case inciDent 2 The Power of Quiet

If someone labeled you an “introvert” how would it make you feel?

Judging from research on social desirability, most of us would prefer to be labeled extraverts. Normal
distributions being what they are, however, half the world is more introverted than average. Earlier
in the chapter we discussed the upside of introversion, but in many ways, it’s an extravert’s world. So
says Susan Cain in her bestselling book Quiet.

Cain makes three arguments:

1. We see ourselves as extraverts.

Introversion is generally seen as undesirable, partly because extraverts like being in charge and
are more apt to shape environments to fit their wishes. “Many of the most important institutions
of contemporary life are designed for those who enjoy group projects and high levels of
stimulation.”

2. Introversion is driven underground.

Thanks to social norms and structures, introverts often are forced to be “closet introverts”—acting
according to an extraverted ideal, even if that is not their personality at heart. Think about it. If
someone comments, “You’re awfully quiet,” they nearly always assume an underlying problem, as
if not being quiet is the norm.

3. Extraversion is not all it’s cracked up to be.

Because introversion is suppressed, we cause the introverts of the world distress and fail to
capitalize on the many virtues of introversion. We may overlook the quiet, thoughtful introvert
when choosing a leader, we may quell creativity by doing most of our work in groups, and we
may mistake appearance for reality (“Don’t mistake assertiveness or eloquence for good ideas,”
Cain writes). Society may unwittingly push people to take risks more than is warranted, to act
before they think, and to focus on short-term rewards above all else. Introverts prefer quiet
conditions to concentrate on difficult tasks.

Cain is not anti-extravert. She simply thinks we should encourage people to be who they truly
are, and that means valuing extraversion and introversion. Research indicates happy introverts
are every bit as happy as happy extraverts. Cain concludes, “The next time you see a person with
a composed face and soft voice, remember that inside her mind she might be solving an equation,
composing a sonnet, designing a hat. She might, that is, be deploying the powers of quiet.”
თუ ვინმემ "ინტროვერტად" შეაფასა, როგორ გრძნობდა თავს? თუ
ვიმსჯელებთ სოციალური სასურველობის შესახებ კვლევის
საფუძველზე, უმეტესობას ურჩევნია ექსტრავერტების ეტიკეტი იყოს.
ჩვეულებრივი განაწილება რაც არის, თუმცა, მსოფლიოს ნახევარი
საშუალოზე მეტად ინტროვერტია. თავში ადრე განვიხილეთ
ინტროვერსიის თავდაყირა, მაგრამ მრავალი თვალსაზრისით, ეს
ექსტრავერტის სამყაროა. ასე ამბობს სიუზან კაინი თავის ბესტსელერ
წიგნში „მშვიდი“. კაენი სამ არგუმენტს აკეთებს: 1. ჩვენ თავს
ექსტრავერტებად ვხედავთ. ინტროვერსია ზოგადად არასასურველია,
ნაწილობრივ იმიტომ, რომ ექსტრავერტებს მოსწონთ პასუხისმგებლობა
და უფრო შესაფერისია გარემოს ფორმირება მათი სურვილების
შესაბამისად. ”თანამედროვე ცხოვრების მრავალი ყველაზე
მნიშვნელოვანი ინსტიტუტი შექმნილია მათთვის, ვინც სარგებლობს
ჯგუფური პროექტებით და მაღალი დონის სტიმულირებით.” 2.
ინტროვერსია მიწისქვეშეთში ამოძრავებს. სოციალური ნორმებისა და
სტრუქტურების წყალობით, ინტროვერტები ხშირად იძულებულნი
არიან იყვნენ "კარადა ინტროვერტები" - ექსტრავერტული იდეალის
შესაბამისად მოქმედებენ, თუნდაც ეს მათი პიროვნება არ იყოს. Იფიქრე
ამაზე. თუ ვინმე კომენტარს გააკეთებს, "შენ საშინლად ჩუმად ხარ",
ისინი თითქმის ყოველთვის თვლიან არსებულ პრობლემას, თითქოს
ჩუმად ყოფნა არ არის ნორმა. 3. ექსტრავერსია არ არის ყველაფერი, რაც
გატეხილია. იმის გამო, რომ ინტროვერსია თრგუნავს, ჩვენ სამყაროს
ინტროვერტებს ვგრძნობთ გასაჭირში და ვერ ვახერხებთ ინტროვერსიის
მრავალი ღირსების გამოყენებას. ლიდერის არჩევისას შეიძლება
უგულებელვყოთ მშვიდი, გააზრებული ინტროვერტი, შეგვიძლია
ჩავახშოთ შემოქმედება ჯგუფში ჩვენი მუშაობის უმეტესი ნაწილის
შესრულებით და შეგვეძლოს შეცდომაში შევიყვანოთ სინამდვილეში
("ნუ შეცდებით შეცდომას ან მჭევრმეტყველებას კარგი იდეებისთვის", -
წერს კაენი) . საზოგადოებამ შეიძლება უნებლიეთ უბიძგოს ხალხს
უფრო მეტი რისკისკენ, ვიდრე ეს დასაბუთებულია, იმოქმედონ მანამ,
სანამ არ იფიქრებენ და მოკლევადიან ჯილდოებზე იქნება
ორიენტირებული. ინტროვერტებს ურჩევნიათ მშვიდი პირობები
კონცენტრირება მოახდინონ რთულ დავალებებზე. კაენი არ არის ანტი
ექსტრავერტული. ის უბრალოდ ფიქრობს, რომ ჩვენ ხალხს უნდა
მოვუწოდოთ, იყვნენ ისეთები, ვინც სინამდვილეში არიან და ეს ნიშნავს
ექსტრავერსისა და ინტროვერსიის დაფასებას. კვლევის თანახმად
ბედნიერი ინტროვერტები ისეთივე ბედნიერები არიან, როგორც
ბედნიერი ექსტრავერტები. კაინი ასკვნის: „შემდეგ ჯერზე, როცა
დაინახავ ადამიანს, რომელსაც შედგენილი სახე და რბილი ხმა აქვს,
გახსოვდეს, რომ მისი გონებისას შესაძლოა მან გადაწყვიტოს
განტოლება, შეადგინოს სონეტი, შექმნას ქუდი. მან შესაძლოა, მშვიდად
გამოიყენოს ძალა ”. კითხვები 5-19. ეთანხმებით კაენის არგუმენტებს?
Რატომ ან რატომ არ?
Questions

