Enemies With Benefits COMPLETE

by makiwander

We Can't Have The Best of Both Worlds At The Same Time.

He is bad, he is ruthless, he makes life hard for me but I keep on coming back.

Maybe because I find the warmest touch in the coldest man that I know.

And that warmth, consumed me, forever.

Mature Content. R-18, read at your own risk.

© @Ruffyeon for the cover ♨️♨♨

️ ️

=================

PASAKALYE

Another challenging plot for me.

Sexy Drama :) R-18 / para sa open minded.

Excited na akong simula ang unang pahina ng istoryang ito..

Still searching for the genre in which I am more effective. Not a pro writer, just
trying my best to deliver better and better each chapter.

-All characters, time, places are fictional.

-Mature content. R-18.

-Profanities, vulgar words here, there and everywhere. Kung hindi handa. Wag nang
basahin. You have been warned.

-All rights reserved by the writer. Thank you!

=================

Prologue

"F*ck Pey.. You are driving me crazy.."

Pinaikot ko ang aking katawan patalikod sa kanya. He is huge and long, kahit anong
pagkilos ay hindi basta basta kumakawala sa katawan ko ang kanyang pagkalalaki.

Umindayog ako ng ilang beses pa. His leg muscles stiffened. Kitang kita ko kung
paano manigas iyon kasabay ng bawat pag-galaw ko sa kanyang ibabaw. I heard him
groaned, he balled his fists even.
Alam kong malapit na sya pero pinipigilan nya iyon, he is really that stubborn.
Kahit ang sariling ligaya ay kailangan nya pang kanselahin kahit dun din naman ang
punta nito.

"Pey.. I'm coming." Hingal na hingal na sabi nya. Agad kong inagat ang katawan ko
papalayo sa kanya. Humarap ako sa kanya ng nakapadapa.

Chest to chest.

I am panting while his eyes were closed. Gayunpaman, dinig ko pa din ang kabog ng
dibdib nya.

Hinaplos ko ang gwapo nyang mukha. Nagagawa ko lang naman ito tuwing nararating nya
ang rurok ng kaligayahan.

The only moment that he wouldn't notice that I am watching him. Adoring his perfect
structure. His defined jaw, chiseled nose at ang mahahaba nyang pilik. Para syang
anghel na bumaba sa langit.

He opened his mouth as he gasped for air. Sumilay ng kaunti ang mata nya na kulay
sinturya. Oo, bughaw ang mata ng gagong to. Sinabunutan ko ang makapal nyang buhok
para makaganti sa hayop na to nang hindi nya namamalayan. I felt the gush of hot
thick liquid in my back. Napapikit ako sa dami nyang nilabas.

Kung hindi lang talaga masarap ang isang to, hindi ko na pagbibigyan.

Pero simula nang ipakilala nya sa akin ang larong ito, hindi na ako makatanggi.
Pinagtaksilan ako ng husto ng katawan ko.

"Peyton.." Bulong nya sabay halik sa gilid ng tenga ko.

"Isa pa." Wika pa nito.

Shit ka talaga Alec Xerxes Valdemar.

=================

Battle 1

"Peyton Kamila Ramos.." Matinis na tawag sa akin ni Miss Minchin. Hindi ko

napigilan na umikot ang mga mata ko bago tumayo.

Si Miss Minchin na ang biography ay nakasulat ang pangalan ni Luci at Santa----

Lucifer at Satanas I mean. She was literally spit out from hell.

At hindi sya nag-iisa sa pagpapahirap sa akin sa Unibersidad de San Miguel---my

alma mater which suddenly turned out to be a stop over to hell.

Suddenly, everyone in this school turned out to hate me. Oo na, hindi naman ako
mayaman, mahirap lang kami ni Ganda, ang ermat ko, pero for crissakes, matalino
ako! At napaghahalata ko kung sino ang dahilan ng lahat ng paghihirap ko.

"I saw you staring at Mr. Valdemar for quite some time now. Are you that attracted
to him?" Nagkrus ang kanyang kamay sa malaki nyang dibdib.
This certain Valdemar.

Simula nang sumulpot sya sa university this sem, daig ko pa ang nakipaghabulan kay
kamatayan. Akala ko nagkakataon lang na kapag pinagtripan nya ako at kapag
tinarayan ko sya, pagkapasok ko sa klase ay bigla na lang ako bubugahan ng apoy ng
professor ko.

But it seems like a cycle!

Tuwing kinukulit ako ni Valdemar to spend time with him na hindi ko naman alam kung
bakit, may mangyayaring masama sa akin after a few hours nang pagtanggi ko sa gusto
nya. Parang may padasal at pangontrang kulay berdeng skapyularyo na nakasabit sa
brief nya si Valdemar laban sa akin.

Pakiramdam ko may mga kaibigan

syang anito at duwende na tuwi-tuwina ay magsasabog ng mahika ng pagkaasar ko sa

kanya. Sagad kasi sa buto ang galit ko sa kanya.

At hindi ko sya tinitingnan nung nakita ako ni Miss Minchin.

Paano kasi, mayrong bumato sa akin na isang maliit na papel, alam kong walang iba
yon kundi yung isda na may bughaw na mata. He is so pathetic, isa syang malibog na
nilalang na hayok na hayok sa kagandahan ko.

Unang mensahe kong natanggap mula sa kanya?

I want to go between your thighs.

Pangalawang mensahe?

I love your lips... I wonder how it taste...

Pangatlo at paulit ulit?

Lunch?

Your smell is so addicting, Pey..

Your voice sounded like a moan.

Sino ba namang hindi maiinis di ba?! At paano ako maniniwala kung araw araw na may
kinakalantari ang hinayupak na yan! Isasali pa ako sa listahan nya.

No way!

"What are you holding?" Naglakad papalapit sa akin si Miss Minchin from hell at
pilit na inaagaw sa akin ang papel na mula kay Valdemar. Dammit! Alam kong
kabastusan na naman ang mensahe dito at tyak na hindi na naman to papalagpasin ni
Minchin.

"Hindi mo ibibigay, Ramos?" Tumaas na ang kilay ni Miss Minchin sa akin. Pawis na
pawis ang mukha nyang mataba, pinanatili ko din ang pagkakalmado kahit naiinis na
ako sa nangyayari.

"Basahin mo ang nakasulat dyan!" Asik nya.

Ano na naman kaya ang laman ng papel na to?! Pakiramdam ko araw araw akong
nagbubukas ng fortune cookie na may papel sa loob at nagsasabi ng kapalaran ko sa
araw na iyon, I always anticipate, pero inis lang lagi ang dala ng mga mensahe
nyang walang kwenta.

Binuklat

ko at pinanlakihan ako ng mata sa nakasulat. Agad kong nilipat ang mga mata ko kay
Valdemar na nakangising demonyo na sa akin ngayon.

"Basahin mo Ramos or else get out from my class!" Pangpe-pressure ni Miss Minchin.

Napalunok ako nung nabasa ko. Hard.

Madami syang bastos na mensahe pero pinakamalala ito dahil kailangan kong basahin
sa harapan ng lahat.

"F---" Panimula ko.

"FU--" Huminga ako ng malalim.

"Fuck me later." Mabilis na sambit ko. Humalakhak ang mga kaklase ko, gusto ko nang
lumubog sa kinauupuan ko. Putangyabis yan si Valdemar!

"RAMOS!" Namutla ang mukha ni Miss Minchin from hell. "Kanino mo ibibigay yan?!"
Akusa nya sa akin.

"What?! May nagbato lang sa akin nito." Apela ko.

"You are one week suspended from my class!"

"F*ck!" Hindi ko napigilang mapamura.

"Anong sabi mo Miss Ramos? Bastos yang bibig mo! Ulitin mo yung sinabi mo! You are
two weeks suspended!"

Hindi ako kumibo.

"Ulitin mo ang sinabi mo Miss Ramos." She asked impatiently.

Ano pa bang gusto nya?! It's just a slip of the tongue tanginang to. I crossed my
arms to my chest too. Lumalabas ang sungay ko dahil maigsi ang pasensya ko.
Pinalaki ako ni Ganda na walang kinatatakutan so in a matter of seconds, sinagot ko
sya na nakataas ang kilay.

"Ang sabi ko 'FUCK" Nagtawanan ang mga kaklase ko. "PO." pahabol ko ng may
pagdidiin. Lalong lumakas ang hiyawan at tawanan sa klase.

Namula ng husto si Miss Minchin na tila kinapos nang hininga. This is what she get
from asking me!

"You failed in my class this sem!" Sigaw ni

Miss Minchin sabay dinuro ako.

Natahimik ang buong klase sa sigaw ni Miss Minchin samantalang ako naman ay gulat
na gulat.

"Tangina?!" Bulalas ko.

Napaawang ang labi ni Miss Minchin, trying to mumble my curse.

"For goodness sake I will file a petition for you to get kicked out!" She shouted
in an instant.

"Fine! P*tangina! P*tangina na Bottomless nyo po!" Sigaw ko habang hinahablot ang
bag ko.

Nag-walk out na ko. Langya! Nagsimula sa lumipad na papel tapos gusto nya akong
ibagsak! Leche! consistent academic scholar ako ng San Miguel.

Third year second sem na tapos gusto nya akong i-kickout?! Bwisit talaga yang
Minchin na yan, isama na pati si Valdemar, mga kamaganak ni Satanas!

"Pey!!!!" Humahangos na lumapit sa akin si Bilog, ang pinsan ko na kasabay kong

lumaki, hindi ko sya kaklase pero tyak na umabot na ang balita sa kanya ng
pagmumura ko sa klase at ang pagbagsak sa akin ni Miss Minchin from hell.

"Bilog. Tarantado talaga yang Valdemar na yan. Pinahamak na naman ako!" Kinuyom ko
ang kamao ko at itinaas ko ang manggas nang suot kong tshirt.

Napakamot ng ulo si Bilog "Bakit ka ba kasi pinagiinitan ni Alec? May atraso ka ba

sa kanya?"

"Atraso? Wow? Ako pa ngayon? Wala Bi. Hindi ko nga alam kung bakit simula sumulpot
ang hayop na yon sa eskwelahang ito, nakandaleche leche na ang buhay ko. Nung isang
araw tangina, itinago nya ang panty ko Bi!"

Tsk, naalala ko na naman ang panty ko na iniiwan ko sa locker ko para tuwing may
biglaang dalaw ako ay may magagamit ako. Kaso ang hayop na Valdemar, kakasunod nya
sa akin, nakita nya pala na naglalagay

ako ng panty sa locker, kinuha nya iyon sa akin at inamoy pagkatapos nilagay sa
bulsa nya at naglakad na paalis. Walangyang kamanyakan yun. Hindi talaga nahiya ang
leche!

"Eh, anong sasabihin mo kay Auntie Ganda? Naku, mag-aalala yun sayo kapag nalaman
nyang may singko ka ngayong sem.."

Napabuga ako ng hangin. Oo nga pala, si Ganda, madidismaya yun.

Ang dami pa namang pagod ng nanay ko para maitaguyod ako. Lahat ng networking
sinalihan na nya para may maipambayad kami sa apartment at pangkain na din, kasama
na ang allowance ko sa araw araw. Buti nga hindi pa sya nabibiktima ng pyramiding
kaya tuloy lang sya sa pagnenegosyo. Sinasabi naman nyang kaya nya akong pag-aralin
pero ayaw ko na sanang dumagdag sa gastos nya, but this time, it hit me. Paano ako
makakapagtapos kung hindi na ako scholar?

"Humanda sa akin yang Valdemar na yan!" Tumayo ako nang naiinis. I need to calm my
nerves, walang pag-mumura ang nakapagpakalma sa akin kaya kailangan ko na syang
sapakin, I should feel better after.

"Hoy Pey! Wag ka munang gumawa ng gulo! Mainit sayo ang campus! Pey!!!!" Sigaw ni
Bilog sa akin pero hindi ko sya pinakinggan nang nagsimula na akong maglakad
papalayo.

Tumungo sa Football Field dahil hindi naman mahirap hanapin si Valdemar, nandun sya
kung saan maraming babae ang nagkakagulo, ganon sya ka-appeal. Girls watch him
practice. Siguro kahit ang pangungulangot o ang pagtae ng taong ito, may manonood
pa din eh!

Nagpamewang si Valdemar pagkakita sa akin sabay ngumisi kahit malayo pa ako sa

kanya. Basang basa ang magulo nyang buhok dahil sa pawis pero hindi maikakaila

ang angkin nyang kagwapuhan. Kumikinang ang mukha nya, gusto kong sapakin ang
sarili ko sa mga napapansin kong iyon.

He is an enemy, Peyton.

Kahit na sinturya ang kanyang mga mata, madilim pa din iyong kung tumingin. I know
girls get crazy with those pair of blue eyes, kaya nga hindi ko maintindihan kung
bakit simula pa lang ng dumating sya at naging kaklase ko sya, wala syang ginawa
kundi sundan ako at pahirapan ang buhay ko. He have an option to waste it to random
hot girls and f*ck them as long as he wants! Bakit ako ang kinukulit nya?!

"Valdemar!" Sigaw ko kahit malapit na malapit ako sa kanya. Hinanda ko na ang

kanang kamay ko at huminga ako ng malalim bago ko iyon buong lakas na hinampas sa
kanya.

"Aw!" Reklamo nya ng lumapat sa ilong nya ang kamao ko.

Natahimik ang lahat sa field, napasinghap ang ilan.

Of course, I just punched fucking Alec Xerxes Valdemar and it feels so fucking
good!

Kumunot ang noo ni Valdemar sa akin, nilingon nya kung gaano kadami ang nakakita ng
panununtok ko sa kanya. He gritted his teeth, may tunog pati ang pag-igting ng
panga nya pero hindi ako nakadama ng takot, I don't even care if he wanted to get
even!

Hinablot nya ang braso ko at dahil lamang na lamang sya sa katangkaran sa akin,
parang papel lang na nagpatangay ang mga paa ko.

Nagpumiglas ako at sumigaw.

"Pakyu ka Valdemar! Papatayin kita!" Sigaw ko.

"Tss"

Nakarating kami sa loob ng gym at hinila nya ako hanggang sa male's locker room.
Ipinasandal nya ako sa pader at mataman na tinitigan sa mata. Punong puno iyon ng
mga emosyong hindi ko maintindihan. Sino ba itong lalaki na to at bakit parang
naging misyon nya na ang inisin ako?

Parang may kinikimkim syang galit sa akin at gumaganti sya.

"Punching me is a crime, Peyton. You don't know what you are doing.." Bulong nya na
syang nagpakilabot sa akin. Dumampi kasi ang mainit nyang hininga sa leeg ko dahil
sa maliit naming distansya.

Crime daw?! Pucha tong tigyawat na isda na to ah! Kapal ng mukha! Sino ba sya?!

"Wala akong pakialam! Gago ka! Simula dumating ka dito ginawa mo nang playground ni
Lucifer ang eskwelahang to!!!"

"Oh, so this is already hell for you Pey? Let me show you what hell really is.."
Pinanlakihan ako ng mata ng maramdaman ko ang maiinit nyang labi sa labi ko.

Tangina!

Is he kissing me?!

=================

Battle 2

"Walanghiya ka! Hayop kang gago ka! Bakit mo ako hinalikan?!!!" Nanlalaki pa ang
mata ko habang hawak hawak naman ni Valdemar ang labi nyang duguan dahil kinagat ko
nang makbalik na ako sa ulirat.

"Because I can, Pey. I freaking can.." Matapang nyang sagot. Punong puno ng poot
ang asul nyang mga mata na nakapukol sa akin. Ang lamig lamig ng tingin nya, kung
hindi lang ako matapang, malamang ay nanghina na ako sa paninitig nya at bumigay na
ang mga tuhod ko.

I always see his playful side kaya akala ko ay pinaglalaruan nya lang ako, but
today it kicks in, mukhang galit sya sa akin kaya nya ako iniinis.

"Kamaganak ka ni satanas!" Asik ko habang hinahampas sya na puro ilag naman ang
ginagawa. Tumawa sya sa akin. Natigilan ako nang makita ko ang perpekto nyang
ngipin sabay pagliit pa ng mata nya. He's so devilishly handsome.

