14-­‐16

 April  2016
Turgut  Özal  University,  Ankara,  Turkey

PROCEEDINGS E-BOOK I
Political Science and International Relations
 CONGRESS THEME:
COMPETITIVE MANAGEMENT AND ECONOMIC GROWTH

SUSTAINABLE GOVERNANCE AND DEMOCRACY

ISBN:  978-­‐605-­‐4894-­‐15-­‐4

PROCEEDINGS E-BOOK I
Political Science and International Relations

14-­‐16  April  2016

Turgut  Özal  University,  Ankara,  Turkey
INTOCBEPS II
International Turgut Özal Congress on Business Economics and Political
Science PROCEEDINGS E-Book I: Political Science and International Relations

Congress Theme:
Competitive Management and Economic Growth Sustainable Governance and Democracy

ISBN: 978-605-4894-15-4

Editors:
Assoc. Professor Yavuz KAHRAMAN
Asst. Prof. Dr. Burcu SARI KARADEMİR
Asst. Prof. Dr. Yunus AKÇALI

Editorial Assistants:
Research Assistant Selim ÇIN
Research Assistant Zeynep Elif KOÇ
Research Assistant Serpil ÖZULU
Research Assistant Fatih TAHANCI
Graduate Student Onur Ünal
Graduate Student Samed AKTAŞ

The views presented in the proceedings are those of authors and do not reflect or represent the
views of the editors or of Turgut Özal University.

All rights are reserved. No part of this publication may be reproduced, copied or transmitted
in any form without prior permission of Turgut Özal University.

© Copyright Turgut Özal University

April 2016, Ankara, Turkey Limited
Edition
Scientific Committee

Prof. Dr. Ali Coşkun (Fatih University)

Prof. Dr. Atila Eralp (Middle East Technical University)
Prof. Dr. Benedict Akanegbu (Nigerian Turkish Nile University)
Prof. Dr. Çetin Doğan (Zirve University)
Prof. Dr. Cihan Bulut (Qafqaz University)
Prof. Dr. Djarkinaj Musaeva (International Ataturk Alatoo
University) Prof. Dr. Dragoljub Jankovic (Mediterranean University)
Prof. Dr. Erhan Birgili (Süleyman Şah University)
Prof. Dr. Gökhan Bacık (İpek University)
Prof. Dr. Güven Sayılgan (Ankara University)
Prof. Dr. Hasan Selçuk (Marmara University) Prof.
Dr. Hüseyin Kalyoncu (Melikşah University) Prof.
Dr. İsmail Özsoy (Fatih University)
Prof. Dr. İştar Gözaydın (Gediz University)
Prof. Dr. Mahmut Özdevecioğlu (Erciyes University)
Prof. Dr. Mehmet Arslan (Gazi University)
Prof. Dr. Muhammet Akdiş (Gediz University)
Prof. Dr. Muhittin Acar (Hacettepe University)
Prof. Dr. Naim Kapucu (University of Central Florida)
Prof. Dr. Nuri Çalık (Turgut Özal University)
Prof. Dr. Orhan Güvenen (Bilkent University)
Prof. Dr. Rahmi Yamak (Karadeniz Teknik University)
Prof. Dr. Rana Ozen Kutanis (Sakarya University)
Prof. Dr. Rıdvan Karluk (Turgut Özal University) Prof.
Dr. Robert Jervis (Columbia University)
Prof. Dr. Sacit Adalı (Turgut Özal University)
Prof. Dr. Serkan Bayraktaroğlu (Sakarya University)
Prof. Dr. Tarık Oğuzlu (International Antalya
University) Prof. Dr. Teoman Duran (International Burch
University) Prof. Dr. Vildan Serin (Fatih University)
Prof. Dr. William Hale (SOAS-Retired)
Assoc. Prof. Dr. Ahmet T. Kuru (San Diego State
University) Assoc. Prof. Dr. Bekir Çınar (Epoka University)
Assoc. Prof. Dr. Bekir Günay (İstanbul University)
Assoc. Prof. Dr. Bezen Balamir Coşkun (Gediz University)
Asst. Prof. Dr. Abdurrahman Işık (Nigerian Turkish Nile University)
Asst. Prof. Dr. İbrahim Keleş (International Atatürk Alatoo University)
Asst. Prof. Dr. Ramazan Kılınç (University of Nebraska at Omaha)
Organizing Committee

Prof. Dr. Abdulkadir ŞENGÜN (Rector)

Prof. Dr. Muhammet KÖSECİK (Vice Rector, Dean of the Faculty of Economics and
Administrative Sciences)
Assoc. Prof. Dr. Yavuz KAHRAMAN (Head of the Department of Business
Administration, Chairman of the Congress Organising Committee)
Assoc. Prof. Dr. Ercan SANCAK
Assoc. Prof. Dr. Erkan DEMİRBAŞ
Asst. Prof. Dr.Burcu SARI KARADEMİR
Asst. Prof. Dr. Hamide ÖZYÜREK
Asst. Prof. Dr. Yunus AKÇALI
Asst. Prof. Dr. Yüksel NİZAMOĞLU
Research Assistant Fatih TAHANCI
Research Assistant Kağan KARADEMİR
Research Assistant Merve ŞAHİN
Research Assistant Mert VAROL
Research Assistant Müberra İSKENDER
Research Assistant Selim ÇIN
Research Assistant Serpil ÖZULU
Research Assistant Togay BAYRAM
Research Assistant Zeynep Elif KOÇ
Graduate Student Aslıhan TANRIVERDİ
Graduate Student Hasan HAKSES
Graduate Student Hilal Can AVŞAR
Graduate Student Mesud Hamza HASGÜR
Graduate Student Samed AKTAŞ
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS

Çin’in  Yumuşak  Güç  Politikalarının  Uluslararası  Arenada  Mevcut  Durumu  ve  Geleceği
,
Kaan  Devecioğlu  1  Melih  Ertuğrul  Yılmaz  2

Özet

Çin   son   yıllarda   gerek   büyüyen   ekonomisi   gerekse   de   yumuşak   güç   politikaları   bağlamında   yapmış   olduğu  
yatırımlarla,   uluslararası   arenada   hem   bir   tehdit   hem   de   önemli   bir   fırsat   olarak   görülmektedir.   Bununla   birlikte,  
Çin’in  askeri  yatırımları  ve  büyük  nüfusu  açısından  bakıldığında,  uluslararası  siyaset  de  yaşanacak  güç  mücadelesin  
de   göz   ardı   edilemeyecek   bir   güç   olduğu   da   tartışılmaz   bir   gerçektir.   Çin,   soğuk   savaş   döneminden   çıkardığı  
derslerle   yumuşak   güç   olgusunu   siyasi   düzlemde   keşfetmiştir.   Özellikle   21.   yüzyılın   başlangıcından   günümüze  
yumuşak  güç  kavramı  Çinli  siyaset  yapıcılarının  söylemlerinde  yer  almaya  başlamıştır.  Çalışmada  bu  söylemlerden  
hareketle  Çin’in  yumuşak  güç  politikası,  kısıtları  ve  avantajları  cihetiyle  uluslararası  arenada  geçerliliği  ve  geleceği  
değerlendirilecektir.  Bu  çalışmanın  araştırma  soruları;  Çin’in  yumuşak  gücünün  kısıtları  nelerdir  ve  bu  kısıtlar  nasıl  
aşılır?  Çin  açısından  yumuşak  güç  politikası  niçin  önemlidir  ve  2050’ye  giden  süreçte  Çin’in  dünya  siyasetindeki  yeri  
ne   olur?   Bu   çalışmada,   öncelikle   teorik   arka   planı   oluşturmak   suretiyle   güç,   sert   güç   ve   yumuşak   güç  
tanımlanacaktır.   Ardından   Joseph   Nye’ın   ortaya   koyduğu   kültür,   dış   politika   ve   siyasi   değerler   olan   yumuşak   gücün  
kaynakları  bağlamında,  Çin’in  yumuşak  güç  siyasetinin  var  olan  durumu  ve  geleceğe  yansımaları,  araştırma  soruları  
çerçevesinde   değerlendirilecektir.   Sonuç   bölümünde   ise   elde   edilen   veriler   tartışılacak   ve   bir   öngörüde  
bulunulacaktır.
Anahtar  Kelimeler:  Çin,  Dış  Politika,  Kültür,  Siyasi  Değerler,  Yumuşak  Güç.

Abstract

China   is   seen   as   a   threat   in   the   international   arena.   But   it   is   also   seen   as   an   opportunity.   China's   economy   has  
grown  in  recent  years  and  it  has  made  significant  investments  in  soft  power  policy.  China's  military  investment  and  
a  large  population  cannot  be  ignored  to  make  the  struggle  for  power  in  international  politics.  China  has  achieved  
important   results   from   the   Cold   War   and   also   discovered   the   concept   of   soft   power.   Chinese   politicians   have  
begun  using  the  concept  of  soft  power  since  2000.  This  study  will  examine  the  advantages  and  disadvantages  of  
China's   soft   power   policy.   Furthermore,   we   will   investigate   the   validity   and   future   of   China's   soft   power   in   the  
international   arena.   In   this   study,   primarily   by   creating   theoretical   background   of   power,   hard   power   and   soft  
power   will   be   defined.   Then,   Nye   's   soft   power   sources   (culture,   foreign   policy,   political   values)   will   be   analyzed   in  
the  study.  The  dates  obtained  will  be  discussed  in  the  conclusion  section  and  will  be  used  to  make  a  prediction.
Keywords:  China  ,  Cultural  ,Foreign  Policy,  Political  Values  ,  Soft  Power

1
Turgut   Özal   Üniversitesi   Sosyal   Bilimler  
  Enstitüsü,   Siyaset   Bilimi   ve   Uluslararası   İlişkiler   Yüksek   Lisans  
Öğrencisi,  kaandevecioglu@yahoo.com.
 
