அடிமையின் காதல்

ரா.கி.ரங்கராஜன்
முன்னுரை
வைலாற்ரைப் பின்னணியாக ரவத்துப் பல கட்டுரைகளும்
சிறுகரைகளும் எழுதியவர் தி.நா. சுப்பிைமணியம். ஒருமுரை
அவரிடம் நான் சரித்திைக் கரைகள் எழுை
ஆரசப்படுவைாகச் சசான்னபபாது, 'சவள்ரைக்காைன்
சசன்ரனயில் குடிபயறிய காலம் சைாம்பச் சுவாைஸ்யமானது.
அைற்கான ைகவல்களும் வண்டி வண்டியாகக் கன்னிமைா
ரலப்ைரியில் கிரடக்கும். அரை ரவத்து எழுது’ என்ைார்

சசன்ரன கார்ப்பபைஷனின் மூன்ைாவது

நூற்ைாண்ரடசயாட்டி ஒரு சிைப்பு மலர்
சவளியிடப்பட்டிருந்ைது. அதில் ஒரு கட்டுரையில், சசன்ரன
நகரில் அடிரம வியாபாைம் நடந்ைைாக ஒரு கட்டுரை
படித்பைன்.

எம்.எஸ். சுப்பிைமணிய ஐயர் என்பவர் அந்ை நாளில்

சின்னச் சின்ன வாக்கியங்களில் விறுவிறுப்பாகக் கரை
கட்டுரைகள் எழுதி வந்ைார். அவருரடய நரட என்ரன
மிகவும் கவர்ந்ைது.

எடிட்டர் எஸ்.ஏ.பி. அவர்கள் 'The Man From Rio' என்ை

ஆங்கில படத்ரைப் பார்த்துவிட்டு வந்து, அதில் வரும்
உல்லாசமான உற்சாகமான, ஆபத்துக்கரைச் சிரித்துக்
சகாண்பட எதிர்பநாக்கும் ஹீபைாரவப் பபால அடிரமயின்
[1]
காைல் கைாநாயகரனப் பரடக்கும்படி பயாசரன சசான்னார்
இரவ எல்லாமாகச் பசர்ந்ைதுைான் அடிரமயின் காைல்:

முைல் இைண்டு மூன்று அத்தியாயங்கள் வரை

கைாநாயகனுக்குச் சரியான சபயர் கிரடக்காமல்
காஞ்சிபுைத்ைான் என்று குறிப்பிட்டு வந்பைன். பிைகு
அரைபய நிைந்ைைமாக ரவத்து விட்படன். தி.மு.க.கட்சியும்
அறிஞர் அண்ணாவும் ஆட்சிப் பீடத்ரை சநருங்கிக்
சகாண்டிருந்ை சமயமாரகயால் 'காஞ்சிபுைத்ைான்’ என்ை
சபயருக்கு மவுசு கூடியது.

பல வருடங்களுக்குப் பிைகு இந்ை நாவரல அழகிய

முரையில் பதிப்பித்துள்ை அல்லயன்ஸ் நிறுவனத்ரை
சநஞ்சாைப் பாைாட்டுகிபைன்.

ைா.கி.ைங்கைாஜன்

[2]
 வாழ்த்துரை
'இது சத்தியம்' கைாசிரியர், குமுைம் 'அைசு' நடந்ை காலத்தில்
'அ' 'ை' 'சு'வில் 'ை' இவர்ைான் என்ை பைவலான பபச்சு,
இப்படித்ைான் சைரியும் திரு.ைா.கி.ை.ரவ எனக்கு. பிற்பாடு நல்ல
எழுத்ைாைர்களுடன் கலந்ைாபலாசித்து திரைக்கரை உருவாக்க
பவண்டும் என்ை எனது ஆவலில் திரு. ைா.கி.ை. ரவ அணுகிய
பபாது உடபன ஒப்புக் சகாண்டார்.

கரை, விவாைம், சின்ன வாக்குவாைங்கள், சந்பைாஷமான பல

மணி உரையாடல்கள், குமுைம் காரியாலயத்து கரைகள் என
எங்கள் நட்பு வைர்ந்து சகாண்டிருந்ைது. வயது வித்தியாசம்
அறியாை நட்பு, வயரை ஒரு சபாருட்டாக மதிக்காை நட்பு,
இருைைப்பிலும்.

ஒருநாள் 'சநஜமா சசால்லுங்க, உங்களுக்கு மிகவும் பிடித்ை

எழுத்ைாைர் யாரு?" என்ைார் ைா.கி.ை.

சஜயகாந்ைன், சுஜாைா என்பை பதில் இருக்கும் என்று

எதிர்பார்த்திருப்பார் என்று நிரனக்கிபைன். அதுவும்
உண்ரமைான் என்ைாலும், 'என்ரனத் சைாடர்ந்து சரித்திைத்
சைாடர்கரை படிக்க ரவத்ைது சாண்டில்யன் கூட இல்ரல.
பமாகினி என்ை ஒரு அம்ரமயார்' என்பைன்.

பலசாக ஒரு நமட்டுச் சிரிப்புடன், 'அப்பிடியா? ஏன் அந்ைப்

சபாம்பையப் பிடிக்கும்?' என்ைார்.

சரி, குமுைம் பத்திரிரகக்கும் அந்ை அம்மாளுக்கும் ஏபைா

கருத்து பவறுபாடு, அப்படி கருத்துக்கள் பவறுபட ைா.கி.யும்
காைணமாக இருந்திருப்பார் பபால இருக்கிைது. அைனால்ைான்
நமட்டுச் சிரிப்பும் எகத்ைாைமும் என்று நிரனத்து, 'ஒங்களுக்கு

[3]
அவங்கரைப் பிடிக்கரலன்னாலும் எனக்குப் பிடிக்கும்'
என்பைன்.

'ஏன் அப்படிச் சசால்றீங்க? எனக்கும் பிடிக்கும்; ஆனா

என்ன, அது சபாம்பைபய இல்ல, ' என்ைார் ைா.கி.ை.

என் சந்பைகம் ஊர்ஜிைமானது. நல்ல சபண் எழுத்ைாைரைப்

பார்த்து ைா.கி.ை.வுக்குப் சபாைாரம என்று மனதுக்குள்
நிரனத்பைன். பிற்பாடு அந்ை பமாகினி அவைாைம் எடுத்ை
ைங்கைாஜன் ைாபனைான் என்று அவர் சைரிவித்ை பபாது
வியப்பும் அசடும் சபாங்கி வழிந்ைது என் முகத்தில்.

அற்புைமான பல மணி பநைங்கள் என் பால்ய காலத்தில்

எனக்குத் ைந்ை அந்ை பமாகினிக்கும், பிற்பாடு 40 வயதுக்
கமல்ஹாசனுக்கும் பநைம் பபாவபை சைரியாமல் உரையாடியும்
'மஹாநதி' என்ை ஒரு அற்புைமான பரடப்ரபச் சசதுக்க
உைவிய சிற்பியாகவும் விைங்கிய ைா.கி.ை.வுக்கு ஒரு நன்றி. .
இவர் புைாணம் ஒருபுைமிருக்க, 'அடிரமயின் காைல்' என்னுள்
ஏற்படுத்திய மாற்ைங்களுக்கு வருபவாம். சரித்திைப் படங்கள்
என்ை சபயரில் ைமிழ்த் திரையுலகம் பல அபத்ைங்கரை
நிகழ்த்திக் சகாண்டிருந்ை பவரை அது. புைாணமும் சரித்திைமும்
கலந்ை ஊசிய ைசம் ைமிழ்த் திரையில் ைதும்பிக் சகாண்டிருந்ை
பநைம். அந்ைக் காலக் கட்டத்தில் சரித்திை நாவல்கள் அதிகம்
படிக்காை ஒரு சிறுவனுக்கு ஞானக்கண் திைந்ை மாதிரி இருந்ைது
'அடிரமயின் காைல்..' சின்ன வயதில் ைரலயில் தூக்கி
ரவத்துக் சகாண்டு ஆடிய விஷயங்கரை, பருவமும்
பக்குவமும் வரும் பபாது கீபழ இைக்கி ரவக்க பவண்டிய
சங்பகாஜம் கலந்ை நிர்ப்பந்ைம் வரும். அந்ை நிர்ப்பந்ைத்ரை
அடிரமயின் காைல்’ எனக்கு ஏற்படுத்ைபவ இல்ரல. இன்றும்
என்ரன வாசிக்கத் தூண்டும் நாவல் அது. இன்றும் அரை

[4]
ைரலயில் ரவத்துக் சகாண்டு ஆடத் ையார் என்பைற்குச்
சான்பை இந்ை உரை.

காஞ்சிபுைத்ைான் வீட்டில் பகாபித்துக் சகாண்டு புைப்படும்

பவரை சைாட்டு, இந்திய ஆங்கிபலய உைவின் கரையின் நடு
அத்தியாயத்தில் காஞ்சிபுைத்ைான் கரைரயக் சகாண்டு பபாய்,
பகாட்ரட வாசலில் முடித்திருப்பார் ைா.கி.ை.

'என் மைைாஸ் இப்படியும் இருந்ைைா?’ என வியக்க ரவக்கும்

நுண்ணிய பல சரித்திைத் ைகவல்கள்.

சாந்பைாம் சர்ச் பக்கம் சசல்லும் பபாசைல்லாம் ைன் பைாளில்

வைர்ப்பு ஒணானுடன் மாரல வாக்கிங் சசல்லும் ஆங்கிபலயப்
பாதிரியார் நிரனவுக்கு வருவார்.

என் மனசமல்லாம் வியாபித்ை கரை அடிரமயின் காைல்"

சரித்திை நாவல்கரைப் படிக்க பவண்டும் என்ை ஆவரல
என்னுள் ஏற்படுத்திய முைல் நாவல் அடிரமயின் காைல்'.
மீண்டும் ஒரு ைரலமுரைரய இது வியக்க ரவக்கும். இரை
ஆங்கிலத்திலும் சமாழிசபயர்த்ைால் ஆங்கிலபம படிக்கும்
ைமிழரில் சிலர் ைமிழ்ச் சரித்திை நாவல்கரைப் படிக்க
ஈர்க்கப்படலாம்.

வாசக நன்றியுடன்,

கமலஹாசன்

[5]
 (1)
பின்கட்டுக் கைரவ முழங்ரகயால் அழுத்திக் சகாண்டு
சகாக்கிரய விலக்கினான். ஓரசயில்லாமல் கைவு திைந்து சகாள்ை,
சவளிபய வந்ைான்.

மடியிலிருந்ை சபாற்காசுகள் கலகலத்ைன. அவற்ரையும் ஓரச

வைாைபடி இறுக்கமாய் முடிந்து சகாண்டான்.

இைட்ரடக் காரை பூட்டிய வில்வண்டி காத்திருந்ைது. 'ைம்பி

மச்சிபல இருக்கிைாயா?" என்று உள்பை குைல் பகட்டது.

அன்ரன. ஒரு விநாடி ையங்கினான். பிைகு, வண்டியில் ஏறி

அமர்ந்து, மூக்கணாங்கயிற்ரைத் ைைர்த்தினான். ரவக்பகாலுக்குக்
கீபழயிருந்து சாட்ரடரய உருவும் ஓரசரய ஜாதிக் காரைகள்
பமாப்பம் பிடித்ைன.

காஞ்சிபுைத்தின் அழகிய வீதிகளில் கடகடசவன்று ஓடத்

சைாடங்கியது வண்டி.

"எங்பக இந்ைக் காரல பவரையில்?' என்று சில பபர்

விசாரித்ைார்கள்.

அவன் பதில் ைைவில்ரல. வண்டிரய நிறுத்ைவில்ரல. புன்முறுவல்

சசய்ைான்.

சடக் சடக், சடக் சடக். நகைத்துக்குள் ைறிகளின் ஓரச பகட்டுக்

சகாண்டிருந்ைது. சைக் சைக், சைக் சைக். வயல் சவளிகளில் நாற்று
நடுபவாரின் ஓரச பகட்டது.

காஞ்சி நகரின் மாளிரககளும் பகாபுைமும் பார்ரவயிலிருந்து

மரைந்துவிட்டன.

'பபாய் வருகிபைன்!" என்று ரகவீசி விரட சபற்ைான் அவன்.

[6]
 பபாய் வருகிபைன், அப்பா! உங்கள் இரும்புப் சபட்டிக்குக் காவல்
கிடக்க என்னால் முடியாது. பபாய் வருகிபைன். அத்ரை மகபை!
உன் ரவைக் கழுத்தில் ைாலிரயக் கட்டி, சப்ை மஞ்சத்தின் ஐந்ைாவது
காலாகப் பழி கிடக்க எனக்கு மனமில்ரல. சபாற்கிண்ணங்கபை,
பால் பாயசபம விரட சகாடுங்கள். உங்கள் அசட்டுத் தித்திப்பு
எனக்கு அலுத்து விட்டது.

அவன் விரடசபற்று விரடசபற்றுப் பபாய்க் சகாண்பட

யிருந்ைான்.

சுைந்திைங்கள் நிரைந்ை சசன்ரனப் பட்டினம் அவரன

அரழத்ைது. வாய்ப்புக்கள் மலிந்ை புதிய நகைம் அவரனக்
கூப்பிட்டது.

வண்டிரய அந்ைப் பாரையில் சசலுத்தினான். காரலச் சூரியனின்

இைஞ்சூடு இைமாயிருந்ைது. அைன் ஒளி, மாடுகளின் சகாம்பிலிருந்ை
பித்ைரைக் குப்பிகளில் பிைதிபலித்து அவன் கண்ரணக் கூசச்
சசய்ைது. விரைந்து எதிர் வந்ை காற்று, அவனது சுருண்ட பகசத்ரை
வருடிவிட்டுச் சசன்ைது.

வீட்டில் காரலப் பூரசரய அப்பா முடித்திருப்பார். பூரவயும்

பழத்ரையும் எடுத்துக் சகாண்டு அம்மா மச்சுப் படியின் கீபழ வந்து
நிற்பாள். 'ைம்பி! ைம்பி! இைங்கி வந்து திருநீறு குங்குமம் வாங்கிக்
சகாள்ைப்பா என்னால் படிபயறி வை முடியவில்ரலயடா ைாஜா'
என்று குைல் சகாடுப்பாள்.

'ைம்பி' வைமாட்டான். அம்மா மச்சுக்குப் பபாய்ப் பார்ப்பாள்.

சகாஞ்ச பநைத்தில் வீடு...

உைட்ரடக் கடித்துக்சகாண்டு, மாட்டின் வாரல முறுக்கி விட்டான்

அவன். பழக்கமில்லாை ைண்டரன, பஞ்சாய்ப் பைந்ைன காரைகள்.

சுரமைாங்கிக் கல் சைரிவித்ைது:

[7]
 திருப்சபரும்புதூர்.

சவய்யில் உச்சிக்கு வந்திருந்ை பவரை, காரைகளின் பவகம்

மட்டுப்படத் சைாடங்கிய பிைபக அவனுக்கு நிரனவு வந்ைது.
காரலயிலிருந்து ஆகாைம் எதுவும் பபாடாமபலயல்லவா ஒட்டி
வந்திருக்கிைான்!

ஏர்க்காலிலிருந்து காரைகரை அவிழ்த்து, ரவக்பகால்

பபாட்டான். அருகிலிருந்ை குட்ரடயில் ைண்ணிர் குடிக்க ரவத்ைான்:

மறுபடி வண்டிரயக் கட்டிக்சகாண்டு புைப்பட்டான். பவகமாக

ஒட்ட முடியவில்ரல. குறுக்கும் சநடுக்குமாக ஜனக்கூட்டம். கும்பல்.
சந்ைடி.

'என்ன விபசடம் இந்ை ஊரில்?' என்று விசாரித்ைான்.

'சந்ரை நடக்கிைது.'

"எங்பக?'

'சபருமாள் பகாயிலுக்குப் பின்புைம் ரமைானம் இருக்கிைது.

பபாய்ப் பாருங்கள்.'

அவன் நுரழந்ை பகுதியில் மாடு வியாபாைம் நரடசபற்றுக்

சகாண்டிருந்ைது. அங்பக சத்ைம் இல்ரல. வாங்குகிைவரும் ைைகரும்
பமல் பவட்டிக்குள் ரகரய மரைத்துக் சகாண்டு, ரசரக
சமாழியில் பபைத்ரை முடித்துக் சகாண் டிருந்ைார்கள். எந்ை
விைரலத் சைாட்டால் எத்ைரன பணம் என்று அவனுக்குத் சைரியும்.
மூரலக்கு மூரல நரட சபற்றுக்சகாண்டிருக்கும் இந்ை மூடு
மந்திைத்ரைப் பார்த்துச் சிரித்ைபடி, அைசமைத்தின் கீழிருந்ை ஒரு
பமரடயில் ஏறி நின்று சகாண்டான். ரகரயப் பட்பட்சடன்று
ைட்டினான். வியாபாரிகள் நாரலந்து பபர் அருகில் வந்து
நினைார்கள்.

[8]
 'பஜாடிக் காரை விற்கப் பபாகிபைன். வண்டிபயாடு எடுத்துக்
சகாள்ைலாம். மூன்பை வைாகன்!'

நான் நான்! எனக்கு எனக்கு!

பபாட்டி பபாட்டுக்சகாண்டு முண்டி வந்ைார்கள் பல பபர்.

பணத்ரை முைன் முைலில் நீட்டியவனிடம் அவன் சபற்றுக்
சகாண்டான். வண்டிரய ஒட்டி வந்து மூக்கணாங் கயிற்ரை
ஒப்பரடத்ைான்.

'பபாய் வாருங்கள்!' பஜாடிக் காரைகளுக்கு ஆளுக்சகாரு

சசல்லத் ைட்டு கிரடத்ைது முதுகில்.

அருகிபலயிருந்ை சத்திைத்திலிருந்து சூடான சரமயலின் இனிய

மணம் காற்றில் ைவழ்ந்து வந்ைது. வாரழ இரலயில் உணரவ
வாங்கிக் சகாண்டு குைக்கரையில் அருந்தி முடித்ைான். ரக
கழுவிவிட்டுப் படிபயறி வந்ை பபாது, மண்டபத்தின் பின்பன
உற்சாகமான பபச்சுக் குைல் பகட்டது.

"ஆள், பார்க்கிைதுக்குத்ைான் சபாம்ரம ைாஜா மாதிரி இருக்கிைான்.

மற்ைபடி சுத்ை ஏமாந்ை பசாணகிரி. இல்லா விட்டால் வண்டிரயயும்
மாட்ரடயும் இப்படி ஏமாளித் ைனமாய்க் குரைந்ை விரலக்கு
விற்றிருப்பானா?”

மாட்ரட வாங்கிக் சகாண்டவனின் பபச்சு அது - ஒரு

பைாழனிடம்.

காஞ்சிபுைத்து இரைஞன் சிரித்துக் சகாண்டான். மாடு

வாங்கியவனின் பைாளில் ஒரு ைட்டுத் ைட்டி, இப்படி வா என்று
சாரட காட்டினான். வண்டியிடம் அரழத்துச் சசன்ைான்.

வலப்புைமிருந்ை மாட்டினிடம் சசன்று, "பார்' என்று சுட்டிக்

காட்டினான்.

[9]
 'ஐரயபயா இது பாரடச் சுழி என்பார்கபை!' என்று பைறினான்
மாட்ரட வாங்கியவன்.

'ஆமாம். இந்ை மாடு இருக்கிை வீடு உருப்படாது. எவனுக்காவது

இனாமாகவாவது ைள்ளிவிடபவண்டும் என்று என் அப்பா சசால்லிக்
சகாண்டிருந்ைார்."

அவன் நரடரயக் கட்டினான்.

''சாமி! சாமி!' என்று கூப்பிட்டுக்சகாண்பட ஓடி வந்ைான் மாட்ரட

வாங்கியவன்.

'சாமியா? அபைா அங்பக!' என்று பகாயில் பகாபுைத்ரைக்

காட்டிவிட்டு அவன் சந்ரைக் பகளிக்ரககரை ஒவ்சவான்ைாக
ைசித்துப் பார்க்கத் சைாடங்கினான்.

வரையல், பாசி மணி மாரலகள் முைலியன விற்பரனயாகிக்

சகாண்டிருந்ை இடத்தில் கலகலசவன்று சபண்களின் சிரிப்சபாலி
பகட்டது. அவன் சமதுவாய் நடக்கலானான்.

ஒரு சிறுமி அழுது சகாண்டிருந்ைாள். 'பபா, குழந்ரை! வைாது"

என்று கரடக்காைன் விைட்டிக் சகாண்டிருந்ைான்.

அவன் நின்ைான். 'குழந்ரை என்ன பகட்கிைாள்?"

"மாரல பவண்டுமாம். அரைக் காரச ரவத்துக் சகாண்டு

பகட்கிைது!" கரடக்காைனின் ஏைனமான சிரிப்பு ணங்சகன்ை
ஒரசயினால் நின்ைது.

காஞ்சிபுைத்ைான் சுண்டிசயறிந்ை நாணயம் கரடக்காைரின் சபட்டி

முன்னால் விழுந்ைது.

"சகாடு, குழந்ரை பகட்பரைசயல்லாம்' அவன் குனிந்து,

சிறுமியின் ைரலரயக் பகாதிவிட்டான். 'வாங்கிக் சகாள் பாப்பா,
அழக்கூடாது. அழபவ கூடாது."

[10]
 அவன் பமபல நடந்ைான்.

ஆைவனுக்கு அலுவல் பநைம் முடிவரடந்து விட்டது.

கரடசிக் கிைணங்களின் மூலம் அரலகளிடம் விரட சபற்றுக்

சகாண்டு எதிர் வானத்தில் இைங்கிக் சகாண்டிருந்ைான்.

இதுைான் சசன்ரனப் பட்டிணமா? அவன் ைசித்ைவாறு

நின்றிருந்ைான்.

சபாழுது சாய்வைற்குள், நரடயிபலபய அவன் சசன்ரனப்

பட்டிணத்ரை வந்ைரடந்திருந்ைான். நம்பற்கரிய அந்ைச் சாைரனயில்
கால்கள் வருந்தியிருக்குபம! அரலகள் அவற்ரை வருடி வருடித்
பைற்றிவிட்டுத் திரும்பின.

ஈை மணலுக்கு இழுத்து வைப்படும் கட்டு மைங்கள்; கரடசி

மூச்சுக்காகப் பபாைாடும் சபரிய மீன்கள்; மீரனயும் கணவரனயும்
வைபவற்கும் மீனவப் சபண்கள். இங்சகான்று அங்சகான்ைாய்க்
குடிரசகள். சவகு சைாரலவில் பாய்மைக் கப்பல்கள்.

பச்ரச மரலசயனப் பைந்து அடர்ந்து நிற்கும் சைன்னந் பைாப்பு.

அரவகளுக்கு பமபல சைரியும் திருவல்லிக்பகணி பகாயில்
பகாபுைம். மூன்ைாள் உயைத்துக்கு எழும்பி நிற்கும் புதிய பகாட்ரட.
கும்பினிக்காைன் கட்டிக் சகாஞ்ச நாள் ைான் ஆகிைைாம். மதில்
சுவர்களில் துருத்திக் சகாண்டு அச்சுறுத்தும் சபரிய பீைங்கிகள்.

பகாட்ரட வாசலில், பைபைசவன்று சிவப்பு அங்கி யுடன்

சவள்ளுரடக்காைச் சிப்பாய்கள் சிலர் காவலிருந்ைனர்.

இதுநாள் வரை, கிழவர்கரை மட்டுபம கவரும் புண்ணிய

பஷத்திைமாக விைங்கியது சசன்ரன நகைம். அரை, குமைர்கரையும்
ஈர்க்கும் சாகச நகைமாக்கியவர்கள் இந்ை சவள்ரைக்காைர்கள்
ைாபன?

[11]
 குபுகுபுசவன்று அவனுக்குள் உற்சாகம் சபருக்சகடுத்பைாடியது.
புதிய மண்ரண மிதித்ைைால் புதிய ைத்ைம் ஊறிய மாதிரி
பைான்றியது.

திடீசைன்று அவன் காரல எதுபவா குறுகுறுத்ைது.

"பமாஸஸ் அறிமுகமில்லாமல் அன்னியரிடம் பபாகக் கூடாது. வா

இப்படி' என்ைரழக்கும் குைசலான்று பகட்டது.

திரகத்துத் திரும்பினான் அவன். பல ஆச்சரியங்கள் ஒபை

சமயத்தில் சூழ்ந்து சகாண்டன.

அவன் காரலக் குறுகுறுக்கச் சசய்துவிட்டு ஓடிய ஜந்து, ஒரு

பச்பசாந்தி. அைன் கழுத்தில் சிறிய வரையம் மாட்டி, அதில்
அழகிய பட்டு நூரலக் கட்டி, நாரய அரழத்து வருவது பபால
அரழத்து வந்திருந்ைவர் ஒரு சவள்ரைக் காைக் கிழவர்.

காஞ்சிபுைத்தில் அவன் பார்த்துள்ை மற்ை பைங்கியரைப் பபால

ஆங்கிலத்திபலா பிசைஞ்சு சமாழியிபலா இவர் பபசவில்ரல.
திருத்ைமான ைமிழில் பபசினார்.

"பமாஸஸ்' என்று கூப்பிடப்பட்டதும் அந்ைப் பச்பசாந்தி

குடுகுடுசவன்று ஓடி, கிழவரின் கால்வழிபய ஏறி, அவருரடய
பைாளில் ஆபைாகணித்துக் சகாண்டது.

''ஊருக்குப் புதியவனா நீ?" என்று அவர் பகட்டார்.

அவன் ைரலயரசத்ைான்.

'பகாட்ரடயில் இருக்கிைவன் நான். சாப்ளின்அைாவது, பாதிரியார்.'

அவன் நிரனத்துக் சகாண்டான். இவர் பவறு வரகயான

பாதிரியார் பபாலும். கத்பைாலிக்க சாமியாைாயிருந்ைால் நீண்ட
அங்கி, ஜபமாரல இருக்குபம?”

[12]
 ''பபாகலாமா பமாஸ்ஸ்?" என்று அவர் பச்பசாந்திரயக் பகட்டார்.
புரிந்து சகாண்டபைா இல்ரலபயா, அது ைரலயரசத்ைது. அவர்
பபாய்விட்டார்.

''எல்லா சவள்ரைக்காைனும் குள்ைநரியல்ல. இவரைப் பபால

அரைக் கிறுக்கும் இருப்பார்கள் பபாலிருக்கிைது!" அவன்
சிரித்துக்சகாண்பட அவருக்கு எதிர் திரசயில் திரும்பினான்.

கிடுகிடுசவன்று இருட்டலாயிற்று. அவனுக்குப் பசிசயடுத்ைது.

பகாட்ரடக்கு வடபுைம் நடந்ைான். பகாட்ரடயிலுள்ை

கும்பினிக்காைர்களின் வர்த்ைகத்துக்குத் துரணயாக, அரை ஒட்டிய
பகுதியில் சுறுசுறுப்பாக ஒரு பபட்ரட முரைத்திருந்ைது. அரைத்
ைாண்டிச் சசன்ைால் ைாயபுைம் கிைாமம்.

புதிய பபட்ரடயில் - சவள்ரைக்காைர்கள் பிைாக் டவுன் என்று

அரழத்ை இடத்தில் அவன் நடந்ைான். சைருக்களில் நுரழந்ைதுபம
எது ைமிழர்கள் வீதி, எது சைலுங்கர்கள் பகுதி, எது முசல்மான்கள்
குடியிருப்பு என்று புலப்பட்டது. சாய நூரல வடம் வடமாகத்
பைாளில் பபாட்டுக்சகாண்டு சசல்லும் சநசவுத்சைாழிலாைர்கரை
அவன் கண்டான்; பகாச்சு வண்டியில் ஆபைாகணித்ைவாறு
ைங்கரையும் சவள்ரைத் துரைசயன்று கற்பரன சசய்து சகாள்ளும்
புதுப் பணக்காைர்கரை அவன் பார்த்ைான். அம்மன் பகாயிலுக்குக்
பகாபுைம் கட்டிக்சகாண்டிருந்ைார்கள். உயைமான சாைத்திலிருந்து
சைசைசவன்று இைங்கும் சகால்லத்துக்காைர்கள்; துரைமுகத்திலிருந்து
திரும்பும் படபகாட்டிகள், இடுப்பில் குழந்ரையும் ரகயில் புஷ்பத்
ைட்டுமாகக் பகாயிலுக்கு விரையும் சபண்மணிகள் - இவ்வைவு
பபரையும் பார்த்ைவாபை ஓர் உணவு விடுதிக்குள் அவன் புகுந்ைான்.

‘ைசம் இன்னும் சகாஞ்சம்.'

நுனி வாரழயிரல பபாட்டு ருசித்துச் சாப்பிட்டுக் சகாண்

டிருந்ைான் அவன்.

[13]
 சைான்ரனயில் ஆவி பைக்கும் ைசம் வந்ைது மணக்க மணக்க.;

உயைத்திலிருந்து சைாங்கிய லஸ்ைர் விைக்குகள் அரசந்ைாடின.

கன்னங் கபைசலன்ை பாரைச் சுவர்கள் சிரைக் பகாட்டத்ரை
நிரனவூட்டின.

அவன் நடு நடுபவ ைரல நிமிர்ந்ைான். உன்னிப்பாய்க் பகட்க

முயன்ைான்.

பிைரமயா, அசலா?

இன்னசைன்று விைங்காை கூச்சசலான்று இரடயிரடபய பகட்டுக்

சகாண்டிருந்ைது, அருகிலிருந்ை கட்டிடத்திலிருந்து. அது காதில்
விழும்பபாசைல்லாம், மற்ைவர்கள் ஒருவரை சயாருவர் திகிலுடன்
பார்த்துக் சகாண்டார்கள்.

ஏன்? என்னவாயிருக்கும் அது?

திடீசைன்று ஒரு நிசப்ைம்.

பபச்ரச நிறுத்திக் சகாண்டனர் அரனவரும். ைங்கள் ைங்கள்

கலங்கரை அவசைமாக எடுத்துக் சகாண்டனர். ஆசனங்கரையும்
ஒைமாக நகர்த்திவிட்டு ஒதுங்கிக் சகாண்டார்கள் பலர். விடுதி
முைலாளியும் ஊழியர்களும் ரக கட்டிக் சகாண்டு நின்ைார்கள்.

கருகருசவன்று மீரசரய முறுக்கி விட்டுக் சகாண்டு

ஆஜானுபாகுவான ஒரு முைட்டு ஆள் உள்பை வந்ைான். அவன்
ரகயிலிருந்ை நீண்ட சவுக்கு சசாபடர் சசாபடர் என்று ைரையில்
பமாதியது. மார்பிலும் திைண்ட புஜத்திலும் அடர்ந்திருந்ை பைாமம்,
இரும்புக் கம்பிகரைப் பபாலச் சிலிர்த்து நின்ைது.

விடுதி அதிபபை வந்து, 'அண்ணனுக்கு என்ன சகாண்டு

வைட்டும்?' என்று பகட்டார் மீரசக்காைரன.

[14]
 காஞ்சிபுைம் இரைஞன் ருசிப்பைற்காகக் ரகயில் பிடித்திருந்ை
சைான்ரனரய சவடுக்சகனப் பறித்ைான் வந்ைவன்.

'என்ன இது?" என்று விடுதிக்காைரைக் பகட்டான்.

'மிைகு ைசம்.

முகர்ந்து பார்த்துவிட்டு, 'நாய்கூடக் குடிக்காது' என்று மூரலயில்

எறிந்ைான் வந்ைவன். 'சாப்பாடு சகாண்டுவா. '

மூரலயில் கவிழ்ந்ை ைசத்ரை எந்ைச் சிப்பந்தியும் முன் வந்து

எடுத்து ரவக்கவில்ரல. விட்டத்திலிருந்து குதித்ை ஒரு கறுப்புப்
பூரன, சிந்தியிருந்ை ைசத்ரை நக்கியது.

காஞ்சிபுைத்ைான் அரமதியாகக் கூப்பிட்டான் ஒரு சிப்பந்திரய.

"பவறு சைான்ரனயில் ைசம் சகாண்டு வாருங்கள். நான்
ரவத்திருந்ைரை நாய் பூரனசயல்லாம் நக்கி விட்டது,' என்ைான்.

மீரசக்காைனின் மந்ை மூரைக்கு அதிலிருந்ை இைக்காைம்

புலப்படவில்ரல; சாப்பிடத் சைாடங்கினான்.

'சவன்னீர்,' என்ைான்.

'இபைா, ' என்று ஆற்றித் ைைலானார் விடுதிக்காைர்.

மீரசக்காைன் உண்டு முடித்ைான். காஞ்சிபுைத்ைானின் அருகில்

வந்து நின்ைான். "எந்ை ஊர்?' என்ைான்.

'மரியாரை சகாடுக்கத் சைரிந்ை ஊர், ' என்று பதில் வந்ைது.

“நாக்கு நீளுகிைபை?"

'இன்னும் முழு நீைத்ரையும் காட்டவில்ரல, ' என்று திருப்பித்

ைந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

[15]
 'அண்ணன் அங்பக வந்ைால் பைவரல.' ரக கட்டி வாய் சபாத்தி
மீரசக்காைரன அரழத்ைான் ஒர் ஆள்.

'ஏண்டா? '

"இன்பனைத்துக்கு பமபல ஐந்ைாறு கிைாக்கி வந்திருக்கிைது. நம்

ஆட்கள் பல பபர் வீட்டுக்குப் பபாய் விட்டார்கள்...'

மீரசக்காைன் சவறியுடன் சிரித்ைான். சாட்ரடரயச் சசல்லமாகத்

ைடவிக் சகாடுத்து, "உனக்குச் சாப்பாடா?" என்று சகாஞ்சினான்.
புைப்பட்டு விட்டான்.

சாப்பாடு பநைம் முடிந்துவிட்டது. திைந்ை முற்ைத்தில் பல

பிையாணிகளில் ஒருவனாகக் காஞ்சிபுைத்ைானும் படுத்திருந்ைான்.
ஆனால் உைக்கம் வைவில்ரல. மீண்டும் அந்ை மர்மமான ஓரசகள்...

உணவு விடுதியிலிருந்து சவளிப்பட்டான் அவன். அடுத்ை

கட்டிடத்ரைப் பார்த்ைான். பகாட்ரடச் சுவர் பபால எழும்பியிருந்ைது
அது.

சைருவில் காலடிபயாரச பகட்டது.

ரகயில் விலங்கிட்டு ஓர் ஆரை அரழத்து வந்து

சகாண்டிருந்ைான் ஒருவன். '' விலகு, ' என்று காஞ்சிபுைத்து
வாலிபரன அைட்டி விட்டு உள்பை சசன்று விட்டான்.

''ஓ, காவல்கூடமா?" உைக்கபவ சசால்லிவிட்டான் பபாலும்.

'இல்ரல, கரசயடி விடுதி,' என்ை திருத்ைம் வந்ைது. சற்று முன்

அவனுக்குச் சாப்பாடு பபாட்ட உணவு விடுதிச் சிப்பந்திைான்
அப்படிச் சசான்னவன்.

'கரசயடி சகாடுப்பைற்கு ஒரு விடுதியா? யாருக்குக் கரசயடி?"

பவறுப்புடன் பதில் வந்ைது மற்ைவனிடமிருந்து, 'அடிரமகளுக்கு!'

[16]
 'அடிரம? உவரமயாகச் சசால்கிைாயா?"

'உண்ரமயாகச் சசால்கிபைன். சசன்ரனப் பட்டினத்தில் அடிரம

வியாபாைம் அபமாகமாக நடந்து சகாண்டிருக்கிைது. சைரியாைா
உனக்கு?"

காஞ்சிபுைத்ைானின் கண்கள் வியப்பினால் விரிந்ைன.

சிப்பந்தி சசான்னான்: 'எஜமானின் பகாபத்துக்கு ஆைான

அடிரமக்குக் கரசயடி சகாடுப்பைற்காகபவ இந்ை விடுதி...
இவ்வைவு அடிக்கு இவ்வைவு கட்டணம் என்று பணம் சகாடுத்து
அனுப்பி ரவப்பார்கள்... '

ைண்டரன சபற்றுக் சகாண்டு சவளியில் வந்து சகாண்டிருந்ைான்

ஓர் அடிரம.

காஞ்சிபுைம் இரைஞனின் கண்கள் எரிந்ைன. அந்ை அடிரமயின்

மார்பிலும் முதுகிலும் பைாளிலும் ஜிவு ஜிவு சவன்று எத்ைரன
ைழும்புகள் மைவட்ரடப் பூச்சி மாதிரி! சசக்கச் சிவக்க எவ்வைவு
ைடிப்புகள்!

காஞ்சிபுைத்ைான் சுற்றும் முற்றும் கவனித்ைான். அவரனத் ைடுக்க

யாரும் காபணாம். உள்பை நுரழந்ைான்.

சுவர்களில் தீப்பந்ைங்கள் சசருகப்பட்டிருந்ைன.

சுைங்கப்பாரை மாதிரி ஒரு பநர்வழி சசன்ைது. இந்ைப் பக்கம்

ஒரு திண்ரண. அைற்கு அப்பால் இரும்புச் சட்டங்கைால் கூரை
பபாட்ட மண்டபம். வலப்புைம் இன்சனாரு பாரை. பிைம்மாண்டமான
கிணறு. அைற்குத் ைள்ளி ஒர் அைசமைம்.

இருளில் சுவபைாடு சுவைாக ஒட்டியபடி நகர்ந்ைான். கண்

சகாட்டாது பார்த்ைான்.

அது பபான்ை நைகத்ரை அவன் கண்டதில்ரல.

[17]
 சில அடிரமகள் தூணில் கட்டப்பட்டிருந்ைார்கள். பவறு சிலரின்
ரகரயயும் காரலயும் சுற்றிய கயிறுகள் சுவரிலிருந்ை சபரிய
இரும்பு வரையங்களுடன் பிரணக்கப்பட்டிருந்ைன. பைபைசவன்று
மின்னிய பைால் நாக்குகள் அடிரமகளின் உடரல நக்கின, சபரும்
ஓரசயுடன்.

ஒவ்பவார் அடிரமக்கும் இரு புைத்தில் இருவர் நின்று

சகாண்டிருந்ைனர். ஒருவன் ஒன்று, இைண்டு என்று அடிகரை
எண்ணிக்சகாண்டிருந்ைான். மற்ைவன் ரகயில் ைண்ணிர்க்
குவரையுடன் நின்றிருந்ைான். அடி விழுந்ை இடத்தில் அவ்வப்பபாது
குவரைத் ைண்ணிரை வீசுவது அவன் பவரல.

மண்டபத்தின் நடுவில், பமரஜ பபாட்டு அமர்ந்திருந்ைார் ஒரு

கிழவர். சமழுகுவத்தியின் ஒளியில் அவர் ஓரலயில் ஏபைா
குறித்துக்சகாண்டிருப்பரையும், பமரஜ மீதுள்ை காசுகரை
எண்ணுவரையும் காஞ்சிபுைத்ைான் கண்டான். அவர் கணக்கப்
பிள்ரை பபாலும். விடுதியில் கண்ட மீரசக்காைன் சாட்ரடரயச்
சசாடுக்கியவாறு நடு நடுபவ வந்து கணக்குத் சைரிவித்ைான்
அவரிடம். கரசயடி ஆட்களுக்கு அவன் ைரலவசனன்று சைரிந்ைது.

திடீசைன்று

'அம்மா! அம்மா!'

சபண்குைல்.

காஞ்சிபுைத்ைான் கூர்ந்து கவனித்ைான், விழிகரை

இடுக்கிக்சகாண்டு.

மண்டபத்தின் மறு பகாடியில் அவரைக் கண்டான்

சபண்ணடிரமரய.

அவள் பமனிபய அப்படிசயாரு சசன்னிைபமா துலக்கிய சசப்பு

விக்கிைகம்பபால? அல்லது ைத்ைக்கரைகள் உடம்பு பூைா

[18]
சைறித்திருந்ைைால் இந்ைச் சிவந்ை நிைபமா? அவிழ்ந்து விழுந்திருந்ை
கூந்ைல், வியர்ரவயில் நரனந்து முகத்தின் பாதியில்
ஒட்டிக்சகாண்டிருந்ைது. சரியான இைரம, மூங்கில் பபாலச்
சசழுரமயான பைாள். கயிறு கட்டப்பட்டிருந்ைைால் அது புரடத்துத்
திமிறிக் சகாண்டிருந்ைது.

சசாபடர் சுளிர் சாட்ரட தீ கக்கியது.

'இருபத்சைான்று... இருபத்திைண்டு... ' உைவியாைன்

எண்ணினான்.

'அம்மா! அம்மா!' என்று அவள் அலறினாள்.

காஞ்சிபுைத்ைான் பல்ரலக் கடித்ைான். கணகணசவன்று எங்பகபயா

மணி அடித்ைது. சாட்ரடகரைக் கீபழ பபாட்டார்கள் ஆட்கள்.

'வாங்கடா, ஓய்வு மணி அடிக்கிைது' என்று ஒருவன் குைல்

சகாடுத்ைான். அரனவரும் நீர்த் சைாட்டியில் ரக கழுவச்
சசன்ைார்கள். கணக்கப்பிள்ரை மட்டும் எழுந்திருக்கவில்ரல.

காஞ்சிபுைத்ைான் பக்கத்தில் பார்த்ைான். பாரன வரிரசகள்

அடுக்கப்பட்டிருந்ைன. பதுங்கிக் சகாண்டான். கரசயடி ஆட்கள்
சவளிபயறினார்கள்.

மண்டபம் நிசப்ைத்தில் மூழ்கியது - அடிரமகளின் பவைரன

முனகல்கரைத் ைவிை.

பாரனயின் மீது அவன் சடாக் சடாக்சகன்று முட்டியினால்

சப்தித்ைான்.

'யாைது!' அைட்டல் பபாட்டார் கணக்கப்பிள்ரை.

மீண்டும் ஒரசப்படுத்தினான்.

அவர், சத்ைம் பகட்ட இடத்துக்கு வந்ைார்.

[19]
 விநாடி பவரலைான். அவரைக் கீபழ வீழ்த்தினான். வாரயயும்
ரகரயயும் அவருரடய பமல் வஸ்திைத்தினாபலபய கட்டி,
பாரனகளின் பின்பன ைள்ளினான்.

விரைந்ைான் அந்ைப் சபண்ணிடம்.

அவள் இடுப்பிலிருந்ை கயிற்ரை ஒரு ரக அகற்றியது. மறு ரக,

அவளுரடய முகத்ரை மரைத்திருந்ை கூந்ைரலச் சபைசலன
ஒதுக்கியது. ஆ என்ன பபைழகுப் சபட்டகம்!

அவள் வைனத்ரை அவன் உள்ைங்ரக ைடவிக் சகாடுத்ைது.

ரவைப் பபரழ பபான்ை சநற்றி; விசாலமான கண்கள்; ைந்ைத்தில்

கரடந்ை நாசி, சரைப்பிடிப்பான கன்னம்; பைாஜா உைடு.

உைட்டில் ரக பட்டதும், அவன் உள்ைம் துடித்ைது.

இைழ்க்கரடயில் கசியும் ைத்ைத்ரை வழித்சைறிந்ைான்.

கயிற்றுக் கடரட பவகமாக அவிழ்த்ைான்.

அவள் அச்சமும் பைபைப்பும் சகாண்டாள். "பவண்டாம்,

பவண்டாம்! பபாய்விடுங்கள்! உங்களுக்கு ஆபத்து!" என்றுஅந்ைக்
குைலில்ைான் என்ன மாதுரியம்! - சகஞ்சினாள்.

மற்ை அடிரமகள், "சீக்கிைம் ஆகட்டும் அவர்கள் திரும்பி

விடுவார்கள்!' என்று துரிைப்படுத்தினார்கள்.

கணக்குப்பிள்ரை திமிறுகிைார் பபாலும். மடமடசவன்று சில

பாரனகள் உருண்டு சிைறின.

"சீக்கிைம் சிக்கிைம்'' என்று அந்ைப் சபண்ணும் உடரல

சநளித்ைாள். அைன் விரைவாக, ைைர்ந்திருந்ை முடிச்சுகள் மீண்டும்
இறுகின.

[20]
 "அரசயாபை அரசயாமலிரு!" என்ைான் அவன். அவள் பின்பன
குந்தி உட்கார்ந்ைான். மணிக்கட்டின் மீதிருந்ை முடிச்ரசப் பல்லால்
கடித்ைான். அவளுரடய துடிக்கும் விைல்கள் அவன் பமாவாரய
வருடின. நன்றி கூறின. பரைப்பு சவளிப்படுத்தின.

'படய்'

அவன் பின்னாலிருந்து ஒர் உறுமல்!

அவள் முகம் பபயரைந்ை மாதிரி ஆயிற்று.

(2)
உஸ்! உஸ்! சத்ைம் கூடாது.

சிங்காவைம் பகாட்ரட. குன்றின் உச்சியில் இருந்ை

அைண்மரனயில் பைபைப்பான நிசப்ைம். சாரைப் பாம்பு ஒடுகிை
மாதிரி, ஒரசசயழுப்பாை பவகம்!

டக்டக்சகன்று நடந்ை பணியாசைாருவன் எச்சரிக்ரகரயக்

பகட்டதும், சத்ைம் பபாட்ட காலணிகரைக் கழற்றிக் ரகயில்
எடுத்துக் சகாண்டு நரடரயத் சைாடர்ந்ைான். பயத்தினாபலபய
பணிப் சபண்சணாருத்தி, சவள்ளிக் கூஜாரவ நழுவவிட்டு
விட்டாள். சவள்ரைப் பளிங்குத் ைரையில் அது ணங்ணங் சவன்று
உருண்டது. சகாரல சசய்துவிட்ட மாதிரி அவள் சவளிறிப்
பபானாள்.

உஸ்!

மகாைாஜா கிருஷ்ணப்பருக்கு உடல் நிரல சரியில்ரல. பதிரனந்து

நாைாகிைது படுக்ரகயில் விழுந்து. இன்று சிறிது பைவரல. ஆனால்
ஓய்வு அவசியமாம்.

[21]
 அைண்மரனத் ைரலரமக் காவல்காைன், பீைங்கியினருபக
நின்றிருந்ை காவலாரைக் கூப்பிட்டான். "ரவத்தியர் திரும்புகிை
பநைம். ரபயன் ையாைாயிருக்கிைானா?”

"ஆம், ைரலவபை. தீவட்டி சகாளுத்தி வைப் பபாயிருக்கிைான்'

என்று பதில் கிரடத்ைது. அது நல்ல சவயில் பநைம். ஆனால்
ஆஸ்ைான ரவத்தியர் வரும்பபாதும் திரும்பும் பபாதும் தீவட்டி
சகாளுத்திக் சகாண்டு ஒருவன் முன்பன சசல்ல பவண்டுசமன்று
சம்பிைைாயம், மரியாரை.

ைானும் சசன்று பார்க்கலாமா? ைரலரமக் காவல்காைன்

பயாசித்ைான். பச்ரசக் கற்கள் இரழத்ை ைரலப்பாரகரயக் கழற்றிக்
ரகயில் ரவத்துக்சகாண்டான்.

ஆனால் ரவத்தியருடன் கூட யார் இருக்கிைார்கள் என்று

சைரிந்ைதும் அவன் ையங்கினான்.

'சபரியவரும் இருக்கிைார்' என்று காவலாள் கூறியபை காைணம்.

சபரியவர் என்ைது, கிருஷ்ணப்பரின் மாமனாரும் பிைைம

ஆபலாசகருமான ைகுநாைரைத்ைான்.

ைரலரமக் காவலாளி ையங்கித் ையங்கி உள்பை சசன்ைான்.

முத்துக்கள் பதித்ை கைவுகரை அவன் ரககள் திைந்ைன. சித்திை
பவரலகள் சசய்ை ைரைகரை அவன் பாைங்கள் அைந்ைன.
கண்கரைப் பறிக்கும் பட்டுத் திரைகரை அவன் விைல்கள்
விலக்கின. அது பகாரடக்காலப் பிற்பகல் பவரை. ஆயினும்,
அைண்மரன, குன்றின் உச்சியிலிருந்ைைால் குளிர் காற்று சில்சலன்று
உட்புகுந்ைது.

சயனக் கிருகத்துக்கு சவளிபய ைரலரமக் காவலாளி நின்ைான்.

சுவபைாடு சுவைாக ஒட்டிக் சகாண்டான். எட்டிப் பார்த்ைான்
கவரலபயாடு.

[22]
 ஆறுைல் ஏற்பட்டது. மகாைாஜா கிருஷ்ணப்பர் மஞ்சத்தில்
கிடக்கவில்ரல. எழுந்து வந்து பவபைார் ஆசனத்தில்
அமர்ந்திருந்ைார். முகத்திலும் சற்று சபாலிவு ஏற்பட்டிருந்ைது.
கண்களில் சைளிவு சைரிந்ைது. உடல் சிறிது சமலிந்திருந்ைது.

அகிற்புரகயின் நறுமணம், குன்றின் குளிர்ந்ை காற்றில் ைவழ்ந்து

வந்ைது. வண்ணக் குவியலான மஞ்சமும் சமத்ரையும்,
விைக்குகளும் திரைகளும், பாண்டங்களும் ஆசனங்களும்
கண்ரணப் பறித்ைன.

மன்னரின் மணிக்கட்டில் பட்டுத் துண்ரடச் சுற்றினார் ரவத்தியக்

கிழவர். நாடி பார்த்ைார். சமைனமாகப் பித்ைரைப் சபட்டிரயத்
திைந்ைார். சின்னச் சிமிழ்களிலிருந்து சூைணங்கரை எடுத்ைார்.
உள்ைங்ரகயில் ரவத்துக் கலக்கலானார்.

அவர்களிருவருக்கும் பின்பன குறுக்கும் சநடுக்குமாக உலாவிக்

சகாண்டிருந்ை ைகுநாைர், நின்ைார். 'மகாைாஜாவின் நிரல எப்படி
இருக்கிைது, ரவத்தியபை?' என்று பகட்டார். அவைது சரீைமும்
பருமன்; குைலும் அழுத்ைம். .

மன்னர் கிருஷ்ணப்பர், மரனவியின் ைந்ரைரயத் திரும்பி

பநாக்கினார். விைக்தியுடன் சிரித்ைார்: "மாமா! பாவம் ரவத்தியரை
ஏன் பமலும் பமலும் சபாய் சசால்லத் தூண்டுகிறீர்கள்? அவரைக்
பகட்டால் மகாைாஜாவுக்சகன்ன, நாரைக்பக குணமாகி
எழுந்துவிடுவார் என்று ைாபன சசால்வார்?

"அப்படியில்ரல... சமய்யாகிலுபம...'' ைடுமாறினார் ரவத்தியர்.

பமபல பபசத் சைரியவில்ரல. சூைணக் கலரவயில் பைன் விட்டுக்
குரழத்ைார். வழித்ைார். சவற்றிரலயில் ரவத்து மடித்து, மன்னரிடம்
சகாடுத்ைார்.

[23]
 முகத்ரை மறுபுைம் திருப்பிக் சகாண்டார் கிருஷ்ணப்பர். 'என்ரன
விட்டுவிடுங்கள், ரவத்தியபை, விட்டு விடுங்கள்! மருந்தினால்
இந்ைப் பாவிரயக் காப்பாற்ை முடியாது!...'

ரவத்தியர் மன்ைாடினார். "சமூகத்தில் அப்படிச் சசால்லக்

கூடாது...''

அரைக்கு சவளியில் நின்றிருந்ை ைரலரமக் காவல்காைனுக்குப்

சபாறுக்கவில்ரல. கண்ரணத் துரடத்துக் சகாண்டான். உள்பை
பிைபவசித்ைான். 'மகாைாஜா மருந்ரை மறுக்கக் கூடாது. ைாங்கள்
திடகாத்திைமாக இருந்ைால்ைாபன ஏரழகள் நாங்கள் நன்ைாயிருக்க
முடியும்?' என்று ைன்ரன மைந்து பபசினான்.

'நீர் பபாகலாம்' என்று ரவத்தியருக்கு ஜாரட காட்டினார்

ைகுநாைர். மடித்ை சவற்றிரலரய அப்படிபய ரவத்து விட்டுக்
கிழவர் சவளிபயறினார்.

கிருஷ்ணப்பர் ைரல நிமிர்ந்ைார். ைரலரமக் காவல்காைரனப்

பார்த்ைார். 'வீைண்ணா, நீ இத்ைரன அன்பு என் மீது ரவத்திருப்பது
பற்றி சைாம்ப சந்பைாஷம். ஆனால் என் பநாய் மனபநாய். அைற்கு
ரவத்தியம் சசய்ய இவர்கைால் ஆகாது. ஒருபவரை, நீ மனம்
ரவத்ைால்...'

''நானா கட்டரையிடுங்கள் மகாைாஜா இந்ை நாய்க்கு! பைாரலச்

சசருப்பாய்த் ரைத்துப் பபாடமாட்படனா?"

ைகுநாைர் குறுக்கிட்டார்.

''மன்னர் அதிகம் அலட்டிக் சகாள்ைக் கூடாது."

'இல்ரல, இல்ரல. இன்ரைக்கு என்ரன விட்டு விடுங்கள்' என்று

பிடிவாைத்துடன் சைாடர்ந்ைார் கிருஷ்ணப்பர். ''வீைண்ணா! பதிபனழு
வருடம் முன்பு யாரன லாயத்தில் பவரலக்கு இருந்ைாபன ஒரு
கிழவன், நிரனவிருக்கிைைா? பவல் பண்டிைன் என்று சபயர்.

[24]
அவனும் நீயும் சசய்வைற்காக ஒரு காரியம் ஒப்பரடத்பைபன,
ஞாபகமிருக்கிைைா?''

வீைண்ணனின் முகம் அச்சத்தினால் கறுத்ைது. "அரை...

அரைத்ைான் அப்பபாபை சரியாய் முடித்துவிட்படாபம, மகாைாஜா?''

'ஆம் ஆம். அன்பைாடு என் மன நிம்மதிரயயும்

முடித்ைாகிவிட்டது! வீைண்ணா, நீ பபாய் பவல்பண்டிைரன
அரழத்துவா.'

"இங்பகயா மகாைாஜா''

''இங்பகபயைான், இப்பபாது அரழத்து வா."

ைரலரமக் காவல்காைனின் உள்ைத்தில் நூைாயிைம் குழப்பம்.

என்ரைக்பகா முடிந்து விட்டரைசயல்லாம் ஏன் மன்னர் கிைறுகிைார்?
அதுவும், உடல்நிரல இப்படி இருக்கும் பபாது?

ஒட்டமும் நரடயுமாக யாரன மண்டபத்ரை அரடந்ைான்.

கிணற்றில் நீர் சமாண்டு சகாண்டிருந்ை கிழவரனக் ரகப்பிடியாய்
மன்னரிடம் அரழத்து வந்ைான்.

'வா, பவல்பண்டிைா. அருகில் வா.' கிருஷ்ணப்பர் அரழத்ைார்.

கிழவனின் சரீைம் கூசியது. குறுகியது. கால்கள் சவட சவடத்ைன.

ரக கட்டினான். வாய் சபாத்தினான். எட்டபவ நின்ைான்.

"பைவாயில்ரல, வா. உன்ரனக் காட்டிலும் நாசனான்றும்

பமலானவனல்ல.'' கிருஷ்ணப்பர் பசாகமாக நரகத்ைார். 'அதிலும்
நான் மைணத்ரைச் சமீபத்துக் சகாண்டிருக்கும் பபாது...'

''மகாைாஜா அப்படிச் சசால்லாதீர்கள்!"

'உண்ரமரய மரைப்பைால் என்ன பயன்? இன்னும் சகாஞ்ச

நாளில்... நில், நில்!” கிருஷ்ணப்பர் ஒரு விைலால் காரை

[25]
மடித்துக்சகாண்டு எரைபயா உற்றுக் பகட்டார். 'காதில் விழுகிைைா,
மாமா?' என்று ைகுநாைரைப் பார்த்துக் பகட்டார்.

'சசஞ்சிக் பகாட்ரடரயச் சுற்றி, பீைங்கிகள் முழங்குகிை சத்ைம்

அது. ஜுல்பிகர்கானின் முற்றுரக, ' என்று விைக்கினார் ைகுநாைர்.

'ஆம். சசஞ்சி மன்னன் ைாஜாைாமின் கதி, இந்ை சிங்காவைம்

பகாட்ரட அதிபனான எனக்கும் சீக்கிைபம ஏற்படலாம்.'

'ஒரு நாளும் ஏற்படாது. ைாஜாைாம் ஒரு பாவி. சசாந்ை

சபகாைரிரயயும் மகரனயும் சிரை ரவத்ைவன். ைாபன
சிம்மாசனத்தில் உட்கார்ந்து ஆட்சி சசய்கிைவன். அைற்குரிய
ைண்டரனரயக் கடவுள் ைருகிைார்.''

'மாமா! சபகாைரிரயயும் சபகாைரியின் குழந்ரைரயயும் சிரை

ரவத்ைவன் பாவி என்ைால், சபகாைைரையும் சபகாைைரின்
மரனவிரயயும், சபகாைைரின் குழந்ரைரயயும் சகாரல
சசய்ைவரன என்னசவன்று அரழப்பீர்கள்?"

'யார் அப்படிச் சசய்ைது?"

''நான் ைான்.''

'சபாய் பச்ரசப் சபாய் கத்தினார் ைகுநாைர். "அவர்கள் பட்டத்து

யாரன மீபைறி, ஒட்டன்குன்றுக்கு உல்லாசச் சவாரி
சசன்றிருந்ைார்கள். திடீசைன்று யாரனக்கு மைம் பிடித்ைது.
அவர்கரை மரலச் சரிவில் எறிந்துவிட்டது...'

''...என்று ஜனங்கள் நம்பும்படி நாடகம் நடத்திபனன். மாமா

உண்ரமயில், யாரனரய அங்குசத்தினால் குத்திச் சீண்டி, அந்ைப்
படுசகாரலரய நடக்கும்படி சசய்ைவன் நான்ைான். எனக்கு
அந்ைைங்கமாய்த் துரண சசய்ைவர்கள் இவர்கள்ைான். உண்டா
இல்ரலயா, பகளுங்கள்.''

[26]
 'என்ன என்ன!' பைறினார் ைகுநாைர். அவைது கனல் விழிகள்
மூவரையும் மாறி மாறிப் பார்த்ைன.

'அந்ைப் பாவத்துக்குத்ைான் நான் அனுபவிக்கிபைன்'

கிருஷ்ணப்பரின் குைல் ைழுைழுத்ைது. கண்ணில் நீர் மல்கியது.
'அந்ைக் சகாடுஞ்சசயலுக்குக் கழுவாய் பைடாமபல கண்
மூடிவிடுபவபனா என்று நிரனக்கும் பபாசைல்லாம் என் உள்ைம்
துடிக்கிை துடிப்பு யாருக்குத் சைரியும்? பவல்பண்டிைா, இப்படி
அருகில் வா. வாபயன். '

அங்குலம் அங்குலமாக நகர்ந்து முன் வந்ைான் மாவுத்ைக்

கிழவன்.

''நன்ைாய் நிரனவுபடுத்திக் சகாண்டு சசால்லு. அந்ை 'விபத்தில்

சபரிய மகாைாஜாவும் ைாணியும் இைவைசியும் இைந்து பபானது
நிச்சயம்ைானா?''

கிழவன் பைம்பினான். 'என் கண்ணால் பார்த்பைபன மகாைாஜா

யாரன ஒவ்சவாருவைாய்த் தூக்கி விசிறியடித்ைபை, என்
வாழ்க்ரகயில் மைக்க முடியுமா அந்ைக் பகாைக் காட்சிரய?'

"ஐபயா! என் துயருக்கு விடிபவ இல்ரலயா!' பட்டுத் திண்டில்

முகம் புரைத்துக் சகாண்டு விம்மினார் கிருஷ்ணப்பர். 'இந்ைச்
சிங்காவைம் சிம்மாைனம் எவருக்கு நியாயமாக உரியபைா, அவரை
என்ரைக்காவது ஒருநாள் அமர்த்தி விட்படாமானால்,
மனச்சாந்தியுடன் இைக்கலாம் என்ை எண்ணியிருந்பைபன, அந்ை
நம்பிக்ரக வீண்ைானா? சசால் பவல்பண்டிைா, சசால் வீைண்ணா
இைவைசி - அந்ை இைண்டு வயதுக்குழந்ரை மீைா பைவி - அைாவது
உயிர் ைப்பியிருக்கிைைா? அவரையாவது சிம்மாைனத்தில் அமர்த்ை
முடியாைா?”

ைரலரமக் காவல்காைனும் பவல்பண்டிைனும் ஒருவரைசயாருவர்

பார்த்துக் சகாண்டு நின்ைார்கள்.
[27]
 கிருஷ்ணப்பர் மன்ைாடினார்: "ஒரு வார்த்ரை சசால்லுங்கள்,
இருக்கிைாசைன்று. இந்ைப் பட்ட மைம் துளிர்க்க அதுபபாதும். ஒரு
சசால் கூறுங்கள், இைவைசி உயிருடன் இருக்கக் கூடு சமன்று.
நலியும் இந்ை ஜீவனுக்கு அது அமுைத் துளி'

ைடாசலன இைண்டு சரீைம் மன்னரின் முன் விழுந்ைன

சநடுஞ்சாண்கிரடயாக.

'மன்னியுங்கள் எங்கரை, மகாைாஜா!' என்று விசித்ைான்

பவல்பண்டிைன். 'ைங்கள் மனம் இப்படி பவைரனப் படும் பபாது
எங்கைால் மரைக்க முடியவில்ரல... அந்ைக் குழந்ரை எங்பகபயா...
எங்பகபயா...'

"இருக்கிைைா இருக்கிைைா' பாய்ந்சைழுந்ைார் கிருஷ்ணப்பர்

ஆசனத்திலிருந்து. அந்ைஸ்ரை மைந்ைார். மார்புைத் ைழுவிக்
சகாண்டார் அந்ை மாவுத்ைக் கிழவரன.

'மன்னர் உணர்ச்சிவசப் படக்கூடாது. ' ைகுநாைர் குறுக்கிட்டு

இருவரையும் பிரித்ைார். 'விவைமாய்ச் சசால்லு, கிழவா. என்ன
நடந்ைது?"

மாவுத்ைக் கிழவனால் பபச முடியவில்ரல. ைரலரமக்

காவல்காைனான வீைண்ணன்ைான் விைக்கினான்: 'திட்டப்படி சபரிய
அைசரும், ைாணியாரும் மரலச்சரிவில் எறியப்பட்டு விட்டார்கள்.
குழந்ரை மட்டும் ஒரு சசடி இடுக்கில் சிக்கிக் சகாண்டு
கைறியழுைது. உயிருக்கு மன்ைாடியது. எங்களுக்குப் பரிைாபமாய்
இருந்ைது... அரை எடுத்துக் சகாண்டு சசன்று...'

'சசன்று? சசன்று?"

'இைபவாடிைவாகத் திருச்சிைாப்பள்ளிக்குச் சசன்பைாம். எங்பகயாவது

உயிருடன் இருக்கட்டும் என்று பைான்றியது. '

[28]
 'திருச்சிைாப்பள்ளியில் இருக்கிைாைா, என் சசல்வி? உடபன
பபாங்கள்! உடபன பபாய் அரழத்து வாருங்கள்...' துடித்ைார்
கிருஷ்ணப்பர்.

"ஐபயா! அது அவ்வைவு எளிைல்லபவ மகாைாஜா' என்று ைரல

குனிந்ைான் மாவுத்ைக் கிழவன். 'டச்சுக்காைர்கள் அங்பக அடிரமகள்
வாங்குவைற்காக வந்திருந்ைார்கள். அவர்களிடமல்லவா
விற்றுவிட்படாம்?"

ைகுநாைர் இரடமறித்ைார்: 'குழந்ரையின் அரடயாைங்கரைப்

பார்த்து ரவத்துக் சகாண்டீர்கைல்லவா?”

"ஆமாம்.''

'அப்படியானால் சசன்ரனப்பட்டினத்தில் எவனாவது

சசல்வந்ைனின் வீட்டில் கண்டுபிடித்து விடலாம்?"

"ஆமாம்.''

"ஆம். உடபன நீங்கள் இருவரும் சசன்ரனப் பட்டினம்

சசல்லுங்கள்' என்று கட்டரையிட்டார் கிருஷ்ணப்பர். 'மிக
ைகசியமாக நரடசபை பவண்டும் உங்கள் பவரல. என்ன
சசய்வீர்கபைா, எனக்குத் சைரியாது. எப்பாடு பட்படனும் என்
கண்மணிரய என்னிடம் சகாண்டு வந்து பசர்ப்பிக்க பவண்டும்.
அப்புைம்ைான் என் உடலில் உயிர் ைரிக்கும். '

'இப்பபாபை சசல்கிபைாம், மகாைாஜா. ைங்கள் விருப்பத்ரை

நிரைபவற்றிபய தீருபவாம்.''

''பைரவயான பணத்ரைக் கஜானாவில் வாங்கிக் சகாள்ளுங்கள்!''

ைகுநாைர் அனுமதி சகாடுத்து வழியனுப்பினார்.

இருவரின் காலடிபயாரசயும் ஒரு திரசயில் பைய்ந்ைது. மறு

திரசயிலிருந்து கிண் கிண்சணன்ை சலங்ரகசயாலி பகட்டது.
இன்சனாரு காலடிபயாரச வந்ைது. அழகிய குஞ்சலங்கள் கட்டிய
[29]
திரைரய விலக்கிக் சகாண்டு பவகமாய்ப் பிைபவசித்ைாள் ைாணி
சசன்னம்மா. அவளுரடய சிவந்ை பமனி, பகாபத்தினால் பமலும்
சிவந்திருந்ைது. துடிக்கும் இரமகள் பின்னும் பவகம் சகாண்டன.

'அைசருக்குப் பித்துப் பிடித்து விட்டைா?’ என்று சீறினாள்

சசன்னம்மா.

''பித்ைா? எனக்கா?''

'இல்லாவிட்டால், என்ரைக்பகா, எங்பகபயா சசத்து விட்டவரைத்

பைடிப் பிடித்து வந்து பட்டாபிபஷகம் சசய்ய முயலுவீர்கைா?
ைஞ்ரசயில் குருகுல வாசம் சசய்கிைாபன, நம் சசல்வன் சீைங்கன்,
அவரன ஆண்டியாக அடித்துத் துைத்ைத் திட்டமிடுவீர்கைா!'

சிரிப்புடன் எழுந்ைார் கிருஷ்ணப்பர். இரடரயப் பிடித்துக்

சகாண்டார். வாய்விட்டுச் சிரித்ைார். சாைைத்தின் விளிம்பில்
ரகயூன்றி நின்ைார். விலாக் குலுங்கச் சிரித்ைார்.

திரகத்ை ைாணி சசன்னம்மா ைகுநாைரை அணுகினாள். "அப்பா

என்ன இசைல்லாம்? உங்கள் மருகர்ைான் அவசைப் புத்தியுடன்
ஏபைபைா சசான்னாசைன்ைால், ைாங்களுமா பகட்டுக்
சகாண்டிருப்பது? ைங்கள் பபைன் சீைங்கனிடத்தில் ைங்களுக்குக்
கூடவா அக்கரையில்ரல? அரியரணயில் அமை பவண்டியவன்
அவபன என்ை ஆரச ைங்களுக்குக் கூடவா கிரடயாது?"

ைகுநாைர், மகளின் ைரலரய அன்புடன் பகாதினார்.

கிருஷ்ணப்பரைப் பபால எக்காைமாக அவர் நரகக்கவில்ரல.
ஆனால் இைழ்களில் புன்முறுவல் பூத்ைது. "சசல்வி, ஆண்டவனின்
சித்ைமும் அைசரின் எண்ணமும் அறிய முடியாைரவ என்று
உனக்குத் சைரியாைா? உன் மகன் சீைங்கனுக்கு அரி யரணரய
உறுதிப்படுத்ைத்ைான் இந்ை ஏற்பாடுகசைல்லாம்!"

'என்ன!'

[30]
 "சசால்லுங்கள், மாமா சசால்லுங்கள் ைங்கள் மகளுக்கு!"
இடிஇடிசயன்று நரகத்ைார் கிருஷ்ணப்பர். கள்ளுண்டவன் பபால
அவர் முகம் சவறியாட்டத்தில் ஆழ்ந்திருந்ைது.

ைகுநாைர் கூறினார்: 'பூண்படாடு ஒழித்துவிட்படாம் மூத்ைவரின்

வம்சத்ரை என்று இத்ைரன நாளும் நிரனத்திருந்பைாமல்லவா?
அப்படியல்ல, அவர்களுரடய குழந்ரை மட்டும் சசன்ரனயிபல
உயிருடன் உலாவுகிைது என்ை சசய்திசயான்று எட்டியது எங்கள்
சசவிக்கு. அரை உயிருடன் விடக்கூடாது என்று தீர்மானித்பைாம்.
அந்ை மாவுத்ைரனயும் வீைண்ணரனயும் எப்படிக் பகட்பது?
மிைட்டினால் வருமா சமய்யான ைகவல்? அைற்காகபவ அைசர் உடல்
நலமில்லாை மாதிரி நடித்ைார். இைக ரவத்ைார் அந்ை ஆட்களின்
சநஞ்சுகரை. கண்டுபிடிப்பார்கள் அவர்கள் அந்ை விஷக் சகாடிரய.
பிைகு பவபைாடு சகல்லிவிட விநாடி பபாதுபம!’

எதிர்பாைாமல் பிைபவசித்ைவன், கரசயடி விடுதியின்

ைரலவன்ைான். சாட்ரடரயச் சசாடுக்கியபடி காஞ்சிபுைத் ைானின்
முகத்ரைத் திருப்பினான். அரடயாைம் கண்டு சகாண்டான்.

இகழ்ச்சியுடன் சிரித்து, "ஓ! நீைானா! எவபனா என்று

எண்ணிபனன்!' என்ைான்.

'ஏன், எமபனா என்று நிரனக்கவில்ரலயா?"

'நீயாடா எனக்கு எமன்? பிச்ரசக்காைப் பயபல!' சாட்ரடக்காைன்,

ஒரு சபரும் உறுமலுடன் அந்ைக் காஞ்சி வாலிபன் மீது பாய்ந்து
கீபழ வீழ்த்தினான். கால்கரை அரசக்க முடியாைபடி அழுத்தி
அவற்றின்மீது உட்கார்ந்து சகாண்டான். அவன் சிரகரயப் பிடித்துத்
ைரலரயத் தூக்கினான். கருங்கல் ைரையில் சநற்றிரயப் பபடல்
பபடசலன்று பமாதினான்.

[31]
 அடிரமப் சபண்ணினால் திரும்பிப் பார்க்க முடியவில்ரல.
ஆனால் ைரையில் கசிந்ை இைத்ைம் அவள் பாைத்தில் சில்லிட்டது.
அவள் கண்ணிர் அந்ைச் சசந்நீருடன் கலந்ைது.

பபச்சு மூச்ரசக் காபணாம்.

திருப்தியுடன் எழுந்து சகாண்டான் சாட்ரடக்காைன். திகிலினால்

வாயரடத்துப் பபாய்விட்ட மற்ை அடிரமகரைக் கண்டான்.
'வாலாட்டினால் இந்ைக் கதிைான் உங்களுக்கும்!"

என்று உறுமிவிட்டு முற்ைத்துக் கல்லின் மீது அமர்ந்து

இரைப்பாறினான். புரகயிரலத் துண்ரடக் கிள்ளின. அவன்
விைல்கள்.

திடீசைன ஒரு சந்பைகம். சமல்ல சநளிகிைாபன அந்ைப்

சபாடியன்? எைற்காக? என்ன சசய்கிைான்?

விரைந்து பார்ப்பைற்குள்'

ஒடு!" என்று குைல் சகாடுத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். அடிரமப்

சபண், ைைர்ந்ை கட்டுகரை உைறிக் சகாண்டாள். புகுந்து
சகாண்டாள் பக்கத்தில் சைரிந்ை ஒர் அரைக்குள்.

காஞ்சிபுைத்ைான் சிரித்ைான். அவன் மூர்ச்ரசயாகி விடவில்ரல.

அடிரமப் சபண்ணின் கால்பக்கம் மட்டும் ஒரு கட்டு
பாக்கியிருந்திருக்கிைது. கரசயடிக்காைனுக்குத் சைரியாமல் அரையும்
சமல்ல அவிழ்த்து விடுவைற்காகபவ சவம் பபால் கிடந்திருக்கிைான்.
பநாக்கம் நிரைபவறி விட்டது. இப்பபாது புலிபபால் பாய்ந்ைான்.

சாட்ரடக்காைனின் சரை மரல புைண்டது. உருண்டது. விழுந்ைது,

பமாதியது. இறுதியாக ஓய்ந்ைது.

காஞ்சி இரைஞன் பநைத்ரை வீணடிக்கவில்ரல. அடிரமப் சபண்

ஒளிந்து சகாண்டிருந்ை அரைக்கு ஓடினான். அவள் ரகயும் காலும்
சவடசவடத்ைன. சுவபைாடு சுவைாக ஒண்டிக் சகாண்டிருந்ைாள்.
[32]
 'பயப்படாபை' என்ைான்.

அரையில் ஒரு சாைைம் இருந்ைது. குறுக்பக ைடித்ை இரும்புக்

கம்பிகள் பபாடப்பட்டிருந்ைன. ஒரு கம்பிரய எடுத்ைால் பபாதும்,
சவளிபயை வழி பிைக்கும்.

அவன் வரைக்கத் சைாடங்கினான்.

அவன் உடம்பில் இைத்ைத்பைாடு வியர்ரவயும் கலந்ைது. மூச்சுப்

பிடித்ைது. கம்பிரய இழுத்ைான். ைரசநார்கள் புரடத்ைன. முகம்
இறுகியது. சநற்றி நைம்புகள் துடித்ைன.

'நீ பபா,'' என்ைவன் அவள் இரடயில் பிடித்துத் தூக்கி விட்டான்.

அவள் சவளிப்பக்கம் குதித்ைாள். அவனும் குதித்ைான்.

சாரல, இருட்டில் மூழ்கியிருந்ைது. பிரைநிலா சிரித்ைது.

'வா, விரைவாய்ப் பபாகலாம்.'

அவள் ரகரயப் பற்றி அரழத்துச் சசன்ைான்.

இருவரும் பபசவில்ரல. பவகமாய் நடந்ைார்கள்.

அங்காடி வீதி வந்ைது. சவளிச்சம் சைரிந்ைது. இங்சகான்று

அங்சகான்ைாகக் கரடகள் மூடப்பட்டுக் சகாண்டிருந்ைன.
எதிர்ப்பட்ட இைண்சடாருவர் வியப்புடன் பார்த்ைார்கள். அந்ை
அலங்பகாலமான நங்ரகரயயும் வாலிபரனயும்.

நாற்சந்தி வந்ைது. நின்ைான். அவள் முகத்ரை ஏக்கத்துடன்

பநாக்கினான். நன்றி நிரைந்திருந்ை கண்களின் அழரகக் குடித்ைான்.

'பபாய் வா, சபண்பண,' என்ைான்.

அவள் அதிர்ச்சியுற்ைாள். 'பபாவைா? நான் எங்பக பபாவது?’

என்ைாள்.

''உன் வீட்டுக்குத்ைான்.''
[33]
 "எனக்கு ஏது வீடு? நான் அடிரமப் சபண். எஜமானனின்
வீடுைான் என் வீடு. ஆனால் இவ்வைவு பநர்ந்ைபின் அங்பக
எப்படித் திரும்பிப் பபாவது?"

''பின்பன?''

''எனக்கு நீங்கள்ைான் இனி எஜமானர். உங்கரை விட்டு நான்

பபாகமாட்படன்.''

அவன் கால்கரைக் கட்டிக் சகாண்டாள் அந்ை அடிரமப் சபண்.

(3)
ஏக்கம் நிரைந்ை விழிகள். துடிக்கும் அைைங்கள். துவளும்
கைங்கள். சகஞ்சும் கால்கள்.

கால்கரைப் பிடித்துக் சகாண்டவரைக் காஞ்சிபுைத்ைான் எழுப்பி

நிறுத்தினான்.

காஞ்சிபுைத்ைான் காசுகள் முடிந்ை மடிரயத் ைட்டிக் காட்டினான்.

'பார்த்ைாயா?"

அவள் ைரலரய அரசத்ைாள்.

'இது ஒன்றுைான் எனக்குப் பந்ைம். பவண்டுமானால் இரையும்

எறிந்து விடுகிபைன். ' தூைத்தில் ஆைவாரிக்கும் கடரல பநாக்கிக்
ரகரய உயர்த்தினான்.

சட்சடன அவள் ைடுத்ைாள்.

இருட்டில் மின்னுகின்ை கப்பல்களின் வரிரசரய அவன் கண்டான்.

அவன் பைாள்கள் தினசவடுத்ைன. ைாவும் அரலகளிபல பயணம்;
பிைநாட்டுக் காற்றுகளிபல சுவாசம்; அறிந்திைாை உணவுகளிலும்
கண்டிைாை பபார்களிலும் பவட்ரட... அந்ைக் கனவுகரை விட்டுவிட
முடியுமா?

[34]
 சகாடுரமக்காைர்களிடமிருந்து விடுவித்ை அடிரமப் சபண்ணிடம்
சசான்னான்: 'உனக்கு விடுைரல வாங்கித் ைந்ைைற்காக என்ரன
அடிரமப்படச் சசால்கிைாயா?"

‘'பவண்டாம். நான் பபாகிபைன். ' திரும்பி நடந்ைாள் அவள்.

காஞ்சிபுைத்ைான் பார்த்துக்சகாண்பட நின்ைான்.

அவன் சசவிகளுக்கு பமாப்ப சக்தி உண்டு. என்ன சத்ைம் அது?

குதிரைகளின் குைம்படிைான். எதிர்த் திரசயிலிருந்து வந்ைது.

இந்ைப்புைம் அடர்த்தியான மாந்பைாப்பு.

'ஸ்! வா இப்படி!' ஓசைட்டில் அவள் ரகரயப் பிடித்துத் ைன்னிடம்

இழுத்துக் சகாண்டான் காஞ்சி வாலிபன். மைத்பைாடு மைமாக ஒண்ட
ரவத்ைான்.

ைடக், ைடக்.

அவள் இையத் துடிப்பப பபால இைண்டு குதிரைகள் சமல்ல

சநருங்கின. அவர்கரைத் ைாண்டிச் சசன்ைன. இருளில் கரைந்ைன.

'உன்ரனத் பைடிக் சகாண்டிருக்கிைார்கள்...' இருட்டில் கிசுகிசுத்ைான்

காஞ்சிபுைத்து இரைஞன். உள்ைத்ைால் எப்படிபயா, உடலால்
அவரை ஒட்டியிருந்ைான் அவன். மைத்ரை அரணத்திருந்ை அவள்
ரகயின் பமல் அவன் ரக இருந்ைது. மணிக்கட்டினருபக உரடந்து
ஒட்டிக்சகாண் டிருந்ை கண்ணாடி வரையரல ஓரசயின்றி
சநாறுக்கினான். கீபழ எறிந்ைான்.

'இது கடற்கரைப் பகுதி. அபாயமான இடம். பபாய் விடலாம்,'

என்ைாள் அவள்.

‘'எைனால் இது அபாயமான இடம்?"

[35]
 ''சாந்பைாம் பைவாலயத்தில் இருக்கிைவர்களுக்கும் சசயிண்ட் ஜார்ஜ்
பகாட்ரடயில் இருக்கிைவர்களுக்கும் அடிக்கடி சண்ரட நடக்கிை
இடமாம். சசால்வார்கள்."

'இரு. அந்ைக் குதிரைக்காைர்கள் திரும்பட்டும். பிைகு நாமும்

புைப்பட்டு விடலாம். உன் சபயர் என்ன?”

“ைாமரை.”

அவள் உள்ைங்ரகயின் மீது காஞ்சிபுைத்ைானின் உள்ைங்ரக

இருந்ைது. ைாமரை என்று ைனக்குள் சசால்லிக் சகாண்டான் அவன்.
கிரையிபல தூங்கத் சைரியாை குருவிக் குஞ்சசான்று நழுவி அவன்
ைரலயில் விழுந்ைது. கீச் கீச் சசன்று கத்திவிட்டு மைக்கிரைக்குத்
ைாவியது.

''உனக்கு எங்பக பபாக விருப்பம், சசால். பத்திைமாய்க் சகாண்டு

பபாய் விட்டு விடுகிபைன்.''

'நீங்கள் பணமுடிச்ரச எறிவைாகச் சசான்ன இடம் ைான்.'

சமுத்திைத்ரை பநாக்கிக் ரகரயக் காட்டினாள் அவள்.

'அவ்வைவு சவறுப்பா உனக்கு வாழ்க்ரகயில்?"

'இல்ரல. சபரிய சபத்துவின் வீட்டுக்குப் பபாவரைக் காட்டிலும்

இங்பக பபாவது வசதியானது என்பைற்காகச் சசான்பனன். '

"யாைது, சபரியசபத்து?"

'என் எஜமானர். மூன்று வயதுக் குழந்ரையாயிருந்ை என்ரனத்

ைஞ்சாவூரில் விரலக்கு வாங்கியவர்.'

'அைற்கு முன்பு?'

[36]
 'ைாயின் இைமான அைவரணப்பு நிரனவிருக்கிைது. அப்பாவின்
பைாளில் ஏறியமர்ந்ைது ஞாபகமிருக்கிைது. பவசைதுவும்
சைரியவில்ரல."

'உஸ், "அவள் வாரயப் சபாத்தினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

புைவிகள் அவர்கரைச் சமீபித்ைன. ையங்கின. இப்படியும்

அப்படியும் திமிறின. கரிய நிழல்கைாக இைண்டு ஆட்களின்
சவளிக்பகாடுகள் புலப்பட்டன. பிைகு குைம்படிச் சத்ைம். அப்பா!
சமல்ல நகருகின்ைன குதிரைகள்.

அவன் காபைாடு பபசினான் அவள்.

'என்ரன விட்டுவிடுங்கள். அவர்களுடன் சபரிய சபத்துவின்

வீட்டுக்பக பபாய்விடுகிபைன். '

'பபாய்..?”

'கலகத்துக்குக் காைணமாயிருந்ைைற்காக, கூட இருபது கரசயடி

சகாடுப்பார்கள். வாங்கிக் சகாள்கிபைன். சைாரடயில் என்
சபயரையும் எஜமானரின் சபயரையும் மட்டும் சூடு பபாட்டு
ரவத்திருக்கிைார்கள். இனி இன்சனான்றும் பபாடுவார்கள். அல்லது
பகாவாவுக்கு அனுப்புவார்கள்.'

'பகாவாவுக்கா?'

"ஆமாம். பாைை பைசத்தின் மிகப்சபரிய அடிரமச் சந்ரை

அங்பகைான் நடக்கிைது. உள்ைங்ரகயில் ஓட்ரட பபாட்டு, கயிறு
பகாத்து, எல்லா அடிரமகரையும் பிடித்து ரவத்திருப் பார்கள்.
அயல்நாட்டுக்கு அங்கிருந்து ஏற்றுமதி சசய்வார்கள்."

'கூசாமல் பபசுகிைாபய?"

"துன்பம் பழகிவிட்டது.'

[37]
 காஞ்சிபுைத்ைான் நகர்ந்து சகாண்டான். கவசம் பபாலிருந்ை அவன்
முதுகின் அழுத்ைம் விலகியது.

"ஸ்.ஆ...” ஏபைாசவாரு பவைரன முனகலுடன் அவளும்

விலகினாள்.

'ஏன்? என்ன?” அவள் பைாரைத் சைாட்டவன் திரகத்ைான்.

இைத்ைமா? ஏன் எப்பபாது? 'கரசயடிக் காயமா அது?"

'இல்ரல. ஒளிந்து சகாண்டிருந்ைபபாது ஒரு முள் குத்தி விட்டது.'

'இத்ைரன பநைமாய்ப் சபாறுத்துக் சகாண்டிருந்ைாயா?

கூச்சலிடவில்ரலபய நீ?"

குதிரைகள் சசன்ை திரசரயக் காட்டினாள் அவள். 'உபகாைம்

சசய்ை உங்கரையுமா அவர்களிடம் காட்டிக் சகாடுப்பது? அவள்
விழிகள் நன்றி கலந்ை ஈைத்துடன் கசிந்ைன.

குனிந்து ஒரு பிடி மண்சணடுத்ைான்... உள்ைங் ரகயில்

பைய்த்துக்சகாண்டான். இைத்ைக் கரை அகன்ைது. அவளுரடய
பசரலத் ைரலப்பால் அவள் பைாளில் வழிந்ை இைத்ைத்ரையும்
'துரடத்து விட்டான்.

'சரி, வா. இனி உன்ரன விடுவதில்ரல.'

ஆர்வத்துடன் அவன் ரகரய அவள் பகாத்துக் சகாண்ட விைம்

புத்துணர்ச்சிரயயும் புது நம்பிக்ரகரயயும் சவளிப்படுத்தின.

ஊர் சமாத்ைமும் உைக்கத்தின் வசப்பட்டிருந்ைது. அப்படியும்,

சபரிய சாரலகரைத் ைவிர்த்து, சிறிய சைருக்கள் வழிபய அவரை
அரழத்துச் சசன்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். ஒளிரய விடுத்து,
இருளிபலபய பதுங்கிப் பதுங்கி நடந்ைார்கள் இருவரும்.

அவன் சிரித்ைான் ஒருமுரை.

[38]
 'எரைக் கண்டு?'

'ஒரு பவடிக்ரகயான நிரனப்பு. என் எதிர்காலம். மின்னல். உன்

எதிர்காலம், இடி. இைண்டும் பசர்ந்ைால் இந்ைச் சசன்ரனப் பட்டினம்
பிைையம்ைான்.'

'இந்ைச் சந்ைர்ப்பத்தில் அப்படித்ைான் பைான்றும். இைவு

ஓய்சவடுத்துக் சகாண்படாமானால், காரலயில் சூரிபயாையம்பபால
சைளிவாய்த் சைரியும்.'

தீப்பந்ைங்கள் சசருகப்பட்ட விடுதிசயான்று சைன்பட்டது. முன்

வாசலில் நின்றிருந்ை சபருந்ைரலப்பாக்காைனிடம் சசன்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

'இருவர் ைங்க இடம் கிரடக்குமா?" உள்பையிருந்து பாட்டும்

சிரிப்பும் பீரிட்டுக் சகாண்டு வந்ைன.

ைரலப்பாக்காைன் குரூைமாக இளித்ைான். மண்ரட மண்ரடயான

மாட்டுப் பல்ரலக் காட்டி, 'கணவன் மரனவியா?" என்ைான்.

"ஆமாம்.

'ைள்ைாடிக் சகாண்பட உள்பையிருந்து வந்ை ஒரு கிழவன்,

'மரனவி. ஹாஹ்ஹா என் பச்ரசக்கிளி' என்று ைாமரையின்
பமாவாரயப் பிடித்ைான்.

பளிசைன்று அவன் ரகரய சவட்டித் ைள்ளியது காஞ்சி

புைத்ைானின் எஃகுக் கைம். சாைாயத்தின் சநடிரய முைல் முரையாக
அவன் நாசி முகர்ந்ைது.

''தூ! மதுபானக் கரட! வா, வா, அவள் ரகரயப் பற்றிக்

சகாண்டு சாரல வழிபய விரைந்ைான்.

ைாமரைக்குக் கால்கள் ைள்ைாடின. ைடுமாறின. உள்ைம்

அவனுக்கிரணயாக ஓடிற்று. உடல் ஒத்துரழக்கச் சக்தியற்றுப்

[39]
பின்ைங்கியது. அரணத்தும் தூக்கியும் இழுத்தும் ைாங்கியும் அவன்
அவரைக் சகாண்டு சசன்ைான்.

'மனம் ைைைாபை. அபைா பார், நம்பிக்ரகயின் ஒளி. அருளின்

பிழம்பு.'

கபாலீச்சுைப் சபருமானின் பகாபுைம் வான்முட்ட எழுந்து நின்ைது.

சுற்றிலுமிருந்ை சைன்ரனகள் தூக்கம் கரலந்து சமல்லச் சைசைத்ைன.
மாணிக்கக் கற்கள் திருக்குைத்தினுள் விழுந்து விட்டனபவா?
இல்ரல. வானத்துத் ைாைரககள் நீரில் பிைதிபலிக்கின்ைன.

"ஆகாகா! இபைா பார், உனக்காகபவ நிர்மாணித்து ரவத்துள்ை

திருமாளிரக!' அவரை உற்சாகப்படுத்ை பவண்டி, பவடிக்ரகயாகப்
பபசினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

அவன் காட்டியது, மைங்களின் நடுபவ நிறுத்ைப்பட்டிருந்ை ஒரு

பரழய பகாச்சு வண்டிரய. இைட்ரடக் கைவுகளுடன், ரவக்பகாலும்
பாயும் பைப்பிய ைைத்துடன், ைனியரை பபாலபவ இருந்ைது.

'அன்னச் சிைகு தூவிய அழகு மஞ்சம். ஆனந்ைமாக உைங்கு '

என்று அவளுக்கு வழி காட்டினான். அவள் வண்டிக்குள் சசன்று
அமர்ந்து சகாண்டாள்.

'நீங்கள்?"

'மாரலயிலிருந்து நீ எதுவும் சாப்பிட்டிருக்க மாட்டாபய?

பயப்படாமல் இங்பகபய இரு. பசிக்குப் பழமாவது வாங்கி
வருகிபைன். '

'இருங்கள்... ஏபைா சந்ைடி...'

'சவறும் பிைரம. இபைா வந்துவிடுகிபைன்."

[40]
 பிரிய விருப்பமில்லாமல் அவன் ரககரைப் பிடித்துக் சகாண்டாள்
ைாமரை. காஞ்சிபுைத்ைான், சமல்ல அந்ைப் பூவிைல்கரை
அகற்றிவிட்டுப் புைப்பட்டான்.

புயபல உனக்குப் சபயர்ைான் புைவியா?

சிங்காவைம் பகாட்ரடயிலிருந்து இைங்கும் சசங்குத்ைான

மரலப்பாரை. சமைைத்ரை முத்ைமிடும் இடத்தில் புழுதி பைந்ைது.
குைம்பபாரசயா அது? அல்ல, அல்ல. துரிைகதியில் வாசிக்கப்படும்
மிருைங்கத் ைாைம்.

எதிர்த்திரசயின் அடிவாைத்தில் ஆைவன் இைங்கிக்

சகாண்டிருந்ைான். சசம்மண் புழுதி மஞ்சள் சவய்யிலில் எழும்பி
இைங்கின. ைங்கப் சபாடிகரை ஆகாயத்தில் ஊதி விட்டால்
இப்படித்ைானிருக்கும் பபாலும்.

'பவல் பண்டிைபை சசன்ரனப்பட்டினத்துக்கு அது திரசயல்ல.'

கடிவாைத்ரை இழுத்துப் பிடித்ைான் ைரலரமக் காவல் காைனான
வீைண்ணன். உடபன பவகத்ரை மட்டுப்படுத்ை முடியாமல் அவன்
குதிரை முன்னங்காரல உயைத்துக்கி இைக்கியது.

பவல்பண்டிைனின் கடிவாைம் இறுகவில்ரல. பமலும் ைைர்ந்ைது.

வீைண்ணன் குைல் உைத்ைது: "இது ைஞ்ரச சசல்லும் சாரல.

பாருங்கள், இப்பபாபை சநல் வயல்கள் ஆைம்பமாகி விட்டன. '

மாவுத்ைக் கிழவனான பவல்பண்டிைனின் உைட்டில் ஒரு குறும்புப்

புன்னரக மட்டுபம பிைந்ைது. வயதுக்கு மீறிய சுறுசுறுப்பு. அவன்
நைம்புகளில் என்றுமில்லாை ஆனந்ைம் இையத்தில்.

'பபசாமல் வா, வீைண்ணா. சைரிந்துைான் பபாகிபைன்."

"ைகுநாைர், இைவைசிரயத் பைடச் சசான்னது சசன்ரனப்

பட்டினத்தில்."

[41]
 'வயைாகிவிட்டது வாஸ்ைவம். ஆனால் எனக்குக் காது
பழுதில்ரல. '

குனிபமடு, புதுச்பசரி, பைவனாம்பட்டணம், பைங்கிப் பபட்ரட,

பாரையங்பகாட்ரட முைலிய பைங்கியர் குடியிருப்புகளின் வழிபய
அவர்கைது குதிரைகள் பைந்ைன. அந்ை ஆண்டு ைமிழ் நாசடங்கும்
சபருமரழ, சவள்ைம், சநல் வயல் பசைம், ைானியத் ைட்டுப்பாடு,
பஞ்சம்.

ஊரைவிட்டு ஊர் சபயர்ந்பைாடும் மக்கரையும் கால்

நரடகரையும் அந்ைச் சிங்காவைத்துத் தூைர்கள் கண்டனர்.
தில்ரலயம்பதியில் சிற்ைைசசனாருவனின் ஆரணப்படி, ைருமச்
சாப்பாடு நரடசபற்றுக் சகாண்டிருந்ைது. வாரழயிரல பபாட்டு,
வரிரசயாக அமர்ந்திருந்ை வறியவர்களின் மத்தியில் அவர்களும்
உண்ண அமர்ந்ைனர். உண்ணுபவார் வரிரச நடுபவ குதிரை மீபைறி
மன்னன் வந்ைான். 'வயிைாை அருந்தினர்கைா?' என விசாரித்ை
அவன் பண்பாட்ரடப் பாைாட்டிவிட்டுப் புைப்பட்டனர்.

சகாள்ளிடத்தில் சநாப்பும் நுரையும் சபாங்கின.

'இப்பபாதும் சசால்ல மாட்டீர்கைா?' என்ைான் வீைண்ணன்.

'அக்கரை பபானதும் சசால்கிபைன், ' என்ைான் பவல் பாண்டியன்.

ஆற்ைங்கரை மண்டபத்தில் அவர்களுரடய குதிரைகளுக்கு இடம்
கிரடத்ைது.

ஆற்ரைக் கடக்கப் பரிசல் கிரடக்கவில்ரல. இரு கரைரயயும்

ஒரு கரையாக்கிவிட்ட சவள்ைம்ைான் காைணம். முகில் மூடிய
வானபமா பமலும் சகாட்டுபவன் என்று பயமுறுத்தியது.

வீைண்ணன் ைன் வசமிருந்ை பணமுடிப்ரபக் குலுக்கிக் குலுக்கி

ஒரசப்படுத்தினான். இறுதியில் ஒரு பரிசபலாட்டிச் சிறுவரன அது
கவர்ந்ைது. 'இருட்டு முன்பன திரும்பிவிட பவண்டும்' என்று சிறுவன்
நிபந்ைரன விதித்ைான்.
[42]
 பவல்பண்டிைன் அவன் முதுகில் ைட்டினான்: "ரபத்தியக்காைச்
சிறுவபன! நான் பபாகிை இடத்திபல உனக்குச் சிபாரிசு சசய்கிபைன்.
பரிசலுக்குத் ைரல முழுகி விடு. அைண்மரன உத்திபயாகம்
கிரடக்கும், பார். '

சிறுவன் உற்சாகமாகக் குறுக்குக் கயிற்ரைப் பிடித்துக் சகாண்டான்.

பரிசரலச் சுழலில் சிக்காமல் சாமர்த்தியமாகச் சசலுத்தினான். காற்று
ஆத்திைத்துடன் ஊரையிட்டது.

கரையிைங்கினார்கள். 'சசால்லுங்கபைன்' என்று துரைத்ைான்

வீைண்ணன்.

அபை மர்மப் புன்சிரிப்புடன் குதிநரட பபாட்டு நடந்ைான்

மாவுத்ைக் கிழவன்.

சிவன் பகாயிசலான்றின் பின்னாலிருந்ை அகன்ை சாரலயில்

பிைபவசித்ைதும் நின்ைான். முகத்தில் கலவைம். குழப்பம்.

'இந்ை இடம் இல்ரல. ைப்பாக ஒருபவரை...'

'யாரைத் பைடுகிறீர்கள்?” பூக்குடரலயுடன் சசன்ை சிவன் பகாயில்

அர்ச்சகர் விசாரித்ைார் அவர்கரை.

பவல்பண்டிைன் பைற்ைத்துடன் திருப்பிக் பகட்டான்: ''சுவாமி,

இங்பக சிவாஜி மகாைாஜா நியமித்ை உைவி ஹவுல்ைார் ஒருத்ைர்
மாளிரக கட்டிக் சகாண்டு வசித்ைாபை! நல்ல பைவன் என்று சபயர்.'

'அடாடாடா! நீர் எந்ைக் காலத்துக் கரைரயபயா அல்லவா

பபசுகிறீர்?' அர்ச்சகரின் முகம் நீைமானது. பரிைாபத்தினால் பமலும்
நீண்டது.

பவல்பண்டிைனின் நடுக்கம் அதிகரித்ைது. 'அைாவது...'

'அைாவது நல்லபைவர் இருந்ை மாளிரக ைரை மட்டமாகிப் பல

காலம் ஆயிற்று என்கிபைன். பைங்கிப்பபட்ரட துரைமுகத்தில் ஒரு
[43]
டச்சுக் கப்பரலத் துைத்ைப் பபாய், அவர் உயிர் பிரழத்ைபை
சபரும்பாடாயிற்று. ஊருக்குத் திரும்பினால், அவர் மாளிரகரயத்
ைரைமட்டமாக்கியிருந்ைார்கள், பஷர்கான் பலாடியின்
பட்டாைத்ைார்கள். பாவம், எங்பகபயா பிச்ரசசயடுத்துக் சகாண்டு
திரிகிைாைாம் நல்லபைவன்.'

அர்ச்சகர் பபாய்விட்டார்.

சிவன் பகாயில் பிைாகாைத்தில் இடிந்து பபாய் உட்கார்ந்து விட்டான்

கிழவன் பவல்பண்டிைன். 'என்னசவல்லாம் நிரனத்திருந்பைன்!
எப்படி ஆகிவிட்டது. ஐபயா! இைவைசிக்கு என்ன கதி ஏற்பட்டது
என்றுகூடத் சைரியவில்ரலபய!”

'சரி, ஊருக்குத் திரும்பலாம் முைலில். பபாகும் வழியிலாவது

எரையும் மரைக்காமல் நடந்ைரைச் சசால்லும், ' என்ைான்
வீைண்ணன். வலுக்கட்டாயமாகக் கிழவரனப் பரிசல் துரைக்குத்
திரும்ப அரழத்துச் சசன்றுவிட்டான். எரிச்சலும் பகலியும்
மிகுந்திருந்ைன அவன் பபச்சில்.

இப்பபாது சவள்ைம் அதிகரித்திருந்ைது. பரிசலிலும் ஒரு

வபயாதிகர் ஏற்சகனபவ இடம் பிடித்திருந்ைார். காய்ச்சலில் உடம்பு
நடுங்க, கறுப்புக் கம்பளி அவரைப் பபார்த்திக் சகாண் டிருந்ைது.

மரழ ஓய்ந்து, இருள் மண்டிய பவரை. எக்கி எக்கி நகர்ந்ைது

பரிசல். சபருமூச்சுடன் கண்ரணத் துரடத்துக் சகாண்டான்
பவல்பண்டிைன். அைவுக்கு மீறிப் சபாறுரமரயச் பசாதித்துவிட்ட
வீைண்ணனிடம் சசான்னான்: "சீரும் சிைப்புமாய் வைர்த்து வருகிை
சபண்ரண இப்பபாது நாம் திரும்ப பகட்டால் ைருவாபைா
மாட்டாபைா என்பைற்காக, குழந்ரைரய அடிரமயாக விற்று
விட்படன் என்று அைசரிடம் சசால்லி ரவத்பைன். விதி இப்படி
விரையாடி விட்டபை!'

[44]
 'குழந்ரைரயத் தூக்கிக் சகாண்டு நீர் எங்பகபயா ஓடினது ைான்
சைரியும் எனக்கு. என்னிடம்கூட அடிரமக் கரைைான் அைந்தீர்கள்.
சீரும் சிைப்புமான எந்ை இடத்தில் எப்படி அரை ஒப்பரடத்தீர்கள்?'
குரடந்சைடுத்ைான் வீைண்ணன்.

கிழவன் ைரல கவிழ்ந்ைான்: 'தில்ரலப் சபருமானின் சன்னதி.

யாருமில்லாை பவரை. குழந்ரைரய என்ன சசய்வது?”
ைவித்துக்சகாண்டு நின்பைன். 'எனக்கு ஒரு குழந்ரை ைை
மாட்டாயா?" என்று வாய்விட்டு இரைவரனக் சகஞ்சும் ஒரு குைல்
அருகில் பகட்டது. திரும்பிப் பார்த்பைன். நல்லபைவன்! உடபன...'

பவல்பண்டிைன் பமபல பபசவில்ரல.

மின்னல் பபால் அடுத்ைடுத்து இைண்டு பிைமிப்பான நிகழ்ச்சிகள்.

'நீயா பவல்பண்டிைா?” கூட வந்ை வபயாதிகப் பிையாணி

மாவுத்ைக் கிழவரனப் பாய்ந்து கட்டிக் சகாண்டார். "நீங்கைா, ஐயா!'
என்று பவல்பண்டிைனும் உணர்ச்சிவசப்பட்டான்.

ஆற்றின் நடுமத்தி அந்ை இடம். எமபைவன் வரைந்ை பகாலங்கள்

பபால் சுழல்கள் வட்டமிடும் அபாயப் பிைபைசம். அந்ை இடம்
பார்த்ைா பரிசலில் இந்ை அமளி!

'ஐயா! ஐயா!' என்று அலறினான் பரிசபலாட்டிய சிறுவன்.

பாதுகாப்பாக பிடித்திருந்ை குறுக்குக் கயிற்ரை அவன் ரக
நழுவவிட்டது.

பரிசல் வரைந்ைது, சாய்ந்ைது, திரும்பியது, கவிழ்ந்ைது!

கண்ணிரமக்குமுன் காரியம் மிஞ்சிவிட்டது.

கவிழ்ந்ை பரிசரலத் சைாற்றிக் சகாண்டு பரிசபலாட்டி

சவள்ைத்பைாடு இரணந்ைான்.

[45]
 நல்லபைவரன மாவுத்ைக் கிழவன் அரணத்துப் பிடித்துக் சகாள்ை
முயன்ைான். வீைண்ணபனா கரைரய பநாக்கி நீந்தினான்.
இரடயிரடபய, "பவல்பண்டிைபை, என்ரனப் பிடித்துக் சகாண்டு
வாருங்கள், வந்துவிடுங்கள், ' என்றும் கூவினான்.

நல்லபைவன் முழுகி முழுகி எழுந்ைார். பவல்பண்டிைனால்

அவரைக் காப்பாற்ை முடியவில்ரல.

“ைாமரை... என் சசல்வி... ' நல்லபைவரின் ைரல மூழ்கியது

ைண்ணிருக்குள். சில விநாடிகள் கழித்து மறுபடி பமல் மட்டத்துக்கு
வந்ைது... 'பாவிகள் சூரையாடி விட்டார்கள்... படாை பாடுபட்டு...
கண்மணிரய... குழந்ரைரய மட்டும் எடுத்துக்சகாண்டு ஓடிபனன்...
ைஞ்சாவூரில்...'

'ைஞ்சாவூரில்?” சவறும் நீரைப் பார்த்து பவல்பண்டிைன் பகட்டான்.

நல்லபைவனின் ைரல மீண்டும் மரைந்துவிட்டது.

அரல பமாதித் ைள்ளியது. கத்திபபால் சவட்டியது வாரட. "ஐயா!

நல்லபைவபை! எங்கிருக்கிறீர்கள்?' என்று கத்தினான் மாவுத்ைக்
கிழவன்.

மயான அரமதி. நீைரலகளின் ஓயாை சைசைப்பு. திடுசமன்று

அவனுக்கு மிக அருபக குைல் பகட்டது. நல்ல பைவனின் குைல்.

'என் கண்மணி... ைாமரை... அப்பபாது... ைஞ்சாவூருக்குப் சபரிய

சபத்து வந்திருந்ைான்... சசன்ரனப் பட்டினத்தில் சபரிய வியாபாரி...
அடிரம வியாபாைம்...'

'சசால்லுங்கள், சசால்லுங்கள்... ' அமிழ்ந்து சகாண் டிருந்ை

நல்லபைவரனத் தூக்கி நிறுத்தினான் பவல்பண்டிைன். அவன் உடம்பு
நடுங்கியது. அவன் எந்ை விநாடியும் முழுகி விடுவான். ஒருபவரை
பிரழத்ைால்... "சபரிய சபத்துவிடம்? அப்புைம்?"

'ைாமரை... சபரிய சபத்துவிடம்ைான் சசன்ரனப் பட்டினத்தில்...'

[46]
 'அடிரமயாக இருக்கிைாைா, ஐபயா! அப்புைம்?"

பதிலில்ரல. ைைபதி நல்லபைவனின் சமலிந்ை ைரல மறுபடி

பமபல வைபவயில்ரல.

மிஞ்சிய பலத்ரைசயல்லாம் திைட்டிக் சகாண்டான் கிழவன்.

முன்பன சசல்லும் வீைண்ணரனக் குறி ரவத்து நீந்தினான். சசத்துப்
பிரழத்துக் கரைபயறினார்கள் இருவரும்.

ஆனால் கரைப்புக்கும் பசிக்கும், இைவுக்கும் பகலுக்கும்,

உைக்கத்துக்கும் ைாகத்துக்கும் அந்ைக் சகாள்ளிடம் நதியின்
கரையிபலபய விரடசகாடுத்து விட்டார்கள்.

ஒபை இலக்கு: சசன்ரனப்பட்டினம்.

முகவரி: சபரிய சபத்துவின் மாளிரக.

ஒரு வழியாய் இைண்டு குதிரைகள் வாங்கி, சவாரி சசய்து அரை

அவர்கள் அரடந்ை அபை இைவுைான்-

ைாமரை என்ை அடிரமப் சபண் அங்கிருந்து

ைப்பிபயாடியிருந்ைாள்.

கரசயடி விடுதியில் ஒபை ைகரையாம். சபரிய சபத்துவின்

காவலாட்கள் பைபைப்பாகப் பபசிக் சகாள்வரை வீைண்ணனும்
பவல்பண்டிைனும் பகட்டார்கள்.

குதிரைகளுக்கு இரைப்பாறும் வாய்ப்புக்கூடத் ைை வில்ரல.

ரகக்சகட்டியது வாய்க்சகட்டாமற் பபாய்விடுபமா என்ை கவரல
அவர்கரை விைட்டியது. கரசயடி விடுதியிலிருந்து ஒவ்சவாரு
ைடயமாகக் கண்டுபிடித்துப் பின்பற்றி-

மயிரலத் திருக்குைத்ரை சநருங்கினார்கள். குதிரைகள்

இைண்ரடயும் படிக்கட்டில் சமல்ல இைக்கி, நீர் அருந்ை
ரவத்ைார்கள்.

[47]
 சமதுவாய்க் கிழவனின் பைாரைத் ைட்டினான் வீைண்ணன்.
'எங்பகபயா பக்கத்தில் ஒர் ஆண் குைலும் சபண் குைலும்
பகட்கவில்ரல?"

உற்றுக் பகட்டான் பவல்பண்டிைன். "ஆமாம்... ஓரசப் படுத்ைாபை.

இப்படிபய இருளில் மரைந்ைபடி அருகில் சசல்பவாம்...'

அடிபமலடி ரவத்து முன்பனறினார்கள் இருவரும்.

நள்ளிைரவத் ைாண்டிவிட்ட பநைம். அங்காடி வீதியில் ஒரு

கரடகூடத் திைந்திருக்கவில்ரல. சவறுங் ரகபயாடா ைாமரையிடம்
திரும்புவது?

பயாசித்ைான் காஞ்சிபுைத்து வாலிபன்.

ைாமரையின் வாடிய வயிற்ரைத் ைவிக்க விடுவைா?

கரடகளின் ஓைமாக நடந்ைான். காரல எதுபவா வழுக்கியது.

வாரழப்பழத் பைால். ஓ! பழக்கரடயா?

நின்ைான். சுற்றுமுற்றும் பார்த்ைான். இருள் உற்சாக மூட்டியது.

அழுத்ைமாக ஒரு சநம்பல். முட்டியால் ஒரு ைட்டு. பூட்டு

வழிவிட்டது. ஒவ்சவாரு மூங்கில் கூரடயில் ஒவ்சவாரு வரகயான
பழங்கள். ஒரு கூரடயில் பலவரகக் கனிகரை நிைப்பிக்
சகாண்டான். கைரவப் பரழயபடி சாத்தினான்.

ைவைல்லவா என்று நிரனவு வந்ைது. முரைபகடான காரியங்கரை

அடுத்ைடுத்துச் சசய்வைா?

மடியிலிருந்ை முடிச்சிலிருந்து ஒரு பணம் எடுத்து, பணப்

சபட்டியின் மீது ரவத்ைான்.

திரும்பினான் பைாப்புக்கு. திரகப்பு, அதிர்ச்சி. குதிரை வண்டி

எங்பக? இங்பகைாபன இருந்ைது? ைவைான இடத்துக்கு
வந்துவிட்படாபமா?
[48]
 பகாயிரலச் சுற்றிச் சுற்றி வந்ைான். புகுந்து புகுந்து
சவளிப்பட்டான். மைம் மைமாகப் பரிபசாதித்ைான். ஊஹூம்.

முட்டாள்ைனம். ஏபைா சத்ைம் பகட்கிைது என்று அவள்

சசான்னாபை! அப்பபாபை எச்சரிக்ரக அரடந்திருக்க பவண்டாமா?

பழக் கூரடரயத் பைாப்பிபலபய பபாட்டு விட்டு விறுவிறுசவன்று

நடந்ைான்.

எங்பக பபாவது? அது பற்றி அவனுக்குத் துளியும் சந்பைகம்

இருக்கவில்ரல.

சபரிய சபத்து சபரிய சபத்து! எங்பக இருக்கிைது அந்ை அடிரம

வியாபாரியின் இல்லம்?

காஞ்சியிலிருந்து வந்ைபபாது பூவிருந்ைமல்லி சநடுஞ்சாரலரயக்

கவனித்திருந்ைான். சவள்ரைக்காைர்கள் பலரின் மாளிரககள் அங்பக
இருந்ைதுண்டு. சில உள்ளூர்ச் சசல்வந்ைர்களும் குட்டியைண்மரனகள்
கட்டிக் சகாண்டிருந்ைார்கள்.

அந்ை வழிபய ஓடினான். ஒரு பாைாக்காைன் எதிர்ப்பட்டான்.

காஞ்சிபுைத்ைாரன எவபனா கள்வசனன எண்ணி, ைப்பாகப் பபசி,
மண்ரண ருசி பார்த்ை பின்னர் ைகவல் ைந்ைான். 'பநபை பபா.
கும்பினிக்காைனின் பகாட்ரட மாதிரி இருக்கும் சபரியசபத்துவின்
மாளிரக."

ஆம். பகாட்ரட மாதிரிைான் இருந்ைது.

வாசலில், குறுக்கும் சநடுக்குமாகப் பாைாக்காைர்கள் உலவினார்கள்.

சவபைசைன்று சவளுக்கத் சைாடங்கிவிட்டது கீழ்வானம். சபரிய

சபத்துவின் மாளிரகரயச் சுற்றிப் பற்பல நடமாட்டங்கள்.
ஆைவாைங்கள். நடவடிக்ரககள்.

[49]
 சாரலயிலிருந்ை மைகுச் சுவரில் உட்கார்ந்து சகாண்டான் காஞ்சி
இரைஞன். என்ன சசய்யலாம்? என்ன சசய்யலாம்? மூரையும்
ரகயும் துருதுருத்ைன.

திடீசைன்று

'ையிர் சகட்டித் ையிர்'

சபைசலன எழுந்து சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். ரக,

நாணயசமான்ரை நீட்டியது. வாய் பகட்டது. "இங்பகபய சகாஞ்ச
பநைம் உட்கார்ந்திரு. பாரனரய என்னிடம் சகாடு."

காஞ்சிபுைத்ைானின் காசுக்கு, ையிருடன் பத்துப் பாரனகள்

ைைலாபம? ையிர்க்காைன் மகிழ்ச்சிபயாடு சகாடுத்ைான்.

அங்கிரயக் கழற்றி இடுப்பில் சுற்றிக் சகாண்டான். ையிர்க் காைன்

ைந்ை அழுக்குத் துணியில் முண்டாசும் சுற்றிக் சகாண்டான். மாளிரக
வாசலில் கம்பீைமாக, இயற்ரகயாக, பழக்கப் பட்டவன் பபால
நுரழந்ைான். இல்ரல, நுரழயப் பபானான்.

கூர் முரன சகாண்ட ஒரு பவல் குறுக்பக மறித்ைது.

காஞ்சிபுைத்ைான் கூசாமல் கூறினான்: 'இன்று சபரிய பாட்டனாரின்

திதி. ையிர் சகாண்டுவைச் சசால்லியிருந்ைார்கள்."

'பகட்டாயா அண்பண?” ஒரு காவல்காைன் இன்சனாரு

காவல்காைரனக் ரகைட்டி வைவரழத்ைான். குலுங்கக் குலுங்கச்
சிரித்ைான். 'மாளிரகக்குள்பை இருக்கிை இருநூறு மாடு களுக்கும்
திடீசைன்று பநற்று ைாத்திரிபயாடு பால் மைத்து விட்டைாம். இன்று
காரலயிலிருந்து இவரனத் ையிர் சகாண்டு வைச்
சசால்லியிருக்கிைார்கைாம்!"

'உஷ்! எஜமானர் வருகிை பநைம்' மற்ைவன் எச்சரித்ைான்.

[50]
 டும் டும் மாளிரகக்குள்ளிருந்து பமைம் ஒலித்ைது. பூம் பூம்
ஒருவன் சகாம்பு ஊதிக்சகாண்டு சவளிப்பட்டான்.

'ஒதுங்கடா மரடயா வழிரய அரடத்துக்

சகாண்டு!"காஞ்சிபுைத்ைாரன அப்பால் ைள்ளினான் பாைாக்காைன்.

மபடசலன்று பாரன விழ, ையிர் சிைறியது வழிசயங்கும். 'அபடய்!

அபடய் எஜமானர் சவளிபய புைப்படுகிை பநைத்தில் அபசகுனம்'
பைபைசவன்று துரடத்ைான் இன்சனாரு பாைாக்காைன்.

பமைைாைம், சகாம்பு, ைப்பட்ரடகளுடன் ஒரு பல்லக்கு வந்ைது.

காஞ்சிபுைத்ைாரனக் கடந்து சசன்ைது. பின்னால் பரிவாைங்கள்.
அவர்கரைத் சைாடர்ந்து இன்சனாரு பல்லக்கு.

அதில்-

பைாஜாசவான்ரை முகர்ந்ை வண்ணம் ஒய்யாைமாக

அமர்ந்திருந்ைாள் ஒரு நங்ரக. சந்ைன பமனிசயங்கும் ஜக
பஜாதியான ஆபைணங்கள்.

காஞ்சிபுைத்ைாரனக் கண்சகாட்டாது பார்த்ைாள். கீபழ உரடந்து

கிடந்ை ையிர்ப் பாரனரயயும் கண்டாள். உைட்ரட மடித்து
அனுைாபம் காட்டினாள். ரகயிலிருந்ை பைாஜாப் பூரவ எடுத்து
வீசிசயறிந்ைாள் அவனிடம். பபாய்விட்டாள்.

அந்ைப் பூரவக் கடித்துத் துப்பியவாறு மைகடிக்குத் திரும்பினான்

காஞ்சிபுைத்ைான். ையிர்க்காைனின் அருகில் அலுப்புடன் அமர்ந்ைான்.

'உள்பை நுரழயப் பார்த்ைாபய, முடியவில்ரலயா?" என்று

ையிர்க்காைன் பகட்டான்.

'அங்பக நுரழய வழிபய கிரடயாது.'

'உண்டு. உனக்குத் சைரியவில்ரல."

“என்ன அது?’’
[51]
 'பல்லக்கின் பின்னாபலபய பபா. கும்பினியான் பகாட்ரடக்கருபக
வியாபாைமும் நடக்கும். உனக்கு வழியும் கிரடக்கும்.'

'என்ன வியாபாைம்?"

'பபாய்த்ைான் பாபைன்.'

ஒட்டமும் நரடயுமாகப் சபரிய சபத்துவின் பரிவாைத்ரைப் பின்

சைாடர்ந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

கடற்கரை ஓைம். ஏகப்பட்ட சந்ைடி, கூட்டம்.

கட்டுமஸ்ைான வாலிபர்களும், உரழப்பால் உைபமறிய சபண்களும்

வரிரச வரிரசயாக நின்ைார்கள்.

“என்ன அது?' என்று ஒரு ரபயனிடம் வினவினான்.

"அடிரமகள் விற்பரனக்காக வந்திருக்கிைார்கள். சபரிய சபத்து

வந்து பைர்ந்சைடுப்பார். வாங்கியவர்கரைத் ைன் மாளிரகக்கு
அரழத்துப் பபாவார். '

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு என்ன ஆனந்ைம்!

ஒபை துள்ைல்.

ஆண்களின் வரிரசயில் ஒருவனாகத் ைானும் நின்று சகாண்டான்.

(4)
அடிரமச் சந்ரையிபல வரிரசயில் நின்றிருந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

கும்பினிக் பகாட்ரடக்கு அருகில் அந்ை இடம். ஆண்களின்

வரிரச. ஏரழ எளியவர்கள். சமலிந்து நலிந்ைவர்கள். ைம்பி, இடம்
சகாபடன். சபரியவபை, நகருங்கபைன். எந்ை ஊர்? பநற்றுப் பூைா
பவரல பைடிபனன், கிரடக்கவில்ரல. இப்படிப் பல

[52]
உரையாடல்கள். இரவ காஞ்சிபுைத்ைானின் காதில் விழவில்ரல.
சுளிர் சுளிர் அந்ைச் சவுக்கடி ஓரச மட்டும் பகட்டது.

இபை பநைத்தில் ைாமரை எங்பக இருப்பாள்? சபரிய சபத்துவின்

மாளிரகயில் கட்டுண்டு கிடக்கிைாபைா? கரசயடி விடுதிக்கு
மீண்டும் அனுப்பியிருப்பார்கபைா? சபான்னான பமனி புண்ணாகிக்
சகாண்டிருக்குபமா?

நீண்டு கிடந்ைது கடற்கரை. சைாரலவிபல கும்பினியார்

பகாட்ரடயின் சபரிய வாசலில் அங்காடி. சிவப்புக் பகாட்டு
அணிந்ை கும்பினியார் பற்பல பண்டங்கரை வாங்கிக் சகாண்
டிருக்கிைார்கள். கும்பினி யாருக்குப் பபாட்டியாக முரைத்துள்ை
ைனிப்பட்ட பைங்கியரும் அங்பகைான் வாங்குகிைார்கள். இவர்கள்
அணி ஒரு பக்கம். துணிரயயும் மணிரயயும் ைானியத்ரையும்
சபான்ரனயும் சகாண்டு வந்து விற்பபாரின் அணி மறுபக்கம்.

பபார்ைான். மூரைக்கும் மூரைக்கும் பபார். ஆரசக்கும்

பமாசடிக்கும் பபார். காசுக்கும் சாமர்த்தியத்துக்கும் பபார். மனிைரன
மனிைன் ஆழம் பார்க்கும் மகா சைான்ரமயான வியாபாைப் பபார்.

அங்பக பண்டகச் சந்ரை. காஞ்சிபுைத்ைான் நின்றிருந்ைது மனிைச்

சந்ரை.

அருகில் நின்றிருந்ைவன் காஞ்சி இரைஞனின் விலாவில்

இடித்ைான். 'கும்பினியான் சகாடி என்னமாய்ப் பைக்கிைது பார்
பகாட்ரடயிபல! ஹூம்!"

அந்ைண்ரட இருந்ை ஒருவன் பதில் சகாடுத்ைான். 'ஏனய்யா

வயிற்சைரிச்சல் படுகிைாய்? சகட்டிக்காைன் பிரழக்கிைான். ஒரு நாள்
இல்லாவிட்டால் ஒரு நாள் இந்ை பைசத்ரைபய அவன்ைான்
ஆைப்பபாகிைான்!”

'து, தூ! பைங்கிக்கு அடிரமப்படுபவாம் என்று சவட்க மில்லாமல்

சசால்கிைாபய?"
[53]
 'உஸ்' என்று அைட்டினான் பகாடியிலிருந்ை இன்சனாரு ஆள்.
'நமக்கு ஏனப்பா நாட்டு வைப்பம்? அபைா அவர்கள்
வந்துவிட்டார்கள். வாரய மூடிக்சகாள்.'

சபரிய சபத்து பல்லக்கிலிருந்து இைங்கிக் சகாண்டிருந்ைார்.

சரிரகத் ைரலப்பாரக. முழங்காலுக்கும் கீபழ சைாங்கும் நீண்ட
அங்கி. கழுத்தில் ைத்தின மாரலகள். முறுக்கிவிட்ட மீரச. அடிக்கடி
சுண்டு விைலால் அைன் நுனிகரை நாசூக்காக பமல் பநாக்காகத்
தூக்கிவிட்டுக் சகாண்டார். பாலிலும் சநய்யிலும் வைர்ந்ை சிவந்ை
பமனி. ஆனால் கண்ணில் ைந்திைக் காைனின் மினுமினுப்பு.

கணக்கப்பிள்ரை, ஓரலயும் எழுத்ைாணியும் ையாைாய் ஏந்தி,

அவர் பின்னால் வந்துசகாண்டிருந்ைான்.

இைண்டாவது பல்லக்கு இைங்கியது.

'அவள் யார்?' என்று காஞ்சிபுைத்ைான் பகட்டான், பல் இடுக்கில்

மிஞ்சியிருந்ை ஒரு பைாஜாத் துமிரயயும் துப்பிவிட்டு.

'ைம்பி, நீ ஆபத்ைான ஆள்ைான். நகரு, நகரு. பவறிடம் பார். ''

'ஏன்?

'அவள் என்கிைாபய பின்பன? அவர்கள்ைான் சபரிய சபத்துவின்

ஒபை மகள்."

'சபயர்: '

'சைய்வநாயகி. '

“ைாமரை என்பதுைான் அழகான சபயர்.'

'உனக்குப் பிைந்ைால் ரவத்துக் சகாள்ைலாம். இப்பபாது வாரய

மூடிக்சகாள்.'

[54]
 சபண்களின் வரிரசரயப் பார்க்கத் சைய்வநாயகி பபாய்
விட்டாள். அந்ைப் பக்கம் கண்ரண உயர்த்ைபவ
காஞ்சிபுைத்ைானுக்குக் கூசியது. மானத்ரைக் காக்கவும் வழியற்ை
சபகாைரிகள்; ைாய்மார்கள். வயிற்றுக்குச் சாப்பாடு நிரைந்துவிடும்.
சவய்யிலுக்குக் கூரை வந்து விடும். இடுப்புக்குத் துணி
கிரடத்துவிடும்; ஆனால், அந்ை நீண்ட சவுக்கு மனிை
இைத்ைத்துக்காக நாக்ரகத் சைாங்கப் பபாட்டுக்சகாண்டு
காத்திருக்கும் கரச அந்ைப் பயங்கைங்கரை அறியாை அப்பாவிகள்,
பாவம்...

ைாமரையும் இப்பபாது அடிவாங்கிக் சகாண்டிருப்பாபைா! பச!

அவரைத் ைனிபய விட்டுவிட்டுப் பபானது என்ன மடரம!

திடீசைன்று

"நிற்க முடியவில்ரலயப்பா...என்னாபல முடியபல...'

காஞ்சிபுைத்ைானின் வரிரசயில் ஒரு கிழவன் விழுந்து விட்டான்.
எலும்சபடுத்ை கால்கள் சைாய்ந்ைன; சுருண்டு விழுந்ைான். 'ைண்ணி...
ைண்ணிகூட இல்ரலபய?'

பல்லக்குத் தூக்கிகளில் ஒருவன் அட்டகாசமாய்ச் சிரித்ைான். 'ஏன்

இந்ை வயதில் சபாய் சசால்கிைாய் கிழவா? அபைா சமுத்திைம் பூைா
ைண்ணீர்ைாபன?"

காஞ்சிபுைத்ைான், கிழவரனக் ரகயில் ைாங்கினான். சமல்ல

உட்கார்த்தி ரவத்ைான். 'இபைா ைண்ணீர் சகாண்டு வருகிபைன். '

பல்லக்கின் பக்கத்தில் ஓர் ஆள். அவன் ரகயிபல எஜமானரின்

சவற்றிரலச் சசல்லம். சவள்ளிக் கூஜாவில் ைண்ணிர். சவடுக்சகன
பறித்து வந்ைான் அரை. கிழவரின் வாயில் ஊற்றினான்.

சிப்பாசயாருவன் அவரனப் பிடித்துத் ைள்ளி, கூஜாரவக்

ரகப்பற்றினான். 'சகட்ட பகட்டுக்கு சவள்ளிக் கூஜாவில் ைண்ணிர்

[55]
பகட்கிைபைா?” பிைம்பு காஞ்சிபுைத்ைானின் காரலப் பைம் பார்த்ைது.
கிழவன் பயந்து ஓடபவ, இவனும் ைன் வரிரசக்குத் திரும்பினான்.

அருகிலிருந்ைவர்கள் அதிசயமாய் அவரனப் பார்த்ைார்கள்.

'சரியான வம்புக்காைனப்பா நீ பஞ்சத்தில் அடிபட்டவர்கள் நாங்கள்.
பசாற்றுக்கில்லாமல், துணிக்கில்லாமல், அரடக்கலம் சகாடுத்ைால்
பபாதும் என்று வந்து நிற்கிபைாம். நீ பபாய் எஜமானரின் சவள்ளிக்
கூஜாரவத் ைட்டிக் சகாண்டு வருகிைாபய?’’

காஞ்சிபுைத்ைானுக்குக் பகாபம் வந்ைது. "நீங்கசைல்லாம்

ைன்மானத்ரை இழந்துவிட்டீர்கள்! அடிரமயாகப் பிரழத்ைால்ைான்
உயிர் வாழ முடியுமா? பட்டணத்தில் எத்ைரன சநசவுத்
சைாழிலாளிகள், ைச்சர்கள், சநசவாளிகள் கும்பினிக்காைனிடம்
சம்பைம் வாங்கிக்சகாண்டு பிரழக்கிைார்கள்? அங்பக பபாகக்
கூடாது?"

'அங்சகல்லாம் சல்லரட பபாட்டு பவரல பைடி விட்டுத்ைான்

இங்பக வந்பைாம். ' காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு அடுத்திருந்ைவன்
சட்சடன்று சிரித்ைான்: "ஆமாம், இத்ைரன பபசுகிைாபய ைம்பி, நீ
ஏன் இங்பக வந்து நிற்கிைாய்? காற்று வாங்கவா?''

'என் விஷயம் பவபை.'

''பட்டு அங்கி பபாட்டிருந்ைால் எவன் உன்ரன வாங்குவான்?

கழற்றி இடுப்பில் சுற்றிக்சகாள். விைலிலிருக்கிை பமாதிைத்ரையும்
எடு. பவட்டியில் முடிந்து சகாள். சமலிந்ைவன் மாதிரி பவஷமாவது
பபாடு. '

அவன் சசான்னரைசயல்லாம் சசய்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

ையாைாய் நின்று சகாண்டான்.

அவனுரடய வரிரசயில் முப்பது பபர் இருந்ைார்கள்.

மூன்ைாவைாக நின்றிருந்ைான் அவன்.

[56]
 சபரியசபத்து அதிகம் பபசாைவர். எட்டத்தில் நின்று சகாண்டார்.
சவள்ளிப் பூண்பபாட்ட நீைமான பிைம்பினால் அடிரமகளின்
பமாவாரய நிமிர்த்திப் பார்த்ைார். உள்ைங் ரகரய விரிக்கச்
சசான்னார். பிைம்பின் நுனியினால் நகங்களின் இடுக்ரகப் பார்த்ைார்.
சிலரை ஓடச் சசான்னார். சிலரை ஆடச் சசான்னார். சிலரின்
இரமகரை விலக்கினார் - பிைம்பினாபலபய. அவர் 'ஊம்' என்று
ைரலயரசத்ைதும், ஊர், சபயர் கரைக் குறித்துக் சகாண்டார்,
கணக்கப்பிள்ரை.

காஞ்சிபுைத்ைானின் முரை வந்ைது. பலசாகத்ைான் பார்த்ைார்.

எதுவும் சசால்லாமல் நகர்ந்து விட்டார். அடுத்ை ஆள், அைற்கடுத்ை
ஆள்.

காஞ்சிபுைத்ைானுக்குப் சபாறுக்கவில்ரல. ஆைாவது ஆைாகப்

பபாய் நின்று சகாண்டான் மீண்டும். சபரியசபத்து அப்பபாதும்
எதுவும் சசால்லவில்ரல. ஊஹூம்' என்று உைட்ரடப் பிதுக்கினார்:
ஏழாவது எட்டாவது ஆட்களிடம் நகர்ந்துவிட்டார்.

மறுபடியும் ஒன்பைாவைாகப் பபாய் நின்ைான் காஞ்சி வாலிபன்.

பிைம்பால் அவரன விலக்கிவிட்டு, பத்ைாவரைப் பரிபசாதித்ைார்
சபரியசபத்து.

ைாைவில்ரல காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. முைட்டுத்ைனமாக அவரை

மறித்ைாற்பபால் நின்ைான். 'என்னிடம் என்ன குரை? அடிரமக்குத்
பைரவயான உயைம் எரட, பலம் எல்லாம் எனக்கு இருக்கிைபை?'
என்ைான்.

'அடிரமக்கு இருக்கக் கூடாைதும் ஒன்று இருக்கிைது, ' என்ைார்

சபரிய சபத்து.

'என்ன அது?’’

'திமிர்.'

[57]
 சகால்சலன்று சிரிப்பு எழுந்ைது அந்ைக் கூட்டத்தில். பணக்காைன்
சசான்ன விகடமாயிற்பை! பைரவக்கு அதிக மாகபவ நரகப்புக்
கிரடத்ைது.

உருமாரல விசிறிப் பபாட்டுக் சகாண்டு சபரியசபத்து நகர்ந்ைார்.

விஸ்சஸன்று விசிறிய பீைாம்பைத்தில் அத்ைர் ஜவ்வாதின்
அருரமயான மணம். ஆனால் ஒபை விநாடிைான். அடிரமகளின்
வியர்ரவ நாற்ைத்தில் அது புைமுதுகிட்டு ஓடி மரைந்ைது.

சபரியசபத்து ஏறிவந்ை பல்லக்கு, காஞ்சிபுைத்ைானின் கண்களில்

பட்டது. குட்டி யாரன பபாலக் கனம். பைரைப் பபால அலங்காைம்.
விைானமும் கைவுகளும், இரும்பிபல சசய்ை பகாட்ரடகள்.

காஞ்சிபுைத்ைான் அலட்சியமாக இரு ரகயாலும் அரைத்

தூக்கினான். பைாள்மீது ரவத்துக் சகாண்டான். பல விநாடிகள்
கழித்து இைக்கினான். சபரியசபத்துவிடம் சசன்று, 'நீங்கள்
பைர்ந்சைடுத்திருக்கிை ஆட்களிபல எவரனயாவது அப்படிச் சசய்யச்
சசால்லுங்கள், பார்க்கலாம், ' என்ைான்.

சபரியசபத்து பதில் சசால்லவில்ரல. பல்லக்ரக பநாக்கி

நகர்ந்ைார். மீரசயின் நுனியுடன் சுண்டுவிைல் சல்லாபித்ைது.

கும்பினியார் பகாட்ரடயிலிருந்து ஒரு சமலிந்ை ஆள் அவரிடம்

வந்ைான்.

சபரியசபத்துவின் பார்ரவ பகாட்ரடக்குச் சசன்று திரும்பியது.

ஏபைா எண்ணமிட்டார். "எப்படி இருக்கிைான்?"

'இன்னும் அரடத்துத்ைான் ரவத்திருக்கிைார்கள். ஆனால் சாப்பாடு

ஏைாைம். சாைாயம் ைாைாைம்.'

'நல்லது. விரைவில் உைவி வருசமன்று சசால்லு.'

[58]
 'உத்ைைவு. அவன் பபாய்விட்டான். இன்பனார் ஆள் ரககட்டி
வாய் சபாத்தி ஓடி வந்ைான். 'அம்மா புைப்படலாமா என்று
பகட்கிைார்கள். '

'உம். ' சபரியசபத்து ைன் பல்லக்கில் ஏறிக்சகாண்டார்.

காஞ்சிபுைத்ைானின் உைடுகள் இறுகின. கண்களில் சசம்ரம
பாய்ந்ைது. எதிரில் பார்த்ைான்.

சைய்வநாயகி ைன் சிவிரகயில் அமர்ந்துவிட்டாள். அவள்

பார்ரவயும் பகாட்ரடயின் மீது இருந்ைது. பல்லக்குத் தூக்கிகள்
சிவிரகரயத் தூக்கும் சமயம்.

காஞ்சிபுைத்ைான் சபைசலனப் பாய்ந்ைான் முன்பன. சிவிரகரய

ஒபை எட்டில் அரடந்ைான்.

அவள் வீற்றிருந்ை பட்டு சமத்ரையில் அழுத்ைமாகக் ரகரய

ஊன்றினான். அந்ை அதிர்ச்சியில் பல்லக்கு ஒரு முரை குலுங்கியது.

காய்ச்சிய ஈயம்ைான்! அப்படிபயார் அரை காஞ்சிபுைத் ைானின்

கன்னத்தில் ஐந்து விைல்களின் முத்திரை!

நாகம்பபால் சீறினாள் நங்ரக. "என்ன துணிச்சல் உனக்கு!"

காஞ்சிபுைத்ைான் வாய்சமாழி ைைவில்ரல. உள்ைங்ரகரய

விரித்துக் காட்டினான். வீசலன்று கூச்சலிட்டாள் சைய்வநாயகி.

சிரித்துக்சகாண்பட அவளுரடய பல்லக்கில் பிடித்ை எரைபயா

வீசிசயறிந்ைான் அவன்.

நண்சடான்று குடுகுடுசவன்று ஓடியது. கூச்சரலக் பகட்டு, பைறி

வந்ைார் ைந்ரை. "என்னம்மா, சைய்வநாயகி? என்ன பநரிட்டது?"

'ஒன்றுமில்ரல அப்பா, இவன் என்ரனக் காப்பாற்றினான்...'

'இந்ைச் பசாம்பபறியா?" சபரியசபத்து சிரித்ைார்.

[59]
 அவனது சிவந்ை கன்னத்தின் மீது சைய்வநாயகியின் ஒைக்கண்
ஒடிற்று. ைரலகுனிந்ைாள். 'சைரியாமல் சசய்து விட்படன், ' என்ைாள்
சமல்ல.

'சைரிந்தும் ஒன்று சசய்துவிடுங்கள், சரியாகிவிடும்.'

காஞ்சிபுைத்ைான் புன்னரக சசய்ைான்.

'என்ன பவண்டும்?” சைய்வநாயகி வினவினாள்.

'ைங்கள் மாளிரகயில் அடிரமப் பிரழப்ரபத்ைான் யாசிக்கிபைன்.'

சைய்வநாயகி நிமிர்ந்ைாள். 'பசர்த்துக் சகாள்ளுங்கள்' என்ைாள்

கணக்கப்பிள்ரையிடம்.

'உனக்குத் சைரியாது, சைய்வநாயகி. ' குறுக்கிட்டார் சபரியசபத்து.

"இவன் சுத்ை பமனி மினுக்கு. தீனிைான் சசலவழியும். உடம்பு
வணங்காது.'

'பார்க்கலாபம, அப்பா.’ அவள் கண்ணரசந்ைது. பல்லக்கு

எழுந்ைது. புைப்பட்டது.

"ைந்திைக்காைன்ைான்.” பாைாட்டிவிட்டுத் ைன் சிவிரகயில்

ஆபைாகணித்ைார் சபரியசபத்து. 'நண்டு உண்ரமயிபலபய
பல்லக்கில் இருந்ைைா, அல்லது உன் ரகயில் இருந்ைைா?”

காஞ்சிபுைத்ைான் விரட ைைவில்ரல.

பைர்ந்சைடுக்கப்பட்ட அடிரமகளின் கூட்டத்தில் கலந்து விட்டான்.

சத்திைத்துக்குச் சசல்ல பவண்டும். அடிரமகரை அங்பக பதிவு
சசய்வார்கள். ஓர் அடிரமக்கு அரை ரூபாய் கட்டணம்.

சபரியசபத்துவின் மாளிரக.

சுைந்திை புருஷனாக உள்பை நுரழய முடியாை இடம், அடிரமக்கு

வழிவிட்டது.

[60]
 பவகமாக நுரழந்ைவரன ஒரு பசவகனின் கைம் ைடுத்ைது.
'அடிரமகளுக்கு இந்ை வழி. குனிந்து சசல்ல பவண்டிய குறுகலான
பாரைசயான்ரைக் காட்டினான் அவன்.

சுைங்கமா என்ன? இருட்டிபல துழாவிச் சசன்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். மற்ை அடிரமகள் ஒவ்சவாருவைாய் ஓர்
அரைக்குள் நுரழவது சைரிந்ைது. சசவிரயக் கிழிக்கும் ஒரு பகாைக்
கூச்சல். பிைகு அவர்கள் சவளிப்பட்டார்கள். பவறு வழியாக
மாளிரகயின் பின்புைம் சசன்ைார்கள். நரடயில் ைள்ைாட்டம்.
முகத்தில் பவைரன.

என்ன நடக்கிைது அந்ை அரையில்?

இருண்ட அரையினுள் நுரழந்ை பின்னர் புரிந்ைது.

ைகைகசவன்று ஒர் அடுப்பு எரிந்து சகாண்டிருந்ைது. இரும்புக்

பகாசலான்று அதிபல காய்ந்து சகாண்டிருந்ைது.

'திரும்பு' என்று ஒருவன் காஞ்சிபுைத்ைானின் பைாரைப் பிடித்துத்

திருப்பி விட்டான். அடுப்பின் பக்கம் அவன் முதுகு திரும்பியது.
மற்ைவன் சூட்டுக்பகாரல அடுப்பிலிருந்து எடுத்ைான். திக்சகன்ைது
காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு.

ைாமரைக்காகப் சபாறுத்துக் சகாள்ை பவண்டியதுைான்.

அவன் முதுகில், வலது பைாளின் கீபழ, கூரிய சகாள்ளி

பாய்ந்ைது.

பல்ரல இறுகக் கடித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். நாக்கு சிக்கியது

நடுவில். குபுகுபுசவன்று வாய்க்குள் ைத்ைம் ஊறுவது சைரிந்ைது.
அைன் உப்புச் சுரவரயக் கடிபட்ட நாக்கு உணர்ந்ைது. முதுகில்
பச்ரசத்பைால் கருகும் நாற்ைம்.

[61]
 அந்ை நிரலயிலும் காஞ்சிபுைத்ைானின் அறிவு மழுங்க வில்ரல.
முதுகில் எழுைப்படுவது என்ன என்று ஊகித்ைான். "சப" என்ை
எழுத்து. சபரியசபத்து' என்பைன் சுருக்கம்.

'பபா. ' அவன் முதுரகப் பிடித்து மறுபுைம் ைள்ளி விட்டான் சூடு

பபாட்டவன். 'எருரமத் பைாலாடா உனக்கு? வாபய
திைக்கவில்ரலபய?"

திைந்ை முற்ைம். பின்னர் மாட்டுக் சகாட்டில். அருகில் குதிரை

லாயம். அவற்றின் பின்புைம் பைந்ை பைாட்டம். நடு நடுபவ சிறுசிறு
சகாட்டடிகள். ைறிபபாடுபவார்; சாயமிடுபவார்; மைம் சவட்டுபவார்;
மாடுகரைக் குளிப்பாட்டுபவார்; குதிரைகளுக்கு உடம்பு பிடித்து
விடுபவார். துணி துரவக்கவும் பாத்திைங்கள் கழுவவும் விைகு
சுமப்பபாருமாகப் பல பபர்.

நாட்டாண்ரமக்காைசனாருவன் வந்ைான். 'பபாய், கிணற்றிலிருந்து

ைண்ணிர் இழுத்துத் பைாட்டத்துக்குப் பாய்ச்சு."

கூட பவரல சசய்து சகாண்டிருந்ைவனிடம் பகட்டான்: 'சபண்கள்

எந்ைப் பக்கத்தில் இருக்கிைார்கள்?"

கூட்டாளி இகழ்ச்சியாகச் சிரித்ைான்: 'இந்ை நாய்ப் பிரழப் புக்கு

அது பவபை பைரவப்படுைா? சீ. பவரலரயப் பார். '

பவரலயில் மனம் ஓடவில்ரல. பல விைமான பயாசரனகள்.

இங்குமங்கும் பார்த்ைான்.

ஒரு கூைான குச்சி கிரடத்ைது. கூட்டாளி கவனிக்காை ைருணம்.

ைண்ணிர் நிரைந்திருந்ை பைால் ரபயில் சுருக்சகன்று குத்திக்
கிழித்ைான். ைண்ணீர் சபாைசபாைசவன்று சகாட்டியது ஓட்ரட
வழிபய.

"அடடா ஓட்ரடயாகிவிட்டபை ஊசி இருக்கிைைா, ரைக்க?"

"என்னிடம் ஏது? பமலாரைக் பகள்' என்ைான் கூட்டாளி.

[62]
 பமலாளுக்குக் பகாபம் வந்ைது. "நாசனன்ன சபண் பிள்ரையா,
ஊசி ரவத்திருக்க? அந்ைப் பக்கம் பபாய்க் பகள்."

அைற்காகத்ைான் பகட்படன்' என்று ைனக்குள் சசால்லிக்

சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். ரககாட்டிய இடத்துக்குத் ைாவினான்.

எதிர்பார்த்ைபடிபய சபண்ணடிரமகளின் கூட்டம் இருந்ைது,

மாளிரகயின் மறுபுைத்தில். சநல் மூட்ரடகரைப் பிரிப்பதும்,
குவிப்பதும், குத்துவதும், புரடப்பதும், அைப்பதும், கட்டுவதும்
இவர்கள் பவரல.

ைனிபய வந்ை ஒரு கிழவியிடம் விசாரித்ைான்: 'ைாமரை என்று

இங்பக ஒருத்தி...'

குழி விழுந்ை கண்களிபல நீர் திைண்டது. 'சாட்ரடயடி விடுதிக்கு

அரைக் சகாண்டு பபானார்கள். எந்ைப் பாவிபயா அரைக் கடத்திப்
பபாய் விட்டானாபம, ைம்பி நல்ல சபாண்ணு. நீ அதுக்கு
உைவுக்காைனா?”

'அவரைத்ைான் மறுபடி இங்பக பிடித்துக்சகாண்டு வந்து

விட்டார்கபை, பாட்டி!'

'இல்ரலபய ைம்பி? யார் சசான்னது? இங்பக வைவில்ரலபய

அவள்!'

“நிச்சயமாய்த் சைரியுமா, பாட்டி?”

''சாமி சத்தியமாய்ச் சசால்கிபைன், ைம்பி. அது இங்பக இருந்ைால்

நான் இப்படிக் கண்ணாபல ைண்ணிர் விடுபவனா?”

காஞ்சிபுைத்ைான் ைனது பரழய இடத்ரை பநாக்கி நடக்கவில்ரல.

இனி இங்பக என்ன பவரல? பவபை யார் அவரைக் சகாண்டு
பபாயிருக்க முடியும்? ஒரு பவரை சாட்ரட விடுதி ஆபைா?
எதுவானாலும் உடபன அறிய பவண்டும். உடபன. உடபன.

[63]
 திரும்பியவன் நின்ைான். மடியிபல ஏன் வீண் கனம்!
காஞ்சியிலிருந்து சகாண்டு வந்ை காசு, ைன்ரனத் ைாபன விற்றுக்
கிரடத்ை பணம். சமாத்ைத்ரையும் பாட்டியின் ரகயில் ைந்ைான்.
சுைந்திைமாக நரடரயக் கட்டினான்.

கிடுகிடுசவன்று வாசலுக்கு நடந்ைான். சவளிபயைக் கால்

ரவத்ைான்.

'படய்! எங்பக பபாகிைாய்?" காவல்காைன் வழி மறித்ைான்.

'என் இஷ்டம். '

'அடிரமக்கு இஷடம் பவபையா, இஷ்டம்?"

பட் பட். பட் பட்.

உப்பரிரகயிலிருந்து யாபைா ரக ைட்டினார்கள்.

சபரியசபத்து.

'அவரன இங்பக அனுப்பு.'

சலரவக் கல் பதித்ை ைைத்தில் கால் ரவத்து ஏறினான்

படிப்படியாய்.

சமைனமாய் அவரனப் பார்த்ைபடி நின்ைார் சபரியசபத்து.

'விடுைரல பவண்டுமா உனக்கு?"

காஞ்சிபுைத்ைானின் விழியில் ஒளி.

"ஆள் வாட்டசாட்டமாயிருக்கிைாய். ைந்திைக்காைன் பவபை.

உன்னால்ைான் முடியும்.'

‘'எது?"

'கும்பினிக்காைனின் பகாட்ரடக்குள் நுரழவது.'

[64]
 'நுரழந்து?"

'பகால்சகாண்டா நவாபுக்கு வலது ரகயாக இருந்ைான், எனக்கு

உைவினனான ஒரு ரபயன். சிவசிைம்பைம் என்று சபயர்.
கும்பினிக்காைர்கள் பிடித்துப் பபாய், பகாட்ரடயில் சிரை
ரவத்திருக்கிைார்கள். மீட்டு அரழத்துவை பவண்டும், முடியுமா?"

'ஏன் முடியாது?’’

'வாசலுக்குப் பபா. நான் வருகிபைன். '

மாளிரகயின் நடுமத்திரயத் ைாண்டிய சமயம்-

பட்டுத் திரையின் பின்னாலிருந்து ஒரு ரகச் சசாடுக்கல்.

சமல்லிய துணியின் பின்பன சைய்வநாயகியின் அழகிய உருவம்.

'வா இப்படி' என்று அரழத்ைாள். பபானான்.

'விடுைரல பவண்டுமா?"

"ஆமாம்.'

'என்ரனக் பகட்டிருந்ைால் சகாடுத்திருப்பபபன?"

'ஏன்? '

'நீ ஓர் உைவி சசய்ைால் பபாதும்.'

‘'என்ன? '

சைய்வநாயகியின் குைல் ைாழ்ந்ைது. 'கும்பினிக்காைனின்

பகாட்ரடக்குள் நுரழய பவண்டும்.'

சிரிப்ரப அடக்கிக் சகாண்டான். 'நுரழந்து?"

"எங்கள் உைவினர் - சிவசிைம்பைம் என்று சபயர்.

சிரைப்பட்டிருக்கிைார்.'
[65]
 ைன்ரன மைந்து பகட்டுவிட்டான். "மீட்டு வை பவண்டும்
அவரை?’’

"அதுைான் இல்ரல. சைய்வநாயகியின் குைல் ைகசியமாயிற்று.

'அவரை... ' கழுத்ரைச் சீவுவதுபபால் சாரட காட்டினாள். 'அது
முடியாவிட்டால்...' ரகரயயும் காரலயும் சவட்டுவது பபால் சாரட
காட்டினாள். 'என்ன சசய்வாபயா, இங்பக அந்ை ஆள் வைாைபடி
சசய்துவிட்டால் பபாதும்.'

(5)
சிரித்துக்சகாண்பட வாசலுக்குச் சசன்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'இப்படி வா, ' என்ைார் சபரியசபத்து.

அவர் சமைனமாக முன்பன நடந்ைார். முன்புைத்திலிருந்ை

நந்ைவனத்ரை பநாக்கிச் சசன்ைார். அழகிய ைடாகத்தின் பளிங்குச்
சுவரில் ஒரு காரல ஊன்றி நின்று சகாண்டார்.

'சிவசிைம்பைத்ரை மீட்டு வை நீ ைான் ைகுந்ை ஆள். உனக்குச்

சரியான சந்ைர்ப்பம், வசதி எல்லா வற்ரையும் நான் சசய்து
ைருகிபைன். அைன் பிைகு புைப்படு. '

'அைந்கு எத்ைரன நாைாகும்?'

'நாலு நாள், எட்டு நாள், ஒரு மாைம். யார் கண்டது? ஆனால்

அைற்கு நீ ையாைாயிருக்க பவண்டும்.'

'அத்ைரன நாள் ஆகுமா? அதுவரை?'

"சவளிபய பபாகலாம், வைலாம், சுைந்திைமாக இருக்கலாம்."

காஞ்சிபுைத்ைானின் முகம் மலர்ந்ைது. அவன் பைாரைப்

பிைம்பினால் சைாட்டார் சபரியசபத்து. "ஆனால் ஒட முடி யாது.
[66]
அழிக்க முடியாை முத்திரை இங்பக இருக்கிைது. முதுகில் "சப"
என்று பைால் கருகிய இடத்ரைப் பிைம்பினால் ைடவிக் காடடினார்.

'விடுைரலரய பநர்ரமயாகபவ வாங்கிக் சகாள்பவன்.

பயப்படாதீர்கள். '

“எனக்கும் நம்பிக்ரக உண்டு. எங்பக பவண்டுமானாலும் பபா.'

பமற்பக, சசக்கர் வானத்தில் இைங்குகிை சூரியன். கிழக்பக,

விரடசகாடுக்கக் ரக நீட்டும் கடலரலகள்.

காஞ்சிநகர் வாலிபன் மணரல அைாவியவாறு நடந்ைான்.

கும்பினியானின் பகாட்ரட மீபை அவன் பார்ரவ பதிந்திருந்ைது.
ைாமரைரயத் பைடிச் சசல்ல இங்பக ஒருவரன விடுவிக்க
பவண்டுமாபம...!

குடிரசசயான்றின் வாசல். 'ைங்கச்சி, என்ன பைடுகிைாய்?"

அம்மியினருபக துழாவிக் சகாண்டிருந்ை சபண்ணுக்குப் பார்ரவ
இல்ரல, பாவம்.

'துரவயல் அரைக்கணும். கல் எங்பக அண்பண இருக்குது?'

