε τά βάσανα, ἐθυσ^ασαν μεν πρότερον εις τά εἴδ^λα, ύστερον δέ πάλιν μεταμελη..
μέντες ὡμολόγησαν τΥ^ν π^τιν και ένίκ^σαν, ο^τοι νά ἔχωΙ^ι μ^ν τὴν ἐξ^τερι^ν τιμΥ^ν ^ιαὶ τ^ν ^ιαθεδραν τέν
πρεσβυτέρων, ^τὸ νά τιμῶνται δηλ. ὡς ιερεῖς, κ^ὶ τὸ νά σνγκάθηνται μὲτούς ^ερεῖς, περὶ οὕ όρ^ τὸν ά. τ^ἱς έν
Ἀντιοχεία καὶ την ύποσΥ^μ. το^ κς^. τ^ς νά μὴ ἔχω^ι δε άδειαν ο^τε νά ἰερ^υργοθν, ο^τε νά διδά^ υν,
οι^τε άλλο τι νά ένεργοι^ ιερατικόν ( ἰ ) , ^ορα καὶ τὸν ξβ^. άποστολικὸν, καὶ τὸν ά. τ^ς ά.

Ι^ .

Διακόνους ὁμοίως θύσαντσ.^, μετὰ δὲ τ^ῦτα ἁναπαλ^ίσ^ντ^ις, τὴν μὲν ἅλλην τιμὴν ἔχε^ν, πεπαῦσθαι
δὲ ^ὐτούς πάσης τη ς ὶερᾶς λειτουργίας, της τε τοῦ Ἀ ρτου, ἤ ποτήριον ἀν^έρειν, ἤ κηρύσσεις εἰ μέν-
^οι τινὲς τῶν ἐπισκόπων τούτοις συνίδοιεν κάματόν τινα, ἤ τ^πείνωσιν πραύτητος, κ^ὶ ἐθέλοιεν πλεῖόν
τι διδοναι, ἤ ἀφαιρεῖν, ἐπ αὐτοῖς Εἶναί τὴν ἐξοι^σίαν.

ε ρ μ η ν ε ία .

Τά αύτά ^ποῦ έδιωρισεν ὸ ^νωτέρι^ Καν^ν περὶ Τῶν πρεσβυτέραν, διορίζει καὶ δ παρων περὶ τ^ν διαΚόνι^
^οτι δΥΙλαδὴ άν α^τοὶ ἀπὸ Την δριμι^τητα τῶν βασάνων ἐνικ^θη^αν καὶ ἐθυσ(ασαν ε^ τὰ ε ι^ λ α , μετ^ ταί^τα
δε πάλιν ὡμολόγησαν Τ^ν ευσέβειαν, την μ^ν άλλΥ^ν τιμην τ^ν διακόνων ν^ ^χι^ι, νά παυι^^ι δ^ ἀ^ςὸ κάθε
ἶεροπρκξίαν ἰεροδιακονι^ν^ καὶ άπὸ τὸ νά β^ιστάζουσι τὸν άγιον Ἀρτον καὶ τὸ ^γιον ποτήριον (ὅρα τὴν ύπο^Ιη^
ρ,είωοιν τοῦ κγ^. τ^ς καὶ ἀπὸ τὸ νἀ κηρύττουν ( ^ . ἐἀν ὅμως οἶ κατά τύπον έπίιΙκοποι γνωρί^ν ^τι δεί-
χνουσιν αύτοὶ κόπον έν Τ^ μετανοώ διά την ἄρνησιν, καἰ ἐταπεινωθησαν σ^ντριβέντε^ διά τὸ άμάρτημα, καὶ
μετά πραότητο^ φέρονται πρὸ^ τοὺς δνειδίζοντα^ αύτοὺ^ διά τοθτο, καὶ δΙχι μετὰ θρασ^τητος, στέκεται εἰ^
τ^ν ἀξουσἶαν των νά δωσουν εις αυτούς καὶ άλλο τι περισσότερον άπὸ μόνην την τ^ν διακόνων έ^ωτερικην τι-.
μ^ν διά τΥ^ν θερμότητα τ'^ς μετανοίας των. ^οχι καὶ γνω^σουν ^ύτοὺς π^ς ἐκ τοἰ^ ἐναντ^ου μ^ άμέλειαν καὶ
χλιαρότητα μετανοοθν, πάλιν ^χουν^τ^,ν ἐξοι^σίαν νὰ στερήσουν αυτούς καὶ άπὸ τ^ν έξωτερικ^ν αὕτην τ^ν δια^
κόνο^ν τιμ^ν. ^Ορα τὸν ξβ^. άποστολικὸν, καέ τὸν ιά. τ^ς ά. κ^ὶ β^

Τοὐς φεὐγοντας καί συλληφθέντας, ἤ ὐπὸ οίκείων παραδοθέντας, ἤ ἄλλως τὰ ὐπάρχοντα άφαιρεθέν-
τας, ἤ ὐπομείναντας βασάνους. ή είς δεσμωτήριον ἐμβληθέντας, βοῶντάς τε ὅτι είσί χριστιανοί, καί πε-
^ισχισθέντας, ή τ ι είς τὰς ^ ρ α ς πρὁς βίαν ἐμβαλλόντων τῶν βιαζομένων, ἤ βρωμά τι πρὸς ἁνάγκην δε-
αμένους, ὸμολογοῦντας δὲ διόλου, ότι είσί χριστιανοί, καί τὸ πένθος τοῦ συμβάντος αεί ἐπιδεικνυμένους
τῆ πάσ.ι^ καταστολῆ καί τῶ σχήμα τι, καί τῆ τοῦ βίου ταπεινότητι, τούτους, ως ἔξω ἁμαρτήματος ον-
τας, τῆς κοι^ω^ίοις μ ή κωλὐεσθαι. εί δὲ καί ἐκωλὐθησαν ὐπό τινος, περισσοτέρας ἁκριβείας ἔνεκεν, εί καί
τινων άγνοία, εὐθὐς προσδεχθῆναι δε^. Τοῦτο δὲ ομοίως ἐπί τε τῶν ἐκ τοῦ κλήρου, καί τῶν ἄλλων λα^ἰ-
κῶν. Προσεξητάσθη δ^ κακεῖνο, εί δὐνανται καί λαϊκοί τῆ αὐτῆ ἁνάγκη ὐποπεσόντες, προάγεσθαι είς τά-
ξιν. '^Εδοξεν ο^,ν καί τοὐτους, ως μηδὲν ήμαρτηκότας, εί καί ή προλαβοῦσα εὐρίσκοιτο όρθή τοῦ βίου
πολιτεία, προχειρίζεσθαι.

( Ι ) Δῆλον δέ ἐξ ἀντιδιαστολῆς, ^τι οἱ μ^ μετὰ ἀληθείας βα-
σανισθέντες, ἀλλὰ κατὰ τὸ φαινύμενον μύνον, ^ καὶ πρὸ τῶν
βασάνων ἀρνηθέντες Πρεσβύτεροι, ούτε τἦν ἐξωτερικ^ν τιμὴν
καὶ τ^ν καθέδραν τῶν Πρεσβυτέρων εἶναι άξιοι νὰ λάβουν.
(^) Φανερὸν δέ ^τι οἰ τοιοῦτοι ούτε τὰ ^ἰρηνικὰ νὰ λέγουν
εἶναι άξιοι^ ούτε αἰτήσεις ^ὰ κάμνουν.^ὸ δέ νὰ κηρύττουν, ^σως
δηλο^ τὸ .νὰ ὀπαναγινι^σκουν είς τὸν λαὸν τὸ διγιον ^ύὰγγέλιον,
^ καὶ τὸ νὰ ἐκφωνοῦν μεγαλοφώνως ἐν τ^ ^κκλησί^ τὰς εύ-
χὰς, καὶ ^Ιχι μυστικές. Διὸ καὶ ὁ Σωκράτης ^ι^λ. κε^. ^Ι
λέγει, δτι ὁ μέγες Ἀθανάσιος, ^ταν ὀ ^υριανὸς στρατηγὸς πε-
ριεκύκλωσε τὴν ^Εκκλησίαν μέ τούς στρατιάτας του έν ^Λλεξαν-
δρεί^ διὰ νὰ τὸν πιάσ^, προνοῶντας νὰ μ^ γέν^ κἀμμία ^λάβη
εἰς τὸν λαὸν, έπρδσταξε τὸν Διέ^ονον νὰ ^ ρ ^ εύχήν. εΚα^
προστάξας τῶ Διακύνφ κηρύξαι εύ^ν, ^ύθις ψαλμὸν λέγεσθαι
παρεσκεύασεν^^ ἐν άλλοις δέ ἀντὶ τον ^ύξαι, γράφεται δμιλειν.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^πειδΥ^ κατά τὸν Θεολόγον Γρ^γόριον, νόμος μαρτυρίου Ε ἶ^ ι τὁ θελ'ημοετικῶς κ^ὶ ἀφ^ έα ι^ ῦ τ ^
ν^ ^ρέχύ τινάς είς τὸ μαρτύριον, .προνοοόμενος καὶ διά την άσθένει^ν κ^ὶ όλιγοψυχί^ν ὸποῦ αυτὸ^ ^μπορε^ ν^
δεές^, καὶ διά τ^ν άπωλει^ν ^ ὶ κόλ^σιν όπο^ μέλλουν νά λάβουν ^ί ^χοντες ^ύτ^ν μ α ρ τ ^ σ ^ μ^τε πάλιν,
^ταν τύχ'^ καὶ πιασθ^ είς τὸ μαρτύριον, νά φεύγύ κ^ νά όλιγοπιστ^. ^ιά το^το ^ ^ τότ^ ^ριστιανοὶ, γνωρι-
ζοντες τ^ άσ^ενές τ^1ς φόσεως των, ἐ^φει^γον άπὸ τούς διωγμούς κ^ὶ έκρύπτοντο, κο^τά τὸ ἰ^αγγελικὸν ἐκε^νο^
τὸ λέγον. ε^ταν διι^κωσιν ύ^ ς έκ τ^1ς πόλεως ταύτης, φεύγετε ε^ς τ^Ιν άλλ^ν^. ἶΜατθ. ι . ^3^. Διά τούτοι^
λοιπὸν τούς φεύγοντας χριστιανούς διορίζων δ παρ^ν Κανων, λέγεις ^ τ ι , έά^ ο^τοι φευγοντες έπιάσθησαν, ^
ἐπαρεδόθησαν άπὸ τούς συγγε^ς των ^Κλλ'^νας δντοις, ^ έστερηθ^σαν τά υπάρχοντά τω^, ^ βάσανα έδοκί.
ρ^ασαν, καὶ είς φυλακήν ἐβάλθησαν, ^ έσχίσθησαν τούς χιτι^νάς τ^ν κ^ὶ έγυμνωθ^σ^ν, ^ έβαλαν μέ βίαν ^ἰ
τυραννοι είς μέν τάς χεῖράς των θυμιατὸν, ^ θυσίαν τινά, ε^ς δὲ τὸ σ τό ^ των .βρῶμο^ ειδωλόθυτον, καὶ
ταιΙτα πάντα πάσχοντες έφωναζον, δτι εἶναι ^ριστιανοἰ χι^ρὶ^ τελείως νά άρν^θοῦν. ο^τοι, λέγω^ ἐάν
πενθο^σι διά τὸ συ^.βεβηεὸς αύτὸ δποθ έπαθον, καὶ δείχνουσι τὸ πένθος κ^ὶ ί^ὲ τ^Ιν ἐξωτερικην τα..
πείνωσιν καὶ κατήφειαν καὶ τ^ν ^ιατίων, καὶ τοί^ προσωποι^ κο^ἱ τ ^ ζ^ς^ νά μ^ εμποδίζωντ^ιι ἀπὶ τ'^ν θείαν
κοινωνίαν, ^έπειδ^ κσὶ αύτοὶ λογίζονται ο^σάν νά μώ ^μαρτον τίποτε. Ι^ι δ^ κοιὶ μερικοὶ έμπόδισαν αυτούς ἀΤ^ὸ
τὴν θείαν κοι.νωνίαν^εἶτε διά περισσοτέραν άκρίβειαν,ε^τε διά άδιακρισίαν των, παρευθύς πρέπει νά δεχθι^σιν εἰς
α^τ^ν, εἱ,τε ΚλΥ^κοὶ εἶναι οἰ τοἰ^το παθόντες, εί^τε λαϊκοί. Τόσον δ^ οί τοιοῦτοι εἶν^ςι ^ξω τοί τοιούτο^ άμαρ^ε
τηματος^ ο^στε δποθ ^ ν λα^ὸς ^ναι τινάς άπὸ αυτούς, ^μπορεῖ νά γένύ καὶ ίερεύς, έά^ ^νο^ι καὶ ώ προτέρα
ζωη του άκατηγόρητος καὶ ά^ία ἰερωσυνης ( ἱ ) . ^ορα καὶ τὸν ξβ^, Ἀποστο^ικὸν, καὶ τὸν ο^. τοῦ θαυματουργοί
Γρηγορίου.

Περὶ τῶν πρὸς βί^ν θυσάντων, ἐπὶ δὲ τούτοις, καὶ τῶν δειπνησάντων εἰς τὰ εἴδωλ^, ὅσοι μὲν ἀπα-
γόμενοι, κ^ιὶ σχήρ^τι φαιδροτέρω ἀνῆλθον, καὶ ἐσθῆτι ἐ^ρήσο^ντΟ πολυτελεστέρα, κ^ιὶ μετέσχο^ τοῦ πςι-
ρασκευασθέντος δείπνου ἀδι^φόρως, ἔδοξεν ἐνιαυτ^ ἀκροᾶσθο^ι. ὺποπεσεῖν δὲ τρί^, ετη . Ε ὐ χ ῆ ς δὲ μόνης
κοινωνἤσο^ι ἔτη δύω^ κσ,ὶ τότε ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ τέλειον.

^ ρ μ η ν ε ί ο^

Διορίζει δ παρ^ν καν^ν, ^τι δσοι ἐβιάσθησαν, καὶ ἐθυσίασαν ^ἰς τά είδωλα, ^ καὶ ^φαγον είδωλόθυτα,
πρέπει πρώτον νά ἐξετάζωνται μέ ποίαν διάθεσιν το^το έκαμαν, καὶ κατά τὴν διάθε^ιν αύτων, οί^τι^ νά λα^ι..
βάνουν καὶ τά έπιτίμια. διότι ει μέν συρνόμενοι ^ίς τὸ νά θι^σιά^ν, νά φάγουν τά ειδωλόθυτα, ^δειγναν
έστολίσθησαν μέ πολύτιμα ίμ^έτια, καὶ ^φαγον ταί^τα άδιαφόρως, χωρὶς δηλαδή νά σια-
^^ρωνται είς τ^ν καρδίαν των, καὶ νά λι^ποῦνται διά τοῦτο^ ο^τοι ^να χρόνον νά κάμνουν ε^ς τὸν τόπον τί^ν
άκροω^ενων^ τρε^ς χρόνους εις τὸν τδ^ν ύποπιπτύντων, δύω ^ις τὸν τ^ν ^υνεστωτων, καὶ μετά τούτους πάν-
τας νά μεταλαμβάνουν τά θε^ι μυστήρια.
^ ^ μφ ω νία ^

^σ^οσοι δε ύπεμειναν ^^ν πρώτον βάσανα άνι^πόφορα, ύστερον δ^ διά τὴν ἀσθενειαν τ^ς σαρκὸς νικ'ηθέντες
άρνηθησαν, τρεῖς χρόνους καὶ ώμερας σαράντα κανονίζονται κατά τέν τοῦ Πέ^ροι^, ^Οσοι δ^ μόνον ύπέμει.-
ναν πλακάς, καὶ τάς τούτων δυσωδίας, χω^ὶς δέ ά^λα βάσανα ^ρνώθησαν, τέσσαρα ^τη νά κανονίζωνταε κατά
τὸν β^. τοί^ α^τοθ. οσοιδέ βασανιζόμενοι μέ πενθικά ί^οθχοι ^φο^γον είδωλόθ^τα, τρεῖς χρόνους κανονίζονται
καὶ έπέκεινα, κατά τὸν ε . τ^ς παροόσης. δ^ μύνον φαγ^ντες βρωματα ἐδικά των εί^ έορτὴν έθνικην ἐν ει-
δωλεί^, δύω χρόνους νά ύποπίπτουν κατά τὸν ζ^, τ^^ ^αρούση^ δ^ ^ ^θυσίασαν με
βίαν, έπτά χρόνους νά κανονίζωνται κατά τὸν τ^^ ταύτ^ης, ^Ορα καὶ τὸν ιδ^, τ^^ ά^ καὶ τὴν ἶχνο^
γραφίαν τοί^ ναο^.^

Οσοι δὲ ἀνῆλθον μετὰ ἐσθῆτος πενθικῆς, καὶ άναπεσόντες ἔφαγον μΕταξὑ δι^ ὅλης τῆς ἀνι^κλίσε^ς
ο^κρύοντες, εἰ ἐπληρωσαν τὸν τῆς υποπτώσεως τριετῆ χρόνον, χωρὶς προσφορᾶς δεχθήτωσαν, Εἰ δὲ μὴ
ἔφι^γον, δύω ὺποπεσόντες ἔτη^ τῶ τρίτω κοινωνησάτωσαν, χωρὶς προσφΟρ^ς, ἴνο^ τὸ τέλειον τ ῆ τετραετία
λαβωσι. Τοὺς δὲ Επισκόπους ἐξουσίαν ἔχειν, τὸν τρόπον ^ῆς ἐπιστροφῆς δοκιμάσ^ντο^ς, φιλανθρωπεύε-

Δηλον δ^ ιξ ὁ^ιδτητος, ^τι οἱ τουτο παθὁντες ^Ιερεις ού Ι Κ^ὶ μ^τὰ τῶ^ ὁμ^λ^^τῶ^ ουν^ρ^θμοῦντ^^ ^^ὰ τὸν αύτὸν του
καθαίρονται κατὰ τὸν Πέτρου. Τί λἐ^ο^, οὀ κ^θαίρον^^^ ; ^ Πέτρον,
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΓΚΥΡΑ ΣΥΝΟΔΟΥ

σθαι, ἤ πλείονα προστιθέναι χρόνον. Πρὸ πάντων δὲ καί ο προάγω^ βίος, καί ὸ μ ^ ὰ ταῦτα ἐξεταζέσί^
καί οὅτως ή φιλανθρωπία ἐπιμετρείσθω.
Ἑ ρ μ η ν ε ί οι.

ακόλουθος εἶναι ὁ παρὡν Κανὡν μὲ τὸν ἀνωτέρω. λέγει γάρ, ὅτι ὅσσι ἀπὸ το^ς βιασθέντας ε^ς τ^ ^
σιάσουν ό^ιῆγ^κν μὲ ταπεινά καὶ πενθικὰ ίμάτια καί έ^φαγον είδωλόθυτα, δακρύοντες είς ὅ^ον τ^ διἀστ.,^α τι^
φιεγητοῦ, ο^τοι, ἀφοῦ κάμουν τρεῖς χρόνους είς τοὺς ὐποπίπτοντας, άς στέκωνται μὲν ^ιαζἠ ^ το^ς πιστούς,
ὄχι όμως καί νἀ μεταλαμ^άνουν εἰ δὲ κ^ί ὁλότελα δὲν έ^φαγον είδωλόθυτα, άς κάμουν ύποπίπτσντες δύι,,
χρόνους, καί είς τὸν τρίτον χρόνον ἄς στέκωνται μαζὴ μὲ τοὺς πιστοὐς, χωρίς ὅμως νά μεταλαμ^ἀνουν, καί
μετά τέσσαρα έ^τη νἀ κοινωνοῦν. Ταῦτα μέν ἐστι τὰ παρά τ^ς συνόδου ἐπιτίμια, σί '^ρχιερεῖς ὅμως ^χου^ τἠν
ἐξουσί^ιν νὰ θεωροῦν τὸν τρόπον τῆς μετανοίας αὐτῶν. καί άν μέν γνησίως καί θερμῶς μετανοσ^ν, νά όλιγοστ^ὐ.
ουν τοὺς διο^ισθέντας χρόνους τῶν ἐπιτιμίων. άν δὲ ἐξεν^κντίας ἀμελῶς καί ἀδιαφόρως μετανοοῦν, νά τυὺς αὺ-
ξάνουν τὰ δ,ορισθέντα επιτίμια. -Ι^χουν δὲ χρέος οι^τοι νὰ ἐξετάζουν καί την πρὸ τ^ς μιαροφαγ^ας καὶ μετά
τἠν μιαροφαγίαν αὐτῶν ζωήν. Καί ^ν μὲν αί,τη ἠτο καί ^ναι ἐνάρετος, νά όλιγοστεύουν τά ἐπιτίμια, ^ν δ^ κα-
τηγορημένη καί κακὴ, νἀ τοὺς αὐξάνουν αὐτά. ^ρα κ^ί τὸν ιά. καί ιβ'. τῆς πρώτης, καί τὸν δ^, τῆς παρσύσης.

Κ Α Ν Ω Ν

Περὶ τῶν ἁπειλῆ μόνον είρξάντων κολάσεως καί άφαιρέσεως ὐπαρχόντων^ ἤ μετοικίας, και θυσάντω,,,
καί μέχρι το^ παρόντος καιροῦ μή μετανοησάντων, μηδὲ ἐπιστρεψάντων, νῦν δὲ παρὰ τὸν κ^ιιρὸν τῆ^
Συνόδου προσελθόντων καί είς διάνοιαν τῆς ἐπιστροφῆς γενομένων, ἔδοξε μέχρι τῆς ριεγ^λης ή^έρας είς
άκρόασιν δεχθῆναι, καί μετὰ τήν μεγάλην ήμέραν ὐποπεσεῖν τρία ἔτη, καὶ μετὰ ἄλλα δὐω ἔτη κοινω-
νῆσαι χωρὶς προσφοράς, καὶ ουτως ἐλί^ῖν ἐπὶ τὸ τέλειον, ώστε τήν π^ίσαν ἐξαετίαν πληρῶσαι. Ε ί δέ
τινες πρὸ της Συνόδου τούτης ἐδέχθησαν είς μετάνοιαν, ἁπ' ἐκείνου τοῦ χρόνου λελογίσθαι αὐτοἶς τήν
ἁρχήν τῆς ὲξαετίας. εί ^έντοι κίνδυνος καὶ θανάτου προσδοκία ἐκ νόσου ἤ ἄλλης τινὸς προφάσεως συμ-
βαίη, τοὐτους ἐπί ^ρω οεχθῆναι.
ρ μ η ν ^ί α.

.'ι^σοι δὲ ^.ιστ^ανοὶ ἐνικήθησαν ἀπὸ μόνας τὰς φοβέρας ὁποῦ τοὺς ^ιμςιν οί τύραννοι νὰ τοὺς βασανίσουν,
καί νἀ τους πάρουν τὰ ὐπάρχοντά των, ἠ νὰ τοὺς ἐξορίσουν, καί ἐθυσίασςιν είς τὰ εἴδωλα, κοεί μετά τοῦτο
δὲν ἐμετενό^σαν ^ως τώρα, κ^ιτὰ τὸ ^ παρόντα δ^ καιρὸν τῆς συνόδου ταύτης, μόλις ὴλθον είς έννοιαν μετα-
νοίας καί ἐπιστροφῆς, ο^τοι, λέγω, διορίζει ὁ παρὡν Κανὡν, νά κανονίζωντςιι, καί νὰ ἦναι εἰς μὲν τὸν τόπον
τῶ, ἀκρο^.μένων ἀπὸ τὸν καιρὸν τῆς συνόδου, ἤτοι ἀπὸ τὴν δ'. εβδομάδα μετὰ τὸ Πάσ^α, ^όρα τὸν λζ..,
ποστολικὸν) εως τὴν ἐρχομένην μεγάλην ^αμπρὰν τοῦ Ιίάσχ^. ταὐτὸν είπεῖν, παρ' ὅν^ι μῆν^, ἐ^να χρόνον. ^ετά
τ^ιῦτ^ δὲ νά υποπίπτουν τρεῖς χρόνους, νὰ στέκωνται μὲ τοὺς πιστοὺς δύω, καί ἀφ' ο^ τελειώσουν οί ^ξ χρό-
νοι, νὰ μεταλαμβάνουν. ^σοι δὲ άπὸ τοὺς τοιούτους ἐδέχθησαν εἰς μετάνοιαν πρὸ τῆς συνόδου τςιύτης, ἀπ^
έκεῖνον τὸν καιρὸν νὰ μετροῦνται οί χρόνοι τοῦ Κανόνος των. '^νίσως όμως ἤθελεν ἀκολουθήσει είς αὐτους
κίνδυνος θανάτου ἀπὸ ἀσθένειαν, ^ ἄλλην τινὰ περίστασιν, τότε νά ^εκλαμβάνουν διά τὴν ἀνάγκην, ἐπί όριρ
όμως, ἤγουν μὲ τοιοι^τον διορισμὸν, ^στε ἄν δὲν άποθάνουν, ἀλλά ζησουν, νά μη κοινωνησουν πάλιν, ^ως ὁποῦ
νὰ ἀπεράσουν οί έξ χρόνοι, κι^ιθὼς αὐτὸ τοῦτο διορίζεται κικὶ ὁ ιγ . τῆς ά. '^νάγνι^θι καί τὸν ξβ'. '^ποστολι^
κὸν, καί τὸν ιά. τῆς ά. .'^ρα καί τὴν ίχνογρςιφίαν του ναοῦ ὲν τ^ τέλει.

ΚΑ Ν Ω Ν

Περὶ τῶν συνεστιαθέντων ἐν έορτῆ ἐθνικῆ, ἐν τόπω ἁφωρισμένω το.ῖς ἐθνικ^ἰς, ίδια βρώματα ἐπικο-
μισαμένων, καί φαγόντων, ἔδοξε διετίαν ὐποπεσόντας, δεχθηναι. 'Ιὸ δὲ εὶ μετὰτῆς πρ^σφορ^ίς ἔκα-
στον, τῶν 'Επισκόπων ἐστί δοκιμάσαι, καί τὸν ἄλλον βίον έφ έκαστου ἐξετάσαι.

ρ μ η ν ^ ί ςε.

διορίζει ὁ παρὼν Κ^ινὼν, ὅτι ὅσοι χριστιανοί ἐπῆραν τὰ φαγητά τ^ν, καὶ ἐπῆγαν είς^ορτὴν^ ἐθνικὴν, είς
τόπον δι,^ρισμένον διά νά κάμνουν τά τελετάς των οί Έλληνες, καὶ συνέφαγον μὲ αὐτοὺς, δύ^ μὲν χρόνους νὰ
ὐποπίπτουν, καί οὕτω νά δέχωνται. ^ δὲ ἐπίσκοπος, ἐξετάζο^ν κ^ὶ τὴν προτέραν καί ύστέραν αὐτῶν ζωὴν,^θε-
λει κρίνει εὄλογον, ἠ νά δέχωνται μόνον οὅτοι εἰς τὴν μετά τῶν πιστῶν προσευχὴν, ἠ και νὰ μεταλαμβα-

ί Ι^ ι^νιρὸν ^ί, ^τι ο^τοι ^ίν πριπιι ν^ι ριετ^^^^^ν είς ί ὰρ^ότιρ^ κ^ί π^υχρ^ν^τερ^ ἐκείν^υς, κ^ν μὴ τόυτ^
τ^ν τ^τ,,ρτ^,ν ^ρ^ν.ν^ ^ ,^ι^^ντις τ,ι ^ωλό^υτ^ι. Ι νερῶς Κ^ινι^ν.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

νι^ν.μο^άὐτ^ν τὰ θεῖα μυστήρια. ^ρα τὺν ^β'. τ^ς ^ καὶ τὴν ^ν τ^ τελε^ ἰχνογρα^ἰαν τοῦ ναοῦ, καὶ τὸν
δ^. τ^ς παρούσης.
^ Κ Α Ν Ω Ν

Οὶ ^δὲ δεύτερον καί τρίτον θύσαντες μετὰ βίας, τετραετίαν ὐποπεσάτω^αν, δύω δὲ ἔ^η, ^ωρίς προσ-
φορ^ς^κοινωνησάτώσαν, καί τῶ ὲβδόμω τελείως δεχθήτωσαν.

ρ μ ^ ν ε ί οι.

^ιφ^.οἰ^οί πατέρες οὅτοι εἶπον διὰ τοὺς θυσιάσαντας μίαν φορὰν, τώρα ἐν τ^ παρόντι Κανόνι λεγουσι διά
τοὺ^ ννίι^ υυυ^υ^ ^ ^^ . --
ύποπίπ^ν. Δυι^νἀ^ ^νίστα^ται μέ τού^ πιστού^, συγκοινωνο^τε^ μόνον μὲ αύτου^ τῶν προσευχήν, κ^ἰ ^χι δη^
λαδ^ ^κ^^νούὶ^ενοι ^ω εύγα^νοντες Του ναοῦ, κατ^ δέ τὸν έβδομον χρόνον νά μεταλαμβάνουν τά ^ στή -
^ ^Ορατὴν'έν^ ^έλει.^ί^ογραφἰαν τοθ ναοί^ καὶ τὸν δ'. Τ ^ παροόσ^.

Θ .

^Οσοι δὲ μὴ μόνον ἀπέστησ^ ἀλλὰ κ^ὶ ἐπ^νέστησ^ν κ^ὶ ἡνάγκ^σο^ν άδελ^οὺς, κ^ὶ ο^ἴτιοι ἐγένοντο
μ ^ ^ ι τὸν της άκροά^ε^ς ^εξά^θο^ν τόπο^,ἐνοὲ ἄ λ λ η ὲξο^τία τὸν τῆς
ὺπ^τωσ^^ς, ἄλλον δὲ ^νἰ^^τὸν, κοινωνησάτωσ^ν χο^ρὶς προσφοράς, ἶν^ την δεκαετίαν πληρωσ^ντες,
τθ^. τελείου μετάσχο^σι^. Ἐ ν μ έ ν τοι τούτω τῶ χρόνω κ^ὶ τὸν ἄλλον αὐτῶν ἐπιτηρεῖσθ^ι βίον.

^ ρ μ ^ ε έ ο^

-^.^ΟσΟι^ Το^οθΤ^.έφοβ^θησαν τ ά βασάνου^, Ι^σΤε δποῦ ^χι μόνον αυτοὶ ἀρνήθησαν τὴν πίστιν τοῦ ^ριστοί^,
άλλά καὶ κάΤ^ έπάνω Τ^ν ^λλων πισΤέν ἐ^ηκωθησαν, καὶ ^ α^τοὶ οἶ ἰδιοι Τοὺ^ άνάγκασαν νά θυσιάσουν καὶ
νά άρνηθοί^ν, ^ αίτιοι ^γιναν νά τού^ ἀναγ^ιάσουν ^οί .ἄλλοι δ ιέκται, Τυχὸν διατὶ τού^ έφανέρωσαν πῶ^ ηο'αν
κρυμμένοι, ^ φε^γάτοι, ^ αγνοούμενοι ^ριστιανοἶ^ ο^τοι, λέγω, προστάζει ὸ παρ^ν Κανο^ν, Τρε^ χρόνου^ νά ά-
κρ^α^ωντ^
ροάζω τα^^ραφα^,^^να ^ποπιπτ^υν, ενα.γα.στε^ιωνται με τούς πιστού^, και τεΑει^θεντων τέν οεκα
^όνε^ν, .τότε ^μετα^μβάνουΥ-τ^ μεταξύ δέ τῶν χρόνων τούτην πρέπει νά έξετάζε-
τ^ι ^ὸν^Αρ^ιέρεα^. ^ ^ ε υ μ α τ ι^ . καὶ άλλη ^ α^τῶν^ καἶ έάν ἀμελῶ^ καὶ κακῶ^ ζῶσι^ νά περισ^
σευωνταιεί^ αύτούς οι χρόνοι ἰ-τοῦ έπιΤιμίου.
^ υ μ ^ ω ν έ ο^

^ δ^ ^η.,^οθ. θαυματουργοί Γρ^γορίου διορίζει, ^Τι δεν πρέπει οι^τε τού^ άκροι^μενου^ νά βάλλωνται^
^λλ πί^λη^ να πρ^σκλα^ουν ο^ υπὸ τῶν βαρβάρων αιχμαλωτισθέντ^^, ίκτερον δε μετ^ αύτῶν φονεύον-
τ^ ^σΤιαν^^^ ^ φανερόνον.Τες αύτο^ κηρυγμένους, δ^οῦ, λέγει, νά γέν^ κοιν^ Σύνοδο^ περὶ αύτων, ^
π^ρο^α δηλ. καὶ ὸ παρ^ν περι τούτων ^ανων^ ^ορα κ α ὶ^ ν ἐν τῶ τέλει ιχνογραφίαν τοἰ^ ναοῦ^

Διακονοι, οσοι καθίστανται π^φ αὐτὴν τὴν κ^τάστασιν, εἰ ἐμι^ρτύρ^.ντο κοιὶ ἔφο^σο^ν χρῆνο^ι Υ^μῆ-
σαι, μή δυνάμε^οι οὅτω μένεις ουτοι μετὰ ^ταῦτα -^μήσςςντ^, ἔστωσαν ἐν τῆ ὐπηρεσία, διὰ τὸ ἐπι-
τραπῆναι αυτους υπὸ τοῦ Επισκοπου. Τοῦτο δὲ^ εἶ τ ι ^ σιωπήσαντες^ καί καταδεξάμε^οι ἐν τῆ χειροτο-
νία μ^ένειν ουτω, μ^τὰ^ταῦτα ήλθον. ἐπί.γαμο^ πεπαῦσθαι. αὐτοὐ^ τῆς Διακονίας. ^ ^

μ ^ ν ^ ί οι.,.

^ παρων Κανων διορίζει ότι, ὅσοι μεν διάκονοι .μόλλ^ντες^ νἀ χειροτσνηθοῦν, φανερῶς ὡμολόγησαν ὡς ἐπὶ
μαρτυρων, ὅτι ^χσυν νὰ ὐπανδρευθοῦν μετά τὴν χ ε ιρ σ τ ^ ^ ^ τὸ νἀ ^ιὴ δόνανται νἀ παρθε,εὐσι,ν, ^ τοι, ἐἀν
^ α λ^β^σι^ναῖκ^,^ὲν^αθαίροντα^ άλλά πάλιν .τὴν ^ κ ι,ν ία ν , ^ ει^ ἠ φαίνονται ὅτι
^κάμουν τοΙ^το. ἀκούσ^ις γἀρ α,^τῶν πρότερον τὴν
δὲ.πάλιν διάκονοι, ὅταν μέλλωσι
ν^^ρο.τον^ν,^ιωπησουνκαὶ.δὲν εἰποῦν παρόμοιον λόγον^οὅτσι ^ μετά τὴν χειροτονίαν ύπανδρ^υθοῦν.νὰ

^ ν ^ ,ίΙτιεν κ ^ τ^ ε ^ ^όω ^ ^ τρ^, ^ ἀ π ^ είπ^ν, π.^ἀ,ιις γ .,^ εε ^ ,ε^σι^ε..

^ἀρτη^ μί^ν ^ ν γιν^ν.ν, τ ὸ ,^ ε ι ^ ^ ι κ^ί τὸν^ιρὸν τι,ι, ἐπιτιμ^.
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΓΚΥΡΑ ΣΥΝΟΔΟΥ

παύου^ιν άπὸ τὴν διανονίαν. διότι ^ σιωπ^ ὸπο^ έκαμαν, φανερόνει ^τι συγκατέθ^ντο κ^ὶ κατεδέχθ^καν ^νά
διαμένουν παρθενεύοντεν έν τ^ ^ιακονί^. ^ορα καὶ τὸν ^ τ^ν ^ καὶ τ^ν ^ ἐ κ ε ^ ύποση^ωσιν,

Τά ς . μνηστευθείσ^ς κόρ^ς, κ^ὶ μετὰ τ^ῦτά ὺπὸ ἄλλων ἁρπ^γείσας, ἔδοξεν ἀποδίδοσθαι τ^ς ^ρ^
μ^ηστευσ^μενοις, εί κοιὶ βίοιν ὺπ^ ^ὐτῶν πάθοιεν,

^ ρ μ ην ε ί

^Οσαι γ^ναῖκεν κόραι εἶναι ἀρραβωνια^Ιμέναι με άνδρας, μετά ταῦτα δέ άρπαχθοῦν ἀ^ὸ άλλο^ν, αύτ^ιὶ, διο,-
^ίζει ὅ παρὡν κανὡν, δτι νά δίδωνΤαι όπίσω ειν τούν πρωτοι^ αρραβωνιαστικού^ αύτι^ν, κ^ν καὶ έφθ^έρησα^ ἀ^ὸ
τούν άρπάσανταν, πλ^ν ^χι άναγκαστικῶν, άλλ^ έάν καὶ θέλωσι καὶ ζητέ^σιν αύτάν οἰ πολτοί των άρραβωνια..
στικοί, ^Ορα καὶ τὸν κζ^ τ^ν δ^.

Τοὺς πρὸ τοἰ^ β^πτίσμο^τος τεθυκότο^ς, καὶ μετά ταῦτ^ β^πτισθέντ^ς, ἔδοξεν εἰς τάξιν προάγεσθαι
ὡς ἀπολουσο^.μένους.
^ ρ μ η ν ε ί ο^

Κατά τὸν παλαιὸν καιρὸν, πολλοὶ μέν έδέχοντο τὸν χριστιανισμὸν, καὶ έπίστευαν είς τὸν ^ριστὸν, άργο^.
ποροθσαν δέ νά λάβουν Τὸ άγιον βάπΤισμα, Διά ταύτην τ^ν άφορμ^ν καὶ ὸ θεολόγον Γρ^γόριον, καἰ ^ ^,έγαν
Ι^αοίλειος, συνέγραψαν τούν παρακινητικού^ είν τὸ βάπτισ^α λόγους. Διά τούτοι λοιπὸν λέγει ὸ παροΔν κα-.
νο^ν, ^Τι, ^ν ὡν χρισΤιανοὶ οὕτοι έπιάσθησ^ν άπὸ τούν διωκονταν καὶ ἐθυ^Ιίασαν, ἐάν μετά τ^ν θυσίαν έβαπΤ^
σθησαν, ^μπορούν νά άναβο^ν καὶ εις βαθμὸν κλήρου καὶ ἰερωούνΥ^, έπειδ^Ι πισΤεύομεν ότι τὸ άγιον βάπτισμ^
τού^ έκαθάρισεν άπὸ ^λα τά πρότερα άμαρτηματα, ὁποῖα καὶ άν ^ναι, εί^τε συγγνωστά, ει^τε θανάσιμα, ^ορα
και Τὸν β^. άποστολικόν.
Ι έ Λ Ι ^ ἰ ^ ^ΙΙΓ^

Χωρεπισκόποις μ ὴ ἐξεῖνσ,ι πρεσβυτέρους ἤ διακόνους ^ειροτονεῖν, ἀλλὰ μἡν μηδὲ πρεσβυτέρας πό^
λε^ς, ^ωρὶς τοῦ ἐπιτρ^πῆν^.ι ὺπὸ τοῦ ἐπισκόπου μετὰ γραμμάτων ἐν ὲτέρα παροικία ( Ι ) .

^ ρ μ η ν ε ί ο^

Διορίζει ὸ παρων κανων, ^τι χ ι^ ν τ^ν έγγραφον άδειαν Τοῦ έπισκόπου Των δέν ^μποροί^ν οι χωρεπίσκοπο^
νά χειροτονούν είν άλλην, ^ξω άπὸ Την έδικήν τουν χωρ^εν^ πρεσβυτέρους καὶ διακόνους ^ιότι άνίσων οί^τε ^ίς
τ^ν χωραν αύΤῶν δύνανται τούν τοιοόΤουν νά χειροτονο^^, ει μ^ μόνον ύποδι^κόνο^ν, άναγνι^σταν καὶ έφοροι.-
στάν, κατά τὸν ί, τ^ν έν Ἀντιοχεια, πόσιρ μάλλον δέν δύνανται ειν άλλΥ^ν ; άλλά μ^δέ ποεσβυτέροι^ν πό^εως
νά χειροτονοῦν, ^νθα ο^κεῖ δ κυρίων έπίσκοπον, χι^ρὶν τ^^ ἀγγράφου τούτου άδείαν. Θελει οέ ὸ κανων νά δ(δ^
ται έγγραφον ώ άδεια, διά νά μ^ άκολουθ^ κ^ιμία άμφιβολί^. κ^ὶ τ^ν ύποσ^μείωσιν τοῦ

Τοὺς ἐν κλήρω, πρ^σβυτέρους ἤ δι^ικόν^υς ^ντ^ς, κ^ὶ ἀπεχομένους κρεῶν^ ἔδοξεν ἐφά- 1 ν έ .^
πτεσθαι, κ^ὶ οὕτως, Εἰ βούλοιντο, κροιτεῖν Εαυτῶν, Εἱ δὲ μὴ βούλοιντο, ὡς μηοὲ τ^ι μετὰ κρεῶν βαλλό-
μενοι λ ά γ ν ο ι ἐσθίειν, κο^ὶ εἰ μ ὴ ὑπείκοιεν τῶ κ^νόνι^ πεπο^ῦσθ^ιι ^ιύτοὺς τῆς τήξεως.

ρμ η ν ε ί

^πειδη ^το δυνατὸν νά βδελύιΙσωνταε μέν Τινεν τὸ κρέας κατά άληθει^ν^ νά λεγου^ι δέ ει^ τὸ φαινό^ε^-
νον^ ^τι ἀπέχοι^σιν άπὸ αύτὸ δι^ άσκ^σιν καὶ έγκράτει^ιν^ διά νά ά ^ κ ^ ^ ^ τ ^ ^ο^τάζ^ι ὁ ^ ^ ν
κανων, ^τι οι μ^ τρ^γοντες κρέαν πρεσβύτεροι ^ διάκονοι διά ἐγκράτε^ν, νάγεύωντ^ι όλίγον άπὸ αύτό. ^Οοοι
δέ τόσον πολλά άπέχοι^σιν άπὸ τὸ κρέαν, ^στ'ε ὁποθ, ούδε τά ^,ό^τ^ τρ^γουο^ι τά ^ ^ ε ^ μ^ κρ ε^ ο^τοι^νά.

(1) δ^ Ἱωάννης ὀ Ἀντιοχεὸς ἐν τ^ συλλογή των Κανόνων ^δ^ν δόνανται οἱ ^ωρεπί^ο^ ^ χειροτονούν Π^εσβυτέρους
τίτλ. κα^. ο^τω γρά^ει^ ^^ν ^κάστ-^ παροικί^.^ Καὶ λοιπὸν ἰ χ^ρ^ ^ ὶ πδλεως, ^ Διακόνους, χ^^ τ^ ^γγρα^ον άδειαν
κατὰ τοῦτον, ὀ παρων Καν^ν διορίζει, δτι είς κάθε επαρχίαν Ι του καθ^ ^^τὸ επισκόπου.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

παύουσιν άπὸ τὴν ίερ^σόνην. ^ίδοοσι γὰρ υποψίαν μὲ τοῦτο ό^οῦ κάμνονσιν, ότι συγχαίνονται τὸ κρέας,
ἐστί τῶν ίίἵανιχαίων καί άλλων αίρετικῶν φρόνημα. '^νάγνωθι καὶ τὸν νά. καὶ νγ . ἀποστολικόν.

ΚΑ Ν Ω Ν

Περὶ τῶν διαφερόντων τῶ κυριακῶ, όσα, ἐπισκόπου μ ή ὅντος, πρεσβυτεροι ἐπώλησαν, ανακαλείσαι
τὸ κυριακόν. 'Εν δὲ τῆ κρίσει τοῦ ἐπισκόπου είναι, εί ^ερ προσήκει άπολαβε^ν τήν τιμ ή ν, είτε καί μ ή ,
διὰ τὸ πολλάκις τήν είσοδον τῶν πεπραμένων ἁποδεδωκέναι αὐτοῖς τοὐτοις πλείονα τήν τιμ ή ν .

μ η να ία .

'^νίσως οί πρεσβύτεροι καί οί λοιποὶ κληρικοί ίἀπὸ γὰρ τοῦ μεγαλητέρου βαθμοῦ, κοιί τοὺς κατωτέρους^
έφανέρωσεν ό παρὡν κανὡν^ διά τινα χρείαν ἐπώλησαν πράγματα τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐπισκοπῆς, χωρίς τὴν
ἄδειαν καὶ γνώμην τοῦ ἐπισκόπου, ἠ μὴ παρόντος, ἠ τελευτἠσαντος, ὴ εκκλησία, ἤτοι ὁ ἐπίσκοπος τά λαμβά-
νει πάλιν όπίσω ἀπὸ τοὺς ἀγοράσ^ιντ^ις. Είς τὴν διάκρισιν δὲ τοῦ ἐπισκόπου στέκεται, ἠ νὰ δώσ.^Ι όπίσω τὴν
τιμὴν τῶν πραγμάτων είς τους ἀγοραστὰς, ἠ νά μὴ τὴν δώσ^, καθ' ότι πολλαῖς φοραῖς μὲ τὸ νἀ ἦναι καρπο-
φόρα τά πράγμιιτ^ι αὐτὰ, ἠμποροῦν νὰ εὐγάλουσιν οί άγοράσαντες άπὸ τὴν είσοδίαν των περισσότερον άπὸ τὴν
τιμὴν ὁποῦ έ^δωκαν κ^ιί τὰ ἀγόρασαν, καί διὰ τοῦτο δὲν είναι δίκαιον νὰ τὴν λάβουν δύω φοραῖς. .'ί^ρα καί
τὸν λή. ἀποστολικόν. ^ιὰ τί δὲ λέγεται ἠ ἐκκλησί^ κυριακὸν, εἴπομεν κατά την ὐποσημείωσιν τοῦ οδ^. τῆς

ΚΑ Ν Ω Ν
Περὶ τῶν ἁλογευσαμένων, ἤ καὶ ἁλογευομένων, ὅσοι πρὶν είκοσαετ^ίς γενέσθαι ήμαρτον, πέντε κ^ί
δέκα ἔτεσιν ὐποπεσόντες, κοινωνίας τυγχανέτωσαν τῆς είς τὰς προσευχὰς, εἶτα, ἐν τ ῆ κοινωνία διατελέ-
σαντες ἔτη πέντε, τότε καί τῆς προσφοράς ἐφαπτέσθωσαν. 'Εξεταζέσθω δὲ αὐτῶν καί ὸ ἐν τῆ ὐποπτώ-
σει βίος, καί οὅτω τυγχανέτωσαν τῆς φιλανθρωπίας. Ε ί δέ τινες κατακόρως ἐ^ το.ίς ὰμαρτήμασι γεγό.
νασι, τήν μακρὰν ἐχέτωσαν ὐπόπτωσιν. '^Οσοι δὲ ὐπερβά^τες τήν ηλικίαν ταὐτη^, καί γυναίκας ἔχον-
τες περιπεπτώκασι τῶ ἁμαρτήματι, πέντε καί είκοσιν ἔτεσιν ὐποπεσόντες, κοινωνίας τυγχανέτωσαν τῆς
είς τὰς προσευ^ας.^ εἶτα, ἐκτελέσαντες πέντε ἔτη ἐν τῆ κοινωνία των εὐχῶν, τυγχανέτωσαν της προσ-
φορείς. Ε ί οἔ τινες καί γυναίκας ἔχοντες, καὶ ὐπερβάντες τὸν πεντηκονταετή χρόνον ήμαρτον, ἐπί τῆἐξόδω
τοῦ βίου τυγχανέτωσαν τῆς κοινωνίας.
^ ρ μ ^ ν ε ί α.
'.^σοι έίπεσ^ιν, ὴ πίπτουν είς ἁμαρτίαν μὲ τά ἄλογα ζῶα, καί επρα^αν τἠν λεγομένην κτηνοβατίαν, προσ-
τάζει ὁ π^ιρὡν καινών νὰ μὴ κανονίζωνται ὅλοι παρόμοια, ἀλλ^ ἐκεῖνοι μ^ν ὁπο^Ι ἤμαρτον μὲ αυτά μερικαῖς φο-
ραῖς, ^ρὸ τοῦ νά γένοον εἴκοσι χρόνων, καί χωρίς νἀ ^χσυν γυναῖκας, οὅτοι δεκαπέντε χρόνους νἀ κάμουν είς
τὸν τόπον τῶν ύποπιπτόντων, καί πεντε χρόνους νά στέκωνται μαζῆ μὲ τοὐς πιστοὺς ἐν τ^ έκκλησή συμπρο-
σευχόμενοι, καί μετά τ^ιῦτ^ι νὰ μεταλαμβάνουσι. Πρέπει δέ νά ἐξετάζεται καί ἠ ἐν τῆ μετανοώ ζωὴ αὐτῶν,
καί εί μὲν μὲ θερμότητα μετανοοῦν, νὰ κανονίζωνται συγκαταβατικώτερα, δέ άμελῶς, νά μἠ λαμβάνουσι
κ^μμίαν συγκαταβασιν. Ι^ιν δε οὅτοι πσλλόταταις φσραῖς και με ὐπερβολὴν έπεσαν ε^ς τὴν άλογον ταύτην
ἀμικρτίαν τῆς κτηνοβατίας, ἀς κάμνουν είς τοὐς ὐποπίπτοντας χρόνον μακρόν Καὶ οἶ^τοι ^ ν ^τσι συγ,^α-
ταβατικα νἀ κανονίζονται, καί διά τἠν νεαράν ἠλικίαν των, κατά τἠν ὁποίαν άνάπτει ἠ τ^ς ἐπιθυμίκς φλὸξ,
καί δια τὴν ἀφροσυνην αυτῶν. Εκεῖνοι δ^ ὁπ^ῦ, καὶ υπ^ρ τους εἴκοσι χρόνους τῆς ἠλικίας ὄντες, καί γυ-
^αντες, είς τὸ μιαρὸν αὐτὸ άμάρτημα ἐίπεσαν, είκοσιπέντε χρόνους μὲν ^ς υποπίπτουν, καί πἐντε χρό-

(1^ ^ακρὸν χρόνον έννοεί έδω ο Κανων τὸν εἰκοστον χρόνον,
καὶ κατὰ τὸν ^ωναραν, καὶ κατὰ τὰ ἀκδλουθα λό^^ ^ Κανὁ-
νος. ^ημειοῦμεν δε ένταῦθα, οτι μα^η ^ την κτηνο^τί^ν
ναριθμε^ται καὶ ώ^τηνο^ατία^ ε^τ^εἰς ἀρσεν^κὰ -^έν^
εἰς θηλυκά. Δέν ώμπορῶ νὰ σιωπήσω τέν φρὁν^ν τρὁπον ὁποῦ
έμεταχειρίσ^η ενας γνωστές Πνευματ^κὰς^ διὰνὰ δ^ορθι^σ^ ^
ἀναίσ^ητον ἀμαρτωλὸν, ὁποῦ ^^πτ^ν ^ἰς ἀμς^ρτί^ν με μί^ν δά-.
μαλιν. ΙΙρῶτον του εἶπεν^ ^σ^ ἀμαρτωλὲ, ἀ^ἐ^τη^^^ μί^ν
νούριαν συγγένειαν μ^ την δάμ^ιν, κ^ἰ κατεστάθη^ ^
μοιος μ^ α^τών άλογος καὶ κτηνώδης. Αοί^ὸν ^ μη^
στημα πήγαινε κάθε^ υ ^ κλ^ί^ μέ^ ^ ^ σταῦλὁνσου,
καὶ έκε^ μέσα πίπτωντας κ^τὰ γ^ πρηνώς, ^σὰν τὰ ^ά^
έπάνω εἰς τών ράχην σου τὸ σαμάρι γαΤδάρον σ^^^^
με τέτοιον σχῆμα, ἰ^ήτει μετὰ δακρύων συγχῶρησιν ἀπὸ τον
^εὸν διὰ^τών φο^ερὰν ἀμαρτίαν σ^υ. ^Οθεν τοῦτο κάμνωντας ό
ταλαίπο^ος έκε^νος. ^ έλθῶν αἰσθησιν της μεγάλης κακίας
του, ἐδιωρθι^θη καὶ ελαβ^ν ^ἰς την ἰ^ωήν του μεταβολών, έκεῖ
ὁποῦ πρὁτερον δίὰ την συγκατάβασή ὁ^οῦ τού ^καμνον οἱ προ-
τερινοὶ πνευματικοὶ δεν ἐδυνήθησαν νὰ τον διορθῶσουν (Σελ.
του, Πνευματικὸς διδάσκ.). Ι^ελἐτιος δ^ υ ^Ο^λογητώς έν τω
κατ^ αυτ^ν Ἀλφαβηταλφαβήτ^ρ ^αθμίδ. ρξ^. λέγει ^τι εἶναι ώ
κτηνοβατία τετραπλη. Κ^ὶ ^σο^ς έννοει τών παρὰ τῶν ἀνδρῶν
εἰς θηλυκὰ καὶ ἀρρενικὰ κτήνη γενομένην, κ^ὶ ἀντ^στρό^ως τών
εἰς ^νδρας καὶ γυναῖκας ^αρὰ τῶν ἀρρεν^κῶν κτηνῶν γινομένην.
Πόσους δε χρόνους κανονίζεται ώ κτηνοβ^τία^ρα είς τους Κανό-
νας του ^ηστευτοῦ. το^ ^οστεθ^ντ^ ^ το^ αυτοῦ Κανονικοῦ.
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΓΚΥΡΑ ΣΥΝΟΔΟΥ

νους δὲ ^ς συμπροσεύχ^νται μὲ τοὺς πιστοὺς, καί οί^τω μετὰ τοὺς τριάκοντα χρόνους αότοὺς ^ς μεταλαμβά-
νουν. '^κεῖνοιδὲ ὁποῦ ὐπὲρ τους πεντ^κοντα χρόνους όντες. καί γυναϊκας ἐ^χοντες, είς κτηνοβατ^ έπεσαν, μό-
νον είς τὸν θάνατόν τους άς μεταλαμβάνουν, καὶ ὄχι ἄλλην φοράν. ί^όδεμίαν γάρ αίτ.αν έ^χουσιν οἶ^τοι νἀ προ-
^ασισθοῦν ὡς οί ἀνωτέρω, οὄτε τὸ νεαρὸν τῆς ἠλικίας, οὅτε τὸ ἀστήρικτον το^ φρονήματος.

^ ^ μ ^ ρ ς ^ ν ίο ι.

δὲ δ'. τοῦ Νύσσης δεκαενέα χρόνους κανονίζει τοὺς ζωοφθορίαν ποιήσαντας καί μοιχείαν ταύτην όνομά-
ζει τῆς φύσεως, ^ἐπειδὴ εἰς τὸ ξένον καὶ παρὰ φύσιν ἠ ἀδικία γίνεται.. -ο δὲ μέγας Βασίλειος, ἐν μὲν τι^ ζ',
κανόνι είς τὸ ἐπιτίμιον τῶν άρρενοφθόρων, καί φονέων, καί μοιχῶν υποβάλλει τσὐς ζωοφθόρους, ἐν τι^
είς τὸ τῶν μοιχῶν μόνον, δηλαδὴ εἰς χρόνους ιέ. Κατὰ δὲ τὸν ιζ'. τ^ς ^ιὐτῆς συνόδου, οί κτηνοβάται πρέπει μὲ
τοὺς χειμαζομένους νὰ προσεύχωνται. δὲ Θεὸς προστάζει νὰ θανατώνωνται ^ιαί ἄνδρες καί αί γυναϊκες
ὁποῦ πέσουν εἰς άμαρτίαν μὲ ζῶα, καί μαζῆ μὲ αύτοὺς νὰ θανςιτώνωνται καί τἀ ζῶα^ ιιΚαί ὅς ^ν δ^ κοςτασ^αν
αὐτοῦ ἐν τετράποδι, θανάτιρ θανατούσθω, καί τὸ τετράπουν ἀποκτενεϊτε. Καί γ,,νὴ, ἤτις προσελεὐσεται πρὸς
π^ν κτήνος βιβασθῆναι αότὴν ύπ' αὐτοῦ, ἀποκτενεῖτε τὴν γυναῖκα καί τὸ κτῆνος. ^ευϊτικ. κ . ις.^, Τὸ δὲ
^ιβλ. τῶν βασιλικ.τίτλ. ^ προστάζει ὅτι ^ιτῶν ἀλογευομενων, ἤτοι τῶν κτηνοβατῶν, νὰ κόπτεται ὁ καυλός.^

ΚΑ Ν Ω Ν

Το^ς ἁλογευσαμένους, καί λεπροὐς ὅντας, ήτοι λεπρώσαντας, τούτους προσέταξεν ή αγία σὐνοδος, είς
^οί^ς χει^.αζο^ιένους εί^χεσθαι.
^ ρμ^ νεἐοι.

Καθὼς ὁ ί^ἵωῦσῆς άκαθάρτους όνομάζει τοὺς λεπροὺς, τοιουτοτρόπως καί ὁ παρι^ν κανὼν τοὺς κτηνοβάτας
καί ζωοφθόρους λεπροὺς όνομάζει, ἤτοι άκαθάρτους καί λεπρώσαντσς, ἤτοι μολύναντας καί τὰ ζῶα αὐτά. Τού-
τους δὲ διορίζει νὰ συμπροσεύχωντςςι μαζὺ μὲ τοὺς χειμαζομένους, ἤτοι τοὺς δαιμονῶντας .^Ορα καί τὸν
άνωτέρω ις.'. τῆς αὺτῆς ταύτης συνόδου.
ΚΑ Ν Ω Ν

Ε ι τινες ἐπίσκοποι καταστάντες, καὶ μή δεχθέντες ὐπὸ τῆς παροικίας ἐκείνης, είς ήν ὡνομάσθησαν,
ὲτέραις βοὐλοιντο παροικίαις ἐπιέναι, καί βιάζεσθςιι τοὺς κιιθεστῶτας, καὶ στάσεις κιν^ν κατ' αὐτῶν, του-
τους ἁφορίζεσθαί. 'Εὰ ν μέντοι βοὐλοιντο είς τὸ πρεσ^υτέριον καθέζεσθαι, ἔνθα ήσαν πρότερον πρεσ^ὐτεροι,
μή ἁποβάλλεσθαι αὐτοὺς τῆ ςτιμ ῆ ς. 'Εὰ ν δὲ διαστασιάζωσι πρὸς τοὐς καθεστῶτας ἐκ^ῖ ἐπισκόπους, ἁφαι-
ρ^σθαι αὐτοὺς καὶ τήν τιμήν τοῦ πρεσβυτερίου, καί γίνεσθαι αὐτοὺς ἐκκηρὐκτους.

ρ μ η.ν ε ἐ οι.
διορίζει ὁ παρὼν κανὡν ότι, άνίσως τινὲς ἀρχιερεῖς, ἀφ' οὅ ἐχειροτονήθησαν, δὲν ἐδέχθησαν άπὸ τὴν ἐπαρ-
χίαν των, ἀλλὰ υπάγουν είς ἄλλας ἐπκρχί^ς, καί βιάζουσι τοὐς όκεῖσε χειροτονημένους, κ^ί ταραχὰς προξενοῦ-
σιν, ο^τοι, λέγω, νὰ άφορίζωνται καί νὰ μὴ έχωσι τὴν τοῦ επισκόπου τιμὴν, ἀλλὰ ἐὰν θέλουν, άς ^χουν μό-

(^) ^ημείωσαι δτι δαιμονῶντας τους χε^αζομένους ἐξηγή^ μενοι, καθ^ δτι οἰ κάποτε δαιμονιζόμενοι συγχωρουνται και νὰ
σαμεν, ἀκολουθήσαντες και ἐίλλων πολλῶν την περὶ τούτου γνι^- μεταλαμ^άνουν τὰ ^υστή^ια κατὰ τὸν γ^. Τιμοθέου^ ^θεν καὶ οἰ
μην, μάλιστα δ^ τὸν θε^ον Διονύσιον τὸν ^Αρεοπαγίτην. ῦ^τος μετὰ τούτων προσευχόμενοι κτηνοβάται ^χουν καὶ ἐκε^νοι νὰ
γὰρ ἐν τῶ γ^. κεφ. περὶ ἐκκλησιαστικης ^Ιεραρχίας είς τρεῖς τά- ^τα^αμβάνουν ^ς αΙ^τοὶ,δπερ δ ἀνωτέρω Κανο^ν τῆς παροόσης
ξεις διαιρει τοὸς ἐκ της εκκλησίας ἐξερχο^νους ἐν τ^ θεία λεε- συνόδου ου βούλεται, ἀπο^ιρινόμεθα, ὅτι εἰ καὶ μετὰ των δαιμο.-
τουργία. Ι^ἰς μετανοοῦντας, ἐνεργουμένους υπὸ πνευμάτων, νιζομένων οἱ κτηνοβάται προσεύχονται, ^μως δεν εἶναι ἀνάγκη
(τούτους δηλ. τοὸς χειμαζομένους) καὶ είς κατηχουμένους. Ἀλλὰ νὰ μεταλα^άνουν καὶ οἰ^τοι, ωσπερ ἐκε^νοι, ἐπειδη καὶ οἰ σι^^
καὶ αἱ Ἀποστολικαὶ διαταγαὶ ^βλ. η^. κεφ. ς^. λέγουσιν ^Ιευ- προσευχόμενοι καὶ συνεστῶτες μὲ το^ς πιοτούς δεν μεταλαμβά-
ξασθε οἱ ἐνεργούμενοι ύ^ὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων. ^κτενῶς πάν- νουν, ^σπερ ἐκε^νοι,τὰ μυστήρια, κατὰ τούς Κανόνας, ^ως νὰ
τες ί^περ αύτῶν δεηθω^ν.ί^ Τούτους δὲ όπου δνο^ζουσιν ἐνερ. τελειι^ ὁδιωρισμένος είς αὁτουςκα^ς της συστάσεως. Τύπος
γουμένους ἐδο^ εἰς τὰ ἀκὁλουθα κεφ. λδ^. καὶ λζ^, (αὀτόθι) χει- δὲ, εἰς τὸν δποῖον ἐστέκοντοοἱ χειμαζόμενοι μαίνεται νὰ ἦτον ό
μαζομένους όνομάζουσ^. ^Προσφωνήσει ὁ Διάκονος υπέρ τῶν τῆς εκκλησίας νάρθηξ, Καὶ ^ ἰ^νογραφίαν τοῦ ναοῦ έντ^
κατηχουμένων κ^ὶ χειμαζομένων, κα^ τῶν ^ωτιζομένων, καὶ τέλει. ^κεινο δ^ όπου λέγει ό ^Αργέντης, δτι μὲ το^ς χε^μαζο-
τῶν ἐν μετανοίφ^. Δαιμονῶντας δε το^ς χειμαζομένους καὶ δ μένους έστέκοντο οἱ θυσιάσαντες έκουσίως εἰς τὰ είδωλα, καὶ οἱ
^Αρμενόπουλος ^ρμήνενσεν ἐν τ^ ἐπιτομ^ τῶν Καν. ἐπιγραφη ένεχόμενοι εἰς μαγείας ^αὶ φαρμακείας, ^αὶ αμαρτίας φανερὰς,
τίτλ, ζ^. κ^ὶ ὁ Ἀ ονέντ^ς σελ. Ι^ἰ δ^ κ^ὶ ό Ι^αλσαι^ν ἀναπόδεικτόν ἐστιν, ε^ς ο^δαμοῦ των Κανόνων των περὶ τοιού-
^αὶ ό ^ωναρας δ^ν θέλουσι νὰ .^ναι οἱ χειμαζόμενοι δαιμονιζό- ^των αμαρτημάτων διοριζόντων είφισκόμενον.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

νην τὴντι^ν πρεοβι^τέρων κ^θέδρ^ν κ ^ τ ^ ^ δέν ειοηνευουν^ άλλά προξε^οθσι σκάνδαλα

καὶ^άχας πρὸ^ το^ έκεῖσε έπισ^όπου^ νά χάνουν κ ^ τ^ν τό^ πρεσβυτερών τ^ύτ^ τι^ν^ κ^ὶ π α ν τελή ά^ὸ
τ^ν έκκλ^σίαν ^ά άποδιωκωντ^ι. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν λέ. κ^ι λς^. άποστολικόν.

Ι^ ,

Ὄσοι παρθενίαν α γγ ελλό μ εν ο ι, ἀθετοῦσι την ἐπ^γγελί^ν, τὸν των διγάμ^ν ὅρον ἐκπληρούτωσο^ν. Τὰς
μέντοι συνερχομέν^ς παρθένους τι^ὶν ^ς ἀδελ^ὰς ἐκωλύσο^μΕν.

^ ^ ρμηνεία.

οι ^έν τὸν παρόντα κανόνα έρμενεύοντε^, ό, τε ^αλσαμ^ν καὶ ^λάσταρις, λέγουσιν, ^τι έκεῖνοι ὸποί^ ύπο^.
οχεθώσΙ παρθενίαν, ^τοι μοναδικην πολιτείαν ποὸ^ τὸν Θεὸν, πρὸ ,τ ^ άποκάρσεως κο^ὶ τ ^ τῶν ίμοιτίων άμφι--
άσεω^, δόν^εντ^ιι έννόμω^ λαβεῖν γυναῖκα, πλερόνοντε^ τὸν κανόνα τῶν διγάμων^ διότι, λέγουσι, πῶ^ ή καλο^
γερικὴ δέν βεβ^ιοθτ^ιι ^ λόγιοι άλλά μέ τ^ν κουράν ^ιαὶ τά καλογερικά ἰμάτια σι^νίσταται καὶ κιΙ^
ροθΤαι^ ^ο δέ ^Ι.^γοες ^ασίλειο^ ει^ τ^ν ιε. αυτοιΙ κανόνα, Τὸν παρόντα άναφέρων κανόνα, λέγει, ότι οί τοιοιΙτοι δέν
ύπανδρ^όονται, άλλά πορνεύουν, κ^ὶ προστάζει νά-μ^ δέχωνται εἰς κοινωνίαν, έως οὕ νά χωρισθῶσιν άπὸ αύτὸν
τὸν κατά τούς έρμηνευτάς μέν νόμιμον γάμον, κατά δέ τὸν μέγαν Βασίλειον μεγαλ^τερον ἀμάρτημα ^ντα άπὸ
τ'^ν πορνείαν. ^ιότι λέγει κανόνι ^ ί πορνεῖαι τῶν κολογήρων είς γάμον δέν λογίζονται.^ ^Ο δέ ις^. τ ^ δ^.
έκεῖνοι (λέγει) δποίΙ άφιερωσαν τὸν έαυτόν τους εἰ^ τὸν Θεὸν, δέν δννανται νὰ ύπανδρευθοθν^ Ι^ι δέ εί^πωσιν, ότι
^έπαγγελία τῶν λόγων δέν δίδει τό^ον δεσριὸν ^εαὶ βάρος είς τούς ύποσχεθέντα^, ά^ άκούσουν τοῦ άγίοι^ Ἀθα..
νασίου δποῦ λέγει ει^ τὸ πάθος τοί^ Κυρίου^ ε^οσα τάζομεν είς τὸν Θεὸν, δέν εἶναι πλέον έδικά μας, άλλά το^
Θεοθ, καἰ άν πάρω^εν αυτά, δέν έπ^αμεν τά έδικά μα^, άλλά τά τοῦ Θεοί^ καὶ ει^μεθα ^ερόσυλοι.^ ^πειδ^
^ έπαγγελία δέν στέκει μόνον ει^ χρηματα, άλλά καὶ εἰς λόγια, καὶ εἰς προαἰρεσιν. Οὕτω καὶ ὴ μοναδικά πο-
λιτεία δέν στέκει είς τ^ν Κουράν κ^ἰ ει^ τά ἰμάτια, άλλά καὶ είς τά λόγια, και ει^ τὴν πρὸς ^εὸν έπαγγελίαν,
^ο^οι λοιπὸν έπαγγέλλονταί τι άγαθὸν είς τὸν Θεὸν, εἶναι χρεῶσται νά τὸ πλεριοσουν^ ωσάν νά είποθμεν, ^
παρθένο^ τ^ν παρθενίαν, δ έγκρατ^ς τ^ν έγκράτειαν, καὶ ό έν γά^ρ την σωφροσύνήν, διά νά μὴ παιδευθ^οιν
ωσάν τὸν Ἀνανίαν καὶ τ^ν ^άπφειραν. Καὶ δχι μόνον έκείνην ὸποί^ έκαμαν ένωπιον άνθρωπων, άλλά καὶ έκεί^
νεν όπο^ έκαμαν καὶ κοιτ^ ιδίαν μοναχοί Το^. διότι λέγει ό θ ε ^ ^ασίλειο^ (λόγιρ ^τερἱ πλεονεξίας). ^Σὸ ὸμι.
λεῖ^ κρυφί^ί μέ τὸν εαυτόν σου, τά λόγιά σου ὅμως άκούονται εις . τὸν ούρανέν. καὶ εἶναι καλλιί^τερος μάρτυ^.
δ έν τῶ ούρανῶ ^εὸς, ὸποῦ βλέπει εις τά^ καρδίας, παρά οί άνθρωποι ὁποθ βλέπουν τά εξω μόνον (^).^ Διά νά
συμβιβάσωμεν λοιπὸν τὸν παρόντα κανόνα μέ τὸν κανόνα τοί^ άγίοι^, εἶναι καλλίτερον καὶ άκριβέστερον νά τὸν
έννο^οωριεν οἰ^το^^ ότι όσοι ύπε^Τχέθεοαν παρθενίαν, ^τοι ^Αοναδικ^ν πολιτείαν, καὶ πρὶν νά καλογερε^θ^σιν ύπαν^.
δρεόθησαν, αυτοὶ, άφ^ ο^ χωρι^θώσι τοθ παρανόμου τούτου γάμου καὶ τ^ί πορνείας κατά Τὸν καὶ ιή. τοιΤ
οιλείοι^ νά κανονίζονται τότε δίγαμοι, ^τοι ένα χρόνον κατά τὸν ιή, ^ασι^λείού, νά μ^ κοινωνήσοιΙν (^).
Πρὸ^ τούτοι^ έμποδίζει ὸ κανο^ν τὸ νά συγκατοικούν άνδραί τινάς αέ γυναῖκες ὸποί^ ύπεσχέθἡσαν νά παρθε-.
νεύουν, όνομάζουσαι τάχα τὸν έαυτόν των άδελφά^ τῶν συγκατοικούντων, καὶ αδελφούς δνομ ,ουσαι αυτου^,
^να μέ τὸ δνομα τάχα α^τὸ άσηκάσουν κάθε άτοπον κατ^ αύτῶν ύ^οψίαν (^), ^^ρὶ ού ^ρα Τὸν τὸ^ γ^. Τῆί ά.

(ἰ) ^ο δε Ι^αλσαμο^ν λέγει ^Ιτι^οἱ μη δεχθέντες ουτοι Ἐπί^
σκοποι νὰ ^χουν τ^ν τιμ^ν του Πρεοβυτέρου, εἰς τὸν τέ^ον ἐκε^
νον όπου ἦσαν Πρεσβύτεροι πρότερον, δπερ νόημα συμφωνότερον
εἶναι μέ τὸ κείμενον τοῦ Κανόνος.
(^) ^ έλλο^ς, ι^ς ἀδελφοῖς.
(3) ^οτι δε πρέπει νὰ μ^ παραβαίνω τινὰς τὰς ύπαοσχέσεις
όποῦ κάμ^ πρὸς τὸν Θεὸν, πλατύτερον λέγομεν ἐν τ^ ί^ποση-
μειώσει τοῦ κή. τοῦ βασιλείου.
ο^τως έξηγήσαμεν τὸν Κανόνα^ .ἀκολουθήσαντες εἰς τ^ν
γνώμην ^αλσαμῶνος καὶ Ι^λαστάρεως, οἱ^τινες την έπαγγελίαν
ό^ιοῦ ἀνα^έρει ό Καν^ν, ἀντὶ ἀ^λης μόνης ίΙποσχέσεως ένόησαν,
καὶ ο^χὶ τελείου μοναχικοῦ σχή^εατος. ^πειδ^ δε ό μέγας
σίλειος έν τ^ιή. αί^τοῦ Κανόνι έξηγε^, δτι ό Κανων ο^τος της
^υνό^ου έ^έθη διὰ τὰς παρθένους έκείνας^ όπου ^χ^ μόνον ^ο-
σχεθοῦν καὶ όμολογήσουν νὰ παρθενεύΙ^^ν^ἀλλὰ ^ δοκιμασθοῦν
εἰς πολίΙν καιρὸν, καἰ συγκαταριθμηθοῦν μ^ τὰ^ ^αρθέν^,
^ρῶτον παρακαλέσουν ^ὶς το ν^ δ^χ^^, αύτῶν. Ταὁτὸν
εἰπε^ν, ^τι έρρέθη ό Καν^ν διὰ τὰς τ^λ^ί^ Κα^ογρ^ί^^ ^
ναχάς. Τίς έλλος τοῦ μ^άλου Ι ^ ^ ί ^ έ^ηγητη^ ἀξι^τερος '
Αοιπὸν, καθο^ς δίὰ τὰς τελείας Καλογραίας (αἱ^τινες καὶ τὰ
λανα ἰμάτια τῶν ^Ιοναχῶν ἐνεδύοντο, κατὰ τον μέ, της ς'.)
έρρέθη ὁ Καν^Ι. καὶ έπιτιμα ταύτας, κατὰ τον μέγαν τοῦτον
Πατέρα, οί^τως έρρέθη καὶ διὰ τους τελείους ^Ιοναχους, καὶ τους
έγκαταριθμηθέντας πραγματικῶς ^ἰς το τάγμα τ ^ ^ἶοναχῶν,
καὶ ουχὶ διὰ τούς ίΙποσχεθέντας μόνον νὰ τ^αρθ^νεύουν^ και μ^
γενομένους μοναχούς. Καὶ ούχὶ τούτους, άλλα ἐκ^ίνους έπιτιμα,
οιρτος μεν πράως καὶ συγκαταβατικούς χρονον ^να^ ὁ δε Ι^α^ί-
λειος, ^ς μοιχούς^ ἀφ^ οι, ^ρῶτον χωρισθοῦν ἀπὸ τὸν παράνο-
μον γάμον. ^ἰπ^ν γὰρ ό Καν^ έπαγγελίαν παρθενίας, όμοῦ μὲ
τὸ ε^νομα της ἐπαγγελίας, καὶ τὰ λοι^ὰ του μοναχικοῦ σχή^^ια-
τος συνεπτυγμ^-νως περιέλαβε. Τ^ν απαγγελίαν τῶν τοιού-
των καὶ ιολογίαν πρέπει νὰ την νοήσο^μεν ^τι ἐγίνετο τότε,
κατὰ τὸ σιωπι^μενον^ έπειδ-^ εο^ς του μεγάλου Ι^ασιλείου ἀν-
δρῶν όμολογία εἰς τ^ν παρθενίαν δεν έγένετο, άλλὰ αυτές πρῶ-
τος εἶπε τοῦτο νὰ γίνεται ἐν τ^ ^θ^. αύτοῦ Κανόνι.
(ἰ^) ^ άδελφότης, την ό^οί^ν ἀνα^έρει έδῶ ό Καν^ν,
νὰ έκλαμβάνεται άντ^ ἀ^λης συγγενείας, καθ^ ὅτι καὶ οἱ συγγ^-
νείς, ἀδελφοὶ ὀνομά^ονται ^αρὰ τ^ θεί^ί Γραφν^, κατὰ τὸ Ι^ γ -
 ΤΠΣ ΕΝ ΑΓΚΥΡ.^ ΣΥΝΟΔΟΥ

.Κ Α Ν Ω Ν Κ '.

'Εά ν τινος γυνή μοιχευθῆ ἤ μοιχεὐσ.^ τις, ἐν έπτὰ ἔτεσι δ^ αὐτὸ^, ^ τελείου τυχ^ν, κατὰ τοὺς
^αθμοὐς τοὐς προάγοντας.
^ ^ μ ^ νεί^ .

-ο παρὡν Κανὼν τὴν μοιχαλίδα γυναῖκα καί τὸν μοιχὸν είς έπτά χρόνους ἐμποδίζει άπὸ τὴν κοινωνίαν τ^ν
μυστηρίων. ^ί χρόνοι δὲ ούτοι νὰ οίκονομοῦνται κατά τὰς προρρηθείσας τάζεις τῶν μετανοοὐντων, ἤτοι ^ιαθ^ς
ὁ οζ'. βασιλείου διορίζει. ὅνα μὲν χρόνον νὰ προσκλαίουν. δύω ν' ἀκροῶνται^ τ^,εῖς νά ὐποπίπτουν, ^ιαί ^ατ^ι τ ^
έβδομον χρόνον νὰ στέκωντ^κι μὲ τοὺς πιστοὺς, καί ^τσι νά μεταλαμβάνουν τά θεϊα ^Ιυστἠρια, ^άν ^ιετ^ι δα-
κρύων μετανοήσουν.

^^μιρς,^νίοι.

ιιΤὸν μοιχὸν ὁ μὲν δ'. τοῦ Νύσσης εἰς ιή χρόνους κανονίζει, ό δὲ Βασίλειος ἐν τι^ νη , ιέ, χρόνι,υς ὅ δ^
στευτὴς τρεῖς, μετὰ καί ἄλλης ίκανοποιήσεως, ξηροφαγίας τε καί μετανοιῶν ἐν τ^ ιγ^ αὐτσῦ Κανόνι.
^ρα τὸν ^εζ'. τῆς ς.^. καὶ τὸν μή. '^ποστολικὸν, κι^ί τὴν ἰχνογραφίαν τοῦ ναοῦ.

Κ Α Ν Ω Ν Κ Α .

Περί των γυναικῶν τῶν ἐκπορνευουσῶν καὶ ἁναιρουσῶν τὰ γενόμε^α, καί σπουδαζουσῶν φθόριοι
ποιε.ί^ν, ο μὲν πρότερος ὅρος μέχρις ἐξόδου ἐκώλυσε, καί τούτω συντίθενται, Φιλανθρωπότερον δέ.τι εὐρόν.
τες, ὡρίσαμεν δεκαετῆ θρόνον, κατὰ τοὺς βαθμοὺς τοὐς ωρισμένους.

ρ μ η ν ^ ί οι.

^ σ α ι γυναϊκες κρυφίως μὲν πορνεύσουν μέ τινας καί συλλαμβάνουσι, θανατώνουσι δὲ τὰ έμβρυα μέσα είς
τὴν κοιλίαν των, ἠ σηκόνουσι βάρη ύπὲρ τὴν δύναμίν των, ἠ πίνουσι φιίρμακά τινα φθαρτικά τῶν ἐμβρύων,
αὅται, λέγω, ἀπὸ ἄλλον μὲν Κανόνα πρότερον ἀπὸ τὸν παρόντα, ^ως είς τὸν θάνατον αὐτῶν ^μποδίζονται νά
μὴ μεταλαμβάνουν, άπὸ δὲ τὸν παρόντα Κανόνα, τὸν ὁποῖον συγκαταβατικώτερον ἐδιώρισαν οί τῆς παροόσης
συνόδου Πατέρες, είς δέκα χρόνους κανονίζονται νὰ μἠ μεταλάβουν, ὅ καὶ ὁ β'. τοῦ βασιλείου ἐδιώρισεν.
^ί δὲ χρόνοι ο^,τοι νά οἰκονομοῦντ^ιι οὕτω, κατά τὸν ^ωναρ^ν κςςί τὸν ἀνώνυμον ὲρμηνευτήν. ^,όω μεν χρόνους
νά προσκλαίουν. τρεῖς νά ἀκροῶνται. τέσσαρας νά ὐποπίπτουν. ὅνα νά στέκωνται μὲ τοὺς πιστούς, καί οὄτω νά
μεταλςιμβάνουν. '^νάγνωθι καὶ τὸν ^ά. τῆς ς.'. τὸν ξς.'. '^ποστολικὸν, καί τὴν ίχνογραφίαν τοῦ ναο^Ι.

Κ Α Ν Ω Ν Κ Β '.

Περί ὲκουσίων φόνων, ὑποπιπτέτωσαν μὲν, τοῦ δὲ τελείου ἐν τῶ τέλει τοῦ βίου καταξιούσθωσαν.

^ ρμ ν ε ί οι.

^ο μὲν παρὼν Κανὡν κανονίζει τοὺς θεληματικῶς φονεύσαντας νὰ ὺποπίπτοον μὲν είς ὅλην των τὴν ζωὴν,
νά μεταλαμβάνουν δὲ μόνον είς τὸ τέλοςΙτῆς ζωῆς των.

^ μ ςρ ω ν ί ςε-

δὲ μέγας Βασίλειος Καν. νς.'. εἰς εἴκοσι χρόνους αὐτοὺς κανονίζει, καί ἀνάγνωθι είς τὸν ξς.'. '^ποστολ.

Κ Α Ν Ω Ν Κ ΙΓ ''-

Περί ἁκουσίων φόνων, ὁ μὲν πρότερος ὅρος ἐν ὲπταετία κελεύει τοῦ τελείου μετασχεῖν κατὰ τούς
ὡρισμ.ένους βαθμούς, ὁ δὲ δεύτερος, τὸν πενταετή χρόνον πληρώσει.

^λικὸν ἐκε,νσ. .^ίστ^κιισ^ιν πσρ^ι τῶ στ^ιυριρ τοῦ ἠ ν^ίαν, κ^τ^ι τ^ν τ^ν Ν^ης, ^ίς ^πτ^ι ^ρόν^ ^ινόνι^ν οί
τηρ αὁτου, καί οί ἀ^φοί τ^ς μητρ^ς ^ιὐτοῦ., ἠτοι ^,υγ^ε- Πιιτἐρ^ς οὅτ^ι, ^ιινερ^ν ἐντι^ν ^ίνετσι, ίίτι τὴν πορνών κ^ι-
νεΙς,ι^ς ^ρμην^. ὐ Θ^οφόλ^ικτ^. νονίί;οο^ιν ιίς τἐσ^ρ^ις ^ρἐν^υς, η^ι^,ν κ^ιί όλί^.ν πρὸ^,
^ί ^ τὴν μοιχόν, ^ιπ^ην οὺσ^ιν ^ρ^ρτί^ιν ἀπ^τ,^ν π^,ρ- της ^ιοιχ^ίσς, κ^ιί τ^ν κ^'. τον ^ι^ἀλον ^ι^,^ίοο.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ρ μ η ν ε ί οι.

Τοὺς δὲ στανικῶς φονεύσαντας, διαφόρως ἐκ^ινόνισαν οί πρὸ τῆς συνόδου ταύτης διορισθεντες δυω Κανόνες
περὶ αότῶν. ^ μὲν γὰρ παλαιότερος είς ὲπτὰ χρόνους κανονίζει τούτους ί^να μὲν εἰς ^τὺ νὰ προσκλαίουν, δύω
δὲ είς τὸ νὰ ἀκροῶνται, τρεῖς εἰς τὁ νὰ ύποπίπτουν, ἐν τ^ ὲβδόμιρ νἀ στεκωνται μὲ τοὺς πιστούς, καὶ μετὰ
ταῦτα νὰ μεταλαμβάνουν^. ὁ δ^ μεταγενέστερος .Κανὼν εἰς πέντε χρόνους αὐτοὺς κανονίζει δὲ μέγας
Βασίλειος ἐν τ^ νζ'. Κιινόνι είς δέκα χρόνους αότοὺς κανονίζει. '^ρα καί τὸν ζς.'. '^ποστολικὸν, καί τὴν ^χνι^-
^αεΙίαν τού.ν^ούο .

Οὶ κο^ταμο^ντευόμενοι, καὶ τ^ ς συνηθείοιις τῶν ἐθνῶν ἐξοικολουθοῦντες, ἤ εἰσάγοντές τινας εἰς τοὺς
ἐαυτῶν οἶκους ἐπὶ ἀνευρέσει φ^ιρμ^κεΕῶν, ἤ κ^ιὶ καθάρσει, ὺπὸ τὁν Κ^νόν^ πιπτέτωσ^ν τη ς πενταετίας
κατὰ τοὺς βαθμοὺς τοὺς ὡρισμένους. Τρί^ ἔτη ὑποπτωσεως, κ^ὶ δύω ἔτη εύχῆς^ χ^ρὶς προσφορᾶς.

^ ρ μ η ν ε ία -

παρο^ν Κανο^ν κανονίζει πέντε χρόνουν νά μη μεταλάβουν, ἐκείνονν τούν χριστιανούς, ὸπού δ^χι μύνον
μεταχειρίζονται αύτοὶ μαντευματα, και ακολουθούν τάν Τῶν Ελλήνων καὶ ἐθνικῶν συνηθείαν, αλλά καὶ έκεί^
νουν ακόμη όπού πηγαίνουν ε^ς τούν μάντειν αύτούν, καὶ τούν φέροι^σι μέσα ειν Τά όσπώτιά Των, ^ διά νά
τούν καθαρίζουν άπὸ Τάν μαγείαν όπού άλλοι τούν έκαμαν καἱ ασθένησαν τυχὸν, ^ άλλν^ν ζημίαν έπαθον,
διά νά τούν φανερωσουν πού εἶναι κεκρυμμένα τά Τοιαύτα μαγικά. Τούν δέ πέντε χρόνουν αύτούν, οὕτων οίκο-.
νο^ιε^. Τρεις χρόνουν μέν ^ά ύποπίΤ^τουν, δύο δέ νά οτέκωνται μαζώ μὲ τούν πιστούν, καὶ μετά ταῦτα νά με-
τ^λαμβάνουν. ^ορα καἰ τὁν ^ά. Τ^ν

Μνηστευσάμενός τις κόρην, προσεφθάρη τῆ ἀδΕλφῆ ε^ύτἡς, ὡς κοιὶ ἐπιφορῆσοιι ^ὐτὴν, ἔγημε δὲ την
μνηστὴν μετὰ ταῦτ^ ὴ δὲ φθ^.ρεῖσ^ ἀπήγξατο. Οὶ συνειδότες ἐκελεύσθησοιν ἐν δεκαετία δε^θῆν^ι εἰς
τοὺς συνεστῶτ^ς, κ^τὰ τοὺς ὡρισ^ένου^ βαθμούς.

^ ρ μ η ν ε ί α.

Ἀνίσων καθ^ ^πόθεοιν, τινάν άρραβωνιασθ^ μ^ν παρθένον τινά, προτού δ^ νά ύπανδρευθ^ μὰ αύτην, έφθειρε
Τ^ν αδελφών Τ^1ν αρραβωνιαστικόν του, ωστε ὸποῦ καὶ τών ἐγγάστρωσε (τούτο γάρ δΤ,λο^ τὸ έπιφορ^σαι.) μετά
ταύτα δέ ύπανδρεύθη μέν μέ τών αρραβωνιαστικών του, ώ δ^ φθαρεγσα καὶ έγγαστρωθεῖσα άδελφώ αύτ^ν τούτο
ίδο^σα, καὶ απελπισθε^σα, ἐκρεμάσθη απὸ τών ύπερβολικών την λύπην^ ἐάν τοιούτο ουμβεβηκὸς, λέγ.ω, ακο^
λουθησ'^, προ^τά^ει ὸ παρο^ν κανὡν, ότι όσοι ώξευραν τ^ν τοιαύτ^ν ύπόθεσιν καὶ έσιωπηταν, δέκα χρόνουν νά
κανονίζωνται, οί δέ δέκα χρύνοι ούτοι νά μοιράζωνται ^ίν τ ^ τύ^οι^ν τῶν μετανοούντων κατά τἄξιν (^), ^ορα
ἐνταύθα, ^τι ^αζύμέ τούν άμαρτάνονταν συμπαιδεύονται κ^^ έκ^νοι ὸ^οῦ ή^ύρ^^ν τὴν άμαρτίαν καὶ δέν τών
φ^νερωνονν δια να ἐ^ποδισθ^ άλλά Τών κρυπτουσιν. ^Οσον ^ἀρ τὀ αύτούν, καἰ αι^τοἰ ^πρα^αν την άμαρτίαν

(^) ^ο μεταγενέστερος καὶ δεύτερος ^ε^ὶ τῶν ἀκουσίως φο-
νε^όντων Καν^ν, ^σως ^ἶν^^ ο^τος ὁ κγ^. Καν^ν τ^ς παρούσης
^υνύδον.
(^) ^ν δε τ^ περἰ ^απτίσματος ἐρωτήσει ο αύτὸς μέγας
Βασίλειος κατὰ τρεις τρὁπο^ς λέγει, οτή σνγκο^νι^νεῖ τινὰς εἰς
τ'^ν κακίαν του ^ιλλου^^ κατὰ τ^ ^ργ^ν, οτς^ν μ^ τ^
πὶν συνεργώ καὶ συμβοηθ^ αύτὸν εἰς τὸ κα.^ὸν^ ^ κ^^ὰ τ^ν
γνώμην, δταν σνγκατατεθν^ μὰ τ^ν δ^ε^^ν ^ τὸν τρὁ^
ὰμαρτάνοντος καὶ σνναρέσκεται είς αύτήν, ^ἶνα^ δ^^αἰ
τρίτη σνγκοι.νωνί^, την ὁ^ιοίαν ^ ^ν πολλοὶ δ^ν ^ξεύρουν^μ^ρ-
τορεῖ δὶ ^μως ταύτην ή ά^βολογία της Γραφῆς. Δ^τη
^ταν τινὰς- κὰὶ χωρὶς νὰ γέν^ σϊ^νερ^ὸς με τ^ .^ον,
και χωρὶς νὰ σογκ^τ^τ^^ ε^ς τ^ν διάί^εσ^ν τ^ ἀμαρτάνοντ^,
.γνωρίσω., δ^ μύνον την κακίαν ^η^ . . γνώμης
. . . τ^ύ
^ ὰμαρτάνοντος
^ , δησιν πορνεύουσιν οἱ υπεξούσιοι υἱοίτου. ἐ^ειδη,δυνά^νος αύτὸς
.και ἐφησυχάσ^, ^τοι σιωπήν, καὶ^ν ἐλέ^ .^ὀτύ^ ^ο τρ^ος
ο^οινωνίας ^δηλοῦται καἰ ἀ^ὸ τὰ λὁ^
του Θεου^ ^Ταῦτ^ ἐποί^σας.καἰ^ ἐ σ ί ^ , ^ έ λ ^ ἀνομί^ν, ^
εσομαί σοι δμο^-^ ^τοι συγκοινωνὸς-της κ^κί^ς ^ου. Δ^
την την ύπύνοιαν άναι^ν ο Θεὸς λέγεις ^ἐλέγξω σε καὶ παρα-
στήσω κατὰ πρέσω^ύν σου τὰς ἀ^ρτίας σου.^ ^Αλλὰ δη καὶ
ἀπὸ ἐκεινο δ^οῦ λἐγε^ ο ΙΙαῦλος ἐλέγχωντας τους Κορινθί-
ους διατὶ ώσύχασαν, καὶ δ^ν ἦλεγξαν τὸν πορνεύσαντα με την
μητρυιάν του^ ^ι'^μεις πεφυσήο^μένο^ ἐστε, και ούχὶ μἄλλον ἐπεν-
θήσατε, ἱ^να έξαρθ^ ἐκ μέσου ύμῶν ^ τὸ εργον τοῦτο ποιή^ας
κτλ.^ (ά. Κορινθίους, κεφ. ἐ. ^.) Αήὸ καἰ ο ^ηστευτ^ς ἐν τ^
κέ. Κανὁνι αύτοῦ λέγεις οτι η ^Ιοναχη ὁποῦ ^ξεύρει πως
χεύονται^ ^ φθείρονται η ^λλα^ς συναδελφα^ς της Καλογραίαις,
καὶ δέν τὸ φανερι^σ-^ την προεστῶσαν, νὰ κανονίζεται πα-
ρύμοια, καθι^ς καὶ αἱ πράττουσαι τ^ῦτα. Ἀλλὰ καὶ ^Πλίας ὁ
Κρήτης μητροπολίτης λἐγει^ οτή δεν πρέπει νὰ δέχωνται οἱ ^Ιε-
ρεῖς.τὰς προσ^ορὰς ἐκείνου του πατρὸς, με τού ὁποίου την ε^-
νὰ το^ έμ^^δί^ τ^ν ἀμ^ρτί^ν νὰ τους ^ανδρεύσ^
^νομίμων^ ^λοντ^ ένςΙντί^ν νὰ ἀμαρτάνουν, καὶ ἀ-
Ι φ^ρί^ή ^ ύμ^ί^ ^ ἐκείνους (σελ. ι^ . τῆςΓιοῦρ
'^Γραικορ.)
 ΤΠ ΣΕΝ ΑΓΚΥΡΑ ΣΥΝΟΔΟΥ

ταύτην, διατί δυνάμενοι νά ἐμποδίσουν κ^ί τὸν ἀθέμιτον γάμ^ν αὐτὸν το^ ε^ς δυω ἀδελ^ἀς πορνεὐσαντος ,ια^
τὸν φόνον τῆς κρεμασθείσης, κ^ιὶ μὴ ἐμποδίσαντες, αὐτοί ο^ ἴδιο^ εἶ,,αι ο^ τὰ άτοπα τα^τα ποιήσαντες ,ιατ^
τὸ παροιμιῶδες ἐκεϊνο τὸ λέγον. εὁ δυνάμενος κωλύσαι καί μἠ κωλύων, αὺτὅς εστιν ὁ ποιῶν.^ ^ι. ὅ ^ιαί ^
γας Βασίλειος ἐν τ^ οά. κανόνι ὁρίζει εἰς τὸ αὐτὸ ἐπιτίμιον να υποβάλλεται το^ άμαρτήσαντος ,ιαί ^εϊ^ος,
ὁποῦ γνωρίζει τὸ ἁμάρτημά του καί δὲν τὸ ομολογήσει ἀφ' εαυτσῦ είς τους δυναμένους νά τὅ ἐμποδί^ου^. τ^
λέγω ὅτι είς τὸ αὐτὸ ἐπιτίμιον , καί είς μεγαλν^τερον ἀκὅμη, γἀρ οἠ, κανὼν το^ βασιλείου διορί^ων ^ τἀ
χρόνους νά κανονίζεται ὁ δύω ἀδελφὰς λαβών είς γἀμον κατὰ διαφόρους καιροὐς, ὁ παρὡν καν^ν το^ς ἠ^εύ^ .
τας τὸ άμάρτημα τοῦ φθ^ίραντος τὰς δύω ταύτας άδελφὰς δέκα χρόνους κανονίζει. Α'. μὲν, διατὶ ὅ ^ ι^δε^-
φάς λαβὡν, άναγκάζεται άπὸ τὸν τῆς σαρκὸς ^ρωτα νά πέι,η ε^ς τὸν ἀθέ^ιτο. γάμον, κατά τ ^ ^αλσα^ιῶνα,
οί δὲ ἠ ξεύροντε^ τοῦτο καὶ μὴ ὸμολογησαντε^,τοιοῦτό τι αίτιον δέν ^χουν νἀ τού^ ἀναγκάζ^, δὰ^ δ ^ ὶ
έκεῖνος μέν εἰ^ ἀθέμιτον μόνον γάμον πίπτει, λαμβάνων τ ά δύ^ ἀδελφὰς,έξαἰτίας δέ τούτων ού μόνον ὸ ἀθέμι^
το^ γάμο^ ^κολούθ^σεν, ἀλλὰ καὶ ^ πορνεια, καὶ ὸ φόνο^ τ ^ κρεμαοθεἰση^. δέ Νικ^τα^ ^ρακ^εια^ έν τ^
γ^. αύΤοί^ κανόνι λέγει, ^τι, έάν τινά λάβ^ γυναίκα μέ τελείαν ἰερολογ^αν πρὸ τοθ δέ νἀ συνευρ^ ^,έ
αύτὴν, πορνεύω μέ τ^ν πενθεράν του, καὶ έγγαστρωσ^ αΙ^τ^ν, αύτὸ^ μέν πρέπει νά ^χ^ τ^ν ἱερολογηθ^αν γυ^
να^κά Του, άπὸ δέ την πενθεράν του νἀ μακρυνθ^, ^να μη ἐκ τι^ θεωρία^ αύτ^ς εἰς ^δονην έλκετε. Τὸ ^δ^ν
το^το λέγει καὶ ὸ ^ στευτη^ δ δέ τοιοθτον άμάρτ^ημα ποιήί^ας είς ^ξ χρόνου^ έμποδίζεται ἀπὸ τἀ; θ^α ^υ,.
στήρια. Ααμβανει καὶ ^λλου^ διαφόρου^ κανόνας, περὶ ι^ν ορα τὸν τοθ ^ηστευτοί^ ι^ , κανόνα,

Τ Ο Π Ι ^ ^ ^ Υ Ν Ο ^ Ο Υ

Π ΡΟ Α ΕΡΟ ^ ΕΝ Α
άγια και τοπικη Σύνοδος,^ ςυγκροτ^θεῖσα έν ^εοκαι^αρεία Τ^ς Καππαδοκίας τ^ κειμέν^ έν Πόντιρ
Τῶ λεγομένω Πολεμωνιακῶ, κατά Τὸν ἰΙτολεμαῖον ^ιαὶ ΙΙλἶνιον, έγένετο έν ^Τει 3ἱ^, καΤά Τὸν Δο^ίθεον και
Τὸν ^ιλιαν, ^τοι τῶ αύτῶ μέν ^τει κατά τὸν Δοοιθεον καὶ τού^ άλλους μέ τὸ τ ^ έν Ἀγκύρ^, ^χι δέ και έν
τῶ αύτῶ καιρῶ, ἀλλ^ ολίγον ὕστερον άπὸ έκείν'^ν. καΤά δέ τὸν ^Ιίλιαν, ἰ^να χρόνον ύστερα άπὸ έκείνην. Συν^
^λθον δέ ει^ α^τὴν, ^αΤά Τὸν ^οσίθεον (σελ. 87β Δωδεκαβίβλ.) ΙΙατέρε^ είκοσιτρε^, τέν όποίων άξαρ-
χος ^Τον ὸ Ι^ιτάλλιο^, ^Τινε^ τού^ παρόντα ιέ. Κανόν^ι^ έξέδωκ^ν περὶ διαφόρων ύποθέσεων αναγκαίου^
^νΤα^ πρὸ^ Την τ^ς ^ΕκκλΥ^σία^ ευταξίαν καὶ κα^άσΤαοιν, οἶΤινε^ ο^ρι^μένως μέν έπικυροί^νΤαι άπὸ τὸν β^.

(ἰ) Ἐν δέ τ^ ^ίβλ. Γιουρ Γ^αικορ. σελ. ο^τω κειται.
Κόρη τις ἀνελάβετο ανδρα, καὶ γἐγονεν εύχἦ μνηστείας καὶ ἱε-
ρολογία. ^Ο δέ Ι^λάαταρς λέγει, οτι ἄν μέν ἀρρα^ωνισθ^ μόνον
τινὰς, πρὸ της τελείας δέ ἱεροτελεστίας, του γάμου δηλ. καὶ
στεφανώματος, τύχ^ νὰ πἐσ^Ι μέ την πενθερέν του, ^ ^ ο ^γ-
γενές πρόσω^ον της ἀρραβωνιαστῆς του, ο γάμος έμποδί^εται
καὶ δέν τελειόνι^ι, ἐπειδη παράνο^Αον πραγμα εἶναι νὰ γέν^ έν
γνώσει τοιαύτη αἱμομιξία. Ι^ί δέ πέσ'^ μέ τ^ν πενθεράν του
ἀφ^ο^ ευλογηθ.^ τελείως καὶ στεφανωθώ τ^ν θυγατέρα της, ὁ
γά^Αος δέν χω^εται, ἀλλὰ έπιτι^νται οἱ τ^ν αἱμομιξίαν ταό-
την ποιήσαντες. ΟΙ^τως εύρίσκεται όλόκλ^ον έν χειρογρά^οις
^ιβλίοις του Ι^λαστάρεως. ^λλιπῆ δέ εί^ρίσκονται έν σελ.
της Γιοῦρ. Γραικορ. τὰ λόγια ταῦτα του ^λαστάρεως. ^ῦθεν έκ
των λόγων τούτων τοῦ Ι^λαστάρεως καὶ τοῦ ^ηστευτοῦ συμ-
περαίνομεν, ^τ^ κ^ ^ τελεία εύχης ἱερολογία, όπου λέγει ό ^ι-
κήτας ^Πρακλείας ἀνωτ^, δέν δηλοῖ^ μνηστείαν μόνην, ἀλλὰ
εύλόγησιν τελείάν του γάμου (καθως καὶ τὸ έν τύποις ε^ρισκό-
ΠΠΔΛΔΙΟ^
μενον χωρίζει τ^ν,εὀχην της ^νηστείας ἀπὸ την ἰερολογίαν)
καὶ στεφάνων. ^θεν καὶ πρέπει νὰ χωρίζεται ό ἀρρα^ωνια-
σθεὶς καὶ πρὸ τοῦ τελείου γάμου πεσ^ν μέ τ^ πενθεράν του.
διατὶ ἀγκαλὰ καὶ ^ ἀληθ^ς μνηστείας εἰς τἀξιν γάμου λογί^ε-
ται, δέν εἶναι ὅμως κατὰ πάντα καὶ γάμος τέλειος, ἀλλ^ έλάτ-
των του γάμου. ^θεν καὶ ό ξθ^. του μεγάλου βασιλείου θέλει
νὰ ἀργίἰ^εται καὶ νὰ μέν^ ἀπρόκοπος εἰς άλλον ^αθμὶν ό ^Λνα-
γνώστης. όπου πρὸ του τελείου γάμον ομίξη μέ τ^ν ἀρραβω-
νιαστήν του. έπιτίμιον^ το ὁποῖον δέν άπρεπε νὰ δώσ^ εἰς αότὸν,
ἄν έσμιγε μετὰ τ^ν τελείαν ἰερολογίαν του γάμου. Ἀλλὰ καὶ
Θεοδόσιος ὁ Πατριάρχης εἶπεν, ^τι ή μνηστεία δέν ἀρκει ἀντὶ
του τελείον γάμου (σελ. τῆςΓιοῦ^. Γραικορωμ.). Καὶ του-
το^έ έντευθεν συνάγομεν, δτι ἰερολογία οὁ μόνον έπὶ άρρα^ῶ-
νος λέγεται, ἀλλὰ καὶ έπὶ τ^ τελείά του γάμου εὁλογήσεως,
καθως πολλαχοῦ ό ^αλσαμων εἰ^ τ^ς πρὸς Μάρκον άπο^σεις
του, καὶ άλλοι πολλοὶ τοῦτο ^εβαιοῦσιν.
(^) ^οθεν ἀπορῶ, διατί τόσον ό Δοσίθεος σελ. ^7θ. της Δω-
έ0
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

οίκουμενικῆς ς ., άορίστι^ς δὲ ά ^ .^ν δ^ καὶ .^ὺν α. τ^ς καὶ δ^ὰ ^ ἐπικυρώσεο^ς ταύτης, οίκουμε-
νικὴν τρόπον τινὰ άναλαμβάνου^ι δύναμιν.

ΟΙ ΙΕ - Κ Α Ν Ο Ν Ε Σ
Τ ^ ^ ^οΚΑΙΣΑ^Ι^ ^οΠΙ^^Σ ^ΥΝο^οτ
Κ Α Ν Ω Ν Α '.

Πρεσβὐτερος ἐὰν γήμ^, τῆς τάξεως αὐτὸν μετατίθεσθαι ἐὰν δὲ πορνευσ.^ ἤ μοιχεὐση, ἐξωθ^ισθαι
αύτὸν τ^λεον, κάι ἄγ^σθαι αύτὸν εἱς μετάνοιαν.

^ ρ μ η ν ε ί ο^.

^πειδὴ κατά τὸν κς^ Ἀποστολικὸν μό^οι οί Ἀναγνέ^σται κοεὶ ^άλται μετάτ^ν χειροτονίαν ύπανδρευό-.
μενοι ού καθαιροί^νται^ διά τοῦτο δ παρο^ Κ^νὡν διορίζει ότι, έάν ΙΙ ρεσβύΤερος, ^τοι ιερομόναχος ύπανδρει^
μετἀ την ίερωοόνην, εκβάλλεται άπὸ τεν τάξιν του, ^τοι καθαιρεῖται. Ἐάν δέ πορνεύσ^ μοιχεύσΥ^ άφορίζε^
Ται άπὸ Την ^κκλεοίαν Τελείων, καὶ βάλλεται εἰς τούς τόπους τ^ν μετανοούντων καὶ οί λαϊκοί (^), ^Ανα-
γνωθι καὶ τὸν κέ. Ἀποστολικόν.

Γυνὴ, ἐὰν γήμηται δύω ἀδελφοῖς^ ἐξωθείσθ^ μέχρι θανάτου, πλὴν ἐν τῶ θοινάτω διὰ τὴν φιλανθρωπίαν
εἰ^οῦ^α, ὡςὺγιάνασα, λύση τὸν γάμον, ἔξει τὴν μετάνοιαν. Ἐ ὰ ν δ ὲ τελει^τήση ἡ γυνἡ ἐν τοιούτω γά^φ
ούσα, ἡ ὁ ἀνὴρ, δυσχερὴς τῶ μείναντι ὴ μετάνοια.

^ ρ μ η ν ε ί ςε.

Διορίζει ὸ παρων κανων, ότι άνίσωί μία καὶ ^ αύτ^ γυν^ λάβ^ άνδρα^ δύω άδελφους (^γουν Τὸν έτερον μετά
τὸν θάνατον τοθ ένὸ^) καὶ δέν θέλ^ νά χορίου τὸν άθέμιτον γάμον αύτὸν, άφορίζεται άπὸ τ^ν έκκλ^σίαν
έω^ εἰ^ τὸν θάνατόν τη^. ^ ν δέ κινδιΙνεόοασα εἰ^ θάνατον, ύποσχεθ^ ότι νά χωρίσω τὸν γάμο^, άφ^ ο^ ύγιάν^,
τόΤε διά φιλανθρωπίαν άς μεταλαμβάν^ τά θεῖα μυστήρια, καὶ ύγιάνασα, θέλει δεχθ^ εις τούς Τόπους τῶν ^ιε-
τανοούντων (3). έάν δέ άποθάν^ δ άνδραί ^ ^ γ ι ^ χωρὶς νά χωρίσουν τὸν τοιοῦτον παράνομον καὶ άθέμιτον
γάμον, δυσκολα ήμπορε^ νά δεχθ^ εἰς μετάνοιαν όποιον μέρος άπὸ τά δύω μείν^ ζωντανὸν, έπειδὴ ^ μέν άλ^
θ^ μετάνοια κατορθοθται ^ιέ τ^ν άποχ^ν το^ κακοί^, τὸ δέ μέρο^ όποθ μείνει ζωντανὸν άπὸ τὸν τοιοῦτον γά^
μον, θέλει δεχθ^, ^ λογισθ^ ότι μετανοεί άληθο^, ^ίς καιρὸν ὸποῦ δέν έκαμεν άποχ^ν, '^τοι δὲν έχωρίσθη

δεκαβί^λ. δσον καὶ Σπυρίδων ὁ ζήλιας έν τ^ ά. τόμ^ρ το^ν
νοδικων (σελ. ^37.) παρὰ του Δοσιθέου ἐρανισθεὶς εἶπον, ὅτι ^
παροῦσα σύνοδος έδιι^ρισε ^ερἰ τῶν ἐν τ^ δ^μ^ έπιθυσάντων,
^ έξομοσαμένωνκαὶ εἰδω^οθύτων γευσαμἐνων. ΙΙερ^ τοιούτων ^ὰρ
οἱ Κανόνες οἰ^τοι ουδέ γρῦ^ τὸ του Κωμικοί^ ἀναφέρουσι. Περὶ
τούτων γὰρ, ^ς ε^πομεν, οἱ της έν Ἀγκύρα Κανόνες ἐδιι^ρισαν.
(1) ^ δέ Ἱωάννης ὁ Ἀντιοχεὸς έν τ^ σνλλο-^^ τῶν Κ^ν^..
νων τίτλ. ἀντὶ του, μετατίθεσθαι^ κατατίθεσθαι ^χει, δ^ερ
δηλοι, καθαιρε^σθαι.
(^) Σημείωσαι κατὰ τον Ι^αλσ^μῶνα καὶ ^ι^ναρ^ν ^τι, έπειδ^
καὶ ύ κε^. Ἀποστολικὸς διορίζει, οτι οἱ Πρεσβύτεροι πορνεύοντες
^ μοιχεύοντες, καθαιροῦνται μόνον κ^ἰ ἀφορίζονται. Σύμ..
^ωνοι δέ μέ τὸν Ἀποστολ^κὸν εἶνΙ^ κα^ δ λ^. Κ^ρθ^^^ ^ δ
γ^. καὶ λ^. Ι^ασιλ. Διὰ τοῦτο οἰ Κανόνες οἰ^τοι, καὶ κ^^ ^^ύμ..
φωνοι, ι^ς ε^δομεν, εἶνα^ μέ τὸν Ἀ^οστολ^κὸν, ^ ^έτα..
γενέστεροί, ^ρέ^ει νὰ έπικρατοῦσι περισσέτωον ἀ^έ τέν ^αρόν--
τα. ^μοὶ δέ δοκει δτι έριστ^ συμβι^άζ^τ^ ὁ Καν^ν οἰ^τος μ^
τον Ἀποστολικὸν καὶ το^ς λοιπούς, ^ὰν νοη^ λέ-^^ δ^
τους δὶς καὶ τρὶς καὶ πολλάκις πορνεύσαντας ^ μοιχεύσαντας ^
Πρεσβυτἐρους ἀγάμους, καθ^ οτι α^τοὶ (ἀλλὰ καὶ οἱ λοιποὶ Κλη-
ρικοὶ^ έὰν μετὰ την καθαίρεσιν πέσουν πάλιν εἰς πορνείαν ^ μοι^
χείαν, τότε πρέπει καὶ νὰ ἀφορίζωνται τελείε^ς ἀπὸ τ^ν
κλησίαν. Σὸ δέ μοι δρα καἰ τὸν κα^. της συμφι^Ινως μέ τὸν
παρόντα διορίζοντα, ^τι οἱ εἰς κανον^κὰ έγκλήματα υπεύθυνοι
Ι^ληρικοὶ οχι μόνον μέ τελείαν καὶ παντοτί^ν καθαίρεσιν κα-
θαιροῦνται^ ἀλλὰ καὶ εις τὸν τόπον τῶν λαΙίκούν ἐξωθοῦνται, καὶ
τὸ ^χημα τῶν λαικῶν λαμβάνουσιν. ^Οποίας δέ παιδείας λαμ-
βάνουν ἀπὸ το^ς νόμους οἱ ί^πανδρευθέντες ἱερομόναχοι^ όρα εἰ^
τ^ν υποσημ. του ς^. της ς^. κ^ὶ του βασιλείου.
(.^) Δῆλον δέ οτ^ ^ γυνη ^τη ύγιάνασα^καὶ έν τ^ τόπιρ των
μετανοούντων δεχθε^α, μἐνε^ πάλιν ακοινώνητος τῶν μυστη-
ρίων, εως ο^ τελειωθ^ ὁ δοθεὶς εἰς αύτην κανων διὰ την ἀθεμι-
τογαμίαν, κατὰ τὸν ιγ^. της Συνόδου, τὸν ς^. της έν Ἀγκύ-
ρ^ι καὶ τον ε^. τοῦ ^ύσσης' Κανό^ν δέ αύτῆς εἶναι κατὰ μέ^ .
τὸν οη^. τοῦ ^ασιλ^ίον, έπτὰ χρόνοι, τρε^ς δέ, κατὰ τὸν
στευτὴν έν τοις έπιτιμίοις.
 ΤΗΣ ΕΝ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ

θελ^μαΤικῶς άπὸ τὸν άθέμιΤον γάμον ; μη χωρισθέν γ^ρ πρὸ το^ θανάτου, δ^χνει ^τΙ, ^το ζωντανὸν τὸ
ά^εοθ^μέν^ν μέρος, ν^θελε συνευρίσκεται άκόμη μέ αύτό (1), ^ορα καὶ τὸν ιθ^, άποστολικόν.

Περὶ των πλείστοις γάμοις περιπιπτόντων, ὸ μὲν χρόνος σ^φὴς ὸ ὡρισμένος, ὴ δὲ ἀν^στροφἤ καὶ ἡ
πίστις ^ιὐτῶν συντέμνει τὸν χρόνον.
^ ρ μ η ν ^ ί α.

μέν παρων καν^ν λέγει, όΤι εἶν^ι φ^ενερὸς ὸ καιρὸς τού επιτιμίου τωνπολυγάρ^ων, ταύτὸν εἰπε^ν τ^ν τρι^.
γάμων ότι, άν και ὸ χρόνος τῶν τριγάμων ^νεεε διωρισ^ιένος, με όλον το^το δ^ἀ την τριγα^αν μετάνοια αὀ-
τῶν, καὶ ή θερ^ιὴ πίστις.ὸπού αύτοὶ ^χουν πρὸς Τὸν Θεὸν, δύναται νἀ παρακινώ τὸν άρχι^ρέα, ^ πνευματι-
κόν τους νά όλιγοστεύσύ τὸν καιρὸν τού έπιτιμίου των

(^) ^^ν τρόπον καὶ ο μέγας Βασίλειος ἐν τ^ λθ^. Κανόνι
παντοτινἦν μοιχαλίδα κρίνει την γυναικα ἐκείνην, ὁποῦ ἐπῆρεν
ἀ^νδρα τὸν μοιχεύοντα αυτήν έ^τε ί^η ο πρῶτος ^νδρας της, ἐπει-
δη ὅσον το είς αύτους, ἄν άκόμη ήθελε ἐκεῖνος, αύτοὶ ήθε-
λαν νὰ μοιχεύωνται.
(^) ^ημείωσαι δτι τὸν τρίτον γάμον παρανομίαν ῶνόμασεν ὁ
Θεολόγος Γρηγόριος, πολυγαμίαν δε, (ώς καὶ ούτος ό Καν^ν)
μαλλον δὲ πορνείαν συνεσταλμένην ο μέγα.ς Βασίλειος. Κατὰ δε
τὸ ετος ἐπὶ Κωνσταντίνου του Πορφυρογεννήτου, καὶ Ρω-
μανοῦ του πενθεροῦ αύτοῦ, δ^ντος τότε Ι^ασιλοπάτορος, Τόμος
ἐξεδόθη συνοδικος ο της^νῶσεως καλούμενος^οστις ἐδιώρισεν δτι
οἰ μὶν τεσσαράκοντα οντες χρόνων. καὶ παιδία μη ^χοντες δί-
γαμοι, συγχωρουνται νὰ λαμβάνουσι καὶ τρίτην γυναίκα διὰ την
θεραπείαν τῆς ἀτεκνίας των, νὰ κανονίζωνται ομως πέντε χρό-
νους νὰ μη μεταλαμβάνουν χωρὶς νὰ ολιγοστεύσουν οἱ χρόνοι
τελείως, καὶ μετὰ τούτους μίαν ^ορὰν μόνον τὸν κάθε χρόνον
νὰ μεταλαμβάνουν κατὰ την ὰγίαν Ἀνάστασιν. ^Ι^ὰν δε τέκνα
^χουσιν, ουδέποτε συγχωρουνται νὰ τριγαμήσουν. ^Ο^οι δε
τριάντα χρόνων δντες^ παιδία δεν εχουσιν, ἐσυγχωρήθησαν καὶ
αὁτοὶ διὰ τὸ της ηλικίας νεαρὸν καὶ εύόλιστον νὰ λαμβάνουν
καὶ τρίτην γυναικα, είς τέσσαρας ομως χρόνους νὰ κανονίζωνται
^νὰ μη μεταλαμβάνουν, καὶ μετὰ τούτους, τρεις φοραις μόνον
τον κάθε χρονον νὰ μεταλαμβάνουν, κατὰ την χριστού Ἀνά-
στασιν, καὶ την αυτοῦ Γέννησιν, καὶ τήν της Θεοτόκου Κοίμη-
σιν. Ι^ί δε παιδας έχουσι, πέντε χρόνους νὰ ἐπιτιμῶνται κατὰ
τὸ σύνηθες. ^Ορα σελ. του τόμ. της ^υλλογῆς των ^υνό-
δων. ^ῦσοι δε εἶναι ύπερ τούς τεσσαράκοντα πέντε χρόνους, ού-
τοι δεν συγχωροῦνταί ποτε νὰ λάβουν τρίτην γυνα^α. κἄν Καὶ
τέκνα δεν ^χουσι. Καὶ τοῦτο, δηλ. ο κατὰ τῶν τοιούτων τριγά-
μων διορισμοί σχεδὸνεἶναι τὸ κυρίως αιτιον. όπου την σ^ιερον
ἐγέννησε διωγμὸν. μέγα^ είς ἐκείνους όπου θέλουσι νὰ μεταλαμ^
βάνουσ^ συχνὁτ^ρον τὰ θεία ^Ιίυστ^ια. ^οθεν καὶ μέμφονται
μερικοὶ ἐκεινον ύπού ^βαλεν αὸτὸν τὸν διορισμον μέοα εἰς τὸ
^^ρολόγιον, ἐ^σὰν ^να νόμον καὶ Κανόνα καθολικὸν δι^ ολους τοὸς
^ριστιανους, είς καιρὸν οπού ἐβάλθη ἰ^σὰν μία ποινη κατὰ μό-
νης της ἀκρασίας τ^ν τριγάμων. ^Ομως άδικα, λέγω ἐγό^, μέμ-
φονται τὸν πτο^χὸ^ ἐκεινον^ έπειδη ό σκοπὸς έκείνου δεν εἶναι
ἐκεῖ, δτι τάχα δλοι οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ κοινωνοῦν τρεις φο-
ραις τον χρόνον, καθο^ς ἀστόχαστα πολλοὶ καὶ σπουδαίοι καὶ
άμαθεἰς έτσι ^έρνουσι το νόημα, καἰ διὰ τούτο οἱ ζηλωταὶ
ορθόδοξοι τον κατηγορούν. ^ χ ι, λέγω,δέν εἶναι ^τσι, αλλὰ κα-
θως φαίνεται πρὸς τους κοιλιοδούλους ἀντι^ερόμενος, ^αι μάλι-
στα ἐκείνου^ ὁπου συγκατοικούν με τους Δατίνους, καὶ μανθά-
νουσιν ἀπὸ ἐκείνους νὰ ἀθετούν τὰς πατροπαραδότους νηστείας,
λέγοντες δτι μία μόνη εἶναι η νηστεία,^ μεγάλη Τεσσαρακοστά
^ δ^ άλλαις εἶναι χθεσινὰ καὶ προχθεσ^νὰ ἐ^ευρἐματα, ^ίς ^
τὰς, λέγω, τὰς φλυαρίας ἀντι^Ιρόμενος ἐκε^νος ό ἀνατολήκο^
ζηλωτης έβάλθη νὰ ἀ^εοδείξ^, δτι καὶ ^ νηστεία τοῦ ^αρανταη-
μέρου, καὶ ή νηστεία του Λύγούστου εἶναι παλαια^ς. καὶ ^χι
^τερινὰ ἐ^ευρέματα. ^οθεν φέρωντας είς τοῦτο καὶ εΙιλλας ἀ^ιο-
δείξεις, στο^αστικι^τατα ^φερε καί τον Τόμον της ^νι^σεως^
ὁποῦ 1(γινεν, ι^ς ε^πομεν, είς τους ^ίς τ^ν ὁ^οιον ^λέαομεν,
πως οἱ Πατέρες έκείνης της συνόδου ἀναφέρουν κοντὰ είς την
ἀγίαν Τεσσαρα^οστην καὶ τὰς ^λλας δύω, δθ^ν συμπεραίνεται
καὶ ἐκεῖθεν ή αὀτῶν ἀρχαιότης. Καὶ άληθινὰ, διὰ νὰ είποῦμεν
καὶ ήμεις ^ς ἐν παρόδ^, πρέπει νὰ ί^χουν καἰ αὁταῖς τὸ αίδέοι-
μον, διατὶ^ οταν είς τὰ ετη σημειώνονται, καὶ ήμεις τώρα
είφισκόμεθα είς τοὸς καὶ ἐπέκεινα^ πῶς ήμποροῦμεν νὰ
τὰς λἐγωμεν νεωτερίσματα; έπειτα τότε σημειώνονται, μὰ ἀπὸ
τότε δεν άρχισαν, ἀλλὰ καὶ ^ροτήτερα ἦσαν, ἦγουν ἐξ ἀρχαίων
θρόνων ἐσυνειθίζοντο είς την ^κλησί^ν, κ^ἰ ως κοινὰς καὶ ^αρὰ
πάντων φυλασσο^εένας τὰς ἀναφέρουσή, καὶ ἀπο^ασίζουο^ δίὰ
τους τριγάμους, δτι τότε καὶ τότε μόνον νὰ κοινωνοῦν. Διὰ τί ^
^ ι ἀλόγο^ς ^έβαια^ ἀλλὰ διατὶ πάντοτε εί^ρίσκονται κατεγνω-
ομένοι ἀπὸ τ^ν ἀκρασίαν τους. ^οθεν καἰ ή εκκλησία δ^ντους
ἐξέκοψε νὰ τους ρίψη ^ξω όλότελα, ύπομένει δμως καὶ τούς ^λἐ-
πει μέσα είς τους περιβόλους της ώσὰν ρύπασμα. Διὰ τούτο καἰ
ά^ ο^ τους παιδεύσω μ^ τ^ν πολυχρόνιον ἀκοινωνησίαν, συγ-
καταβαίνει νὰ τους κοινων^ μόνον τρεις φοραις τὸν χρόνον^
ἀλλ^ οχι καὶ συχνότερα. καθ^ς οἰ ^ιλλοι χριστιανοί, ί πειδη πάν-
τοτε ^χουν έπάνω τους την αἰτί^ν, ὀποῦ τούς κάνει ἀναξίους
διὰ νὰ παρρησιάζωνται συχνότερα είς των Ἀγίων τ^ν λαμπρό-
τητα. τούτο εἶναι τὸ ἀ^ηθως καὶ κυρίως αιτιον, όπου ἐπαρακί-
νησεν ἐκεῖνον τον ^ριστιανὸν, καὶ ἀνέ^ερεν ἐκει τον Τόμον τής
Ἐνώσεως^ καθο^ς εἶναι δη^ον ἀπὸ την ἐπιγρα^ην της περὶ των
νηστειῶν υποθέσεως. οἱ δε ἀνόητοι, μή στοχαζόμενοι τον σκο-
πὸν καὶ την πρώτην αἰτίαν του λέγοντος, τουτο μόνον ἀρπάζου-
σιν ἐκεῖθεν, δτι τρεις ^οραἰς μόνον γράφει εἰς τὸ ^^ρολόγι νὰ
κοινωνοῦν οἱ χριστιανοί. ^ Κύριος νὰ τους δώσν^ έπίγνω^ιν, διὰ
νὰ αίσθανθούν τὸ συμφέρον της ψυχ^ς των, ^αὶ νὰ διορθωθουν.
Καὶ τουτο δε σημείωοαι^ ὅτι ἀνίοως ^ίαν ἐπάγουν ο^τοι οἱ δίγα-
μοι διὰ νὰ τριτογαμήσουν, πρέπει νὰ ἐπιτιμῶνται κατὰ την συ-
νοδικην διάγνωσιν ^ανου^λ Κωνσταντινουπόλεως του ^.αριτο-
πούλου (σελ. της Γιοῦρ. Γραικορ.). ἀλλὰ ^ιαὶ ό Ἱερε^ ό
τὸν τοιοῦτον γάμον ἱερολογήσας, τον τρίτον δηλαδή, πρέπει νὰ
καθαιρῆται, ἐπειδ^ παχύτητα νόμου αγνόησε κατὰ τ^Ιν ξβ^.
ἀπόκρισιν ^αλσαμῶνος.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^, ^μ^ρς ^νί οι .

ε'Ο δὲ μέγας Βασίλειος ἐν τι^ δ^. αὐτοῦ κανόνι τοὺς τριγάμους πέντε χρόνους άφορίζει ἀπὸ τὴν κοινωνία.
τ^ν μυστηρίων λέγων, ὅτι ὁ πενταετὴς αὐτὸς ἀφορισμὸς δὲν εἶναι ά^ὁ κανόνα τινὰ τι^ν πατέρων π^ δεδομε-
νος, αλλά ἀπὸ μόνην τὴν συνήθειαν καί ἀκολουθίαν τῶν παλ^ιιοτέρων. πῶς λοιπὸν ἐλάνθ^ισε τοῦτο τὸν πο.^ὸν
τῆ σοφί^ Βασίλειον ., ἠ σύνοδος γὰρ αὕτη προτέρα εἶναι ἀπὸ τὸν μέγαν Βασίλειον. Ἅ λ λ ' ἴσως καὶ ὁ παρὼν κα.
νὡν ὡρισμένον λέγει τὸν χρόνον τῶν τριγάμιον, ὄχι ἀπὸ ἐγγράφου κανόνος, άλλὰ άπὁ συνηθεί^ις, συμφώνως
τὸν μέγαν Βασίλειον. '^πειδὴ γὰρ αὐτὺς ὴτο φανερὸς είς ὅλους άπὸ τὴν κοινὴν καὶ ἐπικρατοῦσαν συνήθειαν, διἀ
τοῦτο οὺδὲ ὅλως ἐχρειάσθη ἐγγράφι^ς ἐδῶ νὰ διορι^θῆ. '^ν δὲ τ^ π^. κανόνι αύτοῦ ^έγει ὁ Βασίλειος, ὅτι ἠ
τριγαμία εἶναι μεγαλνΙτέρα άμαρτί^ι ἀπὸ τὴν πορνείιιν, ἐν δὲ τῶ ν'. ρύπασμα καὶ μολυσμὸν τῆς ἐκκλησίας τὴν
τ,κ^αμίαν όνομάζει..
Κ Α Ν Ω Ν

'Εὰν πρόθηταί τις, ἐπιθυμήσας γυναικὸς, συγκαθευδῆσαι μετ' αὐτῆς, ^ή ἔλθ^ δὲ είς ἔργον αὐτοῦ ή
ἐπιθύμησις φαίνεται, ὅτι ὐπὁ τῆς ^αριτος ἐρρὐσθη.

.ερ μ η ν εία .

διορίζει ὁ παρὡν κανών, ὅτι ἀνίσως τινὰς κατά προσβολήν καί ἐνθύμησιν λογισμοῦ ἐπιθυμήσ^ρ τινὸς γυναι^
κός. ^ειτα κοντά είς τὴν προσβολήν τῆς ἐπιθυμίας ταύτης κάμ^ σογκατάθεσιν ^τοῦτο γάρ δηλοῖ τὸ πρόθηταί
καί σπουδάσω νά κοιμηθώ μὲ τὴν γυναῖκςι ὁποῦ ἐπεθύμησεν, ὅμως δεν ἠλθεν είς πρ^ξιν ή ἐνθύμησίς του αὅτη
καί συγκατάθεσις, ὄχι ἀπὸ κάνένα ἐμπόδιον ἐξωτερικὸν, ἀλλὰ διατί πρὸ ^τῆς μίξεως, είς έαυτὸν γενόμενος ὁ
οὕτως συγκ^ιτατεθείς, ἀπεπήδησε παρευθὺς, καί τὸ ίίργον δὲν ἐ^καμε, κικτά τὸν ^ιοναρ^ν. ουτος, λέγω, φαίνεται
ὅτι ύπὸ τῆς θείας χάριτος ἐλυτρώθη άπὸ την πρ^ξιν τῆς άμαρτίας. Πλἠν διά τὴν συγκατάθεσήν καί σπουδὴν
ὁποῦ ^καμεν είς τὸ νά πράξνΙ τὴν άμαρτί^ιν, πρέπει νά ἐπιτιμ^ται ἀπὸ τὸν Πνευματικὸν, καθὡς λεγει καί ὁ
^ωναρ^ς. ^ι' ^ καί ὁ μέγας ί^σίλειος ἐν τ^ ό. αὐτοῦ Κανόνι, τὸν διάκονον ὁποῦ φθάσ^ νά έ^λθ^ μέχρι μόνον
φιλήματος γυνικικὸς. καί ἐξομολογηθέντα, άργίζει πρὸς καιρὸν ἀπὸ τὴν λειτουργίαν του. ^ γ κ α λ ά καί τὸ φί-
λημα δὲν εἶναι μόνον άπλῆ συγκ^κτάθεσις, ἀλλά καί μέρος πράξεως.^ ίίερί δὲ προσβολῆς, συνδυασμοῦ, συγκα-
ταθέσεως, πάλης, καί ^ιίχμαλωσίας, ὴ πάθους, ὅρα είς τὸν β'. γ'. δ'. καί έ. τοῦ ^ίηστευτοῦ, καί τὴν ἐκείνων
ὐποσημείωσιν, ὅρα πρὸς τούτοις καί τὴν γ'. ὐποσημείωσιν τοῦ τοῦ βασιλείου.

Κ Α Ν Ω Ν

Κατηχούμενος, ἐὰν είσερχόμενος είς κυριακὸν, ἐν τῆ τῶν κατηχουμένων τάξει σ τή κη , οἶ^τος δ^ ὰμαρ-
τάνων ἐὰν μὲν.γόνυ κλίνων, άκροάσθω, μηκέτι ὰμ.αρτάνων. ἐὰ^ δ^ κοιί άκροώμενος ἔτι ἁμαρτάνη^
ἐξωθείσθω.
ρ μ ^ ν ε ί οι.

^υω τάζεις ὴσ^ιν τῶν κατηχουμένων. μία μὲν τῶν τελειοτέρων, οἵτ,νες ἐστέκσντο είς τὴν λειτουργίαν ίίως
τῆς εὐχῆς τῶν κατηχουμένων, τὴν ὁποίαν καί τὸ γόνυ κλίνοντες ἤκουον, ἐπιτιθεμένης είς αὐτοὐς, καί τῆς τοῦ
ίερἐως χειρὸς, καί ο ^ ς ἐξήρχοντο τῆς ἐκκλησίας. -^λλοι δε τῶν ἀτελεστέρων, ο^τινες, ,.,ς νεωστί προσελθόν-
τες είς τὴν πίστιν, ἤκουον μόνον τάς θείας γραφάς, καί μετά τὴν άνάγνωσιν το^ ι^ὐαγγελίου ει^γαιναν ^ξω.
^έγει λοιπὸν ὁ παρών κανών. ότι, ἀνίσως τινάς κατηχούμενος ἀπὸ τοὐς τελειοτέ^ους ^ιαί γὅ^υ κλίνοντας ἀμαρ-
τένη, ίίς βαλλεται παρακάτω είς τὸν τύπον τῶν άκροωμἐνων κατηχουμένων, ^ἀν κάμη ἀποχὴν τῆς άμαρτίας.
'^νίσως δὲ καί είςτοὺς άκροωμένὸυς εὐρισκόμενος, πάλιν άμαρτἀνν^, ἄς ἐκβἀλ^εται τολε^,ς ^ω καί άπὸ τὸν
νάρθηκα, καί άς βάλλεται είς τὸν τόπον τῶν προσκλαιόντων, ^ω τ^ς πὐ^ν^ς το^ νἄρί^^,ιος. ^ ρα καί τὸν ιδ'.
τῆς πρώτης καί τὴν ἰχνογραφίαν τοῦ ναοῦ ἐν τ^ τἐλει.

Κ Α Ν Ω Ν

Περί κυοφ^ροὐσης, ὅτι δ^ῖ φωτίζεσθαι, οπότε βοὐλετςιι. Οὐδὲ^ γὰρ ἐυ τ^ὐτω κοινων^ ή τ ίκτουσα τῶ
τικτομένω. Διὰ τὸ, ὲκάστου ίδίαν τήν προαίρεσή τήν ^ ὁμολογία δείκνυσθς^ι.

^ ρ μ ^ νε^ ι.

'Κπειδὴ τὸ ἐν τ^ μήτρα ^μβρυον μέρος εἶναι τ^ς ἐγγαστ^ω^ιέ^ς ^ιατὰ τ^ ^ το^ ^ τ ο ο

^ν ^λ,,ις, ἠ ^ ν ^ ις . ^ ^ ἀ^,τ^ει,
 ΤΠΣ ΕΝ ΝΕΟΚΑΙΣΛΡΕΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ

Τοί^ ζ'. τίτλ. το^ λά. β^σιλ. ^π^ρά Φωτἶιρ ΤέΤλ, δ^ κεφ. ί.), διά τοθτο '^θελύν τινε^ πω^ δέν πρέπει ^ γυν^
νά βαπτίζετ^ι ὅτ^ιν ^νΟΕι έγγαστρωμένη, άλλ^ άφ^ οὕ γεν^ησ^, ^ μ^ συμβαπΤισθέν πρώτον μ^ιζύ μέ αύτὴ^
καὶ τὸ έν τ^ μ^τρ^ ^μβρυον. Καὶ ίκτερον πάλιν μετἀ τὸ γεννΥ^ναι βαπτιζ^μενον, φαν^ βτι βαπτιζε^
ται δύω φοραῖ^. ^Οπερ άτοπον. ^οθεν ὸ παρων καν^ν έναντιο^μενο^ εἰ^ τουςτο^το λέγονται διορίζει, ὅτι ^
έγγαστρωμέν^ γυν^, ^αΤΥ^χουμέν^ οὕσα, ὁπύταν θέλη ^ιπορε^ί διά νά βα^τισθ^, έπειδώ ^έν μεταδίδει α^τη τὸν
φωτισμὸν κοιέ τὸ βάπτισμ^ε εις τὸ έν Τ'^ μ^τρα τη^ ^μβρυον, ἀλλ^ αί^τη μύνη βαπτίζεται. Δ ι^ ι εἰς τὸ νά δμο-
λογ^σγ^ τΕνάς ὅ^ι συ^Τάσσεται μέ τον ^ σ τὸν, καὶ ἀποτάσσεται τὸν διάβολον ἐν τ^ βαπτἱσματι, καὶ άπλί^
εἰπεῖν, είς τὸ νά βαπτισθ^ τ ιν ά , χρειάζεται νά δείξ^ την έδικ^ν του προαίρεσιν, ^ δι^ εαυτοί άμεσων, ως
έπὶ τ^ν έν ὴλι^ιία λὁγου δεκτικά, βαπτιζομένων, οποία εἶναι καὶ τ ^ έγγαστρωμένη^ ταύτην μητοὸ^, ^ διά
μέ^ου τοθ άναδ^χου^ ω^ έπὶ Τί^ν έν ν^ηπι^Τ^τι βαπτιζομένων(^ τὸ δέ έν τ^ κοιλία ^μβρνον οι^τε οι^ έαυτοῦ
^μπορεῖ νά δείξ^ ΤαύΤην, μώ ^χον άκύμη προαίρεσιν, ο^τε διά τοί^ ἀναδὁχου, ω^ μώ άκύμη γεννηθέν, μητε βα-
πτισθ^νειι δυνάμενον,

Πρ^σβύτερον εἰς γάμους^διγο^μούντων

διγ^μούντων μὴ ἐστιᾶσθ^. Ἐ π ε ὶ, μετάνοιαν
μετάνοια ^ὶτοῦντο^ τοῦδιγάμου, τίς ἔ-
^ ὲσ
^ι ὁ πρεσβύτερος, ὁ διὰ τῆς τιά σ ε^ συγκ^τ^ιτΙθέμενος
ὲστιάσε^ς συνκατ^τΙθέ^ιενο^ τοῖἐ^
τοῖς -^άΙΑοι^
'γάμοις -
;

^ ρ μ η ν ^ί^ε,

^ο παρο^ν κανων διορίζει, ὅτι ο ίερεύ^ νά μΥΙ καθίσω νά φάγ^ εις τὸ^ γάμον ΤΟθ διγαμου, έπειδώ ^ δίγα-
μος εἶναι ύποκάτω ει^ άμαρτίαν καὶ έπιτίμιον, δ δέ ιερεύ^, άν καθίσω καὶ φάγ^, δείχνει μέ το^το ὅΤι συνευδο-
κεῖ καὶ συγχαίρει καὶ αυτὸ^ ε^ τὸν ύπὸ άμαρΤίαν καὶ καΤάγνω^ιν αΙ^τὸν γάμον Του ^ ) . ὸ γάρ πρέτο^ γάμος,

( ^) ^οτι τὸ έν τ^ μήτ^φ εἰδοπεποιημένον ^μβρυον δέν εἶναι
μέρος της έγγαστρωμένης, ά. '^.ιέν ἱκανῶς ἀπέδειξεν ὁ παρεών
Κανῶν την ί^πεναντίωσιν έποῦ κάμνει είς τους τοῦτο λἐγον-
τας. Ι^ἰ γὰρ ἦν μέρος αύτῆς, άπρεπε, ^απτι^ομέν^ αύτῆς ^λου
ο^σης, νὰ συμβαπτί^εται καἰ το μέρος αύτῆς. Ἀεἰ γὰρ τἰ^ ολ^
το μέρος συνακολουθεί β^. οτι το έξεικονισμἐνον ^μβρυον ^ἰδίαν
^χει καθ^ έαυτὸ ῦπύστασιν ξεχωριστών ἀπὸ την της μητρὸς, ^χι
μύνον διατὶ ^χει ίδίαν λογικὴν ψυχών ξεχωριστών ἀπὸ τών της
μητρὸς, ἦτις εἶναι χαρακτώρ ύποστάσεως. κατὰ τὸν θεἐον Δα-
μασκηνὸν^ ἀλλὰ καὶ διατὶ καὶ τὸ σῶμα οποῦ εχει^ καὶ μέ δλον
ὁποῦ ^λαβε τών σύστασιν, κυρίως μέν ἀ^ὸ το σπέρμα του ἀν-
δ^ὸς, έπομένως δέ καὶ ἀπὸ τὰ καταμήνις^ αίματα της μητρὸς,
ἐξ ι^ν ἀμι^οτέρων ώ σύλληψις αύτοῦ ἐγἐνετο, ἰδίαν δμως πλου-
τει κίνησιν καὶ κυκλοφορίαν, διαφορετικών ἀπὸ τών κίνησιν της
μητρὸς αύτοκίνητον ἰ^ν, καὶ έν τ^ της μήτρας υγρ^ καθ^ ἐαυ-
τῶ κολυμβῶν^ καὶ γ^. διατὶ ώ ί. διάταξις του γ^. τίτλου του μά.
^ιβλ. καὶ ώ κς^. διάταξις του ις^. τίτλ. τοῦ ν^. ^ιβλ. (παρὰ Φωτίι^
τίτλ. δ^. κεφ. ί.) ρητῶς διορίἰ^ουσιν οτι το κυο^ι^ούμενον δέν εἶ-
ναι μέρος της μητρὸς, ώς έίλλο γὰρ έν ^λ^ έστί. ^οθεν άκο-
λούθως, ἐπειδώ δέν εἶναι μέρος τώς μητρὸς, ἀλλ^ ^ον ^χει ^ιαὶ
σῶμα, καὶ ψυχών, καὶ κίνησιν, δέν συμβαπτίἰ^εται μέ τών αύτὸ
έγγαστρωμἐνην μητέρα του, άλλὰ χρε^ά^ται νὰ ^απτισθ^ ἰδίως
καὶ καθ^ έαυτὁ. Δι^ θ οἰ λέγοντες δτι μέρος τῆς μητρ^ς έστι
το έμβρυον, ουκ ὀρθῶς λἐγουσι, κἄν τὸ θέμα τοῦτο λέγ^,
εἱ^πομεν.
(^) Κατὰ γὰρ τον Ἀρεοπαγίτην Διονύσιον. ^ίοἰ φυσικοὶ γονείς
παραδίδουσι τον .^αιδα αύτῶν εις τινα των μεμνημένων, ἀγαθὸν
είς τὰθεια παιδαγωγὸν, ι^στε ὁποῦ είς το ^ξώς νὰ ε^ρίσκεται ύπο-
κάτω είς αύτὸν ώσὰν εἰς θειον πατέρα καὶ ἀνάδοχον της ἱερ^ἰς
σωτηρίας του^ (περὶ έκκλησιαστικ.Ἱεραρχ κεφ.^.).Καὶ ὁ ^ρυ-
σὁστομος δέ φησι (λύγιρ είς τὸν διὰ της στέγης κατα^ι^ασθέντα
παράλυ.) ^έτέρου πιστεύσαντος, έτερος οὀ θεραπεύεται^ πλών εί
μή τι^, ^ δι^ ώλι^ιίαν ^ωρον (ώς τὰ ^απτιἰ^ύμενα νήπια δηλ,),
ώ διὰ ύπερβάλλουσαν ἀσθένειαν, ἀδυνάτως ^χει πρὸς τὸ πι-
στεῦσαι^ (ώς ὁ παράλυτος)^ ὁ δέ Θεολύγος Γρηγύριος (λὁγιρ εἰς
τὸ ^άπτιομα) τὰ νήπια ὁποῦ μήτε τών ^.Υ^.ίαν αίσθάνονται,
μήτε τών χάριν, πρέπει, λέγει, νὰ ^απτίἰ^ωνται, ἄν ἀκολουθήσν^
είς αὁτὰ κίνδυνος, έπειδώ κάλλιον εἶναι νὰ ^απτισθοῦν καὶχωρἰς
νὰ γνωρίσουν.τώνχάριν του ^απτίσματος^ παρὰ νὰ ἀποθάνουν ἀ-
βάπτιστα καὶ άτί λεστα, καθ^ ^τι και ώπεριτομώ, ητις τύπον εἶχε
του ^απτίσματος, είς τὰ ἀσυλλ^γιστα καὶ ἄγνωστα έδίδετο ο-
κτα^ερα νήπια, καὶ καθ^ δτι και ώ^ρίσις τῶν ἀνω^λίων τώς
πδρτας τῶν ^Εβραίων ώ διὰ του αίματος γινομένη, διὰ τῶν ἀ-
ναισθήτων έφύλαττε τὰ πρωτὁτοκα. ^ά. Κορινθ. 1θ.Ι Ι^ἰ
δέ καὶ λέγει τινὰς, ^τι καθο^ς ὁ άπιστος ἀνώρ ώγίασται, κατὰ
τον Ἀπὁστολον, ἐν τ^ πιστη γυναικὶ, ^τσι καὶ τὰ ἀβάπτιστα
νήπια ^απτίἰ^ονται καὶ ἀγιά^ονται διὰ του βαπτίσματος τώς
μητρὸς, καθ^ οτικαὶ ταῦτα έίγια δνομά^ει δ ^ιος Παῦλος, ἄς
ἀ^ούσν^ ^τι ώγίασται ὀ άπιστος ἀν^ρ διὰ τών έλπίδα τ^ς μελ-
λούσης σωτηρίας τώς διὰ τοῦ ^απτίσματος. Διύτι έπι^έρει ὁ
Παῦλος. ^Τί γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ τον ^νδρα σώσεις.^ ^ομοίως
καὶ τὰ τέκνα ἄγια εἶπεν ὁ Παῦλος, οὁχ οτι είσὶ πιστών τέκνα
(τέκνα γὰ^ αυτῶν είσι σαρκικὰ μώ μετέ^οντα τώς πίστεως των
γονέων, καθ^ δτι μετὰ τοῦ προπατορικού γεννῶνται ἀμαρτήμα-
τος, των γονέων καθαρθέντων ἀπὸ αὁτὸ διὰ τοῦ ^απτίσματος)^
ἀλλ^ οτι μέλλουσι νὰ κοινωνήσουν τώς πίστεως καὶ τῆς εὀσε-.
βείας των γονέων διὰ του βαπτίσματος.
(,^) Διὰ τὶ δέ ο ^Ιερεύς δέν συγκατατίθεται είς τὸν κατεγνω-
σμένον γάμον των διγάμων, ^ταν αὀτον εὁλογ^, ἀλλ^ ί^ταν ^στέ-
κεται καὶ τρώγ^ είς αύτέν , ^ἰς τοῦτο ώμ^ο^εῖ νὰ εἰπ^Ι τι^ὰς,
ώμέν ἰερολσγία καὶ εὁλ^γησις έξ ἀνάγκης πρέπει νὰ γέν^ παρὰ
του Ἱερέως, έπειδώ χωρὶς αυτών δ κατὰ συγχώρησιν γάμος αὁ-
τὸς δέν εἶναι δυνατὸν νὰ συἰ^ευχθ^ δθεν διὰ τών ἀνάγκην ὀ Ἱε-
ρεύς τοῦτο ποιῶν, ου σνγκατατίθεται. δέ νὰ σταθ^ νὰ φάγ^ι
είς αὁτὸν, τοῦτο, κοντὰ έποῦ δέν ἀναγκαιον. εἶναι προς
τούτοις καὶ χαρ^ ί^πέθεσις. ^θεν ὁ τοῦτο ποιήσας, δείχνει
τρύπον τινὰ ὅτι συγχαίρει α^τ^ς είς τοιοῦτον έφάμαρτον.
^ἰ δέ καὶ ὁ ^ωναρας λέγει, οτι διγάμους ^ασιλεῖς έφάνησαν
σύντρώγοντες Πατριάρχαι ^ιαὶ ^ητροπολῖται^ άλλ^^μως σπάνια
^ντα τὰ τοιαυτα, καὶ ^ξω τῆς κανονιάς ἀ^ριβείας, νέμος τώς
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

κατὰ τὸν θεολόγον Γρηγόριον, εἶναι νόμος. ^ἰα γ^ρ ή ν ^ ί^ κ^ γυνα^κὺς ^ ὺς ^νδρα, καί άν-
δρὸς πρὸς γυναῖκα διὰ θείας φι^νῆς καὶ παρουοιας όν τ^ ^ν ^ γ ι ^ νενομοθετημενη. ^ι ὅ καί άκατάγνω-
στος ὡν, στεφανοῦται, καὶ τὰ θεῖα μεταλαμβάνει μυστήρια ^καὶ όρα τ.ὴν ὐποσημείιοσιν τοῦ ιγ'. τῆς .ο δ^
δεύτερος γάμος εἶναι συγχώρησις. κατὰ συγχώρησιν γὰρ καὶ συγκατάβαοιν ἠ τουτου γίνεται χρῆσις. ^ιότι και
ἐκεῖνο ὁποῦ λέγει ὁ Παῦλος περὶτῶν χηρῶν, εεἰ δὲ ο^κ ἐγκρατεύονται, γ^μησάτο^σαν. ίά. Κοριθ. κεφ. ζ'. ^
ό Χρυσόστομος ὲρμηνεύων φησίν, ότι τὸ λέγει κατὰ συγγνώμην, καὶ ὄχι κατ' ἐπιταγὴν ίον τρόπον δηλ. συνε-
χώρησεκαί τὴνσυχνὴν συνουσίαν τῶν πρωτογάμων διὰ τὴνάκρασίαν ^ὐτῶν.^.Εί δὲκατὰ συγχώρησιν,φανερὸν ὅτι
ούδέ εύλογος, ουδέ άκατάγνωστος εἶν^ι, άλλ^ ^ κο^τάγν^σι^ κα^ άμ^ερΤίαν. ^θεν κ^τά μέν τὁν δ^. Ι^αοιλείο^
εἰ^ ένα ^ ούω χρόνους ^ποδίζεται τών θείω^Ρ μυοτΥ^ρίων, κατά δέ τὁν β ^ τ ^ ^ι^φόρου^ ούδέ στεφανόνεται.
Δι^ ό εἶπε καὶ ὸ θεοφόρος Ἱγνάτιος έν τ^ πρὸς Ἀντιόχεῖς έπιστολ^ ^ ί^ ένὶ, ο^ ^τολλαὶ ένὶ έδόθησαν έν τ^
κτίσει.^ ^οδέ Κλ^μες ό ^ τρ ω μ ^ ς λΕγει^ δεντερογαμήσας, ούχ άμ^ρτάνει μ έ ν κ^τά τ ^ διαθήκην, ού
πληροί δέ Τ^ν εὁαγγελικ^ν τελειότητα^ δόξα^ δέ ^ύτῶ ούρά^ι^ περιπο^ει, έά^ τ^Ιν διο^λυθε^σαν θανατά ^ ζ ^
,γίαν άχραντον φυλάσσω, πειθόμενος οἰκονομί^ εύαρέσΤως. ^

Γυνή τινος μοιχΕυθεἴσα λαίκοῦ ὅντος, ἐὰν ἐλεγχθ^ φανερῶς, ὁ τοιοῦτος εἰς υπηρεσίαν ἐλθεῖν οὐ δύ-
ναται, ἐὰν δὲ μετὰ τὴν χειροτονίαν μο^χευθ^, ὁφείλει ἀ πολύ^ ι αύτήν. Ἔ ὰ ν δὲ ^υζῆ, ού δύναται ἔχ^
σθαι τῆς ἐγχειρισθείσης αὐτῶ υπηρεσίας.
^ ρ μ η νε ό

διορίζει δ παρων Ι^ανο^ν, ότι άνί^ως Τινὸ^ λα^κοῦ άνδρὸς μοιχευθ^ ^ γον^, κ^ὶ φανερών ^λεγχθ^ ^ιά τώ^
προσώπων Τών δυναμένων αύΤ^ς κατηγορεῖν (περὶ ι^ν όρο^ ε^ς τη^ ύποσεμείω^ιν τοθ μ'η . Ἀποστολ.), ὸ άνηρ
αυτ^ς δέν δύναται νά άναβ^ εί^ βαθμόν τινα ιερατικόν. ^Ομοίως καὶ άνίσως ^ γυν^Τ μοιχευθ^ Ἱερωμένρυ, ὸ
ΤοιοῦΤο^ πρέπει νά χωρησ^ τ^ν τοιαύτην γυναῖκά Του, ἐά^ θέλ^ ^ά ^χ^ τ^^ ^Ιερωσύν^ν^ ό^χι καἰ θέλει νά έχ^
τ'^ν μοιχαλίδα ταύτην, δέν ^ριπορεῖ νά ^χ^ ένΤαύΤῶ κ^ὶ τ^ν ^Ιερωσύνην, άλλά καθαίρεται άπὸ αύτήν (1). ^ορα
καὶ Τὸν κέ. Ἀπο^τολικόν.

Πρεσβύτερος, ἐὰν προημαρτηκως σώματι προαχ^ῆ, καὶ ^ ολογήση, ὅτι ὴμαρτε πρὸ τῆς χειροτονία^,
μὴ προσφερ^τω, μένων ἐν τοῖς λοιποῖ^ διὰ τὴ^ άλλην σπουδήν. Τ ὰ γέιρ λο^πὰ αμαρτήματα ἔφασαν οἱ
πολλοὶ, καὶ τὴν χειροθεσίαν ἀφιέναι. Ἐ ὰ ν δὲ αὐτὸς μὴ ὁμολογῆ, ἐλεγχθῆναι δὲ φαν^ρῶς μ ὴ δυνηθῆ, ἐπ
αὐτῶ ἐκείνω ποιεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν.

^^κκλησίας ο^Ι γίνεται.^Διὁτι^καὶ ὁ^Πρακλείας νικήτας εἰςτὸν ^μοιχευθεισαν γυναικά του, δύναται νὰ γἐν-^ ^Ιερευς^ έὰν ^ναι
πρῶτον αῦτοῦ Κανένα λέγει,δτι νενίμισται νὰ μη συνδειπνσῦσιν Ι κατὰ τὰ αλλα άξιος. καὶ έχι καθ^εις ούκ ὁρθο^ς το ἐναντίον λέ-.
εἰς τους δευτέρους γάμους οἱ ἰερολογήσαντες αίΙτοί^ς Πρεσβύτε. γει ὁ Ι^αλσαμι^ν. ^^^περ γὰρ ἰερωμένος, χωριζ^ενος την μοι-
ροι, κατὰ τὸν Κανύνα τοῦτον. Ι^ἰ δέ καὶ αὁτὸς ὁ Νικήτας λέ^ χευθεῖσαν γυναῖκά του, ^χει τ^ν ἰερο^σύνην, οἰ^τω καὶ ὁ λαικές
γει, ^τι ^ μέν ἀκρί^εια το^ς διγάμους δέν συνειθίζε^ νὰ στείρα- τ^ν τοιαύτην γυναικά του χωριζόμενος, δύναται γενέσθαι ^Ιε^
ν^ν^, δέ συνήθεια της μεγάλης εκκλησίας τὰ τοιαῦτα ου πα- ρεύς.^ Ι^ἰ δέ καὶ ὁ ^νας καὶ ο άλλος ^^.ιξαν μέ την γυναικά
ρατηρειται, εἶναι έξω της κανονικης ἀκριβεία^- δ^^^ ούδέ ^ρέ-- των ἀφ^ ο^ ἐμοιχεύθη, κἄν καὶ έν άγνοί^, ὀμοίο^ςμήτε ὁ^Ιερευς
πει νὰ τὸ μιμούμεθα. οἱ γὰρ εἰς τὰς κε^αλὰς έπιτιθέμενοι στἐ.. δύναται νὰ ^χ^ την ἱερωσύνην, ούτε ὁ λα^κὸς νὰ την λά^ΥΙ,
^ανοι, σύμβολον εἶναι της νίκης, κατὰ τὸν ^ρυ^ύστομον (δμιλ. έπειδ^ μοιχευθεἰσα γυναικά των ἐμολύνθη, καὶ αυτοὶ ο^ις σμί-
θ^. της πρώτης πρὸς Τι^εέθεον) ^τι ἀήττητοι γενύμενοι, ο^το^ ξαντες μέ αύτην συνεμολύνθησαν, καὶ διὰ τοῦτο καὶ οἱ δύω εἶ-
συζεύγνυνται, καὶ δτι οὁκ ένικήθησαν ιΙ^ὸ τ^ ^δον^ς, ὀ^ιὸ της ναι της ίερωσύνης άν^ξιοι. Σημείωσαι δε οτ^ η μοίχευθεισα γυν^
ὁποίας οἰ διγαμοῦντες ^ραίνονται^νὰ ἐνικήθησ^ν, ^ δ^ὰ τού λαΥκοῦ καὶ τοῦ Ἱερί ως, κἄν καὶ δέν ἐλεγχθ'^ ἀπὸ άλλους
ἀνάξιοι των στεφάνων είσί. Σημείο^σα^ δμο^ δ^ν πρέπ^ ν^ ^ς μοιχαλὶς^ ἀλλ^ αυτη ἀφ^ έαυτης ἐξ^ολογηθ.^ την μοιχείαν
συγχαινι^μεθα καὶ νὰ ἀ^ιοστρε^μ^ τους διγά^υς. Τοῦτο ^ὰρ εἰς Ἀρχιερέα ^ ΙΙνε^ατικόν. παρο^εοίο^ς καὶ τὁτε οἰ κοντές
ἦτον ιδιον των ^αυατιανῶν, κατὰ τον ή. ^ πρι^της^ ἀλλὰ νὰ αὁτην, έὰν δέν την χωρισθοῦν, πρὸς ἱερο^σύνην εἶναι ἀνάξιοι. Ι^ί
συγκοινι,^νοῦμεν μέ αύτοὸς, κατὰ τὸν αυτ^, ^ Ἀ ^ λ ὰ ^ ^ δέ λέγουσί τινες^ ν^Αους προβάλλοντες ^ολ^τ^κους, ^τι η μοι-
θειος ^ρυσ^οτομος λέγν^. δτι τους δευτερο^αμοῦντ^ ^ολλο^ χευθεῖσα. κἄν αυτ^ μέ τὸ στ^α τη^ ομολογώ ^τι έμοιχεύθη,
ριπαίζουσι καὶ εἰς τὰ παζάρι, κ^ἰ κ^ ^λλ^ δέν πρέπει νὰ πιστεύετε. ἐὰν δέν ἐλεγχθ^, ἐσφαλμένως λέγουν
^ ^ σ τρἐ^ ι ^ ^ ^ὸτῶνμι.ο^ι του ^^ι., ^εγχ^.οι ^ κ,,ὶ πιιροὐι,ης ^
τ^ι. ^γ. π .ρ ὶ^ ε ν Ι^ ^ οι ^ίν πρ^ει ν^συν- ^ἐνιιντίον ^ορι^οντ^, και τὴ,, ^ βεεαιόνοντας.
ι ^ ι ί ι ^ ^ ^ αγάμων, λίγ^ κιιι ^ ι,ι^ ς ^ ^^ ^ ^ καταὅικἀςεται ἠ ὐ^ογονιισ
^ , ^ ^ικ^ρωμ.^. . ^ ἐμ.ι^.^η ^π.ρ καὶ καινὸν άληθῶς και παράδοξον όνο-
^ ^ ε ^ ,ι ι ότι, ^ ^ χωρί^ τ^ν Ι ^ ι ^ ^ἀ.τ^ις^, ,ιαι ^ ^ ^ πιστ^ται.
 Τ Π Σ Ε Ν Τ ^ Α Γ Ι Α ΣΟ Φ ΙΑ Σ Υ Ν Ο Δ Ο Ί
^ ^ ι

^ ρ μ η ν ^ ίο^,

Ἀνίσως τινά^ ^Κερεύς, πρὸ τού μεν ^ά ίερωθώ ^μαρτεν εις τὸ σῶμα, ^τοι ^θεν ^ίς μ ^ σαρκικών, μετά
δέ τ^ν ^Ιερωσύν^ν ὸμολογησύ δ ι^οιον ^τυχὁν ε^ τὁν πνευματικόν τον πατέρα ^ Ἀρχιερέα^, ύτι ^ιαρτε πρὸ
τού νά χειροτονηθώ, δ τοιοῦτος, προστάζει δ παρ^ν Κανο^ν, ύτι πρέπει νά μ^ ἰερουργ^ (ύμο^ δέ μ^ τ^ν ιερο^
γίαν σι^μπεριλαμβάνονται καὶ αί λοιπαὶ ίεροπραξίαι τός ἰερωσύνης κατά τὸν ^αλσαμί^να,^ έν τ^ έρμηνεία τοί
κς^. τ ^ ^'.),νά μεν^ ε^ τά άλλ^ ^τρονόμι^ τῶν ^ρέων, ^τοι είς τη^ έξωτερικ^ν τιμ^ν, είς τ-^ν καθέδραν,
εί^ τ^ν στάσιν, καὶ εις τὸ νά μεταλαμβάν^ μέσα εις τὸ άγιον βήμα^ κατά τὸν ^ωναρ^ιν καὶ ^αλσαμί^να, καὶ
ταύτ^ νά τά ^χ^ διά τὴν ά λ λ^ αύτού άρετην, ^ιαὶ μάλιοτα διά την πρόθυμον μετάνοιαν καὶ έξομολύγησιν
ὸποί ^ίκαμεν άφ^ έαντού Του (ἐάν γάρ έλεγχθώ άπὁ άλλους, ότι ἰίκαμε τ^ν άμαρτιαν ταύτην, ούδέ ταῦτα τά
προνόμια δύναται νά ^χ^, άλλά καθαιρεθεὶς θέλει ριφθ^ ει^ τὸν Τόπον τ^ν λα^ιι^ν, ως λα^ιὸς, κατά τὸν ^ά^
οαμ^να. ^Ορα ^καὶ τὸν κ^ , Τό^ ς^', κ^ τὁν γ'^ τού ἱ^οιλείου^ Πλ^ν πέντε ^,άρτι^ρες πρέπει νά βεβαιο^ν τ^ν
κατηγορίαν τού ^ςορνεύσαντος ^Κερέως, λέγει ὸ ἰ^λάοταρι^ καὶ ύρα τὸν οε^. Ἀποοτολικύν)^ ταύτα μεν ούν νά
γίνωνΤαι, έάν δ Ἱερεύς πέσύ πρὸ τ^ς ιερωσύνν^ς εις μίξιν σαρκικών, ^άν δὲ Ι^υχικέ^ς μόνον άμαρτήσύ, ^τοι ^λθ^
εις σι^γκατάθεσιν καὶ ὸρμ^ην Τ^ς ψ ^ ς , ^ κο^ μεταχειρισθώ Τρόπους καὶ μέοα διά νά κάμ^ τ^ν άμαρτίαν, άλ^ά
δέν τΥ^ν ^καμε, ταύτα λέγει ὸ Κανων, ότι λύονται άπὸ τὴν χάριν τ^ς χειροτονίας^ καὶ ού καθαιροίει, ΥΙ^ν
καὶ τούτο συνεσταλμένων λέγει, ειπων^ ότι τούτο λέγουσιν οί πολλοί καἰ ^Υχι αυτός. ^άνδὶ ὸ ^Ιερεύς πρὸ τἦς
ίερωσύν^ς φθάση ^ως εις τὸ νά πιάσύ χέρι γυναικὸς, ^ νά φιλ^σύ αύτην, λύει μέν καὶ ταί^τα ^ χειροτονία,
κατά τὸν ^ωναρᾶν καἰ άλλους, καὶ δι^ αυτά ού καθαίρεται (καθ^ ότι καὶ μετά την ^ειροτονίαν εις ταῦτα πί-
πτων δ Ἰερεύς, ού καθαιρεῖται, άλλ^ άργίζεται, κατά τὸν ό. Υ^α^Ιιλ.). ^άν όριως ά^ιαρτήσύ περισσότερόν τι άπὸ
τὸ φίλημα, ^τοι φθάσ^ κεεὶ νά κάμύ συγχρωτισμὸν καὶ συγκυλισρ^ὸν, τότε καθαιρε^ται, έπειδ^ ^ χειροτονία
τοιοῦτον δεν λύει άμάρτημα. ^Ωσπερ γάρ δ πλέον τού φιλέματος άμάρτημα ποιήσας Διάκονος καὶ Πρεοβύτ^ρος,
μετά Τ^ν ἶερωσύν^ην καθαιρεῖται^. κατά Τὸν αύτὸν ό. Ι^ασιλείο^ούτω καἰ ὸ τοιοίτο ποιησας πρὸ τ^ς ιερω^όνη^
κωλύεται νά γένύ Ἱερεύς, καὶ ακολούθως μετά Την ίερωσύνην Τούτο όμολογήσα^ καθαιρεῖται όμοίως καὶ αΙ^τός,
Πάντα ταύτα λέγει ὁ Κανων νά γίνωνται, έάν ό άμαρτ^σας ^ἶερεύς έξομολογηθ^ ἐάν δέ μήτε αύτός
έξομολογηθ^ Ταύτα άφ^ εαυτού, μήτε άπὸ άλλους δύναται νά έλεγχθώ φανερές ότι ταύτα έποίησε, τότε νά
μένγ^.εἶς Τὴν έξουσιαν τον, ^ νά παύγ^ τός ίερωσύνης, ^ ταύτην νά ένεργώ, έπε^.δ^, κατά Τὸν πολιτικὸν νόρ^ον,
καλύτερον εἰ^ναι νά δένουν τά άριαρτ^^ατα άνεκδίκητα (^ς μ^ έλεγχόμενα δηλ,^ πάρεξ νά παιδεύωνται τινές
άναιτίως. ^Ορα καὶ τὸν θ^, τός ά.

'Ομοίως κο^ὶ Διάκονος, ἐὰν τῶ ^ὺτῶ ἀμ^ρτήμ^τι περιπέση, τὴν τοῦ ὑπηρέτου τάξιν ἐχέτω.

^ ρ μ ηνεί ^

Ἐάν δε Διάκονος πέσύ εις μίξιν σαρκικών πρὸ τός χειροτονίας,καὶ μετά τ^ν χειροτονίαν όμολογ^ού τούτο εις
πνει,Ιματικὸν πατέρα, άς καθαιρόται άπὸ την διακονίαν, καὶ άς λαμβάνω τά^ιν υπηρέτου καὶ Κληρικού, Ὑποδια^
κόνου, τνχὸν, ^ Ἀναγνωστου ^ βάλτου. Καὶ σημείωσαι ότι δέν άπέρριψεν αύτὸν δ Κανων είς τὸν τ^ν λα^ίκῶν

( ἰ ) Ἀπὸ τον ^αρὁντα Κανένα^ ἀλλὰ καὶ τὸν ι^. της α^Ιτης, .
ἐλέγχονται ἐκε^νοι ὁπού λέγουσιν, ότι οἱ Ἱερεῖς ἄν δ^ν ἐλεγ-
χθῶσι καὶ κριθῶσι συνοδικῶς, δεν πρέπει νὰ καθαίρωνται. καὶ ἄν
αύτοὶ οἱ ιδιοι ὁμολογήσωσι τὰς ὰμαρτίας των. ^ἱ γὰρ Κανόνες
ούτοι κατὰ δύω τρὁπονς λέγουσι νὰ καθαίρωνται οἱ ἱερωμένοι^
^ ἐλεγχόμενοι άπὸ άλλους ώς ὰμαρτήσαντες, ^ ἀ^ εαυτῶν όμο-
λογούντες. Πρέπει δε νὰ προσθέσωμεν ότι, ἐὰν δ πνευματικὸς,
ἀκούσας τὸ άμάρτημα τὸ κρυπτὸν του ^Ιερέως, εἰπ^ είς αύτὸν
νὰ παύσν^ ἀ^ὸ την ἱερωσύνην, κατὰ τους Κανόνας, καὶ ἐκεινος
τούτο δὶν στέρξη, τωέπει νὰ τὸν ἀφήσν^ είς τ^ν ἐξουσίαν του,
καὶ νὰ μη τὸν θεατρίσ^^ ἐπειδή ἐνδεχόμενον ἐκεῖνος νὰ ἀρν'^θΥΙ
ότι τού ἐξωμολογήθη τοιοῦτον άμάρτημα, καὶ ό πνευματικὸς
μὁνος δέν ή^Απορε^ νὰ πιστευθ^ καὶ νὰ ^Ιναι ό αύτὸς καὶ κριτης,
καὶ κατήγορος, καὶ μάρτυρας. Ἀλλὰ, καὶ ἄν τὸ άρνηθ^Ι έκεινο^^
πρέπει με αύτὸν νὰ συγκοινωνώ ὁ πνευματικὸς, διατὶ, ἄν δεν
τὸν συγκοινωνώ αύτὸς. πρέπει νὰ μή συγκοινωνούν καὶ αύτὸν
οἱ άλλοι ἱερωμἐνοι, κατὰ τὸν ρμα^. της ἐν Ι^αρύαγέν^. ^ῦτι δ^
καὶ ή διὰ στύματος ὀμολογία τού ἀμαρτήσαντος εἶναι ἀρκετή
νὰ ἀργίσ^ καὶ νὰ ^αθ^ρ^, καθαρῶς δηλοῦται, τέσον ἀπὸ τον
θ^. τής πρώτης, οσον καὶ ἀπὸ τὸν ο^. τού βασιλείου. ^ορα δὲ
καὶ τ^ν μαρτυρίαν του ^ρυσοστύ^υ περὶ των παραιτουμένων
τ^ν ἱερωσύνην πρὸ τού νὰ φανερωθούν εἰς τὸν τύπον της κανο-
νικης παραιτήσεως. Καὶ ^Ισίδωρος δ^ ὁ Πηλουσιώτης γράφων
^ωσίμφ λέγει. ^ι^Ιιργε τοίνυν, εἰργε σαυτὸν τοῦ θείου θυσιαστη^
ρίου. μήποτε σκηπτὸς κατὰ της σῆς χωρήσειε κε^αλῆς^ (ἐ^ιστ.
φο^.)^ δρα καὶ την μαρτυρίαν τού Θεσσαλονίκης ^υμει^ν (ἀπο-
κρίσ. ^3.) εἰς τήν ύποσημείωσιν τοῦἐννάτου τῆς α^., ἐν ^ λέγει
δτι Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερε^ς, οἱ πρὸ της χειροτονίας, ^ μετὰ τ^ν
χειροτονίαν ά^ρτήσαντες^ ἄν δὶν κάμουν τελείαν ἀποχήν ἀπὸ
τὰ ^ργα της ἱερωσύνης, σωτηρίαν δὶν ^χουν. καὶ ^λέπε ότι δὲν
λέγει νὰ παραιτούν μόνον τήν ἰερουργίαν, ἀλλὰ τὰ ^ργα. καὶ
τὰς άλλας δηλαδή ἐνεργείας τῆς ἱερωσύνης. Ποια δὲ εἶναι τὰ
λοιπὰ, εἰς τὰ ὁποια λέγει ό παρι^ν Κανων νὰ μένουν οἱ ^μολο-
γήσαντες την άμαρτίαν τους ; εἰς τήν ύποσημείωσιν τού
κς^, τής ς^. πλατύτερον σαφηνιζόμενα. ^ρα καὶ τὰς ^κοση--
μειώσεις τοῦ η^. τοῦ Νικολάου.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τόπον, διὰ τὴν προθυμίαν ὁ^ιοῦ ^δειξεν εἰς τ^ νὰ έ ξ ο μ ο ^ γ ^ ^ ἁμάρτημά του. Ι^ί γὰρ ἐλεγχθῆ
ὡς τοιοῦτο πράξας, οὐδὲ εἰς τάξιν Κληρικοῦ μένειν συγχιορηθήοεται. '^νάγνιοθι τὺν θ . τ^ς ά. καὶ τὺν ρμά. Καρθ.

Κ Α Ν Ω Ν ^ Α '.

Πρεβσὐτερος πρ^ τῶν τριάκοντα ἐτῶν μ ή χειροτονείσθω, ἐὰν ^ιαὶ .Ιιάν^ ^ ἄνθρωπος ἄξιος, ἁλλὰ ἁ-
ποτηρείσθω. 'Ο γὰρ Κύριος Τησοῦς^Χριστὸς ἐν τῶ τ ρ ια ^ τ ῶ ἔτ^ ἐβαπτίσθη ^ςαὶ ήρξατο διδάσκειν.

^ ρ μ η ν ^ ί ο^

Τοθτον τον Κανύνα αὁτολεξεὶ έρανίσατο ^ ^.κοιὶ ιδ^. Κ^νὁ^ ^ύτ^ π οι^ κ^ὶ ^ τ^ν ερμηνείαν αύτοί^ έκε^ Ι),

Ἐ ὰ ν νοσῶν τις φωτισθῆ, εἰς πρεσβύτερον ἄγεσθ^ι ού δύν^τ^ι. Ο^κ έκ προ^ιρέσεως γὰρ ἡ πίστις ^ὐτοῦ,
άλλ^ ἐ^ ἀνάγκη^, εἰ μὴ τάχα διὰ τὴν μετὰ τ^ιῦτ^ ^ύτοῦ σπουδὴν κ^.ὶ πίστιν κ^ὶ ^ ὰ σπάνιν άνθρώπων.

^ ρ μ η ν ^ί α.

Διορίζει ^ παρων Κανων, ^Τι όποιον κατηχούμενο^, ὅτ^ν μέν ^τον υγι^ άνέβ^λλε τὸ άγιον βάπτισμα, ^ταν
δέ είς κίνδυνον θανάτου έξ άσθενεία^ περιέπεσε και φοβηθεί έ β α π τ ί^ , ο^το^ νά μὴ γίνεται Ἱερεύ^, έπειδώ
φαἶν^τα^ ^ δέν έβαπτίι^ έκ προαιρέσεων έδικ^ τοι^ άλλά έ^ τ ^ ά ν ά γ ^ τ^ς άσθενείοι^ (τὸ ὁποῖον δέν
πρέπει έκαστον γάρ πρέπει έλευθέρα προαιρέσει νάδέχετοιι τ^ν ^σκΤ.^ιν του χριστιανισμοί κατάτὸν ριθ^. τ ^
έν Ι^αρθαγ.)^ καἰ ^Τι προτοῦ δέν Υ^θελε νά βαπτισθ^, διά νά ζ^ βίον έλεύθερον κ^ὶ φιλήδονον, καὶ ^χι Ι^ύαγ-
γελικὸν καὶ χριστιανικών ^άν δμω^ αύτὸ^ φα^ μετά τὸ βάπτισμα σπουδαῖο^ μέν εις την έργασιαν τ^ν
θείων έντολῶν, βέβαιο^ δέ καὶ στερεά εἰς τὴν πίστιν, εἶν^ι δέ κοντά ε^ αύτά καὶ σπανι^Της άνθρωπων άξιων
πρὸ^ ίερωσύνην, τύτε γενήσεται Ἱερεύ^.
σ υ μ φ ω νία -

^Συμφωνώ μέ τὸν παρύντα Κανὁνα διορίζεται κ^ὶ δ μζ^, τ^ς έν Ααοδικ. διορίζων, δτι ο^ έν ά^θενεία πα-
ραλαμβάνοντε^ τὸ βάπτισμα, μετἀ την άοθένειαν νά μανθάνουν τά τ ^ πίστεως άλλά καὶ ὸ τ ^ έν Καρθαγ.
νβ^. λέγει νά βαπτίζωνται οἱ άσθενεῖν, ὅταν μὲ τ^ν αύτ^ν προαίρεσιν περὶ αύτῶν μαρτυρήσουν^ καἰ ὁ έ. δέ τοθ
βασιλείου θέλει νά δέχωνται οἰ έν τῶ τέλει τ ^ ζω^ςτωνμετανοουντε^ αιρετικοί. Ἀ λ λ ά καὶ δ έ. τοί Κυρίλλου
θέλει νά βαπτίζωνται οἰ κατηχούμενοι, μέλλοντες άποθανεῖν. Δι^ ^ καὶ ὸ κέ. Καν^ν το^ αγίου ^ἶικ^φύρου λέ-^
γει. Ἐάν ά^Ιθενην τινάς ^ν, ἐπιζητ^ τὸ άγιον βάπτισμα, ^ρεπει χωρὶ^ άργοπορίαν νά τὸ λαμβάνω, καὶ νά μ'^
στερ^ται τ^^ θείας χάριτο^, ὸμοίω^ καὶ τὸ άγιον σχ^μ^ τῶν ^Ιοναχέ^ν, καθω^ αύτὸ τὸ ι^διον συμφωνω^ λέγουσι
περὶ τοί άγίου σχήματος ^,τε Ι^αλσαμε^ν καὶ Συμεων δ Θεσσαλονίκης. Καὶ ^ρα τ^ν ύποσημεἶωσιν τοῦ κέ. τοιΙ
^ικηφύρου. ὅρα καὶ τὸνπ^^ Ἀποοτολικύν.^

Ἐπἰχώριοι Ι^εσβύτεροι ἐν τῶ Κυρι^κῶ τῆς π^λει^ς προσφέρειν οὐ δύνο^ντς^ι, παρόντος Ἐπισκὅπου, ἤ

(^) ^Ομέν ^ἰγιος ^πι^άνιος αἰρέσ. νά. λέγει εδ Κύριος ἦν,
ὅτε έ^απτίσθη, εἰκοσιεννέα έτῶν καὶ δέκα μηνων. ^Ο δέ ^εβα-.
στὸς δ Τραπε^ούντιος λέγει, δτι ἦτον εἰκοσιεννἐα έτῶν καὶ ιβ^.
ήμερων (καὶ τοοτο εἶναι τὸ δωδεκαήμερον ὁποῦ έορτάἰ^ομεν ἀπὸ
της ^ριστοῦ γεννήσεως ^ως των Φώτων). δι^ ^ καὶ ὁ Ι^ύαγγε-
λιστης Δουκας δέν εἶπεν δτι ἦτο τριάκοντα τελείων έτῶν δ Κύ-
ριος, ἀλλὰ ώσεὶ τριάκοντα έτῶν^ έπειδὴ εἶχεν ἀπὸ τὸ τριακο-
στὸν ἰίτος ^ιαρμένον, ^ δέκα μηνας κατὰ τὸν ^πιφάνιον, ^ δώ-
δεκα ήμἐρας κατὰ τὸν Σεβαστδν. ^ο δέ Θεολὁγος Γρηγύριος ὁ-
μιλ. έθ. λέγει, οτι διὰ τοῦτο έ^ανερώθη ὁ Κύριος εἰς τὸ τρια-
κοστον ^τος καὶ ^(χι προτήτερα, ^να μέν δ^ὰ νὰ μη φανῆ δτι
εἶναι κἀνένας έπιδεικτικὸς καὶ ίΙπερή^ανος άνθρωπος (σύρνων-
τας νέος ^ν κατύπι του μαθητὰς), καὶ ἐ^λλο δέ, δ^ατὶ ή ήλ^κία
α^τη ^χει καιρὸν διδασκαλίας καὶ δοκιμήν τελείαν ἀρετης. ^Λν..
δρα δέ καὶ δΘεοφύλακτος καλε^τὸν Κύριον (έρμ. γ^. του Δουκα)
διὰ τὸ της ηλικίας τέλειον. ^ημείωσαι δέ δτ^ καὶ οἰ Ἱερεις του
παλαιοῦ Νέμου τριάκοντα χρὁνω-^ ἦσαν ^ταν ἱερ^ε^νοντο. Αέγει
γὰρ ὁ θειος Ἱερῶνυ^^,ος (ἐπ^στολ. προς Παυλ^νον καὶ προοιμ. εἰς
τὸν Ἱε^εκιηλ πρὸς Ι^ύστύχιον), οτι οἱ μέλλοντας ἀναγνῶναι τὰ
μυστηριώδη ^ιβλία^ δηλ. τ^ν ^Ι^ήμερον- τὸ φσμα των ^σμά-
των, την ἀρχ^ν καὶ τὸ τέλος της προφητείας του ^Ιεἰ^εκι^λ,
πρεπε νὰ ἦσαν, οχι εἰκοσι.^έντε χρὁνων, ἀλλὰ τριάκοντα, οτι
καὶ'^ ηλικία ἐνομί^ετο δεκτικη της ἱερατικῆς ύπηρεσίας^, καὶ
ισως ὁ Κύριος, ἀκολουθῶν εἰς την νομικην αύτ^ν τάξιν, τριά-
κοντα χρύνων έ^α^τίσθη κ^ἰ το κήρυγμα ἦρχισ^ν, δπερ ἦ^
ιερέων ιδιον.
(^) Δι^ θ καὶ ὁ αἱρετικὸς Ναυάτος δι^ ἀνάγκην θανατηφέ-
ρου ἀσθενείας, κλινήρης λα^ων τὸ βάπτισμα, καὶ ^εετὰ ταῦτ^
παρανύμως Πρεσβύτερος χειροτονηθεὶς, θηρίον κατὰ της ^εκλ^-
σίας έγένετο. Καὶ ^Ιρα τὸν Ι^ὀσέβ^ον ^κκλησ. ἰστορ. ^ιβλ.
κεφ. μγ^.
 ΤΗΣ ΕΝ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ

πρεσβυτέρων πολεως, ουτε μην αρτον διδοναι ἐν εύχῆ, ούδὲ ποτήριον. Ἐ ά ν δὲ ἀπῶσι, καὶ Εἰς εύχὴν κληί^
μόνος, δίδωσι.
^ ρ μ η ν ^ ί α.

Διορίζει ὸ παρων κανων, ὅτι δέν ^μπορούν οί Τών χωρίων, (^ τών μικρών πόλεων) ἰερεῖ^ νά ^ειτουργο^ν ^ἰς
την ἐκκλησίαν τ^1ς καθ' αύτὸ και μεγά^η^ πόλεο^, κ^ὶ μάλιστα όταν^ναι παρων ὸἐπίσκοπο^, οί ίερε^ τ ^
πόλεως, άλλ^ ούτε νά δίδουσιν άρτον καὶ ποτεριον έν εὁχ^, ^τοι, ούτε νά μεταλα^ιβάνουν το^ ἐν τ^ ^ύλ^ι ^ρι^
στιανοὸς έν κ^ιρῶ λειτουργίας. Ἐάν δέ τυχὸ^ λείπουσιν ό έπίσκοποί καὶ οἰ Ιερείς τ^ς πόλεις, καἰ καλεοθ^
χωρίου μ ι^ ίς πόλεως) ίερεύ^ είς εέχὴν, τότε ^μπορε^ καὶ νά μεταλάβω τού^ έκεῖσε άπροκριματίστως. Ἀπο^
λύΤω^ γάρ ούδεὶς χειροτονείται άλλ^ έκασΤος έν ^ έκλήθη, έκεί πρέπει καὶ νά μέν^ κατά τὸν Ἀπόοτολον,

Οὶ δὲ χωρ^πίσκοποι εἰσὶ μὲν εἰς τύπον τῶν ἐβδομήκοντ^, ὡς δὲ συλλειτουργοί διὰ τἡν σπο^δὴν εἰς
^οὺς πτωχοὺ^, προσφερουσι τιμωμενοι.
^ ρ μ η ν ^ ί ο^.

οί μέν έπίσκοποι είς τύπον εἶναι τών ιβ^. αποστόλων, καθ^ ότι Καὶ αότοἰ ώσπερ οἰ ιβ^. άπόστολοι, μετα..
δίδουσιν εί^ τού^ άλλους διά τών μυστηρίων, καὶ μάλιστα διά τ^,ς Τών ιερωμένων χειροτονία^, την χά^ν τοῦ
Παναγίου Πνεύματος. Οί δὲ χωρεπίσκοποι, κατά τὸν κανόνα τούτον, είί τυπον εἶναι τών ο^ άπο^τολων. Καθ^
^τι καὶ αύτοὶ, ώσπερ οι ο^ (^ἰ), δέν ή^,πορούσι νά μεταδωσουν χάρι^ τοθ ^Αγίου Πνεύ^.ατο^ μέ την χειροτο..
νίαν πρεσβυτέρων, ^ διακόνων, τούς δποίους δέν δύνανται νά χειροτονούν, ου κωλύονται δμω^ ά^ὸ τὸ ^ά ίερουρ-
γοῦν καὶ νά τιμῶνται, διά την έπιμέλειαν ὸποθ δείχνουσιν ε ίί τὸ νά διαμοιράζουν τά^ είσοδίας τών έκκλη^.
σιών αύτών εις τούς πτωχούς άδελφούς. Ἀνίσως δέ οἰ χωρεπίσκοποι έχουν χρέο^ νά μοιράζουν καὶ νά έξοδεύουν
εἶ^ Τούς πτωχούς τά τών έκκλησιών έσοδα καἰ χρήματα, πόσ^ρ ^λλον χρεωστούοιν οί καθ^ α,^τὸ έπίσκοποι νά
κάμνουσι τοθτο ; ^Ορα καὶ την ύποσημείωσιν τοθ ή. τ ^ πρωτν^.

Διάκονοι ἐπτὰ ύφείλουσιν εἶν^ι κο^τὰ τὸν κ^νόν^, κάν πάνυ μεγάλη ^ ὴ πόλις. Πεισθείση δὲ ἀπὸ
πῆς βίβλου τῶν πράξεων.
ε ρ μ η ν ε ία .

^ ^ ο ν τὸν ^νόνα έκα^λλιτέρευσεν ή οικουμενικά σύνοδο^ κατά τὸν ις^. αύτ^ κανόνα^ καὶ όοα ε^ποριεν
ἐκείνου ερμηνείαν, άφορώσι καὶ εί^ την έρμηνείαν τούτου. Καὶ λοιπόν όρα ταθτα έκεῖ.

(Ι') ^ οἱ ο^ δέν εἶχον το χάρισμα τοῦ νὰ μεταδίδουν είς
έίλλους τὸ Πνεῦμα το ^γιον, δηλον γίνεται άπὸ τὸ ή. τών Πρά^
ξεων, ^που ὁ Φίλιππος εἶς ών, καὶ τών έπτὰ Διακόνων καὶ
τών ο^ δέν έδωκε Πνεῦμα ^ἰγιον εἰς τους ^απισθέντας καὶ διδα-
χθέντας υπ^ αὁτοῦ Σ^αρείτας, άλλ^ ἐχρειάσθη νὰ καταβοῦν
εἰς την Σαμάρειαν ὁ Πέτρος καὶ ὁ ^Ιωάννης οἱ έκ τών δώδεκα,
διὰ νὰ δώσωσιν αύτ^. ^Ο^τω γάρ φησιν, ἦν (τὸ ΙΙνεῦμα τὸ
γιον) έπ^ ούδενὶ αυτών έπιπεπτω^ιὸς^ (πρέπει δμως νὰ προσδιο-
ρίσωμεν, κατὰ την γνώμην του Οἰκουμενίου, οτι οἱ ο^ο^τοι, έν
^σ^ μέν ἦσαν εἰς ^ερουσαλ^μ δμοῦ μέ το^ς ιβ^, δέν ἐμετάδι--
δαν τὸ Πνεῦμα τὸ ^ίγιον, διὰ το σέβας ο^ου εΥχον πρὸς τους ιβ^.,
άφ^ ο^ δέ διεσπάρησαν είς την οἰκουμένην, ούδεὶς δύναται πι-
στεῦσαι δτι δέν ἐχειροτόνουν, καὶ ακολούθως ^τι δέν έμετάδι-^
δαν Πνεῦμα έἰγιον). δέ ^εο^έρος ^Ιγνάτιος, έπιστολ^ πρὶς
^ραλλησίους, τον μέν επίσκοπον λέγει μιμητών τοῦ ^ριστοῦ
κατὰ δύναμιν (ι^ς καὶ δ θειος Διονύσιος δ ^.αρεοπαγίτης ἀ^ω-
μοιωμένον τ^ ^ε^ρ.)^τὸ δέ Πρεσβυτέριον, σύστημα ἰερὸν, συμβού.-
λους καὶ συνέδρους του ^πισκύπου^ τους δέ Διακὁνους, μιμητὰς
τών ἀγγελικῶν δυνάμεων, λειτουργοῦντας τ^ ^Ι^πισκὁπιρ λει-.
τουργίαν καθαρὰν καὶ ^Ιίμωμον. ^ο δέ Γελάσιος, έν τ^ ἰστορία
της ά. Συνύδου Κε^. λ^. λέγει, ότι ὁ μέν επίσκοπος έχει τό-
πον του Κυρίου, ὀ δέ Πρεσ^ύτερος έπέχει τέν Σερα^ρικὸν θρονον,
ὁ Διάκονος τὸν ^εροι^ικὸν, καὶ ^^Υποδιάκονος καὶ ύπηρέτηςεἰς
διακονίαν τούτων έτάχθη. ^ορα καὶ τον ^ρυσδστομον (σελ-
^3. του δ^. τ^μου). αὁτέ τοῦτοπερὶ του Φιλίππου λέγοντα,
καὶ δτι μ^νον των ι^ ^Δ^ιοστέλων ἦτο νὰ δίδωσι Πνεῦμα
^ίγιον. ^ δέ ἀνωτέρω ^.Αρεοπαγίτης Διονύσιος τον μέν ^^πί-
σκοπον ὁνομάζει Τελειωτικὸν, τὸν δέ Πρεσ^ύτερον ^ωτιστι--
κὸν, τὸν δέ Διάκονον Καθαρτικέν.^ (^κκλ. Ἱεραρχ. Κι^. έ.).

ΠΠΔΔΔΙο^
 ΠΕΡΙ ΤΠΣ Ρ^ΡΡΡΑι

Π ΡΟ Α ΕΙ^ Ο ^ ΕΝ Α
άγια καὶ τοπικά σύνοδον, ^ συγκροτηθεῖσα έν Γάγγρα, τ^ μΥ^τροπόλει τ^ς Παφλαγονίας, τ^ έν τ^ μι-
κρ^ Ἀσία κειμέν^, κατά Τὸν Πλίνιον, στράβωνα καὶ στέφανον, γέγονεν έν ε^τει ^^0 δεκατρείς δέ έπίσκο..
ποι ἐν αύτώ ουν^λθον, ^ν τά όνόματά έσΤι ταυΤα, καθως εύρίσ^ιονται ειν τ^ην έπιστολὴν ὁπού ^στειλεν ὴ αύτ^
σύνοδον είς τούν ἐν ^μενία ^υλλειτοι^ργοόν^ ἰ^ύσέβιον, Αίλιανὸν, ^ύγένιος, ^ολύμπιος, Ιὶιθυνικὸν, Γρηγόριον, Φι^
λ^τὸς, Πάππον, ^υλάλιος, ^πάτιος, Προαι^έσιον, Βασίλειον καὶ ἰ^άοον. Συνήχθη δε ὴ σύνοδον κατά τινον Ι^υ-
σταθίου έπιοκόπου τόν έν ^Αρμε^ία Σεβαστείαν (^) καὶ τῶν μαθητήν αύΤού, οἶτινεν έφρόνονν καὶ. ἐδίδασκον είς
τούς άλλους Τά αιρετικά ταθτα φρονήματα, Τά περιεχόμενα είς κάθε κανόνα Τήν παρούσην συνόδου, ^Οθεν οἶ
πατέρεν ούτοι τούν αιρετικούς αΙ^ούς άφορίσαντεν καὶ άναθεματίοαντες, ὡς δείκνι^ται ἐκ τ^ν πρὸς Ἀρμενίαν
είρημένην αυτῶν επιστολές, έ^έδωκαν τούς παρόνταν κανόναν (3), με τούν ὸποίουν χωριστά κάθε αἱ.
ρετικὸν αυτ^ν φρόνημα άναθεματίζουσι (^). ^πικνρούνται δέ οἰ κανόνες ούτοι, ὡρισμενων μέ^ ἀπὸ τὸν β^, τός

(^) ^Ας ^ναι χάρις πολλή εἰς τὸν ἐν μακαρία τώ λήξει γενέ- ^πεσεν εἰς τὰ παράλογα και αἱριτικὰ φρονν^ατα, ο^οῦ ^ιε^ιέ-.
μενον ἀοίδιμον καὶ πολυμαθέστατον άνδρα Δοσίθε^ν, τον ἹΙρο- χονται είς κάθε ^να Κανὁνα ἀπὸ τούς παροντας. Διὰ τοῦτο ή
σολύμων, οστις μένος γράφει ότι είς το ^τος τοῦτο ή παρούσα ἐν Γάγγρ^ι αύτη ἱερὰ σύνοδος αυτὸν καθειλε, καὶ τὰ δήγματα
ήθροίσθη Σύνοδος (σελ. θ^θ της Δωδεκαβίβλ.^ είς καἵρὸν οποῦ αὁτοῦ ἀνεθεμάτισε, και ού μύνον αύτὸν, ἀλλὰ και τους αύτοῦ
οἱ μέν ^λλοι ούδὶν περὶ τοῦ χρένου αύτής λέγουσιν, ὀ δέ Σπυ- μαθητὰς τής εκκλησίας ἀ^ῶρισε, κατὰ τον ^^μενον (^ιβλ,
ρίδων ^ίλιας λέγει, είς μεν τον ά. τὁμον των Συνοδικῶν ί^τι η^ γ^. κε^. ιγ^. τής Ἐκκλησιαστικής ἱοτορίας) και ^..ω^ράτ. (αὁτ^θι
θροίσθη ή σύνοδος αί^τη, ή ἐν ^τει 3^ύ. ή είς δε τὸν κεφ μβ^.) Τὰ αυτὰ λέγει περὶ αυτού και ο ^λάσταρις. ἐρανι-.
τύμον ^σπερ ἀναιρῶντας ἐκεινο ὁποῦ προε^πε. λέγει, οτι ὀ χρύ- σθεἰς αὁτὰ ἀπὸ τον ^ωζομενον. ^Ο δέ του ^ννοδ^κοῦ β.ύλίου συγ^
νος της π^ρούσης Συνύδου εἶναι άδηλος, ἐν τῶ τύμι^ τῶν γραι^ευς λέγει, ότι οἰ μαθηταὶ του Ευσταθίου εἶχον τὰ φρονή-
Συνοδικῶν, ἀγκαλὰ καὶ ὁ Ι^ίνιος λέγει δτι ουνήχθη 3ύ χρονους ματα Δαδο^η του Ι^Ιασσαλιανοῦ (ορα τον ιθ^. Κανονα τής Συ^-
μετὰ την ά. οίκουμενἵ^ήν Σύνοδον, ήτοι ^ατὰ το ^το^. νύδου ταύτης) καἰ ἦσαν παλίμβουλοι^ καἰ οτι ή σύνοδος α^τη εἶ-
(^) ^ο Ι^ὀστάθιος ο^τος ί χρ^άτισεν επίσκοπος της ἐν Ἀρ-- χε προκαθήμενον Δἰον τον πάνυ (σελ. τού ά. τύμου τῶν
μενί^ ^εβαστείας κατὰ τὸν ^ω,^ράτην (^ιβλ. καἰ ^εφ. ^υνοδικῶν).
μβ^. της εκκλησιαστικής ^Ιστορίας). Καθ^ρέθη δε ἀ^ο τὸν (ε^) Τους Κανονας τούτους ο μέν ^ν^ρ^^ και Ι^αλσαμ^ καὶ
^ιύν του πατέρα Ι^ύλάβιον, τον τής Καισαρείας τής ἐν Κα^- Ἀριστην^ς κα^ ἀπαριθμοῦσιν, ο δ^. Φἐε^τ-ος και άλλοι κ^ μύνον,
παδοκί^ ^Ι^πίσκοπ^ν, έπειδή καὶ ἐμεταχειρίζετο φο^ἐματα μὴ προστιθίντές τον τελευτα^ον, οστις ἀ^ι^λ^γητικ^ς ἐστι τής
ἀνάρμοστα εἰς τήν ^Αρχιερωσύνην^ καἰ μ^ὰ ^ καθαίρεσήν ^υνὁδου διὰ τούς άλλους εικοσι, καἰ πρ.πει ^ς Κανῶν νὰ συ-
αὁτοῦ κατέστη επίσκοπος τή^ αύτής ^εβςιστ^ ^ ναριθμήται.
Μελέτιος, ὁ ύστερον χρηματίσας Ἀντιοχεί^ ^Ο (έ.) Ἀνάθεμα λέγεται τ^σον ἐκεινο ^ου χἐ,^ισθώ άπὸ τους
Ευστάθιος ούτος κατέφυγεν εἰς ^Ιαραθωνίανο^^ οιτϊνες ἀνθρῶπους καὶ ἀ^ιε^ώ είς τον ^ον, ^ ο^ο.^,ν άνάθημα
ἦσαν πνευματομάχοι ώς ύ ^ακεδδν^, δ^ ^ ^λ^^. ονομάζεται. οσον καί ἐκε^νο ὁ^οῦ χωρισθώ άπὸ τον Θ^ὸν καὶ
ούτε Θεον ὀνο^άζειν τ^ Πνευμ^ τὸ α^ήον αἰ^ο^. κτίσμ^ ἀπὸ την Ἐκκλησίαν τῶν ^ριστιαν^.,ν ἀ^ρωθώ εἰς τον
καλειν τολμήσ^ιμ^ (^κράτ. ^ειδήδ^ὀ- Διάβολον, το ὁ^οιον ^ ἐ^ τ^ ^ιλε^στον ἐ^εκράτησε ^νον ά-
τὸς, ώς λἐγουσιν^ ἀ^,ητικ^ ^ν ^ίς ^ ἀγωνιστής νάθεμα νὰ λέγεται κα^. ο^ι άνάθημα. Και καθἐ^ς δεν τολ--
τὁσον, ο^στε δποῦ μερικοί νὰ ^ν^ι ^ύ^ά ^ Ἀσκη- μ^ τινας νὰ πιάσΥ^ τ^ χεριά τον, ^ νὰ ἐγγίσν^ κἄν ἐκε^-
τικὰ του μεγάλου ^ισιλείου (τ^ ψευδές, διύτι α^. νο ὀποῦ ἀναθεματίσθη, ήτοι ά^ρῶθη ^ί^ το^ Θεὸν, διὰ την
τὸς ήτο μὶν ἀγωνιστής ^ς τήν δ^ ἦ ^ ^ ^ είς τον Θεὸν τίμήν ^ τ^ σέβας. ^Πα^ ^ὰρ (φησὶ το Αευ^-
λεγειν ἐπιτήδειος ^ δυν^τὸ^^ ήσκήθη την τέχνην τ^ λ^ τικον κεφ. κζ . κή-) άνάθημα, ^ ἐὰν ἀναθώ άνθρωπος τῶ
γων, μὲ τήν ὀκοίαν ^ συγγεγραμμέν^ Ἀσκητ-.κὰ μ^ Κυρίι^. αγιον ἀγίο^ν ^σ^αι τῶ Κυ^^. ^ Τοιουτοτρόπως καὶ
γάλου ^ασιλείου^ τήν πολλών δμ^ άσκησιν μὲ^ ἐκεῖνον τον άνθρωπον ὁ^οῦ χωρισθώ άπὸ τον ^εὸν
και άπο τήν Ι^κκλησίαν^ ^.αι γέν^ άνάθ^^α εί^ τον διάβολον,
 ΤΠΣ ΕΝ Γ^ίΓΓΡΑ ΤΟΠΙ^ΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
^ . άορίσΤω^ δε άπὸ τὸν νά. τ^ν δ . καὶ α. τ^ν ζ ., κ^ιὶ δια τ^ς έπικυρωοεω^ ταὁτη^ οἰκουμενικην τρόπον τινά
άναλ^μβάνουσι δυναμιν,
ΟΙ ΚΑ^ Κ Α Ν Ο Ν Ε^
Τ Η Σ Ι^ Τ Α Τ ΙΓ Ρ .Α . Τ Ο ^ Η Σ Α Τ ΙΑ Σ
ΚΑ Ν Ω Ν
Ε ι τις τὸν ^άμον μέμφοιτο, κοιί τήν καθ^ὐδουσαν μετὰ τοῦ άνδρὸςοιυτῆ^ οὅσαν πιστήν ^.^πο^τ.ἐ.ν^.
καί εὐλα^ῆ, βδελὐσσοιτο ἤ μέμφοιτο, ὡς ὰν μή δυναμένην είς βασιλείαν είσ^λθείν, σ.νάθ^μα ^ ^
ἔστω.
κἀνένας δέν τολμα νὰ συναναστραφ^ καὶ νὰ συγκοινωνήσω, ἀλλ^
^λοι οἱ πιστοὶ ^ωρίἰ^ονται ἀπ^ αυτόν. ^στε καὶ τὸ ^να καὶ τὸ
ό^λλο ανάθεμα, καθ^ ^μέν χωρίςονται ἀπὸ τους ἀνθρώπους, δέν
διαφέρουσιν ἀναμεταξύ των, καθ^ ^δέ τ^Ι μέν ενα ἀφιεροῦται εἰς
τὸν Θεὸν, τὸ δέ αλλο ἀφιεροῦται είς τὸν διάβολον, εἶναι .έναν-
τιώτατα ενα εις το αλλο. ^οθεν ὁ θείος Χρυσόστομος περὶ του
δευτέρου ἀναθέματος ἀναφέρων είς τὸν λόγον όπου κάμνει, δτι
δέν πρέπει νὰ ἀναθεματί^ τινὰς κανένα ^ωντανον ^ άποθανόν^
τα (τόμ. έ.) λέγει. σΤί ἄλλο θέλει νὰ εἰπγ^ τὸ ἀνάθεμα όπου
λέγεις, άνθρωπε, πάρ^ξ, ἄς ἀφιερωθη ο^ρτος εἰς τον διάβολον,
καὶ πλέον ἄς μη ^χ-Ι^ χώραν σωτηρίας, ἄς γἐν.^ ἀποξενωμένος
ἀπὸ τὸν Χριστόν.^ Καὶ πάλιν. Το ἀνάθεμα παντελούς χωρίςει
καὶ ἀποκόπτει τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τον Χριστόν. Ἐ ν δέ τῶ δ^.
τόμιρ (σ^λ. ^ θ. .^.) έρμηνεύων το κγ^. κεφ. των Πράξιων, δ-
^ου λέγεται οτι ἀν^θεμάτισαν τον εαυτόν τουςοἱ τεσσαράκοντα
ἐ^εινοι Ἱουδα^οι, ἐὰν δέν θανατώσουν τον Παῦλον, τουτο, λέγω,
έρμηνεύων, φησί. ^τί έστιν ἀνεθεμάτισαν, ἀντὶ του ^ξω εἶναι
της εἰς Θεὸν πίστεως εἶπον, ειμὴ τὸ δόξαν κατὰ Παύλου ποιή-
σαιεν.^ ^Ο δέ Ταράσιος έν τ^ ἀπολογητ^κῶ της Συνόδου λέ-
γε^. ^Δεινον εἶναι τὸ ανάθεμα, ἐπειδη μακρὰν του Θεοῦ ποιει
τὸν άνθρωπον, και ἀπὸ την βασιλείαν τών οῦρανών έκδιώκει,
και πέμπει αύτον είς το σκότος τὸ ἐξώτερον^ (σελ. 7^ . του
τόμου τῶν Συνοδικών). Τούτων οί^τω προεγνωσμένων, ἀκαί-
ρως κατηγοροῦσί τινες (όποιοι εἶναι ό Ιὶλάσταρις καὶ ό Ι^αλσα-
μών) την παροῦσαν Σύνοδον διὰ το ἀνάθεμα όποῦ κάμνει, φέ-
ροντες εἰς μαρτυρίαν τον θε^ον Χρυσόστομον^ ά. διατὶ ό Χρυσό-
στομος είς τὸ ἀνωτέρω λόγον έμποδι^ει ναὶ τὸν καθ^ ^να ἄν-
θρωπον ἀπὸ τὸ νὰ μ'^ ἀναθεματί^ τινὰ, ^ῶντα ^ τεθνεῶτα, λέ-
γων^ ^Τί ούν , έκεῖνο τὸ ἀνάθεμα όποῦ δέν έτόλμησέ τινας νὰ
εἰπ^Ι, ἀπὸ έκείνους όπου ^λα^ον τούτου την έξουσίαν, συ τολ-
μ^ς,ἄνθρωπε^ νὰ λέγ^ς, κάμνοντας πραγμα έναντίον είς τον θά-
νατον του Κυρίου, καὶ προλαμβάνεις του ἶ)ασιλέως την κρίσιν ;
ἀλλὰ δέν έμποδίί^ει καὶ την Σύνοδον ἀπὸ τοῦτο, λέγει γὰρ ό
αιιτὸς πάλιν ἐν τῶ αυτἐ^ λόγε^- ^Τί λοιπὸν, έπῆρες τόσην
έξουσίαν έσὸ νὰ ἀναθευ,ατίἰ^ης τινά , την όποίαν έξουσίαν
του άναθε^.Ι.ατί^ειν ^λαυον μονον οἰ Ἀπόστολοι. καὶ οἰ κατὰ
πασαν ἀ^^ίβε^αν γενόμενοι τών Ἀποστό^ων διάδοχοι, οἱ
πλήρεις οντες χάριτος καὶ δυνάμεως^ ; Φανερὸν γὰρ δτι
καὶ οἱ Πατέρες της Συνόδου ταύτης, ώς διάδοχοι τῶν Ἀ -
ποστόλων, καὶ την ἐξουσίαν του ἀναθεματίἰ^ειν εἶχον, ^α^
θώς καὶ δλοι οἱ αλλοι Πατέρες τών λοιπών Συνόδων, καὶ μάλι-
στα τῶν Οικουμενικών, ἀνεθεμάτισαν είς τὰς πράξεις αίΙτών
τοὸς αἰρετικους ώς την αὁτήν έξουσίαν ^χοντες, καὶ ώς τών Ἀ -
ποστόλων διάδοχά, καθώς φαίνεται έν τοἰς πρακτι^ιοἰς των.
Σ Τ Ι^ Ο Δ Ο Τ ^ ^ Η ^ Τ Ο ^ ^ Ο Ι.
Α '.
.
^ ^ ^
διατὶ εἰς τὸ τἐλο^ του ἀνωτέρ^ ^ό^ ^ Χρυσόστομος λέ^
γει, δτι πρέπει νὰ ἀν^θεμ^τί^ωμ^ν ^ὰ ^ίρι ^ ὰ δό^μ^τ^^
νὰ τὰ έλέγχωμεν, ἀγκαλὰ το^ς ἀνθρώ^ιους^ το^ς αἰρετι^ους
δηλ. πρέπει, λεγει, νὰ λυ^ιούμεθ^ (ό δ^ ἄγιος ^αρσανούφ^ος
προσθέτει^ δτι οχι μόν^ν το^ς αΙ^ετ^κ^^ς, άλ^^ ^ ^ δ^άβ^.
λον πρέπει νὰ ἀναθ^μ^τί^ τιν^ ἀναθεματί^ε^ τον ^ον
έαυτόν του, όπου άγακα καἰ κάμνε^ του δ^ό^ου τὰ θελήμ^τ^
καἰ ^γα.). ή ἀλήθεια ομως εἶνα^ αὁ^, ^ ^ παροῦσα Σύνο^
δος μέ ^περ^ολην ἐμετ^χε^ρί^ ἀνάθεμα, ^ μόνον ἐναν-
τίον εἰς τὰ αἰρετ^κὰ καἰ σχισμ^κὰ φρ^νήμ^^ τ^ν ^ύοταθίου,
ἀλλὰ καὶ έναντίον είς έκεινα τὰ ό^το^ όπου μέ μόνον ἀφορι-.
σμὸν τ^ν λαΙκών, και κ^θαίρε^ν τῶν ἱερι^μέν^ν, θεραπεύονται
ἀπὸ ^ίλλο^ Κανόνας. Τον ^ὰρ νη^τ^ύοντ^ έν Κυρί^^, τ^ν κ^ι
κατ^ ἰδίαν έ^κλησ^οντ^ οι μὶν Ἀ^οστολ,^οι Κανόνες καθα^-
ροῦσιν ερωμένον οντα, άφορί^ουσι δέ λαΙκον οντα, ή δέ ^αρουσα
Σύνοδος ἀναθιματίί^ει. Τ^ν δέ παιδείαν ταύτην ^καμε δὶὰ δ^
αιτια, πρώτον μέν, ώς λέγει ό Ι^λάσταρ^ς, διὰ νὰ έμποδίσν^ τὸ
κακὸν, όποῦ τότε καθ^ ύπερ^ολ^ν ἐπληθύνθη μέ το όπερ^ολ^--
κόν αύτὸ έπιτίμιον, δεύτερον δέ, δ^ὰ νὰ ἀναθεματίί^ουν οι ^ερι
τὸν ^ὁστάθιον κάθε φρόνημά των ^τσ^ καθώς εἶναι γεγραμμένον
εἰς τὸν κάθε Κανόνα, οτε προσέ^θουν είς τ^ν όρθόδοξον ^ίστ^ν,
λέγοντες, λόγου, χάριν, ^τσι' ^Ι^ι^τις τόν γάμον μἐμφοιτο, ά-
νάθεμα έστω, Ι^ἶ τις τοῦτο ποιήσοι, και τὰ έξῆς. ἀνάθεμ^ι ^σ^ω.
Και τοῦτο νὰ λέγουν, διὰ νὰ δώσουν πίστιν καὶ πλΤ^οφορίαν,
δτι ἀληθώς έμίοησαν τὰ φρονή^.ιατά τι^ν. ^αὶ δ^ὰ τοῦτο τὰ ἀν^^
θεματί^ουν. Τοῦτο δέ δτι οί^τως ^χει, δ-^λο^ ή πρὸς την Ἀρμε^
νίαν έπιστολη της παρούσης Συνόδου λέγουσα^εΕἰ δέ μεταγνοῖεν,
οἰ Ι^ύσταθιανοὶ, καὶ ἀναθεματί^οιεν ^αστον τούτων τών ^α^ιώς
λεχθέντων, δεκτοὸς αὁτους γίνεσθαι. δίὰ τοῦτο έξέθετο ή ἀγία
Σύνοδος, ^αστον, ^όφείλουσιν ἀναθεματίσαντας δεχθῆναι.^ Ση-
μείωσαι, οτι ό μέν Ἀ^ιόστο^ος τέσσαρες φοραις μόνον εἶπε τὸ
ἀνάθεμα, μίαν φορὰν έναντίον έκείνων όποῦ δέν ἀγαπώσ^ τον
Κύριον, έν τ^ .ι^ρ^ς Κορινθ. ά. ις^. εει^τις οὁ φιλεῖ τὸν Κύριον
ήμών ^Ιησοῦν Χ^ιστὸν, ε^τω ἀνάθεμα.^ Καὶ δύω φοραις εἰς την
πρὸς Γαλάτας ^πιστολ^ν, έναντίον έκείνων όποῦ ευαγγελί^ον^
ται ^ξω ἀπὸ τὰ παραδεδομένα. καὶ ^ίπαξ έν τ^ πρὸς Ρωμ. οἱ δέ
λοιποὶ Κανόνες μόνον ενδεκα φορα^ όμέν γὰρ της έν Χαλ-
κηδόνι ἀναθεματίἰ^ει έκείνους τοἰΙς λα^ιους^ ^Ιοναχους όπου με-
σιτεύουν είς τὸ νὰ χειροτονοῦνταί τινες μέ ἄσ^α, ό δέ ἀνα-
θεματί^ει τους ^οναχους όπου έρχονται είς στρατείαν και ἀ-
ξιώματα κοσμι^ὰ. και δέν έπιστρέφουν. ιέ. της αυτης ἀναθε-
ματίζει την Διακόνισσαν όπου ί^κανδρευθ^ όμοῦ με έκεῖνον όπου
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

-ερ μ η νεία .

Καθὼς οί ί^ανιχαῖοι τὸ πρότερον, καὶ οί ἄλλοι αίρετικοὶ ίί^ τὸν νόμιμον γάμον διἐβαλλον, οὕτω και ο^
τοῦ μιαροῦ Εὐστ^ιθίου μαθηταί ὕστερον, περὶ ών προφητικῶς εἶπεν ὁ θεῖος απόστολος, ότι ^ ύστέροις καιροί
ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, ἐν ύποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν συ^είδησιν, κωλυόντω,
γαμεῖν^ι ^ά. Τιμ. δ'. ^ιὰ τοῦτο καὶ ὁ παρών Κανὡν άναθεματίζει τους τοιούτους, ὁποῦ κατηγοροῦν τὸν γα-
μον, καί συγχαίνοντιει ὡς ἀκάθαρτον τὴν ^ριστιανἠν καὶ εὐλκβῆ γυν^ιῖκ^, ἤτις κοιμάται μὲ τὸν χριστιανέ
ἄνδρα της, λεγοντες ότι διὰ τὴν σσρκικὴν τούτην μίξιν δὲν ἠμπορεῖ αυτη νὰ ^μβ^ οἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρα-
νῶν. όρα καί τὸν έ. κ^ιὶ νά. '^ποστολικόν.
Κ Α Ν Ω Ν Β -.
'^π^τ. να'. ^
τ^ ς . Ε ἴ τις ἐσθίοντ^ κρέ^ ^χωρὶς αἴμ^τος κοιὶ εἰδωλοθύτου, κ^ὶ πν^κτοῦ)^ μ^τ εὐλ^ιβε^ς κα^
της ἐν
'^γκ,Ιρ. ισ. πίστεως, κιετ^κρίνοι, ὡς ἄν διὰ τὁ μετ^λ^μβάνειν^ ἐλπίδ^ μ ὴ ἔ^οντ^ άνάθεμ^ ἔστω^
^ασ^λ. πς^. ^
^ ρ μ η ν ε ί α^

Καὶ τούτο ὸ Ἀπό^τολοί προεφήτευσεν, όΤι θέλουν ε^π'^ οἱ περὶ τὸν Ι^ύσΤάθιο^ Τὁν καΤηγορούντα τού^ Τρω^
γοντα^ κρέα^. ^ ^ ὶ γάρ άκολούθω^ είς τὸ άνωτέρω ^τόν. ^Ἀπέχεσθ^ει βρωμάτων, ά δ Θεὸς έκτι^εν εἰς μετά-^
ληψιν.^ Διά τούτο ὸ π^ρο^ν Κανιών άναθεματίζει τούί το^ούτου^, όποθ κατακρίνουν τὸν μετά ευχαριστίας καὶ
πίστεως τρωγοντι^ κ^έα^ (πλεν τού αἶ^,ατος καὶ εἰδωλοθύτο^ καὶ πνικτοθ), καὶ λέγουν ότι αύτὸ^ δέν έχει έ ^
^τίδα σωτηρίας, διατἰ τρωγει τούτοι όρα καὶ τὸν νά ξγ^ Ἀποστολικόν.

απος.
τ^ς δ^. δ^. της Ε ιτ ις δοῦλον, προφάσει θεοσεβεἴας, διδάσκοι καταφρονεἴν δεσπότου, κο^ὶ ἀναχωρ^ν τἤς
πε^. της
Καρθ.ογ^ ἱ^. ὺπηρεσίας, κοεὶ μὴ μετ' εὐνοίας καὶ πάσης τιμἤς τῶ ὲ^υτοῦ δεσπότη ἐξυπηρετεῖσθ^ιι, ἀνά^
^ασ. μ^. μο^. θεμα ἔστω.
^ ρ μ η ν ^ ί ο^

^πειδη ὸ μέν απόστολςς καὶ πρὸ^ Τιμ. γράφων Τ ιμ , ς^.) λέγει, ^όσοι εἰσὶν ύπὸ ζυγὸν δούλοι, Τούς
ιδίους δεσπότας πάσ'^ς τιμ^ς άγιους ήγείσθωσαν. οί δέ πιστούς έχοντε^ δεσπότας μή καταφρονεἰτωσαν, ότε
άδελφοὶ ε^σὶν, άλλά ^ιλλον δονλευέτωσαν^ καὶ πρὸς Τἰτον (β^. ^ιδούλου^ ἰδίοι^ δεσπόταις ύποτάσσεσθαι,
καὶ ἐν π^σιν ευαρέστους εἶναι^. ^πειδη, λέγω, ὸ μέν απόττολον ταύτα λέγει, οί δέ Ι^ύσΤαθι^νοὶ τά έναντία
έδίδασκον, διά τούτο δ παρων κανων, άκολουθ^ν τ^ ^Δποστολικ^ διδασκαλία άνκθεματίζει τού^ Τοιούτους
ὸποί^ έδἰδα^Γκον, ότι οί δοῦλοι νά καταφρονούν τού^ αύθέ^Ιτας τω'^, καὶ νά αναχωρούν άπὸ τὸ νά ύπηρετούν
αύτου^ μέ κάθε άγάπεν καὶ Τιμήν. Ἀνάγνωθι και τὸν πβ^. ^Α.ποστολικόν.

^Αποτ. ε . ὶΙ
μη^.τῆςΚαρ^ Ε^τις δισ.κρίνοιτο π^ρὰ Πρεσβυτ^ρ^ γεγκμηκότο^, ὡ^ μὴ χρῆνί^ι λειτουργήσ^ντο^ ^ύ-
θαγ. δ^. λγ^. ^ τοῦ προσφορᾶς μεταλαμβάνειν ἀνἀθεμο^ ἔστω.

^ ρ μ η ν ^ί

^ο παρων κανων τούς 1^ύσταθια^ούς άναθεματίζει, καὶ ^λου^ τούί άλλους ὸπού διακρίνονται καὶ ύποοτέλ-
λονται να ^Ι.εταλαβουν τά θεία μυστήρια ἀ^ὸ ίερέα ύπ^νδρον, λέγοντε^ ^τι δ τοιούτο^ διά τὸν γάρ^ον δέν πρέ-'
πει νά λειτουργά. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν έ. Ἀποστολικύν.

τ^ν πάρ^. ^ο κ^. αὁτῆς άναθεματίζει τούς ἀρπάζοντας γυνα^
κας. ^ δέ έν Δαοδικεί^ τρεῖς ι^ορα^ς λέγει τὸ ἀνάθεμ^ ἐν τῶ
κθ . λδ^. καὶ λέ. Καν^νι^ καὶ ^ ἐν Κ^ρθαγ. έν δνσὶν, ἐν τ^ ί.
καὶ ιά. Κανδνι ^της. Καὶ ο τῆς έν τ^ Σο^ί^ ἀναθε-
ματίζει ἐ^εῖνον δποῦ κτυπήσ-^, ^ ^άλ^ ^ίς φυλακην ^Επί^κο^ον.
^ο δέ πή. του βασιλείου λέγει, ότι θέλει ἀναθεματισθ^ ο Πρεσ-
^ύτερος Γρηγ^ιος, ἄν δέν χωρισθ^ ἀπὸ τ^ν συνείσακτον γυναι.-
κα ^ου εἶχε, Σίί^,είωσαι δέ καἰ τούτοι δτι έπειδηκ^τὰ τέν ^ρυ-,
σίστομον δέν δρέπει νὰ ἀναθεματίζο^ντ^^ ο^ ^ριστ^ν^
ποῦ ^ρθδδοξα δηλ, ^ρονοῦ^ι περὶ Θεοῦ, δ^ὰ τοῦτο^κςιτὰ
σαμῶνα καὶ ^ιλὁθεον Κωνσταντινουπόλεως ἀκυρῶθησαν, τόσον
ο τύμος ὀ γεγονός έπὶ Κωνσταντίνου του Πορφυρογεννήτον, ό-
σον καὶ ὁ έπὶ ^ανουηλ του Κομνηνοῦ, καὶ του Παλαιολόγο^,
διατὶ άναθεματίζουσιν ἐκείνους ὁποῦ κάμνουν ἀποστασίαν ^τὰ
τῶν βασιλέων (σελ. Γιοῦμ Γραικομ).
(Ι) ^ο γὰρ^ιγιος ^πι^άνιος αἱρεσ. κγ^. λέγει, οτι ό Σ^τ^ρ-
νῖλος διέβαλλε τὸν γάμον, λέγων ^τι εἶναι έκ τού Σατανά. Τό
αύτὸ καἰ ^ἰρηνα^ος βιβλίιρ ά. Κεί^. ^ερὶ αἱρέσ. κατὰ τού
τού Σατορνίλου λέγει.
 ΤΗΣ ΕΝ ΓΑΓΓΡΑ ΤΟΠΙΚΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

Κ ^ Ν Ω Ν

Ε ι τις διδάσκοι τὸν οἶκον το^ Θεοῦ εὐκαταφρόνητον εἶναι, καί τὰς ἐν ςιὐτῶ συνάξεις, Της ς^. π^.
τη^ ἐν ^'αγγ.
ἁνάθεμα ἔστω. κ^. κά. της ἐν
Ἑ ρ μ η ν ε ί οι, Σαρδ. ιά. ιβ^,

παρων κανιών Τού. Ι^ύσΤαθιανούς αναθεματίζει, οιτινες έδίδασκον τύν λαὸν νά φεύγωοιν άπὸ τ^ν έκκλη-
σίαν, καἰ νά καταφρονούσι τάς συνάγεις τί^ν χριστιανόν όποί γίνονται είς αύτην, λέγοντες τάχα, ότι εις κάθε
τόπον ^μπορε^ τινάς νά προσεύχεσαι. Διότι δ απόστολος Παύλος εἶπε νά προσευχώ^εθα (ά. Τιμ. β^, ^.) έν
παντἰ τόπω, μά ^χι διά νά μη πηγαίνωμεν εις τάς ἰεράς εκκλησίας, άλλά διά νά μη περιγράφωμεν μόνον την
προσευχην ει^ Τὸν τόπον τ^ς Ἱερουσαλ^μ, καθως ὸ μέγας Βασίλειος έρμηνεόει (έρωτήσ, η, περὶ βαπτίο^αΤος,^
^ορα καὶ Τὸν π^. τ^ς ς^
^Αποστ. λα^,
της δ^. ιή.της
ς^. λά. λδ^. της
Ε ἴ τις πσρὰ τὴν ἐκκλησίαν ἰδία ἐκκλησιάζοι, καὶ κ^τ^.φρονῶν τῆς ἐκκλησί^ις, τὰ της ά. καὶ β^. ιβ^.
ἐκκλησί^ς ἐθέλοι πράττΕιν, μ ἡ συνόντος τοῦ πρεσβυτέρου, κ^τὰ γνώμην τοῦ ἐπισκόπου, ιγ^. ιδ^.ιέ. τ^ς
^άνἀθεμς^ Εστω . ἐν Ἀντιοχ. έ.
της Κσ^θαγ,
^ ρ μ η ν ε ό οι^ ι^. ια^. ξβ^.

Ἐπειδὴ οί ^ύσταθιανοὶ, ^ξω άπὸ την κοινην συνάθροιοιν τῶν πιστών τΥ^ν ἐν τώ έκκλησί^, έκαμναν κατ^
ιδί^ν παρασυνάξεις, καὶ καταφρονούντες την ἐκκλησίαν τού Θεού, ἐτέλουν ιερουργίας χωριστά οι πρεσβύτεροι
αύτί^ν, χωρὶς τ^ν γνωμην καὶ άδειαν τοθ κατά τόπον έπισ^ιόπου, διά το^το αναθεματίζει αύτούς, Ααἰ τούς ό^.
μοίους αύΤοῖς ὁ παρων καν^ν, ὡς σχίσμα ποιο^ντας, Ἀνάγνωθι καὶ τὸν λά, αποοτολικόν,

Ε ἶ τις καρποφορίας ἐκκλησι^ιστικὰς ἐθέλοι λαμβάνειν, ἤ διδόν^ιι, ἔξω τῆς ἐκκλησί^ις ^ λ^.
ποφὰ γνωμην τοῦ ἐπισκόπου, ἤ τοῦ ἐγκεχειρισμένου τὰ τοιοιῦτ^, καὶ μὴ μετὰ γνωμην αὐτοῦ ἐθἐλοι πράτ-.
τ^ιν, ἀνάθΕμ^ ἔστω.
^ ρ μ η ν ^ ί οι.

Κοντά εις τά άλλα άτοπα όπου ἔκαμναν οι ἱ^ύσταθιανοὶ, έλάμβανον καὶ Τάς καρποφορίας ὸπού συνήθως έ-
προσφέροντο εις τάς εκκλησίας, καἰ Τάς διεμοίραζον εις Τὸν εαυτόν τους, ^ς τάχ^άγίους όντας. ^θὲν ό παρων
^ιανων αναθεματίζει τούς Τοιούτους οπού παίρνουν, ^ δίδουν τά^ τοιαύτας καρποφορίας ^ξω άπὸ τν^νγνωμ^νκαὶ
άδειαν τοι^ έπισκόπου, ^ Τού οικονό^οι^τ^ν πραγμάτων τ^1ς έκκλησίας Ἀνάγνωθι καὶ Τὸν λη. αποστολικόν.

Ε ἴ τις διδοῖ, ἤ λ^ιμβάνοι καρποφορίαν, παρεκτὸς τοῦ ἐπισκόπου, ἤ τοῦ ἐπιτετ^γμένου ^ ^Απο^τόλ. λή.
.εἰς οἰκον^μίοιν εὐποι^ς^ κ^ιὶ ὁ διδοὺς^ κ^ιὶ ὁ λοιμβάνων, ἀνάθεμ^ ἔστω.

^ ρ μ η ν ^ ίοι.

Καὶ ούτος ὸ κανων τὴν ιδίαν δύναμιν έ^χει μέ Τὸν ανωτέρω. ^οθεν ^ έκείνου ερ^νει^ άρκεῖ κ^ὶ ει^ τ^ν
ΤούΤου, ^ο^α καὶ Τὸν λή. άπο^τολικόν.

Ε ί τις παρθ^ύοι, ἤ ἐγκρ^τ^ύοιτ^, ὡς ἄν βδελυττόμενος τὁν γάμον ^ ἀν^ι^ωρησας, ^ ^^ .

^ ὶ μὴ δι^ ο^ὐτὸ τὸ καλὸν κΙ^ὶ ἄγιον τῆς παρθενίας, ἀνάθεμ^ι ἔστω.

^ ρ μ η ν ^ ί ἰκ.

Καλὸν μέν ε^ναι ^ παρθενία καὶ σωφροσύνη, άλλ' όταν γίνωνται δι^ τὁ κ^λόν^ κ^ διά τὸ^ ^ α^των

(^) Καὶ Ἱσίδωρος δέ ὀ Ι^ηλουσιώτης περὶ τούτου γράἰ^ει. ε^ύ παρ^ αύτού ού δεόντ^ ἀνήλωται, ἱεροσυλί^ις ^ιότὸν καθίοτη^ιν
^χρή τὰ των πενήτων ἀδοκιμάστω^ διανέμειν, οΥς ού χρή, ἀλλ^ ύπεύθυνον πταίσματι^ (ἐπιστ. μδ^. ^Ιωσε^ ^πισκόπφ).
ἀκείνιρ πε^εε^σθα^ τ^ ταύτας οικονομάν τεταγμένιρ, ῶς, ε^τι (^) ^ν άλλοις, ώς ἄν ^δελυΚτί^ν των γάμων.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ἁγιασμόν. ^νίσως δὲ τινὰς, ὄχι διὰ τοῦτο παρθενεύ^ καὶ σιοφρονῆ, άλλά διατὶ συγχαίνεται τὸν γάμον ὡς ἀ-
κάθαρτον καὶ μεμολυσμένον, όποῖοι ὴσαν οί ^ὐσταθιανοὶ, οὅτος άναθεματίζεται ἀπὸ τὸν παρόντα κανόνα^ . . ι ^
καί τὸν έ. καί νά. ἀποστολικόν.
Κ Α Ν Ω Ν

Ε ἶ τις των παρθενευόντων διὰ τὁν Κύριον κατεπαίροιτο τῶν γεγαμηκότων, ἁνάθεμα ἔστω.

Καὶ οὅτος ὁ κανών ἀναθεμοιτίζει ἐκείνους ὅπου παρθενεύουν μὲν διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου, ὐπερηφκνεύον-
τςιι δὲ ἐναντίον είς τοὺς έχοντας νόμιμον γάμον, ὁποϊοι ήσ^ιν οί Εὐσταθιανοί. .'ορα τὸν έ. καὶ νά. ἀποστολικόν.

^ίης ς'. Ε ἶ τις κ^τ^φρονοίη τῶν ἐκ πίστεως ἀγάπσ.ς ποιούτων, κο^ὶ διὰ τιμὴ ν τοῦ Κυρίου σ^γ..
της έν Δαοδ. καλούντων τοὺς ἀδελφοὺς, κ^ὶ μὴ ἐθέλοι κοινωνεἴν τ^ῖς κλήσεσι, δι^ τὸ ἐξευτελίζειν τὸ γ^
κ^. της ^
Καρθ. μθ^ ν^μενον, άνάθεμα ἔστω.

Συνήθειαν εἶχον οί τ^τε χριστιανοί ί^σΤεοον άφ^ οὕ μετελάμβανον Τά θεῖα μυσΤηρια, νά κάμνουν άγάπα^
^γουν συμπ^ια, δι^ άγάπην άδελφικην, καὶ διά Την Τιμὴν τοθ Κυρίου νά καλοίν ΤούςπΤωχού^ άδελφούς νά τού^
φιλευουν. ^οθεν ^ πα^ων κανων άναθεμαΤί^ει έκείνου^, οποί δέν θέλουν νά υπάγουν εί^ Τά τοιαίτα συμπύσια (τά
γινύμενα δηλ. δχι μέ καμίαν άτοπον διάθεσιν, άλλά διά την τιμην κκὶ πίστιν τοί Κυρίου, καἰ διά την άγά-
πην Τ^ν πρὸς τού^ πτωχούς άδελΟού^. Καὶ δχι μέσα εις τ ά έκκλησίας^ Τοίτο γάρ εἶναι έμποδισμένον, άλ^
ἐ^ξω άπὸ Τ ά έκκλησία^), άλλά μέ ύπερηφανἰαν κατηγορούν αύτά καὶ έξευτελίζουσιν, ὸπο^οι φαίνεται νά ^Το
κάι οί ^σΤαθιανοίε Ἀνάγνωθι καὶ τὸν οο , τ^ς ς^.

ς^. Ε ἴ τις άνδρῶν ^ιὰ νομιζομένην ἄσκησιν περιβολσ.ίω ^ρῆτοιι, κ^ὶ ὼς ἁν ἐκ τούτου τὴν
ις^.
τ^ς έν Γ αγγ. δικ^ιοσύνη^ ἔ^ων κ^ιτ^ιψηφίσοιτο τῶν μετ' εὐλοιβείας τοὺς βήρους φορούντ^ν κε^ὶ τῆ κοινῆ
καὶ ἐν συνηθεία οὕση ἐσθῆτι κεχρημενων, άνάθεμα ἔστω.

^ ρ μ η ν ^ ί ο^.

Πρὸς τοῖ^ άλλοις καἰ τοῦτο έδέδασκον οἰ Ι^υσταθιανοὶ τού^ μαθητά των, τὸ νά φοροίν ρακωδη καὶ πενι-
χρά επανωφορια, ί^χι ^ι^ ^Αη^ινην ι^σκησιν, ἀλλἀ ^ιἀ υποκριτικην, ^να ^ςγιοι καὶ ύικαιοι τάχα αύΤοἰ μ^
τοίτο φαιν^μενοι, δο^άζωνται άπὸ τού^ πολλούς, καὶ κατηγοροίσιν έκείνου^ ὸποί μετ^ εύλαβεια^ καὶ φ^βοι^
Θεοί (δγι δηλ. διά νά υπερη^ανεὁωνται μέ αύτά έναντίον εις έ^.είνου^ δποί δέν ^Τουσιν^ ο^τε διά έ^οωΤα σαο^
κικὸν, ^ διά βλακείαν καὶ στολι^μὸν το^ σωματο^), φοροῦσι τού^ βήρου^, ^τοι τά μεταξωτά ἰμάτια (1), καὶ με^
Τ^χειρίζονΤαι Τά ροθχα ἐκεῖνα ὸποθ εἶναι συνειθισμένα καὶ κ^Ινά εί^ ^λους. Διά τοίτο ο παρων κανὡν άναθε^
ματίζει αετούς, καἰ τού^ δμοίου^ μέ α^το^ ύπεραιρομένου^ τ^ν άδελφῶν. ^Ορσ καἰ τὸν κζ^, τ^^ ^

Ι Γ ,

ξβ . ΙΙ Ε ἴ τις διὰ νομιζομένην ἄσκησιν μ^τ^βάλ^ι τὸ ἀμφίασμ^, και ἀντὶ τοῦ ^ἰωθ^τος γυν^ι-
κείου ἀμφιάσμ^τος, ἀνδρῶν ἀναλάβοι, άνάθεμα ἔστω.

Πολλαὶ γυναίκες, διδασκύμεναι άπὸ Τού^ ^σταθιανού^, τά μέν άρμύδια καὶ συνειθισμένα ρο^χ^ τἄ^ γ ^
ναῖκα^ έκδυνοντο, ένδύνοντο δε άνδρἰκεια, νομἰζου^αι Τάχα, ὅτι άΤ^ὸ αύτὸ ^χουν ^ά δικα.ωθοθν νά άγιά^

(1) ^^ρος, κατὰ τὸν ^ωναραν, εἶναι ^να εἶδος ὁφάσματος, στρἰς εἶναι ίμάτιον Ρωμα,κὸν, τὸ ὁποιον δνομάί^εται μανδύες
^θεν καὶ έλέγοντο ὁλ^βηρα, καθ^, λδγου χάριν, τι^ρα ^ίς ήμ^ καὶ ^ἦρος, ἄτινα εἰς τὸν ^πνον βλεπὁμενα θλίψιν δηλοῦ^ιν,
εἶναι τὸ ^ελουδον, τὸ δαμάσκον, τὸ κουτ^ν^, δ χαρές καὶ έίλλα καὶ ὁ Ἀρτεμίδωρος λέγει δ ονειροκρίτης.
^οια. δέ Σούδας, ἐν τ^ λέξ^ ἐφεστ^, λέγει, δτι ή ἐφε^
 ΤΗΣ ΕΝ ΓΑΓΓΡΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

.σουν, Διά ΤούΤο ὸ παρο^ν καν^ν άναθεματίζει Τάς γυ ν α ι^ δποῦ τοῦτο κάμνο^ν διά νο^ιιζομένην καὶ ύποκρι^
πικήν άσΚεσιν, καὶ όχι διά άλεθινήν (1). ^'ῦρ^ι τὸν ξβ^. τ ^

Ε ἶ τις γυνὴ καταλιμπάνοι τὁν ἄνδρα, καὶ ἀναχωρ^ν ἐθέλοι, βδ^λυττομένη τὸν γάμον ^
άνάθεμα ἔστω. Ι έν Γαγγ. κ^.
μ ην ε ί

Καὶ ΤοῦΤο διδασκαλία ^το τῶν ^ύσΤαθιανῶν, τὸ νά άφίνουν δελ^ αἱ γυνα^κ^ τοὸ^ άνδρα^ των, καὶ άντι^
.στρόφων οι άνδρε^ τά^ γυναίκας των και νά άναχωρούν, ^ς συγχαινόμενοι τὸν γάμον, ^οθεν ὸ παρων καν^ντού^
τούτο ποιούνΤας είς τὸ άνάθεμα καταδικάζει (^). ^ορα καὶ Τὸν έ. καὶ νά. άποστολικόν.

Ε ἴ τις καταλιμπάν^ι τὰ ^υτοῦ τέκνα, καὶ μὴ τεκνοτροφοῖ, καὶ τὸ, όσον ἐαυτῶ, πρὸ^ ΙΙ ^ ^
θεοσέβεια^ τὴν προσήκουσαν ἀνάγη, άλλά προφάσει τῆς ἀσκήσεως ἀμελ^ίη, άνάθεμα έστω. ^ μβ^.

^ ρ μ η ν ^ ί ςε^

Ἀνίσω^ τά άλογα ζῶα, καὶ αύτά τά θ^ρία καὶ λεοντάρια έπιμελούνΤαι τού^ σκόμνου^ καὶ τά τέκνα των,
πόσω μάλλον οί λογικοὶ άνθρωποι πρέπει νά περιέπουοι ΤαύΤα ; Δι^ ό καὶ ὸ θ ε^ Παύλον ποτέ μέν λέγει, ^Ιει
δέ τι^ Τ^ν ἰδίων, καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων, ού προνοε^, Την πίστιν ^ρνηται, καὶ έστιν άπίστου χείρων.^ ἶΤιμ.
έ. 18,^, ποτέ δέ, ^οί πατέρες εκτρέφετε τά Τέκνα έν παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίους ^φεσ, ς^. ^ Καὶ πάλιν
διά Τήν χή^ ν λέγει, έΤεκνοτρόφησε, καὶ διά Τάς Πρεοβυτέρισσα^ καὶ Γερόντισσα^ ότι νά παιδεύουσι τά^ νέα^
εί^ τὸ νά ^ναι φίλανδροι καὶ φιλύτεκνοι^ ἶΤ ιτ . β^. Ἀλλ^ ὸ αἰρεΤικὸ^ ^ύοτάθιο^ καὶ οι σύν αυτῶ, Τά^
ποστολικάί ταύτα^ παραγγελία^ μή άκούοντες, έδίδασκον τού^ γονεὶ^ νά παραιτούν τά παιδία των καὶ νά πη^
γαίνουν εἰ^ Την άσκησιν. ^Οθεν ὸ παρων Κανων άναθεματίζει τού^ γονεῖ^ έκείνουί ὸπου παραιτούν τά
τέκνα των καὶ δέν τά τρέφουν, ούτε διδάσκουν αύτά την θεοσέβειαν καὶ άρετήν^ ὸ δέ μβ^. τ^ς έν Καρθ. διο-
ρίζει, ότι κάνέ'^ Κληρικὸ^ νά μη κάμνΥ^ Τά τέκνα του αύτεξούοια πρὸ τού νά πληροφορηθούν, ότι καὶ ό Τρό^
πος αύτῶν εἶναι χρηστὸς, καὶ ή ήλικία Των διακρίνει Τά πρακτέα. ^ορα καὶ την ύπο^η^,εείω^ιν τού ς '. τ'^ ά.
'καὶ β^.

Ε ἴ τινα τέκνα γονέων, μάλιστα πιστῶν, ἀναχωροίη, προφάσει θεοσεβείς, καὶ μἡ τἡν καθήκουσαν
τιμἡν τοῖς γονεῦσιν ἀπονέμοι, προτιμωμένης δηλ. παρ' αὐτοῖς τῆς θεο^εβείας^ ἀνάθεμα ἔστω.

^ ^ μ η ν ^ ί ίκ.

^οχι μόνον οι γονεὶ^ χρεωστοῦν νά φροντίζουν διά Τά Τέκνα των, άλλά κ^ὶ τά τέκν^ς διά τ^Ιὕ^ γον^ῖς,
Τού^ ὁποίου^ πρέπει καἰ νά άποδίδουν Την προσήκουσαν Τιμήν. Τιμ^ί δέ εἶδος τὸ νὰ γηροκομοθ^ιν
αύτούί, καὶ νά τρέφουσιν ασθενεί έ^νταί διά Τὸ γ^ρας καὶ χρείκν έχοντας. Αέγωντ^ δέ ὁ πο^ρο^ν κανων, μά^
λιστα πισ^ῶν, θέλει οτι τά τέκνα ουδέ άπὸ Τούς άπίστους ^ αἰρετικους αύτ^ν γονεῖ^ Ττρεπει νά άναχωροθν,
δέν παρακινούν αύτά πρὸ^ τήν άπιστίαν καὶ αἴρεσιν. Διά Τούτο καὶ άναθεματίζει Τά τεκν^ έ^εῖνοι δπού άφίνουν
τού^ γονείς Των άπρονοήτουί, καὶ δέν τιμούν αύτού^, ^ γηρο^ο^,ούτι διά πρόφαοιν θεοσεβείας κοιὶ άρετ^.
όμως οί γονεῖ^, άπιστοι ^ντε^ ^ αἰρετικοὶ, παρακινούν τά τέκνα των είς άπιστίαν κ^ιὶ α^εσιν, ^ ^ιαὶ πι^ΙΤοὶ δν-
Τε^ έμποδίζουν αύτάάπὸ τήν κατά ^ίριστὸν ζωήν καὶ άρετήν, καὶ παρακινούν αυτά εἰ^ ψυχοβλαβή κ^ὶ άτοΤτ^

(^) ^θεν πολλαὶ ^γιαι γυναικες, ἀπορρίψασαι τὰ γυναικεια
φορέματα, καὶ ἐνδυθε^σαι ἀνδρίκεια, δέν ύπύκεινται είς τὰ άνω-
θεν τού παρόντος Κανύνος^ έπειδ^ οχι διὰ νομιζομένην και ύπο-
^ριτικην άσκησήν τούτο έ^οίησαν, ἀλλὰ διὰ ἀληθιν^ν, ινα μη
'τὰ γυναικε^ φορέματα έμπέδιον γἐνουν εἰς αύτὰς της ἀσκή-
.σεως, καὶ ^χι φ^ν^ρ^ὶ ούσα^, άλλὰ λανθάνουσαι τούς πολλους,
^ιαὶ ἀγνοούμεναι. ^Ο δέ Κανο^ν ^εερὶ τῶν φανερῶς τούτο ποιου-
.σῶν γυν^^ῶ^ λέγει.
(^) Πολλαὶ γὰρ γυναικες ἀκούουσαι τούς περὶ ^ὁστάθιον νὰ
λέγουν, ότι ο^α- εἶν^ι υπανδρεμένοι έλπί^ σωτηρίας δέν ^ίχον^,
ἀνεχι^ρησαν ἀπὸ τούς άντρας τω^, ^τ^ρο^ δέ, ^ δυνηθεισαι νὰ
ύπο^έρουν. έμοιχεύθη^αν, ^ ὶ δι^ τ^ι^το
λοι ^ πρὸς Ἀρμενίαν ἀποσταλεῖ^ έπι^τολ^Ι της παρούοης Συ-
νέδου,
(3) Δι^ ^ δ θειος. ^ ρ ^ τ ο ^ λέγ^ μ^ έμποδίζουν οἱ γο-
νεις τὰ παιδία των, έ^ θέλο^ ^^τ^ ^ κα^ογηρεύσουν (λ^γει
^ρὸς ^ιστὸν πατέρα σελ. ^7θ. τ^ λό^ον όλ^κλη-
ρον κάμνει έναντίον έκείνων ὁ^ύ πολεμούν νὰ κακοποιήσουν έ-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τότε πρέπει νὰ προτιμῶσι καλήτερα τὴν θεοσέβειαν καὶ ^ ε .ὴ ν ^ σαρκικοὺς γονεῖς, ταὐτὸν είπεῖν,
τότε πρέπει νὰ φεύγουν χ^ρὶς μ^ος α ^ ο ^ καὶ ν^ άναχι^ροῦν. ^ρα καὶ .^ν ὑποοημείιοσιν τοῦ ς. . τῆς
ά. καὶ β^. καὶ τὁ^ τ^

Ε ἴ τις γυναικῶν διὰ νομιζομένην ἄσκησιν ἀποκείρο^το τὰς κόμας, ας ἔδωκεν ὁ Θεὁς εὶς ὺπόμνησιν,
τῆς ὑποταγῆς, ὡς παρ^λύουσ^ τ^ πρόσταγμα της ὑποτ^ιγῆς, άν^θεμ^ εστω.

^ ρ μ η ν ε ^

^ο μέν Ιἶαύλος γράφων πρὸς τού^ Κορινθίους λέγεις ^Κεφαλ^ γυναι^ὸς δ άν^ρ^ ἶά. Κορινθ. ιά. 3,^ (ἐπειδη ἐκ^
το^ Ἀδά^ι ί^ύα ἐλήφθη, καὶαι^Τιο^ έκείνν^ έγένεΤο).^ καὶ παρακάτω, άνίσω^ δὲν σκεπάζη ΤΥ^ν κεφαλήν της ^
γυναίκα, άς κουρεύω καὶ τά μαλλία της. ἰ^ἰ δέ ο^χρὸ^ ^ α ι τὁ ^ά κουρευ^Τ^ι ^ ^ά ξυρίζεται γυνὴ. λοιπὸν
άς ^κεπάζύ τὴν κεφαλήν. ^Αύτόθ. ιά- Κσὶ πάλιν. ^ίΙ γυ^ έάν κοΙ^ κ^ ^ μαλλία, εἶναι τοί^το δύξα κ^ὶ
τιρ.ὴ είς αύτήν. ἶΑύΤόθ. 1 ^ ^ δέ ἰ^ύσΤάθι^ καὶ οί μκθ^ταί του έδίδασκον νά κουρεύουν Τά μαλ^ίατι,^ν αἰ
γυναῖκες, ω^ Τάχα πρ^γ^α ποιούσαι θεοσεβές καὶ ένάρετον, μΥ^ νοούντο οί άσύνεΤοι, ότι ^ή διδασκαλία των
αύτη καὶ εις αύτην τήν φόσιν ἐναντιόνεΤαι, ή όποία τόσον πολλά άρμόδιον προιγμα κρίνει νά ^ναι ^ἰς τάς γ^..
ναικα^ τά μαλλία, ο^στε όπού κ^μμίαν γυναῖ^.α δέν ^καμέ ποτε φαλακρών καἰ χ^ρὶ^ μαλλία, καθως ^καμε.
μερικούς άνδρα^. Διά Τοί^το ὸ παρων Κανων αναθεματίζει την γυναῖ^ια εκείνην, ὸπού διά φαινομένην καὶ ύ^ο..
κριτικην άσκησιν κουρεύει τά μ^ελλία Τ^ς, τά ὁπο^α ^δωκεν ό Θεὸ^ εί^ ἐνθόμησιν πῶ^ εἶναι ύποτεταγμένη εἰς
τὸν άνδρα, έπειδή λύει καὶ παραβκίνει μέ το^το οπού κάμνει την προσταγην Τ ^ υποταγές ( ἱ ) . Καὶ τοίτο δέ
άπὸ τὸν Υ1αύλον οί Πατέρες ἔλαβον, όστι^ λέγει ότι. ^ γυνὴ χρεωστεῖ νά έ^χη ει^ τήν κεφαλην της ἐ^ουσίαν,
^Τοι σηρ,^ῖον τ^ς έξου^ίκς τοῦ άνδρὸς, ^.αὶ Τ^ς πρὸς τὸν άνδρα ύποΤαΥ^, τὸ ὁποῖον εἶναι καὶ τὸ φυσικὸν σκέ-
παο^,α τῶν μαλλίων, καὶ τὸ ἐξωτερικὸν σκέπασμα τῶν ρ.ανδηλίων.

Ε ἴτ ις διὰ νομιζομένην άσκησιν ἐν τῆ Κυρισ.κῆ νηστεύοι, ἀνάθεμοι ἔστω. Ι1Ἀπος. ξδ^.

ε ρ μ η ν ε ία ,

Καὶ είς Τάς Κυριακάς ήμέρας ένή^Τευον οἰ ἰ^ύσταθιανοὶ, καὶ τοὸς άλλους ἐδίδασκον νά νηστεύουσι (^ , τὸ
όποιον δέν πρέπει, ἐπειδη κατά την ήμέραν ταύτην άνέστη ὸ Κύοιο^, καὶ την άνθρω^τίνην φύσιν με τὸν εαυτόν
του σννε^ανέστη^ε. ^ι^ ό κκὶ πρέπει νά χαίρωμεν, καὶ νά εύχαριστούμεν μδιλλον είς τὸν ^εὸν, καὶ ^χι νά νη-
στεύωμεν, ως καὶ εις τάς νηστίρους ημέρας, ι^Τάν όπον ^ νηστεία εἶναι σημε^ον λύπης καὶ συντριβές, καἱ ^χι
χαρ^^. ^οθεν ό παρων Κανο^ν άναθεμαΤίζει εκείνον όπού διά νομιζομένν^ν καὶ ύποκριτικην άσκησιν νηστεόει ἐν
τ^ Κυριακή Ἀνάγνωθι καὶ τὸν ξδ'. Ἀποοτολικόν.

ΙΘ .

Ε ἴ τις τῶν ἀσκουμένων, χωρὶς σωμο^τικῆς ἀνάγκης ὑπερηφ^νεύοιτο, κ^ὶ τὰς παραδε^ ^ Ἀποοτ. ξθ^.
δομέν^ς νηστ^ί^ις εἰς τὸ κοινὸν, καὶ φυλασσ^Αένας ὑπὸ τῆς Ἐ κ κ λ η σ ία ς , πειραλύ^ι, ἀποκυροῦντος έν
α,ὐ^ῶ τελείου λογισμοῦ, ανάθεμα ἔστω.

κείνους ὀποῦ τυχον ἐπαρακίνησαν τὰ παιδία των εἰς την καλο-
γηρικήν ζωήν, καὶ μάλιστα όταν αὁτὰ ^ίναι είς τελείαν διά^ρι-
σιν του λογικού, πρὸς τούτοις δὶ, καὶ αὀτεξούοια). ^ορα καὶ τήν
. ύποσ^μείωτιν του κα^. της ἰ^, ^ (^) ^,ῦχι μόνον ἐνήστευον οἱ Ι^ύσταθιανοὶ είς τὰς καταλν^ί-
( Ι ) Διὰ τούτο καὶ ὁ βασιλεὸς Θεοδύσήος ἐνομοθέτησεν, δτή νὰ
ά^ιοδιώκωνται ἀ^ὸ τὰς εκκλησίας αἰ γυναίκες ἐκε^να^ ὁ^ου
κουρεύουν τὰ μαλλία των, καὶ δσοι δέ ^Αρ.^ιερείς ήθελαν δεχθοῦν
α^τὰς, νὰ καθαιροῦνται ἀπὸ ^ν ἀρχιερωσύνην, ώς ὁ Σο^ζ^,Ι,ε-
νος ἱστορε^ιβλ. κεφ ις^. Αἰ δέ ^γιαι γνναῖκ^ ἐκε^ναι,
ύποῦ διὰ ἀληθινήν άσκησιν ἐκούρευσαν τὰ μαλλία τ^ν^ κ^ ^
τοιαύται πολλαὶ φαίνονται είς τὰς ἱστορί^ δέν ὀ^^τ^^
το ἐπιτίμιον του παρύντος Κανὁνος, ἐπειδή διὰ ἀληθινήν άσ^-
σιν καὶ μετὰ τα^ιεινώσεως τουτο ἐποίησαν^ καἰ οχι φανεραὶ ού-
σαι, ἀλλ^ άγνωσται ἀ^ιὸ πολλούς.
μους ήμέρας, άλλὰ καὶ το κρέας δέν ^τρωγ^ν, όχι ώς ἐγ^ρατ^ν^-
μενοι, ἀλλ^ ώς συγχαινύμενοι αύτὁ. ^Ο δέ Σωκράτης μβ ^
της εκκλησ. ^Ιστορίας λέγει, ύτι ὁ ^ιΙστάθιος τὰς με^ ώρι^μέ^
νας νηστείας ἐδίδασκε νὰ μή ^νλάττουν, τὰς δέ Κυρια^ιὰς ^
νηστεύουν, ολον τὸ έν^ντίον δηλαδή ἀ^ιὸ τήν κοινήν τή^ ^ιεθ^
λικής εκκλησίας παράδοσήν.
(3) ε ν άλλοις, ύποικουροῦντο^, οπερ ὁρθύτερόν ἐ^τιο
 ΤΗΣ ΕΝ ΓΑΓΓΡΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ε ρ μ η ν ε ία .

ο ί ἶ^σταθιανοἰ ὅλα Τά έναντίπ είς τούν θείους Κανόναν καἰ τ ά παραδόσεις έκαμναν, ε^ μέν τ ά Κυρια..
κ ά καὶ καταλυσίμουν ημέραν νηστεύοντες, είς δέ τ ά νησ^ιίμουν καταλύοντεν. ^ιά τοί^το ὸ παρων Καν^ν άνα^
θεματίζει Τούτους, καὶ Τούς τοιούτουν ^λουν, ^σοι ύπερηφανευόμενοι ^Τι Τάχα ^γιναν τέλειοι, χωοἰς νά έ^χουν
κάμμίαν άνάγκην καὶ άσθένειαν μεγάλων σωματικὴν, καταλύουσι τ ά παραδεδομέναν νηστείας ^ τ^ν κοινύ..
τητα, καὶ φυλαττομέν^ν άπὸ ὅλον Τὸ συνάθροισμα το^ν ^ριστιανέ^ν. Τὸ δέ, ύποικουροί^ντος ἐν αύτ^ Τελείου
λογισμοί, δηλο^, ὅτι διά τοῦτο οὕτοι καταλύουσι τ ά νηστεία^, διά τὸ νά ευρίσκεται ^ἰς τ^ν καρδίαν των ^ο^
γισμὸς ^ιαὶ ύπόληψις τοιαύτη, ἰ^τι έ^φθασαν εις την τελειότητα, ^εν καὶ δέν χρειάζονται ^ τὸ νά νη..
στεύο^σιν. ει^πομεν, τὸ ὸποῖον Τοθτο ^το φρόνημα καὶ τῶν ἱ^ύσταθιαν^ν, καὶ τ^ν ^Ιασ^αλιανέν, καὶ τ^ν
αίρετι^ιῶν ἰ^ογομίλων, ^ καἰ άλλως μέ λογισμὸν καταφρονητικὸν άκυροθσι καὶ λύουσι τ ά νηστείαν Ἀνάγνωθι
καὶ τ^ν ερμηνείαν τοῦ ^θ^ Ἀποστολικο^.

Της ς^. π^.

Ε ἴ τις ^ἱτιῶτο, ὺπερηφάνω διαθέσει κεχρημένος καὶ βδελυσσόμενος τ ά συνάξεις τῶν της έν Γάγγ.
έ. κά, της
Μαρτύρων, ἤ τὰςἐν αὐτοῖς γινομένας λειτουργίας, καὶ τὰς μνήμας αὐτῶν, ἀνάθεμα ἔστω, Σαρδ. ιά, ιβ^.

^ ρ μ η ν ^ί

Και τοῦΤο πρὸς τοις άλλοιν τέν ^ύστκθιανῶν ^το διδασκαλία, τὸ νά καταφρονούν τούν τύπους καὶ ναούς,
μέσα είν τούς οποίους εύρίσ^.οντο μαρτύρων άγια λείψανα, καὶ τὸ νά κατηγοροθν τάς έκε^ γινομένας λειΤουρ..
γίας καἰ συνάξεις τ^ν πιστών, καἰ νά τ ά συγχαίνωνται. ^ιά τοί^Το ύ παρο^ν Κανων καἰ αύτούν άναθεματίζει^
καὶ τούς όμοιους μὲ αύτούς, ὅσοι δηλ. ύπερηφανευύμενοι, βδελυκτά καὶ συγχαμερά νομίζουν τ ά μνήι^,ας τέν
^αρτύρω^, καὶ Τάς έν αύτα^ γινομένας συνάξεις καὶ πανηγύρειν των πιστῶν,ι^σάν ὸποθ α^ται, είς δόξαν Θεοῦ,
τοῦ τ^ν μαρτύρων δεσπότου, καὶ τῶν άγίων μαρτύρων γίνονται. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν π^ τ^ς

Τα ῦτἁ δὲ γράφομεν, οὐκ ἐκκοπτοντες τοὺςἐντῆ 'Εκκλησία τοῦ Θεοῦ κατὰ τὰς Γρα- Ἀπος. νά.
φὰς ἀσκεῖσθαι βουλομένους, ἀλλὰ τοὺς λαμβάνοντας τὴν ὑπόθεσιν τῆ^ ἀσκήσεω^ εἰς ὑπε- νγ^. της ς^.
κ^. π^. της
ρηφάνειαν, κατὰ τῶν ἀφελέστερον βιούντων ἐπαιρομἐνου^ τε, καὶ παρὰ τὰς Γραφὰς καὶ ις^. της έν
τοὺς Ἐκκλησια στικοὺς Κανόνας καινισμοὺς εὶσάγοντκς. ἹΙμ ε ῖς τοιγαροῦν καὶ παρθενίαν Γάγγ. έ. κ^.
μετὰ ταπεινοφροσύνης θαυμάζομεν, καὶ ἐγκράτει^ν μετὰ σεμνότητος καὶ θεοσεβείας γινομέ-
νην ἀποδεχ^μεθο^., καὶ ἀναχώρησιν τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων μετὰ ταπεινοφροσύνης ἀγάμεθα, καὶ γά-
μου συνοίκησιν σεμνὴν τιμῶμεν^ καὶ πλοῦτον μετὰ δικαιοσύνης και εὐποι^ας, ούκ ἐξουθενοῦμεν. Κ α ι λι-
τότητα κ^ὶ εὐτἔλειαν ἀμφιασμάτων, δι' ἐπιμέλειαν μόνον τοῦ σώματος, ἀπερίεργον, ἐπαινοῦμεν, τὰς δὲ
ἐκλύτους καὶ τετρυμένας ἐν τ ῆ ἐσθῆτι περιὅδους ἀποστρεφ^μεθα. Κ α ὶ τοὺς οἴκους τοῦ Θεοῦ τιμῶμεν,
καὶ τὰς συνόδους, τὰς ἐπ' αὐτοῖς, ὡς ἀγίας καὶ ἐπωφελεῖς ἀσπαζόμεθα. Οὐ συγκλείοντες τὴν εὐσέβειαν
ἐν τοἴς οικοις, ἀ λλὰ πάντα τόπον τὁν ἐπ' ὀνόματι τοῦ Θεοῦ οἰκοδ^μηθἐντα τιμῶντες. Κ α ὶ τὴν ἐν τῆ
ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ συνέλευσιν, ὡς ὡφέλειαν τοῦ.κοινοῦ, προσιέμεθα. Κ α ὶ τὰς καθ' ὑπερβολὴν εὐποι^ας
τῶν ἀδελφῶν τὰς κσ.τὰ τὰς παραδόσεις διὰ τῆς ἐκκλησίας εἰς τοὺς πτωχοὺς γινομένας, μακαρίζομεν^
Κ α ὶ πάντα, συνελόντως εἱπεῖν, τὰ παραδοθέντα ὺπὸ τῶν Θείων γραφῶν, καὶ Ἀποστολικῶν παραδόσεων,
ἐν τ ῆ ἐκκλησία γίνεσθαι εύ^όμεθα.

^Ι^πειδ^ οί πατέρες τ^^ συνόδου ταύτην έμπύδισάν τινα, τά ὸποὶ^α φαίνονται δτι εἶναι ^ργα ενάρετα, λόγου
χάριν, τὸ νά π^Ερθενεύ^Ι τινάν, άποοτρεφόμενον τὸν γάμο^, τὸ νά μὴ νηστεό^ ήμέραν καταλυσίμουν, καὶάλ^
λα ὅμοια, διά τοῦτο τωρα είς τὸν παρόντα τελευταῖον αύτέν κανόνα άπολογοί^νται λέγοντεν. ^τι ταύτα
σαμεν, ^χι διά νά άντικοψωμεν έκείνουν Τους χριστιανούς ὁπου άγαποθν νά άσκοθνται μέν έν Θε^, κατά τούς
κανόνας καέ τ ά θείαν γραφά, άλλά διά νά διορθωσωμεν έκείνους δποθ μέ ύπερηφάνειαν μεταχειρίζονται την ά-
σκησιν, καὶ ύπεραίρονται έναντίον ε^ τούν άλλους, παὶ έπινοοθν ειν τούς κανόνας τ^ς έκκληοίαν νεωτερίοματα.
Διότι ^με^ ^ιαὶ παρθενίαν έπαινοθμεν τὴν μετά ταπεινωσεων γινομένων, καὶ έγκράτειαν, την μέ ταπείνωσιν
πραττομένην, καὶ τὸν σεμνὸν γάμον τιμ^μεν, καέ Τὁν πλοῦΤον ὸποθ εἶναι ^υντροφιαομένον μέ δικαιοσύνην καὶ
ΠΠΔΑΔΙο^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ελεημοσύνην δὲν καταφρονούν Τὰ ^εν^χρὰ μεν ρο^χα γίνονται δια μόν^ν τὴν ακαλλωπιστον ἐπι-
μέλειαν κ^ιί χρείαν τοῦ σώματος ἐγκωμιἀζομεν. τὰ δὲ μαλακὰ, καὶ ^ρὺς καλλι^πισμὸν άποβλεποντικ άποστρε-
φόμεθα κι^ί μισοῦμεν. Τὰς ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ,καὶ τὰς έν αὐταῖς τῶν πιοτῶν γενομένας συνάξεις, ὡς άγίας και
ψυχωφελεῖς ἐπαινοῦμεν. -Οχι πῶς περιγράφομεν όλ.^ν τὴν εὐσέβειαν καὶ τὴν τοῦ προσκυνησιν είς αὐτάς,
άλλά διιςτί τιμῶμεν τοὺς κτισθέντας ναοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, πρὺς παντα τόπον. Καὶ^τάς ὐπερβολικάς
εὐεργεσί^ις κικί ἐλεημοσύνας ὁποῦ διά μέσου τῆς ἐκκληοίας γίνονται εἰς τοὺς πτωχοὺς άδελφοὺς, κικτά τάς πα.
ραδόσεις τῶν πατέρων, μ^κκαρίζομεν. ^ὲ ενα λόγον, εὐχόμεθα καί παρικκαλο.^μεν τὸν Θεὸν, νά ἐνεργοῦνται είς
τὴν ἐκκλησίαν του καὶ τους χριστιανούς του, όλα, όσα διέταξαν αί θεῖαι γ^αφαὶ καὶ αί παραδόσεις τῶν '^πο-
στόλων. '^νάγνωθι καί τὸν να'. άποστολικὺν καὶ τὁν κζ^. καί τῆς ς. . καὶ ^ὴν ^ς τὺν να - άποστολικὸν
ύποσηρ,είωοιν.