2
Turgut   Özal   Üniversitesi   Sosyal   Bilimler  
  Enstitüsü,   Siyaset   Bilimi   ve   Uluslararası   İlişkiler   Yüksek   Lisans  
Öğrencisi,  m.ertugrulyilmaz@gmail.com.
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS

Giriş

Güç,  uluslararası  ilişkiler  bağlamında  bir  devletin  istediği  sonuçlara  ulaşabilmesi  için  başkalarının  davranışlarını  
yönlendirebilme   yeteneğidir.   Bu   tanımdan   hareketle   gücü   sert   güç   ve   yumuşak   güç   olarak   ikiye   ayırabiliriz  
(Demirtepe  ve  Özertem,  2013:  97).

Sert   güç   kavramının   uluslararası   ilişkiler   bağlamında   tanımı;   bir   devletin,   diğer   devletler   üzerinde,   normal  
şartlar   altında   yapamayacağı   şeyleri   tehdit   ederek   veya   ödüllendirerek   yaptırabilme   kapasitesi   olarak  
tanımlanabilir.   Daha   açık   ifadeyle   sert   güç,   ulaşılmak   istenen   hedefe   sopa(askeri/ekonomik)   ve   havuç(ödül)  
politikaları   ile   ulaşabilme   kapasitesi   olarak   da   açıklanabilir.   Bunlar   sert   gücün   ana   unsurlarıdır   (Nye,   2005:   14).  
Açıklamalardan   hareketle   sert   gücün   çabuk   ele   geçirilebilecek   bir   kavram   olduğunu   söylememiz   yanlış  
olmayacaktır.

Yumuşak   gücü   ise   Nye,   devletler   konteksinde   başkalarının   tercihlerini   yönlendirebilme   becerisi   olarak   tanımlar  
ve  “gücün  ikinci  yüzü”  olarak  adlandırır.  Bu  bağlamda  bir  ülke  dünya  siyasetinde  istediği  sonuçlara  ulaşabilir;  çünkü  
onun  değerlerine  refah  seviyesine  ve  popüler  kültürüne  hayranlık  besleyen  ülkeler  onu  takip  etmek  isterler  (Nye,  
2005:  14).  Yani  bu  durum,  bir  ülkenin  uyguladığı  politikaların,  başka  ülkeler  nezdinde  çekicilik  atfetmesi  durumuna  
karşılık  gelmektedir.  Fakat  yumuşak  güç,  sert  güç  gibi  çabuk  elde  edilemez.  Yumuşak  gücü  elde  etmek  için  ülkelerin  
uzun   süre   çalışması   ve   bir   strateji   izleyerek   nihai   hedefe   varması   gerekmektedir.   Nye,   bir   ülkenin   başarılı   bir   dış  
politikaya  sahip  olabilmesi  için  her  ikisinin  de  bünyesinde  olması  gerektiğini  vurgulamakta  ve  buna  da  “akıllı  güç”  
ismini  vermektedir.

Çin,   etkileyici   tarihsel   arka   planı,   köklü   devlet   geleneği,   büyük   nüfusu   ve   son   yıllarda   hızla   gelişmekte   olan  
ekonomisiyle   uluslararası   siyasette   dikkatleri   üzerine   toplamaktadır.   Çin   soğuk   savaştan   aldığı   derslerle   siyasi  
düzlemde   yumuşak   güç   siyasetinin   önemini   keşfetmiştir.   Çin,   bu   keşfini   yükselişine   paralel   olarak   ortaya   çıkan  
tehdit   algısını   düşürmek   ve   uluslararası   siyasette   gücünü   arttırmak   için   dış   politika   enstrümanı   olarak   kullanma  
çabasındadır.  Bu  bağlamda,  21.  Yüzyılın  başından  itibaren  Çinli  siyasiler  yumuşak  gücü  ulusal  ve  uluslararası  toplum  
karşısına   çıktıklarında   vurgulamışlardır.   Fakat   rejimin   otoriter   yapısı   yumuşak   güç   politikası   bağlamında   Çin’in  
kısıtlarını  da  oluşturmaktadır.

Uluslararası   sistemdeki   Çin’in   yükselen   olumlu/olumsuz   imajı,   yumuşak   güç   perspektifinden   literatürde   çok  
fazla   tartışılmamıştır.   Literatürde   daha   çok   Çin’in   yumuşak   güç   politikasının   sınırlılıkları,   büyüyen   ekonomisinin  
uluslararası   siyasette   süper   güç   haline   getirip   getirmeyeceği   gibi   mevcut   durumu   değerlendiren   ve   geleceğe   dair  
dar  önermeleri  içeren  konular  tartışılmıştır.   Ayrıca  dünyada  yaşanan  son  olayların  da  Çin’in  yumuşak  gücüne  etki  
doğurduğu  açıktır.  Fakat  yaşanan  olaylar  henüz  taze  olduğu  için  literatüre  yansımamıştır.  Bu  nedenle,  uluslararası  
ilişkiler  literatüründe  özellikle  Çin’in  son  on  yılda  yumuşak  güç  kavramına  ağırlık  vermesiyle  gelecek  yıllarda  mevcut  
konjonktürde  nasıl  bir  değişim  olacağı  üzerine  tartışmaların  eksik  olması  literatürde  bir  boşluk  oluşturmaktadır.  Bu  
çalışma,  söz  konusu  boşluğu  doldurmayı  amaçlamaktadır.

Bu  çalışmada,  iki  ana  soruya  cevap  aranmaktadır.  Çin’in  yumuşak  gücünün  kısıtları  nelerdir  ve  bu  kısıtlar  nasıl  
aşılır?  Çin  açısından  yumuşak  güç  niçin  önemlidir  ve  önümüzde  ki  yıllarda  Çin’in  dünya  siyasetindeki  yeri  ne  olur?

Bu   makalede,   öncelikle   teorik   arka   planı   oluşturmak   amacıyla   güç,   sert   güç   ve   yumuşak   güç   tanımlanacaktır.  
Ardından   Joseph   Nye’ın   ortaya   koyduğu   kültür,   dış   politika   ve   siyasi   değerler   olan   yumuşak   gücün   kaynakları  
bağlamında,   Çin’in   yumuşak   güç   siyasetinin   var   olan   durumu   ve   geleceğe   yansımaları,   araştırma   soruları  
çerçevesinde   değerlendirilecektir.   Sonuç   bölümünde   ise   elde   edilen   veriler   tartışılacak   ve   geleceğe   dair   bir  
öngörüde  bulunulacaktır.

518
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS
Güç  ve  Unsurları

Yumuşak   güç   politikasının   anlaşılması   açısından   tanımsal   arka   planını   bilmek   gerekir.   Bu   nedenle   güç   ve  
unsurlarının  detaylı  bir  şekilde  ele  alınması  gerekmektedir.  Gücün  fiziki  ve  ruhi  manada  farklı  tanımları  mevcuttur.  
Bu   açıdan   Türk   Dil   Kurumu   sözlüğüne   bakıldığında   gücün   on   bir   tanımının   yapıldığı   görülmektedir.   Bunlardan  
konumuzu   yakinen   ilgilendiren   tanımlara   baktığımızda   ilki;   “bir   olaya   yol   açan   her   türlü   hareket,   kuvvet,   takat”  
diğeri   ise   “Siyasi,   ekonomik,   askerî   vb.   bakımlardan   etki   ve   önemi   büyük   olan   devlet,   devletler   topluluğu”  
şeklindedir  (http://tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.53724f23be3670.55887468,  
Erişim  Tarihi:  16  Ocak  2016).  Tanımlardan  da  görüldüğü  üzere  güç  sadece  fiziki  bir  kavram  değil,  aynı  zaman  da  ruhi  
bir  nitelikte  taşımaktadır.  Siyaset  bilimi  ve  uluslararası  ilişkiler  açısından  da  güç  kavramı  tek  boyutlu  bir  anlam  ifade  
etmez.   Çünkü   ülkelerin   sahip   olduğu   askeri   ekipmanlar   gibi   kültürel   değerleri   de   gücün   unsurları   olarak  
sayılmaktadır.   Bu   nedenle   siyaset   bilimi   açısından   da   gücün   tek   boyutlu   bir   kavram   olmadığını   söylememiz   yanlış  
olmayacaktır.

Bu   bağlam   da   siyaset   bilimi   açısından   güç   Keohane   ve   Nye’a   göre   en   net   ifadeyle   “bir   aktörün   başkalarının  
normal   şartlar   altında   yapmayacağı   şeyleri   yaptırabilme   veya   doğabilecek   sonuçlar   üzerinde   kontrol   sahibi   olma  
kapasitesi”   şeklinde   tanımlanabilir   (Keohane   ve   Nye,   1989:   11).   Yapılan   bu   tanıma   göre,   siyaset   bilimi   açısından  
gücü  sert  güç  ve  yumuşak  güç  olarak  ikiye  ayırabiliriz.

Sert  Güç

Sert   güç   kavramının   siyaset   bilimi   açısından   tanımı;   bir   devletin,   diğer   devletler   üzerinde   normal   şartlar   altında  
yapamayacağı   şeyleri   tehdit   ederek   veya   ödüllendirerek   yaptırabilme   kapasitesi   olarak   tanımlanabilir.   Daha   açık  
ifadeyle   sert   güç,   ulaşılmak   istenen   hedefe   sopa(askeri/ekonomik)   ve   havuç(ödül)   politikaları   ile   ulaşabilme  
kapasitesi   olarak   da   açıklanabilir.   Açıklamalardan   hareketle   sert   gücün   çabuk   ele   geçirilebilecek   bir   kavram  
olduğunu  söylememiz  yanlış  olmayacaktır.  Çünkü  sert  güç,  bir  devletin  ekonomik  seviyesinde  ki  gelişmişlik  düzeyine  
bağlıdır.  Eğer  ekonomisi  gelişmiş  bir  devlet  sert  gücünü  geliştirmek  istiyorsa  bunu  (göreceli  olarak)  kısa  sürede  ve  
büyük  oranda  başarabilir.