Hayop na to, ang gwapo kahit nakakainis.

"Oh satan? he is my father, Pey.. Do you want to know him?" Tanong nya ng
nakangisi. Galit na galit pa din ako, halos mangalahati na ata ang dugo na naubos
sa katawan ko sa inis.

"Hindi mo ba talaga ako titigilan Valdemar?! Anong bang gusto mong insekto ka?!"

"Ikaw.." May diin na tugon nya habang pinapadausdos ang kanyang hintuturo sa dibdib
ko at hinuhugis pa ang boobs ko gamit ang daliri nya. Ramdam ko ang paglabas ng
ugat sa mukha ko dahil sa galit.

"Putangina! Gago ka! Hayop!" Asik ko.

Hindi gumagalaw si Valdemar na nakatingin lang sa akin. Maya maya pa ay namungay

ang mga mata nya nang biglang...

"Ramos!" Sabay kaming napalingon sa direksyon ng

boses. Namutla ako ng makita ko ang si Mr. Rivas na papalapit sa amin, sya ang dean
ng eskwelehan.

Im dead.

Literal.

King Ina.

Im gonna kill this f*cking Valdemar with my bare hands. Makikita nya!
"Ramos! What have you done again?" Dismayadong tanong sa akin ni Mr. Rivas
pagkaupong pagkaupo namin sa opisina nya.

Kaharap ko si King Inang damuhong nyemas na tigyawat na si Valdemar na sa isang

iglap ay naging kaawa awa ang mukha dahil kaharap si Dean.

Huminga ako ng malalim, kailangan ko ding maging kalmante, walang napapala ang init
ng ulo.

"Mr. Rivas, si Valdemar po ang may kasalanan---" Panimula ko ngunit pinutol iyon ni
Mr. Rivas.

"Kanina, may papadalhan ka daw ng sulat inviting someone to---you know.."

"Fvck me, Sir?" Dugtong ko sa salitang hindi nya masabi. Namula naman si Mr. Rivas.

"That--that is so unlady like. Hindi mo dapat--"

"Sir, hindi nga po sa akin galing yon. Pinadala po sa akin ni Valdemar ang sulat na
yon."

Yumuko naman si Valdemar na parang naging isang maamong tupa, he is not using any
words pero sa pagkilos nya ay tiyak na makukumbinse kang isa syang anghel na
naliligaw. Mukha syang nabiktima ng isang maton na kagaya ko!

"Bakit mo sinuntok si Mr. Valdemar?" Sumunod na pang-uusig ni Mr. Rivas.

"Dahil nga pinadalhan nya ako ng sulat na yun---"

Mr. Rivas cut me off again.

"Dahil ba hindi sya pumayag na makipag--- 'you' know..." Akusa nya. Ang tinutukoy
nya ba ay sex?

What the?

Kumurap ako at iniisip kung joke ba ang sinasabi ng kausap

ko ngayong oras na ito. Si Valdemar? Aayain kong mag-sex? Siguro magvovolunteer na

akong pumasok sa mental kapag nangyari yon!

"Ms. Ramos, alam namin na napakaraming nagkakagusto kay Mr. Valdemar, sana ay hindi
ka na dumagdag. It affects your standing. Ngayon palang, sinasabi ko na sayo, na
hindi maganda sa records mo ito. You should apologize to Mr. Valdemar--"

Nagpantig na ang tenga ko.

"Mr. Rivas!" Malakas kong hinampas ang lamesa niya. "Hindi po ako magsosorry! Sya
ang may kasalanan!" Histeryang sagot ko.

"Then I think we should revoke your scholarship."

Nayanig ako pero hindi ko pinahalata. Ako ang nasa tama kaya maninindigan ako.

"Then revoke it, Sir. I won't apologize." Matigas kong sabi.

Tila pagod na sumalampak si Mr. Rivas sa kanyang upuan at tinitigan ako ng matagal.
Maya maya ay nagkamot sya ng kanyang sentido.

"Alam mo Ms. Ramos, sayang. Sayang dahil matalino ka pa naman. Your scholastic
records is at stake now. And Im afraid, that you can't continue this sem and will
be under probationary period next month before you can repeat third year." Sambit
nya.

Lumaki ang mata ko ng husto.

"Repeat?! Third year? Second sem na ngayon, Sir! May grades na ako last sem and
it's all outstanding! This is ridiculous!"

Hindi umimik si Mr. Rivas, he looked at me pathetically.

"Fine! Kampihan nyo yang Valdemar na yan!" Sumusukong sabi ko.

Tumayo na ako at akmang lalabas na ng marinig ko si Valdemar na magsalita.

"That is too much, Sir.." Nahihiya pa ang boses ni Valdemar.

Puta! Napakamapagpanggap!

"No

Mr. Valdemar, kung tutuusin mabait pa ang eskwelahan to give her options, she could
have been kicked out considering all the things she did today, just today."

Nanginginig ang kamay kong pinihit ang seradura palalabas ng Dean's Office. Uuwi na
ako.

Makakaganti din ako sayo Valdemar. Hayop ka.

Bagsak ang balikat kong pumasok sa apartment namin. Binaba ko ang bag ko sa sofa at
saka ko hinubad ang luma kong Vans. Napangiti ako, limang taon na to and counting.
Wala naman kasi kaming pambili.

Ang miserable nga naman talaga ng buhay.. Nakaka-gago talaga ang tadhana.

Kung sino pa ang mga wala, yun pa ang inaapi.

Tinaas ko ang pagod kong paa sa centertable at napabuntong hininga ako.

Pagod na iniyuko ko ang ulo ko.

Tangina, nanakawan ako ng halik.

Yung para sa first boyfriend ko inagaw na nya.

Magbabayad sya.

Mahal ako maningil.

Nagbuga ako muli ng hangin.

Ang taas ng ihi ko pero wala akong magawa.

Wala na akong scholarship. Probationary Status ako sa school.. Bawal na akong

pumasok at back to zero na naman ang Third Year ko hangga't hindi ako nagso-sorry
sa tarantadong yun. Pagod akong humiga sa sofa at ninamnam ang katahimikan, ni
hindi ko binuksan ang electric fan.

**Kring **Kring

"Ganda.." Sagot ko sa cellphone ko pagkalipas ng ilang ring na inignora ko.

"Andyan ka na nga anak! Kamusta ang school?" Maligayang sambit ni Ganda sa kabilang
linya.

"Ayos lang.."

"Ayos lang pero parang Biyernes Santo ang boses

mo. Saan ang pabasa?!" Biro nya pa.

"Hindi po nakakatawa. San ka?"

"Naku.. Hindi ako makakauwi ngayon, nagluto na ako ng ulam, iinit mo na lang saka
mag-saing ka ha."

"Saan ka?" Ulit ko.

"May prayer vigil kami sa bahay ni Mrs. Ramirez.. Overnight."

"Ganda, di ba iba ang relihiyon yan ni Mrs. Ramirez? Ano, magpapaconvert na ba

tayo?" Inosenteng tanong ko.

"Gaga hindi.. Syempre alam mo na, marketing strategy ito para bumili ng gluta yung
nga kasamahan nya sa simbahan na naniniwala na nageexist ang fountain of youth!"
Bulong ni Ganda sa kabilang linya. Natawa ako.

"Paasa ka, Ganda!"

"Syempre akala nila yun ang sikreto ko.. Alam mo naman ang nanay mo, all natural
ang kagandahan!" Pagmamalaki nya pa. Natawa ako, gaga din ang nanay ko pero totoo
naman kasi. Napakaganda nya kaya naman nainlove ang tatay ko na hindi nakabitan ni
Ganda ng helmet. Iniwan sya ng malaman na buntis si Ganda sa akin..

A man who loves sex but not the result after.

A man who has no balls. Only cock, who knows how to fight and pound. Pagkatapos
wala na, pag nagbunga tapos ang ligaya.

Pero okay lang yon. Masaya naman kami ni Ganda.

Kahit na madalas ay wala sya sa bahay para rumaket at may maipakain sa akin, masaya
kami. Kaya nga nagmamadali na akong makapagtapos para kahit papaano, stable na
kaming dalawa ni Ganda. Hindi na nya kailangan magbenta ng gluthatione at mga sabon
galing sa dead sea para kumita.

Kaso.. Ang hinayupak na Valdemar na yon ay sampung kilong walang hiya. Hindi ko
naman sya inaano pero pinapahirapan nya ang buhay ko.

Nagpalit na

ako ng pambahay. Isang tokong shorts at malaking shirt ang isinuot ko. Madalas ay
napagkakamalan akong tomboy dahil sa malalaking damit ko. Ayos lang naman na hindi
ako natatawag na maganda. Hindi ako umeeffort, para kanino pa di ba?

Mas mukhang bata pa nga sa akin si Ganda kapag magkasama kami, hindi ko alintana
yon dahil wala naman akong papagandahan. Sino? Yung mga lalaking nabanggit ko
kanina? Yung mga hayok sa katawang lupa ko? Yung mga duwag at hindi marunong umako
ng responsibilidad pagkatapos?

Thanks but no thanks.

Lumabas ako at sumilip sa bakod namin, tinitingnan ko kung dumating na si Bilog.

Kailangan kong masabi sa kanya ang kawalanghiyaang ginawa sa akin ni Valdemar. Sa
kanya lang ako nagkukwento dahil tiyak mag-aalala si Ganda kapag nalaman nyang
binubully ako sa school, mahilig pa naman manugod yung nanay ko. Ang tanda tanda ko
na kaya para don!

"Pey!" Si Bilog ang unang nakakita sa akin, inaabangan na pala kasi nya ako sa
bakod na naghaharang sa apartment namin at sa kanila.

Kapatid ni Ganda si Uncle Julius, ang tatay ni Bilog. Pulis yon pero namatay na,
kaya parehas kami ni Bilog na ulila sa ama. Ayun nga lang, may mga kapatid si
Bilog, si Benok at si Butil samantalang ako ay wala. Panganay si Bilog kaya sya ang
katuwang ni Ninang Pretty sa pagtataguyod ng kanilang pamilya, mabuti na lang at
pumasa sya bilang scholar ng Baranggay, type kasi ni Kapitan si Ninang Pretty.

Tumawid agad ako sa kabilang apartment. Tumuntong lang ako sa bangko, may nakaabang
na bangko na din sa lote nila Bilog, para ba hindi na kami lumalabas pa ng gate
tuwing lilipat

kami sa kabila. Kami kami lang kasi ang magkakapamilya sa Maynila kaya sobrang
close kami.

"ANO?!!! Nahalikan ka na ni Alec?! Yuck ka naman Pey! Eh wala pang hindi nadadapuan
ang nguso non!" Sigaw ni Bilog nang matiyak nyang nakalock na ang kanyang kwarto
para makapagchismisan na naman kami.

Walang hindi pa nadadapauan ng labi si Valdemar? Ibig ba nyang sabihin..

"Nahalikan ka na ba nya ha Bilog?!" Nanliit ang mata ko sa kanya.

Humagalpak sa tawa si Bilog at nagpagulong gulong muna sa kama bago siya nagsalita.

"Hindi! Asa naman halikan ako non. Pero baka may chance na din, kasi kung ikaw nga
hinalikan nya na mukhang lalake, ako pa kaya."
"Hoy ang kapal mo! Isusumbong kita kay Ninang ang landi landi mo!"

"Joke lang, ito naman.. Anong feeling ng labi nya?" Malanding tanong ni Bilog.

"Malansa!" Sagot ko naman.

But in fact, nagustuhan ko. Putspa, ang init kasi non. Pinakalma ang nerves ko nang
sandaling iyon, mas masarap pa ang feeling non kaysa nung sinapak ko sya.

Pero Leche! Mali yon! Hindi nya ako dapat basta basta hinahalikan.

"Eh pano na yan.. Kapag hindi ka nagsorry, Pey, Probi ka... Dalawang buwan na lang
ang third year, masasayang ang isang taon mo.."

"Magsosorry ako sa kanya, Bilog." Sumeryoso na ako.

Maliit na sakripisyo lang ang paghingi nang tawad, para naman samin ni Ganda iyon,
kailangang bumalik ng scholarship ko, o at least macredit man lang ang buong Third
Year ko, handa naman akong magworking student kung hindi na talaga ako papasa sa
scholarship.

Kaya naman kinabukasan,

kahit na hindi na ako maaring pumasok sa klase, pinilit kong pumasok. Inantay kong
matapos ang una naming klase sa Economics para abangan si Valdemar.

Alam ko na ang gagawin ko, pupunta ako sa room namin sa Eco, hihilahin ko ang kamay
ni Valdemar, tapos magsosorry ako.

Ganun lang.

Madali lang.

Hindi naman kailangang bukal sa loob. Magsorry lang daw.

Nakita kong lumabas na ang Prof namin sa Eco kaya nagmadali akong pumwesto sa
pintuan ng room, kaya lang naubos na ang mga estudyante mula sa loob, walang
Valdemar na lumabas.

Nadismaya ako. Naglakad na lang akong ulit para pumunta sa next class namin ni
Valdemar, magba-baka sakali na baka pasukan nya ang klase namin doon.

"Looking for me?" Halos mapatalon ako. Nakataas ang kilay ni Valdemar nang tumayo
siya sa harapan ko.

"Pwede ka bang makausap?" Agad na wika ko.

Tumango sya at sumabay sa akin sa paglalakad. Dinala ko sya sa pinakatagong kiosk

na nakita ko, mabuti at walang tao.

Huminga muna ako ng malalim ng huminto kami sa kiosk.

"Im sorry." Panimula ko, nag-uumapaw ang kaba sa dibdib ko, kailangan nya akong
mapatawad para makausap nya na si Mr. Rivas na ilift ang parusa sa akin!

Naging isang manipis na linya ang labi ni Valdemar nang nakatingin sa akin kasabay
ng pagtaas ng kilay.

"That's not what I want." Aniya.

Kumunot ang noo ko.

Anong paki ko sa gusto nya? Ang sabi lang naman mag-sorry ako!

"Anong gusto mo, Valdemar? Panalo ka na.. Suko na ako, ano pa ba?"

Lumapit si Valdemar sa leeg ko, dahan dahan. Napapikit ako sa init ng kanyang
hininga. Pinigilan ko ang pagsinghap ko dahil baka bigla na lang tumapon ang
rumaragasang paghanga ko sa kagwapuhan nya.

"I want you to say my name--- Scratch that, I want you to scream my name when you
are about to come in my bed, Peyton.." Bulong nya.

Kinilabutan ako.

Ramdam ko ang pagtayo nang lahat ng buhok sa katawan ko sa pagkabigla sa kanyang

sinabi.

Nang makabawi ako, tumaas ang alta presyon ko.

"Ay p*tangina ka talagang hayop ka! Paano ka ba iniluwal ng nanay mo?! Hawak hawak
mo na ba yang--- Yang ano mo kaya ganyan ka ka-ano! Gago ka! Hindi ako ganong
klaseng babae!" Pagwawala ko.

Inangat nya ang ulo nya at inilapat nya ang labi nya sa akin, pero mabilis lang
iyon. Para lang ata patahimikin ako. Hindi na nga din ako nakapagreact dahil sa
bilis ng pangyayari.

"Cursing machine.. Let me take that dirty mouth and let's do something dirty but
satisfying.." Sambit nya na halos ga-buhok na lang ang pagitan ng mga mukha namin.

Amoy na amoy ko ang pinaghalong mint at sigarilyo sa kanyang hininga but it smells
so tasty. Parang masarap tikman iyon.

Erase, Peyton! Gaga!

"Ulol! Mamamatay muna ako bago mo matikman ang katawan ko hayop ka! Ikiskis mo sa
pader yang titi mo!"Bulalas ko nang galit na galit.

"Ramos!!! I am kicking you out!" Dumadagundong na sigaw ni Mr. Rivas na nakatayo na

pala sa aming harapan.

Nanginig ako. Pero wala na akong magagawa.

I am gonna break my mother's heart this time..

=================

Battle 3

"I am kicking you out now, Ramos. Wait til I process your release papers." Ulit ni
Mr. Rivas ng makalapit na ng tuluyan sa amin.

Ramdam ko ang pagpilipit ng tyan ko, pero hindi ako iiyak. Tangina nilang dalawa ni
Valdemar! Magsama sila!
"I need to talk to your parents." Pormal na wika ni Mr. Rivas.

