Araling Panlipunan: Susi Tungo sa

Makabuluhang Pagbabago

Marahil lahat tayo ay naghahangad ng

pagbabago. Pagbabago na ating lubos na
inaasahan sa panahon na tayo’y
pinangangakuan. Ngunit sila lang ba ang
dapat na mamuno para sa inaasam na
pagbabago? Oo kaibigan, ako , ikaw, tayong
lahat ay maaaring maging simula ng
pagbabago.
Sa asignaturang Araling Panlipunan
masasabing ito talaga ay dapat nap ag-aralan.
Isang aralin sa mga nagaganap sa lipunan na
kung saan ay kailangan nating mamulat sa
katotohanan at bigyang pansin ang mga
suliranin, sapagkat tayo rin lang naman ang
maapektuhan at mabibilang dito.
 Ngunit nawari mo ba sa iyong isipan
kung bakit ang sariling lipunan ay
nagkakaganito? Kaliwa’t kanang mga
problema, patayan, kay raming
nagpoprotesta na pilit na ipinagsisigawan ang
bawat hinanaing. Lipunan, ano nga ba ang
problema? Kurapsyon? Pagnanakaw?
Pagbebenta ng droga? O kahirapan?
Taon-taon ay mas lumalala pa ang
problema ng ating bansa na hindi
masolusyunan dala ng kahirapan. Isa sa mga
dahilan nito ay ang korap na opisyal ng
gobyerno. Ninanakaw at ibinubulsa ang
kaban o pondo ng ating bayan na para sana
sa ikauunlad ng mamamayang Pilipino, kung
kaya naman ay mas ramdm natin ang krisis.
Kay raming isyu na dapat pagtuunan
ng pansin ng gobyerno. Isa na rito ay ang
kalidad ng edukasyon na ibinibigay ng bawat
paaralan, pribado man ito o pampubliko.
Sapagkat dito mababase ang kakayahan na
mayroon ang bawat estudyante.
Alam nating lahat na maraming
naghihirap sa bansang Pilipinas kasabay pa
nga nito ay ang pagtaas ng mga bilihin, at ang
pagtaas rin ng tuition fees. Paano niyan
makakayanan ng mga magulang na paaralin
ang kanilang mga anak sa magandang
eskwelahan? Nasaan na ang konsiderasyon at
pangarap na makapag-aral ang mga kabataan.
Kaya kay raming hindi nakakapagtapos
ng pag-aaral ay dahil sa hindi na matustusan
ang kanilang pag-aaral na kung minsan pa nga
ay ang mga magulang na mismo ang syang
nagpapatigil sa kanilang mga anak, dahil na
rin sa tingin nila ay wala nang
mapatutunguhan ito, at bakit patatagalin pa.
Tinatalang milyon-mlyon ang nagagastos
ng gobyerno para sa edukasyon. Ngunit hindi
pa ito sapat dahil ang perang ito ay nailaan na
pala sa listahan ng proyektong mas
pinaprioridad ng gobyerno.
Ni mga kailangan ng mga pampubilikong
paaralan ay hindi matugunan. Kulang sa siid-
aralan, gamit at mga guro sapagkat ang ilan
sa kanila ay nag-iibang bansa. Sinasabing
matataas nga ang sweldo ng mga
pampubilkong guro na kung minsan pa nga ay
matagal pa kung ito’y kanilang matatanggap,
ngunit hindi pa ito sapat.
Nakakapagod din ang kanilang ginagawa,
yung iba pa nga dalawang shifts na sa bawat
klase ay mayroong mayroong 50-60
estudyante na tinuturuan. May mga gamit
nga sila sa pagtuturo ngunit ang iba dito ay
donasyon lang. Na kung minsan pa nga ay
gumagawa ng visual aids na makatutulong sa
gagawing leksyon. Kanya-kanyang diskarte ,
mga pakulo , maihatid o maituro lang ang
bawat paksa sa mga bata.
Mahalaga ang edukasyon para sa ikauunlad
ng Pilipnas. Sapagkat ang bawat estudyante
na gumagradweyt ay siyang susunod na
magpapatakbo ng Pilipinas. Sila ang pag-asa
na di dapat balewalain, kailangan ito ng
paggabay. Kaya dapat natin itong ibigay at
palawakin.
Ako bilang isang kabataan ay may layunin
akong gawin ang aking makakaya upang hind
imaging isang mahirap at hindi maituring na
isang basura lamang sa aking sariling lipunan.
Ako’y magsisikap na makapagtapos ng pag-
aaral nang sa gayon ay magkaroon ng
magandang kinabukasan. Hindi lamang ako,
pati ikaw, tayong lahat ay magkaisa tungo sa
kaunlaran. Lahat tayo ay may magagawa para
sa kinabukasan ng ating bayan. Kaya tayo ay
magsimula ngayon bago mahuli ang lahat.