Sert   gücü   kullanan   devletlerin   uygulayacağı   iki   tür   yaptırım   söz   konusudur.   Bunların   ilki,   baskıcı   diplomasi,  
ikincisi  ise,  askeri  güçtür.  Sert  gücü  kullanan  ülkeler  bu  enstrümanlar  ile  istenilen  çıktıya  genellikle  ulaşırlar.  Bir  ülke  
bahse   konu   enstrümanları   diğer   ülkelere   uygulamak   istiyor   ise   bu   konuda   belli   bir   birikime   sahip   olması   gerekir.  
Yani  maddi  güç  unsurlarına  sahip  olunmalıdır.  Bu  nedenle  sert  güç,  söz  konusu  enstrümanların  ne  denli  geliştirilmiş  
olduğuna  bağlı  olarak  anlık  etki  oluşturabilir.

Yumuşak  Güç

Ülkeler,   yumuşak   güç   kavramını   sert   güç   kadar   çabuk   elde   edemezler.   Çünkü   yumuşak   güç,   daha   soyut   ve  
bakiyeye   dayanan   bir   kavramdır.   Bu   nedenle   devletler   açısından   yumuşak   gücün   kazanımı   uzun   zaman   almaktadır.  
Yumuşak   güç   en   net   ifadeyle,   ülkelerin   tarihindeki   kültürel   bakiyesinin   bugüne   yansıması   olarak   tanımlanabilir.  
Yani,   tarihsel   bir   süreklilik   gerektirir.   Bunun   yanında   dış   politika   da   ve   siyasi   rejim   bağlamında   diğer   devletleri  
etkileyebilme,   onları   kendisine   imrendirebilme   yetisi   olarak   da   ifade   edilebilir.   Bu   bağlam   da   var   olan   tarihsel  
süreklilik  yumuşak  gücün  şekillendirilmesin  de  önemli  bir  rol  oynamaktadır  (Nye  2005:  15).

Nye’a   göre   yumuşak   güç,   gücün   ikinci   bir   yüzünün   tecellisidir.   Yani   uluslararası   siyasette   ulaşılmak   istenen  
çıktılara,   bir   tek   sert   güçle   değil;   diğer   devletlerin,   bir   devletin   değerlerine   duyduğu   sempatinin   ve   o   devletin   sahip  
olduğu   refaha   ulaşabilme   isteğinin   oluşturacağı   imrendirme   gücüyle   de   ulaşılabilir.   Örneğin;   bir   ülke   dünya  
kamuoyunun   gündemini   belirleyip,   diğer   ülkelerin   tercihlerini   istediği   şekilde   değiştirebilmesi   şeklinde   tasnif  
edebiliriz.   Bu   perspektif   den   yumuşak   güç,   bir   uluslararası   aktörün,   sahip   olduğu   değerleri   diğer   seçeneklerden  
daha  önde  tutabilme  kapasitesi  ile  ilgilidir.

519
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS

Bu  bağlam  da  yumuşak  gücün  kaynakları  kültür,  siyasi  değerler  ve  dış  politikadır.  Nye,  bir  ülke  için  bu  üç  unsuru  
ele   alırken;   kültürünün,   üçüncü   ülkeler   nezdinde   çekici   olmasının   gerektiğini;   siyasi   değerler   noktasında,   dış  
siyasette  vurgulanan  değerlere  iç  politikada  da  uygulanması  gerektiğine  ve  son  olarak  dış  politikada  ise  uluslararası  
toplum  nezdinde  kabul  gören  meşru  ve  ahlaki  değerlere  uygun  yaşanması  gerektiğini  vurgulamaktadır  (Nye,  2005:
20).

Çin  özellikle  1990’lı  yıllardan  günümüze  siyasi  düzlem  de  yumuşak  gücün  dış  politikada  ki  önemini  keşfetmiştir.  
Buradan   hareketle   çalışmamızda,   Çin’in   yumuşak   gücü   keşfini,   Joseph   Nye’ın   “yumuşak   gücün   üç   unsuru”   olarak  
ortaya  koyduğu  kültür,  dış  politika  ve  siyasi  değerler  çerçevesinde  değerlendirilecektir.

Çin’in  Yumuşak  Gücü  Keşfi

Gelişiminin   büyük   bölümünü   tamamlamış   her   devletin   istediği   gibi,   Çin   de   “yumuşak   güç”   olgusuna   sahip  
olmak  istemektedir.  Bu  bağlam  da  1990’lı  yıllardan  itibaren  yumuşak  güç,  Çinli  aydınların  gündeminde  yer  almaya  
başlamıştır.   Bu   süreçte,   akademik   nitelikte   makaleler   yazılmış   ve   tartışılmıştır.   Özellikle   21.yy   ile   birlikte   Çin  
yönetimi,   artan   ekonomik   ve   askeri   gücüne   paralel   olarak   siyasi   düzlemde   yumuşak   güç   politikalarının   ne   denli  
önemli  olduğunu  keşfetmiştir.  2002  yılında  devlet  başkanlığına  Hu  Jintao’nun  gelmesiyle  yumuşak  güç  kavramı  da  
Çinli  yöneticilerin  gündemin  de  yer  almaya  başlamıştır  (Nye  ve  Wang,  2009:  19).

Joseph  Nye’ın  tanımladığı  yumuşak  güç  kavramının,  Çinli  politika  yapıcıları  ve  düşünürleri  arasında  popülerlik  
kazanmasının   nedeni   olarak;   “Çin   tarihi   ve   kültürel   arka   planında   bulunan   konfüçyanizm   anlayışının   yattığı”   ileri  
sürülmektedir.  Çünkü  bu  düşüncenin  altında,  fiziksel  güçten  ziyade  ahlaki  güç  ile  egemenliğini  sağlayan  kral  anlayışı  
yatmaktadır.   Dolayısıyla   yumuşak   güç   kavramı,   Çin   gibi   köklü   bir   tarihi   arka   plana   sahip   medeniyetin   bünyesinde  
bulunan  potansiyelden  ortaya  çıktığı  da  söylenebilir  (Glasser  ve  Murphy,  2009:  12).

Başka   bir   açıklama   ise,   yumuşak   güç   konseptinin   yaygınlaştığı   konjonktür   vurgulanarak,   Sovyetler   Birliği’nin  
yıkılması   ertesinde,   Çin   kamuoyun   da   büyük   güçlerin   uluslararası   arenada   büyümelerinin   ve   küçülmelerinin  
nedenleri   üzerine   yoğun   tartışmalar   gerçekleşmiştir.   Bahse   konu   bu   tartışmalar,   bir   zamanlar   ABD   karşısında  
uluslararası   hegemonya   mücadelesi   veren   Sovyetler   Birliği’nin,   bu   mücadeleyi   gerçekleştirirken   yumuşak   güç  
kavramını   dikkate   almamasından   dolayı   soğuk   savaşı   kaybettiğine   işaret   edilmektedir.   Bu   nedenle   Çinli   yönetici  
elitler  ve  akademisyenler  uluslararası  arenada  Çin’in  büyüyen  bir  aktör  olarak  benzeri  bir  akıbete  uğramaması  ve  
küresel  etki  alanını  devam  ettirebilmesi  için  sert  gücün  yanı  sıra  yumuşak  güce  de  önem  vermesi  gerektiği  konusu  
üzerinde  mutabıktırlar  (Glasser  ve  Murphy,  2009:  12,13).

Bununla   birlikte   Çin’in   yumuşak   güce   ilgisinin   altında   farklı   nedenler   yatmaktadır.   Bunlardan   en   önemlisi  
Joshua   Kurlantzick’in   açıklamasıdır.   Kurtlantzick’e   göre,   Pekin   yönetiminin   yumuşak   güce   önem   vermesinin   nedeni,  
dünya   kamuoyun   da   oluşan   bölgesel   sorunlar   da   saldırgan   ve   ilişki   kurulması   zor   ülke   Çin,   algısını   değiştirmektir  
(Kurlantzick,  2011).  Kurlantzick’in  bu  yorumunu  birçok  uzman  desteklemekle  birlikte  Çin’in  yumuşak  güç  politikaları  
vasıtasıyla   ekonomik   kaynaklarını   arttırma,   bölgesinde   meydana   gelen   sorunlar   karşısın   da   konumunu   güçlendirme  
ve   ABD’nin   etkisini   zayıflatmaya   yönelik   bir   strateji   geliştirdiğini   eklemektedirler   (Demirtepe   ve   Özertem,   2013:  
102).  Diğer  bir  kısım  yorumcular  ise  Çin’in  kendi  ülkesinde  meydana  gelen  meşruiyet  krizini  aşmak  için  yumuşak  güç  
politikalarına  yöneldiğini  öne  sürmektedir  (Kalathil,  2011:  3).