Doon na nag-sink in.

Sh*t, naramdaman ko ang pag-iinit ng sulok ng mga mata ko. Tiningnan ko ng masama
si Valdemar na nagkibit balikat lang sa akin. Kitang kita ko ang pagngiti ng mga
mata nya kahit na hindi man lang gumalaw ang kanyang labi.

Hayop sya! Wala man lang syang awa. Tinulak ko sya nang malakas hanggang sa
nagtatatakbo na ako papalayo. Pinalis ko ang sunod sunod na pagpatak ng luha ko.

Bakit naman ganun?

Hindi ko naman inaano si Valdemar! Ginagalit nya lang ako lagi..

Umupo ako sa isa sa mga kiosk sa school at tumalungko, pinatong ko ang baba ko sa
tuhod ko habang umiiyak at tinitingnan ang mga estudyanteng masayang naglalakad sa
campus na nagtatawanan, parang mga walang problema. Samantalang ako, sa isang iglap
lang kicked out?! Pinabutihan ko naman ang tatlong taon ko dito..

**Beep **Beep

Pinahid ko muna ang mga luha ko bago ko mabasa ang mensahe sa akin.

Ganda: Nak, may natira ka pa ba sa baon mo nung mga nakaraang araw? Kinulang kasi
yung pambayad ko sa kuryente, pero ibabalik ko iyon sayo next week, promise! I love
you..

Napabuga ako ng hangin. Naalala ko si Ganda. Tiyak na hindi papayag yun kapag
sasabihin kong hindi na ako mag-aaral at magtatrabaho

na lang. Napakaimportante sa kanya ng edukasyon, hindi kasi sya nakapagtapos noong

naipagbuntis ako. Samantalang hindi naman ako buntis pero titigil ako sa pag-aaral,
ano ba naman Peyton!

Look where your filthy mouth got you!

Sinusumpa ko ang mga kalaro ko sa Bicol na puro lalaki kaya natutunan ko ang
pagmumura.

Pakyu, t*ngina nilang lahat. Unli Tarantado sila.

Nagreply ako kay Ganda na kumuha na lang sa alkansya ko. Ang totoo ay tinitipid ko
talaga ang baon ko para sa ganitong pagkakataon. Nagbabaon ako lagi ng packed lunch
para hindi na bibili at naglalakad ako lagi imbes na sumasakay sa jeep. Pang-
project ko kadalasan ang allowance na itinatabi ni Ganda para sa akin, kapag may
natitira ay idinadagdag ko sa panggastos nang hindi nahahalata ni Ganda.

Huminga ako ng malalim. Hindi ako pupwedeng makickout. Para sa amin ni Ganda to.

Tumingala ako at nagsimulang mag-isip nang tamang gawin.

Nagiging kulay kahel na ang langit, tiningnan ko ang cellphone ko para tingnan ang
oras, papagabi na nga. Hindi na pala ako nakakain. Mayroon pa ako dapat klase
ngayong araw na ito at matatapos iyon sa loob ng kinse minutos.

Lakad takbo akong nagtungo sa Physics building namin. Nakita kong nasa loob si
Valdemar at kumaway pa sya sa akin. Blangko lang ang ekspresyon ko, bakit parang
laro lang sa kanya ang lahat ng ito?

Nang matapos ang klase, tumapat ako sa pinto at inabangan ang paglabas ni Valdemar.
Sya ang huling lumabas sa classroom kahit alam nyang inaantay ko sya, paimportante
ang hayop.

"Hi former classmate!" Mapang-asar

na bati nito sa akin, kumuyom ang palad ko, tangina to! Makakaganti din ako sa
kanya.

"Usap tayo." Untag ko. Tumango naman sya.

"Sa kotse ko." Aniya.

"What? No. Dito lang.."

"Okay, dyan ka na.." Naglakad sya ng mabilis papalayo sa akin.

"Valdemar!" Tawag ko pero hindi sya lumingon o huminto man lang.

"Valdemar! Oo sige na, sa kotse mo na." Wala na akong nagawa.

Pumihit sya at naglakad papalapit sa akin nang nakapamulsa. Nilahad nya ang kamay
nya sa akin at hawak kamay kaming naglakad patungo sa parking lot.

Pinagpapawisan ang kamay ko ng husto.

Gusto kong bawiin ang kamay ko but I wouldn't dare. Mahirap kasing makipagdeal sa
demonyong baliw.

Binuksan nya ang shot gun seat ng kanyang halatang mamahaling pulang sasakyan at
pinaupo ako doon. Sumakay din sya at pinaandar ang makina ng sasakyan, binuksan nya
ang aircon pero hindi pa sya nagmaneho.

"Talk." Utos nya.

"Hindi ako pwedeng makickout." Panimula ko.

He smirked.

"Bakit sa akin mo sinasabi yan, talk to Rivas, Peyton.." Pinadaanan nya ng kanyang
hintuturo ang aking mukha pero hindi ako umangal.

"Alam mong hindi sila makikinig sa akin, malakas ka sa kanila."

Impit na humalakhak si Valdemar, hayop, baliw ata to.

"So you figured out? Matalino ka nga Pey... You really deserve your scholarship,
kaso lang... Sayang, it was taken away from you.." Napakuyom ang palad ko at
sinamaan ko sya ng tingin.

"Kasalanan mo! Gago ka kasi!" Sagot ko na hindi ko na napigilan.

"So brave... I am so turned on." Pumungay ang mata nya habang pabalik balik ang
palad nya sa

pisngi ko. I hissed.

"Matapang talaga ako, Valdemar. Pero nasa lugar. Kaya ngayon, hihingi ako ng pabor
sayo, i don't want to be kicked out.."

Nagtaas si Valdemar ng isang kilay. Umangat ang gilid ng labi nya habang
tinitingnan ako, mula ulo hanggang paa.

"Lahat ng pabor may kapalit, Pey. Wala ng libre sa mundo."

Napapikit ako, alam ko ang iniisip nya. Puta, bahala na.

"Anong kapalit?" Tanong ko sa kabila ng ideyang naglalaro sa utak ko.

"Pagkatao mo.." Malamig nyang sabi. "Mula ulo hanggang paa, akin."

Kinilabutan ako, bakit pakiramdam ko nakikipagkasundo ako sa demonyo?

Ngumisi sya nang hindi ako nakasagot.

"I can bring back your glory in this school, no one will touch you. Professors will
hail you, even your scholarship will be returned. Kung gusto mo dagdagan pa natin
ang scholarship mo ng allowance entitlement.."

"Walang ganon dito." Tutol ko. Pinakamataas na ang scholarship ko na full scholar
pero walang kasamang allowance iyon.

"Magkakaroon.. If I say so." Kampante nyang sabi.

"S-sino ka ba?" Naguguluhang tanong ko. He sighed, parang ayaw nyang magsalita.
Ilang sandali pa ay bumukas ang mga labi nya, the moment that I wish I shouldn't
have known.

"I own this school, Peyton. Kaya oras na makipagkasundo ka sa akin, pwede kitang
bigyan ng mga bagay na pwedeng pwede ko ding bawiin. Kaya kung iniisip mong pumayag
sa gusto ko, at gagaguhin mo ako bigla, mag-isip ka.." His eyes fueled with fury.
Kalmante ang pagsasalita nya pero bawat bigkas ay may pagbabanta.

Nanlambot ang mga tuhod ko. Wala na akong kawala. Kaya naman pala sunud sunuran

sa kanya ang mga Professors hanggang sa Dean, pamilya nya pala ang mayari..

"Baba.." Malamig nyang sabi pagkalipas ng ilang minutong katahimikan.

"Ha?"

"Baba.. Then think about it." Pinagmasdan ko ang kamay nya na may kinuha mula sa
kanyang dashboard, may kinuhang isang calling card, inabot nya iyon sa akin.

"Feb 14 Party is in two weeks time. If I will get a yes, tawagan mo ang numero na
nakasulat sa card, 6 hrs before the Party, they will lead you to next step."

Binasa ko ang card.

Vania Valdemar | Fashion Stylist | Makeup Artist

Bumaba ako ng sasakyan ni Valdemar saka nya pinaharurot iyon.

Lumipas ang mga araw, umaalis pa din ako ng apartment namin ni Ganda kahit hindi
naman ako pumapasok. Ayaw ko kasing mag-alala sya. Titiyakin kong maibabalik sa
akin ang pag-aaral. Kahit anong mangyari, papayag ako sa kagustuhan ni Valdemar.

Tangina. Paano ba makipagsex?

Sinubukan kong magsearch ng porn nung isang araw, halos masuka ako. Kung ano ano
yung sinusubo nung babae at lalaki. Parang hindi naman tama yon.

Ghads, nakakadiri.

Dumating ang araw ng Valentine's Party ng San Miguel. Nakibalita lang ako kay Bilog
kung anong oras ang simula, pero hindi ko sinabi ang napag-usapan namin ni Valdemar
at yung pupunta ako.

Pakiramdam ko bibitayin ako ngayon.

Every inch of my heart aches. Paano kung magaya ako kay Ganda?

Gagamitin ang katawan tapos hindi papanagutan?

Sa oras na pumayag ako sa kagustuhan ni Valdemar, my life will be a lie.

Maniniwala ang lahat na puro ako, matalino

at kilos maton, but all will be my facade. Dahil sa araw na ito, I will be a
f*cking sex slave.

Tumawag ako sa binigay na calling card ni Valdemar, nagulat ako nang may sumagot at
sinabing susunduin daw ako ng isang sasakyan.

Thank goodness at nakaalis na si Ganda bago pa ako sunduin ng isang magarang SUV,
isang unipormadong driver pa ang bumaba para pagbuksan ako ng pinto.

"Good morning, Madame.." Magalang na bati sa akin ng isang lalaking naka-amerikana.

Tumango ako at tipid na ngumiti.

Dinala ako sa isang establishment na mukhang spa pero nakaka-confuse dahil buiding
iyon na mayroong salon at may boutique sa loob. Malaki at mukhang mamahalin ang
lahat ng nandoon sa lugar building. Lahat ng tauhan ay nakangiti sa akin. Binigyan
pa nga ako ng juice pagkapasok ko at pinaupo sa sofa.

"Peyton?" Isang napakagandang babae ang nagmaterialize sa harapan ko. Nag-angat ako
ng tingin at ngumiti. Tumayo ako at hinarap sya.

"Good morning Ma'am.." Magalang na bati ko. Mas lalong lumapad ang kanyang ngiti.

"Ate na lang. Ate Vania.. I am Alec's cousin."

Napangiwi ako, mukhang iniisip ata nya na girlfriend ako ng pinsan nya.

Hinawakan nya ako sa kamay at kinwentuhan. Matanda sya sa akin nang limang taon, at
sya daw ang nagbuo ng salon spa kung saan naroroon kami ngayon.

"Personal akong binilinan ni Alec para asikasuhin ko, you must be really special
huh?" Masaya nyang tanong ng umupo sya sa tabi ko habang inihahanda na ako sa foot
spa at mani-pedi.

"Kaibigan ko lang si Vald--Alec, Ate Vania.."

"Sus, kaibigan. To tell you honestly, alam kong babaero ang pinsan ko

pero he is cold towards others, except us, his family. Ngayon lang ako nakakilala
na may pinapasok sya sa mundo nya, ikaw lang yon.. He let you meet one of his
family member which is ako. That's a good start.." Tumango tango pa sya.

Good start? Kung alam lang ni Ate Vania ang gagawin namin mamaya.

We had a rough start kamo!

At mas malala pa ang mga susunod na araw.

Nagsimula na nila akong ayusan sa kamay at paa. Nagpaalam muna saglit si Ate Vania
para tingnan daw ang damit na ipapasuot nya sa akin. Ilang sandali pa ay dinala na
ako sa isang kwarto na madilim at puro kandila lang ang umiilaw. Ang bango ng buong
lugar, may musika pa na nakakarelax.

Pinagbabad muna ako sa bathtub na may flower petals ng ilang minuto bago pinaahon.
Giniya ako sa isang kama at pinahiga doon pagakatapos ko sa bathtub.

"Ma'am, we will wax you po ha." Tumango ako kahit hindi ko iyon alam.

Masakit pala.

Masakit pala matanggalan ng buhok sa buong katawan. Ano bang pauso to? Gusto kong
murahin ang nagwawax sa akin kanina pero pinigilan ko dahil mukhang mababait naman
silang lahat.

Buti na lang at may kasamang masahe pagkatapos. Nakatulog pa nga ata ako nang hindi
ko namamalayan.

Pinagsuot ako ng robe pagkatapos ng lahat ng iyon, sa ilalim non ay magkaternong

panty at bra na kulay itim at pula. Naku tyak na magtataka si Ganda kapag nakita
ito sa labahan namin. Dapat ay itapon ko ito pagkauwi ko.

Dinala ako sa salon na parte pa din sa building ni Ate Vania, may isang bading na
nagaabang doon.

"Hi! I am Jose.." Pakilala sa akin nung bading.

Nagsimula na syang pakialaman ang

buhok ko. Ginupit nya iyon ng hindi nagtatanong sa akin kung ayos lang ba. Nilagyan
din iyon ng kulay.

Napangiwi akong muli. Kailangan ko na talagang mag-isip ng maganda gandang dahilan

kay Ganda kung paano ako umuwing mayroong kulay ang buhok.

Binlower ang buhok ko, umigsi iyon ng bahagya at naging layered ang gupit. Kulay
abo na kasi na may konting kulay mais na ang buhok ko, tumingkad tuloy ang
pagkaputi ko.

Lumapit sa akin muli si Jose pagkatapos ilahad ang makeup sa aking harapan.

"Maganda ka Peyton.. Bakit hindi ka palaayos? Lalong titingkad ang ganda mo sa

makeup na gagawin ko sayo."

First time kong magmakeup. Kahit anong kakikayan sa buhay ni Ganda ay hindi nya ako
naconvert. Nanatili lang talaga akong simple sa buong buhay ko.
Hindi naman pala ganun kasama. Hindi naman ako nagmukhang clown.

Hindi ko na halos makilala ang sarili ko pagkadilat ng mga mata ko. Manipis na
makeup lang ang inilagay sa akin pero ang laki na ng nagawang pagbabago. Kinulot
ang dulo ng buhok ko at gusto ko ang bagsak nito.

Inabot na sa akin ang damit na susuotin ko. Kulay gintong tube dress na mayroong
detalyeng crystals at beads. Lantad ang binti ko. Hindi pa ako nakakapagsuot ng
ganito, lalo naman ng high heels na ginto din ang kulay.

May isang box ang nilahad sa akin si Ate Vania. Napaawang ng husto ang labi ko.
Paano ba naman kasi, pearl bracelet at dangling earrings iyon na perlas din. Pilit
nyang pinasuot sa akin kahit tumanggi ako.

"Bilin ni Alec.. Sya na lang ang kausapin mo mamaya okay?" Bulong ni Ate Vania
habang kinakabit sa akin ang hikaw.

Pati

ba si Ate Vania ay sunod sunuran sa gagong yon?

Lumabas na ako ng salon na madilim na sa labas. Ang dami dami palang ginawa sa
akin. Nakaabang na ang itim na sasakyan na sumundo sa akin kanina at sumakay na
ako.

Kinakabahan na ako habang nasa byahe.

Ano kayang sasabihin ni Bilog kapag nakita ako na ganito kaganda? Isusumbong kaya
ako kay Ganda?

At saka, pupwede na ba akong pumasok sa school? Kicked out pa din ba ako?

"Madame, we are here." Bukas na pala ang pinto sa gilid ko, sa isang hotel ginanap
ang Valentine's Party namin. Madami nang pamilyar na mukha ang natatanaw ko sa
paligid pero isa lang ang nakakuha ng atensyon ko.

Si Valdemar.

Nakasandal sya sa gilid ng pula nyang sasakyan. Nakapamulsa sya at nakapatong pa

ang isa nyang paa sa kotse nya. Parang may inaantay. Halos lahat ng dumadaan
napapatingin sa kanya. Mapababae o mapalalaki.

Ang gwapo naman kasi, tangina.