ΠΕΡΙ ΤΠΣ Ι^Ν ΑΝΤΙΟΧ^ΙΑι

Π Ρ Ο Α ΕΙ^ Ο ^ Ε Ν Α
έν ἈνΤιοχεία τ^ί Συρίας, σι^γκροΤηθεῖσα τοπική σύνοδος γέγονεν έπὶ Κωνσταντίοι^ (υίο^ τοῦ μεγά^
λου Κωνσταντίνου) παρόντος έν ἈνΤιοχεία (3), έν ^τει 3^1 (^). Συνήχθησαν δέ είς α^τ^ν, κατά μέν τὸν Σω-^
κράτην (βιβλ. β'. κεφ- η, Τἦς έκκλησ. ίστορίαί) πατέρες έννενήκοντα^ κατά δέ τὸν Σωζόμενον (βιβλ. γ'^ κεφ^ έ.)
έννενήκονΤα έπτά κατά δέ τὸν Θεοφάνην, έκατὸν ε^οοιν, άπὸ τούί οποίοι^ άρχ^γὸί μέν ήν Ευσέβιος ὸ ^ηρι^-
τού πρότερον ι^ν, ύ^Τερον δέ ί^ικομη^είας, καὶ άπὸ ^ικομηδείαί γενόμενοί επίσκοποί Κωνσταντινουπόλεως Ἀν-
τιχεί^ιί δέ έπίσκοποί ^ν τότε ΥΙλάκοτοί. ^ο δέ ἶ^ωρ^ηί Ιούλιος είς τήν σύνοδον ταύτην δέν ήτο παρων, ούτε
αύτοπροσάπωί, ούτε διά τοποτηρητ^ν, άλλ^ ούτε δ ^εροσολόμων ^ά^ιμος. Ἱ Ι σύνοδοί ούν αύτη τούί παρόνταί
κε^ κανόναί έξέδωκεν, άναγκαίοι^ί όνΤαί είί Τήν τ^ί έκκ^ν^ίαί ε^τα^ίαν καὶ κατάστα^ιν, οἶτινεί, κοντά όποἰ^
οἰ περισσότεροι, ό^ι μόνον κατά τὸ νόημα συμφωνούν μέ τούί άποστο^ικούί κανόνας (ύρα εις τά προλεγόμενα
τ^ν άποστολικέ^ν κανόνων,) αλλά καὶ τάς ἰδίαί λέξεις έκείνων μεταχειρίζονται. ^πικυροῦνται πρὸς τούτοι^
άορί^Ιτωί μέν άπὸ Τὸν ά. τ^ί δ^. (άγκαλά αύτη, έν τ-^ δ^. πράξει αύτ^ί αύτολεξεὶ άναφέρ^ καὶ τὸν δ^. καὶ έ.
Ταύτηί κανένα, ο^ί θέλομεν είπ^) καὶ άπὸ τὸν ά. τ^Ις ζ^. ^ρισμένωί δέ, άπὸ τὸν β^. τ^ί ^ καὶ δια τ-^ί έπι.^
κι^ρω^εωί ταύτηί, οἰκου^ενικήν τρόπον τινά άναλαμβάνοι^ι δύναμιν

^ ^ ^ Ι^

( Ι) ^λεγε γὰρ καὶ τουτο ο δυσσε^ης Ι^ύστάθιος. οτι οἱ ^λού-
σιοι ἄν δέν ἀ^ήσουν δλα τὰ ύπάρχοντά των, -^Ιὶ νὰ ἀν^χωρή-
σουν εἰς την έσκησιν, έλπἰδα σωτηρίας δέν ^χουσιν.
Πολλαὶ καὶ διάφοροι σύνοδοι, άλλαι μέν αἱρετικαὶ, άλλαι
δέ καὶ δρθίδοξοι συνήχθησαν ἐν Ἀντιοχεία τδσον ^ρὸ της παρού^
σης ^υνὁδου^ ὅσον καὶ μετὰ ταῦτα. Καὶ ορα ταύτας έν τἐ^ α^.
τέμιρ των Σ,^νοδικῶν (σελ.
(3) αίτία ὁ^οῦ ^υνή^θΤ^ ^ παροῦσα Σύνοδος ἦτον αί^τη.
Ιέέγας Κωνσταντίνος ^κτισεν εκκλησίαν μεγάλην εἰς την
Ἀντιδχειαν δκτάγωνον, καταλιπων α^την ἀτελῆ, ἐτελείωσ^ δέ
αὀτ^ν ^ Κωνί^τάντιος ὁ υἱὸς αυτου, δστις παρι^ν έν Ἀντιοχεί^
χάριν του Περσικοῦ πολέμου, ^θέλησε νὰ έγκαινιάσ^ τ^ν
την εκκλησίαν μετὰ πέντε χρὁνους ύστερα ἀπὸ τ^ν κοέμησιν
Τού πατρ^ς του. ^οθεν δ Κωνσταντινουπόλεως Ι^ύσέβιος, λαβ^ν
ἀ^ορμ^ν, ^πει^ε τὸν βασιλέα καὶ ήθροισε την παροῦσαν Σύνο..
δον, κατὰ μέν τὸ φαινδμενον^ διὰ νὰ γένουν τάχ^ λαμ^ρό^^ρα
τὰ έγκαίνια^ κατὰ δέ το κρυπτομ^νον^ δΙὰ άνατροπην τοῦ ύμο-
ουσίου. ε^ς λέγει ο Σωκράτης (βιβλ. β^. κεφ. η^.). άλλ^ ^μως εἰς
τον ορον αυτῆς ή Σύνοδος αύτη Θεὸν ἀληθινὸν άνακΤ^ύττει τὸν
Υἰὸν τοῦ ^εοῦ, καὶ άτ^επτον^ ^ιαὶ άναλλοίωτον, καὶ ουσίας καὶ
βουλης καὶ δύξης ἀπαράλλ^κτον εἰκονα. Δι^ ^ καὶ ^ β^. οἰκου^
μενικ^ Σύνοδος έν τῶ ε^. Κανὁν^ αυτης τον ορον της παρούσης
Συνὁδου άπεδέξατο, ἐπειδηδέν ἐναντ^^θη είς την έν Νικαίφ πί-
στιν, εί καὶ μή ^ανερῶς ^εἶ^εν ύμοούσιον τον Υ^ν.
(.^) ^Αλλη δέ φαίνεται νὰ ^ναι ἀ^ὸ έτούτην ή γενομἐνη Σύ-
νοδος έπὶ τοῦ ἰδίου τούτου Κωνσταντίου έν ^Δντιοχεία, ή ^ιἱρ^
τικη, έν ^τει την ὁ^οίαν ἀν^φέρει ὁ μίλιας έν τῶ τό-
μιρ των Συνοδικῶν. ^Αλλης ^ὰρ Σ^,ν^υ ἐν Ἀντίοχεία γενο-
μένης, Κανένες ούχ ενρίσκοντα^, ^ίμη ταύτης.
(ί^) Περὶ των Κανύνι^ν της Συνὁδοο ταύτης όρα τον Σωκρά-
την ^ιβλ. ς^. κεφ. ιή. καἰ τὸν Σο^ζόμ^νον ^ιβλ. ή. κεφ. κς^. και
Δοσίθεον σελ. ^33. της Δωδεκα^ίβλου.
 ΤΠΣ ΕΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΤΟΠΙΚΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ο Ι Κ Ε ΚΑ Ν Ο Ν ΕΣ

Πάντως τοὺς τολμῶντας παραλύειν τὸν όρον τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης συνόδου, τῆς ἐν Νικαία ί^γ-
κροτηθείσης ἐπὶ παρουσία τῆς εύσεβείας τοῦ Θεοφιλ^στάτο^ βασιλέως Κωνσταντίνου, περὶ τῆς ἀγίας
ἐορτῆς το^ σωτηριώδους πάσχα, ἀκοινωνήτους καὶ αποβλήτους εἶναι τῆς ἐκκλησίας, εἰ ἐπιμέν^ιεν φιλο.
νεικότερον ἐνιστάμενοι πρὸς τὰ καλῶς δεδογμένα, καὶ ταῦτα εἰρήσθω π^ρὶτῶνλα^κῶν,Εἰ δέτ^ςτῶν προε-
στώ^ων τῆ ς ἐκκλησίας^ ἐπίσκοπος, ἡ πρεσβύτερος, ἤ διάκονος, μετὰ τὸν όρον τοῦτον τολμήσειεν ἐπὶ δια-
στροφῆ τῶν λαῶν, καὶ ταρα^ῆ τῶν ἐκκλησιῶν, ἰδ^άζειν, καὶ μ^τὰ τῶν ἰουδαίων ἐ^ιτελεῖν τὸ πάσχα,
^οῦτον ὴ ἁ.γία σύνοδος ἐντεῦθεν ήδη ἀλλότριον ἔκριν^ τῆς ἐκκλησίας, ὼς οὐ μόνον ὲαυτῶ αμαρτίας, ἀλλὰ
καὶ πολλοῖς διαφθορᾶς καὶ ^διαστροφής γινόμενον αιτιον. Κ α ὶ οὺ μόνον τοὺς τοιούτους καθαιρεῖ τῆς λει-
τουργίας, ἀ λλὰ καὶ τοὺς τολμῶντας τούτοις κοινωνεῖν μετά τἡν καθαίρεσιν^ Τοὺς δὲ καθαιρεθ^ντας ἀπο-
στερεῖσθαι καὶ τῆς ἔξωθεν τιμ ή ς, ής ὁ ἄγιος κανὡν καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ ὶερατεῖον μετείληφεν,

^ ρ μ η ν ε ία .

παρων Κανων, άφορίζει μέν τούς λα^ίκού^ ἀκείνους όποῦ παραβαίνουν τὸν διορισρ^ὸν (1) καὶ τὸ Κανόνιον
ὸπού ^ πρωΤη Σύνοδο^ έξέδωκε, παρόντος καὶ τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου, διά τήν εορτήν τού ἰΙάσχα (^τι
δ^λ. νά έορτάζ^Ται αύτη ύστερα άπὸ τ^ν ^σημερ^αν, καἰ ^χι ^ιαζ^ μέ τού^ ^Ιουδαίου^), καἰ όχι ^ιόνον παραβαί-.
νουν αύτὸν, αλλά καὶ φιλονεικούντες στέκονται έναντίοι, Τούς δέ ^πισκόπου^, Πρε^Ιβυτέρου^ καὶ διακόνους
ὸπού ήθελαν παραβούν αύτὸν ταράττοντε^ την εκκλησίαν, καὶ ἦθελαν τολμηοουν νά εορτάσουν τὸ Πάοχα
μαζ^ μέ τού^ ^Ιουδαίου^, καθαιρεῖ τόσον άπὸ κάθε ιερατικήν καὶ έ^ωτερικήν τού βημ,ατο^ ιεροπραξίαν, ^ον
καὶ άπὸ κάθε άλλην έξωτερι^.ην τιμην, άνηκουσαν είς τού^ Ἱερωμένους (^τοι τὸ νά ἔχουν τὸ όνομα τέ^ν ^ερω^
μένων, τὸ νά συγκάθηνΤαι μὲ Τούς Ἱερε^ς, καὶ άπλίύ^ είπεἱ^ν, Τά^ έξωθεν τού βή^,ατο^ ένεργεία^ (^) κατά τὸν
Ι^αλσαμωνα, (περὶ ο^ ὅρα τὸν ά, καὶ β^. τἦ^ έν Ἀγκύρ. καὶ θ^, Νεοκαιοσαρ.), έπειδη οί Τοιοθτοι καὶ τὸν έαυ..
τόν τους εβλαψαν μέ Τὴν παράβασιν αύτήν, καὶ τούς άλλους ἔκα^αν νά παραβού^. ^οχι ^,όνον δέ καθαιρώ
τού^ παραβάτας τούτου^ ^Ιερωμένους, άλλά ά^ιόμη καὶ τού^ συγκοινωνήσαντα^ μέ αύτού^ Ἱερωμένου^ πα^ο-
^οίω^ συγκαθαιρεῖ. ^ορα καὶ τὸν ζ^, Ἀποστολικόν.

ΙΙἀ ντα ς τοὺς εἰσιόντας εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ τῶν ἱερῶν Γραφῶν ἀκούοντας, μὴ κοινωνὁῦντα^ δὲ
Εὐχῆς ἅμα τῶ λαῶ , ἤ ἀποστρεφομένους τὴν μετάληψήν τῆς Ευχαριστίας, κατά τινα ἀταξίαν, τούτους
ἀποβλήτους γίνεσθαι τῆς 'Εκκλησ ία ς, ἔως ἀν ἐξομολογησἀμενοι καὶ δείξαντες καρποὺς μετανοίας καὶ
^αρακοιΑεσαν^,ες, τυχ^ιν υυνηυι^σι σι^γγνι^μηι,. .ι^η ^ ιν ^ ι ^
ἐκκλησία ὑποδέχεσθαι τοὺς ἐν ὲτέρα ἐκκλησία μ ὴ συναγομένους. Ε ἰ δὲ φανείη τις τῶν Επισκόπων, ὴ
Πρεσβυτέρων, ἤ Διακόνων, ή τις τοῦ Κανόνος τοἴς ἀκοινωνήτοις κοινιονῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινωνητον εἶ-
ναι, ὡς ἁν συγ^έοντα τον Κανόνα τῆς ἐκκλησίας.

(^ἰ) ^Οτι δέ ὁ περὶ του Πάσχα διορισμὸς παρὰ τής ά. Συνύ-
δου έγένετο, μαρτυρει και αυτή ή προς τούς Ἀλεξανδρεις ἐπι-.
στολή τής ἐν ^ι^αία ταύτης Συνύδου^ κειμένη ἐν κεφ. θ^. ά.
^ιβλ. τής ^Ιστορίας τού Σωκράτους, λέγουσα εΙ^^αγγελιζόμεθα
δέ ύμ^ν περὶ τής συμφωνίας τού άγιωτάτου ΚΙάσχα, ότι ύμετέ-
ραις εύχα^ς κατωρθῶθη καὶ τουτο το μέρος κ.τ.λ. καὶ ο ^πιφά-
νιος αἱρέσ. ἰ^. και ὁ Ι^ύσέβιος έν τώ Κωνσταντίνου, ^ιβλ.
γ^. κεφ. 18. καἰ ^κκλησιαστ. Ἱστορ. βιβλ. ά. κεφ. θ^. (ή παρ^
άλλοις ή.), Σωζομενος ^ιβλ. ^λ^. κεφ. κά. Σωκρ. βιβ^. κε^.
ις^. καὶ ιή. ^Ο Ἐπιφάνιος αίρέσει ύ. λέγει, ότι οἱ αἰρετικοἰ ^Δύ-
διανοὶ μετὰ Ιουδαίων ἐπετέλουν τὸ Πάσχα, ότι δήθεν ούτως ἦν
ή ^,κλησία φερομένη, παλαιύθεν δηλαδή.^
(^) ^ ο ὶ δέ δοκει άληθέστερον, ότι ή έξωτερική αότη έστὶν,
ή άνή^ουσα τιμή είς το ἐξωτερικον οχήμα των ἰερωμένων, οπερ
α^τὸ καὶ καθαιρεθέντες έφόρουν. ^ύνοι γὰρ οἱ άμετανέητοι, καὶ
τής ἀμαρτίας μή ἀφιστάμενοι ἱερωμένοι, οότοι καθαιρεθέντες
ἀ^έβαλον καὶ το σ'^ήμα αυτ^ των ιερωμένων, καὶ έλάμβανον
σχήμα λα^κὸν, καὶ ούχὶ πάντες, ^ιατὰ τον τής ς^. ^ἰσως δέ
καὶ έξωτερικήν τιμήν νοει ό Κανο^ν τήν έν ταῖς εξω ^υνελεύσεσι
δεδομένην τιμήν εἰς τους Ἱερεῖς. Κ^ιὶ όρ^ τήν ύποσημείωσιν τού
κς^, τής ς^.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ρ μ η ν ε ί ο^

Συμφωνως μὲ Τὸν θ'. ἈποσΤολι^ὸν κ^ιὶ δ Κανων διορίζεται. ^Αέγει γάρ^ ^τε πρέπει νά άφ^ρίζωνται
άπὸ τ^ν ^κκλησ^ν, οί Χριστιιενοὶ έκεῖ^ι^ ὁποθ πηγαίων μεν ^ίς τ ^ ^κπληοἶ^κν έν Τ^1 θεία λειτουργία, κ^
άκούουσι Τάς Γρ^ιφάς, δέ^ συμπ^οσεύχονΤ^ι δέ με τ^ ς ^ τ ο ι^ ^ άποσΤρέφοντ^ι τ^ν θείο^ν ^Κετάληψιν, ^τ^
δέν μεΤαλμβάνουν, δχι διά κάμμίαν εύλογον ^ ίτ ί^ άλλά ^ιά άτ^ξί^ τ ι ^ ^ χ ι ^ μισοθνΤες, καὶ συγ^αι-
νόμενοι Τήν θείαν Κοινωνίαν, άπαγε ^ (διόΤι ά^ ο ί^ ς άπεστρέφο^Το, ^χι μόνον είς άφορισμὸν, άλ^λά κ^ὶ
είς άνάθεμα τέλειον, οί ΤοιοθΤοι ^θελοιν κ α τα δ ι^ θ ο ί^ άλλά ^ιά Τ ο ^ ε ἶ^ ^ κ^ εύλάβει^εν τάχα άποφ^
γοντες αυΤήν. Τοθτο γάρ άποσΤροφ^ν οί πατέρες ωνόμ^ισ^, ^ τ ά τὁν ύπε^φ^ ἐ^ωναρ^ν. Ἀφορίζονται δέ ^ύτ^
εως ο^ νά μετανοήσουν, καὶ παρακαλέο^ντες νά συγχωρηθοῦν (^ . Ι^πειδ'ή δέ άφορισμὸν ανέφερεν δ Κανι^ν^
διορίζει καὶ τοθτο, ^Τι δέν εἶν^ι άδειι^ ^ς τ ^ , μήτ^ ^ά σ^ροσε^χεΤ^ι ^ίς όσπ^Τιον μέ Τούς ά^ορισθέντας
άπὸ τήν έκκλησίαν, Κληρικούς ^ λα^κο^, μητε είν Τ^ν έ ^ κ λ η ^ αύΤουν νά ύποδέχεΤο^. ^Οποιος δὲ ^Κπίοκο^
πος, ^ Πρεσβύτερος, ^ διάκονος ^θελε συγκοινωνήσει μέ τοὕν ΤοιούΤους άκοινωνήΤονς, ^ έν ο^κιρ, ^ έν ^κκλη^
σία, νά γίνεται καὶ α^Τὸς άκοινωνηΤος άπὸ το^ άλλονν, δι^Τί τοι^το ^ο^ κάμ^ι συγχέει κ.οεὶ παραβαίνει
τούς π^ρἰ τούτου διοριζομένους Κανόνας Τ^ς έκ^ιλησί^ δηλ. τὸν ι . κ^ὶ ι^ι . ΑποσΤολικόν. Τους οποίους καὶ
άνάγνωθι ὸμοθ καὶ Τὸν θ^. ^ΔποσΤολικόν.

Ε ἶ τΙς Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος, ἤ ὅλως τῶν τοῦ ἱερατείου τις, καταλιπὼν τὴν ἐαυτοῦ παροικίαν
εἰς ὲτέραν ἀπἐλθο^, ἔπειτα παντελῶς μεταστὰς, διατρίβειν ἐν ά λλη παροικία πειρᾶται ἐπὶ πολλῶ χρόνω,
μηκέτι λειτουργεῖν, εἰ μάλιστα καλοῦντι τῶ Ἐπισκόπ^ρ τῶ ἰ^ίω, καὶ ἐπανελθεῖν εἰς τἡν παροικίαν τὴν
ἐαυτοῦ παραινοῦντι, μὴ ὑπακούοι. Ε ἰ δὲ καὶ ἐπιμένοι τῆ ἀταξία, παντελῶς ^ὐτὸν κ^θ^ιρεῖσθαι τῆς
λειτουργίαν^ ὡς μηκέτι χώραν ἔχειν ἀποκαταστάσ^ως- Ε ἰ δὲ καθαιρεθέντα διέ^ ταύτην τὴν αἰτίαν, δέ-
χοιτο ἔτερο^ Ἐπίσκοπο^, κἀκεῖνον ἐπιτιμίας τυγχάνειν ὺπὁ κοινἡς Συνόδου, ὡς παραλύοντα τΟὺς ἐκκλη-.
σιαστικούς θεσμούς.
^ ρ μ η νε ί

^ο παρων Κανο^ν διορίζει, ^Τι όποιος ΠρεσβύΤερος, ^ Διάκονος, ^ άλλος τις ^ερωμένος καὶ Κληρικὸς άφησ^
μέν τήν ἐκκλησί^κν, είς τ^ν ὸποίαν έχειροτονηθη, ύπά^ δέ εις άλλης έπαρχίας έκκλη^ίαν, καὶ είς πολλούς
χρόνους διατρίβγ^ έκε^, ^ τοιοθτος νά άργίζεται καὶ πλεον νά μ^ λειΤο^ργ^, έάν μάλιστα τὸν ^κάλεσεν ύ έδι^.
^ιός Του Ἀρχιερεύς νά έπιστρέψη, καὶ αύτὸς δέν ύπήκουοεν. ἰ^ί δέ καὶ έπιμένοι εις τ^ν ἀτα^ίαν αύτην άνεπί^
στροφος, ν^ ^αθαιρ^τ^ καὶ παντελές ἀπὸ την λειτουργίαν, ^τοι άπὸ κάθε ίεροπραξίαν, ι^ τε ο^ο^ εί^ τὸ έ-
ξ^ς νά μη ^χ^ πλέον τόπον, καὶ έλπίδα νά άθωωθ^. Ἐ κν δέ, άφ^ ο^ διά τούτο καθαιρεθ^, ^θελε δεχθ^ αύτὸν
άλλης έπαρχίας Ἀρχιερεύς, νά λαμβάνω καὶ αύτὸς τὸ πρέπον έπιτίμιον άπὸ την κοινών τ^ς επαρχίας Σύνοδον,
ὡς παραβάτης τέν ^^κκλησιαστικῶν Κανόνων, τοῦ ιέ. καὶ ι^ . δηλ. τῶν Ἀποστολικῶν,τούς οποίους άνάγνωθι,

Ε ἴ τις ἐπίσκοπο^, ύπὸ συνόδου καθαιρεθεὶς, ἤ πρ^σβύτερος, ἤ διάκονος (2) ὺπὸ τοῦ ἰδίΟΙ^ ἐπισκόπου,
τολμήσειέ τι πρᾶξαι τῆς λειτουργίας, εἴτε ὁ ἐπίσκοπος κατὰ τὴν προάγοι^σαν συνήθειαν, εἴτε ὁ πρΕσβύ-

(^) επειδή δέ δλοι δέν ^ἶν^ ετοιμασμένοι διὰ νὰ μεταλά-
βουν, διὰ τοῦτο,ι^ς φαίνεται, έπενοήθη το ἀντίδωρον, ^να καὶ οἱ
μη μεταλαμ^άνοντες τῶν μυστηρίων λάβωσιν α^τὸ ^εαρὰ του
^ἶερέως πρὸς ἀγιασμ^ν- ήγιασμένος γὰρ ^ρτος ἐστἰ τὸ ἀντίδω-
ρον^ καὶ διατὶέπροσφέρθη ^ρος τ^ν Θεὸν^ καὶ μάλιστα δ^ατὶ τύ-
πον έπέχει της κοιλίας της Θεοτδκου^ κατὰ τον ἄγ^ον Γερμα-
νέν. ^^σπερ γὰρ έξ έκείνης έξηλθε μετὰ ^ματος ὁ Ἀμνὸς του
^εοῦ, ο^τως έκ της προσφορας της ἀντίδωρον γινομἐνης ἐκβάλ-
λεται ὀ μέλλων μυστικῶς ἰερουρ^ηθην^^ ^Δμνύς. Κλάσματα τῆ^
θψωΟείσης προσφορας τὸ ἀντίδι^ρον ὀνομάἰ^ει ὁ ἐ. τ^ῦ Νικολάου.
^θ^ καὶ τ^ν 'ή. Θεοφίλου. Περὶ του ἀντιδ^ρου ταῦτά φησι
κδλαος ὁ Κα^άσιλας^ ^εἶτ^ καὶ τὸ, π^οσενεχθέντ^ ^ρτον, έξ
ο^ τον ἱερὸν ἀπέτεμεν ^ίρτον^εἰς ^ολλὰ δ^^^ διαδίδωσ^ τοῖ^
πιστοις, ἄγιον γενδμενον, αὀτ^ τ^ ἀν^τεθ^ν^ Θι^ ^ρο^
νεχθηναι. οἰ δέ σ^ν εῦλα^εί^ι ^άί^ δένονται καἰ καταφ^λοῦ^
τ^ν δεξιὰν, ι^ς ἄν προσ^άτ^ς ἀψαμένην τ^ ^εαν^ίου
τος του Σωτῆρος Χρίστου, καὶ τον ἐκςἰθεν άγιαηεὸν, καὶ δε-
ξαμένην, καὶ μεταδοῦναι τοίς ψαύουσι δυναμένηνί^ (ε^ην. της
θείας λειτουργ. κεφ. ^ . ) . ^(^θεν οἱ Χριστιανοι πρέπει εως τέ'-
λους της θείας λειτουργίας νὰ μένουν, δίὰ νὰ λάχουν τον ἐκ του
ἀντιδι^ου ἀγιασμύν. Δέγει γὰρ ο ^ιγιος Γ^ρμαν^ς. δέ πνευ-
ματικη ευλογία, καὶ η ε^λλη των ἀγαθῶν χορηγία τῶ τῶν Χρι-
στιανο^ν γίνει ἐκ τ^ς διανομές του ^ρτου του σήματος της
Θ^οτέκου (^τοι του ἀντιδι^ρου) γίνεται καὶ πιστεύεται. ^ Ἱ Ι
αυτή ευλογία σχεδὸν καὶ^.ή τῶν ἀγαθῶν χ^ηγία προξενεἐται καὶ
εἰς ἐκείνους ἀκύμη ὁποῦ εὁγάνουν ί^ψωμα της ΙΙαναγίας εἰς τὰς
τραπέ^ας ὁποῦ γίνονται ἐν τ^^ έορταις μαρτύρων, καὶ πάντων
τῶν Ἀγίων, τήν ὀποί^ν ταύτην συνήθειαν πατροπαραδύτως
λαβεν ή εκκλησία ἀ^ὸ τ ^ καιρούς τῶν ἀγίων Ἀπο^τύλων,
κατὰ τὸν Θεσσαλονίκη^ Συμ^ν,
(^) ^ν ^ιλλοις, ^ άλλω^ του Κανύνος ^ερὁσκειται.
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ερος, εἶτε ὁ διάκονος^ μη κέτι ἐξὁν εἶναι ^ιὐτῶ μηδ^ ἐν ὲτέρα συνόδω, ἐλπἰδ^ αποκαταστάσεις, μήτε άπ^
λογίας χωραν ἔχειν, ἀ λλὰ κ^ὶ τοὺς κοινωνοῦντεις αὐτῶ πάντως ἀποβάλλεσθαι τῆς ἐκκλησία^, ^αὶ μά-
^λιστα, εἰ μαθοντες τὴν ἀπόφασιν τὴν κ^τὰ τῶν προειρημένων ἐξενε^θεῖσαν, τολμήσειεν αὐτοῖς κονωνεῖν,

^ ρ μ η νε ί ^

Διορίζει ὸ παρων κανων, όΤι όποιος μέν άρχιερεύ^ καθαιρεθ^ άπὸ σύνοδον, δποιο^ δέ πρεοβύτερο^ ή διάκο.
νο^ καθαιρεθ^ άπὸ Τὸν έπίσκοπόν του, καὶ άφ^ ού καθαιρεθ^, ήθελε τολ^,ή^ νά ένεργή^ κά^μἰαν ιεροπραξίαν,
καθω^ Τὸ πρότερον, ό μέν άρχιερε^ τήν άρχιερατικην, ὸ δέ πρεσβύτερο^ τήν τον πρεοβυτέρου, δ δέ διάκονο^
τάν τού διακόνου, πρὸ Τού θεωρηθώ ή κρίσις αύτο^ν εἰς άλλο άνάΤερον έκκλησιαστικὸν κ^ιτήριον, ούτοι, λέγω,
νά ι^,ή έχουν πλέον έλπἰδα άθωωσεω^ είς άλλην σύνοδον, μήτε τόπον νά λαμβάνουν ^ τὸ νά άπολογηθουν, έ^.
πειοή αύτοὶ οἰ ἶδιοι καΤ^ έπάνω Των έκαμαν νά γένΥ^ κάθε οννόδου άπόφαοις, μέ τὸ νά ^,ή ἐοτάθηοαν εἰ^ Τ^ν
τ ^ συνόδου καθαίρεσιν, κατά Τὸν λζ^. Καρθαγ. Ἀλ λ ά καἰ όσοι έ^υγκοινωνησαν μέ τού^ καθαιρεθέντα^ αύτού^,
έν γνω^ει ^νΤες Τ^ς καθαιρέσεις Των, όλοι νά ἐκβάλλωνται άπὸ τήνέκκλησίαν(1).^ορακαὶτὸνκή. Ἀποστολ.

11^

Ε ἴ τις πρεσβύτερος, ἤ διάκονος, κο^φρονήσςις τοῦ ἰδίου ἐπισκόπου, ἀφωρισεν ὲαυτὸν τῆς Ἀποοτ,λά.
ἐκκλησί^ς, κ^ὶ ἰδία συνήγοιγε, κ^ιὶ θυσιαστήριον ἔστησε, καὶ, τοῦ ἐπισκό^ου προσκΙ^λεσαμέ ^ ^
νου, ἀπειθείη, καὶ μἡ βούλοιτο αὐτῶ πείθεσθ^ι μηδὲ ὺπ^ικούειν, καὶ πρῶτον, καὶ δεύτερον (2) λδ^. τ^ ά.
κο^λοῦντι,τοῦτον καθαιρεῖσθ^π^ντελῶς,κ^ὶμηκέτιθερ^πεί^ςτυγχάνειν,μηδὲ δύν^σθ^ιλαμ- ^ β- ιγ^.
βάνειν τὴν ὲαυτοῦ τιμ ή ν. Ε ἰ δὲ παρμένοι θορυβῶν καὶ ἀναστ^τῶν τὴν ἐκκλησίαν, διὰ τῆς ι^ά^
ἔξωθεν ἐξουσίο^ς ὼζ στι^σιωδη ^ύτὸν ἐΙΙιστρέφεσθ^ιι.

^^ὲμ^νε^α.

Ἀ πὸ τὸν λά. άποστολικὸν εἶναι έρανισμένος ό παρων κανων^ διορίζει γάρ καὶ ο^τος, ότι άνίσω^ πρεσβύτες
ρος, ή διάκονος καταφρονήσω τού άρχιερέως Τον, καὶ χωρισθεὶ^ άπὸ τήν έκκλησίαν, ή^ελε λειτουργά ξεχωρι-
στά, καὶ δέν θελή^ νά ύπακούσ^ είς τὸν άρχιερέα, όοτις Τὸν έπροσκάλεσε δύω καὶ τρεῖς φοραῖς (περὶ ού όρα
τὸν οδ^. άποσΤολικὸν), διά νά ύπάγΥ^ πρὸς αύτὸν νά είπ^1 τά δικαιολογήματα όπού έχει, ^ιαὶ νά διαλλαγ^ ού-

(^) Τουτον τέν ιδιον Κανόνα άναἰ^έρει ἦ δ^, Σύνοδος έν τ^
δ^. πράξει αυτης ύπὸ Δἰτίου Ἀρχιδιακόνου καὶ Πριμμικηρίου
της μεγάλης ε^ικληνίας ἀναγνωσθέντα. Διὰ ποίαν δέ αίτίαν ό
Κανων ο^τος εἰς ολα σχεδὸν τὰ ^ι^λία τῶν πρακτικῶν τῶν Συ-
νόδων πγ^. έπιγράφεται, ἀπορῶ. Ἀλλ^ ^σως εἶναι σφάλμα γρα-
^ικὸν (σελ. τού τίμου της συλλογῆς το^ν Συνόδων).
Σημείωσαι δέ,^τι, έπειδ^ είς την παρούσαν Σύνοδον ^ξαρ^ος ἦτο
ὁ Ἀρειανὸς Ευσέβιος καὶ οἱ αύτού ἀκόλουθοι, διὰ τοῦτο άδιὁ-
ριστον ἀφηκε τὸν παρὁντα Κανόνα, ^να ^οηθν^ εἰς αύτοῦς έναν-
τίον των τύτε διωκομένων Πατέρων ύπ^ α^τῶν, καὶ μάλιστα
κατὰ του άγίου Ἀθανασίου. Διὰ τοῦτο ὁ ^ἰγιος Ἀθανάσιος, ἀλ-
λὰ δ^ καὶ Ἱωάννης ὁ Χρυσόστομος κατὰ τὸν Σωκρ. ^ιβλ.
Κε^ρ. κατηγόρησαν τον Κανόνα τούτον πως δέν εἶναι της
καθολικης εκκλησίας, ἀλλὰ της των ^Δρειανῶν. διότι καὶ τὸν
Ἀθανάσιον διὰ τού Κανόνος τούτου έκάθ'^ραν οἱ Ι^ύσεβιανοὶ, καὶ
τον Χρυσόστομον ἐζήτησαν νὰ ^ιαθ^ρουν οἱ έν Κωνσταντινουπό-
λει κατ^ αύτού σνναχθέντες επίσκοποι, έπειδη τέχ^ ἀφ^ ού
καθ^ρέθη, έπήδησεν είς τον θρόνον, χο^ρὶς νὰ ψ^^ί^η άλλη Σύ-
νοδος τὰ περὶ αῦτού. Καὶ ὁ ΙΙάπας δέ ^Ινοκέντιος είς τήν ἐπι-
στολην όποῦ στέλλει πρὸς τούς Κωνσταντινουπολίτας ύπέρ τού
Χρυσοστόμου κατηγορεί τον τοιοῦτον Κανόνα κατὰ τὶν Σωζό-
μενον, ^ιβλ. ή, Κεφ. κς^. καἰ κατὰ τὸν Δοσίθεον (σελ. ^33- πωὶ
των έν Ἱεροσολύμ. Πατριαρχευσ.), έπειδη, λέγω, ^ιαὶ οἱ ^Αγιοι
ούτοι τὸν Κανόνα κατηγορούσιν, δέ δ^- οίκουμενικη σύνοδος
αύτὸν ἀποδέχεται,ι^ς ε^πομεν, καὶ ή ς^. οικουμενική. Διὰ τούτο
λάμνει χρεία νὰ προσδιορισθ^, ^να μέν^ άκατηγόρητος, ήτοι νὰ
μη ^χ'^ τόπον ἀπολογίας καὶ έλπίδα ἀποκαταστάσεως ό ^πί^-
σκοπος έκεὶνος οπού καθαιρεθ^ ά. είς έγκλήματα φανερὰ καὶ δί-
καια κατὰ τὸν κή. Ἀποστολικόν. β^. οχι ἀπὸ Σύνοδον μερικῶν
μόνων επισκόπων της έπαρχίας, καὶ ά^λου μέν δικαιούντος,
άλλου δέ καταδικάζοντος, κατὰ τέν ιδ^. τ^ς ἰδίας έν ^Λντιοχεία
(τότε γὰρ πρέπει ό μητροπολίτης νὰ καλ^ καὶ άπὸ το^ς πλη-
σιοχ^ρους επισκόπους, διὰ νὰ θεωρῆται ^ κρίσις, καὶ νὰ λύε-
ται κάθε ἀμφιόολία κατὰ τον αύτὸν), ἀλλὰ ^ ἀπὸ την Σύνοδον
όλων τῶν επισκόπων της έπαρχίας, καὶ συμφι^νως κατακρι^
νόντων, όχι διαφωνούντων κατὰ τὸν ιέ. της αύτης έν Ἀντιο^
χεί^ι, ^ ἀπὸ την Σύνοδον τού Πατριάρχου της διοικήσεως. γ^.
καὶ νὰ ^ναι παρῶν ὁ κρινόμενος, καὶ τόπος ἀπολογίας νὰ δοθ^
εἰς α^τὸν, κατὰ τὸν οδ^. Ἀποστολ. ^ξωμόνον ἄν έπροσκαλέσθη,
καὶ δέν ήπήντησε κατὰ τον αύτὸν Ἀποστολικόν. δ^. καὶ οἱ κα-
τή^ορο^ νὰ μη ^ναι έχθροί του ἰ^ανεροὶ, μήτε οἱ ἴδιοι νὰ '^ναι
κατήγοροι καὶ κριταὶ, καθως ταύτα συνέύησαν είς την παράνο-
μον καθαίρεσιν τού Ἀθανασίου καὶ Χρυσοστόμου, περὶ ού δρα
τήν ύποσημ. τού κή. Ἀποστολικού καὶ λ^., ἀλλὰ καὶ οἱ Πρεσ-
^ύτεροι, καὶ Διάκονοι, καὶ οἱ κατώτεροι Κλ^ικοὶ πρέπει μέν
κατ^ ἀρχὰς νὰ θεωρούν τήν ^ιρίσιν αύτῶν είς το^ς ἰδίους των
Ἀρχιερεῖς. εί δέ μέμ^ονται το κριτήριον αότῶν, ἱ^νακαλούσι καὶ
άλλους γείτονας επισκόπους νὰ τους κρίνουν, εί καὶ τους μη-
τροπολίτας των έπαρχιῶν αυτῶν,κατὰ τὸν λς^. της έν Καρθαγ,
καὶ κατὰ τὸν ιβ^. της έν Ἀντιοχ. ταύτης.
(^) ε ν άλλοις^ πρόσκειται και τρίτον.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

το^ παντελή νά καθαίρ^ται,^καὶ ε^ τὸ ^ ^ λ ^ ^ά νά λ ά ^ ^ ν τ ^ ίερ^ούν^ τιμήν. ^ι δέ ^

τοιούτο^ καἰ ^εετά τ ^ καθαίρεσή δέ^ λεί^οι ^ά ΤαράΤΤ^ τὁν άρχιερέα καὶ τ^ν ^κκλ^σίαν^ νά σωφρονίζεται
τήν έξωτερ^ήν έξουσίαν τόν άρχόντων όρα δέ ά^ὁ τόν κανόνα τούτον, ότι οί έπίσκοποι εἶναι έμπο--
δισριένοι νά π α ιδ εύ ει μόνοι του^ το^ άτάκτου^ ^έ φνλακά^ καὶ ξυλια^, άλλά μέ μόνα Τά εκκλησιαστικά ἐ ^
τίμια, καὶ ἐάν άπειθούοιν έκε^νοι, τότε ^ά π^ραδίδο^Ται ^ςαὶ τοὕ^ άρχοντα πρό^ σωφρονισμό
λά, άποοτολικόν.

Ἀπος. λβ^.
τής ά. έ. τής Ε ἶ τις ὑπὸ τοῦ ἰδίου Ἐπισκόπου άκοινωνητος γέγονε, μ ἡ πρότερον ^ύτὁν π^ρ' ὲτέρων
έν τή ἀγί^
Σ ο ^ ά. τής δεχθῆναι, εἰμὴ ὑπ'^ὐτοῦ τοῦ ἰδίου Ἐπισκόπου π^ραδεχθείη. Ἱ Ι , συνόδου γενομένης, ἀπσ.ν-
ἐν ^Αντιοχ. τήσας ἀπολογήσεται, πείσσ.ς τε τὴν σὐνοδον, δἔξοιτο ὲτέρ^ν ἀπόφ^σιν. ^ ^ύτὸς δὲ ὅρος
ς^. τής ἐν ἐπὶ λ^ίκῶν κ^ὶ Πρεσβυτέρων κο^ὶ Διακόνων, καὶ πάντων τῶν ἐν τῶ Κανόνι.
Σαρδ. ιδ^. τής
έν Καρθ. ιά.
^ ρ μ η ν ^ ίο^

^οποιο^ Πρεσβύτερο^, Διάκονο^, Κληρικό^, ^ λα^ικὸ^ ηθελεν άφορισθ^ άπὸ τὸν επίσκοπόν τον, ούτος
νά μη δέχεται άπὸ άλλον επίσκοπον ε^ κοΕνωνίαν, ε^μή μόνον άπὀ τύν ἰ^διον Ἐπίσκοπον ὁποί^ τὸν άφωρισε,
κατά τὸν παρόντα Κανόνα, μόνον άν παρασταθώ ἐπὶ Συνόδου, καὶ πείσ^ τήν Σύνοδον νά κάμη άλλην άπό-
φασιν διά τόν άφορι^μὸν όΤ^ού ἔλαβεν. ^ρα καὶ Τὸν λβ^. Ἀποστολικόν.

^Λποστ. ι^. ^ Μηδέν^ι άνευ εἰρηνικῶν δέχεσθ^ι τῶν ξένων.

^ ρ μ η ν ^ί

Προστάζει ο παρο^ν Καν^ν, κάνένας ςένο^ νά μ^ δέχεται απὸ ^λλον Ἀρχιερέα. άν δέν έ^χ^ ειρηνικά, Υ^τοι
άπολυτικά γράμματα άπὁ τὸν Ἀρχιερεα τον^ περὶ ού όρα την ύ^ο^ημ^(ω^ιν τού ιβ^. Ἁποστολικού,

Δ'^οστ. ιβ . τής ά, ή, ^ ^ Μηοὲ Πρεσβυτερο^ς τοὺς ἐν τί^ῖς χώραις κι^νονικὰς ἐπιστολὰς διδόν^ι, ὴ πρὸς
μόνους γείτονας τοὺς Επισκόπους ἐπιστολὰς ἐκπέμπ^ιν, τοὺς δ^ ἀνεπιλήπτους Χωρεπισκόπους διδόνο^
εἰρηνικάς.

μποδίζει ό παρων Κανων τό νά διδουσι κανονικά^^ ο^υστατικάς επι^το^άς οι ΙΙρεσβότεροι ὸποῦ ε^ρι^
σκονται ί τά χωρία, ή μικρας πόλεις, ύποι^ δέν σ^χνάζ^^ ὸ ^,πι^κοπος, -^τοι οι ἰ^ρωτοπαπάδες τί^ν χωρίων,
^ι ει^
κατά τον Ι^αλσαμῶνα. ταύτὸν είπε^ν, οί χωρεπί^κο^ο^ ἀ^λ^λἀ μό^ον νά στέλνουν αύτοὶ έπιστολάς ε^ς τού^
γειτονεύοντας επισκόπους, καὶ ὄχι ε^ς το^,ς μακρυ^οτ^ι,υς^ ^ι^,ου τ ^ '^ρχιερέως ^εν^
^ ... τὸ^ ν^
^ ^τ^λλ^Α
^ ^
ἐπιστολὰς πρὸς τούς μακρἀν ^ντας ^ρχιερεῖς, καὶ τὸ να σ^,στατικἀς ἐπιστολάς, διὰ νὰ ἐξετάζη καλ.^-
τερα τὰ πρόσωπα όποΙ^ ἐ^χουν νἀ ταύτας. δ^ ^ωρεπίσκοποι α ^ ί , ἄν ^ναι ἀκατηγό^ητοι,'καί δὲν
ἠναι δυσφημισμενον τὸ ^νομά των, δ^ υν ^ς τ^ ς ζ^τ,^ῦ^τα^ ε^ηνικἀς, ἤτι,ι άπ,^λυτικὰς επιστολὰς, περί
ων ὅρα καὶ τὴν ὐποσημείωσιν το^ ἠ. τ^ς ..^ α ^αί τὴ^, τ ^ ι^^ ^ π ι^ τ ,^ ι^ .

Κ Α Ν Ω Ν

^πι^στ. ^ ^ Τους καθ ^ἑκςιστην ἐπαρχίςι^, Επισκόπου^ είδέν^.ι χ^ή .^ὸ^ ἐ^, τ^ Μητροπόλει προεστῶτα
^.πισκοπον, καί τήν φροντίδα ἁναδέχεσθςςι ^ πάση^ ^ῆ^ ἐπαρ^ίο^.^,διὰ τὸἐ^,τ^, Μητροπόλει ποιντα.^όθεν
συντρεχειν παντας τοὺ^ πράγμςιτςς ἔχοντας, ὅθ^ .^ῆ τιμ^ προηγείσαι αὐτὸν, μηδέν τε πράτ-

ίί^ ^ ί τ.ν^.ν τ^, ἀν^^ρ.ι ^ ^ ^ καθαίρεσίν τον. Αἐγε^ γὰρ έπεισε ^ερὶ αύτῶν ή Σύνοδος, ότι ού-
πρ^^ι ^ιί,της ^.λ. ^.υ τ.μ,,υ τῶν ^νν^ων^,^^ ,ι^ιί τοι, ἄν δέν πεισθοῦν εἰς τήν σύνοδον, ἀλλὰ φύγουν, ^χουν νὰ
,ιι^ ^ ιι π^ρ^ρ^ι ^ρ,ιφικ^ν. '^τ^χ.ιρ^.^ ^ παιδευθοῦν με τήν εξωθεν αύθεντίαν κ^ετὰ τὸν Κανένα τοῦτον,
τουτον Κ^ρι^, ^ ^ωρ.^.,, '^ρχι^αν^ρ,τῶν καἰ δν και Κανένα τῶν αγίων Πατέρων οἱ επίσκοποι ἀνεκήρνξ^ν.^
^ ρ σ ^ ^.ν ^νιι^ῦ, ^ ^ι,,- (^) ^Ισ. ὀρθέτερον άναδεχὁμενον.
λ.ίν^ντις, ι,,ν^ι,^ν τ^ ^ κ ι^ ν .,ιαί τ^ ,
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

τειν περιττὸν τοὺς λοιπούς Ἐπισκόπους ἄνευ αὐτοῦ, κατὰ τὸν ἀρχα^ίον κρατήσαντα τῶν Πατέρων ὴμῶν
Κανόνα, ἤ ταῦτα μόνσ., τῆ ἐκάστου ἐπίβάλλει παροικία καὶ ταῖς ὑπ' αὐΤὴν χωραις. Ἐκαστον
γάρ Ἐπίσκοπον ἐξουσίςιν ἔχειν τἤς έαυτοῦ παροικίας διοικεῖν τε κατὰ τὴν ὲκἀστω ἐπιβάλλουσαν εὐλά-
^ειΙ^ν, κσ.ὶ πρόνοιαν ποιεῖσθαι πάσης τῆς χώρας τῆς ὑπὸ τὴν ὲαυτοῦ πόλιν, ὡς καὶ χειροτονεῖν Πρεσβι^-
τέρους καὶ Διακόνους, καὶ μετὰ κρίσεως ἕκαστα διαλαμβάνεις, περαιτέρω δὲ μηδὲν πράττειν ἐπιχειρεἰ,ν,
δίχα τοῦ τη ς Μητροπόλεως Ἐπισκόπου, μηδὲ ^ὐτὸν, ἄνευ της τῶν λοιπῶν γνώμης,

^ ρ μ η ν ε ί ο^

^Απαράλλακτος σχεδὸν μέ τὸν λδ^. Ἀποστολικὸν εἶναι καὶ ό παρ^ν Κανο^ν, κατά τά λόγια καὶ κατά τὸ
'νόημα^ διδάσκει γάρ καὶ ούΤος, ὅΤι οἰ επίσκοποι κάθε έπαρχί^ν πρέπει νά γνωρίζουν ο^ πρ^Τόν του^ τὸν ^η^
τροπολίΤην Τ^ς επαρχίαν, καὶ χ^ρὶς Τ.^ν γνώμην αύΤού κάνένα πρᾶγμα νά μή κάμνουσι (καθι^ν οί^τε έκεῖνο^
νά κάμνη Τι χο^ρὶς Τήν γνωμών αύΤῶν), άλλ^ έκεῖνα μόνον ὸποθ άνήκουσιν εἰν τάν ^πισκοπά^ των, χειροτονἰα^
δηλ. Πρεσβυτέρων καὶ Αιακόνων καὶ τῶν λοιπόν, διοικήσει^ τέ^ν έκκληίΙι^ν καὶ τά λοιπά. ^Ιερὶ ^ν ^ρα τὸν
ρηθένΤα ἈποσΤολικόν.

Τοὺς ἐν ταῖς κώμαις ἤ ταῖς χωραις, ἤ τοὺς καλουμένου^ Χωρεπισκόπους, Εἰ καὶ ^ ^ἶηςά.ή.
ροθεσίσ.ν εἶεν Επισκόπων εἰληφότες, ἔδοξε τῆ ἁγία Συνόδ^ρ εἰδέναι τὰ ὲαυτῶν μέτρα, καὶ διοικεῖν τὰς
ὺποκειμέν^ς αὐτοῖς Ἐ κ κ λ η σ ία ς , καὶ τῆ τούτων ἀρκειοθαι φροντίδι καὶ κηδεμονία, καθιστᾶν δὲ ἀναγνώ-
στ ας, καὶ υποδιακόνους, καὶ ἐφορκιστὰς, καὶ τῆ τούτων ἀρκε^σθαι προαγωγῆ, μήτε δὲ Πρεσβύτερον, μή-
τε διάκονον χειροτονεῖν τολμᾶν, δίχα τοῦ ἐν τῆ πόλει Ἐπισκόπου, η ὺπόκεινται αὐτός τε και ὴ χώρο^.
Ε ἰ δὲ τολμήσειέ τις παραβῆν^ι τὰ ὁρισθέντα, καθαιρεἱσθαι αὐτὸν^ καὶ ής μετέχει τιμῆς. Χ^ρεπίσκοπον
δὲ γίνεσθαι ὺπὸ τοῦ τἤς πόλεως, ^ ὺπόκειται Ἐπισκόπου.

^ ρ μ η ν ε ί ο^

Προστάζει ὸ παρ^ν Κανων, δτι οἰ είς τά χωρίου, κοιὶ Τάς μι^ράς πόλεις εύρι^κόμενοι Χωρεπίσκοποι, άν καὶ
χειροθεσίαν ἰίλαβον επισκόπου, ^μων πρέπει νά φυλάΤΤουν τά ὅριά των, καὶ μόνας τάν ύποκειμέναν ειν αύ-
Τούν έκκλησίαν νά διοικοθν, και νά χειροτονούν μόνον άναγνωσταν, ύποδιακόνουν καὶ έφορκι^τάν, ^τοι ΚαΤη-
χηΤάς (^), άλλ^ οχι καὶ ^Ιερεῖν ^ Διακόνους, χωρὶς Τήν άδειαν Τοθ επισκόπου τ'^ν καθ^ αύτὸ πόλεων, είς τὸν
όποῖον εἶναι ύποκείμενοι καὶ αύΤοὶ, καὶ ή χο^ρ^ τ^ν, κα^ ά^ὸ τὸ^ ὸποῖον γίνονΤ^ εἰ δέ ήθελαν παραβοθν
ΤαθΤα, νά καθαίρωνται. ^Ορα τὴν ύποσημείωσιν Τοθ ή. Τ^ν άε

Ε ἴ τις 'Επίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ ὅλως τοῦ Κανόνος, ἄνευ γνώμης καὶ γραμμά- ^ ^ ^ δ .
των τῶν ἐν τῆ ἐπαρχία 'Επισκόπων, καὶ μάλιστα τοῦ κοιτὰ τὴν Μητρόπολιν, ὁρμήοειε
πρὸς Βασιλέα ἀπελθεῖν, τοῦτον ἀποκηρύττεσθαι, καὶ απόβλητον γίνεσθαι οὐ μόνον της ρ^.
κοινωνίας, ά λλά καὶ τη ς ἀξίας, ἤς μετέ^ων τυγχάνει, ὡς π^ρενοχλεῖν τολμῶντ^ τὰς το^ Θεοφιλεστά^
του Βασιλέως ἡμῶν ἀκοὰς παρὰ τὸν θεσμὁν της ἐκκλησίας. Ε ἰ οὲ ἀναγκαία καλοίη χρείς^ πρὸ^ Βασι-

(^) ^Τὸ, ^ τους, ^ περιττὸν εἶ^ναι, ^ λείπει τὸ, ΙΙρεσβυτέ-
ρους, ^να το ολον το^ ἐν ταις κι^μαις ^ ταἰς χωραις ΙΙρεσ-
βυτέρους (κατὰ τὸν ή. δηλ. τής αύτῆς ταύτης) ή τους καλου-
μένους Χωρεπισκὁπους, κ.τ,λ.^ Σ^είωσαι ἀπὸ τους δύω Κανύ-
νας τούτου^, τὸν ή. λέγω, καὶ ί. ^τι φαίνεται πως οἱ Χωρεπί-
σκοποι^ ^λλο^ μέν ἦσαν μύνςν Πρεσβύτεροι, έπειδή έκείνους ό-
ποῦ ο ή. ἀνωτέρω ι^νὁμασε Πρεσβυτέρους τοὸς έν ταἰς χωραις,
κατωτέρω ὁνομά^ει Χωρεπισκύ^ιους^ ἀλλὰ καὶ ο παρων τοῦτο
φαίνεται νὰ νον^, ^ς ε^ομεν^ άλλοι δέ εἶχον και χειροθεσίαν
^ισκδ^ου, ^ σαφῦ^ δηλοὲ ο ί. ο^Ιτος Κανιών.
(^) ^Ι^φορκισταὶ καὶ έξορκισταὶ ύνομά^ονται οἱ κατηχηταὶ των
εἰς τήν πίστιν προσερχομἐνων άπίστων ^αἱρετικων, έπειδή κα-
^τηχοῦντε^ αύτσυς, ἐξορκί^ουν τὰ έν αύτοὶς κατοικοῦντα πονηρὰ
πνεύματα, εἰς τὸ ονομα του Κυρίου, διὰ νὰ φύγουν ἀπὸ αὁτοι^ς,
καὶ τοῦτο φανερὸν έστὶ^ τούτο μέν ἀπὸ τους υἱοὸς ἐκείνους τοῦ
Σκευα, ο^τινες ο^ν^μαἰ^ον εἰς τους δαιμονισμένους τὸ έ^νομα του
Κυρίου, λέγοντες πρὸς τὰ δαιμένια, δρκί^εν υμας τὸν Ἱη-^
σοῦν, ^ν ὁ Παῦλος κηρύσσει (πράξ. ιθ^. τοῦτο δέ καὶ ἀπὸ
το^ς ἐξορκισμους ὁποῦ ἀναγινι^σκει ὀ ^Ιερευς εις τους μέλλον-
τας ^απτισθήναι. Τὸ δέ ή. βιβλ. τῶν Ἀποστολικῶν διαταγῶν
κεφ. κς^. θέλει ^οτι οἱ έφορκισταὶ νὰ εἶχον το χάρισμα τῶν ία..
μάτων, ο^τινες δέν χειροτονούνται, λέγει, ἀλλὰ φανερουνται ί^πὸ
Θεοῦ δι^ ἀποκαλύψεως ὁποιοι εἶναι. ^ δέ κς^. Τής Δαοδικ. λἐ..
γει νὰ μή έφορκίσυν καὶ νὰ κατηχοῦν τινα χωραις νὰ προ^λη^
θο^ν ἀπὸ επίσκοπον.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

λέα ὁρμᾶν, τοῦτο πράττειν μετὰ σκ^ψε^ς κ^ὶ γνώμης το^ ^ιατά ^ὴν Μητρόπολιν της ἐπαρχίο^ Ἐπι^
σκόπου, ἤ τῶν ἐν ^ύτῆ, τοῖς τε τούτων γρ ά μμ^ ιν ἐφοδ^άζεσθ^ι.

ε ρ μ η ν ε ία .

^ πο δίζει ό παρι^ν Κανων, τὸ νά πηγαίνω Τινάς επίσκοπο^, ^ ρ ^ ή Κλερικὸς ε^ς τὸν βασιλέα, καὶ
νά Τὸν ένοχλ^ διά έδι^ά του α ίΤ ^ Τ ^ , χο^ρὶς νά ^ ι άνάγκε μεγάλα άλλά κΟ^ όΤαν ^ ι άνάγκη, πρέπει
πρώτον νά συμβουλεύεται περὶ τούτου τὸν ^Ι ετροπολίτεν του κ^ιὶ το^ επισκόπους τ ^ έπαρχίκ^ έκείνη^, καὶ
ούτω νά λαμβάνω γρά^ατα άπὸ αυτούς πρὸς τὁ^ Ι^ασιλέ^, δηλωτικά καὶ τ^ς έπ^ρχίο^ς, άπὸ Τήν ὸποίκν αύ--
τὸ^ κατάγεται, καὶ Τ^ς χρ^ ς διὰ τήν ὁ^οίκν έ^εῖ^ε άπέρχετο^ι. 1^ι δέ τις ήθελ^ Τολμήσω νά παραβ^ Ταύτα,^
ούτο^ καὶ νά άφορίζεται καὶ νά καθαιρ^Ται.
^υμ^ ρω νία,

εΠαροριοίω^ δέ καὶ ὁ ζ^. Τ ^ έν Σαρδι^ έμποδίζει τὸ νά πεγαίνουν οί έπίσκοποι πρὸς Τὸ σΤρατόπεδον το^
^ασιλέω^, διά νά προξενούν άξιά^ατα είς τούς φίλους Των, έ^ξω μόνον τότε νά παγαίνουν άν ὁ βασιλεύ^ μέ γράμ^
^,αΤά του καλέσω αύτού^, ^εαὶ έ ^ άν θέλουν νά βοηθησουν χήρ^ς κ^ὶ π τω χοί, ή Τι^ ς καταδυναστευομένοι^,
ή καταδικασθέντας νά έξορισθούν, καὶ άλλους τοιούτου^ ^ρεί^ έχοντας. Πλήν ^ ὶ τότε, διά νά με πίπτω είς
κατηγορίαν τινάς έπίσκοπος, πρέπει, ό^χι νά πηγαίνω αύτὸ^ ὸ ^διο^ άλλά νά στέλλω πρὸ^ Τὸν βασιλέα τὸν διά..
κονόν του ^,εΤά γραμ^ιάτω^, ^ιατά τον ή. τ^ς ^ύτ^- ^ δέ θ'. τ.^ς αύτ^ς διορίζει, ότι άνίσω^ επίσκοπο^ τι^
νά^ διά τά^ προρρηθείσας άνάγκας τι^ν πτωχών, άποστείλω παρακαλεστικά γράριματο^ πρὸ^ Τὸν έπίσκοπον τ^ς
έπαρχίας έκείνες, ε^ς τήν όποίαν εόρίσκεται ὸ βασιλεύς, πρέπει τά γράμματα αύτά νά δοκιμάζωνται πρώτον
άπό τὸν μητροπολίτην Τού έπισκόπου έκείνου, καὶ, άν ^ναι εύλογα, νά στέλλωνταε άπὸ Τὸν μητροπολίτην εί^
τὸν έπἰσκοπον. άλλά καὶ, άν έχ^ φίλους είς τὸ παλάτιον ὸ έπίσκοπον, έχει Τήν άδειαν νά τούς παρακαλώ μέ
τὸν διάκονόν του, διά νά βοηθήσουν εί^ τά^ εύλόγου^ καὶ άναγκαίας αιτήσει^ τον. οί δέ εί^ Ρ ωμεν άποστελ..
λόριενοι, διά Τού ^ωμης πρέπει νά στέλλωνται είς τὸ παλάτιον, καθω^ τούτο τὸ ί^διον διορίζει καὶ δ ριζ^. τ ^
έν Καρθαγ. έπειδη τότε εί^ Ρωμεν εύρίσκετο ό βασιλεύς, ^ς καὶ οίείς Κωνσταντινούπολή άπερχόμενοι, διά τοί^
πατριάρχου έπαρρησιάζοντο πρὸ^ τὸν βασιλέα, κατά Τήν ύποση^,είωσιν Τού κή. τ^ς δ^. δέ κ^. τ^ς αύτ^
Σαρδ. λέγει, ότι έάν δέν καλεσθ^, άλλά χάριν έπιδείξεως, ^ διά τινα^ παρακαλέσεις, ύπάγω άρχιερεύ^ είς τὸν
βασιλέα, νά μή ^πογράφΟ^ν είς τά γράμματά του, ούτε νά Τὸν συγκοινωνούν οι περὶ Τά μέρη έκεῖνα άρχιερε^.^

Ε ἴ τις ὺπὸ τοῦ ἰδίου ἐπισκόπου κ.^θ^ιρ^θεὶς πρεσβύτερος, ἤ διάκονος, ἤ κο^ὶ επίσκοπος
της δ^. ι^.
της ἐν Καρθ. ὺ^ὁ συνόδου, ἐνοχλῆσ^ι τολμήσειε τὰς βασιλέως ἀκοὰς, δέον ἐπὶ μείζονο^ ἐπισκόπων σύνο-
ριε^ δον τρέΙ^εσθ^ι, καὶ ά νομίζει δίκαιά ἔχειν, προσ^ν^ρειν πλείοσιν ἐπισκόποις, καὶ τὴν πο^
^ὐτῶν ἐξέτ^Τίν τε καὶ ἐΤ^ίκρισιν ἐκδ^χεσθαι. Ε ἰ δὲ τούτων ύλογορήσας, ἐνοχλήσειε τῶ β^σιλεῖ, τοῦτον
μηδεμιᾶς συγγνώμης ἀξιοῦσθ^ι, μηδὲ ^ωρ^ν ἀπολογίσ.ς ἔχειν^ μηδὲ ἐλπίδοι ἀποκ^τι^στάσεως προσδοκάν.

^ ρ μ η ν ^ί
^Απὸ τὸν παρόντα κανόνα δ^λον γίνεται, ότι, έάν έπίσ^οπος ύπὸ συνόδου, καὶ ίερεύ^ ή διάκονο^ ύπὸ τού άρ-
χιερεω^ του καθαιρεθεὶς, λέγω ότι άδικεῖται, έχει τήν άδειαν να μετακρίνω τήν κρίσιν του ει^ μεγαλήτερον
κριτήριον έπιοκόπων, ^ς ε^πομεν εις τήν ύποσημεί^σιν το'^ δ^, τ ^ παρούσης Κανόνο^ προσθέτει δέ ὸ παρο^ν,
ότι έάν οι καθαιρεθέντε^ ούτοι καταφρονήσουν μέν τήν κρίσιν τ^ν έπισκόπων, τολμήσουν δέ ^ά ένοχλήσουν περὶ^
τούτου τὸν βασιλέα, ζητούντες νά έξετασθ^ άπὸ αύτὸν ή ύπόθε^ των, νά μή έχουν κάμμίαν συγχωρεσιν^
ούτε νά έλπίζουν ποτέ ότι έχουν νά άθωωθο^ν, ^ο δέ τ^^ ἐν Καρθαγ. ριέ. λέγει ότι, έάν ζηΤήσω τινάς άπ^
τὸν βασιλέα νά θεωρηθώ ή κρίσις τοι^ ύπὸ έπισκόπων διά βασι^λικ^^ προσταγές του, δέν έμποδίζεται^ ^ορ^ι κ^ὲ
τὸν ς^ Τ^ς β'. καἰ ιζ^ τ^ς δ^.

Ἀπος. λε^, Μηδἐν^ Επίσκοπον τολμάν ἀφ ὲτέρας ἐπο^ρχί^ς είς ὲτέραν μετο^βο^ίν^ιν, καὶ ^ειροτο-
της β^.
νεῖν ἐν ἐκκλησια τινὰς εἰς προαγωγήν λειτουργίας^ μηδὲ εί συνεπάγοιτο ἐοιυτῶ ἐτἐρους^ είμὴ
γ^.ή- της
ς^. κ^. της έν
παρακληθεὶς ἀφίκοιτ^ διὰ γραμμάτων τοῦ τΕ Μητροπολίτου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ 'Επισκό-
Ἀντιοχ. κβ^. πων, ων εἰς τὴν ^ώρ^ν παρ^ρχοιτο. Ε ἰ δὲ, μηδ^νὸς κο^λοῦντος, ἀπέλθοι ἀτάκτως, ἐπὶ χει^
της έν Σαρδ.
γ^. ιά. ιβ^. ροθεσία τινῶν, καὶ καταστασ^ι τῶν ἐκκλησιο^στι^ῶν πραγμάτων^ μ ὴ προσηκόντων αύτῶ,
^κυρ^ μὲν τὰ^ ὑπ ^ὐτοῦ πεπραγμένα τυγχάνει^ καὶ αὐτὸν δὲ ὑπ^χειν της ἀταξίας αύτ^
αλόγου ἐπιχειρησΕως
κ^ιὶ της παραλόγου ἐπιχειρησεως τὴν προσήκο^σοιν
ποοσηκουσοιν δίκην,
δίκΤ^ν. καθηρημένον
καθΤΙονι^ένον ἐν^Τ^ίὶ^^ ἀνίας Σ^^
ἐντεῦθ^ν ἤδη ὺπὸ τῆ ς ἀγίας Συ-
νόοου.
 ΤΠΣ ΕΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΤΟΠἶΚΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ ρ μ η ν ε ί οι.

διάφοροι Κανόνες ἐμποδίζουσι τὸ νὰ πηγαίνω επίσκοπος είς ἐπαρχίαν ἄλλου, ^αί χειροτ^ , ^
τ ι ἐπισκοπικὸν εργον νὰ ἐνεργ.^, καθὡς έμποδίζει τοῦτο καὶ ὁ πκρὡν Κανὼν, λέγων, ὅτι, τότε ^
μν^ τοῦτο, ὅταν καλεσθῆ διὰ γραμμάτων ἀπὸ τὸν μητροπολίτην ,^αὶ τους ἐπισκόπους τ^ς ἐπα^ας ^.ε.ινης,
είς τὴν ὁποίαν ύπάγει. Ε ἰ δὲ καί χωρίς νὰ τὸν καλέσ^ τινὰς ὐπάγν^, ὅσαι μὲν ίεροπρκξίαι ἤθε^ε .^ου.^ ^
αὐτὸν, νὰ ἦναι ἄκυροι, εἴτε χειροτονώ ίί^ εἴτε ἄλλα, αὐτὸς δε ε^ς παιδείαν τ^ς άτα^ίας του νἀ κ α θ ^ τ α ι,
^Ορα καὶ τὸ^ λέ. Ἀποστολικόν.

Ε ἴ τις επίσκοπος ἐπί τισιν ἐγκλήμ^σι κρίνοιτο, ἔπειτ^ι συμβαίη περὶ ^ὐτοῦ δι^φωνεῖν τ^ὺς ^ν τῆ
ἐπαρχία ἐπισκόπους, τῶν μὲνἀθῶον τὸν κρινόμενον ἀποφαινόντων, τῶν δὲ, ἔνοχον, ὺπ^ρ ἀπαλλ^γῆς^ά-
σης ἀμφισβητήσεως, ἔδοξε τῆ ἀγία συνόδιρ τὸν τῆς μητροπόλεως ἐπίσκο^ν ἀπὸ τῆς πλησΙοχώρ^
ἐπαρχίας μετ^καλεῖσθ^ι ὲτ^ρους τινὰς, τοὺς ἐπ^κρινοῦντας κ^ὶ^ὴν ἀμφισβήτησιν διαλύσοντας^ τ^ῦ βεβαι-
ῶσο^ι σὺν τοῖς τῆ ς ἐπ^ρ^ί^ς τὺ π^ριστάμενον,

^ ρ μ η ν ^ί α.

^άν, ἐπισκόπον κρινομένου διά τινα ἐγκλήμ.^.τά τον άπὸ τού^ επισκόπους τ^ς έπαρχος, άκολονθησ-^ νά
^,ή συμφωνούσιν όλοι, άλλά άλλοι μέν νά καταδικάζονοιν αύτὸν, άλλοι δέ νά άθωόνο^ι, διορίζει ὸ παρων κα-
νων, ότι, διάνά λυθώ ^άθε ά^φιβ^λίκ, πρέπει ὸ μητροπολίτη^ Τ^ς έπαρχίας νά καλ-^ ά^ὸ τήν πλη^ιύχωρον ξέ^
νην ἀπαρχίαν καὶ άλλους έπισκόποι^, διά νά θεωρήσουν ὸμού μέ τούς ἐπισκύποι^ τ^ς ἐπαρχίας έκείνης τοί^ ^
νομένον Τὴν άμφίβολον ύπόθεσιν, καὶ νά βεβκιωσονν Τὸ δίκαιον, Ἀνάγνωθι τὸν δ^. τ ^ παρού^, καὶ τὸν οδ^,
Ἀποστολ. τὸν τ ^ β^. καὶ τὸν θ'. ^ιαὶ ιζ^. τ ^ δ^.

Ε ἶ τις ἐπίσκοπος ἐπί τισιν ἐγκλήμασι κατηγορηθεὶς, κριθείη ὑπὸ πάντων τῶν ἐν τῆ Ι ^Απο^. οδ^τής
ἐποιρχία ἐπισκόπων, πάντες τε σύμφωνοι μίοιν κοιτ ^ὐτοῦ ἐξενέγκειε^ν ψῆφον. τοῦτον μηκέτι β^. τής οδ^.
θ^. ιζ..
παρ ἐτέροις δικάζεσθαι, ἀλλὰ μένειν βεβ^ίαν την σύμφωνον τῶν τῆς ἐπαρχίας Επισκόπων ^
ἀπόφ^σιν.
μ η ν Ε .ί α .

Ἐάν όμως επίσκοπο^ τινας κατηγορηθεὶς διά έγκλήματά Του, Κριθώ άπὸ όλου^ τού^ έν τώ έπαρχί^ έπι^
σκόπου^, και όλοι συμφώνων μίαν άπόφασιν κάμνου^ιν εναντίον τον, αύΤό^ κατά Τόν παρόντα κανόνα, δέν ήμ..
πορε^ί πλέον νά κριθώ άπὸ άλλους επισκόπου^, άλλά νά μένγ^ βεβαία ή καΤ^ αύτού σύμφωνος τ^ν έπεσκύπων άπύ-
φα^ις. Φανερόνει γάρ ή συμφωνία των αύτη, ότι δικαία εἶναι ή τούτου καθαίρεσι^. ^ο δέ ^ωναρ^ς λέγει, ότι,
άν καὶ όλοι οἰ έπἰσκοποι τή^ έπαρχία^ κρίνουν, όλοι ό^ω^ δέν συμφωνηοουν ε^ς τήν άπό^Ιασιν, ήμπορε^ ό κρε-
νόμενος νά άναβιβάοη τ^ήν κρίσιν Του ει^ άλλο μεγαλ^τερον έπισκόπων κριτήριον περὶ ού ε^πο^εν είς τήν
ύποση^είωσιν τοῦ δ^, κανόνος τ^ς παρούση^. ^ορα καὶ Τὸνοδ'. άποστ. τὸν Τ^^ β'. καὶ τὸν θ^. καἰ ιζ^, τ^^ δ^,

Ε ἶ τις Ἐπίσκοπος σχολάζων ἐπὶ σχολάζουσ^ν Ἐκκλη^ί^ν ὲ^ιυτὸν ἐπιρρίψ^ις, ὺφαρπά- ^ ^Αποστ. ίδ^.
ζοι τὸν θρόνον δ(χα Συνόδου τελείας, τοῦτον ἀπόβλητον εἶν^ι, κ^ὶ εἱ πᾶς ὁ λαὸς ὅν ὑφήρπαΙ^εν ὲλοιτο
^ὐτόν. Τελείαν δὲ εκείνην εἶναι Σύνοδον, η συμπάρεστι καὶ ὁ τῆς Μητροπόλεως.

(ἰ) Τὸ νὰ μένουν άκυροι αἰ χειροτονίαι αόται ἐννοειται,
καθι^ς καὶ έ ς^. Κ^νο^ν της δ^. ένέησε, καὶ ορα ἐκε^. ^ομοίως
ὅ^α καὶ τήν ύποση^εείωσήν τον κή. Ἀποστολικού καὶ τούτο δέ
σημείωσαι είς τον ^αρίντα Κανένα, ^τι καὶ άν τινας καλεσθώ
εἰς τὸ νὰ ἰερουργήσ^ Ἀρχιερεὸς εἰς άλλου Ἀρχιερέως ἐπαρ-
χί^ιν, όμως είς το ἰερὸν σύνθρονον ἐπάνω νὰ καθίσω δέν σνγχω-
ρειται, κατὰ ^ήν Σννοδήκήν δ^άγνωσιν Μιχαήλ Πατριάρχου του
υπάτου τῶ^ φιλοσὁφων (παρὰ Ἀρμενοπούλ. ἐπιτομ. των Κα-
νόνων σελ. ^ ά ^ὁμον το^ν ^ρακτικῶν των Σννύδων). ^ρα
Ι^ΠΔΛΔΙο^
καὶ τὸν πβ^. τής έν Καρθαγἐν^.
(^) Σημείωσαι δτι δέν εἶναι ἐναντίοςεἰς τ^ν παρδντα Κανένα
έ δ^. τής έν Σαρδικώ, καθ^ς λέγει ὁ ^αλσαμων, έπειδή ούτος
μέν λέγει, ότι ό κριθεὶς ἀπο όλους τούς ^πισκέπους τής ἐ^αρ-
χίας νὰ μή κρίνεται πλέον είς άλλους, έκεῖνος δέ μή προοθέ-
τωντας τὸ, ἀπὸ όλους, συγχωρεῖ νὰ θεωρήται ή κρίσις του κρι-
νομένου είς μεγαλ^τερον δικαστήριον ἐκκλησιαστικέν. ^Αφίνω
νὰ λέγω, ότι ο^ιτος προσθέτει καὶ τὸ νὰ ^ναι οἰ κρίνοντες δλοι
σύμφωνοι, ώς ειπομεν.
^3
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ρ μ ηνε ί

Σχολάζων μέν ά σ κο π ο ς ε^νοςε έκε^νος ὸποθ δὲν ^χεΕ ^ κ κ λ η ^ ν , ^ διά τί ^ὕτὁς δέν έδέχθη διά τή^
μοχθηρίαν Των έπαρχιωτο^ν Το^ κ^ οχι ά ^ εδι^ήν του κακίαν, κ^Τά Τ ὸ ν λ ^ . Ἀποστολικὸν, ^ δια^ ^
επαρχία του αί^Τη κ ρ α τ ε ί ά^ὸ β^ρβάροι^ κ^ έθνικο^ κ^τά τὁν λζ^ τ ^ ς^ σχολάζουσα δέ ^ κ κ λ η ^
εἶναι ή μή ἔχοι^α έπίσ^ον διά τιν^ς περιστάσεις- Ἁνἱσως λοιπὸν σχολάζων έπἶσκοπος ύπάγ^ είς σχολ^
ζουσαν παροικίαν, καὶ άρπάσ^ Τὶν θρόνον οιύτ^ χ^ρὶς νά τ^ν ^ Τελεία Σύνοδος, ^το^
δο^, είς Τήν ὸποίαν εύρίσ^ται παρ^ν κ^ιὶ ὁ μητροπολίτης τ .^ς έποωχίο^ς, διορίζει δ παρὡν Κανὡν, ότι ο^τ^ ^
άποβάλλεΤαι άπὸ Τήν έπ^ρχί^ν έκείνην, ^ιάν κ^ὶ δ λαὁς αύΤ^ς θ^λη νά εχγ^ αύτὁν έπίσ^ιοπον, διά Τὸν άρ^^
κΤικὸν καὶ πλεονεκτι^ιὸν Τρόπον όπο^ μετεχειρίσθ^ είς Τὁ ^ά Τήν λάβ^ ^.αὶ Τὁν ι^'. Ἀ ποστολικ^

Ι^ .

Ε ἴ τις Ἐπίσκοπος χειροθεσίαν Ἐπισκόπου λσ.βὡν, καὶ ὸρισθεὶς προεστάν^ι λς^.οῦ, μ ὴ ^ Ἀποστ. λ^
κοιταδέξοιτο τὴν λειτουργίαν, μηδὲ πείθοιτο ἀπιέναι είς τὴν ἐγχειρισθεῖσαν ο^.ύτῶ ἐκκλησίοιν, τοῦτον Εἶναι
ἀκοινώνητον, εως άν ἀναγκασθεὶς καταδέξοιτο, ἤ ὁρίσοι τι περὶ αὐτοῦ ὴ τελείά Σύνοδος τῶν κατὰ τὴν
ἐπαρχίαν ἐπισκόπων.
ε ρ μ η ν ε ία .

^Εάν τινά^ χειροτονηθώ, διά Τ^ς Τέ^ν εύχῶν ιεροτελεστία^, επίσκοπος επαρχία^ Τινὸ^, δέν πείθεται δέ νά^
ύπάγγ^ είς τήν ἐμπιστευθεῖσαν ταύτην του έπαρχίαν, προστάζει ὸ παρων Κανων, ότι οὕτος νά ἀφορίζεται άπὸ
τήν συγκοινωνίαν τέν Συνεπισκόπων τοο, ^ως ου, ^ νά καταπεισθώ νά ύπάγ^, ^ νά δρίσ^ δι^ αύτὸν ή τὸν ^Ιη-
τροπολίτην έχουσα παρόνΤα Τελεία Σόνοδος τὸ πρακτέον. Τυχὸν γάρ ή Σύνοδο^ αυτη νἀ δεχθ^ αύτὸν, καὶ νά
τὸν λόσγ^ άπὸ τὸ έπιτίμιον Τ^ς άκοινωνησίας, διά τά^ εύλόγους αίτίας ὸπού αύΤὸ^ ^θελε προβάλει εί^ αύ-
τήν Ἀνάγνωθι καὶ τον λς'^. ^Αποοτολικόν.

Ε ἴ τις ἐπίσκοπος χειροτονηθεὶς εἰς παροικίαν, μ ὴ ἀπέλθη Εἰς ἤν ἐχειροτονήθη, οὐ παρὰ ^ Ἀ ^ τ . λς^
τὴν ἐαυτοῦ αἰτίαν, ἀλλ^ ήτοι διά τὴν τοῦ λαοῦ παραίτησιν, ἤ δι' ὲτέραν ^ἰτίαν οὐκ ἐξ σ.ὐτοῦ γενομέ-
νην, τοῦτον μετέχειν τῆς τιμῆς καὶ τῆς λειτουργίας, μόνον μηδὲν παρενοχλοῦντα τοῖς πρἀγμασι τῆς
Ἐκκλησία ς ἔνθα άν συνάγοιτο. Ἐκδέχεσθαι δὲ τοῦτον, ο άν ἡ της επαρχίας τελεία Σύνοδος κρίνασα,
τὸ παριστἀμενον ὁρίση.
^ ρ μ ηνεί

Καὶ ὸ άνωτερω καὶ ὸ παρων Κανων τά αύτά σχεδὸν περιέχουσιν, οπού περιέχει καὶ ὸ Των Ἀποστό^
λων. Αέγει γάρ οὕτος, όΤι,έάν δ χειροτονηθείς αύτὸ^ έπίσκοπος δέν ύπάγη είς Τὴν έπαρχίαν του, ^χι διά κάμ-
μίαν άξιοκατηγόρητον αιτίαν έδικήν του, άλλά, ^ διά τήν άταξίαν το^ λαού, ^ διά κάμμίαν ^λ^ην ἀφορμ^ν
έξωτερικην, ο^το^ καὶ την τιμήν τού άρ^ιερέω^ νά ^χΥ^, καὶ τάς ιεροπραξία^ τά^ άνηκούτα^ είς τὸν άρχιερέα
νά ένεργ^, πλήν να μή προξενώ σκάνδαλα καἰ ταραχάς εί^ τά^ ξένα^ έπαρχίας, εί^ τά^ ὸποίας ^θελεν ύπάγΥ^
(χωρὶς γάρ τ^ς γνωμης Τού κατά τόπον Ἀοχιερέως, οί^Τε νά διδάσκω αύτὸ^ δύναται, ο ^ νά ἰερουργ^, οί^τε νά
χειροτονώ, ουτε νά σφετερίζεται Τά εισοδήματα τ^ς έκκ^ηςίας). ΙΚρέπει δέ νά προ^μέν^, εωςο^νάδιο-
ρισ^ περὶ αυΤού Τελεία ^υνοδος, ή μετά τού μητροπολίτου, κάμμίαν πρύνοικν καὶ πό^,ον καὶ κατασΤά-
σεως. ^ορα Τὸν λς^. ἈποσΤολικύν,

(^ Ἀγκαλὰ καὶ κυρίως εἰπειν σχολάζων ο^τος ο^ λέγεται,
καθ^ δτι καὶ έπὶ ^Ιωάννου τού Κομνηνοί^ ἰ^ήτησις ἰίγινεν^ ἄν
πρέπ^ νὰ λογισθνΙ σχολάζων Ιωάννης ὁ Ἀ^λουχέρης, ὁ ἐ^ὶ κή
χρέους Πατριάρχης ^ν τής Ἀντιοχεί^ς, ἐ^ε^δή ^ τήν ^Αν-
τιδχειαν δέν ήμ^ιύρεσε νὰ ὀπάγη ι^ς κρατου^νην ἀ.κο τους
Φράγκους, καὶ ἀπεφασίσθη ^τί αὀτὸς σχολάζων δ^ν ἐννοε^τα^
διέτι καὶ χειροτονίας^ καὶ ψήφους μυρίας ^καμε τῶν ὀ^οκε^μἐ^
νων τῶ Ἀντιοχείας Ι^ίητροπολιτῶν^ κἄν ^ τ^ θρύν^ν Ἀν^
τιοχείας νὰ ένιδρυθ^ δέν ήμπδρεσι ν. ^ο^εν ^ μ^ σ.^ολά^^
ο^ῦδέ Κωνσταντινουπόλεως ἰίγινε^ καίτοι ^ητηθεὶς, ἀλλ^ δ
Οἰκονὁμος τής μεγάλης εκκλησίας, ἐν ^τ^ Ἀδὰμ,
ἀπὸ δέ Χριστοῦ ^3^. Καἰ δρα τον λ^. ^ ναφέρει αύτολεξεὶ ἐν τ^
(^) Τὸν ^αρὁντα Κανδνα α^τολεξεὶ ἀναφέρε^ κς^^ ^ οίκουμ^..
νική δ^. Σύνοδος έν τ^ ιά. πράξιι αύτής^ σημείωσαι δέ ^τι, έὰν
καὶ ὁ νικηφόρος μητροπολίτης Γάγγρας, .Πγούμενος γεγονός
τής ^Ιονής τοῦ Κοσμιδίου, ελαβεν ἐ^ς σχολάζων τήν ^Δμαστρεν,
καὶ ὁ Δεοντοπὁλεως. ι^ς σχολάζων τήν Ἀρκαδιούπολιν, καὶ ό
Ἀξιουπύλεως σχολάζων ^λαβε τήν ^Αβυδον, εἶτα τήν ^Δπρω,
καὶ ὁ Κύπρου Νικόλαος ^Ιουἰ^άλων^ σχολάζων καὶ ήγοι^ιενος τής
ρηθείσης μονής τού Κοσμιδίου ^ν χρόνους ,)θ, ^γινε Κωνσταν^
τινουπόλεως (Δοσίθ. σελ. της Αωδεκαβίβλ.) καὶ ο^λλοι πολ^
λοί. ^ομως οἰ^τοι πάντες Ι^λαβον τὰς ἐπ^ιρχίας ψήφιρ καὶ έ^ιδὁ-
σει τής Συνὁδου^ καὶ ο^χ^ μ^ τρόμον ἀρ^ακτ^κόν.
(3) ^ομοίως καὶ τον παρόντα Κανόνα ή αύτή δ^. Σύνοδος ά-
^ά, ^ράξ^^.
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ἐπίσκοπον μ ὴ χειροτονήσει δίχα Συνοδου καὶ παρουσίας τοῦ ἐν τῆ Μητροπόλε^ τῆ^ ^

έπαρχίας. Τούτοι δὲ παρόντος ἐξἄποιντος, βελτιον μὲν συνεῖναι αὐτῶ πάντας τοὺς ἐν ^ῆ ^ ά. δ^. ς^.
έποιρχία συλλειτουργούς, και προσήκει δι' ἐπιστολῆ^ τον ἐν τῆ ΜητροΙ^όλει συγκαλών. Κ α ὶ εί μ^ν ἀ-
παντοῖεν οὶ πάντες, βέλτιον, εἰ δὲ δυσχερὲς εἴη τοῦτο, τούς γε πλείους ἐξἀπαντος παρεῖν^ι δεῖ, ἤ δ^
γραμμάτων ὁμοψήφους γεν^σθ^ι, καὶ οὕτω μετὰ τῆς τῶν πλεΙόνων, ήτοι παρουσίας ἤ ψήφου γίνε^θαι
τὴν κ^τἄστασιν. Ε ἰ δὲ ἄλλως παρὰ τὰ ὡρισμένοι γίγνοιτο, μηδὲν ἰσχύειν τὴν χειροτονίαν^ Ε ἰ δ^ κατά
τὸν ὡρισμένον Κανόνα γίγνοιτο ἡ κσ.τάστ^σι^, ἀντιλέγοιεν δέ τινε^ δι οἰκείαν φιλονικίαν, κρατών τὴν
τῶν πλειόνων ψῆφον.
^ρμηνεέο^

^ολίγην διαφοράν έχει δ Κανων οὕτος άπὸ τὸν δ^. τ^ς ά. Συνόδου λέγει γάρ και ούτος ωσπερ έκει.^ ,
^τι κάνένας έπίσκοποι νά μή ψηφίζεται, ^ νά χειροθετ^ται, χωρὶς νά ^Ιναι παρων ό μητροπολίτης τ^ς έπαρ^.
χία ς Παρὡν δέ αύτὸς, πρέπει νά συγκαλά διά γραμμάτων καὶ τούς άλλους έπισκόποι^. καὶ άν μέν έ^θου^
^οι, εἶναι καλήτερον, εί δέ καὶ εἶναι δυσκολία είς τὸ νά σι^ναχθούν όλοι^ έξάπαντος οί περισσότεροι πρέπει νά
^ναι παρόντες. ή άν λείψοι^ν σωματικῶς, όμως διά τιύν γρα^άτων αύτέ^ν νά γίνουν σύμψηφοι είς τήν χειροτο..
νίαν^ ^άν κατ^ άλλον τρόπον γένγ^ ή χειροτονια, νά μή έχ^ κάριμίαν ί^χύν, ήτοι νά άκυρούται. ^Εάν ύ^ιως μέ
τοιοῦτον Τρόπον γένουν αί ψῆφοι ύπὸ τῶν περισσοτέρων, μερικοὶ δέ έξ αύτί^ν άντιλέγουσιν, έχι διά κά^ίαν
εύλογον αιτίαν, άλλά διά φιλονεικίαν και πείσμα αυτῶν, ή μέν τ^ν μερικών γνωμη νά άκυρο^ται, ή δέ τι^ν
περισσοτέρων ψ^φος νά έχΥ^ τὸ κύρος καὶ τ^ν ίσχύν, καθως καἰ ό τ^ς ά. Τούτο φηοίν. ^ορα καὶ τὸν ά. Ἀ ..
ποστολικὸν καὶ δ^ τ^ς ά.

Διὰ τὰς ἐκκλησιαστικὰς χρείας, κ^ὶ τὰς τῶν άμφ^σβητουμένων διαλύσεις, καλῶς ἔχειν Ἀπος. λζ^.
της ά. έ. της
ἔδοξε, συνόδους καθ' ὲκἄστην ἐπαρχίοιν τῶν ἐ^τισκόπων γίνεσθ^ι δεύτερον τοῦ ἔτους. Ἀ π α ξ δ^. ιθ. της ς^.
μὲν, μετὰ τὴν τρίτην ὲβδομάδα τῆς ὲορτῆς τοῦ πάσχοι, ωστε τῆ τετάρτη ὲβομάδι τῆς πεν- ή.τῆς ^^ς^.της
^ηκοστῆς ἐπιτελεῖσθαι τὴν σύνοδον, ὺπομιμνήσκοντος τοὺς ἐπσ.ρχ^ώτ^ις τοῦ ἐν τῆ μητρο- έν Ααοδ. μ^.
της έν Καρθ.
πόλει. Τ ὴ ν δὲ δευτέραν σύνοδον γίνεσθαι εἰδοῖς Ὀκτωβρίο^ις, ἤτις ἐστὶ δεκάτη Ὑπερβερε
ξ^. ξά. πά.
ταίου. ^Ωστε ἐν αὐταῖς ταύτ^.ις ταῖς συνόδοις προσιέν^ιι πρεσβυτέρους κ^ὶ διακόνους, καὶ πδ^. πε^.
πάντας τοὺς ὴδικεῖσθαι νομίζοντας, καὶ παρὰ τῆς συνόδου ἐπικρίσεως τυγχάνειν. Μὴ ἐξεῖναι δἐ τινας
κσ.θ' ὲσ.υτοὺς ποιεῖσθαι, ἄνευ τῶν πεπιστευμένων τὰς μητροπόλεις.

^ ρ μ η ν ε ί ο^

Καὶ ούτος ὁ κανων όλίγην διαφοράν έ^χ^ι άΤ^ὁ τὁν λζ^. άπο^τολικόν. Διορίζει γάρ, ότι εἶναι πράγμα έπω..
^ελές τὸ νά γίνωνται σύνοδοι τῶν έπισκόπων είς κάθε έπαρχίαν δύο φορο^ῖς τὸν χρόνον, διά νά λύουν τάς ά ^
φιβολίας, καὶ εκκλησιαστικά ζητήματα, ὸπού ήθελαν τόχουν. ^ίΙ μέν μί^, κατά τήν δ . εβδομαδα Τ^ς πενΤη^
κοστ^ς μετά τὸ πάσχα, ^ δέ ά^λλ^, κατά τάς είδούς (περὶ ^ν όρ^ τ^ν ύποσηρ,εἱω^ιν τοίΙ ξβ'. Τ^ς ^τοι
καΤά τήν δεκάτην τοῦ ^Οκτωβρίου, είς τάς δποίας συνόδους νά ουναθροίζωνται όλοι οί άδικη^ένοι νά θεωρούν
Τάς κρίσεις Των. Χωρὶς δὲ τ^ς παρουσίας Τ^ν μηΤροπολιΤ^ν, συνόδους τοιαύτας νά μή δόνανται νά κάμουν μό^
νοι Των οί έπίσκοποι, Ἀνάγνωθι καὶ Τὸν λζ^. ἈποσΤολικόν.

Ἐπίσκοπον ἀπὸ παροικίας ὲτέρας εἰς έτερον μὴ μεθίστ^ισθ^ι, μήτε σ.ύθ^ιιρέτως ἐπιρρί^ της ά. ιέ. τῆς
δ^. έ. της έν
πτοντα ὲαυτὸν, μήτε ὺπὸ λαῶν ἐκβι^ζόμενον, μήτε ὑΙ^ὸ ἐπισκόπων άν^ιγκ^ζόμενον. Μένειν
^αρδ. ά.
οὲ εἰς ἤν ἐκληρώθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἐξ ἀρχῆ^ ἐκκλησί^ιν, κ^ὶ μ ὴ μεθίστ^σθα^ αύτης^ τῆς έν Καρθ.
τὁν ἡδη πρότερον περὶ τούτου ἐξενεχθέντ^ ὅρον.

^ ρ μ ηνε ό

^ολίγην διαφοράν ^χει καὶ οὕτος ὁ καν^ν άπὸ Τό^ δ^^ άποστολικόν. Αεγει ^ὲ ότι ^ ν πρέπει έπίσ^οπος να
άφίν^ Τήν προτέραν έπαρχίαν του, καὶ νά παίρνε άλ^^ν, μήΤ^ θελημαΤικό^ς ο^ύΤός άπὸλ^όγου του, μήτε κ^ιἶ
σφοδρότατα βιάζεται άπὸ τ^ν λαὸν τ^ς άλλης έπαρχίας έκείνες, ή άναγκάζεται άπὁ έπισκόπους, άλλα κα^
πρέπει νά μένν^ είς τήν έμπιστενθεῖσαν αύτῶ παρά ^εού έξ άρχ^ς έ^ρχία^ κ^ιὶ αυτην νά μή ^ιεταβ^, κατά
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τὸν ποοεκτεθέν τα όρον περί τούτου, τὺ ^ ο ^ φαίνεται μοι νὰ δ . ^ τὺν ρηθέντα ιδ^. '^ποστολικὸν, ^ν καί ἀνά-
γνωθι.

'Επίσκοπον μὴ ἐπιβ^ίνειν ἀλλοτρία πόλει τ^ μὴ ὺποκειμενη αύτίρ^ μηδὲ τ^ αύτφ ^ Ἀπέ ς. λέ,.
μὴ διαφερούση, ἐπὶ χειροτονία τιν^ς, μηδὲ καθόταν πρεσβυτέρους, ἤ διακόνους εἱς τόπους τής ιβ^-
τής γ^. ή. τής
ἐτέρω ἐπισκόπω ὑποκειμἐνους, εί μὴ ἄρα μετά γνωμης το^ οἰκείου της ^ωρας επισκόπου^ τής έν
ει δὲ τολμήσειέ τις τοιοῦτον, ἄκυρον εἶν^ιι τὴν χειροθεσίαν, καὶ αύτὁν ἐπιτιμίας ὺπὁ τἤς ουν^ ^ Ἀντιοχ.
δου τυγχάνειν.
^ ρ μ η ν ε ό οι^

^μφωνος εἶναι ὸ παρων κανων μέ τὸν ιγ^. τ'ή^ αύτ^ς ταόΤΤ^ σννόδου. Αέγει γάρ καὶ οὕτο^, ότι δέν πρέ^.
πει ό έπίοκοπο^ νά πηγαίνω ε^ τήν πόλι^ ^ ύποκειμένην ει^ αύτὸν, διά νά χειροτονώ
πρεοβυτέρου^ ή διακόνου^, ^ξω μόνον μέ τήν άδειαν Του κατά τόπον έπιοκόπου. ^Οποιο^ δέ έπίσκοπος ^θελε
τολμήση νά κάμύ τουτο, ή μέν χειροτονία ὸποί^ ^θελε κάμύ ^ά ^ αι ά^υρο^, αύτὸ^ δέ νά λαμβάνω τὸ πρέπον
έπιτίμιον άπὸ τήν ούνοδον. Ὄρα κ^Εἰ Τὸν λέ. Ἀποστολι^ιόν.

Ἐπίσκοπον μὴ ἐξεῖν^ιι ἀντ' ^ιύτοῦ κειθιστᾶν ἔτερον ὲαυτοῦ διάδοχον, κἄν πρὸς τῆ ^ ^Αποστ. ο^.
τελευτῆ τοῦ βίου τυγχάνη, Ε ἰ δέ τι τοιοῦτον γίγνοιτο, ἄκυρον εἶνοιι τὴν κ^τάστο^σιν. Φυλάττεσθαι δὲ
τὸν θεσμὸν τὸν ἐκκλησιαστικὸν, περιέχοντ^ι, μὴ δεῖν ἄλλως γίνεσθ^ι, ἤ μετὰ συνόδου κοιὶ επικρίσεων ἐπι-
σκόπων, τῶν μετὰ τὴν κοίμησιν τ^ῦ ἀνςιπαυσαμένου τὴν ἐξουσίσ.ν ἐχόντων τοῦ προἄγεσθαι τὸν ἄξιον.

^ ρ μ η ν ε ί οι^

^υμφωνως μέ τὸν ο^ . άποστολικὸν καὶ ούτο^ ὸ καν^ν διορίζει λέγων, ότι δέν ^χει άδειαν ὁ επίσκοπο^ αύτὸς
άφ^ εαυτού νά χειροτονώ διάδοχον το^ θρόνον του όποιον θέλει, κάν καὶ ει^ τά όλίσθια εύρίσκεται τός ζω^ (1).
ε^ δέ Τις ^θελε κάμ^ Τούτο, νά ^ναι άκυροι ή χειροτονία. Πρέπει δέ νά φνλάττεται ὸ περἰ τούτου τός έκκλη-
σία^ κανο^ν, όστι^ διορίζει, κατά άλλον Τρόπον διάδοχος Τινἀς νά μή γίνεται, πάρεξ μέ Τήν κρίσιν και ψ'^φον
τ.^ ουνόδου τί^ν ἐπιοκόπων, οἶτινε^ ^ουν Τὴν έξουσίαν, μετά τὸν θάνατον τού προκατόχου έπιΤκόπου,νά χει-
ροτονού^ι τὸν άξιον. ^ορα καὶ τὸν ρηθεντα ος'^. Ἀποστολικόν.

Τὰ τῆ^ έκκλησής τῆ ἐκκλησία καλῶ^ ἔχει φυλάττεσθαι δεῖν μετὰ πάσης ἐπιμελείας ^ ^Απος. λή. μ^
καὶ ἀγαθῆς συνειδήσεως, κ^ὶ πίστεως τῆς εἰς τὸν πἀντων ἔφ^ον καὶ κριτὴν Θ^ὸν, ἄ κο^.ὶ διοικεῖσθ^ιι
προσήκει μετὰ κρίσεως κ^ὶ ἐξουσίας τοῦ ἐπισκόπου τοῦ πεπιστευμένου πἄντο^. τὸν λ^ιὸν καὶ τὰς ψυχὰς
τῶν συναγου.ἐνων. Φανερὰ δὲ εἶναι τὰ διο^φέροντα τῆ ἐκκλησία μετὰ γνωσεως τῶν περὶ ^ιὐτὸν πρεσβυ-
τέρων καὶ διακόνων, ώστε τούτοι εἰδέναι καὶ μ ὴ ἀγνοεῖν, τίν^. ποτέ ἐστι της ἐκκλησίας, ωστε μηδὲν
αὐτοὺς λανθἀνειν, ἴνα, εἰ συμβαίνοι τὸν ἐπίσ^ιοπον μεταλλἅττειν τὸν βίον, φο^νερῶν ὅντων τῶν διαφερόν^
των τῆ ἐκκλησία πραγμάτων, μήτε αὐτὰ διαπίπτειν καὶ ἀπόλλι^σθαι, μήτε τὰ ἴδισ. τοῦ ἐπισκόπου ἐνο-
χλεῖσθαι, προφἀσει τῶν ἐκκλησιαστικῶ^ πραγμάτων. Δίκαιον γὰρ καὶ άρεστὸν παρά τε τῶ Θεῶ καὶ ἀν-
^ωποι^, τὰ ἶδια τοῦ ἐπισκόπου, οίς ἄν αὐτὸ^ βούλεται, καταλιμπἄνε^θαι^ τἁ μέντοι τῆς ἐκκλησί^ις,
τ^ φυλἀττεσθαι, καὶ μήτε τὴν ἐκκλησίαν ὑπομἐνειν ζημίαν, μήτε τὰ τοῦ ἐπισκόπου προφάσει τῆς ἐκ-
κλησίςις ύημεύεσθαι, ἤ καὶ εις πράγματα ἐμπίπτειν τΟὺς αὐτῶ διαφέροντας^ μετὰ τ^ῦ ^αὶ αὐτὸν μετά
θάνατον δυσφημία περιβάλλεσθαι.

(^) ^ἰ δέ καὶ ὁ Ἱεροσολύμων νάρκισσος έκατον δεκαέξ χρὁ-
νων ^ν, καὶ μή δννάμενος πλέον νὰ λειτουργώ, κατέστησεν ^Ι^-
ροσολύμων τον έκ Καππαδοκίας ^Αλέξανδρον. επίσκοπον ^ντ^
έπαρχίας άλλης^ άλλὰ τοῦτο ἐποίησεν δ^χι ἀ^^ ἐαντοῦ^ άλλὰ
κατὰ θείαν ἀποκάλυψιν δίὰ νυκτος έπιφανεήσαν α^τῶ, ώς ^
σέβιος ἱστορει ^ήύλ. ^. κε^. ί, καἰ ιά, της ^Εκκλησιαστήκῆς ἱστο^
ρίας. Ἀλλὰ καὶ ὁ Θεύτεκνος Καισαρείας της Παλαιστίνης^ κ^τὰ
τον αυτον Ι^ύσέβιον^ ἄν προνοούμενος δήὰ νὰ ἀφήσ^ διάδοχον ^
τὸν θρύνον του μετὰ τὸν θάνατύν του, ἐχειροτύνησε τον Ἀνα-
τύλιον, καὶ δμοῦ οἱ δύω είς μερκὸν καιρὸν ἦσαν τής Καισα-
ρείας επίσκοποι. ^,Αλλ^ δμως ταῦτα, καἰ τὰ τοιαύτα, μή
νονικὰ δ^ντα καὶ σπάνια^ ούτε δρέπει νὰ μιμούνται, ούτε νό^ο^
τής εκκλησίας νὰ γίνωνται. .
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ ρ μ η ν ε ί ςε.

Ἀπὸ τοὺ^ δό^ Ἀποστολικού^ Τὸν λή. κο^ὶ μ^. εἶναι συνθεμένος δ παρο^ν κανων^ λέγει γάρ καὶ ούΤο^, ὅΤι Τά
τ ^ έκκλησίοις ^τράγμοιτα πρέπει νά φυλάττωνται μὲν μέ κάθε έπιμέλειαν καὶ καλήν συνείδη^Ιιν, εμπρο^
^θεν τοῦ Θεο^, νά ν.υβερν^νται δέ μέ Τήν κρίσιν καὶ εξουσίαν τοθ έπισκόπου, τοί^ έμπεπιστευμένου τάς ψυχάς
τοθ λαοι^. ἰἶρέπει δέ νά ^ν^ι φανερά εἰς Τους πρεοβυτέροι^ και διακόνους τόσον Τά πράγματα τ^ς έκκλησία^,
έ^σον καὶ Τά Το^ έπισκόπου, ἶνα μήτε έ^Ιιεῖνο^ χάνωνΤαι, μήτε τά το^ έπισκόπου έξ αίτιας έκείνου νά διαρπά..
ζωνΤαι, ή ^ά πίπτουν είς πειρασμού^ οί συγγενε^ Τοθ έπισκόπου, εί^ τού^ ὸποίους αύτὸς (ή καὶ εί^ ὸποίου^
άλλους θ ελή ^ ) ^θελεν άφήσγ^ αύΤά, καὶ έ^ι ΤούΤων νά δυσφημήται καὶ μεΤά θάνατον τοθ έπισκόπου τὸ ^νο^
μα. Ἀνάγνωθι κ^ιὶ Τους ρν',θένΤοις άποστολικοός,

Ἐπίσκοπον ἔχειν τῶν τἤς ἐκκλησίας πραγμάτων εξουσίαν, ωστε αὐτὰ διοικεῖν εἰς ^ ^οστ. λή., μά.
πάντας τους δεομένους μετὰ πάσης εὐλαβείας καὶ φόβου Θεοῦ. Μεταλαμβἀνειν δὲ καὶ αὐτὸν τῶν δεόν-
^ων ^εἴγε δέοιτο) εἰς τὰς αναγκαίας αὺτοῦ χρείας, καὶ τῶν παρ αὐτῶ ἐπιξενοὕμένων ἀδελφῶν, ὡς κατά
μηδένα τρόπον αύτοὺς ὺστερεῖσθαι κατὰ τὸν Θεῖον 'Απόστολον, λέγοντα. α'Ἐχοντες διατροφὰς καὶ σκε-
πάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα.^ ^ά. Τιμόθ. 8.^ Ε ἰ δ ὲ μὴ τούτοις ἀρκοῖτο, μεταβάλλοι δὲτὰπράγ-
ματα εἰς Οἰκιακὰς αὺτοῦ χρείας, καὶ τοὺς πόρους τῆς ἐκκλησίας ἤ τοὺς τῶν ἀγρῶν καρποὺς μὴ μετά
γνωμης τῶν Πρεσβυτέρων ἤ τῶν Διακόνων χειρίζοι, ἀλλ' οἰκείοΤς αὐτοῦ καὶ συγγενέσιν ἤ ἀδελφοῖς ἤ
υὶοῖς παράσχοιτο την ἐξουσίαν, εἰς τὸ, οιὰ τῶν τοιούτων λεληθότως βλάπτεσθαι τοὺς λόγους τῆς ἐκ-
κλησίας. τοῦτον εὐθύνας παρέχειν τῆ Συνδδω τῆς ἐπαρχίας. εἰ δὲ καὶ ἄλλως διαβάλλοιτο ὁ ἐπίσκοπος
καὶ οὶ σὺν αύτῶ Πρεσβύτεροι ὼς τὰ τῆ ἐκκλησία διαφέροντα, ήτοι ἐξ ἀγρῶν ἤ καὶ ἐξ ὲτέράς προφάοεως
ἐκκλησιαστικῆς εἰς ὲαυτοὺς άποφερόμενοι, ό^ς θλίβεσθαι μὲν τοὺς πένητας, διαβολὴν δὲ καὶ δυσφημίαν
προστρίβεσθαι τῶ τε λόγω καὶ τοῖς οὕτω διοικοῦσι, καὶ τούτοι^ διορθωσεως τυγχάνειν, τὸ πρέπον δοκι-
μαζούσης τῆς ἀγίας Συνόδου.
^ ρ μ η ν ^ί

Καὶ ουτος ὸ κανων παρομοίως συνθεμένο^ εἶναι άπὸ τὸν λή. καὶ μά. άποστολικόν. Διορίζει δέ, όΤι δ έπί-
σκοποί πρέπει νά εχ^ Τήν έξου^ίαν είς Τὸ νά δι^μοιράζ^ μέ εύλάβειαν καὶ θεοφοβίαν τά είσοδήμαΤα τής ἐκ-
κλησίας είς ὅλου^ Τούς πΤωχούς καὶ ξένουΤ, ί^σΤε νά μή ύσΤεοοθνΤαι αύΤοὶ άπὸ κάνένα άναγκαῖον. ^ά άπολαμ--
βάν'^ δέ καἰ αύΤὸς άπὸ αύΤά, τά άναγκαἱ^α μόνον ^αὶ χρειωοη (έάν ^μως δέν εχ'^ έδικά του χρήματα, άλλά
εἶναι πτωχός), λέγει γάρ δ απόστολος, ὅτι έάν ^χωμεν βράμαΤα είς τὸ νά τρεφωμεθα, καὶ ίμάτια ει^ τὸ νά
.σκεπαζωμεθα, πρέπει νά άρκοόμεθ^ είς αύτά μόνον, ^ιαὶ ^χι νά ζητοθμεν τά περιττά. ^άν δέ ^ έπίσκοπος δέν
άρκ^ται εί^ τά άναγκαῖ^α μόνον, άλλ^ έξοδεύ^ Τά Τ^^ έπισκοπ^ ^ μητροπόλεω^ πράγματα εί^ τά^ χρείας Του,
χωρὶ^ Τήν εί^δησιν κ^ιὶ γνωμών Τί^ν οικονομούνΤων αὁΤά πρεοβυΤέρων καἰ διακόνων, ή χαρίζω έξουσίαν αύ^
Τῶν είς Τούς υίούς κ^ὶ συγγενεῖ^ Του, ωστε Τὸ^ Τρόπον αύτὸν νά μή ήμποροθν νά δωσουν καθ^ρὸν λογαριασμὸν
οἰ οικονόμοι αύΤοῦ Τέ^ν είοοδν^μάΤων Τέν ΤοιούΤο^ν πραγμάτων, λέγονΤες Τυχὸν, ὅΤι κ^ιὶ δ άρχι^ρ^ καὶοίσυγ^
γενεῖ^ Του διαρπάζουσιν ο^ύΤά^ έάν, λέγω, Τοθτο ποι^ ὸ έπίσκοπος, νά παιδεόεΤαι άπὸ Τήν σύνοδον Τῆ^ έπαρ--
χίας, δὲ πάλιν ὸ έπίσκοπος ^ιαὶ οί σύν αύΤῶ οίκονόμοι ίερεῖ^ καί διάκονοι οίκειοποιοθνΤαι μέν ανΤοὶ τά είσο^.
δήματα τῶν έκκλησιασΤικ^ν πραγμάτων, οί πΤω^οὶ δέ άδελφοὶ στενοχωροῦνΤαι ύ^Τεροόμενοι Τή^ έκ τούτων
βοηθείας, καἰ πρὸς ΤούΤοις καΤΥ^γορία καὶ δυσφημί^ προξενεῖΤαι είς αυΤού^ Τούτου^ Τού^ οί^ιονομοθνΤα^ Τά τοι^
αῦτα πράγματα, καὶ είς Τὁ^ λογαριασμὸν οπού καΤ' έτος δίδουοι ^μέ τὁ νά μή ^ν^ι ^ύΤὁς καθ^ρὸ^, άλλά δό-.
λιο^ καὶ κλεπΤικὸ^)^ άν ΤοθΤο, λέγω, κάμνουν κ^-ὶ αυΤοὶ, νά διορθωνωνΤαι άπὸ τήν σύνοδον, ὸρίζουσαν καὶ τὸ
πρέπον εί^ αυτούς έπιτίμιον, καὶ τήν οίκονομίαν ὁποθ πρεπει νά γέν^ είς τά τοια^τα πράγματα. Ἀνάγνωθι.
^ιαὶ τού^ ρηθέντας άποοτολικούς.
 ^ ο Α ^ ο ^ Ι^ Α
άγια ^αὶ τοπικά ούνοδο^, ^ ἐν Ααο^ικεία Τ^ μ^τροπ^λΕι τ ^ ΙΙακατικ^ ^ρυγία^ συγκροτ^θ^σα^
γέγονε κατά το^ περι^σΟτέροι^, ἐν ^τει 3β^ (^. Πολλοὶ δε Πατέρες ἐν αύτ^ σ^νελθ^ΥΤΙ^ ἀπὸ διαφ^ρου^ ἐ-.
παρχία^ Ἀσι^ν^ς (3), τού^ παρ^ντα^ καν^να^ ἐξ^δω^ιαν, ἀναγΚαίοι^ ^ντα^ πρὸ^ τὴν τ^ έκκλ^σία^ ευτα^
ξ(αν καὶ καΤάσΤα^ν, οἶΤιν^ ἐπικυροί^νται άοριστω^ μεν άπὸ Τὸν ά τἦ^ δ'. καὶ ά. τ.^ ζ^ ὡρισμένο^ δ^ άπὸ^
τὸν β^. τ^ κ^ὶ δ^ Τ^ ^πι^ρι^εω^ ΤαύΤΤ^ οἰ^ο^μενικ^ν τρόπον Τινἀ ἀνα^αμβ^ένουσι δύναμιν.
Ι ^ -ε^ΙΜε^ ΙΠ^

^Α Ν Ο Ν Ε ^
Τ^ΙΣ Ι^Ν ΛΛΟΔΠ^ΙΑ ΤΟΠΙΚΈΣ ΑΠΑ^ ^ΝΟΔΟΤ
^ΡΜ^Ν^ΟΜ^ΝΟ^
Ι^.Ν^Ν
Περὶ τοῦδεῖν, κ^ιτὰ τὸν ἐκκλησι^ιστικὁν κανὅν^, τοὺς ἐλευθέρως ^ κ α ὶ νομίμως συνα- 11 Τῆςά.ι^.της
φθέντας δευτέροις γάμοις, ^ἡ λο^θρογ^μί^ν πὁιήσ^ντ^ις, ὀλίγου χρόνου π^ρελθοντος, καὶ ^ ^ ^Λγ^ρ
σχολάσο^ντας τ^ῖς προσευχή κ^ὶ νηστεί^ις, κ^.τὰ συγγνωμην ἀποδίδοσθαι αύτοῖς τἤν κοινωνίαν.
(ἰ) ^ ^αοδίκεια α^τη ἐ(λλη εἶναι ἀπὸ τ^ν παραθαλάσσιον τινιανὸς, ἐπροσταξ^ νὰ γ ίν^ άνοδος εἰ^ το ^Ιλλ^ρικὸν, καὶ ^ παρ^
.Ααοδίκειαν, τ^ν ἐν τ^ ^υρίακειμένην, ^ιαὶ κοινῶς Αυχὲ ἐπονο- ἐκείνης ψηφισθε^σα καὶ κ υ ρ ω θ ε ί της ^ίσ τει^ ὁμολογία, ^
μαἰ^ομένην. Τανῦνδέ ^ Δαοδίκεια αἰ^τη, περὶ ἦς ὁλὁγος, καλε^- αὁτ^ ο^σα μ ὶ την πίστιν της ἐν Ν ικα ί^ νὰ ἀ^εοσταλθ^ καὶ
ται ἀπο τους Τούρκους ^σκὶ Ἱσὰρ, τιμηθεῖσα εἰς θρήνον ^η- εἰς τους Ἐπισκ^πους της Φρυγίας τα^της. γράφει δὲ ταῦτα
τροπο^ίτου, υπὸ τὸν ὁπο^ον ί^πέκειντο ι^ ^πίσ^οποι, ἀπίχου- πάντα ὁ ^εοδ^ρητος, ^ λ . δ^. ^ φ . κ^ἰ ή. ^Ιαθω ν γὰρ,
σα της Ἱεραπ^λεως ^ ^ 8 μίλια, κατὰ τὸν Μελέτιον (σελ. φησὶν, ὁ ^ὁαλεντινιανὸς τινὰς ἐν τ^ Ἀ σ ί^ και Φρυγία περὶ
^^1. τ^ς γεωγραΙ^.Ι. Ἀπὸ τ^ν Δαοδίκειαν ταὁτην ἐγράφη ^ των θείων ἀμφισβητοῦντας δογμάτων^ ἐν μεν τῶ Ἱλλυρικῶ
πρὸςΤιμὁθεον ά. ἐπιστολ^, ι^ς ίν τ^ τέλει αὁτῆς ὀραται. διὸ νοδον γενέσθαι προσἐταξεν.^ (ἐγἐνετ^ δε ^ σύνοδος α^τη ἐν τ^
καὶ πολλοὶ ^λέποντες τον Παῦλον νὰ γράφ^ ἐν τωδ^. κεφ. της ^τει κατὰ τὸν τ ὁ ^ ν τῶν ^υνοδικῶν ἐν τ ^ πίνακι, δτε
πρὸς Κολασσαεις, ἐδαφ. β^. εἶΙοιήσατε καὶ την ἐκ Δαοδ^κείας δηλ. καὶ ^ ἐν Ααοδικεία συνεκροτήθη)^ ἐπιστἐλλει δε καὶ γρέμ-
(ἐπιστολ^ν), ^νακαὶ ^με^ς ἀναγνῶτε^, ἀποροῦσι, και δεν ^ξε^- μα θεῖον ὀ αυτὸς Ι^ασιλευς πρὸ^ τ^ν Φρυγίαν, οῦτωσὶ ἐπιγε-^
ρουσιν ^τι εἶναι ^ πρὸς Τιμὁθ. ά.^ ^ς ει^ρηται. γραμμένοι ^Δὀτοκράτορ^ς ^έ-^στο^ καὶ ^Αεισε^έστατοι^ Νικη-
(^) ^Δλλοι δὶ λέγουσι νὰ συνήχθ^ ἐν ^τει ^λλοι δ^ ταὶ Αὕγουστοι. Οναλεριαν^ς, κ^ὶ Οῦάλη^, καὶ Γρατιανὸς ^ π ι -
3^7. καὶ ἐίλλοι 3(^8. ἐπὶ Δαμάσου του Ι^^μης^ (ἐν τ^μ. β^.τῶν σκὁποις Διοικήσεως Ἀσ^ανῆ^, Φρυγία^, Καροφρυγίας, ΙΙακατια-
^υνοδικων^. νης, ἐν Κυρίι^ χαίρειν^. ^Ομοίο^ κα^ ^ ἐν ^λλυρικ^ σύνοδος
(3) μαίνεται, δτι οἱ Πατέρες ο^τοι δεν συνήχθησαν δ^ὰ νὰ πρὸς τα^την ἐπιστέλλουσα οί^τω^ ἐ^γράφει. ^Ιοἱ Ἐπίσκοπο^ του
ἐκδι^σουν μ^νον το^Ις Κανένας τούτους, ἀλλὰ καὶ ^ιὰ ^λλην ἀ- Ἱλλι^ικοῦ ταις ^κκλησία^ς ^ ^ ^πισκ^ποις Διοική-
φορμήν. ΑΙ^τη δ^ εἶναι, δ^ατὶ μερικοὶ εἰς τ^ν Ἀσίαν κ^ ^ρυ- σεως Ἀσιανῆς. Φρυγίας, Καρο^ρυγίας, ΙΙακατιανῆς, ἐν Κυρίιρ
γίαν τα^την τ^ν Πακατιαν^ν ^μφισβήτοννκαὶ ^πδρουν ^εερἰ τῶν χαίρειν.^ Καὶ τοῦτο δε σημείι^σ^^, οτ^ .ἦ πρὸς Δαοδικε^ς φερο^
μένη ἐπιστολη τοῦ Ἀποστὁλ^,ν ΙΙα^λου εἶναι νὁθος καὶ ψευδές,
δογμάτων της πίστεως^ μ^ δμολογοῦντες δμοοῦσιον την ἀ^ίαν ι^ς ἀπεβαλεν αὀτ^ν ^ ἀγία σύνοδος αράξει
Τριάδα. ^οθεν τοῦτο μαθι^ν δ τὁτε βασιλεύων ε^σε^ς οὸαλεν- (^) ^ ν ^λλοις, ἐλευθερίως. ^ορθ^τερον ἄν ^χοι ουτω σνντά^-
 ΤΗΣ ΕΝ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

τοθ γάμου, ὡ^ πόρνοι ἐπιτιμι^νΤαι, κατἀ τὸν ^ωναρ^ιν, ἦτοι έπτἀ χ^νου^,
Ι^ Α ^^Ι
Περὶ τοῦ, τοὺς ἐξΟιμ^ρτάνοντ^ες ἐν διαφΟρο^ πταίσμασι, καὶ προσκαρτεροῦ^τας τῆ προ- ^ Τ^ ά. ^,
σευχῆ της ἐξομολογήσεως κ^ὶ μετ^νοία^, καὶ τὴν ἀποστροφἡν τῶν κακῶν τελείαν ποιουμένοι^, κατὰ
τὴν ἀν^λογί^ν τοῦ πτ^ίσμ^τος, καιροῦ μετανοίας δοθέντος τοῖς τοιούτοις, δια τοὺ^ οἱκτιρμοὺς καὶ τὴν
ἀγαθὅτητ^ τοῦ Θεοῦ προσάγεσθ^. τῆ κοινωνία,
^ ρ μ η ν ε ί ^ε,
Διορίζει ὸ παρ^ν Καν^ν, ^Τι κ^ν εἰ^ διάφορα ἀμαρτηματα πέσ^ τινὰ^ ἐξο^ιολογεῖΤαι δε α^τἀ καὶ άπο^
στρέφεται και μισεῖ, προσευχόμενο^ καὶ μετανο^ν εί^ τὸν Θεόν^ ὸ τοιο^το^, άφ^ οὕ δοθ^ εἰ^ αύτὸν άπὸ τὸ^
Πνευμ^ιτικὸν καιρὸ^ ^ιετανοίας καὶ ἰκανοποιησεω^, άνάλογο^ με τά κακἀ όποθ ^κα^ιε^ πρέπει νἀ ^υγχωρ^ται
^εαὶ νἀ μεταλαμβάν^ τἀ θε^α Μι^στ^ρια, ^χι δια τὴν σποι^δ^ν ^ιαὶ άξι^τ^Τά το^, άλλἀ δι^ τὴν άπειρον φι-
λανθρωπί^ν κ^ιὶ τοὕ^ οἰκτιρμού^ Τοἰ^ Θεοθ, ὅ^Τι^ δεχεται πάντα^ το^ εἰ^ αὁτὸν ἐπισΤρέφονΤα^, ^αὶ οὁδεμία
ἀμαρτία εἶναι ὴ νικῶσα τ^ν αύτοἰ^ άγαθ^Τητα. Ὄρα καὶ τὸν ιβ^. ά.
Γ^
Περὶ τοῦ, μἡ δεἴν πρόσφατον φωτισθέντ^ προσάγεσθ^^ ἐν τάγμ^τι ὶερ^τικῶ, ^ Ἀ^ο^τ- π^
ρ μ η ν ε ί ο^.
Προστάζει ὸ παρ^ν Καν^ν, νἀ μ^ γίνονται ιερεῖ^ ^ κλ^ρικοὶ οἰ νεοφι^ΤισΤοι, παρει^θ^ ^ιετἀ τὸ βάπΤι^α.
^ορα καὶ τὸν ἉποστολιΚ^ν.
Ι^ ^ .Ν ^ Ν
Περὶ τοῦ, μὴ δεῖν ἱερατικοὺς δανείζειν, καὶ τόκους καὶ τὰ^ λεγ^,έν^ς ἡμιολίας λαμβά^ ^ Ἀποστ. μδ^.
νε^ν.
^ ρ μ η νε ί
Δεν πρέπει οἱ ἱερωμένοι νἀ δανείζουν καὶ νὰ λαμβάνονν διάφορα καὶ ^^.ιολία^, ^^ο^ τὸ μιοὸν τοί^ δλοι^ δι^ε^
φ^ροι^ τ^ν εκατὸν, ^τοι ^ξ νο^,ίσμ^τα ^ γρόσια ε^ τΟ^ ὲκατὸν, κατἀ τὸν π^ρὁντα Κανό^α^ ^ορ^ Καὶ Τὸν μδ^
Ἀποστολικ^ν,
^Ι ^Λπος. λ^. ξά.

^ Καρθ. νθ^.
^ ρ μ η ν ^ ί ^ε.
Διορίζει ὸ παρων Κανων, ^τι δεν πρέπει αἰ χε^ροΤονίαι τ^ν ἰερω^ιε^ν νὰ γίνι^νΤαι ^μπρο^θεν εἰς ἀκροω-.
μένο^ ( 1). ^ορ^ καὶ τὸν λ^. καὶ ξά. ^ΑποσΤολικ^ν.
^τεσθαι ὁΚανι^ν^ ^Το^ς ἐλευθερίως καὶ νομίμως συναφθεἰσι δευ- σ^ντακτος ἐστιν^ ἐν ^λλοες δὲ, ἀν^ὶ του ἀποδίδοσθαΙ, δίδοται
τέροις γάμοις, μ^ λαθρογαμίαν ποιήσασι, δλίγου παρελθόντος μὁνον γέγραπται.
^ονου^ καὶ σχολάσασι τα^ς προσευχές καὶ νηστείαν κατὰ (^) Σημείωσαι ^ι ὀ μὲν ^ωναραςκαὶ Ι^αλσαμ^ν^^ρμηνεύον^
συγγνωμην ἀποδίδοσθαι αὀτο^ς την κοινωνίαν^. ^Δλλως γὰρ ἀ- τες τὸν παρὁντα Καν^να^λέγονσιν^ ^τι χειροτονίας ἐδῶὁνομά^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΆ

μαΤι^οι^ν κανε αλλην αιρετιν, μαλι^τα οε τ^ν εοικΥ^ν των, ειΤε κατν^χουμ^νοι ^ιναι, ειτ^ οι παρ ανΤοΤ^ ονο^α.,ο-
μενοι πιστοί. Καὶ ^φ^ οὕ τοι^Το ποι^^οι^ν καὶ μάθουν τἀ ^ρθοδ^ξου πίσ.^ι^ δ^γμ^τα, τ^Τε νἀ χρίωντ^ι μ^
τὸ ^γιον μυρον, καὶ ουΤω νἀ μ^τ^λ^.β^ςνωσι Τ^ θ ^ μι^^τ^ρια, ἐπιιδὴ ἐβ^^Τίζοντο ά^^ρ^ιλλά^τω^, κα^
οἰ ^θὁδοξοι^ καὶ δια ^οί^Το δεν ἐχρειάζοντο νὰ β^ε^Τισθοί^ν δεύτερον. ^ορα καὶ τὸν μς^^ καὶ μζ^. άποστολικὸν,
ΙΙΙΙΙ.

^ει ὁ Καν^ν τὰς ψήφους καὶ ἐκλογὰς τῶνἰερωμένων, αἱ ὁποιαι
^ταν γίνωνται. δέν πρέπει νὰ ^ναι παρδντεςτινές λαΙ^ιοὶ ἀκροι^-
μενοι τῶν λεγομένων, ^ναμ^ ἀκο^οντές τινας κατηγορίας κατὰ
τῶν ψη^ιἰ^ομένων σκανδαλί^ωνται καἰ παρακινούνται πρὸς την
κακίαν. ^Αλλοι δε εἶπον,ὸτι αἱ ^ειροτονίαι, ^τοι αἰ διὰ τῶν ει^-
χῶν γινομεναι ἱεροτελεστίαι των ἰερωμίνων, (^ειροτονία γὰρ
καὶ ἦ ψη^ος λέγεται, καὶ ^ διὰ των εὁχῶν ἱεροτελεστία, ^
ε^ιπομεν ^ν τ^ ἐρμηνεί^ το^ ά. Ἀποστολικοῦ) δεν πρέπει νὰ
γίνωνται οταν ^ναι παρ^ντες ^ν τ^ ^κλησί^ οἱ ἀκροι^με^οι^
ο^τινες ἦσαν μία τάξις τῶν κατηχουμένων ἀπὸ τὰς τέσσαρας
(^ρα τὸν ιδ^. της ά.), ἀλλ^ οταν ἐκεῖνοι ^ξέλθουν ἐκτης ^κ.^
κλησίας καὶ μείνουν μδνοι οἱ πιστοὶ, τὁτε νὰγίνωνται δηλ. μετὰ
τὸ ἐκ^ωνῆσαι τὸν Διάκονον, ὅσοι κατηχούμενοι προέλθετε, ἐ-
πειδἦ δἰν πρέπει οἱ τοιοῦτοι ἀμῦητοι ^ντες κ^ἰ ἀβά^τιστοι νὰ
ἀκροά^ωνται τὰς φρι^δεις ἐκείνας ε^χὰς, τὰς λεγ^ένας ἐπὶ
των χειροτονουμένων. ^πρεπεν δμωςοἱ τοιοῦτοι νὰ ἐνθυμηθοι^ν,
^τι ὴ του ^πισκδπου χε^ροτονία, ὁ^οῦ εἶναι μάλ^στ^ ^ ί^περ-
τελεστάτη καὶ θειοτάτη, γίνεται εἰς ενα καιρὸν, ὁ^ιοῦἀκίμη εἶ-
ναι μέσα οἱ ἀκροι^μενοι, ^γουν οἱ κατη^μενοι^ ἐπειδ^ γίνεται
πρὸ ^οῦ Ἀποστ^λου, καὶ οὶ κατηχούμενοι ἐξέρχονται μετὰ
τ^ν του ^^αγγελίου τελείωσιν. οὀδαμοῦ δε γέγραπται^ ^ταν
χειροτονῆται ^πίσκοπος^ νὰ ἐξέρχωντα^ ^ρῶτον οἰ κατηχούμε-
νοι, ἀλλ^ οὸδέ διὰ τ^ν των Ἱερέων χειροτονίαν ἀρμὁ^ει νὰ ^ά-
ρι^εεν τονὁημα, ^ι καὶ χωρὶς νὰ^ναι χειροτονώ, οἰ κατηχο^-
μενοι κατὰ την συνήθειαν πρὸ τ^ς ^ ς ἐκείνή^ ^ξ^
γαλμένοι, ἦγοι^νπρὶν του Χερουβικοῦ (^μνου, ύστερα ἀπὸ τὸν ὁ-
ποιον γίνεται ^ του ΙΙρεσβυτέρου χειροτονία. ^θεν ^ προτέρα^
γνῶμη επιβάλλει καλύτερα, οτι καὶ κατὰ ἀλήθειαν δ^ν σ^φέ-
ρει νὰ ^ναι παρὁντες ^ολλοὶ ἀκρο^ενοι εἰς τὰς ψήφους τῶν^
^πισκὁ^ιων, με τὸ νὰ συμβαίνουσι πολλαὶ λογοτριβαὶ μεταξὁ
των ψηφ^ντων και μέχρι της σήμερον, ἀγκαλὰ καὶ καθο^ς πρέ-
πει δεν γίνεται το πραγμα, γίνονται ^μως μυστικά. ἹΙ δὶ ^ει-
ροτονία γίνεται τ^αρρησί^, δ^ὰ νὰλαμβάνωνται ^ ^ρτυρες καἰ
σννεργοὶ οἱ παρὁντες και σ^.Ιμψάλλοντες τὸ ἄξιος, κατὰ τον
Θεοφίλου του Ἀλεξανδρείας. Ἀφίνω νὰ λέγω οτι αἱ ^ρικι^δεις
ἐκεῖναι εὁχαὶ μυστικὰ ἀναγινι^σκονται, ὁποῦ πολλάκις οὁδὲοἱ
έγγιστα πιστοὶ δεν τὰς ἀκοῦουσ^ν. ^Δν ὅμως και προηγουμένως
αἱ ψηφοι τῶν ἱερωμένων πρέπ-^ νὰ γίνωνται παρὰ τ^ ^πισκὁ-
πων, ἀλλ^ επομένως πρέπει καὶ οἱ φρονιμότεροι καὶ εὁλαβέστε-
ροι τῶν λα^ῶν νὰ ἐρωτῶνται ἄν συναινοῦν εἰς αὀτάς. ^ ὶ
δρα τὸν λ^. καὶ ξά. Ἀποστολικὸν, καὶ τὸν ιγ^. της παρούσης-
(^) ^ημείο^σα^ ^τ^ κατὰ τὸν ἀνόνυμον έρμηνευτην τῶν Κ^-
νὁνων οἱ ^ωτεινιανοὶ, ἐ^ειδ^ καὶ ἀνανέωσαν την αιρετιν ΙΙαύ-
λου του ^αμοσατἐως καἰ ^αβελλίου καὶ ^Ιοντανοῦ, ουχὶ ^ναρ-
χον καὶ ποιητήν τῶν αἰι^νων φρονοῦντες τὸν Θεὸν Δὁγον, ἀλλὰ
νέον καὶ ἀρχἦν λαβ^ντα ἐκ τῆς ΙΙαρθένου, διὰ τοῦτο πρέπει ^ὶ
αὁτοὶ νὰ ^απτίἰ^ωντα^ ^ροσερχδμενοι είς την ορθοδοξία^, καθί^
καὶ οἱ Παυλιαν^σταὶ (κατὰ τὸν ιθ^. της ά,^ καὶ οἱ ^αβελλιανι^
σταὶ καὶ ^οντανισταὶ (κατὰ τὸν της ^ν τὴν αιρεσιν ἐ-
δανείσθησαν,
 ΤΗΣ ΕΝ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ ΤΟΙΙΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Καὶ ο^το^ δ καν^ν σύμφωνο^ εἶναι με τὸν ζ^. τ ^ β^ διορίζει γάρ, και ἐΚ^νος, ότι οί κα^οόμ^ν^ ^ρύ^
γε^, ^τοι οι ι^οντανισταὶ, ^ταν επιστρέφουν πρὸ^ τ^ν όρθοδοξέαν, πρεπει ^λληνε^ νά κατηχούνται καὶ νά βα^
^ςτἶζωνται άπὸ τοὕ^ ἐπισκόπο^ καὶ πρεσβ^τέρο^ μετά εξετάσεις καὶ έπι^ιελεία^ κ^ν ^ όνομάζο^νται
μέγιστοι, ὡς διδάσκαλοι καὶ ύπερέχοντε^ τ^ν ^λλων, κ^ν καὶ ^ναι ά^ὸ το^ ^ αύτο^ νομιζομενοι^ μεν,
μὴ ^ντα^ δ^ άληθῶς κληρικούς. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν μ^. καὶ μζ^ Ἀποστολ. Καὶ μάλιστα τὸνζ^. τΥ^ ^
Θ.
ΙΙερὶ τοῦ, μὴ συγχωράν εἱς τὰ κοιμητήρια, ἤ εἰς τὰ λεγὅμενα μαρτύρια πάντων τῶν ^ Ἀπος. με^
ο^ὶρΕτικῶν, ἀπιέναι τοὺς τῆς ἐκκλησίας, εὐχῆς ἤ θερ^ιπεί^ς ^νεκα, ἀλλὰ τοὺς τοιούτο^ς, ἐὰν ^ ^ιστοὶ,
ἀκοινωνήτους γίν^σθαι μ^χρι τινὸς, μετ^νΟοῦντ^ς δὲ, κ^ὶ ἐξομολογουμένο^Ις ἐσφάλθαι, παραδέχεσθαι.
^ ρ μ η ν ^ ί α.
^οχι μόν^ν οἱ αἰρετικοὶ δέν πρέπει νά ^μβαίνουν εἰ^ τά^ εκκλΥ^ία^ τι^ν όρθοδόξων, ά ^ ο^δ^ οἰ έκ τ^ ἐκ^
κλ^σίας, ^τοι οι πιστοὶ λα.ικοὶ καὶ δρθόδοξοι πρέπει νά π^γαίνοον εί^ τά κοιμητήρια τί^ν αἶρετικ,ῶν, όπου τινὲ^
όνομαστοὶ ^αρά τοι^ αιρετικοί ἐνταφιάσθ^σαν, ὴ εἰ^ το^ οἶκοι^, όπου μάρτυρες το^ν αίρετικῶν ἐτάφη^αν^
πολλοὶ γάρ καὶ ἀπὸ τοὕ^ αιρετικοί έν τῶ καιρῶ τοῦ διωγμοθ καὶ τ ^ ε^λολατρεία^, μέχρι θανάτου ἐκ^Τέ-
ρησαν, τοὺς ὸποίου^ μάρτυρα^ ονόμασαν οἱ δμόδοξοι α^τ^ν. Ἀλλ^ ούδέ οι όρθόδοξοι, λέγ^, χριστιανοὶ, πρέπει
νά πηγαίνονν εἶ^ αὕτο^ Υ^ διά νά προσευχηθούν, ^ διά θεραπείαν, ^γουν, ^ ^ιά νά το^ τιμήσουν, ^ διά νά ζη^
τήσουν λατρείαν άπὸ αὕτοὕ^ εἰ^ τά^ άσθενεἶα^ των^ ^ο^οι δ^ τούτο ήθελαν κάμει, διορίζει ὸ παρι^ν κανων νά
άφορίζ^νται πρὸ^ καιρὸν, εω^ ὸποθ νἀ μετ^ινο^ουν καὶ νἀ έξομολογηθοθν^ὅτι έσφαλαν, ^ορα καὶ τὸν μέ. Ἀπο^
στολικόν.
Γ,
Π^ρὶ τοῦ, μὴ δεῖν τοὺς τῆς ἐκκλησίας ἀδιαφόρως πρὸς γάμου κοινωνίαν συνάπτει τὰ ^ δ'-
^,υτῶν π^ιδίοι αὶρετικοῖς.
^ρμην^^
Δὲν πρέπει οί τῆ^ εκκλησία^ (ἱ), ^τοι τόσον οἶ κλ^ρικοὶ, όσον καὶ οἰ λα^κοὶ δρθόδοξοι, νὰ ὁ^ανδρεόου^ι τἀ
τέκνα των μέ αἰρετικοὐ^, χωρὶ^ νἀ κάμνουσι κά^ιμἶαν διαφοράν όρθοδόξο^ άπὸ αἰρετ^κοῦ. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν ιδ^.
τ^ς
ΙΛ ^.
ΙΙερὶ τοῦ, μἡ δεῖντὰς λεγομέν^ς πρεσβύτες, ήτοι προκ^θημέν^ς, ἐντῆἐκκλησία ^
^ιθίστο^σθ^ιι.
^ ρ μ η ν ε έ α^
Ὄ μ^ν ^ι^ναρ^^ καὶ ὸ Ι^αλσαμο^ν λέγο^σιν, ότι δ καν^ν ο^το^ διορίζει νά μ^ γ^ωνται εἰ^ τ^ν ἐ^ικλησίαν αἰ
δνομαζόμεναι γερόντισσαι γυναικεΙ^, καὶ προκαθήμενοι άπὸ τἀς λοιπἀ^,άλλ^ο^τε τοιοθτον ^νομα νά όνομά^
ζι^νται. διότι τὸ ^αλαιὸν ^τον ει^ τὰ^ εκκλησία^ γ^ναῖκε^ τοιαθται γερόντισσαι, βάνο^^αι τἀ^ άλλα^ γυναἱ^κα^
εἰ^ τάξιν, πῶ^, καὶ ποῦ νὰ στέκωνται καὶ νἀ κάθ^ντ^ι έν τῶ ναῶ κάθε μί^, τὸ δπο^ον ^γον, έπειδ^ έμετ^ιχει^
ρίζοντο διά αισχροκέρδειαν καὶ υπερηφάνειαν, ἐμπόδισεν αύτὰ^ άπὸ τοἰ^το δ κανιών, ^Αλλοι δέ λέγουσιν ότι α^
πρ^σβύτιδε^ αὕται καὶ προκαθήμεναι, ἐμποδίζει ό κανο^ν νἀ μὴ καθίστανται, ^τοι νά μ^ χειροτονούνται διά τ^ν
εὕχῶν ἀπειδ^ τὸ καθίστασθαι δ^λοῖ Καὶ τὸ χειροτονεῖσθαι διά τ^ν εὐχ^ν, ει^πομεν εἰ^ τὸν δ'^ τ^^ ά.
(^) ^σπερ γὰρ ^ ^όνοδος αἰ^τη είς τὸν ἀ^ωτέ^ω θ^.Κανόνα Διακόνισσαι. Δι^ ^ καὶ ό ^ραγγίσκος ^ουρριαν^ς, σχολιάἰ^ων τὸ
^ἶπε νὰμη πηγαίνουν ^ἰς κοιμητήρια αἱρετικ^ν οἱ τῆς ^κκλη- κή. κε^. του ^ιβλ. τῶν διαταγ. λίγει, ότι Πρε^βότ^δας ό
σίας, ἦτοι οἱ Κλη^^κοὶ, ^ οἱ λαΤκοὶ πιστοὶ, αὁτ^ ^ ἰδία τοῦτο Κλήμης τὰς Διακόνους όνομά^ει, ^ς τοῦτο ^μπορει νὰ μάθ^
ἐξηγει, οἰ^τωκαὶ εἰ^ τὸν παρόντα Κανόνα λέγουσα, οἱ της ^κ- τινὰς, λέγω, καὶ ἀπὸ τὸν ^ἰγιον ^^πι^άνιον ἐν τ^ αἱρέσει τ^
κλησίας νὰ μη ῦ^ανδρεόωνται με αἱρετικο^ς, ἐννοει καὶ το^ς κατὰ Κο^λυριδανῶν. Ι^Ιρεσβότιδες γὰρ καὶ γερόντισσαι εἶναι αἱ
^ληρ^κους καὶ το^Ις λ^^κο^Ις ^ριστιανοός. έξήκοντα χρόνων γυναΥκες, ἀπὸ τὰς όποίας ἐγίνοντο Διάκονοι,
(^) Πλην ο^ τὸ νὰ χειροτονούνται αόται Διακόνισσαι ἐμπό- ^ς λέγει δ ΙΙαῦλος καἰ ^ ^ποσημ. τουμο της ς^. (^ν καὶ ἀνά-
δισεν ό Κ^νο^ν^ ^ αὀτοὶ εἶπον, ἐπειδ^ καὶ αἱ γερόντισσαι^ αό-. γνω^ι)^ ἀλλὰ ίμπο^δί^ει καὶ τὸ νὰ χειροτονούνται εἰς τὸ νὰ
ται γυναίκες ἐγίνοντο κατὰ τους καιρους της συνόδου ταότης ναι Ι^εσ^ότιδες καὶ προκαθήμεναι ἀπὸ τὰς ἄλλας. Τὰς ΙΙρε-
ΠΙ^ΔΑΑΙΟΝ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΆΣ

της ἐν Δαοδ.
ε^. της έν
Καρθ. νθ^,

^μποδίζει ὁ παρ^ν Κανιών, τὸ ν^ κάμνουσιν οι ^χλοι καὶ το^ ἄτακτα πλήθη τῶν π^λεε^ν, τ ^ ψ^φου^ καὶ
Τ^ ἐκλογἀ^ κείνων ὸποἰ^ ^ιελλονν νἀ χειροτονηθούν ίερε^ κ^ιὶ ἀρχιερεῖ^), ά. ^Τι κατἀ πρ^ηγούμενον μὲν
λ^γον οἶ τοιο^Υοι πρέπει νὰ ψηφίζι^νΤαι ἀ^ὸ τοὕ^ ἀρχι^ρεῖ^ καὶ σιΙνιερεῖ^, ^πομένι^ δ^ νἀ σ^μψηφἰζε^νΤαι καὶ
ἀπὸ τὸν λα^ν. καἰ β^. ὅτι ισω^ οί φρονιμότεροι καὶ εύλαβέστεροι λα^οὶ πρεπει νἀ συμψηφίζουν μ^ του^ ἐπι-
σκ^ποι^ κ^ὶ ίερε^ τὁ^ μέλλοντα χειροΤονηθ^ναι ε^ αύΤοὸ^ ἶερέα (^ ^ιαὶ αρχιερέα), ἀλλ^ έ^χι ^ιαὶ ὸ χύδην κ^ὶ
άτακΤο^ ^1χλο^, διἄ τ^ ^ριδα^ καὶ μάχα^ ὸποθ ^μποροί^Υ νἀ γενηθοί^ν εἰ^ Τἀ^ ψΥ^φοφορία^ αύΤῶν, ^λλων μὲν
^ἰλλον ψηφιζομέν^ν, Καὶ ^λλι^ν άλλον. καὶ Τ^ν ύποσημείι^σιν τοῦ ε. τ^ς παρούσα, καὶ τὸν λ^ καὶ ^ά.
Ἀπο^τολ^^ν^

Περὶ ^οῦ^ μἡ τὰ ἅγι^ι εἰς λ^γον εύλογ^ῶν κα^ὰ την ἐορτὴν τοῦ Πάσ^, εἰς ὲτέρ^ς π^ροικί^ις ^θι^
πέμπεσθαι.
^ ρ μ η ν ^ ί α^
συνήθεια ^Τον εἰ^ του^ παλαιού^ νἀ πέμπουσιν ἐν τῶ καιρῶ τοθ Πάσχα ^ἀ θεῖα ^Ι^στήρια ἀπὸ μίαν ἀπαρ^
χί^ν εί^ ἄλλην, χάρ^ν εύλογία^ καὶ άγιαομοθ έκείν^ν, πρὸ^ Τοὺ^ ὁποίου^ ἐστέλλοντο (^), τὴν ὁποίαν συνήθειαν
σβυτιδας τα^τας ἀναφέρουν καὶ αἱ Ἀ ποστολικ. διαταγ. ^ιβλ. ἐπιστολ^ πρὸς Καισαρ. ΙΙατρικ. καὶ ἐν τ^ Δ^σει^ ι^ςμαρτυρεῖ ὁ
κε^. ν ^ . ^Δ ἱ παρθένοι, καὶ αἱ χ^ραι, καὶ Π ρεσβ^ιδες πρῶται Κυπριανὸς ἐπιστ. νς^. καὶ ο Ἱερωνυμος πρὸς ΙΙαμμάχιον, ^ως
πασῶν στηκέτωσαν ^ καθεἰ^έσθωσαν.^ Και ὁ Παῦλος Ιδία α^τὰς εἰς τους χρονους τῶν Δὁτοκρατ^ρων ^ριστιανῶν. β^. διὰ τοὸς
μνημονεύει έν τ ^ πρὸς Τιτον ἐπιστολ^ κε^. 3. ^ Πρεσβύτη ἀρρο^στους^ γ^. διὰ τοὺς ὁδοιπ^ους. δ^. διὰ τους ἀναχωρητάς.
δας ωσαύτως ἐν καταστή^εατι ἰεροπρε^εε^ς^ μη δ^αβδλονς, μ ^ έ. κατὰ τὸν ἄγιον Ἱουστινον, ἀπολογί^ β^. ύπερ ^ριστιανῶν,
ο^νφ πολλ^ δεδονλωμένας, καλοδιδασκάλονς, Τνα σωφρονί^ωσι ^να καὶ εἰς τους μη παρὁντας ἐν τη λειτουργία δι^ ἀσθένειαν,^
τὰς νέας^, τὰς δποίας θαυ^εάΙ^ω πι^ς εἶ^πον τινες ^ εἶναι αἱ τῶν διὰ ^λλην εύλογον αἰτίαν διὰ του Διακένου ἀ^ιοστἐλλεται. καὶ
πρεσβυτέρων καὶ ιερέω ν γυναικες^ ἐκ του εἰπειν ἱεροπρε^ιεῖς, ο- ς^. κατὰ τον παρίντα Κανένα, ινα ἀπυστέλλεται κατὰ τὸ
περ ο^κ ^στιν. ^ο γὰρ Ἀπδστολος, λέγων, ^να σ ω ^ ο ν ί^ σ ι τὰς Πάσχα ἀπὸ μίαν ἐπαρχίαν εἰς αλλην. οχ^ μονον χάριν εὁλο-
νέας, ἐφανέρωσεν οτι Πρεσ^ύτιδας ἐννοει τὰς γερὁντ^σσα^, ^ς γ^ας, καθως διαλαμβάνει ο Καν^ν οἰ^τ^, άλλὰ καὶ χέριν
καὶ ΙΙρεσβ^τας τους γέροντας ἐκάλεσεν ἀνωτέρο^, κ^ἰ τ ^ σεως καὶ συγκοινωνίας. Τὸ λέγω φανερότερα. ^στελλον οἱ
Πρεσβυτέρους. ΙΙρεσ^ύτιδας ὁνομά^ει τὰς γερδντισσα^ Ι^Ιοναχὰ^ πίσκοποι τὸν ἄγιον ^Αρτον εἰς τους άλλους ^Ι^π^σ^.οπους, διὰ νὰ
καὶ ὁ μς^. της ς^. ^ δε ρηθεὶς αγ^ος ^πιφ ά νιο ς αἱρέσε^ ο^ο λέ^ δείξουν με τοῦτο. ^τι τους γν^ίἰ^ουν διὰ κ^ινωνικοὸς καὶ ὀρθο-
γει, ^τι αἱ γεροντὁτεραι ἀπὸ τὰς χήρας ^ νο μ ά ^ντ^ Π ρ ^ ^ ^ - δ^ξους, καθῶς ἐκ του ἐναντίο^, οταν δ^.ν τους ^στ^λλον, ^δειχνον
τιδες, Καὶ δρα την γ^. ^ποσημ. του ιί^. τη^ ά. ^τι τους ^χουν ἀκοινωνήτους. Δ^.ὰ τοῦτο καὶ ο Ευσέβιος
(1) ^ν ^ίλλοις^ ^ίου. κλησιαστ. ἱστορ. βιβλ, έ. κεφ. κ^. γράφει, οτι ο ἱερομάρτυς Ι^ἰ-
(^) ^ημείωσαι δτι κατὰ τὸν ^ὀστράτ^ον ἐν τῶ ^ρἰ ^υστη- ρηνα^ος ^λεγε πρἰ^ς τὸν Ρόμης Ι^ίκτορα, ^ταν αὁτὸς δ^ε^έρετο
ρίων σελ. ^8^. διὰδιαφδρους αἰτίας τ^τε ^κρ^τ^τ^ μ^ τοὸς Ἀσιανους διὰ την εορτήν του Ι^άσχα. ^Οἱ πρὸ ^οὕ
τος. ά. διὰ νὰ κοινωνοῦν κατὰ τὰς τετράδας καὶ π^ρα^νὰ^ ΙΙρεσβυτεροι τοῖς ἀπὸ τῶν παρο,κιῶν ^πεμπον ^ὀχαριστίαν,
καὶ ^τε ἐίλλοτε ἦθελον οι ^ριστ^ανο^, (ἐ^^δ^ κ^^ ^κάστη^ δ^ ἦτοι οἱ πρὸ σου ΙΙάπαι, ὁ Ἀνίκητος δηλ. ο Π^ος, ^Υγῖνος,
ἐγίνετο λειτουργία) καὶ ἐν τ^ Ἀνὰτολ^, ^ λ^^ ^ ^ασίλε^ος^ λεσφ^ρος καὶ ^^στος^ ^μπον ^^χα^ιστίαν εἰς τους ^Επισ^-
 ΤΗΣ ΕΝ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ,

Εμποδίζει ὸ π^Ερ^ν Κοινών, έπειδ^ εἶν^ι άπρεπά ν^ περιφέρονται Τὰ πάντιμα ^Ιυ^ρια ε^ μακρὰ^ οδοιπορίας
ἀπλ^ καὶ ^Τοχε.

ΙΙερὶ τοῦ, μὴ δεῖν πλέον τῶν κ^νονικῶν ^'αλτῶν τῶν ἐπὶ τὸν ἄμβωνα ἀναβαιν^ντων^ καὶ ^ Τ,^ ^ ^
^πὸ διφθέρ^ς ψσ.λλοντ^ν, ἐτέρους τινὰς ψάλλει ἐν εκκλησία.
^ ρ μη ν ε ί α.
^Ε^ιποδἰζει δ παρὡν Ι^αν^ν τὸ ν^ ψάλλ^ εἰ^ τ^ν ἐκκλησίαν ^ποιο^ θέλει, ἀλλἀ μὁνοι οἰ ^άλται οἱ κανονιά
κοὶ, οι ἐν τῶ κλ^ρω δ^λ. σι^ριθμ^μενοι κ^ὶ χειροτονημένοι εἰ^ κάθε ἐκ^λΥ^ίαν^ οἶτινε^ ἀναβαίνο^ιν ἐ^ δ^
βωνο^, καὶ ψάλλουσι με ψαλτικά μεμβρα^να^ (διφθέραι γἀρ τἀ δέρματα δνο^άζονται, ἐ^ ^ν γίνονται αἰ με^-
βράναι^ ^ ^ κο^ὶ χαρΤίνα^. ἉΤ^ξία γα^ρ ἀκολουθεῖ ^ιαὶ χασμωδία, ἐἀν ψάλλ^ ^ποιο^ τύχει ἀρ^αθ^, καὶ ἐ^ τοί^
έναντίου εὕταξέο^ ^ταν ψάλλουν οί διωρισμενοι ^άλται, καὶ ψαλτών έμπειροι. ^ορα καὶ τὸν οέ. τ^

Περὶ τοῦ^ ἐν Σ^ββάτω Εύ^ιγγέλι^ μετὰ κο^ὶ ὲτέρων Γρ^φῶν ἀν^γινωσκεσθαι.

ερμηνεία,
μαίνεται ἐκ Τοῦ Καν^νος τούτοι, ^τι δέν εἶχε παλαιἀ ^ έκκλ^οία την Καταστασιν ὸποῦ ^χει τωρα. ^οταν
γἀρ τ^τε ^ναθροιζοντο οι πιστοὶ εἰ^ Τ^ν λειτουργίαν ^ ε^ Τὸν ^ρθρον τοἰ^ ^αββάτοο, δ^ν ἀνεγινωσκοντο
Ευαγγέλια, καθὡ^ ^ώρα (^). ^Οθεν διορίζει ὁ παρ^ν Κανων νἀ ἀναγινωσκο^νται κατά τὸ ^άββατον Ευαγγέλια
ὸμοθ μ^ ^λλα^ Γραφά^. ^ο δὲ 1^αλσαμο^ν λέγει, ὅτι διἀ τοῦτο έδιωρίσθη ^ παρ^ν Κανο^ν, διατὶ πολλοὶ ^ρι^

πους της Ἀσίας, καὶ πῶς συ ἀποτολμ^ς νὰ τους ^χ^ς ἀκοι-
νωνήτους;^ ^Ορα έν σελ. τὸν αὁτὸν Εὁστράτιον.
( Ι) Καθως γὰρ ἱστορει ὁ ^ΙΙρὁδοτος καὶ οἱ πρὸ αὐτου, ἐμετα-
χειρί^οντο δέρματα τῶν αἰγῶν καὶ προβάτων. έπάνω εἰς τὰ
ὁποῖα ^γραφον, μὶ τὸ νὰ μη εἶχον βιβλία, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν
καιρδν του ἀκ^^,η πολλοὶ βάρβαροι εἰς τοιαύτας δι^θέρας εγρα-
φον. ε^ν σπάνει βίβλων έχρέωντο δι^θέρ^σιν αἰγείΥ^σί τε καὶ
οἰέν^σι^ καὶ το κατ^ έμε πολλοὶ τῶν βαρβάρων εἶς τοιαύτας δι-
^ρας γράφουσι^. Κατὰ γὰρ τους χιλίους τεσσαράκοντα ὁκτω
χρὁνους ἀπὸ ^ριστοῦ εὁρέθη τὸ χαρτίον. ^Ορα καὶ τ^ν ύποση-
μείωσιν του ξή, της ς^.
(^) Εἶπα, ^τι δέν ἀνεγινε^σκοντο βαγγέλια, διατὶ τὰ ἄλλα
ἀπομνημονεύματα τῶν Ἀποστ^λων, ^ τὰ συγγράμματα τῶν
ΙΙροφητῶν ἀνεγινι^σκοντο ἐν τ^ θεί^ λειτουργία, καθο^ς λέ-
γει ὁ^γιος ^Ιουστῖνος, έν τ^ β^. ἀπολογί^ι ύπὲρ ^ριστιανῶν,
^τις λειτουργία ^χι μύνον ἐγίνετο ἐν Κυριακή, ἀλλὰ καὶ ἐν
^αββάτ^, κατὰ τὸν Χρυσὁστομον, καὶ μάλιστα οἱ ψαλμοὶ του
Δαβἰδ πάντοτε ἐψάλλοντο ἐν τ^ Ἐκκλησί^, καὶ ἐν τ^ ^θρφ,
καὶ ^σπεριν^ καὶ ἐν πάσαις ταις ἀκολουθίαις καὶ τελεταις των
μυστηρίων κατὰ τὸν Ἀργέντην, σελ. ^ 1. τουπ^ρὶ μυστηρίων.
^ῦτι δ^ καὶ οἱ ^οναχοὶ πρέπει νὰ ἀναγινόσκουν καθ^ έκάστην
ἀπὸ τ^ν νέαν Γραφην, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸ ^ιγιον Εὀαγγέλιον^
τὸ μαρτυρουν φανερῶς καὶ τὸ^διορί^ουν δ,τε )^έγας Βασίλειος ἐν
τ^ ^ιρὸς Χίλωνα ἐπιστολ-^, καὶ ΙΙέτρος ὀΔαμασκηνὸς ἐν τ^ ^ι-
λοκαλί^^ καὶ Κάλλιστος δ ^ανθὁπουλος σελ. 1θ^^. της αὁτῆς
φιλοκαλίας. ^Οτι δε καὶ οἱ λαΤκοὶ πρέπει νὰ τὸ ἀναγινι^σκουν,
δείχνουν καὶ ὁΙ^ασιλεὸς Θεοδὁσιος τ^ ἰδία χειρὶ γράψας τὸ
Εὀαγγἐλιον^καὶ καθ^κάστην ἀναγινόσκων ἀπὸαὁτὸ,καὶ ὁ θε^ος
^ρυσὁστομος(ὁμιλ-λβ^. εἰς τὸν ^ωάνν. καὶ ὁμιλ. ιθ^. Ἀνδριάντ,)
λέγων, ^τι καὶ αἰ γυναικες εἶχον Εὀαγγέλια κρεμάμενα ἀπὸ τὸν
τ ρ ά χ η λ ο ν το υ ς ^ Ο τ α ν ο μ ω ς ο ^ τ ο ι ά ν α γ ιν ι^ σ κ ο υ ν τ ὸ θε^ον Ε ὁ α γ ^
γ έ λ ιο ν , π ρ έ π ε ι ν ὰ σ τ έ κ ω ν τ α ι ^ θ ι ο ι , καθο^ς δ ιο ρ ίζε ι δ π ρ ο ρ ρ η θεὶς
^ιγιος Κ ά λ λ ισ τ ο ς κ α ὶ ὁ ἰσ τ ο ρ ικ ὸ ς ^ ω ^ δ μ ε ν ο ς , ^ σ τ ις κ α ὶ κ α τ α κ ρ ί^
ν ε ι το υ ς Ἀ ρ χ ι ε ρ ε ῖ ς τ η ς Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ία ς , δ ι α τ ὶ έ κ ά θ η ν τ ο κ α ἰ δ^ ν
ἀ ν ίσ τ α ν τ ο ἐ ν τ ^ ἀ ν α γ ν ι^ σ ε ι τ ο υ ἀ γ ίο υ Ε υ α γ γ ε λ ίο υ , ἐ π ε ιδ ^ τ ὸ
ἄ γ ιο ν Ε ὀ α γ γ έ λ ^ ο ν ε ἶν α ι κ α ιν η Δ ια θ ή κ η , ^ έ γ κ α ιν ια σ μ έ ν η ἐν
τ ^ α ἱ^ματι τ ο υ ἀ γ α π η τ ο ῦ Ἱ η σ ο ῦ τ ο υ Υ ἱοῦ τ ο ν Θ εοῦ, κ α τ ὰ τ ὸ ν
Ε υ α γ γ ε λ ισ τ ή ν Δ ο υ κ α ν . Τ ὸ Ε ^ α γ γ έ λ ιο ν ^ κ α τ ὰ τ ^ ν ^ γ ιο ν θΙάξι--
μ ο ν , ε ἶν α ι μ ί α π ρ ε σ β ε ία Θ ε ο ῦ π ρ ὸ ς ἀνθρε^πους^ δι^ Τ ἰο ῦ σ α ρ κ ω -
θ έ ν τ ο ς, μ ισ θ ό ν δ ω ρ ουμ έν ου το^ς π ε ιθ ο μ έ ν ο ις α υ τ ^ τ η ν ά γ έ ν ν η τ ο ν
θ έ ω σ ιν . Τ ὸ Ε ὁ α γ γ έ λ ιο ν θ έ λ ε ι ὁ Ἀ μ ^ ρ έ σ ιο ς νὰ ^ ν ^ ι τ ὸ π έ λ α ^ ,
ἐ ν ^ ε ίΙρ ίσ κ ετα ι τ ὸ π λ ή ρ ω μ α τ ω ν χ α ρ ισ μ ά τ ω ν , κ α ὶ θ ά λ α σ σ α τ ῶ ν
π ν ε υ μ α τ ικ ώ ν μ υ σ τ η ρ ίω ν , ^ ^ π λ έ ε ι ὁ μ υ σ τ ικ έ ς ἰ χ θ ^ ς , ^Ιησ οῦς
Χ ρ ισ τ ὸ ς , Θ εο ῦ Υ ἱὸ ς , ^ ω τ ή ρ ( ^ ^ τ α υ ρ ὸ ς , κ α τ ὰ τ ^ ν ἀ κ ρ ο σ τ ιχ ίδ α
τ η ς Σ ι ^ ύ λ λ η ς ) . Τ ὸ Ε υ α γ γ έ λ ιο ν εἶνιεν ὁ Ἀ π έ σ τ ο λ ο ς Εαρθολο-^
μ α ^ ος (π α ρ ὰ Δ ιο ν υ σ ία κε^ρ. ά . τ η ς μ υ σ τ ικ η ς θ ε ο λ ο γ ία ς ), δτ^
σ ν ν ε ε τ μ ^ έ ν ο ν κ α ὶ μ ικ ρ ὸ ν ε ἰς τ ὸ μ η κ ο ς , ἀ λ λ ὰ μ έ γ α κ α ὶ π λ α τ ὸ
ε ἰς τ η ν ε ὀ ρ υ χ ω ρ ία ν τ ω ν ν ο η μ ά τ ω ν . ^ ο θ ε ν ὁ Ἱ ε ρ ι^ ν υ μ ο ς ἐ π ^ τ ο -
μ η ν π ά σ η ς θ ε ο λ ο γ ία ς τ ὸ Ε υ α γ γ έ λ ιο ν ^ ν έ μ α σ ε ν , ὁ δ ὶ ^ ^ ι γ έ ν η ς ,
ἀπαρχήν ὅλης τ η ς Γ ραφ ῆς. Δ ὶν ^σ φ αλεν ^ ο τ ις ι^νομα σε τ ὸ
Ε υ α γ γ έ λ ιο ν ^ ά σ ιν κ α ὶ κ έ ν τρ ο ν τ η ς π α λ α ^ ἄ ς Γ ρ α ^ η ς , κ α ὶ ^ λ ιο ν
τη ς Ν έα ς, κα ὶ ἄν δλη ^ Γ ραφ ^ λ έγετα ι ^π ὸ Δ ὁ γ ο υ σ τ ίν ο υ κ υ -
κ λ ο π α ιδ ε ία π α σ ῶ ν τ ῶ ν έ π ισ τ η μ ῶ ν , κ α ὶ ὀ π ὸ τ ο υ Ε α σ ιλ ε ίο υ , ψ υ -
χ ῶ ν ἐ ρ γ α σ τή ρ ιο ν , κ α ὶ ἀ π ο θ ή κ η τ ω ν π ν ε υ μ α τ ικ ῶ ν ^ ο τ α ν ῶ ν , δ ι ^ ν
π α ν ν έ σ η μ α θ ε ρ α π ε ύ ε τ α ι, β έ β α ια τὸ ^ α γ γ έ λ ι ο ν υ π ε ρ έ χ ε ι. ^ ο ρ α
κ α ὶ τ ο ^ ς λ ο ιπ ο υ ς ἐ π α ίν ο υ ς τ ο υ Ε ὀ α γ γ ε λ ίο υ έν σ ελ . 7 3 ^. της
Δ ω δ ε κ α β ίβ λ ο υ τ ο υ ἀο ιδ ίμ ο υ Δοσιθέου. Ε ἶπ ο ν δ ὶ ν ὰ ἀ ν α γ ιν ^ σ κ ο ι^ ν
οἱ ^ ο ν α χ ο ὶ τή ν νέα ν Γ ρ α φ ή ν , ἐ π ε ιδ ή ἀ π ὸ την π α λ α ιὰ ν , κ α ὶ
μ ά λ ισ τ α ἀ π ὸ το ύ ς ἶΙ^ ο φ ή τ α ς . τ ιν ὲ ς έ β λ ά β η σ α ν , ^Ιχι δ ι α τ ὶ ε ἶν α ι
α ^ τ η κ α κ ή ( μ ή γ έ ν ο ιτ ο 1), ἀ λ λ ὰ δ ιὰ τ η ν ἀ σ θ έ νε ιά ν τ ο υ ς , ι^ς γρά^-
φ ε ι π ρ ὸ ς ψ ί λ ω ν α τ ὸ ν μ α θ η τ ή ν τ ο υ ὀ ^ έ γ α ς Ε α σ ίλ ε ιο ς .
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

στιανοί τότε 'ίουδαΐζοντες, καθὡς ἀργοῦσαν ἀ^ὁ κάθε ἐργόχειρον ἐν τ ^ ^ ε β β ά τιρ , ^τσι ἀργοῦσαν κα ί ἀπὸ τὸ
νὰ ψάλλουν ίερὰ ψιιλμιρδήματα, καὶ νὰ ἀναγινώσκουν β α γ γ έ λ ι α κ α ὶ ά γ ία ς Γραφάς.

ΚΑΝΩΝ

ς'. οἐ. ^ Περί το ῦ , μ ή δ ε ^ ἐπ ισ υν ά π τειν ἐν τ α ῖς συνά ξεσ ι το υ ς ψ α λ μ ο ὐ ς, ἁ λ λ ὰ δ ιὰ μ έσου κ ^ -

ἔκαστον ψ α λμ ὸν γίνεσθαι ἁ νά γνω σ ιν.
ρ μ ^ ί α.

Προστάζει ὁ παρὡν Κανὡν διά νὰ μὴ ψ ά λλω ντα ι δ ιὰ μ ι^ς ὅλοι οι ψ αλμοί τοῦ ^ α β ίδ εἰς τὰ ς συνάξεις κ α ί
άκολουθίας τ ῆ ς ἐκκλησίας, ἵνα μὴ ὁ λαὸς δ ιά τὴν μακρὰν ^κτςισιν αὐτῶν βαρύνεται κ α ί εὐγαίν^ρ ^ξω τῆς
κλησίας, ἀλλὰ άνάμεσα εἰς τοὺς ψςιλμοὺς νὰ γ ίν ε τ α ι καί ἀνάγνωσις κα ί προσευχὴ, ἵν α ὁ λα ὸ ς ἀν^ςπαύεται
ὄλίγον, καί μ ὲ τὴν ποικιλίαν ταύτην νεαρώτερος ὁ νοῦς γινόμενος καί νηφαλιώ τερος, ὡ ς λ ε γ ε ι ό μ έ γ α ς ί^ασί-
λειος, ^ὅρ. κ α τὰ π λ ά τ. λ ^ ^ άρχιν^ πάλιν νὰ ψ άλλ^ τοὺς ψ^λμούς. Καί τ ο ύ τη εἶναι ἠ ά φ ο ρ μ ἠ ,δ ιὰ τη ν ὁποίαν
οί θεῖοι Πατέρες ἐμοίρασαν τὸ ψαλτήριον εἰς διάφορα καθίσματα, κα ί άν^ςμετ^ιξὺ τῶ ν κα θ ισ μ ά τω ν έβαλαν καί
εὐχάς, α ί ὸποῖαι εύρίσκονται είς πολλὰ ψ ^λτή ρι^ καί χειρόγραφα καὶ τυ π ω μ έν α ^ ρ α κα ί τὸν οέ. τῆς

Κ Α Ν Ω Ν Ιί^ .

Περὶ τοῦ, τ ή ν α ὐ τ ή ν λειτο υρ γία ν τ ῶ ν ε ὐ χ ῶ ν π ά ν τ ο τ ε κ α ὶ ἐν τα .ις ἐ ν ν ά τ α ις , κ α ί ἐν τα^ίς ὲσπέραις

όφείλειν γίνεσθαι.
.ε ρ μ η ν ε ία -

Καθώς ὁ ριδ^. Κανὡν τῆς ἐν Καρθ. ^ὅν καί άνάγνωθι^ διδάσκει, νὰ λ έ γ ω ν τα ι ἀ πὸ ὅλους α ί πικρὰ τῆ ς ^υνό-
δου κεκυρωμένκι εὐχςιί, κι^ί ὄχι νέαι ἄ λλ α ι, τοιουτοτρόπω ς φ α ίνετα ι νὰ λ έ γ ^ κα ί ό π^κρὼν Κανὼν διορίζων, ὅ τι
ἠ τάξςς τῶν εὐχῶν πρέπει νὰ φ υ λά ττετα ι ἠ α ὐτὴ, καί εἰς τ ά ς ἐννά τα ς, καί εἰς τὰ ς ὲσπερινὰς ὐμν^ρδίας, καί
νὰ μὴ συνθέτη ὅποιος θέλ^ ἐδικάς του ἄ λλα ς εόχά ς. ἀρκετα ί γὰρ εἶναι αί π αρ α δεδο μ ἐνα ι.

ΚΑΝΩΝ

Περί τοῦ, δ^ῖν ίδία πρώτον μ ετὰ τὰ ς ὸ μιλίας τῶ ν ἐπισκόπω^ κ α ί τῶ ν κ α τη χ ο υ μ έν ω ν εὐ^ή ν ἐπιτε-
λ^σθαι, καί μ ετὰ τὸ ἐξελθ^ῖν τοὐς κατηχουμένους, τῶ ^ ἐ^ μετανοία τ ή ν εὐ χ ή ν γίνεοΟαι, κ αί τούτων
προσελθόντων ὐπὸ χ^ῖρα καί ὐποχωρησάντων, οὅτω τῶ ^ π ισ τῶ ν τ ὰ ς εὐχὰ ς γίνεσθαι τρ^ῖς, μ ία ν μὲν τ ή ν
πρώτην διὰ σιωπῆς, τή ν δὲ δευτέραν καί τρ ίτη ν, διὰ προσφωνήσεως πληροῦσθαι. εἶθ' ουτω τ ή ν είρήνην
δίδοσθαι. Κ αί μ ετὰ τὸ τοὺς Πρεσβυτέρους δοῦναι τῶ ἐπισκόπω τ ή ^ είρή^η^, τό τε τους λαϊκοὐς τή ν εί-
ρήνην διδόναι, καί ουτω τ ή ν ἁγίαν προσφορὰν ἐπιτελεῖσθαι, κοιὶ μόνοις ἐξὸν εἶναι τοϊς ίερατικο^ς είσιέναι
είς τὸ θυσιαστήριον καί κοινων^ῖν.
Ἑ ρ μ η ν ε ί οι,

Κ^ιί ή ταξις κ^ιί ἀκολουθία τῆς ίερ^ις λειτουργίας ἀλλοία ^τι,ν εἱς τσὸς παλαιοὺς καιρούς ἀπὸ τὴν τωρινὴν,
ὡς δῆλον γίνεται τοῦτο ἀπὸ τ^ῦ παρόντος Κανόνος, ^εγει σ^τσς^ ὅτι τ^, ,ιαι^^ τῆ ς ιερουργίας, άφ' ο^
πρῶτον κάμουσι διδαχὴν οί ἐπίσκοποι νἀ γίνεται ἠ ε,^χὴ τω^, κατηχουμένων ἀ^απτίστω ν ^ἠ ὁποίικ εὐχὴ
καί τωρα λέγεται ἐν ταϊς ίεραῖς λειτουργίαις τοῦ ^ρυσοστὅ^ιου καἰ ιιασιλε^ου^, καί ἀφ' οί, ευγουν οί κατηχού-
μενοι ἐξω, νὰ γίνεται ἠ εὐχὴ τῶν βεβαπτισμένων μ ^ χρι,^τιαν,^ν, ^ιἀ τἀ ἁ μαρτἠματα ὁπο^ έκαμαν, μετιε-
νοούντων, ἐπιτιθεμένης καί τῆς χειρὸς τσῦ ίερ^ως ε^ς τ^ς ^ε^,α^^ς τω^,. ^α ιδ^ τ^ς ἄ, ^αὅτη δὲ
ἠ ευχὴ τωρα οὐ λεγεται^, καί ἀφ ού εὐγουν ἐ^ξω καἰ αὐτοί, νἀ γίνωνται τρεῖς εὐ^αί τῶ ν πιστῶν, ἠ μία μὲν

ἀ^,. ,^.
μυστικῶς, ^ δὲ ἄλλαις δυω ἐκφωνως ^τώρα δ^ δόω μ^νον εὐχαί λέγονται τῶ ν πιστῶν, καί αύταί μυστικῶς,
ὡς φαίνεται ἐν ταῖς λειτουργίαις το^, ^ρυσσστὅ^ου ^ Ηασ,λ ^ α^τα^ πληρ,,,ί^σῦν, νά δίδεται
ἠ είρήνη, ἤτοι νἀ γίνεται ὁ άσπασαὸς τῶν ί^ ρ ^ ν μ ετἀ τσῦ ἐπισκόπσυ, καἰ τ^,ν λαϊκῶν μ ετἀ τῶν λαϊκῶν, ὅς
τις άσπασμὸς όνομαζεται είρήνη, δ,ατί είναι σημεϊο^, ἀγάπης καί είρἠνης καί ἀφ. οἶ, ταῦτα πάντως τελει-

(^) ΙΙερὶ της ψαλμε^δίας ταυτης καὶτης ἐν μές^ γινομἐνης
προσευχές, δρα την ^ποσημ. του ο^. της ς^.
(^) Τοῦτο τὸ ^διον λἐ^ει καἰ ὁ Ἱουστ^νος ^ν τ^ ἀ ^ ο λ ^ ί^
^τι εὶς τοὺς καιροὁς του ἐγίνετο. ^ορς^ καἰ τ^ν ὀ^οσημ. ^ ^
τ^
Δρχαιοτάτη εἶναι ^ συνήθεια του ἀσπασμοῦ ^ν ^
λειτουργία. Δ ί γει γὰρ το ν^ . κ.ιφ. του ^ιβλ. των Δ ια τ^γ.
^ίλεγἐτι^ ὀ παρεστο^ς τ ^ Ἀ ρ χιερ εὶ Διάκονος, μή τις κα τέ τ ι ν ^
μή τις ἐν ί^ποκρίσειί^ καὶ πάλιν. ^Ἀσ^αἰ^ἐσθωσαν ἀλλήλοι^
άνδρες, καὶ ἀλλήλας ^ ἰ γυναικες, τ ^ ἐν Κ υ ρ ί^ φιλήματα ^ ὶ
του Κλήρου τὸν επ ίσ κο π ο ν, ἀλλὰ μ ή τις δολίως, ^ Ἱουδας
τὸν Κύριον ^ιλήμ ατι παρέδωκε.^Τοῦτο τὸ ιδιον λέγει ^ ὶ ^
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΑΟΔΙΚΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^θοί^ νἀ γίνεται ^ μετονσἰ^σι^ τέ^ν ^ι^τηρ(ε^ν, καὶ Ουτως, οί μ^ν ἰερωμένοι μύνΟν νἀ ^χ^Ι
^ιοινο^νοῦν μέσα ε^ τὸ ἰ^μ^, οἶ δέ λα^κοὶ δηλ, ^ τοί^ βηματο^ (1).

Ὄτι ού δεῖ διάκονον έμπροσθεν πρεσβυτέρου καθέζεσθαι, ἀλλὰ μετὰ κελεύσεως τοῦ πρεσβυτέρου κο^θέ-
ζεσθ^ι. Ὄμοίως δὲ ἔχειν τιμὴν καὶ τοὺς διακόνους ὺπὸ τῶν ὺπηρετῶν, ^αὶ πάντων τῶν κληρικῶν.
ερμηνεία,,
Δέν πρέπει ὸ διάκονο^ νὰ κάθεται έμπροσθεν τοἰ^ πρεσβυτέρα άφ^ ^αυτοί^ τοι^ εἰ μ^ μύνον ^ταν προστα^.
χθ^ νἀ καθίσω ἀπὸ αΙ^τὸν, καθο^ ο παρι^ν κανων διορίζεται^ Ἀλλὰ καὶ τὸν διάκονον πρέπει νἀ τι^ιέ^ιν ο( κα^
τωτεροι ύπηρέται ἐκκληοία^, καὶ ^λοι οἶ κληρικοὶ, ι^,έ τὸ νἀ μ^ ^άθηνται δηλ. καὶ αύτοὶ ^μπρο^θέν του,
^ὶν δεν π^οσΤαχθῶσιν άπὸ αὕτ^ν, ^ορα καὶ τὸν ιή. τ^ α. καὶ τ^ν ^ποση^ι. τοί^ ιέ, τ^ ά.
ΙέΑ^.
^Οτι Οὐ δεῖ ὺπηρέτ^ς ἔ^ειν χωραν ἐν τῶ διακονικά καὶ ἅπτεσθαι ὶερῶν σκευῶ^. ΙΙ ^ ^ . ι^.
^ ρ μ η ν ε ί ο^
Διορίζει ὁ παρι^ν καν^ν, ^τι κἀνένα^ άπὸ το^ ύπηρέτα^ νἀ μ^ έμβαίν^ ^ιέσα εἰ^ τὸ διακονικὸν (^), καὶ νὰ
πιάν^ Τ^ ^ερ^ σκεύη καὶ άμφιαν ^ορα καὶ τὸν Ιέ, τ^

Ὄτι ού δεῖ υπηρέτην ὀράριον φορεῖν, οὐδὲ τὰς θύρας ἐγκ^τ^λιμπάνειν,

^τινος, ἀπολογία καὶ Κλήμης ὁ ^Δλεξανδρεἰ^ς παιδαγ. γ^.
^ δ^ Ἱεροσολύμων Κύριλλος κατηχήσει έ. λέγει, δτι το φίλημα
εἶναι σημάδι, πως αἱ ψυχαἱ των ^ιλούντων εἶναι ένωμέναι, καὶ
πῶς ἐξι^ρισανἀπὸ λὁγου των κάθε μνησικακίαν. ε^ημειδν ἐστι
τὸ φίλημα του ἀνακραθῆναι τὰς ψυχὰς, καὶ πασαν ἐξορίἰ^ειν
^ινησικακίαν.^ ^ορα Ι^ὁστρατ. σελ.
(^) ^πειδη δέ ὁ λδγος περὶ λειτουργίας ἐστὶ, σημειουμεν ἐδῶ
πέντε τινὰ, τὰ ὁπο^α πρέπει νὰ ^ξεύρουν οἱ ^ριστιανοὶ, καὶ μά-
λιστα οἱ Ἱερεῖς. ά. εὀθὸςὁποῦ πάρ^ καιρὸν ὁἹερε^ς διὰνὰ λει-
τουργήσ^, πρέπει ^λοι οἱ ^ριστιανοὶ νὰμ^ κάθωνται ^ξωτης
εκκλησίας καὶ ^λυαροῦν, ἀλλὰ νὰ έμβαίνουν μέσα εἰς τ^ν ^κ-
κλησίαν, καὶ νὰ διαβάἰ^ωνται αἱ ωραι ἐν δσ^ προσκομίζει ὁ Ἱε..
ρεῦς. ἀφ^ οὕ προσκ^ίσ^ καὶ μνημονε^ τὰ έδικά του ὁνὁ-
ματα ^λαὁ Ἱερεὸς^ πρέπει νὰ κτυπ^ ἀπὸμέσα, διὰ νὰ ἀκούσουν
οἱ ^ξω^ριστιανοὶ^ καὶ οἰ^τω νὰ εὀγαίνουν ἀπὸ τὰ στασίδια,
και στεκδμενοι ἀσκεπεις ὁ κάθε ^ριστιανὸς, νὰμνημονεύω κρν-
φὰ τὰ ὁνδματα τῶν γονέων, καὶ τῶν ίιλλων του συγγενῶν, καὶ
^ ^Ιερευς έσωθεν ίίλλο τι νὰ μ^ λέγ^, πάρεξ^ μνήσθητ^,, Κυριε,
μνήσθητι, Κύριε. ^ως οτου νὰ τελειώσουν ολοι τὰ ὁν^ματα δποῦ
^χουν, καὶ νὰ ^μβουν εἰς τὰ στασίδιά των^ γ^. οἱ Ἱερεις δεν πρέ-
πει νὰ εὁλογοῦν με τὸ χέρι, ο^τε την ^θεσιν ἐν τη ε^χ^ αὁ-
της, οὕτε την ^νωκαθίδραν, ἀλλὰ μ^νον νὰ κάμνου σ^^μα πρὸς
αύτὰς, καθο^ς τοῦτο δηλο^ καὶ ὀ ι^, Κανῶν του ἀγίου Νικη^ὁ-
ρου, τὸνὁποιον ^α εμπροσθεν εἰς την ῦ^οσημείωσ^ν του κά.
της παρούσης ^υνὁδου^ δ^. οἱ Ἱερεῖς, έ^ταν λειπουργοῦντην του
ἀγίου βασιλείου λειτουργίαν, ^ρἐ^ιει ἐντη ^ της μετουσιώ-
σει^ς καὶ του ἀγιασμοῦ τῶν μυστηρίων νὰ μ^ λέγουν το, μετα-
βαλῶν τ^ πνεύματί σου τ^ ^γίφ, διατὶ αὀτὸ εἶναι προσθήκη
τινὸς άμαθους καὶ τολμηροῦ, ^στις, έναντιούμενος, ός φαίνεται,
εἰς τους Λατίνους, ἐ^ηρ^ τὰ λὁγ^α ταῦτα ἀ^ὸ την λειτουργίαν
του ^ρυσοστδ^, καὶ τὰ ^βαλεν εἰς την λειτουργίαν του Ι^ασι^
λείου. ^οθεν οὁδὲ εἰς τὰς παλαιὰς χ^ιρογρέφοι^ λειτουργίας
ταῦτα ε^ρίσκονται, ι^ς '^μεῖς ἐρευνήσαμεν, ἀλλ^ ο^Ιδὲ κατὰ την
σύνταξιν ^ουν ἐκεῖ τδπον τὰ τοιαῦτα λὁγια^ έ. δὲ καὶ τ^λευ^-
ταιον δίδω ειδησιν, ^τι τὰ παλαιὰ τειλικτάρια καὶ βιβλία των
λειτουργιῶν, ἐν τ^ καιρ^ του ἀγιασμοῦ των μυστηρίων δ^ν
χουν τὸ, Κύριε δ το πανάγιδν σου Πνεῦμα, οὕτε το^ς στίχους^
ἀλλ^ εὁθ^ς μετὰ τὸ εἰπε^ν. εΚαὶ κατάπεμψον τὸ Πνεῦμάσου
τὸ έΙιγιον ήμας, καὶ ἐπὶ τὰ προκείμενα δο^ραταῦτα^, ^ουν
τὸ, εΚαὶ ποίησον τὸν μὶν ἀ^ρτον τοῦτον κτλ.^, τινες γὰρ νεῶ-
τεροι ταῦτα προσέθηκαν τάχα δι^ ε^λάβειαν, τὰ ὁποῖα ο^δένα
τύπον ^Ιχουν έκει^ ἐὰν ομως θέλ^ τινὰς νὰλέγ^ ταυτα έλκύμε-^
νος ἀπὸ την συνήθειαν, ἄς τὰ λἐγη προ της εὀχ^ς, της. ε^τι
προσ^έρομέν σοι την λογικην ταύτην λατρείαν κτλ.^
(^) Διακονικὸν ῶνομά^ετο τὸ σ^ευο^υλάκιον. ^νομάσθη δ^
ο^τω, διατὶ μέσα εἰς αὀτὸ έτοίμα^ον τὰ ἱερὰ σκεύη οἱ Διάκονοι
πρὸς (Ιπη^εσίαν τῶν ^Λρχιερέων και Πρεσβυτέρων, τὸ ὁποῖον ὁ-
νομά^εται καὶ μεν^ατι^ριον, κατὰ τὸν Ἀναγνώστην Θεύδωρον,
άπὸ τοῦ μένσα, δ δηλοι λατινιστὶ τράπεζα. Τοῦτοδεἦτον ι^σὰν
μία άλλη πρύθεσις εἰς τὸ ἀριστερὸν μέρος τοῦ ^ήματος^ κατὰ
τὸν Θεσσαλονίκης ^υμεόν. Ι^λεπύντων ^μῶν δηλ. ἀπὸ τὸ ^ῆμα
^ρὸς δυσμὰς, καθως μαίνεται εἰςτὰ καθολικὰ των ^Ιοναστηρίων
τουὰγίου ^ορους. ^ίερικοὶ δε θέλουσιν, οτι τὸσκευο^υλάκιον καὶ
διακονικὸν α^τὸ, νὰ έγίνετο καὶ ἀπὸ τ^ ^έρ^ τὸ δεξιὸν, ^τοι
^ου εἶναι ^ ἀγία πρύθ.εσις, σνμπεραίνοντες το^το ἀπὸ τὸν ι^.
Κανύνα του ἀγίου ^ικη^ύρου. δστις έμποδί^ει νὰ μη γίνεται
σ^ραγὶς έν τ^Ι ^^χη τ^ῦ σκευοφυλακίου εἰς τὸ ^γιον ποτήριον,
^τοι νὰ μ^ εὁλογ^ δ ^ευς με τὸ χέρι τὰ έν τη προθέσει
τίμια δῶρα, δταν λέγ^ τ^ν της προθέσεως. ^ορα καὶ
τον Τωάννην ^ὰθανα^λ τὸν ^ίκονύμον έν τ^ έρμηνεί^ της λει-.
τουργίας (^ιεφ- ιά).
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΆΣ

^,- ^^ι ^ ^. ^. ^ΙΙ ^. Ι^. ^ ^^,- ^^ ^^

,ι^^, ^ ^ ^ ^ ^ ^

^ι ^ ^ ^ ^Δ ^ν^ιν^^ν ^

,Ι^^ ^ ^ ^ ^^ ^ ^ο^^ ^ ^. ^ι ^. ^ ^.
^Α^ε^Ι
^'Ο^^ ^ι ^ ^ ^ ιΙ^, ^ς ^Ι^^ ^

τὸ Εὀαγγέλιον, δ αὁτὸς θε^οςἈμβρ^σιος λέγει, ^τι ἦτο σκεπα-

ο ^ ^ , ^ δηλοι τὸ ε^χεσθαι λατινικως, διατὶ τοῦτο κρατῶν ὁ σμένον με ὀ^άριον. Ἀλλὰ καὶ τὰ ^ιμικίνθια του θείου ΙΙαύλου
Διάκονος λέγει τὰς αἰτήσεις. ί^λλοι δ ὶ ^τι ἀπὸ του Ι ^ ^ , ^ δη- (ΚΙράξ. ιθ^. ^.), με τὰ ὁποια ἐγίνοντο διάφοροι ἰατρειαι εἰς το^ς
λοι την ^ραν λατινικῶς, ἐπειδ^ δι^ αὁτοῦ δεικνυει ὁ Διάκονος ἀσθενεις, ^ράρ^α καὶ σουδάρια ἦσαν κατὰ κυριολεξίαν, ἦτοι μαν-
τήν δ^ραν καὶ τον καιρὸν της ^Εκκλησιαστικές ἀκολουθίας, ^ ν δήλια, ρινὁμακτρα, ός λέγει δ Ι^αρῖνος, ἀγκαλὰ καὶ ἀ^λλοι λέ-
εἶς εἶναι καὶ ὁ Νικόλαος Εούλγαρις, έν τ ^ ἰερ^ κατηχήσει. γουσιν, ^ ὁ Ησύχιος, νὰ ἦσαν τὰ φακιδλια της κεφαλῆς, ^ τὰ
^ο δε Εαλσαμ^ν καὶ ὀ Ελάσταρις έτυμολογοῦσιν αὁτὸ ἀπὸ τοῦ ζωνάρια τῶν ^Ιερέων. Την σήμερον δε τὰ ὁράρια ταῦτα εἰς το^ς
δρώ, διατὶ τοῦτο κρατῶν ὁ Διάκονος δρ^ καὶ ἐ^ιτηρεΥ τ ί δε^ Διακὁνους εἰς ^ἶλλο τι δεν χρησιμεύουν, πάρεξ εἰς στολισμὸν
γενέσθαι έν τ^θεί^ι λειτουργία. ^ο δ ὶ Θεσσαλονίκης ^υμεῶν λέ- και ^ραισμὸν, καὶ εἰς τὸ νὰ εἰκονίἰ^ωνται δ^ αυτῶν αἱ πτέρυγες
γει^ ^τι διὰ τοῦτο λέγεται ^ράριον, διατὶ ι^ρα^ει καὶ σ το λ ίδ ι των Σεραφὶμ^ κατὰ την ἀναγωγικὴν ερμηνείαν οπου τῶν κάμνει
τὸν Διάκονον. ^Δριστα δμως και προσφυέστατα ἐν τ ^ κατὰ ^υμεῶν ὁ Θεσσαλονίκης. Δι^ ^ καὶ τὸ, έεγιος, ^ἰγιος, αγιος ὁ τῶν
Ἀ^υμων έξηγε^ ὁ σοφότατος καὶ πολυμαθέστατος Ευστράτιος ο ^ερα^ὶμἰ^μνος,εἰς πολλὰ δράρια φαίνεται ἐντετυπωμένος. Ἀλλὰ
Ἀργέντης λέγων, δτι ἐτυμολογεῖται ἀπὸ του ^ δηλο^ καὶ ὁΣουίδας εἰς τήν λέξιν φωσι^νιον, ἐκ^γειον του προσώπου
τὸ στ^μα κατὰ λέξιν, Δατινικήν μεν, ^ταγενεστέραν δέ. Τὸ ὁ- καλεῖ τὸ ὀράριον. Τὸ δε κιβ^τιον τὸ ἀργυροῦν, οπερ ^αστάἰ^ουν
ράριον λοιπὸν θέλει νὰ ε^πν^ ὁθδνιον, ^ μανδήλιον διὰ σπὁγγισμα οἱ Διάκονοι ἐπὶ του ο^μου ἐν τα^ς ἱερα^ς του ἀγίου ^ρους ^ἶο-
του στόματος, ἐπειδή δταν ὀ Διάκονος μετέδιδεν ἀ^ο τὸ ^ ο ν ναῖς δταν θυμιῶσι, δι^ αλλην ούδεμίαν χρείαν καὶ νὁημα, ^ς ^ο-
ποτήριον εἰς τους ^ριστιανοὁς (ι^ς ε^πομεν εἰς τἦν ^ποσημ. τοῦ κε^ ^εοι, ἐπε^οήθη, εἰ μή ^να ἀποτίθεται εἰς αὁτὸ θυμι^μενον
κγ^. της ς^.), εἶχε τὸ ὀράριον α^τὸ εἰς τὸν ^μὁν του, καἰ τὸ λιβάνι, οπερ κιβι^τιον κατ^ ἀρχὰς ἀκαλλωπΙστον ^ν ^ τ^
μ^ν περισσότερον μέρος έκρέματο έμπροσθεν, τὸ ὁπο^ον ἐκράτε^ οῦτον σχῆμα καλλωπισμοί προελήλυθε διὰ τὸν της ^Εκκλησίας
μ^ τὰ τρία δάκτυλα τῆς χειρὸς της δεξιἄς^ τὸ δὲ ^ἰγιον ποτή- στολισμὁν.
ριον έ^ράτει μέ τὰ λοιπὰ δύω δάκτυλα της αὀτῆς χ ε ^ ς συμ- (^) οἰ ΙΙυλωροὶ δε καὶ Θυρι,^οὶ λέγονται καὶ ^Οστιάριοι, τ^
βοηθοὁσης καὶ της ἀριστερας. ^θεν ^σοι προσήρχοντο κ ^ ^ ^νον ὀποιον ^νομα ο ^ου^δας καὶ διὰτον ομικροῦ γράφει^ δστί^ γ^ρ
ἐκ του ἀγίου ποτηρίου, παρευθὸς ἀπεσπὁγγιἰ^ον τὸ στ^μα αὁτων λατινιστὶ ὴ θύρα ^νομάἰ^εται^ καὶ διὰ τοῦ ω μεγάλου, ἀπὸ τ^
εἰς τ^ δράριον. Εἰς τοιαύτην σημασίαν του μανδηλίου ἐμετα- ῶθε^ν έλληνικοῦ, ἐπειδή ο^τοι ^θουν, καὶ δεν ἐίφινον νὰ εἰσέρχ^-
χειρίσθη καὶ δ ἄγιος Ἀμβρὁσιος τὸ δράριον έν τ ^ ^ ί^ τ^ῦ ά.. ται κατηχούμενος. Τρε^ς δ^ ἦσαν οἱ ὁστιάριοι, καὶ ορα τον
δελ^ου α^τοῦ ^ατύρου, καὶ ἀντὶ του σουδαρίου, ήτο^ τ^ῦ μ ^ ^ σανθον (σελ. λέ, τον ^υνταγματίου).
δηλίου, δπου ἦτο του Δαἰ^άρου τὸ πρὁσωπον σκεπα^ένον, κατὰ
 ΤΗΣ ΕΝ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Δεν πρέπει οἰ ύπ^ρέται τ ^ ^κκλησία^, ε^ τε ^Υποδιάκονοι εἶναι, ε^τε οι κατωτ^ροΙ Κλ^ρικοὶ, νά ^ιετα-
λαμβάνουσι τὁ σῶμ^ τού Κυρίου, ^ νά ε^λογού^ι τὸ ποτήριον τού αιματο^ τού Κυρίου κατά τὸν Καν^
τούτον^ ^ γὰρ εύλογά αί^τ^ μ^νον Τού ^Ιἰερέε^ εἶναι ἰδία καὶ τού άρχιερέω^ ή δέ μετάδοσή τού θείου Ἀρτου
κυρίων μὲ^ Εἶ^ι τοθ ^Ιερέω^, ύπουργι^ δὲ εἶναι καὶ Τού διακένου μ^νον, ε^πομεν εἰ^ τ^ν ύ^οσημ, τού κγ^..
τ^ άλλ^ ούχὶ καὶ τῶν κατωτέρων Κληρικόν. ^ορα καὶ τὴν ύ^οσΥ^ι, τού ιέ, τ^ ς^.

Ὄτ^ ού ^εἶ ἐφορκίζειν τοὺς μὴ προ^χθέντας ὑπὸ 'Επισκόπων, μήτε ἐν ταῖς Ἐκκλησίαις, μήτε ἐν τα^ς
Οἱκί^ς.
ερμηνεία.
Διορίζει ὸ παρ^ν κανων, ^τι δέν πρέπει νά κατηχούν ο^τε ε^ τὰ^ ^κκλ^σία^, οί^τε εἰ^ τά δσπήτια ἐκε^
νοι ὸπού δέν προεβλήθησαν εἰ^ τούτο διά χειροθεσία^ τού Ἀρχιερέι^ ^ τού ^ρεπι^που, ταυτὸν εἰπε^ν τοῦ
^χονΤο^ χ^ραν Ἐπισκ^που, κατά τὸν ί. τ^ς Ἀντιοχ. ^ καὶ άνάγνωθι την ει^ αΙ^τὸν ύ^οση^,εί^οιν.
Ιέ ^ .
Ὄτι ού δεῖ Ἱερατικοὺς, ἤ Κληρικοὺς, ἤ λα^,κοὺς, καλουμένους εἱς ἀγάπην, μέρη ^ἴρειν, διὰ τὸ,
τὴν ^ ὕβριν τῆ τάξει προστρίβεσθ^ι τῆ ἐκκλησιαστικῆ.
ρ μ η ν^έ
τ ά ^ γινομένα^ ά γά π α ^ , ^ τ ο ι συμπόσια, ἐκαλούντο ^ιὲν οι πΤωχοὶ, εκαλούντο δ έ καὶ οἱ Ἱε^ωμένΟι καὶ
Κληρικοί. Δι^ ^ προστάζει ὁ παρ^ν Κανων, ὅΤι καὶ οἰ λα^κοὶ μὲν, κατ^ έξοχὴν δὲοι Ἱερωμένοι καὶ Κληρι^,οὶ νά
μη ^αίρνουσι μερίδια φαγητῶν άπὸ τά τοιαύτα συμπόσια καὶ τά υπάγουν εἰ^ τοὸ^ ο^κου^ τς^ν, ἐπειδ^ τούτο
εἰ^ ^βριν γίνεΤ α ι κα ὶ ά τ ιμ ία ν τ ^ ἐκ ^ιλ ησ ια σ τικ ^ Τάξεων α ὐ τ έ ^ μ ὲ τὸ νά δείχνουν δ τι εἶναι λαίμ αργοι καὶ
άχ^ρταγοι οι ποιούντο α^τ^ ^Ορα καὶ τὸν οδ'. τ ^ ς^
Ι^ .
Ὄτι οὐ δεῖ ἐν τοῖς Κυρι^κοῖς, ἤ ἐν ταῖς Ἐκκλησίαις τὰς λεγομέν^ς ἀγάπ^ςπ^ιεῖν, κοιὶ ἐν τῶ οἴκω
τοῦ Θεοῦ ἐσθίειν καὶ ἀκούβιτα στρωννύ^ιν,
ερμηνεία.
^παρὡν Καν^ν αὕτολεξεὶ οδ^. τ^^ ς^. έ^τὶν άπὸ τούτον ἐρανισθεὶ^ καὶ ^ρα τ^ν ερμηνείαν αὁτού έκ^.

Ὄτι Οὐδεῖ Χριστιανοὺς'Ιουδ^ζειν, καὶἐντῶΣα^βάτωσχολάζειν, ἀλλὰἐργάζεσθ^ι ^ὐτοὺς ἐντῆ

^ιύτῆημέρα, τὴν δὲΚυριακὴνπροτιμῶντας, εἴγεδύναιντο, σχολάζεινὡςΧριστι^νοὶ^εἰ ^ὲεὺρεθ^ν Ἱου-
^^σταὶ, ἔστωσο^ν ἀνάθεμ^ι παρὰ Χριστῶ.
^ρμηνείο^
Τὸ μέν ^άββατον, καὶ τὸ ^Ινομά του δ^λοῖ, ^το έορτη καταπαυσιμο^ τού παλαιού ^μου^ ε^ τήν ὸποίαν
οι ^Ιουδα^οι καταπαύουσιν άπὸ κάθε έργόχΕιρο^, ^ δέ Κυρι^κ^ εἶν^ι έορτΤ^ ^ιαΤ^παύσι^ιο^ νεα^ χάριτο^ τού
^νοὶ δὲν. πρέπει τ^ς χάριτο^ ^ΥνΤε^ υἶοὶ^ νά έορΤάζουσι κ^ὶ νά σχολάζου^ιν εις τὸ
ευαγγελίου. ^οιπὸν οί ^ριστιανοὶ
Σάββατον^ καὶ κατά τοί^το νά ^Ιουδα^ωει,
^Ιουδα^ι^σι, καθω^
καθως οιορίζει ὸ παρ^ν Κανων,
Καν^ν, άλλά τῶ
Τῶ ^αββάτ^ρ μέν νά έργάζο^ν-
έργάζι^ν-
ται, τ^ν δ^ Κυριακὴν, τιμῶντε^ διά τ^ν Ἀνάστασιν τού Κυρίου, νά σχολάζουσιν ε^ α^τ^ν^ ἐάν δΙ^νι^νται
(^) ^ὸ τὴν, περιττὸν δοκε^. γοῦν^ με ^λον τοῦτο οἱ πολιτικοὶ νέμοι ἐδ^ισαν ἀναγκαίως νὰ
(^) ^ημείωσαι ^τι ἀγκαλὰ καὶ ὁ παρδ^ν Κανο^ν οὁκ ἀναγκα-^ ἀργοῦσι κατὰ την Κυριακήν ^λοι οἱ ^ριστιανοὶ, πλ^ν τωνγεωρ..
στικῶς προστάζει νὰ ἀργοῦσι κατὰ την Κυριακήν οἱ ^ριστιανοὶ, γων. ^Δλλὰ γὰρ καὶ το^ς γεω^γοὁς α^τοὸς ^ νδ^- ^εαρὰ Δέον-
ἀλλὰ ἐπρὁσθεσε τὸ, ἐὰν δύνανται καὶ ^χουν τὸν τρὁπον νὰ ἀρ- τος του σοφοῦ ἐδι^ρισε μετὰ ταῦτα νὰ σχολάζουν κατὰ την
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ ^ ^^ ^ ^ ^ ^ Ι^ ^ . Ιι^ ^Ι ^^ ^
^ ^ι ^ ^ι ^ ^ ^ ^. Ἀ^ποστολικο^.

^ ^ ^ Κ ^^^ ^ 'Α^^, ^
^ν^ι ^^^ν. Α^ ^
^ ρ μ η ν ^ ί α.
Τὸν παρόντα Κανόνα, α^τολεξεὶ ἀρανισθε^σα ^ ς^. ^όνοδο^, οζ^. Κανόνα οώτ^ἱς έποί^σεν. ^θεν ^ρα τ^ν ^
μηνειαν το^τοι^ έκεῖ.

Ὄτι οὐ δεῖ πρὸς πάντως ^ἱρετ^κοὺς ἐπιγσ.μί^ς ποιεῖν, ἤ διδόνσ.^ υὶο^ς ἤ θυγ^τέρ^ς, ἀλλὰ μᾶλλον
λ^μβάνειν, εἴ γε ἐπαγγελλοιντο Χριστι^νοὶγίνεσθαι.
^ ρ μ η ν ^ έ α,.
Δέν πρέπει οἰ ^ριοτιανοὶ νἀ δίδουσιν εἰ^ κάνένα αἰρετικὸν ^το^το γἀρ δηλοῖ τὸ, πάντα^, κατά τὸ ψαλμικὸν
έκεῖνο. ^ΙἱΙ^ φοβο^ ἰ^ταν πλουτ^ησ^ άνθρωπο^, ^ ^ταν πληθυνθ^ δόξα τοῦ ο^ιου αύτοῦ, ^τι οὕ^ι έν τῶ ἀποθνή.^
σκειν αύτὸν λήγεται τά πάντα^, ἶ^αλμ. μή. Ι ^ , ^ τοι ούχὶ τινά μέν, τινὰ δ^ δΙχι. Ἀλλἀ οι^δ^ν ληψεται), δέν
πρέπει, λέγω, εί^ κἀνένα αίρετικὸν νά δίδουσιν οἰ ^ριστιανοὶ τοὸ^ υἰ^ὺ^ καὶ θ^γατέρα^ αὕτῶν πρὸ^ γάμου κοι^
νωνίαν, ^να μ^ μεταστρέψουσιν αὁτο^ άπὸ τ^ν όρθ^ν πἰστιν εἰ^ τἀ κακόδοξα αύτῶν δόγματα. Ι^λλον δ^
α^τοὶ νἀ λαμβάνονσιν έκ Τί^ν αιρετικών, έἀν ^μω^ αύτοὶ ύποσχεθο^ν, καὶ μετατεθούν πρῶτον έκ τῆ^ αιρέσεων
εί^ τ^ν δρθοδοξίαν. Ὄρ^ καὶ τὸν ιδ^. τ^ δ^,
ΙΙ^ ^ ί^ ^ Ν ΑΒ.
^Οτι ού δεῖ ^ιἱρετικῶν εύλογί^ς λ^μβάνειν, αἶτινές εἰσιν ἀλογίαι μοἰλλον, ἤ εὐλογίο^ι.
^ ρ μ η ν ^ ί α^
^έν πρέπει κατά τὸν παρόντα Κανόνα νἀ λαμβάνω τινἀ^ ^ριστιανὸ^ εύλογία^ ἀπὸ τοὺ^ αἱρετικοὕς^ έπειδη
^^Ιται δ^ν εἶναι εύλογ(αι, άλλἀ ^ι^λλον ἀλογίαι. ^Ορα ^ιαὶ τὸν με^, Ἀποστολικόν.

Ὄτι ού δεῖ ^ἱρετ^κοῖς ἤ σχισματικές συ^Ιεύχεσθαι.

Κυριακήν. δ^ ^ικηφέρος ὁ δμολογητ^ς ἐν τ^ τδμ^ρ
συλλογῆς τῶν ^υνὁδων σελ. κατὰ τὸν β^. ^ὁτοῦ Ι^ανδνα
έκ των έν τα^τ^ δεκαεπτὰ μονων περιεχομένων λέγει, ^τι δεν
πρέπει ούτε νὰ δδοιπορ^ τινὰς έν Κυριακή χωρὶς άνάγκην καὶ
^ίαν. Πρέπει δὲ οἱ ^ριστιανοὶ νὰμ^ μεταχειρίζονταν τἦν άρ^.
γίαν τ^ς Κυριακης καὶ των ^ίλλων έορτ^ν εἰ^μέθας, παιγνίδια,
τραγούδια καὶ ταραχὰς, ἀλλὰ εἰς τὸ νὰ πηγαίνουν έν τ^ ^
κλησίφ, καὶ νὰ ἀκροάζωνται τὰ θε^κὰλόγιαν εἰς τὸ νὰἀνα^ννό-
σκουντὰ ἱερὰ βιβλία καὶ έίλλας ἀγαθοεργίας νὰκάμνουν. Δ^ ^
καὶ δ θεο^δρος Ιγνάτιος (ἐ^ιστολ^ ^ ^Ιαγνησί^υςΙ λέ-^
ε^καστος ^μῶνσαββατ^έσθωπνευματικές, μελέτα ν^μουχαί-
ρων, οὁ σήματος ἀνέσει, οὀκ δρχήσει καὶ κρ^το^, ν^ῦν ο^^ ^
χουοιν^. ^ο δ^^γιος Ἀ μ ^ ^ λέ^. ^ τὰς ^εέρ^ τ^ ἀρ^
γίας δὶν πρέπει νὰ τὰς κάμν^μεν ^τὰ^ λα^^εί^^. ^ δ^^υ-
σ^τομος (σελ. του ἐ. τδμ^, ^ τα^ςκαλάνδαις) λἐγε^
εΤίς δὲ ^ Χριστιανέ πρέπουσα ^ορτή, ἀκοόσω^εεν ΙΙαύλοι^ λε-
γοντος. ^έ^στε ἰορτάζομεν μὴ έν ζόμ^ παλαιέ, μηδε έν ἰ,όρ'^
κίας καὶ πονηρίας, ἀλλ^ έν ἀζύμοις εἰλικρινείας παὶ ἀληθεία^.^
(ά. Κορινθ. έ. καὶ πάλιν ὀ α^τὸς λέγεις ε^ορτὴ ο^ν ^τερό^
έστιν^ ἀλλ^ ^ ευφροσύνη πνευματικά (σελ. θθ3. τοῦ έ- τέμ^
λίγ, ά. εἰς την Πεντηκοστήν). ^Οδὲ Ι^αλσαμων (ἀποκρ. νέ. ^λ.
38θ της Γιουρ.) λέγει έ^τι κατὰ τὴν ^έραν της Κυρια^ ο^ὲ
νὰ λούεται πρέπει τινάς. ουδ^ οἱ ^χοντες τὰ λουτρὰ πρ^πι^
τὰ καίουν κατὰ την ^έραν α^τ^ όποιος δὲ λουσθ^ έν ^ιὀτη^
νὰ διορθώνεται μ^ ἐπιτίμιον, κατὰ την του επισκόπου διέ^ρι-
σιν. Καὶ αἱ Ἀποστολικαὶ Διαταγαὶ ^ιβλ. γ^ Κεφ. θ'. λέγ^ν'
ταῦτα^ εοὁδ^ έν τα^ς Κυριακα^ς ἦμέραις έπιτρέπομεν ^
σεμνὁν τι ^ φθέγγεσθαι, ^ πράττειν. Δέγει γάρ ποι^ ^Ι Γραφή.
Δονλεόσατε τ^ Κυρίιρ έν φ^^ιρ, καὶ ἀγαλλιάσθε αύτ^ έ^ τρόμ^
^ιαὶ τὰς ἀγαλλιάσεις ^μῶν μετὰ φέβοι^ καὶτρόμουγίν^σθαι
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΑΟΔΙΚΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Διορίζει οὕτος ὸ Κανὡν νά μη συμπροσευ^μεθα ο^τε μὲ τούς αιρετικοί, ^τοι τοί σφάλλοντας περὶ τη^
^ίστιν, ο^τε μ^ τούς σχισματικοί, ^τοι Τους κατά τ^ν πίστιν μέν δρθοδύξους δνΤας, χωρισμένους δ^ άπὸ τήν
καθολι^ν ἐκκλη^Ιίαν διά ^ινας παραδύσεις καὶ ^θιμα ἰάσιμα, κατά τὸν ά. τού ^ασιλείο^. ^ορα κ^ὶ τὸ^ μέ^
Ἀπο^Τολικ^ν.

Ὄτι οὐ δεῖ πάντα χριστιανὸν ἐγκαταλείπειν Μάρτυρας Χριστοῦ, καὶ ἀπιέναι πρὸς τ^ὺς ψευδομάρτι^-
ρ^,ς, τοῦτ^ ἔστιν ^ὶρετικῶν, ἤ ^ιύτοὺς πρὸς τοὺς προειρημένους αὶρετικοὺς γινομένου οὕτοι γὰρ ἀλλ^-
^ριο^ του Θεοῦ τυγχάνουσιν. Ἔστωσ^ν οὕν ἀνάθεμ^ οὶ ἀπερχ^μενοι πρὸς αὐτούς.
^ ρ μ η ν ε ί οι^
^ο μ^ν θ^, Κανων τ^ς παρούσας, κατὰ Τὸν Ι^αλσαμί^να, άφορίζει μ^νον τούς πηγαίνοντας εἰς τἀ μνήματα
τ^ν ψευδομαρτυριών τ^ν αἰρετικων, έπειδὴ αύτοὶ ἐπ^γαν πλανηθένΤες, μέ τὸ νἀ έλπισαν, ^τι ^υν νὰ λάβουν
βοηθειάν τινα άπὸ αετούς εἰς τἀς ἀσθενείας των, ὁ δε παρων αναθεματίζει τούς πηγαίνοντας εἰς αύτἀ, ἐπειδ^Ι
άφέκαν μεν τούς άληθε^ίς μάρτυρας ^τοῦ χριστού καὶ έχωρί^θησαν άπὸ τύν ^εὸν, έπ^γαν δέ εἰς τούς ψευδο..
μάρτυρας αύτούς μέ ^λην αύτῶν την ψυχην καὶ διάθε^ιν. ^θεν και κατά τήν διάφορον αυτιών διάθε^ιν, διας^ύ-
ρως καὶ παρά Τ^ν Κανένι^ν έπετιμηθησαν. Ὄρα καὶ τὸν μέ. Ἀποστολικύν.

Ὄτι ού δει Χριστιανούς ἐγκατ^λείπειν τὴν ἐκκλησί^ν τοῦ Θεοῦ κ^ὶ ἀπιέναι, καὶ ἀγγέλους ὀνομά^
ζειν, καὶ συνάξεις ποιεῖν, ἄπερ ἀπηγόρευτ^ι. Εἴ τις οὕν εὑρεθῆ τ^ύτη τῆ κεκρυμμένη εἰδωλολατρεία
σχολάζων, ἔστω ἀνάθεμα^ ὅτι ἐγκατέλιπε τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν, τὸν Υὶὸν τοῦ Θεοῦ, κ^ὶ
εἰδωλολατρεία προσῆλθεν,
^ρμηνεέα^
άγιος ^Επιφάνιος έν τοῖς Παναρίοις λέγει, βτι '^το^ αἶρεσις παλαιὰ τι^ν ^νο^αζομένων Ἀγγελικί^ν (1^
οἴτινες έδίδασκον, ^τι δέν πρέπει να ἐπικαλούμεθα τὸν ^ριστὸν είς βοήθειαν, ^ εἰς τὸ νά προσφερθῶ^εν τῶ
Θεῶ καὶ Πατρὶ δι^αύτού, έπειδη τούτο εἶναι ύπέρ τήν ά^ίαν την ἀνθρωπίνην, καθ^ ὅτι καὶ δ ^ριστὸς εἶναι ύπερ
άνθρωπον, άλλα πρέπει νἀ έπικαλουμεθα τούς Ἀγγέλους είς τ^εἰ^Τα. Αί^^η δε ^Το κρυφη πλάνη τοί^ διαβύλου,
^ίνα έκ τ^ς τοιαύτης προσποιητές εύλαβείας καὶ ταπεινωσεως καταντήσουν δλίγον κατ^δλίγον οί άνθρωποι, εἰς
τὸ νἀ έπικαλο^νται ὡς Θεούς τούς Ἀγγέλοι^ς, καὶ ἀκολούθως νἀ λατρευουν τ^ κτίσει παρά τὸν κτίσαντα, ^
καὶ ^κολουθη^εν είς αύτους. ^ιἀ τοί^το ^ παρων Καν^ν αναθεματίζει Τούς χριστιανούς ἐκείνους, ^ποί^ άφίνουν
μὲν τ^Ιν έκκλη^ἰαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ νά επικαλούνται τὸν Κύριον ^μ^ν ^Ιησοί^ν ^ριστὸν τὸν Υίὸν το^ Θεο^ καὶ
Θεὸν, συνάγονται δ^ εις ναούς τ^ν Ἀγγέλων (^το γαρ, ^ιαΤ^ τὸν ΘεοδωρηΤον, έως είς τὸν καιρύν τοι,^, ναὸς
^οί^ Ἀρχαγγέλου ^ΙιχαΥ^λ εἰς τἀ ^έρ^ έκεῖνα τ^ἱς Ααοδικεί^ις διά Τοι^εὁτην αἰΤί^ καὶ έπικαλοί^νται αετούς
ὡς Θεούς, καὶ άκολουθως με τὸν κεκρι^μμένον τοῦΤον τρύπον είδωλολάτραι καὶ κτι^ματολάτραι γίνονται, Τα^.
(Ι) Κατὰ μεν τον ^γιον Ἐ^ιφάνιον, Ἀγγελικούς οἴ^τοι ωνὁ- να^ρέρων καὶ ὁ θειος Παῦλος έν τ^ πρὸς Κολασσαεις ἐπιστολ^
μαζον τον ἐαυτὁν τους^ ^ δ^ατὶ ύπερηφανεύοντο πῶς εἶχον τάξιν (κεφ. ι8.) λέγει, μηδεὶςύμ^ἰς κατα^ραβευέτω, θέλων ἐν τα-
Ἀγγέλων κατὰ τήν πολιτείαν^ ^ διατὶ ἐφλυάρουν, δτι ἀπὸ τούς πεινο^ροσύν^ ^αὶ θρησκεία τῶν Ἀγγέλων, α μή έόρακεν έμ-
Ἀγγέλους ἐκτίσθη ὁ κύσμος. κατὰ δὲ τὸν θεῖον Θεοδόρητον βατεύων^ ἦτοι κἀνένας ἄς μη σας ἀ^ιοστερ^ ἀπὸ τὸ ^ρα^ειον
ίιρμ. εἰς τ^,ν πρὸς Κολασσαε^ς), διατὶ ελεγον^ οτι ὁ νέμος διὰ της εἰς ^ριστὶν πίστεως, (καταβραβεύεινγὰρ θέλει νὰ εἰπ^ τὸ
τῶν Ἀγγέλων ἐδύθη, δι^ ^ καὶ ἐσέβοντο καἰ έλάτρευον αὁτούς. νὰ μή δίδ^ τινὰς τὸ ^ραβε^ονκαὶ στέφανον εἰς τὸν νικήσαντα,
^ αἰτία δ^ διὰ τὴν ὁ^οίαν ἦ σύνοδος α^τη ἐξέδωκε τὸν πα- ἀλλ^ εἰς ^λλον τινὰ, ἀδικουμένου του νικητοῦ, τὸ ὀποῖον ^κα-
ρ^ντα Κανίνα, ι^ς λέγει ὁ ^ος Θεοδώρητος, ἦτον αύ^, διατὶ ή μναν καὶ οἱ ἀγγελι^ιοὶ^ δίδοντες μὶν τὸν στέφανον καὶ τήν λα-
αιρεσις αἰ^τη ^με^νεν εἰςπολλούς χρὁνους έν τ^ τρυγία καὶ ΙΙι- τρείαν εἰς τούς Ἀγγέλονς δποῦδὶν ἐνίκησαν τ^ν θάνατον καὶ
σιδεί^ι, τῶν ὁ^οίων Ι^ητρ^πολις ἦτον ή Δαοδίκεια. ^^οθεν καὶ ή τὸν διάβολον καὶ τήν ἀμαρτίαν, παίρνοντες δὶ ταύτην ἀπὸ τὸν
ἐν τ^ Δαοδικεία παροῦσα σύνοδος ἐμπὁδισεν αύτοἰΙςνὰ μηπροσ- ^ριστὸν τὸν νικήσαντα.διὰ ^αυρου πάσας τὰς ἀντικειμένας
εύχωνται εἰς τοῦ^ Ἀ.^γέλους, τὸνὰ μἦ ἐπικαλώνται δηλ. αύ- δυνάμεις) θέ^ωντας διὰταπεινοφροσύνην τάχα καὶ εύλά^ειαν τοῦ
τούς ι^ςΘεούς, κατὰ πίστιν λατρευτικήν. δὶ ^Ωριγένης ἐν τ^ρ ἐπικαλε^σθαι τὸν ^ριστὶν, νὰ σας χωρί^ ἀπὸ ^ν δρθ^ν πί^-
κατὰ Κέλσου ^ιβλ. ἐ. λέγει, δτι διὰ τοῦτο ἐπεκαλοῦντο ^ς στιν, καὶ νὰ σας φέρ^ εἰς τήν θρησκείαν τῶν αγγέλων, ἦτοι εἰς
^εούς τούς αγγέλους, διατὶ εἰ^ρισκον αύτούς δνομαἰ^ομένους τὸ νὰ λατρεύετε τούς Ἀγγέλους ^ς Θεούς.
παρὰ τ^ ἀγί^ι Γραφ^ θείους καὶ Θεούς. Ταύτην τήν α^ρεσιν ἀ-
^ΔΑΔΙΟ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
^ι ^ ^. ^ ^.
^Ο^^ ^ ^ Τ^^ν ^ ^
^ι ^ ^ι^^ι, ^ ^
^ ^ . ^ ^.
^^ ^Ο^ι ^Δ^ιν^ν^ν ^
.Ο^ οὐδεῖ Επισκόπους καλουμένους εἰς Σύνοδονκαταφρονεῖν, ἀλλ' ἀπιέναι καιδιδάσκειν ἤ διδά-
(Ι) Τὰς έρμηνείας εκάστον τῶν ὁνομάτων τούτων ^ρα εἰς την
νποσημ. τοῦ ξά. της ς^. Τ^ν τῶν ἀστρολὁγων μωρίαν ἐλἐγχον^.
σιν ^,τε θεὶος Ἀμβρίσιος ^ι^λ. δ^. ^ἰς την ^ξαήμερον, και ὀ ἰε..
ρὸς Α^γουστινος πρὸς ^υμπλικιαν^ν. ^Δλλὰ καὶ δ θε^ος ^πι^.
φάνιος ἐν τ^ περὶ ^εων ^^λ. λέγεις δτι ἀπεβλήθη της του
^ριστοῦ εκκλησίας Ἀκύ^ας δ της θείας Γρα^ης έρμηνεὁς, ἐ-
πειδ^ καὶ κατεγίνετο εἰς τὸ νὰ θεωρ^ έν .τοὶ^ς^στροις τὰς γε-
νεθλιαλογίας τοῦκαθ^ ^νδ^. οὁ μὁνον δε παρὰ τοις Χριστια..
ν^, ἀλλὰκαὶ παρὰ τοις ἐθνικοις μισητὸν ἐστάθη πάντοτε τὸ
γένος των ἀστρολδγων. Δι^ ^ καὶ οἱ ἀστρολέγοι ἐξ^ριστοι ^γ^ναν
ἀπὸ τ^ν Ρι^μην, καθ^ς μαρτυρει ὁ Δίων ^βλ. μθ^. κ^ ^Τά^
-^ο^^
^.ΙΙ^.
^ΙΙ.
κιτος ^ιβλ. ιἰ^. ^ἶπε δε καὶ περὶ αὁτῶν ο Θεὸς (^Ιερεμ. ί.
^τάδε λέγει Κύριος, κατὰ τὰς δδους τῶν ἐθνῶνμ^μανθάνετε, κ^ιὶ
ἀπὸ τῶν σημείων του ο^ρανοῦ μη φοβεισθε.^ ^Ισως δὲ μαθημα-
τικους ὀνομά^ει ὁ παρ^ν Κανων τους ἀστρολ^γους. ἐπειδη διὰ
μέσου των εἰδῶν της γενικῆς μαθηματικης, ^ἰπερ εἰσὶ μάλιστα
τὰ ἀρχοειδέστερα^ Γεωμετρία καὶ Ἀριθμητικη, ἐπροχι^ρουν ο^
τοιοῦτοι εἰς την Ἀστρολογίαν. Τὸ κβ^. κεφ. τουλθ^. τίτλου του
ξ^. ^ιβλ. ταῦτα λέγε^. ^ μεν Γεο^μετρικ^δημοσία διδάσκεται, ^
δὲ ^Ιαθηματικη κατακρίνετ^^. Καἰ ^αλα^ὸς, φησὶ, ^αθηματικην
εἶπε την Ἀστρολογίαν (^αρὰ Ι^αλσαμ. ἀποκρίσ. κ^. ἐν χειρ^
γράφοις σω^ομένη.)
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΑΟΔΙΚΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ ^ ^ ν ^ ^^

^ ^ ,Ι^ ^

^^ ^ -Ο^ ^

^'Ο^^ ^ 'Ι^^^ ^ Κ^Υ^ι^ν ^^ν.

-^, ^ ^. ^ ^ ^ ^ .

^Ι^.

^^Ι^,,, ^, ^ ^ ,Ι^^^,,, .ι Ι ^ ^^ ^ ^^
^ ^ ^^ Ι ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΆΣ

ι^. ε^ ^ ^ ^ ^ ^ ^..
^ ^ ε^^, ε^ ^ Ι^^Ι^ ^ ^
^ ^^ ε^ ^ ^ ^
^ ^^ ^^^ ^ ^., ^ ^ ε^, ^
^Ι^ Ιι^ ^ ^.
^ ιΑ ^ ε ^
^Ο^^ π^ιν ^^νΟ^ιν^ ^ ^ τ^

ο^^ ^ ^ ^ ^. ^. Ι^^ ^ι ^ ^-
μηνείαν αυτοἰ^ ἐκε^.
^ ^.^Ν^Ν ^11^
Ὄτι δεῖ τοὺς ἐν ν^σω παρ^λ^μβάνοντ^ς τὸ φ^τισμ^ κ^ὶ εἶτ^ ἀν^ιστάντ^ς, ἐκμο^νθἄν^ιν τὴν πίστιν,
καὶ γινώσκειν ὅτι θεί^ς δωρεᾶς κ^τηξιώθησ^ν.
^ ρ μ ην^έ α,
Κυρίων ^έν Οἱ κατηχούμενοι, πρὸ Τού νά βαπτισθούν, πρέπει νὰ μανθάνουοι Τά τέ^ πίστεω^ δύγματα κατά
τὸν άνωτέρω Καν^ν^ ἐά^ δέ κ^ιτὰ περίσΤασιν καὶ άνάγκην άσθενεία^ βαπτισθοθν τινε^ κατηχούμενοι πρὸ Τοῦ
να διδαχθούν καλ^^ τὰ τέ^ εύσεβεέα^, πρέπει, κατὰ τὸν παρόντα Κανένα, καὶ άφ^οὕ ά^^κωθούν άπὸ την ά^^έ-
νειαν, νά μανθάνουν τἀ μυοτήρια πί^Τεω^, ἶνα καταλάβουν, ὅ^ι διά τού άγίου βαπτίσματο^ ^^ιωθησαν τῆ^
τού Θεου οωρεᾶ^, ^τοι ὅτι ^γιναν υἱοὶ ^εού κατά χάριν, κ^ιὶ ἐκαθαρἶσθησαν άπὸ κάθε άμαρΤίαν προπατορικών
καὶ προαιρετικών^ κ^ιὶ άΚολουθω, ἶν^ε έκ τ^ γν^σεω^ Ταύτην άγωνισθοῦν νά φυλάξουν τὸ μέγα τούτο χάρισμα
δι^ού ^λαβον. ^ορ^ι καὶ τ^ν ιβ^. έ^ ^αιοκαισαρεία,

Ὄτι δει τοὺς φ^τιζομένους, μετὰ τὸ βάπτισμ^, χρίΕσθαι χρίσματι ἐπουρανί^ρ, καὶ μετοχ^ους εἶναι της
β^λεί^ς τοῦ Χριστοῦ.
(^) Εἶπα προσδιωρισμένως, οτι ἦ νὸξ του μεγάλου Σακάτου
μέσον εἶναι της ταφῆς καὶ της ἀναστάσεως του Κυρίου, καὶ
οὁχὶ το μέγα ^ά^ατον, ^ς εἶπον παχυμερῶς καὶ ὁλικῶς ο,τε
^ωναρἀς καὶ ὁΕαλσαμι^ν, διατὶ ή μεν ήμέρα του μεγάλουΣαβ-^
^άτου καθαρὰν περιέχει τήν τα^ην του Κυρίου, ή δε Κνριακὴ
τ^ς Δαμπρας καθαρὰν την Ἀνάστασιν. ή δε νύξ του μεγάλου
^αβ^άτου^ μεσιτεύο^ακαὶ εἰςτὰς δύω^ἐνμέρει περιέχει ταύτας.
εΔιὰ τοῦτο καὶ ή ἐν Καβιλὁν^ δυτικήτοπική Σύνοδος περὶ ἰε-
ρουργίας, διαιρέσει ά. καὶ Κανένι, ο^ ή ἀρχή, Ι^ἰάθασι, διορίζει,
^τι εἰς μεν τὰς ἀ^λλας ^λας ήμέρας των νηστειῶν νὰ γίνεται ή
λειτουργία^κερὶ τὰς ^ρας του^Εσπερινοῦ^ τ^ δέ μεγάλιρ ^αβ-
^άτφ νὰ γίνεται εἰς τὰς ἀρχὰς της νυκτὁς.^ Ἀλλὰ καὶ τὰ Τυ-
πικὰ δλα με μεγάλην διαστολήν καὶ παρατήρησιν λέγονσ^ν, οτ^
πρέπει νὰ έχ^ ἀκρί^ειαν ὀ ^Εκκλησιάρχης, ^να, οταν ἀπολύσ^
ή λειτουργία τουμεγάλου^αβ^άτου, ὸπάρχ^ ^ρα της νυ-
κτές.Καὶ.δ^ὰ τί εἰς ^λας τὰς ^λλας ήμέρας τής νηστείαςνὰ γί-
νεται^ήλειτουργία.τὸεσπέρας, τ^ δ^ μεγάλιρ ^,α^άτφ νὰ γί­
νεται τήν νύκτα; Ι^βαια, καὶ διατὶ ἀναγινόσκεται τὸΕύαγγέλ-
λιον, περιέχον τὸ, ^Οψε Σαββάτων, καὶ ἀπλως προοιμιά^ον τήν
Ἀνάστασιν, καὶ διὰ νὰ μεταλάβουν έν αύτη οἱ ^απτισθέντες
τὁτε. ^οθεν καὶ αἱ Ἀποστολικαὶ Διαταγαὶ, βιβλ. έ. κεφ. ιθ^-
προ^αίνουσαι εἰς τὸ έμπροσθεν, ὁρίἰ^ουννὰ βαπτίἰ^ωνται οἱ κατη-
χούμενοι ἀκύμη νυκτὁτερα. λέγουσι γὰρ περὶ τής νυκτὸς τής
Δαμπρας^ ε^Εν τ^ δ-,ανυκτωεύσει υμῶν ἀναγινώσκοντες τον νο^'
μον, μέχρις ἀλεκτρυύνων κραυγής, καὶ ^απτίσαντες υμῶν τούς
κατηχουμένους, καὶ ἀναγνώσαντες τὸ ευαγγέλιον, καὶ προσλα-
λήσαντες τ^ λαῶ παύσασθετοῦπένθους ήμων.^ Δι^ ^ καὶ ο ^εο-
λίγος Γρηγέριος εἰς τὸ ΙΙάσχα, καὶ ὁ Δαμασκηνὸς παρὰ του
ου λαβων, σωτήριον ὁνομάἰ^ουσι τήν νύκτα του μεγάλου
Ι^ιβ^άτου διὰ τούς ἐν ταύτ^ ^απτιἰ^ομένους. ^Καὶ ^ωταυγή ^ιαὶ
προάγγελον τής λαμπροφύρου ^ ίρας.^ Διὰ τὰ πολλὰ φῶτατων
φωτι^ομένων. ε^έ^ἰς ^ντως ἰωὰ πανέορτος αί^τη ή σωτήριος
νύξ καὶ ^ωταυγής.^ κτλ.
(^) Περὶ τούτου δρα τήν ύποσημείωσιν του τής ά.
 ΤΗΣ ΕΝ ΑΑΟΔΙΚΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Δεν
ἀλλὰ ^ προηγιασμενη ^^
κὸν, καὶ τὸν νβ^ τ^ς ς^.

Ὄτι οὐ δεῖ ἐν Τ^σσαρακοστῆ τῆ υστέρα ἐβδομάδι τὴν Πέμπτην λύει^, καὶ ὅλην τὴν Τ^σσαρ^κο-
^τὴν ἀτιμάζειν, ἀλλὰ δεῖ πᾶσαν τὴν Τεσσο^ρακοστὴν νηστεύειν ξηροφαγοῦ^τας.
^ ρ μ η ν ε ί οι^
^ο παρων Καν^ν, έρανιοθεὶ^ α^Τολεξεὶ άπὸ τ^ν ς^, ^όνοδον^ ἐν τῶ κθ^, Κανόνι αὁτ^ περιέχεΤ^ι, καὶ ^ρα
Την ερμηνείαν α^τοῦ ^κεῖ. Προσθέτει δέ οὕτο^ παράν^, ^Ιτι ὅλ^ν τ^ν μ^ σύν α^τ^ δηλ, τ^ μεγά^ Πέμπτή
πρέπει νἀ ξηροφαγοθν οἰ χριστιανοί.
(1^^Πχρ^ις τοῦ ἀγίου ^Ιύρου δηλοι τὴν ἐν τ^ ^α^τι^ομέ- πτίσματα γίνονται ἐν τ^ μ^. ^ἰμη ἐν μδνοις τοις ^α^βάτοις καὶ
νφ ἐν Ἱορδάν^ Χριστά ἐπι^οίτησιν τοῦἀγίου Πνεύματος ἐνε^- τα^ς Κυριακαῖς αυτης^ καὶ τ ^ ^μέρα του ^^αγγελισμοῦ, οἱ δε
^δει Περιστεράς, καὶ ἀκολούθως κατὰ τον Ἱεροσολύμων Κύριλλον, ταῦτα ποιοῦντες, μ^ μεγάλα ἐπιτίμια πρέ^ε^ νὰ δι^θ^νωνται,
τὸ χρίσμα εἶναι σύμ^ολον ^τι λαμβάνομεν ἐν τ^ ^απτίσματι τὸ ώς ἀσυγχώρητα ὰμαρτήσαντες, εξω μὁνον ἄν ^να^ ἀνάγκη με-
χάρισμα τοῦ ἀγίου Πνεύματος, (καὶ ορα τὰ λέγια του Κυρίλλου γάλη θανάτου (σελ. ^8θ. του Γιοῦρις). ^ο δ^ Θεσσαλονίκης
ἐν τ^ υποσημειώσει του ν^.Ἀποστολ.) καὶ τέλειοι γινέμεθα Χρι- μεων (ἐ^ωτήσ, νς^ ^τι τὸ πάλαι κατὰ τὸ Τυ^ιικὸν της μεγά-
στιανοί. ^Οθεν καὶ ^ριστιανοὶ ὀνομαἰ^ὁμεθα οχι μύνον διατὶ πι.. λης εκκλησίας ἐγίνετο προηγιασμένη καὶ τ ^ δ^, καὶ ς^. της
στεύομεν εἰς τον ^ριστὸν, άλλὰ καὶ διατὶ χρι^εεθα με τὸ ἐπον- Τυρινῆς, καὶ τ ^ μεγάλα ς^. ^Επειδ^ δε ἐκε^νο ἐξέλιπεν ἀπὸ τὰς
ράνιον χρίσμα αυτὸ, Χριστοὶ Κυρίου^ καὶ μέτοχοι ^ριστοῦ γινὁ- ἐπιδρομὰς τῶν ἐθνῶν, ἐμποδίσθη εἰς τὰς ήμέρας ταύτας ^ προη-
μενοι κατ^ ἐκεῖνο τὸ ψαλμικές εΔιὰ τοῦτο έχρισε ὀ ^εὸς ὁ γιασμένη ἀπὸ τὸ ἱεροσολυμιτικὸν Τυπικὸν, δπερ ^δη πανταχοῦ
Θεές σου ^λαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τους μετέχους σου^(ψ^λμ. κρατεί περὶ ο^ ορα καὶ τὸν λβ^. Κανόνα του ἀγίου ^ικηφέρου,
μδ^. ^). ^ημείωσαι δὶ, ^τι δευτεροδίδεται τὸ άγιον ^ύρον, καὶ τ^ν ῦποσημείωσιν τουνβ^. της ς^. Λέγει, δὶ πρὸς τούτοις δ
ἀλλὰ εἰς μὁνους τους ἀρνηθέντας τ^ν πίστιν. ^θεν πρέ- α ὁ τ ὸ ς ^ ^ ο ^ ν (ἀποκρίσ. νή,), δτι νὰ μ ^ τεληται^ προηγιασμένη
πει νὰ ἐμποδισθΥ^ ^ πλάνη ὁποῦ ἐνεργεῖται ἀπὸ μερικούς, με ^^ΙΙΙΙ^ ^ρτοι^, ἀλλὰ ὁλέκληρον ^ρτον, διὰ νὰ μελισθ^
ἦγουν τὸ νὰ χρίουν τιν^ς Ἱερεῖς ^ Πνευματικοὶ με Ι^Ιύρον ἐκεί- κ α τ ^ ^ ^ ς ^ καὶ κλασθεὶς νὰ μεταδοθώ, τοῦτο γὰρ λείπεται ἀ^ιὸ
νους τους ^ριστιανους ὁποῦ πορνιύσουν με ^Εβραίαν, ^ Ἀγα- την τελείαν λειτουργίαν. Καὶ τοῦτο δὶ σημείωσαι, δτι, ^ταν βά-
ρηνην, ^ Δατινίδα καὶ αἱρετικήν. οἱ τοιοῦτοι γὰρσφοδρότερα, ναὶ, ^ωσιν οἱ ^Ιεροις τὸν προηγιασμένον άρτον μ ὶ τὸ θε^ον αἶμα διὰ
κανονίζονται ἀπὸ τους αλλους πόρνους, κατὰ την μ^. ἀπὁκρι- της λαβίδος, δεν πρέπει νὰ λέγουν τίποτε, ἀλλὰ νὰ σιωποῦν.
σιν του Ι^αλσαμωνος και τὸνλά. Κανὁνα του Κίτρους, ἀλλ^οῦχὶ ο ^ γὰρ καλῶς τινὶς ἀμαθεις λέγουσι τοῦτο. ^Καὶ ^ιλινεν ἐκ
καὶ μυρὁνονται. Δι^ ^ καὶ ὁ μδ^. βασιλείου, λίγων περὶ της πορ- τούτου εἰς τοῦτο, πλὴν ὁ τρυγίας αυτου οὁκ ^εκενώθη.^
νευθείσης Διακὁνου με ^^λληνα^ ουδὶν τοιοῦτον διρί^ει νὰ γίνε-. ^Δλλο γὰρ τὸ νέημα εἶναι ἐκείνου του ψαλμικοῦ ρητοῦ, μ αλ-
ται εἰς αυτήν. ΙΙ^σον δε κακὸν εἶναι τὸ νὰμεταλαμβάνουν τιν^ς λον δέ ατοπον εἶναι νὰ λέγεται τοῦτο, καθ^ ὅτι τὸ ποτήριον
ἀντὶ θείας κοινωνίας τὸ λεγέμενον μύρον του ἀγίου Δημητρίου, ἐκεινο, περὶ ου δ Δαβὶ^ λέγει τοἰ^, ε^εεε πληρες δργης
δρα εἰς τὸ νεοτύπωτον βιβλίον τον ἀγίου Καμπανίας. θεΙκῆς, ἀφ^ ου πίνουσιν οἱ ἀμαρτωλοὰ ^ ς γ^ς, τοῦτο δε εἶ-.
(^) ^ημείωσαι δἐ, ^τι κατὰ την ν^.ἀπὁκρισιν τοῦΙ^αλσαμω^ ναι π ο τ^ιο ν ευλογίας, τὸ ὁποῖον κα^Π ^Ιίττει καὶ καταπαύει
νος χειρ^τονία ^Υποδιακόνου, ^ Διακόνου, ^ Ἱερέως ^ Ἀρ^ιε- τ^ν καθ^ ἦμῶν ὀργην τοῦ ^εοῦ. ^ τ ι δὲ ἀπ^ ἀρχης ἐγίνετ^ ^
ρέως ἐν προηγιασμένα λειτουργία ο^ γίνεται, τ^ ἐν ταῖς νηστί- προηγιασμένη, μαρτυρεί ὁ Σωκράτης έν τω έ. ^ιβλ. της ^ κ κ λ .
μοις καὶ πένθους ημέραιςγινομέν^, δτι ^ χειροτονία πανηγύρεως Ἱστορίας, λέγων. Ο ^ν ^ εξ α ν ^ ρ εί^ τ ^ ^ ὶ τ ^ λεγομέν^
ἰδίαἐστὶ,καἰ ο^χἰ πένθους. Γίνονται δ^ χειροτονίαικατὰτὰ^άβ- Παρασκευή, Γρα^αί τε άναγινώσκονται, καὶ οἱ διδάσκαλοι ταύ-.
βατα καὶ Κυριακὰς της μ^., ^τε τελεία λειτουργία γίνεται. ^Εν τας ^ρμηνεύουσι. πάντα δε τὰ της συνάξεως γίνεται δίχα τη ς
δε τ^ νέ. αὀτοῦἀποκρίσει λέγει ὁ αὀτὸς ^αλσαμ^ν, ^τι οὀδὲ^α- των Ι^υστΤ^ίων τελετῆς.^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ὄτι ού δεῖ ἐν Τεσσαρακ^στῆ Μαρτύρων γενέθλιά ἐπ^τελ^ῖν, ἀλλὰ τ^ν αγίων Μαρτύρων μνήμ^
πο^εῖν ἐν τοἶς Σαββάτοις κ^ὶ Κυρ^κ^ῖς.
ερμηνεία.
Ἀκόλουθο^ ε ἶ^ καὶ δ π ^ ν μὲ τ^ ἀνωτέρω μθ^. λέγει γἀρ, δτι δ^ν πρέπει ει^ τἀς άλλα^ ^μέρα^ τ ^
μ^, νο^ έπιτελο^μεν τ^ γενέθλια (^) κ^ιὶ τά^ μ^μ^ κ^ὶ έορΤ^ τ^ν ^αρΤύρι^ν δι^ λειτουργά Τελείαν άλλ^
νἀ έπιτελο^μεν ΤαυΤα^ οι^ α^τ^, έἀν τυχουν είς τὰ ^άββαΤα καὶ Τἀς Κυριακή τ^ς μ^. ^αροποιὰ γἀρ
^ιαἰ λυτικά τη^ ν^σΤεἶα^ό^τα τ^ἀ γενέθλια κ^ὶ οΕι έορταὶ αύΤ^υν, άνοίΚειον μ^ν εἶνο^ι νά γίνωντ^ι εέ^ τἀ^ ^ν..
θ^ιοι^ ^έρ^ τ^ μ^., οἰκεῖον δέ νά έπιτελο^ντ^ι ε^ τἀ^ άνεσίμου^ και χαροποιάς αύτ^ η^ερ^, δποῖαι εἶνα^
τὸ ^άββατον καὶ ή Ι^υριακ^. ^ορα καὶ τὸν^^ ἈποΙ^τολικόν.

Ὄτι ού δεῖ ἐν Τεσσαρ^κοστῆ γάμους ἤ γενέθλιά ἐπιτελεῖν.

^ ρ μ η ν ε ί ο^
^πειδ^ οἶ γ^έμοΙ καἰαέ έορΤαὶ δποθ εκαμνάν Τινες, διά τ^ν ημέραν ε^ Τ^ν ^ποίαν έγενν^θ^σεεν, εἶναι άν^Ι^-
ρεΤικἀ τού πένθος και τ^ ν^στεἶα^ τ^ μ^., δι^ τοῦΤο ὸ παρο^ν Κανιών προστάζει ν^ μὴ γἶν^νται τἀ Τοιαῦ^
τα έν τ^ μ^. ^ρ^ κ^Εὶ τὸν ξθ^, Ἀ^τοσΤολικόν. (^)

Ὄτ^ ού δεῖ Χριστιανοὺς εἰς γάμους ἀπερ^ομένους, β^λλίζειν ἤ ὀρχεῖσθ^ι, ἀλλὰ σεμνῶς δειπνεί η.
ἀρισταν, ὡς πρέπει Χριστιανός,
^ ρ μ η ν ^ ί ο^
Προστάζει δ παρων Κανων τού^ ^ριστιανοι^, δταν π^γαίν^υν εί^ τού^ γάμον^, νἀ μ^ βαλλίζουν, ^τοι κτυ^
πούν Τύμπανα^ άλλα δργαν^, καὶ κατά τ^ν ἀρμον^ν αύτ^ν καὶ ^χολογίκν νἀ χορεύουν, άλλα νἀ γευματίζουν
καὶ δειπνοῦν εἰς τοὸ^ γάμους α^το^ μ^ ^στολὴν καὶ σεμνότητα, καθι^ εἶναι πρέπον ε^ τοὺ^ χριστιανούς
^ορα καὶ τὸν ^ιδ^ τ^ ς^.

^'Οτι ού δε^ Ιερατ^κοὺς ἤ Κληρικούς τιν^ς θεωρίας θεωρόν ἐν γάμοις ἤ δείπνου, ἀλλὰ πρὸ τοῦ εἰσ-
ἔρχεσθ^ι τοὺς θυμελικοὺς, ἐγείρεσθαι αύτοὺς καὶ ἀναχωρεῖν.

Δέν πρέπει οι ^Ιερωμέν^ι καὶ Κλ^ρικοὶ, ^ Κανόνα τουτον^ ^αν καλεσθο^ν ει^ γάμους τινί^ν ^ δετ^
πνα καὶ συμπόσια γενεθλίων καὶ άλλο^ν ὸμο^ ^ρτί^ν, νὰ ^τέκι^νται νὰ βλέπουν χορούς καὶ άλλα^ θεωρίας
(1) ^Λπὸ τὸν λέγον τοῦτον του Κανόνος ^ ς ἦθελεν ί^λάί^ τὸν παρὁντα Κανένα, καὶ ταντοσήμαντα^ λέγεται δε ὁ θάνατο^
τινὰς, δτι οἱ τότε ^ριστιανοὶ έώρταζον καὶ τὰς ημέρας^ είς τὰ^ τῶν μαρτύρων γενέθλιος ἦμέρα, δι^ ^τι ^ τὸν πρέσκαιρον τον-
δποίας έγεννήθησαν.οἱ μάρτυρες, εἰς δ^τους καθ^ ^μ^ς καιροί τον θάνατον έγεννήθησαν εἰς τὴν ^ντως ζ^ν, καὶ δι^ ^τι
έίλλογενέθλιον Ἀγίου εἰς τ^ν εκκλησίαν δὶν έορτάζεται εἰμ^ στος των μαρτύρων έν τ^ ^μέρα της μνήμης αὀτοῦ άνεγεννήθ^,
μένον τὸ τουΠροδρομου. Τὸ γὰρ του Χριοτου γενέθλιον καὶ τὸ λαβι^ν τὸ διὰ μαρτυρίου ^άπτισμα. ^Οδευτέροις ρύποις οὀ μολό^
τ^ς Θεοτέκου, ώς ^περέχοντα των κοινων Ἀγίων, ἀφίημι. ^Ο- νεται, κατὰ τὸν θεολὁγον Γρηγὁριον (λόγ. περὶ ^απτίσμ.). ^θεν^
μ^ς γενέθλιαμαρτύρων φαίνεται νὰ λέγ^ ὀ Καν^ν τὰς ήμέρας, καὶ τὰ εἰς τὰς μνήμας των μαρτύρων γινὁμενα τραπέζια, Γε-^
κατὰ τὰς δποίας τ^ν δ^ μαρτυρίουθάνατον έλαβον^ ἐπειδ^ κς^^ νεθλιακὰ ώνομάζοντο. Καὶ έΙρατὴν^ποσημείωσιν τοῦ οδ^. της ^-
ὁθάνατος γενέθλιος, ^ 1Ι1^Μίσιος ήμέρα δνομάζεται^ κ^ ^
^αρινον έν τη λέξει γενέθλιος^ δι^ ^ καὶ ὁ ^^σέβιος την ^μἐρ^ν (^) ^Οδ^ ^ανουὴλ Χαριτὁπουλος ὁ Κωνσταντινουπόλεως
τουμαρτυρίου(^τοι τουθανάτου) γενἐθλιον δνομάζει.^λ^τ^ ^ λέγει, δτι οἱ^Ιερεῖς έκεινοι ὁ^οῦ εὁλογουν γάμους έν τη μ^. εἰ
φησι περὶ τουΠολυκάρπου ^μύρνης^ ^ίαρέξε^ ὁ Κύριος έπιτε^ μὲν ἀπὸ ἀπλὁτητα καὶ ἀγνωσί^Ιντὸ έκαμαν, έλαφρέτερα έπιτί-^
λεῖντ^ν τοῦμαρτυρίουα^του (του Πολυκάρπου δηλ^δ^ ^μέρ^ μια λαμβάνουν^ εἰ δε κρυφίως καὶ ἀ^ὸ κακογνωμίαν, μὲ μεγαλ^-
γενέθλιον^ (^ι^λ. δ^. κεφ. ιέ.). ^Οθ^ν αἱ μν^μ^^ τῶν τεραέπιτίμιανὰ έπιτιμῶντ^, ώς γνωρίσω ὁ Ἀρχιερεὸς, τὰ δὲ
τύρων καὶ τὰ γενέθλια, έκπαραλλήλου φαίνονταν νὰ εὀλογηθένταἀνδρέγυνα νὰμη χωρίζωνται (σελ. ^^θτου Γιουρις)-
 ΤΠΣ ΕΝ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ,

^σέμνονς δποθ γἶνοντ^ι ^κε^ άλλά ^ρὁ το^ άκόμη νά ^λθοον οἶ θυμελικοὶ ^τοιοΙ τούς χοροί ^ιαὶ τά ^
^ανα παίζονΤε^, νὰ άσηκὡ^νται ά^ιὸ τών τράπεζαν καὶ νἀ άναχωρο^ν. ^ορα τὸν κδ^ τ^ ^

Ὄτι οὐ δεῖ Ἱερατικοὺς ἤ Κληρικοὺς ἐκ συμβολῆς συμποσια ἐπιτελεῖν, ἀλλ^ οὐδὲ λαϊκούς.
^ ρ μ ην ε ί ο^,
^ο παρων Κανο^ν διορίζει, ὅΤι δ^ν πρέπει οἶ ^ερωμένοι καὶ Κληρικοὶ νά κάμνουν συμπόσια καὶ τραπέζας μέ
ρεφενέδες, άλλ^ οί^τε οἱ λα^οὶ ^ριστιανοὶ πρέπει νά κάμνοι^ιν αυτά, ^ς άλλ^τρια τέν ^ριστιανο^ν, ^ορα και
^ὸν μβ^ Ἀποστολικ^

Ὄτι οὐ δεῖ Πρ^σβυτέρους πρὸ της εἰσ^δου τοῦ Ἐ^ισκ^που Εἰσιέναι καὶ καθέζεσθαι ἐν τῶ βήματι, ἀλλὰ
^ετὰ τοῦ 'Επισκοπου εἰσιέναι, πλὴν εὶ μὴ ἀνωμαλοίη ἤ ἀποδημοῖ ὁ Ἐπίσκοπος.
^ ρ μ ^ ν ^ ίοι.
Κάθε ^^αξία πρέπει νά πολιτεύεται είς τούς ^ερωμένους, καὶ μάλιστα ἰ^ταν εύρίσκωνται έν τ^ ^Εκκλησί^,
Τὸ δέ νά ^φινουν τινες ^Ιερεῖς τὸν Ἀρχιερέα ^ξω μον^εχὸν, ^ταν μέλλη να κάμ^ ει^οδον εις τὸ άγιον β^μ^, έν
-^μέρα έορτ^ς δηλ. καὶ νά πηγαἶνονν αύΤοὶ προτ^τερα μέσα εἰς τὸ άγιον β^μα νά κάθωνται, τοί^Το, καὶ άταξία
εἶναι, καὶ καΤαφρ^σιν προξενεύεις Τὸν Ἀρχιε^έα. ^ιά τοθτο κ^ιὶ ὸ παρων Κανων έμποδίζει τοί^το νά μώ γι-
νεται, άλλά οἰ ^Ιερεῖς νά στέκονται Τοθ βηματος ὸμο^ μέ τὸν ^Αρχιερέα, καὶ ὸμοθ μὲ αντὸν νά έ^βαίνουν
Εις τὸ άγιον β^μα. Τὸ δε άνωμαλοίη, τινές μὲν τὸ ένύησαν εις ΙΙρεοοὁτερ^ν τινα, ^γουν έξι^ μύνον ^ν τινας
^Κερεύς άνωμάλι^ς ἔχΥ^, ^γουν ώναι ασθενή η ύπέργηρος, καὶ δὲν ώ^πορ^ νά στέκεται ^ξω εις ωραν πολλην^
ἀγ^ δ^ νομίζω ^τι παίρνεται καὶ εἰς τὸ πρ^οωπον τοί^ ^Επισκόπου, ^γουν ἔξι^ μὁνον άν ὸ ^Επίσκοπος ἀνωμά^
.λω^ ἔχη τὸ σῶμα, ^ ἐάν άποδημ^, ^τι Τοί μ^ν ΠρεσβυΤέρου^ άνι^τέρω πληθυντικές εἶπε, τοθτο δὲ εἶναι ένι^
κὸν, καὶ άν έλέγετο διά ΙΙρεσβύΤερον, άπρεπε νά σχη^ατισθ^ οὕΤως, εἰ μη Τις ἀνω^ιαλοίη. ^αἶνεται δέ ^τι νά
εἶχον τύπον ^διον οί ^Ιερεῖς δπου εστεκον, β^τις καἰ ^νο^ιάζετο ίεραΤεῖον^ ὅθεν καὶ μώ δυνάμενοι νὰ καθι^
ζουν, εισηρχοντο εἰς τὸ β^^ια καὶ έκάθηντο, καθ^ς άπαραλλάκτως ώ αύτώ άταξία γίνεΤαι καὶ Τών σώμ^ρον^
Καὶ λοιπὸν ὸ Ἱερεύς διά τά δύο ταθΤα (^γουν, ^ άν αύτὸς άοθεν^, ώάν ὅ Ἀρχιερεὺς λείπ^), συγχωρεῖται ν^
^^σέρχεται εἰς τὸ β^μα καὶ νἀ κάθεται, έπειδώ τ^τε δεν κάμνει τοθτο πρὸς καταφρὁνησιν τοῦ Ἀρχιερέως, ^'ορα
καὶ τὸν ιή. τές ά.

Ὄτι οὐ δεῖ ἐν ταῖς Κώμαις, κο^ὶ ἐν τἀἶς Χ^ρ^ις κ^θίστο^σθ^ι Ἐπισκόπους, ἀλλ^ περιοδευτὰς, τοὺς
μέντοι ήδη προκατασταθέντ^ις, μηδὲν πράττειν ἄνευ γνώμης τοῦ 'Επισκοπου τοῦ ἐν τῆ π^λει. 'Ωσαύ-
^ ς δὲ κ^ιὶ τοὺς Πρεσβυτέρο^ς μηδὲν πράττειν ἄνευ τῆς γνώμης τοῦ Ἐπισκ^που.
^ ρ μ ηνεί
Διά νά μώ καταφρονέται τὸ ἀξίωμσ τοθ επισκόπου, προστάζει ^ π^ρων καν^ν, ^τι δὲν πρέπει νά γίνο^ν^
^Ται ^Επίσκοποι εις χ^ρἶ^Ε, κ^ὶ π^λΕις μικρ^ς^ άλλά μ^νον περιοδευΤαὶ, ^οι ^ξ^ιρχοι, ταύτὸν ειπεῖν ^ωρεπίσ^.ο-
ποι ^Οσοι δέ ^Επ^σκοποι ^ ς τι^ρ^ ἐχειροτονήθηοαν εις τοιαύτας μι^ράς πόλεις, ο^Τοι χ^ρὶς τών γνωμών
( 1) Θυμελικοὶ δε κυρίως ο^τοι ὁνομά^ονται καὶ θυμελικὰ τὰ κατ^αύτὸνΙΙεριοδευταὶ, θέλει νὰ εἰπ^ θεραπευταὶ καὶἰατροὶ των
ύπ^ αὁτῶν γινέμενα, ἀπὸ τὸ θύω τὸ θυσιάζω, διατὶ εἰς τούς ψυχικῶν νοσημάτων. ^Γινες μεν οὕν θέλουσιν, δτι οἱ Περιοδευταὶ
τύπους δπου έχύρευον, εἶχον καὶ βωμούς διὰ νὰ θυσιάζουν εἰς ο^τοι νὰ ^Ιναι ἄλλοι ἀπὸ τούς ^ωρεπισκύπους, ἐπειδη καὶ ὁ
^τὸν Εάκχον, τον παρὰ τοις ^Ελλησι ^ογιἰ^ύμενον θεὸν της μέ- Γεννάδιος Κωνσταντινουπόλεως έν τ^ έγκυκλί^ρέπιστολ^Ι διν^-
θης. ^ορα καὶ τον ^κριβέλιον. ρημένον ἀπὸ τον ^ωρεπίσκοπον γράφει τὸν ΙΙεριοδευτών, λέγων^
(^) ^Ομεν ^ωναρας καὶ ^αλσαμων ΙΙΙεριοδευταὶ θέλουννὰ ὀ- εΙΙάντα τὸν ὁντιναοῦν ἀλισ^ιύμενον ἐπὶ τ^ τοιούτ^, ^Επίσκο-
^νο^ἰ^^ται ἐκτουπεριοδεύειν καὶ περιέρχεσθαιεἰςτὸν^ πον, ^ ^ωρεπίσκοπον, ^ ΙΙεριοδευτών^ κτλ.καὶ δεκάτη πραξις
ταρτίἰ^ωσι τούς πιστούς. μη ἰίχοντες έδικήν τους καθέδραν εἰς της έν^αλκηδ. ^υνὁδου, σελ. της συλλογἦς των ^ννύδων,
^νατύπον. ^ο δεΧρύσανθος^Ιεροσολύμωνέντ^^υνταγματίφ Παύτ^ ρεσβύτερος λέγει εἶν^ιι ὁ^ἶεριοδει^τής. Κατηγοροῦσι γ^ρέν
τὸν ^Ι^αν τινὶς, ^τι έχειροτύνησε Εαλέντιύν τινα Πρεσ-
λέγει, δτι δνομά^ονται ἀπὸ τοῦ περιοδεύω, ἦτοι θεραπεύω καὶ
^ατρεύω. ^χει γὰρ τὸ περιοδεύω καὶ σημασίαν τοιαύτην. ^στε βύτερον καὶ ΙΙεριοδευτήν. ^Αλλοι δε θέλουσιν δτι οἱ ^ωρεπί^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ ^ ^ ^. ^ ^ ^
ή. Τ^ς ά.
Ὄτι ούδ^ἐντοῖςοἶκο^ςπροσφοράνγίνεσαι πο^ρὰἘπισκόπων, ἡΠρεσβυτέρων.
μην ^ ί α,
Διορίζει ὸ παρ^ν Κανών, ὅτι δὶν πρέπει νὰ γίνεται λειτουργία ο^τε άπὸ Ἀρχιερέ^, ο^Τε άπὁ Ἱερέα μέσ^ε
εἰ^ κοινά όσπήΤια, ἀλλ^ εἰ^ έκκλ^σίαν, ^ εἰ^ εΙ^κτήριον οἶκον. ^'Ορα τὸν λά. Τ^

Ὄτι οὐδεῖ ἰδιωτικ^ὺςψ^λμοὺςλέγΕσθαι ἐντῆ Ἐκκλησία, ούδὲ ἀκ^νόνι^τ^ βιβλία, ἀλλὰ μόνοντὰ
κανονικὰτης Κ^ινἤςκο^ὶ Π^λ^ιᾶς Διαθήκης.
^ ρ μ η ν ^ ί ο^.
^ξω ἀπὸ το^ ρν^ ψαλμὀὸ^ τοῦ Δαβἰδ, βρίσκονται κ^ι άλλοι τινές, λεγόμενοι ὅτΕ εἶναι Τοῦ ^ολομῶντο^,.
κσὶ άλλι^ν τινών (1), το^ δποίου^ ὸ παρών Κανών ψαλμοὺ^ ονομάζει ἰδιωΤικοὕ^ διορίζων, ὅΤι νά μ^ν άναγι^
νωσκι^νται έπ^ έκκλησία^, ο^τε αύτοἰ, ο^.ίτε άλλα βιβλία άκανόνιστα, Μ^ωδηλαδὴ ^ντα άπὁ τά περιεχόμενά
ύπὸ το^ πέ. κανόνο^ τοθ Ἀποστολικοί^ άλλὰ μόνον τά βιβλία τἦς Παλαιᾶ^ καὶ ^έα^ Γρο^φ^ς Τά κανονικά,
άτινα ἐνδιαθήκου^ μέν Γραφο^ όνομάζει ὸ Ευσέβιον, βιβλ. ς^. κεφ. κέ. τ ^ έκκλησι^στικ^ς ἰστορέ^, άγιογρά-
φοι^ δὲ δέλτου^, ό Ἀρεοπαγίτη^ Διονόσιο^. ^ορα καὶ τὸν πέ, Ἀποστολικόν^

Ὄσα δεῖ βιβλία ἀν^ιγινωσκεσθ^ι.

ΠΑΛΑΙΛΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ.
ι^. Ἐσδρα^ ά, β'.
ιΓ^. βίβλον ψαλμῶν ρν^
Γ^. ι^. Παροιμίαι ^ολομώντο^.
ι^. Ἐκκλ^ιαστή^.
Ἀ^μ^ ασμάτων,
^Ιώβ.
Δώδεκα Προφ^ται.
^Πσα^αν.
^Ιερεμία^. ^αροὺχ, Θρήνοι καὶ ^πιστολαί.
Ιεζεκιήλ.
ι^. Δανιήλ.
ΚΑΙΝΗΣ Δ
^ Ε γγέ.^ε Τέο^ε^α,
Κατά ^Ιατθαῖον, κατά Μάρκον, κατἀ Λουκο^ κατἀ Ἱο^άννην.
Πράξεις Ἀποστόλων, ^πιστολαὶ έπτἀ, ουτω^
Ιακώβου μία, Πέτρου δύω, χάννου τρεῖ^, Ἱουδα μία.
Ἐ^'ιστ^.ἐα^ ἐ^α^οι^ ^ε^α^έσσαρ^ς.
Πρὸ^ Ρωμαίο^, μία, πρὸ^ Κορινθίου^ δύο^, πρὸ^ Γαλάτα^ μία, πρὸ^ Ἐφεσίο^^ μία, πρὸ^ Φιλιππ^σίοιΙ^ μία,
πρὸ^ Κολασσαεῖς μια, πρὸ^ Θεσεαλονικεῖ^ δ^ω, πρὸ^ ^βραίο^^ μία, πρὸ^ Τιμόθεον δύο^, πρὸς Τῖτον μία, πρὸς
^ιλήμονα μία,
σκοποι νὰ^ναι οἱ αυτοὶ μ^ τοὸς Περιοδευτὰς, καθ^ δτι ἀ^ὸ το^ άνδρῶν συγγράμματα, κατὰ τὸν αὁτὸν Ευσέβιον ^ιβλ. κεφ-
^ωρεπισκὁπους, ^λλο^ μὶν ἦσαν Πρεοβύτεροι μ^νον, ^λλοι δ^ λ^. της εκκλησιαστικές ^στορίας^ άλλὰ δὶν λέγει διὰ τοὸς τοι^
εἶ^ον καὶ χειροτονίαν ^ισκδ^ον. ούτους ψαλ^ὸς έδῶ ὁ Κα^ν, έπειδη αύτοὶ φαίνεται νὰ ^ίναι
(^) ^ημείωσαι δὶ ^τι κατὰ τὸν Ι^ὁσέβιον ^Ι^κκλησ. Ἱστορίας τοιοῦτοι, ὁποια εἶναι τὰ νυν ἐν εκκλησία ψαλλέμενα τροπάρια,
^ι^λ, έ. κεφ. κή. ψαλμοὶ καὶ ^δαὶ ἀ^ ἀρχῆς ὸπὸ πιστῶν ἀδ^ ἀλλὰ διὰ ψαλμους της παλαιας Γραφης, τοιούτους, ὁποιοι εἶναε
φ^ν^γράφησαν, μ^τοὸς ὁποίους ^μνουν καὶ έ^εολὁγοοντὸν ^ρ^ οἱ του Δαβὶδ, ἐπιγεγραμμἐνοι ψει^δῶς εἰς τὸ ^νομα ^ολομωντος^
στὸν, ώς ΑδγονΘεου,τοὸςοποίους φαλμοὸςδΣαμοσατε^ς Παν^. ώς ε^πομεν, καὶ ἐίλλων τινῶν Προφητών,
λος ὁαἱρετικὸς κατέπαι^σεν ώς νεωτέρ^υς τάχα καὶ νεωτέρων
 Π^ΡΙ ΤΗΣ
Π ΡΟ Α Ε ^Ο ^ΙΕ Ν Α
ἀγίακαὶτοπι^ (1) σύνοδοί ^ έν Σαρδικ^ πόλει τ^ς ^Ιλλυρί^ς (^) συγ^ιροτΥ,θε^α, έγέν^ έν
3^7 έπὶ ΚωνσΤανΤίου καὶ ΚώνστανΤο^ τἰὸν αυταδέλφων, καὶ βασιλέων, τού μέν, έν Κωνεταντινου^όλ^ι βασι^
λεύοντος το^ δε, έν Ρ^μγ^, μ^Τά ένδεκα χρόν^ τ^ τελευτά τ^ῦ πατρὸ^ αΙ^ν Κωνσταντίνου
λου (3)..^Πσαν δέ Πατέρες έν αύ^, άπὸ μ^ν τ^ δύσεων Τριακόσιοι, ἀπὸ δέ τ^ Ἀνατολ^ έβδο^κοντα ^
(1 ) ^ΙΙ Σύνοδος αἰ^τη, ἀ γ κ α λ ὰ κα ὶ ωνομάσθη τόσον ἀ π ὸ τον
Σ ω κ ρ ά τη (^ ιβ λ . κεφ. κ^.). οσον κ α ὶ ἀ π ὸ τὸν ^ έ γ α ν Ἀ θ α ν ά -
σιον (έν τ ^ ἀ π ο λ ο γ ίφ ) οἰκου μ εν ικ^ , μ ε ὅλον τοῦτο κ α τὰ τὸ κά-
λεσμα καὶ την άθροισιν, και ἀπλῶς εἰπειν, κατὰτην ἀρχά αὀ-
της μόνον ωνομάσθη ο^τω, κατὰ δε την ἀπόβασιν καὶ τὸ τέλος
α ὁ τ ^ ς , τ ο π ικ ά μόνον τ η ἀλ η θ εία έσ τίν. ^ σ χ ίσ θ η σ α ν γὰ ρ εἰ^ δύω
μέρη οἱ συνελθόντες εἰς αύτην ἀνατολικοὶ καὶ δυτικοὶ ^πί-
σκοποι, κα ὶ ἀλλή λους ἀφώριἰ^ον. Φ ησ ὶ γὰρ ό Σωἰ^όμενος^ ^ ε τ ὰ
δε ταύτην την Σύνοδον οὀκ έτι ἀλλήλοις ώς όρθοδόξοις έπιμί-
γ νυ ντο ουδε έκοινώ νουν^ κ α ὶ πάλιν^ ^ Τ ὰ δε τῶ ν ^ κ κ λ η σ ιω ν ,
ώ ς εἰκὸς,διχονοία ^ς σ υ γ κ έ χ υ το , κα ὶ έν διαβολαῖς ἦν ^ (^ιβλίιρ γ^.
κεφ . ι γ ^ .) .( Ἱ Ι γὰ ρ συιεφωνία τῶ ν ἀ π α ν τ α χ ο ῦ ε π ισ κ ό π ω ν , ὁ χ α -
ρα κ τ^ ρ κ α ὶ ^ σ υσ τα τικ η διαφορὰ τῶ ν ^ ἰκου μενικ ῶ ν Συνόδων
ἐσ τ ὶν ,ώ ς ε ιπ ο μ ε ν ε ἰς τ ὰ προλεγόμενα τ η ς ά. συνόδου). ^ῦθεν έπ ει-
δ^ οἱ ἀνατολικοὶ δεν συνεφάνησαν με τους δυτικους, διὰτοῦτο ^
οἰ^ουμενικη δευτέρα έν τῶ έ. Κανόνι αί^τῆς, τόμον τῶνδυτικων
μόνον ε ἶπ ε τ η ν π ερ ὶ π ίσ τ ε ω ς βε^αίω σ ιν τα ύ τ η ς της συνόδου.
Δι^ ^ κ α ὶ Ι^Ιάξιμος ό ^Ιαργούνιος έν τ ῶ περὶ μ ά ρ κ ο υ του ^ έ -
σου Ἀ ν τ ιρ ρ η τ ικ ^ λ έγ ει π ερ ὶ α ὁ τ ῆ ς . τ ο π ι κ ή έσ τι, και οῦκ ο ἰ -
κουμενικη, ἦ έν Σ α ρ δ ικ ^ ἀ γ ία Σύνοδος^ διό τι, ἄν ἦτον ο ἰκ ο υ μ ε-
νικ η, π ῶ ς ^ έν Κ ω νσ τα ντινου πόλ ει π ρ ώ τη Σύνοδος ώνομάσθη
καὶ εἶναι δ^,υτέ^α Οἰκουμενικη, εἰς καιρὸν όπου έν Σαρδικ^
α ^ τ η ^ πρ επ εν ^τσι νὰ όνα μ α σ θ^ ^ ς Ιο π ικ η ν δε έδέχθησαν
α^την καὶ πάντες οἱ τῶν Κανόνων αῦτῆς έξηγηταὶ, και ολη ή
κα θολικη ^ κ ^ λ η σ ία . Ἀ λ λ ^ ουδε ^ Σύνοδος αΙ^τη εν έσ τὶ με
τη ν έν ^ ι κ α ί ^ π ρ ώ τη ν , οὕτε μ ε τὰ τ η ς έν ^ ι κ α ία συναριθμεῖται,
ώς φλυαροῦσιν οἱ^Ιησουἰται, θέλοντες νὰ ἀποδείξουν την παροῦ-
σαν Σύνοδον οἰκο υ μ εν ικ η ν κα ὶ ισην μ ε τἦν έν Ν ικ α ί^ , κ α ὶ έκ
τούτου νὰ συναποδείξουν, ο τι κ α ὶ ^ ^κκλητος όπου α^Ιτη δίδω -
σιν εἰς τὸν Πάπαν κατὰτον γ^, δ^. ^.αὶ έ. αὁτης Κανόνα εἶναι
καθολικη καὶ Οἰκουμενικ^ κατὰ πάσης Ἐκκλησίας. ά. Δοιπὸν
δεν εἶνα^ η ^ αροῦσ α ἦ α ὁ τ η μ ε τη ν έν ^ ικ α ί^ ι, δ ια τ ὶ και ό χρ ὁ-
νος, κ α ὶ ὁ τόπ ος, κ α ὶ οἱ σ υ ν α χθ έν τες ε π ίσ κ ο π ο ι, κ α ὶ ή ^πόθε-
σις, κ α ὶ ὀ σκοπὸς, κ α ὶ σ υντόμω ς εἰπεῖν, δ λ α τ ὰ περ ισ τα τικὰ
ὁποῦ εἰς τ α ύ τ η ν κ α ὶ τη ν έν ^έικα ία σ^νέδραμον, διάφορα πάντΥΙ
Π^ΔΑΔΙΟ^
ΣΑΡΔΙΚΠ
μεγά^
καὶ άλλοιότικα εἶναι. καἰ οὁχ^ ^ὰ ^^ά.
παροῦσαν Σύνοδον μ^ εἶ^αι την ο^την μ^ ^ ^ἶικαί^^ ^ φ^^
λονεικία όπου ακολούθησε μεταξυ τῶν Πατέρων τ^ ^ν Καρθα^
γέν^ συνόδου, καὶ των παπῶν της ^Ρ^μης ^ωσίμον, ^ον^τί^^
καὶ Κελεστίνου,περὶ τῶν Κανόναν της Συνόδων ταύτ^ ^
θέλομεν εἰπ^ κατωτέρω. Καὶ ^τ^, ἄν ^ παρο.^ ήτο^, ^
αὀτ^ με την έν Νικαί^, επρεπε νὰένθυμηθοῦν τς^ύτ^ν
ταῦτα οἰ^ουμενικὰὶ Σύνοδοι εἰς τοὸς ἰδί^
ἀναφέρουν καὶ τ^ν έν ^ικαία, καὶ οἰ έξηγηταὶ των Κανόνων^^-
της, καὶ οἱ ἰστορικοὶ, άπρεπε νὰ ἀναφέρουν τοῦτ^ κἀνέν^ ^
ρο^. ^πειδ^ δε ταῦτα πάντα ἀντίκειντα^ εἰς την γνώμην
Ἱησουιτῶν, ψεῦδος ἄρα εἶναι ^τι ηΣύνοδος αί^τη ^
μὲ την έν ^ικαί^ι.
(^) ^ Σαρδικημεν, κατὰ τον γεωγράφον Μελέτιον, ^
ναι της Βουλγαρίας, εἰς τό σύνορον της ^^ιης εί^ρισκομένη^^
νον ^Επισκόπου^χουσα, ήτις τι^ρα Τριαδίτσαόν^ιά^ετ^ν. Κατὰ
άλλους δε εἶναι αύτ^ ^ ἰδία όπου όνομάἰ^εται τη σή^^ιερονΣοφί^,
σελ. ^ 7. τῆς Γεωγραφ Οἱ ἀκριβέστεροι.δμο^ς θέλου^^ ^
πόλις αυτη έν τ^ ^Ιυσί^ (^ ^Ιοισία) ε^ρίσκεται^ ἀπί^
Φιλιππουπόλεως υπερ τὰ ^θθ μίλια. ^οδ^Θεοδ^ρητο^ (^^.λ.
Ἱστορ. ^ιβλ. κεφ δ^.) φλέγει δτιἦτο ^.πόλις του ^Ιλλυρ^^
(πλατυτέρως δηλ. λαμβανομένου τουόνόματος ^Ιλλυρικοῦ)
του Δακῶν έθνους ^ητρόπολις, της νέας Δακίας δηλ. ^
της παλαιάς, κατὰ τον Χρύσανθον (σελ. πγ^. τοῦ
τίου), καὶ συντόμως εἰπεἰν, η Σαρδικηἦτο ^Ιητρόιεολις ^α^.ί^
της ^ίιδιτερρανέας ἦτοι μεσογείου, κατὰ την γεωγραφίαν
πάτερ Καρόλου του ἀπὸ του ἀγίου Παύλου το^ ^ο^,λ^
ἀγκαλὰ καὶ όΠτολεμαίος άριθμεῖ την ^αρδικην (^ι^λ^
γραφ. γ^. ιά.) εἰς τὰς πόλεις της ^ρ^ης, έπειδη ^ νέ^
ἦς πόλις έστ.ν ^ ^αρδικ^, μωος της Θράκης έστὶ, καἰ ^ ^
^Ιλλυρι^ιην περικλείεται, έδῶθενουσαἀπὸτὸν Δού^αβ^ν ποτ^μ^.
(3) αἰτία, διὰ τ^ν όποίαν συνήγαγον οἰ βασ-.λε^ς τ η ν Σύ^
νοδον ταύτην έν συντόμ^ρ έστὶν αί^τη. οἱ του όμοου^ίο^, έ^θροὶ
Ε^σε^ιανοἰ έκάθ^ραν τον Κωνσταντινουπόλεως αγιο^ Παῦλον
και τὸν ^ἰγιον ^Αθανάοιον, καὶ διὰ της ^ασιλικης του Κων^τ^^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

κατά τὸν ^ωκράτ^ (βιβλίον β^. κεφ. κ^ τὁν .^ωζ^μ^ον ^βιβλ. γ^ κ^φ. ι ^ τους ὁποίους, ^αρ^
χοι ώσαν δ, Τε ^οσιος, ^ τ^ς ^ Ἱσπανί^ Κουρδούβης ^Επίςκοπος, πάσης αἰδοθς άξ^ος ι^ν, διά τὁ γΥ^ρατεῖον κα^
τὸν πολύν κύπ^πο^ έδοκίμασε. ^αὶ^Ἀρχίδαμος κ^ὶ ^ιλύξενος, οἶ ΠρεσβύΤεροι, ^ὶ οί τρεῖς τὸν Τύπον ἐπέ^
χοντες του ^Ιά^ ^λίο^. ^Ιά^ος ^ ^Ιεροσολύμων Πο^λος ὁ Κωνσταντινουπόλεως καὶ Ἀθ^ενάοιος ὸ ^Αλ^..
ξανδρε^ς, πΙ^Τες μέν έν αύτ^, καθγΙρη^ένοι δέ ἐ^Τες ^πὁ τ ^ Εύ^εβιαν^ν. Καὶ Πρωτογένης ὁ Τές Σαρδικ^ς
^Επίσκοπος, κ^εἱ άλλοι. Σχίσμα δέ μεταξύ κΟΕἱ διαίρεσή τέν ΠαΤέρων Τές Ἀνατολές καὶ τές ρύσεως ώ^-ολού^
θησε, καὶ άλληλοις ού συνεφωνΥ^αν. οί μέν γάρ Ἀνατο^ιΚοὶ, Ἀρει^ινισταὶ δντες, άπερχόμενοι εις τών ^αρδικών,
έβαψαν ει^ Τούς Δυτικούς, νά συγ^ιαθίσ^υ.ν .εις τών σύνοδον, τὸν άγιον Παθλον, ^αὶ τὸν μέγαν Ἀθανά^ιον^
^^ρκελλον τὸν Δγκύρας, καὶ τον ΔσΙεΑ^παν Ι αι,αιον^ ως κα^ηρημενους. ^ι οε ουτι^οι ανΤεγρα^ον εις αΙ^το^ς,
^Τι πταίσΤας δέν γνωρίζουν αυτούς, οί^Τε καθηρ^^ένους, καὶ διά τοθτο έ^χουν σ^γκαθέδρους αύτους καὶ συγκοι^
νωνούς, ^Δλλ^ οἱ άνατολικοὶ ΤούΤο μαθ^ντες, γυρίζουν δπ^σω εἰς Φιλιππούπολιν, κ^ὶ καθαιροί^σι μέν πάλιν
^Αθανάσιον, ΙΙαθλον, ^Ιάρκελλον, κ^ιὶ Ἀσκληπ^ιν, Τὸν Ρω^ης ^Ιούλι^ν, Τὸν ^οσιον Κουρδουβ^ς, Τὸν ΙΙρωΤογένη τ^ς
Σαρδικ^ κ^εὶ άλλους. ένθυμηθέντες δε Τελείως Τὸ ὸμοούσιον ^άγκαλά καὶ δ Σωκράτης λέγει, βΤι φκνερ^^
τὸ αναθεμάτισαν, .^ιβλ, . κεΟ , . κ^, άναθεμάτι^Ιαν
. .μ^νον έκείνους ὸπο^ έλεγαν
. Τρεῖς Θεού^. Καὶ ^κεῖνον ὸπο^
λέγει, ὅΤι ὸ ^ριστὸς δέν εἴναι Θεος. Καὶ ὅτι δ Ι^ατώρ, ὸ Υίὸς, κοι^ Τὸ ΙΙνεθμο^ Τὸ άγιον εἶν^ιι εις καἰ ὁ αύτύς.
Και ἐκεῖνον ^ποῦ λέγει, ὅτι άνίσως ^ ι άγένν^τος ὸ Τι^ κ^ὶ άνίσως ^Το ποτέ χ^νος αι^ν, δτε δέν ^τον^ οἶ
δεέν ^αρδικ^δυτικοὶ πατέρες τών σύνοδον συγκ^οτώσαντες, Τών ^,έν έν^ικαία πίστιν έβεβαίωσαν, χ^ρὶς νά προσ^
θέσουν τέποτε εις αυτών, ^ νά άφσιρέ^ουν, τὸ^ δέ Ἀθανάσι^ν, καὶ ΙΙκῦλον, καὶ ^ά.^κελλον (^) καἰ Ἀσκληπ^ν,
έδικαίωσαν κ^ὶ άθωωσαν. κ^εὶ διά Τι^ν βασιλέων ^υνώ^γη^αν καὶ ^λαβο^ τούς θρύνους αύτ^ν, Τούς δὲ έν τ^ ιΙ^
λιππουπύλει Ἀνατολικούς έξ έναντίας άντεκάθηραν, ού πάνΤας δέ, άλλά μόνον ενδεκα^ ούγάρὅλοι ώσαν Ἀρεια^
νοὶ, άλλά Τινες μόνον, οί δὲ άλλοι ορθόδοξοι (καθο^ς οί έν Σαρδικ^ ΙΙατέρες δηλο^σιν έν Τ^ πρὸς πάσας τάς
κλησίας έ^ιστολ^,)^ δι^ δ καὶ πολλά δύγμαΤα Το^ ^Λρείου άνεθεμάΤισαν, καὶ Τὸ ^ύμβολον αύτῶν ὡς ορθόδοξον
έδέξατο ὸ θεῖος Ἱλάριο^. Κοντά δέ εις Τ^εθΤα πά^Τα, και τούς παρύντας Κανύνας έξέδι,^καν, οἶτινες άναγ-
τίου δυνάμεως αὁτοὁς έξορί^ονσιν. Οἰ δε ἀπελθέντες εἰς Ἱτα- δηλ. τον γ^. δ^. έ. καὶ τὸν ιδ^. ἐσπούδασαν ^ἱ ΙΙάπαι της Ρω..
λίαν, πρὶς τον Ρῶμης ^Ιούλιον, παρεκάλουν αὁτὸν δοῦναι αυτούς μης καὶ πάλαι καὶ τῶρα νὰ ἀποδείξουν, οτι έδύθη εἰς αυτούς ή
^οηθείας χειρα, τὰ ^ιατ^ αύτούς ὀδυρύμενοι. Γράφει ούν ὁ Ἱού- καθ^ ^λου ^κκλητος ἀπάσης τη ς ^Ι^κκλησίας, ἦτοι το νὰ ἀναβι-
λιος ύπἱρ αὁτῶν τοις ^Επισκύποις της Ἀνατολης, καὶ σνναθροί^ βάζουν την κρίσιν εἰς τον Πάπαν ἀ πὸ δλα τ ὰ μέρη τη ς οἰκο-.^
ἰ^ει έν Σύνοδον, ἀλλ^ οὀκ εἰσηκούθη τελείως, καὶ ἀκο- μένης ^σοι ^χουν κρίσιν, ^Ι^πίσκοποι, ΙΙρεσβύτεροι και Διάκονοι.
λούθως ούδεμίαν βοήθειαν έδυνήθη νὰ κάμ^ εἰς αυτούς. Εἶτα Καὶ διὰ νὰ κερδήσουν την πολυθρύλλητον ^κκλητον ταύτην, τ ί
πείθουσι τον βασιλέα Κόνσταντα αύτοί τε καὶ δ Ἱούλιος. καὶ δεν ^ετα χειρ ίσθησ αν; ^ ποῖα ψεύδη δεν έπλασαν; Ἐ ν μεν γὰρ
στέλλει γράμματα εἰς τον ἀδελφέν του Κωνστάντιον, παρακα- τ ^ έν Καρθαγένγ^ Συνὁδερ ο ^ῶσιμος ΙΙάπας ψευδῶςεἶπεν, δτι ὁ
λων αυτον διὰ νὰἀποδόσ^ τούς θρύνους εἰς τον ΙΙαῦλον καὶ έ, κ α ὶ ιδ^. Κ α ν ^ ν τ η ς παρούσης εἶν α ι Κ α νύνες τ η ς έν Ν ικ α ία ο ἱ
Ἀθανάσιον. ^Επειδη δε ὁΚω^Ιστάντιος έ^.αμεν ^ξω νοῦ, γράφει περὶ τη ς έκκλήτου τῶν Ἐ πισκύπω ν ^αὶ ΙΙρισβυτέρων καὶ Δ ια-
πάλιν ^ Κωνστας αύτῶ ύπερ των αύτῶν. ἀλλ^ ἐκ των γραμ- κύνων διορίἰ^οντες. Ἀ λ λ ὰ διὰ Τῶν αύθεντικῶν ισων της έν Ν ι-
μάτων τούτων ούδεν ἐκατορθύνετο. σύγ^νσις γὰρ ήκολούθει καὶ κ α ί^ τὰ ύποια ἀπέστειλεν ο Ἀ τ τικ ὸ ς Κωνσταντινουπόλεως καὶ
πύλεμος μεταξῦτοῦ πλήθους. ^οθεν ὀ θειος Ἀθανάσιος καἰ ΙΙαῦ- ὁ Κ ^ ιλ λ ο ς Ἀλεξανδρείας, ἀπέδει^εν η Σύνοδος έ^είνη δτι οἱ ἀ -
λος μετὰ τι^ν περὶ αυτούς παρεκάλεσαν τονΚωνσταντα νὰγένν^ νωτέρω Κανύνες δεν εἶναι της έν ^ ικ α ίφ , καὶ ά^.ολούθως οτι ψευ-
^ύνοδος^διὰ νὰ θεωρήσωκαὶ τὰ κατ^ αύτούς,καὶ τὰ της έν ^ι- σταί εἰσιν οἱ τούτο εἰπύντ^ς Ι1άπαι της Ρωμης, ὁ ^^σιμος,
καία πίστεως, καὶ δησυνεργεία τῶν δύωβασιλέων ή παρούσα λέγω, Εονιφάτιος καὶ Κιλεστῖνος. κ α θ ^ λέγομεν εἰς τὰ προ-
ήθροίσθη Σύνοδος. ^ λεγύμενα της έν Καρθαγένν^ Συνοδου. (Κ αι σΥ ^ίω σαι δτι ούτε
(^) ^ορα εἰς τον ^ίον τοῦ μεγάλου Ἀθανασίου^έν ῶεύρήσε^ς ὁ ΙΙονιφάτιος, ἀλλ^ ούτε ο Κιλεστῖνος ἀντ^γραψαν εἰς την έν Καρ-
οτι ἀπὸ μεν της Δύσεως ύπὶρ τούς τριακοσίους, ἀ^ιὸ δε της θ α γ έ ^ Σύνοδον την γράφουσαν εἰς αυτούς. πῶ ς οἱ ἀνωτέρω Κα-
Ἀνατολῆς έβδ^^ιήκοντα ἦσαν εἰς αύτήν. Θαυμάζωδε ὁμεν νονες δεν εἶνα ι τ η ς έν Ν ικ α ία , μ ε τὸ νὰ ^ ν α ι η ἐν ΣαρδικνΙ α υ -
Ἀθανάσιος λέγει, οτι ἦσαν Πατέρες περισσύτερο^ καὶ ^χι ολ^- τη Σύνοδος ή αύτη με τὴν έν Νικαίφ, ο χι,ἀ λλ^ έσι^πησαν τούτο,
γότεροι ἀπὸ έκατὸν έ^^ῆντα, ὁ δε Θεοδά^ητος οτ^ δ^ακύσ^ο^ ^ς ψεῦδος δν, ἶνα μη ἐλεγχθΙ^ιν ύπὸ της αύτῆς Συνύδου καὶ
πεντήκοντα ἦοαν, (^.βλ. κειρ. της ^Εκκλ. ^Ιστομ). κατὰ το^το ψευδύμενοι. ψ εύδονται λοιπον, ψεύδονται οἱ ^Ιησουι^
(^) ^ημείω^αι οτι ὀ ^Ιάρκελλος^νοσῶν τ^ν ^οῦ Σα^ελλίου τα ι οἱ λέγοντες, οτι ὁ ^ ^ ι μ ο ς εἶχε γ ν ^ η ν πῶς η έν Σαρδικη
καὶ Σαμοσατέως Παύλου α^ρεσιν, καὶ ψιλὸνμύνον ἄνθρωΤ^ον λἐ- αἰ^τη εἶναι αύτη με την έν ^ικαία, καὶ διὰ τοῦτο έ^ ψευοοῦς
γων τὸν Κύριον, ήκάτησε τ^ν παροῦσαν Σύνοδον καὶ τ^ν προτάσεως, ψευδέστατον σ υ μ π ἐρ α ^ α ουμπεραίνουσιν, ^τι ^ ὶ
ἀθωωσιν καὶ τὸν θρύνον του^ ^ν ^ροτοῦ καθ^ρημένο^. Εἶ^ ^ὰρ Κανύνες οἶ^τοι της έν Σαρδικν^ έπιγράφονται της έν ^ι^αί^,
πλαστως προς αύτ^ν^ δτι με τὸ νὰμη ἐννοοῦν τ^ν^ φράσιν ειπομεν ἀνωτέρω. ^Δλλη γὰρ και άλλη καὶ ο χ ι μία καὶ ώ
τοῦ συγγράμματος τ^υ, ^εἐλα^ον δτ^ φρον^^ τὰ τ^ν Σαμο^.. εἶναι τῶν ἀμφοτέρων Συνύδ^^νὴδύναμις, και άλλοι μὲνοἱ κανύνις
τέως. διὰ τ^ῦτο μετὰ ταῦτα η τού ^Ιαρκέλλο^ τούτοι α^ρεσις έκείνης, άλλοι δὶ ταύτης), Ταύτα μεν πάλαι έποίησανέπὶτῆ^ έ^
άνεθεματίσθη τύσον ἀ^ο τὸν ^Ιέ^ν Ες^^^ο^ ^ ^ Καρθαγέν^ ^υνύδου, καὶ ^ως την σήμερον δ^, δεν. παύουν οἱ π α π ι-
ά. Κανένα της ^υνύδον^ ^ν κ^ἰ ἀνάγνω^, σταὶ νὰ προβάλλουν δ τι ὁ γ^. δ^. ^αὶ μάλιστα ὁ έ. Κανων τ ^
^ Ἀρμοδιώτατον εἶναι νὰ προσθέσωμεν ^ ^ παροῦσαν παρούσης Συνύδου διορίςουν διὰ την καθὁλου ^κκλητον τον
ύποοημείωσιν, ^ι ἀ^ὸ τούς Καν^ν^ τ^ Συνύδου, πα. ^Οτι δ^ περὶ της έκκλήτου μύνον τῶν υποκειμένων τ^
 ΤΗΣ ΕΝ ΣΑΡΔΙΚΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

καῖοί εἰσι πρὸ^ τ^ν εκκλησία^ εύΤα^ίαν καὶ κατάστασή έπικυρ^θνται δέ άορί^το^ μ^ν ^τὸ τὸ.^ ^ ^
καὶ ά, ζ^.. ὡρισμένο^ δέ ά^ὸ Τὸ^ β'. τ.^ ^κὶ δι^ έτικυρωσεω^ ταύτη^ οἰκ^υμενικ^ν τ^ον τ ^
λαμβά^ουσι δύνσμιν^

ΟΙ Κ^ ΚΑΝΟΝΕΣ
ΤΙ^ ^ ^Α^ΔΙ^ΙΙι Τ^ΓΙΙΙ^ Λ^ΙΛ^ ΣΥΝοΔοΥ

^ ΤΙ^ ^
Ο^^ ^
^ .ΟΟ^ν
^^ΥΟ^ι. Π^
ν^ι. 'ΙΙ^^Ι^ ^
μης οἱ ἀνωτέρωΚανὁνες διορίζουν, ^ανερὸν ^ἶνει έ^ τ^ ἀκολού-
θων έπιχειρημάτων. έ- Δι^τὶ ὁυπ^ρφυης Ἱωάννης ὁ ^ωναρας,
ἐξηγῶν τὸν έ. Κανένα λέγεις τὸ^ Κανένα τοῦτον προβάλλου^ιν
οἱ Ρωμάνοι περὶ έκκλήτου α^των, ^λέγχθ^ έ^ τη^
θαγένη ^υνοδω, δτι ονκ ἶ^τι τ^ς έ^ ^ικαί^, ἀλλ^ ^ὕτι πέο^
τὰς έκκλήτους τῶν Ἐπισκὁπων ἀνατίθηο^ιν ε^τ^ (τ^ Γ^μΤ,^
δηλ.), ἀλλὰ τῶν υποκειμένων α^τω. ^οῦτο τὸ ^ι^ λέγει ^ιὶ ὁ
Ι^αλσαμι^ν. ^. ^Οτι τὸ παλαιὸν σχέλιον έπου εί^ρίσ^ετ^ι ^
τοῖς Κανοσι τούτοις, οἰ^τω λέγε^ ^ μενοι, εναντιότατοι εἶναι με τους Κ^νύνς^^ ^ ^ ^ικαί^; έ.
Κανονες της ἐν ^αρδιπ^ ταντ^ ^υνὁδου μερικὰς. και ^χι ^θο-
λικὰς κανονί^ουσι πράξεις, μονας ἐκείνας ὁποῦ ἀνήκουσιν εἰς
τὴν ἐνορίαν του θ^νου της ΡάμΥ^ς. ^ τ ^ ^πΟ^ θέλιι ^
^ωνται ^ιαὶ νὰ τιμωνται οἱ Κανένες ο^τοι, δὶν θέλει τους βιάσει
νὰ τους κάμ^ καθολικοῦς καὶ οἰκουμενικους, διατὶ οὁδ^ ^ύτὰ τὰ
πράγματα συγχωροῦσι τουτο νὰ γέ^η- Ἀλλὰ καθως περὶ τ^ῦ
Ρωμης οἱ Κανένες ο^τοι διορ^ουσιν, έτ^ι παρομοίως ^αὶ π^ὶ
τῶν αλλων τεσσάρων ΙΙατριαρχῶν^ ^ιὶ ό καθεὶς ἐξ α^τῶν
πορει νὰ τους μεταχειριοθ^ διὰ τὰ ἀνή^οντ^ πράγματα, ^ὶ τὰ^
ἐκκλήτους των υποκειμένων εἰς την έ^κήν τ^ ^τρι^ρχί^
ἐπειδη οἱ Κανένες ο^τοι δεν ἀνα^έρουσιν ^ας τ^ς ἐκκλήτους
καὶ διοικήσεις των Ἐκκλησιῶν εἰς τον Ρωμα^ὸν θρένον. τοῦτο
γὰρ εἶναι π^αγμα καὶ ἀδύνατον ^ιὶ ἀλλέτριον τ^ς ^κ^ιλησίας.
γ^. Διέτι καὶ η έν Ι^ενεθαλία γενο^εένητοπικη σύνοδος ἀπαραλ-
λάκτως κατὰ τὸ ἀνωτέρω σχέλιον τον Κανόνα τουτον της ἐν
^αρδικ^ ένὁησεν, ο^στε δηλ, οἱ μεν υποκείμενοι εἰς τον Γωμης
επίσκοποι, καὶ Πρεσ^ύτεροι, καὶ Διάκονοι, νὰ υποτάσσωνται εἰς
τὰς ψήφους καὶ την ^ιρίσιν του ^ωμης, οἱ δὲ υποκείμενοι εἰ^ τ^ν
Ἁλεξανδρείας καὶ εἰς τους άλλους Πατρι^έρχας, νὰ υποτάσοων-
ται εἰς τὰς κρίσεις και ἀποφάσεις ἐκείνων, καθως ὁ Δέων ὀ ^Δρ-
Ἀπος. ιδ^
της ά. ιέ. της
δ^. έ. της ἐν
^^ Ἀντιοχ. .^,
^ι^Ι^ν ^νΥ^ι, ^ ^ ^.ά. της έν
έν Καρθ. ν^.,
^
^ν^^ν.
τὰς ἐκκλήτους δλης της εκκλησία φανερῶς ευρ^οντ^ ἐναν.^
τίοι ο^ι μένον είς τον ^ ^ το^ Ἀ^ο^τ^,λ^^,
ἀ^λὰκαὶ εἰς τονέ. Κανένατης έν ^κ^. μ^ ^ ^ποίαν σ^υ-
δά^ουν οἱ π α π ισ τα ἰ νὰ ἀποδείξουν ^^ν έ^ Σ α ρ δ ^ ^ ^
αὀτ^ν. καὶ εἰς της δκοί^ς τὸδνομαψιυδῶ^ έπιγρά^ουντουςΚα-
νένας τη ς έν Σαρδικ^, ^ ε^πομεν ἀνωτέρο^. Πῶ^
το^ς δύναται νὰ ^ναι ^ έν Σαρδικ^ μί^ η ^ ^
Νικαί^, εἰς καιρὸν ο^ου οἱ Κ^νες αυτῆς, κ ^ ^^τ^ ἐνν^ς,ύ-
Δ ια τ ὶ ^ φιλονικία ὀ^οῦ ήκολού^ησε μ ε τ ^ Πατερών τη^ ^
Κ αρθαγέν^ καὶ τῶ ν πα πῶ ν. ἀπέδε^ξε ^ ε β ^ τ ^ τ ^ , ^ παρύν-
τες Κανόνες δίδουσιν εἰς τὸν Ρωμης την ^κλητον τ^^ ^
ένορίαν καὶ ἐπαρχίαν αυτ^ῦ μύνον, Αέγουσ^ γὰρ ^ Π^τέ..
ρες έ^εινοι έν τ ^ πρὸς Κελεστ,νον ^ ^ σ τ ς ,λ ^ έ^ήτει νὰ
μεταθεωρ^ τὰς κρίσεις των ἐν Ἀ^ρικ^, ἦτοι παρ^ ένορίαν, ^τ^
ο^ διά τινοςορου τωνΠατέρων τοῦτο ἀπηγ^ευτ^^ τ^ ^ Ἀφρι-
κ ^ ε κ κ λ η σ ία ,.. ,καὶ πά λ ιν, ^^ερἰ γὰρ τοῦ τ ^ όσ^ν^. ^
πλευροῦ τη ς σης ἀγιωσύνης πέμπεσθαι ἐν ο υ δ ω ^ τῶ ν Π ^ έ ρ ^
^ υνέδφ ὁρισθεν είΙρίσκομεν.^ Ι^ἶπον δ^ τ α ῦ τ α τ ὰ λ δ γ ια ο ἰἐ ν Κ ^ -
θαγέν^ Πατέρες, ^χι πως δεν ^ευ^αν τελείως την ἐν ^ρδ^
ταύτην σύνοδον (πως γὰρἦτο δυνατὸν νὰ μητ^ν ήξεύρ^^ν δ^ῦ
τριανταεξ ε π ίσ κ ο π ο ι, κ α τὰ τ^ν Δοσίθεον, ήσαν ἐκ τη^ Ἀ ^ ρ ^
κ η ς π α ρ έν τΙς έν τ ^ ^αρδικΥ^ ,),^χι πω ς δεν ^ξευραν, δτι το νὰ
ἀποστέλλωνται κριταὶ έκ του πλευροῦ της Ρι^μης εἶν^Ι^λογι^
του έ. Κανένος της παρούσης. (οἰ γὰρ ἐν αὀτ^ ε ,.
πίσ^ιοποι ἀπίθα^ν εἶναι νὰ μη ἐπηραν μα^ή των κ^^ τ ^ Κ ^
νὁνας α ^ τη ς είς τ^ ν ^Α^ρρικήν)^ ἀλλὰ εἶπον τα ῦ τα , δ ^ τ ^
οἱ Κανὁνες δεν ἐννοοῦνται διὰ τοὁς μ ^ υποκειμένους ^ ^ Ρ ^^
μ ης, καθως οἱ Π ά παι τους ένύουν, ἀλλὰ δ^ὰ μ^νοι^ς τ ^ ^

χιεπίσκοπος Βουλγαρίας ο^τω περὶ της έν Βενεθαλί^ ^υνέδου
μαρτυρει, καὶ τὸ ρηθὲν σχέλιον ὁποῦ εἰς τους Κανένας τούτους
εύρίσ κεται (έσ τι δε ^ Β ενεθαλία έπισ κ οπη ^ποκειμένη εἰς την
Σ ε ρ γιο ύ π ο λ ιν, καθως λ έ γ ε ι ὀ Β ενεθαλίτης Γουλιέλμ ος). δ^. Δ ια -
τὶ, ἄν οἱ Κανόνες ουτοι ἐννοηθοῦν, δτι δίδουσιν εἰς τὸν Ι^^μης
κειμένους α υ τ^. Του^ο γὰρ ἀληθως, ό ς ^ σύνοδος λ ^ ^ , ουδεὶς
δρος ^ κανων τῶν Πατέρων διορίζει, ουδε εἰ^ κἀμμί^ν σύνοδον
τῶ ν Π ατέρω ν ιὸρίσκεται (^λλοι δε εἶπον, οτ^ τὸ . ^έν ονδ^μ.^ τ ^
Πατέρων ^υνέδφ ^ριοθ^ν ειφίσκομεν^, έννοειται^ ἀντ^
.^
κἀμμίαν συνέλευσιν τῶ ν Πατέρων τη ς ά. ^υνὁδου τοῦτο ε^ρίσκε^.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ ^^ ^ι ^ ^ ^ι ^ ^
^ ^ι ^ ^ ^ι^, ε^ ^ ^. ^ι^.
^ ^ ^ ^ ^ι ^ ^ ^ ^ .^..
^ ^ ^ι ^ .^ ^ Ι^^^ ^, ι^ ^. ^, ^
ε^ ^ι ^ ^. ι^ ε^ ^
ε^ ^ ^ ^ ^
^ ^ ^ ^ ^Ι ^ ^ ^ ^
^ι ^ ^ ^Ι^ι ^ ε ^ ^ ^ ^^ ^^ι^ ^. ^

^Λπος. ιδ^.
τῆς ά. ιέ. της
Ε^^ ^ς ^ ^^^ν ^Ι^
δ^. ἐ. της έν
Ἀντιοχ. ις^. ^ ^ν ^^ν^Ο^ ^Ο^ ^Δ ^ι^Ο^ν^, ^ ^ Ε^^^
κα^. της έν
Σαρ^. α^. τ η ς .
^ι^Ι^, ^ ^Ι^ν^ ^νΙ^ιν 'Ε^^^. Κ^Ο^^ ^ ^
Καρθ. ν^.
^ι^Ο^ι
ται. ^υνύδους γὰρήένΚαρθαγένν^ Σύνοδος συνηθίζει νὰ όνομάζ^
τὰς συνελεύσεις τῶν Πατέρων τῶν Συνὁδων καὶ πράξεις, ώς θέ-
λομεν εἰπεῖ είς τὰ έκείνης προλεγ^μενα, ^έννοεῖται, εἰς κἀμμίαν
Σύνοδον οίκονμενικην τοῦτο ουχ είφίσκεται. ^οδε Δοσίθεος λέ-
γει, δτι με τὸ νὰ ἦσαν οἱΚανόνεςτηςένΣαρδικ^ ταύτης μερικοὶ
καὶ τοπικοὶ, ο^κέγίνωσκοναὁτοὸς οἱ έν Καρθαγέν^, ώςμη πάσ^
τ^ ^κκλησί^ εὁθὁς παραδεδομένους). τουτο Ιἶναι τὸ ἀληθὲς
νδημα των Κανύνων τούτων, καὶ ψευδης λοιπὸν, ψευδης ^ ^η-
τουμένητου ΙΙάπα ^κκλητος, καὶ έντεῦθιν έ^ένη, καὶ πά^τη
πάντως ἀνίσχυρος. ^ἰ δε καὶ οἱ Δατῖνοι προβάλλουσι τον Ἀρ-
μενὁ^ιουλον, ^τι δέχεται τ^ν του Πάπα καθολικην έκκλητον, ρη-
τέον έ^τι έ λέγος του^Αρμενοπούλου καὶ έίλλων.^μοίων πρὸς τ^-
σοῦτον νέφος καὶ τηλικούτων μαρτύρων ὁποῦ ἀνε^έραμεν, είς οὀ-
δεν ^ογί^εται. Ἀλλ^ οὀδεἀνανεοῦσι και ^ιβαιοῦσιν οἱ ἀνωτέρω
Κανένεςτης έν ^αρδικν^ τηνῦπὸ της έν Νικαί^σννίδουδοθε^σαν
τ^Πάπ^ι έκκλητον. φανερον γὰργίνεται είς τους ἀναγινώσκοντας
τούτους, οτι ^χι ἀνανεοῦσιν. ἀλλὰ μη ούσαν έξ άρχῆς δίδουσιν
είς τον Ρ^ης την τοιαύτην ^κκλητον. καὶ έξ ἀγάπης καὶ σχέ-
σεως ὁποῦ εἶχεν δ ^οσιος πρὸς τον Ι^ώμης, ώς έκείνου τοποτη-
ρητής. Διο πρὸς μεν τον γ^. καὶ δ^. Κανένα, ^ σύνοδος ουδὶν
άπεκρίθη, μύνον δὲ εἰς τον ε^. εἶπεν. δτι ἀρέσκει, Σημείωσαι οτι
μερικους Κανένας της παρούσης ^υνέδου^ διαλαλιὰς οντας καὶ
ουχὶ Κανένας, Κανένας τ^ ἀληθεία αὁτοῦς έποιήσαμεν, ῶς καὶ
της έν Καρθαγέν^. Περὶ τῆς ^υνέδου ταύτης ^ρατὸν Δοσίθεον
ἀπὸ σελ. ^θ. μέ^ρι της της Δωδεκαβίβλου.
^ ( Ι) σημείωσαι ἀπὸ του παρέντος Κανένος, ^τι πρέπει νὰ ἀ-
νατρέπεται μέν κάθε κακη ^αὶ ψυχοβλαβης συνήθεια, κς^ἰ ά^ὸ
τὰ θεμελια αυτὰ νὰ έ^ιριἰ^ένεται, νὰ στερεένετα^ δε κ^ὶ νὰ
^λάττεται κάθε συνήθεια καλη καὶ ωφέλιμος. ^οθεν ἀκολούθως
και οἰ θειοιΠατέρες τοῦτο το ἴδιον λέγουσιν^ ο^τε γὰρθε^ ^ρυ-.
σέστομος (έμιλ. ιο καὶ νς^. εἰς την Γένεσιν) λέγεις ε^Ιη ^ητ^ς,
παρα^ιαλῶ, εἰς κἀνένα πρἀγμα την συνήθειαν^ ἀλλὰ το χρήσι-
μον και ^χι τὸ ψυχοβλαβές^ καὶ ἄν μεν^ναι τὸ ^ρα^μ^ κςΙλ^ν
και ωφέλιμον, ἄς γίνεται ἀπὸ λέγου μας,^κἄν και συνήθε^ δ^
^ναι νὰ γίνεται τοῦτο^ ἄν δέ ^,ναι το άραγμα ψυ^οβλ^β^^ ἄς
τομισῶμεν καὶ ἄς τ^ ἀποστρεφώμεθα, κἄν δε καἰ ^ν^^ σννή^
θειανὰ ένεργῆται τουτο^ ἄς κέπτεται ή κακη ^τη συνήθ^^.^
Καὶ πάλιν. (λόγ^ είς τὸ ^Λποστολικὸν, διὰ δε τὰς πορνείας
^καστος)^ ^Ἀς μη μου λέγ^ τινὰς δτι εἶναι συνήθεια^ διατὶ
έ^που γίνεται ἀμαρτία, έκεὶ η συνήθεια δεν πρέπει νὰ ένεργ^.
ἀλλ^ εἰ μεν τὰ γινέμενα πράγματα εἶναι κακὰ,κἄν και παλαιὰ
συνήθεια ^ναι, κατά^γν^σον αὀτήν^ εἰ δὲ κακὰ δεν εἶναι,κἄν συ-
νήθεια δεν έπεκράτησεν, ένέργησον την σννήθειαν ταύτην, καὶ
κατα^ύτευσον.^ Καὶ πάλιν^ (ὁμιλ. ιβ^. της α^. πρὸς Κορινθ.)
ε^η μου λέγης, φησὶ, τ^ν συνήθειαν. διατὶ εἰ μὶν πονηρὸν ε^-
ναι τὸ πρἄγμα. ούτε μίαν ^ορὰν ἄς γίνεται, εἰ δε πονηρὸν δεν
εἶναι, ἄςγίνεται πάντοτε.^ Καὶ πάλιν. (έν τ^ τέλει τοῦ^ερἰ συ-
νεισάκτου λέγου) ^ΙΚαταφρένησον ^νηθείας πονΤ^άς.^ Καὶ αυ-
θις. (ὁμιλ.ν^. του κατὰ Ι^ατθ.^ ^ΙΟυ γὰρ δη νέμος τὸ ύπὸ των
ἀνθρώπωνπαραδοθέν.^ ^οδε ^ίέγας ΙΙασίλειος, (ορ^ι κατὰ πλάτ.
μ^.) λέγει, ^οτι δενπρέπει νὰ ἀκολουθοῦμεν είς τὰς διε^θαρμένας
προλήψεις των πολλῶν^ και νὰ ^εβαιοῦμεν τὰ άτοπα μὶ την
συγκοινωνίαν του πράγματος^.^Οδε ^εολέγος Γρηγέριος (λέγω
α^. εἰρην.) λέγει. ^ΙΙεριφρονητέον τὸν ἀνθρώπινον ^ον, διὰ τον
νέμον του πνεύματος. Και ὀ Χριστος έν Ι^ὁαγγελίοις λέγει πρὸς
τους Γραμματεὶς^ Διὰ τί ύμεἰς παραβαίνετε την έντολην του
Θεοῦ διὰ την παράδοσιν ί^μῶν (^ατθ.ιε^ .1.).^Ο δε Ι^ασί^ειος
λέγει έντ^ π^. Κανένι. ^Οτι τὸεθος νόμου δύναμιν ^χει, το υ^.ὸ
των ἀγίωνἀνδρῶν παραδοθεν, καὶ η συνήθειαώςεγγρα^ος νέμος
ἰσχύει, κατὰ το δεύτερον ^ιβλ. τῶν Ι^ασιλικ. τίτλ. α^. κε^. μα^-
(παρὰ Φωτί. τίτλ.α^. κεφ. γ^.), ἀ^λ^ οὁχ απλῶς καὶ άορίστωςκαὶ
πάντοτε, ἀλλ^ ^ταν η συνήθεια αἰ^τη στηριχθ^ καὶ βεβαιωθώ έν
δικαστηρίιρ εἰς έκεἰνα ὁποῦ εἶναι έγγραφος νέμος, καὶ οτανδεν
έναντιένεται εΙς έγγραφον νέμον, κατὰ τὸ αὁτὸ ^ιβλ. τῶν Ι^α-
σιλικῶν, καὶ ^ταν αἰ^τη ^ναι εύλογος και εννο^^,ος καὶ δικαία,καὶ
με καλὸν λογαριασμὸν έπεκράτησε και παρὰ ἀξιολέγων έδοκι^
μάοθη ἀνδρῶν, κατὰ τον Ἀρμενὁπουλ. (^ιβλ. α^, τίτλ. α^.)^οσαι
δε συνήθειαι εἶναι ἀσυλλέγιστοι καὶ παρὰ τὸ πρέπον, δεν πρέ-
πει νὰ φυλάττωνται κατὰ τὸναυτέν. (Δὀτὁθ^).
(^) Τοῦτο δε ὁποῦ λέγ^ ὁ Κανῶν, δτι κἀνένας ποτ^ δεν ε^
ρέθηνὰ μεταβ^ ἀπὸ μεγαλ-^τέραν έπαρχίαν εἰς μικροτέραν, δ^.ὰ
τὸ πολλὰ σπάνιον λέγει, ευρίσκεται γὰρ καὶ τοιαύτη μετάθεσις-
καὶ ορα την β^. ύποσημείωσιν του ιδ., ^Αποστολικοῦ.
 ΤΗΣ ΕΝ ΣΑΡΔΙΚ^ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ἀκόλουθος εἶναι δ παρ^ν Κανο^ν με Τὸν άνωτέρω. λέγει γάρ, ^Τι άνίσ^ τινά^ Ἀρχιερεί ώναι τό^ον πο^
^λά αύθάδης καὶ τολμη^ί, ^σΤε ὸποῦ κ^εὶ βσΤερον άπὸ τὸν άνωτέρω Κανύνα τολμών νά ^ετατ^ άπὸ μίαν
έπαρχίαν εἰς άλλην. καὶ διά νά φαν^ δεν εἶναι Τάχα ύπευθυνο^ εἰ^ τὸ έπιτίμιον το^ Κανόνα, άνθίσταταε
καὶι λέγει, ^τι ελαβε γράμματα άπὸ τὸν λαὸν Τ^ έπαρχίαν έκείν^ προσκαλεσΤικά διά νά γένΥ^ εἰ^ αύΤοί Ἀρ-
χιερεύ^ άν τοθΤο, λέγω, γένη, φκνερὸν εἶναι, δτι αύτί έριεταχειρίσθη τέχνην καὶ πανουργίαν, καὶ μέ ἀργυρια
οιαφθείρας δλίγου^ τινάς άπὸ τὴν έπαρχίαν .έκείνη^, τοί έπεισε νά κάμνουν ταραχά^ καἰ νἀ τὸν ζητούν Ἐπί-
σκοπον. ^ιά τοντο αί τοιαθται δολιόΤητες καὶ τέχν^ιι πρέπει τόσον πολλά νά παιδεύονται, ι^τε οι Ταύτας
ποιοῦνΤε^ νά μώ άξιόνωνται οβΤε εἰ^ τὸν θάνατόν του^ νά κοινωνοί^οι καὶ νά μεταλα^βάνουν, ^χι ^Ετί-
σκοποι, άλλ^ ο^Τε ὡσάν άπλω^ λαϊκοί. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν ιδ^, Ἀποστολικύν,

Κο^ἰ τοῦτο προστεθῆναι ἀναγκαῖον, ἴνα μηδεὶ^ Ἐπισκόπων ἀπὸτῆς ὲαυτοῦ ἐπαρχίαςεἰς Ἀπος. λέ. της
^τέροιν ἐπαρχίαν, ἐν ἦ τυγχάνουσιν δντες Ἐπίσκοποι, διαβ^ίνη, εἰ μή τις παρὰ τῶν ἀδελ- ή. τῆςτης γ^.
ς^. κ^.
φῶν τῶν ἐν αὐτῆ κληθείη, διὰ τὸ μὴ δοκεῖν ἡμ^ς τὰς τῆς άγάπης ἀποκλείειν πύλας, Κἀὶ τνΙς έν Ἀν-
^οῦτο δὲ ὡσαύτως προνοητέον, ωστε, ἐὰν ἔν τινι ἐπαρχία Ἐπισκόπων τις, ἄντικρυ^ ἀδελ- τιοχ. ιγ^. κβ^,
εροῦ ὲ^υτοῦ καὶ Συνεπισκόπου πρᾶγμ^ σχοίη, μηδένα ἔτερον ἐκ τούτων ἀπὸ ἐτέρ^ς ἐ'Τ^αρ- της ένΣαρδικ^
ιά. ιβο
^ί^ς Ἐπισκόπους ἐπιγνωμον^ς ἐπικοιλεῖσθαι. Εἰ δὲ ἄρ^ι τις Ἐπισκόπων ἔν τινι πράγματι
^όξη κοιτακρίνεσθαι,
^ιν^υι^ι, καὶ υ^ι^υιμι^ν^ι
ὑπολαμβάνει ^υ^υν
ὲαυτὸν μὴ σαθρὸν, ἀλλὰ καλὸν ἔχειν τὸ πρᾶγμ^
μ^ υ^υ^υν, ^ιΓ^γμ^ ἴνα ^οιὶ αὕθις ὴη
κοιι αυυις
^ρἰσις ἀνανε^
Ι^εωθῆ, εἰ δοκεῖ ὑμῖν, τῆ άγάπη Πέτρου τοῦ Ἀποστὅλου τὴν μνήμην τιμήσωμεν, καὶ γραφῆ-
ν^ι π^ρὰ τούτων
ούτωντῶν κρινάντων Ἱουλίω τῶ ^ Ἐπισκ^πω Ρωμης,
.. -- δΙὰ τῶν γειτνιώντων τῆἐπαρχι^
ωστ^
Ἐπισκύπων, ν εἰ δδέοι,
έοι, ἀνανεωθῆναι δικαστήριον καὶ ἐπιγνώμονα^
ἀνοινεωθῆναι τὸ δικαστήοιον ἐπιγνώμον^ ^ὐτὸς π^ράσΥοι.
παράσχοί. Εἰ δὲ Ι,Ι,ὴ
μὴ συστῆν^ι
δύν^νται τοιοῦτον αὐτοῦ Εἶναι τὸ πρᾶγμα, ὡς παλινδικί^ς χρηζειν, τὰ ἄπ^ξ κεκριμέν^, μὴ ἀναλύεσθα^,
τὰ δὲ ὅντα, βέβαιοι τυγχάνειν.
^ ρ μ ην ε έ
^οχι μύνον εμποδίζονται οί ^Επί^κοποι άπὸ τὸ νά άφίνω^ι τών μι^.ροτεραν έπαρχίαν καὶ νά παίρνει τὴν
μεγαλητέραν. άλλά άκύμη δέν συγχωροθνΤα^. οί^Τε νά πηγαίνουν ολύΤελα άπὸ την έπαρχίαν αύτ^ν εἰ^ άλλων
έπαρχίαν ^Κπισκύπων, διά νά ἐνεργώσουν Τι ^ΔρχιεραΤικὸν, χο^ρὶς ^ά προτκκλεοθο^ν άπὸ αύτοί, κατά τὸν πα^
ρύντα Κανύνα, 11λών καὶ τοῦτο Τὸ νά πηγαίνουν προ^Ικαλεσμένοι συγχωρά ὸ Κανο^ν, διά νά μώ άποκλείεΤαι ^
άγάπη και ώ πρὸ^ άλλήλου^ φιλαδελφί^ι τῶν ^Κπισκύπων. ^(^άν δέ δύω Τινέ^ ^Επίσκοποι έχωσι πρὸ^ άλλήλου^
^ιάμμίαν κρίσιν, ούΤοι δέν πρέπει νά ζηΤοθν ^1^πισκόπου^ άπὸ ξένην έπαρχίαν διά νά κρίνουν αύτοί, άλλά Τού^
^Επι^Τκύπου^ τέ^ έπαρχίαν έκείνης, άπὸ τών ὸποίαν εἶναι κάὶ αύΤοί. ^Εάν οέ ὁ εἶ^ έξ α^Τῶν κατακριθ^ μέν άπὸ
τ ο ί έπαρχιωτας ^ἰ^πισκέπου^, σΤοχασθ'^ δέ, δΤι ώ ύπόθεσίς Του δέν εἶν^ι άδικος καὶ άσθενώ^, άλλά δυναΤὴ
εἰς Τὸ νά Τὸν δικαιωσ^, ἐάν άπὸ άλλους μεΤαθεωρηθ^, εί^ τοιαύΤ^ν, λέγω, περίστα^ιν, πρέπει έξ άγάπης νά
τιμη^ωμεν την μνήμην το^ ^Απο^Τύλου ἰΙέΤρου, ἦΤοι πρέπει οἰ κρίνανΤες Τών υπύθεσιν ταύτην ^Επίσκοποι νά
^γράφουν εις Τὸν θρόνον Τέ^ Ι^μης (^που ΤόΤε ὸ ^Ιούλιο^ έπεσκόπευεν^, ὅΤι ὸ κριθεὶ^ ^^πίσκοπο^ παρ^ αύΤέν δέν
άρέσκεται ει^ τών κρίσιν Των, ^να ύ Ρωμης, ἐά^ σΤοχασθ^ ὅτι χρειάζεΤαι ώύπύθεσι^ νά μεΤαθεωρηθ^, διορίσω
νά κρίνουν αύΤών οί πλησιόχωροι τ^ς έπαρχίαν εκείνης ^Επίσ^ιοποι, έάν δὲ σΤοχαοθ^ ^Τι αύΤώ δέν χρειάζεται
δεύΤερον νά κριθ^, πρέπει νά μέν^ βεβαίκ ^ι^ὶ κεκυρωμέν^ ώ προγενο^ένη τί^ν ^ΕπισΚόπων άπόφαοι^. Σημείων
^σαι ^τι ὸ Κανων ο^Το^ έννοεῖται ούχὶ περὶ τ^ν μη υποκειμένων εί^ Τὸν ἶΙάπ^ιν έπαρχιι^ν, άλλά περὶ μόνων τ^ν
υποκειμένων αύτῶ, καΤά τὸν ^ων^ερ^ν ^1). ^ορα καὶ Τὸν λε. Ἀπο^ΙΤολικόν.

^ ^ /Ι^ ^
^ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^^ ρ μ η ν ε ί
Καὶ ο^Τον δ Κανο^ν άΚόλουθον εἶ^ι ε^ τ^ν άνωτέρω, λέγων ὅτι, έάν κάνέναν επίσκοπον καθαιρώ ^
ἀπὸ τοὸν πλησιοχωρο^ κ^ὶ γείτονα επισκόπους, λέγει δ^ ὅτι δύναΤ^ι νά δικαιολογηθώ ε^ άλλο κριτήριον,
νά μ^ χειροτον^ται άλλος Ἀρχιερευ^ εἶ^ τὸ^ θρόνον τοῦ καθαιρεθέντον, άν πρώτον ὁ ΙΙάπαν, μαθὡν τήν τ ^
αότην καθαίρε^ιν, δ^ν άποφ^σίε^, ^ νά κυρωθώ ^ευτη, ^ νά ά^.υρωθ^ ^ημεὶωσο^ι, ^Τι κΟιἱ ὁ παρων περὶ τ^ν.
ύποκειμένων Τῶ Πάπα έπαρχι^ν έννοεῖται, κ^ὶ ο^χὶ περὶ τῶν μη υποκειμένων αύΤῶ, καΤά τὸν αύτὸν ^ων^...
ρ^ιν. ^ορα Τὸν οδ^ Ἀπο^Τολικὸν^ κ^ὶ ις^ τ ^ ά. ^ ὶ ^ κ^ὶ τά προλεγόμΕ^ Τ^ παρούσην ανόδου.

^Ηρεσεν, ἶν^ εἴ τιςἘπίσκοπος κ^τ^ιγγελθείη^κ^ὶ συν^ιθροισθέντεςοὶ Ἐπίσκοποι τῆς ἐνορίο^ςτῆς αύ^

^ῆς, τοῦβ^ιθμοῦαύτ^ν ἀποκινήσωσι, κ^ιὶ ωσπερ^ ἐκκο^λεσάμενος, κ^τ^φύγη ἐπὶ τὸν μ^κ^ριωτατον
^ῆς Ρωυ.αίωνἐκκλησί^ς Ἐπίσκοπον, κ^ὶ βουληθεὶς^ὐτοῦδι^κοῦσ^ι, δίκαιόντεεἶν^ι νομίση ἀν^ινεώσα^
^θ^ι οιὐτοῦτὴν ἐξέτ^ισιντουπράγματος, γράφειντούτοις τοῖς Ἐπισκόποις κ^ιτ^ξιωσητοἶςἀγχιστεύο^ι
τῆ ἐπ^ρχία, ἴν^^ὐτοὶ ἐπιμελῶς κ^ὶ ^ετὰ ἀκριβεί^ς ἔκ^στ^ διερευνήσωσι, κ^ιὶ κ^τὰ τὴν τῆς ἀληθεί^ς
πίστιν, ψῆφονπερὶ τοῦπράγματος ἐξενέγκωσιν, Εἰ δέτις ἀξιῶνκ^ὶ πάλιν ^ὐτοῦτὸπρᾶγμ^. ἀκουσθῆναι,.
καὶ τῆδεήσει τῆὲαυτοῦτὸν Ρωμαίων Ἐπίσκοπονκρίνεινδόξη(2) ἀπὸτοῦἰδίουπλευροῦ Πρεσβυτέρους
άποστεῖλ^ι, ἴν^ἦ ἐντῆἐξου^ίο^^ύτ^ῦτοῦ'Επίσκόπου. ὅπερἄν κ^ιλῶς ἔχεινδοκιμάση κ^ὶ ὁρί^ηδεῖν
ἀποσταλῆν^ι τοὺς ί^ετάτῶν Ε^κόπο^ν κρινοῦντ^ις, εχοντάς τε τὴν οιύθεντί^ν τούτουπεφο^ἀπεστά^
λησο^ν, κο^ὶ τοῦτο θετέον. Εἰ δὲἐξ^ρκεἶν νομίσοι πρὸς τὴν τοῦ πράγματος ἐπίγν^σιν κσ.ὶ ἀπόφ^σιν τοῦ^
Ἐπισκόπου, ποιήσει, ὅπερἄντῆἐμφρονεστάτη^ιύτοῦβουλῆ κσ.λῶςἔχειν δόξη.
^ ρ μ η ν ε. ίο^.
Τὰ α^τά ^χεδὸν μέ Τὸν άνωτέρι^ καὶ δ παρων Κανο^ν διορίζεται λέγων, ὅτι έάν τινα^ ^Ι^πίσ^.οπο^ κατηγο^
ρ^,θεἰς εἰ^ έγκλήμαΤα καθ^ιρεθώ μέν άπὸ τού^ ^ἰ^πι^κόπουν τ^^ έπαρχίπ^, έξ ης καὶ αὐτό^ έστιν, άναβιβκ^^
δέ την κρίοιν αυτοί^ πρὸ^ τὸν Πάπαν, Τότε ὁ ΙΙάπα^, έάν κρίν^ ότι εἶναι δίκαιον νἀ μεταθεωρηθ^ τοῦ τοιου-
Του ὐπόθεσι^, πρέπει νἀ γράφ^ του^ πλησιοχωρου^ τώ ἐπαρ^ία έκείνν^ γένους ^ἰ^πισκόπου^, διά νά έρ^υ-
νή^ουν ἀ^ιριβ^ καὶ ^ιεΤἀ έπιμελεία^ την ύπόθεσιν, καὶ νά κάμουν περὶ αυτ'^ς άληθ^ καὶ δικαίαν άπόφ^σιν,
^ἀν ὅμω^ ὸ α^Τὸς επίσκοπος, κατακριθεὶ^ κκὶ ἀπὸ τοὺ^ τοιούτου^ πλησιοχωρου^ ^^.πισκότου^, άναβιβάσν^ καὶ
δευτέραν φοράν τ^ν κρίσιν Του πρὸ^ Τὸν Πάπαν καὶ παρακαλέσ^ αὕτὸν διά νά ἀποστείλ^ έκ μέρ^υ^ του άνθρω-
πουν οικείους ^χονταν Την αύθενΤίαν καὶ τὸν τόπον τὸν ἐδικόν Του, δ^,ά νά κρίνουν (τρίτοι την ύπόθεσιν ταύ^
την ^ιέ Τούν επισκόπους, ^ τοὺν έπαρχίαν εκείνην δηλ. ^ τούν πλη^ιοχωρουν εἰν αύτήν. ἐάν, λέγω,
Τουτο άκολουθή^^, ΤόΤε στέκεται είν τ^Ιν έ^ονσίαν καὶ σ^φ^ν φρόνησιν τ^ῦ Πάπα, ^ νά άποστείλ^ τοὺν τοιού-
Τουν ἐδικους του τοποτηρητάν διά νά κρίνουν αὀτην, ^ νά ὸρίσ^, ὅτι εἶναι άρκετὴ ή προτέρα κατά Τοἰ^ ^ἰ^πι-
σκόπου γεγενη^,ένη Τ^ν ^Ι^πισκόπων κρίσις τε καὶ άπόφαΙ^ις (^). ^η^είωσαι δτι καὶ ὁ πἀρι^ν Κανιών περὶ μόνων
Τέ^ν υποκειμένων τῶ Πάπα έννοεῖται, κατά τὸν ^ωνα^ν, καὶ ούχὶ περὶ τέ^ν μ^ ύποκειμένων αύτῶ.

Εὰν συμβῆ ἐν μΤ^ἐπ^ρ^ία, ἐν ἦ πλεῖστοι Ἐπίσκοποι τυγχἄνουσιν, ἔνο^ Ἐπίσκοπον ἀπο- ^ Ἀποστ.ά.
μεῖν^ι, κἀκεῖνος κ^ιτά τιν^ε ἀμέλει^ν μὴ βουληθῆ σ^νελθ^ῖν καὶ συν^ινέσ^ι τῆ κ^το^στάσει τῶν Επι-
σκόπων, τὰ δὲπληθη συν^ιθροισθεντ^ π^ρ^.καλοῖεν γίγνεσθαι τἡν κατάστασιν τοῦ Τ^αρ' ^.ὐτῶν ἐπιζητου-
μένου Ἐπισκόπου, χρὴ πρότερον ἐκεῖνον τὸν ἀπομείναντα Ἐπίσ^πον ὑΙ^ομιμνήσ^εσθαι διὰ γραμμάτων
τοῦ ΕξάρχΟυ τῆς ἐπ^ρχίσς, (λέγω δη τοῦ Επισκόπου τῆς Μητροπὀλεως), ὅτι ἀξιοῖ τὰ πλήθη ποιμένα
^ιὐτοῖς δοθῆν^ι, ὴγούμεθ^ι κοιλῶς ἔχ^ειν καὶ τοῦτον ἐκδέχεσθαι ινο^ παραγένηται^ εἱ δὲ μὴ,διὰ γραμμάτων
ἀξιωθεὶς, π^ρ^γένητ^Ει μήτε μὴν ^ἀντιγράφοι, τὸ ὶκανὸν τῆ βο^λή^ει τοῦ πλήθος χρὴ γενἐσθο^ι. Χρἡ δὲ
μετ^καλεῖσθαι κ^ὶ τους ἀπὸ τῆς πλησιοχωροι^ ἐπ^ρ^ίο^ς 'Επισκόπ^ι^^, πρὁ^ τὴν κ^τάστα.σιν τοῦ τῆς Μη-
τροπόλεω^ Επισκόπου. Μὴ ἐξεῖναι δὲ ἁπλῶς καθισταν ἘπίσκοπΟ^ κωμη τινὶ, ἤ βραχεία πόλει, η τιν^
καὶ εις μόνος^ Πρεσβύτερο^ ἐπαρκ^. Οὐκ ἀναγκαῖον γὰρ Ἐπισκ^Ο^ς ἐκεγ^ κ^ιθίστασθαι, ἶνα μὴ κατει^^
τελίζητ^ι τὸ τοῦ Επισκοπου ὅνομα κ^ὶ ὴ ^ύθεντία, ἀλλ οὶ τῆς ἐπαρχίας, ὡς πρ^εῖπον, Ἐπίσκοποι, ^ν
(Ι) ^Ισ. καὶ ^σπερ.^ . . . .τοῦ παρόντος έ. δρα τὰ ^ρολ^γὁμενα της συνόδου ταύτης,^
Ισ. καὶ ἀπο του. . ἀλλὰ δ^ καὶ εἰ^ τὰς δύ^ ἐπιστολὰς της ἐν Καρθαγ. Συν^δο^
(^ Περὶ τῶν τριῶν τούτων Κανόνων^ τοῦ γο, λέγ^ δ^. ^ ^ μ^τὰ ^ Κ^νδν^ς ἐκ^ί^ ^ρμην^^μένας.
^αύταις ταῖ^ πολεσ^ κ^ιθιστᾶν Ἐπισκόπους ὀφείλουσιν, ἔνθα καὶ πρόωρον ἐτύγχοΙνον γεγονότες Ἐπίσκο^
ποι, Εἰ δὲ εὑρίσκοιτο οὕτω πληθύνουσά τΙς ἐν πολλῶ ἀριθμῶ λαοῦ πόλις^ ὡς ἀξ(^ν αὐτὴν κ^ὶ Ἐ ^ κ ^
πῆς νομίζεσθ^ιι, λο^μβοινέτω.
^ρμην^ίο^,
διορίζει ὁ παρο^ν κανων, ι^τι έάν εἰς μίαν έπαρχίαν πολλοί ^πισκό^ο^ ^χουσαν, άκολουθη^ νἀ μ ^
μόνον ^να^ Ἐπίσκοπο^, (^ διατὶ δηλ. οἰ άλλοι καθ^ρέθ^σαν, ^ άπέθανον, ^ ^έν ^ἶναι πα^ύντ^ ^τ^
άναγκαίαν περἰσΤασιν) ὸ δέ λαὸς μι^ θετέον ^πισκοπ^ς τ^ επαρχία^ έκεἰνη^ συναχθεὶ^, ζητώ νἀ ψηφι^θώ
και νἀ χειροτονηθώ ει^ αύτών ^ΙιπίσκΟπο^, τότε πρέπει ὸ ^ξαρχο^ τ^ έπαρχίαν ^τοι ὸ ^ητροπο^ἰτη^ ( ^
την ύποσημεἰωσιν τοθλδ^. Ἀποστολικού) νάγράφ^πρὸ^ τὸν έναπομείν^εντα ^ύνον έκε^νον ^πίσ^ον^ το^
τὸ ζητημα, καὶ νἀ καρτερώ αύτὸν, εω^ όποῦ νά ^λθ^, Ἐαν δε έκε^νος δέν θελησ^ νὰ ^λθ^ δ^ άμέλειάν
του εἰ^ τών ψ^φον καἰ χειροτονίαν τού ζητουμένου Ἐπισκ^που, άλλοτε κ^ὶνδιἀ γράμματός του νὰσυμ-.
ψ^ηφίσ^ αύτὸν, τότε ὁ μητροπολίτη πρέπει νά κάμ^ τὸ ἰκανὸν εἰ^ τών αί^τησιν τού πληθοι^, ^το^ πρέπει νἀ
καλώ τού^ πλησιοχώρου^ εἰ^ την έπαρχίαν κείνην ξένους ^πισκόποι^, καὶ ὸ^ού μέ αύτο^ ^ νἀ ψηφίζω ^εαὶ
νἀ χειροΤονώ Τὸν πκρἀ ^τού πλήθους ζητούμενον Ἐπίοκοπον^ ^ομοίω^ καὶ ^ταν ^,έλλ^ νἀ γέν^ εἰ^ τών το ι^
την μονοεπίσκοπον, διά νἀ ε^πι^ ^τζι, έπαρχίαν, μητροπολίτης, οί πλησιόχωροι αύτοὶ ξένοι επίσκοποι ^ρέ^
καὶ νἀ ψηφίζουν καὶ νά χειροτονούν αύτόν (Ι). Πρὸ^ τούτοι^ δέ λέγει ὸ κανων, οτι δέν εἶναι ἀναγκη νὰ
ται Ἐπισκοπο^ εἰ^ χωρἶον, ^ είς ^ιικράν πόλιν, εἰ^ τ^ οποία^ την πνευματικών κυβέρ^ησιν εἶναι ἀρκετὸ^ κ^ὶ
ενα^ μόνο^ Πρεσβύτερο^, ^να μη έκ τούτοι καταφρον^ται τὸ ύπεροχικὸν τού ^πισκύπου άξίωμα, άλ^ ^ ἐκ^
νας μόνα^ τἀ^ πόλεις πρέπει νἀ χειροτονούνται Ἐπίσκοποι, αί ὸπο^αι άνωθεν καὶ έξ άρχ^^ έστάθησαν έπισκο.^
σκοπαὶ, ^τοι ^^πισκόπων καθέδραι^ πλην ἐἀν ε^ρεθώ κάμμία πόλι^ τόσον πολυάνθρωπο^, ωστε νἀ ^ναι ά^ία εί^
τὸ νἀ γέν^ έπισκοπη νέα, γίνεται, καὶ λαμβάνω ῖδιόν τη^ Ἐπίσκοπον.
^υμ^ωνία^
δὲ ξβ'. Τ^ έν Καρθ^ιγ. παρομοίων διορίζει, δτι οί λα.ίκοὶ έκεῖνοι δποθ κάμ^ίαν φορὰν εἰ^ τὸν τόπον αυ^
Τῶν δὲν εἶχον Ἐπίσ^ιοπον χωριστὸν έδικόν Του^, νὰ λαμβάνουν ΤούΤον, μέ τών γνωμην ^μως καὶ θέλησιν τοῦ
^Ι^πισκόπου έΙιείνου, εἰς τὸν οποίον άνωθεν καὶ έξ άρχ^ς ^ο^ιν υποκείμενοι. ^ο δέ ξέ. τ^^ αύτ^^ λέγει, να μὴ
χωρίζεται κάμμία μικρά παροικία άπὸ τ^ν ὀλην έπαρχίαν,^ εἰς τὸ νἀ γίνεται νέα ^πισκοπη, χωρὶ^ Την άδειαν
το^ τ^ ὅλη^ έπαρ^ίας μητροπολίτου. Ἀλλἀ καὶ ὸ ρθ^, τ^ αΙ^τ^ς διορίζεται, ὅτι οἰ ^,ἡ έχοντε^ χωριστὸν ^πί-
σκοπον τόποι νἀ μη λαμβάνουν αύτὸν, χωρὶ^ την ψ^φον το^ ^ηΤροπολίΤου καὶ Τοθ Πατριά^χου καὶ ^λη^ τ-^^
Συνόδου, καὶ την γνωμην τοῦ άνωθεν έξ άρχ^ διοικούντο^ α^του^ επισκόπου, ^ ^ορα καὶ τὸνά. Ἀποστο^.

ἹΙ ἀκαιρίοι ὴμῶν καὶ ὴ πολλὴ συνέχει^, και αἱ ἄδικοι ἀξιωσεις πεποιήκ^σιν ἡ ^ ς ^ιὴ Τηςέν^Αν-
τοσαύτην ἔχειν ^άριν καὶ π^ρρησί^ν, ὅσην ὁφείλομεν κεκτῆσθ^ι. Πολλοὶ γὰρ τῶν Ἐπισκό- τιον . ιά, της
έν Σαρδικ. ή.
πων οὐ διαλείπουσιν ^ἰς τὸ στρατόπεδον παραγενόμενοι, καὶ μάλιστα οἰἈφρικαν^ὶ, οἴτινες, θ^.κ^. τ^ς ἐν
^^ιθὼς ἔγνωμεν παρὰ τοῦ ἀγαπητοῦ ἀδ^λφοῦ ἡμῶν και συνεΙ^σκόπου Γράτου, τὰς σωτη- Καρθ. ρι^..
ριωδεις συμβοι,^λὰς οὐ παραδέχονται, ἀλλὰ -καταφρονοῦσιν οὕτως, ὡς ἕν^ ἄνθρωπον εἰς τὸ στρατόπεδον
πλείστ^ς καὶ διαφόρους, καὶ μὴ δυναμένας ὡφελῆσςιι τὰς Εκκλησίας, δεήσεις δι^κομίζειν, καὶ μὴ, ὡς
οφείλει γίνεσθαι, καὶ ὡς προσῆκόν ἐστὶ τοῖς πένησι κ^ὶ τοῖς λ^κοῖς, ἤ τ^ῖς χήρ^ις συναίρεσθαι καὶἐπι^
^ουρεῖν, ἀλλὰ κοσμικὰ ἀξιωματα καὶ πράξεις προνοεἴν τ^σιν. Αὕτη τοίνυν ὴ σκαιότης τὸν θραυσμὸν ού^
ἄνευ σκανδάλου τινὸς ἡμῖν καὶ καταγνωσεως προξενεῖ. Πρεπωδέστερον δὲ εἶν^ι ἐνομίσαμεν Ἐπίσκοπον
τἡν ἐο'.υτοῦ βοήθειαν παρέχειν ἐκείνω, ὅστις ὰν ὑπό τιν^ς βιἀζητ^^, εἰ εἴ τις τῶν χηρῶν ἀδ^κεῖτο, ἤ αὕ
πάλιν ὀρφανος τις ἀποσ^εροῖτο τῶν αὑτῶ προσηκόντων, εἴ περἄρ^ κ^ιὶ τ^ῦτ^ι τὰ ὀνομο^τα δικαίαν ἔχοι
( 1) Σημείωσή κατὰ τον ^ωναραν, οτι τὸ νὰ ψηφίζουν καὶ φίσ^ τον ἰ^ητούμενον επίσκοπον, δεν εἶναι ομως ἰκανὸς κα^. εἰ^
νὰ χειροτονούν οἱ επίσκοποι οἱ πλησιόχωροι ^ έπαρχιῶται τους τὸ νὰ τον χειροτονή^ μόνος. ^ομως ή ἀνωτέρα ^μηνεί^
^Ιητροπολίτας, έγίνετο οταν καθ^ έαυτὰς αἱ πὁλεις έψή^ιἰ^ονκαὶ κρείττων έστἰ, καθ^ δτι είς μ^ν τὸ νὰ ψη^ισθ^ ^Επίσκοπος, ^
έχει^οτονουν αῦτούς- τώρα δὲ τοῦτο οὀ γίνεται, ἀλλ^ ὁ Πα- ^λοι, ^ πολλοὶ πρέπει νὰ συνέλθουν επίσκοποι, κατὰ τον
^ριάρχης, κ^ ή αὀτὸν Σύνοδος καὶ ψηφίζει καὶ χειροτονεῖ ταρτον της πρώτης. ^ἰς δὲ την χειροτονίαν καὶ τρεῖς μύνο^ άρ^
τους υποκειμένους αὀτ^ ^Ιητροπολίτας, πλ^ν των αὁτοκεφάλων κοῦσι κατὰ τὸν αὀτὸν, εἰ δε εἰς τἦν χειροτονίαν, την ὀλ^ωτἐ^
καλουμένων ^Ιητροπολιτῶν. Σημείωσαι πρὸς τούτοις ^τι άγκαλὰ ρων ^πισκέ^ων χρ^ζοι^αν, ὁεΙς μητροπολίτης δεν άρ..
καὶ ο Φιλύθεος παρὰ Ἀρμενοπούλ^ (έπιτ. τῶν Κανένων έπι- κετὸς, πως ^σται ἱκανὸς εἰς την ψη^ον, την των πάντων, ^ των
γρ^ιφν^ ά.), ἐρμηνεύων το ἱκανὸν τ-^ ζουλήσει τουπλήθους γενέ- περισσοτέρων χρ^ουσαν^ ἀν^ικδλι,υθον γὰρ τοῦτο,
σθαι, λέγει, δτι ἰκανὸς μέν έστιν ὁ μητροπολίτης μένος νὰ ψη-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τὴν άξίωσιν. Μηδέν^ δὲ Ἐπίσκοπον ^ρἤναι ε^ς στρ^το^εδον ποωο^γίνεσθαι πςιρεκτὸς τούτην, οὕς
^εὐλαβἐστ^τοςΒ^σιλεὺςὴμῶντοῖς ἐ^υτοῦγ^ἀμμ^σι μετεκοιλεῖτο. 'Αλλ' ἐπειδὴ πολλἄκις συμβΙ^ιν^
^ινὰς οἴκτου δεομένους, καταφυγεῖν ἐπὶ τὴν 'Εκκλησίο^ν διὰ τὰ ἐ^υτῶν ἀμ^ρτήμ^ιτοι εἰς περιορισμέ ἤ
νῆσον κο^ταδΕκ^σθέντ^ς, ἤ δ' πάλιν οἱαδηποτοῦν ἀποφἄσει ἐκδεδομἔνους, τοῖς τοιούτοις μὴ ἀρνητἐα^
εἶναι τὴν βοήθειαν, άλλὰ χωρὶς μελλησμοῦ καὶ ἄνευ τοῦ διστάσει τοῖς τοιούτοις ^ἰτεῖσθ^ι συγχωρησιν^
^ ρ μ η ν ^ ί α.
επειδή Τινες ^Επίσκοποι καὶ μάλισΤα οι έν τ^ Ἀφρικ^ εύρισκόμενοι, άπεΤόλμων νάπηγ^εἶνουν πρὸς . τὸν
βασιλέα, ^χι διά νά βοηθήσουν εις χώρ^ς ^ιαὶ πτωχούς, καθὡς εἶναι τὸ πρέπον, άλλά ^ιά νά προξενήσουν ε^ς
τινας φίλους των κοσμικά άξιωματα καὶ κυβερνήσεις, καὶ συμβουλευύμενοι πολλάκις νά παύΤουν άπὸ Τοί^το,
κατεφ^νουν τάς τοιαύτας συμβουλάς, εις Τρύπον ὅτι καὶ ενας μύνος επίσκοπος πολλάς καὶ διαφόρους έξωτερι^
κάς παρακαλέσεις έπρύσφερεν εις τὸ παλάΤιον^ έπειδώ, λέγω^ Τοί^Το τὸ άτακΤον έγίνεΤο, καὶ έκ τούτου ώκο..
λούθει νά εύρίσκουν οι Ἀρ^ιερεύς κονΤά εις Τὸν βασιλέα τύοην παρρησίαν καὶ χάριν ὅση χρεωσΤεῖΤαι εις
αύΤούς, άλλά μάλισΤα καὶ νά προξενοθν σκάνδαλο^ ^ιαὶ καΤηγορί^ς καθ^ έαυτι^ Διά Τοί^Το ὁ Κανὡν ο^τος
τοθΤο έρ,ποδἶζωντας, διορίζει ὅτι εἶναι πρέπον κάθε ^πίσ^οπος νά πηγαίνω πρὸς Τὸν ^αοιλέα διά νά βοηθ^
έκείνο^ς ὸποῦ καΤαδυναοτεύονΤαι άπὸ άλλους, οἶον, χώρας άδιΚουμένας, δρφανούς άποσΤερουμένους τι^ν ύπαρ-^
χύντων τους (Ο. Πλών καἰ τύτε νά βοηθ^ εις Τους τοιούτους, ὅταν ώ αι^Τησις αύτ^ν ^ναι δικαί^ καὶ ε^λογος^
ει δέ εἶναι άδικος καἰ άνευλογος, δέν πρέπει ουδέ αυτούς νά βοηθ^, άλλ,^ ουδέ πρέπει νά πηγαίνη εις τὸν ^α..
σιλέα αυτὸς άφ^ έαυτο^ Του, χωρὶς νά καλεσθ^ με γράμματα βασιλικά^ έξω μόνον ^ν καΤαφύγουσί Τινες ^ἰς
τών εκ κλ ησ ία ν άξιοι έλέους, ^ δ ια τὶ κατεδικάσθησαν δ ιά σ φ ά λ μ α τα δπο^ εκ α μ α ν νά έξορισθονν εις κάνένα
νησἰ ^ εις άλλους σκληροί τύπους. ἰ^ις τούτους γάρ καὶ τούς τοιούτους καταδίκους πρέπει οἰ επίσκοποι ^ωρὶς.
άναβολών καιροθ καἱ χωρὶς νά καλεσθοθν, νά πηγαίνουν ^ις Τὸν βασιλέα, διά νά ζητοθν συγχι^ρησιν τοῦ σφάλ^
μαΤος αυτιών, καὶ άκολούθως διά νά τούς έλευθερύνουν άπὸ Τών καΤαδίκην, ^Ορα καὶτὸν ιά. Τ^ς έν ἉνΤιοχεία,.

ΤηςένἈν-^ Κ^ιὶ τοῦτο ὁριζέσθω, ἶν^ἐπειδὴ ἔδοξε,διὰ τὸ μὴ πίπτειν ὺπὸ κοιτἄγνωσίν τινο^ Ἐπισκύ^
οδ ^ ^ ἀφικνούμενον εἰς τὸ στρατύπεδον, εἴ τινες αὐτῶν τοιαύτας ἔχοι^ν δεήσεις, οἴων ἐπἀνω
^ ^ ἐπ^μνήσθημεν, διὰ ἰδίου Διακονου ἀποστέλλοιΕν. Τοῦ γὰρ ὑπηρέτου τὸ προσωπον οὐκ ἐπίφθο-
Καρθαγ. ρι^. ^ νον τυγχάνει, κοιὶ τὰ παρα^χεθησο^ν^ θᾶττον διακομισθῆναι δυνήσεται,
^ ρ μ η ν^ ί
Ἀκύλουθος ^ιε τὸν άνωτερω εἶναι καὶ ὸ παρων Καν^ν. ^ιιορἰζει γάρ ^τι άνίσως Ἐπίσκοποί Τινες έ^χουν νά
προσφερουν δεησεις εις τὸν ἰ^ασιλεα διά τά^ άἰν^ ειρημένας αιτίας, οἶον, διά βοώθειαν άδικου^Αένων καὶ κατα-
δυναστευομένων, ^ διά λυτρωσιν τι^ν κατακριθεντι^ν, νά μ^ πηγαίνουν αύτοὶ οἰ ^διοι αύΤοπροσωπως εις Τὸν
Ι^ασιλεα, έπειδη^^καὶ τοθτο προξενεί κατηγορίαν καὶ καΤαφρύν^σιν αύτούς, άλλά νά πέμπωσι Τούς ^ι^κύ^
νους αυΤέν, καὶ δι αύΤι^ν νά π^οοφερωσι ταύτας. Α^. διατὶ τινάς δέν θέ^ει κατηγορήσω τὸν Ἐπίσκοπον έκε^ι.
άπελθύντα, καὶ ^.διαΤὶ τα δοθηο^μενα γράμματα παρ^ τον ἰ^ασιλέως, καὶ αἰ άλλ^ι ά^τοκρισεις, αἰ ύπέρ τι^ν
τοιουτων δεησεων γενη^ύμεναι, ε^κολωτερα καὶ δγληγορ^τερα θέλουν άποσταλθοῦν διά μέσου τοῦ Αιακύνου,
πά.εξ διά ^ιέοου τοί^ ^Επισκύπου. ^ορα καὶ τὸν ιά, τ ^ έν Ἀντιοχ^.

Τηςἐν Ἀν. Κ^ὶ τοῦτο ὸριζέσθω, ἶνα ἐν οἱαδηποτΟῦν ἐπαρχία Ἐπίσκοποι πρὸς ἀδελφὸν καὶ Συνεπή
τιον .ιά . τ η ς
έν Καρθ. ρις^. σκοπον ἐαυτῶν ἀποστἐλλοιεν δεήσεις, ὸ ἐν τῆ μεἰζΟν^ τυγχἀνι^ν π^λει, τοῦτ' ἔστι τῆ Μη-
της έν Σαοδ. τροπόλει, ^ιὐτὸς καὶ τὸν Διάκονον αὐτοῦ καὶ τὰς δεήσεις ἀποστέλλοι, παρέχων αὐτῶ κ^ιὶ-
ά. ή, κ^. ^ ^συ^τατικὰς ἐπιστολὰς, γράφων δηλονοτι κ^τὰ ἀκολουθίαν κ^ὶ πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς κ^ιὶ συ-
νε'^ισκοποι^ ἡ^ῶν, εἴ τιν^ς ἐν ἐκείνω τῶ καιρῶ ἐν τοῖς τ^Οις ἤ ἐν πὀλ^σι διἀγοιεν, ἐν ^ιἶς ὁ εύσε-
ί^) Διὰ τοῦτο κ^ὶ Εασιλικοὶ νύμοι θεσπίζουν ^ ^Ε^ί^ νὰ κάμνουσιν εἰς αύτους τους φυλακωμένους ^σα οἱ νύμοι ^ρο- .
σκοποι πρέπει νὰ μηνύονσ^ν εἰς τοὸ^ προεστεύοντ^^ της χῶρας στάςουσι δίκαια. Εἰ δε καἰ οἰ άρχοντες δεν πείθονται, οἱ ^πί-
καὶ έξουσιαστὰς (τούς ύρθοδύξοι^ δηλ,) τὰς ἀδ^κίας δ^ῦ ^ά^ σκοποι πρέπει νὰ τὸ φανε^ύνουν εἰς το^ς Ι^ασιλε^ς (ὶσως ^ε δ^ὰ
μνου^ιν οἱ ἀδικηταὶ, κ^ὶ ^τι ^ρέ^ει . νὰἐΤ^ισκἐ^τωντ^^ έκείνον^ γραμμάτων), καὶ ^τι πρέπει νὰ ^αρακ^νοῦν τονς άρχοντας νὰ^
ὁ^οῦεἶναι εἰς την φυλακήν κά^ Τετράδα κ^ Παραοκεν^ν, ^τ^ εύγάνουν τους φυλακωμένους δούλους ἀνάμεσα εἰς ει^κοσιν '^μέ-
^οῦλοι εἶναι. ειτε έλεύθε^οι, κ^ὶ νὰ ^ρ^κ^^ο^ ^χ^ν^ ρας. (Παρὰ τῶ Ε^άσταρι).
 ΤΗΣ ΕΝ ΣΑΡΔΙΚΗ ΤΟΗΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ Ε^^ ^^ ^ ^ Α^.
^ Δ^^^ ^ ι ^Δ ^ ^Ο ^ν ^
Ο^^ ^ Ρ^^ ^ ^
Τ^^, ^ ^ Ι^ν, ,^^ν, ^ ^^
^ ^ν^^ν^ν, ^Δ ^ν ^,Δ ^^
ε^ὐτοὺς ἀποστέλλει.
^ ρ μ η ν ε ί ο^
Περὶ Τ^ αὕτ^ ύποθέσεω^ καὶ ὁ παρὡν διαλαμβάνει Κανων, Αέγει γάρ, ότι έάν επίσκοπό^ τι^ γράψΥ^ ἐπι-
στολήν πρὸ^ Τὸν επίσκοπον Τ^ χ^ορα^ έπείν^ εις Τήν δποίαν ευρίσκεται δ ἱ^ασιλε^, διά τινα^ παρακαλέ^^
ὁποῦ ^χει. πρέπει νά εγχειρίζεται ^ έπιστολὴ αί^τη πρι^Τον εις τὸν μητροπολίτην τοί^ επισκὁ^ου ἐκείνου
^ίνα δηλονότι, έάν μ^ν αύτὸς ιδώ ότι περιέχει εύλόγου^ παρακαλέσεις, καὶ δέν εἶναι όχληρά πρὸς τὸν Ι^ασι^έα
νά Την στέλλα μέ Τὸν Διάκονόν Του πρὸς τὸν επίσκοπον εκείνον, πρὸ^ τὸν ὸπο^ον έστάλη, καὶ νά γράφΥ^ καὶ
αύτὸς συστατικά^ ἐπι^τολἀς έκ μέρους του πρὸ^ το^ς Ἐπισκόπου^ τ^ν πόλεων έκείνων, όπου εύρἰοκ^τ^ ὸ
σιλευς, παρακαλῶν αυτούς νά συνεργήσουν κατά άκολουθίαν,.^Τοι καθως καὶ δ επίσκοπος έκε^νος εἰ^ τύ^το
αύτοὺς παρακαλεῖ. εάν δέ έ^ τοῦ εναντίου ιδώ, ότι η επιστολή μέλλει νά ἐνοχλήον^ τὸν ^Τιλέα^ ν^ τ^ν
στέλλα δπίσω πρὸς Τὸν επίσκοπον ὁπο^ τήν έπεμπε, ^έν έμποδίζεται δέ κάνένας επίσκοπος άπὸ τὸ νἀ γρά-
φ^ μέ Τὸν Αιάκονόν του πρὸ^ του^ φιλου^ ὸποἰ^ έχει εἰς τὸ Παλάτιον, δι^ νά βοηθήσουν ει^ τά πρέποντα κ^ὶ
εὕλογα ζ^τ^ματα, διά Τά ὸποῖα τούς παρακαλεῖ, εάν δέ εις ^ωμην εύρίσκεται ὸ Ι^ασιλευ^, ^ρεωστοθσ^ν οι
έκεῖσε πηγαίνονΤε^ Διάκονοι τῶν ^Ι^πισκόπων (ἱ^ νά δίδουν εις τὸν Πάπαν Τά ζηΤή^ιατα ὸποί^ έχουσι δι^ νἀ
Τά θεωρ^ αυτὸς, καὶ άν ^ναι εύλογα, καὶ δέν έχουν αόθάδη Τινὰ λόγια πρὸ^ τὸν βασιλέα, νά τούς στέλλη
Τὸ Παλάτιον μέ τὴν έδικήν Του προστασίαν καὶ διαφένΤενσιν. ^ορα καὶ Τὸν ιά. τ^ς έν ^Αντιοχεία.
Γ.
Δ ε ῖ μ ε τ ὰ π ά σ η ς ά κ ρ ιβ εί^ ς κ α ὶ ἐπιμελείο^ς ὲξετάζεσ θ^ι, ω σ τε ἐ ά ν τ ις πλούσιος ἤ σ χ ο λ α - Ἀποστ. ν^.
σ τ ικ ὸ ς ἀ π ὸ τ η ς ἀγοροἰς ἀ ξιο ῖτο 'Ε π ίσ κ ο π ο ^ γ ίν ε σ θ α ^ ,μ ὴ πρότερον καθίστ^ισθο^ι, ἐὰν μ ὴ κ α ὶ ^ ^
Ἀ ν ^ γ ν ω σ τ ο υ , κ ^ ὶ Δ ια κ όνου, κ α ὶ Π ρεσβυτέρου υ π η ρ εσ ία ς ἐκ τελ έσ η , ἴνοι κα θ ' ἔκα στον βαθ^ Νεοκα^σ.
μ ὸ ν ἐ ά ν περ ἄ ξιο ς ν ο μ ισ θ είη , εἰς τ ὴ ν ἁψίδ^ι τ ῆ ς Ἐ π ισ κ ο π ῆ ς κ α τ ὰ προκοπὴν δ ια β ῆ να ι δυ^ τ ^ έν Δαοδ.
ν η θ ε ίη . ^Ε ξει δὲ ὲκ ά σ τ ο ^ τ ά γ μ α τ ο ς ὁ β^ιθμὸς οὐκ ἐλ α χ ίσ το υ δ η λ ο ν ό τι χρόνου μ ῆ κ ο ς, δ ι' οὕ ^ ^
ἡ π ίσ τ ις α ύ τ ο ῦ κ^ιὶ ἡ τ ῶ ν τρ ό π ω ν κ α λ ο κ ἀ γ α θ ί^ , κ^ιὶ ἡ σ τερ ρ ότη ς, κο^ὶ ἡ ἐπ ιείκ ει^ γνω ρ ιμ ο ς γενἐσθαι
δυνήσετΟ^ι, κ^ιὶ ^ιὐτὸς ἄ ξιος τ ῆ ς Οεί^ς ἱερ ω σ ύ νη ς νομ ισ θεὶς, τ ῆ ς μ ε γ ίσ τ η ς ἀ πο λ α ύσ ει τ ιμ ῆ ς . Ο ὕτε γὰ ρ
π ρ ο σ ῆ κ ό ν ἐ σ τ ιν , ο ὕ τε ἡ ἐ π ισ τ ή μ η , ο ὕτε ἡ ἀ γ α θ ὴ ἀ ^α σ τρ οφ ὴ ἐπ ιδ έχ ε τα ι το λ μ η ρ ῶ ς κ α ὶ κούφω ς ἐπ ὶ το ῦ το
ἱέν^ιι, ω σ τΕ η 'Ε π ίσ κ ο π ο ν , ἤ Π ρεσβύτερον, ἤ Δ ιάκονον προχείρω ς καθίστο^σθ^ι. οὕτω γ ὰ ρ ά ν εἰκό τω ς νεό..
φ υ το ς ν ο μ ισ θ ε ίη , ἐ π ε ιδ ὴ μ ά λ ι σ τ α κςκὶ ὁ μ α κ α ρ ιώ το ιτο ς Ἀ π ό σ τ ο λ ο ς , ος κ α ὶ τ ῶ ν ἐθνῶ ν γεγένη τ^ιι δ ιδά -
σ κ α λ ο ς , φ α ίν ε τ α ι κωλύσο^ς τ α χ ε ία ς γίνεσ θα ι τ ὰ ς κ α τ α σ τ ά σ ε ις. Τοῦ γὰ ρ μ η κ ίσ το υ χρόνου ἡ δ ο κ ιμ α σ ία ,
τ ὴ ν ἀ ν α σ τρ ^ φ ὴ ν κ α ὶ τὸ ν ὲκ ά σ το υ τρόπ ον οὐκ ἀ π ε ικ ό τω ς ἐκ τυπ οῦν δ υ νή σ ετ^ ι.

^ ρ μ η ν ε ί α^
Διορίζεται ὁ παρ^ν Κανων, ότι μεΤὰ μεγάλης έπιμελεία^ πρέπει νά φυλάττεΤαι Τὸ νόμιμον τοῦτο, δη^.
ἐάν κάνένα^ πλούοιο^ ^ περὶ λόγους σχολά^ων, ἐκ Τ^^ ά γ ο ρ ^ ^ντες, καὶ Τ ^ δημωδου^ σ υγχύσεω ν φανοῦν
άξιοι διά επισκοπήν, οὕΤοι νά μὴ χειροΤονοθνται επίσκοποι παρευθὸ^, άνί^ι^^ πρότερον δέν κάμουν ει^ κο^θε
βαθμὸν ^Αναγνά^στου, Διακόνου κα ὶ ΠρεοβυΤέρου, καιρὸν μακρόΤατον, ^ιαὶ δχι όλιγω τατον^ ἶν α διά Τοθ καιροί
τούτου φαν^ρωθ^ καὶ δοκιμα^θώ πρῶτον όρθὴ πίστι^ αύΤῶν, ή χρη^τόΤη^ Τ^^ γν^μ^ Των, ^ γενναιόΤη^
τοῦ φρονήματό^ των, καὶ ^ έπιείκειά Των, ^αὶ έτσι άπὸ β^θμὸν ει^ β^θ^ὸν, κατά προκοπήν νά άναβί^ι καὶ
ει^ Τὸ άκρόΤατον ί^ψο^ άρχιερωσόνη^. ΔιόΤι, ο^τε πρέπον εἶναι καὶ εύπρεπὲς, ο^Τε ή Τῶν θείων λόγων
γνῶσι^, ο^Τε ^ τῶ χρόνω δοκιμασθεῖσα καλ^ συνήθεια δέχεται ΤοθΤο, τὁ νά χειροτον^ται τινά^ επίσκοπο^, ^
ΙΙρεσβότερο^, ^ιάκονο^ εύκόλω^ κ^ὶ δγλήγωρα, ^ο Τοιοῦτο^ γάρ θέλει νομισθ^ νεόφυτο^ Τ ὸδπο^ον ἐμποδί^
ζει ὁ Ἀ πόσ Τ ολο^ Παῦλο^ λέγων^ ^ Τ ι δ επ ίσ κ ο π ο ^ δέν πρέπει νά ^ναι νεόφυτο^ καὶ πρὸ^ Τὸν Τιμόθεον

(1) ^Π καὶ δ^λλ^ι Κληρικοί. Οἰ γὰρ επίσκοποι αι^τοπροσ^-
πως νὰ πηγαίνουν εἰς τὸν βασιλέα, έμποδίσθησαν ἀπὸτὸν ἀνω^
τέρω Κανένα.
(^) ^ημείωσαι, ότι ὀ μεν Παῦλος καὶ ὁ Κανδ^ν της α^.
νεέ^υτον έννοοῦσι τον έξ ἀγριελαίας της ἀπιστίας, εἰς την ^λ-
ΠΠΔΔΔΚο^
λιέλαιον της πίστεως ^υτευθέντα νεωοτὶ κατηχούμενον, ταυτ^ν
εἰπε^ν τὸν νεοφι^τιστον. ^ δ^ παρ^ν Καν^ν νεέφυτον έξέλαβε
τὸν μ^ έν ^κάστφ ^αθμωτης ἱερωσύνης τὸν νενομισμένον και-
ρὸν τελειι^^αντα.
^7
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ι ^ ^ ^. ^ ^. ^ ^ ^.
^ι.^.
Ἀποστ.λέ. Ὀρίζομεν, ἴνα Ἐπίσκοπος, ὅταν ἐξ ἐτέρας πόλεως παραγίνηται εὶς ετ^ραν πόλιν, ἤ
ἀπὸὲτέρας ἐπαρχίαςεἰςὲτέρανἐπαρχίαν, κόμπουχάριν ἐγκωμίοιςοἰκ^ίοις υπηρετούμενος^
νή, τ^ς γ^. ή-
τηςς^ ιθ. ^.
π^. της ά. ^ὶἤθρησκείας καθοσιώσει, καὶπλείοναχρόνονβούλοιτο^ιάγειν^κα^μὴ ὁτης πόλεωςἐκεί-
νηςἘπίσκοΙΕος ἔμπειροςη διδασκαλίας. Μὴ καταφρονῆἐκείνου, καὶ συνεχέστερον ὁμιλῆ^
β^. ις^. της έν
Καρθαγ. οθ^.
πβ^.πγ^. ρλά.καταισχύνει καὶ κατευτελίζειντὸπρόσωποντοῦαυτόθι Ἐπισκόπουσπουδάζων. Αὕτη γὰρ
ρλβ^. ρλγ^- ἡπρόφασιςεἴωθεταράχουςποιεῖν^κο'.ὶ ἐκτης τοιαύτης πανουργίας τὴν ἀλλοτρίαν καθέ^
της έν Γ^γγ- δραν ἐαυτῶπρομνηστεύεινκαὶπαρασπᾶσθαι σπουδάζει,μηδισταζωντὴν αύτῶπαραδοθεἰ^
ἐ. ^. κά. τῆς
έν Σαρδ. γ^. σαν Ἐκκλησίαν καταλιμπάνειν καὶ εἰς ὲτέραν μεθίστασθαι. Ὄριστέον τοίνυν ἐπὶ τούτω
ι^. του ^ύσ- χρόνον (ἐπειδὴκαὶ τὸμἡὺποδέχεσθαι Ἐπίσκοπον, τῶν ἀπανθρώπων καὶ σκαιῶνεἶναι ν^-
σης ς^. του νόμισται). Μέμνησθεδὲ ἐντῶπροάγοντι χρόν^τους πατέρας ἡμῶνκεκρικέναι, ινα, εἴ τι^
Πέτρου ί. της
έν ^ντιοχ. λ^κὸς ἐνπόλει διάγωντρεἶςΚυριακὰςἡμέρας^ἐντρι^ὶνὲβ^ομἄ^ι μὴσυνέρχοιτο, ἀποκινοῖ-
ιγ^. κβ^. τοτῆς κοινωνίας. Εἰ τοίνυν περὶ τῶνλαικῶντοῦτοτεθέσπισται, ούχρὴούοὲ πρέπει, ἀλλ^
ούδὲσυμφέρει Ἐπίσκοπον, εί μηδεμίανβαρυτέρανἀνάγκηνἔχοι η πρᾶγμαδυσχερή, ἐπιπλεῖστον. ἀπο^
λείπεσθαι τηςἐαυτοῦἘκκλησίας, καὶ λυπεἶντὁνἐμπεπιστευμένοναύτῶλαόν.
^ρμ^νε^.
^άν τιν^ ^πίσΚοπο^ ύπάγ^ εἰ^ πόλιν ^ έπαρχίαν άλλην, κόμπου χάριν, Υ^γουν διά νά έγκωμιασθ^ ω^ λό..
γιος, ^ διά ζ^τησιν τ^ εΙ^σεβεία^, καὶ πίστεω^ (1), καὶ θέλη νά εύρίσ^εται έ^εῖ πολύν καιρὸν, ὸ δέ τ ^ ^το^
λεω^ έκείν^ ^πίσκοπο^ δέν εἶναι εμπειρο^ εἰ^ τὸ νὰ διδάσκω (^), έάν λέγω, τοθτο άκολουθησΥ^ ορίζει ὸ πα-
ρων Κανων, ότιο^το^ νά μώ διδάσκω ουνεχί^^ έπ^ εκκλησίας, μέ σκοπὸν διά νἀ καταφρονώ τὸν κατά τόπον
^Επίσκοπον, ^ιαὶ νά καΤαισχύνΥΙ αύτὸν άμαθ^. ^Ι συνεχὴ^ γάρ αὕτη τοί^ ξένου Ἐπισκόπου διδασκαλία, και
ταραχας προξενεί καὶ υποψίαν γενν^, ὅτι αύτὸ^ σπουδάζει μέ ΤοθΤον τὸν τρόπον, νά έλκόσ^ τὸν λαὸν εἰ^ τών
ἀγάπην Του, καὶ άκολούθω^ νά ά φ ^ τών έδικ^ν του έπαρχίαν, καὶ νά ἀρπάσ^ρ με πανουργίαν την ξένην, Αοι-
πὸν, έπειδὴ άπὸ ^έν τὸ εν^ μέρο^ εἶν^ιι πράγμα ἀπάνθρωπον, Τὸ, νά μὴ δέχεται Τελείων τινά^ ξένους ^πι^-
σκόπου^ εἰ^ την έπαρχίαν του^ άπὸ δέ τὸ άλλο, εἶναι πράγμα, καὶ υποπΤον, καὶ παράνομον, τὸ νά μένουν αύ^
τοἰ πολύν καιρὸν ε^ς έπαρχίαν ξένην. Διά ταῦτα πρέπει νά ^ναι διωρισμένος ὸ καιρὸ^ όπο^ αύτοὶ ^χουν νά κά-^
μουν εί^ α^Τήν, Διότι άνίσω^ άφορί^εται ὸ λα^κὸ^ έκεῖνος, ὁποῦ έν πόλει ευρισκόμενος δέν ύπάγ^ ε^ τ^ν ^κ^
κλησίαν ε^ς τρι^ν εβδομάδων Κυριακάς, καθ^ οί προγενέστεροι τ ^ Συνόδου ταύτην ΙΙατέρες ωρισαν, (δχι δηλ,
οί τ^1ς οί έν Τῶ π^. Κανόνι Τουτο δρίσαντε^, δν καὶ άνάγνωθι, έπειδὴ αύΤοὶ εἶναι μεταγενέστεροι τί^ν έν
Σαρδικ^, άλλά άλλοι τινέ^) ε^Τε ἀγράφω^, ειτε κκἰ δι^έγγράφου Κανόνο^, πόσω μᾶλλον δέν πρέπει, άλλ^ οΙ^τε
συμφέρει νά λείπν^ πολ^ν καιρὸν δ ^πίσκοπο^ άπὸ την έπαρχίαν του, καὶ άκολούθω^ νά λυπ^ τὸ ποίμνιόν του
μέ τ^ν ἀπουοίαν του ^ έξω μόνον άν έχγ^ κάμμίαν βαρε^ῖαν άνάγκην, καὶ περίστασιν δόσκολον ὁπου τὸν έμπο-
δίζει (3). ^ορα καὶ τὸν λέ. καὶ νη, Ἀποστολικὸν, καὶ τὸν π^. τ ^ παρά το^ Κανόνο^ τούτου έρανισθέντα
αύτολεξεί.
Ι Ιί^.
Ἀποστ. νή. Ἐπειδή τινες τῶν ἀδελφῶν καὶ Συνεπισκόπων ἐν ταῖς πόλεσιν, ἐν άις 'Επίσκοποι καθἶ^
της ς^. ιθ^. στανται, δοκοῦσι κεκτῆσθαι σφόδρα ὁλίγα ὺπάρχοντα ἴδια, ἐν ὲτέροις δὲ τόποις κτήσεις με-
π^. της ά. και
ι^. της γάλας, ἐξ ὧν καὶ ἐπικουρεῖν δυνατοί εἱσι τοῖς πένησιν. οὕτως αύτοῖς συγχωρητέον εἶναι κρί--
έν Γάγγρ. έ. νομεν, ἴνα εἱ μέλλοιεν εἰς τὰς ὲαυτῶν παραγίνεσθαι κτήσεις, καὶ τὴν συγκομιδὴ^ τῶν καρ-
. (ἰ) ^Ισως δε το, θρησκείας καθοσ^ώσε^δηλο^ δτι αὀτὸς ί^πά- γίνεται ι^ανερὸν^οτι τρε^ςεβδομάδας μὁνον συγχωρεῖται ό Ἐπί^
γει εἰς ξένην έπαρχίαν δ^ὰνὰ ἐπα^νεθ^ ^ς καθωσ^ωμένος, ^τοι σκοπος νὰ λείπ^ ἀπὸ την έπαρχίαν του, ἦ δε ά. καὶ κ^τὰ
διωρισμένοςθεολὁγος τῶν δρθῶν δογμάτων της ^ίστεως, (καθως τὸν ις^. Κανὁνα α^της, εἰς εξ μηνας τ^ν ^λλειψιν ταύτην
συνειθίἰ^εται καὶ λέγεται καθωσιωμένος Νοτάριος της μεγάλης ἀπουσίαν του Ἐπισκὁπου έξέτειν^. Σημείωσαι δὲ οτι τὰ^ τρ^ῖ^
εκκλησίας), ^καὶ ώς περ^την πίστινθρησ^ος ευσεβέστατος. ^βδομάδας ταύτας, ὁ μεν προγενέστερος της Συνόδου τ^υτης
(^) ^ημείωσαι δτι δενλέ-^ει ἀποφαντ^κῶς ^ Καν^ν νὰ μη Κανο^ν έξέλαβε διὰ τους λα^κους^ ὁποῦ κατ^ αυτὰς δὲν συνέρ-
ναι έμπειρος είς διδασκαλίαν επίσκοπος, ἀλλὰ ύπύθεσ^νἄν χονται με τους άλλους πιστους είς την εκκλησίαν, ^ δ^ πε^
τύχ^ τοιοῦτος νὰ ε^ρεθΥ^ποτ^ κ^ἰ ^ρα ^ς τ^ν ^ ροῦσα Σύνοδος έξέλαβε ταύτας διὰ τους ^πισκὁπους, ὁποῦ
(3) Τὁσον ἀπὸ τον παρέντ^, οσον καἰ τ^νκατωτέρω αὀτὰς λείπουν ἀπὸ την έπαρχίαν των.
 ΤΠΣ ΕΝ ΣΑΡΔΙΚΠ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

κ^. κά. τ^ς

^ν ^ι ^ ^ ^ ^Π ^^^ ^^ι, ^ έν Σαρδι^. ιά.
τ^ς έν Καρ-
^ ^Τν^ ^Δ ^ ^ θαγ. οθ^πο^,
^ ^ ^ν ^^ιν, ^ ^ Τ^^ ^ ^ ^Δ^ ^ πγ^.ρλά, ρλ^.
^ν ^ ^^ ρλγ^. του
Δ^ύσσ. ς^. του
^ ^^ν^ιν^Ι^ι Ι^^Υ^. Πέτρου ί.

Ἀκέλουθο^ φαίνεται νά ^ναι ὸ παρων Κανων μέ Τὸν άνωΤέρω^ διορίζει γάρ ^τι, ἐπειδή τινε^ ^Επίσκοποι
εις άλλα^ μέν έπαρχίαν ξένα^ έχουσιν ύποστατικά δλίγα τ^ν ^κκλη^ιῶν του^ ^δια, ^ άλλα^ δέ έ^ουσι με^,
^άλα και πολύκαρπα, άπὸ τά ὸποῖα ^μπορούν νά βοηθούν τοί πΤωχούς, διά τοί^το ουγχωρεῖται ὸ Τά τοιαῦτα
ύποστατικά έχων ^Επίσκοπο^ νά πηγαίνη εἰς τὸ νά συνάγω Τοί καρποί αύτί^ν. ^ά μη πηγαἰνη ομω^ συχνά
εἰ^ ΤΥ^νπόλιν, ὅπου κάθηΤαι δ ^Επίσκοπος, άλλά νά μένη εἶ^ τά ύποστατικά του τρε^ εβδομάδα^ καὶ κατά τά^
Κυριακά^ νά συνέρχεται εἰ^ την γειτονεύουοαν έκε^σε ^ΕΚκλησίαν, έν ^ ένορεύει Πρεσβύτερο^, καὶ νά λειτουργά,
^τοι ^χι νά ιερουργέ, άλλά νά προσφέρη τοί συνήθειά ἰ^μνου^ τῶ Θεῶ (ἰ) μετά τοί^ λαο^ (τοῦτο δέ νά τὸ
κάμνη, διά νά μ^ φαίνεΤαι ὅΤι δέν πηγαίνη εις τ'^ν ^Εκκλησίαν, καὶ άκολούθω^ διά νά μη προξενώ σκάνδα^ον
εἰ^ Τοί χριστιανούς καὶ τὸν άνωτέρω παραβαίνη Κανένα^ ^περὶ οὕ ὅρ^ι Τὸν π^. Τ^ ς ^ διαΤἰ μέ τούτον τὸν
τρύπον, καὶ οἰ καρποὶ τύ^ν υποστατικών του δέν διασκορπίζονται έκ άπουσία^ του, άλλά συμμαζόνονΤ^ει μέ
την παρουσίαν του, καὶ κάθε κατηγορίαν υπερηφανεία^ καἰ φιλοδοξίας άποφεύγει μέ τὸ νά μ^ συχνά^η κατ^
έκεῖνον Τὸν καιρὸν ει^ την πόλιν τοῦ ^Επισκύπου. ^ρα καὶ Τὸν νη, Ἀποστολικὸν, καὶ Τὸν π^. τ^
ΙΓ .
'Αρἔσκει, ἐἄν τις Διάκονος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ κςεί τις τῶν Κληρικῶν ἀκοινώνητος γέ^ ^Δποστ. ιβ^.
νηται, κοιὶ πρὸς ἔτερον 'Επίσκοπον τὸν εἰδοτοι οιύτὸν καταφύγοι, γινώσκοντα ἀποκεκινῆσθαι λβ^. λγ^. της
δ^. ιγ^, τηςἐν
ειὐτὸν τῆς κοινωνίας π^ρὰ τοῦ ἰδίου 'Επισκὅπου, μὴ χρῆν^ι τῶ 'Επισκὅπω καὶ ἀδελφῶ ^Λντιοχ. ς^.
^ὐτοῦ ὕβριν ποι^ῦντοι, παρέχειν σ.ὐτῶ κοινωνίαν. Εἰδὲ τολμήσοι τοῦτο ποιῆσαι, γινωσκ^τω, έν τ^ .^ἶαῶ
συνελθοντων 'Επισκύπων ἀπολογία ἐαυτὸν υπεύθυνον καθεστἀναι. τηςὰγ. Σοφ.ά.

^ ρ μ η ν ^ ί ο^
^ο παρων Καν^ν διορίζει, ὅτι έάν γένη άκοινωνηΤος κάνένα^ Ἱερεί, ^ Διάκονο^ ^ Κληρικὸςάπὸ τὸν ^πί-
σκοπύν του, καὶ ύπάγ^ πρὸ^ άλλον ^Επίσκοπον, γινωσκονΤα Τ^ν Τοι^ιύΤην αύΤοί^ άκοινωνησίαν, δέν πρέπει δ ^
πίσκοπο^ αύτὸ^ νά συγκοινωνώ μέ τὸν τοιοθτον άκοινωνητον, ἐπειδ^ τοθτο είς ^βριν καἰ καταφρόνησιν λογί-
ζεται τοῦ Συνεπισκύπου αύτοῦ, τοί^ τοθτον ποιήσανΤος άκοινωνητον. Εέ δέ τοθτο ^θελε τολμήσει νά κἀμη, νά
γίνεται ύπεύθυνος εἰ^ τὸ νά άπολογηθ^ περὶ τούτου, ὅτ^ν γένη τἰ^ν επισκόπων Τ^^ έπαρχίαν Σύνοδο^,
έγκλημα ^άρ ποιήσα^, ο^χὶ μονομερές κατακριθήσεΤαι, άλλά καὶ ε^ς δικασΤήριον έλκυ^θήσεται^ ^ορα καὶ τὸν
ιβ^. καὶ λβ^, ^ΑποσΤολικύν^
(^Ι) Σημείωσαι ὅτι έκ τούτου τού Κανύνος ἀποδεικνύεται τὸ διὰ ^-.ωτικὰς φροντίδας κατεφρονοῦμεν την παραδεδομένην ἀκο-
χρέος ὁποῦ έχουσιν οἱ Ἀρχιερεις, ἀλλὰ δ^ καὶ οἱ λοιποὶ Ἱερω- λουθίαν, δι^δ καὶ ἀλύτφἀφορισμ^ ύπεβλήθημεν. ^Ερωτήσαντος
μένοι καὶΚλΥ^ικοἱ, τὸ νὰμ^ ἀφίνουνδηλ. ἀλλὰνὰἀναγινώσκουσι δέ τοῦ Πατριάρχου καὶ μαθύντος, ^τι εικοσι χρένων ἀκολουθίαν
τ^ν συνήθη καὶ παραδεδομένην ^Επταδικην ἀκο^ουθίαν, Ι^Ιεσονυ- δέν ἀνέγνωσαν, ^γιναν δλοι οἰ παρύντες Ιερωμένοι έγγυηταὶ
κτικὸν, λέγω, ^Ορθρον.^^ρας, ^ΕσπερινὸνκαὶἈπύδειπνον^ οτι δε νὰ ἀναπληρώσουν την τῶν κ^. ^ρύνων ἀκολουθίαν, καὶ οί^τω
οἱ την ακολουθίαν μ^ ἀναγινῶσκοντες Ἱερωμένοι και Κληρι^ιοὶ παρευθύς έλύθησαν τὰ σήματά των. ού μύνον δε οἰ ἰερωμέ-
εἰς μεγάλα υποβάλλονται έπιτίμια, δηλουται ἀπὸ τ^ν φοβερὰν νοι, ἀλλὰ και οἱ λαικοὶ χρεωστοῦν νὰ ἀ^εούουν^ ^ νὰ άν^-
Ιστορίαν ταύτην, ^τις συνέβη εἰς τους χρύνους του ἀγιωτάτου γινώσκουν τἦν ^Επταδικ^ν ταύτην α^νεσιν. Εί γὰρ δ Δα^ἰδ, καὶ
Σωφρονίου Πατριάρχου των Ιεροσολύμων. ^πὶ του Πατριάρχου έν τ^ ^ύμφ ^ν, καὶ ^ασιλε^ς μέ τύσας φροντίδας, ταύτην δέν
γὰρ τούτου άπέθανεν ^νας δσιος καὶ μέγας τ^ ^ίιρ ἀνηρ, ^ύ- ἀμέλει, ι^ςτὸ λέγει μύνος^ ε^Επτάκις της ημέρας ^νεσά σε^
τρύπιος ὁνομα^ύμενος. Ι^Ιέλλων αύτὸν δ Πατριάρχης κηδεῦσαι (ψαλμ. ριή.), πέσωμἄλλον δέν πρέπει νὰ την ἀμελοῦν οἱ Χρ--
έν τῶ κοινοτ^φίερ της έν ^Ιροσολύμοις μεγάλης ^Εκκλησίας, εύ^ στιανοί ; Εἰ δέ έπτάκις δέν δύνὰνται, τους προστάζουν οἰ Ἀ^εύ-
ρεν έν αυτ^ εικοσι λείψανα ἀκέραια καὶ άλυτα. ^ἰηγινώσκοντες στολοι εἰς τὰς διαταγὰς (^ι^λ. β^. κεφ. νή.) κἄν νὰ ἀκούουν
δ^ ὁποίων ἦσαν αύτὰ, έκαμαν ἀγρυπνίαν, ^,τε Πατριάρχης καὶ τὸν ^ορθρον κάθε ήμέραν, (συν τ^ ^ορ^ρ^ έννοειται καὶ ^
τουργία) καὶ τον ^Εσπερινὸν, λέγοντες τω ^Επισκύπ^, ^κέλευε
^λη ή ^Εκκλησία, δεύμενοι τού Θεοῦ νὰ τους ἀποκαλύψη περὶ καὶ παραίνει τ^ λαω εἰς τ^ν ^Εκκλησίαν ένδελεχί^ειν δρθρου
αύτῶν. Δοιπὸν ὁ Θι^ς ἦνοιξε τὸ στομα ένὸς τῶν κεκοιμημένων καὶ έσπέρας έ^ιάστης ήμέ^ας, καὶ μ^ ἀπολείπεσθαι το σύνολον,
έκείνων καὶ εἶπεν. ^Πμεις ε^μεθα Ἱερωμένοι καὶ Κληρικοὶ, καὶ ἀλλὰ συνέρχεσαι διηνεκῶς.^ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^Αποστ. ι^'- Εἶ τιςἘπίσκοπος ὀξύ^ολοςεὺρίσκοιτο^ὅπερο^κὁφείλει έντοιούτφάνδρὶ πολιτεύεσαι

ιγ^. κή, λβ^. καὶ ταχέωςάντικρὺΠ ρεσβυτέρουἤ Διακόνου κινηθεὶςἐκβαλεῖν Εκκλησίας τινὰ ἐθελήσει^
της ά. έ. τῆς προνοητἔονἐστὶ μὴ ἀθ ρόοντὁντοιοῦτον ^ατακρίνεσθαι καὶ της κοινωνίας ἁποστερῆσθα^,
έ^οφί^
ν τ^ά.ἀτηςγ^ ἀλλ' ὁἐκβαλλόμενοςἐχέτ^ ἐξουσίανἐπὶ τὸνἘπίσκοποντηςΜητροπόλεως τηςαὐτῆςἐπαρ^
ένἈντιοχ. δ^. χίας καταφυγεῖν, Εἰδὲὁτης Μ ητροπόλεωςἄπεστιν, ἐπὶ τὁνπλησιόχωρονκατατρέχεινκαὶ
ς^. της έν άξιοῦν, ἴναμετἁἀκριβείαςαὐτοῦἐξετάζηται τὸ πρᾶγμα^οὐ^ρἡγὰρμἡὺπέχειντἁςἀκοὰς
Σσρδικ.ιβ^. ιέ.
της έν Καρθ. τοῖςἀξιοῦσι.Κ ἀκεῖνος δὲὁἘπίσκοπος, ὁδικαίως ἤἀδίκωςἐκβαλὡντὁντοιοῦτον, γενναίων
ιά, λ^. ιά.ο^. φίρεινὀφἔίλει, ἴναὴἐξέτασιςτοῦπράγματος γένηται, καὶ εἰ κυρωθῆ αύτοῦἡ ἀπόφασις, ἤ
ρμά. ^διορθωσεο^ςτύχη. Πρὶνδὲἐπιμελῶς καὶ μετὰπίστεως ἔκαστα ἐξετασθῆ, ὁμἡ ἔχωντὴν
κοινωνίαν πρὸτῆς διαγνωσεως τοῦπράγματος, ὲαυτῶούκὀφείλει ἐκδικεῖντὴνκοινωνίαν. Ἐὰνδὲ,συνε-
ληλυθότες τῶνΚληρικῶντινες κατίδωσι τἡνὺπεροψίανκαὶ τἡν ἀλαζονίαναύτοῦ, (ἐπειδὴ ούπροσῆκόν
ἐστιν, ὕβριν, ἤμέμψ^νάδικονὑπομένειν,), πικροτέροις καὶ βαρυτέροις ρήμασιν ἐπιστρέφειν τοῦτον ὀφεί-
^ουσιν, ἶνατῶτὰπρέποντακελεύοντ^ὺπηρετῶνται καὶὺπακού^σιν.^Ωσπεργὰρ ὁΕπίσκοποςτοιςὑπη-
ρέταιςεἱλικρινῆὁφείλειτὴν άγάπηνκαὶ τὴνδιάθεσινπαρέχειν,τὸναὐτὁν τρόπονοὶ υπηρετούμενοι ἄδολα
τοῖςἘπισκόποιςτὰ τηςὺπηρεσίας ἐκτελεῖνὀφείλουσιν,
^ ρ μ ην ^ ί α.
Ἀκόλουθος Τὸν άνωτέρω φαίνεται νά ^ναι καὶ ὁ παρι^ν Κανάν. διορίζει γάρ, ὅτι άνίσω^ κάνένα^ επἶ-
σκοποί θυμωδη^ ^ν (τὸ ὁποῖον πάθο^ δὲν πρέπει νά εύρίσκεΤαι εἰς Τοιοί^Τον άνδρα, μιμητὴν ἐίντα το^ πραο-
τάτου ^ριστοί^) ύπὸ Τ^ ^ργ^ κινηθεὶς, άφορίσ^ Τινά ΠρεσβύΤερον, ^ διάκονον, πρέπει νά προνοήσωμεν, εις τὸ
νά μ^ στερηθώ ὸ τοιοθτο^ Τ^ κοινωνία^ άλόγω^, καὶ παρευθύ^, άλλά νά έχ^ άδειαν νά πηγαίνω πρὸ^ Τὸν
τροπολίτην τοί^ άφορίσαντο^ επισκόπου, άν λείπ^ ὸ μητροπολίτη^, πρὸ^ τὸν πλησιόγωρον ξένον ^Ιητροπο-
λίτην, διά νά θεωρηθώ μέ άκρίβειαν ^ αιτία Τοθ τοιούτου άφορισμοθ (ἱ). έπειδ^ δέν ειναι δίκαιον νά μ^ δί-
δεται άκρόα^ ει^ του^ π^.ρακαλο^ντα^ νά έξεΤαχθ^ ^ κρίσι^ Των. εν ὅσιρ δέ καιρῶ εξετάζεται ή κρίσι^, Τό-
σον ό επίσκοπος, ὸ δικαίων ^ άδίκω^ άφορίοα^, δρέπει νά έχΥ^ ύπομονην, ^ως οὕ ^ νά κυρωθώ ή άπόφασι^ τοῦ
άφορισ^οί^ ὸποιΙ έ^ιαμε, δικαία οὕσα, ^ νά διορθωθώ άδικοί οὕσα, ὅσον καὶ ὁ άφορισθεἰ^ πρέπει νά μ^ παραβώ
τὸν άφορι^μὸν, άλλά νά μέν^ ει^ αυτόν. εάν γάρ αύτὸν παραβώ καταφρον^ν, καὶ κατά τοί^ άφορίσαντο^ ύπε^
ρηφκνευόρ,ενος, πρέπει οἰ τοθ ^1^πι^κόπου έκείνου Κληρικοὶ νά συνάγωνται, και με πικρά καὶ έπιπλ^κτικά λό-
για νά φέροΙ^σιν σύτὸν είς υποταγήν καὶ ταπείνωσιν, ^να φαίνωνται μέ τοῦτο ύπήκοοι εις τὸν οικεῖον ^^πίσκο-
πον,, ^ιότι καθω^ ὸ επίσκοπος χρεωστεῖ νά άγαπ^ άδόλως τούς έδικούς του ύπηρέτα^ καὶ Κληρικοί, ^Τσι
άμοιβαίω^ καὶ οἰ υπηρέται πρέπει άδόλως νά ύπηρετο^σι τὸν έδικόν του^ ^Ι^πίσκοπον. ^ορα καὶ τὸν κή. κ^ὶ
λβ^. Ἀπο^τολικόν.
Ἀπος. ιέ. τῆς
ά. ιέ. ις^. της
δ^. έ. ί. κ^.
τ^ ς'.
ι^. ιή.τῆςζ^.
ί. ^έ, τῆς έν

^ημείωσαι, κατὰ τὸν ^ωναραν, δτι τὸ νὰ κρίνεται ὁ ά^- ουκ ένεργεἰται. ^ηΙ^.είωσα^ ^ρὸ^ τούτοις, οτι ο παρ^ν Κενω^
ρίσας ^Δρχιερε^ς παρὰτου πλησιο^όρου ^ισκέ^ου, εἰς τὸ^ αύτολεξεὶ ἀνεφέρθη εἰς την έν Καρθαγέν^ σύνοδον, ^ως τ^ ^
ποιον έκε^νος ουχ ὀπέκε^ται, ^ καλῶςἀφι^ρισεν, ^ κακῶς, τοῦτο κυρωθώη ἀπὁ^ασις αὁτοῦ, ^ διορθι^σεως τύχ^, ι^ς τουτο φει^
ἄν καί πο^ε ένεργήθηέν το^ς πάλαι ^ρόνοις, ἀλλὰ νυν τελείων ται έν τοις έκείνηςπρακτικοις.
 ΤΗΣ ΕΝ ΣΑΡΔΙΚΗ ΤΟΠΙΚΙΙΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^Ι. ^. ,^. ^

Σαρδικ. ιέ. ιἰ^.

της έν Καρ^.

Ἀπος. ιέ. της

'ΤΙ^^ν, Τν^, ^ ^ Ε^^^^ ^ν ^Ε^ ά. ιέ. ις^. της
δ^. έ. ί. κ^,
^ . τ^ς ^.
ι^. ιή. της ^
ι^ι ^ν ^ έ. ιέ. της έν
Ἀντιο^. γ^.
^Υ^Ο^. Σ^^^ ^ ^ της έν Σαρδ.
ιέ. ις^. Κα^θ.

^πειδη κατά τὸν Ιά. καὶ ιβ^. Κανόνα αὁτ^^ έδιώρισεν ώ παρούσα Σύνοδο^ παράνω ἀπὸ τρεῖ^ έβδομάδας νά
μὴ διαΤρίβ^ τινάς επίσκοπος εἰς ξένην επαρχίαν, ένταθθα διά τοί^ παρόντος Κανόνος συγχωρε^ νά διατρίβ^ ει^
ςένην έπαρχίαν, ^ως νά έπαναγυρίσ^ εἰ^ την έπαρχίαν του, ^ νά άθωωθ^ άπὸ την ὕβριν καὶ έξορίαν οπού έλαβε
τού οἰκείου θρόνου ὸ επίσκοπος έκε^ῖνος, ὸπού άδίκως καὶ τυρανικ^ς ^ιο^χθ^, ^ ^ιά τ^ ἀκρἶβειαν τ^ν δογμά^
των τ^ς πίσΤεω^, ^ διατὶ ομολογεί ^σα δόγματα καὶ παραδόσεις ὸμολογεῖ καὶ δοξάζει ώ καθολικη εκκλησία,
^ καὶ διαΤὶ ύπερμαχεῖ διά τών άλήθειαν καὶ τους άδικουμένους καὶ καΤαδυναστευομένου^ υπερασπίζεται ^κα-.
θω^ τοιαύτα ακολούθησαν ει^τὸν μέγαν ^Αθανάσιον καὶ Βασίλειον, καὶ Χρυσόστομον καὶ άλλους. ὸ τοιούτο^ γάρ
επίσκοπος, φεύγωντας τὀν κίνδυνον, άνάγκη εἶναι διά νά ύπάγ^ είς ^λλην έπαρχίαν, άθ^ο^ μέν ^ν κατά τὸ
ἀληθέ^ καὶ δίκαιον, καθωσιωμένο^ δμως, ^τοι υπόδικος ευρισκόμενος εἰ^ τιμωρίαν,διά Τών τυραννίαν τ^ν διω^
κόντων. ^Οθεν σκλ^ηρὸν καὶ άπάνθρωπον εἶναι ὸ τοιουτοτρόπως διωχθεὶς άπὸ τὸν θρόνον του, νά μη ύποδέχε^
ται άπὸ τούς Συνεπισκόπους του με κάθε φιλοφροσύνην καὶ περιποίησιν (^. ^ορα καὶ τὸν ιέ. Ἀποοτολικόν,

Ἐπειδὴήσυχοικαὶ ὺπομονητικοὶ ἐ^φείλομενεἶναι καὶ διαρκῆτὸνπρὸςπάντας ἔχεινοἶκτον,ἄπαξτοὺς

εἰςΚλῆρονἐκκλησιαστικὸν προαχθέντοις ὺπότινων ἀδελφῶν ὴμῶν^ἐὰν μὴβούλοιντοἐπανέρχεσθαι εἰς
ἄς κατωνομάσθησαν Ἐκκλησίας, τοῦ λοιποῦμὴὑποδέχεσθαι. Εὐτυχιανὸν δὲμήτε^Επισκόπουὲαυτῶ
^ιεκδικεῖνὅνομα, ἀλλ' ούδὲ Μουσαῖον, ὡς ^Επίσκοποννομίζεσθαι^ εἱ οὲλ^κὴνκοινωνίαν ἀπαιτεὶ^εν, μὴ
χρῆναι αύτοῖςἀρνεῖσθαι.
^ ρ μ η ν ^ ί α^
^ο μουσαῖος καὶ ^ύτυχιανὸς, τους ὸποίους άναφέρει ὸ παρων Κανων, καὶ άλλοι άκύμη, Κληρικούς τινας
(1) Καθως τοιαύτην φιλοφροσύνην ^λαβεν δ θει^ος ^ρυσέστο- πάντες, οἰ διὰ τ^ν ἀλήθειαν καἰ τὰς παραδόσεις τ^ς καθολικης
μος ἀπερχὁμενος εἰς την έξορίαν ἀπὸ τὸν επίσκοπον της Ταυ- εκκλησίας δι^κδμενοι, πρέπει νὰ λαμβάνουν κάθε δεξίωσιν καὶ
ροκιλικίας, ο^στε ὁποῦ, ἄν ἦτο δυνατὸν, ἦθελε δώσει είς αὀτὸν περιποίησιν ἀπὸ το^ς ^Αρχιερεις, καὶ Ἱερεῖς καὶ πάντας τούς
έκεινος καἰ τον θρύνον του, ώς τοῦτο λέγει ὀ ^διος ^ρυσέστο- ^ριστιανοὸς, πρὸς ο^ς ἄν ὀπάγωσιν. οἱ δὶ μη οί^τωδεχδμενοι
μος (έπιστολ. πρὸς Κυριακύν). Σημείωσαι δὲ δτι ού μύνον οἱ αὀτους, σκληρδτατον ἀληθῶς καὶ ἀπάνθρωπον πράγμα πο^.οῦσι,
πίσκοποι, ἀλλὰ καὶ Πρεσβύτεροι^ καὶ Διάκονοι καὶ ^Ιοναχοὶ κατὰ τὸν Κανένα τουτον, καὶ ἀκολούθως μεγάλως ἀμαρτάνουσ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ Ι^^Ι. ^^ ^^ ^ ^

^ ^ ^ -Ιι^^^, ^ Ιι^^^ι, ^ -Ι^^ι^ ^ ^ ^^..

^ ^ ^ ^ . ^ο^ ^ ^ ^^ ^ ε^^. -^
^ ^ΙΙ^, ^ ^ ^ ^.

^ ^. ^. ^ Τ^^ ^ ^^Ο^ ^Ο^ν^, ^ ^ ^

Τ ^ ^ , ^ Ο^ ^ ^ ν Ο ^ ^ , ^ ν ^ ν ^ ι^ ^ ι ι^^ν ι ^ ^ ν ^
^ ^ ^ι ^ Ι^ ν ^ ^ ^ ^
^^ν ^ Ο^ν ^ ^ Τ^,^ν^ ^ Ι^
^Ιν^ν ^ ^ ^ Ι ^ ι^ ^ ^^Ι^νΙ^, ^ ^ Θ ^
Ι^^ ^ ^-

τῶν ἐν τ^ιῖς π^ιρὅδοις, ήτοι κσ.νο^λίω, καθεστώτων Ἐπισκόπων θε^σάμενος Ἐπίσκοπον, ἐπι-
ή. ^. ^ ζητοίη τὴν ο^ἰτ^ν τῆς π^ιρόδο^, καὶ ποῦ τὴν πορείαν ποιεῖται. Κ^ὶ ἐὰν μὲν εὕρη ἐπὶ τὁ
στροιτόπεδον ἀπιόντα, ἐπΙζητήση τὰς αἱρέσεις τὰς ἐπάνω προκειμένας, κἄν κ^κλημένος ἀφικνῆτ^ι, ἀπιόντι
^ιὐτῶ μηδὲν ἐμπόδιον γίγνοιτο. εἱ δὲ ἐπιδείξεως χἀριν, καθὡς εἴρητο^ι τῆ ὴμ^τέρα άγἄπη, ἤ διά τινων
άξιωσεις σπουδάζει ἐπὶ τὸ στρ^τοπεδον, μήτε τοῖς γράμμ^σιν ο^.ὐτοῦ ὑπογράφειν, μήτε κοινωνεῖν τῶ
τοιούτω.
^ ρ ^ η ν ^ ί ο^
^ς έπιτίμιον κατά Τἰ^ν παραβαινόντων καὶ ούτο^ ἐδιωρίσθη ὁ Κανων, λέγων^ Καὶ τοθτο γνώριμον γεν^σε^
Ται, ΤοθΤο^ πο^ίον, τὸ νά ^ κατηγορέτσι δηλονότι ^ ^Ιερωσυνη διά την τῶν ολίγων άναισχυντίαν. Κ^ιὶ πλη^
ρωθησεΤαι, μέ πο^Ιον Τρύπον^ ^Εάν δηλ. ὸ καθ^ έν^^ ἀ^ὸ ^μ^ι^ τού^ ^ἰ^πι^κόπου^ τού^ ευρισκομένους τ^ς
σΤράτα^ Τά^ δημοσία^ καὶ τά περάματα, διά ^έ^ου τ^ν ὸ^οί^ν έχ^υν νἀ δια^^ρνοῦν ^οι έρχονται πρὸς τὁ έν
τ^ Ρωμη Τ^Τε εύρισκόμενον βαοιλικὸν παλάΤιον, καθω^ καὶ διά μέσου το^ κανα^ου, ^τοι τοί^ ύδραγ^γοθ,
(Ι) Σημείωσαι δτι ὁ ^Λνόνυμος έρμηνευτ^ς λέγει, ὅτι ὁ Εύ- πάντων τὸ τιμιώτατον.^Τβρί^ουσι δέ εις αυτην μάλισταπάντων
τυχιανὸς καὶ ^Ιουσαιος^ μέ τὸ νὰ ^γιναν σχισματικοὶ^ καθΥ^ρέ-^ οἱ κακῶς αύτην μεταχειρι^ύμενοι, ους ἱερασθαι παντάπασιν ο^
θησαν, καὶ ^τι ἐὰν μετανοήσουν. καὶ ζητούν νὰ ^χουν τὸ του έχρην, ινα μη ώς ἀνύητοι τὰ τῶν κακῶς αυτ^ν μετιύντ^ έγ^
^Επισκύπου ^νομα^νὰ μη εἰσακουσθοῦν, ἀλλὰ μύνον ι^ς λα^κοὶ κλήματα εἰς αὁτην τρέ^εε^ν τολμῶεν. Τῶν γὰρ καθυβριζὁ^τ^
νὰ δεχθοῦν κατὰ τὸν Κανένα. ^ο δέλέγει ὁ Εαλσαμῶν, δτι αύτην ἀφέμενοι^ εἰς αύτ^ν τρέπουσι τὰς αιτίας, ^ν έ^ιρ^^ ^
τοι ἦσαν ἀνίεροι καὶ ἀχειροτύνητοι, ούκ άληθἐς έστιν. έκδικίας τυχειν, ώς παροινουμένην παρὰ ἀνδρῶν μιαρων, ^ὶ ^ίς
(^) Διὸ καὶ ὀΠηλουσιότης ^Ισίδωρος έπιστολ. φν^, ο^τω ού θέμις αύτη προσάπτεσθαι.^
γράφει. εΘεῖον μἐν τι χρημα ή Ἱε^ωούνη^ καὶ των ^ντων ἀ^
 ΤΗΣ ΕΝ ΣΑΡΔΙΚΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^^ ^^ ^ ^ ^ ^. ^. ^ ^ ^

^Αντιοχεία. ^

Π ^ Ι ΤΙΙ^ ^Ν ^ΝΣΤΑ^ΙΝοΥ^οΑ^ ΤΟ Δ^ΤΤ^Ο^

^ Α ^ ^ Ι Σ ^ Σ ΤΟΙΙΙΙ^

Π^ΟΛ.^ΤΟ^Ι^Λ
άγία αυΤη Τοπικά άνοδος συνήχθη έν Κωνσταντινουπόλει, μεΤά τὴν άγιαν καὶ οικουμενικών β^
σύνοδον, έν ^Τει 3θ^. κατά τὸν Δοσίθεον, καὶ την συλλογών τ^ν ανόδων, τών ύπὸ τοί^ ^ίλια γενομένην, έπὶ,
τ^ν βαοιλείαν Ἁρκαδίου κοεὶ ^ονωρίου. Παρόντεν δέ έν αύτώ ^σαν Πατριάρχαι Τρεῖν, Νεκτάριον Κωνσταντινου^
πόλεων, Θεόφιλον Ἀλεξανδρείαν, καὶ Φλαυίανὸν Ἀντιοχείαν, καὶ άλλοι δεκαεπτά επίσκοποι κατ^νομα, καὶ
άλλοι διάφοροι άνωνυμοι, μεΤά παντὸν Τοθ ιερατείου, καθεσθέντεν έν τέ^ φωτιστηρίιρ τ^ν ^εγάλην εκκλησίαν,
Αίτιον δέ τ^ν συναθροίσεων ΤαύΤην έστάθη ή ύπόθεσιν δύω επισκόπων, Ἀγαπίου καὶ Ι^αγαδέου, οι ὸπο^οι
έζήΤουν νά έπισκοπεύουν καὶ οί δόω έν ταύτῶ εις τ^ν έπισκοπην Κ^όστρην, καὶ μάλιστα, διατὶ έφθαοε νά κα^
θαιρεθώ ὸ ἱ^αγάδιον άπὸ δύω ρ,όνου^ επισκόπους οἶΤινε^ καὶ εἶχον τελευΤησει Τότε καΤά τὸν καιρὸν τ^ ^υνό-
δου. ^οθεν περὶ Τούτου ωρισεν ^ σύνοδον αυτη τους παρόντα^ δυω Κανένα^, άναγκαίους ^ντα^ εις την τἦς
εκκλησίας ευταξίαν τε καὶ κατάστασιν, οἶτινε^ έπικυροθνται, άορίοτω^ μὲν άπὸ τὸν ά, τ^ δ^. καὶ ά, τ^^ ζ^,
βρισμένων δέ άπὸ τὸν β'. Τ^^ (αὕΤη γάρ ώ ^ύνοδο^ εἶναι, περὶ ^ ταθτα λέγει ό β^. τ^^ ^, ^Προσέτι γε-
ιεὴν^ καὶ Τῶν αὕθι^ έν ΤαύΤ^ Τώ θεοφυλάκΤω καὶ βασιλίδι πόλει ουνελθόνΤων, έπὶ ^εκταρίου Τοί^ Τ^ βασιλί-^
οο^ Ταύτης πόλεων Προέδρου, καὶ Θεοφίλου τοθ γενομένου Ἀλεξανδρείαν ^Αρχιεπισκόπου^, καὶ διά τ^ν έπι-
κυρωοεων ταύΤΥΙς οικουμενικών τρόπον τινά άναλαμβάνου^ι δύναμιν. ^Π ^όνοδον δέ αυτη, όνορ,άζετὰι μέν,
πραχθέντα υπομνήματα έν Κωνσταντινουπόλει περὶ Ἀγαπίου καὶ Ι^αγαδίου, έκατέρου άντεχομένου τ^ν έπι^
οκοπ^ν Ι^όστ^ην, κεῖται δέ έν Ταῖν Πανδέκταιν μετά Τών έν Καρθαγέν^ σύνοδόν οὁκ όρθ^ν. Δι^ ^ ώ^ιὲῖν άκο^
λουθησαντεν τούς χρόνουν, καθ^ οθν γέγονεν, ων κ^ὶ π^ρὶ Τ^ν άλλων Τοπικών έποιήοαμεν ^δε πρὸ τ^ς έν Καρ^
θαγέν^ αυτών έτάξαμεν^

ΟΙ ΔΥΟ Ι^Α^οΝ^Σ ΤΙΙ^ ^^^ΤΑ^ΙΤΙΝοΥΠοΑ^Ι ^Τ^Α^^^Ι^ΙΙ^

ΤΟΙΙΙΙ^ΙΙ^ ΑΙ^ΙΑ^ ^ΟΔΟΤ ^^ΙΙ^^ΤΟ^Ι^ΟΙ.

Ὄρίζομεν, ωστ^μἡἐξεῖναι ὺπὸδύωχειροτονεῖσθαι Ἐπίσκοπον, ἀκολούθωςτῆἐνΝ^κ^ία^^Δποοτ. α^.

Συνόδω.
(^) Δεν εἶναι ἐναντίος ὁ Κανων ο^τος με τον ή. της αυτης θως καὶ δ ^λαυΥανὸςἈντιοχείας, παρακληθεὶς ἀπὸ ^λους το^ς
^ταύτης ^υνὁδου, τὸν μώ συγγωοουντα αὁτοπροσόπως νὰ πη- Ἀντιοχεῖς, καὶ παρὰ ^ου πεισθεὶς, έπῆγεν εἰς τον Βασιλέα
-οτι νὰ πηγαίνω ναὶ ὁ επίσκοπος αυτοπροσώπως, ἐὰν ομως κα- ^ ^ Χρυσόστομος (λὁγ. καὶ ά, Ἀνδριάντων)^ ττ^ὴν
λεσθ^ ἀπὸ τὸν Βασιλέα καὶ δχι ἀφ^ ^αυτοῦ του, έξωμόνον ἄν τδτε μ^προσκλητικὰγράμματα τουΒασιλέως πρέπει νὰ ^η^
^ναι άνάγκη μεγαλωτάτη και κίνδυνος εἰς ολην τ^ν πέλιν. Κα- γαίν^, ^εὶ ^ άφ^ ^αυτοῦ.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
^ι ε^ ^
^ι^.^. ^ 'Ο^^^ ^ ^ς ^ ιΙ^,
^ Κ^ν^
^Ι^ ^ ^ι ^ ^^
^ι ^ ^ι ^^.
Π^ΡΙ ΤΙΙΣ Ι^Ν ΚΔΡΘΑΡΕΝΗ, ΤΟΠΙΚΙΙΣ
ΠΡΟΑΕ^Ο^Υ ΕΝΑ
^Ἱ άγίακ^ὶ τοπικά(ἰ) Σύνοδος(^) ^ένΚαρθαγέν^(3) συνηχθηέν^τει μ^ντῶάπὸ ^ριστοῦ^18^
(^) ^ορα οτι καὶ μὲ δλον ὁποῦ ἦσαν παρδντες έν τ^ Συνὁδι^
ταύτ^ οἰ τοῦ Πάπα τοποτηρηταὶ, πάλιν ^ τοπικά έμεινε τοπικά
καὶ ο^κ έγένετο οἰκουμενικ^, μὶ τὸ νὰ μ^ ἦσαν παρὁντες ^
αὀτοὶ, ^ οἱ τοποτηρηταὶ αύτῶν και οἱ της Ἀνατολῆς Πατριάρ-
χαι. ^^στε καὶ ὁ Πάπας μέρος μόνον των Συνὁδων των οί-
κουμενικῶν έστὶν, ώς καὶ οἱ λοιποὶ Πατριάρχη καὶ ο^χὶ ἐπά-
νωτωνΣυνδδων ι^ςφαντάζονται νῦν οἱ της Ρώμης ποντίφηκες.
(^) Σημείωσαι δτι Σύνοδος κι^ίως λέγετ^ι^ ^ δ^ὰ πολλῶν
συνελεύσεων ἀπαρτισθεἰσα ὁλικ^ Σύνοδος. Τὰ δ^ πρακτικὰ τη^
παρούσης Συνέδου, καὶ κάθε μίαν ἀπὸ τὰς ἐν ^^τ^ γενομένς^ς
δέκα συνελεύσεις, ^υνδδους δνομάζουσι καταχ^ηστ^ῶ^^ αἶτινες
πράξεις δνομάζονται ἀπὸ τὰ πρακτικὰ των οίκουμεν^κῶν Σ^..
νὁδων.
(3) Καρθαγένη ἦτδ ποτε πδλις περιφανεστάτη ^ης ἰδί^
γομένης Ἀ^Ιρικης, Προκονσουλιανη, ^το^ Ἀνθυπ^τ^ν^ καλου-
μένη, ἦτις εἶναι ή αὁτη Καρχηδ^ν, μ^ δύω δνύμ^τ^ δνομ^
μένη. Καρθάγο γὰρ ^ Καρθάγενα λἐγεται ἀπὸ τούς Δατίνο^^
^ 1^ ^ ^ὲ τ ^ Έλληνας, έπειδ^ έκατοίκησαν είς αὀτην
πρὸ της ὰλώσεως τ^ς Τριράδος ί^ ^τη ^ῶρ^^ ^ Καρχηδι^ν
καὶ ^λλοι φοίνικες. ^κτίοθη δέ α^τηἀπὸ τ^ν
^^ν. ^ ^
Σ^^ ^ι ^ ^ν^^, ^ν^ν ^
ιν^^ ^ν ^
^ ^
Ιι^^ ι.^^
^εν έκει λαὸν πολύν ἀπὸ την Τύρον, τετιμη^εένη μὲ θρόνον ^ η -
τροπολίτου, δστ^ς εἶχεν υποκειμένους επ ισ κ ό π ο υ ς Ι ^ , ^εὶ
προκαθημένη διὰ τοῦτο ^λων τῶν έπαρχιῶν της ^Λφρι^.
^Πδη δε εύρίσκεται κρη^ενισμένη, καὶ ἀ πὸ τῶν κτενισ μ ά τω ν
αυτης έκτίσθη ^ περίφη^^ιος πέλις Τούνεσι, ἀπέχουσα της ^ρ-
θαγένης 1^. μίλια πρ^ς ἀνατολάς. (^ῦρα τὸν ^ἶελέτ^ο^ έ^ τ^
Γεωγραφ. σελ. εἶχ ε δε προνὁμιον ὁ Καρθαγένης Ἐ πίο^ο-
πος έίνωθεν καὶ ἐξ ἀρχαίου ^θους δεδομένον, τὸ νὰ λαμβέν^
ἀπὸ ὁποίαν έπαρχίαν (την ύποκειμένην α υ τ^ δηλ.) θελή^^ ξέ-
νους Κληρικούς καὶ νὰ τούς χειροτονώ Ἐπισκὁπους, κετὰ το^
ξδ^. αύτῆς Κανένα. ^Ο δε ^ουστινιανὸς, νικήσας τούς ^ανδ^-
λους είς τ^ν Ἀφρεκὴν καὶ παραλαβων αύτ^ν, έ δ ω ^ προνόμιο^
είς τὸν Καρθαγένης διὰ Νεαρας αύτοῦνὰ ^ναι αύτωιέφελος
νὰ χειροτονηται ἀπὸ τούς ἰδίους του ^Ι^πισκόποι^ς, έδω^ε τὸ
αύτὸ εἰς την ά. καὶ β^. Ιουστινιανόν, ἀγκαλὰ π^ὶ άλλοι λέ-
γουσιν ^τι εἶχε τὸ προνέμιον αύτὸ έξ ἀ ρχη ς ὁ Καρί^α^ένης^ ἐ -
νενεώθη δε μένον ἀπὸ τὸν Ἱουστινιανδν. Πρώτη δε ^ ὶ τ^ς ^
χρίδος αύτῆς έστιν ό Καρχηδών. Φησὶ γὰρ ό ^Ιουστινιανός έ^
τ^ ρλά. Νεαρ^, ὅτι δίδει εἰς τὸν της ^Λχρίδος επίσ^ο^Ο^ ^
δίκαιον της Ἀρχιερωσύνης^ οπερ ^δωκε καὶ τ^ επισκέπ^ τ^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΙ^ ΤΟΠΙΚΙΙ^ ΣΥΝΟΔΟΤ.

^ ^ ΙΙΙ^^, ^ ^ ^^^
^ ^ ΙΙ^ ^ ^

^ , ^ ^ ^ , ^ ^ ι. Ιι^ ^ , ^ ^ ^ ^
^ ^ Ι ^ ^ ,,^ ^ ^ ^ι
^ Ι Ι ^ ^ .^ ,. ^ ^ ΙΙ^ ^ ^ ^ ^ ^ ..
^ ^ ^. ^ ^ ^ ,^ ,,, ^ ^ , , ^ .^ ^ .
Σ ^ε^ε^ ^ ^ ^ ^ ,^ ^ ^ , , Ι^,^,
^ ^ ι^ ^ , Ι^ ,^ ,^ ^ Ι ^ ^ ,^ ^, ^ ^ ^ ^.
Ι^ ^ , ^ ^. ^ ^

^Ιουστινιανός Καρχηδένος, καὶ ^α τ^ν Χρύσανθον σελ. πδ^. του
^υνταγματίου καὶ τ^ν ύποσημείωσιν του ή. της γ^. ^ δ^ ^εο-
^ρύλακτος έρμηνεύο^ν τον Ἱωνὰν λέγει, οτι ^αρσὶς νὰ ῶνομάζετο
ή Κα^χηδι^ν παρ^ εβραίοις.
(^) Κατὰ Πελαγίου ήθροίσθη ά. σύνοδος εἰς Ἱερουσαλ^μ ὸπὸ
του Πατριάρχου Ἱωάννου, κατὰ τον Ι^Ιοναχὸν ^Ορόσιον. ^ εἰς
τών Δύδδαν (ἦτις καὶ Διὁσπολις δνομάζεται) ύπὸ ιδ^. επισκό-
πων έν ^τει ^Ι^. παρόντος του Ἱεροσολύμων ^Ιωάννου. εκατη-
γέρουν δ^ του Πελαγίου έν α^τ^ δύω Ἐπίσκοποι ἀπὸ Γαλλίας,
^ἐπορος καὶ Δάζαρος. Τί δε συνεπεράνθη εἰς τών σύνοδον ταύ^
ταύτην ^ τὸ διηγειται ὀ θειος Αυγουστίνος. ^Τποκριθεὶς γὰρ έν
αυτ^ ὀ Πελάγιος, ἀνεθεμάτισε τὰ των αἱρέσεωναυτου ιβ^. Κεφ.
καὶ ός μετανήσας έσυγχωρήθη, ἀλλ^ έ αἱρεσιάρχης έμεινε πέ-
λιν αἱρεσιάρχης. ^οθεν, ἐπειδημετ^ ὀλίγον έφανέρωσε πάλιν την
αἱρεσίν του καὶ ήρξατο α^τη νὰ πλεονά^ εἰς την Ἀ^ρικην, διὰ
τοῦτο συναχθεῖσα ^ παροῦσα έν Καρθαγένν^ σύνοδος, ἀνεθεμά-
τισε τὰ αἱρετικά του φρονήματα εἰς Κανόνας ή ἀπὸ ρκ^. ^
ρκ^. καὶ ὅρα έκει τοὸς τόπους. ^ὸν τῶ Πελαγίι^ δε ἀνεθεμά-
τισε καὶ τὸν Κελέστιον τὸν μαθητἦν αὁτοῦ, τὰ έκείνου παρο-
μοίως φρονοῦντα. Κατὰ γὰρ τὸν Φώτιον οἱ της αἱρἐσεως ταό-
της δπαδοὶ^ ποτ^ μεν Κελεστιανοὶ, π^τε δὲ Πελαγιανοὶ όνομά-
ζονται. εφρόνουν δ^ ο^τοι συντόμως εἰπε^ν, οτι τὸ αυτεξούσιον
προηγειτα^ της χάριτος, καὶ τὸ θέλημα του ἀνθρόπου ἀρκε^ εἰς
έκπλήρωσιν τῶν ἐντολῶν του Θεοῦ. ^ορα δὲ καὶ τών τοῦ έ.
της γ^. συνόδου ὸ^εοση^Αείωσιν. ^Ιετὰ δε τἦν παροῦσαν Σύνοδον,
καὶ έν Κωνσταντινουπόλει συνήχθη Σύνοδος έλληκατὰ του αύ-
Του Πελαγίου. Κ^ὶ ^ γ^. δε οἰκουμενικώ μετὰ τ^ν παροῦσαν
συναχθε^^ κ^τεδίκασε τὸν Κελέστιον.
(^) Περὶ του Αονάτου και τῶν ἀ^ι^ αὁτοῦ Δονατιστῶν, ἀνα-
φέρουσιν οἱ της ^αρούσης Συνόδου Κανόνες, ὁ νέ, ξς^. οέ. οςο οζο
οή. ιιθ^. ρ^, ρά. ρ^,. ργ^. ρι^. ρκή. ρκθ^. ^ορα τους τόπους,
(3) Περὶ τούτου ὅρα είς Την έρμηνείαν των δύω της παρού-
σης Συνόδου ἐκιστολῶν.
(^) Δίδομεν ε^δησιν εἰς τους φιλολόγους καὶ ἀναγν^στας των
ΠΠΔΔΔΙο^
Κανόνων τούτω ν. δτι, έπειδη αὁτοὶ, έ^χι μόνον διάφοροι ευρί-.
σκονται κατὰ την ποοότητα του ἀριθμοῦ^ (παρὰ μεν γὰρ τοις
έξηγηταῖς τῶν Κανόνων ρλζ^ άριθμοῦνται, παρὰ Δοσ^θέφ ρλή^
παρά τισι τῶν Αατίνων ρμή καὶπαρ^ έλλοις ^λλως.) ἀλλὰ καὶ
ενωμένοι μέν εὸρίσκονται οἱ κατὰ τὸ πραγμα δι^ρημἐνοι, δι^-
ρημένοι δ^, οἱ κατὰ τὸ πραγμα ενωμένοι. Ι^ἰς πολλότατα
δ^ μέρη καὶ οἱ τίτλοι καὶ έ^ιιγραφαὶ^ ^ αἰ περιλήψεις αυτῶν
ἀντὶ κυρίων Κανόνων καὶ ἀριθμοῦνται, και έξηγοῦνται εως
καὶ ἀπὸ τὸν ^ωναραν, ^Βαλσαμῶνα, Ἀριστηνὸν καὶ Ἀνώ-
νυμον. Καὶ εἶναι νὰ θαυμάσωτινὰς πως οἱ ευλογημένοι αὀτοὶ
ἐξηγηταὶ έλανθάσθησαν τόσον, καὶ δέν έκαμαν κά^,ιμίαν περιέρ-
γειαν καὶ διάκρισιν ἀνάμεσα ειςτους κυρίους Κανόνας τους έπι-
γραμμένους, καὶ^είς τὰς έπιγρα^ὰς αὁτων. ου μόνονδ^ ταῦτα,
ἀλλὰ τὸ μεγαλύτερωνεἶναι, ^τι οἰ Κανόνες ο^τοι δ^νἦσαν τη
ἀληθεί^ Κανόνες καὶ δροι κατὰ το δνομά των, ἀλλὰ εἰς πολλό-
τατα μέρη ἦσαν διαλέξεις μόνον καὶ διαλαλιαὶ τῶν Πατέρων
μετὰ έρωτήσεων καὶ ἀποκρίσεων, καὶ ἀπλῶς εἰπε^ν, πράξεις καὶ
πρ α κτικ ὰ, καὶ ἐν τῶ γίνεσθαι Κανόνες, ουχὶ έν τ ^ γεγενησθαι.
^οθεν διὰ ταῦτα πάντα ἐπιμελήθημεν, δσον τὸ δυνατόν μας,
καὶ με πολλών περιέργειαν έκτενίσαμεν τους Κανόνας τούτους,
τους φύσει διν^ρημένους διαιρέσαντες, καὶ τούς φύσει ήνωμένους
ένι^σαντες, τὰς έπιγρα^ὰς ἀποβαλόντες, καὶ τὰς διαλέξεις καὶ
έρωταποκρίσεις εἰς ^ους καὶ Κανόνας ἀνα^αλαιι^σαντες, καἰ
Τνασυντόμως ε^πω, ^δη Κανόνας τφόντι αυτους έποιήσαμεν,
δντας προτοῦ. πρακτικά. Καὶ λοιπὸν ἄς μώ μας κατηγορήσω
τινὰς διἄ τοῦτο, ἀλλὰ μἄλλον καὶ ἄς μἄς ευχαριστήσωδιὰ τὸν
κόπον, ά. μ^ν διατὶ τοῦτο έποιήσαμεν ἀκολουθήσαντες είς τὸ
παράδειγμα έκείνων, όπου τοιουτοτρόπως ἀνεκε^αλαίωσαν, καὶ
^ους καὶ Κανόνας έποίησαν τὸν κθ^. ^ιαὶ λ^. τ^ δ^. Συνόδου
Κανόνας, ^ντας τ^ ἀληθεί^ πράξεις ^ιαὶ ερωταποκρίσεις, όμοίως
δ^ καὶ έκείνων όποῦ ἀνεκε^αλαίωσαν εἰς Κανόνας τὰς έρωταπὸ-
κρίσειςτές Σαρδικης. καὶ δτι τουτο ουχὶ ἰ^ί^ γν^μ^ έποιή-
σαμεν, ἀλλὰ μετὰ έρωτήσεως καὶ ^ουλῆς των σοφωτέρων καὶ
διακριτικωτέρων ἀπὸ ώμας.
έ8
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^1)
αΤο^ῦτ^ οὕτω παρ ἡμῖν ἔχοντ^ι τά ἴσ^ τῶν ὁρισθέντων, ^περ τ^τε οὶ Πατέρες ἡμῶν ἐκ της ἐν Νι^
κ^ιίαΣυνόδουμεθ' ἐαυτῶνκ^τηγ^ιγον, ὴς τὁντύπονφυλάττοντ^ι τάὲπ^μΕν^κ^ὶ ὁρισθέντ^παρ^ἡμῶν^
φυλαχθήσετ^ι βεβ^ιωθέντ^
^ ρ μ η ν ε ί α.
^Επειδὴ εἰς τ^ν παρούσαν Σύνοδον άνεγνωσθ^σέν Τόσον ή ὸ^ολογί^ Τ^ς πἶσΤεο^ς, ^Τοι τὁ, Πιστεύω, ^σον
καὶ οἱ κ^ Κανόνες Τές έν ^ικαί^ άγία^ κ^ἰ οἰκουμενικ^ ά. Συνόδου, ὸ ά. ο^το^ Κανων διορίζεται, ^τι ταῦτα
Τά άναγνωοθέντα άπαραλλάκτω^ έχουσι καὶ Τά παρά τ^1 Ἀφρικ^ ευρισκόμενέ άνΤίγραφ^ι, καὶ ι^σα τ ^ άνω..
τέρω δμολογία^ Τές πίσΤεω^ καὶ το^ν Κανόνων, Τά ὅποῖέ οί εἰ^ τὴν ά- εκείνην σύνοδον ΤόΤε εύρεθένΤε^ Ἀφρι^
κανοἰ ΙΙαΤέρες έφερον μαζή Του^ εἰ^ τ^Ιν Ἀφρικην. ^Πσανγάρ, ως φαίνεται, παρόνΤε^ έκε^σε Τώ Συνόδιρ καὶ έ^
Ἀφρικ^ς επίσκοποι ^). Αοιπὸν άνίσως καὶ Τά π ^ ηριέ^ν, ^Τοι τά πέρά Τέ^ Συνόδου ^Ιμῶν ὁρισθέντα ^καὶ μά^.
λισΤα περὶ Τέ^ έκκλήτου τι^ν Πρ^σβυΤέρων καὶ Διακόνων, περὶ ^ς ει^πομεν, άμφιβάλλοντες, έγραψαν πρί
τὸν ΚωνσΤανΤινουπόλεω^ καὶ Ἀλεξανδρεία^ νά άποσΤείλωσιν εις αύΤούς Τά αύθενΤικά ^αὶ άληθέσΤαΤα ί^σατέ^
έν ^ικαί^, Τά ὅποῖα, ο^ς φαίνεται, δέν εἶχον άκόμη άποσΤαλ^ ^ Τά μέλλοντα ὁρισθέναι, φυλάΤΤουσι Τὸν τύ..
πον καὶ Τ^ν άκολουθίαν τ^ ά. Συνόδου, θέλουν διαμένει βέβαια καὶ άπαρασάλευΤα,

Ι^ .
αΘέλοντος τοῦ Θεοῦ, ἴση ὁμολογία ἡ ἐκκλησιαστικὴ πίστις ὴ δι^ἡμῶν π^ρ^διδομένη, ἐν ταύτη τῆ
^ἐνδόξω συνελεύσει πρωτοτύπους ὁμολογητέ^ ἐστὶν, ἔπειτ^ ὴ ἐκκλησιαστικἡ τάξις, μετά συν^ινέσεως
^έκαστου κ^ὶ ὁμοῦ πάντων, φυλακτέα ἐστί, ^ Πρὸς βεβαιότητα δὲ τῆς τῶν ἀδελφῶ^ καὶ Συνεπισκόπων
ἡμῶν τῶν ἔν^γχος χειροτονηθέντων δι^νοί^ς, τ^ιῦτ^ δεῖ προσθεἴναι, ἄ παρά τῶν Πατέρων βεβαία δια^
τυπωσει π^ρελάβομεν, ωστε, τῆς Τοιάδος, τουτέστι τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υὶοῦ καὶ τοῦ ἁγίοι^ Πνεύματος
τὴν ἐνοτητ^, τὴν μηδεμίαν ἔχειν οιαφορὰν γινωσκομένην, ἐν ταῖς ὴμετέρ^ιις δι^νοί^ις ἐγκ^θιερωθεῖσ^ν
κατέχομεν, κ^ιὶ, κ^ιθως ἐμάθομεν, οὕτω τοὺς λοιοὺς τοῦ Θ^οῦ διδάξομεν.

^ ρ μ η ν ε έ οι.
Διορίζεται ὁ παρο^ν Καν^ν, δΤι εί^ Τ^ν Σύνοδον ταύτην πρέπει προηγουμένων μέν νά κηρυχθώ ^ παρά πά-^
ση^ Τ^^ εκκλησίαν κηρυΤΤορ,ένη όρθόδοξο^ πίστι^, Υ^Τιν διά μέσου Τί^ν ^^πισκόπων καὶ εἰ^ Τού^ άλλους ^ιαούν
παραδίδεται μέ Τ^ν ἶσην ὸρ.ολογίαν, ^ ὸποί^ Τ^ν ομολόγησε καὶ ^ ά. Σύνοδο^ καὶ ^λ^ ή καθεξέ^ Ἐκκλησία, ^
μέ έ^σην, '^Τοι κοινών καὶ συρ.φωνον άπὸ ^λου^ τού^ έν τ^ Συνύδιρ εύρι^κομένου^, Ἀκολούθω^ δέ καὶ νά κηρυ-^
χθ^, ότι πρέπει νά φυλάΤΤηΤαι καὶ άπὸ Τὸν καθ^ ένα χωρισΤά Ἐπίσκοπον, ^ιαὶ άπὸ ἰ^λουν ὸμοῦ ή τέ^ έκκλη-
σίας διάταξις καὶ Κανόνες. Πρὸς βεβαίωσιν δέ καὶ πληροφορίαν τ^ν νεοχειροτον^Των Ἀρχιερέων διορίζει, ω^ έν
συνΤόμιρ, Τί πρέπει νά φρονοῦν περὶ τέ^ άγίας Τριάδος, δηλ. δτι πρέπει νά έχουν έσφραγισμένην ει^ Τ^ν διά-
νοιάν του^ ΤαύΤην Τ^ν δόξαν όΤι τά τρία πρόσωπα τ ^ άγία^ Τριάδο^, ὸ ΙΙατ^ρ, δ Τἰὸ^ καὶ τὸ άγιον Πνεθμα,
εἶν^ιι ήνω^ένα καΤά Τ^ν ούσίαν, καὶ δόξαν, καὶ δύναμιν, καὶ τά ά^λα ^άντα τ^^ ού^ία^ ιδιωματα, χωρὶ^ νά
έχουν κάμμίαν διαφοράν κατ^ αύτά, καἰ ^τι, καθω^ αύτοὶ δοξάζουν καὶ έ^ιαθον, έτσι καὶ τὸν χριστωνυμον
λαὸν νά οιδάσκωοιν,

(1) ο^τος ύδ^ ^Δρα^ικῶν σημείων ἀριθμὸς^ εἶνα^ κ^τὰ τ^^
έρμηνεοτὰς ^ωναρανκαὶ Εαλσαμωνα, Τναὁ ^ουλύμενος ε^κύλως
ε^Ιρίσκ^ τους Κανένας τούτους εἰς το ^Ελληνικύν.
ῦ^τοι φαίνονται νὰ ἦσαν ύ Καρθαγένης Καικιλιανὸς^
^στις ἦτον έπὶ Κωνσταντίνα τ^ν ^άλου^ μ^^
κ^ ^Επίσκοποι. Δοσίθ, της Δωδεκαβίβλου, καθι^ς καὶ έ κλει-
νὸς Ευγένιος τούτο λέγει έν τ^ Δογικ^ σελ. 3θ^. Δύτ^ τούτο
σημειοῦται καὶ έν τ^ ἀρχη της Συνύδου ταύτης εἰς τὸ ^λλη-
νικύν.
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝ^Ι ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Δ ^^ ^ ^
δρέπει ὁσίοις Επισκόποις και Ιερεῦσι Θεοῦ, καὶ Λευ^ταις, και υπουργοῦσι θείοις καθιερω- ^ ^
μασιν, ἐγκρατεῖς εἶναι ἐν πᾶσιν, Οπως δυνηθῶσιν, ο παρὰ τοῦ Θεοῦ ἀπλῶς αἰτοῦσιν, ἐπιτυ- έ^ Κ^ρθ. δ .
χεῖν, ἶνα καὶ τὸ διὰ τῶν Ἀποστόλων παραδοθὲν, καὶ ἐξ αύτῆς ἀρχαιότητος κρατηθὲν,. καὶ ^ ^
ὴμεῖς ὁμοίως φυλάξωμεν.
^ ρ μ ην εία^
έγκράτεια όπο^ ζητεῖ ό παρων Κανων νά ἔχουν οι Ἀρχιερε^, ^ερετς καὶ Διάκονοι, εἶναι τὸ νά κάμνουν
ύπόσχεσιν ὅταν χειροτονούνται, ότι νά μὴ σμίγωσιν ουδέποτε σαρκικά μετά τ^ν γυναικών αύτ^ν, μετά καὶ
τ ^ συμφωνίας τούτων αύτί^ν, άλλά νὰ έγκρατεύω.νται, ^τοι νά παρθενεόουσιν άπὸ αύτά^, ως άπὸ τὸν άκόλου-
θον δ^. Τ^ς παρούσα Συνόδου Κανόνα τοί^το δηλοί^ται, άλλά δώ καὶ άπὸ τὸν λ^, τ^ ἶνα, λέγει, διά τ ^
παντοτινά έγκραΤεία^ ταύτης καὶ καθαρότητα, ^τι^ πρέπει νά εύρίσκεται είς τούς ύπηρέτα^ τ^ς άναιι^ά..
κτου θυσίαν, τ^ς τῶ Θεῶ καθιερωμένης, καὶ τ^ς έν π^σι το^ άλλοις κακοἱ^ έγκρατείας, δυνηθέ^σι νά λάχουν
παρά Θεοθ Τά ύπέρ τ^ς .σωτηρίας τοί^ λαοθ αἶτηματά των, ο^ μεσῖται Θεοῦ καὶ άνθρωπων υπάρχοντες καὶ
^ίνα καὶ Την διά τῶν Ἀποστόλων (1), καὶ άπὸ τών άρχαιότητα έπικρατώσασαν παράδο^ιν, ταύτὸν ειπεῖν, καὶ
τά^ έγγράφου^ παραδόσεις καὶ τάς άγράφους, κατά τὸν ^αλσαμέ^να καὶ ^ωναρ^ν, καὶ αύτοὶ ὸμοίως φυλάττω.^
σιν. ΙΙ δέ ς^, Οικουμενικά Σύνοδο^ τών έν τῶ παρόντι Κανόνι ταύτην έγκράτειαν τέ^ν Ιερωμένων αίχμαλωτί-
ζουσα είς τών ύπακοών τοῦ Χριστοῦ καὶ τών τοπικών ταύτην συνήθειαν, οίκουμενικὸν Κανόνα ποιοί^ έξέλαβε,
κατά τὸν ιγ^. αύτ^ς Κανόνα, άντὶτ^ έγκρατεια^ ὸποθ πρέπει νά ^χουν οι ^ΙερωμένΟε έν Τῶ καιρῶ τ^ς έφη-
μερίας των. Τούς Ἀρχιερεῖς δέ μόνους ^ρισε νά παρθενεύουν παντοτινά άπὸ τάς γυναῖκάς των. Καὶ άνάγνωθι
τὸν ιβ^. καὶ ιγ^. αύτ^ς, άλλά και τὸν έ, Ἀποστολικόν.
Ἀπος. έ, ^ης
ς^.ι^. ιγ^. λ^.
μή. της έν
Ἀρέσκει, ἶνα Ἐπίσκοπος καὶ Πρεσβύτερος καὶ Διάκονος, καὶ πάντες οὶ τὰ ἱερὰ ψη- Γάγγ. δ^. της
λαφῶντες, τῆς σωφροσύνης φύλακες, γυναικῶν ἀπέχωνται. έν Καρθ. γ^.
ιγ^, λγ^.
ερμηνεία.
Καὶ οὕτος ὸ Κανων παρομοίων διορίζεται, δτι οι επίσκοποι, Ἱερε^ς καὶ Διάκονοι, άλλά δώ καὶ οί τά ίερά
ψηλαφῶντες, Υ^τοι οι ^Υποδιάκονοι (κατά τὸν λγ^. τ^1^ ἶδία^ Ταύτην Συνόδου) ^πρέπει νά άπέχουσι μέ τελειό--
τητα άπὸ τών σαρκικών μίξιν τῶν γυναικῶν αύτί^ν κατά συμφωνίαν αύτί^ν. ^ΙΙ συνήθεια δέ αί^τη έπικρατοί^σα
εί^ τών Ρωμην, κατά τὸν ιγ^ τ ^ ς-^, άπὸ τ^ Ι^ωμης, ακολούθησε καὶ εἰ^ τώ^ ^Αφρικών δ^ά Τέ^ν τοθ ἶ^ωμης
Τοποτηρητί^ν. ^Ο γάρ τὸν Κανόνα τοῦτον προβαλο^ν, είς τών ^όνοδον ταόΤην, ^το ^αυστῖνο^ δ ^πίσκοπο^ Πι^
κένου Ποντετιν^ χωρα^ τ ^ ^Ιταλίας ὸ καὶ τοθ Ρι^μ^ τοποτηρητώ^ έν τοῖ^ πρακτ^κοῖ^ τ^ Συνόδου
Ταύτην ὸρ^ται. Ἀνάγνωθι τὸν ιβ^, καὶ ιγ^, τ^ και έ. Ἀποστολικόν.

Τὴν τῆς απληστίας ἐπιθυμίαν, ἤν τῶν κακῶν ἀπάντων μητέρα εἶν^ ούδεὶς άμφι- Ἀποστ. μδ^.
βάλλει, δέον ἐπέχειν, ἶνα μὴ τοῖς ἀλλοτρίοις κατακέχρηται, μηδὲ ἶνα, ^ι^ κέρδος, τοὑς τ^ς έ, ι^της
ί. της έν
τῶν Πατέρων ὅρους τις ὑπερβαίνη, μηδὲ ἵνα παντοίως τινὶ Κληρικῶ ἐξὁν εἶη ά^ιὸ οἱουδη- Καρθ. κ^. τ^ς
ποτε πράγματος τόκον λαβεῖν, Καὶ τὰ μὲν νεωστὶ ἀνενε^θεντα, ἀμαυρὰ ὅντα, καὶ καθό- Δαοδικ. δ^.
Γρηγορ. του
λου λανθάνοντα, σκοπούμενα παρ' ἡμῶν, τυπωθήσονται. Περὶ ὧν δὲ φανερωτατα ὴ θεί^ Θαυματ. ^ γ^
Γραφὴἐθέσπισεν, οὐδεῖ ψηφίζεσθαι, ἀλλὰμᾶλλονἔπεσθαι. Ἀκολούθ^ς γὰρ τὁένλαίκοἶς ^ασιλ. ιδ.
έπιλήψιμον, πολλῶμᾶλλον ἐν Κληρικοῖς ὀφείλεικαταδικάζεσθαι.
ρ μ η νε ί
μέλλοντας ὸ παρων Κανων νά διατάξη, ^τινά μὴ παίρνουν διάφορά ο^ Κληρικοί γενικωτερον καἶ άναβαν
(1) εμοὶ δοκει δτι ή διὰ τῶν Ἀποστέλων αί^τη παράδοσις, γυναικας ι^ς.μώίιχοντες ι^ιν. ^ τὸ ρητὸν τοῦτο ή ίδία α^τη
κατὰ τὸν σκυπὸν της Συνὁδου ταύτης, εἶναι έκε^νο ὁποῦ λέγει Σύνοδος ἀνα^ρέρει, ^ιατὰ τόν λγ'. Κανένα ε^τῆς, τόν περὶ της
^ Θειος Παυλος πρὸς Κ^ινθ. ά. κεφ. ινα καὶ οἱ ^χοντες αύτῆς έγκρατείας των Ιερωμένων διαλαμ^άνοντα
 ΟΙ ΚΔΝΟΝΕΣ

ε^ ^ ^ ι^ ^ ^ ^ ^
^ ^ Ι^^.ι^ι. ^ Ι^ ^ ^ι ι^ ^ ^
^ ^ ^ ε^ ^ι ^
^ΙΙ ^^^ ^ ιΙ^.^, ^
Ιι^ι ^ ^ ^^ ^
^ ^ ^. Ι^ ^ι^ ^. ^ ^Ι^ ^ ^ ι^ι
^, ^ ^ ^^ι, ^ ^ ^ ^ι ^ ^ ^^ι
^ι ^ ^. ^ ^ ^. ^
Ἀπος. λθ^.
της Καρθ. ζ^. Χρίσματος ποίησιν καὶ κορῶν καθιέρωσιν ἀπὸ Πρεσβυτέρων μ ὴ γίνεσθαι, μ ή τ ε δὲ κ α τα λ-
ν^. νά. ρλέ. λάξαι τι^ὰ εἰς δημοσίαν λειτουργίαν Πρεσβυτέρω ἐξεῖναι, τοῦτο π ᾶσιν ἀρέσκει.
τηςά. γ^. ί. θ^.

Τρία πράγ^αΤα εμποδίζει δ παρο^ν Κανων νά μη γίνωνΤαι άπὸ Τὸν ^Ιερέα, Την ^κ διαφόρων άρωμαΤικ^ν
εἰδ^ν καΤασκευην Το^ άγίου ^Ιύρου Τὸ νά άφιερωνη εις Τὸν Θεὸν διά τ^ν εύχῶν τάς κόρας εκείνα^, αἰ
δπο^αι χωριζόμεναι άπὸ Τοί γονεῖ^ Των, καΤά Τὸν νά. Τ^ς παρούσης ΤαύΤη^ Συνόδου, ὡμολόγουν νά παρθε^
νεύουν ^3), καἰ Τὸ νά λυ^ ά^ὁ τὁ έπιΤίμιον τ^ς άμαρτέα^ Τὸν μεΤανοούνΤα, καἰ άκολουθως διά τ^ς κοινωνία^
(^) Τὰ ἀναφερθέντα ταῦτα εἰς την σύνοδον, δσον ἀπὸ τὸ (.)) Σημείωσαι ότι τινές μέν λέγουσι πῶς τῶν παρθένων Τού-
φος, φαίνεται νὰ ἦσαν ισως στοχασμοὶ τινῶν ἀσαφεις, κλίνοντες τ ω ν ή διὰ τῶ ν εύ χῶ ν καθιέρωσές υ π ὸ μύνου το ύ Ἀ ρ χ ιε ρ έ ω ς τε--
εἰς το νὰ λαμ^άνωνται διάφορα. λεῖται, ἀλλ^ ουχὶ καὶ παρὰ Ιερέως. Το δέ άναδεχθῆναι ταύτας
(^ ^ τούἀγίου ^Ιύρου κατασκευη, τελετη καὶ μυστήριον διὰ τού μοναχικού σχήματος^ καὶ τὸ ἀναγν^αι εἰς αὁτὰς την
ὁνομά^εται ἀπὸ τον Ἀρεοπαγίτην Διονύσιον. κατὰ τὸ δ^. Κεφ. ἀκολουθίαν τού σχήματος καὶ ἀποκεῖραι, καὶ παρὰ ^Ιερέως
της ^Εκκλησιαστικές ^Ιεραρχίας. Την σήμερον πολλὰ σπανιω- γ ίν ε τ α ι, κ α τὰ άδεια ν το ύ Ἀ ρ χ ιε ρ έ ω ς . Τ ιν έ ς δέ φ ασ ιν, δ τ ι καὶ
τατα εἰς τύσοος ^ρδνους τελεῖται ^παξ το μυστήριον τουτο έν αυτ^ ὴ τῶν παρθένων καθιέρο^σις ἀδεία τού Ἀρχιερέως^ καὶ ὸ^ὸ
τη καθ^ '^μας ^Εκκλησία, δέν ήξε^ω διὰ ποίαν αἰτίαν, έν δέ τη ^Ιερέως τελε^ται. ^ἐ^στε έκ τῶν τριῶν τούτων οπού ὁ παρων
^Ιοσχοβίφ ἀκούομεν νὰ γίνεται εἰς κάθε δύω.χρόνους έν τη Κανων ἀναφέρει, μύνη ή τού Ι^Ιύρου ποίησις δέν δίδεται εἰς Ἱε-
μέρα τ^ς μεγάλης Πέμπτης. ^ημείι^σαι δέοτι Την τελετην ρέα, ἀλλ^ εἰς Ἀ ρ χ ιε ρ έ α μύνον, τὰ δέ λ ο ιπ ὰ δύω κ α ὶ εἰς Ἱερέα
ταύτην οὁδεἰς ^Ιερεῦς δύναται ποιησαι κατὰ τον Κανύνα, ἀλ- ἐδόθησαν. Δ ιαφέρει δέ ή τού ^Ιύρου εψ ησις ἀ π ὸ τη ν τού ^ Ι^ ο υ
λὰμόνοι οἰ ^Λρ^ιερεῖς, οἴτινες δύνανται μέν καὶ καθ^ έαυτους Τελετην, κατὰ τον Θεσσαλονίκης Συ^ων (Κεφ. οά. ^αὶ ^.).
τὸ ^Ιύρον τελέσαι, ἀλλὰ διὰ την εύπείθειαν καὶ ί^ποταγην την καθ^ οτι, ή μέν ^ψησις αυτού γίνεται κατὰ την μεγάλην Τε-
πρὸς τον Πατριάρχην, συναγόμενοι έν τη μεγάλη ^Εκκλησία τράδα, εύλογήσαντος τού Π α τρ ιά ρ χο υ δὶς, κ α ι έν τ η ἀ ρ χ η τη ς
τουτο τελοῦσι. Λέγει δέ ὀΚίτρους Ἱωάννης, δτι εἶναι συγκεχω- έψήσεως, και έν τῶ τέλει, ^ δέ τού ^Ιύρου τελετη γίνεται κατὰ
ρημένοννὰ σμίγεται έλαιον μέ τὸ δλίγον ^Ιύρον ὁ^ιοῦμείνη, ινα τηνμεγάλην Πέμπτην ἐν τῶ τέλει της ^Ιρουργίας (αυτ, κεφ.
πληθυνύμενον έξαρκέσ^πληρῶσαι τον άγιασμὸν εἰς τους χρ^- μ γ^ .). ^ ο τ ι δέ μύνοις το ῖς Ἀ ρ χ ιε ρ ε ύ σ ιν ἰδία έσ τὶν η τού Ι^Ιύρου
^οντας αὀτοῦ (Ἀποκρ. ιέ.), έὰν δηλ. έν ἀνάγκη εί^ρίσκωνται οἱ ^ τ ε λ ε τ η . μ αρ τνρ ει κ α ὶ ο Ἀ ρ ε ο π α γ ίτ η ς Διονύσιος, λ έγ ω ν. ^ ^ σ τ ι
χρή^οντες αύτοῦ, καὶ ἄν έλλο ^Ιύρον δέν εί^ίσκεται έκε^σε^ καὶ δηούν, οπω ^φην, ηνύν ύμνο^ένη παρ^ημῶν ^Ιερὰ τελετουργία,
κἀμμίαν φορὰν καὶ ο^χὶ ὰπλῶς, ούδέ πάντοτε. ^ορα καὶ τ^ν τ η ς τελ ειω τ ικ η ς τ^^ν Ιερ α ρχικῶ ν τά ξεω ς κ α ὶ δυνάμεω ς (^Εκκλ.
ῦποσημείωσιν τοῦ μή. της έν Δαοδικεί^. Εἶπον ἀνωτέρω, δτι τὸ Ἱεραρ. Κεφ. δ^.)^ δέ ^ιλαδελφείας Γαβριηλ λέγει έν Τ^ περὶ
εἶδος του ἐλαίου εἶναι περισσότερον ἀπὸ κάθε ἀρι^^ατικὸν εἶ- μυστηρίων, οτι καὶ η χρίσις τού Ι^Ιύρου ἰδία εἶναι μόνοις το^ς
δος διιού εἰς τ^ν ^ιατασκευην του ^Ιύρου παραλαμβάνεται, Ἀρχιερεῦσιν^έσυγχωρήθη ύμως καὶ εἰςτοὸς^Ιε^εις, ινα μ^ μ^νη
ἀλλ^ ο^ι καἰ νὰ^ναι έλαιον^ δλον σχεδὸν το Ι^Ιύρον. Διὰ τοῦτο τινὰς ^ν ^απ^ιζομένων ασφράγιστος. Τούτων ουτως είρημένων,
κακῶς ποιοῦσιν οἱ ^Ιερεις έκεῖνοι, ο^τινες ^άλλοντες ὅλον ^να θαυ μ ά ζω , π ῶ ς εἶπ εν ὁ ^ἰγιος ^Ιάξιμος ο τι, ^οὀ δεῖ ^ χ η μ ^ ^ ο -
λαιον εἰς τὰ έγγεια τὰ έχοντα δλιγῶτατον Ι^Ιύρον, κάμνουσιν να χο ύ ^Επίσκοπον διδύναι, ά λ λ ὰ μ ύνον ΙΙρεσβύτερον^, έρμηνεύων
αυτὸ σ^εδον ^λον ^λαιον. ^οθεν παρακαλοῦμεν αύτούς κ^ἰ το ς^. Κεφ. της Ἐκκλησιαστικης ^Ιεραρχίας τού άγίου Διονι^-
τους ὰγίους ^Αρχιερεις. δι^ ἀγά^ην Θεοῦ^ νὰ φροντίζουν (νὰ σίου. Κ α ὶ το αιτιο ν τού του λ ἐγ ει ο τ ι εἶν α ι, δ ιύ τι ὁ θειος Διονό-
^ιχ ουν) ^ἰγιον^Ιύρον πλούσιον εἰς τὰς ένορίας καἰ έ^αρχίς^ς ^ σιος Ἱ ερ έα έκεισε ἀναφέρει ἀ π οκείρ οντα το ν ^Ιονα χον, ^ ὶ
των, διύτι ἀφίνοντες το^ς ^ρι^τ^ανους χωρὶς ^Ιύρου, ^ ^ρίοντες Ἱερ ά ρ χ η ν . Θ α υμ άζω , λ έγ ω , π ῶ ς το ύ το ε ἶπ ε ν , εἰς καιρὸν ὁ ^ ύ ^
α^τους μέ ^λαιον, καὶμέ^ύρον ^χι ἀρμύδιον,ἀμ^ρτάνου^ι θανα- Σύνοδος α ύ τη λ έγ ει, δ τ ι εἶνα ι το ῦ το ἰ^ ιο ν τ ο ύ Ἀ ρ χ ιε ρ έ ο ^ . ^Αλ^
σ^.ως. Καὶ πολλοὶ μ^ ^ξεύροντες δτ^ ^ι.υρι^θησ^ν^ ^ς συν^η ισω ς ἱ ^ έ α εἶπεν ὁ ἄγ ιο ς Διονύσιος, ώ ς κατ^ έπ ιτροπ ὴν ^ ὶ ^
νὰ ἰδῶμενέκ της έπσρχίας ^Αρτης κ^ἰ ἐκΕουλγαρία^ ζητ^ῦσ^ δειαν Τού ^Δρχιερέω ς, καΥ ^Ιερέ^ δύνασ θαι ἀποκείρ ειν ^ ἰ ο ν α χ ο ^
^ὰ μυρω^οῦνέπειτα, τ^ δπο^ονεἶν^ ἀτοπι^τατον. Δι^ ^ κα ὶ έν τ ^ πρὸς τὸν Π νευ μ α τικ ὸ ν ένταλτηρί^ρ κ α ὶ ^Ι τ ο ^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ἀπος.,ί.ιά.
ε^. ιγ^. ^ .
^Αντιοχ.^.ς^,
της έν τ^ Σο-
φί^ι ά.
^ ρ μ η ν ^ ί α.
Διορίζει δ παρι^ν Καν^ν, δτι έάν κάνένα^ επίσκοπο^ Υ^ Πρεσβύτερο^, συγκοινωνήο^ μέ έκείνου^ δποί^ ε^ναι
άφωριομένοι άπὸ τὴν ^Ι^κκληεἶαν ύπὸ Το^ έδικο^ Των ^Αρχιερέως, ^ καὶ καθ^ρημ^νοι, ^ καὶ άναθεματισ^,ένοι μέ
δικαιοσύνην καὶ κατ^ άξίαν τῶν έγκλΥ^άΤων Του^, καὶ αύτοὶ οι τούτου^ δεχθένΤες νά ύποπί^τουν ει^ τὸν ἐ^διον
έκείνων άφορισμὸν ^ καθαίρεσεν ^ άναθεματισμόν. Καὶ δρα Τὸν ί. ιά. κ^ὶ Τὸνλβ'. Ἀποστολικόν, Ἀποστ. λά,
Υ, Ι Ο. Της δ^. ιή.
Της ς^. λά,
λδ^. τ^ς ^.
καὶ ^. ιγ^.
ιδ^.ιέ. της ἐν
^Αντ.έ. της έν
Καρ^. ιά. ξβ^,
Του ιδιαιτέρως περιέχεται ^ίδεια, ^ καὶ ἀνάγνωθι έν τ^ τέλει Ι ρλέ. της παρούσης, ^ναγνῶς Ἀρχιερέως ιδιον τὸ παρατίθεσθαι
Της βίβλου. ^ορα δε καὶ έν τα^ς ^ποσημειώσεσι του ά. Ἀποστο- ^τιμίαις γυναιξὶ, καὶ τὸ οχ^με ένδύειν των Ι^Ιοναχῶν τὰς παρ^
λικοῦ τὸν ὁρισμὸντοῦ ^Αρχιερέως. ^Δνάγνωθι καὶ τὸν νά. καὶ ^θένους.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ρ η ν ε ^ οε,
εάν δέ τιν^ τυχὸνΙερεύς διορίζει ^ παρο^ν Κα^ν^ κατηγορηθεὶ^ ε^ τ^ν ζο^ ^δηλ. βΤι ού καλέ^ ζ^
άπὸ τὸν επίσκοπόν του, ^λθ^ εί^ τόσ^ ύπερηφάνει^ν καὶ φύσημά ^στε νά άποστατηση άπὸ αύτὸν καὶ νά
ρουργ^ μέν μόνον καὶ ^ιαθ^έαυτὸν, ^ά κ^ιινουργήσ^ δέ άλλο θυσι^στηριον κ^ εκκλησίαν, χ ο ^ Τ^ν άδειαν τοί^
επισκόπου του^ ὸ τοιοθτον άς άν^ιθε^αΤίζεΤαι^ ^ιότι τοθτο ὁποθ κάμνει εἶναι έναντίον καὶ Τ^ καταστάσεων τ^ς
εκκλησίας ^τιν θέλει νά ^πόκηνται τοῖ^ ^Αρχιερεθ^ν οίἸερεῖςκαὶ έναντίον τ ^ πίσΤεωςὡσάν ὸποί^ έκ τούτοι
οι άπιστοι βλασφημο^σι καὶ περιγελοῦσι τ^ν πί^τιν ^μί^ βλέποντεν 1^τοι άΤσκτοῦνταν τούν ^ερωμένους καὶ
άπλ^ ειπεῖν^ διατὶ τοί^το ὁποθ ^άμνει^ ^ροξενεῖ ^χί^μα ε^ Τ^ν εκκλησίαν. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν λά^ ^Απο^τολ^

Ι^ . Ν ^ ἶ Ι ^ . Ι ^ἰ.
Ἀποστ.λά,
λβ^. της ά. έ. Ἐάν τις ΙΙρεσβύτερος ἐντῆδιαγωγῆαύτοῦκαταγνο^σθῆ, ύφείλει ὁτοιοῦτος τοῖς γει-
τηςδ^. ιή, της τνιῶσινἘ
λά. λδ^ πισκόΤ^ιςπροσαγγεῖλαι, ἶνααύτοὶ τοῦπράγματος ἀκροάσωνται, καὶ δι' αύτῶν
της ά. καὶ τῶἰδί^ρ^Επισκόπωκαταλλαγῆ. Τοῦτοδὲἐάν μἡ ποιήση, άλλ' ὅπερἀπείη, ὑπερ^ψίαφυ-
ιγ^. ιδ^. ιέ, σιούμενος, ἐκ της τοῦ ἰδίου ἐπισκόπου κοινωνίας εαυτόν χωρίση, καὶ παρὰ μίαν μετά τινων
τῆςέν Ἀντι-^ σχίσμαποιῶ ν, ἀγίασματῶΘεῶπροσενέγκη, ὁτοιοῦτοςἀνάθεμα λογισθήτωκαὶ τὸνἴδιον
ο^.έ.ς^. της έν
Γέγ ς^. της ^ν τόπον ἀπολεσάτω^ σκοπουμένου, μήποτε κατὰ του Ἐπισκόπου μέμψιν ἔχη δικαίαν.
Καρθ. ξβο
^ ρ μ η ν ^ ί α.
ενωμένο^ εἶναι δ παρων Κανων μέ τὸν πρὸ αύΤοθ άνωτέρω. λέγει γάρ ὅτι νά άναθεματιζεται ναι ὸ άπὸ τοι^
επισκόπου Του χωρίσω έαυΤὸν ΠρεσβύΤερος καὶ Τὸν τόπον του νά χάνη, ^Τοι νά καθαίρεται, έάν ὅμων δέν
-άναγγεἶλη πρόΤερον τὁ πράγμα, διά τὸ ὸποῖον κατηγορεῖΤαι άπὸ Τὸν επίσκοπόν του είς τούν γείτοναν καὶ
πλησιοχωρο^ επισκόπους δι^ αύΤέ^ν φιλιωθώ μέ έκεῖνον, άλλά καταφρονήσω δι^ ύπερηφάνειαν, άποστα^
τήσ^. Πρὸ^ Τούτοιν δέ πρέπει νά γἱνεται έξέτασις μήπως διά δικαίαν κατηγορίαν καὶ έγκλήματα φεύγ^ τάν
κοινωνίαν τΟῦ επισκόπου του ὸ Πρεοβύτερος Ἀνάγνωθι καὶ Τὸν λά. καὶ λβ'. Ἁποστολικόν^

^Λποστ. οδ^.
τ^ς ς^. τ^ς Ἐάν τις Ἐπίσκοπος, δπφ ἀπείη, ἔν τινι ἐγκλήματι περιπέση καὶ γέ^ηται πολλὴ
δ^.θ^.τ^ς Ἀν^
τη ανάγκη τοῦ μὴ δύνασθαι πολλοὺς συνελθεῖν, δια τὸ μὴ ἀπομεῖναι αύτὸν ἐν τῶ ἐγκλήματι,
τιοχ. δ^ της
Καρθ. ι^ . κή. ἀπὸ δώδεκα Επισκόπων ἀκουσθῆ, καὶ ὁ Πρεσβύτερος ἀπὸ ^ξ Ἐπισκόπων καὶ τοῦ ἰδίου^ καὶ
ρέ. ριή. ὁ Διάκονος ἀπὸ τριῶν.
^ ρ μ η ν ^ ί ^ε,
^ο επί^κοπο^ κατηγορούμενος ό^ρίσθη μέν άπὸ τὸν δ^ τ ^ έν Ἀντιοχεἰι^ νά κρίνεται άπὸ τὴν Σύνοδον τ^
έπαρχίαν, ^^άν δέ άκολουθ^σ^ δυσκολία εἰ^ τὸ νά συναχθοί^ν επίσκοποι πολλοὶ, προστάζει δ παρὡν Κανων ν^
κρίνεται ^ έγκληματι^ ύπόθεσι^ αύτοί^ άπὸ δωδεκα επισκόπου^ καὶ άπὸ τὸν έδικύν του ( 1), ^να μ^ ό ^πί-
σκοποί άπομείνη είς τὸ έγκλημα ὸποθ κατηγορεῖται, δηλ. ^να μὴ ύπὸ κατηγορίας ευρισκόμενος καὶ
άθωωθεὶς καταφρον^ται άπὸ Τὸν λαόν του^ Τέ^ν δέ Πρεσβυτέρων ^ ἐγκληματικά κρίσις νά κρίνεται άπὸ ^ξξέ-
νους ^πισκόπου^ ^ιαὶ άπὸ τὸν ἰδικόν τους Το^ν δέ Διακόνων άπὸ τρεῖ^ ^) καὶ άπὸ τὸν έδικόν τους Ἀνάγνωθι
καὶ τὸν οδ'. Ἀποστολι^ιὸν καὶ τὸν τ^^ β^. καὶ τὸν θ^. τ^ς δ^

(1) Διὰ τοῦτο καὶ ^ του επισκύπου Ἀμαθοῦντος Ἱωάννου
καθαἰρεσις, ^ γενομένη έπὶ ^ανουόλ του Κομνηνοῦ, δεν έλαβε
κῦρος ἀπὸ τ^ν Πατριάρχην Δουκαν, κατὰ τὸ σχδλιον του Ἀρ-
μενοπούλου, τίτλ. ς^, έπειδόκαὶ έκάθ^ρεν αὁτὸν δ Κύπρου Ἀρ-
χιεπίσκοπος, έ1χι μ^ δώδεκα επισκδπους κατὰ τον Κανύνα,
^ἀλλὰ με Ινδεκαμένον^ εἰς καιρόν ὁποῦ ἦτον εἰ^κολον νὰ συ^α-
χθοῦν ολοι οἱ ^Επίσκοποι της Κύπρου. Αὁτὸ τοῦτο λέγει καὶ ὁ
^αλσαμι^ν.
(^) ^πειδ^ δ μὶν δ^. της έν Ἀντιχ. διορίζει νὰκρίνετα^ καὶ
νὰ καθαιρηται ἀπὸ τ^νἶδιὁν του ^ίσκοπον ὁΠρεσβύτ^ρος καὶ
Διάκονος, ουτος δε ὁ Κανῶν λέγει νὰ κρίνεται όμὲν Πρεσβύτη-
ρος ἀπὸ εξ, καὶ τὸν οἰκείον, Ι^πισκύπους, ο δὶ Διάκονο^ ά^ὸ
τρε^ς. Τινὶς συμβιβάἰ^οντες τους Κανένας λέγουσιν, ^τι ό1^
της έν Ἀντιοχ. διορίζει κατὰ πρι^την νὰ κρίνη καὶ ν^ ψ^φί^
ται κατὰ των Πρεσβυτέρων κ^Ιὶ Λ^ακὁνων τῶν ύποκειμέν^ ^
τ^, ὁ^διος επίσκοπος. ^Οδ^ παρο^ν Καν^ν δίδωσιν ^ει^ι^ ^
αυτούςνὰ κρίνωνται είς τέσους τὸν ἀρ^θμὸν, έὰν αὁτοὶ λέγου^^ν
οτι ἀδίκως έκρίθησαν καὶ καθ^ρέθησαν ἀπὸ τὸν ^διο^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘ^ΓΕΝΠ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΙΙΓ. ^ ^
Π^^ 'Ε^^^ Ε^ ^ ^Υ^ιι, ^. ^^^^ ^^
^ν ^ ^^ ^
^ 'Ε^^^. Κ^ ^ν ^ Ιν ^^ ^^ ^
Κ)πύλει τοπι--

^ ^ ^ ,^ι
^ ^ ^,^ι .,,^ ^ .

ΙΙ^ . ^ΙΙ^Ι.
'ΤΙ^^, ^ ΙΙ^^^ν, ^ Δ^.^ν, ^ Κ^^^
^ ^Ο^Ο,^ι
^ ^ ΤΕι^ Κ^ ^ ^
^ι ^Κτ^ ^ις ^^νΙ^^ν, ^ν

^ . ι.^ .
Ἀπος. οδ^,
της έ. ς^.της
δ^. θ^,

(^) ^Αριθμὸν δε 1^. Κανόνος έχει παρὰ τοῖς έξηγητα^ς, τὸ
νὰ κρίνωνται ἐν τ^ Τριπὁλει δια τὴν ένδειαν τῶν επισκό-
πων. ὀ μεν Πρεσβύτερος άπὸ πίντε επισκὁπους μὁνον καὶ ἀπὸ
τὸν έδικὁν του, ὀ δε Διάκονος ἀπὸ δύω καὶ ἀπὸ τον έδικόν του,
ι^ς εύρίσκεται ἐντοῖς π^ακτικοις της Συνέδου ταύτης. ^Κκ τού-
του συμπεραίνομεν ι^σὰν ενα πύρισμα^ κὰὶ λέγομεν, δτι καθο^ς ό
Σύνοδος αυτηέσυγχῶρησε καὶ ἀπὸ ὁλιγωτ^ους επισκόπους νὰ
κρίνωνται οἱ ^Ιερωμένοι, διατὶ εἰς τούςάτοπους έκείνους επί-
σκοποι πολλοὶ δεν εύρίσκοντο, ταύτὸν εἰπε^ν, ^διὰ τόν ἀνάγκην.
^οιουτοτρὁπως εἶναι συγκεχι^ημένον νὰ γίνεται καὶ τὸ αγιον
^ὀχέλαιον έν τισι χωρίοις ^αὶ τύποις της Βουλγαρίας, ^ καὶ
^λλης έπαρχίας, έ^χι μύνον άπὸ τρεις ^Ιερε^ς, άλλὰ καὶ ἀπὸδύο^,
καὶ ἀπὸ Ιίνα διὰ την όλιγδτητα των Ιερἐων έποῦεἶναι είς τούς
τόποος έκείνονς, ταύτὸνεἰπεῖν,διὰ τηνανάγκην. Καλύτερον γὰρ
εἶναι νὰ γίνεται τὸ ^υστ^ιον καὶ ἀπὸ ^ναμύνον^Ιερέα, πάρες
νὰ τὸ ύστεροῦνται παντάπασιν οἱ έκεῖσε χριστιανοὶ^ καὶ μάλι--
στα οἱ ἀσθενει^, καὶ ένταὁτ^ νὰ ύστεροῦνεαι τόνἐιφεσ^ν τῶν ἀ-
μαρτιῶν, ὀποῦ αύτὸ χαρίζει εἰ^ αετούς. έπειτα, ἄν ^νας Ιε..
ρε^Ις ^ιδνος ἐκτελη δλα τὰἀ^λλαμυστήρια καὶ τὰ μείζονα του
^ύχελαίου^ διὰ τί καὶ μόνος δὶν δύναται νὰ έκτελέσΥ^ τ^ ίΙι^ν
Εύ^έλαιον ; εκείνο δε ὁποῦ λέγει. ὀ θειος Ἱά^ωβος ^ΙΙροσ^ια^
λεσάσθωτούς ^ρεσβυτέρους τ^ς εκκλησίας^, τούς ονταςἐννοε^
ἀλλ^ούΥὶ τούς μό έ^ντας μηδέ ευρισκομένους έκε^σε. ε τοίνυν
ἀνάγκη Ι^ανύσι καὶ νύμοις ούχ ύπέκειται, έως ο^ ἀνάγκη έστίν^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^, ^ ^ ε^ ^ ^ ^ ^Ι^, ^^ ^^
^ ^ Ει^ ^ ^ ε^^, Ιι^^^ ^ ^ ^ι ,^, ^.
Ι 1^.
^Αποστ,οδ^. Ἐάν δὲ κατὰ συναίνεσιν τῶν μερῶν, ἐπιλεγέντες ὦσι δικασταὶ, εἰ καὶ ὁλιγωτέροι ἔσον-
της ^. ς^. της
δ^.τ^ςΚαρθ. ται τῶν ὁρισθέντων, μὴ ἐξεῖναι ἐκκαλε^σθαι.
ι^,ρέ.ριά.ρλά,
^ ρ μ η ν ^ έ οι^
εάν δέ οι ^ερωμένοι ^ιαὶ Κλ^ρικοὶ, δ,Τε κατηγοριών καὶ δ κατηγορούμενος διαλέξουν αιρετοί κριτά^ δεά
νά κεινουν τών άγωγών, ΤόΤε, έάν ^αὶ οι διαλεχθένΤ^ς αύτοὶ αιρετοὶ κριταὶ ^Ιναι όλιγωΤεροι καΤά Τὸν άριθ^ὸν
άπὸ τού^ ὸρισθέντας άνωτέρω, έπὶ μέν επισκόπου δωδεκ^, έπὶ ΙΙρε^βυΤέρου ^ξ, και έ^ὶ ΔιαΚόνου Τρε^, δέν εἶ^.
ναι άδεια τοί^ λοιποί είς τούς κρινο^ένου^ νά έκκαλέσουν καὶ νά άναβιβάσουν Τών κρίσιν αύΤῶν ει^ άνωΤερον κρι-
Τηριον, άλλά νά στέργουν εις την τῶν ύπ^ αύτῶν διαλεχθέντων άπόφασιν.
^ ^ μ φ ω ν ί ο^
^ΙΣυμφωνως λέγει καὶ δ ρέ. τ^ αύτ^ Ταύτην συνόδου, άλλά καὶ οί πολιτικοὶ νόμοι ὸ δέ ριά- τ^
παροΙ^ση^ ταόΤη^ Συνόδου λέγει, ότι ώ ^ύνοδο^ έπένευΙ^εν είς τού^ αίρεΤού^ κοιτάς ὁποθ έδιάλεξεν ὸ ^Ιαυ-
ρέντιος καὶ Σάγκτιππο^ οι επίσκοποι^ ὸ δέ ρλά. ΤαύΤη^ διορίζει νά μέν^ άκοινωνητο^ ὸ επίσκοπο^ έκεῖνο^
ὸπο^ δέν π^ισθώ εἰς τ^ν κρίσιν τί^ν αιρετών κριτήν, έως οὕ νά πει^θώ,^ ^ορα καὶ Τὸν οδ^. Ἀποστολικὸν, τὸν
τ^^ ά. καὶ τὸν θ^, δ^.
Ἀποστ.μβ^, Ι1ἰ ^ . Ι ^ .
μγ^. της ^
κδ^. νά, ξ^. ^Ωστε τὰ τέκνα τῶν Ἰερέων θεώρια κοσμικὰ μὴ ἐκτελεῖν, μηδὲ θΕωρεῖν. Τοῦτο δὲ καὶ
ξς^. τη^ έν πᾶσι τοῖς Χριστιανοῖς άεὶ κεκήρυκται, ωστε, όπου βλασφημίαι εἰσὶ μὴ προσιέναι.
Δαοδικ. ιγ^.
νδ^. της έν
Καρθαγένν^ έ. ^ ρ μ η ν ^ ί α.
Προοτάζει δ παρο^ν Κανων, δτι οι υιοὶ τῶν ιερέων νά μώ κάμνουσι τά^ θεωρία^ καὶ παίγνια όπου γίνονται
ει^ Τά θέατρά ^ιέ τά τρεξίριατα τ^ν αλόγων^ καὶ μέ τας μάχω^ τῶν θηρίων καὶ ζωων, έχοντες δηλ. αύτοὶ τών
Τ^ν άλόγων καὶ Τ^ν ΤοιοόΤων ζωων έπιοτασίαν, άλλ^ ούτε ^λω^ νά στέκωνται νά τά θεωροῦν, ὅΤαν εἶ άλλ^ι
Τά κάμνουν όχι μόνονδέ οι τ^ν ^ερωμένων υἰοὶ, άλ^ά καὶ όλοι κοινῶς οι Χριστιανοὶ παντοτινά διδά-
(Ι) Λέγει γὰρ ὁ Ἀρμενύπουλος ^ιβλ. ά. τίτλ. δ^. ^τ^ έκ^ φησὶν δ ^Αριστοτέλης, δτι διὰ τουτο διορίζονται, ^να μετὰέπιει^
νος ὁκοῦ κάμει αἱρετὸν κριτών, πρέπει νὰ μένω εις Την ἀπὁ- κείας καὶ^ριλανθρωπδτερατών κρίσιν θεωρήσ^ιν.^ γὰρ διαιτ^-
φασίν του, ε^τε δικαία εἶνα ι,.ειτε έδικος. ε^τε μώ κ α ὶ δεν μ ένει, τής, ^ησί, τὸ έπιεικ^ς ὀρ^ ο δε δικαστώς τὸν νόμον, καὶ τούτου
πληρένει τών ποινών έκείνην, δποῦ συμφωνηθω ^ταν έκλέγουν ^νεκα διαιτητώς ευρέθη, ινα τὸ έπιεικ^ς ισχό^^ (ρητορ^κης
τὶν αἱρετ^ν κριτών, καὶ ἄς κατηγορώτου λίγου του διατὶ έδ^ά- βλίον ά. κεφιθ^.). Δέγουν δ^ οι ^ασιλικοὶ νέμοι, ^τι ἀνίσως ^ ι
λεξε τοιοῦτον κριτήν. ε^Πάπ^ρασις τῶν αἰρετῶν κριτῶν, ο^τε δύωοἱ αἱρετοὶ κριταὶ καὶ δεν συμφωνοῦν ἀνάμεσόν τους, ἀνεγ-
ἀ π ὸ ^ασιλικὸν πρόσταγμα μεταθεω ρεῖται ^ ἀ ν α τρ έπ ετα ι, ούτε κάθονται νὰ διαλέγουν καὶ τρίτον καὶ νὰ στέργουσιν ειςτώνεὁ-
ἀπὸ αὁτοὸς τοὸς ιδίοος. Κ ἄ ν δ^ κ α ὶ έπλανήθησ^ν ^ τ^ ν ἀ π ε ^ ά - του κρίσιν καὶ ἀπέφασιν.
σισαν, νὰ διορθώσουν τώνἀπδφασίν τους, δὶν ώμποροῦν.
γὰρ έπο^ασίσουν μίαν φορὰν, παύουσι^ ^λέον ά^ὸ τὸ νὰ (^) Δι^ ^ καὶ ὁ Ἀπίστολος γράιρει εἰς τὸν ^Ιι^Αόθεον (ά. Τι-
κριταί. Σημείωσαι ^ιως,δτι έὰνἀ ^ ὸ άμάθευαν τ^ν νὁμων έκαμαν μόθ. γ^. ^),ὅτιοἱἹερεις νὰ ^χουσι τέκνα έν υποταγή μετὰπάσ^ς
άδικονἀπο^αοιν οἱ α^ρετοὶ κριταὶ, χρέος ἰίχ^ ^ὰ εἰςαυτών σεμνέτητος. Καὶ εις τὸν Τίτον (Τίτ. ά. θ.), οτι αύτοὶ νὰ
δκρινέμενος, ^ νὰπλ^δνω τών συμφωνηθεῖσ^ν^νήν. ^ τέκνα πιστὰμώἐνκατηγορία ἀσωτίας, ^ ἀνυπέτακτα. Τὰ δὲ ^ι^
κατὰχάριν,ώδῶρα λα^δντες, τώνἰίκαμαν,ἐ^ν^ χά^ τἦν θέατρα^ύπάγοντα τέκνα τῶν Ἱερέων καὶ θεωροῦντα τὰ έ^ι γι^-
κρίσιν, ο^τε εις τών ἀπδ^ασιν μ ένει, ο ^ π λ έ ν ε ι τ ^ ν ^ ο ^ ν , νύμενα άτακτα καὶ άσεμνα, φανερὸν, ^τι καὶ ι^ς άσωτε ^εὶ ^
δώλ^.τὸ νυν καλούμενον νά^ερ^ δρα ειςτ^ν ^Δρμενὁ^^νλ^ Π^ άνυπότακτα, καὶ ^ς άσεμνα ^χουσι νὰ κατηγοροῦνται, ^
των αἱρετ^νκριτήν (ο^τινεςκαὶ ^Δρμ^τ^ λέγονται Δατ^ν^κά,^ ποδίζει ὁ θειος Ἀπέστολος. Πρέπει γὰρ τὰ τέκνα τω^ Ἱρέ^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝ^ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

σκονΤαι νά μ ^ π λη σ ιά ζουν εἰν τ ά θ έα τρ α , βπου π ο λ λ ά άσεμνα π ρ ά γμ α τα γίνονται, δ ιά μέσου το^ν οποίων

σφ^μεῖται, καὶ ύβρίζεται ^ πίστιν τι^ν χριστιανόν άπὸ Τούς άπιστου^ και άσεβεγν, ^ορα καὶ τὸν κδ^, τ^
άλλά καὶ τὸν μβ^. ἈποσΤολ.ικόν,
Ι ΙίΓ. Ι ^ ,
Ἀποστ.
^ΤΙρεσεν, ἴνα Ἐπίσκοποι, καὶ Πρεσβύτερ^ι, καὶ Διάκονοι ἐκλήπτορες. μὴ γίνωνται, ἤ πά. πγ^.της
προκουράτορες, μηδὲ ἔκ τινος αἰσχροῦ καὶ ἀτίμου πράγματος τροφὴν πορίζωνται. Ὄφείλο^σι στ^.θ^.δ^ γ^. της
της
Υὰρ άποβλεψαι εἰς τὸ γεγραμμένον. αΟὐδεὶς στρατευὅμενος τῶ Θεῶ, ἐμπλέκει έαυτὸν πράγ- θ^. της ά. καὶ
μοισι κο^Τμικοῖς,^ ^Τιμύθ. β^, 4.^ ιά. β^.

Δέν π ρέπει οι ^ερ ω μ ένοι νά έκλαμβάνουσιν, ^ τ ο ι νά πακΤιονουαι ξένα ύποστατικά, ^ νά γίνω νται προκου-
ράΤορεν, ^Τοι φρονΤισΤαὶ καὶ διοικηταὶ πραγμάτων κοσ^ιικἰ^ν (κοί^ρα γάρ ΑαΤινισΤὶ φροντὶν καὶ διοίκησή έρμη-
νεύεΤαι^, καθων διορίζει ὸ παρ^ν Κανων, άλλ^ ούδέ πρεπει να εύγάζωσι Τὴν ζωοτροφίαν τους ἀ^ὸ κάνένα έο-
γύχειρον αισχρὸν καὶ άτιμον. Αισχρὸν μέν, καθο^ εἶναι τὸ νά γίνωνται πορνοβοσκοὶ, άΤι^,ον δέ, καθο^ ^ἴν^ τὸ
νά έχουν έργαστήριον καπηλικὸν, ^ άρωματικὸν, ^ τὸ νά ιαΤρεύουν, καὶ άλλα παρόμοια, ^ιύτι, άν κατ^ι τὸν
Παύλον κάνένα^ στρατι^Τ^ν δέν άνακαΤωνεΤαι ειν πραγματεία^ άλλας, διά νά άρέση εἰς τὸν έπίγειον αύτοί^
βασιλέα, πύσ^ μᾶλλον οί στρατιί^ται τού Θεού ^ερωμένοι δέν πρέπει εἰν κοσμικά^ φροντίδαν νά έμπλέκουσιν
έαυτούν, ^ίνατῶ ούρανίω αύτέύν Εασιλεῖ φανί^σιν εύάρεσΤοι, Ἀνάγνωθι καὶ τὸν Ἁποστολ^ καὶ τὸν θ^, τ^ ^

Ἀποστ. κς^,
της δ^. ιδ^.
^ἹΙρεσεν, ωστε τοὺς Ἀναγνώστας, εἰς τὸν καφὸν της ήβης ἐρχομἔνους, ἀναγκάζεσθ^, Τ
^ συμβίους ἀγαγέσθαι, ἤ ἐγκράτειαν ὁμολογ^ῖν. η^ ς^. ς^.
ιδ^. της Καρ-
θαγ.λγ^.
^ ρ μη ν ε ί
^Ο παοων Κανων διορίζει, ί^Τι ^ταν οι Ἁναγνῶσται έλθουν εές ήλικίαν ιδ^. χρόνων, άναγκάζονται, ^ νά
λ α μβά νουν γυνα ῖκα , νά ύπ ^σ χω ν τα ι ^ τ ι θέλουν φυλάξουν παρθενίαν κα ὶ ά γα μία ν. ούτον δ έ δ Κανων φαίνεται
νά έπεκράτει μύνον εἰς Τ^ν Ἀφρικ^ν κατά τὸν ^ωναρ^ιν, άλλ^ ^χι και εις άλλους τύπους ^ορέ καὶ Τὸν κ^,
ἈποσΤολικύν,
Ἀπος. μδ^,
της ά. ι^.
τῆςς^, ι^. της
^ἹΙρεσεν, ἴναΚληρικὸς, ἐὰνχρήματάδῶἐνχρήσεις τὰ χρήματα λάβη. ^άν εἶδος, Δαοδ. δ^. της
^ον δέδωκε λάβη, Καρθαγ. έ.
Εασιλ. ιδ^.
ερμηνεία.
Καὶ οὕΤο^ ὁ Κανων παρομοίων μέ τὸν έ. Τ^ν παρούσην ΤαύΤης Συνύδου έμποδίζει Τὸ νά λαμβάνουν διά-
νὰ ^ναι σεμνύτερ^ ἀ^ὸ τὰ τἐκνα τῶν κοσμικῶν. Δι^ ^ καὶ ὁ Ἀναγνῶσται, ^ νὰ ύπανδρεύωνται νὰ ύπόσχωνται παρθενίαν,
^ρυσύστομος (σελ. ^θ. του ς^. τύμου) λέγει δτι ή θυγάτηρ τού καὶ ο^τω φαίνεται νὰ ^ναι τὸ πρἄγμα. καθ^ς καὶ ό ιδ^. τ^ς
Ἱερέ^ έὰν ἀμαρτήση, περισσότερον τιμωρείται ἀπὸ τὰς έλλας δ^. τούτο αἰνίττεται καὶ τὰ πρακτικὰ τἦςαὀτης Καρθ. φανερως
γυναικας. ^Δἰ γὰρ θυγατωες των ^Ιρέων, αΤς ουδεὶς ^ρὸς τ^ν ^χουσιν. ^στε οἱ ἀναγνῶσται έδῶδέν θέλει νὰ εἰπη οἱ ^Ιντες
Ἱερωσύνην λύγος, ο^εως διὰ Τὸ πατρικὸν ἀξίωμα, τῶν αυτῶν χειροτονημένοι Ἀναγνῶσται, ἀλλ^ οἱ μέλλοντες χειροτονεῖσθαι
πολυ πικροτέραν ύ^έχονσι τ^ν τι^εωριαν.^ (λύγιρ περὶ ἱερ.). Ἀναγνῶσται, καθ^ς καὶ οἱ έν τωγ^. καὶ δ^. Κανόνι λεγόμενοι
καἰ έ Θεὸς λέγεις ^Θγάτηρ άνθρωπον ^Ιερέως έὰν ^ε^ηλωθη του ^Επίσκοποι, Πρεσ^ύτεροι κοεὶ Διάκονοι, νοοῦνται οἱ μέλλοντες
έκπορνεύσαι, τὸ ονομα τού πατρὸς αυτῆς αυτη βεβηλοι, έπὶ πυ- χειροτονε^σθαι ^Επίσκοποι, Πρεσ^ύτεροι καὶ Διάκονοι. Ση-
ρὸς κατακαυθήσεται^. (Δευί. κά. θ^.). Εἰς δέτὸκβ^. τοῦ Δευτε^ μείωσαι ^μως έ^τι, έπειδ^ ή αύτ^ Σύνοδοςκατὰ τὸν λγ^. Κα-
ρονομίου ^ προστάζει ενὰ λιθοβολῆται ἦ θυγάτηρ τού λαΤκού νόναἰίξωἀπὸ τοὸς ^Επισκόπους, Ποεοβυτέρους, Διακόνους καὶ
οπού πορνεύση.^ ^Ιεγαλητέρα δε τιμωρία εἶναι Τὸκαύσιμον ἀπὸ ^Υποδιακόνους, οἱ λοιποὶ Κλ^ικοὶ θέλει νὰ ^ναι έλεύθεροι ἀπὸ
τὸν λιθοβολισμόν. την τοιαύτην ἀνάγκην της έΥκρατείας. καὶ έπειδη ή ἀνάγκη
α^τη ἐναντιουται εἰςτὸν κς^. Δποστολικὸν, όπού προοτάςει δτι
(^) Τινές λέγουσιν ^τι καθο^ς ἀπὸ τους Ρωμαίους συνήθειά οἱ Ἀναγνῶσται καὶ οἰ ^άλται νὰ '^ναι έλεύθεροι καἰ μετὰτην
ὴκολούθησεν εις την Ἀφρικ^ν τὸ νὰ ἀπέχωσιν ἀπὸ τὰς γυναῖ- χειροτονίανεἰς τὸ νὰ ύπανδρεύωνται, διὰ τούτο πρέπει νὰ αἰχ-
κας αύτῶν οί ^Επίσκοποι, Πρεσβύτεροι, Διάκονοι καἰ σποδιά- μαλωτισθη εἰς ^ν υπακούν τούχριστού. καθο^ς καὶ η ἀνάγκη
κονοι, ι^ς ει^ομεν έν τ^ γ^. κ^ὶ δ^. Κανόνι της ^αρούσης Συνό- της έγκρατείας τῶν Πρεοβυτέρων, Διακόνων καὶ ^Υποδιακόνων,
δου, έτσι άπὸ Τούς ίδίονς Ρωμαίους ήκολού^η^ε συνήθεια εἰς ἀπὸ τὸν ιγ^. της ς^. αἰχμαλωτίσθη, ^τοι έλεύθεροί εἰσι νὰ ὸπαν-
δρεύωνται καὶ μετὰ την χειροτονίαν οἱ Ἀναγνῶσται, κατὰ τον
αυτ^ν καὶ τὸ νὰ ἀναγκάζωντ^ι οἰ μἐλλοντες χειροτονεῖσθαι κς^. Ἀποστολικὸν και κατὰ τον λγ^. της παρούσης Συνόδου.
Π^ΔΑΔΙο^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ΙΙ^ ^, ^ι ^ ^^ ^
τὸν μδ^. ἈποσΤολικ^ν Καν^.

Τηςς^. ιδ^. ^ ^Ηρεσεν,ἶνα πρὁ τῶν εἰκοσιπέντε ἐνι^τῶν Διάκονοι μὴ χειροτονῶντ^ι.

ερμηνεία.

ν^νκέ. ^Λ
ο ί Διάκονοι δέν πρέπει νά χειρ^ΤονωνΤαι, καΤά τὸν παρ^νΤα Κανύν^ι, πρὸ Τού νά φθάσουν εις η λικ ία ν χ ρ ύ -
νάγνι^θι κ^ἰ τὁν τ^ ^^

Τ^.λγ^τηςἰ^. ιδ^. ^ ^'Ηρεσεν, ἴνο^ οἱ Ἀναγνῶσται τὁν δῆμον μὴ προσκυνῶσιν-

^ ρ μ η ν ^ ί οι^
Ὄ Κανων ο^Τος έμποδίζει μετά Τ^ν άνάγνωσιν Τῶν θείων λύγων, νά μὴ σΤρέφωνται οί ἈναγνόσΤαι καὲ
προσκυνοῦσι τὸν λαὸν, έπειδη μένουν Τούς Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖν καὶ Διακύνουν δ^εἱλουσι νά προσκυνοῦν, άλλ^
έχι καἰ Τὸ πλίθον Τόν λα^κῶν, καὶ ριάλιστα έν Τ^ καιρῶ τ^ν ύπηρεσίαν Των. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν λγ^. τ^ν ^

ἹΙρεσεν, ἴν^ ὴ Μ^υριτοινίοι Σιτιφένσης, ὡ^ ητησε, (τὸν πρωτεύοντα της Νουμιδικῆς χωρ^ς ης τι^
νος ἐκ τῆς Συνύδου κεχωριστ^ι,^ ἴνα ἶδιον ἔχη πρωτεύοντα, συναινέσει πάντων τῶν πρωτευόντων τῶν
Ἀφρικ^ινῶν ἐπ^ρχιῶν κ^ὶ πάντων τῶν Ἐπισκύπων, διὰ τὸ μακροδαπὲς ἔχειν ἐπετράπη.
^ ρ μ η ν ^ έ οι,
^ο Κανων ο^Τον, άγκαλά καὶ Τοπικύν έοΤι, λέγων, ύτι ^ Μαυριτανία νά μη ηνκι ύποκειμένη εἰς τὸν Μη-^
τροπολίτην Τ^ς Νουμιδίαν, διά Τὸ μάκρον τοθ Τύπου ύποθ έχει ^ μία ἀπὸ τ^ν άλλην, καὶ τ^ν δυσκολίαν δποί^
έντεύθεν άκολουθεῖ είν τὸ νά συνέρχωνται έν Τώ ^Συνύδερ, άλλά νά συγχωρηθ^ νά έχη έδικύν την ἰ^ητροπολἶ-
την ^έ ὅλον ΤούΤο δ Τοπικὸν καὶ μερικὸν ούΤον Κανων δύναΤαι νά γένη καθολικὸν καέ γενικύν. ^ανθάνο-
μεν γάρ έξ έύΤοθ, δτι καὶ κάθε άλλον Τύπος μακράν άπὸ άλλον διακείρ,ενον, πρέπει νά σύγχωρ^Ται εἰν Τύ νά
έχη ^διον μητροπολίτην διά τά α^Τά αί^Τια,

ζ^- ^ ΤΙρεσεν, ωστε χΕιροτονουμένο^ Ἐπισκύπ^ ἤ Κληρικοῦ, πρύτερδν ἀπὸ τῶν χειροτο-
νούντων ^ὐτοὺς τά δΕδογμέν^ι ταῖςΣυνόδοις εἰς τάς ἀκ^άς αὐτῶν ἐντίθεσθ^ι, ἴνα μὴ, π^ιοῦντ^ς κ^τὰ το^
ὅρους της Συνύδου, μετοιμεληθῶσιν.
^ ρ μ ην^ί
οἰ χειροΤονοθνΤες ^Επίσκοπον ^ Κληρικὸν πρέπει, κατά τὸν Κανύνα τοῦτον, πρὸ τ^ν χειροτονίαν νά λέγουν
σιν εἰν αύτούν τά ὸρισθέντα άπὸ^τάν άγἰαν Συνύδουν, οἰκουμενικάς τε καὶ τοπικάς, τύσον περὶ δρθ^ν πίστεων,
ἰ^σον καὶ περὶ βίου ^ρθού, καὶ έκκλησιαστικ^^ εύταξίαν καὶ καταστάσεων, ^να διά τέν διδασκαλίαν ταύΤην οἶ
χειροτονούμενοι ούΤοι ^ανθάνοντεν Τούν ^ρουν καἰ Κανύνα^ τέ^ν πατέρων, καὶ κατ^ αύτούν π^οῦντεν καὶ πολι^
Τευύμενοι, μ^ μεΤανοήσωσιν ^ν παραβάται, ούτ^ ἐν τ^ ^αρούση ζ ^ κανονιζύμενοι καὶ Συνοδικῶν έπιτιμωμε^
νοι, ο^τε ειν την μελ^ουσαν κολαζύμενοι (έπειδη δέ γράφεται, καὶ κατά Τῶν ^ρων τι^ν Συνύδων, εύοδοῦται
τὸ νύη^α καὶ ούτω^ ^ιάδιά ^ά
νά μ^ μεΤανοησουν, ^τε τ^ μέλ^οντι,
ει^Τε έν τ^ παρύντι, ει^τε έν τῶ μέ^λ,οντι, άνίσων κάμουν έναν-
^
τίον τέν^^διδαχθέντων Κανύνων καὶ ἰ^ρων, ^ν έν γνωσ^ άμαρτάνοντεν.^. ^ορα καέ τὸν β^. τέν ζ^.
(^) Διὰ τούτο τὁσον έν το^ςμετὰτὸν Κανύνα τοῦτον ται ή Μαυριτανία ἀ^εὸτ^ν ^ἶουμιδίαν^ καὶ άνάπαλιν.
κτικοις της ἐν Καρθαγ.Συν^ου, ^σονκ^^^ν ^Εκκλησιαστ^κ^ (^) Ἀριθμὸν 18. Κανύνος ^χει έπισφαλῶς παρὰ τοις έρμη-
Ἱστορία τουΕυσεβίουκεφ. ς^. τον ί. ^βλίου, χωρισμένηγράφε­ νευταις ὁ Τίτλος μένος του κατ^ αὀτοὸς ^θ. Κανύνος^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΙΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

.^Α^^, ^Μ^Ο. ^. ^ ^^ ^ι ^ι

^ ^ ^. ^ Ι ι^ ^ , ^ . ^ ^
ε^ Ι^ ^ ^ -ο^ι ^ι ^,, ^

Ἀποσ. λἰ^.
τ^ς ά. έ. της
δ^. ιθ^. της
^. ή. της
ς. της Ἀν-
τιοχ κ^. της
Καρθαγ. πά,
πδ^πέ. ρδ^.
^ ρ μ ην^ί α,
Διά νά μΥ^ παλαιόνωνται, καὶ μέ τὸν χρόνον βεβαιωνωνται αι κατά καιρούς άνακόπτουσαι έκκλη^ιασΤι-^
καὶ ύποθέσει^ καὶ άταξίαι, πρὸ^ βλάβην τοθ λαοί^, διορίζει ὸ παρων καν^ν, νά γίνεΤαι Σύνοδο^ τ^ν επισκύ-
πων καΤ^ έΤος ^ς καὶ ὸ έ, Τ^ έν ^ικαια τοίΙτο διορίζει. Πρὸ^ Την ὸποίαν Σύνοδον όλοι οι μητροπολ^ται νά
σΤέλλουν δύω, ^ καὶ περισσοΤέρου^ ^ί^πισκόπους άπὸ Την Σύνοδον τ^ς έπαρχίας Των ΤοποτηρηΤάς ν^τοι τηρούν-
Τας καὶ έπέχονΤας Τὸν Τόπον αύΤῶν. ^Ινα Τά παρά τ^^ Συνόδου ταότη^ διοριζόμενα, μέ πληρεξουσιότητα
διορισθώ, ως συμψηφιζομένων Ταί^τα άπάντων τῶν μητροπολιτών. εν δέ Το^ πρακΤικο^^ τ^ς παρούσης ταυτης
Συνόδου γέγραπται, ότι άπὸ Τ^ν Τρίπολιν νά σΤέλλεΤαι εις Την ένιαυείαν ταύτην Σύνοδον ένα^ Τοποτηρητ^ς,
διά Τ^ν έκεῖσε σπανιότητα Τῶν επισκόπων, ^Ο δέ ^αλσαμο^ν λέγει, ότι δέν έ^ποδίζεται Τὸ νά σΤέλλωνΤαι
ΤοποΤηρηταὶ Τῶν μητροπολιΤ^ν, καὶ Πρεσβύτεροι, καὶ Διάκονοι, καθι^ς καὶ εις μερικά^ οικουμενικά^ Συνόδου^
ΤοθΤο έγένετο. Ἀνάγνωθι ^ιαὶ τὸν λζ^, Ἀποστολικόν,

Ἐάν τις τῶν Ἐπισκόπο^ν κατηγορῆτ^ιι πςφὰ τοῖς τῆ ^ιὐτοῦ ^ ρ ά πρωτεύουσιν, ὁ κ^- ^Αποσ. οδ^
τήγορος ἀγάγη τὸ πρᾶγμα, κοιὶ μηοὲ άπὸ τῆς κοινωνίας κωλυθῆ ὸ κατηγορούμενος, ει μὴ τ^ β^- ^
τῆς δ^. θ^
δ' ἀν πρὸς ἀπολογίο^ν ἐν τῶ δικαστηρίω τῶν ἐπιλεγέντων δικάζειν, γράμμασι π^οσκληθεὶς, κά. της Ἀν-
τῆ ὡρισμένη ἡμέρα οὐδαμῶς ἀπαντήσοι, τουτέστιν, ἐντὸς προθεσμίας μηνὸς, ἀφ ης ἡ^έρ^ς τιοχ. ιδ^. ιέ,
φ^ινείη τὰ γρἀμματ^ δεξάμενος. Ἐὰν δὲ ἀληθεῖς τινας κ^ὶ άν^ιγκ^στικὰς ^Εἰτί^ς ἀποοείξη, Σαρδικ. δ^.
της Καοθ. ή.
τὰς αύτὸν κωλυούσσς ἀπαντῆσαι πρὸς ἀπολογίοιν τῶν κ^τ ^ιὐτοῦ προτεθέντων^ ἐντὸς ἐτέ- ιβ^. ις^ ^
ρου μηνὁς ἀκερ^ί^ν έ^τω εύχέρει^ν^ μ^τὰ δὲ τὸν δεύτερον μῆν^μὴ κοινωνήση, ἔο^ς ο^ κ^- ρέ ολά. ρλ^,
0αρὸς ἀποδειχθείη. Εἰ δὲ πρὸς σύμπασαν τὴν ἐτησί^ν Σύνοδον ἀπ^ιντῆσ^ι μὴ βουληθείη, ρλή. ρλθ.

(^) Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Βαλσαμο^ν έν τω κβ^. άποκρίσει πρὸς
τὸν Μάρκον Ἀλεξανδρείας λέγει, ότι εἶναι μεγάλης κολάσεως
ξιοι έκε^νοι ὀποῦ χρίουσι μὲ Ι^Ιύρον πρότερον τους ἀποθανέντας
^Δρχιερεῖς και Ἱερεῖς, ^ άλλους τινὰς, καὶ ο^τως ένταφιάζοντ^ς
αύτους, έπειδ^ με τοῦτο ὁπου κάμνουσιν, ^ κατηγοροῦσι τους
βαπτίσαντα^ καὶ μυρῶσαντας τους ρηθέντας ^Αρχιερεις καὶ Ἱε-
ρεις πο^ς δεν ἦσαν ὁρθὁδοξοι, ^ δὶν ^χουσιν ἀκόμη πλ^οφορίαν,
ότι οἱ ἀποθανόντες αὁτοἱ δεν ἦσαν κοινωνοὶ τῶν ὀρθοδύξων, τὰ
ὁ^οια καὶ τὰ δύω εἶναι άτοπα. ^ο δε θεῖος Χρυσόστομος (λέγ^
περὶ του μ^ πικρούς κλαίειν τους τελευτῶντας σελ. του ς^.
^ὁμ.Ι λέγει, μὲ ψαλμοὸς καὶ όμνους προπέμπ^ιεν τούς ἀποθα-
τίντας, φανερίνοντες μὲ τοῦτο την ευχαριστίαν έποῦ κάμνομεν
προς τὸν Δεσπότην Χριστὸν διὰτὸν θάνατδντους. ^Ιε καιρούνια
σάβανα τους ένδύνομεν, δηλοῦντες τὸ καινο^ιον φόρεμα τῆς
ἀ^θ^ιρσίας ὁποῦ μέλλουν νὰ λάβουν. ^Ιύρον καὶ ^λαιον χύνομεν
είς αυτούς καὶ πρίσμα τοῦ^απτί^ιατος, πιστεύοντες, ότι τοῦτο
θέλει γένω εις αυτους βοήθεια εις τὶν πρὸς τ^ν έκε^σε ζωην
δρὁμον τους. ^ θυμιάματα καὶ κηρία τους συνοδεύομεν, ση-^
μαίνοντες, ότι ^λευθερώθησαν ἀπο τὸ σκότος της παρούσης
ζω^ς, καὶ έπῆγαν πρὸς τὸ ἀληθινὸν ^ως. Κατὰ ἀνατολὰς τὸν
τάφον τους καὶ το σῶμα τους σχ^ιατίζομεν, δηλοῦντες την ἀ-
νέστασινὁποῦ μέλλουν νὰ λάόουν. Σημείωσαι δ^ ότι τὸ ^ύρο^
καὶ ^λαιον,καὶ χρίσμα τοῦ ^απτίσματος, ὁποῦ λέγει έδω ὁ ^Α-
γιος ταυτοσήμαντα πρέπει νὰ νοηθοῦν, ἀντὶ τοῦ.έλαίου δηλ. μ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ἶ^ακ^ ἐκ^τὁ^γ^ια αι^ περα^θ^ α^ὸς ^ ἐαυτοῦ τηςκαταδίκης τἡν ψἤ^ρονἐκπεφωνηκένα^

κριθήσεται. 'Ενδὲτ^ καιρ^ωούκοινωνε^, μηδὲἐντ^ ἰ^ίαἘκκλησία, μηδὲ ἐν παροικία κοινωνήση,
Ὀδὲτούτουκατήγορος, ἐὰνμηδαμούἀπολειφθ^ὶς^ν α^ςἡμεραιςγυμνάζεται τ^ το^ πράγματος, μηδα-
μῶςκωλυθείηἀπὸτης κοινωνίας. ^Εὰνδ^ποτεἐλλείψηὲαυτὁν ὺποσύρας, ἀποκαθισταμἔνου τῆ κοινω^
νίατοῦἘ^ισκόπου, ειύτὁςἀπὸτηςκοινωνίας ^κβληθ^ὁκατήγορος- Ουτωμεντοι, ^ς μἡ καὶ τὴν εύχ^
ρειαναύτῶἀφαιρεἶσθαι τῆςκατηγορίας τοῦπράγματος, ἐὰνδυνηθῆἀποδεῖξαι κατὰτὴνπροθεσμίαν, Ούχὶ
μὴτεθεληκέναι, άλλὰμὴδεδυνῆσθαι ἀπαντῆσα^ἐκείνουδήλου ὅντος^ωςἐντ^ρκινεῖοθαι τὰτοῦπράγ..
ματος ἐντῶτῶν Ἐπισκόπων δικαστηρίω, ἐὰνδιαβέβληται τὁπρόσωπον το^κατηγόρου, μὴπροσδεχθῆ
εἰς κατηγορίαν, εἰ μηδ' ἄν ὑ^ὲρ1δίουπράγματος, μὴμεντοι ^ερὶ ἐκκλησιαστικοῦθελήσηἐπιβαλέσθαι,
^ ρ μην
^οταν κατηγορ^ται κάνέν^ επίσκοπο^, πρέπει ὁ κατηγορώ νά άποδει^ενύ^ τάν κατηγορίαν έμπροσθεν τοί^
μητροπολίτου τοθ επισκόπου, κατά τὸν παρόντα Κανόνα, παρευθύς δέ μετά τάν κατ^γρίαν, δέν ποέπει νά γί--
νεται άκοινωνητος άπὸ τού^ λοιπου^ συνεπισκόποι^ δ κατηγορηθεὶ^ επίσκοπο^. εξω μόνον ^ν οέν ^λθ^ είς
τάν κρίσιν μετά διορίαν ένὸ^ μηνὸ^, άφ^ οὕ λάβ^ τά γράμματα τοἰ^ μητροπολίτου, τά προσκαλοῦντα α^τὸν εις
τὸ κριτηριον. ^ι δὲ καὶ άποδείξΥ^ ὅτι άπὸ άλ^θεῖ^ καὶ δχι πλαστά^, άλλά άναγκαίας αιτίας έμποδίοθη καὶ δέν
^λθε, νά Τοθ δίδεται άκόμη άλλου ένὸ^ μην^ διορία. 1^ έ καὶ μετά Τοι^ ^ μ^νω δ^ν ^λθ^, νά άφορίζετα^
διά τάν άπείθειάν του, εως ού νά άποδειχθώ ὅτι ^νσι άθῶο^ τ^ κατ^ αύτου γενομένη^ κατηγορίαν εάν δέ,
ο^τε είς τὸν μητροπολίτην του θελησ^ νά κριθώ, ούτ^ ε^ τὴνκατ^το^ συναθροιζομένην Σύνοδον, αύτὸς έαυτὸν
κατεδίκασε διά την άπείθειαν καὶ καταφρόν^σιν. εν ὅσ^ δέ Καιρῶ εἶναι ε^ τὸ έπιτίμιον τοῦ άφορισμού ὸ επί^.
σκοποί, δέν πρέπει, ο^τε εί^ την έπαρχίαν του, ο^τε ε^ άλλ^ν, νά τὸ^ συγκοινωνώ τινά^, καὶ ΤαθΤα μὲν περὶ τοῦ
κατηγορουμένου επισκόπου. Περὶ δέ τοί^ κατηγόρου αύΤοί^, έν ὅσ^ρ μέν αύτὸ^ στέκεται κατ^γορ^ν, δέν πρέπει
διά τὴν κατηγορίαν καὶ μύνην νά άφορίζεται. Ἀνίοω^ δέ μέ κρύφιον τρόπον άναχωρήοη ἀπὸ τὸ κριτήριον, καὶ
δέν εύρίσκεται, όμέν κατηγορούμενο^ ^Ι^πίσκοπο^, νά λύεται το^ έπιτιμίου άκοινωνησίας, ὁ δέ κατηγορος,
νά άφορίζεται, εάν όμω^ άποδείξ^, ^τι ^χι άπὸ θέληοίν του, ^ καταφρόνησιν, άλλά διά τινα εύλογον αιτίαν
^λλειψε, δέν έμποδίζεται εί^ τὸ νά κατηγορώ πάλιν^ Ι^κείνου δντο^ φανερ^ῦ ὅτι, έάν ^χη κατ'ηγορημένην ύπό-
λ^ψιν ^ άμφίβολον ὸ κ α τ η γ ορος, δέν π ρέπει νά δέΥ εται είς κατηγορίαν ε π ισ κ ό π ο υ , έπ ὶ ύποθέσεως έκκ^λησια-
οτικ^ ^ιαὶ έΙ^ωτερικ^. επ ὶ ύποθέσεως δέ ίδίω, χρηματικά καἰ έ^ωτερικ^, δέχεται, ὸποῖο^ καὶ ^ν ^ναι.
^ορα τὸν οδ^. Ἀποστολικόν. Τὸν τ^ς β^. καὶ θ^. τ^ς δ^.

^^ ^ ΙΙρεσβύτεροι ἤΔιάκονοι κατηγοργ^θῶσι, προζευγνυμένου τοῦ νομίμου ἀριθμοῦ τῶν

δ^της Καρθ. ^ ^ ^ης πλησ^ζούσης τοποθεσίας αἱρετῶν Επισκόπων, ους οἱ κατηγορούμενοι αἰτήσονται,
ι^, ις^. ^ τουτέστιν ἐπ' ὀνόματι Πρεσβυτέρου εξ, καὶ τοῦ Διακόνου, τριῶν, σὺν τούτοις αύτὸς ὁ ἴδιος
τῶν κατηγορουμένων Ἐπίσκοπος τὰς αἰτίας αὐτῶν ἐξετάσει, τοῦ αύτοῦ τῶν ὴμερῶν, καὶ υπερθέσεων,
καὶ ἐξετάσεων, καὶ προσώπων, μεταξὺ τῶν κατηγορούντων καὶ κατηγορουμένων τύπου φυλαττομένου,
τῶν δὲ λοιπῶν κληρικῶν τὰς αἰτίας καὶ μόνος ὁ ἐντόπιος 'Επίσ^κοπο^ διαγνῶ καὶ περατώσει.
^ ρ μ η ν ε ί ο^.
ο μέν άνωτερω Κανιών εἶπε περὶ ^^πι^κόπων κατηγορουμένων, ό δέ παρων περὶ ΙΙρεσβυτέρων καὶ ^ιακό--
νων διοριζόμενος, ότι, ἐάν οἶ^τοι κατηγορηθέ^σι, νά διαλέγωσιν^ ὁ μέν Πρεοβότερος εξ, ὸ δέ Διάκονος τρε^ ε-.
πισκόπου^ ξενους άπὸ τά πλησιόχωρα μερη των, καὶ ὁμοῦ μέ αετούς νά κρίνη τάς κατ^ αύτῶν κατηγορία^ ὁ
έδικό^ Των επίσκοπος, νά φυλάττεται δέ ^ πΜ^ρὶ τ^ν επισκόπων προδιαληφθεὶς τύπος και Κανων (ό κζ^ δηλ.)
εἰ^ τού^ Πρεσβυτερου^ καὶ Διακόνους, ^τοι νά οίδεται καὶ είς αύτού^ ^ ἰδία διορία τ^ν ὴμερ^ν, καἰ νά γίνεταε
^ ^δια έξετασις τί^ν προσωπων όπού τούς κατηγορούν, τί^ν δέ άλλων μικροτέρων Κλ^ρικ^ν τά^ κατηγορίας
^όνο^ ὸ έντόπιος αύτῶν επίσκοπος κρίνει καὶ άποφασίζει. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν θ^ τ^ς δ^, κ^ὶ τον ιβ^, καὶ ι ^
^ παύσης.
της ς. ο^.
της Α α οδικ . ^ ^ ^ ^
ί. λά. ^ἱρεσεν, ωστε τἐκνα τῶν Κληρικῶν ἐθνικοῖς ἤ αὶρετικοῖς γαμικῶς μὴ συνάπτεσθαι,
τὸ δποίον οἱ ^απτιἰ^δμενοΙ χρίουν ολον τὸ σῶμα, Διὁτι κ^ὶ ὁ ι ^απτίσματος, το μύρον ἀντὶ τοῦ ἐλ^ίου ἐκλαμβάνων, ^ς ερμη^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ ρ μ ^ ^ε ί ^
ΠροσΤάζει ὸ παρων Κανων, δΤι τά Τεκνα Τι^ν Ιερωμένων καὶ Κληρικόν νά μ^ ύπανδρεύωνται μέ γυναῖ^
κας, Τύσον τἰ^ν άπίσΤων, ύσον καἰ αιρετικών. Ἀνάγνωθι καὶ Τὸν ιδ^, Τέ^ δ^,

^Ωστε τοὺς Ἐπισκόπους κ^ὶ τοὺς Κληρικοὺζ μηδένα συνεισάγει^ τοῖς μἡ ὁρθοδόξοις Ἀ ποστ.μ^.
Χριστι^νοῖς, εἰ κ^ὶ συγγενεῖς ἔτι μὴν ὦσιν, μηδὲ διὰ δωρεᾶς τῶν ^ἰκείων πραγμάτων, ὡ^ τ^ς^ρθ.πθ^
^ἶρητ^ι τοὺς ἘΤ^ισκοπους ἤ Κληρικοὺς τούτοις συνεισάγειν. '
^ ρ μ η ν ε ί οΙ^
Ἀ κ ο λ ο ύ θ ω ^ μ έ Τὸν ά νω Τ έρ ω κ α ὶ ὅ π α ρ ω ν Κ α νω ν π ερ ὶ Τι^ν έθνικω ν κ α ὶ α ιρετικ ώ ν δ ιο ρ ίζε τα ι λ έ γ ω ν , δ τ ι δ έν
πρέπει οί ^Επίσκοποι καὶ Κληρικοὶ, άποθνησκονΤε^, νά εισάγουν εις τ^ν διαθήκην αυτων κληρονέ^ου^ (Ι^ Τών
(^) Κατὰ γὰρ τὸλέ. ^ιβλ. των Εασιλικ. τίτλ, ή. κεφ, λή. ου^έ τούάποθανύντος, άλλομέροςνὰπαίρνουν οἱ γονείς τουἀποθανύν-
παίδες αἱ^ετικοὶ δύνανται νὰ κληρονομήσουν τούς γονείς των ύρ- τος^ καὶ τὸ τρίτον νὰ παίρνη τὸ ζωντανον μέρος ὁ^οῦ ^ιεινεν.
θοδύξουςοντας, Ἀλλ^ ούδέ οἱ γονείς, ύρθύδοξοι δντες,δύνανται νὰ ^Εὰνδέούτε οἰ γονείς τούἀποθανύντος ^ναι^ ἐμβαίνονν εἰς ^ην
άφήσουν κληρονύμους τούς αἱρετικοί παἰδάς των, ἀλλὰ τους κληρονομίαν οἱ έκ πλαγίου συγγενείς, ήτοι οἱ ἀδελ^οὶ καὶ ἀδελ-
χριστιανούς. Ε ἰ δέ καὶ οἱ γονείς (^Ορθύδοξοι έντες δηλ,) έγρα- φαίς, καὶ ἀπὸ αύτοί πάλιν προτιμωνται οἱ ἀμφ^θαλείς ἀδελι^οὶ
ψαν κληρονύιεους τους αιρετικούς υἰούς των, έὰν άλλους υἱο^ς ἀπὸ τὰ μιλαδέλ^ια. ^ομοίως προτιμωνται είς τὸ νὰ κληρονομή-
ύρθοδύξους δέν έχουσιν, ή περιουσία αύτῶν νὰ δίδεται εἰς τ^υς σουν τὸν θείύν τους τὰ παιδία Τού ἀμφιθαλοῦς ἀδελφοῦ, ^τοι
λοιπούςσυγγενείςα^Τῶνὁρθοδύξους. Εἰδέοἱ τελευτήοαντες, Κλή- τὰ ἀνέψια, παρὰ τὰ μιλαδέλφια. Ει δέ γνήσια καὶ ἀμ^ριθαλῆἀ-
ρικοὶ οντες, ούτε παῖδας ε^χον, ουτε άλλους συγγενείς,μετὰ χρύ- δέλφια δέν εἶναι, ουτε παιδία άμ^ιθαλοῦς ἀδελφού, κληρο^
νον ενα τού θανάτου αύτῶν λαμβάνουσι τὰ πράγματά των οἱ μούσι τὸν ἀδελ^ρύν τους καὶ τὰ μιλαδέλφια. Εἰ δέ ἀδέλφια δέν
προεστῶτες της ^Εκκλησίας έκείνης, της ύποίας ἦσαν οἱ τελευ- ^χει ὀ ἀποθανο^ν, ἀλλὰἀνέψια, κλ^ονομούσιν αὁτὸν ταύτα δλα
Τήσαντες Κληρικοί. Γέγραπται δέ καὶ έν τ^ ά. ^ιβλίφ τῶν ^α- ^σα (Ἀρμενύπουλος ^ιβλ. έ. τίτλ. ή,). ^Εὰν ἀποθάνη ὁ άνδρας
σιλικ^ν, νὰ μη κληρονομουν οἱ Σαμαρῖται, καὶ ολως αἱρετικοὶ. ^ ή γυν^ χωρὶς διαθήκην καὶ.χωρὶς νὰ ^χουν συγγενείς τινας ^
μήτε δωρεὰν νὰ λαμβάνουσι. Τὸ δέ ιά, κεφ. τού γ^. τίτλου τού κληρονόμους, τὸ ζωντανὸν μέρος κληρονομεί το ἀ^οθανὸν, κἄν
έ. βιβλ . λέγει, ὅτι κἀνένας αἱρετικὸς νὰ μη παίρνη ἀκίνητον καὶ δύωμύνον μῆνας συγκατοικήσουν μαζη (^Δρμενύπουλ. αὁ..
πραγμα ἀπὸ ^Εκκλησίαν, ^ ἀπὸ άλλον σεβάσμιον οἶκον, μήτε τύθι^), τύσον τὰ φυσικὰ παιδία. δσονκαὶ τὰ ψυχοπαίδια κληρο-
μ έ πάκτωσιν, μ ή τε μέ έμ^ύτευσιν, μ ήτε μέ ἀγορὰν, ^ μ έ άλλον νομουν έξ ισου τούς χωρὶς διαθήκης ἀποθανύντας γονείς των.
οἱονδήτινα τρύπον. Τὸ δέ τρίτον θέμα του αὁτού βιβλ. καὶ τίτλ. ^οσα ἀ^ίνει τινὰς εἰς τὰ φυσικά του παιδία έχων καἰ ἀδέλιρια
καὶ κε^. λέγει, δτι έὰν ύρθύδοξος έχοντας ύποστατικὸν, εἰς τὸ και μητέρα, τύσα ἀ^ίνει καὶ εἰς το ψυχοπαίδί του, ^ ^εοὁλάχι-
οποίον μέσα εἶναι ^Εκκλησία κτισμένη, έὰν, λέγω, τὸ ί^ποστατι- στον το δ^. μέροςτωνπραγμάτωντου (αύτύθι). Τὰμά. ^ιβλ. των
κὸν αύτο ἀφήση εις άπιστον καὶ αἱριτικὸνκατά τινα Τρύπον, ή Εασιλικῶν τίτλ. ί. κεφ ή, διορίζει ^τι κἀνένας πατέρας νὰ μ^
εκκλησία τού χωρίου νὰ έχη την έξουσίαν τού υποστατικού κάμνηεις ένα, ^ εις μερικάΤου παιδία χάριν άμετρον, ἀφίνων^
αύτού. ^πειδ^ δέ κλ^ονύμους άνειρέραμεν, καλὸν εἶναι έδῶνὰ τας ειςαὁτὰδηλ. περισσύτεραπράγματα, καὶ είςάλλα του^εα^δία,
ειπούμεν καθολικῶς μερικά τινα περὶ αὁτῶν. Δοιπὸν κατὰ τὸ έ χ ι. Ἀ λ λ ὰ εις δλα Του τὰ π α ιδία νὰ σ το χά ζετα ι τ ὰ μ έτρ ια καὶ
λέ. ^ιβλ. τίτλ. ί. κεφ λς^. εἰς την κληρονομίαν προτιμῶνται νὰ μ ^ χ α ρ ίζη περισσύτερα εις έκείνα ύποῦ ἀγαπς^ (έξω μύνον
άπὸ Τους ἀνιύντας ^ κατιύντας, ήτοι τὰ παιδία τοῦ ἀποθανύν- ἄν φανούν τινα παιδία ἀ^άριστα, καὶ ὀβρίσουν ^ δείρουν ^ κα-
τος, ειτε ἀρσενικὰ εἶναι, ειτε θηλυκά. Τὸ δέ παιδίον ὀπού κλη- τηγορήσουν, ^ άλλα τινὰ πράξουν έναντίον των γονέων των).
ρονομήση τὰ πράγματα τού πατρύς του, πρέπει νὰ τὰ δίδη εἰς εἰ δέ ^ιαὶ^αρίση, νὰ παίρνουνκαὶ τὰ άλλα παιδία ἀπὸ τὸ χά-
τον πάππον του νὰ τὰ δουλεύη διὰ νὰ κυύερναται έξ αὀτῶν. ρισμα έκείνο το νύμιμύν τους μερίδιον. Ἀ λ λ ὰ καὶ ύ ^άέγας
^Εὰν δέ ἀποθάνη ύ πάππος καὶ ά^ήση υιὸν καὶ έγγύνους ἀπὸ σίλειος (ὀμιλ. ή. εις την έξαήμερον) διορίζει ^τι οἱ γονείς, κα-
άλλον υἱύν τον ἀποθανύντα, έμβαίνουν καὶ οἱ έγγονοι εἰς την θ^ς εἰς δλα των τὰ παιδία έδωκαν έξ ^σουτὸ εἶν^ι κα^ τ^ν
κληρονομίαν μέ τους θείους των, καὶ λαμβάνουν τὸ μερίδιον ζωην, ^τσι παρομοίως χρεωστούννὰμοιράζωσ^ν ἐξ^σον ^
του πατρύς των. Ἐὰν ὅμως δέν ^ναι παιδία, προτιμωνται οἱ καὶ τὰς πρὸς τ^ ζην ἀι^ορμὰς, τὰ αράγματα δηλ. κ^^ ὁ^ιοστ^.-
γονείς καὶ πάπποι τού άποθανύντος καὶ κλ^ονομούν, έξω μύνον τ^κά των^ καὶ οχι εἰς άλλα μέν παιδία περισσύτερα νὰ δίδουν,
άπὸ τους άπὸ μίαν μητέρα, ^ιαὶ ένα πατέρα ἀδελφους τού ἀπο- εἰς άλλα δέ δλιγῶτερα. ^οθεν μέ πολ^ὰ έπιτίμια πρέπει νὰέμ^
θανύντος. Καὶ πάλιν ἀπὸ Τούς ἀνιύντας αὁτους προτιμωνται μποδισθη ή κατηραμένη συνήθεια, ύποῦ πολιτεύεται εἰς ^ολλ^
^σοι εἶναι κοντύτεροι εἰς τον βαθμὸν, καὶ ὅσοι εἶναι εἰς τὸν α^- καὶ δια^ύρουςτύπους, καὶ μάλιστα είς τὰ νησία, το νὰ δίδουν
τὸν ^αθμὸν, τρίτον θετέον ^ τέταρτον, ὅλοι ισα ύμού κληρονο- δηλ. οἱ γονείς εἰς τονπρωτον υἱὸν, ^ πρωτοθυγατέρα, τὰ περ^σ-
μοῦν. ^ εα ρ ὰ τού Ἀθανασίου Πατριάρχου διορίζει, έ^τι έὰν σύτερα πράγματά των, καὶ τὰ άλλα παιδία τὰ ἀ^ίνουσ^ν έρ^μα
ἀποθάνη ὀ άνδρας ^ ή γυνη, καὶ άφήση παιδὶ, καὶ άποθάνη ^ιαὶ ἀπὸ την νύμιμον προίκά των,ε^σὰν νὰ^σαννύθα καἰ ^ γνήσια,
αύτὸ, δέν πρέπει νὰ κληρονομη τὸ ζωντανὸν μέρος ^λ^ τ^ Παρανομία μεγαλωτάτηἰ ἀ^ύσικος άσπλαγχνία, τήνύ^οίανδ^ν
πράγματα τού παιδίου,άλλ^ένα μέρος νὰ δίδεται εις μνημύσυνον έχουν τὰ θ^ία Ι καὶ κακία δλέθριος, ή ύποία καὶ τούς γονείς
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ύπαρχόνΤωντοι^τού^πισΤο^κ^ὶ όρθοδόξου^συγγενε^Το^ν μ^ μέ Το^ μὴόρθοδόξους άλλ^^άπισΤους

^ καὶ αἰρεΤικού^ δνΤας πάν κο^ὶ συγγενε^ αύτῶν εἶν^ι οι ΤοιοθΤοι άπιοΤοι καὶ αιρεΤικοί. Ταύτὸν ειπεῖν, δέν.
πρέπει οι ^πίεκοποι κ^ὶ Κλ^ρικοὶ^ νά άφίνουσιν, ^ κλΤρονομιαν ^ ληγάτον, ^Τοι δωρεάν, έν τώ διαθήκη τ^ν^
ει^ το^ ^υγγενει^ Τι^ν οιιρεΤικοός Ἀλλάούδέ ^τι ζῶνΤεςπρέπει νά χαρίζουν εις Τοι^ αιρετικού^ τά έδικς^
Των πράγμαΤ^ι. Ἀλλά κ^ιὶ οι πολιτικοὶ νόμοι .έμποδίζουσι τὁ νά άφίνουν οι όρθόδοξοι ει^ Τούς αιρετικού^ κλη-
ρονομίαν Τινά ^ λ^γάΤον όρο κοὶ ^ὁν μ^. ἈποσΤολικόν.
Ἀπος. ιβ^.
λγ., της
ιέ. ιγ^. της
ς^. ι^. τ^ Ἐπίσκοποι πέραν θαλάσσης μὴ ἀποδημείτωσαν, εἰμὴ μετά ψηφίσματος της ά. καθέ^
^Αντιοχ. ς^.
ή. ιά. της δρας τοῦ ἰδίου ἐκάστης χωρ^ς Ἐπισκόπου, τουτέστιν ειμὴ ἀπ αὐτοῦ τοῦ πρωτεύοντος κατ^
Δαοδικ. μά. ἐξαίρεσιν λάβη τὴν, ἦτις λέγεται ἀπολυτικἡ, τετυπωμένην, ήτοι παρἄθεσιν.
μ^. της έν
^αρδ, ή. ^ρμ^νεια.
της Κσρθ.
ΙΙροστάζει ὸ παρων Κανων νά μ^ν άποδημοθν οι Τ^ς Ἀφρικ^ς επίσκοποι πέραν θαλάσσης ^τοι εις τ^ν-
Ιταλίαν, μΤ,Τε άλλο^ Τινά^ επίσκοπο^ νά άναχωρ^ άπὸ Τὴν ἘπαρχίανΤου εις μακρινὸν Τόπον. Πρέπει γάρ ούτοι
ρ^λλον νά προσμένουειν εις Τά^ έκκλησίας Των, καὶ νά ποιμαινωσι καθημερινών Τούν έμπισΤευθέντας ει^ αύ^.
τού^ λαούς Τότε δέ ^όνον νά άναχωροιΙν, όΤαν έχουν μέν καὶ άπὸ τούς άλλους επισκόπου^ γράμματα, κυρίων
δέ καὶ έξαιρέτως λάβουν παρά Τοθ πρωΤευοντος αύτῶν ^ΙηΤροπολίτου ^ (Ιατριάρχου Την άπολυΤικην καλου^
^ιένην έπιστολ^ν, τυποῦσαν και φανερόνουσαν, ότι εἶναι άναγκαία και άπόλυτος ^τοι άνεμπόδιστος, ^ άναχι^-
ρη^ις αότών. ^ ΤεΤυπω^ένην άντὶ τοθ, ύπογεγρα^^ένην καὶ παρατιθεῖσαν, καὶ συνισΤῶσαν αυτούς πρὸς έκεί^
νους πρὸ^ Τού^ ὸποίου^ άπέρχονται. ^ορα καὶτ^ν ερμηνείαν καὶ ύποσημείωσιν Τοῦ ιβ'. Ἀποστολικοῦ.

^Δποστ. πέ.
της Δαοδικ.
νά. ξ^. της 'ΤΙ^^ν, Τν^ Κ^ν^ν .
Καρθαγ. ιδο Ε^ ^ ^ Λ^^
Τρηγέριος ό
Θεολέγ. έν 'Ι^^ 'Η-
τοῖς αύτοῦ έ-
πεσιν. Ἀθαν. Τ^^Ο, 'Ε^Ι^^, Τ^^
λθ^. κανονικά.
επιςολ^Αμ-
'Ε^^^ ΙΙ^^
φιλόχιος ^Ικο^
νίου δι^^Ιάμ-
^ων.

βλάπτει ψυχικῶς,ὁποῦ τοῦτο κάμνουν καὶ τὰ ^αιδία τὰ άθλια
ὁποῦ ^οτεροῦνται.^ἰ πατέρες δὶ, έποῦ γένουν καλὁγήροι. ^ τὰ
παιδία, δὶν εύγαίνουν ἀπὸ τ^ν κληρονομίαν, διὰ αιτίαν ὀποῦ
κολούθη^ε πριν νὰ γένουν καλὁγηροι, τὰ δὶ ^ξοδα της τα^ης ευ-
γαίνουν ἀπὸ τὸν ^ίον έκείνου, ὁποῦ ἀποθάνω. (Ἀρμενέπ. αὁτδθι
τίτλ. θ^,). ^ρα εις την ύποσν^ι. της διαθήκης έν τῶ τέλει, καὶ
τ^ν ύποσημ. τους^. της ς^.
(ἰ) Κατὰ γὰρτὸ λέ. ^ιβλ. των Βασιλικών, τίτλ. ή, κε^. λή.
ο^δὶ παῖδες αἱρετικοὶ δύνανται νὰκληρονομήσουντούς γονεΥςτων
δρθοδ^ξους ^ντας. ^Λλλ^ ο^δ^ οἱ γονεις δρθέδοξο^ έ^ντες δύνανται
νὰ ἀ^ήσουν κλη^ονέμους τούς αιρετικούς νιαιδάς των, ἀλλὰ το^ς
Χριστιανούς. Εἰ δι καὶ οι γονείς (ὁ^θύδοξοι δ^ντες δηλ.) έγραψαν
κληρονόμους τούςαιρετικούςυἱούςτων, έὰνάλλουςδρθοδδξουςυιούς
δέν ι^χουσιν, περιουσίααύτῶν νὰ δίδεται εἰς τούς λοιπούς συγ,-
γενε^ς.αύτων ὁρθοδ^ξους. ^ἰ δέοι τελευτήσαντες^Κληρικοὶ ^τες,
ούτεπα^δας εἶχον^ ούτε άλλους συγγενείς μετὰ χρόνον ^να του
θανάτου αύτῶν, λαμ^άνουσι τὰ πράγματά των οι ^ροεστῶτες
της Ἐκκλησίας έκείνης, τῆςδποίαςἦσαν οἱ τελευτήσαντες Κλη-
ρικοί. Γέγραπται γὰρ καὶ έν τ^ ά . ^βλ. των Βασιλικῶν, νὰ μ η ^
κληρονομουν οι Σαμαρειται και ^λως οι αιρετικοὶ, μήτε δωρεὰν
νὰ λαμβάνουσ^ Τὸ δε ^ά. κε^. του γ^, τίτλου του ἐ. ^βλ. λέγει,
ὅτι κάνέναςαἱρετικὸς νὰ μ^ παίρνω ἀκίνητον πραγμα ἀπὸ εκ-
κλησίαν, ^ ἀ^ὸ άλλον σεβάσμιον οἶκον, μήτε με πάκτωσιν, μή-
τε με έμΙρ^τιυσιν. μήτε μέ ἀγορὰν, ^ μέ άλλον οἱονδήτινα τρὁ-
^πον. Τὸ δέ γ^. θέμα τοῦ αὁτοῦ ^λ. καὶ τίτλ, και κεφ, λέγει,
δτι έὰνδρθὁδοξος ^χωντας ύποστατικὸν, εις τ^ ὁ^οιον μέσα εἶ..
νὰι εκκλησία κτ^σμἐνη^ έὰν^ λἐγω^τὸ ύποστατικὸν αύτὸ ἀ^ήση^
εις άπιστον και αιρετι^ν ^τά τ ^ τρὁπον, ^ εκκλησία τού
χωρίου νὰ ^χω τ^ν έξοοσίαν καὶ του ύποστατικοῦ αύτοῦ. Καὶ.
ό ρβ^. δέ της αύτης έν Καρθ. προστάζει ^τι οι αιρετικοἰ άπὸ
διαθήκας νὰ μη ^εαίρνωσ^κληρονομίαν ^ δωρεὰν, ἀλλ^ ούτε άλ^
λοι τινές νὰ ἀφίνουσι τίποτε ^ίς αύτούς.
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΙΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^Ωο.τε τοὺς Ὑποδι^κόνους τοὺς τά ἱερὰ Μυστήριέ ψηλαφῶντ^ς, κ^ὶ τοὺς Διακόνους ^πός. έ. της
^θιὶ ΠρεσβυτΕρους, άλλά κ^ὶ Ἐπισκόπους, κατά τοὺς ἰδίους όρους, καὶἐκ τῶν συμβίων ἐγ- ^λ^. μή.ιβ^της
. ιγέν^
^ςρ^τεύεσθαι, ἶν^ ὡς μἡ ἔχοντεςὦσιν, ὅπερ εἰ μὴ ποιήσωσι, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἀποκινη- Γάγγ. της
^θῶ^Ει καθήκοντος. Τοὺς δὲ λοιποὺς Κληρικοὺς πρὸς τοῦτο μἡ ἀναγκἀζεσθαι, εἰμὴ ἐν προ- έν Καρθ. γ^-
^βεβηκυία κείρα, άλλ' ὀφείλει κ^τὰ τὴν ἐκάστης Ἐκκλησί^ς συνήθειάν π^ρ^φυλἄττεσθαι. δ^. ιθ^. ά.
Κορ. ζο
^^μηνείοι.
Παρομοίως μέ τὸν γ^. καὶ δ^. καὶ δ παρι^ν Κανων διορίζεται, δηλ, ότι οι υποδιάκονοι οι τά μυστήρια ψη^.
λαφ^ντε^ (περὶ ^ν όρα εἰ^ τὸν ιέ. τῆ^ ς^) ^αὶ Διάκονοι καὶ επίσκοποι, πρέπει νά παρθενεόουσιν άπὸ τάςγυ-
ναῖκάς των μέ κοινὴν συμφωνίαν ^1), κατά τού^ όρου^ καὶ τάς υποσχέσεις ὸπού έκαμαν πρὸ τού νά χειροτονη^
^1οῦν, ^ίνα κ α τ ά τ ὸ Ἀ π ο σ το λ ικ ὸ ν έκεῖνο, καὶ ἰίχονΤε^ γυναῖκα^, εἶναι ωσάν νά μη τά^ εἶχον ὸλ^τελα. ^εάν δέ
τούτο ο^ φυλ^ξωσι, νά έκπίπτουσιν άπὸ Την τάξιν και Τὸν βαθμὸν Τ^ Ιερωσύνη^ των, ^τοι νά καθαίρωνται.
Οι δέ λοιποὶ Κληρικοὶ κατωτεροι, Ἀναγν^σται δηλ., ^άλΤαι, Θυρωροὶ, ^φορκισταὶ καὶ οἰ άλλοι, νά μά άναγ^
κάζωνται είς τὸ νά παρθενεύουν άπὸ τά^ γυναῖκω των, έξω μόνον όΤαν.φθάσουν ει^ γηραλέαν ήλικἶαν (εἰ γάρ
κατά τὸν μέγαν Βασίλειον ὴ έν γήρα σωφροσυνη ού σωφροσύνη, άλλά άκολασίω άδυναμία, βέβαια ὸ μηδέ εις
τὸ γ^ράςΤου σωφρονῶν, πολλά άκόλαστο^ εἶναι, όποῖο^ δέν πρέπει νά ^ναι ὸ Κληρικός), άλλά νά άκολουθούν
^καΤά την συνήθειαν τ^ς κάθε εκκλησίας, τ^ς δποίας εἶναι Κληρικοί. δέ ς^. κατά τὸν ιγ^. αύτ^ Κανόνα,
τὸ κατά τού^ ίδιους όρους, άνΤὶ τού κατά τά^ ιδία^ έφημὲρίω έξέλαβε. Καὶ άνάγνωθι αυτόν τε και τὸν ιβ^,
α ύ τ ^ ς κ α ὶ τὸν έ, Ἀ π ο σ το λ ικ ὸ ν, κα ὶ τὸν ιθ^, τ ^ ς παρούση^

'ΤΙ^^ν, Ἀποστ. λά.