“Çin’in   yumuşak   güç   politikalarında   Çinli   yöneticileri   hangi   amacın   öne   çıktığından   çok,   bu   politikaların   iç   ve   dış  
politik  bağlamı  ilgilendirmektedir.  Bu  politikalar,  uzun  döneme  yayılmış  bir  stratejiyi  benimseyen  bir  devlet  aklının  
ürünüdür.”  Çin’in  yumuşak  güç  politikaları,  2003  yılında  dış  politika  uzmanlarının  bir  araya  gelmesiyle  çizilen  yeni  
bir  yol  haritası  çerçevesinde  şekillenmiştir.  Bu  yol  haritasında,  dış  dünyada  Çin’e  yönelik  olan  tehdit  algısını  revize  
etmek   ve   Çin’in   yükselişine   imkân   sağlama   kararı   alınmıştır.   Bu   bağlam   da   söylem   değişikliğine   gidilmiştir  
(Demirtepe   ve   Özertem,   2013:   102).   2007   yılına   gelindiğin   de   ise   Çin   Komünist   partisi   17.   Kongresin   de   devlet  
başkanı   Hu   Jintao   yaptığı   konuşma   da   yumuşak   güç   konusun   da   ülkenin   daha   fazla   yatırım   yapması   gerektiğini  
belirtmiştir.  Bu  konuşmanın  ardından  yumuşak  güç  politikaları  için  ulusal  bütçeden  milyarlarca  dolar  kaynak

520
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS
ayrılmıştır   (Nye,   2015,   http://www.nytimes.com/2012/01/18/opinion/why-­‐china-­‐is-­‐weak-­‐on-­‐soft-­‐
power.html?_r=0,  Erişim  Tarihi:  20  Ocak  2016).  

Çin’in  Yumuşak  Güç  Politikalarının  Üç  Boyutu

Bu  bölüm  de  Çin’in  yumuşak  güç  politikaları  ve  gelecekte  Pekin  yönetiminin  uluslararası  arenada  rolünü,  Nye’in  
yumuşak   gücün   üç   boyutu   olan   kültür,   dış   politika   ve   siyasi   değerler   tasnifi   bağlamında   değerlendirilecektir.   Bu  
tasniften   hareketle,   alt   başlıklarda   Çin’in   yumuşak   güç   politikaları,   sınırlılıkları   ve   gelecekteki   rolü   ayrıntılı   olarak  
açıklanacaktır.

Kültür

Çin   yönetimi   tarafından,   kültürel   enstrümanlar   bağlamında   ilk   olarak   devletin   tarihi   arka   planının   çekiciliği  
çerçevesinde  oluşturulan  politikalar  geliştirilmiştir.

2006   yılın   da   Kültürel   Gelişim   Ulusal   Planında   Çin   kültürünü   dünyaya   yayma   ve   kültürel   ürünlerini   dünyadaki  
tüm  ürünlerin  karşısın  da  öne  çıkarma  hedefiyle  yeni  bir  dışa  açılım  planı  ortaya  konmuştur.  Örneğin;  uluslararası  
festivaller  gibi  organizasyonlarda  Çin  kültürel  ürünlerinin  görünürlüğünü  artırmak  için  teşvik  hedefi  benimsenmiştir.  
Nitekim  2004  yılın  da  Fransa’da,  2007  yılında  Rusya’da  ve  2012  yılında  da  Türkiye’de
1
(http://turkish.cri.cn/2012year/home.htm,  Erişim  Tarihi:  21  Ocak  2016)  Çin  yılı  ilan  edilmiştir.  Bunun  yanında  2008  
Pekin   olimpiyatları   ve   2010   Şanghay   World   Expo   gibi   küresel   organizasyonlar   aracılığıyla   Çin   kültürünü   dış   dünyaya  
tanıtma  bağlamın  da  bir  platform  olarak  kullanılmıştır.  

Bunun   yanı   sıra   kültürel   bağlam   da   Çin,   dilini   ve   kültürünü   dünyaya   yaymak   amacıyla   Konfüçyüs   enstitüleri  
kurmuştur.   Dünyanın   126   ülke   ve   bölgesinde   480   Konfüçyüs   enstitüsü   ve   851   Konfüçyüs   sınıfı   bulunmaktadır.  
Bunun   yanı   sıra   2004   yılından   günümüze   kayıtlı   öğrencilerin   sayısı   3   milyon   450   bini   bulmuştur.   Çin’in   uygulamış  
olduğu   bu   politika   ile   bugün   dünyada   yaklaşık   100   milyon   kişi   Çince   öğrenmiş   ve   Avrupa   Birliği   ülkeleri,   Çince  
öğretimini   milli   eğitim   sistemlerine   dahil   etmiştir   (https://www.confucius.ucla.edu/about-­‐us/confucius-­‐institutes-­‐
worldwide   ,   Erişim   Tarihi:   22   Ocak   2016).   Fakat   son   yıllarda   dünyada   Çin’in   kurmuş   olduğu   Konfüçyüs   enstitüleri  
üzerinde  birtakım  olumsuz  tartışmalar  vardır.  

Özellikle   ABD’de   Akademik   özgürlüğe   etkisi   ve   şeffaflık   konularında   eleştiriler   getirilmektedir.   Bu   iddialara  
karşılık   Çin   Dışişleri   Bakanlığı   Sözcülerinden   Hua   Chunyun,   dünya   genelindeki   söz   konusu   enstitülerin   ev   sahibi  
üniversiteler   tarafından   gönüllü   kurulduğu,   bu   merkezlerin   Çin   dilini   öğrenme   ile   akademik   ve   kültürel   değişimi  
teşvik   ettiğini   ifade   etmiştir.   2014’ün   Aralık   ayında   ABD   Temsilciler   Meclisi   Dış   İlişkiler   Komitesi,   ABD  
üniversitelerinde   Çin'in   etkisinin   akademik   özgürlüğe   tehdit   oluşturup   oluşturmadığı   ve   özellikle   de   Konfüçyüs  
Enstitüleri   tartışılmıştır.   Bu   toplantıların   sonucunda   ise   enstitülerin,   Çin   Komünist   Partisi’nin   siyasi   amaçlarına  
hizmet   ettiği   ifade   edilmiştir.   Sözcü   Hua   ise   bu   iddialara   karşılık,   tüm   sınıf   ve   kültürel   faaliyetlerin   açık   ve   şeffaf  
olduğunu,  Çin’in,  ABD  tarafının  istekleri  doğrultusunda  öğretmen  ve  öğretim  materyallerini  sağladığını  ve  akademik  
özgürlüklere  müdahale  olmadığını  savunmuştur.  Hua  ayrıca,  herkesin  birlikte  çalışarak,  önyargıları  kaldırmasını  ve  
ortak  çalışmayla  daha  iyi  dostluk  köprüleri  kurup,  bunları  daha  güçlü  hale  getirmesini  arzuladığını  dile  getirmiştir.  
Bunun   yanı   sıra   bu   enstitülerin   ABD’de   casusluk   faaliyetlerinde   bulunduğu   üzerine   tartışmalarda   vardır.   Bugün  
gazetesinin   yaptığı   habere   göre,   Konfüçyüs   Enstitüleri,   endüstriyel   ve   askeri   casusluk   için   bir   araç   olmasının   yanı  
sıra,  yurt  dışında  okuyan  Çinli  öğrencileri  gözetlemek  amacına  hizmet  ettiği  iddia  edilmektedir.

Çeşitli  ülkelerin  istihbarat  servislerinin  Konfüçyüs  Enstitüleri’ni  araştırdığı  da  kaydedilmektedir.  Batılı  yetkililer,  
Konfüçyüs   Enstitüleri’nin   gayri   resmi   olarak   Çin   hükümetinin   temelde   kendi   kisvesine   göre   çalışacak   akademik  
kurumları  sindirmeye  ve  ayrıca  üniversitelerin  yerleşkelerine  sızarak,  kendi  aleyhine  nelerin  olduğunu  öğrenmesi

1
 Takip  eden  yıllarda  ise  Çin’de  bahse  konu  ülkelerin  yılı  ilan  edilmiştir.
521
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS

için  de  bir  casusluk  aracı  olduğu  ileri  sürülüyor.  2013  yılında  Pekin  Üniversitesi’nde  görevine  son  verilen  tanınmış  
Çinli  profesör  ve  muhalif  Xia  Yeliang,  Çin  ile  akademik  değişim,  casus  misafir  akademisyen  gibi  gizli  riskler  taşıdığı  
konusunda   uyarı   yaptığı   belirtilmektedir   (http://www.bugun.com.tr/son-­‐dakika/cince-­‐ogrenenlerin-­‐sayisi-­‐100-­‐-­‐  
haberi/1384178,  Erişim  Tarihi:  23  Ocak  2016).  

Bunun  yanı  sıra  kültürel  ve  akademik  nitelikli  değişim  programları  ile  yabancı  diplomatlar  ve  basın  mensupları  
için   eğitim   programları   organize   edilmektedir.   Bu   bağlamda   eğitimin   kalitesini   artırmak   adına   gelişen   teknolojiye  
paralel   olarak   büyük   çapta   maddi   yatırımlar   yapılmaktadır.   Her   geçen   yıl   bütçeden   eğitim   için   ayırılan   pay   artış  
göstermiştir   (http://english.peopledaily.com.cn/203691/7756259.html,   Erişim   Tarihi:   23   Ocak   2016).   Bunun   yanı  
sıra  Çin  insan  kapasitesinin  niteliğini  arttırmayı  da  hedeflemektedir.  

Çin  dünya  kamuoyun  da  olumlu  bir  algı  oluşturmak  adına  medya  araçlarını  kullanmaktadır.  Bu  çerçeve  de  CCTV  
kanalı   ve   Xinhua   gibi   resmi   medya   kuruluşlarını   uluslararası   platforma   çıkarmaktadır.   Bu   amacı   sağlamak  
doğrultusun   da   ise   her   bir   medya   organı   için   1,5   milyar   dolar   bütçeden   kaynak   aktarılmıştır.   Bu   kanalların   dünya  
platformun   da   sloganları   ise   “Çin   ve   dünya   hakkında   bilgilere   açılan   pencereniz”   şeklindedir.   Bu   bağlam   da   Çin,  
dünyada   oluşan   batı   medyası   hegemonyasına   bir   alternatif   oluşturma   peşindedir.   Ayrıca   Çin,   özellikle   diplomatik  
ilişkilerinin  sıkı  olduğu  ülke  medyaları  ile  işbirliği  yaparak  batı  medyasına  alternatif  bir  blok  oluşturma  eğilimindedir.  
Bu   bağlam   da   söz   konusu   ülkelerin   gerek   maddi   unsurları   bağlamında   gerekse   de   nitelikli   beşeri   elemanların  
yetiştirilmesi   bağlamında   destek   sağlanmaktadır.   Özellikle   Latin   Amerika,   Afrika   ve   Güney   Asya   gibi   ülkelerin  
medyaları   üzerin   de   kültürel   hegemonya   kurma   eğilimindedir   (Douglas   ve   Mosher,   2010:   4).   Bunun   yanın   da   Çin  
filmleri  ve  modern  pop  müziği  yoğunlukla  Güney  Asya  ülkelerine  kültürel  ihraç  ürünü  olarak  yaygınlaştırılması  adına  
teşvik   sağlanmaktadır.   Sinema   sektörü   bağlamında   da   Çin,   birçok   uluslararası   film   festivallerine   hem   sponsor  
olmakta  hem  de  Çin  yapımlarının  bu  festivallere  katılımlarını  teşvik  etmektedir  (Kalathil,  2011:  6,7).

