ΤΑ ΑΝΩΜΑΛΑ ΡΗΜΑΤΑ (LOS VERBOS 

IRREGULARES)

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές των Ισπανικών είναι
τα ανώμαλα ρήματα, λόγω του μεγάλου αριθμού, αλλά και της συχνής χρήσης τους.
Ευτυχώς, τα περισσότερα από αυτά μπορούν να κατηγοριοποιηθούν, ενώ για τα υπόλοιπα
το μόνο που μένει είναι η καλή επανάληψη…
Τα ανώμαλα ρήματα του Ενεστώτα χωρίζονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: τα ρήματα
που μετατρέπουν α) το –e– σε –ie-, β) το –o- σε –ue– και γ) το –e– σε –i-. Η συλλαβή που
αλλάζει είναι η τελευταία πριν από την κατάληξη (-ar, -er, -ir), ενώ οι καταλήξεις είναι οι
ίδιες με αυτές των ομαλών ρημάτων. Τα πρόσωπα nosotros και vosotros δεν παρουσιάζουν
ανωμαλία, ακολουθούν δηλαδή το απαρέμφατο.
α) Όταν το –e– γίνεται –ie-: στην πρώτη κατηγορία υπάρχουν ρήματα όλων των ομάδων (-
ar, -er, -ir). Έτσι, για παράδειγμα, τα ρήματα empezar (αρχίζω), perder (χάνω) και preferir
(προτιμώ) κλίνονται ως εξής:
empezar                perder               preferir
empiezo                pierdo               prefiero
empiezas              pierdes             prefieres
empieza                pierde               prefiere
empezamos          perdemos         preferimos
empezáis              perdéis              preferís
empiezan             pierden               prefieren

β) Όταν το -o- γίνεται -ue-: και κατηγορία αυτή υπάρχουν ρήματα όλων των συζυγιών.
Έτσι, για παράδειγμα τα ρήματα encontrar (βρίσκω), volver (επιστρέφω) και dormir
(κοιμάμαι), κλίνονται ως εξής:

encontrar                  volver                 dormir
encuentro                 vuelvo                duermo
encuentras               vuelves              duermes
encuentra                 vuelve                duerme
encontramos            volvemos          dormimos
encontráis                volvéis               dormís
encuentran               vuelven              duermen

γ) Όταν το -e- γίνεται -i-: στην τελευταία κατηγορία υπάρχουν ρήματα μόνο της τρίτης
συζυγίας. Έτσι, το ρήμα pedir (ζητώ) κλίνεται ως εξής:

pedir
pido
pides
pide
pedimos
pedís
piden

Υπάρχουν, επίσης, και τρία ρήματα που μοιάζουν αρκετά με τα παραπάνω, αλλά δεν
εντάσσονται σε καμία από τις τρεις κατηγορίες. Πρόκειται για τα ρήματα jugar (παίζω),
adquirir (αποκτώ) και inquirir (ερευνώ). Κλίνονται ως εξής
jugar                  adquirir               inquirir
juego                  adquiero                inquiero

juegas                 adquieres                inquieres

juega                  adquiere                 inquiere

jugamos               adquirimos              inquirimos

jugáis                adquirís                 inquirís

juegan                 adquieren               inquieren

ΟΙ ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ (LOS PRONOMBRES)

Οι αντωνυμίες μας βοηθούν να μην επαναλαμβάνουμε άσκοπα λέξεις μέσα στην φράση
μας.

Π.χ., η φράση “Δίνω ένα φιλί στην Μαρία” μπορεί να γίνει “Της δίνω ένα φιλί”, ή “Το
δίνω στην Μαρία” ή “Της το δίνω”.

Πριν εξηγήσουμε τις αντωνυμίες στα Ισπανικά, θα πρέπει να εξηγήσουμε τι είναι το άμεσο
και το έμμεσο αντικείμενο.

Το άμεσο αντικείμενο απαντάει στην ερώτηση “τι;”, ενώ το έμμεσο αντικείμενο απαντάει
στην ερώτηση “σε ποιόν;”. Επομένως, στο προηγούμενο παράδειγμα το άμεσο αντικείμενο
είναι η λέξη “φιλί” και το έμμεσο είναι η λέξη “Μαρία”.

1) Αντωνυμία άμεσου αντικειμένου

Me escucha

Te escucha

Lo/la escucha (για αρσενικό και θηλυκό, αντίστοιχα, αλλά και για το usted)

Nos escucha

Os escucha

Los/las escucha (για αρσενικό και θηλυκό, αντίστοιχα, αλλά και για το ustedes)

2) Αντωνυμία έμμεσου αντικειμένου (το έμμεσο αντικείμενο απαντάει στην ερώτηση «σε
ποιον;»)

Me escribe

Te escribe

Le escribe

Nos escribe

Os escribe

Les escribe
3) Συνδυασμός αντωνυμιών άμεσου και έμμεσου αντικειμένου

Όπως είδαμε στο παράδειγμα, μπορούμε να αντικαταστήσουμε μόνο το άμεσο ή το έμμεσο

αντικείμενο ή και τα δύο. Στην περίπτωση αυτή, μπαίνει πάντα πρώτα το έμμεσο
αντικείμενο και μετά άμεσο. Ωστόσο, όταν συναντάται η αντωνυμία του έμμεσου
αντικειμένου στο γ’ ενικό ή πληθυντικό με την αντωνυμία του άμεσου αντικειμένου στο γ’
ενικό ή πληθυντικό, τότε (για λόγους ευφωνίας) η πρώτη αντωνυμία του έμμεσου
αντικειμένου αλλάζει μορφή και γίνεται se.