μά. της
ιβ^. της ἐν
Ἀγκ. ιέ. της
έν Ἀντιοχ.
κδ^. της Καρθ.
μά. Κυρίλ.

μδ^. νά. της

ς^. κά. της
Καρθ. ν^-

(1) Φανερὸν γίνεται έκ.τοῦ Κανὁνος τούτου, δτι καὶ ἀφ^ ου νεύουν ἀ π ὸ αύτὰς, τόν ὁποίαν συγκατοίκησιν τα ύ τη ν ^,πύ δισ εν
ύπέσχοντο οἰ τοιοῦτοι Ιερωμένοι νὰέγκρατεύωνται άπὸ τὰς γυ- ή ς^. Σύνοδος, ἀπὸ μέν τούς επισκόπους, έν τ^ ιβ^. και μή,
^Ιαίκάς των και νὰ παρθενεύουν, ἐσυγκατοίκουν μ^ αύτὰς, οὁ Κανὁνι, ἀπ ὸ δε τοὸςἹεω μένους, έν τ ^ λ^. Κανόνι.
γὰρ λέγει νὰ μό συγκατοικούν μέ αύτὰς, ἀλλὰμύνον νὰ παρθε- (^) ^ν ^Αλλοις, ^αρι^τέρφ ἀμαρτήματι.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ε^ ^ ίι^, ^ι ^ι ^
^ Ιι^^, ^ ^ ^ ^ Ι^ .

ι^ ^ ^ ^ ^ι ^ ,^ ^ ..

^ΤΙ^^ν, Τν^ ^ Π^ε^^ ^ΔΔ^^ν^, ^Δ ^ Κ^Υ^ι^, ^

^^ ^ ^Ι^, ^ν ^ ι^ν ^ ^ι^ν^ 'Ε^
^Ο^ν ^ Δ^^ ^ι ^^^ν ^^^ιν ν^^..
^ ^ ^ ι^ί^
^ ^ 'Α^^^ Ε^Ο^ν

^.ι^. ,^.

(1) ^ορα τὸν έγδοον της ά. καὶ την εἰς έκεινον τρίτην ^εο-
σημείωσιν.
(^) Ἀπὸ τὸν παρύντα Κανύνα, ά. μέν καταβάλλετε ά^
α^τὰ τὰ θεμέλια ή ύ^ρυς και το γαυρίαμα της μοναρχίας τ^υ
Πάπα, δστις αύχε^ καὶ φαντάζεται, ^ εἰς αύτὸν ἐδύθηο^ν ι^λ^^
αἱ έκκλητοι των έν τη οἰκουμἐνη ^Εκκλησιῶν. ἀνίσως ὁ
παρι^ν Κανων έμποδίζη τὸ νὰ έκκαλοῦντα^ οἱ της Ἀφρ^^ῆ^ ^
πίσκοπι πρὸς τὰ ἀντίπερατης θαλάσσης, κ^ γειτονεύοντ^
δὸν εἰς αύτους της Ιταλίας καὶ του Ρι^μης κριτήρια,
μαλλον έμποδίζει Τὸνὰ έκκαλωντα^ εἰς τὸν Ρώμης οἱ εἰ^ μ^..
κρυνοτέρους εὸρισκύμενοι Τύπους; ἀποδεικνύετα^ φανερῶς,
δτι οἱ Κανύνες της έν Σαρδικη, οἰ περὶ τές έκκλήτου τ^ Ρά^.
μης διαλαμβάνοντες, ύ γ^. δ^. καὶέ.δηλ., ουχὶ περὶ των μη ύπο-
κειμένων τῶ Ρώμης ^Επισκύπων έννοούνται, ἀλλὰ μύνον περὶ
τωνύποκειμένων α^τ^, ώς καὶ ὴμεις έρμηνεύσαμεν. Καὶ γ^. δτι
ύ περὶ της έκκλήτου τού Ρώμης διαλαμβάνων Κανων, τὸν ύ-
ποὶον έπρύβαλαν εἰς τὰς ἀρχὰς τ^ς παρούσης Συνοδου οἱ τού
Πάπα λεγάτοι, ἦτο ψευδεπίπλαστος, ^ιαὶ οχι της έν ^ικαία ά.
Συνύδου,ώς έκείνοι έψεύδοντο, καθο^ς καὶ τὰ αύθεντικὰ ἶσα τού
Κωνσταντινουπύλεως καὶ Ἀλεξανδρείας άπέδειξαν. Ι^ἰ γὰρ ἦν
της ά. Συνύδου, ἀναγκαίως έπρεπε νὰ τον φυλάξω καὶ ή Σύνο-
δος αύτη, καθως ύπύσχεται εἰς τὸν ά. α^τῆς^ Κανύνα. ^ῦρα εἰς
τὰ προλεγύμενα της παρούσης Συνύδου, καὶ εἰς τήν έρμηνείαν
τωνδύω αύτης έπιστολων.
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΙ^Ι ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ,

^ΙΙρεσεν, ἶνα ὁ κατηγορούμενος, ἤ ὁ κατηγορῶν, ἐν τῶ τό^ω οθεν ἐ^τὶν ^ κατηγορούν ΙΙ Ἀποστ. οέ.
μενος, ἐὰν φοβῆταί τινα βίαν προπετοῦς π^.υπληθίας, τόπον ὲαι^τῶ ἐπιλἐξηται έγγιστα, ἐν ^ ^
ω οὐκ ἔστιν αὐτῶ δυσχέρεια μάρτυρας προκομῖσαι ^θα τὸ πρᾶγμα περατοῦται. ^^
^ ρ μ η ν ^ έ ο^
Ἀνίσων Κληρικοὶ έχουσι πρὸ^ άλλήλους κρίσιν καὶ διαφοράν, καὶ^ὸ εἶς δ κατωγορών δηλ., φοβάται νάθ^^
ρν^θώ ^ κρί^ Του μέσα ειν Τὸν Τόπον τοί^ κατηγορουμένου ύπ^ αύτο^ καὶ έγκαλου^ένου Κληρικοί, ^ διατὶ
έχουν νά σηκωθούν καΤ^ έπάνω Του οι συγγενεῖς καὶ φίλοι έκείνου, ^ διατὶ έκεῖσε δέν ή^ιπορεῖ νά φέρω μάρ^
Τυρας τ ^ ς καΤν^γορίας έάν Τοἰ^Το, λ έ γ ω , φοβηθώ ὸ κα τή γο ρ ο ς διορίζει ὸ παρο^ν κανων νά σ υγχω ρ ^ τα ι νά δια..
λέγω έκε^ ^ιονΤά Τόπον άλλον, ειν Τὸν όποῖον νά θεωρ^ται ή κρίσιν Του. Ι^ον δέ έκεἱ^ κονΤά, διά νά ^μπο^
ρο^ν κ α έ οι κρ ιΤ α ὶ ν ά ύ π ά γ ο υ ν ν ά κρίνουν, κ α ὶ οι μ ά ρ τυ ρ ες νά μαρτυρήσουν μ έ εόκολίαν, έπ ο μ ένω ν δέ καὶ ^
κρινομέν^ ύπόθεσιν διά νά λάβω Τέλος καὶ έ^χι.^νά συγχωρ^Ται νά έκλέγω Τόπον μακρυνὸν, εις Τὸν όποῖον νά
ύπάγουν οι μάρΤυρεν καὶ οι κριΤαέ δυσκολεύονται, καἱ άκολούθων ή κρίσις δέν λαμβάνει έκβασιν, καθο^ς τοῦτο
ποιο^σί τινεν πανοθργοι, θέλοντεν νά φύγουν τ ὴ ν κρίσιν, δ ια τ ὶ γνωρίζουν ^τι έχουν άδικον, ^ορα καὶ τὸν οέ,
Ἀποστολι^ςόν.

'ἹΙρεσεν, ἶνα οὶοιδήποτε Κληρικοὶ καὶ Διάκονοι, ἐὰν μὴ πειθαρχῶσι τοῖς Ἐπισκόπ^ις ^ Βε^ιλ. πθ^.
αὺτῶν, βουλομένοις, διά τινας ἀναγκαστἱκὰς αιτίας τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν, τούτους πρὸς μείζονας άνα^
βιβάζειν τιμὰς ὲν τῆ Ἐκκλησία αὐτῶν, μηδὲ ἐν ἐκείνω τῶ βαθμῶ διακονήσωσιν, ἐξ οὺ ἀναχωρῆσαι
οὐκὴθέλησαν.
^ ρ μ ην εί
^οσοι γίνονται Ἀναγνώσται, ^άλται, ^Υποδιάκονοι, κ^ιὶ άπλών Κλ^ρικοὶ καὶ ύπ^ρέταΕ Τ^ εκκλησίας πρέ^
πει νά ^ναι Τόσον άξιοι, ωστε ὸποί^, χρείαν καλούσης νά προβιβάζωνΤαι και εις Τούν άνωΤέρους βαθμού^ Τ^ς
ιερωσύνης καθὡς φανερόνει Τοί^Το ὸ μέγαν Βασίλειος έν τώ πρὸς Τούν ^ωρεπισκόπουν κανονικά αυΤο^ έπιστολώ^
^ηΤις έσΤὶ Κανων πθ^. Λιά ΤοιΙτο καὶ δ παρων Κανιών διορίζει, ότι ^σοι Κληρικοὶ καὶ Διάκονοι, ^τοι ύπηρέΤαι,
^γενικώς γάρ λαμβάνεται έδώ τὸ δνομα τών διακόνων έπὶ πάντων τών ύπηρεΤών, κατά Τὸν ^ωναρ^Ιιν, και ^χι
έπὶ Τοῦ έχοντον μόνον Τ^ν χειροΤονίαν Το^ διακόνου, καὶ δ^λον άπὸ τὸ διακονήσω ρ^μα, ^οί^ ἐπιφέρεται πα^
ρακάΤω^, όσοι, λέγω, Κληρικοὲ καὶ ύπηρέται δέν κάμνουσιν ύπακο^ν εις τους επισκόπους αύτών, οἶτινες διά
άνάγκην καὶ ένδειαν Τών εκκλησιών τούν ζ^τοθν νά Τούν προβιβάσουν ειν ^εγαλωτέρουν βαθμούς θεΤεο.ν, Τούν
μέν ^Υποδιακόνους εις Διακόνους καὶ τούς Διακόνους ειν Πρεσβυτέρουν, οι^τοι, λέγω, μήτε ειν έκεῖνον Τὸν κα-
ΤωΤερον βαθμὸν νά μένουν, τὸν όποιον νά άφήσουν δέν ^θέλησαν, ού δι^ εύλάβειαν, κ^Τά Τὸν άνωνυ^ον έρμν^-
νευΤήν, ^ διά άναξιόΤν^Τα, άλλά διά καταφρόνησιν και άπείθειαν, ^ καὶ διά Τὸ κοπιοστικὸν Τοθ μεγαλωτέρου
βαθμοί, Ταύτὸν ειπεῖν νά καθαίρωνται τ ^ υπηρεσίας. (1^

^'Ηρ^σε^, ἶνα Ἐπίσκοποι, Πρεσβύτεροι, Διάκονοι, ἤ καὶ οὶοιδήποτε Κληρικοὶ, οὶ μηδὲ^ Ἀπος. μο
^χοντες, ἐὰν προκόψαντες τῶ καιρῶ τῆς ἘπΤσκοπῆ^ ὴ τῆς κληρωσεώς αὑτῶν, άγρ^ι^ς^ η της έν Ἀν-
τιοχ. κδ^. της
^αδήποτε χωρία ἐπ^ ὁνόματι αὺτῶν άγοράσωσιν, ἶνα ὡς κατὰ δεσποτικῶν πραγμάτων ἔ^- δ^. κβ^. τ^ς
δον πεποιηκότες ἐνέχωνται, εἰ μὴ ἄρα λοιπὸν ὺπομνησθἐντες, τῆ Ἐκκλησία ταῦτα εἰ^κο^ λέ. τ^,ς
Καρθ. λ^.πθ^
μίσωσ^ν. Ἐὰν δὲ εἰς αὐτοὺς κυρίως φιλοτιμία τινὸς, ἡ διαδοχὴ συγγενείας περιέλθη, έξ αύ-
. (1) Παραπονοῦνται δέ καὶ οι ^ωρεπίσκοποι έν τ^ ρηθέντι
πθ^. του μεγάλου Βασιλείου, δτι άπὸ τδσους ύπ^έτας όπου- καὶ ^Ι^εύς.
εύρίσκονται εις τὰς εκκλησίας τών χωρίων, κἀνένας δέν εἶναι
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^Ο^ν.
^ ρ μ η ν ^ ί ο^
^ο παρων Κ^ιν^ν διορίζει, ^τι ^σοι ^πίσ^οι, ΠρεσβύΤεροι, Διάκονοι κ^ὶ άπλῶ^ Κληρικοὶ, δΙντες πρότερο^
πτωχοὶ, άπέ^ιτησ^ν μ^Τά τ^ν έπισκοπήν ^ ὶ Τον Κλ^ρον τσεφτιλί^ιια, ^ άλλαδήτιν^ε χωράφια και υποστατικά
ο^τοι, λέγω, πά^Τε^, έάν τά ύποστ^τικά τ^ύτ^ μ^τὰ ύπόμν^,σιν, δέν θελήσουν νά τά ά^ιερωσουν ει^ τήν ^κ.-
κλησίαν έ^ιείνη^ Τ^ ^πο^οες εἶν^ ^πίσΑοποι ^ Κληρι^οὶ, νά καθ^ίρωντα^ άρπ^γε^ κ^ὶ ληστρικές σφετε^
ρίσαντες τά έκκλησιαστι^ιά πράγματά, έπειδ^ μέ Τά χρήματά ὁποῦ έκ Τ^ Ἐ^ικλ^Ισίω άπέκΤησαν, τά ^γόρα^
σαν, Ἀπὸ δέ Τά πράγματά ὁπού, ^ ά^ὁ κληρονομώ τ^ν συγγενῶν αύΤῶν άπέ^ιτησ^ν, ^ άΤ^ὸ φιλοτιμίαν και δω..
ρεάν ὸπού έδω^, ^ άφ^ε Τινάς ει^ αύΤού^ κυρίως, λήγουν, ^χι διά νά Τά μοιράσουν θεΤέον ει^ Τούς ^τω^
χούς, ^ ει^σκλάβου^νάτάέξοδεόσουν^ταύτα γάρδέ^άπο^τούνται νάάφιερωνουνει^τήν^ΚκκλΥ^σίαν, άλλά
^ιά νά τά ^χοι^ν έξ εύθ^ιω αύτοὶ μόνοι.) και άπὸ σύτά, λέγω, πρέπει νά ἀφίνουν ει^ Την Ἐκκλησίαν Των έκε^
ὸποί^προαιρούνται. ^άν δὲ θελήΟουν πρώτον νά δωσουν άπὸ οιύτά, ύστερον δὲ μετανοήσουν, νά κρίνωνται άνάξιοε
τού έκκλησιαστικού βαθμού ὸπού ^χουσιν, ο^ άχρηστοι ^ιαἰ άδόκιμοι. Ἀνάγνωθι και τὸν μ^ ἈποσΤολικόν.
^Απος. λή.
μά. της δ^.
τη^ ^'Ηρεσεν, ωστε τοὺς Πρεσβυτέρους παρὰ γνωμην τῶν ἰδίων αὺτῶν Επισκόπων, πρᾶγμ^ε
ιά. ι^. της
^Λντιοχ. κδ^. μἡ πιπράσκειν τῆς Εκκλησίας, ἐν ἦ καθιέρωνται. Ὄν τρόπον κάι τοις Ἐπισκόποις οὐ^ς ἔξε--
κἐ. της έν στι πιπράσκειν χωρία της Ἐκκλησίας, ἀγνοούσης της Συνόδου, ἤ τῶν ἰδίων Πρεσβυτέρων^
^Αγκυρ. ιέ. Μὴ οὕσης τοίνυν ἀνάγκης, μηδὲ ἘπισκόΤΙω ἐξεἰναι καταχρἤσθαι πράγματι ἐκ τοῦ τίτλοι
της Γάγγ.
τηςΚαρθ. λδ^. της Ἐκκλησι^στικῆς Μάτρικος.
του Θεοφ ι^. ^ ρ μ η ν Ι^ία.
τουΚυρίλ.
ουτε οι Πρεοβύτεροι έχουν την άδειαν νά πωλούν κάνένα πράγμα τ ^ ^κκλησίω εκείνην εις την ὸποίαν
εἶναι άφιερωμένον, χωρὶς Την γνωμην Τ^ν ^πισκόπω^ Του^, κατά τὸν Κανόνα τούτον. Ουτε άμοιβαίως οι
^πἰσκοποι ^χουν τ^ν άδειαν, χ^ρὶ^ άνάγκην, νά πωλήσουν, ^ νά μεταχειρισθοθν κα^.ῶ^ κάνένα πράγμα άπ^
έκε^νκ ὸποῦ εἴναι υπογεγραμμένα είς τὸν Τίτλον (Τίτλοι γάρ ή ἐπιγραφἡ και ή αιτία, καὶ Τὸ βιβλίον λέγεται^
τ^^^κλ^σιαστικ^ς μάτρικος (Ι), ταότὸν ειπε^ν, όσα εἶναι γεγραμμένα εις τὸν τ^ς ^1^πισκοπ^ς Κωδη^α, χω..
ρὶ^ τήν γνωμην και είδησιν τ^ς Συνόδου καὶ των Πρεσβυτέρων αύτοῦ, επειδή είς τήν διοίκησιν τῶν πραγμάτων
τ^ ^κκλ^σία^ πρέπει νά έ^χουν και αυτοι εί^δησιν, και μάλιστα οι Οικονόμοι αύτι^ν. ^Ορα τὸν λή. Ἀποστολ^
(^)
τηςἐνΓάγγ. ιέ. ^ ^Ωστε τοὺς Επισκόπους καὶ τοὺς Κληρικοὺς τὰ τέκνα αὑτῶνμὴ ἐαν αυτεξουσίων
ἀπιἐναι δια ἐμαγκιπατίω^ος, εἰ μηδ άν εἰς τοὺς τρόπους καὶ εἰς τὴν ηλικίαν αύτῶν πληροφορηθῶσιν^
Ως λοιπὸν τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν εἰς αύτοὺς συντείνειν.
^ ρ μη ν^ί
^ Και ή λεξι^ ^μαγκιπατίων λατινική ἐστί. Δηλο^ δ^ την παρά τί^ν πατέρων διδομένην αύτεξουσιότη^α εις
του^ ύπεξουσιου^ α^τέ^ν υίους. Αεγει λοιπὸν ὸ παρων Κανων, ^τι οι ^πί^κοποι και οι ^ληρικοὶ νά μή καμνωσι
τα τεκνα αυτιών αύτε^ούσια, και άφινουν αυτά άπὸ τ^ν διοικησίν τους, άν πρῶτον δέν πληροφορηθο^ν διά Τ^ν
^ργων, ὅτι καὶ κατα την γνωμην εἶναι άγαθά, και κατἀ την ήλικἰαν ^μπορούν νά διακρινο^ν τὸ πρέπον, και
νά κυβερνηθούν άπὸ λόγου των. επειδή, άν τά κάμουν αύτεξου^ια προτού νἀ τά παιδαγωγήσουν εις τά καλά
καὶ τήν αρετήν, και πρὸ τού να ^λθοι^ν είς ηλικίαν δεκτικήν λύγου και φρονήσεως (ὅρα Τήν ύποσημείωσιν τοί^
μ^. τ^^ ς θελουν γενει καὶ αυτοὶ συγκοινω^οὶ εἰς τά άμαρτήματα ό^τοῦ τά τέκνα των ήθελαν κάμει μετά
τήν αύτεξοι^σιότητα (3). ^ορα και τὸν ιέ. τ^ς έν Γάγγρα,

^ ^ ^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΙΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^στε Ἐπισκόπους, Διακόνους κοιὶ Πρεσβυτέρες μὴ χε^ροτονεῖσθαι, πρὶν ἤ πάντας τοὺς ^ ^Δπος. π^.
^ν τῶ Οἴκω οιὑτῶν Χρισ^ιανοὺς ὀρθοδόξους ποιήσωσιν,
^ ρ μ η ν ^ έ α,
Ἀν οι επίσκοποι καὶ Διακονοι καὶ Πρεοβύτεροι χρέος έχουν νά διδάσκουν ό^ους τους άλλους άπιστους καὶ
κακοδόξους καὶ νά ὁδΤ,γοθν αύτούς εις Τ^ν όρθοδοξίαν, πόσω μᾶλ.λον τούς έν τώ οικία αύτ^ν .δντας άπίστους
καὶ αιρετικούς παῖδας, τυχὸν, ή γυναὶ^κος ^ δούλους ; Αιά τοῦτο ὸ παρο^ν Καν^ν διορίζεται, ^τι αύτοὶ ν^ μή
χειροτονούνται Ἐπίσκοποι, ^ Πρεσβύτεροι, ή διάκονοι, άν πρώτον δέν κάμουσι χριστιανούς όρθοδόξου^ όλους
τούς οικιακούς αύτῶν, σ1^ τι^ γάρ, φησὶν δ Παθλος, τοΙ^ ιδιου οι^,ου προστ^ναι ού^ οἶδ^, εκκλησίας Θεο^
έπιμελήσεται ^ ^ά. Τιμοθ. κεφ. γ^.

Ἱν^ έν τ^ις ἀγίοις μηδὲν πλέον τοῦ σώμ^το^ κοιὶ τοῦ αἴμ^τος τοῦ Κυρίου προσενε- Ἀπο^. γο
^θείη, ὡς κοιὶ ο^ὐτὸς ὁ Κύριος παρἐδωκε, τουτέστιν, ἄρτου καὶ οἶνου, ὕδατι μεμιγμένου. ^ ^ ^
Απαρχὴ δὲ, εἶτε μέλι, εἴτε γάλα, εἰς τὸ τῶν νηπίων μυστήριον, εἰ κο^ὶ τὰ μάλιστα ἐν ^
θυσιο^στηρίω προσφέρεται, δμως ἰδίαν ἐ^έτω κυρίως ευλογίαν, ὡ^ ἐκ τοῦ ἀγιάσμ^τος τοῦἹ^ρια^ιοῦ Σώ-
μοιτος κο^ὶ αἶματος δι^στασθαι. Μηδὲν δὲ πλέον ἐν τ^ιῖς ἀπαρχα^ς προσφερέσθω, ἤ ἀπὸ σταφυλῶν καὶ σίτο^.
^ ρ μ η ν ε ί οι^
Προστάζει ὸ παρων Κανων άλλο τι νά μή προσφέρεται εις τά άγια μυστήρια, πάρεξ άρτος μέν, εις τὸ νά
μετουσιωθώ εις Σ^μα ^ριστοθ, οἶνος δέ, εις Τὸ νά γέν^Ται Αἶμα ^ριστοῦ, καὶ ^δωρ μιγνόμενον τῶ οῖνιρ, εις
Τύπον τοῦ έξελθόντος ^Υδατος έκ τ^ς πλευράς το^ Κυρίου. επειδή δέ έουνειθίσθη νά προσφέρεται εις τὸ θυ-
σιαστήριον έν μι^ διωρισμέν^ ήμέρα γάλα καὶ μέλι ο^ς άπαρσή, διά τὸ μυστήριον τ^ν νηπίων ^δη^, ύπέρ τ^ς
βοηθειας καὶ σωτηρίας τ^ν νηπίων, τά ὸποῖο μέ γάλα κοὶ μελι ^ς έπὶ Τὸ πλεῖστον Τρέφονται, κατά τὸ προ..
φ^τικὸν έκεῖνο, βούτυρον (τὸ έκ γάλακτος δν) καὶ μέλι φάγεται Τὸ παιδίον, ὸ ^Ιη^οθς δηλ, εις ένδειξιν τἦς ά-
ληθο^ς άνθρωπότητος ^καθὡς έρμηνεύει τοθΤο ὁ Κορέσσιος), άς προσφέρωνται, όμως νά μή ένωνωνται τα^τα μὲ
τὸ Σ^μα καὶ Αἶμα Τοί^ Κυρίου, άλλά νά λαμβάνουν καὶ θέσιν καὶ ευλογίαν ιδιάζουσαν καὶ ξεχωριστών, ^ς ά-
παρχαί. Ἀπὸ δέ τάς άλλας Τῶν γεννημάτων καὶ όπωρ^ν άπαρχάς άλλο Τι νά μή προσφέρεται ε^ΙΙ; τὸ θι^σια^
στήριον, ειμή σταφύλια και άστάχυα σίτου, όΤαν ^ριμςε γένωνται. Ἀνάγνωθι καὶ τὸν γ^. ^Αποστολικὸν, καὶ
Τὸν λβ^. τ^ς ύφ^ ού καὶ ὸ παρο^ν Κανὡν έκτίθεΤαι αύΤολεξεέ. ^ προσφορά δέ Το^ μέλιΤος καὶ τοῦ γάλακτος
αβτη άνεΤράπη, ^ μᾶλλον ειπεῖν έδιωρθό^θη άπὸ Τὸν νζ^. α^τ^ς ^

Κληρικοὶ, ἤ ἐγκροιτευόμενοι, πρὸς χηρ^ς, ἤ παρθένους, εἰμὴ κ^ιτ ἐπιτροπὴν, ή συν^ί- Τ^ ά. γ^.
νεσιν τοῦ ἰδίου 'Επισκόπου, ἤ τῶν Πρεσβυτέρων μἡ εισίτωσ^ν. Καὶ τοῦτο δὲ μἡ μόνοι τ^ ζ^. ιή.
κβ^. της έν
πο^ίτωσαν, ἀλλὰ μΕτὰ σι^γκληρικῶν, ἤ μετὰ τούτων, μεθ^ ων ὁ Ἐπίσκοπος, ἤ οἱ Πρεσβύ- Ἀγκύρ. ιθ^.
τεροι μόνοι ἔ^ουσι τὴν εἴσοδον πρὸς τὰς τοιουτοτρόπους γυν^ιῖκο^ς, ἤ οπου π^ρεισι Κκληρι- ^ασιλ. πθ^.
κοὶ, ἤ ἔντιμοί τινες Χριστιανοί.
^ ρμ η ν ε ί ^
Διά Τάς ύποψίας Τῶν πολλῶν, προστάζει δ παρο^ν Κονο^ν νά μ^ έμβαινουν εις Τάς οικίος τ^νχ.^ρίών ^ Τῶν
παρθένων ΚλΥ^ρεκοὶ ^ έγκραΤευόμενοι (1^, μόνον ^ά έμβοίνουν ^ μέ συγχωράν άδειενΤοθ Ἀρχιερέως
τῶν υἱῶνδένἀρκε^μένη'^ του πατρὸςσυγκατάθεσις, ἀλλὰ χρειέ- της ^πεξουσιύτητος ὁ υἰύς. Δυνατὸν εἶναι, ό μέν υἱὶς νὰ ^ναι
ζεται νὰ γέν^ καὶ νέμιμος πρέξις, ^τοι έγγραφος παράστασις αύτεξούσιος, ό δέ ἰίγγονος ὸπεξούσιος, έὰν ό υἱὸς υπεξούσιος ^ ν ,
έπὶ του δικαστο^ κατὰ τὸ γ^, κεφ. του γ^. τίτλου ^ιβλ. των ἐγγάστρω σε τ ^ ν γυναῖκα, ἐγγεννήθη δέ ό ^γγονος ^ταν δ υἱὸς
^ασιλικ. Πρέπει γὰρ, κατὰ τὸν Ἀρμενέπουλον, νὰ ὸπέγ^ όπε- ἦ ν αύτεξούσιος. ^ορα τον ^Α ρμενόπ. ^ιβλ. ά. τίτλ- ι^. ^ορα καὶ
Τ^ρ μέ τον υἱὁν του εις τὸν κριτἦν καὶ νὰ ειπ^ Τοῦτον τὶν τὸν π^, Ἀποστολικόν.
υἱδν μο^ κάμνωαυτεξούσιον καὶ έλευθερόνωαύτὸν ἀπὸΤ^ν ύπε^ (ι) οι έγκρὰτευόμενοι όπου ἀναφέρει ὁ παρων Καν^ν, έ μέν
ξουσιύτητά μου. ^ὰν ὁ πατ^ρ καταδικασθ^ εις θάνατον, ^ γέ^- ^ωναρέ^λέγει νὰ ^ναι οι μοναχοί. Ἀνδρῶν γὰρ λέγει δ ^έγας
ν^ πατρίκιος, ^ έπαρχος, ^ στρατηγὸς, ^ επίσκοπος, λύεται Βασίλειος Καν- ιθ^. δμολογίαν, (ύπόσχεσιν δηλ. παρθενίας) ού
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

.^ ^ .^ ^ ^ ^ ι^ , ^ ^ ^ , ^ ^ ^ ..
^ ,ι^ ^ ^ ^ ^ ι^ , ^ ^ ι^ ,^ ι ^ι
ε^^ ^^ ^ ^ ^. ^ ^

^. ^ .Ω ^ ^ ^ ^ ^^Ο ^ι Ι ^ ^ ν ^ ν Τ ^ ^ , ^
Τ ^, ^ 'Ε ^ ^ ^ ^ ^. ^Ο^Ε^ .
^^.^^^ε^.
^ -Ι^ ^ ^ ^ ίΙ^, ^ ^ι

Ἀποστ. μβ^. ΙΙ
^ῖ ^' ^ ^ς ΙΙ ^Ωστε τοὺς Κληρικοὺς χἀριν του τρωγειν ἤ πίνειν μὴ εισιέν^ι εἰς καπηλεῖ^ εἰ μηδ' ^ν
^ ^Ι
Δέν πρέπει νά έμβΩιίνουν οί Κληρικοὶ μέσα εἰ^ καπ^λεῖα διά νά τρωγουν καὶ νά πίνουν, κατά Τὸν παρύνΤα
Κανύνα, έξω μύνον άν καΤά άνάγκην έμβωσι^ ξένοι δνΤε^ καὶ πού κονεθσαι μ^ έχονΤες. ^Λνάγνωθι καὶ Τὸν
μβ^. ἈποσΤολικύν.

Ἀποστ. ξθ^- ^Ωστε ἄγι^ θυσιαστηρίου, εἰ μὴ ἀπὸ νηστικῶν ἀνθρωπων, μἡ ἐπιτελεὶσθ^ι, ἐξηρημένης
της Δαοδ. μιᾶςἐτησί^ς ημέρας, ἐνἦ τὸ Κυριακὸν δεῖπνον ἐπιτελεῖτ^ι, Ἐὰν δέτινων κ^τὰ τὸν δειλινὸν
μθ^. ν^. νά.
νβ^. Τιμ. ή. κςιιρὸν τελευτησάντων, εἶτε Ἐπισκὅπων, εἴτε τῶν λοιπῶν, παράθεσις γένητς^ι, μὅνοιις εὐ-
ί, τ η ς ς. κθ^. χο^ς ἐκτελεσθῆ, ἐὰν οὶ ταύτην ποιοῦντες ἀριστήσαντε^ εὺρεθῶσι.
πθ^. Διον. ά.
ρ μ η ν ^ ί ^ι,
Τὸ μέν ά. μέρος Τού παρύνΤο^ Κανύνο^, Τὸ διαλαμβάνον, ύΤι καΤά την μεγάλην Ι^, νά λειΤουργούν οἱΤε-
ρεῖ^ άφ^ ού φάγουν, διορθοι^Ται καὶ αυτολεξεὶ ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν κθ^, τ^ς ς-^, καὶ ύρα τ-ην ερμηνείαν έκεῖ. Τὸ
^ύπύλοιπον δέ μερος Τού Κανὁνο^ φαίνεΤαι νά ^ναι Τοιοί^τον. ^οταν ἀπέθνηοκε τινά^, ^Το συνήθεια νά γἰνεΤαε
καΤά την ημέραν έκείνην καὶ λειτουργία, ίσω^ δια νά μνημονευθώ ὸ άποθκνων, Αέγει λοιπὸν ὁ Κανων, ὅΤι έάν
Τινες άποθάνουν ^Επίσκοποι ^ λα^ίκοὶ καΤά Τὸ δειλινὸν^.καὶ οι μέλλονΤε^ ποι^οαι Τὴν διά τίὸν μνημοσύνων
ράθεσιν κ α ὶ οικείω οιν πρὸ^ τὸν Θ εὸν τέ^ν ψυχι^ν τ ι^ ν ἀ π ο θ α ν ύ ν τ ω ν ^ ε ρ ε ῖς , δ έ ν εύρεθούν νησΤι^ιοὶ, ά λ λ ά γ ευ μ α Τ ί^
σανΤε^, ά^ μ^ γίνεται ιερά λειτουργία, άλλά μέ μόνα^ Τά^ συνήθειά ευχά^ς έκτελεοθ^ ή ΤοιαύΤη Τῶν έπιΤ^ε-
φίων αύΤο^ν ^σμάΤων παράθεσι^, ^(Τοι τὸ νύν λεγύμενον κοινές παραστάσιμον,
γινώσκομεν άλλων, εἰμή των συναριθμουμένων εἰς τὸ τάγμα τῶν νουν μαζη καὶ οἱΠρεσβύτεροι, τούτοτὸ λέγει διὰ τούςΚληρ^υς
^οναχι^ν. ^Αλλοι δέ τινες λἐγουσιν, δτ^ έγκρατευύμενοι ύνο^^,ά- τους άλλους Τοὸς κατωτέρους ύπου περιέχει ύ Κανων μέ Το^
ζονται, οὶ μή άποφασίσαντες ἀκύμη μέ στερεὰν γνώμην νὰ υ- ύποίους λέγει νὰ πηγαίνουν μαξη οἱ ΙΙρεσβύΤ^ροι.
πανδρεοθοῦνλα^ιοὶ, γέροντες είς ^εβαίωσ^ν τὸ τοῦ Παύλου. Εἰ (^) Αίσχυνεσθω ἀ^ὸ τὸν παρύντα Κανύνα ύ της Γόμη^
δέοὁκ έγκρατεύονται γαμησάτωσαν, έμο^ δέ δ^κε^ ^ειθανώτερ^ν^ Ποντίφηξ, οστις θέλει νὰ ὁνομάζεται άκρος Ἁρχιερεύς, ^ιαὶάλ^
δτι οἱ έγκρατει^μενοι ούτο^ ἦσεν οἱ Πρεσύύτ^ρο^ Διάκονοι καὶ υπερήφανα καὶ ἰσύθεα ὁνύματα, καὶ γνώτω ^τι έναντιούται ^
^Υποδιάκονοι, ^ ^ναγνῶσται, ο^τινεςύ^ανδρικέντες^ ^τ^ν έχει- Την Σύνοδον Ταύτην, είς τήν ύποίαν ἦσαν παρύντες καὶ οι αυΤοι^
ροτονούντο, ύπέσχοντονὰ έγκρατιύωντα^ ἀ^-^Ι τὰς γυναίκάς των, τοποτηρηταὶ^ ταὁτὸν εἰπειν, δτι έναντιοῦται αυτος είς τον έ^ν-^
καθ^ς περὶ της έγκρατείας αὁτῶν ἀνἐφεραν ὁ γ^.δ^. ^ ^ ^ τύν Του.
της ^αρούση^ ^ύνύδουΚανύνις. Εἰ δ^^ Καν^ν λἐγε^ ν^ πηγαία
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΗ ΤΟΠΙΚΙΙ^ ΣΥΝΟΔΟΊ

^. ^

ιά.

Αέν πρεπει οι επίσκοποι και Κληρικοὶ νά κάμνουν συμπόσια μέσα εις τάς εκκλησίας, κατά ^ὸν διορι^μὸν
τού παρόντος Κανόνος, έξω μόνον νά τρωγουν εις αύτάς, άν ἐξ άνάγκης ^ύρισκύ^ενοι ^ις ξένον δ^ έ.^ο^^
τό π ο ν πού νά κονεύσουν, Ἀ λ ^ ά κα ἰ οι λα^κοι πρέπει νά έμποδισθωοιν άπὸ τού νά κάμνουν τ ά το ιαύ τα έν τ^
^εκκλησία συμπόσια. Ἀνάγνωθι και τὸν οδ^ τ^ς ς-^,
Ν^ ^Ο
.
Ωστε τοῖς μετ^νοοῦσι, κ^τὰ τἡν τῶν ἀμαρτημάτων διαφοράν, τῆ τῶν Ἐπισκοπων τηςἈποςΚ.αρθ, λθ^,
βρίσει τὰς μετάνοιας ἐν καιρῶ ψηφίζεσθαι. Πρεσβύτερος δὲ παρά γνώμην τοῦ ἘπισκόΙ^ ς^. ^
μὴ καταλλάσση μετανοοῦντα, εἰ μηδ' άν ανάγκης σΟνωθούσης, ἐν τῆ ἀπο^σἰα τοῦ ἘπισκόΤΤου. Οὕ τ^νος
δήποτε δὲ μετ^οοῦντος, εἰ πούβλικΟν καὶ τεθρυλλημένον ἐστὶ τὸ ἔγκλημα, τὸ σύμπασαν τὴν Ἐκκλη-
^ίο^ν κινοῦν, πρὸ τῆς ἁψίδος τ^ύτω ὴ χεὶρ ἐπιτεθῆ.
^ ρ μ η ν ε ^α.
^πειδώ Τὸ δεσμεῖν καὶ λύειν εις τούς Ἀποστόλους ὸ Κύριος έδωκεν, οι δέ Ἀρχιερε^ς τύπον έχουσι τ^ν
Ἀ ποστόλω ν, δ ιά το ύ το καὶ ὸ παρο^ν Κανων προστάζει, ^ τι ὸ Ἀρχιερεύς κ α τά τη ν διαφοράν τί^ν άμαρτημάτω ν
^όρα Τὸν ιβ^. Τ^ς ά. καὶ μάλιστα Τὸν ρβ^, τ^ς ^,) έτσι νά διορίζω εις τούς μετανοουντας τὸν καιρὸν τ^ς με..
τα νο ια ς α ύτῶ ν, ^ τ ο ι πόσον καιρὸν νά εύρίσκωνται εις τὸ έπ ιτίμ ιον τού δεσμού. Πρεσβύτερος δ έ νά μη λύν^ ἀ^ὸ
Τὸν δ ε σ μ ὸ ν κ ά ν έ ν α μ ε Τ α ν ο ο ύ ν τα , χ ω ρ ὶς Τών γ νω μ ώ ν κ α ὶ ά δ ε ια ν Τού ^Α ρχιερεως, έξω μόνον ά ν ὸ μ εΤ α νο ^ν εύρι..
σ κ ε τα ι εις κίνδυνον θανάτου, καὶ άν ὁ Ἀ ρχιερεύς δέν ^ναι παρων, ά λλά λειπ ^ μακράν, Ἀ νίσω ς δ έ τινάς εύρι^
γκόμενος εις άμάρτηιε,α πούβλικον, ώτοι τόπον δημόσιον (τούτο γάρ δηλοῖ ώ Αατινικώ αύτη λέξις) κοὶ διαλα^
λημένον, ο^σΤε ὸπού οιά Την ύπερβολών Τού κακού νά κιν^ ^λους Τούς ^ρισΤιανους, ώ νά Τὸ μιμούνται, ^ νά τὸ
^ιηγούνΤαι, άν, λέγω, ΤοιούΤος άμαρτωλὸς μετανοώσ^ εις αύτὸν νά έπιτίθεΤαι ώχεὶρ Τού Ἀρχιερέως, ώ καΤά
γνωμην αύτού ώ Τὁί^Ιερεως,^δχι ένδον^τ^ς εκκλησίας καθως εις Τούς λοιπούς μετανοούνΤας (όρα τὸν^λέ, τ^ς
παρούσης), άλλ^ έξω τῆς άψίδος, δηλ. τού προπυλαίου καἰ νάρθηκος (καθως έξω έπετιθετο και εις τούς έξ.αι^
ρέσεων έπιστρέφοντας) (Καν,-ζ^. τ^ς β ^ , διά νά στέκωνται νά προκλαιούν έξω Τ^ πύλης Τ^ς εκκλησίας,
έ πειδὴ οι Τοιούτοι, ὡς δημοσίως καὶ φανερά άμαρτάνονΤες, ούδέ ^ ς ξομολογούμενοι λογίζονται. ^ξομολό^
^ησις γάρ όνομάζεΤαι ώ Τού κρυφιου άμαρτήματος φανέρωσις. ούτοι δέ π^ς θέλουν λογισθώ ότι έξομολογοθν-
ται, τὸ καὶ πρὸ τ^ς έξομολογήσεως πασίοηλον αύτέ^ν αμάρτημα , Ἀνάγνωθι καὶ Τὸν λθ^. Ἀποοτολικὸν, καὶ
Τὸν ζ^. Τῆς παροόσης.

^Ωστε τὰς ὶερὰς παρθένους, ὅτε τῶν πατέρωνχωρίζονται ἐξὦν ἐφυλάττοντο τῆ τοῦ Της^ηά.ς ο.
Ἐπισκόπου, ἤ αὐτοῦ ἀπόντος τῆ τοῦ Πρεσβυτέρου προνοία τ^ῖς τιμιωτ^ις γυν^ιξὶ παρο- ις^. της έν
^ίθεσθαι, ἤ ἄμα κατοικούσας ἀλλήλας φυλάττειν, ἴνα μὴ ἀπσ.ντ^ιχοῦ πλ^νωμεν^ι, τὴν Καρθ. ^ . ς^,
ὺπόληψιν βλάψωσι της Ἐκκλησί^ς. ρλέ-

Αἱ καθιερωμένοι κόραι ὁπού άναφέρει ὸ Τ^ς παροόοΥ^, αὁΤαὶ αι ἰ^διοι εἶνοι ιερ^ὶ πορθενοι, ὸπού άνα^
φέρει ὸ παρων Κανων, οιορίζων, ότι αύταὶ, έπειδ^ καὶ έχωρισθησαν άπὸ Τών πρόνοιον κοὶ φυλακών τοθ σαρκι..
κού πατρός των, καὶ άφιερωθησαν τῶ όμο^ογήσασαι παρθενίαν, πρέπει μέ Τώ^ πρόνοιαν το^ Ἀρχιερέως^
^ όΤαν αύτὸς λείπ^, μέ Τών πρόνοιαν Τού ^Κερέως νά παροδίδωντοι ει^ Τ^μίο^ ^ιοὶ σεμνά^ γυναίκας, διά νά
συγκαΤοικοῦν μέ αύΤάς, και νά παιδαγωγούνΤαι πρὸς άρετ^ν, ώ, άν δέν συ^καΤοι^ούν μέ α^Τάς κά^ νάσυγκα^^
Τοικούν όλαι ὸμού, διά νά βλέπουοι καὶ νά φυλάτουσι μίο τών άλλην, ^ναμώ άΤάκΤως περιερχόμεναι έδ^ και
έκεὶ^, κάμνουσι Τούς άπιστους νά λαμβάνουν κακάς ύπο^λώψει^ διά Τώ^ ^κλγ^σίαν, ^Τοι διά Τὸ συνάθροισμα
Τῶν πισΤῶν. ^ορα καὶ Τὸν γ^^ και ιθ^. Τ^ς ά. και Τὸν ι ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^Ωστετούςἀσθενοῦντας, οἶτινες ὺπὲρέαυτῶνἀποκρίνεοθ^ι ούδύν^νται, τύτεβαπτίζεσθαι, ὅτετῆαὐ^

των προ^ιιρέσει τὴν π^ρὶ ^ύτῶν μαρτυρίαν κινδύνφ ἶδίφ εἶπωσιν.

^ ρ μ ηνεί

^οπαρων Κανων διορίζει, ^τι έάν κατηχούμενο^. βντε^ ά^ὁ άσθένειάν τινα έπ^άσθη ^ φωνη Των, καὶ έρω-
τωμενοι έάν θέλουν νά βαπτισθοθν, δέν δύνανται νά άποκριθοἰ^ διά τ^ν άσθένει^ ο^τοι, λέγι^ Τότε νά βαπτἶ^
ζωνται, ὅταν αΙ^τοὶ οί ἶδιοι δείξου π^ θελουν νά βκπτισθούν ί^ιέ Τ^ν έ^ικ^ το^ν ^ροαίρεσι^, καὶ πέ^ μέ τὸν
έδικόν τους κίνδυνον ζητοῦσι τὸ άγιον βάπτισμα, άν δηλ. δέν φυλάξωσι Τά πίστιν^ νά κΕνδυνεύουσιν. οί^Τως
έρμηνεύουσι τὸν Κανύνα ό ^ωναρδι^, ὸ ^αλσαμο^ν, ό Ἀριστηνὸ^, δ Ἀρμενόπουλος τμημ. ε. έπιγρα. ι . Ι^μοὶ δέ
μάλλον άρέσκει ^ έρμηνεία όποί^ κάμνει ειςτοθτον δ άνε^νυμο^ έρμηνευΤης, λέγ^ν, ^τι οί ἀπὸ άσθένειάν Τινα
μ^ δυνέμενοι νά άπο^ιρίνωνται αύτοὶ οί ἶδιοι μέ τὁ στόμα τι^ν τά^ ί^ρά^ άποκρίσει^ ^πο^ συνειθίζονται νά γί^
νωνται έν Τῶ θείιρ βαπτίσματι, τότε αυτοὶ νά βαπΤίζωνΤαι^ ^ταν οί ζηΤο^νΤε^ αυτούς βαπΤισθ^ναι καὶ ύπέρ
α^τ^ν άποκριθάαι άνάδοχοι δωσουν μαρτυρίαν νά κινδυνεύουσιν αύτοὶ ύστερον, άν οἱ άσθενοθντες έκεῖνοι δέν
ήθελαν μέ την προαίρεσέν των νά βαπτισθοθν (ἰ). έάν δέ αύτοὶ πρὸ τ ^ άσθενεία^ έζ^τουν τὸ βάπτισμα, διά
τινω ἰ^μω^ αίτίω άνέβαλον αύτὸ, πρέπει νά βαπτίζωνται έάν καὶ νά άποκριθῶσι ΤόΤε δέν δύνανται^ κατά τὸν
^ωναρ^ν, Ἀνάγνωθι ^ιαὶ Τὸν ιβ^. έν ^εοκαισαρεία.

^Λπος. ν^. ΙΙ ^Ωστε τοῖς σκηνικοῖς καὶ μίμοις, κς^ὶ τοῖς λοιποῖς τοιουτ^τρόποις προσωποις^ ἤ ἀπο^
^ ^ στἄτ^ις, μετ^νοοῦσι κ^ὶ ἐπιστρέφουσι πρὸς τὸν Θεὸν, χάριν ἤ καταλλ^γὴν μὴ ἀρνεῖσθ^ι..

^ ρ μ η ν ^ ί α.

ο^τε έκείνους ὸπο^ στηνο^ι σκηνά^ και τένταν καὶ μέσα ει^ αύΤά^ αποκρίνονται διάφορα πρόσωπα, οί^Τε.
τούς μιμουμένου^, ποτέ μέν δούλους, ποτέ δέ στρατηγούς καὲ γυναῖκας καὶ άλλους, οί^τε άλλους τοιούτους
παιγνιάτας καὶ χορευτάς, καὶ τερατοποιού^ άλλ^ ο^Τε τού^ άρνησαμένους τὸν Χριστὸν, πρέπει κατά τὸν κα^
νόνα τούτον νά μ ^ δέχετα ι δ Ἀρχιερεύς, ^ ό Π ν ευ μ α τικ ά , ὅ τα να ύ το ὶ μετανοούν καὶ έπιστρέφουν π ρὸ, τὸ ν Θεὸν,.
άλλ^ όλο^ έπίσης δεχόμενο^, νά διδη εις αυτούς καὶ χάριν, δ^λαδὴ άφεσιν άμαρτιῶν, τ^ν χάριτι δεδομένην
Θεο^, καὶ καταλλαγ^ν, ^τοι λύσιν τῶν άρμοδίων επιτιμίων αύτοῖς, διά τ^ν ὸποἰων φιλιόνεται ὸ Θεὸς μέ αύ^
τοό^ Ἀνάγνωθι καἰ τὸν νβ^, Ἀποστολικόν.
^Δπος^ πέ,
της έν Δαοδ.
νά. ξο της ἐν
Καρθαγ. λ^ο Ἐξἔστο^ ἔτι μὴν ἀν^γινώσκεσθαι τά πάθη τῶν Μαρτύρων, ἡνίκ^ ^ὶ ἐτήσιαι οιύτῶν
^Δθαν. έπις. ὴμέρ^ι ἐπιτελοῦντοιι ,
λθ^. Υρηγορ.
^εολ, έν τοις
^πεσιν ^Αμ- ^^ρμην^ία, .
φιλέχιος.
^πειδὴ καὶ ^ παροθσα Σύνοδος έδιωρισεν έν τῶ λβ^. αύτ^ς Κανόνι ^οῖκ βιβλία πρέπει έν τώ ^1^κκλησί^
νά άναγιν^σκωνται έπ^ όνόματι κανονικών Γραφήν, προσδιορίζει τωρα καὶ ἐν τῶ παρέντι, ^τι κοντά εί^ έκεῖνα
εἶναι άδεια νά άναγινωσκωνται καὶ τα συναξάρια ^πο^Ι περιέχουςι τά τί^ν μαρτύρων ύπέρ Χριστοῦ παθηματα^
ἰ^ταν έπιτελ^ται ή μνημη τοθ κάθε μάρτυρο^ ^ορα και τὸν ^Αποστολικόν.

(ι) πρέπει ^μως, καθ^ς ι^ρονίμως λέγουσί τινες, ἐὰν ^
νοῦντες δ^νδύνανται νὰ δμιλήσουν, νὰ του^ φωνάζουν δυνατὰ
ά μέλλοντες αύτοὸς ^απτίσαι ἄν θέλουν νὰ ^απισθο^ σφίγ^.
γ^τ^ς τὰ χέρι^ των καὶ κάμνοντες διάφορα νεύματα εις έκεί^
νους,.^ως ^τον ^ με νευμα, ^ μέ ^λλο τ^ ^ημάδ^νὰ δείξουν
θέλουν τουτο έκ προαιρέσεων α^τ^ τὸ ^Ιρἐπ^Ι νὰ ^ίνετ^^
καὶ ἀπὸ τους πνευματικούς καὶ ^ταν ^χουν νὰ έξομολογήσουν^
τοιούτους ἀσθενεις. ^οταν γὰρ ἀπὸ αύτοὸς λά^ωσι κἀνένα
μάδι ^τι θέλουν νὰ έξομολογηθοῦν, πρέπει νὰ συγχωροῦν, νὰ^
τους μεταλαμ^άνουν δ^ὰ τά ἀνάγκην της ἀσθενείας, κἄν ^ιεὶ
δι^ έργων δέν ἐξωμολογηθησαν, ^να μη ἀποθάνωσιν ἀκοινόνητοι.^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΔΡΟ^ΓΕΝΗ ΤΟΠΙ^ΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Της Καοθ.
ν^^ν, ^ ν
^ ^ ^,ν^ν π^ν^ ^^ ρν^.ρά. ο^ο
^ ^ν ^ Ο^ Τ^^Τ^ν Ρ. ^Ι. ^ .
ρκθι.

^ν μὲν τῶ πκρόντι Κανόνι άποφασίζει ή Σύνοδο^ αύτη νά έρωτ^ τού^ ἐ^ ^ ^τα^ία, συνεπιοκόπους
τίνι τρόπω νά δεχθοθν Τά βαπτισθέντα άπὸ τού^ αιρετικού^ Αονατιοτἀ^ (^ ^ ^ ^ γίνωνται
αύτά ^Κερεῖς ΙίχονΤ^ι Τὸ βάπΤισμο^ Τί^ν αιρετικών, ^ταν έπιστρέψουν πρὸς τ^ν όρθοδοξί^ν εις ὴλικίαν κ α ὶ γν^σιν
έρχόμενα, Ἐν δέ Τῶ ξ^. Κανόνι αύΤ^ς διορίζει, ότι τα^τα νά δέχωνται μέν ^ τ^ν όρθο^οξί^Ιν δ^ἀ ^ έ ^
θέοεως τ^ ^ιρὁ^ τοι^ Ἀρχιερέι^ ^ Ἱερέως καὶ άναθεματισμοί^ τ^ πλάνην τδ^ν Δονατιστ^, χωρὶ^ νἀ ἀν^β^-
πτίζωνται. έάν δέ καὶ κοιλ^ν πολιτείαν δείξωσι, νά γινωνται καὶ Κληρικοί, ^ν δέ τῶ οέ, ΚανύνΙ λέγ^ ^
έκριναν νά φερθούν πρι^ω^ καὶ ειρηνικές μέ Τού^ Δονατιοτάς ἴνα μέ τούτον τὸν τρόπον δυνηθωσι νά τού^ φέ.-
ρουν πρὸς ΤΥ^ν άλ^θειαν. 'ι^ν δέ τῶ ο^ ζητε^ άπὸ τούς άρχοντας Τ^ς Ἀφρικ^ νά έξεΤάσουν διά Τά^ ^κκ^η-
σία^ Τ^ν όρθ^δόξων, ὸποῦ καΤακραΤοθσιν οι ^αξιμινιαοταὶ, οί έ^, τ^ Δονάτου ^ντε^ αἰρέσεως ^ν τῶ οζ^ ά^ο..
δέχεται τού^ έκ τῶν ^οναΤισΤιών χειροτονηθέντα^ καὶ τά^ χειροτονία^ αύτί^ν, (άγκαλά καὶ ΤαύΤα^ νά μ^ έδέ..
χθ^ ^ έ^ τώ Ιταλία γενομένη περὶ αύτων Σύνοδο^ καὶ διά ^ λ ά άλ^α α ι ^ μάλιστα δέ διά την μεγάλην
άνάγκ^ν, ὸποῦ εἶχεν ^ ^ΑφρικΥ^ άπὸ Ἱερεῖς. Ἐν Τῶ οη, διορίζει νά σΤαλοί^ν ΤοποΤηριταὶ πρὸ^ τού^ Δονατιστάς
διά νά παρακαλέσουν αύτού^ εις Τὸ νά ένωθοθν μέ τ^ν καθολικών ^Εκκλησίαν καὶ νά ειρηνεύσουν. Ἀλλά καὶ έν
τῶ ^θ^. διορίζει ότι καὶ κάθε ^πί^κοπο^ νά συνομιλώ μέ τούς άρχηγού^ τἰών ^ιονατιοτί^ν εις τ^ν έδικήν του
έπαρχίαν περὶ τ^ς τοιαύτη^ ένωσεως ^ν τ^ ρ^, ζητε^ βοήθειαν καὶ συμμαχίαν άπὸ τούς βασιλε^^ κατά τέ^ν
Αονατιστ^ν, καθ^ο^ καὶ ό χιλίαρχος ἐβοηθησεν εις τὸν Παύλον. ^ν τῶ ρ ά . ζητε^ι άπὸ τούς ιδίου^ νά βεβ^ιωθ^
ὸ νόμ^ς Τοί^ βασιλέων Θεοδοσίου καὶ κατά τ^ν ^ον^ετιστῶν, ὸ διοριζων νά ζημιοί^νται δέκα λίτρας γρυσίου οσοι
χειροΤονήσουν αιρετικού^, ^ χειροτονηθούν άπὸ αύτούς ^ δεχθοῦν αύτού^ νά λειγουργο^ν. ^Κν τῶ ρ^. ζητε^ νά
άνανεωθώ, καὶ νά κραΤώ κ^ιΤά Τίών ^ονατιστῶν ὸ νόμ^^ ό διορίζων νά μη λαμβάνουν οί αἰρετικοὶ, ούτε κληοο-
νομίαν, ούτε δωρεάν. ^ν Τῶ ργ'. ζ^Τεῖ νά πεμφθίώσι γράμματα εύχαριοτικά, π^ς έγένετο έν τώ Καρ^ηδόνι
ένω^ις τῶν ^ονατιστ^ν. Καὶ τελευτα^ον έν τῶ ρί. διορίζει, ^τι οί έκ τέ^ν ,^ονατιστ^ν έπιστρέψαντε^ Ἀρχιερε^
καὶ λα^κοὶ, ει μέν οί λα^κοὶ αύτοὶ θέλουν μετά τ^ν έπιστροφὴν νά έχουν τού^ προτέρου^ αύτ^ν ^Αρχιερε^, νά
μη κωλύωνται άπὸ το^το. ^ν δέ.τῶ ρκη. και ρκθ^, περὶ τι^ν τόπων διορίζει τέών ύπὸ τῶν ^οναΤιστέ^ν κατεχο-
μένων, ει^Τε πρὸ τέ^ν νόμων Τῶν βασιλέων, ε^τε μετά τού^ νόμους

Περὶ τ ῆ ς π ίσ τεω ς τοῦ ἐν Ν ικ ^ ία τρακτάτ^υ ὴκούσ^μεν, ἀληθἔς ἐστι περὶ τῶ ν μ ὴ ^ης^. κθ^.
γινομένων μ ε τ ὰ τὸ ἄριστον ἁ γίω ν, ἴν ^ ἀπὸ νηστἰκῶν, ὡς ἔστιν ἄξιον, προσφ^ρωνται, καὶ
της έν Καοθ.
μή.
τότε ἐβεβ^ιώ θη.

(^) Δονατισταὶ ὀνομάζονται ἀπὸ Δονάτου τινὸς έν τ^ ^Δ^ρι- ^εριανων, καὶ κατὰ Δονατιστῶν γράφει, ώσὰν ὁποῦέκεινοι τὰ
κη άναφανἐντος,^στις δυσσεβῶςένέμιζεν, ὅτιοἱ δντες έντ^ ^κ- αὁτὰ αἱρεσιώδη ι^ρον^ιατα εἶχον τῶν Δονατιστων. Σημείωσαι
κλησ ί^ ἀ μ α ^ τω λ ο ὶ μ εταδίδουσιν εις τους άλλους άπ ὸ τὰ ς ἀμ αρ - δέ δτι εῦρίσκεται σχέλιονπερὶ τωνΔονατιστῶν λέγον, ^τι αύτοὶ
τίας των^ καθι^ς μεταδίδουσι τὰ ἀσθενῆ μέλη του σώματος την νὰ μ η ^ ν α ι άλλοι, παρὰ οἱ ^Ιασσαλιανοὶ, ήτοι οι Ι^ὁχιται, έπειδή
νύσον εἰς τὰ μέλη τὰ ύγια, καὶ διὰτουτο έδογμάτιζον ότι οἱ ά- καὶ ^ Μασσαλία ἀντίπερα εἶναι της Διβύης, πρὸς τὰ μέρη της
μαρτάνοντες πρέπει νὰ έκκὁπτωνται άπὸ την ὁλομέλειαν καὶ Ρώμης της έπὶ ^ί^ερι τ^ ποταμέ. ^λεγον δέπρὸς τούτοις
κοινωνίαν της εκκλησίας καὶ μάλιστα έκεινοι οἱ Κριστιανοὶ, ούτοι, ^τι ^ πρδτερον ούσα θεωρητικά εκκλησία ἐξέλιπε,
ο^τινες διὰ φέ^ον θανάτου έδιδαν εις τον καιρὸν του Διοκλητι- τώρα εὁρίσκεται α^τη μόνον έν τ^ συνάξει αὸτης. Παρὰ τῶν
νιανοῦ τὰ ἱερὰ βιβλία διὰ νὰ καοῦν. ούτος παρέδωκεν εις τους Δονατιστῶν δέκαὶ οἱ Δουθ^οκαλ^ινοι τὸ ^ρρὁνημα τοῦτο ^ρα-
άκολούθους αίιτοῦ, οταν ^χουν νὰ μεταλάβουν, νὰ κρατοῦν εις νίσθησαν(Δοσιθ. σελ. ^ της Δωδεκαβί^λ). ^ δέ άγιος^πι-
τὸ χέρι τω ν κδκκαλδν τ ι ἀνθρώπινον, το ὁποιον πρότερον νὰ ά- φάνιος αἱρέσει νθ^. λέγει, ότι οι Δονατισταὶ έ^ένουν τὰ τοῦ
σπάζωνται, καὶ ^ειτα νὰ μεταλαμβάνουν. Κατὰ των Δονατι- Ἀρείου, ήτοι εις αότ^ντὰ πρῶτα, ^ λέγουσι, της πίστεως δὁγ..
στῶ ν διάφοροι Σύνοδοι έγένοντο κ α ὶ έν ^ Ιτα λί^ι, μ ά λ ισ τα δέ εις ματα ^αλον, διὰ τουτο καὶ ἦοαν ^ι μόνον σχιοματικοὶ, ἀλλὰ
την Ἀφρικην, κατ^ αὀτων συνέγραψαν πολλοὶ ^Αγ^οι, μάλιστα και αιρετικοὶ, καθ^ς τούς ὀνομάζει κσὶ^παροῦσα σύνοδος έν
δέ ὁ θειος Αύγουστινος^ καὶ ό Ἱερώνυμος δέ γράδων κατὰ Δου-- τ^ ξς^. Κανὁνι αὀτῆς.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^Λπος. ιδ^,
^. ^ - ^
της ά. και β^.
θ^. της ^Αντ.
έ. της Καρθ.
ξβο ος^. πγ^.
Ι ^ .^ .

Προστάζει δ παρο^ν Κανων, ότι οί^Τε οί παρά τέΙ^ν ορθοδόξων βαπτισθέντε^ νά βαπΤίζωνΤαι β'. κατά τὸν
.ζ^ ἈποσΤολικὸν, ο^τεοι παρά τι^ν ορθοδόξων Υειροτονηθέντε^ νά χειροτονούνται δευτέραν φοράν, κατά τὸν
Ε
^,η. Ἀποστολικὸν, ο^Τε οί επίσκοποι νά μεταβαίνουν άπὸ μί^ιν έπαρχίαν εί^ άλλην, κατά τὸν ιδ^. Ἀποστο^
λικὸν, ούς καἰ άνάγνωθι μετά τ^ παραλληλου συμφωνίαν τῶν λοιπόν Κανόνων. Ἐπειδὴ δέ Ἐπίσκοπόν τις
ΚρεσκωνΙον όνόματι, άφησας τ^ν έπισκοπην του ἐπέβη ειν ξέν^ν, 1^εκένην έπονομκζομένην, ^ιαι πολλάκιν διά
τοιΙτο παραγγελθειν νά τ^ν άφήση δέν ^θέλησε, διορίζει ό παρων Κανων, ^τι ουτον, ο^ μὴ θελησας νά ύπα^
κούσ^ καἱ νά διορθ^σ^ τὸ άσυγχωρητον τοθτο κακὸν, νά διωχθώ άπὸ τὴν ξένην Ἐκκλησίαν μέ δύναμιν τί^ν
άρχόντων έξωτερικ^ν. Πλ^ν έάν έφυλάχθη εί^ αύτὸν ὸ τύπο^ τ ^ καταστάσεων, ^τοι έάν αύτὸς ύπεμνησθη κατά
τού^ Κανόνας, καὶ έμεινεν άπειθ^, νά άπορριφθώ πρωτον έξω τ^ς Συνόδου τῶν Ι^πισκόπων, καὶ νά καθαιρεθ^,
και έπειτα οί^τω καθ^ρημένος, ^ς λα^ικὸς ^δη ^ν, νά παραδοθώ ει^ τὸν άρχοντα. ^Ορα και πάντας τούς είς τὸ^
περιθωριον ^Αποστολικοός.
Ἀπος. ά,
της ά. δ^. της
γ^. τῆ^.έν
Ἀντιοχ. ιθ^. Ὀ ἀρχαῖος τύπος φυλαχθήσεται, ἶνα μὴ ἤττονε^ τριῶν τῶν ὁρισθέντων είς χε^ροτονί^ιν
της Κα^θ. ιγ^. 'Επισκόπων ἀρ^εσωσι.
τὰ ὁπομνήμ.
πε^ἰ Ἀγαπ. ^ ρ μ η ν ^ ί α.
και ^^γαδ.
Πρέπει νά φυλλάττεται ὸ παλαιὸς Κανων τί^ν Ἀπο^τόλων καὶ τῶν καθεξἦ^ Συνόδων, καὶ μάλιστα δ δ^-
Τ^^ ά. είς τ^ν δποίαν υπόσχεται νά άκολουθώ αύτη ^ Σύνοδος έν τῶ ά. αύτ^ς Κανόνι, καθιι^ς διορίζει ὸ παρων
Κανων, ἶνα όλιγωτεροι άπὸ τρεῖς Ἀρχιερε^ς άλλον Ἀρχιερέα νά μη χειροτονοῦσι διά τ ^ τῶν ίερῶν εύχί^ν τε-^
λεσιουργίας (^), ^ορα καὶ τὸν ά. Ἀποστολικόν,
ΝΘ^. ι^Ο.
- ^ ^Ω^τε, ἐάν ποτε πρὸς ἐπιλογὴν 'Επισκόπου προελθωμεν κσ.ὶ ἀνοιφυῆ τις ἀναλογί^^
τ^ς ἐνΚαρθ. ^ιδ^ὶ τοι^ιῦτα παρ^ ὴμῖν ἐτρακτα^σθησ^ν, τολμηρὸν εἶν^ι λοιπὸν τρεῖς μόνους πρὁς
ρλή. ^^ τὸ καθᾶρ^ι τὸν χειροτονηθησόμενον εὺρεθῆναι, ἀλλὰ τῶ προλεχθἐντι ἀριθμῶ προστεθῆ είς
κοιὶ δύω, κἀὶ ἐπὶ οιύτοῦ τοῦ λαοῦ, ^ὺ μέλλει χειροτονεῖσθοιι, ἐξετασθῶσι πρῶτον τὰ πρόσωπά τῶν ἄντι-
λεγόντ^ ύστερον γὰρ καὶ τὰ προτεθειμένοι συζευχθῶσι, καὶ ὅτε κοιθαρὸς φανείη ἐπὶ δημοσίας προοό^
ψεως, εἶθ^ οὕτω χειροτονηθείη.
^ ρ μ η ν ε ί ο^.
^ Καὶ ούτο^ ὸ Καν^ν άκόλουθό^ έστιν εις τὸν άνωτέρω^ λέγει γάρ, ^τι άνίσως οι τ^εἱ^ επίσκοποι οἶ άρ^ε^
τοὶ εις χειροτονίαν, οι αύτοὶ τρεῖ^ διαλέξουν καὶ ψηφίσουν τὸν μέλλοντα γενέσθαι Αρχιερέα, (και ^ρ^ι τὸν
(1) ^Π Τρακτα^ω, τὸ πραγματεύομαι. ^ο^ν κ^ τρακτάτα τὶ ἀναφέρουσι τὰ πρακτικὰ της Συνὁδουταύτης, ^τι αἱ τοιαῦτ^
τὰ πρακτικά τινος κρίσεως, ^τ^ Συνδδου. τ^ έν χειρ οτονία ι έγίνοντο έν Κ υ ρ ια κή , ^ τ ε λειτο υ ρ γία έγίνετο , π εθ
^ικαί^ τρακτάτα, τ^ς ένΝικαί^ πραγματείας τ^ςπίστεω^ ^ν έχειροτονουντο οἱ άξιοι. Δέν εἶναι ^μως άτοπον νὰ νοήσωμεν^
βούλεται εἰπε^ν. ^ δτι καὶ περὶ ψή^ου λέγεις ὁ γὰρ ἀκύλουθος Κανιών λέγει ^ι-
(^) Πι^ανι^τερον εἶναι^ ^τι νὰ λέγ-^ δΚαν^ν ο ^ καἰ τρεῖς μόνοι ψη^ί^ουοιν ^Επίσκοπον.
διὰ τι^ν ευχῶν τελει^εως τοῦ ^ ^ ψή^οι^, δια-
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

δ^. Τές ά-^ γένη δέ ά^τὁ άλλους άνΤιλογία καΤηγοριων τινων έναντίον το^ ^οψηφίου (καθ^ τοιαί^Ταάκολου^
θησανΤα πολλάκι^ έΤρακΤα^σθησαν, ^Τοι έξεΤάσθησαν άπὸ ήμ^), δέν πρέπει οι τρ^ ^ύνο^ ἐκ^νοι νά κοίνο^ν
καὶ νά άθωωσουν αύΤὸν, άλλά νά ^ναι μέ αύΤούς καὶ άλλο^ ένας ^ δύ^ ^Ε^κο^. Κ^ ^ μέν νά έξετάζουν
έμπροσθεν Τού λ^οῦ, εἰς^Τὸν ὸπο^ον μέλλει νά χειροΤονηθ^ ὸ υποψήφιος, ^ά ^ρύ^α τ^ν κατηγύρων
ύπολήψεως ^ ι , ^ερὶ ^ δρα τ^ν οδ^ Ἀ^οστολ.) καὶ άν αύτοὶ ^ναι αδιάβλητοι, ^ύτ^ ν^ έξετάζουν καὶ τά^
^ιαΤηγορί^ς Τάς προβοιλλομέν^ς ύπ^αύΤδ^ καὶ άφ^ ού ὸ ύποψή^ιος φανώ ^ιαθαρί ά^ ^ καΤηγορια^ έμπροσθεν
είς Τὸ πρύσωπον Τού λαού, ΤόΤε νά χειροΤον^Ται ^Επίσκοπο^. ^Δνάγν^ κ^ὶ ^ ἈποΙ^Τολικύν.

^πος.λἰ^.τής
ά. έ. της δ^.
^ΩστΕ ἐν ὲκάστοις ἐνι^ευτοῖς συνέρχεσθαι πρὸ^ τὸ συζητεῖν, καὶ οταν ^ ^ν σι^νέλθωμε^ ιθ^. της ς^.ή.
^ότε διο^δοθήσετοιι τοῦ ἀγίου Πἀσχ^ ἡ ὴμέρα διὰ τῶν εὑρΕθησομἐνων ἐν τῆ Σι^νὀδω το ^ τ^ ς^. ^ .της
τηρητῶν. έν Καρθ.
^ ρ μ η ν ε ία^ ξά.πά. πδ^.
πέ. ρδ^.

ούδέν άλλο διορίζει δ παρων Καν^ν, πάρεξ δτι νά γίνεΤαι Σύνοδο^ κάθε χρύνον διά τήν έξέτασιν τ^ν
κλησιασΤικῶν υποθέσεων, ^.αἰ ὅτι άπὸ Την Σύνοδον Ταύτην διά Τι^ν ένΙ αύτ^ ευρισκομένων Τ Τοποτηρητων
οποΤηρηΤων ^τ^ν
επισκόπων, νά κοινολογ^Ται ει^ δλου^ πύΤε έχει νά Τύχη ^^καΤ^ έΤο^ ήμέρα Τού άγιου ΙΙάσχα (Ο. ^ορα κ^ὶ
τὸν λζ^, ἈποσΤολικὸν, άλλά δη καὶ Τὸν ζ^. ,.
^ Απος. λζ .
τηςά. έτηςδ^.
ιθ^. τές ς^. ή.
Ὄφείλομεν ἐκάστην ἐπαρχίαν ἐν τῶ καιρῶ τῆς Συνοδοί ἐπισκέπτεσθαι. τῆ^ Της
Ἀντιοχ. κ^.
τ ή ς έν Κ αρθ.
^ ρ μ ηνεί α. ξ^. πά.
^ ^ πδ^. πέ.
Ἀλλά καὶ δ παρ^ν Καν^ν, έν Τῶ καιρῶ Τ^ ένιαυσία^ ΤαύΤη^ Συνύδου προστάζει νά έ^Εισκέπτετα^ κάθ^
επαρχία. ^Τοι νά γινεΤαι έξέΤασι^ περὶ τόν ἐν αύταύς άναφυομένων ύποθέσεων, τ^ν έν τ^ Συνύδ^ρ τοποτηρη^
^ . μίαν
τῶ ν , είς κάθε ^ πορευομένων αύτοπροσωπως, καὶ θεωρούνΤων αύΤάς. ^ορα καὶ τὸν λδ^, Ἀποστολ^κύν,

Ἐν πολλ^ῖς Συνόδοις ωριστοιι συνεδρίω ἱερατικῶ^, ἶνα τὰ πλήθη τὰ ἐν τ ^ παροικίαις ἀπὸ τῶν 'Ε-
πισκύπων κατεχ^μεν^ τὰ ἶδιον 'Επίσκοπον μηδέποτε ἐσ^ηκύτα εἰμὴ κατὰ συναίνεσιν τοῦ Ἐπισκὅποι^,
παρ' οὺ ἐξ ἀρχἤς κσ.τέχονται, μὴ λαμβάνειν ἰθυντὰς ἰδίους, τουτέστιν Ἐπισκόπου^, ἐπειδή τινες δηλαδὴ
τυραννίδος τινὸς ἐπιτετυχηκὅτες, τὴν τῶν ἀδελφῶν κοινωνίαν ἀποστρέφονται. Καὶ δταν δὲ άποφαυλι-.
σθῶσιν, ο^σαν^ί τινι παλαιέ τυρσ.ννίδι, δεσποτείοις ἐαυτοῖς ἐκδικοῦσι, πολλοὶ δὲ ἐκ τῶν Πρεσβυτέρων
φυσιούμενοι καὶ μωροὶ, τοὺς αὐχένας ἐπανιστῶσι κοιτὰ τῶν οἰκείων Ἐπισκὅπων, τὸ πλῆθος συμποσέοις
και κακοήθεσι συμβουλίαις διεγείροντες, ὡς ἀτάκτω εὐνοία τούτους ἐαυτοὺ^ ἰθυντὰς καθιστἀνειν. Ὀφεί-
λομεν οὕν παντὶ τρόπω ἀγωνίσασθαι τούτοις μὴ μόνον τὰς τοιαύτας διοικήσεις μὴ φυλάττεσθαι, ἀλλὰ
μηδὲ τὰς ἰδίοις Ἐκκλησίας τὰς κακῶς εἰς αὐτ^ὺς περιελθούσας, καὶ ἴνα αὐθεντικῶς δημοσία ἐκβἄλ-
^ωντοιι, ^αὶ ο^ὐτῆ τῆ τῶν πρωτευόντων καθέδρα ἀποκινῶντ^ι.
ερμηνεία,
Δ ιορ ίζει ὸ π α ρ ω ν Κ α ν ^ ν , ύ τ ι τ ά π λ ή θ η Τύ^^ χρισΤιανῦ^ν έ^ιείνων, ὸποῖ^ ά νω θεν κοεε έξ ά ρ χἦ ς δέν εἶ^ο ν ξεχο^^

(1 ) Ἀ π ο ρ ία ς ἄξιον εἶν α ι, διὰ τ ί λ έγει έδῶ ύ Κανων δ τ ι είς άλλ^έ^χι καὶ τὰ πρα^ιτικὰ της αὁτης, μέσα είς τὰ ύποία, κατὰ
κά θε ένια υσ ίαν Σύνοδον νὰ φ ανερώ νετα ι π ύ τ ε έ χ ε ι νὰ π έσ η τὸ ώς
τὸν ^αλσ αμ ῶ να, τὸ περὶ του Π ά σ χα Κανύνιον π ερ ιείχετο,
Πάσχ^ κατ^ ^τος, εἰς καιρὸν ^ποῦ ή ά. σύνοδος έποίησε τὸν νῦν δραται είς τὰ ύπὸ τοῦ Γελασίου πρακτικὰ της ά. Συ-
περὶ του Πάσχα ^ρον, κατὰ Τὸν ά. Ἀντιοχείας, ταυτὸν εἰπεῖν νύδου. ^ἶσως δέ καὶ διατὶ δέν ήτονἀκύμητύσον καλὰκοινολογη-
Τὸ περὶ του Π άσχα Κανύνιον, διὰ νὰ μ ή χρειάζεται πλέον κατ^ μένον τὸ Κανύνιον αύτὸ, ἀκολούθωςδέ καὶ οὁδέ κατὰ ἀκρίβειαν
έτο ς νὰ γ ίν ε τ α ι π ερ ὶ τού του συζήΤησις, κ α ὶ μ ά λ ισ τα εἰς καιρὸν ληπτὸν. ο^δέ είς τοιαύτην εί^κολον μέθοδον, ο^αν έχει τώρα, καὶ
ύπού ὁ ά. Κανων τη ς παρούσης Συνύδου λέγει, ὅτι οἰ τ η ά. διὰ τοῦτο έ^ρειάςετο σκέψεως συνοδικῆς. Δι^ ώς καὶ ή Σύνο-
νύδιρ παρύντες Ἀφρικανε^ Πατέρες ^φερον μαζή Τον^ Τά ^ δος αύτη ἀπορούσα περὶ^τής ήμέρας τοῦ Πάσχα, έγραψεν είς
τ ω ν ύρισθέντῶν έκείνης είς τ ή ν Ἀ φ ρ ικ ή ν ; Πρὸς λύσιν τῆ ς ά - Τὸν Ἀλεξανδρείας Κύριλλον καὶ παρ^ έκείνου ^αθεν αὁτήν,
πορίας λέγομεν,^τι ^ως οἱ Ἀφρικανοὶ Πατέρες έφερονμαζήτων καθο^ς φαίνεται έντ^ πρὸς τήν Σύνοδον ταύτην τού άγίου Κυ-
μύνον τούς Κανύνας κ^ὶ Τὸν περὶ πίστεως ^ ο ν τῆς ά. Συνύδου, ρίλλου ^έπεστολη.
ΠΠΑΑΑΙΟΝ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΙΙ^ε^^ ^ ^ ^ ,Ι .^ ^ ^ι ^ ^,..
^ΙΙ ^ι ^ ^.ε^^, ^ ^
^ΙΙ. Ι^ι^ ^ι^^ ^ ^ ε.^, ^ ^ι ^ ^.ι^, ^ ^
^ΙΙ ^, ε^ ^Ι^ ε^
^ ^ ^. ^ ^
Των Ἀπος.
ιέ. τ η ς ά . ιέ.
ι^. της δ^. έ.
ί. κ^. κγ^. της
ς^. ι^. ιή. τής
ς^. ιέ.τής Ἀν-
τιοχ. γ^. της
^αρ^ικ. ιέ. ις^.
ιθ^. τήςΚαρθ.
1^ή.
ΠροσΤά^ει ὸπαρων Κανο^ν, ύΤι κάνένα^ Ἐπίσκοπο^ νά οικειοποι^Ται ξενον Κληρικὸν, χωρὶς Τὴν γνώ-.
μην κ^ὶ άπολυτικ^ έπιοΤολήν (ιβ^. ^^ποοΤολ.) Τού ἀδικού Του ^^πισ^ιύπου. ^ι δέ καὶ δέν φυλάξη ΤοῦΤο, άςρι^
έπικοινων^ άλλοΤρίοι^ ΤούΤο δέ διχῶ^ νοείται, ^ ύΤι νά μὴ σφεΤερίζη Τὸν άλλόΤριον αύΤὸν Κληρικὸν, άλλά
νά Τὸν βΙάζη νά έπιοτρέφη εἰ^ Τ^ν ^Εκκλησίαν Του, ὅΤι νά μη δέχεΤαι είς κοινωνίαν άπὸ Τούς άλλους ^ί^πι-
σκύπου^ ^ έοτὶ νά γίνεΤ^ιι άκοινωνητος (^. ^ορα καὶ Τὸν ιέ. ^.^ποστολικόν.

Ἀπος. ιέ. ις^. ^ Ἀεὶ ὺ^ιἤρξεν ἡ αὐθεντία αὕτη τῶ θρόνω τούτω, ἴνα ὅθεν ήθελε καὶ περὶ οἱουδήποτ^
προετράπη ὀνοματος, κατὰ τὴν ἐπιθυμίσ.ν ἐκάστης 'Εκκλησία^ χειροτονῆ 'Επίσκοπ^ν^ Ἀλλ^
ὴ ἀγαθοθέλεια μεσάζει τὴν εξουσίαν, ο^στε ἀποθεραπεῦσαι ὲνί έκαστο^ Ἐπισκόπου τὸ πρόσωΙ^ον. Δι' ^
ἐάν τις εὑρεθῆ ἔχων ἔνα μόνον Πρεσβύτερον καὶ αὐτὸν ἐπιτήδειον τῆ ἐπισκοπῆ, καὶ οιὐτὸν τὸν ἔνα ὀφ^ί-
λει δοῦναι πρὸ^ χειροτονίαν. Συνωθήσεται δὲ καὶ ὸ τοὺς πλειόνας ἔχων Κληρικοὺς, ἔνα ἐξ οιὐτῶν ^ἰς
χειροτονίαν ἐκείνω δαψιλεύσασθαι.
ρ μ η ν ^ ί α^
οἰ μέν άλλοι ^^πίσκοποι δέν έχουν Τήν άδειαν νά λαμβάνουν ξένον Κληρικὸν, χωρὶς Τ^ν γνώμην. καὶ άπο-
λυΤικήν έπισΤολήν Τοί^ ^πιοκύπου του, εί^ δέ τὸν θρύνον τέ^ Καρχηδύνο^ άνωθεν καὶ έ^ άρχ.^ς ητο ΤούΤο Τὁ
προνοριιον,
προνύμιον, Τοὸ νανά λαμβάνη
Ααμ^ανη αποάπὸ καυε
κάθε επαρχιαν
έπαρχίαν ^Α ηρι^.οὐ^,
Κληρι^ ού^, και
καὶ ὸποιονύηΤινα
ὸποιονδήΤινα κα^^ ^νομα ές έζήτει καὶ έπε-
θὁμει κάθε έπαρχία ή ύποκειμένη αυΤῶ, και νά χειροτονώ αύτού^ ^πισ,ιύπους, ὡς λέγει ὸ^παρε, παρων Κανων (καὶ
δρα Τήν έρμηνείαν Τοθ ις^, ἈποσΤολικοθ). ^1Ι καλή ^μω^ θέλη^ΤΙ^ τοῦ Καρχ^δύνο^ ^ άπαιτε^ νά μεΤαχειρίζεΤαι
^
Τὸ προνύμιον αύτὸ καὶ Την έξουσίαν μέ μέοον Τρόπον, ^τοι νά^μἡ μη λαμβ^νη
^αμβάνη Τούςτ^ί ξένους Κληρικέ
ληρικους αύΤού^ αύ^
θενΤικῶ^, άλλά νά θεραπεύη Τάς καρδία^ Των επισκόπων τι,^ν, κ^ὶ μέ γνωμην και άδειαν αύτῶν νά Τούς
λαμβάνη, διά τὸ εί^ηνικὸν καὶ φιλάδελφον. ^οθεν,έάν ενρεθ^ ^^τκο^ς έχ^ν έν^ κ^ὶ μύν^ν Ι^ρεοβύΤερον άξιον
διά Ἐπίσκοπον, πρεπει νά Τὸν δίδη είς Τὸν Καρθαγένη^ διά νά τὸν χειροτο^ ^Κπι^κο^τον. ^ί^άν δέ άλλος ^πι- .
σκοποί έχει περισσοτέρους Κληρικοί είς τήν επισκοπήν του^ θέχ^^ ἀνα-^καοθ^ι κ^ὶ αύτὸς αμοιβαίων νά
υΤον ΠΙΙρεσ^υΤερον
ένα ά πὸ αντους είς τὸ ν Ε π ισ κ ο π ο ν έκε^νον, δ ιά νά χ ειρ ο το νώ αύΤὸν ρεσβύτερον εις
εί^ τὸ ν τ ό π ο ν τ ο ῦ δ ο θ έντο ς
Πρεσβυτέρου, ^ορα καὶ τὸν ιέ, Ἀποστολ, μ^τά τ^ ^κραλλήλουΙ σειράς ^ Τ ῶ ν Κανόνω

(1) Διο έν τοις πρακτικοις γέγραπται της παρούσης Συνύ- (^) Κάθε έπαρχίαν^ λέγει ο Κανων, τήν ύ^εοκειμίνην αύτ^,
δου, δτι ἀκοινώνητον έποίησαν Ἱοολι^νύν τιν^ ^Ε^ίσ^ο^ον, δ^^^ και ούχἰ τήν υ^εοκειμἐνην εΙς άλλου Πατριάρχου, ή αὁτονύμου
^λαβε τὸν Ἀναγνώστην τοῦ ^Επιγονίου ^Επισκύπου^ ^ μητροπολίτου διοίκησιν, ^ναμή συγχέωνται τὰ δίκαια των ^ι-
ροτύνησεν αύτὸν Διάκονον, ^ς ού νὰ έπιστρἐψη αύτύν. κλησιῶν,
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΙ^ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Τ^ς ^αρδικ,
^ . της Καρθ.
^ Τ^ ν ^ ^ ^ ^ξ^.ρ^.
Ι ^ ν ^ . 'Ε ^ ^ ^ Ι^ ν 'Ε ^ ^ .
^ ν, ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ν ,,^

^ ^ ^ ^ι

^ ^ ^ ^ ,, ^

^ ^ ^ ^ ^ ^

^^ ^ ^ ^ ^ ι ν ΙΙ ^ ^
^ ,^ Ο ι^ ν ^ Ε ^ ^ ^ ν ιΕ ^ ν ΙΙ ^ ^ ^ . ^

^,Δ ^

Τ^ ^ ^ ι^ , ^ Ι^ .

^ ^ ,^ ν Ι Ι ^
^ ν ^Α^^
^. ^ ^ ^ ^

^ ^ν

Τ ^

^ Ε^ ^ ^ Κ ^ ^ ^ Ι^

^ ^ ,ι^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

του, καὶ ο ι ^ μ^τἄ τ^ν έπίθε^ιν τ ^ ^ Ἀρχιερέω^ ^ Ιερέω ν, κ^τά τ^ν παλ^ιάν τά^ιν τ^ν Ι^,κλη^
^ ^ ^ ^^ ^ καθολικὴν Ἐκκλησία ν, τ^ν έξηπλωμενην εις ^ λ ο ν τ ὸ ν κ ύ σ μ ^
τ^ν κοινών μ^τέρ^ πάντι^ τι^ν χριστισν^ν, κ^ὶ μίκν Τελείαν περισΤεράν του Αριστου, κ^τα το ^σιε,α. ^άν
δέ οι ουΤω προσδεχθέντ^ δείξωσι κ ^ ζ ^ ν ένάρετον, άξίαν χειροτονίαν κ^ὶ Κλήρου, πρεπει άναμφιβύλ^ ^όλως και
^
νά χειροτονώντας πρώτον μέν ὅτι ^έν πρέπει νά έμποδισθοθν άπὸ Τὸν Κλ^ρον, επειδή .^ιαὶ ^σαν πρότερον ^ι..
οετικοί. Την αἶρεσιν γάρ άποστρο^φέντ^ έγνωρισαν ἐδικην των την καθολικών α^ὶ άληθιν^ν Ἐκκλη σ ία ν, έ ^ -
στευσαν όρθοδόξως ε^ν τ^ν χριστὁν, ^ ὶ ἀληθ^ καὶ άγια έδέχθηκαν μετά πόθου ^ιαὶ άγά^ην άψευδοί^ν τ^
άγιάσματα τ ^ Τρι^ιδον ^ ), .^τοι Τά ά^ρ^τ^ Μυστήρια, εἰ^ τά ὁποῖα κρέμαται ^λ^ ή τ^ν ψυχ^ν έλπὶς και
σωτηρία, Καὶ είν μέ^ τού^ έπιμένονταν είν τ^ν αἴρεσιν σκότος καὶ καταδίκη περισσοτέρου ταύτα γίνονται, ^ις
δέ τοὸν όρθοδόξουν, φίὸν καὶ ζ ^ ^ιίόνιον (άγκαλά καὶ ^ τέ^ν α ίρετι^ ν τόλμ^ κ^ὶ φατρία αύθαδιάζει νά
ραδίδ^ τ^χ^ κ^ά α^τ^ μυστ'ηριά τιν^, ^ εναντία .εις τὸ ^νομα τ^ς άληθείας, ^χοντα μέν ^ν^μα άληθείας,
κατά τὸ πράγμα δε δ^τ^ ^ευδ^ κ^ὶ θείαν χάριτον έρημα,)^ δεύτερον δέ πρέπει οὕτοι νά χειροτονούνται καὶ
διά την μεγάλη^ άνάγ^ν ^ ὶ ένδειαν ὸποθ έχει ^ Ἀφρικη άπὸ Ιερωμένου. α^ὶ Κληρικούν (^ ). Ἀνἰσως δέ οι
τύ^ν Δονατιστέ^ν Κλ^ρικοὶ α^ὶ Ι ε ρ ^ θελήσουν νά έλθουν είς Τ^ν ορθοδοξίαν μέ Τού^ ύποκειμένουν αύΤο^ς λα^
ούν, μετά κληρικάτα Των, ο^ίτινεν μάλιστα διά νά έχουσι ταύτα, καὶ έν τώ όρθοδοξία, συμβουλεύουσι τούν
λαούν νά έπιστραφώσι^. Ἀ ν , λέγω, τοθτο γένγ^, τί ποιητέον , άλλά το^το, έπιφέρει ό Κανων, έχει νά σαφηνι..
σθώ ειν ^Ιμ^ιν μετά τα^τα άπ^ τὁ^ Πάπαν ^Αναστάσιον, καὶ Ι^ενέριον ^Ιεδιολάνων. (^) Ι Ιμ ε ῖν δέ μόνον άρκού-.
με^α κατά τὸ παρ^ν νά μ ^ φανερωσουν οί αύτοὶ, άν τού^ άρέσ^ιη νά χειροτονούνται οι άπὸ Δονατιστί^ν έπι^
στρέφοντες. ^ορα τὁν τ^^ α^ρούσην, τὸν μ ^ ααὶ μ ζ '. κ^ὶ ξή. Ἀποστολικόν.

της έν Καρ Αἰτῆσ^ ι δεῖ τοὺς θρησκευτικωτάτους Β^,σιλεις, ωστε τά ἐγκ^ τ^ λείμμ^ τ^ τῶν εἰδω^.
θαγ. ^ο^.
^ λων τὰ κο^τὰ πάσ^ιν τὴν Ἀ φ ρ ικ ὴ ν , κελεῦσοιι π^ντελῶς ἀν^Ιικοπῆνειι. Κ^ ιὶ γὰρ ἐν πολλοῖς
τ ό ^ .ς π^ .ρ^λ^σσίοις κ^ὶ ο ι^ φ ^ ς κτήσεσιν ἀ κμά ζει ^τι τῆ ς π λά νη ς ἡ ἀδικί^, ιν^ π^ιρ^γγελθῶσι κ^ὶ
^,ύτά ἀποιλειφθῆν^ιι, κα ὶ οὶ ν^ιοὶ αύτῶν οἱ ἐν τοῖς ἀγροῖς κα ὶ ἐν ἀποκεκρυμμ^νοις τόποις, χωρίς τιν^ς
εύκοσμί^ις κ^ιθεστῶτες^ π^ντὶ τρό^ω κελευσθῶσι κοιτ^στρειφἤν^ι.

^Αγκαλά και ὁ νοητὸν Δράκων έτσακίσθη κατά τ^ν κεφαλήν διά τ^ν ένσάρκου οικονομίας, μ^ ὅλον το^το
πάλιν έκίνει την ουράν. ^Ι^μειναν γάρ καὶ μετά τὸν πλατο^μὸν τοῦ κηρύγματος εις μερικού^ Τόπουν είδωλων
ναοὶ, άλλά δη κσὶ είς Τούν παραθαλασσίους τόπους καὶ τσεφλικικ και άλλα άπό^ρυφα μέρη τ^ς ^Αφρι^ν. Διά
τοι^το ό παρι^ν Κανων διορίζει νά γένΥ^ άναφορά πρὸς τού^ ε^εβεστάτους ἱὶασιλεῖν, ^Ονώριον δηλ. καὶ μικρὸν
Θεοδόσιον,διά νά προστάξουν νά άφανισθοί^ν μέ τελειότητα ^λα ταῦτα τά έν τώ Ἀφρικώ λείψανα τῶν ειδωλων,
άλλά καὶ οί ναοἰ τοότων, καὶ αύτοἰ άκόμη οἰ μη έχοντες κάνένα στολισμὸν (^ ), άλλά έ^ντεν ωσάν μισοαφανι-

(1) ^Αγιάσ^εατα της τριάδος καλεῖ ὁ Κανῶν καὶ πάντα μὲν Τ σο^ τ^ Κτίσει μεταδίδοται. Δι^ ^ καὶ τ^λειοῦν τὰ πάντα τὸ
τὰ έπτὰ μυστήρια, κατ^ έξοχης δέ τρόπον τὸ σ^μει καὶ Α^α ^ΙΙν^υμα το ^ἱγιον λέγςται, κατὰ τους αυτους θεολόγους, και μέ-
του Κυρίου, καθ^ δτι διὰ της κοινης ένεργείας του Πατρὸς καὶ ^λιστα κατὰ τὸν ^σσαλονίκης μ^.γαν Γρηγὁριον,
του Τἱοῦ καὶ του αγίου Πνεύματος, ο ά^τος κ^ι ^ ἀγια^ό- (^) Τὁση μεγάλη ^νδ^ια Κληρικ^,^ν ἦτον εἰς την Ἀ^ρικόν, ω-
μενα μετουσιοῦνται, ὁ μέν άρτος είς Σῶμα ^ριστοῦ^ ὁ δέ ^ἶν^ στ^ ὁποῦ. καθ^ς ἀναγιν^^σκομεν εις τὰ πρακτικὰ της παρουσης
είς Αἶμα ^Κριστοῦ. Διὸ καὶ ὀ θεολογικι^τατος μάρκος ὁ Ι^έσου Συνόδου, ούδέ ^νας Διάκον^ κάν και ἀγράμματος, είς μερικὰς
ύπερα^ολογεῖται διὰ τους Ἱερεἰς έκείνους, ο^τινες, οτ^ν ἐκοινό- ἘκκλΥ^σίας δέν εῦρίσκετο, πέσω ^λλον ΙΙρεσβύτεροι ^ επ ί-
νουν τους χριστιανός, ^λεγον, λάβετε ΙΙνεῦμα ἄ^^ον (παρὰ σκοποι, διὰ τΥ^ν ὁποίαν ένδειαν ἐθρήνουν και ἐλυπουντο καθημε-
λετί^ Σι^ίγου), ἀποδεικνύων ^τι καλῶς τοῦτ^ λἐ^^υ^^ν. ^ ριν^ οἱ χριστιανοι, καὶ ἀκολούθως δ^ὰ τούς θρήνους πάλιν αύ-
καὶ τὸ λαμ^ανόμενον Σῶμα καὶ Δ^μα του Τιοῦ έ^τ^ ^ το^ν έσυγκατέβη οἰκονομικῶς η Σύνοδος καὶ ἐδέχθη τὰ^ χ^ιρ^
ὸποστάσεως, καὶ ουχὶ του Πατρὸς ^ το^ Πνε^τ^ς- άλλΙπ^δη τονίας τῶν Δονατιστῶν.
άδιαίρετδς έστιν ὁ Υἰὸς του Πατρὸς καὶ τοῦ ΠνΙύμ^τ^ς^ λ ^ (.^) Ουτοι γὰρ ἦσαν ὁπου έκαμαν Σύνοδον είς την Ιταλίαν
της ουσίας καὶ ένεργείας,ἀκολούθως κ^ ^ τ^^τ^ λαμβάνοντ^ςκ^ὶ καὶ ἐμπέδισαν το νὰ διχωνται αἱ χειροτονίαι των Δονατιστων^
πνεῦμαλαμ^άνουσιν ^ἰγιον, ^τοι τόν κοινην χάρ^ν κ^ἰ ἐνέργειαν, ι^ς καὶ έν τοις πρακτικοῖς της Συνύδου ταύτης δηλοῦται, ^ ὶ έ^
τηνένΠατρὶ θεωρουμἐνην κ^ κ^ὶ ἀγί^Πνεύματι,ητ^ς ^ατὰ τῶ ο^^. Κανόνι αύτης.
τουςθεολὁγοος πρὸς τὰ ἐκτὸς α^^ντ^ της Τριάδος, ι ί (^) Καὶ ἄν οἱ ἀστὁλιστοι ναοὶ τῶν εἰδωλων πρέπ^ νὰ αατε-
ό αυτή έστι,καὶ ἀδιάι^ορος. ^αιρέτως δμωςἀνατίί^ ^ κρημνί^ωνται, πύσ^ μάλλον οἱ στολισμὸν έχοντες , καὶ ἀρμό^ι
πνεύματι κατὰ τὸν Κορέσ^Υιον^ κα^ δτ^ α^τ^ ^ ^ έδῶ ^ προφητεία του ^αχαρίου. εΚαὶ έσται έν τ η ^ μ ^ έ ^ ί^
Πατρὸς μέν ^ς έκ προκαταρκτικοί ^τίου δρμ^τ^^ ^ έξολοθρεύσω τὰ όνδματα των εἰδῶλων άπὸ της γης, κεὶ ^
δέ ^ρέεισιν^ έν ὰγίφ Πνεύμ^ιτι ^μως α^τη προφ^ίν^τ^ι ^ ά^.. α^τῶν ^σται μνεία. ^ (ιγ^, ^).
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΙ^ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

σμένοι, πανΤελῶ^ νά κρημνισθ^ύν άπὸ τά θεμέλια. Τοί^το τὸ άναφέρ^ι κ^ὶ ὸ τ ^ ^ύτ^ ταυτη^ Συ^
νόδου.

Δ ε ῖ α ἰτῆ σα ι ἔ τ ι μ ὴ ν , ἶνα ὁρίσαι καταξιωσωσιν, ωστε, ἐάν τινες ἐν Ἐ κ κ λ η ^ ἰα οὶανδή- ΙΙ Ἀπος. ο^.Τής
ποτε α ἰτία ν , Ἀ π ο σ το λικ ῶ δικαίω τῶ τα ῖς Ἐ κ κ λ η σ ία ις ἐπικειμἐνω, γυμνάσαι θελήσωσι,
κ α ι ἴσω ς ἡ το μὴ τῶν Κ λ η ρ ικ ῶ ν τῶ ὲνὶ μέρει ἀπαρέσοι, μ ὴ ἐξειναι πρύς δικαστήριά εἱς ^ ^^
μαρτυρίαν προκαλεῖσθαι τὸν Κ λη ρ ικ ὸ ν ἐκεῖνον, τὸν πρότερον τὸ αὐτὸ πρᾶγμα σκοπήσαντα, ἤ καὶ σκ^
πουμένω παρατυχοντα, κ α ὶ ινα μηδὲ προσωπω τις ἐκκλησιαστικῶ προσήκων, ἐνα^θείη περὶ τοῦ ὀφεί^
λ ειν μαρτυρεῖν.
^ ρ μ η νε ί ^

ἈπόσΤολο^ Παύλον προσΤάζει ὅΤι οί ^ΚρισΤιανοὶ νά κρινωνΤαι ει^ τά έοωτερικά τ ^ ^κκλησία^ κριτήν
ρια, καὶὶ δχι είς Τά έ^ωΤερικά, λεγων^ ^Τολμ^ Τι^ ^μ^ν κρίνεσθαι έπὶ Τί^ν άδἰκων, και ούχὶ έ^ι τέν άγίων
ἶ ά , Κορινθ. ^ ΙΟ Ι. ΚαΤά ΤούΤο λοιπὸν Τὸ Ἀποστολικὸν δίκαιον καὶ προνίμιον, έάν Κληρικοι Τινε^ κρίνωσιν
έν Τ^ ^Εκκλησία κάμμίαν ύπόθεσιν, ει^ τήν άπύ^αοιν δέ τούτων δέν εύχαριοτηθ^ τὸ έν μέρο^ άπὸ τά κρινό.-
μενα, ζ^Τεῖ ὁ παρο^ν Κανων νά ὸρίσουν οι Ιὶασιλε^, ^Τι νά μή έχη άδειαν ό μή ευ^αρισΤηθεὶς έκε^νο^ νά κα-
λώ είς άλλο κριτήριον Τὁν κρίνανΤα Τήν ύπύθεσιν, ^ παρευρ^θένΤα έν Τ^1 κρίσει Κληρικὸν, διά νά μαρτυρώ περὶ
τούΤου, άλλ^ ούδέ άλλον Τινά συγγενή δνΤα Τού Κληρικοί νά τραβἰζη εί^ μαρτυρίαν^ ένα μέν^ διύΤι οι Ἱερω-
μένοι και Ι^ληρικοὶ, χι^ρὶς νά θέλουν, δέν μαρΤυρούν^ άλλο δέ, διά Τἰ εἶναι έμποδισμένον έκεῖνο^ ὸπού έκρινεν
ένα πράγμα, νά μαρΤυρ^ περὶ αύΤού ^ορα και Τὸν οέ. ἈποσΤολικόν.

Κ ἀ κ εῖν ο ἔτι μ ἡ ν δ^ῖ α ἰτῆσα ι παρὰ τῶν ΧρΤστιανῶν Βασιλέων, ἐπειδή, παρά τά θεῖα ^Δπος . μβ^.
μγ^. νδ^. τής
π α ρα γγέλμα τα , ἐν πολλοῖς τόποις συμπόσια οὕτως ἐπιτελοῦνται ἐκ τῆς ἐθνικῆς πλάνης
θ^. ν^. ξβ^,
προενεχθέντα, ὡς κ α ὶ Χριστιανοὺς τοῖς ^ Ε λ λη σ ι λάθρα προσυνάγεσθαι ἐν τ ῆ τούτων τελετῆ , τής κβ^.
ινα κελεύσω σι τὰ τοιαῦτα κωλυθῆναι κ α ὶ ἐκ τῶν πόλεων, καὶ ἐκ τῶν κτήσεων, μά λιστα ΤήςένΔαοδικ.
ὅτι κ α ὶ ἐν αύτοῖς το ῖς γενεσί^ις τῶν μακαρίων Μαρτύρων, ἀνά τινα^ πόλεις, κα ὶ εἰς αύ- νγ^- νέ.
Τής Καρθαγ.
τοὺς τοὺς ὶεροτόπους τὰ τοιαῦτα π λ η μ μ ελ ή μ α τα φωρῶνται, ἐν αἶς ἡμέραις ^ὅπερ και λέτ
γ^ειν α ισχύνη ἐσ τὶν), ὀρχήσεις μυσαρὰς εἰς τοὺς ἀγροὺ^ καὶ εἰς τὰς πλατείας ἐκτελοῦσιν,
ωστε τ ῆ τῶν Οἰκοδεσποινῶν τ ιμ ῆ , κ α ὶ ἄλλω ν ἀναριθμήτων γυναικῶν τῆ αἰδοῖ τῶν εὐλαβῶν, εἰ^ τὴ ν ἀ-
Υία^ ημέραν παραγενομένων, λά γνα ις ὕβρεσιν ^φορμᾶν, ὼς καὶ αὐτῆς τῆς αγίας πίστεω^ σχεδὸν φεύγε-
^θαι τἡ ν προσἔλευσιν.
ρ μ η ν ^ ίο ι.
^Επειδή είς πολλούς Τόπους έγένονΤο άκόμη συμπόσια έλληνικά ο^σΤε ὸπού καὶ οί ^ρισΤΕανοὶ νά συμ^
μαζόνωνΤαι κρυφίως μέ Τού^ ^λληνα^ είς αυΤά. άλλά καὶ επειδή εἰς Τάς μνήμες ^3) κ^ἰ εορΤάς Τύ^ν ^Ιαρτύ^.
ρων τοιαύτα συμπόσια καἰ χοροὶ έγίνονΤο Τόσον άΤακΤοι, ω^Τε ὸποῖ^ οί ΤαθΤα ποιοθντες ο^ρμο^σαν άσεμνα και
πορνικά έπάνω ε^ς Τά^ σεμνά^ γυναῖ^ιας ὸποῦ έπήγαινκν ^άρι^ εύλα β ^ ς ^ίς Τά^ έορΤάς ΤαόΤοι^, εί^ Τρόμον
^Τι Τά^ έκαμναν νά άποφεύγουσι καὶ αύΤὸ Τὸ νά πηγαίνουν είς Τήν ^κκλησἰαν^ δ διά Τούτο λοιπὸν διορίζει
παρων Κανων νά παρακαλέσουν Τού^ Εασιλεῖ^, διά νά προσΤάξουν νά έμποδισθούν έξουσιασΤικίί Τά Τοιαύτα
πάντα, και ούτε ^ τά^ πόλεις, ούτε ει^ Τά ύποσΤαΤικά ούΤε εμπροσθεν^ είς του, ^Ιερου^ ν^ιους καὶ τά^
αύλά^ τ^ν μαρτύρων νά γίνωνται, Ἀνάγνωθι καὶ Τὸ^ μβ^. ^ΑποσΤολι^ιόν.

Ο ,

Κ ἀ κ εῖν ο ἔτι μ ὴ ν δ^ῖ α ἰτἤσα ι, ἴνα τὰ θεωρια τῶν θεατρικῶν παιγνίων ἐν τ^) Κυριακῆ ^ής ς^.κδ^.νά.
ξ^. ξστ^. τ^ς
κ α ὶ ἐν τα ῖς λοιπ α ῖς φαιδραῖ^ ὴμέραις τῆ ς τῶν Χριστιανῶν πίστεως κωλυωνται, μαλιστα κβ^. της ^ν
ὅτι ἐν τ ῆ ὁγδοάδι τοῦ Ἀ γ ί^ υ Π ά σχ α οὶ ὅ^λοι μάλλον εί^ τὁ ἱπΙ^οδρόμιον^ ηπερ είς την Δαοδ,νγ^. νδ^.
Ε κ κ λ η σ ία ν συνέρχονται. Ὀφ^ίλειν μετενεχθῆναι τὰς ὡρισμένας αύτῶν ἡμέρας ὅτε άπαν- τής Καρθ. ιζ^,
τ ή σ η , κ α ὶ μ ὴ ὀφείλειν τινὰ τῶν Χριστιανῶν πρὸς τά θεώρια ταῦτα ἀναγκαζεοθαι.

(1) Ι^αὶ οἰ πολιτικοἰ δέ νύμοι έν ^ιβλ, κά. και τίτλ. ά. ἀπα^- (3) Γενἐσιον γὰρ λέγεται ^εὶ ή τ^ύ θανάτου ήμέρσ, και δρα
^ριθμούσι τινὰς^οἱ ύ^οιοι χωρὶς το θέλημά τους νὰ μή μαρτυρούν. τὸν Ι^αρ^νον έν τη λέξεις γενέθλιος, κ^ὶ τὸν νά. τής έν Δαο-
(^) ^Πτοι καθως έγίνονΤο είς τὰς έορτὰς τοῦ Κρύνου,Τοῦ Διο- δικεία.
^νύσου καὶ άλλων ψευδοθεῶν τῶν^Ελλήνων.
 ^ ΟΙ Ι^ΑΝΟΝΕΣ

^ Ι^ ^ ^ ^ ι ^ ^ ^ ^
^ ,,^ ^ Ι^ ^ , ^ ^ ^

ο ^ . ^ ^.

Κ ^ ιν ^ Ε ^ Τν^ Κ ^ ^ ι^ ν ^ ,,^.
^ν^ν^, ^ ' ^ 'Ε Ι^ ^ ^ ^ ^ ν ^ ^ ,.
^ ^ ' Ε ^ ^ ^ , ^ ^ Υ Ι^ ^ Ι, ^ ^ ^ νΥ^ ^
Ι^ Ι^ ^ ^ ^ ^ ν, ^^ι

^ ^ ^ ^^ ^ ^,

Ιι^ ^ ^ ^ ι^ ο ^ . ^ .

^ ΙΙ ^ , Τ^ ^
^ ^ ^^ ^ ι^ ν ^Ο^ιν Ο ^ ^ ^ ι,
.^ ^ ^ ,^^.ιν

^ ι -^ ^ ^

Ι^ ^ , ^

^ ι Κ ^ ^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΗ ΤΟΠΙΙ^ΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Τ^ Α ι^ ^ ^ ^ ^ν ι^ ^ ^ ΙΙ ^

^ ^ ^ ^ ν , ^ ^ ^ ^
^Δ ιΙ^ ^ ιν ^ ^ ,^ ΙΙ^ Ο ^ .

^ ΙΙ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ,, ^ ^ ^ ^ . .
^ ^ ^ ,ι^ ^ι ^ ^ ^ ι. ε ^ ,
^ ^ ^ -Ο ^

^ ^ ^

^ ^ ^ ^ Κ ^ ^ .^ ιν ^ ^ , ^ ^ Ο ^ ιν ,
Ι .^ , ^ ^
Ο ^ ιν 'Α ^ ^ ^ ^ ^ ^ Ο Υ^ ν. Τ ^ , ^ 'Α ^ .

^ ^ ^ . Τ^^Ο . ^'.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^. 'Τ Ι^ ^ , ^ ^^Ο ^ι ^ ^ ι

^ ^. ^ . ^ 'Α ^ ^ ^ , ^ 'Α ^ ^ ^.
^ . ^ . Ε^ ^ ν ^ ^ Ε ^ ^ ^ ς ^ι^νΥ^ν ^Δ ^
των
^ ε^ονατισ^ιυν,
ν Δ ^ ι ^ ^ , ι^ι^ι^ ν ^ ιν ^ Κ ^ Υ ^ ^ ι , ν^^νν^ ^^Ι, ^ ν ^ Ι^ ^ ^
Ο ^ ^ ^ ν, ^ ν ιν ^ ^ Ο ^ ι^ ^ Ε ^ ^ ^ ^
^ ^ ^ν ^
^ ν^ , ^ ^ ^ ^ ^ ^ .
^ ^ν^Ο ^ ^ ι ^ ν ^ ^ Α ^ ^ ^ 'Ε ^ ^ ^
^ ν . ^ ^ ^ Ο ^ Τν^ ^ Σ ^ ν ^ ^ , ^ ^ ^
^ ^ ^ ^ νΥ^ , Τν^ ^ ι
^ ι^ ^ ιν ^ ^ ^
^ν ^ π ^ ^ ι ^ ^ ^ Ο ^ ι^ ι^ ^ ς

^Οι^ ^ ^ Σ^ν^^, ^ ^ νι
Τ^ ^ ^ ^ ν, Τ^ ^ ^ ^ ^ Ο ^ ^ ν π^^ν.
Ε ι^ Ο ^ ^ ^ , Ο ^ ^ ι^ ν , ^ν ^ ^ν τ ^

Ι^ ^ ^
Ι^ . ,^. ^ ..

^ ^ ^ ^. ^

ο ^ ΙΙ^. ^ .

'Ι Ι ^ ^ ν ^ ι ^ ^Υ^ ν ^ ^
^ ^ν ^ ^
^ ν Δ ^ ^ ^ ν , ^ ' ^ν
^ ι^ ν ^ ^ν ^ΙΙ ^ ι ν Ι ^ ^ ι ν Τ^

^ ι Μ ^ Ι^ ι^ ν ^ ^ ^ ν ι ^ ν ^νΟ^ ^ Ι^ ^ν
Ο ^ ^ ^ ν,
^ν ^ Μ ^ Ι^ ιν ^ ^ ν^ 'Ε ^ ^ ^ ^ ^ ν , ^ ^ ιν ^ ^
ν^ ^ Κ^
^^ ^ ^ Ο ^

(1 ) ^σ. ὁρθύτε^ον ώς.

 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝ^ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ἀπος. νή.
τῆς δ^. κέ της
^'Ηρεσεν, ο^στε μηδενὶ ἐξεῖναι Ἐ π ισ κ ό π ω , καταλειφθ^ίσης τῆ ς αὐθεντικῆς αὐτ^ῦ καί^έ- ς^. ιθ^. της ά.
καὶ ι^. της
δρας, πρός τινα Ἐ κ κ λ η σ ία ν ἐν διοικήσει καθεστῶσαν, ἐαυτὸν ἀποφέρειν, ἤ ἐν οὶκείω πράγ- ^αρ. ιά. της
μ α τ ι, ὺπὲρ ^ χρὴ ἐπιπολὺ ἀπασχολουμένω ἀμελεῖν τῆ ς φροντίδά καὶ τῆ ς συνεχείας τΟῦ Καρθαγ. ρλά.
ρλβ^. ρλγ^. του
ίδίου θρόνου. Πέτρου ί. του
^ ρ μ η ν ε ί Οι- ^ύσσ. ς^.

Διορίζει ὁ παρι^ν Κανο^ν, ότι δέν εἶναι άδεια εις κάνέν^ι επίσκοπον νά άφίν^ μέν τ^ν αὁθεντικην του κα-
θέδραν, ^τοι Τὸν πρωτότυπον θρόνον Του, (κάν καὶ ^ναι πτωχὸ^ καὶ ολιγάνθρωποί καὶ νά πηγαίνω νά κάθη^
Ται εις άλλην παροικίαν ύποκειμένην αύτῶ, (κάν αύτ^Υ^αι Τυχὸν πλουοιωτέρα καὶ πολυανθρωποτέοα άπὸ τ^ν
έχουσαν Τὸν θρόνον Του πόλιν,^ ( ^ ^ καὶ νά άπερν^ περισσότερον άπὸ τὸν πρέποντα καὶ διωρισμένον καιρὸν ει^
αύτην, άμελ^ν Τ^ν φροντίδα καὶ πρόνοιαν τ^ς έχούσνΙ^ Τὸν θρόνον Του πύλεως Ἀνάγνωθι καὶ τὸν νή. Ἀ^ ο .
στολικόν.
ΙΠ . ^ Ο ,

^Ηρ^σε περὶ τῶν νηπίω ν, ὁσάκις μ ὴ εὺρίσκωνται βέβαιοι μάρτυρες, οὶ ταῦτα ἀναμφι^ Ἀπος^. μζο
βόλως βαπτισθέντα εἶνα ι λέγοντες, κ α ὶ οὐδὲ αὐτὰ διὰ τη ν κεῖραν περὶ τῆ ς πσραδοθείση^ της ς^. πδ^,
αὐτοῖς μ υ σ τα γω γία ς ἀποκρίνασθαι ἐπιτηδείω ς ἔχω σι, χωρίς τινος προσκόμματος ὀφείλειν ταῦτα βαπτί^
ζεσθαι, μήπ οτε ὸ τοιοῦτος δισταγμὸς ἀποστερήση αὐτὰ τη ς τοιαύτης τοῦ ἀγιασμοῦ καθάρσεως.

^ ρ μ η ν ε ί α,

ο^τος ὸ Κανο^ν έρανιοθεἰς άπὸ τὴν ^ ., πδ^. α ύΤ^ έσΤι, και άνάγνωθι Τ^ν έρμηνείαν αύΤοί^, αύΤολεξει ἐκ-
τιθεμένου έκεῖσε,
Π Λ ,

Ἱ Ιρ ε σ ε ν , ωστε τ ὴ ν ημέράν του προσκυνητοῦ Π άσχα διὰ τῆ ς τῶν τετυΙ^ωμένων ὺπο- Ἀπο^. ^
λ^. της Καρθ.
γραφῆς πᾶσιν ἐμφανίζεσθαι, ἡ δὲ τῆ ς Συνόδου ἡ μ ^ ὴ αὐτὴ φυλαχθῆ, ἤτἰς ὡρίσθη ἐν τῆ ξ^. ρι^.
ἐν Ἱπ π ῶ ν ι Συνόδων τουτέστιν, ὴ πρὸ δέκα Καλανοῶ ν Σεπτεμβρίων. Ὀ φ είλει γὰ ρκα ὶ γρα-
φῆναι πρὸς τοὺς πρωτεύοντας πασῶν τῶν ἐπαρ^ιῶν, ἶν α , ὅτε παρ^ ὲαυτοῖς Σύνοδον προσκαλούνται, ταύ-
τη ν τὴ ν ημέραν φ υλά ττω σι.
ρ μ η ν ε ί α-

^Π ^μέρα τοῦ κατ^ έτο^ έρχομένου Πάσχ^, διορίζει ὸ παρων Κανο^ν, νάφανεροθται εις όλου^ μέ Τὸ νάύπο-

(1) Τον του 7^ Κανένος ἀριθμὸν ἰίχει παρὰ τοις έξηγηταῖς
το νὰ ἀπέχουν οἰ επίσκοποι, Πρεοβύτεροι καὶ Διάκονοι ἀπὸ τὰς
γυναικάς των. καἶ οἱ μ^ τοῦτο ποιοῦντες, νὰ χάνουσι τὶν ^αθ-
μέν τους^ δπερ ^ εῖς ἀφήσαμεν ώς άπαξ και δὶς ἀναφερόμενον
κατὰ τον γ^. καὶ δ^. Κανόνα. ^ἰ γὰρ, κατὰ την παροιμίαν, τὸ
δὶς ^ίψε^ν τ^ν κράμβην, περιττὸν, πολλω μάλλον τὸ τρις ^ψ^ιν
αὁτήν.
(^) ^ο δέ ^αλσαμων λέγει, ^τι μετὰ ἀδείας ^ασιλικῆς καὶ δια-
γνώσεως συνοδικῆς, ήμπορε^ νὰ μετατεθώ ό αύθεντικὸς θρόνος
επισκόπων ἀπὸ μίαν ^ύλιν εις άλλην, χωρις δι τούτοι ού δό-
Π ΠΔΑΔΙο^
ναται. Δι^ θ καὶ δ Δέρκου ποτέ ζητήσας νὰ μεταθέσω τὸν θρὁ-
νον ἀπὸ Δέρκου εἰς τὸ ^μπέριον,ώς πολυενθρωπότερον, καὶ άλ^
λοι πολλοὶ ^Αρχιερείς ἀπὸ πέλεις πτω^ὰς ^ητήσαντες νὰ μετα-
θέσουν τούς θρόνους των εις παροικίας πλουσιωτέρας, ούκ εἰση-
κούσθησαν, κατὰ τὸν αὁτὸν ^αλσαμῶνα, διὰ τὸν Κανένα τοῦτον.
Ἀνάγνωθι καὶ τὸ χρυσέβουλον Ἀλεξίου του Κομνηνοῦ τὸ διορί-
ζον, δτι εις ὁποίαν ^^ικλησίαν χερι^η ό ^ασιλε^ς άξίωμα ἀνώ-
τερον, μητροπολίτου τυχὸν ^ ^Αρχιεπισκόπου, πρέπει καὶ δ Πα-
τρ^άρ^ης και ή Σύνοδος νὰ τιμ^ τὸν τοιοῦτον ώς ι^ητροπολί-
την ^ ^Αρχιεπίσκοπον. ΙΙαρὰ ^λάσταρι.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Π ΙΠ^,

Ἀποστ, νή^ Ὀ μοίω ς ὡρίσθη, ^στε μηοενὶ ἐξεἶνο^ι μ εσ ίτη τη ν κ ^ δ ρ α ν κ^τἔ^ειν, ἦ τιν ι μεσ ίτη ς
της δ^. κέ. της
ς^. ιθ^, της ά. δ^δοτ^ι διὰ οὶ^σδήΙιοτε τῶν λο^ῶν σπουδὰς η διχοστασίας, ἀ λ^ ὰ σπ^υδάζειν ἐντ^ς ἐνιο^υτοῦ
καὶβ^. ις^. της τοῖς ^ιὐτοῖς προνοεῖσθ^ιι ἘΙ^ίσκοΤ^ον. Ε ἰ δὲ περὶ τούτου ἀμελήο.οι, Ι^ετὰ τὴ ν περ^ίωσιν τοῦ
^αρδ^. ιά. της
Κ^ρ. οθ^. πς^. ἐνι^υτοῦ ἔτερος ψηφισθῆ μ εσίτης.
ρλά. ρλ^. ρλγ. ^ ρ μ η ν ε ί ο^

Συνήθεια .^το πάλαι, καὶ ότ^ν κ^μμι^ις επαρχίας επίσκοπος έΤελ εύ τ^ ^ κατά άλλον Τρόπον έμενεν αὕτη
χηρεύουσα, καὶ δ λαὸς αύτ^ς εἶχε Ταρ^ιχά^ έστέλλετο εις αύτην Ἐπίσκοπός Τις, δστις ωνομάζετο μεσάτης
(ι^σως ως μεσιΤεύων μεταξύ τοῦ Τ ελ ευ τ ^ ν το ς Ἐπισ^ιόπου ^ ι τού μέλλοντος χειροτονηθ^αι), διά νά κατα .
σταινγΙ τὸν έν αύτώ λαὸν, στασιάζοντο^ ^ ι ταραττόμενον, ^ δι^ άλλας αιτίας. Διορίζει λο^πὸν ὁ παρων Κανων,
ότι ὁ μεσίτης α ότὸς νά προνο^ται ανάμεσα είς ενο^ χρόνον^ νά γ ίν ε τ ε κύριος κει^ γνησιος εις Την έπαρχίαν
έκείνην άλλος επίσκοπος. 1^ί δέ κειὶ άμελήσοι, νά γἰνετ^ι άλλος μεσίτης επιμελέστερος μεΤά τὸ Τέλος τού
ένιαυτο^ ὅ μεσίτης δὲ ούτος επίσκοπος, φαίνεται νά ένεργώ ωσάν κ^ι γνήσιος Ἀρχιερεύς, ὅλην Την διεξαγω^.
γην τῶν άρχιερατικί^ν δικαίων έν τώ επισκοπώ ταύτη και έν πάση τ^ ένορία αυτ^ς, πάρεξ τ^ς έν τῶ ίερῶ συν-
θρόνω έγκαθιδρύσεως, κατά τΥ^ν συνοδικην διάγνωσιν ^ανουηλ ΚωνστανΤινουπόλ. τοθ ,^αριΤοπούλ^υ (σελ. ^^1,
το^ Γιοθρ.). ^Ορα καὶ τὸν ιγ'. τ^ς έν Ἀντιοχ^ία ^.^). ^'υρ^ κ^ὶ Τ^ν νή. ἈποστολιΥ.όν.

Ιέ Α ^ ^ Ι Ι Γ ^,

Ἀπος. κ^.
της ά. καὶ Σύμπ^σιν ἔδοξεν ^ἰτῆσ^ι ἀπὸ τῶν Βα σιλέω ν διὰ τὴ ν τῶν πενήτω ν κά κω σιν, ων τ^ῖς
θ^. της Ἀν- ἐποιχθεί^ις ἀπ^ύστως ὴ 'Εκκλησί^ι π^ρενοχλεῖτ^ι, ωστε ἐκδίκΙ^υς τούτοΙς, μετὰ τῆ ς τῶ^
τιοχίας έ. 'Ε^ισκόπων προνοί^ς ἐπιλεγῆν^ι κ^τὰ τη ς τῶν πλουσίων τυρ^.ννίδος.
τηςΚαρθ. ν^.
ξ^. ος^.
ρ^. ρς^- ^ ρ μ η ν ^ ί ο^,,

^ιπειδη οί επίσκοποι χρέο, ^χουσιν ^χι μόνον νά διδάσκουν -τὸν λαόν τους, ά λλά και κατά τὸ δυνκτὸν
νά διαφεντεόουσιν α^Τὸν, όταν άδικ^Ται, οἰ δέ Τούτους άδικουντες διά δυναστείαν, δέν ἐψη^Ιουν τούς ^πισκό-
πους^ διά ΤοῦΤο μέ Τὸν παρόντα Κανόνα ζητε^α Σύνοδος άπὸ τούς β^εσιλει^ς νά κατασταθοθν έκδικοι (.^), ^τοι
άρχοντές τινες δύναμιν έχοντες βασιλικών είς τὸ νά έμποδίζουσι μκζη μέ τούς ^1^πισκόπ^υς Τάς τῶν άδικού^των
πλουσίων τυραννίας, ^να μ^η άπὸ τάς βαρείας αδικίας ο πού λαμβάνουν οι πτωχοι άπὸ αύτούς, ένοχλ^ται καθ^
ημέραν ή ^^κ^λη^Ιία, ἐρχομένων τῶν πτωχών πρὸς αύΤην, και ζητούνΤων βοήθειαν και έκδίκη^ιν. Ὄ^α καὶ
Τὸν κζ^. ^Αποστολικόν.

(1) ^Υ^είωσαι ἀπὸ τ^ν παρόντα Κανένα^ οτι ^ιαὶ άλλαι ^ύ-
νοδοι έγιναν είς την Ἀ^ρικην, ε^ς τε την Ιππωνα καὶ είς άλ-
λα μέρη.έ^ξωἀπὸ την παρουσαν έν Καρθαγέν^. Δύω δε Ἱππῶ-
νες ἦσαν ύπο^.είμεναι είς την ἐπαρ^ίαν της ^ονμηδίας της έν
^Αφρικ^, είς την μίαν ἀπὸτὰς δποίας ἦτο επίσκοπος ὁ ἱΙρος Αύ..
γουστ^νος. ὁ θαυμάσιος έκεἰνος άνθρωπος, δ τοσοῦτος θεολογος της
^κκλη^ίας, έν ^ καὶ έτελεύτησε ος^ χρδνων γέρων, εῦρισ^ι^ενος
δλως δι^δλου είς την προσευχην, καὶ ^ρρωστημένος καὶ κολλὰ
λελυπημένος διὰ την έἰ^,ωσιν δποῦ έκαμαν οἱ Ἀρειανισταὶ Ι^άν-
δαλοι εἰς τόν ^Αφρικην, ύπὸ των .ὁαοίων εί καὶ κ^τεκάη ^ Ιπ-.
πι^ν α^τη, ἀλλ^ ό ἐν αὁτ^ ^ι^λιοθήκη θεΙκ^ καἰ ἀνθρωπίν^
δυνάμει έφυλάχθη ἀ^λα^ής, ^οθεν καὶ τὰ συ^ράμματ^ τ^ν
άγιου, τὰ κέδρου παντὸς ἀξιολογι^τερά τε και δυνατότω^,
καυοτα διεφυλάχ^ησαν, ἀγκαλὰ καὶ μετὰ τ^ῦτα ^,ὰ ἐνοθεύ^ησαν
ἀπὸ τούς αἱρετικούς. Δι^ ^ καὶ οἱ όρθδδοξο^ ἀνατολ^κοὶ δ^ν δ^-
χονται ταῦτα ἀπλως καὶ ^ς ^τυχεν, ἀλλ^ δσα συμφωνοῦ^^ μ^
Τόν κοινών δδξαν της καθολικές εκκλησίας^
(- ) ΣΥ^,^ίωσαι οτι διὰ τὰς διχονοίας και μά^ας του λαοῦ,
ταυτον ^ίπιἰν, διὰ την άνάγκην. ἐξ^τάθη ^ἰς ενα χρύνον η ἀνα-
βολη της χ^ιροτον^ς τού ^Ι^πισ^που τον παροντα ΚανίΙνα,
έπειδη, άνάγκης μη ούσης, είς τρεις μῆνας πρεπει νὰ χειροτο-
νοῦνται οἱ ^Ι^πίσκοποι μετὰ τον θάνατον τού προκατοχου των,
και οχι περισσότερον κατὰ τὸν κἐ. της δ^.
(3) ΠΙρὶ τῶν έκδί^.ων τούτων διορί^ι η ιέ. τοῦ Ιουστινιανού
Νεαρὰ, δτι νὰ κρίνουν καἰ χρΥ^τ^κὰς υποθέσεις μέχρι ποσότη-
τος τριακοσίων νομισμάτων, και τὰς ἐλα^ροτέρας έγκλη^^.ατικάς.
^Οτι νὰ μη ἀφίνουν τους δυνάστας νὰ κατατρέχουν τους ἀσθε-
νείς καὶ πτωχους, μηδε νὰ ἀφίνουν νὰ παίρνουν οἱ φορολδγοι τι-
ποτε παράνω άπὸ τὰ ^σ^λικὰ δοσίματα, καὶ οτι εἰς κάθε δύω
χρόνους νὰ γίνωνται άλλοι καινούριοι δ^,αλεγύμενοι τὁσοι^τὸν ἀ-
ριθμὸν, δσοι εἶναι άρκετοὶ εί^ το πλῆθος της κάθε πολιτείας, και
άλλα προνόμια η ^ύτη Νεαρὰ δίδει είς αετούς. ^Ορα καὶ τόν
υποσημείωσήν του β^. τη^ δ^.
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΈ

'Τ Ι^ ^ ν Σ^ ν^ ν ^ ^ ^ ^Λ πος ^, λί^.

^νι Κ^ ^ τής ά. έ. Τής
δ^. ιθ^. τής ς^.
ή- τής ^ . ς^.
^ ^ ^ ν ^ ν ^ ι, ^ Δ ^ ^ ^ Ο ^ ^ ^ τής Ἀντιοχ,
^ν ^ Σ ^ ^ ^ ν ^ ^ ν . 'Ε ^ ^ ^ κ^. τής Καρθ.
^ Ο ^ ν ^ ν^ν ^ ^ ^ ^ . ξ^, πά. πέ.
ρδ^. τής Δαοδ.
μ^.

Ἀπ αρκιΤήΤω ς ά π α ιΤεῖ ὁ π^ρο^ν Κανων νά συνάγωνΤαι οί επίσκοποι έκάσΤη^ έπαρχίαν, ύταν

νοδο^, έ^ω μόνον άν ἐμποδίζωνται, ^ διά ήλικέαν β^ιθέ^ς γήρατος, ή δ^ά ά^θένειαν, δ^ ^λλη^ άναγ^.^ί^ν
περίστασιν^ ^ ἱ άφ^ οὕ σοναχθούν, νά δίδουν ει^δησιν εἰ^ Τού^ ^ΙηΤροπολίΤα^ των, Καὶ άν δύω ή συνάθ^οι-
σαι^ γένουν (ι^ω^ γάρ, στενοχωρούμενοι άπὸ καΤοικία^ ή άπὸ άλλα χρειωδη, δέν έσυναθροιζοντο ύλο^ί^
μίαν πόλιν, άλλά είς δύι^ Τρεις, πληοιαζούσα^ εἰ^ Τ^ν ΜηΤρό^ιολιν), άπὸ κάθε άθροισμα νά διαλέγωντ^, κ^ἰ
άμοιβαιω^ ά λλοΤε ά λλο ι νά παρουσιάζουν έ ν σ Τ α τ ι^ , ^Τοι άνυπερθέΤω^ (ή καὶ άποδεικΤικί^^ τ ο ί λύγο^
ο^ντες^ εις Τήν Σύνοδον. ^ῦχι καὶ δέν δυνηθούν νά συναχθούν διά άναγκαί^^ Τυχὸν περισΤάσει^ τ^ν
λούθησαν, πρέπει νά φανερωσουν Τὸ έμπόδιον αύΤὸ εί^ Τον Ι^ΙηΤροπολίτην, ύπερ έάν μή ποιήσ^σι, μένουν
μέν άκοινωνηΤοι άπὸ ^λου^ Τούς άλλους εἰ^ μόνην δέ τήν ίδί^ν ^Εκκλησίαν Των νά συγκοιν^νο^^,
λζ^. ^Αποστολικόν^
Π ^ .

Π ερὶ Κρεσκωνίου τοῦ Βιλλ^ρεκεντίο^ τοῦτο πᾶσιν ἔδωξεν, ἴνα ἐντεῦθεν ομοίως ἐμφ^- Ἀπος^. λ^.
νισθείη τῶ πρωτεύοντι τῆ ς Ν ουμηδί^ς, πρὸς τὸ εἰδέναι αύτὸν ὀφείλειν γρἄμμασιν οἰκείοις πρὸς τής ά. έ. τής
δ^. ιθ^. τής
συνέλευσιν προτρέψ^σθοιι τὸν μνημονευθέντ^ Κρεσκωνιον, ωστε μ ἡ ὑπερθέσθαι τὴ ν παρου- ή- τής ζ^. ς^.
^ίΟεν ^ὺτοῦ τ ῆ πλησι^ ζούση συμπάση Ἀ φ ρ ικα νῆ Συνόδω πς^ρασχεῖν. Ἐ ὰ ν δὲ τοῦ ἐλθεῖν τής ἈντιοΥ.
καταφρόνηση, ἔστ^ ι εἰδὼς κ^.τ ^ὐτοῦ ψῆφον νομοθετηθησομένην, κ^. τής έν
Καρθ. κς^. ξ^.
πά. ρδ^.
^ ρ μ η ν ε. ί οι,

^ο παρων Κανιών διά Τού έ ν ί ΤούΤου ^Επισκόπου άνάγκην ἐπιφέρει ε^ όλους Τ ο ί ^Επισκόπους άπαραιΤη-.
τω^ νά συνάγωνΤαι εἰ^ Τάς ἐνιαυσίους συνόδους ε^ δέ Τ ο ί καΤαφρονο^νΤας και μή συνερχομένου^ καΤάκοισιν
έκκλησιαοΤικήν ά π ειλ εῖ. ^ορα καὶ τὸν λζ^ Ἀποστολικόν.

ἹΙρ ε σ ε ν ἴνοι, ἐπειδὴ τῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ί^ ς τῶν ἐν Ἱπ π ῶ νι φροντιστῶν ἡ ἐγκαταλειψ^ς ούκ ^Ἀπος. νή,

ὀφείλει ἐπιπολὺ ἀμεληθῆν^ ι. κ^ὶ ἐπειδὴ αἱ ἐκεῖ Ἐ κ κ λ η σ ία ι κ^ιτέχοντ^ι παρά τῶν τὴν ἄ-
τούτον Α ἰκ υ τίο υ κοινωνίαν παρετησο^μένων, π^μφθέντων ἐκ τῆ ς παρούσης Συνόδου Ἐ Ιιισ κ ό . κ α ὶ^ .ς ^.τῆς
π ω ν, Ρ η γ ίν ο υ , 'Α λυπ ίο υ, Αὐγουστίνου, Ματέρ^Ιου, Θεο^σίου, Εὐοδίου, Πλακιανοῦ, Οὐρβ^ινοῦ,
Βα λερίου, Ἀ μ β ιβ ίο υ , Φουρτουνἄτου, Κουοδβουλτδέου, Ὀνωράτου, Ἱο^ννου^ιρίου, Ἀ π τ ο υ , ρλ^λύ^ ρλ-^'
Ὄνωρἄτου, Ἀ μ π ε λ ίο υ , Βικτορι^νοῦ, Ευα γγέλου κο^ὶ Ρογ^τιςινοῦ, κ^ιὶ συν^ιχθέντων κ^ὶ διορ-
θωθἐντων τῶν ἐπιψόγω μονοτονία τ ὴ ν φυγἡν τοῦ ^ιὐτοῦ Αἰκυτίου προσδοκητέ^ιν λο γισ μ ένω ν, μετά τη ς
πάντων εὐ χ ῆ ς , 'Επ ίσκο πος τούτοις χειροτονηθῆ. Ἐ ὰ ν δὲ μ ὴ θελήσωσιν ἐκεῖνοι τὴνεἰρήνην κ^τανοῆσ^ιι
μ ὴ ἐμποδίσωσι τ ῆ ἐπ ιλο γῆ τοῦ προέδρου πρ^ς τὸ χειροτονηθῆν^ι εἰς χρησιμότητα τη ς ἐπὶ τοσοῦτον χρό-^
νον ἐγκ^ταλειφ θείσης Ἐ κ κ λ η σ ί^ ις .
^ ρ μ η ν ^ ίο ι,

^Ο Αέκύτιο^ οὕΤο^, ^πίσκοπο^ ύπάρχων τή^ μι^ι^ άπὸ Τά^ δόο ^ππ^νές, πόλεις ούσας Τ ^ ένΤ^^Δφρικ^ Νου^
μηδία^ (^ρα τήν ύποσημειωσιν τού πά, τ^ς παρούσης καὶ καθάιρεθεὶς διά έγκλημά Του δικαίως (καΤά Τὸν οδ^,

( ί ) ^Ισ. πα^ά.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τ^ς παροόσηί άνεχωρησεν ει^ Τά μερ^ Τ^ς ^Ιταλίας Τινές δέ ζητοῦνΤε^ ^1) Τ^ν άΤοπον, ^Τοι παράνομον ^
ά^.ανόνιστον συγκοινω^ν τού Αι^Τίου, μέ πεισμονην κοιὶ α^θάδει^ν έπρόσμεν^ν αυΤὸν ^ιόΤε να ελθ^, κατα-
φρονοθντες Την κ ^ ^ιύΤοθ Τ ^ συνόδου καθαίρεσιν. ^ιά Το^Το Σύνοδο^ διά τού πσρόντο^ Κανόνος διορίζει νά
σταλθούν ο δ ε ἱ^ κ^ι δ δεῖνα, διά νά ει^ηνεύσουν τούς εναντίους έκείνους, κο^ὶ ΤούΤοις να χειροτονήσουν
άλλον ^Αρχιερέα εις Τ^ν Ἱππωνα, ^Τις Τόσον καιρὸν διά Τά ΤοιαύΤα σκάνδ^λο^ εγκκΤελειφθη καὶ έχήρευεν ^
πισκόπου. ^ρο^ κ^Εὶ τ ὶν νή. ἈποσΤολιΚόν.

Ἀπος. οδ . ^Ωρίσθη ἶν^, οσάκις Κ λη ρ ικῶ ν ἐλεγχθέντ^ν κ^ὶ κ^τ^θεμένων τιν^ ἐγκλήμο^τ^ εἶτε
τη^^ ς^- τ^ διὰ τὸ τῆς Ἐ κ κ λ η σ ί^ ς ὄνειδος, εἴτε διὰ τὴ ν ^.δεσιμότητ^, ων ^άρ^ν τούτοις φει^ω γίνεται,
δ^. θ^
εἴτε διὰ τὴν ἀλ^ζόνα τῶ^ ^ἱρετικῶν κ^ιὶ ἐθνικῶν ἐπιγ^υρί^σιν, ἐὰν ^ ς εἰκὁς ἐπ^γωνίσα-
σθ^ι τῶ ιδί^ο πράγματι, κ^.ὶ τη ς ὶ^ίοις ἀβλαβείας φροντίσει θελήσωσιν, ἐντος ἀ κ ο ι^ ν η σ ία ς ἐ νι^υτ^ῦ
ν ι ^ ^ τοῦτο
ποιήσωσιν. Ἐ ὰ ν δὲ ἐντὸς ἐνι^υτοῦ τὸ πρᾶγμα ο^ὐτῶν καθᾶρ^ι κατ^φρονήσωσι, μηδεμί^. τούτΙ των τοῦ λοι-
ποῦ φωνἡ π^ντελῶς προσδεχθ^ίη.
^ ρ μ η ν ^ ί ο^

^ο παρων Κανων διορίζει, όΤ^ έάν Κληρικοί τιν^ έλεγχθέντε^ ει^ έγ^λ^μ^ιΤ^, ^-ὶ μελλοντε^ καταδικα-
σθ'^ναι, ζητησουν καιρὸν διά νά δικαιολογηθούν, καὶ νά δείξουν Τὸν έ^ Τόν Του^ άνευθι^νον, νά γινεΤαι ε^-
σπλαγ^νία καἰ έ^εο^ ει^ αύΤούς, διά Τὸ σέβα^ Τ^ς Ἱερωσόνης καὶ διά νά μη ύ^ερηφ^νευι^νΤ^ι οί ^1..θνικοὶ, καὶ
αιρετι^ιοἰ, όνειδίζοντε^ Τ^ν ^κκλησι^εν, καἰ Τῶν ορθοδόξων καΤαφ^ονο^νΤε^ Την Ἱερ^συνην. κ κ^ι
^ ^ν^ ^ιοὐι^ δίδε
τ^κι διορία ει^ το^Το ένα^ χρόνος κατά Τὸν ὸποιον πρέπει νά στέ^'.ωνΤαι ἀκοινωνηΤοι. Ι^ιδέ κ^ εἰ^ ένα χρόνον
δέν άποδείξουν άθῶον Τὸν εαυτόν το^ άπὸ τά έγκ^ημαΤα, εις τὸ έξη^ πλέον νά μη η^αι δε^.- η ^.αμμι^. άπο-
λογία αυτων. ^ορα καὶ τὸν οδ^. Ἀποστολ, τὸν , τ^^ β^, καὶ τὸν θ^. τ^^ δ^.

^ ΙΙ Γ .

^ ^ ^

(^) Τὸ του ἐδικού του Ι^ΙοναστΥ^ίου η^^Ι.πορ^.ι νὰ ν^ηθν^κεὶ τού

^οναστηριου τού ^ιοναχοῦ, άπο τ^ ύποιον αυτὸς ἀν^χώρηοε,
καὶ ^Ιοναστηρίου άλλου ἰδίου του ^Ι^πισκόπου, τὰ όποια καὶ τὰ
δύω εἶναι άτοπα. Τινὶς δ^ λέγουσιν ^τι διὰ τούτο δέν καθαριῖται
ό δεχθιὶς τὸν ξένον αύτον ^Ιοναχὸν καὶ χ^.ιροτανήσας ^Ι^πίσ^ο-
πος, κατὰ τον ιἰ^. της ς^. καθ^ ^τι ούχὶ Κληρικὸν ^Ι^πισ.^ποι^
άλλου έδ^ξατο, χωρὶς την έκείνου άπολυτι^ην έπιστολην, ἀλλὰ
^Ιοναχὸν ^οναστηρίου, χι^ρὶς το τού ηγουμένου άπολοτικὸν
γρ^μα, έπερ εἶναι κατώτερον. ^Οτι δέ περὶ ^ιοναχου λέγ^ι ό
παρο^ν Κανῶν, οντος ἀπὸ ξένην ἐπαρχίαν, καὶ ή λέξις δηλοῖ τ^υ
ἀλλοτρίου ^Ιοναστηρίου οπού περιέχει. ^ον τρόπον και ό ξγ^- τ^
παρούσης λέγει νὰ μη οἰκειοποιηται ο Ἐπίσκοπος ἀλλότριο^
Κληρικὸν, ήτοι τον άπο ξένην ο^τα ἐπαρχίαν. ^0ρα δέ κ^ὶ τ^
συνοδικὸν σημείω^Αα του Πατριάρχου Α.ουκα (σελ. τ^
Γιουρ. Γραικορ.), διορίζον ^ινὰ γίνωνται Καθηγούμενοι ^ενοκο^-
ριται εις μοναστήρια της του ΙΙατριάρχου ἐνορίας, όταν ^
ι^χουν ἱκανους εἰς προστασίαν.^ ^ενοκουριται δέ λέγονται οἱε^ὸ
έτέρας μέν ^Ιονῆς, ούσης δέ έκ της αύτῆς ἐνορίας, (ει κεὶ τ^ ^
πικὰ τῶν ^Ιοναστηρίων διορίζουν νὰ μη γίνεται ^ενοκονρίτ^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΠ ΤΟΠΙΙ^ΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

κ εῖν ο ς ούτε Κληρικὸ^ νά νομίζεται, ούτε ΙΙγουμενος Ἀνάγνωθι και τὸν κά. ^ ς

ΙΙ έ ^ Ν ^ Ν Π Θ ,
^Ωρίσθη ἵν α , ἐάν τ ις Ἐ π ίσ κ ο π ο ς κληρονόμους σ υ γ γ ε ν ή , ἤ ἐκτὸς τη ς ἰδ(^ς σ^γγενεί^ς, ^Απος^. μο.
αἱρετικοὺς ἤ ^ Ἐ λλη να ς προτιμήση τῆ ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς , κα ὶ μετὰ θάνατον ἀ^άθεμ^ τῶ τοιούτω ^
λεχ θ είη . Κ α ὶ τὸ ὅνομ^ αὐτοῦ μηδαμῶ ς παρὰ τοῖς τοῦ Θεοῦ ἹΕρ^ῦσιν ἀνεν^θῆ. Μηδὲ δυ. ^Αντιοχ
νηθῆ ἀ πολογηθῆναι, ἐἁν ἀδιάθετος ἀπογένηται. Ἐ π ε ιδ ὴ γενόμενο^ Ἐ^Ιίσκοπος εἰκότω^ τη^ Καρθ. λ^.
οφείλει τῶν πραγμάτων αὺτοῦ τὴ ν διειτύπω^ιν ἁρμοδίαν τῶ ὲαυτοῦ ἐπ^ιγγέλμςιτι ποιήσω μ. ί ^
σθαι.
^ ρ μ η ν ^ ί ^ε.

^ ά ν Ι^πίσ^οπα τινά^ άφήση κληρονόμου^ τ^ς περιουσίας του^ αιρετικούς ^ Έ λ λ η ν α ς συγγενε^ αύτού
^ντας, ^ καἰ ξένους προτιμῶν αυτούς περισσότερον άπὸ την ^κκληοίαν, προστάζει ύ παρων Κανων, ἰ^τι ὸ τοι^
οθτο^ καὶ μετά θάνατον άκόμη νά άναθεμκτίζεται, καὶ μνημόσυνον νά μή τού γένη ἀ^ὸ τού^ Ιε ρ ε ῖς (άλλά
και ή διαθήκη αύτού ὡς παράνομος νά άκυρούται, καὶ τά καταλειφθέντα είς τούς αιρετικούς πράγματά του νά
τά λαμβάνη ή Ἐ κ κ λ η σ ία ) ( ἰ ) . Καὶ αύτὸς δέ, έάν θετέον ^ήση μετά τήν άκυρωθε^σαν ταύτην διαθήκην του, νά
μη δύναται νά εύρη δικαιολογίαν πως τάχα άκυρωθη ή διαθήκη του, και άδιάθετος έμελλε τελευτ^σαι, ^ πως
δέν έχει άδειαν νά διαμοιράση, ^που θέλει, τά ύπάρχοντάτου, έπειδη, επίσκοπος ^ν όρθόδοξος, πρέπει κατά
τὸ επάγγελμά του, οὕτω νά διατάξη και την διανομην τί^ν ύπαρχόντων του, ει^ ορθοδόξους ταύτην διανέμων,
καὶ ἐ(χι είς ^ λ λ η ν ω και αιρετικούς ^ορα και τὸν μ^. Ἀποστολικὸν, καὶ τὸν λ^, τ^ς παρούσης.

Ἀπος. π^.
της δ^. δ^. της
ς^. πέ. της ἐν
Τ Ι ρ^σεν, ινα πΕρὶ τῶν ἐ^ τ ῆ Ε κ κ λ η σ ία γενομένων ἐλευθεριῶν, ἀπὸ τοῦ Βασιλέω ς αἴ-
Γάγ- γ^. της
^ησις γ ἔ ν η τ α ι. Καρθαγ. ογ^.
^ ρ μ η ν ^ ί ο^ Ι^ασ. μ^. μυ^.

1^ιπουσα ή Σύνοδος α^τη πρότερον, κατά τὸν ογ^. Κανόνα, διά τάς έν τώ εκκλησία κηρυττομένα^ έλευθε-
ρία^ τῶν δούλων, τωρα διά τοῦ παρόντος Κανόνος ζητε^ νά ένθυμήση τὸν βασιλέα περὶ αύτων, ἶν^ δηλαδή αι
έλευθερίαι αὕται μένουν στερεαὶ, καὶ ^να μὴ οί πρότερον αύθένται αυτύ^ν δυνανται νά μεταδουλωνουν α^τους
πάλιν. Ἁνάγνωθι καὶ τὸν π^^ Ἀποστολικόν,

''Ηρεσεν, ἶνα πανταχΟῦ, ἀνὰ τοὺς ἀγροὺς κα ὶ τοὺς άμπελῶνας, θυσιαστήρια ὡσανεὶ εἰς ^
μ ν ή μ η ν Μαρτύρων καθιστάμενα, ἐν οἶς ούδὲ εν σῶ μα, ἤ λείψανον Μαρτύρων ἀ^οκείμενα δείκνυνται,
ἀπὸ τῶ ν ἐντΟπίω^ 'Επισκόπω ν, ει ἔστι δυνατὸν, καταστρέφωνται. Ε ἰ δὲ τ^ῦτο θορύβοις δημοτικοῖς ού

Καθηγούμενος.) Ἀλλὰ καὶ έ δ^. της ά. καὶ συγχωρεῖ νὰ με- αυτού μεταξυ των τού ^εού ^Ιερέων μό ἀναγινωσκέσθω, καὶ ούδὲ
τατίθεται ἹΙγούμενος άλλου μοναστηρίου είς άλλο μοναστ^κον, ἐξαιρειται της κατακρίσεο^ς, εἰ άδιάθετος τελευτήσει, έπειδό
έπὶ ^ελτιόσει, παρὰ του ^Ι^πισκύπου. έ^ρην α^τὸν επίσκοπον γενόμενον, μηδαμως ἀνα^άλλεσθαι τἦν
( 1) ^Ο δε ^ωναρας δύσφραστον καὶ δυσνύητον δνομά^ων τὸ της ίδίας ούσίας διοίκησιν άρμοδίαν τ^ οἰκείερ έπαγγέ^.ματι.^
μέρος τού Κανὁνος τούτου, λέγει, ^τι ισως τοῦτο νὰ ἐννοη, έὰν Δηλο^ δὲ τούτο, δτι δ επίσκοπος κἄν καὶ ἀποθάν'^ χ^ρὶ^
δ^ ὁ επίσκοπος τελευτήση χωρὶς διαθήκην, νὰ ^ναι ύστερη- κάμ^ διαθήκην κληρονόμους ποιούσαν τοὸς αἰρετικους α^τού συγ-
μένος κάθε δικαιολογίας ὁ μετ^ αύτὸν διάδοχος, ἄν μό ποιήση γενείς^ εἶχε δι γνώμην νὰ κάμ^ .τοιαότην, ἀλλ^ ἀνέ^αλλε τὸν
άρμοδίαν την οικονομίαν τῶν πραγμάτων τοῦ άποθανύντος^ ε π ι- καιρὸν, ο^τος^ λέγω, καὶ άδιάθετος άποθαν^ν, πάλιν μετὰ θά-
σκόπου. Κρείττων ^μως εἶναι ^ ἀνωτέρω κατὰ τὸν ^αλσαμῶνα νατον νὰ ἀναθεματί^εται, ἐπειδό άπρεπε νὰ μό άνα^άλλη τὸν
έρμηνεία καὶ ἀρμοδιωτέρα μ ὶ τὸ κείμενον του Κανόνος. ^ δὲ καιρὸν, άλλὰ νὰ διοικήση νομίμως, κα^ ^ επίσκοπος^ την πε-
Οίκουμενικη έ. Σύνοδος, έπικυροῦσα τὸν παρδντα Κανένα κείμε- ριουσίαν του, (σελ. 3θ^. τού τόρ^^ τῆς σολλογης των συνό-
νον έν τη τού ^ασιλέως Ιουστινιανού έπιστολ^, αύτολεξεὶ κατὰ δων), έν οἶς έπι^έρει ή α^τή. ^ τ ι ^χι μένον οἱ εἰς τήν πίστιν
τρὁπον ένηλλαγμένον, ο^τως αύτὸν αναφέρει- ^ΙΙάλιν ε^ρίσθη, άμαρτήσαντες, άλλὰ κεὶ οἱ Εἰ^ τ^ύς ^ερο^ Κανένας, καὶ μετὰ
ε^ τις επίσκοπος, κλ^ονύμους έξωτικοὸς της ιδίας ο^υγγενείας, θάνατον άναθεματί^ονται, ό όποίος λέγο^ ο^τος τ^ άλΥ^εί^ εἶ-
^ αἱρετικοὸς κἄν ἰδίους συγγενείς, ^ Έλληνας, προτιμήσοι της ναι φοβερότατος, καὶ πάσης φρίκης άξιος^
εκκλησίας, καὶ μ^τὰ θάνατον ἀναθεματι^έσθω, καὶ τὸ ^νομα
 ^ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ν^ ν^ ^ ^ Μ^.

^ ^ Ο ^ ^ ν ^ ν^ ν

ρ μ η ν Ιε ί α .

( ι) ^ο δέ ^ωναρας καὶ Εαλσαμων, τὸ, ή ἀρχαιύτητι παραδι- Ι έχοντα ραμμένας καὶ μερίδας μαρτυρικῶν λειψάνων (καὶ έ^ρα
δωνται, έρμηνεύουσ^ν, ἀντὶ Του, ἐὰν ούτε ἀπὸ ἀρχαίους ^ρύνους ' είς τήν υ^σημεί^σ^, του τής ί^.). Προστάζει δέ ύ παρῶν ^
οἱ τοιοῦτοι εύκτήριοι οἶκοι ἐκτίσθησαν. ^ημείωσαι δέ οτι κατὰ ^ Κανῶ^, δχ^ δτ^ ν^ κς^ωοῦντα^ δ^ αγίων λειψάνων τὰ άκαθιέ-
τὰ Νησία τὰ καλούμενα Δουκάνησα πολλοὶ τοιούτοι ευκτήριοι ^ ρωτ^ ταῦτα ἐξωκκλησ^ καθως διορίζει ο ἰ^. τής ἰ^ . άλλὰ το
οἶκοι φαίνονται ἐκτισμένοι, ἐξωκκλήσια κοινῶς λεγύμενοι, μεσα καλύτερον εἶνα^ ^ ο μ^ς νὰ κρημνίζωνται^ ^ μέν διὰτήν κα-
είς ^ουνὰ καὶ ἀμπίλια καὶ χωράφια, καὶ τύπους έρήμους, ειτε ^ κήν ἀρχήν, μέ τήν ύποίαν ἐκτίσθησαν, καὶ άλλο δέ διὰ τήν κα-
ἀπο ὁνιίρατά τινα ύπου εἶδον οἱ κτίτορές των^ ε^τε, ώς άλλοι Ι ταφρύνησ^ν καὶ ἀτιμίαν ύ^οῦ λαμβάνουν, ι^ς ε^πομεν, διὰ τὸ ^ρη-
λέγουσι, διατὶ δποιος ήμάρτανεν, έ^άμβανε Κανύνα ἀπὸ τον μον^ ^σως δέ, κ^ἰ διὰ τὰς ^ολλὰς ἀταξίας ο^ου γίνονται ἀπὸ
Πνευματικον νὰ κτίζη ^να ἐξωκκλήσιον. ^οθεν κατὰ τον Κ^νύν^ τούς χριστιανους τους είς αὁτὰ συναθροισμένους (και μάλιστα
τοῦτον τὰ τοιαῦτα έξωκκλήσ^ δέν πρέπει νὰ κτίζωντ^ ^ίς τ^ εἰς τούτους τους καιρους), ἐδιώρισε ταῦτα ή Σύνοδος.
έξής. Είς τύσην γὰρ κατ^φρύνη^ιν ε^ρίσκοντ^ δ^ὰ τ^ ^λη^ (^) Ἀπο τὸν παρύντα Κανύνα φαίνεται νὰ δίδεται εκείνη ή.
θος καὶ τήν έρ^μίαν, ωστε έποῦ μύλις είς τύσους χαύνους νὰ τ^.. εὁλογία ύπού ύπεσχέθη ύ Θεὸς νὰ δῶση είς τον ^Ιακο^β, δταν^
λεσθ^ Ἱερὰ λειτουργία είς αύτά- τὰ περισσύτερα δε ἐξ ^υτῶν^ συ-^τρίψ^ ^λα τὰ λείψανα τῶν εἰδώλων. ^Δύτη ἐστὶν ή εύλογίε
μή ^χοντα ούδέ θύρας, γίνονται καταγώγια των ένων ^ αύτού, οταν θῶσι πάντας τούς λίθους τῶν βωμῶν κατακεκομ^-
καὶ Των άλλων κτηνῶν. ^ της μεγάλης ἀμαρτί^ς Ι ^ῦσαι δε νους ώς κονίαν λεπτήν, καὶ ού μή μείνη τὰ δένδρα αύτῶν κ^ὶ
λειτουργίαι έπιτελοῦντα^ εἰς α^τὰ^ πρἐ^ιει νὰ ἐπιτελονντ^ μ^ τὰ είδωλα αύτῶν έκκεκομμένα ^σπερ δρυμὸς μακράν.^ ^Ποα^α^
ἀντιμίνσια καθιερωμένα, ^καὶ άσφαλέστ^ν ^ ἀντιμίνσια Κεφ, κζ^. θ.
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΛΡΘΑΓΕΝΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ,

πίσκοπο^ και Πάπας τ^ς Καρθαγέν^. Φορτικὸν γάρ έστι καὶ δυσκολον ύπογράφουν όλοι οι επίσκοποι έν
^λοι^ τοῖς Συνοδικοί γράμμασιν-

Ἐ π ε ιδ ὴ τ η ς ἁ γιω τά τ η ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς εν σῶμα υπάρχει, κ α ὶ πάντων τῶν μελῶν μ ία ἐστὶ κεφαλὴ,

συνέβη, θέλοντος τοῦ Θεοῦ, κ α ὶ τὴ ν ὴμετέρ^ν ἀσθένεΙαν ἐνδι^ναμοῦντος, ώ^τε ^ρὸς τούτην τὴν 'Ε κ -
κ λ η σ ία ν ἐλθεῖν ὴ μ ᾶ ς , ἀ γά π ης κ α ὶ ἀδελφότητος χάριν π^οτραπέντα^. Διὸ παρακαλῶ τὴ ν ὴμετέραν ἀ-
γ ἀ π η ν , ἐπειδὴ οὕτως ἐστὶ πιστευτέον, ὅτι ὴ ἡμετέρα παρ ἡμῖν σι^νἐλε^ς οὕτε π^ρισσὴ, ούτε ὴδ^τάτη
πᾶσιν ἐ σ τ ὶ, ἴνα ἡ συναίνεσις πάντων ὴμῶν φανερωθῆ, ὁμονοε^ν τοῖς δόξασι τῶν ψηφισμάτων τῶν πἄ-
λ α ι, εἴτε ^ιατὰ τὴ ν ἐν Ἱπ π ῶ ν ι Σύνοδον βεβαιωθ^ντων, εἴτε μετὰ ταῦτα τῆ ἐν Καρχηδόνι κρείττονι Σ υ -
νόδω ὁρισθένΤων, ὁμοίως δὲ κα ὶ νῦν κα τά τἄξιν ἡμῖν ἀναγινωσκομένων. Τύτ^ γάρ τῆς ὺμετἐρας ἀδελ-
φότητος ἡ ὁμόνοισ. λαμπροτέρα τοῦ φωτὸς ἀναδειχ θήσεται, ἐὰν τὰ ΤΙαρ ὴμῶν ἐν τα^ ἁνωτέραις Συνό-
δοις νομίμως κριθέντα, μ ὴ μόνον ἐν τ ῆ τοῖς παροῦσι πεπραγμένοι^, συναινέσει ὑμῶν, ἀ λλὰ κα ὶ ὑπογρ^-
φαῖς ἔ τ ι μ ὴ ν φανερω^ητε.
^ ρ μ η ν ε ί οι.

Διά τού παρόντος Κανόνος παρακα^εῖ ^ Πάπας τ ^ Καρ^ηδόνος ^Τοι Καρθαγένης Αύρήλιος ^λου^ τού^
Ἐπισκόπους, δχι μύνον διά λόγου νά συναινέσουν εις τά ὸρισθένΤα Τόσον άπὸ Τ^ν έν Ἱππ^νι συγκροΤηθεῖ^ν
Σύνοδον, όσον κα ὶ άπὸ τ^ην έν Καρχηδόνι, τ^ν ^.εγαλ^τέραν έκείνης άλλά καὶ μέ τά^ ιδίας αύτι^ν ύπογραφάς
νά βεβαιω^ουν ΤαύΤα, (ό καὶ έποίησαν) ἶνα δια τ ^ συναινέσεων. καἰ τ^ν υπογραφήν τούτων λαμπροΤέρα τού
φωΤὸς άναφαν^Ι ή ὸμόνοια αύτῶν, καὶ ἶνα ^ν σέ^μα όλοκληρούμενον έκ πολλών μελῶν δειχθῶσιν, ύπὸ μίαν κε-
φαλην, τὸν .^ριστὸν, συναρμολογούμενον. Μανθάνομεν δέ διά τού μερικού τούτου Κανόνος ότι τά έν τα^ Συνό-
δοις πάσαις γνωμοδοτούμενα άνάγκη εἶναι και άπὸ τούς επισκόπου^ τ ^ συνόδου νά ύπογράφωνΤαι, ^να έχωσι
Τὸ κύρο^ καὶ την ισχύν (1^,

^Ωστε μηδέν^ τῶν ἀδελφῶν τολμᾶν ἐαυτὸν προτιμᾶν προπετῶ^ τῶν πρὸ αὺτοῦ, ἀλλ^ ἔκαστον ἐ π ι.
γινώ σκειν τὴ ν παρὰ τοῦ Θεοῦ, ψηφισθεῖσαν αὐτῶ τάξιν, κα ὶ ἴνα οἱ μεταγενέστεροι τ^ίς προτέροι^ ἀνα^
φέρωσι κ α ὶ μ ὴ το λμήσω σι παρὰ γνω μην τούτην τίποτε πράττειν. Τοὺς δὲ καταφρονοῦντα^ τῶν πρὸ
^ὐτῶν κ α ί τιν α ἀποτολμῶ ντας, κωλυτέους ἁρμοδίως εἶναι ἀπὸ πάσης τῆ ς Συνόδου.

^ ρ μ η ν ε ί ^

ἰ^ίς μέν τάς πρωτευούσ^ καὶ ύπερεχούσα^ έπαρ^ίας τ ^ ^Αφρικ^ς, οἶον, Τ^ς Νουμηδίας, Τ^ς Μαυριτανίαν
κ α ὶ ΚωνσΤαντία^ καὶ Τῶν άλλων, Τάξις έφυλάΤΤεΤο μεγαλύτερων καὶ μικροΤέρων Ἐπισκόπων, ο^ς έν Τ^ έ. πρά-
ξει τ^ς παρούσας συνόδου ὸρδ^Ται, ει^ δέ τά^ άλλας, Τάξι^ τοιαύτη πρωτείου ο^κ έφυλάΤΤεΤο, άλλ^ όσοι
πίσκοποι ήθελαν προχειροΤονηθ^σιν, έπροτιμ^ντο άπὸ Τού^ υσΤεροχειροτονηθενΤα^. Περὶ Τούτου λοιπόν διορίζει
καὶ ὸ παρο^ν Κσν^ν λέγων, όΤι οι ύσΤεροχειροΤονηθέντε^ νά μη κάμνουσι ΤίποΤε χωρὶ^ Τ^Ιν γνάμην Το^ν προ-
χειροτον^θέντ'ων. ^οποιος δέ ^θελε τολμήσει νά κάμ^ Τι, νά έμποδίζεΤαι άπὸ Τ^ν σύνοδον.

Ἀπος. οδ^.
της ς^. της
Περὶ Κουοδβουλτδέου, ἔτι μ ὴ ν τοῦ Κ^ντυριάτου. Ἐπ^ιδὴ τοῦ ἐν^.ντίου αὐτοῦ αἰτήσαντος θ^. ι^. κά.
παρὰ τ ῆ ὴμετέρα ^ἱσενεχθῆναι Συνόδω, ἐρωτηθεὶς εἱ ἄρα βούλεται μετ ς^ὑτοῦ, παρὰ τοἶς της ά. καὶ β^,
ις^. τ^ς Ἀν.-
'Επ ισκόποις ἀποπειραθῆναι . Πρῶτον μὲν ὺΙ^έσχετο, τ ῆ δὲ ά λ λ η ἡμέρ^ τοῦτο μὴ ἀρέσκειν τιοχ. ιδ^, ιἐ,
αὐτῶ ἀπεκρίνατο, κα.ὶ ἀν^χώρησεν. ^Ηρεσεν οὕν πᾶσι τοῖς Ἐπισκόποις- ἶνα μηδεὶς τῶ αὐτῶ της Σαρδ. δ^,
Κουοδβουλτδέω κοινω νήση, ἔως οὕ τὸ κα τ' αὐτὸν π^ᾶγμ^ι περατωθῆ, Τ ὴ ν γὰρ Επισκοπήν της Καρθ. ή.
ιβ^. ις^ κ^.
ἀπ^ ἀὐτοῦ ἀφα^ρεθῆναι πρὸ τῆ ς ἐκβάσεως τοῦ κατ αύτὁν πράγματος, οὐδενὶ Χ ρ ισ τ ^ ῶ
^δύν^ιται δοκεῖν. ρλή. ρλθ^.

( ἰ) Τὸ δέ, ^ ύμετέρα παρ^ ^,μιν συνέλευσις, ούτε περισσά,
ούτε ήδυτάτη πασιν ἐστὶν, ισως τούτο έννοε^ οτι ή Σύνοδος
έποῦ έκαμαν οἱ Πατέρες εις την Καρχηδύνα δέν ἦτο περισσά,
^ς περὶ ἀναγκαίων πραγμάτων συνηθροισμένη^ ἀλλ^ ούτε εις
δλους ήδυτάτη, καθ^ έτι εις πολλούς ἦτον όχληρὰ ^εὶ μάλιστα
των ἀπὸ μακρυνο^Ις τόπους έλθέντων, διὰ τ^ν κέπον της ὁδοι..
πορίας. Δοιπὸν καὶ διατὶ άναγκαία, καὶ διατὶ τύσον κοπιαστικἦ,
λέγει δ Δ^ρ^λιος, πρέπει κὰὶ μέ τὰς ύπογρα^ὰς πάντων νὰ βε^
^αιωθοῦν έκεινα^ περὶ ων ή τέση ένάγκη καὶ έ κόπος έγένετο.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ρ μ η νε^ α ^

Ἀπος. ιβ^. ^Ηρεσεν ἴν^ι, οἶτινες δήποτε μετὰ τ ^ τ α χειροτονῶνται ἀνὰ τ ὰ ς τ ἤ ς Ἀ φ ρ ικ ῆ ς ἐπε^ρ-
Καρθαγ. ιιέ. ^ χ ία ς, γράμματα λάβω σι παρὰ τῶν χειροτονούντων αύτοὺς, τ^Ι ^ειρὶ αύτῶν υπογεγραμμένα.
περιέχοντ^ τὁν ^Υπατον κ^ὶ τὴ ν ὴμέρ^ν, ώστε μηδεμί^ ν ἀμφι^Ιβήτησιν περὶ υστέρων, η προτἐρωυ ἀν^-
φυῆν^ιι.
^ ρ μ η ν ε ί ο^

^ιπούσα ή Σύνοδο^ άνωτέρω, ότι οι πρωΤοχειροΤονηθένΤε^ ^ἰ^πίσ^οποι νά προΤιμῶνΤαι Τῶν ύστεροχειροτο-

νηθέντων, ἱ^να μή άμφιβολίαι γεννί^νται περὶ Τού καιροί Τ^ς έκάστου χειροΤονίας ὸρίζει Τωρα διά τού παρόν-
το^ Κανόνος νά λαμβάνουσιν οἱ χειροτονούμενοι παρά Τ^ον χειροΤονούνΤων αύΤούς γράμμαΤα ύπογραμμένα ιδιο-
χείρως περιέ^ονΤα τήν ήμέραν και Τὸν^Υπατον, καΤ^ δΙνομα Τ ^ Ἀφ ρικ^ς ει^ τὸν καιρὸν τού ὸποίου έχειροτο-
νήθησαν. ^ κ τού ^Υπάτου γάρ ὸ καιρὸ^ έγνωρίζετο μέ Τὸ νά ήτο γεγραμμένον ει^ Τά^ δημοσίας άπογραφάς πότε
έκαστο^ ^Υπατος ύπάτευεν. ^ορα καὶ τήν ύποσημείωσιν Τού ιβ^. ποστολικού.

Ἀπος, ιέ.
της ά. ιέ. ις^.
της ιζ ιή.
της δ^ έ. ί. κ^.
κγ^. της ιέ. ^'Ηρεσεν, ἵν^, ὅστις δήποτε ἐν Ἐ κ κ λ η σ ία , κ^ν ἄπ^ιξ ἀν^γνῶ, ἀπ^ ἄ λ λ η ς Ἐκκλησίο^ς
της Ἀντιοχ. πρὸς κλήρωσιν μ ὴ κο^ταδέχηται,
γ^. της ^αρο.
ιέ. ις^. ιθ^. τῆς ^ ρ μ η ν ^ ί ο^
Καρθαγ. ξγ^.
^ ς φαίνεται έδικαιολογούνΤο Τινές ότι οί κανόνες έμποδίζουσι Τὸ νά μή δέχωνται άπὸ άλλας Ἐκκλη σ ία ς
οι ξένοι Κληρικοὶ, οι έπι χρόνον ικανὸν ποιήσανΤε^ ει^ τά^ Ἐ κ κ λ η σ ίω Των, καὶ ό^χι οί έπ^ όλίγον. ^Οθεν Ταύ^
Την Τήν δικαιολογίαν άναιρ^ν ὸ παρων Κανων, ότι κά^ μίαν μόνην φοράν άνκγνόση Τις ἈναγνόσΤης είς Τήν
εκκλησίαν του, νά μή προσδέχεται άπὸ άλλην, ει^ Τὸ νά κληρωθώ έν αυτώ. ^Ορα καὶ τὸν ιέ . Ἀποστολικόν^

Τῆς Καρθ. 'Η ὺπόσχεσις πάντων τοῦτο προεβάλετο, ὀφείλειν ἔνο^ ἔκο^στον ὴ μ ῶ ν ὲν τ ῆ ιδία πόλει
νέ. ξς^. οέ. ος ^. καθ' ὲο^υτὸν συνελθεῖν τοῖς ἀρχηγο^ῖς τῶν Δον^τιστῶν. ἤ προσζεῦξαι ὲοιυτῶ γείτονα ἔτερον,
ο^. οή. ι^ .
ρ^.ρά.οβ^ργ^. ἶν^ι ὁμοίως τοῖς τοιούτοις, ἐν έκα στη πόλει, κςἀ, τόπω διὰ τῶν ἀρχόντων, ἤ τῶν τὰ πρῶτ^
ρί. ρκή. ρκθ. φερόντων ἐν ^οῖς ^ιὐτοῖς τόποις συνέλθωσιν.

Διά τού παρόντος Κανόνος διορίζει ή σύνοδος ^τι κάθε Ἐπίσκοπος εί^ τήν έπαρχιαν του νά άνταμωση Τούς
άρχηγους τί^ν Δονατιστέ^ν, ή καὶ νά συμπαραλάβη άκόμη καὶ άλλον ένα Ἐπίσκοπον, καὶ νά συνομιλήσουν μ έ
αυτούς καὶ νά διαλεχθούν, (^) ^άν δέ οι Δονατισταὶ δὲν θέλουν εκουσίων νά συναχθούν, καὶ στα νικοί διά Τ ^

(^) ^ημείωσαι ὅτι παρὰ τοῖς ιρμηνευτα^ τὸν τού θ^. Κανύ-
νος ἀριθμὸν ἀναπληροι, το νὰ δοθούν γράμματα ἀπὸ την Σύνο-
δον, ^να ὁ ^αγέν^ιος μαξιμιανὸς ἀναχωρήση ἀπ^ τόν
πήν του, καὶ ^να δ λαδς του ^ητήοω^ν άλλον ^πί^οπον. Κα-
νι^ν τὁσον άχ^ηστος^ ὁπού ο ^ ^μηνείας ήξιόθη π^ρὰ τ^ν
γητων. ^οθεν ο^δὶ παρ^ ^μ^ν τάξεως καὶ ἀρθμού ^ξιόθη Κα..
νόνος.
(ἐ) Τ ί νὰ συνομιλήσουν μ^ α^τού^ - τ^ύτ^, δ έν το^ς
πρακτικοῖς (πράξ. έ.) εύρισκύμενος τύπος της πρὸς Δονατιστὰς
συνελεύσεως περιέχει, δηλαδη, ὅτι ἐξουσίαν ἐλά^ομεν ἀπὸ τήν
Σύνοδον νὰ συνομιλήσωμεν μ^ ἐσας, έπιποθούντες νὰ χαρουμ^ν
διὰ τήν διὁρθωσίν σας, ἐπειδό κ^ὶ αξεύρο^^ιεν, δτι ὁ Κύριος μα-
καρί^ει τούς εἰρηνοποιούς, καὶ διὰ τού ΙΙροφήτου (τού ^Πσα^ου
δηλ. Κεφ. ξς^. ί^.) μές λἐγει νὰ λέγωμεν καὶ είς τούς μισοῦ^-
τας καὶ συγχαινομένους ^μας τὸν λδγον τούτον^ ^Ἀδελφ^ὶ
ήμῶν ἐστέ^. Ταύτην λοιπὸν τόν είρηνικήν ύπύμνησιν, όποῦ
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΙ^ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

έξουσίας τῶν Ι^ασιλι^εῶν άρχό^Των καὶ Τῶν προεσΤωτων νά κάμουν τούτο. ^ορα ^ τὸ^ τ^ύτη^

Ρ . Ι^ Ο ,

Α ἰτ ῆ σ α ι δεῖ, ἶνΟι ἡ κ^ιθολικὴ Ἐ κ κ λ η σ ί^ ἡ τοὺς θρησκευτικοὺς ἐν Χριστῶ γεννή^ασα Τ^ς Καρ^.

γα στρ ὶ, κ α ὶ τ ῆ βεβαιώσει τ ῆ ς πίστεως ἐκθρέψασα, τ ῆ αὺτῶν ἔτι μὴν προνοἰα ὁχι^ρωθῆ, νέ. ξς^. οέ. ος ο
οζ^. οή. ι ^ .
μ,ήποτε προπετεῖς άνθρωποι ἐπὶ τῶν εὐσεβῶν αὐτῶν χρόνων, φόβω τινὶ των ἀσθενῶν
ρ ^ - ργ^.
λαῶ ν κοιτ^ιδυν^στεύσουσιν, ἐπειδὴ ὺποπείθοντες τούτους, ἀποφαυλίσαι οὐ δύνανται. Ἐ γ ν ω - ρκή ρκθ^.
σ τα ι γὰρ, κ^ὶ π ο λλά κις τοῖς νόμοις ἐκβοᾶται, τῶν παρασυναγόντων ἡ βδελ^κτὴ πληθὺς τ^ α δ ^
πρ ἄττετ^ ι, άτιν^ κ^ιὶ π ο λλά κις τοῖς θεσπίσμασιν αὐτῶν τῶν προλεχθέντων εὐσεβ^στάτων Αὐτοκρατύ-
ρων κατεδικάσθησ^ν. Κο^τὰ ο^ντῆς ἐκείνων μανίας δεόμεθα σι^μμαχιας θείας τυχεῖν, οὐκ ^ Πράξ^ά^.
ἀήθους, οὐδὲ άλλοτρίοις ἀπὸ τῶν ἁγίων Γρ^φῶν, ὁπὅταν Παῦλος ὸ Απόστολος ὡς ταγς κδ^, κέ.
άληθιν^ιῖς Πράξεσι τῶ ν Ἀ π οστό λω ν δεδήλω ται, τὴ ν σύμπνοιαν τῶν ἀτάκτων στρατιωτικῆ ἀ^ενίκησ^
βοηθεία. ^Ημεῖς τοίνυν τοῦτο ^ἰτοῦμεν, ἶν^ τα ῖς Καθολικαῖς τάξεσι τῶν Ἐ κ κ λ η σ ιῶ ν ἀνὰ ἐκά^την ^
λ ιν , κα ὶ άνὰ διαφόρους τόπους τῶν γειτονευουσῶν ἐκάστη κτήσεων ἀνυπερθέτως παραφυλακὴ παρα^
σχεθῆ.
^ ρ μ η ν ε ί ο^,

^ π ειδ η οι ΔοναΤισΤαὶ δέν ήθέλησαν νά ύπα^ούσουν εις τά ειρηνικές λαληθέντα παρά τ^ν τ ^ ^υνό^
δου άποστκλένΤων επισκόπω ν, ως ει^ρηΤαι, άλλά μάλλον καὶ πολλάν έπιβουλάς έποίησαν κατά πολλών
σκόπων καὶ Κληρι^ων, παὶ Ἐκκλησίκν μερικά^ δυναστι^ν κατεκράΤησαν, καὶ έμελλον νά κρατήσουν κ^ἰ
λ α ς διά ΤαύΤα πάντα άποσΤέλλει ή Σύνοδος αύΤη τοποτηρητάν άπύ μέρους Τ η ς τὸν Θεάσιον καὶ ^ὁύδεον τ^ύς
επισκόπους, καὶ Κομμονιτωριον, ἦτοι γράμμα ένταλτηριον, περιέχον τ ι νά ένεργήσουν, δέδωκ^ν αυτούς
μέσα ειν Τὸ ὸποῖον ζητούσιν άπὸ Τὸν ^ασιλεα ^ονω^ιον τά διά τού παρόντος Κανύνον δηλούμενα ^ δη^, ^
οοθ^ άσφάλεια καὶ φυλακὴ εις όλαν Τάς εκκλησία ν τάν εύρισκομέναν είς τὰν πόλεις τ ^ Ἀφρικ^ν, κ^ὶ ^ ^
τσεφτιλίκια τ^ν πόλεων, καὶ όΤι διά Τἦς αύΤέύν προνοίας καὶ μεγαλοπρεπούς (το^Το γάρ δηλο^ τὸ, θ εί^ ί
συμμαχίαν καὶ βοηθείαν ὴ πίσΤις μέν Των όρθοδόξων, ^ πνευματικά αύΤούν άναγεννήσασα διά το^ βκπτέ^
σματος καὶ έκθρέψασα διά Τ^ν βεβκιόΤητον τ^ς πιστεων κάι των μυστηρίων, νά κραταιωθώ, οι δέ προ^ετ^
^ονατισταὶ ειν τούς καιρούν Των νά μὴ καταδυναστεύουν τούς άσθενε^ς λαούς φοβεριζοντες αυτούς, έπειδη μέ
^λόγον νά τούς καΤαπεισουν εις τ^ν φκύλην πλάνην αύτίών ο^ δύνανται, καὶ ^ιη ποιο^σι τά άλλα πάντα
εἶναι συνήθη εις Τούς σχισμαΤικού^, καὶ έγνωσμένα ει^ Τού^ νόμους αύτῶν Τῶν βασιλέων, άπὸ τού^ οποίου^
καὶ πολλάκις κατεδικάσθησαν. καὶ όΤι ή Τοιαύτη βοήθεια όπού ζητούν δέν ^ἶναι άσυνήδισΤος άλλά μαρτυρη.
μένη άπὸ τάς άγίας Γραφάς. διότι καὶ ὸ θε^ος Παύλος όΤαν ήγνίσθη και εισ^λθεν είς Τὸ ίερὸν, οι δέ
Ἀσί^ ς ^Κουδα^οι ^κίνησαν τὸν λαὸν διά νά Τὸν φονεύσουν, άπὸ σΤρατιωτικην δύναμιν έβοηθήθη, ό γάρ χιλίαρ-
χος καταβάς μ ετά Τ^ν σΤρατιωΤῶν έξήρπασεν α^τόν. Και όταν δέ οι πλείὸυ^ Τῶν τεσσαράκοντα έκε^νοι άν^-
θεμάΤισαν Τὸν έαυτόν Τους νά μ^ φάγουν, καὶ νά μ^Ι πιουν, έως ο^ νά θανκΤωσουν τὸν Παύλον, κ^αὶ τύτε ^
χιλίαρχον ΤούΤο μαθων, άπέστειλεν αύΤόν μέ σΤραΤιωΤ^ ειν Τ^ν Καισάρειαν πρὸς Τὸν ^ίληκα, Ἀνάγ^ωθι κκἰ
Τὸν νέ, Τ^ς ^παρούσην.

Κ α ὶ τοῦτο δεῖ α ἰτ ῆ σ α ι, ωστε τὸν νόμον τὸν ἐκτεθ^ντα παρὰ τοῦ τῆ^ εὐσεβοῦς μνήμης Ἀπος. ξή.
τ^ς Καρθ. νέ.
πς^τέρος αὐτῶν Θεοδοσίου, τὸν περὶ τῶν δέκ^ι τοῦ χρυσίου λιτρῶν κοιτὰ τῶν χεΙροτονούντων ξς^. οέ.
κο^ὶ χειροτονουμἐνων αἱρετικῶν ^ουλἀξωσιν, ἔτι μ ὴ ν κιεὶ κατὰ τῶν κτητόρων τῶν παρ ὸἶς οζ^. ρί.
ὴ ἐκείνων εὺρεθῆ συναγω γή. Ε ἶθ ' οὕτω βεβαιωθῆν^ιι τὸν τοιοῦτον νόμον κελεύσωσιν, ὡς ρκή. ρκθ .
ισχύειν κ α τὰ τούτων, ὦν διὰ τὰς ἐπιβουλὰς, οἱ τῆ ς καθολικῆς πρ^τραπέντες διὰ μ^ιρτυρί^ιν (1) ἀπέ-
θεντο, ἶνα κάν τούτω τῶ φὀβω ἐκ τοῦ ποιεῖν σχ ίσμ α τα , καὶ ἀπὸ τῆς τῶν οιὶρετικῶν φαυλότητος παὐ-
σω νται οὶ τ ῆ κατανοήσει τῆ ς αιωνίως κ ο λ ά σ εις καθ^ρθῆνοιι κοιὶ διορθωθῆν^ιι ὑΙιερτιθἐρ^ενοι.

κάμνομεν έξ ἀγά^ης, δεν ^ρέ^εει καὶ έσεῖς νὰ καταφρονήσετε. ^του Θεού, ^ανερωθείσης της ἀληθείας, καὶ νὰ μ^ χάνωνται τὁ-
δέ καὶ ν^ίζετε έτ^ τὰ φρονήματα σας εἶναι ἀληθινὰ, διαλέ- σαι ἀσθενε^ς ψι^χαὶ καὶ ἀπλα^ διὰ πεῖσμα μερικῶν, χο^ιζύμε-
ξετε ἐσεις τοὸ^ ἀνθρό^ο^ ύ^εοῦ θέλετε, διαλέγομεν καὶ ήμε^ς ^ναι ἀπὸ τὴν Καθολικήν εκκλησίαν μέ κλεπτικὶν τρύπον καὶ
τους ἀνθρι^ους ὁ^οῦ θέλομεν, καὶ ούτω νὰ γέν^ ή σύνοδος ιερέσυλον. ^ ν δέ τ.αῦ^α ού ^οιή^ητε, θέλει φανερωθώ είς δλους
ἀμ^ροτέρων τῶν μ^ρῶν ἐν ^διωρισμέν^ τ έ ^ καὶ καιρι^, καὶ νὰ ι ότι ε^σθε άπιστοι άνθρωποι. Σημείωσαι ^τι ὁ τύπος ουτος παρὰ
έξετασθν^ είρηνικῶς έκεῖνο ύποῦ μας χωρίζει, ^να διὰ τη^ ^ιρ^- Ι έξ^γ^τεῖ^ ^χ^ι Κανόνο^ ἀριθμὸν θθ.
νικῆς ταύτης ἐξετάσεως τέλος λάβα ή πλάνη, μέ την βοήθειαν ^ ( ἰ) διαμαρτυρίαν έπέθεντο.
Π Π Δ Α Δ Ι^ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ Ι Ι ε ,^ .ΙΙ^ ^ ^ ^ ^ ι ε^ ^ ^ ^ .
^ ι ^. ^ ^Α. ^ ^ ^ ..
ε^ ^ ^ ^ι ^ ^ ,^ ,.

^ ι ^ . ,^. Κακεῖνο ἔτι μ ὴ ν αἱτῆσαι δεῖ, ἶνα τ ῆ αὐτῶν εὐσεβεία, ὁ μέχρι το^ παρόντος νόμος ἐπα-
τής Καρθ. λο
ναληφθείη, ὁ τὴν εὐχέρειαν τῶν αὶρ^τικῶν άφαιρούμενος, τοῦ, εἴτε ἀπὸ χειροτονιῶν, εἴτ^
μ^. νέ. ξς^. οέ.
ο^. οζ^. σή. ἀπὸ οιαθηκῶν, τούτους δύνασθαι λαμβάνειν τίποτε, ἤ κ α τα λιμπ ά νειν. Κ α ὶ άπλῶ ς εἰπεῖν,
οθ^. ρά ρή. ρί.
τοῦ, εἴτε καταταλιμπάνειν τ ι, ειτε λαμβάνειν τὰ ἴδια, ἀ φ έλητα ι, τῶν τ ῆ μανία τοῦ ιδίοι^
ρκή. ρκθ^. πείσματος τυφλωθέντων, καὶ ἐν τ ῆ τῶν Δονατιστῶν π λά νη ἐπιμένειν βουλομένων. Τοῖς δὲ
τ ῆ κατανοήσει τῆ ς ἐνότητος καὶ εἰρήνης ἐαυτοὺς διορθώσοισθ^ι βουλομένοιζ, ὑπερκειμένου τοῦ τοιούτοι
νόμου, ἀνοιχθείη ὴ ἀκρόσσις τοῦ λ^μβάνειν κληρονομιάν, εἱ κα ὶ ἔτι τούτοις αὐτοῖς ἐν τ ῆ τῶν αὶ-
ρετικῶν πλάνη καθεστῶσι, προσαρμόζει τίποτε ἀπὸ δωρεᾶς, ἤ κληρονομιάς, ἐξηρημένων ἐκείνων δηλα δὴ,
οἴτινες μετά τὸ είς δίκην ἐναχθῆναι, ἐλογίσαντο ὀφείλειν πρὸς τὴ ν Κ α θ ο λικ ὴ ν μετελθεῖν. Περὶ γὰρ τῶν
τοιούτων πιστευτέον ἐστὶ, μ ὴ τῶ φόβω τῆς ουρανίας κρίσεως, ἀ λλ ὰ τ ῆ ἀ π λ η σ τία τ ῆ ς γη^νης λυσιτε-
λείας, τὴν Καθολικὴν ἐνότητα ἐπιποθῆσαι. Πρὸς τούτοις δὲ π ᾶ σι, τῆ ς βοηθείας χρεία ἐσ τὶ τῶν δυναστειῶν
έ^ιά^της ἐπαρχίας ἰοίας, καὶ ἄ λλο δὲ, εἶτε δήποτε κατοινοήσωσι τ ῆ ἐ κ κ λ η σ ια σ τ ικ ῆ ^ ρη σ ιμ ότη τι λυσι-
τελ^ῦν, τοῦτο διαπράττεσθαι καὶ ἐξανύειν, οιύτεξούσιον ψηφιζόμεθ^, τοποτηρησίαν.

^ ρ μ η ν ε ί οι^

Πρὸ^ Τούτοις ζηΤεῖ ή ^ύνοδο^ καὶ διά Του παρύντο^, ότι διά Τής Ι^ασιλικές πρ^σΤαγ^ς νά ανανεωθώ ὸ μέ..
ρι ΤύΤε φυλατΤύμενο^ νύμος, δηλ, ότι οι αἰρετικοὶ νά μή δύνανΤαι, μήΤε δωρεάν, μήΤε κληρονομίαν νά λαμ^
Ιάνουν άπὸ διαθή^α^ Τινῶν, ή άπὸ Τάς χειροτονίαν όποί^ ^ήθελαν κάμει, άλλ^ ούτε έχει άδειαν νά άφίνη τινά^
τίποτε εις α ^ Τ ο ί, καὶ όΤι ὸ ΤοιούΤο^ νύμος νά φυλάΤτεται καὶ έπὶ Τί^ν ἐπιμενύνΤων εἰς Τήν πλάνην Τῶν ^
ναΤισΤί^ν^ εί δέ Τινε^ έξ αύΤ^ν θελησουν νά έπισΤραφονν πρὸ^ Τήν όρθοδοξίαν, ύ ΤοιοῦΤο^ νόμος νά μή ίσχὁη,
άλλά νά λαμβάνουσιν ούΤοι δωρεάς καὶ κληρονομίαν, Τόσον τάς περιελθοόσαν είς αύΤούς, άφ^ ού έπισΤραφο^ν
εις Τήν όρθοδοξίαν, όσον καὶ έκείναν ὸπού ηρμοζαν μέν είς α υ τ ο ί καὶ άφέθησαν, έτι όνΤας έν τ^ πλάνη, μ^
δοθείσας δέ διά τήν αἶ.εσιν, κατά Τὸν άνωθεν νύμον. ^Εάν δέ τινε^ ΑοναΤισΤαὶ, άφ^ ου έΤραβίχθησαν είς κρι-
τήρια παρά Τινων, ζηΤούνΤων νά λάβουν παρ^ αύτων ως αἰρετικων τάς κληρονομίας, ή ^.άς δωρεάς ὸποῦ Τῶν
άφέθησαν, θέλήσουν νά ἐπιστραφοι^ν πρὸν τήν ορθοδοξίαν, ούτοι νά μή κερδίζουν ΤίποΤε άπὸ Τήν τοιαύτην ύπο-
κριΤικήν έπισΤροΟήν, Τήν ὸποίαν ήγάπησαν όχι διά Τὸν φόβον τέν κολάσεως, ά λλά διά νά κερδίσουν τὸ γήγνον
κέρκον. Διορίζει ο έ καὶ Τοί^Το νά ζηΤηθ^, Τὸ νά δοθή βοήθεια είν κάθε επαρχίαν Τές Ἀφρι^^ς άπὸ Τὸν ^διον
δυνάσΤην και άρχονΤέ, ^ιαὶ Τέλον έπιφέρει, όΤι κάμνουσιν αυτεξουσίους Τ ο ί ρηθένΤας ΤοποΤηρηΤά^ είς Τὸ νά
πράξουν καὶ ό,Τι άλλο ήθελαν νοήσουν άφ^ έκυΤ^ν π^ν εἶναι συμφέρον ^ι^ τήν έκκλησιασΤικήν κατάσΤασιν,
καθων αυΤὸ Τοἰ^Το καὶ ὸ ρή. τήν αύτήν διορίζει ( ἰ ) , ^ορα καὶ Τὸν μ^. ^Δποστολικὸν, καὶ τὸν νέ. τ^ν παρούσης

ΙΙ ^ ^ , Ι Ο ^ ,

Τής Καρθ. Ηρεσεν ἶνα, ἐπειδὴ ἐν Καρχηδόνι μόνον ἕνωσις ἐγένετο, πεμφθῶσι γράμματα πρὸς
νέ. ξς^. οέ. Ο^,
οζ^. οή. ρά.τοὺζ άρχοντας, όπως κα ὶ ἐν τα ῖς ἐπαρχίαις κα ὶ πόλεσιν οὶ αὐτοὶ άρχοντες σπουδὴν ἐπιχο-
ρηγηθῆναι κελεύσωσι τ ῆ ὲνότητι, ἴνα ἐν Καρχηδ^νι εὐχαριστί^ι ἀπὸ τ η ς Ἐ κ κ λ η σ ία ς ὑπὲρ
ρ^^. ρί. ρκή.
ρκθ . πασης τῆς Αφρικῆς, περὶ τοῦ ἀπελαθῆναι τοὺς Δονατιστάς μ ετὰ γραμμάτω ν τῶν Ἐ π ι-
σκόπων ἐπὶ τὸ κομητάτον πεμφθῶσιν.

( ι) ^Εν δέ Τη έ, πράξει τής α^τής Συνύδου σημειουτ^, ότ^ ^ρὰ της Συνύδου εἶν^^ ἀ^εστ^λμέν^. Κ^Ιθ^ς δηλ. διορίζεται
εἰς^τούς ρηθέντας α^τους τοποτηρητὰς έδύθησαν καὶ γράμματα καἰ ύ θ^. της έν Σα^κ^, τοιούτοις γράμμασι πρέπει νὰ
τής συνύδου πρὸς τὸν βασιλέα καὶ πρὸς τούς έρχονται τ^ έφοδ^άζωντ^^ οι ^ρ^ ^ Ι^^^λέ^ ἀπερχύμενοι, καὶ μάλιστα Δ
Συγκλήτου, καὶ πρὸς Τὸν Ρώμης συστατικὰ καἰ δηλωτ^κὰ, ^ ^ά^ τ^ ^ Ἀντ^οχεί^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝ^ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ ρ μ η ν ε ί α,

Καὶ παρων Κανο^ν περὶ τέ^ν ΔοναΤιστι^ν διαλαμβάνει, διοριζόμενος ^τι νά σταλθούν ^ρὸς τού^ άρχοντας
τ ^ Ἀ φ ρ ικ ^ γράμματα παρακινηΤικά, ότι καθω^ ει^ τ^ν Καρθαγέ^ην ένω ^ έγένετο τ^ν ^ ο ν α τ ι^ ν , έτ^ νά
σπουδάσουν ει^ τὸ νά γένη ή αύτ^ τῶν Δανατιστο^ν ένωσι^ και έν ταγς άλλαις έπαρχιαις, καὶ ^τι ν^ ^ο^τα-
λούν εί^ τὸ κομητάτον, ^τοι ει^ τὸ Βασίλειον, εύχαρισΤίαις άπὸ τ^ς έν Κκρθαγενη ^κκλη^ίας δι^ ἰ^ληντ^ν
Ἀ φρικών, ότι διά συνεργεία^ τού ι^ασιλέω^ άπεδιωχθησαν άπὸ αύτην οι Δονατισταί. ^ορακαὶ τὸν νέ. τ^ς αύτ^ς,

Ἀπος. λ^.
^Ηρεσεν, ωστε μ ὴ εἶνο^ι περαιτέρω ἐνιειυσίειν ἀνάγκην τοῦ συντρίβεσαι τοὺς άδελφοὺς, της ά. έ. της
δ^. ιθ^. της ς ^.
ἀ λ λ ' ὁσάκις άν κοινὴ χρεί^ι καλέσοι, τουτέστι πάσης τῆ ς Ἀφ ρικῆς γραμμάτων διδομένων
ή- τ^
^θενδήποτε ἐν τα ύ τη τ ῆ ἐπαρχία, ἔνθα ὴ χρεί^ κ^ὶ ἐπιτηδ^ιότης συνωθήσει, ^ἱ δὲ οιἰτἰε^, της ^Αντιοχ.
οιὶ μ ὴ οὕσαι κοιναὶ ἐν τα ῖς ἰοί^ις ἐπ^ρχίαις κριθῶσιν. κ^. της Καρθ.
κς^. ξ^πά. πδ^,
^ ρ μ ηνε έ

Τὸ μέν νά γίνεται ει^ κάθε έπαρχίαν μερικά Σύνοδο^ διά νά κρίνη τά^ μερικά^ και ιδιαζούσα^ άμ^ιβολίας
καὶ ύποθέσεις ὁπού τύχουν κατ^ έ^τος συγχωρεῖ ὸ παρο^ν Κανων. κατά τὸν ^Ανόνυμον έρμηνευτήν, ὸύδέ γἀ^
άλλως αι έπαρχιωτικαι αὕται καὶ μερι^.αὶ υποθέσεις λύονται, ειμ^ διά συνόδου, και κατά τούτο συμφωνεί μ^
τούς λοιπού^ κανόνα^ τού^ περὶ τ ^ τοιαύτη^ συνόδου διοριζομένους, Τὸ δέ νά γίνεται σύνοδος κοινη ι^λων τ^ν
έπαρχιῶν Τ ^ Ἀ φ ρ ι ^ κατ^ έτο ς ^ έν τῶ κς^ διορίζεται, δένσυγχωρεῖ ει^ τύ έξ^ς διά τ^ν δυσ,ιολίαν κ^ι
κακουχίαν Τ ^ ὸοοιπορίας Πλ^ν καὶ αβτη νά γίνεται, λέγω, όταν τύχη καμμία χρεία κοιν^, ειτε κατ^ έτο^ έν^
εί^τε δύω. ^ιά γίνεται δέ, στελλομένων γραμμάτων πρὸ^ τὸν Καρ^ηδόνος κάκείνου διορίζονΤος τὸν έπιτήδειον
Τόπον, όπου έχει ^ σύνοδο^ νά συγκροτηθώ ^Ορα καὶ τὸν λζ^ Ἀποστολικόν^

Ι Ο ^.
Ι ^Απος. οδ^.
Ἐ ὰ ν δὲ γένητα ι ἔκκλητος κ^ὶ ἐπιλέξητ^ι ὁ ἐκκαλεσάμενος δικ^στὰς, καὶ μετ^ οιὐτοῦ τ^ ς^. της
δ^. θ^. Καοθ.
κἀκεῖνος, καθ' οὐ ἐξεκαλέσατο, τοῦ λοιποῦ ἀπὸ τούτων μηδενὶ ἐξέστω ἐκκαλεῖσθαι. ^ις^. ριά. ρλά.

^ ρ μ η ν ^ ί α,

παρὡν Κανων διορίζει ότι, έάν ὸ ένάγων καὶ ὸ έναγόμενο^ διαλέξουν αιρετούς κριτάς διά νά κρινουν Τ^ν
μεταξύ αύτῶν ύπόθεσιν, εί^ τὸ έξ^1ς πλέον νά μ^Ι ήμποροθν νά μεταθεωρήσσυν την κρίσιν αυτ^ν είς άλλο κρΙ-
τ^ριον, ά λλά νά στέργουν καὶ οί δύω ει^ τ^ν άπόφασιν αύτί^ν. ^ορα και τὸν ι^ . τ^1^ παροόσης συνόδου, και
τὸν οδ^, ἈποσΤολικὸν, καὶ Τὸν τ^^ β^. καὶ τὸν θ^. τ^1^ δ^.

Ι Ο ^
Ἀπος. οδ^
'ἹἹρεσε πρὸς τούτοις, ώστε ἐκβιβαστὰς ἐν πᾶσι τοῖς τῆ ς 'Εκ κ λ η σ ία ς χρειωδ^σι πέντε της ς^. της
δ^. θ^. της
ἐπιλεγῆν^ ι α ἰΤηθῆνα ι, οἶτινες ἐν τοιῖς διαφόροις ἐπιμερισθήσοντ^ιι ἐπαρχίαΤ^. Καρθαγ. ις^.
ριά. ρλά.
^ ρ μ η ν ε ία .

ο ι έκβιβασταὶ ὸποῦ άναφέρει ὸ π α ^ ν Κανων φαίνεται νά ^σαν .1^ασιλίκοι άρχοντες .οι όποῖοι έτερον είς
έκβασιν και πέρα^ τάς ψήφους καὶ άποφάσει^, ὸπού ἦθελον δωσει κατά τινων οι ^Αρχιερε^, έμποδιζοντες μέ
έξουσίαν Τούς άπειθε^ και έναντιουμένους εί^ αύτά^, και σωφρονίζοντε^ αυτούς ^ τού^ διαφεντεύοντας αυτούς
μέ παιδείας ( ί ) , άπὸ τούς ὸποίου^ πέντε ζητε^ ^ σύνοδο^ νά διαλεχθούν καἰ νά σταθούν άπὸ τὸν βασιλέα,
οιά νά μοιρασθούν εις διαφόρους έπαρχίας τ^^Ἀφρικ^^. ^ορα και τὸν κζ^, Ἀποστολικόν.

(^) ^οσον άπὸ του ὀνύματος διάφορος μαίνεται νὰ ἦτο δ έκ-^
βιβαστός ἀπὸ τὸν Ι^κδικον. περὶ τ^ν ἐκβιβαστῶν ἀναφέρει δ Φό-
τιος τίτλ. θ^. Κεφ. ά. ταῦτα. ^ λβ^. διάταξις τοῦ ς^. τίτλ. είς
τὰ μικρὰ δικαστ^ια καὶ κρίσεις, διὰ την ύ^ιύμνησιν, δίδουσιν
οἱ επίσκοποι καὶ Κληρικοὶ είς τοὸς έκβι^αστὰς δχι περισσύτε-
ρον άπὸ ενα νδμισμα. Καὶ πάλιν, ὀ έκ^ιβαστὴς οἱονδήποτε Κλη-
ρικὸν ύ^ρί^ων ^ ἐνοχλων, έκδύεται την ^ωνην καὶ εσχάτως τ^
μωρε^ται, Θεσπίζει δι καὶ έ Ιουστινιανὸς, ^τι ει τις ΙΙ^ει κρίσήν^
μ^ Κλν^ικὸν, ^ μοναχον, ^ Διακδνισσαν, ^ μονάζουσαν, ^ Ἀ -
σκήτριαν, νὰ ἀνα^ρέρη ταύτην είς τὸν επίσκοπον. καὶ αυτὸς
μὶν νὰ κρίνη τὰ ἀρέσκοντα εἰς τὰ δύω μέρη, δ δὶ άρ^ων χρεω-
στει νὰ έκ^ιβάσ^ τὰ ἀπὸ της καταδίκης. ^ασιλικ.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ι^ ^ ιν ^ ^ Ι^ ^ ^ ν , ^
Ε ι^ ^ ιν ^ ^ ^ ^ Ε ι^ ^
^ Τ^ ^ ΙΙ^ ^ ^ ^ ^ ^ ν ^ ν 'Ε ^ ^ ^ ^ ν ^ Ι^ ^ ι,^ .
^ ν ^ 'Ε ^ Υ ^ ^ τ^

- ^ ^ Ι^.^ ^ ^ ε ^ .

^ Ι^ ι ^ ^ ^ ^ ^

^ ^ ^ ^ι ^ ^ . ^

^ . ιο Ι^ .

^ ^ ^ ΙΙ^ ^ ν , ^ ^

^ ^ ^ ^

'Τ Ι ^ ^ Τ^ ^ ^ ι^ Ι^ ^
^ ι ^ ^
^Τ^ν ^

^ ^ ^ ^ ^^ε ^ .

Ι Ι ^ ^ ^ ^ . ^Ι ^ Ιο .

^ν^Υ^ν ^ ι^ Ο ^ ιν .
Ο ι^ ^ ^ ι .^ ι
^ ^ ν,
Ο^ ^ 'Ε ^ ^ ^ ^

τίτλ. ά. Κεφ. λέ, δ^ερ ἐ^τἰ Ν^^ρὰ ρκγ^. Σημείωσαι, ότι τούς
παρὰ των ^δομήκοντ^ δνομαοθέντ^ς Γρ^μματε'^ς (έν Κ^^. ά,
Ιησοῦ του Νευ^ έδαφ. Ι. εΚαὶ ένετείλατο ^Ιησοῦς το^ς Γραμ-
ματεῦσι του λ α ^ ) τούτους δ Ἀ^ύλ^ ^^βαστὰ^ ^μή νευσεν.
^ δέ Προκέπ^ος λέγει, έτι εἶν^ οἱ παρὰ Ρ^μαίοις καλούμενα
^κσκέπτορες^ διὰ τῶν ὁποίων ιρανερούσ^ν οἱ άρχοντες εἰς τους
δήμους έκεῖνα δπού βούλονται (σελ. ^. του β^. τὁμ. της ^οκτατ),
(ι ) ^ν άλλοις, ι^ς Ἱερε^ς της έπαρχίας,καὶ αυτοὶ οἱ τήν έκ-
δίκησιν. κτλ.
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΙ^ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

^ ^Τ^ν ^ ^ ιν Μ ^ ^ ^ ^
^ ^ ^ ^ ν , ^ ^ν τ ^ ^ ^ ^.
^ ν ^ ^ ν 'Ε ^ Υ ^ ι^ ν , ^ ^ ν ^ Ο ^ ^ ν Τ ^ ^ , ^ ν ^ ν ^ν ^ ^
^ ν ^ , εν ^ ^ ν ^ ι^ ^ ν , ^ ^ ^ Ο ^^ν.
^ ^ Κ^ τ^ ^ Ι^ ι^ ^ ν ν ^ ν , ^ Ι^ ιν

^ Ιι^ν^ν, ε ^ ^ ^ ΙΙ ^ ι. ν^ ^ ν^ ^ , ^ ^ ι^ ι^ ^

^ ι ^ ι ν ^ , ,ι^ ^ ε^ ^ ν, ^ ^ ε ^ ιν ^ . ^ ι ^ ε^ ε^
^ ^ ^ ι .,^ ^ ^ ^ ..
^ ιν ^ ι ^ ε^ ε^ ^ ^

^ ^ ^ ^ ^ ^ ΙΙ^ . ^ ^
^ '^ι
^ ^ ^ι ^

^ ι ^ . ^ ι ^ ^

^ Ι^ , ^ν ^ ι^ ^ ν Α ^ ^ ^ ^ ν ^ν
Φ ^ ^ ν^ ν^ ν, Θ ^ ^ ν , Σ^^ν^ν ^ Π ^ ^ ^ ν . Τ^^^
'Η Σ^ν^^ ^ ^ ς. Τ ^ ^ι ^ ν ^ .
^ ιΟ ^ .^ ^ Γ^ ^ ν^ , ^
^ ^ ιν , ^ ^ Ι^ Ο ^ ι ^ ^^ν
^ ^ ^ ν^

,ε^. ^ν ^ .
^ ^. ^. ^ ^. ^.

^Η^^ν ^ ν, ^ Ρ ^ ^ ^ ^ν
^ ^ ^ ^ ν Π^^ν Τνν^ ν^ ν
^ν ^ Κ ^ ^
^ ^ ^ ν ^^

^ . ^ ι^ ι^ .

Τ Ι^ ^ ν ^ ν Ε^ ^^^^ν ^ ^^
^ ^ ν^ ^ ^ ^ ν ^ ιν ,

..^ν ^ ν^ ν ^ ^ ν^ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ρ η ν^ οι^

Προστάζει ό παρο^ν Κ^ινο^ ότι οί γάμοι νά μή χωρίζωντ^ι άνευ λόγου πορνείας. ^Εάν δέ καὶ άφήση, ^
^ άνδρας Την γυ^κῖ^, ^ ή γι^ή τ^ν ά^δρ^ νά ^ή δύναντ^ιι νά δευτεροῦπανδρευθοθν, ά λλά ^ νά άγαπηθοῦν
^άλιν και νά ένωθο^ν, ή ά^ δὲν ένο^οθν^ νά μένονν κ^ι οί.δύο άγσμοι, ^θο^ς κΟΕι ό Κύριος έν ^ύκγγελίοι^ δ^
δάσκει, λέγων^ δ ^εὁς συνέζευξε^, άνθρωπος μή χωριζέτω^ κπι δ ^άπολύων Τήν γυναῖκα αύτοῦ, παρεκτὸς^
λύγου πορνείας, ποιεῖ αυτήν μοιχάσθε^ι.^ ἶ^ατθ^ έ , 3^. ά. Κορινθ. ζ ^ . Κ^ι ὁ Ἁπόστολος παρά το^ Κυ..
ρἰου μκθο^ν ει^ Τούς ύπανδρευθέντω, λέγεις Παραγγέλλω έχι έγ^ , άλλ^ ό Κυριος ή γυ^ή άπὸ Τὁν άνδρα νά
^ χωρίζεΤαι, ει δέ ^ ι ^ριοθώ^ άς ^ ν^ άγ^ος^ ^ άς φιλιωνεΤαι μ έ Τὸν άνδρ^ε Τ.^ς. Κ^ιι ὁ άνδρας Τήν γυ-
ναι^κα άς μη άφίν^. ^άν δέ χωρι^ΤθένΤες δευτεροθΤ^νδρ^υθοθν, νά άναγκ^σθ^σι ^ ς μετάνοιαν, ^ίτοι νά άναγ^
κάζωνται και οί ού^ ^ά μετ^νοήσο^ ο^ς μοιχείαν ποιήσαντες. Περὶ τούτου δέ τού πράγματος λέγ ει ή Σό.^
νοδος όΤι πρέπει νά ζ^τήσου^ άπὸ τὁ^ ι^ασιλέο^ διά νά διορίση κ^ι νόμον πολιτικόν. ^Ορα και Τὸν μ ή . Ἀπο^
στολικόν.
ΙΙ^ Κ . Ι Ι ^ .

Της έν Δα- 1^ 'ἹΙρΕσΕ κ^ὶ τ^ῦτο, ωστε τὰς κ ε κ υ ρ ω μ ^ ς ἐν τ^ὶ Σ υ ν ο δ έ ὶκεσίο^ς, εἶτε προοίμιά, Εἴτ^
οδικ. ιή. ^ ὑποθέσεις, εἶτε π^ραθ^σεις, εἶτε τὰ ς τ ῆ ς χειρὸς ἐπιθ^σεις, ἀπὁ πάντων ἐκτελεῖσθ^ ι, κ^ὶ παν-
τελῶ ς ἄλλ^ς κατὰ της πίο.τεως μηδέποτε προΕνεχθῆν^ ἀ λ λ ' αἶτινες δήποτε άπὸ τῶ ν συνετωτέρων
συνήχθησαν^ λεχ0ήο.ονται.
^ ρ μ η ^ ε ^ .

Α ι παρά τῶν Ιερέων λεγόμεναι εύχαι πρὸ^ τὸν Θεὸν είς Τάς έν ε κ κ λ η σ ία ικεσίας, διάφοροι εἶναι, ἐπειδή
άλλαι μέν λέγονται προοίμια κ.οεὶ προλεγόμενα, ωσάν ὁπο^ πρωτον και κ^τ^ άρχάς λέγονται ( Ι ) , άλλαι δέ
λέγονται ύποθέσεις, ή κ^ι έπιλεγόμενα, ωσάν ὸπού λέγονται μετά τά^ καθ^ αύτὸ εύχάς, ά λλα ι δέ όνομάζον-
ται παραθέσεις ο^σάν ὸποῦ παρατίθενται και άφιερόνουν τὸν λαὸν εις τὸν Θεὸν (^ ), και ά λλ α ι τελευταῖον λέ-
γονται εις.τά^ επιθέσεις τέ^ν χειρό^ν, τόσον δηλ. ^ιἱ εύχαὶ ὸποῦ λ έ γ ε ι ὁ Ἀ ρ χ ιε ρ ε ά έν Ταῖ^ χειροτονίαι^ έπιθεὶς
την χεὶ^ρα είς τη^ κεφαλήν τοθ χειροτονουμένου, όσον και αἰ συγχωρητικαὶ εύχοιι, τάς ὸποίας πρέπει νά άνα-
γινωσκη ὸ Ἀρχιερεύς ή κατά άδειαν Τούτου, ὸ Ιερ εύ ς, ἐπιθει^ τ^ν χεῖρα έπάνω είς Την κεφαλήν τού μετα-
νοοί^ντος (περι ού όρα τὸν ή^ τ^^ ά .). Ταότας λοιπὸν τά^ εύχάς διορίζει ὸ παρων Κανιών νά λέγωσιν όλοι.
τάς κεκυρωμένας όμως άπὸ Τήν Σόνοδον και άπὸ Τούς σοφωΤέρους και όχι τάς νεω τά^ παρά τινων συνθεμένας
κατά τ^^ πίστεω^ καὶ μή κεκυρωμένω Συνοδικές. ^Ορα καὶ τὸν ιή , Ααοδικείας,

Ἀπος. οδ^- ^Ηρεσεν ἶ ^ , ὅστις δήποτε άπὸ τοῦ Β ^ σ ιλέω ς διἄγνωσιν δημοσίω ν δικαστηρίω ν αἰτή-
της ς^. της σοι, τἤ ς ἰδίας τ ιμ ῆ ς στερηθείη. Ἐ ά ν δὲ κρίσιν Ἐ π ισ κ ο π ικ ὴ ν ἀπὸ τοῦ Β ^ σ ιλέω ς ^ ἰτήση,.
δ^. θ^. της
Καρθ. ιδ^. της μηδὲν ειύτῶ ἐμποδίσοι,
Ἀντιοχ. ιβ^. ^ ^ μ η ν ε ^α .

^Ολοι οὶ Ιερωμένοι πρέπει νά κρίνωνται εις τά έκκλησιαστικά κριτήρια και όχι είς τά έξωτερικά. Διά
τοθΤο ὸ παρι^ν Κανων διορίζει, ^τι όποιος ^^πίσκοπος ^ Κληρικὸς ζητήση άπὸ τὸν βασιλέα νά κριθώ ή ύπόθε^
σί^ του εις πολιτικά κριτηρια, νά καθαίρεται, 1^ί δέ κὰὶ ζητήση ἀπὸ τὸν βασιλέα κριτήριον έκκλησιαστικὸν,
^τοι νά συναχθοθν διά προσταγ^^ του οι ^Κπισκοποι καὶ νά θεωρήσουν τήν αύτοῦ ύπόθεσιν, τότε δέν θέλει έ^
πιτιμηθώ άτοπόν τι ποιήσας ἰἱ^σαι γάρ αι Σύνοδοι Οικουμενικαι τε και τοπικαὶ τοιουτοτρόπως, Υ^τοι διά
^ασιλικ^ς προσταγἦ^ συνηθροίσθησαν. ^ορα και τὸν οδ^^ Ἀποστολικὸν, τὸν τ^ς β^, και τὸν θ^, τ^ς δ^.

(^) Καθως εἶναι ὁ Προοιμιακὸς ψαλμὸς ἐν τῶ ^σπερ^νῶ^ πωμἐναι συνήθεις εύχαὶ, και οχ^ άλλαι νεότεραι. Κατ^ ἰδίαν^
καὶ πάντα τὰ π^ὸ της τελειι^σεως και άγιασμοῦ έκάστου μυ- όμως δὶν εἶναι άπηγορευμένον τὸ νὰ άναγινόσκη τινὰς καὶ .άλ-
στηρίου λεγὁμενα. ^πιλεγὁμενα δ^, τὰ μετὰ τὸν ἀγι^σμὸν, καὶ λας νεωτέρας εύχὰς, οἶαί είσιν οἰ τού Θηκαρα θεολογικοὶ ἰ^μνο^
τ^ν τελείωσιν τούτων λεγὁμενα. καὶ ιὁχαί. αἱ του άγίου Αυγουστίνου ἐρωτικαὶ εύχαὶ, ^ ι έλλι^
(^) Δἱ παραθέσεις αἰ^ται δηλοῦνται μάλιστα διὰ τοῦ λύγου πολλῶν. Ι^σὰν ὁποῦ αύταὶ, κοντὰ δποῦ δεν έχουσιν ουδεν έναν-
έκείνου του λέγοντος^ έαυτούς καὶ ἀλλήλους και πέσαν τόν ζωην τίον κατὰ της πίστεως, καθως ὁ Καν^ν ούτος διορίζει της Σν-
ήμῶν Χριστῶ τ^ Θε^ ήμῶν παραθόμεθα. ^ο δ^ ^αλ^αμ. λέ- νόδου, εἶναι πρὸς τούτοις καὶ κατανυκτικαὶ, καὶ ψυχοσωτήριοι,
γει, δτι αἱ παραθέσεις^α^ται εἶναι αἱ έν τ^ μέσω ^κάστης πρὸ^ καὶ ἀπὸ συνετους καὶ ἀγίους συνειλεγμέναι, καὶ ^ρα ἐν σελ. 1θ^.
Θεὸν ύμνφδίας ^^ρισκέμεναι ε^χαί. έν μέν ούν τα^ς ^κκλησί^^ της Φιλοκαλ. διορίζοντα τὸν δ^γων Κάλλιστον νὰ άναγινόσ^ω^
καὶ τα^ς κοινα^ς. συνάξεσι πρέπει νὰ ἀναγινόσκωντ^ι ^ἱ τετυ^ μεν τοιαύτας εύχὰς είς τον Κριστὸν καὶ εις την Θεοτόκον.
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΔΓΕΝΙΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΊ

^ ν ^ ν ^ ^ 'Α ^ ^ , ^ ^ ^ ^ ^ ν ^ ιν ^ ^

^ ^ ^ - ι^ ι^ , ^ ι ^ ^ ^ ε^ ^ , ,ι^

Ρ Ι^ ,

^Ηρεσεν ἶν α , ὅστις δήποτε πρὁς τὸ κομητάτον πορευθῆναι θελήσοι, ἐν τ ῆ ἀπολ^τικῆ τῆ επος. ιβ^,
^πὶ τ ὴ ν Ε κ κ λ η σ ία ν Ρ ω μ η ς πεμπομένην, κατάδηλος γένητα ι. Διὸ, ἐὰν ὸ λαβὡν ἀπολυτι- της Ἀντιοχ.
ιά. της ^αρ-
κ ἡ ν πρὁς τ ὴ ν Ρ ω μ η ν μόνον, σιωπήσεις τἡ ν ἀ νάγκην, δι^ ἤν ^ἰς τὸ κομητάτον αὐτὸν ^ρὴ δικ. ^. θ^.
πορευθῆναι, θελήσοι εὐθέως εἱς τ^ κομητάτον βαδίσαι, άποκινηθῆ τη ς κοινωνίας, Ἐ ὰ ν δὲ ἐκεῖσε ἐν τῆ
Ρ ω μ η αἰφνιδία ἀ νά γκ η άναφυῆ τοῦ ἀπελθεῖν εἰς τὸ κομητάτον, ἐμφ^νίση αὐτὴν τή ν ἀνάγκην τῶ Ἐ π ι-
σκόπω Ρ ω μ η ς , κ α ὶ παρακομίση ἀντίγραφον τοῦ αὐτοῦ τη ς Ρ ω μ η ς Ἐπισκόπου^ αἱ ἀπολυτικαὶ δὲ αἱ
ἀπὸ τῶν πρωτευόντων, ἤ τῶν οὶωνδήποτε 'Επισκόπων τοῖς ἰδίοις Κ ληρ ικοῖς διδόμεναι, σχῶ σι τῆ ν ὴμέ-
ραν τοῦ Π ά σ χ α . Ἔ ὰ ν ^ὲ ἀ κ μ ὴ ν ὴ ἡμέρα τοῦ Π ά σχ α τοῦ α^Ιτοῦ ἐνιαυτοῦ, κατάδηλος οὐκ ἔστιν, ὴ το ῦ
προηγησαμἐνου προσζευχθείη, ὅν τρόπον ειωθε μ ετά τὴν Ὑ πα τεία ν γράφεσθαι ἐν τοίς δημοσίου πεπραγ.^
μ ένοις.
^ ρ μ η ν ε. ί ςε,
^ο παρων Κανὡν διορίζει, όΤι όποιον επίσκοπος θέλει νά ύπάγα εις τὸ Ι^σιλικὸν Παλάτιον, πρέπει νά
λαμβάνω μέν άπὸ Τὸν ^ἱηΤροπολίΤην, ^ Την Σύνοδον Τ^ς έπαρχίαν έπιστολὴν πρὸν τὸν βασιλέα καὶ πρὸν τὸν
Ρ ωμην άπολυτικὴν, εις Την όποίαν νά φανερ^νεΤαι ή έκεῖσε άποδημία Του, νά λαμβάνω δέ καὶ άλλην άπολυ-
τικην έπισΤολήν άπὸ τὸν Ράμην πρὸν τὸ ΠκλάΤιον, ε ά ν δέ ό λαβων μόνον την πρὸν τὸν Ρωμην άπολυτικην
σιωπήση καὶ δέν ειπ^ εις αύτὸνΤ^ν αιΤίαν, διά Τ^ν ὁποίαν έχει νά ύπάγα ειν τὸ Παλάτιον, άλλά άνευ γνω-
μην έκεινου ύπάγη, ούΤον νά άφορίζεται. ε ά ν δὲ, ευρισκομένου τινὸν έν τ^ ΡωμγΙ, άκολουθήσα ά^,ετ κάμμια
άνάγκη διά νά ύπάγη ειν Τὸ Παλάτιον, τὸ ὸποιον δέν έμελέτα πρὸ τού, νά φανερωνα τ^ν ανάγκην ταύτην ειν
Τὸν Ρ ωμην καὶ νά λαμβάνω γράμμαΤα παρ^ αύτοῦ, καὶ νά ύπάγα- Αι άπολυΤικαὶ δέ αύΤαι έπιστολαὶ αι διδό-
μεναι ^ άπὸ τούν Ι^ΚηΤροπολίΤαν ειν Τούς ^1^πισκόπουν, ^ άπὸ Τούν επισ^ιόπουν ειν Τούν Κληρικουν, νά έχουν
άντὶ Τού έτουν όπού συνειθίζομεν νά γράφωμεν, την ήμέραν τού Πάσχα ὸπού μ έλλει νά έλθ^. Ἀ ν δέ άκόμη
δέν ηναι φανερά ^ τού ἐρχομένου Πάσχα ^μέρκ, νἀ γράφεται ή ήμέρα τού άπερασμένου^ ένα μέν, διά νά γίνε^
Ται ειν όλους φανερά αύΤη, καὶ άλλο δ έ , διά νά γνωρίζεΤςιι άπὸ Τὴν ημέραν ΤαύΤην ὸ χρό^ο^ ^ τὸν όποιον
έγράφησαν, καθων καὶ ειν Τά πολιΤικά γράμματα γράφεΤαι καὶ ^ ύπατεία Τού κάθε ^Υπάτου, καὶ διά Τ^ν ὁ-
παΤείαν φανερούΤαι δ χρόνον, κατά τὸν ὁποὶ^ον έγράφησαν. ^ορα καὶ τὸν ιά, Ἀντιοχείαν, την ύποσημείωσεν τού
ιβ^. ἉποσΤολικού, καὶ Τὸν ζ^, ἈποσΤολικόν. (1^.

Ἀπος. οδ^,
της ς^.της
δ^. θ^- της
ἹΙρ ^ σ εν, ω στε ἔνα ^Επίσκοπον μ ἡ ἐκδικεῖν ὲαυτοῦ διάγνωσιν. Καρθ. ι^. ις^.
κή. ρέ. ριή.
^ ^ μ η ν ε ί α.
^Ο παρων Κανων διορίζει, όΤι έναν επίσκοπον ούΤε επίσκοπον άλλον δύναΤαι νά κρίν^ έχοντα πρὸν άλλον
^Τινά κρίσιν, ούτε Πρεσβύτερον, έχοντα καΤ^ αύΤού Τού ιδίου διαφοράν τινα, ούτε άλλον Τινα ^Κληρικόν, κατά
Τὸν θ^. Τ^1ν δ^. άλλ^ ούΤε ΠρεσβυΤερον κατηγορούμενον πιερ^ άλλου, ^ Διάκονον δύναΤαι νά καθάρ^ εἶν μόνον
^ι^πίσκοπον, καΤά Τὸν ιβ^. Τ^ν παρούσην. ^ορα κ^ιὶ τὁν οδ^. ἈποσΤολικὸν, Τὸν ^ Τ ^ β ^ κσὶ ε^. Τ^ν πα-
ρούσην. ^.
Ρ Ι ^ , ΙΙ Ι ^ .

Ν όμος ἐδόθη, ἴνα ἐλευθέρα προαιρέσει ἔκαστος τη ς χριστιανότητος τἡ ν ἄσκησιν άνα. Τής έν ^εο-
καισ. ι^ο της
ητ^ιι. Καρ^αγ. ρί.

^(1) ^ορα καὶ τὴν ύποσ^εείωσιν τού ξ^. της παρούσης

 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

.Ι ^ ^ ^ ^ Ι^ ^ ε^
^ . ^ ι ε^ ^ ^ ε^ι ^ ^ ^
ίΙ^ ^ ^ι ^ ^ ^ ^ ^
^ ^ ε^ ^ Τ^ ^ ^ ι^ ^ ι ^ ^ .^ , ^

,^ . ^ ^ ^. ^. ^. Ι ^ ^ ^ , ε^ ^ ^ ^ Ι^ ^ .

^ ^ . ^ο ^ ^ ^ ^ ι ^ ^ ^ι
^ ^ ^. ^ ^

Ρ Ι έ^ ΙΙ ^ ^

Ι ''Ηρεσεν ἴνα , όστις λ^γει τὸν Ἀ δ ὰ μ τὸν πρωτόπλαστον, άνθρωπον ί^νητὸν γενόμενον
οὕτως, ὡς, εἶτε άμαρτήσοι, εἴτε μ ἡ ἁμαρτήσοι, τεθνήξεται ἐν τῶ σ ω μ α τ ι, τοῦτ ἔστιν ἐξελ- .
ρκο. ρκέ. ρκς^,
ρ^. ^θεῖνἐκ τοῦ σώματος, μ ὴ τῆ ἀξία τ ῆ ςἀ μ ο φ τία ς, ἀ λ λ ὰ τ ῆ ἀ νά γκη τῆ ςφ ύ σ εω ς, ἀνάθεμοι εἴη .

^ ρ μ η ν ^ ί α^

^ο παρων Κανων την αἶρεσιν άνατρέπει τού Πελαγίου, και τού ραθητού αύτοῦ Κελεστίου. Ούτοι γάρ (ως.
μαρτυρεί ό θεῖον Αύγουστῖνον περι προπατορικά άμαρΤίας κεφ, έ. και ς^.), έπειδὴ καὶ έφρόνουν, όΤι ή προπα.
τορικ^ άμαρτία ού μετά Το^ άνθρωπου γεννέ^ται, και ότι, ούχὶ τή^ φύσεως άλλά Τ ^ θελήσεων εἶναι σφάλ-
μα, άκολούθω^ ἐκ τούτου συνεπέραινον, ότι καὶ ὸ ^Αδάμ, όχι διά τήν άμαρτίαν, προαιρετικών οὕσαν, άπέθανε
τὸν φυσικὸν τούτον θάνκτον, άλλά διά τήν άνάγκην τ ^ φύσεως ητι^ θνητή άπ^ άρχ^1^ έκΤίσθη, καὶ έμελλε
νά άποθάνη, εῖτε ό Ἀδά μ άμάρΤανεν, εῖτε καὶ δέν άμάρτανε προαιρετικές. ^οθεν ή σόνοδος άνατρέπουσα τὸ
αίρετικὸν τούτο φρόνημα, άναθεματίζει τού^ τούτο λέγοντας. Αιότι, άν ό Ἀ δ ά μ ^το θ^ητὸς κατά άνάγκην
τ ^ φύσεως, Α^. μέν ὸ κτίσω Ταύτην ο^τω Θεὸς έπρεπε νά ήναι και ποιητή^ καὶ α^τιο^ Τοῦ θανάτου. Ἀλλ^
ὸ Θεὸς θάνατον ο^κ έποίησε, κατά Τὸ γεγραμμένον. 1^. ή σάρξ εκείνη, ή πρὸ Τ^ς παραβάσεων τού ^Αδάμ, δέν
έπρεπε νά έχη διαφοράν άπὸ την έδικήν μα^, άλλ^ έπρεπε νά ^ναι καὶ ἐ^είνη παρομοίως μέ τὴν έδικήν μας
παχεῖα καὶ θνητή και άντίτυπος ε π ειδ ή και ήμεῖς οι μεΤά τήν παράβασιν ταύτην έχονΤες, κατά Την αύτήν
άνάγκηντ^ν φυσεω^ ει^μεθα.θνητοὶ, καὶ έξάπαντος μέλλομεν άποθανε^ίν, ἶΣοφ. ά. 13^ ^Αλλ' ὸ Θεολόγο^ Γρη-
γόριο^ (έν τῶ εις τ^ν χριστού γέννησιν λόγιρ) θέλει, ότι τήν π α ^ α ν ταύτην και θνηΤήν και άντίτυπον, τήν
όποίαν ήμεῖ^ τωρα έ^χομεν, δένεἶχε πρὸ τ ^ παραβάσεων ὸ Ἀ δ ά μ , άλλά μετά τήν παράβκσιν. Κ κ ὶ Γ^. άν ἐκ
φόσεω^ προ^λθεν ό θάνατος, πέν ό Παύλον λ έγ ει, εότι διά τ^ς άμαρτἰας εισ^λθεν εις τὸν κόσμον ὸ θάνατος;^
ἶΡωμ. έ. 1 Και ὸ Σολομων, ^φθόνιρ δέ διαβόλου, θάνατον εισ^λθεν είς τὸν κόσμον^. ἶΣοφ. β^. ^Ἐπλασε
λοιπὸν ό Θεὸς τὸν άνθρωπον, ούχι φυσικά άνάγκη θνητὸν, κ κ τά τὸν Κανόνα τούτον, άλλά φύσει άθκνατον. (^)

( ι) ^Κριστιανισμὸς δε εἶναι^ καθως τον δρίζει ^νας θεοφέρος
Πατηρ, εκατα^ρένησις των έν ἀνθρι^ποις πραγμάτων^ ὀ^ιω της
είς Κριστὸν δμολογίας.^ Καὶ πάλιν, ^Κριστιανισμύς έστιν έπί..
γνωσις εὀσεβείας^ είς ζωόν αἰῶνιον ὁδηγοῦσα^. ^ο δ^ μέγας
Βασίλειος τούτον δριζύμενος λέγει- ^Χριστιανισμός ἐ^τιν ὁμοίω-
σις Θε^ κατὰ τὸ δυνατὸν ἀνθρῶπου φύσε^ (ὁμιλ. ι^. είς την
^αήμερ,).
(^) ^Οθεν καὶ έ Σινα^της Γρηγύριος λέγει (σελ. ^ θ . ^ιλο^
καλ.). ε^Αφθαρτος έπλάσθη ὁ άνθρωπος χωρὶς χυμού, οἶος καὶ
ἀναστήσεται. ο^κ έτρεπτος δε, ουδε πάλιν τρεπτές, Δύναμιν
^χων (^ρα περὶ της δυνάμεως ταύτης είς τόν ύποσημείωσ. τοῦ
ἀκολούθου ρκδ^. Κανὁνος περὶ αύτεξουσίου ἀνα^ρέρουσαν) θελητι-
κης εξεως, τραπηναι ^ ού^. Διν λέγουσι λοιπὸν δρθῶς έκε^νοι
δπού δοξάζουσι πως ὁ ένθρωπος ἐκτίσθη μέσον θνητὁτητος και
ἀθανασίας, έπειδη ὁ τοῦτο λέγων, πρῶτον μεν ^ανερδνει ^ῶς ή
θνητὁτης και ή ἀθανασία ε^ναι έπίσης οντα κ^ἰ άγαθὰ^ και ἐ^ί-
σης εἶναι έν τοις ^ούσιν, όπερ έστὶ ψευδές. ^ΙΙ μέν^γὰρ ἀθανα-.
σία εἶναι καὶ ^ν καὶ ἀγαθ^ν, καὶ έν τοις ο ύ ^ ^ δ^ θνητδ^ης,
καὶ μό δν και κακὸν, καὶ ούτε έν το^ς ο^ν Δεύτερον δε,
πως ὁ Θεὸς ο τούτον κτίσας έν τη τοιαύτη μεσέτητι, έξίσου
ήθελε νὰ κινηθη ὁ άνθρωπος είς τήν αθανασίαν καὶ τήν θνητό-
τητα ; δπερ καὶ αύτὁ ἐστι ψευδές. Ι^ί δε λέγουσιν οἶΙτοι πῶς ό
Θεολδγος Γρηγδριος λέγει έν τῶ λύγιρ είς τήν χριστού γέννησιν,
ότι έπλάσθη ὁ άνθρωπος μἐσον μεγέθους και ταπεινέτητος, ἀπο-
κρινδμεθα,^ότι έκει ο Θ^ολδγος δεν λέγει περὶ της καταστάσεως
μόνης ὁποῦ εἶχεν ὁ Ἀδὰμ πρὸ τῆς παραβάσεως, ἀλλὰ συνάπτει
καὶ τήν μετὰ τήν παράβασιν κατάστασιν τού ἀνθρι^που, ι^ς ^
σχολιάζει ὁ νικήτας. Καὶ μέγεθος μεν νοεἰται ό ψυχη, ταπει-
νότης δὲ τὸ σωμα, ^ς καὶ ὁ Ἀπόστολος εἶπε. ^ι^ὸ δὲ σωμ^ι της
ταπεινι^σεως ήμων^ (Φιλιπ. γ^. ^^.)- λοιπὸν ο Θ.^ὸς φύσει ἀθέ-
νατος ^ν, οἰ^τως έκτισε και τὸν άνθρωπον ἀθάνατον χάριτι^ ^
και έ ν τη ἀθανασία μόνη, ἀλλ^ όχι ποτὶ ^ιαὶ έν τη μεσότητι
ἀθανασίας και της θνητὁτητος. Διὰ τούτο και ὁ Σολωμων εἶ-
πεν. ^ο Θεὸς έκτισε τον άνθρωπον έπ^ ἀφθαρσία (^εφ. β'^
και έν τ^ καθίσματι της δ^. τοῦ ^λαγ. δ^. ήχου της ^Οκτωή-
χου άδει ή εκκλησία εΤού πρώτου ξύλου ^αγόντες, άφθαρτα
^ντες, φθαρτοι γεγόναμεν^, Ἀλλὰ καιὁἉββα μακάριος ά^θερ^
τος λέγει νὰ έκτίσθ^ ὁ άνθρωπος. Ἀλλ^ ο^τε δύναμιν φυσι^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΗ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
^ ^ ^ ν , ^ ν ^ ν ^
ν^ ^ ι ^ν ^ ^
ε^ ν ^ ^ ^
^ ^ ^ ^
^ ν ^ Ι^ .^ ν ^ , ^ ^ , ^ ι
^ιν ^ ^
Ιι^ ν ^ ^
' Τ Ι ^ ^ ν ^ν^, ^ ι ν^^ννΥ^^ ^
^ ^ ^ ιν
^ Ι^ ν ^ Ο ^ ^ ν^
^ ^ ^ ^ ^ ι^ ν
^ ^ ν ^ ^ ^ ^^ν^ν ^ Δ ^ ιν ^
^^ ν, ^ ι ^ ^ Ο ^ ν ^ .^ ., ^ Ρ ^ .. ^. Ι^ ,^
εἶχεν ύ Ἀδὰμ είς τὸ νὰ φθαρη. πρωτον μέν διατὶ ή πρὸς τήν
φθορὰν δύναμις αύτη δέν λέγεται κυρίως δύναμις, ἀλλὰ μἄλλον
ἀδυναμία, καὶ έλλειψις, καὶ ἀσθένεια. ΔεύΤερον οτι ἄνήτον ή.δύ-
ναμις αύτη φυσική, άκολουθει νὰ ^ναι ύ Θεὸςαἱτιος τής φθοράς
καὶ του θανάτου^ ώς τήν τοιαύτην φυσικήν δύναμιν δεδωκο^ς,
και έξ έναντίας ὁ άνθρωπος δ φθαρεἰς νὰ '^ναι άναίτιος. Καὶ
Τρίτον οτι, ἄν εἶχε δύναμιν φυσικήν εις τὸ νὰ φθαρή, δήλον ὅτι
καὶ φυσικη άνάγκη ἦτο φθαρτὸς, έπειδή πἀσα δύναμις φυσυιή
ἐξ ἀνάγκης ^χει νὰ ἰ^λθη εἰς ένέργειαν, οταν δέν έμποδίζεται.
^Εναντιούται δέ τουτο είς τον παρύντα Κανύνα, ἀναθεματίςοντα
Τούς έκ φυσικής ἀνάγκης λέγοντας θνητὸν τὸν Ἀδάμ. ΙΥάν^α
ούν ταύτα άτοπά εἰσιν^ έ^θεν και αι προτάσεις, έξ ων Ταύτα
^πονται, άτοποι καὶ ψευδεις εἰσι. Διὰ τούτι, ὁ λύγος έκεινος του
Αύγουστίνου (Ειβλ. ς^. είς τήν γένεσιν, κατὰ τὸ γράμμ. Κεφ.
κή.) οτι τὸ σ ^ α προ τ^ῦ αμαρτήματος ἦν καὶ θνητὸν καὶ άθἀ-
νατον^ ήδύνατο γὰρ θν-^σκειν, καὶ ήδύνατο μή. πρέπει νὰ νοηθη,
έτι ήδύνατο θνήσκειν προ^ποτιθεμένης τής κατὰ τήν προαιρετι-
κήν δύναμιν τροπής είς τὸ κακύν. ^Ο δέ Κορέσσιος θαυμάζω
πῶς εἶπεν ὸτι ύ Ἀδὰμ ἦτο φύσει φθαρτὸς, κατὰ Τον λύγον τής
ύλης, η τινι στέρησις καταπέπηγε, - καὶ καΤὰ Τὸν λύγον Τον
έμφυτου θερμού καὶ υγρού, κ^ὶ τήν ένανΤιὁτηΤα των στοιχείων.
Πασα ,γὰρ ἐναντιύτη^ κ^ὶ ύλης καὶ θερμοῦ καὶ ὸγρού των στοι-
χείων ἰιλειπεν ἀπὸ τὸ σῶμα ἐκε^νο, έπειδή έναρμονίως καὶ εύ-
.Τάκτως έκινοῦντο πάντα ταῦτα καὶ ύπετάσσοντο είς Τήν δεσπο-
Τείαν τής ψυχής, έν έκείνη τή καταστάσει τής ἀθωύτητος.
^Ι σως δέ οι εἰπύντε^ δυνάμει θνητὸν τον Ἀδὰμ, δύναμιν ένύη-
-σαν -τήν προαιρετ^κήν κ^ θελητικήν τού Ἀδὰμ, καθ^ ^ ^ ὶ ό
.Κύριος λέγεται ἐν τῶ Εύαγγελίω, ^τι οὁκ ήδυνήθη λαθεῖν, ήτοι
^ούκ ήθέλησε, κατὰ τὸν Ι^λεμμήδη, καὶ '^σως μέσον φθορας καὶ
αφθαρσίας εἶπον αύτὸν νὰ ἐπλάούη, άφορῶντεςείς τήν μετὰ Τήν
.παράβασήν κατά^τα^ν ύποῦ ^χει ή^ἀνθρωπίνη φύσις,.^^ιαθ^ ^ν
^φυσικη άνάγκη έσμέν φθαρτοὶ, καὶ είς τήν μετὰ τήν ^νάσταοιν
ΠΠΔΛ Δ Ιῦ ^
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
^
^ ,Ι^ ^ .^ , ^
^
,Ι^ ^
Ιι^ .^ ^
^ . ^
^ ^ ^ ν
^Υ^ ν ^ ^ ^ ^Α^
^ ν ^ν^ ^ ^
ν ^ ^ ,
^
^
καθ^ ^ν φυσικη ἀνάγκη έσμέν άφθαρτοι, καὶ είς τήν πρὸ τῆ^
παραβάσεως, καθ^^ν ού φυσικη ἀνάγκη, προαιρέσει δέ μύν^ ή^υ^.
νάμεθα φθαρήναι^ ή μή, μέσην πως ούσαν των ἀμφοτέρων κ^^-
τάστασιν.
( ι) ^Π δέ άμαρτία τοῦ Ἀδὰμ, ο μέν Σειρὰχ λέγει νὰ έστάθη
ύπερηφανία. ^Ἀρχή ύπερηφανίας ή ἀνθρώπου ἀφ^σταμένου ἀπὸ
Κυρίου, καὶ ἀπὸ του ποιήσαντος αυτὸν ἀπέστη ή καρδία αύτού,
ὅτι ἀρχή ύπερηφανίας ἀμαρτία.^ (Κεφ. ι^. ^3.). ^ο^δέ Τερτυλ-
λιανὸς λέγει νὰ έστάθη ἀπιστία καὶ αι^ρεσις (Ειύ^. β^. κατὰ
^ίαρκίωνος). ^ο δέ ίερ^ς Δύγουστινος (Ειβλ. ιά. ^εερὶ Γενέσ.)
άντιλέγει είς τοῦτο μέ Τον Τερτυλλιαν^ν, έπειδή κατὰ τ^ν Ἀ -
πύστολον ύ ^Αδὰμ δέν ήπατήθη, ή δέ γυνή ἀπατηθεῖσα, έν πα^
ραβάσει γέγονεν. Ἀλλ^ ομως έὰν έξετάσ^ τινὰς καλῶς, καἰ άπι..
στία ἦτον ή ἀμαρτία αἰ^τη καὶ ἀπροσεξία καὶ ἀταξία, καθ^ δτι
τὸ άρχον, ήτοι ὁ άνήρ^ ὸπετάχθη είς τὸ ἀρχύ^ιενον, ήτοι τήν
γυναίκα, καὶ κοινῶς ἀπὸ δλους τους θεο^ύγους ή ἀμαρτία τού
^Αδὰμ ύνομάζεται παρακοή. μεγάλη δέ έστάθη ή ἀμαρτία τῶν
προπατύρων. διατὶ ήσαν έν ἀγιύτητι και τελεία δικαιοσύνη.
Ι^. διατὶ τον νοῦν εἶχον πεφωτισμένον μέ γνῶσιν καθαρω^άτην.
Γ^. διατὶ ή τής θελήσεως α^Ιτῶν έλευθερία ήτο τελειοτάτη, ώς
ἀνωτέρα παθων καὶ τής πρύοβολής των ύρέξεων. Δ^. διύτι ήτον
εύκολον είς αύτο^ς νὰ φυλάξουν τήν ἐντολήν ταύτην, ού ^αρεῖ^αν
οἰ^σαν καὶ κοπιαστικήν. Καὶ οτι αί^τη έπροξένησε ^λάύην
μεγαλωτάτην, διαφθείρασα δλον τὸ γένος Τῶν ἀνθρώπων. ^1ε-
γαλ^τέρα δμως έλογίσθη, κατὰ Τοὸς θεολύγους. ή άραρτία α^τη
είς τήν Ευαν, παρὰ είς τον Ἀδὰμ, ώς άπατήσασαν αύτύν. Διὸ
καὶ ύ ^ειρὰχ λἐγει (Κεφ- κε^.^έ,) εἈπο γυναικὸς ἀρχή ἀμαρ-.
τίας, καὶ δι^ αύτήν ἀποθνήσκομεν πάντες.^ Εἶναιδέ γνώμη των
θεολύγων, δτι ἄν δέν ὰμάρΤανεν ύ άνθρωπος, άθάνατος ήθελε
μεταΤεθή είς Τήν έν ούρανο^ς μακ^ιύτητα, ^ιἄν καὶ τὸ, πύΤε
ήθελε μετατεθή, οὁδεἰς γινώσκεε. ^ γὰρ πάντοτε έμελλε νὰ
διατρίύη είς τον έπὶ γής ΙΙαράδεισον.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
(1) Περὶ της συγκοινωνίας ταότης καὶ μεταδόσεως τον ^ρο-
πατορικοῦ ἀμαρτήματος πολλαὶ δόξαι αἱρετικαὶ ἀνεφόησαν. ῦἱ
μέν γὰρ Καρποκρατιανοὶ, οἱ Πελαγιανοὶ οἰ^τοι, Ἀρμένιοι, Ἀ λ -
βιγήνσιοι, οἱ νεότεροι Ἀναβαπτισταὶ καὶ οἱ Σα^ραμεντάριοι
έφρένησαν δτι κἀνένας άνθρωπος δέν έκοινώνησεν ἀπὸ τή^ άμαρ-
τίαν αύτήν. δέ Καλόινος, ὀ ^ούκερος, έ ^αρτινος καὶ ό Ι^έ-
ζης εἶπον, δτι μόνα τὰ ἀπό το^ πιστων νήπιε γεννώμενα δέν
έκοινῶνησαν της τοιαύτης άμαρτίας, άλλ^ο^ι καὶ τὰ υπό ἀπι-
στων γεννώμενα. ^ο δέ Σπανγεμγέργιος καὶ ό ^Ιλλυρικός καὶ
ά^λοι προπατορικών ἀμάρτ^α εἶπον την άγνοιαν, δποῦ ιχει δ
νους είς τό άληθές, καὶ την κλίσιν έποῦ ίιχει ή θέλησις εις τὰ
κακὰ, τὰ ὀποια δέν εἶναι ή προπατορικά αμαρτία, ἀλλὰ ποιναὶ
καὶ καρποἱ φαρμακευμένοι της φαρμακερές ρίζης της προπατο-
ρικης ἀμσρτίας, έ καὶ ἀδιάβλητα ονομάζονται πάθη της ρύσεως.
Και έλλοι μέν εἶπον, ότι ή αμαρτία αότη εἶναι ουσία του ἀν-
θρώπου, μεταδιδομένη εἰς δλους κατ^ ένέργειαν μοχθηράς προαι-
ρέσεως, είς ούσίαν καὶ φύσιν μεταβληθεῖσαν έ^ιάστφ. ο ἱ δέ Πε-
λαγιανοὶ, περὶ ^Ιν διαλαμβάνει ὀ παρο^ν Κανων^ καὶ μ όλον ὁποῦ
ἀπέβαλον την προπατορικών άμαρτίαν ἀπό ολον τὸ γένος των
άνθρώπων, ήθελον όμως ότι νὰ μεταδίδεται εις αυτό κατά τινα
ψιλήν μίμησιν. Τὸ δέ φρόνημα της καθολικής εκκλησίας εἶναι,
δτι ή προπατορική α^τη έμαρτία ουχἰ ουσία ούσα, άλλ^ έκτροπή
τοῦ έρθοῦ λόγου, καὶ παρακοή τής ^ρεωστουμἐνης υπακοῆς είς
την έντολήν τού δημιουργοῦ, ουχἰ άγνοια τοῦ νοός καὶ κλίσις
εἰς τὰ χειρω τη^ θελήσεως. ἀλλ^ αιτία καὶ ρίζα τούτων, μετα-
δίδοται εἰς όλους τους άνθρόπους, ^ως καὶ εις αύτους τους ἐκ
κοιλίας μητρὸς ήγιασμἐνους, ^ως καὶ εις αὁτάν την Κυρίαν ήμῶν
^εοτέκον, καὶ ό^ι εἰς μένα τὰ ἀπὸ ἀπίστων γεννι^,ενα νήπια,
ό^ι κατὰ ψιλην σχέσιν ^ μίμησιν, ἀλλὰ κατὰ ἀΑηθη καὶ πραγ-
ματικην κοινωνίαν. Διὸ καὶ τὰ βρέφη ἀληθῶς καὶ κυρίως εἰς
έφισιν της τοιαύτης ἀμαρτίας ^απτίζονται κατὰ τὸν παρέντα
Κανένα, ι^ς άληθῶς καὶ πραγματικές αότῆς κοινωνήσαντα. ^ο-
θεν καὶ έ θειος Κυπριανός, έπιστολα νθ^. δέν πρέ^, λέγει, νὰ
έμποδίζωνται τὰ ^ρέφη ἀπὸ τὸ βάπτισ^.ια, έπειδή αότὰ εὀκολό-
τερα άφεσιν ὰμαρτιῶν λαμβάνουσιν^ ού γὰρ τὰ έδ^κά τ ^ ά^^ὰ
τὰ ξένα έμαρτήματα συγχωροῦνται εις αύτά. ^ένον δέ ἀμάρ^
τηΙεα λέγει τὸ προπατορικών, τὸ ὁποιον ξένον μεν κ^τὰ ^
^προαίρεοιν λογίζεται είς τὰ νήπ^α, ἶδιον δ^ δ^ὰ τ^ κο^νι^νί^ν
καὶ μετάδοσιν, καθ^ ^ν τυ μετέλαβον^ Τὸ αυτ^ λέ^
^ρεφων καὶ δ ἱερὸς ^ιρμιλι^ινὸς ὁ Καισαρείας (έπιστολα οέ^ έν
το^ς συγγράμμασι του Κυπριανοῦ) καὶ ὁ ^ολι^μπιὁδι^ρος ^ ^
έρμηνείαν της σειείς τοῦ ^ελ. ^ ε^ ^Κ^
τὰ νήπια την πατροπα^άδοτ^ν ἰ^χουσιν ἀμαρτί^ν^ ^ ἀλλαχοῦ
έν τα α^τα σ ^ δ α^τ^. ^ ^απτίζεται τὰ
τ^ν διὰ της παρ^κοης του Ἀδὰμ ρῦ^ν ἀποπλυνύμ^ν^.^ Τ^ ^
έ λδγος, καθ ^ν καὶ δι^ ή τοιαύτη μετάδοσις κα^ κοινο^ί^
γίνεται ; Κυρίως καὶ άκριβῶς εἰπειν, άγνωστός έστι καὶ μύνφ τ^
Θεῶ γνωστὁς. οἱ δέ θεολογοῦντες, έξετάζοντες καὶ περὶ τούτου
λέγουσιν, ότι, έπειδ^ καὶ ό Ἀδὰ^^ ἦτο πατήρ καὶ ρί^α όλου του
άνθρωπίνου γένους, εις μέν το σ^,α αὁτοῦ φύσει καὶ δυνάμει
ἐμπεριείχοντο όλων τῶν έξ αυτού γεννηθέντων ἀνθρόπων τὰ
σώματα, έν δέ τα ψυχα αύτού, ει καὶ μή φύσει ^ τὰ σώματα
(ώσὰν ὁποῦ ή ψυχή τού Ἀόὰμ δέν έγέννησε την ψυχήν του
^Αβελ.) διὰ νὰ μεταδώσα οἰ^τω καὶ τὸ έδικ^Ιν του άμάρτημα εις
τήν έξ αυτι^υ δήθεν γεννηθεισαν ψυχήν. παρὰ ^εοῦ γὰρ, κατὰ
την έκκλησιαστικήν δόξαν, έγένετο καὶ έκτίσθη ή τού Ἀ^ελ
ψυχή. έκτίσθη όμως καὶ έγένετο παρὰ Θ^ου ή του ^Α^ελ ψυχή,
άλλὰ καὶ κτίζονται .παρὰ Θεοῦ πασαι αἱ των ἀνθρώπων ψυχαὶ,
κατά τινας μέν, δημιουργικές καὶ ἀμέσως, κατά τινας δέ, έμ-
μέσως και προνοητικῶς, ήτοι διὰ τού πρώτου έκείνου καὶ ζωτι-
κού έμφυσήματος, κατὰ τον Θεολέγον Γρηγόριον (λέγ. είς τὸ
^άπτισμα), όπερ άπαξ ἐμπνευοθέν τ^ Ἀδὰμ, ένεργεῖ εις τους έξ
αυτού πάντας, κατὰ τὸν σχολιαστήν νικήταν, νέμος έν τα φύ-
σει γενέμενον. Αύτὸ τούτό φησι καὶ ὁ Θεοφὁρος ^Ιάξιμος λἐ-
γων^ ε^υχής μέν ούν γένεσις έξ ^ποκειμένης υλης ού γίνεται
καθάπερ τὰ σώματα, ἀλλὰ τ^ ^ουλήματι του Θεοῦ, δ^ὰ τής
ζωτικής έμπνεύσεως, ἀρρήτως καὶ ἀγνώστως, ώς οἶδε μύνος δ
ταύτης δημιουργός, ή ψυχή τό εἶναι λαμβάνουσα κατὰ τήν σόλ-
ληψιν άμα τ^ σώματι, πρός ενός ἀνθρώπου συμπλήρωσιν άγε-
ται.Ι^ (Παρὰ τ^ λὁγιρ Γενναδίου σελ. κρείσσων δέ εἶναι ή
των δευτέρων δὁξα). Ἀγκαλὰ, λέγω, και αἱ ψυχαὶ των ἀπογό-
νων τού Ἀδὰμ φυσικὰ εἰς τήν ψυχήν τού Ἀδὰμ δέν περιέχον-
ται, ἀλλὰ συνθήκα τινὶ, ώς άρχηγῶ καὶ γενάρχα. έν έκείνα ά-
πασαι συνενοούντο έλων τῶν ἀνθρώ^ων αἱ ψυχαί- Δίδωντας
λοιπόν ὁ Θεός τήν διαθήκην καὶ τήν ἐντολήν πρὸς τον Ἀδὰμ,
δέν τήν έδιδεν εις μένον αυτόν, ἀλλὰ δι^ αύτοῦ καὶ έν αὁτ^
τήν ^διδε καὶ είς όλους τους ανθρώπους τους ἐνθεωρουμένους εις
τό πρέσωπον του Ἀδάμ, ^οθεν, ἄν μέν έφύλαττε τήν διαθή^.
κην ὁ Ἀδὰμ, ήθελε μεταδ^ε^ καὶ ττ^ν φυλακήν ταύτην δι^ αύ-
τοῦ καὶ έν έαυτ^ καὶ εις .τούς ἀπογένους αύτού, ἀκολούθως δέ^
καὶ τήν διὰ τήν φυλακήν ταύτην ῦποσχεθεἰσαν μακαριέτητα^
έπειδή δέ παρέβη ταύτην αυτός, μετέδωκε παρομοίως δ^ αυτού
καὶ έν έαυτῶ τήν παράβασήν ταύτην καἰ εἰς ολους τους ἀπογό-
νους του, τους σὸ ν έκείνα καὶ δ^ έκείνου, καὶ λαβὁντας καὶ
παραύάντας τήν ἐντολήν. Ἀκολούθως δέ μετέδωκεν εις αυτούς
καὶ τὰς διὰ τήν παρά^α^ν ταύτην ἀ^ειληθείσας ποινὰς, τόσον
τὰς προσκαίρους τής παρούσης ζωής, ^σον καὶ τὰς αἰωνίας τής
έσομένης. ^οτι δέ άπαντά οἰ έξ Ἀδὰμ έν τ^ προσώπφ τού
Ἀδὰμ ^λα^ον καὶ ήθέτησαν τήν διαθήκην του Θεού, ὁ πολός είς
τὰς θείας Γραφὰς Ἱερώνυμος ἐρεονήσας, εύρεν ἀνάγραπτον εις
εότάς.^ Διὁτι τὸ κατὰ τών ^κδοσιν τῶν ο^. ερμηνευ^έν ρητόν
έκεῖνο τού ^^σηέ, τό λέγον. εΑυτοὶ δἐ εισιν ώς άνθρωπος πα^
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΙΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

δή, ό^ς ε^πομεν^ έ ^ ν ο ι έφρόνουν, ότι δέν γενν^ιται μέ τὸν άνθρωπον ή προπατορ^ή αύτηάμαρτία^ ω^άν
αύτη δέν ήτο τ^ς ρύσεως πταίσμα, ά λλά τ^ς προαιρέσεων)^ τούς λέγοντας λ ο ι ^ τ ο ^ αίρετΙκού^ ἀναθ^
μ α τἰζει ή Σύνοδος διά Τού παρόντος Κανόνον. Α^. μέν, δι^τι ὸ τύπ^,ς τού ^ς άφεσιν άμαρτι^ν βκπτί^ματος
οπού γίνεΤκι εις Τά νήπια, δέν εἶναι κατ^ αύτούν άληθής, άλλά ψευδής καὶ πλαστά, ἐπειδή, κ ^ αύτούς,
έκεῖνα άμαρτιας δέν ^χουν διά νά συγχωρηθούν. δέ, διατι ο Ἁπόστολος μέ τὸ ν^ λ έ ^ ^ δ^ έ^
άνθρωπου, Τού Ἀ δ ά μ δΤ^λ., ή άμαρτία εις Τὸν κόσμον εισ^λθε, καὶ διά τ^ς άμαρτία^ ὸ θάναΤον, καὶ έτ^ι ^ θ^-
νατον έπέρασεν εις όλους τούς άνθρωπους, έπειδή και ύλοι ήμαρτον καθ^ν και ὸ Ἀ δ ά μ. Τὸ ^ητὸν τ^ύτο, λέγ^,
δέν δόναΤαι κοιτ^ άλλον τρόπον νά νοηθώ, πάρεξ καθως η καθόλου εκκλησία τ^ν όρθοδύξων τὸ ένύη^ και
τὸ πιστεύει, όΤι δν^λ. αύΤά Τά νεογέννητα νήπια, άγκαλά καὶ νά μη ^μαρτον προαιρετικές, ^ μ^ έτρ^
βιξαν εις τὸν έ^ιυΤόν Τους έ^ι Τού Ἀ δ ά μ Τήν προπατορικήν άμαρτίαν. δ^ὸ και χρειαζοντ^ι διά τ ^ βα^τίσμα^
τον νά καθκρισθούν άναγκαίων άπὸ αύτήν^ όθεν και είν άφεσιν άμαρτιί^ν ^ιληθί^ν, και ού ψευδές βαπτίζονταν,

^Ηρεσεν ἶν α , ὅστις δήποτε εἶποι τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ, ἦ τ ιν ι δίκαιοῦται διὰ Ἱησοῦ Χρι- τῆςΚαρθ,ρκ^,
στ^ῦ τοῦ Κυρίου ὴμῶν, πρὸς μόνην ἄφεσιν ἀμαρτιῶν ἰσχύειυ τῶν ήδη πεπλημμελημένων,
καὶ μὴ παρἔ^ειν ἔτι μἡν βοήθειαν πρὸςτὸ μὴ ^τερα πλημμελε^ισθαι, άνάθεμα εἶη.
^ ρ μ η ν ε ί ο^

ἰ^ιν Τρεῖν προτάσειν έπεριλάμβανον οι Πελαγιανοι Τά αἱρεΤικά των φρονήματα. Ι^ίς μί^εν μέν, ^τΙ ὸ άνθοω..
πον, μεταχειριζόμενος μόνον Τάν καΤά φύσιν δυνάμεις, δύναται νά Τηρήση όλον τὸν νόμον και νά δικαιωθώ,
και νά έπιμείνη εις Τήν δικαιοσύνην, καἱ νά άπολαύση ζωήν αιωνιον. Κις άλλην δέ. ότι ὸ άνθρωπος δέν χρειά-
ζετα ι κάμμίαν ἐσωτερικήν χάριν Τού ^εού, διεγείρουσαν είν τὸ καλὸν, ή βοηθούσαν, ή δικαιούσαν, άλλ^ άρκεῖ
μόνον ειν αύτὸν πρὸς σωΤηρί^ιν τὸ αυτεξούσιον, ό νόμον, ή διδασκαλία και Τὸ παράδειγμα. Και ειν Τρίτην, ^τι
άν και χάρις πκρά Τού ^εού δίδεται, όμως αύτη δίδεται διά τήν άξίαν τού αύτεξουοίου. ^οθεν άπὸ τήν β^,
ταύτην α ύΤέν πρότασιν κρέμεται και Τούτο οπού διορίζει ὸ παρο^ν Κανων, ήγουν ότι ή χάριν τού Θεού, ή δ^ά
τού Ιησού Χριστοῦ δικαιούσα τὸν άνθρωπον έν τῶ βαπτίσματι, άφεσιν μόνον χαρίζει τί^ν προτέρων άμαρτ^μά^
Των, άλλ^ όχι και βοήθειαν ειν τὸ νά μή άμαρτάνη Τινάς άλλην φοράν, δι^ ό και τούν Τούτο λέγονταν άν^ιθε-
μ α τίζει. Ι Ι γάρ καθολική ε κ κ λ η σ ία πιστεύει όλον Τὸ εναντίον, δηλ. ότι ή διά Ιη^ού Χριστού διδομένη χάρ^ν
έν τῶ ί^απτίσματι, και άφεσιν Των προτέρων άμαρτιί^ν παρέχει, καὶ δύναμιν καὶ βοήθειαν είς τὸ νά μή άμαρ-.
τήσωμεν πλέον, άν ήμε^ς άπὸ τήν άμέλε^κν δέν έκδωσωμεν τὸν έαυτόν μαν είν τάν άμαρτίαν. Δι^ ό και ὸ Δα-
βιδ λέγεις Θεὸς εις Τήν βοήθειάν μου πρόσχες, Κύριε, ειν Τὸ βοηθ^σαί μοι σπεύσον. ^ α λ , ξθ^. ε Κ α ι.
ή βοήθειάμου παρά Κυρίου^ ἶΨ α λ . ρκ^- ί . Ι κΤλ. και ὸ Παύλον. εΤὸ Πνεύμα συναντιλαμβάνεται τα^ν άσθενείαις
ή μ έν , και αύΤὸ ύπερεντυγχάνει ύπὲρ ήμῶν. ^ ἶΡω μ. ή. Και μυρία άλλα έν Ταῖν θείαις Γραφαῖν εὁρίσκεται.