5-17. Would you classify yourself as introverted or extraverted? How would people who know
you describe you?

დავიწყებ იმით, რომ ვთვლი არცერთი ჩვენგანი არ არის აბსოლუტური ინტროვერტი ან

ექსტრავერტი, თუმცა ჩვენ ამ ორიდან რომელიმე ფსიქოტიპთან უფრო მეტად ვართ
დაკავშირებული. ვთვლი, რომ მაქვს ინტროვერტისთვის დამახასიათებელი თვისებები,
თუმცა აქვე ვიტყვი, მე ვფიქრობ, რომ ჩემი ფსიქოტიპით უფრო მეტად ექსტრავერტი ვარ
და მაქვს ექსტრავერტისათვის ნათლად გამოხატული თვისებები, ჩემთვის ძირითად
ენერგიის წყაროს წარმოადგენს გარესამყარო და ჩემს ირგვლივ მყოფი ადამიანები. ისინი,
ვინც მიცნობენ დამახასიათებდნენ, როგორც ადამიანს, რომელიც ენერგიულ მუხტს იღებს
გარესამყაროდან; ადამიანს, რომლის სტიქიაა ადამიანებთან ინტენსიური ურთიერთობა
და მუდმივი აქტივობა. ხოლო ხანგრძლივი უმოქმედობა, კომუნიკაციის შეზღუდვა და
მარტოობა აუტანელი და დამთრგუნველია; დამახასიათებდნენ, როგორც ბევრი საუბრის
მოყვარულს და ენთუზიასტს. ასევე, მას, ვისაც მოსწონს ყურადღების ცენტრში ყოფნა,
არის კარგად ინფორმირებული გარე სამყაროში მიმდინარე მოვლენების შესახებ.
მოსწონს, როდესაც თავს გრძნობს ჯგუფის ან სოციუმის წევრად, უყვარს წვეულებები,
დემონსტრაციები, ბიზნეს და სხვა სახის შეკრებები.

5-18. Would you prefer to be more introverted, or more extraverted, than you are? Why?