'இப்படிக் சகாடு ைங்கச்சி. நான் அரைத்துத் ைருகிபைன்." அவள்

ரகயிலிருந்ை பருப்ரபயும் மிைகாரயயும் வாங்கிக் சகாண்டான்.
சகாட்ரடப் பாக்குக் கடிக்கிை பநைம். அம்மியிலிருந்து
வழித்சைடுத்து, இரலயிபல ரவத்ைான். அவள் ரகயிபல ைந்ைான்.

'இரு அண்பண, கூலி வாங்காமல் பபாகாபை. ' குடிரசக்குள்

சசன்ைவள், சுட்டு ரவத்திருந்ை பைாரசரயக் சகாண்டு வந்து
சகாடுத்ைாள்.

'சைாம்ப நன்ைாக இருக்கிைது ைங்கச்சி.'

'ஹூம், இப்படி வாய் நிரைய ஒரு நாைாவது என் அண்ணன்

கூப்பிடுைா?”
[67]
 "உன் அண்ணன் என்ன சசய்கிைான்?"

'கும்பினிக்காைர்களுக்குப் படகு ஓட்டுது. ஊம்... அரையும்

நாணயமாய்ச் சசய்யாது. ஏன் அண்பண, இருட்டிப் பபாச்சு,
இல்ரல?"

'இருட்டுகிை பநைம்ைான். '

நீலப் பாசயன விரிந்துள்ை கடல். பாய்மைங்கரை மடக்கிக்

சகாண்டு காத்திருந்ை சபருங் கப்பல், சின்ன மைக்கட்ரட மிைப்பது
பபால் சைரிகிைது. துரைமுகம் இல்லாை குரையினால் கரைக்கு
அருகில் வை இயலுவதில்ரல. கப்பல் வந்திருப்பது சைரிந்ைதும்
கரையிலிருந்து மசூலா (மீன்) படகுகள் அனுப்ப பவண்டும்.
கப்பலிலிருந்து பிையாணிகரையும் சைக்குகரையும் அரவைான்
அரழத்து வரும்.

கரையிபல மசூலாப் படகுகரைக் காபணாம். ஒன்பை ஒன்று

கப்பலிலிருந்து திரும்பி வந்து சகாண்டிருந்ைது.

காஞ்சிபுைத்ைானுக்குச் சுரவயான சபாழுது பபாக்கு. காட்சிரய

ைசித்துக் சகாண்டிருந்ைான்.

மணல் கரைக்குச் சற்றுத் ைள்ளி, அரலயிபலபய நிறுத்ைப் பட்டது

படகு. அங்கிருந்து சபட்டிகள், கூரடகள், படுக்ரககள்
ஒவ்சவான்ைாக எடுத்து வந்ைார்கள் படகுக்காைர்கள். படகிற்குள்
நின்று சகாண்டிருந்ை ஒரு பைங்கிக்காரி புரியாை சமாழியில் கீச்சு
கீச்சசன்று கத்திக் சகாண்டிருந்ைாள். "சமல்ல-சமதுவாய்ஜாக்கிைரை'
என்று ஒவ்சவாரு கீச்சுக்கும் ஒவ்சவாரு அர்த்ைம் புரிந்து
சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

பகாட்ரடக்குள்ளிருந்து இைண்டு இந்தியச் சிப்பாய்கள் வந்ைார்கள்.

சிவப்புக் பகாட்டு, சிவப்புக் கால்சைாய், டக்டக் சகன்ை நரடயுடன்
அவர்களின் பின்பன, ஓர் ஆங்கிபலயர். சவய்யிலில் கன்றிப்பபான
சிவப்புக் கன்னம். சசம்மறித் ைாடி, பூரனக் கண்கள்.
[68]
 "பமரி' கரையில் நின்ைபடிபய ரகக்குட்ரடரய எடுத்து
ஆட்டினார் அவர்.

வந்திருப்பவள் இவர் மரனவியா? உற்சாகமாய்ப் பதில்

சகாடுக்கிைாபை?

'எல்லாச் சாமான்களும் வந்துவிட்டைா?' காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு

ஆங்கிலம் சைரியாதுைான். இருந்ைாலும் கரையில் உள்ை
சபாருள்கரைக் ரகத்ைடியால் ைட்டிக் பகட்பைற்கு பவசைன்ன
அர்த்ைம்?

'எல்லாம் வந்துவிட்டது, எஜமான். '

சிப்பாயிடம் கட்டரையிடுகிைார் துரை. 'கூலிரயக் சகாடுத்ைனுப்பு.'

'இருங்கள், ' பார்த்துக் சகாண்டிருந்ை காஞ்சிபுைத்ைான்

குறுக்கிட்டான்.

'என்ன? '

'ஒரு சபாருரை விட்டுவிட்டார்கள் இவர்கள். '

மூவர் முகமும் சிவக்கிைது.

'கிரடயபவ கிரடயாது. எல்லாம் சகாண்டுவந்து பசர்ப்பித்து

விட்படாம். '

'சைரியாமல் சசால்கிைார்கள்.' காஞ்சிபுைத்ைான் கிடுகிடு சவன்று

அரலயில் இைங்கினான். படரக பநாக்கி நீந்தினான்.

அபடயப்பா உப்புத் ைண்ணிரில் இைங்கியது அவ்வைவு

புத்திசாலித்ைனமில்ரல. சூடு பபாட்ட முதுகுப் புண் சகாள்ளி யால்
தீய்க்கிை மாதிரி எரிந்ைது. நீந்தினான். படரக அரடந்ைான். ஆட்கள்
நின்று சாமான்கரை இைக்கிய இடத்தில் மூழ்கினான். படகிலிருந்ை
துரைசானி, என்னசவன்று புரியாமல் ஏபைா பகட்டாள். அவன் பதில்
ைைவில்ரல. துழாவினான். மணல், கிளிஞ்சல், கற்கள்.
[69]
 இபைா!

ஓர் இரும்புப் சபட்டி.

இடுப்பபாடு அரணத்ைபடி கரைக்கு நீந்தினான். ைண்ணிரில்

சைரியாை கனம் கரைக்கு வந்ைதும் சைரிந்ைது.

படகிலிருந்ைவாபை சபண்மணி ஏபைா கூவினாள். விரலயுயர்ந்ை

சபாருள்கள் சகாண்ட சபட்டி பபாலும்.

துரைக்குக் கடுங்பகாபம்.

'படய் இந்ை மாதிரி பவண்டுசமன்பை கடலில் பபாட்டு விட்டு,

பிைகு திருட்டுத்ைனமாய்ப் பபாய் எடுத்துக் சகாண்டு வருவதுைான்
உங்கள் பவரலயா?' பைங்கித் ைமிழ்.

'ஐரயபயா கிரடயாது சாமி! இது எப்பபாது விழுந்ைபைா? யார்

பபாட்டார்கபைா? '

"மூடு வாரய இைன் மீது என்ன சபயர் பபாட்டிருக் கிைது பார்!

நல்லபவரை இந்ைப் ரபயன் கவனித்திருந்ைான். சிப்பாய்!
கூலிரயப் பாதியாகக் குரைத்துக் சகாடு."

'எஜமான் இவன் பபச்ரசக் பகட்டு... ' காஞ்சி இரைஞரனப்

பார்த்துப் பல்ரலக் கடித்ைான் படகுக்காைன்.

காஞ்சி வாலிபன், உைட்ரடப் பிதுக்கினான், ரகரய விரித்ைான்.

'எனக்குத் சைரியுமா, நீ பவண்டுசமன்பை சசய்ைாய் என்று? ைவறிப்
பபாட்டு விட்டாயாக்கும் என்று எடுத்து வந்து ைந்பைன். பபா, பபா.
உன் ைங்கச்சி பாவம், கண் சைரியாைவள் ைடுமாறிக்
சகாண்டிருக்கிைது.'

'இரு, பமரி இரு' கத்தினார் துரை படரக பநாக்கி, 'இைங்காபை,

கால் நரனயும். நாற்காலி வருகிைது.'

[70]
 பகாட்ரடக்குள் சசன்றிருந்ை சிப்பாய்கள் ஒரு பல்லக்குப் பபான்ை
நாற்காலிரயக் சகாண்டு வந்ைார்கள். அதில் உட்கார்த்தி அரழத்து
வைபவண்டும்.

'இவரனயும் அரழத்துப் பபாங்கள். நீங்கள் மூன்று பபர்

பபாைாது' காஞ்சிபுைத்ைாரனச் சிபாரிசு சசய்ைார்துரை.

'இவன் எவபனா அயலான். '

'ஆனால் பயாக்கியமானவன். இவரனயும் அரழத்துப்

பபாவைானால், பாதிக் கூலியாவது உண்டு. இல்லாவிட்டால் அதுவும்
இல்ரல. '

பவண்டா சவறுப்பாகச் பசர்த்துக் சகாண்டார்கள். படரக

அரடந்ைதும் காஞ்சிபுைத்ைான்ைான் அவளுக்குக் ரகலாகு சகாடுத்து,
நாற்காலியில் இைக்கிக் சகாண்டான். வாசரனத் ரைலத்தின் சநடி.
வழுவழுப்பான பமனி. அந்ைக் குளிர்நாளில் கூடப் புழுக்கம்
ைாைவில்ரல அவளுக்கு. காகிை விசிறிரய விரித்து
விசிறிக்சகாண்டாள்.

துரைக்குத் சைரிந்ை ைமிழ்கூடத் துரைசானிக்குத் சைரிந்திருக்காது.

அந்ைத் ரைரியத்தில் மீன் படகுக்காைன், காஞ்சி புைத்ைானிடம்
உறுமினான். 'படய், எங்கள் பவரலயிபல ைரல
சகாடுத்ைாயில்ரலயா? இரு, இரு. கவனித்துக் சகாள்கிபைாம்."

“சைாம்ப நன்றி. இந்ைப் பட்டணத்திபல எனக்கு யாருபம

இல்ரல. பயமாயிருக்கிைது. கவனித்துக் சகாள்கிபைன் என்று நீங்கள்
சசான்னது கடவுபை சசான்ன மாதிரி இருக்கிைது. '

முரைத்ைான் படகுக்காைன். 'கிண்டலா பண்ணுகிைாய்?" பைாளில்

மட்டும் சுரம இல்லாதிருந்ைால் ரககள் கலந்திருக்கும்.

[71]
 கரை வந்ைது. நாற்காலி இைங்கியது. பிரிந்திருந்ை ைம்பதிகள்
பபாலும். காஞ்சிபுைத்ைான் நாசூக்குத் சைரிந்ைவன். முகத்ரைத்
திருப்பிக் சகாண்டான்.

துரைசானி, சிப்பாயிடம் ஏபைா ஆங்கிலத்தில் சசான்னாள். அவன்

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு சமாழி சபயர்த்துக் கூறினான்: 'அந்ைப்
சபட்டியில் விரலயுயர்ந்ை நரககள் இருக்கிைைாம். அம்மாவுக்கு
சைாம்பவும் சந்பைாஷம். '

பகாட்ரடக்கு சவளியிபலபய இவ்வைவும் முடிந்து விட்டன.

ரகயும் காலும் துருதுருசவன்று பைந்ைன காஞ்சிபுைத்துக்

காரைக்கு. சபரியசபத்து ஒரு யாரன. ஆடி அரசயும். அைன்
திட்டப்படி நடப்பைானால் எத்ைரன வருடமாகும், இந்ைக்
பகாட்ரடக்குள் நுரழய?

இப்பபாது வாய்ப்பு ரகக்சகட்டியிருக்கிைது. பார்த்பைாம்,

புகுந்பைாம், பிடித்பைாம், சகாண்டு வந்பைாம் என்று... அவன்
சபயசைன்ன? சிவசிைம்பைம்... அவரன மீட்டு வைபவண்டியது
ைாபன? விடுைரலரயப் சபற்றுக் சகாண்டு, ைாமரைரய நாடிப்
புைப்பட பவண்டியதுைாபன?

ஒரு நல்ல சூழ்நிரல உருவாகியிருக்கிைது. ஆனால் எப்படி

இரைப் பயன்படுத்திக் சகாண்டு உள்பை நுரழவது? வாசலில்
குறுக்கும் சநடுக்குமாய்ப் பாைா சகாடுத்ைான் அவன்.

இடுப்பபாடு இடுப்பாக அரணத்துக் சகாண்டு சசல்லும்

துரைரயயும் துரைசானிரயயும் பார்த்ைான். ஏமாற்ைத்துடன்
சபருமூச்சு விடுத்ைான்.

துரை நின்ைார்.

சிப்பாயிடம் அவர் பகட்பது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கும் பகட்டது:

'பார்பர் ையாைாயிருக்கிைானா?"

[72]
 'பார்பைா? எைற்காக?' துரைசானி விழித்ைாள்.

துரை கூறினார்: 'உன் ைரலக்குத்ைான். இந்ைத் பைசத்து

உஷ்ணமும் சவய்யிலும் உனக்குத் ைாைாது. இப்பபாபை உஸ்
உஸ்சஸன்று சபருமூச்சு விடுகிைாபய! நம் நாட்டிலிருந்து வருகிை
சபண்கள் சசய்யும் முைல் காரியம், சுத்ைமாய் சமாட்ரட அடித்துக்
சகாள்வதுைான். சிப்பாயிடம் அவர் மீண்டும் ைமிழில் விசாரித்ைார்:
"எங்பக பார்பர்?"

"எவனும் வைவில்ரல சார்.'

'வைவில்ரலயா? ஏன்?"

'டவுனில் கலகம். அடிைடி சண்ரட. வலக்ரக சாதி யாருக்கும்,

இடக்ரக சாதியாருக்கும் ரககலப்பு. நடுவில் மாட்டிக்சகாண்ட
நாவிைர்கள் பயந்து ஓடிவிட்டார்கள் ஊரை விட்டு. '

'சட் ஒரு பாரையக்காைர் நியமித்திருக்கிபைாம். அவர் கீபழ

ஐம்பது ைரலயாரிகள் பவபை. அப்படியிருந்தும் இந்ைச் சாதிச்
சண்ரடகரை ஒழிக்க முடியவில்ரல இவர்கைால். சரி, சரி, பார்பர்
கிரடக்காமல் என்ன சசய்வது?"

''நான் இருக்கிபைன், துரை." காஞ்சிபுைத்ைான் ஒபை எட்டில்

பகாட்ரடக்குள் புகுந்து விட்டான். வாசல் காவலர்கைால் கூடத்
ைடுக்க முடியவில்ரல. 'கூந்ைரல சவட்டி சமாட்ரட அடிக்க
எனக்குத் சைரியும். கத்தி மட்டும் கிரடத் ைால் பபாதும். '

துரை அவரன வியப்புடன் பார்த்ைார். "எைற்கும் ரக

சகாடுக்கிைாபய? சரி, சரி. வா, என்பனாடு."

குதி பபாட்டு நடந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

அழகிய சிறு சைருக்கள். வசதியான மச்சு வீடுகள். பட்டுத்

திரைகள். பூங்சகாத்துக்கள். சமழுகுவத்தி சவளிச்சத்தில்
அரசந்ைாடும் ஏசுநாைரின் படங்கள். சிலர் ைனிபய இருந்ைார்கள்.
[73]
சிலர் குடும்பத்துடன் காற்றுக்காக வாசலில் நின்றிருந்ைார்கள்.
துரைக்கு மரியாரையாக எழுந்ைனர். சபண்மணிகள், சீரமயிலிருந்து
வந்ைவளுடன் ரககுலுக்கினர். சிரிப்புக்கள். சிறு உபசாைங்கள்.

காஞ்சிபுைத்ைானின் கண் ஒரு விநாடி நின்றிருக்குமா? ஊஹூம்.

சிவசிைம்பைம் எங்பக இருப்பார்? எப்படி அவரை அரடவது?

துரையின் பங்கைா வந்ைது. "இந்ைா' என்று ஒரு சவைக் கத்தி

எடுத்து வந்து ைந்ைார்.

துரைசானிரய நாற்காலியில் உட்கார்த்தி ரவத்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். எந்ை பவரலரயயும் இழிவானசைன்று அவன்
கருதுவதில்ரல. சின்ன வயசில் ஒரு நாவிைரின் மகன் அவனுக்குப்
பள்ளித் பைாழன். பலநாள் பார்த்துப் பார்த்து மனசுக்குள் ஒைைவு
சைரிந்திருந்ைது. அன்ரன இந்ை பநைத்தில் ைன்ரனப் பார்க்க
பநர்ந்ைால்? கடவுரை நிரனத்துக் சகாண் டான். கன்னத்தில்
இைண்டு ைைம் பபாட்டுக் சகாண்டான். ைண்ணிரைத் ைரலயில்
சைளித்துத் பைய்த்ைான். பவரலயில் இைங்கினான்.

சில நிமிடங்கள்ைான். சீரமத் துரைசானி, பழனிக்குச் சசன்று

திரும்பும் கிைாமத்துப் சபண்ணாகி விட்டாள். "அழகிய கூந்ைல்'
என்று பாைாட்டி, வருத்ைம் சைரிவித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
அவளுக்பகா கண்ணில் நீர்.

ஒரு முழு ரூபாரய அவன் ரகயில் ரவத்ைார் துரை. 'சீக்கிைம்

சவளிபயறிவிடு. இங்பகபய பவரலயில் இருக்கும் இந்தியரைத்
ைவிை பவறு யாரும் இருட்டிய பிைகு இருக்கக் கூடாது.
பிைஸிசடன்ட்டுக்குத் சைரிந்ைால் வம்பு."

காஞ்சிபுைத்ைான் சலாமிட்டான். நன்றி சைரிவித்ைான். 'இபைா

பபாகிபைன்' என்ைான்.

புைப்பட்டான்.

[74]
 ஆனால் பகாட்ரடரய விட்டு சவளிபயைவில்ரல. மைங்களின்
இருண்ட நிழல்கள் பாதுகாப்புத் ைந்ைன. பதுங்கிப் பதுங்கி,
பார்த்துக்சகாண்பட சசன்ைான்.

(6)
இருண்ட பகுதிகள் ைாம்பூலம் ரவத்து அரழத்ைன. அடர்ந்ை
இடங்கள் ஆரசயுடன் அரணத்ைன. அடிபமலடி. அடிபமலடி.

மரழக்காலம். ைவரைகளின் இரடவிடாை ங்ணங்ணப்பு.

பபசயனத் துருத்தி நிற்கும் பீைங்கிகளின் சில்சலன்ை எஃகு உைசல்.
காஞ்சிபுைத்ைான் நின்ைான்.

எல்லா இடங்களிலும் அரமதி.

நடு மண்டபத்தில்? அது சபரிய துரையின் விடுதி பபாலும். ரைட்

ஆனைபிள் கம்சபனியின் பிைஸிசடண்ட், முக்கிய நிகழ்ச்சிகளுக்காகக்
கூடுகிை அத்ைாணி மண்டபம். யாபைா சபரிய விருந்தினர்கள்
வந்திருக்கிைார்கபைா? நடனமும் பாட்டும் நரடசபற்றுக்
சகாண்டிருந்ைன. ஜில், ஜில், டங், டங். காஞ்சிபுைத்ைான் பகட்டிைாை
வாத்தியங்கள்.

சந்துகள் எங்பக இருக்கும்? ைகசிய அரைகரை எங்பக

அரமத்திருப்பார்கள்? பகாட்ரடரய ஒரு வட்டமடித்ைால்
சைரிந்துவிடும். சுவரை ஒட்டினாற்பபாலபவ நடந்ைான்.

திரகத்து நின்ைான் திடுசமன.

பவட்டிரய யார் பிடித்து இழுப்பது? யாருமில்ரல முள் சசடி. பச

என்ன அச்சம் நமக்கு சிரித்துக் சகாண்பட நரடரய வீசினான்.

பகாட்ரடயின் சுவரில் அவனுரடய சவற்று முதுகு ஒட்டிக்

சகாண்டது. சசாை சசாைத்ை பாரைக் கல் சருமத்ரைக் குத்தியது.
[75]
 ஏபைா சத்ைம். ைரலக்கு பமல்ைான். பகாட்ரடச் சுவரின் உச்சியில்.

நிமிர்ந்...

சைாபீர். இரும்புச் சிரலயா அந்ை மனிைன்? என்னமாய்

விழுந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான் மீது!

அப்பா முதுகில் பலமான அடி. காஞ்சிபுைத்ைானின் விலாபவ

முறிந்ைாற் பபாலாயிற்று. உருண்டு விழுந்ைதில் குதித்ைவனும்
அவபனாடு உருண்டான்.

காஞ்சிபுைத்ைான் தூசிரயத் ைட்டிக் சகாண்டான். ைரலரயச்

சரிசசய்து சகாண்டான். சிைாய்ப்புகரைத் ைடவிக் சகாண்டான்.
நிமிர்ந்து பார்த்ைான்.

பமபல விழுந்ைவன் ஒரு சிப்பாய். கும்பினியில் பவரல பார்க்கும்

ைமிழ்ச் சிப்பாய்.

கப்சபன்று காஞ்சிபுைத்ைானின் ரகரயப் பிடித்ைான் அவன்.

ைைைைசவன்று இழுத்துச் சசன்ைான்.

பமலும் இருட்டான இடம். கடற்கரை ஓைம் பபாலும். அரல

ஓரச பகட்டது. பகாட்ரட உயைத்துக்கு இைண்சடாரு அரலத்
திவரலகள் எழும்பித் சைறித்ைன.

காஞ்சிபுைத்ைானின் முகத்ைருபக குனிந்ைான் சிப்பாய். ஹாவ் என்று

மூச்ரச சவளியிட்டான். பகட்டான்: 'சாைாய சநடி அடிக்கிைைா?”

'எட்டுக் காைத்துக்கு." காஞ்சிபுைத்ைான் மூக்ரகத் துரடத்துக்

சகாண்டான்.

'அப்படியானால் சைாரலந்பைன். சிப்பாய் காஞ்சி புைத்ைானின்

ரகரயப் பிடித்துக் சகாண்டான், சகஞ்சுைலாக; 'மன்னாரு, நீ ைான்
என்ரனக் காப்பாற்ைணும்.'

[76]
 சரிைான். சரியான பபாரை. ஆள் அரடயாைம் கூடத்
சைரியவில்ரலபய?

'என் பபர் அதுவல்ல. '

'பார்த்ைாயா, பார்த்ைாயா? உைவி பகட்டவுடபனபய, உன் பபபை

பவறு, உனக்கும் எனக்கும் சிபனகிைபம கிரட யாது என்று
நழுவுகிைாபய? நியாயமா?" ரகரய விட்டு விட்டு,
காஞ்சிபுைத்ைானின் காரலபய பிடித்துக் சகாண்டான் அந்ைக்
குடிகாைச் சிப்பாய். 'மன்னாரு, உனக்பக சைரியும். சபரிய துரை
எத்ைரன கண்டிப்பாய் உத்ைைவு பபாட்டிருக்கிைாசைன்று. பநற்று
என்னடாசவன்ைால், சாைாயக் கரடயிபல இந்ை உரடரய
அடமானம் ரவத்துக் குடித்துவிட்டு வந்பைன். என் மாதிரி கம்சபனி
மானத்ரை வாங்குகிைவர்களுக்குக் கடுரமயாய்த் ைண்டரன
ரவத்திருப்பதுகூட எனக்கு மைந்துவிட்டது. மன்னாரு, இன்ரைக்குப்
பார், உரடரய மீட்டு வைலாசமன்று பபாபனன், பலசாய்த்ைான்
பபாட்படன். பநைம் பவபை ஆகிப்பபாச்சு. அைனால்ைான் சுவபைறிக்
குதித்பைன். மன்னாரு, மன்னாரு... நீைான்...'

''நான் ைான்?"

'என் ட்யூட்டிரய நீ ைான் பார்த்துக்கணும், மன்னாரு... அடபட...

உன் உரடசயல்லாம் எங்பக? சலரவக்கு அனுப்பி யிருக்கிைாயா?
பைவாயில்ரல... இந்ைா...' மைமைசவன்று ைன் உரடகரைக்
கரைந்ைான் அவன். குவியலாகச் சுருட்டி, காஞ்சிபுைத்ைானின்
ரகயில் திணித்ைான். 'சீக்கிைம், சீக்கிைம். '

காஞ்சிபுைத்ைான், சீருரடரய மாட்டிக் சகாண்டான். கால்சைாய்

முட்டிரயப் பிடித்ைது. இடுப்புப்பட்ரட சைாை சைாைத்ைது. சைாப்பி
சரிந்து விழுந்ைது. உரடவாள் நரடரயத் ைடுக்கிற்று.

'பபா, பபா.

"ஆமாம், எங்பக எனக்கு பவரல...'

[77]
 'நீ சபரிய கிண்டல்காைன், மன்னாரு. நீயும் நானும் மாற்றி மாற்றிப்
பார்க்கிை பவரல எதுசவன்று நானா சசால்லணும்? பபா, பபா...'

சிப்பாய் பபாய்விட்டான்.

காஞ்சிபுைத்ைான் நடந்ைான்.

"பாண்டியா! எங்பகயடா பைாக்குப் பார்த்துக் சகாண்பட

பபாகிைாய்?' புதிய குைல்.

சரமயலரைப் பகுதி. ஆனால் மூன்ைாம் ைக, நாலாம் ைக

நபர்களுக்குத் ையாரிக்கப்படும் பகுதி மாதிரி இருந்ைது.

சவளிச்சம் பற்ைாக்குரை, ஈைம் அபரிமிைம். கூைங்கள் சகாள்ரை.

வடித்ை கஞ்சியின் பிசுக்குகள். மீனின் மிச்சங்கள்; காய்கறித்
பைால்கள்.

குசினிக்காைக் கிழவன் ஒற்ரைக் கண்ணன். அவன் ைான்

கூப்பிட்டவன். ட்யூட்டி, ட்யூட்டி என்ைாபன, அது இங்பக ைானா!

'படய் பாண்டியா, ஏண்டா இப்படி அக்கிைமம் பண்ணுகிைாய்? ஒரு

நாரைப் பபால ஊர் சுற்ைணுமா?"

காஞ்சிபுைத்ைான், 'இல்ரல... வந்து... ' என்று சமாளிக்கப்

பார்த்ைான்.

'படய், சைரியுமடா எனக்கு. டவுனில் பன்றிகள் ஜாஸ்தி, பிடித்துத்

ைந்ைால் பணம் உண்டு என்று ைண்படாைா பபாட்டானில்ரலயா?
கிைம்பி விட்டாய் காசு சம்பாதிக்கலாம் என்று அது ைாபன? மனுசன்
பாவம் சாப்பாடு வைவில்ரலபய என்று காத்துக்சகாண்டிருப்பாபை.
அரை நிரனக்க பவண்டாம்? பபாடா எடுத்துக்சகாண்டு!"

பல ைட்டுக்களில் சாப்பாடு ரவக்கப்பட்டிருந்ைது. முகத்ரைக்

காட்டவில்ரல காஞ்சிபுைத்ைான். சட்சடன்று ஒரு ைட்ரட எடுத்துக்
சகாண்டான்.

[78]
 புைப்பட்டவரனத் ைடுத்ைது குசினிக்காைனின் கைம். சற்றுமுற்றும்
பார்த்துவிட்டு, ைணிந்ை குைலில், “ஏண்டா, நீயும் நானும்
தின்கிைரைப் பபாய் அவருக்கும் சகாடுக்கிபைன் என்கிைாயா? சீ,
ரவயடா அரை. இந்ைா, இரை எடுத்துப் பபா," என்று அலமாரி
மரைவிலிருந்து பவசைாரு சாப்பாட்டுத் ைட்ரடத் ைந்ைான் கிழவன்.

மூடி எடுத்துக் சகாண்டான். சவளி நடந்ைான்.

யாருக்குக் சகாண்டுபபாய்க் சகாடுப்பது இரை? பபசாமல்

சாக்கரடயில் சகாட்டி விடலாமா? பச, பச. யாபைா ஒருவர்
பட்டினியாய்க் காத்திருக்கிைாைாபம?

குறுகுறுசவன்று ஓர் அரைக்குள்ளிருந்து சவளிவந்ைது ஒரு சபண்

குழந்ரை. காஞ்சிபுைத்ைாரனத் ைாண்டி ஓடியது. எவ்வைவு
சுருட்ரடயான, அழகான ைரல மயிர் எந்ைத் துரையின்
சசல்வபமா? சபால்லாை வால். எல்பலாரும் தூங்குகிை பநைத்தில்கூட
இது விரையாடிக் சகாண்டிருக்கிைபை!

பந்ரை உருட்டிக் சகாண்பட ஓடியது குழந்ரை. ஒரு சபரிய

சைாட்டி. வழிய வழியத் ைண்ணிர். எம்பிய பந்து எகிறி விழுந்து
மிைந்ைது அங்பக.

குழந்ரை ரகரய நீட்டியது. எட்டவில்ரல. ஒரு கல்ரல எடுத்து

எறிந்ைது. பலனில்ரல. நட்ட நடுவில் மிைந்து சகாண்டிருந்ைது பந்து.

சைாட்டியில் ைளும்பியது ைண்ணிர். குழந்ரையின்

கண்ணிலும்ைான்.

ஒசைட்டில் காஞ்சிபுைத்ைான் அரை அணுகினான். பந்ரை எடுத்துத்

ைந்ைான்.

குழந்ரைக்கு ஒபை மகிழ்ச்சி.

கவுன் நுனிகரைப் பிடித்துக் சகாண்டு, முழங்காரல வரைத்து,

குனிந்து நிமிர்ந்ைது. "ைாங்ஸ், ' என்ைது.
[79]
 கண்சகாட்டாமல் அரைக் கவனித்துக் சகாண்டிருந்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான். அரை அப்படிபய திருப்பிச் சசய்ைான். ஆனால்
அவ்வைவு கச்சிைமாகக் குனிந்து நிமிைத் சைரியவில்ரல.

பூக்கைா உதிர்ந்ைன? இல்ரல. குழந்ரை அப்படிச் சிரித்ைது.

''சாப்பாட்... சாப்பாட்..." சகாச்ரசத் ைமிரழ எங்பக ைான்
கற்றிருந்ைபைா? ைட்ரடக் காட்டி, உண்ணுகிை மாதிரியும் சாரட
சசய்ைது.

'யார்கு - சாப்பாட் - சைர்யும் - என்கு - சைர்யும் சைனம்

பாக்பைன்!"

'யார்கு?' காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு ஒபை ஆவல்.

'காட்பைன் - வா - வா. '

குழந்ரை, அடுத்ை சைருவிலிருந்ை முைல் வீட்ரடக் காட்டியது.

'அப்ஸ்படர்ஸ்... மச்சு பமபல."

பந்ரைத் ைட்டிக்சகாண்பட திரும்ப ஓடிவிட்டது குழந்ரை.

காஞ்சிபுைத்ைான் அந்ை வீட்டுக்குள் நுரழந்ைான். படிபயறினான்.

சாப்பாடு ைைபவண்டிய இடம் சைரிந்துவிட்டது. ஒரசப்படாமல்
ரவத்துவிட்டு, ஒரசப்படாமல் சவளிபயறி விட பவண்டும்.

அரைக் கைரவத் திைந்ைான். இருட்டாயிருந்ைது அந்ைப் பகுதி.

ரகயில் பட்ட ஒரு பமரஜமீது ைட்ரட ரவத்ைான். திரும்ப
நிரனத்ைான்.

'யாைது? நில். '

இரும்புக் குைல். சவள்ரைக்காைனுரடயரைப் பபான்ை சசருக்கு.

அழுத்ைம். ஆனால் இவ்வைவு சுத்ைமாகத் ைமிரழ உச்சரிக்கிைாபை?
அந்ைப் பச்பசாந்திப் பாதிரியாபைா ஒருபவரை?

'நீ புதியவனா இங்பக?'

[80]
 சரி, அகப்பட்டுக் சகாண்படாம் கரடசியில்.

'திருட்டுத்ைனமாய் நுரழந்ைாயா?"

சவளிபய நிலா சற்று எட்டிப் பார்த்ைது. திைந்ை முற்ைத்தில்

சவளிச்சம் சிந்தியது.

குைல் வந்ை திரசரயக் கூர்ந்து கவனித்ைான். ஏபைா கம்பிகள்

பபால் சைரிகிைபை? ரகயால் ஸ்பரிசித்ைான். கனத்ை இரும்புப்
பட்டங்கள். சங்கிலிகள். ஒரு பூட்டு.

சநஞ்சு படபடத்ைது. ஆர்வம். அவசைம். அப்படியும் இருக்குபமா?

ஆமாம். இது ஒரு சிரைைான். பூட்டி ரவத்திருக்கிைார்கள்.

உள்பை ஒரு சமலிந்ை உருவம். ைைர்ந்ை பைாற்ைம். கண்ணில்
ஆழமும் ஒளியும். பைகம், சவறும் கூடு. ஆனால் குைலில் உறுதி,
நிமிர்வு.

'ஐயா, நீங்கள்ைான் சிவசிைம்பைமா?" பகட்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

"ஆமாம், நீ யார்? ''

பதில் ைைவா அவகாசம் இருக்கிைது? மச்சின் ஒரு மூரலக்கு ஓடி,

கீபழ பார்த்ைான். யாரையும் காபணாம். மறு முரனக்கு ஒடி
ஆைாய்ந்ைான். அங்கும் எவருமில்ரல. திரும்ப விரைந்து வந்ைான்.

பூட்டு மாட்டப்பட்டிருந்ை சங்கிலி பலமானது. ஆட்ட ஆட்ட,

பயங்கைமான ஓரசைான் சவளிப்பட்டது. சுற்று முற்றும் பைடினான்.
பீைங்கிக்கு அடிக்கிை இரும்புக் குண்டு ஒன்று கிரடத்ைது. பட் பட்.
உயிர் நாடி பார்த்து நாலு ைட்டுத் ைட்டினான். விட்டுக் சகாண்டது
வாய். சங்கிலிரய உருவி, கழற்றிப் பபாட்டான்.

கைகை. கீச். கைவு திைந்து சகாண்டது. "பநைம் அதிகமில்ரல.

வாருங்கள் சீக்கிைம் ஊம், ஊம்!"

[81]
 காஞ்சிபுைத்ைானின் காரியங்கள் அரனத்ரையும் ஆைம்ப முைல்
சமைனமாக பநாக்கியவாறு இருந்ைார் சிவசிைம்பைம். அவர்
அரசயவில்ரல, நகைவில்ரல.

'வாருங்கள். ' காஞ்சிபுைத்ைான் அவருரடய சமலிந்ை ரகரயப்

பற்றி இழுத்ைான்.

அங்குலமும் நகைாமல் திடமாக நின்ைார் அவர்.

சிவசிைம்பைத்தின் சிரிப்பு மட்டுமல்ல, பபச்சும் இடியாயிருந்ைது

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. "நான் விடுைரலரய இப்பபாது நாடவில்ரல.
அப்படி நாடும்பபாது, உன் ையவு எனக்குத் பைரவயுமிருக்காது.
எனக்கு உைவி சசய்ய இங்பகபய என் ஆடகள் இருக்கிைார்கள். '

குசினிக்காைக் கிழவன் உயர்ந்ை சாப்பாட்ரடக் ரகதிக்கு எடுத்துத்

ைந்ை மர்மம் இதுைானா?

'ஏன் ைம்பி, என்ரன விடுவிப்பதிபல உனக்சகன்ன அவ்வைவு

அக்கரை?' சிவசிைம்பைம் பகட்டார்.

'சபரியசபத்துவின் கட்டரை."

'ஓ! சபரியசபத்து அனுப்பி நீ வந்ைாயா? சரிைான். என்ரன ஏன்

அவர் விடுவிக்க ஆரசப்படுகிைார் சைரியுமா?"

'சைரியாது."

'ைன் மாப்பிள்ரையாக ஆக்கிக் சகாள்ை.'

'ைங்கமாய்ப் பபாயிற்று. '

'எனக்கு அந்ை வயதும் ைாண்டிவிட்டது. விருப்பமுமில்ரல.

பைங்கிக்காைனுக்குப் பல்லாண்டு பாடுகிைவர் அவர். ைாைத்ரை நான்
தூக்குபவன் என்று மனக்பகாட்ரட கட்டுகிைார். அப்படியில்ரல,
ைம்பி, அப்படியில்ரல."

[82]
 குறுக்கும் சநடுக்குமாகச் சிரைரய அைந்ைன. சிவசிைம்பைத்தின்
கால்கள். அவர் சசான்னரவ பல. காஞ்சிபுைத் ைானுக்குப் புரிந்ைரவ
சில.

மதுரை மங்கம்மா, சசஞ்சி ைாஜாைாம், மைாட்டிய பயசுபாய்,

ைாமனாைபுைம் கிழவன் பசதுபதி - இவர்கசைல்பலாரும் அபாயசமன
நிரனத்திருப்பது, சடல்லி பாதுஷாவின் ஆட்சிரயத் ைான். உண்ரம
நிரல அப்படியல்ல. அவுைங்கசீப்பின் ஆட்சிபயாடு முகலாய
சாம்ைாஜ்யம் அஸ்ைமித்து விடுவது நிச்சயம். பாைை பைசத்துக்குப்
புதிய பரகவர்கைாகக் கிைம்பியிருப்பபார், இந்ைப் பைங்கிக்கார்கள்.
அைற்கு அஸ்திவாைம், இந்ைச் சசன்ரனப் பட்டணத்து சசயின்ட்
ஜார்ஜ் பகாட்ரட வர்த்ைகர் கைாக வந்திருப்பவர்கள் பவரூன்ைப்
பார்ப்பரைத் ைடுத்ைாக பவண்டும். சிவசிைம்பைத்தின் லட்சியம்
அதுைான். பகால்சகாண்டா சுல்ைானின் பிைதிநிதியான லிங்கப்பா
என்பவன், சகாஞ்ச காலம் முன்னால் வரை இந்ைப் பைங்கியரின்
கண்ணில் விைரல விட்டு ஆட்டி வந்ைான். ஆனால் அவனால்
நன்ரம விரையுசமன்று சிவசிைம்பைம் எதிர் பார்த்ைது வீணாயிற்று.
கும்பினியாரைத் துன்புறுத்துவைாக நிரனத்துக் சகாண்டு,
சசன்ரனக்கு வரும் உணவு ைானியங்கரைத் ைடுப்பதும்,
கும்பினிக்கு பவரல சசய்யும் ஆட்கரை மிைட்டுவதும்
லிங்கப்பாவின் வழக்கம். அைன் விரைவு: கும்பினியானுக்குக்
கஷ்டமல்ல; சசன்ரனப் பட்டணத்தில் வாழும் ஜனங்களுக்குத்ைான்
துன்பம். லிங்கப்பா ஒரு பபாக்கிரி என்று சபயசைடுத்துக்
சகாள்வதிபலைான் அது முடிந்ைது.

சசால்லி முடித்ைார் சிவசிைம்பைம்: 'நான் பநரிரடயாகபவ இந்ைக்

பகாட்ரடக்கு பவட்டு ரவக்கப் பபாகிபைன். என்னால் ைன்
வியாபாைச் சலுரககள் பபாய்விடப் பபாகிைபை என்று
சபரியசபத்துவுக்கு நடுக்கம். மகள் சைய்வநாயகிரய
வலுக்கட்டாயமாக எனக்குக் சகாடுத்து, ஊர் பபர் சைரியாை
இடத்துக்கு என்ரன அனுப்பிவிடலாசமன்று பார்க்கிைார். அது
நடக்கப் பபாவதில்ரல."
[83]
 காஞ்சிபுைத்ைான் பகட்டுக் சகாண்டான். 'ஐயா, நீங்கள்
சபரியசபத்துவுக்காக வைாவிட்டாலும் எனக்காகவாவது ைப்பித்து
வைத்ைான் பவண்டும். எனக்பக சசய்கிை உைவி அது."

'உனக்கு உைவியா?" சிவசிைம்பைம் ஆச்சரியப்பட்டார். "ஆமாம்,

ஐயா. உங்கரை நான் விடுவித்ைால்ைான் எனக்கு விடுைரல. எனக்கு
விடுைரல கிரடத்ைால்ைான் என் காைலி உயிபைாடு இருப்பாள்.'

'யார் அவள்?"

“ைாமரை." சுருக்கமாகத் ைன் கரைரயச் சசான்னான்

காஞ்சிபுைத்ைான்.

“ைாமரை" சிவசிைம்பைத்தின் புருவங்கள் ஏறியிைங்கின. விைல்கள்

சிரைக்கம்பிரயத் ைட்டின. 'ைாமரை... அந்ைப் சபயரை... ஆமாம்.
சாயந்ைைம் யாபைா பபசிக் சகாண்டார்கள்...'

'ைாமரைரயப் பற்றியா? எங்பக? எப்பபாது?" சிவ சிைம்பைத்தின்

சமலிந்ை உடல், காஞ்சிபுைக் காரையின் கடினப் பிடியில்
குலுங்கியது.

அவர் சசான்னார்: "சிப்பாய்கள்ைான். பவலூர் வழியாக

வந்ைார்கைாம் சசன்ரனப்பட்டணத்துக்கு. அந்ைப் பாரையில்
தீவட்டிக் சகாள்ரைக்காைர்கள் அதிகமாயிருந்ைைால்,
எதிர்ப்பட்டவர்களிடம் எச்சரித்துக் சகாண்பட வந்ைார்கைாம், அந்ை
வழியாகப் பபாகபவண்டாசமன்று. இைண்டு குதிரை வீைர்கள் ஒரு
சபண்ரண அரழத்துப் பபாய்க்சகாண்டிருந்ைார்கள். அவர்களிடமும்
சசான்பனாம். அந்ைப் சபண் சைாம்ப அழகி. ைாகத்துக்குத் ைண்ணிர்
பகட்டாள். சகாடுத்பைன். ைாமரை என்று சபயர் சசான்னாள் என்று
ஒரு சிப்பாய் இன்சனாரு சிப்பாயிடம் விவரித்துக்
சகாண்டிருந்ைான்...'

'பவலூர் பாரையிலா இப்பபாபை நான் பபாக பவண்டும்... '

[84]
 "இரு, இரு. அந்ைச் சிப்பாய் எனக்குத் சைரிந்ைவன்ைான்.
விசாரிப்பபாம். உன் காைலிைானா அவள். அல்லது...'

சிவசிைம்பைத்தின் பபச்சு ைரடபட்டது.

'உஸ்! யாபைா மச்சுப்படி ஏறி வருகிைார்கள். சீக்கிைம்

ஒளிந்துசகாள்.'

காஞ்சிபுைத்ைான் இங்குமங்கும் பார்த்ைான். நிலா உச்சி வானுக்கு

வந்துவிட்டது. எங்சகங்கும் ைகத்ைகாயமான சவளிச்சம். எப்படி
மரைவது?

சைக்சகன்று அவரன உள்பை இழுத்ைார் சிவசிைம்பைம். 'இந்ைச்

சிரைைான் பத்திைமான இடம். அந்ை இருட்டான மூரலயில்
பதுங்கிக்சகாள்.'

காஞ்சிபுைத்ைான் ஒளிந்ைான். சிவசிைம்பைம் உள்ளிருந்ை படிபய

கைரவச் சாத்தினார். கம்பிகளுபட ரகரய நீட்டிச் சங்கிலிரயயும்,
பூட்ரடயும் மாட்டி அழுத்தினார்.

இைண்டு சிப்பாய்கள் வந்ைார்கள். ஒருவன் கைரவத் திைந்ைான்.

சிரித்ைான்.

'இங்பக இைண்டு மரடயர்கள் இருக்கிைார்கள், அண்பண!'

திக்சகன்ைது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. முைல்வன் சைாடர்ந்ைான்:

"ஆமாம், அண்பண. சாப்பாடு எடுத்து வந்ைவன் ஒரு மரடயன்.
சரியாய்ப் பூட்டாமல் பபாயிருக்கிைான். இந்ை ஆள் ஒரு மரடயன்.
ைப்பித்து ஓடாமல் இருக்கிைான். '

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு மூச்சு வந்ைது.

'எங்பக வந்தீர்கள்?" சிவசிைம்பைம் கடுரமயாகக் பகட்டார்.

"விசாைரணக்குக் கூட்டிவைச் சசான்னார்கைாக்கும்?உங்கள்

[85]
துரைமார்களுக்குத்ைான் நள்ளிைவில் பல சபாழுது பபாக்குகள்
உண்பட? ரகதிகரை விசாரித்ைால்ைான் பநைம் நகருமா? ''

'இந்ைாப்பா, நீ எப்பவுபம சபரிய சண்ரடக்காைன். உன்பனாடு

வாயாட எங்கைாபல முடியாது. வா, வா. துரை அரழத்துக்
சகாண்டு வைச் சசான்னார்."

சிவசிைம்பைம் சவளிபயறினார். ஆட்கள் கைரவ மீண்டும்

பூட்டிவிட்டு அகன்ைார்கள். நிசப்ைம் நிலவியது.

குபிசைன்று எழுந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். கைரவ இழுத்ைான்.

வைவில்ரல.

இறுகச் சாத்தியிருந்ை கைவு இளித்ைது. சிக்சகனப் பிடித் திருந்ை

பூட்டு சிரித்ைது.

(7)
துருபவறிய கம்பிகரைப் பிடித்துப் பிடித்துக் ரககள் சிவந்து
விட்டன. கம்பிகளின் இடுக்கில் முகத்ரைப் பதித்துப் பதித்து
சநற்றியும் கன்னமும் விண்விண்சணன்று சைறித்ைன.

சிவசிைம்பைம் எப்பபாதுைான் திரும்பி வருவார்?

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு இருக்ரக சகாள்ைவில்ரல. என்ன கட்டாயச்

சிரைவாசம் இது. சவளித் ைாழ்வாைத்தில் சசருகியிருந்ை
எண்சணய்ப் பந்ைமும் அவன் நம்பிக்ரகயும் ஒன்ைாயின.
இைண்டிலும் ஒளி குன்றுகிைபை!

அப்பாடா! யாபைா வருகிைார்கள். கீபழ நடமாட்டம் பகட்டது.

இல்ரல. சிவசிைம்பைமல்ல. பவறு இைண்டு சிப்பாய்கள்

பபசிக்சகாண்பட சசல்கிைார்கள்.

[86]
 “என்ன, ைாண்டிப் பபாகிைாபய! அந்ைப் புைட்சிக்காைன் அரைக்கும்
பசர்த்துத்ைாபன பைாந்து?' என்ைான் ஒருவன்.

'யார், சிவசிைம்பைத்ரைச் சசால்கிைாயா? ஒபை இடத்திபல ரவக்கக்

கூடாசைன்று சகாஞ்சம் முன்னாடி மாற்றி விட்டார்கபை, உனக்குத்
சைரியாைா? இப்பபாது ஆசாமிரய வடக்குக் பகாடிக்குக் சகாண்டு
பபாய்விட்டார்கள்."

சிவசிைம்பைம் இங்பக திரும்ப மாட்டாைா? அப்படி யானால் -

இந்ைக் கைவு மறுபடி திைக்கபவ திைக்காைா?

அவன் சநஞ்சு உைம் சகாண்டது. ரகயில் திமிர் மண்ட, அறிவு

ைடம் கண்டது.

முைல் ைடரவ பூட்ரட உரடக்கப் பயன்பட்ட பீைங்கிக் குண்டு

இன்னும் அபைா கிடக்கிைபை?

ரகரய நீட்டி அரைப் பற்ை முயன்ைான். பைாள்வரையில்

எக்கியும் சைாட முடிந்ைபை ைவிை, கவ்வ முடியவில்ரல.
வைக்வைக்சகன்று இழுக்கப் பார்த்ைதில், விைல் நுனிகளுக்கு எரிச்சல்;
நக முரனகளுக்கு பநாவு. கரடசி முயற்சியில் -

அந்ை இரும்புக் குண்டு வழுக்கியது. பகாலி விரையாடினாற்

பபால் எதிர்த்திரசக்கு ஓடியது. ைாழ இருந்ை நிரலப்படி அரைத்
ைடுக்காமல் வழிவிட்டது. சடாக் சடாக்சகன்று ஒரச. மைத்ைாலான
மச்சுப்படியில் விழுகிைது. பிைகு சைசை சவன்று உருளும் ஒரச,
மீண்டும் அடுத்ை படியில் விழும் சத்ைம். நல்லபவரை, உருளுவது
நின்றுவிட்டது.

சமாத்ைம் பதிசனட்டு அல்லது இருபது படி இருக்குபம?

அவ்வைவிலும் அந்ை இரும்புக் குண்டு விழுந்து உருளும் ஓரச,
யார் காதிலாவது விழுந்ைால்?

[87]
 விழுந்பை விட்டது. நிச்சயமாய், எவபைா படிபயறி வரும்
சத்ைம்ைான் அது. ஆனால் பவகமாய் வைவில்ரல. சமல்லப்
பூப்பபால வருகிைார்கள்.

இருட்டு ஒைமாக மரைய முயன்ைவனுக்குச் சிரிப்பு வந்ைது.

சிரித்ைவாபை கிைாதியினருபக திரும்பினான்.

படிபயறி வந்ைது சிப்பாயல்ல; காவலாைல்ல; சிவ சிைம்பைமுமல்ல.

சற்று முன் ைண்ணிர்த் சைாட்டியருபக சிபனகம் சசய்து சகாண்டபை
- அபை குழந்ரைைான்.

'பந்து - நீ - பபாட்டியா?" என்ைது அது. 'நீ நல்லவன் - ஏன் -

சஜயிலில் பபாட்டாங்பகா?"

'நீயும் நல்லவள் ைாபன, கண்பண? அந்ைப் பந்து நான் ைான்

பபாட்டு விட்படன். எடுத்துக்சகாண்டு வந்து ைாபயன்,' என்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான். பட்டுப் பபான்ை பமாவாரய வருடியது அவன்
கைம்.

"ஒ." குதித்பைாடிக் சகாண்டு சசன்ைாள் குழந்ரை. பபான

சுருக்கிபலபய திரும்பினாள் சவறும் ரகபயாடு.

'ஊஹூம்.' மாதுரை உைட்ரடப் பிதுக்கினாள் காஞ்சி

புைத்ைாரனப் பார்த்து. "சைாம்ப சைாம்ப - சவய்ட் - தூக்க
முடியபல-'

காஞ்சிபுைத்ைான் பாதி சகஞ்சினான். பாதி சகாஞ்சினான்: 'நம்மால்

முடியாைது என்று எதுவுபம இருக்கக் கூடாது, கண்பண மறுபடியும்
பபாய்ப் பார்: முயற்சி சசய்: நிச்சயமாய் இந்ைத் ைைம் முடியும். பபா,
பபா. '

திரும்பவும் ஓடிய குழந்ரை, மச்சுப் படியண்ரட நின்ைாள். ''நான்

பபாய் - அப்பா - கூப்பிட்பைன். அவர் தூக்குவார்...'

'இந்ைா, இந்ைா பவண்டாம்! யாரையும் கூப்பிடாபை!'

[88]
 பயனில்ரல. குழந்ரை பபாய்விட்டாள். குழந்ரைரய ஏமாற்றி
விடலாம். ஆனால் வைப்பபாகிை அைன் ைகப்பன் - சிப்பாபயா,
அதிகாரிபயா? எப்படி அவனிடமிருந்து ைப்புவது?

'என்ன சிவசிைம்பைம், புத்ைகம் ஏபைனும் பகட்டனுப்பினாயா? என்

சபண் வந்து ஏபைா பகட்கிைாபை!'

“வணக்கம் ஐயா...' சவளிச்சத்துக்கு வந்து முகத்ரைக் காட்டினான்

காஞ்சிபுைத்ைான். 'ைங்கள் சசல்லப்பிைாணி சசைக்கியமா? பமாஸஸ் -
என்ை அந்ைப் பச்பசாந்தி?"

பாதிரியாரின் முகத்தில் வியப்பின் முத்திரை. “என்ன ஆச்சரியம்!"

'எனக்குக் கூடத்ைான் ஐயா, ஆச்சரியம். பாதிரியார்களுக்கு ஏது

குடும்பமும் குழந்ரையும்?'

'நான் கத்பைாலிக்கச் சாமியார் அல்ல. இங்கிலாந்திலிருந்து

வந்திருக்கிை பிைாசடஸ்சடண்ட் பாதிரியார். என் சீடனாக நீ
ஆனபிைகு அரைசயல்லாம் விைக்குகிபைன். உன் கரைரயச்
சசால்லு முைலில். பபாடக்கூடாை உரட இருக்கக் கூடாை இடம்
சசய்யக் கூடாை முயற்சி! இைற்காகத்ைான் பட்டணத்துக்கு
வந்ைாயா?"

'ைப்பு எதுவும் பண்ணிவிட்டுச் சிரைக்கு வைவில்ரல, ஐயா,' என்று

உடபனபய சைரிவித்ைான் காஞ்சிநகர் இரைஞன்.

"அது புரிகிைது. தீய உள்ைத்தினால் குழந்ரைரயக் கவை

முடியாது. என் குழந்ரையின் அன்ரபப் சபற்ை நீ நல்லவன்ைான்."

'நன்றி ஐயா!' ைன் கரைரயச் சுருக்கமாக விைக்கினான்

காஞ்சிபுைத்ைான்.

பாதிரியார் முறுவலித்ைார். 'காைலுக்காக உயிரைக்

சகாடுத்ைவரனயும், சாம்ைாஜ்யத்ரைத் துைந்ைவரனயும் உலகம்
கண்டதுண்டு. ஆனால் காைலுக்காக அடிரமயாகி முதுகிபல சூடு
[89]
பபாட்டுக் சகாண்ட முைல் ஆள் நீைான். அது பபாகட்டும்,
சிவசிைம்பைம் திரும்புகிை வரையில் உனக்குச் சிரைவாசம் ைானா?'

'அவர் இங்பக திரும்பபவ மாட்டாைாம். பவறிடத்துக்கு

மாற்றிவிட்டார்கைாம். பபசிக் சகாண்டு பபானார்கள். '

'என்ன, என்ன! இங்பக திரும்பி வை மாட்டாைா?' பாதிரியாரின்

முகத்தில் ஏனிந்ைக் கலவைம்? 'ைம்பி, அபைா அந்ை இருட்டு
மூரலயில் இருக்கிை கல்ரல நகர்த்து.'

காஞ்சிபுைத்ைானுக்குத் திரகப்பு. 'ஏன், என்ன அங்பக?'

'நகர்த்து, சசால்கிபைன். '

இருண்ட மூரலக்குச் சசன்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். சுவரில் சற்பை

துருத்திக் சகாண்டிருந்ை ஒரு கல்ரல அரசத்ைான். சபயர்த்ைான்.
அவன் அதுவரை கண்டிைாை சபாருள்கள் சில அவன் ரகயில்
ைட்டுப்பட்டன.

'அரவைான்! அரவைான் சகாண்டு வா! இப்படிக் சகாடு!"

என்ன இசைல்லாம் ? நூைனமான, விந்ரையான சபாருள்கள்

அழகுக்கா, உபபயாகத்துக்கா, அழிவுக்கா? என்ன சாைனங்கள்
இரவ?

'புத்ைகங்கள் ைம்பி, இசைல்லாம். எழுத்ைாணியால், ஒரலச்

சுவடிகளில் நீங்கள் எழுதுகிறீர்கபை அரவகரைபய இங்பக
அச்சடிக்கிபைாம். சவகு காலத்துக்குப் பத்திைமாய் இருக்கும். இரவ
காணாமற் பபாயிருந்ைால்...' மார்பபாடு அரணத்துக் சகாண்டு
பபசினார் அவர்.

புத்ைகம்? அச்சு? புரியாவிட்டாலும், புதுரமயாயிருந்ைது

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. "சகாஞ்சம் இப்படிக் சகாடுங்கள் -' என்று
வாங்கிப் பார்த்ைான். ஆம். ைமிழ் எழுத்து ஆனால் ஒரலயில்
இல்ரல. 'ஐயா, இரை நீங்கபை சசய்தீர்கைா?"
[90]
 "ஆமாம். ஐபைாப்பாவிலிருந்து அச்சு எழுத்து வைவரழத்துச்
சசய்பைன். ைைங்கம்பாடியில் ஒர் அச்சகம் ஏற்படுத்ைக்கூட முயற்சி
பண்ணி வருகிைார்கள். இன்னும் பத்து பதிரனந்து வருடங்களில்
இங்பகபய ைமிழ் நூல்கரை அச்சிட்டுக் சகாள்ைலாம். நாரலந்து
புத்ைகங்களும் அவைது அங்கியில் பத்திைமாகச் சுருட்டப்பட்டன.
"இப்படிப்பட்ட சபாக்கிஷங்கரை இழக்கவிருந்பைன், பார் சைாம்ப
நன்றி, ைம்பி.'

'சிவசிைம்பைம் ஏன் பதுக்கி ரவத்திருந்ைார் இரவகரை ? ' "

பாதிரியார் திைந்ை முற்ைத்துக்குச் சசன்ைார். எட்டிப் பார்த்ைபின்

திரும்பினார். குைல் ைாழ்ந்திருந்ைது. 'அவன் புைட்சிக்காைக் ரகதி.
நான், அவனுக்கு எதிர்முகாமில் இருப்பவன். ைமிழ் ஆைாய்ச்சியும்,
ைமிழ்ப்பற்றும் எங்கரைப் பிரணத்திருக்கின்ைன. ஆனால்
அவனுடன் எவ்விை நட்பும் சகாள்ைக்கூடாசைன்று அதிகாரிகள்
எனக்குத் ைரட விதித் திருக்கிைார்கள். அைனால்ைான்
சவடிகுண்ரடக் காட்டிலும் ைகசியமாகக் சகாடுத்து வாங்க
பவண்டியிருந்ைது. மறுபடியும், ஒரு முரை உனக்கு நன்றி.
வருகிபைன் ைம்பி.'

படியிைங்கிச் சசன்றுவிட்டார் பாதிரியார்.

ைாரைப் புைட்டிய விைல்களும் அச்சசழுத்ரைப் பார்த்ை கண்களும்

அந்ைப் புதுரமயான அனுபவத்திபலபய மூழ்கியிருந்ைன. சில
விநாடிகள் கழித்பை காஞ்சிபுைத்ைான் விழிப்புப் சபற்ைான்.

அடடா! அந்ை இரும்புக் குண்ரடக்கூட எடுத்துத் ைைாமபல

அல்லவா பபாய்விட்டார்?

உடபன இன்சனாரு நிரனவு.

அந்ைப் புத்ைகங்கரை எடுத்ை இடத்தில், சுவரில் பதித் திருந்ை கல்

எப்படி அவ்வைவு சுலபமாகப் சபயர்ந்து வந்ைது?

[91]
 ைடவிப் பார்த்ைான். ைரையிலிருந்து சாண் உயைத்தில் அந்ைத்
துவாைம் இருந்ைது. இன்சனாரு கல்ரல மூச்சுப் பிடித்து இழுத்ைான்.
ரகபயாடு வந்ைது. அரைத் சைாடர்ந்து மற்சைாரு கல். பிைகு
மூன்ைாவது!

திரகப்பு, பிைமிப்பு, திகில்.

ரகரய உள்பை நுரழத்துப் பார்த்ைான். பைாள்வரையில் ரக

சசன்ைது. அப்படியானால்? அைற்கு பமலும் சபாந்து சசல்கிைைா?
காரல உள்ளுக்குள் நுரழத்துப் பார்த்ைான். ஒரு படிக்கட்டுத்
சைரிந்ைது.

பமலும் மூன்று கற்கரைப் சபயர்த்ைான். ஆள் நுரழய இடம்

கிரடத்ைது. ைவழ்ந்ை நிரலயில் உட்புகுந்ைான். சாக்கரடப்
பாரைபபால, குறுகலான வழி சசன்ைது. சுைங்கத்துக்பக உரிய
சவப்பத்தினால் உடல் வியர்த்ைது. சுவரும் ைரையும் சிைாய்த்ைன.

ஊர்ந்ைவாபை முன்பனறினான் - மனத்துக்குள் உத்பைசமாகக்

கணக்கும் சசய்ைபடி. காலடிக் கணக்கில், சுமார் நூற்ரைம்பது
அடிகள் ைாண்டியிருப்பான். பாரை சட்சடன்று முற்றுப்சபற்று
விட்டது. ைரல, ஒரு சுவரில் ைான் இடித்ைது.

நுரழந்ை வழி மாதிரிபய சவளிபயறும் வழியும்

அரடத்திருக்கிைது பபாலும். அங்பகயும் துழாவி, துருத்திக் சகாண்
டிருக்கும் கல்ரலக் கண்டுபிடித்ைான்.

சவளிபயறும் துவாைம் கிரடத்ைது. ஆனால் படிக்கட்படா,

ைரைபயா ைட்டுப்படவில்ரல. கண்ரண மிகத் துன்புறுத்திக்
கவனித்ைான். பத்ைடிக்கும் கீபழ ைரை சைரிந்ைது. பமல்ைைத்தின்
வழியாகபவ வந்திருக்கிபைாம் என்பது அப்பபாதுைான் ஞாபகம்
வந்ைது. இது கீழ்த்ைைத்து அரை,

[92]
 அரை என்று கூை முடியாது. சபரிய கிடங்கு. ைாட்சைக் கைவு
ஒன்று சைாரலவில் சைரிந்ைது. ஒரு காைமான சநடி சுவாசப்
ரபகரை உறுத்தியது.

எவ்விை அைவமும் பகட்கவில்ரல. குதித்ைான். கருங்கல் பாவிய

ைரை, குதிகாலில் சுரீசைன்று குத்தியது.

சடட்டிகள் - சபட்டிகள் - சபட்டிகள். எல்லாம் மைப் சபட்டிகள்.

சபாக்கிஷ அரைபயா ஒருபவரை? ஆனால் இந்ைக் குடரல
உருவும் சநடி? அவனுக்கு இருமல் வந்ைது. சைாண்ரடரயக் கமறிக்
கமறி வாட்டியது. அடக்கிக் சகாண்டு நடந்ைான். எதிர்த் திரசயில்
ஒரு சிறிய கைவு சைரிந்ைது. அரசத்துப் பார்த்ைான். மறுபுைம்
பூட்டப்பட்டிருந்ைது. ஆனால் கைவின் கீல் இந்ைப் பக்கம்
இருப்பைால், கழற்ை முடியும். மூட்டிலிருந்து அலக்காகக் கைரவத்
தூக்கினான். ஒரச கூடாது ஓரச கூடாது என்று ஒவ்சவாரு
சுவாசத்பைாடும் ஒர் எச்சரிக்ரகரய சவளியிட்டுக் சகாண்டிருந்ைது
உள்ைம்.

கூச்சத்துடன் கண்ரணத் திருப்பிக் சகாண்டான் காஞ்சி புைத்ைான்.

காைணம்-

கைவு திைந்ை இடம் ஒரு படுக்ரக அரை.

படுத்திருக்கிைாள் ஒரு பைங்கிப் சபண்மணி!

அவன் பண்பாடு, அந்ை அரைக்குள் அடிசயடுத்து ரவப்பரைத்

ைடுத்ைது. அரை மீறிக்சகாண்டு நுரழந்ைாலும், ைாண்டிச்
சசல்லும்பபாது அவள் விழித்துக் சகாண்டால்?

கைரவப் பரழயபடி சாத்தினான். சபரிய கைவுகரை பநாக்கி

நடந்ைான். அரைத் திைக்க ஒருநாளும் முடியாது. வந்ை பாரையில்
திரும்புவைா? பத்ைடி உயைம் ஏை பவண்டும். இந்ைப் சபட்டிகரை
அடுக்கலாமா?

[93]
 குரமந்து குரமந்து கிைம்பிற்று இருமல்; சநஞ்ரச அழுத்தி
நிறுத்திக் சகாண்டான்.

கள்ைக் கடத்ைல்காைன் பயந்து பயந்து எடுத்து வரும்

சபாருரைப்பபால, சபரிய கைவுகளின் சந்து வழிபய நட்சத்
திைங்களின் சவளிச்சம் ஓைைவு வந்ைது.

அருகிலிருந்ை மைப்சபட்டியின் மீது குனிந்து ஆைாய்ந்ைான்.

பகாணலான சிவப்பு நிை எழுத்துத் சைரிந்ைது. ைமிழில்ைான்.
படித்ைான்.

'சவடிமருந்து - அபாயம்.'

உடல் குப்சபன்று வியர்த்ை அபை சமயத்தில், சிவசிைம்பைம்

பாரை பபாட்டுள்ை பயங்கைத் திட்டமும் விைங்கி விட்டது.
சவடிமருந்துக் கிடங்கு அருகிலிருப்பரை உள்ைாட்கள் மூலம்
அறிந்து, அவற்ரைக் கவர்ந்து சசல்லபவா, அல்லது இப்படிபய
சநருப்பு ரவக்கபவா திட்டமிட்டிருக்கிைார் பபாலும்!

சபரிய கைவுக்குச் சசன்ைான். ரக ரவத்ைான்.

மறுபுைத்திலும் யாபைா ரக ரவப்பரை உணர்ந்ைான்.

பல்லி மாதிரி அப்படிபய ஒட்டிக்சகாண்டான் கைபவாடு கைவாக.

கிறிச்சசன்ை ஓரசயுடன் கைவு திைந்துசகாண்டது. கைவுடன்

கூடபவ காஞ்சிபுைத்ைானும் நகர்ந்து சகாண்டைால், உள்பை
வந்ைவர்களின் பார்ரவயில் படவில்ரல.

ஒருவன் ைாட்டியானவன், மற்ைவன் சநட்ரட முைல் ைகம்.

அவர்கள் முதுரகக் காட்டிய மறுவிநாடிபய சாரைபபால்

சவளிபய நழுவினான் காஞ்சிபுைத்ைான். அப்பாடா! என்ன இைமான
குளிர் காற்று! ஆனால் ஒரு விநாடிகூட நின்று சுவாசிக்க
அவகாசமிருக்கவில்ரல. அவன் சவளிவந்ை இடம் ஒரு

[94]
திைந்ைசவளி. சகாஞ்சதூைமாவது ஓடினால்ைான் கட்டட வரிரசயில்
பாதுகாப்புக் கிட்டும்.

திைந்ைசவளியின் நடுபவ ஒரு சபட்டி வண்டி நின்று

சகாண்டிருந்ைது... அைன் காலடியில் பபாதுமான இருட்டு...
வந்ைவர்கள் திரும்புகிைவரையில் அங்பக ஒண்டிக் சகாள்ைலாம்.

நாலு எட்டில் அந்ைப் பாதுகாப்ரப அரடந்ைான். ஆனால்

அதுவும் அதிக பநைத்துக்கு அல்ல. கிடங்ரகச் சாத்திப் பூட்டிய
இருவரும் இந்ை வண்டிரய பநாக்கி அல்லவா வருகிைார்கள்?

வண்டியின் இருபுைமும் கைவுகள் இருந்ைன. மறுபுைத்துக்கு

நழுவினான். கைரவத் திைந்து சகாண்டு வண்டிக்குள்பை புகுந்ைான்.
பச, பச! இங்கும் சபட்டிகள்ைானா? சலிப்புடன் ஒைத்தில் ஓடினான்.
அபை சமயம் கிடங்ரகப் பார்த்ைாற் பபாலிருந்ை கைவுகரைத்
திைந்து பமலும் இைண்டு சபட்டிகரை வண்டிக்குள் ரவத்ைார்கள்
அவர்கள்.

"சமல்ல, சமல்ல ஜாக்கிைரை' பகாட்ரடக்கு சவளிபய இவர்கள்

பபாகிைார்கள். நாமும் பபாக பவண்டியதுைாபன.

சவடி மருந்துகளின் சநடி அவன் சுவாசத்ரை மீண்டும் குத்ைத்

சைாடங்கியது.

க்சக் க்சக் ரஹ!

பகாட்ரடத் சைருக்களில் சக்கைங்கள் சடசடத்ைன. ஓைங்களிலும்

மூரலமுடுக்குகளிலும் சகாஞ்ச நஞ்சம் சந்துகள் சைன்பட்டன.
அவற்றின் மூலம் காஞ்சிபுைத்ைான் சுத்ைமான காற்ரைச் சுவாசிக்க
முயன்ைான். நள்ளிைவின் இைமான காற்று பட்டு நூல்பபால் உள்பை
புகுந்து பமனிரயத் சைாடும் பபாசைல்லாம் அம்மா என்ன சுகம்
ஊசைங்கும் நிசப்ைம். எங்பகா ஒர் ஆந்ரை மட்டும் பகள்விபமல்
பகள்வியாகக் பகட்டுக் சகாண்டிருக்கிைது.

[95]
 திருவல்லிக்பகணி கிைாமத்தின் பக்கமிருந்ை வாசரல வண்டி
கடக்கிைது. பைாப்பு மைங்களின் சைசைப்பிலிருந்து ஊகித்ைான்.

'நில்." ஓர் அதிகாரியின் கட்டரை.

வண்டி நின்ைது.

'ஜுல்பிகர்கானிடம் பசர்ப்பிக்க பவண்டிய சைக்கு.

சைரிகிைைல்லவா!'

"ஆமாம், ஐயா...'

'நழுவி விழுந்து விடாமல் பத்திைமாகப் சபட்டிகரை

ரவத்திருக்கிறீர்கைா?"

''ரவத்திருக்கிபைாம், ஐயா...'

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு ஒபை படபடப்பு.

சரியா இல்ரலயா என்று பார்க்கக் கைரவத் திைந்ைால்...!

'பபா."

அதிர்ஷ்டம் அவன் பங்கில் இருந்ைது. சமாத்து சமாத் சைன்ை

மணல் பாரை. அைட்ரடயடித்ை சக்கைங்கள் வாயரடத்து ஊர்ந்ைன.
மைங்கள் அடர்ந்ை பகுதியில் இைங்கி விடலாசமன்று காஞ்சிபுைத்ைான்
காத்திருந்ைான்.

வண்டிபயாட்டியும் அவன் பைாழனும் சவகுபநைம் வரை

பபசவில்ரல. பிைகு ஒருவன் குைல் பகட்டது: "என்ன, இப்படி
ஒட்டுகிைாய்? சசஞ்சிக்குப் பாரை மைந்து விட்டைா? இது...'

மற்ைவன் நரகத்ைான்: ‘'நீ கிணற்றுத் ைவரை, உனக் சகன்ன

சைரியும்? சசஞ்சிக்குச் சசல்லும் பாரைரய ைாஜா ைாமின் ஆட்கள்
சமாய்த்துக் சகாண்டிருக்கிைார்கள். அகப்பட்டுக் சகாண்டால் நாம்
அப்பைம்ைான்."
[96]
 'அைனால்?"

'இது பவலூர்ப் பாரை. சுற்றி வரைத்துத்ைான் நாம் சசஞ்சிரய

அரடய பவண்டும்.'

குதிப்பைற்கு ஆயத்ைம் சசய்து சகாண்டிருந்ை காஞ்சிபுைத்ைான்

சட்சடனப் பின் வாங்கினான். பவலூர்ப் பாரையா!

ஒபை ஒரு ைரட: இந்ை சநடி. மூச்ரச அரடக்கும் இந்ை விஷக்

காற்று.

ைாங்கிக்சகாண்டுைான் ஆகபவண்டும். பவறு வழியில்ரல.

நரடயிபல சசன்று ைாமரைரயப் பிடிப்பரைக் காடடிலும், இந்ை
வண்டி மும்மடங்கு பமல். ைாழ்ப்பாரைத் ைடவுவரை நிறுத்திக்
சகாண்டான். ஒரு சபட்டியின் மீது ைரல; இன்சனாரு சபட்டியின்
மீது கால். ைாஜா பபால சயனித்துக் சகாண்டான்.

சிறிது சிறிைாக அந்ை சநடிக்கு மூக்குப் பழக்கப்பட்டது.

தூக்கமில்லாை இைண்டு இைவுகள். பபாஜனத்ரைக் கண்டு சவகு
பநைமான காலி வயிறு. முதுகிபல எரியும் அந்ை முத்திரைச் சூடு.
எல்லாம் பசர்ந்ை கரைப்பு அவன் விழிகரை இழுத்துப் பபார்த்தின.

வண்டி பமட்டில் ஏறுவது சைரிந்ைது. விடுவிடுசவன இைங்குவது

புரிந்ைது. நீர்க்கரைபயாைமாகச் சசல்வது உரைத்ைது. இைம்
சூரியனின் சூடு சைாட்டது. இத்ைரனக்கும் நடுவில் அவன் அரை
மயக்கமாகபவ கிடந்ைான்.

திடீசைன்று மார்ரப அரடக்கிை மாதிரி இருந்ைது. மூச்சுத்

திணறியது. இத்ைரன பநைம் தூங்கியைன் விரைவாக, கந்ைக
வாயுரவ அைவுக்கதிகமாகச் சுவாசித்து விட்டான். காலங் கடந்பை
உணர்ந்ைான் அரை.

ரகயும் காலும் ைடுமாறின. புலன்கள் பஞ்சரடவதும்

சைளிவரடவதுமாகக் கண்ணாமூச்சி ஆடின. இனி ஒரு விநாடியும்

[97]
ைாக்குப் பிடிக்க முடியாது. அடக்கி ஒடுக்கி ரவத்திருந்ை அந்ை
இருமலும் சைாண்ரடரயப் பிய்த்துக் சகாண்டு கிைம்பிவிடும்.

கரடசி நிமிடத்தில் ைான் ஞாபகம் வந்ைது - ைான்

அணிந்திருக்கும் உரடகரைப் பற்றி. கும்பினி உரடயுடன்
சவளிபய உலவுவதில் என்சனன்ன சங்கடம் விரையுபமா?
கரைந்து, மூட்ரடயாகக் கட்டிக் சகாண்டான்.

ைாழ்ப்பாரை விலக்கினான். சவளிபய உச்சி சவய்யிலில்,

சாரலப்புழுதி சவள்ளிப் சபாடியாக மினுமினுத்ைது. ஏபைா ஒரு
பகாயிலின் மதில் சுவரை ஒட்டினாற் பபால் வண்டி ஒன்று சசன்று
சகாண்டிருந்ைது. ைடாசலன்று குதிக்கக்கூடாது. வண்டி ஒரு
குலுங்கல் குலுங்கி விடும். சமதுவாக சவளிப் புைம் நழுவினான்.
அச்சின் பக்கமிருந்ை இரும்புத் துண்ரடப் பிடித்துக் சகாண்டு
காரலத் ைரையில் சைாட்டான். கைடு முைடான பாரை. வண்டியின்
பவகத்தில் சிைாய்ப்புகள் ஏற்பட்டன. இரு சக்கைங்களிலும் சிக்கிக்
சகாள்ைாைவாறு சாமர்த்தியமாக உடம்ரப வரைத்து, பிடிரய
விட்டான். வண்டியின் ஓரசயில் அவன் விழுந்ை ஓரச
கலந்துவிட்டது.

பாரையின் திருப்பத்தில் வண்டி மரைந்ைது. பிைபக

காஞ்சிபுைத்ைான் எழுந்து சகாண்டான். அடக்கி ரவத்திருந்ை
இருமல்கள் அடுக்கடுக்காய்ப் புைப்பட்டன. அரவகளுக்கு முழுச்
சுைந்திைம் ைந்ைான். திைந்ை சவளியின் சுத்ைக் காற்ரை ஆரசதீை
இழுத்ைான். ஆனால் சுவாசப் ரபரய அரடத்திருந்ை விஷக்காற்று
முழுதும் சவளிபயை மறுத்ைது. அைன் விரைவாக, பைகம் அவன்
ஆரணக்குட்படத் ையங்கியது.

'ஏனய்யா நடுச் சாரலயில் ைள்ைாடுகிைாய்? உடம்பு

சுகமில்ரலயா? திருக்குைத்துக்கு பமற்பக ரவத்தியர் வீடு
இருக்கிைது, பபாய்ப்பார்" ஆடு ஒட்டிக் சகாண்டு வந்ை ஒரு சிறுவன்
சசால்லிக் சகாண்பட சசன்ைான்.

[98]
 ரவத்தியர் வீடு... மருந்து கூட பவண்டாம். ஒரு ரக ைண்ணிர்,
ஒரு கவைம் பசாறு. அரவ பபாதும், புதுத் சைம்பும் புத்துயிரும்
சகாடுக்க.

இன்னும் நரட பநைாகவில்ரல. ஆனால் ரவத்தியரின் வீட்ரடக்

கண்டுபிடிக்கும் அைவுக்குப் புலன்கள் ஒத்துரழத்ைன. கண்கள்
சசருக, வாசல் பக்கம் இருந்ை கூட்டத்ரைக் கண்டான். கடந்து
உள்புைம் சசன்ைான். ரவத்தியரின் ரகப்சபட்டியும், சூைண
டப்பாக்களுபம பமரஜ மீது இருந்ைன. ரவத்தியர் பவசைங்பகா
பபாயிருக்கிைாபைா?

''ரவத்தியபை! ஐயா ரவத்தியபை!' காஞ்சிபுைத்ைான் அல்ல -

அவன் பின்னாலிருந்து பவசைாருவன் கூப்பிட்டான்.

'அட, உம்ரமத் ைானப்யா ரவத்தியபை' அவன் முதுகில் ைட்டியது

ஒரு கைம்.

என்னது? நான் ரவத்தியைா? காஞ்சிபுைத்ைானுக்குப் பரழய

ைடுமாற்ைத்பைாடு புதிய குழப்பம்.

'இப்படி வாருங்கள். ' கூப்பிட்டவன், அவரனக் ரகரயப் பிடித்து

அரழத்துச் சசன்ைான் மறுபுைத்துக்கு.

ஒரு பல்லக்கு பட்டுத் திரை சைாங்கவிடப்பட்டிருந்ைது. அைற்குப்

பின்னாலிருந்து ஒரு சபண்ணின் ரக சைரிந்ைது.

காஞ்சிபுைத்ைான் கண்ரணத் பைய்த்து விட்டுக்

சகாண்டிருக்ரகயில், அரழத்துச் சசன்ைவன் பபசினான்: ‘'என்ன
ையங்குகிறீர்கள்? அவர்கள் சபரிய இடம், ரவத்தியர் ஐயா.
திரைக்குப் பின்னாலிருந்து ரகரய மட்டும்ைான் நீட்டுவது வழக்கம்.
உங்களுக்குத் சைரியாைைா?”

சசதுக்கிய சிற்பமா? கரடந்சைடுத்ை ைந்ைமா? உைசிய சந்ைனமா?

உருப்சபற்ை அகில் மணமா?

[99]
 கண்சகாட்டாமல் பார்த்ைவாறு நின்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். பட்டுத்
திரைக்குப் பின்னாலிருந்து நீட்டிக் சகாண் டிருந்ைது பட்டுக் ரக.

அதில், ஒரு பூ பச்ரச குத்தியிருந்ைது - ைாமரை!

(8)
அந்ைப் பூங்கைத்தில்ைான் என்ன சிலிர்ப்பு சநற் கதிர்களின் பமபல
சைன்ைல் ஒடும்பபாது அப்படி இருக்கும். கண்டிருக்கிைான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

அப்படியானால்? அவளுக்கும் ைன்ரனத் சைரிந்துவிட்டைா?

சற்று அழுத்தினாலும் கன்றிவிடும் சமன்விைல்கள்; இைத்ைப்

சபாட்டு ரவத்ை மாதிரி சசக்கச் சிவந்ை திசு நுனிகள்.

மயங்கியிருந்ை அவனது எண்ணங்கள் மீண்டன.

காஞ்சிப் பாரையில் மாட்டு வண்டி, பச்பசாந்திப் பாதிரியார்; சுளிர்

சுளிர் - சவுக்கடி விடுதியில் அடிரமப் சபண்ணின் அவல நிரல;
மீட்டவளுடன் மயிரலத் திருக்குைத்ைருபக மகிழ்ந்திருந்ை அற்ப
பநைம்; சகாள்ளிசயனச் சுட்ட அடிரமச் சூடு, பைங்கியரின்
பகாட்ரட; சிவசிைம்பைத்தின் சுைங்கம்; கந்ைக் சநடியிபல பிையாணம்;
மயக்கம் சைளிந்ை பபாது இந்ை மபனாகைச் சந்திப்பு!

''ரவத்தியர் ஐயா, சீக்கிைம் பாருங்கள், ' பரைப்புடன் பவண்டிக்

சகாண்டான் அவரன அரழத்து வந்ைவன்.

பல்லக்கில், பட்டுத் திரைக்குப் பின்னாலிருப்பவள் அவள் ைானா?

இன்னும் நன்ைாய் நிச்சயப்படுத்திக் சகாள்ை-

“எத்ைரன நாைாய்க் காய்ச்சல்?'

'இப்பபாதுைான் - சற்று முன்னால், ' பரடவீைன் பதில் அளித்ைான்.

'நீ சும்மா இரு. அவர்கள் சசால்லட்டும்."

[100]
 'காரலயிலிருந்துைான். திருக்குைத்துத் ைண்ணிர் ஏற்கவில்ரல
பபாலிருக்கிைது.'

அது சசய்தியல்ல - அமுது: பைனாகப் பாய்ந்ை அந்ைத் தீங்குைல்

ைாமரையினுரடயதுைான். சாமர்த்தியமாகத் ைங்கள் சந்திப்ரபயும்
உணர்த்திவிட்டாபை!

குறிப்பாகப் பபசுகிைாள் என்ைால், இவர்கள் எவபைா அன்னியர்கள்.

ைாமரைரயக் கடத்திக் சகாண்டு பபாகிைார்கள். ைடுத்து மீட்டாக
பவண்டும்.

'பித்ைம்ைான்...' நாடிரயப் பிடித்திருந்ைது அவன் கைம்.

சூழ்நிரலரய பநாட்டமிட்டது கண்.

வீட்டின் விலாப்புைம் அது. திைந்ை முற்ைம். பின்பக்கம் ஒரு கைவு

இருக்கிைது. ஒரு வாைாமைம் முன்புைத்தில். மைத்ைடியில் ஒரு சின்ன
பமரட.

அங்பக உட்கார்ந்திருந்ைார் ஒரு கிழவர். சலாக் சலாக் சகன்று

இருமல். காஞ்சிபுைத்ைான் "பித்ைம்..." என்று சசான்னது அவருரடய
இருமல் சத்ைத்தில் மரைந்துவிட்டது. பரட வீைனுக்குக் பகாபம்.
"சபரியவபை, இங்பக கவனித்ை பிைகு ைான் ரவத்தியர் உம்மிடம்
வருவார். ஏன் சும்மா இருமிக் காட்டுகிறீர்?' என்று அைட்டியதும்
அவர் இருமல் நின்று விட்டது.

காஞ்சிபுைத்ைான் கணக்சகடுத்ைான். பல்லக்குத் தூக்கிகள் நால்வர்.

துரண வந்ை வீைர்கள் இருவர். ஆறுபபரை பவறிடத்துக்கு
விைட்டியாக பவண்டும். பிைகு ைாமரையுடன் பின் புைம்
சவளிபயறிவிடலாம்.

'இந்ைாப்பா, இப்படி வாருங்கள். ' பல்லக்குத் தூக்கிகளில்

இருவரை அருகில் அரழத்ைான். 'ஓர் உைவி பண்ணுகிைாயா?"

[101]
 'ஓ, என்ன பவண்டும்?" "ஆள் கிரடக்காமல் பத்து நாைாய்த்
ைவிக்கிபைன். ஆற்ைங் கரையிபல நிரையப் பாைாங்கல் கிடக்கிைது.
சபரியைாய், அம்மிக் குழவிக்கு உபபயாகப்படக் கூடியைாய் இைண்டு
எடுத்து வந்து ைருகிறீர்கைா? என்னாபல தூக்கி வை முடியவில்ரல...'
'அைற்சகன்ன ரவத்தியபை, இபைா பபாகிபைாம், ! இைண்டு பபர்
புைப்பட்டார்கள்.

"எைற்கும் நீயும் பபாப்பா. ஒரு ரக சகாடுத்ை மாதிரி இருக்கும்.

மூன்ைாமவரனயும் அனுப்பி விட்டான்.

'வீதிக் கரடசியிபல ஒரு புளியமைம் இருக்கிைபை, பார்த்தீர்கைா?"

நாலாமவனிடம் பகட்டான்.

'இல்ரலபய, ஐயா. '

'மைத்திபல ஏறி, நுனிக் சகாம்பிலிருந்து ஒரு துளிர்

கிள்ளிக்சகாண்டு வாருங்கபைன்! அங்பக ஒரு மாடு இருக்கும்.
சகாஞ்சம் சபால்லாைது. இைண்டு பபைாய்ப் பபாங்கள்.'

அவர்களும் புைப்பட்டார்கள்.

ஆைாமவரன?

திண்ரணயிலிருந்ை கிழவர் மறுபடியும் இருமினார்.

'சசான்பனபன, ஐயா! அறிவில்ரலயா?' ஆைாமவன் அவரை

விைட்டிக் சகாண்டிருக்ரகயில் - "பலகியம் தீர்ந்து பபாச்சு ரவத்தியர்
ஐயா" - ஒரு சபண்பிள்ரை அந்ைக் கிழவரை சநருங்கி
முரையிட்டாள்.

பரடவீைன் பரிகசித்ைான். 'ஏனம்மா, அவர்ைான் கிழவர், கண்

சைரியாது. உனக்குமா? ரவத்தியர் இபைா இருக்கிைார், பார்'
காஞ்சிபுைத்ைாரனக் காட்டினான்.

[102]
 வந்ைவள் சுடச் சுடத் திருப்பினாள்: 'ஏனய்யா, உனக்குத் ைான்
ரபத்தியம் என்ைால் எனக்குக் கூடவா? நான் இந்ை ஊரிபல முப்பது
வருஷமாய் இருக்கிைவள். இவர்ைான் ரவத்தியர். நீயும் புது ஆள்.
அபைா பல்லக்குக்குப் பக்கத் திபல இருக்கிைவனும் புது ஆள். '

அயர்கிை ைாசி காஞ்சிபுைத்ைானுரடயது அல்ல. இருந்ைாலும்

சால்ரவரயப் பபார்த்திக்சகாண்டு, இருமல் கிழவர் எழுந்து
வந்ைபபாது அவனுக்குத் திக்சகன்றுைான் ஆயிற்று.

“என்ன ைம்பி, என் வீட்டுக்குள்பைபய நீ கரட ரவக்கப்

பார்க்கிைாயா? யார் நீ?" என்ைார் ரவத்தியர்.

"அட புைட்டுப் பயபல!' பரடவீைன் கப்சபன்று பிடித்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைானின் கைத்ரை. முதுகுப்புைம் வரைத்ைான்.

'சீ, விடு!" ஒபை உைைல். ரக விடுபட்டது.

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு நாக் கூசவில்ரல. 'சலாக் சலாக் சகன்று

இருமினால்ைான் ரவத்தியசைன்று அர்த்ைமா? நானும் ஒரு
ரவத்தியன்ைான், ஐயா- சசன்ரனப் பட்டணத்தில்."

அசல் ரவத்தியரின் புருவங்கள் சநற்றிக்கு ஏறின. 'ஒபகா, எங்பக

ைம்பி படித்ைாய்?"

''காஞ்சிபுைத்தில். '

'காஞ்சிபுைத்திலா? எனக்குத் சைரியாைவர்கபை கிரடயாபை!

யாரிடம் படித்ைாய்?"

'சசாக்கநாைப் பண்டிைரிடம். '

'ஹூம். அவர் இைந்ைபபாது நீ பிைந்திருக்கபவ மாட்டாய்."

சிரித்ைாள், காஞ்சிபுைத்ைாரனக் காட்டிக் சகாடுத்ை சபண்மணி.

[103]
 "புளியங்சகாம்பு ஒடிக்க இைண்டு ஆள்! அம்மி எடுத்து வை
மூன்று பபர் எல்லாரையும் அனுப்பிவிட்டு எரையப்பா அடித்துக்
சகாண்டு பபாகத் திட்டமிட்டிருந்ைாய்?' கிழட்டு ரவத்தியரின்
குைலில் சூடு ஏறியது.

'நானும் ரவத்தியன்ைான்." காஞ்சிபுைத்ைான் வலியுறுத்தினான்.

'இரு" கிழவர் உள்பை சசன்ைார். சில விநாடிகளில் திரும்பினார்.

உள்ைங்ரகயில் ரவத்திருந்ை சபாடியில் ஒரு சிட்டிரக எடுத்ைார்.
'வாரயத் திை. சித்ை ரவத்தியத்தில் அரிச்சுவடி படித்ைவன் கூடச்
சசால்லிவிடுவான் இது என்ன சூைணசமன்று. நீ சசால், பார்க்கலாம்.'

காஞ்சிபுைத்ைான் வாரயத் திைந்ைான். சூைணத்ரைத் தூவினார்

ரவத்தியர்.

விநாடி ையங்கினாலும் விபரீைமாகுபம. அவன், கண்ணிரமக்கும்

அவகாசம்கூடத் ைைவில்ரல. 'மந்ைாை சூைணம்' என்ைான்.

பக்கத்திலிருந்ை பரடவீைனிடம் கட்டரையிட்டார் ரவத்தியர்:

"இந்ை ஆரைத் துபணாடு கட்டி ரவ. பிைகு ைரலயாரியிடம்
ஒப்பரடக்கலாம்.'

புளியமைத்துக்குப் பபாயிருந்ைவர்கள் திரும்பிவிட்டார்கள்.

ஆற்ைங்கரை சசன்ைவர்களும் அம்மிக்கல் சகாணர்ந்து விட்டார்கள்.

ஒருவருக்கிருவைாகப் பிடித்துக் சகாண்டார்கள். துபணாடு

துைணாகக் கட்டினார்கள். வீைர்களிசலாருவன் வியந்து கூறினான்:
"இவன் பபாட்ட பவடத்தில் நாங்கள் கூட ஏமாந்து விட்படாம், ஐயா.
சநாடியில் பைாலுரித்து விட்டீர்கபை!'

'பின்பன? சாைாைணத் திருநீரைப் பபாய்ச் சூைணம் என்கிைாபன,

அபயாக்கியன்!' ரவத்தியர் பல்லக்கினருபக குனிந்ைார். 'ரகரய
இப்படி நீட்டு, அம்மா."

[104]
 காஞ்சிபுைத்ைான் நிைானித்ைான். இது ைணிந்து பபாக பவண்டிய
ைருணம்.

''ரவத்தியர் ஐயா, சும்மா விரையாடிபனன். ையவு சசய்து

மன்னியுங்கள். '

'விரையாட்டா?' ரவத்தியர் அவன் பக்கம் முகம் திருப்பவில்ரல.

'விரையாடுவைற்கு பவறு துரை உண்டு, ைம்பி. உயிர் அல்ல. '

கட்டப்பட்ட ரககரைக் கழற்ைப் பார்த்ைான். இயலவில்ரல.

பல்லக்ரக பநாக்கிக் கண்கள் ைாவின. காற்றில் சற்று அரசந்ைது

பட்டுத்திரை. ஒரு விநாடி- ஒபை வினாடிைாமரையின் மலர் முகம்
சைன்பட்டது. அந்ை விழிமுரனயில் மின்னுவது என்ன ரவைப்
சபாட்டா? அல்ல. கண்ணிர்த்துளி.

பரடவீைன் பணிவுடன் சைரிவித்ைான்: ''ரவத்தியர் ஐயா,

அவர்கள் சபரிய இடத்ரைச் பசர்ந்ைவர்கள். சைாம்பப் பத்திைமாக
அரழத்துச் சசல்ல நிரனத்பைாம். வழியில் காய்ச்சல்
வந்துவிட்டது...'

ரவத்தியர் உைட்டின் மீது விைல் ரவத்ைார். 'சைசைசவன்று

பபசாபை."

திடீசைன ஓர் ஒரச.

பைைப் பைை ஓடிவந்ைாள் ஒரு சபண்மணி, வீட்டுக்குள்ளிருந்து.

'உங்கரைத்ைாபன, வாருங்கபைன், இங்பக. '

"ஸ். என்ன குடி முழுகிவிட்டது?" கடிந்து சகாண்டார் ரவத்தியர்.

'குடி முழுகித்ைான் பபாய்விட்டது. சபரிய ரபயரன வந்து

பாருங்கள். என்னபவாபபால் ஆடுகிைான். குதிக்கிைான். ரகயில்
அந்ைத் துப்பாக்கி! அவன் பக்கத்திபல ரகக்குழந்ரை பஜாதி
பவபை... வாருங்கபைன்...' -
[105]
 ரவத்தியர் கலவைத்துடன் வீட்டுக்குள் சசன்ைார்.

ைகவல் சுவாைஸ்யமாயிருந்ைைால், குழுமியிருந்ை கூட்டம் அவர்

பின்னால் சசன்ைது.

ஒபை விநாடி. முற்ைம், முற்றும் காலி. அவன் பல்லக்ரகப்

பார்த்ைான். ைாமரை, மின்னல் பபால் சவளிப்பட்டாள்.

'ஐபயா... உங்களுக்கு... உங்கரைப்பபாய்... ' பைபை சவன்று

அவனுரடய ரகக் கட்டுக்கரை அவிழ்த்து விட்டாள்.

'அன்று நீ. இன்று நான். உனக்கும் எனக்கும் எத்ைரன ஒற்றுரம

பார்த்ைாயா, ைாமரை? அவளுரடய ைந்ைச் சசப்பான பமாவாரய
நிமிர்த்தினான் காஞ்சிபுைத்ைான். பசார்ந்ை வைனம் அவனுக்குக்
கலக்கம் ைந்ைது. “ைாமரை உனக்கு என்ன உடம்பு?'

''ரவத்தியைாக நடித்து நீங்கள் பைாற்றீர்கள். பநாயாளியாக நடித்து

நான் சவற்றி கண்படன்."

'என்ன? '

"ஆமாம். எப்படியும் நீங்கள் பைடி வருவீர்கள் என்று

எதிர்பார்த்பைன். பயணத்ரைக் சகாஞ்சபமனும் ைாமைப்
படுத்ைலாசமன்றுைான் காய்ச்சல் என்பைன்.'

'யார் இவர்கள்? எங்பக அரழத்துப் பபாகிைார்கள் உன்ரன? '

'எனக்கும் சைரியவில்ரல. பூமியில் பாைம் படாைபடி என்ரனத்

ைாங்குகிைார்கள். ஏசனன்று புரியவில்ரல. பமனியில் ஒரு துரும்பும்
படாைபடி காக்கிைார்கள். எைற்காக என்று விைங்கவில்ரல.
மகாைாணி மாதிரி மரியாரையுடன் அரழத்துச் சசால்கிைார்கள்."

'நீ மகாைாணிைாபன ைாமரை- என் மன சாம்ைாஜ்யத்தில்?"

கண்கரைத் துரடத்துக் சகாண்டாள் ைாமரை. 'அந்ை ஒரு பைவி

எனக்குப் பபாதும். இந்ை வீைர்களின் மர்மமான நடவடிக்ரக
[106]
எனக்குப் பயமாயிருக்கிைது. நான் உங்களுடன் வந்து விடுகிபைன்.
எங்கு பவண்டுமானாலும் அரழத்துப் பபாங்கள். இப்பபாபை
பபாய்விடலாம், அவர்கள் வருவைற்குள். '

"சபாறு, சபாறு." அவள் பைாளில் ஆறுைலாகத் ைட்டி னான்

காஞ்சிபுைத்ைான். 'இது பகல் பவரை. இைவில் ஏைாவது வழி
சசய்கிபைன்."

''சாயந்ைைபம இவர்கள் கிைம்பிவிட்டால்?"

"கிைம்பும்படி விடமாட்படன், பயப்படாபை. நீ பபாய்ப் பல்லக்கில்

இருந்து சகாள். நான் இபை ஊரில் பவசைங்கானும் ஒளிந்து
சகாள்கிபைன். எப்படித் ைப்பினான் என்று பகட்டால், ைாபன
கட்டுகரை அவிழ்த்துக் சகாண்டு ஓடி விட்டான்' என்று
சசால்லிவிடு. '

ரவத்தியரின் வீட்டுக்கு மூன்று கட்டு. முைல் கட்டிலிருந்து

காஞ்சிபுைத்ைான் சவளிபயறிய சமயம், இைண்டாவது கட்டில்
பலவிைமான கூக்குைல்கள்.

‘'பவண்டாமடா, கண்ணா! கீபழ பபாட்டுவிடு. '

‘'பவண்டாம், பவண்டாம். கீபழ பபாடபவண்டாம். குழந்ரை மீது

பபாட்டுவிடப் பபாகிைான். '

என்னவாயிருக்கும்? பபானான் அங்கு.

ரவத்தியரின் மகன் எட்டு வயதுச் சிறுவன் ஆடிக் குதித்துக்

கும்மாைமிட்டுக் சகாண்டிருந்ைான். அவன் ரகயில் ஒரு சபரிய
துப்பாக்கி இருந்ைது. ைரையில் அவன் பக்கத்தில் ஒரு சின்னஞ்சிறு
குழந்ரை, கத்திக் சகாண்டிருந்ைது பரிைாபமாக.

ரவத்தியரின் மரனவி மன்ைாடினாள்: 'கண்ணப்பா! என்

சசல்லமில்ரலயா கீபழ பபாட்டு விட்டு வா கண்ணா, என்னிடம்.'

[107]
 'மாட்படன்! சுடப் பபாகிபைன்! இபைா சுடப் பபாகிபைன். ரபயன்
குதித்ைான்.

வீரிட்டு வீரிட்டு, சிசுவின் உடல் விரைத்துக் சகாண் டிருந்ைது.

'விடுங்கள்! என்ன வந்ைாலும் வைட்டும். ' திமிறினாள் ரவத்தியரின்

மரனவி. அவரை மடக்கிப் பிடித்துக் சகாள்ை இைண்டு ஆள்
பைரவப்பட்டது.

துைத்தில் எட்டி நின்றிருந்ைார்கள் அத்ைரன பபரும்.

துப்பாக்கிரயப் பார்த்ைவர் அபநகமாய் யாருமில்ரல. அது பற்றிக்
பகள்விப்பட்டிருந்ைபைா, அவர்கள் மிைட்சிரய அதிகரித்ைது.

எவபனா ஒருவன் காஞ்சிபுைத்ைாரனக் பகட்டான்: 'அந்ைப்

ரபயன் பிடித்திருப்பது என்ன?”

'அைன் சபயர் துப்பாக்கி. ஆனால் அது இங்பக எப்படி வந்ைது?"

''ரவத்தியபைாட மூத்ை ரபயன் பைங்கிக்காைனின் பட்டாைத்தில்

இருந்ைான். பாவம், சசத்துவிட்டான். அவன் ஞாபகமாய் இரைக்
சகாடுத்ைனுப்பினார்கைாம். வீட்டிபல ரவத்திருந்ைரை
விரையாட்டுப் சபாருள் என்று எடுத்து விட்டான். சின்னக்
குழந்ரைரயயும் ரவத்துக் சகாண்டு ஆட்டம் பபாடுகிைான்.'

'அது சரி. ரபயன் ஏன் இப்படித் ைள்ைாடுகிைான்?"

'இப்பத்ைான் ரவத்தியர் சசான்னார் - மருந்துக்காக ரவத்திருந்ை

பபய்த் ைண்ணிரயக் குடித்துவிட்டானாம்.'

'பபய்த் ைண்ணியா?"

'கள்ளு, ஐயா, பனங்கள்ளு. சபரியவர்கள் கூட அரைத்

சைாடமாட்டார்கள். பச்ரசப் பிள்ரை குடித்ைால் என்ன கதி
ஆகிைது?"

[108]
 'ஐயா, ஐயா. நீங்கள் சகாஞ்சம் கவனியுங்கபைன். ' ரவத்தியக்
கிழவர், பல்லக்குடன் வந்ை பரடவீைர்களிடம் மன்ைாடினார்.

மறுத்துவிட்டார்கள் இருவரும்.

"எங்களுக்குப் பழக்கம் கிரடயாபை. ரவத்தியர் ஐயா,

விரசயிபல ரக ரவத்திருக்கிைான் ரபயன். இசகுபிசகாய்ச்
சுட்டுவிட்டால் என்ன ஆவது!"

பச்சிைம் சிசுவின் பமனி நீலம் பாரித்து விட்டது அத்ைரன

அழுரக நீர்வீழ்ச்சி பபாலக் காரைக் குரடந்ைது அந்ை ஒலம்.

'நகருங்கள்" காஞ்சிபுைத்ைான் விலக்கிக் சகாண்டு முன்பன

பாய்ந்ைான்.

பரடவீைன் கூவினான்: ‘'படய் பமாசடி கட்டவிழ்த்துக் சகாண்டு

எப்படி வந்ைாய்? ரவத்தியர் பவடம் மாதிரி இல்ரல இது சுட்டுத்
ைள்ளிவிடப் பபாகிைான் பார். '

கண்சவட்டும் பநைம்ைான். பறித்ைான் துப்பாக்கிரய ஒரு கைத்ைால்;

அரணத்ைான் சிசுரவ மறு கைத்ைால்.

ஒடி வந்ைாள் சபற்ைவள். அவள் கண்களிலிருந்து வடிகிைபை,

அைற்குப் சபயர்ைான் ஆனந்ைக் கண்ணிைா?

'ைம்பி! நீ சைய்வம், சைய்வம், சைய்வபமைான்!'

பபய்த் ைண்ணி குடித்ை ரபயரனப் பாய்ந்து பிடித்துக் சகாண்டார்

ரவத்தியர்.

“மரடயா ஊரைபய கலக்கி விட்டாபய!' என்று ஒரு

பவரலயாளிடம் அவரனத் ைள்ளினார்.

'கிணற்ைடிக்கு அரழத்துப் பபா. ைரலயில் பச்ரசத் ைண்ணிரைக்

குடம் குடமாய்க் சகாட்டு."

[109]
 காஞ்சிபுைத்ைானின் பக்கம் திரும்பினார். பாைாட்டாதிருக்க
முடியுமா? "சபரிய விபரீைத்திலிருந்து காப்பாற்றினாயப்பா. நீ
சகட்டிக்காைன்ைான். '

''ரவத்தியம்ைான் சைரியாது, ' காஞ்சிபுைத்ைான் சிரித்ைான்.

'நீ நல்லவன். காைணமில்லாமல் பவடம் பபாட்டிருக்க மாட்டாய்.

என்ன உைவி பவண்டுமானாலும் என்ரனக் பகள். சசய்கிபைன். '

'மிக்க நன்றி, ஐயா", காஞ்சிபுைத்ைான் சுற்றும் முற்றும் பார்த்துக்

சகாண்டான்.

சமாத்ைக் கூட்டமும் கரைந்து விட்டது. ரவத்தியரிடம்

கிசுகிசுத்ைான், காபைாடு.

பல்லக்கு இருந்ை இடத்துக்குத் திரும்பி வந்ைார் ரவத்தியர்.

வீைர்களிசலாருவன் சசான்னான்: 'இருட்டிவிட்டால் கஷ்டம், ஐயா.

இன்னும் சைாம்ப தூைம் பபாகபவண்டும்.'

நாடிரய மீண்டும் பிடித்ைார் ரவத்தியர். பகட்டார்: 'எவ்வைவு

தூைம்?"

'சசால்லக் கூடியைாயிருந்ைால் பகட்கிை வரையில் ரவத்துக்

சகாண்டிருப்பபாபமா? இவர்கள் சபரிய இடம்...'

'சபரிய இடம், சபரிய இடம் என்கிறீர்கள். ஆனால் இத்ைரன

அலட்சியமாயிருந்திருக்கிறீர்கபை? மார்பில் கபம் கட்டியிருக்கிைது.
இைவு பவரையில் பிையாணம் சசய்ைால், நான் சபாறுப்பல்ல. '

'எங்கரை என்ன சசய்யச் சசால்கிறீர்கள்?"

'ஒன்றும் பவண்டாம். இன்று இைவு இங்பகபய ைங்கி விட்டு,

காரலயில் பயணத்ரைத் சைாடருங்கள்.'

[110]
 "இங்பகயா ' இருவரும் ஒபை குைலில் பகட்டார்கள்.
'வசதியாயிருக்கும். பயப்படாதீர்கள். என் மரனவி கவனித்துக்
சகாள்வாள்.'

ஒருவரைசயாருவர் பார்த்துக்சகாண்டார்கள். "ைாங்கள் இவ்வைவு

தூைம் சசான்ன பிைகு மீைமாட்படாம்.'

பல்லக்கினருகில் ரககட்டி வாய் சபாத்திக் குனிந்ைான் ஒருவன்.

'சசைகரியப்படுமா, அம்மா? ரவத்தியர் சசால்கிைார். சமதுவாய்
எழுந்து வாருங்கள். சமதுவாய், சமதுவாய், " என்ைான்.

ைாமரைக்கு இப்பபாது சிரிப்பு. சற்றுமுன் ரவத்தியர் அவள்

உடல்நிரலரயப் பற்றிச் சசான்னபபாது திரகப்பு. யாருரடய
திட்டம் என்று ஊகித்ைதும் பூரிப்பு.

ரவத்தியரின் மரனவி வந்ைாள். மூன்ைாவது கட்டுக்கு அரழத்துச்

சசன்ைாள் ைாமரைரய.

வீைர்களில் ஒருவன் சுடுைண்ணீர் சகாணர்ந்து ைந்ைான். மற்ைவன்,

ஒரு தூசுமில்லாமல் மஞ்சத்ரைத் ைட்டினான். சாைைங்கரை அகலத்
திைந்ைான் முைல்வன். ஊதுவத்திகரைக் சகாளுத்தி ரவத்ைான்
இைண்டாமவன்.

பழமும் பாலும் வந்ைன. மாடவிைக்குகள் குளிர்ந்ை ஒளிரயக்

சகாட்டின.

அரனவரும் பபாய்விட்டார்கள்.

அன்னச் சிைகு புரைத்ை மஞ்சம்.

சபாற்சகாடி அதிபல புைண்டது.

என்ன பாட்டா? சமல்லப் பாடுவது பபால் ஒரு குைல் எங்கிருந்து!

[111]
 "நான்ைான் ைாமரை. இவ்வைவு உபசாைம் சசய்ைவர்கள் ஒன்ரை
மைந்துவிட்டார்கபை! அரை நான் சசய்பைன்!' கட்டிலுக்குக்
கீபழயிருந்து காஞ்சிபுைத்ைான் சவளிப்பட்டான்.

மலர்ந்ைது ைாமரை முகம். 'எரை மைந்துவிட்டார்கள் அவர்கள்?"

'ைாலாட்டுப் பாட. '

அவள் சிரித்ைாள். இைய ைாகம் தீை வாய்விட்டு, ஆனால்

ஒரசப்படாமல், சிரித்ைாள்.

'உயிரைத் துரும்பாக மதித்துப் ரபயரனயும் குழந்ரைரயயும்

காப்பாற்றினர்கைாபம? ரவத்தியரின் மரனவி சசான்னார்கள். '

காஞ்சிபுைத்ைான் நரகத்ைான்: 'துப்பாக்கியிடம் பழக்கமில்லாைைால்

மிைண்டு பபாயிருந்ைார்கள் அவர்கள். சைாம்பப் பரழய காலத்ைது
அது. மருந்துகூடக் சகட்டித்திருக்காது. அப்படிபய இருந்ைாலும்,
அரை எளிைாக சவடிக்க ரவக்க முடியாது. ’’

"வீைம், விபவகம் இைண்டும் ஒன்றுைான். நீங்கள் ஒன்ரை

மறுத்ைால் இன்சனான்று இருக்கிைது. சரி, நாம் புைப்படலாமா?"

கைவுத் ைாளில் ரக ரவத்ைான் அவன். 'பின்புைத் சைரு

வழியாகப் பபா. விநாயகர் பகாவிசலான்று வரும். பிைாகாைத்தில்
காத்திரு. வண்டி ையார் சசய்து சகாண்டு அங்பக வருகிபைன்."

உற்சாகத்துடன் காஞ்சிபுைத்ைான் நரடவிரித்ைான். கரட

வீதிபபால் ஒரு சைரு. மாடுகள், வண்டிகள் நின்றிருந்ைன.

ஆ! அபைா! பசணத்துடன் குதிரைசயான்று காத்திருந்ைது.

சசாந்ைக்காைன் எங்பக? அபைா கரடயில் பலகாைம் வாங்கிக்
சகாள்கிைாபன! அட! இவனா? ைாமரைரய அரழத்து வந்ை
இருவரில் ஒருவன் அல்லவா இவன்? எங்பக புைப்பட்டான் இவன்
மட்டும் ைனியாக?

[112]
 பசணத்தின் இடுக்கில் துருத்தியிருந்ைது ஒரு மைக்குழல். லிகிைம்
ரவத்து அனுப்பப்படும் குழல்

யாருக்கு நிருபம் சகாண்டு சசல்கிைான்? இத்ைரன அவசைமாக ?,

சநாடி பநைம்ைான். லிகிைத்ரைக் ரகப்பற்றினான்; குழாரயத்

திரும்ப ரவத்ைான்.

பவகமான நரட. வீட்டுத் திண்ரணசயான்று வந்ைது. அமர்ந்து

சகாண்டான். மாடத்து அகல் விைக்கு, படிக்கப் பபாதுமானது.

படித்ைான்: 'சிங்காவைம் மகாைாஜா அவர்களின் திவ்ய சமூகத்துக்கு,

பணிவுடன் எழுதிக் சகாண்டது.

மிகுந்ை சிைமத்தின் பபரில் இைவைசியாரைக் கண்டுபிடித்து

அரழத்து வந்துவிட்படாம். யாருக்கும் சைரிவிக்காமல் மிக
ைகசியமாக ரவத்திருக்கிபைாம் விஷயத்ரை, இைவைசியாரிடம் கூடச்
சசால்லவில்ரல. வரும் வழியில் அவர்களுக்கு பலசான காய்ச்சல்,
ரவத்தியரிடம் காட்டிபனாம். ைங்கிவிட்டுப் பபாகச் சசால்கிைார்.
இைண்டு நாட்களில் இைவைசிரயத் ைங்களிடம் பசர்ப்பித்து
விடுகிபைாம் ' இைவைசி!

காஞ்சிபுைத்ைான் திரும்பத் திரும்பப் படித்ைான். அவனுரடய

உள்ைம் துவண்டது. என்ன ரபத்தியக்காைத்ைனம் சசய்யவிருந்பைாம்!
அவன் நடந்ைான். ஆனால் விநாயகர் பகாவிலின் பக்க மல்ல,
ரவத்தியரின் வீட்டுக்கு.

வாசல்புைத்தில் தூங்கிக் சகாண்டிருந்ைான் இைண்டா மவன்.

எழுப்பினான்.

'நீங்கள் பல்லக்கில் அரழத்து வந்ை சபண், ைப்பிபயாடப்

பார்க்கிைாள். விநாயகர் பகாவிலருகில் இருப்பாள். பபாய்ப்
பாருங்கள்' என்று சைரிவித்ைான். -

[113]
 வாரிச் சுருட்டிக் சகாண்டு அந்ை ஆள் ஓடினான். காஞ்சிபுைத்ைான்
ஒரு சபருமூச்சுடன் நின்ைான்- ைாமரை படுத்திருந்ை அரைரயப்
பார்த்ைவண்ணம்.

பிைகு, சசன்ரனப்பட்டணம் சசல்லும் பாரையில் திரும்பி

நடக்கலானான்.

அங்பக சிங்காவைத்தில். மரலயுச்சியில் ஒரு கண்காணிப்பு ஸ்தூபி.

அரை ஒட்டிய திைந்ை மச்சு. மூன்று உருவங்கள் அரமதியற்று
உலவுகின்ைன. ைகுநாைர், கிருஷ்ணப்பன், சசன்னம்மா.

சுழல் படிகளில் இைங்கி வந்ைான் காவலாள் ஒருவன். ஆவலுடன்

சநருங்கினார்கள் மூவரும். 'என்ன, ஏபைனும் சைரிகிைைா?"
கவரலயுடன் விசாரித்ைார் ைகுநாைர்.

'நன்ைாய்ப் பார்த்து விட்படன். எவரையும் காபணாம். சசன்ரனப்

பட்டணப் பாரையிலும் சரி, திருச்சிப் பாரையிலும் சரி, யாரும்
வைக்காபணாம். ' பணிவுடன் வணங்கி விட்டுப் பபாய்விட்டான்
அவன்.

சசன்னம்மாவின் விழிகளிபல சீற்ைம். உைட்டில் துடிப்பு. 'நன்ைாக

ஏமாந்துவிட்டீர்கள். '

'என்ன அைசி? '

'‘ஹும். சசத்துப்பபான நாகத்துக்கு உயிரூட்டியிருக்க பவண்டாம்.

'

'எரைக் குறிப்பிடுகிைாய், சசன்னம்மா?"

"பவசைரை அடிரமயாக மரைந்துவிட்ட ைங்கள் அண்ணன் மகள்

திரும்பக் கிரடப்பாள், ஒழித்து விடலாம் என்சைல்லாம் நீங்கள்
நிரனத்திருப்பது சவறும் மனக் பகாட்ரட'

[114]
 'அப்படியல்ல. அவள் வந்ைதும் பார், என்ன நடக்கிைசைன்று"
சூளுரைத்ைான் காளிங்கன்.

(9)
கறுத்ைது. பழுத்ைது. பழுத்ைது. சிவத்ைது. சிவத்ைது. சவளுத்ைது.

வானத்தில் ஓவியம் தீட்டினான் சைய்வக் கரலஞன்.

பலபலசவன்ை காரலப்சபாழுது. உற்சாகத்ரை வைவரழத்துக்
சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். ரகரயயும் காரலயும் உைறி மார்ரப
நிமிர்த்திக் சகாண்டான். சுரமைாங்கிக் கல் ஒன்று எதிர்ப்பட்டது.
ைாவிபயறி அமர்ந்து சகாண்டான்.

சபாட்சடன்று ைரலயில் விழுந்ைது ஒர் இலந்ரைப் பழம்.

அண்ணாந்து பார்த்ைான். ஒரு மந்தி இளித்ைது.

பழத்ரைச் சுரவத்துத் துப்பிவிட்டு, 'நன்றி' என்ைான்.

'இன்சனான்று பபாபடன். '

கிரைரய ஓர் உலுக்கு உலுக்கியது குைங்கு. ஆலங் கட்டி மரழ

பபால இலந்ரைகள் விழுந்ைன. ரக நிரையப் சபாறுக்கிக்
சகாண்டான்.

வானைத்துக்கு மகா ஆனந்ைம். காஞ்சிபுைத்ைானிடம் என்ன

பைாழரமபயா அருகில் வந்து உட்கார்ந்து சகாண்டது. 'என்ன
வருத்ைம் உனக்கு? என்று வினவுவது பபால் ஏக்கத்துடன் பார்த்ைது.

'அவள் பபாய்விட்டாள்' என்று பதில் கூறினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

கைத்திலிருந்ை ஒரல அைன் சின்னத் ைரலரய சமல்லத் ைட்டியது.

'எவள்?"

[115]
 'என்னுள் இைண்டைக் கலந்ைவள். என்னவள் என்று பகாட்ரட
கட்டியிருந்ை மின்னற்சகாடி.."

மந்தி ைரலரயச் சாய்த்து விழிகரை உருட்டியது. அடடா! என்ன

ஆயிற்று அவளுக்கு? ஏன் உன்ரனப் பிரிந்து பபானாள்?

"அவள் பபாகவில்ரல. நான்ைான் பிரிந்து வந்து விட்படன். அவள்

நாபடாடியல்ல, நாடாைப் பிைந்ைவள் என்று சைரிந்ைது. அப்புைம்
உைவு சகாண்டாடலாமா? நீபய சசால்லு."

'ஊஹல்ம் ஊஹூம்' என்று ைரலரய ஆட்டியது மந்தி. மறு

விநாடிபய எதிர் மைத்தில் எரைக் கண்டபைா, ைாவிவிட்டது.

ைாமரை பல்லக்கில் பபாய்க்சகாண்டிருப்பாள், ைனக்குரிய

இடத்ரை பநாக்கி. இனிரமயானவள்; எந்ை வழிப்பபாக்கரும்
அவளுக்கு உணவு ைந்து உபசரிப்பார்கள்...

காஞ்சிபுைத்ைான் சுரமைாங்கிக் கல்லிலிருந்து குதித்து நரடரயத்

சைாடர்ந்ைான். சவய்யில் ஏறுமுன் அரடந்து விட பவண்டும் -

சசன்ரனப் பட்டணத்ரையா? ஆம். சபரியசபத்து ரவத்ை

நம்பிக்ரகரய பமாசம் சசய்யக் கூடாது.

வழிகாட்டி மைம் அவரனச் சற்பை நிறுத்தியது. 'காஞ்சிபுைம்' என்று

எழுைப்பட்ட ரக, 'உன் அன்ரன அங்பக இருக்கிைாள்' என்று
நிரனவூட்டுவது பபால் நீண்டு நின்ைது

ஒரு விநாடி ையங்கினான். ஜல் ஜல் ஜல். இைட்ரடக் காரை

பூட்டிய கட்ரட வண்டி அவரனசயாட்டி வந்து நின்ைது.
'ஏறிக்சகாள், ைம்பி' என்ைான் வண்டிக்காைன்.

வண்டி நிரைய சநல் மூட்ரடகள். அரியாசனத்து அைசி பபால

அைன்மீது அமர்ந்திருந்ைாள் ஒரு சபண். கலகலசவன்று
நரகத்துவிட்டுச் சசான்னாள் அவள்: 'திரகத்துப் பபாய் விட்டார்
பார்த்தீர்கைா, அண்பண!' காஞ்சிபுைத்ைானிடம் பகட்டாள்.
[116]
'சசன்ரனப்பட்டணத்திபல சபரியசபத்துபவாட வீட்டுக்குத்ைாபன
பபாகிைாய்?"

திரகப்பு இைட்டித்ைது. "யார் சசான்னார்கள் உங்களுக்கு?" 'உன்

முதுகு. பளிச்சசன்று பதில் ைந்ைான் வண்டிக் காைன்.
'கிைாமத்ைார்களுக்குப் பதில் சைரியாது என்று நிரனத்ைாயா?
ஏறிக்சகாள், ஏறிக்சகாள். வண்டி அங்பகைான் பபாகிைது."
காஞ்சிபுைத்ைான், பமல் துண்ரடப் பிரித்துப் பபார்த்துக் சகாண்டான்.

சூட்டுக்பகாலால் பபாடப்பட்ட சப.சப. என்ை எழுத்ரை

மைக்கலாம். ஆனால் மரைக்க முடியாது.

கரும்புத் துண்ரடக் கடித்துக் சகாண்டிருந்ைாள் அந்ைப் சபண்.

அந்ைத் துண்டினாபலபய பக்கத்தில் ைட்டினாள். "ைாத்ைா, நகர்ந்து
சகாள். இன்பனார் ஆள் வருகிைது."

ஏறிக்சகாண்டிருந்ை காஞ்சிபுைத்ைான் அந்ைக் கிழவரனப்

பிைகுைான் கவனித்ைான். என்ன இது பவடம்?

வாய்க்குபமபல, கண்ணுக்குக் கீபழ முகத்ரைச் சுற்றி ஒரு துண்டு

பபாட்டுக் கட்டிக் சகாண்டிருந்ைான் அவன். மூக்கு, கன்னம், காது
மூன்றும் அந்ைக் கட்டுக்குள் புரைந்திருந்ைன. எைற்காக இந்ை
பவடம்?காஞ்சி இரைஞனுக்குப் புரியவில்ரல. ''பட்டணம் பபாகிை
பிள்ரையா? ஏறிக்சகாள், ஏறிக் சகாள்' என்று இடம் சகாடுத்ைான்
அந்ைத் சைாண்டுக்கிழவன். 'ைங்கம்மா, இந்ை ஆள்கிட்பட
நிச்சயமாய் விரல பபாய் விடும் பார்' என்ைான் பபத்தியிடம்.

'ஐரயபயா! நல்ல ஆைாயிருக்கிைாபை! இவர் மாட்டிக்

சகாண்டாைா, பாவம்'

திகில் ஏற்பட்ட மாதிரி நடித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'நீங்கள்

இைண்டு பபரும் பபசிக் சகாள்வரைப் பார்த்ைால் பயமாயிருக்கிைது.
நான் இைங்கிக் சகாள்கிபைன். வண்டிக்காைபை, சகாஞ்சம்
நிறுத்துங்கள்."
[117]
 அந்ைப் சபண் கரும்புத் துண்டால் அவன் ரகயில் அடித்ைாள்.
"பயப்படாபை ஐயா, ைாத்ைா உன்கிட்பட ஏபைா வியாபாைம்
பண்ணலாசமன்றுைான் பார்க்கிைார்."

'வியாபாைமா அது இன்னும் பயங்கைமாச்பச! சரி, சைக்ரக எடுங்க.

'

முன்புைமிருந்ை வண்டிக்காைன், "என்ன, ைாத்ைா பட்டாக் கத்திரய

எடுத்து விட்டாைா?' என்று புதிர் பபாட்டான்.

காஞ்சிபுைத்ைானின் திரகப்பு, கணத்தில் நீங்கியது. காைணம்,

சநல்மூட்ரடகளின் அடியிலிருந்து ஒரு நீண்ட வாள் சவளிப்பட்டது.
பழரமயானது. பவரலப்பாடுகள் மிகுந்ை உரை சகாண்டது.
கனமானது.

'இதுைான் ைம்பி. விரலக்கு எடுத்துக் சகாள்கிைாயா?" முரனகரை

சநருடினான் காஞ்சிபுைத்ைான். ரகயிலிருந்ை ஓரல விழுந்ைரைக்
கூட கவனிக்காமல் ைசித்ைான். நல்ல எஃகு. பிடியில் மதுரை
நாயக்கரின் முத்திரை சபாறித்திருந்ைது.

'சபரியவபை வாங்கிக் சகாள்ை ஆரசைான்! ஆனால் பணத்துக்கு

எங்பக பபாபவன்!"

கிழவர் ைன் பவடிக்ரகயான முகத்தினால் அவரன உற்றுப்

பார்த்ைார். 'நல்ல ரபயன் நீ. சும்மாபவ ரவத்துக் சகாள், பபா
விரலக்கு எடுத்துக் சகாள்கிைாயா என்று பகட்டுக் பகட்டு எனக்கு
அலுத்துப் பபாச்சு!"

கரும்புக் கன்னி ரககரைப் படபடசவன்று சகாட்டி னாள்.

"அண்பண ைாத்ைா ைரலமுழுகி விட்டார் பட்டாக் கத்திக்கு!'

வண்டிக்காைனுக்கும் உற்சாகம். 'பபாவுது பபா இனி எவன்

மண்ரடயும் உருைாது!'

[118]
 'என்னிடம் அகப்பட்டாசலாழிய' என்று திருத்தினான்
காஞ்சிபுைத்ைான். “ைாத்ைா என் ரகசயல்லாம் துறுதுறுக்குது. ஏைாவது
பட்டாைத்தில் பசை பவண்டும் பபால் இருக்கிைது.'

'ஐரயபயா பவண்டாம் ைம்பி அந்ை ஆரச!” என்ைார் சபரியவர்.

'பசர்ந்ைால், அறுபது எழுபது வருஷத்துக்கு முன்னாபல பசர்ந்திருக்க
பவண்டும். அப்பபாது நடந்ைசைல்லாம் ைர்ம யுத்ைம். இப்பபாது
நடப்பசைல்லாம் சவறும் காட்டுமிைாண்டித்ைனம். ரமசூர் நாயக்கர்
'மூக்கு யுத்ைம்' நடத்தினாபை, அதிலிருந்து எல்லாபம சகட்டுப்
பபாச்சு.'

'அசைன்ன ைாத்ைா, மூக்கு யுத்ைம்?"

"இரு, இரு, இரு வண்டிரய நிறுத்தினாள் அந்ைப் சபண்.

'முகத்திலிருக்கிை கட்ரட அவிழ்த்துக் காட்டிவிடுவார், ைாத்ைா. நான்
பபாகிபைன் அண்ணனிடம்" அவள் வண்டியிலிருந்து குதித்ைாள்.

கிழவர் சசான்னார்:

'ரமசூர் நாயக்கருக்கும் மதுரை நாயக்கருக்கும் யுத்ைம் நடந்ைது,

முப்பது நாற்பது வருடம் முந்தி. அப்பபாது நான் மதுரை
பட்டாைத்திபல இருந்பைன். என்னபவா, யுத்ைசமன்ைால்
பைாற்கிைதுைான். எதிரியிடம் சிரைப்படுகிைதுைான். ஆனால் இந்ை
ரமசூர்க்காைங்க - சீ, சீ. அகப்பட்ட ஆட்கரை சயல்லாம்
கண்டதுண்டமாய்...'

'சவட்டிப் பபாட்டார்கைா?"

'பபாட்டிருந்ைால் பைவாயில்ரலபய! மூக்ரகயும் பமலுைட்ரடயும்

மட்டும் சவட்டி, ரமசூர் நாயக்கருக்கு அனுப்பிக்
சகாண்டிருந்ைார்கள். அவர் மிகவும் சந்பைாஷப் பட்டார். இவர்கள்
உடபன வழியில் கண்ட ஆட்கரைசயல்லாம் ைாக்கி மூக்குகரை
சவட்டிச் பசகரித்து மூட்ரட மூட்ரடயாய்க் கட்டி அனுப்பி
ரவத்ைார்கள். இவ்வைவு மூக்குகளுக்கு இவ்வைவு பணம் என்று
[119]
ரமசூர் நாயக்கர் சவகுமானம் ைந்ைார். அந்ை பமலுைட்டில்
கருகருசவன்று மீரச இருந்ைால், சவகுமானம் இன்னும் அதிகப்படி
- சசத்ைவன் இரைஞன் என்பைால்!'

“என்ன பகாைம்' காஞ்சிபுைத்ைானின் பார்ரவ கிழவனின் முகத்தில்

நிரலத்ைது.

"ஆமாம், பகாைம்ைான். அந்ைச் சித்திைவரையில் சகாஞ்சம்

சகாஞ்சமாகச் சசத்ைார்கள் சபரும்பாலானவர்கள். என்ரனப் பபால்
சிலருக்கு நல்ல பச்சிரல கிரடத்ைது. காயத்ரை ஆற்றிக்
சகாண்படாம். ஆனால் முகத்ரை சவளிபய காட்டினால்
பார்க்கிைவர்களுக்குக் குரல நடுக்கம் ஏற்படும்...'

வண்டி சசன்ரனப் பட்டணத்துக்குள் நுரழந்து சகாண் டிருந்ைது.

வாரை சநருடினான் காஞ்சிபுைத்ைான். அைன் ஒசிவு, ைாமரையின்

உடரல நிரனவூட்டிற்று. அைன் கூர்ரம, அவள் பமாவாய். அைன்
நீைம், அவள் விழிகள்.

பின்ரக கட்டிக் சகாண்டு உலாவினார் சபரியசபத்து. சுண்டு

விைலின் நுனி மீரசயின் சகாடுக்ரகச் சீண்டியது.

கணக்கப்பிள்ரையின் ரகயில் மாவு இருந்திருந்ைால்

கூழாகியிருக்கும். அப்படிப் பிரசந்து சகாண்டிருந்ைார். உடம்பு
பைறிக் சகாண்டிருந்ைது.

''காணாமற் பபான அந்ை அடிரமப் சபண்ரண இன்னுமா ஐயா

கண்டுபிடிக்க முடியவில்ரல?”

'இல்ரல... வந்து... ைாமரை...'

“ைாமரையாவது, மல்லிரகயாவது காசுக்குப் புண்ணியமில்லாை

ஆள் நீர். காசி வீைண்ணா அண் பகாவில் பசாற்றுக்குப் பபாைாை

[120]
சம்பைம் வாங்கிக் சகாண்டிருந்தீர். நான் அதிகச் சம்பைத்துக்கு
இங்பக பவரல பபாட்டுத் ைந்பைபன, எைற்கு?"

கணக்கப்பிள்ரை பரிைாபமாகப் பார்த்ைார். பபசவில்ரல. “எைற்கு,

ஐயா? சசால்லுங்கபைன். வியாபாைத்ரை நன்ைாய் விருத்தி
பண்ணுவீசைன்று. இப்படி, விரல சகாடுத்து வாங்கிய அடிரமரயக்
காபணாசமன்று ரக விரிப்பைற்காக அல்ல. '

காஞ்சிபுைத்ைான் அந்ை பநைம் பார்த்து உள்பை வந்ைான்.

சபரியசபத்துவின் சிடுசிடுப்பில் பாதி குரைந்ைது.

'அடிரமகசைல்லாம் ஒட்டம் பிடிக்கிை காலம் இது, நீயாவது

திரும்பினாபய! பநர்ரமயானவன்ைான். காயா, பழமா? '

'இைண்டுமில்ரல. சமாட்டு" என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'பிட்டுச் சசால்லு.'

'சிவசிைம்பைம் வை மறுக்கிைார். ைடிசயடுத்து அடித்ைால் கூடப்

பழுக்காது.'

'நீ என்ரனக் பகட்காமல் அத்ைரன அவசைமாய்க் பகாட்ரடயில்

புகுந்திருக்கக் கூடாது."

'மன்னிக்க பவண்டும்... சந்ைர்ப்பம் கிரடத்ைது.'

'பிைபயாசனம் ?'

வரைபயாரசயின் கட்டியம்.

சைய்வநாயகி உள்பை வந்ைாள். காஞ்சிபுைத்ைாரனக் கண்டதும்

ஒரு பகள்விக்குறி - என்ன பண்ணினாய்?" என்பது பபால்.

“என்னம்மா?' சபரியசபத்து விசாரித்ைார். 'மாடசாமி அந்ைக்

கரசயடி விடுதிக்குப் பபாய் ைகரை சசய்திருக்கிைான் - ைாமரை

[121]
காணாமற் பபானைற்காக. ஏசழட்டுப் பபைாகச் பசர்ந்து அவரனச்
சக்ரகயாய்ப் பிழிந்து விட்டார்கைாம்.'

மாடசாமி, அடிரமகளுக்குக் கங்காணியாயிருப்பவன்; அலி.

சபரிய சபத்து சினந்ைார். 'பின்பன? பபரி சசட்டி, சபாங்கல்

பண்டிரகயின்பபாது கும்பினி பகாட்ரடக்குப் பபானால் ஐந்து
குண்டு பபாட்டு மரியாரை சசய்வார்கபை, அது மாதிரி கிரடக்கும்
என்று நிரனத்ைானா? யார் அவரன ைகரை சசய்யச் சசான்னது?"

'இைக்கபமயில்ரல அப்பா, உங்களுக்கு. பாவம், உங்களிடம்

ஏபைா சசால்ல பவண்டுசமன்று முனகுகிைான்."

“எனக்குத் ைரலக்குபமல் பவரல." 'அவன் எவ்வைவு நல்லவன்,

அப்பா. உங்களுக்குத் துரணயாக எத்ைரன ஊர்களுக்கு
வந்திருக்கிைான்'

'சரியம்மா, சரி. இைந்ைால், சிைந்ை முரையில் ஈமக் கடன்கள்

நடத்துபவாம்.'

'இைக்கமில்லாமல் பபசுகிறீர்கபை, அப்பா என்னபவா உங்களுடன்

இைண்டு வார்த்ரை சசால்ல பவண்டுசமன்று ஆரசப்படுகிைான்.
வாருங்கள். '

சபரிய சபத்து புைப்பட்டார். காஞ்சிபுைத்ைாரனக் கண்ணால்

நிறுத்தினாள் சைய்வநாயகி. ைனிபய பபச பவண்டுசமன்று குறிப்புக்
காட்டினாள்.

ஆனால் சபரியசபத்து இடந் ைைவில்ரல. "நீயும் வா,

சைய்வநாயகி' என்று அரழத்துப் பபாய்விட்டார்.

பைாட்டத்தில், அைசமைத்ைடியில் கும்பல். அலி மாடசாமியின்

உடலில் பல இடங்களில் காயம். சபரியசபத்துவின்
நரடபயாரசகூட்டத்ரை விலக்கியது. சபரியசபத்து சுற்றுமுற்றும்
பார்த்ைார். அழுக்கு, அருவருபபு, அசுைைம.
[122]
 சபரியசபத்துவின் அருகிலிருந்ை ஒருவன் சசான்னான்: 'ைங்களிடம்
ஏபைா சசால்ல பவண்டுசமன்று புலம்புகிைான் பாவம்... ைாமரை,
ைாமரை என்று பவபை முனகல்...'

'என்னசவன்று நீைான் பகபைன். ' 'சபரிய ஐயா வந்திருக்கிைார்கள்'

அவன் கத்தினான். பயனில்ரல.

'நீ பகட்டுப் பார். மகரை ஏவினார். அவள் குனிந்து பகட்டாள்.

'உங்களிடம்ைான் ஏபைா சசால்ல பவண்டுமாம். சலிப்புடன் அவள்
அகன்று விட்டாள்.

பவறு வழியில்ரல. குனிந்ைார். 'அந்ைப் சபண் ைாமரை...

பதிபனழு... வருடங்களுக்கு முன் ைஞ்ரசயில் வாங்கிபனாம்....
சிங்காவைம் சிம்மாைனத்தின் வாரிசு... பபாைாை காலம் நம்மிடம்
விற்ைார்கள்... இத்ைரன நாள் மரைத்ைைற்கு மன்னியுங்கள்...'

என்ன பிைமிப்பான சசய்தி! 'மருத்துவமரனயில் பசர்த்து இவரன

உடபன கவனியுங்கள், ' என்ைார்.

பலவிைமான பயாசரனகள்... மீரசரயச் சுண்டியபடி நடந்ைார்.

பைாட்டத்தின் மூரலயில் ஒரு கிடங்கு இருந்ைது. வண்டியிலிருந்து

சநல் மூட்ரடகரை இைக்கிக் சகாண்டிருந் ைார்கள்.

சபரிய சபத்துவுக்குச் சீற்ைம் ஏற்பட்டது. சபாபைர் சபாபைசைன்று

எப்படித் ைள்ளுகிைார்கள் கீபழ!

'அபடய் என்ன அலட்சியமடா உங்களுக்கு ஒவ்சவாரு சநல்லும்

ஒரு மகாலட்சுமி எத்ைரன சிந்தியிருக்கிறீர்கள் கீபழ ஊம்?'
ஆத்திைத்துடன் பூமியில் விழிகரைச் சுழற்றினார்.

என்ன அது?

[123]
 ஓரலயா? "யாைடா பபாட்டது இரை?" எடுத்துக் சகாண்பட
பகட்டார். 'வண்டியிபல யாருக்சகல்லாபமா இடம் சகாடுத்பைாம்,
யார் பபாட்டார்கபைா சைரியவில்ரலபய..."

வண்டிக்காைனின் பதிரல அவர் பகட்டுக் சகாண்டிருக்கவில்ரல.

சிந்ைரனகள் சுழன்ைன. கால்கள் விரைந்ைன. கண்கள் திரும்பத்
திரும்ப அந்ை ஓரலரய வட்டமிட்டன.

‘'சிைமத்தின் பபரில் இைவைசியாரைக் கண்டுபிடித்து விட்படாம்....

இைவைசியாரிடம் கூடச் சசால்லவில்ரல... அரழத்து வருகிபைாம்...'
- எங்பகபயா அனுப்பப்பட்ட ஓரல ைவறுைலாக சநல் வண்டியில்
விழுந்து இங்பக வந்திருக்கிைது. அலி மாடசாமி ைாமரைரயப்
பற்றிச் சசான்னது... அடிரமப் சபண் ைாமரை காணாமற் பபானது...
சிங்காவைம் மன்னனுக்கு அனுப்பப்பட்ட இந்ை ஒரல...

அப்படியானால், யாருக்கும் சைரியாமல் ஓர் அைசகுமாரி இங்பக

அடிரமப் சபண்ணாக இருந்திருக்கிைாள்...! -

பைபைத்ைது உள்ைம். துறுதுறுத்ைது ரக. சபரிய சபாக்கிஷக்

கிணற்ரைப் பார்த்ைாயிற்று... அரை எடுக்க எதுபவா பைரவ...
என்ன அது...

'சைய்வநாயகிரய வைச்சசால்...' கட்டரை பிைப்பித்து விட்டு,

கணக்கப்பிள்ரையின் அரைக்குத் திரும்பினார்.

'கூப்பிட்டீர்கைா அப்பா?" 'மகாைாணி மாதிரி சமதுவாய்

வருகிைாபய!' காைணம் சைரியாமபல பகாபம் வந்ைது
சபரியசபத்துவுக்கு.

தூத்துக்குடி முத்ரைக் கழுத்தில் அல்லவா அணிந்திருக்கிைாள்!

பின்பன அைைங்களுக்கிரடயில் பளிச்சிடுகிைபை!

[124]
 "சசான்னாலும் சசால்லாவிட்டாலும், நான் ைாணிைான் அப்பா
சபரியசபத்துவின் மகள் என்ைால், சிற்ைைசிக்குச் சமானமில்ரலயா?"
என்ைாள் மகள்.

ைாணி, சிற்ைைசி!

சபரியசபத்துவின் கண்கள் ஒளியுடன் மின்னின. மீரசயின்

நுனிகள் ஆரசயினால் துடித்ைன.

"கணக்கப்பிள்ரை சநல் வண்டி வந்திருக்கிைபை, எந்ைப்

பாரையில்?'

'பவலூர் வழியாக, ஐயா...'

'இைண்டு ஆட்கரை உடபன அங்பக குதிரையில் அனுப்புங்கள்.

காற்ைாய்ப் பைக்க பவண்டும். புரிகிைைா? இங்கிருந்து ைப்பிப்பபான
ைாமரை என்கிை சபண்ரண, சிங்காவைம் பகாட்ரடக்கு அரழத்துப்
பபாய்க் சகாண்டிருக்கிைார்கள். அவரை மடக்க பவண்டும்.
விடிவைற்குள் எனக்குத் ைகவல் கிரடக்குமா?"

'ஏற்பாடு சசய்கிபைன், ஐயா...'

'இரும். ' பபானவரை நிறுத்தினார். 'அந்ை அடிரமப் சபண்

ைாமரைக்கு ஏைாவது விபசட அரடயாைம் உண்டா?"

"ஆமாம், ஐயா. வலது மணிக்கட்டினருகில் ஒரு ைாமரைப் பூவின்

படம் பச்ரச குத்தியிருக்கும்.'

'நல்லது. பச்ரசக் குத்ைத் சைரிந்ை யாைாவது இருந்ைால் இங்பக

வைச்சசால்... சைய்வநாயகி, உனக்குப் பச்ரசக் குத்திக் சகாள்ை
ஆரச உண்டல்லவா?"

"என்ன அப்பா, இசைல்லாம்?' என்ைாள் சைய்வநாயகி.

'ஒன்றுமில்ரல. என் மூரை, உன் அதிர்ஷ்டம், நாட்டின் நிரலரம

[125]
மூன்றும் ஒன்று பசர்கின்ைன. சபருரமயுடன் மீரசரயத் ைட்டிக்
சகாண்டார் சபரியசபத்து.

(10)
"ைாணிரய அடிரமப்படுத்தி விட்படன் சகாக்கரித் ைார் ைகுநாைர்.

'ஹாஹ்ஹா' சைாரடரயத் ைட்டிக்சகாண்டு சிரித்ைார்

கிருஷ்ணப்பர். 'ைங்கள் சவற்றி குறிப்பிடத்ைக்கதுைான், மாமா.
அடிரமகள் ைாணியாகிை காலமல்லவா இது!"

'பபச்சு, பபச்சு, பபச்சு. மீண்டும் பபச்சு" முகம் சுளித்ைாள்

சசன்னம்மா. சதுைங்கம், அவளுக்குப் பிடிக்காை ஆட்டம். அவள்
அைைம் குளிர் ைசத்ரைச் சுரவத்துக் சகாண்டிருந்ைது. விழிகபைா
கனரலக் கக்கின.

சதுைங்கப் பலரகரய நகர்த்தினார் ைகுநாைர். மகரை பநாக்கி

முறுவலித்ைார். "ஏச்சு, ஏச்சு, ஏச்சு. மீண்டும் ஏச்சு. சசன்னம்மா,
பபச்ரச இகழ்வது சபருந் ைவறு. பார்க்கப் பபானால், ஆண்டவன்
சசய்ை வஞ்சகத்ரை எதிர்த்து நிற்பது மனிைனின் பபச்சு
ஒன்றுைாபன!"

அைசி சசன்னம்மா முகத்ரைத் திருப்பிக் சகாண்டாள். ஆனால்

கிருஷ்ணப்பர், "அசைன்ன மாமா, புதிைாயிருக்கிைது?" என்ைார்.

“பாருங்கபைன். மனிைனுரடய எல்லா உறுப்புக்கரையும்

உலகத்ைார் கண்ணில் படும்படி சவளிப்பரடயாய்
அரமத்திருக்கிைான் ஆண்டவன். இந்ை நாக்ரக மட்டும், தில்லித்
துருக்கரைப்பபால், வாய்க்குள் மூடி மரைத்திருப்பது
வஞ்சரனயில்ரலயா? பபசப் பபச, சைய்வத்தின் சதிரய
உரடக்கிபைாசமன்றுைாபன சபாருள்!"

[126]
 "முற்றிலும் உண்ரம, மாமா' கிருஷ்ணப்பர் ஆபமாதித்ைார்.
“இன்ரைக்குத் ைமிழ் நாட்டிபலபய மிகப் சபரிய அறிவாளி என்று
பபாற்ைப்படுபவர் யார்? சாந்ரை என்கிை சபண்மணி! ஏன்?
நாக்குக்கு உரிய மதிப்புக் சகாடுப்பைால். மாசபரும் பமரைகள்
அவசைதிரில் ைர்க்கத்திலும் வாைத்திலும் பைாற்பைாடுகிைார்கள்!
பபச்சின் சபருரமபய சபருரம."

உப்பரிரகயின் வழிபய எட்டிப் பார்த்ைாள் சசன்னம்மா. 'ைங்கள்

பபச்சுக்கு இபைா ஒரு பயிற்சி, அப்பா. புைப்பட்டவர் இைண்டு பபர்.
திரும்பியவன் ஒருவன்ைான். என்ன அர்த்ைம் இைற்கு?"

திரகப்புடன் ைாணிரய சநருங்கினார் கிருஷ்ணப்பர்.

பின்னாபலபய சசன்று நின்ைார் ைகுநாைர். அைண்மரனக்சகன்று
ஏற்பட்ட அந்ைைங்கப் பாரையில் புைவி வீைசனாருவன் ஏறி
வந்துசகாண்டிருந்ைான்.

'ரகயில் லிகிைக் குழல் ரவத்திருக்கிைாபன? கிழவன்

பவல்பண்டிைன் ஏபைா சசய்தி அனுப்பியிருக்கிைான், !" ைகுநாைர்
விைக்கினார்.

குதிரைரய ஓைமாக நிறுத்திவிட்டு அவன் வந்ைான். "வாழ்க

மன்னர்' என்ைவாறு குனிந்து வணக்கம் சசலுத்தினான். 'சசன்ை
காரியம் சவற்றி அைபச. பவல்பண்டிைர் சகாடுத்ை ஓரல இபைா"
என்ைான்.

கிருஷ்ணப்பர் குழரலப் சபற்றுக் சகாண்டார். மூடிரய

அகற்றினார்.

சவற்றுக் குழல் அவரைத் திரகக்க ரவத்ைது. 'நீ

விரையாடுகிைாயா, இல்ரல, பவல்பண்டிைனா?” இடிசயன
இைங்கியது அைசனின் குைல்.

'அைற்குள்... இருந்ைபை... எங்பக விழுந்திருக்கும்?" தூைன்

ைடுமாறிப் பபானான்.
[127]
 பைைாதிருந்ைவர் ைகுநாைர் ஒருவர்ைான். 'பைவாயில்ரல.
ஓரலரயக் காணாவிட்டால் என்ன? நீபய சசால் சசய்திரய."

கிருஷ்ணப்பர் குறுக்கிட்டார்: "அசைப்படி? ைாஜாங்க பவரலயில்

அஜாக்கிைரை என்பது...'

'மன்னிக்க முடியாை குற்ைம்ைான். ஆனால் இப்பபாைல்ல." ைகுநாைர்

வீைனின் பக்கம் திரும்பினார். 'சசால்லப்பா."

கண்ணில் நன்றியுடன் கூறினான் அவன்: "இைவைசியாரைக்

கண்டுபிடித்து அரழத்து வந்பைாம். இைவைசியாருக்குக் காய்ச்சல்
ஏற்பட்டைால், பவலூருக்குப் பக்கத்திபல ஒரு கிைாமத்தில்
ைங்கியிருக்கிைார்... இைண்டு நாளில் வந்து விடுவார் "

கிருஷ்ணப்பர் மாமாவின் கண் ஜாரடரயக் கண்டார். உடபன,

பீரிட்டது புலம்பல். 'என் கண்மணி கிரடத்து விட்டாைா? வந்து
சகாண்டிருக்கிைாைா ைாணி? பபா, பபா. உடபன ஏற்பாடுகரைச்
சசய். அைண்மரனசயங்கும் தீபங்கள் ஏற்ைப்படட்டும். வாத்தியங்கள்
முழங்கட்டும். திருக்பகாயில்களில் வழிபாடுகள் சைாடங்கட்டும்...' -

'அைசர் அவசைப்படக் கூடாது," இரடமறித்ைார் ைகுநாைர்.

'இைவைசியார் பகாட்ரடக்குள் வந்து பசருகிை வரையில் எவருக்கும்
சைரியாமல் ைகசியத்ரைக் காப்பாற்றுவபை பமல்," குதிரை
வீைனுக்குக் கட்டரை பிைந்ைது.

'நீ பபாய் பவல்பண்டிைரனயும் இைவைசியாரையும் பத்திைமாய்

அரழத்துவா. இந்ைா, உன் பசரவக்கு ஒரு சிறு பரிசு. '' ஒரு முத்து
மாரலரயக் கழற்றினார். அவன் கழுத்தில் பபாட்டார்.

சகட்டித்ை பீைங்கிைான். அப்படிக் குமுறிக் சகாண்டிருந்ைாள்

சசன்னம்மா. புைவி வீைன் அகன்ைதுபம சவடித்ைாள்.

"ைகசிய ஓரலரயக் காணாது அடித்துவிட்டு வந்திருக்கிைான்.

இவபன ைகசியத்ரை ஊசைங்கும் பைப்புகிைாபனா என்னபவா?

[128]
ைண்டரனைான் சகாடுக்கவில்ரல. பரிசு பவறு பகடா என்ன
அக்கிைமம்'

ைகுநாைர் புன்னரக புரிந்ைார்; காவலாசைாருவரன விளித்ைார்.

"சித்திரைத் திருவிழாப் பபாட்டிக்காக அைண்மரன ஆட்கள் பயிற்சி
சசய்து சகாண்டு வருகிைார்கைா ஒழுங்காக?"

"ஆம், ஐயா. வசந்ை மண்டபத்தில் இப்பபாதுகூட நடந்து

சகாண்டிருக்கிைது பயிற்சி' என்ைான் அவன்.

சசன்னம்மாவுக்கு எத்ைரன எரிச்சல்!

'ஏனப்பா, மகுடாபிபஷகக் பகளிக்ரககரை முன்ன ைாகபவ

சைாடங்கலாசமன்று விசாரிக்கிறீர்கைா?"

ைகுநாைர் காவலாளியிடம் சசான்னார்: 'பயிற்சியாைர்களில்

ஊரமயன் ஒருவன் இருப்பான். அவரன அரழத்து வா. "

கிருஷ்ணப்பர் கூடப் சபாறுரம இழந்ைார். "பவடிக்ரக

விரையாட்டுக்கு இதுவா பநைம், மாமா?"

ைகுநாைர் புன்னரகயுடபனபய இருந்ைார். ஊரமயன் வந்ைான்.

அம்மம்மா மனிைனா அல்லது அைக்கனா? இைண்டாள் உயைம்
சரீைம். சகாள்ளிக் கண். சநற்றிப் புருவம், காட்டுப் புைர். எமனிடம்
சூலம் பபால, ரகயில் வில். .

கருங்காலி முதுகில் ைட்டிக் சகாடுத்ைார் ைகுநாைர்.

'பயிற்சிசயல்லாம் சரியாய் நடக்கிைைா?”

'ஊம். '

"இலக்கு எத்ைரனதூைமானாலும் அடித்து வீழ்த்துவாயா?"

''ஊம். '

[129]
 "இலக்கு, அரசயாப் சபாருைல்ல. நகர்ந்து சகாண் டிருக்கும்
சபாருைானால்?"

'ஊம், ஊம். '

"எங்பக, அபைா பார். ' ஊரமயன் மட்டுமல்ல. கிருஷ்ணப்பரும்,

சசன்னம்மாவும் கூடப் பார்த்ைார்கள் அவர் ரக சுட்டிய திரசரய.

மரலயடிவாைப் பாரையில் அந்ைப் புைவி வீைன் திரும்பிக்

சகாண்டிருந்ைான்.

'காட்டு உன் சாமர்த்தியத்ரை,' என்ைார் ைகுநாைர். பபசயனப்

புைப்பட்டது கரண. சவற்றுக்குழல் சகாண்டுவந்ை வீைன் விழுந்ைான்.
'அருரம!' என்று மூன்று குைல்கள் பாைாட்டின.

'அவன் சகட்டிக்காைத்ைனத்ரைப் பாைாட்டி ஒரு முத்து மாரல

ைந்பைன் சற்று முன்னால். பபாய் எடுத்துக் சகாள். அவரனக்
காட்டிலும் நீைான் சகட்டிக்காைன்."

விகாைமாய் இளித்ைபடி ஊரமயன் திரும்பினான். "நில்" என்ைார்

ைகுநாைர். 'பவலூர் சாரலயில் இைண்டு மூன்று வீைர்களுடன் பபா.
ஒரு சபண்ரண அரழத்துக் சகாண்டு பவல்பண்டிைன் வந்து
சகாண்டிருப்பான். அந்ைைங்கப் பாரை வழியாக அவர்கரை
அரழத்து வா."

என்ன பிசிறில்லாை நடவடிக்ரககள் இரு பஜாடிக் கண்கள்

அவரை வியப்புடன் பநாக்கியவாறு நிரலகுத்தி நின்ைன.

ைாமரைக்குத் துளியும் சந்பைகம் ஏற்படவில்ரல. இருட்படாடு

இருட்டாக, விநாயகர் பகாவில் வாசலுக்கு, பல்லக்கு வந்து நின்ைது.

'குதிரையல்லவா சகாண்டு வருவைாகச் சசான்னிர்கள்!" என்ைவாறு

சவளிவந்ைாள்.

[130]
 அதிர்ச்சிக்குபமல் அதிர்ச்சி. உள்ைங் கவர்ந்ை இரைஞனுக்குப்
பதில் கடத்தி வந்ை கிழவன் காத்திருக்கிைாபன! பல்லக்கும், பரழய
பல்லக்பக.. தூக்கிகளும் பரழய ஆட்கபை.

'அமருங்கைம்மா. நாம் பபாகலாம்' என்ைான் பவல் பண்டிைன.