Ρ Ιέ Γ .

^Ηρεσεν ἴν α , ο^τις δήποτε εἴποι τὴ ν αὐτὴν χάριν το^ Θεοὕ^ τήν δια Τησο^ Χριστοῦ της Καρθ.
ρκ^. ρκά. ρ^ιβ^.
^ ῦ Κυρίου ἡμῶ ν εἰς τοῦτο μόνον ἡ μ ῖν βοηθεῖν, πρὸς τὁ μ ὴ ἁμαρτάνειν, ὅτι δι αὐτῆς ὴμῖν ρκδ^. ρκέ. ρκςο
ά ποκα λύπτεται κ α ὶ φανεροῦται ὴ γνῶσις τῶν άμαρτημάτω^, ^στε γινωσκειν ἄ ἐΙ^ιζητεῖν ρ^.

ραβαίν^ διαθήκην μου, ἐκει κατει^ρύνησέ μου^ (Κεφ. ς^. ζ^.),
αύιὸς ήρμήνευσεν έκ τῶν ^βρα^κῶν πρωτοτύπων οἰ^τως. εΔύτοὶ
δ^, ύ^σπερ ὁ Ἀδὰμ, τήν διαθήκην μου παρέβησαν.^ Καθως λοι-
πὸν ο Ἀδὰμ παρέβη τήν έντολήν, ην ἐδέχθη είς τὸ νὰ μή ^άγη
ἀπὸ τού ξύλου, ετσι και οἱ ἐξ αύτοῦ γεννηθέντες δι^έκείνου, και
έν ἐκείνιρ ταύτην παρἐβησαν, ην δηλαδή διὰ τού Ἀδὰμ είς
όλους ὁ Θεὸς διέθετο. Ἀ λλὰ , και καθ^ς ὁ Θεὸς δίδωντας τὸν
νέμον και τήν διαθήκην της ^εριτομης είς τὸν Ἀβραὰμ, τήν
^δωκεν ένταύτ^ καὶ είς τούς ἐξ ἐκείνου μέλλοντας γεννηθῆναι
(δι^ ^ και τὸ τικτὁμενον βρέφος, ἄν δὶν ἦθελε περιτμηθῆ, προ-
στάζει ὁ ιδιος Θεὸς νὰ εξολοθρεύεται^ ότι, φησι, τήν διαθήκην
μου διεσκἐδασεν, έπειδη και έν τη δσ^ύΙ τού Ἀβραὰμ ^τι ^ν,
δι^ έκείνου και έν έκείν^ τὴν διαθήκην ταύτην ἰίλαβε, καὶ.^μ^
όλον ὁπού αυτὸ κατὰ προαίρεσιν νὰ ἀμαρτάνη διν ήδύνατο.
τοιουτοτρόπως δίδωντας ὁ Θεὸς Την έντολήν είς τὸν Ἀδὰμ, έν-
ταύτ^ .τήν ^δωκε και εις τούς ἀπογόνους του- Δι^ ό ^αι τοῦ
Ἀδὰμ αυτήν παραβάντος, καὶ α^τὰ τὰ έν τη μήτρ^ ^ρέ^η ταύ-
την παρέβησαν, ^ς διὰ τού Ἀδὰμ ταύτην λαβὁντα^ έθεν και
χρειάζονται της μυστικωτέρας περιτομης τοῦ ^απτίσματος.
Ἀλλὰ τί τὰ πολλά , έ Ἀπόστολος Παύλος μέ τὸ, ἐφ^ ω πάν-
τες ^εαρτον, ὁποῦ λέγει, εἰς ^να λόγον έ^ανέρωσεν, ότι έν τι^
Ἀδὰμ πάντες ^μαρτον οι έκ τού ^Αδὰμ, δπερ έρ^εηνεύων έ Θεο-
φύλακτος λέγει- ^Πεσέντος έκείνου, οἰ μή ^αγύντες ἀπὸ τοῦξύ-
λ ^ γεγύνασιν έξ έκείνου θνητοὶ, ^ς ἄν καὶ αύτοὶ πταίσαντες,
διύτι έκεινος ^πταισεν.^ ^ υλικές τρέπος δε, διὰ μέσον τού
δποίου τὸ προπατορικών α^τὶ άμάρτημα μεταδίδεται, κοινῶς οἱ
Θεολύγοι λέγουσιν, ότι εἶν^ι ή έμπαθής ^ιει φιλήδονος ρύσις τού
σπέρματος, έξ οό συλλαμόανέμεθα. Δι^ ό και τόν Κύριον ήμων
Ἱησοῦν Χριστών, ^ς μήέκ σπέρματος γεννηθέντα,ἀν^τερον όμο-
λογοῦμεν τοῦ προπατορικού άμαρτήματος. ^ρανίσθη ή ὀποση-
μείωσις αότη έκ τού ἀνεκδότου ^εολογικοῦ του κλεινού ^ύγε-
νίου.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

καὶ ά δεῖ ἐκκλίνειν^ ού μ^)ν δι^ αύ^ης π α ρ έχετα ι ἶνα ὅ^ερ γνῶμεν π ο ιη τ ή ν , κ α ὶ ποιῆσαι ἔ τ ι μ ὴ ν
ἀγαπήσωμεν καὶ ί^ύο^μεν^ ἀνάθ^α ειη- Τοὕ γ^ρ Ἀ π οστό λο υ λέγοντος ὅτι ^ἡ ^νῶσις φυσιοῖ, ὴ δὲ
άγάπη οἰκοδομ^ ^ Κ^ρινθ. ή^ 1 ^ πά^ ^ πιστεύειν, πρὁς μὲν τὸ φι^ιοῦν ὴμ^ἰς ἔχειν τὴ ν
χάριν τοῦ Χριστοὕ^ πρὸς δὲ τὁ οίκο^ομεἶν^ μ ἡ ἔχειν^ ὁπόταν ὲκάτερον δῶρόν του Θεοἱ^, κ α ὶ τὸ εἰδέ^
ναι τί ποιεἴν δεῖ, κα ὶ τὸ ἀγαπᾶν δ δεῖ ποι^ν, ἴνα τ η ς ἀ γάπης οἰκοδομούσης, ἡ γνῶσις φυσιοῦν μ ὴ δι^-
νηθῆ, ωσπερ ἐκ τοὕ Θεοῦ γέ γ ρ α π τ ά ^Ὀ διδάσκων ἄνθρωπον γνῶσιν.^ ^ Ψ α λμ. Οὕτως ἔτ^
μὴν γέγραπτοιι, ^ Ἱ Ι ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐ^τιν.^ ^ά. Ιω ά ν . δ^.

^ ρ μ Υ ^ ε έ ^

Κ α ὶ διά Τού παρόνΤος Κανόνος άναθεματίζει ή σύνοδον Τούν Πελαγιανούν ^ ὶ ΚελεσΤιανούν, Τούν λέγονται
ύτι ή χάρις Τοθ Θ ^ , καΤά ΤούΤο μόνον μ^ς βοηθεῖ ε^ς Τύ νά μή άμαρΤάν^μ^ν, καθδ ^ α ύ Τ ^ γνωρί^ομεν^
πο^α πρέπει νά ζηΤί^μεν καὶ νά κάμνωμεν, ήΤοι Τά καλά, καὶ ποῖα πρέπει νά ά^οφεύγωμεν, ήΤοι Τα κακά, καὶ
έχι ί^Τι μύιν χαρίζω ^αὶ τ^ νά ά γαπή^μεν, καὶ τ^ ν^ ένδυναμωθύ^μεν νά κάμνωμεν ἐκεῖνα Τά καλά, ὸποί^
γνωρίσωμεν. ^Εξ ^σοι^ γάρ καὶ τά δόεΙο δ ύ ^ ^ίναι τού Θεού, ^^εὲ ή γνο^σις καὶ ή άγάπη. ΔιόΤι περὶ μέν Τής
γνωσεων λέγει ὸ Δαβίδ^ ^ διδάσκων άνθρωπον γνέ^σιν^ περἰ δέ Τή^ άγάπην λέγει δ ήγαπ^μένος ίἱΙαθηΤήν^
άγάπη εἶναι ^ Τού Θ ^ . Καὶ κατά άλλο^ Τρόμον δέ άσεβές Εἶναι Τὸ νά πισΤεύωμεν, ύΤι ή χάρις ^ού Θεού
δίδει μέν ειν ήμ^ις γνύ^ν, ήΤις μοναχή ούσα, ως λέγ ει δ Παύλον, φυσιοῖ, ^Τοι οι^ησιν προξενεῖ, δέν δίδει δέ
καὶ άγάπην, ήΤι^ ο^κοδομε^ κοεὲ ένδυναμοῖ ήμ^ν είς Τὸ νά έργασθόμεν τὸ άγαθόν. ^ σ Τ ε , καθων εἶναι δ^ρον
τής θείας χάριΤο^ τ^ νά Υνωρίζε^μεν Τί πρέπει νά κάμνωμεν, ^Τσι παρομοίως εἶναε και Τὸ νά άγαπέμεν ^,Τι
πρέπει νά κάμνωμεν- ἈποοίδεΤαι δὲ, ή μέν γνί^σις εἰν Τὁν νούν, ή δέ άγάπη, ειν Τήν θέλησιν, Τάς δύω πρω-
Τα^ καὶ κυριωΤέραν δυνάμεις Τές ψυχ^.

^ής Καρθ. ἹΙρ εσ εν ἶνα , ὅστις δήποτε εἶποι, διά τοῦτο τὴ ν χάριν ὴ μ ῖν τ ἤ ς δικαιοσύνης δεδόσθαι,
ρ κ γ ^ ^ρκἐ^ ^ ποιεἶν διά τοῦ ^ὐτεξουσίου δυνάμεθ^, εὐχ^ρεστέρως πληρῶ μεν διά τῆ ς χάριτος,
ρκς^. ρκζ^. ὡς άν εἰ καὶ ὴ χάρις μ ἡ ἐδίδοτο, ούκ εὐχερῶς μὲν, ἀ λ λ ' ὅμως ὴδυνάμεθ^ κοιὶ δίχα ἐκείνης
ἔτι μὴ ν πληρῶσ^ι τάς θείας ἐντολὰζ, ἀνάθεμα Εἴη. Π ερὶ γάρ τῶν καρπῶν τῶν ἐντολῶν ὁ Κύριος ἐλά-
λ ε ι, ὅπου οὐκ εἶπε, Χωρὶς ἐμοῦ δυσχερῶς δύνασθε ποιεῖν, ἀ λ λ ' Ε ἶ^ , Χ ω ρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.
^Ιωάν. ιέ.
ε ρ μ η ν ε ί α ,

Καὶ ούΤον δ Κανων άναθεμαΤίζει τούν Π ελα για νο ί καὶ Κ ελ εσ τ ια ν ο ί, ύΤι, έπειδή έκαμεν ήμδ^ς αύΤεξου^
σίουν (1^ δ Θεὸς, ήμπορ^ύμεν ναὶ καὶ χωρὶν Τήν θείαν χάριν νά Τελειωσωμεν Τάν ένΤολάς, άν καὶ έχι μέ εύκο-

( Ι ) Πολλοὶ ἀπὸ τους έδικούς μας νεωτέρους Θεολύγους καὶ ύ δέ άνθρωπος νὰ ^ναι ἀναίτιος ύ τήν τοιαύτην δύναμιν μετα-
μεταφυσικούς, δέν ήξεύρω πως καὶ ἀπὸ ποίαν ^ίτίαν, δέν ήκρι- ^ χειριζύμενος. Καὶ πῶς ύ μέν αιτιος τούτου Θεὸς κολάζει^ ^δέ
βολύγησαν τὸν περὶ Τοῦ αυτεξουσίου λύγον, ἀλλὰ ά^λο^ μέν ^αναίτιος άνθρωπος ύ προαιρούμενος Τὸ κακὸν κολάζεται; ἀδικία
ἀπὸ αύτους έρισαν, πως α^τὸ εἶναι μία λογική δύναμις, κ ^ ^ν ^γὰρ τοῦτύ έστι. Τρίτον, δτι, ἄν ή τοιαύτη εἰς τὸ κακὸν δύνα-
αύτιξουσίως ή ψυχή κινειται είς τὸ άγαθὸν καὶ εἰς τὸ κακὸν, μις ἦτο φύσει Τη ψνχη δεδομένη, άπρεπε νὰ συνιστφ μέλλον,
έλλοι δέ, πως εἶναι μία έλευθεριύτης τής ψυχής, καθ^ ήν α^τη καὶ οχι νὰ φθειρη τήν μεταχειριζομίνην ταύτην ψυχήν. Τεταρ-
. θέλει έπίσης τὸ ἀγαθον, καὶ ἐπίσης τὸ κακύν, ^οτ^ δ^ ^ ύρ^- τον, διατὶ υποτίθεται καὶ Τὸ κακὸν ^ ἰ^ν παρομοίως μέ το
σμοὶ ούτοι δέν εἶναι ὁρθοὶ, δήλύν ἐστιν. Εί μέν γὰρ α^τὸ λὸν, δπερ έσΤὶν άτοπον. Καὶ πέμπτον οτι καὶ αύτὸ τὸ κακὸν,
δύναμις, κατὰ τήν ύποίαν κινειται ύ άνθρωπος εἰς τὸ κ^λ^ν τὸ ύποῖον ύποτίθεται ώς ἀντικείμενον τής προαιρετικής δυνά-
είς τὸ κακὸν, πρῶτον μέν ή δύναμις αί^τη ή είς το κακὸν^ ούτ^ μεως τής ψυχής, άπρεπε παρομοίως μέ τὸ άντικείμενον ἀγαύὸν
.εἶναι, ούτε λέγεται κυρίως δύναμις, ἀλλὰ μαλλον ἀδυναμία, δχι νὰ φθε^η, ἀλλὰ νὰ τελειοῖ τήν εις Τοῦτο κινουμένην ψνχήν.
άσθένεια καὶ ^λλειψις (κατὰ τὸν ^Αρεοπαγίτην Λιονύ^ς^ν^ Ἀλλὰ μήν ταύΤα έ^λα εἶναι άτοπα, καὶ ^λάσφημα^ κ^ὶ αἱρετι-
θειων ύν^μάτων Κ^φ. δ^.), έπειδή οὁκ ι^λαβε δύναμήν ή ψυχή είς κά. Δοιπον οἱ ἀνωτέρω ὁρισμοὶ, ἀπὸ Τους οποίους Ταῦτα έπον-
τὸ κακὸν^ ἀλλὰ ἐξ ἀδυναμίας^ κα^ ἀσθενεί^ κ^ἰ έλλείψεως, του Ται, δέν εἶναι ὀρθοί. Ταύτα Τὰ ιδια άτοπα άκολουθούν κ^ὶ
νὰ μή δύναται νὰ μέν^ έν τ^ ἀγαθῶ, πίπτει είς τὸ κ^κύ^. Ἀλλ^ έκείνους ὁποῦ λέγουν, πως τὸ αυτεξούσιον εἶναι έλενθεριότη^ τή^
ο^τε λογική ήμπορεῖ νὰ λέγεται ή Τοιαύτη είς τὸ ψυχής, καθ^ ήν αύΤη έπίσης θέλει Τὸ καλὸν, καὶ έπίσης το ^ε-
μις, ἀλλὰ μέλλον άλογος καὶ ἀσυλλύγιστο^- έξ ἀλ^ί^ κύν. ^Ιή γένοιτο γάρ ποτε νὰ έδωκεν ύ Θεὸς ο α^τάγαθος τοι-
κακὶν γίνεται. κατὰ τὸν αὁτὸν ^Δρεο^αγίτ^ν (^ὁτύ^). Α^ύτωον αύτην έλευθερίαν είς τον άνθρωπον νὰ κινήται είς Τὸ κακέν.
^δΤι, ἄν ύ άνθρωκος ^λαβε τοιαύτην δύν^μ^ν ^ ^ κακὸ^, ^εται ^ΔπαγεΙ φησὶ γὰρ τὸ Πνεύμα Τὸ άγιον. εούκ ένετείλατο ού-
νὰ ^ ι αίτιος ύ ΘειΙς τοῦ κ^κοῦ ύ τήν το^ύτην δύνς^μ^ δ^^^ δενὶ ἀσεβειν, καὶ ουκ έδωκεν άνεσιν ούδενὶ άμαρτάνειν^. (^ειρὰχ
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΔΓΕΝΙΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΊ

ιε^. ^θ.). ^ΙΙ ἀλήθεια λοιπὸν εἶναι αότή, ότι έ ^εὸς μόνος Γραφῶν. ^ο γὰρ Ἀπέστολ^ λέγει ε Αυτές έστ^ν δ ένεργέν ήμ^ν
ἀγαθὸς ό^ν, μάλλον δέ αυτοαγαθέτης, έποίησε καὶ τον άνθρωπον καὶ τὸ θέλειν καὶ το ένεργε^. (^λι^^ιησίους Κεφ. ύ^.) κ^ὶ
άγαθέν. Δέν ήθέλησεν όμως καὶ νὰ τὸν ἀναγκάσ^ εις τὸ ἀγ^- πάλιν^ εῦυχ ότι ἱκανοὶ έσμέν ἀφ^έαυτῶν λογίσασθαί τ^ κ^ὶ έξ
θὸν (έπειδή τούτο δέν εἶναι του ἀγαθού ^διον), ἀλλὰ έποίησεν έαυτῶν, ἀλλ^ ή ἰκανέτης ήμ^ν έκ του Θεοῦ^ (^. Κορινθ. γ^.),
αυτὸν αυτεξούσιον, καθ^ όμοίωσιν έδικήν του (καὶ αυτὸς γάρ τὸ ὁποί^ον τοῦτο ρητὸν προβάλλω έ Αύγουστινος κατὰ των
έστιν αυτεξούσιος), ήτοι τού ξδωκε μίαν φυσικήν δύναμιν μετὰ ^Πμιπελαγιανῶν (^ιύλ. περὶ κροορισμοῦ τ^ν ἀγίων, Κ^φ. )
λόγου έρεκτικήν (^ς λέγει ό θε^ος ^άξιμος, διαλέξει πρὸς Πύρ- λέγεις ^ἄς ζυγιάζουν καλὰ τὰ λέγ^α ταῦτα οι νομίζοντες δτι
ρον), μέ τήν έποίαν νὰ κινήται εις τὸ καλὸν όχι ήναγ^ασμένως ἀπὸ λέγου μας ιἶναι της ^ίστΙο^ς ή έ^ δ^ Θ^ ή
καὶ βιαίως, ἀλλ^ αύτεξουσίως καὶ θεληματικῶς, φερέμενος εἰς τής πίστεως παρα^λήρωσ^ς^ δ^έτ^, ^ο^ς δ^ν ήξεύρε^, οτ^ πρῶ-
αυτὸ τόσον άπὸ τὸν έμφυτον λόγον, ό έποῖος ^χει ἀντικείμενέν τον εἶναι το λογίσασθαι, καὶ ύοτερον το ^ι^στεῦ^^^- ^στε κατὰ
του τήν άλήθειαν, όσον καὶ άπὸ τήν έμφυτον θέλησιν, ήτις ^χει τὸν αυτὸν (Ι^ιβλ. είς τ^ν Ἱωάννην)^ ^τ^ έν αυτ^ ένεργοῦντι
άντικείμενόν της το άγαθὸν, ῶς λέγει ό Ἀριστοτέλης^ εἈγαθέν Χριστά συνεργει ὁ άνθρωπος είς σωτηρίαν αι^ον ^ ^ς δ^-.
έστιν, ού πάντα έφίεται.Ι^, καὶ τουτο ^σως έφανέρωσεν ὁ Σειρὰχ καιοσύνην.^ ^φη δέ και ό Σολομέ εΚαὶ έτοιμάζετα^ θέλη^ις
λέγων^ ^Αύτὸς έξ άρχής έποίησε τον άνθρωπον, καὶ ἀφήκεν αύ- παρὰ Κυρίου^,
τὸν έν χειρἰ διαύουλίου αύτού, (Κεφ. ιέ.), ήγουν τὸν ἀφήκε νὰ (^) επειδή διαφέρους χάριτας ἀνέφερον οι προλαύέντες Κα-
θελήσ^ και αύτὸς αυτεξουσίως το άγαθὸν άπὸ λέγου του, διὰ νένες, έστοχάσθημεν νὰ δόσωμεν μίαν καθολ^κήν ε^δησιν περὶ
νὰ ^χ^ καὶ μισθὸν περισσότερον, καὶ τὸ ἀγαθὸν νὰ λογίζεται ^ς αυτων. ^θεν ἀφίνοντες τὰς περὶ χάριτος διαφέρους διαιρέσεις
έδικέν του, κατὰ τον Θεολέγον Γρηγόριον, ^ τού έλομένου των σχολαστικων, λέγομεν τὰς κοινὰς και ^ολογουμένας παρὰ
τὸ άγαθὸν ούχ ήττον. ή τού παρασχέντος τὰ σπέρματα.^ Το.. πάντων τῶν θεολέγων ταύτας. ^άρις, άλλη μέν λέγεται
σοῦτον δέ εἶναι μακρὰν έ Θεὸς άπὸ τού νὰ δόσ-^ δύναμίν τινα προκαταρκτική ^αι φωτιστική, ήτις πέσιν ἀνθρόποις δίδοται,χω-
αυτεξούσιον ή έλευθερίαν είς τὸ νὰ κινηθώ ὁ άνθρωπος εις τ^ ρὶς συνεργείας τού αυτεξουσίου. προηγεῖται γὰρ αυτοῦ, ^να γνω-
κακὸν, ^στε ὁποῦ και έντολήν του ^δωσε προφυλακτικήν τού νὰ ρίσ^ ὁ άνθρωπος τήν ἀλήθειαν των θείων προσταγμάτων ^αὶ έ-
μή κινηθώ εις αυτὸ, καὶ άπειλήν θανάτου, ἄν εις αυτὸ κινηθώ. λευθέρως σνγκατατεθ^. (Περὶ ταύτης τής χάριτος τής προκαταρ^
Τούτων ούτως είρημένων, συνάγεται έτι έ άνθρωπος έκτίσθη κτικής λέγει ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας έρμηνεύων τὸ εουμή
παρὰ Θεοῦ καὶ εἶναι αυτεξούσιος, ἀλλὰ διὰ νὰ κινήται εις μέ- διδάξωσιν εκαστος τὸν πλησίον αυτου,λέγων. Γ νῶθι τον Κύριον.^
νον τὸ καλὸν, καὶ όχι καὶ εις τὸ κακὸν, καὶ ^χει δύναμιν καὶ (έν Κιφ. η^. τής πρὸς ^ύρ.)^ ^του ^εοῦτήν φύοιν ήμῶν τή προ-
έλευθερίαν εις τὸ νὰ κάμν^ μένα τὰ καλὰ ι^ργα, καὶ όχι τὰ λήψει θεόσαντος, ^λαμψεν έν ταῖς πάντων ψυχαις τὸ τής έλη-
κακά. Και τοῦτο δηλῶν ὁ Ἀπέστολος ^λεγε. ^Κτ^σθέντες έπὶ θοῦς θεογνωσίας φως, καὶ οιέν τις έπιτηδειύτης ένετέθη τ^ άν-
έργοις ἀγαθοις (ἀλλ^ όχι και έπὶ κακοις), ^να έν αυτοίς περι- θρωπίνη φύσει υπὸ τής χάριτος πρὸς τὸ τον όντως .ειδέναι
πατήσωμεν^ (Ἐ φ ^θ.). Ι^ι δέ καὶ προτείνοι τινὰς τὰ ρητὰ Θεέν^). άλλη δέ λέγεται χέρις ένδυναμουσα, ήτις ένισ^ύει^τήν
τοῦ Σειρὰχ (ή καὶ άλλων Πατέρων τινῶν), τὸ, επαρέθηκέ σοι ἀνθρωπίνην θέλησιν εις τὸ νὰ ἀγαπήσ^ το ἀγαθ^^, ουκ άναγκά--
πύρ και ύδωρ, ού ἐὰν θέλγ^ς ἐκτενε^ς τήν χειρά σου,^ι και τό, ζουσα, άλλὰ μεθ^ ήδονής αυτήν πείθουσα. άλλη συνεργούσα,
^έναντι ἀν^ρό^ιων ή ζι^ή κ^ὶ ὀ θάνατος^ καὶ ^ έὰν ευδοκήσω, δο- ήτις μετὰ τοῦ ένεργοῦντος τὸ ἀγαθον συνεργει, ινα εις ^κβασιν
θήσεται αύτῶ., (Κεφ. ιέ.), μέ τὰ έπο^α φαίνεται πῶς δοξάζει έ και τέλος φέρ^ τήν πραξιν τού ἀγαθοῦ. άλλη λέγεται διαμέ-
σοφὸς μέσην τινὰ δύναμιν τη^ θελή^εως^ καθ^ ην νεύε^ ὁ άνθρω- νουσα και δικαιοῦσα, ήτις κάμνει τ^ν άνθρωπον νὰ διαμένω έν
πος είς τὸ καλ^ν και ει^ τ^ κ^κύν^ άποκρινύμεθα πρῶτον, ότι τ^ άγαθ^ μέ^ρι τέλους, μόνοις κληροι^ιένη το^ς προο^σμένοι^
ταῦτα τὰ λέγει. καθ^ς έκατέστησεν ὁ άνθρωπος τον έαυτέν του άλλη λέγεται έκτική και κα^ ^ξιν, ήτις είς ^έθος εἶναι έγκεκο-
μετὰ τήν παράβασήν, ^οτε μέν ί^έλων τὸ καλὸν, ^οτέ δέ τὸ κα- λαμμένη τ^ ἀνθρι^πφ και μένονσα, τόσον όταν έ^Εργη τὸ άγα-
κὸν, καὶ ύχ^ καθ^ς τον εκς^με, καὶ καθο^ς τον θέλει ὁ Θεὁς^ και θὸν, δσον καὶ όταν δέν το ένεργή. και αύτη μόνον τοῖς προωρι-
δεύτερον, οτι αύτος ο^τος ὁ Σειρὰχ ό^οῦ λέγει ταῦτα άνωτέ- σμένο^ς δίδοται, Θεοῦ ἀγάπη καὶ ἀρραόι^ν, και ^άρ^μα έν ταις
ρω, είς τὸ τέλος τοῦ αύτοῦ Κεφαλαίου^ ^σ^ερ διορθὁνωντας τὰ ὰγίαις Γραφαις ένομαζομένη^ παρὰ όέ του Βασιλείου έν το^ς
ειρημένα, συγκλείε^ τήν θέληο^ν είς μένον το καλὸν, καὶ έχι εις ^εερι του άγίου Πνεύματος (Κεφ. κς^.) και περὰ τοῦ ^Αλεξαν-
το κακὸν^ καὶ λέγει, πῶς ὁ Θεὸς δέν ^δωκεν έντολήν εις κάνένα δρείας Κυρίλλου (^ιβλ. δ^. εις τὸν ^ΙΙσαιαν) μέ τήν τέχνην πα-
νὰ άσεβ^, ούδέ ^δωκεν άνεσιν κ^ι έλευθερίαν είς κἀνένα νὰ άμαρ- ρομο^αζομένη, ήτις ἀεὶ μέν ευρίσκεται καθ^ ^ξιν έν τω τ^χνιτ^,
τάνγ^. εΚαὶ ουκ ένετείλατ^ ούδενἰ άσεβε^ν, και ούκ ^δωκεν άνε- ούκ ἀεὶ δέ, ουδέ ἀδιαλείπτως τὰς ένεργείας προύάλλει. Αἰ μέν
σιν ουδενὶ άμαρτάνειν^ (αυτέθι). ούν τρε^ς πρῶτσι χάριτες, ή προκαταρκτική, λέγω, ή ένδυνα-
(1) Τουτο τὸ ὶ^διον φρὁνημα εἶχον καὶ οἱ ^ΙΙμιπελαγιανοὶ, μοῦσα καὶ ή συνεργούσα, δίδονται κει πρ^ έκείνους, οιτινες πρώς
^τινες κατὰ τοῦτο δ^έφερον ἀ^ὸ το^ Πελαγιανους, καθ^ έτι έκει- καιρὸν εὸρίσκονται έν τ^ ἀρετ^ και χ^ιτι^ ύστερον δέ έκπί^
νοι μέν ^λεγον, δτ^ ἐκ του αυτεξουσίου ήμῶν κρέμαται δλη ή πτον^Εες κολάζονται, αἱ δέ δύω, ή διαμένουσα καὶ ή έκτική, εις
σωτηρία ήμων, ούτοι δέ έλεγον, δτι ή μέν άρχή τής σωτηρίας μένους τους προωρισμένονς, ων τὸ αυτεξούσιον μένει έδρα^ον είς
εἶναι ἀ^ὸ τὸ αυτεξού^ον, χρειάζεται ύμως νὰ ακολουθώ καὶ ή τὸ ἀγαθὸν καὶ τήν άρετήν, δι' ^ ^εὶ μό^ει έπισφραγί^.
χ^ρις όχι καὶ νὰ προηγήται, ειμή κάποτε. Ἀνατρέπεται έμως ζουσι τὸν προορισμόν κεὶ τὰ του προορισμοῦ έργα καὶ άποτε-
^ιαὶ αύτή ή δέξ^ κ^ δ^ὰ ^εαρδντος Κανένος κ^ιὶ δ^ὰ τῶν ^λέσματα κυρίως λέγονται. Αἱ όέ τρ^ ἀνωτέρω καταχρηστικάς
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ΙΙ 'ΙΙ^ ^ ^ Τ ^ ιν ^ ^ .'Ε ^ ^ι
^ ^ ^ ^ ^ ^ . Τ^ ν. ^ - Ο ,^

^ Ι^ , ^ ^ι .ιν ^ Ο ^ ι ^ . ^ ^
^ ^ 'Ε ^ Ε ι ^ ^ ^ ν, ^ ι
^ Ι^ Α ^ Ο . ^ . ^ Ε ^

^ ^ ι^ ν , ^ ι ^ ^ Ι^ ιν , ^ Ι^ ν ,
^ ^ ^ ^ ^ ν , ι^ ^ ν ^ ^ ν
^ ^ ^ Ο ^ ιν ,
- ΙΙΙ^ ,^. ^ ν ^

^ι ^ ^ ε ^ .^ ^ ^ ^ ^ .ι ^ ^
^ ι .^ ^ ^ ΙΙ^ ^ -^

^ ^ι ^ ^

^
^ ^ ^ ^

^ ^

^ ^

^ Ι^ . ^Ι

^Γ,^ 'Τ Ι^ ^ ν ^ , ^ ^ Δ^^^^ ^

^Μ^Ι^. ^ '. Ι^ / Ι ι^ ^ ν ^ ^ ιν ^
^ ^

^. ^
^ ^ ^ ^ ν ^ ιτ ^ ν ^ ν ^ ^ ^ ^ Ο ^ ^ ^ . -Α ^ ^ ^ ^ν Τ ^ ^ ^ ^ ^
Ι Λ ^ ^ .'Ε ^ ^. 'Ε ^ ^ , ,
^ ^ Ιν^ ^ ι .Μ ^
^ , ^ ^ . Κ^ι ^
^ .Ο^^ ^ ^ ^ . ^. Κ^
^ Τ^ ^ , ^'Ε^ ,^ν^^ι
^ ν ^ ι^ ^ . '^ - Ο ^ Ι^ ^ Δ^ι^^^ ^ Π ^ Υ ^ Υ ^ , ^

^ργα του προορισμού δνομάζονται, καθ^ ^ τήν σωτηρίαν είς τὸν τον, είς τὰς ὁποίας εἶναι ύποκείμενοι και αὁτοὶ οἱ ἄγιοι, ^ιαι
σωζδμενον εύκολύνουσι (Παρὰ τω θεολογικ^ τού Κορεσσίου). .μένουσι πάλιν ^γιοι (πλην μδνου τού χριστού καὶ της ^εοτό-
(^ Δι^ ^ καὶ ό γ^. Σύνοδος ὀμού μ ὶ τούς Κελεστιανους τού- κου)^ αυται δε εἶναι, κατὰ τον Κορέσσιον και τον Χρύσανθον, ό
τους ^ Πελαγιανο^ς καθεῖλον καὶ τους ^Ενθουσιαστὰς και Ι^ύ- ἀργὸς λόγος, ή πρι^τη κίνησις τού θυμού, ή της έπιθυμίας, τ^
χίτας, ήτοι Ι^ασσαλιανούς. ^ορα Δοσίθεον σελ. ^7^. καὶ εἰ^ παιγνιῶδες ψεύδος και τὰ δ^εοια. μόνος γὰρ ὁ Θεὸς εἶναι πάντη
τὰ ἐκείνης πρακτικά. ἀ^ιίνητος είς τὸ κακὸν, ^Δγγελοι δε και αγιοι, ἄν ^ναι τέλειοι,
(^) Σημείωσαι ότι ἀμαρτίας ἐννοει έδω ὁ Κανων, όχι τὰ^ ἀκίνητοι μεν τελείως δεν εἶναι είς το κακὸν, ἀλλὰ δυσκολοκίνη-
θανασίμους (διατὶ αύτὰς κάμνοντες οἱ ἄγιοι δεν μἐνουσι ^λέον τοι, καὶ πολλ^ μαλλον οἰ αγιοι, ι^ς σῶ^ ι^ορούντες, καὶ ι^ς ύπὸ
έγιοι), ἀλλὰ τὰς συγγνωστὰς, αι ὁπο^αι, ούτε την πρὸς Θε^ν τού έχθρού πολεμούμενοι, εύκολι^τερα ἀπὸ τους Ἀγγέλους δύ-
^καὶ τήν πρὸς τ^ν πλησίον ἀγάπην φθείρουν, ούτε κάμνουν τον νανται είς τὸ κακὸν νὰ τραπούν.
ένύρωπον έχθρὸν τού Θεού καὶ ένοχον εἰς τὸν αἰι^νιον θάνα­ (3) ^Ισως καὶ έν τῶ ψαλ^ γἐγραπται δηλ.
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΙ^ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΊ

^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
Μ ^ ^ ΙΙ^ ^ ν ^ ^
^ ^ Κ ^ ^ Ο^ ^

^ ^ ^ ν ^ε

^ ^ ^ ^

ἹΙρ ε σ ε ν , ἴνα οἶτινες δήποτε τὰ ρήματα τῆ ς Δεσποτικῆς εύχῆς, ἄπερ λέγομε^ α Ἀφ ες Τής Καρθ.
ὴ μ ῖν τ ὰ ίρ ε ιλ ή μ α τ α ὴ μ ῶ ν ^ Μ α τ θ . Ι 2 . Α ο υκ. ιά . 4.^ οὕτω βούλονται ἀπὸτῶν ἀγίων ρκο ρκά. ρκ^.
ρκγ^.ρκδ^.ρκέ.
λέγεσθαι, ὼς ταπεινοφρόνως κ α ὶ οὐκ ἀληθῶς ταῦτα λεχθῆναι, ἀνάθεμα εἶη . Τ ίς γὰρ ὺπε- ρκς^..
νέγκοι τὸν εὐχόμενον, μ ὴ άνθρωποις, ἀ λ λ ' αὐτῶ τῶ Κυρίω , ψευδόμενον ^ τὸν τοῖς χείλεσιν αὑτοῦ λέγοντα,
^ὰς ὀφειλούσας άφεθῆναι αμαρτίας αὺτῶ, μ ὴ ἔχειν ;

^ ρ μ η ν ε ί οι,

Κ α ὶ ουΤος δ Κανων άναθεμαΤίζει Τούν Πελαγ.ιανούν λέγονται οτι οι άγιοι δέν λέγουσι καΤά άλήθειαν Τὸ,
ά^ες ήμύν τά όφειλήμαΤα ήμων, έπειδή αύΤοὶ, αμαρτίας καὶ όφειλημαΤα δέν έχουσιν, άλλά διά Ταπεινοφρο-.
συνην καὶ μεΤριόΤηΤα. ΔιόΤι, ποιον, λ έ γ ε ι, θέλει ύπομείνει Τούς ΤούΤο λέγονΤας άγίουν νά ψεύδωνΤαι, έχι είς
Τούς άνθ^ωπουν, ά λλά είν Τὸν Θεόν ; καὶ μέ Τά χ είλ η μέν νά ζηΤούσι συγχωρησιν Τ^ν άμαρΤιέ^ν Τους, μέ τήν
. καρδίαν δέ νά λογιάζουν, ύΤι ἀμαρΤίας δέν έχουν ; θεομπαιξία γάρ Τοί^Το, καὶ έχι προσευχή νομίζεΤαι, ύπερ
έπὶ Τῶν άγίων, καὶ νο^σαι μόνον, εἶναι άΤοπον

'^Ηρεσεν, ἐπειδὴ πρό τινων ἐνιαυτῶν ἐν τα ύτη τ ῆ Ἐ κ κ λ η σ ία πεπληρωμένη τῆ Συνόδω

ὡρίσθη ἶν α , οἱαιδήποτε 'Ε κ κ λ η σ ία ι, διοικήσει καθεστῶσαι, πρὸ τῶν νόμων τῶν περὶ τῶν ος^. οζ^. οή.
Δονατιστῶν ἐκτεθέντων, καθολικαὶ γένωνται, ἐκείνοις τοῖς θρόνοις ἀνήκωσιν, ὧν τινων διὰ ρά. ρβ^. ρκθ^,
τῶν Ἐπ ισ κ ό π ω ν προτραπεῖσαι, τ ῆ καθολικῆ ὲνότητι ἐκοινώνησαν. Μετά δὲ τοὺς νόμους,
οὶαιδήποτε ἐκοινω νησαν, ἐκείνοις ἀνήκωσιν, οἶς κ α ὶ ὅτε ήσαν εἰς τὸ μέρος τ^ὕ Δονάτου- Κ α ὶ πολλαὶ φι-

(^) Τὸ ρητὸν τούτο, άλλως μέν εύρηται παρὰ Τῶ Ἱωύ(Κεφ.
λζ^. θ7.^εχειμ^ν καὶ ύετὸς καὶ χειμῶν ύετῶν δυναστείας αύτού.
^Εν χειρὶ παντὸς ἀνθρώ^εου κατασφραγίζει, ^να γνῶ πας άν--
θρωπος Τήν έαυτού άσθένειαν^, ^οπερ έρμηνεύων ύ ^ολυμπιύ^-
δωρος ἐν τη σειρ^ Τού Ἱι^β λέγει, οτι ύ χειμων κατασφραγίζει,
ήγουν ώσὰν νὰ δέν^ τὰ χέρια των άνθρώπων. έμποδίζωντας
αυτους ἀπὸ τὸ νὰ έργάζωντα^ είς τὰ έξω, καὶ τούτο γίνεται
κατὰ πρύνοιαν Θεοῦ, διὰ νὰ τα^νωθη ύ ένθρωκος καὶ νὰ γνω-
ρίση Τήν άσθένειαν καὶ ἀδυναμίαν τής φύσεώς Του, οἱ δέ ΠαΤέ-
ρες Τής νιαρούσης Συνύδου τήν άσθένειαν έδῶένύησαν τήν πρὸς
Τάς ἀμαρΤίας κλίσήν καἰ ρο^ήν Τού άνθρώπου,
(^) Προσφυέστατα προσαρμόζονται Τὰ λύγια τού παρύντος
Κανύνος είς τούς θεομπαίκτας καὶ ἀνοήΤους έκείνονς, οι ύποιοι
δντες ζωντανοὶ, κάμνουσι τὰ μνημύσυνά των, ώσὰν νὰ ἦσαν ἀ-
ποθανύντες. Υἶοῖος γὰρ θέλει ύπομείνει κ^ὶ αυτους νὰ ψεύδων-
ται; έχι είς τους ἀνθρώπους, ἀλλ^είςτὸν Θεύν; καὶ μέτὰ χείλη
μέν νὰ λέγωνται καὶ νὰ μνημονεύωνται ῶς νεκροὶ καὶ ἀποθα-
νύνΤες πρὸ πολλού, τη δέ ἀληθεί^ καὶ τ^ πράγματι νὰ ^ναι
ζωντανοί ; Καὶ δύναται νὰ ευρεθή μεγαλητέρα μωρία καὶ θεομ-.
^αιξία άπὸ αύτήν; δθεν ^ἱ τοῦτο ποιοῦντες ἄς μήκάμνουν εί^
τὸ έξής τὸ τοιούτον άτοπον-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

λονεικί^ι ὕστερον μ ε τ α ^ τ^ ν ^Επι^κόπύ^ν ^ερὶ τῶν ^ ιο ικ ή ^ ν ἀνεφ ύησ^νκ^ὶ ἀν^φύονται, οἶς τότε
τελείά δοκ^ῖ γενέοθαι πρόνοια, νῦν ἐν τ^ύτη τ ῆ ἀγία Σ υ ν ό ^ ἤρεσεν ἶν^ , οπου ^ηποτε κ^θολικὴ έγένετο ἐκ
τοῦ μέρους το^ Δονάτου^ καὶ δι^φόροις θρόνοις ἀνήκουσαι ήο^ν, έν οὶ^ρδήποτε κ^ ρῶ ^νωσις ἐκεῖ έγένετο,
ή ἔσται, εἶτε πρὁ τῶν νόμο^ εἶτε μετά το^ς νόμους, ἐκείνφ τ ^ θρόν^ρ ἀ νή κ ο ^ ιν, ^ τ ιν ι ἡ ἔκπ ^ λαι ἐκεῖ
ὺ π ά ρ ξ ^ καθολική άνἤκεν ^ ο^τ^ δηλαδὴ, ἶν α , εἶπερ Ἐ π ίσ κ ο π ο ι άπὁ τ^ ν Δον^τιστῶν πρὸς τη ν κα-
θολικὴν ἐνότητα ἐπέστρεψαν^ ἐξίσου πρὁς ά λλήλου ς διέλωσι τὰς ουτ^ς εὺρι^κομἔν^ς διοικήσεις, ένθα ή-
σαν ἀμφότερ^ι τὰ μέρη^ τουτέστιν, ἴν^ ἄλλοι τόποι πρὸς ἐκεῖνον, κ^ὶ ^.λλοι ^ρὁς έκεῖνον ἀνήκωσιν οὕ-
τως, ἴνα ὁ παλαιότερος ἐν τ ῆ 'ΕπισκοΤιῆ μερίζη, κ α ὶ ὁ ήττω ν έπ ιλ έγ η τ α ι. Ε ι οὲ τ υ ^ ν εις ἔστ^ι τοπο^,
προσχωρήση, ω τινι μᾶλλον γειτνιάζων εὺρίσκὲτ^ι. Ἐ ὰ ν δὲ άμφοτέροις τοῖς θρόνοις ἶσω ς γ ειτν ιά ζη , ἐ-
κείνω παρ^χωρηθῆ, ὅν τὸ πλῆθος ἐπιλέξητο^ι, Ε ἰ δὲ τυχὸν οὶ ἀρχ^οι καθολικοὶ τὸν ἶ^ιον θελήσουσι, καὶ
οὶ έκ τοῦ μέρους τοῦ Δονάτου μετ^στρἔψαντες τὸν ἴδιον, τῶν πλειονων ἡ γνω μ η προτιμηθῆ τῶν ὀλιγω-
τέρων. Ε ι δὲ τὰ μέρη εἱΟὶν ἴσ α , τῶ πἀλ^ιιοτέρφ Ἐπισκόπ^ρ κατς^λογισθείη. Ε ὰ ν ^ὲ οὕτω πλεῖστοι οὶ τό-
ποι εὑρεθῶσιν, ἐν οἶς ἀμφότερ^ τὰ μέρη εισὶν, ὡς μ ὴ δύνο^σθ^ι ἐξίσου μερισθῆνο^ι, τοῦ ἀριθμοῦ τῶν αὐ-
τῶν τόπων άνίσου ὺπάρχοντος, πρῶτον μερΙσθῶσιν οὶ ἴσοι ἀριθμοὶ, κ^ὶ τῶ ἀπομένοντι τοῦτο φυλαχθῆ,
ὅπερ άνωτέρ^ λέλεκτ^ ι, ὅτε ^ερὶ τοὕ ὲνὁς ἐζητεἶτο τόπου.

^ ρ μ η ν ^ ό ο^

^Επειδη πολλαι άμφιβολίει έγίνονΤο άνάμεσα ειν τούς επισκόπουν, περὶ Τού ποῖον έξ αύΤι^ν νά πάρη τούς
άπὸ ΑονατισΤέ^ν έπισΤρέφονΤ^ν, διορίζει ὸ παρο^ν Κανων, ότι πρὸ μέν Τι^ν ἱ^ασιλικῶν νόμων Τῶν περὶ ένόΤηΤος
θεσπιζομένων, έδιωρίσθη ^Καν. ρί.) νά ^πόκηνΤαι εις Τὸν επίσκοπον εκείνον, άπὸ Τὸν όποῖον ἐπέσΤρεψαν, μεΤά
δέ Τούν νόμους νά ^πόκηνΤ^ιι ειν Το^ς πλησιοχωρουν όνΤαν Τῶν ΔοναΤισΤῶν καθολικούν επισκόπουν. Τωρα δὲ
πάλιν ειν λόσιν Τελείαν Τ^ν άναφυομένων άμφιβολιῶν, δρίζει ή Σύνοδον, ότι οι Τόποι Τ^ν έκ Τ^ν Δονατιστ^ν
. έπιστρεψάνΤων νά ύπόκηνΤ^ιι ειν Τὸν επίσκοπον έκεῖνον, ειν Τὸν ὸποῖον ^Το ύποκειμένη ή Τού Τόπου Τ^ν Αο-
ναΤισΤίών παλαιόθεν εΙ^ρισκομένη όρθόδοξον ε κ κ λ η σ ία . τοιοῦτον Τρόπον δηλ. ότι, άν οι Τόποι ευρισ^,ωνΤα^
άνάμεσα ειν δόω έπισΤρέψ^ινΤαν έ κ τ ων ΔοναΤισΤῶν ^1^πισκόπουν, καέ οι δύω έξίσου νά μοιράζουν αύΤούν,
καὶ δ μέν παλαιόΤερον νά μοιράζω, ὁ δέ νεωΤερον νά διαλέγη. 1^ι δέ ένας Τόπον εἶναι περὶ Τού ὁποίου μάχον..
ται, αύτὸς νά ύπόκηται ειν Τὸν περισσότερον γειτονεύοντα. Ι^ι δέ καὶ ειν τούς δύω θρόνουν αύτύ^ν ἶσα συνο^
ρεύει, νά ύπόκηται ειν τὸν επίσκοπον έκεῖνον όποθΙ θελήοη τὸ πλίθον, 1^ι δέ ^αὶοι δύω ζηΤοθσι Τὸν αύτὸντό-
πον ὸλόκληρον, τ^ν περισσοΤέρων ή γνωμη άν ύπερνικ^ την τῶν όλιγωτέρων. Ι^ι δέ καὶ Τά δύω μέρη εἶναι
ι^σα, τὸν Τόπον νά έξουσιάζγ^ ό παλαιόΤερον. ^Εάν δέ οι τόποι ^ναι πολλοὶ, άν μοιράζουν μέν έξίσου καὶ οι δύω
Τούν ^σουν, καὶ άν άπομείν^ έναν μόνον τόπον, άν ύπόκηΤαι ^ ει^ Τὸν μάλλον γειΤονεύονΤα, ^ ειν έκεῖνον όπού
θελησ^ Τὸ πλίθον, άν έ^σα μέν καὶ εις Τούν δύω. Ἀνάγνωθι καὶ Τὸν νέ, Τῆν παροόσην-

^ήςό^. ιζ^. ΤΙρεσεν ἴν^, ἐάν τ ις μετὰ τοὺς νόμους, τόπον τινὰ πρὸς τ ἡ ν καθολικὴν ὲνότητα μετ^^
τής Καρθ. νέ.
ξς^. οέ. ος ^.στρέψη, κ^ὶ τοῦτον ἐπὶ τριετίαν μηδενὸς ἀναζητοῦντος κ ^ τ ά σ χ η , τοῦ λοιποῦ παρ^ αὐτοῦ μ ὴ
οζ^. ρά. ρβ^. άν^ζητηθῆ, ἐὰν μέν τοι ἐντὸς τη ς α ὐτῆς τρ ιετία ς ὑπῆρχεν Ἐ π ίσ κ ο π ο ς ὁ ὀφείλων ἀναζη-
ρί. ρκή. ρλά. τῆσ^ι κ^ὶ ἡσύ^ασεν. εἰ δὲ μ ὴ ἦ ν , μ ὴ προκριματισθῆ ἐν τ ῆ Μ ἄ τρ ικ ι, ά λ λ ' ὅτε ὁ χηρεύων
τόΤ^ος λάβη Ἐπίσκοπον, ἐξὸν εἴη αὐτῶ ἀπ^ αὐτῆς τῆ ς ὴμέρο^ς ἐντὸς τρ ιετία ς ἀν^ζητῆσ^ιι. Ὀ μοίω ς δὲ
κ^ὶ ἐὰν Επίσκοπος ἐκ τῶν τοῦ Δουνάτου μερῶν πρὸς τὴ ν καθολικὴν ἐπιστρέψη, μ ὴ προκριμ^τισθείη ἐν
τῆ Μ άτρικι περὶ τοῦ ὁρισθέντος χρόνου, ἀλλ^ ἐξ ης ημέρας ἐπέστρεψεν, ἐχέτω ἐξο^σίαν ἀν^ζητεῖν ἐντὸς
τριετίας τοὺς τόπους τ ῆ αὐτοῦ ἀνήκοντας καθέδρα.

^ ρ μ ^ ν ε ία .

Κ α ὶ ούΤον τελευτα^ον ό Κανων περὶ τέών τόπων το^ν Δονατιστων, καὶ άπλί^ν τέών ι^πὸ αιρετικων έπισΤρα^
φέντων διορίζει, λέγων ότι έάν Τιναν επίσκοπον καθολικὸν, μετά τούν νόμουν τούν περὶ ένότητον (Κανο^ν ρί^
έπισΤρεψη τόπον αιρετικών πρὸν Τ^ν όρθοδοξίαν, καὶ κραΤήσ^ αύΤὸν Τρε^ν χρόνουν, χωρὶν νά Τὸν ζ^Τ^ Τινάν,.
μεΤά Τούς Τρε^ς χρόνουν νά μή ήμπορ^ πλέον νά τὸν ^ ρ ^ τινάς άπὸ αύΤόν^ ^έν δέ επ ισ κ ο π η έκεινη, Τ^ἱν
ὸποίαν ^Τον ὸ τόπον, δέν εἶχεν ^^πίσκοπον, καὶ άνάμεσα είν τούν τρεῖς χρόνουν χειροτονηθώ επίσκοπον ειν ^ύ^
τήν, εἶναι άδεια ειν αύτὸννά ζητ^ τὸν τόπον αύτὸν ^ς έδΙκ^ν του^ κ^ὶ ού ^ροκριματισθείη έν Τ^ μάτρικι,
γουν δεν θελει βλαβή και χά^ει Τὸν τόπον αύΤὸν, μέ τὸ νά έγράφη αύτὸς εις τὸν πρωτότυπον Κωδηκεε και

Τὸ άκέλουθον μέρος τού Κανόνος εὸ^ίσκεται δι^ρ^ένον Ι ^α^ὰ τοις έξηγηταις, καίτοι ήνωμένον, ἰίχον ἀ^^θμὸν Κανόνος
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΙΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

μάνναν Τ ές νε^θείσην είς αύΤὸν ξένην ^Εκκλησίας, άλλά θέλει λάβει αύτὸν ό ^ ίι^ έάν μ έ ^ ^ίν τ ρ ^ χρύνουν
αύτὸν ζήτηση ( ^ . ^ομοίως δέ καὶ έάν τις ^Επίσκοπον γονατιστ ής έπιστρέψη ειν τήν όρθοδοξίαν, ήμπορ^ και
αύΤὸν νά ζ^τ^ άπὸ τήν ήμέραν ὸπού έπέσΤρεψε Τὸν άνήκοντα τύπον του, τὸν κρατούμενον ^έσ^ ^
νουν άπὸ άλλον καθολικὸν ^Επίσκοπον^ ^ορα ^ιαὶ Τὸν νέ. Τέν παρούσης, καὶ Τὸν ιζ^, τέν δ^.

Ρ Λ ^,

^Ηρεσεν ἶν α , οἱοιδήποτε 'Επ ίσκοποι τὰ π λήθη, ἄ νομίζο^σι τῶ θρόνω αὺτῶν ἀνήκειν, μ ὴ οὕτως ἀ^
να ζητῶ σιν, ωοτε ἄ λλω ν Ἐπ ισκόπ ω ν κρινόντων, τοῦτο πράττειν, ἀλλ^ ὺ^ὸ ἐτέροι^ κατεχομένοις ἐ^έλ^
θωσι τοῖς λ α ο ῖς, εἴτε θέλουσιν, εἴτε μ ὴ θέλουσι τοῦ ἰδίοι^ πράγματος τὴν ζημίαν ὑπομείνωσι. Κ α ὶ οἶτ^
νες δήποτε τοῦτο ἐποίησαν, εἰ μ ὴ ὴ μεταξὺ τῶν Ἐπισκόπων συνἐλει^ις ἐπερωτηθῆ, ἀλλ^ ἀκμὴν ^ ὶ
τοῦ αὐτοῦ φιλονεικοῦσιν, ἐκεῖνος ἀποστῆ ἐκειθεν, περὶ ού δειχθείη, ὅτι παρεάσας τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς
δικα σ τὰ ς, ἔφοδον ἐποίησε, Κ α ὶ μ ὴ ὲαυτόν τις κολακεύση, εἰ ἐκ τοῦ πρωτεύοντος γράμματα ^ερὶ τοῦ κ^,,
τέχειν ἔλαβεν. ἀ λ λ ' εἴτε γράμματα Εχει, εἴτε οὐκ ἔχει, συνέλθοι τῶ κατέχοντι, καὶ παρ^ αὐτοῦ γράμματα
λά β ο ι, ^ σ τ ε φανῆναι τοῦτον εἱρηνικῶς τὴ ν αὐτῶ ἀνήκουσαν κατασχεῖν Ἐ κ κ λ η σ ία ν . Ἐ ὰ ν κἀκεῖνός
τιν α ζ ή τ η σ ιν ά ντενα γά γη, κ α ὶ αὐτἡ περατωθῆ μεταξὺ Ἐπισκόπω ν κρινόντων, εἴτε ους ὁ πρωτεύων
αὐτοῖς δῶ, εἴτε ους γειτνιῶ ντας κα τὰ συναίνεσιν ἐπιλέξωνται,

^ ρ μ η ν^ί

^Εμποδίζει ὸ παρὡν Κανιών Τὸ νά μεΤαχειρίζωνΤαι οί επίσκοποι δυνασΤείαν, άλλά μεΤά κρίσεως τ^ν ^ τ ι-
σκόπων αύΤ^ν νά ζηΤοθσι τούν λ α ο ί έκείνουν, ὁπού νοιιίζουν ύτι άνήκουσιν είν α ύ τ ο ί, δέ δυναστικών
ζητήσουν νά πάρουν α ύ Τ ο ί, ει^Τε έκεῖνοι θέλουν, εἶΤε δέν θελουν α ύΤο ί ^Επισκύπουν, ούΤοι νά χάνουν τ ο ί
Τοιούτους λαούς, κάν καὶ δίκαιον εἶχον νά Τ ο ί λάβουν, διά Τήν δυνασΤείαν ὸποῦ έ^ιεΤαχειρίσθη^αν. .Ἀ λ λ ά και
έάν οι δύω ^Επίσκοποι, οι πΕρὶ Τ^ν λα^ν ΤούΤων μαχόμενοι, έλθουν ειν κρίσιν τών ^Επισκόπων, πρὸ τοῦ δέ νά
τελειωθ^ ή ^ρίσις, άλλ^ ^Τι φιλονεικουμένου Τού πραγμαΤον, ό έναν άπὸ αύΤούν άφήση μέν Τήν κρίσιν Τ^ν
^Επισκόπων, μεΤαχειρισθ^ δέ έφοδον καὶ δυνασΤείαν, καὶ ούΤος νά χάνη Τούν λ α ο ί ἐκείνουν, κάν καὶ δίκαιον
εἶχε νά Τούν λάβη. Ἀ ς μή κολακεύση δέ, ^Τοι άς μ^ άπαΤήση Τινάν Τὸν έαυΤύν Του, καὶ ριεΤαχειρισθ^ Τήν
δυνασΤείαν ΤαύΤην, προφασιζόμενος ύΤι έλαβε γράμμαΤα άπὸ Τὸν ^ΙηΤροπολίΤην αύΤί^ν, διά νά πάρη Τὸν λαὸν
έκεινον. διότι, ε^τε έχοι, ε^Τε δέν έχοι ΤοιούΤον γραμμα, πρέπει νά λάβη καὶ γράμμα δηλωΤικὸν, ύΤι μεΤά
είρηνην έλαβε Τήν άνηκουσαν ειν αύΤὸν ^Εκκλησίαν άπὸ Τὸν προκρατούντα Ταύτην επίσκοπον (ε ἰ δέ Τοί^Το ού
ποιήση, νά χάνη Τὸ δικαιόν Του^ ^άν δέ ὸ εναγόμενος ^Επίσκοπον παρομοίων ένάγη Τον ένάγονΤα, ή κρίσιν
αύΤη νά θεωρήΤαι άπὸ ^Επισκόπουν, ει^Τε έκείνουν όπού δ ^ΙηΤροπολίΤην ^θελε δωσει, ε^Τε έκείνουν ὸποθ αύΤοέ
διαλέξουν, γειΤνιῶνΤαν καὶ πλησιοχωρουν, Ἀνάγνωθι καὶ Τὸν ιζ^. Τέν δ^.

^ἹΙρεσεν ἶν α , οἶτινες δήποτε .ἀμελῶ σι τῶν τόπων, τῶν ἀνηκόντων τῆ αὺτῶν καθέδρα, Ἀπος. νή. τής
δ^. κέ. τής ς^.
πρὸς τὸ τούτους κερδ^ναι εἰς τὴ ν καθολικὴν ἐνότητ^, ἐγκληθῶσιν ἀπὸτῶν γειτνιώντων ιθ^. τής ά. καὶ
αὐτοῖς ἐπιμελῶ ν Ἐ π ισ κ ό π ω ν , π^ρὶ τ ο ῦ ,μ ὴ ἀναβάλλεσθαιτοῦτοπράξαι. Διὸ, ἐὰν ἐντὸς προ- β^. ιςο τής
θεσμίας μηνῶ ν ^ξ, ἀπὸ τ ῆ ς ὴμέρας τῆ ς περὶ τούτου συνελεύσεως, μηδὲν άνυσωσι, τῶ ου- Σαρδ. ιά. τής
Κσρθ. ις^. οθο
να^μένω λοιπὸν τούτους κεροᾶναι προσκυρωθῶσιν. Οὕτω μέντοι ινα, ἐαν ἐκεινος, πρὁς ον δει- πβ . πς^. ρλβ^,
υνται άνήκειν οὶ τοιοῦτοι, ἐξεπίτηδες διά τιν^ι οἰκονομίαν ἔδοξεν άμελεἶν, τοῦτο τῶν αἱ- ρλγο τοῦ ^ύσ,
κνυνται
ρετικῶν ἐπι^εξαμένων, ώστΕ ἀθορύβως αὐτοὺς παραδέξασθαι. Κ α ὶ έν τοσούτ^ρ η αύτοῦ ἐπι- ^ ς^. Τοῦ
^ Πέ-
τρου ί.
μέλεια ἀπὸ ετέρου προελήφθη, η τ ιν ι, εἱ κατεχρησατο, τοὑς αύτοὺς αἱρετικους πλέον ἐκα- ^
κιζε τούτου, μετα ξὺ Ἐ Ιιισ κ ό π ω ν κρινόντων, διαγινωσκομένου, οὶ τόποι τ^ αύτοί^ καθέδρα ἀποκαταστα-
θῶσι. Τῶ ν δὲ κρινόντων Ἐ π ισ κ ό π ω ν, ἐκ διαφόρων ὅντων ἐπαρχιῶν, ἐκ^ινος ὁ πρωτεύων το^ς δικαστὰς
δώσει, οὕ τινος ἐν τ ῆ χώρα ὁ αὐτὸ^ υπάρχει τόπος, περὶ ού φιλονεικεῖται. Ε ὰ ν δὲ κατὰ κοινην συναινε-
ς^ιν γείτονας ἐπιλέξω ντα ι κ ρ ιτ ές, ἤ εἶς ἐπ ιλ εγῆ , ἤ τρ^ἶς. Κ α ὶ ^ ν τρ^ἴς ἐπιλέξωντ^ι καὶ ἀρεστῶσιν, ἤ τ ῆ
τῶν ὅλων ψήφω ἐξακολουθήσωσιν ἤ τ ῆ τῶν δύω ἀπὁ δὲ τῶν δικαστῶν τ^ν κατά κ^ινήν οι^ναίνε^

(1) Τὸ, ού προκριματισθείη έν τή ^άτρικι, νοείται καὶ ούτω^ πος ἀνάμεσα είς Τρε^ς χρύνους, ^χι, ἀλλὰ τ^
Δέν θέλει βλαφθή καὶ χάσει κάνἐνα Τύπον ἀπὸ Του^ καταγε- (^) Τούτο ύ Κανων ού περιέχει, ὀ δέ ^ων^ρὰς προστίθησι.
γραμμένους εις τὸν ^ερωτύτυπον Κώδηκα Τής ^Εκκλησίας του ύ (3) Τὸ ἀκύλουθον μέρος τού Κανύνος, ήν^μένον ^ν, διηρημἐ-
οίκοκύριος ^Επίσκοπος, μέ Τὸ νὰ Τον ένέμετο ύ άλλος ^πίσκο- νον έστὶ παοὰ το^ς έξηγητ^^ς, ἀριθμὸν ^χον Κ^ν^νο^ 1^θ.
ΠΠΔΛ Δ Ιο ^ ύύ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

σιν ἐπιλεγέντ^ύν μ η έξεἶν^ ἐκ κ ^ λ ^ θ ^ ι, Ὄ στις δήποτε άποδειχθείη διά μο^οτονίειν μ ἡ ί^ λειν τοῖς δ^-
κ^στ^ῖς π ε ι θ ^ ἤ ^ το^το γινω^κων ὁ τη ς πρώτης κ ^ δ ρ α ς Ἐπ ί^ κο^ ος, δ ^ ε ι γ ρ ά μ μ α τα , ^ σ τε μ η -
δέ^α τῶ^ ἘπΛσκόπο^ν ^ύτ^ κοινωνἤσ^ι, ἔο^ς ού π ε ιθ ^ ή σ η .

^ ρ μ η ν ε ί α.^

Αέν πρέπει νά άμελέ^ιν οι ε π ί σ ^ ο ι τούς έν τ^ έπσρχία αύτ^ν ευρισκομένους αιρετικούς, ὡς λόγον ά ^

δωεοντες περὶ αύτῶν, άλλά νά σπουδάζουν μέ κάθε τρόπον ^ά Το^ κερδίσουν κ ^ νά Το^ έπισΤρέψουν εις τήν
καθολικήν ένότηΤα Ο ) , ^Τοι εκκλησίαν. ι^ι δ^ άν^βάλλου^ι Τὸν καιρόν, νά κ^Τ^γορηθούν διά Τήν άναβολήν
Ταύτην άπὸ τούς πληοιοχωροι^ς επισκόπους. ε ά ν δέ κ^ὶ καΤηγορηθένΤες, πάλιν ά μ ε λ ί^ ι, και εις διορίαν μη..
νί^ν έξ δέν έπιστρέψουν Τινάς έξ αύτ^ν, οι αιρεΤικοὶ ούΤοι μεΤά Τίύν Τόπων αύΤῶν νά δίδωνΤαι εις άλλον ἐ^ι-
σκοπον δυνάμενον νά τούς έπιοΤρέψη. Πλὴν έάν ό επίσκοπος, εις όν υπό^ιεινΤαι οι αίρεΤικοὶ, μεΤα^ειρίζεΤαι
Τήν φαινομένην άμέλειαν ταύτην δι^ οικονομίαν Τινά, Τήν ὁποίο^ν έζήτησοιν οι αίρεΤικοὶ, ^να ειρηνικωΤερα καὶ
άβίαστα έπιστραφέ^σΙν, (ο^σάν ὁπού ά^ έμεΤαχειρίζεΤο έπιμόλειοιν καὶ σπουδήν περισσοΤέραν, ήθελαν σκλή^
ρυνθή διά αύτήν έκεῖνοι^, άλλος δέ επίσκοπος μή γινωσκων Τή^ οικονομίαν ταόΤην, έπρόλαβε κα ὶ Τούς έ Ι ^
στρεψεν^ έάν, λέγω, Τοί^το φανερωθώ μετά διαγνωσεως και κρισεως Τέών επισκόπω ν, οι Τόποι όλοι καὶ^οι λαοὶ
τδ^ν έπιστρΟιφέντων αιρετικών νά δίδωνται εις όν ύπέκειντο επίσκοπον, Τούς δέ μέλλονΤας κριναι Ἐπ ισ κ ό -
πους, ή νά τούς δίδ^ ό μητροπολίτες έκεἱ^ος, εις Τού ὸποίου Τήν έπκρχίαν εύρίσκεΤαι δ φιλονεικούμενος λαὸς
^ιαὶ τόπος το^ν αιρετικών, ^ μέ ουμφι^νίαν νά Τούς έκλέγουν καὶ οι δύω διαφερόμενοι επίσ^οποι^ καὶ έάν μέν
ένκ έκλέξουν, νά μένουν εις Την κρίσιν Του, ^ς οιιρεΤού κριΤού, έάν δέ Τρεῖς, συμφωνοόνΤων μέν καὶ Τ^ν Τριἰών,
νά άκολουθήσουν εις Τήν κρίσιν αύΤέών^ μή συμφωνούντος δέ Τού ένὸς, νά άκολουθήσουν εις Τήν κρίσιν Τίών
συμφωνούντων δύω, καὶ τήν κρίσιν αύτων νά μή έκ^.αλούν εις άλλο κριτήριον. ^Οποιος δέ έκ τῶν δύο διά πε^-
σμα δέν πείθεται εις τούς αιρετούς αύΤούς κριτάς, διά γραμμάτων τού μητροπολίτου νά μ ή συγκοινωνώ τινάς
^Επίσκοπος μέ αύτὸν, έως ού νά πειοθώ. ^ ρα καὶ Τὸν ν^. Ἀποστολικὸν, καὶ τὸν ις^, τής παρούσης.

Ἀπος. νή, Ἐ ὰ ν ἐν τοῖς Μ^τρικίοις, ἤγ^υν ἐν τα ῖς καθέδρ^ις, Ἐ π ίσ κ ο π ο ς ά μ ε λ ὴ ς γένη τ^ ι κατά

τής δ^. κἐ. τής
ά. καὶ ις^. τῶν σ.ἱρετικῶν, ὺπομνησθείη ὺπὸ τῶν γειτνιω ντω ν Ἐπ ισ κ ό π ω ν ἐπ ιμ ελῶ ν, κ^ ὶ ὺπ οδ^ θείη
τής. Σα^δ. ιά. ^ύτῶ ἡ ιδία περιφρόνησις πρὸς τὸ μ ὴ ἔχειν ἀπολογίαν. Ἐ ὰ ν δὲ ἀφ' η ς ἡ μ ^ ς ὺπομνησθῆ,
Καρθ. οο^. π^ . .ἐντὸς μηνῶν εξ, ἐν τ ῆ ^ιὐτῆ ἐπαρχία διάγων, μ ὴ τῶ ν ὀφειλόντων πρὸς τη ν κ^θολικὴν
πς^. ρλά.ρλγ^.
του ^ύσ. ένότητ^ ἐπιστρ^φἤν^ι τὴ ν φροντίδά ποιήσητ^ιι, τῶ τ ^ ύ τ ω μ ὴ συγκοινω νηθῆ, ἔως ^
του Πέτρου ι. τοῦτο πληρωση. Ε ι δὲ ὁ ἐπεξεργαστὴς εις τοὺς αὐτοὺς τόπους μ ἡ παρα γένητα ι, τῶ Ἐ π ι-
σκόπω μ ὴ ἐπιγραφῆ,

^ ρ μ η ν ε ί^ε.

ού μόνον τούς άλλους τόπους τ^ν αιρετικ^ν^ κατά τὸν προλαβόντα Κανόνα, άλλά καὶ αύτάς τάς καθέ-
δρας και ^ητροπόλεις, (εις Τάς ὸποιας ε^ρίσκονται οί πρωτότυποι Κωδηκες καὶ άπογραφαὶ τ^ν πραγμάτων
αύτ^ν. Τούτο γάρ δηλούσι τά ζα τρ ίκια , και έρα εί^ τύν μα^, τ^ς Συνόδου ταύτης) πρέπει ό επίσκοπος νά
έπιμελ^ται νά έπιστρεφ^ πρὸς τήν όρθοδοξίαν καέ ^ίχι νἀ ἀμε^ώ, δέ άμελ^ν αύτων, διορίζει ὁ παρων Κα^
νωννά ένθυμιζεται περὶ Τούτου άπὸ τού^ γείτονας ^ι^πισκόπους, διά νά μὴ έ^η ύστερον απολογίαν. ε ά ν δὲ
μετά Τήν ένθύμησιν, εις έξ μ'ήνας ευρισκόμενο^ εις τάς καθέδρας αύτάς τῶν αιρετικών, δέν φροντίσω νά ἐνερ^
γήοη ύλους^τους τρόπους ἐκείνους^ μέ τούς ὸποίους ήμπορο^ν νά έπιστραφοῦν οι αἰρετικοὶ, νά γίνεται άκοινω-
νητος εως ού νά καμη τοἰ^το. ^ι δέ ό άρχων τ^ς χωρας, ὸ όποιος δύναΤαι νά έπεξεργάση τήν ύπόθεσιν
καὶ νά φεογ^ τους αιρετικούς, καὶ μή θελοντας ^ίς τὸ ν^ ἀ^ολογηθο^ν (,^^ δέν ^ύρίσκ^ται παρων, άς μή κατη-
γορ^ται διά τήν άναβολήν αι^τήν τ^ς έπιστροφ^ς τ^ν ὸ επίσκοπος, ^ς μὴ έξ αιτίας αυτού γενόμένην. ^ορα
κ^ιὶ τὸν νη^ ἈποσΤολικόν.

(1) Τὸ, εις τήν καθολικήν ένότητα ὁ Βαλσαμ^ν κ^ὶ ^ ^ε^ν^.. (^) Ἀνόνυμος έρμηνευτής λέγει νὰ γίνεται ἀκοινι^νητος
ρές^συνάπτοντες μέ τὸ ἀκδλουθον έγκληθ^σ^^ λέγουσιν, δτ^ νὰ ύ άμελήσας αύτὸς επίσκοπος, έὰν άλλος δηλ. δέν ε^ρεθ^ νὰ
εγκαλούνται οἱ ἀμελούντες ο^το^ ^ίσκο^ιο^ ^ἰ^ ^ κ^θολ^κήν έπιστρέψν^ τους αιρετικούς ἐπι^.ιελέστερος ^Επίσκοπος κατὰ τὸν
ένδτητα, ήτοι ένιαυσίαν σύνοδον. Ἀλλ^ ήμ^^ ^λέ^οντ^ ^^ν^ ρλα^. Κανένα.
ταχοῦ των Κανδνων τής ^ννὁδου^ τήν καθολικήν ταύτην ^ὁ.. (3) ^Ο επεξεργαστής ^σως νὰ ^ν^^ ὁ έκδικος καὶ έμ^ιόα-
τητα έκλαμβανομἐνην πάντοτε εἰς ^ήν καθ^λ^κήν ^κκλη^ί^^ στής, περὶ ού διαλαμβάνουν δ ρς^. κ^ὶ ρζ^. της παρούσης Συ^-
καὶ οὸδέποτε εις τήν Σόνοδον^ ο^τ^ς αὀτὸ έρμην^ύσ^μ^ν. νόδου, τους ὁποίους ἐζήτησαν οἰ Πατέρας ά^ὸ τὸν Βασιλέα.
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΙΙ ΤΟΠΙΙ^ΠΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

της δ^. κέ. της

^ Ε^ ^ ^ ,^ Α ^ ^ ^ ^ ιν
^ ιν ^ ν Υ ^ ^ ^ ^ ^ ^
^ . ,,^
^ ^ ^ν^ ^

^ ^ ^ Α ^ , ^ ^ ^ ^ ^ ^
^ Ι ε^ ^ ^ ^

^ ^ ι ^ ^ ^ι ^ ο^ ^ ^ ,^ .

^ ι.^ Ια ^ ^ι ^ .

'Τ Ι^ ^ ν Τν^, Π ^ ^ ^ , Δ ι ^ ν ^ ι ^ ^ι Κ ^ ^ ι ιν ^ Η ^ ^. ^
^ ιν ^ ι ^ ι^ ^ ^ ^ ν ^ ιι ^ 'Ε ^ ^ . ^ ^ ^
,,^ ι ^ ,,^ Ι^ ^^
^ ν ι^ ν 'Ε ^ ^ ^ ^ ^ ι ^ , ι ν ^ ν ^ . ’Ε ^ ^ ^

^ ^ ν . Π ^ ^ ^. ^ ιν ^ ^ ^ ^

Ι Ι ^ Ι ^ ^ ι^ .

^'Ηρεσεν ἶν^ , ^ τ ι ς δήποτε τῶν Ἐπ ισκόπω ν δι' άνάγκην τῆ ς π^ρθ^ικῆς σωφροσύνης ^ ^Ι. ^ .
κινδυνευούσης, ὅτε, ἤ ἐραστὴς δ υ ν α τ ά , ἤ ἄρποιξ τι^ ἐστὶν ἐν ὺποψία, ἤ ἔτι μὴν ὺπό τινος ιθ^. της Καρθ.
ς^. νά. της ^.
θανατηφόρου κινδύνου ^ὕτη ^ἴσθηται νυχθεῖσο^ παρακαλούντων ὴ τῶν γονέων οιὑτῆς, ἤ ιέ. της ς^. μ^.
ὦν τ ῆ φροντίδι ἀ νά κΕιτα ι, διὰ τὸ μ ὴ χωρὶς τοῦ σχήματος τελειωθἤναι, καλύψη παρθένον, μέ. του Ι^ισ.
ἤ ^κάλυψεν, ἐντὸς κείρας ἐνιαυτῶν ΕἰκοσιπἐντΕ, μηδὲν τὸν τοιοῦτον βλάψη ἡ περὶ τούτου
τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἐνιαυτῶν κατασταθεῖσα Σύνοδος.

^ ρ μ η ν ^ ί α.
^ιπομεν κατά τὸν μέ Τ^ς ^ . ότι οι μοναχοὶ και ^ονάζοοσαι μέ τά κοσμικά φορέματα έκαμναν τήν δοκι..
μήν Τ^ς καλογερικ^^ . Τούτο δέ γίνεΤαι φανερωΤερον άπὸ Τὸν παρόντα Κανόνα. Διορίζει γάρ ούΤος ύτι αι
παρθένοι έκε^ναι αι καθιερωθεισαι είς τὸν Θεόν άπὸ τὸν ^Αρχιερέα, ^ιάτά Τὸν Τ ^ παρού^ης αύΤαἰ νά μή
φορούν Τὸ σχ^μα έω^ εις Τὸν κ έ. χρόνον Τ^1ς ηλικία^ των, (περὶ ού όρα Τὸν μ^. Τ'^^ ς^.) έά^ δὲ ήγάπησε κάμ-
μίαν άπὸ αύτάς δυνάστη^ Τινά^, ή ^ναι ύποψία ότι έχει νά άρπάση αύΤ^ν κάνένα^ άσελγή^ άνθρωπος ή και
εις κίνδυνον θανάΤου ε^ρίσκεΤα^, καὶ παρακαλώ αύτή καὶ οί γονεις Τ^ς διά νάμή άποθάνη ^ ρ ὶς νά λάβη Τύ
σχ^μα, δίδοΤαι άδεια εις Τὸν Ι^πίσκοπον νά φορέση Τήν οιύτήν Τὸ σχ^μα ^ι^ὶ πρό Τού ^.έ. χρόνου, και διά Τ^
παράκαιρον αύΤὸ νά μή βλάπεται ούτο^ άπὸ τήν Σύνοδον, όποθ Τὸν τοιούτον καιρὸν έδιωρισεν, έξ άνάγκης
και ούχ έκουσίως αύτὸν παραβάς, ^ορα και τὸν ιθ^. Τ^1ς ά. ς^. τ^ς ^Εαρούσης

Ιέ Α ^ ^ Ρ Λ ^ . Ι ^ .

^ ρεσ^ πά ση τ ῆ Συνόδω, διὰ τὸ μ ὴ ἐπιπολὺ τοὺς πρὸς τὴ ν Σύνοδον συναχθ^ντας Ἐπισκόπου^ σύμ-
παντας κατέχ^σθαι, ἐ^ ἐκἄ στης ἐπαρχίας ἀνὰ τρεις ἐπιλεγἤναι δικαστάς. ^

(1) Διὰ τούτο φαίνεται μοι μὲ διπλούν Κανένα έμπόδισεν ή
Σύνοδος τὸ νὰ μη έκκαλούν οἱ Ι^ρεσ^όύτεροι και Διάκονοι είς τἦν
Ρε^μην, διὰ τ^ν μεγάλην ένύχλησιν ὁπού έπροξένησεν εις αύτήν
ὁ ΚΙρεσβύτερος Ἀπιάριος, καὶ διατὶ ὁ Πάπας της Ρ^μης έζήτει
παρανδμως μ^ κάθε τρὁπον τήν ^κκλητον Τής κρίσεως των έν
Ἀφρικ^, καὶ πάντων τι^ν μή υποκειμένων αὁτ^ ^ισκέπων,
Πρεσβυτέρων, Διακένων, και πάντων τ^ν λοιπων Κληρικῶν^ ^
ε^πομεν έν ἀρχη τῆς έν Σαρδι^η συνόδου, καὶ θέλομεν είπε^ καὶ
ἐν τη έρμηνεί^ των δύω της παρούσης Συνέδου επιστολῶν.
 ΟΙ Ι^ΑΝΟΝΕΣ

οι ε ^ ^ ι^ ν ^ ^ν ^ ^ ^ ^ εν^
^ ^ ^ ι ε^ ν ^ ν ^ ε^ ^ Ι
^ ^ ^ Ο ^ ν ^ ^ ^ ^ ^ ^ν ν^ ^ ^ ν ^ ^ ε ^
^ ν^ , ^ ^ ^ ι ν^ ^ ^ ^ ^ ν ν ^

^ ι^ .

Ἀπος.οδ^.τής^ 'Τ Ι^ ^ ι^ ν , ^ ^ ν ^ ^ ^ ν Σ^ ν^ ν ^ ^ ^ ^ ν Κ ^ -
^. ς^. Τής δ^. ^ ^ ν ^ ν ^ ^ ^ ν ^ ν ^ ^ ^ ^ ν ^ ^ ^ ν ^ ^ ι ^ ^ Ι^ ^ Υ Ο Υ ^
θ^. κά. Τής
Καρθ. ή. κί^.
ρλη. ρλθ^. ^Ο^, ^ ^ ^ ν^ ν^ ^ν^Ο ^, εν ^ ^ ^

^ ν ^ ε^ .
.^ ι^ ^ ε^ ν^ , ^ Ι^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ Ιε .

, ^ , ν^ ^ ^ ^ ^ Ι^ ^ ε ν . ^ ι ^ν ^ . ^ ι ^ν ^. ^ ^.

^ ι^ .

Ἀπος. οδ^. ἹΙρ εσεν ιν^ πάντες οἱ δοῦλοι κ α ι οὶ ἶδιοι ἀπελεύθεροι εἰς κοιτηγορίο^ν μ ὴ δεχθῶσι, κ^ιἶ
^ ^. ^ . ^. πάντες, ο^ς πρὸς κ^τηγορητέ^ ἐγκλή μ^ τ^ οὶ δημόσιοι νόμοι ού προσδέχο^τ^ πάντες ἔτι
τής δ^. θ . κά.
τής Καρθ. ή. μ ὴ ν οἱ τοῖς τ ῆ ς ἀ τιμία ς σπίλοις ἐρροιντισμένοι^ τουτέστι μ ῖμ ο ι, κ^ὶ ὅσ^ τ^ ῖς οιἱσχρότησιν
κ^. ρλθ^. ^ ὺποβέβληνται πρόσωπα^ αὶρετικοὶ ἔτι μ ὴ ν , εἴτε ^ Ἐ λλ η νες, εἴτε Ἱουδ^ιῖοι. Π λ ὴ ν ὅμως πᾶ-
σιν, οὶς ὴ τοιαύτη κατηγορία άρνεῖται, ἐν τα ῖς ἰδί^ις ο^ἰτί^ις τἡ ν τοῦ κ^τηγορ^ν ἄδει^ν μ ὴ ὀφείλειν
άρνε^σθαι.
^ ρ μ η ν ^ ία -
Ἀλλ^ ούΤε ύλοι οι δούλοι και οι έλευθερωθένΤε^ δέχονται εις τὸ νά κατηγορήσουν Τ ο ί έδικους των αύθέν^
Τας καὶ έλευθερωΤά^ (ἰ^ καΤά Τὸν παρόνΤα Κανόνα, ούτε ύλοι έ^,εύνοι, τοὺς οποίους δέν δέχονται εί^ κατηγο-
ρίαν τινι^ν οι πολιΤικοὶ νόμοι^ άλλ^ ούΤε οι άτιμοι καὶ οἱ άτιμους καὶα^οχράς μεΤαχειριζόμενοι Τέχνας, ^γουν,
οι μῖμοι, οι σκηνικοέ καἰ ύποκριΤαὶ, ή μονομάχοι καἰ θηριομάχοι, καὶ άλλοι ΤοιούΤοι. Ἁ λλ^ ούΤε αίρεΤικοἰ,
ή σγισμαΤικοὶ, ή ^Ελληνε^, ή ^Ιουδαῖοι, ούΤοι, λέγω, πάνΤες ει^ έγκληματικάς καὶ έκκλησιασΤικά^ υποθέσεις
δέν οεχονΤαε νά καΤηγορούν ^Επισκόπους καὶ Κληρικούς. Εις δέ χρημαΤικάς καὶ έδικάς των ύποθέσεις ύλοι έ-
χουοι.Τ^ήν άδειαν νά κατηγορούν αύτούς. ^ορα και τὸν οδ^, Ἀπ οστο λ, καὶ τὸν ς^, τ^^ β^,

- ^ ^Ηρεσεν ἴν^, ὁσάκἱς δήποτε Κ λ η ρ ικ ο ις , ἀπὸ κατηγόρων π ο λλὰ ἐγκ λή μ ο ιτ^ ὺποβάλ-
δ ^ κά^ τ^ λονται^ κα ὶ ἐὰν ἐξ αύτῶν περὶ ού πρῶτον ἐπράχθη, ἀπ^δειχθῆν^ι οὐκ ἡδυνήθη, πρὸς τὰ
Κα^θ. ή. κ^ . ^ λοιπὰ μετὰ τ^ῦτ^ μ ὴ προσδεχθῶσιν.

^ ρ μ η ^ ε ί α^
Εάν διαφορα ἐγκλήματα ε^π^ τινάς κατά Τι^ν Ἐπισκόπων ^ Κληρικῶν, καὶ ένα άπὸ αύΤά, Τὸ πράΤως έξε^-
Τασθὲν, δέν δυνηθ^ νά άποδείξη άληθινὸν, προσΤάζ^ι ὸ π^ρων Καν^ν, ύτι ούτε είς τά λ ο ^ ά ^γκλήμαΤα νά
προοδέχεΤαι ως άληθινὸ^ ὸ ΤοιούΤος. ^ορα καὶ τὸν σδ^, Ἀ π ο σ το λ, κ^έ τὸν ς.^, τ^ς

Ἀπος. οέ. ΙΙ
Καρθ. ή, Μάρτυρας δὲ ^εὶς μαρτυρίαν μ ὴ εισδέ^εσθαι, τοὺς μηδ^ ^ρὸς κατηγορίαν εἰσδεχθῆν^ε
λή.^ ξ^. ρλή. ^ π^ρ^γγελθέντ^ς, η ἔτι μ η ν , ους αὐτὸς ὁ κατήγορος ἐκ τοῦ ἰδίο^ οἶκου προσκομίσει. Μ^ιρ-
ρλθ. ^ τυρία δὲ ἐντὸς κείρ^ς ἐνια^τῶν δεκατεσσάρων μ ὴ προσδεχθείη.

(^) Αλλ ουτε Τοὸς παρέας ή Το^ς κληρονύμους των αὀθεντῶν ( άπελεύθεροι, ο-^τ^ ^άντ^ το^ έχοντας εις αύΤοὸς πατρωνικὰ
καὶ έλευθερωτῶν αὀτῶν δύνανται νὰ κατηγορήσουν οἰδοῦλοι κ^ὶ ^δίκαια, Πατρωνία δ^ κ^^ὰ Δ ^ ^ υ ς θέλει νὰ είπη προστασία.
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΟΑΓΕΝΗ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΉ

^ ^ ι ^ ^ ,Ι

θερόν. Ἀνάγνωθι κςιὶ Τὸν οε. ^Αποστολικόν.

Ι^ ιΙ^

ἹΙρ ε σ ε ν ἶν ^ ἐάν ποτε ' Επίσκοπος λ ἐγ η τιν ὰ , αὐτῶ μόνω τὸ ἴδ^ον ἔγκλη μα ὸμολογῆ- Ἀπος. λ^,
σ ^ ι, κ^ὶ ἐκ^ἶνος ἀρνἤτ^ ι, μ ὴ λ ο γίσ η τ α ι ὸ ἘΙ^ίσκοπος εις ἰδίαν ὕβριν συντείνειν, ότι ^ὐτὸς ^ ά. έ- τή^
μόνος οὐ πιστεύετσ.ι. Ε ἰ δὲ κ^ ὶ τῶ σκινδαλμ^ τ ῆ ς ἰδί^ς σι^νειδήσεως λέγοι μ ὴ θέλειν τής^έν^Ἀ-^
τὸν κοινωνεῖν τῶ άρνουμένω (^.), ἐφ ^σον τῶ ἀφωρισμένω μ ὴ ^ςοινωνῆ ὸ ἴδιο^ Ἐπίσκο^ος, ^οφίφ ά. τής
τῶ αὐτῶ Ἐπισκόπ^ρ ἄ λ λ ο ι μ η συγκοινωνήσωσιν Ἐπίσκοπο^. ^Ωστε μᾶλλΟν παραφ^λἀτ- ^
τεσθαι τὸν Επίσκοπον μ η λ εγειν κ^τα τινος, ὅπερ ἀποδείξεσιν ἐλέγξαι παρ' ἐτέροις οὐ δύναται, ^

^ ρ μ η ν ^ ί α,

Διορίζει ὸ παρὡν Κανων, ότι άνίσως Τινάς εξομολογηθώ κατά μόνας ει^ επίσκοπον άμάρτημά τ ι έδικόν του,
^ιξιον άκοινωνησίας καὶ άφορισμού, έπειτα ὸ επίσκοπος μέν τὸ φανερωσ^ ό δέ έξομολογηθεὶς άκούοντας τοί^το,
άρν^ται ύΤι τού Τὸ έξωμολογήθη^ έάν τούτο, λέγω, άκολουθήσ^, δέν πρέπει ό έπίσκοπο^ νά πισΤεύεΤαι μόνον,
άλλά και νά άναγκάζετ^ι νά συγκοινωνώ μέ έκεινον, καὶ νά μή νομιζη εις ύβριν έδικήν του, έτι οι άλλο^ δέν
τοἰ^ πιστεύουσι μόνου. ^,άν δέ αύΤὸ^ δέν θέλη νά συγκοινωνώ μέ τὸν έξομολογηθένΤα καέ άρνούμενον, διά τὸ
σκάνδαλον ὸπού Τού κάμνει ή συνείδησή έλέγχουσα αύΤὸν, πί^ς Τάχκ συγκοινωνεί μέ τὸν άξιον άκοινωνηοίας
καὶ άφορισμού, έν ό^ω καιρῶ αύτὸς δέν συγκοινωνεί μέ τὸν άρνούμενον, ούΤε οι άλλοι ^Κπίσκοποι νά μή ^υγ..
κοινωνού^ μ έ αύΤόν. Κ α ὶ τοί^Το νά γίνεται διά νά φυλάΤτεται ὸ Ἐπίσκοπος, νά μή λέγν^ κάνένα έγκλημα έ^
ναντίον Τινὸς, Τὸ όποῖον δέν ήμπορε^ι νά Τὸ άποδειςΥΙ καὶ ει^ Τού^ άλλους διά μαρΤύρων, ή άλλου Τινό^. Ἀνά-
γνωθι καὶ Τὸν λβ^, ἈποσΤολικὸν, καὶ Τήν ύποσημείωσιν τοί^ θ^, τ^ς έν Νεοκαισαρεία.

Ἡ έν

^ ^ κο^ ον^ ^ ιλ ί^ ο ο ^ Α ^ λλΟ ^ Ι

^ ^ ικ λ ^ σ ία ς ^ ^ σ ^ ο ιλ ε ^ σ α
.Α^.

^.^πειδή τῶ Κυρίου ήρεσεν ἶνα, περὶ ί^ν άμα ήμῖν διεπράξαντο οι άγιωτατοι άδελφοὶ ήμων, ^αυσΤῖνο^ ό
Συνεπίσκοπος, καὶ οι Συμπρεσβύτεροι Φίλιππος καὶ ^Ασελλος, μή τῶ τ^ς μακαρίας μνήμες ^ωσίμφ τ^ ^ πι-
σκόπερ, άφ^ ού πρὸς ήμ^ς γράμματα καἰ έντολάς ^γαγον, άλλά Τώ ύμεΤέρα τιμιότητι ει^ τὸν έκείνου Τόπον
θεόθεν κατασταθήσ^, ή ήμετέρα βραχύΤης άντιγρκψ^ τά τώ έκαΤέρων ήμί^ν όμονοία περατωθένΤα, όφείλομεν
διά βραχέων έμφαν^ καΤασΤ^σαι. ού μήν Τά Τοίς έκΤεταμένοι^ Τ^ν πεπραγμένων κυλίσμασι καΤεχόμενα, έν
οἶς σωζομένης μέν Τ^^ άγάπη^, ού χωρὶ^ δέ μικρού τ^^ άμφισβητήσεω^ καμάτου παρειλκύσαμεν, σκεπτόμενοι
Τά εις Τὸ πρᾶγμα συντείνονται το^ πεπραγμένοι^ ένθεγναι. Κάκεῖνο^ γάρ, ει έΤι ήν έν Τι^ σι^μαΤι ΤούΤ^, χα^
ριεστέρως ἐδέχετο, ύπερ έβλ^πεν ειρηνικωΤέρω^ περ^Τωθὲν, Κόριε άδελφέ. Ἀπιάριος ό ΠρεσβόΤερο^, ού τινο^
καὶ περὶ τ^ς χειροτονιας καὶ τ^ς άκοινωνησἰας καὶ προκλήσεων άνεφύη, ού μόνον Τώ έν Σίκκ^, άλλά καὶ Τώ έν
πάσ^ Τώ Ἀφρικώ ^εκκ λη σ ία , ού μικρὸν σκάνδαλον, περὶ πάντων, ι^ν έπλανήθη, ουγγνάμην αιτήσα^, Τώ κοινωνία
άποκαΤέστη. Ηρ^το^ γάρ ὸ Συνεπίσκοπος ήμο^ν ουρβανὸς ό τ ^ Σίκκης, όσον ήν έν αόΤῶ διορθωΤέον, ἀναμ-.
φιβόλως διωρθε^σαΤο, ε π ε ιδ ή δέ Τ^ς έκκλησιασΤικής ειρήνη^ καὶ ήσυχία^ ού μόνον πρὸ^ Τὸ παρὸν, ά λλά και εις
Τὸ έξ'^ν έδει πρόνοιαν ποιήσασθαι, όΤι πολλά ΤοιαύΤα προηγήσανΤο, όπω^ άπὸ Τέών ^μοίων, ή καὶ βαρύτερων,
Τίών μεΤά ΤαύΤα προπαραφυλαξωμεθα, ^ρεσεν ήμῖν, ἴνα έκ Τή^ έ^ Σίκκ^ ^ι^κ^λ^σι^ν άποκινηθώ ό ΠρεσβύΤερο^

(1 ) Τὸ ἀκύλουθον μέρος τού Κανένος τούτου, διΥ^ρημἐνον έςὶν γράφους, τόσον έν ταΥς Ι^ίανδέκταις, όσον καὶ έν τ^ ^αλσαμῶνι.
ού καλῶς ^αρὰ τοῖς έξηγητα^ς, άριθμὸν ι^χον Κανύνος ^37. ^Υ- Ἀντὶ γὰρ τού ^37 άριθμοῦ τ^ν Κανόνων, αὁτοὶ μένον ^χουν
πομιμνήσκομ^ν δ^ τ ^ ἀναγνι^στας, ότι δ παρὰ τοις έρμηνευ- 1^3 έν τ^ μέσφ πον τὸ λάθος τουτο ποιήσαντες, ,
Ταις ἀριθμὸς τῶν Κανύνων λανθασμένος έστὶν ἀπὸ τοὸς τυπ^-
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝ^ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Ἀ .

Ἀ^ειάριος, φυλαΤΤομεν^ αύτῶ δηλονόΤι Τ^ς τιμής τού βαριού αύτο^ κα^ λ ^ ά ^ έπισΤολήν, ύπου δήποΤε.
άλλαχού βουληθείη κ ^ δυνηθείη, Τῶ κέθήκοντι Τού πρεσβυΤέ^ου λειτουργήσω ύ^ερ τῶ αὕτῶ Ἀπιαρίιρ δι^ οί-
κείων γραμμάτων αίΤησανΤι, χο^ρίς Τινος δ υ σ χ ερ ές συνεχι^ρησ^μεν. ἶΙρὸ Τού δ^ ^ α ίτία α ^ τ ῶ τοιούΤερ πέ-
ρατι παραδοθώ μεΤαξύ Των άλλων, άΤινέ δι^ν^έσι διαγνωσεσιν άνασΤρέφομεν^ ο^ύτο^ Τού λόγου άπ^ιτήσαν^
το^, ^σΤε Το^ς έκκλησιαστικοῖς πεπρ^ένοι^ ζηΤέσέι ήμ^ς παρά τῶ^ άδελφέν ^ ῶ ν ^ υ σ τίνο υ Τού Συνεπι-
εΙκύπου, καὶ Φιλίππου καὶ ^Αοέλλου Τ^ν Συ^πρεσβυΤέρο^ν, ἶν έ προενέγκωσιν εί^τι δηποΤε ^ν αύτοῖς άμα ή^ν-
πρακΤέον έπιΤραπέν, Τινά ^ιέν άγράφο^ς διά λόγ^ν έπεξειργάσ^Το^ ήμ^ν δὲ άπαιτησάνΤων, ύπερ έπεφέροντο^
έγγραφον κομμονιτόριον, ΤούΤο προήγαγον^ ύπερ άναγνωσθέν ποω^ ήμι^ν, Τοῖς πεπροιγμενοις, 1^ι μὴν ένεΤάγη.^
Τοῖ^ καὶ πρὸ^ ήμᾶς δι^ α^Τί^ν έπὶ Τού παρόνΤος φερομένοις, έν ^ Τέσσαρα αυΤοῖς τινα άμα ήμῖν πρακΤεα ένε-
τάγησαν. έν, π^ρὶ έκκλήΤων ^Επισκόπων πρὸς Τὸν Τ^ἰς Ρω^ιαίι^ν ^Εκκλησίας Ἱερεο^ Δευτερον, ἶνα έπὶ Τὸ κομη-
τάΤον επίσκοποι, έΤυχε, μήπλεόσωσι^ ΤρίΤον, περὶ τού τάς ^ἰτί^ς τ^ν Πρεσ^υΤέρι^ν κ^ὶ διακόνων ζηΤε^
σθ^ιι παρά τοῖς δ^,ύροις ^Επισκόποιι, έάν έκ Τί^ν ιδίων άπὸ κοινωνίας προπεΤῶς γενωνΤαι^ ΤεΤαρΤον, περὶ ούρ^
βανού τού ^Επισκόπου άποκοινωνηΤέου, ^ ^Τι ^ιήν έν Ρωμη κληΤέου, ε^ μὴ τά όφείλονΤέ διορθωθήναι διορθω^
σηΤαι. ^ ξ ^ν πάνΤων περὶ Τού πρωΤου καὶ ΤρίΤου, ΤούΤ^ έσΤιν, ^ίνα έ.^ειη ε^ς Ρι^μην Τοῖς Επισκόποις εκκα^
λε^θαι, καὶ ύΤι Τέν Κληρικων αι αιΤίαι παρά Τούς Το^ν έπ^ρχιέν έύΤοῖς 'Επισκόποις περαΤε^νΤαι. ^Πδη έν Τῶ^
προλαβόνΤι ένιαυΤῶ, γρά^ιμασιν ^Τι μήν ήμεΤέροις πεμφθεῖσι Τῶ αύΤῶ Τής προοκυνηΤής μνημης ^ωσίμιρ Τῶ
^Επισκόπερ, έσπουδάσα^ιεν έμφανήσαι, ινα Τα^Τα χωρίς Τινο^ ύβρεως αύΤού πρὸς όλίγον φυλάξωμεν, ^ ού ζή^
τησι^ γένηΤαι Τέ^ν ὅρων Τής έν ^ικο^ία Συνόδου. Κοιὶ νύν δέ άΤτὸ Τής σή^ αιΤοόμεθα άγιωσύνης, ^να ^ν Τρόπον
ΤαύΤα έν ^ἰικαί^ άπὸ Το^ν ΠαΤέρων έπράχθησαν καὶ ο^ρίσθησοιν, ούΤως έύΤά π^ρ' ύμ^ν φυλαχθέναι ποιήσης,
καὶ αύΤόθι παρ^ ὁ^ιῖν Τά έν τῶ αύΤῶ κείριενέ Κο^ιμονιΤορίιρ γυμνασθήναι ποιήσης. Τ ούΤ^ έσΤιν, έάν ^Επίσκοπο^
καΤηγορ^θ^ κα^ἰ οί συνελθόνΤες ^Επίσκοποι Τή^ αύΤού έπαρχίαν κρίνωσι, καὶ έκ Τού βαθμού αύΤού καθέλωσιν
αὁΤὸν, ύΤαν δόξη έκκαλεῖσθαι, καὶ πρὸς τὸν ^ακαριωΤαΤον Τή^ Ρ ωμαίων ^Εκκλησία^ Ἐπίσκοπον καΤαφύγη, έάν
συνίδη αύΤὸν άκουσθήναι, καὶ δίκαιον ^λογίσηΤαι, ωσΤε άνε^ρχθήναι Τήν κρίσιν^ γράψαι καΤα^ιωση Τοῖς έν Τ^
δ^ιόρ^ καέ έγγιζούση έπαρχία καθεσΤέσιν ^Επισκόποις, ^ίνα α^Τοὶ πάνΤα έπιμελῶ^ άναζηΤήσωσι, κ έ ὶ καΤά Τήν
πίσΤιν Τής άληθεία^ π^ραΤωσωσιν. ^Εάν δέ καὶ ὸ παρακαλῶν Τήν αιΤίαν αύΤοῦ άνωθεν άκουσθένέι ίδία ίκεσίο^
κινήση Τὸν Ρωρ,α.ικὸν ^Επίσκοπον, ἶνα έκ Τού ιδίου αύΤού πλευρού ΠρεσβύΤερον άποσΤείλη, έν Τ^1 εξουσία, ΤούΤ^
έσΤι Τού ^Επισκόπου, Τί βουληθώ καὶ Τί κρίνη. Κ α ὶ ἐάν ψηφίσηΤαι Τού^ όφείλονΤα^ μεΤά τῶν ^Επισκόπων πα^
ρόνΤα^ κρῖναι, έχονΤα^ Τήν αύθενΤίαν αύΤού έξ ού άπεσΤάλησαν^ έσΤαι έν Τ^ κρίσει αύτού. ^^άν δέ κειὶ πισΤεό^η
άρκεῖν Τούς ^Επισκόπου^ πρὸς Τὸ περαΤόσαι Τά Τού πράγμαΤο^, ποιήση ύπερ Τι^ σοφωΤάΤω αύΤού συνίδη βου-
λεύ^,αΤι, ^ομοίω^ περὶ ΠρεσβυΤέρων καέ Διακόνων, έάν τι^ ^Επίσκοπο^ όργίλο^, ύπερ εἶναι ούκ όφείλει^ Ταχέος
ή Τραχέων κινηθώ καΤά ΠρεσβυΤέρου ή Διακόνου ίδίου, καὶ θελήση ΤούΤον έ^. Τής ίδία^ έξορίσαι ^εκκλησίας,
προνοηΤέον έσΤὶν, ἶνα μή άδίκως καΤαδικασθώ, ή άπολέση τ^ν κοινωνίαν, ^Εχέτω ούν ὁ έκβληθεὶς έξΟυσίέν
προσελθεῖν Τοἱ^ όρορούσι, καὶ ή αἰΤία αύΤού άκουσθήτω, καὶ έπιμελέστερον ζηΤηθήΤι^^ ύΤι ούκ^ όφείλει πέ^
ρακαλούνΤι αυΤῶ ή άκρόασις άρνηθήναι, Κάκ^ύνος δέ ὸ ^Επίσκοπος, ό ^ δικαίως ή άδίκω^ έκβαλ^ν, άνεξικά^ιως
καΤαδέξηΤαι Τά Τού πράγματος έξεΤαοθήναι, ^να ή κυρωθώ ή διορθωθώ ^ γνι^μη αύΤού. ΤαύΤα δηλονόΤι^ ^ ς
Τή^ παρουσίας Τ^ν άληθεσΤάΤων έξέμπλων Τής έν ^ικαία Συνόδου, Τοῖ^ πεπραγμένοις ένεβλήθησαν^ άΤινέ, έά^
έκεῖ,δν Τρόπον έν αύΤδ^ Τύ^ ΚομμονιΤορίιρ περιέχονΤαι, τῶ^ήμιν διά Των άποσΤαλέντων αδελφήν έκ Τής άποσ^ο-
λική^ καθέδρα^ έρ^φανισθένΤι, καὶ παρ^ ὁμύν τώ αύτώ τάξει έν ^Ιταλία φυλάττωνται, ούδαμῶς καὶ ήμεῖ^ τί^ν
ΤοιουΤων μεμνήσθαι βουλό^ιεθα, ή ούχ ύποφέρ^ιν έπειγόμεθα, άλλά πισΤεύο^ιεν,. ύτι βοηθούνΤος Τού έλεου^
Κυρίου Τού Θεού ήμε^ν, Τή^ σής ἁγιωσύνης προεσΤωσης τ^,ς Ρωμα^ῆ^ ^Εκκλησίας ούκέτι λοιπὸν ύπομενοί^^ν
Τὸν Τύφον Τούτον, ^υλαχθώσι δέ περὶ ήρ^^^ άΤινα, καὶ μ-^ λαλούνΤων ^ή^ιῶν, όφείλουσι φυλαχθήνοιι άδελφι^^
άγάπη, άπερ καΤά Τήν σοφίαν καὶ δικαιοσύνην, -^ν σ^Ι ὸ ^Υψισ^ος έδωρήσαΤο, καὶ α ύ Τ ο ί ^Τι μὴν συνορ^ς ό-
φείλειν φυλαχθήναι, έάν Τυχὸν άλλοίως έχωσιν οι Καννύνε^ τ^ς έν ^ικαἰα συνόδου. ^Πμεύς γάρ πλείσΤοις έντυ-
χύνΤες βιβλιοις, ούδα^ού άνέγνωμεν εις τήν έν ^ικαία Σύνοδον έν Ρωμα^κοῖς βιβλίοις, ^ν Τρόπον έν Τῶ ^ρο^
λεχθένΤι ΚομμονιΤορίιρ αύΤόθεν άπεσΤάλησαν, ^ομ^ς, έ^^ιδή ένΤαύθα εις ούδέ έν βιβλίον Ρραικὸν ΤαύΤ^
ρεῖν ήδυνήθη^Αεν έκ Τ^ν άναΤολικί^ν ^Εκκλησιι^ν^ έ^θ^ λέγονται τά αύτά ψηφίσματα, δύνασθαι Τά αύθενΤικά
^Τι μην ευρεθήναι, ήμῖν προσενεχθήναι μάλλον ποθούμ^ν, ^Ιὸ κ^ὶ τήν ^ήν σεβασμιότητα δυσωπούμεν, ἶν έ γρα^
ψαι καέ αύτὸς έΤι μήν καΤαξιι^σης πρὸς τού^ έκ^ν^ν ^^ρ^ν ^Ι^ρ^ῖς, ΤουΤέστι τής ἐν Ἁ νΤιο χεία ^ ^ ικλ^
οία^ καὶ Τέ^ έν Δλεξανδρεία καὶ τής έν Κωνσταντινου^ὁλ^ κ^ὶ άλλοις δέ, έάν παραστώ τώ σώ άγιωσυνη,
^πως έκεύθεν πρὸ^ ήμάς οί έν ^ικαία παρά τέν άγίων Πατέρων ὸρισθέντες έλθωσι Κανόνες, σού καΤ^ έ^οιίρετον^
Τ^ν εύεργε^ίαν ΤαόΤην πάσαι^ Ταῖς δυΤικαῖς ^Εκκλησ^^ς το^ Κυρ(^υ βοηθ^α ^ΙυνεισάγονΤος, Τ ίς γάρ άί^^
φιβάλλει Τά ^σα άληθέσΤαΤα εἶναι έν Γρα^κο^ς Νικαί^ συναθροι^θείσης Συνόδου, άΤινα άπὸ ούΤι^
ρων Τύπων καὶ έπισημων Γραικόν ^Εκκλησιών προοεν^χθέν^α καὶ συγκριθέντα ὸμονοούσιν; ύπερ έως ο^ γεν^τ^ι^
Τα έν Τ^ προλεχθέντι Κο^^ιονιΤορίιρ -^μύν προσ^ν^χθέντ^ ^ ρ ὶ τ^ν ^ρὸς ^ ς Ι^^α^κ^ς ^Εκκλησίές Ἱερε^
έκκλήτων τι^ν ^Επισκόπ^ν, καὶ ^ερὶ τ^ν αιτ^^ ^ Κληρικῶν τι^ν όφειλουσέ^ν περατούσθαι, παρά τοἱ^ς
ἶδιων αύΤ^ν έπαρχον ^Επισκύποις, ή^^ς ὸ^ιολογ^^^^ ^ φυλάξονΤα^ (Ι^ έως τ ές έπικυρε^σεως καὶ τ^ν

^Ισ. καὶ φυλάξω^ιεν^

 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝ^ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΠΙΣΤΟΑΗ

^ ^ - ^ .^ ι ^

^ ^ ισ τ ο λ ^ Ι Ι^ . τ ^ ς ε ν ^ Α ^ ικ ^ ^υν^ου Ι^ λ ^ ιν Ο ν ^Ον Π ^ ^ ν .

^ἰ^ύχω μεθα, ^ν Τρόπον ή σή άγιωσύνη περὶ Τ^ς παρουσίας Τού Ἀπιαρίου χαριέντως ύμδ^ έδήλωσε, γ ρ ^
μάΤων πεμφθένΤων διά Τού πρεσβυΤέρου ^μέν Αέοντος, ούτω και ήμ^γς ὸμοιως περὶ τ^ύ καθαρισμού τού
αύτού Τά παρόντα γράμμαΤα μετά χαρ^ς άπεστεἰλαμεν. ^ιιν γάρ δηλαδή κο^ι ^ ήμ^τέρα, και ύμ^τέρα ^τροθυ-
μια άσφάλεσΤέρος κσὶ ούδέ πἐυΤική έδόκει ή περὶ Τού άκμήν άκουστέου, ήπερ ^ς ^ ρ ι άκουσθέντο^ προηγησα-
μένη. Παραγενομένου τοίνυν πρὸν ήμδιν τού άγιωτάτου Ἀδελφού και Συνεπισκόπου ήμέν ^αοστἰνου, συνήξα^
μεν Σύνοδον, και έπιστεύσαμεν διά τούτο αύτὸν μετ^ έκείνου πεμφθέντα, ^να ε^ς αερ ούτος καὶ ν^ν δυνηθ^ τῶ
αύτού σκοπῶ έκ Τῶν άπὸ Τι^ν έν Θαβρακηναι^ς ύποβληθένΤων τοοούτων έγκλημάτων καθαρθ^ναι, ούτινο^ τά
ΤοσαῦΤα και ούτω παμμεγεθη άτοπήματα, ή πληθύν καταδραμούσα τ^ς ήμετέρας συνόδου, εύρεν, ^τι καὶ τού
μνημονευθέντος τών πατρωνίαν μᾶλλον, ήπερ κρίσιν καὶ τήν ^ς έκδίκου σπουδήν μάλλον, ήπερ διαγνωστου δι-
καιοσύνΥ^ν ύπερενίκ^σε. ΙΙρῶτον μέν γάρ άντέστη μεγάλως πάση τ^ Συνόδιρ διαφόρους ύβρεις έπιφέρων, ^σανει
τά πριβιλέγια Τ^ς Ρ ωμἀ^κῆν Ἐκκλησἰα ς διεκδικέν. Κ α ὶ θέλων αύτὸν παρ^ ήμέν ειν κοινωνίαν δεχθ^ναι, όν ή
σή άγιωσύνη πιστευσασα έκκαλεῖσθαι, όπερ άποδε^ξαι ούκ ήδυνήθη, τ^ κοινωνία άποδέδωκεν^ όμων ήττον
αύτῶ τούτο έξεγένετο, όπερ έτι μήν τ^ άναγνωσει τ έ ν πεπραγμένων κρειΤτόνων γνοίης. Τριημέρου μέν τοι
δίκην έπιμόχθου κινηθείσης, έν όσερ Τά διάφορα τῶ αύτῶ ύποβληθένΤα συντριβόμενοι έζητούμεν, ό Θεὸς ό δί-
καιος κριτής, ὁ ισχυρός κ^ὶ μκκρόθυμος, τάς Τε παρολκάν Τού ^υνεπισκόπου ήμι^ν Φαυστίνου, και Τά^ Τριψερ^
γία^ Τού αύτού Ἀπιαρίου, οις τάς άθεμίτους αύτού αισχρότητας συγκαλύψαι έπερείδεΤο, μεγάλη συντομία
έ Τ εμ ε. τῆς συχαντῆ^ δηλαδή και δυσωδεστέρα^ επιμονές καταργηθείσης καὶ τ^^ άναισχυντίας τ ^ άρνήσεως
δι^ ής τί^ν τοσούτων ήδονῶν τὸν βόρβορον έβούλετο καταβυθίσαι, Τού γάρ Θεού ήμ^ν τήν συνείδησιν αύΤού
στενοχωρήσανΤος κα ι Τά έν Τ^ καρδία κρυπτά, ο^ έν ιλύ^ τ έ ν έγκλημάτων ή^η καταδεδικασμένα, ποισιν έτι
^μ^ν τοῖς άνθρωποις δημοσιεύσαντος αιφνιδίως εις όμολογίαν πάντων τ^ν ύποβληθέντων αύτῶ έγκλημάτων ό
δόλιοί άρνηΤής έξέρρηξε, καὶ μόλις ποτέ περὶ πάντων τέ^ν άπιθάνων όνειδέν έκοντὶ αύτὸς έαυτὸν έλεγξε, και
αυτόν ὸμοίως τόν ήμετέραν έλπίδα, ^Τινι και έπιστεύσαμεν αύτὸν, και ηύχόμεθα έκ το^ν ούτως έπαισχυντέων
σπίλων δύνασθαι καθαρθ^ἱναι, μετέστρεψεν ει^ στεναγμούς ειμή ότι ταύτην ήμέν τήν λύπην μι^ και μόνη πα.-
ραμυθία καΤεπράύνεν, όΤι και '^μᾶς τού όδυρμού τού διηνεκονς καμάτου εύλύτωσε, καὶ τοῖς ἰδίοις τραύμασιν
οπωσδήποτε ιοισιν, ει κα ι άκουσίως και τ^ς ιδίας συνειδήσεων άντιμαχομένης ὸμολογήσα^ προενοήσατο, Κύριε
Ἀ δ ε λ φ έ, ^ ν προσφάτω τοίνυν τον καθήκοντος τ^ς όφειλομένης προσκυνήσεων έκπληρουμένων, ἰκετεόομεν, ἶνα
τού λοιπού πρὸ^ τάς ύμετέρω άκοάς, Τού^ ἐνΤεύθεν παραγινομένους εύχερί^^ μό προσδέχησθε, μή δέ τού^
παρ^ όμ^ν άποκοινωνητέους, εις κοινωνίαν τού λοιπού θελήσητε δέξασθαι, έπειδό τούτο και τγ^ έν ^ικαία Συ-
νόδω ὸρισθέν ευχερές εύροι ή σή σεβασμιότης ^ι γάρ και περὶ κατωτέρων Κληρικόν κ^ιι περί λα^ιύ^ν φαίνε-.
ται έ κ ε ῖ παραφυλά ττεσθαι, πόσερ μάλλον τούτο περι επισκόπων βούλεται παραφυλ^ιχθ^ναι ; ^Ιή οόν οι έν τ^
ιδία έπαρχία άπο Τ ^ κοινωνίας άναρτηθέντες παρά τ ^ σ^^ άγιωσύνης, σπουο^ιίως κ^ι καθο^^ μή ^ρή, φανέ-
σιν άποκαθιστάμενοι τ^ κοινωνία. Καὶ τ έ ν Πρεσβυτέρων δέ όμοίω^ και Τ^ν έπομένων Κληρικῶν, Τάς άναι-
δεῖς άποφυγάς, έστι σου άξιον, άποδιωξει ή άγιωσύνη ή σό, έπειδή κοιι ού διά τι^ο^ όρ^^ τί^^ Ι Ιατέρων
Τούτο άπ'ηγόρευται τ^ έν ^Αφρικ^ ^Ι^κκλησία, και Τά ψηφίσματα Τ^ς έν ι^ικο^α Συνόδου, εέ^τε ΚληρΙκούς τοί^
κατωτέρου βαθμού, εἶτε αύτούς τούς Ἐπισκόπους τοι^ ίδίοις μητροπολίταις φανερωτ^τ^ς κατεπεμψαν. Συνε^
Τ έ ς γάρ καὶ δικαίως συνεῖδεν,^ άτιναδήποτε πράγματα άναφυῶσι, ταύΤα έν Τοῖς ιδίοις όφείλειν περατούσθαι
Τόποι^. ο ύ Τε γάρ μι^ καὶ έκάστη παροικία έλογίσαντο έλλείπειν τήν χάριν τ^ύ άγίο^ Πνευμκτος δι^ή^ ή δι-^
καιοσύνη άπὸ τ έ ν τού Χριστού Ιερέων και ὸρέιται φρονίμως κ^ὶ κατέχετ^ι σταθερές. Ιἱιαλιστα, ότι ένὶ και
έκάστω συγκεχωρηται, έάν περι τἦς δίκην τ έν διαγ,^ωστῶν προσίστ^ται ^ύτῶ, ^ρὁν τ^ς ^υ^όδους τ^ς ιδίας
έπαρχἰας, ^ έ τ ι μήν ^ις Οικουμενικήν Σύνοδον έκκαλέσασθκι. Κι μή, άρά Τίς έστιν, όντις πιστεόσει, ένι ιρτι^
νιδηποτε δύνασθαι τὸν Θεὸν ώμέν έμπνεύσαι τήν δικαιοσύνην, τοῖς δέ άν^ριθμητοις εις Συνοδον συν^θροισμε-
νοις ^Κερεύσιν άρνεῖσθαι - π ές δέ αύτη ό περαματική κρίσις βεβ^ία έσται, πρὁν τι^ν μαρτύρων τά άναγκαῖα
πρόσωπα, ή διά τήν τ^ς φύ^^ως, ^ διά τήν τού γήρως άσθένειαν, ^ πολλοῖς άλλοις έμποδισμοὶ^ς ένεχθ^ναι ού
δύναται Περὶ γάρ τού, τινάς^ ὡσανεὶ έκ τού πλευρού τ^ἰς σ ^ άγιωσυνης πεμπεσθ^ι, οόδεμι^ Τέν Πατερων
Συνόδω όρισθέν εύρίσκομεν^ έπειδή, Οπερ πάλαι διά τού αύτού ^υνεπὶσκόπου ήμέ^ν ^αυστίνοι^^ ωσανει έκ μερους
τ^ς έν ^ικαία Συνόδου αύτόθεν άπέσταλτο, έν Ταῖς άληθεστέρ^ις άπογρ^φ^ιῖς τ^ς ^ ^ικ^ία, άςπερ έδεξά^
^μεθα ἀπὸ τού άγιωτάτου Κυρίλλου, τού τ^ν Ἀλεξανδρέων εκκλησίας Συνε^ισκό^του ήμων^ καὶ παρα τού
προσκυνητού ^Αττικού τού έν Κωνσταντινουπόλει επισκόπου πεμφθείσ^ις έκ τ^ν αύθεντικο^ν^ αἱτενε^ έτι μήν
πρὸ τούτου, διά Ιννοκεντίου τού Πρεσβυτέρου καὶ μαρκέλλου τού υποδι^κό^ο^, οι ^ ^ρ^ς ή^άς π^ρ^ έκεί^
νων άπεοτάλησαν, τῶ τ^ς προσκυνητήν μνήμης ΙΙ^ονιφ^Τί^ Τ^ ^ πισκόΙ^ τῶ προηγησ^μεν^ ύμι^ν, παρ ήμέν
 ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΗ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΛ ΤΩΝ ΔΥΩ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ.

έξεπέμφθ^^. τοιούτο τίποΤε ούκ ήδυνήθημεν ενρε^ίν. ^κβιβασΤάν Τοίνυν Κληρικούς ήμῶν, Τινῶν αιΤούντων,
μή θελεΤε άποσΤέλλειν, μήΤ^ παραχ^ρεῖ^ ἶνα μή τόν καπνωδη Τύφον Τού Κόσμου δόξωμεν εισάγειν Τώ τοῦ
ΣρισΤού ^ κκλεοια, ^τιν τό φι^ Τή^ άπλόΤηΤον καὶ Τήν Ταπεινοφροσύνην Τήν ήμέραν, Τοῖν Τὸν Θεὸν ιδεῖν
έπιθυμούσι προσφέρει. Τού γάρ κλαυσίμου Ἀπιαρίου ήδη άπὸ Τού άδελφΟύ ήμῶ^ ^αυστίνου, καΤά Τάν ιδίας
άθεμἰτουν άχρειοσόναν, έκ Τήν Τού ^ρι^Τού ^κκληοίαν άποκινηθένΤος, ΤούΤον Τώ δοκιμώ καὶ ρυθμίσει Τήν σής
άγιωσόνην, έν Τῶ σωζεοθαι Τήν άδελφικήν άγάπην, περαιΤέρω ή Ἀφ ρική ούδαμῶν ύπομένει.
^Π υπογραφή. ^ Θεόν ήμ^ν Τήν άγιω^ύνην ύμ^ν έπὶ μήκιστον χρόνον φυλάξει ύπέρ ήμῶν εύχομένην, Κόριε
^Αδελφέ.
ε ρ μ η ν ε ί α ,

^Π αιτία καὶ Το^ν δ^ω ΤούΤων έπισΤολ^ν έσΤάθη κάποιος Πρε^βύΤερον Σίκκην, όνόμαΤι Ἀπιάριον, ΣυνΤό-.
μως δέ καὶ περιληπτικών θέλομεν έρμηνεόσει αύΤάν, καὶ καΤά Τὸ νόημα μόνον, άλλ^ ούχι και καΤά λέξιν π^^αν,
οιά νά φύγωμεν Τήν πολυλογἶαν. μαίνεται λοιπὸν όΤι ή ύπόθεσις Τού ^Απιαρίου ΤούΤου οἰονεὶ οικονομικές
ήκολο^θησεν, ^ίνα ^πὸ Τήν παρούσην Συνόδου σΤηλιΤευθούν Τά ύπερήφανα νεωΤερίσμαΤα, όπού ε^μελλον νά έπι..
νοήσουν οἶ Πάπαι Τήν ^Ρωμην. ^ΠἈναμαρΤησία, λέγω , ή μοναρχία, ή θρυλλουμένη ^ἘκκληΤον, καὶ έπὶ ΤούΤοις
ή νοθεία καὶ διαφθορά μέν, Τήν όποίαν άπό ΤόΤε έπεχείρησαν νά κάμουν οι ΔυΤικοὶ ειν Τά β ιβλία Τῶν ἰερῶν
Συνόδων καὶ Τέν καΤά μέρο^ ΠαΤέρων, έ^ Τού ένανΤίου δέ, ή έν Τοίν Γραικοῖν καὶ Ἀνατολικοίν άνόθευτος
φυλακή Τ έν αύτ^ν βιβλίων, Τά όποία πάνΤα άποδεικνύονται έκ ΤούΤων Των δύω Τ'^ν παροόσην Συνόδου έπι^
στολήν. Καὶ διά νά άρχίσωμεν άπὸ Τὸ πρ^Τον. ^ Ἀπιάριον ούτον Πρεσβύτερον ιόν ειν Τήν έν ^ κ ^ ^ πισκο-
πήν Τήν Ἀφρικήν, κάι διά έγκλήμαΤκ κανονικά ὸπού έκαμεν έλεγχθεὶν συνοδικῶν, έχωρισθη άπὸ Τήν κοινω..
νιαν Τῶν ΣυμπρεσβυΤέρων αύτού καὶ Τῶν Ἐπισκόπων καὶ Κληρικόν. Ἀπελθι^ν δέ ειν Ρωμην δύω φοραίν, καὶ.
ειν Τὸν καιρόν Τού ^ωσίμου, καὶ ειν Τὸν καιρόν Τού ΚελεσΤίνου, έδέχθη ειν κοινωνίαν παρ^ αύΤῶν, καὶ ού μό-.
νον ΤούΤο, άλλά καὶ μέ γράμμαΤα συσΤαΤικά παρ^ αύτῶν έφοδιασθεὶν, ύπέσΤρεψεν ειν Τήν Ἀφρικήν μέ τὸν
^αυσΤίνον επίσκοπον, Τόν ΤοποΤηρηΤήν Τέν αύτέν Παπιύν, όσΤιν, και μέ όλον όπού έβα λε Τάν δυνάμειν Του
όλαν νά άθωο^ Τὸν Ἀπιάριον άπό Τά καΤ^ αύΤού λεγόμενα ^γκλήμαΤα, προσΤάτην μάλλον ή κριΤήν καὶ έκ-
δικον, ή διαγνωσΤην γενόμενον, ειν μάΤην έκοπίασε, ΔιόΤι ό Ἀπιάριος ύπό Τ^ν οικείαν έλεγχόμενον συνειδή-
οεων, ομολόγησε φανερά, όΤι άληθῶν υπόδικον ήΤον ειν Τά έγκλήματα όπού έκατηγορείτο, ως Τουτο δεί^νυται
άπὸ Τήν β^. ΤαύΤην πρὸς Κελεστῖνον έπιστολήν, καὶ ιδού ή άναμαρτησία Τού Πάπα στηλιΤευομενη ὁρ^ται.
Δόω γάρ Πάπαι καὶ ό ΤοποΤηρηΤήν αύτο^ν Τρεῖν, Τῶ άκοινωνήΤω έφάνησαν συγκοινωνούνΤεν παρανόμων, καὶ
άκολούθως άμαρΤάνονΤεν, ε λ έ γ χ ε ι ή Σύνοδον αύΤη Τὸν ΚελεσΤίνον λέγουσα, Κάνεὶν δέν θέλει πισΤεύσει όΤι
εις ^να μόνον επίσκοπον, Τόν Ρωμην δηλαδή, δύναΤαι νά δωση ὸ Θεόν ύλην Τήν δικαιοκριοίαν, καὶ όχι ειν
τόσουν ^πισκόπουν ὸπού συναθροισθούν ειν τήν Σύνοδον, σούδείν έστιν, όσΤιν πισΤεύσει ένὶ ^ Τι^ι δήποΤε δύ^
νασθαι Τὸν Θεόν ήμ^ν έμπνεύσαι Τήν δικαιοσύνην, τοῖς δέ άναριθμήτοιν ειν Σύνοδον συνηθροισμένοιν ^ιερεύσιν,
άρνε^ισθαι^, κ^εὶ ιδού ή μοναρχία Τού Πάπα καΤακρημνίζεΤαι. Δίδει Κομμονιτωριον γράμμα, .^τοι ένΤαλΤηριον
και προσΤακΤήριον ειν Τὸν ^αυσΤῖνον τὸν ΤοποΤηρηΤήν ὸ ΙΙάπας ^ωσιμος, μέσα ειν Τό ὸποῖον γράφει Τό^ έ.
Κανόνα Τ^ν Σαρδικής, διορίζονΤα όΤι, ἐάν επίσκοπον καΤηγορηθώ, καὶ κρινωσιν αύΤὸν οἶ Τ^ν επαρχίαν ^Κπί-^
οκοποι, ούΤον νά ἐκκαλώ Τήν κρίσιν Του ειν Τόν Ρωμης. όστις νά στέλλα κριΤάν άπό Τό πλευρόν Του, διά νά
κρίνωσι Τόν επίσκοπον. ^ομοίων γράφει καὶ Τόν ιδ^. τ^ς αύτ-^ς Σαρδικ^ς, διορίζονΤα όΤι^ οί Πρε^ΙβύΤεροι κκὶ
Αιάκονοι, οι παρά όργίλου ^επισκόπου άφορισθέντες, νά έχω^ιν έξου^ίαν νά πηγαίνωσιν ειν Τούς πλησιοχωρο^ν
νά κρίνωνται. Καὶ Τούν δύω ΤούΤουν Κανύναν έπιγράφει ψευδών, ύτι εἶναι τ^ς ἐν ι^ικαία ά. Συνόδου. Ἀ λ λ ά ή
σύνοδον .αύτη, καὶ μέ Τά άνΤίγραφα ί^σα Τ^ν Κανύν^ν, έφερε πρι^Τον ὁ Καικιλιανόν, καὶ μ έ Τά αύθ^νΤικά
καὶ άληθέσΤατα ^σα Τέ^ν αύτῶν Κανόνων τ^ν έν ί^ικαία^ ὸ^ο^ έστά^ησαν ύστερον τόσον άπό Τόν ΚωνσΤανΤι-
νουπόλεως ^ΑΤΤικόν, όσον καὶ τὸν ^Δλεξανδρείας Κύρι^ον, διά ^Ιννοκεντίου ἰΙρεοβυΤέρου κάι ^Ιαρκέλλου ^Υπο^
διακόνου, (διά μέσου Τέν όποιων έσΤάλησαν Τά αύτά κ ^ ^ἰς τὸν ^ονιφάτιον Ρωμην ύπό Τήν αόΤήν Συνόδους
παραβάλλουσα τούς δύω Κανόνας αύτούν, καὶ μηδέν τοιοῦτον διορίζοντας εύροθσκ Τούν ^ιικαία Κανόναν^
άπέδειξε ψευδόμενον Τόν ^ωσιμον, καὶ άκολούθως ψευδεπί^α^τον τήν παο^ αύτού ζητουμένην έ^.κληΤο^ Τ^ν
μή ύποκειμένων αύΤῶ επισκόπων, καὶ Πρεσβυτέραν, κ^ὶ Αιακύνων. ^^ὸ καὶ τήν έκκλητον ΤαύΤην Τήν ει^ τόν
Ρωμην, ἱ^να καΤά κράΤον άποβάλΥ^ είς τὸ μετά τα^το^^ οὐ ^νον ^^ρ^ τούτου έπίτηδεν έξέθετο Τοόν δό^
νόναν, τὸν λς^ . καὶ ρλδ . άλλά δή καὶ είς τὸν Κελ^στίνον προστακτικές γράφει^ ιι^Ι^κβιβα^Τάν Τοινυν Κληρι-
κούν ύμί^ν, τινῶν αιτούντωνμή θέλετε άποστέλ^ε^ μήτ^ παραχωρεί, ^να μή τόν καπνωδη τύφον Τού κόσμου
δόξωμεν εισάγειν τώ Τού ^ρισΤού εκκ λη σ ία , ^τ^ς τ^ ^ρές ^ ς ^^^τητος καὶ τ^ς Ταπεινοφροσύνην Τή^ ^μ^
ραν Το^ς Τόν Θεόν ίδεῖν έπιθυμούοι προσφέρ^ι^, Κ ^ ὶ ιιΤούς έντεῦθεν ^αραγινομένους ευχερών μή
δέχηοθε, μηδέ Τούν παρ ήμών άποκοινωνητέου^ ^ς κο^ν^νί^ν το^ ^οιποί^ θελήσητε δέξασθαι^. ^Αλλά
Τού Ἀπιαρίου γράφει. ^ ν θ έ ^ νά άθω^σ^ ^ τὸ ν ὸ Πά^ας^ ύτε ή ^Αφρική τοί^το δέν ύπομένει ειν τό
άλ.λά τυχὸν ^ς παράνομον καταφρονήσει κ^ἰ ο^ τοῦτο, άλ^ά καὶ διαφθορείς τ έ ν βιβλίων Τοὕν ΑυΤι^οὕ^
ή Συνοδον αύΤη άπέδειξεν, άληθείς δέ τούν άνατολικούς. ^^ν γάρ τώ παρούσα πρόν Ι^ονιφάΤιον επιστολή Ταδε
φησι^ εΤις γάρ άμφιβαλλει τά ^ α άληθέστατα ε^ναι έν Γραικοίς, τ^ς ἐν ^ικαία συ^αθροισθείσην Συνόδου ; άΤι^α
άπό ούΤω διαφύρων Τόπων καὶ έπισήμ^ν Γραικόν ^προσεν^χθέντα καὶ συγκριθέντα, ὸμονοούσιν^.
^ΡΧΙΙ ΤΙΙΝ ΚΑΤΑ ΜΕΡΟΣ ΚΑΝΟΝΙΙΝ Τ ^ ΑΓΙΙΙΝ ΙΙΑΤΕΡΙΙΝ.

Π ^ Ι Τ ^ Υ Λ Τ Ι^ Τ Δ Ι^ Τ Σ ΙΟ Τ Τ Ο Τ Α Α ^ Α ^ Δ Ι^ ΙΑ ^

Π Ρ Ο Α Ε Γ Ο ^ Ε Ν Α

έν άγίοις ΠαΤήρ ήμῶν Διονύσιο^, μαθηΤή^ έχρηριάΤισε Τοί^ ^ριγένου^ ( Ι ) , Πρεσβύτερος τ^ς ἐν
ξανδρεία ^Εκκλησίας (^) πρότερον γεγονως, περὶ δέ τὸ ^3^ ^Τος άπὸ ^ρισΤοί^ τήν διδασκαλίαν τέν κατηχή-
σεων λαβὡν (^) ύσΤερον έν έΤ ε ι ^Επίσκοπος Τή^ Ἀλεξανδρεία^ καΤέσΤη, Τὸν ^ΙΙρακλήν διαδεξάμενος τρι^
σκαιδέκαΤον ύνΤα Τέ^ Ἀλε^ανδρείας ^Αρχιεπίσκοπον (^), έπὶ δέ Τού διωγμοῦΤοί^ ^εκίου πιασθ^ὶς άπὸ στρατιώ.-
τας, έφέρθη εις Ταπόσιριν (^ ), ήΤις πολίχνιόν έσΤιν, ευρισκόμενον μεΤαξύ Ἀλεξανδρείας καί Κανωβίου, κατά
τὸ λεξικὸν Τού ^αουδράνΤου. ΚαΤά δέ τὸ ^ 7 ^τος, έ^ὶ Τού Ούαλεριανού Τού διωκΤον, παρασΤάς είς τὸν
ήγεμόνα Αιμυλιανὸν, καὶ Τὴν κέλήν ὸμολογίαν Τή^ πίσΤεως δμολογήσας ό Τριομακάριο^, έξορίζεΤαι εις Κεφρ^,
πόλιν Τή^ Αιβύη^ έρημοΤάΤην (0 ). Μ εΤά δέ Τρεῖς χρόνου^ ^7) άνακαλεσθεις άπὸ Τήν έξορίαν ^ίς Ἀλεξάνδρειαν,
έν άρχ^ Τής Τού Γαλιήνου βασιλείας, Τού υίού μέν τού ούαλερίου, ήμερωΤέρου δέ φανένΤο^ έν ἀρχ^ πεοι τούς
^ ρισ Τ ια νο ί, μέ ύλην Του Τήν δύναμιν ήγωνίσθη δ Τρισόλβιος νά έπισ^ρέψη Τούς α ίρεΤικο ί, και νά συρράψ^
τά ΤόΤε γεγονότα σχίσμαΤα έν Τ^ ^Εκκλησία παρά Τόν ΝαυαΤικνί^ν, καὶ νά φιλιω^η Τὸν Ρωμης ΣΤεφανον
και Κυπριανὸν τὸν Καρχηδόνο^, Τούς πρὸς άλλήλου^ διαφερομένου^, άν πρέπη νά βαπΤἰζωνΤαι οἱ αἰρεΤικοὶ και
σχισματικοί, έπιστρέφονΤε^ ει^ Τήν όρθοδοξίαν, ^ άν δέν πρέπη (8 ), (και ^ιέ ύλον ὸπού μέ Τὸν Κυπριανὸν ήΤο
σόμφωνο^, ὁπού ^θελε νά άναβαπΤίζωνΤαι οί ΤοιούΤοι, ύ ί λέγ ει ὅ ^Ιερωνυ^ιος, έν Τῶ καΤαλόγω τι^ν ^Εκκλη^
σιασΤικῶν συγγραφέων περὶ ού ύρα ει^ Τά προλεγόμενα Τού Κανόνο^ Τής έν Καρχηδόνι συνόδου), Γενναἰως δέ
και καΤά Σαβελλίου 'ήγωνίσαΤο (^ ), και μ έ Τάς σοφά^ Του διαλέξεις ^έπεισε Τούς άπὸ Νέπωτος καλουμένους
χιλιασΤάς (περι ο^ν ύρα Τά προλεγόμενα Τή^ β^. Συνόδου) νά παραιΤησουν Τά κακόδοξά Των φρονηριαΤα (ιθ^.
^Εν έΤει δέ παρακαλεσθεὶς νά ύπάγη εις Τ^ν έν ἈνΤιοχεἱα ουγκροΤηθεῖσαν Σύνοδον καΤά Παύλου
Τού ^αμοσαΤέως ( 1^) , νά ύπάγη μέν σωμαΤικύ^ δέν έδυνήθη διά Τὸ γήρας κ έι Τή^ άσθένειαν, δε^ έπισΤολή^
Του δέ έφανέρωσε τ^ν όρθόδοξον γνωμην Τής πίσΤεω^, και Τὸν ΣαμοσαΤέα δι^ άποκρίσεων δέκα έξελέγχει ( ἰ 3^.
ΚαΤ^ αύΤὸ δέ Τὸ έΤο^, ύπερ ^Το δωδέκαΤον έΤος Τής Γέλιήνου βασιλείας, ριεΤέσΤ^ πρὸς Κύριον, δεκαεπτά χρύ^
νους Τής Ἀ λεξανδρείας άρχιεραΤεύσα^ ( ^ ) . ΚονΤά δέ ^ίς Τά ά λ λ έ Του συγγράμμαΤα (Τά ύπούα ύρσ εί^ Τήν ιδ^
σ ελ. περι τῶν ύπομνηματισΤι^ν Τού ά- Τόμ. τή^ σειράς τή^ ^ΘκΤαΤεύχου) και Τ^ήν Κανονικήν Ταύτην συνέγραψεν
έπιοΤολήν έν έΤ^ι καΤά Τὸν ^ίλιαν (έν Τῶ β^. τόμ. τῶν Συνοδικών), και άπέσΤειλε πρό^ Τινα Εασιλείδην
Ἐπίσκοπον Τῶν τ έ ς Πενταπόλεως παροικιων, καΤά τὁν Ευσέβιον ^βιβλ. ζ^. Κεφ. ^ύ.), διηρ^μέν^ν ούσαν είς
Κανόνα^ δ^ και έπικυρωθε^ίσαν άορἰστως μέν άπύ Τὁν τ^ς δ'^ ^ρισμέ^^ δέ ά^Ε^ τὁ^ β^. Τής ^^κου^ιενική^

(Ι) Εύσέβιος βιύλ. ς ^. τής ιστορίας κεφ. (1^) ^ορα τήν ύποσημείωσιν τοῦ ιθ^. τής ά. Συνύδου. Ση-
(^) Ἱερώνυμος έν Τῶ καΤαλ. τῶν έκκλησιαστικων ^υγ- μείωσαι ^μως δτι ή τελευταία καὶ πολυανθρω^ιοτέρα Σύνοδος
γραφέων. κατὰ Παύλου τού Σαμοσατέως σννήχθη έπὶ Δύρηλιανού, κατὰ
(3) Κάύε τύμι^ σελ, τὸ ί^τος, κατὰ Τὸν Εύσέβιον, ^ιύλ. ζο κεφ. ^θ, ώς έν τ^
(έ^) ^Ο,τε Εύσέβιος και ὁ Κάβε αύτύθι. αύτω ιθ^. τής ά. δηλσῦται.
(ύ) Εύσέβιος αύτύθι κεφ. ^θ. (^3) ^ορα ταύτας έν τ^ ά. τύμ. τῶν Συνοδικων σελ. Ι. ύ
(ύ) Εὸσἐβιος β^ύλ. κεφ. δέ Δοσίθεος έν τη Δωδεκαύίβλ. λέγει ^τι ἀπὸ τής έπιστολής
(7) Κάβε αύτύθι. ταύτης Τού Διονυσίου Ι^λαβον παράδειγμα έπαντες οἱ Ἀρχιε^
(8) ^Ο Εύσέβιος ^ιβλ. ς^. κεφ καὶ ^ιβλ. κεφ δ^. κ^ὶ ρεις και Πατριάρχαι, οἱ μετὰ ΤαῦΤα, νὰ γράφουν εἰς Τὰς μελ-
ε^. καὶ κεφ. και λούσας συναθροίζεσθαι Συνύδους τοιαύτας έπιστολὰς, τ^ φρύ-
(^) ^Ο Ε^σἐβ. αύτύθ. κεφ. δρα καὶ τήν ύποσημείωσιν τοῦ νημα περιεχούσας τής πίστεως, δταν δ^ ἀσθένειαν, ή γήρας, ή
ά. τής β^. άλλην άναγκαιαν π^ίστασιν δέν ἐδύναντο νὰ ύπάγουν αύτο-
(^θ) ^Ο ^ύσεβ. αύτύθ. κεφ. ύ. προσώπως είς Τήν σύνοδον.
(^1) Κάβε αύτύθι. (^έ) Εύσέβιος αὁτύθι κεφ. ^8.
ΠΠΔΔΑΙΟΝ ύύ
 Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΑΗ

^ ^ ^ Ι^ .^ .^ , ^ ^ ^ ^. ^ . . ^ ^ . ^ ί^ .

Ο^ Δ^. ^ ν ο ν ε ς ^ έν ^ ι Ο ι ς ΙΙ^ ^ ς ^ Ι^ ν Δ ιΟ ν ιΙ^ ι^ ^ Α λ ε ..

^ ν ^ ε ι^ ς και Ο ^ ολΟ γ^ Ο ^ ε ^ ν ε ι ^ ε ν ο ι , ε ις ο^ς ^ ^ α ι ^ ^ Ο ς
^ον ^ ι^ κ ο ^ ο ν ^ ^ ι λ ε ι ^ ν ^ ν ο ν ικ ^ ^ ι^ ο λ ^ .

^ ^. ^ '. ΙΙ 'Ε ^ ^ .^ ^ ^ ^ ^ ν Ο ^ ιν ^ ν ^ ^ Ο ' ^ν ^ , ι ν

Π ^ ^ ^ ^ ν . Τ ^ ^ ιν ^ ^ ν ^ ^ τ^ τ^ , ^ ν ^
^ ^ ^Ρ ^ . Ο^ ^ ^ ^ ^ν ^
^ ^ ^ ^ Ο ^ ιι ^
^ ^ ^ Τ^ ^ ν ^ ^ ^ ^ ^ Κ^
^ ^ ν ^ ^ ^ ^ ^ ^
^ ι^ ιν ^ ν ^ , ^ ^ ^ ' ^ν ^
^ ^ ^ Ο ^ν^, ^ ^ Κν ^ ^ ι ^
Υ^ν Δ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ Υ ^ Ι^ ν
^ ^ ν ^ Υ ^ ι^ ι Κ^^ν .Κ ^ ^ Σ^ ^ ^
^ Κ^ ^ ^ Κ ^ Ι^ Ο ^ ^ ιΟ ^ ς , ^
^Α ^ ^ , Κ^ ^ ^Κ^. Κ^
-Ο^^ ^ ^ ^
^ ^ ^ ^ ^ν
^ ^ ν ^ ι^ Ο ^ ιι
'Α ^ ' ^ ^ι ^ ^
^ Φ ^ ^ν Κ^^ν
Τ^ ^.ιν ^ Μ ^ Ο ^ ιΙ^ ^ ^ ν .
. 'Ο ^ ^ ^ ^
^ Ο ^ ^ ^ ιι ^ ^ν. Κ^ ι^ '^ Α ^ ^ Κ ^ ^ ^
^ν ^ Ο Υ^ ^ ν ι ^ ν ^ ^'Η^ ^ ^
^ ^ ι^ ν. ' Α ^ ^ ^ ^^Ο Υ^ν ^
^ ^' 'Α ^ ^ Μ^ Ο^^ ^
^ ^ Ι.^ Τ ^ ^ ^ ^ Ο ιν
^ ^ ^
^ ^ ^
^ Κ^ ^ ^ Σ^^^
^Κ^ ^ ^ ^ ^ν
^ ^ ι ^ ιΟ ^ ^ ν^ ^ ^ ^ ιι Ο^
'Ο ^ .^ ^ ^ ^ Σ^ ε^ Λ ^ ν, ^
^ ^ ^ ν ^Ο^ν ^ ^ ν ^ ν Π^^
^ ^Ο ^ ^ ^
^ ^ ^ ^ ^.
^ ^ 'Ο
^ ^ ^
^ ιν ^ ^ ^

Σ ,ι^ ^ ^ ^

^Ι ^ ΙΙ.^ ^ ^ ^ ^
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ.

^ Α^ν ^ ν ^ ^ ^ ν , ^ ^ ^ ν ε ^ ^ Ι^ Ι^ Κ^
^ ^ ν ^ ^ 'Η ^ ιν ^ ^ ^ ^ ^ ^
^ ^ Ιν ^ ^ ν , ^ ^ τ^ ^ ν ^ ^ ν ^ ν ^ ^
Κ ^ ^ ^ ^Ν ^ ν^ ^ ^ ^ Ι ^ , ^ . Τ ^ .^ ε ν ^ ,^
^ ^ ,,^ ^ ^ ,,^ ^ ^ .
^ ^ ^ ν, ^ ε^ ^ ^ Κ ^ ^ ^ ν ^ ν^ ^ ν Τ ^ ^ ^
^Δ ^ ν ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
^ ^ ν ^ν ^ ν^ ^Ο^ ^ ,^ ν ^ ^ ^ .^ ^
ε ^ ^ ^ ν ^ ^ ι ^ ^ ^ ν ^ ε^ ^ ^ ν . ^Δ ^ Υ ^ ^
^ ^ ε^ ^ ν ^ ^ ^ ν ^ ι ^ ^ ν ε^ ^ ι , ^ ν ^ . ^ ^ ν ν ^ Ι^ ^
Τ ^ ^ ^ ε^ ν ^ Ο Υ ^ ν , ^ ^ Υ ^ ν ^ Ο ^ ν , ^ ^
^ ^ ^ ν ν ^ ^ ν ^ ^ ^ ^
^ Ο ε^ ν ^ ^ι ^ ^. ^ ^ ^ι ^ ^ Ε ^ Ι^ ν . Κ ^ . ^ ^
^ π ^ Ο ^ ν εν
Ε^ ^ ^ ν ^ , ^ ^ ^
ε ^ ν ^ ε^ ^
^ ^ ^ Σ^ ^ ε^ ν, ^ ^ . ^ ν ^ ^ ν ν ^ ^ ^ ι ν , ^ν
^ ^ν ^ ν ^ ^ ιν ^ ^ Τ^ ^ ^

^ ,,. ^ ν ^ ^ .

^ ^ ^

^ι ε^ ^ ν, ^
^ ^ι ^ ε ^ ,

^ ^ ^^

^ ^ ^ ν, ^

Ι^ , ^ ^ ,, ΓΙ^^, ^ ,^

^ ^

^ν ^ ,^ Ιν, ^ ^ εε^ ^ . ^
^ ^ι .^Ι,
^ ε^ ^ ν ^^ΙΙ ^ι ^ι^ν , ^ ι
^ ^ ^ εε^ ^ ν ^ ^ εε^ ^ , ^

^ ^ ^ ^ ιν ^ ^ ν , ,^ ^ ^ ν ^ ^ ν ε^ ,,^ ^ ^ ιν ^ ^ ν ^ ^ ^

^ ^ ^ ,ι ^
 Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ. ΕΠΙΣΤΟΑΗ

^ ^ ^ ^ ιΙ ^

^ι ^ ^ ^ ^ ι

^ ε^ ^ . ^ ^ . ^ ^ ^ ^ ^
^ ^ , ^ ^ ^ ι ^ ^
^ ^ ^ ^ ^ ^ ε ,^ ^ , .^,.
^ .^ . ^ ^ ^ ^ . ε^ , ^ ^

^ ^ι ε^ ^ , ^ ιΙ ^ ^ ^ ^ ^ ^ .
^ ^ ^ ^ ^ ι^ , ^ ^ Ι^ ΙΙ^ ^ ,,

^ ^ ,.^ ΙΙ^ , ^
^ ^ ^ ιΙ^ . ε ^ ^ ^
^ , ^ ^ ,ι^ . ε ι^ ,^ ^ ^
^ ιε ε^ ^ ^ ι^ , ^ ^ ..
^ ^ι ^ ^ ^ ΙΙ^ ^ ^ ^
^ ιε ε ^ ^ ^ι ^

Π^ι ^ ^ ^ν^ ^ ν, ^ ^ν ν ^ ^ Θ ^.
^ ι ^ ν ^ ι ^ ^νΟ ^ν^Ο^ ν ^ ^ . Ο ^ ^
^ ^ ι^ ν ^ ς , ^ ^ ^ ^ Ο ^ ιν , ^ ^ ^ ^
^ ^ ^ν ^^ν ^^ν ^ , ν ^Οι^ν ^
^ . Ι Ι ^ ^ ^ Ο ^ ^ ^ιν ^ ^ ^ ^ ^ Δ ^ ^ ^ , ^ ^^Ο ^,
^ ^ ^ ,^Δ ^

(^ Το γνωμικόν τοῦτο το λἐγον. ^Τὸ μικρὸν έν ^ίφ ού π α -
ραμικρὸν,^ αὁτολεξεὶ ἀναφέρει καὶ ὁ μέγας Βασίλειος έν τ^ άρχ^
τού περὶ ^απτίσματος δευτέρου λύγου, λἐγων ότι εἶπε τοῦτύτις
τῶν παρ^ ήμιν σοφῶν. Τίς δέ έ σοφὸς ούτος; ^ ν έδηλον.
(^) Τούτο γὰρ δηλοῖ τὸ, έν ἀφέδρφ, διατὶ ἀπὸ, ήτοι χωρι-
στὰ ἀπὸ τὰς ^δρας τῶν λοιπῶν αἱ έβρα'ίδες γυναίκες έκάθηντο
καὶ ήσύχαζον, όταν ήθελεν έλύει είς αύτὰς ή των καταμηνίων
ρύοις, ^ως ὁπού ἀπερνούσαν έπτὰ ήμέραι, ή καὶ περισσὁτεραι,
καθ^ς έρμηνεύει έ ^ωναρας. εΓυνή γὰρ, φησὶν, ήτις ἄν ^ ρέου-
σα α^ματι καὶ ^σται ή ρύσις αύτής έν τ^ σόματι αὁτής, έπτὰ
ήμέρας ^σται έν. τ^ ἀφέδρφ αύτής. Πας ὁ άπτδμενος αύτής,
ἀκάθαρτος ^σται ^ως έσπέρας^. (ΔευΙτικ. ιέ, ^θ.). Καἰ πάλιν
εκαὶ γυνή έν ρύσει αἱματος ήμέρας πλείους, οὀκ έν καιρῶ τής
ἀφέδρου αὁτής, έὰν καὶ ρέω μετὰ τήν έφεδρον α^τής, καἰ πασαι
αἱ ήμέραι ρύσεως ἀκαθαρσίας α^τής, καθάπερ αἱ ήμέραι τής ἀ-
φέδρου αύτής, ἀκάθαρτος έσται^ (αύτὁθι ^ύ.). Διατὶ δέ τήν ρύ-
σιν του τοιεύτου αίματος καὶ Τήν ταύτην ιίχουσαν γυναῖκα ἀ-
κάθαρτον ι^νδμασεν ὁ Θεὁς , φαίνεται γὰρ ^τι ή ρύσις
δ φυσική καὶ παρὰ Θεοῦ, ο^τω γίνεσθαι συγχωρηθε^σα μετὰ
Τήν παράβασιν, ο^Ιτε ἀμαρτία έστὶν, ούτε άκθαρσία, εο^ -^ὰρ
ἀλ^θῶς ὰμαρτία ταῦτα, ουδέ ἀκαθαρσία, κατὰ τὸν ^ρυσύστο-
μον^ (σελ- ^θύ^, του ά, τδμου τής σειρ.) καὶ τῶν κατὰ φύσιν
γινομένων οὁδέν ἀληθῶς άκάθαρτον, κατὰ τὸν Θεοδόρητον, (αύ-
τύθι ^θ^.) καὶ κατὰ τον Θεόδωρον, ή Διόδωρον, ο^δέν ἀκά-
θαρτον εί μή πονηρὰ διάθεσις (αυτόθι ^ θ.^ ). Δι^ ύκαὶ αἱ ἀπο-
στολικαὶ διαταγαὶ (^ιβλ. ς^. Κεφ. κς^^.) ούτε νόμιμος μίξις,
ούτε λέχος, ούτε αίματος φορὰ, ουκ ὀνείρωξις. μιαναι δύναται
ανθρώπου φύσιν, ή τὸ ^γιον Πνεύμα χωρίσαι, ή μόνη ἀσέβεια
καὶ παράνομος πραξις. Διατὶ λοιπὸν, ἄν ούτως ἔχη τὸ πράγμα,
όχι μόνον ό παλαιὸς .^ιόμος, ἀλλὰ καὶ οἱ Κανόνες των ΙΙατέ-
ρων άποφασίζουσιν ἀκάθαρτον τήν τὰ εμμηνα ^ιάσχουσαν γυ-
ναῖκα; Πρὸς τοῦτο, έξ αὁτῶν πάλιν τῶν Πατέρων ἀποκρινό--
μεθα, έτι ἀκάθαρτος ή ρύσις τῶν καταμηνίων τούτων αἱμάτων
λέγεται, Α^. κατὰ τήν ύπόληψιν τῶν άνθρι^πων. Πάντες γὰρ
άνθρωποι κοινῶς συγχαινόμεθα, καὶ άκάθαρτα καὶ βδελυκτὰ
νομίζομεν δσα ή φύσις διὰ τῶν πόρων του σήματος, ^ς άχρη-
στα έκβάλλει καὶ^ περιττά. Τὰς κυψελίδας, λέγω, τῶν ^ τ ^
τὰς τσίμπλας τῶν όφθαλμῶν, τὰς μύξας τής ρινὸς, τὰ φλέγματα
τού στόματος, τὰ ούρα και ύποχωρήματα τής γαστρὸς, ο^το^
δή καὶ τὰ κατ^ήνια τῶν γυναικῶν. Ι^^. λέγονται ἀκάθαρτε
ταῦτα, έπειδή διὰ τῶν φυσικῶν ὁ Θεὰς παιδεύει τὰ γνωμικὰ,
ήτοι τὰ ήθικὰ, καὶ διδάσκει διὰ τούτων, ύπως έκεῖνα παγχά-
λεπα, κατὰ τον Θεοδόρητον (σ^λ. ^Ιθ^^ί. του ά. τόμου τής σειρ)-
Ι^ι γὰρ τὰ ἀκούσια μιαίνει, πο^λω μαλλον έναγή τὰ έκούσια
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ,

π ει νά έμβαίνουσιν εις τὸν νέὁν τού Θεού, άπεκρίθη, ύτι ΤούΤο δέν εἶναι χρεία μήτε νά Τὸ έρε^Τώσιν, έπειδή
έκεῖναι, άν έχωσι τήν πρέπου^αν εύλάβειαν ει^ τά Θεῖα, θέλουν έ^,ποδισθ^ άπύ λόγου τ^ν, και δέν θέλουν
τολμήσει ποΤὲ νά πλησιάσουν εις Τήν άγίαν Τράπεζαν, ^ιαὶ νά μεταλάβουν Το^ ΔεσποΤΙκο^ σω^εαΤος και α^-

^θύ^. αύτύθι), ήΤοι ἄν Τὰ φυσικὰ καὶ χωρὶς Τὸ θέλημα του βάλλουσι τὸ κζ^. καὶ κη^. καὶ λο Κ^φ. τ^; Ε^ύλ. τῶν
άνθρώπου γινύμενα ^ναι στολικῶν διαταγων, δ^ου λέγεται δτ^ γονύρροια^ και ἐνυ^
άκάθαρτα, πύσερ μάλλον εἶναι ἀκά-
θαρτα τὰ άμαρτήματα, ύπού κάμει μ έ τὸ θέλημά του. Γ^. λέγει πνιασμοὶ, καὶ κάθαρσις ή φυσική κ^ τὰ τς^^ῦτ^^ ^τ^ κα^
άκάθαρτα Τὰ καταμήνια Των γυναικῶν ύ Θεὸς (τὸ ύποῖον καὶ ρατηρήματα ^Ιουδαικὰ^ κ^ιὶ άλλ^ το^αυτ^ φαινόμενα έναντία εί^
κατὰ άλήθειαν εἶναι το μύνον καὶ κυρίως α^Τιον), διὰ νὰ έμπο- τους ἀνωτέρω Κανύνας, ἀποκρινύμεθα, Α^. έτ^ τήν αίτί^ν, δ^ὰ
δίση Τ ο ί άνδρας νὰ μή σμίγουν μέ αύτὰς, οταν ^χουν τὰ Τοι- Τήν ύποίαν εἶπον Ταύτα οἰ θε^ Ἀπύστολ^, αυτοὶ μύν^^ ^άλ^ν
αυτά των καταμἦνια^ ώς λέγει ύ Θεοδώρητος (σελ. 1θύ^. αύ^ οἱ ^διοι τήν έξήγησαν. Αύτη δέ ήτο, δια^ὶ ἐν τ ^ καταμη^
Τύθι.), ένα μέν, διὰ Τήν σεμνύΤηΤα των ἀνδρῶν καὶ τήν Τιμήν νίοις ούσαι γυναῖκες ένόμιζον ^ῶς είς τὰς ήμέρας τής καθάρσεως
Τών γυναικῶν, ^ώς λέγει ύ Ἱσίδωρος (αυτόθι 1θύ8.), καὶ τήν αυτῶν ήσαν κεναὶ, καὶ υστερημέναι ἀ^ὸ τήν χάριν Του πανα..
αίδῶ του νύμου τής φύσεως, κατὰ Τὸν ψίλωνα, κυρίως δέ καὶ γίου Πνεύματος, οθεν καὶ ουδέ νὰ προσευχηθούν ήθελον^ ούτε
έξαιρέτως διὰ τήν πρόνοιαν των γεννωμένων ^παιδίων. Διύτι βιύλίον θειον νὰ ἀναγνώσουν, ή καὶ νὰ ἀκούσουν. ^ι. δ, ^ τα^-
Τὰ έκ τῶν Τοιούτων σεσαπημένων, άχρήσΤων καὶ μεμολυσμέ- Την Τήν υπόνοιαν ἀναιρέσουν, εἶ^ιον δσα εἶ^ον έκεῖ^ ^Εί γὰρ
νων αἱμάτων των καταμηνίων συλλαμβανύμενα καὶ διαπλαττύ- μίζεις, ω γύναι, φησὶν, έπτὰ ήμέρας έν ἀφέδρερ ουσα, του ὰγίου
μενα βρέφη, άσθενέστερα γίνονται εἰς τήν φύσιν, κα ὶ είς άλλα Πνεύματος κενή Τυγχάνειη άρα τελευτήσασα έξαίφνης^ κενή
μέν πολυποίκιλα πάθη ύπύκεινται, μάλιστα δέ ευκολώταΤα τήν Πνεύματος καὶ ἀπαρρησίασΤος Τής πρὸς Θεὸν έλπίδος ἀπελεύ-
λέπραν γεννῶσι καὶ ^ἰωβὰ γίνονται, καθως συμφώνως καὶ ύ Θεο- ση.^ Καὶ πάλιν. ε^υ ούν^ ώ γύναι, καθως λέγεις, εί έν Ταῖς
δώρηΤος, καὶ ύ Ισίδωρος, καὶ ύ Διόδωρος Τούτο λέγουσιν (σελ. ήμέραις τής έφεδρου κενή Τυγχάνεις Τού άγίου Πνεύματος, του
1θ3^ καὶ ^θύ8 καὶ 1θύ^. τού ά. Τόμου Τής σειρ.). Διὰ Τουτο ἀκαθάρτου πεπλήρωσαι. ^ή προσευχομένη γὰρ, μηδέ ἀναγ^νώ..
λοιπὸν καὶ άκάθαρΤον ώνύμασε Τήν Τὰ καταμήνια έχουσαν καὶ σκουσα, άκοντα αυτ^ν προσκαλέση (αύτύθι κς^.). Δι^ δ των
άκάθαρτον τὸν συναπτύμενον άνδρα μέ αύτήν, καΤὰ τον Θεο- ματαίων άπύσχου λύγων, ώ γύναι, καὶ ^σο μεμν^ιένη πάντοτε
δώρητον, κα ὶ Τους λεπρούς ένομοθέΤησε νὰ ἀποδιώκωνται ^ξω Θεού τού σέ δημιουργήσαν^εος, καὶ προσεύχου αύτ^ κτλ.^ ^ορα
Των πύλεων καὶ πάσης συναναστροφής άνθρώπων, κατὰ τον Ἱ σ ί- δέ ὅτι οἱ θειοι Ἀπόστολοι συγχωρούσιν είς Τὰς τοιαύτας γυναι.
δωρον, ^να καὶ διὰ Τήν ἀκαθαρσίαν καὶ διὰ Τήν λέπραν καὶ κας νὰ προσεύχωνται μύνον καὶ νὰ μνημονεύουσι του Θεοῦ, κα-
ἀποδίωξιν τῶν μελλόντων γεννηθήναι παιδίων τους έμποδίση Τους θως ταῦτα Τὰ δύω αυτολεξεὶ περιέχει καὶ ύ τοῦ Διονυσίου ού-
γονείς ἀ^ὸ το νὰ σμίγουν έν καιρ^ τοιούτιρ. ^οθεν καὶ αἱ Ἀ - Τος Κανών. Δέν συγχωροῦσιν δμως αύτὰς καὶ νὰ μεΤαλαμύά-
ποστολικαὶ διαταγαὶ (Ε ιβ λ . κεφ. . . .) τούτο τὸ ιδιον διορί- νουν, ή νὰ έμβαίνουν είς τὰς ^Εκκλησίας. Τὸ γὰρ έν τοις περι-
ζουσι. ^ιΤων φυσικων φαινομένων ταις γυναιξὶν, οἱ άνδρες μή θωρίοις παραγεγραμμένον (έν άλλοις Ευχαριστίας μεταλαύε^ν),
συνερχέσθωσαν πρ^νοίας ^νεκα τῶν γεννωμένων^, δέ Θε^ς ώς μή είς τὸ καθ^ αυτὸ κείμενον ευρισκόμενον των Διαταγῶν, ή
προβαίνωντας είς τὸ έμπροσθεν, προστάζει καὶ νὰ έξολοθρεύων- ουδεμίαν, ή πολλὰ όλίγην ^χει τήν δύναμιν. Ἀποκρινύμεθα
ται καὶ νὰ θανατόνωνται οἱ άνδρες, ύπού κοιμηθούν μέ τὰς γυ- εἰς αυτούς τήν άληθή ταύτην καὶ ἀσφαλεστίραν ἀπύκρισιν, έτι
ναικάς των έταν ^χουν τὰ καταμήνια. ε Κ α ὶ ἀνήρ θς ἄν κοι- ήμεις ^να χρέος άπαραίΤητον ^χ^μεν, νὰ ύπακούωμεν, καὶ νὰ
μηθη μετὰ γυναικὸς ἀποκαθημένης καὶ ἀποκαλύψη τήν άσχη- άκολουθοῦμεν είς Τούς Κανύνας μέ άδιάκριτον ύπακοήν, καὶ ^χι
μοσύνην αυτής, τήν πυγήν αυτής άπεκάλυψε, και α^τη ἀπεκά- νὰ καθ^μεθα κριταὶ καὶ έξετασταὶ των ύκὸ τοῦ Πνεύματος
λυψε Τήν ρύσιν του αίματος αυτής, έξολοθρευθήσονται άμφύτε- προστεταγμένων, διὰ τί τούτο, καὶ διὰ Τί έκεινο λέγοντες, ^να μή
ροι έκ τής γενεές ^ύτῶν (ΔευΤτικ. κ^.^8)^. Δι^ καὶ ύ Θ εὶς υποπέσωμεν εις τὰ φρικωδέστατα έπιτίμια τῶν παραβαινύντων
διὰ ^Ιεζεκιήλ σ^,ι,ειον του δικαίου άνθρώπου λέγει νὰ ^ναι, τὸ Τους Κανύνας. Σφραγὶς δέ των είρημένων άπάντων ἄς ἦναι ύ
νὰ μ ή σμ ίγη μ έ τήν γυναικά του, δταν ^χη τὰ καταμήνιά Της. μέγας ^ασίλειος^ καὶ ούτος γὰρ έν Τοῖς ἀσκητικο^ς αύτοῦ (δρ^
ε Κ α ὶ πρὸς γυναῖκα έν άφέδριρ ούσαν ού προσεγγιει^ (κεφ. ιή. καΤ^ έπιτομ. τθ^.) έμποδίζει τὰς τοιαύτας γυναῖκας άπὸ τὸ νὰ
8.). Διὰ ταῦτα πάντα λοιπὸν θέλοντας ύ Θεὸς νὰ ^άλη εύλά- κοινωνοῦν. ^Εξίσου γὰρ καὶ άνδρας καὶ γυναικας ἀπὸ τή^ κοι-
βειαν καὶ φύβον δ^χε μύνον είς τὰς γυναικας, ἀλλὰ πολυ περισ^ νωνίαν έμποδίζει έχοντας τὰ συνἦθη καὶ φυσικά τους, άνδρὰς
σύτερον είς τήν ἀκράτητον ύρμήν των ἀνδρῶν, καὶ πάλαι καὶ μέν τον ένυπνιασμὸν, γυναικας δέ τὰ καταμήνια. Δέγει γὰρ
νῦν διὰ τῶν άγίων του ἐμ^ύδισεν αυτὰς ἀπὸ το νὰ είσέρχων- ἀκολούθως. ^^Εγω δέ έγνων, ^τι ταῦτα κατωρθώθη ^ριστοῦ χά^
Ται είς τὸν καθ^ ^ιυτὸ ναον καὶ νὰ μεταλαμβάνουν τὰ θεῖα ^Ιυ- ριτι, καὶ έν άνδράσι καὶ έν γνναιξἰ πίστει τη είς τον Κύριον
κτήρια, καθως καὶ ύ Κανων ούτος τού θείου Πατρὸς ά^οφασί^ γνησίαι^. Ἀλλὰ γὰρ αυτὸ τουτο καὶ Ιωάννης ύ ^ηστευτής
ζει. Ἀ λ λ ὰ καὶ ύ ζ^. τοῦ Τιμοθέου παρομοίως ταύτας έμποδίζει διορίζεται έν τω Κανόνι, φέρων είς μαρτυρίαν Τὸν .παρύντα τού
νὰ μ ή μεταλαμβάνουν, ^ως ού νὰ καθαρεσθοῦ^. δέ του Διονυσίου καὶ-τὸν ζ^. Τιμοθέου καὶ τον πα^αιὸν ^ύμον. Εἶπα
αύτού έμποδίζε^ ταύτας καὶ νὰ μή βαπτίζωνται, εως ού νὰ κα- δέ άνωτέρω, δτι δέν πρέπει νὰ έμβαίνοον αἱ τοιαῦται γυναίκες
θαρισθοῦν. Συμφώνως δέ μ έ τους ἱερους τούτους Κανύνας θεσπίζει εις τον καθ^ αύτὸ ναὸν, διατὶ εἰ^ τὰ προαύλια (ή καὶ Τους προ-
καὶ ή ιζ^. τού σοφού Δέοντος ^εαρὰ, διορίζουσα, ^οτι τύσον αἱ νάους καὶ Τὸν νάρθηκα) τού ναού νὰ έμύαίνουν έχουν τήν έ-
ΤίκΤουσαι γυναικες^ οσονκαὶ έν τοις καταμηνίοις ούσαι, ἀύάπτι^ δειαν κατὰ Τὸν Εαλσαμῶνα. Συν πέσι Τοῖς είρημένοις ^εβαιοι
σται μέν ούσαι, νὰ μή βαπτίζωνται, βαπτισμέναι δέ ούσαι, νὰ προσέτι Τὸν παρύντα Κανόνα τοῦ ^Δγίοι^ καὶ Πέτρος ύ Διάκοι
μή μεταλαμβάνουν, έὰν πρῶτον δέν^καθαρισθούν. έξω μύνον ἄν νος καὶ χαρτοφύλαξ Τής μεγάλης εκκλησίας έν Τη ιη^. αυτού
Τ ύ χ η εις αύΤὰς θανατηφύρος άσθένεια. Ε ί δέ καὶ^μερικοὶ προ- άποκρίσει λέγων, δτι ἀνίσως έτοιμασθη ή γυνή νὰ εύλογηθη^
 Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΑΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ.

^ ^ ^ Ι ^ ^ Ι, ^ ^ ^ . Δ^ ε ^ ^
^ ^ ι ε ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^

^ ^ ^ ι^ , ^ ι,^ , ^ ^ ^ Ι ^ ..
^ ^ι ι^ ι^ ι ^ ^ ι ^ι

Α ^ ^ ^ ^ ^ ι ^ ι^ ^ ν ^ ι ^ . ^Ο^ ^ ^ ^ Ο ^ ι
^ ^ ι ^ ν , Τν^ ^ ^ ^ ^ ιν ^ ^ ^ ν , ^.Κ^

.^ , ^ Ι^. ^^ ^ .

Ι^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
^ ^ ^ ι, ^ ι ^ .
^ ^ ^ ^ Ι^ .
^ ^ ^ ^ ^
^ ε^ ^ ^Ι^^ ^ ^^..

^ ι ^ ^
^ Ι^Ρ^^. ^ . Κ ^ ^ ^ ^ ις
^ Τ ^ ν ^νΟ^ι^ν, ^ ^ Θ^^. Τ^^^
^ ^ν ^ ιν , ^ ^
'Ε ^ ^ , ^
^ ^ ν^ ν Ε ^ ,^ ν ^ Ο ,^ ^ , ^ν ^ ^ Ι ν ^

^ ιν ^ Κ^ ^

^ ^ ν^

^ ^ , ι^ ι^ .
^ Ι^ ,, ^

,Ι^ ^ ^ τούντο νὰ έγκρατεύωνται οἱ δμὁζυγοι, διὰ νὰ μεταλαμβ^^οι^'

μήτε νὰ μεταλαμβάνω, ^ως ού νὰ καθαρισθή (σελ, ^θθ^. τ^ν Ι^^.
τύμου των Συνοδικῶν). Διὰ τοῦτο καἰ αι Διακύνισσ^ έχασαν
τὸν βαθμόν τους, διὰ τήν .κάκωσιν τῶν καταμηνίων, κα^ δρ^
εἰς τήν ^ποσημ- τοῦ ιθ^. τής ά.
. (^) ^ἰθελε δέ ἀπορήσει τινὰς ούτι^ς, επειδή ὁ Ἀ^δστ^λ^
λέγει, Ἀδιαλείπτως καὶ παντοτινὰ προσεύ^εσθς, οἰ δέ ύ^ν-
δρεομἐνοι πρέπει νὰ ἀπἐχωσι τής μίξεως ἐν τ^ κ^ρ^ τ^ς ,^^..
σευ^ής, κατὰ τὸν ^διον Παῦλον καὶ τὸν παρδντα Κανύνα, λοι^
πὸν παντοτινὰ πρέπει καὶ νὰ έγκρατεύωντα^ κα^ οὀδέ^οτε νὰ
σμίγουν; Ἀλλὰ τήν ἀπορίαν ταύτην λύουσιν αὁταρκἐστερα οί
δύω Κανόνες τού Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας ὀ ε^. κ^ὶ δ ^ λέ^
γ^τ^ς, οτι καιρὸς προσευχής έννοε^ται ύπὸ του Ἀποστύλου,
ότα^ γινετ^ σύναξις καὶ λειτουργά, ήτις τδτ^ έτ^λ^το ^ ^
τὸ πλε^στον έν Σαββάτφ καὶ Κυριακή, ἄς ήμέρας ἀπαι-.
τὰ θεια Ι^υστ^ια. ^οθεν καὶ ὁ Κανιών ούτος τού Διονυ^ίο^
είς κάθε^συνετὸν ἀκροατήν, δίδωσι νὰ έννοήσ^^ ότι ἐξ ε^θειε^
ἀποτείνεται πρὸς τὸν έρωτήσαντα Ι^ασιλείδην, ἄν πρέπει ν^ ά^
πέχουν άλλή^,ων οι ^πανδρευμἐνοι, όταν ^χουν νὰ κοινο^νή^ονν.^
Ἀποκρίνεται γὰρ, ^τι εἰς τοῦτο ἀρκετοὶ κριταὶ εἶνὰι οὶ ^όι^ι
ύπαν^ευμἐνοι, πως δηλ. πρέπει νὰ έγκρατεύωνται έν τ^ κ^ιρ^
τής Κοινωνίας. Κἄν ούτω (δέν ήξεύρω πως) δέν ήρμήνευ^ε^ τὶν ^
Κανένα ύ ^ωναρές καὶ ὁ ^αλσαμῶν, προσευχήν έννοή^ε^ε
τήν σπουδαιοτέραν, ήτις πρέπει νὰ γίνεται μέ κακοπαθεί^ ^
δάκρυα. Σημείωσαι δέ, δτ^ κοντὰ είς τήν προσευχήν, ό ^Λ ^ό-
στολος προσθέτει, ^τι οι ἰ^πανδροι δρέπει νὰ έγκρατεύωντει κεὶ ^
εις καιρον νηστείας^ της διωρ^σμένης δηλ. άπὸ τήν εκκλησίαν,^
(καὶ όρα περὶ τούτου τήν γ^, ύποσημείωσιν τού ξθ^. Ἀποστο-^
λικοῦ),
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ.

^ ^ .ι ^ ^ ^ ^ ^ ..

^ ^ ^ ^ ι ^ ^ ^ ^ ,,ι

^ ., ^ . ^ , ^ ι ε^ ^ Ι^ ^ ι^ ^ ., ^

ΙΙΙ^ Ι Τ ^ Υ .Α Ι^ Υ Ι^ Ι Ι Ι ^ Ι ^ Τ Τ Ο Υ Ι^ ^ Α ΙΣ Α ^ ίΑ Σ

Π Ρ Ο Α Ε Γ Ο Μ Ε Ν Α

θε^ίος ούτος Γρηγόριος σύγχρονος ήτο μέ τὸν άγιον Διονύσιον τὸν Ἀλεξανδρείας ει καὶ όλίγον ύστερος
έκείνου. Δι^ ό καὶ εις Τούς αύτούς ί^ασιλεῖς Τὸν ούαλεριανόν και Γαλι^νον, και ειν Τούς παρ^ έκείνων κινη^
θένΤας κατά Των Χριστιανῶν διωγμούς καὶ ούτον όμού μέ έκεῖνον έχρημάτισεν ὸ μακάριος. Τήν τ έ ν ^ λλή ..
νων δέ άπασαν παιδείαν έν Ἀλεξανδρεία μαθων πρότερον, και μαθητής ύστερον τού ^Ωριγένους γενόμενον (^),
ούτω μετά ΤαύΤα ύπὸ Φαιδίμου τού τῆς Ἀμασείας επισκόπου, μακράν μέν άπέχοντον τῶ Τόπω, πλησίον δέ
ό^νΤον Τῶ άπεριγράπΤιρ Τ^ς χάριΤος έκ θείαν έμπνεύσεως χειροτονείται τήν κατά Πόντον (ήτοι τήν μαόρην
θάλασσαν) ^εοκαισαρείας επ ίσ κ ο π ο ς ^ηΤούντον δέ νά μάθη άκριβές τὸ τ ^ ε^σεβείαν δόγμα, έφάνησαν εις
αύτύν ή Τε Κυρία Θεοτόκος και ὸ Θεολόγον Ιωάννας, όσΤιν διά κελεόσεων τ^ἱν τού Θεού μητρός άπεκάλυψεν
αύτῶ τὸ τ^ν θεολογίαν μυστήριον, ούτω πων έχον^
^ ι^ἶς Θεόν Πατήρ Αόγου ζένΤον, Σοφίας ύφεστωσην καὶ δυνάμεων, και χαρακτ^ρον άιδίου, Τέλειος Τελείου
γεννήΤωρ, ΠαΤήρ Τίού μονογενούν^.
^ ἶ ν Κύριον μόνος έκ μόνου, Θεὸν έκ Θεοί^, χαρακΤήρ και ε ^ ν Τ^ν θεότητον. Αύγον έναργής Σοφία τ^ς

(^) ^Ο ιβ^. τού Τιμοθέου Κανων, ι^σὰν έξήγησις πλατυτέρα
εἶναι τού παρόντος Κανόνος. ερμηνεύει γὰρ τὸν έλεγμὸν τού-
τον της συνειδήσεως τού ένυπνιασθἐντος, κα ὶ εἰ μέν έλέγχεται
^Ιτι τούτο ^παθεν ἀπὸ έπιθυμίαν γ^αικὸς, ήτοι έμπαθῆ λογι-
σμὸν καὶ φαντασίαν, νὰ μή μεταλαμβάνη. εἰδέ έξ έπηρείας δαι-
μόνων τούτο τού έσυνέβη, πρέπει νὰ κοινωνη. ^ ε ιδ ή όμως δύ-
σκολα ήμπο^ε^ τινὰς νὰ διακρίνη, πότε ἀκολουθει είς αύτὸν ό
ένυπνιασμος ἀπὸ μόνον τὸν φθόνον καὶ τήν έπήρειαν των δαι-
μόνων, χωρὶς νὰ δι^ση αύτὸς κἀμμίαν αίτίαν έδικήν του, τὸ
ἀσ^αλέστερον εἶναι νὰ μή κοινωνη. ^Ο γὰρ ένυπνιασμὸς καὶ έκ
πολυφαγίας καὶ πολυποσίας καὶ πολυ^πνίας γεννἄται καὶ έξ ἀ-
μελείας καὶ ἀναπαύσεως, καὶ χαυνι^σεως σήματος, καὶ έξ ύπε-
ρηφανίας, καὶ κατακρίσεως. καὶ καταλαλιας, καὶ έξ ἀσθενείας
σήματος, καὶ έκ πονηρας συνηθείας εἰς τήν πορνείαν, καὶ έκ κό-
που καὶ ψυχροποσίας- πολλάκις δέ προέρχεται καὶ ἀπὸ τόν φόβον
τού νὰ μή πάθη τινὰς ένυπνιασμὸν, κατὰ τὸν Συμεων τὸν νέον
Θεολόγον (καὶ δρα ἀποκρ. η^. ^.Αναστασίου τού Σινα^του, καὶ
Φιλοκαλίας σελ. ^θύ.). Διὰ τούτο καὶ ό Νηστευτής έν τ^ ς^.
Κανόνι τὸν καθ^ ύπνους μολυνθέντα μίαν ήμέραν έμποδίζει ἀπὸ
τήν κοινωνίαν, καὶ ό Κίτρους Ἱωάννης καὶ ό ^αλσαμι^ν έν τη
.1. ἀποκρ. τούς ένυπνιασθέντας Ἱερε^ς ή λα^κο^ς παρομοίως μίαν
.ήμἐραν έμποδίζει, ^ξω μόνον ἄν ^ναι κίνδυνος νὰ μεταλάύη ό
λαΥκὸς, ^ νὰ λειτουργήση ό Ἱερεύς. Καὶ Συμεών ό Θεσσαλονί-
κης ἀποκρ. ιδ^. καὶ ιέ. καὶ τὸ Ααυσα^κον έν τω περὶ Διοσκόρου,
.και ό μέγας έν Πατράσι Βαρσανούφιος. Πρὸ δέ πάντων καὶ έπὶ
πἄσιν ό μέγας και ἀ^ιριβής νομογράφος τού πνεύματος Βασί-
^λειος θέλει, ^τι δέν δρέπει νὰ κοινωνη τινὰς ^χων τὰ συνήθη
κατ^ έπιτομ. τθο ), κα ὶ χωρἰς νὰ ^ναι καθαρός ἀπό παν-
τός μολυσμού σαρκὸς καὶ πνεύματος (^ρωτήσ. γ^. περι.βα^τί-
σματος). ^ο δέ ένυπνιασμὸς, έξ έπιθυμίας μέν καὶ φαντασίας
γινόμενος, μολυσμός ἐστι καὶ της ψυχης καὶ τού σ^ματος^ και
χωρὶς φαντασίας ^ ἀναισθήτως γινόμενος, πάλιν μολυσμός έστι
μόνου τού σήματος, καὶ κἀνένας δέν ε^ρίσκεται σχεδὸν, όπου
νὰ ένυπνιασθη εἴτε ούτως, ε^τε άλλως, καὶ νὰ μη ἐλεγχθ^
τήν σονείδησίν του, ότι έμολύνθη, δι^ ^ν ^χουσι πρόληψιν περὶ
τούτου έρριζωμένην κἀλὰ είς τήν ^αντα^ίαν τους. Τινές δι δια-
κριτικοὶ,μολυσμὸν σαρκὶς ένόησαν ἀκόμη καὶ έκείνην τήν όλίγην
ένήδονον ὸγρασίαν του σπέρματος, τήν όποίαν αἰσθάνετα^τινας
είς τὸ παιδογόνον μόριον,προξενουμένην ^ ἀπὸ ένθύμησιν έμπαθη
^ ἀπὸ όρασιν καὶ ἀκοήν έμπαθη τινος έρωμἐνου προσώπου, ἀπὸ τὸν
όποιον καὶ τούτον μολυσμὸν πρέπει νὰ ἦναι έλεύθεροι οἱ μετα-
λαμβάνοντες. Δέν δύναμαι έδω νὰ κρύψω μέ τήν σιωπήν τήν
μεγάλην πανουργίαν όπου μεταχειρίζεται ό διάβολος είς τὸ πά-
θος τούτο τού ἐνυπνιασμού, τήν όποίαν ἀναι^έρει ό σοφὸς ἐκε^-
νος Νεὶλος εἰς μίαν τον έπιστολήν. Τοσαύτην γὰρ σπουδήν, λέ-
γει, ό μιαρὸς έχει είς τὸ νὰ μολύνη τὸν ταλαίπωρον άνθρωπον
μέ τὸν έμπαθη ένυπνιασμὸν, ^στε όπού δέν εύ^αριστεῖται νὰ
παθαίνη ταύτην ό άνθρωπος κοιμι^μενος^ ἀλλὰ ἀ^^ ού ό κατά..
ρατος κινήση τὸ πάθος είς τὸν άνθρωπον μέ τήν φαντασίαν τι..
νῶν ^οσι^πων, καὶ μάλιστα έκείνων όπού έ^θάσαμεν νὰ λάβω-
μεν προσπάθειαν, καὶ ά^ οό ήδη ή ^ύσις έτοιμαοθη, τότε ἐξ^^
πνίζει τον άνθρωπον, διὰ νὰ αἰσθανθη ζωντανότερα^ ^ξυπνο^ ό^ν,
τήν ἀκάθαρτον έκείνην ήδονήν, και νὰ τήν ένθομέται καλύτερα.
^οθεν έκ τούτου ἄς καταλέ^η ό καθ^ ένας πόσον πολύτιμος θη-
σαυρος εἶναι ή παρθενία, καὶ πόσον ό διάόολος τόν φθονεί και
έπιβουλεύεται νὰ τὸν ^ιλέψη ἀπο ή^ές, καὶ ἄς προσέχωμεν.
(^) τούτό φησιν ό ^ύσσης Γρηγόριος έν τω ρητορικωτάτι^
έγκωμίφ, τὸ όποιον κάμνει εἰς τὸν ^ίον τούτου τού άγίου,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

τ^ν ύλων συστάσεων περιεκΤική, καὶ δύναμις Τής ύλπ^ κΤίσεως πο.ητικὴ, Υίὸς άληθινὸς άληθινοῦ Πατρὸς^ άύ^
ραΤος άοράΤου, άφθ^ρΤος άφθάρΤου, άθάναΤος ἀθανάΤου, κο^έ ά^διο^ ά^δίου. Ἐ ν Πνεύμα άγιον έκ Θεοί^ τ^ν
ύπαρξιν έχον, κκὶ δι^ Υίού πεφ^νὁ^ δ^λ. Τούς άνθρ^οι^, ^ἶκ^ν Τού Τίού Τελείου Τ ελ ε ία , ^ωή ζωντων α ἰτία ,.
Πηγή άγία άγιόΤ^τος, άγιέσμού χ ^ γ ὁ ^ , έν ^ φανερούΤ^ι Θεὸς ό ΠαΤήρ ^ έ^Εὶ πάντων καέ έν π^σι, καὶ Θεὸς
ύ Τ ίὶς , δ διά πάνΤων. Τριάς Τελεία, δόξη ά^διόΤ^Τι ^ ὶ βασιλεία μή μεριζομένη μηδέ άπαλλοΤριουμένη. Ούτ^
ούν κΤισΤόν Τι ^ δούλον έν Τ^ ^Γριάδι, ούΤε έπείσακΤον, πρόΤερον μέν ούχ ύπάρχον, ύσΤερον δέ έπεισελθὸν,.
ούΤε ούν ένέλιπέ ποΤε Υίὸ^ ΠαΤρὶ, ούΤε Τιῶ Τὸ ἶἶνεύμ^, ούΤε ^ύξήθη μονάς εις δυάδα, δυά^ ει^ τριάδα,
άλλ^ άΤρεπΤος καὶ άναλλοίωΤος^ή αύΤή Τριάς ά ε^ ^1).
^Εν δὲ παρο^ν εις Τήν έν ἈνΤιοχεία καΤά Παύλου Τού ΣαμοσαΤέως συγκροΤηθεῖσαν Σύνοδον μεΤά ^ιρμι^
λιανού Τού Καισαρεία^ Τέν Καππαδοκῶν επισκόπου, καὶ άλλων πολλών Διήρκεσε δέ καὶ ^ως Αύρηλιανοί^,
ύΤε έν έΤει ^7^ ή Τελευταία καΤά τού ΣαμοσαΤέως έγένεΤο Σύνοδος (^ ). Τούτον καὶ ή Τού ΚρισΤο^ ^ κ κ λη -
σία έορΤάζει καΤά Τήν ιζ^. Τού Νοεμβρίου μηνός. ^ δέ μάγοες Βασίλειος έν Τ^ πρὸς Τούς καΤά ^ιεοκαισάρειαν
Κληρικούς έπισΤολ^ λέγει, ύτι ὁ Γρηγόριος ο^τος δέν έσκέπ^ζε Τήν κεφαλήν Του, ύΤαν έπροσηύχεΤο, γνήσιος
μαθηΤής ύπάρχων Παύλου Τού ἈποσΤύλου. ^ΟΤι έφευγε Τούς όρκους, άρκούμενος εις Τὸ να ἱ,κ α ὶ Τὸ ού. ^ΟΤι κά..
νένα δέν ονόμαζε μωρόν. ^οΤι λοιδορίαν έμίσει, καὶ άλλα πολλά λ έγ ει περὶ αυτού. ^Εν δέ Τῶ κθ^. κεφ. Τε^ν
περὶ Το^ άγίου Πνε^μαΤο^, λέγει δι^ αύΤόν^ εΓρηγόριον δέ καὶ Τάς εκείνου φωνάς πού θήσομεν , άρ^ ούχὶ μετά
τί^ν ^Αποστόλων καὶ ΠροφηΤῶν, άνδρα Τῶ αύτῶ ΠνεύμαΤι έκείνοις περιπαΤήσ^ντα ; καὶ Τούς Τῶν Ἀ γ ίω ν ^χνεσι
διά πανΤὸς Τού βίου σΤοιχήσανΤέ ; κ^ὶ Τής ευαγγελικές πολιΤείας Τὸ άκριβές διά πάσ^ς αύΤού Τής ζωής κα..
τορθ^σανΤα ; ύς Τ^ υπερβολή Τῶν έν α^Τέ^ χαρισμάτων Τί^ν ένεργουμένων ύπὸ Τού Πνεύματος έν πάση δυνά-
μει, καὶ σημείοις καέ Τέραο^, δεύτερος Ι^Ιωύσής παρ^ αύΤέν Τόν έχθρί^ν τής άληθείας προσηγόρευτο^, Ούτος
λοιπὸν κονΤά είς Τά άλλα Του συγγράριμ^Τα (^), καὶ ΤαύΤην έγραφε Τήν κανονιάν έπισΤολὴν έν έΤει
καΤά Τὸν ^ίλιαν έν Τί^ β^ Τόμ. Τῶν Συνοδικών, διηρημένην ε^ς Κανύνας δώδεκα ή ένδεκα, καὶ έπικυρουμένην,.
άορίστως ριέν άπὸ Τύν ά^ Τής δ^. ^ρισμένως δέ και όνομασΤὶ άπὸ Τὸν β^, τ έ ς Οικουμενικής ς^. καὶ διά τής
έπικυρωσεω^ ταύτην, ο^κουμενικήν τρόπον τινα άναλαμβάνου^Ιαν δύναμιν, ^ητις περιέχεται έν τῶ β^. τόμω Των
ΠανδέκΤων, και έν Τῶ ά. Τύμ^ Τῶν Συνοδικιύν, σελ. ἱ()7 . Σ Τ έλ λ ει δέ Ταύτην, ^ πρὸ^ τὸν ι^διον Διονύσιον τὸν
^Δλεξανδρείας, ^ πρὸς Τὸν Μάξιμον Τὸν διάδοχον Τοῦ Διονυσίου, κατά τὸν Ευσέβιον (β ιβ λ ία ζ^. κεφ. κή.)^ τοί^-.
Τον γάρ όνομάζει Πάπαν, έρωτήσαντα, ως φαίνεται, τὸν θεγον τοῦτον Γρηγόριον περι τῶν φαγόντων ειδωλό-
θυτα, καὶ ά λλ α Τινά ποιη^ΙάνΤων είς Τὴν καΤαδρομήν Τῶν βαρβάρων, ^Τις έ γ ιν ε Τόσον εις Τ ά μέρη Τού ΠόνΤου,.
ύσον καὶ είς Τά ^ιέρη Τής Ἀλεξανδρεία^. ^'Οτι δέ οι αύτοὶ διωγμοὶ ήκολούθησαν καὶ εις τὸν Πόντον, καὶ ει^
Τήν ^Αλεξάνδρειαν άπὸ Τού^ ιδίους Εασιλεῖς^ ὸ καθ^ ένας δύναΤαι νά τὸ μάθη Τόσον άπὸ Τὸν βίον Τού Ἀ γίου
ΤούΤου, ύσον καὶ άπὸ Τὸν Ευσέβιον ^αύΤόθι κεφ. ιά .), Τά κατ^ Αίγυπτον συμβάντα κακά έπὶ τοί^ Διονυσίου διη^.
γούριενον.

^ ^ α ν ο ν ικ ^ αύτο^ ^ ^ τ ο λ ^ .

^ύτοῖς οὶ κρ^τοῦντες ^ύτῶν, μ ά λισ τα ἐπειδἡ Εἶς λόγος ποιρ' ^ὐτῶν πάντω ν τοὺς κ^τι^δραμόντας εἰς τὰ
ἡμέτερ^ μέρη Βαρβάρους Εἰδωλοις μ ὴ τεθι^κένοιι. 'Ο δὲ Ἀ π ό σ το λό ς φ ησι. σ Τ ἁ βρώμ^τ^ τ ῆ κ ο ιλ ία , κ^ὶ
ὴ κοιλία τοῖς βρώμασιν. Ὀ δ ὲ Θ^ὸ^ κα ὶ τα ύ τη ν, κ^ὶ τα ῦ τα καταργήσει.^ ^ Κ ο ρ ιν θ .0 '.^ . 1 ^ . Ἀ λ λ ὰ
κ^ὶ ὸ Σω τὴρ ὁ πἀντα καθαρίζων τὰ βρ ό μ α τα , αοὑ τὸ εἰσπορει^όμ^νον κ ιν εῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀ λ λ ὰ τὸ έκ-
πορευόμ^νον^ ^Μοιτθ. ιέ, λ έγ ει,
ε ρ μ η ν ε ί α .

^Επειδή εις τὸν καιρὸν τοῦ ^Αγίου τούτου ^λθον εις τάς χωρας τί^ν Ρωμαίων βάρβαροι, ο^τινες έκαλούντο
Εοραδύι καὶ ΓύΤθοι, καὶ σκλαβωσανΤες πολλούς χρισΤιανούς, έδωκαν εις αυτούς και έφαγον βρωματα είδωλό^

(1) ^)ύτω ταύτα αύτολεξεὶ περιέχει ὁ ^ύσσης^ αύτύθι. (^) Τὰ συγγράμματα του Ἀγίου τούτου έξεδύθησαν εις Τύ-
(^) ^Ο Εύσέύιος Ειβλί^ρ ζο Κεφ. κηο και ύ ^ων^ρ^ς και ὁ πον έν Παρισίοις κατὰ τὸ ^τος, μέ τὰ ύποια συνεξεδύθη
Εαλσαμών. καὶ ή μεΤάφρασις εις τὸν ^Εκκλησιαστήν, ἦτις νενοθευμἐνως
(3) ^Ορα έν Τιρ ^^ρολογίιρ κατὰ τήν ιζ^. τού Νοεμβρίου, καὶ έπιγράφεται δτι εἶναι πύνημα Γρηγορίου του Θεολύγου. Τούτου
.^ς Τὰ προλεγύμενα τού Διονυοίου, καὶ είς τήν ύποσημ, του ιθ^, γὰρ γνήσιος πύνος έστὶ, καὶ ^ρ^ είς τήν ^ελ. τού ά. τύμου
Τής α^- Τής σειρές Τής ^ΟκΤ. περὶ τῶν ^Υπομν^ιστιστῶν.
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ. ^

θυΤα, ^ καΤά άλλον Τρόπον έριποδισμένα καὶ άκάθαρτα, διά Τοί^Το έρωΤηθεὶς άπὸ τὸν τότε Ι^άπαν ύ θε^ς ^
τος Γρηγόριος, άποκρίνεΤαι διά Τού παρύνΤο^ Κανόνο^, ύΤι δέν προξενεῖ β^ρεἱ^αν βλάβην καὶ άμαρτίαν τὸ νά
φάγουν οί χριστιανοὶ ΤοιαύΤα βρωμαΤα ( 1), καὶ μάλιστα διατὶ παρά πάντων φημίζεΤαι, ύτι οι Εάρβαροι αύ-
τοὶ δέν έθυον είς Τά είδωλα, καὶ άκολούθω^ ούδέ Τά βρωμαΤα ὸποί^ έδωκαν εις Τού^ ^ισΤού^, ήσαν ειδωλό-
0υΤα. ^έρει δέ καὶ μαρΤυρίαν άπὸ Τὸν ἈπόσΤολον, λέγονΤα, ύΤι Τά βρωμαΤα, ^το-. ή Τρυφή, ει^ τήν κοιλίαν,
^Τοι είς Τήν γασΤριμαργίαν οἶκειούΤαι, καὶ άνΤισΤρόφω^ ή γασΤριμαργία εις Τήν Τρυφήν, ὸ δέ Θεὸ^ κ^ι ^ήν
τρυφήν, και τήν γασΤριμαργίαν, άργά και άπρακΤα θέλει κάμει, ωσΤε ὸπού κάνένας νά ^ή βλάπτεται έξ αύτ^ν
Δεικνύει δ έ μεΤά ΤούΤο δ άγιο^, ύΤι Τά δ ιά .τρυφήν και γασΤριμαργίαν Τρωγόμενα βρω^ιατα καΤηγορο^ν-
τα ι, ύχι Τά δι^ άνάγ^ιην και βίαν Τή^ φύσεων, και Τά Τι^ν Εαρβάρων, βρωθένΤα παρά τ^ν αιχμαλωΤισθέντ^ν
^ρισΤιανῶν. ^έρει δέ κε^ι μαρΤυ^ίκν έκ Τού Ευαγγελίου Τήν λέγουσαν^ ^ έ ν κάμνει άκάθαρτον Τὸν άνθρ^σν
Τά εισερχόμενα διά Τού σΤόμαΤος βρωμαΤα, άλλά Τά έκ Τής καρδίας έξερχόμενα^.

Κ α ὶ τὸ τ ὰ ς α ιχμάλω τους γυναῖκας διαφθαρῆναι, ἐξυβριζόντων τῶν Βαρβάρων εἰς τὰ σώματα αὐ-
^ῶν. Ἀ λ λ ' ει μὲν κα ὶ πρότερον κατέγνωστό τινος ὁ βίος, πορευομένης ὀπίσω ὀφθαλμῶν τῶν ἐκπορν^όν^
τω ν ^Ρούθ, γ ', ^ κ α τ ὰ τὸ γεγρ^μμένον, δῆλον ὅτι ἡ πορνικὴ ἔξις ύποπτος καὶ ἐν τῶ καιρῶ τῆ^ ^ χ -
μ α λω σ ία ς, κ α ὶ οὐ προχείρως δεῖ τὰς τοιαύτας κοινωνεῖν τῶν ^ὐχῶν. Ε ι μέν τοι τις ἐν άκρα σωφροσύνη
ζή σ α σ α , κ α ὶ καθαρὸν κ α ὶ ἔξω πάσης ὺπονοίας ἐπιδεδΕιγμένη βίον τὸν πρότερον, νῦν περιπέπτωκεν ἐκ
βίας κ α ὶ ἀ νά γκης ὕβρει, ἔχομεν παράδειγμα τὸ ἐν τῶ Δευτερονομίω, τὸ ἐπὶ τ ῆ νεάνιδι, ἤν έν τῶ πεδίω
εύρεν άνθρωπος, κ α ὶ βιασάμενος α ὐτὴν, ἐκοιμήθη μ ε τ ' αὐτῆς. σ Τ ῆ νεάνιδι, φησὶν, οὐ ποιήσεται οὐδὲν,
ούκ ἔσ τι τ ῆ νεάνιδι ἀμάρτημα θανάτου δτι, ὡς ε ἴ τις άναστῆ ἅνθρωπος ἐπὶ τὸν πλησίον αὐτοῦ καὶ θα-
νατω ση αὐτοῦ τ ὴ ν ψι^χὴν^ ούτο^ τὸ πραγμα τοῦτο. Ἐβόη σεν ἡ νεᾶ^ις, καὶ ὁ βοηθῶν οὐκ ήν α ὐ τ ῆ ^
^Δευτερ. κ β '. Τ α ῦ τα μέντοι τοιαῦτα.

^ ρ μ η ν ε ί ο^,

Ἁκολούθω ς, καὶ διά τάς σ κ λ α β ω θ εί^ γυναικας ὸπού έφθάρησαν άπὸ Τους ^αρβάρου^, διορίζει ὸ παρων
Κανιών λέγων, ύΤι ή κατά βίαν φθορά αύτη δέν εἶναι βαρύ άμάρΤημα, Πρέπει όμως νά γίνεται έξέτασις. Ε ί μέν
γάρ ή προΤέρα έν Τ^ έλευθερία ζωή Των ΤοιούΤων γυναικών ήΤο καΤηγορηριένη ^ς πορνική, φανερὸν ύτι υ^ο-
ψία Τρέχει νά έμεΤαχειρίσθησαν αύΤαι Τήν πορνικήν έξιν καὶ συνήθειαν καὶ εις Τὸν καιρὸν τής αιχμαλωσίας
των. Αηλαδή υποψία εἶναι νά μή ἐβιάοθησαν άπὸ Τού^ βαρβάρους άλλ^ αύΤαὶ μάλλον νά ἦθελον Τήν Τοιαυ-
Την φθοράν, ύθεν καὶ εύκόλως δέν πρέπει αύΤαὶ νά συριπροσεύχωνΤαι μέ Τά^ άλλα^ γυναικας, Ε ι δέ ή προ-
τέρα ζε^ή τ^ν τοιούτων γυναικῶν ήΤο μὲν σωφρων καὶ καθαρά εις Τὸ άκρον^ και έξω ἀπὸ κάθε ύπόνοιαν και
καΤηγορίαν, έ π ε ιΤ α δέ μ έ βίαν αύΤαι ύβρίσθησαν άπὸ Τούς Εαρβάρους, άνωΤέρα^ θανασέμου ά^ιαρΤίας κρίνει
Ταύτας ὸ Θεὸς, ύσΤις άνωτέραν άπὸ άμάρΤημα θανάτου άποφασίζει και Τήν παρθένον έκείνην, Τήν ὸποί^Τν εύ-
ρων Τινας εις τον κάμπον μόνην, βιάσει και φθείρει αύτήν, έπειδή έφωναξε, λ έγ ει, και δέν ευρέθη τινάς εκεῖ
κονΤά νά Τήν βοηθήση ^3).

(^) Διατἰ δέ ύ μέν ιδ^. Τού Πέτρου μετὰ των ύμολογητων καὶ μετὰ ταῦτα μεταλάύ^ (σε^. ^θθ^ τού τόμου τῶν Συ-
συναριθμει τον λαβύντα κρέας ειδωλύθυτον εις τὸ στόμα, έ δέ νοδικῶν), μέ ^αρύτερον τού ^έποντος έπιτίμιον έπιτιμ^ τούς
. παρο^ν Κανῶν διὰ τὸν φαγύντα είδωλόθυτα ούδέν τοιούτον φησίν ; τοιούτους, ^ξω μόνον ἄν οἱ τοιούτοι ^ὸς τη μιαροφαγί^ καί .ήρ-
νήθησαν τὸν ^ριστόν.
^Επειδή ἐκεῖνος ^Αέν λέγει διὰ τοὸς δεθέντας και ^ιασθένΤας, και
κατ^ αυτὸν τον τρύπον τού φαγειν, βαλλόντων δηλ. μέ (^) οι^τω μέν έρμηνεύει Τὸ ρητὸν τούτο ό ^ωναρές και Εαλ-
Των διωκΤῶν φαγητὸν εἰς τὸ σΤόμα Τους, τὸ ύποῖον καὶ ἄν ἦθε- σαμων, και πρὸ αύτών ό θειος Χρυσόστομος (έρμην. Τής πρὸς
λαν, δέν έδύναντο έκεινοι νὰ ἀποπτύσουν^ ό παρων δέ λέγει διὰ Κορινθ. ά.). Ἀλλ^σως ἀπλοῖκώτερον έξέλαύεν ύ ^Δγιος Τήν
έκείνους όπου έβιάσθησαν μέν είς τὸ νὰ φάγουν Τὰ είδωλόθυτα, έ^μηνείαν αύτού, ωσπερ δή έπέφερε και τὸ κατωτέρω τού Εύαγ-
δ^χι ομως καὶ εις τον τ^όπον^ τού φαγειν, ήτοι ώσὰν όποῦ δεν γελίου ρητὸν, δτι δηλαδή τὰ αρώματα είς τήν κοιλίαν μάλλον-
ἐδέθησαν, ούΤε μέ ^ίαν ^βαλον είς τὸ στόμα των οἱ βάρβαροι ται, και ή κοιλία τὰ δέχεται. ^ο Θε^ς ^ιως και ταύτα, και
Τὸ φαγηΤὸν, ἀλλ^ αύΤοι μόνοι άφ^ έαυτων μέ Τὰς χ^ρ^ς τ^ν Ταύτην καταργεί Καθ^ δ και έκειρα μέν μετὰ τήν φ^ικήν πε-
^ραγον. Ἀγκαλὰ και ^αρὸ άμάρτημα δέν ^καμον τοῦτο ποιή- ρίοδον τής χωνεύσεως ἐξέρχονται έκ τού ἀφεδρῶνος, ή δέ κοι-
σαντες, μέ δλον Τούτο έχ ι και πάντη ἀνέγκλητον πράγμα ^πρα- λία μένει πάλιν κενή και άδ^ια ώς το πρότερον, χωρις νὰ λάβη
ξαν. δι^ ύ καὶ μετρίως πρέπει νὰ ἐπιτιμῶνται κατὰ τὸν ^ λ - ἐκ τούτων κἀμμίαν ^λάύην ή ψυχ^..
σαμωνα. ^Οθεν Πέτρος ύ Διάκονος και Χαρτοφύλαξ Τής μεγά- (3) Σημείωσαι, δΤι κατὰ τήν έρμηνείαν όπου κάμνει εις τὸ
λης εκκλησίας έν Τη ἐννάΤη αυτοῦ ἀποκρίσει, λέγων ^τι ό ρητὸν τούτο ^ίλων ό Ἱουδαιος, ἄν ή παρθένος δέν φωνάξη, κα-
μιαροφαγἦσας, Τον ^ριστὸν άρνειται, και οὁκ εύθύς ^σΤαι δεκΤὸς, ΤαδικάζεΤαι, κἄν έν τ^ κάμπιρ είιρίσκετο, έπειδή διὰ τής σιω-
άλλὰ μετὰ χρόνον, άξια μεΤανοίας ^ργα ποεἦσας, ἶνα μ^ρωθη, πής δείχνει, δτι συγκατέθετο είς τὸ νὰ φθαρη. Καθως καὶ έκ
ΠΠΔΑΔΙῦ^ ύ7
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Δ^ν^ ^ ^ ^ ι ^ ε^ ι ^' ^ ς ^^Ο^Ο^ι ^ Ο^ ^ ^ ^

^ ^ν^ν ^ ^ ν , ^ ^ ^
^ι ^Δ ^ Θ ^ . Τ^ ^ ^
^ ^ ^ Ο ^ ν^ ^ ν ^ , ^ ν ^ ι^ ν , ^ ν ^ ^ ιν
ν ^ Ι ^ ι^ ^ ΙΙ^ ^ ι , ^ ^Τ^ιι ^ ιν ^ Ο ^ ^ ^ ^ ^
. ΟΟ^ ^ ιΥ ^ Ι^ ι, ^ ^ ^

Γ^ ^ ^ ^ ^ Γ^ . ^ . ^ . Κ ^ ^ . ^ . ^
^ ^ ^ ^ Θ ^ ^ ^ Μ^ ^ ν ^ιν^Ο^
^Η^ ^ ^ ^ν Κ ^ ^ . ^ ^ ^
^ Δ ^ ιι^ ^ ν ^ ^ ιν Κ ^ ^
^ ι ^ι ^ ι Τ^ ^
^ ^ ν . Τ^ ^
^ . ^ . Τ^ Ι^ ^ ^ ^ Α ^ ^ ^ . ^ Ε^ ^ ^

^ ^ν^ν^ν, ^

^ ^ ^^

^Κν '
ναν εις τἀ ^
Τούτων λοιπὸν έρωτηθεὶσ ό Ἀ γ ιο ς άποκρίνεΤαι όΤι και κάθε πλεονεξία εἶναι κακίσΤη και έμ^οδισμένη άπὸ
Τήν θείαν Γραφήν. εί^ Τρόπον, όΤι δέν εἶναι δυνατὸν εις μίαν μόνην έπ ισ το λήν νά περιληφ θ^σι τά Γραφικά
ρητά, τά όποῖα όχι μόνον στήλιτεύουσι τήν κλεψίαν π ές εἶναι φοβερά και φρικωδης ἀμαρτία, ἀλλά οτηλι^
Τεόουσι κα θολικές και γ εν ικ έ ς κάθε πλεονεξίαν κ α ι ά ρπα γή ν τού ξένου π ρ ά γ μ α το ς και ά δ ικ ία ν , ^ ιό τι κάθε
κλέπΤη^ και πλεονέκΤης και άδικος άφωρισμένος και άποξενωμένος εἶναι άπὸ τήν Ι^ .κληοίαν τοῦ Θεοί^. Κ α ὶ
άν κάθε πλεονεξία καὶ άρπαγή ^ναι τοιαύτη, βεβαιότατα οἰ άνθρωποι έκεινοι, ὁποί^ έν τῶ καιρῶ τ^^ κατα-

τοῦ έναντίου, ή δεθε^σα καὶ ἀπο^ραγε^σα το στύμ^ ἀ^ὸ τὸν
^ιαοτν^ν, διὰ νὰ μή ήμπορη νὰ ι^ωνάξη, κἄν μέσα εἰς πύλιν
ε^ρίσκεται, δέν καταδικάζεται. ^Οθεν ο πνευματικὸς κριτής πρέ..
πει νὰ έξετάζη είς τοιαύτην ίΙπύθεσ^ν, οχι τύσον το^ τύπον,
όσον τήν προαίρεσιν, κατὰ τον αύτὸν Φίλωνα,
(^ἰ) Διὰ τί δέ ὁ μέν Βασίλειος άνευθύνους κρίνει τὰς τοιαύτας
^ρθορὰς, δ δέ ^ικη^ύρος είς μ^ ήμέρας αύτὰς κανονίζει , ή οτ^,
ἀγκαλὰ και αἱ τοιαῦται ^θοραὶ, καθ^ ^ βίαιοι, εἶναι ἀνεύθυνοι.
^Ομως ά. έπειδή αἰ ιρθοραὶ έμειναν ^θοραὶ, καὶ αἱ έ^θαρμέναι
γυναῖκες μέ δποιον τρύπον καὶ ἄν έ^θάρησαν, έ^θαρμέναι εί^ἰ,
καὶ όχι παρθένοι καὶ άφθοροι ι^ς το πρύτερον, και οτ^ -ἄν
και ^ιαίως Ι^θαρεισαι^ διν ^δωκάν τήν^ αἰτίαν τὁτε λύγου
των είς τους ^ιάσαντας, δμως έπειδή διὰ άλλα ὰμαρτήματά
των, ή ἀπερασμένα^ ή ἐνεστῶτα^ ή μέλλοντα, παρεχωρήθησαν
υπὸ .του ^εοῦ νὰ πάθουν τὸν τοιοῦτον μολυσμύν- δήὰ τοῦτο μ^-
τρίως κανονίζει ταύτα^ ὁ θειος ^ἶικηφέρος. ούτω γὰρ κ^ι ^
^ηοτευτής έν τι^ λε^. Κανύν^, τὸν μετὰ τήν θείαν κοινωνίαν
ξε^άοαντα μ^ ^ον δή τιν^ τρὁπον, εις μ^. ήμέρας έπιτήμα, οτή
φη^ὶν, ει καὶ μή τέως ἀι^ορμήν α^τος ο'^ιται δοῦν^ι, ἀλλά
δι^ετιρά τινα ιόια πταί^ατ^ τοῦτο ^αρεχωρήθη, και έν τιρ
κγ^. τήν έξ έπιβουλής τού διαβύλου θανατωσασαν μητέρα τὸ
βρέφος της, έν τ^ υπν^, διὰ μετρίων έ^ιτιμίων κανονίζει. ^οτι,
φησὶ, δι^ ^τερα πταίσματα ή έγκατάλε^ψ-ς αί^τη γἐγονε. Φαί-
νεται δέ δτι καὶ ὁ θε^ος ούτος Γρηγδρισς, ἀγκαλὰ καὶ δέν λέγη
βαρὸ ἀμάρτημα τ^ς τοιαύτας ^ιαίας φθορὰς,μέ ^λον τούτο ύβριν
όν^άζει αύτήν. Δ ὰ τούτο λονπὸν, ήγουν διὰ τήν τής φθοράς
^βριν, οἱ μέν άνδρες ὁπού τοιουτοτρόπως βιαίως φθαρούν έν βαρ-
βάρων έπιδρομη, ἱερ^ένοι μιν οντε^ καθαιρνύνται, άνίεροι δε
ούχ ἱερούνται, αἱ δέ γυναικες τῶν Ιερέων τούτο παθούσαι, χω-
ρίζονται ἀ^Τὸ τους άνδρ^ς αύτῶν Ιερείς, ἄν έκ^νοι θέλουν νὰ
ένεργούν τὰ τής ἱερω^ύνης- εί δε ^ δ^ ί^έλς,^,ν ά^ο ταύτας
έκεινοι νὰ .χωρισθούν, παύου^ν ἀ^ο ιερωσύνην- μῶμος γὰρ
ταύτα πάντα καὶ μολυσμὸ^ είς τήν άμ^μητο^ ἱερωσύνην ^ροσ-
γίνεται. Αἱ δέ γυναικε^ τῶ^ λα^κέν β^ίως ^θαρεισαι, ού χω-
ρίζονται ἀπὸ τούς άνδρας αύτῶν, άλλὰ συγχω^ούνται διὰ τήν
βίαν, κατὰ τὸ ς^. θέμα τού Κ^^. λή^ τίτλ. τού ξο ^ι-
βλίου τού πολιτικού νύμον.
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ.

δρομ^ς Τών βαρβάρων έΤόλμησαν άνάι^εσα εις Τόσους θρήνου^ καὶ άνασΤεναγμού^, άλλων μέν κλαιόντ^ν
αιχμαλωτίσθησαν αύΤοὶ, άλλων δέ οιατὶ αιχμαλωτίσθησαν -οι συγγενείς των, και άλλων, διατι έ π ^ ν τά
ποάγμαΤά Των οι ^άρβπροι^ οι άνθρωποι, λέγω , έκείνοι όπο^ ΤοιούΤον καιρὸν άφανισμού τόν έν^μισαν καιρὸν
έδικοῦ των κέρδους, και έΤόλμησαν νά κλέψουν, καὶ νά άρπάξουν τά τέ ν σκλαβωθέντων άδελφ^ν τ^υς ^ράγ-
Εεατα, εἶναι άνθρωποι άσεβεί^, άνθρωποι θεομίσητοι καὶ πάσης κακίαν έπέκεινα^ Αιά το^το κ^ἰ ^ρέ^Ι νά
διωχθούν άπὸ Τ^ν ε κ κ λ η σ ία ν Τού Θεοί^, ^να μ^ δι^ αύΤούς ^λθ^ ή το^ Θεο^ όρ-^ή ^ ύ^ν ^ ν ^
λιστα ει^ Τού^ προεστώΤας, Ἀρχιερείν δηλ. καὶ άρχονΤας αύτών, οἶτιν^ς δέν έξετάζουσι τά ^ερι τούτην κ ^
λώ^, Ἐ π ιφ έρει δέ μαρτυρία^ περέ ΤούΤου ὸ ^Αγιο^ άπὸ Τή^ Γραφές, ότι ό άσεβής παιδεύει και ^ π ο ^ ι μ ^
μέ τού λόγου Του καὶ Τὸν δίκαιον, καὶ ότι διά Τήν πλεονεξίαν έρχεται ή όργή τού Θεο^ ^ίς τού^ ^ ύ ς ,^ ς
άπειθεία^, καὶ ότι πρέπει οί δίκαιοι καὶ ένάρεΤοι νά μή γίνωνται συμμέτοχοι καὶ συγκοινωνοὶ ^έ τά ά^ιαρ^α
καὶ σκοτεινά έ^ργα Τ ^ κα^.ία^ καὶ άδικία^ ΠροσΤίθησι δέ καὶ Τούτο, ύτι, άν οι τά ξέν-^ πράγματα τέν σ κ λ ^
βωθένΤων άδελφών άρπάσαντε^, δέν έσω^ρονίσθησαν μέ Τήν παιδείαν ταύτην ὸ^ού έδωκ^ν αύΤούς ό Θεὸς,
^λέγω δὴ Τήν Τών βαρβάρων έπιδρομήν^ οιά Τά^ πλεονεξίας οπού έκαμναν έν τ^ καιρ^ τ^ς ειρήνης, άλλά και
έν τῶ καιρῶ Τής όργ^ καὶ Τ ^ έπιδρομή^ ΤούΤων πλεονεκΤούοι, κερδαίνοντες καὶ άρπάζοντες ἀ^ὸ σἶ^εατα καὶ
άφανισμὸν άνθρωπων φονευθένΤων καὶ σκλαβω θένΤων, Τ ί ά λλο πρέπει εις τό έξής νά έ^πίζ^ τινά^, πάρεξ, ότι
αύτοὶ άγωνίζονΤαι μέ Τήν άχόρΤαγον πλεονεξίαν καὶ κλεψίαν Τους, νά φέρουν όργήν Τού Θεού μεγάλην καὶ εις
Τὸν έαυΤόν Τους καὶ ει^ όλον Τὸν λαόν ,

^ υμ φ ω νίοι^

ι^ο δέ δ^, Τού αύΤού Γρηγοριου λέγει άκολουθω^, όΤι οι ΤοιούΤοι άρπαγες εἶναι χειρότεροι άτὀ τόν Ἀ χα ρ
όπού έκλεψεν άπὸ Τά άφιερωμένα πράγμαΤα Τή^ Ἱεριχι^. ε ν δέ τῶ ε^. ότι ούδέ άν εύρεν αύΤά Τινά^, δύναται
νά τά πάρ^ αύτὸ^, καὶ νά Τά κερδήση. ε ν δέ Τ^ φησὶν, όΤι κάν αύΤοι έχασαν Τά έδικά Των, έπειΤα εύ^
ρήκαν Τά ξένα, δέν ^μπορούν νά κραΤήσουν ταύτα άντἰ Τά έδικά Των. ^ο δέ ιδ^, τού Θεοφίλου συμφωνως μέ
Τὸν θεῖον τούΤον ΠαΤέρα λέγ ει όΤι νομί^ιω^ καὶ κανονικών έκαμαν οι έν Γε^ιίνω Πρεοβύτεροι, διαΤἰ άφωρισαν
άπὸ Τήν εκκ λη ο ία ν άδικον γυναῖκά Τινα, διαΤὶ δέν ^θελε νά άφήσΥ^ Τ^ν άδικίαν. ^ο δέ ξα^. βασιλείου, Τὸν ^έν
έαυΤού μετανοήσανΤα κ λ έ π Τ η ν , κ α ὶ έξομολογηθένΤα, ένα χρόνον κανονίζει, Τὸν δέ άπό άλλους ἐλεγχθ έντα ,
δυω χρόνους. ^Εμποδίζει δὰ καὶ ό ε^. Τής έν Καρθ. Τήν πλεονεξίαν, λέγων αυτήν μητέρα πάντων Τών κακ^ν,
^ο δέ ^ιύσσν^ς έν Τῶ αύτού Κανόνι λέγων, όΤι πλεονεξία εἶναι πάθος όπού βλάπΤει και τά τρία μέρη τ^ς
ψυ^^^ τὁ λογισΤικὸν, θυμικὸν κ.αὶ έπιθυμηΤικόν (ἰ^, μοιράζει είς δύω Τού^ κλέπΤα^, ^ει^ λ ^ Τ ά ς , ^τοι τούς
φανερού^ κλέπτας, οἶτινες διά νά κλέψουν μεταχειρίζονται καὶ άρματα καὶ άνθρωπου^, καὶ παραμονεύουν εις
τούς έπικινδύνου^ Τόπους, καὶ εις κλέπΤας κρυφούς, ο^Τινε^ κρυφίως κλέπΤουσι Τά ξένα Τών άλλων πράγρ,ατα.
Κ α ὶ Τούς μέν πρωΤου^, ω^ φονεῖς κανονίζει, καθως καὶ αύτὸς ό Τούτου άδελφὸς Βασίλειος έν τῶ ^.αύτοί^ Κ α.
νόνι, εις Τὸ έπιτίμιον Τῶν έκουοίως φονευόνΤων ΤούΤου^ καταδικάζει, Τούς δέ δευΤέρου^, μεΤά τὸ έξο^.ιολογη^
θ^ναι, διορίζει νά δωσουν Τά ύπάρχονΤά Των ει^ Τού^ πΤωχού^, άν έχουν, ει δέ και δέν έχουν, νά δουλεόουν,
κ α ὶ άπὸ Τήν δούλευσίν Του^ νά δίδουν ει^ Τούς δεομένους (^).^ ^ο δέ Θεολόγος Γρηγόριος προβαένονΤας εις τὸ

(^) Διὰ τί δέ ὁ ^ύσσης θεῖος Γρηγίριος οἰ^τος λέγει έν τ^
αὀτι^ ς^. Κανὁνι ότι ἀφήκαν ἀθεράπευτον, ήτοι ἀνεπιτίμητον,
τήν πλεονεξίαν οἱ Πατέρες, εις καιρὸν όπού ό θαυματουργός
ούτος Γρηγὁριος μέ έπιτίμιον άφορισμού καταδικάζει τους πλεο-
νέκτας, ^ λέγει τούτο ὁ ^ιύσσης, καθ^ ό εις τόσους διωρισμἐνους
χρύνους δέν έπιτιμφ τους πλεονἐκτας μετὰ τήν παύσιν τής πλεο-
νεξίας ὁ πατήρ, καθ^ς έν ο^ρισμἐνοις χρόνοις έπιτιμώσιν οἱ Κα-
νένες καὶ τους άλλους ἀμαρτωλους, ἀλλ^ ^ως ού μόνον ένεργούσι
Τήν πλεονεξίαν, και οχι μετὰ ταύτα (ι^ς δείκνυται τοῦτο ἀπὸ
Τὸν ιδ^. Κανένα τού Θεοφίλου), ή λέγει τούτο ό Νύσσης, καθ^ ό
οἱ Πατέρες συνοδικὸν Κανόνα κατὰ Των πλεονεκτῶν ουκ έξέ-
δωκαν.
(^) Κατὰ δέ τὸν β^. τίτλον τού ς^ βιβλίου τού Κῶδηκος, καὶ
τού μζ^. βιβλίου τών διατάξεων (παρὰ ^ωτ. τίτλ, θ^, Κεφ. κζ^.)
δύω εἶναι τὰ ει^η τής κλεψίας, παι ή μέν μία λέγεται φανερὰ,
ή δέ άλλη ἀφανἦς. Κ^ὶ φανερὰ μέν εἶναι. όταν ό κλέπτης πια-
σθω μέ τὸ κλεψιμαῖον πραγμα, προτού ἀκέμη νὰ τὸ ύπέγ^ ^ις
τὸν τύπον, ὁποῦ έμελλε νὰ τὸ ὀπάγω έν Τ^Ι αύτ^Ι ήμέρ^, καθ^ν
έκλεψεν, ἀφανής δέ κλεψία εἶναι, όταν πιασθ^ μέ Τὸ κλεψιμα^ον
πραγμα ύστερα ἀφ^ ού ύπήγεν εις τὸν τύπον, όπου έμελλε νὰ
ύπάγ^. Καὶ έ μέν φανερὸς κλέπτης καταδικάζεται νὰ πληρε^ν^
τετραπλάσιον ἀ^ὸ έ,τι έκλεψεν, δ δέ ἀφανής νὰ πληρι^νη δ^-
πλάσιον. ^ο δέ αύτὸς τίτλος του αύτοῦ ς^. ^ιόλίου, καὶ ύ Ἀρ-
μενύπουλος ^ιβλ. ςο τίτλ. ζ^. λέγουσιν, ότι ἐκεινος δποῦ ἀρπά-
ζει κάνένα πραγμα όταν καίωνται ἀπὸ φωτίαν δσπήτια, ή δταν
καραόοτσακισθή καράβι, ή όταν κρημνισθω ὁσπήτιον, ός κλέ-
πτης καταδικάζεται. Και έὰν μέν γνωρίσω τὸ κλεφθέν αυτ^
άραγμα ὁ οίκοκύρης του, ἀνάμεσα εἰς ^να χρένον νὰ τὸ πλη-
ρι^νν^ δ ἀρπάσας τετραπλούν, εἰ δέ όστερα ἀπὸ τὸν χρόνον γνω-
ρίσ^ αυτό,νὰ τὸ πληρώνω άπλούν, μύνον δηλ. τὸ πραγμα ύποῦ
ἐπήρε, καὶ κοντὰ είς τούτο παιδεύεται καὶ έγκληματικῶς, κα-
θι^ς διατάσσει δ περἰ τῶν ἀρπάγων νύμος. Τό δέ ά. Κεφ τού
κζ^. τίτλ. τού ξ^. όιβλίου τῶν ^ασιλικ. λέγει ότι οι υποδοχείς
τῶν λ^στῶν, ι^ς λησταὶ τιμωρούνται, και οἰ δυνάμενοι κρατῆσ^
τούς λ^στὰς, καὶ ἀπολύσαντες αότους, διατὶ ^λαβον χρήματα,
ή μέρος ἀπὸ τὰ περ^ έκείνων κλεφθέντα. δέ συγγενή φυλά-.
ξας ληστήν καὶ διασόσας, μέ μεσαῖον τρόπον παιδεύεται, ^ατὰ
τήν διάταξιν τού ις^. τίτλ. τού μζ^. ^ιύλ. (παρὰ ^ωτ. τίτλ.
θ^. Κεφ. λγ^.). Ἀλλὰ καὶ δ Ἀρμενέπουλος βι^λ. ς^. τίτλ. ζ^.
λέγει, ότι όμοιον εἶναι τό νὰ ἀρπ^ισω τινὰς, καὶ τό νὰ δέχε-
ται τὰ ἀρπαγέντα^ έὰν τὰ ήξεύρ^ πως εἶναι ξένα, συμφωνως δηλ..
μέ τόν Βασίλειον καὶ τόν κέ.^τής έν Ἀγκύρ^. ^ κλέπτης κα^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

έμπροΤθεν λέγει, ύτι Τά άδικες άποκτηθέντα, εἶτε έκ κλεψίας δ^λ , εί^Τε έξ άρπ^γής και πλεονεξίας, δέν ^
πορεῖ νά Τά ευγχο^ρή^ δχι ριόνον άπλι^ ή μετάνοια, δχι μόνον Τὸ ένδυθῆναι Τὸ σχήμα τῶν μοναχών ( ^
άλλ^ ούδέ αυΤὸ Τύ ^διο^ βάπΤισμά, έάν ὁ ΤαύΤα άποκΤή^ας κακῶς και έχων ε^ς χεῖράς Του δέν Τά έπιι^τρέψ^
πρὸ^ έκείνους, άπὸ Τους οποίους Τά έπέρεν. ^)ύΤο^ γάρ φησιν έν Τῶ β . περι βαπΤίσμαΤος λόγω, άποΤεινόμενος
πρύ^ Τούς άδικήσανΤας μέν και βαπΤισθένΤας, μή έπισΤρέφονΤας δέ Τήν άδικίαν μεΤά Τύ βάπΤισμα, ε^ύ^
έπραξα^, άρπαξ και πλεονέκΤα, ^να, ύΤι άδίκως άπέ^.Τησας Τὸ ξένον πρύιγμα, και ά λλο , ύΤι κρατείς
δέν έπιστρέφ^ις αύΤό. Και διαΤὶ μέν άδίκως αύΤὸ άπέκΤησας, έσυγχωρήθης παρά Θ^ού μέ Τὸ μέσον Τοῦ άγἰου
βαπΤίσριαΤος, διαΤὶ δέ κραΤεῖς αύΤὸ και δέν τὸ έπισΤρέφει^, δέν έσυγχωρήθ^, έπειδή και δέν έκαμες ἀ ^ ..
χήν τές άδικία^, άλλ^έω^ Τή^ σήμερον ά δ ικ ες, μέ Τὁ νά ήναι εως Τέ^ ^ήμερον εἰ^ τὸ χέρι σου Τὸ ξένον πρ^γ..
μα και άδικον, και ή άμαρΤία δέν έξαλείφθη μέ τελειόΤηΤα , άλλά μόνον έμοιράσθη είς δύω καιρούς Τήν
μέν γάρ άρπαγήν και άδικίαν Τού ^ένου πράγμαΤο^ έκαμες πρὸ Τού νά β α π Τισθ^ , Τήν δέ κράτησιν Το^ ά ρ ^ -
χθένΤο^ πράγμαΤος ένεργεῖ^ και ύσΤερα άκόμη άπὸ Τὸ βάπτισμα^ ύθεν καἰ μένεις άσυγχώρηΤο^, έπειδή τὸ
πτεου,α συγχωρεῖ ναέ Τά άμαρΤή^αΤα δπο^ έ^. αμε^ προΤού, ὸποία εἶναι και ή άρπαγή Τῶν ξένων πραγμάτων,
άλλά δέν συγχωρεῖ και Τά άμαρτήμαΤα, όπού ύλον ^να κάμνει^ και ^ετά Τὸ βάπΤισμα, ὸποῖα εἶνα^ κ^ι ^
άρπαχθένΤο^ πράγμαΤος ή καΤακράΤησι^ Αοιπὸν, ύποιος άρπάση, έπειΤα βαπΤισθ^, και δέν έπισΤρέφει τήν
άρπαγήν, δέν πρέπει νά νομίζη ύΤι ἐ^Ιυγχωρήθη ή άδι^ιία Του αύΤη, διαΤὶ άπαΤ^ Τὸν έαυΤόν του, και σοφ(ζ^-
Ται Τήν κάθαρσιν, ^Τοι νομίζει, ύΤι εἶναι καθαρὸς άπὸ Τήν άδικίκν, χωρὶς νά ήναι. δέ ^ησΤευΤής Κανόνι
κζ^. Τὸν έκου^ίως άφ^ έαυΤού μεΤανοούνΤα κλέπΤην, έως ε^ μ^ ήμέρα^ εμποδίζει τέ^ κοινωνίας, τὸν δέ
άλλους φανερωθένΤα, μήν^ς έξ, μεΤά ξηροφαγίας καὶ μεΤανοιῶν, καὶ καΤά Τὸν ^Αρμενόπουλον (έπιτομ, Κανόν,
^ τίτ λ . ^ .)κα ι ^ΙαΤθα^ον 1^λάσταριν, ^Ο δε κλέψας κεφαλαιωδη πράγματα, Ἱερ εύςμ έν ού γινεΤαι, λα^κὸς ^ν,
καΤά Τὸν κνΙ^. Τού ΝηστευΤού, Ἱερεύς δέ ί^ν καθαιρεῖΤαι, καΤά Τὸν κε , ἈποσΤολι^.ὸν, ύν καἰ άνάγνωθι,

Ούκ ἰδοὺ Ἀ χ α ρ ὁ τοὕ ^αρᾶ π λ η μ μ ελ εία ἐπ λημμέλησ^ ν ἀπὸ τοῦ ἄναθέμ^.τ^ς, κ α ὶ ἐπ ὶ πᾶσα^Ι σ^να-
γω γἡν Ἱσ ρ α ὴ λ ἐγεννήθη ὴ ὁργή ; ^Ἰησοῦς ζ'.^ Κ α ὶ εἶς μόνος Ούτος ἤμ ο φ τε, μ ὴ μόνος ἁπέθαν^ν ἐν τ ῆ
αμαρτία ο^ύτοῦ , Ἱ Ι μ ῖν δὲ πᾶν τὸ μ ἡ ἡμέτερον, ἀ λ λ ὰ ἀλλότριον τῶ καιρῶ τούτω κέρδος, ἀνάθ^μο^ νενο-
μίσθαι πρ^σήκει. Κ ἀ κ^ νο ς^ ὲν γὰρ ὁ Ἀ χ α ρ ἐκ τ ἤ ς προνομῆς ἔλα β ε, κοιὶ αὐτοὶ νῦν προνομἤς. Κἀ^.εῖνος
μὲν τὰ τῶν πολεμίω,ν, οὶ οὲ νῦν τὰ τῶν ἀδ^λφῶν κερδ^.ίνοντες, ὀλέθριον κέρδος.

^ ρ μ η ν ^ ί ο^,

^έρει ει^ παράδειγμα διά Τού παρόνΤο^ Κανόνος ὸ ^Αγιος Τὸν Ἀ χ α ρ , Τὸν υίὸν ^αρ^, ὁ ὸποἱ^ς μέ Τὸ νά
κλέψη άπὸ Τά κου^οη Τέ^ ^Ιεριχω Τά εις Τὸν Θεὸν άφιερωθένΤα, ύφασμά τ ι παρδα.^ὸν και διακόσια δίδραχμα
άργυρίου, και ^Αίαν γλώσσαν χρυσήν, και νά Τά κρύψη εις Τήν ΤένΤαν Του, ωργίοθη ὁ ^εὸς εις Τούς ἹσραηλιΤα^,
και ένικήθησαν ει^ Τον πόλεμον ὁποί^ έκαμαν έν Τ^ πόλει Γ α ι, ΤριανΤαέξ φονευθένΤες και τρε^ς χιλιάδες διω^
χθέντες και συντ^ιφθένΤες. Αοιπὸν καθως ὸ Ἀ χ ^ ρ ουτο^, ενα^ μόνο^ έκλεψε και ήμαρΤε, μά μόνο^ αύΤὸ^ δέν
άπεθανεν, άλλά Τόσοι και Τόοοι, Τοιουτοτρόπως και οι Τά τῶν σκλαβωθένΤων κλέψανΤε^, δέν θέλουν άφανι-
σθ^Ι αυτοι ^όνοι, άλλά θελουν συναφανίσουν καἰ άλλους πολλούς, διαΤι κα ἰ αύΤοι άπὀ τά Τ^ράγιιατα Τά άφιε-
ρωθενΤα εἰς Τὸν Θεὸν έκλεψαν, ο^ς εκείνος ΤόΤε (Τά γάρ ύ^ὸ τ^ν βαρβάρων άφεθένΤα ξένα πράγμαΤα, ω^
Θεῖον άφιερωμα πρεπει νά νορ,ιζωνΤαι) και άπὸ τήν προνομήν και τά κούροη τά ^ρπασκν, ὡς και έκεὶ^νος ΤέΤε^
^Γί λεγω ως εκείνος ; έΤούΤοι εἶναι χειρόΤεροι καὶ άπὸ έκεῖνον, διαΤὶ ἐκε^νος μέν έκλεψε Τά τῶν εχθρόν πράγ-
^αΤα, ούΤοι δε έκλεψαν Τά Τί^ν άδελφῶν Του^, και μάλιστα άδελφῶν σ^.λκβωθένΤων και λεηλαΤισθέντων^
^'ορα και τὸν γ^, τού αύτο^.

ταδικάζεται και δποιος ε^ρη τὸ ξένον ^ραγμ^ έρριμμἐνον, κα^ ( Ι ) Πε^ελανη^νοε λο^^ν κ^ι μάτ^ιοι ^ἶναι ἐκε^νοι ύπού λέ^
Τὸ παίρνει αύτὸς διὰ λύγου του, κἄν κ^ι δέν ήξεύρη τίνος εἶν^^, ^γουσ^ν δτ^ νὰ λάβ^ τ^νὰς ^ σ χ^ α Τ^ν ^ον^χω^, ^αὶ
ξξω μύνον ἄν τὸ πρἄγμα αυτο ἦτον άπρονύητον^ ή τη ἀληθεί^, ^άπλῶς τὸ νὰ μετανο^ση, δύναται νὰ συγχωρἦση Τήν ἀδικίαν
καθ^ς ὁ ε^ρων αύτὸ ἐλογίασε νὰ ^ναι το^.οῦτο ^βλ. ξ^. Τίτλ. ^ του, τήν ύποίαν μετὰ τὸ φορ^σα^ τὸ σχηΙ^.α, ^χων αυτήν είς
ιβ . Κεφ μγ^. θίμ. ἐ, τὸ δέ μη^. θέμ. του ια^, τίτλ. τού .ξ^. ^ τὰς χεῖράς του, δέν τήν έπιστρέφει, Ε ί γὰρ αυτο Τὸ πρωτύτυ^
βιβλ. λέγει, οτι δέν εΤναι κλέπτης ὅποιος ήξεύρωντας τὸν κλἐ.. πον ^άπτισμα, τὸ πάσας τὰς ύ^μαρτία^ συγχωρειν δυνάμενον,
πΤην δέν τὸν φανερώσει, ἀλλ^ ὅποιος τον κρύπτει, καθω^ κ^ὶ ύ προπατορικήν, λέγω, καὶ τὰς ^εροαιρετ^κὰς, τήν άνεπίστροφον
Δαύἰδ δέν κατηγορεί τὸν θει^οῦντα τὸν κλέπτην, ἀλλὰ τὸν ^υν^ ἀδικίαν ού συγχωρε^ ^ῶς δύναται συγχωρήσαι ταύτην Τὸ άν-
Τρέχοντ^, ήτοι συνε^γούντα και ^οηθούντα αύτὸν λύγερ ή ^ργ^ρ. τίτυπον Τού ^απτίσματος σχή^^α, καὶ άπλῶς ή μετάνοια ; Δι^ ^
εΕἰ έθεώρεις, φησι, κλέπτην,^ και δέν στέκεται ^ως ά^λ^ σοφώτατα ^αι ύ ἱερὸς άπεφ^νατο Δύγουστινος. ^Εί τέ ἀλλ^-
πιιρέρει. εσυνέτρεχες αύτω^. Οἰ α^τοἰ δ^ ^ύ^ ^ Εασιλέων τριον πραγμα ά^οδοθῆναι δύν^τα^ και ου^ι ἀποδίδοται, μετάνοια
προστάζουν, δτι δποιος μεταθέση σύνορα τύ^ων, ή άρπάση γην, ού γίνεται, ἀλλὰ προσποιείται^.
νὰ πληρώνη διπλήν τήν ἀρ^αγ^
 ΤΟΥ ΑΓ.ΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ^

Ι^ .

Μ η δ εὶς ἐξαπατάτω ἐαυτὸν, μ ή τ ε ὡς ευρών. οὕτε γὰρ εὺρόντ^ κερδαίν^ιν ἔξεστ^. Φησὶ γάρ τὸ Δ ε ^
^ερονόμιον, ^Μ ὴ ἰδὼν τὸν μ ίσ χ ο ν τοῦ ἀδελφοῦσου, κ α ὶ τὸ πρόβ^τον πλανώμενα, ἐν τ ῆ ὁδῶ παρἰδης
^ὐτἁ, άποστροφῆ ἀποστρέψεις ^ὐτὰ τῶ ἀδελφῶ σου. Ἐ ά ν δὲ μ ἡ ἐγγίζη ὁ ἀδελφός σου πρὸς σὲ, μηδὲ ἐπ^
στ^σο^ι οιύτὸν, συνάγεις ο^ὐτὰ κ^ὶ ἔστ^ι μετὰ σοῦ, ἔως άν ἐκζητήση οιύτὰ ὸ ἀδελφός σου, καὶ ἀποδωσεις
οιὐτῶ, Οὕτω ποιήσεις τὸν ὅνον ^ὐτοῦ, κ α ὶ οὕτω ποιήσει^ τὸ ὶμάτιον αὐτοῦ, καὶ οὕΤω ^οιήσεις κα τά
πασο^ν ἀπώ λει^ν τοῦ ἀδ^λφοῦ σου, ὅσει ἄν ἀπολῆτ^ι παρ' ^ύτοῦ, και εὺρήσεις ο^ὐτά^. ^Δευτερ.
1 ^ ^ ΤΟιῦτ^ τὸ Δευτερ^νόμιον. 'Ε ν δὲ τ ῆ 'Ε ξό δ ω , οὐ μονον ἐὰν τά τοῦ ἀδελφοῦ τις εὕρη, ἀλλὰ κ^ ὶ
τοῦ ἐχθροῦ. ^ Ἀποστροφ ῆ, φ ησὶν, ἀποστρέψεις ^ὐτὰ εἱς τὸν οἶκον τοῦ κυρίου αὐτῶν,^ ^Ἐξοδ. κγ . 4^.
Ε ἰ δὲ ἐν ειρήνη ραθυμοῦντος κ^ὶ τρυφῶντος, κ^ὶ τῶν ἰδίων ἀμελοῦντο^ τοῦ ἀδελφοῦ ἤ ἐχθροῦ, κερδάν^ι
Οὐκ εξε^ τι, πόσω μ ᾶ λλο ν δυστυχ οῦντος κ^ὶ πολεμίους φεύγοντος, κςιὶ κατὰ ἀνάγκην τά ἴδιο^ ἐγκ^ταλιπόντο^

^ ρμ ηνείο ι^

Ἀκολοόθως Τῶ άνωΤέριρ Κανόνι, λέγει ούΤως εις τὸν παρόντα Κανόνα ό Ἀ γ ιο ς. Ἀ ς ^ή γελ^ Τινας άπὸ
τούς τοιούτους τὸν έαυτόν του, προφασιζόμενος, όΤι ηυρε τάχ^ Τό πράγμα Τού άδελφοθ Του έρριμ^,ένον καὶ
άνεπιμέληΤον, καὶ διά ΤουΤο Τὸ έπ^ρε, διαΤὶ, κάν καὶ άνεπιμέληΤον αύΤὸ εύρ^, δέν εἶναι συγκεχωρημένον νά
Τὸ οικειοποιηθώ καὶ νά τὸ καΤακραΤήση, έπειδή χρεωοΤεῖ νά Τὸ πάρ^, καὶ νά Τὸ φυλάξη, έω^ ού ὸ οικοκύρης
ζ^Τήση αύΤό. ^έρει δέ εις ΤούΤο καὶ μαρΤυρίας δύω, ρ,ίαν μέν άπὸ Τὸ δευΤερονόμιον, λέγουσαν, ότι άνίσως εύρ^
τινάς τὸ χα^ίμένον μοσχάρι, ^ τὸ πρόβατον, ^ Τὸν γα^δαρον Τού άδελφού Του, ή Τὸ ρούχον, ή κάθε άλλο Του
πράγμα χα^ένον, πρέπει νά τά δίδη όπίσω είς Τὸν άδελφόν Του. ^άν δέ δέν ήξεόρη Τίνο^ άνθρωπου εἶναι, πρέ-
πει νά Τά φυλάτΤη, ^ως, νάΤάζηΤήσ^ ό άδελφό^ Του, κ^ὶ νά Τά δ^σύ εις αυΤόν. Καὶ άλλην δέ μαρΤυρίαν
φέρει άπὸ Τήν έξο δ ο ν, λέγουσαν, όΤι όχι μόνον Τού άδελφού Του, άλλά και τού έχθροί^ Του Τά πράγματα άν
εύρη Τις ἐρριρμένα πρέπει νά Τά έπισΤρέφ^ εις αύΤόν. Ι^ι δέ, κ^Τά Τά Θεῖα ΤαύΤα λόγια, δέν εἶναι συγκεχω-
ρημένον νά καΤακραΤώ Τινας Τού άδελφού Του, ή Το^ εχθρού Του Τά πράγρ^αΤα, Τά όποι^α αύΤὸς έν ειρήνη ^ν,
άπὸ α τέλειάν Του άφ^κεν άνεπιρ^έλ^Τα, πόοω μάλλον δὲν ουγχωρεῖΤαι νά καΤακρασήοη Τινάς πράγμα τού
δυσΤυχν^μένου άδελφού Του, Τού φεύγονΤος Τού^ έχθρού^, κοεὶ έξ άνάγκης παραιΤήσαντος τά έδικά Του πράγ-
.μαΤα ^ορα καὶ Τὸν γ^, Τού αύτοί^.

Πολ,λοὶ δὲ ὲ^υτοὺς ἐξ^π^τῶσιν ἀντὶ τῶν ιδίων τῶν ἀΤ^ολλυμένων, ἄ εὕρον ἀλλότρι^ κατέχοντας,
^ν^, ἐπειδὴ ^ὐτοὺς Βοράδοι κα ἰ Γότθοι τὰ τῶν πολεμίων ειργάσ^ιντο^ ^ὐτοὶ ἄλλοις Β^άδο^ κ^ὶ ^ότθ^ι
^γίνωνται. 'Απεστ^ίλ^μεν οὕν τὸν ἀδ^λφὸν κ^.ὶ συγγέροντο^ Εὐφρόσυνον διὰ τ^ῦτ^ πρὸς ὑμᾶς, ιν^ κ^τὰ
τὸν ἐνθάδε τύπον κ^ ὶ ο^ὐτοῦ δωη ὁμοίως, κ^ὶ ὧν δεῖ τὰς κ^ιτηγορί^ς προσίεσθ^ι, κ^ὶ Ους δεῖ ἐκκη^ύ-
^ ι τῶ ν εὐχ ῶν.
^ ρ μ η ν ε ^ οι.

ε π ε ιδ ή τινε^ άπὸ Τού^ άνωτέρω άρπαγας ^προφασιολογού^το^ ότι έκράΤη^ν Τά ςεν^ πρκγμαΤα, όποί^
-εύρον, άντὶ τά έδικά Των πράγματα, όπού Τιών έπ^ραν οι βάρβαροι, άπολογεῖΤαι δεοε Τού παρόντος Κανόνος ό
Ἀ γ ιο ς λέγων, όΤι οι Τά ΤοιαύΤα μωρά προφασιζόμε^οι, γελἰ^^ι κ^ιὶ άπαΤ^σι Τὸν εαυτόν Τους^ ^διόΤι έκεῖνο
ὁποί^ έγιναν εις αύΤούς οι έχθροὶ καὶ πολέμιοι, ΤούΤο Τό ἶδιον ^γ^ν^^ πολέμιοι ει^ Τούς
άλλους άδελφούς Τών- ^ΙΙρπασαν οι βάρβαροι Τά έδικά τ^ν ^όρ^^κν κ^ὶ ^ύτοὶ τά άδελφιών Του^. Διά
ΤαύΤα, λ έ γ ε ι, έστειλαμεν και Τόν άδελφὸν και γέρονΤ^ι ί^υφρόσυνο^ καθως ή^ε^ πράΤΤομεν έδ^, έΤσι νά
πράΤτετε καὶ ἐ^εῖς αύΤού, όςτι^ άδελφὸ^ θέλει σάς φ^νερ^ει κ^ι ^οίο^^ νά κ^Τ^γορίαν
άλλων (περὶ ^ν όρα Τὸν οδ^. ἈποσΤολικὸν, καὶ Τὸν ^ ^ ^ διωξεΤε άπό Τήν ^Κκ-
κλ^σιαν, ό^στε νά μή συμπροσεύχωνΤ^ι μέ Τούς άλλους πισΤους. ^ρκ κ^^ τόν γ ^ ^^ύ ^ότού^

Ἀ π η γ γ έ λ θ η δέ τ ι ὴ μ ῖν ἄπιστον ἐν τ ῆ χώρα ὑμῶν .γεν^ενον πάντ^ς.^ου ὺπὸ άπίστ^ν κ^ιὶ άσε-

βῶν κ^ιὶ μ ὴ ειδότων μ ή τ ε ὅνομο^ Κυρίο υ, ὅτι ἄρ^κ εἰς τοσοῦτόν τινες ὡμότητος κ^ὶ ^^α,νθρωπιας προ^-
^ωρησΙκν, ω στε τινὰ ς τοὺς δι^ιφυγόντ^ς αιχμαλώτους βί^ κοιτέ^ειν. Αποστειλ^τ^ τιν^ς εις τὴν χω^
^^ιν, μ ὴ σ κηπτοὶ πέσωσιν ἐπ ὶ τους τά το^ῦτ^ πράσσοντ^ς^
 ^ ΙΕρμηνεέα^

Τινές, λέγει ὁ Ἀ γ ιο ^ έ^ιάθο^ιεν, είς Τόσην ά^ιρέν θηριωδίαν καὶ άπανθρωπίαν ^φθασαν, ^σΤε
ΕραΤούσι ριὲ βἰ^ν μέο^ι ε^ς τὸ^ Τόπο^ τ^ν έδικόν ^ές τούς ^ρισΤιανούς έκείνους, δπού έφυγον καὶ έγλύΤω^αν
άπὸ Τούς ^αρβάρου^, οἶΤινες αύΤοὶ^ άπισΤοι βέβαιέ καὶ άοεβεῖς άνθρωποι εἶναι, καὶ ούδέ ύλι^ς τὸ ύνομα ήξ^ύ-
ρουσι Τού Θεού. ^Τείλ^ιΤε λοιπὸ^ ^ιαὶ ἐρευνήσαΤε πανΤαχού περί ΤούΤου, ^ μή πθρ καὶ άσΤραΤτοπελέκια ^
σουν έξ ούρανού ^ά καΤακαύσουν τού^ ΤοιαύΤα πράσσονΤές ^ἱ).

Τοὺς μὲν ούν ἐγκαταλεχθέντας τοῖς Βαρβάροις κα ὶ μ ε τ αὐτῶν έν τ ῆ α ιχμ α λω σ ία άπελθόντας, ἐ^ι-
λαθομένους ὅτι ήσάν ποτε πιστοὶ κ α ὶ Χριστιανοὶ, ἐκβαρβαρωθέντας δὲ, ὡς κ α ὶ φονεύειν τοὺς ὸμοφύλο^ς,
ἤ ξύλω, ἤ άγχόνη^ ὺποδεικνῦναι δὲ ἤ ὸδοὺς, ἤ οἰκίας ἀγνοοῦσι τοῖς Βαρβάροις, κ α ὶ τῆ ς ἀκροάσεως
άπ^ρξαι δεῖ, μέχρις άν κοινῆ περὶ αύτῶν τ ι δόξη συνελθοῦσι τοἴς άγίοις, κ α ὶ πρὁ αύτῶν τῶ ἁγίω Πνεύ-
μα τι.
^ ρ μ η ν ^ ί οι^

Διορίζει ὸ παρων Κανο^ν, ύΤι ύσοι έσκλαβωθησαν μέν άπὸ Τού^ 1^αρβάρου^, ύσΤερον δέ λησμονήσανΤες ύτι
^σαν ^ρισΤιανοἰ ποΤὲ, έξεβαρβαρωθηοαν είς Τά ^θη, καὶ έγιναν καὶ αύΤοὶ Τὸ ένα μ έ Τούς βαρβάρους, ο^σΤε ὸπού.
καὶ νά φονεόωσι Τούς δριοφύλους Των ΚρισΤιανού^, κ α ὶ νά δείχνουν Τά^ σΤράΤας, ή Τά όσ π ήΤια αυΤών εις τούς
βαρβάρους όπού δέν Τά ^ξευραν^ ούΤοι, λέγω, άφ^ ού ριεΤανοήσουν καὶ έπισΤραφοι^ν, πρέπει ούδέ νά σΤέκωνΤαι
ριέ Τους άκροωμένους Τάς θείας Γραφά^, άλλά νά σΤέκουν δηλ, έξω εις Τήν πύρΤαν Τέ^ εκκ λ η σ ία ς μέ Τού^
προσκλαίονΤας, ^ω^ ού νά διορίσουν οί άγιοι ΠαΤέρες, κοινώς συνελθόνΤες είς Σύνοδον, τὸ πρέπον περὶ αυτών
έπιΤί^ιιον, ή ρι^ιλλον ειπε^ν, νά Τὸ διορίση διά Τί^ν άγιων τὸ 1Ινεῦμα τὸ άγιον (^ ). Ἀγίου^ δέ έννοεῖ έδώ ὸ.
Ἀ γ ιο ς Τούς έν ^Αγκύρα ΠαΤέρα^, οἶΤινες μεΤά παρέλευσιν νβ^ χρόνων συναθροισθένΤε^, έν Τῶ θ '. Κανόνι αύΤών
έπιΤίριιον περὶ Τ^ν Τοιουτων έδιωρισαν, ύν και άνάγνωθι,

Τοὺς δὲ οἶκοις άλλοτρίοις ἐπ^λθεῖν τολμήσαντας, ἐὰ^ μὲν κατηγορηθέντες ἐλ^χθῶσι, μἡδὲ τῆ ς άκροά-
σεως άξιωσης, ἐὰν δὲ αύτοὺς ἐξείπωσι καὶ άποδῶσιν, ἐν τ ῆ τῶν ἐπιστρεφόντων τά ξει ὺποπίπτειν.

^ ρ μ η ν ^ί

Είπων ύ Ἀ γ ιο ς εις Τούς προλαβόν^Τα^ Κανόνας διά Τούς άρπάσανΤας Τ ά Τών σκλαβω θένΤων ^ρισΤιανών
πράγματα, Τωρα διορίζει και Τά ΤοόΤοις πρέποντα έπιΤίμια, λέγων, ύΤι έκεῖνοι ύπο^ έπάΤησαν όσπήΤια ξένα
Τόν σκλαβωθενΤων καὶ άρπασαν άπύ ά κεῖ πράγματα, έάν μέν κατηγορηθένΤες διά Τοί^Το κ α ὶ άρνούμενοι, φα-
νερωθωσιν ύΤι αύΤοὶ Τά ήρπασαν, ούτοι μήΤε μ έ Τούς άκροωμένους πρέπει νά σΤέκω νΤα ι, ά λ λ ά μ έ Τού^ προο-
κλαίονΤα^ έξω , ^Εάν δὲ αύΤοὶ άπὸ λόγου Των έξομολογηθώσι κ^ὶ δωσωσιν όπίσω τ ά ξένα π ρά γμ ατα ὸπού έκ λ ε-
ψαν, νά.προσεύχωνΤαι μέ Τούς ύποπίπΤονΤα^, ^ορα και τὸν γ^, αύτοῦ και Τήν ιχνογραφίαν τού ναού.

Τοὺς δὲ έν τῶ πεδίω εὺρόντας τ ι, ἤ ἐν τα^ς ἐαΟτῶν ^ἰκίαις καταληφθὲν ὺπὺ τῶν Βαρβάρων, ἐὰν
μὲν κατηγορηθέντες ἐλεγχθῶσιν, ὁμοίως ἐν τοῖ^ ὑπΟπίπτοι^σιν, ἐὰν δ^ ἐαυτοὺς ἐξείπωσι κ α ὶ άποδῶσι,
καὶ τῆ ς εὐχῆς άξιῶσαι.
^ ρ μ η ν ε. ί ^

^ἱ βάρβαροι λεηλατοῦνΤε^ τήν χωραν^ καὶ τά πράγματα τών ^ρι^Ιτιανών βαστάζονΤες έάν εύρισκον μεΤά
ΤαύΤα άλλα καληΤερα, ή καὶ διά βάρος μή ήμποροί^ντες νά βαστάζουν ύσα ήρπαζαν, τά άφιναν ή έξω εις τὸν

(1) Δίκαιον εἶχε νὰ εί^η Τοιοι^τον φούερὸν λύγον ύ ^Δγιος,
διατὶ κατὰ Τὸ με^, Κεφ. του η^. βιβλίου των Ἀποστολικῶν δ^..
ταγων, οἱ διωκύμενοι διὰ τήν πίστιν, καὶ ἀπὸ πύλεως είς ^ύλ^ν
φεύγοντες, καὶ διὰ νὰ μή ἀρνηθοῦν τὸ ί,νομα τοῦ Κρ^στ^ῦ ἀφί..
νοντες νὰ διαρπάσουν οἱ έπιστ^ι τὰ ὁπάρχοντά των^ πρέπει νὰ
εριποιοῦνται ἀπὸ τούς μήδιωχθέντας ^ιστιανους, κ^ι νὰ
θούνται είς τὰ χρειώδη, καὶ έ^χι νὰ κατακρατούνται μέ ^ίαν
καὶ τυραννίαν ἀπὸ αύτούς.
(^) ^ρα ^τι' Τὰ δοκοῦντα ταΙς έν ἀγίιρ Πνεύματι συναχθεί-
σαις Συνύδοις^ αὁτ^ συνδοκε^ τ^ άγίερ Πνύματι. Καὶ δρα είς^
Τήν ά. ύποσημείωσιν των προλεγομἐνων περὶ τής ά. Συνύδου.
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΑΑΕ^ΑΝΔΥΕΙΑΣ,

κάμπον, ή μέσέ είς τά όοπήΤιο^, ύπου Τυχὸν εύρισκον Τά καλήΤερα, Διορίζει λοιπὸν ὸ παρο^ν Καν^ν, ύΤι όσοι
εύρέκαν Τ ο ια ύ Τ έ πρά γμ αΤα Τ ό ν άδελφέ^ν Τους άφεθένΤα άπὸ Τούς βαρβάρους εις Τὸν κάμπον, ή μέσα εις τ ά
έδικά Των όσπήτια, ει μέν Τά κρατήσουν ^ιαὶ .έπειτα φανερωθούν, νά σΤέκω^αι ^ιέ τούς ύποπ^πτοντας, ει δέ
α ύτοὶ άπὸ λόγου Τι^ν Τ ά φανερωοουν κ α ὶ Τά δωοουν όπίσω, νά σΤέκουν καὶ νά συμπροσεύχωνται μ έ τούς έν τ^
^Ε κκλησία ί^χρι τελους προσευχομένους πισΤού^, έω^ ού δηλα δή μεΤάνοιαν έπιδείξανΤες, τής κοινωνίας άξιω ..
θῶσιν^ ^Οροι καὶ Τ^ν γ^. Τού αύτοθ, καὶ Τήν ιχνογραφίαν Τού ναού,

ΙΑ ,

Τοὺς δὲ τὴ ν ἐντολὴν πληροῦντ^ις, ἐκτὸς αισχροκερδείς πάσης πληροῦνδεῖ, μή τε μ ή ^ τ ρ ^ , ἤ σῶ-

^τρ^, ἤ εὕρητρ^, ἤ ὧ ὀνόμοιτι τ^ῦτ^ κειλοῦσιν, άΙ^ιιτοῦντας.

^ ρ μ η νε ί

^ΙεΤρίως κανονίσας ὸ Ἀ γ ιο ς έν τῶ άνωΤέρω Κανόνι Τούς δμολογούντα^, ύΤι εύρήκαν Τὸ ξένον πράγρ,α,
τωρα διά τού παρόντος δ ιορίζετα ι, ότι ούδέ εὁρετίκια πρέπει νά ζηΤούν αύΤοὶ άπὸ Τούς οικοκυρἰους τί^ν πραγ-
μάτων, ούτε τά καλούμενα συγχαρήκια, διαΤὶ Τάχο^ Τούς Τά έμήνυσαν, ούΤε άλλα ΤοιαύΤα συνήθη παρά Το^ς
π ο λ λ ο ί, άλλά νά Τά έπιστρέφουν χωρὶς κάνένα Τοιούτον αισχρὸν και άΤιμον κέρδος Αισχρὸν γάρ κέρδος εἶναι
Τ^ άληθεια Τὸ νά ζηΤ^ Τινάς άπὸ έκεὶνον ὸπο^ έχασε Τά πράγρ,αΤά Του έν καιρῶ περισΤάσεως, καὶ νά μή
έπισΤρέφη Ταί^Τα είς αύΤὸν άμισθί. ^Οθεν καὶ οι πολιΤικοὶ νόμοι, διορίζονΤε^ νά λαμβάνουν εύρεΤίκια άπὸ Τούς
οικοκυρίους οι εύρύνΤες Τά πράγμαΤά Των, δέν πρέπει νά εισακούωνΤαι καΤά Τ^ύΤο Τὸ ριέρος, ^ς έναντιοόμενοι
Τῶ παρόνΤι Κανόνι. Κ α ὶ ύρα τά έν άρχ^ Τή^ βίβλου προλεγόμενα περὶ Τί^ν Κανόνων.

Ι^ Α ^ ^ ί

Ἱ Ἱ πρόσκλαυσις έξω τῆ ς π ύ λη ς τοῦ εὐκτηρίου ἐστὶν, ἔνθ^ ἐστῶτ^ τὸν ἀμ^ρτάνοντ^, χρὴ τῶν είσιόν-
των δεῖσθαι πιστῶν ὺπὲρ αὐτοῦ εὕχεσθαι. ^Η ἀκρόασις ἔνδοθι τῆς πύλης ἐν τῶ νάρθηκι, ἔνθ^ ἐστᾶν^ι
χρὴ τὸν ἡμα ρτηκότα , ἔως τῶν κατηχουμένων καὶ ἐντεῦθ^ν ἐξέρχεσθ^ι. αἈκούων γὰρ, φησὶ, τῶν Γρα -
φῶν κ^ὶ τ ῆ ς διδασκαλίας, ἐκβαλλέσθω κ α ὶ μ ὴ ἀξιούσθω προσευχῆς^. ^Η δὲ ὺπόπτωσις, ἶνα έσωθεν τη ς
π ύ λη ς τοῦ ν^οῦ ὶστάμενος, μ ετ^ τῶ ν κατηχουμένων ἐξέρχηται. ὴ σύστασις, ἴνα συνίσταται τοις π ισ τ ές ,
κ α ι μ ὴ ἐξέρχητ^ι μ ετὰ τῶν κατηχουμένων^ τελευταῖον, ὴ μέθεξις τῶν ἀγιασμάτων.

^ ρ μ η ν ε ί α.

παρων Κανο^ν δέν περιέχει άλλο τ ι, ειμή τού^ Τέσσαρα^ Τόπους, ει^ Τού^ δποίους έσΤέκοντο οι μετα-
νοούνΤε^. Ση^,είωσαι δέ ύΤι, άγκαλά και ὸ Κανο^ν ούΤος νά ^ιή φαίνεΤαι νά ^ναι γ ^ ιο ^ , κ^ιὶ δι^Τέ Τὸ ρηΤὸν
ὸπο^ έδῶ άναφέρεΤαι εἶναι παρθένον αύΤολεξεὶ άπὸ Τὸν οέ. Τού ύσΤέρου καΤά Τού^ χρόνους μεγάλου Πα^-
Τρὸ^ βασιλείου, και διαΤὶ ^ Τ^ν έξηγητέν έγκριτος ^ωναρ^ς οὁδεμίαν έρμηνείαν, ή όλω^ μνείαν αύτο^ ποι-
εῖΤαι, καὶ διαΤὶ έν τισι χειρογράφοις έπιγράφεΤαι σχόλιου ουμβουλ^ ύμω^ Τού άνακριΤού καὶ σοφού ρου κυ-
ρίου Δωροθέου προσεΤέθη καὶ ούτος Κανων, καθως εί^ρηΤαι έ^ Ταῖς ΠανδέκΤαις κοςέ έν άλλοι^. Καὶ ύρα
περὶ Τι^ν Τόπων τούτων εις τήν ιχνογραφίαν τού ναού έν Τ^ Τέλει.

Τ ^ Τ Ι^ Ρ ^ Α ^ Τ Υ Ι^ Α Α .^ Α ^ Δ Ι^ ΙΑ ^ .

Π Ρ Ο Α Ε Γ Ο ^ Ε ^ Α

-Ο ε ^ ε^ε^^ ^ Τ ιν ^
ε ^ ^ εν ^ ^ ^

ν ^ ι^ , ^

(1) ^Ορα έν Τ^ ^^ρολογίιρ Νοεμβρίου κδ^, τος Πέτρος συμφώνως μέ τοὸς ^Αποστολικούς Κανύνας, τὸν μζ^.
(^) Ἀθανάσιος έν τη άπολογί^. καὶ ξ^., καὶ μέ Τὸν έγιον Κυπριανόν, και τούς έν τη ^Ασιφ ^Ε-
(3) Σωζύμενος ^ιβλ. ά. Κεφ, ^Ορα ύτι καὶ ύ ^γιος ο^- πισκύπους, Τὸ ^άπτισμα του αἱρετικοῦ ^ελιτίου ουκ έδέξατο,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ι ^ ^ ^ . ^ ^ ι ^ι
^ ^ ^ ^ ^ ι (^ , ^ ,^ ,..
^ ^ ^ ^ ι.^ ^ .ΙΙ ι^ ^ -
^ ι Ι^ ^ ^ ^ ^ ^ ,.

^ ι ^ ^
^ ^ ^ι ^ ^ ^ ^. ^ ^. ^ ^. ^
^. ^ ^ ^ ^. ^ ο ι^ ^ ^ ^. ^ ι ^ ^ ^

^ ι^ .