Dış  Politika

Çin   yönetiminin   yumuşak   güç   siyasetine   dış   politika   bağlamın   da   bakıldığın   da   iki   boyutlu   bir   strateji   izlediği  
görülmektedir.   Yani   bir   taraftan   uluslararası   güçleri   idare   ederken,   diğer   taraftan   da   kolay   üstünlük   kurabildiği  
üçüncü   dünya   ülkelerinde   etkinliğini   artırmaya   çalışmaktadır.   Diğer   bir   ifadeyle   bu   strateji   ile   hedeflenen,   yükselen  
güç   Çin’in   dünyada   var   olan   mevcut   statükonun   tehdidi   olmadığı   minvalin   de   dış   politika   izleyerek   karşılıklı  
bağımlılığı  öne  çıkarmaktadır.  Bu  stratejideki  amaç  Çin’in  barışçıl  yükselişi  algısını  oluşturmaktır.  Bu  bağlam  da  Çin,  
dış   politika   vizyonu   olarak   “uyumlu   bir   dünya   inşa   etmek”   söylemi   çerçevesin   de   geliştirmiş   olduğu   yeni   dış   politika  
vizyonu,   yumuşak   güç   temelli   yükselişin   kaynağını   oluşturmaktadır   (Sheng,   2010:   266).   Çin’in   bu   yeni   dış   politika  
stratejisi  dört  ana  temel  üzerine  kuruludur.  Bunlar;
• Barış  içinde  birlikte  yaşama,
• Karşılıklı  ekonomik  bağımlılık,
• Anlaşmazlıkların  barışçıl  çerçevede  çözümü  için  diyaloğun  arttırılması,
• Barışçıl  kalkınma.

Söz   konusu   söylemle   Çin,   bölgesinde   ve   dünya   da   barışın   ve   istikrarın   korunması   gerektiği   düşüncesini  
pekiştirmektedir   (Bates   ve   Huang,   2006:   21).   Bu   bağlam   da   Çin,   bölgesel   ve   küresel   örgütlerde   aktif   bir   rol  
üstlenmek  için  girişimler  de  bulunmaktadır.  Çin’in  üyesi  olduğu  başlıca  örgütler;
• Asya-­‐Pasifik  Ekonomik  İşbirliği  Örgütü,
• ASEAN,
• Doğu  Asya  ve  Latin  Amerika  İşbirliği  Forumu,
• CICA,
• Şanghay  İşbirliği  Örgütü(ŞİÖ),
• Doğu  Asya  Zirvesi,
• Çin  -­‐  Afrika  İşbirliği  Forumu

522
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS

Pekin   yönetimi,   özellikle   ŞİÖ,   Doğu   Asya   Zirvesi   ve   Çin   –   Afrika   İşbirliği   Forumu   gibi   ABD’nin   alınmadığı   veya  
katılmadığı   bölgesel   ve   uluslararası   organizasyonların   hem   kuruluşunda   hem   de   içerisinde   daha   aktif   bir   rol  
oynamaktadır.  Böylelikle  amaçlarına  daha  rahat  ulaşmaktadır  (Olson  ve  Clyde,  2011:  4).  Bu  nedenle  dış  politika  da  
Çin  yönetimi  dünyada  ABD  ile  ilişkileri  kötü  olan  ülkeler  ile  daha  sıkı  ilişkiler  geliştirmektedir.

Çin,  siyasal  sisteminin  otoriter  kimliğine  karşın  hızla  büyüyen  bir  ekonomiye  sahip  olması  otoriter  bir  sistemle  
yönetilen  3.  Dünya  ülkeleri  tarafından  “rol  model”  olarak  algılanmasını  sağlamıştır.  Soğuk  savaş  sonrası  dönemde  
popülaritesi   artan   Washington   mutabakatına(piyasa   ekonomisi   +   demokratik   rejim)   karşı   pekin  
mutabakatının(piyasa  ekonomisi  +  otoriter  rejim)  ortaya  çıkması  rejim  sarsıntısı  yaşayan  birçok  ülkeye  kurtarıcı  bir  
reçete  işlevi  görmüştür.  Özellikle  2008  yılında  yaşanan  küresel  kriz  de  birçok  Avrupa  ülkesinin  olumsuz  etkilendiği  
sırada  Çin’in  yükselişini  sürdürmesi  Pekin  mutabakatına  karşı  olumlu  bir  etki  oluşturmuştur  (Nye  ve  Wang,  2009:  1).  
Diğer   taraftan   Çin’in   dünyadaki   otoriter   rejimler   ile   yakın   politikalar   geliştirmesi,   onun   uygulamaya   çalıştığı  
sorumluluk  sahibi  yükselen  güç  imajı  karşısında  önemli  bir  kısıt  olarak  durmaktadır.  Özellikle  son  yıllarda  yaşanmış  
olan   Arap   Baharı   sürecinde   halk   hareketlerine   karşı   otoriter   rejimlerin   yanında   durması   bir   örnek   olarak  
gösterilebilir.

Son   dönemde   Çin’in   bu   yükselişiyle   beraber   oluşan   tehdit   algısı,   uluslararası   aktörlerden   çok   bölgesinde  
bulunan   devletleri   endişelendirmektedir.   Nitekim   Çin’in   büyüyen   ekonomisine   paralel   olarak   yaptığı   askeri  
yatırımlar   komşu   ülkeleri   endişeye   sürüklerken,   buna   karşılık   Pekin   yönetimi   tarafından   yapılan   açıklama   “bunlar  
barışçıl   yükselişin   bir   parçası   olarak   değerlendirilmeli”   olarak   belirtilmiştir   (Thompson,   2010).   Fakat   2012   yılında  
doğu   Çin   denizin   de   komşuları   ile   yaşadığı   adalar   sorunun   da   bölge   üzerinde   savaş   uçakları   ve   helikopterleri  
uçurmuş  ve  yeni  savaş  gemisi  ile  gövde  gösterisi  yapmıştır.  Bu  bağlam  da  Çin’in  barışçıl  büyüme  sloganının  etkisiz  
kaldığını   söyleyebiliriz   (http://www.reuters.com/article/2012/03/05/us-­‐china-­‐parliament-­‐security-­‐
idUSTRE82403J20120305,  Erişim  Tarihi:  4  Şubat  2016).  

Uluslararası  ilişkiler  de  dış  politikanın  araçları  olan  ekonomik  ve  askeri  güç,  hem  sert  hem  de  yumuşak  gücün  
unsuru   olarak   değerlendirilebilir.   Örneğin   bir   ülkenin   başka   bir   ülkeye   yapmış   olduğu   kalkınma   yardımları   veya  
yaptığı  yatırımlar  yumuşak  gücün  unsurları  olarak  değerlendirilirken,  ekonomik  yaptırımlar  da  sert  gücün  bir  unsuru  
olarak   değerlendirilebilir.   Ve   ya   askeri   müdahaleler   amacıyla   kullanılan   ordu,   sert   gücün   bir   unsuru   olarak  
değerlendirilebilirken,   bu   durum   barış   müdahaleleri   çerçevesinde   insani   amaçla   kullanılırsa   yumuşak   gücün   bir  
unsuru  olarak  da  değerlendirilebilir  (Berenskoetter  ve  Williams,  2012:  165,168).  Bu  bağlam  da  Çin’in  dış  politikasına  
baktığımız  da  yumuşak  güç  siyasetini  önemsediğini  söyleyebiliriz.  Özellikle  insani  yardım  bağlamın  da  Afrika  ve  Orta  
Doğu  bölgesine  büyük  maddi  ve  manevi  kaynak  aktarmaktadır.  Örneğin  iki  binli  yıllardan  bu  yana  kırk  yedi  Afrika  
devletine   15.000’den   fazla   doktor   gönderilmiş   ve   yaklaşık   180   milyon   hastanın   tedavisi   gerçekleştirilmiştir.   Aynı  
şekilde   Orta   Doğu   ülkesi   olan   Yemene   de   iki   binden   fazla   sağlık   personeli   gönderilmiştir   (Zhengh,   2009:   4).   Çin  
yapmış  olduğu  bu  yatırımları,  uluslararası  organizasyonlara  bağlamaması  nedeniyle  otoriter  yönetimlere  daha  cazip  
gelmesine  yol  açmaktadır  (Demirtepe  ve  Özertem,  2013:  107).