როგორც უკვე ავღნიშნე წინა შეკითხვაში, საკუთარ თავს ფსიქოტიპით ექტრავერტთან

უფრი მეტად ვაკავშირებ. ვარჩევდი, რომ განავითარებული მქონდეს ორივე ტიპის
თვისებები საკუთარ თავში, რადგან ასეთ დროს პიროვნება უფრო მოქნილი ხდება, არ
არის შემოსაზღვრული მხოლოდ ერთი ფსიქოტიპით. მაგალითად, არის შემთხვევები,
როდესაც მე, როგორც გარე სამყაროზე დამოკიდებული ექსტრავერტი ვდგები ისეთი
პრობლების წინაშე, რომლის მოგვარებაც საჭიროებს საკუთარ თავზე დაკვირვებას,
საკუთარი „მე“-ს გასაცნობად უფრო მეტი დროის დათმობას. ასეთ დროს
თვითჩაღრმევება და თვითშემეცნება თავიდან გვარიდებს უარყოფით განწყობას.
ამასთანავე, ხშირია შემთხვევები, როდესაც ჩემი სამუშაოს შესრულება ნაკლებ რისკს და
ბევრ ფიქრს, დროსა და კონცენტრირებულ გადაწყვეტას საჭიროებს, შესაბამისად,
მნიშვნელოვანია ინტროვერტებისგან „ვისწავლოთ“ რისკისადმი უფრო ფრთხილი და
გაწონასწორებული მიდგომა. გამომდინარე აქედან, პარალელურად ინტროვერტების
თვისების ქონა ჩემთვის ძალზედ ხელსაყრელი და მნიშვნელოვანია, რადგან ეს
დამეხმარება მეტად მოქნილი გავხდე ნებისმიერი სახის სამუშაო გარემოში, სხვადასხვა
სიტუაციაში.
5-19. Do you agree with Cain’s arguments? Why or why not?

მე ვეთანხმები ქეინის მიერ წარმოდგენილ არგუმენტებს და ვთვლი, რომ ხშირად

ინტროვერტი ადამიანები იჩაგრებიან მათზე „მიკრული ეტიკეტების“ გამო. მართლაც,
უმრავლესობა მიყვება იმ მოსაზრებას, რომ უმჯობესია იყო ექსტრავერტი, ვიდრე
ინტროვერტი, რადგან მათთვის უფრო მეტი შესაძლებლობაა გარშემო. ბოლო პერიოდში
განსაკუთრებით შესამჩნევია ისიც, რომ ამ ექსტრავერტულმა იდეალმა სამუშაო გარემო
ტიპი შეცვალა. დამოუკიდებელი, ავტონომიური ტიპის სამუშაო, რომელიც სიმარტოვეში
მუშაობას მოითხოვდა შედარებით გაქრა და მის ნაცვლად მივიღეთ ახალი ტიპი,
რომელიც ჯგუფურ მუშაობას ყველაფერზე მაღლა აყენებს. ეს უკანასკნელი კი
ჩრდილქვეშ აყენებს ინტროვერტებს. სხვა კუთხითაც თუ შევხედავთ, შესაძლოა
სამუშაოზეც უარყოფითი გავლენა მოახდინოს ამან, რადგან შედარებით „ხმამაღლა“ და
აქტიურად აზრს ექსტრავერტები გამოთქვამენ, ამ დროს კი შესაძლოა ინტროვერტს
ბევრად კარგი გადაჭრის გზა ჰქონდეს გონებაში.

საუკეთესო არჩევანია რეალურად ის, რომ არ მივაკუთვნოთ რომელიმე ფსიქოტიპი

აუცილებლად ცუდს, ან აუცილებლად კარგს. უმჯობესია ადამიანმა იფიქროს საკუთარი
თავის წარმოჩენაზე ისე, როგორიც არის და არა ისე როგორიც უნდა საზოგადოებას რომ
იყოს. საზოჰადოება უნდა დაფიქრდეს იმაზეც, რომ სხვა სიკეთეებთან ერთად,
ინტროვერტები როგორც ქეინი ამბობს, ჩუმ თუმცა დიდ ძალაუფლებას ფლობენ, და არის
რიგი გარემოებები, როდესაც სწორედ ინტროვერტები იღებენ საუკეთესო
გადაწყვეტილებებს და ქმნიან განსხვავებულ ხედვას. ისინი მშვიდად აკვირდებიან
სიტუაციას, აანალიზებენ გარემოებებს და ამის შემდეგ დგამენ გააზრებულ ნაბიჯებს.
ამით არ ვგულისხმობ ინტროვერტების დომინირებას, მეტიც არის შემთხვევები,
როდესაც სწორედ ექსტრავერტები არიან „მხსნელები“. შესაბამისად, ვთვლი, რომ
უკეთესი ბალანსი და მუშაობის სხვადასხვა სტილის არსებობა უმჯობესი იქნება და
ვთვლი, რომ ქეინიც სწორედ ამის გადმოცემას ცდილობდა.