Nakasuot sya ng tuxedo na may bowtie, malinis ang pagkakahagod ng buhok nya at
hindi mapapalagpas ng kahit sino ang asul nyang mga mata.

Nagbuga ako ng hangin bago lumabas ng sasakyan. Marahan akong naglakad patungo sa
direksyon nya. Parang gustong tumakbo ng puso ko ng sobrang bilis. Nagwawala ang
sistema ko lalo na ng makita kong diretso ang tingin nya sa akin. Pakiramdam ko ako
yung bida sa commercial ng shampoo na inaantay ng leading man nya na lumapit sa
kanya.

"Sh*t Pey, ang ganda mo!"

Ang dapat na melodramatic na paglapit ko kay Valdemar, naputol ng kaibigan kong si

Ralph.
Nilingon ko si Ralph na sinalubong ako na may malawak

na ngiti habang nakatayo sya sa harapan ko. Ngumiti lang ako at tumango.

Gagu alis ka dyan, sinesenyasan ko sya sa pamamagitan ng panlalaki ng mata. Pero

napakamot lang sya ng batok na nagtataka.

"Sino yan Ralph?" Tumingin ako sa gilid at nakita ko naman si Leigh na papalapit
din sa direksyon ko. Lalo akong napahampas sa noo. I hate this scene!

"Peyton!" Sumipol pa si Leigh. Kung ordinaryong araw sinapak ko na ang mga ito. Mga
kaklase ko sila sa tatlong subjects, mababait naman sila sa akin at tropa pa ang
turing nila. One of the boys nga ang pangaasar nila sa akin dahil marunong akong
magmotor na hilig nilang dalawa.

Naramdaman kong may humila ng kamay ko mula sa maliit na kumpol namin nina Ralph at
Leigh. Magpoprotesta sana ako pero ng mapansin ko ang likod ni Valdemar. Sumunod na
ang mga paa ko at hindi na binalingan sina Ralph.

Binuksan ni Valdemar ang kotse nya at awtomatikong pumasok ako. Sumakay din sya at
mabilis na pinaharurot ang sasakyan papalayo sa venue.

Walang nagsasalita sa amin. Tutok lang ang mata ni Valdemar sa kalsada. Parang
galit pa nga ito habang mariin ang kapit sa manibela.

Sa isang prestihiyosong hotel kami nagtungo. Kinabahan ako bigla, inaanticipate ko

na ang susunod na mangyayari at hanggang ngayon ay hindi ko pa din matanggap.

"Presedential Suite." Sambit ni Valdemar sa receptionist na kilig na kilig sa

presensya nang kumag.

Wala kaming inaksayang panahon at umakyat na kami sa suite. Manghang mangha ako
pagkabukas pa lang ng pinto, maluwag ang hotel ay mayroong dalawang kwarto, pati
sariling kusina.

Umupo agad sya sa sofa. Gumaya naman ako na umupo din. Tiningnan nya ako ng masama
kaya awtomatiko ang pagtayo kong muli.

"Number One rule, do what I say and never do anything that I don't say."
Maawtoridad nyang utos. Tumango ako ng mabilis.

"Number two, wala kang pagsasabihan ng kuneksyon natin sa isa't isa." Tumango akong
muli. Pabor sa akin yon.

"I'll call you if I need you. You call me if you need me.." Ngumisi sya sa akin sa
huling salita na sinabi nya.

"Hindi mangyayari na kakailanganin kita sa paraang iniisip mo." Umirap ako.

"Whatever. I am just letting you know that you have that option."

"Ano pa? Kailan ko makukuha ang scholarship ko."

Ngumisi si Valdemar at kinuha ang cellphone sa kanyang bulsa. He set it to loud

speaker.

"Sir Alec.." Sabi sa kabilang linya.

Kumunot ang noo ko.

Boses ni Mr. Rivas iyon. Maingay sa paligid kaya tiyak kong nasa Valentine's party
na sya.

"Kamusta na ang scholarship ni Ramos?"

"Okay na, Sir.. Bukas ipapadala namin sa bahay nya.." Magalang na sagot ni Mr.
Rivas.

"Good. Bye."

Nagkibit balikat si Valdemar at tinapik ang pwesto sa tabi nya. Umupo ako doon.

"B-bakit tayo umalis sa Party?" Tanong ko.

"Because those shits are staring at my property. You look beautiful tonight, Pey.."
Bulong nya na hinalikan ang gilid ng tenga ko, nanigas ako bigla dahil kinilabutan
na naman ako.

"And today I decided, that you will be exclusively for my eyes only, Peyton.
Remember that."

=================

Battle 4

SPG- beware of profanities, vulgar words and everything. Wag seryosohin.

And the game has started.

Pumikit si Alec nang magsimula na syang lakbayin ang malalambot na labi ni Pey.

His plan was just to lure her into him.

Gusto nyang mapaibig ito sa kanya nang walang kasing lalim. Gusto nyang baliwin si
Pey ng husto--- na marinig pa lang ang pangalan nya, manginginig na ito.

He wanted to change her from the boyish one to a female piece... at marami pang
iba. He wanted her into someone crazy, na kahit ang mga tao sa paligid nya ay hindi
maiintindihan ang tipo ng pagkahumaling na iyon.
Gusto nya dahil kaya nya.

Kahit anong gawin ni Peyton pagtanggi, kaya ni Alec pakiutin ang isang kagaya ni
Pey sa kanyang mga kamay.

Alec kissed Pey intensely. Hindi naman alam ni Pey ang gagawin, hindi sya marunong
humalik pero alam nyang gusto nya ang halik na iyon, for her it is so relaxing, so
calming.

Pakiramdam nya ay kaya syang protektahan ng mga halik na iyon sa kanyang mga takot.

"Open your mouth, little girl.." Malambing na bulong ni Alec na syang sinunod naman
ni Peyton.

Alec's tongue wandered when Pey gave him an access. Naipagpalit na nya ang pwesto
nilang dalawa, he was on top of Pey. Pinagmasdan nya ang magandang mukha ng dalaga
and he is decided to make her fall for him. hard.

He kissed Pey's neck. Her natural scent softly brushed his nose and Alec liked it.
Lalo

syang nanggigil sa paghalik.

Automatically, his hands wandered in Pey's body. Hindi nya akalain na maganda ang
hubog ng dalaga. Everything is in it's proper places. Alec cupped Pey's breast at
kahit pa sa ibabaw iyon ng damit ni Pey, napa-arko ang katawan ng dalaga dahil sa
sensasyon.

Walang pagaatubiling hinanap ni Alec ang zipper ng damit ni Pey at binaba nya iyon.
Tumambad sa kanya ang malulusog na dibdib ni Pey. He carefully knead it in his
hands ang played with it. Alec got excited with Pey's pink nipples and suck it
gloriously.

"A-ah.." Inangat ni Alec ang tingin nya kay Pey na bahagyang kumunot ang noo habang
nakapikit.

Was she hurt? Tanong ni Alec sa sarili.

Mas binagalan nya pa ang ritmo ng paghalik sa dibdib ni Pey. Halos mabaliw naman
ang dalaga sa nararamdaman nya. It felt so wrong but it feels so good, lalo na ng
padaanan ni Alec ng halik ang kanyang tyan hanggang sa kanyang pusod, unti-unting
bumababa ang damit nya hanggang sa pagkababae na lang nya ang natatakpan.
Hinila na ng tuluyan ni Alec ang damit ng dalaga at kinilabutan sya ng makita ang
suot na underwear ni Pey. It amuses him, so much.

Hindi ito ang unang beses na makakita sya ng halos hubad na katawan ng babae. But
it is different if it's Pey's body in front of him. Pinipigilan nya ang sariling
dalhin si Pey sa kama dahil baka hindi na nya mapigilan pa ang kanyang sarili.

Because he knows his limits.

He should know his limit..

He has to lure her..

Not the other way around..

He started removing

Pey's undergarments and saw her shaved private part. Sinubukan nyang ilapit ang
kanyang sarili dito pero pinigilan nya ang kanyang sarili.

He stared at Pey who is moaning while her eyes closed. She is turned on now..
Napangiti si Alec.

Gusto nya pang lumapit sa kanyang limitasyon para mas mabaliw pa si Pey ng sobra.
Kaya lang ay baka bumigay sya.

Ang limitasyon ay kailangan nyang tandaan.

Kaya nga hanggang ngayon ay kumpleto pa rin ang suot nya dahil hindi sya dapat
bumigay.

'Touch won't hurt..' sabi nya sa kanyang sarili habang mapupungay na din ang
kanyang mata sa pagkahumaling ni Pey sa kanyang ginagawa.

He started carressing Pey's clit while looking at her craved for more. Natural na
pumula ang pisngi ng dalaga habang impit itong sumisigaw. Alec's fingers started to
get wet, he bent down to blow an air in her folds which made Pey screamed in
satisfaction.

'She smells so good..' bulong muli ni Alec. Huminga sya ng malalim.

Dala ng kyuryosidad, inilapit ni Alec ang kanyang mga labi sa pagkababae ni Pey. He
lashed her folds back and forth through his tongue and Pey even spread her legs
more, giving him full access in it.

His maleness grew at halos lumabas na ito sa kanyang pantalon. He unbuckled his
belt and unbutton his pants, kusang bumagsak ang madulas na tela ng kanyang slacks
sa sahig.

'Sandali lang.. Konti lang..' Alec whispered to himself. Pinipigilan kasi sya ng
kanyang sarili na mas lalong ilapit ang kanyang sarili kay Pey pero nahihirapan
syang putulin ang

sensasyon na nararamdaman na din nya.

He felt the heat of burning desire inside him that he have to remove his tux and
polo to release it. Binalikan nya muli ang kanyang ginagawa kay Pey na tanging
brief na lang ang kanyang suot, ang tanging kumakapit sa kanyang limitasyon.

Pey's wetness is almost flooding. It tasted sweet and nothing could stop Alec
pleasuring Pey with the help of his tounge and hands.

"A-Alec...." Pey started to moan his name and it sounded sexy. Ito ang unang beses
na tinawag sya ni Pey sa kanyang pangalan and it felt so good.

Walang pasabi na tinanggal na din ni Alec ang kanyang brief at itinapat ang kanyang
pagkalalaki is sa pagkababae ni Pey.

'F*ck it. I don't care anymore!' Sabi nya pa.

"M-masakit..." Bulong ni Pey kay Alec ng tumapat na ito sa kanyang mukha.

"I will take it slow, okay?" Tumango si Pey at itinuon ang kanyang mata kay Alec.
Hinalikan ni Alec si Pey sa bawat paggalaw nya.

"Damn you are so tight.." Ani Alec.

He swift his hands to Pey's breast at unti unti nang nakalimutan ni Pey ang sakit,
hanggang sa tuloy nang makapwesto si Alec sa loob nya. Thrusting slowly and
carefully.

"Oh Pey.." Alec whispered as he moved freely. He felt the wetness and heat in her
core kahit alam nyang nasasaktan pa din ang dalaga. Kagat labi nitong tinitiis ang
lahat.

Hinawi nyang ang buhok ni Pey at pinunasan ang pawis nito gamit ang kanyang mga
palad.

"It will be okay.." Pagpapanatag nya pa, tumango naman si Pey sa kanya.

Later, after a few minutes of trying and slow thrusting for

Pey to get used to it, kusang kumawala na ang nararamdamang init ni Pey. She
shouted Alec's name over and over as she reached her orgasm.

"Im coming Pey.." Bulong ni Alec.

"A-anong gagawin ko? Baka mabuntis ako Alec.." Bulong ni Pey sa kanya. Ngumisi
naman si Alec.

He want his first release of their sex in Pey's body, and nothing could stop him.

Ginawa na din nya naman ang bawal, lulubus-lubusin nya na.

"Ahhh!" He shouted as he felt his hot liquid flowing from Pey's interior.

"A-Alec!!" For the second time, Pey reached her orgasm again as Alec collapsed on
top of her.

Alec cradled Pey into his arms and carefully lay down the sleeping Pey into the bed
provided by the hotel. Pinagmasdan nyang mabuti ang mukha ng dalaga. Ang ganda
ganda talaga nya, he thought.

And he wouldn't forget this night.

That he f*cked his enemy.

His forbidden enemy to be exact.

-----

"Oh bakit iika ika kang maglakad?" Nagtatakang tanong ni Ganda sa akin.

Nakalusot ako dahil iniuwi din naman ako ni Alec ng alas dose ng gabi kaninang
madaling araw. Akala ko ay kailangang ko pang mag-isip ng dahilan kay Ganda kung
sakaling hindi ako nakauwi kagabi.

"Kasi ang sakit nung high heels na pinahiram nung kaklase ko sa akin eh.." Kakamot
kamot pa ako ng ulo na nagpaliwanag.

Ang totoo, masakit palang makipag-sex.

Lahat ng buto ko sa katawan masakit.

Pero masarap din.

At masakit. Tangina.

"Alam mo, ikaw, dapat matuto ka nang maging palaayos. Magtatapos ka na next year,
hindi ka pa din nakakahanap ng boyfriend.." Dismayado ang mata ni Ganda

na nakatingin sa akin.

"Ganda, bakit hindi ka na lang maging masaya na nag-aaral ako ng mabuti?"

"Masaya. Pero mas sasaya ako kung babawas bawasan mo na yang pagmumura mo. Para
kang hindi babae." Iiling iling si Ganda sa akin.

Kung alam nya lang kung gaano na ako kababae ngayon.

Inubos ko ang oras ko sa pagpapahinga ng katawan. Syet ang sakit, down there.

**Beep **Beep

Unknown Number: Take ibuprofen to lessen the pain, take it with meal.

Kumunot ang noo ko. Ah, si Isda ito.

Naligo muna ako pagkatapos ay bumaba ako at naghanap sa medicine kit namin ng
Alaxan, kumain muna ako ng pananghalian bago inumin ang gamot. Wala si Ganda
maghapon dahil may prayer vigil muling dadaluhan kaya malaya akong nakakain sa
harapan ng tv.

Ilang sandali pa ay nakarinig ako ng pagkatok sa pinto. Ang weird dahil imposibleng
makarating ng pinto kung sino man ang kumakatok ngayon nang hindi kinakatok ang
gate naming maliit.

Kung si Ganda naman yan at may nakalimutan, malamang pumasok na yun kasi mayroon
naman syang susi ng pinto.

Kung si Bilog naman yan... Imposible, pag ganitong oras at walang pasok, nasa
gulayan iyon kasama ni Ninang Pretty at gabi na ang uwi nya. Si Benok at Butil
naman ay nasa eskwelahan, sa palengke din ang tuloy ng mga yon para sabay sabay na
silang umuwi nila Ninang sa gabi.

Sumilip muna ako sa bintana at kinusot kusot ko muna ang mata ko ng marealize kung
sino ang nasa labas.

"Anong ginagawa mo dito?" Mabilis kong tanong.

"Let me in." Utos nya. Nagtaas naman ako ng kilay, bakit ko sya papapasukin?!

"Rule number one, do what I say.."

Aniya sabay wagayway ng folder na mayroong pangalan ko at seal ng Universidad de

San Miguel.
Ang scholarship ko!

Dali-dali kong binuksan ang pintuan at pinapasok sya.

Hinablot ko ang folder mula sa kanya at halos magningning ang mata ko dahil mayroon
pang cash grant na Dalawampung libong piso kada buwan bukod sa wala akong babayaran
sa school.

"Salamat!" Hindi ko napigilang ibulalas ng tingnan ko si Valdemar na nakatayo lang

sa harapan ko.

"It's not for free.." Aniya sabay lapat ng labi nya sa labi ko. Napapikit ako at
nabitawan ko ang hawak kong folder ng mas lumalim pa ang halikan namin. Tinulak nya
ang katawan ko hanggang sa mapaupo kami sa sofa nang hindi pinuputol ang halikan.

"T-teka, baka may makakita ng sasakyan mo--"

"Nagpahatid lang ako, Pey.. And I jumped in your fence ng walang nakakakita."
Bulong nya sabay muling pag-angkin ng labi ko.

"This doesn't fit you, but I like it if I am not around.." Bulong nya na ang
tinutukoy ay ang tokong shorts ko. Walang pasubaling nahubad nya iyon agad.