Çin,  soğuk  savaş  sonrasın  da  BM’ye  bağlı  barışı  koruma  misyonlarında  aktif  rol  almaya  başlamıştır.  BMGK’nın  
(Birleşmiş   Milletler   Güvenlik   Konseyi)   daimi   üyesi   olan   Çin,   var   olan   veto   yetkisiyle   çıkarılacak   kararları  
şekillendirebilecek   güçtedir.   Bununla   birlikte   barış   güçlerine   yetki   verme   de   başrol   oynamaktadır.   Aynı   zaman   da  
söz  konusu  barışı  tevdi  etme  misyonlarına  polis  ve  asker  göndererek  hem  katılım  sağlamakta  hem  de  maddi  destek  
vermektedir   (Richardson,   2011:   286).   Ayrıca   BMGK   üyeleri   arasında   barış   misyonlarına   en   fazla   asker   gönderen  
ülke  konumundadır.  Soğuk  savaş  sonrası  dönem  de  yedi  bin  den  fazla  asker  gönderdiği  kayıtlarda  geçmektedir  (Wu  
ve  Taylor,  2011:  137).  Çin’in  bu  politikada  ki  amacı  dünya  da  sorumlu  bir  ülke  imajı  çizmektir.

Siyasi  Değerler

Joseph  Nye’nin  yumuşak  gücün  üç  unsuru  bağlamında  çizdiği  çerçevede,  üçüncü  boyut  olan  siyasi  değerlere,  
Çin’in  yumuşak  gücünün  yumuşak  karnı  diyebiliriz.  Çünkü  rejimin  otoriter  kimliği,  yöneticiler  haricin  de  ülke  de  hiç  
bir  aktör  tarafından  uygun  görülmemektedir.  Bu  minvalde,  son  dönemde  dünyadaki  otoriter  rejimler  de  öne  çıkan
523
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS

demokratikleşme   talepleri,   Çin’in   bu   toplumlar   nezdindeki   çekicilik   kapasitesinin   önünde   önemli   bir   kısıt   olarak  
durmaktadır.  Bu  bağlamda,  Avrasya  ve  Orta  Doğu  coğrafyalarında  demokratikleşme  taleplerinin  daha  yüksek  sesle  
ifade   edildiği   bir   konjonktürde,   siyasal   değerler   bağlamında   Çin’in   yumuşak   güç   politikalarının   bu   toplumlar   için  
cazibe   üretebilmesi   bir   yana,   bu   gerçekliğin   Pekin’in   olumlu   algı   üreten   politikalarının   etki   alanını   daraltması   da  
muhtemel  bir  sonuç  olarak  karşımıza  çıkabilir.

Ayrıca   Çin’in   iç   politikasında   aşması   gereken   bir   takım   sınırlılıkları   vardır.   Çin   yaşadığımız   bu   dönemde   hala  
seçkin   bir   zümre   tarafından   yönetilmektedir.   Çin   Halk   Cumhuriyeti’nin   siyasi   yapısı,   tek   parti   sistemine  
dayanmaktadır.   Bu   sistem   ,   1954   yılından   anayasal   güvenceye   de   alınmış   olup   Çin   Komünist   Partisi   (ÇKP)   ülkenin  
tek  siyasi  hakimi  durumundadır.  Parti  devletle  bütünleşmiş  olup,  devlet  politikası  parti  aracılığıyla  uygulanmaktadır
(http://politikaakademisi.org/2014/12/11/siyasal-­‐sistemler-­‐cin-­‐halk-­‐cumhuriyeti/,  Erişim  Tarihi:  7  Şubat  2016).  
Bununla   birlikte   bu   zümrenin   kariyer   planı,   on   yıllık   periyotlara   ayrılmak   suretiyle   çizilmekte   ve   siyasi   alanda  
rekabet  kültürünün  oluşmasının  önünü  kesmektedir.  Yaşanan  bu  durumu  Çin  halkının  ideal  düşünce  dünyalarında  
var  olan  yaşam  felsefesinin  arka  planı  olarak  düşünülebilse  de;  siyasi  değerler  noktasında  kendisini  cazibe  merkezi  
haline  getirmeyecektir  (Demirtepe  ve  Özertem,  2013:  108).

Çin   yönetici   eliti,   Batıya   karşı   alternatif   değerin   hala   geleneksel   Marksizm   ile   oluşturulabileceğini  
savunmaktadır.   Ülkede   yol   gösterici   ideolojinin,   kültürel   gelişimin,   Marksizm   çerçevesinde   gerçekleştirilebileceği  
düşünülmektedir.  Çin  devlet  başkanı  Hu  Jintao  yaptığı  bir  konuşma  da  SSCB  de  yaşanan  yolsuzluk  siyasi  istikrarsızlık  
gibi  problemlerin  aşılabilmesinin  yolunun  tekrar  Marksizm  den  geçtiğini  vurgulamıştır
(http://china.org.cn/opinion/2011-­‐07/22/content_23048792.htm,  Erişim  Tarihi:  10  Şubat  2016).  

Bunun   yanı   sıra   basında   devlet   tekeli,   internet   sansürü   ve   ideolojik   devlet   anlayışıyla   evrensel   hukuk  
normlarından  uzaklığı  nedeniyle  dünyanın  önde  gelen  ülkeleri  arasındadır.  Ayrıca  ülkesinde  yaşayan  azınlıklara  karşı  
uygulanan   baskıcı   politikalar   da   Çin’in   yumuşak   güç   imajını   bozmaktadır   (Human   Rights   Watch,   2012).   Ülkenin  
takındığı  bu  otoriter  yaklaşım  tarzı  Çin’in  diğer  ülkeler  nezdinde  çekiciliğini  baltalamakla  birlikte,  kendi  çıkarlarına  
uygun  yeni  bir  dünya  düzeni  kurma  planlarını  da  gerçekleştirmesini  olanaksız  hale  getirmektedir  (Pehlivantürk,
2012:  52).

Çin  devleti  dünyada  değişen  dengelere  ve  demokrasi  rüzgârının  üçüncü  dünya  ülkelerinde  dahi  kabul  gördüğü  
bir  konjonktürde  hala  otoriter  yönetim  tarzında  ısrar  etmesi  ve  halkını  baskı  altında  tutmak  suretiyle  dış  dünyada  
da   çekiciliğini   arttırabileceği   düşüncesini   benimsemesi,   yumuşak   güç   potansiyelinin   önünü   kesmektedir.   Bu  
düşünce   yapısının   bir   yansıması   olarak   basında   devlet   tekelinin   oluşturulması,   insan   hakları   savunucularının  
kısıtlanması  ve  yargı  sisteminde  evrensel  hukuk  kurallarının  uygulanmaması  gibi  etmenler  yer  almaktadır.  Bununla  
birlikte   Çin’in   Sincan   ve   Tibet   gibi   bölgelerde   yaşayan   azınlıklar   üzerinde   baskı   kurması   ve   bunu   batı   değerlerinin  
ülkede  empoze  edilmemesi  için  uyguladığını  savunması  fakat  bu  savunusuna  rağmen  bir  batı  ekolünün  yansıması  
olan   liberal   ekonomik   değerlere   haiz   sistemin   parçası   olması   da   önemli   bir   çelişki   olarak   karşımıza   çıkmaktadır  
(Demirtepe  ve  Özertem,  2013:  109).

Yumuşak   güç   bir   ülkenin   sahip   olduğu   kültür,   tarih   ve   değerlerin   sadece   dış   dünyaya   yansıtılması   olarak  
düşünülemez.   Bu   değerlere   aynı   zaman   da   içeride   de   uygun   yaşanılması   gerekmektedir.   Yani   söz   konusu   ülke  
yönetiminin   bu   değerleri   benimsemesi   beklenmektedir.   Bu   nedenledir   ki   yumuşak   gücünü   maksimize   etmek  
isteyen  devlet  toplumuyla  barışık  olmalıdır.  Bu  olguyu  başaran  devlet,  sahip  olduğu  zenginliği  güce  dönüştürebilir.  
Bu  başarı  sadece  devletin  kendi  başarısı  değil,  diğer  devletler  için  de  imrendirme  boyutu  taşımaktadır.  Fakat  kendi  
halkıyla  problemli  olan  devletler  söz  konusu  değerleri  varlığa  dönüştürmede  başarısız  olurlar.  Çünkü  yumuşak  güç,  
devletten  olduğu  kadar  sivil  toplumdan  da  beslenen  bir  unsurdur.

Otoriter  devletlerin  sivil  toplumu  bir  tehdit  olarak  görmesi  ve  bu  organizasyonların  diğer  devletlerle  iletişimini  
sınırlandırması,  küreselleşmenin  yaşandığı  çağımızda  bu  devletlerin  yumuşak  güç  potansiyellerini  engellemektedir.  
Çin  gibi  sivil  toplumun  gelişimini  engelleyen,  baskıcı  politikalar  izleyen  ve  toplumlarının  dünyadaki  diğer  toplumlar

524
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS
ile   iletişime   geçmelerine   sınırlamalar   getiren   rejimlerin,   doğaları   gereği   ABD’nin   ve   dolayısıyla   diğer   demokrasilerin  
hayata  geçirdiği  bu  çekicilik  sermayesinden  mahrum  kalacaklardır  (Demirtepe  ve  Özertem,  2013:  109,110).

Çinli   akademisyenlerin   birçoğu   Çin’in   yumuşak   güç   politikalarının   başarıya   ulaşması   için   ideolojiden   arınmış,  
evrensel   ilkeler   sistemine   akredite   edilmiş   bir   sistem   inşası   gerektiğini   savunmaktadırlar.   Bu   bağlamda   hukukun  
üstünlüğünü,   şeffaf,   hesap   verebilir   devlet   anlayışını   hüviyet   edinmiş   bir   siyasal   rejimin   gerekliliği   üzerinde  
durmaktadırlar.  Yine  bu  değerlerin  yaşama  geçirilebildiği  ölçüde  bir  anlam  ifade  edeceğini  öne  sürmektedirler  (Li,
2008:  305).

