My Collateral Wife
@ hollowyen
1.1K 14.2K
FOLLOW READ
Saffron Elisse Guevarra or Saffron lost her
family months before her birthday on a plane
crush. Sa gitna ng pagluluksa darating ang
isang lalaking magpapabago ng malungkot
nyang mundo. Isang lalaking ni sa hinagap
ay hindi mo pa nakikita o nakikilala. Pero
bigla kang aangkinin bilang kanyang
Mapapangasawa.
In the middle of being lost she found
sadness, hatred and love.. .
In unexpected time someone will find you...
LIST 39 Episodes >ONE 1/6
ONE
"Wala ka bang balak bumangon dyan Saffron? Ano habang
buhay ka nalang magmumokmok dito?"-inis na bato sakin ni
Fhixie ng unan.
Almost one week na akong hindi lumalabas ng kwarto kaya
nandito ang bruhang to siguro tinawagan na naman nila Mommy
to. Anong gusto nilang gawin ko magsaya ako matapos kung
mamatayan?
llang taon din kaming nagsama nun ako ang laging
nagaasikaso sa kanya. Before kahit pagod ako sa school ako parin
ang nagbibigay ng needs nya. So you can't blame me kung ganito
ako magluksa kay Luke i invest time and effort sa kanya tapos
mamamatay din pala sya.
"Pwede ba Xie iwanan mo ako tsaka tantanan mo ako dyan
ah puyat pa ako."-taboy ko dito at nagtakip ulit ng unan sa mukha
ko. Lahat nalang sila ginugulo ang tahimik kung buhay hindi ba
pwedeng for once sa buhay ko magsenti naman ako.
"Bwesit ka! Makapagemo ka dyan akala mo jowa mo yung
namatay."-bato nya sakin ng tsinelas.
"Napakawala mo talagang kwentang kaibigan ei noh! Dapat
nga supportive ka sakin malungkot ako. Pero ano tung ginagawa
mo sinasaktan mo pa ako? Dun ka na nga sa boyfriend mong daig
pa yung linta makakapit sayo."
"Oi grabi ka kay Xander wag ganon bes mahal lang talaga ako
nun."-sabay tabi sakin sa kama. Boyfriend nya si Xander for more
than 5 years na ewan ko ba sa babaeng yan ang tyaga sa jowa nya
hindi na ata nagsasawa sa araw-araw na pinapakain sa kanyang
tapsilog ni Xander.
May tapsilogan kasi sila Xander kung baga yun na ang naging
porte ng pamilya nya sa restaurant maiba naman daw. Kaya yun
din ang madalas naming kainin kaya nga minsan actually madalas
pag nagaaya sila nagdadahilan ako baka isumpa na ako ng tyan ko
kakain ng tapsilog ano!
"Edi sige ikaw na ang mahal sa sobrang pagmamahal taas na
ng cholesterol mo kakakain ng mamantika. Mahigh blood ka sanaONE 2/6
bwesit bakit kasi si Luke kesa sayong mataba."-maktol ko dito
"Leche mataba man ako sa iyong paningin wag kang
mag-alala ganon ka din sa akin."-sabay bunghalit namin ng tawa.
Never talaga syang napipikon sa bunga-nga ko. "Tsaka wag ka
maginarte dika kagandahan di mo ba alam yang si Luke bago yan
nategi ei dumdalaw pa yan dyan kila Aling Mema dinadalaw si
Chika kasi nanliligaw. Babaero kasi yang aso mo kaya namatay
tanggapin mo nalang."
"Bwesit imber pagaanin ang loob ko ginagatungan mo pa.
Ganon talaga hindi ko naman mabibigay lahat ng
pangangailangan ni Luke kaya naghahanap pa sya ng iba..
Waaahhh"
Oo aso ko yung iniiyakan ko noh! Bakit akala nyo kung sino
hindi naman ako ganito magluksa sa mga ex ko. Ex kasi wala na
walang nagtatagal kaya ganon masama ata ugali ko ei.
"Anak kilan ang punta nyo ng Baguio?"-tanong ni mommy ng
makababa kami ni Fhixie nagugutom na daw kasi ang balahura
kung kaibigan.
"Bukas na ang alis namin Mom.. Anong gusto nyong
pasalubong?"-tanong ko dito habang umuupo na rin sa
hapag-kainan. Lagi silang busy sa negosyo ni Daddy simula noon
pa pero naglalaan naman sila kahit papaano ng oras para sakin.
Syempre nag-iisa nila akong anak kaya dapat lang noh puro sila
negosyo kaya ko din namang buhayin ang sarili ko.
"Mauuna pala kami sayo kung ganon."-simpleng sagot ni
Mommy.
"Wala naman kayong sinabing aalis kayo Dad. Bat biglaan
naman ata?'-nagtataka kung tanong ng biglang sumeryoso si
Daddy. Yung magaling kung kaibigan sige parin lamon at home na
at home ang walang hiya.
“Pupunta kaming Singapore ng Mommy mo for a conference
and may imimeet kaming mahalagang tao. Babalik kami before
birthday mo iha wag kang mag-alala. At may ipapakilala din
kaming sayo panahon na sigurong magkita kayo at
magkakilanlan."-nakangiting sagot ni Daddy pero bigla akong
nakakita ng lungkot sa mga mata ni Mommy.