'அவர்... அவர்...'

'அந்ைப் பட்டணத்துப் ரபயனா? அவன் திரும்பி விட்டான்

சசன்ரனப் பட்டணத்துக்பக."

ஏன்? ஏன்? ைரலசுற்றியது ைாமரைக்கு. 'நாம் பபாக பவண்டியது

இன்னும் சவகு தூைம் இருக் கிைது. புைப்படுங்கள்' என்று கிழவன்
துரிைப்படுத்தினான்.

ஆத்திைம் ைாமரையின் அடக்கத்ரை அழித்ைது. 'நான் எங்பகயும்

வைத் ையாைாயில்ரல."

"பயாசித்துப் பபசுங்கள். இங்பக ஓர் உயிர் பலியாகும்.'

“என் உயிர்ைாபன? அது சசன்ரனப் பட்டணம் பபாய் விட்டது.

ைாைாைமாய் இந்ை உடம்ரப சவட்டிப் பபாடலாம்.'

'ைங்கரைச் சசால்லவில்ரல. என்ரனச் சசால்லிக் சகாண்படன்.'

உருவிய வாள், பவல்பண்டிைனின் கழுத்திபல இருந்ைது. 'உரிய
இடத்தில் ைங்கரை நான் பசர்ப்பிக்கா விட்டால், கடரமயிலிருந்து
ைவறிபனன் என்று அர்த்ைம். அைன் பிைகு நான் ஏன் உயிருடன்
இருக்க பவண்டும்?"

ஒரு சபருமூச்சுடன் பல்லக்கில் அமர்ந்து சகாண்டாள், ைாமரை.

எண்ணாைசைல்லாம் எண்ணியது அவள் உள்ைம். 'அவர் திடீசைன்று
எங்பக பபானார்? ஏன் பபானார்? ஒன்று நிச்சயம். திட்டமிடுவதில்
அவருக்கு நிகர் அவபை. எைற்காகபவா பதுங்கியிருக்கிைார். எந்ை
நிமிடத்திலும் பாயப் பபாகிைார்.

[131]
 இவ்வாறு நிரனத்ை வண்ணபம ைாமரை பயணம் சசய் ைாள்.
உச்சிப் சபாழுரைத் ைாண்டிய பவரையில்

'நிறுத்துங்கள் பல்லக்ரக!" என்ை கூச்சலும் குதிரைகளின் குைம்படி

ஓரசயும் பகட்டன. பல்லக்கு திடுப்சபன இைக்கப்பட்டது ைரையில்.

'அவர்ைான்! அவர்ைான்! விநாடி பநைம் பூரித்ைது ைாமரையின்

உள்ைம். எட்டிப் பார்த்ைாள். துவண்டு பபானாள். வாணலிக்குத் ைப்பி
அடுப்பிபல விழுவசைன்பது இதுைாபனா!

ைடுத்து நிறுத்தியவர்கள் சபரியசபத்துவின் ஆட்கள்! ைாமரை

உடபன கண்டுவிட்டாள்.

பல்லக்குத் தூக்கிகள் நிைாயுைபாணிகள். பாக்குக் கடிக்கும்

பநைம்கூடத் ைாக்குப் பிடிக்க முடியவில்ரல. கிழவன் பவல்
பண்டிைன் ைன்னந்ைனியாகப் பபாரிட்டான். இறுதியில், குருதி
சவள்ைத்தினூபட அவனும் விழுந்ைான்.

ஏக்கத்துடன் ைாமரைரயப் பார்த்ைன அவன் கண்கள். என்ன

சசால்ல விரும்புகிைான்? பல்லக்கின் மூரலயில் பயந்து
ஒடுங்கியிருந்ை ைாமரை துடித்ைாள். அற்ப பநைபம
பழகினார்கசைனினும் அந்ைக் கிழவனுக்குத்ைான் எத்ைரன பண்பாடு
ைாமரையிடம் எவ்வைவு மரியாரை!

அருகில் சசல்ல நிரனத்ைாள். அைற்குள் அந்ை முதியவனின்

கண்கள் மூடிவிட்டன.

''தூக்குங்கள் பல்லக்ரக!' என்று கட்டரையிட்டான்

சபரியசபத்துவின் ஆட்களுக்குத் ைரலரம ைாங்கியவன்.

விழுந்து கிடக்கும் பவல்பண்டிைரனச் சசால்லசவாண்ணா

பவைரனயுடன் பார்த்ைாள் ைாமரை. எங்பக அரழத்துப்
பபாகவிருந்ைான் அவன்? என்ன ைகசியத்ரை அப்படிப் பபாற்றிப்
பாதுகாத்ைான்? இனி எவருபம சசால்லமாட்டார்கபை அவளுக்கு!

[132]
 பல்லக்கு, ைரையிலிருந்து எழும்பியது. அடுத்ை ஆச்சரியம்.
அடுத்ை பபார். எதிர்த் திரசயிலிருந்து ஏசழட்டுக் குதிரை வீைர்கள்
பாய்ந்து வந்ைார்கள்.

ஓ! இப்பபாதுைான் அவர் வருகிைாபைா ைாமரையின் கற்பரன

மீண்டும் மலர்ந்ைது; மீண்டும் மடிந்ைது. இவர்கள் பவறு யாபைா
அவரைக் காபணாம்!

தீப்சபாறி பைந்ைது. ைத்ைம் பீரிட்டது. ைரலகள் உருண்டன.

பல்லக்கினுள்பை மூர்ச்சித்து விழுந்ைாள் ைாமரை.

குளிர்ந்ை காற்று. மரலக்காட்டு மலர்களின் இனிய மணம்.

இைமான சவய்யில்.

விழிப்பு வந்ைது. குன்றின் பமலிருக்கும் பகாட்ரடசயான்ரை

பநாக்கித் ைன் பல்லக்குத் தூக்கிச் சசல்லப்படுவரை உணர்ந்ைாள்
ைாமரை.

என்ன பகாட்ரட? யாருரடய அைண்மரன? இங்பகைான் அந்ைக்

கிழவனும் ைன்ரன அரழத்து வருவைாக இருந்ைானா?
அப்படியானால் இந்ை அைண்மரனக்கும் ைனக்கும் என்ன
சம்பந்ைம்? விநாடியில் விரட கிரடத்ைது.

“ைாமரை வந்ைாயா கண்பண, வயிற்றில் பால் வார்த்ைாபய

சசல்வபம' ஓடி வந்ைார் மன்னர் கிருஷ்ணப்பர்.

ைகுநாைரின் ஒரு கண்ணரசப்பில், பல்லக்கு ஆட்கள்

அகன்றுவிட்டனர்.

[133]
 'வா, அம்மா. பதிசனட்டு வருடங்களுக்குப் பிைகு பிைந்ை
வீட்டுக்கு வந்திருக்கிைாய். உனக்கு ஆண்டவன் எல்லா நலன்களும்
அளிப்பாைாக' ரகரய உயர்த்தி ைகுநாைர் ஆசி கூறினார்.

மார்பபாடரணத்து உச்சி பமாந்ைாள் ைாணி சசன்னம்மா.

கிருஷ்ணப்பர், ைாமரையின் திரகப்ரபப் பபாக்கினார். “ைாமரை
இது உன் அைண்மரன அம்மா! இது உன் ைாஜ்யம். உன் நாடு. உன்
மக்கள். விதியின் சதியால் பிரிந்திருந்ைாய். நீ என் அண்ணன் மகள்.
நீ அமைபவண்டிய சிம்மாைனத்தில் நான் உட்கார்ந்திருந்பைன்
இத்ைரன காலமும். அந்ை முள்ைாசனத்திலிருந்து இன்றுைான்
விடுைரல கிரடத்ைது!"

புலன்கள் பஞ்சரடந்ைன ைாமரைக்கு. வாய், சசால்ரல இழந்ைது.

கண், பார்ரவரய இழந்ைது. மனம், எண்ணத்ரை இழந்ைது.

சுற்றுமுற்றும் பநாக்கினாள். பிைமிப்புடன் ஏபைாசவாரு ஜன்மத்தில்

இங்பக உைவு சகாண்டிருந்ை மாதிரி பைான்றியது.

ைகுநாைரின் கம்பீைமான குைல் முழங்கியது. "நாரைபய முடிசூட்டு

விழாரவ ரவத்துக் சகாள்ை பவண்டும். யாைங்பக?'

இைண்டு பணிப்சபண்கள் ஓடிவந்ைார்கள். "இைவைசிரயச் சயன

அரைக்கு அரழத்துச் சசல்லுங்கள். இரைப்பாைட்டும்.'

கிருஷ்ணப்பர் சசான்னார்: "ைாணி! நீயும் கூடச் சசன்று

இைவைசியாரைக் கவனிக்கலாபம!'

ஆனால் சசல்லவில்ரல சசன்னம்மா. ைாமரையின் ைரல

மரையுமட்டும் நின்றிருந்ைாள். பிைகு சீறினாள்: "அழகுைான்
மாமாவும் மருமகரும் சசய்கிை காரியங்கள் ஒழிக்கப்பட
பவண்டியவளுக்கு எைற்காக உபசாைமும் பணிவிரடயும்? அகப்பட்ட
இடத்திபலபய அழித்திருக்கலாம். சசய்யாமல் அரழத்து வந்தீர்கள்.
இங்பகயாவது உடபன ைரலரயச் சீவி விட்டுப் பபாகாமல், விஷச்
சசடிரய ஏன் வைைவிடுகிறீர்கள்?"
[134]
 நரகத்ைார் ைகுநாைர். "எலியின் உயிரைப் பூரன எப்படிப்
பறிக்கிைது என்று நீ பார்த்ைதில்ரல, மகபை! சவறுபம ைரலரயச்
சீவுவது கசாப்புக்காைனின் பவரல. இப்படிக் குளிப்பாட்டிச் சீைாட்டி,
சகாரல சசய்வதுைான் உண்ரமயான கரலஞனின் லட்சணம் பபா
சசன்னம்மா, பபா. இந்ைக் கரல நிகழ்ச்சியில் உன் பங்ரகயும்
ஆற்று. '

பன்னீர்த் துளிகள் குசலம் விசாரித்ைன; சந்ைனக் குழம்பு

பமனிரயக் குளிர்வித்ைது; மயிலிைகு விசிறி, காற்ைால் ைாலாட்டியது.

எட்டுக் கண்ணாடிகள் எட்டுக் பகாணங்களில் பிைதிபலித்ைன

ைாமரைரய. சபான்னும் மணியும் பட்டாரடகளும் மாறி மாறிப்
பைபைத்ைன. திரகப்பு, பிைமிப்பு, உவரக ஆகியரவ மாறி மாறி
மனத்தில் பமாதின. அடிரமப் சபண்ணுக்கு அைச வாழ்வு
சாட்ரடயடியால் ைழும்பபறிய பைகத்துக்குச் சிங்காை அலங்காைம்!

கூந்ைரல வாரி முடித்ைாள் சசன்னம்மா. பூச்சூட்டினாள்.

திலகமிட்டாள்.

"ைாணி" உறுமியது கிருஷ்ணப்பரின் குைல். திரும்பினாள்

சசன்னம்மா. 'உன் இழிந்ை உள்ைம் இன்றுைான் எனக்குப் புரிகிைது!
பச, பச ஆண்டு அனுபவித்ை அைரச, அண்ணன் மகள் பறிக்க
வந்துவிட்டாபை என்ை காழ்ப்பு உனக்கு என்ன இருந்ைாலும்
எங்கிருந்பைா வந்ைவள்ைாபன நீ! எங்கள் குலக் சகாழுந்தி னிடம்
வாஞ்ரச எப்படிப் பிைக்கும்?"

“அைபச" விம்மினாள் சசன்னம்மா. 'நான் ஒரு பிரழயும்

சசய்யவில்ரலபய!'

'சிற்ைப்பா அவர் ஒரு ைவறும் சசய்யவில்ரலபய?" என்று பரிந்து

வந்ைாள் ைாமரையும்.

'உனக்குத் சைரியாது, கண்பண!" என்ைார் கிருஷ்ணப்பர். மீண்டும்

ைாணியிடம் கர்ஜித்ைார்: "முடிசூட்டு விழாவுக்கு முைல்நாள், ைாணிக்கு
[135]
என்ன அணிவிப்பது வழக்கம்? சைரி யாைா உனக்கு, அைண்மரனச்
சம்பிைைாயம்?"

நவைத்தின மாரலரயத் ைாமரையின் கழுத்தில் அணிவித்ைாள்

சசன்னம்மா.

ைாமரையின் உள்ைம் சநகிழ்ந்ைது. "சிற்ைப்பா, இந்ைச்

சம்பிைைாயங்கரைசயல்லாம் சசய்ைால்ைான் உங்கள் அன்பு
சவளிப்படுமா? எங்பகா அடிரமயாய் உழன்ை என்ரனத் பைடிப்
பிடித்து...'

‘'பவண்டாம், பவண்டாம்!" அவள் வாரயப் சபாத்தினார்

கிருஷ்ணப்பர். 'அந்ைத் துன்பங்கரை நீயும் மை. எனக்கும்
நிரனவூட்டாபை. அலங்காைங்கரை முடித்துக் சகாண்டு சிறிது பநைம்
ஓய்சவடுத்துக் சகாள். நள்ளிைவு பநைத்துக்கு நீைாடச்
சசல்லபவண்டும்...'

'நள்ளிைவிலா?"

'ஆம் குழந்ைாய்! அைண்மரனயின் சைற்குத் திரசயில் அகழிக்குப்

படித்துரை இருக்கிைது. காசி தீர்த்ைம் என்று சபயர். அங்பக
நன்னீைாட பவண்டுசமன்பது முன்பனார்கள் ஏற்படுத்தி ரவத்ை
வழக்கம். நீைாடிய பின்னர் ஊர்வலம். சசன்ரனப் பட்டணத்தில்
கும்பினியார் விற்பரன சசய்யும் உயர்ந்ை பாைசீகக் குதிரைகரை
இைற்சகன்பை வாங்கி ரவத் திருக்கின்பைாம். சற்று ஓய்சவடுத்துக்
சகாண்டு ையாைாயிரு..."

அைசர் சவளிபயறினார். சசன்னம்மா பின்சைாடர்ந்ைாள். பசடிகளும்

அகன்ைனர்.

கண்ணாடிரயப் பார்த்ைவாறு அமர்ந்திருந்ைாள் ைாமரை.

நவைத்தின மாரலரய அவள் விைல்கள் விரையாட்டாய் சநருடின.
என்ன மின்னல் பிைகாசம் ைரலரயச் சாய்த்ைாள். எட்டுப்

[136]
பிைதிபிம்பங்கள் சாய்ந்ைன. சசவியணிரயச் சுண்டிவிட்டாள்.
குழந்ரைகள் ஒடுவது பபால் அரைசயங்கும் ஒளி ஒடிற்று.

இப்பபாது அவர் பார்த்ைால்... ஒரு கணம் அவள் உள்ைம்

சாம்பியது. கண்கரை மூடிக்சகாண்டு சமல்ல மஞ்சத்தில் சாய்ந்ைாள்.
உவரகயின் பபாரையில் அவள் ஆழ்ந்திருந்ை சமயம்,
அைண்மரனயின் மறுபகுதியில் சினத்தின் உச்சியில் சீறிக்
சகாண்டிருந்ைாள் சசன்னம்மா.

'பார்க்கக்கூட எவருக்கும் ைகுதியில்ரல என்று பாதுகாத்து

வருகிபைன், அந்ை நவைத்தின மாரலரய அந்ை அடிரமக்
கழுரைக்கு அணிவித்து விட்டீர்கபை ஒரு சநாடியில்!'

"ைாணி எங்பக பபாகிைது அவ்வைவும் காசி தீர்த்ைத்தில் நீைாட்டப்

பபாகு முன்பு, கழற்றிக்சகாள் ஒன்று விடாமல்!"

ஆத்திைம் அைவு கடந்ைது சசன்னம்மாவுக்கு. "நீைாட்டல் பவறு

பகடாக்கும்! அைற்கப்புைம்?'

'அைற்கப்புைமா?' இடி இடிசயன்று கிருஷ்ணப்பர் சிரித்ைார்.

'அைற்கப்புைம் எதுவுமில்ரல, ைாணி! அதுைான் கரடசி நிகழ்ச்சி!'

'விைங்கச் சசால்லுங்கள். '

'வா, காட்டுகிபைன். '

சுைங்கம் பபான்ை பாரை. வழி நடத்திச் சசன்ைார் கிருஷ்ணப்பர்.

'பவலூர் அகழிரய மாதிரியாக ரவத்து அரமத்ைது நமது அகழி.

அைன் சிைப்பு என்னசவன்று உனக்குத் சைரியாபை?”

'என்ன? ' *

முறுவல் பூத்ைது மன்னர் முகத்தில். படித்துரைரய அரடயும்

வரை அவர் பபசவில்ரல.

[137]
 அந்தி பவரை. பசாம்பல் முறித்துக் சகாட்டாவி விடுவதுபபால்
மைங்களின் நிழல்கள் நீை விழுந்ைன.

'யாைங்பக?' என்று ரகைட்டினார் மன்னர். ஓபடாடி வந்ைான் ஒரு

காவலாள். சகாழுத்ை சபரிய சசம்மறியாடு ஒன்று அவன் ரகயில்
இருந்ைது.

''தூக்கிப் பிடி...' அகழித் ைண்ணிருக்கு பமல் தூக்கிப் பிடித்ைான்.

ஆட்டின் நிழல் ைண்ணிரில் விழுந்ைதும்ஏசழட்டு ைாட்சை
முைரலகள். நிழல் விழுந்ை இடத்துக்குப் பாய்ந்து வந்ைன.
ஆசவன்று வாரயத் திைந்ைன. ஈட்டிப் பற்கள் நீட்டி நின்ைன.

'பபாடு!" மன்னரின் கட்டரை பிைந்ைதும் அவன் ஆட்ரட

எறிந்ைான் ைண்ணிரில்.

கிழித்துக் குைறின. அத்ைரன முைரலகளும் ஒரு பசை.

வினாடிைான். ஆட்டின் வரைந்ை சபரிய சகாம்புகூட மிச்சம்
இருக்கவில்ரல.

“ைாமரை இங்பகைான் இைங்கி நீைாடப் பபாகிைாள்!" என்ைார்

கிருஷ்ணப்பர்.

(11)
'என்னடா பைாக்குப் பார்த்துக்சகாண்டு நிற்கிைாய்? பவரலரயப்
பார். '

காஞ்சிபுைத்ைானின் கழுத்ரைப் பிடித்து சநட்டித் ைள்ளி னான் ஒரு

பமலாள். சசன்ை சில நாட்கைாக நடந்ைது; கண் விழித்ைது; ஓடியது;
பைடியது; துடித்ைது; அம்மம்மா இது எலும்பில் சசய்ை உடல்ைானா?
அல்லது எஃகாலான யந்திைமா? சகஞ்சியது சகாஞ்சம்
படுக்கிபைசனன்று.

[138]
 எந்ை மைத்ைடியில் ைரல சாய்க்கலாம் என்றுைான் பநாட்டம்
விட்டுக் சகாண்டிந்ைான். அைற்குள் பிடிபட்டு விட்டான்.

'ஊசி சகாண்டு வருகிபைசனன்று சசால்லி ஒட்டம் பிடித்ை

அபயாக்கியனல்லவா நீ? பபாடா, பபாய் அங்பக கழுத்ரைக்
சகாடு."

சுட்டிக் காட்டிய இடத்ரைக் கண்டான். கண்ணில் ைத்ைம் வந்ைது.

கபிரல பபாட்டுத் ைண்ணிர் இரைக்க பவண்டிய கிணற்றினருபக

நுகத்ைடிரயக் காரைகள் சுமந்து சகாண்டிருக்கவில்ரல. பதினாலு
வயதுப் பாலகசனாருவன் ஏற்றிருந்ைான் அரை.

"என்னடா பயாசிக்கிைாய்? மாட்டுக்கு ஓய்வு சகாடுத்து

அனுப்பியிருக்கிபைன். நாரைக் காரலயில்ைான் வரும். அது
வரையில் நீயும் அவனுமாய் இழுங்கள். பபா' பமலாளின்
ரகயிலிருந்ை புளியங்கிரை காஞ்சிபுைத்ைானின் முதுரகக்
சகாஞ்சியது.

'ைம்பி, நான் பார்த்துக் சகாள்கிபைன். சும்மா நீயும் இழுக்கிை

மாதிரி பாசாங்கு சசய், ' என்ைான் சிறுவனிடம் ைகசியமாய்.

நுகத்ைடிரயக் கழுத்தில் ரவத்து இழுத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

பசாசவன்று சகாட்டியது ைண்ணிர். மீண்டும் இழுத்ைான். இன்சனாரு
சால் ைண்ணிர்.

அப்பபாது முற்பகல் பநைம். உச்சிக்கு வைவில்ரல சூரியன். சபரிய

சபத்துவின் பைாட்டம் பூைா சந்ைடியாயிருந்ைது. அடிரமகள்
பபாவதும் வருவதுமாக இருந்ைார்கள். காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு நிரனவு
வந்ைது. அன்று அடிரமகரை விற்பரன சசய்யும் சந்ரை
நரடசபறுகிைது. புதியவர்கள் வருகிைார்கள். பரழயவர்கள்
பபாகிைார்கள். சிலர் சைற்குப் பிைபைசங்களுக்கு. சிலர்
சவளிநாடுகளுக்கு. பிரிகிைவர்களின்

[139]
 கண்ணிர். சந்தித்ைவர்களின் சைசைப்பு.

திடீசைன்று ஒரு அலைல். 'மாட்படன்! என்ரன விட்டுவிடுங்கள்

விட்டுவிடுங்கள்!" எவபனா கைறிக் சகாண்டிருந்ைான்.

கபிரல இரைப்பரை நிறுத்திக் சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'என்ன அது சத்ைம் ஐயா?

'உன் கல்யாணத்துக்குக் சகட்டி பமைம் சகாட்டுகிைார்கள் சீ நாபய,

பவரலரயப் பார்" உறுமினான் பமலாள்.

மறுபடி அந்ைக் கைைல்! நுகத்ைடிரயக் கீபழ பபாட்டுவிட்டுப்

பாய்ந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

கூச்சல் வந்ை இடத்தில் கும்பல் கூடியிருந்ைது ஆச்சரியமில்ரல.

ஆனால் அடுப்பின் மீது சகாப்பரைசயான்று சகாதித்துக்
சகாண்டிருக்கிைபை, அது ஏன்? என்ன சகாதிக் கிைது அதில்?

சநருங்கிப் பார்த்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். ைைைைசவன்று

எண்சணயல்லவா சகாதிக்கிைது? "விட்டுவிடு, விட்டுவிடு."
திமிறிக்சகாண்டிருந்ை அடிரம, இரைஞன். ஆனால் சரியான
பநாஞ்சான்.

அவன் ரகரய முறித்துக் சகாண்டிருந்ைவன் ஒரு பமஸ்திரி.

சரியான காட்டுப் பன்றி. “ஏண்டா பயப்படுகிைாய் பின்பன? விபடன்
ரகரய.'

மின்சவட்சடன இரடயில் புகுந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். “என்ன

நடந்ைது?" அரமதியில் அழுத்ைம் கலந்திருந்ைது. 'நியாயம் பகட்க
வந்துவிட்டாைடா துரை!' காஞ்சிபுைத்ைாரன பலசாய்த் ைள்ைப்
பார்த்ைான் பமஸ்திரி. முடியுமா? ைரையில் பவரூன்றியல்லவா
இருக்கிைது கால்!

மீரசயில் மண் ஒட்டாமல் பமஸ்திரி சமாளித்ைான். 'சைரிந்துைான்

ஆகனுபமா? சரி, சசால்கிபைன் பகள். இந்ைத் திருட்டுப் பயல்....'
[140]
 ''பட்டம் அப்புைம், விஷயம் முைலில்." முரைத்ைான் பமஸ்திரி.
பின்னர் சைாடர்ந்ைான்: "இங்பக யிருந்து தினம் ஆடும் பகாழியும்
திருடிக்சகாண்டு பபாய் விற்கிைான். பகட்டால் இல்லபவ இல்ரல
என்கிைான்.'

'அைற்காக?'

"எண்சணய்க் சகாப்பரையில் ரகரய விடடா என்பைன்."

'விட்டால்?"

'இவன் சசால்வது சத்தியமானால் அந்ைச் சத்தியபம இவரனக்

காப்பாற்ைாைா? இவன் ரக எதுவும் ஆகாமல் அப்படிபய இருந்ைால்
இவரன விட்டு விடுகிபைன். '

'உண்ரம, உண்ரம." ைரலயாட்டினான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'ஒரு

சின்னச் சந்பைகம் பகட்கலாமா?"

'என்ன? '

"இவன் ஆட்ரடயும் பகாழிரயயும் திருடினாசனன்ப ைற்கு யார்

சாட்சி?"

"நான்ைான்! நான்'பார்த்பைபன கண்ணாபல" பமஸ்திரி மாரைத்

ைட்டிக் சகாண்டான்.

"அப்புைம் என்ன? விவகாைம் தீர்ந்ைது பமஸ்திரியாபை' அவன்

விழித்ைான் திருதிருசவன்று. “எப்படி? எப்படித் தீர்ந்ைது
என்கிைாய்?"

"பவசைான்றுமில்ரல. இவன் ஆடு திருடியரைக் கண்ணால்

பார்த்பைன், சத்தியம், என்று சசால்லி நீபை எண்சணய்க்
சகாப்பரையில் ரகரய விடும். உமது ரக நல்லபடியாக இருந்ைால்,
இவன் குற்ைவாளி என்று ருசுவாகி விடாைா? ஊம், ஊம் ஆகட்டும்.
ரகரய விடும்." காஞ்சிபுைத்ைான் நிைானமாகச் சசான்னான்.
[141]
 'பபல! பபல! அதுைாபன! நியாயம்ைாபன" பல குைல்கள்
சைசைத்ைன. பநாஞ்சானின் கண்ணில் எத்ைரன ஆனந்ைம்!

'மூடுங்கைடா வாரய" சீறினான் பமஸ்திரி. நழுவ முயன்ை

பநாஞ்சானின் ரகரய மறுபடி இறுகப் பிடித்ைான்.

'அவன் பமல் ரக பட்டபைா, உன் பன்றிச் சரை அங்குலம்

அங்குலமாய்க் கிழிந்துவிடும் ஜாக்கிைரை' காஞ்சி புைத்ைானின்
விழிகள் சகாள்ளிக் கட்ரடபபால் ைகைகத்ைன.

'என்னடா பவடிக்ரக பார்க்கிறீர்கள் எல்பலாருமாய்!” பமஸ்திரி

சீைபவ, நாரலந்து பபர் காஞ்சிபுைத்ைாரன வரைத்துப் பிடித்துக்
சகாண்டார்கள்.

'இழுத்து வாருங்கள் கழுரைரய எஜமானர் ைைட்டும் ைண்டரன.

எவனடா அங்பக? நல்லைாய் ஒரு சவுக்கு எடுத்து வா'
இறுமாப்புடன் முன்பன நடந்ைான் பமஸ்திரி.

மாளிரகரய அரடந்ைார்கள். பமஸ்திரி குைல் சகாடுக்கத்

பைரவயிருக்கவில்ரல. கூச்சல் பகட்டு, சபரியசபத்துபவ சவளியில்
வந்ைார்.

'இந்ை ஆள் எல்பலாரையும் சகடுக்கிைான், எஜமான். சைாம்பத்

திமிைானவன். சகாஞ்சம் முன்பன"- புகார் சசால்லிக் சகாண்பட
பபான பமஸ்திரி நிறுத்திவிட்டான் பாதியில்.

சபரியசபத்துவின் சகாடுக்கு மீரசயின் கீபழ ஒரு புன் சிரிப்பு

"அபடய் மக்கு இவன் சகாஞ்சம் குறும்புக்காைன். அரைப் பபாய்ப்

புகார் பண்ண வந்துவிட்டீர்கைாக்கும்' என்ைார்.

'இல்ரல எஜமான்... இவன்...'

[142]
 'சைரியுமடா எனக்கு பவரலயிபல இவனில் பாதி நீங்கள்
இருந்தீர்கைானால் பபாதும் ஒடுங்கைடா ஹல்ம்' குதிகால் பிடரியில்
பட, வந்ைவர்கள் திரும்பினார்கள்.

'மிக்க நன்றி ஐயா? 'காஞ்சிபுைத்ைான் வணக்கம் சசய்ைான். குள்ைக்

கணக்கப்பிள்ரை பவகமாக உள்பையிருந்து வந்ைார். "ஐயா,
பகாட்ரடயிலிருந்து அரழப்பு வந்திருக்கிைது. கவர்னர்துரை
அனுப்பியிருக்கிைார். '

'என்ன? எைற்கு?" அரழப்பபாரலரயப் பார்த்துவிட்டுக்

கணக்கப்பிள்ரை சசான்னார்: 'அக்கரைச் சீரமயான
சுமத்திைாவிலிருந்து இைவைசர் வந்திருக்கிைாைாம்... இன்று மாரல
விருந்து, ஊர்வலம்....'

'சரிைான். அவனிடமிருந்து நாலு ஊைாவது பறிக்க பவண்டாமா?

கும்பினியான் விருந்தும் ரவப்பான், அைற்கு பமபலயும் ரவப்பான்.'

இைபவனில் மண்டபம். சலரவக்கல் ைரை. இல்லாள் பபான்ை

இைமான சவய்யில்; குழந்ரை பபான்ை குறுகுறுப் பான காற்று.
ஏரழ உைவினர் பபால் ையங்கி உதிரும் பூக்கள்.

திடீசைன்று காஞ்சிபுைத்ைானின் பைகத்தில் ஒரு முறுக்கு. உடம்ரபக்

கசக்கிப் பிழிகிை மாதிரி ஒரு புைைல். மூச்ரச அழுத்துகிை மாதிரி
ஒரு திணைல்.

திடுக்கிட்டுக் கண் விழித்ைான். எழுந்ைான். உட்கார்ந்ைான். என்ன

இது? ஏன் இப்படிப் படபடக்கிைது? உள்ைங் ரகரயத் ைரையில்
ஊன்றிக் கவனித்ைான். விைல்கள் ஒன்று பசைாமல் துடித்ைன.
முகத்திலும் மார்பிலும் வியர்த்துக் சகாட்டி வழிந்திருந்ைது. இையம்
அடித்துக்சகாள்ளும் ஒரச எட்டுருக்குக் பகட்டது. -

'என்ன அண்பண... என்ன உங்களுக்கு பைறிப் பபானான்

பக்கத்திலிருந்ை சிறுவன்.

[143]
 'சகட்ட கனவு கண்படன்... ைாமரைக்குத்ைான் ஏபைா ஆபத்து...”
ைரலரய இரு ரககைால் பிடித்துக் சகாண்டான்.

“ைாமரை அக்காவுக்கா? உங்களுக்குத் சைரியுமா அண்பண

அவர்கரை? சைாம்ப நல்லவர்கள். அவர்களுக்கு ஒரு சகடுைலும்
பநைாது" உறுதியளித்ைான் பாலகன்.

'இல்ரல... சபரிய அபாயம்.... நிச்சயமாய் அவளுக்கு ஏபைா

ஆபத்து... இல்லாவிட்டால் என் மனம் இப்படி அடித்துக்
சகாள்ைாது...'

''தூக்கத்திபலகூட ஏபைா உைறினர்கள், அண்பண... முைரல,

முைரல என்று சசான்னீர்கள்...'

'முைரல, முைரல என்ைா சசான்பனன். சகட்ட கனவில் ஏபைா

ஒரு காட்சி காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு நிரனவு வந்ைது. "ஆமாம்.
ஆமாம்... முைரலைான்... அபைா என் எதிரில்...'

அவன் கண்ரணக் கசக்கிக் சகாண்ட அபை வினாடி..

மரைவிலிருந்து அவரனக் கவனித்துக் சகாண்டிருந்ை

சபரியசபத்துவின் உருவம் சபைசலன அகன்ைது.

'முைரல... முைரல...' திரும்பத் திரும்ப முணுமுணுத்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான், மரையும் உருவத்ரைக் கவனிக்காமபல.
“ைாமரைரய உடபன பபாய்ப் பார்க்க பவண்டும்." அப்பபாபை
கிைம்பினான்.

முைரல சைசைசவன மாளிரகக்குத் திரும்பியது. விழியில் சீற்ைம்.

மீரசயில் துடிப்பு. நாவில் ஆங்காைம்.

குைத்திசயாருத்தி சைய்வநாயகிக்குப் பச்ரச குத்திக்

சகாண்டிருந்ைாள். பச்சிரலச் சாற்றில் குச்சிரயத் பைாய்த்துத்

[144]
ைாமரைப் படம் வரைந்ைாகிவிட்டது. நாலு ஊசிகரை ஒன்ைாகக்
கட்டி, ரமயில் சைாட்டு, சித்திைத்தின் மீது குத்ைலானாள்.

''ஸ்...ஆ... ' முனகிக் சகாண்டிருந்ை சைய்வநாயகி ைந்ரையிடம்

பகட்டாள்: 'பார்த்தீர்கைா அப்பா? அவன்ைானா?"

"அவபனைான். ஆரைக் காட்டி, அரடயாைமும்

சசால்கிைார்கபை?' சபரியசபத்து கணக்கப்பிள்ரைரயக் கூப்பிட்டார்.
'அந்ைக் கரசயடி விடுதிக்காைரனயும், சநல் வண்டிக் காைரனயும்
அனுப்பிவிடுங்கள். அவர்கள் இனி பைரவயில்ரல. பைாட்டக்காை
மூக்கன் இருக்கிைானா?"

'இருக்கிைான், ஐயா. '

'அவரன வைச்சசால்லும்.' மகளின் பக்கம் திரும்பினார்

சபரியசபத்து. 'நீ மரைவாய்ப் பபாய்ப் பச்ரச குத்திக் சகாள்ைம்மா.
இந்ைக் காஞ்சிபுைத்ைாரன நம்பகமானவசனன்று நிரனத்திருந்பைன்,
பார்! ைற்சசயலாய் வந்ை கரசயடிக்காைனல்லவா சசான்னான்?
சநல்வண்டிக்காைப் சபண்ணும் அவரன பவலூர் பாரையில்
அரழத்து வந்ைைாகச் சசால்கிைாள்... இருக்கட்டும். அந்ை அடிரமப்
சபண் சிங்காவைம் அைசி என்பதும் இவனுக்குத் சைரியுமா? அது
சைரியுசமன்ைால், அப்புைம் ஆசாமிரய விட்டு ரவக்கக் கூடாது...'

பைாட்டக்காை மூக்கன் உள்பை வந்ைான். 'கும்பிடு கிபைன், ஐயா. '

"வா. சைன்னந்பைாப்பிபல ஒரு சபரிய கிணறு

பழுைாயிருக்கிைசைன்று சசான்னாபய? அரைச் சரி
பண்ணியாயிற்ைா?"

'இன்னும் இல்ரல, எஜமான். பாதி சரிந்து விழுந்து விட்டது.

உள்பை யாபைனும் இைங்கியிருக்கிைபபாது, ரகப் பிடிச்சுவரை
பலசாய்த் சைாட்டாலும் பபாச்சு, கல் சமாத்ைமும் விழுந்து ஆள்
தீர்ந்துவிடுவான்.'

[145]
 'அதுைான் பவண்டும்." மீரசரயச் சுண்டிவிட்டார் சபரியசபத்து.
சுற்று முற்றும் பார்த்துக் சகாண்டார். 'ஓர் ஆள் மீது சந்பைகம்.
ருசுவானால் அவரன உன்னுடன் அனுப்புகிபைன். அபை பபால்
பண்ணிவிடு. '

சசால்லி வாய்மூடவில்ரல. ைடைடசவன்று உள்பை நுரழந்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான்.

'ஆயுசு நூறு, பபா. உன்ரனத்ைான் நிரனத்பைன்...' அவர் பபச்சு

அவன் சசவியில் விழுந்ைைா? இல்ரல, 'ஐயா, நான் அவசைமாய்
சவளியூர் பபாகபவண்டும். இைண்டு நாளில் திரும்பிவிடுகிபைன். '

'ஒ, ைாைாைமாய்ப் பபாபயன்." சபரியசபத்துவின் முகத்தில் என்ன

சாந்ைமான புன்னரக "மைந்துவிட்படபன? இந்ை ஒரல பைாட்டத்தில்
கிடந்ைது... யாருரடயசைன்று சைரியவில்ரல. ' கிருஷ்ணப்பருக்கு
எழுைப்பட்ட ஒரலரய எடுத்துத் ைந்ைார்.

காஞ்சிபுைத்ைான் வாங்கிக் சகாண்ட பபாதும் சரி, பார்த்ை பபாதும்

சரி, படித்ைபபாதும் சரி - சபரியசபத்துவின் குரூைக் கண்கள் அவன்
முகத்ரைபய ஆைாய்ந்து சகாண்டிருந்ைன.

அ...ஆமாம்... என்னுரடயதுைான்... ' அவசைமாய் இடுப்பில்

சசருகிக் சகாண்டான் அவன். 'நன்றி... நான் பபாய் வைட்டுமா?"

'அவ்வைவு அவசைமா? ஒரு சின்ன உைவி சசய்து விட்டுப்

பபாபயன். '

'என்ன? '

பைாட்டக்காைரனச் சுட்டிக் காட்டினார் சபரியசபத்து. 'இந்ை

மரடயன், சைன்னந்பைாப்புக் கிணற்றிபல மண் சவட்டிரயப்
பபாட்டுவிட்டானாம். அரை எடுத்துக் சகாடுத்து விட்டு உன்
இஷ்டம் பபால் பபா. '

[146]
 அவருரடய கண் ஜாரடரய மூக்கன் மட்டுபம கவனித்துக்
சகாண்டான். காஞ்சிபுைத்ைானின் பைபைப்பில் அரைக் கவனிக்க ஏது
சபாறுரம?

கும்பினியார் பகாட்ரடயில் சத்திைத்து வாசல். டவுரன பநாக்கி

ஊர்வலம் சவளிப்பட்டுக் சகாண்டிருந்ைது. சுமத்திைாவிலிருந்து
வந்திருக்கும் இைவைசருக்காக, கவர்னர் துரை நடத்தும் விபசட
பவனி.

பகாட்ரடக்குள்பை எட்டுத் திரசயிலிருந்தும் பீைங்கிகள் முழங்கின.

இருபத்து மூன்று மரியாரை பவட்டுக்கள் ஊரைபய
உலுக்கிசயடுத்ைன.

முன்னணியில் குதிரை வீைர்கள் பவனி வந்ைார்கள். உயைத்

தூக்கிய ரககளில் ஓங்கிப் பைக்கும் கும்பினிக் சகாடிகள்நீலப்
படுைாவில் இைட்ரட வரையம் வரைந்ைரவ. ஊருக்குப் சபரிய
அதிகாரியான சபரிய நாயகரும், முக்கிய வர்த்ைகர்களும் ஒருபுைம்.
அவர்களுக்கு இருபுைமும் பியூன்கள் என்ைரழக்கப் படும் பசவகர்
பட்டாைம். அடுத்து யாரனகள். முகபடாம் களின் பித்ைரைக்
குமிழ்கள் இைம் சவய்யிலில் மினுமினுக்கின்ைன. யாரனகளின் மீது
சகட்டில் டிைம் வாத்தியங்கள் முழங்குகின்ைன. அைற்கப்பால்
பன்னிைண்டு பபர்கள் டிைம்சபட் ஊதிக் சகாண்டு வருகிைார்கள்.
அவர்கரைத் சைாடர்ந்து மூன்று பிரிவுகைாகச் சிப்பாய்களின்
அணிவகுப்பு.

சவள்ரைக் குதிரைகள் பூட்டிய திைந்ை பகாச்சு வண்டியில்

கவர்னர் துரையும் சுமத்திைா இைவைசரும் அருகருகாக
வீற்றிருக்கிைார்கள். பின்னால் பல்லக்குகளில் துரைசானிகள்;
சீமாட்டிகள்.

ஊர்வலத்தில் சசல்லும் நகைப் பிைமுகர்களிரடபய எவ்வைவு

வரக! ஒருபுைம், மாநகைாட்சி மன்ை ஆல்டர் பமனான ஆலங்காத்ை
பிள்ரை. அவருடன், சவடிமருந்து வியாபாரியான நாகபட்டன்.
[147]
 இன்சனாருபுைம், பூந்ைமல்லியில் பைாட்ட வீடுகள் கட்டி, பைங்கித்
துரைமார்களுக்கு வாடரகக்கு விடும் சின்ன சவங்கடாத்ரி,
வர்த்ைகர்கள் காைாசசட்டி, சூரி அப்பண்ணா, கண்ணப்பர்; கும்பினிச்
சைக்குகரைக் கட்டியனுப்புவைற்கு சமாத்ை குத்ைரக எடுத்திருந்ை
சபரியசபத்து. கும்பினித் ைைகரும் வக்கீலுமான, பகாபால்
பண்டிைர்....

அவர்கள் பபச்சும் நின்ைது; ஊர்வலமும் நின்ைது. என்ன? என்ன?

ஏன்? ஒவ்சவாருவரும் கழுத்ரை நீட்டிப் பார்த்ைார்கள்.

கவர்னர் துரை, அருகிலிருந்ை உைவியாளிடம் பகட்க, அவர்

சபரியசபத்துரவ விைட்ட, சபரியசபத்து ஆல்டர் பமரனக் பகட்க,
ஆல்டர்பமன் விரைந்து சசன்று விஷயமறிந்து வந்ைார். கவர்னரிடம்
கூறினார்.

'அைாவது... பவடிக்ரக பார்ப்பைற்காக ஏைாைமான பபர் ஒரு

மைத்தின் மீது ஏறி உட்கார்ந்திருந்ைார்கைாம். பாதி மைம் அப்படிபய
முறிந்து விழுந்துவிட்டது... பாரை குறுக்காக மைம் கிடப்பைால்
அப்புைப்படுத்ை பவண்டியிருக்கிைது... மன்னிக்க பவண்டும்... இபைா
பவரல முடிந்துவிடும்...'

ஆனால் பநைம் ஒடிக்சகாண்டிருந்ைது. ஒவ்சவாருவைாகப்

சபாறுரம இழக்கத் சைாடங்கியபபாது

நகர்த்தியாயிற்று, நகர்த்தியாயிற்று என்ை ஆைவாைம்!

மறுபகாடியிலிருந்து ஒவ்சவாருத்ைரையும் சைாட்டுக் சகாண்பட வந்ை
மாதிரி, சபரியசபத்துவுக்கும் அவர் நண்பர்களுக்கும் ைகவல் வந்து
பசர்ந்ைது. 'ஊர்வலம் பபாகலாம்' என்ைார் ஆல்டர்பமன்.

பமற்பார்க்கச் சசன்றிருந்ை நாகபட்டன் திரும்பினார்: "கலிகாலத்தில்

அதிசயம் நிகழாசைன்பார்கள். நிகழ்கிைது; பாருங்கபைன். ஒபை
ஆள். ஒற்ரை ஆள். அத்ைரன பபர் பைாள் சகாடுத்தும் ைள்ை
முடியாை மைத்ரை, ைாசனாருவனாகபவ ைள்ளிவிட்டான்'

[148]
 'அட! அப்படியா!' என்று வியந்ைார் ைைகர் பகாபால் பண்டிைர்.
கவர்னர் துரையிடமும் சுமத்திைா இைவைசரிடமும் அரை உடபன
சசன்று சைரிவித்ைார்.

சபரியசபத்துரவத் பைடிக்சகாண்டு பவகமாக வந்ைார் சூரி

அப்பண்ணா. 'ஒன்றி ஆள் இந்ைக் காரியத்ரைச் சசய்வ சைன்ைால்
ஆச்சரியமில்ரல?"

'பின்பன? அரைச் சசய்ைவன் சபரிய பலசாலிைான்.

சந்பைகசமன்ன?"

'அவன் பவறு யாருமில்ரல. உம்முரடய அடிரம ைான்!'

“என்... என் அடிரமயா? சபரியசபத்துவின் புருவங்களில் முடிச்சு.

"ஆமாம், ஐயா. ஒபை சநாடியில் கவர்னரிடம் நல்லசபயர் ைட்டி

விட்டீர்கபை! இபைா வருகிைான் பாரும்", கவர்னரிடம் பபாய்
விட்டார் சூரி அப்பண்ணா.

யாபைா அரழத்து வந்ைார்கள் காஞ்சிபுைத்ைாரன. 'விடுங்கள்,

விடுங்கள். எனக்கு பவறு பவரல இருக் கிைது, ' முைண்டியபடி
வந்ைான் அவன்.

சபரியசபத்துவின் விழிகள் சைறித்ைன. 'நீ...நீ...மூக்கனுடன்

பைாட்டத்துக்கு...' "அப்புைம் சசால்கிபைன், ஐயா, மன்னியுங்கள்.
அவசைமாய்ப் பபாகபவண்டும். '

'அந்ைத் பைாட்டக்காைனுடன் நீ பபாகவில்ரல?"

'ஓ, அரைக் பகட்கிறீர்கைா? பாவம், அந்ைக் கிழவன்... கால்

வழுக்கியது பபாலிருக்கிைது. கிணற்றுக்குள் விழுந்து விட்டான்.
பயப்படாதீர்கள். உடபன குதித்துக் காப்பாற்றி விட்படன். ரவத்தியர்
வீட்டில் பசர்ப்பித்துவிட்டுத்ைான் புைப்பட்படன் ஊருக்கு. வழியில்
இந்ை மைம் கிடந்ைது... பபாய் வைட்டுமா நான்?"

[149]
 ஆல்டர்பமன் விரைந்து வந்ைார். 'கவர்னர் துரையும் சுமத்திைா
இைவைசரும் இவரனப் பார்க்க பவண்டும் என்கிைார்கள். நீங்களும்
வாருங்கள். '

சபரியசபத்து நடிப்பிபல திலகம். ஏமாற்ைத்ரையும் சினத்ரையும்

எங்பக ஒதுக்கினாபைா? ஒரு காதிலிருந்து மறு காதுக்குப் புன்னரக
பைவியது. துரிைமாய் அணுகினார் கவர்னர் சபருமானின் பகாச்சு
வண்டிரய.

துபாசி விவரிக்க, துரைமார்கள் பகட்டார்கள். கவர்னர், ைமது

ைங்கப் பூண் பபாட்ட சமல்லிய பிைம்பினால் காஞ்சி புைத்ைாரனத்
ைட்டிக் சகாடுத்ைார். சுமத்திைா இைவைசபைா, ரவை பமாதிைங்கள்
பைபைக்கும் விைல்களினாபலபய காஞ்சிபுைத் ைானின் முதுரகத்
ைட்டினார். அவனுரடய இைரமத் திமிர் நிரைந்ை உடரலக்
காபலாடு ைரல ஆைாய்ந்ைன அவர் கண்கள். ஏபைா சசான்னார்,
ைமது சமாழியில்.

துபாசி சபரியசபத்துவிடம் சசான்னார்: 'ஜாவாவுக்கும்

சுமத்ைாவுக்கும் ைமிழ்நாட்டிலிருந்து வந்ை அடிரமகள்ைான் சநற்பயிர்
சாகுபடிரயக் கற்றுத் ைந்ைார்கைாம். அைற்கு முன்பு அரிசிபய
சைரியாைாம் அவர்களுக்கு."

ைரலவணங்கி, பணிவுடன், 'அப்படியா?' என்ைார் சபரியசபத்து.

இைவைசர் மீண்டும் ஏபைா கூறினார். துபாசி சமாழிசபயர்த்ைார்.

'சபாதுவாகபவ ைமிழர்கள் புத்திசாலிகைாயும் உரழப்பாளிகைாயும்
இருக்கிைார்கைாம். அதுவும் இவரனப் பபான்ை பலசாலிரயப்
பார்த்ைதில் ைனக்கு சைாம்ப சந்பைாஷம் என்கிைார் இைவைசர். '

"என் பாக்கியம்", பணிவின் உருவானார் சபரியசபத்து. "இைவைசர்

இவ்வைவு சந்பைாஷப்படுவைால் நான் அவருக்கு ஒரு சிறு
காணிக்ரக ைை ஆரசப்படுகிபைன். ஏற்றுக் சகாள் வாைா,
பகளுங்கள்."

[150]
 துபாசி பகட்டுவிட்டுச் சசான்னார்:

'மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக் சகாள்கிைாைாம். என்ன காணிக்ரக என்று

பகட்கிைார். '

'இபைா இவன்ைான்.'

காஞ்சிபுைத்ைாரனக் காட்டினார் சபரியசபத்து. உடபன கூட்டத்தின்

பக்கம் திரும்பினார். "ைரலயாரி! இங்பக வா. இவரன இைவைசரின்
கப்பலுக்குக் சகாண்டு சசல். உடபன படகில் ஏற்றி விடு. சீக்கிைம்
ஆகட்டும்."

(12)
முழங்ரகரய ஊன்றி பமாவாரயத் ைாங்கினாள். ஒயிலாகக்
கால்கரை நீட்டினாள். ஒய்யாைமாகத் திரும்பினாள்.

அழுத்தும் இடத்தில் பட்டு சமத்ரையில் குழி விழுந்ைது. பிைகு

சமல்ல சமல்ல நிைம்பி பமடாயிற்று.

பார்க்கப் பார்க்கத் ைாமரைக்குப் பைவசம். அபை சமயம் ஓர்

பவைரன- அவருமல்லவா அருகில் இருக்க பவண்டும்?
இல்ரலபய?

நிரலக் கண்ணாடியில் அவள் உருவம் சைரிந்ைது. 'அழாபை

ைாமரை. நீ கனவிலும் எதிர்பார்க்காை பைவி இப்பபாது
கிட்டவில்ரலயா? அபைபபால் அவரும் விரைவில் கிரடப்பார். நீ
ைாணியானதும் முைல் பவரலயாகத் ைண்படாைா பபாடு.
எங்கிருந்ைாலும் அந்ைக் காைலரனப் பிடித்து வந்துவிட
மாட்டார்கைா? ஆகபவ நீ அழக்கூடாது...'

ஹும்...ஹும்... துள்ளி எழுந்ைாள் மஞ்சத்தில். என்ன அது?

[151]
 உண்ரமயிபலபய எவபைா விம்முகிைார்கள்! சமய்யாகபவ யாபைா
அழுகிைார்கள்!

ஹும்... ஹும்... கட்டிலிலிருந்து இைங்கினாள். உற்றுக் பகட்டாள்.

அழுரகைான். வாய்விட்டு ஓசவன்று அழவில்ரல. வாரயப்
சபாத்திக்சகாண்டு அடக்கப் பார்க்கிைார்கள். அப்படியும்
முடியவில்ரல. சவடித்து சவடித்து வருகிைது அழுரக.

சசார்க்க பபாகமான அைண்மரனயில் யாருக்கு என்ன கஷ்டம்?

சாத்தியிருந்ை கைவுகரைத் திைந்ைாள்; சவளிபய நீண்ட சலரவக்

கல் ைாழ்வாைம். அரையிருட்டில் ஓர் உருவம். சபண்ணா அது?

'வாம்மா இப்படி", ைாமரை அரழத்ைாள். அந்ைப் சபண் வாரிச்

சுருட்டிக் சகாண்டு ஓடிவந்ைாள். வரும்பபாபை கண்கரைத்
துரடத்துக் சகாண்டாள் பபாலும். பபாலிப் புன்னரக பைந்திருந்ைது.
குனிந்து வணங்கினாள்.

'என்ன பவண்டும், பைவி_?" திருப்பிக் பகட்டாள் ைாமரை: 'நீ

அழுை காைணம் சைரியபவண்டும்.' என்ன ைடுமாற்ைம் அந்ைப்
சபண்ணுக்கு 'இல்ரலபய... நான் அழவில்ரலபய...'

'உண்ரமரயச் சசான்னால் உைவுபவன். சபாய் சசான்னால்

ைண்டரன கிரடக்கும். எது பவண்டும் உனக்கு?"

கண்ணிர் வழிந்ைது அவள் கன்னத்தில். குைல் ைழுைழுத்ைது.

"என்... என் கணவர் இைந்து பபாய்விட்டார் அம்மா...' அதிர்ச்சி -
அைற்கு ஏன் வாய்விட்டு அலைக்கூடாது? “எப்பபாது?’ என்று
பகட்டாள்.

“சற்று முன்னால். '

“எைனால்?" "யாைால் என்று பகளுங்கைம்மா' கண்கரைத்

துரடத்துக் சகாண்டாள் பணிப்சபண். 'பைம விசுவாசமாக ஊழியம்

[152]
புரிந்ைார் அவர். மன்னரின் முன்னணிச் பசவகரிபல ஒருவர். கிழவன்
பவல்பண்டிைரும் அவருமாகத்ைான் ைங்கரைச் சசன்ரனப்
பட்டிணத்திலிருந்து அரழத்து வந்ைார்கைாம்...'

அட! அந்ை வாலிபனா முகம் நிரனவு வந்ைது. 'அவரை...

அவருக்கு என்ன பநர்ந்ைசைன்கிைாய்?"

"சகாரல சசய்துவிட்டார்கைம்மா, படுசகாரல சசய்து

விட்டார்கள்!'

"என்ன?" ைாமரையின் முகம் சிவந்ைது. "எைற்காக? யார்?

எப்பபாது?"

‘'பவண்டாமம்மா. அரைசயல்லாம் புலம்பிப் பயனில்ரல. '

"இப்படி என்ரனப் பார், சபண்பண!"அவள் பமாவாரய

நிமிர்த்தினாள் ைாமரை. "பகள்விமுரையில்லாை ைாஜ்யமல்ல இது.
பயப்படாமல் சசால்லு. நான் விசாரிக்கிபைன். இந்ைத் பைசத்தின்
ைாணி நான். விடிந்ைால் இந்ைத் ைரலயில் மகுடம் ஏைப்பபாகிைது.
சைரியுமா உனக்கு?"

பணிப்சபண்ணிடம் ஓர் ஏைனச் சிரிப்பு. 'விடிந்ைால் ைங்களுக்குத்

ைரல இருப்பபை சந்பைகம்!"

'என்ன, என்ன?”

"நான் அதிகம் பபசிவிட்படன். ைப்பு. ைப்பு பபாகிபைன்." நழுவ

முயன்ை அவரை வரைத்துப் பிடித்ைாள் ைாமரை. அரைக்குள்
இழுத்துக் சகாண்டாள். 'சசால்லு எரைபயா மரைக்கிைாய். '

பணிப்சபண், ைாமரைரயபய உற்றுப் பார்த்ைாள். பசாகம், அச்சம்,

சவறி எல்லாம் சவடித்ைன அவள் பபச்சில். "எனக்கு விவைம்
சைரியாது. ஆனால் ைங்கரை இங்பக அரழத்து வந்ைது நிச்சயமாய்
நல்லைற்கல்ல. எவ்வைவு சீக்கிைம் முடியுபமா அவ்வைவு சீக்கிைம்
இங்கிருந்து ைப்பி விடுங்கள்...'
[153]
 குழப்பம் கூத்ைாடியது ைாமரையின் முகத்தில். 'என்ன சசால்கிைாய்
நீ? என்ரன ைாணியாக்கப் பபாவைாக அல்லவா
சசால்லியிருக்கிைார்கள்? எனக்கு என்ன ஆபத்து? ஏன்...'

பணிப்சபண் பைபைத்ைாள். 'இத்ைரன பநைம் நான் பபசிக்

சகாண்டிருந்ைபை முட்டாள்ைனம்... ைாங்கள் ைப்பிச் சசல்ல ஒரு
ைகசிய வழி இருக்கிைது. இங்பகபய இருங்கள். இபைா பார்த்து
வருகிபைன்.'

கைரவத் திைந்ைாள் பணிப்சபண். வீசலன்று கூச்ச லிட்டாள்

மறுகணம்.

அட்டகாசச் சிரிப்பு சவடித்ைது ைகுநாைரிடமிருந்து. 'எச்சில்

சபாறுக்குகிை நாய்க்கு இத்ைரன சதிபவரல சைரியுமா?" பணிப்
சபண்ணின் ரக, அவைது இரும்புக் கைத்தின் பிடியில் சநாறுங்கியது.

“விடுங்கள் அவரை" குறுக்பக வந்து நின்ைாள் ைாமரை.

“வணக்கம் ைாணி இவளுரடய ைாஜத் துபைாகமான பபச்சுக்கரைக்
பகட்டும்...'

''ைாஜத் துபைாகத்ரை விசாரிக்க ைாணிக்பக சைரியும். விடுங்கள்

அவரை.'

'கட்டரை அைசியாபை." பணிப்சபண்ணின் ரகரய விட்டார்

ைகுநாைர். கரணக்குத் ைப்பிய மான்ைான்! அப்படி மருண்டு ஓடினாள்
அவள். பபரைப் சபண். ைகுநாைரின் கண் ஜாரடரயத் சைரிந்து
சகாண்ட வீைசனாருவன், மறுமுரனயிபல காத்திருப்பது அவளுக்குத்
சைரியாது.

'அைசிக்கு இைக்க குணம் அதிகம்...' ைகுநாைர் கனிவுடன்

பநாக்கினார் ைாமரைரய.

[154]
 அவளுரடய அங்கம் ஒவ்சவான்றிலும் ஆத்திைம் விம்மியது.
"இைக்க குணமா? ஆம். இங்பக இல்லாை ஒன்ரை நானாவது
ைருகிபைபன! "சவறுப்புடன் நரகத்ைாள் ைாமரை.

ைகுநாைரின் குைலில் அைவுக்கு மீறிய பணிவு. 'அைசியாருக்கு

இைக்கத்ரைத் சைாடர்ந்து பகாபம் வரும் பபாது, நீலவானத்தில்
மின்னலடித்ைாற்பபால் இருக்கிைது.'

அைசகுல அலங்காைங்களுடன் அவள் சஜாலிப்பரை அவர்

கண்கள் ஆைாய்ந்ைன. “கரைந்துவிட்டுப் புைப்பட்டால் நீைாடச்
சரியாயிருக்கும் பநைம்'

சீறினாள் ைாமரை. 'விைக்கம் பகட்க பவண்டியிருக்கிைது சில

விஷயங்களுக்கு. '

'அைற்சகன்ன? விடிய விடியப் பபசலாம். மகுடாபிபஷகம்

காரலயில் ைாபன? பகளுங்கள், சசால்கிபைன்' கம்பீைமாக அமர்ந்து
சகாண்டார் கிருஷ்ணப்பரின் மாமன்.

மாதுைங்கனிரய விண்டு சகாண்டிருந்ைார் மன்னர் கிருஷ்ணப்பர்.

சசம்பஞ்சுக் குழம்பு தீட்டிய சசன்னம்மாவின் சீைடிகள் அவருரடய
மடியிபல கிடந்ைன. பாைம் அரசயும் பபாது சைங்ரக பைம்
பாடியது.

கனியினுள் இருந்ை மணிகள் உதிர்ந்ைன. அவற்ரை அவள்

சசவ்வாயிலிட்டுச் சசாக்கினார் அைசர்.

நழுவியது ஒரு பழத் துண்டம். சபாற்கிண்ணத்திலிருந்ை பாலில்

விழுந்ைது. சசாட்டச் சசாட்ட அரை சவளியிசலடுத்ைார்
கிருஷ்ணப்பர். 'பழசமாழி சசால்வார்கள், பலித்து விட்டது. பழம்
நழுவிப் பாலில் விழுந்ைது பார்.'

[155]
 "ஆமாம், ஆமாம்! நழுவ விடுவதில் மன்னருக்கு இரண
ைமிழ்நாட்டில் கிரடயாபை", பகலி விரையாடியது ைாணியின்
குைலில்.

'எரைக் குறிப்பிடுகிைாய்?"

"பவசைரை? முைரலரயயும் அகழிரயயும் எனக்குக் காட்டிவிட்டு

அரழத்து வந்து விட்டீர்கள். அத்பைாடு சரியாகிவிட்டைா? '

'பின்பன?

“நள்ளிைவு பநைம் சநருங்கிவிட்டது. நிச்சயமாய் அவரை நழுவ

விட்டு விடுவீர்கள் என்று எனக்குள் ஏபைாசவான்று சசால்லிக்
சகாண்டிருக்கிைது.'

'உண்ரம, உண்ரம. நானாயிருந்ைால் நழுவ விட்டு விடுபவன்.

ஆனால் உன் ைந்ரை?"

'அப்பாவா? அவைா பபாயிருக்கிைார்?" 'அவபைைான், சாைைத்தின்

வழிபய சுட்டிக் காட்டினார் கிருஷ்ணப்பர். ''அபைா பார்.'

பார்த்ை பிைபக சசன்னம்மாவின் முகம் மலர்ந்ைது. "அப்பாடா!

நமது குலசைய்வம் பவணுபகாபால ஸ்வாமி ைான் காப்பாற்றினார்.
அப்பாபவ அவரை அரழத்துப் பபாவைால் இனிபமல் பயமில்ரல.
'

பிரியத்துடன் அவரை அரணத்துக் சகாண்டது கிருஷ்ணப்பரின்

கைம். "ைாணி பாதுஷாக்கள் அரடயும் இன்பத்ரை நாமும்
அரடயலாம், வா."

சசன்னம்மாவின் முத்துப் பற்கள் முறுவலித்ைன. 'அசைன்ன,

இத்ைரன நாளும் நான் கண்டிைாை இன்பம்?"

'சசால்கிபைன், வா' பமல்மாடத்ரை பநாக்கிக் கிருஷ்ணப்பர்

நடந்ைார். 'நிலசவாளியில் ைாஜ்மகாலின் அழரகக் கண்டு
[156]
ைசிப்பார்கைாம் பாதுஷாக்கள். நமக்கு நிலசவாளி இருக்கிைது.
ைாஜ்மகால் இல்லாவிட்டாலும்...'

பமல்மாடத்து உப்பரிரகயில் நின்ைார் கிருஷ்ணப்பர். ரகரயக்

காட்டினார். “அபைா பார் ைாணி முைரலப் படித் துரை! உன் ைந்ரை
ைகுநாைர் நிற்பது சைரிகிைைா? ைாமரை திமிறுகிைாள், பார் அபைா
அபைா!'

"ஆமாம்! என்ன அருரமயான காட்சி! அபைா அவள்...

அப்பப்பா எத்ைரன முைரலகள்'

நடுநடுங்கிக் கிருஷ்ணப்பரைக் கட்டிக் சகாண்டாள் சசன்னம்மா.

'நீ பார்க்க பவண்டாம். விவரிக்கிபைன் பகள்! ஒபை சமயத்தில்

நான்கு முைரலகள் பாய்ந்து வருகின்ைன! அவரைச்
சின்னாபின்னமாய்க் கிழிக்கின்ைன. ஒவ்சவான்றுக்கும் எவ்வைவு
சபரிய வாய்! எத்ைரன சபரிய பற்கள்! துண்டு துண்டாகிவிட்டாள்
நம் எதிரி உற்றுக் பகள்! அவள் அலைல் காதில் விழுந்ைைா
ஹாஹ்ஹா" சவற்றி எக்காைம்! பபய் சவறி ஒநாய்த் திமிர்!

ஆனந்ைம் ைாங்கவில்ரல கிருஷ்ணப்பருக்கு.

'சவரிசவல் மிஸ்டர் சபர்யசபத் சவரிசவல்' பகாச்சு

வண்டியிலிருந்ை கவர்னர் துரை பாைாட்டினார். சுற்றியிருந்ை
பரிவாைத்ைார் சைசைத்ைனர்.

சுமத்திைா இைவைசர் துபாசி மூலம் புரிந்துசகாண்டார். 'நல்ல பரிசு

சிைந்ை பரிசு மகிழ்ச்சி! மகிழ்ச்சி! 'சந்பைாஷத்ரைத் சைரிவித்துக்
சகாள்ை வார்த்ரை கூடக் கிரடக்கவில்ரல.

காஞ்சிபுைத்ைான் சநாடியில் ஊகித்ைான் படுகுழியில்

ைள்ைப்பட்டரை.

சட்சடனக் குனிந்ைான். மண்டியிட்டான். சுமத்திைா இைவைசரின்

வாள் நுனிரயத் சைாட்டு முத்ைமிட்டான்.
[157]
 கண்ணில் நீர் வழிந்ைது கைகைசவன்று. "இந்ை அடிரமக்கு
எத்ைரன பாக்கியம், ைங்கள் கீபழ ஊழியம் சசய்ய! ைங்களுக்காக
இந்ைத் பைசத்தில் என்சனன்ன சசய்ய பவண்டுபமா அரைசயல்லாம்
இந்ை நாய் சசய்யும்,' என்ைான்.

துபாசி மூலம் பதிலளித்ைார் இைவைசர். "இங்பகயா? பவண்டாம்,

பவண்டாம். உன்ரனப் பபான்ை பலசாலிரய என்னுடபனபய
ரவத்துக் சகாள்ைப் பபாகிபைன். கப்பலில் பபாய் இரு.'

கண்ரணயும் இரமக்கவில்ரல காஞ்சிபுைத்ைான். சபரிய

சபத்துவின் பக்கம் திரும்பினான். அவர் காரலத் சைாட்டுக்
கண்ணில் ஒற்றிக் சகாண்டான்: 'ஆசி கூறி விரட சகாடுங்கள் ஐயா.
ைங்களிடம் தின்ை உப்ரப இந்ை ஏரழ என்றும் மைக்க மாட்டான்...'

இவன் குள்ை நரியா, குற்ைமற்ைவனா? புரியவில்ரல

சபரியசபத்துவுக்கு. "பபாய் வா இரைஞபன. பபாகுமிடத்தில் பிைந்ை
மண்ணின் சபருரமரயக் காப்பாற்று' என்ைார்.

ைரலயாரி நடத்திச் சசல்ல, கடற்கரைரய அரடந்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். காத்திருந்ைது மசூலாப் படசகான்று.

அரைக் கண்டதும் திரகப்பு' 'ஐந்ைாறு அடிரமகள் ஏற்சகனபவ

வந்திருக்கிைார்கபை!'

"ஆமாம். சபரியசபத்து ஒன்றும் புதிைாகச் சசய்துவிடவில்ரல."

ைரலயாரி விைக்கினான். 'பமல் அந்ைஸ்தில் உள்ைவர்களுக்குப்
சபான்னும் மணியும் பழமும் பட்டாரடயும் காணிக்ரக சகாடுக்கிை
மாதிரி அடிரமகரையும் ைருவது வழக்கம்ைான்!'

'இவர்கரை யார் சகாடுத்ைார்கள்?" 'பாரையக்காைர் பைவிக்காகக்

கும்பினியாரிடம் மாறி மாறி விண்ணப்பம் பபாட்டுக்
சகாண்டிருக்கிைார்கபை, திம்மப்ப நாயகரும், அங்கப்ப நாயகரும்
அவர்கள் கும்பினி யாருக்குத் ைந்ைது, கும்பினியார் சுமத்திைா

[158]
இைவைசருக்குத் ைந்ை பரிசுகள் இந்ை அடிரமகள். சரி. சரி, நீ
படகில் ஏறு. '

படகில் ஏறும்பபாது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு ஒர் எதிர்பாைாை

வைபவற்பு

'அடடா வைபவண்டும், வைபவண்டும்... கண்ணாயிைம், இவர் யார்

சைரியுமா? துரைசானி அம்மாமார்கபைாட சபட்டி கடலிபல
விழுந்துவிட்டால், உடபன பபாய் எடுத்துத் ைருவார் சபரிய அறிஞர்
கும்பினிப் பைங்கிகளுக்கு ஐயாைான் வலது ரக!'

உைட்ரடக் கடித்துக்சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். பகாட்ரடயில்

நுரழந்ை தினத்ைன்று பரகரம பைடிக் சகாண்ட படகுக்காைனும்
அவன் பைாழனுமல்லவா இவர்கள்!

'சுமத்திைா இைவைசரின் கப்பலில் இவரனயும் பசர்த்து விடு",

ைரலயாரி பபாய்விட்டான்.

'ஐயா அக்கரைச் சீரமக்குப் பயணமாகிைார்கைா? என் படகு

சகாடுத்து ரவத்ைது.'

மற்ைப் பிையாணிகரை ஆைாய்ந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். சவகு

சைாரலவில் சைரிந்ை கப்பரல பநாக்கிப் படகு நகர்ந்ைது.

'படய் கண்ணாயிைம் இவ்வைவு சபரியவர் வந்திருக்கிை பபாது நீ

வலிக்கலாமாடா? முட்டாள் ஐயாகிட்பட துடுப்ரபக் சகாடுத்துவிட்டு,
கம்சமன்றிருடா!' என்ைான் படகுக்காைன். ைன் துடுப்ரபயும்
பவபைார் அடிரமயிடம் சகாடுத்ைான்.

வாய் திைவாமல் வலித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

கரை மரைந்ைது; கப்பல் சைரிந்ைது.

[159]
 காஞ்சிபுைத்ைானின் கண்கள் மற்ை அடிரமகளின் கண் கரைச்
சந்தித்ைன. ஒரு விநாடிக்குள் நூறு விஷயங்கரைப்
பபசிக்சகாண்டன.

படிர் படிர்!

படகுக்காைன், அவன் பைாழன் - இருவர் கழுத்திலும் இைண்டு

அடி துடுப்பினால்!

ைரலகுப்புைத் ைண்ணிரில் விழுந்ைார்கள் இருவரும். உடபன

சமாளித்துக் சகாண்டு படரகப் பிடிக்க முயன்ைார்கள்.

"வலியுங்கள் வலியுங்கள் பவகமாய்!" உைக்கக் கட்டரை யிட்டான்

காஞ்சிபுைத்ைான்.

இைண்டு அடிரமகள் துடுப்புப் பபாட்டார்கள் துடிப்புடன்,

மற்ைவர்கள் ரகயினாபலபய விலக்கினார்கள் நீரை.

நீந்தித் துைத்தியவர்கள் கரைத்து நின்ைார்கள். சவகுபவகமாய்ப்

படகு விலகிவிட்டது அவர்களிடமிருந்து.

சற்று வயைானவனாகத் பைான்றிய ஒர் அடிரம முணுமுணுத்ைான்:

'எங்களுக்குச் சுைந்திைம் வாங்கித் ைந்து என்ன பயன், ைம்பி?
கரைபயறியதும் பிடித்துக் சகாள்ைப் பபாகிைார்கள். '

'இங்பக கரைபயறினால்ைாபன?" என்ைான் காஞ்சி புைத்ைான்.

'சைற்காகச் சசலுத்துங்கள் படரக. பசி ைாகம் பார்க்கக்கூடாது. புயல்
மரழக்குப் பயப்படக்கூடாது.'

மூன்ைாம் நாள் மாரல ஒரு பைங்கிக் கப்பல் அவர்கரைத்

துைத்ைத் சைாடங்கியது. ைப்புவைற்காக எத்ைரன பவகமாகச்
சசன்றும் முடியவில்ரல. மடக்கிவிட்டது கப்பல்.

ஆனால் கிட்ட சநருங்கியதும் அவர்கள் பபாய் விட்டார்கள்,

எதுவும் சசய்யாமல்.

[160]
 அடிரமகளில் ஒருவன் காஞ்சிபுைத்ைானின் திரகப்ரப நீக்கினான்.
"அவர்கள் கடல் சகாள்ரைக்காைர்கள். ஒட்டாண்டி கைாகிய
நம்மிடம் என்ன இருக்கிைது! பபாய்விட்டார்கள். '

'கடல் சகாள்ரைக்காைர்கைா? எப்படிக் கண்டுபிடித் ைாய்?"

'ஏற்சகனபவ பிடிபட்டுத் ைண்டிக்கப்பட்டவர்கள்ைான் அவர்கள்.

நடு சநற்றியில் ஆங்கில எழுத்து 'பி' என்று சூடு
பபாட்டிருக்கிைார்கபை ரபபைட் - கடல் சகாள்ரைக்காைன்' என்று
அர்த்ைம்' என்ைான் அடிரம.

மூன்று பகல்களும், மூன்று இைவுகளும் கடலிபலபய கழிந்ைன.

காஞ்சிபுைத்ைானுக்குக் ரககள் ைைர்ந்ைன. உப்புக் காற்றினால்

உடம்சபல்லாம் எரிச்சல், கண்கள் சசருகின. கால்கரை நகர்த்ைக்கூட
முடியாமல் சைாய்ந்ைன. பாரைரயக் கட்டி முதுகில் அடித்ைார்கைா
என்ன? குனிந்தும் நிமிர்ந்தும் படகு வலித்ைதில் அப்படிசயாரு நைக
பவைரன!

குற்றுயிரும் குரலயுயிருமாகச் சுருண்டு விட்டார்கள் மூன்று பபர்.

மிஞ்சியவர்களில் ஒருவன், 'உன் பபச்ரசக் பகட்டு வந்பைாம் பார்!
அடிரமப் பிரழப்பில் பசாைாவது கிரடத்திருக்கும்!" என்று
முனகினான்.

பநற்று அடித்ை காற்றில் திரச ைப்பிவிட்டைா என்ன?

காஞ்சிபுைத்ைான் சைாடுவானத்ரை ஆைாய்ந்ைான்.

விர்சைன்று கழுசகான்று அவர்கரை வட்டமிட்டு விட்டுத்

திரும்பியது.

"அபைா கரை!” சுருண்டு கிடந்ை அடிரமகளில் ஒருவன்

ரககாட்டிக் கூவினான்.

[161]
 ஆம், கரை சைரிந்ைது சைாரலவில். ஒைடைம் அருந்தினாற்பபால்
அரனவருக்கும் சுறுசுறுப்பு. ஆளுக்கு ஆள் மாற்றி மாற்றித்
துடுப்புப் பபாட்டார்கள்.

கரைக்குச் சில சகஜம் இருக்கும்பபாபை கடலில் குதித் ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். ஆர்வத்துடன் நீந்தினான் கரைரய பநாக்கி.

சந்தித்ை முைல் மீனவனிடம் பகட்டான்: 'ஐயா, இது எந்ை ஊர்?'

'கடலூர். ' முகம் மலர்ந்ைது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. இதுைான் அவன்

இலக்கு ரவத்திருந்ை ஊர். நில மார்க்கமாகச் சசன்ைால்
எவரிடமாவது பிடிபட பநரிடும் என்று கடல் வழிரயத்
பைர்ந்சைடுத்திருந்ைான்.

அடுத்து அவன் விசாைரண: 'சிங்காவைத்துக்கு எப்படிச்

சசல்வது?"

வழி சைரிந்ைது. விரைந்ைான். சிங்காவைம் குன்றுப் பாரைரய

அரடந்ைான். அகழிக் கரையில் நின்ைான்.

வாரயப் பிைந்துசகாண்டு திரியும் முைரலகரைக்கூட அவன்

சபாருட்படுத்ைவில்ரல.

ைண்ணீரில் மிைந்துசகாண்டிருந்ை சில துணிகள் அவரனத்

திடுக்கிட ரவத்ைன.

ைாமரையல்லவா கட்டியிருந்ைாள் அவற்ரை!

[162]
 (13)
பலமான அடி! மூச்சுப் பபச்சற்று விழும்படி சசய்ை மூர்க்கமான
அடி! அயர்ந்துபபானான் காஞ்சிபுைத்ைான். ைண்ணீரில் கிடக்கும்
துணி, ைாமரையினுரடயதுைானா!

அப்படித்ைான் பைான்றியது. ஆனால் உள்ைத்துக்குள் இன்சனாரு

குைல். ைாமரை ஒருநாளும் இைந்து பபாயிருக்க மாட்டாள்.
ஒருகாலும் மாட்டாள்.

யாரைக் பகட்பது? அகழியின் மறுபுைம் காவலாளின் கூடாைம்

இருந்ைது. ரக ைட்டினான். காதில் விழுந்ைைாகத் சைரியவில்ரல.
"யாைய்யா அங்பக?' என்று கத்திப் பார்த்ைான். அதுவும் எட்டக்
காபணாம். சுற்றுப்புைத்ரை ஆைாய்ந்ைான். நின்றிருந்ை இடத்தில் ஒரு
பூவைச மைம். நீண்ட கிரைசயான்ரை ஒடித்ைான். கூைாக்கினான் ஒரு
முரனரய.

ஈட்டி பாய்ச்சுவதுபபால் விட்சடறிந்ைான் எதிர்க்கரைக்கு. கூடாைத்

துணியில் சைக்சகனப் பாய்ந்ைது அது. சுருக் சகன சவளிப்பட்டான்
ஒரு வீைன். 'யாைடா அவன் திமிர் பிடித்ைவன்?"

பணிவுடன் பதிலளித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'இந்ை அகழியில்

சபண் யாபைனும் ைவறி விழுந்ைார்கைா? சகாஞ்சம் சசால்லுங்கள்,
ஐயா...'

இக்கரையில் பகட்கும்படி இரைந்ைான் காவலாளி: "ைவறி விழுவது

கிரடயாது. பிடித்துத் ைள்ளுவதுைான் வழக்கம். பவலூரில்
திருடர்கரைத் ைள்ளுவதில்ரல? அந்ை மாதிரி.'

"சமீபத்தில் யாரையாவது அப்படித் ைள்ளினார்கைா - ஒரு

சபண்ரண?'

“எனக்குத் சைரியாது. ஆனால் ஒர் உைவி பவண்டுமானால்

சசய்கிபைன் - நீபய சைரிந்துசகாள்ைலாம்.'
[163]
 'என்ன ஐயா? என்ன?" காஞ்சிபுைத்ைானின் துவண்ட உள்ைம்
நிமிர்ந்ைது.

காவலாள் நரகத்ைான்: 'எங்கள் ைாஜாவுக்கு மாமனார் இருக்கிைார்,

ைகுநாைர் என்று. எவரையும் இந்ை அகழியில் பிடித்துத் ைள்ை
அவருக்குத்ைான் அதிகாைம் உண்டு. அவரிடம் பபா. பகள்.
உன்ரனயும் இங்பக ைள்ளுவார். நீ பைடுகிை சபண்ணிடம்
பபாய்விடலாம்.'

ரகக்சகட்டுகிை தூைத்தில் இருந்ைால் காவலாள் குைல் வரை

முறிந்திருக்கும். இரடபயயிருந்ை அகழியும் எண்ணற்ை
முைரலகளும் அவரனக் காப்பாற்றின.

யாைந்ை ைகுநாைர்? காஞ்சிபுைத்ைான் உள்ைங்ரகயில் குத்திக்

சகாண்டான். எப்படி நுரழவது அைண்மரனக்குள்?

ஊருக்குள் அரலந்து விசாரித்ைான். மறுநாள் ஏபைா வசந்ைத்

திருவிழாவாம். அைண்மரனக்குள் புகப் பலவிை சந்ைர்ப்பம்
ஏற்படுமாம். பபசிக் சகாண்டார்கள்.

இருட்டியது. கரைத்ை கால்களுக்குக் காளியம்மன் பகாயிசலான்று

ைஞ்சம் ைந்ைது. வாகனங்கள் ரவக்கப்பட்டிருந்ை இருண்ட
மூரலயில் முடங்கிப் படுத்துக்சகாண்டான்.

பூரஜ மணிகள் அடிக்கப்பட்டன. தூபதீபங்கள் நரட சபற்ைன.

பக்ைர்கள் வந்ைனர், பபாயினர்.

எதுவும் காஞ்சிபுைத்ைானுக்குத் சைரியாது. உரழப்பின் கூலியான

உைக்கத்தில் அப்படி ஆழ்ந்து கிடந்ைான் அவன்.

எல்லா ஒரசகளும் அடங்கிய பிைகு ஒரு மூைாட்டியின் புலம்பல்

அவரனத் திடுக்கிட்டுக் கண் விழிக்கச் சசய்ைது.

[164]
 ''ைாபய! மகமாயி! என் மகனின் காய்ச்சரலயும் பிடிவாைத்ரையும்
குணப்படுத்ை எனக்கு எந்ை வழியும் பைான்ைவில்ரல அம்மா!
நீைான் நிவர்த்தி சசய்ய பவண்டும் ைாபய!”

பசார்ந்ை உள்ைத்திபல ஒரு சுறுசுறுப்பு. காஞ்சிபுைத்ைான் கண்ரணத்

துரடத்துக் சகாண்டான். பார்த்ைான். ஒரு கிழவி,
அரணயவிருக்கும் தீபத்தில் எண்சணய் ஊற்றிவிட்டு விழுந்து
விழுந்து வணங்குவது சைரிந்ைது.

அம்மனின் சன்னதியிலிருந்து வருவது பபால் ைன் குைரலத்

திருப்பிக் சகாண்டான். சசான்னான்: 'பாட்டி நீ வீட்டுக்குப் பபா.
உன்ரனத் பைடிக்சகாண்டு ஒர் இரைஞன் வருவான். அவனால் உன்
துயர் தீரும்.'

கிழவி மிைை மிைை பநாக்கினாள். பிைகு ஆனந்ைப் பைவசத்துடன்

மீண்டும் பலமுரை வணங்கினாள். ஒட்டமும் நரடயுமாக வீடு
திரும்பினாள்.

ஒரசப்படாமல் பின்சைாடர்ந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

அது ஒரு சிறிய ஒட்டு வீடு. உள்பை நுரழந்ை கிழவி, ஒரிரு

வினாடியில் மன்ைாடுவது பகட்டது:

‘'பவண்டாமடா, ைம்பி உனக்கு உடம்புக்கு ஆகாது. ரவத்துவிடு.

சசால்வரைக் பகள்."

ஒரு முைட்டு ஆண் குைல்: "மாட்படன், அம்மா. இத்ைரன

வருஷமாய் இருந்து வருகிை குடும்ப சகைைவத்ரை நான்
விட்டுக்சகாடுக்க மாட்படன்."

குறுகுறுப்பு அதிகரித்ைது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. 'பாட்டி! பாட்டி!'

என்று குைல் சகாடுத்ைான்.

கிழவி வாசலுக்கு வந்ைாள். ைடாசலன்று அவள் காலில்

விழுந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'பாட்டி! என்ன அதிசயம் பார், பாட்டி
[165]
ஆற்ைங்கரை மண்டபத்தில் தூங்கிக் சகாண்டிருந்பைன். யாபைா
எழுப்பிய மாதிரி இருந்ைது. இந்ை வீட்டு அரடயாைத்ரைச் சசால்லி,
'பாட்டி பாட்டி என்று கூப்பிடு' என்று கூறிய மாதிரி பைான்றியது.'

கிழவி அவரன சநற்றி வழித்துத் திருஷ்டி கழித்ைாள். 'நீ

வருவாசயன்று எனக்குத் சைரியும். வா, வா. உள்பை வா."
நரடரயத் ைாண்டியதுபம காஞ்சிபுைத்ைான் கண்டு சகாண்டான்.
அது ஒரு நாைசுைக் கரலஞனின் இல்லம்.

பிய்ங் பிய்ங். சீவாளிரய நாவினால் ஈைப்படுத்திக் சகாண்டிருந்ைார்

பாயில் உட்கார்ந்திருந்ை மனிைர். பலநாள் காய்ச்சல், குறுந்ைாடியாக
உருசவடுத்திருந்ைது. பஞ்சரடந்ை கண்களிலும் ஒரு பைற்ைம்.
சமலிந்திருந்ை ரகயில் ஒரு பவகம். "இவன்ைான் ைம்பி, என் மகன்
ைத்தினபவலு. நாரைக்கு அைண்மரனயில் நடக்கப்பபாகும் வசந்ைத்
திருவிழாவுக்குப் பபாகத்ைான் பபாபவன் என்று பிடிவாைம்
பிடிக்கிைான். ஒரு மாசமாய்க் காய்ச்சலாய்ப் படுத்திருக்கிைவனுக்கு
இந்ைப் பிடிவாைம் உைவுமா, ைம்பி? நீபய சசால்லு, ' என்ைாள்
கிழவி.

'பநாயும் நலிவும் கரலஞனுக்குக் கிரடயாது பாட்டி. ''

நாைசுைக்காைரின் அருகில் உட்கார்ந்து சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
'இது கூடாது, அது ஆகாது என்று உண்ரமக் கரலஞர்கரைக்
கட்டுப்படுத்ை முடியுமா?"

'அருரமயாய்ச் சசான்னீர்கள் ஐயா. நன்றியுடன் சவளிப்பட்டது

ைத்தினபவலுவின் குைல். 'கரல மட்டுமல்ல, இதில் குடும்ப
சகைைவமும் இருக்கிைது.'

'அைன் பிைகும் ைடுப்பது பாவம்.” கிழவியின் கண்ணில் எத்ைரன

சீற்ைம் 'இந்ைாப்பா, இது ைான் நீ எனக்குச் சசய்கிை உபகாைமா?
எழுந்திரு, எழுந்திரு."

[166]
 காஞ்சிபுைத்ைான் சிரித்துக்சகாண்பட ைத்தினபவலுவின்
ரகயிலிருந்து நாைசுைத்ரை வாங்கிக் சகாண்டான். குழந்ரைரயத்
ைடவிக் சகாடுக்கிை மாதிரி வருடினான்.

'பாட்டி, என்ன உங்கள் கஷ்டம்? சசால்லுங்கள்."

'இபைைான்' நாைசுைத்ரைச் சுட்டிக் காட்டினாள் கிழவி. 'விடிந்ைால்

அைண்மரனயில் வசந்ைத் திருவிழா. அைசரை அந்ைப்புைத்திலிருந்து
சகாலு மண்டபத்துக்கு அரழத்து வரும் பபாது எங்கள்
குடும்பத்தில் ஒருவன்ைான் பமைம் வாசிப்பது வழக்கம். இந்ை
வருஷம் இவன் காய்ச்சலில் படுத்துவிட்டான். இருந்ைாலும்
பபாபவன் என்று அடம் பிடிக்கிைான். '

ைத்தினபவலு சசான்னார்: "உடம்பு இன்ரைக்கு இருக்கும்,

நாரைக்கு பபாகும். குடும்ப சகைைவம் அப்படியா ைம்பி?”

"ஆமாம், ஆமாம், 'காஞ்சிபுைத்ைான் நாைசுைத்ரை எடுத்ைான்

அைண்மரனக்குள், அந்ைப்புைம் வரையில் நுரழய இபைா ஒரு வழி!
'பாட்டி! என்ரன உங்கள் அக்கா மகனாகத் ைத்து எடுத்துக்
சகாள்ளுகிறீர்கைா?"

'என்ன ைம்பி சசால்கிைாய்?"

'பகட்கிைவர்களுக்குச் சசால்லி ரவயுங்கள், அப்படி,"

காஞ்சிபுைத்ைான் புன்னரக பூத்ைான். 'நாரைக்கு நாபன பபாகிபைன்
அைண்மரனக்கு. வாசித்துவிட்டு வருகிபைன். சகாஞ்சம் அபகைம்
விழும்...'

ைத்தினபவலுவுக்கு ஒபை உற்சாகம். 'சும்மா வாத்தியத்ரைக்

ரகயிபல பிடித்திருந்ைால் கூடப் பபாதும், ைம்பி. பைம்பரையாய்
ரவத்திருக்கிை பைவி இன்சனாருத்ைன் ரகக்குப் பபாகக்கூடாது,
அவ்வைவுைான்.'

[167]
 நரடயில் ஆைைவம். கிழவி எட்டிப் பார்த்ைாள். 'ைவில்
சுருளிமுத்துவா? வா, வா. ' "

ைவில்காைர் பைாளிலிருந்து பமைத்ரைக் கழற்றினார். மூரலயில்

ரவத்துவிட்டு உள்பை வந்ைார். 'ைம்பிக்கு ஏபைா காய்ச்சசலன்று
சசான்னார்கபை?' என்று விசாரித்ைார். ைாைம் பபாடுகிை ரபயனும்
பின்னாபலபய வந்ைான்.

'ைத்தினம் எப்படிப் பபாகமுடியும் என்று கவரலப் பட்டுக்

சகாண்டிருந்பைன். ஊரிலிருந்து என் அக்காள் மகன் நல்லபவரை
வந்திருக்கிைான்' என்ைாள் கிழவி.

ைவில்காைர் ஒரு வினாடி சந்பைகத்துடன் பார்த்ைார்

காஞ்சிபுைத்ைாரன. அவனுரடய ைன்னம்பிக்ரக நிரைந்ை முகம்
ைகர்த்துவிட்டது அவர் சந்பைகத்ரை.

'அைண்மரனக்குப் புதுசாயிற்பை என்று பயப்படாபை ைம்பி! நான்

இருக்கிபைன்' என்ைார்.

ஜால்ைா பபாடும் சிறுவன் ஆர்வத்துடன் பபசினான்: 'பாட்டி! இந்ை

வருசம் அைண்மரனயிபல என்சனன்னசவல்லாபமா அதிசயம்
நடக்கப் பபாகிைைாம். எல்லாரும் பபசிக் சகாள்கிைார்கள். '

'அசைன்ன ைம்பி, இவன் என்சனன்னபவா சசால் கிைான்? '

'சசால்ல மைந்பை பபாபனன்' என்ைார் ைவில்காைர். 'நம்ம

ைாஜாவுக்கு இரண யார் உண்டு, பாட்டி? ஏபைா ஒபைார் சமயத்திபல
சபால்லாைவர் மாதிரி, சகாடுரமக்காைர் மாதிரி பைான்றுகிைாபை
ைவிை, மனசு ைங்கம்ைான். '

'பசதிரயச் சசால்லு.'

''ைாஜா கிருஷ்ணப்பருக்கு அண்ணன், அண்ணன் மகள் எல்லாரும்

இருந்ைார்கள் இல்ரலயா?”

[168]
 'அவர்கள்ைான் மைம் பிடித்ை யாரனயிடம் இைந்து
பபாய்விட்டார்கைாபம?”

'சபரிய அைசரும் ைாணியும் மட்டும்ைான் இைந்து பபானார்கைாம்.

அவர்கள் குழந்ரை ைாமரை என்கிை...'

“ைாமரையா?' திடுக்கிட்டுக் கூவியது காஞ்சிபுைத்ைான் ைான்.

ைாமரையின் சபயரைச் சிறிதும் எதிர்பார்க்கவில்ரல.

ைவில்காைர் சைாடர்ந்ைார்: “ைாமரை என்கிை சபயபை உனக்குத்

தூக்கிவாரிப் பபாடுகிைபை! பமபல பகள். அந்ைப் சபண் சசன்ரனப்
பட்டணத்திபல யாரிடபமா அடிரமயாய் இருக்கிைசைன்று
மன்னருக்கு இப்பபாதுைான் சைரிந்ைைாம். அரை உடபன
வைவரழக்க ஏற்பாடு சசய்திருக்கிைாைாம்.'

'வைவரழத்து?'

'அவளுக்பக பட்டம் சூட்டப் பபாகிைாைாம். பார்த்ைாயா பாட்டி,

மன்னருக்கு எத்ைரன சபருந்ைன்ரம?”

"அதிசலன்ன சந்பைகம்?" பாட்டி ஆபமாதித்ைாள். "பவபை

யாைாகவாவது இருந்ைால், ரகயிலிருக்கிை ைாஜ்யத்ரை விடுவார்கைா?
அது சரி, இைவைசிரய அரழத்து வந்து விட்டார்கைா?"

"அதுைான் சைரியவில்ரல. ஆனால் ஊசைங்கும் அபை பபச்சுைான்.

அைசகுமாரிரயப் பார்க்க ஜனங்கள் துடித்துக் சகாண்டிருக்கிைார்கள்.'

காஞ்சிபுைத்ைானுக்குத் திரகப்புக்கு பமல் திரகப்பு. ைாமரைரய

எவ்வைவு ைகசியமாய் அரழத்து வந்ைார்கள் சசன்ரனப்

[169]
பட்டணத்திலிருந்து! அது எப்படி ஊசைங்கும் பைவியது? முைரல
அகழியில் ைாமரை இைந்திருப்பாைானால், ஜனங்களுக்கு எப்படிப்
பதில் சசால்லப் பபாகிைார் இந்ைச் சிங்காவைம் மன்னர்?

எல்லாம் அந்ை ைகுநாைரைப் பிடித்ைால்ைான் சைரியும்...

சசன்ரனப்பட்டணத்திலிருந்து கடலூருக்குக் கடல் மார்க்கமாக

வந்ை மூன்று தினங்களுக்குள் என்சனன்ன நடந்ைன என்று
காஞ்சிபுைத்ைானுக்குத் சைரியாது.

கும்பினியார் பகாட்ரடயில் ஊர்வலம் முடிந்து வீடு திரும்பியதும்

சபரியசபத்து இட்ட கட்டரை:

''நாரைக்குப் பால் பாயசத்துடன் விருந்து ரவக்கச் சசால்லு,

சரமயற்காைர்களிடம்! எல்லா அடிரமகளுக்கும் ஊற்ைபவண்டும்.'

சைய்வநாயகி வியப்புற்ைாள்: ‘'என்னப்பா, ைாஜ்யம் இப்பபாபை

உங்கள் ரகக்கு வந்துவிட்ட மாதிரி?"

'இரடயூைாக இருந்ை எதிரிரய அக்கரைச் சீரமக்கு

அனுப்பியாகிவிட்டது! இனி என்ன?' மீரசயின் இைண்டு
நுனிகரையும் இைண்டு சுண்டு விைல்கள் ைட்டிக் சகாடுத்ைன.

"எமனுக்குத் ைரலமகன் அவன்" சைய்வநாயகி சிரித்ைாள்.

"எங்பகயாவது திடீசைன்று ைரலகாட்டுவான்."

"கனவு" மகளின் மணிக்கட்ரடப் பரிபசாதித்ைார் சபரிய சபத்து.

'பபல! குைத்தி நன்ைாக பவரல சசய்திருக்கிைாள். பழசசன்று
பைான்றும்படி பச்சிரலகள் பைய்த்ைாைா?"

'நிரைய.' திருப்தியுடன் சவளிநடந்ைார் சபரியசபத்து. அடுத்து

அவருரடய விஜயம்: அலி மாடசாமி காயங்களுடன் படுத் திருந்ை
மருத்துவமரன.

[170]
 "எஜமான் இந்ை நாரயத் ைாங்கள்ைான் காப்பாற்றினீர்கள், '
ரகசயடுத்துக் கும்பிட்டான் கங்காணி.

'உன் நன்றிரயக் காட்டச் சந்ைர்ப்பம் ஏற்பட்டிருக்கிைது,

சபரியசபத்துவின் விைலரசப்பில் அருகிலிருந்பைார் அகன்ைனர்.

‘'எதுவும் சசய்கிபைன், எஜமான். '

'சீைங்கத்தில் நாம் விரலக்கு வாங்கியது ைாமரைரய அல்ல,

சைய்வநாயகிரய. புரிகிைைா?”

மூரைரயக் கசக்கி விைங்கிக் சகாண்டான். 'சிங்காவைம்

ைாஜகுமாரி இனி-'

'சைய்வநாயகிைான். சமயம் வரும்பபாது சசால்லத் ையாைாயிருக்க

பவண்டும். '

சசய்தி அறிவைற்காகச் சிங்காவைத்திற்கு அனுப்பப் பட்டிருந்ை

ஒற்ைன் மறுநாள் காரல வந்ைான்.

அவன் சசான்னான்: "ைாமரைரய அரழத்துச் சசன்ைது

அைசபீடத்தில் அமர்த்ை அல்ல. ைகசியமாய் ஒழித்துக் கட்டத்ைான்."

சபரியசபத்து முறுவலித்ைார்: "அப்புைம்?"

'மன்னர் கிருஷ்ணப்பர், ைன் மாமனார் ைகுநாைரிடம் ைாமரைரய

ஒப்பரடத்ைாைாம். அவர் அவரை முைரலகள் நிரைந்ை அகழியில்
ைள்ளிவிட்டாசைன்று சைரிய வருகிைது.'

"ஹும். அந்ைஸ்துக்கு மீறி ஆரசப்பட்டால் அப்படித் ைான்."

மீரசரயச் சுண்டியபடி குறுக்கும் சநடுக்குமாய் உலவினார்
சபரியசபத்து. "அசல் வாரிரச ஒழித்துவிட்டானா கிருஷ்ணப்பன்?
இன்னும் நல்லைாயிற்று. நீ பபாய், நம் ஆட்களில் நம்பகமான
பத்துப் பபரை அனுப்பி ரவ. சகட்டிக் காைர்கைாயும் பிைசாைத்திபல
புலிகைாயும் இருக்க பவண்டும்."
[171]
 'அவர்கள் என்ன சசய்யபவண்டும் எஜமான்?"

"அரை நாபன அவர்களிடம் சசால்லிக் சகாள்கிபைன். '

சிங்காவைத்திபல அங்காடி வீதி.

கரடயில் வாங்கிக் சகாண்டிருந்ைவன் பகட்டான்: 'என்ன ஐயா,

அரிசி இந்ை விரல விற்கிைது?"

'விரைச்சல் இல்ரலபய, ஐயா. மரழ இருந்ைாலல்லவா

விரைச்சல் , '

'இந்ை வருஷம் கட்டாயம் மரழ இருக்கும், பாருங்கள். ைாஜா

ைர்மவானாயிருந்ைால், பூமி பூரிக்காைா? கிருஷ்ணப்பர் நீதி நியாயம்
ைவைாை மன்னர். இல்லாவிட்டால், எங்பகபயா மரைந்து பபான
அண்ணன் மகரைத் பைடிப் பிடித்து வருவாைா?'

'அது என்ன புதிசாயிருக்கிைது? கரடக்காைர் ஆவல் சகாண்டார்.

''காதிபல விழுந்ைரைச் சசான்பனன், ஐயா. சபரிய இடத்துச்

சமாச்சாைம். அைாவது...'

சிங்காவைத்திபல ஒரு சகால்லன் பட்டரை.

பரட வீைசனாருவன் ைன் பவரல நீட்டினான்: 'முரனரய

நன்ைாய் அடித்துக் சகாடுங்கள், ஐயா...'

உரலயில் பழுக்கக் காய்ச்சி, சம்மட்டியால் அடித்ைபடி சகால்லர்

விசாரித்ைார்: 'சசஞ்சி மன்னரின் பரடயிபல பசர்வைற்காகப்
பபாகிறீைா?'

'அங்பக ஏன் பபாகபவண்டும்? நம் ைாஜ்யத்துக்பக யுத்ைம்

வந்ைாலும் வைலாம். ' பபார் வீைன் குந்திக்சகாண்டு சமல்லப்
பபசினான். 'நம் ைாஜா கிருஷ்ணப்பரைப் பபான்ை நல்லவரை உலகம்
விட்டு ரவக்காது, ஐயா. வலுச்சண்ரடக்கு வருவான் எவனாவது.
அதுவும், புதிைாய் ஒரு ைாணி பட்டத் துக்கு வருகிைார்கசைன்ைால்...'
[172]
 'என்ன என்ன! சகால்லரின் சம்மட்டி ஆச்சரியத்ைால் அப்படிபய
நின்ைது.

சிங்காவைத்தில் வண்ணத்ரையும் வாசரனரயயும் வாரியிரைக்கும்

ஒரு பூக்கரடயில்:

"இந்ைாம்மா. மாரலசயன்ைால் மாரல அப்படியிருக்க

பவண்டுமாக்கும் காசு பணத்ரைப் பார்க்காபை. எவ்வைவு
பவனுமானாலும் ைருகிபைன். '

'உட்காருங்கள் சாமி, சநாடியில் கட்டித் ைருகிபைன். வசந்ைத்

திருவிழாவுக்கு எடுத்துப் பபாகிறீர்கைா?'

"ஆமாம். ஆமாம்.'

''ைாஜாவுக்குப் பபாடத்ைாபன? அருரமயாய்க் கட்டித் ைருகிபைன். '

வந்ைவர் சுற்றுமுற்றும் பார்த்ைார். குைரலத் ைாழ்த்திக் சகாண்டார்.

''ைாஜாவுக்கு, இல்ரலயம்மா, ைாணிக்கு! புதிைாய்ப் பட்டத்துக்கு வைப்
பபாகிைார்கைாபம, அந்ை ைாணிக்கு!'

'என்ன சாமி, புதிசு புதிசாய்ச் சசால்கிறீர்கள்?"

'ஊசைல்லாம் பபச்சாயிருக்கிைபை. உனக்குத் சைரியாைா?” வந்ைவர்,

விவரிக்க ஆைம்பித்ைார்.

சபரியசபத்து பைர்ந்சைடுத்திருந்ை பத்து ஆட்களும்

சுறுசுறுப்பாகத்ைான் பவரல சசய்ைார்கள்.

மன்னர் கிருஷ்ணப்பர் பவனி கிைம்பினார்.

சகாலு மண்டபத்ரை பநாக்கி அைச பரிவாைம் நகர்ந்ைது.

காஞ்சிபுைத்ைான் நாைசுைத்ரைச் சமாளித்துக் சகாண்டிருந்ைான்.

[173]
 கிருஷ்ணப்பர் ைாணிரயக் பகட்டார்: 'எங்பக உன் ைந்ரைரயக்
காபணாம், ைாணி?'

'அவருரடய மாளிரகயிபலபய ைங்கியிருக்கிைார். ஏபனா

சைரியவில்ரல. இைண்டு மூன்று நாட்கைாக அவரும் அதிகம்
சவளிவருவதில்ரல. பிைரையும் உள்பை அனுமதிப்பதில்ரல. '

'உடல் நலம் இல்ரலபயா என்னபவா, வசந்ைத் திருவிழாவுக்கு

வைாமல் இருக்க மாட்டாபை?"

மன்னர் வாழ்க! சநறி ைவைாை அைசர் நீடுழி வாழ்க!

வழங்கப்பட்டன வாழ்த்துக்கள் தூவப்பட்டன மலர்கள்!

சூடப்பட்டன மாரலகள்!

மன்னர் கிருஷ்ணப்பரும் ைாணி சசன்னம்மாவும் சகாலு

மண்டபத்தின் ஆைவாைங்கரை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்
சகாண்டிருந்ைார்கள்.

நாைசுைம் வாசித்து வந்ை இரைஞன் அைண்மரனக்குள்

நழுவுவரை எவரும் கவனிக்கவில்ரல, கவரலப்படவுமில்ரல.

ைகுநாைர் வாழ்க !

கிருஷ்ணப்பர் வாழ்க!

திடீசைன்று ஒரு புதிய பகாஷம்...

'இரையைாணி ைாமரை வாழ்க!” 'வாழ்க ! வாழ்க!' சவுக்கடி பட்ட

மாதிரி திடுக்கிட்டார் கிருஷ்ணப்பர். ைாணி சசன்னம்மாவின் முகம்
சவளுத்ைது.

அைசருக்கு ஆனந்ை அதிர்ச்சி என்று எண்ணியது கூட்டம். 'வாழ்க

புதிய ைாணி! ஓங்குக அைசரின் நீதி!' அரமதி கரலயாமல்
கம்பீைமாகபவ விசாரித்ைார் மன்னர்: "என்ன இது?"

[174]
 ஒரு முதியவர் முன்வந்ைார்: “மன்னைவர்கள் மன்னிக்க பவண்டும்.
எவ்வைவுைான் மரைக்க முயன்ை பபாதிலும் அைசைவர்களின்
சபருந்ைன்ரமயும் நீதியுணர்வும் குடிமக்கைாகிய எங்களுக்குத்
சைரிந்து விட்டன. என்பைா மரைந்து பபான அண்ணன் மகரை
மீட்டு வந்து அரியாசனத்தில் அமர்த்ை பவண்டும் என்று ைாங்கள்
பமற்சகாண்டுள்ை சபருமுயற்சி கரை நாங்கள் அறிபவாம்...'

அவசைமாகக் குறுக்கிட்டார் கிருஷ்ணப்பர்: "மக்களுரடய

ஆசிக்கும் பாைாட்டுக்கும் மிக்க நன்றி. என் அருரம அண்ணன்
மகரைத் பைடிக் கண்டுபிடித்ைது உண்ரம. அவரை இங்பக
அரழத்துவை முயன்ைதும் உண்ரமபய. ஆனால் அவள்... அவள்...
உண்ரமயான வாரிசு...'

மன்னரின் குைல் ைழுைழுத்ைது. இன்சனாரு குைல் ஓங்கி ஒலித்ைது:

'அவள் இபைா இங்பக இருக்கிைாள்.' சைய்வநாயகியின் கைத்ரைப்
பிடித்து அரழத்துக் சகாண்டு முன்பன வந்ைார் சபரியசபத்து.

(14)
எறும்பு அப்படி ஊர்ந்திைாது. பாம்பு அப்படி நழுவியிைாது. புரக
அப்படிப் புகுந்திைாது.

அடிபமலடி ரவத்துக் காஞ்சிபுைத்ைான் பபாய்க் சகாண்டிருந்ைான்.

அைண்மரனக்குள் நடமாட்டபம காபணாம். வசந்ைத் திருவிழா
அரனவரையும் சவளிபயற்றி விட்டது பபாலும். ஆனால் திடீர்
திடீசைன்று எவனாவது ஒரு காவல் வீைன் கண்ணில் படுவான்.
இண்படா இடுக்பகா சபாந்பைா சந்பைா சட்சடன்று மரைவான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

பளிங்குச் சுவரில் அவன் முதுகு உைாய்ந்ைது. பூச்சசடிகள் அவன்

முகத்தில் கீறின. எதிர்பாைாை தூண்கள் முட்டிரயப் சபயர்த்ைன.
கவிந்து சகாண்டிருந்ை அந்தி பவரை சற்று முன்னால் வரை
துரணயாயிருந்ைது. இப்பபாது அதுபவ அவனுக்குப் பரக.
[175]
இருட்டத் சைாடங்கியைால், வாண பவடிக்ரககள் சீறின. வண்ண
விைக்குகள் பிைகாசித்ைன. ஈ எறும்பு கூட இனி ஒளிய முடியாது.

பவகமாய் நடந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். மாடங்கள், கூடங்கள்,

முடிவற்ை ைாழ்வாைங்கள்.

அந்ை ைகுநாைர் என்பவரின் அரை எது? யாரைக் பகட்பது?

'இந்ைாப்பா. வா இப்படி. பிடி, பிடி!'

காதில் குைல் விழுமுன், கண்கள் பதுங்குமிடம் பைடின.

அவன் இருந்ை இடம் அைண்மரனப் பூங்கா. வலது ரகப் பக்கம்

ஒரு சசயற்ரகத் ைடாகம் சைரிந்ைது. மத்தியில், நீர் பீச்சியடிக்கும்
அழகிய ஊற்று. சுற்றிலும் அல்லி மலர்கள்.

படுத்ைவாபை ஓர் உருைல்.

ஒரசயின்றித் ைண்ணிருக்குள் வழுக்கிக் சகாண்டு விட்டான்

காஞ்சிபுைத்ைான். அப்பபாதும் கூட, "பிடி, பிடி' என்ை சசாற்கபை
கரடசியாகக் காதில் விழுந்ைன.

ைடாகம் நல்ல ஆழம். ைரலக்கு பமல் ைண்ணிர் ஓடியது. மூச்சுப்

பிடித்ைான். ஒன்று, இைண்டு... பல வினாடிகள் ஓடின. ஒருமுரை
ைரலரய சவளிபய நீட்டலாம். சுவாசம் இழுத்துக் சகாள்ைலாம்.
மறுபடி ைரலரய உள்ளுக்கு வாங்கிக் சகாள்ைலாம். இவ்வாறு
நிரனத்து, ைண்ணீர் மட்டத்துக்கு பமல் முகத்ரை உயர்த்தினான்.

'ஹா ஹா ஹா!' - ைடாகத்தின் ரகப்பிடிச் சுவரில் ரகரய ஊன்றி,

ைண்ணிரைபய குனிந்து பார்த்துக் சகாண்டிருந்ை ஓர் உருவம்
இரடவிடாமல் நரகத்ைது. கருத்ை பமனி. ஓயாை ைாம்பூலத்ைால்
சிவந்ை உைடுகள். ைடித்ை அங்கங்கள். கைத்தில் ைங்கத் பைாடா.

[176]
 “ஏண்டா ைம்பி, சரமயற்காைனுக்கு ஒரு சின்ன ஒத்ைாரச
சசய்வரைக் காட்டிலும் சாவபை பமல் என்று தீர்மானம்
பண்ணிவிட்டாயா?"

பூ சரமயற்காைர்ைானா இந்ை ஆள்! பின்பன, "பிடி பிடி!' என்று

கூவினாபை!

பமபலறி வந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'குளிப்பைற்கு இப்பபாதுைான்

பநைம் கிரடத்ைது.'

"ைகுநாைர் பார்த்திருந்ைால் உனக்குக் கரடசிக் குளியல்

நடந்திருக்கும். அவருக்கு அத்ைரனப் பிரியமான குைம் இது!"

'ைகுநாைைா ஐயா, அவரை...'

'அப்புைம் பபசலாம். இரைப் பிடி முைலில்." அப்பபாதுைான்

கவனித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். ஒரு பிைமாண்டமான அண்டாவில்
குழம்பு சகாதித்துக் சகாண் டிருந்ைது மணக்க மணக்க.

'யாரனக்காைன் மண்டபம் சைரியுமா? அங்பக எடுத்துப்

பபாகபவண்டும். ஊம், ஊம். பிடி ஒரு ரக.'

காஞ்சிபுைத்ைானுக்குச் சிரிப்பு வந்ைது. இந்ைப் 'பிடி'ரயத் ைான்

இவர் சசான்னாைா!

அண்டாவின் ஒரு காரை அவன் பிடித்துக் சகாள்ை, மற்ைரைச்

சரமயற்காைர் பிடித்ைார். சைாரலவில் சைரிந்ை மண்டபத்ரை
பநாக்கி நரட விரைந்ைது.

'விருந்ைா ஐயா?"

"ஆமாம். ஏரழகளுக்குக் கஞ்சி ஊற்றுகிை நாள் இது. சாைம் கறி

பமார் எல்லாம் பபாய்விட்டது. குழம்பு ைான் பநைமாகிவிட்டது.'

கூட்டம் அரலபமாதிற்று யாரனக்காைன் மண்டபத்துக்கு

சவளிபய.
[177]
 உள்பை, சரமயற்காைரின் இைண்சடாரு உைவியாைர்கள்
பாத்திைங்கரைக் கழுவிக் சகாண்டிருந்ைார்கள்.

"இப்படி, இப்படித் திரும்பு." சரமயற்காைர் ஒரு திரசயில்

இழுத்ைார். காஞ்சிபுைத்ைான் எதிர்த் திரசக்கு இழுத்ைான்.

"அந்ைப் பக்கம், சாக்கரட ைம்பி. அங்பக ஏன் சகாண்டு

பபாகிைாய்?" என்று கத்தினார் சரமயற்காைர். அவர் சசால்லி வாய்
மூடவில்ரல. டமாசலன்று அவ்வைரவயும் கவிழ்த்ைான்.
காஞ்சிபுைத்ைான். பருப்பும் கறிகாய்களும் நிைம்பியிருந்ை குழம்பு,
சாக்கரடயிபல சங்கமமாயிற்று.

'அடப் படுபாவி! பவண்டுசமன்பை ஏனடா இப்படிச் சசய்ைாய்?"

பீரிட்ட சரமயற்காைரின் வாய் அரடத்துப் பபாயிற்று. சகாட்டிய

குழம்பிலிருந்து எரைபயா சபாறுக்கி அவர் கண் முன்னால்
நீட்டினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

"ஆ. பாம்பு நல்ல பாம்பு!" சைறித்து விழுந்ைன, அங்கிருந்பைாரின்

விழிகள்.

"ஆமாம்! நல்ல பாம்பபைான். சகாதிக்கும் குழம்பில் ைவறி

விழுந்திருக்கிைது. ைடாகக் கரையில் அண்டாரவப் பிடிக்கச்
சசான்னீர்கபை, அப்பபாபை கவனித்பைன்,' என்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

விழுந்ைார் அவன் காலில் அந்ை வபயாதிக சரமயற்காைர். கட்டிக்

சகாண்டு கண்ணிர் உகுத்ைார். 'ைம்பி என் ைரலரயக் காத்ைது
முக்கியமல்ல. எத்ைரன ஏரழகளின் உயிரை நீ காப்பாற்றிவிட்டாய்!
உனக்கு எப்படித் ைம்பி ரகம்மாறு சசய்பவன்!"

ையங்காமல் பதில் வந்ைது. "ைகுநாைரின் இருப்பிடத்ரைக்

காட்டுவைன் மூலம்.'

[178]
 ‘'பவண்டாம் ைம்பி. அவனிடம் என்ன உனக்கு பவரல? அவன்
ஓர் ஓநாய்."

'அைன் பற்கரைப் பிடுங்கத்ைான் நான் வந்திருக்கிபைன்."

'அவன் ைந்திைக்காைன். சூழ்ச்சி நிரைந்ைவன். பதுங்கிப் பதுங்கி

ஏைாவது சசய்து சகாண்படயிருப்பான். இப்பபாதும் கூட... ''

'இப்பபாது கூட?"

'சில தினங்கைாக அவன் ைன் மாளிரகரய விட்டு

சவளிப்படுவதில்ரல. சாப்பாடு எடுத்துச் சசல்லும் ஆரை உள்பை
அனுமதிப்பதில்ரல. வசந்ைத் திருவிழாவுக்கு மன்னருடனும்
மகளுடனும் முைலில் சசன்றிருக்க பவண்டாம்? சசல்லவில்ரல. '

'வழிரயச் சசால்லுங்கள்." "பநபை பபாய், வலது ைாழ்வாைத்தில்

திரும்பு. மூன்ைாவது கைவினருபக சிவப்பு உரட அணிந்ை காவலாள்
இருப்பான். கைவில் சிவப்பு ைத்தினக் கல் பதித்திருக்கும். அரை
வாசலில் சிவப்புக் கண்ணாடி பபாட்ட விைக்கு ஏற்றியிருக்கும்.
சிவப்புத்ைான் அவனுக்குப் பிடித்ை நிைம். '

‘'நல்லது. பவறு நிைத்தில் ஏபைனும் சபாருள்கள் இருந்ைால் அவன்

ைத்ைத்ைாபலபய பூசிச் சிவப்பாக்கி விடுகிபைன்." காஞ்சிபுைத்ைான்
திரும்பி நடந்ைான்.

குறிப்பிட்ட இடம் வந்ைது. குறிப்பிட்ட சிவப்பு உரடக்

காவலாளும் கண்ணில் பட்டான்.

டக் டக். விைரலச் சசாடுக்கினான் காஞ்சிபுைத்ைான். ஆனால்

இருட்டிலிருந்து சவளிப்படவில்ரல.

'யாைது?" பகட்டுக்சகாண்பட வந்ைான் காவலாள். அது பபாைாைா

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு? மறுவினாடி மூச்சுப் பபச்சில்லாமல் அந்ை
சிப்பாய் ைரையில் உருண்டான்.

[179]
 சிவப்புச் சீருரடரய அணிந்து சகாண்டு, ைகுநாைரின் அரை
வாசரலக் காஞ்சிபுைத்ைான் அரடயவும் ைகுநாைர் சவளிப்படவும்
சரியாயிருந்ைது.

மபடசலன்று கைரவச் சாத்தினார் அவர். ைாபம பூட்டினார்.

திைவுபகாரலத் ைமது நீண்ட அங்கியில் சசருகிக் சகாண்டார்.
"வசந்ைத் திருவிழாவுக்காகக் காத்திருப்பார்கள். இல்லாவிட்டால்...'

பல்ரலக் கடித்துக்சகாண்பட அகலும் அவரைபய பார்த்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். 'இல்லாவிட்டால்?’ என்ன பண்ணியிருப்பார்?

'யாைங்பக உள்பை?' ைாழ்ந்ை குைலில் அரழத்துப் பார்த்ைான்.

பலனில்ரல. பிைகு இன்னும் சகாஞ்சம் உைக்க. அைற்கும்
பலனில்ரல. விைலால் கைரவத் ைட்டினான். ஊஹும். ைாமரைக்கு
ஏபைா ஆபத்து. உடபன ைாங்க பவண்டும் அவரை. கற்பரனகள்
விரிந்ைன.

அரையின் சவளிப்புைம் வந்து ஆைாய்ந்ைான். பைந்ை சவளி

முற்ைம் இருந்ைது. உயைத்தில் ஒரு திைந்ை மாடம் சைரிந்ைது.

அைன் வழிபய உள்பை எரையாவது எறிந்ைால்? கனமான

சபாருைாக இருக்கக் கூடாது. ஒரச படுத்துவைாக இருக்கக் கூடாது.
அப்படி என்ன சபாருள்?

அரைக்கு அரை பட்டுத் திரைகள், காற்றில் அரசந்து

சகாண்டிருந்ைன.

சைசைசவன்று மூன்று நான்ரகப் பறித்ைான். சுருட்டினான்.

பந்ைாக்கினான்.

வீசிசயறிந்ைான் மாடத்தின் வழிபய. அவன் எதிர்பார்த்ைது

வீணாயிற்று. உள்பை விழாமல் மாடத்தின் இடுக்கிபலபய நின்று
விட்டது அந்ைத் துணிப் பந்து.

அதுமட்டுமல்ல. எதிர்பாைாை விபத்சைான்றும் நிகழ்ந்ைது.

[180]
 சவகு பநைமாய் ஆகாய சவளிரய ஒளிமயமாக்கிக் சகாண்டிருந்ை
சீறும் வாணங்களிசலான்று

பைந்து வந்ைது. மாடத்தில் விழுந்ைது. துணிப்பந்ரை முத்ை

மிட்டது. அக்கினிரய அரழத்ைது.

தீ தீ! புரக மண்டலம்!

எரிந்து சகாண்டிருந்ை துணிப் பந்து, எரிந்ைபடிபய உள்ளுக்குள்

விழுந்ைது.

"ஐபயா!' - ஒரு சபண்ணின் அலைல்.

அங்பக சகாலு மண்டபத்தில் - கூச்சல். ஆைவாைம். எக்காைம்.

முன்பன வந்ை சைய்வநாயகியின் வைனத்தில் மின்னியது ைாஜ
கம்பீைக் கரை. அரைக் கண்டதுபம முடிவு சசய்து விட்டது மக்கள்
கூட்டம்.

வாழ்கி அைசகுமாரி வாழ்க இைவைசி! ஓங்குக மன்னரின் கீர்த்தி!

அத்ைாணி மண்டபத்தின் வித்ைாைக் கூரைகூட விழுந்து விடுபமா

என அஞ்சச் சசய்ைன. அந்ை ஆைவாைங்கள்.

'நிறுத்துங்கள் நிறுத்துங்கள்‘' இடிசயன முழங்கினார் கிருஷ்ணப்பர்.

சீற்ைத்ைால் சிவந்ைன அவர் கண்கள். 'யாபைா ஒருத்திரயப் பபாய்
எவபனா ஒருவன் இைவைசி என்ைால், வாழ்த்திவிடுவைா உடபன?
இவன் சவறும் ஏமாற்று பமாசடிக் காைன்!'

சபரியசபத்து நிைானமாகப் பபசினார்: "இவள் உண்ரமயான

வாரிசு அல்ல - இைவைசி ைாமரை அல்ல - என்ைால், அசல்
ைாஜகுமாரி எங்பக என்று ைாங்கள் சசால்ல முடியுமா,
மன்னைவர்கபை!"
[181]
 ஒரு முதியவர் கிருஷ்ணப்பரை அணுகினார்: "அைசைவர்கள்
பகாபிக்கக் கூடாது. காணாமற் பபாயிருந்ை இைவைசிரயத் ைாங்கள்
அரழத்து வந்திருப்பைாகச் சசய்தி பைவியதும், நாங்கள் எல்பலாரும்
மனமகிழ்ந்பைாம்...'

"மூடு வாரய" சீறினார் கிருஷ்ணப்பர். சபரியசபத்துவின்

புன்னரக விரிந்ைது. 'மன்னைவர் களுக்குக் பகாபம்
பைரவயில்லாமல்ைான் வருகிைது."

"புைட்டர்கரைக் காணும்பபாது அப்படித்ைான்!'

'கண்ணாடிரயப் பார்க்க பநரிடும்பபாது என்ன சசய்வீர்கபைா'

ஏைனச் சிரிப்புடன் சநருங்கி வந்ைார் சபரியசபத்து. "ஒரு
விஷயத்ரைத் சைளிவுபடுத்தி விடுகிபைன். சீைங்கத்தில் இவள்
அடிரமயாக விற்கப்பட்டைற்கும், நான் விரல சகாடுத்து
வாங்கியைற்கும் சாட்சியங்கள் இருக்கின்ைன. ரகயில் ைாமரைச்
சின்னத்ரையும் காணலாம். அைச குலச்சசல்வி இவள் என்பது
எனக்கு அப்பபாபை சைரியும். அைனால்ைான் சீரும் சிைப்புமாக
வைர்த்பைன். எந்ைச் சக்கைவர்த்தினிப் பைவி கிரடப்பைாயிருந்ைாலும்
என் கண்மணிரய நான் இழக்கத் ையாைாயிருக்கவில்ரல.
அைனால்ைான் அரியாைனத்துக்கு உரிரம பகாைாமலும் இருந்து
வந்பைன் இத்ைரன காலமாக, ஆனால் மக்கள் இவரை
விரும்புவைாகத் சைரியவந்ைது. ைாங்களும் விட்டுக் சகாடுக்க
இணங்கியிருப்பைாக அறிந்பைன். அைனால் ைான் அரழத்து
வந்பைன். அப்படிசயான்றும் என் கண்மணி சபற்றிைாை பாக்கியமல்ல
இந்ைச் சிங்காவைத்துச் சிம்மாைனம். கும்பினியாரின் உற்ை நண்பன்
நான். விரும்பினால் எந்ைச் சிம்மாைனத்ரையும் எளிதில்
அரடயமுடியும். ஆகபவ மக்கள் சசால்லட்டும், ைாமரை
பவண்டாசமன்று. இப்பபாபை திரும்பி விடுகிபைாம். '

கிருஷ்ணப்பர் பல்ரலக் கடித்துப் சபாறுரமரயக் கரடபிடித்ைார்.

'என் அன்பார்ந்ை குடிமக்கபை! உண்ரம உங்களுக்குத் சைரியாது.

[182]
எங்கள் குலவிைக்கான சசல்வி ைாமரையிடம், உங்களுக்சகல்லாம்
இருக்கும் அன்ரபயும் மதிப்ரபயும் கண்டு சபருரமப்படுகிபைன்.
ஆனால், அந்ை அசல் ைாமரை இவள் அல்ல! அல்லபவ அல்ல!'

'பின்பன அவள் எங்பக?'

'துைதிருஷ்டவசமாக, அகழியில் ைவறி விழுந்து விட்டாள்.

முைரலக்கு இரையாகி விட்டாள்!"

'ைப்பு: ைாமரை இைக்கவில்ரல! நமது அைண்மரனயில் பத்திைமாய்

இருக்கிைாள்'

அரமதியாக வந்ைது பின்பனயிருந்து ஒரு குைல்.

அது ைகுநாைருரடயது.

(15)
சபாறுக்குமா அைற்குபமல்? 'ஐபயா!' என்ைது அவள் குைலல்லவா?
தீயானாலும் பாயத் தூண்டும் பைன்குைல். எமனுடனும் பமாைச்
சசால்லும் இன்குைல்.

“ைாமரை பயப்படாபை!' குைல் சகாடுத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'நான்

வந்திருக்கிபைன். நான் சைரிகிைைா?”

அவள் உயிபைாடுைான் இருக்கிைாள். தீயின் சகாழுந்துகள்

பபயாட்டம் ஆடின. நாக்ரக நீட்டி நீட்டி இரை பைடும் நாகத்ரைப்
பபால், சுழன்று சுழன்று நுரழந்ைன சநருப்பின் பல்லாயிைம்
கைங்கள்.

சைாரலவில் ஆைவாைம் பகட்டது. புரக சூழ்ந்ை சநருப்பும்

சபண்ணிடம் சசான்ன ைகசியமும் ஒன்றுைாபனா? பைவி விட்டது
பபாலும். யார் யாபைா ஒடிவைப் பபாகிைார்கள்.

[183]
 கைரவ பநாக்கி ஓடினான் காஞ்சிபுைத்ைான். அந்ைக் காவலாள்
உரட ஓர் உபத்திைவம். வழியிபலபய கரைந்சைறிந்ைான். சவறும்
பைாளினால் பமாதினான் கைவுகரை. கூர்ரமயான பித்ைரைக்
குமிழ்கள் கிழித்ைன அவன் சரைரய. கைவுகளில் பதிக்கப்பட்டிருந்ை
நூற்றுக்கணக்கான சிங்காைக் கிண்கிணிகள் சிரித்ைன அவனுரடய
வீண் முயற்சிரயக் கண்டு. அவனது தீைத்ரைக் காண ஆரசப்பட்ட
மாதிரி அவனுரடய ைத்ைம் சவளிவந்து வழிந்ைது.

கைவு மபடசலன்று திைந்து சகாண்டரை அவன் உணர்ந்ைான்.

பார்க்க முடியவில்ரல. புரக புரக! நாற்புைமும் வியாபித்திருந்ைது
அது ஒன்றுைான்.

“ைாமரை எங்பக இருக்கிைாய் நீ! ைாமரை!' பதிலில்ரல. “ைாமரை

ைாமரை ைண்ணிரில் மூழ்கியவரனப் பபாலத் திணறியது
காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு மூச்சு. துழாவித் துழாவி முன்பனறினான்.

காலில் ைட்டுப்படுவது? “ைாமரை" அள்ளி அரணத்ைான். பைாளில்

சாத்திக் சகாண்டான். திரும்பிப் பார்த்ைான்.

வந்ை வழி அரடபட்டுவிட்டது. அக்கினியின் சசங்பகால் அங்பக.

எதிர்ப்புைம், உப்பரிரகக்குச் சசல்லும் படிக்கட்டு ஒன்று
சைன்பட்டது.

சநருப்பு சநருப்பு ைண்ணிர் சகாண்டுவா மணல்! மணல்!

நகருங்கள்! பமபல விழும்!

-பைங்காய் மூட்ரட சிைறிய மாதிரி சவளிபய குைல்களின் குவியல்.

நிமிட பநைம் ையங்கினான் காஞ்சிபுைத்ைான். ஒத்ைாரச

வருகிைபை...

ஒத்ைாரசயா? அல்ல. உயிருக்குயிைானவரைப் பறிக்கத் ைான்

அது!

[184]
 பாய்ந்ைான் உப்பரிரகக்கு. படிகள் வழிபய ைாவினான்.
நடுவழியில் ஒரு சாைைம். திைந்ை கைவின் வழிபய பார்த்ைான்.
அடர்த்தியான புல்சவளி. குதித்ைால் ைாங்கிக் சகாள்ளும்.
ைாமரைரயத் பைாளில் அரணத்ைவாபை குதித்ைான். சநருப்புப்
பிடித்திருந்ை பகுதிக்கு மறுபுைம் இந்ை இடம். அைவம்ைான் பகட்டது.
ஆட்கள் வைவில்ரல.

சமல்லக் கிடத்தினான் மங்ரகரய. கவரலயுடன் அவள்

பகசத்ரை விலக்கின அவன் விைல்கள். “ைாமரை... ைாமரை...'

நல்லபவரை, தீக்காயம் எதுவும் சைரியவில்ரல. சவறும்

அச்சத்தினால் மயக்கமுற்றிருக்கிைாள்.

தூைத்தில் ஓர் அழகுக் குைம் சைரிந்ைது. ஒரு ரக ைண்ணீர்

சைளித்ைால் பபாதும். எழுந்து விடுவாள். குைத்ரை பநாக்கிப்
பாய்ந்ைான்.

உள்ைங்ரககளில் ைண்ணீர் எடுத்துக் சகாண்டு அவன்

நிமிர்ந்திருப்பான்.

'இபைா இங்பக இப்படி வாருங்கள்!" கிடத்ைப்பட்டிருக்கும்

ைாமரைரயக் கண்டுவிட்டான் எவபனா ஒருவன்.

திமுதிமுசவனக் கூட்டம்! ஆைவாைம். ஆர்ப்பாட்டம். 'வழி வழி

மன்னைவர்களுக்கு வழி!' ஒபகா. அவர்ைான் கிருஷ்ணப்பைா?
அவள்? ைாணி. அந்ைக் கிழவன்ைான் ைகுநாைன் என்ை
அபயாக்கியன் பபாலும்.

ைாமரையின் மயக்கம் சைளிந்து விட்டது. துவள்கிைாள்,

சபயருக்பகற்ை சகாடிபபால. ைாங்கிக் சகாள்கிைாள் பசடிப்
சபண்சணாருத்தி.

அைச பரிவாைம் முன்பன நடந்ைது. கூட்டம் பின் சைாடர்ந்ைது -

ைாமரை உள்பட.

[185]
 எங்பக பபாகிைார்கள் இவர்கள்? எைற்காக! சற்றுப் பபாகவிட்டுப்
பின்சசன்ைான். தீ விபத்ரைத் ைடுத்துவிட்டார்கள் அைற்குள்.
காலடியில் ைண்ணீர்ச் பசறு, அரணந்ை சநருப்பின் அமங்கல
நாற்ைம்.

சகாலு மண்டபத்தின் கூட்டத்பைாடு காஞ்சிபுைத்ைான் கலந்ை

சமயம், ைகுநாைர் சசால்லிக் சகாண்டிருந்ைார்: "இபைா இவள் ைான்,
அைசகுமாரி ைாமரை! பார்த்துக் சகாள்ளுங்கள்!"

'ஆைாைம்?" ஈட்டிபபால் குத்தியது அந்ை எதிர்க்குைல்.

காஞ்சிபுைத்ைான் கண்ரணத் துரடத்துக் சகாண்டான்.
சபரியசபத்துவா! அவருக்கு அருகில் அவருரடய மகள்
சைய்வநாயகியா!

பட்டணத்து எஜமானர் பபசுவரை அவன் சசவிகள் உன்னிப்பாய்க்

பகட்டன: "மீண்டும் சசால்கிபைன். இபைா என்னருபகயுள்ை
சைய்வநாயகிைான், சிங்காவைத்தின் சிம்மாைனத்துக்காகப் பிைந்ைவள்.
மாடசாமி, இப்படி வா. உனக்குத் சைரிந்ைரைச் சசால்லு மக்களுக்கு."

அலி மாடசாமி முன் வந்ைான்: 'சீைங்கத்துக்குச் சசன்றிருந்பைாம்

அடிரமகள் வாங்குவைற்காக, ஒரு கிழவன் இவர்கரை விற்ைான்.
இந்ை ஊர் அைசரையும் ைாணிரயயும் குழந்ரைரயயும் ஒரு மைம்
பிடித்ை யாரன மரலச் சரிவில் உருட்டி விட்டைாகவும், குழந்ரை
மட்டும் ைப்பியரை யாரும் கவனிக்கவில்ரல என்றும் சசான்னான்.
அைசகுமாரி என்று அறிந்ைது முைல் அருரம சபருரமயுடன்
வைர்த்து வருகிைார் எஜமானர்."

எண்ணங்கள் மின்னின காஞ்சிபுைத்ைான் உள்ைத்தில்.

ஆைாைமில்லாமல் சபரியசபத்து பபாைாடமாட்டார். இந்ைச்
சிங்காவைம் மன்னனும் கிழவனும் பமாசடிக்காைர்கள்.
என்சனன்னபவா ைந்திைங்கள் சசய்து, ைாமரைரயக் கடத்தி
வந்ைவர்கள். அவரை ஒழித்துக் கட்ட முயன்ைவர்கள்.

[186]
 சபரியசபத்துவின் உைவிக்கு விரைய முயன்ைன அவன் கால்கள்.
ைடுத்ைது சபரியசபத்துவின் பபச்சசான்று:

'என் அடிரமசயாருவனுக்குத் சைரியும், இவள் மீது நான்

எத்ைரன அன்பு ரவத்திருந்பைன் என்று. ஒருமுரை இவள் உடல்
நலமில்லாதிருந்ைாள். ரவத்தியர்கள் ரகவிட்டு விட்டார்கள். எனக்கு
உயிபை சவறுத்துவிட்டது. விஷமருந்தித் ைற்சகாரல சசய்து
சகாள்ைவிருந்பைன். துைதிருஷ்டவசமாக இப்பபாது அவன்
சுமத்திைாவுக்குச் சசன்று விட்டான். இல்லா விட்டால்
அரைசயல்லாம் சசால்வான்..."

பின்னரடந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். சபரிய சபத்து சசால்கிை மாதிரி

எதுவும் நரடசபற்ைதில்ரலபய? நியாயம் ைங்கள் பக்கம் உள்ைவர்
சபாய்ரயத் துரணக்கரழப்பாபனன்?

கிழவர் ைகுநாைரின் முகத்தில் பகலிப் புன்னரக ைவழ்ந்ைது. அலி

மாடசாமிரய பநாக்கி வீசினார் ஒரு பகள்வி: 'யாபைா
விற்றிருக்கலாம். எவபைா வாங்கியிருக்கலாம். ஆனால் உங்கள்
சபண்ைான் சிங்காவைத்தின் அைசகுமாரி என்பைற்கு என்ன
ஆைாைம்?"

'சரியான பகள்வி சரியான பகள்வி" கூட்டத்தின் ஆைவாைம்

உற்சாகத்துடன் கிைம்பியது. ஆடம்பை அலங்காைத்துடன் இருந்ை
சைய்வநாயகிரயக் காட்டிலும், எளிரமயும் அரமதியும் திகழ்ந்ை
ைாமரையிடபம அவர்கள் அனுைாபம்: திரும்பியது.

''நான் சசால்கிபைன் பதில்,' என்ைார் சபரியசபத்து. “சிங்காவைம்

அைசகுலத்தின் சகாடியில் சித்திரித்திருப்பது என்ன? ைாமரைப் பூ.
சிங்காவைம் மன்னர்களின் முத்திரை பமாதிைத்தில் சசதுக்கியிருப்பது
என்ன? ைாமரைப் பூ. சிங்காவைத்தின் சசங்பகாலில் சபாறித்திருப்பது
என்ன? ைாமரைப் பூ இபைா... அைச குமாரியின் ரகரயப்
பாருங்கள் என்ன பச்ரச குத்தியிருப்பது?"

[187]
 'ஆ' என்று வியந்ைது கூட்டம். “ைாமரைப் பூ ைாமரைப் பூ'
ஒருவருக்சகாருவர் கிசுகிசுத்துக் சகாண்டார்கள்.

ைன்னம்பிக்ரகயுடன் ைகுநாைர் சிரித்ைார். "இந்ைப் பட்டணத்துப்

சபரியவர் சசால்லுவது முற்றிலும் உண்ரம. இபைா மன்னரின்
சசங்பகால், ' கிருஷ்ணப்பரின் சசங்பகாரலக் கூட்டத்தினருக்குக்
காட்டினார். "இபைா சிங்காவைத்தின் சகாடி, ' வீைசனாருவனின்
கைத்திலிருந்து சகாடிரயப் பறித்துக் காட்டினார். "இபைா முத்திரை
பமாதிைம், ' ைாணி சசன்னம்மாவின் விைலிலிருந்து உருவிக்
காட்டினார். 'இரவகளில் ைாமரைப் பூவின் சின்னம் இருக்கின்ைன.
உண்ரம. ஆனால்... ' பவண்டுசமன்பை சிறிது இரடசவளி. பிைகு,
'சவறும் ைாமரைப் பூ மட்டுமல்ல. ைாமரைத் ைண்ரட
ஒட்டினாற்பபால இைண்டு ைாமரை இரலகள் ஒபை ஓர் இரல
அல்ல, இைண்டு இரலகள் ைாமரையின் ரகரயப் பிடித்துத் தூக்கி
உயர்த்திக் காட்டினார் கூட்டத்தின் முன்பு. 'அைசகுமாரி ரகயிலும்
பச்ரச குத்தியிருக்கிைது - ஒரு ைாமரைப் பூவும் இைண்டு ைாமரை
இரலயும். பபாட்டிக்கு வந்திருப்பவளின் ரகயிலும் அப்படித்ைான்
இருக்கிைைா? ையவு சசய்து யாைாவது பார்த்துச் சசால்லுங்கள்.
எனக்குக் கண் பார்ரவ பபாைாது...'

சவடித்சைழுந்ைன நூறு குைல்கள் ஒபை வினாடியில். 'இல்ரல,

இல்ரல! ஒபை ஒர் இரலைான் இருக்கிைது! பமாசடி பித்ைலாட்டம்
சூழ்ச்சிக்காைன்!'

அமர்க்கைம், குழப்பம், இரைச்சல்.

ைைபதிசயாருவர் வாரை உருவிக்சகாண்டு முன்பன பாய்ந்ைார்.

''ைாஜத் துபைாகிக்குத் ைண்டரன...'

ைடுத்ைார் ைகுநாைர். 'பவண்டாம், விட்டுவிடு. மதிப்புக்குரிய

விருந்ைாளி அவரும், அவருரடய குமாரியும். முடிசூட்டு விழா
வரையில் நமது அைண்மரனயில் ைங்கியிருக்கட்டும். வசதிகள்
சசய்து சகாடு."
[188]
 சபரியசபத்துவின் சபரிய உடம்பு ஆடிக்சகாண்டிருந்ைது
அவமானத்ைாலும், சீற்ைத்ைாலும். சைய்வநாயகிபயா கூனிக்
குறுகிவிட்டாள்.

இயல்பான நிைானம் விரடசபை, ஆத்திைம் பபச்ரசக் குழை

ரவக்க, சபரியசபத்து சசான்னார்: "முடிசூட்டு விழாவுக்குக்
கட்டாயம் வருபவன். ஆனால் விருந்ைாளியாக அல்ல.
அடிரமரயக் ரகப்பற்ைப் பபாகும் ஆண்ரடயாக. அந்ைத்
ைாமரையின் முதுகிபல 'சப சப. என்று சூடு பபாட்டிருப்பரை
மைந்துவிடாதீர், ைகுநாைபை! என்ரைக்கிருந்ைாலும் அவள் என்
அடிரம நிரனவிருக்கட்டும்!"

உடபன சபரும் ஆைவாைம்.

மூடு வாரய!

அறு அவன் நாக்ரக!

இவன் முதுகில் சூடு பபாடுங்கள் முைலில்! பல

குைல்களுக்கிரடபய கிண்சணன்று ஒர் ஒரச! பவுன் நாணயசமான்று
வந்து விழுந்ைது சபரியசபத்துவின் காலடியில். யாபைா ஒரு
குடிமகன் கர்ஜித்ைான். 'சபாறுக்கிக் சகாள், நீ அன்று சகாடுத்ை
காரச நாங்கபை பிச்ரசயிடுகிபைாம். எங்கள் இைவைசி மீது ரக
ரவக்காபை!'

"ஆமாம், ஆமாம்! இந்ைா இந்ைா!" ணங்! ணங் கிணிங்!

எட்டுத் திரசகளிலிருந்தும் பைந்து வந்து விழுந்ைன. காசுகள்!

சபரியசபத்துரவப் பணத்ைாபலபய அர்ச்சிக்கிை மாதிரி இருந்ைது
அந்ைக் காட்சி!

'சபாறுக்கிக் சகாள் ஒடு!" - மக்களின் ஆபவசக் கட்டரைகள்.

சைய்வநாயகி சமய் நடுங்கினாள்: "அப்பா பபாய்விடு பவாம்,

வாருங்கள்! வாருங்கள் அப்பா."
[189]
 பவறு வழியில்ரல. சபரியசபத்து திரும்பினார். ஆனால் கரடசிச்
சூளுரை உரைத்துவிட்டுத்ைான்.

'இன்று கூட்டத்ரைக் காட்டி என்ரனத் துைத்தி விடலாம். ஆனால்

விரைவில் வருபவன் - கும்பினிக்காைனின் பீைங்கித் துரணயுடன்.
சுத்ை வீைர்கைானால் அப்பபாது பதில் சசால்லுங்கள். '

மக்களின் பகலி நரக அவர்களுக்கு விரட சகாடுத்ைது.

ரகயமர்த்தினார் ைகுநாைர். 'அன்பார்ந்ை குடிமக்கபை! இப்படி
எதிர்பாைாை ஆபத்துக்களும் சூழ்ச்சிகளும் வருசமன்று முன்பப
நாங்கள் கணக்கிட்டிருந்பைாம். சதிகாைர்கரை
அம்பலப்படுத்துவைற்காகத்ைான் உங்கள் அன்புக்குரிய இை
வைசியார் முைரல அகழியில் இைந்து விட்டைாகக் கரை கட்டி
விட்டிருந்பைாம். இப்பபாது ஆபத்துக்கள் அகன்றுவிட்டன.
அைண்மரனச் பசாதிடர்கள் நல்ல நாளும் மங்கை நட்சத்திைமும்
கணித்துக் சகாண்டிருக்கிைார்கள். விரைவிபல முடிசூட்டு விழா
நரடசபறும்!"

வாழ்க ைகுநாைர்! வாழ்க சிங்காவைம் அைச பைம்பரை! ஓங்குக

இைவைசியாரின் கீர்த்தி!

உைட்ரடக் கடித்துக் சகாண்டு கூட்டத்தின் பகாடியில்

நின்றிருந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

மல்லாந்து சயனித்திருந்ைாள் ைாமரை.

'பயப்படாமல் இைம்மா. சவளிபய காவல் பபாட்டிருக்கிபைன், '

என்று கூறிவிட்டுப் பபாய்விட்டார் ைகுநாைர்.

முழங்கால்கரைக் ரககைால் அரணத்துக் சகாண்டு

படுத்திருந்ைாள் ைாமரை.

[190]
 என்சனன்ன நிகழ்ச்சிகள்! அவள் உள்ைம் குறுகுறுத்ைது. இந்ை
அனுபவம் புதுரம. ஆனந்ைம் புதுரம. இடம் புதுரம. எண்ணம்
புதுரம.

ஒபை ஓர் உறுத்ைல். அவன் எங்பக? எந்ை இன்னலிலும் ரக

சகாடுக்கும் இனியவன் எங்பக? "பயப்படாபை ைாமரை' என்று
அபயக் குைல் சகாடுத்ைவன் எங்பக?

நூற்சைட்டுக் குழப்பங்கள். ஒவ்சவான்றும் நூற்சைட்டு

நூற்சைட்டாய்க் கிரைக்கின்ைன.

தீை பவண்டுமானால் அந்ைத் தீைன் வைபவண்டும். பணிப்

சபண்சணாருத்தி உள்பை நுரழந்ைாள். ைட்ரட ரவத்ைாள்.

ைாமரை சிணுங்கினாள். 'என்ரனத் சைாந்ைைவு சசய்யாபை.

எனக்குப் பாலும் பவண்டாம், பழமும் பவண்டாம்.'

'என் ரகயால் சகாடுத்ைால் கூடவா, இைவைசி!' "

"யார்? '' உவரகயினால் ைாமரையின் கண்ணுக்குள் ஒர் அரண

உரடத்ைது.

பட்டுத் துணி முக்காட்ரட விலக்கி விட்டுச் சிரித்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். 'அைச பயாகம், பரழய நண்பர்கரை
விைட்டியடிக்குபமா என்று பயந்திருந்பைன்."

"சசால்லாதீர்கள் அப்படி." மாந்ைளிர் விைல்கள் சமல்லப் சபாத்தின

அவன் வாரய. 'என்ன பயாகம் வந்ைாலும், என்ன இன்பும்
துய்த்ைாலும் அது உங்கள் அன்பினாலும் தியாகத்தினாலும்
கிரடத்ைது என்பரை மைக்க மாட்படன்."

அவள் முன்பன மண்டியிட்டு வணங்கினான் காஞ்சி புைத்ைான்.

"ைாங்கள் இனி சிம்மாைனத்தில் சசம்மாந்திருக்கப் பபாகும் அைசி.
ைாங்கள் பவனி சசல்லும்பபாது, வீதிபயாைம் நின்று வாழ்த்சைாலி
எழுப்பும் வழிப்பபாக்கன் நான். '
[191]
 பைறி எழுந்துசகாண்டாள் ைாமரை. கண் முரனயில் நீர் பகாத்ைது.
'என்சனன்னபவா சசால்கிறீர்கபை? நான் அைசியாவதில்
விருப்பமில்ரலசயன்ைால் சசால்லுங்கள். இந்ை வினாடிபய
வந்துவிடுகிபைன் ைங்களுடன். '

'இல்ரல, இல்ரல. ைங்களுக்கு.....*

'உனக்கு என்று பபசபவ மாட்டீர்கைா?'

'இந்ை ைகுநாைக் கிழவர் எப்படிப்பட்டவர்?"

“சைாம்ப நல்லவர். அைசரின் சூழ்ச்சியிலிருந்து என்ரனக்

காப்பாற்றினார். மகரையும் மருமகரனயும் எதிர்த்துக் சகாண்டு,
அவர்களுக்பக சைரியாமல், ைமது அரையில் மூன்று நான்கு
தினங்கள் என்ரன ஒளித்து ரவத்திருந்ைார். அவர்கரைப்
சபாறுத்ைவரையில் நீ இைந்ைைாகபவ இருக்கட்டும். காலம்
வரும்பபாது நீ உயிருடன் இருப்பரைச் சசால்கிபைன்" என்று
கூறியிருந்ைார். அைற்குள் என்சனன்னபவா நடந்து விட்டன...'

''நான் வருகிபைன். ' சட்சடன அவைது பூங்கைம் அவன் இரும்புக்

கைத்ரைப் பற்றியது. "என்ரன விட்டுவிட்டுப் பபாகாதீர்கள்.
அறிவிலும் வயதிலும் நான் சின்னவள். எளிதில் எரையும்
நம்பிவிடுபவன். நீங்கள்ைான் என்ரனப் பாதுகாக்க பவண்டும். '

காஞ்சிபுைத்ைான் கனிந்ைான். மன்ைாடும் அந்ைக் கருவிழிகள்

அவன் சநஞ்சசன்னும் மன்ைத்தில் நின்ைாடினபவா?

'ஒப்புக் சகாள்கிபைாம், ஒப்புக் சகாள்கிபைாம்,' என்ைார்

கிருஷ்ணப்பர். மடியிலிருந்ை சவல்சவட்டுத் ைரலயரணரய
நீவிவிட்டன அவர் விைல்கள். பட்டுக் குஞ்சலங் கரைத் ைட்டிக்
சகாடுத்ைபடி, சசன்னம்மாரவக் காட்டினார்.

"அவள் பவண்டுமானால் ைந்ரைரயப் புரிந்து சகாள்ைாை

குமாரியாக இருக்கலாம். நான் மாமாரவ உணர்ந்துசகாண்ட

[192]
மருமகன். நீங்கள் எது சசய்ைாலும் எங்கள் நன்ரமக்காகத் ைான்
இருக்கும் என்பரை முழுக்க நம்புகிபைன்.'

குறுக்கும் சநடுக்குமாக நடந்து சகாண்டிருந்ை ைகுநாைர் நின்ைார்:

"பகட்டுக்சகாள் சசன்னம்மா, பகட்டுக்சகாள்.'

முகத்ரை சநாடித்ைாள் சசன்னம்மா. அவள் கடுகடுப்பு இம்மியும்

குரையவில்ரல. 'அன்று முைல் நான் சசால்கிபைன், ஆபத்ரைத்ைான்
வைர்க்கிறீர்கள் என்று. எந்ைச் சமாைானமும் எனக்கு ஏற்காது.
மாமனும் மருமகனும் எப்படி பவண்டு மானாலும் குலவுங்கள்.'

'அடுத்ைபடி மாமா?" கிருஷ்ணப்பர் வினவினார். ைகுநாைர் உடபன

சசான்னார்: "அதுைான் அறிவித்பைாபம மக்கள் முன்னிரலயில்?
முடிசூட்டு விழாைான்.'

'என்ன!' என்று துள்ளி எழுந்ைார் கிருஷ்ணப்பர். 'பார்த்தீர்கைா?

பார்த்தீர்கைா?' என்று படபடத்ைாள் சசன்னம்மா.

ைகுநாைர் முறுவலித்ைார்: "எதிரிரய அடக்க இைண்டு வழிகள்

உண்டு. ஒன்று, அவரன ஒழிப்பது. இைண்டாவது, நாம் அவன்
கட்சியில் பசர்ந்துவிடுவது. முைல் வழி முடியவில்ரல.
இைண்டாவதுைான் இனி.'

சசன்னம்மா இரைந்ைாள்: "அைாவது சசங்பகாரல அந்ைச்

சிறுக்கியும் சவண்சாமைத்ரை நாங்களும் ஏந்ை பவண்டும்?"

'குழந்ரை குழந்ரை" மகரைத் ைட்டிக் சகாடுத்ைார் ைகுநாைர்.

"பட்டத்து ைாணியாக இருக்கட்டும் அவள். ஒன்றும் குடி முழுகாது.
அவள் சவறும் சபாம்ரம அலங்காை சபாம்ரம!'

சவறுப்புடன் சிரித்ைார் கிருஷ்ணப்பர். 'எனக்கு அப்படித்

பைான்ைவில்ரல, மாமா! அந்ைப் சபாம்ரமக்குச் சாவி பவசைங்பகா,
பவறு எவனிடபமா இருக்கிைசைன்று பைான்று கிைது... ' அவர்
பபச்சு முறிந்ைது. 'யாைது? யாைங்பக!'

[193]
 சாைைத்ைருபக ஓடினார் கிருஷ்ணப்பர். திரைரய நீக்கினார்.
'என்ன? என்ன? '

'யாபைா எட்டிப் பார்த்ை மாதிரி இருந்ைது, ' என்ைார்

கிருஷ்ணப்பர்.

(16)
இது பவண்டாம். இது நன்ைாயில்ரல. இது பகட்படாடு சரி,
மதிப்புக் கிரடயாது. ஆ! இது அருரம. இது கட்டி யிருக்கிை விைம்
அழகாயில்ரல. பிரித்துக் கட்டச் சசால்...

ைத்தின வியாபாரி ைன் பபரழகரைத் திைந்து திைந்து

கவிழ்த்துவிட்டு எட்ட நின்ைான். ைத்தினக் கம்பைத்தில் அமர்ந்
திருந்ை கிருஷ்ணப்பரின் பமனியிலும் சசன்னம்மாவின் வைனத்திலும்
அணிகளின் பைபைப்பு மாறி மாறி அடித்ைது.

சற்றுத் ைள்ளி, கட்டிலில் சாய்ந்திருந்ைார் ைகுநாைர். பாைசீகத்துத்

திைாட்ரச மிைக்கும் மதுக் கிண்ணம் அவர் கைத்தில் இருந்ைது. நுனி
விைலால் திைாட்ரசரய நீக்கிவிட்டு திைவத்ரைப் பார்த்ைார். ஆரச
சவறிபிடித்ை முகம் அந்ைச் சிவந்ை மதுவில் பிைதிபலித்ைது.
நைம்புகளில் ஓர் உல்லாசம். மூச்சிபல ஒர் ஏக்கம். அரைச்
சுவர்களில் மாட்டப்பட்டுள்ை அழகிய ஓவியங்கள், சிருங்காை
காவியங்கைாகக் கற்பரனயில் வடிசவடுத்ைன.