Çin’in  Yumuşak  Gücü’nün  Geleceği  Üzerine  Bir  Değerlendirme

Çin   özellikle   soğuk   savaş   döneminden   elde   ettiği   tecrübeler   çerçevesinde   yumuşak   gücün   önemini   siyasi  
düzlemde   keşfetmiştir.   Bu   bağlamda   köklü   tarihi,   gelenekleri,   büyüyen   ekonomisi   ve   askeri   teknolojik   yatırımları  
çerçevesinde   bir   takım   adımlar   atmıştır.   Fakat   bu   adımlar   ülkenin   otoriter   bir   rejim   tarafından   idare   edilmesi  
nedeniyle  Çin’in  yumuşak  güç  kapasitesi  önünde  önemli  bir  kısıt  olarak  durmaktadır.  Yumuşak  güç  kavramının  fikir  
babası   Joseph   Nye,   BBC   haber   sitesi   ile   gerçekleştirdiği   röportajda   da   bu   yöne   dikkat   çekmektedir.   Nye,   “Çin'in  
otokratik   olma   sorunu   var.   Yani   yumuşak   gücü   geliştirmeyi   ne   kadar   isterlerse   istesinler,   sonuçta   asıllarına  
dönüyorlar.   Bunun   iyi   bir   örneği,   Liu   Xiaobo'nun   tutuklanıp   (ödülünü   almak   üzere)   Nobel   Barış   Ödülü   törenine  
gitmesinin  engellenmesi.  Dolayısıyla  dünyanın  dört  bir  yanında  insanlar,  Oslo'daki  törende  boş  bir  sandalye  gördü.  
İşte  bu  tavır,  yumuşak  gücü  inşa  etmez,  aksine  altını  oyar”  demiştir
(http://www.bbc.co.uk/turkce/ozeldosyalar/2011/11/111130_joseph_nye_brics.shtml,   Erişim   Tarihi:   11   Şubat  
2016).  

Bunun   yanı   sıra   Çin,   Yumuşak   güç   potansiyeli   itibarıyla   dünya   ülkeleri   arasında   özellikle   kültür   endüstrisi  
bakımından   zayıftır.   Örneğin,   sinema   sektöründe   Hollywood   ve   Bollywood’a   göre   çok   az   sayıda   film   ihraç  
edilmektedir.  Ve  ya  sivil  toplum  örgütleri  bakımından  da  yine  oldukça  fakir  durumdadır.  Fakat  Çin  yumuşak  gücünü  
arttırmak   adına   oldukça   fazla   çaba   sarf   etmektedir.   Günümüzde   Çin   kültürü   birçok   ülkede   çekici   gelmektedir.  
Bunun   nedeni   ise   son   on   yılda   dünyanın   birçok   bölgesinde   kurulmuş   olan   Konfüçyüs   enstitüleridir.   Bu   enstitüler  
yardımıyla   sadece   dilini   ve   kültürünü   yaymakla   kalmayıp,   aynı   zamanda   uzlaşmacı   dost   ülke   algısı   oluşturmaya  
çalışarak  hakkındaki  korkuları  yatıştırma  yönünde  adımlar  atmaktadır.

Çin’in   tarihi,   kültürü   ve   bölgesel   olarak   geniş   kaynaklara   sahip   bir   ülke   olduğu   doğrudur.   Fakat   bu   perspektif  
den  Çin’in  2050’ye  giden  süreçte  bir  süper  güç  olması  gibi  öngörüler  yapmak  yanlış  olur.  Çin  halen  gerek  ekonomik,  
gerekse   de   diğer   alanlarda   en   büyük   rakibi   olan   ABD’nin   oldukça   gerisindedir.   Ayrıca   Çin’in   “Washington  
Mutabakatına”   karşı   “Pekin   Mutabakatını”   öne   sürmesi   otoriter   rejimler   tarafından   bir   alıcısı   olsa   da,   dünyanın  
2/3’sinin  demokratik  rejime  haiz  olduğu  düşünüldüğünde  çok  bir  mana  ifade  etmeyeceği  de  açıktır.

Pekin’in   otoriter   yönetimi,   şimdiye   kadar   güç   dönüşümü   hedeflerinde   başarılı   olduğunu   söyleyebiliriz.   Örnek  
olarak,   uluslararası   olimpiyatlar   düzenlemek,   son   teknolojik   ulaşım   sistemleri   geliştirmek,   ayrıca   uluslararası  
finansal  krizden  yükselerek  çıkması  gösterilebilir.  Fakat  bu  gelişim  süreci  ne  kadar  devam  edecek  ne  uzmanlar  ne  
de  Çin  siyasi  eliti  kestirememektedir.  Burada  vurgulanması  gereken  Çin’in  siyasi  yapısıdır.  Komünizm  ideolojisinin  
dünyada  bir  geçerliliği  kalmadığı  gerçeğini  Çin  siyasi  elitinin  görmesi  ve  demokratik  hamleler  minvalinde  bir  takım  
adımlar   atılması   gerekmektedir.   Nitekim   siyasi   yapısını   dönüştürmeyen   bir   Çin   uluslararası   arenada   kısıtlı   bir   güç  
olarak  kalacaktır.

Sonuç   olarak   Çin’in   bölgesel   bazda   güçlü   bir   aktör   olarak   kalacağı   fakat   ABD’ye   rakip   bir   aktör   olamayacağı  
söylenebilir.   Fakat   Hindistan   ve   Japonya’nın   Çin’i   dengeleme   çabaları   ve   bu   ülkelerin   ABD’nin   müttefiki   olmaları,  
bölgedeki   diğer   müttefiklerle   birlikte   Amerika’ya   önemli   bir   avantaj   sağlamakta   ve   Çin’i   sorumlu   davranmaya  
zorlamaktadır.

525
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS
Sonuç

Çin,   son   yıllarda   büyüyen   ekonomisiyle   ve   uluslararası   arenada   sürekli   kendini   ön   plan   da   göstermesiyle  
önümüzdeki   yıllarda   uluslararası   güç   çatışmasının   önemli   bir   ekseni   olacağını   göstermektedir.   Çin’in   sadece  
ekonomik   alanda   değil,   aynı   zaman   da   askeri   ve   teknoloji   alanında   da   gerçekleştirdiği   yatırımlar   ile   dünyada  
yarattığı   etkinin   siyasi   alanı   da   kapsayacağı   aşikârdır.   Bundan   dolayı   dünyada   Çin   tehdidi   algısı   oluşmuştur.   Yani  
uluslararası  toplumda  Çin’in  dünyada  tek  egemen  güç  olma  gayretinde  olduğu  algısı  var  olmaktadır.  Bu  manada  Çin  
söz  konusu  tehdit  algısını  azaltmak  için  yumuşak  güç  politikalarına  özellikle  son  on  yılda  önem  vermektedir.  Fakat  
Çin’in  komşularıyla  yaşadığı  problemlerde  çatışmaya  başvurması,  yumuşak  güç  politikasının  önünde  önemli  bir  kısıt  
olarak  durmaktadır.

Yumuşak  güç,  Çin  siyaset  yapıcılarının  gündemine  gelmesinin  en  büyük  nedeni,  konunun  stratejik  boyutudur.  
Yumuşak   güç   politikaları   Çin   düşünsel   hayatına   Soğuk   Savaş   döneminden   sonra   girmiştir.   Bunun   nedeni   SSCB’nin  
yumuşak   gücü   önemsemediği   için   ABD   karşısında   kaybettiğidir.   Bu   nedenle   Çin   yumuşak   güç   siyasetine   defaatle  
önem  vermektedir.  Ayrıca  şunu  da  belirtmek  gerekir  ki  yumuşak  güç,  Çin  açısından  ithal  edilmiş  bir  kavram  değil,  
aksine  kültürel  zenginliğinin  bir  parçasıdır.

Çinli   politika   yapıcılarının   yumuşak   güç   söylemi,   iki   binli   yılların   ikinci   yarısın   da   gerçekleşmiştir.   Bu   söyleme  
paralel   olarak   ulusal   bütçeden   milyarlarca   dolar   kaynak   aktarılmıştır.   Özellikle   kültürel   manada   son   on   yılda  
uluslararası  arenaya  daha  fazla  açılan  Pekin  yönetiminin  amacı,  Batıda  ki  barbar  doğu  algısını  revize  etmek  olarak  
gerçekleşmektir.   Bunu,   hem   eğitim   alanın   da   yatırımlar   yaparak,   hem   de   kültürel   organizasyonlara   katılarak  
yürütmektedir.  Bu  bağlam  da  Konfüçyüs  enstitüleri  açarak  Çin  dili  ve  kültürünü  tüm  dünyada  yaygınlaştırmaktadır.

Yumuşak  gücün  bir  diğer  unsuru  olan  dış  politika  bağlamın  da  Çin  dört  ana  unsuru  esas  almıştır.  Bunlar;  birlik  
içinde  yaşama,  karşılıklı  ekonomik  bağımlılık,  çatışmaları  diyalog  yöntemiyle  çözme  ve  barış  içinde  kalkınma.  Çin  bu  
değerleri   öne   çıkararak   “barış   yanlısı,   sorumluluk   sahibi   ve   işbirliğine   açık   uluslararası   ortak”   algısı   oluşturmaya  
çalışmaktadır.  Bu  bağlam  da  “Washington  mutabakatına”  karşı  “Pekin  mutabakatı”  öne  sürülmüştür.  Özellikle  2008  
finansal  krizinde  batı  ülkelerine  nazaran  büyüyerek  çıkan  Çin,  Pekin  mutabakatının  cazibesini  arttırmıştır.