Me

Te

Le ⇒ Se        + lo/la, los/las

Nos

Os 

Les ⇒ Se

Δηλαδή,

                    άμεσο    έμμεσο

Marta le da un beso a su hija.

Marta le lo da.

Marta se lo da.

4) Θέση των αντωνυμιών

α) Οι αντωνυμίες μπαίνουν πάντα πριν από το ρήμα, ακολουθώντας τη σειρά έμμεσο-

άμεσο αντικείμενο.

π.χ. ¿Me lo das, por favor?

β) Στην καταφατική προστακτική οι αντωνυμίες μπαίνουν υποχρεωτικά στο τέλος του

ρήματος. (Προσοχή στα tilde!)

π.χ. ¡Dámelo!

γ) Στην αρνητική προστατική οι αντωνυμίες μπαίνουν πριν από το ρήμα.

π.χ. ¡No se lo digas!
δ) Στο απαρέμφατο οι αντωνυμίες μπορούν να ενωθούν και να μπουν είτε στο τέλος του
απαρεμφάτου είτε πριν από το ρήμα που το συνοδεύει. (Προσοχή στα tilde!)

π.χ. Quiero decírtelo.

Te lo quiero decir.

ε) Στο γερούνδιο οι αντωνυμίες μπορούν να ενωθούν και να μπουν είτε στο τέλος του
γερουνδίου είτε πριν από το ρήμα που το συνοδεύει. (Προσοχή στα tilde!)

π.χ. Está escribiéndosela.

Se la está escribiendo.

5) Διπλή χρήση της αντωνυμίας του έμμεσου αντικειμένου

Όταν μέσα στην πρόταση έχουμε αναφέρει ποιο είναι το έμμεσο αντικείμενο, τότε
υποχρεωτικά θα πρέπει να το αναφέρουμε πάλι και με την αντωνυμία του έμμεσου
αντικειμένου πριν από το ρήμα.

Δηλαδή, πρέπει να πούμε:

έμμεσο          άμεσο       έμμεσο

Le compro un brillante a mi novia.

Αλλά δε μπορούμε να πούμε, όπως στα ελληνικά:

*Compro un brillante a mi novia.

ΤΑ ΓΕΝΗ (LOS GENEROS)

Όπως έχει αναφερθεί και στο κείμενο για το άρθρο, στα ισπανικά τα ουσιαστικά είναι είτε
αρσενικά είτε θηλυκά. Ευτυχώς, στις περισσότερες λέξεις μπορούμε να καταλάβουμε το
γένος από την κατάληξη.Έτσι, αρσενικές είναι οι λέξεις που τελειώνουν σε –o και –or, για
παράδειγμα el chico (το αγόρι), el profesor (ο καθηγητής).

Αντίστοιχα, θηλυκές είναι οι λέξεις που τελειώνουν σε –a, –dad, –ud, –sión και –ción, για
παράδειγμα la chica (το κορίτσι), la ciudad (η πόλη), la salud (η υγεία), la pasión (το
πάθος) και la revolución (η επανάσταση).

Οι λέξεις που τελειώνουν σε –ista είναι και αρσενικές και θηλυκές, δηλαδή el/la turista (ο
τουρίστας/η τουρίστρια).

Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν η λέξη τελειώνει σε –e, –i, –u ή σύμφωνο. Στην περίπτωση
αυτή δεν υπάρχει κανόνας για να ξεχωρίζουμε το γένος κι έτσι μαθαίνουμε την λέξη με το
άρθρο της. Για παράδειγμα, el jefe (το αφεντικό), αλλά la mente (το μυαλό) και el/la
estudiante (ο φοιτητής/η φοιτήτρια). Επίσης, el árbol (το δέντρο), αλλά la señal (το
σημάδι).

Εξαιρέσεις:

Οι λέξεις la mano (το χέρι) και la flor (το λουλούδι) είναι θηλυκές, παρότι τελειώνουν σε –
o –or, αντίστοιχα. Είναι θηλυκές και οι λέξεις la moto και la foto, επειδή προέρχονται από
τις λέξεις la motocicleta και la fotografía.

Επίσης, οι λέξεις el día (η μέρα) και el mapa (ο χάρτης), είναι αρσενικές, παρότι
τελειώνουν σε –a. Τέλος, είναι αρσενικές όλες οι λέξεις που τελειώνουν σε –a και
προέρχονται από τα ελληνικά, όπως για παράδειγμα el problema (το πρόβλημα), el
tema (το θέμα), el sistema (το σύστημα), el dilema (το δίλημμα), el planeta (ο πλανήτης)
κτλ.