'அப்பா இது நன்ைாயிருக்கிைைா!'

"அற்புைம்! அற்புைம்! மகள் காட்டிய ைத்தின ஆைத்ரை

ஆரசயுடன் வாங்கிக் சகாண்டார் ைகுநாைர். 'இது எனக்கு சைாம்பப்
பிடித்திருக்கிைது. நாபன ரவத்துக் சகாள்கிபைன்."

'என் பாக்கியம், பிைபு' என்ைான் ைத்தின வியாபாரி. மதுப்

பகாப்ரபரய ரவத்துவிட்டுச் சிறிது பநைம் சமைனமாயிருந்ைார்
[194]
ைகுநாைர். "நீங்கள் பார்த்துக் சகாண் டிருங்கள். இபைா வருகிபைன், '
விரைந்து சவளி நடந்ைார்.

'நாங்களும் பார்த்து முடித்ைாகி விட்டது. நீ பபாகலாம்,' ைத்தின

வியாபாரிக்கு விரட சகாடுத்ைார் கிருஷ்ணப்பர்.

ைந்ரை சசல்வரைப் பார்த்ைபடி இருந்ை சசன்னம்மா புன்னரக

பூத்ைாள். 'அப்பா வைவைக் குழந்ரையாகி வருகிைார். நரகமீது
என்ன ஆரச, பாருங்கபைன்!'

திருத்தினார் கிருஷ்ணப்பர். 'வாலிபனாகி வருகிைார் என்று சசால்."

'என்ன!'

'ஒன்றுமில்ரல, ' கிருஷ்ணப்பர் சாைைத்ைருபக சசன்ைார். இரு

ரககரையும் அகல ஊன்றினார்.

நந்ைவனத்து மந்ைமாருைம் அவைது சுருள் முடிரயச் சிலுப்பிற்று.

பட்டாரட வீசியது பக்கத்திபல. “ஏபைபைா பூடகமாகப்

பபசுகிறீர்கபை? விைக்கமாய்ச் சசால்லக் கூடாைா என்னிடம்?"

"எரைசயன்று சசால்லட்டும்?' கனத்ைது அைசரின் குைல்: 'அந்ைத்

ைாமரை விஷயத்தில்...'

'அவர் அப்படிச் சமாளித்ைைால் அல்லவா நாம் ைப்பிபனாம்!'

"அரைபய திரும்பத் திரும்பச் சசால்கிைாபய? அவர் எைற்காகத்

ைாமரைரயத் ைன் மாளிரகயில் ரவத்திருக்க பவண்டும் என்று
பயாசித்ைாயா?"

"அதுைான் அவபை சசான்னாபை, எதிர்பாைாை எதிர்ப்பு எழுசமன்று

அப்படிச் சசய்ைைாக அபைபபால்ைாபன நடந்ைது?"

"ைாணி, பின்னால் நிகழ்ந்ைரை ரவத்து, முன்னால் சசய்ைரைச்

சரிப்படுத்துகிைார். அப்படிபய அவர் திட்டம் அது ைான் என்ைாலும்,
[195]
நம்மிடம் ஏன் சசால்லியிருக்கக் கூடாது? எவபைா ஒரு
பணிப்சபண்ரணத் ைாமரை பபால் அரழத்துச் சசன்று எைற்காக
நம்ரமபய ஏமாற்ை பவண்டும்?"

விரட வைாைபபாது பகாபம் வருவது இயற்ரக. சசன்னம்மாவின்

குைல் உைத்ைது. “ைாமரை உயிபைாடிருப்பது ைகசியமாக இருக்க
பவண்டும் என்றுைான். நம் நன்ரமக்குத் ைாபன எல்லாம்!'

"ஆமாம், ஆமாம். நானும் நீயும் முடியிழந்து, எங்கிருந்பைா வந்ை

ஒர் அடிரமப் சபண்ணுக்குக் ரககட்டிச் பசவகம் சசய்யப்
பபாகிபைாபம, அதுகூட நம் நன்ரமக்குத்ைான்'

“உங்களுக்கு எப்பபாதும் அவநம்பிக்ரகைான். சந்பைகம் ைான்.

மகளுக்கும் மருமகனுக்கும் துபைாகம் சசய்ய எந்ைத் ைந்ரைக்கும்
மனம் வைாது. இதிபல அப்பாவுக்கு என்ன லாபம்?"

'என்ன லாபமா!' கசப்புடன் நரகத்ைவாறு சாைைத்திலிருந்து

திரும்பி நடந்ைார் கிருஷ்ணப்பர்.

"ஆைம்பத்திபலபய சசான்பனபன அவருக்குக் குழந்ரைப் பருவம்

திரும்பவில்ரல, இைரமப் பருவம் திரும்புகிைது. இருபது
வருடங்களுக்கு முன் உன் ைாய் இைந்ைபபாபை நான் அவருக்குச்
சசான்பனன், குலத்துக்பகற்ை பவசைாருத்திக்கு அந்ை இடத்ரைக்
சகாடுங்கள் என்று. அப்பபாது பகட்காைவர் இப்பபாது
பைர்ந்சைடுத்திருக்கிைார்...'

"இருக்காது, இருக்காது." சசன்னம்மா விம்மினாள்.

"இந்ைாப்பா, இப்படி வா."

சிங்காவைத்திபல கூலி பவரலக்குப் புைப்பட்டுக் சகாண்டிருந்ை

காஞ்சி புைத்ைான் நின்ைான். பைாளில் மண்சவட்டி. இடுப்பிபல
முழங்காலுக்கு பமபலறிய கச்சம். ரகயிபல உரழப்பினால்
காய்ப்சபடுத்ை முைடு.
[196]
 கூப்பிட்டவன் ஒர் அைசாங்கச் பசவகன். முண்டாசும் சவள்ளி
வில்ரலயுபம சைரியப்படுத்தின. அவன் பின்னால் ஐந்ைாறு ஆட்கள்.
"உனக்கு எழுைப் படிக்கத் சைரியுமா, ைம்பி?"

'ஏபைா சுமாைாக. '

'இபைா இரைக் சகாஞ்சம் படி. படித்து இந்ைப் சபரியவருக்குச்

சசால்லு,' ஓர் ஒரலரய நீட்டினான் பசவகன்.

அருகில் கண்ணிர் வழிய நின்று சகாண்டிருந்ை ஒரு கிழவரையும்

காட்டினான்.

காஞ்சிபுைத்ைான் ஒரலரயப் படித்ைான். பிைகு கிழவரிடம்

சசான்னான்: ‘'இது பஞ்சாயத்துத் தீர்ப்பு, ைாத்ைா. வாங்கிய கடரனத்
தீர்க்காைைால், உங்களிடமுள்ை சசாத்து பத்துக்கரைப் பறிமுைல்
சசய்து, கடன் சகாடுத்ைவரிடம் ஒப்பரடக்கலாசமன்று
எழுதியிருக்கிைது.'

பசவகன் குறுக்கிட்டு விைக்கினான்: "பறிமுைல் பண்ணி, இபைா

இந்ை ஆளிடம் ஒப்பரடத்தும் ஆகிவிட்டது. இவர் குய்பயா
முரைபயா என்று கூக்குைலிடுகிைார் என்னிடம். நான் என்ன சசய்ய
முடியும், நீபய சசால்லு."

கடன் சகாடுத்ை ஆள் நலலவனாகபவயிருந்ைான். 'நானும்

என்னைான் பண்ணட்டும், சசால்லப்பா? சீக்காளிப் பிள்ரைக்கு
ரவத்தியம் பண்ணப் பபாவைாகக் கடன் வாங்கினார். அந்ைப்
பிள்ரை பிரழக்காமபல பபாய்விட்டான். வருஷம் நாலாகி விட்டது.
நானும் சம்சாரி. பவறு எப்படித்ைான் வசூல் பண்ணுபவன்? '

'சபரியவபை, இவர்கள் சசால்லுவது நியாயம்ைாபன?" என்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான்.

'நல்ல நியாயத்ரைக் கண்டுவிட்டாய் பபா!' கிழவர் எரிந்து

விழுந்ைார் அவன்மீது. "இந்ை மண்ரடரயப் பபாடுகிை வயசில், என்

[197]
சசாத்துபத்துப் பறிபபாகிைபை என்ைா நான் கவரலப்படுகிபைன்?
அைண்மரனத் துணிமணிகள் என்னிடம் வந்திருந்ைது -
ரையலுக்காக. அரையும் எடுத்துப் பபாய் விட்டார்கள் இவர்கள்
முடிசூட்டு விழாவுக்காகக் சகாடுத்திருந்ைரை...'

பசவகன் சிடுசிடுத்ைான்: 'உன்னிடம், உன் வீட்டில் இருப்பரைப்

பறிமுைல் பண்ணும்படிைான் எனக்கு உத்ைைவு. அைண்மரனரயச்
பசை பவண்டிய பண்டங்கள் அதில் இருந்ைால் அைண்மரனயில்
பபாய்ப் பதில் சசால்லிக் சகாள். அது உன் சபாறுப்பு!”

'ஏன் சபரியவபை, அைண்மரனத் ரையல்காைைாக இருந்துமா

இப்படி...'

காஞ்சிபுைத்ைானின் பபச்ரசத் ைடுத்ைான் கடன் சகாடுத்ை

நல்லவன். 'சபரிய ரையல்காைர் பவசைாருத்ைர் இருக்கிைார் ஐயா.
அவர் கீபழ பவரல சசய்கிைவர்ைான் இந்ை ஆள்.'

'ஒபகா...' அவரைத் ைட்டிக் சகாடுத்ைான் காஞ்சிபுைத் ைான்.

'உங்கரைப் பார்த்ைால் நல்லவைாய்த் பைான்றுகிைது. நான் ஒரு
பயாசரன சசால்கிபைன், பகட்கிறீர்கைா?"

கடன் சகாடுத்ைவனின் பார்ரவயில் மிைட்சி. "என்ன?”

'முடிசூட்டு விழா சம்பந்ைப்பட்ட துணிகரை முடக்கி ரவத்துக்

சகாண்டால், அைண்மரனயின் பகாபத்ரைச் சம்பாதித்துக்
சகாண்டைாகிவிடும். அத்பைாடு, முடிசூட்டு விழாவில் என்ன குரை
சைன்பட்டாலும் அது குடிமக்களுக்குப் சபாதுவான
அவமானம்ைாபன?"

"என்ரன என்ன சசய்யச் சசால்கிைாய்?"

"அந்ைத் துணிகரை இவரிடபம சகாடுத்துவிடுங்கள்.'

'சகாடுத்துவிட்டு?"

[198]
 ''நான் தீர்க்கிபைன் உங்கள் கடரன. மகுடாபிபஷகத்துக்கு மறுநாள்
என்ரன இபை இடத்தில் நீங்கள் சந்திக்கலாம். வாக்குத்
ைவைமாட்படன்."

'நீயா? அவன் சிரித்ைான். 'உன்ரன யாசைன்று கூடத் சைரியாபை'

காஞ்சிபுைத்ைாரன முந்திக் சகாண்டார்கள் மற்ைவர்கள். "இவன்

பயாக்கியமான பிள்ரைைான் ஐயா, நம்பலாம். இந்ைப்
பக்கத்தில்ைான் வசிக்கிைான். யாருக்காவது ஏைாவது உபகாைம்
சசய்து சகாண்படயிருப்பான். '

கடன் சகாடுத்ைவரின் கண்ணிலிருந்து முற்றும் அகலவில்ரல

சந்பைகம். இருந்ைாலும், "சரி. வாருங்கள். இவன் மட்டும்
வைாதிருக்கட்டும், உங்கள் சமாத்ைப் பபரையும் சைாரலத்து
விடுகிபைன், பாருங்கள்,' என்ைவாறு முன்பன நடந்ைான்.

'வாருங்கள், ைைத்ைா' கிழவரைப் பிடித்து அரழத்துக் சகாண்டு

பின் சைாடர்ந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

இன்பக் கனவுகளில் ஆழ்ந்திருந்ை ைாமரைரய சமல்ல

எழுப்பினாள் பணிப்சபண்.

'முடிசூட்டு விழாவுக்குப் பிைத்திபயக உரடகள் ையாரிக்க

பவண்டும், அைசி. அைசவடுக்க வந்திருக்கிைான் அைண்மரனத்
ரையல்காைன். '

ஒய்யாைமாக மஞ்சத்திலிருந்து எழுந்து சகாண்டாள் ைாமரை.

சமத்ரை ரைத்ை சிறிய முக்காலியில் பட்டுப் பாைங்கள் பதிந்ைன.
சைாரடயில் முழங்ரக ஊன்றினாள். பமாவாரய உள்ைங்ரகயில்
ைாங்கினாள். ஓைக்கண்ணால் பார்த்ைாள் வந்ைவரன.

பல்லும் பவிசும் நாமமும் குடுமியுமாக இருக்கும் இந்ைக்

பகாணங்கியா ைனக்கு உரட ரைக்கப் பபாகிைான்?

[199]
 ைாமரைக்குச் சிரிப்பு வந்ைது. “ஊசிரயக் ரகயிசலடுத்துப்
பழக்கமுண்டா உனக்கு?'

ைட்டின்றி வந்ைது பதில்: "பழக்கமில்லாை சைாழிலில் புகுவதுைான்

என் வழக்கம், அைசி. ரவத்தியம்கூடப் பார்க்க வில்ரலயா?"

ைாமரை அவரனப் பார்த்து மறுசமாழி கூைவில்ரல. பணிப்

சபண்ணிடம் சசான்னாள்: "நீ சவளிபய பபாய் இரு. யாரையும்
அனுமதிக்காபை."

கைவு முழுதும் சாத்திக் சகாள்ளும் வரையில் கூடக்

காத்திருக்கவில்ரல இருவரும்.

அன்பின் ைரையிலிருந்து சமல்ல விடுவித்துக் சகாண்டான்

காஞ்சிபுைத்ைான். சசான்னான்: 'இன்ரைக்கு நாலாம் நாள் முடிசூட்டு
விழா என்று பகள்விப்பட்படன், அைசி. அைன் பிைகு...'

பமாவாய் சமாட்டு, காைல் சூரியரன பநாக்கி உயர்ந்ைது. 'அைன்

பிைகு?'

'இந்ைக் ரககள்... ' ைன் இடுப்பிலிருந்து விடுவித்து எடுத்துக்

காட்டினான். 'அரணப்பரைக் காட்டிலும் ஆரணயிடுவது
அதிகமாயிருக்கும்.'

சபாற்காசு சகாட்டினாற் பபால் நரகத்ைாள் சசார்ணக் சகாடி.

''பட்டபமற்ைதும் முைல் ஆரண உங்களுக்குத்ைான்."

“என்னசவன்று?" "இந்ைக் காலடியிபலபய என்சைன்றும் ஊழியம்

சசய்து கிடக்க பவண்டுசமன்று. '

"அது ஆரணயாகாது, அைசி. மகுடாபிபஷகத்ரை ஒட்டி

வழங்கப்படும் பைவிகளில் ஒன்று. ஆனால்... ' காஞ்சிபுைத்ைானின்
சநற்றி சுருங்கியது. "இரடயூறின்றி முடிசூட்டு விழா நடந்பைறுமா
என்பது இன்னும் எனக்குச் சந்பைகமாகபவ இருக்கிைது.'

[200]
 'நடந்பைறுவதும் நிச்சயம். அப்பபாது என்னருகில் ைாங்கள்
இருக்கப் பபாவதும் உறுதி.'

'பார்க்கலாம். '

'இருங்கள். எங்பக பபாகிறீர்கள்?"

'சவளிபய குைல் பகட்கிைது."

ஆம். வாசற் கைவுக்கு சவளிபய 'விலகி நில், நாபய!” ைகுநாைரின்

முகம் சினத்தினால் சிவந்து விட்டது.

பணிப்சபண் உறுதியுடன் வழிமறித்ைாள். 'மன்னியுங்கள், பிைபு.

யாரையும் அனுமதிக்க பவண்டாசமன்று அைசி
கட்டரையிட்டிருக்கிைார்கள். '

'இன்னும் அவள் அைசியாகவில்ரல. வழி விடு.'

'அைசிபயா இல்ரலபயா, எனக்கு எஜமானி.'

பல்ரலக் கடித்ைார் ைகுநாைர். 'உள்பை யார் இருக் கிைார்கள்

அைசியுடன்?'

"ரையல்காைன்- முடிசூட்டு விழா உரடக்கு அைசவடுக்க

வந்திருக்கிைான். '

ைகுநாைரின் உைடுகள் மடிந்ைன. 'இரைஞனா, வபயாதிகனா? '

"இரைஞன்ைான்.'

அடுத்ை வினாடி... அந்ைப் பணிப்சபண்ரணத் ைைைைசவன்று

பவறுபுைம் இழுத்துச் சசன்ைார் ைகுநாைர். ரக ைட்டியதும் ஒரு
காவல் வீைன் ஓடி வந்ைான்.

'உரடவாள் கூைாயிருக்கிைைா?”

"ஆமாம். பிைபு.'
[201]
 'என்ரன விடுங்கள் விடுங்கள்!' என்று திமிறினாள் பணிப்சபண்.

ைகுநாைர் நிைானமாகச் சசான்னார் காவல் வீைனிடம்: 'உண்ரமரய

ஒப்புக் சகாள்ளும்வரை விடாபை. ஒவ்சவாரு நகக்
கண்ணுக்குள்ளும் உன் வாள் முரன புகுந்து புைப்பட பவண்டும்,
புரிகிைைா?”

முைல் விைலில் சித்திைவரை ஏற்பட்டதுபம துடித்து அலறினாள்

அந்ைப் பணிப்சபண். 'சசால்கிபைன், சசால் கிபைன், என்ரனக்
சகால்லாதீர்கள்."

'பபா. பரடவீைன் விலகிச் சசன்ைான். ைகுநாைர் சநருங்கி வந்ைார்.

'சசால். அடிக்கடி வருகிைானா?"

"ஆமாம், பிைபு. வாலிபன் முன்பப பழக்கமானவன் பபால்

இருக்கிைது. ஏைாவசைாரு பவடத்தில் அடிக்கடி வருகிைான்."

'இப்பபாது வந்திருப்பவனும் அவன்ைாபன?"

'அப்படித்ைான் பைான்றுகிைது.' பின்ரக கட்டிக்சகாண்டு குறுக்கும்

சநடுக்கும் உலவினார் ைகுநாைர். 'சரி, நீ பபா உன் இடத்துக்கு.
நகர்ந்ைவரை நிறுத்தினார். 'நான் உன்ரன விசாரித்ை விஷயம்
அைசிக்குத் சைரிய பவண்டாம். சைரிந்ைால், வாள்முரன உன்
நகத்துக்கு வைாது. இங்பக வரும், அவள் சநஞ்சின் நடுரவ அவர்
சுட்டு விைல் குத்தியது.

'இல்ரல, எஜமான். சசால்லமாட்படன், ' நடுங்கித்

ைரலமரைந்ைாள் அவள்.

இடுப்பின் மரைவிலிருந்து அந்ை ைத்தின ஆைத்ரை

சவளியிசலடுத்ைார் ைகுநாைர். வினாடி காலம் பயாசித்ைார். விழிகள்
புருவத்ரை பநாக்கி பமபலறின. பிைகு ஏபைா தீர்மானம்
சசய்துசகாண்டார்.

மீண்டும் ைாமரையின் சயனக் கிருகத்ரை அவர் அரடந்ை பபாது

[202]
 கைவுகள் அகலத் திைந்திருந்ைன. 'வாருங்கள், வாருங்கள்,' எழுந்து
வந்து வைபவற்ைாள் ைாமரை.

கண்கள் கத்திைான் ைகுநாைருக்கு. அரையின் மூரல

முடுக்குகரைக் கூடச் சுைண்டிசயடுத்ைன.

'எல்லாம் வசதியாயிருக்கிைைா, குழந்ைாய்?"

“ைாங்கள் இருக்கும் பபாது எனக்கு என்ன குரை?”

'அப்படிச் சசால்லு, ைகுநாைரின் முகம் மலர்ந்ைது. 'முடிசூட்டு விழா

சநருங்க சநருங்க உனக்கு அரமதி அதிகம் பைரவ. சகாலு
மண்டபத்தில் நிற்கும்பபாது உன் அழகிய வைனத்தில்
கவரலக்குறிகபைா பசார்பவா சைன்படக் கூடாது. சைன்பட்டால்,
எதிரிகள் சுலபமாகக் கரை கட்டிவிடுவார்கள். ைாஜ்யபாைத்ரை ஏற்க
உனக்கு விருப்ப மில்ரல என்று '

'அப்படிசயல்லாம் பபச இடம் ைைமாட்படன். ைாங்கள் கவரல

சகாள்ை பவண்டாம்.'

'உனக்கு மிகவும் இைக்க மனம்", அவள் ைரலரய வருடிக்

சகாடுத்ைார் ைகுநாைர். 'யார் வந்து உன்ரனப் பார்க்க
பவண்டுசமன்ைாலும் அனுமதி சகாடுத்து விடுகிைாய் என்று
பகள்விப்பட்படன். இனி அப்படி இருக்காபை. எவரையும் உள்பை
விடாபை."

ைாமரை சிரித்ைாள்.

'இனிபமல்ைாபன நான் அப்படி இருக்க பவண்டும்! எந்ைப்

பிைரஜயும் எளிதில் அணுகும்படி இருப்பைல்லவா ஆட்சியாைருக்கு
அழகு?"

'நீ வாைத்திலும் சகட்டிக்காரி, பிடிவாைத்திலும் அப்படித் ைான்'

சினத்ரைச் சிரிப்பிபல ஒளித்துக் சகாண்டார் ைகுநாைர். ைத்தின

[203]
ஆைத்ரை எடுத்ைார். 'இபைா பார், உனக்காக நான் சகாண்டு
வந்துள்ை பரிசு.'

'அற்புைமாயிருக்கிைபை"! வியப்பினால் விரிந்ைன ைாமரையின்

கண்கள். உடபன வருத்ைத்தினால் கூம்பின. 'இந்ை உயிபை நீங்கள்
ைந்ை பரிசுைாபன, பிைபு? ைனியாகவும் ஒன்று ைைபவண்டுமா?"

'அணிந்து சகாள், குழந்ைாய்!” ைாபன அணிவிக்கத் துடித்ை

கைத்ரை எப்படித்ைான் கட்டுப்படுத்திக் சகாண்டாபைா?

சங்குக் கழுத்ரை ஒயிலுடன் திருப்பி, கண்ணாடியில் பார்த்துக்

சகாண்டாள் ைாமரை.

'எவ்வைவு சபாருத்ைம் என்ன அழகு" ைகுநாைரின் ஆரச அவரை

மீறி சவளிப்பட்டது.

திடுக்கிடவில்ரல ைாமரை. பணிவுடன் அவரை வணங்கி

எழுந்ைாள். 'இந்ை மாதிரியான பாைாட்ரட, சபற்ை ைந்ரையிடமிருந்து
பகட்கும் பாக்கியத்ரைத் ைைவில்ரல இரைவன். ஆனால் ைங்கள்
மூலமாகவாவது என் மனக் குரைரயத் தீர்த்ைாபன, அைற்காக நன்றி
சசலுத்ை பவண்டும்.'

ைகுநாைரின் முகம் இருண்டைா? அகம் கறுத்ைைா?

சவளிப்பரடயாகத் சைரியவில்ரல.

'வருகிபைன், மிக எச்சரிக்ரகயாக இரு. காவலாட்களிடமும்

சசால்லி ரவக்கிபைன், கண்டவர்கரைசயல்லாம் அனுமதிக்க
பவண்டாசமன்று. '

சவண்பட்டு பமல் வஸ்திைத்ரைத் பைாள்மீது வீசிக் சகாண்டு

மிடுக்காக சவளிபயறினார் அவர்.

மறுபகாடியில் மரைவிலிருந்து சவளிப்பட்டார்கள் கிருஷ்ணப்பரும்

சசன்னம்மாவும்.

[204]
 'நன்ைாய்ப் பார்த்துக் சகாண்டாயா? இல்ரல, இன்னும் கூடச்
சந்பைகம்ைானா?”

கிருஷ்ணப்பரின் பகள்விக்கு எப்படிப் பதிலளிப்பது?

சைரியவில்ரல சசன்னம்மாவுக்கு. "என்னால் நம்பபவ முடிய
வில்ரல... அப்பாவுக்கு... இந்ை வயதில்... இந்ை வயதில்...'

'இதுைான் சரியான வயது!" சவறுப்புடன் நரகத்ைார்

கிருஷ்ணப்பர். 'சபண்களுக்கு வயைாக ஆகக் குரையும்;
ஆண்களுக்கு வயைாக ஆக அதிகரிக்கும்! அப்படித்ைான்
சாஸ்திைங்கள் சசால்கின்ைன. வா, பபாகலாம்.'

மரைகளின் ஓங்காை சுருதி. வாத்தியங்களின் கம்பீை முழக்கம்.

மாந்ைர்களின் ஆனந்ை ஆைவாைம்.

அைசி ைாமரை வாழ்க! வாழ்க! மங்காப் புகழ் சபற்ை சிங்காவைம்

வாழ்க! சகாலுமண்டபத்தில் முடிசூட்டு விழா பகாலாகலமாக
நரடசபற்றுக் சகாண்டிருந்ைது.

இைண்டு நாரைய ஒத்திரககள் வீண்பபாகவில்ரல. ைகுநாைரும்

அரமச்சர்களும் மாறி மாறிப் பாடம் சசால்லித் ைந்திருக்கிைார்கள்.
எப்பபாது நிற்கபவண்டும், எந்ைத் திரசரயப் பார்த்ைாற்பபால் அமை
பவண்டும், யாருக்கு வணங்க பவண்டும், யார் வணக்கத்ரை ஏற்க
பவண்டும் - இரவசயல்லாம் ைாமரைக்கு அத்துப்படி.

இம்மி பிசகவில்ரல எதிலும். ஆனால் ஏக்கம் குடி

சகாண்டிருந்ைது அவள் கண்களில். கட்டுக்கடங்காை இந்ை ஜன
சமுத்திைத்திபல அவரும் ஒரு துளியாக எங்பகா இருக்கிைாைா?
ரவத்ை விழி வாங்காமல் அன்புக்குரிய ைாமரைரயபய அவர்
பார்த்துக் சகாண்டிருப்பாைா?

சுழன்று சுழன்று பைடின அவள் விழிகள். நகைாக்கள் கர்ஜித்ைன.

வாழ்த்சைாலிகள் விண்ரணப் பிைந்ைன. முத்தும் ைத்தினமும் பதித்ை
மகுடத்ரை அைண்மரனப் புபைாகிைர் சவளியிசலடுத்ைார். முன்னாள்
[205]
மன்னர் கிருஷ்ணப்பரும், பரழய அைசி சசன்னம்மாவும் அரைத்
சைாட்டு ஆசி கூறினர். வாரையும் பகடயத்ரையும் அைன் முன்
ரவத்து மண்டியிட்டு எழுந்ைார்கள் பரடத் ைரலவர்கள்.

மகுடத்துக்குப் பாலாபிபஷகம் சசய்து, மஞ்சள் நீைாட்டிய பின்னர்,

குடும்பப் சபரியவைான ைகுநாைரிடம் சகாடுத்ைார் புபைாகிைர்.

ைாமரையின் பார்ரவ அவிழ்த்து விடப்பட்ட பசுங்கன்று ைான்.

எங்பக அவர்? எந்ை இடத்திலிருந்து ைன்ரனக் கவனித்துக்
சகாண்டிருப்பார்?

பபரிரககளின் பபசைாலி அந்ைக் சகாலு மண்டபத்ரைபய

குலுங்கச் சசய்ைது. சிம்மானத்திலிருந்து எழுந்ைாள் ைாமரை. சிைம்
குனிந்ைாள். ஏற்றுக் சகாண்டாள் சசங்பகாரலயும், மகுடத்ரையும்.
அவள் கண்கள் பனித்ைன. சசாப்பனத்திலும் நிரனத்திைாை இந்ைப்
பைவி, அவர் பபாட்ட பிச்ரசயல்லவா?

கும்பினிப் பிைதிநிதியாக வந்திருந்ை பாதிரியார், ைாணி மங்கம்மாள்

அனுப்பியிருந்ை புலவரிடம் வினவினார்: "அடுத்ை நிகழ்ச்சி என்ன?"

'ஏரழ எளியவர்களுக்குத் ைானம். ' சசஞ்சி முற்றுரகரய

நிறுத்திவிட்டு வந்திருந்ைான் ஜூல்பிகார்கான். ஒைைங்கசீப்
சக்கைவர்த்தியின் தூைனுடன் அவன் உரையாடல் விரிந்ைது.

ஓயாை கடலரலபபால் இருப்பபார் கூட்டம். சரையாது வழங்கிக்

சகாண்டிருந்ை புதிய பட்டத்து ைாணி. துணிகள், பழங்கள்,
நாணயங்கள்.

அகல ஏந்திய எவ்வைவு உள்ைங்ரககள் சமலிந்ைரவ.

காய்ந்ைரவ. சுருங்கியரவ. உலர்ந்ைரவ. எலும்சபடுத்ைரவ.
எல்லாம் சவற்றுக் கைங்கள்.

திடீசைனஆண்ரமமிக்க, அழகிய, இைரம சகாழிக்கும் சிவந்ை

உள்ைங்ரக. அதிபல ஒரு சசந்ைாமரை இைழ். 'நீங்கைா... நீங்கைா...

[206]
' ைாமரையின் பூவிைழ்கள் துடித்ைன. உங்களுக்கு எரைக்
சகாடுப்பபன்! என்ன சகாடுத்ைால்ைான் ஈடாகும் அவள் உள்ைம்
விம்மியது சநகிழ்ச்சியுடன். கண்ணில் நீர் ைளும்பியது உணர்ச்சி
மிகுதியினால்.

புன்னரகயுடன் அரசயாது நின்றிருந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

விைலிலிருந்து ைத்தினக் கரணயாழிரயக் கழற்றினாள் ைாமரை.
அந்ை ஏந்திய கைத்திபல ரவத்ைாள்.

கப்சபன்று அரைப் பறித்ைது இன்சனாரு வலுவான ரக.

திடுக்கிட்டுத் திரும்பி பநாக்கினாள். ைகுநாைர்! முறுவல் பூத்ை
முகத்பைாடு முன்வந்ைார் அவர். 'கண்டு பிடித்து விட்படன், அைசி.
இைற்காகத்ைான் ஒவ்சவாருவரையும் கவனித்துக் சகாண்பட
நின்றிருந்பைன். '

ைாமரை பகட்டாள்: ‘'என்ன கண்டுபிடித்து விட்டீர்கள்?" 'அன்று தீ

விபத்திலிருந்து ைங்கரைக் காப்பாற்றியவர் யாசைன்றுைான்."
ைகுநாைரின் குைலில் சாந்ைமும் கனிவும் நிரைந்திருந்ைன.
"ைாங்கைாகச் சசால்லபவயில்ரல. நானாகக் கண்டுபிடித்து, ைக்கபடி
சம்மானிக்க பவண்டுசமன்று எண்ணி யிருந்பைன். '

'மகிழ்ச்சி' என்ைாள் அைசி. காஞ்சிபுைத்ைானின் ரகரய அன்புடன்

பற்றிக் சகாண்டார் ைகுநாைர். 'என்னுடன் வாருங்கள் ையவுசசய்து.
ைங்களுக்காகத் ைனியான ஏற்பாடுகள் சசய்து ரவத்திருக்கிபைன்.'

[207]
 (17)
அரவ சமாத்ைமும் கூர்ந்து கவனிக்க, காஞ்சிபுைத்ைான் சிைம்
குனிந்ைான். சசான்னான்: 'அைசியின் உயிரைக் காப்பாற்றுவது எந்ைப்
பிைரஜக்கும் கடரம. அைற்சகனப் பரிசு ஏற்பது, சகைைவமல்ல.
அவமானம். இழிவு."

ைகுநாைர் விடவில்ல. 'ைங்கள் அடக்கத்ரைப் பபாற்றுகிபைன்.

ஆனால் ஒரு வீைரனப் பாைாட்டும் கடரமயிலிருந்து நாங்கள்
மட்டும் நழுவலாமா? ையவு சசய்து வாருங்கள் என்னுடன். '

காஞ்சிபுைத்ைான் ைாமரைரயப் பார்த்ைான். முறுவலித்ைாள் அந்ை

பமாகன குமாரி. "எங்கள் குலத்துக்பக சபரியவர் அவர். எங்களில்
யாரும் அவர் பபச்ரசத் ைட்டுவது கிரடயாது. பிைகு ைங்கள்
விருப்பம்."

'ைங்கள் விருப்பம்ைான் ைங்கள் ஆரண, அைசி. இபைா

சசல்கிபைன். '

'இப்படி, இப்படி. '' முன்பன வழிகாட்டிக் சகாண்டு நடந்ைார்

ைகுநாைர்.

அலட்சியமாக நரட விரித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'பழக்க மில்லாை

உபசாைம்'

'இனிப் பழகிக்சகாள்ை பவண்டியதுைான்."

'ைங்கரைச் சசான்பனன். '

ைகுநாைரின் முகம் கறுத்ைது. ஆயினும் உடபன சமாளித் ைார்.

"ஆம், ஆம். ைங்கரைப் பபான்ை கடரம வீைர்கரை எப்பபாைாவது
ஒரு முரைைாபன சந்திக்க முடிகிைது? அப்படிப் பட்டவர்கரை
உபசரிக்கும் வாய்ப்புக்கள் அதிகமில்ரலைான். இப்படி வாருங்கள்.
இதுைான் எனது இருப்பிடம். '

[208]
 கால் பமல் காலிட்டு அமர்ந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். பார்ரவரய
வீசினான் நாற்புைமும்.

மணக்கும் பாலும் இனிக்கும் பழங்களும் ைாபன சகாணர்ந் ைார்

ைகுநாைர். 'ைங்கரை எதிர்பார்த்து முன்னைாகபவ பவபைார் அரை
ஏற்பாடு சசய்திருக்கிபைாம். எல்லாம் சித்ைமா என்று
பகட்கபவண்டும். பணியாள் எவரனயும் காபணாம். '

சசங்கைலியின் பைாரல உரித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'ஏரழக்கு

ஏன் பைரவயற்ை பபாகங்கள்!'

'ஏரழயா!' சிரித்ைார் ைகுநாைர். 'நான் கவனித்து விட்படன் -

அைசியாரின் அன்புப் பார்ரவ ைங்கள் மீது விழுந்து விட்டரை.
இனிபமல் ைப்ப முடியாது, நண்பபை! ஒரு நாளும் முடியாது. ’’

'நிரையத்ைான் சைரிந்து ரவத்திருக்கிறீர்கள். சபாரு ளுடன்

பாைாட்டினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'யாைடா அங்பக?' கூப்பிட்டார் ைகுநாைர். எவரனயும் காபணாம்.

'அைண்மரன ஊழியர்கள் சமாத்ைப் பபரும் இப்படித் ைான் பச'

அலுத்துக் சகாண்டார் ைகுநாைர். 'ஒருநாள் விழா சவன்ைால் ஒன்பது
நாள் ஓய்சவடுத்துக் சகாள்வார்கள்!"

மஞ்சத்தின் ஓைத்திலிருந்து சவள்ளி மணிரயத் ைட்டினார் மீண்டும்.

அப்பபாதும் யாரும் வைவில்ரல.

'நான் பபாய் அரழத்து வருகிபைன், ' எழுந்ைான் காஞ்சி

புைத்ைான்.

‘'பவண்டாம், பவண்டாம், ைடுத்ைார் ைகுநாைர். 'அரழத்து

வருவைாவது? இழுத்து வைபவண்டும். நாபன சசய்கிபைன் அந்ைக்
காரியத்ரை பகாபமாய் சவளிபயறியவர் சில வினாடிகளில்
திரும்பினார். அவர் ரகப்பிடியில் ஒரு காவலன் சிக்கிக்
சகாண்டிருந்ைான்.
[209]
 'மன்னியுங்கள், பிைபு அசதியினால் சகாஞ்சம் கண்ணயர்ந்து
விட்படன், ' பரிைாபமாய்க் சகஞ்சினான் அவன்.

காஞ்சிபுைத்ைான் சிபாரிசு சசய்ைான். "என்ரன உபசரிப்பைற்காக

ஓர் எளியவரனத் துன்புறுத்ை பவண்டாம். பாவம், விட்டுவிடுங்கள்.
'

'பிரழத்துப் பபா!' விலக்கித் ைள்ளினார் அவரன. 'இவைது

சபருந்ைன்ரம உன் உயிரைக் காப்பாற்றியது. பதிலுக்கு உபசாைம்
சசய். இவர் படுக்ரகயரையில் எல்லா வசதிகளும் பண்ணிவிட்டு
வந்து சசால்."

'இபைா பிைபு, 'ஒட்டம் பிடித்ைான் அவன். பாலும் பழமும் பமலும்

ைந்ைார் ைகுநாைர். 'சசன்ரனப் பட்டணம் பற்றி நிரையக் காதில்
விழுகிைது. அங்பக பசாம்பபறிகபை இருக்கமாட்டார்கள் என்று
நிரனக்கிபைன். அப்படியா?”

ைங்கக் கிண்ணத்தில் பபரீச்ரசக் சகாட்ரடரயத் துப்பி னான்

காஞ்சிபுைத்ைான்.

'பசாம்பபறிகரைப் பற்றித் சைரியாது. ஆனால் அைக்கர்கள்

கிரடயாது. நிச்சயமாய்ச் சசால்பவன். வஞ்சகர்களின்
எண்ணிக்ரகக்கூட சகாஞ்சம் குரைவுைான் அங்பக."

"அப்படியா?" ஏபைா சசால்ல வாய் எடுத்ைார் ைகுநாைர்.

ைடைடசவன ஓடிவந்ைான் சற்று முன் சசன்ை பணியாள். 'பிைபு
அைசிக்கு ஆபத்து! ஆபத்து!" அவன் வருமுன்பப குைல் பகட்டது.

"என்ன? யாருக்கு சசன்னம்மாவுக்கா? பைறி எழுந்ைார் ைகுநாைர்.

'இல்ரல, இல்ரல. புது அைசியாருக்கு!'

"என்ன? சவளிபய ைாவிய காஞ்சிபுைத்ைான் நின்ைான். “ைாமரை

எங்பக இருக்கிைார் இப்பபாது?"

[210]
 மூச்சு இரைத்ைது வந்ைவனுக்கு. திணறித் திணறிப் பபசினான்.
'ைானம் வழங்கிக் சகாண்பட இருந்ைார்கள் இல்ரலயா அைசி... ஒரு
கிழவன்... விசித்திைமாக ஒரு ைானம் பகட்டான்...'

சவடித்ைார் ைகுநாைர்: "என்ன ைானம் பகட்டான், அபயாக்கியன்?

அைற்காகத்ைான் இந்ை மூட சம்பிைைாயங் கரை அடிபயாடு ஒழிக்க
பவண்டுசமன்று நான் சசால்லி வருகிபைன். '

'அந்ைக் கிழவனுரடய மகன்... ஏபைா சகாள்ரைக்

குற்ைத்துக்காகப் பாைாைச் சிரையில் இருக்கிைானாம்... அவரன
விடுவிக்க பவண்டுசமன்று...'

"பாைாைச் சிரையிலா? மகாபாைகர்கரையல்லவா அங்பக

அரடத்து ரவப்பது? அைசியார் இைக்கம் காட்டி விட்டாைா?”
படபடத்ைார் ைகுநாைர்.

'இைக்கம் காட்டப்பபாய், ைமக்பக தீங்கு ஏற்படுத்திக் சகாண்டார்,

பிைபு இப்பபாபை விடுவிக்கிபைன் என்று கிழவருடன் புைப்பட்டார்.
பாைாைச் சிரையில் ஒரு மர்மமான அரை. ைாபன திைக்க முயன்ைார்
அரை. திைந்து சகாண்ட கைவு, அைசியார் நுரழந்ைதும், ஏபைா
விரசயினால்...'

'ஏபைா விரசயினால்?" உலுக்கினான் அவரனக் காஞ்சி புைத்ைான்.

"அைசியாபை சிக்கிக் சகாண்டு விட்டார் அந்ை அரைக்குள்.

பூட்ரட உரடக்க என்னசவல்லாபமா சசய்து பார்க்கிைார்கள்."

பவகமாய் அவரன ஒதுக்கினான் காஞ்சிபுைத்ைான். பாய்ந்ைான்

சவளிபய, உைட்டிபல பகள்வியுடன். 'எந்ைப் பக்கம் அந்ைச் சிரை?"

'அைண்மரனயின் பின்புைம். பின் சைாடர்ந்ைார் ைகுநாைர். "நான்

கவனிக்கிபைன். நீங்கள் இங்பகபய இருங்கள்."

காஞ்சிபுைத்ைான் பகட்கவில்ரல. சசங்குத்ைான படிகள்.

அடுக்கடுக்கான பாரைகள். ைரல கால் புரியாமல் இைங்கியவரன
[211]
பைாளினால் ஒரு பமாைல். ைகுநாைரின் கடகட சிரிப்ரபப் பபாலபவ
காஞ்சிபுைத்ைான் உருண்டான் மறுவினாடி. மடாசலன்று கீபழ ஒரு
கைவு திைக்கிைது: மின்னல் பபால் ஒரு சவளிச்சம். சிரைக் கைவு
மூடிக் சகாள்கிைது.

பமபலறி வந்ைார் ைகுநாைர். பணிவுடன் நின்றிருந்ை பணியாரைக்

கூப்பிட்டார். "இந்ைா, '' ஒரு சபாற்காரசச் சுண்டிசயறிந்ைார்.
'சசான்னபடி நடித்ைைற்காக. '

சம்பிைைாயங்கள். சடங்குகள். மரியாரைகள். மைபுகள். பழக்கங்கள்.

வழக்கங்கள்.

‘என்ரன விடு, ைாமரை. விடு ைாமரை சகஞ்சியது ஒவ்பவார்

அவயவமும். ைாமரை ைள்ைாடினாள். எழுந்தும் அமர்ந்தும், நின்றும்
நடந்தும், நிமிர்ந்தும் குனிந்தும் - முடிசூட்டு விழா, அந்ை
சமல்லியலாளின் முதுரக ஒடித்து விட்டுத்ைான் முடிவுக்கு வந்ைது.

வலுக்கட்டாயமான ஒரு புன்னரக அைைத்தில் எப்பபாதும் ைவழ

பவண்டுமாம். பாழும் உைடுகள் அவரை'ப் பார்க்கும் பபாது மட்டும்
எப்படி நாணமில்லாமல் ைானாகபவ முறு வலிக்கின்ைன. அவர்
இல்லாைபபாது? புன்னரக சசய்' என்று சசான்னால் எப்படிப் பிகு
பண்ணிக் சகாள்கின்ைன. சபால்லாை அைைங்கபை! இருங்கள்,
இருங்கள் அவரைக் சகாண்பட ைண்டரன வாங்கித் ைருகிபைன்!

ைாமரை முகம் சிவந்ைாள். 'பபாகலாம்... ' அனுமதி ைந்ைார்

ைாஜகுரு. பைாழிகள் புரடசூழ அந்ைப்புைத்ரை
அரடந்ைவள்இங்பகைாபன காத்திருக்க பவண்டும் அவர்? எங்பக
பின்பன?

'ைகுநாைரின் அரையில் அந்ை... அந்ை... ' எப்படிச் சசால்வது?

"புரிகிைது, அைசி' சிரித்துக் சகாண்பட ஓடினாள் ஒரு

குறும்புக்காைத் பைாழி. பபான சுருக்கிபலபய திரும்பினாள். 'அவர்
அப்பபாபை பபாய்விட்டாைாம், ைாணி."
[212]
 'பபாய்விட்டாைா?" கருவண்டு விழிகள் கலங்கின. 'பபாடி
ைகுநாைரை நன்ைாய்க் பகள் - எங்பக பபானார், எப்பபாது
வருவாசைன்று?"

'சபரியவர் எரிந்து விழுகிைாைம்மா. ைரலவலியாம். சைாரலத்து

விடுபவன் சைால்ரல ைந்ைால் என்று என்ரன விைட்டி விட்டார். '

'அப்படியா? நாபன பபாய்க் பகட்கிபைன்.' “பைரவயில்ரல,

ைாணி" எதிர்ப்பட்டாள் இன்சனாரு பைாழி.

“என்ன பரிமைம்? என்ன விஷயம்?"

மற்ைத் பைாழிகரை ஜாரட காட்டி சவளிபய அனுப்பினாள்

பரிமைம். உள்ைங்ரகரய விரித்துக் காட்டினாள் அைசிக்கு.

"சபாற்காசா? ஏது? எைற்கு இரைக் காட்டுகிைாய்?"

குைரலத் ைாழ்த்திக் சகாண்டு பைாழி சசால்லச் சசால்ல,

ைாமரையின் கண்கள் விரிந்து சகாண்பட பபாயின. 'இருக்காது ஒரு
காலும். நான் நம்ப மாட்படன்... இபைா...'

சவளிபய வந்ைவள் ஒரு கணம் ையங்கினாள். பிைகு நடந்ைாள்.

நித்திரையின் மடியிபல ைரல சாய்ந்ைது நகைம். மகுடாபிபஷகக்

பகளிக்ரககள் சமல்ல சமல்ல மட்டுப்பட்டன. இங்சகாரு பவட்டு,
அங்சகாரு வாணம். அவ்வைவுைான்.

மஞ்சத்தினின்று எழுந்து சகாண்டார் ைகுநாைர். சைன்ைல் புகுந்ைது

சாைைத்தின் வழிபய. துரணக்குப் பிைபவசித்ைது தூமணி
விைக்குகளின் ஒளி. இைவின் ைனிரம. ஏக்கப் சபரு மூச்சு.
திடீசைன, உறுதியின் திமிர். தீர்மானத்தின் பவகம்.

அந்ைப் பரகவன்! அவன் இருக்க இருக்க ஆபத்துைான்!

[213]
 விரைந்ைது அவ்ர் நரட சிரைக்பகாட்டம் பநாக்கி, ஏந்திய
தீவட்டியுடன் இைவுப் பாைாக்காைன் வழி காட்டினான்.

அைண்மரனயின் மறுபுைம். சசங்குத்ைான படிகளில் கீழிைங்கினால்

பாைாைச் சிரை.

அதிர்ச்சியுற்ைார் ைகுநாைர். என்ன இது? மரலத்து நின்ைது கால்.

ஏன் இப்படி? குழம்பித் ைவித்ைது அறிவு. எவருரடய காரியம்?
சினந்து சிலிர்த்ைது உணர்வு.

நல்பலாரின் சநஞ்சம் பபால் திைந்து கிடந்ைது சிரைக் பகாட்டம்.

வள்ைலின் இல்லம் பபால் காவலற்றுக் காட்சியளித்ைன வாசல்கள்.

'யாைடா அங்பக?' சிரைச் சுவர்கள் அதிைச் சீறினார் ைகுநாைர்.

பன்முரை கூவிய பின்னபை ஒருவன் வந்ைான்.

'என்னடா இது அக்கிைமம்?' சமய் கட்டி வாய் சபாத்தினான்

காவலாள். 'அக்கிைமம் எதுவுமில்ரல, பிைபு. ஆரண''

'என்ன ஆரண?" 'பரழய அைசியாரும், அைசரும் புதிய

ைாணியுடன் வந்திருந்ைார்கள். முடிசூட்டு விழாரவ முன்னிட்டுப் புது
அைசி சசய்துள்ை பிைகடனத்ரை வாசித்ைார்கள். '

'பிைகடனமா?" 'ஆம் பிைபு. ைாஜ்யத்திலுள்ை எல்லாக்

ரகதிகளுக்கும் மன்னிப்புக் சகாடுத்து விடுைரல வழங்குவைற்காகப்
பிைகடனம் சசய்திருக்கிைார்கபை?. ைகுநாைரின் சீற்ைத்ரை பமலும்
தூண்டியது அடுத்ை வாக்கியம்: "ைங்களுக்குத் சைரிந்திருக்குசமன்று
எண்ணிபனன். '

'எண்ணு, எண்ணு உன் வாழ்நாரை" திரும்பியது ைகுநாைர் அல்ல.

அடிபட்ட புலி.

பநபை ைமது இருப்பிடம் சசல்லவில்ரல. கிருஷ்ணப்பரின்

அந்ைப்புைத்துக்குள் புயசலன நுரழந்ைார்.

[214]
 ஓரச பகட்டுத் திரும்பினார்கள் கிருஷ்ணப்பரும், சசன்னம்மாவும்.
சசாக்கட்டான் ஆட்டம் சில வினாடிகளுக்கு நின்ைது.

'த்சஸா, ைசஸா, ைகுநாைரின் குைலில் பரிைாபம் நிரைந்திருந்ைது.

'சசாக்கட்டானா ஆடுகிறீர்கள்? பாவமாயிற்பை?"

சசன்னம்மா பதில் சகாடுத்ைாள்: "இந்ைக் காய்கரை உருட்டுவதில்

பாவம் குரைவு- மனிைத் ைரலகரை உருட்டு வரைக் காட்டிலும்.'

'எனக்கும் சகாஞ்சம் இடம் சகாடுக்கிைாயா?" மஞ்சத்தின் ஒைத்தில்

அமை முயன்ைார் ைகுநாைர்.

'ஏற்சகனபவ அதிகம் சகாடுத்து விட்படாம், ! கிருஷ்ணப்பர்

ஒதுங்கிக் சகாண்டார் பலசாக.

ைகுநாைர் புன்னரக சசய்ைார். "இபைா பபாய்விடுகிபைன். உங்கள்

ைனிரமரய அதிக பநைம் குரலக்க மாட்படன், ' ஒருமுரை
சசருமிக் சகாண்டார். பின்னர், 'ைாமரையின் காைலன் இருக்கிைாபன,
அந்ைக் காஞ்சிபுைத்ைான் - அவரன விடுவிப்பதில் உங்கள்
இருவருக்கும் ஏன் அத்ைரன ஆர்வம்?"

திருப்பி வினவினாள் மகள்: 'அவரனச் சிரையில் அரடப்பதில்

ைங்களுக்கு ஏன் அத்ைரன ஆர்வம் என்று ைாங்கள் என்னிடம்
சசால்லவில்ரலபய, அப்பா? அவைவர் நலன் அவைவருக்கு. '

'ஒபகா. உங்கள் திட்டம்?" 'சமயம் வரும்பபாது சசால்லுகிபைாம், '

என்ைார் கிருஷ்ணப்பர்.

'அந்ை அடிரமச் சிறுக்கி அந்ைப் பட்டணத்ைானுடன் பசர்ந்து

சகாண்டு இந்ை ைாஜ்யத்ரைபய சபாசுக்சகன அழிக்கப் பபாகிைாபை,
அப்பபாது சைரியும்!"

"கவரலப்படாதீர்கள், மாமா' எள்ளினார் கிருஷ்ணப்பர். 'ைங்கள்

ஆபலாசரன எங்களுக்கு இத்ைரன நாள் கிரடத்து வைவில்ரலயா?
அபை பபால், எங்கள் ஆபலாசரன ைாமரைக்குப் பயன்படும்!'
[215]
 ைகுநாைர், உடபனபய சபாலசபாலசவனக் கண்ணிர் உகுத்ைார்.
விம்மலுடன் சவளிப்பட்டது பபச்சு. 'திட்டி னாலும் சவறுத்ைாலும்
நீங்கள் என் குழந்ரைகள். அந்ைத் ைாமரை உங்கள் பபச்ரசக்
பகட்பாைா அல்லது ைன்னிச்ரச யாகத் துள்ளுவாைா என்பது
விரைவில் சைரியும்.'

கண்ணிரைத் துரடத்துக் சகாண்டார். ைள்ைாடி சவளி பயறினார்.

பாதுஷாவின் பாதுரக! ஷா இன் ஷா ஒைைங்கசீப்பின் யாரன

வருகிைது! பைாக் பைாக் ஒதுங்குங்கள் வழி விடுங்கள் எழுந்து
வணங்குங்கள் ஏற்றுங்கள், பபாற்றுங்கள்!

சகாலு மண்டபசமங்கும் பைபைப்பு. அலங்கரித்ை குன்பைா என்று

அரசந்ைாடி நுரழந்ைது ஒைைங்கசீப்பின் யாரன. சமத்து
சமத்சைன்ை கம்பீை நரட. ஒத்தூதும் மணிகளின் ஒரச.
இருமருங்கும் சவண்சாமைத்தின் வீச்சு. வாழ்க வாழ்க என
எங்சகங்கும் பபச்சு.

அரியரணயில் வீற்றிருந்ைாள் அைசிைங்குமரி. முகத்திபல

திரகப்பின் முத்திரை. என்ன இது? யார் இவர்கள்?

குறிப்பறிந்து ஓடிவந்ைார் அரமச்சர். "சடல்லிப் பபைைசரிடமிருந்து

வந்திருக்கிைது இந்ைப் பரிவாைம். அம்பாரியிபல இருப்பது
பாதுஷாவின் பாதுரக, நாம் அைற்கு மரியாரை சசய்து அனுப்புவது
வழக்கம்...'

ைாமரையின் விழிகள் விரிந்ைன. 'அைாவது...?"

'அரியரணயிலிருந்து ைாங்கள் எழுந்து சகாண்டு, பாது ஷாவின்

பாதுரகரய அந்ை இடத்திபல அமர்த்ை பவண்டும். பரிவட்டம்
சுற்றி, சவண்சாமைம் வீசி, வணக்கம் சசலுத்தி விரட சகாடுத்ைனுப்ப
பவண்டும். '

[216]
 'அப்படியா?" ைாமரை மறுபுைம் திரும்பினாள். 'ைங்கள் கருத்தும்
அபைைானா, ைைபதி அவர்கபை?'

சைக். உரைவாரை உருவிச் சசருகி, ஒைடி முன்பன வந்ைார் அந்ை

இைம் ைைபதி. பயபக்தியுடன் எட்ட நின்ைார். சைரிவித்ைார் ைன்
எண்ணத்ரை, அைசியின் காபைாடு.

'சரி. அப்படிபய சசய்துவிடலாம்.' ைைபதி யாரனரய

அணுகினார். “பாதுரகரய எடுங்கள்,' என்ைார் காவலனிடம்.

இைக்கப்பட்டது ஒற்ரைப் பாதுரக. "இப்படிப் பபாடு, 'ைன்

காலடிரயக் காட்டினாள் ைாமரை. நிசப்ைம், திடீசைனப் சபருஞ்
சத்ைமாயிற்று. ைள்ளி நின்றிருந்ை மக்கள் சநருங்கி வந்ைார்கள்.
ஒருவரைசயாருவர் முண்டி முன் வந்ைார்கள்.

'அரை... பாதுரகரய... சிம்மாைனத்தில் ரவக்க பவண்டும்,

அைசி!' அச்சம் அரமச்சரின் குைரலக் கீச்சிட ரவத்ைது.

‘'பவண்டாம், பவண்டாம், ' எங்கிருந்பைா கூவினர்

கிருஷ்ணப்பரும், சசன்னம்மாவும்.

ஒற்ரைப் பாதுரகயில் ைன் இடது பாைத்ரை அதிபல மாட்டிக்

சகாண்டாள் ைாமரை.

'ஐரயபயா ஆபத்து ஆபத்து பாதுஷாவுக்கு அவமானம்!

சடல்லிக்கு அவமதிப்பு!" இப்படிக் கூக்குைலிட்டவர் சிலபை.

சபரும்பாலான பகாஷம்வாழ்க சிங்காவைம் ஓங்குக ைாணியாரின்

தீைம் வைர்க அைசியாரின் வீைம்!

'பார்த்ைாயா, அவள் திமிரை!” ைகுநாைர் சீண்டினார் ைன் மகரை.

கிருஷ்ணப்பர் ைடுமாறினார்: 'அந்ைத் ைைபதியின் பயாசரன....

அவன்ைான் அவரைத் தூண்டியிருக்கிைான்...'

[217]
 நரகத்ைார் ைகுநாைர். "ஆமாம். தூண்டியவன் அந்ைப் புதிய
ைைபதிைான். அவன் யாசைன்று சைரியவில்ரலயா, மருமகபை!"

யார்? யார்? கிருஷ்ணப்பரின் விழிகள் சைறித்ைன, அவரன

அரட யாைம் கண்டதும்.

ைைபதியாக நின்றிருந்ைவன் காஞ்சிபுைத்ைான்.

(18)
மாயக்காைன் எவபனா வந்ைானா? மந்திைக் பகாரல ஆட்டினானா?

அரசவற்றுச் சிரலயாகி விட்டனபை அத்ைரன பபரும்! நகைாை

ஒவியம் பபால் நின்று விட்டபை அைச அரவ!

பபைைசர் ஒைைங்கசீப்பின் பிைதிநிதியாக வந்ை ைைபதி

அதிர்ச்சியுற்று நின்ைான். பைந்ை ஹிந்துஸ்ைானம் முழுவதும் இந்ைப்
பட்டத்து யாரன பவனி வந்ைாயிற்று. எங்சகங்கும் பகாலாகல
வைபவற்பு. பாதுஷாவின் பாதுரகக்குப் பயபக்தியுடன் உபசரிப்பு.
யாபைனும் இப்படி அரைக் காலில் அணிந்து சகாண்டு பகலி
சசய்ைது உண்டா?

சைக்சகன்று வாரை உருவினான் முகலாய சாம்ைாஜ்யத்தின்

பிைதிநிதி. கண்கள் சகாவ்ரவசயனச் சிவக்க, மீரச துடித்ைது.
பவகமாய் ஓைடி முன் வந்ைவன் சட்சடன்று கட்டுப் படுத்திக்
சகாண்டான். 'அைசியாபை! ைாங்கள் சசய்ை அவமானத்துக்கு நாபன
ைண்டரன ைருவது, மாட்சிரம ைங்கிய எங்கள் சக்கைவர்த்திரய
நாபன அவமதிப்பைாகும். ஆனால் பாதுஷாவின் பவசைாரு
பிைதிநிதி விரைவில் உங்கரைச் சந்திப்பார் பபார் முரனயில். அது
மட்டும் நிச்சயம். வருகிபைன்.'

பாதுஷாவின் பாதுரகரயத் திரும்ப எடுத்து அம்பாரியில்

ரவத்ைான் அந்ைத் தூைன். பத்துப் பபர் சகாண்ட பரிவாைம்
[218]
சவளிபயறியது. எல்பலாருக்கும் பின்னால் அரசந்ைாடிச் சசன்ைது
யாரன.

மந்திைத் ைரையிலிருந்து விடுபட்டது சகாலு மண்டபம். எங்கும்

சைசைப்பு. கிசுகிசுப்பு.

ைடுக்கும் கிருஷ்ணப்பரைப் பின்ைள்ளிவிட்டு, ைாமரைரய

சநருங்கினார் ைகுநாைர். அவள் காதிபல ைகசியமாக ஏபைா
சசான்னார்.

'அப்படியா!' கலவைம் ைாமரையின் முகத்தில் குடி சகாண்டது.

மறுவினாடி அவள் அறிவித்ைாள்:

'அந்ைைங்க ஆபலாசரனகள் அவசைமாக நரடசபை

பவண்டியிருக்கிைது. அரவ இனிக் கரலயலாம். முக்கியமான
முடிவுகள் எடுத்ைால், நாரை சைரிவிக்கிபைாம்.'

விடுவிடுசவன ைர்பார் கரலந்ைது. 'சிற்ைப்பா! இவர் சசால்வது

உண்ரமைானா? ' கிருஷ்ணப்பரை உைவிக்கு அரழத்ைாள் ைாமரை.

'என்ன சசால்கிைார்?"

'உண்ரம நிரலரயச் சசான்பனன்,' என்று சகக்கலித்ைார்

ைகுநாைர். "சிங்காவைத்தின் வைலாற்றிபலபய இத்ைரகய வீைமிக்க
பவரை வந்ைது கிரடயாபை! அரைச் சசான்பனன். பக்கத்திபலைான்
சசஞ்சி இருக்கிைது. ஒைைங்கசீப்பின் ைைபதியான ஜூல்பிகர்கான்
அங்பகைான் முற்றுரக இட்டிருக்கிைான் இப்பபாது
அவமானப்படுத்ைப்பட்ட தூைர்கள் அவனிடம்ைான் ஓடுவார்கள்.
அவன் ைன் பரட சமாத்ைத்ரையும் இங்பக திருப்புவான்.
பபாைாசைன்ைால் சடல்லிக்குச் பசதியனுப்பி, புதிய பரடகளும்
ைருவிப்பான். நாம் சும்மா இருப்பபாமா? சுண்ரடக்காய் அைவுள்ை
பைசமானாலும், கரடசி மனிைன், ஆடு மாடு, புல் பூண்டு
உள்ைவரை பபாைாடுபவாம். பபாைாடி வீை சுவர்க்கமரடபவாம்.

[219]
சிங்காவைம் என்ை ஓர் அசல் மரலயும், சிங்காவைத்தின் மக்கரைக்
சகாண்ட ஒரு பிண மரலயும் பக்கத்தில் பக்கத்தில்...'

‘'பவண்டாம், பவண்டாம்" ைாமரை காரைப் சபாத்திக்

சகாண்டாள்.'அப்படிப்பட்ட நிரலரம வைபவ பவண்டாம். அரைத்
ைடுக்க வழி சசால்லுங்கள்."

"அப்படிக் பகள், புத்திசாலிப் சபண் மிக மிக பவகமான

குதிரைகள் மூன்ரை அமர்த்துபவாம். பாதுஷாவின் பரிவாைத்ரை
ஓடிப் பிடிப்பபாம். ைடுத்து நிறுத்துபவாம். சசய்ை காரியத்துக்கு
மன்னிப்பு...'

'சபரியவபை! நாக்குத் ைறிசகட்டு ஓடினால் நச்சுப் பாம்பாகிவிடும்

என்பார்கள்! ரகரயக் கட்டியவாறு கவனித்துக் சகாண்டிருந்ை
காஞ்சிபுைத்ைான் ைகுநாைரின் எதிரில் வந்ைான். "சகாஞ்சம் அடக்கிபய
பபசுங்கள். உப்புப் பபாட்டுச் பசாறு தின்ை எந்ைப் பிைவியும்,
ைன்மானம் இருப்பைற்காக மன்னிப்புக் பகட்காது."

'ஓ' ைகுநாைர் விழிகரைச் சுழற்றினார் கிண்டலாக. 'சசன்ரனப்

பட்டணத்திபல அடிரமகளின் பசாற்றுக்கு உப்புக்கூடப்
பபாடுகிைார்கைா? '

'மாமா!" சீறினார் கிருஷ்ணப்பர். "நீங்கள் ைைபதிரய மட்டும்

அவமதிக்கவில்ரல. என் அண்ணன் சபண்ரணயும் ைான். '

'அண்ணன் சபண்ணல்ல இவள் நம்ரமப் பூண்படாடு அழிக்க

வந்ை பூகம்பம்!"

'இருக்கட்டும். அன்னியனான பாதுஷாவிடம் சிறுரமப் பட்டுச்

சாவரைக் காட்டிலும், என் அண்ணன் குழந்ரை யினால் அழிவது
பமல்ைான். '

[220]
 'மருமகபை இைரமத் திமிரினால் இவன் சசய்வரை..."
காஞ்சிபுைத்ைான் சிரித்ைான்: 'ைரல நரைத்ை கிழவர்களுக்பக இைரம
திரும்புகிை காலம் இது எனக்கு இருக்கக் கூடாைா சபரியவபை!'

'ையவுசசய்து நடக்க பவண்டியரைப் பபசுங்கள், ' மன்ைாடினாள்

ைாமரை.

'நடக்க பவண்டியது என்ன? முன்சசன்று ைாக்குவது ைான் மிகச்

சிைந்ை ைற்காப்பு. அைன்படி, ஜுல்பிகர்கான் வரும் வரையில் நாம்
ஏன் காத்திருக்க பவண்டும்?"

மின்சவட்டும் பநைம். ைாமரையின் காைல் கண்கரை அவன்

கண்கள் சந்தித்ைன. மறுவினாடி அவன் சவளிபயறினான்.

சடாக், சடாக். 'ஐயா, ஐயா. சடாக் சடாக். 'யாைப்பா அது?'

ரையல்காைக் கிழவர் ஊசியும் நூரலயும் கீபழ ரவத்ைார். சலாக்கு
சலாக்சகன்று இருமியவாறு எழுந்து வந்ைார். ைாரை நீக்கிக்
கைரவத் திைந்ைார். காரல சவய்யில் சுள்சைன்று வீசியது.
சநற்றியில் சார்புக் கட்டி, வாசலில் நின்ைவரனப் பார்த்ைார்.

“வணக்கம், ைாத்ைா. நான்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். உங்கள் கடன்

தீர்க்க வந்திருக்கிபைன். '

'வா, வா." அகம் குளிை முகம் மலை வைபவற்ைார் கிழவர். 'அந்ைக்

கடன்காைப் பயல் தினம் வந்து என் உயிரை எடுக்கிைானப்பா. '

'அசைப்படி? இன்ரைக்குத்ைாபன நான் வருவைாகக் சகடு?

இந்ைாருங்கள்." பவட்டி மடிரயப் பிரித்ைான். உருண்டன
கலகலசவன்று சபாற்காசுகள். 'அடபட உனக்கு பவரல ஏபைனும்
கிரடத்ைைா ைம்பி?'

"ஆமாம், ைாத்ைா. அைண்மரனயில். '

'அைண்மரனயிலா!' பின்னும் பைபைத்ைன கிழவரின் குழி விழுந்ை

கண்கள். 'என்ன பவரல?"
[221]
 'ஏபைா ைைபதிசயன்று சசால்கிைார்கள். '

'ஆ ைைபதியா' வியப்ரப சவளியிட்டது கிழவர் அல்ல, கடன்

வசூலிப்பைற்காக வந்ைவன்ைான். இன்ரைக்கு எப்படியும் பணம்
வாங்காமல் திரும்புவதில்ரல என்று தீர்மானம் பபாலும். ைன்னுடன்
சிறிய கூட்டத்ரைபய அரழத்து வந்திருந்ைான்.

வாசலில் ஒபை கசமுச. ஏகப்பட்ட கிசுகிசு. ஆமாம், இவர்ைான்

புதிய ைைபதி... பாதுஷாவின் பரிவாைத்ரைச் சும்மா வாயாபலபய
ஊதிவிட்டார்... பட்டணத்துக்காைர். அைசிக்கு பவண்டியவர்...

"பணத்ரை எடுத்துக் சகாள்ளுங்கள்", ரையல்காைரின்

கடன்காைரிடம் அரமதியாகச் சசான்னான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
சைருவுக்கு வந்ைான். ரக ைட்டினான்.

'வாருங்கள் பைாழர்கபை! தினசவடுத்ை பைாளுரடபயார்

யாைாயிருந்ைாலும் வாருங்கள் மானத்ரைப் சபரிைாக
மதிப்பபாசைல்லாம் வாருங்கள் இருப்பது ஓர் உயிர் அது எதிரிரய
ஒழிப்பதிபல பபாகட்டும். சகாண்டிருப்பது ஒரு சபயர். சகான்ைான்
பரகவரன என்ை புகழ் வந்து சூழட்டும்! வாருங்கள்! வாருங்கள்,
உங்கள் உள்ைத்திலுள்ை பீதி எனக்குப் புரிகிைது; கலங்காதீர்கள்.
பபைைசர் ஒைைங்கசீப்பல்ல, அவருக்கு முப்பாட்டனாரையும் நம்மால்
முறியடிக்க முடியும். பைரவயானது ஒன்றுைான் - மன உறுதி...'

முைலில் இங்சகாருவர் அங்சகாருவர், பிைகு ஐந்து பபர்,

பத்துப்பபர். அைன்பின் மைமைசவன்று சநரிசல்.

யாபைா பகட்டார்கள்: 'அைசாங்கப் பரட வீைர்கள் இல்ரலபயா?

ஈட்டியும் கவசமும் வாளும் வில்லும் இல்லாமல் நாம் பபாய் என்ன
சசய்யப் பபாகிபைாம்?"

கர்ஜித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'பகாரழயின் கரடசிப் புகலிடம்

ஆயுைம்! நமக்கு ஏன் அது? ைத்ைத்திபல சுத்ைமில்லாை
மக்களுக்குத்ைான் ைைகஜதுைக பைாதிகள்! நமக்பகன் அரவ?
[222]
நமக்குக் ரகபய ஈட்டி, காபல புைவி, மார்பப கவசம், எண்ணபம
வாள். அைற்கு பமல் என்ன பைரவ? வாருங்கள் பைாழர்கபை!'

கூட்டம் பசருபமா பசைாபைா என்று நிற்கவில்ரல காஞ்சிபுைத்ைான்.

நடந்ைான் முன்பனறி. உணர்பவ சசால்லிற்று, உடன் வருகிைார்கள்
பலபபசைன்று.

ஒவ்சவாருவர் ரகயிலும் என்ன விந்ரையான ஆயுைங்கள் கம்பு,

கழி, கத்தி, ஈட்டி, அரிவாள்!

ஓர் இரைஞன் காஞ்சிபுைத்ைாரன ஒட்டிக் சகாண்டாற் பபால்

நடந்ைான். 'என் சபயர் துரைபவலன். அரை இன்று முைல் மாற்றிக்
சகாள்ைப் பபாகிபைன். '

'என்னசவன்று?" "ைசமகா என்று. ' 'அப்படிசயன்ைால்?"

'ைைபதியின் சமய்க் காப்பாைன்' வாய்விட்டு நரகத்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான். 'சபயர் சூட்டு விழாரவப் பிற்பாடு ரவத்துக்
சகாள்ைலாம். இப்பபாது ஜூல்பிகர்கானின் பாசரைகரைக் காட்டு
பார்க்கலாம். கூடாை சமல்லாம் சசஞ்சிரயச் சுற்றிச் பசர்ந்ைாற்பபால்
இருக்கின்ைனவா, விட்டுவிட்டா? '

'முன்சபல்லாம் பசர்ந்ைாற்பபாலத்ைான் இருந்ைன, ' என்று

விைக்கினான் துரைபவலன். 'ஆனால், முற்றுரக ஆைம்பித்து
சைாம்பக் காலமாகிைது. சசஞ்சி மன்னர் ைாஜாைாமின் சுண்டு
விைரலக்கூட அரசக்க முடியவில்ரல. அதிபல எல்பலாருக்கும்
பசார்வு,' காஞ்சிபுைத்ைானின் காபைாடு கிசுகிசுத்ைான். 'இன்சனாரு
விஷயம். பாதுஷா ஒைைங்கஜீப்பின் சசாந்ைப் புைல்வரனபய இந்ை
ஜூல்பிகர்கான் நம்பாமல், ஒரு கூடாைத்திபல சிரை
ரவத்திருக்கிைானாம்! இப்படி அவர்களுக்குள் ஏகப்பட்ட பிைவுகள்.
ஒவ்சவாருவன் ஒவ்சவாரு மூரலயில் கூடாைம் அடித்துக்
சகாண்டிருக்கிைான்."

[223]
 'நம்முரடய நன்ரமக்காகத்ைான், ' காஞ்சிபுைத்ைானின் முகத்தில்
முறுவல் பூத்ைது.

மரலச்சரிவில் இைங்கலானார்கள் காஞ்சிபுைத்ைான் குழுவினர்.

மாரலச் சூரியனும் அரைபய சசய்ைான்.

கரிய இருள் கிடுகிடுசவனக் கூப்பியது. சைாரலவில் இைண்சடாரு

கூடாைங்களிலிருந்து தீப்பந்ைங்கள் கண்சிமிட்டின. குதிரைக்
குைம்படிகள் பட்டுப் பட்டு எத்ைரன குழிகள்! சாரல காரல
இடறிற்று.

'உஸ்!" உைட்டில் விைல் ரவத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'இனி நமக்குத்

துரண இருளும் நிசப்ைமும்ைான். சமல்ல ஊர்ந்து முைல்
கூடாைத்ரை அமுக்குபவாம். துளிபயாரசயும் பகட்குமுன் அடுத்ை
கூடாைம் பிைகு அைற்கடுத்ைது...'

சுமார் நூறு பபர் சகாண்ட கூட்டம் அவனுரடயது. ஆயினும்,

ஆழ்ந்ை சமைனம். அடிபமலடி.

புது மனிை நடமாட்டத்ரைப் புைவிகள் கண்டு விட்டனபவா?

இைண்சடான்று கரனத்ைன. ஆனால், யாரும் கானு முன்பு,
'பாயுங்கள்!' கட்டரையிட்டுவிட்டுக் கூடபவ பாய்ந் ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

கள்ளில் பாதியும், கனவில் பாதியுமாக ஆழ்ந்து கிடந்ைனர்

சிப்பாய்கள். அவர்கள் விழித்சைழுந்து பபாைாடுமுன் சுருட்டிவிட்டது
காஞ்சிபுைத்ைானின் குழு. ஆட்கரை முடக்கிவிட்டு, ஆயுைங்கரைப்
பறித்சைடுத்துக் சகாண்டார்கள். சற்றுத் சைாரலவில் இன்சனாரு
கூடாைம். ஆனால் எப்படிபயா ஒருவன் ைப்பிவிட்டாபன! முக்கிய
ைைபதிகளுக்கு அபாயச் பசதிரய அறிவிக்க, குதிரையிபல
பைக்கிைாபன!

[224]
 'எச்சரிக்ரகயாயிருங்கள் ஓைங்களில் மரையுங்கள்!' காஞ்சிபுைத்ைான்
முைலில் ைன் பைாழர்கரைப் பாதுகாக்க முரனந்ைான்.
அைற்குள்டுமீல் டுமீல்!

மின்னல் பபால் சநருப்புத் சைறித்ைது தூைத்பை இடிசயன

முழங்கியது சசவிடாக்கும் ஒரச

'அம்மா' அலறி விழுந்ைான் ஒருவன். துரைபவலன் ஓடிவந்ைான்.

'அவர்களுக்குத் ைகவல் எட்டிவிட்டது. பீைங்கியில் சவடி மருந்து
சகட்டித்து, இரும்புக் குண்டுகரை...'

"ஐபயா சசத்பைன்!" இன்னும் பல ஓலங்கள் பகட்டன. பளிர்

பளீசைன்று தீப்சபாறி, ங்ச ாய்சயன்று எகிறி வரும் இரும்புக்
குண்டு!

'இரு, கரடசி வரை பார்த்து...' சசால்லி முடிக்கவில்ரல.

காஞ்சிபுைத்ைானின் காலிபல சபரும் அடி! அப்பப்பா கண்கள்
இருண்டன.

மயங்கிச் சாய்ந்ைவரனத் ைாங்கிப் பிடித்துக் சகாண்டான்

துரைபவலன்.

மீண்டும் கண் விழித்ைபபாது -

சிங்காவைம் மரலச் சரிவிபல இருப்பரைக் கண்டான்

காஞ்சிபுைத்ைான். சவய்யில் ஏறியிருந்ைது.

உயிர்காத்ை பைாழபனாடு ஒரு வார்த்ரையும் பபசவில்ரல.

ைள்ைாடித் ைடுமாறி நடந்ைான். ஒருமுரை திரும்பிப் பார்த்ைான்.

துரைபவலன் அவன் எண்ணத்ரை ஊகித்துக் சகாண்டான்.

'கவரலப்படாதீர்கள். நம்மவர்கள் ைப்பிபயாடி விட்டார்கள். '

சபருமூச்சு விட்டபடி, "நிைாயுைபாணிகரை அரழத்து வந்து காவு

சகாடுக்கப் பார்த்பைன் பார்!" என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

[225]
 பைற்றினான் துரைபவலன். 'நாட்டுக்காகப் பபார் புரிய அவர்கள்
பாக்கியம் சசய்திருக்க பவண்டும்... என்ரனப் பிடித்துக்
சகாள்ளுங்கள். '

துரைபவலனின் பைாள், காஞ்சிபுைத்ைானுக்குக் காலாயிற்று.

பைாழனின் பைாளில் ரகரய அழுத்தி, ைத்தித் ைத்தி நடநைான.

சுரனசயான்று சைரிந்ைது. நடந்து கரைத்ைவர்கரை வருந்தி

அரழத்ைது நாவல் மைத்தின் நிழல்.

துரைபவலன் மைத்ரை உலுக்க, உதிர்ந்ைன கனிந்ை பழங்கள்.

மண்ரண ஊதிவிட்டு வாயில் பபாட்டுக் சகாண் டான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

சபாருமினான் துரைபவலன். 'வீைத்தில் முக்கால் பங்கு இருப்பது

விபவகம். அரைக் ரக விட்டுவிட்படாம். சவறும் உணர்ச்சிபய
பபாதுசமன்று பமாதிபனாம். மண்ரட உரடந்ைது ைான் மிச்சம்.
வீைாபவசத்ரை வீணடிக்காமல்...'

துரைபவலனின் பபச்சு நின்ைது, காஞ்சிபுைத்ைான் அரைக்

கவனியாை காைணத்ைால். 'என்ன, நான் பாட்டுக்கு ரிஷி மாதிரி
உபபைசம் பண்ணிக் சகாண்டிருக்கிபைன். நீங்கள் கசன் மாதிரி
எந்ைத் பைவயானிரயபயா நிரனத்துக் சகாண்டு இருக்கிறீர் கபை!

"அபைா பார், அந்ைப் ரபயன் திண்டாடுவரை, பாவம் சிறுவன்.

வா. '

சுரனயின் கிழக்குப்புைம் ஒரு மாமைம். அைன் கீபழ, ஒரு

மாட்டுக்காைச் சிறுவன் ைன் கந்ைல் துணிரய விரித்துப் பபாட்டு
உட்கார்ந்திருந்ைான். கஞ்சிக் கலயமும் ஊறுகாய் இரலயும் அவன்
எதிபை இருந்ைன. ஆனால், பாவம், ஒரு கவைம்கூட விழுங்க
முடியாமல்...

[226]
 எக்கி எக்கிப் பைந்து வந்து அவரன வட்டமிட்டன. சில மரலக்
கழுகுகள்! எந்ை வினாடியும் கஞ்சிக் கலயத்ரைக் சகாத்திச்
சசன்றுவிடும்!

ஆனால் சிறுவன் சாமர்த்தியசாலி. நீைமான கயிற்றில் ஒரு

கல்ரலக் கட்டி ரவத்திருந்ைான். ஒரு ரகயால் அரைத் ைரலக்கு
பமல் சுழற்றிக்சகாண்பட, மறு ரகயால் உணவருந்தினான்.

'ைம்பி, நீ அரமதியாய்ச் சாப்பிடு. நான் பார்த்துக் சகாள்கிபைன்.

கயிற்ரை இப்படிக் சகாடு," என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

காஞ்சிபுைத்ைான் இரு ைைத்துக்குபமல் கயிற்ரைச் சுழற்ைத்

பைரவயிருக்கவில்ரல. சபரிய ஆள் வந்ைதுபம பைந்துவிட்டன
கழுகுகள்.

சசக்கச் சிவந்ை எலுமிச்சம்பழ ஊறுகாரய நாக்கில் சைாட்டு

சநாட்ரடவிடும் சிறுவரனக் கனிவுடன் பநாக்கினான்
காஞ்சிபுைத்ைான். ஏபைா ஒர் எண்ணம் உதித்ைது. ரகயிலுள்ை
கயிற்ரைப் பார்த்ைான். தூைத்துக் கிரைகளில் பதுங்கிவிட்ட
கழுகுகரைப் பார்த்ைான். திருப்தியுடன் உண்டு முடித்து, சுரனயில்
ரக கழுவிக்சகாண்டு திரும்பும் சிறுவரனப் பார்த்ைான்.

'சைாம்ப நன்றி ஐயா, சிறுவன் கூறி முடிக்கும் வரை

சபாறுரமயில்ரல. "இந்ைா பிடி," என்று கல்கட்டிய கயிற்ரைத்
திருப்பிவிட்டு, 'நட, நட!' என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான் துரை
பவலனிடம்.

சவகுபநைமாய் வாய் திைவாது கவனித்துக் சகாண்டிருந்ை

துரைபவலனுக்குத் ைாங்கசவாண்ணாை அதிசயம். என்ன வந்ைது
இவருக்குத் திடீர் உற்சாகம் சிட்டுப் பபால் பைக்கிைாபை!

'உங்கள் கால் ஜாக்கிைரை உங்கள் கால்!' என்று கூவினான்.

[227]
 "ஓங்குக அைசியாரின் கீர்த்தி!' மிடுக்குடன் பிைபவசித் ைார் ஒரு
பரடத்ைரலவர்.

'வாரும் சநடுமாைபை!” என்று வைபவற்ைார் கிருஷ்ணப்பர்.

அைசிக்கு அறிமுகமும் சசய்து ரவத்ைார்: "இவர்ைான் நமது
துரணத்ைைபதி. ''

"அப்படியா! மகிழ்ச்சி. இன்பனைம் எதிரியின் கைத்தில் இருக்க

பவண்டியவைாயிற்பை ைாங்கள்? என்ரன ஏதும் ஆபலாசரன
பகட்பைற்காக வந்தீர்கைா?'

துரணத் ைைபதியின் முகத்தில் திரகப்பு. அனுபவத்ைால் சுருக்கம்

விழுந்ை கன்னங்களில், சந்பைகத்தின் சாரய படர்ந்ைது!

'எதிரியின் கைசமன்று அைசியார் எரைச் சசால்கிைார்கள்?

எனக்கும் காதில் விழுந்ைது, அரையும் குரையுமாக. விைங்கத்
சைரிந்து சகாள்ைத்ைான் வந்பைன்."

கிருஷ்ணப்பர் ஆச்சரியப்பட்டார்: 'என்ன! புதிய ைைபதி

உங்கரைக் கலந்ைாபலாசிக்கவில்ரலயா? உங்களுடன்
புைப்படவில்ரலயா?"

'இல்ரலபய?" கடகடசவன்று ஒரு நரகப்சபாலி. யாரன

பின்னாலும் மணிபயாரச முன்னாலும் வருகிை மாதிரி,
நரகத்ைவாபை நுரழந்ைார் ைகுநாைர்.

'அடடா பசதி சைரியாைா அருரம மருமகபை' குைலிபல பகலி,

சிரிப்பிபல ஏைனம். உைட்டிபல மமரை. 'புதிர் பபாட இது
பநைமில்ரல மாமா!'

'உண்ரம, உண்ரம. புைமுதுகு காட்டபவ பநைமில்ரலபய!'

“என்ன?" ைாமரை, சசன்னம்மா, கிருஷ்ணப்பர் மூவரும் சூழ்ந்து

சகாண்டார்கள் அவரை.

[228]
 'ஏன் திடுக்கிடுகிறீர்கள்? எங்கிருந்பைா வந்ைான் அந்ைக்
காஞ்சிபுைத்ைான். அவனுக்கு என்ன சைரியுசமன்று ைைபதி பைவியில்
அமர்த்தினர்கள்? சசால்லால் பந்ைல் பபாடுகிை பசாம்பபறி அவன்!
இல்லாை சாமர்த்தியசமல்லாம் கற்பித்துக் சகாண்டால், பாவம்,
அழகாய் இருப்பரைத் ைவிை அவசனன்ன சசய்வான்?"

'பபாதும், நிறுத்துங்கள், ைாமரை படபடத்ைாள். "அவருக்கு என்ன

ைகுதி உண்சடன்பது மக்கள் கவரலப்பட பவண்டிய விஷயம்.
உங்களுக்கு ஏன் வம்பு? பவறு எரைபயா சசால்ல வந்தீர்கபை,
அரைச் சசால்லுங்கள்."

"பவசைரை? இந்ைச் சிங்காவைத்தின் மானம் கப்பபலறிய

விஷயத்ரைத்ைான்!” ைகுநாைர் சவடித்ைார். 'திட்டமிட்டு, உைவு
ரவத்து, பநைம் கணித்து, சூழ்நிரல பார்த்து நடத்ை பவண்டிய
மாசபருங் கரல, யுத்ைம். கிைாமத்து ஆட்கள் அடிைடிச் சண்ரட
சசய்வார்கபை, அது மாதிரியா சசய்வது? பச, அவமானம்
அவமானம் ைரல நிமிைபவ முடியாை அவமானம்!"

'மாமா...' பல்ரலக் கடித்ைார் கிருஷ்ணப்பர். 'சபாறுங்கள்

மருமகபை விஷயத்ரைச் சசால்கிபைன். கரடவீதியில் அகப்பட்ட
சில பபாக்கிரிகரைத் துரணக்கு அரழத்துக் சகாண்டு பபாருக்குக்
கிைம்பியிருக்கிைார் நமது புதிய ைைபதி. சக்ரகயாய் உரைத்து
விட்டானாம் ஜூல்பிகர் கான். மானமுள்ை பாதிப்பபர் அங்பகபய
மடிந்து விட்டார்கள். மானமில்லாை சில பபர்...'

பவசைாரு குைல் குறுக்கிட்டது. 'அந்ைப்புைத்தில் பிைபவசித்து

அக்கப்பபார் பபசுகிைார்கள் அப்படித்ைாபன, சபரியவபை!”

ைாமரை ஒடி முன்சசன்ைாள். 'நீங்கள்... நீங்கள்... உங்களுக்கு

எதுவும்...'

[229]
 ‘'எதுவுமில்ரல. பயப்படாதீர்கள் அைசி, ' புன்சிரிப்புடன் உறுதி
கூறினான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'எனக்கும் எதுவும் பநைவில்ரல.
நாட்டின் மானமும் பத்திைமாய்த்ைான் இருக்கிைது...'

'ஜுல்பிகர்காரன நீங்கள் ஏபைா ைனிப்பட்ட முரையில்

ைாக்கியைாகவும், அதில்... ' கிருஷ்ணப்பரின் பகள்விரய
இரடமறித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். "ஆமாம். நான் முன்
பயாசரனயின்றி ஏபைா சசய்துவிட்டைற்காக..." ைாமரையின் முன்பன
ைரல வணங்கினான். "...அைசியாரிடம் மன்னிப்புக் பகட்டுக்
சகாள்கிபைன். ஆனால், புதியசைாரு திட்டத்துடன் இப்பபாது
வந்திருக்கிபைன். அைற்குத் துரணத் ைைபதி உள்பட எல்பலாரும்
ஒத்துரழப்புத் ைைபவண்டும்...'

'ஆரணக்குக் காத்திருக்கிபைன், பிைபு' வாரைத் ைாைடியில்

ரவத்து வணக்கம் சசலுத்தினார் துரணத்ைைபதி.

'நல்லது. நமது பரடயிபல யாரனகள் இருக்கின்ைனவா?

வலுவான, சபரிய யாரனகள்?"

'ஒரு பிரிபவ இருக்கிைது.'

'அவ்வைவு பவண்டாம். மூன்பை மூன்று பபாதும். பிைகு,

பகாட்ரடக் கைவுகரைப் பிரணக்கிபைாபம, அது பபான்ை நீண்ட
கனமான சங்கிலிகள் மூன்று பவண்டும். '

கிருஷ்ணப்பர் குழம்ப, ைாமரை கவரலயுை, ைகுநாைர் பகலியாகச்

சிரித்துக் சகாண்டார் ைமக்குள்.

அன்றிைவு, பகட்டரவ கிரடத்ைன. புைப்பட்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

[230]
 (19)
கண்ணாமூச்சி விரையாடும் குழந்ரைகள்ைான். அந்தி
வானத்துக்குத் ைாைரககள் ஒவ்சவான்ைாய்த் ைரலகாட்டின.

'சசான்னசைல்லாம் நிரனவிருக்குமல்லவா? காஞ்சிபுைத்ைான்

கரடசி முரையாகக் பகட்டான். இடம்: ஆயுைச் சாரலக்கு
சவளிபய. கூட இருந்பைார்: கரிய சபரிய யாரனகள் மூன்று.

"ஆம், ைைபதி அவர்கபை, ' என்ைார் துரணத்ைைபதி. 'ஐந்நூறு

பபர் சகாண்ட ஒரு சிறிய பரடயுடன் நான் புைப்பட பவண்டும்.
ஜுல்பிகர்கானின் பரடக்குச் சமீபமாக ஒரசயில்லாமல் பாடியிைங்க
பவண்டும். நாரை இைவு, விடிகாரல பவரையில், அவரனப்
பின்புைமாகத் ைாங்கள் ைாக்குவீர்கள். அந்ைக் குழப்ப நிரல பார்த்து,
நான் முன் புைத்திலிருந்து பாய பவண்டும். '

'சமத்ைச் சரி, ' காஞ்சிபுைத்ைானின் முகத்தில் புன்னரக பூத்ைது.

"பின்பக்கத்தில் நான் ைாக்கியது சைரிந்ை பிைபக நீங்கள்
கிைம்பபவண்டும். அதுவரையில் நீங்கள் ஒளிந்திருப்பது ஓர் ஈ
காக்ரகக்கும் சைரியக்கூடாது. எவரிடமும் மூச்சு விடாதீர்கள்."

'கட்டரை, பிைபு. ’’

இழு, இழு, தூக்கடா. சமல்ல. சமதுவாய். ஒரு மூச்சுப் பிடி. ஆ!

-பத்துப் பதிரனந்து பரட வீைர்கள் தூக்கி வந்ைார்கள், மூன்று

நீண்ட இரும்புச் சங்கிலிகரை. குன்று சரிந்ைாற்பபால் குவித்ைனர்
கீபழ.

"ஒவ்சவாரு சங்கிலிரயயும் ஒவ்சவாரு யாரன மீது ஏற்றுங்கள். '

காஞ்சிபுைத்ைானிடமிருந்து கட்டரை பிைந்ைது.

நான்கு நான்கு பபைாக அந்ை பவரலயில் ஈடுபட்ட சமயம்

[231]
 'சிங்காவைம் குன்றின் குறுக்காக எனக்கு ைகசிய வழிரயக் காட்ட
ஆள் ையாைாயிருக்கிைைா?' என்று வினவினான் காஞ்சி புைத்ைான்.

"அபைா, அவன் வருகிைான்.'

துரணத் ைைபதி ரகரய நீட்டினார். குடுகுடுசவன்று ஓடிவந்ைான்

ஒரு சித்திைக் குள்ைன்.

'இந்ைக் காட்டிபலயும் மரலயிபலயும் பிைந்து வைர்ந்ைவன் இவன்,

' துரணத் ைைபதி அறிமுகம் சசய்து ரவத்ைார். 'ைங்கள்
விருப்பப்படி, எவருக்கும் சைரியாை ைகசியப் பாரையில் அரழத்துச்
சசல்வான். அந்ைப் பாரை, சசஞ்சி மரலரயயும், பகாட்ரடரயயும்
சுற்றிக் சகாண்டு சசல்லும். ஜூல்பிகர்கானின் பாசரைக்கு
வால்பக்கத்ரை அரடயும்.'

காஞ்சிபுைத்ைான் பீடு நரடயுடன் முன்பன நடந்ைான். அவன்

பின்பன மூன்று யாரனகள்- மாவுத்ைன் இல்லாமபல. எல்பலாருக்கும்
முன்னால் அந்ைச் சித்திைக் குள்ைன்.

அடர்ந்ை கானகத்தினுள் அந்ைக் குழு புரைந்ைது. பார்த்ைவாறு

நின்றிருந்ைார் துரணத்ைைபதி.

'வருந்துகிபைன் நண்பபை, வருந்துகிபைன்." திடுக்கிட்டுத்

திரும்பினார் துரணத்ைைபதி. நரைத்ை மீரசரய சநருடியபடி
நின்றிருந்ைார் ைகுநாைர்.

“வணக்கம் பிைபு. யாருக்காக வருந்துகிறீர்கள்?"

"உங்களுக்காகத்ைான்," சவறுப்ரப உமிழ்ந்ைது ைகுநாைரின் பபச்சு.

“உமது ஆற்ைல் என்ன, அனுபவம் என்ன பநற்று வந்ை

அன்னியன் கட்டரை பிைப்பிக்கும்படி பநரிட்டது, பாருங்கள்."

துரணத்ைைபதி சிரித்ைார். 'என்ன சசய்வது, பிைபு!

அைண்மரனயில்கூடத்ைான் அப்படி. ஏகசக்கைாதிபத்தியம் சசய்ை
[232]
மகா சபரியவர்கசைல்லாம் இருக்குமிடம் சைரியாமல்
பபாய்விடவில்ரலயா? '

ைகுநாைரின் முகம் இருண்டது. "என்ரனக் பகலி சசய்யுங்கள்

ைாைாைமாய். இன்பைா நாரைபயா பபாய்விடும் வயது எனக்கு.
இருந்ை வரையில் அனுபவித்ைாகி விட்டது.பபாதும். உங்களுக்கு
அப்படியில்ரலபய! இன்னும் எவ்வைபவா முன்னுக்கு
வைபவண்டியவர் அல்லவா?”

'வைாமலா பபாபவன்!"

'கானல் நீர் என்ன என்பரை இன்றுைான் கண்படன்!' எள்ளி

நரகயாடினார் ைகுநாைர். 'அந்ைக் கிழட்டுப் பிைைம ைைபதி
ஒய்சவடுத்துக் சகாண்டபபாது அைசி உம்ரமயல்லவா அந்ைப்
பைவிக்கு உயர்த்தியிருக்க பவண்டும்? எப்பபாது அரைத் தூக்கி
அன்னியன் ரகயில் சகாடுத்ைார்கபைா, அன்ரைக்பக உமது
எதிர்காலத்தின் கரடசி அத்தியாயத்ரை எழுதியாகி விட்டது!"

'ையவுசசய்து ைாஜத் துபைாகமான பபச்சுக்கரை என் காதில்

பபாடாதீர்கள், 'துரணத்ைைபதி திரும்ப முற்பட்டார்.

'நீங்கள் உயிபைாடு இருப்பபை ைனக்கு ஆபத்து என்று

தீர்மானித்துவிட்டான் அந்ைக் காஞ்சிபுைத்ைான்! பவடன் விரிக்கும்
வரலயில் மான்குட்டி விழுகிை மாதிரி அப்பாவி நீங்கள்
சிக்குகிறீர்கபை. அரை நிரனத்பைன். பரிைாபமா யிருந்ைது.'

துரணத்ைைபதி நின்ைார். "ஆைாைம்?"

'ஆைாைம், நாரை இைவு உங்கரை அந்ை ஜுல்பிகர்கான் முந்தும்

பபாது கிரடக்கும். காஞ்சிபுைத்ைான் என்னபவா சசய்யப் பபாகிைான்
என்று நீர் காத்திருக்க, ஒைைங்கசீப்பின் பரடகள் உமது சின்னஞ்சிறு
பரடயின்மீது புயலாய்ப் பாய்ந்து சின்னாபின்னப்படுத்ைப்
பபாகிைபை, அப்பபாது கிரடக்கும் ஏைாைமான ஆைாைம் நீங்கள்
ைப்பிபயாடி வந்ைால் தீைாை அவமானம்! துரணத் ைரலவர்
[233]
பைவியிலிருந்து துைத்தியடிக்க, சுலபமான சாக்கு பபார்க்கைத்தில்
மடிந்தீர்கபைா, இன்னும் நல்லது.'

துரணத்ைைபதி குழம்பி நின்ைார். ைக்க ைருணம். ைகுநாைர் பமலும்

முடுக்கிவிட்டார்.

'அவனுரடய சூழச்சிரய முறியடிக்க ஒபை ஒரு வழி ைான்

உண்டு. '

'என்ன அது?'

'பரடயுடன் அங்பக பபாகாதிருப்பதுைான் பிைகு உமது விருப்பம்.

'

“என் கண்ணில்ரலயா? எடுத்துக்சகாள். ஊம். சாப்பிடு.

பார்க்கலாம். '

கீய் கீய் கீய். சிைகடித்துப் பைந்ைது பச்ரசக் கிளி. சவள்ளிக்

கூண்டின் மறுபுைம் சைாற்றிக் சகாண்டு முகத்ரைத் திருப்பிக்
சகாண்டது.

சுற்றிச் சசன்ைாள் சசன்னம்மா. உள்ைங்ரகரய அகலப் பிரித்ைாள்.

சகாய்யாப்பழத்ரைக் காட்டி மீண்டும் மன்ைாடினாள். 'என் சசல்லக்
கிளி இல்ரலயா? எடுத்துக் சகாள் என் ரகயிலிருந்து. சகாத்து
சகாத்து!"

கீய் கீய். "மாட்படன்! மாட்படன்' என்று சசால்கிைபைா? கலகல

சவன்று சிரித்ைாள் கட்டிலில் படுத்திருந்ை ைாமரை. படித்துக்
சகாண்டிருந்ை கம்பைாமாயணச் சுவடிரய மூடினாள். பட்டு நூல்
பபாட்டுப் பத்திைமாகக் கட்டினாள். எழுந்து வந்ைாள். -

"பார் ைாமரை, இது சைாம்பப் சபால்லாைைாகி விட்டது. நான்

பழம் சகாடுத்ைால் பிகு பண்ணிக் சகாள்கிைது, ' புகார் சசய்ைாள்
சசன்னம்மா.

[234]
 கிளியிடம் பகட்டாள் ைாமரை: 'முத்து! அடிபய பிடிவாைக்காரி!
இப்படிசயல்லாம் சசய்யலாமா நீ?" சசன்னம்மாவிடமிருந்து
சகாய்யாப்பழத்ரை வாங்கிக் சகாண்டாள். விண்டு, உள்ைங்ரகயில்
ரவத்துக் சகாண்டாள். இைண்டிபல எது அதிகச் சிவப்பு? ைாமரைக்
ரகயா, சகாய்யாத் துண்டமா? சசால்வது கடினம். 'இந்ைா, எடுத்துக்
சகாள்.'

சடக் சடக்சகன்று சகாத்தியது பச்ரசக் கிளி. 'ஸ் ஸ்! வலிக்கிைைடி,

முத்து சமல்லக் சகாத்து!" சிரித்ைாள் ைாமரை. 'இருந்ைாலும் நீ
சபால்லாைவைடி! நன்றி சகட்டவள் பாலும் பழமும் சகாடுத்து
அம்மா எத்ைரன பாசத்துடன் வைர்த்ைார்கள் அவரை மைந்து
விட்டாய். பநற்று வந்ை என்னிடமா பநசம் காட்டுவது?"

ைாமரையின் பகசத்ரைக் பகாதினாள் சசன்னம்மா. 'நான் ைான்

பநற்று வந்ைவள், ைாமரை. நீ எனக்கு முன்பப இந்ைக்
குடும்பத்துக்கு வந்ைவைல்லவா? உன் நல்ல குணத்துக்கு நாபட
அடிரமப்பட்டிருக்கிைது. இந்ைக் கிளி என்ன, இன்னும் சகாஞ்ச
நாளில் பார். பூங்காவனத்துச் சசடியும் சகாடியும்கூட உனக்குக்
கட்டுப்படும். உன் விருப்பப்படி பூக்கும், காய்க்கும்!" 'ஐரயபயா,
ஆண்டவன் பைவியல்லவா ைருகிறீர்கள், அம்மா பவண்டாம்,
பவண்டாம்! ைாமரையின் புருவங்கள் வரைந்ைன. ஏறியிைங்கின.
சாைைத்தின் வழிபய சவளிபய பார்த்ைாள். சமல்லிய சபருமூச்சு
சவளிப்பட்டது.

'சவற்றி வீைைாகத் திரும்பி வருவார். சபருமூச்சு விடாபை"

சசன்னம்மா சசான்னதும் ைாமரையின் முகத்ரை நாணம் கப்பிக்
சகாண்டது.

"பபாங்கள் அம்மா. உங்களுக்கு எப்பபாதும் பகலிைான்."

'உண்ரமரய ஒப்புக்சகாள். அந்ைத் ைைபதியிடம் உனக்கு... ?”

[235]
 ைாமரையின் ைரல பமலும் குனிந்ைது. காஞ்சிப் பட்டுச்
பசரலயின் நுனிகள் முறுகின பமலும் பமலும்.

'உன் காைல் நிரைபவை வாழ்த்துகிபைன், ைாமரை' சசன்னம்மாவின்

குைல் பசாகமாக ஒலித்ைது.

திடுக்கிட்டுத் ைரலநிமிர்ந்ைாள் ைாமரை. “என்னம்மா என்னபவா

பபால் சசால்கிறீர்கள்?"

'ஒன்றுமில்ரல, ைாமரை." சிறிதுபநைம் ஆழ்ந்ை சமைனம். பிைகு

ைாமரை பகட்டாள்: 'ஏன் அம்மா, அைண்மரன கண்காணிப்புத்
தூபியிலிருந்து பார்த்ைால் பபார்க்கைம் சைரியாது?"

'அவ்வைவு கிட்டத்தில் இல்ரல பபார்க்கைம். சாரலரய

பவண்டுமானால் பார்க்கலாம், வா. '

ரகபகாத்து நடந்ைனர் சபண்கள் இருவரும். அைண்மரன சவளி

முற்ைத்ரைத் ைாண்டிச் சிறிது சைாரலவு சசன்ைனர். ஸ்துபியினருபக
நின்றிருந்ை காவல் வீைன் வணங்கி வழி விட்டான்.

'பார்த்து வா, பரழய படிகள்' சசன்னம்மா, ைாமரையின்

ரககரைப் பிடித்துக் சகாண்டாள்.

பமல்மாடத்தின் சவளிபய ைரலநீட்ட முடியவில்ரல.

அப்படிசயாரு பலமான காற்று.

சிலுப்பிக் சகாண்டது கூந்ைல். இரு ரகயாலும் அழுத்திக்

சகாண்டாள் ைாமரை. கவனித்ைாள் சாரலரய. பச்ரசப் பபசசலன்று
மைமும் பைாப்புபம சைரிந்ைன. அருகருபக சிறு சிறு குன்றுகள்.
அடர்ந்ை காடுகள்.

"அபைா பார், சசன்ரனப் பட்டணத்திலிருந்து வரும் சாரல,

சுட்டிக் காட்டினாள் சசன்னம்மா. 'கரியினால் பகாடு கிழித்ை மாதிரி
சைரியவில்ரல? அது ைான்...'

[236]
 'நான் வந்ை வழி இல்ரலயா அம்மா?" ைாமரையின் பபச்சுத்
ைழுைழுத்ைது. பிைகு திடீசைனச் சுறுசுறுத்ைது. “அபைா, அது என்ன
பாருங்கள்? நாரலந்து பபர் எரைபயா இழுத்து வருகிைார்கள்,
சாரலயில். '

உற்றுப் பார்த்ைாள் சசன்னம்மா, மசமசசவன்றுைான் புலப்பட்டது.

'சசன்ரனப் பட்டணத்திலிருந்து வருகிைார்கள்... நான் கண்டிைாை

வாகனமாயிருக்கிைபை?'

மாடத்துக்கு நாரலந்து சாைைங்கள். ஒவ்சவான்றின் வழிபயயும்

ைரல நீட்டிக் கவனித்ைாள் ைாமரை.

'அம்மா ஒன்று சசய்யலாமா? ைாமரையின் குைலில் ஒரு

குறுகுறுப்பு. புது உற்சாகம். 'சாரலக்பக பபாய்ப் பார்த்ைாசலன்ன?"

"சரிைான். நீ பட்டணத்துப் சபண்ணாகபவ இன்னும் இருக்கிைாய்.

பட்டத்து ைாணி என்பரை மைக்காபை."

'விரையாட்டில்ரல, அம்மா. நிஜமாகபவ சசால்கிபைன். அறுபது

நாழிரகயும் அைண்மரனயிபலபய அரடந்து கிடக்கிபைன்,
அலுப்பாயிருக்கிைது.'

“ைாமரை நம்ரம ஜனங்கள் பார்த்ைால் என்ன நிரனப் பார்கள்?

இரு, எனக்கு ஒரு பயாசரன' சசன்னம்மா கீழுைட்ரடக் கடித்ைாள்.
'சரி, என்பனாடு வா."

சசன்னம்மா ைன் திட்டத்ரைச் சசால்லவில்ரல. ஆனால்

ைாமரையின் குறும்புத்ைனம் இப்பபாது அவரைத் சைாற்றிக்
சகாண்டது. விரையாட்டுச் சிறுமிபபால் ைாமரைரயத் ைன்
அந்ைப்புைத்துக்கு இழுத்துச் சசன்ைாள். கைரவத் ைாளிட்டாள்
உட்புைம்.

'இந்ைா, அணிந்துசகாள். நானும் அணிந்து சகாள் கிபைன். '

[237]
 சிப்பாயின் உரடகள்! விக்கித்து நின்ைாள் ைாமரை. 'அைசர்
மாறுபவடத்துக்காக ரவத்திருப்பரவ. நமக்குப் பயன்படுகின்ைன.
சீக்கிைம் ஆகட்டும், ைாமரை.'

சிரித்துக் சகாண்பட ைாமரை ைன் சின்னம்மாவின் கட்டரைகரை

நிரைபவற்றினாள்.

கண்ணாடியில் பார்த்துக் சகாண்டபபாது இருவருக்கும் நரகப்பு

வந்ைது.

'உங்களுக்கு மீரச சபாருத்ைமாகபவ ஒட்டவில்ரல அம்மா, '

சரிசசய்து சகாடுத்ைாள் ைாமரை.

'உனக்குக் கூடத்ைான் சநற்றிப் சபாட்டு முற்றும் அழியவில்ரல,

ைரலப்பாரகத் துணியினால் துரடத்ைாள் சசன்னம்மா.

பசடிசயாருத்தி மூலம் அந்ைைங்கமாய்ச் பசதி அனுப்பப் பட்டது.

அைண்மரனப் பின் வாசலில் புைவிகள் இைண்டு ையாைாய் நின்ைன.

சில வினாடிகள்ைான். அடிவாைத்ரை பநாக்கிச் சசல்லும் பாரையில்

அவர்கள் இைங்கிக் சகாண்டிருந்ைார்கள்.

'ைள்ைப்பா நன்ைாய்த் ைள்ளு.' 'பாரை இங்பக சைாம்ப

பமடாயிருக்கிைைப்பா. நான் எவ்வைவு ைள்ளியும் பயனில்ரல."

'கும்பினித் துரை கூடபவ வருகிைாபை ரகரய வீசிக் சகாண்டு?

அவரையும் கூப்பிட்டுக் சகாள்பைன் உைவிக்கு!"

"ஐபயா! அவர் சபால்லாைவைப்பா.' குதிரைமீது வந்துசகாண்டிருந்ை

பைங்கி அதிகாரிக்கு ஓைைவு புரிந்ைது. "என்பன-என்னா-சசால்பை?
ைள்ைணும்?"

"ஆமாம், துரை. நாங்க ஆறு பபர் இருந்தும் இந்ைப் பீைங்கி

வண்டிரயத் ைள்ை முடியவில்ரல. பாரை சைாம்ப ஏற்ைம். ' 'சரி சரி.
அபைா-சைண்டு - ஆள் வர்ைான். கூட்டுக்பகா. ' இைண்டு

[238]
சிப்பாய்களும் குதிரைரய நிறுத்தினார்கள். கீச்சுக் குைலில் ஒருவன்
வினவினான்: ‘'என்ன இது வண்டி? எங்பக பபாகிைது?"

'சரிைான். சரியான நாட்டுப்புைம்' நரகத்ைான் வந்ைவர் களில்

ஒருவன். 'ஏனய்யா, மன்மைன் மாதிரி சிப்பாய் உரட மாட்டிக்
சகாண்டு இருக்கிறீர்கபை? பீைங்கி வண்டி பார்த்ைதில்ரல? சவடி
மருந்து பபாட்டுக் குண்டு அடிக்குபம, அந்ைப் பீைங்கி

"பகள்விப்பட்டிருக்கிபைாம், பார்த்ைதில்ரல, ' இருவரும் அரைச்

சுற்றிச் சுற்றி வந்ைார்கள். ஆசவன்று பிைந்திருக்கும் அைன் நீண்ட
வாரயத் சைாட்டுப் பார்த்ைார்கள்.

பைங்கித் துரை குதிரையிலிருந்து இைங்கி வந்ைார். 'சும்மா

பவடிக்ரக என்னா? ைள்ளு, ைள்ளு. '

ஏற்ைமான பாரைரய அரடயும்வரை அவரும் ைள்ளினார்.

சிப்பாய்களும் பசர்ந்து சகாண்டார்கள். - கீச்சுக் குைல்காைன்
பகட்டான், ஆட்களில் ஒருவரன. 'எங்பக பபாகிைது இந்ைப்
பீைங்கி?"

"பைவனாம்பட்டணத்தில், கும்பினியார் பகாட்ரடக்கு."

'யுத்ைம் யாபைாடு?"

நரகத்ைான் மற்ைவன். "யுத்ைமில்ரல. பகாட்ரடரயச் சுற்றியுள்ை

நிலத்ரை வாங்குகிைார்கள். அைற்கு...'

'அைற்கு?'

‘'பைவனாம்பட்டணம் பகாட்ரடச் சுவர்மீது இரை ரவத்து, குண்டு

எறிவார்கள். குண்டு எவ்வைவு தூைத்தில் பபாய் விழுகிைபைா,
அவ்வைவு வரையில் உள்ை பூமி கும்பினியாருக்குச் சசாந்ைம்.
சசஞ்சி மன்னர் அந்ை மாதிரி நிபந்ைரனப்படி விற்றிருக்கிைார். '

‘'பைவரலபய? அைற்காகவா இந்ைப் பீைங்கி வண்டி?"

[239]
 "ஆமாம். நிரையப் பூமி பவண்டுசமன்ைால் குண்டு அதிக தூைம்
பபாக பவண்டுபம? அைற்காக, சசன்ரனப் பட்டணத்தி லிருந்து
விபசடமாக இந்ைப் பீைங்கிரய அனுப்பியிருக்கிைார்கள்."

'ஊம்... ஊம். பபச்... பநா. ைள்ளு. ைள்ளு, ' பழக்கமில்லாை

பவரல. பாவம். பைங்கிக்கு வியர்த்துக் சகாட்டியது.

ஒரு வழியாய் ஏற்ைத்ரைக் கடந்ைார்கள். பீைங்கி வண்டி எளிைாக

உருைலாயிற்று.

'வந்ைனம்... வந்ைனம், ' வியர்ரவரயத் துரடத்ைபடி சிரித்ைார்

துரை. "நீங்பகா... எந்ை ஊர்?"

'சிங்காவைம். '

'சிங்காவைம்? ஓ... ' பைங்கித் துரை ஏபனா இடுப்ரபத் சைாட்டுக்

சகாண்டார். ''ைாஜா? இல்பல, ைாணி?'

'முன்பன ைாஜா. இப்பபா ைாணி. சிப்பாய்கள் விரட சபற்றுக்

சகாண்டார்கள். 'வருகிபைாம். '

பீைங்கி வண்டி பார்ரவயிலிருந்து மரைந்ைது. 'ஹாம்! அசல்

சிங்காவைத்து ைாணிபய ைன் பீைங்கி வண்டிரயத் ைள்ளினாள் என்று
சைரிந்ைால்... ' ைாமரை மகிழ்ச்சியுடன் சிரித்ைாள். 'பாவம், அந்ைத்
துரைக்கு மயக்கபம பபாட்டிருக்கும். '

சசன்னம்மா அவள் சிரிப்பில் கலந்து சகாள்ைவில்ரல. ஏபைா

பயாசரன.

'என்ன அம்மா? '

'அைண்மரனக்கு பநைமாகிைது. உன் சிற்ைப்பா பைட

ஆைம்பித்துவிடுவார். வா, வா."

ையங்கி நின்ைன ைாமரையின் பூப் பாைங்கள். 'இது... இதுைான்

நமது பரடகள் சசல்லும் வழியா, அம்மா?"
[240]
 'இல்ரல. அது பவறு பாரை. வா, வா."

வாயிலில் நுரழரகயில் குறுக்பக வழி மறித்ைது பாைாக்காைனின்

நீண்ட பவல்.

'யார் வந்ைாலும் ைடுத்து நிறுத்தும்படி உத்ைைவு?"

'யார் உத்ைைவு?'

"சபரியவருரடயது - ைகுநாைருரடயது."

''நாங்கள் சாைாைணச் சிப்பாயல்ல.'

"ஆமாம், ஆமாம். சிங்காவைத்து ைாஜ குடும்பத்திபல பிைந்ை

அசாைாைணச் சிப்பாய்ைான்" பகலிக் குைல் முழங்கியது.

ைகுநாைர் - அவர் பின்பன கிருஷ்ணப்பர். 'அப்பா விரையாட

இது சமயமில்ரல! அபடய் காவல் காைா வழிரய விடப்
பபாகிைாயா? அல்லது..." சசன்னம்மா ைன் ைரலப்பாரகரயத்
ைாபன பறித்து வீசி எறிந்ைாள்.

“மன்னிக்கனும், அம்மா மன்னிக்கணும்' காவல்காைன் சசத்பைன்

பிரழத்பைசனன்று ஒட்டம் பிடித்ைான்.

'நீ சசய்ைது சகாஞ்சமும் நன்ைாயில்ரல, சசன்னம்மா, '

கிருஷ்ணப்பர் கடுகடுத்ைார்.

'அைசி நகை பரிபசாைரனக்குச் சசல்வதில்ரலயா? அந்ை மாதிரி!'

'துணிச்சல் துணிச்சல்!” ைகுநாைர் பல்ரலக் கடித்ைார். 'அைசியின்

உயிருக்கு ஆபத்ைல்லவா ஏற்பட்டிருக்கும்! நீ மட்டும் என்
மகைாயில்லா விட்டால், காைாகிருகத்தில் ைள்ளியிருப்பபன்!'

சசன்னம்மாவும் சீறினாள். 'நீங்கள் என் அப்பாவாக

இல்லாதிருந்ைால், ைரலரயபய சீவியிருப்பபன்."

[241]
 'ஏன், அைசியின் உயிருக்கு ஆபத்து வைவரழத்பைனா நான்? '

'அரைவிடக் சகாடியது, அைசியின் ைாஜ்யத்துக்குத்

துபைாகமிரழப்பது!"

ைாமரை திரகப்புடன் அவரைப் பார்த்ைாள். கிருஷ்ணப்பர்

அருகில் வந்து, 'பகாபத்ைால் வசமிழக்காபை சசன்னம்மா!' என்ைார்.

'குற்ைம் சாட்டுமுன் ஆைாைம் இருக்கபவண்டும், மகபை!' சவால்

விட்டார் ைகுநாைர்.

"ைாைாைமாய் இருக்கிைது, ஆைாைம், ' இடுப்பிலிருந்து எரைபயா

எடுத்ைாள் சசன்னம்மா.

புயசலனப் பாய்ந்ைார் ைகுநாைர். பறித்ைார் அரை. கண் மூடிக்

கண் திைக்கும் பநைம். மரலச் சரிவில், கிடுகிடு பாைாைத்தில்
கண்ணுக்குத் சைரியாமல் மரைந்ைது அது.

'மாமா என்ன அது? ஒரல பபாலல்லவா இருந்ைது? என்ன

எழுதியிருந்தீர்கள் அதில்? யாருக்கு?" தீப்சபாறி பைந்ைது
கிருஷ்ணப்பரின் கண்களில்.

'ஒன்றுமில்ரல, ஒன்றுமில்ரல... அவள் பபச்ரச நம்பாதீர்கள்... '

குழறிக் சகாண்பட சவளிபயறினார் ைகுநாைர்.

ைாமரைக்குத் ைாைமுடியாை பிைமிப்பு. 'நானும்ைாபன கூட

வந்பைன்? எப்பபாது, எங்பக எடுத்தீர்கள் அந்ை ஓரலரய? என்ன
இருந்ைது அதில்?’’

ைந்ரை சசன்ை வழிரய பநாக்கி உறுமினாள் சசன்னம்மா.

'சசன்ரனப் பட்டணத்திலிருந்து வந்ை பைங்கித் துரையின் இடுப்பில்
இருந்ைது. யார் மூலமாகபவா இவர் அனுப்பியிருக்கிைார். நமது
ைாஜாங்க முத்திரை சைன்பட்டைால் சட்சடன உருவி விட்படன்.
பட்டணத்துக் கும்பினியாருக்கு எழுதியிருக்கிைார்!'

[242]
 'எப்பபாது அம்மா அரைப் படித்தீர்கள்? என்ன எழுதி யிருந்ைார்
அப்படி?"

'உரடரயச் சரிப்படுத்திக் சகாள்வைாகச் சசால்லி, ஒரு

மாமைத்தின் பின்னால் நான் பபாகவில்ரலயா? அப்பபாது
படித்பைன்,' விைக்கினாள் சசன்னம்மா. 'சசஞ்சி மன்னரனப் பபால
இவரும் சிங்காவைம் ைாஜ்யத்துக்குச் சசாந்ைமான பூமிரய விற்கத்
ையாைாயிருக்கிைாைாம். இப்பபாதுள்ை ைாணிரய ஒழித்துவிட்டு,
ைாபன பட்டத்துக்கு வை, கும்பினிக்காைன் சகாயம் சசய்ய
பவண்டுமாம்!"

‘'பவண்டாம் சிற்ைப்பா,' பாயப்பபான கிருஷ்ணப்பரைத் ைடுத்ைாள்

ைாமரை. 'பாவம் வயைானவர். ஏபைா ஆத்திைத்தினால் மதியிழந்து...'

சசன்னம்மா இரடமறித்ைாள். 'என் ைந்ரை என்பைற்காக இைக்கம்

காட்டுகிைாயா, ைாமரை பைரவயில்ரல. பைசத்ரைப் சபரிைாக
நிரன. துபைாகத்ரை ஒரு பபாதும் மன்னிக்காபை."

மீண்டும் பாய்ந்ைாள் ைாமரை. "தீங்கற்ைவர், அம்மா. ஆபத்து

எதுவும் அவைால் பநைாது."

'சரி. உன் சிபாரிசுக்காக இந்ை முரை அவரை விடுகிபைன், '

என்ைார் கிருஷ்ணப்பர். 'ஆனால், அவரை இனி கண்காணித்துக்
சகாண்படயிருப்பபாம். இன்சனாரு முரை அவர் இந்ை மாதிரி சதி
பவரலகளில் ஈடுபட்டாைானால், அதுைான் கரடசி முரையாக
இருக்கும்.'

சசன்னம்மாவும் ஆபமாதித்ைாள்: 'எனக்கும் அப்படித் ைான்

பைான்றுகிைது. பாம்புக்குப் பால் வார்ப்பைன் மறு சபயர்ைான்
அப்பாரவ நம்பமாடு ரவத்துக் சகாள்வது.'

அவர்கள் பபச்சு அத்துடன் நின்ைது. சவளிபய மரைந்திருந்ை

ைகுநாைர் சமல்ல நடந்ைார், ைம் இருப்பிடம் பநாக்கி. குபைாைத்ைால்

[243]
மனம் சகாதித்ைது. ஏமாற்ைத்தினால் எண்ணம் கசந்ைது.
அச்சத்தினால் அறிவு குழம்பியது.

'இவ்வைவு முற்றிவிட்டைா இனி நீங்கைா நானா என்று

பார்க்கபவண்டியதுைான் இைண்டு இடத்தில் அந்ைக்
காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு பவட்டு ரவத்திருக்கிபைன். அதிபல ஒன்று
சவடித்ைாலும் பபாதுபம!'

கருநாகத்தின் கண்ரணப் பபால மின்னின அவர் சகாடுவிழிகள்.

ஒரு பகலும் ஓர் இைவும் கழிந்ைன. மூன்று யாரனகளுடன்

இைண்டு பபர்கள் சரைக்காமல் நடந்ைனர். உலர்ந்ை சருகுகள்
சைசைசவன சநாறுங்கின. எதிர்பாைாை பள்ைங்களிபல விழுந்து
எழுந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'இந்ை ஒர் இைவுைான். இல்ரலயா சித்திைக்குள்ைா? இன்னும்

சகாஞ்சபநைத்தில் ஜூல்பிகர்கானின் பாசரைரய
அரடந்துவிடுபவாம் இல்ரலயா?"

உற்சாகமாய்க் பகட்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். பதிசலரையும்

காபணாம்.

'காட்டிபல ஏைடா சகாழுக்கட்ரட? வாரயத் திைக்கா மபல

இருக்கிைாபய?"

திரும்பிப் பார்த்ைான். சித்திைக் குள்ைனாவது யாரனயாவது எந்ைச்

சுவரடயும் காபணாம்!

'சித்திைக்குள்ைா அபடய் சித்திைக்குள்ைா" சைாண்ரட வலு

முழுவரையும் கூட்டிக் கூவினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

எங்கிருந்பைா பகட்டது ஒரு பகலிச் சிரிப்பு. எங்கிருந்து?

எங்கிருந்து?

[244]
 (20)
'சித்திைக்குள்ைா! அபட சித்திைக்குள்ைா! எங்பகயடா பபானாய்?"

வாயினருபக ரக குவித்துக் கூவினான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'இபைா

இருக்கிபைன்!” என்று பதில் குைல் சகாடுத்ைது குள்ைனல்ல,
ஆகாயம்ைான். பமாசம் சசய்து விட்டாபன, வஞ்சகன்! திக்குத் திரச
சைரியாை வனாந்ைைத்திபல ைவிக்க விடவா துரணக்கு வந்ைான்?

சற்று முன்னால் ைரலகாட்டிய இைண்சடாரு ைாைரககள் யாரைக்

கண்டு எங்பக ஒளிந்ைன? நீலத்திரை விலக்கும் சவள்ளி
பமாகினிகைா அந்ை மின்னல்கள்! ஆயிைம் சிங்கங்கைா
உறுமுகின்ைன பமகத்தின் பின்னாலிருந்து!

சடசடசவன்று மரழ பிடித்துக் சகாண்டது. அடர்த்தியான மைங்கள்

சகாஞ்ச பநைத்துக்குக் காஞ்சிபுைத்ைாரனயும் அவனது மூன்று
யாரனகரையும் காத்ைன. உச்சந்ைரலயில் ஒன்று. வலது பைாளில்
ஒன்று என்ைபடிைான் மரழத்துளிகள் பமனியில் பட்டன. சகாஞ்ச
பநைம்ைான். பிைகு சசாைசசாை சவன்று வர்ஷிக்கத் சைாடங்கியது
மரழ. குளிரினால் உடம்பு நடுங்கலாயிற்று.

யாரனகள் மூன்றும் சவறியுடன் கூவின. கானகத்ரைபய

குலுக்கியது அந்ைப் பிளிைல்.

காஞ்சிபுைத்ைான் நிைானித்ைான். சற்றுத் ைள்ளி ஒரு மரலப் பாரை

இருப்பது சைரிந்ைது. ஒதுங்கினான்.

யாரனகள் அவனுடன் ஒண்டவில்ரல. மரழயில் நரனயும்

மகிழ்ச்சியுடன் ைள்ளி நின்ைன.

காஞ்சிபுைத்ைான் யாரனயிடம் உைக்கப் பபசினான்: “நாசமல்லாம்

எப்படியாவது ைப்பிவிடுபவாம். பாவம் அந்ைச் சித்திைக்குள்ைரன
நிரனத்ைால்ைான் பரிைாபமாக இருக்கிைது." 'ஏன்?' என்று
பகட்பதுபபால் யாரனகளின் சசவிகள் அரசந்ைாடின.
[245]
 ஒைக் கண்ணால் அக்கம்பக்கம் பார்த்ைான் காஞ்சிபுைத் ைான்.
சைாடர்ந்ைான்:

"அந்ைச் சித்திைக் குள்ைனின் மரனவியும் குழந்ரைகளும்

சரியானபடி சிக்கியிருக்கிைார்கள்- நான் நாரை சூரிபயாையத்தின்
பபாது ஜூல் பிகர்கானின் பரடரயக்குரலப் பைற்குப் பபாய்ச்
பசர்வைாகத் திட்டம். அப்படி வைாவிட்டால், வழியில் யாபைா
சூழ்ச்சிக்காைனுக்கு இரையாகி விட்படன் என்று சபாருள். எனக்கு
வழிகாட்டிய சித்திைக் குள்ைனின் மரனவி மக்கள் ைரலரயச்
சீவிவிட பவண்டுசமன்று ைகசியக் கட்டரை...'

'ஐயா என்ரன மன்னியுங்கள். சைரியாத்ைனமாய்ச்

சசய்துவிட்படன்' ஓடிவந்து காஞ்சிபுைத்ைானின் காலில் விழுந்ைான்
சித்திைக் குள்ைன். நின்றிருந்ை மரழ அவன் கண்ணுக்குள் புகுந்து
சகாண்டபைா? அப்படிசயாரு கண்ணிர் சவள்ைம்!

“எழுந்திரு, எழுந்திரு, ' அவரன அன்பபாடு எழுப்பினான்

காஞ்சிபுைத்ைான். 'நாரை சூரிபயாையத்துக்குள் எப்பாடு பட்டாவது
ஜூல்பிகர்கானின் பரடரய நாம் அரடந்து விடுபவாம்.
அரடந்துவிட்டால், உன் குடும்பத்துக்கு ஒர் ஆபத்தும் பநைாது.'

'சீக்கிைம், சீக்கிைம் ஏறிக் சகாள்ளுங்கள் யாரன மீது! அந்ைக்

கிழவர் ைகுநாைரின் பபச்ரசக் பகட்டு, உங்களுக்குக் சகடுைல் சசய்ய
நிரனத்பைன்...'

காஞ்சிபுைத்ைான் ைனக்குள் ஏபனா சிரித்துக் சகாண்டான்.

யாரனசயான்றில் ஏறி அமர்ந்ைான்.

ைரலகரை இடிக்கும்படி ைாழ்ந்திருந்ைன மைக்கிரைகள். முன்னால்

சசன்ை சித்திைக்குள்ைன், ரகயிலிருந்ை அரிவாளினால் அரவகரை
சவட்டிக் சகாண்பட பபானான்.

'இதுைான் பவட்டவலம் காடு... சசஞ்சிக் பகாட்ரடக்குள் சசல்லும்

'ரசத்ைான் வாசல் இங்பக இருக்கிைது...'
[246]
 "சகாஞ்சம் இைங்கு' என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். ைானும்
இைங்கினான்.

'இரும்புச் சங்கிலிகரைக் கீபழ ைள்ளு. ஒவ்சவாரு யாரனயும்

ஒவ்சவான்ரைத் துதிக்ரகயில் எடுத்துக் சகாள்ைட்டும். '

'எடுத்துக் சகாண்டு?"

'சசான்னரைச் சசய்!” உறுமினான் காஞ்சிபுைத்ைான். அவனுரடய

விரையாட்டுச் சுபாவம் விரடசபற்றுக் சகாண்டு விட்டது. உறுதி!
கடுரம! கருரம! அரவபய அவன் முகத்தில் முத்திரை அடித்ைன.

சகாட்டி முழக்கியது வானம்; சவட்டிப் பறித்ைது மின்னல். மரழ

மரழ மரழ பகாட்ரட சகாத்ைைம், காடு பமடு, மரல பள்ைம்-
எல்லாம் ஒன்ைாக இரணந்ைன நீர்த் திரைக்குள்.

சசஞ்சிக் பகாட்ரடக்குள்பை துவண்டு சகாண்டிருந்ைது ஆட்சி,

துருப்பிடித்ை இரும்பாக. பசார்வு, அைன் மூச்சு; அச்சம், அைன்
ைத்ைம்; குழப்பம், அைன் அறிவு.

அைச குடும்பத்தில் தூங்குவாபை கிரடயாது; தூங்கினால் சைரிவது

ஒபை உருவம்ைான்; பகாட்ரடரய முற்றுரகயிட்டுள்ை
ஜுல்பிகர்கான்.

ைாஜகிரியில், அந்ைப்புைத்துக்கு அருகிலிருந்ை கல்யாண மகால்;

உயர்ந்ை மாடத்தின் வழிபய ஐந்து பஜாடிக் கண்கள் கவரலயுடன்
பநாக்கியவாறிருந்ைன. சைாரலவிபல மரழயிருட்டில்
மூழ்கியிருந்ைது பவட்டவலம் காடு. பளிசைன்று மின்னும்பபாது,
அங்பக பபசயன சவளித் சைரிந்ைன பச்ரச மைங்கள்.

சபண்ணின் உள்ைம்பபால் ஆழம் காண முடியாை காட்டின்

முரன. அதில், ரசத்ைான் வாசல் என்ை ைகசிய வாசல்.
மரழரயயும் மீறி நடுநடுபவ மினுமினுக்கும் இைண்சடாரு
தீப்பந்ைங்கள்.

[247]
 "ஏைாவது சைரிகிைைா? யாரும் வருகிைார்கைா?' சத்ைபதி
ைாஜாைாமின் குைல் ஒடுங்கியும் கண் இடுங்கியும் இருந்ைன. கருங்கல்
ைரையில் சசாபைசைன்று சகாட்டும் மரழயின் இரைச்சலில் மன்னன்
பபச்சு மங்கியது.

அஷ்டப் பிைைானிகள் எட்டுப் பபரில், நாலு பபர் அங்பக

இருந்ைார்கள். உடபன பதில் கூைத்ைான் யாருமில்ரல.

சபருமரழயின் ைாண்டவத்தில் புரைந்திருந்ைது அவர்கள்

பார்ரவ.

சபருமூச்சு விட்டார் பபஷ்வா நீலசமாபைஷ்வர். 'உங்கள் சபகாைரி

கணவர், அன்று விரைத்ைார். அறுவரட இன்று நடக்கிைது. இைற்கு
யாசைன்ன சசய்ய முடியும்? அவருரடய ைைபதிகள் அன்று
காஞ்சிபுைத்ரைச் சூரையாடினார்கள். பகாபால் பண்டிைரும் விட்டல்
பிள்ரையும் விரையாடிய திருவிரையாடல்கள் எத்ைரன? காஞ்சி
நகரிலிருந்து சசன்ரனப் பட்டணத்துக்கு ஒட்டம் பிடித்ை
கிழவர்களுக்கும் சபண்களுக்கும் குழந்ரைகளுக்கும் கணக்கு
உண்டா, வழக்கு உண்டா? அந்ைப் பாவம்...'

நிதியரமச்சருக்கு பவறு கவரல. 'கும்பினியாரிடம் நூறு பீப்பாய்

சவடி மருந்தும், இைண்டாயிைத்ரைந்து பீைங்கிக் குண்டுகளும்
பகட்டிருந்பைாபம, ஏன் பதில் வைவில்ரல?"

'எப்படி வரும்?' கசப்புடன் சிரித்ைார் அயல்நாட்டு அரமச்சைான

மாைாஜி சுைாைர். 'கும்பினியாருக்குக் குனிபமடு விற்ை விஷயத்தில்
நாம் நியாயமாக நடந்து சகாண்படாமா? சகாதித்துக்
சகாண்டிருக்கிைார்கள் அவர்கள். மஞ்சக்குப்பம் கிைாமத்ரை
அவர்களுக்கும் விற்று, டச்சுக்காைர்களுக்கும் விற்றிருக்கிபைாமாம்!
பமாசடி என்கிைார்கள். திரும்பிய திரசசயல்லாம் எதிரிகள்ைான்
நமக்கு!'

[248]
 ஆத்திைமாகக் கூச்சலிட்டான் மன்னன் ைாஜாைாம். “எனக்கா
நண்பரில்ரல? திருவண்ணாமரல வாசலுக்கு ஆைனுப்பி
விசாரியுங்கள்; ைஞ்ரச அைசரிடமிருந்து எந்ை வினாடியும் நமக்கு
உைவி வரும்'

'திருவண்ணாமரல வாசலில் பாதுகாப்புப் பபாைாது. ரசத்ைான்

வாசல் ஒன்றுைான் நமக்கு சவளியுலகத்துடன் உள்ை ஒபை சைாடர்பு.
அதுகூட எந்ை நிமிடமும் எதிரியின் ரகயில் விழுந்து விடலாம்...'

'ஒற்ைசனாருவரன அனுப்பியிருக்கிபைன், எதிரியின்

நிரலரமரயத் சைரிந்து வை. இபைா அவன்!" என்று நிதி யரமச்சர்
சசால்ரகயில்

பவகமாக உள்பை புகுந்ைான் ஒரு பரடவீைன். மண்டி யிட்டுத்

சைரிவித்ைான்: - 'ஒைைங்கசீப்பின் மகன் காம்பக் ரஷயும் அவன்
குடும்பத்ைாரையும் கூடாைத்ரை விட்டு சவளிபய வை முடியாை படி
காவல் ரவத்திருக்கிைானாம் ஜூல்பிகர்கான்! பாதுஷாவுக்கு விஷயம்
சைரிந்ைால் என்ன கதி ஆகுபமா என்று ஜூல்பிகர்கானின் ைகப்பன்
அசத்கான் குரலநடுங்கிக் சகாண் டிருக்கிைான்!' -

'சபாஷ் சபாஷ்! குழந்ரைபபால் குதூகலித்ைான் ைாஜாைாம் - எல்லா

ஆபத்துக்களும் அந்ைக் கணபம நீங்கிவிட்ட மாதிரி.

ஒற்ைன் சைாடர்ந்ைான்: “ஒற்றுரமைான் பபாைாபை ைவிை, பரட

விஷயத்தில் பலசாலியாயிருக்கிைான் எதிரி. பமற்சகாண்டு பல
பரடகள் வைப்பபாவைாகப் பபசிக் சகாள்கிைார்கள். '

'சரி, நீ பபா", ரகரய வீசினார் பபஷ்வா. பிைைம நீதிபதியின்

பபச்சில் பசாகம் சைானித்ைது: "அந்ைப்புைத்துப் சபண்கரைத்
தீக்குளிப்பைற்குத் ையார்ப் படுத்துங்கள் முைலில். இன்று கரடசித்
ைடரவயாக ஒரு ைாக்குைல் நடத்துபவாம். '

"தீக்குளிப்பா? சவற்றி வீைர்கைாகத் திரும்பி, பத்தினிகளின்

சநற்றியில் முத்ைமிடுபவாம்! சந்பைகமில்ரல. '
[249]
 அயல்நாட்டு அரமச்சர் சசான்னார்: 'ஏன், பவட்டவலம் காட்டு
வழியாகத் ைஞ்சாவூருக்கு நம் மாைர்கரைசயல்லாம்
அனுப்பிவிட்டால்? ைஞ்ரச மன்னர் ஏபகாஜி பார்த்துக் சகாள்ை
மாட்டாைா?”

'பார்த்துக் சகாள்வார் - இவர்கள் உயிருடன் அங்பக சசன்ைால்

என்ைான் ஓர் துரணத்ைைபதி. ''முக்கியமான எல்லா சவளியூர்ப்
பாரைகளிலும் அவர்கள் திரிந்து சகாண்டிருக்கிைார்கள். துருக்கர்
ரகயில் நமது ஸ்திரீகள் பிடிபட்டு, மானமழிய பவண்டுசமன்று
விருப்பமானால் ைாைாைமாய் சவளிபய அனுப்புங்கள்!"

மஞ்சத்திலிருந்ை திண்டுகரை ஓங்கிக் குத்தினான் மன்னன்: "ஆகா!

என்சனன்ன எதிர்பார்த்பைாம்! எப்படிசயப்படி மாறிவிட்டது.
இப்பபாது மட்டும் யாருரடய உைவியாவது நமக்குக் கிரடத்ைால்...
நிமாஜி! அங்பக பாருங்கள்! அங்பக பாருங்கள் ரசத்ைான் வாசலில்
பவட்டவலம் காட்டு வழியாக யாபைா வருவது சைரியவில்ரல?
மின்னல் அடிக்கும் பபாது கவனியுங்கள்! அபைா...'

முண்டி பமாதிக்சகாண்டு ஒபை மாடத்தில் ைரல நீட்டினார்கள்

நாலு பிைதிநிதிகளும்.

"என்ன அது? குதிரையா? இல்ரல! யாரன பபாலல்லவா

இருக்கிைது?’’

மன்னன் ைாஜாைாமுக்கு ஆனந்ை சவறி. 'நமக்குத்ைான் உைவி

நமக்காகத்ைான் வருகிைார்கள்!'

'இல்ரல இல்ரல. ரசத்ைான் வாசல் வழியாகக் பகாட்ரடக்குள்

வைவில்ரல!" என்ைார் பபஷ்வா. "இருங்கள்! இன்சனாரு மின்னல்
சவட்டினால் பார்த்துச் சசால்கிபைன்... ஆமாம்! வாசரலத் ைாண்டிக்
சகாண்டல்லவா பபாகிைது யாரன அடடா பகாட்ரடச்
சுவபைாைமாகப் பபானால் ஜூல்பிகர்கானிடமல்லவா சிக்குவான்?
ஒருவனா, இருவைா, பல பபைா? இந்ை மரழயில்...'

[250]
 'வந்ைவர் நிச்சயம் நம் நண்பர்ைான்! அந்ை யாரன சமதுபவ
சசல்லவில்ரல! பாய்கிைது சவறிபிடித்ை மாதிரி!'

'பபாபய பார்த்து விடுபவாம்! மன்னர் ைாஜாைாமுக்குத் திடீசைனச்

சுறுசுறுப்புப் பிைந்ைது. நைம்புகளில் புது ைத்ைம்.

அந்ை உற்சாகம் அரனவரையும் சைாற்றியது.

மரழக்கு ஏது பட்சபாைம்?

ஜூல்பிகர்கானின் பாசரையிலும் இயன்ை பசைத்ரை ஏற்படுத்திக்

சகாண்டிருந்ைது. மாைக்கணக்காகப் பபாடப் பட்டிருந்ை
கூடாைங்களில் கணக்கற்ை சபாத்ைல்கள். அவற்றின் வழிபய
பிைபவசித்ை மரழ, வீைர்கரையும் நரனத்ைது; அரும்பாடுபட்டுச்
பசர்த்து ரவத்திருந்ை பண்டங்கரையும் கரைத்ைது. கூடாைங்கரை
அடித்திருந்ை முரைகள், சசாைசசாைத்ை மண்ணில் ஆட்டம்
கண்டன.

முகம்மதியத் ைைப்பின் முக்கியத் ைைபதிகள், மூன்று நான்கு

ரமல்களுக்கு ஒரு பிரிவு என்று விட்டுவிட்டுப் பாசரை அரமத்துக்
சகாண்டிருந்ைனர். ஒவ்சவான்ரையும் சுற்றித் ைனித்ைனி மதில்
சுவர்கள். சுவர்களின் பாதுகாப்பில் சுகம் காணும் கூடாைங்கள்.

அரைப் பபாரையில் ஆழ்ந்திருந்ைான் ஜூல்பிகர்கான். குரூை

விழிகளில் ைத்ைத்தின் சிவப்பு சசம்பட்ரடக் குறுந் ைாடியில்,
முைட்டுத்ைனத்தின் சிலிர்ப்பு! விம்மிப் புரடத்ை பைாளிலும்,
புஜங்களிலும் வீைத்ரைபய விரையாட்டாகக் சகாண்டுவிட்ட
சபருரம!

'ஹுசூர் பாழ்! பாழ்! எல்லாம் பாழ்!” துரணத்ைரலவர்களில்

ஒருவனான பதுல்லாகான் துைானி ஓட்டமாய் ஓடி வந்ைான்.
சலாமிட்டு நிமிர்ந்ைபபாது மரழத்துளிகள் சைறித்ைன
கவசங்களிலிருந்து. 'பைங்கிக்காைர்களும் மைாத்திக்காைர்களும் பசர்ந்து,
நமக்கு உணவுப் பண்டங்கள் வரும் பாரைரய சவட்டி விட்டிருந்ை
[251]
பபாதிலும் நான் மனம் ைைைாமல், சுற்று வட்டாைங்களில் வசூலித்து
எவ்வைவு பண்டங்கள் பசகரித்திருந்பைன் மரழயிபல எல்லாம்
மிைக்கின்ைன, ஹுசூர்! அவ்வைவும் பாழ்!'

'முட்டாள்..." பல்ரலக் கடித்துக் சகாண்டு எழுந்ைான்

ஜூல்பிகர்கான். என்ன சநடிய ஆகிருதி! கூடாைத்தின் உச்சி வரை
சசன்ைது அவன் ைரல. “உணவு! உணவு! வயிற்ரைத் ைவிை
பவசைந்ை உறுப்புக்கும் பவரல சகாடுப்பதில்ரலபய நீங்கள்
சகாடுத்திருந்ைால் இந்ைச் சுண்ரடக்காய் சசஞ்சி, இப்படியா
அரலக்கழிக்கும் நம்ரம தூ தூ! பபா சவளிபய'.

ைைபதி ைன் வசத்தில் இல்ரல. சடக்கானிக்குப் புரிந்ைது. அவன்

என்ன சசால்ல வாசயடுத்ைாபனா? மீண்டும் ஜூல் பிகர்கானின்
ஆரண குறுக்கிட்டது: "நிற்காபை என் முன்னால். சவட்டியாக
நமக்குப் சபய்கிை மரழ சசஞ்சிக்கும்ைான் சபய்யும் அவனும்ைான்
திண்டாடிக் சகாண்டிருப்பான்! எங்பக நம்முரடய பீைங்கி ஆட்கள்?
கூப்பிட்டு, பகாட்ரடரய பநாக்கிக் குண்டு எறியச் சசால்லுங்கள்!"

திடீசைன்று வாசல்புைம் புதிய குைல்: "சவடி மருந்துக்கு சநருப்பு

ரவக்க ஆளுக்கு எங்பக பபாவது?"

'வஸிர்' என்று பயபக்தியுடன் முணுமுணுத்ைது சடக்கானியின்

உைடு. ஆம். வந்ைவர், ஜுல்பிகர்கானின் ைந்ரையும், பாதுஷா
ஒைைங்கசீப்பின் பிைைம மந்திரியுமான அஸத்கான்ைான்.

ைந்ரைரயக் கண்டதும் மகனின் பபாரை சற்றுத் சைளிந்ைது.

அவர் சசான்ன ைகவல் அவன் அச்சத்ரைத் தூண்டியது. 'ஏன்?
நமது பீைங்கி ஆட்களுக்கு என்ன பநர்ந்ைது, ைந்ரைபய?’’

'பீைங்கி ஆட்கள் அபைா பபாகிைார்கள் நீபய உன் கண்ணால்

பாபைன்!”

ஜூல்பிகர்கான், கூடாைத்திற்கு சவளிபய வந்ைான்; பார்த்ைான்.

[252]
 சகாட்டும் மரழரயப் சபாருட்படுத்ைாமல், கூட்டசமான்று பபாய்க்
சகாண்டிருந்ைது. ஒவ்சவாருவரின் ரகயிலும் மூட்ரடகள்,
படுக்ரககள், ைட்டுமுட்டுப் சபாருள்கள்!

'நில்லுங்கள்! நில்லுங்கள்!' கத்தினான் பாதுஷாவின் ைைபதி.

''எங்பக பபாகிறீர்கள் எல்பலாரும்!"

எவனும் நிற்கவில்ரல. பபாய்க்சகாண்பட பதில் சகாடுத்ைான்

ஒருவன். 'ஹுசூர் பட்டினி கிடக்க எங்கைால் முடியாது!
வந்ைவாசிக்குப் பபானால் நல்ல பசாறும், பவறு பவரலயும்
கிரடக்குமாம். அங்பக பபாகிபைாம்!'

‘'பவண்டாம்; பபாகாதீர்கள் இைண்சடாரு நாள் சபாறுங்கள்!'

மரழயின் குறுக்பக ஓடி, மன்ைாடினான் ஜுல்பிகர்கான். "கடப்ரப
நகைத்தின் வழியாக வந்து சகாண் டிருக்கிைார் ரசயது லஸ்கர்கான்
சக்கைவர்த்தியிடமிருந்து ஏைாைமான பணமும் பண்டமும் பரடக்
கருவிகளும் வந்து சகாண்டிருக்கின்ைன! சபாறுங்கள்...'

'உங்கள் பபச்ரச நாங்கள் நம்பத் ையாைாயில்ரல!" பீைங்கி வீைர்கள்

நிற்காமல் சசன்ை வண்ணமாயிருந்ைார்கள்.

ஜூல்பிகர்கானின் மீரச துடித்ைது. "அபடய் பிச்ரசக்காைர்கபை"

கத்தினான் அவன். 'இந்ைச் சசஞ்சிக்காைனின் முதுரக ஒடித்ை
பின்னர், சிங்காவைத்துக்குச் சசல்ல நிரனத்திருந்பைபன! புதிைாக
வந்திருக்கிைாைாம் ஒரு பட்டத்து ைாணி பபைைசனின் பாதுரகக்கு
வைபவற்புத் ைைாமல் அவமதித்து அனுப்பியிருக்கிைாபை, அவள்
சகாட்டத்ரை அடக்க பவண்டாமா?"

ஜூல்பிகர்கானின் ைந்ரை நிைாரசயுடன் இரடமறித்ைார்.

'இவர்களிடம் பபசிப் பயனில்ரல!"

ஆபவசம் ஏற்பட்டது ஜுல்பிகர்கானுக்கு. "பகட்டீர்கைா

பைாழர்கபை, ஒன்றுக்கும் உைவாை பசாற்றுப் பிண்டசமன்று
உங்கரைச் சசால்லிவிட்டார் வஸிர் இல்ரலசயன்று நிரூபிப்பபாம்.
[253]
பைந்ை ஹிந்துஸ்ைானம் முழுரமரயயும் பாதுஷாவின் குரடக்கீழ்
சகாண்டு வைபவ நாம் புைப்பட்படாம்! அந்ை லட்சியம்
நிரைபவைாமல், ஒைடியும் பின் வாங்குவதில்ரல என்று
சூளுரைப்பபாம்!'

கிைம்பிய வீைர்களில் சிலரின் கால்கள் ையங்கின. இதுபவ

ைருணம்!

'இதுவரை நாம் கடந்து வந்ை பிைபைசங்கரை எண்ணிப் பாருங்கள்

சைய்ச்சூர், கர்னூல், நந்தியால், கடப்ரப, கைம்சகாண்டா -
ஓரிடத்திலாவது மாற்ைாரன மண்டியிட ரவக்காமலா கர்நாடகத்தில்
கால் ரவத்பைாம்! இந்ைச் சின்னஞ்சிறு சசஞ்சி நமது வீைத்துக்கு ஒரு
சவால்! நில்லுங்கள் திரும்புங்கள்!" 'வாழ்க! வாழ்க!' பரடவீைர்களின்
பபாக்கில் திடீர் மாற்ைம் 'வாழ்க ைைபதி ஜூல்பிகர்கான்'

வஸிர் அசத்கானின் முகத்திபல புன்னரக பைந்ைது. 'மகபன!

நீயல்லவா ைரலவன்! நீயல்லவா...?"

பபச்சு, பாதியில் நின்ைது. "என்ன அங்பக? ஏன் அவர்கள்

ஓடிவருகிைார்கள்?"

திடுக்கிட்டான் ஜுல்பிகர்கான். இைவைசன் காம்பக்ஷின்

கூடாைத்துக்குக் காவல் பபாட்டிருந்ை ைைபதி ைாவும் அவன்
பரடயினருமல்லவா ைரல சைறிக்க ஓடி வருகிைார்கள்.
அவர்களுக்குப் பின்னால்? பகாட்ரடயின் வடக்கு, வடபமற்கு
வாசல்களில் நிறுத்ைப் பட்டிருந்ை காகர்கான் சாப்ைஸ்கான், சடக்கானி,
மான்சிங், ைாைார்!

'ஓடுங்கள் ைைபதி அவர்கபை உயிரைக் காத்துக் சகாள்ளும்

விருப்பமிருந்ைால் பிடியுங்கள் ஓட்டம்."

'என்ன? என்ன பநரிட்டது?" 'ரசத்ைான்! யாரன உருவத்தில்

மூன்று ரசத்ைான்கள்! அவர்களின் மீது ஏறிவரும் இைண்டு மனிை

[254]
ரசத்ைான்கள்! பவட்டவலம் காட்டுக்குள்ளிருந்து திடீசைன்று வந்து
ைாக்குகிைார்கள்!"

"சீ சீ சவறும் யாரனகளிடமா இப்படி அஞ்சுகிறீர்கள்?" 'சவறும்

யாரனயல்ல, ஹ-சூர் ஒவ்சவான்றின் துதிக்ரகயிலும் நீண்ட,
கனமான சங்கிலிகள் சிலம்பம் ஆடுவது பபால் அரைச் சுழற்றிச்
சுழற்றி வீசுகிைது! கிட்ட சநருங்க முடியவில்ரல!"

ஆம்! ஆம்! மூன்று யாரனகளும் மூன்று கூற்றுவர் விர் விர் விர்!

புயசலனச் சுழல்கின்ைன. அவற்றின் துதிக்ரககள்! சங்கிலிகள்
மூன்றும் ஒன்பைாசடான்று பமாதிக் கலகலக்கின்ைன!

ஜூல்பிகர்கான் கத்தினான்: 'மூரையில்லாை முட்டாள்கபை!

இைற்கா அஞ்சினர்கள்? பகாட்ரடயின் நாற்புைமும் நாம்
இருக்கிபைாம்! இந்ை 'யாரனகரைப் பின்பக்கமாக வந்து ைாக்கச்
சசால்லுங்கள்! சீக்கிைம்!"

(21)
மாடுகள் மிதித்ை மண் புற்று! வானைங்கள் புகுந்ை பூந்பைாட்டம்!
சவள்ைத்தில் அகப்பட்ட மான் கூட்டம்!

சிைறு, சநாறுக்கு, தூைாக்கு... பின்னங்கால் பிடரியில் பட, பிடி

ஒட்டம்!

புயரலப்பபால், பூகம்பத்ரைப்பபால், சபாங்கும்

பிைையத்ரைப்பபால் மைர்த்துத் திமிறிப் பாயும் யாரனயின் மீது
வீற்றிருந்ை காஞ்சிபுைத்ைான் சநஞ்சசல்லாம் ஆனந்ைம்.
சபருமிைத்தினால் விம்மியது மார்பு. கலகலா! சடசடா சுழல்கிைது.
சுழல்கிைது. சுழல்கிைது - அவன் அரழத்து வந்ை யாரனகளின்
சங்கிலிகள் காலிபல, மார்பிபல, முதுகிபல, ைரலயிபல அடி வாங்கி

[255]
அடி வாங்கி சநாடித்து விழும் எதிரியின் பரடயினரைக் காணக்
காணக் கும்மாைம் குமிழ்க்கிைது!

'சித்திைக் குள்ைா! பார்த்ைாயா?" என்று கூவினான் பின்னால்

திரும்பி.

'பிைமாைம் பிைமாைம்" சித்திைக் குள்ைன் யாரனயின்

மத்ைகத்தின்மீது நின்ைான். கத்திரிக்காய்க் ரககரை ஆட்டினான்
குதூகலத்துடன். 'உங்கள் ைந்திைம் யாருக்கும் வைாது!"