Inangat nya ang malaking tshirt ko at napailing.

"You are not wearing a bra? Lumalabas ka bang ganito?" Tanong nya sa naiinis na
tono. Umiling ako gamit ang mapupungay na mata.

Tumango sya pagkatapos ay inangat ang tshirt ko. Sa isang iglap, panty na lang ang
suot ko. Ilalapit na nya ang mukha nya sa dibdib ko ng bahagyang lumayo ako sa
kanya.

"Maghubad ka din. Ang daya mo talagang gago ka, dapat nakahubad ka din.." Utos ko.
Ngumising demonyo sya sa akin pagkatapos ay tumayo. Nilahad nya ang dalawang kamay
nya sa akin.

"Undress

me.." Utos nya na mataman ang tingin sa akin.

Tumayo naman ako agad at inunang hubarin ang vneck tshirt nyang puti. Tinanggal ko
din ang belt ng kanyang khaki shorts. Natutok ang mata ko sa perpektong hubog ng
kanyang abs kaya naplunok ako.

Tangina ang ganda ng katawan. Parang model ng brief ang Isdang to!

"Pwede na?" Tanong nya ng brief na lang ang natira sa katawan nya kaya tumango
naman ako.

He started licking my nips, and I groaned loud dahil sa init ng dila nya.

"Wait a minute.." Bulong ni Alec, hinanap nya ang remote ng tv at nilakasan nya
iyon.

"You can moan louder now, little girl." He said as he continues.

Nakaupo lang ako sa sofa at nakaapak lang ang paa ni Alec sa sahig. Lumuhod sya
para maabot ang bawat parte ng aking katawan.
When he is about to remove my underwear, he pinned my wrists in to the wall, at the
top of my head.

"Just stay your hands up there, I don't like being touched." Bulong ni Alec.
Tumango naman ako na parang maamong tupa.

He knelt down, hespread my legs in his liking then I felt that my folds were being
explored. Damn, it feels awesome. Hindi ko na maramdaman ang sakit na nararamdaman
ko simula kagabi and it is purely desire that I am feeling.

Nakakabaliw ang ginagawa ni Alec at hindi ko maitatanggi na nagugustuhan ko ang

kamanyakan nya sa akin. My moans and groans are evident. Hinayaan ko na din ang
sarili ko na mahulog sa pagkahumaling na ito. Whenever I groaned load, he moves his
hands faster, and when I want it slow, I moan softer.

One swift move and my body shivered. Hingal na hingal ako dahil sa ingay na
ginagawa

ko kanina pa.

When Alec stood up, I noticed his love muscle long and huge, umupo sya sa tabi ko
at para akong papel na binuhat sa ibabaw nya. I felt his hard on to my entrance
pero mabilis lang at naipwesto na nya agad. He is motioning my body in an up and
down motion habang nakatalikod ako sa kanya. Naririnig ko ang kanyang malakas na
pagungol pero hindi ko makita ang ekspresyon ng mukha nya.

I want to see him satisfied with me.

Hindi ko na din namalayan ang pag-ungol ko. Para kaming nag-aaway at dinig na dinig
sa apat na sulok ng apartment namin ang sigawan. But those screams ain't for
hatred, it is because of convulsions from desire.

"Peyton, shit.." Sigaw niya.

"Oh Alec! I---- I---" Hindi ko madugtungan ang gusto kong sabihin.

"Oh f*ck.." He pulled me on top of him. I saw him release his hot fluid outside me.
Nakapikit sya ng mariin at parang dinadama ang bawat pagkakataon.

Pumikit na din ako. Ilang sandali pa, naramdaman ko na naman ang mainit nyang halik
sa akin at alam ko na kung saan pupunta. Inaya ko syang umakyat ng kwarto ko, at
ganoon nga ang aming ginawa.

Hindi ko na mabilang kung ilang ulit nya akong inangkin habang alas tres palang ng
hapon. Parang wala syang kapaguran at ako naman na isa't kalahating game din pala,
pinagbibigyan ko sya. Parang hindi lang nya kagabi nakuha ang pagkabirhen ko dahil
madali akong nakasabay sa kanya.

Nag-enjoy ako ng husto sa ginagawa namin. At kung ito lang pala ang kapalit para
makapagtapos ako ng walang problema, buong kusa ko itong ipagkakaloob. Yun nga
lang, sana ay walang makahuli sa amin.

"Next time you can't show up like this.." Sambit ko sa kanya habang parehas kaming
nakahiga sa kama ko at nakatakip ako ng kumot sa katawan. Tiningnan nya ako.

"Alam ko namang walang tao kaya ako pumasok." Aniya.

"Hindi lagi walang tao.."

"I will do what I want Peyton. I am giving you what you want and I'll f*ck you
whenever I want. Wala ka nang pag-aari Peyton, akin na ang pagkatao mo." Malamig
nyang sabi.

Tumango ako.

"Itext mo lang ako kapag---"

"Let's get things straight, Pey. You are not allowed to f*ck anybody but don't you
ever dare ask me to go exclusively f*cking you. This is just a game."

"Ulol, sino bang may sabing gusto kong maging girlfriend mo? Basta wag kang didikit
dikit sa akin sa campus para magkasundo tayo."

"Deal.."

=================

Battle 5

Second Update today.. Kindly check Battle 4 if you haven't read it.

Vote, follow and comment :)

SPG- Profanities, vulgar words ahead. Wag seryosohin.

"And Ms. Ramos is right, it is the subject not the predicate. Good job Ms.
Ramos..."

Napangiti ako nang i-acknowledge ni Miss Minchin from hell ang sagot ko, at madalas
na din syang ngumingiti sa akin. Infairness konti na lang iisipin kong teacher's
pet na ako.

Simula yan nang pumasok ako muli pagkatapos nung Valentine's party. Bumalik na ang
giliw sa akin ng mga professor sa school simula bumalik ako. Inaamin kong dahil kay
Alec iyon kahit alam ko din naman na magaling talaga ako kaya deserve ko naman ang
papuri nilang lahat. Don't he dare take all the credits.

Tumayo ako agad nang idismiss na ang klase namin para sikupin ang mga gamit ko.

"Pey, saan ka maglu-lunch?" Kaswal na tanong sa akin ni Ralph. Sila ang madalas
kong kasabay maglunch tuwing araw ng Huwebes at Biyernes dahil hindi tugma ang
klase namin ni Bilog sa mga araw na ito.

Hindi naman namin iyon pinaguusapan na sabay kami pero tuwing nakpwesto ako sa
canteen, makikiupo sila ni Leigh o kaya naman kapag wala akong mapwestuhan at sila
ang nauuna, sila na ang nagaalok ng pwesto sa akin. It's like an automatic code for
the three of us kahit na hindi naman kami sobrang close.

"Sasama ako sa inyo ni Leigh. May baon ako eh." Sagot ko naman.

"Birthday ng mommy ni Leigh, may baon din sya. Tara." Ngumisi si Ralph at tiningnan
si Leigh

na nagkakamot ng batok.

"Ang daming pinabaon ni Mommy kasi si Ralph tumawag sa bahay kanina para ipaalala
na magdala ako ng pagkain." Masama ang tingin ni Leigh kay Ralph.

"O di ayain na din natin sina Sean. Text mo, baka walang klase yon." Untag ni Ralph
kay Leigh. Kinuha naman ni Leigh ang cellphone nya at nagtetext habang naglalakad
kami, pinabitbit pa nga nya ang paperbag na may lamang pagkain sa akin. Mukhang
madaming dala si Leigh dahil mabigat ang paperbag.

**Beep **Beep

AXV: Stay away from that scums.

AXV stands for Alec Xerxes Valdemar. Ayoko lang na may makakita na magkatext kami.
Madalas iyon nung mga nakaraang araw, lagi nyang chinecheck kung sino ang kasama ko
at kung anong ginagawa ko. Nung isang araw nga, pinapapicture-an pa nya ang sarili
ko para isend ko sa kanya, ano ako bale?!

Ako: Kakain lang kami.

Kinuha naman ni Ralph ang paperbag sa kamay ko para makapagtext ako ng maayos.

AXV: Do what I say.

Ako: Be reasonable, come on!

Sunod sunod pa ang naging mensahe nya na hindi ko na pinansin. Pati ba naman kina
Ralph palalayuin nya pa ako?

Eh kanino ako sasama? Alangan namang sa kanya. Hindi din naman pupwedeng makita
kaming magkasama lagi sa eskwelahan.

Ilang sandali pa at nakarating na kami sa canteen. Ako na ang naglatag ng mga

pagkain na baon ni Leigh. Nilabas ko din ang baon ko dahil sayang naman kung hindi
ko kakainin.

Maya maya pa at may nga dumating na mga kaibigan nila Leigh at Ralph. Hindi ko
maalala ang mga pangalan nila pero kilala ko ang mga mukha nila mula sa Engineering
Department. Mga kaklase daw nila ito nung highschool.

"Pey..

Nililigawan ka ba ng isa sa dalawang to?" Tanong ni Sean, na nginunguso si Leigh at

Ralph. Mabilis na umiling si Ralph.

"Hindi ah! Hindi kami talo ni Pey!" Rason ni Ralph.

"Bakit? Bading ka ba Pare para hindi kayo maging talo nito ni Peyton?" Tumaas ang
kilay ni Sean kay Ralph.

Humalakhak naman ang mga kaibigan nya. Ngumiti lang din ako.

"Tropa tropa lang kami nyan ni Pey, di ba Pey?" Siniko pa ako ni Leigh para
sumangayon sa kanya. Tumango naman ako dahil yon ang totoo.

"Kung ganon, can I have your number?" Ani Sean.

Sabay kaming napalingon sa mga nalaglag na bote at sa tunog na nabasag sa di
kalayuan sa amin. Kitang kita ko sa harap na lamesa ang nakaupong si Alec na
diretso ang tingin sa akin. Halos mapaso ako sa init ng tingin nya. Pakiramdam ko
may malaki akong kasalanan kaya bigla akong napatayo kahit nanlalambot ang tuhod.

"Ahm.. Una na ako.." Ngumiti ako ng pilit. "Salamat Leigh!"

Tumakbo ako papalayo ng canteen bitbit ang bag ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko,
hindi pa ako nakakabawi nang naramdaman ko na lang ang kamay na humila sa akin
papasok sa isang madilim na kwarto. Napagtanto kong stockroom ito dahil sa dami ng
nakatambak na papel sa loob.

"I told you to stay away from scums, Pey. Ang tigas ng ulo mo." Mariing sambit sa
akin ni Alec.

"Kaibigan ko sila." Sinalubong ko ang matapang na titig sa akin ni Alec kahit na

kinakabahan din ako.

"Kaibigan? The guy is hitting on you!"

"Nagseselos ka na?" Nantutuya kong tanong.

"F*ck No!" Mabilis syang sumagot.

"Pakyu ka din!"

"Ah talaga?"

"Oo Pakyu si

Alec Xerxes Valdemar!" Inis kong sabi.

Sa isang iglap napaupo na lang ako sa isang palumpon ng papel dahil sa malakas na
pagkakatulak sa akin ni Alec.

"Gago ka ah!" Malakas na sigaw ko, ininda ang sakit ng akong pwetan kahit na ang
kalahating bahagi naman nito ay nag-landing sa papel.

Hindi umimik si Alec, lumuhod sya at sinimulan nyang hubarin ang pantalon ko.

"Alec, nasa school tayo!" Protesta ko pero hindi sya umimik.

Wala na akong pang-ibaba. Alec's eyes were fury. Nakakapaso syang tumingin. In one
snap he was able to unbuckle his pants and lowered down to feel my core. He didnt
prepare me, there were no foreplays because he is mad.

...But I almost screamed in pleasure when I felt him inside. Like I am waiting for
this for the whole damn day and I didnt notice how much I want him inside me.

My moans were inaudible. His pumping and his heavy breathing were our only music.
May ingay ng mga estudyante sa labas at kinakabahan ako sa ideyang maaring may
makakakita sa amin pero hindi ko maitanggi na nasisiyahan din ako.

"Pey, you are mine now. When I said that don't do it, you don't. Understand?" Puno
ng awtoridad na tanong nya sa akin. Tumango ako.
May takot sa aking pakiramdam kaya wala akonv pag-aalinlangang tumango--- dahil
ayokong magalit sya, he has his ways to get things at hindi ako maaring sumugal sa
ganitong klaseng tao. Malupit sya sa aking paningin, at kung hindi ako magiging
matatag ay kusa nya akong lalamunin.

"A-alec.. I am near.." Bulong ko. Tumango si Alec at pumikit, his thrust went
faster and when his lips formed to an

'O', he pulled out his shaft from me and placed it in a hanky where his fluid
flowed.

Nahiga si Alec sa tabi ko pagkatapos, tanging papel ang mga unan naming dalawa,
humihingal pa din sya.

"Masakit pa ba?" Tanong nya.

"H-ha?"

"Yung tinulak kita, yung tumama sayo." ipinatagilid ako ni Alec at masuyong
hinaplos ang puwetan ko. Naiilang ako, pero nakita na naman ng lalaking ito ang
lahat sa akin, mag-iinarte pa ba ako?!

"Im just mad. I don't want to see those guys fantasizing what's mine."

"Okay. Im sorry." Bulong ko.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. Hindi ko na pag-aari ang sarili ko at dapat
nakikinig na ako kay Alec Xerxes Valdemar.

Wag kasi akong makulit.

***

"Pey! Sasama ka ba?" Ilang ulit na akong tinanong ni Bilog. Bakasyon na namin at
next school year ay 4th year na kaming dalawa.

"Hindi na. Bantayan mo doon si Ganda ha." Kumindat ako kay Ganda na may bitbit na
malaking traveling bag.

"Tsk. O sige! Bakit naman kasi ang talino mo. Kanino ba sya nagmana Auntie Ganda?"
Kakamot kamot sa ulong tanong ni Bi kay Ganda.

"Gaga ka, syempre sa akin! Ganyang ganyan ako katalino noong araw. Ganyan din ako
kaganda at kasexy!" Natatawang sambit ni Ganda. Lumapit syang muli sa akin ng
maikarga na niya ang malaki nyang bag sa tricycle ni Nonoy.

"Nak, mag-iingat ka don sa summer camp ha. Galingan mo. At yung mga damit na binili
ko, yun ang gagamitin mo, nakaimpake na yun lahat. Kapag hindi mo yun ginamit,
magtatampo ako.."

Yumakap ako kay Ganda. "Opo na nga po, Ganda. Mag-iingat kayo nila Bilog sa Bicol
ha. Si Ninang Pretty na muna

ang bahala sa akin."

"Naku, susunod din naman ang isang yan sa Albay next week. Gusto mo bang antayin ka
na nya para may kasabay kang pa-Bicol? Papayag naman yon..."
"Hindi na Ganda, dalawang linggo yung Summer Camp ko sa Cebu, sayang naman yung
bakasyon ni Ninang kasama sina Lolo Papa doon kung aantayin pa ako. Pakikamusta na
lang ako kay Lolo at Lola."

"Pey.. Dalawang buwan tayong hindi magkikita.."

"Oh eh di marami ka tyak mabebentahan ng gluta doon, Ganda!"

"Naku sana nga! Alagaan mo ang sarili mo dito."

"At wag ka naman magpapaligaw doon. Hindi ako titira ng Bicol, Ganda!" Banta ko.

Tumawa sya at ngumiti "Oo na, dito na tayo mamamatay sa Maynila.."

Kumaway pa ako sa kanila bago tuluyang umalis ang Tricycle na maghahatid sa kanila
sa terminal ng bus. Mamaya din ang flight ko patungong Cebu. Lahat daw kasi ng
scholar ay magkakaroon ng summer camp kung saan may advance lectures kami, parang
incentive ito ng scholarship kapag consistent scholar ka mula first year college.

AXV: Pwede na kitang sunduin?

Sasama si Alec sa Cebu. Hindi sya scholar at walang nakakaalam na sila ang mayari
ng school pero sasama sya, dahil gusto lang nya.

Ako: Okay.

Pumasok ako muli sa loob ng bahay at tiniyak ko na nakalock na ang lahat at wala
nang naiwan na nakasaksak. Hinila ko ang maliit kong luggage bag na sinasabi ni
Ganda na inimpake nya para sa akin.