Ο ί ιε ^ α νονες ^ ε ν ^ Α ^ ίο ις Ι Ι α ^ ο ς Π έ ^ ο ι^ ^ Α ^ ιε ^ ισ κ ο ^ ο ι^

^ Α λ ε ^ α ν ^ ρ ε ία ς κ α ι Ι ^ ^ ι ^ ο ς ε ^ ν ε υ ο ^ ε ν ο ι , ε ι^ ο ^ ς , ^ α ρ^ ε ν α ,
^ ^ ι ^ α ν ο ία ς α ι^ ο ι^ λ^ γος ^ ι^ ^ α ι.

Ι^ Α .^ ε ^

Ἐ π ε ὶ τοίνυν τέταρτον ήδη Π άσχα ἐπικατΕίληφ^ τὸν διωγμὸν, α υτάρκας ἔχει τοῖς μὲν προσενεχθεῖσ^
^ιαὶ φυλακισθεἶσι, βασάνουςτε^ἀνηκέστους ὑπομεμενηκόσι, κα ὶ ἀφορήτους μ ά σ τ ιγ α ς κα ὶ πολλὰς ἐτέρ^ς
ἀνάγκας δεινὰς, ύστερον δὲ προδεδομένοις ὺπ ὸ τῆ ς ἀ σθενείαςτῆς σαρκ^ς, εἰ κ α ὶμ ὴ ἐξ ἀρχῆς παρεδέχθη^
σαν διὰ τὴν παρακολουθήσασαν μεγίστην πτῶσιν. ὅμως δια τὸ π ο λλὰ αύτοὺς ὴ θλη κ ένα ι κα ὶ ἐπὶ πολὺ
ἀντιμά^εσθαι ^ού γὰρ κατά προαίρεσιν ἐν τούτω ἐληλύθ α σιν, ἀ λ λ ὰ καταπροδοθέντες ὺπὸ τῆ ς ἀσθεν^ίας
τῆ ς σαρκὸς, ἐπειδἡ κα ὶ τά μ ίγ μ α τα τοῦ Ἱη σ ο ῦ ἐνδείκνυνται ἐν τοῖς σω μασιν αὐτῶ ν, κα ὶ ήδη τινὲς
τρίτον ἔτος ἔχουσι καταπενθοῦντες), προσεπιτιμηθῆναι αὐτοῖς ἀπὸ τ η ς πρΟσελεύσεως, καθ' ὺπομνησιν,
ἄλλας τεσσαράκοντα ημέρας. ἄς κα ί περ νηστεύσας ὁ Κύριος κ α ὶ Σ ω τὴ ρ ὴμῶ ν Ἱη σ ο ῦ ς Χριστὸ^ μετὰ
τὸ βαπτισθῆναι, ἐπειράσθη ὑπὸ τοῦ διαβόλου, εἰς ἄς κα ὶ αὐτοὶ κ α τά τὸ περισσὸν διαγυμνασθέντ^ς, ἐντο-
νώτερόν τε νήψαντες, γρηγορήσουσιν εἰς προσ^υ^άς τοῦ λ^ιποῦ, κα τα μελετῶ ντες τὸ λεγόμενον ὺπὸ τοῦ
Κυρίου πρὸς τὁν πειράζοντα αὐτὸν, ἶνα προσκυνήση αύτῶ. α Ὑ π α γ ε ὀπίσω μου, σ α τα νᾶ , γέγραπται γὰρ,
Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις, κ α ὶ αὐτῶ μόνω λατρεύσεις^, ^Ματθ. δ^. Ι ἶ ) . Λ ο υ κ . δ'. ο . Δευτερον^

^ ρ μ η ν ί

Διορίζει ό παρων Κανων ότι, έκεῖνοι οπού πρὸ τριο^ν χρόνων ήδη (τούτο γάρ δηλοι Τὸ τέταρτον Πάσ^α)^
έπροδόθησαν άπὸ ά λλο υς και έφυλακάθησαν μέν πρώτον κ α ι βάσανα ά νιάτρευτα κ α ι πληγά^ άνυποφόρους καὶ
άλλα δεινά έλαβον ύπέρ τοῦ όνόματο^ τού Χριστού, ύστ ερον δέ διά τήν άσθένειαν τ^ς σαρκὸ^ νικηθένΤες ήρ-
νήθησαν^ ούτοι, άγκαλά καὶ προσελθόνΤες τόΤε εις τήν ^ ,,κλησία ν, δέν έδέχθησαν, όμω^ διαΤὶ πολλά ήγωνί^
σθ^σαν ύπέρ Χριστοθ, και διαΤὶ όχι κατά προαίρεσιν ή^νήθησαν, άλλά διά τήν άσθένειαν Τ ά σαρκὸς καιμά^
λιστα διαΤὶ ει^ τὸ διάσΤημα τί^ν άπερασμένων τριί,^ν χρόνων έπένθησαν και έμετανόησαν, διά τήν πτ^σιν
άρνή^εως ούτοι, λέγω, κονΤά είς Τού^ Τρεῖς χρόνους πρέπει άκόμη νά κανονισθούν τεσσαράκοντα ήμέρ^ις^
τόσας δηλαδή, όσας και ό Κύριος ένήστευσεν έπι τοί^ όρους, και μετά ταῦτα έπειράσθη ύπὸ Τού διαβόλου, ἶ ^
και αυτοὶ εις Τάς ήμέρας α^τάς περισσότερον γυμνασθῶσι, και προσεκτικότεροι γενόμενοι, άγρυπνήσωσιν εις
προσευχάς, μελεΤέ^νΤες έκεῖνο Τὸ λόγιον όπού εἶπ εν ὸ Κύριος πρὸς τὸν διάβολον^ όταν Τού έ λ ε γ ε νά π ρ ο σ ^
νήση αύτόν^ ^^Τπαγε όπίσω μου, σαΤανδ^. ^οτι εἶναι γεγραμμένον, Κύριον τὸν Θεόν σου θ έλεις προσκυνήσεις
και αύτῶ μόνιρ λαΤρεόσει^ (ο ), και μετά ταύΤα νά δέχωνται εις τὸ νά μεταλάβουν^ ^Ορα καὶ Τὸν δ^. Τ ά έν
^Αγκύρα.

Τοἴς δὲ μετά τὸ φυλακισθῆναι μόνον, κ α ὶ ὑπομεμενηκέναι τὰ ς έν τῶ δ^σμωτηρίω, ὡς άν ἐν πολιορ-

(1) Θεοδώρητος ^ιύλ. ά. Κεφ. καὶ Σωζύμενος αύτύθ^. (ύ) Ἀρμοδι^τατον ρητὸν προστάζει ὀ ^Αγιος τούς τοιοότον^
(^) Σωκράτης ^ιύλ. ά. Κε^ρ. ἐ. νὰ μελετωσιν. έπειδή γὰρ αύτοὶ ἀρνηθέντες τὸν Θεὸν, προ^ιε-
(3) ^ομεταφραστής εις τὸν ^ίον αύτού. κύνησαν τ^ διαβδλιρ, τι^ρα μέ τήν μελέτην τής προσκυνήσει
(^Σπυρίδων ὀ Ιέήλιας έν τ^ πίνακι τού τόμου των συ-- μέν τού Θεού, ἀποστροφής δέ τού διαβδλου, τήν πράτην άρνη-
νοδικων. ^ιν θεραπεύουσι καὶ προσκύνησιν.
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΗΕΤΡΟΥ ΑΔΕ^ΑΝΔΡΕΙΑΣ

^
^ ^ ι ^
τ ^ ^ ^ Ο ^ ι Ι^ ^ ^ ^Δ ^ ^ ^ ,,^

^ .Π ^ ^ Κ ^ ^ ^

^ ^ ^ ΙΙ^ .
^ Ι . Α ^ ^ . ^ . Ι^ / Ι

^ Ι Ι^ ^ , ^

ν^ν ^ ^
^ ^Κ^ ^
^ ^ ιν Ε ^ ^
ι^ ^ ^ ^
^ ^ 'Ο ^ Κ ^ ι^ ,
^ ^ ^ ^ ^ ^ -
^Α^Ι^^. ^ . ^.^Ι. Τ Ι^ ^

Τ ^ ^ ^ ν ^ ^ ιν ^ Α ιΟ ^ ^
τ^ ^ ^
Δ^ ^ ^ . Ι^ . 'Α ^ ^ ^ ^'

^ ^Ι^Ι,, ^ , , ^ , ^ ^ .. ^ .^ ^ Ι^ , ^ ^ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^
^ ^ ^ ^ ^ ν ^ ^ Δ^ ^ ^ ν^ ν ^ ^ ν^ ν Κ ,Δ
^ ^ ν ^ ^ ^ Ε ^ . ^. Ι^ . Κ ι^ ^ ^ ^ ν ^ ^ .
ν^ ν ^ ν ^Ο^ν ^ ε ^ ^ ^ ^ ^ ν ^ ^
'Η ^ ^ .Κ ^ ^ ν ^ ^ ^ ν ^ ν^ ^ ν ^ ν ^ν ^ . ^Ο ^
^ ^ ν ^ ^ ^ ^ ^ ^ ν ^ ^Δ Ι^ ν ^ ^ ^ ^ ν
^ 'Η ^ . ^ . ^ ^Δ ^ ^ ^ ^ ^ ι ^ ν ^ ^ ν ^ ι , ^Δ ^ ν ^ ^ .

.Ιι^ ^ ^. ^ ν ^ ^ ^.

^ν ^ ^ι
^ ^ ^ι ^ ^ ν ^ ι ^ Ι^
^ ^ ,^ ν ^ ^. ε^
^ ^ ^ι ^ ,^ ιν Ι^ ^ ^ ν^ . Ι ^ ^ ^
^ι ^ ^ ε^ ν ^ ^
ε ^ ,^ ι^ ^

^ ΙΙ^ ^

Τ ^ ^ι ^ Ο ^ ^ ν ^ ν ^ , ^ν Δ ^ ^ , Ι^ν^ ^ ^ν^^ ^ ^ . .
^ ν , ^ . ^ ^ .ν ^ ^ νΥ^ ν^
^ ^ ^ ν ^ ^ ν ^ , ^ ν , ^ ς ^ν ^ . ^ ν ^ , ^ν ^ ν ^Ο^ν
^ ^ ν ^ ^ ^ ^νΟ' ^ ^ ν ^ ^ ^ Ο ν^ ^ ^ ^^Ιν
^^^^ν ^ ^ ν ^ ^ ^ ν ^^ν ^ ^ ^ ^ ν ^ .
^ ^ ν ^ ^ ^ ν ^ ν ^ ε ^ ^^ν^ν
Ο^ν ^ν
Ο^^ ^ ^^ ^ ν ^ ^ ^ ^ ι^ ^ ν ^ ^ ν ^ ^ ν ^ . Π^^^ν
^νν^Ο ^ ^ ^ ν, ^ ς , ^^ν, ^ ^ ^ ^ ν^ ^
^ ^ν ^ ^ ν^ ^ ^
^ ^ ^ ν ^ ιν ^^^^ν
^ ^ ν ^ .^ ν .. Κ^ ^ ν ^ ^ ^ ^ ν ^ ^ ^^ν
ν^^^, ^ ^^^ν ^^ν
^ν^^ .^ ^ ^ ^ ν ^ν ^ ^ ^ ^
^ ^ ν τ ^ ^ν ^ Κ ^ ^ 'Ι^ ^ ^ , π ι ^ ^ ν ^ ^ν
^ ^ ^ ν, ^ Υ Ι^ ^ ν ^ ν^^^ν, ^ ^ ^ ν ^ , ^ ^^ν
ν^ν, ^ ^

^ ^ ^ ^ ιν , ε ^
^ ^ ι^ ^ ν , ^ ε ^ ^ ^ ^ ^ ^ι
ε ^ ι ^ ν , ε^ ε^ ^ ν ^ ι^ ν .

^ ι ,.^ ^ ι.^ ^,ι ^ ,^ν

 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΑΛΕ^ΑΝΔΡΕΙΑΣ.

ξαν, και ένομίσθησαν άπὸ Τούς άπίστου^ ότι καΤά τό φαινόμενον έθυσίασκν, κάν καἰ τ^ άληθεια δέν ἐθυ^ία^
σαν, πρέπει ^ξ μ^νω νά κανονίζωνται και νά μετανοούι. ε π ε ιδ ή δέ εις έξ μ^νας τήν μετάνοιαν αύτῶν έδιω^.
ρισε, διά Τούτο ^ιαὶ μόνον άναφέρει προσφυέστατα τά έ ξ ^ ρητά κ α ι λ έ γ ε ι, ύτι οι μετα^οούντ^ς αύτοὶ είς τούς
έξ μ^νκς πρέπει νά ένθυμούνται Τὁν Χριστὸν, ό^τι^ ει^ τὸν έκτον μ^να τ^ς συλλήψεως τού Ἱω^έννου, του κη-
ρύξαντο^ μετάνοιαν, έσυλλήφθν^ καΤά Τὸ Κόκγγέλιον, καὶ έκήρυξέ καἱ αύτό^ παρομοιως τήν μετάνοιαν. Συμ-
φωνως γάρ ό Πρόδρομο^ καέ ό Χριστός έκήρυξαν λέγοντε^ μ ε τ α ν ο ε ίτ ε , ήγγικε γάρ ή βασιλεία των ούρανῶν^
^Ερμν^νεύει δέ ό Ἀ γ ι ο ς ότι ^ιά τούτο ή βασιλεία τίύν οόρανων εἶναι μέσα μ α ς ως ^ ε ν ό Κύριος καθ^ ί^τι,
τὸ ρ^μα όπού πιστεύομεν, ως λ εγ ει ὸ μωύσ^ς και ό Παύλον, εἶναι κοντά και είς τὸ στόμα καὶ εί^ τήν καρ..
δίαν μ κ ς ^ ε ν άκολούθως κατά τό ρητὸν τούτο καὶ αύτοὶ όπού έπίσΤευον μέν μ^ τήν καρδίαν τὸν ^ίριστὸν,
δέν ὡμολόγησαν δέ μ έ Τὸ στόμα αυτὸν, πρέπει νά μάθουν, ότι και μέ τήν καρδίαν πρέπει νά πιοτεύουν, κ^ι
μέ τὸ στόμα πρέπει νά όμολογούν, ότι εἶναι Κύριοί και Θεὸ^ ὸ Ιησούς άκούοντες τού ναύλου νάλέγη^ εΚαρ-
δία μέν πισΤεύεΤαι ει^ δικαιοσύνην, σΤόματι δέ όμολογείΤαι εις σωτηρίαν^

Τοὺς δὲ δούλους Χριστι^νοὺς, ἀνθ' ὲ^υτῶν ὑποβεβληκόσιν, οὶ μὲν δοῦλοι, ὡ^ ὰν ὑποχεἰριοι ὅντ^ς,
κ α ὶ τρόπον τιν ὰ κ α ὶ ο^ὐτοὶ φυλς^κισθέντες ὺπὸ τῶν δεσποτῶν, καταπειληθέντες τε ὺπ αὐτῶν, κα ὶ τὸν
φόβον οιὐτῶν εἰς τοῦτο ἐληλυθότες κ^ὶ ὁλισθὴσ^ντες, ἐν ἐνιαυτῶ τὰ τη ς μετανοιας ἔργ^ δ ε ί ξ ο υ μα^.
θάνοντ^ς τοῦ λΟιποῦ ὡς δοῦλοι Χριστοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά τοῦ Θεοῦ, καὶ φοβεῖσθ^ι αὐτὸν, ἀκούοντε^ μά-
λ ισ τ α , ότι ἔκαστος, ἐά^ τ ι ποιήση ἀγοιθὸν, τοῦτο κομΙεῖται παρὰ Κυρίου, εἶτε δοῦλ^ς, εἴτε ἐλεύθερός
έσ τιν ^ Ἐ φ εσ . 8^.
^ ρ μ η νε

παρ^ν Κανο^ν διορίζει, ότι εκείνοι οι δούλοι, οι όποίοι φοβερισθέντες και φυλακισθέντες, άπὸ Τούς αύ-
θένΤας α ύτέν, άντὶ διά αύτού^ έθοσίασαν βιασθέντες ούτοι ένα χρόνον νά κανονίζωνται, διά νά μάθουν ότι, ^τι-
στοι όντες δούλοι ε^ναι Τού Χριστού, καὶ άκολουθως πρέπει νά κάμνουσι τά θελήματά του, και νά φοβούνται
αύτὸν και όχι Τού^ άνθρωπους άκο^οντε^ μάλισΤα Τὸν Παύλον όπού λέγει, π ^ ς ότι καλὸν ποιήση τινάς ε^τε
δούλοι εἶναι, ει^τε έλεύθερος έξίσου θέλει Τὸ λάβει παρά Κυρίου έν τ'^ ήμέρα Τ ^ άνΤαποδόσεως

Ο ὶ δὲ ἐλεύθεροι ἐν τρισὶν ἔτεσιν ἐξετ^σθὴσοντοιι ἐν μετοινοία, κα ὶ ὡ^ ὺποκρινάμενοι κ α ὶ ὼς καταν^γ-

κά σ α ντες τοὺς ὁμοδούλους θῦσ^ι ἄτε δὴ ποιρακούσ^ιντες τοῦ Ἀποστόλου τὰ ^ὐτὰ θέλοντος ποιείν τοὺ^
δεσπότες τοῖς δούλοις, ἀνιέντ^ς τὴ ν ἁ π ειλὴ ν, ^Ειδότ^ς, φησὶν, ὅτι κα ὶ ὴμῶν κοιὶ ^ιύτῶν ^ ) ὸ Κύριος ἐν
οὐρανοῖς ἐσ τι, κ α ὶ προσωποληψίοι ἐν ο^.ὐτῶ οὐκ ἔστιν^ ^Ἐφεσ. Ε ἰ δὲ ἔν^ Κύριον ἔχομεν οἱ πάν-
τ ες ἀπροσωπόληπτον, ἐπεὶ κ α ὶ απάντα κ α ὶ έν π^ισίν ἐστιν ὁ Χριστὸς, ἔν τε Β^ρβάροις κο^ὶ Σκύθαις, δ^ύ-
λ.οις κο^ὶ έλευθέροις^ ^Κολο^σ- γ '. σκοπεῖν ὀφείλουσιν ^ κατειργάσ^ντο, θελήσαντ^ς τὴ ν ψυχὴν
τῶ ν σ ῶ σα ι, οὶ τοὺς συνδούλους ὲλκύσ^ιντες έπὶ εἰδωλολοιτρεί^ν, ουναμἐνους κ^ὶ αὐτοὺς ἐκφυγεῖν, εἰ ^ὸ
δίκ^Ιον κ^ὶ τὴ ν ισότητά ^Κολα^. δ^- 1.^ ήσαν ^ιὐτοῖς παρ^ισχόντ^ς, ὡς πάλιν ὁ Ἀπόστολ^ς λέγει.

ρ μ η ν ε ί οι.

^Ο μέν προλαβὡν Κανων Τοὸ^ θυσιάσανΤω δοόλους άντι τ έ ν αόθενΤ^ν αυτ^ν έκανόνισεν, ὸ δέ παρο^ν είς
Τρεῖς χρόνους κανονίζει Τούς Τί^ν τοιούτων δούλων αόθέντα^ (ούτοι γάρ εισιν οι ένΤα^θα λεγόμενοι έλεόθεροι)
ένα μέν, διαΤὶ ύπεκρίθησαν και έφάνησαν είς Τούς άπιστου^ ότι έθυσίασαν, καὶ άλλο δέ, διατὶ άνάγκασαν τούς
κ α τ ά ΧρισΤὸν όμοδούλου^ δούλου^ αυτων νά θυσιάσουν, παρακούσανΤε^ τὸν ^Απόστολον Παύλον όπού λ έ γ ε ι ει^
τού^ αύθέντας, νά καταπραύνουν εις τού^ δούλου^ αύτί^ν τήν άπειλήν ^ιαὶ Τὸν θυμὸν, ωσάν όπού και αύτοι και
οι δούλοι όμού ένα αύθέντην κ α ι Κύριον έχουσιν άπροσωπόληπτον εις Τού^ ούρ^ινούς και έν τῶ Χριστά διαφορά
κ ά μ μ ία δέν εἶνα ι βαρβάρου κ α ὶ Σκύθου, ή δούλου και έλευθέρου. κ^ιὶ δ ια τὶ αύτοὶ μεν έσποόδασαν νά λυτρω -
σουν τήν ψυχήν Τ ω ν, Τοὸ^ δ έ έν ΧρισΤῶ συνδούλους Των έβίασαν ει^ Τήν ειδωλολαΤρείαν, εις καιρόν όπού ήτο
δυνατὸν νά φύγουν και νά λυτρωθούν και αύτοι, άν έδιδαν οί Ωιύθεντ^Ε των Τὸ δίκαιον και τήν ισότητα εις
αύτούς ὡς πάλιν ό Ἀπόστολος λ έγ ει.

Τς^ις δὲ ^τροδεδομένοις κοιὶ ἐκπεπτωκοσι, τοῖ^ τε ἐαυτοῖς προσεληλυ^οσιν εις τὸν ἀγῶν^, και ὸμολο^

( 1) ^ ν έλλοις, καὶ ὴμῶν αύτῶν.

 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ Α Ι^ ^ ^ ^ ^ ^ Α ^ ^ , Τν^ ^ ^ Ι^
Ο^ ^ ^ ^ ς ^ ^Φ ^. ^ . Ι^ ^Κ^ ^ ^
^ ^Π^. ^ . ^ ^ ^ ^
^Δ ^ ^ Λ ν ^ ιν ^ Ε ^ Ω ^ ν ^ .

-Ι^ ^ ^ ^ ^ ε ^,.

^ ^ ΙΙ ^ ε ^ ^ ΙΙ ^ ^ ^ ^ ,Ι Ο ^ ^ ,

^ ^ ^ ^ ι ^ ^ ^ ι ^
^ ^ ^ ι^ ^ Ι^ ^ ^ ^,..
^ ^ ^ ^ ^

ε ^ ^ι ^ ΙιΙ .^ ^ ,

^ ιν ^ ν ^ ^ ν , ^ ^ν ^ ν ^ ^ ι ^ ^ ..

Ι^ Ι^ Ο . ^ . ^Ι.^ Κ ^ ^ ^ ^ ιν ^ Π ^ ^ ^Κ^ ^ ,^ ι .
^ ^. ^ - Ι^ ^ ^ ^ν^ν^
^ ^ ι^ Ι^ Δ ^ ^ ^ ^,ιι Ο ^ ν^ ν ^ ^Υ
^ ^ ^ ι ^ ^ ^
^Ο^ν ^ ' ^ ι ^ ^ ν . Α^^ι ^ν
^ ^ ^ , ι ^ ν ^ ^ ι,^ ν . . ^ Μ ^ . ι^ . ^ ι^ . Ο^ ^ ι ,,^ ι .
Π ^ ^ . Κ^' ^ ^ ^ ιν ^ ν ^
Ο^, ^ ^ν ,^ ι .Π ^ ^ ..

^ Α ^ . ^ . Ι^.^ ^ ^Τ^ν, ^ ι Κ^ ^ ι
^ ^ ^ ^ Ι^ , ^ ι ^ ^ ^
'Ω^
^ ^ ς ^ ^ .,^ ^^Ο . ^

ἀ λ λ ἐκδ^εσθΙκι καὶ προσἐ^ειν ὲο^υτοἴς. Γρηγορεῖτ^ κ α ὶ προσεύχε^θε, ἶνοι μ ὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν.
^Μἄτθ. ι^ . 4^.^ Οὕτω Στέφανος πρῶτος ^ατ' ἴχνος αὐτοῦ μοιρτύριον ἀν^δεξἀμενος ἐν Ἱεροσολύμοις,
συν^ρπ^σθεὶς ὑπὸ τῶν ποιρ^νόμων, κα ὶ ἀχθεὶς ἐν ^ῶ σι^νεδρίω λιθοβολοὕμεν^ς ἐν ὀνομσ.τι Κυρίου Ἱη σ ο ῦ
Χριστοῦ, ἐδοξ^σθη, παρακ^λῶν καὶ λέγων^ αΚύρΙΕ, μ ὴ σ τἤ σ η ς ^ὐτοῖς τὴ ν ἁμσ.ρτίοιν τ^ύτην.^ ^Πραξ.
ζ . ^ἶ)^ Ουτως Ιακωβος δευτερος συλληφθεὶς ὑπὸ.ἹΙρωδοι^, μαχαίρα τὴ ν κεφ αλὴν ἁ π ετμ ὴ θ η . ^Πράξ. ιβ^.
4.^ Ουτως ὁ πρόκριτος τῶν Αποστόλων Πέτρος, π ο λλἄ κις συλληφθεὶς κ^ ὶ φυλο^κισθεὶς κ α ὶ ἀτιμο^σθεὶς,
υστερον ἐν Ρ ω μ η ἐστ^ιυρωθη. Κ α ὶ ὁ π^ιβόητος Π^ιῦλος π ο λλά κις π^ραδ^θεὶς κοιὶ ἔως θοινάτου κινδυ^
ν ε ύ σ ις πολλά τε ἀ θλησα ς κ^ὶ κ^υχησάμενος ἐν πολλοῖς διωγμοῖς κ α ὶ θλίψεσιν, ἐν τ ῆ ^ὐτῆ πόλει
κ^ιὶ ^ύτὸς μαχαίρα την κ^φαλὴν ἀ^ετμήθη, ^ς ἐν οἶς ἐκ^υχἡσ^τΟ, κο^τέληξ^ κα ὶ ὅτι ἐν Δαμασκῶ σ^υ-

(^) ορα ^τι, ἀγκαλὰ καὶ οι άλλοι Κανύνες κανονίζουν τους Ι νοια των τοιούτων εἶναΙ, νὰ ύ^εά^ουν δεύτερον νὰ ομολογήσουν
^ἐρνησι^ρίστους δι έ^ιιτιμίων έλλων και ίκανοπο^.η^εως, ο^τος Ι τον ^ριστὸν ένι,^ον των τυράννων^ ^μπρο^θ^ν τῶν ὁποίων τὸν
^ἰ^ς^ό ^Αγιο^ λέγει, ότι ή έλοκάρδιος και τελειοτάτη μετά- ^ήρνήθησαν πρδτερον.
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΑΛΙ^ΑΝΔΡΕΙΑΣ,

ρίδι ἐχαλάσθη διὰ τοῦ τείχους νυκτὸς, καὶ ἐξέφυγε τὰς χεὶ^ρας τοῦ ζητ^ῦντο^ αὐτόν πιάσαι, Τὸ γὰρ
προκείμενον ήν αὐτοῖς έν πρώτοις, εύαγγελίζεσθαι καὶ διδάσκειν τὸν λόγον τ^ῦ Θ ^ ἐνοἶ^ ἐπιστηρίζον-^
τες τοὺς ἀδελφοὺς ἐμμ^νειν ἐν τ ῆ π ίσ τ ει, κ^ὶ τοῦτ^ἔλεγον. α Ὄ τι διὰ πολλῶν θλίψεων δ^ ἡ μ ᾶ ς είσελ-
θεῖν εις τὴ ν β ασιλείαν το^ Θεοῦ.^ ^Εζήτουν γὰρ οὐ τὸ ὲαυτῶν συμφέρον, ἀ λλὰ τὸ τῶν πολλῶν, ἶνα σω-
θῶσι, κ α ὶ ή ν π ο λλά λ έγ ειν αὐτοῖς εις ταῦτα πρός τὸ κατά λόγον πράσσειν, ειμἡ , ὡς λέγει ὁ Ἀπ όστο-
λο ς, ^ ἐπ ιλίπ οιδ' άν ἡμ^ις διηγουμένους ὁ χρόνος^, ^β'. Κορινθ. ιά , ^ 2. Πρἀξ. ιδ^. 2 2 . ά. Κορινθ.ί^ ^
Ἐ β ρ - ιά . 32^.
^ ρ μ η ν ε έ

^κεῖνοι όπού σηκωθούν άπὸ Τὸν ύπνον, κκὶ μάλιστα άπὸ όλιγον ύπνον, δέν έχουσι σΤερεὸν Τὸν λογισμόν
αύΤῶν, άλλά ΤεΤαραγμένον καέ άκαΤάσΤ^ΕΤον. Μέ ΤούΤου^ λοιπὸν παρωριοιασεν ό Ἀγιο^ έκείνου^ όπού παρα--
πηδῶειν ε^ Τὸν άγένα ΤοίΙ μαρΤυρίου, ^Τοι έκεινους όπού δέν πηγαίνουν ευ τακτές, άλ^ά θρασέως καὶ άπερι^
σκέπΤως ρίπΤουσι Τόν έαυΤόν Του^ εις ^ιύΤόν, ούχὶ φανερόν όνΤα, άλλά μελεΤωμενον άπὸ τού^ διωκτας, ουδέ
παρόντα και ένεργούμενον ^δη, άλλά άργοπορούνΤα ^εις Τὸ νά Τραβίξ^ Τού^ άγωνιζομένους χρισΤιανού^, καὶ
Τραβίζουσιν εις μέν Τόν έαυΤόν Τους πειρασμόν, άνάπΤουσι δέ και εις Τού^ άλλους χριστιανούς περισσότερον
^τάς τιμωρίας των διωκΤῶν μέ Τὸ άΤακΤον αύΤῶν κίνημα. Πλήν άν καὶ άξιοι καΤηγορίας ούΤοι ^ναι, ^ ^λον
ΤούΤο, έπειδή και διά Τό όνομα ^Τού χριοΤού πηδούν έΤσι ε^ Τὸ μαρτύριον, προσΤάζει ό Ἀγιο^ διά το^ πα-
ρόντος Κανόνο^ νά συγκοινωνούν μέ Τού^ άλλους πιστούς, άγκαλά καὶ νά μή άκολουθο^σι τό παράδειγμα τού
χριοΤού, ό όποῖος κ α ὶ μ έ Τόν λόγον ἐδίδα σκε, ποτέ μ έν , όΤι νά προσευχ^μεθα διά νά μή έμβ^μεν εις πειρα-
σμόν, ποΤέ δὲ έλεγεν εις ΤοΟς μαθηΤάς Του και ἈποσΤόλου^, όΤι έχουν νά Τού^ παραδωσουν άλλοι είς τάς
συναγωγάς κ α ὶ συνέδρια, όχι νά παραδωσουν αύΤοὶ Τόν έαυΤόν Του^, Κ α ὶ πάλιν Τοός έλ εγ εν , όταν Τοός διώ -
κωσιν οι Τύραννοι άπό μίαν πόλιν, νά φεύγουν καὶ νά πηγαίνουν είς Την άλλην, καὶ νά μή πηγαίνουν ει^ αυ-
Τούς αύΤοὶ άπό λόγου Των, διά νά μὴ Τούς σκλ^ρύνουσι περισσόΤερον, και γίνωνΤαι α^Τιοι νά θαναΤι^νουν πε-
ρισσοτέρου^ χριστιανού^. ^οχι μόνον δέ μέ Τόν λόγον έδίδασκε ΤαύΤα ό Κύριοί, άλλά και μέ τό έργον Τόν λό-
γον έβεβαίονε. Κ α ὶ πρό Τού πάθους γάρ άνεχω ρει πολλάκι^ άπό Τόν θυμόν τ έ ν Ιουδαίω ν, καὶ έκρύβετο άπό
αύΤούς. ^ ν δέ Τῶ καιρῶ Τού πάθους δέν παρέδωκεν α^Τός Τόν έαυΤόν Του εἰ^ Τους ^Ιουόαίους, άλλ^ έκαρΤέ-
ρησεν αύΤούς ^ως όπού ήλθον εις Τόν κήπον και Τόν έπιασαν, και ει^ Τόν ΠιλάΤον παρέδωκαν, ο^ς διηγούνΤαι
Τά θεῖα ευα γγέλια , ^οθεν καὶ οι Τού Κυρίου μιμηΤαὶ ἈπόσΤολοι άκολουθούνΤες καὶ εις τά άνωΤέρω λόγια
Τού Κυρίου, καὶ εις Τό διά Τ έν έργων παράδειγμά Του, έΤσι παρομοίων έκαμαν. ^ΕΤσι ό πρωτομάρΤυ^ ^Τέφα-
νο^ δέν έπ^γεν, άλλ^ έΤραβίχθη εις Τό συνέδρων άπό Τού^ ^Ιουδαιου^ καὶ λιθοβοληθεὶ^ έμαρΤύρησεν. ούτω
-ό Ιάκω βος ό άδελφό^ Ἱωάννου έπιάσθη άπό Τόν ^Πρωδην καὶ άπεκεφαλίοθη. ^Ι^Τσι ό ΠέΤρος πιασθεὶ^ έσΤαυ-
ρωθη. ούτω ό ΙΙαύλος πρόΤερον μέν έκρε^,άσθη άπό Τό ΤειχόκασΤρον Τής Δαμασκού μ έ ζ ιμ π ίλ ι, καὶ έφυγεν άπό
Τόν εθνάρχην τού βασιλέων ἈρέΤα οπού έζ^Τει νά ^όν πιάσ^, ύσΤερον δέ έν Τώ Ρωμω πιασθεὶς άπεκεφ^λί^
σθη, Κ α ὶ ά λλα πάμπολλα όμοιων ^θελα διηγηθέ ει^ αύΤούς άν εἶχον καιρόν.

Ι .

Ὄθεν οὐκ ἔστιν ΕὕλΟγον οὐδὲ τοὺς άπὸ Κ λήρου ^ιὐτομολή^ντας, ἐκπεπτο^κότ^ς, κοςὶ. ἀν^πειλαίσ^ν-
τ^ ς, ἔτι ἐν τ ῆ λειτουργία εἶν^ιι, ἄτε δὴ κατ^λείψ^ντ^ς τὁ τοῦ Κυρίου ποίμνιον κ^ὶ μωμησαμένοι^ς
^ υ τ ο ὺ ς , ὅπερ οὐδεὶς τῶν Ἀ π οστό λω ν πεποίηκε. Κ οιὶ γὰρ ὁ πολλοὺς διωγμοὺς ἐξανύσ^ς, πολλά τε άθλα
άγω νισμάτω ν ἐνδειξάμενος, ὁ μακάριος Ἀ^όστολος Π αῦλος, ἐγνωκὡς ότι κάλλιόν ἐστιν ἀναλύσαι, κ^ὶ
σὺν Χ ρ ισ τῶ εἶναι, ἐπιφέρει λέγων^ ε Τ ὸ δὲ ἐπιμεῖναι τ^ σἀρκὶ ἀναγκαιότερον οι^ ὺμᾶς^. ^Φιλιπ. ά^ 2 4.^ .
άκοπω ν γὰρ οὐ τὸ ὲαυτοῦ συμφέρον ^ἀλλὰ τὸ τῶν πολλῶν, ἶνα σωθῶσιν^ ^ά. Κορ. ι . ^ ^ ἀναγκαιύ-
τερον τ ῆ ς ὲαυτοῦ ἀν^,π^.ύσεως ἡγήσατο τὸ παραμένειν τοῖς ἀδελφοῖς καὶ ἐπ ιμ ελεἶσ α ι αὐτῶν, ^ς κ α ὶ
τὸν δΙδάσκ^ντα θέλει εἶναι ἐν τῆ διδασκαλία τύΙ^ον γινόμενον τῶν πιστῶν. ^Ρωμ. ιβ '. ά . Τ ιμ . δ . 2.^
^Οθεν οὶ τ ῆ εὶρκτῆ ἐπιδικαζόμενοι, τῆ ς λειτουργίας ἐκπεπτωκότες κα ὶ ἀναπαλαίσαντες, πάνυ ἀναισθη-
τοῦσι. Π ῶ ς γὰρ αιτοῦσιν ο κατέλειψαν, δυνάμενοι τοῖς ἀδελφοῖς εὕχρηστοι εἶναι ἐν καιρῶ τοιούτω ^
^Εως μὲν ο^ν άπταιστοι ήσαν, συγγνώμην εἶ^ον ἐπὶ τ^ παραλόγ^ρ αὐτῶν πράξει, ὅτε δὲ ἔπταισαν, ὡ^
άν περπερευσάμενοι κ α ὶ ὲαυτοὺς μω μησάμενοι, οὐκ ἔτι δύνανται λειτουργάν. Διό φροντιζέτωσαν μᾶλλον
έν ταπεινοφροσύνη πῶς ἐκτελέσουσι, παυσάμενοι τῆ ς κενοδοξίας. Αρκεἴ γάρ αύτοῖς ὴ κοινωνία μετ'ἐπ ι-
στάσεω ς κ α ὶ ἀκριβείας πρός άμφότερα γινομένη ^2), καὶ ἶνα δόξωσι λυ^Ιε^οθαι μετὰ βίας πε-
ριδρασσόμενοι τ ῆ ς έντεῦθεν ἀναλύσεως, κα ὶ ἶνα μ ή τιν^ς ἐκπεσόντες, προφασίζωνται, ως άν διὰ τὴ ν
άφορμὴν τή ς ἐπιτιμήσεω ς ὑπεκλελυμένοι, οἶτινες πλέο^ ἀπάντων αισχύνην κ^ὶ ονειδος εξουσι κατ ἐκεῖ-
^νον τὸν τεθεικότα θεμέλιον,^ κα ὶ μ ὴ ἰσχ ύσαντα ἐκτελέσαι. εἈ ρξοντα ι γάρ, ^η^ὶ, πάντες οἱ παραπορευό-

^ ) ^ν άλλοις, μετ^ έ^ιτάσεως, ί (^) ^ν άλλοις, γιν^ένοις.

 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ν ^ , ^ ^ Ο ^ ^ ν ^ ^ ^ Ι^ ν ΙΑ ^ .

^ ρ μ η ν ε ί οι^

^Επειδή άνωΤέρω εἶπε^ ^ Ἀγιο^ διά τοι^ς ά ^ έ α υ Τ ^ ΤρέχονΤας είς τὁ μαρΤόριον, Τώρα ει^ Τὸν παρόντα
Κανόνα λέγει π ^ Κληρικόν ὁπού ΤοιοῦΤό τι πράξουν, διορίζων, ύΤι ά νίσ^ ^Ιερωμενοι καέ Κληρικοὶ έπήγαν ^έν
άφ^έαυΤού Των είς Τὸ μαρΤυριον, έπειΤα δέ μή ύποφέρονΤες Τά βάσανα ήρνήθ^αν, κα^ πάλιν μεΤά Τήν άρνη^ιν.
ωι^ολόγησαν δεύΤερον Τὶ^ ^ριστὸν, ο^Τοι δέν πρέπει πλέον νά εύρίσκωνΤαι ^ίς τ^ν λειΤουργίαν, άλλά νά κα-
θαίρωνΤαι. Καὶ ή άφορμή εἶναι, ε^α μ^ν, διαΤὶ άφέκαν Τὸ ποίμνιόν Τους καὶ^άνεχώρ^σαν, εις Τὸ ὸποῖον έδύ.
νανΤο νά φανούν χρήσιμοι έ^ καιρί^ ΤοιοόΤιρ, σΤηρίζονΤε^ αύΤὸ εις Τήν εύοεβειαν, ὡς κλονού^ιενον διά τὸν.
διωγρ,όν^ καὶ άλλο δέ^ διατ^ αύΤομολήσανΤες καὶ άρνηθένΤες Τήν πίσΤιν, μίύμο^ καὶ έγκλη μα κωλυΤικὸν το^
Κλήρου είς τὁ^ έαυΤόν Του^ έπρο^κόλλησαν. Τὸ δ έ νά καταφρονήσουν Τήν δ ιδ α σ κα λία ν Τού λαού Των, καὶ νά
προτιμήσουν Τὸ έδικόν του^ συμφέρον, ΤοθΤο κάνένας άπὸ Τους ἈποσΤόλου^ δέν έκαμε. ΔιόΤι όἈπόσΤολος
Παύλον, ὸ πολλούς διωγμούς ύπο^,είνας καὶ άθλα, καὶ μ'^ύλον ὁπού ἐγνώριζεν ότι Εἶ^αι κάλήτερον και ἀνα^
παυΤικ^Τερον είς αύΤὸν νά ΤελευΤήση, διά νά ^ναι μ α ζέ μέ Τὁν ^ρισΤὸν, ύμο^ς μή θελωνΤα^ Τὸ έδικόν Του.
συμφέρον, άλλά Τ ὶ ^ φ έρον Τέ^ πολλών ^ρισΤιανῶν, άναγκαιόΤερον σΤοχαζόμενος άπὸ Τήν έδικήν Του άνά-
παυσιν, εἶπεν ύΤι, Τὁ ^ά μ ε ^ άκόμη ^ίς Τήν ζ^ήν αυτήν καὶ νά ΤαλαιπωρέΤαι, καὶ νά βασανίζεΤαι διά Τήν
σωΤηρίαν καὶ διδασκαλίαν Τού λαού, Τούτο εἶ^αι άναγκαιόΤερον εις Τὸν λαόν. ^ύ μόνον δέ αύΤὸ^ ύπέμεινε
τούτο καὶ έποίει, άλλά και παραγγέλλει, ύΤι οί διδάσκαλοι καὶ ποιμένες πρέπει νά δένουν είς Τήν διδασκα-
λίαν Τού ποιμνίου Των, καὶ νά γίνωνται καλὸν παράδειγμα ει^ αύΤους. Διά Ταύτα οὕν πάνΤα οἰ α^Το^,ολήσαν-
Τε^ και έπειΤα άρνηθένΤε^ Ἱερωμένοι, άναίσθηΤοι εἶναι έάν ζηΤο^ν νά έχΟυν έκεῖνο ὸπού θελημαΤικῶς παρήΤη--
σαν^ διόΤι, εί μέν δέν ήθελαν άρν'ηθούν, εἶχον ουγχ^ρησιν διά Τὸ παράλογον κίνημα δπού έπραξαν, ού ^,ύνον
νά αύτομολήσουν θελημαΤικο^ς εί^ Τὸ μαρΤόριον, ά λ λ ά πολλῶ μύιλλον νά άφήσουν Τὸ Τού Κυρίου ποί^ινιον,
και νά ρή σΤηρίζουν αύΤὸ μέ Τά^ διδασκαλία^. ^Επειδή δέ ήρνήθησαν, καθαιρούνΤαι άπὸ Τήν ιερωσύνην, διαΤι.
άπὸ περπέρειαν, ήΤοι άπὁ οιησιν κ α ὶ άλαζονείαν θαρρήσανΤε^ ει^ Τὸν έαυΤόν του^, ωρμησαν εί^ τὸν άγέ^να,
έπ ειτα άρνηθέντε^, ^ μ ο ν ει^ Τὸν έαυΤύν Του^ προσεκόλλησαν, Αοιπὸν ά^ παυσουν άπὸ τὸ νά ζητούν πάλιν
έκ κενοδοξία^ Τή^ ἰε^ωΙ^όνης Τὸ^ άξίωμα, καὶ άς σπουδάζουν μόνον πῶς νά Τελειωσουν τήν δευΤέραν ύμολο-
γίαν, κα^ Τὸν ύπέρ Τής πίσΤεως άγωνα. ἈρκεΤὸν γάρ εἶναι εις αύτούς καὶ αύτὸ, Τὸ νά συγκοινωνούν μέ Τού^
άλλους πισΤούς είς Τά^ προσευχά^ ή καὶ ^ίς τήν θείαν μετάληψιν Των Ι^ΙυσΤηρίων, καὶ Τούτο διά δύο αί^Τια.
Πρώτον μέν, ^να μή άκοινωνητοι ένΤες λυπῶνται, καὶ μάλιστα ΤοιοῦΤον βίαιον Τέλος έν τ.ῶ μαρτυρία ύπέρ
πίσΤεως λα^ιβάνονΤε^ δεόΤερον δέ, ἶνα ριή Τινες βασανιζόμενοι, καὶ άρνηθέντε^ δεύΤερον Τὸν ^ρισΤὸν, προφα-
σίζω νται όΤι διά Τὸ έπιΤίμιον Τής άκοινωνησίας έμικροψύχησαν εις τὸν άγῶ να, κ α ὶ δ έν έστάθησαν στερεοὶ,
καὶ έκ τούτου ἶνα μή αισχύνην καὶ ένειδος λάβωσι περισσότερον άπὸ τὸ τές πρώτης άρνήσεως καὶ έδί^ και.
ει^ Τήν μέλλουοαν κρίσιν, καΤ^ έκεῖνον Τὸν άνθρωπον, ὸπού έβαλε μέν θεμέλιον, μή δυνηθεὶ^ δέ νά Τελειωο^,
έπεριπαίζεΤο άπὸ Τού^ διαβάΤα^, λέγει Τὸ ίερὸν Ευαγγέλιον. ^Ορα και τὸν ξβ^. Ἁποστολικύν.

Ο ὶ γὰρ πρῶτον π^ρ^πηδήσαντες έν τῶ βρἄσματι τοῦ διωγμοῦ, περι^στῶτες ^ίς τὸ δικ^στήριον,

κ α ὶ θ^ωροῦντες τοὺς ἁγίους Μάρτυρας σπεύδοντας ἐ^ὶ τὸ βραβειον τ ἤ ς ἄνω κ λ ή σ εω ς, ^Φιλιπ. γ . 14.^
ἐν κ^λῶ τῶ ζηλ^ρ προθυ^.ούμενοι ἐπιδίδουν ἐα^τοὺς εἰς τοῦτο, π ο λ λ ῆ τ ῆ παρρησία δρώμενοι, βλέπον-
τες μά λιστα τους ὺποσυρομένοι^ς κα ὶ ἐκπίπτοντας^ δι' Ο^ς ὺποθερμαινόμενοι ἔσωθεν, κ α ὶ ἐνηχούμενοι κα^
ταπολεμἤσαι τὸν ὺπεραι^όμενον καὶ άντικείμΕνον, ἔσπε^δο^ εις τΟῦτΟ μ ὴ κ α ὶ δοκῆ ^αρ Εα^τῶ φρό-
νίμος εἶναι^ ^Παροιμ. γ . 7.^, ἐφ οἶς κατὰ πανουργίαν ἔδοξ^ νικαν, εἰ κ α ὶ ἐλάνθανΕν ^αυτὸν νικώμενον
ὑπὸ τῶν ἐγκαρτερούντων τὰς τῶν ξυστηρων ^ιαὶ μα στίγω ν βασἄνο^ς, τή ν τ ε ὀξὐτη τα τ ῆ ς μα χαίρας, κ^ιὶ
τάς φλέξεις τοῦ πυρὸς, καὶ τά ς τῶν ὑδάτων καταποντίσεις, κα ὶ τ ^ ς κ α τὰ π ίσ τιν ὑπεξιοῦσιν εύχὰς καὶ
δεήσεις γίνεσθαι, ήτοι ὺπὲρ τῶ ν ἐνφ υ λα κ ῆ κατατι^ωρηθέντων κ α ὶ προδεδομένων^ ὑπὸ λιμοῦ κ α ὶ δίψης,
ἤτο^, ὑπὲρ τῶν ἔξωθεν τῆ ς φυλακῆς έπὶ τΟῦ δικαστηρίου καταβασανισθέντων διὰ ^υστήρων κ α ὶ μαστί-
γων, υστ^ρον δὲ ηττηθέντων υπὸ τῆ ς ἀσθενείας τ ῆ ς σαρκὸς, ἄξιόν ἐστι^ ἐπινεῦσαι, Σι^μπάσχειν γὰρ κα^
άλγεῖν τ^ς ὀδυρομένοις κα ὶ στε^άζουσιν ὑ^ὲρ τῶν ἐν τῶ ἀγῶνι ἡττηθέντω ν ὺπὸ τη ς π ο λλῆ ς βίας το^
κακο^ηχάνου διαβόλου, ήτοι ὑπὲρ γονέων, ἀδελφῶν^ ἤ τέκνων^ οὐδένα Οὐδ^ν κ α τα β λ ά π τ ει. ^Ἱσμεν γ^ρ
κα ὶ δι' ὲτέρων πίστιν ἀπολαύσαντἀς τινας τῆ ς τοῦ ΘεΟῦ ἀγαθότητΟς, ἐπί τε ἀφέσει ἀμαρτιῶν κ α ὶ ὑγεί^
σωματος καὶ άναστασει ^εκρῶν. Μεμνημένοι τοίνυ^ τῶν πολλῶν αὐτῶν κ α μ ά τω ν, ὦν προυπηνεγκαν
ἐν ύνόματι τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ταλα^ισμῶ^^ οὐ μ ὴ ν ἀ λ λ ὰ κα ὶ μεταγνό^των αὐτῶν κ α ὶ ἀποδυρομένων^
τὸ πεπραγμένον αὐτοῖς κατὰ προδοσίαν, ἐν ἀτονία κα ὶ νεκρότητα τοῦ σω ματος, ἔ τ ι τε κ α ὶ μαρτυρουμ^^
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΑΑΕ^ΑΝΔΡΕΙΑΣ

^Ο Υ^ν^ν, ^ ^ ^ Π ^ ^ ι^ .
^Κ^ ^ν ^ ^ Ι^ , ΙΙ^ ^ Ι^ ν ^ Η^
Τ^^ν ^Δ ^ ιν ^ Τ^ ^ . ^. Ι. ^ .

^ .ι ^ , ^ Ι ^ , ε^ ^ ^ ^ ^
ε^, ε^ .^ ^ ^ ^ ^ .
^ ^ι .ι^ ^ ,. ^ ^ ^ ^

^ ^ ι ^ι ^ ^

^ ^ ^

^ ^.^ ^ ^ Ι^ ,^ ^ Ι^ ^ ι^ ^

^ι ^ Ι^ ^

^ ^ ^ Ι ^ ΙΙ^ .

^ ^ ν ^ .Τ ^ ^ ^νΟ ^ ^ ,
Ο^ ^ ^. ^Κ^ ^ Ο^ ^ ^ ^ ν ^ ^ . ^ .
^ ν ^ Ο^^ ^ .
^ ^ ^ .Α ^ ^ ^
^ ^ , . ^Π^^. ^ . 'ΕΙ^^ ^ ^ ΙΙ ^ ^ ^ ι ^ Α ^ ^ ^
^ ι ^ ^ ^
^ ^ ^
ι^ ν ^ τ^ 'Ι^ ^ ^ ^ ^ ι^ , ^ ^ ^ ν ^ ^
^ Π ^ ^ ^ ^ν Σ ^ ^ ^Π^. ^ . .

.( ^) ^ ν άλλοις οὀχ εβρίσκεται Τὸ, άπολιτεύτων γινομένων, καὶ έναρἐτου ζωή^.

ἀλλὰ^μύνον τούΤο, ^ τ ι τε καὶ μεμαρτυ^ημένων έν τ^ βί^ρ αύ- (^) ^ν έλλοις, τό μ^τ^ ^ ὶ πλησμονής, ού κε^ται^
των^ έπερ δηλοῖ, ότι οι τοιούτοι ήσαν καὶ άνθρωποι θεο^ιλοῦς (3) ^ έλλοις^ κατηγορήσει.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ι^ .,^ ^ .ΙΙ, ^ ε^ ^ ^ ^ ,^ Ι^ ^ . ^
^ Ι^ .^ ^ιν^ν^^ν, ε^ ^ ^ ^ ν ^ι ^Ι ^^.ι. ^Ι ^ννι ^ι ^
^ νι^^ ι ^ ^ ^ ε^,,^ν ι^ν^ ^ ^ι
^ .Ι^ ν . .^εεν^ ^ , ^ ι , ^ Ι^ν^ ^ ^Ι^ν^ ^ ^ν ^ ^ ν , ^ε^ν^ν

^ Γ.

^'Ο^ν ^ ι ,^ν^, ^ ^ν ^ ^.
^ ^ ν, ^ ^ν ^ ^ ν ^ ^ ^ ^ ^ ν ^ ν . Κ^ ^ ι ^ν ^ 'Ε ^ ^ ^ν^ι ΙΙ^ ^ ^ ^ν^^^ν
Γ^ ν ^ ^ Ο^^ν, ^Δ 'Α^^^ν^ ^ ^ ^
^ι ^^ν, ^ι^ν^, ^ ^^ν ^^ν ^ι ^ν Ο^^ι^ν, ^ ^
^ν^, ^ ^ ν ^ι^ν ^ ^^Υ^^,^Υ^Ιν. Ο^ ^ ν ^ ^ ν Α ^^^ ν ^ν^ ^^ι,
^ Ι^ ν ^ ^^ν, ^ ^ ^ ^ ν ^ ^ν^ ι^^ν ^ ^ Ο^^ν.^ ^Π^. ^Υ. ^Ο. ^ι.^ ^ ^ι
ν^ν ^ ^^Ι^ν, ^ν ^ ^ ν, ^
^ ^ ^ ΙΤ^ν. ^. Ι ^ 'Υ^^ν^Ι^^^ν ^ ^ ^ ν 'Α ^ ^ ^ ν Π^.
^ ΥΙΕ^
^^ν.,^Π^. ^. ^ Ι^ , ^ ^ν νΙ^ι ^^ν^^ ^ ι ^ ^ ^ ν ^ ^ Τ Ι^ ^ , ^
^ ^ ^ ^ ν Ι^^^ν ^Ο^ν^, ε ^ ^ ν 'Α^^^ Κ ^ ^ . Γ^ν^^ν^ ^^ι.
^ν ^ ^ν^ ^ ^Π ^ ^ Τ Ι^ ^ ^ ^^ν.
^ι ^^ν, ^ ^ ν ^ ^^^ν ^ΙΙ, ^ Π^^
'Ε^ν ^ ^ ι ^ν^ν^ν ^^ ^ν, ^ ^ ιν.
^ ι ^ν ^ ^ν^ ^ ^ ν ^^^ν ^ν^
^ΟΥ^^ν 'Η ^ ^ ^^^ν^ν ^ν ^^^ν,
^ Α ^ ^ Κ ^ ^ ^^^ν, ^

ν^^^^^ν. Δ^ι ^ν ^ ^ ^ ^ ν ^^ν ^ ^ ν^ ν Δ ^ ^ ^ , ^

^Α^^Ι^ν.. Ι^ΙΙ^. ^. Ο. ^ Οι ^ ν ^
^ ^ι Π^^ν, ^ν^^ν^
^^ν, ^ ι ^ ^ ^ ν ^ ^ ^^ν^ν ^ ι ^^ν^ν,^
Γ^^Ο. ^. Ι Ι . Λ^. ^ ^ι ^ 'Αν^^^. ^Ο^^ν ^ ^ ^ν ^Α^^^ν

'Η^^ν^ ^ ^ν ^ ^ ν ^Μ^Ο. ^. Λ^. .ΟΟ^νι^ν ^^

^^ν, ^ν^
^ ς ^ν ^ ^
^ν^ν, ^ν ^^ν ^^ ν^. Ι ^ ^^Ο' ^ν ^ννΥ^Οιν ^^ν
^^ι^ν ^^ν, ^ν ν^ι^

^.^ν ^ ^ ν .
^^ ^ν^
^
^ ε^^ν ^
ν^ ^ι
^ι
^ννν^^ ^ ^,^ΙΙ^ ^Ι ^
ε^^., ε^ν . ^ ^^ ,,^ .ν ^ ^
^ ^ ^-ΙΙ^ ^ ^ ι^ .
^ι^,,^^ν, ^ ε^ε^^ν, ^ ^ Ιι^ ^ ,
^ ^ ΙΙ^ ν ^ ^ ^ Ι^Ι,^^ ^ ^ ^ιν ε^ν^^.

^ ,^ν^ν ^Δ.ν^^
(^) ^Ενάλλι.ις, ἀπαχθήνα^,
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΑΛΕ^ΑΝΔΡΕΙΑΣ.

νεκρῶ, κ^ι μή ύποσΤρέψ^κνΤες εις Τόν Ἀσσύριον βασιλέα, ^Τοι τὸν ^ρ^δην (^, άλλά δι^άλλης όδοῦ άνε^ωρη^
σαν εις τήν χ^ρ^ν το^ν. ^'Οτοιν, λεγιο^ Τούτοι πάντα ήκολούθησαν, καὶ ὸ Κύριος διά τοί^ μηνύματος τού Ἀγ^
γέλου έφυγεν εις Αἶγυπτον, Τότε ό αιμοβόρος ^ΙΙρωδης θυμωθεις διατὶ ένεπαίχθη άπὸ το^ς μάγους, έθανάτω-
σεν όλα Τά βρέφη Τά έ^ Βηθλεέμ, άΤ^ὸ δύ^ χρόνων και κάΤω, άλλά διά τοΙ^ δέν κατηγορείται ό Κύριος. ^η-
τήσας δέ καὶ Τὸν Πρόδρομον Ιωάνναν ὁ αύτὁς ^Πρωδης καὶ μή εόρο^ν, έπειδή ή μήτηρ Του Ελισάβετ λαβοί^σςε
εεύτὸν έφυγεν, έθανάτωσε τὸν πατέρα Του ^κχ^ιρίαν άλλ^ ύμως ούτ^ ὸΙωάννης ούτε ή Ελισάβετ διά
τούτο κατηγορίας άξιοι εἶναι.

Εἰ δέ τινες βίαν πολλὴν καὶ ἀνάγκην πεπόνθασι, χάνον λαβόντες ἐν τῶ στόματι καὶ δεσμοὺς, καὶ
έπιμείναντες καρτερῶς τῆ διαθἔσει της πίστεως, καὶ τὰς χεἶρας αύτῶν καῆναι καρτερήσαντες, προσα^
γομένας άκοντὶ τῶ ἀνιέρω θύματι, ωσπερ ἔγραψἀν μοι οὶ ἀπὸ ^ῆ^ φ^λακῆς τρισμακάριοι μάρτυρες περὶ
τῶν ἐν Λιβύη, καὶ έτεροι δὲ συλλειτουργοί^ οἱ τοιοῦτοι συμμαρτυροὐντων αὐτοῖς μάλιστα καὶ τῶν άλλων
ἀδελφῶν, δύνανται εἶναι ἐν τῆ λειτουργία, ταχθἔντες ἐν τοῖς Ὀμολογηταῖς, ὡς καὶ οὶ κατανεκρωθ^ντες
έν ταῖς πολλούς βσ.σάνοις, καὶ μηκ^τι ἐξισχύσαντες λαλῆσαι ἤ φθέγξασθαι, ἤ κινηθῆναι εἰι^τὸ ἀντιστῆ..
ναι τοῖς εἰς μάτην βιάζομένοις. Ούδὲ γάρ συγκατέθεντο τῆ βδελυρίο^αὐτῶν, ωσπερ οὕν παρὰ συλλειτουρ-
γῶν πάλιν ἤκουσα. Ταχθησεται δὲ έν τοῖς Ὀμολογηταῖς καὶ πας όστις οὕν κατὰ Τιμόθεον πολιτεύεται,
πειθόμενος καὶ οιὐτὸς τῶ λέγοντι^ ^Δίωκε δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, άγάπην, ὺπομονἡν, πραότητα.
Ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως, ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, είς ἤν ἐκλήθης, καὶ ὡμολόγησας
τἡν καλὴν ὸμολογίαν ἐνωπιον πολλῶν μαρτύρων^. ^ά. Τιμοθ, Π.
ε ρ μ η ν ε ία ,
οί τούς άγίους παιδεύοντας μάρτυρας, ύστερα άπὸ τάς πολλάς βασάνους μέ βίανμεγάλην έβαλλον εις Τὸ
στόμα αύτέν, ή οἶνον άπὸ Τάς σπονδάς, ή κρέας άπὸ Τά ειδωλόθυΤα, ή βάλλοντες^ λιβάνι και κάρβουνα εις
Τάς χεῖράς Τι^ν, έΤράβιζαν αότούς δεδεμένους εις Τὸν βωμὸν, ἶνα μή ύποφέροντες Τὸν πόνον τ^1ς καύσεως, ρί^
ψωσι τὸ λιβάνι εις Τά κάρβουνα Τού βωμού, και ούτω φανί^σιν, έτι έθυοίασαν, ούτοι λοιπὸν, διορίζει ό παρ^ν
Κανων, όΤι έάν έστάθησαν στερεοι εις τήν πίσΤιν, και έπροτίμησαν περισσότερον νά καύσουν τάς χεῖράς Των,
παρά νά ρίψουν τὸ λιβάνι εις τὸν βωμὸν, ως έποίησαν οι έν τ^ Αιβύη μάρτυρες (καὶ όἈγιος μάρτυς Βαρλαάμ),
ού μόνον δύνανται νά έχουν τήν ιερωσύνην και τὸν Κλήρον αυτήν, άλλά και μέ τούς^ομολογητάς συναριθμούν-
Ται. ού μόνον δέ ούτοι, άλλά άκόμη και οι διά τά πολλά βάσανα νεκρωθέντες, καὶ μή δυνηθέντες νά λαλή-
σουν, ή νά άντισταθούν εις Τούς διωκτας, ὸπού εις Τὸ στόμα των έβαλον οἶνον, ή ειοωλόθυτον, καὶ αότοι πα-
ρομοίως μετά τῶν ξομολογητήν συναριθμούνται. επιφέρει δέ εις τὸ έξ^ς ό Ἀγιος περι τού μαρτυρίου τ^ς συ^
νειδήσεως λέγων, ότι όποιος πολιΤεύεΤαι καθ^ς έγραφεν ό Παύλος εις Τὸν Τιμόθεον, και άγαπ^ δικαιοσύνην,
εύσέβειαν, πίστιν, άγάπην, ύπομονήν και πραότητα, καὶ άγωνίζεΤαι Τὸν καλὸν άγήνα Τ^ς πίστεως, και κρα^
Τεῖ τήν ὸμολογίαν. ήν ὡμολόγησεν έπὶ ΤοῖΙ άγίου βαπτίσματος ένωπιον πολλών μαρΤύρων, και ούτος μετά Τ^ν
^ομολογηΤῶν συναριθμ^ται. ^ορα και Τὸν γ^. Τ^ς έν Ἀγκύρα.
(1) Ἐν τοις χρόνοις τής γεννήσεως τού χριστού, άλλου έν- τὸν ^Πρι^δην, καθως λέγει δ θε^ος Πέτρος. περιεργείας χάριν
Τος ^ασιλἐως ἐν τη Ἀσσυρί^ι, τού ^ούοδὰμ δηλαδή, ά^ς έ καὶ τούτο προστεθήτω^^τι ἐντοῖς χρόνοις τοῦνέοο Θεοδοσίου
σηπος ἰστορει ^ιύλ. ις^. ἀρχαιολογ. Κεφ. ς^. και άλλοο έν τη εὀρέθητὸ λείψανον τουπροφήτου τούτου^αχαρίου, είς τὸ χω-
Ιουδαίακαὶ Σαμαρείφ, τού ^ρι^δου δ^Ιλ., πως ό ^Αγιος ένταῦθα ρίονΚοφὰρτής ^λευθερουπύλεως τής ένΠαλαιστίνη, ύπέ τινος
λέγει, δτι οἱ μάγοι δέν ύπέστρεψαν εἰς τὸν Ἀσσύριον Βασιλέα άνθρωπον Καλημἐρου δνομαζομένου, καὶ έφόρει λευ^ιον^νδυ-
τὸν .^ρι^δην; ή ^σως Ἀσσύριον όνομάζει τὸν ^ρι^δην, κατὰ μα, χρυσήν μίτραν είς τήν κεφαλήν, καὶ εἰς τούς πόδας σανδά-
Τήν κακίαν καὶ φονικήν προαίρεσιν, όν τρόπον καὶ ό ^πσαίας λια χρυσοόφαντα, καθ^ς είΙρίσκετο είς τὸ θυσιαστήριον. (ούτος
Ἀσσύριον νοῦν διὰ τήν κακίαν ονόμασε τὸν διάβολον. δέ δένεἶναι ὀ υἱὸς τουΙωδαέ, καθ^ς λέγουσί τινες, τὶν ὁποιον
(^) ^Οδέ μέγας Βασίλειος έν τ^ είς Τήν ^ρεστοῦ γέννησιν έθανάτωσεν Ιωὰς δ^ασιλευς, έν τη αὀλη ^οο Κνρίον. ^ιὁτι
λύγι^ φησὶν, ότι έκ παραδύσεως ἀρχαίας λόγος έστὶ, πῶς ό^α- έκεινος Ἀζαρίας, και όχι ζαχαρίας έκαλεῖτο, ^τὰ τ^ τής
χαρίας γνωρίμων τήν Κυρίαν Θεοτόκον, ότι παρθένος έγέννησεν, β^. τῶν Παραλειπομ. (Δοσίθ. ^θ7. τής Δωδε^αβ.). ^ωραδέ εύ-
^βαλε ταύτην και μετὰ τὸ γεννήσαι τον Κύριον είς τὸν τόπον ρίσκεται τολείψανόντου εἰς τήν Ιταλίαν, κ^Ιθως λέγει όΙε-
το^νπαρθένων. οἱ δέ Ιουδαιοι. κατηγορήσαντες αύτὸν, πῶς μέ ροσολ. Νεκτάριος σελ. ^ τής πιρὶ τής άρχής τ^ Π^^ άν^
τούτο ὁπού κάμνει, κατασκευάζει τὸ παράδοξον έκεινο, τ^ νὰ τιρρήσεως. δέ Γε^ργ. όΚεδρινὸς διηγείται ότι, ή Ι^λισσά-
γεννήση παρθένος καὶ νὰ μή ^θείρη τήν παρθενίαν, έφόνευσαν βετ, μετὰ τεσσαράκοντα ήμἐρ^ς τ^ τ^ ἀνδρὸς ^ιύτής
^αύτόν. -Λλλὰ δυνατὸν εἶναι νὰήκολούθησαν και τὰ δύω, και ^αχαρίου, ἀπέθανε μέσα εις τὸσπήλα.ιον, όποο^ήνκε^ιρυμμένη
τύτε μέν, ότε είσήγαγε Τήν παρθένον, νὰ ^δωκε φένου αίτίαν μέ τὸ παιδίον της τὸν Ιωάννην, ^Αγγελος όέ Κυρίου έ^ρόντιζε
εις τούς Ιουδαίους ὁ ζαχαρίας, καθι^ς λέγει ὁΒασίλειος, ί^στε- τής δρ^ανίας καὶ ἀνατρο^ής τούπ^ιιδίο^εἰς τήνέρημον. (Δοσίθ-
ρονδέ διὰ τήν ζήτησιν τούπαιδύς του νὰ έφονεύθηἀληθως άπὸ ^ιύλ. ά. Κεφ Β^. έν τη Δωδεκάβίόλ^ρ).
ΠΠΔΑΔΙοΝ
 ΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑΙ ΕΠ^ΣΤΟΛΑΙ

εΤοῦ αύτοῦ ἐκ τοῦ εἰς τὸ Πάσχα λόγους

Οὐκ ἐγκαλέσει τις ἡμῖν παρατηρουμένοις Τετράδα καὶ Παρασκευήν, έν αΙς καὶ νηστεύειν ἡμῖν κατά
παράδοσιν εὐλόγως προστέτακται. Τὴν μὲν γὰρ Τετράδα διά τὁ γινόμενον συμβούλιον ὺπὸ τῶν Ἱουδαίων
έπὶ τῆ προδοσία τοῦ Κυρίου. τὴν δὲ Παρασκευὴν, διὰ τὁ πεπονθέναι αύτὁν ὺπὲρ ὺμῶν. τὴν δὲ Κυρια-
^ὴν (^) χαρμοσύνης ὴμέραν άγομεν, διὰ τὸν ἀναστάντα έν αύτῆ, έν η ούδὲ γόνυ κλίνειν ^αρειλήφαμεν,
^ ρ μ η ν ^ί α-

διορίζει δ παρων Καν^ν, ύτι δεν θέλιι κατηγορήσει Τινάς ήμᾶς Το^ς όρθοδόξου^ διο^Τὶ καΤά παράδοσιν, ^
ποστολικήν δηλαδή, νησΤεύομεν πανΤοΤινά ύλα^ Τάς ΤεΤράδας καὶ Παρασκευάς. Κάθε μέν γάρ Τεδράδα νη^
σΤεύο^ιεν, διαΤὶ καΤ^ αύΤήν Τήν ήριέραν έγινε Τὸ συμβούλιον άπὁ Τοὺς ^Ιουδοιίους διά Τήν προδοσίαν Το^ Κυ-
ρίου^κάθε δέ Παρασκευήν, διαΤὶ ύπέρ ήμῶν ὸ κύριος έπαθε^ Τήν δέ Κυριακήν ^ήμέρκν ^χομεν εορΤές κ.τι χ^ρύ^ς,
διαΤὶ εις αύΤήν άνέσΤη ὸ Κύριοί άπὸ Τούς νεκρούς, κατά Τήν ὸποίαν παρελάβομεν ούοέ γόνυ νά κλίνω^ιεν,
Ἀνάγνωθι καὶ Τὸν ξδ^. Ἀποστολικὸν, κα^Τὁν κ^. Τές ά,

Π ^ ΤΟ ^ Μ ^ Ἀ Λ Ο Τ Α ^ Α Ν Λ ^ Ο ^

έν άγίοις ΠαΤήρ Ἀθανάσιος ήκμασεν έπὶ Κωνσταντίνου Τού μεγάλου (.^), Διάκονος γάρ ι^ν, ευ..
ρέθη παρων εις Τήν ά. Οίκουμενικήν Σύνοδον έν ἔΤει 3^, ὁμού μὲ Τὸν Ἀλεξανδρεία^ Ἀλέ^ανδρον (3), καὶ έν
έΤει 3^0 (^) Ἀλεξανδρείας καΤέσΤη Ἐπίσκοπος ^). έπειδή δέ δέν ήθέλησε νά συγκοινωνήσω μέ Τὸν Ἀρειον
(καὶ μέ ύλον οπού έπρόσΤαξε ΤούΤο ὸ βασιλεύς ΚωνσΤανΤῖνος,^νομίσας ύΤι ὸ Ἀρειος έδέχθη Τὸν ύρον Τής έν
^ιικαία Συνόδου), έκ Τές αίΤί^ς ΤαόΤης έκίνησαν καΤ' αύΤού, οι περὶ Τὸν ^ικομηδείας Ιιύσέβιον, Τάς δεινάς κα^
τηγορίας καὶ διαβολάς (0), καὶ έν μέν Τῶ 3^ έΤει καθαιρεῖται άπὸ Τὸ έν Τύρω λησΤρικὸν συνέδριον (^)' εις δέ
τὸ άκόλουθον έΤος (8) έξορίζεΤαι είς Τρίβεριν Τής Γαλλίας, μέ Τὸ νά διέβαλον αύΤὸν οι Ἀρειανοὶ πρὸς Τὸν ἱ^α-
σιλέα, ^Τι δέν άφίνει νά πηγαίνη άπὸ Τήν ^Αλεξάνδρειαν είς ΚωνΤΤαντινούπολιν Τὸ διωρισμένον σιΤάρι (^)). μεΤά
δέ δεκαοκΤω μήνας ^10), άποθα^όνΤος Τού μεγάλου ΚωνσΤανΤίνου, έπανέρχεται είς Τήν ^Αλεξάνδρειαν διά
προσΤαγ^ς Τού ΚωνσΤανΤίνου Τού γ^. καὶ νεωΤέρου υιού Τού ΚωνσΤανΤίνου, έν έΤει 33^ (Ι ἱ). έν έΤει δέ
καθαιρεῖΤαι άπὸ Τήν έν ἈνΤιοχεία σύνοδον (1^). άνελθωνδέ εις Ρωμην καὶ καθαρὸς άποδειχθεὶς άπὸ Τά έγ-
κλήμαΤα, διάΤά ὸποῖα έκαΤηγορεῖΤο, Τύσον άπὸ Τήν έν Ρώ^ιη γενομένην Σύνοδον έν έΤει ύσον και άπὸ
Τήν κατά Τήν ^αρδικήν έν έΤει .^7, άνα^.αλεῖΤαι πάλιν είς τὸν θρόνον αύΤοί^ ύπὸ Τοῦ ΑύΤοκράΤορος ΚωνσΤαν^
Τί^υ, διά μεσιΤείας καὶ άπειλής ΚωνσΤανΤο, Τού άδελφού Του (^3). μεΤά δέ έξ χρόνους καΤακρίνεΤαι άπὸ Τά
συνέδρια ὸπού έγιναν, έν μέν Τῶ ἈρελάΤι^ καΤά Τὸ 3^3,έν ^εδιολάνοις δέ καΤά Τὸ 3.^7 (^ ) καὶ είς τήν έρΙ^-
μον Τή^ Θηβα^δος ύποχωρεῖ (^), καὶ έκεῖ έμεινεν έως Τέλους το^ Κωνσταντιου. Ι^ασιλεύσαντος δέ Τού παρέ^
βάΤου γουλιανού, άνεκαλέσθη είς Τὸν θρόνον του, καὶ Τήν περὶ Τ^ς ούσίας κ α ι ὕποσΤά^εω^ ποιήσας Σύνοδον,
ήνωσε Τού^ Δυτικούς μέ Τούς ἈναΤολικού^ ^θ). δέ Τῶ (17) έξορίζετκι άπὸ Τήν ^Αλεξάνδρειαν προ-
σΤαγ^ Τού ἉποσΤάτο^, ειπων εἰς Τούς δι^ αύΤὸν κλαίονΤας χρισΤιανούς ειθαρσεῖΤε, νεφύδριόν έστι καὶ θ^Ττον
( ἰ) ^Ενάλλοις, τήνγὰρ Κυριακήν. (1θ) ^ΟΚάβ. αύτύθι.
(^) Σημείωσαι έτι, ^χι μύνον ύΡουφὶνος ἱστύρησεν ἐκεινο (1^) ^ικηφύρος ύΚάλλιστος ^ιβλ. θ^. Κεφ. 3.
έπού λέγεται νὰ^καμεν ύμἐγας Ἀθανάσιος, μικρὸν παιδίονύ^ν, (1^) ^ΟραΤήν υποσΥ^ιείωσιν του δ^. Κανύνος τής έν ^Δντιο-
. το νὰ^απτίση δηλ. τὰ ἀύάπτιστα συνομήλικά^Του παιδία^
ἀλλὰ ἀναφέρει αὀτοκαὶ ὁΣωκράτης, ^ιβλ. ά. Κεφ. ις^. (13) ^ορα Τὰ προλεγύμενα τής έν Σαρδικη, καὶ ὁΣωκράτης
(3) Σωζύμενος ^ιβλ. ά. Κεφ, 17. αύτύθι Κεφ. καὶ Κεφ. ^3.
(^) Κάύ. έν τύμ. ά- σελ. 1^θ. ^ (1^) ^Ορα Τήν ί^ . σελ, τού τύμου των Συνοδικων Τή^
(ύ) ^ΟΣωκράτης, ^ιύλ. ά. Κεφ. 1ύ. καὶ Σωζύμ, ^ιβλ, β^. Τού Εινίου έκδύσεως.
Κεφ. ^ (^) ^ΟΝαζιαν. είς τὸ ἐγκώμιον τοῦ Ἀθανασίου.
(θ) ^Οαύτὸς αύτύθι^καὶ Σωζύμ, ^ιβλ, β^. Κεφ. (1ύ) ^ΟΣωζύμενος βιβλ. έ. Κεφ. καὶ ύΝαζιανζ^ καὶ τήν
(7) ^ΟΣωκράτης αύτύθι Κεφ, 3^. ύποσημείωσιν τής παρούσης ^Επιστολής.
^(8) Κάβ, αύτύθι^ (17) ^ Κάβ. αύτύθι,
Σωκράτηςαύτύθι Κεφ, 3ύ.
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ.

^ςαρελεύσεΤαι^Ο (1)^ έν δέ Τῶ 303 έλθ^ν ει^ἈνΤιόχειαν, τὸνΙοβιανὸν έδίδαξε τά τ^ όρθοδόξου πίστεως δέγ-
μαΤα (^ έπὶ δέ Τού Ούάλεντος διωχθεὶς κρυφίως ει^ένα μνήμα πατρικὸν έκρύβη (3)- μεΤ^ όλίγον δέ καλε^
σθει^ άΤτὸ Τὁν ^διον ούάλεντα, κ^ιὶ έν ειρήνη ζήσω όω^ εις Τὸ 371 ή ^73 (^) τ^ Θε^ τὸ πνεύμα παρέθετο^
ΤεσσαρακονΤαέξ έπισκοπεύσω μεΤά πολλών και μεγάλων κινδύνων ό άδαμάντινο^ (^), Κοντά δέ ^ἶς τὰ
όίλλα Του συγγράμματα, Τά όποία εις Τρείς Τόμους συντάΤΤονται, έν ἶΙαρισίοις έκδεδομένα κατά τὸ έτο^
και Τά^ κανονικά^ ΤαύΤω Τρείς 'Ι^πισΤολά^ άφήκεν ει^ ήμ^, άναγκαίας ούσας ε ίς Τήν τής ^κκλη^ας εύτα^
ξίαν καὶ κατάσΤασιν, αἶτινε^ έπικυρούνΤαι, άορίστω^ μέν άπὸ τὸν ά. Τ^ς δ^, καὶ τὸν ά. τ^ς ζ^, ωρισμέν^ δέ
άπὸ τὸν β^. Τή^ Οικουμεν. ^ιαὶ διά Τής έπικυρωσεως Ταύτης οί^ουμενικήν τρόπον τινά άναλαμβάνουσι δύ^
ναμιν. ^ύρίσκονται δέ έν Τῶ β'. Τόμιρ Τήν ΠανδέκΤων, καὶ σελ. 333 το^ ά τόμου τήν ^υνοδικήν (θ).
Ἀ . Ἐπιστολἡ τοῦ Ἀγίου Ἀθανασίου τοῦ μεγάλου, πρὸ^ Ἀμοῦν μονάζοντα.
Ιμάντα μέν καλά καὶ καθαρά Τά Τού ^εού ποιήματα, ούδέν γάρ άχρηστον ή άκάθαρτον ὸ τοί^Θεο^
ποίηκε λόγος. εΧριστού γάρ εύωδία έσμὲν έν τοί^ σω^ομένοις, κατά τὸνἈπόστολον^ Κορ, β^, επειδή
δέ ποικίλα καὶ πολύτροπα Τά Τού διαβόλου βέλη, ^ιαέ Τούς άκεραιοτέρου^ Τήν γνωμην παρασκευάζει ταράτ-
τεσθαι, κωλύει τε Τή^ συνήθους γυμνασίας τού^ άδελφούς, ύποσπείρων αυτοις λογισμού^ άκαθα^σἰας και μολυ^
σμού, φέρε διά βραχέων καὶ Τήν τού πονηρού πλάνην άπελάσωμεν, τ^ τού ΣωΤήρο^ήμήν χάριτι, καὶ τήν τήν
άπλουστέρων γνωμην στηρίξωμεν. ^Πάντα μέν καθαρά τοίς καθαροίς^ ἶΤιτ. ά. 1^.^ τήν δέ άκαθάρτων και ή
συνείδη^ καὶ Τά πάντα μεμόλυνται. Ἀγαμαι δέ τού διαβόλου Τὸ σόφισμα, ότι περιφθορά και λύμη υπάρχων,
λογισμούς υποβάλλει Τῶ δοκείν μέν καθαρότητος έστι δέ τὸ γινόμενον ένεδρα μάλλον ή δοκιμασία, ^Ινα γάρ,
προείπον, άπασχολήση τού^ άσκητά^ τ^ς έθίμου καὶ σωτηριωδου^ μελέτης, και δόξ^ κρατείν κατά Τοί^το
τοιαύτά τινα κινεί βομβύκια, άτινα φέρει μέν ούδέν τῶ βίιρ χρήσιμον, κενά^ δέ ζητήσεις και φλυαρίας, άς δεί
παραιτεῖσθαι.---- .Γί γάρ, ειπέ μοι, άγαπητέ καὶ εύλαβέσΤατε, έχει άμάρτημα ή άκάθαρτον φυσική Τις έκ-
κρισις ; ὡς ε^Τις έθέλοι ποιείσθαι έγκλημα, και Τ^ διά ρινήν ἐκπιμπομένας μύξκς κ^ι Τά διά στόματος
πΤύσματα. ^Τι δέ καὶ ΤούΤων ^χομεν λέγειν πλείονα, Τάς διά γαστέρων έκκρίσεις ά-ερ τ^ ζ^ιρ πρὸς τὸ ζ^ν
άναγκαία καθέστηκεν. ^ΚΤι Τε ει Τήν Τού Θεού χειρήν έργον πιστεύομεν εἶναι Τὸν άνθρωπον, κατά Τά^ θείας
Γραφάς πής ήδύναΤο έκ καθαρᾶ^ δυνάμεως έργον Τι γίνεσθαι μεμολυ^Τμένον ; Καὶ ει γένο^ Τού Θεοθ ύπάρχο-
μεν, ἶΠράξ. ιζ^- ^8, κατά τά^ θείας Τήν Ἀποστόλων Πράξεις, ο^δέν έχομεν έν έ^υ^οίς άκάθαρτον. Τύτε
γάρ μόνον μεμολύσμεθα, ότε Τήν δυσωδεσΤάτην άμαρτίαν έργαζόμεθα. ^Οτε δέ φυσική Τι^άβουλήτω^ έκκρισις
γίνεται, ΤόΤε Τ^ Τής φύσεων άνάγκη μετά Τήν άλλων, προείπομεν, καὶ ΤούΤο ὁπομένομεν.-^Ἀλλ^ έπειδή
περ οι θέλοντε^ άνΤιλέγειν μόνον Το^ όρθή^ λεγομένοις μάλλον δέ παρά Θεού πεποιημένοις παραφέ.
ρουσι καὶ ρηΤὸν ^ύαγγελικὸν, ότι, εού Τά εισερχόμενα κοινοί τὸν άνθρωπον^ άλλά τά έξερχόμενα,^ ^κ^θ.
ιέ, ἱ 1^. Ἀναγκαίω^ αύτήν καὶ ΤαύΤην Τήν άλογίκν (ού γάρ άν ει^πωμεν ζήτ^σιν) ἐλέγξωμεν. Πρήτον μέν γάρ
καὶ Τά^ Γραφάς καΤά τάς ιδία^ άμαθείας άστήρικΤοι όντε^, βιάζονΤαι. ^^χ^ι δέ τὁ θ^ῖον ούΤωλόγιον, Τινήν
γάρ πάλιν ΤοόΤοι^ όμοίω^ένδυ^στή^ έχόνΤων περὶ βρωμάΤων, αότὸς ό Κύριος λύω^αύτήν Τήν άγνοιαν, ^γουν
τήν άπάτην δημοσιεύων, φησὶ, μή Τά εισερχόμενα κοινούν τὸν άνθρωπον, άλλά Τά έξερχόμενα. Ι^ἶτα έπάγει
καὶ πόθεν έξερχόμενα, Τά άπὸ Τής καρδίας ^κεί γάρ εἶναι Τούς πονηρού, θησαυρού^ τήν βεβήλων λογισμήν
και Τήν άλλων άμαρτημάτων γινωσκει. ΣυντομωΤερον δέ ό ^Απόστολο^ αύτὸ δεδιδαγμένο^ (^) φησί^ εβρήμα
ήμ^ς ού παρίστησι Τῶ Θεή^. ἶά. Κορινθ. ή, 8.^ Φαίη δ^άν Τις και νύν εύλόγω^ Ουσι^ή τι^ έκκρισις ήμ^ς ού
παραστήσει πρὸς Τιμωρίαν. Τάχο^ δέ κ^εὶ παίδε^ ιατρήν ^ἶν^ε ^ιάν Τήν ^ξωθ^ν δυσωπηθήσιν) ύπέρ Τούτου
άπολογήσονΤαι, ότι Τῶζωιρ δέδον^αί Τινε^ άναγκαίαι διέξοδοι, πρὸ^Τὸ Τή^ έν ήμῖν έ^άστιρ μελήν τρεφόμενων
χυμήν Τὸπεριττὸν άποπέμπειν. οἶον κεφαλής περιττωματαΤρίχες, κ^ιὶ τάά^ό κεφαλή^ ύδατωοη πεμπόμενα, και
γαστρὸ^ διαχωρήμαΤα, καὶ τοίνυν τήν σπερμαΤικήν πόρων έ^ιείνοπερίττωμα. Ποία Τοίνυνἐστι πρὸ^ Θεόν(8),
^μκρτία αύτού Το^ πλάσανΤο^ Τὸ ζήον ΔεσπόΤου, θελήσαντο^ καὶ π^ιήσ^ιντο^ ταί^τα
πρεσβύτα θεοφιλέσταΤε, άμκρτία
τά μέλν^ ΤοιαόΤα^ ^χει^ διεξόδους επειδή δέ δεί προλαμβάνειν Τά τήν πονηρήν έναντιωματα (ει^ποιεν γάρ
άν^ ούκούν ούκ έστιν άμαρΤία ούτε ή άληθής χρήσις ει τά όργκ^κ τοθ ^μιοι^ργού διαπέπλασται), πρὸς
Το^Το ερωτημαΤική^
τηματική^ αύτού.
αυτού, παύσομεν φ άσκονΤε^. Ποί^ιν λέγεις χρή^ι^; Τή^ Νόμιρ, ήν ὸ Θεὸ^ έπεΤρεψε
φάσκονΤες
λέγων^ σ.ὶύξάνεσθε και πληθύνεσθε, καὶ πληρωσατε Τήν
(^) ^ο Σωζύμενος Κεφ. ιέ. πρὸς τοὸς έν τη Δύσει ἀδελ^.). τιμιότατος πατήρ ήμήν
(^) ^Οα^τὸς ένβιόλ. ς^. Κεφ. Ἀθανάσιος. Ἀλεξανδρείας Κύριλλος (έπιστολ. πρὸς Ἱωάν.
(3) ^Οαύτὸς αὀτύθι Κεφ. Ἀντιοχ.) ἀ^ιρι^ήτής καθολικής εκκλησίας καὶ πίστεως ^κ-
(^) Κάβ αύτέθι. δικον τούτονκαλε^. ^ο Χρυσόστ, ^Αποστολικὸν τούτον λέγει,
(^) ^ΟΣωκράτης ^ιβλ. δ^. Κεφ. Παύλος ^^μἐσης(έν τη δμιλί^, ήν έποίησενένἈλεξανδρεί^πα-
(θ) Τον Ἀθανάσιον, δ μέν Ἱουστινιανὸς (έπιστολ. πρὸς τήν ρύντος τούΚυρίλ.) στύλονκαλε^έρθοδοξίας. Καὶ ή ζοΣύνοδο^
έ. Σ ύνο δ .) ^ έ γ α ν τ ή ς ε κ κ λ η σ ί α ς δ ιδ ά σ κα λο ν ὀ ν ο μ ά ζ ιι, ό δέ Β α - (αράξει ά) Πένταθλον τής εκκλησίας αὁτὸν όνομάζει.
σίλειος (έπιστολ. πρὸς Ἀθανάσ.) κεφαλήν έρρωμένην, παντὶ τ^ (^) ^ν άλλοις, ἀποδεδειγμένωςφηοί.
σήματι τήν ύγείαν επιχορηγούσαν. Καὶ πάλιν λέγει (έπιστολ. (3) ^ίσως, πρὸς ^εού.
 ΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΑΑΙ

δέξατο ειπι^ ^Τίμιος ό γάί^ος ^αι ^ άμίανΤος^; Γι^βρ. ιγ . ^ ^ Την ο^μωύ^ υ,έν, λαθραίως ^έ ^
μοιχικῶς έπιΤελοι^μέν^ ; έπ^ι κ^ τ^ν άλλο^ν, τύ^ν έν τῶβί^ γινομε^ν, εύρ^σομεν Τάς διαφοράς καΤ^ τ^^
νομενας. οἶον, φονεύει οόκ ^ξεστιν, άλλ^ έν πολεμά άναιρεῖν τοός άνΤιπάλους και άνομον και ἐπαίνου ^ξΙο^.
ούΤω γούν κ^ι Τιἰ^ν μεγάλων οι ^τά πόλ^ον άριστεύσ^Τες άξιούνΤοιι, κάι σΤ^λ^ι ΤούΤων έγείροντα^, ^η-
ρύΤΤουσαι Τά καΤορθωμαΤα. ^σΤε Τό ^ιότό^ ^ατά ^ καιρόν ούκ ιίξεσΤι, καΤά Τι δέ και εύκ^
ρως, άφίεΤαί Τε και συγκεχάρ^ι. ^ ^ύτός οόν ^αι ^ρι τ^ς μίξεως λόγος. μακάριον ός έν νεότητι ζυ^ὸν
έχων έλεύθερον, Τώφόοει πρὸς παιδοποι^πν κέχρεΤαι^ ^ι ^έ πρό^ ά^έλγει^εν, πόρνους κ.αὶ μοιχούς ἶἘβρ. ιγ^,
ή παρά Τ^ ^ΑποσΤόλερ Τιμωρία έκδέξε^ι Δύο^γάρ ούσῶν ό^ν έν τῶ βί^ρ π^ι ΤούΤων, μι^ις μέν ^ετρι^τέ^
ρας καὶ β.ωΤικ^ς, Τού γάμου λέγι^, Τ^ ^ έΤέρ^ς άγγελικ^ς καὶ άνυπερβλήΤου, Τ^1ς παρθενίας, ει μέν τ^ς ^,ή^
κοσμικήν, ΤούΤ^ ^στι Τό^ γάμον ^λοιΤο, μέμψιν μέν ούκ Τοσαύτα δέ χ^ρίσμαΤα ού λ^ψεΤαι, Αήψετα^
γάρ, ἐπείπερ φέρει και ο^ύΤό^ καρπὸν Τόν Τριά^οντ^- ι^ι ^ὲ Τ^ν άγνήν Τι^ και ύπερκόσμιον άσπάοοιτο, ει ^
τραχεῖα παρά Τήν πρωΤην καὶ δυσ^ατόρθωΤος όδὸς, όμως ^χει χαρίσμ^Τ^ θαυμασιωΤερα. Τὸν γάρ τέλ^^
καρπόν, Τήν έκαΤονΤάδα έβλάσΤΥ^σεν. ^^σΤε Τά άκάθαρΤα αύΤῶν κ^ι πον^ροι ζηΤΥ^μαΤα λυσεις ιδίας έσχηκ^
και παρά Τέν θείων Γραφήν πάλαι προλυθείσας.^Υποοτήρ^ζε Τοίνυ^, Πάτερά Τάς ύπὸ σαυΤὸν άγέλας, έκ
τέν ^ΑποοΤολικ^νπαρακαλων, έκ Τό^ν Ι^όαγγελικῶν ^χαγωγιύν, έκ Τῶ^ ^αλμῶν συμβουλεύων, ^ήσύν μ^ 'λέ^
γων, καΤά Τὸ λόγιόν σου, ἶΨαλμ.ριή. 7.Ι λόγιον δέ οιύΤού τό έ^ καθαρών λατρεύειν αύτῶ καρδία^. Το^το ^
ειδ^ς ό α^Τὸς ἶἱροφήΤης, ^σπερ έαυΤόν μεΤαφράζων, λεγ^ ^Κ^δίο^ν καθαράν κΤίσον έν έμοὶο Θεὸς^, ^ι^αχ,
ν^, 1 ἱ.^, ἶνα μή ρυπωδεις λογισμοι ριέ Ταράξωσι. Κ^ι πάλιν Δ^ιβίδ^ ^Κο^ι πνεύματι ήγεμονικῶ σΤήριξόν μ^,^
^αλμ. ν^. Ι3.Ι^να κάν ποΤε διαλογισμοί με θορυβήσωσιν^ ισχυρά Τις δύναμις παρά σού σΤερίξ^ με, ο^σπερ
κρηπὶ^ Τυγχά^ουσε^. ΑύΤός Τοινυν Τα^Τα και Τά ΤοιςιύΤ^ συμβουλεύων, λέγε πρό^ Τούς βράδιον Τώ άληθεία
πειθομένου^ σι^ιδάξωανόμου^ Τά^ όδούς σου^ ἶ^αλμ. κοεὶ θαρρών Κυρίω όΤι πείσει^ άποσγεοθαι τ^ς
τοιαύτης κακιας, ψάλλε. ^Και οί άσεβεῖς έπι σέ έπισΤρέψουσι^. Γέ^οιΤο δέ, Τούς μέν κακοήθως ^ητοῦντας,
παύοασθαι Τ^^ ΤοιαύΤη^ μαΤαιοπονία^, Τούς δέ διά εύσέβειαν ἐνδοιασΤῶ^ έχοντας, ΙΙνεύματι ήγεμονικῶ κρα.^
τυνθήναι. ^σοι δέ βεβαίως Την άλήθειαν έπίσΤασθε, άρρ^γ^ ΤαύΤεν καΤέχεΤε και άσάλευΤον έν χριοτἰρ ^η-
σού Τ^ Κυρί^ ήμ^ν^ μεθ^ ούΤῶ ΠαΤρι δόξα κο^ὶ κράΤος, ούν άγίι^ ΙΙνεύμαΤι, εις Τούς αιώνας Τέν αι^νων.
άμήν.
^ ρ μ η νε

επειδή ὸ μέγας ούΤο^ ΙΙαΤήρ ήμ^ν ήρωΤήθη, καθως φαίνεΤαι, διά τήν άπὸ τ^^ φύσεων έγγινομένην ήμ^ν
καθ^ύπνον έκκρισιν, ε^Τε ἐνυπνιασμὸν κοινόΤερον λεγομένην, άν ^ναι ἐφάμαρτον, έκαμε τὴν παρούσαν άποκριΤι.
κήν επιστολήν, διά Τ^ς όποίαν λέγει, όΤι όλα Τά ποιήμαΤα τού Θεού εἶναι καθαρά, καὶ κανένα άκάθαρΤον, ή
μεμολυομένον δέν έποίησεν ό Θεόν, Ἀμή, έπειδή και τού Διαβόλου ^ μηχαναῖς εἶναιπολλαῖν καὶ διάφοραις,μὲ
Τάν όποίας ^χει συνήθειαν ^άσυγχίζη, καὶ νά ένοχλώ Τούν άπλούς δούλουν Τού Θεού, ^Τοι Τούν άσκηΤάν, και
νά Τούν έμποδιζη άπὸ Τήν συνηθισμένην άρεΤήν Τους, μέ Τὸ νά σπέρνη λογισμούς άκαθάρΤουν ειν Τήν φανΤα-
σίαν Τους, πρέπει ήμεῖν νά έξορισωμεν αόΤήν Τήν μηχανήν Τού Διαβόλου μέ Τήν βοήθειαν Τού ΚρισΤο^, και νά
στερεωσωμεν και Τήν γνωμην των άπονηρεύτων άδελφῶν μας, διά νά μην ένοχλοῦνται πλέον, ^ΑρχεΤαι δέ
άπὸ Τό ρηΤὸν Τού μακαρίου Παύλου, καὶ λέγει ^ολα τά ποιήματα τοί^ Θεού εἶναι καθαρά ειν Τούν καθαρούν,
καὶ ἐναρέΤουν. Ι^ιν δέ Τούν άκαθάρτουν και άμαρΤωλούν φαίνονται όλα άκάθαρτα καὶ μεμολυσμένα, διά τήν
μεμολυσμένην καὶ άκάθαρΤον ουνειδησίν τους, Θαυμάζει δέ ό άγιος τήν πον^ηρίαν τού διαβόλου, π^ς αυτόν
άκάθαρτον ι^ν, σπείρει ειν ^μ^ιν λογισμούς καθαρούν μέν, κατά τὸ φαινύμενον, τώ δέ άληθεία όνΤαν δοκιμήν
τούτου και κρυφά μηχανήματα, (Ο διά νά έμποδιση, καθως ε^πομεν, τούν άδελφούν άπὸ τὴν σωτηριωδημε-
λέτην, καὶ νά φανώ, όΤι ένίκησεν αύΤούν^ μέ κάποια βομβύκια, Υ^τοι μέ κάποιους κρότους, και φόβουν ούτιδα-
νους τέν ζωυφίων τέν καλουμένων ^πουμποόρων, ο( όποιοι δέν προξενούσιν άλλο εις τήν ζωήν μαν, πάρεξ λο^
γοτριβάν καὶ συζητήσεις μαΤαιαν, τάν όποίαν μ^ν λέγει νά μισέμ^ν ὁ Θε^ος 1^αύ^ος, ^Ι^πειτα έρωΤ^ Τὸν όΤιον
λέγων, ποίαν άμαρΤίαν, ή άκαθαρσίαν έχει ή φυσσική έκκρισιν, ὁποῦ συμβαίνει έν το^ν ύπνοιν, και ευγκίνει
ο^σάν ένα περίττωμα ; πάρεξ άνίσων θελήσ^ τινάς νά κατηγορήσω και ύλον τό σ^μα τού άνθρωπου διά Τάν
(1) καὶ ούτως έρμηνεύεται. οἱ λογισμοὶ ούτοι ὁπούύπσ^ πνίαν καὶ ἀνάπαυσιν, ή προηγησαμένην τινὸς προσώπουήδονι-
βάλλει ὁδιάβολος, εἶναι περισσότερον ^νεδρακαὶ μηχανή, πά- κήν καὶ έμπαθή έπιθυμίαν, θ καὶ μάλιστα προπαρασκευαστικών
ρεξμία ψιλή δοκιμή. τής τοιαύτης ρεύσεως γίνεται. Τήν Τοιαύτην, λέγω, ρεύ^ιν. όπού
(^) ^ναντιοφανεία ἀνακύπτει μεταξύ τοῦ μεγάλου Ἀθανα- άπὸ α^τὰκάνένα δέν τήν γεννα, ἀλλὰ εἶναι καὶ αύτή ἱ^ναφι^-
σίουκαὶ του ο^ρανοφάντορος ^ασιλείου. ὁμέν ^ὰρένταῦθ^ἀ^ο- σικὸν περίττωμα, καθ^ς εἶναι καὶ έκεινα τὰ άλλα όποῦέπαριθ-
φαίνεται, δτι ή έν τοῖς ύπνοις συμβαίνουσα φυσική ^κκρισις δ^ν μεῖ δ^Δγιος, δέν τήν ^χει διὰκακὸν τίποτε. ^οθεν καὶ δέν λέ-
εἶναι ἀμαρτία^δ δέ ^ασιλ. έν τοις κατ^έπιτομήν ο^ο^ς τθ^. τήν γει άπλί^ς, ή ^κ^ρισιςδέν εἶν^ ὰμαρτία, ἀλλὰ λέγει μέ προσ-
θέλει έφάμαρτον ἀκαθαρσίαν. ^ομως καὶ οι δύ^λέγουσ^ν ὀρ^ὰ θἦκην ή φυσική ^κκρισις, ήγουν έκείνη ή αυτόματος καὶ μόνον
καὶ ἀλλήλοις σύμφωνα. ^ομέν γὰρἈθανάσιοε λέ^ δ^ὰ^ών ι^σὰν 1ίναάπλῶς περίττωμα συμβαίνουσα, έκείνη δέν εἶναι κακή,
ρεύσιν ἐκείνην δποῦ προέρχεται χωρὶς νὰγνωρίζωκάμμίαν άλ- διατὶ εἶναι άποτέλεσμα φυσικὸν φυσικού σήματος, τὸ ὁποι^ν,
λην αιτίαν, ήγουν ή πολυφαγίαν καὶ πολυποσίαν καὶ πολυυ- αγαθού Δημιουργού δημιούργημα^ δέν εἶναι τρόπος νὰμή ^Ινει
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ.

άλλας έκκρίσεις καέ περιΤΤωμαΤα δπού εύγάνει. ^Οσάν νά είπούμεν διά Τάς μύξας^ διά τά φλέγματα, καὶ ^ρὸς
-τούΤοις καέ διά αύΤά Τής γασΤρὸς Τά ύποχωρήμαΤα, Τά ὸποῖα εἶναι ωσάν άναγκα^α είς τὸ άνθρωπινον σέμα,
ΔιόΤι, άν ^ΕισΤεύωμεν ^λέγ^ι) πές δ άνθρωπος εἶν^ι ποίημα Τῶν χειρέ^ν Τού Θεοθ (καθως καὶ εἶναι καΤά τάς
Γραφάς), π^ς εἶναι δυναΤὸν νά^ναι άκάθαρτον Τὸ ποίημα Τού Θεοθ, είς καιρὸν ύπο^ ί^σαἐποίησεν ὸ Θεὸς ^ν^
λίαν καλά ; Καὶ άν ήμεθα γένος αύτού^καΤά Τὸν ποιηΤήν ἈραΤον, καέ Τὸν Θεγον Παύλον, λοιπὸν δέν έχομεν
κάνένα μέρος άκάθαρΤον^ διόΤι ΤόΤε μολυνόμεθα, ύΤαν Τήν βρωμεράν καέ άξιοδάκρυτον άμαρτίαν πράΤΤωμεν,
.^ΟΤαν δέ ή φυσική έκκρισις συμβ^ έν Τοῖς ύπνοις ήμ^ν χι^ρὶς Τὸ θέλημά μας, ΤύΤε ύπομένομεν ΤαόΤην, ^σάν
ένα παρακολούθημα άναγκαῖον Τήςφόσεως μα^, καθως καὶ ΤάάνωΤέρωπεριΤΤωμαΤα, ὸποί^ει^πομεν, Ἀλλ^ έπειδή
έκε^νοι όπού θέλουσι νά ένανΤιόνωντοιι είς Τά όρθ^ς λεγόμενα, ή μάλλον ειπεῖνεις Τά παρά Θεου ποιηθένΤα,
φέρουσιν εις ένανΤίωσίν μας τὁ ρηΤὸν Το^ Ευαγγελίου ὸπού λέγει, έχι Τά εισερχόμενα, άλλά Τά έξερχόμενα
κοινοί Τὸν άνθρωπον, πρέπει νά άναιρέσωμεν κ^ὶ α^τήν Τήν άνοησίαν Των καὶ ύχι άπορίαν, καὶ λέγομεν^ ύτΙ,
αύτοὶ δνΤες άμαθεῖς, έξηγοί^σι καὶ Τάς άγίσς Γρέφάς καΤά Τήν άρέσκειανκαὶ άμάθειάν Τους. Τὸ δέ Εύαγγελι-
κὸν ρηΤὸν έχει ΤέΤοιον νόημα. επειδή μερικοὶ έδίσΤαζον (ωσάν ΤούΤους) διά τὰ φαγητά, δειλιδ^ντες ύτι έχουν
νά Τούς μολύνουν έάν Τά φάγουΕ, ὸ ^ρισΤὸς λύει Τήν άγνοιαν καὶ φανερόνει Τήν άπάτην αύΤέν λέγων, ύΤι ^ίχι
τά εισερχόμενα κοινοῖ, ^Τοι μολύνουν τὸν άνθρωπον, άλλά Τά έξερχόμενα, καὶ ει^θὸς λέγει καὶ πύθεν έξέρχον-
Ται, δηλονόΤι άπὸ Τήν καρδίαν, εις Τήν δποίαν εύρίσκονΤαι οί πονηροὶ θησαυροι Τί^ν άκαθάρΤων λογισμόν καὶ
τ^ν άλλων άμαρτημάΤων. ^Οδέ Θεῖος Παύλος πλέον σύνΤομα και φανερά μ^ς έδίδαξε Τοί^Τολέγων, ε^ρί^μα
ήμ^ις ού παρίσΤησι Τῶ Θεῶ.^ Τούτο δέ Τὸ ίδιον δικαίως ήθελεν είπε^ Τινάς και είς Τήν παρούσαν ύπόθεσιν. ^υ-
σική έκκρισις ού παρίστηοιν ήμ^ς πρὸς Τιμωρίαν. Τάχέ δέ περὶ Τοότου θέλουν άποκριθούν, λέγει, εἰς αύΤούς καὶ
οι Το^ν σωμάτων ίαΤροι, διά νά καΤαπεισθ^σι κάν άπὸ Τούς έξωθεν. Αέγουσι γάρ καἱ αύΤοι, ύΤι έδόθηκανκά-
ποιοι άναγκαῖοι πόροι άπὸ Τὸν Αημιουργὸν εις Τὸν άνθρωπον, διά νά εύγαίνωσι Τά περιΤΤωμαΤα άπὸ Τά Τρε^.
φόμενα μέλη μας, ὡσάν νά ειπούμεν, περιΤΤωμαΤα μέν Τής κεφαλής εἶναι αι Τρίχες κκὶ Τά άλλα ύγρά δπού
εύγαίνουσι διά Το^ν πόρων αύτής (μύξαις δηλ. άπὸ Τήν μύΤην, πτύσμαΤα άπὸ Τὸ σΤόμα, δάκρυα άπὸ Τά-^όμμά-
τια καὶ τά λοιπά), Τής δέ γασΤρὸς περιΤΤωμαΤα εἶναι Τά ύποχωρήμαΤα, Τὸ λοιπὸν, καθως εἶναι αύΤά, έτσι
και έκείνη ή έκκρισις Τού ένυπνιασμού εἶναι ^να περίΤΤωμα Τέν σπερματικών πόρων. ύθεν στρέφει πρὸς τὸν
ύσιον καέ λέγεις ^Επειδή λοιπὸν και ὸ Θεὸς έπλασε Τὸν άνθρωπον καὶ ήθέλησε νά Ι^χη τὸ σί^μά Του ΤοιαύΤας
όργανάσεις και πόρους, ποίαν άμαρΤίαν πλέον έ^χει δ άνθρωπος διά ΤούΤο ; ούδεμίαν, ^ς νομίζω. Πρέπει δέ
άκύμη λέγει, νά προλάβωμεν τάς άνθισΤάσεις Τί^ν φυλονείκων καὶ πονηρό^ διόΤι δύνανΤαι νά ειποθν, λοιπὸν
δέν εἶναι άμαρΤία, ούΤε ή άληθινή μεΤαχείρισις Τ^ν σπερμαΤικῶν όργάνων, έπειδή καὶ αύΤά έδόθησαν άπὸ τὸν
Θεὸν διά ΤοικύΤην χρέσιν και μεΤαχείρισιν ; πρὸς Τὸ δποιον άποκρινόμεθα. Ποίαν λέγεες χρέοιν καί μεΤαχεί-
ρησιν ; Τήν νόμιμον καὶ έκείνην ὁποῦ ὸΘεὸς συνεχωρησε μέ Τήν, αύξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε ένΤολήν, Τήν ὸποίαν
και ό ἈπόσΤολος έγκωμιάζει, λέγων, Τίμιος ὸ γάμο^ καέ ή κοίΤη άριίανΤο^, ή Τήν κοινήν ὸπού γἶνεΤαι κρυ-
φίως και άνόμω^ ; ΤαύΤὸν ειπειν, Τήν πορνείαν κέὶ Τήν μοιχείαν ; εἰ μέν έκείνην λέγεις, φανερὸν, ^τι εἶναι
καλή, ει δέ ΤαύΤην, φανερὸν, ύΤι εἶ^οιι ^κή. Κοιὶ ά^ μή θαυμάζωμεν (λέγει ὸ ^Αγιος) άν ^νέ κέὶ Τὸ ο^ύΤὸ
πράγμα γίνεΤαι, ποΤέ μὲν καλὸν, ποΤέ δὲ κακὁν, έπειδή βλεπομεν και άλλα πολλά ει^ Τήν παρούσαν ζωήν,
ὸποί^ γί^ονΤαι άλλοτε μέν καλά, άλλοΤε δέκακά. ^άριν λόγου, δ φόνος δέν εἶναι συγκεχωρημένος, άμή ύΤαν
γινεΤαι έν καιρῶ πολέμου ένανΤίον είς έχθρούς πίσΤεω^, ΤόΤε εἶναι και συγκεχωρημένος και έπαινεΤὸς, και διά
τούΤο οι νικήσανΤε^ εις πόλεμον μεγάλας ^ιμάς λαμβάνουσι καὶ άνδριάντες στήνονται είς Τὸ ένομά Των, οἶΤι-
νες κηρύΤΤουσι Τάς νίκας Των ^περὶ ΤοόΤων ύρο^Τὸ^ ιγ'- Τού βασιλείου). Τὸ λοιπόν, ΤούΤος ὸ ι^διος λογαριασμὸς
άκολουθει^ και εις Τήν μίξιν. Καὶ έπαινε^μέν ὸ ^Αγιος ένΤαί^θα ἐκείνους ^ποί^μεΤαχειρίζονΤαι τήν συνάφειαν
Τού γάμου πρὸς παιδοποι^αν, μέ Τὸ ρ^Τὸν Τού ^Κερεμίου. ἐκφοβεῖ δέ πάλιν Τούς άσελγε^ς μέ Τὸ ἈποσΤολικὸν
ρηΤὸν, ὸπού λέγει, πόρνους καὶμοιχοὕς κρινεῖὸ Θεός. ΕἶΤα δεικνυσιν, ύτι ό Θεὸς μ^ς έδειξεν εὶς Τήν παρού-
σαν ζωήν δύωσΤράΤας, μίαν μέν μεΤρίέν κέὶ Ταπεινήν, Τήν Το^γάμου λέγω και Τής υπανδρείας, και άλλην
δέ άγγελικήν κα^, άσύγκριΤον, Τήν Τής παρθενίας. κέὶ δποιος μέν διαλέξει Τὸν γάμον, δέν έχεικάμμίαν άμαρ-
τίαν, πλήν δέν ήμπορεῖ νά λάβη τά χ^ιρίσμ^ιΤέ τή^παρθενίας (Ι), λαμβάνει ύμως Τὸν ΤριάκονΤα καρπὸν (διά
άγαθύν, ^Οδέ μέγας Βασίλειος ἀκαθαρσίαν ύνομάζει τήν έν Τοῖς τα^καὶ προνόμια, και κάμμίαν σόγκρισιν μετὰ τούγάμου δέν
ύπνοις συμβαίνουσαν ρεύσιν, έχι άπλῶς πέσαν, ἀλλὰ Την ἀπὸ ^χουσιν. γὰρθεῖος Χρυσόστομος έν τ^περὶ Παρθενίας λύγ^
φαντασίας ήδονικής, Τήν άπὸ γαργαλισμοῦ θερινού, Ταὁτὸν εἶ- φησί^ εΤοσούτιρ προύχει τού γάμου ή παρθενία, δσφτής γής
πεῖν τήν ἐξ ιρωτος συμβαίνουν, διατὶ α^τή δέ^έἶνει μό^ν ύ οὀρανὸς άπολείπεται, και τω ν ἀνθρώπων οἱ Ἀγγελοι.^
Του σώματος μολυσμὸς, ἀλλὰ καὶ τής ψυχής, κ^ὶ πο^ὸπρύτε- Αυγουστίνος έν τ^περὶ παρθενίας^ ^ παρθενικήδιαγωγή ἀγ-
^ρον τής ψυχής, ἰίτι έκείνης πρώτης παθούοης καὶ λογιοαμἐνης γελικήἐστι διαγωγή, καὶ έν φθαρτώσώματι ἀιδίου άφθαρσίας
Τὸ κακὸν, έκειθεν και είς Τὸ σωμα καΤέβη Τὸ πάθος Τού μολυ^ μελέτη^. Ἱερώνυμος (βιύλ. κατὰ^Ιοβινίαν). παρθενίαθυ-
σμοῦ. ^ορα δέ δτι, καὶ μ^δλονὁπού ύμέγας Ἀθανἀσιος δέ^ σία ἐστὶ τού Χριστοῦ, μίμησιν ἰίχονσαἀγγελικήν.^ Καὶ ἐπιστ..
λέγει άκάθαρτονΤήν ρεύσινΤού^σπέρμαΤος, δέν έπρύσθεσεν έμως, κβ^. λέγεις ε^οΤανύ Υἱὸς τού^ού κατέβηέπὶ Τής γής, άγγε-
έτικαὶ νὰμεταλαμβάνουν οι ΤούΤο παθύντες, άλλὰτὸἐσιώ- λικήν διαγωγήν κατέστησεν, δπως ύ ύπὶ Των Ἀγγέλων έν ού--
-^εησε, καὶ δρα είς Τὸν δο Τού Διονυσίου. ραν^ προσκυνούμενος, ^Αγγέλους ἐπὶγής ^χη^ Θεοφύρος
(^) Ούράνια καὶ ύπεροχικὰ εἶναι Τὰ τής παρθενίας χαρίσμα­ Ιγνά τιος έν Τη πρὸς Ταρσούς ἐπισΤολη, ε Τὰ ς παρθένους ἱερείας
 ΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑε ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ

Τήσ παιδοποι^ας) Κ^τά τή^ π^ιβολή^ Τού σ^όροι^ όποιος δ^ άγοιπήσει τήν πκρθε^ίαν κο^ὶ μοναδικήν πολι^.
Τείαν, (άγκαλά ^ὶ ^ ι δυσ^Τόρθ^Τος ^ρά τ^Ιν πρ^τ^ ήτ^ι ή περισσότερο^ άπὸ τήν πρ^οΤην ὸδὸν
τού γάμου δηλαδή, ή ^Τ^ άρΧά^ διά τό άσυνήθι^τον κε^ τὸ τ^ύ σόμ^το^ ^Εάζο^ κ^ὶ ^ρὸς μίξιν κ^φερὲε),.
άποκτ^ ^μωςχαρίσμ^ι θαυμαστότερ^ άπὸ Τὸνγάμον^διόΤι βλασΤάνει Τὸν Τέλειον καρπὸν, Τήν έκαΤονΤάδα,.
εἶτα λέγει, όΤι Τά Τοιαύτ^ ά^άθαρτα ζητημοιτοι Τί^ ΤοιούΤων ^χουσι Τήν λύοι^ τι^ν ά^ό τάς άγίκς Γροιφάς
συμβουλεύσω δέ αύτὸν νά ^ποσΤηρίζη μέ συμβουλάς κ^ὶ νουθεσίας Τούς ύ^ ^ιύτού κυβερνωμένου^ μοναχούς
έκ Τε Τού άγίου Κυαγγελίου, έ^ι Τού ἈποσΤόλου κκὶ έκ Τι^ν ^αλμο^ν Τού Δ^βἰδ, κ^ὶ εις εύ^ή^ τρέψω τὸν^
λόγον^ Τελειοῖ τήν έπιστολή^. ^ῦρο^κοεὲ τόν δ^. Τού Αιονυσίου, ^ιαὶ Τή^ εις έ^νο^ ύποσ^μείωσιν.

Τοῦ αὐτοῦ Ἐπιστολὴ Β^. πρὸς Ρουφινι^ινὸν, ἤ Ρουφι^νόν.

Κυρίω υἱῶ κ^ὶ ποθεινοτάτω συλλειτουργῶ Ρουφιοινῶ, Ἀθανάσιος ἐν Κυρίφ χ^ίρειν.

^ύ μέν Τά υἰῶ ήγαπημένιρ πρέποντα πρὸ^ παΤέρα γράφεις Ι^γγίσ^νΤκ γοέ^ σε διά τού γράμματος πε--^
ριεπΤυξάμην, πάνΤων έμοὶ^ ποθεινότατε Ρουφινιανέ, κάγ^ δέ ως υιῶ δυνάμενο^ γράφειν ^ν Τε προοιμοίοις καὶ.
μέσοις και τελευταίοι^ ἐπέσχον, ἶνα μή έκ γραμμάτων ή σύστασις ^ιπὶ ή μαρτυρία γνωρίζηται. ούτω τοίνυν
πίσΤευε διακείμενο^ σύ γάρ έμή αποστολή κ^Τά Τὸ γεγραμμένον, έπιγινωσ^ιομέν^ κ^ιὶ άναγινωσκομένη έν-
καρδία. ἶβ^. Κορ. γ'. ^ ούΤω Τοίνυν πίστευε δια^ιείμενος ^αι, πίστευε. Προσαγορεύω σε ^.αὶ προΤρέπω γρά^
φειν^ού γάρ όλίγως άλλά μεγάλων ευφραίνεις Τούτο ποιῶν. ---^Κπειδή δὲ φιλοκάλως καὶ έκκλησιασΤικές (τούτο
γάρπάλιν πρέπει Τ^1σ^1 εύλαβεία) ήρωΤησω περὶ Τ^ν δι^ άνάγκην ύποσυρένΤων μέν, μή φθαρέντων δέ έν Τ^
κακοπιστία, καὶ ήθέλησας γράψαι με Τά δόξαντα περι αύΤέν έν Τκ^ίς ^υνόδοις καὶ πανΤαχού^ γίνωσ^ιε, Κύριέ
μου ποθεινόΤαΤε, ότι έν άρχ^1 μέν παυ^αμένης Τήςγενομένη^ βίας, γέγονε ^ύνοδο^ παρόνΤων άπὸ Τ^ν έξωμε-^
ρ^ν ^πισκόπων^ γέγονε δέ καὶ παρά Τοις ΤήνΙ^λλάδα κατοι^ούσι συλλειΤουργοῖς. Ούδὲν δέ ήΤΤον καὶ τοι^έν
Ισπανία καὶ Γαλλία, καὶ ήρεσενόπερ ^δε και πανταχοῦ. ^στε τοῖ^ μέν καταπεπτωκόσι καὶ προίσΤαμένοις
Τή^άσεβείαςσυγγινωσκειν μέν μεΤανοοθσι, μή διδόναι δέ αυτοῖς τόπον Κλήρου. Τοῖ^ δέ μή άθεΤο^σι μέν Τ^
εόεεβείας παρασυρεῖσι δέ δι^άνάγκην και βίαν, έδοξε δίδοσθαι μέν συγγνώμην, δέ κοεὶ Τόν τόπον Τού
Κλήρου, μάλισΤα όΤι άπολογίαν πιθανήν έπορίσανΤο, καὶ έδοξε ΤούΤό πω^οικονομικά γεγενήσθαι^ διαβεβαιω-
σαντο γάρ μή μεΤαβεβλήσθαι εις άσέβειαν, ^Ινα δέ μή κατασταθέντε^ Τινέ^ άσεβέσΤαΤοι διαφθείρωσι Τά^Εκ-^
κληοίω, εἶλονΤο μάλλον συνδραμεῖνΤ^ βία καὶ βασΤάσαι Τὸ βάρος ή λαού^ άπολέσθαι.^-.ΓούΤο δέ λέγοντες
έδοξαν καὶ ήμῖν πιθανές λέγειν, διά Τὸ καὶ προφασίζεσθαι αύΤού^ Τὸν Ἀαρων Τὸν Μωύσέως άδελφὸν έν Τ^
έρήμιρ συνδραμεῖν μέν Τ^ τού λαού παραβάλει, άπολογίαν δὰ έσχηκέναι, ^να μή ὸ λαὸ^ ύποσΤρέψας εις Αἴγυ-
πτον έπιμεινη Τ^ ειδωλολαΤρεία. Και γάρ ήν φαινόμενον εύλογον, ότι μένοντες μὲν έν τ^ έρήμιρ, δύνανΤαι
παύσαοθαι Τή^ άσεβεία^, εισελθόντε^ δέ εις Αἶγυπτον, έπετριβοντο και ηύ^ανον έν αύτοῖ^ Τήν άσέβειαν. Τούτου
Τοίνυν ένεκα ευγγνωσΤὸν τὸ πρὸς τὸν Κλήρον γέγονε, Το^ δέ άπατηθε^σι και βίαν παθούσι συγγνωμη δέδο^
ται.---^Ταύτα και Τ^ σ^ εύλαβεία δηλύ^, θαρρών ύτι και τά δόξαντα ύποδέξεταί σου ή θεοσέβεια, και ού κ^
ΤαγνωσεΤαι εκεχειρίαν Τε^ν συνελθόνΤων ούτω, Καταξίωσον δέ ταύτα άναγνί^ναι τῶ ἰερκτείιρ καὶ Τῶ λαῶ τῶ
όπὸ σέ, ἶνα και αύτοὶ γινωσκοντες μή μέμφωνΤαι ούτω σε διακείμενον περὶ τούς τοιούτους ^Απρεπές γάρ ήν
έμέ γράφειν, δυναμένης τή^ σή^ εύλαβείας, καὶ τήν -ήμ^ν περὶ αυτούς διάθεσιν άπαγγε^λαι, καὶ πάντα Τάλεί-
πονταάποπληρ^σαι, χάρις Τῶ Κυρίιρ Τῶ πληρόσανΤί σε ἐν πανΤὶ λόγιρ καἰ πάση γνωσει, οί μέν ούν μετα^
νο^ύνΤες φανερ^^ άναθεμαΤιζέΤωσαν, όνομάζονΤες Κύδοξίου καὶ ἰ^ύζω^ου τήν κακοδοξίαν, Αύτοὶ γάρ λοιπόν^
βλασφημούντες, τὸν τοῦ Θεού Αόγον κτίσμα έπεγράψαντο, τ^ς ^Αρειανής (ἰ) αιρέσεων προστάται. ^Ομολογεί-
Τωσαν όέ τήν έν ^ιικαία παρά τί^ν Πατέρων ὸμολογηθει^Ταν πίστιν, και μηδ^μίαν άλλ.ην σύνοδον προ^ιρίνειν
Ταότη^ τή^ συνόδου, πρόσειπε τήν παρά σοι άδελφότητα, ή σύν ήμῖν έν Κυρἰιρ προσαγορεύει σε.
Χριστού έπωνύμασεν^. ^οἈμβρύσιος έν τοῖς ψαλμ. κ^λει μέ τόσην σω φροσύνηνκαι παρθενίαν πρέπει νὰ τὰς ^χο^ν, ι^Τὰ^
τους μάρτυρας. ^οΚυπριανὸς έν τφ^ερι παρθενίας- ε^Ανθος νὰ μή τὰς εἶχον καὶ δλὁτελα. Αέγει δέ καὶ ὁΠηλουσιωτης
καὶ ρδδον τής εκκλησίας τήν παρθενίανκαλε^.^^ο^δ^α^τὸς Ισίδωρος- ^Κατὰ μέν τήν άγνείαν τοις Ἀγγέλοις ὁμοιοῦται ό^
^Αθανάσιοςέν τ^περὶ παρθ. λέγει- ^ιΠλοῦτος ἀδαπάνητύς ἐ^ν άνθρωπος, κατὰ δέ τἰ,ν γάμον, τῶν θηρίων ούδένδιενήνοχεν, οἶς
ήπαρθενία, στέφανος ἀμάραντος, ναὸς Θεοῦ^ένδ^αίτημ^ ή συνουσίαάναγκαία έστιν^(έπιστολ. ^ψοη'.,). Πλήν, όσο^ἀτ^-
ἀγίουΠνεύματος, μαργαρίτης έντιμος, τρύπαιον κατὰ τ^ μητος εἶναι ή παρθενία, τόσον πρέπει καὶ νὰ φυλάττετ^ι μέ
καὶ τοῦ θανάτου.^^οθεολδγος Γρηγύριος έν τοις λ^γει, όλην τήν δύναμινκαι προσοχήν- δ^ατὶ, ἄν μίαν φορὰν τήν χάση
ότι οι παρθένοι μιμούνται τήν παρθένον ἀγίαν Τριάδα, ἐνόπ^ ό άνθρωπος, δέν θέλει τήν άποκτήσει πλέον ποτέ ποτέ, κατὰ^
του^Δρνίου στέκονται, καὶ ἀκολουθοῦσιν αὀτ^ ἄ^ύ^ιάγη τὶν μέγανΒασίλειον, λέγοντα- ^Ι^ετάνοιαμέν γὰρ άφίηοιν ά^
κατὰτὸιδ^. Κεφ τής Ἀποκαλύψεως. παρθενία εἶν^^ μαρτίας, .Τήν δέ ἐφθαρμένην^ ι^ς μή έφθαρμένην ἀδυνατοῦσ^
μένημέ τήν σοφίαν- δ^θκαὶ αύται ^ς δύωι^ραιύταταν γυνα^ ποιήσαι, διὰβίου ὁδύρεται^(λύγ, περὶ παρθενίας).
κες ένηγκα^ίσαντοτὸν αύτὸν Θεολόγον έγρηγορύτα. ^οσοῦτύν ^(^) ^Ισως, ός τής Ἀρειανής, ή ἀπεγράψαντο προστάται τής-^
έστι καλή ή παρθενία, ^στε δποῦκ^ι ὁγάμος χωρὶς αύτήν έ- Ἀρειανής αἱρέσεως.
χρηστές έστιν, ^ογὰρΠαῦλος λέγει, δτι οἱ ^χοντες γυναίκας
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ,

παρούσα άποκριτικ^ επιστολή Τού ^Αγίου, όπού κάμνει πρὸς τὸν επίσκοπον Ρουφινιανόν, δέν διαλαμ-
βάνει διά έκείνους όπού ήρνήθησάν Τόν χρισΤόν καὶ Τούς ειδωλοις έθυσαν^ περὶ τούτων γάρ όμιλ^ε^ή έν ^Δγκύρφ
Σύνοδος, και ό Ἀγιος Πέτρον ό Ἀλεξανορείας πλαΤύΤερον, ά ^ όμι^ διά έκείνους έσυγκοινωνησαν μέ
Τούς αιρεΤικού^ Τούς Ἀρειανούς^ διόΤι αύΤοι, έπειδή έτυχον ἰ^σιλεΤς κοινωνούς Τής αιρέσεως των, έδυναμώ^
θησαν και έβίασαν πολλούς όρθοδόξους νά συγκοινωνήσουν εις τὴν αἶρεσίν των, οιτινες ^ετενύησαν ύστερον, και
έπέστρεψαν Τώ όρθοδόξωἘκκλησια. Και περι ΤούΤων έρωΤ^ ό Ρουφινιανὸς τὸν μέγαν Ἀθανάσιον π^ς πρέπει
νά Τούς δέχεΤαι, πρὸς τόν όποιον άπο^.ριθεὶς ό Ἀγιος διά Τής παρούσης ^ΕπισΤολής, εις μέν τὸ προοἰμιον δει-
κνόει τό διάπυρον φιλτ^ον Τ^ς πατρικές αγάπης, όποί^ πρὸς αυτόν έχει, παρακινώντας α^τὸν νά το^γράφω
συνεχές, εις δέ Τήν έρωτησιν άποτεινόμενος λέγει επειδή έρωΤ^ς έκκλησιασΤικές διά έκείνους όπο^ έκοινώ-
νησαν Τοῖς αίρεΤικοῖς, εἶΤα δέν έμεινπν ΤώαύΤέν αιρέσει μέχρι Τέλους, άλλά μεΤενόησαν ^ξευρε, όΤι έγειναν
περὶ Τού ζηΤήμαΤος ΤούΤου διάφοροι Σύνοδοι εις διαφόρους τόπους, καὶ εἰς τήν ^λάδα, καὶ ^ἰς τήν Ἱσ^ανίαν
και εις τήν Γαλλίαν (^σως δέ Τὸ, γέγονε και παρά Το^ς Τήν Ἐλλάδα καΤοικο^σι συλλειτουργούς, δηλού, ότι
διά γραμμάτων Τοῦ άγιου Ἀθανασίου άνεκοινωθ^ εις Τούς Ἀρχιερεῖς Τής Ελλάδος ή Τής έν Ἀ^λεξανδρεία Συ-
νόδου άπόφασις, ό και μάλλον άληθές, Δι^ό και ό Δοσίθεος έν σελ, 1^Ι τ^ς Αωδεκαβἰβλ. λέγει, ότι διά
^γρα^μάΤων έλαβε κοινωνούς Τής γνωμης ΤαύΤης ό Ἀθανάσιος Τούς Τ^ς Μακεδονίας καὶ ^Αχα^ας επισκόπους,
ὡς γράφει ό μέγας Βασίλειος), και έκεῖνο όπού άδῶάπεφασίσθη άπόή^ς (^, άπεφασίσθη και άπό ύαλους έκεί-
νους, Και λέγομεν λοιπόν, όΤι όσοι ιερωμένοι όχι μόνον έσυγκοιν^νησαν τούς Ἀ^ειανοῖς, και ομολόγησαν ύτι
φρονούν όσα φρονούσι και αύΤοὶ, άλλ^ έγιναν μέ αύΤούς καὶ προσΤάΤαι Τής αίρεσεως, ο^σΤε όποἰ^ νά παρακι-
νούσι καὶ άλλους νἀ έρχωνΤαι εις Τόν Ἀρειανιομόν, οόΤοι όΤαν έπισ^ραφέσιν εις Τήν όρθόδοξον ^Εκκλησίαν, πρέ-
πει νά Τούς δεχ^μεθα, όχι όμως νά Τούς άφίνωμεν και εις Τόν βαθμόν Τής ιερωσύνης, άμή ως λαύκούς νά
Τούς έχωμεν πλέον (3)- ^κεῖνοι δέ πάλιν όπού έσυγκοινωνησαν εις Τήν αἶρεσιν ΤαύΤην όχι ^έ γνώμην έλευ^
(1) Σημείωσαι ότι ή επιστολή αύτη τρε^ς φοραις ἀνεγνόσθη ύπόστασιν. ^οθεν και έκατηγορούντο ἀπό τούς Ἀνατολικους
έν Τη ά. πράξει τής Συνόδου, πως εἶναι Σα^ελλιανοὶ (ό γὰρ ^αβέλλιος μίαν όπόστασιν ^λε-
(^) Σύνοδος αύτη συνεκροτήύη έν Ἀλεξανδρείφ κατὰ τό γεν έπὶ Θεούτριόνυμον). διὰ τούτο ή Σύνοδος αύτη συγκαλέ-
3ύ^ ι^τος, προνοώμάλιστα και συνεργείφ ^Αθανασίου τού με- σασα τούς ^Ανατολικούςτε καὶ Δυτικοός, καὶ μαθοῦσα παρ^αὁ-
γάλου, έν ή ἦσαν παρόντος Εύσέβιος ὁ ^Ιαρκἐλλων, Ἀστέριος, των, ότι τὰ τρίαπρόσωπα καὶ αἱ τρεις ύποστάσεις διαφέρουσι
ύ Πέτρας τής ^Αραβίας επίσκοπος καὶ άλλοι ^Επίσκοποι άπό μόνονκατὰ τήν λέξιν καὶ προφορὰν, μίαν δέ καὶ Τήναύτήν ση-
Ιταλίας, Ἀραβίας, Αιγύπτου και Διβύης. δλίγοι μέν, άξιόλογοι μασίαν και έννοιαν^χουσι^ καρομοίως καὶ ή οὀσία καὶ ή ί^ό^
όμωςάνδρες καὶ περιφανεῖς, οιτινες τὰ έν Νικαί^ δογματισθέντα στασις διάφοροι ούσαι κατὰ τόν ήχον, έπι μιας καὶ τής αύτής
έκράτυναν, καὶ ταύτα ιδιαίτερον άπεφάσισαν^Α^. ότι τόΠνεῦμα έννοίας καὶ πράγματος λέγονται παρ^αότῶν, έσυγχόρησεν είς
τὸ άγιον ὁμοούσιόν έστι Πατρὶ και Υἱ^ Ι^. ότι ύ Θεός Δόγος έκείνους και εις τούτους νὰλέγουσι τὰς διαφόρους λέξεις αὁτὰς
ένανθρωπἦσας, σάρκα προσέλαβεν έμψυχον καὶ ^ννουν (οι γὰρ ^ς ήνωμένας κατὰΤήν σημασίαν και πράγμα, άφ^ού πρώτον
Ἀρειανοὶ ^λεγον, ότι άψυχον σάρκαπροσέλαβεν, ένήργει δέἀντι ἀνεθεμάτισαν Τόν ^Αρειον και τόν Σαβέλλιον, και ούτως ήνω-
ψυχής ή Θεότης. Οἱ δέ Ἀπολιναρισταὶ, ότι άνο^ν). Γο ότι πρέ- σεν αύτοὸς και συν^θησεν. ού γὰρέν όνόμασιν, άλλ^έν πράγ-
πει νὰ λέγωνται έπι Θεου αἱ λέξεις τής ουσίας και ύποστά- μασιν ήμιν ή άλ^θεια (Περὶ ταύτης τής ύποθέσεωςἀναφέρει καὶ
σεως, ήτοι μία οὁσία καὶ τρεις ύποστάσεις, πρός ἀποβολήν τής όΘεολόγοςΓρηγόριοςειςτό έγκι^μιον τουμεγάλου ^Αθανασίου,
τοῦ Σαβελλίου αἱρέσεως, ^ναμή. στενέσει των λέξεων, ός ^ν λέγων, ότι ή ενωσις αύτη τῶν Ἀνατολικῶν και Δυτικῶν έστά-
πραγμα τριώνυμον νομίζωμεν τήν άγίαν Τριάδα, ἀλλ^^.αστον θη ^ργον τού Ἀθανασίου, έπειδή κατὰ πρόνοιαν και συνεργίαν
των ὁνομάτων, ὁ Πατήρ δηλαδή, όΤἱός και τό άγιον ΙΙνεύμα, αύτού, ι^ς ε^πομεν, ή Σύνοδος αότη συνεκροτήθη)^ ἀπεφάσ^-
έν ιδία ὸποοτάσει θεολογει (Σωκρατ. ^ιβλ. γ^. Κεφ. Σωζομ. σεν ή Σύνοδος α^τη, ότι οι έκ τής των ^Αρειανων κοινωνίας
βίβλ. έ. Κεφ. ιβ^.), τήν όποίαν ταύτην ζήΤησιν ή έν ^^καί^ά. έπιστρέφοντες εἰς τήν καθολικήν εκκλησίαν νὰδέχωνται, άν^-
Σύνοδος παρέβλεψεν, οἰκονομοῦσα τὰ πράγματα^ Δ^. δέμάλιστα θεματίζοντες τήν αἱ^ρεσιντο^ Ἀρείου, καὶ ὀμολογοῦντες Τήν ἐν
κατόρθωμα τής Συνόδου ταύτης έστάθη, τό νὰένι^ση Τους Ἀ- ^ικαία πίστιν (και προσέτι ἀναθεματίςοντες τους λέγοντας τὸ
νατολικους μέ τοὸς Δυτικούς, οιτινες άκρως διεφέροντο, και μέ- Πνεύμα τό άγιον δι^ρΥμένον τής ουσίας τοῦ^ριστοῦ. ^ίσ, τυῦ
γα σχίσμα εἶχον ἀναμεταξό των, διατὶ, οἱ μέν Ἀνατολικοὶ λέ- υἱοῦ). δέ έδιι^ρισεπερὶ τῶν Ἀρειανισάντων^Ιερωμένων, έ^^ρ
γοντες εύσεβῶς έπἱΘεού μίαν οόσίαν καὶ τρεῖς ύποστάσεις, οόχι καὶ τὰ δύωλέγει ή παροῦσα έπιστολή (δραπ^ὶ τής Συνὁδου
δέ μίαν ύπόστασιν, ή τρία πρόσωπα, έκατηγορούντο άπό Τοός ταύτης τόν Ρουφίνον ἱστορικόν παρὰ τή ά. πράξει τής ς^. Συ-
Ἱταλοός ότι εἶναι ^Αρειανοὶ, (έπειδή ό ^Αρειος όμολόγει μέν νόδου, και τόν Δοσίθεον σελ- ^78 καὶ 18θ τής Δωδεκαβίόλ.),
τὰςτρεις ύποστάσεις ἐπὶ Θεου^έτεροφυεις όμως καὶ έτερε^υσίους, καὶ περὶ τής ^)^πιστολής ταύτης όρατόν α^τόν Δοσίθ. ^ελ.
τρία δέ πρόσωπα μιας φύσεως ούκ έδ^χετο)^ οἱ δέ ^Ιταλοὶ διὰ θ37 τής Δωδεκαύίβλ. όρακαὶ τήν πρό^ Ἀντιοχει^ς έπιστολήν
τήν στενότητα τής γλι^σσηςτων, μίαν λἐξιν ι^χοντες Τήν όπό- τήςΣυνόδουταύτης, κειμένην έν τ^ά. τόμ. τοῦ ^Αθανασίου.
στασιν, δηλωτικήν και Τής ούσίας και Τής ^ποσΤάσεως. τρεις (3) ^ν τη ά- πράξει τής Συνόδου Σάόβας έ ήγούμενος
μέν ύποστάσεις δέν ^λεγον έπι Θεού, ^να.μή φανέσιν, ότι και τῶν Στουδίων έπεχείρησενέκ τής περιόδουΤής έπισΤολής ταύ-
Τρεις ούσίας ένΤη Τριάδι δοξάζουσιν, άλλ^ άντι τῶν Τριῶν ύπο- της νὰἀποδείξω, ότι δέν πρέπει νὰ δέχωνται αἱ παρὰ των
^στάσεων, τρία πρόσωπα ^λεγον, καὶ ἀντὶ τής^μιἄς ούσίας, μίαν ρετικῶν χεεροτονίαι, πρός Τόν όποῖον ἀντέτεινεν δἈγιος Τα-
 ΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ

θέραν καὶ έκού^, άλλά βί^ν σΤενοχωρίαν,-έφά^ εύλογον καὶ συγχώρησις εις ΤούΤους νά δίδεται
ύταν έπισΤραφέοιν ει^Τ^ν έκκληοία^ κα^τ^ ^ κλήρου πάλιν νά έχωσιν. ^ΙΤοι, καθ^ς ήτον πρ^τσ^
ιερείς, έΤση πάλιν ^άμένο^ιν ίερεῖ^. δέ άξιοι συγχωρήσεων ύχι μόνον διότι έβιάσθησαν ύπὸ τέ^ν
τικύ^ν, άλλά και διά Τήν οίκο^μίαν^ ό^ λέγουσι πῶς έ^ιαμαν. διύΤι, άπολογούνΤαι πί^ δέν έσυγκοΙ^
νησαν Τ^ αίρέσει καΤά άλήθειαν, άλλά μό^ καΤά προσποίησιν, και ΤούΤο δι^οικονομίαν καὶ συγκαΤάβασ^
διάνά μή διωχθούν δηλ. Τελείως ά^ιὸ τ^ν ^κκλ^ίπν Ο^Τοι, και άνΤ^ αύΤῶν καΤασΤαθε^σιν άσεβέστατο^ ^
λοι, καὶ φθείρωσι Τελείως Το^ όρθοδόξους- ^θεν έπρόκριναν νά ύπομείνουνΤὸ βάρος Τές καΤ^ άνάγκην άρν^
σεως, καὶ νά μή άπολεσθ^ Τὸ πλέθος τι^ν όρθ^δόξο^ν. ΤούΤο λέγοντε^ φέρουσι και παράδειγμα Τὸν Ααρ^ν
άδελφὸν Τού Μωύοέω^, ύοτις ύπεΤάχθ^ εί^ τ^Ιν παράλογον ὁρμήν τού Ἱσραηλιτικού λαού, και έδωκεν α^το^ς
άδειαν ^διά τήν άργΟπορίαν Τού Μωύοέο^) κα^έμοσχοποίησαν. Ἀπελογήθη δέ Τῶ Μωύσεὶ^ ύσΤερον ύτι έκαμαν
αύτήν Τήν παρανομίαν, διά νάμή έπισΤραφ^ δ λαὁς ^ίς τήν Αι^γυπΤον καὶ άσεβήσουν Τελείων, ΔιόΤι βέβα^,
άν ^μενον ει^Τήν ^ρημον^ἐδύνονΤο νά μεταβληθο^ν άπ^ τήν άσέβειαν^ άν δέ ύπέσΤρεφον είς Τήν Αι^γυπΤον,
ουδαμ^ς, άλλά μάλισΤα ήθελαν περισσεύσει τήν άσέβΕιαν^ παρομοίως καὶ αύτοὶ έσΤοχάσθησαν, ύΤι, άν αύτσι
πρὸ^καιρὸν συγκοινωνήσουν καΤά Τὸ φαινόμ^ον τ^ αίρεσει, θέλουν μείνουν οἶ χρισΤιανοὶ ει^ Τήν όρθοδοξίαν ^αι^
δεν θέλουν έξωκείλουν ει^ Τήν κακοδοξίαν, ί^ή Εχοντ^ς βίαν παρά Τινο^ Τήν όποίαν βέβαια ήθελον πάθει^ άν
άλλοι Τής αἰρέσεω^ζηλωΤαὶ επίσκοποι ει^ τάς ^κκλησία^ καθίσΤανΤο, Αιά ΤαύΤην Τήν άπολογίαν λοιπὸν κ^έ
Τήν οικονομίαν, έσυγχωρήθνΙσαν οί ΤοιούΤοι ^α έχωσι παλιν Τὸν Κλέρόν Του^, Και περὶ μέν τέν συγκοινωνη-
σάνΤων ιερωμένων ΤαύΤα λέγει ό Ἀγιο^, είς ^ύς λα^ίκού^ ὸπού άπαΤήθησαν, ή βιασθένΤες παρά τ^ν Ἀ-.
ρειανί^ν έσυγκοινωνησαν Τ^ αύΤόν αίρέΤει, συγχι^ρησις δίδοΤαι, λέγει, ύΤαν μεΤανοήσουν καὶ έπισΤραφ^σι ^ρὸς^
Τήν όρθοδοξίαν, δεχόμενοι και οίκονομουμενοι, καΤά Τους Κανόνας Τί^ν άγίων ΙΙαΤέρων. Ταύτα, φησὶν, έγραψα.
τ^ θεοσεβεία σου, θαρρῶν ότι αύτά δπού έφάν^αν εύλογον είς ἐΙ^,έ, θέλουν φανέ καὶ εις ἐσέ, καὶ δέν θέλεις
κατηγορήσει^ κατά τής Συνόδου ήμῶνΤαόΤ^ς έκεχειρίαν, αργίαν δηλαδή καὶ μαΤαιόΤητα. ΤαύΤὸν ειπειν, δέν
θέλεις μύ^κατηγορήσεις, πῶς άργῶς και μαΤαίω^συνήχθημεν, και π^ς δέν άπεφασισαμεν κανονικήν και εύλογον
άπόφαοιν διά Τούς σογκοινωνήσαντας Τοῖς αίρεΤικοῖς. Ειπ^ν δέ ΤαύΤα ὸ Ἀγιο^, και παραγγείλα^ Τῶ Ρουφιανῶ
νά άναγνι^ση Τήν ^ΕπισΤολήν Του εί^ ύλους Το^ ^ερει^ς, διά νά έξεύρωσι καὶ αύτοὶ, προσθέτει, καὶ Τὶ χρεω^-
στούσι νά κάρνουσιν οι ἐπισΤρέφονΤε^ έκ Τή^ κοινωνίας Τίύν αιρεΤικόν, ύτι δηλ, πρέπει νά άναθεμαΤίσουν φα^
νερά Τήν αἶρεσιν Τοθ Εύζω^ου και Εύδοξίου, Τε^ν προσΤαΤῶν Τής Ἀρειανής αιρέσεων, καὶ νά ὸμολογήσουν τὸ
Σύμβολον Τής πίστεως Τ^ν έν Νικαία θεοφύρων ΠαΤέρων, και άλλην κάμμίαν Σύνοδον νά μή προκρίνουν έξω
άπὸ ΤήνΟίκουμενικήν πρωΤην Σύνοδον. Ἀνάγνωθι και Τὸνμζ^, και ξά. καὶ ξή, ἈποσΤολικὸν, και Τὸνζ^. Τή^β^,.

Τοῦ ^ύτοῦ ἐκ τῆς λθ^. έορταστικἤς Ἐπιστολἤς, ήτις ὧδε γ^, έ^Ετίν,
^Α,λλ^ έπειδή περι μέν Τι^ν αιρετικών έμνήσθημεν ^ς νεκρών, περι δέ ήμῶν έχόντων πρὸ^ σωτηρίαν
Τάς θεία^ Ρραφά^, φοβούμαι μήπως, ^ς έγγραψε Κορινθίοις Παύλος, Τινὲς τ^ν άκεραίων άπὸ Τής άπλόΤηΤος
ἶβ^. Κορινθ. ιά, 3.^ και Τής άγνόΤηΤο^άποπλανηθι^σενάπὸ τές πανουργίας Τῶν άνθρωπων, και λοιπὸν ένΤυγχά-
νειν έτέροις άρξωνΤαι, Τοις λεγομένοις άποκρύφοις, άπαΤωμένοις τ^ δμωνυμία Τε^ν άληθινῶν βιβλίων, παρα..
καλῶ, άνεχεσθε, εί περι ^ν έπἰσΤασθε, περι τούτην κ^γὡ μνημονεύων γράφω διά τήν άνάγκην και τὸ χρήσι-
μον Τή^ ^Εκκλησίαν ^Ιέλλων δέ ΤούΤων μνημονεόειν, χρήσομαι πρὸ^ σύσΤασιν τής έμαυτού τόλμης Τῶ Τύπι^-
Τού ΕυαγγελισΤού Αουκ^, λέγων και αύΤό^ σ^Επειδή πέρ τινες έπεχείρησαν άνατάξασθαι ἶΑουκ. ά. έαυΤο^
Τά λεγόμενα άπό^ρυφα και έπιμίξαι Τα^Τα Τ^ θεοπνεύστ^ Γραφ^, περι ής έπληροφορήθημεν, καθὡς παρέδοσαν
Το^ ΠαΤράσιν οι άπ^άρχής αύΤόπΤαι καὶ ^πηρέΤαι γενύμενοι τον Αόγου, έδοξε κάμοι προΤραπένΤι παρά γν^-
σίων άδελφ^ν, και μαθύνΤι άνωθεν έξές ἐκθεσθαι τἀ κανονιζύμενα και παραδοθέντα, πιστευθέντα Τε θεῖα εἶναι
βιβλία, ἶνα έκαστος, εί μέν ήπατήθη, καταγνῶτο^ν πλανησάντων, εί δέ καθαρὸς διαμείνας, χαίρη πάλινύπο-
μιμνησκύμενος^. ^Εστι Τοίνυν τές μέν παλαιός ^ιαθήκη^ τῶ.^ριθμῶ τἀ πάντα βιβλία είκοσιδύω^ ΤοσαύΤα γάρ,
ως ^κουσα, και Τά σΤοιχε^α Τά παρ^Ἐβραίοις ^ἶναι παραδέδοται. Τ^ δέ τάξει και τῶ όνοματι έστιν έκαστον
ούτω^ ί^ρῶΤον Γενεσι^, εἶΤα ^Εξοδος, εἶτα Αευ^τικὸν^ μετά τοί^το Ἀριθμοὶ, καὶ λοιπὸν τὸ γευΤερονύμιον.^
ράσιος, ταύτα έπι λέξεως εἰπών^ εοὁ ^ερὶ ^εαντ^ἐ^ι^τρέφ^ν., σιν, καὶ έχι κατὰ ἀκρίβειαν, ο^τοι, λέγω, ἦσαν ύρθως καὶ καΤὰ
τος ἀποφαίνεται ύΠατήρ μή δεχθήναι^ἀλλὰ ^ πρωτάρ- Τὸν Τύπον τής ύρθοδοξου^Εκκλησίας βεβαπτισμένοι. Δι^θ κ^ὶ ή
χων Τής αἱρέσεως, καὶ των ἐμπαθῶς ἐγκειμἐνων^ κ^ι ρήμασι ^Εκκλησία, καθως ἐδεχθη τὸ ^άπτισμα αύτῶν, ούτω^ἀκολοό-
μέν σχηματισμένων τήν ἀλήθειαν^ περι δέ ^ον κακουρ- θως έδέχθηκαι τὰς αύτῶν χειροτονίας, οι δέ Δατῖνοι καὶ οἱ
γούντων. . . ^θεν μετὰ ταῦτα είπύντος ^άλ^ν ^ Ταραοίου α^τῶν, καὶ δσοι άλλοι τοιοῦτοε, δέν εἶναι ύρθῶς βεβαπτισμένοι.
εΤήν έκρύασιν έποιησάμεθα τῶνπατρικῶνἐνταλμάτων. Τίούν^ ^οθεν καὶ ή τού ΚρισΤοῦ ^Εκκλησία^ καθ^ς δέν δέχεται τὸ ^ά-
δε^δέχεοθαι το^ς ἐξ αἰρετικῶν χειροτονηθέντ^ άγί^Σύ^ πτισμααύτῶν, δπερ ἐστὶ ^ρωτον τῶν Μυστηρίων, πολλ^ μέλ-
νοδος εἶπε, ναι. Δέσποτ^^ήκροασάμεθ^,κ^ι δέονδἐχεσθαι. ^ορα λον δέν δέχεται τὰς χειροτονίας αύτων. Διὰ τούτο χρ^α ιἶν^ι
κἀὶ τὸνξη^. Ἀ^οστολικύν. Σημείω^^^ ε^μωςέτι οἱ είκονομάχ^ι αύτοὶ καὶ νὰ ^απτισθούν καὶ νὰ χειροτονηθούν ἀπὸ ύρθοδύξου^
ούτοι καὶ πάντες οἱ έλλοι αἱρετικ^ὶ, ^ῶν ύ,ς^ίω, χειροτο- ^Ιερεις καὶ Ἀρχιερεις,
. νιας έδέχθηποτέ ή^Εκκλησία, κατ^οικον^,μί^ν^ συγκατάύ^
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ.

^^1ς δέ ΤούΤι^ έστὶν, Ιησούς ό Τού Ναυή, και ΚριΤαὶ, καὶ μεΤά το^το ή ^Ρούθ, Καὶ αόθις έξ^ ^ασιλειύ^
βιβλία τέσσαρα^ ^ιαὶ τούΤων, Τὸ μέν Πρ^Τον και ΔεύΤερονει^ έν βιβλίον άριθ^Ται, τὸ δέ Τρίτον και ΤέΤαρ^
τον, ὸμοίως εἰς ^ν. ^εΤά δέ Ταύτα Παραλειπομένων πρώτον και δεύτερον, ὸμοίως έν βιβλίον άριθμούμενα,
Ι^ιτα ^Κσδρα πρώτον και δεύΤερον, όμοιων έν. Ι^εΤά δέ ταθΤα βίβλοι ι^αλμέν καὶ έξ^ς παροιμίαι. ί^ἶτα εκ^.
κλησιαστής ^αὶ ^σμα ἈσμάΤων. Πρὸς ΤούΤοις έστὶκαὶ Ι^β. Και λοιπὸν, Προφήται, οἰ μέν δωδεκα είς
βιβλίον άριθμούμενοι^ εἶΤα ΙΙσα^ας καὶ Ιερεμίας, καὶ σύν αύΤῶ ^αρούχ, Θρήνοι, και επιστολή, και μ^ αυτ^ν
Ιεζεκιήλ, καὶ Δανιήλ- Ἀχρι ΤούΤων Τά τή^ Παλαιέ Διαθήκης ἶσΤαΤαι. Τά δέ τής Καινής πάλιν ούκ όκνητέον
ειπε^ έσΤι δέ Τα^Τα, ^ύαγγέλια Τέσσαρα, καΤά ^Ιατθαῖον, κκτά Μάρκον, καΤά Αουκ^ν και κατά Ιωάννην
εἶτα και μεΤά Ταύτα, Πράξεις Τῶν Ἀποστόλων καὶ επισΤολαὶ καθολικαὶ κκλούμενκι τί^ν Ἀπο^τύλων
επτά, ούΤως^ Ιακωβου μία, Πέτρου δύι^ εἶΤα Ιωάννου Τρεῖς καὶ Ιούδα μία, Πρὸς Τούτοις Παύλου Ἀποστύλου
εισὶν Ι^.πιστολαι δεκαΤέσσαρες, τν^ Τάξει γραφόμεναι ούΤως. Πρωτη πρὸς Ρωμαίους εἶτα πρὸς Κορινθίου^δύω,^
καὶ μεΤά ΤαύΤας πρὸς ΓαλάΤα^ κ^ιὶ έξής πρὸς εφεσίους εἶτα πρὸς Φιλιππ^σίους, καὶ πρὸς Κολασσαι^ς καὶ.
πρὸ^ Θεσσαλονικε^ δύω. Καὶ ^ ^ρὸς εβραίους και έξής πρὸς μέν Τιμόθεον δύω, πρὸ^δὸ Τίτον μία, και τ^-
λευταία, ή πρὸς ^ιλήμονα μία καὶ πάλιν Ιωάννου Ἀποκάλυψις Ται^Τκ πηγαὶ Το^Ι σωτηρίου, ^στε τὸν
διψί^ντα, ἐμφορεῖσθ^ι Τῶν έν Τούτοι^ λογίων. εν τούτοι μόνοις Τὸ Τής εύσεβεία^οιδασκαλε^ον ευαγγελίζεται,
^Ιηδει^ τεύτοις έπιβαλλέΤω, μηδέ τούτων άφαιρείσθω τι. Περέ τούτων Σαδδουκαίου^ό Κύριος έδυσωπει λέγων^
σΠλαν^σθε, μή ειδότε^ Τάς Ρραφάς, μηδέ Τάς δυνάμεις αύτι^ν^. Τοῖς δέ Ιουδαίοι παρη^ει, εέρευν^τε τάς
Γραφάς, όΤι α^Ταί εισιν αι μαρΤυρούσαι περι έμοί^ ἶ.ἱιατθ. κβ^. Ιἱιάρ. ιβ^. Ιωάν. έ, 31.^ ^λλ^ ένεκάγ^
πλείονος άκριβεία^ προσΤἰθημι καἰ Τούτο, γράφων άναγκαίως ως έσΤικαὶ έτερα βιβλία Τούτων έξωθεν, μή κα-
νονιζόμενα μέν, ΤεΤυπωμένα δέ παρά Τέν Πατέρων άναγινωσκεσθαι Τοῖ^ άρτι προσερχομένοις και βουλομένοις
καΤηχεῖσθαι Τὸν Τής εύσεβείας λόγον, Σοφία Σολομί^νΤος σοφία Σειράχ, και εσθήρ, και ^ιουδήθ, και Τωβίκς,
και διδαχή καλουμένη Τί^ν ἈποσΤόλων (3) καὶ ό Ποιμήν (^). Καὶ όμως άγαπηΤοὶ, κάκείνων άναγινωσκομέ..
νων και Τούτων κανονιζομένων, ούδαμού Τι^ν άποκρύφων μνήμη, άλλά αίρεΤικέν έστιν έπίνοια, γραφόνΤων μέν
όΤι θέλουσιν αύτά, χαριζομένων δέ και προσΤιθένΤων αύτοι^ χρόνους ἶνα ^ς παλαιά προφέρονΤες, πρόφ^ισινέχω..
σιν άπανΤ^ν έκ Τούτων τούς άκεραίους
^ ρ μ η ν ε ί οι,
1^ις Τρία διαιρεί ὸ Ἀγιος τά βιβλία ένΤ^ επισΤολ^ ΤαύΤη, εις άπόκρυφα, εις κανονιζόμενακαὶ εις άναγινω-
σκόμενα. Και άπόκρυφα μέν ονομάζει Τά άπατηλά καὶ νόθα, Τά όποια γράφονΤε^ οι αιρεΤικοὶκαὶ λέγονΤες ί^τι
εἶναι παλαιά και Τ^^ θείας Γραφής, μέ Τοί^τοέπλάνουν τού^ άπλουστέρους ότι εἶναι γνήσια καὶ καλά. Κανονι-
ζόμενα δέ, τά Τή^ παλαιός καὶ νέας Γραφής Τά ὸποῖα όνομαστὶ άριθμεῖ. Ἀναγινωσ^ιόμενα δέ, τά έντςε μέν
έξω άπὸ Τά κανονιζόμενα, ούκ άπόκρυφα δέ, άλλά εἰ^ Τού^κατηχουμένους διωρισμένα άπὸ Τούς ίιατέρα^ νά
άναγινωσ^ωνται, Τά ὸποῖα ααὶ αύΤά καθ^ένα άπαριθμεῖ. Αέγειδέ ό^Αγιος όΤι ήναγκάσθη νά φανερωση χωρι-
στά Τά βιβλία ΤαύΤα, ἶνα, άνίσως μέν Τινα^ έπλανήθ^ καὶ ἐδέχθη Τά άπύκρυφα ταύΤα και αιρεΤικά,^διορθωθ^
και άπορρίψη αύΤά, ει δὲ δέν Τά έδέχθ^, χαρ^, λαμβάνωνΤας πληροφορίαν περι Τούτων περισσοΤέρεεν. ΙἱΙεΤαχει-
ρίζεΤαι δέ ό ^Αγιο^ προσφυως ει^ τήν ύπόθεσιν ΤαύΤ^ν Τήν άρχήν Τού κατά Αουκ^ἰν άγιου ^ύαγγελίου, και
(^1) επειδή πολλοὶ, ^λέποντες τούς θείους Πατέρας έρμηνευ- λέγεται αὁτοις (το^ς ^Ισυδαίοις δηλ.) καὶ έπειρῶντο άνατρέπε^ν
τὰς τουκατὰ Ιωάννην άγίου^ύαγγελίου, πως δέν έρμηνεόοι^ αὀτούτὰ ρήματα.^ ενταύθα τὰ περὶ τής κατηγορηθείσης έπἰ
ούτε ολως ἀναφέρουν τήν εἰς τὸ όγδοον Κεφάλαιον γεγραμμέ- μοιχεία^ταύτην τήνιστορίαν περιἐχουσι καὶ πολλὰΤετραευ^^-
νην ιστορίαν τής έπ^α^τοφόρωμοιχευθείσης γυναικὸς, ἀποροῦσι γέλια, μεμβράινα χειρύγραφα σωζδμενα.έν τα^ς ἰεραῖς ^Ιονα^ς
περὶ τούτου ή καὶ λέγουν- ότι εἶναι νόθος ή ἰστορία αότη, διὰ τούἈγίου ^ορους, γεγραμμέναπρὸδκτακοσίων^ρύνωνκαι έπέ-
τούτο ήμεῖς, χέριν τής άληθείας καὶ τής τῶν φιλομαθῶν πλη- κεινα. Φαίνεται δέ δτι έξ ἀγράφουπαραδύσεως έπεισή^θη τ^
ροφορίας, έρευνήσαντες ε^ρο^.ιεν ταῦτα περὶ τής ιστορίας ταύτης, .θείερ^ύαγγελίωή ιστορίααί^τη.Παραδύσεωςδέ, λέγω,^Αποστο-
ἄκαὶ ^ειούμεν ἐνταῦθα, λέγοντες. ^τι τήν ἰστορίαν ταύτην λικής. Φησὶ γὰρ ὁ ι^διος Ιωάννης^ εΙ^στι δέ καὶ άλλς^
ἀναφέρουν οι θειοι ^Απόστολοι ἐν τα^ς διαταγαῖς βιβλ. β^. Κιφ έποίησενόΙησοῦς,ἀ ούκ ^οτι γεγραμμένα έν τ^^ιβλί^τούτιρ^
κδ^. καὶ ὀ Παμφίλου ^^σἐόιςς εκκλ. ἱστορ. βιό^. γ^. Κεφ. λθ. (Ιω. κ^. 3θ. κά.
καὶ βιύλ. δ^. Κεφ. ιδ^.έν οἶς τὰ περὶ τοῦ Π^ιπίου Ιεραπόλεως (^) Νυν δέ, τελευταίαεἶναι ή πρὶς εδραίους.
ιστορῶν λέγει ούτω. ^Κέχρηται μαρτυρίαις ἀπὸ τής Ιωάννου (3) Διδαχή^ τῶν Ἀποστδλων δνομάζει τὰς διαταγὰς τῶν
προτέρας έπιστολής. καὶ ἀπὸ τής Πέτρου δμοίως. εκτέθειται Ἀποστόλων,
δέ καὶ ά^λην ιστορίαν περὶ γυναικὸς έπὶ πολλαις ἀμαρτίαις (έ) Περὶ του Ποιμένος ε^πο^ιεν είς τὸν πε^. Ἀποστολ. ἐν
διαβληθ^.ίσης έπὶ του Κυρίου, ήν τὸ καθ^εόραίους ^ύαγγέλιον ταις υ^οσημ. τούτο μύνον προσθέτοντες έδι^, έτι το ^ιβ^ίον
(^σως δέ τοῦτύέστι τὸ κατὰ ^ατθα^ον, όπερέβρα^στὶ συνεγρά- τοῦτο συνἐγραψεν, ός λέγουσί τινες, ό Ἀπύστολος ^^ρμές. θν
φη, ἀλλὰ τὸ νυν μεταφρασμένον ταύτην ούκ ^χει) περιέχει^. ὀΠαῦλος ἀσπάζεται έν τή πρ^ς Ρωμαίους έπιστ. Δέγει δέ δ
^έμνηται δέ τής ιστορίας ταύτης καὶ δμέγας ούτος Ἀθανάσιος θε^ος Ιερώνυμος, ότι τὸβιόλίον τού Ποιμένος εἶναι ι^φελιμότς^-
έν τη κεφαλαιόδει συνύψει τῶν τής Γραφής βιβλίων.. Φησὶ γὰρ τονκαι ἀναγκαιύτατον (παρὰ ^Ιελετίιρ Ἀθηνων, έκκλ. ἱοτορ.
τ^ κατὰΙωάν^ν ^ύαγγελί^, ^Γενόμενος Πάλιν ό Ιησοῦς δια- τύμ. ά. σελ. ^7^).
ΠπΔΑΔΙοΝ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Π ^ Ι ΤΟ Τ ^ Τ Α Λ Ο Τ ^ Α Σ ΙΑ ^ Ιο Υ

Π Ρ Ο .Α Ε Γ Ο ^ Ε Ν Α
^Ο ^ Ι^ι^.^, ^ ^ ιι^ ^ .ι^ ^ι ^ ^^ ^ ιΙ^ ^
^ ^ ^ ^ ε. ^ ., ^ ^ ^
^ ^ι ^ Ε^.ει^ ^ ^ ^ ι ^ ε ^ .^ ί^. Ι^ ^
^ ^ Ι^.ε,^, ^ ^ ^ ^ .ι , ^ ^ ^ ^
ε,^ ^ ί^. ^ ^ ^ ^ο^ ^ Ι^ ^ ^ ^
^ ^ ^ ^ ^ ., ^
^ι,^, ^ι ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ .^,
^ .ιε^ , ^ Ι^Ι^ ^ ^ ^ . ΙΙι^ ^ ^ ^ Ιι^ει^ ^ ^ ,, ^
^ ,ι^ .^ ^ ^ ^ ^ ^ ε^ ..
^.ε^..^ .^ιι^, ^ ^Ι.^. ^
ιιι^ ^ ^

^. ^ ^. ^-.
^

Α ι ^.α^ι^νικαἰ ^^ισ^ολαἰ^ ^ οι οι ^ . έν ^.Α^ιοι^ Π α ^ ο ς ^ ^ ν

βασιλείου ^οιΙ ^.ε^άλοο ε^^νευο^νο ^.

^Τ^ π ^ Κ^ν^ι^ ^. ^Ε^^ΥΙς, ^ Κ^ ^ ^.

ἰι ροοί μ ι ον.
^^ΑνοήΤ^ρ, φ^οὶν, έπερωΤήσανΤι σοφίαν, σοφία λογισθήσεΤαι, Σοφοί^ δέ (ο^ς έοικεν) έπερωΤημα και τόν
άνόηΤον σοφίζε^.,^ ἶΠαροιμ. ιζ^ ^ .Ι όπερ Τ^ Τού Θεού χάριΤι συμβαίνει ήμῖν, όοάκις άν σου δεξώμεθα Τής
(^) ^ῦ Γαρνέρος εις τὸν βίον τούΙ^ασιλ. Τὸνέντῶγ^- τύμιρ (^) ΙΙερὶ δέ τής φράσεωςαυτοῦ ταῦτα φησὶ ^ι^τιος (ἐν Κόδ,
τ^ν τοῦἈγίου συγγραμμάτων (έν τή ύθ. σελ. τού 8. τεύχ,) 1^1.)^ ^Αριστος δέ ἐν τοις έαυτοῦ λύγοις ο ^έγας Ι^ασί-
λέγει ότι έγεννήύηκατὰ τὸ3^ύ έτος, ὁδέ ^οουδἰνος (έν τη λειος. Δέξει τε γὰρ καθαρα καὶ ευσ^μιρ, καὶ κυρί^, καὶ όλως
σελ. τούά, τύμ. περὶ τῶν ^κκλ. συγγραφ). κατὰ τὸ ^8. πολιτική καὶ πανηγυρικά δεινὸς, ει^τις άλλος χρήσασθαι, νοημά--
(^) ^οΓαρνέρος α^τύθι σελ. ύύ. των τε τάξει καὶ καθ^ρέτητι πρέτος, ἀλλ^ οὁδενὸς δεύτερος.
(3) ^οδέ Σωκράτης (^λ. δ^.Κεφ. ^θ) λέγει, ότι έχειροτο- Πιθανότητος δέ καὶ γλυκύτητος, καί γε λαμπρότητος έραστής,
νήθη Διάκονος ἀπὸ τὸν Ἀντιοχείας Μελέτιον. καὶ ρέων τ^ λύγιρ, καὶ ^σπερ έξ αυτοσχεδίου πηγάζων τὸ ρει-
(^) ^ο Γαρνέρος αότύθ. σελ. ύ8. θρον. Καὶ τῶπιθανά δέ έπὶ τοσοῦτον ἦκεν άποκεχρημένος. ι^ς,
(^) ^οΘεολύγος εἰς τὸν έπιτάφ. καὶ έ νικηφόρος Κάλλιστος ει τις πολιτικού λύγου Τούς αύτου λύγους παράδειγμα έαυτ^
βιβλ. ιά. Κεφ. ^8. θείη, έπειτα τούτους έκμελετι^η, μηδέ τῶνεις τούτο συντελούν-
(ύ) ^οΓαρνέρος α^τύθ. καὶ δ^αβρίκιος. Των, δηλονὁτι νύμων, άπειρος ί,^άρχων, ούδενὸς αύτὸν έτέρου
(7) ^οΘεοδώρητος^ιβλ. δ^. Κεφ. ^. τής ιστορίας. δεήσεσθαι, οἶμαι, ούτε Πλάτωνος, ούτε Δημοσθένους.ε Τον θειον
(8) Θεολύγος έν τ^έπιγράμματι ^οκταετή λαο^οΘεὁ- τούτον Βασίλειον ή ^, Σύνοδο^(πράξ. ς^,) ^^Ιέγαν έν ιργιρ καὶ
φρονοςήνία τείνας. ^στε άπαντα τὰ έτη τής ζωης αὁτού εἶ^- λύγιρ έκάλεσεν.^ ^οδέ Ἱσίδωρος ὁΠηλουσιότης έν τή ξα^. αύ-
ναι έ^, καὶ ούχὶ έύ, ι^ςγράφει ὁ^ίος αὀτού. Ἀφίνωνὰ λέ^^ τού έπιστολ^λέγει περὶ αύτοῦ ετού θεοπνεύστου ΙΙατρὸς ήμων
ότι κατὰ μέν τὸν Γαρνέρον ^ζησεν ιίτη ύ^, κατὰδ^τὸν ^οουδ^.. βασιλείου
νονιίτηύθ,
 ΤΟΥ ^ΕΓΑΑΟΥ Ι^ΣΙΑΕΙΟΥ.

.Τ^ ^ν ^ν ^ ι Κ^Ο^^ Ι^^Υ^, ^ ^ ^ ^ν ^ ι ^^ν ^.

^ ν ^ ^ , ε^, ^ ^ ^ ^ ν ^ΙΥ ^ ^ ^ν ^ ^ ν Ι^^Ο^, ^ ^ ^ν^^ν^ι
^ι ^ ^ ^ ν, ^ ι ^^ν ^ Ει ^ν Π^^ν^ν
^^ν^ ^ ^^ν ε^, ^ ^ν^ν^ν ^ν^ ^ν ^Ι^ν Δ^ν^^ ^ ^ ..
Ο^ ^^ιν^ ^ ^ιν^ν ^ ^ ^Υ^ιν ^ς
^ν^ ^ ι^ ^ ^ν^^ν^ ^ ^ ^ Α ι^ ^ ^ν^ ^ν^^
^ ^ ν ^ ^ι ^ ^ ν ^ν ^Υ^ν Σν^^ι^ ^ν^
^ ι^ ι^ ^ν^^ν^, ΙΤ ^ ^ ν ,^ ^ ^ ^ν^^ ^
^^ν ^ν^^^^ν ΙΙ^ Ι^ ^ ν ^ ^ι ^ ν ^ ^ Ι ^ ν ^^ν ^ν^ν^. Ο ^ ^ ^
^ν ^ Κ^ιν^^ν,
^^ν ^ ^ ^ ν ^ ^^ν ^ ^ ^ ^ ν ^ν^, ^^ν ^ ^ ι^ ν 'Ε^.
^Υ^^ν, ^ ^^ν
Α ι^ ^ ^ν Μ^ν^ί^ν Ο^^^ν^^ν^ν Μ^^νι^^ν, ^ ^^ ν
^ ν Π^^^^ν^ν^ ^ι Θ^ν ^^^ν ^ ^^^ν ^
^ Ι^^ν ^^ν ^ ^ν ^
^ν^ν^ ^ι ^ν ^ ^ ν^
^ ^ν
^^ν ^^ν ^^^^ν ^^ν. Οι ^^νΙ^νΠ^^^ν^ι^
Πν^^^ ^^^ν Π^^^^ ^ν ^ ΙΙ^ ^ ^ ^
^^ν ^ι ^ ^ν ^ ^
'^Α^^ν ^ ^ι
Ο^ν^, ^ ^ ^^ν ^ ΙΙν^^^^ι^ν ^Μ^. ^.^Ι.^ Τ^ν^ ^ν^^.
^ν ^^ν ε^^Ιν^, ^^ν ^ ^ ^ ν^ ν Π^^^ ^ ι Υ^^ν ^ ι Π^.
, Ο^ ^^ ^ ^ν ^ι ^ ^ν ^^ν
Δ^ν^^ν ^^ν ^ ^^^^ν ^ν ^^^^ν ^ Τ^ ^ ^ ^ ν
^^ν ^ ^^^ν εν^^, ^ τ^ ^ ^^^ν ^ Οι Κ ^ ^
^ ^ ι^ ν ^ ν ^^ν ^ Κ^^ν^ν ^ Φ^^ι^ν^ν ^ν^^.
^^ν, Κ^^^^ ^ ι ^ ι Α.

^^ν ^ν ^^ν ^ ^ ^
Οι ^ν ^ ^ν Π ^^ ν^^ ν
^^ν ^^^ν ^^^ν, ^^ν ^^
^ ^ ^ ν ^ ν ^ ν ^^ι^ν, ^^ν^ν^ ^^ν ΙΙν^^^^

^ν ^^ν 'Α^^ν, ^^ν ^^^ν, ^Ο^Ιν^ι ^^^ν ^

 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

σωσι τῆ Ἐκκλη^ί^ ἐπεχείρηοαν λοιπὸν^ 1δίφ προκαταλαἰ^άνειν β^πτί^ματι, ὅθεν και τὴν συνήθη
^ὴν ἐαυτῶν π^ρεχ^ξαν- Νομίζω τοίν^ ο^ι ^ ^ ^ανερῶς διηγορευμἐνον, ὴμ^
προσῆκεν ἀ^ετεἶν αύτ^ν τὸ ^άπτι^μα^ ἦ εἰληφ^ς, προσιύντ^ τῆ Ἐκκλησία β^
πτίζειν. Ἐὰν μέντοι μ^λλη τ^ καθόλου οικονομία ἐμπόδι^ν ἔσεοθ^ι τ^το^ πάλιν τ^ρ ἔθει χρηστἐον
^οῖς οἰκονομήσ^σι τὰ καθ^ ἡμᾶς Π^τράσιν ἀκολουθητέον^ ὺ^ορῶμαι γὰρ μήποτε, ως βουλὅμεθ^ ὀκνη-
ροὺ^ ^ὐτοὺ^ περὶ τὁ β^πτίζειν ποιἤ^ι, ἐμποδίσωμεν τοῖς ^ωζομένοις διὰ το της προτάσεως (1) οὐστη-
ρόν. Εἰ δὲ ἐκεἴνοι φυλάττουσι τὸ ὴμέτερερον βάπτι^μα, το^το ἡμ^-ς μὴ δυ^ωπείτω^ ου γὰρ ἀντιδιδόν^
^ὐτοῖς ὑπεύθυνοι χάριν ἐσμὲν, ἀλλὰ δουλεύειν ἀκρι^εία Κανόνων. Π^τὶ δὲ ^λύγ^ρ τυπωθἡτω, τ ^ ἐ^ὶ
τὸν βαπτισμὸν ἐκείνων προσεγμένους χρίεσθ^ι ὑπὺ πιστῶν δηλ^ιδη, κο^ὶ ουτω προσι^ν^ι τοἰς Μυστη,.
ρίοις. Οἶ^α δὲ ὅτι τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς περὶ ^ωνιον ^ κα^ Σατορνἶνον, άπ έκείνης ὅντ^ς τῆς τἀξεως
προσεδεξάμεθ^ εἰς τἡν κ^ιθεδρ^ιν τῶν Επισκόπων. ^ΩΤτε τοὺς τῶ τ^γμ^ιτι ἐκεινων συνημμ^νο^ς ^ὐκ
ἔτι δυνάμεθα διακρίνειν ἀπὸ τῆς Ἐκκλησί^.ς, οἶον Κανόνα τινά της πρὸς αυτούς κοινωνίας ἐκθ^μεν^,
διὰ τῆς τῶν Ἐπισκύπων π^ρ^ιδοχἤς^.
^ ρ μ η ν ε όοι^
^Αφ^ού έπροοιμίασεν ό Ἁγιος ακολούθων άποκρίνεΤαι πρὸ^ έκεῖνα, ὸ^Εού ὸ ^Αμφιλόχιο^ Τὸν ήρωτησ^,
^Ιέλλωντας δέ νά ει^πη διά Τό βάπτισμα Τέν σχισματισΤι^ν Καθαρων,ήΤοι ^αυαΤιανῶν ^.αὶ ΤῶναἰρεΤικένΠ^-
πουζηνων (περὶ ^ν όρ^Τά^ὁποσ^μ. Τού ζ', τής β -)^ ήτοι μονΤ^ινισΤ^ν, άναβ^ςΤικωΤερον, κα^ολικωΤερον, ποιει^
Τὸν λόγον, Και Τήν τω^ παλαιόν εκείνην άναφέρει διαίρεσιν, καθ^ ήν άλλοι μέν λέγονΤαι ΛίρεΤικοὶ, άλλοι δέ
ΣχισμαΤικοι, καἰ άλλοι Παρασυνάγωγοι. Καὶ ΙΙαρασυνάγωγοι μέν εἶναι οί άνυπόΤακΤοι ΙΙρεσβύΤεροι ^,αὶ ^πέ^-
σκοποι έκεῖ^οι,οἴτινες μέ τὸνά έπεσαν εις σφάλματα, καθηρέθησανμένάπὸ Τήν ίερωσύνην κκ^ονικῶς^μἡ θέλονΤες
δὲνά υποΤα^θούν εις τού^ Κανόνα^ αόθενΤικέςαύΤοὶ έαυΤού^ έξεδίκησαν καὶ ἐνήργουν Τά Τ^ ^Αρχιερωσυνη^και
Ιερωουνη^ κ^ιδίαν, μαζή δέ μὲ αυτούς συνηΚολούθησουν κκὶ άλλοι, άποστατήσανΤε^ άπὸ Τήν καθολικήν ^κ-
κλησίαν. ΣχισμαΤι^ιοὶ δὲ όνομάζονΤαι εκείνοι όπού διαφέρονΤαι πρὸ^Τήν καθολικήν Ἐ^κλησίαν, όχι διά δύγμαΤα
πίσΤεως άλλά διά κάποια ζηΤήμαΤα έκκλησιασΤι^.ά κ^ὶ εύκολο^άΤρευΤα. ΑίρεΤικοὶ δέ όνομάζονΤαι εκείνοι,
Τῶν όποίων ή διαφορά παρευθυς καὶ άμέσως εἶναι περὶ εις ^εὸν πίστεως ήΤοι οι καΤά Τήν πίσΤιν καὶ Τά
δόγμαΤα χωρισμένοι άπὸ Τού^ ορθοδόξου^ και παντελι^^ άπομεμακρυσμένοι (^). Οί ΙΙαρασυνάγωγοι λοιπὸν ένω-
νονται πάλιν μέ Τήν εκκλησίαν μέ μόνην άξιόλογον μεΤάνοιαν καὶ έπισΤροφήν, και οι έξ αύΤῶν όντες Ιερεῖς
και Κληρικοι έπισΤρέφονΤες ει^τήν αύΤήν Τάξιν και βαθμὸν ὸποί^ ήσαν πρόΤερον, δέχονται (^). Οι δέ Αἰρετι^
κοὶ, όποῖοι εἶναι οι ^Ιανιχαῖοι, ούαλεντ^νοι καὶ ί^Ιαρκιωνισταὶ (περὶ ^ν όρα τάς ύποσημειωσεις το^ ιιέ. Τή^ ς^.)
καὶ αύΤοὶ ούτοι οι Πεπουζηνοὶ, περὶ ^ν ὸ λόγος και όσοι άλλοι, έπισΤρέφονΤες εις τήν ορθοδοξίαν, βαπΤίζον^-
Ται ωσάν οι Έλληνες έπειδή οι παλαιοὶ ΙΙαΤέρε^ εκείνο μόνον Τὸ ἰ^άπτισμα έκριναν νά δεχθ^, τὸ όποῖον δέν
έκβαίνει Τελείως άπὸ τήν πίσΤιν, τὸ δέ Τέν αιρετικών βάπτιομα, ὡς έξω τής όρθής πίσΤεως όν, έκριναν νά
άποβάλουσι παντελές Διά τούτο άκολούθω^ καὶ οι Ιιεπουζηνοι μέ τὸ νά βαπτίζουν, ύχι ^ις τά παραδεδομένα,
ήτοι όχι ει^ Ι^αΤέρα, Υἰὸν και άγιον ἰινεθμα, άλλ^ει^ ΠαΤέρα, Υιὸν και λἰοντανὸνκαι ἰ1ρίσκιλλαν, και εντεύθεν
μὲ τὸ νά βλασφημούν ει^ τό ἰινεθμα τὸ άγιον, (ήτι^ βλασφημία εἶναι ἀσυγχωρητος) έπιφ.ημίζοντες Τὸ όνομααό-
Του τοῦ ΙιαρακλήΤου είς άνθρωποί θ^ηΤούς καὶ Τούς ά^θρ^πους θεοποιοί^ντες αιρεΤικοὶ φανερά εἶναι^ όθεν και
πρέπει, έπιστρέφονΤε^ νά βκπΤίζωνΤαι. Κι δέ και Διονύσιος (ὸ Ἀλεξανδρεἰας δηλ,) λέγει νά μή βκπτιζωνΤαι,
όμως ει^ τοθτο έσφαλε, και ήμεῖ^ δέν πρέπει καΤά Το^Το νά τὸν άκολουθῶμεν. ΙΙερι δέ τ^ν Σχισμ^ιτι^.ί^ν δύω
γνῶμαι έσΤάθησαν. ^ομέν γάρ άγιο^ Κυπριανὸ^καὶ αι περὶ αύτὸν ἐν ^Αφρικ-^ γενόμεναι δύω Σύνοδοι (όρα τὸν
Κανόνα αύΤον), άλλά καὶ ή σύνοδος όπού έγινεν έν Ικονίω ύπὸ Το^ άγίου ιΙ^ιρμιλιανοῦ (τὸν ὁποιον έδικόν Του
όνομά^ει ὁ Βασίλειος, χρηματισαντα Καισαρεία^ Ιιπίσκοπον), φυλάττ^ντες τήν ἀκ^βειαν έπρόσΤαξαν, ότι
οι Καθκροι ούΤοι, περὶ ων ό λόγος οι Ι^γκραΤῖΤαι καὶ ^ΑποΤακΤ^ται (ύρα ύποσημείωσιν τοί^ Τ^ ^.) κο^.ι
οι ^ΥδροπαρασΤάΤαι (όρα ύποσημ, το^λβ^. τ^ ^.) καὶ άπλί^ς ^λοι οι Σχισμκτ^κοι, έρχόμ^νοι εις τήν κκθ^λι-
κήν εκκλησίαν, νά βκπτίζωνται, έπειδή οι πρῶτοι Ιερωμένοι τί^ν Σχισματικών εἶχον μέν τὸ χάρισμα τού νά
χειροτονούν και Τού νά βαπτίζουν άπὸ Τήν εκκλησίαν. Ἀφ^ ού δέ μἰαν φοράν έοχἰσθη^αν άπὸ τὸ όλον σύ^
(^) ^ν άλλοις, ΙΙροσ^άξεως, ^καὶ καταλληλότερον. γράφων πρὸς τὸν Ρωμης Νικόλαον^και γάρ ἐστιν ύντως τὰ κοι-
(^) ^Εν άλλοις, ^ω^ν ή ^όιον. νά πάσιν άπαντα φυλάττειν ἐπάναγκες και πρόγε Τῶν άλλων
(3) Δι^ύ καὶ Γεώργιος ὁσχολάριος έν τῶ κατὰ Σιμωνίας, τὰ περι πίστεως. ^Ἐνθα και τὸ παρ^ικκλιναι μικρὸν, άμαρτειν
αἱρετικὸς εἶναι^λέγει, κάθε ένας δποῦ ή κατ^ε^θειαν, ή πλα- ἐστιν άμαρτίαν τήν πρὸ^θάνατον. Διαφέρουσι δέ οἱ αἱρετικοὶ
γίως πλαναται περί τι των άρθρων τής πίστεως, Καὶ οἰ πολι- ἀπὸ τούς ἀπίστους καθ^ οι μ^ αἰρετικοὶ δέν φρονοῦσιν έρ-
-τικοὶ νόμοι ^ασίν^Αιρετικός έστι, και το^ς τών αἱρετικῶν ^πὁ- θῶς τὰ τῶν χριστιανων, οι δέ άπιστοι τελείως δέν δέχονται τήν
κειται νόμοις,ὀ μικρὸν γοῦν τι τής.ὁρθής πίστεως παρεκκλίνων. ^νσαρκον τσύ Θεοῦ Αόγου οικονομίαν. (Μελέτιος έκκλ. ἰστορ-
.Καὶ έ Ταράσιος έν τή ά. π^άξει της συνόδουλέγεις Τ^ έπι σελ. 71.).
.δόγμασιν ε^τε μικροις, ειτε μεγάλοις ἀμαρτάνειν, ταύτόνέστ^- (έ) ^ῦρα πε^ὶ τύύτων τὸν ιγ^. τής Πρωτοδευτέρας,
^ ἀ^φοτέρωνγὰ^όνόμος τού Θεοῦ ἀθετε^ται. Καὶ ὁΦώτιος,
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ.

φ^ς εκκλησίας έχασαν αύΤὸ καὶ δέν ήμπορούν πλέον νά βαπΤίσουν άλλους ^νά χειροΤονήσουν, καὶ άπλές
νά δωσουν χάριν, Τ^ν όποίαν διά Τού σχίσμαΤο^ έσΤερήθησαν^ ύθεν καὶ οι παρ^αύτέν βαπΤιζόμενοι λογίζονΤαε
ύΤι άπὸ λαϊκούς έβαπΤισθησαν, διὸ και χρειάζονΤαι νά βαπΤισθοθν, ^Ιερικοὶ δέ ^ίσκο^οι κατά τήν ^Ασί^κν
έδέχθησαν Τὸ βάπΤισμα αύΤών, χάριν οικονομίας καὶ συγκαΤαβασεω^, και ούχὶ άκριβ^ίας, ^σάνὸποί^ οι σχισμή-
Τικοι εἶναι άκόμη μέλη έκ Τ^ς ^.κκλ^ηοἰας. ^οθεν καΤά Τήν γνώμην αύΤένά^ναι δεκτός οι σχισματικοὶ ^Κγ^
κραΤ^ιΤαι όμως ιδιαίΤερον πρέπει νά βαπΤίζωνΤαι έπιστρέφονΤες, κατά τήν άκρίβειαν τών κανύνων. Και διατι
^διον ἐπενόησαν βάπΤισμα, παραχαράξανΤε^ τήν έν Τέ^ βαπΤίσμαΤι παράδοσιν και διατὶ ^^ρὶ τούφαν ξ^..
χωρισΤή καὶ φανερά ψ^φος δέν ^γεινε πο^ πρέπει νά δέχωνΤαι^ άν δέ αύτοὶ δέν άναβαπτίζουσι τού^ έκ τέν
όρθοδόξων ήμῶν προσερχομένου^ εις αύΤούς, ΤούΤο δέν πρέπει νά μ^ δυσωπήσω, ει^Τὸ νά μή βαπΤιζωμεν
άμοιβαίω^ καὶ ^με^ Τού^ έξ αύΤέν ε^ς ήμ^ις προσερχομένου^, Πλήν άνίσω^ και ΤούΤο^ Τὸ νά βαπτιζωμ^ν αύ^
τού^ έπισΤρέφονΤα^, έχη νά γένη ἐμπόδιον ει^ Τήν κοινήν συγκαΤάβαοιν καὶ οικονομίαν, όπο^ ^ε^ἰ πάντων τών
σχισματικών έκαμαν οι ΠαΤέρε^, άς άκολουθούμεν καὶ ήμεῖ^ εις αύ^ν, μήπως διά τήν αύσΤηρόΤητα Τ^ςπρο^
σΤ^γ^ Το^ύΤε^ Τ^ύ^ κάμνωμεν άμελεῖς ει^ Τὸ νά βαπΤί^ωνται, αισχυνομένου^ Τάχα, όΤι ^σάν άπισΤοι Τε..
λείως βαπΤίζονΤαι, παι άκολούθως έμποδίσωμεν τήν σωΤηρίαν τούς. Καὶ συνΤύμω^ ειπε'ιν, ἰ^οοι βαπΤιοθο^ν ^ίς
τὸ έκείνων βάπΤισμα, ούτοι έπισΤρέφοντε^ ει^ τήν όρθοδοξίαν, έξάπαντος Τρόπου πρέπει νά χρίωνται ἀ^ὸ το^ς
πιστούς μέ Τὸ άγιον ί^Ιύρον, καὶ ούΤω νά μεΤαλαμβάνουν. Καὶ έπειδή έδέχθημεν Τού^Τών ^γκρατιτών αυτών
επισκόπους και τά^ χειροΤονίας, μέ Τήν παραδοχήν ΤαύΤην, έποιήσαμεν διά τών έργων ωσάν ένα Κανύ^
έδείξαμεν όΤι αύτοὶ ^έν εἶναι χωρισμένοι άπὸ τ^ν καθολικήν εκκλησίαν. ^ορα καὶ τήν ^ρμηνεἰαν το^
Ἀποστολ. Τού ή. τ^ς ά. καὶ Τού ζ'- Τ^ς β^ (3^.

Ἀπος. ξς^.
^ιἹΙ φθείρ^ισ^ κοιτ^ ἐπιτήδευσιν, φόνου δίκην ὺπε^ει, Ἀκριβολογί^ δὲ ἐκμεμορφωμένου τής έν Ἀγκ,
.κοιὶ ἀνεξεικονίστου παρ^ἡμῖν ούκ ἔστιν. Ἐντ^ῦθα γὰρ ἐκδικεῖτ^ι, οὐ μόνον τὸγεννηθησόμε- ι^ά, ^τή
κα^ ς
ασ, π^,
νον, ἀλλὰ κ^ὶ ο^ὐτὴ ἡ ἐ^.υτὴν ἐπιβ^υλεύσ^σοι^ διότι ἐπὶ τὸ πολὺ ἐν^π^θνήσκουσι τ^ῖς
τοιο^ύταις ἐπιχειρήσεσιν αὶ γυν^κες. πρόσεστι δὲ τούτω κ^ὶ ὴ φθορὰ τοῦ ἐμβρύου ἔτερος φόνος, κ^τά
γε τὴν ἐπίνοιο^ν τῶν τ^ῦτ^ι τολμωντο^ν. Δεῖμέντοι μὴ μ^ρι τἤςἐξόδου παρ^ίνειν ςιύτῶν τὴν ἐξομο^
λόγησιν, ἀλλὰ δέχεσθ^ι μὲν μετὰ τὸ μέτρον τῶν δέκοι ἐτῶν, ὁρίζειν δὲ μἡ χρόν^ρ, ἀλλὰ τρόπ^ρ της με-
^νοί^ς τὴν θεραπείαν^. ^Τής ά. ιβ^
ρ μ ην ^ί ^ε.
Διορίζει ό παρο^ν Κανων, όΤι έκείνη ή γυναῖ^,α όποί^θαναΤωσει έπίΤηδες Τὸ παιδίον, όπού εἶναι έγγασΤρω-
μένη, μέ βύΤανα καὶ φαρμακερά ποΤά, ^ μέ ύπὲρ δύναμίν Της βάρε, ^ και μέ άλλους Τρόπου^, φονεότρια εἶνκι^
Αιαφορἀ δέ κονΤά ει^ ^μ^ις δέν εἶναι, καθω^ ^το κονΤά ει^ Τού^ Ιουδαίους. Ἀν θεΤέον, τό παιδίον, όπού άπο-
θαμμένον άποβαλθ^, ^ναι άκόμη άμόρφωΤον, ὡσάν ι^να κομμάΤι κρέα^, ή μεμορφωμένον, έχον Τούς χαρακτ^--
ρας και Τά μέλη όλα άκέραια Τού άνθρ^που (^), έπειδή μέ Τόν Τρόπον ΤούΤον Τής φθ^ις δέν άποθνήσκει

(ι) Διότι. καθως όταν ^νμέλος κοπη ἀπὸ Τὸ σώμα, νεκροῦ- άλλ^ή διαρρηχθεισα τής κοινωνίας συντροφία(αὁτύθι),
ται παρευθυς μέ τὸ νὰμή μεταδίδεται πλέον εἰς αυτώ ζωτική (^)Καὶ ἄν οἱ Σχισματικοὶ ούτοι διατὶ παρεχάραξαντήν έντῶ
δύναμις, τοιουτοτρόπως καὶ αυτοὶ ἀφ^ού μίαν φορὰν έσχίσθη- βαπτίσματι συν^θειαν^ άξιοι έκρίθησαν παρὰ τωμεγάλιρ τούτ^
σαν άπὸ τὸ σώμα τής Ἐκκ^ησίας, ένεκρόθησαν παρευθυς, καὶ Πατρὶ ^ασιλείιρ νὰ ^απτίζωνται, πόσ^ μέλλον πρέπει νὰ βα-
τήν πνευματικήν χάριν καὶ ένέργειαν τού Ἀγίου Πνεύματος πτίζωνται οἱ παραχαράξαντες, μέλλον δέ παντελή διαφθείραν-
έχασαν, μή μεταδιδομένης ταύτης εις αύτους διὰ των άφών καὶ τες τήν τοῦ^απτίσματος παράδοσιν Δατῖνοι, καὶ ού μόνονσχι-
συνδέσμων, ήτοι διὰ της κατὰ Πνεῦμα ένόσεως, Σημείωοαι . σματικοὶ, ἀλ^ὰ και αἱρετικοὶ φανεροὶ ύπἀρχοντες;
όμως κατὰ τόν Δοσίθεον (σελ. θύ8. τής Δωδεκαβίόλ.) ότι καὶ (3) ^ημείωσαι δτι δΚανο^ν ούτος ά^ότού, τόδέ των ^γ-
ή παρασυναγωγή εἶδύς έστι σχίσματος, άνευ αἱρέσεως, ἀγκαλὰ ^κρατητῶν κακούργημα νοήσαι ήμάς δει, εως τέλους, ἀναφἐρεται
.καὶ αυτὸ κακώς δι^ρημένον καὶ διαμένον, εις αι^ρεσιν μεταγίνε- έν τή ά. πράξει τής ι^. Συνύδου.
ται. Διό καὶ ὁς^. Κανιών τής β^. μέ τούς αἱρετικοός συναριθμώ (^) ^ν γὰρ τ^κα^. τής εξόδου ^γέγραπται ότι, ἄντύχη
τους ύγιαμέν έχονταςπίστιν, κεχωρισμένους δέ όντας, καὶ κετὰ νὰκτυπήσ^ τινὰς τήν έγγαστρωμἐνην γυναικα καὶ ἀποβάλ^
τών Κανονικών ^πισκύπων φατρίας κατ^ἰδίαν συνάγοντας. ῦἱ τὸ ^μβρυον, ἐὰνμέν εύγη αότώἀμύρφωτον καὶ άτελές, νὰπλη-
.δέ Σχισματικοἰ σχισματοαιρετικοὶ εἰσὶ, καθ^θτι όΑύγουστινος ρι^νητόσα άσπρα, όσα ήθελε ζητήσει όάνδρας τής γυναικὰς,
.(έπιστολη ρα^.) λέγει, ότι δένεἶναι κάνέν σχίσμα, εἰμή πρέτε- όοὰν ὁποῦ άκύμη δέν εἶναι τέλειος άνθρωπος, μέ τὸ νὰ μή έχη
^ρον α^ρεσιν άναπλάσ^, ἶνα όρθώς δύξη τής εκκλησίας χωρι- λογικήν ψυχήν, κατὰ τόν^εοδεΙ^ρητον καὶ Διόδωρον, έὰνδέ'^ναι
σθήναι. Καὶ Κεφ. ιά,. εις τὸ κατὰ^Ιατθ. όαότόςλέγει. Το σχί- μεμορφωμένον καὶ τέλειον, νὰ θανατώνεται όθανατ^σας αὀΤὸ
σμα κακώς διαμένον, γίνεται αΤρεσις, ήκαταφέρεται εις α^ρεσιν, ός φονεὸς τελείου άνθρόκου ὸπάρχων, ^χοντος τύτε σῶματέ-
^ἰ και τούς Σχισματικούς κυρίως, οόχ ή διάφοροςπίστις ποιει^ λε^ον κ^ὶ ψυχήν λογικήν- . δέ μέγας Βασίλειος λέγει, ότι ή
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ ^ ε^ε^, ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^.Ι^,
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
^ ^ ^ . ^ ^
^ ^ ^ . ^ιΙ ^ ^ ^ ^ .,,^
^ ^ ^ ^ ^
^ΙΙ ^ ^ ^ ^ο^ ^ ι ^ ^ . ^ ,,,.

.Δ ι ^ ^ ^ιν ^ Ει^ι^νί^ ^ ^Κ ^ν ^ .
^ν ^^ν, ^ς ^Ι^νί^ ^ Κ^ν^ν ^ ^.
^ ^ ^Τ^ι, ^
^ ^ιν^ ^ ^ ^ ^ . . Ι^Ν^^. ^. Κ^Δ ^ ^ ^.
ού ἐξέπε-
σον τόπον ἀναλ^μβάνοντ^ι, ὁ δὲ Διάκονος ἄπ^ξ ἔ^χει διαρκῆ τὴν δίκην της κ^ιρ^σεως. ^Ως ούν
ἀποδιδομένὴς αὐτῶ της διακονίας, ἐπὶ τούτης ἔστησ^ν μόνης της ἐκδικήσεως^ Τσ.ῦτει μὲν οὕν τὰ ἐκ
τῶν τύπων. Κςιθ' όλου δὲ ἀληί^στερόν ἐοτιν ἶ^ιμ^. ἡ της ἀμαρτίο^ς ἀν^χωρησις. ^Ωστε ὁ διὰ σ^ρκὸς^
ἡδονὴν ἀθετήσ^ς τὴν χάριν, διά το^ συντριμμοῦ τῆς κοιρδίςις κ^ὶ πάσης δουλο^γωγί^ς της κατ ἐγκρἄ^
τει^ςντῶν ὴδονῶν ἀποστὰς, ὺφ^ ^ν κ^ιτεστράφη, τελείάν ὴμῖν π^ρέξει τῆς ἰ^ιτρεύσεως ^ὐτοῦ τὴν ἀπό-
δειξιν. Ἀμφότερ^ε τοίνυν εἰδέναι ὴμᾶς δεῖ, κ^ιὶ τὰ τῆς ἀκριβείο.ς κοιὶ τά τῆς συνηθ^ς, ἔπεσθ^ι δὲ, ἐπὶ^
τῶν μἡ κ^τ^δεξ^ιμένων τἡν ἀκρότητ^, τῶ π^ρ^ιδοθέντι τύπφ.
ρ μ η ν ^ί α.
Ἀνίσως Διάκονο^ μετά τήν χειροτονιαν πορνεύση, καθαιρεῖται μέν άπὸ Τήν διακονίαν, κατά τὸν Κανόνα
τοθΤονκαὶ είς Τὸν τόπον Τών λα.^κ^ν βάλλεται, δέν άποδιωκεΤαι όμω^ άπὸ Τήν κοινωνίαν (Ι), ήτοι άπὸ τήν
μεΤά Τ^ν πισΤῶν σύσΤασιν και προσευχήν, ΤαύΤὸν ειπεῖν, δέν άφορίζεΤαι έκ Τ^ς Ἐκκλησίας οι καΤηχού-
μενοι (ούχὶ δέ καὶ μεταλαμβάνει), έπειδή ὸκέ, τῶν Ἀποστύλων (όν και άνάγνωθι) μέ τήν παιδείαν μόνην
Τ^ καθαιρέσεων έπαίδευσε Τούτους όχι δέ και μέ Τήν τοῦ άφορισμο^ έκ τής Ἐκκλησία^ ένα μέν, διατὶ ήκο-
λουθησεν εις τὸ ρητὸν έκεῖνο, Τὸ λέγον. Δέν θέλεις παιδεύσεις Τινά δύω φορα^ς διά ένα και τὸ αύτὸ άμάρΤημα,.
και άλλο δέ (Τούτο Τὸ λέγει ὸ ^ασίλειο^ άπὸ λόγου Του), διαΤι οι μέν λα.^κοι άμαρΤάνονΤες, διωκονΤαι μέν
άπὸ Τόν Τόπον τή^ μετά τών πιστῶν συστάσεως έν τ^ εκκλησία, άφ^ ού δὰ τελι^σουν τούς διορισθένΤα^ χρό-
νου^ Τή^ μετανοίας πάλιν τὸν αυτόν τόπον άναλαμβάνουσιν, ^ο δέ Αιάκονος (και άπλῶς κάθε Ιερωμένο^), άφ^
ού μίαν φοράν καθαιρεθ^ και χάση Τήν διακονίαν, δεύτερον δέν λαμβάνει αύΤήν (όρα τήν β^. ύποσημ. τού κή..
ἈποσΤολικού). Και λοιπόν λέγει, έπειδή άλλην φοράν δεν τού δίδεΤαι ή διακονία, διά τοῦτο οι ^παλαιοι Κα^
νόνες ήγουν οι ^Αποστολικοι, εις τήν καθαίρεσιν και μόνην έστησαν τήν τιμωρίαν, καθαιρείσθω και μή άφο-
ριζέσθωδηλαδή, προστάξανΤες Και το^το μέν εἶναι τὸ έπιτίμιον, όποῦ οι Κανόνες συνηθίζουν νά δίδουν εις.
Τού^πορνεύσανΤας Διακόνους ήγουν μόνη ή καθαίρεσις Καθολική έμως και τελεία καὶ άκριβής ιατρεία εις.
αύτού^ εἶναι, Τὸ νά κάμουν άποχήν τής άμαρτίας, και τὸ νά μακρύνουν άπὸ τάς ήδονάς, άπὸ τά^ όποίαν κα-
Τεσκλαβωθήσαν καὶ Τήν χάριν τ^ς ιερωσύνης έχασαν, μέ συντριβήν, μέ έγκράτειαν και κάθε άλλην δουλαγω-
γιαν και κακοπάθειαν, Τὸ ύπόλοιπον δέ μέρος τοῦ Κανύνος τούτου, τὸ διαλαμβάνον περι τής συνηθείας κε^ι
άκριβεία^ (^), όραει^ τήν ύποσημείωσιν τοί^ιβ^. τής ςέ. και μάλιστα εις τήν τοῦ ρβ^, τής ς-^. ύποσημείωσιν^
αύτολεξει γάρ παρ^έκείνου άναφέρεται και παρ^ήμῶν ερμηνεύεται,.
παρατήρησις αἰ^τηδέν θεωρειται τόρα εἰς ήμας^καθ^δτι κ^ι ὁ Ι^ἶετὰτων λαΥκων ^σταται λοιπόν, καὶ ούκ ἐκβάλλεται τής ^Ι^-
τὸἀτελές και ἀμίρ^ωτον ^μύρυον θανατόσας. φονεύς ἐστιν, κλησίας, ^μως και δέν κοινωνητῶν μυστηρίων. καθ^ςτινες λέ-
έπειδή τούτο, ἄνκαὶ τότε δέν ἦτο τέλειος άνθρωπος ^μελλεν γουσιν, έτι ὀμδ^. τού αύτού λέγει οἰ^τω^ ε^ΙΙ Διάκονος ή τιρ
δμως ἀναγκαίως κατὰ τήν ἀπαραίτητον ἀκολουθίαν τ^ν νύμων ^λληνι συμπορνεύσασα δεκτή έστιν εις κοινωνίαν (τήν μετά^
τής φύσεως νὰ τελειωθ^, των πιστῶν δηλονὁτι), είς δέ τήν προσ^ορὰν (ἰδοὸή των
(1) Κάποιοι ένδησαν διὰ κοινωνίαν ένταῦθα τήν μετάληψιν στηρίων) δεχθήσεται τι^ ^τει.^ Δἐγουσι δέ οι ιρμηνευταὶ, ότι
τῶν θείων μυστηρίων, ^μως δέν εἶναι ^τσι^ ἀλλὰ καθ^ς ήμεῖς διὰ τήν πρός τόν Έλληνα μίξιν ἐπετέθη αύτη τό ^αρό έπιτι^
έξηγήσαμεν, ο^τωνοείται. Καὶ έ λβ^. τούαότοῦ Πατρός ἐξηγει μιον. Δοιπόν και τῶΔιακύν^^σται μέν ωσαύτως έπιτίμιον
τοῦτον, ούτωλέγων^ εοι τήν πρὸς θάνατον ἀμαρτίαν ἀμ^ρτά- κοινωνησίας των μυστηρίων, ^ως δέ ὁλιγι^τερον ἀπό τό τ^ ^
νοντες ΚλΥ^ικοὶ, τού^αθμοῦ μέν κατάγονται, τής κσήνωνί^ς δ^ πορνευδντων, έπερ αύτὸς ^ρισεν, ο^ον ^τη
τωνλαικῶνο^κέξείργονται^ούγὰρ έκδικήσεις δὶςἐπι τ^α^τδ^. (^) ^ερικοὶ λἐγουσιν, ^ συνήθειαν μέν δνομάζει ό^Αγι^ς-
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ.

^Περὶ τριγάμων κ^ὶ πολυγάμων τὸν αὺτὸν ὡρίσαμεν Κανόνα, δν καὶ ἐπὶ τῶν διγάμων άναλόγως,
Ἐνι^υτὸν μὲν γὰρ ἐπὶ τῶν διγάμων, ἅλλοι δὲ, δύω ἔτη. Τοὺς δὲ τριγάμους ἐν τρισὶ καὶ τέταρσι πΟλ-
λ.άκις ἔτεσιν ἀφορίζουσιν. Ὀνομἀζουσι δὲ τὸ τοιοῦτον οὐκ ἔτι γάμον, ἀλλὰ πολυγαμίαν, μάλλον δὲ πορ-
νείοιν κεκολασμένην^ δι' ὅ κςιὶ ὁ Κύριος τῆ Σοιμαρείτιδι πέντε ἄνδρας διαμειψἄση ^ν νῦν, φησὶν, Εχεις,
οὐκ ἔστι σου ἀνὴρ, ^'Ιωάν. δ'. ὡς ούκ ἔτι άξίων ὅντων τῶν ὑπ^ρεκπεσόντων τοῦ μέτρουτῆς διγαμίας,
τῶ τοῦ άνδρὸς, ἤ τῆς γυν^ικὸς κ^λεῖσθ^ι προσρήματι. Συνήθειαν δὲ κατελάβομεν ἐπὶ τῶν τριγάμων
πεντ^ετίοις άφορισμὸν ούκ άπὸ Κοινόνος, ἀλλ^ ἀπὸ τῆς τῶν προειληφότων άκολουθί^ς, Δεῖ δὲ μἡ πἀντη
^ὐτοὺς ἀπείργειν τῆς Ἐκκλησί^ς, άλλ^ ἀκροάσεως οιὐτοὺς ἀξιοῦν ἐν δύω που ἔτεσιν ἤ τρισὶ, και μετὰ.
τοιῦτ^ ἐπιτρέπειν, συστήκειν μὲν, τῆς δὲ κοινωνίας τοῦ ἀγαθοῦ ἀπέχεσθαι, καὶ οὕτως ἐνδειξαμένους καρ-.
^πόν ^ιν^ μετ^ινοίας, ἀποκ^θιστάν τῶ τόπω τῆς κοινωνίας
^ ρ μ η νε ί
Περὶ τριγαμίας διορίζει δ παρων Κανων λέγων, ύτι τήν τριγαμίαν οί παλαιοὶ Πατέρα δέν όνομάζουσι γά-
μον, άλλά πολυγαμίαν (καὶ ί^σως έννοεῖ έδῶ Τούς έν Νεοκαισαρεία Πατέρα^, οἴΤινες έν Τῶ γ'. Κανόνι πλεἰστους
γάμους τὸν τρίτον γάμον όνομάζουσιν), ή μάλλον ειπεῖν πορνείαν έχι έξαπλωμένην εις κάθε γυναίκα, άλλά
συνεσΤαλμένην εις μίαν γυναῖκα. ^Οθεν, Τόσον αἱ τριγαμοθσαι γυναῖκε^ δέν εἶναι άξιαι νά όνομάζωνΤαι παρά
^ῶν Τριγάμων άνδρών γυναῖκέ^ Των, ύσον καὶ οι Τρίγαμοι άνδρες δέν εἶναι άξιοι νά όνομάζωνΤαι άπὸ Τά^τρι-
γάμου^ γυναῖκα^ άνδρες αύΤων. ^ιόΤι και δ Κύριοί εἶπεν είς Τήν πένΤε άνδρας λαβούσαν ΣαμαρείΤιδα, ύΤι τὸν
άνδρα οπού ^χεις Τώρα δέν εἶναι νόμιμος, και άκολούθως δέν ε^ναι άξιος νά όνομάζεΤαι άνδρα^ σου. Τούς Τρι^
γ^άμους λοιπὸν καὶ πολυγάμους Τούτου^, μερικοι μέν κανονίζουν άναλόγως μέ Τού, διγάμους, ήγουν έπειδή καὶ
τούς διγάμους άλλοι μέν ένα χρόνον, άλλοι δέ δόω κανονίζουν, διά ΤούΤο Τούς Τριγάμου^ άναλόγο^ μέ τού^
χρόνους τών διγάμων, είς Τρεῖς και Τέσσαρα^ χρόνου^κανονίζουν. Ἀπὸ Τήν Τύ^νπρογενεσΤέρων όμως συνήθειαν
και ύχι άπὸ Κανόνα, πένΤε χρόνου^ αύΤοι κανονίζονΤαι. Πλήν δέν πρέπει νά ἐκβάλλωνΤαι Τελείως άπὸ Τήν
^Εκκλησίαν ὡς οι έξω Τή^ πυλης προσκλαίοντες, άλλά δύω χρόνους ή Τρεῖς νά άκροώνΤαι Τάς Γραφάς, και
μεΤά Ταύτα σΤέκωνΤαι μέ Τού^ πισΤούς χωρὶς νά μεΤαλαμβάνουν, και ούΤω καρπὸν δείξανΤες μεΤανοίας, νά
μεΤαλαμβάνουν. ^Ορα και Τήν έρμηνείαν τού γ^. και ζ'. Τής έν ^εοκαισαρεία, και Τήν ίχνογραφίαν Τού Ναού έν
πῶ Τέλει.

^Τοὺς ἐπὶ τῆ ἐξόδωμετανοοῦντ^ς τῶν ^ἱρετικῶν δέχεσθοιι χρή. Δέχεσθ^ι δὲ δηλ. οὐκ άκρίτως, ἀλλὰ
δοκιμάζοντας ει ἀληθινὴν ἐπιδείκνυντ^ι τὴν ψῆφον τῆς μετανοίας, καὶ εί τοὺς κ^ρποὺς έχουσι μαρτυ-
^οῦντ^ις τῆ πρὸς τὸ σωθῆναι σπουδῆ^.
μ η ν ε ία^
^Επειδή μερικοι άπορού^αν άν πρέπη νά δέχωνΤαι οί αίρεΤικοι, μετανοούνΤες εις Τὸ Τέλος Τής ζωής των,
άποκρίνεΤαι ὅ Αγιο^ διά Τού παρόνΤο^ Κανόνος ύΤι πρέπει νάδέχω^Ται, έχι όμως άπλί^ς και άς ^τυχεν, άλλά
νά δοκιμάζωμεν αύΤούς, άν Τ^ άληθεία μετανοούν κ^ὶ άφίνουν Τά αίρεΤικά.αύΤι^ν δόγμαΤα, και καρπούς δεί^
^χνουσι μεΤανοίας ^Ορα τὸν ζ^. Τή^ β^. και ιβ^. Τής έ^ ^ιεοκαισαρεία.

τούς Κανύνας Τῶν άλλων Συνύδων, ἀκρίβειαν δέ τούς ἐδικούς
του. Ἀλλ^ δμως και ή συνήθεια .και ή ἀκρίύεια όπου ἀναφέρει
έδῶύ^Δγιος, καὶ είς τούς άλλους Κανύνας έμπεριέχεται, και
μάλιστα κατὰ τὸν ιβ^.και ρβ^. τής ή ἀλήθεια έμως εἶναι
αύτή, δτι τήν ἀκρίβειαν ταύτην μύνος ύ παρων Κανιών Τού
.Ἀγίου ἰδιαιτέρως είς τούς διὰ σαρκικὰ ἀμαρτήματα καθαιρε-
θέντας ιερωμένους διορίζει, οἰ δέ τῶνάλλων Κανύνες μύνην Τήν
συνήθειαν είς αύτούς διορίζουσιν, ήτις εἶναι ή καθαίρεσις Τού
βαθμού των- Σημείωσαι δέ, δτι ύ πνευματικὸς Πατήρ δύναται
νὰ κάμη συγκατάβασιν είς τὸν τήν ἀκρίύειαν φυ^άξαντακα-
-θηρημένον, και νὰ συγχωρ^ση είς αύτὸν νὰ μεταλάβη ΤὰΜυ-
^Τ^ρια έγλιγορώτερα διὰ τήν θερμήν του μετάνοιαν^ δμως ού-
δέποτε δύναται νὰσυγχωράση αύτ^ είς τ^ νὰ ^χη και Τήν
ἱερωσύνην, άπαγε. Παντοτινην γὰρ, φησὶν, ίχει ούτος τήν δί-
κην Τής καθαιρέσεως^Ἱστέονδέ ὅτι ύΔιάκονοςο^Ιτοςκαὶ άπλῶς
δλοι οἱ ^ερωμένοι καθαιρούμενοι, και είς τὸν τύπον Τῶν λαΤ-
κῶν ἀπωθούμενοι, πρῶτον μετασχηματίζονται, ήτοι ἀποβάλ-
λουσι Τὸσχήμα των ιερωμένων, καὶ ^τσι βάλλονται είς τ^ν
τύπον τῶν λαΥκῶν, καθ^ς καὶ ύκα^. τής ς^. φανερῶςπερὶ τού-.
του διορίζεται. ^Απρεπές γὰρκαὶ ἀνοίκειον εἶναι νὰστἐκωνται
ούτοι μετὰ των λαῖκων, ^χοντες τὸσχήμα τωνΚληρικῶν, ^οτι
δέ οἱ καθαιρεθέντες μετεσχηματίζοντο, τὸ λέγει καὶ ύ ^αλσ^-
με^ν, ἐρμηνείφΤού μδ^. Κανύνος Τούμεγάλου βασιλείου, .Δύτὸ
ΤούΤύ φησι ^ιὶ ό Τής έν^ίεοκαιοαρεί^.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

σΤῶν Κανονικῶν τὰς πορνείας εις γάμον μὴ καταλογίζεσαι, ἀλλὰ παντὶ τρύπω διασπᾶν αὐτῶν τὴ^
συνάφειαν. Τοῦτογὰρ καὶ τῆ Ἔκκλησία πρός ασφάλειαν λυσιτελὲς, καὶ τοῖς αὶρετικοῖς οὐ δώσεικ^ ἡ ^
λαβὴν, ὡς διὰτὴν τοῦ ἀμαρτάνειν ἄδειαν ἐπισπωμένων πρός ὲαυτούς^.
ε ρ μ η ν ε ία .
Διορίζει ό παρων Κανων, ότιάνίσω^ Τινές Κανονικοὶ, ^Τοι Ἱερωμένοι κοιι Κληρικοι και ^ὶΙοναχοὶ κ^ὶ Κ^λο^
.γραῖαι παρθένοι ήθελαν πορνεύσουν μέ κάρμίαν ^ μέ κάνένα, νά μή συγχωρούνΤαι παρά Τοῦ ^.ὶρχιερέως νά
στεφανωνωνΤ^ι κ^ὶ νά ^υ^σιν Τά άλλα άνδρόγυν^, άλλά νά χωρίζεΤαι μὲ κάθε Τρόπον Τὸ παράνομον αύτέν
συνοικέσιον, κάν καὶ φθάσουννά σΤεφανωθούν οιαΤὶ Τούτο, Τό νά χωρίζωνΤαι, πολλά συμφέρει εις τήν
κ^ησίαν, διάνά μή κάμνη καὶ άλλο^ παρόμοιον πράγμα, και ή άξία Τ^ς Ἱερωσύνη^ καὶ ΤοΤ^^ἱοναδικοῦ έ^α^
γέλματο^ νά καΤαφρον^Ται, καὶ διά νάμή ευρίσκουν λαβήν οί αίρεΤικοὶ νά μ^ καΤηγορο^ν, λέγονΤ^ ^ δ^
Το^Το άφίνομεν Τούς ^ερωμένους καὶ μοναχούς νά μενουν και νά συζούν εις Τήν άμαρΤίαν, μή χωρίζοντες το^
άθέσμους γάδους αύτέν, διά νά Τρκβίζωμεν Τούς αιρεΤι^ιού^ ει^ Τήν πίσΤιν μα^ μέ Τήν άδειαν ^ποί^τ^ν δίδο-
μεν ει^ Τὸ νά άμαρΤάνουν. ^ορα και Τήν έρμ. Τού κ^. ἈποσΤολικού, Τού ι^'. Τή^ δ^. και Τήν ύποσημείως^ιν
Τού Τ^ς ς^.

αἈρρενοφθόροι καὶ ζ^οφθὅροι κ^ὶ φονεῖς καὶ φαρμακοὶ καὶ μοιχοὶ καὶ εἰδωλολἄτραι, τῆς αὐτῆς κα-
ταδίκης εισὶν ὴξιωμέν^ι, ωστε ὅν ἔχεις ἐπὶ τῶν ἄλλων τύπον, καὶ ἐπὶ τούτων φύλαξον. Τοὺς δὲ ἐν τριἄ..
κοντα ἔτεσι μετανοήσαντας ἐπὶ τῆ ακαθαρσία, ἤν ἐνάγνοία ἔπραξαν, οὐδ' ἀμφιβάλλειν ὴμ^,ς προσῆ^ιεν
εἰς τό παραδέξασθαι, ^Ητε γὰρ ἄγνοια συγγνώμης άξιους αύτοὺς ποιεῖ, καὶ τὸ εκούσιον τῆς έξαγορεύσεως
καὶ ἡ παοάστασις έν τοσούτο,^ χρΟν^ο γινωμένη σχεδὸν γὰρ ὅλην γενεὰν ἀνθρωπ^υ παρεδὅθησαν τῶ σ^-
τανᾶ, ἶνα παιδευθῶσι μἡ άσχημονεἶν. ^Ωστε κέλευσον αὐτοὺς ήδη ἀνυπερθέτως δεχθῆναι, μάλιστα εἰ καὶ
δάκρυα ^ουσι δυσωποῦντά σου τὴν εύσπλαγ^νίαν, καὶ βίον έπιδείκνυνται ἄξιον σι^μπαθείας.^ ^
ε ρ μ η ν ε ία .
^ις Τήν όμοίαν παιδείαν καὶ Τὸ έπιτίμιον καταδικάζει ό παρων Κανων Τούς άρσενοκοίΤα^ και κΤηνοβότα^,
(περι ^ν όρ^ Τόν ι^. τ^ς έ^ Ἀγκυρα^, καἱ Τούς φονεῖς (όρα Τὸν ξ^. ἈποσΤολικὸν), και Τού^ φκρμακούς (όρα
Τὸν ξά. Τή^ς^.), και Τού^ μοιχού^ (όρα Τόν μή. ἈποσΤολικὸν, και πζ'. τ^ και τού^ειδωλολάτρας, ^όΤοι
ή Τού^μάγους, καΤά Τόν ἰὶαλσαμ^να και ^ωναρᾶν, ως έπικαλουμένους τούς δαίμοναν ή κατ^ άλλους, Του^
καΤά Τινα περίσΤασιν άρνηθένΤα^ Τὸν χρισΤόν και θύσανΤας εις τά είδωλα (και όρα τ^ν ιά. τν^ ά.)^ εις Τήν
αύΤήν δέ παιδείαν καΤαδικάζονΤαι ούΤοι όλοι, όχι κατά Τούς χρόνου^ τ^ν επιτιμίων, διαΤι άλλοι μέν άπὸ
κύτους εις περισοοΤέρου^χρόνους έπιΤιμῶνΤαι, άλλοι δέ εις,όλιγωΤέρους, ^ς έν Το^ς ιδίοι^ αύΤέ^ν τόποις και
Κανόσι φαίνονΤαι^ άλλά καθ^ ύ όλοι ούτοι εις πολυχρόνια έπιΤιμια υποβάλλονται, καΤά Τὸν ^ωναρέεν, και καθ^
ό όλοι ει^Τούς Τέσσαρας τόπους Τής μεΤανοίας έβάλλοντο, κατά τὸν ι^αλσαμῶνα. ^Οσοι δέ ει^ ΤριάκονΤα χρό-
νοι^ ἐμεΤα^όησαν διά Τήν σαρκικήν άκαθ^ρσίαν όπού έν άγνοια έπραξαν, (Τυχόν μέ συγγένισσαν αύτ^ν σμι-
χθένΤε^, χι^ρὶς νάήξεύρουν Τήν συγγένειαν ή ΤοιούΤο άλλο), ούΤοι άναμφιβόλως πρέπει νά δεχθούν ει^Τήν Τιών
ί^ΙυσΤηρίων κοινωνίαν διά πολλά α^Τια, διά Τήν άγνοιαν Τής άμαρτίας, διά Τἡν θελ^μαΤι^.Υ^ν έξομολόγησίν
Των, διά Τ^άδάκρυα και Τήν άξίαν έλέους ζωήν όπου δείχνουσι και διά Τὸ πολυχρόνιον έπιτίμιον όπού έδοκί-
μασαν, ΔιόΤι σχεδόν μίαν όλόκληρον γενεάν άνθρωπου παρεδόθησαν ει^ Τόν σαΤανᾶν, χωρισθένΤες άπό Τήν κοι'^
νωνίαν τέν πΙστων, ^ς ό παραδοθεὶ^ έκε^νο^ Κορίνθιος εις τὸν σαταν^ν, διά νά μάθουν κε^ὶ αύΤοὶ, έκεῖνος,
νά μή κάμνουν ΤοιαύΤα άκάθαρΤα^

^ν δέ Τ^ ξβ^, εις δεκαπέντε χρόνου^ κανονίζει τούς άρσενοκοίτας ό αύΤὸς Βασίλειος, ὡς και Τού^ μοιχ^ούς^
Ὄ δέ Νύσση^ έν Τῶ δ^, εις δεκαοκΤω, λέγων, όΤι αύΤη εἶναι άδικία εις Τὸ άλλόΤριον, και παρά φύσιν. ^ δ^
^ΝησΤευΤήςἐν Τ^ ιή- αύΤού Κανόνι Τρία έτη έμποδίζει Τόν άρτενοκοίΤην άπό Τήν κοινωνίαν μεΤά νν^σΤεία^ξ.^
ροφαγία^ και μεΤανοιέν, ^ν Τῶ ιθ', λέγει, όΤι, άν παιδίον φθαρώάπέ Τινες, ^Ιερεύς ού γίνεΤαΙ^ μόνον άν
εις μόνους Τού^μηρούς Τήν ροήν έδέξαΤο^ ^οδέ Θεός προσΤάζει εις Τὸ Αευ^τικόν νά θανατωνωνΤαι οί άρσενο^
Σημ^ωσαι ^τι όχι μδνον άφ^ού άκολουθ^σ^ πορνεία, Ι ρωμἐνοι Κληρικοὶ καὶ μοναχοὶ, κατὰ τὸν Κανένα τουτον, άλλὰ^
δέν ήμπορεῖ δἈρχιερεὸς νὰ δόση άδειαννὰ στεφανωθούν ἰ παρομοίων κς^ι ἄν δέν άκολουθἦ^η προλα^ύντως πορτε^σ.
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

^^ ε^.ν^ ^ι^ν ^εν..^ , ε^ν^.,

ε^^ι .ι^ν.^
ΙΙι^ ιΙ^ Ι
^Ο ^ν^ ^ν Ο^ν ^ ^ ^ ^ ν ^ ^ ν^ ^^
^ν^^, ^ ^ ^ ν ^ ^ , ^ ι^ ^ ^ ^ ν ^ ^ ^ ν . Δ ^ ^^
^Δ ^Α^^ν ^ιν ^ ^ν^^ς ^ ^ ^ ν..
^Ω^ν^ ^^ν ^ι ^ν^ ^ ^ν^ν ^νΟ^^ ^ ^ ν . ^Η ^ν ^ ^ν ^ Ο^^ν ^Ι^ν^Ο^ ^ ^
^^ν ^ι ^ ^
^ ν . 'Α ^ ^ ν ^ ν^ ^ ^ ^ ^ν^ ι^ιν^ ^ ^
Ο^ν^ ^ ^ ^Η ^ ,^Ο^ι^ ^ν^Ο^ ^ ^ ^^^ν^ν^.
^ ^ν^^ν. 'Εν ^ι ^ ^^ν^ν^ν ^ν ^
ε^ι ^ ^ν ^ Υ^ ν ^ ν ^ ^ ^^ν ^ ^ν^ν,
^ ^ ^^ν^ ^^ν^ν, ^ ^ ^
τ^ν ^ ι Ε^ ^ ^ ^ ^^ν ^ ^Ο.
^ ^ ^ ^ ^ ν^^ ^
^.^ν ^ ^ ^
^ν^ ^ν^^ ^^ν ^ ^ ^ ^ν ^^ν^ ^ ι ^ ^ ^ν^^^
'Ο ^ν^^ Ι^^ ^^ ^ν ^ ^ ^ν ^ι
^ ^^ν ^^ιν^ν Κ^ι ^ν^^ι ^ ^
^ν^, ^ ^ ^ ^ ^ ^
^Ο^^ν ^ν ^.Υ^ν ^ν^Ο^. 'Ε,^^^ν ^ ^^ν ^ ν ^ ^ , ^ ^ ^ν ^ν,
^ν ^ ^^ν ^ι ,,^ ^ ^ ν ^ ^ ν . Ο^^ ^ν ^ι^. ^ν
ε^^^ν Ο^^ ^ν ε^ ^ ν^
^ν^^ν ^ ν ^ ^ ^ ν^ ε^ ^ν^^ Κ^ιι ^ ν^ ^^ν ^' ^^^ν ^^^ν

^^^ν
^ν^ι^ . Αι ^ινΙ^ν ^^ι ^ ^ ^ ν^

(ί) Τύσον δέ φοβερὸν πραγμα εἶναι ή ἀρσενοκοιΤία, καθως
στοχάζεται ενας διδάσκαλος, ύ^στε ύποῦ ύ ^ιος Θε^ς ήθέλησε
νὰ καταβη ^ροσω^εικῶς διὰ νὰ ίδη ἄν τη ἀληθείφ ἐνεργήται
Τοιαύτη άμαρτία, ώσὰν νὰμή ἐπίστευε καλὰ, ἄν ήτοδυνατὸν
νὰ εύρεθη ἐπάνω είς τήν γήν μία τοιαύτη τερατώδης κακία.
Ο^τω γὰρ ^λεγε διὰ τοὸς άρσενοκοίτας Σοδομίτας. ^Καταβὰς
ούν ^ψομαι, εί κατὰ Τήν κραυγήν αύτῶν^Τήν έρχομἐνην πρός
με συντελοῦνται, εί δέμήἱναγν^^ (Γενέσ. ιγ^. 13.). ^Οδέ^Δ-
γιος ^Ιερώνυμος λέγει, ύτι διὰμύνην τν^,νάμαρτίαν αύτήνάργο-
πύρησεν είς τύσας χιλιάδας χρύνους νὰ γένη άνθρωπος ύ Γἰος
Τοῦ Θεοῦ^διὰ τούτο καὶ οἱ εύσεύεις Εασιλεῖς είς τὸν θε^ον τού-
Τον νύμον άκολουθοῦντες. έθανάτωναν τούς ἀρσενοκοίτας. Καὶ
ύ μέν ^Ιουστινιανός, κατὰ τὸν ^ωναραν(βιβλ. γ^.), καὶ ύ μέγας
Θεοδύσιος πρύτερον έγύμνωναν τούς ἀθέους ἀρσενοκοίτας ἀπὸ
έλα των τὰ ύπάρχοντα, έπειτα τούς έπύμπευον, καὶ ο^τωΤούς
έδιδαν πικρὸνθάναΤον. ^Οδέ ΟὁαλενΤινιανὸςένώπιονπάνΤων κα-
τέκαιε Τούς άρσενοκοίτας. Καὶ Δέων δέ καὶ Κωνσταντίνος οἱ
^σιλεις έν τη έκλογ^ τῶν νύμων (τίτλ. κη^. σελ. 1^8. τής
βίύλ. Γιοῦρ. Γραικομ) λέγουσι νὰ θανατώνωνται μέ ξίφη οἱ ἀ-
σελγεῖς, καὶ ύ ποιωνκαὶ ύύπομένων. ^ν δέ ύ ύπομένων ήναι
παρακάτω ἀπὸ τούς ιβ^. χρύνους, νὰ συγχωρήται διὰ τὸ ἀνή-
λικον. ^Ο^ύσσης Γ^ηγύριος ἀναφέρων τὰ λύγια ύπούεἶπεν ύ
Θεὸς περι τῶν Σοδύμων τὸ, κραυγήΣοδύμων, κτλ. λέγει- ^ι^ρί-.
ξωμεν ούν, άδελφοὶ, καὶ Τρόμ^περισχεθῶμεν. ούγὰρ μικρὸς ύ
κίνδυνος, ύτι ή άμαρτία αἰ^Τη, λέγει ύ Θεὸς, μεγάλη σφύδρα^
ΠΠΔΑΔἶοΝ
^οΠλάτωνειπεν, έτι ήπαιδεραστία δέν εἶναι ^ρ^ον ἀνθρώ^ι..
νον, ἀλλὰ θηριῶδες των τετραπύδων, ἀγκαλὰκαἰ μήΤεαύτὰτὰ
τετράποδα κάμνουσι τοιούτονπα^ὰφύσιν ^ργον. ^οθειος Κρυ-
σύστομος λέγει, δτι έκεινοι οί νέοι ύπού στ^ργουν νὰ μάθουν
τοιούτο πρέγμα, καλύτερον ήτονὰ ἀπέθνησκον^^εαρὰνὰ λ^μ-
βάνουν τοιαύτην ἀτιμίαν^ ^Εέλτιον ἀποθανείν, ή ζην ύβριζὁ..
μενον, ^περἄν ε^ποις ἀμάρτημα, ούδέν Τσονἐρε^ς τής παρανο^
μίας ταύτης. Καὶ εί έπησθάνοντοτωνγινομένωνοἱ πάσχοντες,
μορίους ἄν κατεδέξαντο θανάτους^ύ^στε μή τοῦτοπαθειν^. Διὰ
τούτο καὶ οἱ τῶν ^Ελλήνων νέοι, ἀγκαλὰ καὶ στερημένοι ἀπὸ
τέ φῶς τής πίστεως, ^ιως προτιμύτερον ^στεργοννὰ φονεοθούν,
παρὰ νὰ σταθούν νὰτούς ύβρίσουν. Διηγείται γὰρ ύ ΙΙλούταρ-
χος δτι ύἀκύλαστος Ἀριστύδημος, έπειδή καὶ ήκουσεν δτι είς
Τήν Περαίαν ἦΤον ένας εύμορφος νέος, άρμάτωσε κάτεργον καέ
έπήγε διὰνὰ τὸν ἀτιμάση- ύνέοςδέ τούτο μαθ^ν, ἀνέύηέπά-
νωείς τὰ κεραμίδια τού ύσπητίου, καὶ ρίπτωντας κάτωτον
έαυτύν του ἀπέθανεν. Ἀναβὰς, λέγει, έπὶ τήν κέραμον ιύαλεν
έαυτὸνκάτωκαὶ έτελεύτησεν. ^ορα σελ. 333. Τής σάλπιγγος^
ύθενκαὶ ύἈταλειάτης έν τησυνύψει τωννύμ^ (τίτλ. οά, σελ,
θέ^. τού β^. βιβλ. τής Γιουρ. Γραικορ.) λέγει, έ^τι άνΤινας βια-
σθη είς ἀσέλγειαν ἀπὸ άλλον, ἀκινδύνως τέν φονεύει. ^ο δέ
ΚωνστανΤινουπύλεως Πατριάρχης Δουκἄς λύων τινὰ ζητήματα,
μεΤὰ τής περι αύτὸν Συνύδουέν χειρογράφους σωζύμενα λέγεε,
ύτι έκεῖνοι δποῦπέσουν είς ἀρρενομανίαν, ένας του άλλου τήν
ἀδελφήννὰ λάβουν δένήμποροῦν^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ι ι Ι ^ ^ ^ ι , ^ ^ι ^ ^ ^

^ ^ ^ ι^ , ^ ^ ^ ^
^ ,. ^ .Ι^ ^ ^ ^ι ^ι ^ ^ .^ ^,.
^ ^ ^ ^ ^ ^^

^'Η ^ Κ^Ι^
^, Ι^Μ^. ^. ^.
'Π ^
^ ^ 'Α^^^
^ ^ν ^ ^ ,. ^Α^. Κ^νΟ. ^. Ι^^ ^ ^ Τ^ ^ ^ ,
^. Ι^ .'Ο ^Δ ^ΙΙ^^. ^
^ ^.Δ ^ ^^
^ ^ Τ^
^ν^ ,^^ν ^ ^ ν ΕΙ^^ ^

^ Ε^ ^ ^ ^ ^

^ ^ ^Τ^ ^ν^, ^
^. Κ^. ^. ^ ^^ ^Ο^ν ^Ο ^ι
^ ^ Ε^ ^ ^ν^

^ ^ ^ ^ ^^^

τής ένἈγκύ-
ρ^ κ^, τής έν
Καρθαγ. ριγ^-
^ασιλ. κά. Τι- ^ι ^
μοθ. ιδ^.

^ ^ε,^
^, ε^ ^ ^ ^ ^
^ , .ι^, ^ ^ ^
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ^ΔΣΙΑΕΙΟΥ.

λος άλλά νά συγκατοικώ μέ αύΤὸν, ι^σως μέ Τό παράδειγμά Της τόν έπι^τρέψη είς τήν θεογνωσίαν. ^στε,
μέν γυναῖκα, άφησασα τὸν άνδρα της μοιχαλις εἶναι, άν πάρη άλλον. ^οδέ άφεθεὶς αύτὸς άνδρας, άν πάρη
άλλην, συγχωρεῖται, ^ιαἰ ή ΤούΤον λαβούσκ δευτέρα γυναίκα, ^ς μοιχαλις δέν καΤακρίνεται. ^Κάν έμως και ^
άνδρας άφήση Τήν γυναῖκα Του, χι^ρις αιΤίαν πορνεἱας, και πάρη άλλην, μοιχός εἶναι, διατι έκαμε τήν γυ-
ναῖκά Του νά μοιχευθώ λαμβάνουσα άλλον, ζύ^ντος τοί^προτέρου άνδρός της. Ἀλλάκαὶ ^ δευΤέρα γυναῖκά Του,
μοιχαλις εἶναι, διαΤὶ έπήρε Τὸν ξενον άνδρα Τή^ ζ^σης πρωΤης αύτού γυναικός. ^ορα και Τήν ύποσημείωσιν
Τοῦ μή. ἈποσΤολι^ιού^ κοιὶ τὸν πζ^. Τής ς^., ρέρο^ έκ Τού κανόνος ΤούΤου έρανιθένΤαα^Τολεξεί,
Γ,
αΟὶ ὁμνύοντες μὴ κ^τ^δέ^εσθοιι τὴν χειροτονίαν, ἐξομνύμενοι, μὴ ἀναγκαζέσθωσαν ἐπιορκεῖν. Εἰγὰρ
^ ὶ δοκεῖ τις εἶν^ι Κοινὼν ὁ συγχωρῶν τοῖς τοιούτοις, άλλὰ πείρα ἐγνώκαμεν^ ότι ^ὐκ εὐοδ^ῦνται (^)
^πςφορκήσςιντες. Σκοπεῖν δὲ δεῖ κ^ὶ τὸ εἶδος τοῦ όρκου, καὶ τὰ ρήματα, καὶ τὴν διἀθεσιν, ἀφ ής ὀμο-
μόκ^σι, κ^ὶ ^τάς κ^τὰ λεπτὸν ἐν τοῖς ρήμ^σι προσθήκες, ὡς ἐὰν μηδεμία ^ μηδαμόθεν πο^ραμυθίοι,
χ^ὴ παντελῶς ἐᾶν τοὺς τοιούτους. Τὸ μέντοι κατά Σευῆρον πρᾶγμα, ἤτοι τὸν ὺπὸ τούτου χειροτονη-
0έντσ. ΙΙρ^σβὐτερον, τοιειύτην τινά μοι παραμυθίαν δοκεῖ ἔχειν ^εἰ καί σοι συνδοκεῖ), τὸν ἀγρὸν ἐκεῖν^ν
τὸν ὑποκείμενον τῆ Μισθεία, ω ἐπεκηρύχθη ὀ άνθρωπος, κελευσον Μασάδοις ὑποτελεῖν. Οὕτω γὰρ κἀ-
κεῖνος οὐ παροικήσει μὴ ἀναχωρῶν τοῦ τόπου, καὶ ὁ Λογγῖνος έχων τὸν Κυρι^κὸν μεθ^ ἐαυτοῦ, οὐκ
έρημωσει τὴν Εκκλησίαν, οὐοὲ τὴν Εσ.υτοῦ ψυχὴν διὰ της ἀργί^ς καταδικάσει, καὶ ἡμεῖς δόξομεν μὴ
παρὰ Κανόνας πΟιεῖν τι, συμπεριφερόμενοι τῶ Κυρι^κῶ ὀμόσ^ντι μὲν συμπσ.ραμένειν Μινδανοῖς (2), κα.
^οεξαμένω δὲ τἡν μετάθεσιν. γὰρ ἐπάνοδος φυλ^κὴ ἔστ^ιι τοῦ όρκου, τὸ δὲ άξαι ^ὐτὸν τῆ οἰκονο-
μία, εἰς ἐπιορκί^ιν οιὐτῶ οὐ λογισθήσεται, διά τὸ μὴ προσκεῖσθαι τ^ όρκω, μηδὲ πρὸς βραχὺ ἀν^χωρήσειν
Μινδ^νῶν, ἀλλὰ πσρ^μ^νειν είς τὸ ἐφεξῆς. Σευήρω δὲ προφ^σιζομενω τὴν λήθην, ὴμεἶς συγχωρήσομεν,
απόντες, ότι ὁ τῶν κρυπτῶν γνωστης οὐ περιόψεται τὴν ὲαυτεῦ Ἐκκλησίαν ὑπὸ τοιούτου λυμαινομέ-
νην, ποιοῦντος μὲν ἀκανονίστως ἐξ ἀρχῆς, όρκω, δὲ καταδεσμοῦντος παρὰ τὰ Ευαγγέλια, ἐπιορκεῖν δὲ
διδάσκοντας, δι' ὦν μετετέθη,^ψευδομένου δὲ νῦν δι' ὧν τὴν λήθην σχηματίζεται. Ἐπειδὴ δὲ ούκ ἐσμὲν
^οφδιῶν κριταὶ, ἀλλ' ἐξ ων ἀκούομεν κρίνομε^, δῶμεν τῶ Κυρίω τἡνἐκδίκησιν, αὐτοὶ δὲ ἀδιακρίτως αὐ-
^ὸν δ^ξόμεθο^, συγγνωμην δόντες άνθρωπίνω πάθει τῆ λήθη^.
^ ρ μ ην ε ί οι^
επειδή μερικοὶ ζηΤούμενοι νά χειροΤονηθούν, έξάμοναν νάμή δεχθούν Τήν χειροΤονίαν, διά ΤούΤο ό παρο^ν
Κανων προσΤάζει, όΤι οι ΤοιούΤοι δέν πρέπει νά άναγκάζωνΤαι ει^ τὸ νά χειροΤονούνΤ^ι, καιάκολούθως εις Τὸ
νά παραβαίνουν Τὸνόρκονόπού έκαμαν^ διόΤΙ άγκαλά και φαίνεΤα^, όΤι συγχωρούνται νάλύοοσι Τόν δεσμόν καΤά
Τινα Κανόνα (3), οί άφ^ έαυΤύ^ν όμόσανΤες και δήσανΤε^ Τόν έαυΤόν Τοι^ς νά κάμουν Τό Τόδε πράγμα, ή νά
μή Τὸ κάμουν^ μέ όλον ΤούΤο ήμε^ μέ Τήν δοκιμήν ήξεύρομεν, ότι όσοι παραβαίνουν Τού^ όρκους Των δεν εύο-
ΟοθΙνΤαι, ούΤε κρίνονΤαι εύδόκιμοι και εύάρεσΤοι κονΤά εις Τόν Θεόν, άλλά παραχωρούνΤαι νά πάθωσι πειρα-
σμόν. ^ι^ Τά ΤοιαύΤα όμως πρέπει Τινά^ νά σΤοχάζεΤαι και Τὸ εἶδο^ Τού όρκου, ήτο^., ά^ ^μοσε Τόν Θεόν ή
άλλο Τι, και Τά λόγια Τού όμόσαντο^ και τήν διάθεσιν και γνωμην, μέ τήν όποίαν ^μοσεν, ήτοι άν άπό συν-
αρπαγήν ή άπό μικροψυχίαν, καὶ όχι άπό άμετάθετον γνώμην και άποφασισΤικήν ο^μοσε, παὶ τάς παραμικρά^
προσθήκας, όπού έπρόσθεσεν εις Τά λόγια Τού όρκους ει^Τρόπον όΤι, άν άπό κάνέν^ περισΤαΤικόν δεν εύρεθ^Ι
κάμμία παραμυθία εύλογο^ εις Τό νά λυθ^1 όγενόμενο^ όρκος, πρέπει νά άφίνη Τού^ ΤοιουΤου^ Τινάς νά φυλάΤ-
Τουν Τόν όρκον Τους ^ιαι μή Τοό^ άναγκάζη νά έπιορκούν. δέ Τού Σευήρου όπόθεσις ΤοιαύΤη φαίνεΤαι νάήΤο.
Δογγῖνό^ Τις όνομαζόμενο^ εἶχε ΤσιφΤιλίκιον, λεγόμενον ^Ιίνδανα, ύποκείμενον ει^ Τήν ^1^πισΚοπώνΤής ^ιισθεία^.
Σευήρος δέ ὸ πασάδων ^πίσκοπο^ έχειροΤόνησε Πρεσβύτερον εις Τήν έν Τῶ ΤσιφΤιλι^ιίιρ ^κκλησιαν κάποιον
Κυριακόν, όσΤις ήναγκάσθη παρά Το^ Σευήρου νά όμόση, όΤι έχει νά μενη έκεῖ κ^Εὶ ν^υπό^ιηΤαι εις τήν εκεί^
νου επισκοπήν. Ἁλλ^ ό Τής ^ισθεία^ ^^πίσκοπος, εις Τόν όποῖον ύπέκειΤο Τό ΤσιφΤιλίκιον, ΤούΤο μ^θων, εμ^
πόδισε Τόν Κυριακόν άπό Τό νά ιερουργέ εις Τήν έδικήν Του εκκλησίαν, ^ς ποΕρ^έΤέρου χειροΤον^θενΤα. Δ^ά
ΤούΤο, ὸ μέν ^υριακός έπήγεν ει^ άλλην εκκλησίαν, ὸ δέ Αογγῖνος ὸ οικοκύρης Τού ΤσιφΤιλικίου λυπούμενος

(^) ^ν άλλοις, εόδοκούνται, ι^ςκαὶ ὁ^ωναράς ήρμήνευσε.
(^) ^ν άλλοις, Ι^ινδάλοις.
(3) ούδαμού φαίνεται τοιούτος Κανων, ^ξωμύνονἄν ὁ^Αγιος
Κανένα ὁνομάζη τήν συμβουλήν ὁποῦ δίδει ὁμἐγας Ἀθανάσιος
πρός.τὸν Δρακόντιον, πρὸς τόν όποιον γράφει τοιαύτα, διὰ νὰ
τόν καταπείση νὰδεχθη Τήν ^πισκοπήν^ ^Ι^τε λόγον δίδω-
κας, έ δέ λύγος τοῖς ^Αγίοις ως δρκος ήν, ἀλλὰ άνάγνωθι τόν
Ιερεμίαν (κο θ.) ^ιὶ σὁτός ^ιρη^ι^ς- ῦό ^ή όνομάσωτό
ι^ομα Κυρίου.^ ύστερον δέ ^ρούηθεὶς τό έν αύτ^ πυρ γενόμε-
νον, ούκ ^τι, ός ε^ρηκε, πεηοίηκεν, ούδέ ός προλη^θεἰς τ^ έρ^
κφ, έκρύβ^, άλλὰ τον έγχειρίσαντε εύλαύούμενος, τετελείωκε
τήν προφητείαν (^ό^. ά. ^όύΙ.
 ΟΙ ΚΛΝΟΝΕΣ

έφοβέριζεν, ή νάχ^λάση, ^ ν^ά^ή^ ^μον Τήν εκκλησίαν. Αοιπόν ό μ^γ^ς Βασίλειος έρωΤήθη περι τούτοι
καὶ άπεκρίθη, όΤι Τό μέ^ ΤσιφΤιλικιον πρέπει νά δοθ^ εις Τή^ έξουσίαν Τ^ς ^Κπισκοπής Μασάδων, άν και νά
^τον άλλ^ς ἐνορί^Ες, ό ^έ ΠρεσβύΤερο^ Κυριακὸς νά έπισΤρέψη ποιὶ νά ιερουργέ έκεῖ, διοιΤὶ μέ ΤούΤον Τὸν Τρ^
πον και αύΤός θέλει φυλάΤΤει Τόν όρκον όπού έ^ιμε, κ^ιὶ ό Αογγτνος δέν θέλει έρημωσει Τήν εκκλησίαν, καὶ
Τήν ψυχήν Του άκολούθι^ς δέν θέλει καΤαδικάσει, διά ΤήνΤέν θείων ύμνων άργίαν όπού θέλει προξενήσει εις
αόΤήν, καὶ ήμεῖς λέγεις δέν θελομεν κάμει Τι π^ρά Κανόνας έπισΤρέφονΤες Τόν Κυριακὸν ει^ Τήν εκκλησίαν
του, έπειδή έπισΤρέφωνΤα^ έκεῖ, δέν θέλει π^ρ^ Τόν όρκον Του^ καθ^ ότι^ άγ^λά κοιὶ άνεχωρησε πρός όλί^
γον, έπειδή όμως οέν έπρόσθεσεν εις Τόν όρκον ύ^Εου έ^καμεν, όΤι ούδ^ ^ρός όλίγο^ ^ά μή άναχωρήση άπὸ τό
ΤσιφΤιλίκιον τ^ν ^Ιινδάνων, ΤούΤο παράβασή τού όρκου δέν λογίζεται Τόν δέ Σευ^ρον, έπειδή και προφα..
σίζεΤαι, όΤι έλησμόνησε πί^ς ήτο Τό ΤσιφΤιλίκιον εις ξένην ^πισκοπόν ^ ὶ διά ΤούΤο έχειροΤόνησε ΠρεσβύΤ^-
ρον ει^ αύΤό, ήμεῖς πρέπει νά συγχωρήσωμεν. Καὶ άγκαλά αύΤὸς παρά Κανόνας Τρία κακά έκαιε,ε, Τὸ νά βάλη
ει^ όρκον Τὸν Κυριακόν, Τὸ όποῖον εἶναι έξω Τού Ἱερού ί^ύαγγελίου^ Τό νά παρακινήση νά παρα^ τόν όρκον μέ
Τήν μεΤάθεσιν, καὶ Τό νά ψεύδεΤαι μέ ΤούΤο όπού λέγει, όΤι έλησμόνησε^ πλήν, έπειδή ήμεῖς καρδιογν^σΤα^
δέν ει^μεθα, συγχωρούμεν αύΤόν, καὶ άδιακρίΤως δεχόμεθα, διά Τό πάθος Τ^ λήθης^ άφίνομεν δ^ εις Τὸν Κύ^
ριον νά κάμη ει^ αύΤόν Τήν έ^ιδίκ^σιν. ^ῦρα και Τόν ^δ'. Τής
^ ,.
Των Απος.
ΙΑ .

ξς^. τής
ι^. τής έν αὈ δέ τὸν ακούσιον ποιήσας φόνον, ἀρκούντως ἐξεπλήρωσε τὴν δίκην ἐν τοῖς ἔνδ^κ^ε
Ἀγκύρ^ι κά. ἔτεσι. Δῆλον γὰρ ότι ἐπὶ τῶν πληγέντων, τὰ Μωῦσέως παρατηρήσωμεν, καὶ τὸν κατ^
κβ^. κγ^. ^α- κλιθέντα μὲν ὺπό τῶν πληγῶν, ας ἔλαβε, βαδίσαντα δὲ πάλιν ἐπὶ τῆ ρἀβδω αὺτοῦ, οὐ λΟ-
σ^λ. β^. ιγ^.
μγ^. νδ^. νςο γισόμεθα πεφ^νεῦθαι. ^Ἐξόδ. κά, ^18. Ει δὲ καὶ οὐκ ἐξανέστη μετὰ τὰς πληγὰς, ἀλλ^
νΙ^. ^Αθανασ. οὕν τῶ μἡ προ^λέσθαι αὐτὸν ἀνελεῖν, ὁ τυπτήσας φονευτἡς μὲν, ἀλλ^ ἀκούσιος διὰ ^ὴν
έπιστολ. πρὸς
^Αμούν. Νύσ- πρόθεσιν^^
σηςέ. ^ ρ μ η ν ^ί
^ναςχωρὶ^Τό θέλημά Του φόνον ποιήσας, ένδεκα χρόνους διεπέρασεν άφωρισμένος έν μεΤανοία. ^ρωΤη.
Θεὶς δέ περὶ Τούτου όἈγιος άπεκρίθη διά Τού παρόντος όΤι άρκεΤό^ εἶναι ό Κανόνα^ του αύτός καὶ πρέπει
νά λυθ^ άπό αύΤόν (^). ΠροσθέΤει δέ όΤι πρέπει ει^ τού^ κτυπηθέντα^ νά παρατηρούμεν και Τά τοῦ ^Ιωσ^κοῦ
νόμου. Αέγει γάρ έκε^ίνος ότι άν τινάς δαρθ^, και άπό τόν δαρμόν καταπέση είς τό στρώμα^ έάν μετά ταύΤα
σηκωθώ καὶ περιπατήση μέ τό ραβδί του λείψανα έτι έχων τ^ής άσθενείας δέν λογίζεΤαι όΤι έφονεύθΥ, άν μετά
τα^Τα άποθάνη, και ό δείρας αύτόν, φονεύς δέν λογίζεται. Κοντά ει^ Τά Ι^Ιωσα^κά ΤαύΤα προσθέΤει ό Ἀγιος,
όΤι, άν δέν ἐσηκωθη άφ^ού έδάρθη, άλλ^ έτελεύτησε, φονεύω μέν εἶναι ό τούτον δείρας άκούΤιο^ όμως και
ἐ^χι θεληματικός καθ^όΤι δένήθελε νά τόν φονεύση, άλλά μόνον νάτόν δείρη. ^Ορα και Τόν ξς^, Ἀποστολικόν.

^Απεστ ι^. ^ ΤΟὺς διγάμΟυς παν^ελῶς ὁ Κανὡν ^ῆς ὺπηρεσίε^ς απέκλεισα

Ἀπος. ξς^.
τής ^ Κανόνα έδῶ όνομάζει ό ^'Αγιος Τόν ιζ^. ἉποσΤολικόν, όν έρμηνευθένΤα άνάγνωθι.
τής έν Ἀγκ.
κά. κβ^. κγ^.
Βασιλ. ιυ^.
μγ^. νδ^, νς^,
νζ^- Ἀθανασ. Τοὺς ἐν πολ^μοις φόνους οὶ Πατέρας ὴμῶν ἐν τοῖς φύνοις οὐκ ἐλογίσαντο, ἐμοὶ δοκεῖ
έπις. πρὸςἈ-
-μουν. ^ύσσης. συγγνώμην διδόντες τοῖς ὺπὲρ σωφροσύνης καὶ εὐσεβείας ἀμυνομέν^ις. Τάχα δὲ καλῶς
ἔχει συμβουλεύειν, ὡς τὰς χεἰρας μἡ καθαροὺς, τριῶν ἐτῶν τῆς κοινωνίας μόνης άπ^χεσθαι,
(1) ^Ορατόν μἐγαν Βασίλειον πως ἀπὸτὸν στοχασμὸν και έφεύρηκαν μηχανήν, ^ιαὶ έπήραν μέν αύτοὶ τετρακοσίας παρθέ..
τήν λεπτήν ἐξἐτασιν τῶν ρημάτων του δρκου εύρε παρηγ^ίαν, νους ἀπὸ τήν πὁλιν Ιαβεὶς Γαλαὰδ δποῦ δένήλθον είς πύλεμον,
^στε νὰ μήφαίνεται πως παραβαίνει τὸν δρκον τ^υ οὀμοσας. διακοσίας δέ άλλας παρθένους ὀποῦ ἐχύρευαν είς τήν ΣηΑο^μ
Τοιουτοτρόπως αἱ ένδεκα φυλαι τού Ἱσραήλ, άφ^ού ἐξωλύθρευ- έδιόρισαν νὰ ἀρπάσουν οἱ περιλειφθέντες διακύσ^οι Ι^ενιαμῖται,
σαν τους ^ενιαμίτας διὰ Τήν ποονείαν δπού έκαμανείςτήν καὶ ο^τωμέ τον τρύπον αύτὸν καὶ τὰ δύω έφύλαξαν. Και ^ρα
ναύιατού Δευ^του, πλήν μύνονἐςακοσίων, ἐπειδή έκαμαν έρκον, .τὸ.κα^. Κε^. Των Κριτῶν.
νὰ μή δι^σουνγυναΥκας ειςαὁτούς θεληματικως^ ύστερον, δ^ὰ (^) ^οχι πως εἶναι τόσος ὁΚανιών των ἀκουσίων ^δνων (εις
νὰ ^υλαχθή ό. ^κος των ἀπαράτρωτος, κατὰ τὸν άδηλον δ^κα γὰρ ^ρονους, και έχι είς ένδεκα οἱ άκούσιοι ιρύνοι έπιτι..
ερμηνευτήν, καὶ ἐν τα^τ^δήὰνὰμή μείνω^ν οι αὀ.. μῶνται^άπο τὸν νζ^, τού αύτοῦ βασιλείου), ἀλλ^οτι εἰς τόσους
Τοὶχωρὶς γυναικας καὶχαθη τελείως ή^λή τον ^ενήαμιν, χρόνους ^φθασενέκε^νοςνὰπεράση ύποκάτωείς τὸ ἐπιτίμιον.
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,

Πατέρας έννοεῖ έδῶ ὸ μέγας Εασίλειος Τὸν μέγαν Ἀθανάσιον καὶ τού^ κατ^ αόΤόν. Αέγει γάρ έκε^ίνος έν
τ^ πρὸς Ἀμμούν έπιστολ^, ύτι τὸ νά φονεύη τινάς τους έγθρού^ εις τὸν πόλεμον, εἶναι νόμιμον καὶ έπαίνου
άξιον. ^ δέ Βασίλειος έξ^γεἱ^ καὶ Τήν αιΤίαν, διά Τήν ὸποιαν οι άρχαιόΤεροι Πατέρες έσυγχι^ρησαν είς αύτους,
ήΤι^ εἶναι^ διατὶ οι έν πολέμιρ φονεύονΤες ούΤοι, ύπερμαχούσι διά τήν πίστιν καὶ τήν τή^ σωφροσύνη^ φύλαξιν^
ΔιόΤι, άν μίαν φοράν οί Εάρβαροι και άπισΤοι κυριεύσουσιν, ούΤε εὁσέβεια θέλει μείνει, ριέ Τὸ νά άθετοί^ν αύτήν
έκεἱ^νοι καὶ Τήν έδικήν Των κακοπισΤίαν σΤερεώνο^σιν, ούΤε σωφροσύνη καὶ φύλαξή Τ^ς Τιμή^, μὲ Τὸ νά άκο-.
λουθούν άπὸ αύΤούς πολλαὶ βίαι καὶ φθοραἱ ει^ νέας καὶ νέους. ^Επιφέρει δέ ὸ Ἀγι^ καθεξής άπὸ λόγου Του
βχι Κανόνα άποφασισΤικὸν, άλλά συμβουλευΤικὸν και δισΤακΤικὸν, λέγων, ύΤι, άγκαλά καὶ οί ἐν πολέμιρ φο-
νεύονΤε^ ο^Τοι ως φονεῖ^ δέν έλογίοθησαν άπὸ Τούς άρχαιοΤέρους, ύμω^, έπειδή κ^ιέ δέν έχουσι καθαρά^ Τάς
χεῖράς των άπὸ αἴμαΤα, ^σως εἶναι καλὸν νά άπέχουν Τρεῖς χρόνους άπὸ Τήν κοινωνίαν μόνην Τών ΜυσΤηρίων,
άλλ^ όχι δηλαδή καὶ νά έκβάλλωνΤαι έκ Τέ^ ^Εκ^.λησίας ως οἱ άλλοι μεΤανοοῦνΤε^ (ἱ), ^ορα καὶ Τὸν ξς^.
Ἀποστολικόν.
Ι^ Α ^ ^ ί Ι Λ ,

^Ὄ τόκους λαμβάνων, ἐάν καταδέξηται τὸ ἄδικον κέρδος εἰς πτωχοὺς ἀναλῶσαι καὶ τοῦ λοι^οῦ
^οῦ νοσήματος τῆς φιλοχρηματίας άπαλλαγῆναι, δεκτός ἐστιν εις Ἱερωσύνην^.
μηνα ία-
Διορίζει δ ποιρο^ν Κανων ύτι, άνίσως τινά^, λοιίκὸ^ ^ν, έπερνε διάφορα έκ Τών άσπρων Του, ούΤο^, έάν έξο-
δεύση Τὸ άδικον κέρδος, ^Τοι, Τά διάφορα αύΤά (ύρα δέ πώς όνομάζει Τά διάφορα άδικα, κάν και άπὸ Τούς
(1) Διὰ Τί δέ οἱ μέν παλαιοὶ Πατέρες δέν έκανύνισαν Τούς έν δέ καὶ διατὶ ^γινανέπιτήδειοι εις Τὸ νὰκακοποιούν καὶ νὰάφα-
πολέμερφονεύοντας, ύ δέ Βασίλειος τρεις χρύνους αύΤοὸς τής νίζουν Τήνδημιουργίαν Του Θεου (δρα καὶ Τήν ^οσημείωσιν
κοινωνίας έστέρησε; Δύει τήν άπορίαν Ταύτην ύ ιδιος Θεὸς έν Του ξς^, ἈποσΤολικού). συμβουλευτικώνδέ καὶ διστακτικὸντὸν
Τωβ^. βιβλ. των Ἀριθμῶν (Κεφ. λα^. 1^. ^.), ὅπου παραγ- Κανύνα προέφε^εν ύ^Λγιος, καὶ διὰτο σέβας, καὶ Τήν αίδώ
γέλλει, δτι νὰ σταθοῦν ^ξω τής παρεμβολής έπτὰ ήμέρας, νὰ Τήν πρὸς τους ἀρχαιοτέρους Πατέρας ύπού ἀκανονίστους τοὸς
πλύνουσι τὰ ἱμάτιά των, νὰ καθαρισθουν, καὶ έτσι νὰ ^μβουν τοιούτους άφήκαν, καὶ διὰ φιλύσοφον ^σως μετριοφροσύνηναύ-
μέσα είς Τήν παρεμβολήν έκείνοι οἱ ^Εβραίοι ύπού έγύρισαν ἀπὸ τοῦ καὶ ε^λάβειαν. ^οτι δέ ύΚαν^ν ούτος του^Αγίουώς Κα-
Τὸν πύλεμον Των Μάδιηναίων^ ^ιΚαὶ ύμείς ^εαρεμβαλείτε ^ξω νων άποφαντικὸς, καὶ δρος, καὶ νύμος, έδέχθη ἀπὸ Τήν ^Εκκλη-
τής παρεμβολής έπτὰ ήμέρας, πές ύ ἀνελων καὶ ύ άπτύμενος σίαν, καὶ ^χι ώς μία ὰπλή καὶ διατακτική συμβουλή, μαρτυρεί
Τού ΤεΤρωμένου, άγνισθήσεται . . . καὶ πλυνείσθε τὰιμάτια Τη ή έπὶ τού.^ίικηφύρου Φωκέ άκολουθήσασα ιστορία, Τήν ύποίαν
ήμέρε^ τη έβδύμη^καὶ καθαρισθήσεσθε, καὶ μετὰ ταυτα εισελεύ- καὶ οἱ δύω ^μηνευταὶ δ^ωναρας καὶ ύ Εαλσαμῶν, λέγουσι,
σεσθε είς Τήν παραβολήν^. Και ή αίτία ε^ναι, καθ^ς έρμηνεύει και ύ Δοσίθεος (σελίδ. ύ33. Τής Δωδεκαβέβλου). ύ γὰρ ^ασι-
^ίλων ύ Ἱουδαίος, διατὶ ἀγκαλὰ και ἦσαννύμιμοι οι φύνοι ύπού λε^Ιςούτος έζ^Τησεν είς Τονκαιρύντου, δτι οι έν Τ^μετὰ των
γίνονται κατὰ τῶν έχθρῶν. δμως έκείνος ύπού φονεύει άνύρω- Ι^αρβ^ων πολέμα φονευύμενοι Χριστιανοὶ στρατιώται νὰ συνα-
νιον κἄν δικαίως, κἄν δια έκδίκησιν, κἄν διὰ βίαν καὶ άνάγκην ριθμοῦνται μέ Τους μάρτυρας, καὶ ώς μάρτυρες νὰτιμῶνται καὶ
Τὸν φονεύει, μέ δλον Τοῦτο ύπὸ άμαρτίαν καὶ έγκλημα φαίνεται νὰ δοξολογῶνται- δέ τύτε ΙΙατριάρχης και ή Σύνοδος των
νὰ πίπτη, διατὶ έφύνευσεν άνθρωπον έκ τού αύτου γένους καὶ Ἀρχιερέων έναντιούμενοι είς τούτο, καὶ μή πείθοντες τον ^α-
Τής αυτής φύσεως έντα, τής έδικής του. Διὰ ΤούΤο και οἱ τους σιλέα, τέλος πάντωνώςΚανύνα τον Κανύνα ΤοῦΤοντού Ἀγίου
Μαδιηναίους φονεύσαντες είς τὸν πύλεμον,ἀγκαλὰ καὶ .δικαίως, έπρύτειναν εἰπύντες, πως ήμείς θέλομεν συναριθμήσει μέ τους
άγκαλὰ καὶ ώς έχθρου^, άγκαλὰ διὰ έκδίκησιν, ε^Εκδίκει γὰρ, Μάρτυρας τους έν τ^πολέμιρφονευθέντας, τους ύποίους ύμέ-
φησὶν ύ Θεὸς πρὸς Μω^σήν, τήν έκδίκησιν των υἱῶν ^Ισραήλ έκ γας Εασίλειος, ώς μή καθαρὰς ^χονΤας τὰς χε^ας, Τρεῖς χρύ-
των Μαδιανιτῶν^ (αύτύθ. ^.)- ι^μως ώς ἀνθρώπους συγγενείς νους έμπύδισεν ἀπὸ Τὰ ΜυσΤήρια; Ἀλλὰ γὰρκαὶ αύτὸς ύ ιδιος
καὶ τής αυτής φύσεως φονεύσαντες, καὶ ἀκολούθως ύπὸ ἀμαρ- Εασίλειος έν τιρ νε^. Κανύνι αύτοῦ, τον παρύντα- συμβουλευτι-
Τίαν καὶ μιαιφονίαν πεσύντες, έχρειάσθησαν νὰκαθαρισθουνάπὸ κὸν, ύριστικὸν καὶ ἀποφασιστικὸν έκείσε έξέθετοκατὰ τὸν ^αλ-
αύτήν μέ Τὸν έξω Τής παρεμβολής επταήμερον καθαρισμύν. σαμῶνα, έμποδίσας τής κοινωνίας τους φονεύσαντας λαΙκο^ς
Ταύτην τήν ίδίαν αίτίαν λέγουσι και ύ Προκύπιος καὶ ύἈ,δη- το^ς κατ^αύτών έπερχομένους ληστάς. ^ἰ δέ .καὶ ό ^ωναρας
λος, έρμηνεύοντες τὰ αύτὰ ρηΤὰ, καὶ δχι διαΤὶ έζώγρησαν Τὰς λέγει, οτι ή συμβουλή α^τη ΤούἈγίοι^, μέλλον δέ ύ Κανων,
γυναίκας τῶν Μαδιανιτῶν, ώς εἶπύν τινες. ^Ο γὰρ έπταήμερος βαρείαφαίνεται καὶ φορτική, μέ τὸ-νὰμή δύνανται πώποτε νὰ
αύτὸς καθαρισμὸς ^νεν ύστερα, ἀφ^ούέθανάτωσαν και τὰς καταπαύσουν τρείς χρύνουςκαὶ ἀκολούθως νὰμεταλάβουν^οἱ είς
ύπανδρευμένας γυναίκας τῶν Μαδιηναίων, καὶ έχι προ τού, ώς συνεχείς καὶ άλλεπαλήλους πολ^ονς εύρισκύμενοι στρατιώται
έν τίρ αύτι^Κεφαλαίερ δηλούται. ^ΟθενείςΤὸ παράδειγματουτο ΚρισΤιανοὶ, τούτοκαὶ ήμείς συνομολογοῦμεν. ^οΤε, έν έσφ οἱ
άκολουθῶν καὶ ύ μέγας Βασίλειος συμβουλεύει, ὅτι εἶναι καλὸν στρατιῶται πολεμούν, μεταλαβείν ού δύνανται, άλ'λὰμετὰ^τήν
νὰἀπέχουν τρεις χρύνους τής Κοινωνίας οἱ έν πολέμερ φονεύ- τριετ^ΤουπολἐμουκαΤάπαυσινε
σαντες, διατὶ έμολύνθησαν μέ. τὰ αίματα τών ύμογενῶν, ^σως
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

'Ε ^ ^ ^ ^Ι^ν^ν^ν 'Ε^ ^ι ^ι ^ ^ ^ ^νΕ^

,ι^Ο^ν ^ ^ ^^ιν^ ^Δ ^ ι^Ο^ ^ ^^ ^.,^,
Ι^ι^ν ^ ^ ^ ^ ^νΥ^ ^ ^ ^ Ι^ , ^
ι^ ^ . Τ^ ^ιν ^ ^ ^ ^ ^ ιν^ ^ ιι ^ ^ ^ ^ ι^
^ ^ ^ ^ ^ ^ ι^Ο^
^ ^ ^ ιν ^ ^ ι ^ Τ^. ^
^ ^Δ ^ ι^Ο^ ^ ^ ^ν^, ^ ι ^ν^ ^
Ο ^ι^^. Ο ^ ^ ^ ^ ^ ι^Ο^ ^^ν, ^ ^ ^ ^^ιν^ι, ^ιι
Ι^ ^ ι ^ ^ ^
^ι^ι ^ ^^ ν^ιν ι^Ο^, ^
^ ^

^ι ^ ^. ^ ^ι ^

^^ι^, ^ ^ ^ ^ ^^ιΙ, .ι^, ^

ι^ ^ ^.ΙΙ ^

. Ο ^ Ν^^ ^Ρ^ Κ^^, ^

^ν Σ ^ ^ ^Δ^. ^.. Ι.^ Π ^ ^ Γ^ ^ ^
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

Τ^ ^^ν, Κ^ ν^ ^ Κ^ ν^

^ Τ Ι^ ^ ς ^ Ι ^ ν ^ ^ Π ^ ^ ^ , ^ι ^ ^ Κ ^ .ν ^ ^ν ^^ν.
'Ε ^ ^ ^ν^ν ^ ν ,^ ι ^ν^ν ^ 'Αν^Ι^
^^ν Κ ^ ^ ^ ^ν ^ν ^ ^ ^ ν ^ ^ ^ ν , ι ^ ^ ν^ ^ ν
^ ^ ν Π ^ ^ ^ ν . Τ^ ^ ^ ^ν ^ι^ν Δ^ ^
^ν 'Αν^^ι^ ι^ ν ^ Τ^ ^ ν^ , ^ν 'Ι^ ^ . ^ν ^ ^ ^Αν^^Ι^ ^
^Υ^ν '^Ε^ν ^ν ^^ν^ ^ ^ν^ ^ ^ ^ ν ^ ^ ^
^ ^ τ^ ^ν ι,^ τ^ ^ν^^ ^ν ^ ^ ,^ ,ν ^
^^ν^ ^ιν^ν^ ^
^ ^ ^ν ^
^ν .^ν^ ^ ^ ^ ^^ ^ ^
^ Ι^ν^ ,ι^ .,^
^ ^^ι^νι^ ^ ^ι ^
.ι^ Ι^ι^ ^,^ι
^ ε^..
Ι^^ ^
.ι^ .^ -^ ^,^ι.
^ι ^ ^ι ^.