'குனி குனி!' கத்தினான் காஞ்சிபுைத்ைான். விஸ் விஸ்! பவல்களும்

கரணகளும் ஈட்டிகளும் பைந்து வந்ைன. சரைரயக் கிழித்திருக்கும்,
மயிரிரழ நகர்ந்திருந் ைாலும்.

ஜூல்பிகர்கானின் பரடகள் பின்வாங்கப் பின்வாங்க,

காஞ்சிபுைத்ைானின் மூன்று யாரனகளும் முன்பனறின.

மத்ைகஜத்தின் மத்ைகத்பைாடு குப்புைக் கவிழ்ந்து சகாண்டான்

காஞ்சிபுைத்ைான். சிரித்துக்சகாண்பட உைக்கத் சைரிவித்ைான் சித்திைக்
குள்ைனிடம்: 'இந்ைத் ைந்திைத்ரை எங்பக கற்றுக்சகாண்படன் என்று
நிரனக்கிைாய்? ஒரு சிறுவனிடம்ைான்!'

"என்ன? சமய்யா - அம்மாடிபயாவ்!" சசவிரய உைசிக் சகாண்டு

சசன்ை பவல் ஒன்றிடமிருந்து ைப்பினான் சித்திைக் குள்ைன்.
"சமய்யாகவா? எப்பபாது?"

'வீசு! சுழற்று!" ைன் யாரனரயத் ைட்டிக் சகாடுத்ைவாபை

பதிலளித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். சூழ்நிரலயின் ஒரசகளுக்கு
பமலாகக் கூவிக் கூவி, சைாண்ரட கட்டிவிட்டது அவனுக்கு.
"சைாம்பச் சின்னப் ரபயன் அவன். ஆனால் அபாை மூரை.
கழுகுகள் கிட்பட வைாமலிருக்க, கல்ரலக் கட்டி இபைபபால்
சுழற்றினான். அதிலிருந்துைான் நான்...'

[256]
 ரகைட்டினான் உற்சாகமாக, சித்திைக்குள்ைன். 'அவனுக்கும் சவற்றி
நமக்கும்...' அவன் குைல் திடீசைன மாறியது. பீதி சைானித்ைது
எதிர்பாைாை விைமாக, 'அங்பக பாருங்கள்! பின்னால்! பின்னால்!'

இருள் பிரிந்து சகாண்டிருந்ை பநைம். அந்ை சவளிச்சத்தில்

சைாரலவில் சைரிந்ைது ஈசல்பபால் ஒரு சிறு கூட்டம். வினாடிக்கு
வினாடி சபரிைாயிற்று. தூள் பைக்க, புழுதிசயழ, துடித்துவரும்
கூட்டத்ரைக் கண்டதும்

'ஜுல்பிகர்கான்' வியந்து ஒலித்ைது காஞ்சிபுைத்ைானின் குைல்.

'பகாட்ரடரயச் சுற்றிக்சகாண்டு நம் பின்னால் வந்துவிட்டாபன!"

'முன்னால் முன்னால், பாருங்கள்!' என்று கத்தினான் சித்திைக்

குள்ைன் அச்சத்துடன். 'ஓடியவர்களும் திரும்பி வருகிைார்கள்
இைண்டு பரடக்கும் நடுபவ நாம் சிக்கியிருக் கிபைாம். '

'பயப்படாபை!" வாயால் சசால்லி விட்டான் காஞ்சி புைத்ைான்.

ஒவ்பவார் கண் இரமப்புக்கும் ைாவித் ைாவி முன்பனறி வந்ைன
ஜூல்பிகர்கானின் இைண்டு பிரிவுகளும்.

'பயப்படாபை!' என்ைான் மீண்டும் காஞ்சிபுைத்ைான். 'நாம்

ஒன்றியாயிருக்கவில்ரல. என் துரணத்ைைபதி வந்து விடுவார்'

சவகுசைாரலவில் சைரிந்ை சிங்காவைம் குன்றுகரை ஆைாய்ந்ைன

அவன் கண்கள். பைடின, துழாவின, கரைத்ைன. குன்றின்
உச்சியிலிருந்ை ஸ்தூபியின் சிவப்பு விைக்கு ஏற்ைப்பட்டிருக்க
பவண்டுபம? துரணத்ைைபதி புைப்பட்டு விட்டார். வந்து
சகாண்டிருக்கிைார் என்பைற்கு அதுவல்லவா அரடயாைம்! ஏன்
எந்ை அறிவிப்பும் சைரிவிக்கவில்ரல? துபைாகம் சசய்துவிட்டானா,
அந்ைத் துரணத்ைைபதி? வஞ்சித்து விட்டானா, காஞ்சிபுைத்ைாரன?
ஏன்? ஏன்?

நிரனக்கவும் பநைமில்ரல இனி. சித்திைக் குள்ைனின் யாரனரய

ஒரு பக்கமும் ைன் யாரனரய இன்சனாரு பக்கமுமாகத்
[257]
திருப்பினான். மூன்ைாவது யாரனரயத் பைரவப்படும் இடத்துக்குச்
சசல்லத் ையாைாக நிறுத்தினான். இைண்டு யாரனகளும் சங்கிலிகரை
இன்னும் பவகமாகச் சுழற்ைச் சசய்ைான்.

மரழக்காக இதுவரை ஒய்ந்திருந்ைன ஜூல்பிகர்கானின் பீைங்கிகள்.

இப்பபாது அரவயும் ஒவ்சவான்ைாய்த் தீ கக்கத் சைாடங்கின. எந்ை
வினாடியும் ஒரு குண்டு அவர்கள் இருவரையும் சாய்க்கவிருந்ை
சமயம்...

"அண்பண நம்ரமக் கடவுள் காப்பாற்றிவிட்டார். அங்பக

பாருங்கள்! இன்சனாரு பரட' குதூகலித்ைான் சித்திைக்குள்ைன்.
'நமது பரடைான்! என் துரணத் ைைபதிைான்!" உற்சாகமாகச்
சசான்ன காஞ்சிபுைத்ைான், நிைானித்ைான். 'இது நமது பரடயா?
இல்ரல, இல்ரல. சகாடி சைரிகிைபை. சசஞ்சி மன்னரின் பரடகள்.
காஞ்சிபுைத்ைானுக்குப் புரிந்துவிட்டது. ைான் ைாக்குவரை அறிந்து
சகாண்டதும், பகாட்ரடக்குள்ளிருந்ை சசஞ்சி மன்னருக்குத் ரைரியம்
பிைந்துவிட்டது. துணிந்து விட்டார், ைானும் ைாக்குவசைன்று
பகாட்ரடக்குள்பைபய பரடகரைக் குவித்து ரவத்திருந்ைவர்,
வாசரலத் திைந்து சகாண்டு சவளிபய வந்துவிட்டார்!

பைாற்றுப்பபான ஆபவசம் எதிர்பாைாை ைாக்குைல்களினால்

மூரைக் கலக்கம்! இல்லாவிட்டால், ஒடிக் சகாண் டிருந்ை ஜூல்
பிகர்கானின் வீைர்கள் அப்படிப் பாழ்படுத்தியிருக்க மாட்டார்கள்
பீைங்கிக் குண்டுகரையும் சவடிமருந்துகரையும். இலக்கு இல்லாமல்
ஆலங்கட்டி மரழபபால எங்சகங்பகா சிைறின குண்டுகள்.
ரகயிருப்புத் தீர்ந்ைதுைான் ரக கண்ட பலன்!

காஞ்சிபுைத்ைானின் யாரனப் பரடயும், ைாஜாைாமின் பசரனயும்

சந்தித்ைபபாது எதிரில் இருக்கவில்ரல எந்ை எதிரியும்!
'ஓடுங்கைடா?' என்று சிரித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். சித்திைக் குள்ைன்
கூவினான்: 'பபாவதுைான் பபாகிறீர்கள்! சசன்ரனப்பட்டணத்துக்குப்

[258]
பபாங்கள். ஓடிவரும் பிச்ரசக்காைர்களுக்காகக் கும்பினிக்காைன்
கஞ்சித்சைாட்டி திைந்து ரவத்திருக்கிைானாம்! அங்பக பபாங்கள்!"

காஞ்சிபுைத்ைான் யாரனயினின்றும் இைங்கி வந்ைான்.

சாவுக்கிடங்கான சூழ்நிரலரயக் கண்டான். எங்சகங்கும் பவைரனக்
கூச்சல்! வட்டமிடும் வல்லூறுகள். ைரலக்கு பமபல சசக்கச் சிவக்க
ஒளிப் பிழம்பாகக் கதிைவன் எழுகிைான். பசைத்தின் முழுக் பகாைமும்
சைரிகிைது. கண் கலங்கியது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. 'பபாரில்
இசைல்லாம் இயற்ரகைான், நண்பபை...'

"ைங்கைது உைவி ஒரு கணம் ைாமதித்திருந்ைாலும், இபை கதி

எங்களுக்கு ஏற்பட்டிருக்கும்.'

'ஆனால் நண்பரைப்பபால அப்பபாது அனுைாபப் படத் ைான்

யாரும் இருக்கமாட்டார்கள்!'

கலங்கிய கண்ரணச் சரிசசய்து சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

நிமிர்ந்து பார்த்ைான்.

மூன்று மைாத்திய ைைபதிகள்- சசஞ்சியின் காவலர்கள்அவரனச்

சுற்றி நின்றிருந்ைார்கள். மார்புைத் ைழுவிக் சகாண்டார்கள்
மாவீைனாகிவிட்ட காஞ்சிபுைத்ைாரன.

'நான் சசய்ைது சின்னஞ்சிறு உைவி, ' என்ைான் அவன். "ஆனால்

ஞாலத்தின் மாணப் சபரிசைன்று திருவள்ளுவர் குறிப்பிட்டது
இரைத்ைான், ' என்ைார் நிமாஜி சிந்தியா.

'சகாடுக்க பவண்டிய ைருணத்தில் ரக சகாடுத்தீர்கள். அபைா

என்ன சைரிகிைது பாருங்கள்."

சுட்டிக் காட்டிய திரசயில், அடி வானத்தில் புழுதி எழும்பிக்

சகாண்டிருந்ைது.

'வட பைசத்தில் எங்கள் மன்னரின் பிைதிநிதியாக இருக்கும்

ைாமச்சந்திைர், சபரும்பரட திைட்டி அனுப்பியிருக்கிைார். ைனசிங்
[259]
ஜாைவும், சாந்ைஜி பகார்பாபடயும் முப்பைாயிைம் குதிரை
வீைர்களுடன் வந்து சகாண்டிருக்கிைார்கள். இனி சசஞ்சிக்கு ஆபத்து
கிரடயாது."

பகாட்ரடக்குள்ளிருந்து குதிரை வீைசனாருவன் பைந்து வந்ைான்.

'யாரனகளுடன் வந்து, சசஞ்சிரயக் காத்ை சிங்காவைம்

ைைபதியவர்கரை மன்னர் காண விரும்புகிைார். பநரில் நன்றி
சைரிவிக்க பவண்டுசமன்பது அைசரின் விருப்பம். '

காஞ்சிபுைத்ைான் அவசைமாக மறுத்ைான். 'இல்ரலயில்ரல. நான்

அவசைமாக ஊர் திரும்ப பவண்டும். மன்னைவர்கள் என்ரன பநரில்
பாைாட்டும் அைவுக்கு நான் உைவி பயதும் சசய்ைைாக
நிரனக்கவில்ரல..."

வயதில் சபரியவர் நாபகாஜிமாபன. அவர் சசான்னார்: 'மன்னரின்

அரழப்ரப மறுப்பது மரியாரையுமல்ல, பண்பாடுமல்ல. சீக்கிைபம
அனுப்பிவிடுகிபைாம், வாருங்கள். '

காஞ்சிபுைத்ைான் அவர்களுடன் புைப்பட்டான். அவன் கண்கள்

சிங்காவைக் குன்றின் மீபை திரும்பச் சசன்றுசகாண் டிருந்ைன.

ஏன் அங்பக அரடயாைம் காட்டப்படவில்ரல? ஏன் துரணத்

ைைபதி கரடசி வரை வைாமபல இருந்துவிட்டார்?

'முடவனுக்குக் கிரடத்ை சகாம்புத்பைன். அந்ைகன் சபற்ை

ஐசுவரியம்! எதிர்பாைாமல் கிட்டிய அதிர்ஷ்டம்1இரவசயல்லாம்
பரழய சசாற்கள், நண்பபை! அர்த்ைமற்ைரவ. ைாங்கள் இன்று
சசஞ்சியின் பைான்ைாத் துரணவனாக வந்து, அைன் துயர்
துரடத்தீர்கபை, இைற்கு உவரம கூைபவா, ஒப்பிட்டுக் கூைபவா
வார்த்ரைபய கிரடயாது!' சசஞ்சி மன்னன் பபசி முடித்ைான்.

கல்யாண மகால் முற்றும் எள் விழவும் இடமில்லாை சநருக்கடி.

சத்ைபதி ைாஜாைாமின் அஷ்டப்பிைைானிகளும் வீற்றிருந்ைனர். சவற்றி

[260]
சபற்ை ைைபதிகளின் குதூகல உரையாடல்கள்; காயங்களுக்கு முைற்
சிகிச்ரச மட்டுபம சசய்து சகாண்டு குழுமிவிட்ட பரடவீைர்களின்
சவற்றி முழக்கம்.

காஞ்சிபுைத்ைான் கண்டிைாை சூழ்நிரல அது. அவனுரடய சங்கடம்

சவளிப்பரடயாக முகத்தில் சைரிந்ைது. எங்பக இடுக்குக்
கிரடக்கும், ஒடிவிடலாம், என்று பைடுவது பபால் அவன் கண்கள்
இங்குமங்கும் அரலந்ைன.

பபஷ்வா முன்வந்து வீை வாசைான்ரைத் ைந்ைார் மன்னரிடம்.

வாழ்த்சைாலியும் கைசவாலியும் விண்ரண பமாை, "எங்கள் நன்றிக்கு
அரடயாைத்ரை, ஏற்றுக் சகாள்ளுங்கள், ' என்று காஞ்சிபுைத்ைானின்
ரககளில் வழங்கினான் சசஞ்சியின் அதிபதி.

காஞ்சிபுைத்ைான் புன்னரகயுடன் சபற்றுக் சகாண்டான் வீை

விருரை. "எனக்கும் சில பரழய உவரமகள் சைரியும். காக்ரக
உட்காைப் பனம்பழம் விழுந்ைது என்பார்கபை - அது பபாலத்ைான்,
என் வருரகயும் சசஞ்சி ைாஜ்யத்தின் சவற்றியும் ஒபை சமயத்தில்
பநர்ந்ைன. சிங்காவைத்தின் எதிரிரய முறியடிக்க நான்
சிறுபிள்ரைத்ைனமாக முயற்சி சசய்பைன். உண்ரமயில் சவற்றிரய
உறுதி சசய்ைது சசஞ்சியின் வீைப் பபாைாட்டம்ைான். எதுவாயினும்,
சசஞ்சியும் சிங்காவைமும் இரணபிரியாத் பைாழர்கைாக விைங்க இது
ஒரு சந்ைர்ப்பம்!”

'நன்று சசான்னிர்கள், நண்பபை! நன்று சசான்னிர்கள்!'

பாைாட்டினான் மன்னன் ைாஜாைாம். 'சிங்காவைத்தின் புதிய அைசிரயப்
பற்றிப் பல ைகவல்கள் பகள்விப்படுகிபைன். அழகுக்கும் அறிவுக்கும்
சபயர்சபற்றுத் திகழ்கிைாைாம் அைசி ைாமரை. வீைத்திலும்
கல்வியிலும் சிைந்ை இைவைசன் - என் மகன் - இங்பக
இருக்கிைான்...."

காஞ்சிபுைத்ைான் சிந்ரை குழம்பினான். எரைக் குறித்து இந்ைப்

பீடிரகசயல்லாம்?
[261]
 ஆனால் அரவபயார் புரிந்துசகாண்டார்கள் பபாலும். சஜய
பகாஷங்கள் குபுகுபுசவனக் கிைம்பின.

ைாஜாைாம் சைாடர்ந்ைார்: "...சிங்காவைத்தின் அைச குலம்

சைான்ரமயானது. கீர்த்தி வாய்ந்ைது. ைங்கள் வம்சத்துக்கும்
வைலாற்றுக்கும் சபாருத்ைமான ைாஜ குடும்பங்களில்ைான் அவர்கள்
சம்பந்ைம் சகாண்டிருக்கிைார்கள். இந்ை மகிழ்ச்சிகைமான
விஷயத்ரைப் பபசி முடிக்க, என் சபகாைரி அம்பிகா பாய்
விரைவில் அங்பக வருவார், என்று அைசியாரிடம் சைரிவியுங்கள்.
அந்ைப் சபான்னாரவத் சைாடங்கி ரவக்கும் நன்னாைான இன்று
உங்கள் அரனவரையும் வாழ்த்துகிபைன்.'

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு எதிலும் கவனம் சசல்லவில்ரல.

மரியாரைக்காகச் சிறிது பநைம் இருந்துவிட்டு, விரட சபற்றுக்
சகாண்டான்.

பல்லக்கு காத்திருந்ைது. சிங்காவைத்தின் அடிவாைத்தில். யாரனரய

நடத்தி வந்துசகாண்டிருந்ை காஞ்சிபுைத்ைான் நின்ைான். கவனித்ைான்.

சசஞ்சி மன்னரின் பபச்சினால் ஏற்பட்ட சஞ்சலம் மரைந்ைது.

துரணத் ைைபதி எங்பக என்ை பரழய பகள்வி எழுந்ைது.

'ஏன்? துரணத் ைைபதிக்குத் ைன் முகத்ரைக் காட்ட

சவட்கமாயிருக்கிைைா? எங்பக ஒளிந்திருக்கிைார்?"

ஒருவரைசயாருவர் பார்த்துக் சகாண்டார்கள். பிைகு

காஞ்சிபுைத்ைாரனக் குழப்பத்துடன் பநாக்கினார்கள்.

ஒருவர் சசான்னார்: 'அைசியார் அனுப்பியிருக்கிைார்கள் பல்லக்ரக.

சிங்காவைத்தின் மானத்ரைக் காத்ை ைங்களுக்கு சகல
மரியாரைகளும் ைந்து அரழத்து வரும்படி கட்டரை."

'நன்றி. என் வினாவுக்குப் பதில்ளித்ைால் அரைபய சபரிய

மரியாரையாகக் கருதுபவன்.'

[262]
 “மன்னிக்க பவண்டும். எங்களுக்குத் சைரியாது." இன்சனாருவர்
கூறினார்: "சகாலு மண்டபத்தில் ைங்களுக்குப் பாைாட்டு அளிக்க
முகூர்த்ைம் கணித்திருக்கிைார்கள். உடபன புைப்பட்டால்ைான்
சரியாயிருக்கும்.'

'அப்படியா?" பயாசித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். திரும்பிப் பார்த்ைான்.

மற்ை இைண்டு யாரனகரையும் அரழத்து வந்து சகாண்டிருந்ைான்
சித்திைக்குள்ைன்.

'இங்பக வா, சித்திைக்குள்ைா," அருகில் அரழத்ைான். 'ஏறிக்சகாள்.'

அயர்ந்து பபானார்கள் பரடத்ைரலவர்கள். 'என்ன? இவரனப்

பபாய்...'

'சசஞ்சிப் பபாரின் சவற்றியில் எனக்கு நிகைான பங்கு இவனுக்கும்

உண்டு. சசால்லுங்கள் அைசியிடம்", பவறு பாரையிபல நடந்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

பாசரைரய அரடந்ை பின்னபை அவன் கால்கள் நின்ைன.

துரணத் ைைபதி எங்பக? துரணத் ைைபதி எங்பக?இதுபவ அவன்
பகள்வி.

எனக்குத் சைரியாது. எனக்குத் சைரியாது - இதுபவ அவனுக்குக்

கிரடத்ை பதில்.

பவல்கள் ையாரிக்கப்படும் உரலக்கூடத்தில் மட்டும்

பவறுவிைமான பதில் கிரடத்ைது. 'திடீசைன்று ஒரு பரட
சயடுப்புக்குப் புைப்பட பவண்டுசமன்று சசால்லிக் சகாண்டிருந்ைார்.
பிைகு கண்ணில் படபவயில்ரல. ஏைாவது ைகசிய பவரலயாகப்
பபாயிருக்கிைாபைா என்னபவா!'

'அவருரடய இல்லம் எது?”

'வாருங்கள், காட்டுகிபைன், உரலக்கூடத்துத் சைாழிலாளி வழி

காட்டினான்.
[263]
 "பநைம் ைவறுகிைபை, அைண்மரனப் புபைாகிைர் ரகரயப்
பிரசந்ைார்.

கிருஷ்ணப்பர் முணுமுணுத்ைார். 'சகட்டிக்காைன்ைான். வீைன்ைான்.

ஆனால் சம்பிைைாயங்கரை மதிக்கத் சைரியாைவன். '

அரியாசனத்தில் வீற்றிருந்ை ைாமரை, கவரலயுடன் பின்புைம்

திரும்பினாள். சின்னம்மாவான சசன்னம்மாரவ ஈைக் கண்கைால்
பார்த்ைாள். 'வழியில் அவருக்கு ஏபைனும் ஆபத்து
பநர்ந்திருக்குபமா?"

'கடவுள் எப்பபாதும் அவர் பங்கிலிருக்கிைார் என்றுைான்

கண்டிருக்கிபைாபம? கலங்காபை ைாமரை. ஆபத்துக்கும் அவருக்கும்
சவகு தூைம், ' பைற்றினாள் சசன்னம்மா.

''அபைா பல்லக்கு!" அரவயிபல ஆைவாைம். 'என்ன! யாபைா ஒரு

சித்திைக்குள்ைன் மட்டும் வரு கிைாபன? ைைபதி எங்பக?'
கிருஷ்ணப்பர் வினவினார்.

'அவசை பவரலயாம். பபாயிருக்கிைார். அப்புைம் வருவாைாம். '

'என்ன!' சரப சமாத்ைமும் சலசலப்பு. 'அைசியின் கட்டரைரயக்

காட்டிலும் அவசைமான பவரல உண்டா?"

சசன்னம்மா கிசுகிசுத்ைாள்: "அைவுக்கு அதிகமாகத்ைான் அவருக்கு

நீ இடம் சகாடுத்துவிட்டாய்."

'பநைம் ைவறிவிட்டது. இனி நாரைக்குத்ைான் விழாரவ

ரவத்துக்சகாள்ை பவண்டும்." புபைாகிைர் சைரிவித்ைார்.

ஒவ்சவாருவைாய்க் கரலயத் சைாடங்கினார்கள். வாரழப்

பந்ைல்கள் வாடின. சைன்னங்குருத்துத் பைாைணங்கள் சைாய்ந்ைன.
பூைண கும்பம் ஏந்திய பவதியர்கள், ஆைத்தியுடன் நின்றிருந்ை
ஆைணங்குகள், பமைம் சகாட்டிக் சகாண்டிருந்ை வாத்தியர்கள்
அரனவரும் சிறுகச் சிறுகக் கரையத் சைாடங்கிய
[264]
பவரையில்'ஒங்குக சிங்காவைத்தின் கீர்த்தி!' வாழ்த்சைாலியுடன் வந்ை
காஞ்சிபுைத்ைான் அைசியின் முன்பன மண்டியிட்டு எழுந்ைான்.

என்ன மலர்ச்சி, ைாமரையின் முகத்தில் மின்சவட்டு பநைத்துக்குள்

அவன் பமனிசயங்கும் ஒடி நிற்கிைது அவள் பார்ரவ.
வீைத்ைழும்புகள் இங்சகான்று அங்சகான்ைாகத் சைன் படுகின்ைன.
ஆனால் நல்ல பவரை, கவரல சகாள்ளும்படி யான
காயசமரையும் காபணாம்.

கிருஷ்ணப்பர் அன்புடன் கடிந்ைார்: “பாைாட்டுத் ைருவைற்காக

அைசி காத்திருந்ைார். ைாங்கள் ைாமதித்ைது சரியல்ல, நண்பபை!'

"மன்னிக்க பவண்டும் காஞ்சிபுைத்ைான் ைரல குனிந்ைான்.

'பாைாட்டுப் சபைத்ைாபன பநைம், காலம் பார்க்க பவண்டும்?
அைசியிடம் பிைரஜ ஒரு குரைரய முரையிட அது கிரடயாபை?'

'ைைபதிக்கு என்ன குரை?"

'இபைா, இைற்கு நீதி வழங்க பவண்டும்' காஞ்சிபுைத்ைான் ைன்

உள்ைங்ரகரய விரித்துக் காட்டினான்.

'ைாலி, மாங்கல்யம்' வியப்பு சசன்னம்மாவின் குைரல ஓங்கச்

சசய்ைது.

[265]
 (22)
காஞ்சிபுைத்ைானின் விரிந்ை உள்ைங்ரகயில் ஒரு ைாலி!

என்ன சபாருள் அைற்கு?

கிருஷ்ணப்பர் எடுத்துப் பார்த்ைார். 'புலிப் பற்கள் பகாத்ை மஞ்சள்

கயிறு யாபைா ஒரு வீைன்...'

'யாபைா ஒரு வீைனல்ல, பிைபு. என் துரணத் ைைபதி, ைன்

மரனவிக்குக் கட்டியது. இரையும் பூரவயும் குங்குமத்ரையும்
இழந்து நிற்கும் அந்ை அபரலப் சபண்ணுக்காக நியாயம்
பகட்கத்ைான் வந்பைன். '

மூன்று குைல்களும் பசர்ந்து ஒலித்ைன. 'துரணத் ைைபதி...

அப்படியானால் அவர் இைந்துவிட்டாைா...'

'இல்ரல, இல்ரல. சகால்லப்பட்டார், ' காஞ்சிபுைத்ைானின்

முகத்தில் கடுரம பைபைத்ைது. 'அதுவும், பநருக்கு பநர்
பபார்முரனயில் அல்ல, வஞ்சகமாக. முதுகில் குத்திக் சகாரல
சசய்யப்பட்டார்.'

'ஏன்? யாைால்?"

"ஏன் என்பரை முைலில் சசால்கிபைன். என் ஆரணப்படி ஒரு

சிறு பரடயுடன் சசஞ்சிக்குப் புைப்படவிருந்ைார் அவர். பபாக
பவண்டாசமன்று பயாசரன கூைப்பட்டது. கூறியவபைா சபரியவர்.
அைசியின் குடும்பத்தில், அைண்மரன வாசிகளில், உயர்ந்ை
அந்ைஸ்ரை அனுபவிப்பவர். என் ஆரணயா, சபரியவரின்
ைரடயா? எரை ஏற்பசைன்று துரணத் ைைபதி குழம்பினார்.
வீட்டுக்குச் சசன்ைார். இடித்துரைத்ைாள் இல்லாள். எடுத்துரைத்ைாள்
அவர் கடரமரய. புத்துணர்ச்சியுடன் புைப்பட்ட துரணத்
ைைபதிக்கு, முதுகிபல கிரடத்ைது இந்ைப் பரிசு!"

'யார்? யார் சசால்லுங்கள். '

[266]
 காஞ்சிபுைத்ைான் சுற்று முற்றும் பார்த்ைான். இைண்சடாரு காவல்
வீைர்கபை மிஞ்சியிருந்ைார்கள். 'நீங்கள் பபாகலாம்.' அவன் ைரல
அரசந்ைதும் மரைந்ைனர் அவர்கள். சசன்னம்மாவிடம் சசான்னான்:
"ைங்கள் ைந்ரை பைவி. '

'அப்பாவா!'

''கண்ணால் கண்டும், வாைாவிருந்து விட்டாள் அந்ை வீைனின்

மரனவி. பைசத்தின் ைரலவாசலில் எதிரி நிற்கும் பபாது,
பகாட்ரடக்குள்பைபய குத்து சவட்டு இருப்பரை சவளிக்காட்ட
மறுத்துவிட்டாள் அந்ை வீைாங்கரன. விசுவாசத்துக்காகக் கிரடத்ை
ைண்டரனரய எவரிடமும் சசால்லாமபல தீக்குளித்து விட்டாள்.
அக்கம் பக்கத்தில் துருவித் துருவிக் கண்டறிந்பைன் இவ்வைரவயும்'

"எங்பக ைகுநாைர்?’ கிருஷ்ணப்பரின் கண்கள் சிவந்ைன.

'சபாறுங்கள்... தீை விசாரித்து... ' ைாமரை சசால்லி முடிக்கவில்ரல.

ஆத்திைத்துடன் குறுக்கிட்டாள் சசன்னம்மா. "கூடாது, கூடாது!
இம்முரை என் ைந்ரைக்கு மன்னிப்பப கூடாது. ஒரு காலத்தில்
நாமும் அவருக்கு உடந்ரையாக இருந்ைது உண்ரமபய. அந்ை
நிரலரம மாறி விட்டது என்பரை அவர் அறியபவண்டும்.
ைாமரைரயத் தீண்ட என் ைந்ரை எண்ணினார் - சபலம் என்று
மன்னித்பைாம். ஒரு குற்ைமும் சசய்யாை பணிப்சபண்ரண முைரல
அகழியில் பலியிட்டார். வயைானவர் என்று விட்டுவிட்படாம்.
ைைபதிரயப் பாைாைச் சிரையில் அரடத்து ரவத்ைார். பாைாைது
பபால் இருந்துவிட்படாம். ைாஜ்யத்தின் ஒரு பகுதிரயக்
கும்பினிக்காைனுக்குக் சகாடுக்க ைகசிய பபைம் சசய்ைார். ைாஜத்
துபைாகமானாலும் பாைகமில்ரல என்று அசட்ரட சசய்பைாம்.
இனிபமல் விடக்கூடாது" கனல் சபாறிகைாகக் கிைம்பின
சசன்னம்மாவின் சசாற்கள் அவற்றின் குறுக்பக சசல்ல எவருக்குத்
துணிவுண்டு?

[267]
 'யாைங்பக? இழுத்து வாருங்கள் அவரை!' பைடச் சசன்ை வீைன்
திரும்பினான் அரை சநாடியில். 'ைகுநாைரை அவருரடய ஜாரகயில்
காணவில்ரல. குதிரை மீபைறி சில வினாடிகளுக்கு முன் பைந்ைாைாம்
எங்பகா...'

'என்ன? ' வீைசனாருவன் நீட்டினான் நிருபசமான்ரை. 'ைகுநாைரின்

மஞ்சத்தில் இது இருந்ைது, அைசி.'

ைாமரை பிரித்ைாள். 'உயிருக்கு அஞ்சி ஓடிவிட்டைாகக் கனவு

காணாதீர்கள். விரைவில் திரும்பி வருபவன் கும்பினிக்காைன்
துரணயுடன், ைகுநாைன்.'

அழகுக் பகாலம் பூண்டிருந்ைாள் அன்ரன பூமி. கீைமிரசத்ைது

சைன்ைல். காற்றிலாடின சகாடிகள். ைவபயாகியின் உள்ைம் பபால்
சைளிந்திருந்ை வானத்தில், குழந்ரையின் சசப்புக் கூரடபபால்
சகாட்டி இரைத்திருக்கும் ைாைரகக் கூட்டம்.

மாமைத்தின் அருகில் நிற்கும் ைாமரையின் வைனத்தில் மட்டும்

வாட்டம். பயணத்துக்குச் சித்ைமாகப் பக்கத்தில் நிற்கும்
காஞ்சிபுைத்ைாரன பநாக்கி ஏக்கத்துடன் கண்கரை உயர்த்தினாள்.

'பபாகத்ைான் பவண்டுமா? சபாறுத்துக் சகாள்ைக் கூடாைா சகாஞ்ச

நாள்?"

காஞ்சிபுைத்ைான் முறுவலித்ைான்: 'அைசியார் மன்னிக்க பவண்டும்.

பநற்பை நான் புைப்பட்டிருக்க பவண்டும். ஓடுகிை வரையில்
ஓடட்டும் என்று நச்சுப் பாம்ரப விட்டுவிடக் கூடாது. புற்று
வரையில் பபாய்ப் பபாைாடியாக பவண்டும். சசன்ரனப்
பட்டணத்ரை பநாக்கி ஓடியிருக்கிைார் ைகுநாைர். சும்மா அல்ல -
சூளுரைத்துவிட்டு. அங்பகபய சசன்று நான் கண்காணிக்க
பவண்டும். விரட சகாடுங்கள் அைசி.'

அபை வினாடி விர்சைன்று ஒர் ஒரச. 'ஆ' அலறிப்

பின்னரடந்ைாள் ைாமரை.
[268]
 அவள் அருகிலிருந்ை மாமைத்தில், அவள் சநஞ்சுக்கு மிக அருபக
கூரிய கரணசயான்று குத்திட்டு நின்ைது!

'யாைது?' புலிபபால் பாய்ந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். அம்பு வந்ை

திரசயில் எவரையும் காபணாம். சசடிகரை விலக்கினான்.
சகாடிகரை அகற்றினான். இண்டு விடாமல், இடுக்கு விடாமல்
புகுந்து புைப்பட்டான். |

சவளிறிய முகத்துடன் படபடத்து நிற்கும் ைாமரை யிடம்

திரும்பினான். "அைசி, வாருங்கள், அைண்மரனக்குள் பபாய்
விடலாம். ைங்கள் உயிருக்கு ஆபத்து ஏற்படுத்ை எவபனா
முயல்கிைான். கவசமாக நான் இருப்பது சைரியாை முட்டாள்"

அந்ைப்புைத்தில் விரடசபறும் பபாது மீண்டும் உறுதி கூறினான்:

'இைண்சடாரு நாள் கழித்துப் பட்டணம் புைப்படுகிபைன். அந்ை
அம்பு ைற்சசயலாக வந்ைைா, திட்டமிட்டுப் புைப்பட்டைா என்பரைக்
கண்டுபிடிக்காமல் விடப் பபாவதில்ரல. '

ைாமரையின் முகத்தில் கலக்கம். 'என் சபாருட்டுத் ைாங்கள்

ஆபத்தில் சிக்கிக் சகாள்ைாதீர்கள். '

அடுத்ை மூன்று தினங்களுக்கு எதுவும் பநைவில்ரல.

காஞ்சிபுைத்ைான் நிறுத்திய பயணத்ரைத் சைாடங்கக்

தீர்மானித்ைான்.

வழி வழி வழி! வீதிசயங்கும் ஆைவாைம். எங்பக சசல்கிைார்

ைைபதி? சசன்ரனப் பட்டணத்துக்கு. ஏபைா சசாந்ை விஷயமாம்.
டக் டக் டக் டக்... குதிரைக் குைம்பு ைாைமிடுகிைது. ஈைப் புழுதி
எழும்பித் ைாழ்கிைது.

'ைம்பி! ைம்பி!' என்று கூட்டத்தின் பின்னாலிருந்து ஒரு குைல்.

'ஏ, பாட்டி பபா அப்பாபல' பரட வீைசனாருவன் மிைட்டிக்

சகாண்டிருந்ைான்.
[269]
 'எங்க வீட்டுத் ைம்பியப்பா அவன் என்ரனப் பார்த்ைானானால்
விடபவ மாட்டான். சகாஞ்சம் சசால்லு! ...ைம்பி!'

பழக்கமான குைல் உடபன புரிந்துவிட்டது. 'யாைப்பா அங்பக

அரழத்து வா அந்ை மூைாட்டிரய!' என்று உத்ைைவு பிைப்பித்ைான்.

கும்பல் வழிவிட்டது. கிழவி ஒபடாடியும் வந்ைாள். 'பாட்டி,

சசைக்கியமா? காஞ்சிபுைத்ைானின் உள்ைசமல்லாம் மலர்ச்சி.
முகசமல்லாம் சிரிப்பு. ைாமரைரயச் சந்திக்க அைண்மரனக்குள்
நுரழய முைன் முைல் வழி சசய்ைவள் இந்ைக் கிழவியல்லவா?
இவளுரடய மகனுக்குப் பதிலாகத்ைாபன அவன் நாைசுைம் வாசிக்கச்
சசன்ைான்?

'உன் ையவிபல எல்லாரும் நல்லபடியாய் இருக்கிபைாம், ைம்பி.

என் மகனுக்குக்கூட நல்லா குணம் ஆகிவிட்டது, ' என்ைாள் கிழவி.

'மகிழ்ச்சி, பாட்டி. உங்களுக்கு பவறு என்ன பைரவயானாலும்

அைண்மரனக்கு வந்து சசால்லுங்கள்."

கிழவி பதில் சசால்லவில்ரல. அவள் முகம் இருண்டது.

கண்களில் அவநம்பிக்ரக. ைரல ைாழ்த்திக் சகாண்டாள்.

'ஏன் பாட்டி, ஏைாவது சசால்ல பவண்டுமா?"

சுற்றுமுற்றும் பார்த்துக் சகாண்டாள் ஒருமுரை. 'பாட்டி, சும்மா

ையங்காமல் சசால்லுங்கள், ஊக்கினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'ைாசாங்கத்திபலசயல்லாம் நீ நிரனக்கிை மாதிரி சுளுவாய் பவரல

நடந்து விடாது ைம்பி, ' சுற்றியுள்பைாரை மீண்டும் பார்த்துக்
சகாண்டாள் கிழவி. புடரவத் ைரலப்பினால் கண்ணின் ஈைத்ரைத்
துரடத்துக் சகாண்டாள். 'எங்களுக்கு வைபவண்டிய மானியம்
இைண்டு வருஷமாய் அைண்மரனயிலிருந்து வந்ைபாடில்ரல.
கணக்கப்பிள்ரையிடம், காரியஸ்ைரிடம் எத்ைரன வாட்டி
மனுப்பபாட்டு விட்படாம் சைரியுமா?"

[270]
 காஞ்சிபுைத்ைானின் சீற்ைம் குைலிலும் சவளிப்பட்டது. 'ஏன் பாட்டி,
பநரில் வந்து முரையிடக் கூடாது?"

கசப்புடன் நரகத்ைாள் கிழவி. 'வைாமலா இருப்பபன்? கத்தி

கபடாபவாடு எத்ைரன ஆட்கள் நிற்கிைார்கள் அைண்மரன வாசலில்
விடுவார்கைா என்ரன? சகஞ்சிப் பார்த்பைன். மன்ைாடிபனன். பபா,
பபா என்று பிடித்துத் ைள்ளிவிட்டார்கள் ைம்பி. ''

பல்ரலக் கடித்துக் சகாண்ட காஞ்சிபுைத்ைான் வினாடி பநைம்

சமைமாயிருந்ைான். பிைகு கூறினான்: 'பாட்டி, நீங்கள் வீட்டுக்குப்
பபாங்கள். அைண்மரனக்குப் பபாய் நான் கவனிக்கிபைன். '

சுண்டிவிடப்பட்டது கடிவாைம். புைவி, பட்டணத்ரை பநாக்கிப்

பாயவில்ரல. அைண்மரனக்குத் திரும்பியது.

வழியனுப்பி ரவத்ை விழிகளில் பசாகம். வீசி விரட சகாடுத்ை

கைங்களில் ைைர்ச்சி. வியர்ரவ முத்திட்டிருந்ை வைனம்.

என்ன அது? குதிரையின் குைம்படி சத்ைம் சவளி முற்ைத்தில்?

யார் அத்ைரன பவகமாக வருகிைார்கள்?

அவபை அவபை!

உள்ைம் துள்ளியது, காஞ்சிபுைத்ைானின் வருரகரய அறிந்ைதும்.

அபை சமயம் கலக்கம்- பட்டணம் புைப்பட்டவர் ஏன் இவ்வைவு
பைற்ைமாகத் திரும்பி வருகிைார்?

'என்ன? என்ன பநரிட்டது?’ எதிர்சகாண்டு சசன்று விசாரித்ைாள்.

“ைாமரை' பவகமாய் முன்பன வந்ை காஞ்சிபுைத்ைான் சட்சடனக்

கட்டுப்படுத்திக் சகாண்டான். 'அைசி மன்னிக்க பவண்டும். '

“ைாங்கள் இம்மாதிரி அடிக்கடி குற்ைம் சசய்வதுைான் அைசிக்குச்

சசய்யும் சபரும்பணி, ' சவகுநாட்களுக்குப் பிைகு சபயர் சசால்லித்
ைன்ரன அவன் கூப்பிட்டதில் எத்ைரன பைவசம்!
[271]
 காஞ்சிபுைத்ைாபனா அவள் பபச்சில் ஒன்ைவில்ரல. 'அைசியார்
மைந்துவிட்ட கடரமசயான்ரை நிரனவூட்டபவ திரும்ப வந்பைன்.
கரடத்சைருவில் காதில் விழுந்ைது.'

'என்னசவன்று?"

'பசற்றுடன் உைவு இருக்கும் வரையில்ைான் ைாமரைக்கு உயிர்.

மக்கரைத் சைாட்டுக் சகாண்டிருக்கும் வரையில்ைான்
சசங்பகாலுக்குச் சிைப்பு. அணுகுவைற்கு எளியவன் என்ப ைால்ைான்
ஆண்டவனுக்குக்கூட மகிரம என்று சபரியவர்கள்
சசால்லுகிைார்கள். '

'மக்கபைாடு நான் பழகாமலா இருக்கிபைன்?"

"ஆம். கிழவிசயாருத்தி புகார் சசய்ைாள் சற்று முன்பு. பநரில்

முரையிட வந்ைவரைக் காவலர்கள் விைட்டி விட்டார்கைாம். '

'அப்படியா பயாசரனயுடன் சிைம் ைாழ்ந்ைாள் ைாமரை.

'குடிமக்களின் சைாடர்பு இல்லாமல் பகாபலாச்ச நானும்
விரும்பவில்ரல. எந்ைச் சாைாைண பிைரஜயும் என்னிடம் பநரில்
வந்து முரையிடுவைற்கு ஒரு வழி... ஒரு வசதி...'

'இருக்கிைது, கண்பண. ' திரகப்புடன் திரும்பிப் பார்த்ைாள்

ைாமரை. “சிற்ைப்பா வாருங்கள். சரியான பநைம்ைான். '

சசன்னம்மாவுடன் கிருஷ்ணப்பர் உள்பை பிைபவசித்ைார். 'உன்

ைந்ரை - என் அருரமத் ைரமயனார் - ஒரு ஏற்பாடு
சசய்திருந்ைார். இப்படி வா. சாைைத்தின் வழிபய, அபைா பார்."
'அைண்மரனக்கு சவளிபய, அந்ை பவப்பமைத்துக்குப் பக்கத்தில்
என்ன சைரிகிைது ைாமரை?' சசன்னம்மா வினவினாள் அைசியின்
பைாரைப் பற்றி.

'ஓர் உயைமான மண்டபம்... பாழரடந்து பூட்டப்பட்டுக்

கிடக்கிைது...'

[272]
 'ஆைாய்ச்சி மணி. அைசியிடம் பநரிபல நீதி பகட்க விரும்பும்
எந்ைக் குடிமகனும் அங்பக வந்து அந்ை மணிரய அடிக்கலாம்.
எந்ை பவரலயானாலும் உடபன ஓடி வருவார் என் ைரமயனார்.
விசாரித்து, உடபன நீதி வழங்குவார். மதுரையிலிருந்து விபசடமாகத்
ையாரித்துத் ைருவித்ை சபரிய சவண்கல மணி, அந்ை மண்டபத்தின்
உச்சியில் இருக்கிைது."

'திருப்திைாபன?' ைாமரை புன்சிரிப்புடன் பகட்டாள்

காஞ்சிபுைத்ைாரன.

கிருஷ்ணப்பர் ரக ைட்டினார்: "அபைா ைைபதியின் இரண

பிரியாத் பைாழன் சித்திைக் குள்ைன் எட்டி எட்டிப் பார்த்துக்
சகாண்டு நிற்கிைாபன! இப்பபாபை ஏற்பாடு சசய்து விடலாம்... வா
இப்படி..'

அடுத்ை நாள்.

ஆைாய்ச்சி மணி அரமந்ை மண்டபம் திைக்கப்பட்டிருந்ைது.

திைைாகக் குழுமியிருந்ைனர் சபாதுமக்கள்.

மண்டபத்தினுள்பை எட்டாள் உயைத்துக்கும் பமபல, அரசவற்று

நின்ைது சவண்கல மணி - நீதியின் உறுதிரயப் பபால; ைருமத்தின்
வலுரவப் பபால; சத்தியத்தின் ஆழத்ரைப் பபால.

மணியின் பநர் கீபழ நின்றிருந்ை ைாமரை சமல்லப் பபசினாள்:

'அன்புள்ை குடிமக்கபை! எனக்கும் உங்களுக்குமுள்ை
இரடசவளிரய பமலும் குரைக்க இன்று முைல்...'

அண்ணாந்து மணிரயபய பநாக்கிக் சகாண்டிருந்ை

சித்திைக்குள்ைன் திடீசைனக் கூவினான்: 'அைசி! நகருங்கள்!
நகருங்கள் அபாயம்!'

கண்சவட்டு பநைத்துக்குள் உஷாைானான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

சபைசலனத் ைாமரைரய இழுத்துக் சகாண்டான்.

[273]
 மறுகணம் மடமடசவன்று எதுபவா முறிந்ைது. ஐபயா! அந்ை மணி!
அரைத் ைாங்கிக் சகாண்டிருக்கும் மை உத்ைைம் முறிகிைது! கயிறு
அறுகிைது! சடசடசவன்று பமாதி இடித்து உருண்டு விழுகிைது மணி
- மரல பமலிருந்து உருளும் யாரனரயப் பபால. காரைச்
சசவிடுபடுத்தும் ஓரச நாலாக விரியும் சவண்கல மணியின் நாைம்!

மூச்சுப் பபச்சற்றுப் பிைமித்ைது கூட்டம்! எத்ைரகய பபைாபத்து!

துளி ைவறியிருந்ைாலும் அைசியின் ைரல சநாறுங்கியிருக்குபம!

முைலில் நிைானித்ைவன் காஞ்சிபுைத்ைான்ைான். 'பநைம் இப்பபாது

சரியில்ரல. அன்புகூர்ந்து கரலந்து சசல்லுங்கள் அரனவரும்.
இைண்சடாரு தினங்களில் பவறு ஓர் ஆைாய்ச்சி மணி நிறுவ ஏற்பாடு
சசய்கிபைாம்.'

கூட்டம் சிறிது சிறிைாய்க் கரைந்ைது. அைச குடும்பத்ரைச்

பசர்ந்ைவர்களும், அந்ைைங்கப் பிைைானிகள் இைண்சடாருவரும்
மட்டுபம எஞ்சியிருந்ைனர். ைாமரையின் ைளிர்பமனி இன்னும்
சமல்ல நடுங்கியவாறிருந்ைது.

'சித்திைக் குள்ைா!' உறுமினான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'நீ ைாபன

ஏற்பாடுகள் சசய்ைவன்? மணியின் கட்ரடயும் கயிறும் இவ்வைவு
நலிந்ை நிரலயில் இருந்ைபபாதும் ஏன் பபசாதிருந்ைாய்?"

'இல்ரல பிைபு. கயிறும் கட்ரடயும் நன்ைாய்த்ைான் இருந்ைன.

பநற்று. யாபைா சதிகாைர்கள் இைபவாடிைவாக இப்படிச் சசய்திருக்க
பவண்டும்," சித்திைக்குள்ைனுக்கு அச்சத்ைால் நாக் குழறிற்று.

'பாவம், அவன்ைாபன சரியான சமயத்தில் ைாமரையின் உயிரைக்

காத்ைவன்? அவரனக் பகாபிக்காதீர்கள், ! கிருஷ்ணப்பர் பரிந்ைார்.
'நீ பபாப்பா. '

கவரலயுடன் பபசினான் காஞ்சிபுைத்ைான்: 'ஒடிய ைகுநாைர் ஒற்ைர்

ரவத்துவிட்டுத்ைான் ஒடியிருக் கிைார். அவரனக் ரகயும்
கைவுமாகப் பிடித்து விட்டுத்ைான் மறுபவரல. '
[274]
 இைண்டாம் நாள் நள்ளிைவு. ைாமரையின் சயன கிருகத் துக்கு
சவளிபய

குழிமுயசலனப் பதுங்கிக் கிடந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். காற்றின்

ஒவ்பவார் அரசரவயும் அவன் சசவிகள் கணக் கிட்டன. நகரும்
ஒவ்சவான்ரையும் பநாட்டமிட்டன நித்திரையிழந்ை விழிகள்.

திடீசைன்றுஆமாம், ஆமாம்! எவபனா நடந்துவரும் காலடிபயாரச

ைான் அது!

இம்மி இம்மியாக நகர்ந்ைான் சிங்காவைத்தின் ைைபதி. இம்முரை

ைப்பவிடுவதில்ரல எதிரிரய உறுதி உறுதி!

குபிசைன்று பாய்ந்து பிடித்ைான் உருவத்ரை. இரும்புப் பிடி

உடும்புப் பிடி!

ைைைைசவன்று இழுத்துச் சசன்ைான் சவளிமுற்ைத்தின்

சவளிச்சத்துக்கு.

அடுத்ை கணம், "நீயா!' என்று அதிர்ச்சியுடன் கூவினான்.

(23)
'யார்? நீயா? நீயா அடப்பாவி இடுப்பிலிருந்து குத்துக் கத்திரயச்
சைக்சகன்று உருவினான் காஞ்சிபுைத்ைான். ஓங்கினான் அந்ை
உருவத்தின் சநஞ்சுக்கு பநபை.

“என்ரன மன்னித்துவிடுங்கள் அண்பண சைரியாத்ைனமாய்ச்

சசய்துவிட்படன்! காஞ்சிபுைத்ைானின் காலடியில் விழுந்து
பாைங்களிைண்ரடயும் பற்றிக் சகாண்டான் சித்திைக் குள்ைன்.

'எழுந்திரு' சவறுப்புடன் எழுப்பினான் அவரனக் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'சைணரடந்ைைன் மூலம் இைற்கு பவரல இல்லாமல்
சசய்துவிட்டாபய!” குத்துக் கத்திரயத் திரும்பச் சசருகிக்

[275]
சகாண்டான். 'உன்ரன எவ்வைவு நம்பகமானவன், உயிர்த் பைாழன்
என்சைல்லாம் நிரனத்பைன், அட வஞ்சகா அடத் துபைாகி!'

'இல்ரல அண்பண. நான் துபைாகம் எதுவும் பண்ண வில்ரல.

ஆண்டவனுக்குப் சபாதுவாய்ச் சசால்கிபைன், நம்புங்கள்.'
விம்மினான் சித்திைக்குள்ைன். "ைாணி பமபல இருக்கிை
பிரியத்தினால்ைான்... உங்கள் பமபல இருக்கிை அன்பினால்ைான்
இப்படிசயல்லாம் சசய்பைன்...'

“என்ன, என்ன பகழ்வைகிபல சநய் ஒழுகுகிைசைன்ைா

சசால்கிைாய்?"

"சமய்யாய் அண்பண. ைாணியும் நீங்களும் பழகுகிைரை நான்

கவனித்துக் சகாண்டுைாபன இருக்கிபைன்? அவர்கள் உங்கள் பமபல
உயிரைபய ரவத்திருக்கிைார்கள். நீங்கள் என்னடாசவன்ைால்
அவர்கரை விட்டுவிட்டுப் பபாகிபைன், பபாகிபைன் என்று சசால்லிக்
சகாண்படயிருக்கிறீர்கள். நீங்கள் ைாணிரய விட்டுப் பிரியாமல்,
அவர்கள் கூடபவ இருந்ைால்ைான் ைாணிக்கும் சந்பைாஷம்; எனக்கும்
சந்பைாஷம். அைற்காகத்ைான் இப்படிசயல்லாம் ஆபத்து வருகிை
மாதிரி நானாகபவ சசய்பைன்..."

'பாவி, சகடுத்ைாபய! வியப்புடன் கூவினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

சித்திைக்குள்ைனின் குழந்ரைத்ைனமான முகத்ரை அலசி
ஆைாய்ந்ைான். கபடமற்ைவன் என்பை சைரிந்ைது.

சித்திைக்குள்ைன் சசான்னான்: 'இல்லாவிட்டால் வருகிை ஆபத்து

ஒவ்சவான்றும் அப்படி மயிரிரழயில் விலகி விடுமா? நாபனைான்
கரடசி வினாடியில் சடக்சகன்று காப்பாற்றுகிை மாதிரி
காப்பாற்றிபனன். '

'ஒழிந்து பபாடா எங்காவது, முட்டாள் ரபயா!' அவரன சநக்கித்

ைள்ளினான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'உன்னுரடய அனாவசியக்

[276]
குறுக்கீட்டால் எவ்வைவு கால விையம் பபாடா அப்பால், என்
முகத்தில் விழிக்காமல்!"

அவசை அவசைமாக அந்ைப்புைத்துக்குச் சசன்ைான். ைாமரையிடம்

சுருக்கமாக விைக்கிவிட்டு விரடசபற்ைான். ைைபதி உரடயிலல்ல,
சாைாைணக் காஞ்சிபுைத்ைானாக.

சவய்யிலும் மரழயும் மாறி மாறி விரையாடிக் சகாண்டிருந்ை

விசித்திைமான பருவம் அது. வந்ைவாசி, திருக்கழுக் குன்ைம்,
மகாபலிபுைம் பாரை வழியாகச் சசன்ரனப் பட்டணத்ரை அரடயத்
தீர்மானித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

திருக்கழுக்குன்ைத்தில் விழாசவான்று நரடசபற்றுக்

சகாண்டிருந்ைது. சவய்யிலும் சூபடறிவிட்டது.

புளியமைத்ைடியில் இைநீர் விற்றுக் சகாண்டிருந்ைவனிடம்

சசன்ைான். ஆட்டி ஆட்டிப் பார்த்து, நிரைய நீருள்ை காயாகத்
பைர்ந்சைடுத்ைான்.

'வழுக்ரகரய சவட்டிக் சகாடு, ' என்று பைங்காரயத் திரும்பக்

சகாடுத்ை பவரையில்

ரமைானத்தின் மற்சைாரு பகாடியில் கூக்குைல் எழுந்ைது.

'அநியாயம் அக்கிைமம்' வயைான கிழவசைாருவரின் கூக்குைல்.

'திருட்டுக் கிழவா! சபாய் பவைா சசால்கிைாய்?" இைண் சடாரு

முைட்டு அைட்டல்கள்.

சுற்றிலும் கூட்டம். பைபைப்பு. "இந்ைாங்க', இைநீரை இைண்டாக

சவட்டி நீட்டினான் இைநீர் வியாபாரி.

வாங்கிக் சகாள்ைக் காஞ்சிபுைத்ைான் அங்பக இருக்கவில்ரல.

கூக்குைலும் கும்பலும் குழுமியிருந்ை இடத்துக்கு விரைந்துவிட்டான்.
-

[277]
 "என்ன? என்ன நடந்ைது?" பைபைசவன்று கூட்டத்ரை
விலக்கினான். ஊடுருவி உள்பை புகுந்ைான்.

சிப்பாய்கள் மூன்று பபர் ஒரு குதிரைரயத் ைங்கள் பக்கம்

இழுத்துக் சகாண்டிருந்ைார்கள். மூன்று பபரும் கும்பினிக்காைனின்
சிப்பாய்கள். பைபைப்பான சிவப்பு உரடயிலிருந்பை கண்டு
சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

குதிரைரய விடமாட்படன் என்று பிடித்துக் சகாண் டிருந்ைவர்

ஒரு கிழவர். ஆைாகப் சபருகிக் சகாண்டிருந்ைது, கண்ணிர். 'ஐயா,
நான் ஏரழ ஐயா. ஏபைா கஷ்டம் ைாங்காமல் இரை விற்கிபைன்.
என் மகன் மாதிரி எத்ைரன பிரியமாக வைர்த்து வருகிபைன்...'

சிப்பாய்களில் ஒருவன், கிழவரின் பவட்டி மடிரய

முைட்டுத்ைனமாகப் பிடித்ைான்: 'உன் குதிரை என்ைால் அத்ைாட்சி
காட்டு பார்க்கலாம். '

கிழவர் புலம்பினார்: 'எவ்வைபவா வருடங்களுக்கு முன்னால்

மதுரைச் சந்ரையிபல வாங்கிபனன். நான் எங்பக ஐயா
அத்ைாட்சிக்குப் பபாபவன்?'

'விடு அவரை!'

பட்சடன்று அரிவாள் சவட்டுப்பபால விழுந்ைது சிப்பாயின்

ரகயில். துள்ளி விலகினவன், தீத் துண்டங்கரைக் கண்டான்
காஞ்சிபுைத்ைானின் கண்களில்.

'ஏனப்பா சூைாதி சூை சிப்பாய், உங்கள் ஊரிபல குதிரை

திருடுகிைவன் இப்படித்ைான் பட்டப் பகலில் திருவிழாவுக்குக்
சகாண்டு வந்து விற்பாபனா? உறுமினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

மூன்று சிப்பாய்களும் கூட்டுச் பசர்ந்ைார்கள் உடபன. 'இது

கும்பினிக் குதிரை, திருடிக் சகாண்டு வந்திருக்கிைான் என்கிபைாம்.

[278]
இந்ை மாதிரி அடிக்கடி திருட்டுப் பபாகிைது பட்டணத்துக்
பகாட்ரடயில். '

'உங்கரைப் பபான்ை பசாம்பபறிகள் காவல் இருந்ைால் கவர்னபை

கூட ஒருநாள் திருட்டுப் பபாய்விடுவார்' ' கூட்டம் சகால்சலன்று
நரகத்ைது. சிப்பாய்களின் முகம் ஜிவ்சவன்று சிவந்ைது.

'இவ்வைவு உயைம், பைகத்திபல பைபைப்பு, நீைமான கழுத்து -

இசைல்லாம் எங்கள் சீரமக் குதிரைக்குத்ைான் இருக்கும்', பைாஷமாக
வாைாடினான் ஒரு சிப்பாய்.

'ஒபகா', குதிரைரயத் ைடவிக் சகாடுத்ைவாறு கிழவரைக்

பகட்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'ஏன் சபரியவபை, இரை மதுரையில்
வாங்கும்பபாது எந்ை ஊர்க் குதிரைசயன்று சசான்னார்கள்?
கத்தியவார் என்றுைாபன?"

"ஆமாம் ைம்பி, ஆமாம் ைம்பி, ' கிழவர் அவரனக் கட்டிக்

சகாண்டார். "அப்பபாது பிடித்து நிரனத்து நிரனத்துப் பார்க்கிபைன்,
ஞாபகம் வைவில்ரல. சைாம்பக் கச்சிைமாய்ச் சசால்லிவிட்டாபய
ைம்பி?'

''அபடய் மரடயர்கைா' மூன்று சிப்பாய்களின் ைரலரயயும்

இழுத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். குதிரையின் முகத்ைருபக குனியச்
சசய்ைான். 'இந்ை அசுவத்தின் இைண்டு காதுகரையும் கவனியுங்கள்.
காது நுனிரயப் பாருங்கள். மாங்காய் மூக்குப் பபால இருக்கிைைா
இல்ரலயா?”

'அைனால்?" என்ைான் சிப்பாசயாருவன் அலட்சியமாக.

'கத்தியவார் குதிரைகளுக்கு மட்டும்ைான் காது நுனி இப்படி
மாங்காய் மூக்குப் பபால இருக்கும். இபைபபால உங்கள் சீரமக்
குதிரைசயான்ரைக் சகாண்டு வந்து காட்டு. நான் என்ன
பவண்டுமானாலும் ைருகிபைன். '

[279]
 சரியான பபச்சு பபாட்டாபன ஒரு பபாடு சகட்டிக்காைன்!
நியாயமாய்த்ைாபன சசால்கிைான்! - கும்பலில் ஆளுக்கு ஆள் பபசத்
சைாடங்கினார்கள்.

கும்பினிச் சிப்பாய்கள் மூன்று பபரும் நழுவிவிட்டார்கள். பூசல்

மரைந்துவிட்டைால் கூட்டத்தின் சுவாைஸ்யம் கரைந்து விட்டது.

'கடவுள் மாதிரி வந்து காப்பாற்றினாய் ைம்பி, ' கிழவரின்

சைாண்ரட கைகைத்ைது.

"அசைல்லாம் அப்புைம் பார்த்துக் சகாள்ைலாம்,' என்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். 'குதிரைரய விற்க வழி பாருங்கள் முைலில்."
பபாய்விட்ட கூட்டத்ரைப் பரிைாபமாகப் பார்த்ைார் கிழவர். 'ஐயா
குதிரை வாங்கலீங்கைா? உயர்ந்ை சாதிக் குதிரை சாமி!' என்று
கூவினார்.

'சபரியவபை வியாபாைத்துக்கும் உமக்கும் பல காை தூைம்' சிரித்துக்

சகாண்பட குதிரைமீது ைாவிபயறினான் காஞ்சிபுைத்ைான். பட்டுப்
பபான்ை கழுத்தில் ைட்டிக் சகாடுத்ைான். ரகரயக் சகாட்டினான்
படபடசவன்று.

"வாருங்கள்! வாருங்கள் காணக்கிரடக்காை குதிரை! பார்க்க

முடியாை புைவி அம்பினும் கடுகிச் சசன்று எதிரிப் பரடரய இரு
கூைாக்கியது என்று சீவக சிந்ைாமணி வர்ணிக்கிைபை, அது இந்ை
வரகக் குதிரைரயப் பற்றித்ைான்! கடல் நீரைத் பைாணி பிைப்பது
பபால் பரகவனின் வரிரசரயப் பிைந்து ைகர்த்ைசைன்று
புைநானூற்றுப் பாடல் வியக்கிைபை, அதுவும் இரைப் பற்றித்ைான்
மல்ல கதியா, மயூை கதியா, வானை கதியா, வல்லிய கதியா,
சைகதியா எது பவண்டும்? சசால்லுங்கள் இந்ை அசுவத்தினிடம் ஒடிக்
காட்டும்! வாருங்கள்!'

கிடுகிடுசவன்று கூட்டம் பசர்ந்ைது மீண்டும். காஞ்சி புைத்ைானின்

வாக்கு வன்ரமரயக் கண்டு அயர்ந்து நின்ைது.

[280]
 நூறு ரூபாய்! நூற்றிருபது! நூற்ரைம்பது! நூற்சைழுபத் ரைந்து!

பபாட்டி பமல் பபாட்டி கிைாக்கி பமல் கிைாக்கி!

இருநூறு ரூபாயில் வியாபாைம் முடிந்ைது. வாங்கியவனிடம்

குதிரைரய ஒப்பரடத்ைான். சவள்ளிக் காசுகரைக் கிழவரிடம்
பசர்ப்பித்ைான். 'வணக்கம் சபரியவபை விரட சகாடுங்கள்,'
என்ைான்.

'இவ்வைவு சசய்ைது சபரிதில்ரல, ைம்பி. என்பனாடு வீட்டுக்கு

வா, ' என்று அரழத்ைார் கிழவர்.

'இல்ரல, ைாத்ைா. சைாம்ப முக்கியமான பவரல இருக் கிைது

எனக்கு. '

கிழவர் இணங்கவில்ரல. சகஞ்சிக் கூத்ைாடி அரழத்துச் சசன்ைார்

காஞ்சிபுைத்ைாரன.

குன்றின் அடிவாைத்தில் இருந்ைது அவருரடய குடிரச

விழுஞாயிறு பவரை. இருட்டு எட்டிப் பார்த்ைது.

குடிரச வாசலில் முழந்ைாளிட்டு அமர்ந்திருந்ைான்

இரைஞசனாருவன். சபாறுரம இழந்திருந்ைான் என்பரை அவன்
எழுந்ை விைபம எடுத்துக் காட்டியது.

"அப்பா! உங்கள் திரசக்கு ஒரு சபருங் கும்பிடு! நன்ைாய்

என்ரன இருக்கச் சசால்லிவிட்டுப் பபானீர்கள்!' என்று கிழவரிடம்
சீறினான்.

'பகாபிக்காபை ைம்பி, மகனின் பமாவாரயப் பிடித்துக் சகாண்டு

சகஞ்சினார் வபயாதிகத் ைந்ரை. 'இவர்ைான் குதிரைரய நல்ல
விரலக்கு விற்றுக் சகாடுத்ைார். இபைா பார், பணம்- காசு"
முடிச்ரசத் ைட்டிக் காட்டினார்.

[281]
 "சரி, சரி. ஜாக்கிைரையாகச் சசலவழியுங்கள். சசைக்கிய மாக
இருங்கள். நான் பபாக பவண்டும்.'

குறுக்பக நின்று மறித்ைார் கிழவர். ''அபடய் அபடய்! ைம்பி! இது

உனக்காகத்ைான் நான் வாங்கி வந்ை பணமப்பா! உண்க்காகக்ைான்
என் அருரமக் குதிரைரயக் கூட விற்பைன். பணம் சமாத்ைமும்
உனக்பகைான். உனக்கு என்ன இஷ்டபமா அந்ை மாதிரி வியாபாைம்
சசய். கரட கண்ணி ரவ. சைாழில் நடத்து. எது பவனுமானாலும்
சசய். ஆனால் என்ரன விட்டு விட்டுப் பபாகாபை. இந்ைத் ைள்ைாை
வயதில் ஒபை ஒரு மகரனயும் பிரிந்து வாழ என்னால் முடியாது.'

'ஒபகாபகா' எகிறிக் குதித்ைான் புைல்வன். "இைற்காகத் ைான்

என்ரன இருக்கச் சசால்லிவிட்டுக் குதிரைபயாடு பபானிர்கைா?
சரிைான், சரிைான் என்ரன இங்பக கட்டிப் பபாட முடியாது. பச, பச!
இைற்குத்ைான் நான் இங்பக வைபவ கூடாது என்று பார்த்பைன். என்
பைாழர்கசைல்லாம் சத்திைத்திபல காத்துக் சகாண்டிருக்கிைார்கள்.
நாங்கள் திருச்சியி லிருந்து வருகிபைாம். ரமசூர் வரை பபாய்
ஆகணும். ஐபயா பாவம், கிழவர் எப்படி இருக்கிறீர்கபைா என்று
இைக்கப்பட்டு வந்ைால்...! விடுங்கள், விடுங்கள்!'

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு ஓைைவு புரிந்ைது. சபருமைவு புரிய வில்ரல.

'நண்பா, சகாஞ்சம் சபாறு, ' என்று பைாளில் சமல்ல அழுத்தி
இரைஞரன உட்கார்த்தி ரவத்ைான். 'உன்ரனப் பபால் உற்சாகமும்
சுறுசுறுப்பும் உள்ைவர்கரைப் பார்ப்பபை அரிைாயிருக்கிைது இந்ை
நாளில். உன் ைந்ரைக்கும் உனக்கும் என்ன மனத்ைாங்கல்? எனக்குக்
சகாஞ்சம் சசால்லி விட்டுத்ைான் புைப்பபடன். '

'அடடா! நீ என்னப்பா, அவரனத் தூண்டி விடுகிைாய் நல்ல புத்தி

சசால்வரை விட்டுவிட்டு?' என்று புலம்பினார் கிழவர்.

“என் சபயர் சசந்தில், ' என்ைான் அந்ை இரைஞன். "இந்ை

ஊரிபலபய காரலக் கட்டிக் சகாண்டு உட்கார்ந்திருக்கச் சசால்கிைார்
அப்பா. என்னால் முடியாது என்று புைப்பட்டு விட்படன். '
[282]
 காஞ்சிபுைத்ைானின் முகத்தில் முறுவல் பூக்காதிருக்குமா?
அவனுரடய கரைரயத்ைாபன இந்ை இரைஞனும் சசால்கிைான்?
'சரி, எங்பகபயா ரமசூர் பபாவைாகச் சசான்னாபய, அது என்ன? '

'ஆ! அது சைாம்ப முக்கியம், ' என்ைான் இரைஞன். அக்கம்

பக்கம் பார்த்துவிட்டுச் சசான்னான் பமலும்: 'ரமசூர் மன்னன்
சிக்கபைவைாயன் இருக்கிைாபன, சபரிய அக்கிைமக்காைன். ரமசூரிபல
காபவரியாற்றுக்கு அரண கட்டிவிட்டான். அப்புைம் ைஞ்சாவூர்
திருச்சிைாப்பள்ளிப் பிைபைசத்துக்சகல்லாம் ைண்ணீர் எப்படி வரும்?
பயிர் பச்ரசசயல்லாம் வாடுகிைது. கடுரமயான பஞ்சம் வரும்பபால்
இருக்கிைது.'

'அைற்கு நீ என்ன சசய்யப் பபாகிைாய்?' கிழவன்

முணுமுணுத்ைான்.

'உப்புப் பபாட்டுக் சகாண்டு சாப்பிடுகிைவன்ைான் ைமிழன் என்று

நிரூபிக்கப் பபாகிபைாம்! திருச்சி ைாணி மங்கம்மாளும் ைஞ்சாவூர்
ைாஜாவும் கூடிக் கூடிப் பபசுகிைார்கள். ரமசூர் அைசரனச் சும்மா
வாயினால் மிைட்டுகிைார்கள். பவசைான்ரையும் காபணாம். நாங்கள்
சில பபர் புைப்பட்டிருக்கிபைாம்... ைகசியமாக ரமசூருக்குப் பபாய்
அந்ை அரணரய உரடத்து விடுவசைன்று. இப்பபாது சசால், நான்
பபாக பவண்டியது முக்கியமா இல்ரலயா?”

காஞ்சிபுைத்ைானால் உடபன பதில் ைை முடியவில்ரல. சசந்தில்

எடுத்துக் சகாண்டுள்ை வீைப் பிைதிக்ரனரய எப்படி
இழித்துரைப்பது?

ையங்கினான். கிழவர் முகத்ரை பநாக்கினான். அதிபல கவிந்துள்ை

பரிைாபத்ரைக் கண்டான். இரைஞனிடம் கூறினான்: 'பபாற்ை
பவண்டிய காரியம்ைான் ைம்பி. ஆனால், வபயாதிகத் ைந்ரைக்கு
ஆற்ை பவண்டிய கடரமரய நீ புைக்கணிக்கலாமா?"

[283]
 'சபால்லாை கடரம ஏன், உன்ரனப்பபால் வாட்ட
சாட்டமாயிருக்கிை எத்ைரனபயா இரைஞர்கள் இபை பணிரய -
இபை ரமசூர் பயணத்ரை - பமற்சகாண்டிருக்க பவண்டியதும்
கடரமைாபன யாைாவது சசய்ைார்கைா? உன்ரனபய எடுத்துக்
சகாள்பைன். ஏபைா ஊர் சுற்றுகிைாபய ைவிை...'

'சரி. உனக்குப் பதிலாய் நான் பபாகிபைன் ரமசூருக்கு. அப்புைம்?'

சட்சடன்று பகட்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'என்ன... வந்து...'

"எங்பக ைங்கியிருக்கிைார்கள் உன் பைாழர்கள்?"

'பகாவிலுக்குப் பக்கத்தில் உள்ை சத்திைத்தில்... ஆனால்..."

கிழவரும் கூப்பிட்டார்: 'ைம்பி, நீ எனக்காக...'

"பைவாயில்ரல, சபரியவபை. சசந்தில் ரமசூரிலிருந்து நான்

திரும்பி வருகிை வரையிலாவது ைந்ரையுடன் இரு. வருகிபைன்.
நாட்டுப் பணி சசய்ய நல்லசைாரு வாய்ப்புக் சகாடுத்ைாய். நன்றி,
நண்பா.'

சத்திைத்ரை அரடந்ைபபாது நன்கு இருட்டிவிட்டது. வாலிபர்

பட்டாைசமான்று வாசல் திண்ரணயில் படுத்திருப்பரைக் கண்டான்
காஞ்சிபுைத்ைான். ைானும் ஒரு மூரலயில் முடங்கினான்.

'யாைது? அைட்டினான் அருகிபல ஒருவன்.

'நான்ைான் சசந்தில், ' என்று பதில் சகாடுத்ைான் காஞ்சி புைத்ைான்.

"அண்பண எழுந்திரு ஸ். உன்ரனத்ைான்..." இருளில் புைண்டு

சகாண்டிருந்ை ஒவ்சவாருவரனயும் அந்ை ஆள் எழுப்பலானான்.
அைட்டலாக அல்ல. சமதுவான குைலில். ைகசியமான முரையில்.

காஞ்சிபுைத்ைான் உைங்கவில்ரல. உைங்குவது பபால் முனகினான்.

புைள்வது பபால் பாசாங்கு சசய்ைான். பிைகு விழித்துக் சகாண்டான்.
[284]
இருளிபலபய ஒவ்சவாரு உருவங்கைாக எழுந்து சகாண்டன.
ஒன்பைாசடான்று உைசிக் சகாண்டன.

அவர்கரை எழுப்பியவபன, "பக்கத்து அரை... இப்படிப்

பபாங்கள், ' என்று ரகரயப் பிடித்து அனுப்பி ரவத்ைான்.

ைாைமுடியாை கிளுகிளுப்பு, காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு - சசய்கிை சதிரய

பவடிக்ரகயாகத்ைான் சசய்கிைார்கள் என்று. கூடபவ ஒர் அச்சம்.
இப்பபாது பவண்டுமானால் இருட்டு. ைங்களில் ஓர் ஆள் என்று
அவரன நிரனத்துக் சகாண்டார்கள். எழுப்பி விட்டார்கள்.
பசர்த்துக் சகாண்டார்கள். இன்னும் சகாஞ்ச பநைத்தில் விடிந்து
விடுபம? சவளிச்சம் பபாட்டு விடுபம? அப்பபாது? அன்னியன்
என்று அரை சநாடியில் கண்டுபிடித்து விடமாட்டார்கைா? அைன்
பிைகு.?

“சீக்கிைம் சீக்கிைம்' எழுப்பிய ஆள் துரிைப்படுத்தினான்.

கும்பபலாடு ஒருவனாகத் துழாவி நடந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

அடுத்ை அரையிலும் காரியங்கள் அந்ைகாைத்தில்ைான் நடந்து

சகாண்டிருந்ைன.

'ஆகட்டும். ஆகட்டும்... மாட்டிக் சகாள்ளுங்கள்... ஆயிற்ைா?...

ஏன், உனக்கு மாட்டிக் சகாள்ைத் சைரியவில்ரலயா?... இப்படி,
இப்படித்ைான்... எல்லாரும் வாங்கிக் சகாண்டாகிவிட்டைா?...'

காஞ்சிபுைத்ைானுக்குத் திரகப்பு ஒரு பக்கம். ைமாஷ் மறுபக்கம்.

என்ன சகாடுக்கிைார்கள் அப்படி? "நான் வாங்கிக் சகாள்ைவில்ரல
இன்னும்,' என்ைான்.

'இந்ைா, பி.டி.' குைல் பகட்ட திரசயில் ரக நீட்டினான். நீட்டிய

ரகயில் ைைப்பட்டரவ - இருட்டில் சைரியாவிட்டாலும்,
ஸ்பரிசத்தினால் உணை முடிந்ைது

[285]
 சபாய்த் ைாடி மீரச, சபாய் முடி, மண் சசம்பு, நீண்ட அங்கி,
பாைக்குைடு...

மாறுபவடம் ரபைாகிரயப் பபால்! துள்ளியது காஞ்சிபுைத்ைானின்

உள்ைம். அருகிலிருந்ைவர்கரைப் பபாலபவ அவனும் அணிந்து
சகாண்டான். மீரசயும் ைாடியும் கச்சிைமாய்ப் சபாருந்தின. இனி
ஆபத்தில்ரல. இருட்டிபலபய பவடத்ரை மாற்றிக் சகாண்டாகி
விட்டது!

'உஸ்! கவனமாய்க் பகளுங்கள், ' அது ைரலவனின் குைல்

பபாலும். கசமுசசவன்ை பபச்சுக்கள் கப்சபன்று அடங்கின. நிசப்ைம்
நிலவியது. ைரலவன் சைாடர்ந்ைான்: 'இந்ைக் கணம் முைல் நாம்
பபார் வீைர்கைல்ல. ரபைாகிகள். சசன்ரனப் பட்டணம் சசன்ை
பிைகுைான் நமது அடுத்ை பவரல என்னசவன்று சைரியவரும். அது
வரையில் இந்ை பவடத்ரைக் கரையக் கூடாது. ஒருவபைாசடாருவர்
எரைப் பற்றியும் பபசக் கூடாது. விவாதிக்கக் கூடாது. பகாவிந்ை
ஹரி ஹரி, ஹரி ஹரி பகாவிந்ை - இப்படி ஆண்டவனின் திருநாமம்
ஒன்றுைான் நம் வாயிலிருந்து வைக்கூடிய ஒபை ஓரச. புரிகிைைா?
புைப்படுங்கள்.'

கும்பலாக அவர்கள் வீதிக்கு வந்ைார்கள். கிழக்குத் திரசயில்

சசக்கச் சிவந்ை ஒளிப் பிழம்பும் புைப்பட்டுக் சகாண்டிருந்ைது.

ஹபை ைாம் சஜயைாம்! உற்சாகமான பகாஷத்துடன்

புைப்பட்டார்கள். காஞ்சிபுைத்ைான் எண்ணிப் பார்த்ைான். ஏைத்ைாழ
ஐம்பது பபர் இருப்பார்கள். அபனகமாய் அவன் வயரைசயாத்ை
காரைகள் ைான். ஆனால் எவனும் காஞ்சிபுைத்ைானுடன் பபச்சுக்
சகாடுக்க முன்வைவில்ரல. அதுவரையில் பிரழத்பைாம் என்று
எண்ணிக் சகாண்டான்.

பகசலல்லாம் நசநசசவன்று தூைல். பாரைசயல்லாம்

சசாைசசாைசவன்று ஈைம். ஆயினும் நிற்காமபல அவர்கள் பயணம்

[286]
நரடசபற்ைது. பூந்ைமல்லி வரையில்ைான். இைவு வந்ைபபாது
மரழயும் பலத்ைது.

இரைவன் நாமாவளி ைவிை எதுவும் கூைாதிருந்ை ைரலவன்

இப்பபாது வாய் திைந்ைான். ''அபைா ஒரு பகாவில் சைரிகிைது.
ைாத்திரிப் சபாழுரை அங்பகபய கழிப்பபாம்.'

மின்னல் சவட்ட, மரழ சசாட்ட, இடி முட்ட, காஞ்சிபுைத்ைானின்

குழு பகாவிலுக்குள் நுரழந்ைபபாது...

சுடச் சுடப் சபாங்கல் வடித்துப் பபாட்டுக் சகாண்டிருந்ைார்கள்

யாத்ரீகர்களுக்காக. பிைாகாைத்ரைசயாட்டிய மண்டபத்தில் அமர்ந்து,
ஊதி ஊதி உண்ணலானான் காஞ்சிபுைத்ைான். அருகிலிருப்பபாரை
ஆைாய்ந்ைன அவன் கண்கள். பல பகுதியினர். பல நிைத்ைவர். பல
சமாழியினர். ஆனால் அவர்கசைல்லாம் உண்ரமயான ரபைாகிகள்.

விர்விர்சைன்று ஒலமிட்டது சுழற்காற்று. மரழத்ைாரைகள் கூட,

நாணரலப்பபால் வரைந்து வரைந்து ஆடின. ைடா சலன்று ஒரு
சைன்ரன மைம் பவபைாடு சாய்ந்ைது.

புைங்ரகரய நக்கிக் சகாண்டிருந்ை ஒருவன், 'ஊம்... பிைையம்;

பிைையம்ைான்!” என்று முனகினான்.

அவனுக்கு அருகிலிருந்ை ரபைாகி சூள் சகாட்டினான். "இந்ை

மரழசயல்லாம் ஒரு மரழயா? ரமசூருக்கு வந்து பார்க்கணும் நீ.'

'அங்பகயிருந்ைா வருகிறீர்கள் நீங்கள்?" காஞ்சிபுைத்ைான் காரைத்

தீட்டிக் சகாண்டிருந்ைான். முைல்வன் சசான்னான்: 'முந்ைாநாள்வரை
அங்பகைான் இருந்பைன்... அப்பப்பா என்ன மரழ! என்ன
உரடப்பு! என்ன சவள்ைம் மகாைாஜா சிக்கபைவைாயர் கட்டின
அரண கூட உரடத்துக் சகாண்டு விட்டது! சவள்ைம் அடித்துக்
சகாண்டு பபாய்விட்டது. காபவரியில் அரைப் பரழயபடி கட்டபவ
முடியாசைன்று சசால்கிைார்கள். ' -

[287]
 காஞ்சிபுைத்ைான் சட்சடன நிமிர்ந்ைான். ைன் சகாக்கரை
பநாக்கினான். ரமசூர் மன்னர் காபவரியில் கட்டியிருந்ை அரண
உரடந்துவிட்டைாபம? இவர்கள் காதில் விழவில்ரலயா? அல்லது
விழுந்தும் விழாைது மாதிரி நடிக்கிைார்கபைா?

''சாமி! சகாஞ்சம் ஊறுகாய் பபாடுங்கள்", சாக்கு

ஏற்படுத்திக்சகாண்டு இடத்ரை விட்டு எழுந்ைான் காஞ்சி புைத்ைான்.
ைன் குழுத் ைரலவனின் அருகாகப் பபாய் அமர்ந்து சகாண்டான்.
ைாழ்ந்ை குைலில் பபசினான்: 'ரமசூரில் அரண உரடந்து
விட்டைாம். பகட்டீர்கைா?'

'ஊம், ஊம், ' எவ்விை ஆவலும் படபடப்பும் காட்ட வில்ரல

ைரலவன். சபாங்கரல உருட்டி உருட்டி விழுங்கிய படி இருந்ைான்.

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு ஏபைா ஒருவிை சந்பைகம் முரைத்து விட்டது.

'இல்ரல... அந்ை அரணயினால்ைான் ைஞ்சாவூர், திருச்சிக்சகல்லாம்
ைண்ணிர் வைாமல், விரைச்சல் இல்லாமல், பஞ்சம் ஏற்பட்டைாம்.
அரை உரடக்க பவண்டுசமன்று...'

'யாைடா இவன் ரபத்தியக்காைன்?' எள்ளி நரகயாடினான் அந்ைப்

ரபைாகி பகாஷ்டியினரின் ைரலவன். 'கட்டின அரணரயப் பபாய்
எவனாவது உரடப்பானா? பஞ்சத்திபல நாலுபபர் சசத்ைால் என்ன
குடி முழுகிவிடும்? சரி சரி. உனக்கும் எனக்கும் ஏன் அந்ைக்
கவரல? நம் பவரலயில் நாம் கண்ணாக இருந்ைால் பபாதும்.
கம்சமன்றிரு.'

மூச்பச நின்றுவிட்டது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. திடீசைன்று உண்ரமயும்

புலப்பட்டது. இவர்களுக்கும் ரமசூர் அரணக்கும் எத்ைரகய
சம்பந்ைமும் கிரடயாது. ஏபைா ஒரு ைவறுைலினால் ைப்பான
குழுவில் அவன் நுரழந்திருக்கிைான்!

என்ன ைப்பு? எப்படி பநர்ந்ைது அது? மண்ரடரய உரடத்துக்

சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். சைளிவு ஏற்பட வில்ரல.

[288]
 சமல்ல எழுந்ைான். பவசைாரு பைாழனின் பக்கத்தில் பபாய்
உட்கார்ந்து சகாண்டான். மரழ நின்றிருந்ைது. மண்டபத்தின்
கூடுவாய் முரனகளில் கரடசிச் சசாட்டுகள் வடிந்து
சகாண்டிருந்ைன.

“என்ன ஊர் இது, அண்பண?' பைாழரன விசாரித்ைான்.

'பூந்ைமல்லி. '' 'பூந்ைமல்லி, பூந்ைமல்லி' என்று நாரலந்து முரை
சசால்லிக் சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'என் சபண்சாதி
குழந்ரைகசைல்லாம் சைாம்ப பமாசம், அண்பண. சுத்ைத் சைால்ரல."

'ஏன், என்ன சசய்கிைார்கள்?' மற்ைவன் பகட்டான். 'அரை ஏன்

பகட்கிைாய், பபா ஊருக்குத் திரும்பியதும் துரைத்து விடுவார்கள்,
துரைத்து. எந்சைந்ை ஊருக்குப் பபானிர்கள், எங்சகங்பக
ைங்கினர்கள் என்று பகள்வி பமல் பகள்வியாய்ப் பபாடுவார்கள்.
அவர்களுக்காகபவ நான் ஒவ்சவான்ரையும் பகட்டுக் பகட்டுத்
சைரிந்து சகாண்டு, சநட்டுருப் பபாட்டுக் சகாள்வது வழக்கம். '

'சுத்ைப் சபண்டாட்டி ைாசனாயிருக்கிைாபய!” மற்ைவன் சிரித்ைான்.

"என்ன சசய்வது அண்பண! என் ைரலசயழுத்து வந்து... பநற்று

இைவு திருக்கழுக்குன்ைத்திபல நாம் ைங்கியிருந்பைாபம, அது என்ன
சத்திைம்?"

'சின்னச் சத்திைம். ' 'சின்னச் சத்திைமா? அப்படியானால் சபரிய

சத்திைசமன்று ஒன்று இருக்கிைைா?”

"ஆமாம். பகாவிலுக்கு இடப்புைம் இருப்பது சின்னச் சத்திைம்.

வலப்புைம் சபரிய சத்திைம். '

காஞ்சிபுைத்ைான் நாக்ரகக் கடித்துக் சகாண்டான். புரிந்து விட்டது.

ரமசூர் அரணரய உரடக்கப் புைப்பட்ட குழுவினர் சபரிய
சத்திைத்தில் ைங்கியிருந்ைார்கள் பபாலும். சின்னச் சத்திைத்தில் இருந்ை
இன்சனாரு குழுவில் காஞ்சிபுைத்ைான் பசர்ந்துவிட்டான்.

[289]
 பமலும் ஏபைா பகட்க வாசயடுத்ைான். ஆனால் 'அண்பண... '
என்று ஆைம்பித்ைதுைான் ைாமைம்

'யாைப்பா அங்பக சைாணசைாணசவன்று? மற்ைவர்கசைல்லாம்

தூங்குவைா பவண்டாமா?' என்று எவபனா அைட்டினான்,
மண்டபத்தின் மறுபகாடியிலிருந்து.

அரனவரும் உைங்கத் சைாடங்கிவிட்டரை அப்பபாதுைான்

கவனித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். ைானும் பபசாமல் படுத்ைான்.

இப்பபாதும் பமாசமில்ரல. எவருக்கும் சைரியாமல் நழுவி

விடலாம். முைலில் பமற்சகாண்ட பணிரயபய சைாடைலாம் மீண்டும்.
ஆனால், ஆனால்...

காஞ்சிபுைத்ைானின் உள்ைம் குறுகுறுத்ைது. இந்ைக் குழு

ரமசூருக்குப் பபாகவில்ரலசயன்ைால் பவசைங்பக பபாகிைது? ஏன்
இத்ைரன ைகசியம்? எைற்காக இந்ை பவடம்? ஒளிவு மரைவு?

இரையும் பார்த்துவிடலாம் என்று உறுதி சகாண்டான்.

அடுத்ை நாள் விடியற்காரல அவர்கள் பயணமானார்கள்.

சவய்யில் ஏறுமுன் அவர்கள் அரடந்ைது, பவப்பபரிரய.

கிைாமசமங்கும் பகாலாகலமாயிருந்ைது அன்ரைய தினம்.

பைாைணம் கட்டப்பட்டிருந்ைது ஆங்காங்பக. வாரழ மைமும்
நாட்டப்பட்டிருந்ைது பல இடங்களில். முகலாயப் பரட வீைர்கள்
சிலரும், கும்பினிச் சிப்பாய்கள் சிலரும் குதிரையில் ஆபைாகணித்துச்
சஞ்சரித்துக் சகாண்டிருந்ைார்கள்.

காஞ்சிபுைத்ைான் எவரையும் விசாரிக்கவில்ரல. அவனுரடய

சகாக்களின் பபச்பச விைக்கிவிட்டது.

'பாவம், இந்ை பவப்பபரி சபரிய ைரலவலியாயிருந்ைது,

கும்பினியானுக்கு. லிங்கப்பாவின் ஆட்களும் ஜனக்மார்களும்
இங்பகைான் முகாம் பபாட்டிருப்பார்கள் எப்பபாதும்.
[290]
கும்பினிக்காைர்களுக்காகக் பகாட்ரடக்கு எந்ைச் சைக்குப்
பபாவைானாலும் இந்ை வழிைாபன? அந்ை வண்டிகரை வழி
மறிப்பார்கள். ஒன்று, சகாள்ரையடிப்பார்கள். அல்லது எக்கச்
சக்கமாய்ச் சுங்கப் பணம் வசூல் பண்ணுவார்கள், அம்மாடி! அந்ைத்
சைால்ரலசயல்லாம் நீங்கிவிட்டது கும்பினியானுக்கு. அந்ைச்
சந்பைாஷத்ரைத்ைான் இப்படிக் சகாண்டாடுகிைார்கள்!"

காஞ்சிபுைத்ைானால் கட்டுப்படுத்திக் சகாள்ை முடியவில்ரல.

'இப்பபாது மட்டும் எப்படி அந்ைத் சைால்ரல நீங்கியது?"

"இவன் ஒரு மண்டு," என்று திட்டினான் பைாழன். 'உலக நடப்பு

எதுவும் சைரியாை மக்கு ஏனடா, ஜுல்பிகர்கான், ஜூல் பிகர்கான்
என்ைாவது பகள்விப்பட்டிருக்கிைாபயா இல்ரலபயா? சடல்லி
பாதுஷா இருக்கிைாபை. அவருரடய ைைபதி மகா சூைன். கண்ணால்
பார்த்ைாபல மூர்ச்ரச பபாட்டு விழுந்துவிடுவாய் நீ!'

காஞ்சிபுைத்ைான் சிைமப்பட்டுத் ைன் புன்னரகரய மரைத்துக்

சகாண்டான். "பகள்விப்பட்டிருக்கிபைன். அவருக்கு என்ன? '

'பாவம், சகாஞ்சம் பபாைாை காலம். சசஞ்சியில் பைாற்றுப் பபாய்,

அவருரடய பரடவீைர்கள் பல பபர் சசன்ரனப் பட்டணத்துக்கு
ஓடிவந்ைார்கள். கும்பினியான் அவர்களுக் சகல்லாம் இடம் ைந்ைான்.
பவரல சகாடுத்ைான். பசாறு பபாட்டான். காப்பாற்றினான். அந்ை
நன்றி மைக்கவில்ரல ஜுல்பிகர்கான். இந்ை பவப்பபரி, எழும்பூர்,
புைரசவாக்கம், சைாண்ரடயார்பபட்ரட கிைாமங்கரைக்
கும்பினியானுக்குப் பட்டா எழுதித் ைந்திருக்கிைார். கும்பினியாபன
இனி ஆண்டு அனுபவிக்கலாம். அந்ைச் சந்பைாஷத்ரைத்ைான்
சகாண்டாடுகிைார்கள் பகாலாகலமாய். புரிந்ைைா? மை மண்ரடயில்
ஏறிற்ைா?'

'ஏறிற்று அண்பண, ஏறிற்று". அசல் அசடு பபாலபவ இளித்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். அபை சமயம்

[291]
 டகடகசவன்று குதிரைகளின் காலடிபயாரச சைாரலவில்
பகட்டது. புழுதி மண்டலம் வாரன பநாக்கி எழுந்ைது.

ரபைாகிகளின் ைரலவன் கட்டரையிட்டான்: 'உஸ்! கும்பினி

துரைைான் வருகிைார். ஒழுங்காக நில்லுங்கள். இங்பகைான்
சந்திப்பைாக ஏற்பாடு."

காஞ்சிபுைத்ைானின் புருவங்கள் சநரிந்ைன. ஒபகா!

கும்பினியானுடன் பசர்ந்து சசய்கிை சதியா? எதிர்பார்த்ைரைக்
காட்டிலும் சபரிய விவகாைம்ைான்.

இைண்டு குதிரைகள் சநருங்கி வந்ைன. ஒன்றில், பைங்கித் துரை,

மற்ைதில், அவருரடய துபாசி.

சைருபவாைத்தில் அணிவகுத்து நிற்கும் ஐம்பது பபரையும்

குதிரையிலிருந்ைவாபை கண்காணித்ைார் துரை. துபாசியிடம் ஏபைா
பகட்டார்.

துபாசி சசான்னார்: "நீங்கள்ைாபன சிங்காவைம் சசல்லப்

பபாகிைவர்கள் என்று துரை பகட்கிைார்.'

"ஆமாம்.' துரை மீண்டும் ஏபைா சசால்ல, துபாசி மறுபடியும்

சமாழி சபயர்த்ைார்: "ைகசியமான பவரல. எல்பலாரும்
நம்பிக்ரகக்குரியவர்கள்ைானா?"

'ஆமாம்.' படபடத்ைது காஞ்சிபுைத்ைானின் உள்ைம்- சிங்காவைம்

என்று பகட்டதும்.

ைகுநாைரும் சபரியசபத்துவும் ரகபகாத்து பவரல சசய்து, சபரிய

திட்டத்தில் இைங்கிவிட்டார்கள். அதில் கும்பினியானும் ஒரு பங்காளி
சந்பைகமில்லாமல் புரிந்ைது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு.

[292]
 (24)
சசன்ரன மீண்டும் சசன்ரன! வாலிபத்ரை வைபவற்கும் சசன்ரன
புதுரமக்குப் பபாற்றி பாடும் சசன்ரன! சாமர்த்தியத்துக்குச் சவால்
சைாடுக்கும் சசன்ரன! இைரமக்கு ஆைத்தி எடுத்து, சாகசத்துக்குச்
சந்ைனம் பூசி, துணிச்சலுக்குப் பன்னீர் தூவி, தீைத்துக்குத் ைாம்பூலம்
ைந்து, ஆண்ரமக்கு ஆலவட்டம் வீசும் அழகுப் சபட்டகமான
சசன்ரனப் பட்டணத்தினுள் நுரழந்து சகாண்டிருந்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

பழகிய இடங்கள். அனுபவித்ை சூழ்நிரல. காஞ்சிபுைத்ைானின்

இையத்தில் சைன்ைல். ஏபைனும் மாய ஒைடைம் அருந்தினானா,
என்ன? பைகத்திபல அப்படி சயன்ன புத்துணர்ச்சி!

பரழய நிரனவுகள் - இனிய நிரனவுகள்- ைாமரையுடன் கழித்ை

ைண்ரமயான சந்ைர்ப்பங்களின் மயக்கு நிரனவுகள்

அவன் சநஞ்சில் குமிழ்த்துக் குமிழ்த்துப் பூத்ைவாறிருந்ைன.

ரபைாகிகள் குழு சசன்ரனப் பட்டணத்தினுள் நுரழந்து

சகாண்டிருந்ைது. “சில நாட்கள் பகாட்ரடயில் ைங்கியிருக்க
பவண்டும். பிைத்திபயகமான ைைவாடங்கள் கல்கத்ைாவிலிருந்து
வைவரழக்க பவண்டியிருக்கிைது,' என்று கூறினான் பவப்பபரியில்
அவர்கரைச் சந்தித்ை கும்பினித்துரை.

நகைத்தினுள் நுரழந்ை வழி, காஞ்சிபுைத்ைானின் நிரனவுகரைக்

கிைறும் வழி.

இபைா கரசயடி விடுதி. சாட்ரடரயச் சுழற்றிக் சகாண்டு உலவும்

இந்ை முைடர்களுக்கு மட்டும்

இபைா ரபைாகி பவடத்தில் பபாகிைான், அன்சைாரு நாள்

ைங்கரை மண்ணிபல பபாட்டுப் புைட்டுப் புைட்சடன்று புைட்டியவன்
என்பது சைரிந்ைால் ைன்னுள் சிரித்துக் சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
[293]
 ைாமரையின் துவளும் ரககரைப் பற்றியபடி சவளிபய ஒடிய
சைரு இபைா வருகிைது. அபைா, அந்ைக் கரடயில் சுவரில் சாய்ந்து
நின்ைாள் அவள். சீைடிகள், சாட்ரடயடியால் புண்ணாகிச் சிவந்து
சைரிந்ைது இங்பகைான். 'வா, வா. இன்னும் சகாஞ்சதூைம், ' என்று
அவள் பைாரை அரணத்து சமல்ல இழுத்ைது - இப்பபாது கூடக்
ரகயில் என்ன குளிர்ச்சி!

ைாமரை, ைாமரை, அைண்மரன வாழ்வும் அைச பபாகமும்

பவண்டாம். பவண்டபவ பவண்டாம். உனக்கு மகுடமும் எனக்கு
வாளும் பைரவயில்ரல. பரழயபடி அடிரமயும் நாபடாடியுமாக
இருந்து விடலாம்.

'இப்படி வரிரசயாக நில்லுங்கள்.' விழித்துக் சகாண்டான்

காஞ்சிபுைத்ைான். புரிந்ைது கும்பினியானின் பகாட்ரடக்குள்
நுரழந்ைாயிற்று என்று. கவர்னர் அலுவலகத்தின் முன்னுள்ை
ரமைானம். ரபைாகி கரை வரிரசயாக நிறுத்தி ரவத்ைான்
குழுத்ைரலவன்.

கும்பினிப் பரடத்ைரலவர்கள் நாலு பபர் வந்ைார்கள். ஏை

இைங்கப் பரிசீலரன சசய்ைார்கள். காஞ்சிபுைத்ைானின் ைாடிரயப்
பிடித்து இழுத்ைார் ஒருவர். “சரியாய் ஒட்டிக் சகாள், ' என்று
சசால்லிவிட்டு நகர்ந்ைார்.

காஞ்சிபுைத்ைானின் ைாடிக்குப் பின்பன நரகப்பு சவடித்ைது. இபை

அதிகாரிைான் முன்சனாரு நாள் அவரனக் கூப்பிட்டவர். கப்பலில்
வந்திைங்கிய மரனவிக்கு சமாட்ரடயடிக்கும்படி காஞ்சிபுைத்ைாரன
ஏவியவர். அவருக்பக அவரன அரடயாைம் சைரியவில்ரல.

ஒரு புது உத்ைைவு பிைந்ைது திடீசைன:

'நீங்கள் மறுபடி புைப்பட மூன்று தினங்களுக்கு பமலாகும்.

அதுவரை ஏன் இந்ைப் பண்டாை பவடம்? கரைந்து ரவயுங்கள்.
பவறு சாைாைண உரட ைைச் சசால்கிபைன்!"

[294]
 அப்பாடா! சைால்ரல விட்டது! சந்பைாஷமாகத் ைாடி மீரசகரைப்
பறித்து எறியத் சைாடங்கியது குழு.

திக்சகன்ைது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. இபைா, இபைா அவன் முரை.

திருக்கழுக்குன்ைத்திலிருந்து சைாடர்ந்து வந்து சகாண் டிருக்கும்

பைாழன் சசந்தில் அல்ல இவன் என்று மற்ைவர்கள் அறியும்பபாது...!

இங்குமங்கும் பார்த்ைான். "இருங்கள், இருங்கள்!' இன்பனார்

அதிகாரி எங்கிருந்பைா வந்து ரகசகாடுத்ைார். 'யார் சசான்னது
உங்கள் பவடத்ரைக் கரலக்கும்படி? இதுைான் பாதுகாப்பானது.
யாருக்கும் சந்பைகம் ஏற்படுத்ைாைது. டவுனில் எங்கு
பவண்டுமானாலும் பபாகலாம், வைலாம். இப்படிபய இருங்கள், '
என்ைார்.

முணுமுணுத்ைவர்கள் பலர். மகிழ்ந்ைவன் காஞ்சிபுைத்ைான்

ஒருவன்ைான்.

பகாட்ரடயில், குதிரை லாயத்ரையடுத்ை ஒரு பரழய

மண்டபத்தில் அவர்கரைத் ைங்க ரவத்ைார்கள். சாப்பாடு
பரிமாறியவன் அந்ைப் பரழய குசினிக்காைன்ைான். ஆனால்
அவனும் இனம் காணவில்ரல.

நரடக் கரைப்புத் தீை மூரலக்சகாருவைாக முடங்கிய பபாது

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கா உைக்கம் வரும்? சமல்ல வாசரல பநாக்கி

உருண்டான். சுவர்களின் ஒைமாகப் பதுங்கிப் பதுங்கி நடந்ைான்.

சிவசிைம்பைத்ரை இப்பபாது எங்பக அரடத்திருப்பார்கள்? அவர்

என்ன சசய்து சகாண்டிருப்பார்?

கும்சமன்ை நிசப்ைம் சவளியுலரக ஆக்கிைமித்திருந்ைது.

சுவர்க்பகாழி இைண்சடான்று அவரனப் பபாலபவ தூக்கம்
பிடிக்காமல் முனகிக் சகாண்டிருந்ைன.

[295]
 டம டம டம டம

குபிசைன ஒளிந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். வழியில் இருந்ை

கிணற்ரைப் பார்த்ைவன், குறுக்பக கிடந்ை வாளிரயப்
பார்க்கவில்ரல. அதில் இடைப்பபாய்...

சிறு சந்ைடிகள் பகட்டன. காஞ்சிபுைத்ைானின் இையம் படபடத்ைது.

ஒற்று பவரலக்காகக் பகாட்ரடக்கு வைவரழக்கப்பட்ட பண்டாைம்
பகாட்ரடயிபலபய உைவு பார்ப்பரைக் கண்டால்...!

அவன் பயத்துக்பகற்ைபடிபய.... சில்சலன்று அவன் முதுரக

எதுபவா சைாட்டது. யாருரடய கைம்? திரும்பிப் பார்த்ைான். யாரும்
அருகில் இல்ரல. அப்படியானால்...

முதுகில் ஒட்டிய பச்பசாந்திரயக் கீபழ ைள்ைவும், எதிரில் அந்ைப்

பாதிரியார் காட்சியளிக்கவும் சரியாயிருந்ைது.

'என்ன ைம்பி, சசைக்கியமா? இன்னுமா பட்டணம் பார்த்து

முடிக்கவில்ரல?"

காஞ்சிபுைத்ைான் சமாளிக்க முயன்ைான். 'வந்து... நீங்கள் என்ரனத்

ைப்பாக... '

'இருக்கலாம், இருக்கலாம்", அவசைமாய் ஒப்புக் சகாண்டார்

பாதிரியார். திரும்பிய சசல்லப் பச்பசாந்திரயத் ைடவிக் சகாடுத்ைார்
பிரியமாக, "நான வயைானவன். பார்ரவ பபாைாது. ஞாபக சக்தி
குரைவு. அைனால் ைப்பாய் நிரனத்திருப்பபன்...'

காஞ்சிபுைத்ைான் நிம்மதியுடன் நழுவ நிரனத்ைான். 'நில், ' என்ைார்

பாதிரியார். 'ஆனால் என் பமாசஸுக்கு வயைாகவில்ரல.
பார்ரவயில் தீட்சண்யம் அதிகம். ஞாபக சக்தி அபாைம். ஜாதி
நாய்கூட நிற்கமுடியாது, இைன் பமாப்ப சக்திக்கு முன்னால்.
ஆகபவ, நீ என் பரழய நண்பனான காஞ்சிபுைத்ைான்ைான்
என்பதில்...'

[296]
 ஊரமயாகி நின்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். அரமதியாகத்
சைாடர்ந்ைார் பாதிரியார்: 'முந்தின ைடரவ நீ வந்ைபபாது
பகாட்ரடரய நன்ைாய்ப் பார்க்க முடியவில்ரலயாக்கும்? சரி, சரி,
சுற்றிப் பார்" கண்ணில் ஒரு ஜாரட மின்னியது. 'ஆனால், இப்படி
பநபை வடக்பக சசன்ைால், உனக்குப் பிடித்ைமான காட்சி
கிரடக்கும்.'

பச்பசாந்தி பின்சைாடைப் பாதிரியார் பபாய்விட்டார். சில

வினாடிகளுக்குப் பின்னபை அவர் சசான்னைன் சபாருள் புரிந்ைது.
சுட்டிக் காட்டிய திரசயில் நடந்ைபபாது

ைனித்திருக்கும் சகாட்டடி; மினுக்கிடும் விைக்சகாளி; புழுதியில்

பைாய்ந்ை அரமதி; குறுக்கும் சநடுக்குமாய் உலவும் அந்ைப் புலி
யார்?

'ஐயா, ' என்ைரழத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான் பயபக்திபயாடு. நீர்

மரைத்ைது அவன் பார்ரவக்கு. சுைந்திைக் கனல் வீசும்
சிவசிைம்பைமா இவர்? முன்பன பைால் சுருங்கியிருந்ைது. இப்பபாது
எலும்பும் நீட்டிக் சகாண்டிருந்ைது.

'வாழ்க விடுைரல! வா ைம்பி!' கம்பியினருபக வந்து நின்ைவர்

அவரன யாசைனக் கண்டுசகாண்டார்.

'யாரும் வருகிைார்கைா பார், ' என்ைார் சிவசிைம்பைம்.

காஞ்சிபுைத்ைான் பார்த்ைான். 'இல்ரல ஐயா" சிவசிைம்பைம்
குனிந்ைார். சிப்பாரயப் பபால் அவர் முழங்காலில் சிவப்பு நாடா
சுற்ைப்பட்டிருந்ைது. அரைப் பைபைசவன்று பிரிக்கலானார்.

சமழுகுவர்த்தியின் சவளிச்சத்தில் சைரிந்ைது சவளிப்பக்கம் சிவப்பு

நாடா; உள்புைம் ஒரு வரைபடம். 'பிடி, ' நாடாரவச் சுருட்டினார்
சிவசிைம்பைம். காஞ்சிபுைத்ைானின் ரகயில் சகாடுத்ைார். 'இந்ைக்
பகாட்ரடயின் அரமப்ரபக் காட்டுகிை படம் அது. '

[297]
 எப்படி அரை மரைப்பது? காலில் சுற்றிக்சகாள்ை முடி யாபை
ரபைாகி பவடத்தில்?

'வயிற்ரைச் சுற்றி, பவட்டிக்கு உட்புைம். சிவசிைம்பைம் சசால்லித்

ைந்ைார்.

சசய்து முடித்ை காஞ்சிபுைத்ைானின் அடுத்ை பகள்வி: "எங்பக

பசர்ப்பிக்க பவண்டும்?"

'பைங்கிப்பபட்ரட பக்கம். டச்சுக்காைர்கள் முகாம்.' காஞ்சிபுைத்ைான்

ையங்கினான். சிவசிைம்பைம் புன்னரக பூத்ைார்: 'இன்ரைக்பக
புைப்பட்டால் சந்பைகம் வரும். நாரைக்குப் பபா. டச்சுக்காைர்களிடம்
சகாடு. சிங்காவைத்துக்கு வைக்கூடிய ஆபத்ரையும் அவர்கள்
பசர்த்துச் சமாளிப்பார்கள். பபா. காைலிரயப் பற்றிக்
கவரலப்படாபை."

பிைமித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'ஐயா... நான்... உங்களுக்கு

அசைல்லாம் எப்படித் சைரிந்ைது? நான் சசால்லவில்ரலபய?"

'எனக்குத் ைகவல் சகாண்டுவருகிைவன் நீ ஒருவன் ைானா? பபா.

யாபைா வரும் ஓரச பகட்கிைது.'

அடுத்ை நாள் பிற்பகல். பகாட்ரடயில் நாலு ைைம் மணி அடித்ைது.

ஆர்மீனியசனாருவனுடன் சசாக்கட்டான் ஆடிக்சகாண்டிருந்ை
காஞ்சிபுைத்ைான் பசாம்பல் முறித்துக்சகாண்டு எழுந்ைான். 'கடலில்
நீச்சலடிக்கப் பபாகிபைன். '

சந்பைகத்துக்கிடமில்லாமல்ைான் நழுவினான். அப்படியும் "சசந்தில்!'

என்ை அரழப்பு நிறுத்தியது.

ரபைாகிக் குழுவின் ைரலவன் பைங்கித்துரையிடம் சசான்னான்:

"இபைா வரும் சசந்தில் எனக்கு நம்பிக்ரகயான ஆள்.
சகட்டிக்காைன். அரழத்துப் பபாங்கள். '

[298]
 'ையாைாயிரு. ' ைமிழ் பபசிய துரை இன்சனாருவரையும் கூட்டி வை
உள்பை விரைந்ைார்.

காஞ்சிபுைத்ைானுக்குப் பிடிக்கபவயில்ரல. "நான் பபாகுமிடம்

எனக்பக சைரியக் கூடாைா?”

'பயப்படாபை. உன்ரனப்பபால் நாணயமானவர்கள் மட்டுபம

பபாகக்கூடிய இடம் - கும்பினியின் நாணயச் சாரல."

“என்ன அங்பக?'

'சீரமயிலிருந்து வருகிை ைங்க வில்ரலகரைப் சபாற்

சகால்லர்களிடம் சகாடுப்பார்கள். அரவகளில் முத்திரை அடித்து
எடுத்து வைபவண்டும். கண்ணில் விைக்சகண்சணய்
பபாட்டுக்சகாண்டுைான் கவனிக்கிைார்கைாம். அப்படியும், சரியான
முத்திரை இல்லாை, எரடக் குரைவான நாணயங்கள்
கலந்துவிடுகிைைாம். உன்ரனப்பபால் உள்ளுர் ஆள் ஒருவன்
இருந்ைால், கள்ை நாணயம் எப்படிக் கலக்கிைது என்று கண்டு
பிடிக்கலாம் என்கிைார்கள்...'

காஞ்சிபுைத்ைான் குறுக்கிட்டான்: ‘'எனக்கு பவறு பவரல

இருக்கிைது...'

ைரலவனின் குைலில் சீற்ைம் சைானித்ைது. 'சசந்தில் வை வை நீ

சைாம்ப மாறிவிட்டாய்."

அைற்குபமல் காஞ்சிபுைத்ைான் எதிர்க்கவில்ரல.

‘'என்ன அது, உள்பை ஏபைா சத்ைம்? பைங்கிகளில் ஒருவன்

அைட்டினான்.

இடம்: அடிரமகள் வசிக்கும் பபட்ரட.

[299]
 இைண்டு சபாற் சகால்லர்களும் ஒருவரைசயாருவர் பார்த்துக்
சகாண்டார்கள். 'அது ஒன்றுமில்ரல, ஐயா. பவபை சசாந்ை விஷயம்,
' மூடி மரைத்ைார் ஒருவர்.

'ஊம், ஊம், பவரல ஆகட்டும் சீக்கிைமாய். ' இைண்டா வது

துரையின் குைலில் எரிச்சல். காைணம் இருந்ைது அைற்கு. அவன்
ஊருக்குப் புதிது, பழக்கங்களுக்குப் புதிது. ைன் சகாரவப் பபால,
சப்பணமிட்டு உட்காைத் சைரியவில்ரல. நின்று சகாண்டிருந்ைான்
சநடுபநைமாக. திண்ரணயின் மீது வலது காரலத் தூக்கி
ரவத்திருந்ைான். முழங்காலில் வலது ரக ஊன்றியிருந்ைது.
முகசமல்லாம் கடுகடுப்பு.

ப்பூ ப்பூ ப்பூ, உஸ்... உஸ்... ஊைாங்குழல் கீைமிரசத்ைது. புடம்

பபாட்ட உமி, சநருப்ரப உமிழ்ந்ைது. பைபைசவன்ை சபாற்காசுகள்
சவண்சணய் பபால் துவண்டன. இைகிய வில்ரலகளில் கும்பினியின்
இலச்சிரனரயப் பதித்து ஓங்கி அடித்ைான் மற்ைவன். இருபுைமும்
பைவிமார் சூழ்ந்ை சவங்கபடசப் சபருமாளின் திருவுருவம்
பளிசைன்று விழுந்ைது. துருத்தி அடித்துக் சகாண்டிருந்ை சிறுவன்,
நாணயங்கரை ஒவ்சவான்ைாய் எடுத்து, ைண்ணிர்ச் சட்டிக்குள்
பபாட்டான். சசாய், சசாய், சசாய் என்று ஒபை ைாகம்.

பைங்கி, ஒரு சிறிய சவள்ளித் ைைாசு சகாண்டு வந்திருந்ைான்.

ஒவ்சவாரு காரசயும் ைனித்ைனிபய நிறுத்தினான். இரும்புப்
சபட்டியில் ரவத்து மூடிக்சகாண்டான்.

கவனித்துக் சகாண்டுைான் இருந்ைான், எட்டத்தில் மார் மீது ரக

கட்டி நின்றிருந்ை காஞ்சிபுைத்ைான். உைட்டிபல துயைச் சிரிப்பு.
உள்ைத்திபல சபாங்கும் ஆத்திைம். சபாற் சகால்லர்களின் வற்றிய
உடல்கரை ஆைாய்ந்ைான். ைத்ைம் வந்ைது கண்ணில். சிைப்புமிக்க
சைாழிலாளிகள் எப்படிச் சீைழிந்ை அடிரமகைாகி விட்டார்கள்
மாைைார் பமனிகரை அழகு சசய்ை ரககள், கும்பினியான் காசுக்கு
முத்திரை அடிக்கின்ைன!

[300]
 சுளிர் !

'அம்மா' என்று அலறினான் சபாற்சகால்லச் சிறுவன். அவன்

முதுரகப் பைம் பார்த்ை பைங்கியின் சாட்ரட, சவறி யுடன்
சிரித்ைாடிக் சகாண்டிருந்ைது.

சபாற்சகால்லர்களில் ஒருவன் - சிறுவனின் ைகப்பன் பபாலும் -

பரிைாபமாகப் ரபயரனப் பார்த்ைான். இைக்கம், அனுைாபம், ரகயறு
நிரல - ைகப்பனின் கண்களில் நீர் திைண்டு நின்ைது.

'காரச எடுக்கிைபபாது ரக சுட்டது அப்பா. வாய்கிட்பட ரவத்து

ஊதிபனன். திருடுகிபைசனன்று துரை நிரனத்து விட்டார்." ரபயன்
விம்மினான்.

சவுக்கு நக்கிய இடத்ரைத் ைந்ரை ைடவிக்கூடத் ைைவில்ரல.

ஆண்ரடகைான பைங்கியரிடம் அத்ைரன அச்சம். யந்திைம்பபால்,
சாமணத்ைால் காசுகரைப் புைட்டிக் சகாண் டிருந்ைான்.

சுளிசைன்று முைல் சவுக்கடி விழுந்ைதுபம, 'ஹூம்' என்ை

உறுமலுடன் குறுக்பக வந்து நின்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

அவன் கண்களில் சைறித்ை சீற்ைம், உடம்பில் சைரிந்ை துடிப்பு -

பைங்கியின் ரகரயத் ைடுத்து நிறுத்தின.

வீட்டுக்குள்பையிருந்து மீண்டுசமாருமுரை ஏபைா சந்ைடி பகட்டது.

சபாற்சகால்லர்களில் ஒருவன் எழுந்ைான். 'பபாய்ப் பார்த்துவிட்டு
வருகிபைன், ' என்ைான் மற்ைவனிடம்.

'ஊஹூம், ' வழிரய மறித்ைான் பைங்கி. 'நான் எதுவும் கடத்திக்

சகாண்டு பபாகவில்ரல ஐயா. பரிபசாதித்துக் சகாள்ளுங்கள்
நன்ைாய், பவட்டிரய உைறிக் காட்டினான்.

“எைற்காகப் பபாகிைாய்?"

'வந்து... என் சபண்சாதி... பிைசவ சமயம்...'

[301]
 'அந்ைக் கரைசயல்லாம் நடக்காது. நானும் வந்து பார்க்கிபைன்,
வா. '

ரகரயப் பிரசந்ைான் முைல்வன்: 'ஐயா, ஐயா, சபரிய மனது

பண்ணுங்கள். ஆண்கபை பபாகக்கூடாை இடம் அது. நீங்கள்
அன்னியர்கள்...'

'உன்ரன நம்ப முடியாது", வாசரலக் கடந்ைது பைங்கி யின் கால்.

சில அடிகள்ைான். பின்னுக்கிழுத்ைது காஞ்சிபுைத்ைானின் கைம்.

தீ கக்கின அவன் சசாற்கள்: 'உள்பை பபானாபயா, சகாரல

சகாரலைான். மானம் சபரிது ைமிழர்களுக்கு."

அயர்ந்து பபானார்கள் இைண்டு துரைமார்களும். துரணக்கு

அரழத்து வந்ை பைபைசி என்ன துடுக்காய்ப் பபசுகிைான் 'ஏய்!
இவர்கள் திருட்டுக்கு நீயும் உடந்ரையா!' என்று சீறினான் ஒருவன்.

பதிலடி கிரடத்ைது உடபனபய. 'இவர்களிடம் திருட்டுத்ைனம்

இல்ரல. உன்னிடம்ைான் குருட்டுத்ைனம். பார்த்ை மாத்திைத்திபலபய
எவன் குற்ைவாளி, எவன் நிைபைாதி என்று கண்டறிய என்னால்
முடியும்.'

உள்பையிருந்து ஒரு கிழவி வந்ைாள். 'உடபன வாங்க. உள்பை

ரவத்தியர் கூப்பிடுகிைார், ' என்று அந்ைப் சபாற் சகால்லரை
அரழத்ைாள்.

'ஐயா, எனக்குத் ையவு பண்ணி அனுமதி சகாடுங்கள்,'

சகஞ்சினான் அவன்.

'நீ பபா", பைங்கிரயத் ைடுத்து நிறுத்திக்சகாண்டு,

சபாற்சகால்லருக்கு வழிவிட்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'அபயாக்கியன், திருடன்" பைங்கியின் முகம் சிவந்ைது.

[302]
 "சபாறுரமயாயிரு, ' காஞ்சிபுைத்ைான் சிரித்ைான். 'கள்ைக் காசு
உற்பத்தியாகும் இடம் இதுவல்ல. நிச்சயமாய்த் சைரிகிைது எனக்கு. '

'பின்பன? "

"பவறு எந்ை இடம் என்று விரைவில் சைரிந்து சகாள் பவன்.

உனக்கும் சசால்கிபைன். '

"குவா, குவா, குவா. பூமிரயத் சைாடும் சிசுவின் முைல் குைல்.

'பார்த்ைாயா? பகட்டாயா? நம்பமாட்படன் என்ைாபய?"
காஞ்சிபுைத்ைான் மடக்கினான் துரைமார்கரை.

'சரி, சரி. அரைத்ைான் விட்டுவிட்படாபம. நீ கண்டுபிடிப்பைாகச்

சவால் விட்டிருக்கிைாய். அரைக் காப்பாற்று. '

'இந்ைா. நாக்ரக நீட்டு, ' கிழவி சகாணர்ந்ை சர்க்கரையில் இைண்டு

சிட்டிரக எடுத்துப் பைங்கிகளின் வாயில் பபாட்டான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

ஐந்து சபட்டிக் காசுகள் ையாைாகிவிட்டன. குதிரை வண்டியில்

ைாபன சகாண்டுபபாய் ரவத்ைான் பைங்கி.

அடர்ந்ை பைாப்பின் வழிபய ஒடிக் சகாண்டிருந்ைது வண்டி.

கிரைகளும் இரலகளும் வண்டியின் கூரையில் பமாதிச்
சைசைத்ைன. சகாஞ்சம் நின்று பபசிவிட்டுத் ைான் பபாபயன்!'
என்பதுபபால் மலர்களும் கனிகளும் ைரலகரை அரசத்ைன.

சக்கைங்கள் உருண்டன, மனிை வாழ்வில் விதி விரை விக்கும்

மாறுைல்கரைப் பபால. ரமயிருட்டு பநைம். சயைவனப் பிைாயத்தில்
இருந்ைது இைவு.

வண்டிபயாட்டியின் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்ை காஞ்சிபுைத்ைான்

தூங்கித் தூங்கி விழுந்ைான். இறுதியில், சாய்ந்ைாற் பபால்
அமர்ந்ைவன் சுகமான நித்திரையில் மூழ்கி விட்டாபனா? சின்னக்
குைட்ரடசயாலி சன்னமாய்க் பகட்கத் சைாடங்கியது.
[303]
தூங்கிவிட்டானா என்று பார்ப்பது பபால் வண்டிக்காைன் அவன்
முகத்ைருபக குனிந்ைான். 'இந்ைாய்யா, விழுந்துவிடப் பபாகிைாய்'
என்று சசால்லிப் பார்த்ைான் சமதுவாக. ஆனால் சைாட்டு
எழுப்பவில்ரல.

பைங்கிகள் இருவரும் குதிரையில் ஆபைாகணித்து முன்பன

பபாய்க் சகாண்டிருந்ைார்கள்.

வண்டிபயாட்டியிடம் பலசான பைபைப்பு ஏற்பட்டது. பமபல

பார்ப்பதும் பக்கங்களில் பார்ப்பதுமாயிருந்ைான். ஏபைா ஒர்
அரடயாைத்ரை அவன் பைடுகிைான். நன்ைாய்த் சைரிந்ைது.
நடுநடுபவ காஞ்சிபுைத்ைானின் முகத்ரையும் ஆைாய்ந்ைவாறிருந்ைான்.

புன்னரகரயக் கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக் சகாண்டிருந்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். மயிரிரழ இரடசவளிக்குக் கண்ணிரமகரைப்
பிரித்து அவ்வப்பபாது பார்த்ைவாறிருந்ைான் அவன்.
வண்டிபயாட்டியின் பைபைப்பு விந்ரையாயிருந்ைது அவனுக்கு.

என்ன திட்டமிட்டிருக்கிைான் இவன்? என்ன சசய்யப் பபாகிைான்?

மின்சவட்டு பநைம்ைான் - நடந்துவிட்டது காரியம், ‘எப்படி?

எப்படி?’ என்று நிைானிக்கக்கூட முடியவில்ரல, காஞ் சிபுைத்ைானால்.
ஆனால் கண்டு விட் டான் அந்ை நிகழ்ச்சிரய.

இைண்டு புளிய மைங்கள் அடுத்ைடுத்துச் சசழித்திருந்ைன

பாரையில். ைாழ்ந்திருந்ை ஒரு மைத்தின் கிரையில் ஓர் ஆள்

உட்கார்ந்திருந்ைான். வண்டிபயாட்டி, நாணயப் சபட்டிகளில் ஒன்ரைச்
சபைசலனத் ைன் பக்கம் இழுத்து, பமபல தூக்கினான். நீண்ட கைம்
உடபன வாங்கிக் சகாண்டது. அடுத்ை மைத்தின் கிரையில்
இன்பனார் ஆள். அவன் கைமும் ைாழ்கிைது - ஒரு சபட்டியுடன்.
கும்பினிக்காைர்களின் சபட்டிரயப் பபாலபவ, அப்படிபய அச்சாக
இருக்கிைது அது. வண்டிபயாட்டி அரை வாங்கிக் சகாள்கிைான்.
மற்ைப் சபட்டிகபைாடு ரவக்கிைான்.
[304]
 கனவு மாதிரி இருந்ைது அத்ைரனயும். ஆனால் காஞ்சிபுைத்ைான்
புரிந்து சகாண்டான். கும்பினியின் அசல் ைங்க நாணயங்கள்
கைவாடப்படுகின்ைன. அைன் இடத்தில் கள்ை நாணயம் புகுந்து
சகாள்கிைது.

'நிறுத்து வண்டிரய!' காஞ்சிபுைத்ைானின் கட்டரை சைாண்ரடவரை

வந்துவிட்டது. அடக்கிக் சகாண்டான்.

வரைந்து திரும்பியது வண்டி. "ஐபயா! ைாங்க முடியவில்ரலபய!'

என்று திடீசைனக் காஞ்சிபுைத்ைான் அலறினான்.

திடுக்கிட்டுத் திரும்பினார்கள் பைங்கித் துரைகள். வண்டிபயாட்டி

அதிர்ச்சியுடன் நிறுத்தினான்.

'என்ன? என்ன? ' என்று வினவினார்கள் மூவரும்

காஞ்சிபுைத்ைாரனச் சூழ்ந்து சகாண்டு.

'வயிற்று வலி ைாங்க முடியவில்ரல. சகாஞ்சம் இருங்கள். இைங்கி

உட்கார்ந்து சகாள்கிபைன்... ' வண்டியி லிருந்து குதித்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

பைங்கித் துரைக்குக் பகாபமான பகாபம். 'படய் விரை

யாடுகிைாயா மறுபடியும், மறுபடியும்? சீ ஏைடா வண்டியில்."

ஆனால் அதிகம் பபசாை அந்ை இைண்டாவது துரை சகாஞ்சம்

அறிவுள்ைவன். காஞ்சிபுைத்ைானின் கண் ஜாரடரயப்
புரிந்துசகாண்டான். வண்டிக்காைனுக்குத் சைரியாமல் இைங்கிக்
சகாள்ைபவ அவன் திட்டமிட்டிருக்கிைான் என்று சைரிந்து
சகாண்டான்.

"சரி, சரி. உன் வயிற்று வலிக்கும் ைரலவலிக்கும் கும்பினி

நஷ்டப்படாது. நீ இங்பகபய நின்றுசகாள். சமது வாக வா' என்று
வண்டிபயாட்டிக்குக் கட்டரை பிைப்பித்ைான். 'நீ ஒட்டு. '

[305]
 குதிரைகள் பைந்ைன. வண்டியின் உருவம் இருபைாடு இருைாகக்
கரைந்து பபாயிற்று.

அரை வினாடியும் வீணாக்கக் காஞ்சிபுைத்ைான் விரும்பவில்ரல.

சபட்டிகள் மாற்ைப்பட்ட இடத்ரை பநாக்கித் திரும்ப விரைந்ைான்
பவகமாக, ஆனால் ஓரசப்படுத்ைாமல். சருகுகரை மிதித்துச்
சைசைப்பு ஏற்படுத்தும் பபாசைல்லாம் பதுங்கிக் சகாண்டான்.
மைக்கிரைகளில் தூங்கிக் சகாண் டிருந்ை புள்ளினங்கள்
படபடசவன்று இைக்ரககரை அடித்ைன.

அந்ை இடம் வந்துவிட்டது. அடிபமலடி ரவத்து நடந்ைான்.

கண்கள் இடுங்கிச் சுருங்கின, எதிபையிருப்பரைக் கவனிப்பதில்.
சசவிகள் பநாவுற்ைன, சின்னஞ்சிறு சப்ைத்ரையும் வாங்கிக்
சகாள்வதில்.

அபைா! ஒற்ரைபடிப் பாரைபபால் பைான்றும் குறுகிய வழியில்

அந்ை இைண்டு நபர்களும் நடக்கிைார்கள்.

பின்சைாடர்ந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். சவகு சைாரலவில் ஒரு

கட்டடம் சைரிந்ைது. ஆனால், மூட்டமிருந்ை வானம் சைளிவான
சவளிச்சம் ைைவில்ரல. ஓரசரயபய அரடயாை மாக ரவத்து
நடந்ைான்.

தூைத்தில் சைரிந்ை மாளிரகக்கு ைகசிய வழி உண்டு பபாலும்.

ஓங்கிய சுவர்கள் முன்பன புலப்பட்டன. சநருங்கின. பிைகு
பின்னரடந்ைன. பைாட்டப்பாரையும் ஒரு ைாழ்வாைமும் வந்ைன.

திடீசைன அந்ை இருவரும் மரைந்துவிட்டார்கள். காஞ்சிபுைத்ைான்

நிைானித்துக் கவனித்ைான். ஆம். ஒரச எதுவும் பகட்கவில்ரல.
பக்கத்து வழிசயான்றில் புகுந்து விட்டார்கள்.

ைரலயில் எதுபவா இடித்ைது. திைந்ை சாைைத்தின் கைவு. திரைச்

சீரல காற்றில் ஆடியது.

[306]
 விளிம்பில் ரகரய ஊன்றினான். ஒபை ைாவல் - உள்பை
குதித்ைான்.

குதித்ைவன் திரகத்ைான்.

மனபமாகனமான ஒயிலுடன் மஞ்சத்தில் சயனித்திருந்ைாள்

சபரியசபத்துவின் மகள் சைய்வநாயகி.

(25)
இது சபரியசபத்துவின் மாளிரகைான். இருட்டில் சைரியவில்ரல.
வலது ரகரய மடித்துத் ைரலயின் கீபழ ரவத்து உைங்கிக்
சகாண்டிருந்ைாள் சைய்வநாயகி. சபான் வரையல்களில் பாதி,
கூந்ைலுக்குள் புரைந்திருந்ைன. மல்லாந்து படுத்திருந்ைைால்
கழுத்திலிருந்ை முத்து வடம் சரிந்திருந்ைது முதுரக பநாக்கி.
பைாளின் சசழுரமயும் சசம்ரமயும் சமழுகுவர்த்தியின்
சவளிச்சத்தில் பமலும் அழகுபட்டன. அரையின் சமல்லிய
நறுமணம், ஊதுவத்தியில் உற்பத்தியானைல்ல; அவள்
பமனியினின்பை வந்ைது.

கட்டிரல அணுகினான் காஞ்சிபுைத்ைான். குனிந்து ஆைாய்ந்ைான்.

ஐயமில்ரல. ஆழ்ந்ை உைக்கம்ைான். பாரலவனத்து நிலவு பபால்
பாழாகிைபை இந்ைப் பபைழகு. சபருமூச்சு சவளிப்பட்டது.

சவளிபய காலடிபயாரச.

ஜன்னல் வழிபய சவளிபய ைாவி விடலாமா? கட்டிலின் மறுபுைம்

அவன் வந்திருந்ைான். அவ்வைவு தூைம் திரும்பி நடக்க
பநைமிருக்காது. வாசல் வழிபய சவளிபயறினால்? வருகிைவர் மீபை
பமாதிக்சகாள்ை பநரிடலாம். கட்டிலின் கீபழ பார்த்ைான். சாம்பிைாணி
தூவிய தூபக் கால் புரகந்து சகாண்டிருந்ைது. கால் இடறி
ஓரசப்படுத்ைக்கூடும்.

[307]
 சாைைத்ைருபக சைாங்கிய நீண்ட திரைச் சீரலைான் ஒபை புகல்.
கனமாயும் இருந்ைது. இைண்டு ஆள் மரைந்ைாலும் காட்டிக்
சகாடுக்காது.

முடிவு சசய்ை மறுவினாடி மரைந்ைான். அரைக்குள் பிைபவசித்ைன

இைண்டு பவங்ரககள். இைண்டும் அவனுக்குத் சைரிந்ைரவபய.
சபயர்கூட அறிவான். ஒன்று, முன்சனாரு நாள் அவரனக்
கடற்கரையில் விரலக்கு வாங்கிய சபரிய சபத்து.
அவரனயுமறியாமல் காஞ்சிபுைத்ைான் ைன் முதுரகத் ைடவிக்
சகாண்டான், முசுக்கட்ரடப் பூச்சி சுருண்டு ஒட்டிக் சகாண்ட மாதிரி
அந்ை சநருப்புத் ைழும்பு விைலில் சநருடியது.

மற்ைவர், சிங்காவைத்திலிருந்து ஓட ஓட விைட்டப்பட்ட சூைப்புலி.

அடிபட்ட காயங்கரை நக்கிக் சகாண்டு இந்ைக் குரகயில்ைான்
ைஞ்சமரடந்ைபைா!

கண்சகாட்டாது கவனித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'எடுங்கள், '

என்ைார் சபரியசபத்து. ைகுநாைர் உடபன எடுக்கவில்ரல. 'அதுைான்
ஒபை வழி என்கிறீர்கைா? '

'வலுவான, நம்பகமான வழியும் அதுைான். பைவாயில்ரல,

எடுங்கள். இல்ரல, சவறுபம என்னிடம் ஒரு பபச்சுக்குச்
சசான்னிர்கைா?"

'இல்ரலயில்ரல, மடியிலிருந்து ஒரு சிமிரழ சவளிசயடுத்ைார்

ைகுநாைர். 'உண்ரமயாகபவ இபைா இருக்கிைது. மூன்றுநாள்
உத்ைைவாைம். பிபைைம் மாதிரி கிடப்பாள். இரைக் கரடசிப்
பட்சமாக ரவத்துக் சகாள்ைலாபம...'

மகரை பநாக்கிக் குனிந்ைார் சபரியசபத்து. 'நன்ைாய்த்

துங்குகிைாள். விழித்துக் சகாண்டதும் பகட்டுப் பார்ப்பபாம்.
ைவறினால், இது இருக்கபவ இருக்கிைது. முக்காலி மீதிருந்ை
சவள்ளிக் கூஜாவிலிருந்து சிறிது பாரல ஊற்றினார். சிமிரழத்

[308]
திைந்து, சவண்ரமயான சபாடிசயான்ரை அதிபல தூவினார்.
கலக்கிக் சகாண்பட சசான்னார்: "இவளுரடய பிடிவாைம் எனக்குத்
சைரியும். அைனால்ைான் இந்ை வழி. ஹும் என் னுரடய அருரமக்
குமாரிரய சிங்காவைத்தின் அைசகுமாரி யாக்குவசைன்ைால் எத்ைரன
பாடுபட பவண்டியிருக்கிைது!"

ைகுநாைர் சிரித்ைார். 'உங்களுக்காக மூன்று நாைாய்க்

காத்திருக்கிபைன். உங்கள் மகள் அன்புடன் வசதி சசய்து ைந்ைாள்
எனக்கு. என் பயாசரனக்கு இவ்வைவு சீக்கிைமாய் நீங்கள் ஒப்புக்
சகாள்வீர்கசைன்றுைான் நான் எதிர்பார்க்க வில்ரல. '

'கரும்பு தின்னக் கூலியா? ' சாைைத்ரை சநருங்கி வந்து

நின்ைார்கள் இருவரும். சிலுசிலுசவன்ை சைன்ைல் சிந்து பாடியது.
ைகுநாைர் சகாஞ்சம் ரகரய வீசினால், காஞ்சிபுைத்ைானின் கட்டுடல்
ைட்டுப்பட்டிருக்கும். அத்ைரன கிட்டத்தில் இருந்ைார்கள்.

'நீங்கள் வருவீர்கசைன்று எனக்குத் சைரியுமா?" என்ைார்

சபரியசபத்து. மீரச நுனிரயச் சுண்டு விைல் சகாஞ்சியது. 'வடக்பக
மைாத்தி ைாஜ்யத்தின் பமற்குக் பகாடியில் ஒரு தீவு. பம்பாய் என்று
சபயர். அங்பகயும் ஒரு கும்பினிக்காைன் வியாபாைம் பண்ணுகிைான்.
சீரமயிலிருக்கிை முைலாளிகரை எதிர்த்துக் சகாண்டு சுைந்திைமாக
இருக்கிைான் என்று காதில் விழுந்ைது. ஏைாவது ஒப்பந்ைம் சசய்து
சகாள்ைலாசமன்று பபாபனன். '

'உங்களுக்சகன்ன சைாட்டசைல்லாம் ைங்கம். '

'இந்ைத் ைடரவ பித்ைரையாகி விட்டது.'

'அடடா ஏன்?'

'சீரமக்காைன் சகடுபிடி பண்ணினானாம். பம்பாய்க்காைன்

சைணாகதி ஆகிவிட்டான். நானும் இந்ைத் சைாரட நடுங்கியுடன்
என்ன பபச்சு என்று திரும்பிவிட்படன். '

[309]
 'திரும்பி வந்ைவர் இந்ைத் சைாரட நடுங்கிரயச்
சந்தித்தீர்கைாக்கும்? 'ைன்ரனபய சுட்டிக் காட்டிக் சகாண்டார்
ைகுநாைர்.

'நீங்கைா சைாரட நடுங்கி! அபடயப்பா!' சபரியசபத்துவின்

உைடுகளின் விஷமத்ைனமான புன்னரக ைவழ்ந்ைது. 'அன்று
சிங்காவைம் சகாலு மண்டபத்தில், ஆயிைக்கணக்கான மக்களின்
முன்னிரலயில், எத்ைரன ைன்னம்பிக்ரகயுடன் முழங்கினர்கள்! என்
மகரை அைசி என்று நான் அறிமுகப் படுத்தியதும்,
டாண்டாசணன்று என்னமாய் மறுத்துப் பபசி என்ரனயும் இந்ைப்
சபண்ரணயும் ஒட விைட்டி அடித்தீர்கள்! ைகுநாைபை! என்ரனச்
சிரையில் ரவக்கும்பபாதுகூட, அந்ைக் சகாலு மண்டபக் காட்சிைான்
என் கண்முன்பன நிற்கும்!"

சமைனமாய்த் ைரலகுனிந்ைார் ைகுநாைர். வார்த்ரைகரை

ஒவ்சவான்ைாய் எண்ணி எண்ணிப் பபசினார்: 'பரழய கசப்ரபத்
ைாங்கள் மைக்கவில்ரல என்று சைரிகிைது.'

'அப்படியில்ரல, அப்படியில்ரல', அவசைமாய் மறுத்ைார்

சபரியசபத்து.

ைகுநாைர், குைல் ைழுைழுக்கத் சைாடர்ந்ைார்: “பைவிரயயும் -

சபருரமரயயும் துைந்து, நாடு விட்டு நாடு வந்திருக்கும் அனாரை
நான். ைான் சபற்ை சபண்ணாலும், ஆைாக்கிய மருமகனாலும்
சவறுக்கப்பட்டு, வஞ்சிக்கப்பட்டு, விைட்டியடிக்கப்பட்டவன் நான்.
எல்லா மனித் இையங்களும் டக்டக்சகன்று துடிக்கும். இது...'
சபரியசபத்துவின் ரகரய எடுத்துத் ைன் மார்பு மீது ரவத்துக்
சகாண்டார். 'உற்றுக் பகளுங்கள். பழி! பழி! பழிக்குப் பழி!' என்று
துடிப்பது உங்கள் காதுக்குக் பகட்கவில்ரலயா!'

'நீங்கள் சசால்வபை எனக்குப் பபாதும்.' சமதுவாகக் ரகரய

எடுத்துக் சகாண்டார் சபரியசபத்து. “சரி, இந்ை மூன்று நாட்களில்

[310]
என்சனன்ன ஏற்பாடுகள் சசய்திருக்கிறீர்கள்? சசால்லக்
கூடியைாயிருந்ைால்...'

'கூட்டாளிகளுக்குள்பை ஒளிவு மரைவு என்ன?’ சிரித்ைார்

ைகுநாைர். 'கும்பினியானிடம் முைலில் சசன்பைன். கவர்னர் பயல்
துரைரயபய பநரில் கண்படன். ஆட்கள் திைட்டித் ைை
ஒப்புக்சகாண்டார். சில புதிய சவடிகுண்டுகளும் கருவிகளும்
ைருவைாகவும் வாக்களித்திருக்கிைார்.'

'அைசி ைாமரைரய ஒழித்துவிட்டு என்ன சசய்யப் பபாகிறீர்கள்

என்று பகட்டிருப்பாபை கவர்னர்?"

'பகட்காமலிருப்பானா? அசமரிக்காவிலிருந்து இங்கிலாந்துக்கு

வந்து, இங்கிலாந்திலிருந்து இங்பக அனுப்பப் பட்ட
சகட்டிக்காைனாயிற்பை?"

சைய்வநாயகி படுக்ரகயில் புைளும் ஓரச பகட்டது.

'உஸ்! சமதுவாய்', உைட்டில் விைல் ரவத்து எச்சரித்ைார்

சபரியசபத்து.

ைகுநாைரின் குைல் ைாழ்ந்ைது. "பகட்டதும் நான் சசால்லி விட்படன்,

சவட்சடான்று துண்டு இைண்டாக. சபரிய சபத்துவின் மகள்
சைய்வநாயகி ஏற்சகனபவ சிம்மாைனத்துக்கு உரிரம
பகாரியிருக்கிைாள். ஆட்சி அவள் ரகக்கு வந்ைதும் அந்ைப்
பிைபைசம் முழுவதிலும் ஆங்கிபலயன் சகாடி ைான் பைக்குபம ைவிை,
டச்சுக்காைனும் பிசைஞ்சுக்காைனும் மூரலக்சகாருவனாக ஓட்டம்
பிடிக்க பவண்டியவர்கள்ைான்' என்று வாக்களித்பைன். '

"எங்கள் சார்பாக?' சபரியசபத்து மீரசரயச் சுண்டி விட்டுக்

சகாண்டார், அகங்காைத்துடன்.

'ம்... உங்கள்? ஆமாம், ஆமாம். உங்கள் சார்பாகத்ைான்.

பின்பன?' முைலில் ைடுமாறிப் பின்னர் சமாளித்ைார் ைகுநாைர்.

[311]
'சிங்காவைத்திபல புைட்சிரயக் கிைப்புவைற்காகபவ பரட
புைப்படுகிைது. இைண்சடாரு நாட்களில் அவர்கள் கூடபவா அல்லது
ைனியாகபவா நாமும் புைப்பட பவண்டும். உங்கள் மகளுடன்
எப்பபாது பபசிச் சம்மதிக்க ரவப்பீர்கள் என்று ைான்...'

சபரியசபத்து சமல்லச் சிரித்ைார்: "அவளுக்கு இசைல்லாம்

பிடிக்காது. இணங்கமாட்டாள். அைற்காகத்ைாபன மருந்து பகட்படன்
உங்கரை? பாரல அருந்ைட்டும். வலுக்கட்டாயமாகக்
சகாண்டுபபாய்விடுபவாம் சிங்காவைத்துக்கு. கண் விழிக்கும்பபாது
அரியரணயில் இருப்பரைக் காண்பாள்! பிைகு விவாைம் ஏது, வீண்
பபச்சு ஏன்?"

"எைற்கும் ஒரு முரை வாய் வார்த்ரையாகவும் சசால்லிப்

பாருங்கள். '

'பார்ப்பபாம், பார்ப்பபாம், சசல்ல மகரை வாஞ்ரசயுடன்

பநாக்கினார் சபரியசபத்து. 'இவள் பிைந்ை ஒரு மாைத்துக்சகல்லாம்
திருச்சசந்தூர் பபாயிருந்பைாம், குடும்பத்பைாடு. நரிக்
குைத்திசயாருத்தி, ரக பார்க்கிபைன் என்று வந்து பசர்ந்ைாள். இவள்
அம்மாவுக்கு அதிசலல்லாம் பித்து உண்டு. ஒரு மாைச் சிசுவின்
ரகரய யாபைனும் காட்டுவார்கைா? காடடினாை. '

ைகுநாைர் முறுவலித்ைார். 'பிைகு?"

"பணம் கைக்கத் சைரிந்ை ைந்திைக்காரி அந்ைக் குைத்தி. 'உங்கள்

மகள் ரகயில் ைாஜ பைரகயல்லவா ஒடுகிைது? ஒரு நாள் இவள்
இந்ைத் பைசத்துக்பக ைாணியாக வருவாள், என்று பசாதிடம் சசால்லி,
ரக நிரையக் காசு வாங்கிக் சகாண்டு பபானாள். இவள் அம்மா ஒர்
அப்பாவி. 'என் சபண் ைாணி யாவாள், என் சபண் ைாணியாவாள்'
என்று ஊர் பூைா சசால்லிக் சகாண்டிருந்ைாள். கரடசியில் அந்ைப்
பாக்கியத்ரைப் பார்க் காமபல...'

[312]
 'அடடா, ' ைகுநாைர் அனுைாபப்பட்டார். பிரியத்துடன் புைல்விரய
பநாக்கியவாபை மஞ்சத்ரை அணுகினார் சபரியசபத்து. "உன்
அம்மாவின் ஆரச பலிக்கப் பபாகிைது, சைய்வநாயகி. அந்ை
அடிரமக் கழுரையும், கிருஷ்ணப்பரும், சசன்னம்மாவும் ஒழிந்து
விட்டால்...'

'காஞ்சிபுைத்ைான் என்றும் பசர்த்துக் சகாள்ளுங்கள், ' இரட

மறித்ைார் ைகுநாைர்.

'யார்?' சபரியசபத்துவின் விழியில் வியப்பு. சீற்ைமும்

''காஞ்சிபுைத்ைான் என்று ஒர் ஊர்சுற்றிப் ரபயன். எங்கிருந்பைா

வந்துவிட்டான், அந்ை அடிரமயின் காைலன் என்று.
ஜுல்பிகர்காரன முறியடித்துத் துைத்தியவன் சசஞ்சி மன்னன்
ைாஜாைாம். இவன் அங்பக ைரலரயத்ைான் காட்டினான்.
இவனால்ைான் எல்லாம் என்று எங்கள் ஊர் ரபத்தியக்காைர்கள்
நம்பி, ஏகப்பட்ட வீண் சபருரம அவனுக்கு. ைாமரையின் வலது
ரக, அந்ைப் பபாக்கிரிைான். அவரன ஒழித்துவிட்டால்..."

'காஞ்சிபுைத்ைான்.... காஞ்சிபுைத்ைான்...' சபரியசபத்துவும்

முணுமுணுத்ைார் ஆச்சரியத்துடன், அந்ைப் சபயரை. "சுமத்திைா
மன்னருக்குப் பரிசளிப்பாகக் கப்பபலற்றி அனுப்பப்பட்டவன் அங்பக
எப்படி வந்ைான்?'

“என்ன! இங்பகயிருந்து...' இருவருரடய உரையாடலும் உைத்து

விட்டது பபாலும். சமல்லச் பசாம்பல் முறித்துக்சகாண்பட மஞ்சத்தில்
எழுந்து அமர்ந்ைாள் சைய்வநாயகி.

சைவிைக்கின் திரிரயத் தூண்டிவிட்டார் சபரியசபத்து. 'உன்

நித்திரைரயக் சகடுத்துவிட்படனா சைய்வநாயகி?"

கண்கரைக் கசக்கிக் சகாண்டாள் சைய்வநாயகி. 'பாைகமில்ரல,

அப்பா. முக்கியமான விஷயம் இருந்ைாசலாழிய, இந்ை பவரையில்

[313]
வருவீர்கைா? அவள் பார்ரவ ைந்ரைரயத் ைாண்டிச் சசன்ைது.
'அதுவும் நமது மதிப்புக்குரிய சிங்காவைத்து விருந்தினருடன்?"

புன்னரகத்ைார் ைகுநாைர். 'இப்பபாதுைான் சசால்லிக்

சகாண்டிருந்பைன், உங்கள் ைந்ரையிடம்."

'என்னசவன்று?" 'நீங்கள் ஊரில் இல்லாைபபாது, உங்கள் மகள்

அதியற்புைமாக எனக்கு வசதிகள் சசய்து சகாடுத்துத் ைங்கச்
சசய்ைார் என்று. '

சவண்பட்டாரடரயத் பைாள்மீது வீசிக்சகாண்டாள் சைய்வநாயகி.

ஒயிலாக எழுந்து நடந்ைாள். விைக்கின் திரிரயத் தூண்டிற் குச்சி
சகாண்டு சமல்ல அரசத்ைாள். பளிங்குச் சுவர்களில் அவைது நிழல்
பவடிக்ரகயாக ஆடியது.

'அவ்வைவுைான் சசான்னீர்கைா அப்பாவிடம்?"

'பவறு? '

'நீங்கள் சசன்ரனப்பட்டணம் வந்ை காரியத்ரை என்னிடம்ைான்

சசால்லவில்ரல. அப்பாவிடமாவது சசால்லி யிருப்பீர்கசைன்று
நிரனத்பைன். '

'சசால்லிவிட்டார், சசால்லிவிட்டார்,' குறுக்கிட்டார் சபரியசபத்து.

'ஏன் சைய்வநாயகி, உன்னாபலபய ஊகிக்க முடியவில்ரலயா?"

'எரை அப்பா?'

'உனக்கு வந்திருக்கிை பபைதிருஷ்டத்ரை கனவிலும் காணமுடியாை

சசைபாக்கியத்ரை ைகுநாைர் உனக்காகபவ வந்திருக்கிைார்,
சைய்வநாயகி. அந்ை அடிரமப் சபண்ரணத் துைத்தியடித்துவிட்டு,
அவளுக்குத் துரண நிற்பவர்கரை மண்பணாடு மண்ணாக்கிவிட்டு,
அரியரணயில் உன்ரன அமர்த்ைபவ அவர் வந்திருக்கிைாைம்மா!'

[314]
 உைட்ரடப் பிதுக்கினாள் சைய்வநாயகி. சவறுப்பு, கசப்பு என்ை
சவறும் உணர்ச்சிகரை, உருவ வடிவாகப் பார்க்க
பவண்டுசமன்ைால், அந்ைக் கணத்தில் அரவ சைய்வநாயகியின்
முகமாக ஆகின. 'கனவுகள் காண்பரை நான் நிறுத்திக் சகாண்டு
சவகு நாைாகிைது, அப்பா."

சபரியசபத்துவின் பார்ரவ ைகுநாைரை பநாக்கி உயர்ந்ைது. அைன்

சபாருள்: 'என்ன சசான்பனன் நான்!'

சநருங்கி வந்ைார் ைகுநாைர்: 'உங்கள் வாழ்க்ரகயில் இனிக் கனபவ

இருக்காது, எல்லாம் நனவு, நனவு, நனவு ைான். '

'நன்றி ஐயா, நன்றி, ' பபாலிப் பணிவுடன் கூறினாள்

சைய்வநாயகி. "எந்ை நனவானாலும், என்ன ஆனந்ைமானாலும் அது
இந்ைச் சசன்ரனப் பட்டணத்துக்குள் இருக்கட்டும். என் ைந்ரையின்
திரு மாளிரகக்குள் அரமயட்டும்.'

சபரியசபத்து சசான்னார்: "என் மகள் இத்ைரன அசடாயிருப்பாள்

என்று நான் எண்ணவில்ரல.'

'அசடு என்ைால் விபவகி என்றும் அர்த்ைமுண்டா, அப்பா?"

'சைய்வநாயகி சசன்ை ைடரவ ைகுந்ை முன்பனற்பாடில்லாமல்

அவசைப்பட்டு விட்படாம். ைக்க துரண அப்பபாது கிரடயாது.
இம்முரை அப்படியல்ல. காலம், பைசம், சூழ்நிரல எல்லாம்
நமக்குச் சாைகமாயிருக்கின்ைன. அைச குடும்பத்துப் சபரியவைான
ைகுநாைரும் நம் பக்கம். நாரைக்பக நாம் புைப்படலாம், வா.
முயற்சியுரடபயார் இகழ்ச்சியரடயார் என்று ைமிழிபல பழசமாழி
இருப்பது உனக்குத் சைரியாைா, மகபை?"