Nakasuot lang ako ng isang skinny jeans at scooped red fitted shirt pati paborito
kong vans.

Tumapat ang sasakyan ni Alec sa bahay, nilagay ko muna sa likod ang maleta ko bago
sumakay sa shot gun seat.

Pinasadahan

muna nya ako ng tingin bago tinutok ang mata nya sa kalsada. Laging may kakaiba sa
tingin nyang yon, hindi ko lang masabi kung ano.

Naramdaman ko ang kanan nyang kamay na inaabot ang kaliwang kamay ko, nilahad ko
naman iyon at nagmaneho na sya habang hawak ang kamay ko.

Nauna na ang ibang mga scholars sa Cebu kaya kami ni Alec ang sabay sa eroplano,
mayroong nakaabang na unipormadong lalake sa amin pagkadating naming airport kung
saan ipinagkatiwala ni Alec ang kanyang susi. Hawak kamay pa din kaming pumasok sa
airport hanggang makasakay sa eroplano.

Lumapag ang eroplano sa Mactan Airport at may isang unipormadong driver ng sasakyan
naman ang sumalubong sa amin. Hinatid kami nito sa isang pribadong beach resort sa
Mactan na sya namang ipinagtataka ko.

"B-bakit walang tao?"

"I reserved it for us." Kaswal na sagot ni Alec. Nataranta naman ako agad.

"Us? You mean sa ating dalawa? Bakit?"

"Because I can."

Pinaikot kong muli ang mata ko. Ayan na naman yang kayabangan nya na because he
can. Meron ba syang hindi maaring gawin?!

"Hindi naman ako matutulog dito, dun ako sa camp. Ikaw lang dito.."

"Sinong may sabi? Hanggang 4pm lang ang camp. Ipapasundo kita eksaktong 4pm para
bumalik dito."

Ganoon nga ang nangyari. Binaba ko lang ang mga gamit ko pagkatapos ay may naghatid
na sa akin patungo sa ibang resort kung nasaan ang mga scholars. Naglalaro pa sila
ng kung ano ng maabutan ko. Later on nagsimula na ang lecture kaya naging seryoso
na ang lahat.

Paulit ulit ang tingin ko sa cellphone ko. Nakakainip. Napangiti ako sa ideyang
naisip, nagtipa

ako ng mensahe kay Alec.

Ako: Anong ginagawa mo? :)

Agad din akong nakatanggap ng reply.

AXV: Focus on your discussion.

Ako: Sungit!

AXV: Just thinking of how I can make you moan tonight.

Napasimangot ako, hala ang bastos!

Ako: Ang bastos mo talaga Valdemar! Bwisit ka!

AXV: I know you like it, Pey. Tell me that I am not the only one addicted with this
set-up.

Addicted? Kung may mas malala pang term doon, siguro yun ang deskripsyon sa aming
dalawa ni Alec. Wala kaming pinalalagpas na araw maliban sa red days ko. Halos
magdadalawang buwan na kami sa ganitong set-up.

Ako: Oo na! Conceited!

AXV: Focus now Miss Ramos, pag nanggigil ako, baka sunduin kita dyan.

Ako: And...??

AXV: I will f*ck you right away. I miss your moans, Peyton.

Napangiti ako.

Ako: Gago.

AXV: Not your bad mouth. How many times should I tell you, do not curse.

Ako: 😛

Halos liparin ko ang entrance ng gate ng matapos ang lecture namin. Late na kasi
ako ng dalawang oras sa pag-uwi. Ang dami kasi unplanned activities ang ginawa kaya
naextend pa kami. Hindi na nga ako nakapagtext kay Alec dahil namatay ang cellphone
ko.

Nakaabang naman na sa akin ang shuttle van na susundo sa akin patungong resort kung
nasaan si Alec.

Binaba ako sa mismong tapat ng villa na tutuluyan namin ni Alec, bubuksan ko na

sana ang pinto ng may marinig akong pag-ungol mula sa loob.

Napakunot ang noo ko, alam na alam kong si Alec ang umuungol. Binuksan ko ang pinto
and I saw a slut, giving Alec a head. Hindi pa nila maramdaman ang presensya kong
nakatayo sa harapan nila.

Tangina.

Ang

baboy ni Alec.

Naramdaman ko ang pag-init ng sulok ng mata ko nang makita kong nag-angat ng tingin
si Alec sa direksyon ko. Hindi man lang sya nabigla, pumikit lang sya at
pinagpagpatuloy ang pag-ungol sa ginagawa ng babae.

Nakita ko ang maliit na maleta ko kung saan ko ito iniwan kanina. Nakasabit pa ang
panty nung kalantari ni Alec sa handle ng maleta ko. Tumakbo na ako papalabas ng
Villa bitbit ang panty at hinagis ko iyon sa buhanginan.

Kadiri!!

Buti na lang at naalala ko yung pangalan nung resort dun sa summer camp. May
nakalaan namang kama para sa akin doon, ang alam nila ay may kamaganak ako na
tutuluyan sa Cebu kaya dun ako maninirahan, gayunpaman, may allotment ako sa dorm
na provided.

Ilang beses nagring yung cellphone na hawak ko habang nasa byahe ako patungo sa
summer camp, tricycle lang ang sinakyan ko. Paulit ulit ko ding pinatayan ng tawag
si Alec.

Ha, magdusa kang kadiri ka. Malandi! Mamaya may AIDS pa yung babaeng yon at
mahawahan ako.

***

Pabalik balik si Alec sa paglalakad sa Villa nila dapat ni Peyton habang

sinusubukan nya itong tawagan.

He texted a Cebuana girl he met in Manila months ago and asked her to do it with
him. Naiinis kasi sya sa sarili nya dahil napapangiti sya sa mga texts sa kanya ni
Peyton kanina.

It shouldn't be that way.

Hindi sya dapat maging apektado sa larong ito.

Pero nung makita nya ang mata ni Peyton na tutok sa kanya at ang paraan ng pagtakbo
nito papalayo sa kanya, nakaramdam sya ng kirot sa hindi nya malamang kadahilanan.

Dumodoble pa ang kirot kapag pinapatay ni Peyton ang tawag nya.

'F*ck Pey.. I don't like to apologize for this because this is my plan. But f*ck,
why do I feel like apologizing?' He thought.

Hindi sya mapakali kaya pinatawag nya ang sasakyan at nagpahatid sa summer camp ni
Peyton. Tiyak syang doon lang ang punta ng dalaga.

Kinausap nya ang coordinator para pababain si Peyton at makpagusap sila nang
makarating sya sa summer camp.

Napalunok si Alec ng makita si Peyton. It is the first time he saw Peyton in her
Pajamas, a pink sleeveless top with a ribbon and a cotton pajama. He finds her
adorable in it, and cuddly. But her sad eyes taken him aback.

Hindi nya gusto ang malungkot na mata ni Peyton. Sanay sya sa nakikitang mataray
ang tingin nito, minsan ay masaya, madalas ay nagsusungit ang mga mata but this is
his least favorite, a sad Peyton.

Agad nyang hinila ang kamay ni Peyton, and she landed on his chest.

"It's my demon, Pey. You have to live with it." Bulong nya sa dalaga. Hindi nya
alam kung bakit yun ang una nyang sinabi.

Tumango si Peyton sa kanya "Im sorry.. Hindi lang kasi ako sanay na makakita ng
ganon."

"Next time you knock.."

"Next time you lock the door."

"Why the hell did you throw her panties out?"

"Why the hell did she hang it in my luggage?"

Unti-unti, a laughter echoed between them as they hold hands and went back to the
Villa that Alec got for the two of them where they spent the night together,
cuddling---- instead of intense sex like what usually happens everytime they are
near each other.

=================

Battle 6

Vote. Follow. Comments. Thank you ❤️😊

SPG- Beware of Profanities and Vulgar words. Thank you!

"Ayoko.. Di ba dapat pabendisyunan mo muna yan ng holywater bago mo ipasok sa akin

yan?" Nakahalukipkip ako habang tinitingnan ang hubad na katawan ni Alec sa harapan
ko. He is teasing me pero wala namang epekto.

"Pey.. Three days have passed. I didn't even penetrated her if that's the big
question. Ibig mo bang sabihin everytime I f*ck other girls, I have to wait that
long hanggang okay na yang pakiramdam mo?"

Napaisip ako.
Hindi ko kasi kaya.

Kapag naiisip ko yung nakikita ko, parang hindi ko kaya.

"Bakit ba kasi ako!" Hindi napigilang sigaw ko. Halos bawiin ko pa nga ang mga
salita ko.

I know I shouldn't say this. I am having a hint that he is toying on me.

Pinagtitripan? I dunno. But I have to find out myself nang hindi nya natatalo.

Napaawang ang labi ni Alec na nakatingin lang sa akin.

Lumikot ang mata ko, I want to play this game with him too, so safe kung iisipin
nyang wala akong ideya sa ginagawa nya para ipagpatuloy ang laro.

"Ano--- bakit ba kasi ako ang gusto mong pasukan nyang junior mo! Madami ka namang
nagagawa dyan.. I mean, iba iba ba ang feeling ng butas ha, Alec?!"

Unti unting nagtaas baba ang balikat ni Alec, habang nanginginig ang dibdib, natawa
sya. Lumapit sya sa akin at niyakap ako sa bewang.

"Bakit ba ang inosente mo, Peyton?"

Umirap ako. Inosente sya dyan?

Alam kong pinaglololoko nya lang ako at makikipaglaro ako sa kanya.

I was born competitive. Yun kasi ang tinuro sa akin ni Ganda na survival skills.
Kung gusto mong mag succeed, kailangan palaban ka.

"Masasanay ka din sa set-up natin. I don't f*ck a single girl, Pey. And to be one
of those I am f*cking is my condition to you. No buts, no what ifs, I'll f*ck you
if I want to. Get it?"

Hindi ko alam kung bakit may malamig na humaplos sa tyan ko dahil sa kanyang
sinabi.

Ang hirap naman kasi nito! Hindi ko alam kung bakit naiinis akong isipin na may iba
syang ginagawan kung anong ginagawa namin. Nakakailang na ewan..

Parang masakit ng konti.

Errr... Erase the thought, Peyton. Kailangan mong makipaglaro.

"Sige.. ano na lang nangyari sayo ngayong araw?" Malambing na tanong ni Alec sa
akin habang hinahalikan ang leeg ko. He is wooing me after the incident pero hindi
ko sya pinagbibigyan.

"Uhm.. Nakakainip pa din. Pero alam mo ba, may naging magboyfriend dun sa camp.
Imagine, apat na araw palang tayo dito." Natatawang kwento ko. Hinirap naman ako ni
Alec na bahagyang kumunot ang noo.

"Akala ko ba scholars are geeks and weird. Bakit may nagligawan? Don't tell me
someone is hitting you there?"

"Naku wala. Tatlo lang ang lalaki don tapos lahat puro girls na, saka sabi mo geeks
and weird kami so.." Ngumuso ako. Itinulak ako ni Alec pahiga ng kama kaya napatili
ako.

"You are the hottest geek I've met though.." Aniya sa mapupungay na mata.

"Hoy Alec. Wag mo akong dinadaan sa ganyan!" Natatawa kong sabi. Humagigik ako ng
maramdaman ko ang labi nya sa aking tenga, he is nibbling my earlobe at kiliting
kiliti ako

sa ginagawa nya. Nagpupumiglas ako pero malakas sya. Niyakap nya ako sa aking mga
bisig at talagang hindi pinakawalan.

"Well, my pervert hot scholar. I am beginning to get impatient.." Tinanggal na ni

Alec ang pang-itaas na katerno ng pajama ko, tumambad agad sa kanya ang hubad kong
dibdib pagkatapos ay hinalikan iyon.

Napapikit ako sa sensasyong pinadadama nya sa dibdib ko. It is hard to resist. I am

surpirsed that in a small move, I was able to forget the thought of him enjoying in
other person's arms dahil gusto ko ding sumaya.

What we do is pleasurable, in so many ways..

Siguro nga hindi ko na sya dapat pakialamanan. Because what we do benefits us both.
Ang importante lang naman ay maging maligaya ako sa pisikal na saya na dinudulot
nya at ang manalo sa larong niluluto nya.

"Pey.." He murmured my name as he trace kisses to my body. Napapaigtad ako sa bawat

halik.

His kisses are illegal, it is too sinful to take. Minsan ka lang mahalikan ni Alec
Valdemar paniguradong mababaliw ka.

But I won't admit that fact.

Tangina ni Alec!

Hindi ko alam kung bakit nya ito ginagawa sa akin pero tiyak kong may motibo sya.

Maybe he was really challenged. Siguro dahil masungit ako sa kanya noon?

Well, for me it's a win win situation. Nag-eenjoy na ako, pupwede ko pa syang
talunin, I mean siguro naman kung gagalingan ko, sya ang mas mangangailangan, sya
ang mas mababaliw hindi ba?

I should think that way too.. Hindi maaring ako ang matalo at magbuhos ng emosyon
sa bandang huli. Gusto ko ako ang hahanap hanapin nya.

I want the end game to be mine.

Because

I am a better person than this douche.

Pinilit kong itulak pahiga si Alec at ako ang pumaibabaw sa kanya.

Tingnan natin kung hindi ka mabaliw.

Nakatuon lang ang mata sa akin ni Alec habang pinapadaanan ko sya ng halik sa labi.
Bigla kong nilalayo ang labi ko pero hinahabol nya ito na parang uhaw na uhaw.

I tried kissing and licking his neck, kagaya ng ginagawa nya sa akin. He moaned. He
gasped for air. Mariin ang pagkakasara ng kanyang mga mata. He is starting to get
crazy.

I went down to taste his nipples habang pinapadaanan ko ng haplos ang matigas nya
lng abs. Lalo syang nagwala, parang kinukumbulsyon sya sa init. I planted kisses on
his body, pababa..

Ng pababa..

ng pababa..

"F*ck Pey! What are you doing?!" Gulat na tanong nya.

I placed his shaft on my mouth. It is harder than it seem, hindi ako marunong at
napalaki non para sa akin. Pumikit ako trying to remember what I've seen on adult
films. I tried to be gentle pero halos sabunutan ako ni Alec dahil sa ginagawa ko.

He called my name over and over.

"Pey, alis dyan, I am about to--"

Hindi ko sinunod ang sinabi nya, instead I motioned my head up and down faster, He
let a loud 'oh!!' then I felt the hot gush of liquid in my throat. I almost vomit
pero pumikit ako.

I have to get used to this. We are playing and I need to have as many cards as I
can. Dapat may gagawin akong hindi nya makakalimutan.

I have to learn this game, hindi ako magpapatalo bilang nakatali ako sa kanya at
walang kawala.

"P-pey--" Nanghihina nyang bulong sa pangalan ko. Hindi ko sya

pinansin, instead, I positioned myself on top of him, another first..

"F*ck Pey.. You are driving me crazy.." Bulong nya ng makapwesto na ako .

Nagtaas baba ako. I really don't know if Im doing this right but I followed my
instinct. I did what is pleasurable for me. Ramdam ko ang elektrisidad na dumadaloy
sa akin sa bawat paggalaw ko. The sensation is crazy.

I tend to move faster, nakatingin lang sa akin si Alec habang pinapaligaya ko sya.

"Peyton, you are beautiful.." Bulalas nya sabay pagpikit. Napangiti ako. Lagi nyang
sinasabi iyon.

Kahit ako man ay gwapong gwapo din sa kanya. Perpekto ang kanyang mukha, mahahaba
ang kanyang pilik mata at mapupula ang mga labi.

Pinaka-paborito ko din ang kanyang ilong, manipis iyon at pantay na pantay. But I
never flatter him, I won't. I need to be more intelligent than this.

Tatalunin kita sa sarili mong laro, Valdemar.

Bumilis ang ritmo ko. Ramdam ko na din ang pagkahingal ko. Alec carried me out of
him as he let out his release. Nagpahinga ako sa kanyang dibdib. I felt the
pounding on his chest. Parang lalabas ang puso nya ng kung anong oras. I looked at
him and I can't help but to adore his beauty.

His face makes me feel excited, pero pipigilan ko ang nararamdaman ko.