^Π^^ ^^ν ^^ν^ν ^ν ^^ν ^ν ^^ν^^ ^ν Κ^^^

^. τ^ ι^ε^ν ^νΟ^^ς, ^ ^ν
^Ο^ν^^ ^ν ^^ι^Ο^ν^ν^ν, ^ν^^
^ν ιν^^^ν, ^ν ^^^ν 'Ε ^ ^ ^
^ ^ν^^, ^ ^ ν ^ ^ νι^ν^ ^^ν ^^^ν^ν^ ^^^^ν
^νν^^ν Γ^^^ ^ ν ^ , ^ν ^^^ν ^^ν ^
^Ο^. ^ ^ ν^ Ο^^^ν ^ν ^ ^ ν ^
^^ν ^^^ν^ν. ^Ι^^ν ^^^ν Τ^^^ .Ν ^ ,^ ^ ^ι
.Ο^^ν ^ ^ ^ ν ^^^ν, ^^ν ^ ^ ν ^^ν
^ . Τι^Ο. ^. ΙΙ^ Ει
^ ^ ν^ , ν^^ ι^^ν
^^^ν Δ^ ^ ^ , ^.^ν ^ι ι^ ^ ν ^ ^ ι^ ν, ^ν^.
^^ν ^ι ^ν^^ ^ν ^ ^ ^ ν ^ ^ ^^ν ν^.
^ν ^ ^^ν ^ν ν^^^ν ^^^ν ^^ν^ ^^ν
ε^ι^ν^. Ο^^ν, ^ ^ν ^ ^ ^^ν^ ^
^ν ^ν ^ν^ι ^ ^ ν ^ν^.^^.^ν ^
^^^ν^ν^ν, ^ ν ^ ^ ι ^πι ^^ν ^^ν^ν ^ ν ^
'Ε^^ν^ ^ ν^ν ^ν ^
ι^^^ν Κ^^ ^ ^ ι ^ν ^ν ^^ν
^ ^' ^ ^ν ^ ^^ν ^ ^ ^ ^ ^ ν ^^ν. Ο^ ^
^ ν ^ ^ν^^^ ^^ν ^ν ^
^ν^^ν^ν ^Ι^^ν ^^^ν ^^ν ^ν^^^^^ν ^ι
^ ^ ι^ ^ ν ^ ^ ^ ^ ^ν ^
^^^ν ^^^ν, ^ ι ^^ν ^^^ν. Π^^^^
^^ν ^^Υ^ν^ν ^^ν ^ ^ ν.
^ ^^^ν Ε^ι^^ν^, ^ ^ ^ν ^^ν ι^^ν ^^ ν
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ο παρο^ν Καν^ν διορίζεΤ^, όΤι οι μέν π^λ^ιοὶ Π^ςΤέρες συγκαΤαβαΤικωΤερον φερόμενοι, καθ^όμοιότητ^
τύ^ν διγάμων, ^νκ ^ρό^ μόν^ν έκ^ινό^αν τάς παρθένους έκείνας, όΤ^ού άφιερωσουν μέν Τὸν έαυτόν τους ^ς
τόν Θεόν κ^ιὶ ύποσχεθούν νά φυλάξουν παρθενίαν (^, μεΤά ΤαύΤα δέ πορνεύσουν ^ ύπανδρευθούν. δέ μέγ^ς
Βασίλειος λέγει, όΤι έπειδή μέ Την χάριν τού χρισΤού ή Ἐκκλησία δυναΤωΤέρ^ άπὸ Τὸ πρῶΤον έγινεν εις τήν
άρετήν, κ^ι Τό Τάγμ^ Τιύν παρθένων ΤούΤων, ό^ον π^γ^ίνει, αύξάνει, διά ΤούΤο πρέπει και αι παρθένοι
πορνεύσουν αύσΤερόΤερ^ε νά έπιΤιμῶνΤαι, και ΤούΤο άκολούθως καΤά Τὸ νόεμα Τού ἈποσΤόλου Παύλου. ΑιέτΙ,
άνίσως, καθ^ς λέγει αύΤός, ή χήρα έκείνη ό^ού συνοιριθμ^θώ μέν εις Τό έν Τώεκκλησία Τάγμα τύ^ν χηρέν,
(περι ού όραΤήν ύποσημ. Τού Τής ς^ κ^ὶ ύποσχεθώ σωφροσύνήν, άθετήση δέ Τήν ύπόσχεσιν αύΤ^ κ^ι
πανδρευθώ, εις κρίμα καὶ καΤαοίκην βαρυΤάΤην ύποπίπΤει πόσ^ μάλλον καΤαδικάζεΤαι ή παρθένος Τοί^το
ήσασα, ^Τις εἶ^ι νύμφή χρισΤού κε^ι σκεύος άφιερωμένον εις αύΤόν ; ^Ομόλογον γάρ εἶναι όΤι ή χηρεία εἶνα^
καΤωΤέρα άπό Τήν παρθενίαν, καὶ άκολούθως Τὸ Τέν χήρ^ν άμάρΤημα εἶναι καΤωΤερον άπό Τὸ Τύ^ν παρθένων,
και άντισΤρόφως Τό άμάρΤημα Τῶν παρθένων εἶναι μεγαλήΤερον άπό Τὸ Τίύν χήρ^ν. Κ^ι άν ή δούλη πορνεύ..
σασα άΤιμάζη και Τὸν αύθένΤην αύΤής και όλον Τὸν οἶκόν Του, πόσιρ μδιλλον άΤιμάζει αύΤὸν ή ιδία του νύμφη
καὶ γυνή, μοιχαλις εύρεθεῖ^σα; ι^στε ή μέν άνωτέρω χήρα παραβαίνουσα Τήν ύπόσχεσίν της, ^ς δούλη πύρνη
κανονίζεΤαι, ^Τοι έπΤά χρό^οος, ή δέ παρθένος ΤούΤο ποιούσα, ὡς νύμφη μοιχαλις έπιΤιμ^Ται, ^τοι ιδ^,
νους. Καὶ άκολούθως, καθως Τόν μοιχόν δέν δεχόμεθα είς Τήν μεΤάνοιαν, άν δέν χωρισθώ άπὸ τήν ξένην ^υ^
ν^ίκα, τοιουτοτρόπως δέν δεχόμεθα και τόν άμαρτήσαντα εις τήν παρθένον, άν δέν χωρισθώ άπό αυτήν Ταύτα
εἰπο^νό Ἀγιος, ἐπιφέρει πόΤε κ^ει πίώς πρέπει νά συγκαΤαριθμούνΤαι εις Τὸ Τάγμα Τῶν παρθένων αι γυναίκες,
δηλαδή όπέρ Τοός δεκαέξ ή δεκαεπΤά χρόνους Τής ήλικίας Των, όΤαν γνωρίσουν Τὸν έαυΤόν των και έχουν
κύριον Τὸν λογισμόν, και όταν αύΤαὶ άφ^έαυτόν θεληματικές προσφέρουν Τόν έαυτόν των εις τὸν Θεόν, κα^
δοκιμαζόμενοι είς τούτο πολύν καιρόν, μείνουν στερεαὶ εις τόν αυτόν σκοπόν και παρακαλούν θερμές νά δ^-
χθούν. ΤοιουτοΤρόπως γάρ ταύτας εις τάς παρθένους συναριθμούντες, και τήν ύπόσχεσιν αύτῶν Τής παρθενίας
κεκυρωμένην και βεβαίαν πρέπει νά έχωμεν, και τήν άθέτησιν αύτής άπαραιτήτως νά κανονιζωμεν. Τάς δέ μή
θελημαΤικές και άφ^έαυΤέν προΤιμωσας τήν παρθενίαν, άλλά πρό το^ νά φθάσουν εις τήν άνωτέρω ήλικίαν
προσφερομένας άπό Τούς γονεῖς και συγγενεῖς των, ἶσως διαΤι δέν έχουν προῖκα νά δωσουν εις αύΤάς νά ύπαν^.
δρευθούν, ή δι^άλλο ΤοιούΤο κοσμικόν Τέλος. ταύτας, λέγω, εύκόλως εις τό Τάγμα Τῶν παρθένων δέν πρέπεε
νά δεχωμεθα, ούδέ Τάς άνηλίκους όμολογίας αύΤέν βεβαίας και άσφαλεῖς νά νομίζωμεν, έως όπού νά ερευνή-
σωμεν καθαράΤήν γνωμην των. Ἀνάγνωθι καὶ Τόν μ^. Τής ς^, και Τόν ις^, Τ^ς δ^
ΙΘ ,
αἈνδρῶν δὲ ὁμολογίΙκν οὐκ ἔγνωμε^, πλὴν εἱ μή τινες ὲοι^τοὺς τῶ τἄγμ^τι τῶν μον^ζόντων ἐγκ^-
τηρίθμησ^ν, εἰ κ^τὰ τὸ σιωπώμενον δοκοῦσι ποιρς^δέχεσθαι τὴν ἀγαμί^ν, Πλὴν κοιὶ ἐκΕίνων ἐκεῖνΟ
ἡγοῦμαι^ποοηγεῖσθ^ι προσήκων. Ἐρωτᾶσθαι ^ὐτοὺς κ^ὶ λ^μβἄνεσθαι τὴν παρ ^ὐτῶν ὁμολογί^ν ἐν^ργῆ,
^στε, ἐπειδὰν μετατίθενται πρὸ^ τὸν φιλόσαρκον καὶ ἡδ^νικὸν βίον, ὑπάγειν ^ὐτοὺς τῶ τῶν πορνευόντων
ἐ^ιτιμίω^,

^Εκ τού Κανόνος τούΤου δείκνυται, ότι οι τότε Μοναχοι δέν έκαμναν υποσχέσεις διά στόματος, ι^σάν τωρα,
όΤαν έγίνονΤο ^Ιίοναχοὶ, έως Τοί^ μεγάλου τούΤου ^ασιλ^ίου. Αέγει γάρ ό Ἀγιος, ότι άνδρας ύποσχομένους νά
φυλάξουν παρθενίαν άλλους δέν ήξεύρομεν, ει μή μένους τούς τό μοναχικόν σχήμα ένδυομένους, οι όποῖοι και
μ^όλον όπού διά λόγου δέν ύπόσχονται νά φυλάξουν παρθενίαν, διά σιωπ^ ύμως και τής ἐνδύσεως το^ τοιούτου
οχήματος τούτο ύπόσχονται. Πλήν και αύτοι προσερχύμενοι εις τό τάγμα τέν ^έοναχῶν, πρέπει νά έρωτῶνται
περι Τούτου, και ή διά λόγου αύτ^ν ύπόσχεσις νά λαμβάνεται ὡς ένέχυρον, Διά τί; ἶνα όταν αύτοι άθετήσουν
ΤαόΤην και πορνεόσουν ή ύπανδρευθούν, ^ς πόρνοι έπτά χρόνους νά κανονίζωνται, χωριζομένου δηλαδή άπαραι-
Τήτως Τού τοιούτου γάμου. ΤούΤο δέ τό ίδιον πρέπει νά γίνεται και ἐπὶ Των^άγαμων ^Υποδιακόνων και ^ια.-
κόνων, όΤανχειροΤονένται. (^ορα ύποσημ, τού τής Ἀνάγνωθι και τόν ις^, τ^ς δ^.
(1) ^ειδή αι παρθένοι αύται συνηριθμούντο εις τό τάγμα νοούμεν αύτὰς πῶς ἦσαν όσὰν τὰς νύνμοναζούσας Καλογραίας,
τωνπαρθένων, ο^ἦσαν τέλειαι καὶ κύριαι είς τόν λογισμόν, ει καὶ ὁ^θαλσαμῶνλέγει, ότι κἄν καὶ δέν κουρευθη τινὰς Καλὁ-
ἀφ^οόόμολύγουνπαρθενίαν, ἀφ^ ἐδοκιμάζοντοπολὸνκαιρόνἄν γηρος (ός ούδέ αἱ παρθένοι αύται), ἀλλὰ μύνονρασοφορήση (ός
μένουνειςτήν έμολογιανταύτην, καὶ ού μετὰδεήσεως έδέ- αύταὶ), δέν ήμπορε^ πλέον νὰ έκβάλη τὰ ράσα και νὰ ύπαν-
χσντο^καὶ πρός τούτοις, έπειδήμετὰ τήν συναρίθμησιν ταύτην δρεοθη, άλλὰ θέλει ἀναγκασθήνὰ γυρίση είς τήν μοναχικήν
τήν μετὰ τωνπαρθένων έφύρουν, κατὰ τόν μέγαν Ἀθανάσιον ζωήν, ός πολλαις φοραῖς, λέγει, ε^πομεντούτο, περι ού οραΤήν
(λογ- περὶ Παρθενίας), καὶ σχήμαμοναχικόν, καὶ κατὰ^τὸνμε^. ύποσημ. τού μγ^. τής ^κτης.
τ^ς ς^.καὶ τόν ρλε^.τής έν Καρθα^., διὰτούτο δυνάμεθα νὰ
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

^ ^^ Ι^Ρ^. ^.
Ι.^/Ι Α^ ^ι ^ ^ Δ^^^
^ι ^ ^ ^ Ι^^ιν ^
^ Κ^ ^ ν. Κ ^ ^ ^^ ^ ^ ^ ^

^ι ^ ^ ι, ^ ^ ^ ^ ^ ^

^'Ε^ν ^ν^ι^ι Ι^ ^ ι ^ ^ ^ ^ν^ν

τ^ ^ ^ Ι^ ν^ ν ^ Ο^ ^ν Κ^ν^ τ^
^^Ο^ν ^ Δ^^ ^
^ιν^νΥ^, ^'Ι^^. ^. Ι^. ^ ^ ^ .Κ ^ ^
^ν ^ ^ ^ ^ .ΙΤ Ι^ . ^. 'Ο ^ ^ ^ ^
τ^^ ^ ν^^ ^
^^ ^^νΟ^^ιν Τ^^ν ^ ^ ^ ^^ ^

^ ^ ^ ^ ^ ^ ι^ Ι
^ ^ ^ι^, ^ ^ .ι^
^ ^.
Ιι^.^.

^Τ^^ ^ ^ ^ν ^

Ε^ ^ι ^
^^ ^Ι^, ^

οικονομικως ἐδέχθη τινὰς αιρετικούς χωρ^ς ^άπΤισμα, ο^στε κεὶ

 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ν^^ ^^νε^ ε^ Ι^ ν. ''Ε^ ^ ^ν ^ ^ ^ ν Ι^ ιν ^ ^ ν ^ ^ ^ ν ^ Ι^ ν ι,^ ^ Υ ^ . ^

^ ^ν ^ ^ ^ ν , ^ ^ ^ ^ ν ^ Ο^ ^ τ^ ^'.
^ ^ ^ ιν^ ^ ^. ^ ^ ^ν^ν, ^ ^. ^ ^ ^ ^ ν ^ ^
ι,^^^Ο^ι^ν ^ν^νι^ν ^
^ ,^. ^ν ^^ .
^ ε^ .ι ^ ^
^ ^ν .ι^ ^ ^
^ ^ ^ ε^.ν^.^ ^ ^ ^ ^ν^ ^..
^ν^, ^ ^ι ^^ .ν^ , ^ ^ι
^ ^ι ν^ ^ ^
^ι ^ ^ ^ι ^^
^ ,,^ν^ ^ ^ ^ι ^ .ι^ .^ . ^ ^,^ι.
^Κ ^^ΙΙ ^ιν^ ^ ι ^ Ι^ν ν^ ^ ^. ^

Σ υ μ φ ω ν ία ,
Τὸν πόρνον, ό μέν Νόοσης έννέα χρόνου^ κανονίζει έν Τῶ δ'. Κανόνι, ὁ δέ Εασίλειο^ ούΤος επτά έν τῶ
νθ^. (ἐ), ύ δέ ^έησΤευΤή^ έν Τῶ ιβ^. αυτο^ Κανόνι δόω χρόνους μεΤά ξηροφαγίας καὶ μεΤανοιῶν. ^Ορακαέ τήν
έρριην. τού κζ^. τές δ^. καἰ τήν ιχνογραφίαν Τού ναού.

^Περὶ τῶν δύω ἀδελφὰς γαμούντων, ἤ άδελφοῖς δυσὶ γαμουμένων, ἐπιστολίδιον ὴμῖν ἐκπεφωνηται,
οὕ τὸ ἀντίγραφον ἀπεστείλαμέν σου τῆ εύλαβεία. Ὀ δὲ ἀδΕλφοῦ ἰδίαν γυναῖκα λαβὼν, οὐ πρότερον δ^
χθήσεται πρὶν ἀποστῆναι αὐτῆς^,
ε ρ μ η ν ε ί α ,,
^ έπισΤολή δπού άναφέρει ό παρι^ν Καν^ν εἶναι ή πρὸς Διόδωρον ^Επίσκοπον, ήΤις εἶναι Καν^ν πζ^. Τοί^
αύΤού Εασιλείου, ^Εν έκείνη γάρ έμποδίζει ὸ Ἀγιος μέ γενναίους λογαριασμούς, και μέ τάς έκ τοῦ νόμου μαρ-
τυρίας, ύτι δέν πρέπει ένα^ και όαυτὸ^ νά παίρνη Τή^ άποθανούσης γυναικός του τ^ν άδελφήν, ταύτὸν ειπε^ν,
δύω άδελφάς, ούτε μία και ή αύτή γυναίκα νά λαμβάνη Τὸν άδελφὸν Τού άποθανόνΤος άνδρό^ Τη^. ^οποιος δέ
εί^ ΤοιούΤον άθεσμον γάμον περιπέση, δέν θέλει δεχθ^ είς μεΤάνοιαν, άν πρ^Τον δέν χο^ρίση αύΤήν^ ^ορα καέ
Τὸν ιθ^. ἈποσΤολικόν^

^Χήροιν τὴν καταλεγΕ^σαν Εἰς τὸν άριθμὸν τῶν χηρῶν, τοῦτ' ἔστι ^ὴν διακονουμένην ὑπὸ τῆς 'Εκ-
κλησίας, Εκρινεν ὸ Απόστολος γαμουμένην παροροισθαι. Ἀνδρὶ δὲ χηρΕύσαντι οὐδεὶς ἐπίκειται νόμος,
ἁλλ' ὶκανὸν τῶ τοιούτω τὸ τῶν οιγἄμων έπιτίμιον. 'Η μέντοι χήρα ὲ^ηκονταετὴς γεγονυῖα, ἐὰν ἔληται
πάλιν ἀνδρὶ συνοικεῖν, οὐ καταξιωθὴσεται τῆς τοῦ ἀγαθοῦ κοινωνίας, ^ὡς αν τοῦ πάθους τῆς ἀκαθαρ^
σίας παύσηται. Ἐὰν μέντοι πρὸ ἐξήκοντα ἐτῶν ἀριθμήσωμεν αὐτὴν, ὴμέτ^ρον τὸ ἔγκλημα, οὐ τοῦ
γυναίου.^
(^) Διατὶ δέ έν μέν τ^νθ^. αύτού έπτὰ χρύνους κανονίζει έν τέσσαρσινετεσινή έπιτίμησις τοίς πορνεύουσιν, ώρισμἐνηδηλ,
Τὸν πύρνον δ^διος ούτος Εασίλειος, έν δέ τ^ παρύντι τἐσσαρας άπὸ Τούς πρὸ αύτοῦ Πατέρας, καΤὰ Τὸν ^ωναρέν καὶ Εαλσα..
μύνονχρύνους; Κυρίως μέν, διατὶ οι πρὸ του βασιλείου Πατέ.. μῶνα, είς τούς ύποίουςἀκολουθῶν, τοῦτο έδιώρισεν (^Ισως δέ και
ρες ο^τωτοἰ^ς^ύρνους έπετίμησαν. ^Επεεδή γὰρ ύ κ^ τ^ς έν έπειδή, ο^χὶ είς ^ύρνην άπλῶς ήμαρτε διὰ άσέλγειαν ύ ταύτην
Ἀγκύρφ είς έπτὰ χρύνους κανονίζει τήν μοιχείαν, ήτις εἶναι άρπάσας, άλλ^είς παρθένον, έπὶ σκοπ^ διὰ νὰλάβη αύΤήν νύ-
διπλή άμαρτία ἀπὸ τήν πορνείαν, κατὰ τὸνδ^. Τού Νύσσης^ μιμον αύτού γυναίκα)- είς δέ Τὸν νθ^ίδίαν διαταγήν ποιείται
λοιπών, κατὰ τὸν ἀκύλουθον λύγον, καὶ ή πορνεία εἰς τέσσαρας Του έπιτιμίου τῶν πύρνων, καὶ άκολούθως βαρύτερον τούτους
χρύνους κανονίζεται ἀπὸτοὸς αύτούς Πατέρας τής έν Ἀγκύρφ, έπιτιμφ, διὰ τήν τής ^Εκκλησίας αύξησιν καὶ κραταίωσιν, και
^ἱκαὶ μή Κανώνέστι προφανῶς τούτο διορίζων^ έσον εἰς τήν ^ρα Τήν ύποσημείωσιν Τού ογ^. Τού ίδίου βασιλείου, καὶ Τὸν
αατ^έμέ γν^σιν. Διὰ τοῦτογὰρκαι εἶπεν^ύτι εἶναι ώρισμἐνη ιη^. αύτού Κανύνα.
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΑΕΙΟΥ.

^ ρ μ η ν ε ί ος
Τὸ παλαιὸν, όσαι χήραι ήσοιν Τώάληθεία χήραι καὶ μεμονωμέναι, έλπίζουσαι είς Τὸν Θεόν^ και σχολάζουν
σαι εις Τάς δεήσεις και προσευχάν νύκΤα και ήμέραν, αύΤαι έξήκονΤα χρόνων γινό^εναι, έΤάττοντο είς τό
τάγμα τύ^ν χΥ^ν έν Τώεκκλησία, και ύποσχό^ιεναι νάμή δευΤερούπανδρευθοί^ν, άλλά νάσωφρονο^ν, έΤρέφοντο
άπό Τά σιτηρέσια και βοηθείαν Τήν εκκλησίας καθο^ν ΤαῦΤα λέγει ό Παύλος (ά, Τιρ^οθ. έ, ύ. ύρα και τήν
όποσημείωσιν Τού μ^. Τής ς^.)^ διά τούΤο καὶ ό παρων Καν^ν λέγει, όΤι έάν κά^ιμία άπὸ Τάς ΤοιαύΤαν χήραν,
νεωΤέρα δηλ., συναριθμηθώ εις Τὸ Τάγμα Τἐ^ν χηρίύν, και ύσΤερον ύπανδρευθ^, κρίνει ό Παί^ον νά παρορ^αι,
ήΤοι νά μή διαΚον^Ται πλέον άπὸ Τήν εκκλησίαν (Ι), ^ν δέ ό άνδρας χηρεύση, κάνέναν νόμος δέν εἶναι νά
Τὸν έμ^Εοδίζη, ή νά Τὸν παιδεύη, έάν θέλη δεόΤερον νά υπανδρευθώ, άλλά ικανόν εἶναι εις αύΤὸν νά λαμβάνω
Τὸ έπιτίμιον Τών διγάμων, ήΤοι Τὸ νά κανονιζεΤαι ένα ή δύω χρόνους καΤά τὸν δ^, τού ιδίου βασιλείου, ^Κάν
δέ έξήκονΤα χρόνων οόσου ή ^ήρ^ ^ τό Τάγμ^ι Τι^ν χηρί^ν, έπειΤα ύπανδρευθ^, αύΤη έπιΤιμ^Ται νά
μή μεΤαλαμβάνη, έων όπού νά χωρισθώάπό Τήν έν γήρα ΤαύΤην άκάθαρΤον μιξιν και τὸ άθεσμον συνοικέσιον,
^ΙΙ^άνδέ πρό Τών έξήκονΤα χρόνων, συναριθμηθεῖσα αύτη άπό ήιιᾶς είς τὸ τάγμα αύτὸ, ύπανδρευθ^, αύτή μέν
εἶναι άξία συγχωρήσεων διά Τό νεαρόν Τής ήλικίας Την, Τό δε έγκλημα εἶναι έδικόν μας, διατι παρέβηυ,εν
Τήν διαΤαγήν Τοί^ Παύλου, και συνηριθμήσαμεν αύΤήν ειν Τὸ χηρικόν Τάγμα, προΤού νά φθάση ειν Τοός έξή-
κονΤα χρόνουν Τ^ν ήλικίαν Την (αύΤόθι),

^Ὄ τἡν διεφθαρμένην ὺφ' ἐαυτοῦ εις γυναῖκα κατέ^ων, τὸ μὲν ἐπὶ τῆ φθορ^ ἐπιτίμιον Δπος. ξ^.
ὺποστήσεται, τἡν οὲ γυναῖκα ^χειν συγχωρηθήσεται^. ^ασιλ. κβ^,
κγ^. κς^.
^ ρ μ η ν ε ία ^
Διορίζει ό παρων Κανων, όΤι άνίσων Τινάς φθείοει γυναῖκα μή άρραβωνιασ^ιένην μέ άλλον, και μετά τήν
φθοράν λάβη αόΤήν ειν γυναῖκα, κανονίζεται μέν οιατι έφθειρεν αύΤήν πρὸ Τού γά^,ου (^), συγχωρήΤαι δέ νά
έχη αυτήν πάντοτε ων γυναικά του, Ἀνάγνωθι και τὸν ξζ^, Ἀποστολικόν.

^Η πορνεία γάμος οὐκ ἔστιν, ἀλλ' οὐδὲ γάμου ἀρχἤ. ^Ωστε, ἐὰν ἦ δυνατὸν τοὺς κατὰ ^ ^
πορνείαν συναπτομένους χωρίζεσθαι, τοῦτο κρἀτιστον. Ἐὰν δὲ στ^ργωσιν ἐκ παντὸς τρόπου
τὸ συνοικἐσιον, τὸ μὲν τῆς πορνείας ἐπιτίμιον γνωριζέτωσαν, ἀφιέσθωσαν δὲ, ἶνα μὴ χεῖρόν ^
τι γένηται.^
ε ρ μ η ν ε ία .
Συγχωρήσας ό Ἀγιον έν τῶ κβ^, καὶ κέ- νά συνάπτωνΤαι οι πρό Τού γάμου φθαρένΤες, διορίζει Τελευταιον
έν Τ^ παρόντι Κανόνι καθολικόν καὶ άκριβέσΤατον^ όΤι, έκεῖνοι όπού πορνευσοον μέν πρότερον ει^τε ^εέ παρθέ-
νον, ει^Τε ^ιό πόρνην, και μεΤά Τήν πορνείαν ζηΤούν νά ύπανδρευθοί^ν, τό άσφαλεσΤερον καὶ καλήΤερον εἶναι νά
μή ύπανδρεύωνΤαι, άλλά και έάν φθάσουν νάύπανδρευθούν νά χωρίζωνΤαι^ έπειδή όγ^ιμος διά Τοῖ^Το λεγεΤαι
τίμιος και ή κοίτη άμίαντον, διατι εἶναι καθαρὸν άπό κάθε προηγουμένην άμαρΤί^ιν κο^ὶ φθοράν^ ή δέ πορνεία
και φθορά ούΤε γάμον εἶναι, άλλ^ ούΤε γάμου άρχή. ^Εάν οἶ πορνεύσ^ντ^ς ^ύτοι δέν σΤεργοι^ καΤ^ούδένα
Τρόπον νά χωρισθούν, νά έπιΤιμί^νΤαι μέν ὡς πόρνοι, έπΤά χρόνουνδηλαδή, νά άφίνωνΤαι δέ άχωρισΤοι, διά νά
(1) Δύωπράγματα εἶναι άξια σημειόσεωςεις τομέρος τούτο δέ, ότι γυναίκες μόνονέτάττοντοεἰςτὸτάγματων χηρ^νέντη
τού Κανόνος, .Δ^. έτι ή όπανδρευομένη α^τη χ^ρα και παρορω- ^κκλησί^ και έτρέφοντοτόσον διὰ τόάσθενές τής γυναικείας
μἐνη, πρέπει νὰ προσδιορισύή ότι εἶναι νεωτέρα και οόχι έξή- ρύσεως, όσονκαὶ ^ναμή όπό τής πενίας στενοχωρούμεναι πορ-
κονταχρύνων, ^ς ή κατωτέρα, έτι ἀγκαλὰ και δ ^ωναρας νεύσουνή όπανδρευθοῦν, άνδρες δέ χηρευόμενοι, εις τοῦτο δέν
λέγη, ότι τό νὰ παροραται ή χ^ρααύτη δηλο^, τό νὰμή τρέ- συνηριθμοῦντοδιὰ τὸἀνδρειον Τής φύσεως, μέ τόόποιονα^τοι
φεται ἀπό τήν εκκλησίαν. ^μοι όμως δοκε^, ότι δηλοι πρώς τὰ πρός ζωάρκειαν πολυτρόπως ποριζόμενοι, καὶ μή ὸπό τής
τούτοις και τόνὰπαραβλέπεται, και νὰμή χωρίζεται ἀπὸτὸν πενίας στενοχωρούμενοι, είς δεύτερον γάμον ύπὸ κατηγορίαν
γάμον, ^σπερ ή κατωτέρα έξηκονταετήν χήρα, πλήν νὰ κανο- ^ντα, καὶ ἀκολούθως όποκείμενσν εις μετάνοιαν, κατὰ τόν
νίζεται και αύτή, και περισσότερον ἀπό τὸ έπιτίμιον τούδιγά- Νεοκαισαρ- οόκήρχοντο.
μου άνδρός, ι^ς ^αρυτάτιρ ύποκειμἐνη κρίματι, κατὰ τόν ιη^. (^) Τό έπιτίμιον δέ τήςφθοράς τσύτης, έ μέν ^αλσαμων λέ-
τουαύτούβασιλείου, καὶ κατὰ τόν ἶΙαι^λον, διότι παρέβη τήν γει, έτι εἶναι τρεις χρόνοι, φέρωνεἰςμαρτυρίαν τὸνλβ^.Ι^ασιλ.,
ύπύσχεσιν ὁπού ^δωκεν εις τόν Σ^ριστὸν νὰ^μή ύπανδρευθή, ἀληθέστερον ^μως κει ἀσφαλέοτερον ^ιιςτέσσαρας χρύνους τό.
τήν ὁποίαν ύ χήροςάνδρας μή ποιήσας, μόνον τὸέπιτίμιον των έπιτίμιον Τής φθοράςδιορίζεται, κετὰ Τὶν κβ^. τού^3ασιλ.
διγάμων λαμβάνει, καὶ ^χι άλλο τι περισσότερον. Σημείωσαι
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ ^ ^ ^, ιν^ ^

εις έκεῖνον ύΤ^σημείωσιν.

^Περὶ τοῦ Πρεσβυτέρα τοῦ κ^ετά ἄγνοιαν άθεσμφ γάμ^ρ περιπ^ντος, ^ριοα ^ ^χρῆν^ κ^ιθέδρο^ς μὲν
μετέχειν, τῶνδὲ λοιπῶν ἐνεργειῶν ἀπέχεσθαι- Ἀρκετὸν γὰρ τῶ τοιούτω ἡ συγγνώμη. Εύλογεῖν δὲ Ετ^-
ρον τὸν τὰ οἰκεῖ^ι τημελεῖν ὀφείλοντ^ τραύματα, ἀν^κόλουθον. Εὐλογί^ γὰρ ἁγι^σμοῦ μετάδοσής. Ὄ δέ
τοῦτο μὴ ἔχων, διὰ τὸ της άγνοίας παράπτωμα, πῶς ὲτέρω μετ^δωσει , Μήτε τοίνυν δημοσία, μἤτ^
ἶδίοι εὐλογείτ^, μήτε τὸ σῶμ^ τοῦ Χριστοῦ κο^νεμέτω ὲτέροις, μήτε τι ἄλλο λειτουργείτω, άλλά, ἀρ-
κούμενος τῆ προεδρία, προσκλ^ιέτω ὲτέροις κ^ὶ τῶ Κυρί^ρ συγχωρηθῆν^ι ^ιύτῶ τὁ έκ της ἀγνοίας
ἀμάρτημ^.
^ ^ μ η ν ε ί^

Ὀ παρ^ν Κανο^ν, αύΤολεξεὶ ἐρανισθεὶς άπὸ Τήν ς^'., κ^. αύΤές έσΤι Καν^ν^ ο^τήν ερμηνείαν έκε^σε άνάγνωθι,

^Ἐκεῖνο γεμὴν γελοῖόν μοι κ^τεφάνὴ, τὁ εὕξ^ισθ^ιί τινά ὺείων ἀπέχεσθΟιι κρεῶν, ὡστε, καταξίωσον
διδάσκειν αὐτοὺς, τῶν ἀπαιδεύτων προσευχῶν καὶ ἐπαγγελιῶν ἀπέχεσθ^ι, τἡν μέντοι χρῆσιν, ἀδιἄσ^ρον
εἶν^ι συγχώρησή αούδένγὰρ κτίσμ^ Θεοῦ άπόβλητ^ν, μετ^εὐχ^ριστί^ς λάμβ^νόμενον^, ^ά. Τιμ, δ . 4.^
ωστε, ἡ εύχὴ κ^το^γέλ^στος, οὐ^ ἡ άποχὴ ἀνο^γκ^ίο^.
^ ρ μ η ν ^ία.
^ΙΙρωΤήθη ύ Ἀγιος, άν δύναΤαι Τινάς νά παραβ^ Τήν εύχήν, ήΤοι Τήν ύπόσχεσιν ὸπού ^καμε πρὸς Τὸν Θεὸν,
νά μή ^άγ^ χοίρει^ν ^ιρέας, καὶ άποκρίνεΤαι, ύΤι ή ύπόσχεσιν αύΤη εἶναι άξία γέλωτος. Διά Τούτο πρέπει νά
διδάσκωνΤαι οί ΤοιούΤοι ΤοιαόΤας μέν άλόγους υποσχέσεις νά μή κάμνουν εις τὸ έξές, τήν δέ μεταχείρησιν τῶν
χοιρείων κρεῶν, διά τά δποῖα έφθἀσαν νά ύποσχεθούν, νά Τήν έχουν άδιάφορον ( Ι), ^Τοι, έπίσης νά έχουν καέ
(^) ^ῦρα, ὅΤι ύμέγας Εασίλειος λέγων παρατετηρημένως νὰ ινα έκειθεν ἀπέλθη, έχασομέρει, καὶ δέν έτελείονε τὸ συντομώ-
^ναι ἀδ^άφορος μύνον, καὶ έχι σογκεχωρημένη ή των ὸποσχε- ΤερονΤήν ύπύσχεσίν της. Διὰ ΤούΤο έκείνοι ύπού παραβαίνουν
θέντων ^οιρείων κρεῶν μεταχείρισή μας δίδει νὰκαταλάβωμεν, Τὰς πρὸς Τὸν Θεὸν ύποοχέσεις των καὶ ταξίματα, καὶ μάλιστα
ύτι ούδέ αύται αἰ ἀξιογἐλαστοι υποσχέσεις, τὰς ύ^οίας ήθελε έκείνοι ύποῦ τάξουν νὰ γένουν Καλύγηροι καὶ δέν γίνονται, έξο-
κάμει Τινὰς είς τύν Θεών, δέν πρέπει νὰ παραβαίνωνται. Εί δέ λοθρεύονται καὶ αύτοἰ, καὶ τὰ ύσπήτιά των, και προκοπήνκάμ^
αἱ τοιαῦται δέν πρέπει νὰπαραβαίνωντα^,πύσιρμέλλον δέν ήμ- μίαν δέν βλέπουσιν είς Ταύτην Τήν ζωήν, έπειδή, πρὶν μέν νὰ
πορει νὰ παραβη τινὰς τὰ μετὰ λύγου ταξίματα^ ύ^οῦ ήθελε Τάξουν, πρέπει νὰ στοχάζωνται τον έαυτύν τους ἄν ^ναι ἱκανοὶ
κάμει πρὸς τὸν Θεύν; ^^οθεν^λοι έκείνοι ύ^ιοῦήένκαιρ^ἀνάγ.- νὰ Τελειώσουν τὸ Τάξιμύντων, ἀφ^ο^ δέ τὸ τάξουν μίαν φ^
^ ^^ις ἀνάγκην, τάξουν είς τὸνΘεώνή νὰγένουνΚαλύ- ρὰν, πλέον δέν δύνανται νὰ Τὸ παραβούν, διατὶ πειράζουσι και
γηροι, ήνὰίΙπάγουν είς προσκύνησιν το^ ζωοποιού Τάφου, ή γελοῦσι τον Θεὸν, ώς λέγει ύ Σειράχ- εΠρὶν εύξασθαι, ^τοίμα-.
άλλων ἱερῶν ^Ιοναστηρίων καὶ λειψάνων, ή νὰδώσουν έλεημο- σον σεαυτὸν καὶ μή γίνου ώς άνθρωπος πειράζων τὸν Κύριον.^
σύνας, ή νὰσυστήσουν σχολεία ή μοναστήρια, ή νὰκάμουν τήν (Κεφ. ιή. ^,).^Εὰν δέ δέν θέλουν νὰτάξουν, είς τοῦτοἀμαρτίαν
τάδε νηστείαν, ή άλλην κἀμμίαν ἀγαθοεργίανκαὶ ἀρετήν, αύτοὶ δέν ^χουν, άλλ^ούΤε ύΘ^ὸς τούς βιάζει. ^Ἐὰν γὰρ, φησὶ, μή
χρεωστούν, έχι μύνον έξ έπαντος νὰ τελειύνουν τὰ ταξίματά θέλης εύξασθαι, ούκ ^στιν έν σοὶ άμαρτία^. (Δευτερονομ. αύ-
αύτὰ, ἀλλὰ καὶ μίαν ^ραν πρύτερον χωρὶς νὰἀναβάλλονν τὸν τύθι.). ^Ας άκούσουν και Τὸν Προφήτην Δαβὶδ λἐγοντα- εἈπο-
καιρὸν, διαιτέ, ἄν βραδύνουν νὰ τὰς τελειώσουν, μεγάλων ἀμαρ- δώσωσοι Τὰς εύχάςμου, άς διέστειλε Τὰ χείλη μου και έλάλησε
τάνουν. ^^θεν ἀπὸ τὸέναμέρος ύ Θεὸς, ποτέ μέν μέ τὸ στύμα Τὸ στύμα μου έν Τη θλίψει μου^(^αλμ. ξε^.^3.)- καὶ Τον ^Ιω-
^ΤουΠροφήτου μωυσέως λέγει- ει^Εὰνδέ εύξη εύχήν Κυρίωτ^ νέν. ^Οσα ηὁξάμήν^άποδώσωσοι είς σωτηρίανμουτ^Κυρίιρ^,
Θε^σου, ού χρονιείς άποδοῦναι αύτήν, ύτι ἐκζητῶν ἐκζητήσει Καἰ τούτοδέ πρέπει νὰ σημειώσωμεν έδῶ. ύΘεὸς προστάζει είς
Κύριος ύ Θεύς σου παρὰσου, καὶ ^σται έν σοὶ ἀμ^τία.^ (Δευ- τους Ἀριθμους (Κεφ. λ^. ^.) πώς, ἀνίσως θυγάτηρ Τινὸς νέα
Τερον, κγ^. ^.) ποτέ δέ μέ τὸ στύμα τοῦ σοφοῦ Σειράχ- .εμή (ύπεξουσία ούσαδηλαδή ἀκύμη εἰς τον πατέρα της, κατὰ τὸν
.^,ποδιοθης τοῦ ἀποδοῦναι εύχήν εύκαίρως, καὶ μή μείνης ^ως Θεοδώρητον καὶ Προκύπιον) τάξη κἀμμίαν ύπύσχεσιν πρὸς τὸν
θανάτου δικαιωθήναι.^ (^ειρὰ^ιή. ^)^Ἀπὸ δέ Τὸάλλο μίρ^ς Θεὸν^και ύ πατ^ρ Της άκούσας Τήν Τοιαύτην ^πύσ^εσιν, σιω^
ύθείος Γρηγύριος.ύ Διάλογος .έλέγχεί τήν Ρουστικιανήν πἦση καὶ δέν είπη τίποτε, ή ύπύσχεσις αύτή πρέπει έξάπαν-
τρι^άανΡωμαίων, διατὶ^ὸ^εεσχέθημ^ν νὰύπάγη νὰ προσκυνήση Τος νὰμένη βεβαία καὶ νὰΤελειοῦται. Εἰ δέ ύ πατήρ της δέν
εὶς Τὰ ^Ιεροσύλύμα, έπειτα πηγαίνουσά είς ΚωνσΤαντινού^εολ^ν θελήση τήν τοιαύτην ύπύσχεσιν, άλλ^ύταν Τήν άκούση, τής
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ^

Τὸ νά μή φάγου^αύτά, καὶ Τό νά Τά φάγουν, έπειδή, κατά Τόν Παύλον, κάνένα κΤίσμα Θεού δέν εἶναι άπὁ-
βληΤον, καθ^ ό κΤίσ^α, μεΤ^ εύχαριστίας έσθιόμενον- ^'ορα καὶ Τόν Τής ς^,

^Ἀοχοντας μ^ντοι ὁμνύειν ἐπὶ τῶ κακοποιεῖν τοὺ^ ἀρχομένους, καὶ πάνυ θεραπεύεσθαι προσήκει. Θε-
φαπεία οὲ τούτων διττὴ. Μία μὲν, μὴ ὀμνύειν αύτοὺς οιοἀσκεσθαι πρ^χείρως ἐτέρα δὲ, μὴ ἐπιμένε^
ἐν ταῖς πονηραῖς κρίσεσιν, ωστε, ὅρκω προληφθείς τις εἰς κακοποιόν ἐτέρου, τὴν μὲν ἐπὶ τῆ προπετεί^
τοῦ όρκου μετάνοιαν ἐπεδεικνύσθω, μὴ μέντοι προσχήματι εύλαβείας τὴν πονηρίαν ὲαυτοῦ βεβαιούτω.
Οὐδὲ γὰρ ^Ηρωδη συνήνεγκεν εὐορκήσαντι, ^ς ἶνα μὴ ἐ^ιορκὴση δῆθεν, φονεὺ^ ἐγένετο τ^ῦ Προ^ήτ^υ,
Καθάπαξ μὲν ὁ όρκος ἀπαγύρευται, πολλῶ δέ που εἱκὸς τὸν ἐπὶ κακῶ γινόμενον κατακεκρίσθαι, ωσ^ε
μεταφρονεῖν χρὴ τὸν ὁμνύοντα, οὐχὶ σπουδάζειν βεβαιοῦν αὐτοῦ τὸ ἀνοσ^ον. Ἐξέτασον γάρ πλατύτερων
τὴν ἀτοπίαν. Εἴ τ^ς ὁμύσειεν ἐξορύςειν τοὺς ὁφθαλμοὺς τοῦ ἀδελφοῦ, εἰ καλὸν τὸ τοιοῦτον εἰςἔργ^ν ἀγ^-
γεῖν αὐτό ,, εἶ τις φονεύσειν, εἶ τις ὅλωςδι^ όρκου ἐντολήν τινα παραβήσεσθαι , α^μοσα γὰρ κ^ὶ ἔστησα,
ούχὶ τὴν ἁμαρτίαν, ἀλλὰ τοῦ φυλάξεσθαι τά κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου^.^Ψαλμ. ριή, Ιί^.^Ωσπερ
δὲ τὴν ἐντολὴν ἀμεταθέτοις κρίμασι προσήκει βεβαιοῦσθαι, οὕτωτήν αμαρτίαν παντοίοις καύὴκε^ ἀ^υ-
ροῦσθαι καὶ ἀφανίζεσθαι^.
^ ρ μ η ν ε έ^
Διορίζει ὸ παρί^ν Κανων, όΤι άνίσων κάνέναν άρχονΤαν όμόση διά νά κακοποιήση τινά, αύτὸς πρώτον μέν
πρέπει νά διδάσκεΤαι νά μ.λ όμνύη εύκόλων, και πρόν ΤούΤοιν νά μεΤανο^ διά τόν προπετή αύΤόν όρκον ό^ο^
έκαμε, Δεύτερον δέ, νά μή μείνη εις Τήν κακήν αύΤήν άπό^ασιν όπού έκαμε νά κακοποιήση, θέλωνΤας Τάχα
νά φυλάξη Τόν όρκον άπό εύλάβειαν. διότι ούδέ Τόν ^Πρωδην ωφέλησε ΤίποΤε ή φύλαξις τού όρκου, όσΤις, διά
νά μή παραβ^ Τάχα Τόν όρ^ιον Του, έφόνευσε Τόν Ιωάννα μάλλον γάρ ήθελεν ωφελήσει αύΤόν Τό. νά ^αραβώ
Τόν όρκον, και νά μή Κάμη ΤοιούΤον άδικον φόνον. Και κάθε μέν όρκον άπλώς καθάπαξ, ήγουν Τελείων και
όλοΤελώς, εἶΥαι έμποδισμένον άπὸ Τὸ ιερὸν ι^ύκγγέλιον, ειΤε διά καλὸν γένη, ει^Τε διά καΚόν, πολλῶ δὲ πε-
ρισσόΤερον εἶναι καΤακεκριμένον έκεινον όπού γένη διά κακόν, ^ΩσΤε και έκεινον ὸπού όρ^όσει διά νά κακοποιήση
Τινά, δέν πρέπει νά βεβαιωση Τό κακόν αόΤό διά Τόν όρκον, άλλά νά ριεΤανο^ διαΤι όλων έκαριε Τοιο^τον
κον. Καθων και άν Τινάν, λόγου χάριν^ ήθελεν όμόσει νά έκβάλη Τά όμμάτια τού άδελφού του, ή νά φονεὁση,
ή νά παραβ^ κάμμίαν ένΤολήν Τού Κυρίου, δέν ήτο καλόν νά φέρη εἰν έκβασιν ταἰ^τα διά τὸν όρκον, έπειδή
λέγει ό Δαβἰδ πρόν τόν Θεόν^ ^^ιοσα και ἐστε^έωσα Τόν όρκον μου, έχι διά νά ά^ιαρτήσω, άλλά διά νά φυ^
λάξω τά κρί^ιαΤα Τήν δικαιοσύνην σου. Και λοιπόν, καθων εἶναι πρέπον νά βεβαιΙ^νωμεν τάς έντολάς τοθ Κυ-
ρίου μέ άποφάσειν στερεάν, έτσι έξ έναντίαν εἶναι πρέπον νά άκυρωνωμεν κάθε άπόφασιν όπού κάμομεν δ^ά νά
ά^,αρτήσωμεν. ^ορα και τόν ^δ'. τήν

αΠερὶ τῶν ἀρπαζόντων, Κανόνα παλαιὸν οὐκ ἔχομεν, ιδίαν δὲ γνώμην ἐποιησάμεθα, τρία ἔτη καὶ
αύτοὺς καὶ τοὺς συναρπάζοντας αύτοῖς ἔξω τῶν εὐχῶν γίνεσθαι. Τὸ δὲ μὴ βιαίως γενόμενον άνεύθυνόν
ἐστιν, ὅταν μἡ φθορὰ ἦ, μηδὲ κλοπἡ ὴγουμένη τοῦ πράγματος. Αύτεξουσία δὲ ὴ χήρα καὶ ἐπ αὐτῆ ^ὸ
ἀκολουθῆσαι, ω^τε τῶν σχημάτων ὴμῖν οὐ φροντιστέον^-
είπή ότι δέν στέργει, ή ὸπόσχεσις αύτη νὰγίνεται άκυρος, καὶ τα τέκνα τότάξιμον αὁτὸ, και μάλιστα, ἄντὰ έταξαν νὰκα-
ὁΚύριος θέλει συγχωρήσει Τήν όποσχεθεὶσαν γνναικα δια τήν λογχεύσουν, πρέπει νὰ τὰ γυμνάζουν καὶ νὰ τὰ παιδαγωγουν
παράβασιν τής τοιαύτης ιΙποσχέσεως. Τοῦτο τὸ ιδιονπροοτάζει πρὸς τήν τοιαύτην ζωήν, προσ^έροντές τα εις τώνΘεόν, ^ς ή
νὰ γίνεται και είς Τήν όπανδρον γυναικα, ἄν όάνδρας της σιω- ^ΑννατώνΣαμουήλ. ^ως πότε δέεἶναι τὰτέκναόπεξούσια, δρα
πήση, .ήέναντιωθη είς τήν ύπὁσχεσιν τής γυναικύς του. ^ντεύ- τόνμβ^. τής ένΚαρθαγ. ^Οραδέ καὶ τ^ν ιθ^.τής έν Ἀγκύρφ,
θεν λοιπὸν ἀντιστρὁ^ως συνάγεται, ότι καὶ ἄνοἱ γονεις όπου πῶς κανονίζει έκείνους όπου ύποσχεθούν νὰφυλάξουν παρθε^.
έχουν υπεξούσια τέκνα των, τὰ τάξουν είς τόν ^εὸν νὰ καλο- νίαν, έπειτα Τήν ἀθετήσουν. Διὰ τουτο. καὶ ό^οι έταξαν ^
γηρεύσουν, ή άλλην ἀγαθοεργίαν νὰ κάΙ^ουν, παρακινηθέντες πρὁτερον νὰ καλογηρεύσουν, ύστερον δέ όπανδρεύθησαν, ούτοι
ἀπὸ κίνδυνον ἀσθενείας, ή ἀπὸ άλλο σύμύαμα, χρεωστούν τὰ πρέπει νὰ μετανοούν διὰ Τήν παράύασιν τοῦ ταξίματος δπού
τοιαύτα^τέκνα νὰ τελειώσουν τὸ τοιούτο τάξιμον ὁποῦέκαμαν έκαμαν, καὶ ἄνμένδυνηθουν νὰκαταπείσουν τὰς γυνα^άς των
.περὶ αύτῶν οἱ γονείς των^κἄν καὶ γέ.νουν αύτεξούσιακαὶ έλεύ- εἰς τόνὰχωρισθοῦν μετὰ συμφωνίας καὶ νὰ μονάσουν καὶ τὰ
^θεραἀπὸ τήν. ύπεξουσιύτητα, διατὶ, όταν έτάχθησαν, ἦσαν ^πε- δύωμέρη, καλως, ει δέ, έὰν ἀποθάνη ή γυνή αότων, έξά^ιαντος
ξούσια, καὶ μάλιστα, ἄναύτὰ ἐσιε^πησὰν οταν τὰ έταζαν οι γο- πρέπει νὰ.πληρ^οσοι^ντότάξιμύν τους ^ιαι νὰ παλογηρεύουν.
νεις των. Πρέπει δμως και οι γονείς νὰ ένθυμίζουν είς τὰ τοιαῦ-
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^^ ^ ^ο ^ ^ . ^.
^ ^Λ ^ ^ι ε^ .^
^,^, ^ ^ ^ ^ Ι^ ^Ι, .Τ^, ^ ^ ..
ε^,, ^ ε ^ ^. ε^^^ ^ ^^Ι^ ε^Ι^ ^. ^ , ε^ ι ^ ^ ^ -^ ,
^ι ^ ^ι ^ ^ ^ ^^ ^ ^Ι, ^

^ ^ε^. ^ ε^ ^ ^

Ι^. Ι^ .'Η, ^

^Απος. κἐ-
τήςς^.δ^.κά. εΟὶ τἡνπρὸς θάνατον ἀμ^ρτίαν ἀμοιρτάνοντες Κληρικοὶ, τοῦ β^θμοῦ μὲν κατάγονται,
τής έν Καρθ,
λέ. ^ασιλ. γ^, της κοιλίας δὲ τῶν λ^.ίκῶν οὐκ ἐξείργοντοιι. αΟὐ γὰρ ἐκδικήσ^ις δὶς ἐπὶ τὸ οιὐτό^.
ιζο λβ^. να^.
^ ρ μ η ν ^έ ο^
^^σΤιν άρ,αρΤία πρὸ^θάναΤον, και έστιν ά^ιαρτία μή πρὸς θάναΤον, λέγει ὸ Ι^ύαγγελιστής ^Ιωάννη^ (ά.
ἐπισΤολ. έ. Ι^. ^7.). ΚαΤά άλλους λοιπὸν ΠαΤέρας, και μάλισΤα καΤά τὸν ^Ιητροφάνην Σμύρνη^, έν τώ έρ-
ι^ηνεια Τ^ν καθολικών έπιστολίών, άλλως ερμηνεύεται ή πρὸς θάνατον, καὶ μή πρὸς θάνατον άμαρτία. Κατά
δέ Τόν ^ωναρ^ιν, άμαρΤία πρὸ^θάνατον εἶναι ή μέχρι πράξ^ως προχωρήσασα άμαρτία, ούσα δηλ, θανάσιμος,
και καΤά Τό εἶδο^, μή πρός θάναΤον δέ άμαρΤία, ή μή έλθοῦσα έω^ ει^ πρδιξιν καὶ έργον, άλλά σΤαθεὶσα έω^
ει^ Τήν συγκαΤάθεσιν (^) (καὶ όρα τὸν δ^, τ^ς έν έν Νεοκαισ.), Αέγει οὕν ὸ παρο^ν Κανο^ν, ότι όσοι Κλήρικοὶ
πράξουν ΤοιαύΤην ά^ιαρΤίαν θανάσι^ιον, καθαιρούνΤαι μέν, δέν έκβάλλονται δέ καὶ άπὸ τήν κοινωνιαν, ^τοι
άπό Τό νά συμπροσεύχωνΤαι μέ τούς λαϊκούς, κατ^έκε^ίνο τό λόγιον, εούκ έκδικήσεις δὶς έπὶ τὸ αύτό.^ δέν
κοινωνούν όμως οι τοιοί^Τοι και τά θε^α μυστήρια, Ἀνάγνωθι και τόν κε^. Ἀποστολικὸν, και τὸν γ^, τού ιδίου
ΤούΤου Ι^ασιλεἶου,
Ι^^ι.Ν^Ν ^.ΙΓ^.
Αποστ. ξ^. ^ ^ἹἹ γυνἡ ὴ διὰ τῆς ὁδοῦ κυήσο^σα κ^ὶ ἀμελήσο^σα τοῦ κυήματος, τῶ τοῦ φονέως ἐγ-
κλήματι ὑποκείσθω^,
^ ρ μ η ν ^ί
Διορίζει όπαρ^ν Κανιών, ότι άνίσως γυναίκα ^ις τόν δρόμον εύρισκομένη, Τύχη νά γεν^ήο^ εάν άμελήση
Τού παιδίου τη^ και άποθάνη, ^ς φονευτρια κανονίζεται,
(^) ^οτι δέ τὰσχήματα δποῦ λέγει ἐδῶδ Καν^ν τών^χ^ διὰ σόματος γινομένη, διατι και ή έν Τ^ λόγιρκαι Τη γλόσση
ματισμόν τής έρπαγής δηλούσιν, ὁἰ^διος^θασίλ. τ^ῦτ^έρμηνεύ^^ γενομένη άμαρτία, καὶ κατ^εἶδος ούσα θανάσιμος, καθαιρετική
εις τόν νγ^. Κανύνατουφανερότατα. ^οθ^ν οὀλἐγουσιν δρθῶς έστιν^ός εἶναι ή βλασφημία, ή έπιορκία, κατὰ Τόν κε^. Ἀπο-
έκεινοι ὁ^ιουδιὰσχήματαέννοοῦσι τόπενθ^κόντέν χηρων σχή- στολικύν. Ἀλλὰ καὶ ή έν Τη διανοί^ καὶ Τή ψυχη γινομένη
μα, ή τόσχήμαΤ^νἱματίων, μέ τό ὁποίονπροεδοκίμαζον^^σα^ άμαρτία, καὶ κατ^εἶδος ούσαθανάσιμος, καθαιρετική καὶ αύτη
χήραι ήθελον νὰ καταλεχθοῦν ἐν τή ^κκλησί^ ιίς τώτά^μ^ ^έστὶν, έὰν φανερωθώεις τὰ έξω. ιός εἶναι ή υπερηφάνεια, ή ή
τ^νχηρων. ἀνοίκεια γὰρ ταῦτα είς τό ἀληθές νύημ^τ^ῦΚ^.. α^ρεσις, κατὰ τόν β^. τής α^. δέ Ι^αλσαμῶν, τήν έν Τι^πα-
νένος. . ρύνΤι πρός θάνατον ἀμαρτίαν, ήρμήνευσε Τήν έπάγουσαν κεφα-
(^) ^ἶπαδέ, δτι ή θανάσιμος αύτη ἀμαρτία καθ^ς τήν ὁρί^ κήν τιμωρίαν. ^Ορακαὶ Τήν όποσημ. Τού έ- τής
ζει έ ^ωναρ^ς^πρέπει νὰ^ναι τής πράξεως καὶ τοῦ ^γο^, ήτοι
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

^^ ^ι ^ ^ ^^Ι ε^ ^ ^ ^ι
^ ^ ^ι ^ ^ ^.
^ ^ι ^ ^ ^ ^ι ^ ^ ^.
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ..
^ ε^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ι
^ ^ι ^ ^ ι^ , ^ι ^ ^ Ι^ ^ , ^ ^
^, ^ ^. ^ιΙ Ι^ ^ . ^ο^ ^ ^ ^ .
^ εΑ ^ ^ ε

^Τ^ ^ι^Ο ^ι^ ^ν^Ι^ις ^ ^' ^

^ιν ^ιι^ ^ ν ^ Π ^ ^ Τ^ ^ ^ ι^ ιι ^
^ι^νι^ ^ ^ν ^^ι^Ι^.,
^ ^ε^ι.

^, ^ι ε^ι ^^
^ι
ε^ -Ιι^^ι^ ^^
^. ^ ι ^ .^ .^ ^ , ^ ε^ ^..
.^ι ^

.^^Ε^ ^ ^ι^^ι^Ο.ν^ ^ν^ιι^, ^ν ^ιι^ν

^ ^ινι^ν^ ^ 'Ε ^ ^ ^ ^ Ο ^ ^ ι..

^. ^.

^ι ^^ιν^ν ^^ν,

^ ^ ι ^ ^ ιι^ ι, ^ ^ν^ι^ιν,.
.Ι^. ^ ,^. ^ ν ^^ .
ο^^ ^ ^. ^. ^ ^^ΙΙ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ρ μ η ν ^έ οι^
ΚαΤά Τὸν Κανόνα ΤούΤον, άνίσως Τινάς λάβη παρανόμως Τήν άρραβωνιασΤήν, ή Τή^ γυναῖκα τινὸς, έπειτα
τήν πάρη άπύ αύΤύν δ 1^ν αύτήν άνδρας^ καὶ αύτὸς μέ άλλην έλευθέραν άπὸ άνδραγυναὶ^εα ύπανδρευθ^, δ^
μέν Τήν είς Τήν πρωΤην έκείν^ν ξένην γυναῖκα άμαρΤίαν Του, ὡς μοιχὸς θέλει κανονισθή^ διά δέ Τήν δευΤέραν
γυναίκα, εἶναι άνεύθυνος^

αΑὶ κόραι, αὶ παρὰ γνώμην τοῦ πατρὸς ἀκολουθήσασ^ι, πορνεύουν διαλλαγέντων δὲ τῶν γονέων^
δοκεῖ θεραπείαν λαμβάνειν τὸ πρᾶγμ^. Οὐκ εὐθὺς δὲ εἰς τὴν κοινωνίαν υποκαθίστανται, άλλ^ ἐπιτιμηθή-
σ^νται τρία ἔτη^.
^ ρ μ η ν ^ί α.
Διορίζει ό πσρ^ν Κανο^ν, ύτι ύοαι κόραι καὶ παρθένοι, υπεξούσιοι ούσαι εις τὸν πατέρα των, παρά γνώμην.
αύΤού ήκολούθηοαν, ήΤοι θεληματικές άφ^έαυΤέν έδωκαν Τὸν έαυΤόν Των εις τούς άγαπηΤικούς των, αύταὶ
πορνεύουσι καὶ ούχὶ υπανδρεύονται. ^Εάνδέ μεΤά ΤαύΤα διαλλαγῶοι, καὶ συναινέσουν οι γονεῖς Τ^ν Τοιούτων
παρθένων εις τὸ νά συγκαΤοικούν μέ αύΤάς οί άγαπηΤικοἰ καὶ φθορετς αύΤ^ν, φαίνεΤαι μέν, ύτι τὸ ἐξ άρχής
γεγενημένον ίαΤρεύεΤαι, και ή πορνία αύΤί^ν εις γάμον καὶ υπανδρείαν μεΤαβάλλεΤαε, (ἰ) ύμως δέν συγχω^
ρούνΤαι καέ παρευθυς νά μεΤαλαμβάνουν οί ΤούΤο ποιουνΤες άνδρες Τε καὶ γυναῖκες, άλλά κανονίζονται Τρία έτη^
^ευμφωνίοι^
^οΤι δέ οί παρά γνώμην Τί^ν πατέρων καὶ τί^ν αύθενΤων γινόμενοι γάμοι τῶν υπεξουσίων αυτούς θυγα.^
Τέρων καἰ δούλων, ^ς πορνεύει λογίζονΤαι και διαλύονΤαι, μεΤά δέ Τήν συναίνεσιν αύΤῶν λαμβάνουσι Τὸ βέ-
βαιον, καὶ γάμοι Τ^ άληθεία είσέ, δηλούσι καὶ ό μ^. καὶ ὸμά-, και όμβ^. Τού αύΤού Εασιλείου, ^Ορα καὶ τήν
ύποσ^μείωσιν Τού κζ'^ καὶ Τού μβ^ Τές έν Καρθαγένη.

ε'Η τῶ μοιχῶ σ^ζῶσά, μοιχαλίς ἐστι πάντα τὸν χρόνον^.

^ ρ μ η ν ^ί α-
^Εκείνη ^ γυνή, ήΤις έχουσα άνδρα, ἐμοιχεύθη άπὸ άλλον, έπειΤα, ^ τὸν ζῶντα άνδρα της άφήση καὶ άκο^
λουθήση Τύν μοιχεόσανΤα αυτήν, ή άφ^ουάποθάνη ύ άνδρα Της, λάβη αύΤὸν άνδρα καὶ συμβιο^ι μέ αύΤὸν (^),.
αύΤή, λεγω, καΤά Τύν Κανόνα ΤούΤον, κάν καὶ τούς ιδ^. χρόνους τὸ έπιτίμιον Τές μοιχείας έπλήρωσε, μοιχα-^
λὶς ύμως εἶναι ύλους Τούς χρόνους, καΤά Τούς ὸποίους συζ^ μέ Τὸν μοιχόν. Μή άπέχουσα γάρ άπὸ Τήν άμαρ^
τίαν, άλλ^ έπιμένουσα εις αύΤήν, ούτε εις μετάνοιαν δέχεΤαι, ούτε πισΤεύεται ύτι μετανοεί, καὶ άκολούθως.
ούΤε συγχωρησιν λαμβάνει ποΤέ, έως ούνά χωρισθ^άπὸ Τὸν μοιχόν. ^Ορα καέ τήν ύποσημείωσιν τοί^ β^. Τές έν^
Νεοκαισαρεία.

τήςδ^.δ^.τής
ς^.πέ. τής έν ^Η παρά γ^ωμην τοῦ δεσπότου άνδρὶ ὲαυτὴν ἐκδοῦσοι, ἐπόρνευσεν, ὴ δὲ μετὰ ταῦτ^,
Υάγγ. γ^. τής πεπαρρησιασμένω γάμω χρησαμένη, ἐγήματο. ^Ωστε, ἐκεῖνο μὲν πορνεία, τοῦτο δὲ, γἀμος.^
έν Καρθ. ογ^,
ἰ^.^ασιλ. μ^ Αἱ γὰρ συνθῆκαι τῶν ὺπεξουσίων οὐδὲν ἔχουσι βέβαιον^^
μα^. μβ^.
(^) Διὸ καὶ Δέων καὶ Κωνσταντίνος οἱ Εασιλεῖς έν τ^ ^υν.. έγκλ^εα Τής μοιχείας μέ Τὸ σχήμα Τού μεΤὰ Τήν μοιχείανγε-^
τύμφέκλογη Τῶννέμων ύρίζουν τὸν γάμον, ύτι συνίσταται ἐγ- νομένου γάμου (μοιχοὶ γὰρ καὶ οἱ δύω εισὶ δηλαδή, καὶ μετὰ
γράφως ή ἀγράφως, ύταν ύμέν άνδρας ^ναι ^ρύνων ιἐ, ή δέ Τὸν γάμον. μιχαήλ ἈΤΤαλειάτηςέν Τη συνύψ. τίτλ. ο^.). ^οθεν
γυνήιγ^.καὶ θέλουσιν Ιίνας τὸν άλλον, προηγουμένης ί^μωςκ^ι καὶ ύΘεὸς περισσύτερονώργίσθη κατὰ τού Δαβὶδ, διατὶ έπήρεν
τής θελήσεως των γονέων αύτων (τίτλ. ιβ^. σελ. ^θ^ί, τ^υ είς γυναικά του τήν ^ηρσαβεέ μετὰ τὸν θάνατον τού Ούρίου,
βιύλ, Γιούρ.Γραικ.). ^οθεν ούδέμετὰ τήνδιαλλαγήντῶνγονέων κατὰ τὸν Θεοδώρητον, παρὰ ύπούώργίσθη διατὶ τήν έμοίχευσε
οἱ νύμοι δέν συγχωρούν νὰγίνεται τὸσυνοικέσιον τοῦτο. (Εασ^λ. ζωντοςέκείνου. Εἶπε γὰρ αύτε^διὰ τού Νάθαν. ^ιΚαὶ νύν, ούκ
^ιύλ. ξ^.τίτλ. νή.). ἀποσΤήσεται ρομφαίαάπὸ Τούοἶκου σου ^ως αιῶνος, άνθ^
(^) Διὸ καὶ οἱ πολιτικοὶ νύμοι διορίζουν συμφώνως μέ τὸν δτι έξουδένωσάς με, καὶ έλαβες τήν γυναὶκα Ούρίου Τού ΧεΤ-
παρύνταΚανύνα, δτιή γυνή^έκείνη, ύ^ουμίαν φο^ὰνμοιχευθη, Τα^ου, Τού εἶναί σου είς γυνα^κα^(β^, Εασιλ. ιβ^. 1,).
ἄνκαὶ μετὰ Τεύ^αλά^η άνδρα τὸν-μοιχὸν^ δέν σύύνεΤαι τὸ
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ.

^ ρ μ η ν ^ί α,
Ἀνίσως ^ ύπεξουσία, ούσα δούλη, δώση Τὸν έαυΤόν Της εις άνδρα χωρὶς Τήν γνώμην Τού αύθένΤου Της,
έπόρνευσε μέ ΤούΤο ὁπού έκαμεν, έπειδή, αισυμφωνίαι καὶ οι ύρισμοὶ ύπο^ δώσουν έκειναι ύποι^εἶναι υπὸ έξου-
σίαν αυθενΤῶν, άβέβαιοι εἶναι καὶ άκυροι (1). ^Κάν δέ μεΤά ΤαύΤαή ό αύθένΤης αύΤ^ς ουγχωρήση νά κάμ^
τούΤο, ή καέ τελείως Τήν έλευθερ^ση (^) καὶ φανερύν γάμον ή ΤοιαύΤη δούλη ποιήση, ΤόΤε ούχι ως πόρνη λο..
γίζεΤαι, άλλ^ ως νομίμως ύπανδρευθεῖσα. ^ορα καὶ Τὸν πβ^, ἈποσΤολικὸν, καὶ Τὸν λή, Τοί^^ασιλεί^υ,

Ἀπος. πβ^,
^ι'Η ἐν τῆ χηρεία έξουσίαν ἔχο^σα ἐ^υτῆς συνοικέῖν, ἀνέγκλητος ^ει μηδείς ἐστιν ὁ τής δ^δ^.τής
διασπῶν τὸ συνοικέσιον), τοῦ Ἀποστόλου εἰπόντος αἐὰν δὲ ἀποθάνη ὁ ἀνὴρ, ἐλευθέρα ς^. πέ. τής έν
έστὶν θέλει γ^μηθῆν^ι, μόνον ἐν Κυρίων. ^ά. Κορ- ζ^. Ρωμ. ζ'. έν Καρθ. ογ^
Εασιλ. μ^.
^ ρ μ η ν ε έ^ε, μά. μβ^.
^Εάν χήρα Τις αύΤεξουσία ούσα, δευΤερογαμήΤη, ά^εαΤηγόρηΤος εἶναι, καθως λέγει ὸ Παύλος περὶ αύτές,
ύτι έάν άποθάνη ό άνδρας Της, έλευθέρα εἶναι μέ όποιον θέλει νάδευΤερούπανδρευθ^, πλήν έν Κυρίιρ (3), δηλ.
ύχι μέ άπισΤον και αίρεΤικὸν ή καὶ ουγγενέ, κεκωλυμένον έκ Τού νόμου, άλλά μέ πισΤὸν καὶ όρθύδοξον, καὶ
άκώλυΤον ύ^Τα ύπὸ Τού νόμου. Τὸ δέ, εί μηδείς έοΤιν ύ διασπάν Τὸ συνοικέσιον, δηλοῖ ύΤι, έάν Τινες ύπε-
ξου^ίαν έχουσιν αύΤήν, παΤήρ, ή πάππος, ή αυθένΤης, δόνανΤαι νά διαλύσουν Τὸν γάμον Της, άνίσως δέν θέ-
λουν νά συναινέσουν είς αυτόν (^). ^ορα καὶ Τήν ύποσηριείωσιν Τοί^ πβ^. Ἀποστολικο^, και Τὸν λή. Τού αύΤού
βασιλείου,

αΟἱ ἄνευ τῶν κρατούντων γάμοι, πορνεῖ^ί εἰσιν. Ούτε οὕν πατρὸς ζῶντος, οὕτ^ δεσπότου, οὶ συνιόν-
^ες άνεύθυνοί εἰσιν, Εως ἀν ἐπινεύσωσιν οἱ κύριοι τὴν συνοίκησιν. Τότε γὰρλαμβάνει τὸ τοῦ γάμου βέβςιιον.
^ ρ μ ην^ε ί ο^
^ΟΚανων ούτος άνακεφαλαίωσις εἶναι Των άνωΤέρω Τριῶν Κανόνων, Τού λή. Τού μ^. καὶ μά, λέγων, ύτι
(^) Τὸ νὰ^Ιναι ἀβέβαιαι καὶ άκυροι αἱ συμφωνίαι καὶ ύρισμοὶ εΠοιήσωμεν αύτῶβοηθὸν,κατ^αύτύν^, τὸύποῖον φανερύνει τήν
Των ύπεξουσίων, έρανίσθηύ ^Αγιος ἀπὸ Τὸλ^- Κεφ. των Ἀριθ- προηγουμένην τουγάμου ψυχικήν καὶ πνευματικήν βοήθειαν.
μῶν, περὶ ού δρα Τήν ί^ποσημ. του κη^. του ίδίου ΤούτουΕασι- Ἀλλὰ καὶ ύΘεοδώρητος λέγει, έτι ύΘεὸς διὰ τοῦτοέπρύσταξε
λείου. τὸν λαβύντα γυναῖ^ια, εΤήν έπιθυμίαν τήν έκείνουκολάζων ἐκέ-
(^) Εἶπα ύτι, ή καὶ τελείως τήν έλευθερώση, έπειδήλέγει ύ λευσε, μή τής ήδονής τὸπάθος, ά^λὰ τὸνλογισμόν τής κοινω-
Θεσσαλονίκης Νικήτας, έτι οι αύθένται έκε^νοι ύποῦ έχουν δού- νίας ήγήσασθαι^ (σελ. ^ύ37. του ά. τύμ. τής Πεντατ. Δευτερ,
λους καὶ δούλας, καὶ ήξεύρουν ί^τι άναμεταξύ των πορνεύουσιν, καο ^.).
ἀφορισμοῦ εἶναι άξιοι κατὰ τους Κανύνας, ἄν δέν τους συγχω- (^) Πρέπει δμως κατὰ Τους πολιτικούς νύμους νὰπροσμένη
ρήσουννὰ υπανδρευθοῦν νομίμως. Ἀς μή ύποπτεύωνται δέμα- ή χήρα τὸν πένθιμον χρύνον, ήτοι ^ναύλύκληρον ένιαυτὸνμετὰ
Ταίως, ύτι ἄν τοι^ςάφήσουννὰὸπανδρευθοῦνδι^ίερολογίας,έχονν τὸν θάνατον τοῦ προτέρουάνδρύς της. ^να μέν, διὰ τήν πρὸς
νὰ χάσουν τούς δούλους των, ώσὰν ὁποῦ ή του γάμου ἱερολο- τὸν άνδρα αύτής αίδῶ, καὶ άλλο δέ, διὰ νὰ μή τύχη και εἶ-
γία Τους λύει ἀπὸΤήν δουλείαν. ^ῦχι. Διατὶ ύΕασιλευς Ἀλέ- ναι έγγαστρωμένη, καὶ παίρνουσαάλλον άνδρα, γέν^ σύγχυσις
ξιος διὰΝεαρές του θεσπίζει καὶ νὰ ἰερολογῶνται οἱ δουλοι και τής γονής. ^ν δέ γ^ννήοη ἀνάμεσα είς τὸν πένθιμον χρύνον
δοῦλαι, καὶ πάλιν νὰ μένουν ύποκάτωείς τήν δουλείαν (παρὰ αύτὸν, υπανδρεύεται έὰν θελήση, καὶ πρὶν νὰτελειώση ύένιαυ--
τη βίβλιρ Γιούμ Γραικορωμ.). ^οτι δέ οἱ ύπανδρευμένοι ούκ τὸς, καλήτερον δμως νὰπροσμένη ^ως ούνὰ τελειώση, διὰτύ
έλευθεροῦνται, ^ρα τὸν θειον Κρυσύστομον ἀναφέροντα μίαν τιμιώτερον. ^Εὰνδέ τὸν πένθιμον χρύνον δέν προσμένω,νὰγί-
ιστορίαν είς τοῦτο βλέπουσαν (λύγ. ιέ. τής πρός Θεσσαλ. ά. νεται άτιμος. Καὶ εί μέν παιδίαδέν ^χει, νὰμήνπαίρνηκλη-
σελ. ^7. τούδ^. τύμ.). ρονομίαν ἀπὸ Τήνπεριουσίαντουπροτέρουἀνδρύςτης, ά^ὰ νὰ
(3) Τὸ, μύνον έν Κυρί^ρ, έρμηνεύων ούτος ύμἐγας Εασίλειος δίδεται αύτη είς τους συγγενείς έκείνου, ήἄνδέν^χησυγγενεῖς,
(λύγ. περὶ Παρθενίας^) λέγει ύτι δηλο^, πῶς ύγάμος πρέπει νὰ νὰδίδεται είς τὸ^ασιλικὸν θησαυροφυλάκιον. ^ορα Τὸν Ελά-
^χη προηγούμενον σκοπὸν, ύχι τονὰ πληρώσουν οἱ ύπανδρευύ- σταριν στοιχ. γ^., καὶ τὸν ^Αρμενύπουλον βιβλίφ δ^.τίτλ. ς^.,
μενοι τὸπάθος Τής ήδονής καὶ τής σαρκικής των έπιθυμίας, καὶ Δέοντακαὶ Κωνα.ταντινον έν τή έκλογη Των νύμων (τίτλ,
ἀλλὰ τὸνὰ ^χουν βοήθειαν ^ενευματικήν ^ίνας ^ερὸς τὸν. άλλον, ιβ^. σελ. ^θύ. τοῦβ^. βιύλ. Γιοῦρ. Γραικ.). Δέγουσι δέ οί ^ασι-
διὰ νὰ περάσουν τήν ζωήν ταύτην- έ^ύμενονδέ^σκοπόνέχει ύ λεις ούτοι, έτι Τοῦτούποῦγίνεται έπὶ γυναικὸς, γίνεται και έ^ι
γάμος Τήν παιδοποι'ίαν, φέρει δέ είς παράδειγματὸν λύγον ύποῦ τού ἀνδρὸς, ήγουν τὸνὰκαρτερήύάνδρας ^ναχρύνον μετὰτὸν
εἶπεν ύΘεὸς είς Τὸν Ἀδὰμ πρὸΤού νὰ πλασθ^ ή Εύα τὸ, θάνατον τής γυναικύς του.
ΠΠΔΑΔΙΟΝ ύ3
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

έάν ^
έάν ύπεξουσία θυγάΤήρ πρό^ Τόν παΤέρα Της^ ^δούλή ύπεξοι^σία πρὸ^ Τὸν αύθένΤήν Τής ύπανδρευθούν, χωρις
Τήν γνωμην Τού
^ παΤρὸ, ς. και Τού αύθένΤου, Τ^ν έξουσιαζόνΤων αυΤάς, πορνεἱ^αι λογίζονται οι γάμοι αύΤων, και
ού ριόνον ΤούΤο, άλλά και διαλύονΤαι οι γάμοι αύΤέ^ν' και αύΤοι ἐπιΤιμ^νΤαι. ^ ν δέ συμφωνήσουν εις τούς
γάμους όπατήρ καὶ ό α^θέντη^, οι κύριοι αύΤίύν, ΤόΤε κ^ὶ οι γάμοι λαμβάνουσι Τὸ κυρος άδιάλυΤον, και αύτοι
μένουν άνεπιΤίρηΤοι. Ἀνάγνωθι και τήν ύποση^ι. Τού πβ'. ἈποσΤολικού, και Τόν λή. Τού αύΤού ^ασιλ,
^Απος. ξς^
Τήςς^ά. τ^,ς
έν^Αγκύρ. κά. ^ΙΓ .
κύ^. κγ^. Ἀ-
θανασίου έπι-
σΤολή πρός ε^Ος θανάτου πληγὴν τῶ πλησίον δέδωκε, φονεύς ἐστιν, ειτε ήρξε τῆς πληγῆς, εἶτ^
^Αμμούν. Ι^α- ὴμύνατο^,
σιλ. ή. ιά.
Ι^. ^ ρ μ η ν ε ί οι,
ν(^. νδ^. νς.
νἰ^.^ιύσσηςέ.
όποιος κΤυπύση μέ καίριον κπὶ θανπΤηφύρον κτύπημα, και έκ Τού κΤυπήμκΤος άπεθα^εν ό κΤυπηθεὶς, φο-
νευ^ εἶναι, κατά Τὸν Κανόνα ΤούΤον, κάν αύΤός έκαμε Τήν άρχήν κπι Τόν έκΤύπήσε, κάν Τόν έκΤύτησεν έκε^-
νο^πρόΤερον^ και αύΤό^ διά νά κάμ^ έκδίκήσιν Τόν άνΤεκΤύπησεν. ^Ορα Τὸν ξς^ ἈποσΤολικόν.

^Απο^. κέ. ( α'Η Διάκονος ὴ τῶ Ἔλληνι συμπορνεύσασα, δεκτή ἐστιν εις κοινωνίαν, εἰς δὲ τὴν
τής δ^.κά. προσφορὰν δ^χθήσεται τῶ ζ'. ἔτει, δηλ. ἐν ἀγνεία ζῶσα. Ὄ δὲ μετὰ τὴν πίστιν Ἐλλην,
τής έν Καρθ.
λέ.Ι^σιλ.λβ^. πάλιν τῆ ιεροσυλία προσιὼν, ἐπὶ τὸν ἔμετον ὺποστρέφει. ἹΙμεῖς οὕν τῆς Διακόνου τὸ σῶμ^
ν^.νά. ύ. ^ως καθιερωμένον οὐκ ἔτι ἐπιτρέπομεν ἐν χρήσει εἶναι σαρκικῆ^.
^ ρ μ η ν ^ί α-
Ἀνίσως κάμμία Διακόνισσα ^περι ^ν όραΤήν ύπεσημ, Τού ιθ^. Τής ά.) πορνευση μέ ^ελλήνα, αύΤη καθαι-
ρεθεῖσα, δέχεΤαι μέν εις κοινωνίαν, ήΤοι ει^ Τήν μεΤά Τῶν πισΤῶν σύσΤασιν και συγκοινωνίαν Τῶν έν Τώ Ἐκ^
κλησία προσευχήν, εις δέ Τήν κοινωνίαν Τῶν άγίων ^υσΤηρίων ΤόΤε δέχεΤαι, όΤαν περάσουν έπΤά χρόνοι, Τό
έπιτίμιον τής πορνείας Της (ἱ), πλήν και ΤόΤε νά δέχεΤαι, έάν κάμη άποχήν Τού κακού και έν σωφροσύνη ζώ.
^Εάν δέ ό ^λλην όπού έπόρνευσε μέ αύτήν πιστεύ^η, και μετά ταῦτα πάλιν ζητώ νά λάβη εις γάμον, καΤά
Τόν ι^αλσαμίύνα και ^λάσΤαριν, τήν καθαιρεθε^σαν Αιακόνισσαν (τοί^το γάρ ιεροσυλίαν ονομάζει, αύτό^ έγύρισε
πάλιν ωσάν σκύλοι εις Τό ιδιον ἐξεραΤόν, ^οθεν ήμεῖς δέν συγχωρούμεν εις τὸ έξής Τὸ άφιερωμένον σ^μα Τ^ς
Διακονίσση^ νά ^ναι εις μεΤαχείρισιν σαρκική^μίξεως και ήδονής, ^Τοι δέν Τώ συγχωρούμεν νά ύπανδρευθώ.
^Ορα και Τόν κέ. Ἀποστολικόν.

αἘάν τις όνομα λαβὡν τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐνι^βρίζη τὸν Χριστὸν, οὐδὲν όφελος αὐτῶ ἀπὸ τῆς
προσηγορίας^.
^ ρ μ η ν ^ί ^
Ὄποιο^ πιοτεύση εις Τόν χρισΤόν και όνομασθώχρισΤιανὸς (3), πρέπει νά πολιΤεύεΤαι και καΤά Τά^ έν-^
(ι) ^ομοφι^νως καὶ ό^ωναρές καὶ ὁ ^αλσαμων λέγουσιν, οτ^ νὰ μή ύπανδρευθοῦν τελείως, οἱ δέ κοσμικοὶ Ἱερεῖς νὰ μή δευ-
ή Διάκονος α^τηδιατὶ έπέρνευσε μέ έπιστον καὶ ί^χι μέ π^στὸν, τερο^πανδρευθοῦν. Ἀλλ^ ούδέ αἱ τῶν κοσμικῶν Ἱερέων γυναι-
έπετιμήθη ἀπὸ ΤονἈγιον, όχι μέ τὸ ἐλαφρ^τερον έπιτίμιον κες δύνανται νὰ δευτερουπανδρευθούν, ἀποθανόντων έκείνων,
τής πορνείας τῶν πρόαύτοῦ Πατέρων (δρατήν έρμηνεί^ν του κατὰ τὸν αύτὸν ἶ^αλσαμωνα.
κ^.τ^ έν Ἀγκύμ καὶ κύ^. τού βασιλείου), ἀλλὰ μέ το ^αρύ- (3) Δἐγει γὰρ όαύτὸςμεγας Βασίλειος (όρ. π^. κατ^ἐπιτομ.)
τερονέπιτίμιον, οπερ αύτὸς κατὰ τής πορνείας έδιώρ^σει ^^ρὶ ε^τι εἶναι ^διονΤού χριστιανού, τὸ καθαρισθήναι μεν άπὸ παν-
ο^δρακαὶ τήν ὁ^οσημείωσιν τοῦμη^. τής ένΔαοδικεί^. Τος μολυσμοῦ σαρκὸς και πνεύματος έν Τ^ αιμαΤι του ΚρισΤού,
(^) ^ντεῦθεν συμπεραίνει έ ^αλσαμ^ν, δτι μήτε οἱ καθαι- έπιΤελε^ν δέ άγιωούνην έν φόύιρ^εοῦ και άγάπη Τού Χριστού,
ρεθέντες και μεταοχηματισθέντες ^Ιερομόναχοικαὶ Διάκονοι δύ- καὶ μή έχειν σπίλον ή ρυτίδα, ή Τι Των Τοιούτων, ἀλλ^εἶναι
νανταινὰ ύπανδρευθοῦν, μήτε οἱ καθαιρεθἐντες κοσμικοὶ Ἱερεις, ἄγιον εαὶ άμωμον, το περισσεύειν τήν δικαιοσύνην αύτού έν
χήροι έντες, δύνανται νὰδευτερο^πανδρευθούν,έπειδή,ἄνκ^ιὶ κα- παντὶ, πλέον τῶνΓραμματέων καὶ Φαρισαίων, Τὸ ἀγαπαν άλ-
θηρ^θησαν, μ^δλον τουτο αὀτοὶ καθιέρωσαν το σῶμάτ^ν ^ἰς λήλους, καθο^ς καὶ έ Χριστος ήγάπησεν ήμάς^ Τὸ προορέσθαι
Τέν Θεὸν, καὶ ὀπεσχέθτ,σαν, οι μέν ιερομόναχοι κ^ ^^άκονο^ τὸν Κύριον ένωπιον αὁτού διαπαντός, τό ἀφ^έκάστης ήμέρας.
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

τολάς Τού ύπ^αύΤοῦ πισΤευομένου ΧρισΤού, ἶνα διά μέσου του δοξάζεται ύ Θεὸς, καΤά Τὸ, σούΤω λαμψάτω Τὸ
φές ήμί^ν έμπροσθεν Τέ^ν άνθρωπων^ και Τά εξές. ἶ^Ιατθ. έ. ^Εάν δέ Τινάς όνομάζεΤαι μέν χρισΤιανὸς,
παραβαίνη δέ Τάς ένΤολάς Τού ΧρισΤού, ούΤο^ υβρίζει μὲ Τήν παράβασιν ταύτην τὸν ι^διον ^ριστόν, καὶ κάνένα
έφελος δὲν θέλει λάβη άπὸ μόνον Τὸ νά όνομάζεΤαι χριστιανόν κατά τὸν Ἀδελφέθ^ον Ιάκωβον, λέγονΤα^ αΤέ
-Τὸ ύφελον άδελφοί μου, έάν πίσΤιν Τις έ^χη, άργα δέ μή έχη; μή δύναΤαι ή πίσΤις σι^σαι αύΤόν ἶ^Ιάκωβ,
β^, ^8.^ Καὶ ὁ Θεοφόρος δέ ^γνάΤιος ούΤω λέγει έν Τ^ πρὸς ^Εφεσίονς έπιοΤολ^ εοι έπαγγελλόμενοι χρι-
σΤού εἶναι, ούκ έξ ών λέγουσι μόνον, άλλά καὶ έξ ^ν πράΤΤουσι γνωρίζονται^ έκ γάρ Το^ καρπού τὸ δένδρον
γινώσκεΤαι. ^Δμεινόν ἐσΤι σιωπάν καὶ εἶναι. ή λαλειν καὶ μή εἶναι. ο^κ έν λόγιρ ή βασιλεία Τού Θεού, άλλ^
έν δυνάμει^. ^ορα και Τήν Τού ξδ . ἈποοΤολι^εού ύποοημείωοιν, καὶ Τὸν ριθ^. Τής έν Καρθαγένη.

α^ΙΙ τῶ κο^λειφθέντι πρὸς κο^ιρὁν π^ρὰ της γυναικὸς, ἐν ἀγνοία γημαμένη, Εἶτα ἀφΕθ^σα διὰ
τὸ ἐπ^λθεῖν πρὸς αὐτὸν τήν προτέράν, έπόρνευσε μὲν, ἐν ἀγνοία δέ. Γάμου οὕν οὐκ εἰρχθήσεται, κάλ-
^ιον δὲ ἐὰν μείνη οὕτως^.
^ ρ μ η νε ί
ΟύΤο^ ὁ Καν^ν αύΤολεξεὶ έρανίσθη άπὸ Τὸν ^γ^ Τέ^ ς^. καὶ ύρα Τήν έρμηνείαν αύΤού έκεῖ.

^'Εγκρατῖτο^ι κς^ὶ Σακκοφόροι κ^ιὶ 'Αποτακτῖται, τῶ αὐτῶ ὺπόκεινται λόγω, ω καὶ οἱ Ναυατιανοὶ,
^τι περὶ μὲν ἐκείνων Κο^νὡν ἐ^εφωνήθη, εἰ καὶ διάφορος, τὰ δὲ κατὰ τούτους άποσεσιωπηται. ^Ημεἴς
μέν τοι ὲνέ λόγω ἀναβαπτίζομεν τοὺς τοιούτους, εἰ δὲ ποω^ὺμῖν ἀπηγόρευται τοῦτο τὸ τοῦ ἀναβαπτι-
σμοῦ, ωσπερ οὕν και παρὰ Ρωμςιίοις, οικονομίας τινὸς ἔνεκ^, ἀλλ' ὁ ὴμέτ^ρος λόγος ἰσχὺν ἐχέτω
δτι, έπειδὴ ωσπερ Μαρκιωνιστῶν ἐστιν ἀποβλάστημα ἡ κατ' αὐτοὺς αἶρεσις, βδελυσσομένων τὸν γάμον,
κ^ιὶ άποστρΕφομένων τὸν οἶνον, κάὶ τὴν κτίσιν τοῦ Θεοῦ μεμι^σμένην Εἶν^ι λεγόντων. Οὐ δεχόμεθα οὕν
ειύτοὺς εἰς τὴν Ἐκκλησί^ν, ἐὰν μὴ βςιπτισθῶσιν εἰς τὸ ὴμέτ^ρον βάπτισμα. Μὴ γὰρ λεγέτωσαν, ὅτι εἰς
ΙΙοιτέροι καὶ Υὶὸν καὶ Ἀγιον Πνεῦμα βαπτίζονται, οἶ γε κακὸν ποιητὴν ὺποτιθέμενοι τὸν Θεὸν, ἐφαμίλ-
λως τῶ Μαρκίωνι καὶ τ^ῖς λοιπαῖς ςιὶρέσεσιν, ωστε ἐὰν άρέση τοῦτο, δεῖ πλείονας Ἐπισκόπους ἐνταὐτῶ
γενέσθςιι, καὶ οὕτως ἐκθέσθάι τὸν Κανόνα, ἶνα καὶ τῶ ποιήσαντι τὸ ἀκίνδυνον καὶ ὁ ἀποκρινέμενος
τὸ ἀξιόπιστον ἔχη ἐν τῆ περὶ τῶν τοιούτων ἀποκρίσει^.
^ ρ μ η νε ί
Είς μέν Τὸν ά. αύΤού Κανόνα ό θεῖος ΟύΤος ΠαΤήρ έδιώρισεν οικονομικές, καΤά Τὸν άνώνυμον έρμηνευΤήν
τῶν Κανύνων, νά δέχεΤαι Τὸ βάπτισμά τόν ^ΕγκρατιΤέν και ΝαυαΤιαν^ν (άγκαλά και έκε^σε, εις τούς ΤούΤο
δεξαμένους καΤά Τήν Ἀσίαν ίιαΤέρας, άκολουθῶν, ΤούΤο έδιώρισεν^) εί^ δέ Τὸν παρόντα, Τὸ καΤ^οίκονομίαν
έκεῖσε διορισθέν, ἐπιδιορθούμενο^, λέγει, ύΤι όλοι οί ^ΕγκραΤῖΤαι και Σακκοφόροι καὶ ἈποΤακΤ^Ται (περι ων
ύρα Τάς υποσημειώσει^ Τού ^έ, Τές άλλά και οί ΝαυαΤιανοι πρέπει νά άνπβαπΤίζωνΤαι, και ύΤι, άγκαλά
και κονΤά είς Τούς Ἀσιανού^ και Ρωμαίους έμποδίσθη ύ Τέν ΤοιούΤων άναβαπτισμὸ^, χάριν οικονομία^, ὸλόγος
ύμω^ ὸ άδικός Του, λέγεις ύΤι πρέπει νά 1^χη τὁ κύρος και Τήν ίσχύν έπειδή ή αἶρεσι^ αύΤο^ν εἶναι παρα-
φυάς άπὸ Την αἶρε^ιν Τῶν ^αρκιωνιστῶν, Τῶν ουγχαινομένων Τὸν γάμον καὶ Τὸν οἶνον, καὶ κακίαν ποιηΤήν λε-
γόνΤων Τὸν Θεόν. ^σΤε, άνίσως καὶ ^ναι άρεσΤή ή γνάμη α^Τη, πρέπει νά γένη Σύνοδο^ ^Επισκόπων, διά ν^
ποιήσουν αύτήν, γνώμην μερικήν ούσαν, Κανόνα καθολικὸν και άπαράβαΤον (3), ἶνα έκ ΤούΤου και οι άναβα-
και ^ας γρηγορεῖν. καὶ έν ΤελειύΤητι τής πρὸς Θεὸν εύαρεστή- ^χισματοαιρεΤικῶν, καὶ οραοτι λέγει ύ^Αγιος νὰ εχη περισ.-
σεως έτοιμον εἶναι- Καὶ Χριστιανός κατὰ τὸν Παύλον εἶναι ύ σοτέρανδύναμιν καὶ κῦρος ύλύγος ύ έδικύς του, ύμή δεχύμε-
τὸ σῶμα διὰ Κριστὸν σταυρώσας συν Το^ς παθήμασι καὶ Ταις νος τόβάπτισμα τῶν τοιούτων, πάρεξή οικονομίαύν.οῦ
έπιθυμίαις, καὶ άπλῶς ή Τού Χριστιανού προσηγορία, κατὰ τὸν τινές δεξάμενοι Τό βάπτισμα αύτῶν. Καθως καὶ ήμεῖς οἱ Ἀν^-
Θεοδώρητον, ευφημίας καἰ εύλογίας έστὶ μεστή. ἐπαινούντες γὰρ τολικοὶ είς τοῦτο ἀκολουθοῦντες. ούδεχύμεθα ήδη τόκ^τ^
ταύτην οἱ άνθρωποι λέγουσιν. Ἀληθῶς Χριστιανός, καὶ παρα- κονομίαν ποτέ δεχθέν των Δατίνων βάπτισμα (και άνάγνωθ^
καλούντες εἰώθασι λέγειν. ^ς Χριστιανός ποίησον. πρέπει τήν ^ποσημ. τουμς^. Ἀποστο^ικοῦ).
Χριστιανέ ποίησον.^ (3) ^οραδέ οτι έμεταχειρίσθη ύ ^Αγιος Τήν λέξιν Τοῦ^Ανα.
(^) Ἀθετήσαι δέ τό βάπτισμα αύτῶν ύήμέτερος λόγος ίσχυν βαπτισμοῦ, έχι κυρίως, ἀλλὰ καταχρηστικάς, ἀναφ^ρωντας τὸ.
έχέτω. ^Εν άλλοις ουτωκειται ύΚανών. βάπτισμα τό έδικύν μας, οχι πρός έαυτό, ἀλλὰ πρός τό τῶν
(^) Είς τό νὰ ἀθετήση δηλαδή τό βάπτισμα τῶν τοιούτων τοιούτων αἱρεΤικῶν, καὶ καλῶν βάπτισμα τό ἐκείνων, καθ^ς
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

πΤιζονΤε^ αύΤούς άκινδύνω^ ΤούΤο ποιέ^σι, και ό άποκρινόμενος εις Τούς αύΤόν περι ΤούΤου έρωΤῶνΤας έχη τὸ
άξιύπισΤον ά^ό Τού Κο^ό^ος.

σἹΙ δὲ καταλειφθ^ῖσα παρὰ τοῦ ἀνδρὸς, κατά τἡν έμἡν γνωμην, μ^νειν όφείλει- Ει Υὰρ ὁ Κύριοί
εἶπεν, ότι ἐἄν τις καταλίπη γυναῖκα ἐκτὸς λόγου πορνείας, ποιεἶ αύτἡν μοι^ἰσθαι, ^Μάτθ. έ. ^2.^ ἐ^
τοῦ μοιχαλίδα αὐτὴν όνομάσαι, ἀπέκλεισεν αὐτὴν της πρός ἕτερον κοινωνίας. ΙΙῶς γὰρ δύναται ὁ μὲν
άνὴρ ὑπεύθυνος εἶναι, ὡς μοιχείας αἴτιος, ἡ δὲ γυνὴ ἀνέγκλητος εἶναι, ἡ μοιχαλις παρὰ Κυρίου, διὰ
^ὴν πρὸς ἔτερον ἄνδρα κοινωνίαν, προσαγορευθεῖσα
^ ρ μ η ν ^ί
Αιορέζει ό παρων Καν^ν^ ύΤι έκείνη ή γυναῖκα όπού άφεθώ άπό Τόν άνδρα Της, χι^ρὶ^ λόγου πορνείας, ν^
μή ύπανδρεύεΤαι μέ άλλον, καΤά Τήν Τού Κυρίου άπόφασιν, Τήν λέγουσαν, όΤι όάπολύσας τήν γυναῖκα αύτοι^
παρεκΤὸ^ λόγου πορνείας, ποιεῖ αύτήν μοιχ^σθαι. ^ονομάσας γάρ α^Τήν ό Κυριος μοιχαλίδα, φανερὸν, ύτ^ ^ήν
έμπόδισεν άπό Τό νά πάρη άλλον άνδρα, έπειδή άν ό άνδρα^Της ^ναι ύπόδικο^, διαΤι έκαμεναύΤήν νά μοιχευθώ,
παίρνουν άλλον, φανερόν όΤι και αύΤή δευΤεροἰ^πανδρευμέν^ υπόδικο^ εἶναι, διαΤὶ μοιχοιΤαι έτι ζωντος το^
πρωΤου άνδρός Της, καθ^ό και μοιχαλις παράΤού Κυρίου, ^ς ει^πομεν, ωνομάσθη.

Γρηγ. Του ίί αΑἱ πρὸς ἀνάγκην γινόμεναι φθοραὶ άνεύθυνοι ἔστωσαν, ωστε καὶ ἡ δούλη, εἰ ἐβιἄσθη
θαοματ. ^ ^ τοῦ ἰδίο^ δεσπότου, ανεύθυνος^.

^ ρ μ η ν ε ίοι,
Αι βιαίως γινόμεναι εις Τάς γυναίκας φθοραὶ, διορίζει ό παρο^ Κανων, εις άμαρΤίαν νά μή λογίζωνται διά
τὸ ακούσιον, και άκολούθω^ νά μή έπιΤιμ^νται, ι^σΤε και άν ή δούλη βιασθώ άπό Τόν αὕθέντην της, άνεπιτί--
μηΤος εἶναι, όμοίως καὶ όσαι άλλαι τοιουτοτρόπως έκ βία^ φθαρούν. ^'ορα καὶ τὸν β^. Γρηγορίου το^ Θαυμα-.
τουργού,

Τήςέν ^εο^ ΙΙ εΤριγαμία^ νόμος οὐκ ἔστιν, ωστε νόμω τρίτος γάμος ούκ ἄγεται. Τὰ μὲν τοιαῦτα^
^ασι^^ ^ ρυπάσματα της Ἐκκλησίας ὁρῶμεν, δημοσίαις δὲ καταδίκαις οὐχ ὺποβἄλλομεν, ὡς τῆς
ν^. π^. ^ἀνειμένης πορνείας αἱρετωτερα^.
^ ρ μ η ν ε. ί ο^
Διορίζει όπαρων Κανων, ότι νόμονκαὶ Κανόνα έκκλησιαστικὸν δέν έχομεν νά συγχωρώΤόν τρίτον γάμον

νά τόν χωρίζωμεν, άλλά παραβλέπουν αύτόν, ^Ορα καὶ τὸν τρίτον τής έν ^έεοκαισαρεία,
Τοῦ αύτοῦ πρὸς τὸν αὐτὸν Ἐπιστολἡ κανονικὴ γ'. διηρημένη εις Κανόνας λέ,

Ἀπος. κέ.
Τής ς^. δ'- εΤὸ κατὰ Κληρικ^ὺς ἀδιαφόρως οὶ Κανόνες ἐξέθεντο, κελεύσαντες μίαν ἐπὶ τοῖς πα-
κά- Τής έν ραπεσοῦσιν ὸρίζεσθαι τιμωρίαν, τὴν ἔκπτωσιν της ὑπηρεσίας, εἴτε ἐν βαθμῶ τυ.γχάνοιεν^
Καρθ. λέ. Ι)α-
σιλ. γ^. λ^. εἶτε καὶ ἀχειροτονήτω ὑπηρεσία προσκαρτεροῖεν^,
^ ρ μ η ν ε ί α.
Διορίζει ό Καν^ν οότος, ^Τε οι Κανόνες παιδεύουσιν άμαρΤάνονΤα^, Τόσον Τού^ χειροθεσίαν έχονΤας Κλη­
αύτοὶ καὶ τόἐνύμιςον και τόώνύμαζον. (ύποσημ. τοῦ μζ^. Ἀ- μον ούκ έπιγινώσκουσιν, ἀλλὰκαὶ τόν δεύτερον έπιτ^μίιρμετρ^^
ποστολικοῦ). καθυποβάλλουσιν (Ἀποκρίσ. μα^. σελ. 383. του Γιοῦμ Γραι-
(ι) Διὰ τούτοκαὶ ὁ)^αλσαμ^ν τουτο τὸ ^ον λέγει, δτι οι
.Κανδνες των θιίωνκ^ὶ ὰ^ίων Πατέρων ούμύνον τώντρίτον γά-
 ΤΟΥ ^ΕΓΑΑΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

ρικούς, ^Υποδιακόνους δηλαδή, Διακόνου^ καὶ ἰιρεσβυΤέρους, ύσον καὶ Τού^σφραγίδα μόνην έχονΤα^ Ἀρχιὲρα-
τικήν, οἶον ἈναγνώσΤαν ^άλΤας καὶ Τοὺς καΤωΤέρω, μέ μόνην Τήν έκπΤωσιν Τού βαθμού και Τές ύπηρεσίας
Των, ύχι μέ βαρυτέραν παιδείαν τού^ μεγαληΤέρουν καὶ μέ έλαφροΤέρὰν Τούς μικροΤέρουν άλλ^ έπίσης καέ
τού^ δύω μέ μία^ καὶ Τήν αύΤήν. ^ρα καὶ Τὸν κέ. ἈποσΤολικόν.

αἹ^Ι τοῦ κυήματος κςιτά τἡν ὁδὁν άμελήσ^σ^, εἰ μὲν δυναμένη περισ^σασθαι κατεφρό. ^^Δπος. ξς^.
νησεν, ἤ συγκαλὐψειν ἐντεῦθεν τὴν ἀμαοτίαν νομίζουσα, ἤ καὶ ὅλως θηριώδη καὶ ἀπανθρωπωλογισμῶ
χρησοιμένη, ὡς ἐπὶ φόνω κρινέσθω. Εἰ οὲ ούκ ἐδυνήθη περιστεῖλαι, κα^ διὰ ἐρημίαν καὶ άπορίαν τῶν
άγκ^ίων διεφθάρη τὸ γεννηθὲν, συγγνωστή ἡ μήτηρ^.
ε ρ μ η ν ε ία .
^ΤούΤον Τὸν Κανόνα έξηγήσαμεν εί^ Τὸν λγ^. Τού αύΤού Ι^ασιλ. καὶ όρα Τήν ερμηνείαν αύτοῦ έκεῖ, οὁδέν
^γάρ άλλο διαφέρει ούΤος έκείνου, ει μή ύΤι ἐκεῖνο^ μέν εἶναι συνΤομώΤερον ούΤος δέ εἶναι πλαΤύτερος.

^ἹΙ χήρα δούλη τάχα οὐ μέγα ἔπταισεν έλομένη δεύτερον γάμον ἐν σχήμ^τι άρπ^γῆς, ώστε οὐδὲν
τούτου ἔνεκεν ἐγκ^λεῖσθάι χρή. Ού γὰρ τὰ σχήματα κρίνεται, άλλ ὴ προςιίρεσις. Δῆλον δὲ ὅτι τὸ τῆς
διγ^μίοις μένει οιὐτῆ ἐπιτίμιον^.
ε ρ μ η ν ε ία .
Ἀνίσως κάμμία χήρα δούλν^, ύπεξουσία ύπάρχουσα, καὶ θέλουσα νάδευΤερούπανδρευθ^, έσχημαΤίσθη ύΤι
τήν ήρπασεν ὁ μέλλων λαβειν αύΤήν, δέν έπΤαισε μεγάλων διά ΤούΤο, ούδέ ω^ πορνεύσασα καΤαδικάζεΤαι,
έπειδή δέν πρέπει νά θεωρέΤαι ^ καθ^ ύπόκρισιν έσχημαΤισμένη α^Τής άρπαγή, άλλ^ ^ προαίρεσις αύΤέν ύΤι
θέλουσα Τ^ άληθεία Τὸν γάμον, έδωκε θελημαΤικως Τὸν έαυτόν Τ^ς εις Τὸν άρπάσανΤα, ύθεν ή ΤοιαύΤη μέ
μόνον Τὸ έπιΤίμιον Τή^ διγαμίας κανονίζεΤαι, δηλαδή ένα ^ δύω χρόνους^ έά^ ὅμω^ συγκαΤανεύση εις Τὸν γά^
μον αύΤή^ καὶ ὸ αύθένΤη^ Της, χωρὶς γάρ Τές αύΤού συγκαΤανεόσειΙ^, πορνεία λογίζεΤαι Τὸ γινόμενον. ^ορα
καὶ Τὸν λή. Τοῦ αύΤού βασιλείου και τήν ύποσημείωσιν τού κζ^. Τέ^ δ^.

αΤὰς τῶν ἀκουσίων φόνων διοφορὰς πρὸ χρόνων ὁἶδ^ι ἐπιστείλας τῆ θεοσεβεία σου, κατά τὸ ὴμῖν δυ-
νατὸν, καὶ πλέον ἐκείνων οὐδὲν Εἰπεῖν δύναμαι. Τῆς δὲ σῆς συνέσεως ἐστι κατά τὸ ἰδίωμα τῆς περιστά-
σεως έπιτείνειν τὰ ἐπιτίμι^, ἤ ὑφεῖναι^. .
^ ρ μ η ν ε ί ο^
^Εν Τῶ ή. Κανόνι αύΤού ειπο^ν ὁ θεῖος Εασίλειος περὶ διαφορά φόνων έκουσίων Τε καὶάκουοίων, καἰ άλλο
Τι περισσότερον άπὸ έκε^να μή έχωνΤα^ νά είπ^, σνγχωρεῖ είς Τὸν οικονομοθνΤα Τήν μεΤάνοιαν Τί^ν άκουσίως
φονευσάνΤων ίὶνευμαΤικὸν, ^ νά αύξάνη Τὸ έπιτίμιον, ή νά Τὸ έλαΤΤώνη, καΤά Τὸ ίδίωρια Τής περισΤάσεως,
^γουν, καΤά Τὸν Τρόπον και Τήν αιΤίαν Τού φόν^υ, καὶ καΤά Τήν διάθεσιν Τή^ ριεΤανοία^ Τού φονεύσαντο^.
Ἀνάγνωθι καὶ Τὸν ξ^. ἈποσΤολικόν.

^Οὶ τοῖς λησταῖς άντεπεξιόντες, Εξω μὲν ὅντες τῆς Ἐκκλησίς, εἶργονται τῆς κοινωνίας τοῦ άγα-^
0οῦ, Κληρικοὶ δὲ ὅντες, τοῦ βαθμοῦ καθαιροῦντο^ι. Πᾶς γὰρ, φησὶν, ὁ λ^ιβὡν μάχαιρςιν, ἐν μαχαίρι
ἀποθανεῖτάι^. ^Ματθ. κ^. ^2^.
ρ μ ην ε ί α.
Αιορίζει ὁ παρων Καν^ν, ύΤι οι θαναΤόνονΤες τού^ καΤ^ έπάνω Των ἐρχομένους κλέπΤα^, λαι^κοὶμέν ύντε^
τρει^ς χρόνους άπεχουσι τί^ν ^υοτυρίων, ο^ς μή και αύτοὶ τά^ χεῖρας καθαράς έχο^τε^ δηλαδή^ καΤά Τού^ έν
-πολέμω .φονεύονΤας, καΤά Τὸν Εαλσαμένα και ^ωναρδ^ν(ι)^ ^ερωμένοι δέ ένΤες καἱ Κληρικοὶ καθαιρούνΤαε,
(έ) Τύσους γὰρ χρύνους έκανύνισεν αύτουςκαὶ ύ ΚωνσΤαντι- γουν ἀπὸ τουςκατ^έπάνωτωνέρχομένους κλέπΤας^εί δέήμπὁ-
-νος ύΧλιαρηνὸς, ύ τής Κωνσταντινουπύλεως Πατριάρχης, μετὰ ρουννὰ φύγουν καὶ δέν ^φυγον, ἀλλ^έφύνευσαναυτους, περισσύ-
^τής περὶ αύτὸν Συνύδου^ έὰν δμως ο^τοι δέν ήμπύρουν νὰφύ­ τερονἀπὸ Τρεις χρύνοος νὰ έπιτιμωνται.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ι ^ ^ο^ ^ ε^ι ^..

^ι ^ ^ ^ ^ι ^ ^
^ ^ ^ ^ ι^ ^ι ^ ^ . ^

^ -.

^Ο ^ ^ι^ιν Ι^ ^ ι ν ι ,^ ^ ^^ιι τ^ ^Α^.

^ ι ^ . Τ^ ^ ^ ^ 'Ε^ ^' ^ ι^ ι ΙΙ^ ^
^ ^ι^, ^ ^ν ^ι^ι^ν ^ι^Ο^ι ^ι..
^^ ^^
'Ε^ ^ι ^ ^ν ιν Ε^ ^
ν^ν ^^ ^ ^Ο^ι
-^, ^ ^ ^^^ .
^ ^ ^ι ^ΙΙ^
ιι^ι ^ ^ ^ ^^ ^ι ^ ^ ε-^ ^ -Ι^..
^ ^Ι^, ^ ^ ^^ ^ι ^ι
^ ^. ^. ^. ^^

.^'Ο ^ν ^^ιι ^

^^Ι^ι^ν, ^ ^ ινι^ι^^ ^ι ^ ^Α^^. ^ Ο ^ ^ ι- .

.ι^ ^ ^. ^

^Ο ^ ^ ^^ιν ^ι^ιν^ν^^ ^Α^ι^^ι^ν. Οι^^Τ^Ο^^^ι ^

^ . ^. Ν^. ^ ^' Ε^ ^ ^ ^ ι, ^ν ^ ^ ^

Ι^Ι^.

^ΟΙ^^ιι ^

-ο ε ^ ι^ , ^ ^^,. ^^ι.
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

ραιθ^.

^ο Κανων ούΤο^ εις τὸ Τής μοιχείας έπιΤίμιον ύποβάλλει, ^τοι δεκαπέντε χρόνου^ κανονίζει Τάς Καλο-
γραίας καέ Τού^ ^οναχού^, όπού ^ πορνεύσουν ή ύπανδρευθούν. ^ορα καὶ Τόν ις^, τή^ δ^, καὶ τὸν ιθ^, τ^ς έν
.Ἁγκύρα.

εὈ κλέψ^ς, εἰ μὲν ά^ρ έαυτοῦ μετ^μεληθεὶς κοιτηγορήσοι ὲ^υτοῦ, ἐνιαυτὸν κωλυθήσετ^ι μόνης τῆς
κοινωνίας τῶν Ἀγι^σμάτων, ει δὲ ἐλεγχθείη, ἐν δυσὶν ἔτεσι. Μερισθήσεται δὲ ^ὐτῶ ὸ χρόνος εις ὑπό--
πτω^ιν κάι σύστ^ισιν, κο^ὶ τότε ἀξιωθήσετ^ιι τῆς Κοινο^νί^ς^.
^ ρ μ η ν ε ί ο^
^ο παρων Κανων, τόν μέν κλέψαντα, καὶ άφ^έαυτού έξομολογηθέντα καὶ μεΤανοήσαντα, ένα μόνον χρόνον
έμποδίζει άπό Τήν κοινωνίαν, Τόν δέ φανερωθένΤα άπό άλλους, ή πιασθένΤα έπάνω ει^ τήν κλεψίαν, ένα χρύ-
νον κανονίζει νά ύποπιπτη, και άλλον ένα νά στέκεται μέ τού^ ^ιστούς, καὶ ούτω νά ^ιεταλαμβάνη. ^ορπ καὶ
Τόν γ^. Γρηγοριου ^ιεοκαισαρείας.

εὌ τὴν ἀσχημοσύνην ἐν τοῖς ἄρρεσιν ἐπειδεικνύμενος, τῶ χρόνω τοῦ έν τῆ μοιχεία ^ ^

παρ^νομοῦντος οἰκονομηθήσετ^- ^ ^
^ ρ μ η ν ^ί α-
Τόν άρσενοκοίΤην ό παρων Κανων όμοίω^ μὲ Τόν μοιχόν κανονίζει, ήΤοι χρόνους ιέ. ^ρα καὶ Τὸν ζ', Τού
αύΤού βασιλείου.

αὈ ἐν ἀλόγοις τὴν ἐαυτοῦ ἀσέβειο^ν ἐξαγορεύων, τὸν ε^ὐτὸν θρόνον ξομολογούμενος, ^ Τή^ έ^'Δγ^
π^φυλἀξετ^, ^ ^^
ε ρ μ η ν ε ία ,
Τόν κΤηνοβάΤην ό παρ^ν Κανων παρομοίων εις ιε^χρόνους κανονίζει. ^ορακαι Τόν ις^. Τής έν Ἀγκύρα.

^ιὌ ἐπίορκος, ἐν δέκ^ ἔτεσιν ἀκοινώνητος ἔστ^ι, δυσὶν ἔτεσι προσκλ^ν, τρισὶν ἀκροώμενος, τέσ-
^ρσιν ὺποπίπτων, ἐνιαυτὸν μόνον συνεστὼς, κ^ὶ τότε της Κοινωνίας ἀξιούμενος.
ε ρ μ η ν ε ία .
Τόν έπἶορκον ό π^ρο^ν Κανων εις δέκα χρόνου^ έμποδίζει άπό Τά ^Ιυστήρι^, κ^ὶ διορίζει, δύω μέν νά
προσκλαίη, Τρεῖ^ δέ νά άκροᾶΤαι, Τέσσαρας να ^ποπίπΤη, έν^ νά σΤέκεΤ^ιι μέ Τούς πιστούς, και έΤσι νά με-.
Ταλαμβάνη, ^ο έπίορκος δέ ούΤος πρέπει νά νοηθώ, ότι χ^ρις άνάγκ^ν έπιωρκ^σε^ Τόν ^δ^ Τή^ ^

(^ι) Σημείωσαι ^μως, ότι ὁ θειος Ισίδωρος ὁ Πηλουσιε^της, έπιορκίαν Του. ε^ό γὰρ τὸ οέ δι^ροις έξε^ιενισθήναι άπολύεε
μαθων δτι ὁ ^Ιερευς ^σιμος διὰ δλίγα έψάρια, ὁ^οῦ του έπή- έκεῖνον τουέγκλήματος, ἀλλὰτο ἀπολαβε^ν τὰ οἰκε^α τών ἐκ
γεν ^νας έπίορκος, Τού ἐσυγχι^ρησε, του γράφει, ότι^μέ Τὰ δῶρα Τής έπιορκίας ἀδικηθέντα^ (έπιστ. αξ^. ^ω^ίμ.). ^οθεν ἀφ^ού
δέν συγχωρεῖται ὁτοιούτος έπίορκος, ἐὰν πρῶτονδέν λά^η τήν λάύη έκε^να δποῦ ^χασεν ὁέκ τής έπι^κίας ἀδικηθεὶς, τ^τε
ζημίαν ὀπού ^παθεν δἀντίδικος τοῦ έπιύρκου ἀπὸ τήν τοιαύτην^ πρέπει νὰκανονίζεται δέπίορκος.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

αὈ γοητείαν ἡ φ^ρμ^κεί^ν ἐξ^γορεύων, τὸν τοῦ φονέως χρόνον οἰκονομηθήσετς^ι, οὕτως οἰκονομοὕ-
μενος, ό^ς έν ἐκά^τ^ρ ἀμοφτήμσ.τι ^υτὸν ἐλέγξ^.
^ ρ μ η ν ε ί α,
Τὸν γόηΤα και φαρμακὸν παρομοίων μέ Τὸν έκουσίω^φονεύσαντα ό παρων Κανο^ν έπιΤιμ^, ^Ορα καὶ τόν
ξά, Τ^ ς^.

σὈ τυμβωρύχος ἐν δεκ^ι ἔτεσιν άκ^ιν^νητος ἔστάι^.

^ ρ μ η ν ε ί οι^
^Ο παρ^ν Καν^ν δέκα χρονου^ έμποδίζει άπὸ Τήν κοινωνίαν έκεῖνον δπού άνοίγει Τούς Τάφουν διά νά κλέ-
ψη Τι κό^μιον άπὸ Τὸ ἐνΤαφιασμένον σώμα (^). ^ο δέ Νόσσ^ς έν Τῶ ζ^. αύΤού Κανόνι ει^ δύω διαιρί^ν Τήν
Τυμβωρυχίαν, εις συγγνωΤήν ^ιαι άσύγγνωστον, συγγνωσΤήν μέν λέγει, ύΤ^ιν Τινά^ μή πειράζων Τὸν νεκρὸν,
παιρνη Τάς πέΤρας όποί^Τυχὸν είς Τὸν Τάφον εύρίσκονΤαι, διά νά Τά^ βάλη εις άλλου Τινὸ^ κοινωφελεσΤέρου
έργου οικοδομή^ άσύγγνωσΤον δέ Τυμ^ωρυχίαν ονομάζει, ύταν Τινά^ άνοίγη Τού^ Τάφους διά νά πάρη ρούχου,
ή άλλο Τι κόσμιον άπὸ Τού^έκεῖ Τεθαμμένους νεκρούν ήΤι^ αύτη ω^ ή πορνεία έπιΤιμύ^Ται, ήΤοι ἐννέα χρό-
νους. ^ο δέ ΝησΤευΤή^ Τὸν Τυμβωρύχον έναχρόνον κανανίζει μεΤά ξηροφαγία^ καὶ μεΤανοιῶν έν Τῶ κθ^, αύ-
Τού Κανύνι.
(ι) ^οκγ^, τίτλ. τούζ^, βιύλ. των Εασιλικών θεσπίζει, οτι ναί ποτε ύ διάβολος νὰ άσηκώσ-^νεκρὸν καὶ τὸ πρὸένὸς, ή δύω
οἱ τυμβωρύχοι καὶ έγκληματικώς παιδεύονται καὶ χρηματικώς. μηνῶν άποθαμμένον σῶμα νὰ τὸ κάμη νὰ ^χη αίμα, ή όνόχι^,
^Εγκλ^ατικως μέν, διατὶ ώς άτιμοι καταδικάζονται, ^ρηματι- ή άλλην κάμμίαν σωματικήν κίνησιν, καθύ^ς έσε^ς φαντάζεσθε,
κως δέ διατὶ ζημιώνονται, ποτέ μέν έκατόν, ποτέ δέ, διακύσια Οἱ Ερικύλακες είναι ^νας ἀνύητος λογισμός, διατὶ, ἄν άκριβώς
νομίσματα. Καὶ ἄνμέν μέ έρματα ύπάγουν καὶ ἀνοίξουν τόν ἐξετάση τινὰς έκείνους ύπού λέγουν, πώς εἶδαν ἶ^ρικύλακας, θέ-
τάφον, κεφαλικώς τιμωρούνται, εἰ δέ χωρὶς έρματα, καταδικά- λει εἰ^ριι, π^ ἀφ^ού αύτοὶ είπούν, δτι άλλος τις τοός τό εἶπε,
ζονται νὰ εύγάζουν χώμα ἀπό τὰ μεταλλεια. Καὶ ἄνμέν ^ναι καταντούν τέλος πάντων είς τό νὰ εἰπούν τούτο. ^Ετσι μού
εύτελεῖς, άκρως τιμωρούνται, ἄνδέ ^ναι έντιμοι, ἐξορίζονται, ή ἐφάνη. ώς πολλάκις έπἰ τῶν πραγμάτων είς πολλονς τύπους
είς τὰ μεταλλεια καταδικάζονται, δέ ζ^. τίτλ, τούιά. β^βλ, ήκολούθησε τούτο. ^Οθεν. ἀδελφοί μου, ^νθάνοντες ταύτα, έκ-
^ωνΔιατάξεων. οί τυμβωρύχοι, λέγει, ^πύκεινται είς τόν π^ρι βάλετε άπό τόν λογισμύν σας τήν τοιαύτην πρύληψιν καὶ φαν-
ιεροσυλίας νύμον. ^ημείωσαι οτι χωρὶς άδειαν ^Ιερέως, ή τού τασίαν, καὶ είς τό έξής μή πιστεύεΤε ποτέ, πώς εἶναι τή ἀλη-
^Επισκύπου ή τού Εασιλέως, ή τῶν άρχύντων. ί^οι μετακι- θεί^ι Ερικύλακες. ^Εὰν δέ ἀπότήν πρός Θεόν ύλιγοπιστίαν σας
νούσι σώματα τωννεκρών, ώς τυμβωρύχοι λογίζονται. ^ ^ σέ^δεί^νη ύ διάβολος κάποιας φαντασίας, λαλεῖτε τόν Ἱερέα
καὶ ^ωρ^ς τοιαύτης έπιτροπής, λείψανα μεταθέμενος ^Πγούμε- νὰψάλλη είς Τόν Τύπον έκεῖνον ἀγιασμόν, καὶ διὰ τής θείας
νύς τις τής μονής τού άγίου μωκίου. ἐξεβλήθη τής ήγουμενίας χάριτος διαλύεται ή ένέργεια τῶν δαιμύνων. ^Οσο^δέ ἀποτολ-
καὶ καθ^ρέθηκατὰ Τον Εαλσαμώνα. (^ρα ταύτα πάντα παρὰ μήσουν νὰ ἀνοίξουν τούς τάφους διὰ νὰ κτυπούν τό νεκρόν σώ-
^ωτί. τίτλ. θ. Κεφ. κζ^.). ^Αρμύδιον εἶναι είς τήν παρούσαν μα, ή διὰ νὰ καίουν αύτό, μέ σκοπόν Τάχα νὰ θανατώσουν μέ
ύποσνμείωσιν νὰ προσθέσωμεν πύσης καταδίκης εἶναι έξι^ τό κτύπημα αύτό καὶ τό καύσιμον τόν Ερικύλακα, ούτοι έχι
έκεινοι οἱ Ἱερεῖς ή λαικοὶ, ύπού ἀνοίγουν τοός τάφους, διὰ ^ὰ μόνον ώς τυμβωρύχοι, ἀλλὰ καὶ ώς φονεῖςπρέπει νὰκανονίζων-
εύρουν, λέγουν, τους παρ^ αύτών καλουμένους Υὶρικολάκους κ^ι ται παρὰ Τού Ἀρχιερέως. Τί λέγω ταύτα; οἱ τοιούτοι πρέπει
νὰτους θανατώσουν. ^ Τής έλεεινής καταστά^εως κ^ι ἀγνω- οφοδρὰ έπιτίμια νὰ έμποδισθούν ἀπό τόν Ἀρχιερέα είς τό
σίας, εἰς τήν ύποίαν ^φθασαν οἱ τωρινοὶ Χριστιανοί 1 Χριστά- νὰμή άποτολμούν ἀπό τήν ἀρχήν, ούτε νὰ άνοίγουν ύλύτελα
νοὶ ἀ^ελφοὶ, τί πλάνες εἶναι αύτα^ς ύπού έχετε; τί μωροὶ καὶ Τῶν ύποπτευομένωννεκρών τους τάφους. ^οραδέ καὶ τόνθεῖον
νηπιώδεις λογισμοὶ, είς τους ύποίους πιστεύει ; τί ^ερ^^ί^... Κρυσύστομον (λύγ. λς^. εἰς Τόν Δάζαρον σελ. ^3^. Τούέ. Τύμ.),
ματα εἶναι αύτὰ. μέ τὰ ύπο^α σές χωρίζουν οἱ δαίμονες ἀ^ό πώς έλέγχει έκείνους Τούς άνοήτους. ύπού νομίζουν πώς γίνον-
τήν είς Θεόν ἀδίστακτον πίστιν, και σές ^κπ^ίζουν ώσὰν τὰ ται δαιμύνια, ταύτόν εἰπε^ν, βρικόλακες, αἱ ψυχαὶ ἐκείνων ύπού
ἀνύητα παιδία; ^ές λέγωκαὶ σές πληροφορώ, ὅτ^Ερικύλακες φονευθούν, ή κρεμασθούν, ήμέ βίαιον θάνατον άποθάνουν^λέγει
δέν γίνονται ποτέ, ούτε εἶναι είς τὸνκύσμον, οἰ Ερικύλακες γὰρ εἰς αύτοός, δτι δέν γίνονται αι ψυχαὶ τών τοιούτων δα.μύ-
ύπούἐσε^ςλέγετε, άλλο δένεἶναι, πάρεξ μία ψεύτικη κ^Ιι νια ή βρικύλακες, ἀλλ^έκείνων τών Χριστιανών ύπού ζούν είς
δαριώδης πρύληψις, ύπού έγεννήθηἀπὸ τόν φύβον κ^ι ^ ἀμα^τίας, καὶ ύπού μιμούνται τήν τών δαιμύνων κακίαν. ^ορα
στίαν σας, καὶ ^νας ἀνύητος λογισμός ύπούσ^ς γελφ κ^ι ^ καὶ σελ, τού τύμ. τών Συνοδικών πρακτικ. πώςἦτοναι-
λέγει, πώςοἱ νεκροὶ ἀσηκώνονται ἀπὸ τὰ μνήματα κ^ὶ ίίρχον- ρεσις τών Εογομίλων, δτι οι δαίμονες κατοικούν είς τὰ σώματα..
ται καὶ σέςπειράζουν^δένεἴναι ^ρικύλακες^δ^ατι ἀδύν^τον εἶ-
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

αἸΙ ἀδελφομιξί^ τόν τοῦ φονέως χρόνον ἐξομολογήσετ^ι^. ^^αοιλ.οέ.

^ ρ μ η νε ί
ι^ις ΤούΤον μέν Τόν Κανόνα ό Ἁγιος κανονίζει Τόν σμιξανΤα μέ Τήν αύΤοῦ αδελφήν, άρ^,φιθαλή ούσαν, ήΤοι
άπό Τόν αύΤόν παΤέρα και μητέρα, ὡς φονέα εκούσιον, ^Τοι εις είκοσι χρόνους, καΤά τόν Ἀνωνυ^ιον έρμηνευ-
Τήν τ^ν Κανόνων,
^υμ^ρωνία.
^ις δέ τὸν οέ. εις ένδεκα χρόνους κανονίζει τὸν σμίξαντα ριέ τήν έΤεροθαλή αύτού άδελφήν, ήτοι τήν ά^ὸ
πατέρα μόνον, ή τήν άπό μηΤέρα μόνον ούσαν, λέγων, όΤι πρό Το^ νά ^ωρισθώάπό Τήν άθέμιΤον πρ^ξιν α^Τήν,
μέσα εις εκκλησίαν νά μή έμβη, μεΤά δέ Τό χωρι^θήναι νά προσκλαίη Τρε^ς χρόνους, νά άκροάζεται τρ^
χρόνους, νά ύποπίπτη Τρεῖς χρόνους, και δύω χρόνους νά στέκεται μέ τούς πιστούς χωρὶς νά ^ιεταλαμβάνη,
και ούτω λοιπόν νά άξιούΤαι Τής Κοινωνίας, ^ο δέ ΝησΤευΤής εις γ^ έΤη κανονίζει Τόν τώἰδια έπιμιγέντα
άδελφώ μετά ξηροφαγίας καἰ μετανοιών, έν τῶ ιδ^. αύΤού Κανόνι.

ε Ἱ Ι τῆς άπειρημένης συγγενείς εις γάμον ἀνθρωπων σύστασις, εἰ φωραθἐίη, ὡς ἐν ἀμαρτημς^σιν

άνθρωπων γινωμένη, τὰ τῶν μοιχῶν ἐπιτίμι^ δέξετ^ ^).
^ ρ μ η ν ε ία^
Γενικῶς ό Κανὡν ούΤος επιτιμώ κάθε γάμον όποῦ γένη εις συγγενές πρόσωπον, έμποδισμένον ύπό τού νό-
μου, μέ τό έπιτίμιον Τ^ν μοιχῶν, χωριζομένου δηλονόΤι Τού ΤοιούΤου γάμου πρότερον, καὶ ούΤως έπιΤιμωμένου,
ΦαίνεΤπι δέ, όΤι μέ Τό έλαφρότερον έπιΤίμιον Τής μοιχείας Τέών πρό αύΤού Πατέρων έπιτιμ^ ό Βασίλειος
έδ^ Τούς άθεμίΤους γάμους, ήτοι έπΤά μόνον χρόνους (περι ο^ όρα Τόνκ^. Τής έν ^Αγκύρα^ και κβ^. Τού αύ^.
ΤοΙ^ Ιιασιλείου^, καἰ όχι μέ Τό ιδικόν Του βαρύτερον, εις ιε^δηλαδή χρόνους, έπειδή προ.^ων εις Τόν οή. αύτού
Κανόνα, έπτά χρόνους κανονίζει Τόν δύω άδελφάς λαμβάνοντα,

^Ἀνοιγνώστης, ἐὰν τῆ έ^υτοῦ μνηστῆ πρὸ τοῦ γάμου συν^λλάξειεν, ἐνι^υτὸν άργησες, ^^Δπο^.
^ις τὸ ἀναγινώσκειν δεχθήσετο^ι, μένων άπρόκοπος, κλεψιγαμήσ^ς δὲ ἄνευ μνηστείας, π^υθησετ^ι τῆς
ὺπηρεσίας. Τὸ ε^ὐτὸ κοιὶ ὺπηρέτης^, ^^
^ ρ μ η ν ε ί ^ε,
Ἐάν ἈναγνωσΤης Τινάς σμίξη μέ Τήν άρραβωνισΤικήν Του πρό Τ^ Τελεσιουργί^ς Τού γάμου, κάκείνης
θελούσης (ΤούΤο γάρ δηλο^Τό συναλλά^ειεν), έ^ χρόνον κανονίζεΤ^ ά^ό τόν π^Ερό^Τι^ Κανόνα νά άργώάπό
τήν ύπηοεσιαν Του, έπειΤα δέχεΤαι πάλιν εις Τό νά άναγινωσκη, εις μεγαλήΤερο^ όμως βαθμόν δέν άναβιβά-
ζεΤαι, ν^Τοι ούτε διάκονος, ούΤε ΠρεσβύΤερος γίνεΤαι, διαΤι έμικροψύχεσε καὶ δέν έκαρΤερεσε να Τελεσθώ
^άμος- Ἐάν δέ σμίξη μέ γυναῖκα, Τήν ὸποίαν δέν εἶχεν άρραβωνισΤικήν, νά π^η άπό Τ^ν ύπ^ρεσίκν, κάν καἶ
Τυχόν έδω^ε λόγον εις αύΤήν πρό Τής μίξεως, διά νά Τήν πάρ^ γυναῖκ^ε, κάν και ρ^εΤά Τήν μίξιν ^λαβεν αύΤήν
εις γυνκ^κά Του (ΤούΤο γάρδηλο^ίΤό κλεψιγαμήσκς^ ΤούΤο δὲΤό ^ιον έπιΤίμιον νάλ^μβάνη όποιος άλλος
ύπηρέΤης Τ^ς ^κκλΥ^σίας κάμη αύΤό (περι ού όρ^ι Τήν Τού ιε. τ^ς ς. ^ύποσ^μείωοιν), ή ψάλΤες εἶναι, ή θυ-
ρωρός (.^. ^Ορα και Τόν κ^. ^ΑποσΤολικόν.
(^) Ἐν άλλοις δέ Κωδηξιν άλλως εύρίσκεΤαι έ παρων Κα- δένἀξιοῦται, ἀλλὰ καὶ ἄν έχειροτονήθη, καὶ μεΤὰ Τήν χειροτο-
νων, ήτοι, σ^ὰν γάμονΤις ^συστήσηται ἐπὶ συγγενές πρύσωπον, νίαν ^αβε Τήν τελείανἱερολογίαν τούγάμοο, πάλιν προκριμα--
πρὸς θ ἀπηγύρευται συνιστ^ν γάμον, τωτής μοιχείας έπιτιμίφ τίζεται, ήτοι καθάιρεῖται, καὶ διατι ήγνύησεν, δτι εἶνκι ἀρκετὶ^
κολασθήσεται, διασπε^μενος καὶ Του γάμου.^ είς σμίξιν μύνος δἀρραύο^ν, καὶ διατὶ οόδεὶς μεΤὰ Τήν χειροτο-
(^) Διὰ Τούτο καἰ νικήτας ὁΘεσσαλονίκης Καρτοφύλαξ, νίαν ἱερολογειται εις γάμον (^ελ. 3έύ. Τοῦ Γιούρ.^Γραικομ)-
άκολούθως μέ τὶν παρύντα Κανένα διορίζεται, δτι ἄντινὰςΚλη- ^ορα δ^,δτ^ὁύ^ιηρἐτης ένταῦθαφανερέςούκ έστιν δ^Υποδ^ά-
ρικὶς σμίξ^ μέ τήν άρραβωνιαστικήντου πρὸ τής ιερολογίας κονος, έπειδή εις αότόν δέν εἶνει άδειε νὰύαανδρεύ^ται μετὰ.
Του γάμου, ει και κλεψίγαμος δέν εἶναι, νομίσας έτι εἶναι ἀρ^ τήν χειροτονίὰν, κατὰ τ^νς^. τής ς^.
κετὸς τὸ νὰ σμιχθούν μύνος ό ἀρραβων, ίμως ούτος χειροτονίας
ΙΙΠΔΑΔΙΟΎ ύέ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ο ^ ^ . Τ^ ^ ^ ^ ν ^ν 'Α ^ ^ ^ ν ^ν Δ ^ ^ ν ^ ^ ^ ΙΙ^,ε^..
Ε^ ^ ^ ^^ν ^ν ^ ^ν ^ ^Ο^, ^Ο^Ο^Υ^ι^.
^ ^^ ^ ν ^

^ ιι^ ν, ε^ ^ ,ι^ ^^ν^ ^ι ^ ^ι^, ε^ ^

^Ι.^ ^
^.Ι^ ^ι ^ ε^ ^ .
ν^ν ^ ^ ^
^ι ^
(ι^. Ι^ ^ ^ι ^ ^ ^
^ ^ι ^ν^^ν, ^ι ν^ ^ι ^εν^ ^ ι ^ ^.

^Ο ^ν^ν^^ ^ ν ^^^^ν^ν ^
κυρ. κεο ^ ^ ν ^ , ^ ^ν ^ ^ν ^ ^ ν ^
ἐν ἐπιτιμίω^.
.Ι^. ^ ^. ^ ν ^ε ^.
^Αφ^ ού δ Ἀγιος εἶπε περὶ άμαρτημάΤων ΠρεσβυΤέρων, Διακόνων καὶ Τῶν λοιπῶν ^ΕκκλησιασΤικο^ν, Τώρα
ει^Τούτον Τὸν Κανόνα λέγει ύΤι, ύπο^ο^ ήξεόρει ὅΤι ούΤοι πάνΤες άμαρτάνουσι, και δέν δμολογήσει ΤούΤο μυ^
σΤικέ^ς είς Τὸν Ἀρχιερέα οιά νά διορθώση αόΤούν ή καὶ αύΤὸς δυνάμενο^ νά Τού^ έμποδίση άπὸ Τήν άμαρ..
Τἶαν μέ μυσΤικήν ύπόμνηοιν, σκεπάζει ΤούΤο καὶ σιωπ^, έάν ούΤον λέγω, φανερωθώ μεΤά ΤαύΤα, έΤι ήξευρε
μέν, έσιώπα δέ καὶ έσκέπαζε Ταύτα, νά κανονίζεται καὶ αυΤὸς έξίσου, τόσον καιρὸν νά άπεχη Τές Κοινωνίαν
όσον καιρὸν έκανονίοθη καὶ ὸ Τήν έγνωσμένην ύπ^ αύΤού άμαρΤίαν ποιήσα^. ^ορα και Τὸν κέ. Τές έν Ἀγκύρα,
καὶ Τήν ύποσημείωσιν Τού γ^ Τοῦ Θαι^μαΤουργού Γρηγορίου.

^ ς'. ^ά- ^ αὈ μάντεσιν ἐαυτὸν ἐπιδοὺς ἤ τισι τοιούτοις, τὸν χρόνον τῶν φονέων καὶ αύτὸς ἐπιτι-
μηθήσεται^.
^ ρ μ η ν ^ί α^
^ο παρο^ν Κανο^ν κανονίζει, ό^ς τούς έκουσίως φονεύσανΤπς, ήΤοι εἶκοσι χρόνους, καΤά Τὸν Ἀνώνυμον έρμη-

(^) ^Δλλοι δέ έπίσχεσιν τής λειτουργίας λέγουσι τήν παν-
τοτινήν και τελείαν καθαίρεσιν, μέ τὸ νὰμή ἐδιωρίσθη παρὰ
τουἈγίου ύ καιρὸς τής ἀργίας. τὸ δέ νὰἀξιοῦται νὰ μετα-
λαμύάνη μετὰ των Διακύνων ύ μιανθεὶς Διάκονος, τουτο έγινε
διὰ τὸέλαφρὸν τουάμαρτήματος. Τήν δέ καθαίρεσιν, ύποῦέπά-
γει ύ ^Αγιος εις τὸν περισσύτερύν τι άπὸ τὸ φίλημα ἀμαρτή-
σαντα, λέγουσι νὰ^ναι ή τελεία τούβαθμοῦ ίίκπτωσις, καὶ τὸ
μήμεταλαμβάνειν τοῦ λοιπού μετὰ των Διακύνων ἐντὸς του
βήματος, ἀ^λὰμετὰ τῶνλαΤκῶν. Ταῦτα μέν ο^ποτ, ἀλλ^ή ἀνω-
Τέρα δύξα καὶ γνωμη κρείττων έστἱν ι^ς φιλανθρωποτέρα. δι^^
καὶ μέλλον έγκρίνιΤαι παρὰτου^ωναρέ. φαίνεται γὰρδτι κατ^
αυτονή χάρις έρρύσατοέκ τής τελείας πράξεως τής ἀμαρτίας,
κατὰ τὸν έπιθυμήσαντα καὶ συγκατατιθέμενον νὰ κοιμηθή μέ
γυναικα καὶ μή κοιμηθέντα, ι^ς λέγει ύ δ^. τής έν Νεοκαισα-
ρείφ^^νδέή χἀρις έρρύσατο, δέν εἶναι δίκαιον νὰκατακρίνητι-
νὰςμέ τοιαύτην βαρειαν κατάκρισιν τής καθαιρέ^εως. Τινέ^δέ
λέγουοιν, δτι καθ^ς ύπλέον τού φιλήματος συγκυλισμὸς καθ^^
ρεὶ^τους Ἱερεἰς, μετὰ Τήν χειροτονίαν γινύμενος κατὰ Τον Κα-
νύνα Τοῦτον, ούτω καὶ πρὸτής χειροτονίας γινύμενος, κωλύει
είς τὸ νὰ ἱερωθή τινάς. ύ^σπεργὰρ τὸ λαβεῖν χρήματα, ε^τε
πρὸ τής χειροτονίας, ε^τε μετὰ Τήν χειροτονίαν γινύμενον, λα-
βεῖνέστι κατὰ τον τού αύτού βασιλείου. Ούτωκαὶ ύμῶμος
ούτος, ε^τε πρὸ τού γένη, εὶΤε μετὰ Τήν χειροτονίαν, μῶμύς
έσΤιν, ή δέ ^Εκκλησία τους ἀμώμους καἰ ἀνεπιλήπτους θέλει νὰ
γίνωνται Ἱερεῖς κατὰ τον θ^. τής ά.
(^) Προσυπακούεται έδῶ, οτι ούτε μεταλαμβάνουν μετὰ τῶν
Διακύνων καὶ Πρεσβυτέρων έντὸς του βήματος,ώς τὸπρύτερον,
οι καθαιρεθέντες^οραδέ τὸν Κανύνα τούτον πῶς παιδεύει τούς
καὶ μύνον ἀφ^έαυτῶν ύμολογήσαντας τὸ ὰμάρτημα ύπού ^κα-
μαν Πρεσβύτερον καὶ Διάκονον, καὶ ούχι παρ^άλλων φανερά
θέντας, συμφώνως μέ τον θ^. Τής ά. καὶ θ^. Τής έν Νεοκαισα-
ρείφ, ους καὶ ἀνάγνωθι. ^Ομοίως άνάγνωθι καὶ τήν ύποσημ, τού
κς^. τής ς .
 ΤΟΥ ^ΙΕΓΑΑΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

νευΤήν, έκείνους όπού δωσουν όλων διόλου τὸν έαυτόν Τους εις Τούς μάνΤειν καὶ τούν Τοιούτουν γόηΤας ἀν..-
θρωπους ^ορα και τὸν ξά. τήν

εὌ τὸν Χριστὸν ἀρνησάμενος καὶ παραβὰς τὸ τῆς σωτηρίας Μυστήριον, ἐν παντὶ τῶ χρόνω τῆς
ζωῆς αὺτοῦ προΤκλαίειν ὀφείλει καὶ ἐξομολογεῖσθαι χρεωστεῖ ἐν τῶ καιρῶ, ὧ ἐκβαίνει τοῦ βιοῦν, τῶν
Ἀγιασμάτων ἀξιούμενος, πίστει τῆς παρά Θ^οῦ φιλανθρωπίας^.
ε ρ μ η ν ε ία .
^Οπαρων Κανων άορἶστως κάθε χριστιανόν όπού άρνηθ^ Τόν Χριστόν (θεληματικών δηλ.) κανονίζει όλην
Του Τήν ζωήν νάμή εισέρχεται ειν τήν εκκλησίαν, άλλά έξω Τής θυραν τή^εκκλησίαν νά προσκλαίη, καὶ μό--
νον ειν Τὸ τέλον τήν ζωήν του νά μεταλαμβάνη τά θεικ μυστήρια. ^ορα καὶ Τὸν ιά. Τήν ά, (1),

εἘὰν μέντοι ἔκαστος τῶν ἐν τοῖς προγεγραμμένοις άμαρτήμασι γεν^μένων, σπουδαῖος γένηται, ἐξο-
μολογούμενος, ὁ πιστευθεὶς παρά της τοῦ Θεοῦ, φιλανθρωπίας λύειν καὶ δεσμεῖν, ει φιλανθρωπότεροι^ γέ-
νοιτο, τὸ ὑπερβάλλον τῆς ἐξομολογὴσεως ὁρῶν τοῦ ὴμαρτηκότος εἰς τὸ ἐλαττῶσαι τὸν χρόνον τῶν ἐπι^
τιμίων, οὐκ ἔστι καταγνώσεως άξιος, τῆς ἐν τ^ῖς Γραφαῖς ὶστορίας γνωριζούσης ἡμῖν, τοὺς μετά μεί--
ζονος πόνου ἐξομολογουμένους, ταχέως τὴν τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίαν καταλαμβάνει^.
ε ρ μ η ν ε ία .
Ἀπαριθμήσαν ὸ Ἀγιον διαφόρουν χρόνουν έπιΤιμίου, άνήκονΤαν πρόν διάφορα άριαρΤήμαΤα, ΤελευΤαῖον ειν
ΤούΤον ΤόνΚανόνα Τὸ π^ν άφιερόνει ειν Τόν Ἀρχιερέπ και πνευμαΤικόν, Τούς λύειν και δεσμεῖν Τούς άμαρΤω-
λούν Τήν έξουσἶαν έχονΤαν, και λέγει όΤι, άν βλέπουν Τούν άμαρΤήσανταν μέ θερμόΤηΤα και προθυμίαν μετα^-
νοούνταν, δέν εἶναι άξιοκαΤηγόρηΤοι, άν όλιγοσΤεύσουν ειν αύΤούν Τούν χρόνουν Τών έπιΤιμίων, έπειδή ή θεία
Γραφή μδιν διδάσκει, όΓι όγλἰγωρα φθάνει Τό έλεον Το^Θεού έκείνουν, όπού μέ μεγαλήΤερον πόνον Την καρδίας
μεΤανοοί^ν, Τό όποῖον μάλισΤα ήκολούθησεν ειν Τὸν ^Κζεκίαν καὶ Ι^Ιανασσ^ν. ^ορα ^ιαι Τόν ιβ^. Τήν ά.

^ι'Ο ἀδελφῆ ἰδία ἐκ πατρὸς, ἤ ἐκ μητρὸς συμμιανθεὶς, εἰς οἶκον προσευχῆς μἡ ἐπιτρεπέσθω συμ-
παρεῖναι, ἔως άν ἀποστῆ τῆς παρανόμου καὶ άθεμίτου πράξεως. Μετὰ δὲ τὸἐλθεῖν εις συναίσθησιν της
φοβερᾶς άμαρτίας, τριετίαν προσκλαιέτω, τῆ θύρα τῶν εὐκτηρίων οἶκων παρεστὡς, καὶ δεόμενος το^
λαοῦ εἰσιόντ^ς ἐπὶ τὴν προσευχὴν, ώστε έκαστον μετά συμπαθείας ὑπὲρ αὐτοῦ ἐκτενεῖς ποιεῖσθαι πρὸς
Κύριον τάς δεήσεις. Μετά δὲ τοῦτο άλλην τριετίαν εις ἀκρόασιν μόνην παραδεχθήτω, καὶ ἀκούων της
Γραφῆς καὶ τῆς διδασκαλίας, ἐκβαλλέσθω καὶ μὴ καταξιούσθω προσευχῆς. Ἐπειτα, εἴπερ μετά δακούων
ἐξεζήτησεν αὐτὴν και προσἐπεσε τῶ Κυρίω μετά συντριμμοῦ καρδίας καὶ ταπεινώσεως ισχυρές, οεδό-
σθω αὐτῶ ὑπόπτωσις ἐν άλλοις τρισὶν ἔτεσιν, καὶ οὕτως, ἐπειδάν τ^ὺς καρποὺς τῆς μετανοίας ἀξίους
έπιδείξηται, τῶ δεκάτω ἔτει εἰς. τὴν πιστῶν εὐχὴν δεχθήτω, χωρὶς προσφοράς, καὶ δύω ἔτη συστὰς εις
τὴν εὐχὴν τοῖς πιστούς. οὕτω λοιπὸν καταξιούσθω τῆς τοῦ ἀγαθοῦ κοινωνίας^.
ε ρ μ η ν ε ία .
ΤούΤον Τόν Κανόνα έρμηνεύσαμεν ειν Τόν ξζ^. Τού αύΤο^ βασιλείου, κοςὶ όρα Τήν έρ^ιηνείαν αυτού έκεγ.
(^) Διὰτί οι μέν άλλοι Πατέρες οἱ πρ^τούβασιλείου οόδένα ταβατικότερα τὰ έπιτίμια τῶν ἀρνησι^ρίστων έποίησαν, οτε
άρνησίχριστον έποίησαν είς όλην του τήν ζωήνάκοινόνητον, δ ἀκύμηή πίστις ἀστήρικτος ήν, ^οδέ Βασίλειος, έν καιρ^ του
δέ Βασίλειος Τούτο έν τι^ παρόντι Κανόνι ποιεῖ , καὶ άπλώς πλατι^σμοῦτής πίστεως ^ν. έτεόέ^ληνισμὸς ΙΙπνεε τὰλοίσθια,
είπε^ν, διὰτί έκεῖνοι μέν ἐλα^ότε^α έπιτίμια κατὰ των άμαρ- καὶ ή πίστις σφοδροτέρα, καὶ ή εκκλησία κραταιοτέραἦτο, και.
τανόντων διόρισαν, ούτος δέ ό^.Αγιος, ἀλλὰ δή καὶ ὁἀδελφός οι ἀρνούμενοι τόνΚριστὸνχωρὶν^.ας καὶ έ^ιουσίωςτὸνήρνοῦντα,
αύτου Νύσσης, βαρύτερα; Δύων τήν ἀπορίαν ταύτην ὁ ^ωνα- διὰτοῦτοκαὶ αύστν^ύτερον τὸνΚανόνατούτονέξέθετο, ^^οτι δέ
^ές λέγει, ότι έκαστος των Πατέρων, κατὰ τούς ἰδίους τονκαι- δήὰτήν κραταίω^ιν τής εκκλησίας, ἀ^ρι^έστεραπρέπει νὰ δί-
ρο^ς, ι^σι και τὰ έπιτίμια άνάλογα έδιόρισεν. οί γὰρ^έν τσις δωνται εἰς το^ς ἀμαρτάνοντας καὶ τὰ έπιτίμια, μάρτυς διη^,.
καιροις τῶν διωγμών ευρισκόμενοι Πατέρες, οιος έ Πέτρος και τούαύτοῦΒασιλείου.
οι έν Ἀγκύρ^ι Πατέρες, διὰ τήν ἀνάγκην των διωγμών, συγκα­
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ ^ ^

^ ^, ^ ^^ ^

^'Ο ^ ι^^ν
^ Κ^^ ^ Κ^ν^νι^^ ^ ^ ν ΙΙ^ ^ ^

^ ^ ^ν ^Μ^Ο. ^. ^ .
^ Ι^. ^. Μ ^ . ^. Ι Ι . Α ^ . ^ . Ι^ .
^ ^ ^ν^
^Ο ^ ^. ^. Ι ^ ^ , ^ ^

^ ν ^ ..
^ ^ ,^. ^ ν ^^ .
^ Ι^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
(^.
ΙΙ^ ^ ^ ο ^ '.
.Ο^ ^ ι^ ^ ν ^ Κ^ ν^ ^ ^ ^

^νΟ^^ν. Η ^ ^ ^
^ ς Κ^ιν^ ^ ^ν ^^ιν

^. ^
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ΙΙΑΣΙΑΕΙΟΥ^

^'Ε^Ε^ ^ ^ ^ε^ι^ν ,ι^ ^ ,ιν ^ν ^ Θ^ Υ^ ,Ι. ^.

^Ο^ι^ς ^ ι ^Ο^ι^ι,^ ^ινι^ν ^ν ^ ^ ^. Ι^.
Π^^
^ Κ ^ ν ^ ^ι^^Οι^Υ^. Ο^^ Υ^ ^ ^ι^νι^ν ^. Ε,,^. ,,^.
^Δ ^ ^ ν ^ , ^ ι^ι^Ο^ν^ ^ν ^ν,^ιν^ ι^ ^ι^ιν Ι^ιν Ν ^ ^.
^ ^ ^ ιν ^^Ο^^ιν, ^ ^ Ε^ι^ι ^ ^
^ ν . Ο^ Ει ^ Θ^ ^Ι^ιν, ^ ^ ^ν Ε^
^ ι ^ ^ ι ^ , ^ ^ ^ Ο ι^ ιν ^ιν ^ ^ Ε^ν
^ Ει ^ Ι^ ι^ ι ιν ^ι^ιν ^Δ ^ ^^ις ιιι^^ ^ ^,^,ι,

^ι ^ ^^

.Π ^ Ει ^ ^ιν ^
Τι^ιν^ι ^ ^Τν^ιι. Ο^Ει

^ν Ε^ιν ^
Ε^^. ^^ν^ιν ^ιΕ^Ι^^ι, ^
^ ^ιΙ

(Ι) Σημείωσαι οτι δέν λέγουν δρθῶς έκεινοι όπου θέλουσιν,
-έτι πολυγαμίαν ένν^ει έδω έ ^Αγιος ούχὶ Τήν τριτογαμίαν,
^άλλὰ τήν τετραγαμίαν, και ἀπλῶς τό υπέρ τόν τρίτον γάμον
συνοικέσιον^ά. διατὶ, ός ε^πομεν, αύτος έαυτόν έξηγεῖ ό^Αγιος
έν τ^ δ^- Κανόνι, . πολυγαμίαν δνομάζων τήν τριτογαμίαν, β^.
^έτι, ἄντής τριτογαμίας νόμος δέν ^ιναι, πῶς θέλει εἶναι τής τε-
τραγαμίας; καὶ γ^. διατὶ ἄν ή τετραγαμία ο^τω συγχωρήται
καὶ έλα^ρῶς κανονίζεται, διατίύ Πατριάρχης καὶ έπασαή ^ύ-
νοδος δέν έσυγχόρησαν τόν βασιλέα Δέοντα τετραγαμήσαντα,
(και ^ρατήν ὸποσημείωσιντούγ^- τής έν Νεοκαισαρείοι) οὀδέ-
ποτε γὰρ ή εκκλησία τήν Τετραγαμίαν έδέξατο. .Αναθεματίζε-
ται γὰρ ὁ τοῦτο είπῶν, καθως ή μετὰ τόν τετραγαμήσαντα
Δέοντα Σύνοδος ἀνεκήρυξε (σελ. ^77. τοοβ^.τόμου τῶν ^υνο-
δικῶν). εἰπων δέ ότι ή τριτογαμία εἶναι μεγαλητέρα άπό τήν
πορνείαν, διὰτι έκανύνισεν αύτήν ός πορνείαν, Δύων τήν άπο-
.ρίαν ό^ωναρές λέγει, ότι ισως εἶναι μέν ή πο^έτης των χρέ-
νωνκαι των δόω, ή δέ οίκονομία τής τριτογαμίας ταύτης ^α-
ρυτέραεἶναι ἀπό τήν Τής πορνείας, καθ^ότι έν τῶκβ^. Κανένι
^ἱ πορνεύοντες μέν εις κά^ε ^ναχρόνονἀπό τοὺς τέσσαρας, με-
ταβαίνουσιν ἀπόενα τύπον τωνμετανοούντων εις άλλον, ^ι δ^
τριτογαμήσαντες τρεις χρόνους έκανονίσθησαν νὰύποπίπτουν,
άλλ^όχι νὰ στέκωνται και μέ τους πιστοός ός ἐκεῖνοι, έπ^ρ
έστὶ ^αρύτερον έπιτίμιον.
(^) ούκ έναντιοῦται ὁπαρων Καν^ν εις τόν ογ^. ^
γὰρὁ^Αγιος κανονίζει τὸν άρνηθέντα, νὰ μήμεταλαμέάνη ^ίς
δλην'του τήν ζωήν, αύτὸς παρ^έαυτοῦ τὸ έπιτίμιον τοῦτοδήο-
ρίσας, έδῶδέ οἰ^τωκανονίζει τους ἀρνηθέντας μέ άνάγκην, ή
καὶ ^οφὶς άνάγκην, άκολουθῶνείς τὰπαρὰτῶνπρογενεστέρων
Πατέρων έπιτίμια. ^ογὰρ ^Αγιος ούτος άλλοτε μεν κανονίζω
τους άμαρτάνοντας, κατὰτὰ έπιτίμιατων προτέρων Πατέρων,
άλλοτε δέ, κατὰ τὰ έδικάτου έπιτίμια, ός τούτοδηλοῦτα^ἐ^
τ^ κβ^. καὶ νθ^.αύτού Κανόνι, έντ^ογ^. και έν τ^ παρόντα
έν τ^ ζ^.καὶ πγ^. καὶ ένά^^οις. Αύτη δοκεῖ μοι ήάλη^ε^τέρα
αἰτία τής τῶνέπιτιμίων τοῦαύτοῦάμαρτήματος δια^ορ^ς, και
έ^ι έκείνη, ήνλέγει έ ^ωναρές, ότι έκε^μέν ό^ωρἰς άνάγκην
άρνηθεὶς διὰτούτοσφοδρότεραέπιτιμέται, ένταῦθαδέ δμ^^^
ἀνάγκης, καὶ διὰ τούτοέλα^ρότερα, εις καιρόν όποῦκαι ^ ^..
ρις άνάγκης άρνηθέντες καὶ έδωπεριέχονται,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ^

^ ^ ρμην^ έα
^Επειδή ε^ Τύ^ξδ^. ^τού Κανόνα δ Ἀγι^ς ο^τος άπροσδιορί^Τω^ έκανόνισε Τύν έπίορκον δέκα χρόνου^, Τώ-
ρα εί^Το^Τον Τὸν Κανόνα κάμνει διαίρεσιν Τίύν έπιόρκων, κέὶ Το^ μέν έξ άνάγκη^ κ^ι βίκ^ έπιορκήοανΤας^
εις έξ χρόνου^ κανονίζει, Τούς δέ χωρὶ^ άνάγκην προδόνΤσς Τήν πίσΤιν αύΤών, ήτοι έπιορκήσανΤα^ (έπειδή πύις
ύρκο^ είς Τὸ όνομα Τού Θεού γίνεΤέι, κ^ὶ άκολούθως πύ^ς ὁ ΤούΤον παραβαίνων Τήν είς Τὸν Θεὸν πίσΤιν αύΤού^
παραβαίνει) είς ένδεκα χρόνου^κανονίζει^ δύω μέν νά προσκλαίουν, δύω νά άκροῶνΤαι, πενΤε νά ύποπίπΤουν,.
δόωνά συνίσΤανται, καὶ ούΤωνά μεΤαλαμβάνουν(ἱ). ^ορα καὶ Τὸν ^δ^ Τές
Ι^ίΓ .
. Οὶ κατς^μαντευόμΕνοι, κ^ὶ τ^ιῖς συνηθείαις τῶν ἐθ^ῶν ἐξ^κ^λουθοῦντες, ή εἰσάγοντές τινας εις τοὺς^
ἐ^υτῶν βίκους ἐπὶ ἀνευρέσει φο^ρμο^κειῶν κ^ὶ καθάρσει, ὺπὸ τὸν κανόνα πιπτέτωσαν τῆς ὲξαετίας, ἐνι-
ύιυτὸν προσκλ^ύσ^ιντες, καὶ ἐνι^υτὸν ἀκροασάμενοι, καὶ έν τρισὶν ἔτεσιν ὑποπίπτοντες, κ^ὶ ἐνιαυτὸν συ^
στάντες ἐν τοῖς πιστοῖ^ οὕτω δεχθήσονται.^
^ ρ μ η ν ^ία

^οπαρών Κανων αύτολεξεὶ εἶν^ιι έρανισμέν^ άπὸ Τὸν κδ^ Τ.^ έν Ἀγκόρα, καὶ όραΤήν ερμηνείαν αύΤοί^έκει^,,
ΤούΤο μόνον διαφέρει άπὸ έκε^νον, καθ^ύΤι, έκεῖνος μέν είς πέντε χρόνους κ^ιὶ ΤούΤου^ καΤά διάφορον Τρόπον
οί^ονομει, οότο^ δὲ είς έξ χρύνους κανονίζει Τους μκνΤευομένου^, έν^ι μέν χρόνον νά προσκλαίουν, ένα νά άκρο.
έ^νΤαι, Τρε^ νά ύποπίπΤουν, ένα νά στέκουν μέ Τού^ πιστούς, καὶ ούΤω νά μεΤαλαμβάνουν. ^Ορα δέ όΤι κ α ι.
τους μάντεις καὶ φαρμακού^ ώς φονεῖς έκανόνισεν έν Τῶ ζ^. δ Ἀγιος, μέ Τὸ έδικόν Του ἐπιΤίμιον δηλ. ένΤαῦθΩε
δέ έλαφρά αύτους έκανόνισε, καΤά Τά έπιΤίμια Τόν προτέρων Πατέρων. ^ορα καὶ Τον ξά, Τές ς^
Ιέ Α ^ ^ ί Π^.
^ιΠάντο^δὲ τ^ιῦτα γράφομεν, ωστε τοὺς καρποὺς δοκιμάζεσθαι τῆς μ^τοινοί^ς, Οὐ γὰρ πάντως τῶ
χρόνω κρίνομεν τὰ τοιαῦτα, ἀλλὰ τῶ τρόπω της μετανοία^ προσέχομεν, Ἐὰν δὲ δυσαποσπἀστως ἔχουσι
τῶν ὶδίων ἐθῶν, τ^ῖς ὴδον^ς τῆς σύιρκὸς μᾶλλον δουλεύειν θελήσωσιν, ἤ τῶ Κυρίω, καὶ τἡν κατὰ τ^
Εὐ^ιγγέλιον ζωὴν μὴ π^δέχωντ^ι, οὐδεὶς ὴμῖν πρὸς αὐτοὺς κοινὸς λόγος. ^Ημεῖς γὰρ ἐν λαῶ ἀπειθεἶ^
κ^ιὶ άντιλέγοντι .δεοιδάγμεθ^ι ἀκούειν, ότι σωζων, σῶζε τὴν σαυτοῦ ψυχήν. ^ ^Γεν, ιθ^. Ι7^,
^ ρ μ η ν ε ί α.
Ἀφ^ ού ὸ ^'Αγιο^διαφόρου^ χρόνου^ διαφόρων έπιτιμίων διώρισεν, έπιφέρει καὶτὸν παρόνΤα Κανόνα, ύΤι πρέ--
πει νά δοκιμάζωνΤαι οι καρποὶ Τές μεΤανοία^, έπειδή ήμε^ δέν θεωρούμεν Τά έπιΤίμια είς μόνους Τού^ Τό-^
οου^ή Τόσους χρόνου^, άλλά προοέχωμεν εί^ Τήν διάθεσιν Τέ^ν μεΤανοούνΤων (^). ^σΤε δηλ. άν μέν προθύμως
μεΤανοούν νά έλατΤόνωνΤαι οἶ χρόνοι, άν δέ άμελο^, νά α^ξάνωνΤαι. ^1^άν δέ άμκρΤάνονΤες δέν θέλουν νά κά-
μουν άποχήν Το^ν άμαρΤιύ^ν καὶ ήδονί^ν Του^, ούΤε θέλουν νά ζοί^ν καΤά Τὸ Ευαγγέλιον ^ς χριΤΤιανοὶ, άλλά^
άπειθούσι και άνΤιλέγουσι, ΤόΤε ήμε^ οι Τί^ν ^Ιυχο^ν αύΤέν οίκονόμοι Ἀρχιερεῖς και Πνευματικοὶ δέν πρέπετ
νά συγκοινωνέμεν είς τά^ άμαρτία^ αύΤύ^ν, άλλά νά παραιΤούμεν αύΤού^. Ἀκούομεν γάρ Τέςθείας Γραφές ὸπού
λέγεις ^ώζων, σόζε ^ΤήνσεαυΤού ψΟχήν, ήΤοι, βλέπε μή κολάσης και Τήν ψυχήν Τήν ίδική^ σου, συγκοινωνόν^
μέ Το^Ις ά^ιορθώΤους άμαρτωλού^.

εΜή τοίνυν κ^τ^ιδΕξώμΕθα συν^ιπόλλυσθαι τ^ς τοιούτοις, ἀλλὰ φοβηθέντες τὸ βαρὺ κρῖμ^, κάὶ τήν^
(^) μερικοι λέγουσιν οτι είς μέν τ^νδ^.Κανύνα δέκα χρύ-
νους κανονίζει ύ^Αγιος τὸν έπίορκον, ήτοι τὸνπολλα^ φοραῖς
έπιορκοῦντα. έδῶδέ τ^νέπιορκήσαντα κονονίζει, ήτοι τ^ μί^^
φορὰν(ή καὶ δύω) έπιορκήσαντα, ἀλλ^ούκ ἀληθεύου^ν^ ἐ^ε^δή
έδῶκαὶ οἱ έπαξ έπιορκήσαντες, έὰνμύνον χωρὶς ἀνάγκης έπιορ-
κήσοον, ένδεκα. χρύνους κανονίζονται, βαρύτερα,ή μέλλον^ί^
παρομοίως μέ το^ς ἐν τ^ξδ^.ἐ^ιύρκον^. ^τε κ^ι
έπίορκοι, ^ςοι έδῶχωρὶς ἀνάγκην έπιορκήσαντες, πρέ^^ ^ὰ
νοουνται έπαραλλάκ^ς^.διὰ τήν ύ^ύτητ^ τ^ῦέπιτιμίου, ,^ἄ^
καὶ είςέκείνους τὸ, χωρὶς ἀνάγκης δέν έπροσδιωρίσθη, ἀλλὰ πρέ-^
πει νὰπροσυπακούεται. Εί γὰρήτο, καθο^ς αύτοὶ λέγουσιν, .
έπρεπεν έκεῖνοι βαρύτερα νὰ έπιτιμηθοῦν, ώς πολλάκις ἐπιορκή-
σαντες, καὶ ^χι ούτοι οι έπαξ μύνον έπιορκήσαντες. ^οτι δέ τὸ^
έπαξ γινύμενον κακὸν έλαφρύτερα κανονίζεται ἀπὸ το πολλά- .
κις γινύμενον, ορατήν ύποσημείωσιν τού ή. τής ἐν Ἀγκύρφ.
(^) Δι^δ καὶ ύθε^ος Κρυσύστομος συμφώνως λέγει- ^Ούτού--
το ζηΤῶ, χρόνου πλήθος, ἀλλὰ ψ^χής διύ^θωσιν.^ (^ομιλ, ιδ^..^
Τής βο πρὸς Κορινθ,).
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ-

Ιροβερὰν ημέράν της ἀνταποδόσεως τοῦ Κυρίου πρό ὀφθαλμῶν λαβόντες, μἡ θελήσωμεν ἀμαρτίαις ἀλ^
λοτρίαις συναπόλλυσθαι. Ει γὰρ μὴ ἐπαίδευσεν ἡμᾶς τὰ φοβερὰ τοῦ Κυρίου, μηδὲ αὶ τηλικοιῦται πλη-
γαὶ εἰς αἶσθησιν ὴμᾶς ήγαγον, ότι διὰ τήν άνομίαν ἡμῶν ἐγκατέλιπεν ἡμᾶς ὁ Κύριοί, καὶ παρέδωκεν
ἡμᾶς εις χεἶρας βαρβάρων, καὶ άπήχθη αιχμάλωτος εις τοὺς πολεμίους ὁ λαὸς, καὶ παρεδόθη τῆ δι^-
-Οπορᾶ^ διότι ταῦτοι ἐτόλμων οὶ τὸ όνομα τοῦ Χριστοῦ περιφέρ^ντες. ει μἡ ἔγνωσαν μηδέ σ^νῆκαν, ότι
διὰ ταῦτα ἦλθεν ἐφ^ ἡμᾶς ἡ ύογὴ τοῦ Θεοῦ, τίς ἡμῖν κοινὸς πρὸς τούτους λόγος ; ἀλλὰ διαμαρτύρσ.σθαι
αὐτοῖς νυκτὸς καὶ ημέρας καὶ οημοσία καὶ ιδία ὀφείλομεν, συναπάγεσθαι δὲ αὐτῶν ταῖς πονηρίαι^μὴ ΤΤα^
οαδεχώμεθα, προσευχόμενοι μάλιστα μὲν κερδῆσαι αὐτοὺς, καὶ ἐξελέσθαι τῆςπαγίδος τοῦ πονηροί ἐὰν
οὲ τοῦτο μἡ δυνηθῶμεν, σπουδάσωμεν τὰς γοῦν ἐαυτῶν ψυχὰςτῆς αἰωνίου κατακρίσεω^ περισώσασθαι^
^ ρ μ η ν ε ί α,
ούτος ό Καν^ν παραινετικό^ έσΤι πρός Τού^ Ἀρχιερεῖ^ καὶ Πνευ^ιαΤικοι^, παρακαλ^ν αυΤους και λέγων^
Τό λοιπόν πρέπει ήμει^ς οι Τιύν ψυχ^ν οικονόμοι νά φοβηθύ^μεν Τήν κρίσιν και άνΤαπόδοσιν Τοί^ Κυρίου, νά μή
^συγκολαζωμεθα μέ Τά^ ξένπς άμαρΤία^ των ΤοιούΤων άμεΤανοήΤων και άδιορθωΤων ά^εαρΤωλί^ν, ^ιεταχειριζό-
φιενοι εις αύΤούς ύπερβολικήν συγκαΤάβασιν^ διόΤι, άνίσω^ οί Τά^ ΤοιαυΤα^ άμαρΤἰας Τολ^νΤες νά κάμνουν
ΚριτΤιανοὶ, δι^αύΤάς έγκαΤελείφθησαν άπό τόν Θεόν και έσκλαβωθησαν ει^ Τούς βαρβάρου^, καὶ ει^ α^σθησιν
νά έλθουν δέν έδυνήθησαν, ούτε ἐγνωρισαν, ότι διά Τά^ άνομίαν αύΤ^ν ήλθεν ει^αυτους ή Τόσον μεγάλα πλη-
γή, και ή τόση όργή τού Θεού^άν, λέγω, τόσα κακά δέν έδυνήθησαν νά διορθωσουν αύτού, ποίαν λοιπόν κοι-
νωνίαν θέλομεν έχει ήμεῖς μέ ΤοιούΤον λαὸν σκληροΤράχηλον ; βέβαια ούδε^,ίαν. ^οθεν χρέο^ μέν έχομεν νά
Τού^ διδάσκωμεν και νά Τού^ έλέγχωμεν καθημερινά, και κοινές και καΤ^ ιδίαν, και νά παρακαλοί^μεν Τόν
-Θεόν διά νά Τού^ έλευθερώσ^ άπό Τήν παγίδα Τού διαβόλου^ άν δέ δέν δυνηθδ^μεν αυτούς νά έλευθερωσωριεν,
πρέπει νά μή συγκρη^ινιζωμεθα και ήμεῖς μέ Τά^ πονερία^ Των, άλλά κάντόν έαυΤόν μας νά σπουδάσωμεν διά
νά λυΤρωσωμεν άπό Τήν αιωνιον κόλασιν (1),
Τοῦ αὐτοῦ,^ἐξ άλλης πρός τόν αύτόν Κανονικῆς 'Επιστολῆς.

^Τοῖς δὲ κομψοῖς Ἐγκρατευταῖς πρὸς τὸ σεμνὸν αὐτῶν πρόβλημα, διατὶ καὶ ὴμεἴς ούχὶ πάντ^ι
ἐσθίομεν, ἐκεῖνα λεγέσθω, ότι καὶ τὰ περιττώματα ὴμῶν βδελυσσόμεθα. Κατὰ μὲν γὰρ την ἀςίαν, λά-
^ανα χόρτου ὴμῖν τὰ κρέα, ^Γέν. θ'. ^ κατὰ δὲ τὴν τῶν συμφερόντων διάκρισιν, ὡς καὶ ἐν λαχάνοις,
^τὸβλαβερὸν τοῦ καταλλήλου χωρίζομεν. Οὕτω καὶ ἐν τοῖς κρέασι τοῦ χρησίμου τὸ βλαβερόν διακρινο-
μεν. Ἐπεὶ λάχανόν ἐστι καὶ τὸ κωνειον, ώσπερ κρἔας ἐστὶ καὶ τό γύπειον^ ἀλλ^ ὅμως οὕτε ὺοσκύαμον
άφαγοι ἄν τις νοῦν ἔχων οὕτε κυνὸς άψετο, μὴ μεγάλης άνάγκης κατεπειγούσης, ωστε (3^ὁ φαγὼν
-οὐκ ὴνόμησε^
^ ^ ρ μ η ν ε ^α.
ΤούΤον Τόν Κανόνα σχεδόν αύΤολεξει ήρμηνεύσαμεν εις Τήν έρμ^νείαν Τού νά. ἈποοΤολικού, και όρα Τήν
ερμηνείαν αύΤού έκει^. Περι δὲ Τέών ^γκραΤευΤίών ή ^γκραΤιΤέών, όραεις Τάς ύποση^ειωσεις Τού ι^ε^Τ^ς
Τῆς πρὸς Διόδωρον ἘπίσκοΙιον Ταρσοῦ Κανονικἤς 'Επιστολῆς τοῦ αύτοῦ
Προοίμιο ν.
ἈφικεΤο πρό^ήμέ^ς γρά^ιμ^Τα Τήν ύπογραφήν έχονΤα Διοδωρου, Τά δέ έφεξή^, άλλου Τι^ό^πρέπΟνΤα εἶναε,
^ Διοδωρου. Δοκεῖ μοι γάρ Τις Τ^ν Τεχνικών Τό σοἰ^πρόσωπον ^ποδύ^, ούΤως έκυΤόν άξιόπιστον έθελήσαι ποι^
^σαι Τοῖς άκροωμἐνοι^
μἐ , ός γε έρωΤεθεις υπό Τινων, ει θεμιΤόν αύΤόν πρός γάμον Τή^ ΤελευΤ^σάσ^ς αύΤῶγυ-
^ελφήν άγαγέσθαι, οόκ άφριξε Τήν έρι^Τ^σι^, άλλά και πρ^ως ήνεγκε Τήν άκοή^^και Τό άοελγέ^
ναικό^ Τήν άδελφή
(ι) Σημείωσαι, δΤι ^ὁ^ωναρ^ίς καὶ ό^λάσταρις θέλουσι νὰ και αἱ ἀκύλουθοι, διὰτούτοὴμεῖς και Τὰς ἀκολούθουςἐπιστο^ίὰς
-τελειώνουν οι Κανύνες τού βασιλείου ^ωςτού πε^. τούτου Κα- Κανύνας έπεγράψαμεν, ώς καὶ τὰς προλα^ούσας, διὰΤόπροχει-
νύνος. Τὰ δέ έξής ἀκύλουθα κανονικὰ έκ τῶν έπιστολῶν αὁτου ρὁτερον,
ὁνομάζουσιν, ώς καὶ έν Τη τῶν Παρισίων έκδὁσει ἀριθμοῦνται οἱ (^) ^ογὰρφαγιώντόκώνειονἀποθνήοκει, ὀδέ τό ^οσκύαμον
Κανύνες Τού βασιλείου, ισοι δηλαδήμέ Τούς τ^ν ἀγίων ^Απο- παραφρονεί κατὰτο^ς^οτανικοόςιατρούς. .
σΤδλων, επειδή ^μως οι πε^Κανόνες ούΤοι έπιστολαί εισιν, ώς (3) ^ έγε^φεγ^ν, ένάλλοις,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

.^ ^ ε^ Ι^ ν. ιιι ^ ^ ^Κ ^ Ι ^ , ^
^ι ^ ^ι ^ ^Ιι^ι ^ ^
^ΙΙ^ ^ ^
^ ν^ ε^ι ε^ ^ . ^ι ^ .^ ν ι^^ ^ ^
ε^ ^ει^ εν^^ιν^^.
.^ ^ ,^. ^ ν ^^ .

^^ ^^ ^, ^
^ ^ ^ν
^ ^ ^ Ι^ι^.,^. ^^ ^ ^
^ ^ ^ ^ ^-
^ .^ ^
.^ ^ ,^^,ι ^ι ^

Π^^ν ^^ν ^ν, ^ ^ ι ^^^^ν ^ ^^ιν ΙΟ^ ^ι ^ν ^ ^ ^ ν ^.

^ ^^^ν ^ ν , ^ ^ ^ ^^ν ^^ν Τ^ ^ ^ ^^^^ν ^^ν.
Ε^ν ^ Ε^^ν ^ ^ ^ ν ^^ν^ν^ν^
^ ^ ^.
^ ^ ν. ^ι ^ ι ^^^ν ^ι^ν ^ν ^^ν, ΙΟ^ ^^ν ^ ’Ε ^ ^
^^^ν ι^ ^ ^ ν ^^^ν ^^^^ν ^ , ^ν^^
^ ^ν ^ ^ ν ^ ^^ν ^ν^^ν^
^ Γ ^ ^ ^ ι, ^ν ^ ^'
^ν ^^^^ν^ν ι^ Ι^ι ^Α^^. Ι^.^
Δ ^ ν ^ν ^. ^ν^, ^^ν^ ^^^.ν^ν, Π^
^ ^^^ν ^^ν ^^ν^ ^ Ν^.^ ^ν ^ Ν^.^ ^ι ^ ^^ι.
^ ^ ^ ,^ ^ ν Ι^Ρ^^. ^'. ι^.^ Ο^ ^ , ^ν ^^
^^^ν ^^^^ν ^^ν ^^ν^^ ν^^ ^ν ^
ν^Ι^ν ^ Ι^Γ^^^. ^. Ι .^ 'Η^^^
Ι^^ν, ^ ^^^ν^^ν ^ν^^ ^^ν^ ^ ^.
Τ^ ΕΚ ι^ ^^^^ν ^^ιν, ^ ^
Ν^^ ^^ ν^ . 'Ε^^^ ^ ^ ^ ^ ^ ν^ ^ ^
^^^^ν^ν ^^ν ^^^ν. Τ^ ^ ^ ^^ν^ Γ^ ^ ^ ^^ν,.
^ ν^ ^ ν,. ^ ^ν ^ ^ ^ ^ ^Ο Ει ^^ν^..
^ν ^ ^ν^^ ^ ^ν 'Αν^ν^ν^ ^ ^ν.
^^^^ν ^ν^^^ν^ ^ ^ ^ ^ ν , ^
^^ν^, ^ ^ ^.νν^^ ^ν ^^^ν Ει.
^^ν. Ει ^^^ν ^^^ν ν^.^Ο^ι^ ^ ν ^ ^ ν ^ ''Ε^^
^ ^ ^^ν ^ ^ ^ ^ ^ ν ^. Αι^^ι^ν^.
^ν ^ ^ ν ^ Τ^^^, ^ν Κ^ν^ν^ν, ^Ε^^ ^ ^Κ^^
^ Αι^^^, ^ν ^ ^
^ ^ν^^ν, ^ ^ν ι^ι^ ^ ^^^ν ^ ^Α^-
^(Ι) ^ο Διύδωρος ούτος, έστις και Θεύδωρος καλειται παρὰ τήν Του ΝεσΤορίου ένύσησεν αἱ^ρεσιν. καὶ αύτού Τού Νεστορίου^
φωτίερ, ^ίοναχὸς^ν πρύτερον, καὶ τοῦ θείουΚρυσοστύμου χρη- διδάσκαλος έχρν^ιάτισεν, άνεθεματίσθη μετὰ τού Θεοδώρου τού
ματίσας διδάσκαλος είς τήν έρμηνείαν τῶν θείων Γραφῶν, Πρε- ^οψουεστίας ἀπὸ τήν έ. Οίκουμενικήν Σύνοδον, κατὰ τον φώ--
ούύτερος τής ἈνΤιοχ^ία^έγένετο, καὶ Ταρσού κατέστη^ ^Ε^ί- τιον. Κι^δικ. 18. ^ρατὰ περὶ αύτοῦ σελ, ιδ^. περὶ τῶν ^Υ^ο-
σκοπος. ούτος κατὰ^ὸνΘεο^ρητον^μετὰΤού^Δγίου φλαύια- μνημαΤισΤων έν τιρά. τύμ. τής σειρές.
νοῦπρώτος διεμέρισε τοὸς δύι^ χρρούς, καὶ τους έδίδαξε νὰ . (^) ^Ισ. έπεισαγαγεῖν,
ψάλλουνκατὰδιαδοχήνΤοὸς^αλμοὸς του Δ^^ίδ. ^Ε^ιε^δήδμως
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

^ ^ ΙΟ^^ ^
^Υ^ι ^ ^ ^ Ι^,
^ε^Ι^ν. ΙΙ^ ^ ^ ^ι^ν ^ , ε^,
^ ^ ^ 'Η^^ ^
^ ^ ,^ ^ ^ ν, ^ ^ ^Α ^ ^ ^ ^ ^ ι^ ^ .
^ι ^ ^ν ^ ^ ^ ΙΙ^ ^
^Ι^,^ι. Υ ^ ^ ΓΑ^,^ ^. ^
Τ Ι^ ^ ^Ο^ν, ^ ^Ιιν ^Ι^ν, ^^ Ι^ Γ ^ ^
^ ^
^ ^ Π^^ .Π^ν^ ^ι ^
^ ^ ^'Ε^. ^. ^ ^ ^ ^ ΙΙ^ ι ^ ^ ^ν
ΟΙ^ιε^ ^ ^
Ε^^ ^ι ^ ι ^ ^ ι ^Ιν^ ^
ν^Ι.^^ν ^ ^ ^
^Λ^^. ^. ^ ^ Τ^ ^ ^ ^
^ι ^
^. ^ ^ ^ ^νΕ^
Ω^ ^ν
^Ει ^ ^.

'Ε^^ ^ ^ ^
^ . Κ ^ ^ . ^. ^ . ^Ι.^Ι ^ ^ ^^ιν, ^ ^ ^
'Ε^^ ^ ^ ^ ^
Π^^^^ ^ ^
^ι^ιν. .Ε^ ^.. Κ^νΟ.Ι^. ^^ν, ^ι
Οι ^, ^..

, ^ ,
Μ^ ^ ^νΟ^,^, Ο^ν ιν
^
Ο^^ ^ ^ι ^
Ο^ν^^ ^ ^ ν ^ . Κ^^^^ν ^ι ^Υ^^ν. ΕΙ
^ Οι^^νΥ^. ^Ι ^ ^ ^ ^ ι ^ ι^
^ ^ ^ ^. ^. ^. ^^Π^^^^
^ ^ ^ Ε^ ^ ι ^^ Ι^ ^ ^

-^Ι ^ ^. ^^^ ^ . ^

^ ε ^ .^ .Ι^ ^ ^ ^
^ ^ ^,^Ι ^ ^, ^
ε^..^ ^ιε^ ^ ^ ι
^, .^ ^ .ι^ ^
^ ^ ^^.ι^ ^ ^ Ι^,ε^^
^ .^ ,, ^ ^
^ ^^
^Ι^^ ^ Ι ^^ ^ ^.
,,,^,, ^ ,^Ι^., Ι^ .Ι^ ^ ^.^,.Ι..^ ^ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

μή λάβη Τινάς Τή^ άδελφήν τή^ γ^νοεεκ^ Του έν όσερ εἶνα^ ζωνΤανή, λοιπόν εἶν^ι συγκεχωρημένον νά λάβ^
αύΤήν άφ^οὕ άποθά^η ή γυνή το^- Πρός τό σαθρόν, λέγι^, ^ιύτό έπιχείρημ^ άπο^ιρινόμεθα. Πρ^Τον μέν, έτ^έσ^ ^
ό παλαιόν Νόμον λέγει, Τά λέγει εις τούς έ^^όμι^δνΤ^ς ^Κβραίοι^ς κοε^όχι είς ήμάς τούν ΧρισΤιανοός. ει δέ
και Τά λέγει δι^ήμ^ις λοιπόν άκόλουθον εἶναι και ήμε^ς καθ^ν δεχόμεθα Τά πρός ήδονήν συνΤείνονΤα δι^-
Τάγματα Τ^ύ νόμου, έτσι νά δεχωμεθα καὶ Τά όδυν^ρά, ήΤοι και Τὸ Σάββο^Τον νά φυλάΤΤωμεν και Τήν π^ρι-
τομήν, και Τά φαγητά όποί^ έμποδίζει ό ^ιόμος νά μή Τρωγωμεν, και έχι όσο^μέ^ εἶναι ηδονικά καἰ έλαφρά
νά δεχωμεθα, ο^ν ύπό Νόμον ένΤες τά δέ όουνηρά παι βαρεα νά μή δεχωμεθπ, λέγονΤεν όΤι ύπό Τήν έλευθε-.
ρίαν Τήν έν ΧρισΤῶ εύρισκόμεθα. ^Πμεῖν έρωΤήθημεν, άν ^ναι γεγραμμένον νά πάρη Τινάς γυναῖκα Τήν άδελφήν
Τ^ς γυναικός Του, και ει^πομεν, όΤι δέν εἶναι, Τὸ όποιον εἶναι και άληθινόν και άσφαλές. Τὸ δέ νά συμπε^αίνη
Τινάς άπό Τήν άκουλουθίαν Τού λόγου έκεῖνο^ όπού ή Γραφή έσιωπησε, ΤούΤο δέν εἶναι ι^διον έκείνου ό^ο^ ^έ..,
λει νά λέγη, όσ^ι λέγει ό νόμος άλλ^έκείνου όπού θέλει νά νομοθετώ αύΤός άπό λόγου Του. ΔιαΤι, άν έκε^νος
συμπεραίνη, όΤι έμπόδισεν ὸ Νόμον νά μή παίρνη Τινάν Τήν άδελφήν Τ^ς γυναικός Του, όχι άφ^ ού άποθάνη
αύΤη, άλλ^όΤαν άκόμη ζώ, άλλον Τις ήμπορεῖ νά συμπεράνη, όΤι έπειδή όΝόμον έμπὀδισε νά μή παιρνη Τινάς
Τήν άνΤίζηλον άδελφήν, έπεΤαι, όΤι άν αύΤή δέν ήναι άνΤίζηλος αμπορεἱ^ νά πάρη ΤαύΤην, και όΤαν άκύμη
ή γυναῖκά Του ζώ, ΤαύΤὸν ειπεῖν, ήμπορεῖ νάλαμβάνη Τινάς έν Τῶ αύΤῶκαιρῶδύω άδελφάν. Ει δέ ειπ^ Τινάς
όΤι ΤούΤο δέν εἶναι γεγραμμένον, άποκρινόμεθα, όΤι ούδὲ έκέῖνο δέν εἶναι, άλλά καθ^ν τὸ ένα συμπεραίνετε
άπό Τήν άκολουθίαν Τού λόγου, έΤσι παρομοίων συμπεραίνεΤαι και Τό άλλο. Διά Τί δέ ό ^Ιωύσής μεΤά διαστι-
ξεως δέν έπροσδιωρισε, Τὸ νά μή παίρνη Τινάν Τήν άδελφήν Τήν γυναικόν Του άποθανούσης ^λύων Τήν άπορίαν
ΤοιύΤην ό ^Αγιος λέγει, όΤι δέν εἶχε σκοπόν ό ^ωύσήν νά περιλάβη εις Τό άνωΤέρω Κεφάλαιον Τοῦ Αευ^τικοῦ
κάθε εἶδον συγγενικών συνοικεσίων, διά νά ειπώ και αύΤό, άλλ^ έκεῖνκ μόνα έμπόδισεν, όσα έπαιρναν οἰ Διγύ..
πτιοι, άπό Τούς όποίους τύΤε οί ^βραιοι έφυγον, και όσα έπαιρναν οι Χανανα^οι, πρός τούς όποιους έκε^νοι έπή-
γαιναν. Και πόθεν δήλον ; άπό έκεῖνα όπού άναφέρει όπίσω ειν Τήν άρχήν Τό οε^Τό Κεφάλαιον, λέγον^ ^Ιή κά.
μνεΤε καθι^ν κάμνουσιν οι Αιγύπτιοι, εις τούν όποιουν πάροικοι έκαθίσατε, ούτε καθως κάμνουσιν οι Χανα-
ναῖοι, εις Τούν όποίους έγ^ θελω σᾶς φέρω. ^οθεν άκόλουθον εἶναι ειν Τούς ΑιγυπΤίους και Χαναναίουν Το^το
Τό συνοικέσιον νά μή έγίνεΤο, καὶ διά ΤοθΤο ό ^Ιωύσής δέν Τό έπροσδιωρισεν, άλλ^ήρκέσθη εις Τήν συνήθειαν^
όπού Τό ΤοιούΤον κατηγορεί, Ἀλλά διά τί έπροσδιωρισε νά μή λαμβάνη τινάν τήν άδελφήν τήν γυναικός του,
ζωνΤανής έτι ούσην ; έβλεπε πολλούς φιλοσάρκουν νά παρακινούνται ειν τούτο, βλέποντας Τόν ΠαΤριάρχην
Ιακωβ νά έχη έν ΤαύΤῶ δύω ζωνΤανάν άδελφάν, τήν Αείαν και Τήν Ραχήλ. Πλήν ήμεῖς Τά γεγραμμένα εις
Τόν Νόμον πρέπει νά λέγωμεν, και όχι Τά σεσιωπημένα νά περιεργαζωμεθα. διαΤἰ, ὸ μέν Νόμον ἐσιόπησε Τό
πών δέν πρέπει πατήρ και υίόν μίαν και τήν αότήν δὸύλην ως πόρνην νά μεΤαχειρίζωνται, ό δέ Προφήτης Ἀμως
μεγάλων ΤούΤο καΤηγορε^, λέγων^ παΤήρ και υιόν ειν Τήν αύΤήν δούλην έμοαιναν και έπόρνευαν. Και πολλά
άλλα ειδη άκαθαρσίας έδίδαξαν οι δαίμονες Τούν άνθρωπουν, μέ Τῶν όποίων Τά καΤά μέρον όνόμαΤα μή θέ-
λουσα ή θεία Γραφή νά μολύνη Τήν σεμνόΤηΤά την, άπεσιωπησε ΤαύΤα, μέ καθολικά δέ όνόμαΤα αύΤά περιέ-
λαβεν, ως ό Παύλον λέγεις Πορνεία και άκαθαροία π^σαάν μή όνομάζεΤαι ειν έσ^ἰν, ως πρέπει εις Τούς Ἀγίου^,
όπου μέ Τό ένομα Τήν άκαθαρσίας κάθε αισχρουργίαν γυναικων και άνδρ^ν περιέλαβεν. ^ΩσΤε, δέν εἶναι άδεια
ειν Τούν φιληδόνους νά κάμνουν Τό Τοιοῦτον άθεσμον συνοικέσιον, μέ Τό νά έσιωπησε ΤούΤο ή θεία Γραφή.
^ΙΙμε^ν όμων ἐξεΤάζονΤεν, εύρίσκομεν, όΤι ούδέ έσιωπησε ΤούΤο ό Νόμον, άλλά και μάλισΤα τό ἐμπόοισεν^
^Κκε^νο γάρ όπού αύΤόν λεγει^ Δέν θέλεις εισέλθειν ειν κάθε συγγενή σου διά νά άποκαλύψην Τήν αισχημοσύ-
νην Του, κάθε παράνομον συνοικέσιον, έκ συγγενειας και οίκειόΤηΤος περιέχει^ άκολούθως δέ και Τοι^Το^ διόΤι,
άν ό άνήρ και ή γυνή ήναι μία σάρξ, και κάνένα άλλο οικειόΤερον και συγγενέσΤερον δέν εἶναι ειν Τόν άνδρα,
έξω άπό Τήν σάρκα Του, Τήν γυναῖκάΤου δηλ., λοιπόν και ή άδελφή Τήνγυναικόν Του δι^ αύΤήν και πρόν Τόν
άνδρα Την γίνεΤαι συγγενής και οικεία, ήΤοι άδελφή. Καὶ καθο^ς δέν παίρνει Τινάς Τήν μηΤέρα Τ^ν γυναικόν
Του, ούδέ Τήν μέ άλλον άνδρα θυγκΤέρα Τής αυΤήν γυναικόν Του^ έπειδή ούδέ τήν μηΤέρα Του παίρνει, ούΤε
Τήν θυγαΤέρα Του διά Τήν οικε^.όΤηΤα (πρωΤου γάρ βαθμού έσΤι πρόν έκείναν καὶ πρόν ΤαύΤαν), έτσι ππρο^
μοίως ούτε Τήν άδελφήν Τήν γυναικός Του παίρνει, έπειδή ούδέ Τήν άδελφήν Του λαμβάνει (δευτέρου γάρ βαθ-
μοθ έστι πρόν έκείνην και πρόν Ταύτην), και άντιστρόφως ούδέ ή γυνή δύναται νά πάρη Τόν άδελφόν Τοῦ άπο-
θανόντον άνδρόν Την, ούδέ Τούν άλλους έκείνου συγγενεῖς επιφέρει δέ ό^Αγιος Τά ἈποσΤολικά λόγιαν ^οΤι
παρέρχεται Τό σχήμ^ Τού κόσμου ΤούΤου, και όΤι ό καιρόν εἶναι όλιγοχρόνιος καὶ πρέπει και έκεῖνοι άκόμη
όπού έχουσι γυναῖκαν νομίμους, νά Τάς έχουν ί^σάν νά μή Τάς έχουν. Κι δέ λέγει Τινάς όΤι ό Θεόν ένομοθέ^-
Τν^σεν εις Τούν πρωΤοπλάσΤουν νά αυξάνουν και νά πληθύνουν, καὶ όΤι Τά παιδία Τού Ἀδάμ, άδέλφια ἐΥνΤα^
έσυνάφθησαν, καΤαγελ^ έκει^νον όποῦ Τα^Τα λέγει καὶ δέν διακρίνει,πι^ς ΤόΤε μέν ήΤον άνάγκη νά γένη Το^Το,
διατὶ άλλοι άνθρωποι άπό άλλο γένον δέν ήσαν, ^λλά Τωρα, διαφόρων όνΤων γεν^ν, ΤούΤο κάμμίαν χωραν δέν
έχει (1). έπειτα ό δεύΤερος γάμον εἶναι έμπόδιον και χαλινός Τήν πορνείαν, άλλ^ όχι και ύλη και αφορμή

(1) Ι^μοὶ δέ δοκεῖ έτι τό αύξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε, οὀχὶ τὰς ἰίχουν μέ τδσην ἀπροσπάθειαν, όσὰν νὰ μή τὰς εἶχον δλό-
^ιρὸςτὸκατωτέρωσυνάπτεται, ἀλλὰ πρὸς τόἀνωτέρω. επειδή τελα, ἐ^φἐρει έτι^ άν τ^νας έναντίον είς τήν νομοθεσίαν του
γὰρεἶπεν ἀνωτέρω^έτ^ὁκαιρός εἶναι συνεσταλμένες καὶέλιγο- Παύλου προβάληΤήν νομοθεσίαν ὁποῦ ^δωκεν ὀΘεὸς είς τους
^χρόνιος καὶπρεπει καὶ ἐκεινοι ἀκδμη δποῦ^χ.ουσι γυναίκας νὰ πρωτοπλάστους τὸ, αύξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε, καταγελωέκει.-^
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

^έσελγείας. Κιὶ ό Παύλος δέ γράφει πρός Τού^δευΤερογα^ιούνΤας ότι, άν δέν έγκρατεύωνται, . ^ς ύπανδρεύ^ν..,.
ται, δέν έ^ρόσθεσεν όμι^, όΤι ^εαὶ δευΤερούπανδρευόμενοι άς παρανομούν, καθ^ς ποιο^σιν οι δύω άδ^λφάς
λαμβάνονΤες. Ἀποδεικνύει δέ μεΤά ΤαύΤα όἈγιος Τήν άΤοπιαν τοῦ τοιούτου συνοικεσίου άπὸ τήν σόγχυσιν
τ^ν όνομάΤων, όπού εις ΤούΤο άκολουθεῖ. Τά γάρ έξ αύΤέ^ν γεννηθένΤα παιδία π^ς θέλουν όνομάσεΙ οἰ τὸ
τοιο^τον συνοικέσιον πράΤΤονΤες ; άδέλφια ένα πρός Τό άλλο, ο^ς ά^ιό ένα πατέρα γεγεννημένα ^ή άνέψια,
ήτοι έξαδέλφι^ (ι)^ ^ς ά^ό δύι^ άδελφάς γεννηθένΤα ; Και τά δύω γάρ όνόματα έπίσης άρ^εύζουσιν ^ς αύτά
διά τήν σύγχυσιν Τής φύσεως, ήΤις ^ιαΤά Τούς φυσικούς Της νόθους διαφορετικά έποίη^ε τά άδέλφια. Και
έχι μόνον τούτο, άλλά καὶ άλλν^ άκολουθε^συγχυσις, ^ο γάρ λαβο^ν τήν ἀοελφήν τ^ς προτέ^ας γυναικύς του^
τήν θείαν Τῶν έκ Τού πρωΤου γάμου Τέκνων Του κάμνει μηΤρυιάν, και άκολοόθως Τήν μητέρα περιθάλπουν
σαν Τά Τέκνα Του, Τήν κάμνει ζ^λόΤυπον ^ιαὶ φθονεράν πρός αύτά. φυσικά γάρ κάθε μητρυιά (^) ζηλοτυπιαν
έχει πρός Τά παιδία Τοι^άνδρός ΤΤ.ς, Τά έξ άλλου γά^,ου γεννηθένΤα. Και είς μέν τους άλλους ἐχθρούς όλιγο-
σΤεύει Τό μῖσος, όΤαν άποθάνωσιν οι έΧθροί τι^ εις δέ τάς μητρυιάς Τὸ μ^σος άρχιν^ όΤαν άποθάνωσιν αι άν..
τίζηλοί των γυναῖκες. Καὶ διά ^ά ει^ῶμ^συνΤομίαν Τό πάν, άνίσως τινάς θέλη νἀ δευτεροί^νδρ^υθώμέ νύμΙ^
μον γυναίκα. όλν^ ή ῦικου^εν^ εἶν^ιι άνοικΤή διά λόγου του, και θέλει εύρει βέβαια γυναίκα νά πάρη, μή έμ.^
ποδισμένην άπό Τούς νόμους, ει δὲ και άγαπιύνΤας μέ πάθος και έρωΤα γυναίκα παράνομον, ζηΤε^νά πάρη
αύΤήν, διά ΤούΤο μ^λλο^ άς άποκλεισθώκαὶ άς μή συγ^ωρηθ^ νά Τήν πάρη, διά νάμάθη νάάποκτ^ τὸ σκεπές
Του, ήτοι, ή τὸ σί^μα Του, ή Τήν γυνα^ά Του ^εέ άγιασ^όν, ως λέγει ό Παθλος, και όχι μέ ^άθ^ς ἀτιμ(α^,
^Ιθελα, λέγει, καὶ περισσόΤερα νά σού γράψι^, άλλά ^έ ἐμπόδισε Τό μέΤρον Τής έπιστολής, ἐπειδή ^κι έπιοτο^
λαι δέν πρεπει νά έχουν μακρολογίαν. Κύχορ^αι δέ όΤι ή έπισΤολή μου, ή νά νικήση και νά άφανήση τὸ παρά^
νομον αύΤό συνοικέσιον, ή άν δέν τό νικήσω κάν Τό Τ^ιούΤο νά ^ιή συνειθισθώ καἰ εις Τήν ἐδικήν ^ιας ἐπαρ^
χίαν, άλλά νά μείνη μόνον εις τού^ΤόΤ^ς έκείνους, όπου πρ^Τον έΤολμήθη νά γίνη.
Τοῦ αὐτοῦ, πρὸς Γρηγόριον ΙΙρεσβύτερον Κανονικὴ Ἐπιστολή,

Ἐνέτυχόν σου τοῖς γράμμαοι μετ^ πάσης μικροθυμίας καὶ ἐθαύμασα, πῶ^ δυνάμενος Τής γ^.τής
ὴμῖν συντομως καὶ εὐκόλως ἁπολογήσασθαι διὰ τῶν πραγμάτων, τοῖς μὲν κατηγορουμέ- ^ ι^κύ^τ^
νοις ἐπιμένειν καταδἐχη, λόγοις δὲ μικροῖς θεραπεύει^ ἐπιχειρέἰ^ς τὰ ἀνίατα. Ούτε πρῶτοι, ἐν Κ^ρθ. ^
οὕτε μόνοι, ω Γρηγόριε, ἐνομοθετήοαμεν γυναῖκας ἀνδράσι μὴ συνοικεῖν, ἀλλὰ ἀνάγνωθι ^ασιλ.πη.
τὸν Κανόνι τὸν ἐξενε^θἔντα παρὰ τῶν Αγίων Πατέρων ὴμῶν ἐν τῆ Συνόδω Νικαία^, ος φανερῶς ἀ^α-
αγορεύει συνεισάκτους μὴ εἶναι. Αγαμία δὲ ἐν τούτω ἔχει τὸ σεμνὸν, ἐν τῶ κεχωρί^θαι τῆς μετὰ γυνα^
κῶν διαγωγῆς. 'Ως, ἐὰν ἐπαγγελλόμενός τις τῶ ὀνόματι, ἔργωτὰ τῶυ ταῖς γ^ναιξὶ συνοι^ιοὕντων ποιῆ,
^ῆλός ἐστι, τὸ μὲν της παρθενίας σεμνὁν ἐν τῆ προσηγορία διώκων, τοῦ δὲ καθ' ἡδονὴν άπρεπούς μἡ
άφιστάμενος. Τοσούτω οὕν μᾶλλον έχρἤν οε ευκόλως εἶξαι ἡμῶν τῆ ἀξιώσεΙ, όσω περ λἐγεις ἐλεύθερος
^ἶναι παντὸς σωματικοῦ πάθους. Ουτε γὰρτὸν ἐβδομηκονταετῆ γεγονότα πείθομαι ἐμπαθῶ^ γυναΙκὶ σι^-
νοικεῖν, οὕτε ὡς ἐπιγενομένη τινἶ άτόπ^ρ πράξει ὡρίσαμεν, ά ὡρίσαμεν, άλλ' ἐπειδὴ ἐδιδάχ^θημεν παρά
^οῦ 'Αποστόλου. ^ιΜὴ τιθἐναι πρόσκομμα τῶ άδελφῶ ἤ σκάνδαλον^. ^Ρωμ, ιδ^. Οἴδαμεν δὲ, ότι τὸ
παρἀ τινων ὑγιῶς γινόμενον, ἄλλοις ἀφορμὴ πρὸς ἀμαρτίαν ὺπάρξει. Τοὐτο^ ἔνεκα προσετάξαμεν, ὲπό..
μενοι τῆ δ^αταγῆ τῶν Ἀγίων Πατέρων, ^ωρισθἡναί σε τοῦ γυναίου. Τί ούν ἐγκαλεἶς τῶ χωρεπισκόπω
οιαὶ παλαιᾶς ἔχθρας μ^μνησαι , τί οὲ ἡμὰς καταμέμφη ὡ^ εὐκόλους ἀκοὰς έχοντας εις τὸ τὰς διαβο-
νον ὁποῦ τοῦτο ήθελεν εἰπει, έπειδήδέν κάμνει δια^ορὰν του (^) Πολλα^ού γὰρπαρὰ τοις παλαιοῖς ευρίσκονται οι ἐξά^.
καιροῦ, καθ^όνεἶπεν ό Θιὸς τὸ αύξάνεσθε και πληθύνεσθε, και δελφοι ονομαζόμενοι μέ τὸ ένομα των ἀνεψιῶν, κατὰ τον ^ω^
τού καιρού, καθ^^ν ὀΘεος διὰ τοῦ Παύλου ^δωκε τήν νομοθε- ναρέν. ^οραδέ, δτι δποιον συνοικέσιον συγχέει τὰένόματα, εἶ-
σίαν τής ἀπροσπαθείας των γυναικῶν. Τότε γὰρἦτο χρεία τοι- ναι παράνομον καὶ άθεσμονκατὰ τους νύμους τής ρύσεως, και
ουτος νύμος νὰ δοθη.διὰ νὰ πληθυνθη τόγένος των ἀνθρόπων, ἀκολούθως δένγίνεται, και έχε τοῦτο διὰκαθ^λικὸν ἀξίωμακαὶ
διατὶ οι τύτε εἶχον ζωήνπολυχρόνιον, και μάλιστα διατι οι τότε Κανδνα εἰς πάντα τὰ συνοικέσια τὰέξ ἀγχιστείας. Ι^ως δέ
άνθρωποι ἦσαν σαρκι^ιυὶ καὶ νήπιοι, έχι πνευματικοὶ καὶ τέ- καὶ ἀνέψιαὁνομάζει ταῦτα ὁ ^Αγιος. καθ^δτὰ παιδία μέν τής
λειοι άνδρες κατὰ Χριστύν. ^Υστερον δέ έ^ρειάσύη νὰ δοθήή μιέ^ἀδελφής, ἀνα^ερύμεναπρ^ςτήν άλλην, ἀνἐψιά εἰσι, κάθε
ἀνωτέρωνομοθεσία τουΙΙαύλου, καὶ διατὶ τὸγένος τῶν ἀν^ό- δέ μία ἀπὸτὰς δύωἀδελφὰς ἀνα^ερομένη πρὸς τὰααιδίατής
πων έπληθύνθη, και διατὶ δλιγοχ^ύνιος αύτῶνἐστιν ή ζωή, κυ- ἀδελ^ής τν,ς, θεία ε^ρίσκεται.
ρίως δέ καὶ έξαιρέτως, διατι οι Χ^ριστιανοι εἶναι πνευματικοὶ, (^) Σημείωσαι ότι κατὰτουςνομικοὸς και ^αθμολύγους των
και δχι σαρκικοὶ, και πρένιει νὰ ζῶσι κατὰ πνεύμα, θανατύνον- συνοικεσίων, καὶ κάθεγυνή, τουπάπουήτούδισπάππουμητρυιὰ.
Τες τὰς τής σαρκὸς όρέξεις και ήδονὰς, καὶ έχι νὰζητοῦν γά- δνομάζεται, και όραείς Τήν περὶ συνοικεσίωνδιδαοκαλίαν.
μους, και νὰ δουλεύουνεις προσπαθείας γυναικων.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ , ^ ^ ^ ^ ν^ ^
^ ^ν ^ν^^ ^ν^Ο^ς .
^ν^ν ^ ^ ^^ ^Τ^ν ^ ^ ν ^ν ''Ε^^ ^ ν ^ ^Ο^ν^
^ι ^ ^ ^ν^ν, ^ ^ ^ ^ν^ ^ Θ ^ ^ ^ι^. ^ Η ^ . ν^. ^. Ρ ^
^. ^ . .Ε ^ ^ ^ν ^ ^ Ε^ ^ν ε ^ ^ ^ ν , ^ΕΚν
^^ν, ^ ι ^ Κ ^ ^ ^^ν Ε^ν ^
^ Ε^Ο^^ν^ ^ ^ ν , ^ν^^Ο^ι ^ Τ ^ ^ ν ^ , Ι^ ^ν^ι ^ ^ ι ^ι Ε^^ν^ ^
^ ^ ν ^Ε^^^ν ^ ν ^ ν ^ .

^ΟΓρηγόριο^ ούΤο^ μέ Τὁ νά εἶχε γυν^ιῖκέ παρθένον καὶ Καλογραῖαν μέσέ είς τὁν οἶκόν Του καὶ Τὸν ύη^η-
ρέΤεὶ, ^γρ^ιψε πρὸς οεύΤὸν δ μ^γ^ις Βασίλειος νά Τ^ν διώξη. ^ δέ Γρ^γόριος μὲ πολλά^ προφάσεις περι τούτου
άπολογει^Ται. ^οθεν διά Τής παρούοης έπισΤολέ^ ό ^Αγιος, πρώΤον μέν έλέγχει αύΤὸν, ύΤι ήμπορύ^ντας μέ τὸ
έργον και μέ εύκολίαν νά άπολογηθ^, διώκωνΤα^Τήν γυναῖκα, μυριας προφασιολογίές προΤείνει. ΔεύΤερον λέ-
γει, ύΤι δέν ένομοθέΤησεν ὸ ^ασίλειο^ νά μή έ^χουν οί Κληρικοὶ καὶ οί ^ερωμένοι γυναῖκας συγκατοίκου^, ἀλ^
ή πρώΤΙ^ Σύνοδο^ έν Τί^ γ'. αύΤές Κανόνι^ έπειτα προσθέΤει, ύτι οί παρθένοι και ^ερωμένοι είς τούτο έχουσι
Τήν σεμνόΤηΤα, είς τὸ νά ^νέι χωρισμένοι άπὸ συνανασΤροφήν γυναικῶν^Ἀνίσω^ δέ Τινάς άπὸ αύΤού^ έπαγ-
γέλλεΤαι μέν νά παρθενεύη, έπειΤα μέ γυναῖκας συγκατοικώ, ούτος φανερό^ει, ύΤι μέ ψιλὸν ^νομα άγαπ^ Τήν
παρθενίαν, μέ Τὸ έργον δέ, δέ^ εἶν^ι χωρισμένο^ άπὁ Τήν Τών γυναικῶν ήδονήν. ^ἰ^πρεπε λοιπὸν, ΤοΙ^ λέγει,
Γρηγ^ριε, Τύσον εύκολα νά ριά^ύπακούσ^ και νά διώξης Τήνγυναῖκα, ύσον εύκολα λέγεις π^ς δέν Εχεις κάμ^
μίαν προσπάθειαν εις αύΤήν. ^Πγάρ εύκολία και ΤαχύΤη^ τού διωγμού Τ^ς γυναικὸ^, βεβαιόνει Τήν πρὸς αύ-
τήν άπροσπάθειαν^ διόΤι ούΤε έγώ πισΤεύω ποΤέ, πο^ς έσύ ὸέβδομηκονΤοόΤης γέρων συγκαΤοικεῖ^ μέ Τήν γυ-
να^κα ἐμπαθί^ς και ήδονικ^ς. Ἀλλ^ ἐπειδή ἐδιδάχθΥμεν άπὸ Τὸν ἈπόσΤολοννά μή προξενο^μεν σκάνδαλον είς
τΟ^ς άλλους, και έπειδή εκείνο Τὸ πρύιγμ^Ε οπού άλλοι κάμνουσι χι^ρὶς πάθος και άμαρΤίαν, ὁποὶ^ον δηλ. κά-
μνεις και τώρα έσύ, ΤούΤο τὸ ^διον εις άλλους ἐμπαθείς γίνεται αίτια και παράδειγμα πρὸς άμαρΤίαν^ διά Ταί^Τα
πάνΤα σέ έπροσΤάξαμεν νά διώξης άπὁ Τὁ^ οἶκόν σου Τήν γυναῖκα, άκολουθούνΤες εἰ^ Τὸν γ^. Κανόνα Τές έν
.^ικαία, και μή καΤηγορ^ς ούΤε Τὸν χωρεπίοκοπον, πέ^^ τάχα ^εύΤὁς έχθρευόμενό^ σε, μού άνήγγειλε περι Τέ^
.γυναικὸς, ούΤε έμένα, πές εἶμαι εύκολος νά πισΤεύω εί^ Τάς διαβολά^, άλλά κατηγόρει Τὸν έαυΤύν σου, δπού
δέν θάλεες νά χ^ρισθ^ άπὸ Τήν γυναῖκα^ έκβαλε λοιπὸν αύΤήν και βάλε Την εί^ μονασΤήριον, και άς ήναι μέν
έκείνη ώς παρθένο^ μέ Τά^ παρθένου^ και ί^Ιοναχά^, και σύ ώς άνδρας, ύπηρεΤού άπὸ άνδρας, ἶνα μή βλασφη-
μήται διά λόγου σα^Τὸ όνομα Τοῦ Θεοί^ άπὸ Τού^ άπίσΤους, ὸποί^σ^ς βλέπουν, ^Εάν δέ τήν γυναῖκα δέν διώ-
ςης, ήξευρ^ κ^λά, ύΤι ύλ^ιις ή μυριάδες Τών προφάσεων ὁπού λέγεις δέν θέλουν σέ ώφελήσουν, άλλά θέλεις άπο-
θάνει^άργὸς ^ς ^Ιερωσόνης σου, και σύ έχει^ νά δώση^ λόγον Τέ^ άργίας ώς ταόΤ^ς αί^Τιος, ο^χὶ έγώ ^). έάν
δέ Τολμήσης πρὸ Τού νά διορθωθ^ς, νά ένεργήση^ Τι ίεραΤικὸν, θέλεις άναθεμαΤισθ^ἱ^ άπὸ ύλον τὸν λαὸν, και
ύσοι σέ δεχθούν, έχουν άπὸ κάθε ^Κκκλησἶαν νά άποδιωχθούν. ^Ορακαι Τὸν γ^, τέ^ ά,
Τοῦ ^ὺτοῦ, πρὸς τοὺς Χωρεπισκόπους Κανονική Ἐπιστολή.
ΠΘ,
Τής έν Ἀγ^ Π^ ^ ^ ^ι^ν ^ Π ^ ^ ν Κ^ν^ν^, ^
κύρ. ιγ^. Τής ^ν ’Ε ^ ^ ^ ν ^ ^^ν ^
έν Νεοκαισ.
ιδ^,τήςένἈν- ^ ^ ^ ιν ^ 'Ε ^ Υ ^ ^ Τ ^ ^,Υ^.^ν.^
Τιοχ ή.ί.τής ^ Θ^ 'Ε ^ ^ ^ ^ν^Ο^ι,
έν Δαοδικ. Ε^ι^ΚΙ^^ ,^Δ ^^ν ^ ^
ν^. Τής έν
^αρδικ. ς^. ^^ν, ^ι ^ ^ι ^ ^ι Κ^^ν
(1) Διὰ Τούτο^υμεων ύΘεσσαλονίκης (έρωτήσει ι^. ιά. ιβ^, και δῶρονδοκει προσφέρειν τιρ Θε^ Τήν λειτουργίαν Τής Ἱερω-
ιγ^.), τούτοτὸ ρΥ^τὸν φέρων τού βασιλείου είς μαρτυρίαν, λέ- σύνης, η τετίμηται παρὰ Θεοῦ, ώστε, ό τὰς λειτουργίας δι^εύ-
.γει, ύτι δποιος κανονικῶς έ^ειροτονήθη, πρέπει νὰ ^ναι ^ρύθυ- λάύειαν παραπεμπύμενος, ἀγνοει μ^ίζονι περιπίπτων άμαρτή^
μος και έπιμελής εις τὰ θεία, και έχι ἀμελής και ράθυμοςδ^ὰ ματι,μή ἀμειβύμενος Τὸν τιμήσαντα^ (σελ. 1^8ύ. Τούά. Τύμου
.νομιζομένην εύλάύειαν. Διύτι δένεἶναι εύλάβεια τὸ νὰ ἀργ^ τής ΠενΤατ.) προσθέτει δέ ύαύτὸς Συμεών (έν Τη οδ^. άποκρί-
Τινὰς, καὶ νὰ μή ένεργ^τὸ κανονικῶς ληφθέν λειτούργημα τής σει) καὶ Ταύτα- ^οτι κάθε Ἱερεὸς ύπού πληρωθη λειτουργίας,
Ἱερωσύνης, έτι σωτηριῶδές ἐστι τὸένεργε^ν αύτὸ τύσονείς τὸν καὶ δέν τὰς κάμη, καὶ ώς άδικος, καὶ ώς κλέπτης κατακρίνεται
έαοτύν Του, ύσον καὶ είς δλους τούς ζέοντας και κεκοιμημένο^^. παρὰτού Θεοῦ, και ώςύστερων τὸν άδελφὸν έκε^νονύποῦ τὰς
Εἰ δέ^και κάθεται άργὸς^θέλει δώσει λύγον τωΘε^δ^ὰτήν άρ.. ^δωκεν άπὸ Τὸν έγιασμὸν ύποῦ ήμπορεῖ^νὰ λάβη έκ Τής θεί^ς
γίαν του. Κ^ὶ ύΣευήρος δέ ύ Γαύαλωνλέγεε- ^Κερεὸς^ύμα λειτουργίας-έπειδή, μή γινομένωνΤων λειΤουργιῶν, αύΤὸς έγια^-
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,

^ὴν νεότητα, ωστε κάτορθοῦν δύνισθιι τόν ἀγιασμὸν, χωρὶς, οὐδεὶς όψΕτ^ι τὸν Κύριον.^ ^Ἐβρ. ιβ^
14.^ Κ ιὶ τοῦτο ἐξέτιζον μὲν ΙΙρεσβύτεροι κιὶ Διάκονοι οὶ συνοικοῦντ^ς ιὺτοῖς, ἐπινέφ^ρον δὲ τοῖς Χω-
ρεπισκόποις, ο^τὰς πιρὰ τῶν άληθινῶς μιρτυρούντων δεξάμενοι ψήφους, κιὶ ὑ^^μνὴσαντες τόν Ἐπί-
σ'κοπον, οὕτως ἐνηρίθμουν τὸν ὺπηρἔτην τῶ τάγμιτι ^ῶν ὶεριτικῶν. Νῦν δέ πρῶτον μέν ὴμᾶς παρωσά-
μενοι, καὶ μηδέ ἐπιναφέρειν ὴμῖν καταδεχόμενοι, εις ὲαυτοὺς τὴν όλην περιεστἤσατε αὐθεντίαν. Ἐπει.τα
κιὶ κιτιρραθυμοῦντες τοῦ πράγμιτος, Πρεσβυτέροις καὶ Διικόνοις ἐπετρἐψατε, ους ἁν ἐθελωσιν, ἀπό
ἀνεξετάστου βίου, κιτὰ προσπάθειιν, ἤ τὴν ἀπὸ συγγενείις, ἤ τὴν ἐξ ἄλλης τινός φιλίας ἐπεισάγειν
^ῆ 'Εκκλησία τοὺς άνιξίους. Δι ^πολλοὶ μὲν ὺπηρέτιι ἀριθμοῦντιι κιθ^ ἐκάστην κώμην, ^ Τής ένΚαρθ.
ἄξιος δὲ λειτουργίας θυσιαστηρίου ούδεὶς, ως ὺμΕῖς ιύτοὶ μιρτυρεῖτε, ἀποροῦντ^ς ἀνδρῶν ἐν ^
τιῖς ψηφοφορίιις. Ἐπεὶ ούν τό πρᾶγμι λοιπόν εἱς ἀνήκεστον προ.ίὸν, μάλιστα δὲ νῦν, τῶν πλείστων
^όβω τῆς στριτολογίις εἱσποιούντων ὲαυτοὺς τ^ ὺπηρεσία, ἀναγκαίω^ ἤλθον εἰς τὸ άνινεώσισθιι τοὺς
τῶν Πιτέρων Κανόνας, κιὶ ἐπιστέλλω ἡμῖν άποστεῖλιί μοι τὴν ἀνιγριφὴν έκάστης κωμης τῶν ὺπη-
ρετούντων, κιὶ ὺπὸ τίνος εἰσῆκτιι ^κ^τος, καὶ ἐν ποίω βίω ἐστὶν, ἔχετε δὲ καὶ αὐ^οὶ πιρ' έα^τοῖς τἡν
τοιιύτην ἀναγριφὴν, ^στε συγκρίνεσθιι τοῖς ^Ειρ' ὴμῖν άποκειμένοις γρἄμμασι τὰ ὺμέτερι, κιὶ μηδενὶ
ἐξεῖνιι ὲιυτὸν, ὅτε βούλετιι, παρεγγράφειν. Ούτω μέντοι μετὰ τἡν πρώτην ἐπινέμησιν, εἶ τινες ὑπό
πρεσβυτέρων εἰσήχθησοιν, ἐπὶ τοὺς λι^ίκοὺς άπορριφῶσιν, ἄνωθεν δέ γένητιι ιὐτῶν παρ ὑμῖν ἐξέτασις,
κάν μὲν ἄξιοι ^σι,τῆ ὑμετέρα ψήφω παραδεχθἤτωσιν, ἐπεὶ κιθαρίσατε τὴν Ἐκκλησίαν τοὺς ἀναξἰους
οιύτῆς ἀπελαύν^ντες, καὶ τοῦ λοιποῦ ἐξετάζετε μὲν τοὺς ἀξίους καὶ παριδέχεσθε, μὴ ἀριθμεῖτε δὲ^πρὶν
εἱς ἡμᾶς ἐπινενεγκεῖν, ἤ γινωσκετε, ότι λ^ίκὸς ἔστιι, ὁ ἄνει^ ἡμετέρις γνώμης εἰς ὺπηρεσίιν πιρα-
δεχθείς,
ρ μ η ν ε ί α.
Διά Τής έπισΤολής ΤαύΤης καΤηγορεῖ ό μέγις Βασίλειος Τούς ^ωρεπισκόπους, πο^ς παρέβησαν Τήν πα^
λαιάν Τάξιν όπού έπολιΤεύονΤο εις Τήν εκκλησίαν, ήτις ήτο νά έξετάζωνΤ^ι πρ^Τον άπό Τούς ΠρεσβυΤέρους
και Διακόνους όσοι έμελλον νά γένουν ύπηρέΤαι Τής εκκλησίας, ^Υποδιάκονοι δηλ. Ἀναγνέ^σΤαι και εφὸρκι^
σΤαὶ (περι ι^ν όρα Τήν ύποση^ι. Τού ιέ. Τ^ς ^'.), άν δέν ^ναι λοίδοροι ή μέθυσοι, άν χαλιναγωγούσι Τάς σαο--
κικάς όρμάς Τής νεόΤηΤος, και ούΤω νά ψηφίζουν μέν αύτοὶ ΤούΤους, Τήν δέ ψήφον νά άναφερωσιν εις Τού^
Κωρεπισκόπους, και οι Χωρεπίσκοποι πάλιν εις Τούς επισκόπους, και μέ ΤοιούΤον Τρόπον νά συναριθμοθν αύ^
Τούς εις Τὸν Κλ^ρον. Τωρα δέ, φησὶν, όλον Τὸ ένανΤίον γίνεΤαι. ούΤε γάρ οι ΙΙρεσβύΤεροι και Διάκονοι έξε-^
Τάζουσι Τούς ΤοιούΤους, άλλά καΤά προσπάθειαν Τούς συγγενεῖς αύΤο^ν και φίλους ψηφίζουσιν, ούΤε οι Χωρε^
πίσκοποι εις Τούς επισκόπους άναφέρουσιν αύΤούς. Δι^ό και έκ Τής παραβάσεως ΤαόΤης πολλοι μέν ^Τποδιά-
κονοι και ἈναγνῶσΤαι και εφορκισΤαὶ καὶ άλλοι Κληρικοι εόρίσκονΤαι εις κάθε χωρίον, άξιος δε άπὸ αόΙ'ούς
εις Τὸ νά γένη ^Ιὲρεύς κάνένας δέν εἶναι. Διά ΤούΤο παραγγέλλει εις τούς Χωρεπισκόπους ό Ἀγιος, νά σΤεί^
λωσιν εις αύΤὸν Τὸν καΤάλογον Τ^ν ΤοιούΤων ύπηρεΤί^ν, δηλωΤικὸν ένΤα, άπὸ ποι^ον Χωρεπισκοπον έκληρωθη
ὁ καθεὶς, καὶ όποιας ζωής άνθρωπος εἶναι, νά έχουν δέ ^ιαι αύΤοὶ Τό ^σον Τοί^ ιδίου καΤαλόγου, διά νά μή
^ήμποοώΤινάς μέ ΤούΤον Τόν Τρόπον νά γράφγ^ Τόν έ^Τόν Του ε^ς Τόν καΤάλογον όπόΤαν θέλη. Και όσοι μέν
ύπηρ^Ται (Τούς. λέγει) έψηφισθησαν άπό Τούς ΠρεσβυΤέρους μόνους ύσΤερα άπό Τήν πρωΤην ΙνδικΤι^να, νά
ριπΤωνΤαι εις Τήν Τάξιν Τί^ν λαγ^ων. έξ ύπαρχής δέ έξεΤ^ιζόμενοι αότοι ά^Εόέσ^ις τούς Χωρεπισκόπους, μέ Τήν
έδικήν σας ψήφον άς δέχωνΤαι^ διωκονΤες δέ άπό Τήν εκκλησίαν Τούς άναξίους, εις Τὸ έξής, Τούς μέν άγιους
δέχεσθε, μή συναριθμήΤε δέ αόΤούς εις Τόν Κλήρον, χι^ρις νά άν^φέρεΤε Τό πρ^γ^ια εις ήι^ς, έπειδή, όποιος
άπό λόγου σας χι^ρὶς Τήν έδικήν μις γνώμην εις ύπηρεσίιν δε^θώΤινι^ ό ^εχθεις ούΤος υέλει Καθαιρεθώάπό
αύΤήν, και εις Τήν Τάξιν Τῶν λα^ίκύ^ν θέλει ριφθώ. ^ῦρι ^^ιι Τήν ύποσημείωσιν Τοθή. Τής ά. κιὶ τόν λθ^. Καρ-
^αγένης και Τήν ύποσημείωσιν Τού ιζ^. Ἀποστολικο^.
Τοῦ αὺτοῦ, πρός τοὺς ὺπ^ ιὐτὸν Ἐπισκόπους 'Επιστολὴ Κινονικὴ

Τὸ τοῦ πράγμιτος ἄτοπον, περὶ ού γράφω, δια τί μὲν όλως ὺπωπτεύθη καὶ ἐλιλήθη, όδύνης ἐπλή-
^μὸν δέν λαμβάνει, ἀλλ^ισως μόνον μισθόν ἐλεημοσύνης, και διὰ νὰ λειτουργη καὶ εις άλλους καιρούς ύπέρ αύΤων, έπειδή
μισθὸν έχι τόσον, όσον ήθελεν ^χει ἄν ^διδε Τήν έλεημοσύνην τήν προο^ορὰν όπού ^ιεθ^^ις Τήν ^δω^ιΕδιὰνὰγίνεΤαι
εις τούς πτωχούς. ^ν δέ τη μς^.ἀπο^. λέγει, ί^τι, όταν μέν λειτουργία όπέραότού.
^χη πολλὰς προσφορὰς και λειτουργίας ὁΙερεὀς πρέπει νὰμνη- (1) Κ^ὶ ^ις τήν έπι^λήν τ^ότη^ ουντομωτάτην έρμηνειαν
μονεύη ὁλονῶν κοινές τὰ ένύματα των προσφερύντων, και με- ^χει ό^ων^ς κειμένην οό^έν τη σειρ^ τής ερμηνείας των
^ίδα νὰέκβάλη- πρέπει δέ νὰσημειόνη και τὰ.δνόματά των, Κανόνων, ἀλλ' ένάλλοις τι^ι σημειόμασι,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ρωσέ με τὴν ψυχὴν, τέως δὲ ἐφάνη μοι ἄπιστον. Τὁ ούν περὶ αύτο^ γράμμα ὁ μὲν συνεγνωκως ἐαυτῶ^
^εξάσθω, ὡς ἴαμ^, ὁ δὲ μὴ συνεγνωκὼς, ὡς προφυλακτήραν, ὁ δὲ ἀδιάφορος, ὅπερ άπεύχομαι ἐφ^ὺμγ^
Εὺρεθῆν^ι, ὡς οι^μ^ρτυρί^ν. Τί ο^ἐστιν ὅ λἔγω ; ^ ί τινες ὺμῶν παρά τῶν χειροτονημένων λαμβά-
ν^ιν χρήματα, ἐπισκιάζειν δὲ ὀνόματι εύσεβεί^ς. Τοῦτο δὲ ^εῖρόν ἐστιν. Ἐὰν γάρ τις τὸ κακὸν έν πρ^.
σχήματι τοῦ ἀγαθοῦ ποιῆ, διπλασίονος τιμωρίας ἐστὶν ἄξιος^ διότι αύτὁ τὁ ούκ ἀγαθὸν ἐργάζεται καὶ^
κέχρηται εις τὸ τελέσαι τὴν ἀμαρτί^ν, ὡς άν εἶποι τις, τῶ καλῶ συνεργῶ. Ταῦτα, ει οὕτως ἔχ^
τοῦ λοιποῦ μὴ γινέσθω, ἀλλὰ διορθωθήτω, ἐπεὶ ἀνάγκη λέγειν πρὸς τὸν δεχόμενον τὸ άργύριον, ὅπερ
^ἐρρέθη παρά τῶν Ἀποστόλω^ πρός τὸν θἔλοντα δοῦναι, ἶνα Πνεύματος άγίου μετουσίαν ὡνήσητα^ ^Τὸ^
άργύριόν σουσὺν σοὶ εἶη εις ἀπωλειαν^Πράξ ή. 20.^. Κουφότερος γάο ὁ δι^ ἀπορίαν ὡνήσασθαι θέλων^
ἤ ὸ πιπράσκων τὴν τοῦ Θεοῦ δωρεάν. ΙΙράσις γάρ ἐγένετο, καὶ ο σοὶ δωρεάν ἔλαβες, έάν πωλῆς ὡσανεὶ
πεπραμένος τῶ σατανᾶ, ἀφαιρεθήση τοῦ πρίσματος. Καπηλείαν γάρ έπεισάγεις τοῖς πνευματικές καὶ^
τῆ Ἐκκλησία, ἔνθα πεπιστεύμεθα σῶμα καὶ αἶμα Χριστοῦ. Ταῦτα οὕτω γίνεσθαι οὐ χρὴ. Ὄ δέ ἐ ^
τὸ τέχνασμά λέγω, νομίζουσι μὴ άμαρτάνειν, τῶ μὴ ^μα λαμβάνειν, ἀλλά μετά τὴν χειροτονίαν
λαμβάνειν, λαβεἴν δέ ἐστι τὸ ὅτε δήποτε λαβεῖν. Παρακαλῶ οὕν, ταύτην τὴν πρόσοδον, μάλλον δε τὴν
προσαγωγὴν τὴν ἐπὶ γέενναν άπόθεσθε. Καὶ μὴ τάς χε^ρας μολύναντες τοιούτοις λήμμασιν, ἐαυτοὺς^
ἀναξίους ποιὴσητε τοῦ ἐπΙτελεἴν ἄγια Μυστήρια. Σύγγνωτε δέ μοι, εἰ πρῶτον μὲν ὡς ἀπιστἤσας, εἶτα^
δὲ ὡς πεισθεὶς, ἀπειλῶ. Εἴ τις μετά ταύτην μοι^ τἡν ἐπιστολὴν πράξει ἔτι τοιοῦτον, τῶν μὲν ένταῦθα
θυσιαστηρίων ἀναχωρήσει, ζητήσει δὲ^ἔνθα τήν το^^ε^ δωρεάν άγοράζων μεταπωλεῖν δύναται. αἹ^.
μεῖς γάρ καὶ αὶ Ἐκκλησίαι τοῦ Θεο^ τοιαύτην συνήθειαν οὐκ ἔχομεν.^ ^ά. Κορ. ιά. ά. Τιμόθ.
Ἐν δὲ προσθεὶς παύσομαι. Διά φιλαργυρίαν γίνεται ταῦτα. 'Η δὲ φιλαργυρία καὶ ρίζα πάντων τῶν.
κακῶν έστι καὶ ὁνομάζεται ειδωλολατρεία. ^Κολασ. γ'. ^ Μὴ οὕν τοῦ Χριστοῦ προτιμήσητε τά εἴ^
δωλα διά μικρὸν άργύριον, μηδὲ πάλιν τὁν Ἱούδαν μιμήσησθε, λήμματι πρ^οιδόντες δεύτερον τὸν ἅπα^
ιΛπὲρ ὴμῶν σταυρωθέντα, ἐπεὶ τά ^ωρία καὶ αὶ χεἴρες τῶν τους καρποὺς τούτους δεδομένων, ἀκελδαμά.
κληθήσονται. ^Ματθ. κζ^. Πράξ. ά. 1 ^ .
^ ρ μ η ν ε έ οε,

Ι^αθών ὸ θεῖο^ Εασίλειο^ ύΤι οι ύποκείμενοι εις αύΤὸν ^Επίσκοποι έλάμβανον άπὸ Τούς παρ^ αύΤέν χειρο^
τονονμένους χρήμαΤα, γράφει πρὸς αύΤούς Τήν παρούσαν έπισΤολήν καέ Τούς λέγει, ύΤι άπισΤον έφάνη εις αύΤὸν
Το πράγμα Τοί^Το, Τὸ όποιον, λέγει, εύθι^ οπού κ^ιὶ μόνον ύπωπτεόθη καὶ έλαλήθη, μεγάλην λύπην μοὶ έπρο-
ξένησεν. ^οθεν ΤαύΤα όπούγράφω, ό μέν τήν παρονομίαν Ταὕτην ποιήσα^, άς τά δεχθ^ ώσάν ιατρικὸν τ^ς κα-
κία^ Του^δ δέ μή ποιήοα^, ά^τά δεχθ^ ώσάν προφυλακΤικὸν ιαΤρικὸν, όποιος δέ ειναι άδιάφορο^, ήΤοι κάμνει
Τὸ κακύν ΤούΤο και δέν νομίζει πῶ^κάμνει ύλω^ κακὸν (Τὸ δποῖον Τούτο πάθος τές άδιαφορίας παρακαλῶ Τ^ν
Θεὸν νά μή εύρεθ^ ε^ έσύ^ς) (1), άς δεχθ^ τήν έπισΤολήν ΤαύΤην ώ^παραγγελίαν καέ άπειλήν. Λέγουσι λοι-
πόντινε^ ύτι παίρνετε άσπρα άπὸ Τού^χειροΤονουμένου^, καὶ ύΤι σκεπάζετε Τὸ κακὸν τούΤο μέ ύνομα εύσε-
βεία^, λέγονΤες Τάχ^, ύΤι ώς καλὸν καὶ εύσεβέ^ ΤούΤο κάμνεΤε (^), Τὸ ὸποι^ον εἶναι χειρότερον^ διόΤι ύποιος
κάμνει Τὸ κακὸν, έπειΤα σχημαΤίζεΤαι ύΤι κάμνει καλὸν, ούΤο^ διπλές κολάσεως εἶναι άξιο^, καὶ διαΤὶ Τὸ κα^
κὸν κάμνει, καὶ διαΤὶ μεΤαχειρίζεΤαι Τὸ καλὸν, ήΤοι Τὸ ύνομα Τού καλού, έργανον καὶ προσωπεῖον είς Τὸ νά
κάμνη Τὸ κακόν. ^οθεν, ει μέν Ταύτα έτσι εἶναι, είς Τὸ έξές ά^ μή γίνωνται, άλλ^ άς διορθωθούν ^3), έπειδή
(^) Εύχεται ύ ^Δγιος νὰμή εύρεθήή ἀδιαφορίαείς τους ^Ε- Καὶ συντύμως είπείν, έκ Τής άδιαφορίας έπεσαν καὶ πίπτουν οι
πισκύπουςτου, διὰΤὸμἐγιστον κακὶν ύπούπροξενεί α^τη, δπου πολλοὶ είς α^ρεσιν καὶ ἀθε^αν- διὸ καὶ ύ Πηλουσιώτης Ἱσίδωρος
καὶ ἄν ε^ρίσκεται. Διατι έκεῖνος μέν ύποῦ κάμνει τὸκακὸν, καὶ σοφώτατα λέγει- εΤὸ γὰρ λέγειν ούδέν παρὰ τούτων Τήν κα--
ψηφφοτι λάμνει κακὸν, εἶναι έλπὶς οτι θέλει κάμει ποτέ άπο- κίαν έπεισκωμάσαι Τιρ βίερ πεποίηκεν^ (έπιστολ. ασλγ^.). Ση-
χήνΤοῦ κακού, καὶ νὰδιορθωθη, έκεινος δέ ύποῦκάμνει Τὸ κα- μείωσαι δέ έτι καὶ ή είς τήνπαρούσαν έπισΤολήν έρμηνεία Τού
κ^ν, καὶ δένψηφφέτι κάμνει κακὸν, ούτος ποτέ δέν θέλει ἀιρή- ^ωναρέούχ ε^ίσκεΤαι είς Τήν σειρὰν τής έπιστολής, ώς έν τοις.
σει τὸκακὸν, καὶ νὰ^λθηείς μετάνοιαν, καθως λέγει ύ ^ωνα- έλλοις Κανύσιν, άλλ^εβρίσκεται μύνον ^ν τισι σημειώμασι-
ρές. ^οθιν, μαθύντες ἀπὸ τούτον τέν ^Αγιον δι^ύλίγων, πύσον (^) ^Ισως δέ ούτοι ώς καλὸν ένύμιζον τούτο, μέ τὸ νὰμή.
κακέν ε^ναι ή ἀδιαιρορία, ἄς έξοστρακίσωμεν ταύτην έ^ὸ λύγου έλάμύανον τὰ χρήματα πρὸ Της χειροΤονίας, ή μαζή μέ τήν
μας, ἀδελφοί, Ἀλλοτρίαγὰρα^τηεἶναι τελείως τής πολιτε.ας χειροτονίαν, ἀλλ^ύστερα άπὸ Τήν χειροΤονίαν, δπερ λέγει πα-
Των Σριστιανῶν, διατὶ αύτηένωκάτω^φερε τὰ αράγματα, ^ὶ ρακάτωύ ^Δγιος, καὶ ύ ^ωναρές έρμηνεόει.
έλασχεδέν έγέννησε τὰ κακὰ. Τήν ἀθεοφούίαν, τήνἀνευλάβε^αν, (3) Παρηγορίαμεγάλη γεννέται εις Τούς έπὶ χρήμασι χειρο-
Τήν ψυχρύΤητα, είς τὰ θε^α, τήν καταφρύνησιν είς τήν έργα- Τονοῦντας καὶ χειρονονουμένους. έπὸ Τὸν συγκαΤαβαΤικὸν Τού-
σίαν τῶν ζωοποιωνΤούΘεοῦ έντολων, είς κάθε πρέγμα τοῦτο Τον λύγον ύπού λέγει ύ^Δγιος. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ Τὸν λόγον ύπού
Τὸθεοκατάρατων προύάλλουσα λύγιον. Καὶ Τί εἶναι τοῦτο; ^ι λέγει παρακάτω^ήγουν Τὸ, ^Οποιος έπὸ έσές ύστερα άπὸ τήν
Τί εἶναι έκεινο; τουτοδέν εἶνε^τίποτε, ἐκε^νοδέν εἶν^ Τί^εοΤε. παραγγελίαν ταύτην ήθελεκάμει Τι ΤοιούΤοκαὶ τὰλοιπά. ΔιύΤε.
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΑΟΥ Ι^ΑΣΙΑΕΙΟΥ^

^νάγκΤ^ εἶν^ι νά ειπούμεν κ^ι ήμεῖς, πρός Τόν θέλοντα νά παίρνη άσπρα άπό τάς χειροτονίας, Τόν λόγον όπού
εἶπεν ό ΠέΤρος πρός τόν Σίμωνκ, ^Τό άργύριόν σου τύ^ ^ ^η ^ άπωλειαν^, Καὶ ό ^ιέν διδούς Τά άργύρια
έλαφρόΤερον άμ^ρΤάνει, δι^Τἶ έξ άγνωσίας Του ζητε^ νά άγοράσω έκεἰ^νο όπού δέν έχ^ι, ὸ δέ λαμβάνων σύ,
έπειδή πωλεῖς Τήν χάρ^ν ό^ού ^λ^Ες δωρεάν, πωλη^ιένος δούλος ει^ τὸν διάβολον, θέλεις τήν υστερηθώ,
ήΤοι θέλεις καθαιρεθώ, διόΤι, ρυπαράν και άΤιμον πραγμαΤείαν (Το^το γάρ ή καπηλεία δηλο^,) έμβάζεις μέσα
εις τήν Ἐκκλ^σί^ όπού ένεπισΤεύθ^μεν νά έχωμεν Τά τι^,ιωταΤα και ύπέρΤι^ια Ι^ΚυσΤήρια το^ σώματος και
αἶμαΤος Τού ΚρισΤού^ ΤαύΤὸν ειπεῖν, διόΤι καπηλι^ς και άτίμως πωλε^ς τά ύπέο π^σαν τιμήν όντα τοί^ χρι-
-στού ^υσΤήριεε. επειδή δὲ μέ Τέχνην έκρυπΤον οι επίσκοποι τήν άμαρΤίαν Ταυτην, και ένόμιζον ύΤι δέν εἶ-
ναι άμαρΤία Τό νά λάβουν άργόριοι ύσΤερα άπό Τήν χειροΤονίαν, Τούς λέγει ό Ἀγιο^, όΤι Τό πάρσιμον Τών Τοι^
ούΤων άσπρων ει^ό,Τι καιρόν γένει άπό αύΤούς, πάρσιμον εἶναι, εῖτε πρό τή^ χειροτονίας, ει^τε μαζή ριέ τήν
χειροΤονίαν γένει, κ^ι άκολούθως όΤι εἶναι άμάρΤημα. Παρακαλώ σας λοιπόν, Τοός παραγγέλλει, άπορρίψαΤε
Τό ΤοιούΤον κέρδος όπού σάς φέρει Εις κόλασιν, και μή γεν^Τε άνάξιοι νά ιερουργήΤε Τά θε^α ^υσΤήρια, έχον.^
Τες χε^ῖρ^ μεμολυσμέ^πς άπό ΤοιαύΤα παράνομα χρήμαΤα, ΔιύΤι όποιος άπό έσᾶς ύστερα άπό Τήν παραγγελίαν
Ταύτην ήθελε κάμει ΤοιούΤό Τι, ούΤο^ θέλει ἐμποδισθή νά ιερουργώ έδω εις Τήν έπαρχίαν μου, καἰ άς όπάγη
όπου ήμπορε^ νά άγοράζη και νάμεΤαπο^λώ Τήν Τού Θεού χάριν, έπειδή ήμε^ίς και αί Τού Θεού ^κκλησίαι Τοι-
αύΤην συνήθειαν δέν άχομεν, ως λέγει ό Παύλον. βέβαια Τό νά πωλ^Τε Τήν χάριν Τού Θεοθ, διά φιλαργυρίαν
Τό κάμνεΤε, ή δέ φιλαργυρίπ εἶναι ρίζα πάνΤων Τών κακών, και ειδωλολαΤρεία όνοριάζεΤαι άπό Τόν Παύλον^
Αοιπὸν μή προΤιμήσεΤε Τά ε^δωλς^περισσύΤερον άπό Τόν χριστόν, μηδέ μιμηθήτε Τόν Ἱούδαν, μέ Τό νά προ-
δίδεΤε και έσεῖ^, ω^έκεῖνο^, δ^άάργύρια, δεύΤερον Τὸν άπαξ ύπέρ ήμών σΤαυρωθένΤα χρισΤόν. ΔιαΤι, ήξεύριΤε,
.καλά, όΤι, καθω^ ό διά ΤριάκονΤα άργυρίων, μέ Τά όποῖα έπροδόθη ό Κύριοί, άγορασθει^ άγρός, άκελδαμ^ι ω-
νομάσθη, ως λέγουσιν αι Πράξεις (όπερ δηλοι^τύπος και Τιμή α^ιαΤοί, έΤσι και αι χε^ρες Τών επισκόπων,
όπού δέχονΤαι Τά ΤοιαύΤα άσπρα, και αι ένορίαι και κέώ^αι και Τών διδόνΤων και Τών λαμβανόνΤων αύΤά, Τό-
πο^ και Τιμή α^μαΤο^θέλουν όνομασθούν. Ἀνάγνωθι και τόν κθ^, ἈποσΤολικόν. .
Τοῦ οιὑτοῦ, ἐκ^τοῦ κζ^. Κεφαλαίου τῶν πρός Ἀμφιλόχιον περὶ τοῦ ἀγίου Πνεύματος.
(ι)
Τῶν ἐν τῆ Ἐκκλησία πεφυλοιγμένων δογμάτων, κ^ὶ κηρυγμάτων, τά μὲν έκ της ἐγγράφου διδ^
μέ Τὰ λόγια Ταῦτα δέν προστάζει ό ^Αγιος νὰκαθαιρεθοῦν κ^ὶ ψυχής έμοῦκαὶ του σώματος τών πορνευόντων, ήμετάνοια νὰ
^νὰμή ιερουργούν δσοι ^ως τότε ιφθασαν μέ άσπρα νὰ χειροτο- ἀφανίσηδέν δύναται. Καθι^ς αύτός πάλιν ό^Ιέγας Βασίλειοςει-
νήσουν και νὰχειροτονηθούν, άλλὰ όσοι ήθελαν κάμουν τούτο ρηκεν έν τι^περὶ παρθενίας^ ε^Ιετάνοια γὰρ, φησὶν, ἀμαρτίαν
άπό τότε καὶ ύστερα. ^μεταχειρίσθη δέ τήν συγκατάβασινταύ- ἀφίησι, τόδή έφθαρμένον ώς μή έφθαρμένον ποιήσαι πάλιν ἀδυ-
Την ὁ^Αγιοςκαὶ τήν οικονομίαν. διατὶ, καθώς τινες λέγουσι,τό νατούσα, διὰβίου όδύρεται^. ^ῦρακαὶ τόν ιθ^. τοῦ^ιηστευτού.
Τής Σιμωνίας κακώνέπεπόλαζε ΤόΤε εις δλους σχεδόν τους Ἱε- Διὰ τοῦτο και όδ^. Καν^ν τής έν ^εοκαισαρεί^ τόνποιήσαντα
ρωμένους, ώς καὶ νυν έπιπολάζει, και πάντας κατεκυρίευσεν, μέν συγκατάθεσιν καὶ ἐπιθυμήσαντα νὰ πορνεύσ^, μή πορνεύ-
^θεν ούτω συνέφερε ποιήσαι, ινα μή πάντων καθαιρουμἐνων, σανταδέ, ού καθαιρώ, ώςκατὰ διάνοιανκαι ψυχήνμόνον άμαρ-
ἀποίμαντα γενήσεται Τὰ τής εκκλησίας, καθως καὶ ή ς^. οί- τήσαντα, ἀλλ^ούχὶ και κατὰ σώμα.
κουμενική τοιαύτην οικονομίαν ποιήσασα, οόκ έκάθηρε τους δυσὶ (ι) ^Εκκλησία τών ^ορθοδόξων έξ ἀρχαίας παραδόσεως.
γάμοις περιπεσόντας μετὰ τήν χειροτονίαν ερωμένους, μέ τό παρέλαύε νὰδοξολογώ τόνέν Τριάδι ^εόν, ή οότω^ ΔόξαΠα-
νὰἦσαν εις τήν παρανομίαν ταύτην πλήθος πολύ, δι^δκαὶ τρὶ, καὶ Υὶῶ, καὶ Ἀγίιρ ΙΙνεύματι. ή, δόξαΠατρὶ, και Υι^ συν
κατὰ συγκατάβασιν τόν γ^. Κανύνα αύτής έξέδωκε. Διὰ τί δέ ὁ τιρ Ἀγίω Πνεύματι. Διότι, άγκαλὰ και τό και, τό σύν, καὶ
.μἐγας Βασίλειος, τους μέν πορνεύσαντας, ή μοιχεύσαντας, ήφο- τό έν, τὰτρίαταῦτα διαφέρ^υσι κατὰ τοός γραμματικούς, ώ-
νεύσαντας Ἱερεις καθαιρώέν τοῖς Κανύσιν αότοῦ, τους δέ Σι- φησιν όΒασίλειος ούτος (Κεφ. κε^.περὶ τουἈγίου Πνεύματος),
μωνιακους τούτους ἀκαθαιρἐτους ἀφήκε, καὶ μ^όλον όπουοι ^ι- καθ^ύ, όμέν και σύνδεσμος συμπλέκει τὰ όμοια, ή δέ συν
μωνιακοὶ εἶναι χειρότεροι άπό Τόν ^1ακεδδνιον, καθο^ς λἐγει ὁ πρόθεσις δηλοῖ τήν μετ^άλλου κοιωνίαν, ή δέ έν πρόθεσις ση-
θε^ος Ταράσιος; ^ασί Τινες, ότι ή ΣιμωνίανοήμαΤδς ἐστι διαφθο- μαίνει τήν έν τόπφτου πράγματος σχέσιν^μ^έλον τούτοκατὰ
ρὰ. ταότόν ειπεῖν τής ψυχής μόνης. ε^νύμισας γὰρ, εἶπεν ὀ τόνόημα^νκαὶ τό αότόπραγμα δηλοῦσι, κατὰτόν αύτόν ^α.-
Πέτρος Τ^Σίμωνι, Τήν δωρεὰν τουΘεοῦ διὰ χρ^,άτων κτα- σίλειον (αότόθ. Κεφ. κε^. κἰ^.). ό μέν γὰρ καὶ ισοδυναμει μέ
σθαι^^ή δέ πορνεία καὶ ὁ φόνος καὶ ή μοιχεία τής ψυχής δμού τήν σύν. όμοίως και ή έν. Δι^θκαι κετὰ μετάληψιν πολλά^
καὶ Τού σώματος εἶναι διαφθορά. ^ογὰρ πορνεύων, καΤὰ Τόν κις ή έν λαμβάνεται άντὶ τής ^όν, ώςέν έκείνφ τ^ ψαλμικά
^Παύλον, εις Τό^διονσῶμα ἀμαρτάνει. ^οθεν τήνμέν φθορὰνΤού ε^ίσελεύσομαι εις τόν οἶκόνσου ένέλοκαυτώμασιν^, άντὶ του
νοός, ε^τουν τής ψυχής των Σιμωνιακῶν, μόνη ή μετάνοια δύ- σόν όλοκαυτώμασιν. ί^ἱ θεοφ^ροι Πατέρες δμως διὰ τό ἀκρι^
^ναται νὰἀφανίση. Δι^ύ καὶ ό Πέτρος πρός τόνΣίμωνα τουτο στερονώς έπιτοπλε^στον έσυνείθιζοννὰδοξολογοῦσι μέ τήν σόν
μόνον εἶπε. ε^ετανόησον ούν άπό τής κακίας σου ταύτης, καὶ πρόθεσιντόΠνεῦμα τό ^Αγιον, τοῦτομέν, έναντιούμενοι ειςτήν
-δε^θητι τοῦ ^εού, ει άρα άφεθ^σεταί σοι ή έπίνοια τής καρδίας αιρεσιν τού ^αβελλίου, όστις ήρνε^τοτὰς τρεις θεαρχικὰς όπο-
σου^, τήν δέ έκ τής σωματικής άμαρτίας γενομένην φθορὰν τής στάσεις^λέγοντες γὰρδόξαΙΙατρὶ καὶ Υἱ^ σύν^ΑγίιρΙΙνεύματι,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ Ει ^ ^ Ε ι^ Ο ^ ι ^ ^^Ε^^
^Ο^, ^ ι^ ν Ι^ι ^ ^ι ^Ε^ .^
^ ^ι^ν ^ ν Ο^ε^ν ^ ^ ^ ι ι . Ε^ ^ ι^ ^ ^ ιι^ ν ^
^ ^ Ι^ ^ ι ^ Ε^ν^ιιν, ^ιΟ^ι^ν ^ ^ ^ι ^ι^ι,ι Ι^ ιι^ .^ ^
Ει ^ ^ν^ι ^ι^ν ^ Ο^ ^ ^ ^ιι ^ ιν ^ .
^ ^, ^ ^ Σ^^^ ^ ^ ^ Κ^^ 'Ι^ ^ ^ ^ Ι ,
^ ^ Ε^ ΕιΕ^Ι^ , ^ ^ τ^ Ι^ ι
^ Ε^ , ^ ^ ^^ι^ι ^Α ^ ^ Ε ^ ι ^
^ ^ ^ ^ ^ ν 'Α^^ , ^ ^ Ε^
^ν ^ ^ ^ ΙΙ^ ι^ ^ ν ^ι ^ι Ι^^ι,
^ Ι^ ^ ι ^ ^ν ι^^ν, ι^ Ε^Ε^ι^ι^ ^ι^^ιε^ι^ Ε^^
^ι^ν Ει ^ ^Ε^ ^ ^ Ι^ιι^ ^ιι ^ν
^^ ι ^ ^ι ^ ^ Ε ^ ^ , ^ Ε^ ^
^ν ^ ιΕ^Ε^ ^^ Ει ^ι^ι^Ο^ι ^νΟ^^ν, ^
^ ^ ι^ ι, ^ Γ^^^^ . ^
^ν ^ ^
ΙΙ^ ^ ΕιΕ^ι^ν^ ^
^ ^^Ει ^ ^ι^ Ο^ι^^^ιν ^

Ε^^^^ ^^Ο^ιι Ε^ ''Α^^^ ^

^^ Ι^ι. Τ^ ^ι^ ^ .Ε^^^ Ει Ε^Ιι^ι^^^ι. Σ^^^^ Ει ^Ε^
^ ^ ^ Γ ^ ^ , Ε^Ο^ι^^^ Ε ^ .^ ^
Τ^ ^ ^ιν^ ^ι^
^ Ει ^ι^ΙΕ^ι, ^ ^ ^ Θ^^ ^ 'ΕΕι^.
Κ^ ^ ^ ^ ^ ^ν Ει ^
^Ε^ν. Ο^ ^ ^ιι ^ .ι^ ν ^ , ιν
^ Ε^Ε^^ Ε^ τ^ν
^ι Ε^ ^ ^^ν. Δ^' ^ ^^..
^ ι^^^^ ^ι^ι
^ ν^ . ^. ^ Κ^ ^ιν^ν ^
^,^Οιν^ν ^ Ε ^ , ^ ^Ψ^^ιι^Ε^, ^ Ψ^^ι^ν
^. Ψ^ι^. Ε^' ^ ^ ι^ ^ ν.
^ ^ ν , ^ν ^Ει^ιΕ^ν, ^ ,^ . ^Αν,ι^ι^ι^ ^
ι^^^ ^ ^
^ ,^ ^ ιν ^ Ι^ ν Κ^ Ε^ ^ Π^^.
^ ^νι 'Η
ι^Ε^^Ε^^ 'Ε^
^ ^ Ε^ ^ Δ^ ^

ένΤαότ^ρδεικνύουσι καὶ τήν ἰδιδτητα τῶν υποστάσεων, και τὸ
ἀ^όριστον τής κοινωνίας (ὀ ^3ασίλ. αύτὁθ. Κ^φ. κε^.)^τοῦτοδέ,
καὶ διατὶ, ή μέν συν, τήν μετὰ Θεοῦκοινωνίαν τοῦΠνεύματος
έξαγγέλλει, καὶ τὸθεοπρεπές ἀξίωμα δηλοι τοῦ Πνεύματος. Δι^
αύτής γὰρήμεῖς, κατὰ τήν ἀφ^.ήμῶν πρὸς τὸ^Θεὸν ἀνάβασιν,
παριστάνομενέ^ι τὸ Πνεῦμα τὸ^Αγιον σννάπτεται μέ τὸνΠ^..
τέρα καὶ τώνΤἱὸν, κ^ὶ ^τ^δμοούσιον εἶν^ε μι αὁτο^κ^ι Θεὸς,
^ει άπό τὰκτίσματα χωρίζεται. ^Πδέ έν πρύθεσήςδηλο^τήν
έκ Θεούείς ήμείς διδομἐνηνχάριν έντ^ Ἀγίφ Πνεύματι. Δι^
α^τής γὰρήμεὶ^ς, κατὰ^τήνἀπὸ Θεοῦ είς ^ι,ές κατάύασ^ν,
ριστάνομεν, έτι πέσα χάρις και χορηγία τωνἀγαθῶν έν τ^ρ
Πνεύματι είς ήμές μεταδίδεται (αύτ^θι Κεφ^κζ^.^, Τούτων ού-
τ^προεγνωσμένων, έπειδήδμέγας.ούτος Βασίλειος ^τυχε μίαν
^ὰ^νὰ δοξολογή ένόπιον.τ^υ λαού τὸν^Πατέρα μετὰ^του
Υἱ^σὸν ^ΙΙνεύμ^τι, τινὶ^Πνενματομάχο^άκοι^σαντες^ἐ^-
τηγύρησαν αυτὸν, διατὶ δοξολογει μέ τήν σ^ν, ήτις εἶναι καινού--
ριακαὶ άγραφος εἰς τὰς Γραφὰς, και όχι μέ τήν έ ν (αύτδθι
Κεφ. α^.)^ισως διατι ^ύτήεἶνα^γεγραμμένη παρὰτ^ Ἀποστύ-
λιρ λέγοντι. Καὶ ^ν ΙΙνεύμα άγιον, έν ῶ τὰ πάντα (τὸν γὰρ^
και σύνδεσμον, μέ τὸν ὁποιον λέγομεν, ^Δέξα.Πατρὶ, καὶ Υἱι^
και Ἀγίιρ Πνεύματι^, δένέδύναντο νὰ κατηγορήσουν, ισως διὰ
τί αὀτὸς εἶναι γεγραμμένος καὶ έν τ^ π^ραδύσει του ^απτίσμα-.
τος, ός εἶπεν δΚύριος ε^απτίζοντες αύτους είς τὸ ένομα τού
πατρὸς, και του Τἱοί^και του Ἀγίου Πνεύματος^ και έν τω
Συμύύλιρτής έν Ν^καί^ πίστεως, ὁποῦ λέγεται εΠιστεύω είΟ
ιίνα Θεὸν Πατέρα Παντοκράτορα, καὶ είς ἰίνα Κύριον Ἱησοῦν
^ριστὸν, και είς τὸ Πνεῦμ^ τὸ έ^ον^ διὰ ταύτην, λέγω, τήν
αιτίαν ήναγκάσθη ὁ ^Δγιος νὰ γράψη τὰ. έν τ^ παρύν.τι Κα--
νόνι περιεχόμενα^
 ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,

αίῶνα μιμεῖται τῆ ὁμοιότητι, ωσπερ ἐν κυκλικῆ κινήσει ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἀρχ^μένη σημείων, καὶ εἰς τὰ
αὐτὰ καταλήγουσα, ἐν ἦ τὸ ὅρθιον οχἤμα τῆς προσευχῆς προτιμᾶν οἱ θεσμοὶ τῆς Ἐκκλησίας ἡμᾶς
ἐξεπαίδευσαν, ἐκ τῆς ἐναργοῦς ὺπομνήσεως οἱονεὶ μετοικίζοντας ὴμῶν τὸν νοῦν ἀπὸτοῦ παρόντος ἐ^ὶ τὰ
μέλλοντα. Κ α ὶ καθ' ὲκάστην δὲ γονυκλισίαν καὶ διανάστασιν ἔργω δείκνυμεν, ὅτι δι^ τῆς ἀμαρτίας
εἰς γην κατερρύημεν, καὶ διὰ τῆς φιλανθρωπίας τοῦ κτίσαντος ἡμᾶς εἰς οὐρανὸν ἀνεκλήθημεν. Ἐπιλεί-
ι^ειμε ἡἡμ^ρα, τὰ ἄγραφα της Ἐκκλησίας Μυστήρια διηγούμενον. Ἐῶ τὰ ἄλλα. Αὐτὴν δὲ τὴνὁμο-
λο γίαν τ ῆ ς πίσ τεω ς, πιστεύειν εἰς Π ατέρα, Υὶὸν κ α ὶἄ γιο ν Πνεῦμα, ἐκ ποίων συγγραμμάτων ἔχ ο μ εν ; ει
μὲν έκ τῆς τοῦ βαπτίσματος παραδόσεων, κατὰ τὸ τῆς εὐσεβείας ἀκόλουθον, ὡς βαπτιζόμεθα, οὕτω ^αὶ
πιστεύειν, ὀφείλοντες ὁμοίαν τῶ βα π τίσματι τὴ ν ὁμολογίαν κατατιθέμεθα. Συγχωρησάτωσαν ὴμ^ν ἐκ
τῆς αὐτῆς ἀκολουθίας, ὁμοίαν τῆ πίστει τὴν δόξαν ἀποδιδόναι. Εί δέ τὸν τρόπον τῆς δοξολογίας ὡς
ἄγραφον παραιτούνται, δότωσαν ὴμῖν τῆς τε κατὰ τὴν πίστιν ὸμολογίας ^αὶ τῶν λοιπῶν, ^ν άπηριθ-
μησἀμεθα ἐγγράφως τὰς ἀποδείξεις. Ε ἶτ α , τοσούτων ύντων άγραφων καὶ τοσαύτην ἐ^όντων ισχὺν εἰς
τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον, μίαν λέξιν ἡμῖν έκ Πατέρων εις ὴμᾶς ἐλθούσαν οὐ συγχωρήσουσιν ; ἤν ὴ-
μεις ἐκ τῆς άνεπιτηδεύτου συνηθείας ταῖς ἀδιαστρόφοις τῶν Ἐκκλησιῶν ἐναπομείνασαν εὕρομεν, οὐ μι-
κρὸν τὸν λόγον ἔχουσαν, οὐδὲ βραχεῖαν συντέλειαν εἰς τἡν τοῦ Μυστηρίου δύναμιν εἰσφερομένην ^

ρ μ η ν ε ί α-
^Επειδή^οἰ Π νευματομάχοι ένανΤιόνονΤο ει^ Τήν δοξολογίαν, ύπού έπρόσφερεν ὸ μέγας Εασίλειο^ ποΤέ μεΤά
Τέν όρθοδόξων είς Τὸ Πνεύμα Τὸ άγιον, διά Τού συντόμου ΤοόΤου Τροπαρακίου, Λύξα ίΤατρὶ καέ Υί^ σύν άγίερ
Πνεόμα Τι, διά μέσου Το^ ὸποίου συνδοξάζεΤαι, καὶ άκολούθως όμοουσιον άποδείκνυΤαι μ έ Τὸν ΙΙαΤέρα και Υιὸν
τὸ Πνεύμα τὸ άγιον. έπειδή, λέγω, αύΤοὶ εις Τὸ τροπαρά^ι αύΤὸ ένανΤιόνονΤο καὶ έλεγον, έΤι δέν εἶναι ή σύν
πρόθεσις γεγραμμένη ει^Τήν θείαν Γραφήν, ώ^ προείπομεν, διά ΤαόΤην Τήν αιτίαν ὰ μέγ^ς Εασέλειος άποδει-
κνύει είς Τὸν Κανόνα ΤούΤον, ύΤι, όχι μόνον ή σύν πρόθεσή αύΤή, άλλά καὶ πολλά άλλα άκόμη ευρίσκονΤαι
εις Τήν ^Εκ^ιλησίαν, Τά ὁποῖα γεγραμμένα μέν δέν εἶναι ει^ Τήν άγίαν Γραφήν, φυλάΤΤονΤαι ύμως άπαραλλά-
κτως καθώς και Τά γεγραμμένα. ΑιόΤι Τά έν Τ^ ^Εκκλησία φυλαΤΤύμενα, γενικές καὶ καθολικές ει^ δύω
διαιρούνΤαι, εις δόγματα και κηρύγμαΤα^ καέ Τά ι^.έν κηρύγματα εἶναι γεγραμμένα εις Τήν παλιαιάν Γραφήν,
καὶ μάλιστα Τήν ^έαν, δι^ύ καέ Ταί^Τα ει^ ύλου^δημοσιεύονΤαι, Τά δέ δόγματα εἶναι παραδεδομένα άπὸ Τήν
άγραφον διά λόγου μυσΤικήν Τι^ν ἈποσΤόλων παράδοσιν, δι^ύ ^αὶ Ταύτα σιωπημένα και μυσΤικά μένουν εις
Τούς πολλούς. Κ α ὶ Τά δύω ύμω^ αύΤά Τήν αύΤήν δύναμιν έχουσι πρὸς Τήν πίσΤιν, έπ ειδή, άν έπιχειρήσωμεν
νά παραιΤήσωμεν Τά άγραφα έθη Τή^ ^κληοίας, ώς άνίσχυρα, θέλομεν βλάψει μεγάλων Τήν διά Τοι^ Εύαγ^
γελίου κηρυχθε^σαν εις ήμύ^ς πίσΤιν, καέ θέλομεν Τήν καΤανΤήσει ει^ ένομα μόνον ψιλόν (ἱ)^ έφεξές δέ άπα-
ριθμ εῖ ό Ἀ γ ιο ς Τ ά έξ άγράφου παραδόσεων φυλαΤΤόμενα. οἶον, Τὸ νά κάμνωμεν Τὸν Τύπον Το^ ΣΤαυρού Τὸ

(ι) Ἀφίνωντας γὰρ Τὰς άλλας άνάγκας καἰ χρείας, ύπού
^χει ή πίστις άπὸτὰς ^Εκκλησιαστικὰς παραδύσεις, ταύΤηνμό--
νην λέγω, έτι ή εκκλησιαστική πα^άδοσις εἶναι ή λυδίαλίθος,
καὶ βάσανος τωνγνησίων καὶ κανονισμένων βίβλων τής παλαιές
τε καὶ νέας Γραφής, τωντήν πίστιν περιεχουσῶν, καὶ τῶνψευ-
δεπιπλάστων καὶ άκανονίστων. ^Οθεν καὶ ύ Εύσέύιος (^Εκκλη-
σιαστ. ιστομ βιβλ. γ^. Κεφ κε^.) τήν παράδοσιν ώς Κανύνα ἀ^-
λάνθαστον μεταχειριζύμενος ένδιαθήκους βίβλους καὶ μή διακρί-
νει, τάδε αύτολεξεὶ λέγων. ^.Αναγκαίως δέ καὶ τούτων ύμοίως
Τύν κατάλογον πεποιήμεθα, διακρίνοντες τὰς κατὰ τήν έκκλη-
σιαστικήν παράδοσιν έληθεὶς καὶ ἀπλάστους καὶ ἀνωμολογημέ-
νας Γραφὰς, καὶ τὰς άλλως παρὰ ταύτας, ούκένδιαθήιους μέν,
άλλὰ καὶ άντιλεγομένας, ομως δέ παρὰπλείστοις των ἐκ^.λη-
σιαστικῶν γινωσκομένας^. ^έστε, καθώς αἱ έκκλησιαστικαὶ πα-
ραδύσεις έχουσι χρείαν ἀπὸ τήν πίστιν, οἰ^τωπαρομοίως ^ιεὶ ή
πίστις ^χει χρείαν άπὸ τὰς έκκλησιαστεκὰς παραδοσεις, καὶ νὰ
χωρισθοῦν ἀπ^ἀλλήλων δέν δύνανται..
(^) Τὸν τύπον του τιμίου Σταυροῦ οὶ παλαιοὶ χρισΤιανοὶ
καΤ^άλλον σχημαΤισμον Τής χε^ρος ^καμναν, δηλ. ρέ μέν^ τ^
δύο δάκτυλα Τής χειρὸς^τον μέ^ον καὶ τὸν λιχανὸν. καθωςλέ-
γει ύ δσιος Πέτρος ύ Δαμασκηνὸς (σελ. θ^. τής φιλοκαλ.),
ύπου λέγει έτι ή μέν χειρ δλη σημαίνει τήν μίαν ύπύστασιν
ΠΠΛΔΔΙοΝ
τουΚριστοῦ, οί δέδύο δάκτυλοι τὰ^δύοφύσεις αύτού. ^ δέ
ήδηἐπικρατούσα συνήθεια των ^ριστιανῶν εἶναι, νὰ σμίγουν
τὰδύο δάκτυλα τής ^ε^ρὸς δμοῦ μέ τονμεγάλον, καὶ μέ τὰ
τρία ταῦτασημαίνοντατήν άγίαν Τριάδα νὰσ^ηρατίζουσι τ^ν
σταυρον, βάλλοντες τὸχέρι, πρωτον είς τ^μἐτωπον^ δεύτερον
είς τὸν ύμφαλὸν, δι^ούπαριστάνεται το^ρθ.ον μέρος τουσταυ-
ροῦ, τρίτον βάλλοντες το χέρι είς τὰνδεξιὸν^μον, καὶ τίταρ-
τον, βάλλοντές τε είς τἰ^ν ἀριστερ^ν, δι^ού παριστάνεται καέ
τ^πλάγιον μέρος τοῦ ^ταυροῦ. Κατηγορούσι δέ οἱ Δατῖνοι ήμές
τους Γραικούς, διατί δέν βάλλομεν Τὸ χέρι πρῶτον είς τέν άρι -
στερὸν ι^μον, καὶ έπειτα εις τὸνδεξιὸν, καθώς έκεῖνοι ποιούσ^ν^
Ἀλλ^έράγε νοούοι τί λέγουσιν; ήμείς τοῦτο ποιοῦμεν, διατέ
μέ τ^ ^χήμ^ τοῦτο του Σταύρου ζητουμεν νὰ ἐντυπώ^ωμεν
τον σταυρωθένταΚρ^στ^νείς τέν έαυτύνμας, δστις, έπειδήκαέ
εύλεπε κατὰδυσμὰς δταν έσταυρι^θη. ήμείς δέ β^έπομεν κατὰ
ἀνατολ^Ις οτανπροσκυνοῦμεν, ἐντεῦθενἀκολουθει οτι, ύμένάρι-
στερ^ςώμος τοῦΚριστού νὰ πίπτη είς τον ίδικύν μας δεξών,
ύδέ δεξιὸς έκείνου, νὰπίπτη είς τὸνίδικύνμας άριστερύν.
θεν, δταν ήμείς βάλλωμεν Τὸ χέρι εἰς τὸν δεξιένμας ι^μον, τὸ
βάλλομεν είς τὸν ἀριστερὸν του Κριστοῦ, καὶ ^ταν τοβάλλω-
μεν είς τον άριστερύν, τὸ βάλλομεν έξεναντίας είς τ ὶν δεξών
ι^μοντοῦΚριστοῦ, (ήδέύρθύδοξος ύμολογία, δέν ήξεύρωπώς,.
θθ
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

νά βλέπωρ^εν καΤά άναΤολάς βΤεεν προσευχώμε^. ^Αγρ^ εἶ^ι Τά λόγια έπεκλήσεως όπού λέγεε ὸ
^εύς έν ΤώμεΤου^ώσει Τ^ν θείο^^^ΙυσΤ^ρίε^ν ^ δ^ότ^ι δὲ^ λ^γ^ι ό μόνα τά Κυρι^^ά λόγι^ ούΤε
^ιύναΤά έκ Τού ἈποσΤόλου, άλλά προοθέτει άλλα τιν^ καὶ προΤήτ^α ^αι ι^Τερ^ άπό Τά Κυριακά, μή
γεγραμριένα μέν όνΤ^ε ει^Τήν θεί^ιν Γρ^ιφήν^ άλλ^ μυσΤικ^^ παρ^ιδόσεως ό^Τ^ι, μεγάλων όμως δύναμιν έχονΤα
^ίς τήν Τ^ν ^ΙυσΤηρίων Τελείωσιν. Ἀγραφο^ εἶ^ι ^ εύλογί^ Τοῦ ύδαΤος Τού βαπΤίσμαΤος καὶ Τού ἐλαίου τ^ς
χρίσεως καὶ αόΤού Τού βαπΤιζομένου. τὸ νά βαπΤίζεΤ^ι ^κ^σΤος εις Τρε^ς καΤαδύσεις καὶ ά^αδύσεις, αι ά^ο^
ταγαὶ Τού σαΤανθ^ καἱ συνΤαγαὶ μεΤά Τού χρισΤού, τάς ὁποί^ς ὁ μελλων βαπΤισθ^ναι συ^ηθιζει νά κάρινη.
αιΤία δέ, διά Τήν όποιαν Τά δόγματα δέν ^γροι^ν, οί Π^Τέρες δν^λ- ή οί ἈπόσΤολοι, ^ κ^ι οι διάδοχοι αύΤέν,
ἀλλά διά Τή^ σιωπ^, ήΤοι, ούχὶ δι^έγγράφου λόγου, άλλά δι^άγράφου παρέδωκαν, εἶναι, διά νά μή μελεΤέν^
Ται πολλά και ύπό Τής συνήθειας γένουν εύκαΤαφρόνν^Τ^ εις Τούς πολλούς. ^γίνωσκον γάρ έκεῖνοι καλῶς, ύτ^
τά ^ιυσΤηριώδη ^έ Τήν οιωπήν σεμνά και ένδοξα διασωζονΤαι, κοιὶ όΤι, άν ούδέ Τά σύμβολα Τ^ν ^ιυσΤηριων
ήναι συγκεχωρημένον νά βλέπουν οι άβάπΤισΤοι, πό^ς ήΤο συγκεχωρεμέ^ν νά δημ^σι^υθώ εις αύΤούς ή διδα-
σκαλια αύΤῶν μέ Τά γράμμαΤα ; άλλά γάρ καὶ άΤάφεια όπού μεΤαχειρίζεΤαι ή θεί^ Γ^πφή (κ^ὶ μάλισΤα ή
παλαιά^, κάμνουσα δυσνόηΤα Τά Τῶν δογμάΤων νοήμαΤα διά Τήν ωφέλειαν Τ^ύν άναγινωσ^.όνΤων, εἶδός έσΤι
σιωπ^. Τα^Τα ειπά^ν, έρμηνεύει εις Τό έξής Τοός λογαριασμού^ κ^ὶ Τάς αιΤίας Τιν^ν μυσΤικῶν άγράφων έθι^ν,
οἶον ό^ι διά ΤούΤο κατά άναΤολάς προσευχωμεθ^, διι^Τὶ ζνΙΤού^ΑενΤήν παΤρίδα μας, Τὸν καΤά ά^αΤ^λάς, λέγω,
φυτευθένΤα Παράδεισον. όΤι, διά ΤούΤο όρθιοι προσευχόμεθ^ Τήν Κυριακήν, όχι μόνον διαΤὶ συνα^έσΤημεν μέ
Τὸν χρισΤὸν διά Τ^ἱς πίσΤεω^, καὶ χρεωσΤούμεν νά ζ^Τούμεν Τά άνω καὶ Τά ουράνια, ά λ λ ά κ α ι δ ια Τ ὶ ή Κυριακή
ή^Ι,έρα φπινεΤαι Τρόπον Τινά π^^ εἶν^ι εικων καὶ Τύπο^ Τού μέλλονΤος αιύ^νος, έν ω δ^ηλονόΤι πάντες άναστη^
μένοι θέλουν ευρεθούν. Δι' ό κ^ι άρχή οό^^οιύΤ^ Τέ^ν ήμερον, ούχι πρωΤΥ^, άλλά μία ων^μάσθη άπό Τόν ^ωῦ^
εΙ^ν, ήτις και ογδόη έσΤιν άπό Τίών πρό σ^όΤής ήμερον, καΤά Τόν Θεολόγον, δηλούσα Τήν ^ίνΤως όγδόην ἐκεινην
καἰ άνέσπερον και άδιάδοχον, όπού μ έ λ λ ε ι νά γένη ριεΤά Τήν Τού έβδομαοιακού ΤούΤου αι^^ος Τ ελ είω σ ιν , τήν
όποίαν και ό Δαβιδ άναφέρει εις μερικά^ έπιγραφά^ Τ^ν ^αλμῶν, Τού ^ δηλ. και Τού ιά. ύπέρ Τ^ όγδόης
α^Τούς έπιγράψας (3^, όΤι και όλη ή ΠενΤηκοσΤή εἶν^ι ένθύμησις Τ^ς ἐν τῶ μέλλονΤι αιωνι έλπιζομένης άνα-
λέγει νὰ^άλλωμεν τώχέρι εἰς τὸν θώρακα, ήτοι στήθος, άντὶ (3 ) Πολλὰ εἶναι τὰ προνόμια, μέ τὰ όποια ήθέλησεν ό Θεώς
νὰτώ^άλλωμεν εἰς τον όμ^αλών, καὶ ἀντὶ εις τους ωμους, λέ- νὰ Τιμήση τήν αγίαν ήμέραν τής Κυριακής, ἀπώ τὰ ὁπο^α τώ
γει νὰ τώ βάλλωμεν εις τους βραχίονας. σελ. 7 3 .). Πρέπει δέ οἱ πρώτιστον εἶναι, διατὶ τὰς μέν άλλας ήμέρας έποίησεν, ή τὸ
Κριστιανοὶ καθ^ς τούς παραγγέλλει δ Ἱεροσολύμων Κύριλλος πρωτόγονον έκεινο φῶς, ή ὁ φωστή^ ^Πλιος, ο εἰς τήν τετάρ-
(κατ^χ. ιγ^.) κάμμίαν δουλείαν νὰμή άρχίζουν, χωρὶς νὰ κά- Την ήμἐραν δημιουργηθεἰς, Τήν δέ Κυριακήν οι^διοςΘεώς άμέσως
μουν πρώτον τών ΣταυρύνΤους, τύσον είς τών οἶκύν τους μἐσα, έκ Τούμή οντος είς τώεἶναι παρήγαγε. Πρώγὰρ τής δημιουρ-
δσονκαὶ εἰς τών δρόμον ^ξω, καὶ είς κάθε τύπον, καὶ νύκτα, γίας τής κτίσεως, χρόνου μή οντος, ούδέ ήμερας, δταν ὁ μωυ-
καὶ ήμέραν. Τὰ αώτὰ λέγει καὶ ώθειος Κρυσόστομος λδγιρε^. σής λέγη. σ^ν ἀρχη έποίησενέ Θεώς τών ουρανών καὶ τήν γήν^
κατὰ Ιουδαίων. ^ορα καὶ τών ογ^. Κανόνα τής ς^. καὶ τὰς φανερόνει οτι έδημιούργησε χρόνον, καὶ έν τη ἀρχη τοῦ δη-
έκείνου υποσημειώσεις. μιουργηθέντος χρόνου έκαμε τών ουρανών και τήν γήν, κατὰ
(1) Αἱ μυστικαὶ εύχαὶ, εὀλογίαι τε καὶ έπικλήσεις αἱ άγια- τών Βασίλειον. Χρονικὰ γὰρ ταῦτα, καὶ έν χρόνιά, ούκάναρχα,
οτικαὶ, και τελειωτικαὶ τῶν μυστηρίων, έξ ἀγρά^ου παραδό- ούδέάχρονα, ^Πδέ άρχήτού χρόνου έκείνου ἀρχή ἦτο καὶ τής
σεως θέλει νὰ ^ναι καὶ δ Ἀρεοπαγίτης Διονύσιος έν τ^ πρώτηςέκείνης καὶ μιας ήμέρας, ήτις ἦτο Κυριακή^ ^σπερ γὰρ
Κεφ τής εκκλησιαστικής Ἱεραρχίας, ο^τωλέγων. ^Τὰς δέ τε- τὰάλλα κτίσματαέν έκάστηήμέρ^ έγένετοτής έύδ^μάδος, ούτω
λεστικὰς έπικλήσεις ού θεμιτών έν Γραφαις έφερμηνεύιιν, ούτε καἱ ό ούρανώς καὶ ή γή, καὶ τὰ έν μἐσ^ρ. έν τή πρώτη καὶ Κυ-
τώμυστικών αύτῶν, ή τὰς έπ^αύταιςένεργουμἐνας έκ Θεοῦ δυ- ριακηήμέρ^ι παρ^χθησαν. ^Οθεν κομψως καὶ αἰν^γματι^δῶς ήμ-
νέμεις έκ του κρυ^ίου πρώς τώκοινώνέξάγειν, ἀλλ^ώς ή καθ^ πορει νὰ έρωτήση τινὰς, τί έποίησεν ὁ Θεώς έν τή πρώτη Κυ-
ήμἄς ἱερὰ παράδοσις^χει, τα^ς άνεκπομπεύτοις μυ^σεσιν αύ- ριακη ήμέρα ; καἰ νὰ άποκριθη, ότι έποίησεν αυτήν πάλιν τήν
Τὰς έκμαθών ^^οθεν καὶ ήπρέξις Τής Ἱ^κκληοίας αείποτε μυ.. πρώτην καὶ Κυριακήν ήμέραν (τώγὰρ πρωτόγονον φῶς μετὰ
στικῶς, και οώχὶ έκ^ώνως,ώς τὰ Κυριακὰλόγια, ἀναγινώσκουσα τήν δημιουργίαν τής άρχής τού χρόνου, κα ὶ τής Κυριακής έγέ-
τὰς εόχὰς ταύτας, τήν σιωπημένην καὶ άγραφον καὶ μυστ^κήν νετο). Δι^ ^ κα ὶ εἶναι γνώμη τινῶν θεολὁγων νὰ άρχισεν ή πα-
ταύτην παράδοσιν αινίττεται. ραγωγή τούτου ἀπώ τώ μέσον του ήμισφαιρίου τού ουρανοῦ, ήτοι
(^) Αἰσχυνέσθωσαν οἱ παπισταὶ, ^λέποντες ένταῦθατώνμέ- ἀπώτώμεσημέρι. ^οθεν καὶ ^ΙωΛ^σης ή^ξατονὰ μετρ^ Τήν ήμέ-
γαν Βασίλειον, τών τρισκαιδέκατον Ἀπόστολον, νὰ λέγη,^δτι ραν ἀπώεσπέρας, πρώς ην ^ῦτώέκλ^νεν, εἰ^ών. ^Και έγένετο
εἶναι άρκετὰτὰ Κυριακὰ λόγιατώ,λάβετε φάγετε, καὶ τώ,πίετε εσπέρα, καὶ έγένετο πρω^ήμέρα μίαν)^ καὶ αύτη εἶναι ή αἰτία,
κτλ. είς τήν τῶν θείων μυστηρίων τελείωσιν, ώς α^τοἰ κακῶς διὰ τήν όποίαν καὶ ύ ^.αλμ^δώ ς εἶπε περὶ της Κυριακής- εΑύ-
και σφαλερως λέγουσ^ν. ἀλλὰ κοντὰ εἰς αὁτὰ ^ἶν^ ἀναγκαιαι τη ή ήμέρα, ^ν έποίησεν ὁ Κύριος^, καθ^έτι. ώς ειπομεν, ταύ-
καὶ αι διὰτου ^Ιερέως μυστικῶς λεγόμεναι εὁχ^ιί τε ^αὶ έ^.- Την μόνην ό Κύριος έκ του μή έντος είς τώεἶναι ^αρηγαγε.
κλήσεις. ^οτι δέ τοῦτόέστι ^ανάληθες καὶ του ^Πλίου ^ανε- τὰς δέ άλλας ήμέρας, τώ έποίησεν, ώς καί τις έρμηνευτής
ρώτε^ον, δι^άναντιρρήτων ἀποδείξεων καὶ γενναιοτάτων ἀ^ο- έν τη σειρ^ τοῦ ^αλτήρο^ ούτο^φαίνετ^^τώρητών έρμηνεύων-
δείκνυσινώπολυμαθέστατος ἀνήρΕώστράτιος ό Ἀργἐντη^ ἀ^ώ ^ν τη Κυριακη ήμέρα ό Πατήρ ήρξατο τήν δημιουργίαν τής
σελ. ^ως^ύθ του ^ιερὶ μυστηρίων αὀτοῦ ^βλίου, κ^ὶ άνά- ά. κτίσεως. ^Εν Κυρι^ικ^ ήρξατοδ Υἰώς ἀ^ώμέλους τήν ἀνα-
γνω^ι ταύτας έκεῖ. καίνισιν τής δευτέρας κ^ιὶ φθ^ρτῆ^κτίσεως διὰ Της έαυΤού Ἀ--
 ΤΟΥ ^ΙΕΓΑΑΟΥ ^ΑΣΙΑΕΙΟΥ.