'சூடு கண்ட பூரனரயப் பற்றிக்கூட ஏபைாசவாரு பழசமாழி

ைமிழிபல இருப்பைாக ஞாபகம், அப்பா' சைய்வநாயகியின் குைல்
சமல்ல சமல்ல உயர்ந்ைது. "அப்பா நீங்களும் ைகுநாைரும்
ஆண்பிள்ரைகள். வாழ்க்ரகக் கைத்திபல பைால்வி பல
[315]
ைழுவியவர்கள், அவமானம் பல அனுப வித்ைவர்கள். உலகக்
காரை ைன் பசாைரனக் சகாம்புகைால் உங்கரை முட்டி வீழ்த்தும்.
அங்கசமல்லாம் புண்பட்டு, ைத்ைம் சசாட்ட விழுவீர்கள். மண்ணிபல
புைள்வீர்கள். துடிப்பீர்கள். அபை காரை அடுத்ை முரை ைன்
குைம்ரபத் தூக்கி உங்கரை மிதிக்க வரும், பாய்ந்சைழுவீர்கள்.
பபாைாடுவீர்கள். சவன்ைாலும் சவல்வீர்கள். நீங்கள் ஆண்கள்.
எதுவும் முடியும். நான் சபண் அப்பா, சபண்'

'அைனால்?"

'சபண்ணுக்கு, வீழ்ச்சி என்ைால் படுவீழ்ச்சிைான். அடி என்ைால்

மைண அடிைான். அவமானம் என்ைால் சைாரலயாை, தீைாை,
மரையாை, மங்காை அவமானம்ைான். அன்று சிங்காவைம்
மண்டபத்தில் ஈட்டிபபால் எத்ைரன பகலிப் பபச்சு! கிண்சணன்று
நம்மீது காசுகரை விட்சடறிந்ைார்கபை, அந்ைக் காட்சிரய நீங்கள்
மைந்துவிடலாம், அப்பா. என்னால் முடியாது. அன்று நான் எப்படித்
ைற்சகாரல சசய்து சகாள்ைாதிருந்பைன்! எனக்பக சைரியவில்ரல.
ஆனால், இன்சனாரு முரை அந்ை மாதிரி அவமானப்படுவதில்ரல
என்று அன்ரைக்பக நான் சபைம் சசய்துசகாண்டு விட்படன்.
என்ரன மன்னியுங்கள், அப்பா. '

"அழகாகப் பபசுகிைாய், சைய்வநாயகி' ஏைனமாகப் பாைாட்டினார்

சபரியசபத்து. 'இம்முரை நிச்சயம் நமக்கு சவற்றி. ''

'சவற்றி ஒரு வானவில் அப்பா. எட்டத்தில் இருப்ப ைால்ைான்

அைற்குக் கவர்ச்சியும் அழகும். '

'அைச பைவி கிரடக்கும் பபாது ஏற்றுக் சகாள்வது உன்

குடும்பத்துக்கு நீ ஆற்றுகிை கடரம."

'அந்ை முயற்சியிபல பைால்வியுற்ைால், என் வமிசத் துக்பக

ஏற்படுத்துகிை இழுக்கு என்பரையும் மைவாதீர்கள், அப்பா.'

'பைவியிபல சபருரமயுண்டு. எண்ணிப் பார் மகபை.'

[316]
 'பைவி என்ை இடுகாட்டிபல புரைந்ைவர்கரையும் எண்ணிப்
பார்க்கிபைன். அந்ை எண்ணிக்ரக பயபமற்படுத்துகிைது, ைந்ரைபய!”

"சிம்மாைனத்திபல உனக்கு ஆரசயில்ரலயா?"

'உட்காை ஆரசப்பட்டால், எரிமரலயின் வாரயக் காட்டிலும்

அழகான இடங்கள் இருக்கின்ைனபவ.'

'அதிகாைம்?"

'மதுரவ என்ரைக்குபம நான் விரும்பியது கிரடயாது அப்பா. ’’

'மந்திரிப் பிைைானிகள்?"

'இச்சகம் பபசி, முகஸ்துதி பாட இங்பக ஆட்கள் கிரடப்பார்கள். '

'கற்பரன சசய்து பார் குடிமக்களின் ைரலகள் உன் காலடியில்

குனியும்.'

"இன்சனாரு கற்பரன: அரவ நிமிரும் பட்சத்தில் இந்ை ஒரு

ைரல இருக்காபை!'

''பட்டாரடகள்?"

'பார்க்காைரவயா? '

'முத்ைாைம்?'

'சலித்துவிட்படன். '

'பவனி? '

'அபாயத்துக்கு அரழப்பு.'

சபரியசபத்து சபருமூச்சு விட்டார். 'சவகு பநைமாகி விட்டது.

படுத்துக்சகாள், மகபை. காரலயில் பபசிக் சகாள்ைலாம்.'

[317]
 ைகுநாைருடன் வாசரல அரடந்ைவர் நின்ைார். 'பால் ஆறிவிட்டது.
குடித்துவிட்டுப் படுத்துக்சகாள்.'

'ஆகட்டும், அப்பா.' காலடிபயாரசகள் பைய்ந்ைன. சைய்வநாயகி

படுக்கவில்ரல. சற்றுபநைம் நின்ைாள். பிைகு வாசற்புைம்
பார்த்துவிட்டுத் திரும்பினாள்.

மஞ்சத்துக்கருகில், முக்காலியில் இருந்ை பால் பகாப் ரபரயக்

ரகயிபல எடுத்ைாள். சாைைத்ைருபக சசன்ைாள்.

வீசினாள் பாரல சவளிபய. காலிக் பகாப்ரபரயத் திரும்பக்

சகாணர்ந்து ரவத்ை பின், சாைைத்தினிடம் திரும்பினாள்.

திரைச் சீரலரய ஒரு ரகயால் விலக்கி, "வா சவளிபய!”

என்ைாள்.

(26)
சைய்வநாயகியின் அரழப்பு, அரழப்பிலிருந்ை அரமதி:

தூக்கிவாரிப் பபாட்டது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு.

திரைச் சீரலக்குப் பின்பன அவன் மரைந்ைரைக்

கவனித்திருக்கிைாள் சபரியசபத்துவின் புைல்வி. அப்படியானால்
ஆைம்ப முைபல...

பயாசிக்க அவகாசமிருக்கவில்ரல. மீண்டும் அரழத்ைாள்

சைய்வநாயகி. 'வாருங்கள், காஞ்சிபுைத்ைாபை! முதுகில் சூடு பபாட
யாருமில்ரல. சவுக்சகடுத்து அடிப்பார் கிரடயாது இங்பக அடிரம
பவரலக்கு இழுத்துப் பபாகமாட்டார்கள். ரைரியமாய் சவளிபய
வாருங்கள்."

[318]
 இைண்டாம் முரையாகத் திரகப்பு ஏற்பட்டது. அவன் ஒளிந்து
சகாள்வரைப் பார்த்ைபைாடு மட்டுமல்ல; அவன் இன்னான் என்றும்
சைரிந்து சகாண்டிருக்கிைாபை!

சவளிபய வந்ைவன், வீண் முயற்சி சசய்து பார்த்ைான். “ைாங்கள்

ஏபைா ைவைாக...'

'சற்று முன் என்ரனக் குனிந்து பார்த்து விட்டுத் திரும்பினாபய,

அப்பபாது உன் முதுகில் இைண்டு எழுத்து சைரிந்ைது - சப.சப.
என்று', சைய்வநாயகி குழந்ரை பபால் கண்கரை அகல விழித்ைாள்.
'அதுவும் கூட எழுத்துப் பிரழ ைாபனா ஒருபவரை?"

காஞ்சிபுைத்ைான் சிரித்துவிட்டான்: "ைந்ரைக்பகற்ை மகள் ைான்,

புத்தியில். '

"ஒரு பாடத்தில் மட்டும் மக்கு."

'என்ன பாடம்?"

'உலகவியல். '

'ஏன் அப்படிச் சசால்கிறீர்கள்?"

'சுமத்திைா என்கிை தீவு எங்பகபயா இருப்பைாக நிரனத்திருந்பைன்

இத்ைரன நாைாய். அது என் சசாந்ைப் படுக்ரக அரைக்குள்,
சாைைத்ைருகில், திரைச்சீரலயின் பின்னால் இருக்கிைசைன்று
இப்பபாதுைான் சைரிந்ைது. காஞ்சிபுை வாலிபபன, என் ைந்ரைரயயும்
என்ரனயும் காட்டிலும் சகட்டிக்காைன் ஒருத்ைன் உண்சடன்ைால்,
நீைான்."

'நன்றி, நன்றி. நானும் ஒரு பாடத்தில் மண்டுகம்ைான்."

‘'எதிபலபயா?"

'உடல் இயல் சாஸ்திைத்தில். '

[319]
 'அப்படியா? '

"ஆமாம்,' அழுத்ைமாகப் பதிலிறுத்ைான் காஞ்சிநகர் சசல்வன்.

'என் மடரமக்கு உைாைணம் சசால்லட்டுமா? கண்ரண மூடி,
அரசயாை நிரலயில் கிடப்பதுைான் தூக்கம் என்று
நிரனத்திருந்பைன் இதுநாள் வரையில். அப்படிக் கிடந்ைாலும் கூடச்
சுற்றிலும் நிகழ்வரைப் புலன்கைால் காணலாம் என்பது ைங்கரைக்
கண்டபிைகுைான் சைரிந்ைது.'

சசன்ரன மாநகர் சசல்வி சமல்ல நரகத்ைாள்: ‘'என்ன

குறும்புத்ைனம்!'

'அவ்விடத்திலிருந்து வந்ைதுைாபன?"

‘'எதிர்வார்த்ரையாடுகிைாய் அழகாக. '

"அபை சமயம், நம் இருவருக்கும் பநாக்கம் ஒன்றுைான்

என்பரையும் மைக்கவில்ரல."

அந்ை முன்னாள் அடிரமரயக் கூர்ந்து கவனித்ைாள்

சைய்வநாயகி. சாைைத்தின் வழிபய புகுந்ை சந்திைன் உைவி சசய்ைான்
அவளுக்கு. காஞ்சிபுைத்ைானும் சுரவத்ைான், பால் நிலவு
குளிப்பாட்டிய அந்ைப் பபசைழிரல. மஞ்சத்திலிருந்து எழுந்து வந்ை
அவள் ஆரடக் குரலவு, அவன் சித்ைத்ரைத் திரச திருப்ப
முயன்ைது. ஆனால் பைால்வி கண்டது.

சாைைத்திபல ரகயூன்றினாள் சைய்வநாயகி. புற்றுக்குள்ளிருந்து

சீறும் பாம்பு பபால, சபருமூச்சு சவளிப்பட்டது அவிளிடமிருந்து.
"உனக்கும் எனக்கும் ஒபை பநாக்கசமன்ைா சசர்ன்னாய்?"

'இல்ரலயா பின்பன? என்ன வந்ைாலும் சிங்காவைத்தினுள்

நுரழவதில்ரல என்று உங்களுக்குத் தீவிைம். என்ன பநரிட்டாலும்
உங்கரை அங்பக நுரழய விடுவதில்ரல என்று எனக்குத் தீவிைம். '

[320]
 'சிங்காவைம்' சவறுப்பு அவள் அழகிய அைைத்ரைச் சுழித்துச்
சசன்ைது. "என் காதுபட அரைச் சசால்லாபை, திடீசைன அவள்
பார்ரவயில் ைணல் பபச்சில் கனல் 'அங்பக எனக்கு பநரிட்ட
அவமானங்களுக்கு நீயும்ைான் உடந்ரை'

'உடந்ரையல்ல. கடரம. ஆரசயுடன் சசய்ை பணி.'

'ஏன், காைலுக்குச் சசலுத்திய காணிக்ரக என்று சசால்பலன்?"

'ஆட்பசபமில்ரல. ரவத்துக்சகாள்ளுங்கள் அப்படிபய."

வினாடி காலத்துக்குத் சைய்வநாயகியின் முகத்தில் கடுரம

பைவிற்று. 'சிங்காவைத்ரையும் உன்ரனயும் பசர்த்து நிரனக்கும்
பபாது எரிச்சல்ைான் வருகிைது எனக்கு. பார்க்கப் பபானால்,
ைந்ரைரயக் கூப்பிட்டு உன்ரனப் பிடித்துத் ைை பவண்டும். ஏன்
வாைாவிருக்கிபைபனா, எனக்பக புரியவில்ரல."

காஞ்சிபுைத்ைானின் பதில்: "முற்றிலும் உண்ரம. ைமிழ்

நாட்டிபலபய சபரிய அடிரம வியாபாரியின் மகள் என்று எண்ணிப்
பார்க்ரகயில், உங்கரைக் சகான்று பபாட இந்ைக் ரக துடிக்கிைது.
எப்படித்ைான் அடக்கிக் சகாண்டிருக்கி பைபனா, எனக்கும்
சைரியவில்ரல."

நிரலரமரய மைந்து நரகத்துவிட்டாள் சைய்வநாயகி.

'விடியும்வரை - இல்ரல, ஆயுள் முடியும் வரை - நம் விவாைம்
சைாடை பவண்டியதுைான். ஒருவைால் மற்ைவருக்குக் காரியம் ஆக
பவண்டும். அரை மைப்பாபனன்?"

“என்னால் உங்களுக்கு என்ன ஆக பவண்டுபமா சைரியாது, '

என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'ஆனால் எனக்கு எது ஆக
பவண்டுமானாலும் உைவி சசய்ய ஒருவன் இருக்கிைான், ' வானத்ரை
பநாக்கி உயர்ந்ைது அவன் விைல்.

[321]
 “வணக்கம், கடவுளின் பிைதிநிதி அவர்கபை, என்ைாள்
சைய்வநாயகி. ''என் பைரவரயச் சசால்லிவிடுகிபைன்.
சிங்காவைத்திலிருந்து வந்திருக்கிைாபை ஒரு மகா சபரிய மனிைர்,
அவர் சிறுரமப்படபவண்டும்.' -

"காயம் ஆறினாலும் ைழும்பு மரையவில்ரல என்று சைரிகிைது."

"இருக்கலாம். என் அவமானத்துக்சகல்லாம் காைணமாயிருந்ை

ைகுநாைரைத் ைந்ரை மன்னித்து விட்டார். ஆனால் சைய்வநாயகி
மன்னிக்கத் ையாைாயில்ரல. இருவரும் பசர்ந்து சசய்யும்
திட்டங்களுக்கு இடம் சகாடுக்கப் பபாவதுமில்ரல."

"தூக்கத்ரைத் துைந்து, விழிப்ரப வரித்திருப்பதும் அைனால்

ைாபனா?”

"ஆம். நீ சசய்ய..." சைய்வநாயகியின் பபச்சு, பாதியில் நின்ைது.

அவள் சசவிகள் கூர்ரமயாகின. கண்கள் ஒளி சபற்ைன. "யாபைா
வருகிைார்கள். காஞ்சிபுைத்ைாரனப் பரழய இடத்துக்குத் ைள்ளினாள்.
ரகயில் பால் பகாப்ரபயுடன், கண்கள் சசருக, கட்டிலில் சாய்ந்ைாள்.

பிைபவசித்ைவர், சபரியசபத்து. வாசலில் நின்ைவர் ைகுநாைர்.

'சைய்வநாயகி' மகரை ஆதுைத்துடன் ைாங்கிக் சகாண்டார் ைந்ரை.

கட்டிலில் கிடத்தினார் அலுங்காமல் நலுங்காமல். "சைய்வநாயகி,
என்னம்மா சசய்கிைது?"

சைய்வநாயகியின் நாக் குழறிற்று. வாய் பபசாைரைக் ரகயால்

விைக்க முயன்ைாள், ஆனால் ரகயும் அவள் இச்ரசப்படி
இயங்கவில்ரல. "மயக்க... மயக்கமாய் இருக் கிைது, அப்பா, பல
தினங்களுக்கு... இப்படிபய படுத்திருக்க பவண்டும் பபால்
இருக்கிைது... பாரலக் குடித்ைதும்... பவரலயாட்கள் எனக்கு...
ஏைாவது.... மயக்க மருந்... சகாடுத்திருப்பார்கபைா, அப்பா?"

[322]
 'பச, பச! அப்படிப்பட்ட துபைாகியும் என் இல்லத்தில்
இருக்கமுடியுமா மகபை?' பபார்ரவரய எடுத்துப் பரிவுடன்
பபார்த்தினார் சபரியசபத்து. "சவறும் கரைப்புத்ைான் உனக்கு,
படுத்திரு.'

குமாரியின் மூடிய விழிகரைப் பார்த்ைவாறு சிறிது பநைம் நின்ைார்

சபரியசபத்து. மீரச நுனிரயச் சுண்டியது விைல். வாசலுக்கு
நடந்ைார்.

ைகுநாைரின் குைலில் சபருமிைம்: "பார்த்தீர்கைா? இன்னும் மூன்று

நாள் கழித்துத்ைான் உங்கள் மகள் துயில் கரலவாள்.'

'அதுவும், சிங்காவைத்தின் அைசியாக!' சபருரமயுடன் சிரித்துக்

சகாண்டார் சபரியசபத்து. இருவரின் நரடயும் பைய்ந்து மரைந்ைது.

'சிங்காவைத்தின் அைசியாக!' கசப்ரப உமிழ்ந்ைவாறு பபார்ரவரய

விலக்கிக் சகாண்டு எழுந்ைாள் சைய்வநாயகி.

சவளிப்பட்டான் காஞ்சிபுைத்ைானும். ைன்ரன மரைத்திருந்ை திரைச்

சீரலரய பநாக்கித் ைரலரயத் ைாழ்த்தி, 'நன்றி, ' என்று
சசான்னான்.

சைய்வநாயகி திரகத்ைாள். 'யார் அங்பக இருப்பது?"

'எவருமில்ரல. சுவரும் திரைச்சீரலயும்ைான். புத்ை பகவானுக்குப்
பபாதிமைம் ஞாபனாையம் அளிக்கவில்ரலயா? இந்ை இடம் எனக்கு
பயாசரன கூறிவிட்டது. உங்களுரடய அடுத்ை நடவடிக்ரக
என்னவாக இருக்கபவண்டுசமன்று எனக்குப் புலப்பட்டுவிட்டது."

'என்ன? '

'இப்படிபய மயக்கமாய்க் கிடக்க பவண்டியதுைான் நீங்கள்.

அைாவது, பாசாங்ரகத் சைாடை பவண்டியது."

'சைாடர்ந்து ?"

[323]
 "ைகுநாைரின் திட்டத்ரை நான் சவளியிலிருந்து உரடக்கிபைன்.
நீங்கள் உள்ளிருந்து சிரையுங்கள்."

“ஒரு நிபந்ைரனயின் பபரில். '

'அைாவது?'

'எனக்குப் பரகவர் அந்ை ைகுநாைர் மட்டும்ைான். நீபயா என்

ைந்ரைரயயும் பசர்த்திருக்கிைாய் எதிரிகள் பட்டியலில்."

'அைனால்?"

"கூடு கரலந்ைாலும் குஞ்சு நசுங்கக்கூடாது என்பார்கள்.

அபைைான். ைகுநாைரின் திட்டம் ைகைட்டும். ஆனால் என்
ைந்ரைக்குத் தீங்கு பநைக்கூடாது.'

“வாக்களித்பைன்,' என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான் புன்னரகயுடன்.

'அப்புைம்?'

'எனக்குத் துரண, நடிப்பு. உனக்குத் துரண? மறுபடியும் ரகரய

உயர்த்திக் காட்டாபை. ஆண்டவரனத் ைவிை பவறு துரணயுண்டா
என்று பகட்கிபைன்.'

காஞ்சிபுைத்ைான் உைட்ரடப் பிதுக்கினான். "பாைாைம் மட்டும்

பாயுபம, அந்ை ஆயுைம் கிரடயாைா உன்னிடம்?"

காஞ்சிபுைத்ைான் சிரித்ைான். 'நான் நவீன குபசலன்.'

'புைாண குபசலர் பபாரிலும் இைங்கவில்ரல, திட்டமும்

தீட்டவில்ரல. அைசாங்க சூழ்ச்சிகரை அறியாைவர் அவர். ஆகபவ
பணமும் பைரவப்படாைவர். நீ அப்படியில்ரல. அரைக்காசு
உைவுவதுபபால் அண்ணன் ைம்பி உைவ மாட்டான். '

- 'இருந்ைால் கசக்கிைைா? சகாடுங்கள் கஜானாரவத் திைந்து, ' இரு

ரகரயயும் ஏந்தினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

[324]
 - 'இரு, எச்சரிக்ரகயுடன், பட்டுச் பசரலயின் ைரலப்ரபத்
தூக்கிப் பிடித்ைபடி சவளிபயறினாள் அவள். சவள்ளிக் சகாலுசு
அணிந்ை சிவந்ை பாைங்கள் அந்ை இருட் டிலும் மின்னின.

சற்ரைக்சகல்லாம் சைய்வநாயகி திரும்பினாள். ரக நிரையப்

சபாற்காசுகள். 'பிடி!' என்று காஞ்சிபுைத்ைானின் கைத்திபல ைந்ைாள்.

பமல் துணியில் முடிந்து சகாள்ைவில்ரல அவன்.

சமழுகுவர்த்தியின் ஒளியில் ஒவ்சவான்ைாய்ப் பரிசீலரன சசய்ைான்.
பல்லில் ரவத்துக் கடித்துப் பார்த்ைான். ைரையில் ைட்டினான்.
கரடசியில் திருப்தியுடன் சசான்னான்: 'நல்ல நாணயம்ைான். '

"பவறுகூட இருக்குமா இங்பக?' என்ைாள் சைய்வநாயகி.

'சபட்டி சபட்டியாக."

'சபாய்!"

"ஆம். சபாய் நாணயத்ரைத்ைான் சசால்கிபைன் நானும். அைன்

உற்பத்தி ஸ்ைானம் இந்ை மாளிரகைான்.'

அடிபட்ட பவங்ரகயானாள் சைய்வநாயகி. ''காஞ்சிபுைத்ைாபன!

என் ைந்ரைரயப் பற்றி எது பவண்டுமானாலும் சசால்லு.
இைக்கமற்ைவர், சகாடுரமக்காைர், அடிரம வியாபாரி என்கிைாயா?
ஒப்புக்சகாள்கிபைன். கள்ை நாணயத் ையாரிப்பா? ஒரு நாளுமில்ரல.
ஒரு நாளுமில்ரல."

காஞ்சிபுைத்ைான் புன்னரகத்ைான். "பாதி நல்லவர் பாதி சகட்டவர்

என்பது உலகத்திபலபய கிரடயாது, அம்மணி. ஒன்ரைச் சசய்பவர்
இன்சனான்றும் சசய்யக்கூடும். பாரைகளிபலபய மிகச் சுலபமானது
ஒரு தீச்சசயலிலிருந்து இன்சனான்றுக்குப் பபாவதுைாபன!"

"இருக்கலாம். ஆனால் இந்ைப் பகுதிகளில் சசலாவணியாவது

கும்பினியாரின் நாணயங்கள்ைான். அவர்களுக்பக எதிைாகக் கள்ை

[325]
நாணயம் ையாரிக்க என் ைந்ரை ஒருநாளும் துணியமாட்டார்.
சத்தியம் சசய்து சசால்பவன்.'

'என் கண்ணால் பார்த்ைது.. ' காஞ்சிபுைத்ைான் குழம்பினான்.

சைளிந்ைான் சகாஞ்சம் சகாஞ்சமாக. சைய்வநாயகியின் பபச்சிபல
சைன்பட்ட சூடு; பார்ரவயில் சைரிந்ை பைாஷம்இைண்டும் அவன்
எண்ணத்ரை மாற்றின. 'என் ஊகம் ைவைாக இருக்கலாம். ஓர் உைவி
சசய்வீர்கைா?"

'சசால்லு."

'ைகுநாைரின் இருப்பிடத்ரைக் காட்டுங்கள். '

'வா, சைய்வநாயகி வாசலில் நின்ைாள். இருபுைமும் பார்த்துக்

சகாண்டாள். ஒரசயின்றி நடந்ைாள். சத்ைப்படுத்ைாமல் கைவுகரைத்
திைந்ைாள். பைாட்டத்ரைக் கடந்ைாள். நிலவின் நிழல்வழிபய
அரழத்துச் சசன்ைாள்.

"அபைா' என்று சுட்டிக் காட்டினாள். 'விைக்சகரிகிைபை, அந்ை

மாளிரகைான். '

காஞ்சிபுைத்ைானின் உைடுகள் இறுகின, அடக்கப்பட்ட சினத்தினால்.

காலடியில் ைட்டுப்பட்ட சுள்ளிசயான்ரை எடுத்ைான். மளுக்சகன்று
முறித்ைான் ஆத்திைத்துடன்.

'சிங்காவைத்தில் சந்திப்பபாம், ' விரடசபற்ைான்

சைய்வநாயகியிடம்.

'பத்திைப்படுத்தி விட்டீர்கைா?"

'ஆயிற்று, எஜமான்.'

“யாருக்கும் சைரியாபை?"

'ஈ காக்ரக அறியாது, ஐயா. '

[326]
 "அவருக்கு?' சபரியசபத்துவின் மாளிரகப் பக்கம் ரக உயர்ந்ைது.

"அவருக்கா?’ சிரிப்பு. 'மூச்சு விடுபவாமா நாங்கள்?" அரைக்கு

சவளிபய சாைைத்ரைசயாட்டி ஒரு வாைமைம். கிரையில் சைாற்றிக்
சகாண்டிருந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். அரையினுள் உரையாடும்
மனிைர்கரையும் உரையாடல் கரையும் சைளிவாகக் கண்டு
சகாண்டான்.

பகள்வி பகட்பவர்: திண்டில் சாய்ந்திருக்கும் ைகுநாைர். ரககட்டி

வாய்சபாத்தி பதிலளிப்பவர்கள். கள்ை நாணயப் சபட்டிரய ரவத்து,
அசல் நாணயப் சபட்டியுடன் நழுவிய இைண்டு ஆட்கள்.

'இந்ைாருங்கள், '' பட்டுக் கிழிசயான்ரைப் பிரித்ைார் ைகுநாைர்.

இைண்டு ஆட்களுக்கும் கூலி சகாடுத்ைார். 'பபாய் வாருங்கள்' என்று
அனுப்பினார்.

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு ஒரு விஷயம் விைங்கியது: புதிய நண்பைான

சபரியசபத்துவுக்குக்கூடத் சைரியாமல், கும்பினியாரின்
நாணயங்கரைத் திைட்டி வருகிைார் இந்ை ைகுநாைர். ஏசனனில்
பைங்கியரின் நாணயம் எங்பகயும் சசல்லுபம? ஒருபவரை
கும்பினியானும் சபரியசபத்துவும் உைவ மறுத்து விட்டால்
சசாந்ைத்திபல ஆட்களும் ைைவாடமும் வாங்கலாசமன்று உத்பைசம்
பபாலும். பநர் வழியில் நாணயங்கரைத் திைட்ட வக்கில்லாைைால்,
கள்ை நாணயத்ரைத் ைள்ளிவிட்டு அசல் நாணயத்ரைச்
பசகரிக்கிைார்.

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு விைங்காைது: பசகரிக்கும் நாணயங்கரை

எங்பக மரைத்து ரவத்திருக்கிைார்?

ைகுநாைர் மஞ்சத்தில் சயனித்துக் சகாண்டார். திருப்தி அவர்

முகத்தில் புன்னரகயாய்ப் படர்ந்ைது.

காஞ்சிபுைத்ைான் மைத்திலிருந்து இைங்கி வந்ைான். காவல் இல்லாை

ைனி மாளிரக ைகுநாைருரடயது. கூடசமங்கும் அரைகள். ஆனால்
[327]
ஒவ்பவார் அரை வாயிலிலும் காஞ்சிபுைத்ைாரன வைபவற்ைரவ,
ஏமாற்ைமும் பூட்டும்ைான்.

வீட்ரடச் சற்றிச் சுற்றி வந்ைான். மாட்டுக் சகாட்டரக வாசலில்

படுத்திருந்ை ஒர் உருவம் காரல இடறிற்று.

''நான்ைான் கிழவி படுத்திருக்கிபைன். நீ வயசுப் பிள்ரையா

இருக்கிைாபயப்பா...'

குைரலயும் நபரையும் பார்த்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். மகிழ்ச்சி

ஏற்பட்டது. பயாசரனயும் உதித்ைது.

'பாட்டி, என்ரனத் சைரியவில்ரலயா? முன்பு இங்பக அடிரமயாக

இருந்பைபன? என்னிடம் இருந்ை பணத்ரைக் கூட உனக்குக்
சகாடுத்பைபன, நிரனவில்ரல?"

"ஆமாம்டா ைம்பி' அவன் சநற்றியில் வழித்துக் சகாடுக்கிைாள்

கிழவி. 'ஏன் ைம்பி, இசைன்ன பைபைசிக் பகாலம்?
ைாஜாவாட்டமிருக்கிை பிள்ரை, உனக்பகன்...'

'அசைல்லாம் அப்புைம், ' கிழவிரயத் ைனிபய அரழத்துச்

சசன்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். அவள் காபைாடு கிசுகிசுத்ைான்.
பரழயபடி வாைாமைத்தில் ஏறி மரைந்து சகாண்டான்.

சில வினாடிகள் கழிந்ைன. சகாட்டரகயிலிருந்து கிழவியின்

கூக்குைல் இருரைக் கிழித்துக் சகாண்டு புைப்பட்டது.

"தீ தீ! ஐரயபயா சநருப்பு!"

[328]
 (27)
"தீ தீ'

கிழவியின் கூக்குைல் நள்ளிைவின் நிசப்ைத்ரைக் குரலத்ைது. மைம்

சசடி சகாடிகள் கூடத் திடுக்கிட்டனபவா? இரலகளும் கிரைகளும்
சலசலத்ைன பைபைப்புடன். காலடிபயாரசகள்

கிடுகிடுசவன விரைந்ைன.

"எங்பக? எங்பக? எங்பக சநருப்பு?"

சபரியசபத்துவின் மாளிரகயிலிருந்து; பைாட்டத்திலிருந்து;

ைகுநாைரின் இருப்பிடத்திலிருந்து; சாரலயிலிருந்து; பக்கத்துச்
சத்திைத்திலிருந்து - இப்படிப் பலபபர் ஓடி வந்ைார்கள்.
ஒவ்சவாருவர் ரகயிலும் தீவட்டிகள் சகாழுந்து விட்சடரிந்ைன.
சவளிச்சம் சவள்ைமாயிற்று.

மைத்தின் மீதிருந்ை காஞ்சிபுைத்ைான் சிரிப்ரப அடக்கிக்

சகாண்டான். வரும் வழியில் சபாறுக்கி எடுத்து வந்திருந்ை காய்ந்ை
சுள்ளி அவன் ரகயிபலபய இருந்ைது. அரைக் சகாண்டு முதுரகச்
சசாறிந்து சகாண்டான். கீபழ நடக்கும் சுரவயான அமளிரயக்
கவனித்ைன அவன் கண்கள்; குறும்புத்ைனமாய் நரகத்ைன.

ஓடிவந்ைவர்கள், கூக்குைலின் உற்பத்தி ஸ்ைானத்ரை

அரடந்ைார்கள். நின்ைார்கள். கண்ரணக் கசக்கிக் சகாண்டார்கள்.
சுற்றும் முற்றும் பார்த்ைார்கள். ஒருவரைசயாருவர் பநாக்கினார்கள்.

"யாைம்மா இங்பக கத்தியது சநருப்பு சநருப்பு என்று?" ஓர் ஆள்

அைட்டினான்.

இன்சனாருவன், “அபைா லாயத்திபல படுத்துக்

சகாண்டிருக்கிைபை, அந்ைப் பாட்டி பபாலிருக்கிைது!"என்று சைரி
வித்ைான்.

[329]
 பரைப்புடன் ைகுநாைர் எழுந்பைாடி வந்ைார். 'என்ன இசைல்லாம்?'
மீரச நுனிகரைச் சுண்டியபடி சபரியசபத்துவும் வந்ைார். கண்ணிபல
நித்திரையின் கலக்கம் புலப்பட்டது.

திக்சகன்ைது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. ஒரு பவரை சைய்வ நாயகியும்

எழுந்து வந்து விடுவாபைா? மயங்கிக் கிடப்பைாகப் பாசாங்கு
சசய்திருப்பரை மைந்துவிடுவாபைா இந்ைப் பைபைப்பில்?

இல்ரல. சைய்வநாயகியின் பகுத்ைறிரவ அவன் குரைத்து

மதிப்பிட்டுவிட்டான். அத்ைரன கூச்சலுக்குப் பின்னும் அவள்
எழுந்து வைவில்ரல.

"இபைா இந்ைப் பாட்டிைான் சத்ைம் பபாட்டது" - சபரிய

சபத்துவின் முன்பன இழுத்து வந்து நிறுத்தினார்கள் கிழவிரய.
ைடாசலன்று சபரியசபத்துவின் காலிபல விழுந்ைாள் மூைாட்டி. 'சாமி,
என்ரன மன்னிச்சுடுங்க. இந்ைக் கிழத்ைாபல உங்கள்
நித்திரைசயல்லாம் சகட்டுதுங்கபை. பகாபிக்காதீங்க. ' கடும் சினம்
ைகுநாைரின் குைலில்: 'விரையாடுவைற்கு இந்ை பநைம் ைான்
பார்த்ைைா இந்ைக் கிழச் சனியன்? கட்டி ரவத்து உரியுங்கள்
பைாரல!'

'ஏ பாட்டி உைைாமல் சரியாய்ப் பபசு எஜமானிடம்!' கிழவிரய

முைட்டுத்ைனமாய் எழுப்பி நிறுத்தினான் காவல் காைசனாருவன்.

கிழவியின் ைரல ஆடிற்று. நாக்குழறிற்று. கண்ணி லிருந்து

அருவிபபால் நீர் சகாட்டியது. "ஒன்றுமில்லீங்க... கனாக்
கண்படனுங்க... சசாப்பனம். நான் இருக்கிை வீடு தீப்பிடிச்சுக்கிட்டு
எரிகிை மாதிரி... ஒபை பயமாய் பபாச்சுது... அைனாபலைான்
கத்திட்படன் என்ரன மைந்து...'

குப்சபன்று சிரிப்பு வந்ைது கூடியிருந்ை பணியாட்களுக்கு.

ஒருவருக்கிருவைாகப் சபரியவர்கள் நின்றிருப்பரைக் கண்டு
அடக்கிக் சகாண்டார்கள்.

[330]
 சபரியசபத்து சீறினார்: "சீ சவறும் கனவுக்காகவா இப்படி ஊரைக்
கூட்டினாய்? சனியபன! இந்ைச் சசன்ரனப் பட்டணத்தில் உன்
கட்ரடரய நீட்ட இடமா கிரடக்கவில்ரல? பபாய்த் சைாரல
பவசைங்காவது?"

'வயசானாபல இந்ைக் பகாைாறுைான்', ைகுநாைர் சமா

ைானப்படுத்தினார் அவரை.

'எனக்குப் பைவாயில்ரல. ைங்கரைச் சசால்லுங்கள். சகைைவமான

விருந்தினர் வந்திருக்கிறீர்கள். ைங்கள் உைக்கத்ரையுமல்லவா
சகடுத்துவிட்டாள் மூபைவி!' என்ைார் சபரியசபத்து.

'அப்படியானால் நாபன மன்னிக்கிபைன், ' என்ைார் ைகுநாைர்.

சபருந்ைன்ரமக்கு அரடயாைமாக ஒரு புன்னரகயும்
சவளிப்பட்டது. "நீங்கள் பபாய்ப் படுங்கள் பாட்டி.."

ஒவ்சவாருவைாய்த் திரும்பினார்கள் ஆட்கள். மூைாட்டியும்ைான்.

லாயத்தில் பாரய உைறிக் சகாள்ளும் சத்ைம் பகட்டது. -

சபரியசபத்துவுக்கு விரட சகாடுத்ைனுப்பினார் ைகுநாைர். ைன்

மாளிரகக்குள் நுரழந்ைார்.

தீவட்டிகள் அகன்று விட்டன. ஒளி காலி சசய்ை ஜாரகயில் இருள்

குடிபயறிற்று. எண்சணய்த் தீவட்டிகளின் புரக நாற்ைம் மட்டும்
சுற்றிச் சுற்றி வந்து சகாண்டிருந்ைது.

காஞ்சிபுைத்ைான் மைத்ரை விட்டு இைங்கவில்ரல. ஏன்? எரை

எதிர்பார்த்துக் காத்திருக்கிைான்?

திடீசைன அவன் முகத்தில் மலர்ச்சி - எதிர்பார்த்ைது நிகழ்வைால்!

அடிபமலடி ரவத்து ைகுநாைர் மீண்டும் சவளிபய வந்ைார்.

இருளில் மரைந்து நின்ைவாறு பைாட்டத்ரைக் கவனித்ைார்.
சபரியசபத்துவின் மாளிரகரயக் கண்பணாட்டம் விட்டார். இருண்ட

[331]
இடங்களில் பார்ரவரயச் சசலுத்தினார். யாருமில்ரல என்று
நிச்சயப்படுத்திக் சகாண்டார்.

சவளிபய வந்ைவர் ஒரசப்படாமல் நடந்ைார். இருட்டுத்ைான்.

எனினும் காஞ்சிபுைத்ைானின் கண்கள் அவர் அடிச்சுவட்ரடப் பின்
சைாடர்ந்ைன.

பமற்குத் திரசயின் பகாடி. மூங்கில் பவலியின் பக்கம்.

பாழரடந்ை கிணற்றின் பக்கத்தில் நின்ைார் ைகுநாைர். எச்சரிக்ரகயாக
நாற்புைமும் பார்த்துக்சகாண்டார்.

காஞ்சிபுைத்ைான் கவனித்துக்சகாண்படயிருந்ைான். துணி

துரவக்கும் பாைாங்கல்சலான்று இடுப்பு உயைத்துக்கு அங்பக
இருந்ைது. அது சரியாயிருக்கிைைா என்று பரிபசாதிப்பதுபபால்
நகர்த்தியும் ைடவியும் பார்த்ைார் ைகுநாைர். சரியாயிருப்பைாக
எண்ணினார் பபாலும். திரும்பிவிட்டார்.

மிக அருகில் வந்ைபபாது காஞ்சிபுைத்ைான் கவனித்ைான்!

ைகுநாைரின் முகத்தில் நிம்மதி படர்ந்திருந்ைது.

சிங்காவைத்துச் சதிகாைன் மாளிரகக்குள் நுரழந்ைதும்,

காஞ்சிபுைத்ைான் மைத்திலிருந்து இைங்கி வந்ைான்.

ைகுநாைரைக் காட்டிலும் எச்சரிக்ரகயாயிருந்ைது அவனுரடய

நரட. லாயத்ரை அரடந்ைவன், 'பாட்டி' என்று அரழத்ைான்
சமல்ல.

சபால்லாை கிழவி சிரித்துக்சகாண்பட சவளிவந்ைாள். 'சைாம்ப

நன்றி, பாட்டி. என்னால் பாவம், உங்களுக்கு ஏகப்பட்ட திட்டு'
என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

"அசைல்லாம் இல்ரல, ைம்பி. நீ அப்பபா சகாடுத்ை பணம் என்

பபத்திபயாட கல்யாணத்துக்கு எவ்வைவு ரக சகாடுத்ைது

[332]
சைரியுமா?’ பாட்டியின் பபச்சிபல சநகிழ்ச்சி. 'அதுக்காக நான்
என்ன பவணுமானாலும் சசய்யலாபம?”

'நீங்கள் அப்படிச் சசால்கிறீர்கைா? சிரித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'எனக்கு என்ன பைான்றியது சசால்லட்டுமா! 'காஞ்சிபுைத்ரை முதுகில்
மண்காட்டி விட்டபை இந்ைச் சசன்ரன என்று நிரனத்பைன்."

'எனக்குப் புரியலிபய ைம்பி' என்ைாள் மூைாட்டி. 'அைாவது, என்

சசாந்ை ஊர் காஞ்சிபுைம். நடிப்பிலும் நாட்டியத்திலும் ரகபைர்ந்ை
கரலச் சசல்விகள் எங்கள் ஊரிபலைான் உண்டு என்று
இறுமாந்திருந்பைன். சபாய்யாக்கி விட்டது இந்ைச் சசன்ரனப்
பட்டணம். இங்பக ஒபை இைவுக்குள், ஒபை மாளிரகக்குள், இைண்டு
ரகபைர்ந்ை நடிரககரைச் சந்தித்துவிட்படன், பாருங்கள்!'

கிழவி ஒரு சகாட்டாவி விட்டாள். 'என்சனன்னபவா சசால்கிைாய்,

ைம்பி புரியரல. எதுக்காக இப்படி என்ரனக் கத்ைச் சசான்னாபயா,
எதுக்காகக் கும் பல் கூட்டச் சசான்னாபயா...'

'அது மட்டும் புரியப் பபாகிைைா பாட்டி? ' குறுக்கிட்டான்

காஞ்சிபுைத்ைான். 'ஒரு சின்ன மனத் ைத்துவப் பரீட்ரச
பண்ணிபனன். என்ன சைரியுமா? ஆபத்து, ஆபத்து என்று அலறிப்
புரடத்துக் சகாண்டு பலபபர் கூடுகிை பபாது கவனியுங்கள்,
சைரியும். ஒவ்சவாருவரும் எது ைங்களுக்கு சைாம்பப் பிரியமானபைா
அது பத்திைமாயிருக்கிைைா என்றுைான் பார்ப் பார்கள். இங்பக ஒரு
சபரிய மனிைர், ைகசியமாய்க் சகாஞ்சம் சபாக்கிஷம் ஒளித்து
ரவத்திருக்கிைார். அந்ை இடத்ரைத் சைரிந்து சகாள்வைற்காகத்ைான்
உங்கரைக் கத்ைச் சசான்பனன். சைாம்ப நன்றி, பாட்டி. பபாய்ப்
படுத்துக் சகாள்ளுங்கள்."

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு அவசைம்ைான். ஆனால் கிழவிரய இருளில்

ைனிபய அனுப்ப மனமில்ரல. ரகரயப் பிடித்து அரழத்துச்
சசன்ைான் லாயத்துக்குள். முைட்டுக் பகாணிரய உைறிப் பபாட்டான்.
படுக்கச் சசான்னான் பாட்டிரய. கிழிசல் பபார்ரவரயப்
[333]
பபார்த்திவிட்டு, 'தூங்குங்கள் பாட்டி," என்ைான். 'நல்ல
பிள்ரையாயிருக்கிபை. சாக்கிைரையா இரு, ைம்பி. உனக்கு யாைாவது
ஏைாவது சகடுைல் பண்ணிக் சகாண்படயிருக்கிைார்கபை!' என்று
வருந்தினாள் கிழவி.

காஞ்சிபுைத்ைான், ரகயிலிருந்ை சுள்ளிரய உயர்த்திப் பிடித்ைான்.

'பார்த்தீர்கைா, பாட்டி? ரகயிபல எப்படிப்பட்ட ஆயுைம்
ரவத்திருக்கிபைன்! ஒரு பயல் என்னிடம் வம்பு பண்ண முடியாது!'

சபாக்ரக வாரயத் திைந்து பாட்டி சிரித்துக் சகாண்டிருக்ரகயில்,

பாழும் கிணற்ரை பநாக்கிக் காஞ்சிபுைத்ைானின் நரட விரிந்ைது.

பார்ப்பைற்கு எவ்விைச் சந்பைகத்ரையும் ஏற்படுத்ைவில்ரல அந்ைப்

பாைாங்கல். ஆட்டிப் பார்த்ைான். சற்று அரசந்ைது. ைட்டிப்
பார்த்ைான். துவாைமுள்ை இடம் பபால் ஓரச ைந்ைது.

மூச்சுப் பிடித்துப் புைட்டினான் கல்ரல. ஓர் ஆள் நுரழயக் கூடிய

அைவுக்கு வழி ஏற்பட்டது. இைங்கிச் சசல்லும் படிக்கட்டுகள்
புலப்பட்டன.

கிட்டத்ைட்ட விடியும் பவரை. சவளிச்சம் சற்றுப் பைவியது.

ஒவ்சவாரு படியாக இைங்கினான்.

கால் சவட்டப்பட்டைா என்ன! சபைசலன நின்று விட்டான்

காஞ்சிபுைத்ைான். அந்ைச் சைசைப்பபாரச ஒபை ஒர்
இடத்திலிருந்துைான் வைமுடியும்.

விஷ ஜந்துக்களின் நடமாட்டம்!

நின்ைான். நிைானித்ைான். ஆைாய்ந்ைான், அரைகுரை சவளிச்சத்தின்

உைவியால்.

நாரலந்து இரும்புப் சபட்டிகள் இருந்ைன சுவபைாை மாக. ஆனால்

ஒவ்சவாரு சபட்டிரயயும் சுற்றி நண்டுகள், ஜல மண்டலிகள்.

[334]
 ைகுநாைரின் மாயாஜாலங்கரை அறிந்ைவன்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
ஆனால் நச்சுப் பிைாணிகரைக்கூட வசியப்படுத்தும் அைவுக்கு
அவர் ரகபைர்ந்ைவைா! அவனால் நம்ப முடியவில்ரல.

இைண்டடி முன்பன ரவத்ைான். புருபுருசவன்று அரவயும்

முன்பன வந்ைன. சபட்டிக்குள் இருப்பது, ைகுநாைர் திைட்டி
ரவத்திருக்கும் கும்பினி நாணயம்ைான். ஆனால் ஐயத்ரைத் தீர்த்துக்
சகாள்வது எப்படி? சபட்டிரயத் திைந்து பார்க்க பவண்டுபம?
சநருங்கினால்...

சபட்டியின் மூடி திைக்குபமா என்னபவா, பைபலாகத்தின் வாசல்

திைந்து விடுவது நிச்சயம்.

ரகயிபலபய ரவத்திருந்ை சுள்ளிரய ஓங்கினான். அந்ை விஷ

ஜந்துக்கள் நகர்ந்பைாடி, சுவரின் மூரலயில் பதுங்கிக் சகாண்டன.
அட பயங்சகாள்ளிகைா!' என்று சிரித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
சுள்ளிரய எறிந்துவிட்டுப் சபட்டிகரை பநாக்கி முன்பனறினான்.

ஒடியரவ உடபன வந்து சபட்டிரயச் சூழ்ந்து சகாண்டன.

'உஸ்! பபா!' ரகரய வீசி ஆட்டினான். அரவ நகைக் காபணாம்.

சுள்ளிரயக் ரகயிசலடுத்ைான். ஓங்கினான். பரழயபடி ஒடி ஒளிந்து
சகாண்டன அரவ. சுள்ளிரய எறிந்ைான். திரும்பி வந்ைன.
ரகயிசலடுத்ைான். ஓடின.

ஒரு வினாடியில் உண்ரம புலப்பட்டது காஞ்சிபுைத் ைானுக்கு.

ரகயிலிருந்ை சுள்ளிரய அைவுகடந்ை ஆச்சரியத்துடன் பார்த்ைான்

அவன். பிைமிப்பு அவன் மனத்ரைபய மைக்க ரவத்ைது.

அவன் எங்கிருந்பைா சபாறுக்கிக் ரகயில் ரவத்திருந்ைது சவறும்

சுள்ளி அல்ல, விஷமுறிச் சக்தி அடங்கிய மூலிரகக் குச்சி! காற்றுப்
பட்டாபல நச்சுப் பிைாணிகள் நடுங்கிபயாடும் வலிரம சகாண்டது!

[335]
 உயர்த்திப் பிடித்ை மூலிரகக் குச்சியுடன் முன்பனறினான்.
மூரலயில் சுருண்டு முடங்கின நச்சுப் பிைாணிகள். இரும்புப்
சபட்டிரயத் தூக்கிப் பார்த்ைான். என்ன கனம், என்ன கனம்!
திைந்து, ரகரய விட்டான். அள்ளி எடுத்ைான். ரகநிரையப் பவுன்
நாணயங்கள் வந்ைன.

சந்பைகமில்லாமல் ைகுநாைரின் கள்ைப் பிரழப்பு ருசுவாகி விட்டது.

முட்டாள் கும்பினிக்காைன் கத்தி பாய்ச்சவிருக்கும் கைத்துக்குச்

சந்ைனம் பூசுகிைாபன அப்பாவி!

ஒபை ஒரு நாணயத்ரை இடுப்பில் முடிந்துசகாண்டான்.

சபட்டிகரைப் பரழயபடி ரவத்து விட்டுத் திரும்பி நடந்ைான்.
ஒளிந்ை ஜந்துக்கள் சைசைசவன முன்வந்து சபட்டிகரைச் சூழ்ந்து
சகாண்டன.

சைய்வாதீனமாய்க் கிரடத்ை மூங்கில் குச்சிரய ஒடித்து இடுப்பில்

சசருகிக் சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். பகாரழ எஜமானுக்பகற்ை
பகாரழக் காவலர்கள்!' என்று நரகத்ைவாபை சவளிபயறினான்.

சபாலசபாலசவன்று விடிந்து சகாண்டிருந்ைது. கண் விழித்ை

குஞ்சுகரைத் ைாய்ப் பைரவகள் சீைாட்டின. கண்ணாடியில் முகம்
பார்க்கும் அழகு மங்ரகசயன, வானம் பநாக்கி உயர்ந்ைன மலர்ந்ை
பூக்களின் வைனங்கள்.

சபாத்சைன்று காஞ்சிபுைத்ைான்மீது எதுபவா விழுந்ைது.

ஒரு நாவற்பழம்.

நிமிர்ந்து பார்த்ைான். சாைைத்ைருபக மரைவாக நின்றிருந் ைாள்

சைய்வநாயகி.

'சசால்லாமல் சசல்வதுைான் நல்லவனுக்கு அரடயாைமா!' என்ைாள்

அவள். 'ஆைாைம் கிரடத்ைைா?” * 'மடியில் இருக்கிைது, முடிச்ரசக்

[336]
காட்டினான் காஞ்சி புைத்ைான். 'குற்ைவாளி உங்கள் ைந்ரையல்ல.
ைகுநாைர்ைான். '

சைய்வநாயகி அதிசயித்ைாள்: 'ஓ! விருந்ைாளியின்

சபாழுதுபபாக்கா அது சரி, என்ன சசய்யப் பபாகிைாய்?"

'கும்பினி கவர்னரிடம் சசால்லப் பபாகிபைன். ருசுரவக் காட்டப்

பபாகிபைன். அப்புைம் நமக்கு பவரலயில்ரல. பகாட்ரடயில்
இருப்பவர்கள், ைகுநாைரின் ஆரசக் பகாட்ரடரயத் ைரை
மட்டமாக்கி விட மாட்டார்கைா!'

'அவ்வைவு எளிைாய்க் கணக்குப் பபாட்டு விடாபை, '

எச்சரித்துவிட்டுக் பகட்டாள் சைய்வநாயகி, "உன் அடுத்ை பவரல?"

'சசான்னால் எரிச்சலரடவீர்கள்.'

'ஏன்? '

'பிடிக்காைவரின் சபயர் வரும்?"

'யாைது?"

'சிவசிைம்பைம்.' காஞ்சிபுைத்ைான் புன்னரக சசய்ைான். “காரலயும்

ரகரயயும் வாங்கிவிடும்படி முன்சனாரு நாள் எனக்குக்
கட்டரையிட்டீர்கபை, அபை சிவசிைம்பைம்ைான். அவருரடய
புைட்சித் திட்டத்துக்கு உைவி சசய்யப்பபாகிபைன். எனக்கு ஒரு
பவரல பணித்திருக்கிைார்.'

'புைட்சித் திட்டமா அந்ைக் பகாரழ சிவசிைம்பைமா!' எள்ளி

நரகயாடினாள் சைய்வநாயகி.

'யாரை பவண்டுமானாலும் இகழுங்கள். வீைர் சிவ சிைம்பைத்ரை

இகழுவரை நான் சபாறுக்க மாட்படன்,'

சாைைத்தின் வழிபய ைாவி அரையினுள் குதித்ைான் காஞ்சி

புைத்ைான்.
[337]
 'இரைப் பாருங்கள். வயிற்ரைச் சுற்றிக் கட்டியிருந்ை
துணிப்பட்ரடரயப் பிரித்சைடுத்ைான்.

'என்ன இது?"

'ருசு. சிவசிைம்பைம் பகாரழயல்ல என்று நிரூபிக்கும் ைடயம், '

பகாட்ரடயின் படத்ரைக் காட்டினான் காஞ்சி புைத்ைான்.

வியப்பினால் சைய்வநாயகியின் கண்கள் விரிந்ைன.

அவர். சிவசிைம்பைம்... இப்படிப்பட்ட ரைரியசாலியா...!" என்ைாள்.

அவைது பவழ அைைங்கள் சமல்ல நடுங்கின.

(28)
"ஏன் அதிசயப்படுகிறீர்கள்? சிவசிைம்பைம் அன்ரைக்கும்
புைட்சிக்காைர்ைான். இன்ரைக்கும் புைட்சிக்காைர்ைான். பைங்கிகளின்
பிடியிலிருந்து பாைைத்ரை விடுவிக்கப் பபாைாடிய வீைர்களின்
பட்டியல் என்ரைக்குத் ையாரிக்கப்பட்டாலும் சரி, அதிபல ஒர் இடம்
சிவசிைம்பைத்துக்கு உண்டு. சந்பைகம் ஏன் உங்களுக்கு?'

சைய்வநாயகியின் சசப்பு இைழ்கள் மூடிபய இருந்ைன. கருவண்டு

பபான்ை கண்கள் இரமக்காமல் நின்ைன. மிடறு விழுங்கிய பபாது
சமல்லப் புரடத்துத் ைாழ்ந்ைது அவளுரடய சிவந்ை கண்டம்.

காஞ்சிபுைத்ைான் எடுத்துக் காட்டிய துணிப்பட்ரடரயபய

பார்த்ைவாறிருந்ைாள் அவள். பிைகு பகட்டாள்: "இரை ரவத்து
என்ன சசய்யப் பபாகிைாைாம் அவர்?"

விைக்கினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

[338]
 'டச்சுக்காைனிடம் ைைச் சசால்லியிருக்கிைார். பகாட்ரட யின்
வழிகள் என்ன, பலவீனங்கள் என்ன என்பரை இந்ைப் படம்
அவர்களுக்குக் காட்டும்.'

'ஒருநாளும் நிரனக்கவில்ரல. அவர் இத்ைரன ரைரியசாலி

என்று ஒரு நாளும் நிரனக்கவில்ரல', பின் ரக கட்டியவாறு
அரையின் குறுக்கும் சநடுக்குமாய் உலவிக் சகாண்டிருந்ை
சைய்வநாயகி முணுமுணுத்ைாள்.

'புத்திசாலிகள், உருவத்ரை ரவத்து எரட பபாட மாட்டார்கள், '

என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'அவர் உள்ைத்ரையும் பசர்த்பை சசால்கிபைன். சின்ன வயதில்

அவரை நான் சவறுத்ைைற்குக் காைணபம அவருரடய
பகாரழத்ைனம்ைான்', சைய்வநாயகி சட்சடன்று நின்ைாள்,
காஞ்சிபுைத்ைாரன அரசயாை விழிகைால் பநாக்கினாள்: 'முன்சபாரு
நாள் என் அப்பா பகட்டரைபய நானும் பகட்கலாமா?"

'சிவசிைம்பைத்ரைக் பகாட்ரடயிலிருந்து மீட்டு வரும் படி?’’

'ஆம். '

'கட்டரையா, பவண்டுபகாைா?" 'இைண்டுமில்ரல. உடன்படிக்ரக.

நீ என் விருப்பத்ரை நிரைபவற்றினால், சிங்காவைத்துச் சதிகரை
உரடப்பதில் என் உைவி உனக்குக் கிட்டும். '

சவளிபயறுவைற்காகச் சாைைத்தில் கால் ரவத்திருந்ை

காஞ்சிபுைத்ைான் கூறினான்: 'உங்கள் திடீர்க் காைல் எப்படிப்
பபானாலும் எனக்கு அக்கரையில்ரல. ஆனால் என் ைாமரைக்காகச்
சசய்கிபைன். '

இருண்ட வானம் மூட்டம் பபாட்டிருந்ைது. தூைல் துளிகள்

கூழாங்கற்கைாக விழுந்ைன.

"கவர்னர் துரைரயப் பார்க்கபவண்டும்.'

[339]
 'ரபத்தியமா உனக்கு? பபாப்பா அப்பாபல. '

'சைாம்ப முக்கியமான விஷயம், ஐயா...'

'என்ன ைரலபபாகிை சமாசாைமானாலும் சரி. கவர்ன பைாடு பபச

முடியாது. உன்ரனப் பபாலப் பண்டாைங்கபைாடு பபசுவதுைான்
அவர் பவரலயா?”

'ையவுபண்ணுங்கள், ஐயா. கவர்னர் துரைபயாடு நான் பபசிய

பிைகு பாருங்கபைன். ஏன்டா இவரன என்னிடம் அனுமதித்ைாய்
என்று அவர் பகட்டாைானால், உனக்கு என்ன ைண்டரன
கிரடத்ைாலும் நான் வாங்கிக் சகாள்கிபைன்."

'சரிைான்! நல்ல பபைமாயிருக்கிைபை! நகைப்பா நீ நல்ல

பவரையில். கவர்னர் துரை பவனி கிைம்புகிை பநைம். பகாச்சுக்குப்
பக்கத்திபல யார் நின்ைாலும் அவருக்குப் பிடிக்காது.'

'இதுைான் அவர் பவனி பபாகிை பகாச்சு வண்டியா?"

"ஆமாம், ஆமாம். அபைா துரை வருகிைார், பபா, பபா!' பகாச்சு

வண்டிக்காைன் காஞ்சிபுைத்ைாரன சநட்டித் ைள்ளினான்.

கும்பினி பிைஸிசடண்டும், சசன்ரனப் பட்டணத்தின் கவர்னரும்,

இங்கிலாந்து மன்னரின் இந்தியப் பிைதிநிதியுமான மாட்சிரம ைங்கிய
பயல் துரையவர்கள் கண் கவரும் சவள்ரை உரடயணிந்து,
உரடசயங்கும் ைங்க சவள்ளிப் பைக்கங்கள் டாலடிக்க, சமல்லிய
பவுன் பிைம்ரபச் சுழற்றிய படி சவளிவந்ைார். பகாச்சு வண்டியில்
ஏறினார். முன்னும் பின்னுமாகப் பல பரிவாைங்கள் குதிரைகள்
மீபைறினார்கள். பகாச்சு வண்டி புைப்பட்டது.

'நில்லுங்கள்! வண்டிரய நிறுத்துங்கள்!' கூவினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

- ஓட்ட நரடயில் புைப்பட்டிருந்ை பகாச்சு வண்டி நின்ைது. இழுத்துப்
பிடித்ைைால் புைவிகள் முன்னங்காரல உயர்த்திவிட்டு ஆத்திைமாய்
நின்ைன.

[340]
 'யாைவன்?' பகட்கும் பாவரனயில் பயல் துரை பிைம்ரபச் சுட்டிக்
காட்டினார்.

"எவபனா ரபத்தியக்காைப் பண்டாைம், ' என்ைான் பகாச்சு ஒட்டி.

காஞ்சிபுைத்ைான் ஓடிவந்ைான் அருகில். 'வண்டியின் கரடயாணி

விழுந்திருந்ைது கீபழ. கவனிக்கவில்ரல வண்டிக் காைன்', ரகரய
நீட்டிக் காட்டினான்.

'பபல!' பிைம்பினால் ைட்டிக் சகாடுத்ைார் பயல் துரை. 'சபாய்'

என்று கத்ை வாசயடுத்ை வண்டிக்காைன் அடக்கிக் சகாண்டான்.
இந்ை அபயாக்கியன், ைாபன கழற்றி ரவத்திருக்கிைான்
கரடயாணிரய! என்று அவன் எத்ைரன சசான்னாலும் இனி
நம்பமாட்டார்கள். அழபகாடு இைரமயும், இைரமபயாடு அறிவும்.
அறிபவாடு ஆணவமும் சகாண்ட அந்ை வாலிபரனப் பார்த்து
வண்டிபயாட்டியின் கிழட்டு உள்ைம் குமுறியது.

'துரையவர்களிடம் ஒரு விண்ணப்பம். ைனிபய சசால்ல

பவண்டியிருக்கிைது.'

துபாசி மூலம் அறிந்ைார் பயல் துரை, காஞ்சிபுைத்ைானின்

பகாரிக்ரகரய "மிஸ்டர் ைாபர்ட்" என்று இன்சனாரு துரைரய
அரழத்ைார். "இவன் சசால்வரைக் பகட்டுக் சகாள்ளுங்கள்."

பகாச்சு வண்டியும் பரிவாைமும் பபாய்விட்டன. ைாபர்ட் துரை

பவறு யாருமல்ல. நாணயச் சாரலக்கு அவரன அரழத்துப்
பபானவர்ைான். “என்ன?' என்ைார் அவர். முடிச்ரச அவிழ்த்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான். காட்டினான். ைாபர்ட் துரை வாங்கிப் பார்த்ைார்.
"இது எங்கள் நாணயம். அசல் நாணயம். '

'இது சபட்டி சபட்டியாக ஓரிடத்தில் இருக்கிைது. இைற்குப் பதில்

சபட்டி சபட்டியாகக் கள்ை நாணயத்ரைப் புகுத்திக்
சகாண்டிருக்கிைார்கள்."

[341]
 'யார்? எங்பக?'

"ைகுநாைர். சபரியசபத்துவின் மாளிரகயில்."

'சபரியசபத்துவும் ைகுநாைருமா? சிரலயாகி நின்ைார் ைாபர்ட்

துரை.

'சபரியசபத்துவுக்குப் பங்கு இல்ரல. அவருக்குத் சைரியவும்

சைரியாது. ைகுநாைர் மட்டும்ைான்."

'ஹாஹ்ஹா' திடீசைனச் சிரித்ைார் ைாபர்ட் துரை. 'ைகுநாைர்

எங்களுக்கு மிகவும் பவண்டியவர். அவருக்கு நாங்கள் பலவிை
ஒத்ைாரசகள் சசய்வைாக இருக்கிபைாம். அரைக் சகடுப்பைற்காக
பவண்டுசமன்பை யாபைா...'

'இல்ரல, இல்ரல, இரடமறித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'இந்ை

ைகுநாைபைைான் இப்படி...'

'ஷட் அப்' ைாபர்ட் துரை சவட்டினார். 'யார் பயாக்கியன், யார்

பமாசடிக்காைசனன்று கும்பினிக்குத் சைரியும். நீ சசால்லத்
பைரவயில்ரல. பண்டாை பவடம் எைற்காகப் பபாட்டிருக்கிைாபயா
அரைக் கவனி பபா!'

'துரை...'

'பபா!' ைாபர்ட் உறுமினார். சீறினார். துபாசி சமதுவாகக்

காஞ்சிபுைத்ைானிடம், 'பபா என்ைால் பபாய்விடு. துரை சைாம்பக்
பகாபமாயிருக்கிைார், ' என்ைான்.

''நானும் பபாகிபைன். இவனும் அழிந்து பபாகட்டும். நல்லரைச்

சசான்னால் எடுத்துக் சகாள்ைத் சைரியாை முட்டாள்' காஞ்சிபுைத்ைான்
திரும்பிவிட்டான்.

[342]
 சைய்வநாயகி சசான்னது சரிைான். ைகுநாைரின் பமாசடிரயப்
பற்றித் சைரிவித்ைதும் கும்பினியான் மாறி விடுவாசனன்று எளிைாகக்
கணக்குப் பபாடாபை என்று எச்சரித்ைாபை!

இனி பநபை ைாமரையிடம் பபாய், ஆபத்திலிருந்து அவரைக்

காக்க பவண்டியதுைான். அைற்கு முன் ஒரு பவரல...
சிவசிைம்பைத்ரைப் பார்த்து, சைய்வநாயகியின் சசய்திரயச் சசால்ல
பவண்டும்.

இருட்டட்டும் என்று காத்திருந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

ஊய் ஊய் என்று காற்று சீழ்க்ரகயடித்ைது. ைாளிடப் படாை

கைவுகள் ைடால் ைடாசலன்று சாத்திக் சகாண்டன.

'சைய்வநாயகி அவ்வைவு மாறிவிட்டாைா? மிக்க மகிழ்ச்சி, ைம்பி'

உணர்ச்சி எதுவும் சவளிப்படவில்ரல சிவசிைம்பைத்தின் குைலில்.

'ைங்கள் மகிழ்ச்சி சைய்வநாயகிக்கும் கிட்டபவண்டும் ஐயா, '

என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'அைற்கு?'

“ைாங்கள் இங்கிருந்து விடுைரலயாகி சவளிவை பவண்டும்.

சைய்வநாயகிரயத் திருமணம் சசய்து சகாள்ை பவண்டும்.
இல்லத்தில் இருந்ைவாபை புைட்சி நடவடிக்ரககளில் ஈடு படலாம். '

"சரிைான், சரிைான்!” நரகத்ைார் சபரிைாகச் சிவசிைம்பைம்.

ஒட்டியிருந்ை ைாரடயின் பமபல பளிசைனப் பிைகாசித்ைன சவண்ரம
குன்ைாை பற்கள். 'ைம்பி, நான் பட்டுப்பபான மைம். அவள்
பருவத்துடன் பூரித்து நிற்கும் புைா. எந்ைக் கிரையிபல அவள் ஆடி
மகிழ முடியும்? நான் வைண்ட வானம். அவள் கானமயில். அவள்
பைாரக விரிப்பைற்குத் தூண்டக் கூடிய சக்தி ஏது என்னிடம்? காைல்
லிகிைம் சகாண்டு வந்திருக்கும் அருரம நண்பபன! உன்
நிருபத்திபல உள்ைடக்கம் நன்று. முகவரிைான் ைப்பு. இசைல்லாம்
[343]
பபானாலும், நான் எந்ை வினாடியிலும் தூக்கு பமரட ஏை
பவண்டியிருக்கும். அப்புைம் சைய்வநாயகியின் வாழ்வு?"

'ஐயா, ைாங்கள் சீரும் சிைப்புமாய்த்ைான் வாழப் பபாகிறீர்கள்

எதிர்காலத்தில். ைங்கரைக் ரகப்பிடிக்கும் பாக்கியவதிக்கு ஒரு
குரைவும் பநைாது."

'இருைாைம் சகாள்வது பாவம் என்று நான் நிரனக் கிபைன், ைம்பி.

'

'இருைாைமா?"

"புைட்சி வாழ்ரவ ஏற்சகனபவ மணந்து சகாண்டவனாயிற்பை நான்

சைய்வநாயகிக்கும் இப்பபாது ைாலி கட்டிபனனானால் சக்கைத்திகள்
சண்ரடைான் மிஞ்சும். எனக்கு மன நிம்மதி பூஜ்யம்ைான்."

"அப்படி எண்ணுவாபனன், ஐயா? வள்ளுவப் சபருமான்

சசால்லவில்ரலயா, இல்வாழ்க்ரகைான் அைன் எனப் பட்டது என்று?
அைற்குள் எல்லாம் அடங்கியிருக்கிைது என்பைால் ைாபன அப்படிச்
சசான்னார்? பவசைந்ை வாழ்க்ரகக்கும் இல்லைம் முைணாயிருக்காது.
துரணயாயும் வலுவாயும்ைான் இருக்கும்.'

'பநைத்ரை வீணடிக்காபை, ைம்பி' என்ைார் சிவசிைம்பைம் குைலில்

உறுதியுடன். "நான் சகாடுத்ை படத்ரை டச்சுக்காைர்களிடம்
பசர்ப்பிக்க உனக்குத் ையக்கமாயிருந்ைால் திருப்பிக் சகாடுத்துவிடு.
பவறு நிரையப் பபர்கள் இருக் கிைார்கள் அந்ைக் காரியத்ரை
மகிழ்ச்சியுடன் சசய்ய."

"என்ரனக் பகாரழசயன்று நிரனத்து விட்டீர்கைா? அந்ை

பவரலரயச் சசய்ய அஞ்சித்ைான் ைங்கள் சகாள்ரகரயத் திரச
திருப்ப முயலுகிபைன் என்று நிரனக்கிறீர்கள்? அப்படித் ைாபன?"

'இதுவரை அப்படி நிரனக்கவில்ரல. ஆனால் நீ பமலும்

வாைாடிக் சகாண்டு நின்ைால் அப்படித்ைான் முடிவு சசய்பவன்."

[344]
 'சத்தியமாய்ச் சசால்கிபைன். சைய்வநாயகியிடம் ைங்கரைச்
பசர்ப்பித்ை பிைகு பநபை டச்சுக்காைனிடம் சசன்று விட்டுத்ைான்
அடுத்ை பவரல. என்ரன நம்புங்கள்,' என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'அைாவது, நான் சவளிபய வை மறுத்ைால் நான் இட்ட

பவரலரயச் சசய்யமாட்படன் என்கிைாய்?"

“ைாங்கள் மறுக்க மாட்டீர்கள். '

'மறுக்கிபைன். '

'என்ரன மன்னியுங்கள். ' கண் இரமக்கும் பநைம்ைான்.

அரையின் மூரலயில் சாத்தியிருந்ை மைத்ைடி காஞ்சிபுைத் ைானின்
ரகக்கு மாறிற்று. சிவசிைம்பைத்தின் கழுத்துப் பின் புைத்தில்
பவகமாக இைங்கிற்று.

'அம்மா!' முனகி, அந்ை முனகல் முடியுமுன்பப சிவ சிைம்பைம்

சுருண்டு விழுந்ைார்.

“மன்னியுங்கள். எனக்கு பவறு வழி இருக்கவில்ரல, ' அடிபட்ட

இடத்ரைக் கவனித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். அவன் எதிர்பார்த்ை
மாதிரிபய பலசானைாக இருந்ைது.

சவளிபய கடத்திச் சசல்லும் வரையில் இவர் இப்படிபய

இருக்கபவண்டும். நடுபவ நிரனவு வந்துவிடக் கூடாது. நிரனவு
வந்ைாலும் கத்திவிடக் கூடாது.

காஞ்சிபுைத்ைான் ைன் பமல் துணிரய இைண்டாய்க் கிழித்ைான்.

சிவசிைம்பைத்தின் வாரயக் கட்டினான். ரககரை முதுகின் பக்கமாக
வரைத்துக் கட்டுப் பபாட்டான்.

விஸ் விஸ் காற்று மரழயின் ஆங்காைம் ைணியவில்ரல.

சவளிபய வந்ைான். கீபழ சாய்த்து விடுமைவுக்குப் பபய்க் காற்று

அவரன பமாதிற்று. எந்ைப் பாரை வழியாக அவரைக் கடத்திச்
[345]
சசல்லலாம் என்று ஆைாய்ந்ைான். இருட்படாடு இருட்டாகப் பதுங்கி
நடந்ைபபாது, சுவர்கரைக் சகட்டியாகப் பிடித்துக் சகாண்டான்.
இல்லாவிடில் அவரனபய தூக்கியடித்துவிடும் பபாலிருந்ைது காற்று.

திடீசைன ஓர் ஆைவாைம். கூக்குைல். ஏைாைமான பபர்கள்

விழுந்ைடித்துக்சகாண்டு ஓடினார்கள்.

வழக்கமாகத் தூைத்தில் பகட்கும் கடலின் இரைச்சல் மிகக்

கிட்டத்தில் பகட்டது.

'வாருங்கள் எல்பலாரும். சிப்பாய்கரை எழுப்புங்கள்! அந்ைப்

பண்டாைங்கள் வந்திருக்கிைார்கபை, அவர்கரையும் இழுத்து
வாருங்கள்!' எவபனா ஒரு பைங்கி கத்தினான்.

சத்ைம் வந்ை திரசக்கு ஓடினான் காஞ்சிபுைத்ைான். என்ன?

அவனால் ைன் கண்கரைபய நம்ப முடியவில்ரல. எப்பபாது கடல்
இவ்வைவு அருகில் வந்ைது? பகாட்ரட வாசலுக்கு சவகு தூைத்தில்
சபாங்கிக் சகாண்டிருந்ை அரலகள் எப்படி இபைா வாசலிபலபய
பமாதுகின்ைன!

'பபா நீயும் என்ன பவடிக்ரக பார்க்கிைாய்!” எவபனா ஒரு

சிப்பாய் காஞ்சிபுைத்ைானின் முதுகில் ரக ரவத்துத் ைள்ளிவிட்டான்.

அருகில் பபான பின்னபை, பயங்கைம் முழுதும் புலப் பட்டது.

கன்னங் கபைசலன்ை இருளின் நடுபவ, சவள்ரை சவபைசைன்ை

அரலகளின் சீற்ைம் பால்நிைப் புைவிகள் ைான் பாய்ந்து
வருகின்ைனபவா! பார்ப்பவரைப் பயந்து பின்னரடயப் பண்ணும்
எக்காைம்!

திருவண்ணாமரலயிலிருந்து வந்ை காஞ்சிபுைத்ைானின்

கூட்டாளிகள், ைரலயிலும், முதுகிலும் மண் மூட்ரடகரைச்
சுமந்துசகாண்டு ஓடினார்கள். சபாபைர் சபாபைர் என்று
பபாட்டார்கள் மூட்ரடகரை. பகாட்ரடச் சுவரின் பலவீனமான

[346]
பகுதிகள் சபாத்சபாத்சைன்று இடிந்து விழும் ஒரசயும் அவற்றுடன்
கலந்ைது.

டமை டமை டம். டமை டமை டம். ைமுக்கு அடித்துக் சகாண்டு

சிலர் டவுன் பக்கம் ஓடினார்கள்.

பைங்கித் துரைசயாருவன் துபாசியிடம் கத்தினான்: "சைருத்

சைருவாய் ைண்படாைா பபாட்டுக் கூவும்படி சசால்லு. சநசவாளிகள்,
ைச்சர்கள், சலரவக்காைர்கள், பியூன்கள் எல்பலாரும் வைபவண்டும்.
திடகாத்திைமான ஆள் ஒருவரனக் கூட விட்டுரவக்காமல்
கூட்டிவைச் சசால்லு.'

காஞ்சிபுைத்ைானும் விரைந்ைான், பகாட்ரடயின் உட்புைத்தில்

மண்ரண சவட்டி சவட்டி, மூட்ரடயாகக் கட்டிக் சகாண்டிருந்ை
இடத்துக்கு. ைரலயில் ஒன்றும் முதுகில் ஒன்றுமாகச் சுமந்து
சகாண்டான். ைண்ணீர்க் கரைக்குத் திரும்பினான்.

துரைசயாருவன் அவன் முதுகில் ைட்டினான் சவள்ளிப் பூண்

பபாட்ட பிைம்பினால். ''அபைா அங்பக உரடத்துக் சகாண்டு
வருகிைது பார். அங்பக பபாய்ப் பபாடு!"

இடுப்பைவு ைண்ணீரில் இைங்கினான் காஞ்சிபுைத்ைான். இைண்டு

மூன்று நரட அவ்வாறு நரனந்ை பிைகு ைான் நிரனவுக்கு வந்ைது -
இடுப்புக்குபமல் சுற்றிக் கட்டிக்சகாண் டிருக்கும் பகாட்ரடப் படம்.

நான்காம் முரை, மூட்ரடரயத் தூக்கச் சசன்ைவன் சமல்ல

மறுபுைம் நழுவினான்.

காவலில்லாை சிறிய பீைங்கிசயான்று இருந்ைது. இரும்புத் சைாப்.பி

மூடியிருந்ை வாரய யாரும் காணாைபடி திைந்ைான். பைபைசவன்று
இடுப்பிலிருந்து துணிப்பட்ரடரய அவிழ்த் ைான். சசருகி,
மூடிவிட்டுத் திரும்பினான்.

[347]
 'தூக்கடா சீ தூக்கு' பமலாசைாருவன் ஒரு சிறுவரன அடித்துக்
சகாண்டிருந்ைான் சவுக்கினால்.

ரபயனுக்கு இைண்பட ரக, பாவம். மூட்ரடரயத் தூக்கவும் அடி

விழும் இடத்ரைத் ைடவிக் சகாள்ைவும் மூன்று ரககைல்லவா
பைரவப்பட்டன.

காஞ்சிபுைத்ைான் பமலாரைப் பிடித்து மறுபுைம் ைள்ளினான். 'விடு

அந்ைச் சிறுவரன. அவன் பங்ரகயும் நாபன பசர்த்துத்
தூக்குகிபைன். ைரலயில் இைண்டு மூட்ரடகளும், இைண்டு
அக்குளுக்கு இைண்டுமாக நான்கு ஆபைாகணித்ைன
காஞ்சிபுைத்ைானின் உடலில்.

'துரை! இவரனப் பார், சுத்ை வம்புக்காைனாயிருக்கிைான்' பமலாள்

புகார் சசய்ைான் ஒரு பைங்கியிடம்.

காஞ்சிபுைத்ைாரனப் பார்த்து அந்ைத் துரை புன்னரக ைான்

சசய்ைார். நாணயசாரல விஷயமாகப் பழக்கமாகி விட்ட ைாபர்ட்
துரைைான் அவர். "இவன் சபரிய ஆள் அப்பா. எதுவும் சசய்வான்.
புகார் பண்ணாபை', என்ைார்.

காட்ட முடியாை பகாபத்துடன் பமலாள் திரும்பி விட்டான்.

சிறுவன் காஞ்சிபுைத்ைானுடபனபய சசன்ைான் கடற்கரை வரையில்.
சகாஞ்சம் சகாஞ்சமாகச் சீற்ைம் ஓய்ந்து சகாண் டிருந்ைது.

''அபடய் சபாடியா, எனக்காக ஒரு உைவி சசய்கிைாயா?"

காஞ்சிபுைத்ைான் பகட்டான்.

'ஒன்சைன்ன அண்பண? உயிரைபய சகாடுக்கமாட் படன்?' என்று

மார் ைட்டினான் ரபயன்.

காஞ்சிபுைத்ைான் சிரித்ைான். 'இப்பபாதுைாபனடா அரைக்

காப்பாற்றிபனன்? அைற்குள் நாபன பறிப்பபனா? பவபைார் உைவி..."
அவன் குைல் ைாழ்ந்ைது. "இப்படிபய பநைாய்ப் பபா. ஒரு சின்னக்

[348]
சகாட்டரக இருக்கிைது. அைற்குள் ஒரு ஆள் - சமலிந்து,
பநாயாளிபபால் இருப்பார். ஆனால் கம்பீைமாய்ப் பபசுவார் - அவர்
பத்திைமாய் இருக்கிைாைா என்று பார்த்து வாபயன். யாருக்கும்
சைரியக் கூடாது. என்ன?"

'இபைா', சிட்டாய்ப் பைந்ைான் சிறுவன். ஒன்பைாவது நரடயாகக்

காஞ்சிபுைத்ைான் மூட்ரடரயத் தூக்கிக் சகாண்டிருந்ை சமயம்
ரபயன் திரும்பினான்.

'இந்ைாடா ரபயா ைரலயிபலயிருந்து இது சரிந்து விடும் பபால்

இருக்கிைது, சரியாய் ரவ', ரபயரன அருகில் அரழத்துக்
சகாண்ட காஞ்சிபுைத்ைான் குந்தினாற்பபால் உட் கார்ந்ைான். 'என்ன,
பார்த்ைாயா?"

சிறுவன், மூட்ரடரய அவன் ைரலயில் அடுக்குகிை மாதிரி

பாசாங்கு சசய்ைபடி பதில் ைந்ைான்: 'ஒருத்ைரையுபம காபணாம்
அங்பக, அண்பண சவள்ைம் பவபை புகுந்திருக்கிைது.'

'என்னது! நன்ைாய்ப் பார்த்ைாயா?"

'நீங்கபை பபாய்ப் பாருங்கபைன் சந்பைகமானால். கைவு திைந்து

கிடக்கிைது. சவளிபய எங்பகபயா பபாய் விட்டார் பபாலிருக்கிைது.'

அவசை அவசைமாய் மூட்ரடகரைக் கரையில் எறிந்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். சிவசிைம்பைம் இருந்ை சகாட்டரகரய பநாக்கி
விரைந்ைான்.

ஆம். காலியாகத்ைான் இருந்ைது. சாகப் பபாகும் புலி, நாக்ரக

நீட்டிக் காயத்ரை நக்கிக் சகாள்வதுபபால், கடலின் கரடசி
அரலகள் கரையில் ஊர்ந்து ஊர்ந்து மடிந்ைன. கைவுகள் வாய்
பிைந்து கிடந்ைன. கட்டுப்பபாடும் பபாது கிழித்சைறிந்ை சிறிய
துணித் துண்டுகள் அரலநீரில் மிைந்ைவாறிருந்ைன.

[349]
 'ஐயாரவத் பைடுகிறீர்கைா?" திடுக்கிட்டுத் திரும்பினான்.
குசினிக்காைனின் உைவியாள் ஒருவன் ரகயில் பலகாைத் ைட்டு. பிைர்
கவனித்ைால் சைரி யாைபடி, பவசைங்பகா பார்த்ை மாதிரி பகட்டான்.

ஆ! காஞ்சிபுைத்ைான் ஆறுைலரடந்ைான். சிவசிைம்பைத்துக்கு

பவண்டியவன் அவன் ஒருவன்ைானா? பலபபர் இருப்பைாக அவபை
சசான்னாபை?

"ஆமாம். இங்பகைான் சகாஞ்சம் முந்தி விட்டுவிட்டுப்

பபாபனன்...'

'சபரிய சபத்துவின் வீட்டுக்கு அனுப்பி விட்படன். இந்ை இடத்தில்

கடல் உள்பை வந்துவிடும் பபாலிருந்ைது. வந்து பார்த்பைன்.
மயங்கிக் கிடந்ைார். வாசல்புைத்திலிருந்ை அமளியில் யாரும்
கவனிக்கவில்ரல எங்கரை. பின்புைம் வழியாக பவறு துரணயுடன்
அனுப்பிவிட்படன்.'

'சைாம்ப நன்றி!' காஞ்சிபுைத்ைானும் பவறு திரசயில் பார்த்ைவாபை

பதில் ைந்துவிட்டுத் திரும்பினான்.

இனிபமல் சசன்ரனப் பட்டணத்தில் ைாமதிக்கும் ஒவ்சவாரு

வினாடியும் ைாமரைக்கு ஆபத்துைான். இபைா வருகிபைன் ைாமரை,
இபைா வந்துசகாண்படயிருக்கிபைன்.

கடல் சகாந்ைளிப்ரப அடக்குவைற்கு உைவி சசய்ை

சைாழிலாளிகள், துரைகளிடம் கூலிப் பணத்ரைப் சபற்றுக் சகாண்டு
கூட்டம் கூட்டமாய்த் திரும்பிக் சகாண்டிருந்ைார்கள். அவர்களுக்கு
நடுவில் புகுந்து சவளிப்பட்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். பீைங்கியிடம்
சசன்று பகாட்ரடப் படத்ரை எடுத்துக் சகாண்டான்.

திருவல்லிக்பகணிரய பநாக்கி அவன் நரட திரும்பியது.

'சசன்ரனக்கு வந்ை காரியம் முடிந்துவிட்டைாக்கும்?" பச்பசாந்திரயக்
சகாஞ்சியவாபை எதிர்ப்பட்டார் பாதிரியார்.

[350]
 "ஆமாம், சாமி. அப்படித்ைான் நம்பிக் சகாண்டிருக் கிபைன், '
என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'நம்பு, நம்பு, பாதிரியார் பபசிக்சகாண்பட பபானார்.

'நம்பிக்ரகயும் ஏமாற்ைமும் ஒரு நாணயத்தின் இைண்டு
பக்கங்கரைப் பபால. நீ ஒரு பக்கத்ரைத்ைான் பார்த்திருக்கிைாய்
இதுவரை."

அவர் சசால்வைன் சபாருள் என்ன? காஞ்சிபுைத்ைானின் முகம்

கறுத்ைது, ஒரு வினாடி. மறுகணம் அந்ை எண்ணத்ரை
உைறிசயறிந்ைான்.

மாமைத்ைடியில ஒரு முைண்டுக் குதிரைக்கு லாடம் அடித்துக்

சகாண்டிருந்ைார் ஒரு முஸ்லிம் கிழவர். கால்கரைச் சரியாகக்
கட்டாைைால் உரைத்துக் சகாண்படயிருந்ைது குதிரை. "நான்
பவணுமானால் பிடித்துக் சகாள்ைட்டுமா சபரியவபை?" என்று
அவரை அணுகினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'நல்ல சமயத்துக்கு வந்ைாய், வா, ' என்று அவரன வைபவற்ைார்

சபரியவர்.

கிட்டத்ைட்ட அபை சமயம். பகாட்ரடயில் ைாபர்ட் துரை

சிப்பாசயாருவரன விசாரித்துக் சகாண்டிருந்ைார்.

'என்ன பண்ணினான் அப்புைம்?"

'சிவசிைம்பைத்ரைத்ைான் பைடினான் அந்ை ஆள். ைாங்கள்

சசால்லித் ைந்ை மாதிரிபய சசால்லி அனுப்பி விட்படன், எஜமான். '

'பீைங்கியிபல சகாண்டுபபாய் ரவத்ைாபன, அந்ைப் படம்?"

'இபைா இருக்கிைது ஐயா, ' கால்சைாய்க்குள்ளிருந்து எடுத்துத்

ைந்ைான் சிப்பாய். 'இபை பபாலபவ கிறுக்கின பவசைாரு துணிரய
அங்பக ரவத்துவிட்படன். அரை எடுத்துக்சகாண்டு
பபாயிருக்கிைான்.
[351]
 'சரி, நீ பபா. '

சிப்பாய் அகன்ைான். பக்கத்திலிருந்ை இன்சனாரு துரைரயப்

பார்த்ைார் ைாபர்ட்துரை. சபருமிைத்துடன் புன்னரக விரிந்ைது.
'அவன் சபரியசபத்துவின் அடிரம என்பரைக் காரலயிபலபய
கண்டுபிடித்து விட்படன். முதுகில் சூடு இருக்கிைபை! உடபனபய
அவரனக் கண்காணிக்க ஏற்பாடு சசய்திருக்கிபைன். எப்படி?”

'கள்ை நாணய சமாசாைம்?' என்று பகட்டார் மற்ைவர்.

"அது ைனி, ' என்ைார் ைாபர்ட் துரை.

(29)
“சபாறுங்கள் மிஸ்டர் சபரியசபத்து. சபாறுங்கள் மிஸ்டர்
ைகுநாைர்' ' ைந்ைக் குச்சியால் பல்ரலக் குத்திக் சகாண்பட பபசினார்
பயல் துரை.

பகாட்ரடயில் கவர்னர் சபருமானின் அரை. சபரிய சாைைத்தின்

வழிபய காரல சவய்யில் சுள்சைன்று உரைத்ைது. பங்காரவ
இரடவிடாமல் இழுத்ைான் சவளிபய இருந்ை பியூன். கவர்னர் துரை
அப்பபாதுைான் உண்டு முடித்திருந்ை காரலப் பலகாைங்கள்
பமரஜமீது சிைறிக் கிடந்ைன. குசினிச் சிப்பந்தி ஒரசப்படாமல்
அடுக்கினான் பூபவரல சசய்ை பீங்கான் ைட்டுக்கரை.

எட்ட நின்றிருந்ைார்கள் கவர்னரின் சகாக்கைான மூன்று துரைகள்.

'என் மகரை வலுக்கட்டாயமாகச் சிங்காவைம் அைண்மரனக்குக்

சகாண்டு சசன்று விடுவது என்று தீர்மானித்து, மயக்க மருந்து
சகாடுத்து ரவத்திருக்கிபைாம்...' என்ைார் சபரியசபத்து.

விட்ட இடத்தில் சைாடர்ந்ைார் ைகுநாைர்: "மயக்கம் சைளிவைற்குள்

பபாய்விட பவண்டும். மூன்று நாள்ைான் மயக்கம் பலிக்கும். '
[352]
 'இதுைாபன முைல்நாள்?' குத்திசயடுத்ைரை நாசுக்காகத் துப்பினார்
பயல் துரை. “இன்று பிற்பகல் கல்கத்ைாவிலிருந்து புதுப் புதுக்
கருவிகள் வந்துவிடும். கப்பரலப் பார்த்ைைாகச் சில
கட்டுமைக்காைர்கள் கூடச் சசான்னார்கள். எப்படியும் ஐம்பது
பண்டாைங்கள் ையார்...'

'அது பபாதுமா...' என்று குறுக்கிட்டார் ைகுநாைர். 'அைற்குபமல்

பபானால் ஆபத்து; சிங்காவைம் பரட களுடன் பநரிரடயாய்
சவளிப்பரடயாய் பமாதுவசைன்ைால் மூவாயிைம் நாலாயிைம் பபர்
ையார் சசய்யபவண்டும். சசஞ்சி, ைஞ்ரச ைாஜாக்களின் பரகரம
ஏற்படும். ஜனங்களின் விபைாைத்ரைச் சமாளிக்க பவண்டும். என்
ஏற்பாடுைான் சிைந்ைது. ைாஜ்யத்தில் எசைது முக்கியமான இடங்கள்
என்பரை ைகுநாைர். எனக்குத் சைரிவிக்கட்டும். அங்கங்பக
ைாத்திரிபயாடு ைாத்திரியாகப் பிடித்து விடுவார்கள். சபாழுது
விடியும்பபாது, சூரிபயாையம் எவ்வைவு சாைாைணபமா அவ்வைவு
சாைாைணமாய் சபரியசபத்துவின் மகள்... யாைங்பக...?"

ையங்கி சவளிபய நின்றிருந்ை பசவகசனாருவன் குனிந்து பணிந்து

நீட்டினான் ஓர் ஓரலரய. இடது ரகயால் வாங்கிப் பார்த்ைார் பயல்
துரை. 'அடடா, காசி வீைண்ணா காலமாகி விட்டாைாம் இன்று
விடிகாரல. '

ைகுநாைரைத் ைவிை மற்ை அரனவருக்கும் அந்ைப் சபயர்

அறிமுகமானது. சபரியசபத்துவுக்கு வர்த்ைகத் துரையில் அவர்
நண்பர், பபாட்டியாைர்.

'நமது சநடுநாரைய வாடிக்ரகக்காைைல்லவா இவர்?" பயல் துரை

ைன் சகாக்களிடம் விசாரித்ைார். 'ஆகபவ வழக்கமான கம்சபனி
மரியாரைகரை அனுப்பி ரவயுங்கள்."

அதிகாரிகளில் ஒருவர் சவளிபயறினார். உட்பன திரும்பி வந்ைார்.

"காசி வீைண்ணாவின் மைணத்தினால் பவசைாரு சிக்கலாம். புகார்
சசால்ல வந்திருக்கிைார்கள்,' என்று சைரிவித்ைார்.
[353]
 'என்னவாம்? ' "அவர் இந்து
பவண்டுசமன் கைார்கள் அவருரடய
முஸ்லிம் என்றும், அடக்கம் சசய்ய
பிபைைத்ரை ஒப்பரடக்க பவண்டும்
பகட்கிைார்கள். ' ". .'
என்பைால் ைகனம் சசய்ய
குடும்பத்தினர். அவர் ஒரு
பவண்டுமாைலால் ைங்களிடம்
என்றும் சில முஸ்லிம்கள்

"விசித்திைமாயிருக்கிைபை? என்ைார் பயல் துரை. 'இது உண்ரமயா

மிஸ்டர் சபரியசபத்து?"

"காசி விைண்ணா ஒரு மர்மமான மனிைர். பல கரைகள் உண்டு

அவரைப்பற்றி, எரைபயா நிரனவுபடுத்திக் சகாள்ை முயன்ைார்
சபரியசபத்து. "ஆம்; அவரிடமிருந்து சில அடிரமக் கிழவர்கரை
நான் வாங்கிபனன். ஏசழட்டு வருடங்களுக்கு முன்பு. அவர்கரைக்
பகட்டால் சைரியும்.'

"சகாஞ்சம் விசாரியுங்கள். கும்பினி சார்பில் உங்களுக்கு அதிகாைம்

ைருகிபைன். உங்கள் தீர்ப்புக்கு இைண்டு ைைப்பிலும் கட்டுப்பட
பவண்டும் என்று சசால்லியனுப்பி விடுகிபைன்." "அப்படியானால்...'
எழுந்து சகாண்டார் ைகுநாைரும். 'பிற்பகல் வாருங்கள்' என்று
விரடசகாடுத்ைார் பயல் துரை. 'ஆனால் ஒன்று. சிங்காவைத்தில்
முக்கியமான இடங்கரைப் பற்றிய பட்டியரல நீர் ைைபவண்டும்.
எப்படிசயப்படி நடவடிக்ரக எடுக்க பவண்டுசமன்பைற்கு நான்
திட்டம் ைருகிபைன். '

கவர்னர் சபருமானின் ைந்ைக் குச்சிக்கு பவரல ஆைம்பமாயிற்று

மீண்டும்.

“என்னய்யா விழிக்கிறீர்? உமக்குத் சைரியாது? சபரிய சபத்துவின்

மீரச, இைண்டு பகாடியிலும் துடித்ைது. "காசி வீைண்ணாவின்
இருநூறு ரூபாய் பாக்கிக்காகப் பத்து அடிரம கரை நாம் வாங்கிக்
சகாள்ைவில்ரல? ஏசழட்டு வருஷம் முன்பு இருக்கும்.
இைற்சகல்லாம்கூடக் கணக்கு ரவத்துக் சகாள்ைவில்ரல என்ைால்
என்ன கணக்கப்பிள்ரை நீர்? பாதுஷாவின் பட்டாைத்துக்கு
[354]
ஆள்பவனுமாம். பபாய்ச் பசர்ந்து சகாள்ளும். ைடிமாடாட்டம் சரீைம்.
அைற்குத்ைான் லாயக்கு."

'எஜமான் பகாபித்துக் சகாள்ைக்கூடாது, ' ரகயது சகாண்டு

சமய்யது சபாத்தி நின்ைார் அந்ைக் கணக்கப்பிள்ரை. 'பத்து
அடிரமகள் வாங்கியைற்குக் கணக்கு இருக்கிைது. ஆனால் அவர்கள்
யார் யார், சபயசைன்ன என்பதுைான் குறித்துக் சகாள்ைவில்ரல.
சின்ன எஜமானிக்குத் சைரியும்.'

'சைய்வநாயகிக்குத் சைரியுமா? பின்பன இரை முைலிபலபய

சசால்லுவைற்சகன்ன? ' சபரியசபத்து எழுந்து சகாண்டார். கண்ரண
மூடி பயாசரனயில் ஆழ்ந்திருக்கும் ைகுநாைரைக் கண்டார்.
'உங்களுக்குக் கரைப்பாயிருந்ைால் இங்பகபய இருங்கள். நான்
பபாய்க் பகட்டு விட்டு வருகிபைன். '

'இல்ரல, இல்ரல. நானும் வருகிபைன். பவடிக்ரக பார்க்க

ஆரசயாயிருக்கிைது, ' என்று புைப்பட்டார் ைகுநாைர்.

"பவடிக்ரகயா!'

"ஆமாம். மயக்கத்தில் ஆழ்ந்திருக்கும் மகபைாடு ஒரு ைந்ரை

எப்படிசயல்லாம் பபசுகிைார் என்பது பவடிக்ரக யல்லவா பின்பன!"

'த்ஸு... மைந்பை பபாபனன், பைக்குமைக் கைவின் சிற்ப

பவரலப்பாடுகரை சநருடியபடி நின்ைார் சபரியசபத்து. “ைாத்திரி
பார்த்ைதுைான் சைய்வநாயகிரய. அவரைத் சைாந்ைைவு சசய்யக்
கூடாசைன்று பவரலக்காைர்கரையும் ைடுத்திருக்கிபைன். பபாய்ப்
பார்க்கலாம் எப்படி இருக்கிைாசைன்று. '

இருவரும் சைய்வநாயகியின் அரைரய அரடந்ை பபாது எவ்விை

மாறுைலும் சைன்படவில்ரல. அவள் கண்கள் மூடியிருந்ைன. மூச்சு
சீைாக வந்து சகாண்டிருந்ைது. உைடுகள் மட்டும் ஏபனா துடித்ைன.

[355]
 'உங்கள் மகள் எரைபயா நிரனத்து முனகுகிைாள்' என்ைார்
ைகுநாைர்.

சபரியசபத்து அவள் உைட்டருபக குனிந்ைார். காது சகாடுத்துக்

பகட்டார்.

'சிவசிைம்பைம்... சிவசிைம்பைம்... உங்கரை... நான்...''

சிவசிைம்பைமா ைன் சசவிரயபய நம்ப மறுத்ைவர் பபால்
திரகப்புடன் பின்னரடந்ைார் சபரியசபத்து.

'யாைது?' குழம்பினார் ைகுநாைர். 'என் உைவுப் ரபயன். இவளுக்கு

முரைப் ரபயன். ஆனால்... இருங்கள், இருங்கள்',
சைய்வநாயகியின் உைடுகள் மீண்டும் அரசயபவ, அவரை
பநாக்கிக் குனிந்ைார்.

'அப்பா... எப்படியும் உங்கரை மீட்டு விடுவார்... அவரிடம்

சசால்லத்ைான் சவட்கமாயிருக்கிைது... விரைவில் நாம் பசர்ந்து
விடுபவாம்... சிவசிைம்பைம்...' இைண்சடாரு முரை சைய்வநாயகி
விசித்ைாள். பிைகு புைண்டாள். ஒருக்களித்துப் படுத்துவிட்டாள்.

பயாசரனயுடன் நின்ைார் சபரியசபத்து. கப்பலிலும், படகிலும்,

பல்லக்கிலும், குதிரையிலும் ைன்னுடன் பலமுரை பயணம்
சசய்துள்ை ஒரு சின்னஞ்சிறு பாலகனின் பால் மணம் மாைாை முகம்
அவர் மனக்கண்ணில் எழுந்ைது. மைணப் படுக்ரகயில் கிடக்கும்
ைமக்ரக, 'இவரன வைர்த்து ஆைாக்கு, ைம்பி' என்று ஒப்பரடத்ை
காட்சி பைான்றியது. சிவசிைம்பைமும் சைய்வநாயகியும்
ஒருவரைசயாருவர் அடித்துக் சகாண்டும் கிள்ளிக்சகாண்டும்
விரையாடிய நிகழ்ச்சிகள் முரைத்ைன.

'உங்களுடன் இருந்து, இந்ை அடிரம வர்த்ைகத்ரைக் கவனித்துக்

சகாள்வைா பவறு ஆள் பாருங்கள்!' என்று சநருப்பாகக் கூறிவிட்டு
சவளிபயறும் ஓர் இரைஞனின் சமலிந்ை உருவம் நிரனவில்
உறுத்திற்று.

[356]
 'இப்பபாது எங்பக இருக்கிைான் அவன்?' ைகுநாைர் விசாரித்ைார்.

'பகாட்ரடயில் ரகதியாக,' குறுக்கும் சநடுக்கும் உலவினார்

சபரியசபத்து. 'அவசனாரு அசட்டுப் பிள்ரை. பகால்சகாண்டா
நவாபின் பிைதிநிதி என்று நிரனத்துக் சகாண்டான். சுைந்திைம்,
புைட்சி என்று பகாஷமிட்டான். ஆனானப்பட்ட லிங்கப்பாபவ
இருக்குமிடம் சைரியாமல் பபான பிைகு இவன் எந்ை மூரல?
பிடித்து அரடத்து விட்டார்கள் பகாட்ரடயில்...'

'உங்கள் மகள் அவரனபய நிரனத்து உருகுகிை மாதிரியல்லவா

இருக்கிைது?"

'அதுைான் ஆச்சரியம். அவரனக் கண்டாபல பிடிக்காது

இவளுக்கு. அத்ைரன சவறுப்பு. என்ன திடீர்க் காைல் என்று ைான்
புரியவில்ரல. இசைல்லாம் எனக்கு முன்பப சைரிந்திருந்ைால்... '
சபருமூச்சு சவளிப்பட்டது சபரியசபத்து விடமிருந்து.

'இப்பபாதும் ஒன்றும் முழுகிவிடவில்ரல. பகாட்ரடயிலிருந்து

அவரன விடுவிக்க வழி பாருங்கள்.'

'அந்ைப் புைட்சிக்காைரனயா? கும்பினியாருக்குத் சைரிந்ைாபல

ஆபத்சைன்று என் உைரவக்கூட அவர்களிடம் சசால்ல வில்ரல
இதுவரை. அவர்கரை எப்படிக் பகட்பது?"

'பகட்பாபனன்? ைகசியமாகபவ மீட்பபாம். எல்லாம் கூடி வருகிைது,

பாருங்கள். புைட்சி, சுைந்திைம் எல்லாக் பகாஷமும் சபாறுப்பில்லாை
வரையில்ைான். சிங்காவைத்து இைவைசியின் கணவனாக அவன்
ஆகட்டும். பிைகு பாருங்கள்."

சபரியசபத்துவின் முகம் மலர்ந்ைது. 'ைகுநாைபை, அப்படி

சயல்லாம் கூட நடக்குமா?"

[357]
 'வாருங்கள், நடக்கும்படி சசய்யலாம்.' சபரியசபத்து மகரைத்
திரும்ப பநாக்கினார்: "சைய்வ நாயகி, உன் ஆரச விரைவிபலபய
நிரைபவறும் அம்மா. '

இருவரும் சவளிபயறிய சிறிது பநைம் கழித்து மஞ்சத்தில் எழுந்து

உட்கார்ந்ைாள் சைய்வநாயகி. படபடசவன்று சிைகடித்துக் சகாண்டு
உள்பை வந்ைது அவள் வைர்த்து வரும் ஒரு மாடப்புைா.
சிமிழிலிருந்து சகாஞ்சம் ைானியம் எடுத்து உள்ைங்ரகயில் சகாட்டிக்
சகாண்டாள்.

சகாத்தித் தின்னும் புைாவின் சமத்சைன்ை சிைரகக் பகாதிக்

சகாடுத்ைாள் பகாரை. 'பசதி சைரியுமா உனக்கு? சமல்ல அப்பா
காதிபல பபாட்டுவிட்படன். பாபைன், சகாஞ்ச நாளில், அவர்...
அவரைத் சைரியாது? அவர்? பபா! பபா!'

மாடப்புைா ைன் அழகிய கண்கரைச் சுழற்றிச் சுழற்றித்

சைய்வநாயகிரய ஆச்சரியத்துடன் பார்த்ைது.

சபரியசபத்து உள்பை நுரழந்ைதுபம சந்ைடிகள் கப்சிப் சபன்று

அடங்கின.

நடுக்கூடத்தில் கிடத்ைப்பட்டிருந்ைது காசி வீைண்ணாவின் பிபைைம்.

சசன்ரனப் பட்டணத்தின் பல சாகசக் கரைகளுக்கு நாயகனாக
விைங்கிய அந்ைக் கிழவர், சகலமும் அடங்கி சவறும் சவமாக
ஒடுங்கிக் கிடந்ைார். கும்பினி கவர்னர் பயல் துரையிடமிருந்து
வந்திருந்ை மலர் மாரல அவர் மீது பபார்த்ைப்பட்டிருந்ைது.
மரியாரைச் சால்ரவ அவர் காலடியில் மடித்து
ரவக்கப்பட்டிருந்ைது. மரனவிமார்களும் அவர்களுரடய
குழந்ரைகளும் பக்கத்து அரைகளுக்குள்ளிருந்து எழுப்பிய ஒப்பாரி
சைருரவபய கிடுகிடுக்கச் சசய்து சகாண் டிருந்ைது.

வாசலில் சில முஸ்லிம் சபரியவர்கள் சபரியசபத்துரவ

வைபவற்ைார்கள்.

[358]
 'கும்பினியிலிருந்து ைகவல் வந்ைைா? விைல்கள் மீரசரயச் சுண்ட
வினவினார் சபரியசபத்து.

'வந்ைது ஐயா, ைங்கள் முடிவுக்குக் கட்டுப்படுகிபைாம்" என்ைார்

ஒரு முஸ்லிம் சபரியவர். 'என்ன ஆைாைத்ரை ரவத்து உங்கள்
பகாரிக்ரகரய சவளியிட்டிருக்கிறீர்கள்?"

ஒரு முதியவர் விைக்கினார்: 'சின்ன வயசில் பட்டணத்ரை விட்டு

ஓடிப் பபானவர் இவர். இைரமயில் நாற்பது நாற்பத்ரைந்து
வருடங்களுக்கு முன்பு மறுபடி வந்ைார். திருவல்லிக்பகணியில்
பிைபலமான வர்த்ைகைாக வசித்து வந்ைார். ஹஸன்கான் என்று
சபயர். ைாயபுைம் கிைாமத்துப் பக்கத்தில் ஒரு மசூதிகூடக் கட்டினார்.
பிைகு வியாபாைம் சநாடித்துவிட்டது. ஒடிவிட்டார் பரழய படி.
பதிரனந்து வருடம் கழித்துத் திரும்பி வந்து இங்பக குடிபயறினார்.
என்ரனப் பபால் சில கிழவர்கள்ைான் அவரை அரடயாைம் கண்டு
சகாண்டார்கள். மற்ைவர்களுக்குத் சைரியவில்ரல. '

'நீங்கள் அவரிடபம பநரில் பகட்டீர்கைா?"

'பகட்காமல் இருப்பபனா? என்னிடம் ைகசியமாக ஒத்துக்

சகாண்டார் ைான்ைான் ஹஸன்கான் என்று. வியாபாை
சசைகரியங்களுக்காக இந்துவாக பவஷம் பபாடுவைாகச் சசான்னார்.
'

சபரியசபத்து மீரசரயத் திருகியவாறு சமைனமாயிருந்ைார். காசி

வீைண்ணா சபரிய சாமர்த்தியக்காைர். முஸ்லிம் என்று சசால்லிக்
சகாள்வதில் ஆைாயம் உண்சடனத் சைரிந்து அைற்காகவும் சிற்சில
சமயம் அப்படிச் சசால்லியிருப்பார்.

"இங்பகபய இருங்கள்' என்று சசால்லிவிட்டு ைகுநாைருடன் உள்பை

நுரழந்ைார்.

காசி வீைண்ணாவின் காது நுனிகரைத்ைான் முைலில் கவனித்ைார்.

மிகச் சின்ன வயதில் கடுக்கனுக்காகக் குத்ைப் பட்ட வடு சைரிந்ைது.
[359]
மடரல மடித்துப் பார்த்ைார். கழுத்தும் காதும் ஒட்டும் இடத்தில்,
சங்குச்சக்கைம் பச்ரச குத்ைப் பட்டிருந்ைது.

காசி வீைண்ணா இந்துைான். சில முஸ்லிம்கரை ஏமாற்று வைற்காக

நடுநடுபவ ைானும் முஸ்லிம் என்று சசால்லிக் சகாண்டிருந்ைார்
பபாலும்.

தீர்ப்ரப சவளியிட எழுந்ைார் சபரியசபத்து. சவங்கடாத்ரி என்ை

வர்த்ைகர் சமல்ல சநருங்கினார் அவரை. "ையவுபண்ணி எங்கள்
பக்கமாகபவ தீர்ப்புச்சசால்ல பவண்டும். இந்து என்று. ைங்களுக்காக
எதுவும் சசய்கிபைன்...' சபரிய சபத்துவின் காபைாடு பபசினார்.

சபரியசபத்துவின் உைட்டில் புன்சிரிப்புத் ைவழ்ந்ைது. பநர்ரமயான

முடிரவத் சைரிவிக்கப் பபாகும் சமயத்தில் லஞ்சமா!

எரையும் எப்பபாதும் பயன்படுத்திக் சகாள்ை ைவைாைவர் அவர்.

'உங்கரை எங்பகபயா பார்த்ை மாதிரி இருக்கிைபை?"

"ஆமாம். காரலயில் பகாட்ரடயில் பார்த்திருப்பீர்கள். கடல்

சபாங்கியைால் ஏற்பட்ட பசைங்கரைப் பழுது பார்க்க நான்ைான்
குத்ைரக எடுத்திருக்கிபைன். '

'ஒ' சபரியசபத்துவின் புருவங்கள் முடிச்சிட்டன. 'பகாட்ரடயிலா!

உங்கள் ஆட்கள் பலபபர் அங்பக இருப் பார்கள், இல்ரலயா?"

"ஆமாம், ஏன்?"

ைகுநாைரைத் ைவிை மற்ைவர்கரை விலகிப் பபாகச் சசான்னார்

சபரியசபத்து. சவங்கடாத்ரியிடம் சமல்ல சவளியிட்டார் ைன்
எண்ணத்ரை.

'சிறிது சிைமம்ைான். ஆனால் சசய்து முடிக்கிபைன், ' வாக்களித்ைார்

சவங்கடாத்ரி.

பமலும் சில கிசுகிசுப்புகள்.

[360]
 சவளிபய வந்ைார் சபரியசபத்து.

'வருந்துகிபைன், நண்பர்கபை. காசி வீைண்ணா பிைப்பால்

இந்துைான். நீங்கள் நிரனத்திருக்கும் ஹஸன்கான் அவைல்ல. இந்து
முரைப்படி அவரைத் ைகனம் சசய்வதுைான் சரி.'

ஏமாற்ைத்தினால் அந்ை முஸ்லிம் சபரியவர்களின் முகம் கூம்பின.

எனினும் சபருந்ைன்ரமயுடன் தீர்ப்ரப ஒப்புக் சகாண்டார்கள்.
ஒவ்சவாருவைாக சவளிபயறினார்கள்.

அத்ைரன கூலியாட்களில், மூன்று ஆட்கள் மட்டும், ைரலயில்

நீல முண்டாசு கட்டிக் சகாண்டிருந்ைார்கள். அது ைான் அரடயாைம்,
சபரியசபத்து சைாடர்பு சகாள்வைற்கு.

உரடத்ை கற்கரை எடுத்துச் சசன்று சகாண்டிருந்ைான் ஒருவன்.

எச்சரிக்ரகயுடன் பார்த்துக் சகாண்ட பின்னர் அருகில் அரழத்ைார்
அவரன.

'என்ன, சிைம்பைம் எங்பக இருக்கிைார் என்று சைரிந்து விட்டைா?’’

'அரைத்ைான் பைடிக் சகாண்டிருக்கிபைாம், ' ைகசியக் குைலில்

பதில் கிரடத்ைது. 'நீங்கள் அடிக்கடி எங்களுடன் பபச பவண்டாம். '

'ஏன்? 'கும்பினி வக்கீல் இல்ரல, ஐஸா கூலி என்பவர்? நம்

உடன்படிக்ரக அவர் காதுக்கு எட்டியிருக்கிைைாம். துரைகளிடம்
வத்தி ரவத்திருப்பைாகக் பகள்வி. '

மீரச நுனிகரைச் சுண்டினார் சபரியசபத்து. 'காசி வீைண்ணா

ைகனம் ஆகிவிட்டைல்லவா?"

'ஆகிவிட்டது.'

'அப்புைம் என்ன? ஒரு பகலிச் சிரிப்பு. 'சாம்பரல பவண்டுமானால்

ஒரு சபட்டியில் பபாட்டுப் புரைத்து அடக்கம் பண்ணட்டும்! என்
தீர்ப்புத் தீர்ப்புத்ைான். பயப்படாமல் பவரலரயக் கவனி.'

[361]
 "எங்கரைப் பற்றிப் பயம் இல்ரல. ைாங்கள்...' 'என்ரனயா!'
பமலும் சபரிைாக நரகத்ைார் சபரிய சபத்து. 'கும்பினியானுக்கு
அத்ைரன...'

'ஐயா சபரியசபத்து!" ைகுநாைரின் உற்சாகமான அரழப்பு.

'உங்கரை எங்சகல்லாம் பைடுவது? வாருங்கள், வாருங்கள்!"

'இபைா வந்பைன், ' இைண்சடட்டில் நண்பரை அரடந்ைார்

சபரியசபத்து. "ஏது, சிங்காவைம் பகாட்ரடரயபய பிடித்து விட்ட
சந்பைாஷத்தில் இருக்கிறீர்கபை?'

'பின்பன! இடிக்கவும் மின்னவும் ஆைம்பித்ை பிைகு, மரழ

வருபமா வைாபைா என்ைா கவரலப்படுவார்கள்?" சபரியசபத்துவின்
கைங்கரைப் பிடித்துக் குலுக்கினார் ைகுநாைர். 'கல்கத்ைாவிலிருந்து
கப்பல் வந்துவிட்டது. சபட்டி சபட்டியாகத் ைைவாடங்கள் எவ்வைவு
வரக சவடி மருந்துகள்! துரைமார்கள் உங்கரையும் என்ரனயும்
எதிர்பார்த்துக் சகாண்டிருக்கிைார்கள். நீங்கள் பாட்டுக்கு... ' சைானி
ைாழ்ந்ைது. 'மருமாரனக் கண்டுபிடித்து விட்டீர்கைா?"

'முயற்சி நடக்கிைது', சபரியசபத்துரவயும் சைாற்றிக் சகாண்டது

பைபைப்பு. 'ஆயுைங்கள் வந்ைாயிற்சைன்ைால் இன்று இைபவ நாம்
புைப்பட பவண்டியிருக்குபம?”

கவர்னரின் அலுவலக வாசலில் எத்ைரன சநருக்கடி! என்சனன்ன

சந்ைடி! கூலியாட்களின் ைரலயிலிருந்து சுரமகள் இைங்கியவாறு
இருந்ைன. 'இப்படி ரவ இந்ைப் பக்கம். நகரு. சைாடாபை. ஏன், இது
நரனந்திருக்கிைது? ைண்ணிர் படாமல் சகாண்டுவைத்
சைரியவில்ரல? இதிபல ஒன்று குரைகிைபை?'... இப்படிப் பல
கட்டரைகள். கவர்னர் பயல் துரைரய அங்பக காணவில்ரல.
பிைைம பீைங்கி ைைபதியான சகஷ்ஷாம் துரை, இரும்புப் பந்து
பபான்ை சபாருரைக் ரகயில் ரவத்து ஆைாய்ந்து சகாண்டிருந்ைார்.
பபமாஸ்டைான வில்லியம் ஃப்பைஸர் ஒரு துப்பாக்கிக்காக இலக்குத்
பைடிக் சகாண்டிருந்ைார். பண்டகசாரல பமற்பார்ரவயாைைான ஜான்
[362]
சசய்னி, சபட்டிசயான்ரை உரடத்துக் சகாண்டிருந்ைார். சூழ்ந்ைாற்
பபால நின்றிருந்ைார்கள் சில துபாசிகளும் சிப்பாய்களும்.

'பார்த்தீர்கைா!' என்ைார் சகஷ்ஷாம் சபருரமயுடன். 'பகலுக்கு

பமல் வந்துவிடும் என்று சசான்னால் நம்ப மாட்படன் என்கிறீர்கபை!
இவ்வைவும் புத்ைம் புதிய நவீனமான ைைவாடங்கைாக்கும்!"

சபரியசபத்துவின் கண்கள் இரமக்க மைந்ைன. பிைமித்து நின்ைன.

இந்ைக் கருவிகரை அவர் பார்த்ைதுமில்ரல,
பகள்விப்பட்டதுமில்ரல. 'இன்ரைக்பக புைப்பட்டு விடலாம்
பபாலிருக்கிைபை சிங்காவைத்துக்கு?" என்ைார்.

'ைரடபயயில்ரல', ஃபிபைஸர் துரை முறுவல் பூத்ைார்.

'இரவகரைக் ரகயாளுவைற்கு அதிகப் பயிற்சி கூடத் பைரவ
இல்ரல. இல்ரலயா மிஸ்டர் சகஷ்ஷாம்?"

"ஆம், ஆம், ' ரகயிலிருந்ை உருண்ரடரயக் காட்டினார் அந்ைப்

பீைங்கித் ைைபதி. 'இது என்னசவன்று சைரியுமா, சபரியசபத்து ?"

'பரிகாசம் சசய்கிறீர்கைா?' என்ைார் சபரியசபத்து.

'உங்களுக்கு, ைகுநாைர்?"

'பார்த்ைதுகூட இல்ரல."

'சவடிமருந்துப் சபாடி அரடத்ை குண்டு. பீைங்கிபயா

துப்பாக்கிபயா பவண்டியதில்ரல. ரகயால் வீசி எறிய
பவண்டியதுைான். விழுந்ை இடத்தில் சவடிக்கும். தீப்பிடிக்கும்."

“எங்கள் புைாணங்களில்ைான் இந்ை மாதிரி கரணகரைப் பற்றிப்

படித்திருக்கிபைாம்,' என்ைார் சபரியசபத்து.

"ஓ! இந்ைாருங்கள் சபரியசபத்து. எறிந்து பாருங்கள், ' சகஷ்ஷாம்

ஒர் உருண்ரடரய நீட்டினார்.

‘'பவண்டாம், பவண்டாம். ஏன் வீணாக்குகிறீர்கள்?"

[363]
 "பைவாயில்ரல. பண்டத்தின் ைைத்ரையும் பரிபசாதித்துப் பார்க்க
பவண்டாமா? எறியுங்கள். '

சபரியசபத்து அரைக் ரகயில் வாங்கிக் சகாண்டார்.

கனமாயிருந்ைது. ஓைைவு அச்சத்ரையும் ஏற்படுத்தியது. எதிபை
சைரிந்ை சவற்று ரமைானத்தில் பார்ரவரயச் சசலுத்தினார். "எங்பக
எறியட்டும்?' என்று பகட்டார்.

'ஓ! இலக்குக் பகட்கிை அைவுக்குத் பைர்ச்சி சபற்று விட்டீர்கைா'

சிரித்ைார் சகஷ்ஷாம் துரை. அவர் விழிகளும் ஆைாய்ச்சி சசய்ைன.
பிைகு சசான்னார்: "அபைா, புளிய மைத்தின் பக்கத்திபல ஒரு
பாழரடந்ை குடிரச, அரை எப்படியும் ைகர்க்கத்ைான் பபாகிபைாம்.
இல்ரலயா, சசய்னி?"

மூன்று பைங்கிகளின் பார்ரவயும் ஒன்பைாசடான்று கலந்ைன.

'அந்ைக் குடிரசைாபன! ஆமாம், ஆமாம்,' என்ைார்கள் சசய்னியும்
ஃபிபைஸரும்.

சபரியசபத்து ரககரை அகல விரித்ைார். வீசினார் ஓங்கி.

படீசைன்று சவடித்ைது குண்டு. குபிசைன்று பற்றிசயரிந்ைது குடிரச
சடசடசவன மடிந்ைன மூங்கிலும் மைமும்.

“எப்படி?" என்ைார் சகஷ்ஷாம். 'குறி பிைமாைம்' பாைாட்டினார்

ைகுநாைர். திமுதிமுசவன்று ஓடிவந்ைனர் இைண்டு சிப்பாய்கள். மூச்சு
இரைக்க இரைக்கச் சலாம் ரவத்ைனர். 'அது... அந்ைக்
சகாட்டரகயில்... ' எரியும் இடத்ரைக் ரககள் காட்டின. 'அங்பக... '

'என்ன அங்பக?'

'ஒரு ரகதிரய அரடத்து ரவத்திருந்பைாம் ைற்காலிகமாக...''

'என்ன? சீறினார் சகஷ்ஷாம்.

'கடல் சபாங்கியபபாது பந்பைாபஸ்துக்காக... பாதுகாப்புக்காக... '

[364]
 'முன்பன எங்களுக்குச் சசால்ல பவண்டாமா அரை?' மூன்று
பைங்கியரும் மீண்டும் பார்த்துக் சகாண்டனர் ஒருவரை சயாருவர்.
'வாருங்கள் பார்க்கலாம். ரகதியா இருந்ைான்? எந்ைக் ரகதி?
பரிைாபம், பரிைாபம்...'

ஆணி அடித்துவிட்டார்கைா சபரியசபத்துவின் காலில்? நகைாமல்

நின்ைார் அவர். ைத்ைம் கட்டி சவளிறிப்பபான முகத்ரைப் பார்க்கபவ
பயமாயிருந்ைது ைகுநாைருக்கு. சமைனமாக அவர் ரககரைப் பற்றிக்
சகாண்டார்.

பின்சைாடர்ந்ைார் துரைமார்கரை. அைற்குள், சிப்பாய்கள் சிலர்

எரிகின்ை குடிரசக்குள் நுரழந்துவிட்டார்கள். சிரைந்து கருகி,
உருக்குரலந்திருந்ை ஒரு சமலிந்ை உடரல சவளிபய இழுத்துப்
பபாட்டார்கள்.

நடுங்கும் கண்கரை உயர்த்தி பநாக்கினார் சபரியசபத்து. அவர்

சைாண்ரடயில் எதுபவா சிக்கியது. அடிவயிற்ரைப்
பிரசந்சைடுத்ைது.

ஒரு சிப்பாய் சைரிவித்ைான். 'இவன் சபயர் சிவசிைம்பைம். '

'ஆ' ைன்ரன மீறி அலறிவிட்டார் சபரியசபத்து. 'என்ன மிஸ்டர்

சபரிய சபத்து? ஏன் கூவினர்கள்? உங்களுக்குத் சைரிந்ைவனா
இவன்?' அரசயாை விழிகைால் பநாக்கியபடி அடுக்கினார்
பகள்விகரை, சகஷ்ஷாம் துரை.

சசய்னி துரை அவரைபய பார்த்துக் சகாண்டிருந்ைார். ஃபிபைஸர்

துரை அவரைபய கவனித்துக் சகாண்டிருந் ைார்.

சபரியசபத்து, சவளிபயைத் துடித்ை வார்த்ரைகரைத்

சைாண்ரடக்குள் திருப்பியனுப்பினார். சபாங்கி வழியவிருந்ை
கண்ணிரைப் பின்னுக்குத் ைள்ளினார்.

'இவரனயா பச, பச! சைரியாபை' என்ைார்.

[365]
 பைங்கிகள் மூவரும் ஒருவரைசயாருவர் பார்ரவயினா பலபய
பாைாட்டிக் சகாண்டார்கள்.

(30)
எம்பிப் பறிக்க முயன்ைாள் கனிரய. பாைத்தின் சபருவிைல்கள்
ஈைமண்ணில் குழி ஏற்படுத்தின. குதிகால் உயர்ந்ை ைால், சலசலத்துக்
கீழிைங்கியது காற்சைங்ரக. அண்ணாந்ை பமாவாயின் கீபழ, சிவந்ை
கழுத்தின் பச்ரச நைம்பு பகாடிட்டது. இரட இன்னும் சிறுத்ைது;
பைாள் பமலும் பூரித்ைது.

அப்படியும் எட்டவில்ரல கனி.

'பாட்டி சுட்ட பழம் பவண்டுமா, சுடாை பழம் பவண்டுமா?"

மைத்திலிருந்து குதித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'அம்மாடி!" என்று

பயந்து பின்னரடந்ைாள் ைாமரை. கண்டசைமும், இடுப்பு
ஒட்டியாணமும், ரகவரையல்களும், பாைச்சலங்ரக களும் ஒபை
சமயத்தில் இரசகூட்டி, ைங்கள் திரகப்ரபயும் சவளியிட்டன.

'பபாங்கள்!' கண்ணிர் வந்ைது ஆனந்ைத்ைால்.

'பயந்து விட்டீர்கைா அைசி?' காஞ்சிபுைத்ைான் குறும்புச் சிரிப்ரப

சவளியிட்டான். 'சுட்ட கனியும் பவண்டாம், சுடாை கனியும்
பவண்டாம். இந்ைக் காைல் கனி கூட இருந்ைால் பபாதும்
என்கிறீர்கைா? '

சநருங்க வந்ைவரன, 'எட்டி நில்லுங்கள்!' என்று எச்சரித்ைாள்

ைாமரை.

"ஐபயா! அத்ைரன பகாபமா?"

'இல்ரல, காப்புக் கட்டியிருக்கிபைபன, பார்க்கவில்ரல?"

[366]
 அவைது மணிக்கட்டில் மஞ்சள் கயிறு இருந்ைது. திரகப்பு,
பகள்வியாயிற்று. "எைற்கு இது?"

'அைண்மரனயில் நாரை முைல் மூன்று நாட்களுக்கு விநாயகர்

பூரஜ. வருடா வருடம் சிவன் பகாவிலில் பண்டாைங்களுக்குச்
சாப்பாடு பபாடுவது வழக்கம். பூரஜ முடிகிை வரையில்...'

“பண்டாைம்... பண்டாைங்களுக்குச் சாப்பாடு...'

ைாமரையின் முகம் பகாபத்ைால் சிவந்ைது. 'இவ்வைவு நாள்

பிரிந்திருந்ைது பற்றி ஒரு வார்த்ரை இல்ரல... பண்டாைங்கரைக்
குறித்துச் சிந்ைரன சசய்ய இப்பபாதுைான் சமயம்
பார்த்தீர்கைாக்கும்?"

"மன்னிக்க பவண்டும் அைசி... பண்டாைம் என்ைதும் பவறு

நிரனவு... ' அைண்மரனக்குள்ளிருந்து கிருஷ்ணப்பரும்
சசன்னம்மாவும் வருவரைக் கண்டான் அவன். "வணக்கம்,
வணக்கம். '

'அட விநாயகர் பூரஜக்குத் ைவைாமல் வந்து விட்டாபை ைைபதி!'

என்று அதிசயித்ைார் கிருஷ்ணப்பர். 'பபான காரியம் காயா பழமா?"

'மிகப் பக்குவமாய்க் கனிந்திருக்கிைது!' சவற்றிச் சிரிப்பு

சவளிப்பட்டது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. "ஆனால் ஒரு பவண்டுபகாள். '

'சசால்லுங்கள்.'

'விநாயகர் பூரஜயின்பபாது பண்டாைங்களுக்குச் சாப்பாடு

பபாடுவைற்குச் சிவன் பகாவில் பவண்டாம். அைண்மரனயிபலபய
ரவத்துக் சகாள்பவாம். '

மூவரும் பார்த்துக் சகாண்டார்கள் ஒருவரைசயாருவர். 'ைைபதி

எரையும் திட்டத்பைாடுைான் சசால்வார். அப்படிபய சசய்பவாம்,'
என்று ஆபமாதித்ைார் கிருஷ்ணப்பர்.

[367]
 காஞ்சிபுைத்ைானின் புத்தி சுறுசுறுசவன்ைது. ரக துருதுரு சவன்ைது.
ைாமரை, கண்ணால் ைந்ை அைட்டல்ைான் அவரன விலக்கி
நிறுத்தியிருந்ைது.

அைண்மரனயின் இடதுசாரியிலிருந்ை விருந்து மண்டபத்துக்கு

ஒவ்சவாருவைாய்ப் பண்டாைங்கள் நுரழந்து சகாண்டிருந்ைார்கள்.

பசவகசனாருவன் காஞ்சிபுைத்ைாரன அணுகினான்.

'சவளியூரிலிருந்து வருகிை ஒரு பண்டாைத்ரைக்கூட விடவில்ரல.
பநபை அரழத்து வந்துவிட்படாம். மகா ஆனந்ைம் அவர்களுக்கு.'

'இருக்காைா பின்பன திருட்டுத்ைனமாக நுரழயவிருந்ைவர்களுக்கு

சவற்றிரல பாக்கு ரவத்ைல்லவா வைபவற்புக் கிரடக்கிைது!'
மனத்துக்குள் சிரித்துக் சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'சரி, பபா.
இைவு நான் சசான்னபடி... ' கண் சிமிட்டினான் - 'பலமான சாப்பாடு
பபாட்டுவிடு. '

'உத்ைைவு, ைைபதியவர்கபை!' குறும்புக்காைக் குழந்ரையின்

குதூகலத்துடன் அைண்மரன வாசலுக்கு வந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
காரல இைஞ் சூரியனின் கதிர்கள் அவன் பமனிரயத் ைழுவின.

என்ன இது ஆைவாைம்! ைானியமும் பருப்பும் அரிசியும் கறிகாயும்

சுமந்து பல கிைாமத்ைவர்கள் நின்றிருந்ைார்கள். வாயிற்காப்பபார்
அவர் கரை உள்பை அனுமதிக்க மறுத்துக் சகாண்டிருந்ைார்கள்.

'எஜமான்' ரக கூப்பிக் கூவினான் அவர்களின் ைரலவனாகத்

பைான்றிய ஒரு கிழவன். 'விநாயகர் பூரஜக்குக் காணிக்ரககள்
சகாண்டு வந்திருக்கிபைாம். பண்டாைங்களுக்சகல்லாம் சாப்பாடு
நரடசபறுகிைைாபம அைண்மரனயில்! சரமயலுக்கும் உைவியாக
இருப்பபாம். எங்கரை உள்பை விட மறுக்கிைார்கபை!'

வாசல்காப்பபானின் பவல்கரைப் பறித்ைான் காஞ்சி புைத்ைான். தூை

எறிந்ைான். “முட்டாள்கபை! இந்ை உரழப்பாளிகளின் வியர்ரவயில்
எழுந்ைதுைான் இந்ை அைண்மரன அைச குலத்தின் பபாக வாழ்வுக்கு
[368]
முட்டுக் சகாடுப்பரவ இந்ை ஏரழகளின் ைரசகள்ைான்!
இவர்களுக்கா ைரட விதித்ைாய்!" கிைாமத்ைார்கரைப் பார்த்துக்
கூவினான்: 'வாருங்கள் நண்பர் கபை உள்பை வாருங்கள்!'

மரட திைந்ைாற்பபால் அந்ைக் கூட்டம் அைண்மரன சயங்கும்

பாய்ந்ைது.

சுளிர் சுளிர் படிர் படிர்!

ஐரயபயா என்ரன விட்டுவிடுங்கள் விட்டுவிடுங்கள்

சமாத்து, சமாத்து! குத்து! அம்மா அம்மா! ைாங்கவில்ரலபய!

திடுக்கிட்டாள், ைாயக் காய்கரை உருட்டிக் சகாண் டிருந்ை ைாமரை.
“என்ன அது? விருந்து மண்டபத்திலிருந்து என்சனன்னபவா
ஓரசகள் பகட்கின்ைனபவ?"

முறுவலித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'விருந்து நரடசபறு கிைது,

அைசி.' -

ைாமரையின் ைரல பலசாகத் திரும்பியது. கண்ணின் கருமணிகள்,

ஓைங்களுக்கு நகர்ந்ைன. மாதுரை வாய் சற்பை திைந்து சகாண்டது.
வினாடிக்கு வினாடி ஒப்பற்ை பாவங்கரைக் காட்டும் அந்ை
மதிவைனம், எரைபயா கூர்ந்து கவனிப்பைற்காக அரசவற்று
நின்ைது.

'ஐரயபயா அம்மா! எங்கரை விட்டுவிடுங்கள், சாமி!

ஓடிவிடுகிபைாம், விட்டுவிடுங்கள்!'

அலறிப் புரடத்துக் சகாண்டு ஓடிவந்ைார் கிருஷ்ணப்பர். 'ைைபதி!

ைாமரை! இசைன்ன அநியாயம்! இசைன்ன அக்கிைமம்!'

“என்ன சிற்ைப்பா? என்ன பநர்ந்ைது?" பைறிசயழுந்ைாள் ைாமரை.

[369]
 ரகரயப் பிரசந்துசகாண்டு விரைந்து வந்ைாள் முன்னாள் ைாணி
சசன்னம்மாவும். “ைாமரை சிங்காவைத்ரை ஆளுவது நமது
வம்சம்ைானா? அல்லது யாபைனும் அைக்கர்கைா?'

'என்ன நடந்ைது?" ைாமரையின் ைவிப்புக்கு, விருந்து

மண்டபத்திபலயிருந்து விரட வந்ைது, "ஐபயா! அடிக்காதீர்கள்
எங்கரை ைாங்க முடியவில்ரல!" என்று.

'பகட்டாயா ைாமரை காதில் விழுந்ைைா? சாப்பாட்டுக்கு வந்ை

பண்டாைங்களுக்குச் சவுக்கடி விருந்து நரடசபறுகிைது!"

'ஐபயா! ஏன்? ஏன்?' பைறினாள் ைாமரை. சசன்னம்மா சசான்னாள்:

“உணவு கிரடயாசைன்ைால், ஒடிப்பபாகிைார்கள் ஒட்டாண்டிகள்.
அரடத்து ரவத்ைா அடிப்பது? நமது பைம்பரைக்பக இழுக்கு!
ஏன்ைான் இந்ை அக்கிைமங்களுக்கு இடம் சகாடுத்ைாபைா?
ைைபதிைான் விைக்க பவண்டும். '

'அம்மா! அப்பா!' 'முைலில் அரை நிறுத்துபவாம், வாருங்கள். '

மார்பின்மீது புஜங்கரைக் கட்டி, கால்கரை அகலப் பைப்பி,
சகாட்டாை இரமகளுடனும் விைங்காை முறுவலுடனும் நிற்கும்
காஞ்சிபுைத்ைான்மீது ைாமரையின் பார்ரவ சசன்ைது. "இப்படி நீங்கள்
இைக்கமற்றுப் பபாவீர்கசைன்று நான் எதிர்பார்க்கபவயில்ரல."

'சசால்லி முடித்து விட்டீர்கைா எல்பலாரும்?' நரகத்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். 'அந்ைப் பண்டாைங்கள் எரைக் சகாடுக்க
வந்ைார்கபைா அரைத்ைான் சபற்றுக் சகாண்டிருக்கிைார்கள். இந்ைச்
சாப்பாடு பபாட்டிைாவிட்டால் நம்ரமச் சாப்பிட்டிருப்பார்கள்...'

'என்ன சசால்கிறீர்கள், ைைபதி? '

'வாருங்கள், காட்டுகிபைன். ' மூவரும் நடந்ைார்கள். விருந்து

மண்டபத்ரை சநருங்க சநருங்க, குழப்பம், கூச்சல், அமளி,
அழுரக அத்ைரனயும் அதிகப்பட்டன.

[370]
 'நிறுத்து நிறுத்து!" ரகரய இருமுரை ைட்டி ஆரணயிட்டாள்
அைசி.

ஒபை வினாடி. அரல நின்ைபைா? புயல் ஒய்ந்ைபைா? சாபத்ைால்

கற்சிரலயானாற் பபால, அத்ைரன பபரும் அரசவற்று நின்ைார்கள்.
ஓங்கிய சாட்ரடகள் ஓங்கியபடி நின்ைன. உருவிய வாள்கள், தூக்கிய
கால்கள், சகஞ்சும் முகங்கள், உருண்டுவரும் கண்ணிர்கள் - எல்லாம்
அப்படி அப்படிபய நின்ைன. அரிசி, கறிகாய் எடுத்து வந்திருந்ை
கிைாமத்ைார்களும் ஆங்காங்பக குழப்பத்துடன் நின்ைார்கள்.

மந்திைவாதிசயாருவன், மாயக்பகாரல ஆட்டினாபனா? உயிர்

சபற்ை சிரலகள் பபால் ஓடி வந்ைார்கள் பண்டாைங்கள்.

'அைசி! எங்கரைக் காப்பாற்றுங்கள்!' ைாமரையின் காலடியில்

விழுந்ைார்கள் சமாத்ைப் பபரும். 'சாப்பாடு பபாடுகிபைன் என்று
வைவரழத்து, சவுக்கடி ைருகிைார்கபை பாவிகள்! ைாணி, ைங்கள்
ஆட்சியில் இப்படிசயாரு அக்கிைமமா?'

'நிறுத்துங்கள் உங்கள் நாடகத்ரை கர்ஜித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'என்ன பநாக்கத்துடன், யாருக்காக நீங்கள் வந்தீர்கள் என்பது
இவர்களுக்குத் சைரியாது. எனக்குத் சைரியும்!" அைண்மரன
வீைசனாருவரன அருகில் அரழத்ைான். ஒரு பண்டாைத்ரை இழுத்து
அவன் முன்பன ைள்ளினான். 'இவனுரடய உரடகரையும், பைாளில்
மாட்டியிருக்கிை காவிப் ரபரயயும் பசாைரன பபாடு."

குழப்பத்துடன் நின்ைது கூட்டம். அந்ைப் பண்டாைத்தின்

ரபயிலிருந்து ஒவ்சவான்ைாய் எடுத்து ரவத்ைான் காவல் வீைன்.

திருபவாடு, திருநீற்றுச் சம்புடம், பாசுைங்கள் எழுைப்பட்ட

ஒரலச்சுவடிகள், ஜபமாரலகள், அவ்வைவுைான், ரபரயக்
கவிழ்த்து உைறினான் பரட வீைன்.

'அவ்வைவுைானா!' காஞ்சிபுைத்ைானின் கண்கள் ஆச்சரியத்ைால்

சைறித்ைன. நம்ப இயலாமல், ஒவ்சவாரு சபாருரையும் ைாபன
[371]
ரகயிசலடுத்துப் பரிபசாதித்ைான். சந்பைகத்ரைக் கிைப்பக் கூடிய
எரையும் காபணாம்.

"அபைா, அவரனப் பிடித்துச் பசாைரன பபாடு, ' இன்சனாரு

பண்டாைத்ரைக் காட்டினான்.

“என்ன இசைல்லாம்...' என்று சபாறுரமயிழந்ைாள் ைாமரை.

'சபாறுங்கள், அைசி. பிைந்து காட்டுகிபைன் இந்ைப் புைட்டர்களின்

சபால்லாத்ைனத்ரை!'

ஆனால் இைண்டாவது பண்டாைமும் நிைபைாதிபய. அவனுரடய

ரபயில் இருந்ைரவயும் ஓர் ஆண்டியின் உரடரமகபை.

அபைா அவன் இவன்! அங்பக நிற்கிைாபன! இபைா பபாகிைாபன!-

இப்படிச் சுட்டிக் சகாண்படயிருந்ைன காஞ்சிபுைத்ைானின் விைல்கள்.
பசாைரனக்கு பமல் பசாைரன நரட சபற்று முடிந்ைன.

ஒருவனும் பாக்கியில்ரல. காஞ்சிபுைத்ைான், ரககைால் அழுத்திக்

சகாண்டான் ைரலரய.

கிருஷ்ணப்பர் முன்வந்ைார். “ைைபதிக்கு...'

'சித்ைப் பிைரம பிடித்திருக்கிைபைா என்று ைாங்கள் சந்பைகிக்க

பவண்டாம். எனக்பக ஐயம் ஏற்பட்டு விட்டது, ' காஞ்சிபுைத்ைானின்
குைல் கம்மியது. பண்டாைங்கரை சநருங்கி, ஒவ்சவாருவர் முகமாக
உற்றுக் கவனித்ைான். ஊஹல்ம். ஒன்றுகூட, திருக்கழுக்குன்ைத்திபலா
சசன்ரனயிபலா சந்தித்ை முகமல்ல! ைரலக்கு பமல் ரகயுயர்த்திக்
கும்பிட்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'ஐயா, சபரியவர்கபை மன்னியுங்கள்
இந்ைப் பாவிரய ைப்பான கணக்குப் பபாட்ட எனக்கு என்ன
ைண்டரன வழங்கினாலும் ஏற்றுக் சகாள்கிபைன். '

'பாைகமில்ரல, பாைகமில்ரல. அைண்மரனயில் எத்ைரனபயா

உைவிகள் சபற்றிருக்கிபைாம் இதுவரை... இந்ைத் ைடரவைான்

[372]
இப்படி நடந்துவிட்டது... வருகிபைாம்,' ஒவ்சவாருவைாய்
சவளிபயறினார்கள் பண்டாைங்கள்.

ைரலகுனிந்து நின்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'அப்படித் ைாபன

திட்டம். இன்றுைாபன வந்திருக்க பவண்டும்... என்ன பநர்ந்ைது?... '
அவன் உைடுகள் முணுமுணுத்ைன.

சமய்யாகபவ திட்டம் ைவறிப்பபாய் வருந்துகிைாசனன்று

சைரிந்ைபின், சினம் சகாண்டு என்ன பயன்? 'ைைபதி, என்ன ைான்
நிகழ்ந்ைது? சசால்லுங்கபைன்," என்ைார் கிருஷ்ணப்பர்.
"ஆச்சரியத்ைால் பிைமிக்க ரவக்க நிரனத்பைன், உங்கள்
மூவரையும். நாபன பிைமித்து நிற்க பநரிட்டு விட்டது. என்
அகங்காைத்துக்குச் சரியான அடிைான். '

ைகுநாைரின் ைகசியப் பரடசயடுப்புத் திட்டத்ரை அவன்

விைக்கியபபாது, மூவரின் புருவங்களிலும் முடிச்சு!

'அப்பாரவத் ைப்பவிட்டதுைான் நம் ைப்பு', சநடுமூச்சு

சவளிப்பட்டது சசன்னம்மாவிடமிருந்து.

இருட்டில் சில ைரலகள் எட்டிப் பார்த்ைன. பணிவுடன் உத்ைைவு

பநாக்கி, ரககட்டி நின்ைன.

'அரிசி கறிகாயுடன் வந்ை கிைாமத்து ஆட்கள், ' என்ைார்

கிருஷ்ணப்பர்.

'பபாகச் சசால்லிவிடலாமா?' ைாமரை வினவினாள். ‘'பவண்டாம்,

பவண்டாம், 'ைடுத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'இன்றில்லாவிட்டாலும்
நாரைக்கு ைகுநாைர் ைன் திட்டத்ரை நிரைபவற்ைத்ைான் முயலுவார்.
மீண்டும் ைவறு ஏற்படாமல், எச்சரிக்ரகயாக, பமாசடிப்
பண்டாைங்கரை மட்டுபம பிடிக்கிபைன், பாருங்கள். '

'இந்ை ஆட்கரை... ' சசன்னம்மா பகட்டாள், எட்டி

நின்ைவர்கரைச் சுட்டிக்காட்டி.

[373]
 உைக்க உத்ைைவிட்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்: 'அைண்மரனயிபலபய
இருங்கள். ையாரித்ை விருந்துச் சாப்பாட்ரட நீங்கபை உண்ணலாம்.
அைண்மரன அதிகாரியிடம் நான் சசான்னைாகச் சசால்லுங்கள்.
படுக்க வசதி சசய்து ைருவார். '

'மிக்க நன்றி ஐயா...' பணியாட்களின் குழு, பல்பவறு திரசகைாகப்

பிரிந்ைது; இருளில் கலந்து மரைந்ைது.

குறிப்பறிந்து விலகினார்கள் கிருஷ்ணப்பரும் சசன்னம்மாவும்.

சாைைத்தில் ரகயூன்றி நின்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். உைக்கத்தில்

ஆழ்ந்து சகாண்டிருந்ை ஊர், மினுக் மினுக்சகன்ை ஆறுைரல
அவனுக்காகத்ைான் கூறுகிைபைா?

அவன் பைாரைத் ைழுவுவது பபால் நின்ைாள் துடியிரடயாள்.

'கரைத்து விட்டீர்கள்? இல்ரலயா?"

'ரகயாலாகாைவனின் பவைம் அது', சிரித்துக் சகாண்பட அவள்

முகத்ரை பநாக்கினான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'நாரைய
கண்காணிப்ரபயாவது சவற்றிகைமாக முடிக்க பவண்டுபம? அந்ை
பயாசரனயில் இருக்கிபைன். '

"பயாசரன எவ்வைவு பவண்டுமானாலும் சசய்யுங்கள்!',

சகாஞ்சினாள் ரபங்கிளி. ''சசயலில் இைங்கும் பபாதுைான்
திக்திக்சகன்றிருக்கிைது. '

'பயப்படாதீர்கள். என் நாடகங்களின் இறுதிக் காட்சிகளில்

நரகச்சுரவைான் சகாப்புளிக்கும். பார்த்தீர்கபை?"

"பசார்வில்ரல என்கிறீர்கள். ஆனால் கசப்புத் சைரிகிைது நிரைய."

அவன்மீது பட்டுவிடாமல் ஆனால் சநருங்கி நின்ைாள் ைாமரை.
"இந்ை மனநிரலயுடன் எங்பகயும் பபாகாதீர்கள். நீங்கள் என்
அருகில் இருப்பது ஆயிைம் யாரனப் பரடக்குச் சமம். '

[374]
 'இல்ரல அைசி. இப்பபாது விரட சகாடுங்கள்,' சமல்ல
விலகினான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'சைய்வநாயகியிடமிருந்து எனக்குத்
ைகவல் வைபவண்டும். எப்பபாது, எப்படி வருபமா சைரியாது.
ஊரின் நுரழவு வாயிலில் நான் அவளுக்காகக் காத்திருப்பது
நல்லது."

பிரியாவிரட ைந்ைாள் பாரவ. அவள் உள்ைத்தின் ஆழத்தில்

ஏபனாசவாரு சஞ்சலம் அரலயடித்ைவாறிருந்ைது.

ஓரடயின் குறுக்பக ஒரு மைகடி. காஞ்சிபுைத்ைானின் கால்

நரனந்து சகாண்டிருந்ைது ைண்ணிரில். ஆனால் பார்ரவ
பதிந்திருந்ைபைா சாரலயில்.

க்ைக் க்ைக் க்ைக். நாரலந்து வாத்துக்கள் அவன் கால்கரைக்

குறுகுறுக்கச் சசய்ைன. 'பபா, பபா, ' காரல உைறிவிட்டுச் சாரலரய
பநாக்கினான். சவகு சைாரலவில் ஒர் இைட்ரட மாட்டு வண்டி
வருவது சைரிந்ைது. அைன் கூண்டிலிருந்ை தீப்பந்ைம் ஆடி
அரசவரைக் கண்டான். நிச்சயம் அதில்ைான் ைகவல் வருகிைது.
அல்லது சைய்வநாயகிபய வருகிைாபைா?

எழுந்திருக்க முயன்ைான். கரடசியாக வந்ை ஒரு வாத்து காரலப்

பிடித்து இழுத்ைது.

'விடு விடு. நான் பபாகபவண்டும்', சசல்லமாய் அரைத் ைட்டிக்

சகாடுக்கக் குனிந்ைான். என்ன அது?

காஞ்சிபுைத்ைானின் ரக, அந்ை ஒற்ரை வாத்தின் கழுத்ரைத்

ைடவியது.

பட்டு நூலில் பகாத்ை ஓரலக் கிறுக்கு! முடிச்ரச அவிழ்த்ைான்.

நூரல எடுத்ைான். ஓரலரயப் பிரித்ைான். மாட்டு வண்டி அருகில்
வந்ைது. சற்று நிறுத்ைச் சசால்லி, சவளிச்சத்தில் படித்ைான்:

[375]
 'ஓரடக்கரைபயாடு பமற்பக வந்ைால் நீல மாளிரக சைரியும்.
பின்புைத்துக் கைரவ மூன்று முரை ைட்டவும்.-சை." சைய்வநாயகி
முன்பப வந்துவிட்டாைா? எது ஓரடக் கரை? எது பமற்குத் திரச?
எது நீல மாளிரக?

பைபைப்பு அவன் எண்ணத்ரைக் குழப்பியது. கால்கரைப் புயல்

பவகத்தில் இயக்கியது. ஒடினான் இருரைக் கிழித்ை வண்ணம். /

மைளிரக சைரிந்ைது. பின்வாசல் வந்ைது. ைட்டினான் மூன்று

முரை. /

கைவு திைந்ைது. குளிருக்குப் பபர்த்துக் சகாண்டிருந்ை

கிழவிசயாருத்தியின் உருவம் சவளிப்பட்டது. அவள் கூறினாள்:

'திட்டம் மாறிவிட்டது.' * குைரலக் பகட்ட காஞ்சிபுைத்ைான்

திரகத்ைான்: "நீங்கைா!' "ஆமாம், ' என்ைாள் சைய்வநாயகி.
'அப்பாவும் ைகுநாைரும் சற்ரைக்சகல்லாம் வந்துவிடுவார்கள். பிைகு
மூவரும் கிைம்பிவிடுபவாம்."

'பண்டாைங்கள்? '

"அந்ைத் ைந்திைத்ரை ரமசூர் நாயகர்கள் முன்பப ஒரு முரை

ரகயாண்டு விட்டார்கைாம். இப்பபாது பண்டாைம் என்ைாபல
எல்பலாரும் எச்சரிக்ரகயரடந்து விடுகிைார்கைாம். பவறுவிைமாக
ஆட்கரை அனுப்பத் திட்டமாகியிருக்கிைது.

“என்ன விைமாக?' இருக்ரக சகாள்ைவில்ரல காஞ்சி

புைத்ைானுக்கு.

'அைண்மரனயில் இம்மாைம் ஏபைா விநாயகர் பூரஜ நடப்பது

வழக்கமாபம? அைற்காகப் பல பபருக்கு விருந்து
பபாடுவார்கைாபம?”

'ஆமாம், ஆமாம்.'

[376]
 'விருந்துக்குக் காய்கறி, அரிசி, பருப்பு, சவல்லம் முைலியன
சகாண்டு பபாகும் ஆட்கைாகவும் சரமயலுக்குத் துரண சசய்யும்
ஆட்கைாகவும் உைவாளிகரை அனுப்புவசைன்று முடிவு
சசய்திருக்கிைார்கள். அப்படி வருகிைவர்கரைத் ைடுத்து விடுங்கள்...
ஏன்? ஏன் அப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்?"

''காலம் கடந்துவிட்டது. காலம் கடந்து விட்டது!' பைறினான்

காஞ்சிபுைத்ைான். 'மிகவும் ைாமதித்துச் சசால்கிறீர்கள் ைகவரல.
ஏற்சகனபவ அவர்கரை அனுமதித்து விட்படபன... '

பைபைக்கும் தீபங்களுடன் சைாரலவில் சஜாலித்ைது அைண்மரன.

எரைக் காக்க நிரனத்ைாபனா அது, எவரைக் காக்க

முயன்ைாபனா அவள் - எதிரியின் பிடியில்!

காக்க பவண்டிய காஞ்சிபுைத்ைான், காலுக்கு விலங்கிட்டாற் பபால்

நின்ைான் - அைண்மரனக்கு சவளிபய!

(31)
பமானத் ைவமிருந்ைாள் இைவைசி. ஓரட நீர் ஒன்றுைான் சமல்லச்
சலசலத்துக் சகாண்டிருந்ைது. வைலாறு சைாடங்கிய காலந்சைாட்டு,
அது பார்த்ை மனிைர்கள் எவ்வைபவா கண்ட நிகழ்ச்சிகள்
எத்ைரனபயா? வாய் ஓயாமல் பபசுவைற்கு விஷயம் இருந்ைது
அைனிடம். பபசிக்சகாண்டிருந்ைது. மற்ை எங்சகங்கும் நிசப்ைம்.

நீல மாளிரகக்கு சவளிபய ஒரு பல்லக்கு வந்து நின்ைது.

இருட்டில் சசதுக்கிய சிரலகள் பபால இைண்டு உருவங்கள் முகம்
சைரியாவிட்டாலும், உடல் அரமப்பிலிருந்து ஊகிக்க முடிந்ைது
அவர்கரை. சபரியசபத்துவும் ைகுநாைரும்ைான்.

ஆட்களிடம் உத்ைைவிட்டார் ைகுநாைர்: "கட்டிலில் கிடப்பவரைப்

பத்திைமாக எடுத்து வா. மயக்கம் கரலந்து விடக்கூடாது."
[377]
 ஆட்கள் மாளிரகக்குள் சசன்ைார்கள். தூக்கி வந்ைார்கள் சுருண்டு
மயங்கிய உருவத்ரை. "சமல்ல, சமல்ல, ' என்ைார் சபரியசபத்து
கவரலயுடன்.