I cannot afford to be played on and lose, hangga't nasa katinuan pa ako at alam ko
ang nangyayari sa paligid ko, I will be strong.

Hawak kamay kaming nagpahinga sa tabi ng isa't isa, he is fast asleep. Sinubukan
kong alisin ang kamay ko sa kanya pero mas lalo nyang hinigpitan ang hawak nya.

Ganito ka pa din kaya kapag gising ka?

Hindi mo din ba bibitawan ang kamay ko?

I sighed.

Damn, ano ba ang iniisip ko?

Syempre hindi! Katawan lang ang habol nya sa akin.

Mabilis na natapos ang dalawang linggo sa summer camp. Simula nang araw na iyon,
wala nang ginawa si Ganda kundi tawagan ako sa cellphone, bakit ba kasi nauso ang
Unlicall. Kinukulit nya ako na magkwento, wala naman akong matandaan na exciting sa
summer camp bukod sa gabi-gabing sex namin ni Alec, and I cannot say that kahit
gaano pa ako nasisiyahan.

"Opo Ganda.. Ako na ang bahala... Opo. Paki-hi na lang ako kay Bilog. Yung
pasalubong ko ah.. Pili. Enjoy kayo dyan!"

"Kumpleto na ang mga gamit mo?" Paniniyak ni Alec sa akin. Pinagmasdan ko syang
papalapit sa akin na topless at kumikinang ang katawan mula sa tubig ng dagat.

Nagswimming kasi sya dahil gabi naman ang kinuha nyang flight para sa aming dalawa.
Nauna na din ang mga scholars na kagaya ko pabalik ng Manila kaninang umaga.

"You are drooling, Peyton." Wika ni Alec.

Awtomatiko ang pagsimangot ko.

"Ang kapal mo Valdemar!"

"Gwapo lang talaga." Ngumisi sya.

Umupo sya sa tabi ko at tumingin sa dagat. Iniabot ko naman sa kanya ang tuwalya at
tinakip sa likod nya.

"Next Saturday, birthday ko." Aniya.

"Ah talaga? Advance.."

"Punta ka sa bahay, I'll text you the address later.."

"Ah hindi na, thank you sa pag-imbita.."

"Hindi kita iniimbithan Pey, I am ordering you to come.."

***

Matapos lang ang gabing to, sasapakin ko talaga si Valdemar. Pasalamat sya birthday
nya ngayon.

Tiningnan

ko ang sarili ko sa salamin. Nakasuot ako ng dress na hindi ko tiyak kung tama ba
sa okasyon. Kulay beige iyon, sleeveless at walang kahit anong detalye. Nabili lang
ata to ni Ganda sa Baclaran.

Isang itim na sandals naman ni Ganda ang tinerno ko. Pupwede na siguro to.

Hinayaan ko lang na nakalugay ang buhok kong ilang beses kong sinuklay, wala akong
makeup na nilagay sa mukha. Ang sabi lang naman nya pumunta ako, eh di pumunta.

Kinuha ko ang maliit na box na nakalagay sa ibabaw ng tv. Manipis na silver braclet
iyon, ako ang nagsulat ng kanyang pangalan. Natutunan ko ang pag-engrave dahil
naging negosyo ito ni Ganda noon, at may nakuhanan ako na magandang wuality ng
silver pero mura lang, kaibigan ko pa din kasi ang anak ng supplier namin noon.

Pumara ako ng taxi sa labas. Binigay lang ni Alec ang address kaya pinakita ko iyon
sa taxi driver at hinayaan na syang magmaneho. Ibinaba naman nya ako sa isang
magarang mansyon na napakaraming nakaparadang sasakyan sa labas.

Kinabahan ako, mukhang malaking party ang ginaganap sa loob. Alanganin akong
pumasok lalo na nung harangin ako ng guard at tingnan ako mula ulo hanggang paa.

I get it.

Tanaw na tanaw ko ang magagarbong dress na suot ng mga bisita sa loob.

Mapagkakamalan akong gate crasher kung ipipilit ko na naimbitahan ako.

"Sorry Miss, no invitation, no entry tayo.. Sumusunod lang po sa protocol." Sambit

ng guard, sinenyasan nya pa akong tumayo sa gilid ng may dumating na isang babae na
magara ang damit na hindi man lang nila tiningnan kung may hawak ba itong
invitation. Tuloy tuloy lang nila itong pinapasok.

Napabuga

ako ng hangin at naglakad na papatalikod. Aantayin ko na lang siguro si Alec sa

labas. Umupo ako sa bangketa sa tabi ng bahay nila Alec at nagtipa ng text sa
kanya.

Ako: Hindi ako makakapasok, hindi ako prepared sa outfit pero dumating ako. Happy
Birthday!!! :)

Ilang minuto ko pinakatitigan ang cellphone ko pero nang mapagtanto ko na hindi

naman nya ako rereplyan, nilagay ko na lang ulit sa bag ko.

Makauwi na nga lang. Leche.

"Hija? Bisita ka ba ni Alec?" May isang lalaki na nakatayo sa tapat ko. Nakasuot
sya ng pormal na tuxedo at may hawak na kopita ng alak sa kamay.

"Ah-- opo.. Wala po kasi akong invitation kaya hindi ako nakapasok pero paalis na
po ako."

Lumiwanag naman ang mata ng lalaki.

"Alec has a friend! I couldn't believe that. Halika Hija.." Umaktong maglalakad
papasok ng bahay ang lalaki pero nanatili lang akong nakatayo. Nawe-weirduhan sa
lalaking kausap.

Pumihit naman ang lalaki sa direksyon ko at natatawang binalikan ako.

"I am Juan Miguel Valdemar, Alec's father.." Pakilala nya na malapad ang ngiti. Ang
pogi naman ng Tatay ni Alec, pero hindi naman blue ang mata nya.

"Alec got his eyes from his mother.." Nakangiti nyang dugtong na parang nababasa
ang iniisip ko.

"Ako po si Peyton.. H-hindi na po ako papasok sa loob, hindi po ata bagay yung suot
ko.."

Pinasadahan ako ng tingin ng ama ni Alec.

"You look fine for me. Isa pa, kaibigan ka ng anak ko.. Inimbitahan ka nya hindi
ba?"

Tumango ako "Opo, pero nakakahiya pong pumasok pa ako.. Hindi ko po napaghandaan
ang damit.." Nahihiyang sabi ko

Pinagdaop

ni Mr. Valdemar ang kanyang mga palad, "well then, kung nahihiya ka, halika sa
likod.."

Sumunod ako sa kanya, may pinasukan kaming maliit na gate, ang unang bumungad sa
amin ay mga mayayabong na puno at mapusyaw na ilaw, sapat na para makita mo ang
dadaanan. Kapag lumingon ka sa kaliwa, makikita naman ang pinagdadausan ng party
pero malayo na ito masyado mula sa dinadaanan namin.

Napakalaki nang bahay nila Alec kung parte pa din itong dinadaanan namin ni Mr.
Valdemar. Hindi ko mapigilang mamangha na may mga ganitong tao na namuhay sa
ganitong klaseng karangyaan.

"Where did you meet my son?" Panimulang untag ni Mr. Valdemar sa akin.

"Sa school po.."

Tumango si Mr. Valdemar

"May iba ba kayong mga kaibigan sa school nyo? I mean, is there a group of friends
or something?"

Umiling ako.

"Hindi po kami close ni Alec. Kaklase ko po sya sa ilang subjects, pero hindi po
kami close.."

"Kung gayon bakit ka nya inimbitahan? Kilala ko ang anak ko, hindi sya
palakaibigang tao." Humalakhak si Mr. Valdermar, tila aliw na aliw sya sa
pagsusuplado ng anak nya.

Nagkibit balikat ako, "Tingin ko po nagandahan sa akin ang anak nyo."

Lalong humalakhak si Mr. Valdemar

"Palabiro ka pala, Peyton.."

"Seryoso po ako, Sir."

Humalakhak muli si Mr. Valdemar, halos maubo pa nga ito. Hindi namin namalayan na
nakarating na kami sa gilid ng tahanan ng mga Valdemar. May nakasalubong ito na
isang waiter at kinausap, ilang sandali pa ng paglalakad ay nasa may kusina na
kami. Walang tao doon, pinaupo ako ni Mr. Valdemar sa lamesa at binuksan ang TV na
naroroon.

Maya-maya

pa, may mga nakapilang waiter na may dala dalang mga tray. Binigyan ako ng malinis
na plato at inilahad sa harap ko ang iba't ibang klaseng ulam at dessert, hindi ko
alam kung anong uunahin kong kuhain dahil mukhang masarap lahat!

"Kayo po Sir?" Tanong ko bago kumuha ng pagkain.

"Tapos na Hija. Sasamahan na lang muna kita. Ipinatawag ko na din si Alec. Siguro
ay busy pa sya, mamaya maya at pupunta na din yon dito."

Tumango ako at nagsimula ng kumain. Medyo naiilang ako dahil hindi inaalis ni Mr.
Valdemar ang paninitig nya sa akin, para syang si Alec kung tumingin, hindi ko
naman iniisip na may pagnanasa sa akin ang matandang Valdemar dahil mukha naman
syang mabait, pero kakaiba talaga makatingin ang mag-amang to. Nasa lahi ba nila
ang namangha sa kagandahan ko? Ang weird naman kung ganun.

"Ang sarap po ng mga pagkain, sure po kayo na hindi kayo kakain?" Tanong ko ulit ng
nasa kalagitnaan na ako ng pagkain.

Ngumiti lang si Mr. Valdemar at umiling.

"Saan ka nakatira?" Tanong nya.

"Hm, malapit lang po, taga Bagong Bantay po ako.."

"Oh I see.."

"Scholar din po ako sa school ninyo kaya maraming salamat po Sir sa pagkakataon na
makapag-aral." Taos sa pusong pasasalamat ko. Ngumiti sya at tumango.

Ilang sandali pa, nagtatawanan na kami ni Mr. Valdemar sa panonood ng palabas na

Wrong Turn, tungkol mga bloopers ng mga tao na nakuhanan ng video. Tumingin ako sa
orasan, napansin kong mas lumalalim ang gabi at hindi ko iyon namalayan, nakakaaliw
kasi si Mr. Valdemar, kabaliktaran ng boring nyang anak.. Siguro ay madaming
mahahalagang bisita si Alec, sino pa naman ako para

sadyain nya pa.

"Uhm Sir, maraming maraming salamat po sa mga pagkain at sa pagaasikaso po. Pero
uuwi na po ako, pakisabi na lang po kay Alec na nagpunta ako." Tumayo na lang ako
bigla ng matapos na ang pinapanood naming palabas.

"Hija, hindi mo ba sya aantayin?"

"Hindi na po.."

"Kung ganon ay ipahahatid na lang kita.."

"Naku, Sir.. Sobra sobrang kabaitan na po yan na hindi ko na maaring tanggapin."

"No, I insist Hija.."

"Sir, wag na po kayong makulit. Thank you po pero kaya ko na po ang sarili ko."

Tumawa muli si Mr. Valdemar at naglakad patungo sa dinaanan namin kanina, sumunod
na din ako.

Madilim pa din sa parte ng dinaanan namin kanina pero nakapag-adjust na ang aking
mga mata. Mas mabilis na akong maglakad ngayon.

"Cassie.. you still taste so sweet...hmmm.."

"Happy birthday baby boy.." Napalingon ako sa mga boses sa di kalayuan. Boses kasi
ng naglalandian.

Tumigil din si Mr. Valdemar na tyak na narinig ang mga boses.

Tumikhim sya ng malakas.

"Dad?" Tanong nung boses ng lalaki kanina na parang alam ko na kung sino.

Napapikit ako nang makarinig ako ng mga yabag paplapit sa amin ni Mr. Valdemar.

"Dad... Pey?!" Tila gulat na gulat pa si Alec ng makita ako. Hindi ko sana gustong
tingnan pero ang mga makukulit kong mata ang kusang lumingon.

Poker face Peyton.. This is just a game. Sikmurain mong may nilalandi si Alec.

Nag-angat ako ng tingin at bahagyang ngumiti.

Natulala naman ako sa kagandahan ng kasama nyang babae. Matangkad, porcelana ang
kutis, kulot ang buhok and with a plump lips.

Napaka-elegante ng kasama nya at mukhang ka-edaran lang din namin ni Alec.

"What are you doing here?" Tumaas ang kilay ni Alec. Hindi ko napigilan ang pag-
ikot ng mata ko.

"Inimbitahan mo ako, Alec. Nakalimutan mo na?"

Hindi sya umimik, nag-igting ang panga nya na nagpalipat lipat ang tingin sa akin
at sa Tatay nya.

That's it, wala sa loob na papuntahin nya ako dito. Gusto ko na lang lumubog sa
kahihiyan.

"Alec, that is so rude.. Bakit mo nakalimutan na inimbitahan mo si Peyton?"

Napaawang ang labi ni Alec sa boses ng kanyang ama.

"You already know her?" Paniniyak ni Alec.

"Sir, mauuna na po ako. Salamat po sa pag-estima."

Hindi ko na nilingon si Alec at nagsimula na akong maglakad papalayo na nakakuyom

ang mga palad kundi ay baka masapak with matching flying kick ko si Alec sa harapan
ng kanyang ama.
Tarantadong yon?! Nakalimutan palang inimbitahan ako?!

"Hey, how did you know my Dad?" Hinila ni Alec ang braso ko bago pa ako makalabas
sa maliit na gate sa bahay ng mga Valdemar.

"Nakita nya ako kanina dito."

"Nakita ka nya? And you talk?"

"Ano bang paki mo?!"

"You should have looked for me and not made friends with my father."

"Ay ganun? Sorry ha.. Sorry kasi inutusan mo lang akong pumunta dito pero
nakalimutan mo, sorry din kasi tumuloy pa din ako kahit hindi mo naman inulit na
pumunta ako. Sorry kung kinausap ko yung erpat mo kasi inip na inip ako kakaantay
sayo. Alam mo, ang laki mong epal, Valdemar! Bakit ba hindi ka nagmana sa tatay
mo?!"

Biglang hinigpitan ni Alec ang kapit sa braso ko.

"Anong sabi mo?" Galit na tanong nya.

"Aray, Alec.. masakit!" Pilit akong kumawala sa pagkapit nya sa braso ko.

"Do you like my father now, Peyton?" May pagdidiin nyang tanong.

"Aray sabi eh!" Buong lakas kong binawi ang mga braso ko na muntik ng matanggal.

"Gago ka talaga!" Kinuha ko ang regalo ko sa kanya sa bag ko at inihagis iyon sa

dibdib nya. Hindi ko na sana ibibigay kaso kanino ko naman ibibigay iyon kung may
pangalan nya na.

"Happy Birthday Gago!" Galit kong sabi sabay naglakad na ako papalayo.

=================

Battle 7

SPG- Mature Content. Thank you!

"Akala ko wala ka nang balak magbakasyon.." Nag-angat ako ng tingin kay Ganda mula
sa pag-aayos ng mga bitbit kong damit dito sa Bicol. Halos mag-gagabi na din nung
dumating ako.

Sumunod ako sa kanila isang linggo pagkatapos nung birthday nung gagong Valdemar na
yun.

Wala naman kasi akong natanggap na tawag o kung ano. Kahit magsorry sa pagiging
galit nya sa akin nang wala sa lugar, wala.

Sabagay, hindi naman talaga sya marunong magsorry. Ano pa bang ieexpect ko?

Hindi ko nga lang maintindihan kung bakit ang bigat sa pakiramdam, napauwi tuloy
ako sa Bicol ng wala sa oras.
Para bang nakipagbreak ako at kailangang kong tumulak sa probinsya para mag-emote,
with matching Mayon Volcano sa background.

Pinapakawalan na ba nya ako? Napabuga ako ng hangin. Nakakamiss din si Valdemar!

Araw arawin ba naman namin ang isa't isa tapos bigla na lang kaming hihinto. Dafuq
di ba?! Ang landi na ng utak ko.

Tss. Hayaan mo nga sya Peyton. Maari namang sumaya kahit wala yang Valdemar na yan.

Sumimangot ako kay Ganda.