“Ewan ko Dad ihate that kind of idea na pumapasok sa isip
ko. Just please go home before my birthday it mean the world to
me your the only treasure i have you both know that."-yakap ko sa
kanilang dalawa.ONE 3/6
Tahimik lang kaming kumain at tumambay lang ako sa
kwarto habang inaantay ang pag-alis nila Mommy si Fhixie naman
kanina pa umalis after lunch aalis pa daw sila ni Xander.
"Saffy aalis na kami."-dinig kung katok ni Mommy kaya
inayos ko sarili ko bago bumaba para ihatid sila sa sasakyan.
Laging ganon ayaw kasi nilang nagpapahatid sila sa airport bihira
lang naman sumasama si Mommy pagaalis si Daddy pag
importante lang kagaya ngayon.
Nang makababa ako inilalabas na ng mga katulong yung
gamit nila. Parang ang bigat sa loob habang tinitingnan ko sila.
Lagi naman silang umaalis pero gnayon parang hindi ako sanay na
makita silang iiwan ako.
"Hey what a long face baby?"-sabay lahat ni Mommy ng mga
kamay para yakapin ako.
"Mamimiss ko kayo. Ingat kayo dun and please be back
before my birthday."-paglalambing ko sa kanila habang si Daddy
naman ang yumayakap sakin.
"Magingat ka dun sa Baguio lagi ka namang nagaout of town
kaya alam kung maingat ka huh and be safe always baby."-bilin ni
Dad sabay tap ng ulo ko ginawa pa akong aso.
"Lika na malilate na tayo Dad magingat ka Saffy call us when
your in baguio na okay?"-bilin agad ni mommy.
"Yes Mom | love you both.."-sabay halik ko sa kanila sa pisngi
at kumaway na lang ng makaalis na sila.
Tahimik na naman ang bahay wala na rin si Luke kaya wala
na akong libangan dito. Nung buhay kasi sya pag nasa bahay ako
ang ingay-ingay nya. Kinuha ko lang ang susi ko parang gusto
kung magkape kaya lumabas muna ako ng bahay. Dito lang din
naman malapit sa Village tung cafe na ito gusto ko dito kasi kahit
maraming tao tahimik padin. Parang people really came here jsut
to drink coffee and think.
"Gaano kaya karaming kape ang naiinom ng isang tao?"
Tanong ko sa sarili ko ng makitang ang daming tao ang naglalabas
pasok dito para bumili ng kape. Nawala sa kanila ang atensyon ko
ng biglang tumunog ang cellphone ko. Napataas ang kilay ko ng
makita kung sino ang tumatawag.
"Hello Tita Tanya napatawag kayo?"
"Where are you right now?"-seryoso nitong sagot. Stress ata
c Tita hindi ako pinansin.ONE 4/6
"Coffeeshop near the village. Why?"-nagtataka kung sagot
dito. Maya-maya naririnig ko na syang umiiyak.
"Just come over here. Please Saffron come home.."-pakiusap
nya sa gitna ng paghikbi nya. Bigla akong kinabahan sa tono ni
Tita. She rarely cries matigas nga daw kasi ang puso nya sabi ng
ibang Tita at Tito ko. Buti really like her for being so strong even
the worlds are not in favor to her.
Mabilis akong nagdrive pauwi malapit lang naman kasi to sa
bahay. Pagdating ko sa harap ng bahay agad akong ginapangan ng
kaba at takot. Coz in seeing right is my relatives car were seeing
each pero pag may okasyon lang. Ngayon andito sa harap ko ang
iba't ibang klase ng sasakyan ng dala ng iba't ibang tao.
"Hey people is there something wrong?"-bungad ko
pagpasok ko ng pinto.
Sa loob ay andun ang mga Tito at Tita ko mostly ay kapatid ni
Daddy coz my mom is only daughter. Mga pinsan ko na kagaya
nila ay andun din at makikitang stress at lungkot sa mukha nila.
"Ohh Saffy... Im so sorry.."-lapit ni Tita Ynes sakin kapatid sya
ni Daddy. Nung niyakap nya ako ay humagolhol nalang sya at
panay sabi ng sorry. Ganon din ang ibang Tita ko puro nagiiyakan
nalang sila.
"Ano ba talagang nangyayari? Para naman kayong
namatayan?"-diko mapigilang sabihin kahit ninerbyos narin ako
kung anong nangyayari. Kung kilan wala sila Mommy saka sila
nagkakaganito.
"Saffron.."-tawag ng isang Tito ko habang papalapit sakin.
"We really are grieving.."-diretsong sabi nya Napalingon
naman ako sa lahat ng tao sa sala lahat sila nakatingin sakin.
"So sino pong namatay? I think we need to call Mom and Dad
para malaman nila ito. Kung kilan naman nakaalis sila saka may
nangyaring ganito. Natawagan nyo na po ba sila Tito? Bakit ba
hindi ko makita yung cellphone ko.."-tuloy-tuloy kong salita
habang nanginginig ang mga kamay ko kakahanap ng telepono
ko. Diko alam pero parang sa bawat salitang binitawan nila
sobrang bigat ng pakiramdam ko parang isang libong beses na
sinasaksak ang puso ko.
"Wala na sila Saffron. Nagkaturbulance ang sinasakyan nilang
eroplano at sumalpok ito sa kagubatan-"
"Ano ba yang sinasabi mo tita? Napagod ata kayo sa byahe