சிவிரக புைப்பட்டது. சபரியவர்கள் இருவரும் முன்பன நடந்ைனர்.

ஒரடபயாடு ஒட்டிய வண்ணம் பமற்குத் திரசயில் கூப்பிடு தூைம்
சசன்ைதும் ஒரு பிள்ரையார் பகாயில் சைன் பட்டது.

இரும்புக் கிைாதிரயத் ைள்ளினார் ைகுநாைர். இடுப்பிலிருந்ை

திைவுபகால், பூட்ரடத் திைந்ைது. அரை ஆள் உயைமிருந்ைது
பிள்ரையார் சிரல. "சற்றுக் ரக சகாடுங்கள், ' என்று அரழத்ைார்
ைகுநாைர்.

விவைம் புரியாை குழப்பம், சபரியசபத்துவின் முகத்தில். ஏபைா

பகட்க நிரனத்ைார். ைகுநாைர் முகத்தில் காணப் பட்ட தீவிைம் அவர்
வாரய அரடத்ைது.

பிள்ரையார் சிரலரய நகர்த்தியதும், சபரும் பள்ைசமான்று

சைன்பட்டது. காலால் ைடவிப் பார்த்ைார் ைகுநாைர். படிக்கட்டுக்கள்
ைட்டுப்பட்டன.

'அைண்மரனக்குள் இருக்கும் யாரன மண்டபத்துக்குச் சசல்கிைது

இந்ை வழி, ' விைக்கிய ைகுநாைர் சிவிரக தூக்கிய ஆட்கரைக் ரக
ைட்டிக் கூப்பிட்டார்.

மணி தீபங்கள் அைண்மரனக்குள் ஒவ்சவான்ைாய்

அமர்த்ைப்பட்டன.

எப்படிப்பட்ட எரிமரலயின்மீது உட்கார்ந்திருக்கிபைாம் என்று

அந்ை மூவருக்கும் சைரியாது.

“சகாஞ்சபநைம் பபசிக் சகாண்டிருக்கலாம் சும்மா, ' என்ைாள்

ைாமரை. "தூக்கம் பிடிக்கவில்ரல."

[378]
 'எனக்கும்ைான்', சநட்டுயிர்த்ைாள் சசன்னம்மா. "அப்பாவின்
அடுத்ை ைகசியத் திட்டம் என்னசவன்று ைைபதி அறிந்து வந்து
சசால்கிை வரையில் எனக்கு நித்திரை சகாள்ைாது."

கிருஷ்ணப்பர் முறுவலித்ைார். சசன்னம்மாள் சினந்ைாள். 'ஏன்

சிரிக்கிறீர்கள்? என் ைந்ரைரயப் பற்றி நாபன ைரல குனிந்து
சகாண்டுைான் இருக்கிபைன். ைாங்கசைான்றும் பகலி சசய்ய
பவண்டாம்.'

'அடடா! உன்ரன நிரனத்துச் சிரிக்கவில்ரல. ைாமரைரய

நிரனத்பைன். சிரிப்பு வந்ைது.'

திடுக்கிட்டாள் ைாமரை. 'ஏன்? எனக்சகன்ன வந்ைது?"

கிருஷ்ணப்பர் சிரித்ைார்: சநருப்புக்கும் காற்றுக்கும் நீருக்கும்
பைவர்கள் இருக்கிை மாதிரி, தூக்கத்ரை விைட்டுவைற்கும் ஒருவன்
இருக்கிைாபன, நிரனவில்ரலயா? இனிப்பான வில்ரலயுரடய
அந்ைப் சபால்லாைவன், சைாம்பத்ைான் சகாடுரமப்படுத்துகிைான்
உன்ரன இல்ரலயா ைாமரை?'

ைாமரை முகம் சிவந்ைாள். சசன்னம்மா புரிந்து சகாண்டாள்.

"அவன் எப்பபர்ப்பட்ட வில்லாளியாகத்ைான் இருக்கட்டுபம! நமது
ைைபதியின் முன்பன நிற்க முடியுமா, என்ன அவரைக் கண்டவுடபன
எடுத்துவிட மாட்டானா ஒட்டம்!'

'ஆனால் அப்புைம் மட்டும் ைாமரைக்குத் தூக்கம் வந்து விடப்

பபாகிைைா என்ன!' என்ைார் கிருஷ்ணப்பர்.

'பபாதும், பபாதும்!" ைாமரை முகத்ரைப் சபாத்திக் சகாண்டாள்.

'நீங்கள் என்சனன்னபவா பபசுகிறீர்கள். எனக்பகபனா திக்திக்சகன்று
இருக்கிைது."

'அசடு, ைாமரையின் கூந்ைரல வருடிக் சகாடுத்ைாள் சசன்னம்மா.

“இனிபமல் என்ன அபாயம்? வைவிருந்ை அபாயம் கூட
விலகிவிட்டபை! பண்டாைங்கைாக வந்திருக்கக் கூடியவர்கள்
[379]
வைவில்ரல. பவறு எந்ை மாதிரி வைப்பபாகிைார்கள் என்று
அறிந்துவைத் ைைபதி பபாயிருக்கிைார். நிச்சயம் அந்ை
அபாயத்ரையும் ைடுத்துவிடப் பபாகிைார். அப்புைம் என்ன?”
சவளிபய நிழலாடுவரைக் கண்டார் கிருஷ்ணப்பர். 'ஏனப்பா,
நீங்கசைல்லாம் படுக்கப் பபாகவில்ரலயா?"

'இபைா பபாகிபைாம் எஜமான், ' என்ைான் மரைவாகப் பபாய்க்

சகாண்டிருந்ை கிைாமத்ைான்.

"என்ன அது ரகயிபல?" கிருஷ்ணப்பர் எழுந்து சசன்ைார்.

'இது... இது...' ரகயிலிருப்பரைக் காட்டினான் அந்ை ஆள். 'இது

சவறும் இரும்புக் குண்டு, எஜமான்."

“எைற்கு இது?'

'எஜமான் பகாபிக்கக் கூடாது, ' ைரலரயத் ைாழ்த்தினான் அவன்.

"அைசரைக் பகட்காமல் சசய்யக்கூடாது என்பைன். ரபயன்
பகட்கவில்ரல. '

'விஷயத்ரைச் சசால்லு.'

'அைண்மரனத் பைாட்டத்து வாைாமைத்தில் ஏறி வாைாங்

சகாட்ரடகரைப் பறித்துவிட்டான் புத்தியில்லாை ரபயன். இப்பபாது
உரடத்துத் ைா என்று பிடிவாைம் பிடிக்கிைான். மூரலயில் கிடந்ை
இரை எடுத்துப் பபாகிபைன். '

கிருஷ்ணப்பர் அந்ை இரும்புக் குண்ரட வாங்கிப் பார்த்து விட்டுத்

திருப்பித் ைந்ைார். 'வாைாங்சகாட்ரட உரடப்பைற்கு பவடிக்ரகயான
கருவிைான். அைண்மரனயில் இந்ை மாதிரி நான் பார்த்ைபை
கிரடயாது.'

அவன் பபாய்விட்டான்.

[380]
 சற்றுத் ைள்ளி இன்னும் இைண்டு மூன்று பபர்களின் கிசு கிசுப்பு.
'ஊஹூம்... நான் மாட்படன்... நீபய பகள்...'

“என்ன அது?’ என்று பகட்டார் கிருஷ்ணப்பர். கிைாமத்துப்

சபண்சணாருத்திரய முன்பன இழுத்து வந்ைார்கள் இைண்டு மூன்று
பபர். சபாற்சகாடியான பைகம். கிைாமத்து அலங்காைம். வாலிப
விருந்து பரடக்கும் வைமான உடற்கட்டு.

'எங்கள் பக்கத்தில் இவளுக்கு நல்லபபர் எஜமான், சபரிய

நாட்டியக்காரி என்று. சைருக்கூத்திபல இவள் பபாடாை
பவடமில்ரல...'

சசன்னம்மாவும், ைாமரையும் எழுந்து வந்ைார்கள். அந்ை யுவதிரய

வியப்புடன் பார்த்ைார்கள்.

'இங்பக சகாஞ்சம் ஆடச் சசால்லலாமா?' ைாமரை ஆவலுடன்

பகட்டாள் சசன்னம்மாவிடம்.

கிைாமத்துப் சபண் ைடாசலன்று காலடியில் விழுந்து வணங்கி

எழுந்ைாள். 'அைசி! அரைபயைான் நானும் பகட்டுக்
சகாண்டிருக்கிபைன், இவர்களிடம். அைசியின் முன்னிரலயில் இந்ை
ஏரழ ஆடிக் காட்ட பவண்டுசமன்று சகாள்ரை ஆரச எனக்கு.
ஒருவைாவது ைங்களிடம் சிபாரிசு சசய்ய மாட்படசனன்று
சசால்லிவிட்டார்கள். '

'ஆடு, பார்க்கலாம், ' ைாமரையும் மற்ைவர்களும் இருக்ரகக்குச்

சசன்று அமர்ந்ைார்கள்.

அந்ைப் சபண் ஒரு பால் குவரைரயக் ரகயிசலடுத்துக்

சகாண்டாள். அறிவும் உள்ைமும் கிறுகிறுக்க, ஆடலானாள் சுழன்று
சுழன்று.

ஆடிய வண்ணபம ஒவ்சவாருவர் ரகயிலும் குவரைரயத்

ைந்ைாள். பாரல ஊற்றினாள்.

[381]
 அவரைப் பார்த்ைபடிபய, அவள் ஆட்டத்ரை ைசித்ை படிபய
பாரல அருந்திய மூவரும் சமல்ல சமல்ல மயங்கினார்கள்.
ஆசனத்திபலபய சாய்ந்ைார்கள்.

ஆடிக்சகாண்டிருந்ைவள் நிறுத்தினாள்.

'கிைாமத்து ஆட்கள் பைபைப்புடன் உள்பை வந்ைார்கள்.

ைரலவனாக இருந்ை ஒருவன் கட்டரையிட்டான். 'ஊம், ஊம்.
ஒவ்சவாருவரையும் அவைவர் அரையில் சகாண்டு பபாய்ச் பசர்த்து
விடுங்கள்... ைகுநாைர் வந்ை பிைகு மற்ைரைக் கவனித்துக் சகாள்வார்.
'

"சைய்வநாயகி சைய்வநாயகி யாரன மண்டபத்தின் பின்புைத்தில்

பல்லக்கு மரைவாக நிறுத்ைப்பட்டிருந்ைது. அரை பநாக்கிக்
குனிந்ைார் சபரியசபத்து. திரைரய நீக்கி, உள்பை கிடக்கும்
உருவத்திடம் பபசினார். பல்லக்கின் பட்டுத் திரைக்குக் கூடக்
பகட்டிைாது. அத்ைரன ைாழ்ந்ை ைகசியமான குைல்.

பல்லக்குக்குள் அரசபவயில்ரல.

ைகுநாைர் வானத்ரைப் பார்த்ைார். நட்சத்திைங்கள் என்சனன்ன

நிரலயில் இருக்கின்ைன என்பரை அவர் கண்கள் ஆைாய்ந்ைன.
பநைம் என்னவாயிருக்கும் என்பரைப் புத்தி கணித்ைது.

உள்ைங்ரகயில் குத்திக்சகாண்டு, அரடபட்ட புலி பபால்

உலாவினார் ைகுநாைர். "சபரியசபத்து, இன்பைாடு நான் பட்ட
அவமானசமல்லாம் முற்றுப் சபறும்; என் பைவிரயப்
பறித்ைவர்களின் பல்ரலப் பறிக்கப் பபாகிபைன்! என்ரன நாட்ரட
விட்டுத் துைத்தினார்கபை! அவர்களுரடய நாடி விழுந்து
சகாண்டிருக்கிைது சபரியசபத்து, நாடி விழுந்து சகாண்டிருக்கிைது!'

பைாரைத் ைட்டிச் சாந்ைப்படுத்தினார் சபரியசபத்து. 'ைாழி

பத்திைமாயிருக்க பவண்டும், ைகுநாைபை! சவண்சணய்க்கு
அவசைப்படாதீர்கள். விடிவைற்கு இைண்டு நாழிரக முன்புைான்,
[382]
அைண்மரன சமாத்ைமும் அயர்ந்திருக்கும். ஆங்காங்பக ஆட்கரை
அமுக்குவது அைன் பிைகுைான். வாருங்கள், அல்லிக் குைம் வரை
சசன்று வைலாம்...'

'பல்லக்ரகத் ைனிபய விட்டுவிட்டா?' என்ைார் ைகுநாைர்.

"ஏன்? அைண்மரன சமாத்ைமும் நமது ஆட்கள்ைாபன

நிைம்பியிருக்கிைார்கள் அவர்கரை நம்புவைற்சகன்ன?"

'அப்படியில்ரல. இவர்கள் அரனவரும் கும்பினியான் திைட்டிக்

சகாடுத்ை ஆட்கைல்லவா? ைங்கள் உைவினனான சிவசிைம்பைத்ரை
அவன் வஞ்சகமாகக் சகாரல சசய்ைவனாயிற்பை; அரைப் பற்றித்
ைாங்கள் சசான்னது முைல்..."

'உஸ்' பபச்ரசத் ைடுத்து நிறுத்தினார் சபரியசபத்து. 'அந்ைச்

பசாகக் கரை மனசுக்குள் புரைந்பை கிடக்கட்டும். சைய்வநாயகிக்குத்
துளியும் சைரியபவண்டாம்.'

“எத்ைரன நாட்களுக்கு!' சிரித்ைார் ைகுநாைர். "சிம்மாைனத்தில்

அமைட்டும். சசங்பகாலும் அதிகாைமும் அவள் கைங்களுக்கு
வைட்டும். அைசி என்ை ஆனந்ைத்தில் அவள் திரைத்திருக்கிை
சமயத்தில் பக்குவமாக அவள் காதில் பபாடுபவாம். சிறிது பநை
அதிர்ச்சிக்குப் பிைகு சரியாகிவிடும்.'

அல்லிக் குைத்தின் கரையில் அமர்ந்ைார் ைகுநாைர். 'சபரியசபத்து,

வர்த்ைக விவகாைங்களில் ைாங்கள் சமர்த்ைர் ைான். வாழ்க்ரக
விவகாைத்தில் அப்படியல்ல."

'ஏன்?'

'காைரலப்பற்றி இப்படி அலட்சியமாகச் சசால்லியிருக்க

மாட்டீர்கள். அந்ை விஷயத்தில் ைங்களுக்கு அனுபவம் குரைவு
என்று நிரனக்கிபைன். '

[383]
 'அைாவது, அவ்விடத்தில் அதிகம் என்று சபாருைா?' ைகுநாைர்
சமைனமானார். குைத்து நீரைப் பார்த்து, சநடு மூச்சசறிந்ைார்.
அல்லிப் பூவின் பக்கத்திபல ஒரு ைாமரை முகம் பைான்றி அவர்
சநஞ்ரச பவைரனயில் ஆழ்த்தியிருக்குபமா?

யாரன மண்டபம். பல்லக்கினுள் கிடந்ை உருவம் ஒரசயின்றி

எழுந்ைது. சவளிபய எட்டிப் பார்த்ைது. கூர்ந்து கவனித்ைது.
சவளிபய வந்ைது.

காபலாடு ைரல புடரவ மூடப்பட்டிருந்ைது. இருைடர்ந்ை பகுதி

வழியாகபவ சஞ்சரித்ைது. இைவின் பின் பகுதி பநைம்.

ஆகபவ அரைக் கண்டுசகாள்ைபவா ைடுக்கபவா எவரும்

எதிர்ப்படவில்ரல. அைண்மரனச் சுவர்கபைாடு ஒட்டி நடந்ைது
அந்ை உருவம். மூச்சுவிடும் சத்ைம்கூடத் பகட்காைபடி ைன்ரனத்
ைாபன கட்டுப்படுத்திக் சகாண்டது.

முைலில் ஓர் அரைரய அரடந்ைது. உள்பை நுரழந்ைது.

கவனித்ைது. பைடிய அரை அதுவல்லசவன்று சைளிந்ைதும்
சவளிபயறியது. இன்பனார் அரை. அங்பகயும் அைற்கு ஏமாற்ைம்.
மூன்ைாவது அரை.

அைன் முகம் மலர்ந்ைது, மஞ்சத்ரைக் கவனித்ைதும். அடிபமலடி

ரவத்து சநருங்கியது. 'அைசி! அைசி!' என்று மஞ்சத்தில்
கிடந்ைவளின் காபைாடு கூவிற்று.

பலனில்ரல. ைாமரையின் நாசியருகில் விைல் ரவத்துப் பார்த்ைது.

சுவாசம் இரழபபால வந்துசகாண்டிருந்ைது.

உருவம், ைன் இடுப்பிலிருந்து சிறிய மூலிரகசயான்ரை

சவளிசயடுத்ைது. ைாமரையின் நாசித் துவாைத்தில் ரவத்து விட்டுக்
காத்திருந்ைது.

[384]
 ஒரு திணைல். கமைல். திமிைல். ைாமரை புைண்டாள். சபான்னான
பமனி பலவிைமாய் முறுக்கிக் சகாண்டது. உருவம் அவள் ைரல
திரும்பாைபடி ஒரு ரகயால் சகட்டியாகப் பிடித்துக் சகாண்டது. மறு
ரகயால் மூலிரகரயயும் நாசியிலிருந்து அகற்ைாமல் அழுத்திக்
சகாண்டது.

மூர்ச்ரச சைளிந்ைது ைாமரைக்கு - சகாஞ்சம் சகாஞ்சமாய்.

நிரனவுக்கும் மயக்கத்துக்கும் நரடசபறும் பபாைாட்டத்தின் கரடசி
முயற்சியாக, "ஆ...' என்று பயங்கைக் கூச்சசலழுப்பிய சமயம்...

சட்சடன்று அவள் வாரயப் சபாத்தி, கூச்சல் சவளிப் படாைவாறு

அரடத்ைது உருவம்.

ைாமரை பைக்கப் பைக்க விழித்ைாள். கண்ரணக் கசக்கிக்

சகாண்டாள். 'நான்... நான்... ' அவள் பபச்சுக் குழறியது.

'பத்திைமாய் இருக்கிறீர்கள் அைசி. அந்ை நாட்டியக்காரி பாலில்

கலந்து சகாடுத்ை மருந்தின் சக்தி தீர்ந்து விட்டது...'

'நீ...நீ யார்?' புடரவயால் முழுதும் பபார்த்துக் சகாண்டிருந்ை

உருவத்ரைக் கண்டு திரகத்ைாள் ைாமரை.

'நானா யாரைப் பார்த்துக் பகட்கிை பகள்வி இது அைசி!' சிரித்ைது

உருவம். 'பமகத்ரைப் பார்த்துத் பைாரக மயில் பகட்குமா? மலரிடம்
வண்டு பகட்குமா? ைமிரழப் பார்த்து இனிரம பகட்குமா?
ஒவ்சவாரு பகள்வியாகக் பகட்டுக் சகாண்பட, பபார்த்தியிருந்ை
பட்டுச் பசரலரயக் கரைந்ைது அந்ை உருவம்.

'நீங்கைா...' திரகப்பும் குழப்பமும் ைாமரைரய ஆட்டிப்

பரடத்ைன. "என்ன இசைல்லாம்... என்ன பநர்ந்ைது?...'

'உஸ்!' அவள் உைட்டில் விைல் சபாருத்தி எச்சரித்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். 'ைாங்கள் இப்பபாது அமர்ந்திருப்பது ம்ஞ்சத்தின்
மீைல்ல, அைசி. ''

[385]
 'பின்பன

'எரிமரலயின் மீது. '

'என்ன? '

"ஆம், அைசி. முட்டாள்ைனமாக நான் பகாட்ரடவிட்டு விட்படன்.

இந்ை அைண்மரன முற்றும் எதிரிகளின் ரகயில் சிக்கியிருக்கிைது.'
திரும்பப் புடரவரயச் சுற்றிக்சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
'விடிவைற்கு இரு நாழிரக இருக்கும்பபாது ைாங்களும்
கிருஷ்ணப்பரும் சசன்னம்மாவும் ரகைாவீர்கள். கிைாமத்து
ஆட்களின் பவடத்தில், எதிரிகள் எல்லா முக்கியமான இடங்களிலும்
நிறுத்ைப்பட்டிருக்கிைார்கள். சபாழுது விடியும்பபாது, சிங்காவைத்தின்
சரித்திைம் மாறியிருக்கும். ைத்ைமற்ை புைட்சியில் நாட்டின் ஆட்சி
புைண்டிருக்கும். அப்படித்ைான் அவர்கள் திட்டம். ைகுநாைரும்
சபரியசபத்துவும் இந்ை அைண்மரனயின் சுவர்களுக்குள்பைபய
அரடக்கலம் புகுந்துவிட்டார்கள். புைட்சிக்குத் ைரலரம ைாங்கி
நடத்ைப் பபாவது அவர்கள்ைான். '

ைாமரையின் மதிவைனத்தில் திகில் பைவிற்று. 'சாவைானமாய்

விவரிக்கிறீர்கபை?

''சாவைானமாய் மட்டுமல்ல, சிரித்துக் சகாண்டும்ைான்' என்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். "கைாநாயகி இல்லாமல் நாடகம் நடத்துகிைார்கபை
இவர்கள் என்றுைான் சிங்காைனத்தில் அமர்த்ைப்பட பவண்டியவரை
விட்டுவிட்டுச் சதி சசய்கிைார் கபை என்று நிரனத்துச் சிரிக்கிபைன்
அைசி. '

'ஏன்? சைய்வநாயகி..."

'நம் பக்கம், அைசி. அவள் மனம் மாறிய கரைரயப் பிற்பாடு

சசால்கிபைன். அவள் ஊருக்கு சவளிபய ஒரு நீல மாளிரகயில்
பத்திைமாய்த் ைங்கியிருக்கிைாள். அவள் இடத்ரைத் ைான் நான்
எடுத்துக் சகாண்படன். அவள் கட்டிக் சகாள்ை பவண்டிய
[386]
பசரலரய அணிந்து சகாண்டு, அவள் ஏைபவண்டிய பல்லக்கில்
ஏறிக்சகாண்படன். ைகுநாைருக்கு மட்டுபம சைரிந்ை ைகசிய வழிகள்
வழியாக என்ரன அரழத்து வந்ைார். யாரன மண்டபத்ைருபக
பல்லக்கில் மயக்கமாய் அவரைக் கிடத்தியிருப்பைாய் நிரனத்துக்
சகாண்டு ைகுநாைரும் சபரிய சபத்துவும் பபாயிருக்கிைார்கள். '

'இப்பபாது என்ன சசய்யப் பபாகிறீர்கள்?" ரகயிலிருந்ை மூலிரகத்

துண்ரடக் காட்டினான் காஞ்சி புைத்ைான். 'சசன்ரனப்
பட்டணத்திலிருந்து வரும் வழியில் ரவத்தியசைாருவர் சகாடுத்ைார்
இந்ை ஒப்பற்ை மூலிரகரய. கிருஷ்ணப்பரையும்,
சசன்னம்மாரவயும் எழுப்பப் பபாகிபைன் முைலில். பிைகு,
அரமச்சர்கள், ைைபதிகள் பாசரைக் காப்பாைர் முைலிய முப்பது
பபர்கரை மயக்கத்திலிருந்து விடுவிக்க பவண்டும்.'

'அவகாசம் இல்ரலபய?’’

"ஆமாம், என் முைல் பபாைாட்டம் பநைத்துடன்ைான். நீங்கள்

படுங்கள்.'

ைாமரை மஞ்சத்தில் சயனித்ைாள். காஞ்சிபுைத்ைான் சமல்லக்

கைரவ சநருங்கினான். துளியும் சத்ைப்படுத்ைாமல் திைந்ைான்.

கப்சபன்று ஒரு கைம் அவரனப் பிடித்துக் சகாண்டது.

'அகப்பட்டுக் சகாண்டாயா? சாயந்திைம் முைற்சகாண்டு உன்ரன

எங்சகல்லாம் பைடுகிபைன் சைரியுமா?"

காஞ்சிபுைத்ைான் திரகத்ைான்.

[387]
 (32)
உைை முயன்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். உடும்பாக இருந்ைது அந்ை
உலுத்ைனின் பிடி. அவன் மூச்சிபல சாைாயத்தின் சநடி. கண்ணிபல
பபாரையின் சிவப்பு. உடம்பிபல காமத்தின் சவறி. பிடியிபல
மிருகத்தின் ஆபவசம். 'அடி கட்டழகி என்ரன விட்டு எங்பக
பபாகிைாய்!' என்ைான் அவன்.

சிரிப்பைா? அழுவைா? காஞ்சிபுைத்ைாரனப் பார்த்துப் புன்னரக

சசய்ைாள் ைாமரை. சிரிப்ரப அடக்கப் பாடு பட்டாள்.

அந்ைக் குடிகாைன் குழறினான். "அடிபய சகாஞ்சமுன்னால் சுழன்று

சுழன்று ஆடினாபய, அப்பபாபை தீர்மானித்து விட்படன், உன்ரன
எனக்குச் சசாந்ைமாக்கிக் சகாள்ை!'

ஓ! மயக்க மருந்து சகாடுப்பைற்காக ஆடினாபை ஒரு

நாட்டியக்காரி, அவசைன்று எண்ணி விட்டானா!

'ஆரச மணாைா! அன்புக் குணாைா! உன்ரனவிட்டு நான் எங்பக

சசல்பவன்? வா இன்பபுரிக்கு,' காஞ்சிபுைத்ைான், அவன் கழுத்தில்
ரக பபாட்டு, கட்டியரணத்துக் சகாண்டு இருைான பகுதிரய
பநாக்கிச் சசன்ைான்.

திரகத்து நின்ை ைாமரையிடம் சில வினாடிகளில் திரும்பினான்.

'இன்பபுரிக்கு அனுப்பிவிட்படன் அவரன' சிரித்ைவன், 'வாருங்கள்
அைசி!' என்று அவரை இழுத்துக் சகாண்டு யாரன மண்டபத்ரை
பநாக்கி விரைந்ைான்.

முள்காட்டில் நரட. கூரிய கத்திகளின் முரனயிபல நாட்டியம்.

எதிரிகளின் நட்ட நடு மத்தியிபல நழுவினார்கள் இருவரும்
பதுங்கிப் பதுங்கி.

[388]
 அல்லிக் குைத்தினருபக பல்லக்கு இருந்ைது ைன்னந் ைனிபய.

'என்ன இது?' என்ைாள் ைாமரை.

'நல்லபவரை, சைய்வநாயகிக்கும் ைங்களுக்கும் உயைத்திபலா

வடிவிபலா அதிக பவற்றுரம இல்ரல... ' கிசுகிசுத்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான். 'சைய்வநாயகியாகபவ நடித்துக் சகாண்டிருங்கள்,
இன்னும் ஒரு பகல் ஓர் இைவுக்கு.'

'அைன் பிைகு?'

"நாரை மறுநாள் சகாலு மண்டபத்தில் ைர்பார் கூட்டி, ஜனங்களின்

முன்பன சைய்வநாயகிரய அைசிசயனப் பிைகடனம் சசய்யப்
பபாகிைார். அதுவரை உங்கள் முகத்ரைச் சரியானபடி காட்டாதீர்கள்.
அதிகமாய்ப் பபசாதீர்கள். சகாலு மண்டபத்தில் கரலயட்டும்
ைகுநாைரின் திட்டம்! சபாது மக்களின் முன்னிரலயில் இடியட்டும்
சபரியசபத்துவின் பகாட்ரட!'

“ைாங்கள்...'

'பசதியறியக் காத்திருக்கிைாள் சைய்வநாயகி. அவரைச் சந்திக்க

பவண்டும். பிைகு சிவசிைம்பைம் இட்ட பணிசயான்று பாக்கி
இருக்கிைது, ' இடுப்பிலிருந்ை துணிப் பட்ரடரயத் ைடவிப் பார்த்துக்
சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். "இைண்டு பவரலரயயும் முடித்துக்
சகாண்டு, நாரை மறுநாள், சகாலு மண்டபத்தில் ஒரு குடிமகனாக
வந்து நிற்பபன். கவரலப் படாதீர்கள். '

ைாமரையின் மீன் விழிகள் கண்ணிரிபல நீந்தின.

'இருங்கள்...'

காலடிபயாரச பகட்டது. ைகுநாைரும் சபரியசபத்துவும்

திரும்புகிைார்கள்.

[389]
 'சீக்கிைம், சீக்கிைம்' பல்லக்குக்குள் ைாமரைரயக் கிடத்தினான்
காஞ்சிபுைத்ைான். மயக்கமுற்றுக் கிடப்பது பபால பாசாங்கு சசய்யச்
சசால்லிக் சகாடுத்ைான். பபார்ரவயால் மூடிவிட்டுத் திரும்பினான்.

அைசியின் அரைரய ஒட்டி ஒரு குளியலரை. அங்பக ரக கால்

கட்டப்பட்டுக் கிடந்ைான் அந்ைக் குடிகாைன். பபாரை
ைரலக்பகறியபைாடு, காஞ்சிபுைத்ைான் சகாடுத்திருந்ை அடியும் பலம்.
நிரனவற்றுக் கிடந்ைவரனக் காலால் புைட்டினான். கட்டுக்கரை
அவிழ்த்துவிட்டு, அவனது உரடகரைக் கரைந்து, ைாபன மாட்டிக்
சகாண்டான். அப்பபாதுைான் சைரிந்ைது அதிர்ஷ்டவசமாக -
ைகுநாைரின் முத்திரை பமாதிைம் அவன் ரகயிலிருக்கும் உண்ரம.
ஏைன முறுவல் பூத்ைது காஞ்சிபுைத்ைானின் இைழில். மிக
நம்பகமானவனிடம்ைான் சகாடுத்திருக் கிைார் ைகுநாைர்!

இதுவும் நல்லைற்குத்ைான். முத்திரை பமாதிைத்ரை உருவி, விைலில்

அணிந்து சகாண்டான். ைனது உரடகரை அவனுக்கு அணிவித்து,
காரலயும் ரகரயயும் வாரயயும் முன்பபாலபவ கட்டினான். கைவு
சவளிப்புைம் பலமாகப் பூட்டப்பட்டது.

கஜானாரவ பநாக்கி விரைந்ைது காஞ்சிபுைத்ைானின் நரட.

வாசலில் தூங்குவதுபபால் கிடந்ை ைகுநாைரின் உைவாளி,
பமாதிைத்ரைக் கண்டதும் வணங்கி வழிவிட்டான்.

"எப்படி இருக்கிைாசைன்று பார்த்து வருகிபைன். எட்ட நில்.'

ைரடயின்றி அரைக்குள் நுரழந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
நித்திரையிலிருந்ைார் கஜானா அதிகாரி. உலுக்கி எழுப்பினான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

'ைைபதி ைாங்கைா!'

''ஸ் பகளுங்கள். ' கிசுகிசுப்பு. பைபைப்பு. அவைால் நம்பவும்

முடியவில்ரல. மறுக்கவும் துணிவில்ரல.

[390]
 "இந்ை உடம்பில் கரடசிச் சசாட்டு ைத்ைம் உள்ைைவும் அைசிக்கு
ஒர் ஆபத்தும் ஏற்படாது! உயிரைக் சகாடுத்துப் பபாைாடுபவன்!"
என்று உறுதி கூறினார் கஜானாத் ைரலவர்.

'ைங்களிடம் இப்பபாது எதிர்பார்ப்பது வீைமல்ல. விபவகம். '

'அைாவது...'

'பாயுமுன் புலி என்ன சசய்கிைது? அரைத்ைான் உங்களிடம்

எதிர்பார்க்கிபைன். ைற்காலிகமாகத் பைால்வியுற்ைாற் பபால்
நடியுங்கள். விடிவைற்கு இைண்டு நாழிரக இருக்கும் பபாது, முக்கிய
அதிகாரிகள், அைசி உள்பட அரனவரையும், அைண்மரனரய
விட்டுக் கடத்ைப் பபாகிைார்கள். நீங்களும் மற்ைவர்களும் அைற்கு
உட்பட பவண்டும்...' -

குறுக்கிட்டார் அந்ைப் சபாக்கிஷக் காவலர்: "பகாரழயின்

சசயலல்லவா அது?"

'இல்ரல. விபவகியின் பவரல என்று அரைத்ைான் முன்பப

சசான்பனன். ைகுநாைரின் சதி முற்றிலும் நிரைபவறியது மாதிரி
நடிப்பபாம். ஆனால் அைசி மட்டும் அவர் ரகயில் சிக்கியிருக்கப்
பபாவதில்ரல. எந்ை விநாடியில் அவர் சவற்றிப் பிைகடனம்
சசய்யப்பபாகிைாபைா அதுபவ அவர் வீழ்ச்சிக்குச் சாவு மணியாக
இருக்கப் பபாகிைது!"

'ைைபதி... மன்னிக்க பவண்டும்... ைங்கள் திட்டம் ைரலரயச் சுற்றி

மூக்ரகத் சைாடுவைாக இருக்கிைது...'

'சில சமயங்களில் அதுபவ ைரலக்கும் பாதுகாப்பாய், மூக்குக்கும்

வசதியாக இருப்பதுண்டு, ' என்று விரடயிறுத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
'இன்னும் பலபபரை மயக்கத்திலிருந்தும் தூக்கத்திலிருந்தும்
விடுவிக்க பவண்டியிருக்கிைது. அைசியிடம் ைங்களுக்குள்ை
விசுவாசத்தின் பபைால் பகட்டுக் சகாள்கிபைன், ையவு சசய்து என்
திட்டத்துக்குக் கட்டுப்படுங்கள்."
[391]
 'நல்லது ைைபதியவர்கபை! அப்படிபய, ' என்று ஒப்புக் சகாண்டார்
கஜானா அதிபதி.

அைன்பிைகு சுமார் இருபது இடங்களுக்கு விஜயம் சசய்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். ஒவ்பவார் இடத்திலும் ைகுநாைரின் முத்திரை
பமாதிைம் வழிவகுத்துக் சகாடுத்ைது.

கீழ்த்திரசயில் ஆைவன் எழும்பிக் சகாண்டிருந்ைான். அவனது

சசக்கச் சிவந்ை வைனம் உலகத்ரைச் பசாதி மயமாக்கிக்
சகாண்டிருந்ை பவரை.

காஞ்சிபுைத்ைானின் நரட ைைர்ந்திருந்ைது. ஆனால் சநஞ்சம்

நிமிர்ந்திருந்ைது. கண்கள் பசார்ந்திருந்ைன. ஆனால் கடரமரய
முடித்ை சபருமிைம் அவன் மூச்சிபல சவளிப்பட்டது.

நீல மாளிரகயில் நுரழந்ைபபாது அவன் குைலில் உற்சாகம்

சகாப்பளித்ைது.

'சைய்வநாயகி, நாரை இபை பநைம் நாடகத்தின் இறுதிக் காட்சி!'

என்ைான் உவரகயுடன்.

சைய்வநாயகிக்பகா பரைப்புத்ைான் ஏற்பட்டது, சசய்துள்ை

ஏற்பாடுகரை அவன் சசால்லச் சசால்ல.

'எனக்குக் சகாடுத்துள்ை வாக்ரக மைந்துவிட மாட்டாபய?' என்று

பகட்டாள் கவரலயுடன்.

'உங்கள் ைந்ரைக்கு எதுவும் பநைக்கூடாது என்பது ைாபன?

விடுங்கள் பயத்ரை. '

சபருமூச்சுப் பிைந்ைது அந்ைப் பட்டணத்து அழகியினிடம்.

'ஹும்... அப்பா மட்டும் குறுக்கு வழிகளில் சசல்வம் பசர்க்க
ஆரசப்படாமலிருந்திருந்ைாைானால் -'

[392]
 'சசல்வம் பசர்ப்பதில் பநர்வழி என்றுகூட ஒன்று உண்டா?'
சிரித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'நல்லது... இங்கிருந்து புைப்படுங்கள்.
நகைத்துக்குள் எனக்கு நம்பிக்ரகயான ஓர் இல்லத்தில் ைங்கரைச்
பசர்த்துவிட்டு...'

"எங்பக பபாகப் பபாகிறீர்கள்?" 'ஊம்! சபண்களின் உள்ைபம

அவ்வைவுைான். சிவ சிைம்பைத்ரை மைந்து விட்டீர்கபை அம்மணி!"

சைய்வநாயகியின் கன்னங்கள் பைாஜாவாகின. 'ஆம்... ஆம்...

அவர் சசான்ன பவரலரயச் சசய்து முடி... நான் சசன்ரன
திரும்பும்பபாது சுைந்திை வீைைாக அவர் என் இல்லத்தில்
காத்திருக்கட்டும்...'

நீலமாளிரக காலியாயிற்று, சற்ரைக்சகல்லாம். 'பாட்டி பாட்டி!'

ஒரு சிறிய வீட்டின் கைரவத் ைட்டினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'யார்?' கிழவிசயாருத்தி கைரவத் திைந்ைாள்.

''நான்ைான் பாட்டி, வணக்கம்' ரககுவித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'உங்கள் பிள்ரையிடம் நாைசுைம் பயில ஒரு மாணவி அரழத்து
வந்திருக்கிபைன். ஆனால் ஒபை ஒரு நாள்ைான் சிட்ரச. '

“என்னபமா அப்பா, நீ சைாம்பப் புதிைான பிள்ரை. நீ வாம்மா

உள்பை.'

சைய்வநாயகிரய உள்பை அரழத்துக் கைரவச் சாத்திக்

சகாண்டாள் அந்ைக் கிழவி.

அன்று பிற்பகல். இடம்: டச்சுக் பகாட்ரடயின் சகாடிக் கம்பம்.

அைன் கீபழ நின்று உறுமிக் சகாண்டிருந்ைவர் ஒரு டச்சுத் துரை.
எதிபை ைரலரயக் குனிந்து சகாண்டும் ரகரயப் பிரசந்து
சகாண்டும் இருந்ைவர்கள், சுமார் முப்பது சிப்பாய்கள்.

டச்சுத் துரை, சகாடிக்கம்பத்தின் உச்சிரய மீண்டும் பார்த்ைார்.

அடங்கியிருந்ை பகாபம் மீண்டும் குமுறி வந்ைது. 'பகவலம் எழுபைடி
[393]
உயைம் இருக்காது. இைன் மீது ஏைவா சைரியவில்ரல? சீ சீ எங்கள்
நாட்டின் மானபம கப்பபலறுகிைது அங்பக!' சகாடிக் கம்பத்ரைச்
சுட்டிக் காட்டினார் அவர். 'சகாடிரயப் பாருங்கள் கன்னா
பின்னாசவன்று சிக்கிக் சகாண்டிருக்கிைது எத்ைரன அவமானம்
கம்பத்தில் ஏறி அரைச் சரியாய்ப் பிரித்து விடக்கூடவா
ரைரியமில்ரல உங்களுக்கு?" 'பநற்றுப் சபய்ை மரழயினால் கம்பம்
நரனந்து... வழுக்கலாக...' ஆளுக்சகாரு சாக்குச் சசான்னார்கள்
சிப்பாய்கள்.

'நான் உைவலாமா? ஒரு புதுக்குைல் பகட்டது. பட்டிக்காட்டான்

பபாலிருந்ை வாலிபரன பநாக்கிச் சீறினார் துரை. "யார் நீ? எந்ை
ஊர்?'

"பல சகாடிகரைப் பார்த்ை ஊர் என்னுரடயது. சிறு பிைாயம்

முைல் சகாடியின் கீபழபய குடி இருந்திருக்கிபைன். சறுக்கு மைம்
எனது ஆரசவிரையாட்டு. உத்ைைவு சகாடுத்ைால்..."

'சசய். ' மறுவினாடி அவன் கிடுகிடுசவன்று ஏறினான். வானைம்

கூட அத்ைரன பவகம் காட்டியிைாது. கண்ணிரமக்கும் பநைம் ஒரு
ரகயால் கம்பத்ரைப் பற்றிக்சகாண்டு மறு ரகயால் சகாடியின்
சிக்கரலப் பிரித்துவிட்டான். டச்சு நாட்டுக் சகாடி பட்சடாளி வீசிப்
படபடத்ைது காற்றில்.

இைங்கி வந்ைவனிடம், 'பபல! உன் சபயர் என்ன ைம்பி?' என்ைார்

துரை.

'காஞ்சிபுைத்ைான் என்று அரழப்பார்கள். '

'உள்பை வா', முன்பன நடந்ைார் துரை.

'அைற்காகத்ைாபன வந்பைன்?" பின் சைாடர்ந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

பபாகும்பபாபை ைன் வருரகயின் காைணத்ரையும் விைக்கினான்.

[394]
 டச்சுக் கிழக்கிந்தியக் கும்பினியின் சபரிய அதிகாரியிடம் அவன்
அரழத்துச் சசல்லப்பட்டான் சில வினாடிகளில்.

கண்கைால் அவரன அைசவடுத்ைார் சபரிய துரை. உைவியாைர்

சசால்வரையும் காதில் வாங்கிக் சகாண்டார்.

வியப்பினால் விரிந்ைன அவைது விழிகள்.

'சிவசிைம்பைத்திடமிருந்ைா வருகிைாய்?"

"ஆமாம், ' காஞ்சிபுைத்ைான் இடுப்பிலிருந்து பிரித்து எடுத்ைான்

அந்ை...

"என்ன' அதிர்ச்சியில் அவன் நா அரடத்துக் சகாண்டது. “என்ன

இது சவறும் கந்ைல் துணி சிவசிைம்பைம் சகாடுத்ை சசயின்ட் ஜார்ஜ்
பகாட்ரடயின் வரைபடம் எங்பக?'

சபரிய துரை சிரித்ைார். 'ஏனப்பா? அதிர்ச்சியரடந்து விட்டாயா?

இங்கிலீஷ்காைனின் மூரைத் திைரம உங்களுக் சகல்லாம்
விைங்காதுைான்...'

'உங்களுக்கு மட்டும் விைங்குமா? காஞ்சிபுைத்ைான் பைாஷம்

காட்டினான்.

"அதிசலன்ன சந்பைகம்? நாங்கள் அவன் இனமல்லவா?"

டச்சுத்துரை ஆசனத்திலிருந்து எழுந்து சகாண்டார்.
காஞ்சிபுைத்ைானின் பைாரைத் ைட்டினார்: 'சிவசிைம்பைத்தின்
முடிரவப் பற்றி உனக்குத் சைரியாது. இல்ரலயா?"

'முடிவா!' காஞ்சிபுைத்ைானின் நாக்கு வைண்டது.

"ஆம். சபரியசபத்துவின் ரகயினாபலபய அவரைச் சாக

அடித்ைாபன பிரிட்டிஷ்காைன், அந்ைக் கரை உனக்குத்
சைரியாது?'துரை விைக்கலானார்.

கிட்டத்ைட்ட அபை பநைம். சிங்காவைத்தில்

[395]
 டமடம டமடம். டமடம டம். ைண்படாைாக்காைனின் ைம்பட்டம்
ஆங்காங்பக மக்கரை நிறுத்தியது. பண்டம் வாங்குபவாரும்
பாடசாரலக்குச் சசல்பவாரும் நின்ைனர். ஆடல் மகளிரின் மாரல
அலங்காைம் நின்ைது. சாைைத்தின் வழிபய அவர்கைது கரலந்ை
ைரலகள் எட்டிப் பார்த்ைன. சிறுவர்களின் கூச்சல், ைமுக்கின்
இரைச்சரலயும் அமுக்கியது.

டமடம டம். டமடம டம்.

ஓரலரயப் படித்ைான் ைண்படாைாக்காைன். எத்ைரன பபர்

ைன்ரன உற்று பநாக்குகிைார்கள் அவன் மார்பு விரிந்ைது மட்டற்ை
சபருரமயால். சரிரக முண்டாசு டாலடித்ைது அவன் ைரலரய
உயர்த்தியபபாது.

'அைண்மரனயிலிருந்து முக்கிய பசதி. அரனவரும் பகளுங்கள்!'

ஆைம்ப வாக்கியம், எட்ட நின்பைாரைக் கிட்டத்தில் கூட்டியது.
அவன் சைாடர்ந்ைான்: 'ஆட்சி நிர்வாகத்தில் சில முக்கிய மாற்ைங்கள்
பநர்ந்திருக்கின்ைன. நாரைக் காரல சகாலு மண்டபத்தில் ைர்பார்
கூடும். சபாது மக்கள் திைைாக வருமாறு பமன்ரம ைங்கிய
அைசியார் கட்டரையிடுகிைார்...'

டமடம டமை டம். அவன் பபாய்க்சகாண்பட இருந்ைான்.

சில வினாடிகளில் ஜனங்களின் சமைனம் கரலந்ைது. காரல

பநைத்துப் புள்ளினங்கள் பபால் கலகலத்ைது பபச்சு.

'ஆட்சியில் மாற்ைமா... ைாமரை விலகிவிட்டாைா என்ன? '

'அைசியார் கட்டரையிடுவைாகச் சசான்னாபன'

"பவறு அைசியாக இருக்குபமா? ஏன், அந்ைப் பட்டணத்துப்

சபண்ைான் ைகுந்ை ருசுபவாடு திரும்பி விட்டாபைா...'

[396]
 'இருக்கலாம், இருக்கலாம்...' "நாரைக்குக் சகாலு மண்டபத்தில்
சைரிந்துவிடுகிைது." பலவாறு பபசியபடி மக்கள் கூட்டம் பிரிந்ைது.
ைத்ைம் பவரலக்குத் திரும்பியது.

பைைடியில் நின்றிருந்ை இைண்டு வர்த்ைகர்கள் ஒருவரை சயாருவர்

பார்த்துக் சகாண்டார்கள். ஒருவருரடய சுண்டு விைல் மீரச
நுனிரயத் ைட்டிக் சகாடுத்ைது.

'கவனித்தீர்கைா சபரியசபத்து!" என்ைார் ைகுநாைர். 'மக்கள் உங்கள்

மகரை ஏற்பார்கபைா மாட்டார்கபைா என்று பயந்தீர்கபை,
புரிந்துவிட்டைா?’’

"ஆமாம் ஆமாம்', சபரியசபத்துவின் முகத்தில் எவ்வைவு

மலர்ச்சி!

வானவீதியில் இடிசயான்று ஓடியது கடமுடசவன்று. கூழாங்கற்கள்

சகாட்டப்பட்டாற் பபான்று சடசடசவன மரழத்துளிகள் விழுந்ைன.

'அடடா! வாரும் வாரும்! அபைா அங்பக ஒதுங்கலாம்,' என்ைார்

ைகுநாைர்.

அருகில் சைரிந்ை வீட்டின் திண்ரணயில் ஒண்டினர் இருவரும்.

'சீக்கிைம் அைண்மரனக்குத் திரும்பிவிட பவண்டும்,' என்ை
சபரியசபத்து, திடீசைன ைகுநாைரின் முகம் மாறுவரைக் கவனித்ைார்.

'சபரியசபத்து உம்முரடய மகள் இப்பபாது எங்பக இருக்கிைாள்?'

ைகுநாைரின் குைல் கைகைத்ைது.

'ஏன்... அைண்மரனயில்ைான்...'

'நாம் இருப்பது அைண்மரனயானால் நீர் சசால்வது உண்ரமைான்.

'

'என்ன... ஏனிப்படி வித்தியாசமாகப் பபசுகிறீர்கள் ைகுநாைபை...?'

[397]
 ''சாைைத்தின் வழிபய அபைா பாருங்கள்' சுட்டிக் காட்டினார்
ைகுநாைர்.

சபரியசபத்துவின் மூச்சு நின்ைது. ைரல சுழன்ைது. கண்

இருண்டது. "சைய்வ... சைய்வநாயகி..."

"ஆம். உமது மகபைைான். ைந்ரையும் மகளும் பசர்ந்து, இந்ை

ைகுநாைரை மட்டம் ைட்ட எத்ைரன நாைாகத் திட்டம்
பபாட்டிருந்தீர்கள்?"

"ைகுநாைபை!' நண்பரின் ரகரயப் பிடித்துக் சகாண்டார்

சபரியசபத்து. 'என்ரனயும் பசர்த்பை என் மகள்
ஏமாற்றியிருக்கிைாள். ையவுசசய்து நம்புங்கள்...'

பல்ரலக் கடித்ைார் ைகுநாைர். 'மீண்டும் மீண்டும் என் திட்டத்ரை

யாைாவது நாசம் சசய்து சகாண்படயிருக்கிைார்கள். ஆனால் இந்ைத்
ைடரவைான் கரடசி. நான் விடப்பபாவதில்ரல சபரியசபத்து.
ஒருநாளும் விடப்பபாவதில்ரல!"

'நானும்ைான்,' என்ைார் சபரியசபத்து. "நீங்கள் முைலில்

அைண்மரனக்குத் திரும்புங்கள். சைய்வநாயகி என்று நிரனத்து
அங்பக நாம் விட்டு ரவத்திருப்பது ைாமரைரய. அவரைச்
சமாளியுங்கள் ைாங்கள். இவரை இங்கிருந்து சகாண்டு வருவது என்
சபாறுப்பு.'

ைகுநாைர் கூர்ந்து ஆைாய்ந்ைார் பைாழரை. "ைங்கள் பாரை

சசன்ரனப் பட்டணத்ரை பநாக்கித் திரும்பி விடாபை?"

''தூ! அவ்வைவு பகாரழசயன்ைா நிரனத்தீர்கள் என்ரன?"

சவறுப்புடன் நரகத்ைார் சபரியசபத்து. 'இன்று நள்ளிைவுக்கு முன்
சைய்வநாயகிரய எப்பாடுபட்படனும் அரழத்து வருகிபைனா
இல்ரலயா, பாருங்கள்!'

அடுத்ை நாள் காரல.

[398]
 ஜனசமுத்திைம் என்று வர்ணிக்கிைார்கபை, எப்படி இருக்கும்?
சிங்காவைத்து அைண்மரனயின் சகாலு மண்டபத்ரைப் பார்த்ைால்
புரியும். அரல அரலயாக மக்கள் பமாதினர்.

பமரடயிபல மூன்று ஆசனங்கள். சபரியசபத்துரவயும்

ைகுநாைரையும் அங்பக கண்ணுற்ை மக்களுக்கு, புரியாை புதிர்.
சைளிவாகாை திரகப்பு.

மூன்ைாவது ஆசனத்தில், அடக்கத்துடன், பபார்த்ைப்பட்ட

பசரலயுடன் ைரலகுனிந்து அமர்ந்திருக்கும் சபண் யார்? அைசி
ைாமரையா?

பலவாைான உரையாடல்கள்.

"அந்ைப் பட்டணத்துப் பபர்வழிரயத் துைத்தியவபை

ைகுநாைர்ைாபன? இன்று அவருடபனபய பசர்ந்து
அமர்ந்திருக்கிைாபை?"

"பாதுஷாவின் ைரடகரை முறியடித்ை நமது ைைபதி

ைகுநாைரையும் விைட்டி விட்டைாகப் பபசிக் சகாண்டார்கபை!'

'ஏனப்பா சநருக்குகிைாய்? முன்னால் பபாக இடமிருந்ைால்

நாங்கபை பபாயிருக்க மாட்படாமா?"

''நான் சவளியூர், ஐயா. என்சனன்னபவா பவடிக்ரகசயல்லாம்

இன்று நிகழப்பபாவைாகக் காதில் விழுந்ைது. பவடிக்ரக
பார்க்கத்ைான் ஓடிவந்பைன். சகாஞ்சம் வழி விடுங்கள், ஐயா"
வடஇந்தியப் பக்கிரி பவடத்திலிருந்ை காஞ்சிபுைத்ைான் ைனக்குள்
சிரித்துக்சகாண்பட சசான்னான்.

'உஸ்! உஸ். ைகுநாைர் எழுந்து சகாள்கிைார். இரையாபை'

டிமக்கரை பநாக்கிக் ரகயமர்த்தினார் ைகுநாைர். 'அன்புக்குரிய

பிைரஜகபை! சில மாைங்கள் முன்பு எரை மறுத்பைபனா அரைபய
நிரலநாட்ட பவண்டிய நிரலரம ஏற்பட்டிருக்கிைது இன்று. இபைா
[399]
நமது மதிப்புக்குரிய பைாழரும், சசன்ரனப் பட்டணத்தில் சபரும்
வர்த்ைகரும், கும்பினியாரின் கூட்டாளியுமான சபரியசபத்து
அவர்கள், அன்று ைமது வைர்ப்பு மகள்ைான் இந்ை ைாஜ்யத்தின்
பட்டத்துக்குரியவள் என்று கூறியபபாது நாம் நம்பவில்ரல.
இருந்ைாலும், இதுவரை நம்ரம ஆண்டு வந்து சகாண்டிருந்ை
ைாமரை என்பவளின்...'

குடி பரடயினரிரடபய சலசலப்பு ஏற்பட்டது - இப்படி அவர்

குறிப்பிட்டரைக் பகட்டதும்.

ைகுநாைர் அயைாது சைாடர்ந்ைார்: “ைாமரை என்பவளின்

நடவடிக்ரகயில் எனக்குச் சிறிது சந்பைகம் ஏற்பட்டது. ஆகபவ
நாபன ைனிப்பட்ட முரையில் சசன்ரனப் பட்டணத்துக்கும்,
திருவைங்கத்துக்கும் சசன்பைன். தீை விசாரித்பைன். அன்புக்குரிய
மக்கபை, என் ஆைாய்ச்சியின் பயனாக, ைாமரை ைான் ஏமாற்றுக்காரி
என்று சைரிய வந்ைது. அவரையும் - அவளுக்கு ஆைைவாக
இருந்ை என் சசாந்ை மகரையும் மருமகரனயும் கூட சிரைப்படுத்தி
விட்படன். இபைா அருசில் உள்ை சைய்வநாயகி அவர்கள், அடுத்ை
நல்ல முகூர்த்ைத்தில் முடிசூடுவார்கள். மந்திரிப் பிைைானிகளில்
யாரும் என் ஏற்பாட்ரட ஆட்பசபிக்கவில்ரல. நீங்களும் மனமாை
வைபவற்பீர்கள் என்று நம்புகிபைன்...'

'இல்ரல ஆட்பசபிக்கிபைாம்!' கூட்டத்தின் நடுபவயிருந்து

குைசலான்று பிரிட்டுக் சகாண்டு கிைம்பியது.

சிம்மாைனம் பபாடப்பட்டிருந்ை பமரடரய அவன் சநருங்கினான்.

'சபரியசபத்து அவர்கபை! ைங்கள் தீர்மானத்துக்கு மிக்க மகிழ்ச்சி.
என்ைாலும், ைங்கள் மகரையும் ஒரு வார்த்ரை பகட்டுவிட
பவண்டாமா?"

'ஓ' காஞ்சிபுைத்ைானா?”

[400]
 'ைங்கரைப் சபாறுத்ைவரையில் நஞ்சுபுைத்ைான் என்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான். 'அடக்கசவாடுக்கமாய்த் திரும்பி
அமர்ந்திருக்கிைாபை, ைங்கள் குமாரி அவரையும் ஒரு வார்த்ரை
பகட்டுவிடலாமல்லவா, இந்ை ைாஜ்யபாைத்ரை ஏற்பைற்கு
இஷ்டம்ைானா என்று!"

"ஓ! ைாைாைமாய்!”

'ையவு சசய்து முன்னால் வைச்சசால்லுங்கள். முகத் திரைரய நீக்கி,

வாய் முத்து உதிர்க்கட்டும்!"

'அப்படிபய, ைம்பி. இப்படி வா அம்மா' ைகுநாைர் அவரை

அருகில் அரழத்து, முகத்திரைரயயும் விலக்கினார். 'சைய்வநாயகி!'
கண் விழி சைறித்ைது காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு. இைண்டாவது முரையுமா
அவனுக்குத் பைால்வி!

(33)
பாக்கு சவட்டும் பநைம்ைான். துவண்ட உள்ைம் நிமிர்ந்ைது.
நம்பிக்ரக பசார்ரவ விைட்ட, பசார்வு அச்சத்ரைத் துைத்ை, அச்சம்
ஐயத்ரைப் பபாக்க, ஐயம் அதிர்ச்சிரய நீக்க, சிரித்துக் சகாண்டான்
காஞ்சிபுைத்ைான். சைய்வநாயகிரயப் பிடித்து ரவத்ை திமிரில்
பபசுகிைாைா ைகுநாைர்! அட ைகுநாைபை! உம்ரமப்பபால் அப்பாவிக்
கிழவர் ஈபைழு பதினாலு உலகத்திலும் இல்ரல. காரைத் துரடத்துக்
சகாண்டு சைய்வநாயகி பபசப் பபாவரைக் பகளும்! கண்ரணயும்
பவண்டுமானால் துரடத்துக் சகாள்ளும். சைய்வநாயகி உமது
காலின் கீபழ குழிபறித்துத் ைள்ைப் பபாகிைாபை! அப்பபாது அதிக
அடிபடாமலாவது ைப்பலாம்!

சைய்வநாயகியின் சசப்பு உைடுகள் சற்பை திைந்ைன. அவள்

பபசினாள்:

[401]
 'என் அன்பார்ந்ை குடிமக்கபை!' சுரீர் காஞ்சிபுைத்ைானின் காதில்
சாட்ரடயடியாக விழுந்ைது அந்ை முைல் வாக்கியம்!

'உங்கள் அரனவருக்கும் பணியாற்றும் சபரும் பபறு..."

சுரீர் சுரீர் என்ன சசால்கிைாள் சைய்வநாயகி!

“...எனக்குக் கிரடத்ைது குறித்து ஆண்டவனுக்கு நன்றி

சசலுத்துகிபைன். உங்கள் அைசியாக, அல்ல, உங்கள் பிைதிநிதியாக
இந்ை அரியரணயில் அமருகிபைன். வணக்கம்."

பமலும் பமலும் பமலும் சாட்ரடயடிகள். காஞ்சிபுைத் ைானுக்கு

வைண்டது நா. துடித்ைது அரும்பு மீரச. சசால், சசால்! என்ைது
பைாஷமரடந்ை ஆண்ரம. நில்! நில்!! என்ைது விபவகமுள்ை அறிவு.

மக்கள் கூட்டத்தில் ஒபை கசமுச. அறிவிப்ரபக் பகட்க

வந்ைவர்களுக்கு எத்ைரன அதிர்ச்சிகள்!

'முன்பப ஒருமுரை விைட்டப்பட்டவள் அல்லவா இவள்!'

"ஆமாம், ஆமாம். சசன்ரனப் பட்டணத்துச் சிங்காரி.'

'யார் துரணயிபல வந்ைாள்?"

'அந்ை ைகுநாைரின் சூழ்ச்சிைான்!'

'உஸ்! இருங்கள் ைகுநாைர் ஏபைா பபசப்பபாகிைார்!"

பீைாம்பை சால்ரவரய வீசி மார்பில் பபார்த்துச் சகாண் டார்

ைகுநாைர். ைகத்ைகாயமான சரிரக, மண்டபசமங்கும் மின்னரல
இரைத்ைது. ஆகா கண்ணில் என்ன கருரண! உைட்டில் என்ன
ையாைம்! 'மங்காப் புகழும் மாைாப் சபருந்ைன்ரமயும் சகாண்ட
சிங்காவைம் சபருமக்கபை!' சைாடங்கினார் அவர். மக்களின்
மனத்திபல மகிழ்ச்சியும் மணிமண்டபத்தில் நிசப்ைமும்
குடிசகாண்டன. 'நம்து முன்னாள் ைைபதியவர்கள் குழப்பம்
விரைவிக்க முற்படுகிைார். அவைது வாயிலிருந்து எதிர்ப்புக்கள்
[402]
புைப்படுமுன் உடம்பிலிருந்து குருதி கிைம்பியிருக்கும் - நீங்கள்
மனம் ரவத்திருந்ைால். சைாரலயட்டும் சவளியூைான் என்று விட்டு
ரவத்திருக்கிறீர்கள். அைற்காக அவர் சசால்லாவிட்டாலும் நான்
சசால்கிபைன். நன்றி. '

வாய்விட்டு நரகத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'ஹும்! இவர்கள்

அத்ைரனபபரும் என் பைாழர்கள்! இடம் மாறி வந்ைவர்கரையும்
இனம் பிரித்துப் பபசுபவர்கரையும் இவர்கள் கவனித்துக்
சகாள்வார்கள்... இல்ரலயா நண்பர்கபை!" சபருமிைத்ைால் பைாள்கள்
புரடக்க, திரும்பி பநாக்கினான் சூழ்ந்திருந்ைவர்கரை.

"ஆம்! ஆம்!' என்று ஏன் இவர்கள் உற்சாகம் சபருக்சகடுக்கக்

கூவவில்ரல? ஏன் இைண்சடாருவர் மட்டுபம ைரலயரசக்கிைார்கள்-
அதுவும் அரை மனதுடன்?

எக்காைச் சிரிப்பு ைகுநாைரிடமிருந்து. 'காஞ்சிபுைத்ைான் என்ை

சபயரில் திரிகின்ை பட்டணத்து அடிரமபய! சிங்காவைத்து மக்கள்,
புதிய அைசி கிரடத்ை மகிழ்ச்சியில் திரைத்துக்
சகாண்டிருக்கிைார்கள். நாபடாடிகரை அடித்துத் துைத்ை
அவர்களுக்கு பநைபம கிரடயாது அைண்மரனயின் வடக்கு
வாசலில் என்ன நடக்கிைது சைரியுமா?"

'என்ன நடக்கிைது?"

'பபாய்ப் பார் நீபய பவண்டாம் - பவண்டாம்! நீ இரு. மக்களில்

ஒருவர் - ரவத்தியபை, நீங்கள் பபாய்ப் பார்த்து இந்ைப்
பட்டணத்ைானுக்குச் சசால்லுங்கள். மற்ைவர்களும் சைரிந்து
சகாள்ைட்டும்.'

கூட்டத்தின் நடுவிலிருந்ை வபயாதிக ரவத்தியர் பைபைப்புடன்

சவளிபயறினார். கூடபவ பவறு சிலரும் ஓடினார்கள். சில வினாடி
சலசலப்பு. அவர்கள் திரும்பி வருமுன், அவர்கைது குைல்கள்
ஒலித்ைன.

[403]
 'வாருங்கள், வாருங்கள் வடக்கு வாசலில் ஆண்களுக்கு அரைப்
பணமும் பவட்டியும், சபண்களுக்குப் புடரவயும் குங்குமச் சிமிழும்
ைருகிைார்கள். புதிய ைாணி சைய்வநாயகி வாழ்க!'

வாழ்க! வாழ்க! வாழ்க!

ஜனசமுத்திைம் அரலபமாதிற்று. கரையிபல ஒதுக்கப்படும்

கட்ரடயாக, காஞ்சிபுைத்ைாரன ஓைத்துக்கு சநட்டித் ைள்ளியது
சநரிசல். எனக்கு எனக்கு இப்படி வா! பிரிந்து பபாய்விடாபை!
ரகரயப் பிடித்துக்சகாள் ஐயா, ஐயா! சநருக்காதீர்கள் ைாணி
நன்ைாயிருக்கணும்! அவர்கள் குலம் ைரழக்கணும்!

காவலர்கள் கட்டுப்படுத்ை முயன்ைார்கள். "சமல்லப் பபாங்கள்

ஏைாைமாய் இருக்கிைது எல்லாம்!"

அவமானத்ைால் சிவந்ைது காஞ்சிபுைத்ைானின் முகம். 'நில்லுங்கள்!'

ைடுக்க முயன்ைான் மக்கள் கூட்டத்ரை. சகாதித்ைது ைத்ைம்
எரிமரலக் குழம்பாக.

பாய்ந்து வரும நீருக்குக் கீரைத் ைண்டா அரண? அவரன

விலக்கிக் சகாண்டு, ஒதுக்கிக்சகாண்டு, ைள்ளிக் சகாண்டு,
ைாண்டிக்சகாண்டு, நழுவிக் சகாண்டு, சுற்றிக் சகாண்டு...

பபாய்க்சகாண்பட யிருந்ைது மக்கள் கூட்டம். 'அண்பண! நீங்கள்

பபாகாதீர்கள்! இது சவறும் லஞ்சம்! அற்ப சுகத்துக்காக
அக்கிைமத்துக்கு அடி பணியலாமா! நில்லுங்கள் அண்பண ைம்பி,
நீயாவது நில்பலன்! பாட்டி! அம்மா இருங்கள் அக்கா! நான்
சசால்வரைக் பகளுங்கள்."

சில வினாடிகளுக்குத்ைான். மக்கள் மீது பமாதிக் சகாண்டிருந்ை

அவன் சசாற்கள் சவற்று மண்டபத்ரைச் சுற்றி வந்ைன.

நிமிர்ந்து பநாக்கினான் அரியரணரய. சீற்ைத்ரை உமிழ்ந்ைது

அவன் பார்ரவ.

[404]
 சைய்வநாயகியின் கண்கள் பரிைாபமாயிருந்ைன. நான் என்ன
சசய்பவன்? என்று சகஞ்சிக் சகாண்டிருந்ைன அந்ைச் சித்திை
நயனங்கள்.

திரும்பினான். மண்டபத்தில் கரடசியாக ஒருவர் பபாய்க்

சகாண்டிருந்ைார். "சபரியவபை!' அவரை அணுகினான். அவன் முகம்
மலர்ந்ைது. ‘என்ரனத் சைரிகிைைா அன்சைாரு நாள் உங்கள் வீட்ரட
மீட்டுக் சகாடுத்பைபன!"

"ஆமாம் ைம்பி... உன்ரன மைக்குமா?"

'இந்ை மானங்சகட்ட ைானத்துக்கு நீங்கைாவது பபாகா திருங்கள்.

இந்ைச் சிங்காவைம் நாட்டில் சுத்ை ைத்ைம் ஒடுகிைவன் ஒருவபனனும்
உண்சடன்று காட்டுங்கள், சபரியவபை!"

'கட்டாயம், ைம்பி. சீ, சீ இந்ைப் பிச்ரசரய நானா வாங்குபவன்!

ஒருநாளும் மாட்படன் ைம்பி!'

ஆனந்ைப் சபருமூச்சடன் சவளிபய வந்ை காஞ்சிபுைத் ைான்,

'பாட்டி!' என்று கூவினான்.

அந்ை நாயனக்காைப் பாட்டிைான். 'பாட்டி! உங்களிடம் ஒப்பரடத்ை

சபண்ரண இப்படித் ைான் நழுவ விடுவைா? உங்கரை நம்பிச்
சசன்ைைற்கு இது ைான் பலனா, பாட்டி?'

கிழவி கண்ரணத் துரடத்துக் சகாண்டாள். மிஞ்சிய கண்ணிர்,

சுருங்கிய கன்னத்தின் இடுக்குகளில் மினுமினுத்ைது. 'ைம்பி, ஆள்
பரடகளுடன் வந்து அவர்கள் மிைட்டியதும் என் பிள்ரையும்
மற்ைவர்களும் பயந்துவிட்டார்கள், ைம்பி அைண்மரனரய அண்டிப்
பிரழப்பு நடத்துகிைவர்கள் நாங்கள். அவர்களுரடய சபால்லாப்பு
உைவுமா? அந்ைப் சபரிய சபத்துபவா, சின்னசபத்துபவா
இருக்கிைாபை, அவர் என்சனன்னபவா சசான்னார். சைய்வநாயகி
ஓசவன்று அழுது சகாண்டு அவர் பின்னால் பபாய்விட்டது. ஏன்
ைம்பி, நீைானாகட்டும், இந்ைத் பைசத்து ைாணிரயப் பபாய்...'
[405]
 "சட்! நீங்களும் நம்புகிறீர்கைா இந்ைப் புைட்ரடசயல்லாம்?' என்று
சவகுண்டவன், அைண்மரன வடக்கு வாசரலக் கண்டான்.

காஞ்சிபுைத்ைானுக்குத் சைாண்ரடயில் எதுபவா அரடத்துக்

சகாண்டது.

நீண்ட பாம்சபன நின்றிருக்கும் வரிரசரயக் கண்டா! அல்ல.

அைன் நுனியில், சற்று முன் வாக்களித்ைாபை பபாக மாட்படசனன்று,
அந்ைக் கிழவரும் நின்றிருந்ைைால்ைான்.

சவறுப்பின் மத்தியில் சிந்ரையும் சுழன்ைது. ைாமரை என்ன

ஆகியிருப்பாள் இன்பனைம்? எங்பக இருப்பாள்?
சகான்றிருப்பார்கபைா இந்ைக் குடிபகடிகள்?

சகாலு மண்டபம் காலியாகி விட்டது. அரியரணரயச் சுற்றி

இைண்டு பசவகர்கள் மட்டுபம நின்றிருந்ைனர், வாளும் ரகயுமாக.

ஆடாமல் அரசயாமல் பதுரம பபாலிருந்ைார் சபரிய சபத்து.

மீரசரயச் சுண்டுவதுகூட நின்றிருந்ைது. அவரைப் பரிைாபமாகப்
பார்த்ைபடி இருந்ைாள் சைய்வநாயகி.

'மிகப் பிைமாைம் மிகப் பிைமாைம்!" ைன்ரனத் ைாபன பாைாட்டிக்

சகாண்டு ைகுநாைர் திரும்பினார். 'முைல் பசாைரனயில் ைாணி
பைறிவிட்டார். இனியும் இதுபபாலபவ...'

'நிறுத்துங்கள், சீறினாள் சைய்வநாயகி. 'உங்கள் சசாற்படி நடந்ைாகி

விட்டைல்லவா? இன்னும் இது ஏன்?"

சபரியசபத்துவின் முதுரகத் சைாட்டுக் சகாண்டிருந்ை வாள்

நுனிரயச் சுட்டிக் காட்டியது அவள் ரக. 'எடுக்கச் சசால்லுங்கள்
அந்ை வாரை!'

'நீ பபா, ' கட்டரை பிைந்ைது ைகுநாைரிடமிருந்து. வாரை மடக்கி

உரையில் பபாட்டுக் சகாண்டான், அந்ைச் பசவகன். விலகி
நின்ைான்.
[406]
 சபரியசபத்துவின் பைகத்தில் அரசவு கண்டது. விரைத்திருந்ை
ரககால்கள், ைத்ை ஒட்டம் ஏற்பட்ட மாதிரி ைைர்ந்ைன.
அசட்டுத்ைனமாகச் சிரித்ைார்.

'அைசி! நகர்ந்திருப்பது என் வாள்ைான். கண்காணிப்பல்ல.

நிரனவிருக்கட்டும், ' குறுக்கும் சநடுக்கும் உலவியபடி பபசினார்
ைகுநாைர். "சமய் வருத்ைம் பாைாமல், கண் துஞ்சாமல், தீட்டிபனன்
திட்டம் ைங்கரை இங்பக சகாண்டு வை. சநாடிப் சபாழுதில்
ைகர்த்துவிட்டு மரைகிறீர்கள் நீங்கள். ைந்ரைரயக் பகட்டால்
சசல்லமாய் வைர்த்ை சீமாட்டி அவரைக் கட்டாயப் படுத்ைாதீர்கள்!'
என்கிைார். அத்ைரன எளிதில் விட்டுவிடும் ஏமாளியல்ல இந்ை
ைகுநாைர் சைரிகிைைா? மகள் துபைாகமிரழத்ைால், ைந்ரை கூலி
அனுபவிப்பார் ஜாக்கிைரை ைங்கள் அரைக்குச் சசன்று
ஒய்சவடுத்துக் சகாள்ைலாம் இனி! வருகிபைன். '

சைய்வநாயகிரயப் பின்சைாடர்ந்ைார் சபரியசபத்து. 'ஹும்' ஓர்

உறுமலுடன் அவரைத் ைடுத்து நிறுத்தினார் ைகுநாைர். 'ைங்களுக்குத்
ைனி அரை இருக்கிைது, நண்பபை! சதிகாைர்கள் சகாப்ைம்
முடிந்துவிட்டது இந்ை அைண்மரனயில்! சைரியாபைா ஒரு பவரை?"

தீனமாகத் ைந்ரைரய பநாக்கினாள் சைய்வநாயகி. அவள்

விழிமுரனகளில் நீர் பகாத்து நின்ைது. "நீங்கள் பபாங்கள், அப்பா.
எனக்குத் தீங்கு வைாமல் பார்த்துக் சகாள்பவன். பபாங்கள்,' என்று
கூறிவிட்டு அந்ைப்புைத்துக்குத் திரும்பினாள். - காலடிபயாரச
மரைகிை வரையில் நின்ைார்கள் சபரிய சபத்துவும், ைகுநாைரும்.
மறுவினாடி'ைகுநாைபை! உங்கள் அறிபவ அறிவு' என்று பாய்ந்து
கட்டிக்சகாண்டார் சபரியசபத்து.

'உஸ்! ைற்சசயலாய் உங்கள் மகள் திரும்பிவிடப் பபாகிைாள்

நடித்ைசைல்லாம் வீணாகிவிடும்!" எச்சரித்ைார் பைாழர்.

"ைகுநாைபை! இனி நாம் இழுத்ை இழுப்புக்கு வருவாள் அல்லவா

சைய்வநாயகி?"
[407]
 'பின்பன! ைந்ரையிடம் பாசமில்லாை மகளுண்டா? ைந்ரைக்காகத்
தியாகம் சசய்யத் ையங்குகிை சபண்ணுண்டா?"

சவற்றி எக்காைத்தில், உருண்டன மதுக்கிண்ணங்கள்.

யாபைா பைாளில் ைட்டினார்கள்.

ைானம் வாங்கும் கூட்டத்ரைக் கண்டு குமுறிக் சகாண் டிருந்ை

காஞ்சிபுைத்ைான் திரும்பினான்.

யார் இவன், சநட்ரட உடம்பும் நீள்மீரசயுமாக?

'என்ன?' என்று வினவினான். பதில் வாய்சமாழியாய்க்

கிரடக்கவில்ரல.

உள்ைங்ரகயில் சுட்டு விைலால் எழுதிக் காட்டினான் சநட்ரடயன்.

அடப்பாவபம, ஊரமயா?

விைலின் ஓட்டத்ரைக் கவனித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'என்னுடன்

வாருங்கள்."

"எங்பக?' என்று பகட்டான். வடக்பக சைரிந்ை மரலயுச்சிரய

அவன் காட்டினான்.

'யார் இருக்கிைார்கள் அங்பக?' சநட்ரடயனின் கண்கள் சுழன்ைன.

அச்சத்துடன் சுற்று முற்றும் பார்த்ைன. பின்னர், ைரலமீது ரக
குவித்துச் சாரட காட்டினான்.

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு ஆச்சரியம்: 'அைசி?'

பல்ரல இளித்துத் ைரலரய ஆட்டினான் மற்ைவன்.

காஞ்சிபுைத்ைானின் பமல் பவட்டிரயப் பிடித்து இழுத்ைான்
ஆர்வத்துடன்.

[408]
 'அங்பகயா இருக்கிைார்கள் அைசி?' ைனக்பக பகட்காை குைலில்
கிசுகிசுத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

சநட்ரடயன் நடந்ைான் முன்பன. உள்பகாட்ரட, சவளிக்

பகாட்ரடகரைக் கடந்ைார்கள். சிங்காவைம் குன்றின் மீது பாரை
வைர்ந்ைது. முள்ளும் கல்லும் காரல முத்ைமிட்டன.

ைனிபய துருத்தி நின்ை பாரைமீது ஏறினான் அவன். அருகில்

அரழத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைாரன. கீபழ பார்க்கும்படி சுட்டிக்
காட்டினான்.

“என்ன அங்பக?' குனிந்து பநாக்கினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

ைரலசுற்ை ரவக்கும் கிடுகிடு பாைாைம். மற்ைபடி...

எது அவரன எச்சரித்ைது? எந்ை உள்ளுணர்வு கூவிற்று

ஜாக்கிைரை என்று?

அவனுக்குத் சைரியாது. ஆனால் மின்னசலன ஒதுங்கிக்

சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

அடுத்ை கணம் "ஐபயா!' இைண்டு கூக்குைல்கள் எழுந்ைன ஒபை

சமயம். ஒன்று, பமாதித் ைள்ை வந்ை பவகத்தில், ைரலக்குப்புைப்
பாைாைத்தில் விழுந்து சகாண்டிருந்ை சநட்ரடயனின் மைணக்
கூச்சல்.

மற்ைது, சைய்வாதீனமாகத் ைப்பிய காஞ்சிபுைத்ைானின் அதிர்ச்சிக்

கூச்சல்.

மூன்ைாவது குைசலான்றும் வந்ைது, பக்கத்துப் புைரி லிருந்து:

"ஆண்டவபன! துபைாகி உயிர் ைப்ப, விசுவாசி இைந்து விட்டாபன!
இதுவா உன் நீதி!'

'யார் கஜானாப் சபாருைாைைா!' சவளிப்பட்டவரைக் கண்டு

வியப்புற்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

[409]
 "ஏன் ைைபதியவர்கபை! இைபவாடு இைவாக வஞ்சகமாய்
மடக்கப்பட்ட இவன் எப்படி வந்ைான் என்று
ஆச்சரியப்படுகிறீர்கைா!' கஜானா அதிபதியின் நரகப்பில் குபைாைம்
சகாப்பளித்ைது.

'அயலூர்க்காைனான உங்களுரடய துபைாகப் புத்தி, அைண்மரன

உப்பில் உடம்பு வைர்த்ை ஒரு சிலருக்காவது இருக்காைல்லவா?'

"துபைாக புத்தியா எனக்கா!' "பவறு யாருக்கு? எங்பக ைப்பித்

ைவறி விழித்திருந்து, ைகுநாைரின் ஆட்கரை எதிர்த்து விடப்
பபாகிபைாபமா என்று ைாபன, முக்கிய அதிகாரிகரைசயல்லாம் வாய்
பபசாது பணிந்து விடும்படி கூறிச் சசன்றீர்கள் என்னைான் நடக்கிைது
என்று பார்ப்பைற்காக நான் முன்னைாகத் ைப்பிபனபனா, உமது
துபைாகம் புரிந்ைபைா...'

'ைவறு நண்பபை, ைவறு ைாங்கள் நிரனப்பது. என் திட்டத்தில்

எதிர்பாைா மாற்ைங்கள் ஏற்பட்டைால்...'

"எப்பபாதும் அப்படிச் சசால்லுவது ைங்கள் வழக்கம் ைான்!'

'இவ்வைவு ைகசியமாக என்ரனக் சகாரல சசய்யத் திட்டம்

தீட்டிய ைாங்கள், அைண்மரனயில் என்ன நடந்ைசைன்பரைத்
சைரிந்து சகாண்டிருக்கலாபம! ைகுநாைருரடய ஆட்சிக்கு நான்
ஒருவன்ைான் எதிரி என்பரைக் கண்டிருக்கலாபம!'

'கண்டாயிற்று ைைபதி அவர்கபை அரையும். ஆனால்

ைங்களுரடய கற்பரனப் பின்னல் நிரைந்ை அழகிய நாடகத்தில்
அது எத்ைரனயாவது அங்கசமன்று எனக்குத் சைரியாது!"

பல்ரலக் கடித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'நல்லது நண்பபை! எனது

ைாஜ விசுவாசத்ரை இன்னும் எட்பட நாளில் நிரூபிக்கிபைன்.
அைற்குள் அைசி ைாமரைரய மீண்டும் அரியரணயில் ஏற்றிக்
காட்டுகிபைன். முடியாவிட்டால், இபை இடத்தில் இபைபபால்
நிைாயுைபாணியாக வந்து நிற்பபன். என் அன்ரன மீது ஆரண.
[410]
சற்றுமுன் அந்ை ஊரமயன் சசய்யத் ைவறிய அபை காரியத்ரை
நீங்கள் நிரைபவற்ைலாம். அபைா அந்ைப் பாைாை பயங்கைத்தில் என்
எலும்பு சபாடிப் சபாடியாகட்டும்.'

சூளுரைத்ை காஞ்சிபுைத்ைான் திரும்பிப் பாைாமல் மரலப்

பாரையில் இைங்கி நடந்ைான்.

ைானம் சபறுபவாரின் வரிரச ஓயாதிருந்ைது.

ைரலயில் முக்காடிட்ட காஞ்சிபுைத்ைான் ைானும் ஒருவனாக

நின்றிருந்ைான் அந்ை வடக்கு வாசலில். அைண்மரனக்குள்ைான்
எங்பகா சிரை ரவக்கப்பட்டிருக்கிைாள் அவன் ஆருயிர்க் காைலி...

எங்பக? எங்பக?

'நகபைன் ஐயா! பவட்டி வாங்க வந்ைாயா? ஆகாயக் பகாட்ரட

கட்ட வந்ைாயா?" பின்பன இருந்ைவன் சநம்பித் ைள்ளினான்
அவரன.

முன்பன நகர்ந்ைான். யந்திைம்பபால் பவட்டியும் பணமும் சபற்றுக்

சகாண்டான். இபைபபால் முன்சனாரு நாள் ைாமரையிடம் ைானம்
சபற்ை நிகழ்ச்சி நிரனவில் எழுந்ைது.

'பவட்டி சரியாய் இருக்கிைைா, பார் ஐயா" ைானங்கள் வழங்கும்

பசவகன் கூறினான்.

காஞ்சிபுைத்ைான் சமைனமாய் நகர்ந்ைான். 'உன்ரனத்ைான், ஐயா.

அப்பாபல காஞ்சிபுைம் வரை பபாய்விட்டு, கிழிந்திருக்கிைது என்று
திரும்பிக் சகாண்டு வைாபை. இங்பகபய சரிபார்த்து விடு.'

திடுக்கிட்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். அந்ை விபநாைமான வாக்கியம்.

காஞ்சிபுைம் என்று அவனுரடய ஊரின் சபயரை உச்சரித்ை குைல்

ஒரு வினாடியில் இரு பஜாடிக் கண்கள் சந்தித்ைன. சித்திைக்

குள்ைன்! சசஞ்சிப் பபாரில் துரண வந்ை பைாழன்!

[411]
 குறிப்புப் பபச்சாக என்ன உணர்த்துகிைான்? பயாசித்ைவாபை
அகன்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். "பவட்டிரயப் பார்த்து விடு"- சித்திைக்
குள்ைனின் பபச்சு நிரனவு வந்ைது.

ஓரலக் கிறுக்சகான்று அகப்பட்டது. 'அைண்மரனப் பாைாைச்

சிரையில் அரடபட்டிருக்கிைார்கள் ைாமரையும், சசன்னம்மாவும்,
கிருஷ்ணப்பரும். காவல் அதிகம்' *

(34)
பாைாைச் சிரையிலா ைாமரை இருக்கிைாள்! விதிர்த்து நின்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான். எமகிங்கைர்களின் இருப்பிடமாயிற்பை அந்ைக்
காைாக் கிருகம்! முன்சபாருநாள் அைன் சகாடுரமரய அவனும்
ருசித்ைவன்ைாபன? மலர்க்குவியரலக் சகாண்டு பபாய் சவய்யிலில்
எறிந்ைாற்பபால், சசார்ணக் கட்டிரயச் சகதியில் வீசினாற்பபால்,
சமன்ரமபய சபண்ரமயான ைாமரைரய அந்ைக் சகாடு நைகத்திலா
அரடத்திருக்கிைார்கள்? ரகயும் காலும் பைறின காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு.
சித்திைக்குள்ைனுக்கு எப்படித் சைரிந்ைது? இன்னும் என்சனன்ன
சைரியும்?

மீண்டும் அவரனச் சந்திக்க விரும்பினான் காஞ்சிபுைத் ைான்.

பவட்டி ைானம் வாங்குபவாரின் வரிரச முன்பபாலபவ நீண்டிருந்ைது.
நுனியிபல பபாய் நின்று சகாண்டான். முரை வந்ைது. நிமிர்ந்து
பநாக்கினான்.

சித்திைக்குள்ைரன அங்பக காபணாம். பவசைாருவன் அந்ை

இடத்ரை ஆக்கிைமித்துக் சகாண்டிருந்ைான். பவட்டிகரை எடுத்துத்
ைந்து சகாண்டிருந்ை உைவியாள் மட்டும் பரழயவபன. பகலிச்சிரிப்பு
சவளிப்பட்டது அவனிடமிருந்து. 'அட பாவபம! நமது முன்னாள்
ைைபதி இவ்வைவு ஏரழயாகி விட்டாைா? இைண்டாம் ைடரவ
ைானம் வாங்க வந்து நிற்கிைாபை!” என்ைான் அவன்.
[412]
 அரமதியாகப் பதிலிறுத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். "புதிய ஆட்சியிபல
அைற்குள்ைாகவா கஜானா வைண்டு விட்டது? ஒபை ஓர் ஆளுக்கு
இன்பனார் பவட்டியும் இன்பனார் அரைப் பணமும் சகாடுக்க
முடியாமற் பபாய்விட்டபை! சற்று முன் சபற்றுக்சகாண்டிருந்ை
பவட்டிரயயும் பணத்ரையும் அவர்கள் முன் ரவத்ைான். ''உயர்திரு
ைகுநாைர் அவர்களுக்கு என் அன்பான வணக்கத்துடன்
இரவகரைக் சகாடுத்து விடு.'

'படய்! நில்!” என்று அந்ை அதிகாரிகள் கூவக் கூவக் காதில்

வாங்கிக் சகாள்ைாமபலபய சவளிபயறினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'ைைபதி ைைபதி!' யாபைா அவரனக் கூப்பிட்ட வண்ணம்

ஓடிவந்ைார்கள். 'ைைபதி! இந்ை அக்கிைமத்ரைக் பகட்க உங்கரைத்
ைவிை யாருமில்ரல, ைைபதி!'

யாைது? ஒரு சபண்ணின் குைல் அல்லவா? மங்கிக்

சகாண்டிருந்ைது மாரல சவய்யில். ஒடி வந்ை சபண்ணின்
உருவத்ரைக் கிட்டத்தில் கண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'யாைம்மா
நீங்கள்? என்ன பவண்டும்?"

'உங்கள் கீபழ துரணத் ைைபதியாக இருந்ைாபன, அவனுரடய

ைாயார் நான். வஞ்சகமாக ைகுநாைைால் சகாரல
சசய்யப்பட்டவரனப் சபற்சைடுத்ை அம்மா நான்....'

'வணங்குகிபைன், ைாபய! அப்பபாபை அைசியாரிடம் சசால்லித்

ைங்கள் குடும்பத்துக்கு உைவி கிரடக்க ஏற்பாடு சசய்பைபன!"

'என்பனாடு வா' என்று முன்பன நடந்ைாள் அந்ை மூைாட்டி.

ஊருக்கு சவளிபய பைந்ை நிலம். சசழித்துக் சகாழித்துக்

சகாண்டிருந்ைது சநல்வயல். ஆனால் கீற்று நிலவின் சவளிச் சத்தில்

என்ன அது? ஐந்ைாறு ஆட்கள் இருக்கும். கிறுகிறுசவன்று

அறுவரட சசய்து சகாண்டிருக்கிைார்கபை கட்ரட வண்டிசயான்று

[413]
நின்றிருந்ைது சாரலபயாைமாய். மாடுகள் அவிழ்த்து விடப்பட்டுப்
புல் பமய்ந்து சகாண்டிருந்ைன.

மாமைத்தின் பின்னால் பதுங்கியிருந்ை காஞ்சிபுைத்ைான் துரணத்

ைைபதியின் ைாரயக் பகட்டான்: 'இதுைான் உங்கள் நிலமா? யார்
இவர்கள்? உங்கரைக் பகட்காமபல அறுவரட சசய்கிைார்கபை, '

அந்ைப் சபண்மணியின் குைல் அடிவயிற்றிலிருந்து வந்ை ஆத்திை

சநருப்பாக இருந்ைது. 'அந்ை வயிற்சைரிச்சரல ஏன் ைம்பி
பகட்கிைாய்? எந்ை ைாஜா எந்ைச் சீரமமீது பரட சயடுத்துப்
பபானாலும், நடுவழியில் இருக்கிை ஏரழ பாரழகளின் நிலம்ைான்
சூரையாகிைது. பபான வருஷம் சடல்லி பாதுஷாவின் சபயரைச்
சசால்லிக் சகாண்டு பத்துப் பபர் சகாள்ரை அடித்துச் சசன்ைார்கள்.
இப்பபாது இவர்கள்!'

'யாைம்மா இவர்கள்?" 'ரமசூர்க்காைர்கள்... பசலம்,

பகாயம்புத்துர்மீது பரட சயடுத்து ஒரு பட்டாைம் பபாயிற்று
இைண்டு நாள் முன்பு. அவர்களுக்கு உணவு வழங்குகிைவர்கைாம்
இவர்கள். இருக்கட்டுபம? யார் வீட்டு சநல்ரலப் பறித்து யாருக்கு
வழங்குவது? பகள்விமுரை இல்லாை ைாஜ்யமாகிவிட்டது அப்பா!'

அவன் கண்கள் சூழ்நிரலரய ஆைாய்ந்ைன. வயலுக்கு

பமற்புைத்தில் ஒரு பரழய கட்டடம் சைரிந்ைது. “அது என்ன
கட்டடம், அம்மா?"

'ஹும்! நாசடல்லாம் நல்லாயிருந்ை காலத்திபல

உபபயாகப்பட்டது!"

'அைாவது?"

'கைஞ்சியம், ைம்பி, சநற்கைஞ்சியம். அதிபல பூட்டி ரவக்கிை

அைவுக்கு இப்பபாது யாரிடம் இருக்கிைது? சும்மாபவ
பபாட்டிருக்கிைார்கள் பபாலிருக்கிைது.'

[414]
 கீழுைட்ரடக் கடித்துக் சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். மூரை
கிறுகிறுசவன பவரல சசய்ைைால் விழிகள் நிலம் பநாக்கித் ைாழ்ந்து
நிரலத்திருந்ைன. பிைகு நிமிர்ந்ைான். 'அம்மா, நீங்கள் பபாங்கள்.
நான் பார்த்துக் சகாள்கிபைன். '

''ைம்பி, இந்ை அரிசிரயத்ைான் வருஷம் பூைா சாப்பாட்டுக்கு

நம்பியிருக்கிபைன்.எப்படியாவது...'

'காப்பாற்றிக் சகாடுக்க நானாயிற்று. நீங்கள் பபாங்கள். ' ையங்கித்

ையங்கி அகன்ைாள் அந்ைப் சபண்மணி. மைத்தின் மரைவிலிருந்து
சவளிப்பட்டான் காஞ்சிபுைத் ன். பபார்த்தியிருந்ை பமல் துணிரயப்
பிரித்ைான். ைரலயில் முண்டாசு கட்டிக்சகாண்டான். கச்சத்ரை
இன்னும் பமல் துக்கி இறுக்கிக் சகாண்டான்.

சைம்மாங்குப் பாட்சடான்று உல்லாசமாய்ப் புைப்பட்டது

அவனிடமிருந்து.

சாரலபயாடு சசல்லும் வழிப்பபாக்கரனப் பபால், ரமசூர்

ஆட்கரை சநருங்கினான். வியப்புடன் பார்த்ைவாறு நின்ைான்.
பின்னர் ஒரு குத்துக்கல்லின் மீது உட்கார்ந்து சகாண்டு, 'பபல!
பபல! ைாமய்யாவுக்கு இதுவும் பவணும்! இன்னமும் பவணும்! நல்லா
நடத்துங்க அறுவரடரய சீக்கிைமா பவரல ஆகட்டும் ஆள் அம்பு
அரழச்சிக்கிட்டு வந்ைாலும் வந்திடுவான் சபால்லாை பயல்!"
என்ைான்.

அரிவாளும் ரகயுமாக இருந்ை ஆட்கள் அவரன ஏறிட்டு

பநாக்கினார்கள். 'நீ பபாடா உன் பவரலரயப் பார்த்துக் சகாண்டு!"
என்று சீறினான் ஒருவன்.

இன்சனாருவன் குறுக்கிட்டு வினவினான்: 'யாைய்யா அது,

ைாமய்யா?"

"சைரியாைா உங்களுக்கு? எங்கள் ஊர் ைரலயாரி, சபரிய

அக்கிைமக்காைன். இந்ை மாதிரி ைாபவாடு ைாவாய் ரமசூர்க் காைர்கள்
[415]
வந்து அறுவரட சசய்துசகாண்டு பபாய்விட்டார்கள் என்று
சைரிந்ைால், ஊர் ஜனங்கசைல்லாம் உங்களுக்கு வரட
பாயாசத்பைாடு விருந்து ரவப்பார்கைாக்கும்!"

கடகடசவன்று சிரித்ைார்கள் அந்ைக் கன்னடியர்கள். 'ஆனால்,

எனக்கு ஒபை ஒரு வருத்ைம்' என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

“என்னது?" "அபைா சைரியரல ஒரு பரழய கட்டடம்?" சுட்டிக்

காட்டினான் அவன். 'அங்பக பபாய்ப் பார்த்தீர்கபைா?"

'இல்ரலபய?"

'அைனால்ைான் இந்ை சவட்டி பவரல சசய்து சகாண்

டிருக்கிறீர்கள்! அதுைான் ைாமய்யாவின் சநற்கைஞ்சியம்! மூட்ரட
மூட்ரடயாய் அடுக்கி ரவத்திருக்கிைாபன அங்பக!"

'சமய்யாகவா!'

'பபாய்ப் பாருங்கபைன், சைரியும். வண்டி பவபை ையாைாய்

இருக்கிைது. எடுத்து வைபவண்டியது. அடுக்க பவண்டியது.
வண்டிரய ஒட்டிக்சகாண்டு பபாய்ச் பசைபவண்டியது. அரை
விட்டுவிட்டு, இது ஏன் அனாவசிய பவரல என்றுைான்
வருத்ைப்பட்படன்."

'அப்படியா? எங்களுக்குத் சைரியாமல் பபாச்பச! வாருங்கைடா

பபாகலாம்!'

'வாருங்கள், நான் வழி காட்டுகிபைன், ' என்று காஞ்சி புைத்ைான்

அரழத்துச் சசன்ைான்.

எதிர்பார்த்ைபடி இருக்குமா? சகாஞ்சம் சந்பைகம் இருந்ைது

அவனுக்கு. பாழரடந்ை கட்டடத்தின் இருட்டும் அரடசலும்
நம்பிக்ரகயூட்டின.

[416]
 'சமள்ை, சமள்ை ஒவ்சவாருவைாய் பநபை பபாங்கள். என்ன
சாமர்த்தியமாய் ைாமய்யா பதுக்கி ரவத்திருக்கிைான் பார்த்தீர்கைா!'

அவர்கள் நுரழந்ைார்கள், துழாவினார்கள். சசன்ைார்கள். முன்புை

மண்டபத்ரைக் கடந்து, பக்கவாட்டிலிருந்ை சபரிய அரைக்குள்
புகுந்ைார்கள்.

'என்னய்யா, இங்பக எரையும் காபணாபம?”

'நல்லா ைடவிப் பாருங்க!'

'பார்த்ைாயிற்று, ஐயா...' 'பார்த்துக் சகாண்படயிருங்கள். '

கைவு படாசைன்று சாத்திக்சகாண்டது. சபரிய இரும்புக் சகாக்கி

இறுக்கமாக மாட்டப்பட்டது.

"ஐயா! ஐயா!' ரமசூர்க்காைர்கள் கைவில் பமாதினார்கள்.

இடித்ைார்கள். உரடத்ைார்கள்.

'கட்டடம்ைான் பழசு. ஆனால் கைவு நல்ல இரும்பு!" வாய்விட்டு

நரகத்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'சகாள்ரைக்காைத் பைாழர்கபை! ஆயுள்
முடியுமட்டும் பைடிக்சகாண்டிருங்கள் அரிசி மூட்ரடரய!
இவ்வுலகில் இல்லாவிட்டாலும் மறு உலகிலாவது கிரடக்கும்!'

சிரித்ை வண்ணம் சவளிவந்ை காஞ்சிபுைத்ைான் சட்சடன நின்ைான்.

வாசரல ஒட்டினாற்பபால் இன்சனாரு சின்னக் கைவு சைரிந்ைபை
காைணம். ரகயால் ைள்ளினான். புகுந்ைான். உள்பை படிக்கட்டுக்கள்
ைட்டுப்பட்டன.

எங்பக பபாகிைது இந்ைப் பாரை? விைக்கு ரவக்கும்

மாடசமான்று துழாவிய ரகக்கு அகப் பட்டது. பக்கத்திபலபய
இைண்டு கற்கள் ரவக்கப்பட்டிருந்ைன. ஓ! சிக்கிமுக்கிக் கற்கைா
ையாைாய்த்ைான் ரவத்திக்கிைார்கள் காய்ந்ை சருசகான்ரைக்
ரகயிசலடுத்ைான். கல்ரலத் ைட்டி, தீப்சபாறி கிைப்பி, சருகிபல
பற்ை ரவத்துத் தூக்கிப் பிடித்ைான்.
[417]
 மங்கித் சைரிந்ைது ஒரு கல்சவட்டு. புைங்ரகயால் பைபைசவன்று
துரடத்ைான். மீண்டும் பார்த்ைான்.

எழுத்துக்கள் சைரிந்ைன. அைண்மரனப் பாைாைச் சிரைக்குச்

சசல்லும் ைகசியப் பாரை. தீரயக் கவனமாய் அரணத்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான். கால்களில் புதுத் சைம்பு ஊற்சைடுத்ைது. சுவரைத்
ைடவியபடிபய வழிரய அறிந்துசகாண்டு முன்பனறினான்.

திடுதிப்சபன்று அவன் சநற்றி முட்டிக் சகாண்டது ஒரு சுவரில்.

திடுக்கிட்டு, ரககைால் துழாவிப் பார்த்ைான்.

என்ன துைதிருஷ்டம் சபரும் பாரைசயான்று அரடத்துக்

சகாண்டிருந்ைது வழிரய. அைன் மறுபுைம்ைான், பாைாைச் சிரைக்குச்
சசல்லும் சவளிவாசல் இருந்திருக்க பவண்டும். கச்சிைமாக
அரடத்திருந்ைது வழிரய.

மடிபயாடு எடுத்து வந்திருந்ை சிக்கிமுக்கிக் கல்ரலத் தீட்டினான்.

சநருப்புப் சபாறி, மற்றுசமாரு வாசகத்ரைக் காட்டிற்று.

ைகுநாைர் அறியாை ைகசிய வழி இல்ரல. ஹும்! கிருஷ்ணப்பரின்

ஆட்சிக் காலத்திபலபய - ைகுநாைரின் ரக ஓங்கியிருந்ை அந்ை
நாளிபலபய - இப்படிப்பட்ட ைகசியப் பாரைகரை
அரடத்துவிட்டார் பபாலும்.

நடந்ை கால்கள் சநாந்ைன. இழுத்துப் பிடித்திருந்ை மூச்சு

இரைத்ைது. ஏமாற்ைத்துடன் உைட்ரடப் பிதுக்கிக் சகாண்டு
உட்கார்ந்ைான் கரைப்பாை.

உட்கார்ந்ைவன் திடுக்கிட்டான். சில்சலன்று பவகமாய் அடிக்கிைபை

காற்று! எங்கிருந்து வருகிைது?

காற்று வீசுவரைபய திரசக்காட்டியாய்க் சகாண்டு நகர்ந்ைான்.

அரடத்திருந்ை பாரைக்கும் ஓர் இடுக்கு இருந்ைது. ஆனால்

ரகசகாடுத்து சநம்பக்கூடிய அைவுக்குப் சபரிைல்ல. காற்று
[418]
வைக்கூடிய ஏன்? ஒரச வைக்கூடிய அைவுக்குப் சபரிது பபாலும்.
இபைா, மறுபுைத்திலிருந்து ஏபைா பபச்சுக் குைல் பகட்கிைபை!

"...... வாணிகத்திபல நீங்கள் சமர்த்ைைாயிருக்கலாம், சபரியசபத்து.

ஆனால் ைாஜைந்திைத்ரைப் சபாறுத்ைமட்டில்வருந்துகிபைன் நண்பபை!
- நீங்கசைாரு குழந்ரை'

காஞ்சிபுைத்ைான் பல்ரலக் கடித்ைான். ைகுநாைரின் குைலல்லவா

அது!

பாைாைச் சிரைரய ஒட்டிய பைாட்டபமா அந்ை இடம்? உலாவிய

வண்ணம் பபசிக் சகாண்டிருக்கிைாபன சதிகாைன்!

சபரியசபத்துவின் பதில் சைாடர்ந்து பகட்டது: “உண்ரம ைான்

ைாங்கள் சசால்வது. இருந்ைாலும், அவன் என் கீபழபய பவரல
பார்த்ைவன். என்னால் பல பவரலகளுக்கு அமர்த்ைப் பட்டவன்.
ஆரகயால் என்சனன்ன ைந்திைங்கள் சசய்யக் கூடியவன்,
எப்படிப்பட்ட அபாயங்கள் விரைவிக்கக் கூடியவன் என்று எனக்கு
அதிகமாகத் சைரியும்...'

காஞ்சிபுைத்ைான் புன்னரக சசய்து சகாண்டான். இருவரும்

ஆைாய்வது அவரனப் பற்றித்ைானா அதிகரித்ை ஆவலுடன் உற்றுக்
பகட்டான்.

"சரி, அவரனப்பற்றி உங்களுக்கு அதிகம் சைரியுசமன்பை

ஒப்புக்சகாள்கிபைன். அைற்காக?"

'அவரன சவளியில் விட்டு ரவப்பது ஆபத்து என்கிபைன்.

மூன்ைாம் மனிைருக்குத் சைரியாமல் அவரன மடக்கி விட்டால்...'

'பவறு விரனபய பவண்டாம். மறு நிமிடபம அவன்

தியாகியாகிவிடுவான். அவன் பின்னால் பத்துப் ரபத்தியக்காைர்கள்
பசர்ந்து விடுவார்கள். நம்ரம எதிர்ப்பவனுக்கு நாபம வாள் ைைலாம்
என்பைா ைங்கள் பயாசரன?"

[419]
 'அப்படியில்ரல....ஆனால்...'

'ையவு சசய்து இந்ை விஷயத்ரை என்னிடபம விட்டு விடுங்கள்.

எந்ை பநைத்தில், எந்ை இடத்தில், எந்ை ஆரை அடிக்க பவண்டும்
என்று நான் நிரனக்கிபைபனா, அந்ை பநைத்தில், அந்ை இடத்தில்,
அந்ை ஆரை அடிக்க எனக்குத் திைரமயுண்டு...'

அட ைற்சபருரமபய! ைனக்குள் சிரித்ைவாபை திரும்பி நடந்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான்.

ஊரை அரடந்ைவன் துரணத் ைைபதியின் ைாரயத்

தூக்கத்திலிருந்து எழுப்பி நடந்ை விஷயத்ரை விவரித்ைான்.

'இப்பபாரைக்கு அவர்கைால் ைப்பிப் பபாக முடியாது. நம்பகமான

ஆட்கரை அமர்த்தி, நாரைக்பக அறுவரடரய முடித்து சநல்ரல
எடுத்து வந்துவிடுங்கள்,' என்று பயாசரனயும் கூறினான்.

இைவுக் காய்ச்சலில் ஊரின் நாடி ஒடுங்கிவிட்டது.

ைர்மசத்திைத்தின் கட்டாந் ைரையில் படுத்திருந்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். ரகபய ைரலயரண. முதுபக சமத்ரை.
கரைப்பினால் உடல் சாய்ந்ைபபாதிலும் ஏமாற்ைத்தினால் சுறுசுறுத்ைது
அறிவு.

கடகடசவன்று ஓர் ஓரச - இரும்புச் சங்கிலி நகர்வது பபால்.

கவனித்ைான்.

ரகயிலும் காலிலும் இரும்புச் சங்கிலியால் பிரணக்கப் பட்ட

ரகதிசயாருவன் முடங்கிக் கிடந்ைான் மறு ஓைத்தில். அைசாங்கக்
காவலர்கள் இருவர் அவனுக்கருபக அரைத் தூக்கத்தில்
ஆழ்ந்திருந்ைார்கள்.

பிரணத்திருந்ை சங்கிலிகள் வலிசயடுத்ைன பபாலும். முனகிக்

சகாண்டு நகர்ந்ைான் ரகதி. சாகப் பபாகும் எண்சணய் விைக்கின்

[420]
ஒளியில் அவனுரடய ைாடியும் மீரசயும் பயங்கைமாய்
மினுமினுத்ைன. இரும்புச் சங்கிலி கடகடசவன்று ஒலி எழுப்பியது.

''சீ. சத்ைம் பபாடாமல் சும்மா இருக்க மாட்டாய், சகாஞ்ச பநைம்?"

அைட்டினான் காவலாளிகளில் ஒருவன். "சபாழுது விடிந்ைதும்
ைகுநாைர் முன்னாபல சகாண்டு பபாய்த் ைள்ைப் பபாகிபைாம்.
ஏற்சகனபவ இைண்டு ைைம் சிரைக்குப் பபான கழுரை நீ. இந்ைத்
ைடரவ பாைாைச் சிரை கிரடக்குபமா அல்லது ைரலபய பபாகப்
பபாகிைபைா அது வரையில் சற்றுக் கம்சமன்றுைான் இபைன்'

'மன்னியுங்க சாமி, ' என்ை ரகதி பமலும் சுருட்டிப் படுத்துக்

சகாண்டான்.

காஞ்சிபுைத்ைானின் கண்கள் அகல விரிந்ைன. சவகுபநைம்

ஆடாமல் அரசயாமல் உட்கார்ந்திருந்ைான் அவன். சமல்ல சமல்ல
எல்லாச் சத்ைங்களும் அடங்கின. காவலர்களின் குைட்ரடசயாலி
காஞ்சிபுைத்ைானின் காரைக் கிழித்ைது.

காஞ்சிபுைத்ைான் நகைத் சைாடங்கினான். நத்ரை பபால, எறும்பு

பபால, இம்மி இம்மியாக நகர்ந்ைான். சுவபைாடு சுவைாகப் பதுங்கி,
ரகதிரய அரடந்ைான்.

தூங்கிக் சகாண்டிருந்ை ரகதி, காஞ்சிபுைத்ைானின் ரக பட்டதுபம

திடுக்கிட்டுக் கண் விழித்ைான். காஞ்சிபுைத்ைானின் கைம் சட்சடன
அவன் வாரயப் சபாத்தியிைா விட்டால் கூச்சலிட்டிருப்பான்.

'என்னுடன் வா, ' என்று சாரட காட்டினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

சபரும் பாைமாயிருந்ை சங்கிலிகரைக் காட்டினான் ரகதி.
அரவகரைக் ரககளில் ஏந்திக்சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
இருவருமாய் நகர்ந்ை பபாது, ஓரச துளிவும் பகட்கவில்ரல.

இருளில் அமுங்கி, நிசப்ைத்தில் புகுந்து, சத்திைத்தின்

சகால்ரலப்புைத்ரை அரடந்ைனர் இருவரும்.

[421]
 ரகதிரய, ரகபயாடு தூக்கிக் சகாண்டான் காஞ்சிபுைத் ைான்.
முதுகில் சுமந்ைவாறு காை தூைத்துக்கு அப்பாலிருந்ை
ஆற்ைங்கரைரய அரடந்ைான். கீபழ இைக்கினான் சுரமரய.

“எைற்காக உன்ரனக் ரகது சசய்திருக்கிைார்கள்?' என்று

வினவினான்.

கிழவன் பைாஷத்துடன் இரைந்ைான்: 'ைகுநாைருரடய ஆட்சிரய

முன்பப எதிர்த்ைவன் நான். ஒருவழியாய்த் சைாரலந்ைாசைன்று
மகிழ்ந்திருந்பைன். மறுபடியும் வந்து விட்டாைாபம! நான் கிஸ்தி
கட்டப்பபாவதில்ரல என்று சசால்லிக் சகாண்டிருந்ைரை இந்ை
அைசாங்க பசவகர்கள் பகட்டு விட்டார்கள். சகாண்டு பபாகிைார்கள்
அைண்மரனக்கு.

'சட்டத்ரை மீறுகிபைபனா என்று நிரனத்பைன்' ஒரு பாைாங்கல்ரல

எடுத்துக் ரகதியின் விலங்ரக உரடத்ைவாபை சசான்னான்
காஞ்சிபுைத்ைான். 'நல்ல பவரை, அக்கிைமத்ரை எதிர்க்கும்
அணியில் என் பைாழன்ைான் நீ.'

'ஐயா, நல்லவைாயிருக்கிறீர்கள் நீங்கள். உங்களுக்பகன் கஷ்டம்?

என்ரன விடுவித்ை பிைகு என்ன சசய்யப்பபாகிறீர்கள்?"

சடாக் சடாக்.

சைறித்து விழுந்து சகாண்டிருந்ைன இரும்புச்சங்கிலிகள்.

'உன் இடத்திபல நான் இருக்கப் பபாகிபைன்."

'ஐயா, ஐயா பவண்டாம். அந்ை ைகுநாைன் மிக துஷ்டன்...'

'அரையும் பார்த்து விடுகிபைபன...'

சடாக் சடாக் சடாக்.

இரும்புச் சங்கிலிகளின் கரடசிப் பிடிப்புகளும் அற்று விழுந்ைன.

[422]
 அைண்மரனக்குள் இழுத்துச் சசன்று சகாண்டிருந்ைார்கள்
கிழவரன.

'ஐயா, விட்டுவிடுங்கள் ஐயா. என்னால் ைாை முடியவில்ரல

ஐயா... ' கிழவன் சகஞ்சினான்.

'நடடா பவகமாய். ைாத்திரி பூைாைான் சத்திைத்திபல கும்பகர்ணன்

பபால் தூங்கினாபய! நட நன்ைாய்!" விலங்கிட்ட சங்கிலிரயச் சுண்டி
இழுத்ைார்கள் இைண்டு காவலர்களும்.

ைகுநாைரின் காலடியில் ைள்ைப்பட்டான் கிழவன். குற்ைப்

பத்திரிரகரயப் படித்து முடித்ைான் பசவகன்.

அழுக்குத் ைாடி புைர்பபால் மண்டியிருந்ை பமாவாயின் கீபழ

காலின் சபருவிைரலக் சகாடுத்துத் தூக்கினார் ைகுநாைர். கிழவனின்
முகம் பரிைாபத்துடன் உயர்ந்ைது.

ைகுநாைரின் கண்கள் கூர்வாள் பபால் பைபைத்ைன. "ஓ! இவனா

இந்ைக் கிழவன் நல்லவனாயிற்பை!'

"பிைபு இவன்...." குறுக்கிட்டான் காவலர்களிசலாருவன். 'எனக்குத்

சைரியும் சசன்ரனப் பட்டணத்திலிருந்து வந்திருக்கிைாபை
சபரியசபத்து. அவரைக் பகட்டால் நிரையச் சசால்வார்
இவரனப்பற்றி சந்பைகமிருந்ைால் இவன் முதுரகப் பாருங்கள் 'சப.
சப.' என்று நற்சான்று வழங்கியிருக்கிைார்கபை!'

காவலர்கள் விழித்ைார்கள். காஞ்சிபுைத்ைான் நாக்ரகக் கடித்துக்

சகாண்டான்-அந்ை ஒரு விஷயத்தில் அஜாக்கிைரையா யிருந்து
விட்படாபம என்று.

ைகுநாைர் சைாடர்ந்ைார்: "இவன் மிக மிக நல்லவன்; இவரன

இங்பக ரவத்திருக்கும் ைகுதிகூட நமது நாட்டுக்குக் கிரடயாது.
சகல மரியாரைகளும் சசய்து ஊர் எல்ரலக்கு சவளிபய விட்டு
விட்டு வாருங்கள்!'

[423]
 திடுசமன சவளிபய ஓர் ஆைவாைம். சபரியசபத்து ஒபடாடி
வந்ைார் பைபைப்புடன். அவர் முகசமல்லாம் பல்லாயிருந்ைது.
அத்ைரன ஆனந்ைம்!

"ைகுநாைபை! ஒர் நற்சசய்தி வாருங்கள் இப்படி!' என்று அரழத்ைார்

அவசைமாக.

'என்ன விஷயம்?" 'வாருங்கபைன் சகாலு மண்டபத்துக்கு

பாருங்கபைன் அந்ைக் காட்சிரய வரிரச வரிரசயான சீர்களுடன்
சசஞ்சி மன்னர் ஒரு தூைரன அனுப்பியிருக்கிைார்!"

ைகுநாைரின் கண்கள் இடுங்கின. 'சசஞ்சி மன்னரின் தூைனா?

எைற்காக?'

'நம்பமாடு சம்பந்ைம் பபசத்ைான்! சைய்வநாயகி அரியரண ஏறிய

பவரை...'

'அப்படியா? ' ைகுநாைர் பவகமாக சவளிபயறினார். காவலர்களும்

சபரியசபத்துவும் அவரைப் பின்சைாடர்ந்ை பவரையில்...

காஞ்சிபுைத்ைான் மறுபுைம் வழிபய நழுவினான்.

(35)
'அம்மா! அம்மா!'... அைற்றினாள் ைாமரை. அறிவு சைரியுமுன்பன
மகரை அனாரையாக்கி மரைந்து விட்ட அம்மா! அவைா இனி
வைப்பபாகிைாள் சமத்சைன்ை வயிற்றிபல பாதுகாத்பைாபம பத்து
மாைம் என்பரை எண்ணிப் பார்த்ைாைா அந்ை அன்ரன? பாம்பும்
பைளும் மனிை உருசவடுத்துத் திரிகின்ை இடத்தில், ைத்ைளிக்க
விடுகிபைாபம ைங்கக் கட்டிரய என்றுைான் ையங்கினாைா?
பபாய்விட்டாள் அவள் என்ரைக்பகா புலம்புகிைாள் பபரை இவள்!

[424]
 'அழாபை ைாமரை கண்ணிர் சிந்ைாபை, என் கண்மணிபய!” இருந்ை
இடத்திலிருந்பை ஆறுைல் சசான்னாள் சசன்னம்மா.

'இல்ரல. ைடுக்காபை அவரை" இன்பனார் பகாடியிலிருந்து

கிருஷ்ணப்பர் கூறினார். 'உன் ைகப்பனார் வள்ளுவப் சபருமானின்
சபருரமரய உணர்ந்ைவைல்ல சசன்னம்மா! அல்லற்பட்டு ஆற்ைாது
அழுை கண்ணிைன்பை சசல்வத்ரைத் பைய்க்கும் பரட' என்று குைள்
கூறுவது சைரியாது அவருக்கு! அழ விடு ைாமரைரய சகட்டுத்
திருந்தியவர்கள் நீயும் நானும்; நம் சாபம், நம் குமுைல், நம்
பவைரன அரவ பபாைாது இந்ை அநீதி ஆட்சிரய பவைறுக்க துய
உள்ைம் பரடத்ைவள் ைாமரை. கண்ணகியின் சக்தி அவள்
ஒருத்தியின் சினத்துக்குத் ைான் உண்டு. சிந்ைட்டும் கண்ணிர்
ைடுக்காபை!'

மூவரும் மூன்று பவறு இடங்களில் நிறுத்ைப்பட்டிருந்ைார்கள்.

ரககளுக்கும் கால்களுக்கும் ைரைகள். முைட்டுப் பாரைச் சுவர்கள்.
கூரிய முரனகள் குத்திட்டு நிற்கும் கைவுகள். ஈைம் சசாை
சசாைக்கும் நாற்ைத் ைரை. சாரி சாரியாக அணி வகுத்துச் சசல்லும்
கட்சடறும்புப் பட்டாைம். எமனின் ஏவலபைா என எண்ண ரவக்கும்
காவலர்கள்.

'ைண்ணிர்! சகாஞ்சம் ைண்ணிர் சகாடப்பா" சகஞ்சினாள் ைாமரை.

அவளுரடய ைாரழமடல் ரககள் அதிகம் நீை முடியவில்ரல.
இரும்புத் ைரைகள் ைடுத்ைன.

எட்ட நின்றிருந்ை காவலன், ைண்ணிர்க் குடுரவயுடன் அருகில்

வந்ைான். ஆனால் சகாடுக்கவில்ரல.

கிருஷ்ணப்பர் பரிந்துரைத்ைார்: "நாடாண்ட ைாணியடா அவள். நா

வைண்டு ைவிக்கிைாள். சகாடு நாரைக்பக காலம் மாறும் பபாது உன்
பசரவக்குப் பரிசு கிரடக்காமற் பபாகாது.” ையங்கித் ையங்கி
அருகில் வந்ைான் அவன். ஒவ்பவாைடி அவன் எடுத்து

[425]
ரவக்கும்பபாதும் ைாமரையின் வாடிய பமாவாய் அவரன பநாக்கித்
ைாவியது. ஆவலும் ைவிப்புமாய் அவள் பவழ இைழ்கள் துடித்ைன.

திடீசைன ஒரு முைட்டுக் கைம் ைட்டிப் பறித்ைது, முன்னவனுரடய

ைண்ணீர்க் கலத்ரை. சசாட்டுத் ைண்ணிருக்கு ஏங்கிய ைாமரைரயச்
சுற்றி, சிைறிப் பைவியது நீர்த்ைாரை. காய்ந்ை நா காத்திருந்ைது.
ஆனால் கட்டாந்ைரையில் வீணாயிற்று அத்ைரன ைண்ணிரும்.

ைட்டிவிட்ட இைண்டாம் காவலன் குரூைமாக நரகத்ைான். ைண்ணிர்

சகாடுக்க முன் சசன்ைவரனக் கழுத்ரைப் பிடித்துச் சிரைக்கு
சவளிபய சநட்டித் ைள்ளினான். 'ஏனடா மட்டிப் பயபல! நாரைக்கு
இவர்கள் விடுைரலயாகி வந்ைால் உன் கழுத்துக்கு நவைத்தின
ஹாைம் பபாடுவார்கள் என்ை பபைாரச ைாபன உனக்குப்
சபரிைாயிருக்கிைது! அைற்கு முன்பு ைகுநாைருக்கு உன் துபைாகம்
சைரிந்து பபானால், கழுத்பை இருக்காபை! அரை நிரனத்துப்
பார்த்ைாயா?"

சவளிபய ைள்ைப்பட்டவன், திரும்பி வந்து இைண்டாமவனின்

காலில் விழுந்ைான். 'சைரியாமல் சசய்திட்படன் அண்பண. புத்தி
வந்ைது. இனிபமல் சசய்ய மாட்படன். என்ரனக் காட்டிக் சகாடுத்து
விடாதீங்க அண்பண கன்னத்தில் படபடசவன்று பபாட்டுக்
சகாண்டன அவன் ரககள்.

'உன் துபைாக புத்தி எனக்குக் கிரடயாைடா, நாபய! பபா என்

கண்களில் படாமல்!" இைண்டாமவன் உறுமபவ, முைல்வன்
மின்னலாய் மரைந்ைான்.

இைண்டாவது காவலனின் சபயர் கார்த்திபகயன். அடிபமலடி

ரவத்து வாசலுக்கு நடந்ைான். அவன் எச்சரிக்ரகயுடன் எட்டிப்
பார்த்ைான் சிரைக்கூடத்துக்கு சவளிபய.

அவன் முகத்தில் ஒரு புன்னரக. கண்ணிபல ஒரு குறும்பு.

[426]
 பநபை கிருஷ்ணப்பரிடம் திரும்பினான். 'அைபச என்ரன
மன்னியுங்கள்!' என்று அவர் காலடியில் விழுந்ைான். சபால
சபாலசவன்று கண்ணிர் உகுத்ைான். 'பைம்பரை பைம்பரையாய்
அைண்மரன உப்ரபத் தின்று வைர்ந்ை இந்ை நாய்,
ைங்கரைசயல்லாம் மரியாரைக் குரைவாகப் பபசுவது பபால் நடிக்க
பநரிட்டது...'

அதிர்ச்சியுடன் கிருஷ்ணப்பர் சநகிழ்ச்சியுற்ைார். குனிந்து

அவரனத் தூக்கி நிறுத்தினார்: "நல்லவபன! இந்ை நச்சுக்
கூடாைத்தில் நீயும் ஒருவன் என்று கணக்கிட்டுவிட்படன். என்ரன
மன்னித்துவிடு. எங்களுக்காகக் கண்ணிர் சிந்ைவும் இந்ைக்
காைாக்கிருகத்தில் ஒருவன் இருக்கிைாபய, அதுபவ பபாதும்'

ைள்ைாடித் ைள்ைாடித் ைாமரைரய அரடந்ைான் கார்த்தி பகயன்.

'அைசி... ைங்கரை" சுற்றுமுற்றும் பார்த்துக்சகாண்டான் அச்சத்துடன்.
'ைாங்கள் இங்கிருந்து ைப்பிச் சசல்வைானால்... இந்ை ஏரழயால்
உைவ முடியும்...'

பதுரம உயிர் சபற்ைைா? ைாமரைரயத் திடீர்ப் பைபைப்பு

ஆட்சகாண்டது.

கார்த்திபகயன், இடுப்பில் சசருகியிருந்ை திைவுபகால் சகாத்ரை

சவளியிசலடுத்து, மூவரின் ைரைகரையும் விடுவித்ைான்.

அடுத்து அவன் சசய்ை பவரல விந்ரையானது. சவற்றிரல

பாக்கு ரவத்துக் சகாள்ளும் சுருக்குப் ரபரய எடுத்ைான்.
சுண்ணாம்புச் சம்புடத்ரைத் திைந்ைான். சுட்டுவிைல் நிரையச்
சுண்ணாம்ரப வழித்சைடுத்துக் சகாண்டான்.

வடக்குத் திரசயிலிருந்ை சுவரில், ஒவ்சவாரு பாரைக் கல்லின்

மீதும் ஒசைாரு சபாட்டுத் ைடவிப் பார்த்ைான். பிரணப்புச்
சங்கிலிகளிலிருந்து விடுபட்ட கிருஷ்ணப்பர் அவன் பின்னால் நின்று
கவனித்துக் சகாண்படயிருந்ைார்.

[427]
 ஒரு குறிப்பிட்ட பாரையில் அவன் சவள்ரைப் சபாட்டு
ரவத்ைான். கண்ணிரமக்கும் பநைத்தில் அது ைத்ைச் சிவப்பாக
மாறியது.

'இந்ைக் கல்ைான்! இந்ைக் கல்ைான்" இரு ரககைாலும் அந்ை

இடத்ரை ஆட்டினான். அரசந்ைது. இழுத்ைான். வந்ைது.
அரைசயாட்டிய பல கற்கள் அகன்ைன அடுத்ைடுத்து. உட்புைம்
இைங்கிச் சசல்லும் படிக்கட்சடான்று சைரிந்ைது.

கிருஷ்ணப்பர் பிைமித்ைார். "எத்ைரன ஆண்டுகள் ஆட்சி

சசய்பைன் இந்ை நாட்ரட இப்படிப்பட்ட ைகசிய வழிகள் எனக்பக
சைரியாபை'

'ஓரசப்படுத்ைாமல் வாருங்கள், ' என்று முைலில் இைங்கினான்

அந்ைக் காவல்காைன். பின்பன சசன்ைார்கள் அைச குடும்பத்ைார்.

குபிசைன்று சவளிச்சம் சைரிந்ைது. இது திைந்ை சவளியா,

இன்பனார் அரையா? எங்பக வந்திருக்கிபைாம்...

அவர்கள் நிைானிக்குமுன் 'பபல கார்த்திபகயா! பபல, பபல!

அருரமயாக முடித்து விட்டாபய?' என்று ஒரு பாைாட்டுக் குைல்!

திமுதிமுசவன்று ஒரு காவலர் பட்டாைம் ஓடி வந்ைது.

ைாமரைரயயும் சசன்னம்மாரவயும் கிருஷ்ணப்பரையும் உடும்புப்
பிடியாகப் பிடித்துக்சகாண்டது.

'ஆ என்ன ஈனத்ைனமானதுபைாகம்' இளித்துக் சகாண்டு நிற்கும்

கார்த்திபகயரனக் கண்டு குமுறினார் கிருஷ்ணப்பர்.

"துபைாகமா எப்படிக் கிருஷ்ணப்பபை, உங்கள் நாக்கு அரசகிைது

அரைச் சசால்ல!' காவலர் ைரலவனாகத் பைான்றிய ஒரு
சகாடுவாள் மீரசக்காைன் அவைருகில் வந்து அட்டகாசமாகச்
சிரித்ைான். 'இது ஒரு புது வரகப் பரீட்ரச... உனக்குப் புரிகிைைா
கார்த்திபகயா?"

[428]
 "புரியவில்ரலபய எஜமான்' என்ைான் அந்ைப் பச்ரசத் துபைாகி.
'இன்ன மாதிரி ைப்பலாசமன்று சசால்லு, அவர்கள் இஷ்டப்பட்டால்
அரழத்து வா என்றீர்கள். அைன்படிபய சசய்பைன். '

'ஆ! சுண்ணாம்பிபல இருக்கிைது சூட்சுமம்' சைாரடரயத் ைட்டிக்

சகாண்டு நரகத்ைான் அந்ைக் சகாடியவன். 'உயிர் பமல் ஆரச
ரவத்திருப்பவர்களிடம்ைாபன நம் சித்திைவரைக் கரலரயக்
காட்டபவண்டும்? உயிரை சவறுத்திருப்பவரனத் துன்புறுத்துவதில்
என்ன சந்பைாஷம்? ஆகபவ ைப்பிச் சசல்ல ஆரசயா என்று
அவர்களிடம் பகட்கச் சசான்பனன். ஆரசப்பட்டு வந்ைவர்களுக்கு,
என்ன ைண்டரன வழங்கினாலும் அது இைட்டிப்பு பவைரன
அல்லவா? ஹாஹ்ஹாஹா!'

'நிறுத்ைடா கயவபன!' என்று திமிறிப் பாய்ந்ை கிருஷ்ணப்பரின்

சவற்று முதுகிபல பாய்ந்ைது பலமானபைார் அரை. 'சிற்ைப்பா!'
என்று அலறினாள் ைாமரை.

'நிரனத்ைரை நடத்ைட்டும், இந்ை நீசர்கள். எதிர்க்கா தீர்கள்.

எத்ைரனபயா துன்பங்கரைப் பார்த்து விட்படாம். இனி என்ன
சபரிைாய் வைப்பபாகிைது!" என்ைாள் சசன்னம்மா.

'பரிைாபம் முன்னாள் மகாைாணிபய, பரிைாபம்! ைாமரையின்

முன்பன, குனிந்து, ஏைனப் பணிவுடன் கூறினான் காவல் ைரலவன்.
'சாைாைணச் சிரையிலிருந்து ைப்ப முயல்பவாரைப் பாைாைச்
சிரையில் அரடப்பது வழக்கம். பாைாைச் சிரையிலிருந்பை ைப்ப
முயன்ைால் அன்பளிப்புப் பன்மடங்கு!" ஈட்டி பிடித்ை ரகரய நீட்டிக்
காட்டினான். “அபைா சைரிவது, என்ன? '

பார்த்ைார்கள்.

உரலக் கூடம் கணகணசவன்று ைணல் சஜாலிக்கும்

பகாட்ரடயடுப்பு.

[429]
 'அதிபல சசக்கச் சிவக்கக் காய்ந்து சகாண்டிருப்பது என்னசவன்று
சைரிகிைைா, சபரியவர்கபை உற்றுப் பாருங்கள்! நன்ைாகப் பாருங்கள்
கண் இருக்கும்பபாபை பார்த்துவிடுங்கள்!" 'ஆ'- அவனுரடய
கரடசி வாக்கியம் அவர்கைது ைத்ைத்ரை உரைய ரவத்ைது.

காவல் ைரலவன் சிரித்ைான். 'புரிந்து சகாண்டு விட்டீர்கபை!

புத்திசாலிகள்ைான் பழுக்கக் காய்ச்சிய இரும்புக் பகால், உங்கள்
விழிகரை முத்ைமிடும். சூட்டுக் பகாலும் பச்ரசத் பைாலும்
ைழுவும்பபாது, ஆகா! அப்பபாது கிைம்பும் மணபம ைனிைான்'

சசன்னம்மாவும் ைாமரையும் பீதியுடன் அரணத்துக்

சகாண்டார்கள்.

சகாடுவாள் மீரச சைாடர்ந்ைான்: 'ஆனால் இத்ைரன

ைாஜத்துபைாகங்கள் புரிந்ை பிற்பாடும், உங்களிடம் கருரண
காட்டியிருக்கிைாபை, எங்கள் மாண்புமிக்க மன்னர் ைகுநாைர்,
அவருரடய...'

“சீ.. அவர் சபயரைச் சசால்லாபை' என்று கத்தினாள் சசன்னம்மா.

மறுநிமிடம் அவள் கன்னத்தில் பளீசைன்று அரை விழுந்ைது.

'நான் பபசும்பபாது குறுக்கிட்டைற்குப் பரிசு அது!" என்று
சைரிவித்துவிட்டு பமபல சைாடர்ந்ைான் காவல் ைரலவன்.

'சபருந்ைன்ரமயுடன் ைகுநாை மன்னர் உங்களுக்கு ஒரு சலுரக

காட்டலாசமன்று முன்பப எங்களுக்குச் சசால்லியிருக்கிைார்.
அைன்படி, குற்ைவாளிகைான நீங்கள் மூவரும் கண்கரை இழக்க
பவண்டிய அவசியமில்ரல. ஒபை ஒருவர் மட்டும் கண்கரைப் பறி
சகாடுத்து, பாைாைச் சிரையில் அரடபட்டுக் கிடந்ைால்
பபாதுமானது. மற்ை இருவர் சவளிபய சசல்லலாம் சுைந்திைமாக
எந்ை ஒருவர் இருக்கவும், எந்ை இருவர் சவளிபயைவும்
சம்மதிக்கிறீர்கள் என்பரை நீங்கபை முடிவு சசய்து சகாள்ைலாம்.'

[430]
 மறுவினாடி, அந்ை உரலக்கைத்திபலபய, மூன்று ைாமரைகள்
மலர்ந்ைன. ஒபை சமயத்தில் மூன்று குைல்கள் கூவின உற்சாகத்துடன்:
'என் கண்ரணப் பறித்துக் சகாள்!"

மூவரும் ஒருவரைசயாருவர் பார்த்துக் சகாண்டார்கள்,

திரகப்புடன்.

கிருஷ்ணப்பர் சசான்னார்: "இவ்வைவு துன்பத்துக்கும்

மூலகாைணமானவன் நான். அன்று நான் அண்ணனுக்குச் சசய்ை
துபைாகம்ைான் இன்று விஷ விருட்சமாக வைர்ந்து என்ரன விழுங்க
வருகிைது. என்பனாடு எைற்காக மற்ைவர்களும்
துன்பப்படபவண்டும்? நியாயமாகத் ைண்டரனரய அனுபவிக்க
பவண்டியவன் நான்ைான். நீங்கள் இருவரும் பத்திைமாக
சவளிபயறுங்கள்."

சசன்னம்மா சசான்னாள்: 'பத்தினிக்குக் கண், அவள்

கணவனல்லவா? அவபன கண்ணிழந்து ைவிக்கும்படி விட்டு விட்டுத்
ைான் மட்டும் சுகப்படுவைா நியாயம்? ஒரு நாளுமில்ரல. ைகப்பன்
என்ை உைவின் உரிரமயால், அைண்மரனக்குள் ஒரு நச்சுப் பாம்பு
உலவ இடம் சகாடுத்ைவள் யார்? நான்ைாபன?
ைண்டரனக்குரியவளும் நான்ைான். ைாமரைரய அரழத்துக்
சகாண்டு நீங்கள் சவளிபயறுங்கள். அவள் காைலன்
காஞ்சிபுைத்ைாரனக் கண்டுபிடித்து ஒப்பரடயுங்கள். '

இரடமறித்ைாள் ைாமரை: 'எங்கிருந்பைா வந்ை இந்ை

அனாரைக்காகத் ைாங்கள் இருவரும் தியாகம் புரிய முன்
வருவரைக் காணும் பபாது, இந்ை அன்புக்கு ஈடாக எரைக்
சகாடுத்ைால்ைான் ைகும் என்று திரகக்கிபைன்! சிற்ைப்பா! கடலுக்குக்
சகாந்ைளிப்பு, உைலுக்கு இடி, புழுவுக்குத் துடிப்பு: இந்ைத்
ைாமரைக்குத் துயைம் - இரவசயல்லாம் சகஜம். அடிரமயிலும்
அடிரமயாக உழல பவண்டிய நான் அைச பபாகத்துக்கு
ஆரசப்பட்டது ைவறு. ஆரம புகுந்ை வீடாகத் ைங்கள்

[431]
அைண்மரனரயப் பாழ்படுத்திய பாவம் என்ரனத் ைான் பசரும்.
அைற்கான ைண்டரனரயயும் நான் ஒருத்திைான்
அனுபவிக்கபவண்டும்!"

'உம், பபாதும்!" என்று உறுமினான் சிரைக்காவலன். 'உங்கள்

உபன்னியாசங்கரையும் உபபைசங்கரையும் சாயந்ைைம் சபருமாள்
பகாவிலில் ரவத்துக்சகாள்ளுங்கள். பவரலயற்ை சவட்டிப்
பபர்வழிகள் பவண்டிய மட்டும் வருவார்கள், பகட்பைற்கு! இங்பக
அைற்கு பநைமில்ரல. யாைடா அங்பக!'

பட்பட்சடன்று அவன் ரக ைட்டியதும், உரல கூடத்திலிருந்து

ஓடிவந்ைான் ஒரு பைட்ரடத் ைரலயன்.

இைண்டு ரகயிலும் பிடித்திருந்ை சூட்டுக் பகால்கரை அவன்

காட்டினான். 'பபாதுமா பாருங்கள்' என்ைான்.

சசம்பவைம்பபால் பைபைத்து, ைத்ைம் பபால் ஒளிரயக்

சகாப்பளித்ைன அந்ைப் பழுக்கக் காய்ச்சிய பகால்கள்!

சிரைக் காவலன் அரவகரைச் சட்சடன வாங்கிக் சகாண்டான்.

அைக்கன் பபால் அவன் வாய்விட்டு சவளியிட்ட சபருநரக,
சிரைக்கூடத்தின் உச்சிகளில் பமாதி எதிசைாலித்ைது.

கர்ஜித்ைான் அவன்: 'நன்ைாய்ப் பபாதும், பைாழபன, மிக

நன்ைாய்ப் பபாதும்! இந்ை மூன்று பபருக்கு மட்டுமல்ல. அவர்கரை
எப்பாடு பட்டாவது கடத்திவிட பவண்டுசமன்று மிகச்
சாமர்த்தியமாய் இங்பக வந்து சிக்கியிருக்கிை உனக்கும் இந்ைச்
சூட்டுக் பகாபல பபாதும்!"

'என்ன, என்ன? ' ைாமரையும் கிருஷ்ணப்பரும் சசன்னம்மாவும்

கூவிக் சகாண்டிருந்ைபபாபை பாய்ந்து வந்ை அந்ைப் பைட்ரடத்
ைரலயரனப் பிடித்துக் சகாண்டார்கள் சிரைக் காவலர்கள் பலர்.
மூச்சு அரடக்கக் கூவினாள் ைாமரை, "நீங்கைா!' காவல் வீைர்களின்
மத்தியில் திமிறிக் சகாண்டிருந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
[432]
 (36)
ஒரு ைாம்பாைம் நிரைய நவைத்தினக் கற்கள் ரகயில்
அள்ளிசயடுத்து, விைல் இடுக்கு வழிபய வழிய விட்டார்.

இன்சனாரு ைட்டிபல எண்ணற்ை பூக்குவியல் முகர்ந்து பார்த்து

ஆகாகா என்ைார்.

மூன்ைாவது கலத்திபல உயர்சாதிப் பழங்கள். அருகி

லிருந்ைவர்களுக்கு எடுத்து வழங்கினார்.

மற்றுசமாரு ைாம்பாைத்தில் கண்ரணப் பறிக்கும் பட்டாரடகள்.

மார்பபாடு பசர்த்து, பமனி நிைத்துக்குப் சபாருத்ைம்ைானா என்று
பார்த்து மகிழ்ந்ைார்.

என்ன ஆனந்ைம்! என்ன ஆனந்ைம் சபரியசபத்துவின் ஆைடித்

பைகம் நூைடிப் பரிமாணமாய் வைர்ந்ைது. மீரச முரனகளும் விைல்
நுனிகளும் ஆரசயுடன் உைவாடின, ஆனந்ை மிகுதியினால்.

அணிஅணியாக நின்றிருந்ை சசஞ்சி வீைர்களின் உைட்டில்

அரும்பியது பகலிப் புன்னரக. கூடபவ நின்றிருந்ை ைகுநாைரின்
கழுகுப் பார்ரவக்கு அது புலப்பட்டது பபாலும். “பைைாதீர்கள்,
சபரியசபத்து, காணாைரைக் கண்படாசமன்று அவர்கள்
எண்ணிவிடுவார்கள், ' என எச்சரித்ைார் நண்பரின் காபைாடு.

வரிரசயின் ைரலரமயில் இருந்ை சசஞ்சியின் தூைன் முன்பன

வந்ைான்: "சஜய் பவானி! வாழ்க வீை மைாட்டிய சாம்ைாஜ்யம்! வைர்க
சிங்காவைத்து அைசகுலம். சத்ைபதி சிவாஜியின் வழித்பைான்ைலும்
சசஞ்சியின் மன்னருமான சத்ைபதி ைாஜாைாம் அவர்கள், சிங்காவைம்
அைசியாருக்குத் ைமது நட்புமிக்க வாழ்த்துக்கரைத் சைரிவித்துக்
சகாள்கிைார். அைசியாரின் சபற்பைாருக்கும் மூத்பைாருக்கும் ைமது
வணக்கங் கரைக் கூறுகிைார்...'

[433]
 சபரிய சபத்துவின் அகல முகம் பின்னும் விரிந்ைது. அவைது
யாரனக் கண்களில் மகிழ்ச்சியின் மினுமினுப்பு. மார்ரப
முன்னுக்குத் ைள்ளினார். மீரசரயச் சுண்டி விட்டார்.

ைகுநாைரின் குைலிபலா, சுடுகாட்டு அரமதி. 'அன்புடன் நீங்கள்

வந்திருக்கும் பநாக்கம்...'

சபரியசபத்து குறுக்கிட்டார், அவசைமாய்: "நான்ைான்

சசான்பனபன, இவர்கள் நம்...'

ைகுநாைருக்கு சநற்றிக்கண் இல்லாைைால் திைக்கவில்ரல. "அரை

அவர்கள் வாயாபலபய சசால்லட்டுபம...'

சகாண்டு வந்திருந்ை சீர்கரை ைகுநாைரின் காலடியிபலபய

ரவத்ைார்கள், சசஞ்சி வீைர்கள். குழுவின் ைரலவனாயிருந்ை
இரைஞன் உரடவாரைக் கழற்றி வாரன பநாக்கி உயர்த்திய
பின்னர் கூறினான்: 'பிைபு, மாசபரும் அண்ரட நாடுகைான
சிங்காவைமும் சசஞ்சியும் நிலத்ைால் இரணந்திருப்பது பபால,
இையத்ைாலும் சநருங்கி வைபவண்டுசமன்பது எங்கள் மன்னரின்
விருப்பம். வீைத்பைாடு கருரணயும் பசர்ந்ைாற் பபால்,
சபான்மலருக்கு நறுமணம் கூடினாற் பபால், அந்ை இரணப்பு நமது
இரு ைாஜ்ஜியங்களுக்கும் சிைப்பு ஏற்படுத்து சமன்பது சத்ைபதி
ைாஜாைாம் அவர்களின் கருத்து...'

'உண்ரம, உண்ரம' ைகுநாைரின் சிைம் சபருந்ைன்ரமயுடன்

அரசந்ைது. 'அைற்காக என்ன சசய்யபவண்டுசமன்று ைங்கள்
மன்னர் கூறுகிைார்? எங்கள் அைசியார் அரியரணரயத் துைந்து
ைங்கள் மன்னரிடம் ைந்து விட பவண்டுசமன்பது அவைது
பநாக்கமா?"

'இல்ரல, இல்ரல' இரடமறித்ைது, தூைனல்ல. சபரிய சபத்துைான்.

மகா சகட்டிக்காைைான ைகுநாைர் ஏன் இப்படிப் புத்தி மந்ைமாய்

[434]
இருக்கிைார் இன்று? ஏன் சட்சடன்று புரிந்து சகாள்ைத்
சைரியவில்ரல?

'அைாவது, அவர்கள்..' என்று ஆைம்பித்ை சபரியசபத்து,

ைகுநாைரின் விஷக் கரண பபான்ை பார்ரவயிபல நடுங்கிப் பபாய்,
நிறுத்திக்சகாண்டார்.

'சசால்லுங்கள் தூைபை!" தூண்டினார் ைகுநாைர். சசஞ்சிக்காைனின்

உற்சாகம் இந்ை இரடயூறுகைால் மட்டுப்படவில்ரல. அவன்
சசான்னான்: 'திருமணத்ரைக் காட்டிலும் வலுவான, இனிரமயான
இரணப்பு இருக்க முடியுமா, பிைபு? இைண்டு உள்ைங்கரை
மட்டுமல்ல, இைண்டு மக்கரை, இைண்டு நாடுகரை, இைண்டு
லட்சியங்கரை இரணய ரவப்பபாம் என்பது எங்கள் அைசரின்
கருத்து. சுருங்கச் சசான்னால், சசஞ்சி இைவைசருக்கும் சிங்காவைம்
அைசிக்கும் திருமணம் நடத்ைபவண்டும் என்பபை அவைது ஆரச.
அரைத் சைரிவிக்கபவ நான் வந்பைன்."

“எப்படி!'ஆனந்ைப் பைவசத்துடன் ைகுநாைரின் முகத்ரைப்

பார்த்ைார் சபரியசபத்து.

'ஒபகா", ஒபை வார்த்ரை. உயிரில்லாை, உற்சாகம் சகாப்புளிக்காை,

சவறும் முனகல்! அவ்வைவுைான் சவளிப் பட்டது
ைகுநாைரிடமிருந்து.

சசஞ்சித் தூைன் சற்றுப் புரிந்துசகாண்டான் அவர் மனப்

பபாக்ரக. 'சபண் பகட்டு வலியச் சசல்வது எங்களுக்கு
வழக்கமில்ரல சயன்ைாலும்...'

குறுக்பக சவட்டினார் ைகுநாைர்: "பகட்டவர்களுக்சகல் லாம் சபண்

சகாடுத்துவிடுவது எங்கள் வழக்கமும் அல்ல, ' சமல்ல உலவினார்
ைகுநாைர். 'மிகுந்ை ைாஜ ைந்திைத்துடன், எதிர்காலத்ரைக் குறித்துச்
சிைப்பாகத் திட்டமிட்டு, ைங்கள் மன்னர் இந்ை பயாசரனரய

[435]
சவளியிட்டிருக்கிைார். அவருக்கு எங்கள் உைமார்ந்ை நன்றி,
ஆனால்...'

'இதிபல ஆனால் என்ன, ைகுநாைபை?' குறுக்கிட்டார் சபரியசபத்து.

அந்ைக் குைல் காதிபலபய விழாைது பபால் சைாடர்ந்ைார் ைகுநாைர்:

'என்னைான் பாைை பைசம் ஒன்சைன்ைாலும், எங்கரைப்
சபாறுத்ைமட்டில் நீங்கள் வடமாநிலத்ைவர்ைான். பழக்கத்ைாலும்,
வழக்கத்ைாலும், பபச்சாலும், சமாழியாலும் பவறுபட்டவர்கள் நாம்.
எங்கள் ைமிழ் ைத்ைம் உங்கள் மைாத்தி ைத்ைத்துடன் கலப்பது
இன்ரைக்கு அைசியல் ரீதியில் அனுகூலமானைாயிருந்ைாலும்,
எதிர்காலத்தில் எப்படிப்பட்ட விரைவுகரை ஏற்படுத்துபமா, யார்
கண்டது?"

சசஞ்சிக்காைனின் முகம் சிவந்ைது. 'முடிவாகத் ைாங்கள் கூறுவது?’’

'முடிவாக நான் எதுவும் கூைவில்ரலபய!' ைகுநாைரின் உைட்டில்

பபாலிப் புன்னரக படர்ந்ைது. 'ைங்கள் மன்னரைச் சிறிது காலம்
சபாறுத்திருக்கச் சசால்லுங்கள். இந்ைச் சம்பந்ைத்தின் விரைவுகரைப்
பற்றி நாங்கள் தீை ஆைாய்கிபைாம். தீரமகரைக் காட்டிலும்
நன்ரமபய அதிகம் ஏற்படுசமன்று சைரியுமானால், நண்பபை, நாபன
உங்கள் அைசரிடம் வந்து ஒப்புக் சகாள்கிபைன். '

'வாருங்கள் பபாகலாம்", சசஞ்சி தூைன் பைாஷத்துடன்

உரடவாரை இழுத்துச் சசருகிக் சகாண்டான்.

ைகுநாைர் அயைவில்ரல. 'நண்பர் சபரியசபத்து அவர்கபை, நமது

சகைைவமிக்க விருந்தினருக்குச் சகல மரியாரை கரையும் சசய்து
வழியனுப்பிக் சகாடுங்கள்,' அைண் மரனக்குள் திரும்பிவிட்டார்
அவர்.

'மரியாரையா!' சினத்துடன் நரகத்ைான் சசஞ்சித் தூைன். 'உங்கள்

மரியாரைகள் எப்படி இருக்கும் என்பைற்குத் ைான் ஒரு பசாறு பைம்

[436]
காட்டிவிட்டீர்கபை!' ைகுநாைர் மரைந்ை திரசரய பநாக்கி
உறுமினான்.

சபரியசபத்துவுக்கும் பகாபம் குமுறிக் சகாண்டிருந்ைது

உள்ளுக்குள். ஆனால் அரைக் காட்டிக்சகாள்ைவில்ரல. சசஞ்சித்
தூைனின் பைாளில் அன்புடன் ைட்டினார். 'கிழவரின் பபச்ரசப்
சபாருட்படுத்ைாதீர்கள். '

'எந்ைக் கிழவரின் பபச்ரச, சீறினான் சசஞ்சிக்காைன். சிரித்து

மழுப்பினார் சபரிய சபத்து. 'என் நரை, இைரமக்கு அரடயாைம்.
புதியரையும் சபரியரையும் அரடயாைம் கண்டு வைபவற்கும்
இைரம உள்ைம் என்னுரடயது. ைகுநாைரைப் பபால நான் உைைப்
பபாவதில்ரல உங்கள் உைரவ.''

'நீங்கள் என்ன சசய்ய முடியும்?' சந்பைகம் மின்னியது அவன்

பகள்வியிலும் பார்ரவயிலும். 'அவர் ரவத்ைதுைாபன இங்பக
சட்டமாம்?"

"சட்டம்ைான்! ஆனால் சவறும் சிலந்திவரலச் சட்டம்!"

அட்டகாசமாகச் சிரித்ைார் சபரியசபத்து. 'பபானால் பபாகிைா சைன்று
அவரை விட்டு ரவத்திருக்கிபைன்' பட்சடன்று ரகரயத் ைட்டினார்.
'யாைடா அங்பக?'

அைண்மரனச் பசவகர் இருவர் ஓடி வந்ைார்கள். "வசந்ை

மண்டபத்ரையடுத்ை அரைகரைத் ையார் சசய், ' பசவகர்களின்
ைரல மரைந்ைதும் சசான்னார்: 'இன்று இங்பகபய ைங்கியிருங்கள்.
நாரைக் காரல ஊருக்குச் சசல்லலாம்... நல்ல பசதியுடன். '

சசஞ்சித் தூைன் அவநம்பிக்ரகயுடன் சபரியசபத்துரவப்

பார்த்ைான்.

'என்ரன நம்புங்கள்' என்ைார் சபரியசபத்து. 'ைாங்கள் எந்ை

அைசியின் கைத்ரைக் பகாரி வந்திருக்கிறீர்கபைா, அவருரடய
ைந்ரை நான். திருமண விஷயத்தில் நான் சசய்வது ைான்
[437]
முடிவானது. ைகுநாைருக்கு எவ்விைச் சம்பந்ைமும் இல்ரல.
அதிகாைமும் கிரடயாது. வாருங்கள். '

சசஞ்சித் தூைரனயும், அவரனச் பசர்ந்ைவர்கரையும் வசந்ை

மண்டபத்துக்கு அரழத்துச் சசன்ைார், அந்ைச் சசன்ரன பட்டணத்து
வர்த்ைகர். வசதிகள் சசய்து ைந்ைார். விரட சபற்ைார்.

"அப்பா!' குைசலான்று அரழத்ைது பூங்காவனத்தினருபக.

மல்லிரகப் பந்ைலின் கீழ் நின்றிருந்ைவள் சைய்வநாயகி ைான்.

சபருமூச்சு சவளிப்பட்டது சபரியசபத்துவிடமிருந்து. மகளின்

வைனத்தில் மாைாமலிருக்கும் சபாலிவு எங்பக ஒளிந்ைது?
ைன்னம்பிக்ரகயும் துணிச்சலும் நிரைந்ை அவள் பைாற்ைம்,
ைைர்ச்சியில் பைாய்ந்து பைால்வியிபல ஊறிக் சகாண்டிருக்கிைபை!

மகளின் ைரலரய வருடிக் சகாடுத்ைார் சபரியசபத்து.

'சைய்வநாயகி, இப்படி நீ உற்சாகமற்று இருக்கலாமா? இந்ை நாட்டின்
அைசியல்லவா நீ ரவை முடி ரவத்ை வீை சிம்மாைனத்தில் நீ
வீற்றிருக்கிைாய் மகபை மைவாபை!'

கசப்புடன் புன்னரகத்ைாள் சைய்வநாயகி. 'முள் படுக்ரகயிபல

அமர்ந்திருந்ைால் இரைவிட மகிழ்ச்சியாயிருப்பபன் அப்பா. ஏன்ைான்
இந்ைத் துன்பத்துக்சகல்லாம் அடி பகாலினீர்கபைா! உங்கள்
உயிருக்பக உரல ரவத்துவிடுவைாக அந்ை ைகுநாைர்
அச்சுறுத்தினார். அைனால்ைான் உடன்பட்படன். '

"என் உயிருக்கா? உரலயா!' ஒரு வினாடி ைன் நாடகத்ரை மைந்து

விட்டார் சபரியசபத்து.

"ஆமாமப்பா. நான் அரியரணரய உைறிச் சசன்ைால் ஆபத்து

உங்களுக்குத்ைாபன! அைற்காகத்ைான் சபாறுத்துக்
சகாண்டிருக்கிபைன். ஆனால் நாளுக்கு நாள் இந்ை நைகத்திபல
பவைரனகள் அதிகரித்து வருகின்ைன...'