σΤάσεως, έπειδή, καθώς ὴ περιφέρεια Το^ κύκλου άπὸ Τὸ αύΤὸ σημε^ίον καὶ κέντρον ὸπο^ άρχιν^, ^ις αυτὸ
^διον πάλιν Τελειόνει, καὶ διά Τούτο ὸ κύκλος φαίνεται ώσάν άναρχος και άτελεύΤηΤο^, έτσι και ^ Πεντη^
κοσΤή άρχιν^ άπὸ Τήν Κυριακήν ^Τήν λαμπροφόρον δηλ.) καἰ διά Τέν έν μέσιρ έξ Κυριακήν κυκλοφορουμένη,
εις όγδό^,ν Κυριακήν πάλιν Τελειόνει, δι^δ και καΤά Τοί^Τὸ ύμοιάζει μέ Τὸν αίίύνα, ΤοΙ^ύποίου εἰνα^^ον, κατ^
Τὸν θεολόγον Γρηγόριον (λόγιρ εές Τήν ΧρισΤού γέννησιν), Τ^ νά ^ναι άναρχος καέ άΤελεύτητος ^ἰ), ^οθ^ν,
διατὶ και αύΤν^ εἶναι είκών Τού μέλλονΤον αίῶνος, διά τοῦτο οι Κανόνες Τέν ^κκλησ^ας (ύ ^ δηλ. ^
κ α ι άνάγνω θι) μ^ς διορίζουν νά προσευχώμεθα όρθιοι και όχι γονατισΤοί. ^Ινα διά το^ όρθίου σχήματος μ ε τ α -
φερωμεν Τὸν νούν μας άπὸ Τὸν παρόνΤα αι^νά έπὶ Τὸν μέλλονΤα, ύτι καὶ κάθε γονυκλισία καὶ άνάστα^ ὸ^σῦ
κάμνομεν, δηλο^ π^ς διά Τέν ἀμαρΤίαν ειν Τήν γήν καΤεπέσαμεν, καὶ διά Τές φιλανθρωπίας τοῦ ΘεοΙ^ ^ς ^
ρα.ούς άνυψώθημεν (ύρα τήν ύποσημείωσιν Τού αύΤού κ^, Τής ά.), ^Επιφέρει δέ είς τὸ έξές ύ Ἀγιον, άφινω ύλα
τά άλλα άγραφκ μυστήρια Τής ^Εκκλησίας καὶ έρωΤῶ^ Τήν ύμολογίαν Τές πίσΤεω^ ήτοι τὸ νά πιστ^ύωρ^ν
είς Πατέρα, Υἰὸν καὶ άγιον Πνεύμα, έΤσι αύΤολεξεὶ, έκ ποίας Γραφές έχομεν; εί μέν οι ΠνευμαΤομάχοι εί^ν,
ύτι έχομεν αύΤην άπὸ Τ^ήν περι Τοί^ βαπΤίσμαΤος παράδοσιν Τού Κυρίου ὸποί^εἶπε, ίὶαπτίζονΤες αυτούς ^ τὸ
έ^νομα το^ ίίατ.ὸς καἰ τοί^ Υίού και Τού άγίου ΠνεόμαΤον, άς συγχωρήσουν και ή μ ^ , καθώς έχομεν τήν έμ^-
λογίαν Τές πίσΤεως ὸμοίαν μέ Τὸ βάπτισμα, ούΤω νά δίδωμεν και Τήν δοξολογίαν ^ις τήν Τριάδα, ύμοίαν μέ
Τήν είς αύτην πίσΤιν, ^γουν καθώς λέγομεν ύΤι πισΤεύομεν είς ΠαΤέρα, Υίὸν και άγιον Πν^ῦμα, έτσ^ ^
λέγω μεν, δό^α ΠαΤρὶ και Υ ι^ και άγίω ΠνεύμαΤι, ή σύν άγίερ ΠνεύμαΤι. Ἀ ν δέ λέγουσιν, ύΤι ή δοξολογία
αύτη ηναι άγο^φος είς τήν Γραφήν, λέγομεν και ήμεῖν, ύτι παρομοίως και ^ ὸμολογἰα Τ^ς πισΤεως κ^ὶ
τ ά ά λ λ α οπού προείπομεν, εἶνα ι άγραφα εις αύτήν. Ε ί δέ Τά άγραφα ΤαύΤα, Τόσον πολλά όνΤα εἰς Τὸν άρ^θμὸν,
καὶ Τό^ην μεγάλην δύναμιν έχονΤα εἰν Τήν πίσΤιν, συγχωρούσιν οι ΠνευμαΤομάχοι, διά Τί νάμή συγχωρήσουν
καὶ εις ήμ^ς Τήν μίαν λέξιν, Τήν έν Τ^ δοξολογία ΤαύΤη περιεχομένην, Τήν σύν ^ρύθεσιν δηλ. ή Τὸν ,^ ι σύν,,
δεσμον, Τήν ὸποίαν εύοομεν παραδεδομένην άπὸ Τούς Πατέρας εις τάς όρθοδόξους ^Εκκλησίας τ έ ς Ἀ ν α τ ο λ έ ς
^και μ ά λ ισ τ α παραδοθεῖσαν ά πὸ τὸν θαυματουργών Γρηγόριον εις Τήν έν Νεοκαισαρεία ^Εκκλησίαν), ή όποἶα μ ε -
-^άλην δύναμιν έχει εις τήν πίστιν τές άγίαν Τριάδος ^
Τοῦ ο^ὑτοῦ ἐκ τοῦ κθ'. Κεφαλαίου ἐκ τῆς αὐτῆς πραγματείας,

Πρὸς γεμὴν τὸ ἀμάρτυρον καὶ ἄγρο^φονεἶναι τὴν σὺν τῶ Πνεύματι δοξολογίαν, ἐκεἱ^νολέγομεν, ύτι ^ἰ
μὲν μηδὲν ἔτερον ἄγραφον, μηδὲ τοῦτο παροιδεχθήτω^ εἰ δὲ τὰ πλεῖστα τῶν μυστικῶν άγρἀφως ὴμῖν
νασΤάσεως, και ^Εν Κυριακη το Πνεῦμά τὸ άγιον μέλλει νὰ Τε-. και χωρὶς κἀνένακσλαστικὸν μύριον, εικύναέκείνου αύτήνύν^
λεσιουργήσηΤήν άνακαίνισιν δλης Τής κΤίσεως, καΤὰ τήνπαρά- μάζει, ούτωλέγων, ^Διὰ τοῦτο τήν κεφαλήν τοῦ ^ρύνου δ^χι
δοσιν Τής ^Εκκλησίας. ^^Εξαποστελεῖς, γὰρ, φησὶ, τὸ Πνεῦμά πρῶτην ήμέραν μίαν ι^νύμασεν, ^να καὶ έκ τής προσηγορίας τ^
σου καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεις Τὸ πρύσωπον τής γής^. συγγενές Ι^χη πρὶς τὸν ένα. Του γὰρ μοναχού καὶ άκο^νων^
Π ολλοὶ δέ διδάσκαλοι θέλουσιν δτι έν Κυριακη έγἐνετο ύ Εύαγ- Του προς ετερον (αίῶνα) ή τον χαρακτήρα δεικνύουσα, οίκείως
γελισμύς. ^Εν Κυριακή ή Κριστοῦ γἐννησις. ^ν Κυριακή τὸ καὶ προσφυῶς προσηγορεύθη μία.^ Καὶ πάλιν. ^^α ^ύ^
θαύμα τοῦ πολλαπλασιασμού Τῶν πέντε άρτων. Ι^ν Κυριακη τήν μέλλουσαν ζωήν τήν έννςιαν ήμῶν ἀπ^γάγ^, μί^Ινε^νύμ^^ε
δεέβησαν τήν Ἐρυθρὰν οἱ ^Ισραηλῖται, καὶ έν Κυριακη ήξιώθη ύ τουαἰῶνος τήν είκύνα, τήν ἀπαρχήν τῶνήμερῶν, τήν ὁμἦλ^
Ἱωάννης νὰ ιδη τήν φρικτήν Ἀποκάλυψιν, ώς δηλοῦται ένΚεφ . τοῦ φωτὸς, τήν άγίαν Κυριακήν^ τήν τη Ἀναστά^ε^ τ^ Κυ^
ά. τής αύτής. ί^^α δέ ώνομάσθη ή Κυριακή. διατὶ κοντὰ είς ρίου τετιμημένην^. Και διὰνὰείπῶσυντύμω ςτὸπ^ν, δλ^ἐκεῖ'.-
Τούτα ύπού λ έγ ει ύ θειος Εασίλειος. καὶ μέσα εἰς Τήν μίαν έ^εί^ νος ύ αίο^νμία ήμέρα Κυριακή θέλει εἶναι, άδιάδοχος κα^άτ^-
νην έλαι αι καθ^έξης ^ξ ήμέραι ἐμπεριείχονΤά, ^αθ^έτι τὰ έν λεύτητος.
αύταις γεννηθέντα ποι^ατα, έκ τής προι^παρχούσης ί^λης τῶν (1 ) Καθως δέ ύ μ έγας Βασίλειος έδῶ λ έγ ει, έ τ ι ή μ ία έκείνη
στοιχείων, τής έν τη μι^ έκείνη ήμέρ^ έκτ^ῦ μή οντος εἰ^τὸ καὶ πρι^τη, ήτοι ή Κυριακή, έπτάκις έπταπλασιασθε^σα, ^υμ-
εἶναι^παραχθείσης έγένοντο, καὶ ο^ι έκ τοῦμή οντος είς το εἶ- ποσεῖ τὰς έπτὰ έύδομάδας τής Πεντηκοστής, ^τσ^και ύ Θεολύ-
ναι. Πρ^νύμιον γὰρκαὶ τοῦτο μέγιστ^ν έστάθη τής Κυριακή^, γος λέγει, δτι ύ έπτὰ άριθμ^ς έπτάκις έπταπλασιασθεὶς, τήν
τὸ νὰ γεννηθούν έκ του μή οντος εἰς το εἶναι τὰ έν αύτή γεν- Πεντηκοστήν γεννιε παρὰμίαν ήμέραν, Τήν ύποίανλαμβάνομεν
νηθέντα κτίσ^^ατα. ^αὶ τὸνὰ δέσουν τήν ύλικήν αἰτίαν είς τὰ ἀπὸ τὸν μέλλοντα αἰῶνα, Τήν Κυριακήν δηλ. ε^ογὰρέπτὰ ἐφ^
ύστερον γεννηθέντα. οἱονεὶ γὰρ έγγαστρωμένα τὰ τής ά. Κυ- έαυτὸν συντιθέμενος, γιννα τον πεντήκοντα, μιές δεούσης ήμ^-
ριακής ^ρὰς κτίσματα έγεννήθησαν. κατὰ τὸν Θεσσαλονίκης ρας, ^ν έκ του μέλλοντος αίῶνος προσειλήφαμεν, ύγδύην τε ού-
Γρηγύρ^ον. άφ^^ν τὰ άλλα έγένοντο. ^Επειδήτινες ἐναντιύνον- σαν τήν α ύ τή ν και πρώ τη ν, μέλλον δέ μ ίαν κα ι άκατάλυτον^
τα ι, λέγοντες, οτι ή Κυριακή δέν εἶναι είκῶν τού μέλλοντος (λύγφ εἰς τήν Πεντηκοστήν).
αίῶνος κυρίως, διατἰ κεκολασμένως είκύνα ταύτην έκείνου ύνο- (^) Περι τής δοξολογίας ταύΤης, ήτοι τοῦ, Δύξα Πατρὶ, ορα.
μάζει ἐδῶύ Εασίλειος, ἄς μάθουν, δτι ύ ^διος ούτος Βασίλειος εἰς τήν ά. ^ποσημ. του παρύντος Κανύνος.
(ύμιλίφ β^. είς τήν έξαήμ. σελ. ^8. Τοῦ ά. Τύμου) άποφαντικῶς,
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^
^ ^ Κ^. ^ .Κ ^ ^ ^

^ ^Α^ ^ν ^ ^
^
'Ε^
ΕΙ Ει ^ ^Ι^ ^

^1^ρ μ η ν ^έ οι.

Καὶ ούΤος ό Κ^ν^ παροριοίω^ περὶ Το^νάγραφωνΤ^ Ἐκκλκσίας παραδόσεων διαλαμβάνει, λέγων, ότι,άν
οι ΙΙνευμαΤομάχοι δέν δέχωνΤαι Τή^ ούν ίΙνεύμ αΤι δοξολογίαν Τού ΠαΤρό^ κ α ὶ Τού Υ ιο ύ, δ ια Τ ὶ εἶναι άγρα-.
φος εις τήν Γραφήν, ει μέν δέν δεχόμεθ^κάνέν^ άλλο άγρο^φονέθο^,άς μή δεχθώ μήτε αύΤό. ει δέ πολλόΤαΤα
άγραφα εις Τήν εκκλησίαν ε^ρίσκον.ο^ι, ά^ ι^αζ^ τά άλλα ^α1 ή ^ τῶ ΠαΤρὶ και Υιῶ δοξολογία
τοί^ ΙΚνεύμαΤο^. εδιδάχθν^μεν γάρ ἐ^ι τού ^Αποστόλου νά φυλάΤΤωμεν και Τάς άγραφους παραδόσεις, λέγοντος^
α^παινέ υρι^ἰ^, άδελφοἰ, όΤι πάνΤ^ι μου μέμνηοθε, κοςὲ καθω^ παρέδω^ια ύμῖν, Τα^παραδόσεις καΤέχετε.^ Καὶ
πάλιν^ ειίρατεῖΤε Τά^ παραδόσεις, άς έδιδάχθηΤε, ει^Τε διάλόγου, ει^Τε δι^επισΤολ^ς ή^Αῶν^. Ἀπὸ Τάς όποίας
^αραδόσει^ μίαεἶναικαὶή δοξολογία Τούάγίου ΠνεύμαΤος,Τήν ὸποίανοι προγενέστεροι, παραδόνΤε^ εἰς Τους με-
ΤαγενεσΤέρους, ριέ Τήν πολυκαιρίαν καὶ μεΤαχείρισιν και συνήθειαν, εις Τάς εκκλησία^ έρρίζωσαν, ^σΤε, άν,
θεΤέον, περὶ Τή^ συνδοξολογίας Τού ΠνεόμαΤος κ^ινωμεθα, κ α ι μή έχονΤε^ έγγραφους ά ποδείξει^, ήθέλα^ιεν
φέρειπολλούς ριάρΤυρα^, άρά γε δέν ήθέλαμεν νικήσει ήμεῖ^ , βέβαια ήθέλαμεν νικήσει, έπειδή, ^ιέπι στύμα-
Τος δύω ^ιαρΤύρων καὶ Τριο^ν σΤαθήσεΤαι π^ν ρήμα^. ^ΔευΤερ, ιζ'. 0.^ Ἀν δέ και ήθέλαριεν δείξει, πά και ή
άρχαιόΤης Τού χρόνου και πολυκαιρία εις Τήν ύπόθεσιν ΤαύΤην μ^ς βοηθεῖ, δέν ήθέλαμεν κ ά μ ε ι, ωσΤε όποί^ ή
κρίσις μας μήτε όλω^ νά χρειαστώνά έμβη ει^δικασΤήριον νά κριθώ, άλλά νά άποφασισθώπαρευθύς, όΤι ήριεῖ^
έχορ^εν Τά νικηΤήρια ; ΔιόΤι Τά παλαιύθεν έπικρατήσαντα δόγματα δυσωπούσι τὸν καθ^ ένα και καταπείθουν
σιν, αιδέσιρ,α όνΤα καὶ εύλαβείας άξια διά Τήγ άρχαιόΤηΤα (Ι^ . Καθεξ^ δέ επιφέρει ὸ Ἀγιο^ έν Τῶ α^Τῶ
(ἱ) Συμ^νως μέ τὸν παρόνταΚανένα και όι^. τής ι^. δια- ^έν Τοις πρακτικούς τῶν Συνύδων. Κατα χρηστικάς δέ καὶ σπα-
ΤάοσεΤαι, δτι τὰ έν τ^ εκκλησίαέθηπρέπει νὰκρατούνκατὰ νίως παράδοσις δνομάζεται καὶ το γε^ραμμἐνον έν τη θεία Γρ α -
Τήν έγγραφον καὶ έγρα^ον θεσμοθεσίαν. Καὶ ὀγ^. τής ένΚαρ- φη (καὶ μέ έλον ύπού αἰ^τη κυρίως Γραφή έστί τε καὶ όνομά-
θαγένη, καὶ ύ κα^. τής ἐν Γάγγρα, τ^ς έγγράφους καὶ ἀγράφους ζεται, καὶ δρα τήν υποσημείωσιν του πε^. Ἀποστολικοῦ), κα-
παραδύσεις θέλουσι νὰκρατοῦν. ^ο δέ Κρνσύστομος (έν τῶδ^. θῶς τοῦτο συνάγεται άπὸ τον λύγον τού Παύλου^ ^Κρατειτε
λύγωτής πρὶς Θεσσαλ.) Τὸ άνωτέρωρητὸν του Ἀποστύ- τὰς παραδύοεις, ας έδιδάχθητε, ειτε διὰ λύγου, ειτε δ^ έπιστο-
λουέρμηνεύωνλέγεις εενταῦθα δήλον, ότι ούπάντα δι^έπι- λής ήμῶν^, όπου παράδοοιν καλει καὶ τήν δι^έπιστολής του,
στολής παρεδίδοσαν (οἱ ^Απύστολοι δηλαδή), άλλὰ π ο λ λὰ καὶ ταύτὸν εἰπεἰν, τής.θείας Γραφής, γεγραμμένην καὶ διδαγμένην.
άγρά^ως. ^ομοίως δέ κάκεῖνα, καὶ ταῦτά έστιν άξιύπιστα, ^ἰς έγγραφον δέ καὶ άγραφον ταύΤην έδιαίρεσε καὶ ή ἰ^. Σύνο-
ι^στε καὶ τήν παράδοσιν τής εκκ λη σ ία ς άξιύπιστον ήγούμεθα. δος άνωτέρω. Τ ρ ιττ ή δέ ^στιν ή παράδοσις, Θεία, Ἀποστολική
Παράδοσίς έστι, μηδέν πλέον ζητείν^. Ἀλλὰ καὶ ή ἰ^. Σύνοδος καὶ εκκλησιαστική. Κ αὶ Θεία μέν ἰίστιν έκείνη, ἦς άρχν^γὸς ό
έν τ^ η^. πράξει αυτής άναθεματίζει Τους πα^ αβαίνοντας τὰς Θεὸς, Ἀ ποστολική δέ ή παρὰ Των Ἀποστύλω ν παραδοθεισα,
παραδύσεις τής εκκλησίας, ο^τ^λέγουσα. εΙ^τις πέσαν πα- θεωρουμένων καθ^θοικονύμων και Ποιμένων τῶν πιστῶν, ού
ράδοσιν έκκλησιαστικήν, έγγραφον ήάγραφον, ἀθετεῖ, άνάθεμα^ καθ^ύ κηρύκων, ων άπὸ τού Κριστού ήκουσαν, οιον έπὶ παρα-
(σελ. 883. τού β^. τύμου τῶν ^υνοδικων). Καὶ έν τη πρὸς τοὸς δείγματος^ λέγει ὀ Παυλος^ ,Τ ο ῖς δέ γεγαμηκύσι παραγγέλλω,
^Αλεξανδρεῖς δέ έπιστολη αύτής ή αύτήΣύνοδος οι^τωγρά^ει. ούκ έγι^, άλλ^ύ Κύριος^ ἰ^.). ^Ππαράδοσις αότη
(ά. Κορινθ.
^Απαντα τὰ παρὰ τήν έκκλησιαστικήν παράδοσιν, καὶ Τήν δι- μ^δλον δπου ύπὸ τοῦ Ἀποστύλου
δέν εἶναι Ἀποστολική^ καὶ
λέγεται, άλλὰ Θ εία, ώ
δασκαλίαν, κα ὶ ύποτύπω σιν τῶ ν Ἀ γ ίω ν κ α ὶ ἀοιδίμων Π α τέρ αν ς υπὸτού Θεοῦ μέν τού ^ομοθέτου διο-
καινοτομηθέντα καὶ πραχθέντα, καὶ μετὰ τοῦτο πραχθησύμενα, ρισθεισα, διὰ δέ του Ἀ^οστύλου κηρυχθεισα. ^επειτα^λέγει ύ
άνάθεμα^(σ ελ . ύθθ. τού τύμου τῶν Συνοδικῶν). Αύτὸ τοῦτο ^διοςΠαῦλος^ ^Τοις δέ λοιποῖς έγωλέγω, ούχὶ όΚύριος.^ ^ΙΙ
μέ τὰς ἰδίας λέξεις έξεόύησε καὶ ή μετὰ τόν Πορ^υρογέννητον παράδοσις αί^τη ἐστὶν άληθῶς ἰδία Ἀποστολική, τήν ύποίανάφ^
Κ ω νσταντίνον Σύνοδος (σελ. θ^7. του β^, τύμου Των Συνοδ.). έαυτού ὁἈπύστολος, καθ^θ οἰκονύμος καὶ Ποιμήν τού λαού
συμπερα^νεται οόνέκ τί^ν ειρημένων, ότι παράδοσιςκυρίως μὶν έδιώρισεν, εκκλησιαστική δέ παράδοσίς έστιν ή παρὰ τῶν δια-
καὶ έξαιρέτως έστὶ, κατὰτους θεολογοῦντας, ρήμα Θεοῦ άγρα- δύχων των Ἀποστύλων διορισθείσα. ^αρακτήρ δέ καὶ συστα-
^φον, έ,τι ἐν^τηθείαΓρα^ήού γέγραπται, καὶ μ^δ^ονύ^ιοῦ εἶ.- τικὸν ἰδίωμα εἶναι τής μέν Θείας καὶ τής Ἀ^οστολικής, Τὸ νὰ
τΙει γεγραμμένον εις τὰς βίβλους τέν θεοφύρων Πατέρων^^ δέχωνται παρὰ Των ΠαΤέρων ώς καὶ αἱ δύω, καὶ Τὸ νὰ φυ--
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ

Κ εφαλαίιρ πολλούς παλ α ιούν μάρτυρας, κ α ὶ μάλισΤα κα ὶ Ἀ γίο υ ν , εγγράφων ΤούΤο δηλούνΤαν, οἶΤινεν ποΤέ μέν
έδοξολόγουν ούΤω^ Λόξα Π αΤρι κ α ι Τ ίῶ συν άγίερ ΠνεύμαΤι, π ο τέ ο έ ούΤω^ Δόξα ΠαΤρὶ καὶ Τίῶ καὶ άγίιρ
ΠνεύμαΤι.

Π ^ Ι Α Τ ΙΟ Τ

Π Ρ Ο Α Ε Γ Ο Μ Ε Ν Α

έν Ἀ γ ίο ιν ΠαΤήρ ήμῶ ν Γρηγόριον, ὸ Τήν έν Τ^ Κ αππαδοκία Νύσσην ^Επίσκοπος, καὶ τού μεγάλου
β α σ ιλείου αύΤάδελφον, Ἀ ναγνώ σ Τ ης ών πρόΤερον, ύστερον άφησαν Τήν ^δίαν Του Τάξιν, έδωκεν ύλον Τὸν έαυ-
Τόν Του είς Τήν σπουδήν Τέν ρηΤορικές Τ έ χ ^ ς ^ άλλ^ άνεκαλέσθη πάλιν εις Τήν Τάξιν Του διά Τ^ν έπιπληκΤι^-
κί^ν παρακινήσεων Γρηγορίου Τού Θεολόγου πρὸ Τού δ έ νά γένη ^Επίσκοπος, ^λαβεν ειν γυναίκα Τήν Θεο-
σεβίαν, Τές όποίας Τὸν θάνατον άνδρείων ύπ έμ εινε (^ ), καὶ καΤά Τὸ 3 ^ έτος ^Επίσκοπος Τ^ς Νύσσην κ έ -
τέσΤη (3)^ όλίγον δ έ ύσΤερον άπὸ Τήν ^Επισκοπικήν άξίαν, δ ιά Τὸν ζέλον Τές πίσΤεων, έξορισθεὶς διά προσΤα-
γ έ ν Τού ΟυάλενΤον, εις διαφόρους Τόπουν έπ ερ ιπά Τ ει, Ταλαιπωρούμενος άπὸ Τάς έπιβουλάς Τέν Ἀρειανι^ν (^).
έν έΤει δ έ 3 7 8 , ΤελευΤή^ανΤος Τού ούάλενΤον^ άνεκαλέσθη ειν Τὸν θρόνον Του ύπὸ Το^ ΓραΤιανοῦ (^). Παρα-
σΤάς δ έ έν Τ ^ καΤά Ἀ νΤ ιό χεια ν Συνόδω π έμ π εΤ α ι παρ^ αόΤέν εές τή ν Ἀ ραβίαν ὸμού μέ άλλους ^Επισκόπους,
δ ιά νά έπ ισ κεφ θ ^ Τάν έκε^ῖσε ^Εκκλησίας (8 ) . έλθών δ έ εἰν Ιεροσ όλυμα καὶ προσκυνήσας Τούς άγίους Τόπους,
ά η δία σ ε διά τά ς έκ εῖ γενομέναν κακίαν ὁπού εἶδ ε. δι^ δ καὶ έγραψε πρὸν Τὸν φίλον Του τή ν ΈπισΤολήν, ὸπού
δ ια λα μ β ά νει δ ιά Τούν π η γα ίν ο ν τα ς ειν Ιεροσόλυμα. Παρών δέ ευρεθεές είς Τήν ά γία ν καέ οίκουμενικήν β ',
Σύνοδον έν έΤ ει 3 8 1 , Τὸ Σύμβολον άνεπλήρωσε Τήν έν ^ιικαία, προσθεὶν Τήν θεολογίαν Τού άγίου ΠνεύμαΤος,
κ α ὶ Τά Τέσσαρα ά λ λ α άρθρα μεχρι Τέλους ^7)^ ε^ρέθη δ έ παρών και ειν Τήν έν ΚωνσΤανΤινουπύλει γενομένην
το π ικ ή ν Σύνοδον, περι Ἀ γ α π ίο υ καὶ ^α γα δίου, έν έΤει 3^ ἱ (8)^ ΚονΤά δ έ ε^ν Τά ά λλα αὁΤού πάνσοφα σ υγ-
γ ρ ά μ μ α τ α , καέ ΤούΤουν Τούν Κανόναν συ^έγραψεν, άναγκαίουν όντας ειν Τήν Τήν ^Εκκλη^ίαν εύΤαξίαν και κα^
τά σ τα σ ιν , οἶτ^νες έπικυρούνΤαι, άορίστων μέν άπὸ Τὸν ά . Τής δ^. καὶ Τὸν ά Τήν ζ^, ώρισμένων δ έ άπὸ Τὸν β ^
τή ς οικουμενικής, και δ ιά τή ς έπικυρώσεων τα ύ τη ν , οίκουμενικήν τρόπον τινά άναλαμβάνουσι δύναμιν,
ΕύρίσκονΤαι δ έ έν Τῶ β ^ τόμιρ τι^ν Π ανδέκτω ν, και έν σελ. 3 ^ Τού ά. Τόμου Τέν Συνοδικών (^),

λάττωνται άνωθεν καὶ ἐξ ἀρχής κοινως εἰς ολας τὰς ^Εκκλη-
σίας. τής δέ εκκλησιαστικής χαρακτήρ έστι Τὸ νὰ φυλάττεΤαι
.καὶ αύτή παρομοίως μέ τήν Ἀποστολικήν είς δλας Τὰς ^Εκκλη-
σίας, ἄν ^ναι δυνατὸν, διὰ το της κοινή- συμφωνίας καλύν. ^Ε--
πειδή δέ οἰ Δουθηροκαλβινοι, ἀκολουθοῦντες ^ΙονΤανω, Τιρ καΤὰ
Τὸν β^. αίῶνα, ἀθετούντι Τὰ εκκλησιαστικὰ ^θη καὶ τὰς έκ
Των Ἀποστύλων διαδοθείσας παραδύσεις, (κ^ὶ δρα τήν ε^. ὸπο-
σημείωσιν τού ζ^. τής β^.) ἀναιρούσι τὰς παραδύσεις, καὶ ένί-
στανται λέγοντες, έτι ύ Θεὸς έν Τ^ ΔευΤερονομί^ (Κεφ δ^.)
καὶ έν τή Ἀποκαλύψει (Κεφ. κύ^.) προστάζει νὰ μή προσθέση
Τινὰς Τίποτε είς τὰ έν αύτοῖς γεγραμμένα, άποκρινύμεθα, έτι,
κατὰ τον Δύγουστινον (Κεφ. οθ^. είς Τὸν Ἱωάνν.), έμπύδισεν ύ
Θεὸς νὰ μή προστεθοῦν τὰ βλαβερὰ καὶ ἀσύμφωνα, ἀλλ^ έχι
καὶ τὰ ἐπωφελή καὶ σύμφωνα. Εἰ δέ καὶ ύ Θεοφύλακτος, έρ-
μηνεύων τὸ, ε^ τις ύμές εύαγγελίζεται παρ^ ύ παρελάβετε, ἀ-
νάθεμα εστω, λέγει οτι δέν εἶπεν, έὰν τὰ έναντία καταγγέλ-
λωσιν, ἀλλὰ κἄν μικρύν τι εύαγγελίζωνται παρ^ ^ εύηγγελισά-
μεθα, λέγομεν, ὅτι, ύ μέν Ἀπύστολος μέ Τον λύγον ύποῦ λέγει
εύηγγελισάμεθα καὶ παρελάύεΤε, Τὰς παραδύσεις μέλλον βε-
βαιοι, καθ^ οτι διὰ λύγου καὶ αύτὸς εύηγγελίσατο, καὶ οἱ Γα-
λάται παρέλαβον, καὶ ταῦτα εἶναι αἱ παραδύσεις ύποῦ πρε-
σβεύομεν ήμεῖς (ού γὰρ εἶπε παρ^ θ έγράψαμεν, άλλὰ παρ^ ^
εύηγγελισάμεθα)^ ύ δέ Θεοφύλακτος εἶπε τοῦτα διὰ νὰ μές έμπο-
^δίση ἀπὸ Το νὰ παρεγγράφωμεν μέσα είς Τὰς θείας Γραφὰς Τὰ
έδικά μας λόγια, ώσὰν Θεού λύγια, κατὰ τούς ψευδοπροφήτας
έκείνους ύπού έλεγον^ Τάδε λέγει Κύριος, χο^ρὶς νὰ Τὰ λίγη
εις αύτους ύ Κύριος, και έχ ι διὰ νὰ μές έμποδίση νὰ μή δε-
χώμεθα τὰς έκ Τῶν Ἀποστύλων καὶ Τῶν διαδύχων αύτῶν πα-
ραδύσεις. ^Εκεινο δέ ύποῦ λέγει ύ θειος Ἱερώνυμος (Κεφ. κγ^.
^ατθ.) έν Τ^ κατὰ ^Ελύιδίου, ε^σπερ τὰ γεγραμμένα ούκ ἀ-
παναινύμεθα, οἰ^τω Τὰ μή γεγραμμένα ούκ ἀποδεχύμεθα, και τύ
έκ Τῶν Γραφῶν μή μαρτυ^ούμενον, ρφδίως ύλιγωρεῖται, οια δή
και κατασκευάζεται^ το ρητὸν, λέγω, τοῦτο εἶπεν, ^χι διὰ τὰς
Τής ^Εκκλησίας παραδύσεις, ἀλλὰ διά τινας ἀύεβαίους κ^ι μ^-
θολογουμένας ἰστορίας, ύπού έφλυάρει ύ ελβίδιος^ οΙον^ έτι ύ
Κριστὸς έγεννήθη ι^σὰν τὰ άλλα βρέφη ρυπώδης, καὶ άλλα Τοι-
αύτα αίρετικὰ φληναφήματα. Δἰ παραδύσεις τής ^Εκκλησίας
συνιστῶνται καὶ άπὸ έκεῖνο ύπού λέγει ύ Παῦλος πρὸς τέν Τ ^
μύθεον^ ήκουσας παρ^ ἐμού διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταύτα
παράθου πιστοις άνθρώ^οις. ο^τινες ικανοι ^σονται καὶ ἐτέρους
διδάξαι^. ^ορα καὶ τήν ύποσν^ιείωσιν τού ά. τής έν Σαρδικη.
(^) ^ορα τήν ^3. ^Επιστολήν τοῦ Θεολύγου.
(^) ^ορα τήν θύ. ^Επιστολήν τού αύτού.
(3) φαύρίκιος 8. σελ. ^ 1 - ^ ρ α καὶ Τήν καὶ τήν
38^. ^Επιστολήν τού μεγάλου βασιλείου.
(έ^) ^ο Κάβε έν Τύμ. ι^- σελ. ^^ρα καὶ τήν ^Επιστολ,
τήν ^37. καὶ τήν τοῦ μεγάλου βασιλείου.
(^) ^ φαβρίκιος αύτύθι.
(θ) ^ΙΙ Σύνοδος α^τη φαίνεται νὰ ήτον ήέπέ Μελετίου γενο..
μένη έν ἈνΤιοχεί^ι έν έτει 37θ. ή 38θ, ήτις το μέν θεοποιύν
σύμβολον έκύρωσε τής έν Νικαίφ, ^άρκελλον δέ καὶ φωτεινών
καὶ Ἀπολινάριον ἀνεθεμάτισε, καὶ έρα τὸν τ^μ- τῶν Συνο..
δικῶν έν τ^ρ πίνακι.
(7) Νικηφόρος ύ Κάλλιστος βιύλ. 1^. Χ^φ. ^3.
(8) ^ φαβρίκιος καὶ ύ Κάύε, αύτύθι. Ιίερὶ Τής Συνύδου ταύ-.
της εφα μεΤὰ τήν έν Σαρδική.
(^) Τὰ δέ περι ἀποκαταστάσεως διαλαμβάνοντα ἶχνη, Τὰ έν
Τοις συγγράμμασιν αύτοῦ ένεσπαρμένα, ύ μέν άνύθευτος Του
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Τοῦ ἐν Ἀ γ ίο ις Π α τρὸς ἡ μ ῶ ν Γρηγορίου Ἔ π ισ κ ό π ο υ Ν ύ σ σ η ς , Ἐ π ι σ τ ο λ ὴ κ α ν ο ν ικ ή

πρὸς Λ η τό ιο ν Ἐ π ίσ κ ο π ο ν Μ ε λ ιτ ίν η ς .

Ἐ ν κ α ὶ το ῦ το τ ῶ ν εις τ ὴ ν ά γ ία ν ὲορτὴν σ υ ν τ ελ ο ύ ν τω ν ἐ σ τὶ, τ ὁ κ α τ α ν ο ή ^ α ι ή μ α ς τ ὴ ν ἔννομόν τ ε

κ α ὶ κα νο νικ ὴν ἐπ ὶ τ ῶ ν π ε π λ η μ μ ε λ η κ ό τ ω ν οικονομία ν, ό π ω ς ά ν θεραπευθείη π ^ ν ά ρ ρ ω σ τ η μ α ψ υ χικ ὸ ν,
τὸ διά τινο ς α μ α ρ τία ς ἐ^ιγινόμενον. Ἐ π ε ιδ ὴ γ ὰ ρ ἡ κ α θ ο λ ικ ή α ύ τ η τ η ς κ τ ίσ ε ω ς ε ο ρ τ ή , κ α τ ἁ τ ή ν τ ε -
τα γ μ ἐ ν η ν περίοδον τοῦ ἐνιαυσίου κύκλου, κα θ ' ἔκ α σ το ν ἔτο ς ἐν π α ν τ ὶ π λ η ρ ο υ μ έ ν η τ ῶ κ ο σ μ ω ἐπ ὶ τ ῆ ἀ -
να σ τά σ ει τοῦ π επ τω κ ό το ς ἐ π ιτε λ ε ῖτα ι ^πτῶ σ ις δέ ἐσ τιν ἡ α μ α ρ τ ία , ἀ ν ά σ τ α σ ις δὲ ἡ ἐκ τ ο ῦ π τ ώ μ α τ ο ς ^ ^
άνόρθωσις), κ α λ ῶ ς ά ν ἔχ ο ι κ α τ ^ τ ή ν ή μ έρ α ν τ α ύ τ η ν , ού μόνον τοι^ς έκ τ η ς π α λ ιγ γ ε ν ε σ ία ς μ ε τ α σ τ ο ι-
χειουμένου^ δ ια τ ῆ ς τοῦ λουτροῦ χ ά ρ ιτ ο ς τ ῶ Θ εῶ π ρο σ ά γειν, ἀ λ λ ὰ κ α ὶ το υ ς δ ιά τ ή ς μ ε τ α ν ο ία ς τ ε κ α ὶ
ἐπιστροφῆς ἀ πὸ τ ῶ ν νεκρῶν ἔργω ν ^ Ε β ρ . θ'. Ι 4 ^ εις τ ὴ ν ζ ῶ σ α ν ὁοὁν π ά λ ιν ἐ π α ν ιό ν τ α ς , κ α ὶ το^τΟι^ς
χειρ α γω γεῖν εἰς τ ὴ ν σ ώ ζουσα ν ἐ λ π ίδ α , ὴ ς δ ιὰ τ ῆ ς α μ α ρ τ ία ς ά π ε ξε ν ω θ η σ α ν . Ε σ τ ι δὲ ού μ ικρὸν ἔργον το ὺ ς
π^ρὶ το ύ τω ν λόγους οικονομῆσαι ἐν τ ῆ ορθῆ τ ε κ α ὶ ο εδ οκιμ α σ μ ένη κρίσει, κ α τ ὰ τ ὸ π α ρ ά γ γ ε λ μ α τ^ ῦ Π ρο-
φ ή του τ ὸ κελεῦον, αδεῖν οἰκονομεῖν τοὺς λόγους ἐν κ ρ ίσ ε ις ἶν α κ α θ ὼ ς ἔ ^ ε ι τ ὁ λ ό γ ιο ν , μ ὴ σ α λ ε υ θ ῆ εἰς τὸν
α ἱῶ να , κ α ὶ ^εἰς μνημόσυνου αἰώ νιον ἔσ τα ι δ ίκ α ιο ς ^ . ^ Ψ α λ . ρ ιά . ^ Ω σ περ γ ὰ ρ ἐ π ὶ τ ῆ ς σ ω μ α τ ικ ῆ ς
θεραπείας, ὁ μὲν σκοπὸς τ ῆ ς ἰα τρ ικ ῆ ς ἐ σ τι, τὸ ὺ γ ιά ν α ι τὸ ν κ ά μ ν ο ν τ α , τ ὁ δὲ εἶοος τ ῆ ς ἐ π ιμ ε λ ε ία ς διά φ ο -
ρον (κ α τὰ γ ά ρ τ ὴ ν π οικιλία ν τ ῶ ν ἀ ρ ρ ω σ τ η μ ά τ ω ν κ α τ α λ λ ή λ ω ς κ α ὶ ὴ θ ε ρ α π ε υ τικ ή μέθοδος ὲ κ ἀ σ τ ω τῶ υ
ν ο σ η μ ά τω ν προσἄγεται)^ ούτω , π ο λ λ ῆ ς οὕσ η ς κ α ὶ ἐν τ ῆ ψ υ χ ικ ά νόσ^ρ τ η ς τ ῶ ν π α θ ῶ ν π ο ικ ιλ ία ς , ἀ ν α γ -
κα ίω ς π ο λυειδὴ ς γεν ή σ ε τα ι ἡ θερα πευτική ἐ π ιμ έ λ ε ια , πρὸς λ ό γο ν τοῦ π ά θ ο υ ς ἐνερ γο ῦσ α τ ὴ ν ἶα σ ιν . ^Ως
δ ' ά νγένο ιτό τ ις τ ε χ ν ικ ὴ μέθοδος περὶ το ῦ προκειμένου π ρ ο β λ ή μ α τ ο ς , ο ὕ τ ω τ ὸ ν λ ό γ ο ν δ ια λ η ψ ό μ ε θ α . Τ ρ ία
ἐστὶ τ ὰ περὶ τ ὴ ν ψ υ χ ή ν ἡ μ ῶ ν θεωρούμενα κ α τ ὰ π ρ ώ τ η ν δ ια ίρ εσ ιν, τ ό τ ε λ ο γ ικ ὸ ν , κ α ὶ τ ὸ ἐ π ιθ υ μ η τικ ὸ ν
κ α ὶ τὸ θυμοειδές. Ἐ ν τού τοις εἰσὶ κ α ὶ τ ὰ κ α τ ο ρ θ ω μ α τα τ ῶ ν κ α τ ἀ ρ ε τ ὴ ν β ιο ύ ν τω ν κ α ὶ τ ὰ π τ ω μ α τ α τ ῶ ν
εις κ α κ ία ν άπορρεόντων^ δ ι' ό προσήκει τὸ ν μ έ λ λ ο ν τ α τ ὴ ν κ α τ ά λ λ η λ ο ν θ ερ α π εία ν π ρ ο σ ά γ ειν τ ῶ νευο-
σ η κ ό τι τ ῆ ς ψ υ χ ἤ ς μέρει. Π ρ ῶ τ^ν μ ὲν ἐπ ισ κ έπ τεσ θα ι ἐν τ ίν ι σ υ ν έ σ τ η τ ὁ π ά θ ο ς, εἶθ' ο ὕ τ ω τ ῶ πεπονθότ^.
π ροσάγειν ἀρμ^δίω ς τ ὴ ν θεραπείαν, ὡ ς ά ν μ ὴ δ ι' ά π ε ιρ ία ν τ η ς θ ε ρ α π ε υ τικ ή ς μεθόδου, ἄ λ λ ο μὲν ^ τὸ^
νοσῆσαν μέρος, ἔτερον δὲ τὸ τ ὴ ν θεραπείαν δεχόμ ενου, ω σ περ ά μ έ λ ε ι β λ έ π ο μ εν π ο λ λ ο ὺ ς τ ῶ ν ια τρ ῶ ν , ἐν
α πειρία τοῦ πρω τοπαθόντος μέρους, π ροσ επιτρίβοντα ς τ ή ν νόσον δ ι' ὡ ν θερα πεύουσ ι. Τ ῆ ς γ ὰ ρ ἀ ρ ρ ω σ τία ς
π ο λ λ ά κ ις οὕσης κ α τ ὰ θερμοῦ ἐ π ικ ρ ά τη σ ιν , ἐπ ειδή τ ο ῖς κ α τ ὰ π λ εο να σ μ ὸ ν το ῦ ψ υ χρ ο ῦ κ ε κ α κ ω μ έ ν ο ις χ ρ ή -
σιμον τὸ θερμαῖνόν τ ε κ α ὶ ἀ να θά λ πον ἐ σ τὶ, τ ὸ το ύ το ις κ α τ ά λό γο ν σ υνενεγκ ὸ ν, ά π ε ρ ισ κ έ π τ ω ς τ ὸ α ὐ τ ὸ
το ῖς έν ἀ μ ετρ ία θερμότητος ἐκκαιομένοις ἐ π α γ α γ ό ν τ ε ς , δ υ σ ία το ν τ ὸ π άθος ἐ π ο ίη σ α ν . ^Ω σπερ το ίνυ ν ἀ ν α γ -
κ α ιο τά τη το ῖς ιατροῖς ἐνομίσύη ή κ α τ α ν ό η σ ις τ η ς τ ῶ ν σ τ ο ιχ ε ίω ν ἰδ ιό τ η τ ο ς , ὅ π ω ς ἁ ν έκ α σ το υ τ ῶ ν εὕ ή
κα κ ῶ ς διακειμένω ν γένοιτο τοῦ π α ρ ὰ φύσιν δ ια τεθ έντος ὴ ἐπ α νόρ θω σ ις, ο ὕ τ ω κ α ὶ ὴ μ ε ῖς ἐπ ὶ τ α ύ τ η ν ἀ^-
ναδραμόντες τ ὴ ν διαίρεσιν τ ῶ ν ἐν τ ῆ ψ υ χ ῆ θεω ρουμένω ν, ἀ ρ χ ὴ ν κ α ὶ ὑπ όθεσ ιν τ ῆ ς κ α τ α λ λ ή λ ο υ Τ ῶ ν
παθῶ ν θεραπείας ποιησόμεθα τ ὴ ν γ εν ικ ή ν θεω ρίαν. Ο ὐκοῦν τ ρ ιχ ῆ , κ α θ ὡ ς ἔ φ η μ ε ν , δ ιη ρ η μ έ ν η ς τ ή ς ἱδιό^
τ η το ς τῶ ν τ ῆ ς ψ υ χ ή ς κ ιν η μ ά τ ω ν , εἰς τ ὸ λογικ όν τ ε κ α ὶ ἐ π ιθ υ μ η τικ ὸ ν κ α ὶ θυ μ ο ειδὲς, κ α τ ο ρ θ ω μ α τ α μ ὲν
τοῦ λ ο γ ισ τικ ο ύ (2) μέρους τῆ ^ ψ υ χ ή ς ἐσ τιν, ή εὐ σ εβὴ ς π ερ ὶ τ ὸ θεῖον ὑ π ό λ η ψ ις , κ α ὶ ἡ το ῦ κ α λ ο ῦ τ ε κ α ὶ
κακοῦ δ ια κ ρ ιτικ ὴ ἐ π ισ τ ή μ η , κ α ὶ ἡ τρ α νή ν γ ε κ α ὶ ἀ σ ύ γ χ υ τ ο ν ἔχ ο ^ σ α π ερ ὶ τ ῆ ς φ ύ σ εω ς (^) τ ῶ ν ὑ π ο κ ει-
μ ένω ν δόξαν, τ ί μ έν ἐστιν αἱρετὸν ἐν το ῖς οὕσι, τ ί δὲ βοελι^κτὸν κ α ὶ ά π ο τ ρ ό π α ιο ν , Κ α ὶ π ά λ ιν ἐκ το ῦ
ἐναντίοι^ π ά ν τ ω ς ή ἐν τ ῶ μέρει τ ο ύ τω κ α κ ία θ ε ω ρ η θ ή σ ε τα ι, ό τ α ν ἀ σ έβ εια μ ὲ ν ἦ π ερ ὶ τ ὸ θεῖον, ά κρ ι-
σία δὲ περὶ τ ὸ ό ντω ς κ α λ όν. Ἐ ν η λ λ α γ μ έ ν η δὲ κ α ὶ ἐσ φ α λ μ έν η ὴ π ερ ὶ τ ή ν τ ῶ ν π ρ α γ μ ά τ ω ν φύσιν ὺ π ό λ η -

Κωνσταντινουπόλεως Γερμανοῦ λύγος λέγει, οτι εἶναι έπισπο^αι
των αἱρετι^ιῶν, έ δέ έν Πατράσι μέγας Ι^αρσανούφιος δι^ ἀποκα-
λύψεως έμυήθη, έτι εἰσὶν οίκεῖα αύτοῦ, έχ ι δμως μετὰ πεήσμο-
νής υπερασπιζόμενα, το έποῖον εἶναι ούσιῶδες ιδίωμά τῶν αίρε-
τικων, άπαγε 1 ἀλλὰ ἀπεριέργως εἰλημμἐνα, καθο^ παρεδύθη-
σαν εις αύτον ἀπὸ τοὸς διδασκάλους του, κ^ἰ μάλιστα δήατι πΙρὶ
αύτῶν Συνοδική διάγνωσις δέν εἶχε γί νει ἀκύμη. Σι^μφωνε^ δέ
εις τήν γνόμην του ι^αρσανου^ίου καὶ ὁ ^Αγιος Ι^άξιμος, έρμη-
νεύων πρὸς τον ὀρθὸν σκοπὸν τὰ περι τής άποκ^τ^στάσεως
ταύτης. σύμφωνος τούτοις φαίνεται νὰ ^ ν ^ ^ ι Γε^νάδ^ος έ
.Σχολάριος έν τοῖς περι τ^ς του Ἀγίου Πνεύματος έκπορεύσεως
κατὰ Αατίνων λύγοις (τμήμ. γ^. Κεφ. ιή.). ΙΙερὶ δέ τής φρά-
σεως τοῦ Ἀγίου τούτου λέγει ὁ Φότιος (Κόδηκ. θ.). ^ἦν δέ
Τήν μέν φράσιν, ει τις άλλος ρητύρων λαμπρὸς, καὶ ήδονής ῶσὶ^
ἀποστάζων , . . πλεονάζει δέ τοις ένθι^.ήμασι καὶ τοῖς παρα-
δείγμασι... ^ τοῦτον ή ζ^. Σύνοδος (πράξ, ς^.) Πατέρα Πατέ-^
ρων ὁνομάζει. ^ο δέ Ἀγάθων έν τη ὰναφορ^, ^ιέγαν καλεῖ τής
Νύσσης επίσκοπον.
(^) ^ ν άλλοις, ή έκ τού πτώματος τής ἀμαρτίας.
(^) ^Εν άλλοις, τοῦ λογ^κοῦ.
(3) ^ ν άλλοις, περὶ τής φύσεως τήν ύπδληψιν, καὶ τῶν ύπο-
κειμένων τήν δύξαν.
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ.

Τ^ις, ω σ τ ε τ ιθ έ ν α ι τ ό φ ῶ ς σ κ ό το ς , κ α ὶ τὸ σ κότος φω ς, ^'Η σ , έ, 2 ( ^ κα θω ς φ η σ ιν ὴ Γ ρ α φ ή . Τ ο ῦ ^ ἐ π ^

θ υ μ η τ ικ ο ῦ μ έρ ους, ἡ μ ὲ ν ἐνά ρετος κίνη σ ίς^ ἐ σ τι, τὸ πρὸς τ ὸ ό ντω ς ἐπ ιθ υμ η τό ν κ α ὶ ἀ λ η θ ῶ ς κα λ ὸ ν ἐν ἀ γ ε-
σ θ α ι ^ Ι ) τ ὸ ν π όθον, κ α ὶ εἶ τ ι ς έν ἡμ^ῖν ἐρ ω τικ ὴ δ ύ ν α μ ίς τ ε κ α ὶ διἄ θεσις, ἐκεῖ κατασχολε^ισθαι π^σοιν, ἐν τ ῶ
π ε π ε ῖσ θ α ι μ η δ ὲ ν ὀρεκτόν ε ἶν α ι τ ῆ ὲα υ το ῦ φύσει ἄ λ λ ο , π λ ὴ ν τ η ς ἀ ρ ετῆ ς κ α ὶ τ η ς τ ὴ ν ἀ ρ ετὴ ν π η γα ζΟ ύ -
σ η ς φ ύ σ εω ς. Π ^ ρ α τ ρ ο π ὴ δὲ κ α ὶ ά μ α ρ τ ία τοῦ τοιούτου μέρους ἐσ τὶν, ότα ν τ ις μ ε τ α γ ά γ η τ ὴ ν ἐπιθΟμίαν
π ρὸ ς τ ὴ ν ά ν υ π ό σ τ α τ ο ν κενοδοξία ν, ἤ πρός τὸ ἐπ ικ εχρω σ μένον το ῖς σ ώ μ α σ ιν άνθος, όθεν γ ίν ε τα ι ὴ φ ιλ ο .
^ ρ η μ α τ ί α κ α ὶ ἡ φ ιλοδοξία κ^.ὶ ἡ φ ιλ η δ ο ν ία , κ α ὶ π ά ν τ α τ ὰ τ ο ια ῦ τ α , όσα ή ρ τ η τ α ι τοῦ τοιούτου γένους τ ῆ ς
κ α κ ία ς . Ι Ι ά λ ι ν δὲ τ η ς θ υ μ ώ δ ο υ ς δ ια θέσ εω ς κ α τό ρθ ω μ α μέν έσ τιν ὴ πρὸς τό κακὸν ἀ π έχθ εια , κ α ὶ ὸ πρός
τ ἁ π ά θ η π ό λ ε μ ο ς , κ α ὶ τ ὸ πρός α νδ ρ είά ν ἐσ τομ ῶ σ θ α ι τ ὴ ν ψ υ χ ὴ ν , ἐν τ ῶ μ ὴ κ α τ α π τ ή σ ε ιν τ ὰ το^ς π ο λ λ ο ῖς
φοβερὰ ν ο μ ιζ ό μ εν α , ἀ λ λ ὰ μ έ χ ρ ις α ίμ α τ ο ς πρὸς τ ἡ ν ἁ μ α ρ τία ν ἀ ντικ α θίσ τα σ θ α ι, κατσ φ ρο ν^ν δὲ θ α ν α τ ικ ῆ ς
ά π ε ιλ ῆ ς , κ α ὶ ἀ λ γ ε ιν ῶ ν κ ο λ α σ τ η ρ ίω ν , κ α ὶ τ ῆ ς τ ῶ ν ὴ δ ίσ τω ν διαζεύξεω ς, κ α ὶ π ά ν τω ν ά π α ξ τ ῶ ν διά τινο ς
σ υ ν η θ ε ία ς κ α ὶ π ρ ο λ ή ψ εω ς ἐν ἡ δ ο ν ῆ το ὺ ς π ο λ λ ο ὺ ς κ α τ ε χ ό ν τ ω ν , κρείττονα γενέσθαι, τ ῆ ς π ίσ τεω ς κ α ὶ
τ ή ς ἀ ρ ε τ ῆ ς π ρομ α χόμ ενον^ Τ ὰ δὲ ἀ π ο π τ ώ μ α τ α τοῦ τοιούτου μέρους ἔστιν ἄ π α σ ι π ρ ό δ η λ έ ὸ φθόνος, τὸ
μ ῖσ ο ς . ὴ μ ῆ ν ι ς , ἡ λο ιδ ο ρ ία , α ἱ σ υ μ π λ ο κ α ὶ α ἱ φιλόνεΙκ^ί τ ε κ α ὶ ἀ μ υ ν τικ α ὶ δ ια θ έ σ ε ι, α ὶ μ έχρ ι π ο λλο ῦ
π α ρ α τ ε ίν ο υ σ α ι τ ὴ ν μ ν η σ ικ α κ ία ν , κ α ὶ π ο λ λ ο ῖς εις φόνους κ α ὶ α ἶμ α τ α κ α τ α λ ή γ ο υ σ α ι. Μ ὴ γὰ ρ εὑρὡν ὁ
α π α ίδ ε υ τ ο ς λ ο γ ισ μ ό ς , όπου χ ρ ή σ ε τ α ι τ ῶ ό π λ ω λ υ σ ιτ ε λ ῶ ς ἐφ' ἐα υ τὸ ν, τρέπει τ ὴ ν τοῦ σιδήρου ἀ κ μ ή ν . Κ α ὶ
γ ίν ε τ α ι τ ὸ ἐκ Θεοῦ δοθὲν ὴ μ ῖν ἀ μ υ ν τή ρ ιο ν ό π λ ο ν, τ ῶ κ α κ ῶ ς κ εχρ η μ έν ω ὀλέθριον.

ε ρ μ η ν ε ί α . (^

ΚαΤά Τὸν καιρόν Τ^ς έορΤή^ Το^ Π άσχα φαίνεΤαι νά έσΤειλε Τήν έπιστολήν ΤαύΤην ό Ἀ γ ιο ς , δι^ ό και έκ
π ερισ Τ ά σ εω ς Τού καιρού ά ρ χιν ^ Τό προοίμιον, λ έ γ ω ν . άνα άπό έκεῖ^α όπού συνΤεινουν εις Τή^ έορΤήν ΤαύΤην
εἶναι κ α ὶ Τό νά σΤοχασθῶμεν νά ιαΤρεύσωμεν κ ά θ ε ψυχικήν άσθένειαν Τ^ν άριαρΤωλ^ν, μέ Τρόπον νόρ,ιμον και
κ α ν ο ν ικ ά διόΤ ι, έπ ειδή ή π αγκ όσ μ ιος αύΤη Τ^ς Ααμπρ^ς έορΤή έπιΤελε^Ται διά Τήν αιΤιαν Τ^ς σωμαΤικ^ς
ἄνασΤάσεω ς Τού πεπΤωκόΤο^ κα ὶ φθαρέν^ο^ Ἀ δ ά μ . πΤ^σις δ έ ψυχική εἶνα ι καὶ ή άμαρΤία, καθως καὶ άνά-
σΤασις ψ υ χικ ή εἶναι ή έκ Τής άμαρΤίας άνόρθωσις. δ ιά ΤαύΤην Τήν όμοιόΤηΤα άρμόδιον εἶναι καΤά Τήν έορτήν
ΤαύΤΥ^ν, ό χι μόνον νά προσφέρωμεν εις Τόν Θεόν πνευμαΤικίώς άφθαρΤισμένους Τούς δ ιά Τού ά^ιου βαπΤίσμα-
Τος άναγεννηθένΤας (καΤά Τὸ Π άσχα γάρ ἐβαπΤιζονΤο ΤόΤε οι καΤηχοόμενοι, καὶ όρα Τὸν με . Τής έν Ααοδι--
κεία^, ά λ λ ά κ α ὶ νά όδηγήσ ω μεν πρός σωτηρίαν έκείνου^,. όπού διά μεΤανοία^ καὶ ά πο χή ς Τῶν νεκρών έργων
τ ^ ς άμαρΤ ίας έπιστρέφουσι πρὸς τή ν ζ^ σ α ν όδόν Τής άρεΤής, ὡς λ έ γ ε ι ό Ἀ πύσΤ ολος, Πλήν δέν εἶναι όλιγη
δ υσ κο λία τ ό νά κυβερνήση τινὰ ς μέ όρθήν κα ι άλάνθαστον κρίσιν Τού^ λόγους καὶ Τάς αιΤἰας Τής Τῶν τοιού-
Των άμαρΤωλέ^ν διορθωσεω^. Α έγει γάρ ό Δ α βὶδ, ό τ ι ό δίκαιο^ πρέπει νά οικονομώ Τού^ λογαριασμού^ του
μ έ διάκρισιν μ ε γ ά λ η ν , ἶν α μή σαλευθώ εις τόν αιίώνα, άλλ^ ἶνα ρένη Τό μνημύσυνόν Του αίωνιον. ΔιόΤι, κα^
θω ς ή ιαΤρική Τέχνη Τῶν σωμάΤω ν, ένα μέν σκοπόν έχ ει νά ιαΤρεύση Τόν άσθενή, ή δ έ μεΤαχείρισι^ και έπ ι-
μ έ λ ε ια όποῦ εις αύΤόν κά μ νει δέν εἶναι μ ία κ^αὶ ή αύΤή, ά λ λ ά πολυποίκιλο^ καὶ διαφορετική, παρορ.οία δ η λ,
μ έ Τά διαφορεΤικά κ α ι π ο λυ π ο ίκ ιλα εἶδη Τέ^ν άσθενειέ^ν, ΤοιουΤοΤρόπως και ή ιαΤρική Τέχνη Τέ^ν ψυχῶν, καΤά
Τάς διαφόρους κα ι πολυΤρόπους άσθενείας Τής ψ νχ^ς, διαφόρους και πολυΤρόπους μ ετα χειρ ίζετα ι καὶ τά ς ια -
Τρείας, Κ αι δ ιά νά γέν η μ έ μέθοδον κο^ι Τάξιν ή περι ΤούΤου διδασκαλία μ α ς, μ έ ΤοιούΤον Τρόπον άς άρχί-
σ ω μ^ν. Τρία εἶναι Τά μέρη Τ^ς ψυχής^ λογιοΤικό^, λ ο γ ικ ό ς, έπιθυμηΤικόν και θυρικόν (3^. ^ιέ Τα^Τα Τά
Τρία κ α ὶ ή ά ρ ετα ις ένεργοί^νΤαι κ α ὶ ή κ α κ ία ι^ Διά Τοί^Το όποιος ΠνευμαΤικό^ ίατρὸς θέλει νά ιαΤρεόη έ μ π ε ι-
ρως κ α ι Τ ε χ ν ικ έ ς , πρέπει πρῶΤον νά έξεΤ άζη εις ποῖον μέρος άπό Τά Τρία ΤαῦΤα ένεργεῖται ή κάθε άμαρΤία,
κ α ὶ έΤσι άκολούθως νά ιαΤρεύη Τό πονε^,ένον μερος κα ὶ άσθενέ^, και ό χι άλλο μέν νά ^ναι Τό άσθενέ^, άλλο
δ έ μέρο^ νά ιαΤρεύη αύΤὸς, καθως βλεπομ εν κα ι πολλούς άπειρους ιαΤρούς νά αύξάνουσι περισσότερον Τήν
ά σ θένειαν, παρά νά ιαΤρεύουσι, μ έ Τό νά μ ή ήξεύρουν Τό μέρος όπού π άοχει. Π αραδείγματος χάριν, π ο λ λ α ^
φοραῖς γενν^Τ αι ή ασθένεια ά πό ύπερβολήν Τ^ς θερμόΤηΤος, αύΤοι δ έ, μ έ Τὸ νά δωσουν εις φλογιζόμενον
άσθεν^, ό γι ψυχρά ^ιαι δροσισΤικά ιαΤρικά (καθο^ς άπαιΤε^ί ό λογαριασμός Τ^ς ιαΤρική^, ά λλά θερμά κα ι πυρά,
Τά ει^ Τ ο ^ ύπό ψυχρόΤ^Το^ πάσχονΤα^ ωφέλιμα ^4), δυσκολο.ιάΤρευΤον καΤασκευάζουσι Τήν άσθένειαν. Αοι^

(1) ^Ισον άνάγεσθαι-
(^) Σημείωσαι ότι εις τους Κανύνας τούτους, ούτε ό ^ωνα-
ρές, ούτε ὁ ἈρισΤηνὸς, ούΤε ὁ Ἀνωνυμος έρμηνείαν έχουσιν,
έλλὰ μύνος ό Ι^αλσαμε^ν.
(3) Τήν διαίρεσιν Ταύτην φαίνεται νὰ έδανείσθη ό Ἀ γιος
άπὸ τὶν Πλάτωνα. ^κείνος γὰρ έν τ ^ περὶ Πολιτείας ούτω
λέγει. ^^ἐλσπερ πόλις διήρηται καΤὰ Τρία εἶ^δη, ούΤω καὶ ψυχή
ἐνὸς έκάστου τριχη διἐξεται, ^ ς έμοὶ δοκει. Τριῶν δέ ^Ιντων,
Τριτταὶ καὶ ήδοναί μοι μαίνονται έκάστου μία ιδία, έπιθυμίαι
τε ωσαύτως καὶ ἀρχαί . . . Τὸ ^ ν γάρ έστιν ^ μανθάνει ένθρω-
πος, τὸ δέ ^ θυμούται, τὸ δέ τρίτον διὰ πολυειδίαν, ένὶ ούκ
ιχομεν ὁνύματι προσειπεῖν ἰδί^ αύτού, ἀλλ^ δ μέγιστον καὶ
ίσχυρύτατον εσχεν ἐν έαυτιρ, τούτιρ έπωνομάσαμεν. έπιθυμητι-
κών γὰρ αυτο κεκλήκαμεν^- Αύτὸ τούτο λέγει καὶ ὁ Ααέρτιος
εἰς τὸν ^ίον τού Πλάτωνος.
(έ) Ἀγκαλὰ καὶ ὀ ^εμέσιος επίσκοπος λέγεις εού γὰρ, ε^ς
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
πὸν, καθὼς κοντὰ εἰς τοὺς ἰατροὺς ἀ να γκα ιοτά τη λ ο γ ίζ ε τα ι ἡ μάθησις τοῦ ἰδ ιώ μ α το ς τῶ ν τεσσάρων σ το ι-
χείω ν, οἷον τοῦ θερμοῦ, ψυχροῦ, ξηροῦ καὶ ὑγροῦ, δ ιὰ νὰ ἠμποροῦν μ ὲ τὴ ν μάθησιν τα ύ τη ν νὰ διορθώνουσι τὴν
παρὰ φύσιν κίνησιν καὶ ἀταξίαν αὐτῶ ν, τοιουτοτρόπως κοντὰ εἰς τοὺς Π νευματικοὺς ἰατροὺς ἀ να γκα ία ,ἶν α ι
καί ἡ καθολικὴ καί σ τοιχειώ δης μάθησις τῶ ν εἰρημένων τριῶν μερῶν τῆ ς ψυχῆς, δ ιὰ νὰ ἰατρεύουν ἁρμοδίως
τὰ πάθη αὐτῆς. Τοῦ λογιστικοῦ μέρους λοιπὸν ἀρεταί μ ὲν εἶναι ἠ πρὸς Θεὸν εὐσέβεια κα ί π ίσ τις, ἠ τοῦ κ α -
λοῦ κα ί κακοῦ διάκρισις, ἠ διακεκριμένη κα ί ἀσύγχυτος γνῶσις καί δόξα τῆ ς τῶ ν ὄντω ν φύσεω ς, ἤ τις π α -
στρικὰ καί καθαρὰ γνωρίζει, ποῖον ἀπὸ τ ὰ ὄντα π ρέπει ἀ λη θῶ ς νὰ ἀ γ α π ᾶ τ α ι, καί ποῖον π ρέπει νὰ μ ισ ῆ τα ι
καί νὰ ἀποστρέφεται. Κ ακίαι δὲ έξ έναντίας αὐτοῦ εἶναι, ἠ πρὸς Θεὸν ἀσέβεια κα ί ά π ισ τ ία , ἠ ἀδιακρισία
καί σφαλερὰ γνῶσις τοῦ ἀληθινοῦ καλοῦ καί κακοῦ, ἤ τ ις λ ο γιά ζ ει μὲν τὸ φῶς ὡσὰν σκότος, τὸ δ ὲ σκότος ὡσἀν
φῶς, ἤτοι τὴν ἀρετὴν ὡς κακίαν, καί τὴν κακίαν ὡς ἀρετὴν, τὸ ὁποῖον ταλανίζει ὁ Ἡσαΐας. Τοῦ δέ ἐπ,θυμη-
τικοῦ μέρους, ἀρετὴ μὲν εἶναι τὸ νὰ ἀναβιβάζη τὸν πόθον πρὸς τὸ ἀληθῶς ἐπιθ υμ η τὸ ν καλὸν, κ α ὶ ὅλην τὴ ν
ἀγαπητικήν του δύναμιν νὰ τὴν εὐκαιρώνη εἰς αὐτὸ, μὲ τὸ νὰ ἦναι πεπεισμένον ό τι ἄλλο π ρ ᾶ γ μ α δὲν εἶναι
φυσικὰ ἐπιθυμητὸν, πάρεξ ἠ ἀρετὴ καί ὁ πάσης ἀρετῆς α ἴτιος Θεός. Κ ακίαι δ ὲ το ύ το υ εἶνα ι, ὅ τα ν μεταφέρη
τὴν ἐπιθυμίαν πρὸς τὴν φιλοδοξίαν, πρὸς τὰ κά λ λη τῶ ν σω μάτω ν, πρὸς τἠ ν φιλαργυρίαν, πρὸς τὴ ν φιληδονίαν
καί πρὸς τὰ ἄλλα παρόμοια. Τοῦ δ ὲ θυμικοῦ μέρους, ἀ ρετα ί μὲν εἶναι τὸ μῖσος πρὸς τὴ ν ἁ μ α ρ τία ν , ὁ πρὸς τ ὰ
πάθη πόλεμος, ἠ ψυχικὴ ἀνδρεία, ἠ ὁποία δὲν φοβεῖται τ ἀ εἰς τοὺς άλλους φοβερὰ, ἀ λ λ ' ἐνα ντιό νετα ι μέχρις
αἵματος πρὸς τὴν ἁμαρτίαν, τὸ νὰ καταφρονῆ ὅλα τ ὰ βάσανα καὶ τοὺς πόνους, ὅ τα ν ὑπὲρ π ίσ τεω ς κα ὶ ἀ ρετῆ ς
μ ά χ ε τα ι. Κακία δὲ αὐτοῦ εἶναι ὁ φθόνος, τὸ πρὸς τὸν πλησίον μῖσος, α ί φιλονεικίαι, αί ὕβρεις, α ί μνησ ικα -
κίαι, ἠ ἐκδικητικὴ διάθεσις, ἤ τις ἐκρήμνισε πολλοὺς καὶ είς φόνους κα ὶ α ἵμ α τ α . Ἔ τσ ι ό θυμὸς ὁποῦ ἐδόθη
εἰς τὸν ἄνθρωπον παρὰ Θεοῦ ἄρμα βοηθητικὸν, γίν ετα ι ἄρμα ἀφανιστικὸν εἰς ἐκεῖνον ὁποῦ κακῶ ς τοῦτο μ ε -
ταχειρίζεται.
ΚΑΝΩΝ Β'.

Τούτων τοίνυν κ α τὰ τὸν εἰρημένον διευκρινηθέντων τρόπον, ὅσ^α μ.ὲν ἁ μ α ρ τή μ α τα τοῦ λογισ^τικοῦ
τῆ ς ψυχῆς ἅ π τετα ι μέρους, χαλεπώ τερα παρὰ τῶ ν Π ατέρων ἐκρίθη, καὶ μείζονος κ α ὶ διαρκεστέρας κ αί
ἐπιπονωτέρας τῆ ς ἐπιστροφῆς ἄξια. οἶον, εἶ τις ἠρνήσατο τ ή ν εἰς Χ ριστὸν π ίσ τιν , ἤ πρὸς Ἰουδαϊσμὸν, ἤ
πρὸς εἱδωλολατρείαν, ἤ πρὸς Μ ανιχαϊσμὸν, ἤ πρὸς ἄλλο τ ι τοιοῦτο ὁρμήσας κακὸν, ε ἶτ α καταγνοὺς ἑαυ-
τοῦ, χρόνον τῆ ς μετανοίας ἔχει ὅλον τὸν τ ῆ ς ζω ῆ ς αὐτοῦ χρόνον. Οὐδέποτε γὰ ρ, μ υ σ τικ ῆ ς ἐπιτελουμέ-
νης εὐχῆς, μ ετὰ τοῦ λαοῦ προσκυνῆσαι τὸν Θεὸν κ αταξιοῦται, ά λ λ ὰ κ α τ ὰ μόνας μὲν εὔξεται, τ ῆ ς δὲ
κοινωνίας τῶ ν Ἁγιασμ^άτων καθόλου ἀλλότριος ἔσται. ἐν δὲ τ ῆ ὥρα τ ῆ ς ἐξόδου αὑτοῦ, τότε τ ῆ ς τοῦ
Ἁ γιασμοῦ μερίδος άξιωθήσεται. Ε ί δὲ συμβαίη παρ' ἐλπίδα ζῆ σ α ι αὐτὸν, π ά λ ιν ἐν τῶ α ὐτῶ κ ρίμ ατι δια-
βιώσεται, ὰμέτοχος τῶν μυστικῶν Ἁ για σ μ ά τω ν μέχρι τ ῆ ς ἐξόδου γενόμενος. Οὶ δὲ βασάνοις καὶ τιμ ω -
ρίαις χαλεπ αῖς αἰκισθέντες, ἐν ρητῶ χρόνω ἐπετιμήθησαν, οὅτω φιλανθρω πία, ἐπ ' αὐτῶ ν χρησαμένω ν τῶ ν
ἁγίων Πατέρων, ὡ ς οὐ ψ υχῆς γενομένης ἐν π τ ώ μ α τ ι, ἁ λ λ ὰ τ ῆ ς σ ω μ α τικ ῆ ς ἁσθενείας πρὸς τὰ ς αίκίας
οὐκ ἀντισχούσης. δι' ^ τῶ μέτρω τῶ ν ἐν πορνεία π λη μ μ ελ η σ ά ν τω ν , κ αὶ ή βεβιασμένη τε κ αὶ ἐπώδυνος
παράβασις ἐν τ ῆ ἐπιστροφῆ συνεμετρήθη.
Ἑ ρ μ η ν ε ί α.

Εἰπὼν εἰς τὸν προλαβόντα Κανόνα ὁ Ἅ γ ιο ς τὰ ς κα κ ία ς τοῦ κάθε μέρους τῆ ς ψ υχῆ ς, τώ ρ α εἶς τὸν παρόντςς
καί περί τῶ ν ἐπιτιμίω ν διαλαμβάνει τῶ ν αὐτῶν κακιῶν, λέγων^ . ^ τ ι τ ἀ ά μ α ρ τ ή μ α τ α τοῦ λ ο γισ τικ ο ῦ έκριναν
οί Πατέρες χειρότερα ἀπὸ τ ὰ τῶν ἄλλων μερῶν, κα ί ἀκολούθως ἄ^ια περισσοτέρας κα ί ἐπ ιπ ονω τἐρας μ ε τα ^
νοίας καί ίκανοποιήσεως. Π αραδείγματος χάριν. ',^νίσως τινάς ἠρνήθη τὸν ^ρ ισ τὸ ν κ α ί ^ίγεινεν ^Εβραῖος, ἠ εί-
δω^ολάτρης^ ἠ ί^ἵανιχαῖος, ἠ ἄλλο τ ι τοιοῦτο, εί μὲν αὐτὸς ἀπὸ λόγσυ τσι, το^το ^καμε, χωρίς ἀνάγκην καί
βίαν, οὅτος ἀφ' οί, ἐπιστρέψη πάλιν πρὸς τὴν εὐσέβ^ἰαν, ὅλην τοι, τὴν ζωὴν ^ίχει Κανόνα μετανοίας, καί ποτ^
δὲν θέλει συμπροσευχηθῆ με τοὺς πιστοὺς ἐν τῆ εκκ λ η σ ία , ἀ λλ' ^ ω τ^ς - εκκλησίας μ ετά των κατηχουμέ-
νων, οὐδὲ θέλει άξιωθῆ νὰ κοινωνἠση τὰ θεῖα μυστήρια, πάρεξ μ ονα χὰ είς τὸ τέλσ ς τῆ ς ζω ῆς το υ . εἰ δ ὲ κα ί
κινδυνεύσας εἰς θάνατον μεταλάβω , πάλιν ἀ φ 'ο ὅ ὐ γιά ν^, είς τὸν αὐτὸν Κανόνα εὐρίσ κετα ι. μ ὴ κοινωνῶν μ έ χρ ι
τέλους ζωῆς .^ υ ^ί^. όσοι δ ὲ ἀπὸ βάσανα καί τιμω ρίας ἠρνήθησαν τὸν ^ριστὸν, ὁμοίως μ ὲ τοὐς πόρνους ἐ κ α -
νονί^θν,σαν ἀπὸ τοὺς Πατερας, ἤτοι ἐννέα χρόνους νἀ μὴ κοινωνήσ^υν^ έ κ α μ α ν γἀρ φιλανθρωπίαν εἰς αύτοὺς,
διατί δὲν ἠρνήθησαν ἀπὸ τὴν προαίρεσίν των, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν άσθένειαν τ^ς σαρκὸς, ὁποῦδ^ν ὐπέφερε τἀς βα-
σάνους. ^Ορα τὸν ιά. τῆς ά.
ΚΑΝ^Ν

. Οὶ δὲ πρὸς γό η τας ἁπιόντες, ἤ μάντεις, ἤ τοὐς διὰ δαιμόνων καθάρσιά τι^,α κ α ὶ αποτροπιασμούς

.^ντ^ί τινις, ^ ι α κ α τα ^ ,ιι πρόκιιτ^ι τ^ῖς ^

τρ.ις, τὸ ιὺ.ιρ^.ν ^τσπ.ιη.,ιι ^,ι.ρ^ ί ^ Καί ^ρα π,ρί τὸν ι γ ^ ^ ς ἀ .
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΠΓΟΡΙΟΥ ΝΥ^,ΣΠΣ.

ἐνεργ^ῖν ὑπισχνουμένους, ουτοι ἐρω τῶ νται δι' άκριβείας καὶ ἁνακ^.νονται, πότερον . ἐπιμένο^τες τ ῆ εἱς
^ρ ισ τὸ ν π ίσ τει ὐπ ἁ ν ά γκ η ς τινὸς συνηνέχθησαν ἐκείνη τ ῆ ἁ μ α ρ .ία , κακώσεων τινος, ἤ άφορήτι^ ζ ^ -
μ ίας ταὐτην αὐτοϊς τήν ὁρμήν ἐμποιησάσης, ἤ καθ' όλου καταφ.ονήσαντες τοῦ π ε π ισ τ ε ι,μ ^ πςιρ^ ἤ.
μ ω ν μαρτυρίου, τ ῆ τῶ ν δαιμόνων σ υμ μ α χία προσέδραμον . Ε ἱ γ ὰ ρ ἐ π ὶ άθετήσει τ ῆ ς πίστεως, κςιί
πρὸς τὸ μ ή πιστεὐειν είναι Θεὸν τὸν παρὰ χ ρ ισ τια νό ς π ρ ο σ κ υ ν ο ^ ν ο ν ἐκ^νο ἐποίησαν, δηλαδή τῶ κρί.^
μ α τ ι τῶ ν παραβαινόντων ὐπαχθήσονται. εί δέ τις ἁβάστακτος ἁνάγκη κατακρατήσασα τῆ ς μικροψυ^
χ ία ς α ὐτῶ ν, είς ^οῦτο προήγαγε, διά τινος ή π α τη μ ένη ς ἐλπίδος παρακρουσθέντας, ώσαὐτως ἔσ τ^ι κςι^
ἐ π ' αὐτῶ ν ή φιλανθρω πία, καθ' ὁμ οιότητα τω ν πρὸς τὰ ς βασά ἐν τῶ καιρῶ τ ῆ ς ὁμολογίας άντισχε^,
μ ή δυνηθέντω ν.
.ερ μ η ν ε ία ,

Τάς γ ο η τε ία ς κα ί μ α ν τ εία ς κανονίζει ὁ ^ γ ι ο ς δ ιὰ τοῦ Κανόνος τούτου, αί ὁποϊαι εἶ,^αι ἁμα ρτή μα τα
λο γικ ο ῦ, λ έ γ ω ν . ..όποιοι π ηγαίνουν πρὸς γό η τα ς καί μ ά ντεις, ἠ πρὸς ἐ.ιείνσυς ὁποΙ^ ὐπόσχ^νται νἀ τοὺς κα θ α -
ρίσουν μ ὲ τη ν ἐνέργειαν τω ν δαιμόνων άπὸ τὰ ς ἀσθε,^είας, ἠ δυστυχίας,^ ἠ βασκανίας, ^ ἀλλα τινἀ κακἀ
π άσ χουν, ουτοι πρέπει νὰ ἐρω τῶ ντα ι, καί ε ἰ μὲν ἐπιμένοντες εἰς τὴν π ίσ τιν τοΙ^ ^ριστο^, διά δε τὴ^ ἀ ^ ἀ ^ ^
ἀσθε^.είας τινὸς, ὴ ζη μ ία ς μ ε γ ά λ η ς ἐμικροψύχησαν καί έ ^ μ α ν τοῦτο, πλανηθέντες πῶ ς θέλουν ἐλευθε^ωθ^ ^
το ύ τω ν δ ιά τῆ ς μ α ντεία ς κανονίζονται ὡς δ ιὰ βασάνων ἀρνηθέντες τὸν ^ίριστόν, ἤ το ι ἐννέα χρόνους^ ^ ^ ^,ς
ά θετή σ α ν τες τὴ ν πίσ τιν τοῦ ^ριστοῦ καί καταφρονήσαντες τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ύπὸ ^ριστικνῶν προσ^υ.
νουμένου, ἐπρόστρεξαν εἰς τὴ ν βοήθειαν τῶ ν δαιμόνων,νά κανονίζωνται ὡς οί θελη μα τι^ῶ ς ἀρνηθέντες τὸν ^ ι . .
στόν. ^ ρ α καί τὸν ξά . τῆ ς
ΚΑΝΩΝ

Τῶν δὲ δι' ἐπιθυμίαν καί ήδονήν γενομένων άμαρτημάτων, τοιαὐτη ἐστίν ή διαίρεσις. τὸ μ^ν
^ιαλεῖται μοιχεία, τὸ δὲ πορνεία. Τισί μὲν ουν τῶν άκριβεστέρων ήρεσε, καί τὸ κατὰ πορνεία^ πλημμἐ-
λ η μ α μοιχείαν εἶναι νομίζειν. διότι μία ἐστίν ή νόμιμος συζυγία, καὶ γυναικὸς πρὸς ἄνδρα, κςιί άνδρὸ^
πρὸς γυναίκα. Πάν ο^ν τὸ μή νόμιμον, παράνομον πάντως, καὶ ὁ μή τὸ ιδιον ἔχων, δηλ. τὸ ἁλλότριον ἔ-
^ει. Τ ῶ γὰρ ἁνθρώπω μία δέδοται παρὰ τῶ Θεῶ βοηθὸς, ^Γεν. β'. κ^ι τῆ γυναικὶ μία ἐφήρμοσται
κεφαλή . ^ Οὐκοῦν, εί μέν τις τὸ ίδιον αί^τοῦ σκεῦος ^Α^ Θεσσαλ. δ^ ^/Ι,καθώς ὁνομάζει ὁ θε^ος Π ςιῦ λ^
^αυτῶ κτήσαιτο, συγχωρά ὸ νόμος τῆ ς φύσεως τήν δικαίαν χρῆσιν. εί δέ τις έξω τοῦ ίδιου τραπείη, ἐ^
ἁλλοτρίω πάντως γενήσεται, ἁλλότριον δὲ ὲκάστω π^ν τὸ μή ίδιον, καν μή ὸμολογοὐμενον ἔχη τὸν κυ.
ριεὐοντα.. Οὐκοῦν, οὐ πόρρω τοῦ κατὰ μοιχείαν πλημμελήματος καί ή πορνεία τοϊς τὸν ακριβέστερου ^ξε-
τάζουσι λογισμὸν ἐδείχθη, λεγοὐσης καί τῆς θείας Γραφῆς, ότι, .μ ή πολὐς ἶσθι πρὸς άλλοτρίαν.,, ^Πςς-
ροιμ έ. Πλήν άλλ' ἐπεί τοϊς άσθενεστέροις ἐγένετό τις παρὰ τῶν Πατέρων συμπεριφορά διεκρίθη
τὸ πλημμέλημα τ ῆ γενικῆ διαιρέσει ταὐτη ως πορνείαν μὲν λέγεσθαι τήν χωρίς άδικίας ὲτέρου γινομἐνη^,
τινί τῆ ς ἐπιθυμίας ἐκπλήρωσιν, μοιχείαν δὲ, τήν ἐπιβουλήν τε καί άδικίαν τοῦ άλλοτρίου. 'Εν ταὐτ^
δὲ καί τήν ζωοφθορίαν καί παιδεραστίαν εἶναι λογίζονται, διότι καὶ ταῦτα φὐσεώς ἐστι μοιχεία^
-^.ὰρ τὸ ἁλλότριόν τ ι καί παρὰ φὐσιν γίνεται ή άδικία. Τ α ὐ τη ς ο^ν τ ῆ ς διαιρέσεως καὶ ἐν τοὐτω τῶ ^ι-
δει τ ῆ ς ἁ μ α ρ τία ς γεγενημένης καθολική μέν ἐστι θεραπεία, τὸ τῆ ς ἐμπαθοῦς λὐσσης τ ῆ ς περί τὰ ς τοιςιὐ.
^ α ς ήδονὰς καθ^ιρὸν ἐκ μεταμελείας γενέσθαι τὸν ἄνθρωπον. 'Ε π εί δὲ τῶ ν ἐν πορνεία μολυνθέντων άδικία
τ ις τ ῆ ἁμ αρ.^α τ α ὐ τ ^ οὐ κ α τα μ έμ ικ τα ι, διὰ το ῦ το διπλασίων ὡρίσθη τῆ ς ἐπιστροφῆς ὁ χρόνος τ ό ς ἐ^
μ οιχεία μι^ινθεϊσι, καί ἐν το.ίς ἄλλοις τοῖς ἁπηγορευμένοις κακοῖς. ζωοφθορία τε καί τ ῆ κατὰ τοῦ ἄρρενος
λὐσσ.^ διπ λασ ιάζεται γὰρ, ω ς εἶπον, ἐπί τω ν τοιοὐτων ή αμαρτία, μ ία μὲν ή κατὰ τή ν ἄθεσμον ήόονήν,
ὲτέρα δὲ ή κ α τὰ τ ή ν άλλοτρίαν άδικίαν συνισταμένη. Διαφορὰ δέ ἐστιν ἐν τῶ λόγω τη ς μετανοίας, καί
ἐπί τῶ ν κ^ιθ. ήδονήν π λ η μ μ ε λ η μ ά τ ω ν το ιαὐτη. 'Ο μὲν γὰρ ἁφ' ὲαυτοῦ πρὸς τή ν ἐξαγόρευσιν τω ν ἁμαρ-
τ ιῶ ν ὸρμήσ^ις, α ὐτῶ τ ῶ καταδέξασθαί δι' οίκείας ὁρμῆς γενέσθαι τω ν κρυφίων κατήγορος, ὡ ς ήδη τῆ ς
θεραπείας τοῦ πάθους άρξάμενος, καί σημεῖον τ η ς πρὁς κρότον μεταβολής ἐπιδειξάμενος, φι.
λικνθρωποτέροις γίνετα ι το^ῖς ἐπιτιμίοις. 'Ο δὲ φωραθείς ἐπί τῶ κακῶ ἤ δια ^ινος ὐποψίας ῆ κατηγορίας
ἁκουσίως ^.πελεγχθείς, εν ἐπιτετα μ έν^ γίνεται τ ῆ ἐπιστροφῆ. ώστε, κςιθαρισθέντα δι' άκριβείας αὐτὸν,
ι^ὅτως ἐπί τ ή ν τω ν 'Α γ ια σ μ ά τω ν κοινωνίαν παραδεχθῆναι. ^Εστι τοίνυν ὸ Κανών τοιοῦτος, ώστε τοὐς
ἐν πορνεία μολυνθέντας, ἐν τρ ισ ίμ ὲν ἔτεοι μ ετὰ τω ν έν ἐπιστροφῆ ὐποπιπτόντων.προ^εὐ^εσθαικαί τότε
μ ε τ έ χ ε ιν τ ῶ ν 'Α γ ια σ μ ά τω ν. ἐπί δὲ τῶ ν σπουδ^ιοτέρα κεχρημένων τ ῆ ἐπιστροφῆ καί τῶ βίω δεικνὐντων
τ ή ν πρὸς τὸ ἁγαθὸν ἐπάνοδον, ἔξεστι τῶ οίκονομοῦντι πρὁς τὁ συμφέρον τ ῆ ἐκκλησιαστικῆ οίκονομία,
συντεμεῖν τὸν χρόνον τ ή ς άκροάσεως καί τάχιον είς ἐπισροφήν ι^γαγ^ἰν. καί ^ λ ι ν καί τοῦτον συντεμε^ν
^ὸν χρόνον καί τά ^ ιο ν άποδοῦναι τ ῆ Κ οινωνία, όπως ὰν τ ῆ ὲαυτοῦ δοκιμασία ἐγκρίν^ τ ή ν τοῦ θερα-
 Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

πευομένου κ α τά σ τα σ ιν ^Μ ατθ. ζ^ ^Ωσπερ γ ὰ ρ τό τ ο ῖς χοίροις ρ ίπ τειν τὸ ν μ α ρ γ α ρ ίτ η ν ἀ π Ε ίρ η τα ι, ο ὕτω

τό άποστερεῖν τοῦ τιμ ίου Μ αργαρίτου τό ν ή δ η άνθρω πον, δ ιά τ η ς ά π ^ θ ε ία ς τ ε κ α ὶ κ α θ α ρ ό τ η τ ο ς γενό μ ε-
νον, τῶ ν ἀ τόπ ω ν ἐσ τίν. 'Η δὲ κ α τ ά τ ή ν μ ο ιχ ε ία ν , ή τ ο ι κ α τ ά τ ά λ ο ιπ α ε ἴδ η τ η ς α κ α θ α ρ σ ία ς γ ενο μ ένη
π αρανομία, κα θ ὡ ς ποοείρηται κειτά π ά ν τ α ἐν τ ῶ α ύ τ ῶ κρ ίμ ^ιτι θερ α πευθή σ ετα ι ἐν ^ κ α ὶ τό τ η ς πορνείας
ά γος, τ ῶ δέ χρόνω ο ιπ λ α σ ιά ζε τα ι. Π α ρ α τ η ρ η θ ή σ ετα ι δὲ ἐπ^ α ύ τ ῶ ὴ το ῦ θεραπευομένου δ ιά θεσ ις, δν τρ^-
πον κ α ὶ ἐπ ὶ τῶ ν τ ῶ μολ υσ μ ῶ τ ῆ ς πορνείας σ υν^νεχθέντω ν, ω σ τ ε , ἤ θ ᾶ τ τ ο ν , ἤ βραδύτερον γενέσ θα ι α ὐ -
τοῖς τ ὴ ν τοῦ άγαθοῦ μετουσ ία ν.
^ ρ μ η ν ε ί α.

Περὶ έπιΤιμίων Τού έπιθυ^ιηΤικού μέρους Τίών άμαρΤημάΤων εις Τόν κανόνα ΤούΤον διορίζει ό Ἀ γ ιο ^ , και
πρ^Τον περὶ Τής πορνείας, λέγω ν όΤι οι άκριβέσΤεροι και διακριΤικωΤεροι λέγουσιν^ όΤι και ή πορνεία ως μοΙ-.
χε ία λο γίζετα ι, μ έ ΤοιαύΤην άπόδειξιν. ΔιόΤι, άν ή μ ο ιχεία εἶναι άμαρΤία πρός ξέν^ν γυνα ῖκα , καΤά Τούτον
Τόν λόγον και ^ πορνεία ποό^ ξένην γυν^ιῖκ^ γινομένη μ οι^ία λογίζΕΤ ^ι. ^ ί π γά ρ ^ ν α ι ή νόμιμος συζυγία
καἰ μίξις γυναικός πρό^ άνδρα, κοιὶ άνδρό^ πρό^ γυναίκα, ήΤις γινεΤ α ι πρό^ έδικόν Του σέ^μα. κάθε δ έ ά λλη
ριίξις, έξω άπό αύΤήν, παράνοριο^ εἶναι, και άκολούθω^ ούδέ πρός ι^διον σέ^μα γίν εΤ α ι, ά λ λ ά πρός ξένον, έπειδή
άπ^ ά ρ χ ^ ό ^εό^ μί^Εν γυ ν εει^ έδωκεν εις Τόν άνδρ^, κα ι ^νεε άνδρα εις Τήν γυναῖκα. Και λοιπόν, άν έ χ η Τι^
νά^ έδικόν Του σκεύος (καθως λέγει ό Π α θ λ ο ί, ήΤοι γυναῖκα, εἶναι ουγκεχω ρημένον νά ο μ ίγ η μ έ αύΤό^ ει δ έ
έ^ω άπό Τό έδικόν Του σμίξη μ έ άλλο, βέβαιά μ έ ξενον σἰώμα σ μ ίγε ι, κάν κα ι αύΤό ὡρισμένον και φανερόν οι..
κεκύρην δέν έχη. Ἀ λ λ ά μήν ΤαύΤα πάνΤα ει^ Τήν πορνείαν άκολουθονσι, λοιπόν ή πορνεία, καΤά Τήν άπύ δει^
ξεν ΤαὁΤην,δέν εἶναι μακράν άπό Τήν μοιχείαν,κκι μάλισΤα όπού λ έ γ ε ι ό Σ ολομω ν,^μή π ολύς ί^σθι προς ά λλο -
Τ ρ ί α ^ ήτοι μή γίνεσαι έκδοΤος εις ξένην γυναῖκα, πόρνην δ η λ . Πλήν μ έ όλα ΤαύΤα οι ΠαΤέρες συγκαΤ αβαί-
νονΤες, πορνείαν μέν λέγουσι Τήν άμαρτίαν όπού γένη εις γυνα ίκα , χωρις νά έκδικηθώ ά λ λ ο ^ ΤαόΤόν ειπε^ίν
όπού γένη εις γυναῖκα έλευθέραν άπό άνδρα. όθεν κα ι συγκαΤαβαΤικωΤερον άπό Τήν μ ο ιχεία ν α ύτήν έκανύ..
νισαν, ει^ έννέα χρόνου^ δ η λ. Τρε^ς ριέν χρόνους διορίσαντε^ Τού^ πορνεύσανΤα^ νά προσκλαίουν έξω τού νάρ-.
θηκο^, Τρεῖς δ έ χρόνου^ νά άκροάζωνΤαι, και άλλους Τρεῖς νά ύποπίπΤουν, και έπειΤ α νά μεΤαλα^ιβάνουν (όρα
καἰ Τόν κβ^. ^ασιλείου). εἶναι ^μως ά δεια εις Τόν ΠνευμαΤικόν ιαΤρόν νά συνΤέμνη μ έ ν Τούς χρόνου^ Τής άκρο-
άσεω^ εις έκείνους Τού^ πύρνους όπού προθυμόΤερα μεΤανοούν, νά συντέμνη δ έ κα ὶ Τού^ χρόνους Τ^ς ύποπτω -.
σεως, καὶ νά φέρνη αύΤούς ΤαχύΤερα εις Τήν μεΤάληψιν Τῶν Μυστηρίων, καθω ς ή θ ε λ ε γνωρίσει τή ν διάθεσιν
Το^ μεΤανοούνΤος^ ΔιόΤι, καθο^ εἶναι άΤοπον νά ρίπΤη Τινάς Τού^ μαργαρίΤα^ Τά ά γ ια μυστήρια δη λ α δ ή , εις
Τού^ χοίρους, εις τούς άκαθάρΤου^ δ ελ α δ ή και μή γνν^σίω^ μεΤανοούνΤας, έ τ σ ι εἶνα ι άΤοπον νά άποσΤερώ
άπό Τόν Τίμι.ον ΜαργαρίΤην, ήΤοι Τό σ ί ^ α τού ΧρισΤού, τόν δ ιά τή^ ά π ο χ ^ ς τού κακοῦ καὶ τ^ής μετανοίας
καθαρισθένΤα καὶ άπό χοίρου γεγονόΤα άνθρωπον. Και ΤαύΤα μ έν περι Τ^ς ποονείας, Τήν δ έ μ ο ιχεία ν , άρσενο-
κοιτίαν καὶ κΤηνοβαΤίαν,διπλ^ς έκανύνισαν οι ΠαΤέ^ε^ ά πό Τήν πορνείαν,ήτοι δ εκ α ο κ τώ χρόνους τή ν κά θε μί-^
αν, επειδή και ή άριαρΤία όπού δι^ αύΤύ^ν γινεΤαι εἶναι δ ιπ λ ^ . μέν γάρ μ ο ιχ εία κο ν τά εις τή ν άθεσμον
ήδονήν όπού ἐργάζεταΕ, άδικες και Τόν άνδρα Τής παρ^ αύΤοί^ μοιχευθείσης γυναικός, διαΤ ι οικειοποιε^Ταε άδί^
κως Τό έδικόν Του πράγμα, Τήν γυνα^κά Του δηλ., ή δ έ άρσενοκοιτία καὶ κτηνοβαΤία καὶ α ύ τ α ὶ ὸμοίω^ κονΤά
ει^ Τήν άθεσμον ήδονήν όπού ένεργούν,εἶναι καὶ ά δικ ία ει^ τό ξένον καὶ παρά φύσιν, ήΤοι άδικούσι τοὸς νόμους
Τής φυσεως, ως παρά φύσιν όντα άμαρΤήματα, ο ι χρόνοι δ έ έκαστου Τέ^ν Τοιούτων ά μ α ρ Τ ^μά τω ν οικονομούνΤαι
παρομοίως μέ^Τούς Τής πορνεία^ διπλασίω ς όμως, ήΤοι έξ χρύνουςνά προσκλαίουν οι μ ο ιχ ο ι,κ α ὶ άρσενοκοῖΤαι, και
κΤηνοβάΤαι ά^ω Τή^ ^κ κλη σ ία ^, έξ νά άκροι^νΤαι, έξ νά ύποπίπτουσι, κ α ι ούΤω νά μεΤαλαμβάνουν. Π λήν έ χ ε ι
νά παραΤηρ^Ται άπό Τόν Πνευρ,αΤικόν κ α ι ή διάθεσις Τιύν τοιούτω ν, ως καὶ Τ ^ν πόρνων, ^ σ τ ε , ε ι μέν προθυ-
μότερα μεΤανοούν, ΤαχύΤερα νά Τοός ουγχι^ρώ νά μεΤαλαμβάνουν, ει δ έ άμελέσΤ ερα έπισΤρέφουν, άργόΤερα
άκόμ^η και άπό Τούς δεκαοκΤ^ χρόνου^ νά μή Τούς άφίνη νά κοινωνοί^ν, Κ αθολική δ έ ιαΤρεία, και πόρνων κ α ι
μο ιχό ν και άρσενοκοιΤ^ν και .κΤηνοβαΤέών,εἶναι Τὸ νά κάμουν άποχήν Τελείαν ά πό Τά^ Τοιαύτα^ ήδονά^ κα ι νά
ιεεΤανοήσουν. Κἶναι δέ και διαφορά άνάμεσα εις Τόν Τρόπον τ ^ ς ^ξομολογήσεων το^ν το ιο ύτω ν α μ α ρ τ ω λ ο ί
οιύΤι, έκεῖνο^ μὲν όπού άφ^ έαυΤού Του ύπ ά γη κα ὶ έξομολογηθώ, φιλανθρωπόΤερα και έλαφρόΤερα κανονίζεται,
μ έ Τό νά στερξη αύΤό^ άπό λόγου Του νά καΤηγορήσ^ Τὸν έαυτύν του, κα ὶ νά δείξη σ ημ ά δι μεΤαβολής εις Τό
καλήΤερον, έκεῖνο^ δέ όπού άρνούμενο^ πρόΤερον, έλεγχθώ ύσΤερον π ^ ς ήμαρΤεν, ε^Τε δ ιά ύποψία^, ει^Τε δ ιά κ ^ -
Τηγορία^ Τινίών, οὕΤο^ βαρύΤερα καὶ πολυχρονιωτερα κα νονίζετα ι, ^ορα τὸν καὶ κ^, τ ^ ς έν Ἀ γ κ ύ ρ α κα ι Τόν
Το^ Βασιλείου καὶ Τόν ιβ^. τή^ α^. κα τά Τήν μεΤάνοιαν το^ άμαρτάνοντος διορίζονΤα νά γίνη Τ α ι κκὶ ή συγ^
καΤάβασι^,

Λ είπ ε τα ι πρός τού τοις τό θυμοειδές τ ῆ ς ψυχΥ^ς προθεῖναι εις ἐξ έτα σ ιν , ὅ τα ν π α ρ α σ φ α λεῖσ ο ι τ ῆ ς ἀ γ α ^
^ ῆ ς τοῦ θυμοῦ ^ρ η σ εω ς, εις ά μ α ρ τια ν ἐκ π έσ η , Π ο λ λ ῶ ν δὲ όντω ν τ ῶ ν κ α τ ά θι^μὸν εις ἁ μ α ρ τ ία ν ἐνεργου-
μἐνω ν, κ α ὶ π ά ν τω ν κακῶ ν,ήρεσ έ π ω ς τ ο ^ Π α τρ ἄ σ ιν ὴ μ ῶ ν ἐν το^ς ά λ λ ο ις μ ἡ λ ία ν ἀ κρ^βολογεἴσ θαι, μ η δ ^
π ο λ λ ῆ ς ἄξιον ὴ γεῖσ θαι σ που δῆ ς, τὸ θεραπεύειν π ά ν τ α τ ά ἐκ το ῦ θ^μοῦ π α ρ α π τ ω μ α τ α . Κ α ίτ ο ι γ ε τ ή ς
Γ ρ α φ ῆ ς οὐ μόνον τ η ν ψ ιλ ὴ ν άπαγορευούσης π λ η γ ὴ ν , ἀ λ λ ὰ κ α ὶ π ᾶ σ α ν λο ιοορία ν ἤ β λ α σ φ η μ ία ν , κ α ὶ
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ

^ ^ ^ 'Ε ^,. ^ Μ ^ Ει ^
Ε^ ^ ι ^ ι ^ ν . Δ ^ ^ ^ Ει ^ ^ ι^ ν ^ ^
^ ιν ^ ^ ^ ^ ^ ^
^ν Ι , ^ , ^ Ει ^ ^
^ ^ ^ ^ ι ιν ^ ^ ^ Ε^ ^
^ . ^Ο ^ ^ ^ ^ ^ ^ Ε ι^ ^ ^
^ Ο ^ . ^ Ε ^ν^ν^ν ^ ι ν^ν ^ Ι ^ ^ ^ ^
^ ^ ^Δ ^ ^ Ο^ Ει ^ ^ ^ ι..
^ Ι ^ ^ ν ^ ^ ν ^^Ε Υ ^ν ^ ^ ν , ^ ^ ^ Ε ^^. Τ ^ ^ .
^ ν ^ ν , ^ ^ ιν ^ Ε^
^ Τ ^ ^ ^ ν ^ ν ^ ^ ι, ^ Υ ^Ο ^ν ^ ^^Ε ^ ^ ^ .
^Ο ^Τ ^, ^ ^ ιν ^ ^ ν ^ ^ ι ^ν^ν ^ 'Ε ^ ^ Ι ^ ,
Ει ^ Ε ^ Ε ,^ ,^ ^ ν ^ ι Γ ^ ,ι^ ν
^ ^ Ι ^ ν ^ ν , ^ Ει ^ ^νν^Ει ^ ^ .
^ ^ ^ ^

^ ^ ^ ι ^ ^ ^ ^ ι^ , ^

^ ^ Τ ^ Ει
^ , ^ Τ ^ ^ Ει ^ Ι ^ , ^
^ ^ ^ ^Ε ^ ^ ^ ιν ^ ^ ν ^
^ Κ ^ ^ ^ Ο ^ ^ Ε^ ^ ι ^
^ ^ ν ^ , ^ ι Ε ^ ^ Ε ^ ^ ι ^ν

^ Ι^ , Ε^
^Ι^ ^ Ε Ι Ε^ ^ ^ ι ^ ^ ^ Κ ^ν^ν
^^Ε ^^ ^ ΙΙ^ ^ ν
^ ^ ^ Ε ^ ,ιν Ε Ι Ει
^ ^ν^ν^ν ^ν ιν
^ ^ Κ ^ν^ν^.

. ^ ^ Ι^. ^ ^ ^

^ ^ ^
^ ι ^ ^
^ ,
^ι ^ ^ ^ι
Ι^
^ ^ ι ^ι .^^ι ^Ι^ ^ Ι ^ ^
^ ^ι^
^ ^ ^
^ , ^^Ι ^ Ι ^ ^
^, ^ ^Ι ^
.Ι^ ^ ^
^ ,Ι^ ^

.. ^ ^ ^Ι
 Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΑΗ

ν ι^ ^ . ^ ^ ^ ι ^ ^ ^ ^
Ι ι,^ ^ ^ , ^ ι ^ ν^ ε^, ^ ^
^ ^ ιΙ ^ . ^ ^ ^ ^ ιι.^ ν ^

Τ ^ ΕΚ Κ ^ ^ ν ^ Ε ^ ^ ^ ^ ν ^ Κ Ι^ ^ ν ^ ^ ν ^ ^ ν ^ ^
^ ε^ Ι^ ^ ν Π ^ ^ ν ^ ^ ν Ε ^ ι ^Κ ^ ^ ι ^ ν ^ ^ ν
^ν ^ ^Ιν ^ . ^ Κ ^ ^ . ^ . ^ . Κ ^ ι ^
^ν ^
^Κ ^ ^ Κ ν ^ Ι ν ^ ^ ^Κ ^ ι ^ ν ^ ν ^ ^ Κ ^ ν ^ ι ^ ι^ Ο ^ ι^
^ ^ ^ ι ^ ^ ^ ι Ε ^ Ι^ ις
^ ^ ^ ^ ^ ν ^ , ^ ι ^ ^ ν ^ ι^ ιν ^ ^ ν ^ ^ ν ^ ^ ^ ^Α.
^ ^ . 'Ο ^ Ο ^ ^ Α ^ ^ ^ ^ ^ν^ν ^ ^ ν . ^ ι Ε ^ ^ ^ ν , ^ ι ^ ..
^ ν ^ ν ^ ν ^ ν ^ ^ ν . ^ ^ ν ^ ^ ΙΑ^. Τ ^ Ο . ^ . Κ ^ι ε ^ ^ Κ ^ ^ ^ ν ν ^ ^
^ ν ^ ^ ^ ν ^ ^ ι Ε^' ^ ^ ι ^ ^ ν ^ ^ ^ 'Ε . ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ν
^ ι ^ ι ^ ν Κ ^ Ι^ ν ^ ^ Κ ν ^ ^
^ ^ ^ Ι ν Ο ^ ^ ν . 'Α ^ ^ ^ ι ^ ν ^ ^ ν Ε ^ ^ ^ Π ^ ^ ^ ν ^^^ν ^ .^ ν
^ ^ν ^ ν ^ Ο ^ ^ ^ ν , ^ν^
Ε^ ^ ^ Ι^ ν^ ν Ε^ ^ ^ ν ^ ^ ^ ν , ^ ν ^^ν
ν ^ ι ^ ^ ν Ε ^ ^Κ ^ ^ ν Π ^^^ν ^.^ν ^ ^ . Ε ^ ν ^ ^ ν ^ ^ ^ ν ^
ν ^ ^ ^ ^ ^^ν ^ ι ^ Ε^
ιΕ ^ ^ ^ ν ^ν ^Κ
^ ν ^ ν ^ ν . 'Ε Ι ^ Ε ^ ^ ^ ν ^ ν ^Κ ^ ^ ^ ^ ν Κ ^ν^ν^ν ^ ν ^ ι
^ ^ ^ ^ ν ^ ν ^ ^ ν ^ ν ^ ν .^ ^ ^ ν ^ΕΥ^ Ε^ ^
^ ^ ^ ^Κν ^ ^^ν ^ ^ ^ ^ ν
ΕΚ ^ ν ^ Ε ^ ^ ^ . Ο ^^ ν
^ν^ν ^ ^ ι
^^ν ^ ^ ν ^ ^ν ^ ^ ^ ν ^ ν ^ Ε ^ ^ ν
^ι Ε ^ ι^ ^ ν ^^ν 'Ε ^ ^ ^ ^ ^ ν ^ ι ^ ν ^ ^ Κ ^ , ^ Ε^ Ε' ^^νΟ ^..
ν^^^^ ^ Ε^' ^
^ ^ ι ^ ^ ν ^ ν ^ ^ Ι^ ^ ^ ν Α ^ ^ Ε^ Ε ^ ^^^ν.

ν ^ ^ . Ε ι Ε^ ^ Ε ^ ν ^ ν ^ ν Ε^ ^ ^ Ε^ ^
^ ^ ^ ν ^Ε ^^Ε ^ ^ ^ ^ ^ ν ^ . ^ ^ ν Ε^
^ ^ ^ ν ^ ^ ^^ Ο Κ ν, ^ν^ Ι ^ ^ ^ Ε ^ ν ^ ^ 'Ε ^ ^ . Ε^.

^ ^ ^ ν ^

.^ ^ ν . ^ ^ ^
ε ,^ ε ν ^ ,^ , ^ ι .ι^ ^ ^ ι ^ ^ , ^ ^ ι Ι^ Ι^ ι ^ ι
^ ^ι.^ν
^ ^ ε ε ^ .ν ι.^ ^ , ^ι ^
^ ι .ι^ ,^^ι

μέν αυτή ή άμεσος

ω^Ραι δέ, έτι ἰίτερο^ εἶδος τής ειδωλολατρείας τήν ^λεονε- καὶ φανερὰ τῶν εἰδόλων προσκύνησις, καὶ άλλο δέ ή πλεονεξία
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ.

μέλλονΤασ χειροΤονηθ^ναι δέν έξεΤάζεΤαι, άν έμολόνθη μ έ τούτο τὸ εἶδο^ τ^ ς ειδω λολαΤ ρειας Ἀ λλ^ έπειδή
τή ν π λεο νεςια ν , ως ει^πομεν, άφήκαν οι Πατέρες ά νεπιτίμ η τον, διά ΤούΤο καὶ ήμε^ς άρκού^ιεθα ει^ Τὸ νά κα-
θαρίζω μεν Τήν άσθένειαν ΤαύΤην μ έ Τούς έπ^ ε κ κ λ η σ ία ς κηρυΤτομένου^ λόγο υ ς ^σάν τόσα πληθωρικά πάθη
(π ληθω ρα δ έ λέγεΤ α ι καΤά Τού^ ιαΤρούς όΤαν πληθύνη κάνένα^ άπὸ Τούς τέσσαρα^ χυ^ιού^ τού σήμ ατος, οἶον,
ή ξανθή χ ο λ ή , Τό φ λ έ γ μ α , Τὸ ^ιἶμοε κ ^ ὶ ή μέλα ινα χο λ ή , Καὶ άκολούθως πληθωρικά πάθη λέγονΤαι αι έκ Τού
ΤοιούΤου π λ η θ υ σ μ ο ί άκολουθούσαι ά σθενειπι). ἐ π ιτ ιμ ^ ρ ε ν δ έ μόνον τή ν κλεψίαν, τὸ άνοιγμα τί^ν τάφων και
τή ν ιεροσυλιαν, δ ια τ ι κα ὶ οι Π ατέρες αύΤά έπετίμησ αν. Και μ^ όλον όπού καὶ ό πλεονασμός ήτοι τό νά π αιρ -
νη Τινάς περισσόΤερον ά π ό ό,Τι εἶδος ά λλο ^ δ^σ η , έξω άπό Τά άσπρα, κ α ι Τὸ διάφορον Τ^ν άσπρων, και Τό νά
άρπάζη Τινάς δ υ ν α σ τ ικ ά τ ά ξ έ ν α π ρ ά γμ α τα , κάν κ α ι εις σ χή μ α πραγμαΤείας Τήν άρπαγήν Ταότην μ ε τα χ ει-
ρίζεΤ αι, ΤαύΤα, λ έ γ ω , πάνΤα εἶναι έμποδισμένα άπὸ Τήν θείαν Γραφήν (1). Και ήιιεῖ^ ήθέλαμεν Τά έπιΤε^,ησει
μ έ Κανόνα, άν ή μεῖς μόνοι ε^χομεν Τήν έξουσίαν νά έκθέσωμεν Κανόνα (Τής Συνόδου γάρ ΤούΤο, και όρα ει^
Τά προ λ εγό μ ενα έν γ έν ει π ερ ι Τ έ ν ιερι^ν Κανόνων), όθεν λέγομεν μόνον Τό παρά τί^ν Πατέρων κανονικόν έπιΤ ι-
μιον τῶ ν είρημενων τριι^ν ά μ α ρ τι^ ν . Δ ια ιρείτα ι λοιπόν ή κλεψια εις λησΤείαν, ή το ι εις φκνεράν κλεψίαν καὶ
πρυφήν. Και ένα μ έν έχουν σκοπόν κ α ι α ι δύω, νά πάρουν Τό ξένον πρ^ιγμςε διαφέρουν^ δέ, καθ^ ό οι μέν φανε-
ροι κλέπΤ αι και φόνους εἶναι έΤοιμασμένοι νά κάμνουν και μ έ άρμαΤα και άνθρωπους ούρνουν πο λλο ύς και εις
Τούς σΤενού^ και κινδυνωδει^ τόπους παραμονεύουσι, δι^ ό και φονεῖ^ κανονίζονται όταν μετανοήσουν. ^ο δ έ
κρυφός κ λ έ π τ η ς, έάν μόνος έξομολογηθώ Τήν κλεψίαν, θέλει κανονισθώ νά δω ση τ ά υπάρχοντά του εις τούς
π τ ω χ ο ύ ς έάν έ χ η , κ α ι ούΤω νά ιατρευθώ (^ ). ει δὲύπάρχονΤ α δέν έχει, πρέπει μ έ τόν κόπον Του νά δουλεύη,
κα ὶ νά δ ιδη ει^ τοὸς χρείαν έχονΤας, ^ ς λ έ γ ε ι ό Παύλος. ^ο κ λ έπ Τ η ς πλέον άς μή κλέπΤη, άλλά μάλλον ά^
δουλεύη, δ ιά νά έ χ η νά δ ίδ η εις Τόν χρείαν έ^χονΤοι ^3). Ὄ ρ ^ κ^έ Τόν γ^. Τού Νεοκαισαρεἶας

^Η δὲ τ υ μ β ω ρ υ χ ία , κ α ὶ ^αὕτη δ ιἡ ρ η τ α ι εις σ υ γγνω σ τό ν τ ε κ α ὶ ἀ σ ύγγνω σ το ν. Ε ι μὲν γ ά ρ τ ις τ ῆ ς

^σίοις φειδόμ ενος, κ^ιὶ ἄ σ υ λ ο ν ἀφ εὶς τὸ κεκρυμμένον σ ῶ μ α , ὡ ς μ ὴ ά να ο ειχθῆ να ι ὴ λ ίω τ ὴ ν ἀ σ χη μ ο σ ύ -
ν η ν τ ῆ ς φ ύ σ ε ι ς λ ίθ ο ις τ ισ ὶ τ ῶ ν ἐν τ ῶ τ ά φ ω βεβ λη μ ένω ν σ υ γ χ ρ ή σ ε τ ^ ι εις ἔργου τινὸς κα τα σ κ ευ ή ν. Ἐ -
π α ιν ε τ ὸ ν μ ὲ ν οὐδὲ τ ο ῦ τ ό ἐ σ τ ι, π λ ὴ ν ά λ λ ὰ σ υ γγνω σ τὸ ν ἐποίησεν ὴ σ υνήθειά, όταν εις προτιμότερόν τ ι
κ ^ ὶ κο ινω φ ὲλέσ τερον ἡ τ ῆ ς ύ λ η ς μ ε τά θ ε σ ις γ έ ν η τ α ι. Τ ὸ δὲ διερευνᾶσθαι τ ὴ ν κόνιν ἀπὸ τ η ς γεω θείσ η ς
σσ.ρκὸς κ α ὶ ά να κ ινεῖν τ ὰ ὀ σ τ ᾶ , ἐ λ π ίδ ι το ῦ κόσμον τιν ὰ τ ῶ ν συγκοιτορυχθέντω ν κερδάναι, το ῦ το τ ῶ α ὐ τ ῶ
κ ρ ίμ α τ ι κ α τ ε δ ικ ά σ θ η , ω κ α ὶ ἡ ψ ιλ ὴ πορνεία , κ α θ ὡ ς ἐν τ ῶ π ρολα βόντι δ ιὴ ρ η τα ι λ ό γ ω , ἐπισκοποῦντος
δ η λ α δ ὴ τ ο ῦ οικονόμου, ἐξ α ὐτοῦ το ῦ βίου τ ὴ ν ιατρείω ν τοῦ θεραπευομένου, ώ σ τε συντεμειν τ ὴ ν ἐκ τῶ ν
Κ α ν ό ν ω ν ὁρισθεῖσαν το ῦ ἐ π ιτ ιμ ίο υ π ροθεσ μία ν.

^ ρ μ η ν ε ία ,

δ έ Τυμβω ρυχία, ήΤοι Τό ά ν ο ιγ μ α Τῶν Τάφων, ει^ δόω και αόΤή διαιρείται, ^ ς ή κλεψία, κκΤά Τόν π α -
ρόνΤα Κ ανόνα,εις συγγνωσΤήν και άσύγγνωσΤον. ΔιόΤι, ει μέν ό άνοίγων Τους Τάφους δέν ξεγυμνόνοι Τόν νεκρόν,
φυλάΤΤωνΤας Τήν πρέπουσαν εις τους νεκρούς Τιμήν (ΤούΤο γάρ ή όσία δηλοί), άλλά παιρνει μόνον Τού^ έ ν τ ῶ
Τάφω ευρισκομένου^ λίθους, δ ιά νά Τούς β ά λη Τυχόν άλλου, εις προΤιριοΤέρου ^εαι κοινωφελεσΤέρου έργου οικο^-
δ ο μ ή ν, έπαινεΤόν μέν δέν εἶν^ι κο^ὶ ΤούΤο, συγγνωσΤόν όμως Τό έκαμεν ή συνήθεια (1)- ε ά ν δ έ άνακαΤόνη

ή έμμεσος και λεληθότως διὰ τής προσπαθείας του χρυσού και
Τού άργύρου λατρεύουσα τη κτίσει παρὰ Τόν κτίσαντα.
(^) Τόν μέν γὰρ πλεονασμόν έμποδίζει ό Κύριος εις τό Ι^ύαγ-
γέλιον λέγων. ε^ορατε και προσέχετε ἀπό τής πλεονεξίας, ^τι
οόκ έν τι^ περισσεύειν τινὶ ή ζωή αύτού^. Τόν δέ τόκον, ήτοι
Τό διάφορον, έμποδίζει τό Δευτερονόμιον, λέγον. εΟύκ έκτοκιεις
Τφ ἀδελφ^ σου^. ^ δέ έν σχήματι πραγματείας ἀδικία καὶ
άρπαγή του ξένου πράγματος, μαίνεται μοι νὰ δηλούται δι^έκεί-
νου τού ψαλμικού. ε^ευδεῖς οἱ υιοι τῶν ἀνθρόπων ἐν ζυγοις
Τού ἀδικήσαι, αότοὶ έκ ματαιότητος έπὶ τό αότό. ^ ή έλπίζετε
έπ^ άδικίαν, καὶ έπὶ άρπαγμα μή έπιποθεῖτε^ (^ α λ . ξα^.
. 10. ). συντομότερα δέ ταυτα τὰ τρία περιλαμβάνει ό Θεός είς
Τόν ^Ιεζεκιήλ, λέγων περι τού δικαίου ἀνθρόπου, εΤό ἀργύριον
αύτού έπι τύκ^ ού δόσει, και πλεονασμόν ού λήψεται, καὶ έξ
άδικίας ἀποστρἐψει τήν χειρα αόΤού^ (Ιεζεκιήλ. ιή. 8.). καθ^ς
και περι τού λοιμού, και ἀδίκοο άνθρόπου λέγει παρακάτω ότι
δέν ^υλάττει ταύτα.
(^) ΔικαιοΤάτη και πρέπουσα ίατρεία, νὰ ίατρεύωνται τὰ
έναντία μέ τὰ έναντία, κατὰ τους νόμους, και Των φυσικων και
τῶν ίατρων. Νὰ δίδητὰ οικεία ό ἀρπάσας τὰ ξένα, και νὰ ύστε--
ρήται των έδικῶν του ό πλεονεκτήσας τὰ Τῶν άλλων.
(^) ^ ν ι^μως καὶ αύτός ^αστ^ έρματα, καὶ έτοιμος ^ναι
νὰ τὰ μεταχειρισθή ένανΤίον έκείνου όπού ήθελε τού έναντιωθη,
ός ὁ φανερός κλέπτης καὶ ληοτής πρέπει νὰ κανονίζεται, έτι
και Τήν ομοίαν έκείνου ι^χει ^οαίρεσιν, κ^θως λέγει ό ^αλ-
σαμόν.
(έ) ^ο δέ πολιτικός νόμος έν βι^λ. ζ^. τίτλ. λέγει, οι
ἀπό τούς τάφους παίρνοντες λίθους, ή μάρμαρα, ή κίονας, ή άλ-
λην οἱανδήποτε όλην, ε^εοοι νομίσματα χρυσίου π λένο υ ν είς
τό δ^ιέσιον, καὶ ύπύκεινται τής ιεροσυλίας έγκλἦματι. Δέων
δέ καὶ Κωνσταντίνος οι ^ασιλιῖς έν τή έλλογη τῶν νόμων (τίτλ.
κη^, σελ. Τού βιβλίου τού Γιούρ- Γραικορ.) λέγουν έτι
νὰ κόπτωνται τὰ χίρια έκείνων όπού έκδύουσι τους νεκροός εις
Το^ς τάκους. ^Λ ξιον δέ είναι νὰ σημειόσωμεν έδῶ και περι τω^
 ΙΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΑΗ

^Η Ει π ^ ι ^ ν ^ Γ ^ ^ ^Ε ^ν ι ν ^ ^ ^ ^ ν ι^ ς
^Ο ^^ Ε ,^ ε ^ ^ ν ^ Ι ^ ^ ι ^ ^ ^ ν ^ ιΟ ^ ν ^ ι ^ Θ ^ ^ ν Ει^
^ ι ^ ν ^ , ^ ν ^ ^ ν . Ε ^ ι Ει ^ ^ ν Υ ^ ^ ^ ι ^Ε ^ ^ ε^εν^
^ ^ ν ^ ^ ^ ν ν ^ .^ Ο ^ ν ^ ^ ^ ς ν ^ ^ ^ ι Ο ^ ι ^ εν ε ^ ^ ν ι ^
ν^ ^ ν ^ ι^ ^ ιν ^ ε ^ ^ ^ ν Ε ι^ ΙΙ^ ι^ ^ ^ ν Π ^ ^ ν Π ^ ν ^ ^ ^
εν ^Ε ^ ^ ιΟ ^ ιν ^ ^ ν ^ ν , ^ ι ε^ ν ^ ^ Ε ι^ ιΟ ^ ,
^Δ ^ ^ν ^ ν ^ ν Ο ^ ι^ ^ ιν ^ ^ ^ν ε^ ^ ^Ε ν^ ^ ^ ^ ι
^ ν ^ ^ ιι^ ιν ^ ι ^ ^ ν Ε^' ε ^ ^ ^ ^ Ο ^ ι ^ ^ ν ^ . Τ ^ ^ ^ ^ ν Ο ^ Ι^ ^ Θ ^ , ^ ι^ .ι
^ ^ Ε ^ ν ε^ ^ ν ^ ^ Ι ^ ν ^ ν ^ ν ^ , Ε ^ ^ Ε ^ ν ^ ν ^Ε ^^ν ^ ιΟ ^ Ο ^ ιι,
ΕΥ^ν ^ Ει ^ ^ν^Ο ^ ^ ι^ ^ ^ ν ^ Θ ^ ^ ^ ^ ν , ^ Ε ι^ ι^ ς .
^ ^ ν ^ .^ ν ^ Θ ^ν ^ ^ ν ν ^ ιν ^ ι ^ ν Ε ^ ^ ν ^ ^ ^ ν ^ ν ιν ^ ^ ν
^ ν ^ ^ ^ ν .^ Ι ^ ν ^ ν ^ , Τν^ι ^ ^ ^ ν ^ ιι, ^ ^ ^ ι ^ ^ ν ^ ε^ ^ ^Ε ^Ε ^ .
Ι ^ Δ ^ ν Ει, ^ ι ^ ^ Ι ^ ^ ν ι ^ ^ ι ^ ν Ε ι ^ ^ ^ ^ ^ ^ ι ν ι ^ ^ ν ^ι

.^ , ^ ^. ^ ν ^ ^ ^ .

^ ^ι ^. ^ ^.

^ ^ ^ ,^^ι

^ ^ ^ ,^ ι

νεκρῶν ὁποῦ εύγαίνουν δεμένοι μετὰ θάνατον, διορίζοντες, έτι
δύω εἶναι ^ αιτίαις ^ καθολικαις τού δεσμοῦ των τοιούτων. ^Π
μία εἶναι φυσική, καὶ ή άλλη υπερφυσική^ ή φυσική αιτία τού
δεσμού τούτων προέρχεται, ή ἀπὸ τήν κρέσιν τῶν σω,^,άτων^
λέγει γὰρ ὁ μέγας Βασίλειος, ότι Τόση μεγάλη δ^α^ορὰ ευρίσκει
Ται ἀνάμεσα εις τὰς κράσεις, ὅση εἶναι ἀνάμΙσα εις τὸν σίδηρον
καὶ είς τὰ φρύγανα, ^οθεν ἀκολούθως καὶ έσα σόματα εἶναι
δυνατής καὶ στερεές κράσεως^ Ταῦτα συνακολούθως χρειάζονται
νὰ εὀρίσκωνται πολλούς χρόνους είς τὸν τά^ον, άλλα μέν πέντε,
άλλα δέ καὶ έπτὰ, διὰ νὰ διαλύσουν, καὶ δγλίγωρα δεν πρέπει
νὰ γίνεΤαι ή τῶν τοιούτων ἀνα^ιομιδή. Προέρχεται κ^ιι ἀπὸ τον
καιρόν, διατι έσοι ἀποθνήσκουν έν καιρ^ χειμῶνος ή χιύνων και
πάγους, δυσκολότερα λύονται ἀπὸ έκείνους ὁποῦ ἀποθνήσκουν
έν καιρῶ θέρους και καύματος. Προέρχεται άκόμη ὀ δεσμὰςκαι
^ άπὸ τὸν τόπον και τὸ χ^μα τής γής^ διότι καθ^ς άλλη μέν -^η
κάμνει εύκολόέραστα τὰ έσπρια, άλλη δέ δυσκολόέραστα^ τοιου^
^ Τοτρόπως και άλλη μέν γή ευκολότερα διαλύει Τὰ σόμαΤα,άλλη
- δέ δυσκολότερα. ^ δέ υπερφυσική αιτία τού δεσμού τῶν ^ωμά-
^των προέρχεται, ή. ἀπὸ νόμιμον καὶ .δίκαιον κ^ὶ κανονικὸν ἀ^.,.
ρισμὸν ^Αρχιερέως τινὸς, ^π^σκύπου τυχ^ν, ή μητροπολίτου,
ή Πατριάρχοο, ή Ιεριως, ή ἀπὸ κἀμμίαν ἀδικίαν ^ποῦ ^καμεν
ὁ άποθανε^ν,ή είς ενα μερικὸν άνθ^ωπον,ή είς ὁλὁκληρον χωρίον,
ή χόραν, ή πόλιν. ^Οθεν, έὰν Τύχη καὶ εύγη κἀνένας δεδεμένος,
οἱ συγγενεις αυτού καὶ κληρονόμοι πρέπει νὰ τον μεταθέτουν εις
άλλον τόπον καὶ γήν, και άφ^ ού ιδοῦν έτι ἀπὸ φυσικήν αιτίαν
δέν ε^ναι ὁ δεσμὸς, πρέπει νὰ πα^ακαλοῦν Τὸν ^.Αρχιερέα, ή ^ίη-
Τροπολίτην, ή Πατριάρχην ὁπού Τυχὸν τὸν ἀφόρισαν. ή, ἄν ἀπέ-
θανον έκεινοι, νὰ παρακαλοῦν τους διαδόχους έκείνων διὰ νὰ τον
συγχωρήσουν. Ι^ί δέκαὶ έ^κα^κἀμμίαν άδικίαν, πρέπει,ἄν έχουν
τὸν τρόπον. νὰ τήν δίδουν όπίσω, ή ἄν δέν έχουν, νὰ παρακα-
λούν τους ἀδικηθέντας διὰ νὰ συγχωρήσουν τον ἀδικήσαντα,
και οότως ό δεσμὸς διαλύεται. ^ορα και σελ. ^ ύ . της κατὰ
τού Πάπα ἀρχής ἀντιρρήοεως τοῦ Νεκταρίου Ιεροσολύμων, ινα
ἰδης έκει ^τι τὰ σημάδια των ἀ^ωρισμένων σωμάτων εἶναι
ταύτα, ά. εἶναι άδιάλυτα, β^. εἶναή άσχημα και δυσειδή, γ^. εἶ-
ναι δυσόδη και βρωμερὰ, δ^. εἶν^ι φουσκωμένα ός τύμπανα,
^ γ ω δέ προσθέτω και έ. δτι εἶναι φόβου και φρίκης πρόξενα
είς τους ύρῶντας. Καθως τὰ άγι^ λείψανα έχουσι τὰ έναντία.
τούτων σημάδια. έκείνα γὰρ ἀδιάφθαρτά εἰσιν, όραἰα, ευόδη, έξη-
ραμμένα, ήμερα και ευπρόσιτα^ όσὰν νὰ .^ν^ κοιμισμένα, Και.
πρυς τούτοις, βρύουσι και διάφορα θαύματα,
 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΟΕΟΑΟΓΟΥ

^ ιι^ ,^ , ^ ^ ^ ι ^ ^ ^ .^ Ι ^ ^ ι
^ Ι ^ ^Ι ^ ^ ^ ιι^ ^ , ^ Ι ,^ , ^ ^ . . ^
^ ο ,^ ^ ι

Π ^ Ι Τ Ο Υ Α Τ ΙΟ Υ Τ ^ Τ Ο Ι^ ΙΟ Τ ΤΟ Υ ^ Ο Δ Ο Τ Ο Υ

Π Ρ Ο Α Ε Γ Ο Μ Ε Ν Α

^ ρ η γ ό ρ ιο ς ό Θ εολόγος, σύγχρονο^ γενόμενο^ Τῶ μεγάλιρ ^ασιλει^ρ, ύπ^ αύτο^ Σαοιριων χειροΤονεῖται ^

πίσκοπος, κ α ὶ τ ά Σ ά σιμα κ α τ α λ ιπ ω ν , τή ^ έν Ναζιανζῶ Τώ ιδ ί^ πατρίδι Κκκλησιας τήν έπ ιμ ελεια ν άνέλαβεν^
ύπακούσα^ εις τόν π α τ έρ α Του Γρηγόριον. ΚαΤά δ έ Τό 3 7 8 έΤο^, έσΤάλη είς ΚωνσΤανΤινούπολιν ά πό τήν έν
Ἀ ν Τ ιο χ εία συσΤ^ισαν Σύνοδον, ἶνα έπ ιμ έλεια ν Τέ^ν όρθοδόξων ποιήση, ἰ^αραιτησάμενος δέ τήν ^αρὰ τ ^ μεγά^
λου Θ εοδοσίου έγχειρισθεῖσ α ν αόΤῶ προεδριαν Τή^ βασιλευούση^, ένωπιον Τ^ς β^. οικουμενικές Συνύδου, εις
Ἀ ριανζόν. Τό πλησιον Τ^ς (κ ά κ ε ^ Ναζιανζού χωριον ήλθε, πολλά σΤιχουργήσας π ο ιή μ α τα , έν έτει ρέν ά ^
Κριστού 3 ἱ) ι , τή ς δέ ήλικία ^ αύτού ^ Ι , καΤά Τόν ^αβρίκιον, Τόν φθαρΤόν καταλύει βιον. Τ ^ ν δέ συγγραμ^ιά^.
τω ν αύΤού προΤιμοΤέρα φαινεΤαι Τύ^ν άλλω ν ή έν Παρισίοις έκδοσις (Ι)^ ά γκα λά δ έ και έλ α τ ά συγγράμματα.
τού Ἀ γ ίο υ ΤούΤου έπεκύρωσεν ό β ^ τή^ Οικουμενικής ς^ , Συνόδου, άλλ^ έν τα^'ς Πανδέκταις ταί^τα μόνα ευ^ί-
σκονΤαι, Τά δ ιά σΤίχων ήρω.^κί^ν έπικυρούνΤα π ο ῖα βιβλία εἶναι δεκΤά Τής Π α λ α ιέ και Τή^ Νέας, άπό Τά όπο^ςε
κ α ὶ ή μ εῖς έδ ῶ έπροσθέσαμεν

Σ τ ίχ ο ι ὴρω ^κοὶ Γ ρ η γορίου το ῦ Θ εολόγου, περὶ τοῦ ποὶ^α Β ιβ λ ία εἶναι ^εκτά-

ε^οφρα δέ μή ξείνησι νόον, κλέπτοιο ^ίβλοισι
^Πολλαὶ γὰρ Τελέθουσι, παρέγγραπτοι κακότητες,
^Δέχνυσο Τοῦτον έμοῖο Τὸν έγκριτον, ι^ ^ίλ^ ἀριθμόν.
^Κστορικαὶ μέν έασι βίβλοι, δύο καίδεκα πἄσαι
^Τής ἀρχαιοτέρης ^Εβρα^κής σοιρίης.
^Πρότη Γένεσις, εἶτ^ έξοδος, ΔευΙτικὸν,
^^πειτ^ Ἀριθμοὶ, εἶτα Δεύτερος νόμος,
^ π ε ιΤ ^ Ἱησούς, καὶ ΚριΤαὶ, Ρουθ όγδόη,
δ^ έννάτη, δεκάτη τε βίύλοι, πράξεις ^ασιλειων,
^Καὶ Παραλειπόμεναι, ιίσχατον ^σδραν ἰίχεις.
^Αἰ δέ στιχηραὶ πέντε, ο^ν πρ^Τη ^Ιί^β,
^έ π ε ιτ α Δαβὶδ, εἶτα Τρε^ς ^ολομι^ντιει,
εκκλησ ιασ τής, ^Ασμα, καὶ Παροιμίαι,
^Καὶ πένθ^ ύμοίως πνεύματος προφηΤικοῦ.
^μία μέν είσὶν εις Γραφήν οι δώδεκα,
^^έσηέ, ^Αμως Τε, καὶ μιχαίας ό ΤρίΤος,
^^πειΤ^ ^Ιωήλ, εἶτ^ Ἱωνές καὶ Ἀ^δίας,
^Ναούμ τε, ^Αββακούμ τε καἰ Σομνίας,
^Ἀγγα^ος, εἶτα ζαχαρίας καὶ μαλαχίας.
^μία μέν ήδη, δευτέρα δ^ ^Πσα^ας.
^^πειθ^ ό κληθεὶς ιερεμίας έκ ^ρέ^ους,
^^Κπειτ^ ^Ιεζεκιήλ, καὶ Δανιήλος χάρις-
^^Αρχαίας μέν ^θηκα δύο καὶ είκοσι βίβλους,
^Τοῖς τί^ν η ρ α ίω ν γράμμασιν ἀντιθέτους-
^Π δη δ^ ἀρίθμει καὶ νέου μυστηρίου,
νματθαῖος μέν Ιίγραψεν ^Εβραίοις θαύματα Κριστοῦ,
^μάρκος δ^ ^Ιταλίη, Αουκές ^ΑχαΙάδι,
^Πέσι δ^ Ιωάννης κήρυξ μέγ^ις οόρανοφοίτης.
^^ πειτα Πράξεις των σοφῶν ^Αποστόλων,
^Δέκε δέ Παύλου, Τέσσαρές τ^ έπιστολαί.
^^^πτὰ δέ καθολικαὶ, ^ν ^Ιακ^ου μια,
^Δύο δέ Πέτρου, Τρεις δ^ Ἱωάννου πάλιν.
^^Κούδα δ^ έστὶν έβδόμη. ΙΙέσας ^χΕιε^
^ ^ τ ι δέ τρύτων έκτὸς, ούκ έν γνη^ίαις (3).

ε ρ μ η ν ε ί α .

ΤαύΤ α ούδέ έρμ^νειαν καὶ έξήγησιν χρειάζονται. ε π ε ι δ ή ως ει^πομεν, άλλο Τι δέν περιεχουοιν^ ε ι μή π ο ^
β ιβ λ ία γνή σ ια πρέπει νά δ εχω μ εθ α άπὸ^Τήν παλα ιά ν γρ^ιφήν^ ^α ι πο^α ά^ό τ^ν ν^αν^ νά μήν ά π ^
τ η θ ^ μ ε ν κ α ὶ δεχθιώμεν κα ὶ Τά νόθ^ ^ ς γνήσια, καὶ έκ ΤούΤου βλ^ιβι^μεν ψυχικά. ΣΥ ^μεί^^ι δ ε ό τι ο^ σΤίχοε

(^) ^ορ^ εἰ^ τόν πρῶτον Τόμον τής ^οκτατεύχου, σελ. ιβ^. γος Γρηγόριος δέχεται γνησίαν καὶ θεύπνευστον βίβλον καὶ
περὶ Τῶν ^Υπομνηματιστήν. τήν Ἀποκάλυψιν Ἱωάννου. ^ ἰ δέ κεὶ ^ το ^ διὰ Κλήμεντος
(^) Περὶ δέ Τής έν λόγοις δυνάμεως αύτού, Ταύτα λέγει ^ ι - έκδοθέντας Ἀποστολικοός Κανόνας μν^ί^ οό γίνεται, οόδέν θαυ^
λοσΤόργιος ό Ἀρειανὸς (παρὰ Σουίδα εις τό, Ἀπολινάρ.). εΤφ μαστόν^ διότι καθ^ ^ν καιρόν λέγε^ ό θεολόγος Ιωάννης ότι
μέν γε Ἀπολιναρίιρ Τὸ ύπομνημαΤικόν εἶδος τής λέξεως, μεκρ^ρ ι^γρεψ^ τή^ Ἀποκέλυψι^ έ^ ΙΙάτμ^^ ^ τε^ έ ξ ό ρ ι^ ἀ^ό τόν
άρισΤα εἶχε, Βασίλειος δέ πανηγυρίσαι λαμπρύτατος ἦν. Τιρ δέ Τύραννον Δομετιανόν, ό Κλ^μης ήτο έξόριοτ^ ἀ^ὸ τόν ^ιον
γ ε Γρηγορίω, καὶ παρ^ άμφοτέροις έξεΤαζομένφ, μείζω βέσιν ἐ^ομεΤιανὸν εις τήν Ταυρικήν χερσόνηοον, όπου κεὶ έτελεύτησεν-
εις συγγραφήν εἶχεν ό λόγος, κεὶ ἦν εἰπε^ν Ἀπολιναρίου μέν ά- δθεν ούτε ἦν ἰ^τι ή βίβλος Ἀποκάλοψι^ γεγραμμένη, εις καιρὸ^
^ρύτερος, βασιλείου δέ σταθερότερος^. ό Κλήμης έγραψε του^ Κενόναε.
(3) Σημείωσαι, ότι έν άλλοις αύΤοῦ συγγράμμασιν ό Θεολό^
 Ο^Γ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ^ ^ ε ^ , ^ ^ ε ^ .ν ^ ν ^ , ^ ε ν ^ ^
ε ^ ^Κν ^Κ. ^ ^ ν ^ ν ^ ι ^ ν ^ ε ^ ν ^ ν ^ ν ^Κ ^^ν,

Π ^ Ι Τ ο Υ Α Γ Ιο Υ Α ^ ί Α ο ^ ί ο Υ

Π Ρ Ο Α Ε Γ Ο Μ Ε Ν Α

^Ο ^ν ε^ ι ^ ι ο ^ ^ ν ^ εν ε ^ ^ ^
ε .ι^ ^ ν^^ ^ Ι ^ ν ι ^ ε^Κν^ . ιι ^ ι ^ ^
^ ι^ ι ι ν ^ ^ ι^ ^ ν ^ ^ ^ ι^ ^ ι ο ι^ ν ^ .ν ^ ^ . .ι^ Κ ^ .^ ν ^ . ν ^
^ ν ^ ι^ ^ .ν ^ ^ ν , ^ ι ι ν ^ ν ^ ^ ^ . ν , ,^ ι ^ ν ^ ^ .ι^ ^ .,,Ι ^ ν ^ ν
^ν^. ^ ^ .,^ ^ . ι ^ Κ ^ ιΙ ^Κν Ι ^ , ^ ^ ,^ ..
^ ^ ,^ ν ^ ν .^ ^ ι ^ .^ ν ^ Ο Κ ν ^ ^
^ ^ν ^ ν ^ ν , . ι ^ ν ^Κν ^ιεν ^ , ^ ι ^ ν ^ Ε ^^^ ν, ε^ ^ . ^ Ι .ν ^ Ι ^ ,.
^ ^ ν ε ^ ν , ε ^ ^ ^ Κ ^ ν^ ^Κ ^ .^ ι^ ^ ι, -^ .^ ν^ ^ ^ ι Ι ^ ^ . ^
^ ι ,^ ι ,^ ^ . ^ Κ ^ ν ^ , ^ ι ^ ν ν^^ν ν^
^ ι Ι ^ ν ^Κν -Α ^,^ν ^ ι^ Κ ^ . Ι ^ ι ^ ^ ^ ^ ^ ^ ι ^
^ Α ^ . ^ ^Κ ^ ι ε ^ ^ ^^. ε ^ .^
^ ^ ιι^ ν ^ ^ ^ , ^ ν ^ ι^ ν

Σ ^ ^ ^ 'Α ^ ^ Σ Κ ^^ν^ ^ν^^

^Πλήν άλλ^ έκείνο προ^μαθειν μάλιστά^σοι ^Παρρησιαστήν τὸν μέγαν ^Πσαίαν,

^Προσήκον. ο ύ χ έπασα βίβλος ἀσφαλής,
Ι^εμνον ένομα τής Γραφής κεκτημένη.
^Εἰσὶ γὰρ, είσὶν ^σθ^ έτε ψευδώνυμοι
^βίβλοι^ Τινές μέν έμμεσοι καὶ γείτονες,
^έές άν τις ε^ποι Τού ἀληθείας λύγου.
^Αἱ δ^ έρα νύθοι Τε καὶ λίαν έπισφαλεῖς.
^ ^ ς Τὰ παράσημα καὶ νύθα νομίσμαΤα.
^^Α βασιλέως μέν Τήν έπεγραφήν έχει,
^Κίύδηλα δ^ έσΤὶ ταις ^λαις δηλούμενα,
^Τούτου χάριν οοι των θεοπνεόστων έρών
^βίβλον έκάστην, ι^ς δ^ ἄν εύκρινως μάθοις.
^Τὰ Τής παλαιές σοι Διαθήκης έ^ῶ.
Πεντάτευχος τήν Κτίσιν,^εἶΤ^Εξοδος.
^Δευιτικύν Τε Τήν μέσην έχει βίβλον,
^θ^εθ^ ην Ἀριθμούς, εἶΤα Δεύτερον νύμον.
^Τούτοις ^Ιησούν προστίθει καὶ τους Κριτάς,
έ π ε ι τ α Τήν Ρουθ, Εασιλειῶν δέ Τέσσαρας.
^Είύλους Παραλειπομένων δέ γε τὰς δύο.
^^Εσδρας έπ^ αύταί^ς πρωτος^ εἶθ^ ύ δεύτερος.
^Εξής σΤιχηρὰς πέντε βίβλους έρῶ,
^Στεφθέντος έθλύις, ποικίλων παθῶν Ἱιοβ.
^^αλμ^ν τε βίβλον, έμμελές ψυχων άκος,
^Τρε^ς Σολομῶντος Του σοφού Παροιμίας,
^^Εκκλησιαστήν, ^ ο μ α δ αύ των ασμάτων.
^ΤαύΤαις Προφήταις προοΤίθει τους δώδεκα.
ε^σηέ πρωτον, εἶτ^ Ἀμώς Τὸν δεύτερον.
^^Ιέιχαίαν, ^Ιωήλ, ^Δβδίαν καὶ τὸν Τύπον
^^Ιωνέν αύτού Τού τριημέμου πάθους.
^Ναο^μ, μετ^ αύτὸν Ἀββακούμ^ εἶτ^ έννατον
^Σοφονίαν, Ἀγγαιύν Τε καὶ ζαχαρίαν,
^Διώνυμύν τε άγγελον μαλαχίαν.
ούς Πρύφήτας μανθάνοις τούς τέσσαρας^
^Ἱερεμίαν συμπαθή καὶ μυστικὸν,
^Ἱεζεκιήλ, έσχατον δέ Δανιήλ,
^Τὸν αύτὸν έργοις και λύγοις σοφώτατον.
^Τούτοις προσεγκρίνουσι τήν Δίσθήρ τινες.
^Καινής διαθήκης ^ρ^ι μοι βίβλους λέγειν.
^^ύαγγελισΤὰς τέσσαρας δέχου μόνους^
^^ΙΙαΤθαῖον, εἶτα ^έάρκον, ο^ς Δουκέν τρίτον
^Προ^θεὶς άρίθμει, τὸν ^Ιωάννην χρόν^
^Τέταρτον, άλλὰ πρῶτον ύψει δογμάτων.
^βροντής γὰρ υἱὸν τούτον εικύτως καλῶ,
^ έ γ ισ τ..ν ήχήσαντα τ ^ Θει^ λύγερ.
^Δέχου δέ βίβλον Δουκέ καὶ τήν δευτέραν,
^γήν τῶν καθολικων Πράξεων Ἀποστύλων.
^Τὸ σκεύος έξής προστίθει τής ἐκλογής,
^Τύν τῶν ἐθνων κήρυκα και ^Δπύστολον
^Παύλ-^ν, σοφῶς γράψ^ντα ταις εκκλησίαις,
^^Επιστολὰς^δὶς έπτὰ, Ρωμαίοις μίαν.
ε ^ χρή συνάπτειν πρὸς Κορινθίους δύο,
^Τήν πρύς Γαλάτας, τήν τε πρὸς ^Εφεσίονς.
^^Ιεθ^ ^ν τήν έν φιλίπποις, τήν γεγραμμένην
^Κολασσαεύσι, Θεσσαλονικεύσι δύο,
^Τιμοθέερ, Τιτιρ Τε καὶ φιλήμονι
^ ί α ν έκάστιρ, καὶ πρὸς ^Εβραίους νύθον,
^Ούκ εύ λέγοντες, γνησία γὰρ ή χάρις
^^^εν. ^ ί λοιπὸν καθολικὰς έπιστολὰς,
ι^Τινές μέν έπτὰ φασὶν, οἱ δέ τρεις μύνας ;
^Κοήναι δέχεσθαι Τήν ^Ιακόβου μίαν,
^^ίαν Τε ^Πέτρου, Των Τ^ ^ωάννου μίαν,
^Τινές δέ Τὰς Τρεις, καὶ πρὸς αύταῖς Τὰς δύω,
^Πέτρου δέχονται, τήν Ἱούδα δ^ έβδύμην.
ν.Τήν δ^ ^Δποκάλυψιν ^Ιωάννου πάλιν,
ε Τινές μέν έγκρίνουσιν, οἱ πλείους δέ γε
Ι^Νύθον λέγουσιν. ούτος άψευδέστατος
. ^Κανων ἄν ε^ή τῶν Θεοπνεύστων Γραφων.

ἰ1) Ειβλἰιρ ε^, Κεφ, ι^ , (^) Ειβλίιρ Κε^. ς^, (3) Σωζύμενος αύτύθι^
 ΤΟΥ ΤΙΙ^ΟΟΕΟΥ ΑΛΕ^ΑΝΔΡΕΙΑΣ.

ΙΙ^ ^ ^ ^ Ει^ ει ,^ ε ε ^ ^
ε ^ ^ ^ ^ ε ^ ^ ^ ^ ,Ι
^ ^ ^ ,^ ι ^ -ο ^

ε^ ^ ^. ^

Π ^ Ι Τ Ο Υ Τ Ι ^ Ο ^ Ο Υ Α Λ ^ Α ^ Δ Ι^ ΙΑ ^

Π Ρ Ο Α Ε Γ Ο Μ Ε Ν Α

Τ ^ ιΙ ^ ^ ι^ ,ι ^ι ^ .,^
^ Ν ,,^ ^
^ ^Ι ^ ^ ^ ^
^ ^ ^ ^ ^. ^ ^ ^ ι.
ε ^ ^ ^ ^ ει ^
ε^ ^ ^. ^ Ι^ ^ ^ ,
^ ^.Ι^
^. ^.

^ ^. ^. ^ .

Α^ ^ ^ . Τ ι^ Ο ^ , ^

'Ε ^ ^ ^ ι Ε ^ ^ ^

^Ι^, ^Ι ^ ^ ^.Ι^ ^ ι

^ ^ ^ ^ ^Ι -
^ ^ .^ ι. ^ ^ ^

^ ^ Ο ^ν^^ν ,

(1) Σωκράτης ^ιβλ. δ^. Κεφ. λς^. Ι (^) ^ωζύμενος βι^λ, ς^. Κε^ρ. κη^.
ΠΠΑΑΑ^ ύ8
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ἀ π ό κ ρ ε ^ ε ς .

Ἐ ὰ ν ὁ δαιμονιζόμενος μ ἡ κσ.θαριοθ ^ ἀ πὸ τοῦ ἀ κ α θ ά ρ το υ π ν ε ύ μ α τ ο ς , ού δ ύ ν α τ α ι λ α β ε ῖν τό ἅ γιο ν

β ά π τισ μ α . Περὶ τ ὴ ν Εξοδον β^ιπ τίζετα ι.
ε ρ μ η ν ε ί α .

Ἀ γ κ α λ ά καἰ κάθε άβάπΤισΤος καΤΥ^χοόμενος άκάθαρΤος εἶν^ι, διο^Τὶ έ χ ε ι ε^ς τὁ ν έέυ τό ν Του Τήν ά καθαρ-
σίαν Τές προπαΤορικές άμαρΤίας, κ έ ὶ πνεύμσ έ^χει πονν^ρὸν^ ὸπού έμ φ ω λεύει μέσα εις Τήν καρδίαν Του,
κρυπΤεύς είς Τὸ βάθος Τ^ς ψι^γές Του ένεργεῖ, κινούν αύΤὸν είς άμαρΤίας ( ἱ ) , ^ιαΤ^ έξ ο χές ύμω ς Τρόπον ά κά -
θαρΤος λογίζεΤ αι έκεῖνος ὸ άβάπΤισΤος καΤηχούμενος, ὸπού καὶ φανερώς ένεργειΤ^ει ά πὸ δαεμόνιον. φ α ίν ε τ ^
γάρ, έΤι διά προαιρεΤικάς άμαρΤίας ΤοΙ^ έδωκε χώραν ε ^ Τὸν δαίμονα νά Τὸν ένεργ^ έ τ ο ι φ α νερ ές καὶ νά τὸν
οιασπαράοση. ^ιά Το^Το και ὸ Ἀ γ ιο ς ούτος ἐρωΤΥ^θεις, άν ή μ π ο ρ ^ νά βαπΤιοθ^ ὸ ΤοιουΤοΤρόπως φανερά δα^-
μονιζόμενος, άπεκρίθη. ύΤι δέν ήμπορεῖ, ^ως οὕ νά καθαριοθ^, ήΤοι, εως οὕ νά ελευθερωθώ ά πὸ τή ν φαν^ράν
ένέργειαν Τού δαιμονος^ ένα μὲν, διαΤὶ αόΤὸς έγινεν αἶΤιος, δ ιά Τών προαιρεΤικῶν άμαρΤημάΤ ω ν Του, νά έν^ρ-
γ ^ έΤσι αύΤὸν ὸ δ αίμω ν, καέ άλλο δ έ, ἶνα μή^ ^ ^ ρ ῶ β^π Τ ίζ^Τ ^ι, Τύχ^η ^ά δ α ιμ ο νισ θ ^, κ α ὶ έξω φρενι^ν
γενόμενος, δέν νο^ νά άποκρίνεΤαι εις Τάς γενομένας έν Τῶ βαπΤίσμαΤι έρωΤήσεις, κ α ι άκολούθως δέν κ α τ α -
λάβη. Τού ^ΙυσΤηρίου Τήν χαριν και δύναμιν ^ ^ ά ν όμι^ς δ ΤοιούΤος κινδυνεύση νά ά ποθά νη , λ έ γ ει ό Ἀ γ ιο ς ,
νά βαπΤἰζεΤαι, ἶνα μ ή ἐκυ^ ά^Εὁ τα ύτην Τή^ ζ^ ή ν χ ^ ρ ὶς τή.^ σ φρέγ^δέ Τού θείου βαπΤίσμαΤος, κ α ὶ ύσΤερηθ^
διά ΤοθΤο Τές βασιλείας Τέ^ν ουρανών. ^Ανάγ^ωθι καὶ Τὸν οθ'. Ἀ ποσΤολικόν.

^ ρ ῶ Τ η σες ΙΓ^,

Ἐ ά ν π ισ τός τ ις ^ ν , δ α ιμ ο ν ίζ η τ α ι, ὀφείλει μ ε τ α λ α μ β ά ν ε ιν τ ῶ ν ἁ γ ίω ν Μ υ σ τ η ρ ίω ν ἤ οὕ ;

Ἀ π ό κ ρ ^ ε ς.

Ἐ ὰ ν μ ἡ ἐξςιγορεύη τὸ Μ υσ τήριον, μ ή τ ε ἄ λ λ ω ς π ω ς β λ α σ φ η μ ῆ , μ ε τ ο ιλ α μ β α ν έ τ ω , μ ὴ μ έ ντο ι κ α θ '

έκάστην^ ἀρκεῖ γ ά ρ α ύ τῶ κ α τ ὰ Κ υ ρ ια κ ὴ ν μόν^ν.

(1) ^οτι δέ τὸ πονηρὸν πνεύμα έμφωλεύει είς κάθε άύάπτι- ^ πρῶτον τὸ έναντίον πνεύμα, καὶ ΤύΤε νὰ εἰσέλθη Τὸ ^Αγιον
στον, κἄν ά ν ^ τέλειος ^ναι, κἄν νήπιον, Α^. δηλούται άπὸ τὰς . Πνεύμα, έπειδή, δύω ένανΤίων πνευμάτων δέν ήμπορεῖ νὰ ^ναι
εύχὰς, ύπού ή ^Εκκλησία ἀναγινώσκει πρὸ τού βαπτίσματος ^ δεκτὸς ένας και ύ αύτύς. Διύτι ἀνίσως, ώς εἱ^πομεν, ^ναι τὸ
εις κάθε άύάπΤιστον κατηχούμενον, καὶ μάλιστα άπὸ τὰ λύγια έμφωλεῦον εἰς Τήν καρδίαν Τού άβαπΤίσΤου πνεύμα πονηρὸν,
ταυτα. Καὶ έμφυσφ ύ ἱερευς αύτού το στύμα, το μέτωπον και καὶ κρυπτως ένεργούν, πρέπει πρῶτον νὰ έκβη (καὶ διὰ τούτο
Τὰ στήθος, λίγων. ε^Εξέλασον (Κύριε δηλ.) άπύ αύτ^ῦ (τού κα- άναγινώσκονται πρὰς αύτὸν οἰ πρὸ τού βαπτίσματος άφορκι-
Τηχουμένου) πέν πονηρὸν καὶ άκάθαρτον πνεύμα. κεκρυμμένον σμοὶ), πύσερ μέλλον πρέπει πρῶτον νὰ έκβή τὸ καὶ φανερῶς
και έμφωλεύον αύτού τή καρδίφ^. Ι^. άπο το ος^. Κεφάλαιον ένεργούν; ^οτι δέ είς τήν αύτήν ψυχήν δέν εἶναι δυνατὸν νὰ
τού Ἀγίου Διαδύχου (σελ. τής φιλοκαλίας), ἐν λέγεις εύρίσκωνται και ή χάρις καἰ ύ πονηρὸς, ύ προρρηθεὶς ^Αγιος
ε^Εγω έκ των θείων Γραφῶν, κ^ὶ ἐξ αύτής τού νού τής αίσθή- Διάδοχος άποδεικνύει άπὸ Τού ος^. Κεφαλαίου, ^ως Τού πη^.
σεως κατείληφα, δτι πρὸ μέν τοῦ ὰγίου βαπτίσματος έξωθεν (αύτύθ. παρὰ τη φ ιλοκα λία εἰ δέ και ύ ^Αγιος μακάριος λέ-
ή χάρις πρύς τὰ καλὰ προτρέπεται τήν ψυχήν, ύ δέ σατανές έν γει, έτι δύο πρύσωπα εβρίσκονται εις τήν ψυχήν, κακίας και
το^ς αύτής έμφωλεύει βάθεσιν, δλας τὰς Τον νοῦ ἀποφράττε^ν ἀρετής, και κατὰ τούτο φαίνονται έναντίοι πρὸς άλλήλους οι
διε^έ^ς δεξιὰς πειρώμενος. Ἀ πὸ δέ αύτής τής ^ρας, ηπερ δύω Πατέρες, άλλ^ ^σως συμβιβάζονται. καθ^ έν ένι μέν και
άναγ^ννι^μιθα, έξωθεν μέν ύ δαίμων γίνεται, έσωθεν δέ ή χ ά -. τιρ αύτιρ ἀνθρώπερ μετὰ τὸ βάπτισμα και τὰ δύο εύρίσκονται,
ρις ^ καὶ Γ^. άπὸ τὸν λύγον τού Κυρίου, δν ε^πεν, δτ^ έταν το ώς εἶπεν ύ θειος μακάριος, κατ^ άλλο δέ καἰ άλλο δέ μέρος,
άκάθαρτον πνεύμα έκύή άπὸ τον άνθρωπον, πορεύεται εἰς άνύ- ήτοι ή μέν χάρις ευρίσκεται εἰς Τὸ βάθος Τής ψυ^ής μετὰ Τὸ
δρους τύπους, ζητούν άνάπαυσιν καὶ ούχ είφίσκει (^ίατθ. ιβ^. βάπτισμα, ύ δέ πονηρὸς, περι τήν καρδίαν, καὶ άπλῶς εις Τὸ
^3). Τούτον γὰρ τὸν λύγον ύ Θεολύγος Γρηγύριος είς τον περὶ σῶμα. καπνίζων τήν ψυχήν διὰ Τής ύγρύτητος Τού σώμαΤος,
βαπτίσματος λύγον του, έννύησε διὰ τὸν κάθε βαπτιζύμενον, έτι και τούτο κατὰ θείαν συγχώρησιν, πρὸς δοκιμήν τού αύτεξουσίοο
έκ^αίνει άπὸ αύτὸν το άκάθαρτον πνε^α. ^ημείωσαι δέ οτ^ είς καὶ γύμνασιν, ι^ς λέγει ύ αύτύς Διάδοχος (αύτύθι). Σημείωσαι
Τὸ αύτὸ άγιασθέν ύδωρ τού βαπτίσματος πολλοὶ δύνανται νὰ δέ δτι ύ ιδιος ούτος ^Δγιος τὸν μέν κατὰ καιρούς δαιμονιζύμε-
βαπτισθούν κατὰ τὸν ^Ιωύ (σελ. ρλο τού συνταγματίου τού Κρυ- νον, πιστὸν καἰ μή βλασφημούντα Τὸ μυστήριον, συγχωρεί νὰ
σάνθου). μεταλαμβάνη έν τ ^ Γ^. Κανύνι, δταν δέν ένεργήται ύπὸ τού
(^) δέ βαλοαμύ^ν λέγει καὶ Γ^. αἰτίαν. ^οτι διὰ τούτο δαίμονος^ ούδέν δέ Τοιούτο λέγει νὰ γίνεται καὶ εἰς τὸν άβάπτι-
έέν βαπτίζεται ύ φανερὰ ένεργούμενος ύπὸ τού δαίμονος,έως ού στον κατηχούμενον ύπού δαιμονίζεται ἄν καὶ ούτος δηλ. μέ
νὰ καθαρισθη, διατὶ έχει νὰ λάύη διὰ τού βαπτίσματος ένοικον διακοπήν δαιμονιζόμενος, ήμπορη νὰ βαπΤισθη, οταν δέν δαιμο^
χάριν τον Παναγίου Πνεύματος. ^οθεν πρέπει νὰ διωχθη νίζεται, ή έχι,
 ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ.

^ ρ μ η ν ε ί οι,

ε ρ ω Τ η θ ε ὶς ὸ ^Α γιος, άν πρέπη ό δαιμονιζόμενος νά μετα λα μβά νη Τά θε^α ^έυσΤ'ηρια, άποκρίνεΤαι δ ιά τοί^

παρόντος Κανόνος ό τ ι νά μ ετα λ α μ β ά ν η , ναι, έ χ ι έ^ ω ς καθ^ ἐκάοτην ή μ έ ρ α ν (Ι), ά λλά ρ.όνον είς καθ^ Κυρια^
κήν, καΤ ά Τὸν Ἀ ρισΤηνὸν κ^ιι Τὸν Ἀ ρμενόπουλον (Τμ^μ. έ, έπιγραφ. β . Τής έπ ιτο μ ^ς τ ^ ν Κανόνων), ή (κατ^
ά λ λ ο υ ς καΤά Τού^ καιρού^ έκείνους. όπού δέν δ αιμ ονίζετα ι (^ ), κα ι άνίσως έν τί^ καιρί^ όπο^ σωφρονει^, δέν
βλασφν^μώ Τά θε^α ^υσΤΤ^ρια, μν^δὰ ε ^ ^ ο ρ ε ύ η α ύ ^ , ή το ι φανερόνη Τυχόν, όΤι αυτά εἶναι ψωμι και κρασι κοι-
νόν, μώ πισΤεύων όΤι ά λη θω ^ εἶναε και Χριστού. ω σ τε, περι δαιμονιζομένου έδο^ λέγει ό Ἀ γ ι ο ς
όπού δέν ένεργεῖΤ α ι σ υ ν ε ^ ς , ά λ λ ά ποΤε κ α ι πόΤ ε, είς διασΤήμαΤα καιρού, καΤά Τόν ^αλσαμι^να και ^ω ν α -
ρ^ν, έρμηνεύονΤας Τόν οθ . Ἁ ποσ Τ ολικόν, όν και άνάγνωθι.

^ ρ ω η σες

Ἐ ά ν τ ις κ α τ η χ ο ύ μ ε ν ο ς , ω ν άσθεν.ὴς, γ έ ν η τ α ι ἐκ φρενὸς, κ^ιὶ μ ὴ δ ύ να τα ι α ὐτὸς ὁ μ ο λ ο γῆ σ α ι τ ὴ ν π ί-

σ τ ιν , κ ^ ὶ π α ρ ^ κ α λ ῶ σ ιν Οὶ ἴδιοι α ὐ το ῦ , ἶν ^ λ ά β η τ ὸ ἄ γιο ν β ά π τ ισ μ α , ^ω ς ζ ῆ , ὁφείλει λα β ειν, ἤ οὕ ^

Ἀ π ό ^ ιρ ε ^ ε ς ,

Ὀ φ ε ίλ ε ι λ ειβ εῖν, ἐὰ ν μ ὴ ὑ π ὸ π ν ε ύ μ α το ς α κα θά ρτου π ε ιρ ἀ ζ η τ α ι,

^ ρ μ η ν ε ί

ε ρ ω Τ ή θ η ό ^'Αγιος, άνίσως πρέπη νά βαπΤισθώ Τινάς καΤ ηχούμενος όσΤις άσθενήση Τόσον, ^σ Τ ε όπού, άπὸ
Τήν ά σ θένεια ν νά έκβώ έξω άπό Τόν νούν Του (καθο^ άκολουθεῖ έπ ι Τὸ πλείσΤον εις Τούς έχονΤας λοιμικήν),
κα ι δ έν δύναΤαι αύΤός μόνος Του νά άποκριθώ Τάς συνήθειά άποκρίσεις Τού βαπτίσμαΤ ος οι δ έ συγγενείς αύ-
Τού, βλέπονΤες αύΤὸν ο ύ τω , παρακαλούσι δ ιά νά βαπΤισθώ, έπ ειδή , άν και ΤόΤε. δ ιά Τήν άσθένειαν, δέν ήμπο^
ρώ νά όμολογήσ η Τήν πίσΤιν και νά ζηΤήση Τὸ βάπΤισμα, άλλ^ όμως μ έ Τὸ νά έγινε προλαβι^ν κατηχούμενος,
έδ ειξ ε μ έ ΤούΤο, όΤι θέλει κα ὶ ά γ α π ^ τήν Τ όν Χ ριστιανόν πίσΤιν και Τό ^άπΤισμα προαιρεΤικός, κα ι μάλισΤα
όΤαν πρὸ Τ ^ άσθενείας έζήΤει Τὸ βάπΤισμα, διά Τινας όμω^ αιτίαν άνέβαλεν αύτό, ο^ς λ έ γ ει ό ^ ω ν α ^ ς έν
Τώ έρμ. Τού νβ ^ Τής Κ αρθαγ. Πλήν άνίσως άπό δαιμόνιον ένεργοόμενος έκβήκεν έξω φρενων, νά μώ βαπΤιζεΤαι,
έω ς ού νά καθαρισθώ, ὡς προείπομεν. Ἀ ν ά γ ν ω θ ι και Τὸν οθ^, Ἀ ποσΤολικόν, και ιβ '. τή^ έν Νεοκαισαρεία,

^ ρ ^ τ η σ ς

Ἐ ὰ ν γ υ ν ὴ σ υ γ γ έ ν η τ ο ιι μ ε τ ὰ το ῦ άνδρὸς α ὐ τ ῆ ς τ ὴ ν ν ύ κ τ α , ή γ ο υ ν , ὁ ά νὴ ρ μ ε τ ά τ η ς γυνα ικό ς, και

γ έ ν η τ α ι σ ύ ν α ξ ις , ό φ είλο^σ ι μ ε τ α λ α β ε ῖν , ἤ οὕ ^

Ἀ π ό κ ρ εσ ^ς.

Ο ὐ κ ὀφείλουσι, το ῦ Ἀ π ο σ τ ό λ ο υ β ο ῶ ντο ς, α Μ ὴ άΙ^οστερῆτε ά λ ^ ή λ ο υ ς , ει μ ή τ ι ά ν ἐκ συμφώ νου πρὸς

κ α ιρ ὸ ν, ἶνοι σ χ ο λ ά σ η τ ε τ ῆ π ρ ο σ ε υ χ ή κ α ὶ π ά λ ιν ἐπ ὶ τὸ α ὐ τ ὸ συνέρχεσθε, ἶν α μ ὴ π ειρ ἀ ζη ὑ μ ᾶ ς ὁ σ α -
τ α ν ᾶ ς δ ιὰ τ ὴ ν ά κρ ^σίοιν ὑ μ ῶ ν ^ . ^ά . Κ ορ. ζ ', .

ε ρ μ η ν ε ί α ,

Πρός Τόν έρωτήσανΤα, άνίσως πρέπη νά λ ά β η Τά θ ε ἱ^ ^υσΤήρια, Τό πρω^ γινομένη^ λειΤουργίας, Τό άνδρό-^
γυνον όποί^ σ μίξη σαρκικῶς κ α τά Τήν άμέσω ς περασμένην νύκΤα, άπεκρίθη δ^ά Τού παρόντος Κανόνος ό
γ ιο ς, όΤι δέν π ρέπει νά μ εΤ α λα μ βά νη (3)^ καὶ φέρει εις μαρτυριών Τό^ λόγον Τού Ἀ ποσΤόλου, όποῦ π α ρ α γγέλ ^

(^) ^Ορα τὸν θ.. Κανένα τῶν ^Αποστόλων.
(^) ^ορα και σελ- ^θέθ. τού ^ύεργεΤινού, όπού λέγει όἈ ββές
Κασσιανὸς, δτι ή ^Δγία Κοινωνία έδίδετο εις τους δαιμονιζομέ-
νους, και δέν έμποδίσθη ποτέ αι^τη ἀπὸ αυτούς παρὰ τῶν πα-
λαιῶν Γερόντων, και έτι δέν δίδεται εις τροφήν τού δαίμονος
Τὰ ^Δγια, άλλὰ μέλλον πρὸς καθαρισμόν Τής ψυχής ^ ιὶ Τον
σόμαΤος, καὶ εις καΤάφλεξιν Τού πονηρού πνεύματος, Τοῦ έγκα-
θημένου εις τὰ μέλη Τού σάμαΤος Τού άνθρόπου, και έτι, ἄν
έμποδίζωμεν τήν Κοινωνίαν άπὸ τους δαιμονιζομένους, δίδομεν
άδειαν είς τόν δαίμονα συχνότερα και βαρύτερα νὰ το^ς ένεργη,
ός στερουμένους τής έκ τής θείας Κοινωνίας διδομένης τού Θεοῦ
^οηθείας.
(3) Τό όλιγότερον γὰρ τρεις ήμέρας πρέπει νὰ ἀπέ^ουν, πρὸ
τής σαρκικής μίξεως, τὰ νόμιμα ἀνδρόγυνα, και οιΙτω νὰ μετα-
ταλαμβάνουν, καὶόρα Τήν πρότην ύποσημείωσιν τοῦ ιγ^. τής
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

,^ ι ^ ^ ^ν^ν ^ ^ ^ ι^ ^ ν , ι^ ν ^ ν . ^ ι .^ ^ ^ ε ε ^ ν ^ ι ιι^ ^
^ν, ^ ^ ε^ν^, Ε^ ^ ^ ^ ε ^ ν ν ί ^ ^ Κ ^ ν .^ ν ^ ^ , ^ ^ ^ ν ^ Ι,
^ε^ν ^ ^ . ^ ι ^ - ^ ι^ , ε^ν ^ ι ^ ^ ι ^ ^ - .^ ι^ ^ ν ν ^ ι^ , ^ ^ ι ^ ι ^ .ι^ , ^
^ ι^ ν ν ^ ι ^ Ι Ι ^ ^ ^ .ν ^ ν ν ^ ^Κν ^ ι ^ ^ ε ν ε ^ ^ ι^ ν , ^ ^ ^ ^ ^ .

'Ε ^ ν Ε ^ ,^ ^ ^ν^^ Τν^ ^ ^ ν ^ ^ ν τ^

^ ^ε^ν^ν ^ ^ ^ ν ^ ν ^ ^ ^ ν , ^ ^

^ . , ν ^ ^ι ^ ν^ ^
ε^Κ ^ .ν ^ ^ ν -ιιΙ^ ^ ^ ν , ^ ι ^ ι ε^
.^ . ^ ι νι Ι ^ ^ ^ ^Κ ,^ .ν ^ ι ^ ^ ,,

^ ^ ^ , ν^ ^ ^ ι
ιι^ ^ ^ , ^ν^ν ^ .,^ ν ^ ^,^ι .^ ,,ν ^ ,^ .^
^ ^ ^ ν , ε,.^^ ^

.^ . ^ ^. ^ ν

Γ ^ , ^ν ^νν^^ Π ^ ^ ^ ι ^ ^ ^ ν ^ν^ν, ^ ν ^ ^ ^ ^ ^Κ
^ ^ ^ ^ ν ^^ν, ^ ν ν ^ ^ ^ ..

^ ^ ^. ν ^ ^^ .

^ ιι^ ^ ^ν ^ Ιι^^
.^ , ^ ι ^ ν ^ ^ ι^ ν ^ ι ν^ ^

( ι ) ^ο δέ ^Αριστηνὸς καὶ άλλοι Τινές λέγουσιν, δτι Πάοχα
έννοε^ται έδῶ ή μεγάλη έβδομὰς, δέν εἶναι έμω^ τύση δ^αφορὰ
έν ούτω νοηθη Τ^ Πάσχα, ή ούτω, έπειδή τύσον καὶ ή τεσ^α-
ρακοστή, έοον καὶ ή μεγάλη έβδομὰς διὰ ξηροφαγίας πρέπει νὰ
^ηστεύωνΤαι, καὶ καΤὰ Τούτο δέν έ^ουν διαφσ^ὰν. ἀ^λούθως δέ
^ιαὶ ή γυναῖκα ύπού γεννήσει, ε^Τε εις έκείνην, ε^Τε είς ταύτην,
έέν πρέπει νὰ λα^ύάνη διαφορετικήν λύσ^ν τη^ νη^τεί^ς,
(^) ^Π λύσις Τής νησΤείας ἐ^ῶ ἐννοεῖτα^ Τὸ νὰ φάγη ή γονή
τὸ φαγητὸν έκεῖνο, μέ τὸ ύποῖον δύναται νὰ συσΤήση Τήν ἀπὸ
Τής γεννήσεως άσθένειαν καὶ Ταλαιπωρίαν τού σωματύς Της, ώς
έρμηνεύει ἀκολούθως ύ ^Αγιος. ΤούΤο δέ εἶναι φαγητὸν μέ
^λαιον μύνον. Δέγει γὰρ ύ ^διος ούτος Πατήρ έν τ^ ι^. Κανύνι,
δτι έκεινος ύπου άπὸ άσθένειαν Τελείως καΤαξηρανθη, εἶναι δί-
καιον νὰ τρώγη έλαιον.
 ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΑΛΕ^ΑΝΔΡΕΙΑΣ

κρασὶ, άποκρί^εΤ^ιι, όΤι π ρέπει νά συγχι^ρεθώ, έπ ειδή ή νηεΤεία γινεΤαι δ ιά Ταπείνωσιν καὶ χαλιναγω γίαν
Τού σωμαΤος, άνίσως δ έ Τό σ^ρια ήναι ΤεΤαπεινωριένον καὶ άσθενέ^, πρέπει νά φάγη έκε^νο τὸ άρκεΤόν φα-
γν^Τόν καὶ ποΤὸν, μ έ Τό όποῖον δύναΤαι νά ύποσΤηρίξη Τήν άσθένειάν Του και νά συσΤαθώ, ^ορα καἰ τόν ξ ^ ,
Ἀ ποσΤολικόν-
^ ρ ω τ η Ο^

Ε ἰ ό φ είλει Κ λ η ρ ικ ό ς ε ὕ χ ε σ θ ^ ι, π α ρ ό ν τω ν Ἀ ρ ε ια ν ῶ ν , ἤ ά λ λ ω ν αἱρετικῶ ν, ἤ ^ύδὲν ^ὐ τὸ ν β λ ά π τ ε ,

ὁπότοιν οιὐτός π ο ιῆ τ ὴ ν ε ύ χ ἡ ν , ὴ γ ο υ ν τ ὴ ν προσφοράν ;

πό^ιρε^ες,

Ἐ ν τ ῆ θεία ἀ ν ^ φ ο ρ ^ ὁ Δ ιά κ ονος προσφω νεί πρό τοῦ ἀ σ π α σ μ ^ Οι ἀ κοινω νη τοι π ερ ιπ α τή σ α τε .

Ο ὐ κ ὀ φ είλουσιν οὕν π ^ρ εῖνσ .ι, ει μ ὴ ά ν ἐ π ^ γ γ έ λ λ ω ν τ ^ ι μετ^ινοεῖν κ α ὶ ἐκφεύγειν τ ὴ ν αἶρεσιν,

Ἐ ρω Τήθη ό Π ατήρ οόΤος, άν πρέπη ό Ἱερεύς νά προσφέρω άναίμακΤον ιερουργίαν, όΤαν ^Ιναι παρόνΤες Ἀ -
ρειανοὶ κα ὶ ά π λ ῶ ς αιρεΤικοὶ, καἰ άποκρίνεΤαι, όΤι έν Τῶ καιρῶ Τ^ς ιερουργίας ό Διάκονο^ φωνάζει νά

ε ι^ ^ ^ ^
^ ^ ^ ^ ^
^ ^ ^ ^
^Ι ε ι ε ι^ ^ει

'Ε ^ ^ ^ ^Ο ^ν ε^ν ^ ι ^ ΙΙ^ ^ ,

ν Υ ^ ^ ι^ ι, ^ ^ Κ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^Ιν^ν. Ε ^
^ Ο ^ ν ^ ιν ^

Τ^ ^ ι^ ιν .

^ ιΙ ι^ .^ ^ ίΙ^^ ^ ι ^ Ι^ ,

^ ^ ^ ^ ι ^ι ι ^ . ^

'Ε ^ ^ Κ ^ ι ^ ^Ι^ ^ Ει ^ ^

.Α π ^ 'Ε ^ιν ^ Κ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
^ Κ ^Υ ^^

. ^ ^ ^ Ι ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

^ ν ^ ε
^ ^ ^ ^ ν , ε^ ^
^ ν ^ , ^ ^ ι ^ ^ ^ ιε ^ ^ ^Ο ^ ι^ ^ , ^ ^ ν ^
^ , ^ ^ ι ν . ι ^ . ^ , Εν^. ^ ^ ιε ^ , ^ ^ ι ^ , ,,^

ε ^ ^ , ε^, ^ ^ Ε^ν ^ ,^ ,
ν^ ^ ι ^ ^ ι ^ ^ Ι^ ν ^ .ι^ ^ ,^ .
^ ι ^ ν ^.ν ^ , ^ ι ^ ^ ^ .

'Ε ^.ν ^ Κ ^Υ ^^ν, ^ ν ^ ν ^ ^ ι ^ ^ .

Ε ι ^ ιν ^ ν ^ ι^ , ^ ^ι Ε^ ^ ^ ^ ν ^ ^^ν^ ^ Ε^ ,^ ..
^ ν ^ ν ^ ^ ν Ο ^ν Μ ^ ^ ^ ν , ^ ι^ ι ^ ιν ^ ν ^ Υ ^ ι, ι ^ ι ^ ^ ^ ..
^ ^ ^ ι^ Ι^ ν ε^ ν^ν ^ ν ^ ^ ν , ε ^ ^ ι ^ ι ^ ιν ^ ν ^ ν , ε ^ ιΟ ε ^ ν ^

^ ^. ^ ν ^ ι

^ ^ ^ ^
^ ^, ^ ^ -
^ ^
^ ^ ^ ι ^

^ ι^ .

Τ ^ Ι^ ^ ν ^ ιν ^ ^ ^ ^ ν ^ ^ ^ ν ^ ^ ^ ιΟ ^ Ο ^ ιι
^ ιν ι^ ν ^ , ^ ι ^ ιν ι^ ιΙ ^ Ι ^ ,

.Α ^ ι ν^ν 'Ο ' Α ^ ^ ^ ^ ^ ^ν ^ ^ ^ .-

(1) ^ λειτουργία ὁποῦ λέγει έδῶ ὁ Κανων νὰ γίνεται μετὰ ^ έξετάζουν μέ ἀκρίβειαν τους ἐκεῖσε πα^δντας, ἄν ὁ γάμος ἦναε ^
Τήν εύλογίαν του γάμου. έγίνετο βέβαια διὰ νὰ μεταλάβη τὰ ^ νύμιμος, ή ού. ^Οποιος δέ τολμήση νὰ στεφανωθή κρυφίως, νὰ
θιια μυστήρια τὸ εύλογηθέν ἀνδρὁγυνον, το ὁπο^ον πρέπει καὶ Ι παιδεύεται καὶ αύτὸς, καὶ ὁ τούτον στεφανόσας Ιιρευς κατὰ
τόρα νὰ τὸ κάμνουν οἱ ἀληθεις και σωθήντι θέλοντες Χρήστια- Το^ς έκκλησιαστικους Κανὁνας. ^Αλλὰ και έποιος Ιερευς στεφα-
νοἰ, έξομολογούμενοι προτοῦ και προετοιμαζόμενοι μέἐγκράτειαν νόση τινὰ χωρὶς τήν έγγραφον άδειαν Τού Ἀρχιερἐως, παρο^
και έλλας ἀγαθοεργίας, περὶ ο^ ^ρα τήν ά. ύποσημείωσιν τοῦ μοίως πρέπει καὶ αὁΤ^ς νὰ παιδεύηται.
ιγ^- Τής (3) Τούτον Τὸν Κανύνα άναφέρωντας ὁ ^αλσαμων έν τη πρὸς
( ^ Διὰ Τούτο και ὁ Πατριάρχης ΚωνσΤαντινουπύλεως Ν ^ Ι^άρ^ιον ά. ἀποκρίσει, λέγει, έτι οἱ μέν λα^κοὶ ύπού ἐνυπνιασθοῦν,
κηφόρος, ἀγκαλὰ και ἀπὸ ^ίαν μεγάλην του ^ασιλίως Κωνοταν- κατὰ τήν περίληψιν του Κανύνος τούτου, νὰ μεταλαμβάνουν, οι
τίνου, υἰου τής Ι^ίρήνης, συνεχόρησε (μετὰ καὶ Του Ταρασσίου^ δέ ἱερο^,ιἐνοι νὰ μή λειτουργούν κατὰ τήν ήμέραν ὁποῦ τουτο
κατ^ ἀρχὰς Ιωσήφ τον οἰκονύμον τής .μεγάλης ^κκλησία^, πάθουν, διὰ τὸ σεβάσμιον τής ἱερωσύνης, ^ξω μὁνον ἄν ^ναι
δοτις ε^λέγησεν αύτὸν τον βασιλέα μέ τήν Κουβουκουλαρίαν Θεο- έορτή μεγάλη, καὶ ή ἀναβολή μέν ιερουργίας προξενή κίνδυνον,
δύτην Τήν συγγενή του, παραιτησάμενον μαρίαν τήν προτίρ^ν ή δέ ταύτης ιεροτελεστία ^ναε χ^ειόδης, καθἐ^ς καὶ ὀ Κίτρους
γυναῖκά του^ μ^ δλον τοῦτο ύστερον, δταν έύασίλευσε Μιχαήλ δ τουτο τὸ ι^διον λέγει, και ^ρς^ τήν ύποσημ. τού δ^. τού Διονυ-
εὸσεβής ^ασιλεὸς, έκάθηρεν αύτὸν ὁ αύτὸς ^Δγιος Νικηφύρος, σίου^ έπειδή δέ δύσκολα ήμ^ορει νὰ δι^κρίνη Τινὰς πύτε ένυ--
και δρα τον Δοσίθ. σελ. θθ^ και 7^ύ τής Δωδε^ςαέίέλ. Αήὰ πνιάζεται άπὸ πειρασμὸν ^αι φθύνον μύνον Τού διαβύλου, και
τουτο καὶ οἱ νομοι προστάζουσι (Ἀρμενύπ. ^ίβλ. και τίτλ. δ^.^ πύτε ἀπὸ έπιθυμίαν γυναήκὸς ή ἀπο άλλην αιτίάν έδικἦν του,
κρυφίως τινὰς νὰ μή στεφανύνηται, ἀλλὰ παρρησία πολλῶν ἀν- Τὸ άσφαλέστερον και φρονιμότωον εἶνα^ νὰ μή μεταλαμβάνη,
έταν πάθη τινὰς λα^κὸς ή Ιερεὸς ή ^οναχὸς, τοιούτον πράγμα,.
θρόπ^ν ένόπιον, Τνα δηλ. οι Ιερεις οἱ μέλλοντα ιερολ^ααε ός προείπομεν έν τη ύποσημ. του δ^. τ^υ Αιονυσίου.
 ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΑΛΕ^ΑΝΔΡΕΙΑΣ

φώ νου πρὸς κα ιρόν, ἴν α σ χ ο λ ά ζ η τ ε τ ῆ π ρ ο σ ε υ χ ῆ ^ . ^ά . Κ ορ. ζ '. Κ α ὶ π ά λ ιν α ἐ π ὶτ ό α ὐ τ ὸ σ ^ ν έ ρ ^ θ ε ^

ἶν α μ ὴ π ε ιρ ά ζ η ὺ μ ά ς ὁ σ α τ α ν ᾶ ς δ ιὰ τ ὴ ν ἀ κ ρ α σ ία ν ὺ μ ῶ ν ^ . Ἐ ξ ἀ ν ά γ κ η ς ^,ὲ τὸ Σ ά β βα τον κ α ὶ τ ὴ ν
ρ ια κ ὴ ν ἀ π έ χ ε σ θ α ι δ εῖ, δ ι ὰ τ ὸ ἐ ν α ὐ τ α ῖς τ ὴ ν π ν ε υ μ α τ ικ ὴ ν θυσίαν ἀναφἐρεσθαι τ ῶ Κι^ρίω,

^ ρ μ η ν ε έ οι.

^ ρ ω τ ή θ η ό Ἀ γ ιο ς , εις ποιας ή μ έ ρ ^ Τή^ έβδο^ιάδος πρέπει νά μή σμίγουν τά άνδρέγυνα, και άπεκριθη διά
το ύ παρόντος Κανόνος^ φέρων εις μαρτυρίας Τά λόγια τού Παύλου τ ά ρη^έντα πρός Τά άνδρόγυνα, ήγουν μή
ά ποστερεῖΤ ε τό ένα μέρος άπό Τό ά λλο άπό Τήν σαρκικήν μίξιν, πάρε^ νά μή σριιγεΤε μ,έ συμφωνίαν και Τά
δύω μέρν^ πρός καιρόν, δ ιά νά καΤαγίνεοθε ει^ Τήν προσευχήν, καὶ πάλιν νά σμίγεΤε, δ ιά νὰ μή σ^ς πειράζη
ό σατανάς δ ιά Τήν άκρασίαν σα^. 'ΚξηγῶνΤα^ δ έ ό Ἀ γ ιο ς πο^ον καιρόν και ποίαν προσευχήν έννοε^ ή Παύλος
νά μ ή σμίγουν Τά άνδρόγυνα, λ έ γ ε ι, όΤι εἶν^ι Τό ^άββ^Τον καὶ ^ή Κυριακή (και ά π λ ^ ς κάθε έορΤή), εις Τάς
όποιας ήμέρας π ρέπει νά μ ή σμίγουν αύΤά, διαΤ ὶ ΤόΤε ^ ς έπ ὶ Τό πλεῖσΤον εις Ταύτας ἐνίνετο πνευμαΤική θυ-
σ ία , ήΤοι ιερά λειΤουργἶα, κα ι έπρεπε νά έΤοιμασθ^ύν δ ιά νά μεΤαλάβουν τά θε^α ^υσΤηρια (1^. ^ορα και τόν
τού Διονυσίου.
^ ρ ώ τ η σ ε ς

Ἐ ά ν τ ις μ ὴ ἔ χ ω ν ὲα υ τὸ ν χ ε ιρ ίσ η τ α ι, ἤ κ ρ η μ ν ίσ η ὲαυτὸν, εἰ γ ίν ε τ α ι προσφορὰ περὶ αὐτοῦ, ἤ οὕ ,

Ἀ π ό κ ρ ^ σ ε ς.

Ὑ π ὲρ α ὐ τ ο ῦ δ ια κ ρ ῖν α ι ὁ Κ λ η ρ ικ ὸ ς ὀφείλει, εἱ τ ὸ ἀ λη θὲς ἔκφρων ^ ν , π επ ο ίη κε τοῦτο. Π ο λ λ ά κ ις γὰρ

ο ὶ δια φ έρ ο ντες τ ῶ π επ ο ν θ ό τι, θέλοντες τ υ χ ε ἴν τ ῆ ς προσφορᾶς κ α ι τ ῆ ς ὺπὲρ αὐτοῦ εύ χ ῆ ς, κα ταψ εύδο ντα ι
κ α ὶ λ έ γ ο υ σ ιν , ό τι ούκ εἶχ ε ν ὲα υ τό ν. Ἐ ν ίο τ ε δὲ ἀ π ὸ ἐπη ρείσ ς ἀ νθρώ πω ν, ἤ ά λ λ ω ς π ω ς ἀ πό ο λιγω ρ ία ς
π ε π ο ίη κ ε τ ο ῦ τ ο , κ α ὶ ού χ ρ ὴ προσφορὰν ἐπ ά ν ω α ὐ το ῦ γενέσθαι^ α ὐτοφονευτὴς γὰ ρ ἐαυτοῦ ἐσ τι. Δ ει οὕν
π ά ν τ ω ς τὸ ν Κ λ η ρ ικ ό ν μ ε τ ά ἀκριβείας ἐρευνῆσαι, ἶν α μ ὴ ὺπ ὸ κρ ίμ α π έσ η .

^ ρ μ ηνεία^

^ ρ ω Τ ή θ η ό θεῖος οι^Τος Π ατήρ, άν πρέπη νά γένη λειτουργία κα ὶ μνημύσυνον διά έκεῖνον Τόν ά^θρωπον^
όπού έφόνευσεν, ή έκρήμνισεν, ή έπ^ιξεν, ή έκρέμασεν, ή καΤά άλλον Τρόπον έθανάΤωσε Τόν έαυΤύν του, μή
έχονΤας Τόν νούν σῶον κ α ὶ ύγι^ι, εἶΤε ά πό δαιμόνιον, ε^Τε άπό άοθένειαν, και άποκρίνεΤαι μ έ Τόν παρόνΤα Κα-^
νόνα λ έ γ ω ν , όΤι, όποιος ^ερεύς κ ^ ὶ όποιος άλλος Κληρικόν προσκαλεσθώ ει^ τό νά Τόν μνημονευση, πρέπει νά
έξεΤ άζη κα λ ά μ έ άκρίβεια^, άν Τώ ά λη θεία δνΤα^ έξω άπό Τάς φρένα^ Του ό ΤόιούΤο^, έθανάΤωσε Τόν έαυΤόν
Του^ διόΤι, π ο λ λ α ^ φοραῖς οι συγγενεὶ^ καὶ οι οικεῖοι Το^ ΤοιούΤου, θέλοντες νά μν^μονευθώ καὶ νά ψαλθώ άπό
Τούς ^ιερε^ς, κ^κὶ λεεΤουργία νά γένη ύπέρ Τ^ς άφέσεω^ Τ^ν άμαρΤιο^ν Του, λέγουν ψεόριαΤα, ότι ήΤον έξω φρε-
ν^ν, καὶ διά ΤούΤο έθανάΤωσε Τόν έαυΤόν Του- ^ ε ρ ικ α ῖς φοραῖς δ έ θανατόνει Τινάς Τόν έαυτόν Του, ή άπὸ
κάμ^Αίαν βλάβην και ένόχλν^σιν όπο^ άλαβεν άΤ^ό Τούς άνθρωπους, ή άπό όλιγο^υχίαν καὶ λύπην ύπερβολικήν, ή
άλλη ν κ ά ρ γ ια ν άφορμήν, θέλωνΤας κ^ι έχωνΤας Τόν νοῦν Του ^γιύι, διά Τὸν όποιον δέν πρέπει νά γέν^ λειΤουρ-
^γία κ α ι μνημόσυνον, έπ ειδ ή κα ὶ έσΤάθη αύΤός Τού έαυΤού Του φονεύς

(ι ) δέ Ι^αλσαμων ἐν τή ιέ. έρωταποκρίσει τη πρός τόν τους τοιούτους ^ιοθανεῖς ἀπὸ τὸ νὰ σκοτάνωνται, προστάζουν,
Μάρκον .Ἀλεξανδρείας λέγει, ότι τὰ άνδρύγυνα άναγκαίως πρέ- ότι όποιος άιρ^ έαυτού θανατωθη, νὰ δημεύηται, ήγουν νὰ διαρ-
πει νὰ μή ομίγουν όχι μόνον κατὰ τήν ήμιραν όπού κοινωνή- πάζωνται ἀπὸ Τον λαον τὰ υπάρχοντά του^ ἀλλὰ καἱ έποιος
σουν, ἀλλὰ καὶ πρὸ τής κοινωνίας, καὶ ύστερα ἀπό τήν κοινω-^ έπ^χειρήσ^ νὰ σκοτωθη καὶ δέν προ^θάση. καὶ αὀτὸς νὰ παι-
νίαν, καὶ ^σοι τουτο δέν φυλάττουν, μέ αύστ^ὰ ἐπιτίμια νὰ δεύεται ^ ὰ ν φονεύς. ^ορα τον Ι^άσταριν (έν τ^ περἰ βιοθα--
κανονίζωνται, καὶ ορα Τήν ά. ύποσημ. του ιγ^. τής Ἀλλὰ νῶν). επειδή δέ μερικοὶ άφρονες ένύμισαν δτι αἱ ψυ^αὶ Των μέ
.καὶ ἄν δέν μεταλάβουν εις τὰς ή μ ίρ ^ Ταύτας, πάλιν πρέπει ^ίαιον θάνατον ἀποθνη^κύντων γίνονται δαίμονες, ἀναιρει τήν
νὰ μή σμίγουν. Διό καὶ ό Ι^αλσαμων έν τη μθ^- ἀποκρίσει πρός κακήν ύπύληψιν αύτῶν ταύτην ύ θειος Κρυσύστομ. (λύγ. λ^^
τον αὀτον μάρκον λἐγει, ότι τὰ ἀνδρύγυνα δποῦ δέν έγκρα- είς Τον Αάζαρον σελ- ^3^. Τού ε^. τύμ,). Σημείωσαι δέ έτι τὸν
ΤεύονΤαι άπὸ Τήν σαρκικήν μίξ^.ν τό Σάββατον καὶ τήν Κυρια- διορισμὸν του παρύντος Κανύνος προλαβο^ν έπεκύρωσε καὶ ύ
κήν. πρέπει νὰ διορθι^νωνται μ^ μέτρια έπιτίμια. ^ομοίως πρέ- Πρεσβύτερος ένὸς μοναστηρίου τού Ἀγίου Παχωμίου. έπρύ-
πει νὰ άπέχουν ταύτα καὶ έν ΤΥΙ μεγάλη μ^. ^ ιὶ τ^ς - ^ιει σταξε γὰρ ούτος νὰ μή μνημονεύωνται αι δύω ἐκειναι μοναχαἰ,
ς^. καὶ ^ α Τήν ύποσημείωσιν του θ^. Ἀποστολικοῦ. ύπού ἐφονεύθησαν έαυτων (καὶ δρα εις τον ^ίον τού Ἀγίου
(^) Σημείωσαι δέ ότι οἱ πολιτικὸὶ νύμοι, διὰ νὰ έμποδισουν Παχωμίου έν τιρ Δαυσα^)-
 ΟΙ ΚΑΝΟΕΣ

^ ρ ω τ η σ ε ς ΚΙ^ .

'Ε ά ν τις γυ ν ή π ν ευ μ ^ ιτι^ , ^ τ ε κ α ὶ ^ίδη ρ α φορ^ῖν, ὁ δὲ ἁ νἡ ρ λ έ γ ω ν , ὅ τ ι ού δ ύ ν ^ μ ύ ιι έγκρ^ιτεύΕσθ^ι

κ α ὶ θέλω λ α β εῖν ἄ λ λ η ν , ὀφείλει λ ^ ῖ ν ὲτέρα ν, ἡ ού ^

Ἀ π ό κ ρ ε σ ^ ς .

Μ ο ιχεία μεσολς^βεἴ τ ῶ π ρ ά γ μ α τ ι, κ α ὶ περὶ το ύ το υ τ ί ἀ π ο κ ρ ίνα σ θ ^ ι ούκ Ε χω , ούδὲ έφ ευρίσκω .

ε ρ μ η ν ε ί α .

^ΕρωΤηθεις ό Ἀ γ ιο ς , άνέοε^ς γυνέῖκ ά Τινος δαιμονίζηΤαι Τόσον, ώσΤε δπού νά Τή^ δένουν μ έ σίδηρέ κ ^
άλύσεις, ^ χ ὸ ν , ή δ ιά ^ά φύγη, ή δ ι^ νά θέναΤώση Τὸν έαυΤόν τ η ς , ή ά λλον Τινά), ό δ έ ά ν δ ρ ^ α ύ τ ές
μή δυνάμενος νά σωφρον^ κ^ἰ νά έγκραΤεύεΤαι άπὸ Τήν σαρκικήν μίξιν ^έπειδή μ έ Τήν γυναἱ^κά Του νά σμιξη
ούτως έχουσαν δέν ^μ π ο ρ ε^, ζηΤ εῖ νά λάβη άλλην γυν^ιῖκα, άν πρέπη νά λάβη ά λ λ η ν, ή ό χ ι ; Τ ο^το, χ έ γ ^
έρωΤηθεις, άποκρίνεΤαι διά Τού παρόνΤος Κο^όνο^, ύτ^ι π^ρἰ Τούτου δέν έ χ ε ι, ούΤε έφευρίσκει τ ι νά ά ^ ρ ^
έπειδή^ άν αύΤὸς πάρη άλλη ν γυνα ῖκέ, μ οιχεία είς τὁ πάρσιμον αύΤὸ άκολουθεῖ^ δ ιό τι ά πέλυσ ε τή ν ^ρά^την
γυναῖκά Του, χωρις λόγου πορνείοες, ^ιατά τὁν λόγο^ τού Κυρίου δπο^ ε^πεν^ ^ ο ς άν άπολόση τήν γ υ ν α ^ α α ύτο^
παρεκτὸς λόγου πορνείας, π οιεῖαύ Τ ή ν μοιχ^σθ^ι ^1)^. ^ ρ α κοιὶ Τὸν μ ή . και οθ^. Ἀ π ο σ το λ ικ ό ν . Ἀ λ λ ά , ^ ι ή
έκλογή Τ^ν νόμιον Α έοντοςκαι ΚωνσΤανΤίνου τώ ν Εασιλέω ν (ΤίΤλ. ιγ^. σελ^ ^ 7 . Τοθ β^. β ιβ λ . τέ^
Γραικορωμ.) προσΤάζει νά μή χωρίζωνΤαι Ι ούΤ ^ γάρ φησιν^ ^Εί δ έ συμβέ έξ α ύ Τ έν, ἶν α μ εΤ ά τὸν γ^μ ον
δαίμονος κυριευθήναι, και έκ Τής ΤοιέύΤης αίΤί^ς άπ^ ά λλή λω ν μ ή χω ρ ί^εσ θα ι.^ ^οθεν έδῶ ὸ ^διος ^ έ ^ ν ^ ν ^
ρεῖ Τήν κά τω ^ιεαράν Του. ^ ρ α κ έ ὶ τήν υποσημείωσιν εις Τὸ περὶ άρραβῶνος Κ εφάλαιον.

^ ρ ῶ τ η σ ^ Κ ^,

Ἐ ά ν τ ι ς νη σ τεύ ω ν ἐπ ὶ τ ῶ κ ο ι ^ ν ῆ ο ^ ι ι, νιπ τό μ ενο ς τὸ σ τόμ ^ι, ἤ ἐν τ ῶ βς^λ^νΕίω , κο^τέπ^Εν ὕδω ρ μ ὴ

θέλω ν, ὀφείλει κοινωνῆσ^ιι ;
^Α π ό κ ρ ^ σ ε ^

Ν α ί. Ἐ π ε ὶ εὑρὼν ὸ σ ατ^ινᾶς ἀ φορμἡν το ῦ κ ω λ ύ ε ιν ο^ὐτὸν τ ῆ ς Κ ο ιν ω ν ία ς , σ υ^νό τ^ρ ο ν τ ο ῦ το π ο ιή σ ω ,

^ ρ μ η ν ε ί ο ^.

. ^ΕρωΤήθη δ ^Αγιος, άνίσως ^ρεπη νά μεΤ αλάβη έκεῖνος δπού νηστεύων κ α ὶ ετο ιμ α ζό μ ενο ς νά μ ε τα λ ά β η ,
έΤυχε νά καΤ απίη νερὸν σΤανικως, ή είς καιρὸ^ ὸπού ένιπΤε Τὸ σΤόμα Του, ή εις καιρὸν δπο^ εύρίσκετο εις
Τὸ λουΤρόν (^), καὶ πρὸς ΤούΤο άποκρίνεΤαι διά Τού παρόνΤος Κανόνος, ύ τ ι ^ρέ^τει νά μ εΤ α λά β η , έπ ειδ ή άν

(έ) ^οθεν, έπειδή και κατὰ τὸν Κανύνα Τούτον, καἰ κατά Τύν
λύγον τού Κυρίου, μοιχεία άκολουθει είς Τους άπολύοντας Τήν
δαιμονιζομένην γυναίκά των, ει^Τε παντοτινά, ε^Τε πρὸς καιρύν
αύτή δαιμονίζεται, διὰ τούτο πρέπει νὰ άκυρωθη ή Τού Εασι-
λέως Δέοντος Νεαρὰ, ύπού συγχωρει Τύν άνδρα νὰ άφίνη Τήν
παντοτινὰ δαιμονιζομένην γυναῖκά Του, καὶ ύ Εαλσαμων δέν
πρέπει νὰ είσακοόεται, έστις συγχωρει τύν τοιούτον άνδρα νὰ
παίρνη άλλην γυναῖκα, καὶ άποδέχεΤαι τήν νομοθεσίαν τού
Δέοντος. Διύτι τύσον ύ άνδρας, έσον και ή γυναίκα, ύπου άπὸ
δαιμύνων ήθελεν ένεργηθ^Ι, πρέπει νὰ ύπομένουν ένας Τον άλ-
λον, στοχαζύμενοι, έτι διὰ κάποιας άμαρτίας των τούτο ήκο-
λούθησε, καὶ έχι άπλως καὶ ι^ς έτυχεν^ ἄς λάβουν παράδειγμα
οἱ άνδρες ύπού ^χουν γυναῖκας δαιμονιζομένας άπὸ τὸν εύλαβέ-
στατον έκεινον καὶ θεοφοβούμενον άνδρα τής γυναικὸς Θεοτέ-
κνας τής έν τ^ Ρωσοπύλει τής Κιλικίας εύρισκομένης, καθως
άναφέρεΤαι εις Τὸν βίον Τού Ἀγίου Συμεών του θαυμαστορείτου
(πράξει δ^. τής ζ^. Συνύδου). Α^τη γὰρ είκοσι χρύνους έσυγκα-
τοίκησε μέ τὸν άνδρα της, καὶ μ^ έλον ύ^οῦ έπιπτε κάτω ά^ὸ
τὸ δαιμύνιον (τὸ ύποιον τής ήκολούθησεν δταν ἦτο δηλ^
δταν ἦτο ιδ^. χρόνων, Ταύτύν είπειν, έταν είς ο^ραν γάμου εύρι-
σκομἐνην έπήρεν αύτήν ύ άνδρας της), και έμάσσα τήν γλῶσσάν
Της, ύ εύλογημένος άνδρας Της ύπέμεινε γενναίως Τήν θλίψιν
καὶ τήν πύρωσιν τής σαρκὸς, χωρὶς νὰ πάρη άλλην γυναῖκα,
έως ύπού ή γυναικά του έλυτρώθη τού δαιμονίου δ^ὰ προσευχής
τού Ἀ γίου Συμεών.
(^) ^ομως οιὰ νὰ μή ευρίσκη ύλην καὶ άφορμήν ύ διάβολος
νὰ προξενη τοιούτύ τι, πρέπει έλοι έκεινοι ύπού έΤοιμάζονΤαι
νὰ κοινωνήσουν, νὰ μή νίπτουν το στύμα, ούτε νὰ λούωνται
κατὰ Τήν ήμεραν έκείνην ύπου ^χουν νὰ μεΤαλάβουν, άλλὰ νὰ
νίπτουν Τὸ στύμα άφ^ έσπέρας, καὶ νὰ λούωνται μίαν ήμέραν
πρὸ τής Κοινωνίας^ δι^ ύ καὶ ύ βαλσαμων έν Τη πρὸς Μάρκον
β^. άποκρίσει αύτού λέγει, έτι ούτε ^ερεύς,οὕτε λαικὸς συγχω-
ρε^ται νὰ λούεται, ή και νὰ φλεβοτομήται κατ^ αύτήν τήν ήμέ-
ραν ύπού έκοινε^νησεν, ούτε πρὸ της Κοινωνίας, ούτε ύστερα άπὸ
τήν Κοινωνίαν. Πρέπει γὰρ οἱ τοιούτοε καὶ προ τού νὰ κοινω-
νήσουν, καὶ άφ^ ού κοινωνήσουν μέ ,ςά^ε κατάνυξήν και εύλά-
βειαν νὰ προσπίπτουν είς τὸν Θεὸν, κ^ι νὰ τύν εύχαριστούν διὰ
τήν μετάληψιν τού Παναγίου ^ε^ματος και αίματος ύπού ήξιώ-
 ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΑΛΙ^ΑΝΔΡΕΙΑΣ

έμποδισθώ , σ υχνά θέλει κ ά μ νει Τόν ΤοιοῦΤον ό διάβολος νά καΤαπινη νερὸν διά ουνεργειας του, διά νά Τὸν έμ,..
ποδισ η ά πὸ Τά θε^ία ^υ σ Τ ή ρ ια .

Σ υ χ ν ῶ ς ἀ κ ο ύ ο ντε ς τ ὸ ν λ ό γ ο ν το ῦ Θεοῦ κ α ὶ μ ὴ ποιοῦντες, ἄ ρα ὑ^ό κα τἀκ ρ ισ ιν ἐσμέν ,

πό κρ εσ ες.

Ε ι κ α ὶ μ ὴ π ο ιο ῦ μ εν , ἀ λ λ ο ὐκ ἐ ν ο έ χ ε τα ι μ ὴ μέμφεσθαι ἐαι^τοὺς^ ότι ἀκούοντες παρακ^ύομεν, Μέρος

σ ω τ η ρ ία ς ἐ σ τ ὶ κ α ὶ τ ὁ μ έ μ φ ε σ θ α ι ἐα υ το ύ ς.

^ ^ μ ^ ν ε ί ^

^ ρ ω τ ή θ η ό ^Α γιος Τ ά χ ^ καΤακεκριμένοι εέμεθα, διαΤ ι άκούομεν μόνον συχνάκις τὸν λύγον τοῦ Θεοῦ, ^ιέ
Τά έρ γα δ ὲ δ έ ν κάμνομεν έκε^να όπού άκούομεν, κα ὶ ά ποκ ρίνετα ι, όΤι πρέπει νά Τὸν άκούωμ^ν, κάν καὶ μ έ τὸ
ον δέν Τόν κά μ νω μεν. ^ ια Τ ι, ά γ κ α λ ά κ α ι δέν Τόν έργαζόμεθα, όμω ς άδύναΤον εἶναι νά μή κ α τ η γ ο ^ μ ε ν
κ α ὶ Τόν έαυΤόν μαν, όΤι άκούονΤεν α ύτὸν, παρακούομεν και δέν κάμνομεν καθων άκούομεν. Τὸ δέ νά καΤηγο-
ροί^μεν Τόν έαυΤόν μαν, μέρΟς σωΤηρίας ειναι κ α ι αυτό, ^σάν όπού γεννύ^ εις τήν ψυχήν μαν Ταπείνωσιν, διά
μέσου Τ ές όποία ς ἶλεω ν γιν εΤ α ι ό Θεόν εις Τάς άμαρΤίαν μας καὶ μδιν δικαιε^, καθων και Τὸν άμαρτωλὸν ^ιέν,
τα π εινό ν δὲ Τ ελω νη ν, ύπέρ τό ν ένάρεΤον μ έν, ύπερήφανον δ έ ^αρισα^ον, έδικαίωσεν (^).

^ ρ ω τ η σ ε ς ΙΙΙέ ^ ,

Ἐ κ π ο ία ς κ είρ α ς κ ρ ίν ο ν τα ι π α ρ ά Θεοῦ τ ά ά μ α ρ τ ή μ α τ α ^

Ἀ π ό κ ρ ι Ο ^

Π ρὸς τ ὴ ν γ ν ῶ σ ιν κ α ὶ τ ἡ ν φρόνησιν ὲκ ά σ το υ . Ο ὶ μ ὲ ν ἀ πὸ δ ε κ α ε τ έ ς κείρα ς, οὶ δὲ κ α ὶ μείζ^νος.

^ ρ μ η ν ε ί ο^

^ ρ ω τ ή θ η κ α ὶ π ερ ὶ ΤούΤου ό ΠαΤήρ ούΤος. άπό ποἶαν ήλικίαν Τού άνθρωπου κρινονΤαι παρά Θεού Τά άμαρ-
ΤήμαΤα, κα ι ά ποκ ρ ίνετα ι όΤι, καΤ ά Τήν γνίώσιν καὶ Τήν φρόνησιν Τού κάθε άνθρωπον, έΤσι κρίνονται καέ Τά
άμαρΤ ήμαΤ ά Του, ΔιόΤι, έκ εῖνα μ έν Τά π α ιδ ία όπού εἶναι φύσεως δεξιάς καὶ έξυπνα, αύΤά εύκολάΤερα καέ
δγλιγω ρόΤ ερα διακρίνουσι Τό καλόν άπὸ Τό κακόν, δ ιά Τοί^Το καὶ άπό δέκα χρόνων κρίνο^Ται παρά Θεού Τά
άμαρΤήμαΤ ά Των. ^ κ ε ῖν α δ έ ό π ο ύ ἐ ξ έ ν α ν Τ ία ς εἶναι φύσεων νωθρές καὶ νοός άποκοιμημένὸυ, δυσκολωτερα καὶ
ά ργότερα έρ χο ντα ι εις Τήν Τοί^ καλοί^ και κακού διάκρισιν^ όθεν και άπό περισσοΤέρους χρόνους Τής ὴ λικ ία ν Των
κρινονΤαι παρά Κυρίου Τά άμαρΤήμαΤ ά Των. ^ορα καὶ Τήν ύποσημ. Τοί^ μ^. Τής

ύησαν, καὶ όχι νὰ χαυνούνΤαι και νὰ ζητούν τοιαύτας βλακείας
καὶ πλυσίματα ύδάτων θερμῶν, ^ξω μύνον τότε νὰ φλεβοτομούν-
Ται, όταν κοινωνήσουν, ἄν ^ναι κἀμμία, ἀνάγκη ἀσθενείας θανα-
Τηφύρου.. Τοῦτο Τό ιδιον λέγει καὶ ό Ἀρμένὁπουλος έν Τη έπι-
Τομ, τῶν Κανόνων^ ότι δέ χωρὶς άσθένειαν τού σήματος δέν
πρέπει νὰ λούωνται ούτε οἱ λαΤκοὶ, καὶ πολλ^ μἄλλον οἱ Κλη-
ρικοὶ, άνάγνωθι Τήν ύποσημείωσιν Τοῦ οζ^. Τής ς^.
(1) Τούτον Τόν ιδιον Κανένα δανεισθεὶς, ργ^. έρωΤαπόκρισιν,
ιδίαν κάμνει αυ^ού ό Ἀναστάσιος Σινα^της, ει τη ἀληθεία τοῦ
Σινα^του εἰσὶν άπασαι αι έρωταπσκρίσεις όπού έξεδόθησαν εις
τύπον κατὰ Τὸ ^777 ^τος. Σημείωσαι δέ ότι δέν λέγει τών Κα-
νύνα ΤούΤον ύ ΠαΤήρ διὰ έκείνους τους άμελεις, οΤτινες ἀκούον-
Τες τόν λύγον Τοῦ Θεού, ἀπώ ἀμέλιιάν των καταφρονοῦσι καὶ
δέν κάμνονσι καθως άκούουσι, νομίζσντες Τάχα, όΤι κατηγο-
ροῦντες Τών έαυτύν τους πῶς δέν κάμνουσιν, ίίχουν νὰ σωθούν.
^Ας μή νομίζουσιν έτσι οι άμελεῖς, μν^δέ ύλην Τής ιδίας Των
ἀμελείας ἄς λαμόάνουσι τών Κανόνα. Ού γὰρ διὰ τούτους τών
λέγει ό ἶΙατήρ, ἀλλὰ διὰ έκείνους, όπου ἀκούουσιν αὀτών καὶ
ἀγωνίζονται μέν- δσον τώ δυνατών, νὰ τών έργάζ^νται, δμως
διὰ Τήν ἀσθένειαν τής σαρκώς ἀδυνατοῦσιν εις τώ νὰ τών κά-
μνουσι μέ δλην Τήν τελειότητα. Συμφι^νως μέ τών Κανόνα Τού-
τον λέγει καὶ ὁ θειος Χρυσόστομος. όΤι όποιος ἀκούση τών λὁ-
γον τού Θεοῦ καὶ δέν Τών ^ρυλάξη, καΤηγορήση δέ Τών έαυτόν
του πῶς δέν Τών έ^ύλαξεν, οότος έ^ι μόνον λογίζεται ι^σὰν νὰ
ἐφύλαξε τών μισών ἀπώ έκεῖνον ὁποῦ ήκουσεν, ἀλλὰ πρώς τούΤο^ς,
έκ τής αύτομεμψίας ταύτης σπουδάζει καὶ νὰ ^υλάξη. ^ορε τώ
ρητών τοῦτο έν τη ἀρχη Τή^ βίβλου. ^Ομοίως όρα έν Τή αότη
άρχΥΙ καὶ τώ ρητών Του θείου μαξίμου, ήγουν τώ, ^Πολλοὶ έσμέν
οι λέγοντες, όλίγοι δέ οἱ ποιοῦντες^, καὶ ^ ε τούτο κἀτὰ νούν
πάντοτε, διατὶ εἶναι χρήσιμον εις κάθε σ^εδών συνανασΤρ^ρήν
τῶν μή μόνον έν ἀμελεία καὶ ἀδιαμρία ζι^ντων, άλλὰ διὰ τήν
ἀμέλειαν αότῶν καὶ τὰς Γρα^ὰς κ^ὶ Τὰ θει^ λόγια κακιζόντων.

ΠΠΑΛ Δ ΙΟ ^
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Π Ι^ Ι Τ Ο ^ ^ Ο ^ Ι Λ Ο ^ Λ ^ Α Ν Δ ^ Ι Α ^

^ Ρ Ο Λ Ε Γ Ο ^ ^ Α

Θ ε ό φ ιλ ο ^ ό καΤά Τὸ 3^θ- έ^Τος χρ^μαΤίσοις Τές Ἀ λεξα νδρ εία ^ Ἀ ρ χ ιε π ίσ κ ο π ο ς σοφός κ α ι άνδρε^ος ^ ν τ^
φρόνημα, πρόΤερον μέν ήλευθέρωσε Τήν Ἀ λεξάνδρειαν άπό Τήν πλάνην Τόν ειδωλων^ διόΤι, έ χ ι μένον έδ ^ ,.
χνεν ει^ Τού^ ήπαΤημένους ^Κλληνα^ Τά^ Κρυφά^ μη χα νά ^ όπού εἶχον οι Ιε ρ ε ῖς Των, διά μέσου τ ό ν ό^οί^ν
έμβαινον μέσα ει^ τ ά άδεια και άψυχα είδω λα, και έλ εγο ν ά πό έκιῖθεν μέσα έκε^να όπο^ ή θελο ν, ά λ λ ά κ^ι
τό ξόκνον Τοθ ^αρκπιδος (Τό όποῖον διά Τό ύπερβάλλο^ μ έγεθος, ^ δ ε το λόγος, όΤι άν σεισθώ, έ χ ε ι νά σεισθώ
όλ^ ή γή)^ έσό^Τρι^ε ^ιαὶ έδειξεν αύΤό ει^ Τούς όρόντα ς ^ λ λ η ν α ^ πονΤ ικόν καΤοικηΤήριον (1 ). καὶ τ ά φ ο ν ^ἀ
μυστήρια τού ^υθρείου έπύμπευσε, καὶ Τά ά γά λμ α Τ α Τόν ψ ευδοθεόν έχωνευσεν εις λεβήΤ ια κ κ ὶ ά λ λ ς^ χρείαν
Τής ^ κ κ λ ν^,σίας (^ ). ^ΥσΤερον όμως έξ αιΤίας Τόν περὶ Τόν Ἀ μμω νιον μ ο ν α χ ό ν , Τόν λεγο μ ένω ν μα κ ρόν, μά^ην
καΤά Τού θειου ΧρυσοσΤόμου κινή σ α ς ως μή ωφειλε, διά Το^Το μιτηΤό^ παρά π ^σ ιν έγένεΤ ο. Ιίύξησε δ^ τό
κατ^ αύτού ρῖσος καὶ διαΤὶ καΤεγίνεΤο είς Τήν μελέΤ ^ν Τόν βιβλίω ν Τού .Ωριγένους, Τά ό π ο ῖα π ρολα β^ν εἶ-
χεν άποκηρυξει (3 ). Παρων δέ ήΤο εις Τήν έν ΚωνσΤανΤινουπόλει έπ ὶ ΝεκΤαρἶου Σύνοδον, ή τ ις μ ε τ ά τήν
οι^ουμενικήν έγένεΤο έν έ^τει 3 θ ^ . ^ερὶ Ἀ γοιπίου κ^ιὶ Ι^αγαδιου Τόν άνΤεχομένων Τ ^ έπισ κο π ές Ι^ύστρης (περι
ής όρα ριεΤά Τήν έν Σαρδικώ.). Τ ελειόσα ^ δὲ έν μεΤανεια Τήν ζωήν Του (^ ), ά φ έ^εν εις ήμᾶς τά ς κανονικές
έπιστολάς Τ α ύτα ς άναγκαία^ ούσα^ ε ις Τήν Τής ε κ κ λ η σ ία ς σύσΤασιν, αιΤινες έπικυροί^νΤαι, άοριστως μέν άπό
τόν ά . τ^ ς δ '. καὶ Τόν ά. Τήν ζ ^ , ο^ρισμένω^ δ έ άπό Τόν β^. Τές ς^. Ο ικουμενικές, και δ ιά Τέ^ έπικυρωσεως
Ταυτης οίκουμενικήν Τρόπον Τινά άναλαμβάνουσι δύναμιν, ^ύρἰσκονΤαι δ έ έν Τῶ β^. Τόμω τ ό ν Π α νδεκτό ν, και
έν τί^ ά. Τόμερ Τόν ^υνοδικόν, σελ- ^ 3 ,

Ο ἱ ιδ^. Κ α νόνες Θεοφίλου το ῦ Ἀ ρ χιεπ ισ κ ό π ο υ ^ Ἀ λ ε ξ α ν δ ρ ε ία ς ερμ ηνευό μ ενο ι,

Κ α ὶ τ ὸ έθος κ α ὶ τὸ πρέπον ὴ μ ᾶ ς ά π α ιτ ε ῖ π ᾶ σ α ν Κ υ ρ ια κ ὴ ν τ ι μ ᾶ ν , κ α ὶ ἐν τ α ύ τ η π α ν η γ υ ρ ίζ ειν , ἐπει-

δήπερ ἐν τ α ύ τ η ὁ Κ ύριος ὴ μ ῶ ν 'Ιη σ ο ῦ ς Χ ρ ισ τὸ ς τ ὴ ν ἐκ νεκρῶ ν Ἀ ν ά σ τ α σ ι ν ἡ μ ῖν ἐπ ρ υτά νευσ ε. Διὸ ἐυ
τ α ῖς ὶε ρ α ῖς Γραφαις κα ὶ π ρ ώ τ η κ έ κ λ η τ α ι, ὡ ς ἀ ρ χ ὴ ζ ω ῆ ς ἡ μ ῖν ὺ π ά ρ χ ο υ σ α , κ α ὶ ό γ δ ο η , ά τ ε δ ὴ ὐ π ερ α να -
βεβηκι^ῖα τὸν τ ῶ ν Ἰ ο υ δα ίω ν Σ α β β α τισ μ ό ν. 'Ε π ε ὶ οὕν σ υνέβη τ ὴ ν τ ῶ ν ἀ γ ίω ν Θ εο φ α νείω ν ν ὴ σ τ ιμ ο ν ὴ μ έ-
ραν εἶνα ι, τ α ύ τ η ν οἰκονομήσω μεν κ α ὶ πρός ἐκάτερον ἐ π ισ τ η μ ό ν ω ς χ ω ρ ή σ ω μ ε ν , ἴ ν ^ μ ε τα λ α μ β ά ν Ο ν τ ες
ό λ ίγ ω ν φ οινίκω ν, ἐκ κλίνω μεν ά μ α κ α ὶ τ ὰ ς αἱρέσ εις, τ ὰ ς μ ὴ τ ιμ ω σ α ς τ ὴ ν ά ν α σ τ ἄ σ ιμ ο ν το ῦ Κ υρίου Ἰ η σ ο ῦ
Χ ριοτοῦ ὴμέραν κ α ὶ τὸ όφειλόμενον τ ῆ ν η σ τ ίμ ω η μ έ ρ α ἀ π ο δ ῶ μ εν, π ερ ιμ ένο ντες τ ὴ ν ἐσ π ερ ινὴ ν σ ύνα ξιν,
ή τ ις ἐν τα ῦ θ α , Θεοῦ θέλοντος, τ ε λ ε ῖτ α ι. Σ υνοιχθῶ μ εν το ίνυ ν ἀ π ὸ ω ρ α ς ἐ ν ν ά τ η ς ἐντοιῦθα.

^ ρ μ ^ ν ε ί α,

ε π ε ι δ ή ή νήσΤι^ο^ ή^ιέρα, ή το ι ή παραμονή Τ όν Θ εοφανειων (^ ), ήκολούθησε νά Τ ύ χη εις ήμέραν καΤα-

(^) Θεοδόρητ. ^ιβλ. έ. Κεφ. κβ^. ^Αξιον δέ σημειόσεως εἶναι ^ τὰ άνθη, καὶ έγω, έ,τι εύρω καλόν είς αύτὰ, τό παίρνω, δ,τι δέ
ἐκεινο ὁπού λέγει ο ^ωζύμενος (^ιέλ. Κ εφ. ιέ.), έτι είς κα^- εἶναι ἀκανθόδες, τό άφίνω.
ρὸν ὁποῦ ἐκρημνίζετο ίΙπό τοῦ Θεοφίλου ὁ ναός τού ^αράκ^δος (^) Φαίνεται γὰρ είς τό Γεροντικόν, ὅπερ καλειται Παράδει-
τούτου (έστις, κατὰ τον Θεοδόρητον, ήτονδ πλέον μεγαλύτερος σος τόν Πατέρων, έν τη περι κατανύξεως ύποθέσει μία διδα-
καὶ όραιδτερος άπό όλους τους ναους δποῦ τδτε ἦσαν είς τὸν σκαλία τού Θεοφίλου τούτου περὶ τής μελλούσης καταστάσεως
κὁσμον), ε^ρέθηκαν μέσα είς τὰς πέτρας ἱερογλυφικὰ γράμματα, Τόν ψυχόν των τεθνεότων, πολλὰ κατανυκτική. ^ ν δέ τιρ τέ-
παρδμοια μέ τον τύπον του ^ταυροῦ, τὰ ὁποῖα έξηγήθησαν ἀπ^ λει α^τής καὶ τοῦτο Τό ἀξιύμνητον ευρίσκεται ἀπύφθεγμα, έχον
ένα έπιστἦμονα ^ι^λληνα, και ^εγον, ζωήν έπερχομένην, ήτοι, ούτω, έτι, Θεδφιλος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μέλλων τελευτάν, εἶπε.
αύτη εἶναι ή μέλλουσα ζωή, καὶ άλλα γράμματα, τὰ ὁποία ^λι- ε μακάριος εἶ, ἀέβ^ι Ἀρσένιε, ὅτι ταύτης ἀεὶ μνημόνευες τής
γον, έτι τότε ίιχει νὰ λάβη τέλος ό ναός αύτὸς, ιΙταν φανούν ^ρας^.
. τὰ εις τύπον ^ταυροῦ ταυτα ιερογλυφικά. ^οθεν ἀπὸ τήν αἰτίαν (ύ) ^^τσι ένέησε τόν Κανὁνα τούτον καὶ ὁ Κίτρους Ἱωάν-
Ταύτην πολλοὶ Έλληνες έβαπτίσθησαν καὶ έγιναν Κριστιανοί. νης. Τήν γὰρ νήστιμον ήμέραν τόν ἀγίων Θεοφανείων έξήγη-
(^Ι ^ωκράτ. ^ ιβ λ . έ- Κεφ. ις^. ούτος καὶ κατὰ τόν ἀνθρω.. σεν εἰς Τόν ις^. αὀτού Κανένα, τήν πρὸ τόν άγίων Θεοφανείων
Τεομορφιτόν ἀντεστάθη, ο^τινις έλεγον δτι ὁ Θεό- ^χει ὁφθαλ.. ήμέραν. ^ τ σ ι παρομοίως ένὁησαν αύτόν καὶ οἱ Τόν Κανένα
μο^ς καὶ ωτα καὶ τὰ λοιπὰ ἀνθρόπινα μέλη. τούτον έν τ ^ τυπικά τ ^ περὶ τῶν ἀγίων Θεοφανείων γράψαν-
(3) Σωκράτ. β^βλ. ς^. Κεφ. ιζ^. κἄν και έρωτόμενος διὰ τες- ^ τ σ ι ένέησεν αύτὸν καὶ ὁ ^Αγιος Μάρκος ὁ Εφέσου, ἀν^ι-
τουτο ^λεγε. Τὰ ^^ιγένους βιβλία μοιάζουν υ,έ τού περιβολίου φερὁμενος έν τιρ περὶ Τής έορτής τόν Θεοφανείων Τυπικά, και
 ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΑΑΕ^ΑΝΔΡΕΙΑΣ

λὁσιμον, Τήν Κυριακήν, δ ιά ΤούΤο ὸ νταρών Κανών διορίζει, ύ τ ι πρέπει νά οίκονομήσω^εν μ έ σοφίαν και διάκρι.-
σιν και Τά δύω ένανΤία Τ αύτα, ΤρώγονΤε^ μέν όλίγου^ φοίνικας (ή και σ^κα κς^ι σταφίδα^), και ^ έ τή ν λύσΙν
Τής νησΤείο^ς ΤαύΤην, νά Τ ιμήσω μεν Τήν άνασΤάσιμον και καΤαλύσιμον ήμέραν τής Κυριακές, και νά άποφύ-
γω μ εν Τάς αιρέσεις δπού Τήν Κυριακήν δὲν Τιμούν μ έ Τήν Τελείαν άσιΤίαν ὸπον είς αύτήν κά^,νουσι (και έρα
τὸν ιή . Τ ές έν Γ ά γ γ ρ α ). ΔιόΤι και Τὸ πρέπον, καέ ή άρχαία συνήθεια και παράδοσις τ έ ς ^κκλησ ία^, χρεω σΤ ι-
κύ^ ζηΤούν νά Τιμύ^μεν ή μ εῖς οί όρθόδοξοι κάθε Κυριακήν και νά πανηγυρίζωμ^ν είς αύτήν, χαίροντες διά τήν
έκ νεκρών Ἀ νάσΤ ασιν δπού έχάρισεν είς ήμύ^ς δ Κύριος κατ^ αύτήν Τήν ήμέραν, ώσάν όποί^ ή ήμέρα αύΤη όνο-
μάζεΤ αι εις Τάς θείας Γραφά^ καέ πρώΤη, διατέ εἶναι άρχή Τής ζω ής ή μ ^ ν , και όγδόη, διαΤι ύπερέβη Τήν
έβδόμην, Τὸ ΣάββαΤον δ η λ . Τιύν Ιο υ δ α ίω ν , ώς μεΤά Τήν έβδόμην άριθμουμένη (^.αι ύ^α τὸν βασιλείου,),
Νά Τ ιμησω μεν δ έ π άλ ιν καέ Τήν νήσΤι^ιον ήμέραν Τή^ παραμονή^ μέ Τήν ^δἰαν αόΤήν λόσιν, μ έ Τὸ νά μή
μεν αύΤήν, ^ νά καΤαλόωμεν είς ά λ λ α π α χ ύ τ ερα και λιπαρώΤερ^ς φ α γη τά , ^ροσ^ένονΤες τήν ώραν το^ ^Εσπε-
ρινο^, ύσΤις έ χ ε ι νά γ έν η ^ύν Θ εῶ μ εΤ ά Τήν ἐννάΤην ώραν, ^ορα και Τον ξδ^. ^Αποστολικόν.

'Ε κ τ ο ῦ Ὑ π ο μ ν η σ τ ικ ο ῦ , ὅπερ ἔλοιβεν Ἀ μ μ ὡ ν δ ιὰ τ ὴ ν Λ υκ ώ .

Π ερ ὶ τ ῶ ν κ ο ιν ω ν η σ ά ν τ ω ν το ῖς Ἀ ρ ε ια ν ο ῖς κ α ὶ μ έ χ ρ ι νῦν τ ά ς Ἐ κ κ λ η σ ί^ ς κ α τ ε χ ό ν τ ω ν , ὡ ς ἔχε^ τὸ
ἔθος γ ιν έσ θ ω . Ο ὕ τ ω μ έ ν τ ο ι, ω σ τ ε ἐτέρους κ α τ α σ τ ῆ ν α ι μα ρτυρουμένους έν όρθοδοξία, κάκείνους α ὐ λ ίζε .
σθ^ιι, ο ὕ τ ω ς οικ ονομ ου μ ένω ν κοιὶ τ ο ύ τ ω ν , ω σ περ κοιὶ ἐν τ^ιῖς ἄ λ λ α ις π ό λεσ ι π επ ο ιή κ α σ ιν οἱ ἐν τ ῆ Θη-
βο^δι ορθόδοξοι Ἐ π ίσ κ ο π ο ι. Ο ὶ κ α τ α σ τ ά ν τ ε ς ποιρ' Ἀ π ό λ λ ω ν ο ς τοῦ 'Ε π ισ κ ό π ο υ, κ α ὶ κο ινω νή σ α ντες το ις
ἔχ ο υ σ ι τ ὰ ς Ἐ κ κ λ η σ ίο ις 'Α ρ ε ι^ ν ο ῖς, ἐπ ιτιμ ά σ θ ω σ ο ιν, Εἴγε γ ν ω μ η ἐ ^ υ τῶ ν πεπΟ ιήκασι το ῦ το . εἰ δὲ ὺπήκοοι
γ ε γ ό ν ^ σ ι, τ ῶ οἰκ είω Ἐ π ισ κ ό π ω οιὐλιζέσθω σοιν, ὡ ς μ ἡ ἐπ εγν ω κ ό τες τὸ ά λο γο ν. Κ α ὶ εἰ μ ὲν π ά ν τ ε ς οὶ
λοιοὶ τ ο ύ το υ ς ἀ π ο π ο ιο ῦ ν τ α ι μ ε τ ὰ τ ῶ ν ά λ λ ω ν , έτεροι χε^ροτονΕίσθωσαν. εἰ δὲ ἀ ντιπ ο ιο ῦντα ι α ὐ τῶ ν μ ε τ '
ἐκ είνω ν ο ἶς κεκοΤ νω νήκ^ισι, τ ο ύ τ η ς κ^ιὶ ούτοι ά ποπ ειρ άσ θ ω σ α ν τ η ς σ υνηθείας, ἦ ἐχρήσοιντο οὶ ἐν Θη^
βοι^δι π ά ν τ ε ς ορθόδοξοι 'Ε π ίσ κ ο π ο ι.
ε ρ μ η ν ε ί α ,

Διορίζει ὸ παρώ ν Κανών, ύΤι έκεῖνοι οί ^Επίσκοποι όπού έσυγκοινώνησαν μ έ Τούς Ἀρειανούς, καέ έκ ρ ά τη -
σαν έως Τού νύν Τά^ ^Εκκλησία^ Τῶν όρθοδόξων, νά έξωσθούν μέν αύΤοὶ άπὸ αύΤάς, νά συγκοινωνούν όμως Κεέ
Τού^ όρθοδόξους, άφ^ ού γένη εις αύΤού^ ή οικονομία έκείνη, Τήν όποἰαν έδιώρισαν οι έν Τώ Θηβα^δι όρθόδοξοι
^Επίσκοποι, νά γίνεΤ α ι καέ ει^ Τά^ ά λ λ α ς πόλεις, δπού εύρίσκονΤαι ΤοιούΤοι Ἀ ρειανοι, έπισΤρέφονΤες είς Τήν
όρθοδοξίαν (1 ). ΑύΤοὶ, λ έ γ ω , νά έξωσθούν άπὸ αύΤά^, και νά καΤασΤαίνωνΤαι ά λλοι όρθόδοξοι εις αύΤάς.
κεινοι δ έ οί όρθόδοξοι, Του^ δποίου^ καΤέστησεν ὸ ^Επίσκοπος ^Απόλλων, εί μέν καέ έσυγκοινώνησαν άφ^ έαυ-
τού Των μ έ Τούς Ἀ ρεια νο^ς, νά έπιΤιμο^νται, ει δ έ μ έ γνώ μην Το^ ρηθένΤος ^Επισκόπου Των ΤούΤο έκαμαν,
νά έχουν Τήν κοινωνίαν μ έ Το^ς άλλους ^Επισκόπου^, διαΤι, θέλοντες νά φυλάγουν ύπακοήν είς Τὸν ^Επίσκοπόν
τους, δ έν έδυνήθησαν νά γνωρίσουν πο^ίον ήΤον εύλογον νά κάμουν, ^Τοι Τὸ νά μ ή συγκοινωνήσουν μὲ έκείνου^.

πρὸ Τούτων ἀπάντων, καέ πρύ τού Θεοφίλου αύτού. ^Ετσι καὶ ό φει έν Τ^ τυπικά τής παραμονής των Θεοφανείων, έτι καταλύει
^Δλεξανδρείας Τιμύθεος θέλει νὰ '^ναι νήστιμοςή παραμονή Των Ται αύτη είς έλαιον και οἶνον, τυ^οῦσα έν Σαύύάτω ή Κυριακή,
^ώτων (αύτύθι παρὰ Τ^ τυπικά των Θεοφανείων). Σημείωσαι (^) οίκονομίαν φαίνεταίμοι ^τι ἐννοε^ έδῶ ύ Κανών έκείνην,
έμως, οτι ύ μέν ρηθεἰς Κίτρους είς τύν αύτὸν Κανύνα λέγει, δτι ύποῦ ἐδιώρισεν ή έν Ἀλεξανδρεία Σύνοδος έπὶ τοῦ μεγάλου Ἀ-.
ύ Θεόφιλος έδῶ θέλει νὰ μή καταλύωμεν είς ^λαιον καὶ οἶνον θανασίου, το νὰ άναθεματίζουν δηλαδή οἱ συγκοινωνήσαντες τοι'ς
μετὰ τὸν ^Εσπερινὸ^εής' παραμονής τῶν Θεοφανείων. ί^ς καὶ ^Αρειανο^ς τήν α^ρεσιν τού ^Δρείου, δταν έπιστρέφουν πρὸς Τήν
ύ Τιμύθεος Ἀλεξανδρείας είς ύδωρ μύνον συγχωρεῖ νὰ λύεται ή ορθοδοξίαν, καὶ νὰ ύμολογούν τήν πίστιν τῶν έν Νικαί^. καὶ
νηστεία Τῶν ^ύ τω ν,κ ἄ νέν Σαβύάτ^ρ,κἄν έν Κυριακη.) Καινή- οί^τω νὰ δέχωνται^ περὶ ής Συνύδου ^ρα είς Τήν πρὸς Ρουφια-^
στιμον φαίνεται νὰ θέλη Ταύτην καὶ ύ ^Εφέσου Μάρκος (αύτύθι). νύν έπιστολήν τού ^Αθανασίου. Λέγει δέ ύ Κανων, δτι έδιωρι-
Νείλος δέ Τες (δέν ήξεύρω, ε^τε ^ονα^ύς εἶναι, εἰ^Τε ^ερομύνα- σαν οἱ έν Θηύα^δι επίσκοποι^ καθ^ δτι ἀπὸ Τήν Αίγυπτον ήσαν
χος) σχολιάζων, ἀντιλέγει είς Τήν έρμηνείαν Ταύτην τού Κί- ^ παρύντες ^Επίσκοποι είς έκείνην τήν Σύνοδον, ή δέ Θ η ^ ς ήτο
τρους, καί φησιν, έΤι ύ Θεύφιλος έδῶ δέν λέγει διὰ Τήν μεΤὰ μέρος τής Δίγύπτου. γὰρ Αίγυπτος, κατὰ τὶν Μελέτιον τον
Τύν ^Εσπερινύν Τροφήν. άλλὰ διὰ τήν Τροφήν ύπού γίνεται μεΤὰ γεωγράφον, διηρεῖτο εἰς άνω Θηβα^δα, καὶ κάτω Θηύα^δα, και
τήν λειτουργίαν τού Κρυσοστύμου, ήτις τελειΤαι τὸ π ^ ,δ τ α ν δεύτερον, διατὶ ή Δυκώ ήτο πύλις τής Θηύαίδος, πρὸς τὸν ^Επί-
Τύχη έν Κυριακή ή Των Θεοφανείων παραμονή έπειδή μεΤὰ σκοπον τής ύποίας ^Δμμών έδύθη ύ παρών υπομνηστικές λύγος,^
Τύν έσπερινὸν τής παραμονής, Τύσον Τῶν Θεοφανείων, έσον και Ἀναφέρει δέ τοὸς έν Θηύα^δι ^Επισκόπους ύ Θεύφιλος. διὰ νὰ
Των ΚρισΤού γεννῶν, έν ύποί^ ήμέρφ Τύχη, κατα^ύοοσιν έν πείση τον ^μμώ ν εύκολώτερα εἰς τὸ νὰ φυλάξη Τήν Τοιαύτην
Το^ς ^ΙονασΤηρ^οις έλαιύν και οἶνον καΤὰ Τήν διάΤαξιν Των τυ- συνήθειαν, τήν ύποίαν οἱ προκάτοχοί του έμεταχειρίζοντο, καέ
πικιύν. Δέν ήξεύρω ἄν ύ Νεῖλος ούτος ^ναι ύ ^διος ύπού γρά^ διὰ τήν ύποίαν Του γράφει αύτδ^.
 ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

ι^ ι^ ^ ^ ^Ι ^ -ι^ .

^ .^ Ι ^ ι^ ^ .Ι ^ ^ ^ ι ^ ^ .

Π ^ Ι ^ ^ ιν ' Ε ^ ^ Π ^ Ι ^ ^ , Κ ^ ^Ι ^ ι ν
^ ^ ^ Ε ^ , ιε ^ ^ , ^ ΙΙ^ Ε ^ ^ ς , ^Ε ι ^ ^ ν ^ ..
,^ . ^ ^ ρ ^ ι ν . Ο^ ^ ^ 'Ε Ι ^ ^ ^ 'Α ^ . .
^ ι , ^Ι ^ ^ ς Σ ^ Ε ^ ^ ς ^ ν ^ ^ ς, ^ ν ^ ,..
ι^ ι ι^ ε ^ .^ Ο ^ .