Ve   yumuşak   gücün   son   unsuru   olan   Siyasi   değerler,   tabiri   caiz   ise   Çin’in   yumuşak   gücünün   yumuşak   karnını  
oluşturmaktadır.  Bunun  nedeni,  siyasi  yönetimin  otoriter  yapıda  olması  ve  bu  yapıdan  halkın  memnun  olmaması,  
ülkede  özgür  bir  basının  olmaması,  insan  hakları  ihlallerinin  yaşanması,  ülke  de  yaşayan  azınlıklara  karşı  yönetimin  
takındığı   sert   tavır   ve   müdahaleler   Çin’in   yumuşak   gücünün   önünde   önemli   bir   kısıt   olarak   durmaktadır.   Ayrıca  
Ortadoğu   da   başlayan   halk   hareketleri   ve   demokratik   rejim   talepleri   Çin’i   korkutmuştur.   Bunun   üzerine   Pekin  
yönetimi,  baskıcı  politikalarını  daha  da  arttırmıştır.

Siyasi  rejimin  otoriter  kimliği  Çin’in  uluslararası  arena  da  yükselen  güç  vizyonu  önünde  önemli  bir  kısıt  olarak  
durmaktadır.   Bu   nedenle   Çinli   siyasi   elitin   sadece   bir   bölgesel   aktör   olarak   kalmaması,   uluslararası   bir   aktör   olması  
için   rejimin   halktan   gelecek   olan   demokratikleşme   hareketlerini   beklemeden   bir   adım   atmalıdır.   Aksi   takdirde  
mevcut   konumunu   da   kaybedebilir.   Mevcut   durumda   Halkı   ayaklanmadan   geri   tutan   şey   ise   Çin’in   gelişmiş  
ekonomisidir.   Eğer   bu   başarılı   ekonomik   büyüme   sürdürülemezse   Çinli   siyasi   elitin   başı   önümüzdeki   yıllarda  
ağrıyabilir.  Bu  nedenle  Çin  açısından  demokrasiye  geçiş  kaçınılmazdır.

Sonuç  olarak  Çin’in  yumuşak  güç  politikasını  kısıtlayan  en  büyük  faktör,  siyasi  değerlerdir.  Bu  bağlam  da  Pekin  
yönetiminin   yaşadığı   kısıtlar,   yumuşak   gücünün   gelişimi   önünde   bir   set   gibi   durmakta   ve   akıllı   güç   ufkunu   da  
engellemektedir.

526
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS
Kaynakça

ANAZ,  Necati  (2013).  ABD  Örnekleminde  Yumuşak  Güç  Kavramı  ve  Dış  Politika,  ASEM,  Ankara.

BATES,  Gill  &  HUANG,  Yanzhong  (2006).  “Sources  and  Limits  of  Chinese  ‘Soft  Power”,  Survival  48.

Beıjing   (2012).   “China   domestic   security   spending   rises   to   $111   billion”,  

http://www.reuters.com/article/2012/03/05/us-­‐china-­‐parliament-­‐security-­‐idUSTRE82403J20120305,   (Erişim  
Tarihi:  4  Şubat  2016).  

“BRIC   Ülkeleri   Yumuşak   Güç’den   Sınıfta   Kalır”,  

http://www.bbc.co.uk/turkce/ozeldosyalar/2011/11/111130_joseph_nye_brics.shtml   (Erişim   Tarihi:   11   Şubat  
2016).  

“China   raises   education   spending,   but   more   needs   to   be   done”,  

http://english.peopledaily.com.cn/203691/7756259.html,  (Erişim  Tarihi:  23  Ocak  2016).  

“   Çince   öğrenenlerin   sayısı   100   milyonu   geçti”,   Haber-­‐Analiz,   (2015),   http://www.bugun.com.tr/son-­‐

dakika/cince-­‐ogrenenlerin-­‐sayisi-­‐100-­‐-­‐haberi/1384178  ,  (Erişim  Tarihi:  23  Ocak  2016).  

DEMİRTEPE,   Turgut   &   Özertem,   Hasan   Selim   (2013).   “Yükselen   Tehdit   Algısı   Karşısında   Çin’in   Yumuşak   Güç  
Siyaseti”,  Bilig,  Sayı:65,  ss.99-­‐110.

DOUGLAS,  Farah  &  MOSHER,  Andy  (2010).  Winds  From  the  East:  How  the  People’s  Republic  of  China  Seeks  to
Influence   the   Media   in   Africa,   Latin   America,   and   Southeast   Asia,   Center   for   International   Media   Assistance,  
Washington.

GLASSER,   Bonnie   S.   &   MURPHY,   Melissa   E.   (2009).   “Soft   Power   with   Chinese   Characteristics:   The   Ongoing  
Debate”,  McCiffert  C.  (Edt.)  Chinese  Soft  Power  and  its  Implications  for  the  United  States:  Competition  and
Cooperation  in  the  Developing  World.,  Center  for  Strategic  and  International  Studies,  Washington.

“Country  Summary:  China”  (2012).  Human  Rights  Watch,  New  York.

KALATHIL,  Shanthi  (2011).  “China’s  Soft  Power  in  the  Information  Age:  Think  Again”,  ISD  Working  Papers  in
New  Diplomacy,  https://isd.georgetown.edu/sites/isd/files/Kalathil_Chinas_Soft_Power.pdf.  

KEOHANE,  Robert  &  NYE  Joseph  S.  (1989).  Power  and  Interdependence,  Harper  Collins  Publishers,  New  York.

KURLANTZICK,  Joshua  (2011).  “Chına’s  Soft  Power”,  http://thediplomat.com/2011/03/chinas-­‐soft-­‐power/  ,  

(Erişim  Tarihi:  20  Şubat  2016).

LII,  Mingjiang  (2008).  “China  Debates  Soft  Power”,  Chinese  Journal  of  International  Politics  2:2.

MACKINNON,  Rebecca  (2008).  “Flatter  World  and  Ticker  Walls?  Blogs  Censorship  and  Civic  Discourse  in  China”,
Public  Choice  134  (1-­‐2).

NYE  Joseph  S.  &  JISI  Wang  (2009).  “Hard  Decisions  on  Soft  Power:  Opportunities  and  Difficulties  for  Chinese  
Soft  Power”,  Harvard  International  Review  31.

NYE,  Joseph  S.  (2012).  “Notes  for  a  Soft  Power  Research  Agenda”,  Ed.  Berenskoetter,  F.  &  Williams  M.  J.  (Edt.),
Power  in  World  Politics,  Routledge,  New  York.

527
 PROCEEDINGS  E-­‐BOOK  I:  POLITICAL  SCIENCE  AND  INTERNATIONAL  RELATIONS
NYE,  Joseph  S.  (2005).  Yumuşak  Güç,  Elips  Yayınevi,  Ankara.

NYE,   Joseph   S.   (2015).   “Why   China   is   Weak   on   Soft   Power”,   New   York   Times,  
http://www.nytimes.com/2012/01/18/opinion/why-­‐china-­‐is-­‐weak-­‐on-­‐soft-­‐power.html?_r=0,   (Erişim   Tarihi:   20  
Ocak  2016).  

OLSON,  Stephen  &  CLYDE,  Prestowitz  (2011).  The  Evolving  Role  of  China  in  International  Institutions,  The  U.S.  
China  Economic  and  Security  Review  Commission,  Washington.

“On  Hu  Jintao's  call  for  Marxist  innovation”,  http://china.org.cn/opinion/2011-­‐07/22/content_23048792.htm,  

(Erişim  Tarihi:  23  Mart  2015).

ÖRMECI, Ozan (2014). “Siyasal Sistemler: Çin Halk Cumhuriyeti”,

Http://Politikaakademisi.Org/2014/12/11/Siyasal-­‐Sistemler-­‐Cin-­‐Halk-­‐Cumhuriyeti/,  (Erişim  Tarihi:  7  Şubat  2016).  

PEHLİVANTÜRK,  Bahadır  (2012).  “Uluslararası  Politikada  Çin:  Çin  Hegemonik  Bir  Güç  Olabilir  mi?”,  Çolakoğlu,  S.  
(Edt.),  Dünya  Düzenin  de  Çin:  Türkiye  -­‐  Çin  İlişkileri,  USAK  Yayınları,  Ankara.

RICHARDSON,  Courtney  Y.  (2011).  “A  Responsible  Power?  China  and  the  UN  Peacekeeping  Regime”,
International  Peacekeeping.

SHENG,  Ding  (2010).  “Analyzing  Rising  Power  from  the  Perspective  of  Soft  Power:  A  New  Look  at  China’s  Rise  
to  the  Status  quo  Power”,  Journal  of  Contemporary  China,  2010.

THOMPSON,   Drew   (2010).   “Think   Again:   Why   China’s   Military   It's   not   time   to   panic.Yet”,  
http://www.foreignpolicy.com/articles/2010/02/22/think_again_chinas_military  ,  (Erişim  Tarihi:  20  Şubat  2016).  

“Türk   Dil   Kurumu   Sözlüğünde   Gücün   Tanımı”,  

http://tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.53724f23be3670.55887468,   (Erişim  
Tarihi:  16  Ocak  2016).  

“Türkiye  de  Çin  yılı”,  http://turkish.cri.cn/2012year/home.htm,  (Erişim  Tarihi:  21  Ocak  2016).  

ZHENGH,   Denise   E.   (2009).   “China’s   Use   of   Soft   Power   in   the   Developing   World:   Strategic   Intentions   and  
Implications  for  the  United  States”,  McGiffert  C.  (Edt.),  Chinese  Soft  Power  and  its  Implications  for  the  United
States,   Competition   and   Cooperation   in   the   Developing   World,   Center   for   Strategic   and   International   Studies,  
Washington.

WU,  Zhengyu  &  TAYLOR  Ian  (2011).  “From  Refusal  to  Engagement:  Chinese  Contributions  to  Peacekeeping  in  
Africa”,  Journal  of  Contemporary  African  Studies.
Partner Universities: Sponsors
International Ataturk-Alatoo University (Kyrgyzstan); International Burch University (Bosnia and
Herzegovina); Mediterranean University (Montenegro); Nigerian Turkish Nile University (Nigeria);
University of Central Florida (USA); Sulaimani Polyttechnic University (Irak); Zaman University
(Cambodia).