[438]
 "இன்னும் சகாஞ்ச நாள்ைான். சபாறு" என்ைார் சபரிய சபத்து.
மீரசரயச் சுண்டிவிட்டன அவர் விைல்கள்.

''நான் சசால்லும் பயாசரனரய பகட்கிறீர்கைா?' சைய்வநாயகி

ஆவலுடன், கவரலயுடன் சசான்னாள்: "அந்ைக் காஞ்சிபுைத்ைாரனத்
பைடிப் பிடியுங்கள். ைகுநாைரின் சகாட்டத்ரை அடக்க அவன்
ஒருவனுக்குத்ைான் சைரியும்.'

"என்ரனக் ரகயாலாகாைவசனன்று ைள்ளிவிட்டாய்?"

"அப்படியல்ல. அஞ்சா சநஞ்சம் பரடத்ை வீைனானாலும் கவசம்

அணிவது ைவைாகாபை? அபைபபால்ைான், துரணக்கு ஒருவரன
அரழத்துக் சகாள்ைலாபம என்கிபைன். அல்லது..."
சைய்வநாயகியின் புருவங்கள் அழகுை வரைந்ைன. 'ஒன்று
சசய்யலாமா?"

‘'என்ன? ' சுற்றும் முற்றும் பார்த்துக்சகாண்டாள் சசன்ரனயின்

சசல்வி. அவள் கண்களில் ஒரு கனிவு. இைழ்களில் ஒரு சநகிழ்ச்சி.
குைலில் ஒரு நாணம். 'அப்பா ைகசியமாக ஓர் ஆரைச் சசன்ரனப்
பட்டணத்துக்கு அனுப்புங்கள். '

'அனுப்பி?'

'கும்பினி கவர்னருக்குச் சசய்தி சைரிவியுங்கள். பவண்டிக்

சகாள்ளுங்கள் நமக்குத் துரணயாக இருக்க அவரை... அவரை... ''

'எவரையம்மா?"

'சிவசிைம்பைத்ரைத்ைான்...'

'சிவசிைம்பைம்' பபயரைந்ை முகம் பபால் சபரிய சபத்துவின்

முகம் சவளிறியது.

[439]
 "ஏனப்பா, அவர் வைமாட்டாசைன்ைா எண்ணுகிறீர்கள்? முன்பு நாம்
அவரை அலட்சியம் சசய்ைரை மன்னிக்கும்படி பகளுங்கள்.
சபருந்ைன்ரமயுடன் மன்னிப்பார்...'

'அைற்கில்ரல... அவன்... அவன்... ' திணறினார் சபரியசபத்து.

'நீங்கள் நிரனக்கிைபடி அவர் பகாரழயல்ல, அப்பா. நான்கூட

அப்படித்ைான் நிரனத்திருந்பைன். அசைல்லாம் ைவறு. சபரும்
சபரும் தீைச் சசயல்கரைத் திட்டமிட்டுச் சசய்யும் துணிச்சல்காைர்
அவர். நாம் அரழத்ைால் கட்டாயம் வருவார்...'

'வருவானம்மா, வருவான், ' சபரியசபத்துவின் பாரை சநஞ்சில்

கூடத் துளி ஈைம் மினுமினுத்ைது. எப்படிச் சசால்வார் அந்ைச் பசாகக்
கரைரய? எப்படித் ைகர்ப்பார் மகளின் நம்பிக்ரககரை, அந்ை
இடிபபான்ை சசய்தியினால்? சிவசிைம்பைத்தின் தீைமும் துணிச்சலும்
அவன் வாழ்ரவபய பயங்கைமாய்ப் பறித்துவிட்டது என்று எப்படிச்
சசால்லுவார்? அந்ை முடிவுக்குத் ைானும் ஒரு ரகக்கூலியாகப்
பைங்கியினால் பயன்படுத்ைப்பட்ட அவமானத் ைகவரல எப்படி
சவளியிடுவார்? ைடுமாற்ைத்திலிருந்து அவரைக் காக்கபவ வந்ைது
பபால்,

'மன்னிக்க பவண்டும். ைந்ரையும் மகளும் ைனிரமயில் இருக்கும்

பபாது குறுக்கிட்டுவிட்படன்,'

ைகுநாைரின் வஞ்சகப் புன்னரக, விஷப் பூரவப் பபால் மலர்ந்ைது.

'ைாைாைமாகப் பபசுங்கள். உங்களுக்குள் எவ்வைபவா இருக்கும்.'

கனலுமிழ்ந்ைாள் சைய்வநாயகி. ''சதி சசய்யும் பழக்கம் எங்கள்

பைம்பரைக்குக் கிரடயாது.'

'ஓ, அைசியார் பகாபமாயிருக்கிைார் பபாலிருக்கிைது. '

[440]
 'அரை சநாடியில் வீசிசயறிந்து விடுபவன், உங்கள் அைசிப்
பட்டத்ரை. சந்ைர்ப்பத்துக்காகக் காத்துக் சகாண்டிருக்கிபைன்",
புயல்பபால் பபாய்விட்டாள் பாரவ.

ைகுநாைர் சிரித்ைார். "ைந்ரைக்கு மகள் சரைத்ைவைல்ல. '

'மன்னிக்க பவண்டும். யாருடனும் உரையாடுகிை மன நிரலயில்

நான் இல்ரல, முணுமுணுத்ைார் சபரியசபத்து.

'சபரிய சபத்து அவர்கபை! சசன்ரன வர்த்ைகரின் கைத்ரைப்

பரிவுடன் பற்றினார் ைகுநாைர். "ைாங்கள் அைசாங்க விஷயங்களில்
அதிக அனுபவம் சபைாைவர், சசஞ்சிக்காைனின் சைாடர்பினால்
கிட்டும் சுகங்கரை மட்டுபம நீங்கள் காணுகிறீர்கள். எனக்பகா
அதிலுள்ை அபாயங்களும் சைரிகின்ைன.'

'உைாைணமாக?'

'சசஞ்சி மன்னன், ஏபைா ைற்சசயலாக, ைற்காலிகமாக

ஜூல்பிகர்காரன விைட்டியடித்திருக்கிைான். அந்ை சவற்றி
நிைந்ைைமானைல்ல. இன்ரைக்குக் காஷ்மீர் முைல் கன்யாகுமரி
வரையில் எந்ைக் சகாடி பைக்கிைது சைரியுமா? பாதுஷா
ஒைைங்கசீப்பின் சகாடிைான்! அைன் பரகரமரயத் பைடிக்
சகாண்டவன் பிரழத்து வாழ்வைாகக் கடந்ை அரை நூற்ைாண்டுச்
சரித்திைம் கூைவில்ரல. சசஞ்சிப் ரபத்தியக்காைன் ஆபத்தில் சரிந்து
சகாண்டிருக்கிைாசனன்ைால், நாமுமா பசருவது அவனுடன்?"

'ஒபகாபகா அப்படிச் சசல்கிைைா ைங்கள் சீரிய சிந்ைரன!"

பகலியான மரியாரைரய சவளிப்படுத்தியது சபரியசபத்துவின்
குைல். 'நான் பவறுவிைமாகப் சபாருள் சகாண்படன். '

'எப்படி? '

[441]
 'சசஞ்சியும் சிங்காவைமும் பசர்ந்துவிட்டால் ைங்களுரடய ரக
சகாஞ்சம் வலுவிழக்கலாமல்லவா? அைனால் ைடுக்கிறீர்கள் என்று
நிரனத்பைன். ' -

பலவீனமான இடத்தில் குத்திவிட்படாம் என்ை திருப்தி உடபன

கிட்டியது சபரியசபத்துவுக்கு. ைகுநாைரின் உடல் முழுவதுபம
சஜாலித்ைது பகாபத்ைால். 'நண்பபை, நாடகம் சில சமயம்
நிஜமாகவும் நடந்து விடுவதும் உண்டு."

'அைாவது ?"

'அைாவது, உயிருக்கு ஆபத்ைான நிரலயில் - என் மிைட்டலின்

கீழ் வாழ்வைாக - உங்கள் மகளுக்சகதிரில் நடித்துக்
சகாண்டிருக்கிறீர்கள் அல்லவா? அது சமய்யானைாகிவிடக் கூடும்.
ைந்ரை, மகள் இருவரையும் அைண்மரனயிபலபய சிரை
ரவப்பபன். வருடம் ஆயிைமானாலும் சவளிபய ஓர் ஈ எறும்புக்குச்
பசதி பபாகாது. பவண்டாம் அத்ைரன கண்டிப்பு என்று
பார்க்கிபைன்.'

அந்ை மிைட்டலுக்குப் சபரியசபத்து ைரல ைாழ்த்ைவில்ரல.

'நாரைக் காரல வரையில் உங்கள் ஆரச தீை ஆர்ப்பாட்டம்
சசய்யுங்கள்!' என்று சிரித்ைார்.

'நாரைக் காரலக்குப் பிைகு?'

'சசஞ்சித் தூைனிடம் என் சம்மைத்ரைச் சசால்லியனுப்பி விடப்

பபாகிபைன். '

'வந்திருந்ைாபன, அவனிடமா?"

'அவனிடபமைான். நீங்கள் சசான்னபடி அவர்கரை

சவளிபயற்ைவில்ரல. நான் வசந்ை மண்டபத்தில் ைங்க
ரவத்திருக்கிபைன். '

[442]
 'அப்படியா வாருங்கபைன், பபாய்ப் பார்க்கலாம்,' வசந்ை
மண்டபத்ரை பநாக்கி நடந்ைார் ைகுநாைர்.

அவர் குைலில் சைன்பட்ட பகலி சபரியசபத்துரவப் பின்சைாடை

ரவத்ைது.

வசந்ை மண்டபத்தின் கைவுகள் விசாலமாகத் திைந்து கிடந்ைன.

காக்ரக குருவி கூடக் காபணாம் உள்பை?

(37)
வசந்ை மண்டபம் சவறிச்பசாடியிருந்ைரைக் கண்டதும்'என்ன...
சசஞ்சியிலிருந்து வந்ைவர்கள் என்ன ஆனார்கள்?' சபரியசபத்துவின்
சிறிய கண்கள் சைறித்ைன.

'மானமுள்ைவர்கள். ஆகபவ ஊருக்குத் திரும்பி விட்டார்கள்,'

என்ைார் ைகுநாைர் அரமதியாக.

'அவர்களிடம் என்ன சசான்னீர்கள்?' சபரியசபத்து ஆத்திைத்துடன்

சகாதித்ைார்.

'நானா? என்ன சசான்பனன்? ஒன்றுமில்ரலபய. அவர்கரைத்

ைாங்கள் ைங்க ரவத்திருப்பது சைரிய வந்ைது. உடபன இங்பக
வந்பைன். சரமயல்காைர்கரை வைவரழத்பைன். விருந் தினர்களின்
எதிரிபலபய, என்சனன்ன அறுசுரவ உண்டிகள் ையாரிக்கபவண்டும்
என்று கட்டரை பிைப்பித்பைன். பிைகு ஒபை ஒரு பகள்வி பகட்படன்
அந்ைத் தூைனிடம்.'

'என்ன பகள்வி?"

'சின்னக் பகள்விைான். எங்கள் ஊரில் சரமயலிலும் சாப்பாட்டிலும்

உப்புச் பசர்த்துக் சகாள்வதுண்டு. சசஞ்சியில் எப்படிபயா

[443]
சைரியவில்ரல. பசர்க்கச் சசால்லட்டுமா? பவண்டாமா என்றுைான்
பகட்படன். மூட்ரடரயக் கட்டிக் சகாண்டு பபாய்விட்டார்கள்!'

'ைகுநாைபை!" அவர் பைாரைப் பிடித்து உலுக்கினார் சபரியசபத்து.

'நீர் சசய்திருப்பது எப்படிப்பட்ட முட்டாள்ைனம் சைரியுமா? ைாஜ
தூைன், ைாஜனுக்பக சமானம். நாகரிகமுள்ை எந்ை அைசாங்கமும்
அவனுக்கு உரிய மதிப்ரபத் ைந்ைாக பவண்டும். இல்லாவிட்டால்,
அது பபய்கள் ஆட்சி சசய்யும் நாடாக்கும்!"

அலட்சியமாகச் சிரித்ைார் ைகுநாைர். சவறுப்புடன் ைரைரயக்

காலால் உரைத்ைார் சபரிய சபத்து.

இடம்: சசஞ்சி அைண்மரன. ைாஜகிரியின் உச்சியிலிருந்ை

மண்டபம்.

அஷ்டப் பிைைானிகளில் எழுவர் அங்பக கூடியிருந்ைனர். சத்ைபதி

ைாஜாைாம் அரியரணயில் வீற்றிருந்ைான்.

பபஷ்வா நீல சமாபைஷ்வர் பின்புைம் ரககட்டிய வண்ணம்

பபசினார்: 'எனக்சகன்னபவா இந்ைச் சம்பந்ைத்தில் விருப்பமில்ரல.
யாரையும் பகைாமல், யாருக்கும் சைரியாமல் தூைரை
அனுப்பியிருக்க பவண்டாம் மன்னர். நம் அந்ைஸ்சைன்ன,
பைம்பரைசயன்ன, ஒரு குட்டி ைாஜ்யத்திடம் பபாய்ப் சபண்
பகட்பைா?"

அயல் நாட்டு அரமச்சைான மாைாஜி சுைாைர் குறுக்கிட்டார்: 'நமது

அைசு பவர் ஊன்றியிருப்பசைல்லாம் மைாட்டிய பூமியில்.
இைவைசருக்குப் சபண் எடுப்பசைன்ைால் அங்பகபய கிரடக்குபம!’

'எல்பலாரும் பபசியாயிற்ைா!' ரகயமர்த்தினான் ைாஜாைாம்.

'துைதிருஷ்டவசமாக நமது பிைைம நீதிபதி இங்பக இல்ரல.
அவர்ைான் எனக்கு அடிக்கடி சசால்வார், சிங்காவைம் அைசி
ைாமரையின் குணநலன்கள் பற்றி...'

[444]
 “ைாமரையா!' பபஷ்வா கடகடசவன்று நரகத்ைார். 'சத்ைபதி
அறிந்ைது அவ்வைவுைானா ைாமரையின் ஆட்சிரயக்
கவிழ்த்துவிட்டார் ைகுநாைர். பவசைாரு சசன்ரனப் பட்டணத்துச்
சாைாைணப் சபண்ரணப் சபாம்ரமயாக்கி ரவத்திருக்கிைார்கைாம்!
ஒற்ைர்கள் வந்து சசான்னார்கள். அவ்விடத்தில் முன்பப
சைரிந்திருக்குசமன்று நிரனத்பைன்."

'சைரியாபை எனக்கு" ரகரயப் பிரசந்து சகாண்டு எழுந்ைான்

ைாஜாைாம். "சைரிந்திருந்ைால் இைவைசரன அனுப்பியிருக்க
மாட்படபன!"

'இைவைசனா!' ஏழு ஆபலாசகர்களும் ஒருவரை சயாருவர்

பார்த்துக் சகாண்டார்கள். 'ைங்கள் குமாைரையா அனுப்பினர்கள்
தூைனாக?'

'ஆமாம்... அந்ை அைசிைங்குமரிரய பநரில் பார்க்க

ஆரசப்பட்டான். 'என் மகசனன்று சசால்லிக் சகாள்ை பவண்டாம்.
சவறும் தூைன் என்று கூறிக்சகாண்டு பபாய்ப் பார், என்று
அனுப்பிபனன்...'

'ைவறு மன்னபை, சபரும் ைவறு!' பபஷ்வாவின் பபச்ரசக்

குதிரைகளின் குைம்படிபயாரச சவட்டியது.

ஆபவசத்துடன் உள்பை நுரழந்ைான் ைாஜாைாமின் ரமந்ைன்.

'அவமானம்! அவமானம்' துரணவர்கள் புரடசூழ,

கூவிக்சகாண்பட வந்ைான் அவன். ஆத்திைம் நிரைந்ை கண்கள்.
சிலுப்பி நிற்கும் ரக. புழுதியில் பைாய்ந்ை கால்கள். பிரசந்து
சகாள்ளும் ரககள். விம்மும் பைாள்கள். குைலிபல சவப்பம்.
"ைந்ரைபய! அவுடப்பிைைானி அரமச்சர்கபை! ஒரு சுண்ரடக் காய்
சிங்காவைத்துக்கு என்ன திமிர் பாருங்கள்! அன்ரன பவானி காத்து,
வீை சிவாஜி வைர்த்ை தீை மைாட்டிய ைாஜ்யத்ரை ஏைனப்படுத்ைத்

[445]
துணிந்துவிட்டது! சபாறுப்பைா ைந்ரைபய? அனுமதிக்கலாமா,
சபரிபயார்கபை?"

பபசிக்சகாண்பட இருந்ைவனுக்குத் திரகப்பு, நிறுத்திக்

சகாண்டான். ஏன் இவர்களிடத்திலும் பைற்ைம்? அஷ்டப்
பிைைானிகள் அரமதிக்குப் சபயர் சபற்ைவர்கைாயிற்பை? பசதிரயச்
சசால்லு முன்பப அவர்கள் முகம் சிவந்து விைங்குவது ஏன்? -
அவன் ஐயத்ரைப் பபாக்கியவர் பபஷ்வா நீல சமாபைஷ்வர் ைான்.
'உங்கரை அனுப்பியிருக்கக் கூடாது என்றுைான் நாங்களும் பபசிக்
சகாண்டிருந்பைாம், இைவைசபை உட்கார்ந்து விவரியுங்கள் என்ன
நடந்ைசைன்று. '

'உட்காைவும் விைக்கவும் உகந்ை பவரை இதுவல்ல, சபரியவபை

வயதுக்பகற்ை படபடப்ரபக் காட்டியது அந்ை வாலிபச் சிங்கம்.
'உப்ரபக் கண்டதுண்டா என்று என்ரனப் பார்த்துக் பகட்டுவிட்டான்
ஒரு கிழவன். அவரனக் கூட்டத் பைாடு சகான்று, ைரலகரை
சவட்டி உப்புக் கண்டமாகப் பபாட்டுக் காட்டினால்ைான் என் மனம்
ஆறும். நம் மானம் ைங்கும். ' *

'அப்படியா சசான்னான்?" அஷ்டப் பிைைானிகள் ஒவ்சவாருவரின்

கைமும் விரைந்ைது உரடவாளிடம். அதிகம் சகாதித்ைவர் மாைாஜி
சுைாைர்ைான். 'சின்னவன் அந்ைச் சிங்காவைத்ைான். என்ன விைத்திலும்
நமக்கு இரண நிற்கத் ைகுதி சபைாைவன் என்று இப்பபாதுைான்
உங்கள் ைந்ரையிடம் சசால்லிக் சகாண்டிருந்பைாம். நம்ப
மறுத்ைவருக்கு நிரூபித்துக் காட்டிவிட்டான் நீசன்'

பகாபத்துடன் நரகத்ைார் பபஷ்வா. "ஜூல்பிகர்காரனப்

புைட்டிசயடுத்ை மண் வீண் பபாகிைைல்லவா? புைளும் முரை
இப்பபாது சிங்காவைத்ைானுக்கு, பபாலும்!"

'என்ன பயாசரன கூறுகிறீர்கள் எல்பலாரும்?' ையக்கத்துடன்

பகட்டான் சத்ைபதி.

[446]
 'பயாசரன அல்ல, அைபச! திட்டம்' என்று பபஷ்வா முழங்க,
"திட்டமல்ல, சசயல்' என்று அயல்நாட்டு அரமச்சர் திருத்ைம்
சகாடுக்க, இைவைசபனா, 'இப்பபாபை இன்பை!' என்று
சூளுரைத்ைான்.

'தினசவடுத்ை பைாள்களுக்குத் தீனி கிரடத்ைது!" என்று

அங்கீகாைம் அளித்ைான் ைாஜாைாம். 'சிங்காவைத்ரைப் பணிய ரவக்க,
சின்னஞ் சிறு பரட பபாதும். புைப்படட்டும் இன்ரைக்பக!
ஆனால்...'

'ஆனால்?' எட்டுக்குைல்கள் எதிசைாலித்ைன. 'அரிய உைவி

ஆற்றினாபன நண்பன் காஞ்சிபுைத்ைான். அவன் ைரலரமயில்
சிங்காவைத்தின் பரடகள் வருமானால் நமக்கு...'

'கவரல பவண்டாம், அைபச!' என்ைார் பபஷ்வா. 'முன்னாள் அைசி

ைாமரையின் வலது ரகயாகத் திகழ்ந்ைவன் அந்ைக் காஞ்சிபுைத்ைான்.
ைகுநாைைா அவரன விட்டுரவப்பார்!"

"என்ன! நமது ஆருயிர்த் பைாழரனயா சகாரல சசய்து விட்டார்!"

'இல்ரல. ஆனால் இைந்திருந்ைாபல நன்ைாயிருந்திருக்கும் அந்ை

அைவுக்குச் சசல்லாக் காசாக்கிவிட்டார் அவரன. காஞ்சிபுைத்ைான்
இருக்குமிடபம சைரியவில்ரல ைற்சமயம். '

'அப்படியானால் விடக்கூடாது. நம்ரம அவமதித்ைரைக் கூட

மன்னிக்கலாம். நம் நண்பரன அவமதித்ைைற்கு மன்னிப்பப
கிரடயாது. பகாட்ரடரயத் ைகர்த்துக் சகாண்டு அைண்மரனரய
பநாக்கி முன்பனைட்டும் நமது பரட. பீைங்கி ரவத்துப் பிைக்கட்டும்.
அக்கிைமக்காைசனாருவன் வாழ்ந்ை அைண்மரன இங்பகைான்
இருந்ைது என்று புல் பூண்ரடக் காட்ட பவண்டும், நமது
பிற்காலத்துச் சந்ைதிகள் தீர்த்து விடுபவாம் கூண்படாடு அந்ைத்
தீயவரன'

[447]
 வபயாதிக உருவசமான்று ையங்கி எழுந்ைது. நிதியரமச்சரின் குைல்
பலவீனமாகக் பகட்டது. "எதிரிரய முறியடிக்க பவண்டியதுைான்.
ஆனால் அைண்மரனரயச் பசர்ந்ை நிைபைாதிகள் என்ன பாவம்
சசய்ைார்கள்? பமலும், சிங்காவைம் அைண்மரனரய ஒட்டி ஒரு
சபரிய பாைாைச் சிரை இருப்பைாகக் பகள்வி. அங்சகல்லாம்
எவ்வைபவா நல்லவர்கள்...'

'அரமச்சருக்கு மிகுந்ை கருரணயுள்ைம்ைான்!” பகலியுடன்

சிரித்ைான் சத்ைபதி ைாஜாைாம். 'இந்ைப் பபாரினால் நமது நிதி
நிரலரம எத்ைரன பாதிக்கப்படும் என்று ைாங்கள் காைணம்
காட்டினால் ஒப்புக் சகாள்ளும்படி இருக்கும். ஆனால் பாவ -
புண்ணியம், நல்லவர் - தீயவர் முைலிய வற்ரைப் பபசுவது...'

"அவருடன் ஏன் விவாைம்?' என்று குறுக்கிட்டார் நீல

சமாபைஷ்வர். 'ைைபதி அடுத்ைரைக் கவனிக்கச் சசால்லலாமல்லவா?
'

"ஆமாம், இப்பபாபை புைப்படுங்கள்!' என்ை கட்டரை பிைந்ைது

ைாஜாைாமிடமிருந்து.

ஒடித்ை சகாவ்ரவப் பழமா? உதிர்ந்ை ைத்ைத் துளியா? சசக்கர்

வானத்திலிருந்து சிைறி விழுந்ை துண்டா?

இம்மி இம்மியாக, இரழ இரழயாக, நால்வரையும் பநாக்கி

நகர்ந்து வந்து சகாண்டிருந்ைன தீயில் குளித்து வந்ை இரும்புக்
பகால்கள். மந்திைத்துக்குக் கட்டுண்ட நாகம் பபால் அவர்கள்
நகைாமல் நின்ைனர். ைாமரையின் நடுங்கும் கைங்கரைக்
காஞ்சிபுைத்ைான் பிடித்துக் சகாண்டான், 'அரசயாபை, ைாமரை.
இதுபபால் ஆயிைம் பார்த்துவிட்படாம்!' என்ைான்.

சிரைக் காவலன் சிரித்ைான். 'இது ஆயிைத்சைான்று. ஆனால்

கரடசி. ஆயிைத்திைண்டு இருக்காது, பார்!"

[448]
 சநருப்பின் முரனகள் முைலில் காஞ்சிபுைத்ைானின்
கண்கரைத்ைான் சநருங்கின. "ஐபயா! பவண்டாம்! பவண்டாம்!"
கத்தினாள் ைாமரை. சசன்னம்மாவும் கிருஷ்ணப்பரும் ைரலரயத்
திருப்பிக்சகாண்டார்கள், ைாை முடியாது அக் காட்சிரய என்பைால்.

'மச்சான்! ஒ மச்சான்' கிட்டத்ைட்ட இரமகரைத் சைாட்டுவிட்ட

பவரையில் மீண்டும் பகட்டது.

'ஓ மச்சான் சாப்பாடு எடுத்து வந்திருக்கிபைன்! வாரியா

இல்ரலயா?"

நீண்ட கைங்கள் ைாழ்ந்ைன. சிரைக் காவலனின் முகத்தில் கடும்

சினம். 'மச்சானுமாயிற்று, மண்ணுமாயிற்று! இப்ப எனக்கு ஒன்றும்
பவண்டாம், எடுத்துப் பபா, என் பவரலரயக் சகடுக்காமல்!"

'அட என் ைாசாத்தி மகபன! அப்படிசயன்ன பவரல உனக்கு?

கால் சகாலுசு கலகலசவன்று சப்தித்ைது. படிகளில் இைங்கி வந்ைாள்,
சூட்டுக் பகால் பிடித்ைவனின் பத்தினி.

உள்பையிருந்ை நிரலரமரயயும் மனிைர்கரையும் கண்டாபைா

இல்ரலபயா...

'மச்சான் என்ன பவரல பண்ணவிருந்தீர்கள்?' என்று பாய்ந்ைாள்.

பறித்ைாள் சூட்டுக் பகால்கள் இைண்ரடயும், எறிந்ைாள் வீசி.
சநருப்பிலிருந்து வந்ை பகால்கள் சநருப்பிபலபய மரைந்ைன.
'மன்னிச்சிடுங்க, ைாபய! மன்னிச்சிடுங்க மகாைாசா!' என்று
ைாமரையின் முன்னாலும், கிருஷ்ணப்பரின் முன்னாலும் விழுந்து
வணங்கி எழுந்ைாள்.

சிரைக் காவலன் இழுத்துத் ைள்ளினான் அவரை. 'ஏய்! என்ன,

சகாஞ்ச இடம் சகாடுத்ைால் என் ைரலபய பறிபபாக வழி
பண்ணுகிைாய்? ைாஜாங்க பவரலக்குக்கூட உன்னிடம் அனுமதி
வாங்க பவண்டுசமன்கிைாயா?"

[449]
 'இதுவா ைாஜாங்க பவரல? இதுைான் ைாஜத்துபைாகம், மச்சான்
ஐபயா! இந்ைத் பைசத்தின் ைாணிரயப் பபாய் விலங்கு மாட்டிக்
சகாடுரமப்படுத்துகிைாபய! உன்ரனக் பகட்பார் இல்ரலயா?"

'சீ, வாரய மூடு! இவங்சகல்லாம் பைவி பபாய் நிற்கிை பைாரிங்க

நம்ம அைசி சைய்வநாயகிைான். அவங்க உத்ைைவிட்டைாகப் சபரிய
மகாைாஜா ைகுநாைர் எனக்குச் சசான்னார்."

'என்ன உத்ைைவு?'

'இவர்கள் கண்ரணப் பறிக்கும்படிைான்!'

'சபாய்! சபாய்' வந்ைவள் கூறினாள் சைாண்ரட கிழிய. 'அந்ை

ைகுநாைர் என்சனன்னபவா சூழ்ச்சி பண்ணியிருக்கிைார்.
ைாணிபயைான் இவர்கரைசயல்லாம் காபணாம் என்று சசால்லி
அழுைார்கைாம் ஒரு பசடியிடம். அந்ைப் சபண் என்னண்ரட
சசால்லிற்று!"

'இப்படிக் கரைகள் கட்டி விடைதிபல நீ எனக்கு பமல்

சகட்டிக்காரிைான். அபை பபால நம்பாமல் இருக்கிை நான்
என்ரனக்குபம புத்திசாலிைான்!” சிரித்ைவாறு தீக்பகால்கரை எடுத்து
வைத் திரும்பினான் சிரைக் காவலன்.

குறுக்பக சசன்று ரகவிரித்து மறித்ைாள் அவன் மரனவி.

'மச்சான்! நான் சசான்னசைல்லாம் சத்தியம். இபைா, இைன் பமல்
ஆரண' ைாலிரயத் சைாட்டுச் சத்தியம் சசய்ைாள் அவள். 'உனக்குச்
சந்பைகமானால் புது ைாணிரயபய பநரில் பகள்!'

"அப்படிச் சசால்லு! வா, பபாகலாம்.'

'ஓ' உற்சாகமாக அவன் ரகரயப் பற்ைவிருந்ைவள், 'ஒரு நாள்

சபாறு, ' என்ைாள்.

"ஏன்?"

[450]
 'இன்ரைக்குக் சகைரி விைைமாம். யாருடனும் ைாணி பபசபவா,
பார்க்கபவா மாட்டார்கைாம். யாரும் அந்ைப்புைத்துக்கு
வைபவண்டாசமன்று சசால்லியிருக்கிைாங்க!'

'இது இைண்டாவது கரையா?”

'ஒபை ஒரு நாள் சபாறுத்துத்ைான் பாபைன். சைரிகிைது ைன்னாபல!'

விடாமல் மன்ைாடினாள் அந்ை நல்லவள்.

'எப்படிபயா சைாரல, சவறுப்புடன் முண்டாரச அவிழ்த்து

உைறிவிட்டு அவன் பசாறுண்ணச் சசன்ைான்.

அவன் சபண்சாதியும் விரட சபற்ைாள். 'சமய் ைானம்மா நான்

சசான்னது. உங்கரைசயல்லாம் பார்க்கணுசமன்றுைான் சைய்வநாயகி
அம்மா துடிக்கிைாங்க. நாரைக்கு உங்கள் கஷ்டம் விடிந்துவிடும்
பாருங்க.."

கீழ் வானம் சவள்சைன்ைது. பறித்சைறிந்ை ைாமரைக் சகாடிபபால்

நின்ை நிரலயிபலபய துவண்டு சகாண்டிருந்ைாள் ைாமரை.

சவளிபய காலடிபயாரச. காவலிருந்ை வீைர்கள் நிமிர்ந்து நின்ைனர்.

ைடைடசவன்று உள்பை நுரழந்ைான் சிரைக் காவலன். ரகரயப்

பிரசந்துசகாண்டு பின்னாபலபய வந்ைாள் அவன் மரனவி.

'பபாதுமா? புத்தி வந்ைைா? இனியாச்சும் என் பவரலயிபல

குறுக்கிடமாட்டாபய?' சவடித்துக் சகாண்பட உரலக் கூடத்துக்குத்
திரும்பினான். தீ மூட்டத் சைாடங்கினான்.

என்ன மறுபடியும் அந்ை இரும்புக் பகால்கரைபய எடுக்கிைாபன!

கண்ணிரும் கம்பரலயுமாக அவர்களிடம் வந்ைாள் அந்ை

நல்லவள். 'அந்ைப் பாவி ைகுநாைர் வழிரய மறித்து விட்டார்.
சைய்வநாயகியம்மாரவ...'

[451]
 "சீ நாக்கிபல சூடு பபாடுபவன் ைாணி என்று சசால்லு' தீரய
மூட்டிக் சகாண்டிருந்ைவன் தீரய உமிழ்ந்ைான்.

அவள் சைாடர்ந்ைாள்: "அவங்கரைப் பார்க்கபவ விட

மாட்படசனன்று சசால்லிவிட்டான் பாவி! இன்னுமா என்
கட்டரைரய நிரைபவற்ைவில்ரல? பபாய், சூட்டுக்பகால் ையார்
சசய்! நாபன வருகிபைன்!" என்று உறுமினார் பாருங்க. ஓடிபய
வந்திட்படாம்... ' அவள் நடுநடுங்கும் ரகரயக் குவித்துக்
சகாண்பட காஞ்சிபுைத்ைாரன அணுகினாள்.

"பைவாயில்ரல, சபகாைரி. உன்னால் முடிந்ைரைச் சசய்து

விட்டாய்", பைறுைல் சசான்னான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'ஏய் விலகி நில்! சபரிய மகாைாஜா வருகிை சமயம்!" என்று

கூச்சலிட்டான் சிரைக் காவலன்.

'ஹும் என்ரனப் சபற்சைடுத்ை ைந்ரைபய வருகிைாைா வைட்டும்,

வைட்டும்!” அடிபட்ட பவங்ரகயாகத் திமிறினாள் சசன்னம்மா.

திடீசைன்று, சிரை வாசலிலிருந்து ஒரு குைல் 'ஆபத்து! ஆபத்து!

நாட்டுக்பக ஆபத்து வாருங்கள் எல்பலாரும் வீைர்கள், காவலர்கள்
எல்பலாரும் வாருங்கள்!" சிரைக் காவலன் உள்பட அரனவரும்
பைறிபயாடினார்கள் சவளிபய.

“ைாமரை சீக்கிைம் இதுைான் சந்ைர்ப்பம்! இப்படிக் குனி! வாரயக்

காட்டு!"

திரகத்துப் பார்த்ைவர்கள். காஞ்சிபுைத்ைானின் பிரித்ை

உள்ைங்ரகரயக் கண்டு பிைமித்ைார்கள்.

ஒரு திைவுபகால்.

'அந்ை நல்லவள், சாமர்த்தியமாக என் ரகயில் சகாடுத்து விட்டுப்

பபானாள். ைாமரை இரை உன் பல்லினால் பற்றி முைலில் என் ரக
விலங்கின் பூட்ரடத் திை சீக்கிைம்'
[452]
 அரை நிரனவில் இருந்ை ைாமரைக்கு முழுச் சுறுசுறுப்பு
ஏற்பட்டது. பல்லில் திைவுபகாரலக் கடித்துப் பிடித்ைாள்.

'சீக்கிைம் சீக்கிைம் அவர்கள் திரும்பி வந்துவிடுவார்கள்!" ரகரய

அவளிடம் திருப்ப அரும்பாடு பட்டான் காஞ்சிபுைத் ைான்.

வினாடியா அல்ல, அல்ல. பல யுகங்கள். கிளிக் திைந்துசகாண்டது

பூட்டு. விடுபட்டது காரையின் கைம். விடுவித்ைான் காைல்
கன்னிரய.

பின்னர் சசான்னான், கிருஷ்ணப்பரின் ைரைகரைத் திைந்ை படி,

'அந்ைப் சபண் என்னபவா ைகசியமாகக் சகாடுத்து விட்டுப்
பபாய்விட்டாள். இவர்கரைபயா சில வினாடிகைாவது சவளிபயற்ை
பவண்டும். அைற்காகத்ைான் இந்ைத் ைந்திைம் சசய்பைன்'

சசன்னம்மாவின் சநற்றியில் முடிச்சு. 'ைந்திைமா! நாட்டுக்பக

ஆபத்து!" என்று சவளியிலிருந்ைல்லவா கூச்சல் பகட்டது?"

'அந்ைக் கூச்சல் இங்கிருந்து கிைம்பியதுைான்!' என்று ைன்

குைல்வரைரயபய சைாட்டுக் காட்டினான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'நம்
குைரலபய இன்பனாரிடத்திலிருந்து வருவதுபபால் சைானிக்கச்
சசய்வது ஒரு ைனிக்கரல. என் பைாழசனாருவனிடமிருந்து
எப்பபாபைா கற்ைது. இப்பபாது ரக சகாடுத்ைது. வாருங்கள்
பபாகலாம்! சீக்கிைம்'

சவளிபய வந்ைார்கள் நால்வரும். சிரைக் காவலர்களும்,

வீைர்களும் சவவ்பவறு திரசகளில் ஒடிக்சகாண்டிருந்ைார்கள்.
சிரையில் மட்டுமல்ல, அைண்மரனயில், அைண்மரனயில்
மட்டுமல்ல, வீதிகளில்.

'என் ஒருவன் குைலினாலா இவ்வைவு அமளிகள், இருக்காபை!

வியந்ை காஞ்சிபுைத்ைான், வீைசனாருவரன நிறுத்தி விசாரித்ைான்.

[453]
 'யாைய்யா நீ சைரியாைா உனக்கு சசஞ்சி மன்னன் ைாஜாைாம்
பகாட்ரடரய முற்றுரகயிட்டிருக்கிைான்! யாைாலும் ைாக்குப் பிடிக்க
முடியவில்ரல!"

(38)
"சசான்பனபன, பகட்டீர்கைா?" என்ைார் சபரியசபத்து. எத்ைரன
பைற்ைம் அவர் பைாற்ைத்தில்! மீரச நுனிகரைச் சுண்டக்கூட
மைந்துவிட்டன விைல்கள்!

'என்ன நீங்கள் சசான்னிர்கள், என்ன நான் பகட்காமல்

பபாய்விட்படன்!" எதிரிகரை விைட்ட பவண்டிய ைகுநாைர்
நிைானத்ரை விைட்டிக் சகாண்டிருந்ைார்.

''ைாஜ தூைரன அவமதிக்க பவண்டாசமன்று நான்

எச்சரிக்கவில்ரலயா?”

'சண்ரடக்கு அரலகிைவன் அந்ைச் சசஞ்சிக்காைன். தூைனுக்கு

ஆயிைம் உபசாைங்கள் சசய்திருந்பைாமானாலும் இரைபயைான்
சசய்திருப்பான்,' என்ைார் ைகுநாைர் எரிச்சலுடன். 'நீங்கள் எனக்குச்
சசய்யக்கூடிய உைவி ஒன்பை ஒன்றுைான் உண்டு. ’’

'என்ன? '

''ைாஜாங்கத்ரை நடத்திச் சசல்லும் விஷயத்தில் ைாங்கள்

ைரலயிடாமல் ஒதுங்கியிருப்பதுைான்", ைகுநாைரின் முகத்தில்
எள்ளும் சகாள்ளும் சவடித்துக் சகாண்டிருந்ைன. "நாட்டுக்கு
சநருக்கடி ஏற்படும்பபாது மிகப் சபரிய மூரைகள் ஒன்று பசர்ந்து
சசயலாற்றும். ஒதுங்கியிருக்கலாம் ைாங்கள் கவரலப் படாமல். '

ைத்ைக் காடாய் சிவந்துவிட்டது சபரியசபத்துவின் முகம்.

'அைசியின் ைந்ரை என்ை முரையில் எனக்கும் சில உரிரமகள்

[454]
உண்சடன்று நிரனத்பைன்,' என்ைபைாடு நிறுத்திக் சகாண்டு
சவளிபயறினார்.

ைகுநாைர் பல்ரலக் கடித்ைார்.

சவகுசைாரலவில் பீைங்கி முழங்கும் ஓரச சசவியில் பமாதியது.

எங்பகா ஒரு வீடு தீப்பற்றி எரிந்ைது. அைன் புரக வரையங்கள்
வானத்தில் வட்டமிடுவரைக் கண்டார். அைண்மரனக்கு சவளிபய
ஒடும் குதிரைகளின் புழுதியும் ஓலமிடும் மக்களின் கூக்குைலும்
கலந்ைன.

'யாைடா அங்பக?' ரக ைட்டினார். ஒரு பசவகன் எட்டிப்

பார்த்ைான்.

'குதிரைப் பரடத் ைரலவர் எங்பக? யாரனப் பரடத் ைரலவர்

எங்பக பபானார்?' உறுமினார் ைகுநாைர்.

பசவகன் விவைமாகபவ பதிலளித்ைான்: "ஒருவர் மதுவின்

பபாரையிலும் மற்ைவர் ைாசியின் மடியிலும் கிடக்கிைார் பிைபு.
கஜானா அதிகாரி இன்று காரல அவசைமாக எங்பகா பபாய்க்
சகாண்டிருந்ைார். பிைகு கண்ணில் படபவயில்ரல. காலாட் பரடத்
ைரலவரை சவகுநாட்கைாகபவ காபணாம்!"

'சீ, சீ. நில்லாபை என் முன்பன' உள்ைங்ரகயில் குத்திக் சகாண்டு

சவடித்ைார் ைகுநாைர். "துபைாகிகள் துபைாகிகள்! அைண்மரன
உப்ரபத் தின்றும் நன்றி சகட்ட நாய்கள்!'

“மன்னிக்க பவண்டும் பிைபு, ' குறுக்கிட்டான் பசவகன்.

'இவர்கசைல்லாம் அைண்மரன உப்ரபத் தின்ைவர்கைல்ல. சமீபத்தில்
ைங்கைால் நியமிக்கப்பட்ட சசன்ரனப் பட்டணத்ைார்கள். பரழய
ைைபதிகள் சிரையில் இருக்கிைார்கள். ைாங்கள் உத்ைைவிட்டால்..'

[455]
 "ஓ! அவர்கரை விடுவிக்கச் சசால்லி எனக்கு நீ பயாசரன
சசால்கிைாயா ஓடடா நாபய!' ரகரய ஓங்கினார் ைகுநாைர். கடுகி
மரைந்ைான் பசவகன்.

சாைைத்தின் வழிபய சவளிபய பார்த்ைார் சசன்னம்மாவின் ைந்ரை.

தீக் கங்குகள் இங்குமங்கும் பைப்பரைக் காண முடிந்ைது. அவர்

உைடுகள் மடிந்ைன. பிரிந்ைன. புருவங்கள் சநரிந்ைன. விரிந்ைன.
விழிகள் பமபலறின. இைங்கின. கள்ைத் ைனமாக ஒருமுரை
பார்த்துக் சகாண்டார் சுற்றுமுற்றும். பின்னர்

குதிரை லாயத்ரை பநாக்கி நடந்ைார் பவகமாக. பீைங்கி களின்

ஒரசயாலும் மனிைர்களின் சத்ைத்ைாலும் அரமதியற்றுத் திமிறிக்
சகாண்டிருந்ைன அசுவங்கள். அவருரடய சசாந்ைக் குதிரையான
நித்யகல்யாணி ஆர்வத்துடன் முகத்ரைத் தூக்கிற்று. கரனத்து
வைபவற்ைது எஜமானரை.

அரைத் ைட்டிக் சகாடுத்ைார் ைகுநாைர். மீண்டும் லாயத்துக்கு

சவளிபய பார்த்துக் சகாண்டார். இகழ்ச்சி நரக அரும்பியது அவர்
இைழில். லாயத்தின் காவல்காைன்கூட அல்லவா எங்பகா ஒடி
ஒளிந்து விட்டான்!

நித்யகல்யாணிக்குச் பசணமிட்டார். கடிவாைத்ரைப் பிடித்துக்

சகாண்டார். சகாள் மூட்ரடகளும் புல் கட்டுகளும் அடுக்கியிருந்ை
சரிரவத் ைைைைசவன்று ைள்ளிவிட்டார். பூட்டி யிருந்ை ஒரு கைவு
சைரிந்ைது. இடுப்பிலிருந்ை சாவிக் சகாத்ரை எடுத்துப் பைபைப்புடன்
திைந்ைார். குதிரையும் ஆளும் நுரழயக்கூடிய அைவுக்கு வழி
புலப்பட்டது.

நுரழயுமுன் ைகுநாைர் திரும்பி பநாக்கினார் ஒரு முரை. பீைங்கி

முழக்கம் பகட்டது. 'விசுவாசமுள்ை ைைபதிகளும் இைண்சடாரு பபர்
இருக்கிைார்கள். ைாக்குப் பிடிப்பார்கள், நான் திரும்பும் வரையில்'
என்று ைனக்குத்ைாபன சசால்லிக் சகாண்டார்.

[456]
 விஷத்ரை இழந்துவிட்ட பாம்பு எப்படிக் காட்சி ைரும்? பல்
பிடுங்கப்பட்ட முைரல, நகம் பறிக்கப்பட்ட பவங்ரகஇரவ எப்படித்
பைாற்ைம் அளிக்கும்?

பைால்விரயத் ைழுவியிருந்ை ஜுல்பிகர்காரனப் பார்த்திருந்ைால்

சைரியும்.

பவப்பபரி கிைாமத்தினருபக கூடாைமிட்டிருந்ைான் ஒைைங்கசீப்

சக்கைவர்த்தியின் ைைபதி. குறுந்ைாடி இருந்ைது, கம்பீைத்ரைக்
காபணாம். சசவ்விழிகள் இருந்ைன, சசருக்ரகக் காபணாம்.
உரடவாள் இருந்ைது, சவளியுலகத்ரைப் பார்த்துத் ைான் சவகு
நாட்கைாகியிருந்ைன.

சசஞ்சியிபல வாங்கிய அடி, அந்ை வீைனின் சிந்ரையில் குரடந்து

சகாண்டிருந்ைது வண்டாக. பாதுஷாவிடமிருந்து வந்ை
பகள்விகளுக்கு அவன் ஒபை பதில்ைான் ரவத்திருந்ைான்.

'உங்கள் குமாைர் - இைவைசர் காம்பக்ஷ் சசய்ை துபைாகம்ைான்

எல்லாவற்றுக்கும் காைணம். எதிரிபயாடு அவர் பசர்ந்து சகாண்டு
விட்டார். நமது பரடகரைக் காட்டிக் சகாடுத்து விட்டார். '

ஒைைங்கசீப்புக்கும் ையவு ைாட்சண்ணியத்துக்கும் பல காை தூைம்.

ைாக்கீது பிைந்ைது உடபன. 'மகசனன்று பார்க்க பவண்டாம்.
காம்பரைக் ரகது சசய்யவும். இங்பக அனுப்பவும்.'

அப்படிபய சசய்ைாகி விட்டது. 'இனித் ைரடயில்ரலபய?

சகாண்டு வா ைக்காணத்ரையும் கர்னாடகத்ரையும் என் காலடியில்"
என்று அடுத்ை கட்டரைகள் வந்து சகாண்டிருந்ைன.

குமுறிக் சகாதித்துக் சகாண்டிருந்ைான் ஜுல்பிகர்கான்.

'கும்பினியான் பபாடும் பிச்ரசயில் நான் வாழ்ந்து வருவது
பாதுஷாவுக்சகன்ன சைரியும்? வீைத்திற் சிைந்ை என் பரடயினர்,
வழிப்பறிக் சகாள்ரைக்காைர்கைாக மாறி, ைக்காணத்தில்
சநடுஞ்சாரலகளில் திரிந்து சகாண்டிருப்பரை அவர் அறிவாைா?”
[457]
 கூடாைத்தில் அவன் பபாட்ட குறுக்கும் சநடுக்குமான நரடரய
நிறுத்தியது வீைசனாருவனின் பிைபவசம்.

"சலாம் ஹுசூர் சிங்காவைத்திலிருந்து ைகுநாைர் வந்திருக்கிைார். '

ைைபதியின் கண்கள் இடுங்கின. 'சசஞ்சிக்காைனுக்கு அண்ரட

வீட்டானல்லவா அவன்?' 'அரழத்து வா' என்று கட்டரையிட்டான்.

'நல்ல பசதியுடன் வந்திருக்கிபைன், நண்பபை, ஒைைங்கசீப்பின்

பரடத்ைரலவரன மார்புைத் ைழுவிக் சகாண்டார் ைகுநாைர்.
ஜூல்பிகர்கானின் பைாற்ைத்ரையும், ஆள்பரட ஆைவாைங்களில்லாை
சூழ்நிரலரயயும் கவனித்ைதுபம அவருக்கு ஏமாற்ைம்ைான். ஆனால்
முகத்தில் அது பிைதிபலிக்குமுன் மாற்றிக் சகாண்டார் சநாடியில்.

'நல்ல பசதியா சவறுப்புடன் நரகத்ைான் ஜுல்பிகர் கான்.

'அப்படிசயான்று வந்ைால் அரை அரடயாைம் கண்டு சகாள்வபை
எனக்குச் சிைமமாயிருக்கும் பைவாயில்ரல, சசால்லுங்கள். '

'நற்பசதி என்ைால் உங்களுக்கு ஒன்பை ஒன்றுைான் இருக்க முடியும்

ைைபதி? உற்சாகமாகப் பபசினார் ைகுநாைர். 'அந்ைச்
சசஞ்சிக்காைனின் முதுசகலும்ரப ஒடிக்க உற்ை ைருணம்
வந்துவிட்டது நண்பபை! ஏன் சைரியுமா? சிங்காவைத்தின்
பகாட்ரடயிபல பமாதிக் சகாண்டிருக்கின்ைன அவன் பரடகள்
இப்பபாது பார்த்து நீங்கள் அவன் பின்னாலிருந்தும் அவரனத்
ைாக்கலாம். அல்லது காவலற்றுக் கிடக்கும் சசஞ்சிரயக் காலின்
கீபழ மிதிப்பைானாலும் எளிது! புைப்படட்டும் உங்கள் பரட,
நண்பபை! உங்கள் குதிரைகளின் குைம்பபாரச சசஞ்சியானின்
சசவிகளில் நாைாசமாகப் பாயட்டும்!'

அந்பைா! ைகுநாைரின் உற்சாகம் அந்ை முகலாய வீைரனத் சைாற்ை

மறுத்ைது. 'குதிரைகைா பரடகைா!' ஆத்திைத்துடன் சிரித்ைான்
அவன். 'ைகுநாைபை! சசஞ்சிக்காைனின் சசவியில் நாைாசமாகப்

[458]
பாய்வது எதுவாக பவண்டுமானாலும் இருக்கட்டும். இப்பபாரைக்கு
என் காதுக்கு அமிர்ைம் எது சைரியுமா?"

"எது?”

'பவுன் நாணயங்களின் கலகலப்பபாரச பமாகைாக்கள்! ைங்க

பமாகைாக்கள்! எங்சகங்பகா சிைறியிருக்கின்ைனர் என் வீைர்கள்.
அவர்கள் உடம்ரபயும் ஆன்மாரவயும் குதிரைரயயும் வாரையும்
என் முன்பன ரககட்டி நிற்குமாறு சசய்யக்கூடிய பைபைக்கும்
பவுன் நாணயங்களுக்குத்ைான் உண்டு! இருக் கிைைா அரவ
உம்மிடம்?"

'ப்பூ வாரன பநாக்கிக் ரககரை அகல விரித்ைார் ைகுநாைர்.

"ஒப்பற்ை பாதுஷா ஒைைங்கசீப்பின் இரணயற்ை ைைபதிபய
பகட்கும்பபாது, சகாடுக்கவா மறுக்கும் இந்ை ைகுநாைனின் ரககள்
இப்படிசயாரு பைரவ ஏற்படும் என்று எப்பபாபைா
அறிந்திருந்பைபன! நண்பபை, உங்கள் வீைர்களுக்குச்
பசதியனுப்புங்கள். குதிரைகளுக்குச் பசணம் மாட்டித் ையாைாக
நிறுத்துங்கள். சசன்ரனப்பட்டணம் சசன்று திரும்பும் அவகாசம்ைான்
எனக்கு பவண்டும். அைற்கு பமல் இல்ரல."

'அப்படியா! சமத்ை மகிழ்ச்சி ைகுநாைபை, சமத்ை மகிழ்ச்சி",

சசாற்களில் இருந்ை நம்பிக்ரக, ஜுல்பிகர்கானின் சிவந்ை முகத்தில்
எதிசைாலிக்கவில்ரல.

ைகுநாைரின் குதிரை கிைப்பிய சசம்புழுதி அந்ைத் ைைபதியின்

முகத்தில் படிந்ைது. கைடு முைடான ரகயினால் அரை வழித்துத்
துரடத்ைான். தூசவன்று காறித் துப்பினான், ஆத்திைம்
சமாத்ைத்ரையும் அடித்துத் துைத்துகிை மாதிரி. இவன் மட்டும்
வார்த்ரைரயக் காப்பாற்றினால்... காப்பாற்றினால்...'

[459]
 சபரியசபத்துவின் மாளிரகக் காவலர்கள் வணங்கி வழிவிட்டனர்.
அவர்களுக்குத் சைரியாைா ைகுநாைரை- பைாட்ட மாளிரகயில்
சநடுங்காலம் ைங்கியிருந்ை விருந்ைாளிரய?

குற்பைவலுக்காகத் சைாடர்ந்து வந்ை பவரலயாட்கரைத் ைடுத்து

நிறுத்தினார் ைகுநாைர். முன்பு ைங்கியிருந்ை மாளிரகரய
அரடந்ைார். மீண்டுசமாரு முரை பார்த்துக்சகாண்டார்...
பாழ்கிணற்ரை பநாக்கி நடந்ைவர் அரடயாைமிட்ட பாரைகரைக்
கண்டார். ரகயால் ைள்ை முயன்ை பபாது

பின்னால் நிழலாடியது. திரும்பினார் திடுக்கிட்டு. சீற்ைம்

சசாற்கைாக சவடித்ைது. 'நீங்கைா!'

'ஏன்? என் மாளிரகயில், என்ரனயன்றி பவறு யாரை

எதிர்பார்க்கிறீர்கள்|' மீரசயில் விைலும் பபச்சில் பகலியுமாகச்
சிரித்ைார் சபரியசபத்து.

'அைசிரயத் ைனியாக விட்டுவிட்டா வந்தீர்கள்?' ைகு நாைரின்

குைலில் திகில்.

'அைசி? நல்ல பவடிக்ரக, நண்பபை! அரமதிக் காலத்தில் ஒரு

சாைாைணச் சசன்ரன வியாபாரியின் மகைாயிருந்ைவரை, ஆபத்துக்
காலத்தில் அைசியாக்கிவிட்டீர்கபை!'

'விரையாடாதீர்கள் ையவு சசய்து. சிங்காவைம் மக்கரை இந்ைச்

சமயத்தில் நாம் ரகவிட்படாமானால் எந்ைச் சமயத்திலும்
ஏற்கமாட்டார்கள்!'

'ைங்களிடம் ஒரு சிைப்பு: சநருக்கடி பவரையில் எப்பபாதுபம

நன்ைாகப் பபசுகிறீர்கள்!' ஏைனமாய்ப் பாைாட்டினார் சபரியசபத்து.
'ைங்களுக்கு அந்ைக் கவரல பவண்டாம், பைாழபை. என் மகள் நம்
இருவரையும் காட்டிலும் புத்திசாலி, ரைரியசாலி என்று கூடச்
சசால்பவன். ைாபன கலந்து ஆபலாசரன சசய்ைாள் சில பரடத்
ைரலவர்கரை. எதிரிகரை முறியடிப்பைற்கான ஏற்பாடுகரைத்
[460]
ைாபன ஏற்றுக் சகாண்டிருக்கிைாள். அைண்மரனயில் பத்திைமான
இடத்தில் அவரை இருத்தி விட்டு வந்திருக்கிபைன்.'

'ஆகபவ ைாங்கள் என்ரனப் பின்சைாடர்ந்து வந்தீர்கைாக்கும்?'

'நிழல்கூட அப்படி வந்திருக்காது."

''காைணம்? '

'சவறும் குறுகுறுப்புைான்' என்ைார் சபரியசபத்து. 'மிகப் சபரிய

மூரைகள் ஒன்று பசர்ந்து பயாசிக்கப் பபாவைாகச் சசான்னீர்கபை,
அந்ைக் காட்சிரயப் பார்க்க ஆரசப் பட்படன். முைலில்
அைண்மரனக்குள்பை பைடினீர்கள், அந்ை மிகப் சபரிய
மூரைகரை. பிைகு குதிரை லாயத்தில் ஆைாய்ந்தீர்கள். அடுத்து
ஜூல்பிகர்கானின் கூடாைத்தில் எட்டிப் பார்த்தீர்கள். கரடசியாக
இங்பகயாவது ைங்களுக்கு சவற்றி கிரடக்கிைைா என்பரைக் காண
ஆவலுடன் காத்திருக்கிபைன்.'

சபரியசபத்துரவ விழியரசக்காமல் வினாடி பநைம்

பார்த்ைார்.ைகுநாைர். பிைகு நரகத்ைார் கடகடசவன்று. “வர்த்ைகைா
யிருந்தும் உங்களுக்கு ஒரு சபாருளின் அருரம சைரிய
வில்ரலபய! எவ்வைவு சபரிய மூரைரயயும் அடிரம
சகாள்ைக்கூடிய அந்ைச் சின்னஞ்சிறு பண்டத்ரை மைந்து விட்டீர்கள்.
மஞ்சள் நிைத்தில் பைபைக்கும். உலகத்திபலபய இனிரமயான நாைம்
எழுப்பும். வட்ட வடிவம். புரிய வில்ரலயா இன்னும்? இபைா
பாருங்கள்!'

பாரைகரை அகற்றினார் ைகுநாைர். சபரிய சபரிய மைக் குடங்கள்

இருந்ைன அங்பக. அவற்றின் வாரயக் கட்டியிருந்ை துணிரய
அகற்றினார்.

'அள்ளி எடுத்துக் காட்டுகிபைன். பிைகாவது சைரிகிைைா பாருங்கள்.

'

[461]
 ரகரயக் குடத்தினுள் நுரழத்ைவர் திடுக்கிட்டார். சவறும்
காற்றினுள் அல்லவா கைம் புகுகிைது! சகட்டியாச, குவியலாக,
சலசலசவன்று எதுவும் ைட்டுப்படவில்ரலபய?

கவிழ்த்ைார் குடங்கரை! தூசிைான் சவளிப்பட்டு நாசிரய

அரடத்ைது. முகம் ஏன் அப்படி சவளிறிப் பபாயிற்று? எரையும்
நம்ப இயலாைவைாக கனவில் நடப்பவர் பபாலத் திரும்பி
பநாக்கினார் ைகுநாைர். அப்பபாதுைான் கவனித்ைார்.

காவலுக்காக அவர் ரவத்திருந்ை நாகங்கள் அடிபட்டுச் சசத்துக்

கிடந்ைன, மூரலக்சகான்ைாக.

'மிகப் சபரிய மூரைகள் இங்பகயாவது... ' பகலிரய ஆைம்பித்ை

சபரியசபத்து, கூட்டாளியின் முகத்ரைக் கண்டு பைறிப் பபானார்.

'பவுன் நாணயங்கள் ஆயிைக்கணக்கான பமாகைாக்கள்!

கும்பினியானின் முத்திரை அடித்ை அசல் பவுன்கள்! இந்ைப்
பக்கத்திபல அரவைான் சசலாவணியாகும் என்று எத்ைரன
பாடுபட்டுச் பசர்த்து ரவத்திருந்பைன்!"

'பபானால் பபாகட்டும். பவுன் காரச வீசினால் சபைலாசமன்று

ைாங்கள் எண்ணியிருந்ை ஆட்கரையும் ைைவாடங்கரையும், சவறும்
ரகரய வீசிபய சபை முடியுமா? அரைப் பாருங்கள், பைாழபை!'

சசத்துக் கிடந்ை பாம்புகரைக் காலால் ஒதுக்கித் ைள்ளி விட்டு

எழுந்ைார் ைகுநாைர்.

'உைவி சபறும் வழி இனி ஒன்பை ஒன்றுைான் இருக் கிைது'

என்ைார் சபரியசபத்து.

அவர் பார்ரவ சசல்லும் திரசரய ைகுநாைர் கண்டார்.

கடற்கரைபயாைத்தில், நீலவானம் பின்னணி அரமக்க, சநடி பைாங்கி
நிற்கும் பகாட்ரடச் சுவர்கள் சைரிந்ைன.

'கும்பினியானிடமா?" சபருமூச்சசறிந்ைார் ைகுநாைர்.

[462]
 'ஏன்? நம் இருவர் மடியிலும் கனம் கிரடயாபை! அவனிடம்
உைவி பகாைத் ைரடசயன்ன?”

'ஒன்றுமில்ரல, ஒன்றுமில்ரல' என்று புைப்பட்டார் ைகுநாைர்.

ஆனால், சசயின்ட் ஜார்ஜ் பகாட்ரடயிபல அவர்களுக் காகக்

காத்திருந்ைது

ஏமாற்ைம்! ஏமாற்ைம் மட்டுமல்ல, அதிர்ச்சி அதிர்ச்சி மாத்திைமல்ல,

அச்சம்.

கவர்னர் பயல் துரைரயப் பபட்டி காணுவபை முைலில்

சுலபமாயிருக்கவில்ரல அவர்களுக்கு. 'சீரமயிலிருந்து கும்பினி
ரடைக்டர்கள் வந்திருக்கிைார்கள். அவர்களுடன் நடன விருந்து
நரடசபறுகிைது" என்று கூறி, பல மணி பநைம் காக்கப்
பபாட்டார்கள்.

பவட்ரட உரடயணிந்து ைற்சசயலாக சவளிவந்ைார் கவர்னர் "ஓ!

சபரியசபத்துவும், ைகுநாைருமா!' என்று அவர் பகட்ட
பைாைரணயிபலபய ஏன் அத்ைரன ஏைனம்? - சுருங்கச் சசான்னார்
சபரியசபத்து. ைரலயரசத்துக் சகாண்டிருந்ைார் மற்ைவர்.

கவர்னர் சபருமான் பகட்டார் கரடசியில்:

'ஏன் ைகுநாைபை சபரியசபத்துவின் மாளிரகயில் பதுக்கி

ரவத்திருந்ை பவுசனல்லாம் என்ன ஆயிற்று? கள்ை
நாணயங்கரைக் கும்பினி ைரலயில் கட்டி, அசல் நாணயங்கரைச்
பசகரித்து ரவத்திருந்தீர்கபை? கரையான் அரித்ைைா? சவள்ைம்
அடித்துப் பபாயிற்ைா?"

ைகுநாைர் சிைம் ைாழ்ந்ைார். சபரியசபத்துவின் கண்களிபலா கனல்.

கும்பினி விசுவாசியான அவைது இல்லத்துக்குள் ஒர் அடுத்துக்
சகடுப்பவனா!

[463]
 பயல் துரை சைாடர்ந்ைார்: 'அந்ைக் காஞ்சிபுைம் இரைஞன்
சசான்னபபாது நான் நம்பவில்ரல. பபாபனாம். பைடிப் பிடித்பைாம்.
எடுத்து வந்பைாம். உரைத்துப் பார்த்பைாம். நூற்றுக்கு நூறு சுத்ைமான
நாணயங்கள்! நீங்கள் இைண்டு பபரும் ஊரில் இல்லாைைால்
சைரிவிக்க முடியவில்ரல. பைடினீர்கபைா பாவம்'

'பரழய கரைகரைத் துரையவர்கள் ையவு சசய்து மைக்க

பவண்டும்", சபரியசபத்துவுக்கு பவறு வழியில்ரல மன்ைாடுவரைத்
ைவிை. 'சசஞ்சிக்காைனுக்கு எதிைாகக் கும்பினி உைவி மட்டும்
கிரடத்ைால்?"

'கிரடத்ைால்?" எதிர்க் பகள்வியுடன் நிறுத்தினார் பயல் துரை.

"வருந்துகிபைன், சபரியசபத்து. கும்பினியின் சகாள்ரக
சைரியாைவர்கள்ைான் இப்படிக் பகட்பார்கள். முகலாய சக்கைவர்த்தி,
மைாட்டிய மன்னர் ஆகிபயாரை சவளிப்பரட யாய் நாங்கள்
பரகத்துக் சகாள்ை மாட்படாம்.'

'சவளிப்பரடயாக பவண்டாம். ைகசியமாக?"

"அது- புன்னரக பூத்ைது பயல் துரையின் முகத்தில். 'ஈடாக

என்ன கிரடக்கிைது என்பரைப் சபாறுத்திருக்கிைது. இப்படி
வாருங்கள். '

அரைக்குள் அரழத்துச் சசன்ைார் கும்பினி கவர்னர்.

பிைம்மாண்டமான மைச் சட்டமிடப்பட்டு மாட்டியிருந்ை வரை
படசமான்ரைக் காட்டினார்.

'சசஞ்சிக்காைனுக்கு முன்சபாரு முரை உைவி சசய்ைது கும்பினி.

இது அவர்கள் சகாடுத்ை பிைபைசத்தில் நாங்கள் கட்டிய பகாட்ரட -
குனிபமடு பகாட்ரட."

ைகுநாைரும் சபரிய சபத்துவும் ஒருவரைசயாருவர் பார்த்துக்

சகாண்டார்கள். ஒபை சமயத்தில் அவர்களிடமிருந்து விரட வந்ைது.
'நாங்களும் ைருகிபைாம்.' அவர்கள் பபசி முடித்ை அபை
[464]
கணம்பகாட்ரடக்கு சவளிபய தூசைழுப்பிப் பைந்ைது ஒரு குதிரை.
சிவசிைம்பைம் பபாய்விட்டால் என்ன? அவர் பைசபக்ைர்கள்
ையாரித்ை எத்ைரன பபர் இல்ரல அந்ை சசயின்ட் ஜார்ஜ்
பகாட்ரடயில் அவர்களிபல ஒருவன்ைான் காற்சைன விரைந்ைான் -
சிங்காவைத்ரை பநாக்கி, ைகுநாைரின் துபைாகச் சசய்திரயத்
சைரிவிக்க.

(39)
சுைந்திைக் காற்று! ஆனால் எத்ைரன சூடாக இருக்கிைது! ைரைகள்
சநாறுங்கி விட்டன! ஆனால் எவ்வைவு ைடுமாற்ைங்கள்!

பாைாைச் சிரையிலிருந்து நால்வர் உருவமும் பாய்ந்து

சவளிப்பட்டன. சைருசவல்லாம் அமளி. வீதிசயல்லாம் ஒலம்.
சசவிரயப் பாழாக்கும் சவடிமருந்து முழக்கங்கள்.

அைண்மரனயினுள் அவர்கள் பிைபவசித்ைதும் "ைாணி எங்கரைக்

காப்பாற்றுங்கள்! மகாைாஜா! எங்கள் வயிற்றில் பால் வாருங்கள்!'
அைண்மரன ஊழியர்கள் ைாமரையின் காலிலும் கிருஷ்ணப்பரின்
காலிலும் விழுந்ைார்கள். பணிப் சபண்சணாருத்தி ஒப்பாரி
ரவத்ைாள் நீைமாக. 'பாவிகள் நைகத்துக்குத்ைான் பபாவார்கள்
நீசர்கள் பகாட்ரடரய எதிரி முற்றுரகயிட்டிருக்கும் பபாது,
ஓடிவிட்டார்கபை பகாரழகள்!'

சசன்னம்மா வியப்புக் காட்டினாள். 'என்ன! அப்பா ஓடிவிட்டாைா?'

"ஆமாம்! அந்ைப் பட்டணத்ைாரையும் துரண பசர்த்துக்

சகாண்டு!”

கிருஷ்ணப்பரின் ரகரயப் பற்றிக் சகாண்டாள் சசன்னம்மா.

“இன்னும் என்ன பயாசரன? சசல்லுங்கள் கைத்துக்கு. பரழய
ைைபதிகள் எவருமில்ரல இப்பபாது. நாம்ைான் எதிரிரய முறியடிக்க
[465]
பவண்டும். ைாங்களும்-' திரும்பினாள். திரகத்ைாள். “ைாமரை, அவர்
எங்பக? காஞ்சி புைத்ைார்?'

அப்பபாதுைான் ைாமரையும் கண்டாள் அருகிபல அவன்

இல்லாைரை. எழிலார்ந்ை வைனத்தில் சபருமிைம் குடி சகாண்டது.
சநஞ்சிபல எக்காைம், குைலிபல சசருக்கு. 'அம்மா, நாரவக்
காட்டிலும் வாரை நம்புகிைவர் அவர்! நாம் பபசிக் சகாண்டிருந்ை
பநைத்தில் அவர் பபாய்விட்டார் கைத்துக்கு!'

''நானும் சரைத்ைவனல்ல குழந்ைாய்!" கிருஷ்ணப்பர் புைப்பட்டார்

பைாஷத்துடன். "பரகவனின் ைத்ைசமன்ைால், என் வாளுக்குக்கூட
சைாம்பப் பிடிக்கும். காட்டுகிபைன், பார்!"

புயசலனப் புகுந்ை மூன்று நான்கு புைவிகள், அைண் மரனயின்

முற்ைத்தில் நின்ைன. மூச்சிரைக்க ஓடிவந்ைனர் வீைர்கள். "அைசி!
ஆபத்து! இனி அதிக பநைம் ைாக்குப் பிடிக்க முடியாது. வடக்கு
வாசல் எந்ை வினாடியும் விழுந்து விடும் பபாலிருக்கிைது. மற்ை
வாசல்களின் கதியும் அபைைான்!”

'இபைா நான் வருகிபைன், அஞ்சாதீர்கள்!' ஆறுைல் சசான்னார்

கிருஷ்ணப்பர். 'காஞ்சிபுைத்ைார் எந்ை வாசலில் ைரலரம
ைாங்குகிைார்?"

''காஞ்சிபுைத்ைாைா அவர்கள் ஒருவரைசயாருவர் பார்த்துக்

சகாண்டார்கள். 'ஒ, முன்னாள் ைைபதிரயக் கூறுகிறீர்கைா? நாங்கள்
அவரைப் பார்க்கவில்ரலபய?’’

"அவர் எந்ை உருவத்தில், எந்ை இடத்தில், யாபைாடு பமாதிக்

சகாண்டிருப்பார் என்று ஆண்டவனால் கூடச் சசால்ல முடியாது!
நீங்கள் பபாங்கள்!' என்ைாள் சசன்னம்மா. கிருஷ்ணப்பரும்
வீைர்களும் குதிரைபயறிப் பைந்ைார்கள். தூைத்தில் ஒரு சவடி
முழக்கம். பமகம் பபால் வானில் எழுந்ைது புரக மண்டலம்.

[466]
ைாமரையின் நடுங்கும் ைளிர் பமனிரய அரணத்துக் சகாண்டாள்
சசன்னம்மா.

பகாட்ரடச்சுவரின் மாடத்துக்கு ஏறிய கிருஷ்ணப்பருக்கு, உடல்

சிலிர்த்ைது அந்ைக் காட்சிரயக் கண்டு.

சசஞ்சியிலிருந்து அபாயம் முரைக்குசமன்று சிங்காவைம்

எதிர்பார்த்ைபை கிரடயாது. எனபவ, சசஞ்சியின் பக்கமிருந்ை
வடக்கு வாசலில் பாதுகாப்புப் பபாைாது. அகழியில் ஆழமும்
அதிகமில்ரல, அகலமும் பற்ைாது. அந்ைப் பலவீனத்ரைப்
பயன்படுத்திக் சகாள்ை முரனந்திருந்ைான் சசஞ்சிக்காைன்.
பிைம்மாண்டமான கட்ரடகரையும் மைங்கரையும் சவட்டித் ைள்ளி,
அகழிரயத் தூர்த்ைவாறிருந்ைார்கள். சபாத்சபாத்சைன்று ைண்ணிரில்
மிைப்புக்கள் விழும் பபாசைல்லாம் ஆசவன்று வாரயப்
பிைந்துசகாண்டு ஓடி வந்ைன முைரலகள். நடுநடுபவ எவனாவது
ஒருவன் அடிபட்படா அஜாக்கிைரையினாபலா அகழியில் விழுவான்.
அப்பபாது, 'அம்மா ஐபயா!' என்று அவன் அலறும் கூச்சல்
ைத்ைத்ரை உரைய ரவத்ைது.

சிங்காவைத்தின் ைைப்பிலிருந்து, பகாட்ரடச் சுவரின்

இடுக்குகளிலிருந்து, கரணகள் பைந்ைன எதிரிமீது. எதிரிபயா,
வலுவான பீைங்கிசயான்றின் துரணபயாடு சவடிமருந்ரை வீசிக்
சகாண்டிருந்ைான்.

ஒபை சநாடியில் கிருஷ்ணப்பர் நிரலரமரயக் கண்டு சகாண்டார்-

அந்ைப் பீைங்கிக்காைன்ைான் முைன்ரமயான எதிரிசயன்று.
சவவ்பவறு பக்கமாகப் பிரிந்து நின்றிருந்ை வீைர்கரை அருகில்
அரழத்துக் சகாண்டார். பீைங்கிக்காைரன இலக்காகக் சகாண்டு
ஈட்டிகரையும் கரணகரையும் எறிய உத்ைைவு பிைப்பித்ைார்.

பாக்குக் கடிக்கும் பநைம்ைான். சவடிமருந்து சகட்டிப்பவனும், தீ

ரவத்துக் சகாளுத்துபவனும் விழுந்ைார்கள். உடபன பவறு பல
சசஞ்சி வீைர்கள் பீைங்கிக்குப் பாதுகாப்பாகச் சூழ்ந்து சகாண்டார்கள்.
[467]
முன்பு, சவறுந்ைரையில், இலக்குக்கு எளிைாக உயர்ந்து நின்ைது
பீைங்கி. இப்பபாது சபரிய பாரைகளும் கற்களும் சுற்றிலும்
பபாடப்பட்டன. ஒரு சிறிய அைண் அரமக்கப்பட்டு விட்டது.
'சபாஷ்!" என்று முழங்கினார் கிருஷ்ணப்பர். 'அவர்களும் அந்ைப்
பீைங்கிரயத்ைான் சபரிைாய் நம்பியிருக்கிைார்கள் சைரிந்து விட்டது
அது ைாக்குங்கள் அரைக் குறி பார்த்து!" உற்சாக மிகுதி,
கிருஷ்ணப்பரின் எச்சரிக்ரகரயக் சகடுத்து விட்டது. மரைவிடத்தில்
பதுங்கியிருக்க பவண்டியவர், எதிரிக்குத் சைரியும்படி எழுந்து
நின்றுவிட்டார். மறு கணபம, அவைது வலது புஜத்ரைத் துரைத்துச்
சசன்ைது சசஞ்சியானின் ஈட்டிசயான்று.

'ஆ' என்று அலறி விழுந்ை கிருஷ்ணப்பர், சபருகி வரும்

குருதிக்கு வஸ்திைத்ரைக் கிழித்துக் கட்டுப் பபாட்டார். மீண்டும்
ஆரணரய பமற்சகாள்ை எழுந்ைார். 'பவண்டாம் பிைபு' துரணத்
ைைபதிகளில் ஒருவர் அவரைத் ைடுத்து நிறுத்தினார். 'நாங்கள்
சமாளிக்கிபைாம். ைாங்கள் அைண்மரனக்குத் திரும்பி சிகிச்ரச
சசய்து சகாள்ளுங்கள்."

முைலில் மறுத்ைார் கிருஷ்ணப்பர். ஆனால் ைத்ைம் சபருகியது.

துரணவர்களின் வற்புறுத்ைலும்ைான்.

அரை மனத்துடன் அைண்மரனக்குத் திரும்பியவரை, ைாமரையின்

கலங்கிய முகம் வைபவற்ைது.

''காஞ்சிபுைத்ைாரைப் பார்த்தீர்கைா?' என்று அவள் பகட்டாள்.

'இல்ரலபய?’ என்று கிருஷ்ணப்பர் ரக விரித்ைார். "எவர்

சசால்லுக்கும் கட்டுப்படாைவைாயிற்பை அவர் என்ன சசய்கிைாபைா
சைரியவில்ரலபய?’ என்று புலம்பினாள் ைாமரை. கிருஷ்ணப்பரை
அரழத்து வந்ை துரணத் ைைபதிகளில் ஒருவர், 'அைசியார்
மன்னிக்க பவண்டும். நமது முன்னாள் ைைபதி - காஞ்சிபுைத்ைார் -
பபார்க்கைத்துக்பக வைவில்ரல' என்ைார்.

[468]
 ைாமரை சிரித்ைாள். 'சரிைான் குழந்ரைக்கு, ைாயின் மடி.
அவருக்கு, பபார் நடக்கும் பூமி ைாங்கள் கவனிக்கவில்ரலசயன்ைால்
அது காஞ்சிபுைத்ைாரின் பிரழயல்ல!"

'எல்லா வாசல்கரையும் பார்த்துவிட்டு வருமாறு ஆைனுப்பிபனன்,

அைசி. எங்பகயும் அவர் இல்ரலசயன்று சசால்லிவிட்டார்கள். '

"சமய்யாகவா? கிருஷ்ணப்பர் படுத்ைவாபை முனகினார். "அவர்

அப்படிப்பட்ட பகாரழயல்லபவ... ஏைாவது ைந்திைம் சசய்து
பரகவரன அடக்கத்ைான் சசன்றிருப்பார்...'

இகழ்ச்சி நரகசயான்று அரும்பியது துரணத் ைைபதியின்

இைழில். "அவருரடய ைந்திைங்கரை நம்பி ஏமாந்ைதுைான் மிச்சம்...'

புழுதிசயழுப்பியபடி பைந்து வந்ைான் வீைசனாருவன். 'அைசி! நமது

முன்னாள் ைைபதி - காஞ்சிபுைத்ைான் - ஆஸ்ைான நாைசுைக்காைரின்
வீட்டில் இருக்கிைார். ஆபத்ரை எடுத்துச் சசான்பனன். அரசயவும்
மறுக்கிைார்.'

'உைைாபை!' சசன்னம்மா கண்கரை உருட்டினாள். 'சசால்வரைத்

திருத்ைமாகச் சசால்லு, அவரை நீ எங்பக பார்த்ைாய்? எப்பபாது
பார்த்ைாய்?"

'சநருக்கடி முற்றிக்சகாண்டிருக்கிைது, மகாைாணி! ஆகபவ

வீட்டுக்கு ஓர் ஆள் அனுப்ப பவண்டுசமன்று அறிவிக்குமாறு என்
பரடப்பிரிவுத் ைரலவர் கட்டரை யிட்டார். சைருத் சைருவாகக்
கூவிக்சகாண்டு சசன்பைன். நாைசுைக்காைரின் வீட்டு வாசலில்
காஞ்சிபுைத்ைார் உட்கார்ந்திருந்ைார். எனக்குக்கூடத் திரகப்பாயும்
ஆச்சரியமாயுமிருந்ைது. நிரலரமரய எடுத்துச் சசான்பனன்.
பதிசலான்றும் கூைாமல் வீட்டுக்குள் எழுந்து பபாய்விட்டார்.'

'சரி, நீ பபா,' கிருஷ்ணப்பர் அவரன அனுப்பினார். “என்ன

வந்ைது அவருக்கு? புத்தி கலங்கி விட்டைா என்ன?"

[469]
 எதிர்பாைா விைமாய்த் ைாமரையின் குைல் பகட்டது உறுதி யாக:
"நான் பபாய்ப் பார்க்கிபைன்!'

துரணத் ைைபதியின் குைலில் அதிர்ச்சி, அச்சம். 'அைசி! பகாழிரய

அடிக்கக் குறுந்ைடியா பைரவ! ஆரணயிடுங்கள், அரை சநாடியில்
அந்ை அற்பரன இழுத்து வருகிபைன் இங்பகபய. '

“ைாமரை, நாடு இருக்கும் நிரலயில் நீ சவளிபய பபாவது

நல்லைல்லம்மா", சசன்னம்மாவும் எதிர்த்ைாள்.

"பைவாயில்ரல," துரணத் ைைபதியின் பக்கம் திரும்பினாள்

ைாமரை. 'அந்ை நாைசுைக்காைரின் வீட்டுக்கு வழிகாட்டு.”

ஊசைங்கும் அழுகுைல். அந்ை வீட்டுக்குள் இன்னிரச. சவளிபய

மைண கீைம். இங்பக பமாகன ைாகம்!

படபடசவன்று கைரவத் ைட்டினான் துரணத்ைைபதி. வாசலில்

சபரும் கூட்டம். நாடாளும் ைாணி வந்திருக்கிைார், ஒரு சாைாைணக்
குடிமகனின் இல்லத்துக்கு. ஏன்? ஏன்? கூடியிருந்பைாரின்
நிரனவிலும் உைட்டிலும் அந்ை ஒபை பகள்விைான். நாைசுைத்ரை
ஏந்தியவாபை சவளிப்பட்டான் காஞ்சிபுைத் ைான். முைலில் வியப்பு.
பின்னர் புன்சிரிப்பு. 'வாருங்கள் அைசி' என்ைான்.

"அரைபய நானும் சசால்கிபைன்; வாருங்கள்-சவளிபய!”

ைாமரையின் விழியில் கனல் சைறித்ைது. 'ைகவல் வந்ைபபாது
நம்பவில்ரல நான். ைங்கள் குறும்புத்ைனம் இவ்வைவு தூைம்
சசல்லுசமன எண்ணபவயில்ரல."

'குறும்புத்ைனமா? எது?”

'இதுைான்! ஊர் பற்றிசயரியும்பபாது ைாங்கள் ஊதிக்

சகாண்டிருக்கிறீர்கபை நாைசுைம் பவடிக்ரகக்கும் ஓர் அைவுண்டு.
புைப்படுங்கள்! வாத்தியம் பிடித்ை கைத்திபல வாபைந்திக்

[470]
கிைம்புங்கள்! மக்களுக்குத் ைாங்கள் ஆற்ை பவண்டிய கடரமரய
மைவாதீர்கள்!'

'கடரமயா! எனக்கா! ஏது?' என்று நரகத்ைான் காஞ்சி புைத்ைான்.

'அைசி! சகாடுங்பகாலாட்சியிலிருந்து இவர்கரை விடுவிக்க என்
உடரலக் சகாடுத்பைன். பநைத்ரைக் சகாடுத்பைன். சிந்ைரன
முழுவரையும் இவர்களுக்காகபவ சசலவழித்பைன். ஆனால்
பதிலுக்கு அவர்கள் எனக்கு வழங்கியது என்ன?”

கூடியிருந்ை மக்கள் ைரல குனிந்து நின்ைனர்.

சைாடர்ந்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்: 'நிரனவுபடுத்துகிபைன்,

பகளுங்கள். அன்று நாம் கண்ணயர்ந்பைாம். சூழ்ச்சியின் துரண
சகாண்டு சதிகாைர்கள் அரியரண ஏறினார்கள். ைங்கள்
அரனவரையும் துைத்தினார்கள். சபாருமி சவடித்பைன். சபாங்கி
எழுந்பைன். மக்கள் மன்ைத்திபல பகட்படன், 'நியாயமா? என்று.
அைசி, என் குைல் ைன்னந்ைனியாக ஒலித்ைது! நடுக்காட்டில்
விடப்பட்ட அனாரைக் குழந்ரையின் அழுரக பபால,
பகட்பாைற்றுப் பபாயிற்று என் கூக்குைல். பகவலம், அரைப்
பணத்துக்கும் துண்டுத் துணிக்கும் அரடமானம் ரவத்ைார்கள்
ைன்மானத்ரை மானத்ரைக் காட்டிலும் பசாறு சபரிசைன்று
நிரனத்துவிட்ட மக்களுக்கு, இப்பபாது ஏன் சுைந்திைம் சபரிைாய்த்
பைாற்ைமளிக்கிைது! லஞ்சம் சகாடுத்து அவர்கரைச் சரிகட்டிய சூைாதி
சூைர்கரைபய நம்பியிருக்கட்டும்! ஆபத்துக் காலத்திலும் அபயம்
சகாடுப்பார்கள்! சபாறுரமபயாடு இருக்கச் சசால்லுங்கள்!"

சிரலயாகி நின்ைாள் ைாமரை. உடுக்ரக இழந்ைவன் ரக பபால,

துயர் கண்ட இடத்துக்கு விரைந்து சகாண்டிருந்ைாபை இவர்...
எவ்வைவு மனம் புண்பட்டிருந்ைால் இப்படிசயல்லாம் வீைாப்புப்
பபசுவார்!

அவரனச் சமாைானப்படுத்தும் வரகயறியாமல் அவள்

குழம்பியபபாது
[471]
 'ைைபதி எங்கரை மன்னியுங்கள்!"

'அண்பண மன்னிச்சுடு அண்பண!'

'ைம்பி! ஏபைா சைரியாமல் சசய்திட்படாம். மனசில் ரவச்சுக்கலாமா

ைம்பி!'

ைடால் ைடாசலன்று காஞ்சிபுைத்ைான் முன்பன விழுந்து

வணங்கினார்கள், சைருவிலிருந்ை மக்கள்.

மறுகணம், சநகிழ்ச்சி அவன் கண்கரைப் பனிக்க ரவத்ைது.

'பபாதுமா?' என்ைாள் ைாமரை புன்சிரிப்புடன். ‘'பவண்டாம்,
பவண்டாம்!' ைடுத்து நிறுத்தினான் காஞ்சிபுைத்ைான், ைன்ரனக்
கும்பிட வந்ைவர்கரை "வருத்ைத்தில் ஏபைா பபசிவிட்படன்.
நீங்கள்ைான் என்ரன மன்னிக்க பவண்டும். நான் உங்கள்
பவரலக்காைன். காலாலிடுங்கள் பவரலரய. ைரலயால் சசய்து
முடிக்கிபைன்.'

''காஞ்சிபுைத்ைார் வாழ்க!” 'மக்கள் ைைபதி வாழ்க!"

வாரன முட்டியது உற்சாகப் சபருக்சகடுத்ை பகாஷம்!

“திைவுங்கள் கைவுகரை' கட்டரை பிைந்ைது காஞ்சி

புைத்ைானிடமிருந்து.

பகாட்ரடக் கைரவக் காத்து நின்ைவர்களுக்குப் சபரும் அதிர்ச்சி.

'மன்னியுங்கள், ைைபதி. ஏற்சகனபவ நம் எதிரிகள் அகழிரயக்
கடந்து பகாட்ரட வாசரல அரடவதில் ஓைைவு
சவற்றிசபற்றிருக்கிைார்கள். கைரவத் திைக்க முடியாைது ஒன்றுைான்
அவர்களுக்குத் ைரட... ' என்ைான் துரணத் ைைபதிகளில் ஒருவன்.

'பாைகமில்ரல, திை' என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'பாலத்ரையும்

இைக்கிவிடு. '

[472]
 எவருக்கும் அவரன எதிர்க்கத் துணிவில்ரல. கைரவத்
திைக்கவும் பாலத்ரை இைக்கவும் அவர்கள் முரனந்ை பவரையில்
யாரனசயான்றின் மீது ஏறிக் கம்பீைமாக அமர்ந்து சகாண்டான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

'ைைபதி ைங்கள் வாள், ஈட்டி, பவல் எல்லாம் கீபழ

இருக்கின்ைனபவ!' கீபழயிருந்து குைல் சகாடுத்ைான் பரட
வீைசனாருவன்.

சிரித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'பரகவரனச் சந்திக்கும் பபாதுைான்

அரவ பைரவ. நான் இப்பபாது சந்திக்கப் பபாவது - நீபய பார்!"

பகாட்ரடக் கைவுகரைப் பிைந்துசகாண்டு, சவள்ைம் பபால்

பாய்ந்து வந்ைது சசஞ்சிக்காைனின் பரட.

நீண்ட ஈட்டிரய ஓங்கித் தூக்கிக்சகாண்டு புலிசயனச் சீறி வந்ைான்

ஒரு வீைன். "ஐபயா!' என்று கூவியது சிங்காவைப் பரட.
மயிரிரழைான். ைவறியிருந்ைால், ஈட்டி காஞ்சிபுைத் ைானின் மார்பில்
சசருகி மறுபக்கம் வந்திருக்கும்.

எதிரி வீைனின் ரக பின் வாங்கியது கரடசி வினாடியில். 'ஆ!

ைாங்கைா!' என்று திரகத்துப் பின்னரடந்ைன பல சசஞ்சி வீைர்களின்
கால்கள்.

காஞ்சிபுைத்ைான் முறுவலித்ைான். "ஆம், பைாழர்கபை! நாபனைான்!

யார் என்ரனத் ைாக்க வந்திருக்கிறீர்கள்? வாருங்கள் முன்பன!
கவசமற்றுத் திைந்துைான் இருக்கிைது என் மார்பு!"

உலகபம அரசவற்று நின்றுவிட்டைா? அப்படிசயாரு நிசப்ைம்.

'இல்ரல, இல்ரல! ைங்கரைக் சகால்ல வைவில்ரல நாங்கள்!' என்று
ஒபை குைலில் முழங்கினார்கள் வீைர்கள்.

சசஞ்சியின் ைைபதி முன்பன வந்து, ைன் வாரை ரவத்ைான்

யாரனயின் முன்பு. "பைாழபை! எங்களுக்கு இரழக்கப் பட்ட

[473]
அவமானத்துக்காக மட்டும் நாங்கள் வைவில்ரல. புதிய ஆட்சியில்
ைங்களுக்குத் தீங்கு சசய்யப்பட்டைாகவும் பகள்விப் பட்படாம்.
சசஞ்சியின் உற்ை நண்பருக்காக வஞ்சம் தீர்க்கபவ வந்பைாம்.'

'நன்றி, நண்பபை! சத்ைபதியவர்களிடம் ையவு சசய்து

சைரிவியுங்கள். புத்ைாட்சி பூத்து விட்டது சிங்காவைத்தில். வஞ்சம்
தீர்க்கும் பவரலரய மக்கபை பமற்சகாண்டு விட்டார்கள். இனி
சசஞ்சியின் வாள் பைரவயில்ரல - வாழ்த்துத்ைான் பைரவ.
ஆள்பலம் பவண்டாம். ஆசிைான் பவண்டும்.'

அன்ரைக்குள் இைண்டாம் முரையாக பகாஷம் கிைம்பியது.

'வாழ்க சிங்காவைம் ைைபதி!' 'வாழ்க சசஞ்சி - சிங்காவைம் நட்பு!"

பகாஷங்கள் பையத் பைய, சசஞ்சியின் பரடகள் திரும்பின.
சிங்காவைம் பகாட்ரடக் கைவுகள் சாத்திக் சகாண்டன. நிலம்
சிவப்பாகவில்ரல. அந்தி வானம்ைான் ைத்ைச் சிவப்ரப உமிழ்ந்ைது.

எங்கிருந்பைா ஒர் இரைச்சல். "துபைாகி துபைாகி!' 'யார்? யார்?'

யாரன மீதிருந்து இைங்கவிருந்ை காஞ் புைத்ைான் எழுந்து நின்று
பார்த்ைான். -

சசன்ரனப் பட்டணத்துத் திரசயிலிருந்து இைண்டு புைவிகள் வந்து

சகாண்டிருந்ைன. பைந்ைது புழுதி. மரைத்ைது கண்ரண. வைர்த்ைது
திரகப்ரப.

சிங்காவைத்து வீைர்கள் சூழ்ந்து சகாண்டார்கள் வந்ைவர்கரை.

''பட்டணத்துக்காரிரய அைசியாக்கினர்கபை பபாயும் பபாயும்...

அவள் ைகப்பன் அங்பக கும்பினிக்காைனிடம் உங்கள் நாட்ரட
விற்றுக் சகாண்டிருக்கிைான். கும்பினியான் இவனுக்குப் பரட உைவி
சசய்வானாம். இவன் அவனுக்குக் பகாட்ரட கட்டிக் சகாள்ைச்
சிங்காவை ைாஜ்யத்தில் நிலம் சகாடுப்பானாம்!"

"துபைாகி பைசத் துபைாகி!'

[474]
 'அரமதி அரமதி!' ரகயமர்த்தினான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'ஓடிவிட்ட
பகாரழ என்ன சசய்ைால் நமக்சகன்ன?"

சசன்ரனயிலிருந்து வந்ைவன் சசான்னான்: 'யார் ஓடிவிட்டார்கள்?

ைகுநாைரும் சபரியசபத்துவும் பவண்டுமானால் அங்பக
வந்திருக்கலாம். சபரியசபத்துவின் மகள் - ைாணியாக்கினர்கபை,
அந்ைத் சைய்வநாயகி - இன்னும் அைண்மரனக்குள்ைான்
இருக்கிைாள் பத்திைமாய்!'

'அைண்மரனயிலா! நமது அைண்மரனயிலா!' எவபனா

கூச்சலிட்டான்.

'வாருங்கள், பபாபவாம்! இப்பபாபை சைாரலத்து விடுபவாம்!'

அைண்மரனரய பநாக்கிப்பாய்ந்ைது பரடவீைர் சவள்ைம்.

'சகாண்டுவா சைய்வநாயகிரய எங்பக ஒளிந்திருக்கிைாள் அவள்?'

அைண்மரனக் காவலர்கரை மீறிக் சகாண்டு முன்பனறினர் வீைர்கள்.

'நில்லுங்கள்! நில்லுங்கள் ரக விரித்து வழிமறித்ைாள் ைாமரை.

(40)
சகாந்ைளித்துக் குமுறியது ஜனக்கூட்டம். முட்டியது. பமாதியது,
முன்பனறியது. பைசத்துபைாகிக்கு அைண்மரனக்குள் இருப்பிடமா
விடாபை விடாபை! - இதுபவ அைன் கூச்சல்.

எதிர்பாைாை விைமாய்த் ைாமரைபய இரு ரக விரித்து எதிபை வழி

மறித்ைாள். ஒரு வினாடி கூட்டத்துக்குத் திரகப்பு. அதிர்ச்சி.
மறுவினாடி

'அைசி! விலகுங்கள் ையவு சசய்து!" என்ைார்கள் மக்கள். "அரைபய

நானும் சசால்கிபைன். திரும்பிச் சசல்லுங்கள் ையவுசசய்து!" என்ைாள்
[475]
ைாமரை. "இந்ை அைண்மரனக்குள் இருக்கும் ஒவ்பவார் உயிருக்கும்
பாதுகாப்புத் ைைக் கடரமப் பட்டவள் நான்.'

'உள்பையிருப்பவள் ஒரு சதிகாரி!'

'அவரையும் பசர்த்துத்ைான் சசால்கிபைன்.'

''பைசபக்தியுள்ை பிைரஜகள் என்ை முரையில்...'

'உங்களுரடய ைாணி என்ை முரையில் என் உரிரம சபரியது!"

என்ைாள் ைாமரை அழுத்ைமாக. 'நான் பவண்டிக் சகாள்ைவில்ரல.
ஆரணயிடுகிபைன் - அகலுங்கள் என்று. பமலும் ஓைடி நீங்கள்
முன்பன வந்தீர்கைானாலும், இந்ைத் ைாமரை ைன் மகுடத்ரைக்
கழற்றி ரவத்து விடுவாள். நிச்சயமான, சத்தியமான வார்த்ரை இது.'

சுரீசலன விழுந்ை சாட்ரடயடிபயா அந்ைச் சசால்? பார்ரவகள்

ஒன்பைாசடான்று பமாதின. திடுசமன்று ஒருவன் குைசலழுப்பினான்:
''அபைா வருகிைார் ைைபதி! அவர் சசால்லட்டும் பயாசரன!"

குதிரைரய விட்டிைங்கி வந்ை காஞ்சிபுைத்ைான், கூட்டத்தில்

ஒருவனாகக் கலந்து சகாண்டான். 'உங்கள் ஆத்திைம் நியாய
மானதுைான், நண்பர்கபை! ஆனால் அைசியின் ஆரணக்குக்
கட்டுப்படுவதுைான் அறிவுள்ை மக்களுக்கு அழகு. உங்களுக்கு நான்
உத்திைவாைம் ைருகிபைன் ஒரு விஷயத்தில், ' என்ைான்.

‘'எதில்'

"அந்ைச் சசன்ரனப் பட்டணத்துப் சபண்மணிரய இங்பக

ரவத்திருக்க மாட்படாம். நாரை சபாழுது விடிவைற்குள் அவரை
அவளுரடய பிைந்ை ஊருக்பக திருப்பியனுப்பி விடுகிபைாம்.
திருப்திைாபன?"

திருப்தி எப்படி ஏற்படும் கூட்டத்துக்கு? ைரலரய உருை

ரவக்கும் தீவிைத்துடன் வந்ைவர்களுக்கு, ைர்பமாபபைசம் காதில்

[476]
ஏறுமா? ஆயினும், காஞ்சிபுைத்ைானின் கண்டிப்பு, கரலயச் சசய்ைது
அவர்கரை.

'எந்ை ைகசிய அரையில் இருக்கிைாபைா சைய்வநாயகி?" ைாமரை

ஐயம் சைரிவித்ைாள் சசன்னம்மாவிடம்.

நரகப்பு சவளிப்பட்டது, அருகில் நின்றிருந்ை

கிருஷ்ணப்பரிடமிருந்து. "இத்ைரன வருடம் ஆண்டதில் நான்
கற்ைது, ஆட்சிக் கரலயல்ல. அைண்மரனயில் மரைவிடங்களும்
ைகசிய அரைகளும் எங்சகங்கு உள்ைன என்பரைத் ைான். ைைபதி,
என்னுடன் வாருங்கள். பைடிப் பார்க்கலாம் சைய்வநாயகிரய."

அதிக பநைம் கஷ்டப்படவில்ரல அவர்கள். சகாலு மண்டபத்தில்,

அரியரணயின் பநர் கீபழ சசன்ை சுைங்கப் பாரையில்
காத்திருந்ைாள் சைய்வநாயகி - சவளியுலகத்தில் நரடசபற்ை
மாறுைல்கரை அறியாைவைாக.

'பைாற்பைாடினார்கைா எதிரிகள்?' காஞ்சிபுைத்ைாரனக் கண்டதும்

அவள் பகட்ட முைல் பகள்வி அது.

'பைாற்ைதும் உண்ரம, ஒடியதும் உண்ரம. ஆனால் அவர்கள்

ைாங்கள் நிரனத்துள்ை எதிரிகைல்ல' என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.
'சிங்காவைத்ரைப் பிடித்திருந்ை இைண்டு சாபக்பகடுகள் ஒழிந்ைன.
ஒன்று ைகுநாைர். மற்ைது ைங்கள் ைந்ரை. '

மகிழ்ச்சி, துயைம் - இைண்டின் பிடியிலும் ஒபை பவரையில்

சிக்கினாள் சைய்வநாயகி. 'உரியவர்களுக்பக பசை பவண்டும்
அரியரண என்று நான் அன்ரைக்பக வாைாடிபனன் என்
ைந்ரையிடம். அவர் பகட்கவில்ரல. இப்பபாது என் நிரல என்ன?
சிம்மாைனத்ரை எதிர்த்துச் சூழ்ச்சி சசய்பவர்களுக்குச்
சிைச்பசைம்ைான் வழக்கம். காத்திருக்கிபைன் ைைபதி. அரழத்துச்
சசல்லுங்கள் என்ரனக் சகாரலக் கைத்துக்கு" உைட்டில்

[477]
முறுவலுடன் இரு ரகரயயும் நீட்டிக் சகாண்டு முன்பனறினாள்
சபரியசபத்துவின் மகள்.

'உங்கள் பநர்ரமபய உங்களுக்கு மன்னிப்பு வாங்கித்

ைந்துவிட்டது. புைப்படுங்கள் பபாகலாம்' என்ைான் காஞ்சி புைத்ைான்.

"எங்பக? "சசன்ரனப் பட்டணத்துக்கு. ைங்கள் ைந்ரையிடம்.

எல்ரல வரையில் ைங்களுக்குப் பாதுகாப்பாக என்ரனபய சசல்லச்
சசால்லியிருக்கிைார்கள் அைசி. அைன் பின்னரும் சிங்காவைத்து
வீைர்கள் ைங்களுக்குத் துரணயாகச் சசன்ரனப் பட்டணம் வரை
வருவார்கள். '

'மிக்க நன்றி, ' என்ைவள், யாருடனும் பபசாமல் உடபனபய

புைப்பட்டாள். ைாமரைரய ஆைத் ைழுவினாள். சசன்னம்மாரவ
வணங்கி எழுந்ைாள். அவள் விரடசபற்றுக் சகாண்ட பபாது,
கூடியிருந்பைாரின் பார்ரவரயக் கண்ணிர் மரைத்ைது.

புயல் வீசிய காடுபபால பபாரிலிருந்து விடுபட்டிருந்ை நாடு.

ஒரசகள் குரைந்திருந்ைன; ைழும்புகள் மரையவில்ரல. எரிந்து
அடங்கிய இல்லங்கள்; காயங்களுக்கு மருந்திட்டுச் சசல்லும்
வீைர்கள்; துணியினால் வாரய அரடத்துக்சகாண்டு விம்மும்
ைாய்மார்கள்.

காட்சிகரைப் பார்த்ைவாபை சமைனமாகப் பயணமானாள்.

'ஜனங்களின் ஆத்திைசமல்லாம் உங்கள்மீது திரும்பியது சைரியுமா?
அைசிைான் காப்பாற்றினார், ' நடந்ைரை விவரித்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான்.

முைரல அகழிரய அரடந்து சகாண்டிருந்ைார்கள் அவர்கள்.

பிரியும் இடம் சநருங்கிவிட்டது.

"என் ைந்ரையின் அடிரமப் புத்திக்காக நான் சவட்கப் படுகிபைன்

நண்பபை," என்ைாள் சைய்வநாயகி. "அவர் முகத்தில் விழிக்கக்கூட
சவட்கமாயிருக்கிைது."
[478]
 'ஆயினும் அவரிடம்ைாபன ைாங்கள் சசல்லபவண்டி யிருக்கிைது!'

ைரலரயக் குனிந்துசகாண்டு பயாசரனயில் ஆழ்ந்ைாள்

சைய்வநாயகி. குதிரைகளின் குைம்புகள் சபாத்சபாத்சைன்று
புழுதியில் படியும் ஒரச மட்டுபம பகட்டுக் சகாண்டிருந்ைது.
'ைைபதி, எனக்காக ஒர் உைவி சசய்யமுடியுமா ைாங்கள்?" என்ைாள்
சைய்வநாயகி.

‘'எதுவும் சசய்கிபைன், சசால்லுங்கள். '

'சசன்ரனப் பட்டணத்தில் உள்ை என் இல்லத்துக்கு நான் சசல்ல

விரும்பவில்ரல. துபைாகிகளின் கூடாைமாகி விட்ட அந்ை
வாசற்படிரய மிதிக்கக்கூட எனக்கு அருவருப்பா யிருக்கிைது.
பவசைங்காவது ைங்குவைற்கு எனக்கு வசதி சசய்து சகாடுங்கள்.
பின்...'

'பின் '

"கும்பினியாரின் பகாட்ரடக்குச் சசன்று, எப்படி யாவது... '

"எப்படியாவது?" அவள் எரைச் சசால்லப்பபாகிைாள் என்று

காஞ்சிபுைத்ைானின் அறிவு ஊகித்ைது. உள்ைம் படபடத்ைது.

'அவரை... சிவசிைம்பைத்ரை மீட்டு வந்து என்னிடம்

பசர்ப்பித்துவிடுங்கள். கஞ்சிபயா கூபழா எரைக் குடித்பைனும்,
குடிரசபயா திைந்ைசவளிபயா எங்பக வசித்பைனும், ைன்மானத்துடன்
நான் வாழ்பவன் - சிவசிைம்பைத்தின் துரண மட்டும் இருந்ைால். '

கலங்காை காஞ்சிபுைத்ைானின் கண்களும் கலங்கின. 'சபகாைரி,

உங்கள் ைந்ரை புரிந்ை அந்ை மாசபரும் சகாடுரம -மானக்பகடு -
உங்களுக்குத் சைரியாைா?"

“மானக்பகடா... சகாடுரமயா..? அவர். சிவசிைம்பைம்..."

"அவர் புகழுடம்பு எய்திப் பல நாட்கைாகின்ைன, சபகாைரி.'

[479]
 சுருக்கமாய்க் கூறி முடித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். ஆசவன் ைலறி
விழுந்ைாள் சைய்வநாயகி.

எல்லா முன்பனற்பாடுகளும் முடிவரடந்து விட்டன, சசயின்ட்

ஜார்ஜ் பகாட்ரடயில். சபரியசபத்துவுக்குப் சபரும் திருப்தி,
ைகுநாைருக்கு எக்காைம்; கும்பினியானுக்கு ஆரசக் கனவுகள்.

ைந்திைம் என்பது பைங்கிக்காைனுக்குப் பிைவிபயாடு வந்ைது.

சவளிப்பரடயாகச் சசஞ்சி மன்னரைப் பரகத்துக் சகாள்ை
அவனுக்குத் ரைரியம் கிரடயாது. ைகசியமாகபவ ஆட்கரையும்
ைைவாடங்கரையும் ையார்சசய்து ரவத்திருந்ைான்.

இன்பைா நாரைபயா சபரியசபத்துவும் ைகுநாைரும் புைப்பட்டு

விடலாம் என்றிருந்ை சூழ்நிரலயில்...

'சிங்காவைத்திலிருந்து ஆள் வந்திருக்கிைது! சசய்தியும் ஒரு

சபாருளும் சகாண்டு வந்திருக்கிைார்கள்" கவர்னர் பயல் துரையிடம்
சைரிவித்ைான் பகாட்ரடக் காவலர்களில் ஒருவன். 'சபாஷ்
பவசைன்ன சசய்தி வந்திருக்க முடியும்! சசஞ்சியாரன
முறியடித்திருப்பார்கள் நம் உைவி இல்லாமபல!" என்ைார் ைகுநாைர்.

சபரியசபத்துபவா, “ஏபைா சபாருள் என்கிைார்கபை, என்னவாக

இருக்கும்?' என்று குழம்பினார்.

அந்ைப் சபாருள் ஒரு நீண்ட மைப்சபட்டி. நான்கு ஆட்கள் தூக்கி

வந்து சபரியசபத்துவின் முன்பன ரவத்ைார்கள்.

இன்சனாருவன், 'இந்ை ஒரல ைங்களுக்கு' என்று லிகிைசமான்ரை

பயல் துரையிடம் சமர்ப்பித்ைான்.

சபட்டிரயத் திைக்குமுன்பப சபரியசபத்துவின் முகத்தில் கலவைம்

சபருகியது. திைந்ைதுபமா....

'சைய்வநாயகி!' என்று அலறிக்சகாண்டு அைன்மீது விழுந்ைார்.

"சைய்வநாயகி என் சசல்வபம கண்பண உனக்கா இந்ைக் கதி!'
[480]
 அருகில் நின்ைவர்கள் பபைதிர்ச்சியுடன் எட்டிப் பார்த் ைார்கள்.
சபட்டிக்கு உள்பை...

சிரைந்து பல துண்டங்கைாக ஆகிவிட்ட சைய்வநாயகியின் சடலம்

கிடத்ைப்பட்டிருந்ைது.

துடித்சைழுந்ைார் சபரியசபத்து. "சும்மா விடமாட்படன் உங்கரை

சசால்லுங்கள் யார் இந்ை அக்கிைமத்ரைச் சசய்ைது?" உலுக்கினார்
சிங்காவைத்திலிருந்து வந்ை பரட வீைரன.

"இந்ை மட்டாவது உங்கள் மகளின் உடல் கிரடத்ைபை, அரை

நிரனத்துச் சந்பைாஷப்படும், ஐயா!' என்ைான் சிங்காவைத்து வீைன்.
'இந்ை அக்கிைமத்துக்குக் காைணமானவர்கரைச் சிைச்பசைம்
சசய்வசைன்ைால் ைங்கள் ைரலபய முைலில் விழும்!"

ைகுநாைரின் முகம் சவளுத்து விட்டது. திட்டசமல்லாம் சரிவரை

அவர் சைளிவாகக் கண்டார். ஆனால் அரைக் காட்டிக்
சகாள்ைவில்ரல. 'என்ன நடந்ைது? விவைமாகச் சசால்லு, ' என்று
கட்டரையிட்டார் சிங்காவைம் வீைனிடம்.

'சசால்வைற்கு என்ன இருக்கிைது?" என்று சசான்னான் அவன்.

'இவர்கரைப் பத்திைமாக இங்பக சகாண்டுவந்து பசர்ப்பித்துவிட
பவண்டுசமன்று முயன்பைாம். ஆனால், சிவசிைம்பைத்தின்
மைணத்ரைப்பற்றியும், அதில் சபரியசபத்துவின் பங்ரகப் பற்றியும்
இந்ை அம்மாளுக்கு ஒன்றுபம சைரியாது பபாலிருக்கிைது. அரைச்
சசான்னதுைான் ைாமைம். ஐபயா! அப்படிப்பட்ட துபைாகியா என்
ைந்ரை' என்று அலறிக் சகாண்பட, அருகிலிருந்ை முைரல
அகழியில் விழுந்து விட்டார். எங்கள் ைைபதி காஞ்சிபுைத்ைார்..."

'காஞ்சிபுைத்ைானா! வந்துவிட்டானா மறுபடி?' குறுக் கிட்டார்

ைகுநாைர். பமலும் சவளுத்ைது முகம்.

'அவர் எங்பக பபானார், இப்பபாது வருவைற்கு!' என்ைான்

பரடவீைன், நரகப்புடன். 'அவர்ைான் உயிரைத் துரும்பாக மதித்து
[481]
அகழியில் குதித்ைார். சைய்வநாயகிரயக் காப்பாற்ை முயன்ைார்.
இந்ைத் துண்டங்கள்ைான் கிரடத்ைன. ைங்களிடம் பசர்ப்பிக்கச்
சசான்னார்..."

சபரியசபத்துவின் மரலபபான்ை சரீைம் குலுங்கிக் சகாண்டிருந்ைது.

மைப்சபட்டிரய அரணத்ைவர் எழுந்திைாமபல விம்மிக்
சகாண்டிருந்ைார்.

‘விடக்கூடாது இவர்கரை' என்று குதித்ைவர் ைகுநாைர் ைான்.

ரகயில் லிகிைத்துடன் பமாவாரயத் ைடவிக்சகாண்டு குறுக்கும்
சநடுக்குமாய் உலாவும் பயல் துரையின் முன்பன பபாய் நின்ைார்.
'இப்பபாபை புைப்பட பவண்டியதுைான்! திமிர் பிடித்ைவர்களுக்குப்
பாடம் கற்பிக்க பவண்டிய ைருணம் வந்துவிட்டது.'

பயல் துரை பைைக் காபணாம். குதிக்கக் காபணாம். 'சமத்ை

வருந்துகிபைன் நண்பர்கபை, ' என்ைார். அவைது ஆழமான குைல்
பகட்டு, சுருண்டு கிடந்ை சபரியசபத்துகூடத் ைரல நிமிர்ந்ைார்.

சசயின்ட் ஜார்ஜ் பகாட்ரடயின் கவர்னர், ரகயிலிருந்ை நிருபத்ரை

மீண்டுசமாருமுரை பநாக்கினார்: 'சசஞ்சியிலுள்ை மைாட்டிய சத்ைபதி
இரை அனுப்பியிருக்கிைார். ைாஜ்யத்துக்கு ைாஜ்யம் கலகம் மூட்டி,
நடுவில் ஆைாயம் சபைப் பார்க்கிபைாமாம் நாங்கள் சசஞ்சிக்கும்
சிங்காவைத்துக்கும் உள்ை ைகைாறில் நாங்கள் பிைபவசிக்கக்
கூடாைாம்! பிைபவசித்ைால் மதுரை மங்கம்மா, ைாமனாைபுைம்
பசதுபதி, ைஞ்ரச ஏபகாஜி, ரமசூர் சிக்கபைவைாயன் எல்பலாரும்
ஒன்றுபசை பநருமாம் எங்களுக்கு எதிைாக...'

'ஒபகா, மிைட்டுகிைானா ைாஜாைாம்! அவனுக்கும் பசர்த்பை பாடம்

கற்பிக்கலாம்!' என்ைார் ைகுநாைர்.

'இல்ரல, இல்ரல! பலமாகத் ைரலயாட்டினார் பயல்

சபருமகனார். 'உங்கள் ைகைாறுகரை நீங்கபை தீர்த்துக்
சகாள்வதுைான் பமசலன்று பைான்றுகிைது...'

[482]
 கும்பினி ரடைக்டர்களும் நிர்வாகிகளுமான சிலர் அவைருகில்
இருந்ைார்கள். ஒபை குைலில் அவர்கள், "ஆம், ஆம், ' என்று
ஆபமாதித்ைார்கள்.

ைகுநாைரின் ைத்ைம் சகாதித்ைது. பயந்து பின்வாங்குகிைான் பைங்கி

என்று புரிந்துவிட்டது அவருக்கு. "பகாரழ என்று வைலாறு
ைங்கரை ஏசும், துரையவர்கபை!' என்ைார்.

பயல் துரை சிரித்ைார். "ைகுநாைர் அவர்கபை, கிழக்கிந்தியக்

கம்சபனி என்று ஒன்று இல்லாமபல பபாவரைக் காட்டிலும்,
பகாரழ என்ை சபயருடனாவது இருப்பது பமல். அதுைான்
ைற்பபாரைக்கு எங்கள் லட்சியம். '

ைாைமுடியாை ஆத்திைம் ைகுநாைரின் உடம்ரபபய சிவக்க

ரவத்ைது.

கயல்விழிகள் சமல்ல உயர்ந்ைன. பவழ அைைங்கள் ஆரசயுடன்

துடித்ைன. நிமிர்ந்து பநாக்கினாள். சிவந்ை கழுத்தில் பச்ரச குத்திய
சித்திைம் பபால் பிைகாசித்ைன சமல்லிய நைம்புகள். அவன்
ஆர்வத்துடன் அவரை பநாக்கினான். அவனுரடய திைண்ட
பைாள்களிபல தினவு எடுத்ைது - அந்ைக் கட்டழகிரய
அரணத்துக்சகாள்ை. அவன் கைங்கள் துடித்ைன - அவளுரடய
சசப்பு பமாவாரய நிமிர்த்ை: பட்டுக் கூந்ைரல வருட சவல்
சவட்டுக் கன்னத்ரைக் கிள்ை. சபருமூச்ரச விழுங்கி, பபைாரசகரை
அடக்கிக் சகாண்டான் அவன். அந்ை முைரல அகழிரயக் கூடத்
தூர்த்துவிடலாம். ைனக்கும் இவளுக்குமிரடயில் உள்ை இந்ை
அகழிரயத் தூர்ப்பது எப்பபாது?

'அைசி! என் கடரமகைரனத்ரையும் முடித்துவிட்படசனன்று

நிரனக்கிபைன்' என்ைான் அவன்.

'கடரமகரை நிரைபவற்றினால், விருப்பங்கரைப் பூர்த்தி

சசய்ைைாகுமா?' என்று புன்னரகயுடன் பகட்டாள் அவள்.

[483]
 'அைசி... ைங்கள் விருப்பம்...'

'அதுைான்... அதுைான்...'

'எது?"

'இப்பபாது அரழத்தீர்கபை, அப்படிப் பைவியின் சபயரைச்

சசால்லி அரழக்காமல், பரழயபடி ைாமரை என்று அரழக்கக்
கூடாைா?’’

காஞ்சிபுைத்ைானுக்கு சமய்சிலிர்த்ைது. 'ஆனால்... அது... அைற்கு...

நீங்களும் நானும்...'

'அரைத்ைான் ஒன்று பாக்கியிருக்கிைது என்று சசான்பனன்..."

ைாமரை, சசந்ைாமரையானாள் நாணத்தினால்.

சவளிபய காலடிபயாரச 'சரியாகச் சசால்லிவிட்டாயம்மா!

அரைபயைான் நாங்களும் சைரிவிக்க பவண்டுசமன்று வந்பைாம்... '
கிருஷ்ணப்பரும் சசன்னம்மாவும் உள்பை நுரழந்ைார்கள்.

சட்சடன நகர்ந்து விலகிக் சகாண்டாள் ைாமரை.

காஞ்சிபுைத்ைானுக்குத் திரகப்பு. "ைாங்கள் எரைச் சசால்கிறீர்கள்
பாக்கிசயன்று?"

'பிைைம ஆபலாசகைாகத் ைாங்கள் பைவிபயற்கும்

ரவபவத்ரைத்ைான், ' என்ைார் கிருஷ்ணப்பர். 'என் மாமா - ைப்பு,
ைப்பு. இவள் அப்பா...'

சுட்டிக் காட்டப்பட்ட சசன்னம்மாவுக்கு பைாஷம் வந்ைது. 'பழிரய

என் பக்கம் ைள்ளிவிட பவண்டாம்!' என்ைாள் பகாபமாக.

கிருஷ்ணப்பர் சிரித்ைார். "சரி, ைகுநாைர் என்று சபாதுவாகத்ைான்

ரவத்துக் சகாள்பவாபம? அவர் வகித்து வந்ை பைவி அது.
இப்பபாது அவரில்ரல - ஆனால் பைவியும் சபாறுப்பும்
இருக்கின்ைன. அரைத் ைங்களுக்கு...'

[484]
 ''நானா' திடுக்கிட்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'ைங்கரைப் பபான்ை
சபரியவர்கள் இருக்கும்பபாது...'

'நான் எங்பக பபாகிபைன்? உங்களுக்கு உைவி ஆபலாசக ைாக

இருக்கிபைன். '

“என் வாழ்த்துக்கள், ' என்ைாள் ைாமரை.

"என் ஆசிகள்,' என்ைாள் சசன்னம்மா. 'சதிபபால் அல்லவா

இருக்கிைது?' என்ைான் காஞ்சி புைத்ைான்.

"ஆம், ஆம் நாபட சதி சசய்கிைபை ைங்கரைப் பைவியில்

இருத்ை?' என்று நரகத்ைார் கிருஷ்ணப்பர். "அபைா பாருங்கள்,
கம்பத்தில் பட்சடாளி வீசிப் பைக்கும் சகாடிரய சகாம்பு
வாத்தியங்களின் முழக்கம் பகட்கவில்ரல?"

காது சகாடுத்துக் கவனித்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

"ஆமாம்... ைாணுவ அணிவகுப்புக்கு ஏற்பாடு நரட சபற்றுக்

சகாண்டிருக்கிைது, ைங்களுக்கு மரியாரை சசலுத்துவைற்காக...
இன்னும் சற்ரைக்சகல்லாம் ைாங்கள் அங்பக சசல்ல பவண்டும்...'
என்ைார் கிருஷ்ணப்பர்.

காஞ்சிபுைத்ைான் ஒவ்சவாருவரையும் மாறி மாறிப் பார்த் ைான்.

முகத்தில் புன்சிரிப்பும் அகத்தில் நல்சலண்ணமும் சகாண்ட அந்ை
உற்ைார்கரை உற்று பநாக்கினான். பிைகு சமல்ல நகர்ந்ைான்.
அைண்மரனப் படிகரை ஒவ்சவான்ைாய் எண்ணுவது பபால் நின்று
நின்று நடந்ைான்.

திடீசைன்று வாத்திய முழக்கங்களும் வாட்கள் ஈட்டிகளின்

பமாைல்களும் அவனுக்கு விழிப்பூட்டின. பரடவீைர் அணி வகுப்பு
நரடசபைவிருக்கும் இடத்துக்பக வந்து விட்படாசமன அறிந்ைான்.

[485]
 வாைாமைசமான்றின் பின்பன அவன் நின்றிருந்ைபபாது துரணத்
ைைபதிசயாருவரின் இடிக்குைல் ஒலித்ைது. 'ஒருவன் குரைகிைான்
என்கிறீர்கபை, அவன் வருவானா, மாட்டானா? '

'அழுது புலம்புகிைான், ஐயா! அவன் அன்ரன சாகக்

கிடக்கிைாைாம்!"

'நமக்சகன்ன அரைப்பற்றி? நாரைய தினம் பைவிபயற்கப்

பபாகும் பிைைம ஆபலாசகருக்கு இன்று மரியாரை சசலுத்ைப்
பபாகிபைாம். நமது சபருரமக்குரிய ைைபதி அவர் வீைர்களில்
ஒருவர் பாக்கியில்லாமல் வந்து பசை பவண்டும்... அவன் வீடு
சைரியுமா உனக்கு?"

'சைரியும் ஐயா. எண்சணய்க்காைத் சைருவில், பிள்ரையார்

பகாவிலுக்கு பமலண்ரட வீடு. '

'பபாய் இழுத்து வாருங்கள் அந்ைக் கழுரைரய.' குதிரை மீபைறிப்

பாய்ந்து சசன்ைார்கள் இைண்டு வீைர்கள். அவர்களுக்கும் முன்னால்
காஞ்சிபுைத்ைான் பைந்து விட்டான் அந்ை வீட்டுக்கு!

(41)
புலம்பிக் சகாண்டிருந்ைான் அந்ைப் பரடவீைன். சமல்ல சமல்ல
விரட சபற்றுக் சகாண்டிருந்ைது அவன் அன்ரனயின் ஆவி.
ைாலாட்டிச் சீைாட்டி வைர்த்ை ைனயனின் எஃகுக் கைத்ரை, ைைர்ந்து
சமலிந்ை மூைாட்டியின் எலும்புக் ரககள் ைடவிக்
சகாடுத்ைவாறிருந்ைன.

''நான் பபாகபவண்டும் அம்மா' என்ைான் அந்ை வீைன், துயைம்

சைாண்ரடரய அரடக்க. 'அைச கட்டரைரய மீை முடியாது. புதிய
பிைைம ஆபலாசகருக்கு மரியாரை சசலுத்துவைற்காக நான் பபாபய
ஆகபவண்டும்.'
[486]
 அன்ரனயின் கரடசிச் சசாற்கள் கண்ணிரில் நரனந்து
சவளிப்பட்டன. 'உன் அம்மாவுக்கு... இப்படி என்று... சசால்லக்
கூடாைா மகபன?"

'சசால்லிப் பயனில்ரல, அம்மா. எனக்காகப் பரிந்து பபச எவரும்

கிரடயாபை'

'ஏனில்லாமல் நானிருக்கிபைன்!”

'ஆ! ைாங்கைா!' திடுக்கிட்டு எழுந்ை பரடவீைன், பநற்ரைய

ைைபதியும் நாரைய பிைைம ஆபலாசகருமான காஞ்சி புைத்ைாரனக்
கண்டான்; பிைமித்ைான்; ரக குவித்ைான்.

'வீைபன, யாருக்கு உண்ரமயாக மரியாரை சசலுத்ை பவண்டுபமா

அவருக்குத்ைான் சசலுத்திக் சகாண்டிருக்கிைாய்,' என்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான். 'ைைபதியும் ஆபலாசகர்களும் அரமச்சர்களும்
அைசியும் ஏன், ஆண்டவனும் கூட, இந்ைத் சைய்வத்துக்குப்
பிைகுைான். நீ எந்ை அணி வகுப்புக்கும் வை பவண்டாம்.
அன்ரனயின் அருகிபலபய இரு!”

வாசல் கைவு மீண்டும் மடாசைனத் திைந்து சகாண்டது.

மடமடசவன்று புகுந்ைார்கள் சில வீைர்கள். 'உன்ரனக் ரகப்
பிடியாய் இழுத்துவைச் சசான்னார், ைைபதி வா' முைட்டுத் ைனமாய்
அவரனப் பிடித்து அப்புைப்படுத்ை முற்பட்டார்கள் அவர்கள்.
விைக்கு ரவக்கும் பநைமாரகயால், அரையிருட்டில் நின்றிருந்ை
காஞ்சிபுைத்ைாரன அவர்கள் அரடயாைம் காண வில்ரல பபாலும்.

"ஐபயா! என் மகன்' அலறிக் சகாண்டு எழுந்ை கிழவி, ஒடிந்ை

ஈர்க்குச்சிபபால் விழுந்ைாள். அவள் ஆவி அகன்று விட்டது.
'அம்மா!' என்று வீபட இடியக் கைறியவாறு அவள் மீது விழுந்து
துடித்துப் புைண்டான் மகன்.

காஞ்சிபுைத்ைான் அரமதியாகத் ைன் குைரல சவளிப்படுத்தினான்:

'திருப்தியாயிற்ைா பைாழர்கபை?"
[487]
 தீரய மிதித்ைார்கைா என்ன? சபைசலன விலகியவர்கள்
காஞ்சிபுைத்ைாரனக் கண்டார்கள். பபசவும் வைவில்ரல. சமாைானம்
கூைவும் சைரியவில்ரல. நழுவி சவளிபயைவும் துணிவு
ஏற்படவில்ரல.

'சபற்ைவளுக்கு ஈமக் கடன்கரைச் சசய்வைற்காவது அனுமதி

சகாடுப்பீர்கைா? இல்ரல, அன்ரனயின் சடலம் அழுகினாலும்
பைவாயில்ரல, காஞ்சிபுைத்ைாருக்கு மரியாரை சசலுத்துவதுைான்
முக்கியம் என்பீர்கைா?' என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். அவன் குைலில்
பகாபத்தின் நிழரலக் கூடக் காபணாம், எல்ரலயற்ை பவைரனைான்
மண்டிக் கிடந்ைது.

'இப்பபாதுைான் விஷயம் பகள்விப்பட்படன்' என்ைவாறு

கிருஷ்ணப்பரும் நுரழந்ைார் அந்ைச் சிறிய இல்லத்துக்குள்.

காஞ்சிபுைத்ைானின் பைாளில் சமல்லக் ரக ரவத்ைார் பரிபவாடு.

'ைங்கள் மதிப்சபன்ன, பைவிசயன்ன? இனியும் இந்ை மாதிரி
பாமைர்களின் வீடுகளுக்சகல்லாம் வைலாமா நண்பபை? வாருங்கள்,
அைண்மரனக்குச் சசல்லலாம்."

அன்புடன் அவர் ரகரய விலக்கினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

சவறித்து அவரைபய பநாக்கின அவன் விழிகள். ஏபைா ஓர்
உண்ரமரயக் காணுகின்ை மாதிரி அரவ பைபைத்ைன. சில
வினாடிகள் சமைனமாக அங்குள்ை ஒவ்சவாருவரையும் மாறி மாறிப்
பார்த்ைான். இைந்து விட்ட அன்ரன, புைண்டு அழுகிை ரமந்ைன்,
இரும்புச் சட்டத்தின் காவலர்கள், அவர்களுக்குத் ைரலரம
வகிக்கும் கிருஷ்ணப்பர்- எல்பலாரையும் பார்த்ைான். எதுவும்
பபசாமல், ஒர் ஒரலக் கிறுக்ரகயும் எழுத் ைாணிரயயும் எடுத்ைான்.

'பமன்ரம ைங்கிய அைசியாருக்குக் காஞ்சிபுைத்ைானின்

வணக்கங்கள். பநரில் பபசத் துணிவில்லாை காைணத்தினால் இரை
எழுதுகிபைன். மன்னியுங்கள். என் சசாந்ை ஊைான
காஞ்சிபுைத்திலிருந்து பல காலம் முன்பு கிைம்பிபனன். அப்பபாது
[488]
என் சநஞ்சிலிருந்ை எண்ணம் ஒன்பை ஒன்றுைான் ஏரழகளின்
உலகத்ரைக் காணபவண்டும், எளிய மக்களிடம் உைவாட பவண்டும்
என்பபை அது உைவுவரையும் பரிவரையும் நான் உணர்ந்து
சசய்யவில்ரல. இயல்பாகபவ அது ைான் வந்ைது எனக்கு. ஆகபவ
என் சக்தியும் உற்சாகமும் யாரை நான் அண்டி நிற்கிபைபனா, அந்ை
மக்களிடமிருந்பை வந்ைரவ.

ைாங்கள் என் வாழ்க்ரகயில் திடீசைன்று ஒரு நாள் குறுக்கிட்ட

பபாது, எனக்கு மிகவும் பிரியமான, நான் விரும்பிப் பழகுகின்ை
ஏரழச் சமூகத்தில் ஒருத்தியாகபவ இருந்தீர்கள். எனக்கு மிக மிக
ஏற்ைவரைக் கண்டுவிட்படாம் என்று என் உள்ைம் துள்ளிப் பைந்து
குதுகலித்ைது.

பிற்பாடு ைாங்கள் அரியரணக்காகப் பிைந்திருப்பவர் என்ை

உண்ரம புலப்பட்டது. அந்ை உரிரமகரைப் பறிக்க
முயலுகிைவர்கரை நான் எதிர்த்துப் பபாைாடியது ைங்களுக்காக
அல்ல. நீதிக்காகவும், நியாயத்துக்காகவும்ைான். ைங்களுடன் பசர்ந்து
என் ைரலயிலும் ஒரு மகுடத்ரை ஏற்றிக் சகாள்ைலாம் என்று
எண்ணியல்ல.

மதிப்புக்குரிய அைசி! நான் வீட்ரட விட்டுப் புைப்பட்ட

திரசக்கும், வந்து பசர்ந்ை இடத்துக்கும் சம்பந்ைம் துளியும்
இல்லாைரை இப்பபாதுைான் காணுகிபைன். என் சபயரைச் சசால்லி,
என் பைவிரயக் காட்டிப் பயமுறுத்தி, அநீதி என் கண்முன்
நிகழ்ந்துவிட்டது. இது யாருரடய ைவறுமல்ல. சபரிய பைவிகளின்
கூடபவ பிைந்ை பநாய் அது. பைவிரயப் சபரிைாய் நிரனப்பவர்கள்
இரைப் பைவாயில்ரல என்று மன்னிப்பார்கள். இந்ைக்
காஞ்சிபுைத்ைானால் அது முடியாை காரியம். நாரை என் சபயரில்
என் பைவிரயப் பயன்படுத்தி, எனக்குத் சைரியாமல் என்சனன்ன
அநீதிகளும் அக்கிைமங்களும் ைரலவிரித்ைாடுபமா! பிைைம
ஆபலாசகர் என்ை முரையில் எத்ைரன அநீதிகரை நான் பார்த்தும்

[489]
பாைாைது பபால இருக்க பவண்டியிருக்குபமா அைசி! அரை
நிரனத்ைாபல இந்ைக் காஞ்சிபுைத்ைானின் குரல நடுங்குகிைது.

சபருமரியாரைக்குரிய ைாணி, ஏரழபயரனத் ையவு சசய்து

மன்னியுங்கள். ைங்களுக்கு எந்ைவிைத் சைால்ரலயும் பவண்டாம்.
எனக்கும் எந்ைவிைத் ைரையும் பைரவயில்ரல. நான் விலகிச்
சசல்கிபைன், வந்ை வழியில்.

எங்பக பபானாலும், என்ன சசய்ைாலும், என் உள்ைத்திபல

சிங்காவைத்தின் ைாணிக்கு இன்சனாரு சிம்மாைனம் இருந்து
சகாண்டிருக்கும். காஞ்சிபுைத்ைான் என்ை இந்ை முைடனின் நிரனவு
ைங்கள் இையத்திலும் என்ைாவது இைண்சடாரு வினாடிகள் ைட்டுப்
படுமானால் சபரிய பபைாகக் கருதுபவன்.

-காஞ்சிபுைத்ைான்'.

கிருஷ்ணப்பரின் பாைங்கரைத் சைாட்டு வணங்கிசயழுந் ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான். 'அைசியிடம் பசர்ப்பித்து விடுங்கள், ! என்று
ஒரலரயக் சகாடுத்ைான்.

சவளிபயறினான், பின்பன பிைமித்து நிற்பபாரைத் திரும்பியும்

பாைாமல்.

வானத்தில் ைாைரகக் கூட்டம் வைபவற்பு வாசித்ைது. இனிய குளிர்

காற்று, சுைந்திைத்தின் மந்ைமாருைத்ரைச் சசால்லாமல் சசால்லிற்று.

அவன் நடந்து சகாண்படயிருந்ைான்.

சவள்ளி மீன்கள் துள்ளிக் குதித்ைன. காரலச் சூரியனின் கிைணம்,

கபாலீசுைத் திருக்குைத்தின் ைண்ணிரில் நவைத்தின ஒளிகரைப்
பாய்ச்சிக் சகாண்டிருந்ைது.

ரக கால்கரைக் கழுவிக் சகாண்டாள் ஒரு சபண்மணி. படியில்

உட்கார்ந்ைாள். பட்டுப் புடரவயும் பவுன் நரககளும் அணிந்தும்
அவள் வைனத்தில் துயைம் பைங்கியிருந்ைது. உயர்ந்து நிற்கும் ஈசன்
[490]
திருக்பகாபுைத்ரை பநாக்கினாள். சபருமூச்சு சவளிப்பட்டது
அவளிடமிருந்து.

துணியினால் கட்டியிருந்ை சவள்ளிக் கலசமான்ரை எடுத்ைாள்

சவளிபய. மூடிரயப் பிரித்ைாள். சகட்டித் ையிர் சாைமும் எலுமிச்ரச
ஊறுகாயும் கம்சமன்று மணம் வீசின. "ைாபய கற்பகவல்லி, ' என்று
கம்மிய குைலில் சசால்லிவிட்டு, ஓர் உருண்ரடரய எடுத்ைாள்.
வாயிலிட்டுக் சகாள்ைப் பபானாள்.

'எனக்கும் ஒரு கவைம் கிரடக்குமா அம்மா?'

'என்ன என்ன அந்ைக் குைல் நிஜம்ைானா? விழித்துக் சகாண்டுைான்

இருக்கிபைாமா!

'மகபன!" - ரகயில் பசாறு இருப்பரையும் மைந்ைாள் அந்ை

அன்ரன. 'மகபன! நீைானா என்ரனயும் உன் அப்பாரவயும்
எப்படிசயல்லாம் ைவிக்க விட்டுவிட்டாய்? சசால்லாமல் சகாள்ைாமல்
வீட்டிலிருந்து சவளிபயறி விட்டாபய, நியாயமா மகபன!"

'என்னம்மா நீங்கள்? பசி என்று ரக நீட்டுகிபைன். பசாறு

பபாடாமல் கரை படிக்கிறீர்கபை! நான் பபாய்விடுகிபைன் மறுபடி!'
காஞ்சிபுைத்ைான் எழுந்ைான் பபாலிக் பகாபத்துடன். 'ஐபயா என்
ைாஜா! உனக்கில்லாை சாப்பாடா? நீைான் பால் பவண்டாம், பாயசம்
பவண்டாம், பட்டு சமத்ரை பவண்டாம் என்று பைபைசி பபால்
பபாய்விட்டாய்... எவ்வைவு இரைத்துவிட்டாயப்பா!' சாைத்ரை
உருட்டி உருட்டி அவன் ரகயில் இட்டுக் சகாண்பட பபசினாள்
அந்ை அன்ரன.

'முன்பனைான் நன்றியில்லாமல் பபானான், இனியாவது நன்றிபயாடு

இருக்கட்டும் என்று பார்க்கிறீர்கைா?' என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

ைாய் திரகத்ைாள். "எைற்குக் பகட்கிைாய்?"

[491]
 'உப்பு இவ்வைவு பசர்த்துத் ைருகிறீர்கபை ஒவ்சவாரு உருண்ரட
சாைத்திலும் இைண்டு சபாட்டுக் கண்ணிர் விழுந்து
சகாண்படயிருப்பரைப் பாருங்கள்!"

'பபா ைம்பி!' கண்ணிரைத் துரடத்துக் சகாண்டாள் அன்ரன.

'அது பபாகட்டும். எங்சகல்லாபமா ஊர் சுற்ைக் கிைம்பினாபய!
எனக்கு என்ன சம்பாதித்து வந்திருக்கிைாய்?"

“என்ன... வந்து... ' காஞ்சிபுைத்ைான் திணறினான்.

'ஏன் ையங்குகிறீர்கள்? 'ஒரு மருமகள் சம்பாதித்து வந்திருக்கிபைன்

உங்களுக்காக என்று சசால்லுங்கபைன்!'இருவருக்கும் பின்னாலிருந்து
ஓர் இனிரமயான குைல் பகட்டது! 'அம்மா எனக்கும் ஒரு கவைம்
சகாடுக்க மாட்டீர்கைா?" இருவருக்கும் நடுபவ ஒரு ைந்ைச்
சிற்பமான பூங்கைம் நீட்டியது! ைாமரைப் பூவும் இரலயும் பச்ரச
குத்ைப்பட்ட அழகிய கைம்!

“ைாமரை... இல்ரல இல்ரல, அைசி!' பைறிசயழந்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான்.

'அைசியல்ல, அடிரம. ைங்களுக்கு அடிரம", சவண் முத்துக்கள்

பளிச்சிட்டன. பவழ அைைங்களுக்கு நடுபவ. 'சிற்ைப்பா ைங்கள்
நிருபத்ரைக் சகாண்டு வந்து ைந்ைதுபம உங்கரைப் பின்பற்றிப்
புைப்பட்டுவிட்படன்...'

“ைாமரை... ைாஜ்யம்...'

'சீரையின் ைாஜ்யம் எங்பக இருந்ைது? அதுபவைான் எனக்கும், '

என்று பதிலளித்ைாள் ைாமரை. “சிற்ைப்பாவும் சித்தியும்ைான் அந்ைப்
பைவிக்குப் பழக்கப்பட்டவர்கள். ைாங்கள் என்ரன ைாணியாக்கத்
தீவிைமாக முயன்ைைால் ைடுக்கக் கூடாது என்று சபாறுத்திருந்பைன்.
மற்ைபடி உங்களுக்கு எந்ை உலகம் பிடிக்குபமா அதிபலைான்
எனக்கும் உயிர்...'

[492]
 காஞ்சிபுைத்ைானின் அம்மா கரனத்துக் சகாண்டாள். 'ைம்பி, நான்
ஒருத்தி இருக்கிபைனப்பா இங்பக.'

“மன்னியுங்கள் அம்மா, ' என்ைான் காஞ்சிபுைத்ைான். "இந்ைப்

சபால்லாை சபண்ரணப் பற்றிச் சசால்வைானால் ஜாமக் கணக்கில்
சசால்ல பவண்டும். ஊரிலிருந்து வண்டியில் ைாபன வந்தீர்கள்?"-

"ஆமாம், அபைா நிற்கிைது பார், நம் வில் வண்டி.'

''சாயந்ைைம் புைப்படலாம், அம்மா. ஊர் பபாய்ச் பசருகிை

வரையில் சசால்கிபைன் எல்லாக் கரைரயயும். சத்திைத்திபல நீங்கள்
சகாஞ்ச பநைம் ஒய்சவடுத்துக் சகாள்ளுங்கள்!" ைாமரையின்
ரகரயப் பற்றிக்சகாண்டான் காஞ்சிபுைத்ைான். குதி நரடயில்
புைப்பட்டது அந்ை இைம் பஜாடி.

விைல்கள் பத்துைான். பரிமாறிக் சகாண்ட இன்பக்

கிளுகிளுப்புகபைா பதினாயிைம் பதினாயிைம். பார்த்ைவர்
கண்சனல்லாம் சபாைாரம சகாழுந்து விட்சடரிந்ைது. காைல்
சிட்டுக்கபைா கடுகத்ைரனயும் அரைப் சபாருட்படுத்ைாமல்,
பட்டணத்து வீதிகளில் சிைகடித்துப் பைந்து சகாண்டிருந்ைன.

“ைாமரை எவ்வைவு சபரிய தியாகம் சசய்துவிட்டாய்! அவ்வைவு

சபரிய தியாகத்துக்குத் ைகுதியுள்ைவனா நான்'

'உங்களுக்காகத் துைப்பைற்குக் பகவலம் சிங்காவைம் ஒன்றுைாபன

இருந்ைது என்பது என் மனக்குரை!'

காஞ்சிபுைத்ைான் ரக நீட்டிக் காட்டினான்: 'ைாமரை, அந்ைப் பக்கம்

பபாபவாமா?"

'ஏன், என்ன இருக்கிைது அங்பக?' "நீயும் நானும் முைன் முைலில்

சந்தித்ை அன்பு மாளிரக' சிலிர்த்து அடங்கியது ைாமரையின்
சகாடியுடல். "ஐபயா! கரசயடி விடுதியா ஏன்
நிரனவுபடுத்துகிறீர்கள் அந்ை எமனின் இருப்பிடத்ரை!'
[493]
 அவர்கள் பபச்ரச சவட்டியது புதுக்குைசலான்று. 'எமனின்
இருப்பிடத்துக்கு நீங்கள் பபாகபவண்டாம். எமபன எதிர்ப்பட்டால்?"

'யார்?' அதிசயித்துத் திரும்பினான் காஞ்சிபுைத்ைான். 'அதுைான்

சசான்பனபன - உங்கள் இருவருக்கும் எமசனன்று!"

அட்டகாசமாய்ச் சிரித்ைார் ைகுநாைர் சைக்சகன்று உரட வாரை

உருவியது அவர் கைம்.

(42)
கண்ணிரமக்கும் பநைத்துக்குள் வரைந்து ைப்பினான்
காஞ்சிபுைத்ைான். மறுபாய்ச்சலின் பபாது அவனுரடய உடும்புப்
பிடியில் ைகுநாைருரடய வாள் பிடித்ை ரக சிக்கியிருந்ைது.

காஞ்சிபுைத்ைான் சிரித்ைான்: 'ஏது ைாங்கள் இப்படி மாறி

விட்டீர்கள்! எதிைாளிரயப் பின்னாலிருந்து குத்துவதும் கவிழ்ப்பதும்
அல்லவா ைங்கள் வழக்கம்! இப்படியா பநருக்கு பநைாகத்
ைர்மயுத்ைத்துக்கு வருவது!" -

'விடடா நாபய!' என்று திமிறி விடுவித்துக் சகாண்டார் ைகுநாைர்.

இைண்டாம் முரை அவர் வாரை ஓங்கியபபாது கூட்டம்

பசர்ந்துவிட்டது பவடிக்ரக பார்க்க.

ைாமரை வீரிடடாள்: "இங்பக பகள்வி முரையில்ரலயா?

நிைாயுைபாணியாக இருப்பவரை வாளினால் ைாக்குகிைாபை ஒருவர்!'

கூட்டத்திலிருந்து ஒருவர் முன்வந்ைார். "ஆம், ஆம். இது

முரையான சண்ரடயாகாது,' இருவரையும் பிரித்து விட்டார் அவர்.
'எங்கள் பைசத்திபலகூட, அவமானபமா அபவாைபமா ஏற்பட்டால்
வாட்பபாருக்கு எதிைாளிரய அரழப்பதுண்டு. ஆனால் இருவர்
ரகயிலும் வாள் இருக்க பவண்டுபம?”
[494]
 காஞ்சிபுைத்ைான் புன்முறுவலுடன், “வணக்கம் சாமியாபை? எங்பக
பமாஸஸ்?' என்று விசாரித்ைான்.

பச்பசாந்திப் பாதிரியார், ''நான் நடுவைாகப் பணியாற்ைப்

பபாகிபைன். ையவு சசய்து உைவு சகாண்டாடாபை' என்ைார். அவர்
பார்ரவ சுழன்ைது. ஒரு மைாட்டிய வீைனிடம் நிரலத்ைது. 'உன்
வாரைக் சகாஞ்சம் சகாடப்பா, ' என்று பகட்டு வாங்கித் ைந்ைார்
காஞ்சிபுைத்ைானிடம்.

'ஒன்று, இைண்டு, என்று பச்பசாந்திப் பாதிரியார் ரக ைட்டினார்.

'மூன்று என்ைதும் ஆைம்பிக்கபவண்டும் இருவரும்.' ரகரயப்
பிரசந்ைாள் ைாமரை. "ைடுத்து நிறுத்துவீர்கள் என்று உங்களிடம்
முரையிட்படன். பமலும் சபரிைாய் வைர்த்துவிட்டீர்கபை!'

'மூன்று!" என்று ரக ைட்டினார் பாதிரியார். கிணிங் கிணிங்

பைந்ைது தீப்சபாறி; சவடிடியது மின்னல்; சகாட்டியது குருதி.

சசருகினான் வாரை. "ஐபயா!' என்ைலறி ைகுநாைர் விழ, "பபல!"

என்று மக்கள் பாைாட்ட, கண்கரைப் சபாத்திக்சகாண்டு அச்சத்துடன்
ைாமரை கூச்சலிட- .'

'சகாரல படுசகாரல பச்ரசப் படுசகாரல நட்ட நடுப்பகலில்..."

கூட்டத்தினரை முண்டித் ைள்ளிக்பகாண்டு வந்ைவர்
சபரியசபத்துைான்.

ஊருக்குப் சபரியவர் என்பைால் ஒதுங்கிக் சகாண்டார்கள் மக்கள்.

பரிைாபத்துடன் பநாக்கினான் காஞ்சிபுைத்ைான். பரழய சசருக்கும்
ஆணவமும் பைந்பை பபாயிருந்ைன. மீரச கூடச் சசருக்ரகப்
பறிசகாடுத்துத் துவண்டிருந்ைது.

உரடவாரை உரியவனிடம் திருப்பினான் காஞ்சிபுைத்ைான்.

'பபாகலாம் வா ைாமரை, ' என்ைான்.

[495]
 ைத்ை சவள்ைத்தில் கிடக்கும் ைகுநாைரையும், திரும்பிச் சசல்லும்
அவர்கரையும் மாறி மாறிப் பார்த்ைார் சபரிய சபத்து. திடீசைன
அவர் கண்கள் எரைபயா கண்டன; மகிழ்ச்சியுடன் மின்னின.

ஆனந்ைத்துடன் கூச்சலிட்டார்: "அடிரமகள்! என் அடிரமகள்

இந்ை இைண்டு பபரும் முதுகில் சபயர் பபாட்டிருக்கிபைன்,
பாருங்கள் பிடியுங்கள் பிடியுங்கள்!'

கூட்டத்தில் எவரும் அவர் உைவிக்கு வைத் ையாைாய் இல்ரல. *

'பிடியுங்கள் அந்ை அடிரமகரை" சவறிக் கூச்சலுடன் குதித்ைார்

சபரியசபத்து. 'ஆ அபைா வருகிைார்கள் கும்பினிச் சிப்பாய்கள்!
வாருங்கள் பிடியுங்கள் இந்ைக் கழுரைகரை! நீங்கள்ைான் இந்ைச்
சசன்ரனப் பட்டணத்தில் சட்டத்ரைக் காக்க ஏற்பட்ட நல்லவர்கள்.
இந்ை ஜனங்கரைப் பபால் நீதிரயக் காலால் மிதிப்பவர்கைல்ல
நீங்கள்!"

சபரியசபத்து பபசப் பபச அந்ைச் சிப்பாய்கள் அவர்கரை

பநாக்கிபய வந்ைார்கள்.

பச்பசாந்திப் பாதிரியார் ஒரு மர்மப் புன்முறுவலுடன் நின்றிருந்ைார்

பபசாமல்.

சிப்பாய்கள் அருகில் வந்ைார்கள். சபரியசபத்துரவ ஒதுக்கி

நகர்த்தினான் ஒருவன். இன்சனாருவன், ரகயிலிருந்ை ஒரு சபரிய
துணிரய அருகிலிருந்ை சுவரில் ஆணி ரவத்து அடித்ைான்.
மூன்ைாமவன், டமடமசவன்று பரை அரைந்து சகாண்பட
துணியிலிருந்ை வாசகத்ரை உைக்கப் படித்ைான்:

'மாட்சிரம ைங்கிய இங்கிலாந்து மன்னருரடய பிைதிநிதியான

கிழக்கிந்தியக் கும்பினியார் இைனால் சகலமானவர்களுக்கும்
சைரிவிப்பது என்னசவன்ைால்: கும்பினியாரின் ஆளுரகக்குட்பட்ட
சசன்ரனப் பட்டணப் பிைபைசத்திலும், எழும்பூர், மயிலாப்பூர்,
திருவல்லிக்பகணி, பவப்பபர், புைரச வாக்கம் கிைாமங்களிலும்
[496]
இன்று முைல் யாரும் அடிரமகரை வாங்கபவா விற்கபவா கூடாது
என்றும், அப்படிச் சசய்பவர்கள் ஈவிைக்கமின்றித்
ைண்டிக்கப்படுவார்கள் என்றும் சைரிவித்துக் சகாள்கிபைாம்.
ைப்பிபயாடிய அடிரமகரைத் திரும்பிப் பிடிப்பதும்,
அயல்நாடுகளுக்குக் கப்பபலற்றி அனுப்புவதும் சட்டப்படி
குற்ைமாகும்...'

டமடம டமடம. கும்பினி சிப்பாய்கள் பபாய்விட்டார்கள். இடிந்து

நின்ை சபரியசபத்துரவ பநாக்கி இடிஇடிசயன்று சிரித்துவிட்டுக்
கூட்டமும் கரலந்ைது.

பச்பசாந்திப் பாதிரியாரும் புைப்பட்டார். 'ைாங்கள்ைான் இந்ைச்

சீர்திருத்ைத்துக்குக் காைணகர்த்ைர் என்று நிரனக்கிபைன், ' என்ைான்
காஞ்சிபுைத்ைான் நன்றியுடன்.

பாதிரியாரின் சமலிந்ை இைழ்களில் சமன்னரக அரும்பியது.

'காைணம் - கர்த்ைர், ' என்ைார் சிபலரடயாக.

ைாமரையின் ரகரயக் பகாத்துக் சகாண்டு நடந்ைான்

காஞ்சிபுைத்ைான்.

சவகு சைாரலவில் பகாட்ரட சைரிந்ைது - அக்கரைச்

சீரமயிலிருந்து வந்ை ஆட்சியாைர்களின் சசயின்ட் ஜார்ஜ்
பகாட்ரட, வான்முட்டும் கம்பத்தில் வீசிப் பைந்ைது கும்பினிக்
சகாடி. எந்ை சவள்ரைத் துரைக்காகபவா பபாடப்பட்ட பவட்டுச்
சத்ைத்ரை உருட்டிக் சகாண்டு வந்ைது உப்புக் காற்று. அடிரமத்
ைரையிலிருந்து விலகி, காைல் ைரையில் சிக்குண்ட இருவர்
சநஞ்சிலும் ஒபை எண்ணம்.

எதிர்காலத்தில் இந்ை மண்ணிபல எத்ைரன எத்ைரனபயா

காஞ்சிபுைத்ைார்கள் வருவார்கள், சசல்வார்கள், ஆளுவார்கள்,
நீதிரய நிரலநிறுத்ைப் பபாைாடுவார்கள். இபை பகாட்ரடக்
கம்பத்திபல இன்னும் எத்ைரன எத்ைரனபயா சகாடிகள்

[497]
படபடக்கும். சட்டங்கள் மாறும். ஆரணகள் கவிழும். எழுச்சிகளும்
புைட்சிகளும், தியாகங்களும் ைழும்புகளும், சகாந்ைளிப்புகளும்
கூப்பாடுகளும் திரும்பத் திரும்ப இந்ைத் ைமிழ் மண்ணிபல
எதிசைாலித்துக் சகாண்பட இருக்கும்.

அவ்வைவுக்கும் இரடயில் மனிைன் அடிபடுவான்,

பைால்வியுறுவான், விழுவான், அவமானப்படுவான், அழுவான்.
ஆனால் எவ்லாவற்றுக்கும் இறுதியில் எழுவான், புஜத்தில் வலிவும்
சநஞ்சில் துணிவும் சகாண்டு சசம்மாந்து நிற்பான். i

பைால்வி இைவாகி முடியும். சவற்றி பகலாக விடியும். ஆம் ஆம்

என்று கூறியது காஞ்சிபுைத்ைானின் விைல்; ஆம் ஆம் என்று
ஆபமாதித்ைது ைாமரையின் விைல்.

- நிரைந்ைது -

[498]