"Grabe ka Ganda, ayaw mo ba akong makita? Baka naman may manliligaw ka dito at ayaw
mong sabihin sa akin?"

Tumawa ng mahina si Ganda.

"Akala ko kasi may nagpapasaya na sayo sa Manila kaya ayaw mo nang magbakasyon dito
kaya hinayaan na kita. Naalala mo ba dati, excited na excited kang umuwi dito?"

"Ganda, dati yun. Nung pinapayagan mo pa akong lumangoy kasama sina Fernan. Simula
ng hindi mo

na ako pinapayagan, para ano pa't magtagal ako dito? Kung hindi naman ako
magtatagal dito, sayang naman yung labing tatlong oras na byahe ko sa bus."

"Natural at dalaga ka na! Hindi na tamang nakikipagharutan ka pa sa mga binata dyan

na ang suot mo lang ay manipis na kamison."

"Alangan naman swimsuit! Sa likod bahay lang naman ang dagat!"

"At least nakapang-swimming ka! Hindi yung parang magbibida ka sa Katorse! Maalala
ko nga si Fernan, dumating na galing Amerika. Pupunta daw dito yun, sabi ko kasi sa
kanya kanina nung nakasalubong ko sa Bayan na dadating ka. Di ba dati crush mo
yon?"

Napasimangot ako sa panunukso ni Ganda.

Ang unang alala na meron ako ay dito na sa Bicol, umuwi sa Bicol si Ganda nung
ipinanganak ako kaya dito na ako nagkaisip, highschool naman nung lumipat kami sa
Bulacan at college naman nung lumipat sa Maynila.

Si Fernan ang kababata ko. Pinakagwapo kasi sya noon dito sa Bayan namin, kaya
akala ni Ganda may gusto ako kay Fernan, isa pa anak sya ng dating Mayor na
Congressman na ngayon dito sa lugar namin. Simula nung nakita si Fernan ni Bilog na
very vocal sa pagka-crush sa kanya, medyo lumayo na din ako at hinayaan ko na lang
si Bi. Huli kong nakita si Fernan nung 13 years old ako, anim na taon na ang
nakakaraan.

"Hindi ko sya crush Ganda. Wag kang maingay, baka marinig ka ni Bi, patay na patay
kay Fernan yon kaya taon taon umuuwi dito si Bilog, umaasang makasilay kay Fernan
kahit nasa ibang bansa naman yung tao." Nakangisi kong sabi na ipinagkibit balikat
lang ni Ganda.

"Kamil, may bisita ka." Narinig kong sigaw ni Lola Mama mula sa baba.

Kamil..

Namiss kong tawagin na Kamil ng mga kamag-anak ko dito sa Bicol, masyado daw kasing
banyaga ang Peyton.

Tumakbo ako pababa mula sa sa kwarto namin ni Ganda. Nakita ko ang isang binata na
nakatayo sa may pangunahing pinto nila Lola. Tindig pa lang kilala ko na kung sino.

"Fernan!" Halos ihagis ko ang sarili ko nang makita si Fernan.

Humalakhak si Fernan na niyakap ako. Kapansin pansin ang paglalim ng boses nya.
Dalawang taon ang tanda nya sa akin pero parang ang laki agwat namin, ang laki na
ng pinagbago nya. Malaki na ang kanyang pangangatawan, higit na matangkad at kahit
na moreno ang kutis nya, makinis pa ito. Ang gwapo pa din ni Fernan. Hindi papahuli
ang tindig nya sa mga iniidolong artista ni Bi, kaya pala patay na patay sya kay
Fernan.

"Kamkam!!!" Tuwang tuwang sabi nya sabay hagod sa likod ko na parang bata.

"Kamusta?" Sabay naming sabi kaya natawa kami.

"Mukhang babae ka na ah." Biro nya pa.

"Ikaw naman Mamang mama na. Nagkita na ba kayo ni Bilog?"

Kumunot ang noo ni Fernan.

"Tutuksuhin mo pa din ba ako kay Bi? Kaibigan ko lang din yon. Isa pa, ikaw naman
ang pinunta ko dito." Seryoso nyang sabi.

"O M G!! Fernan! Is that you?!!!!" Sabay kaming natigilan ng makita namin si Bilog
na may bitbit na mga plato para ihain sa hapag, malapit na kasing maghapunan.

"Hi Bilog! Kamusta?" Kaswal na bati ni Fernan sa pinsan ko na biglang nagbeautiful

eyes.

"Dinalaw mo na naman ako Pogi! Ayieee!" Tumalon talon pa si Bilog papalapit kay
Fernan.

"Bilog! Tigilan mo nga yan si Fernan! Mano bang magpakapino ka naman!"

Napapalatak si Lolo Papa ng napadaan sa harapan namin.

"Magandang gabi po Lolo Tacio." Magalang na bati ni Fernan.

Tumango lang si Lolo. Inanyayahan namin si Fernan na sumabay sa amin sa hapunan na

masaya naman nyang pinaunlakan.

"Balita ko nakapagtapos ka na daw ha.." Siniko ko si Fernan. Ngumiti lang sya sa

akin at pinakita ang pantay pantay nyang ngipin.

"At maninirahan ka na sa Manila di ba Fernan?" Dugtong naman ni Ganda.

"Opo.. Nagtayo po ako ng Travel Agency. May counterpart po akong kaibigan sa

Amerika kaya mas napabilis po ang pagbuo non."

"Astig!" Namamanghang sabi ko.

"Kamusta ka na Kam?" Untag sa akin ni Fernan na mukhang interesadong interesado.

"Okay lang.. Isang taon na lang makakapagtapos na din.."

Tumango si Fernan at mabait na ngumiti.

"Madalas na tayong magkikita.." Bulong nya.

Para namang may dumaang anghel pagkatapos nyang magsalita, natahimik ang lahat.

"Oo nga Fernan, madalas na tayong magkikita!" Masayang bulalas naman ni Bi. Natawa
kaming lahat pwera kay Lolo Papa. Conservative kasi ang lolo ko. Ayaw nyang ang apo
nya ang gagawa ng first move.

Lumabas kami ni Fernan sa likod bahay pagkatapos naming maghapunan. Natanawan ko

ang isang Wrangler jeep sa di kalayuan.

"Sasakyan mo?" Tanong ko. Tumango naman si Fernan.

"Gusto mo iikot kita?" Alok nya.

Excited akong tumango.

Pinagpaalam ako ni Fernan kay Ganda, kinailangan pang pandilatan ng mata ni Ninang
Pretty si Bilog para hindi na magpumilit sumama sa amin, wala namang kaso kung
sasama si Bilog, kaibigan na din naman nya si Fernan,

pero ayaw talaga ni Ninang.

Umikot kami sa paligid ng Albay. Nakarating kami sa bayan para kumain ng fishball
at betamax, paborito naming dalawa. Madaming babae ang napapahinto kapag nakikita
si Fernan. Hanggang ngayon ay sikat pa din pala sya. Hindi ko nga maramdaman na
ibang tao sya kapag kasama ko, napaka-humble kaya nitong kaibigan ko.

"Bukas magswimming tayo sa likod bahay nyo." Ani Fernan, tumango ako agad at
naexcite sa ideya.

"Sige!"

Sinama ko si Bilog sa pagsu-swimming kinabukasan. Ayaw ko namang magtampo sya sa

akin at isiping sinosolo ko si Fernan. Natawa pa ako ng lumabas si Bilog na naka-
one piece swimsuit na kulay pula.

Witwiw!

Agad na pumito si Nono pagkakita kay Bilog, ang kalaro din namin noon. Umismid
naman si Bilog, si Fernan lang naman kasi ang gusto nyang akitin pero si Nono ang
patay na patay sa kanya.

Naka-two piece naman ako na pinaibabawan ko ng malaking tshirt na puti. Kung

tutuusin wala namang makakakita sa amin dahil sa likod bahay namin ang dagat. Kaya
lang hindi pa ako sanay na magsuot ng sexy at naiilang pa ako sa katawan ko.

Kay Alec ko lang naman pinakita ang lahat.

Sh*t. Bakit ko ba inaalala ang isang yon?! Nagpapakasarap siguro yon sa kung kani-
kaninong babae!

"KJ mo Pey! Tanggalin mo na ang tshirt mo! Babagal ka sa paglangoy nyan!" Sambit ni
Bilog. Nagkakarera kasi kami sa paglangoy madalas. Ang matatalo ang magiging utusan
sa buong maghapon.

Nakita kong naglalakad si Fernan sa breakwater mula sa di kalayuan. Topless sya at

nakasuot lang ng boardshorts. Malapad ang

pagkakangiti nya at kahit naka-shades sya, alam kong nakatingin sya sa amin.

Kailan pa naging ganito ka-Hot si Fernan?! His muscles are toned, at effortless na
humuhugis ang abs nya sa bawat paggalaw. Bumagay pa ang kutis nyang moreno sa total
package nya.

Wait, at kelan naman ako nakaappreciate ng katawan ng lalaki? Understood ang kay
Alec dahil wala naman akong choice, sya ang nagmulat sa akin sa ganito. I didn't
see this coming. Nagiging partikular na ako sa pisikal na anyo ng mga Adan.

Binigay sa akin ni Fernan ang hawak nyang tuwalya at isinama ko iyon sa mga gamit
namin ni Bilog at Nono.

"Busy daw si Serafin. Tayo na lang muna." Si Serafin ang pinsan ni Fernan, gwapo
din iyon at kababata din namin. Kaya lang ay may plano atang tumakbo sa
pagkakonsehal kaya maaga syang magmature, hindi na sya pupwedeng maglaro kagaya ng
gagawin namin.

"Okay! Dating gawi!" Anunsiyo ni Nono habang bumababa sa batuhan.

Tinanggal ko ang malaking tshirt na suot ko, ayoko ngang magpaalipin sa mga ito
mamaya! Matagal tagal pa naman na hindi na ako nakakalangoy. Buti si Bilog taon
taon na may ensayo.

Nilingon ko si Fernan na tutok ang mata sa akin at bahagyang nakaawang ang labi.
Hindi ko namalayan na binabasa ko na ang pang-ibabang labi ko, I find Fernan sexy
kapag nakaawang ang mga labi..

"Ay bwiset! Bakit ang sexy mo Pey?! Di ko alam na malaki pala ang dede mo!"
Dismayadong sabi ni Bilog.

Pinanlakihan ko sya ng mata. Bwisit talaga to si Bilog! Ang tabil ng dila!

"Bilog.. Wag ka ng mainsecure kay Kamkam,

ikaw pa din ang pinakasexy para sa akin!" Sigaw naman ni Nono mula sa baba. Natawa
kaming lahat.

Inalalayan ako ni Fernan pababa ng breakwater. Umapak ako sa isang bato at muntikan
na akong madulas! Mabuti na lang at nahawakan ako sa bewang ni Fernan.

"Okay ka lang?" Bulong nya sa akin. Ramdam ko ang init ng hininga nya sa leeg ko at
kinilabutan ako bigla lalo na ng maglapat ang balat namin ni Fernan. Uminit ang
pisngi ko.

Tangina, bakit iba ang naiisip ko?!

I felt my carnal needs rushing.

Hindi ko alam na may nageexist na ganon sa katauhan ko!

Nahawahan na ako ng kaberdehan ni Alec, and this is bad. Hindi ako maaring mahalata
ni Fernan dahil baka kung ano ang isipin nya sa akin.

"O-oo okay lang ako." Nilulob ko ang sarili ko sa tubig para maibsan ang init na
nararamdaman ko, buti na lang at medyo nakalayo na ng konti si Nono at Bilog, baka
mapansin ang pamumula ko ng husto.
Tinanggal naman ni Fernan ang board shorts nya at natira naman ang swimming trunks
nya. Napalunok din ako ng makita ko ang bukol nya sa harapan. Nakaswimming trunks
din naman si Nono kanina pero bakit hindi ako nagreact?!

"Halika sa gitna.." Hindi ko na namalayan na nakalapit na pala sa akin si Fernan at

nahawakan na ang kamay ko.

"Okay.. Unang maglalaban, tayong dalawa Fernan. Tapos, silang dalawa naman ni
Bilog. Kung sino ang manalo, maglalaban ulit, ang kung sino ulit ang manalo, alipin
na yung tatalunin nya! Ganun din sa parehas na talo sa unang round! Maglalaban ulit
para may isang alipin!"

Tumango kaming lahat

bilang pagsangayon sa sinabi ni Nono. Nandoon pa din sa dating pwesto ang malaking
coral reef na nakausli sa ibabaw ng dagat kaya yun pa din ang tanda namin sa layo
ng paglangoy.

Malamig ang tubig, niyakap ko ang sarili ko habang tiningnan ko ang seryosong mukha
ni Fernan at Nono. Parehas nilang ayaw magpatalo.

"Ready.. Set.. go!!" Tili ni Bilog. Parehas mabilis ang dalawa. Kalaunan ay nauna
si Fernan na dumating. Napakamot ng ulo si Nono bago nakipagkamay kay Fernan tanda
ng pagkatalo.

Nung kami na ni Bilog, kinabahan ako, gustong gusto kasing manalo ni Bilog, pero
gusto ko din. Basta may kinalaman sa pakikipag-tagisan, gusto kong lagi akong
nananalo.

Halos mahati ang tubig sa bilis namin ni Bilog. Naririnig ko ang pagcheer ni Fernan
at Nono. Hindi ako nagpatalo. Ako ang naunang makarating sa coral na tanda at
nakabalik din ako agad.

"Nakakainis! Parehas kami ni Nono na maglalaban!" Napakamot ng ulo si Bilog.

Sa huling pagkakataon, lalangoy kami ng sabay sabay. Si Fernan ang kailangan kong
talunin habang si Nono naman ang dapat talunin ni Bilog.

Malakas ang pagtunog ng kampay ng mga paa naming apat. Walang gustong matalo. Lalo
naman ako! Inisip ko na magaan ako kaya mabilis kong magagawa ang paglangoy, pero
mali ako, Fernan and his perfect cut muscles do the trick for him. Natalo nya ako!

Natalo din si Bilog.

Bumalik kami sa breakwater para uminom ng tubig. Si Fernan ang naglagay ng tuwalya
sa akin at tinuyo pa ang buhok ko.

"Salamat, pero ikaw ang nanalo Fernan. Dapat ako ang gumagawa nyan." Paalala ko sa
kanya.

Humalakhak naman si

Fernan.

Ang sarap pakinggan ng malutong nyang tawa.

"So okay, you want to dry me up, then?" Sambit ni Fernan sa matigas na Ingles.
Namula ako, nalasing ako sa paraan ng pagkakasabi nya habang mataman nya akong
tinititigan.

Puta. Parang may mali!

Bakit pakiramdam ko kinikilig ang girly parts ko?!

Napalunok ako at tumango.

"Alipin! Sumunod ka sa akin." Napalingon kami ni Fernan kay Nono na nakapamewang sa

kawawang si Bilog. Tumango naman si Bilog na walang nagawa.

"Bye Kamkam! Mauna na kami, Fernan!" Paalam sa amin ni Nono.

Ngumiti kami ni Fernan kay Nono at Bilog nang inalalayan ni Nono si Bilog sa dala
nyang kalesa.

"Okay.. so..? Go ahead.." Bulong sa akin ni Fernan at mas inilapit nya ang sarili
nya sa akin.

Alam kong may naglalaro sa utak nya pero parehas ayaw naming bumigay. Unang una,
ang alam namin ay magkaibigan kami! Bakit kami maglalandian?! Kakakita palang namin
sa isa't isa kahapon!

Dahan dahan kong ipinunas sa kanya ang towel na hawak ko. Mula sa ulo, sa leeg,
hanggang sa dibdib nya.

"Hanggang dyan lang?" Tumaas ang kilay ni Fernan sa akin.

Pinanliitan ko sya ng mata.

"Are you flirting with me Fernan Sage Villafuerte Ortiz?" Hindi ko na napigilang
tanungin.

"What if I am?" Bulong nya.

"I don't mind.." Nagkibit balikat ako at naglakad ng kaunti papalayo. Napangisi si
Fernan.

"Kam? What do you mean?" Tanong ni Fernan habang nakasunod sa akin.

Ilang minuto pa, natagpuan na namin ang sarili namin ni Fernan sa loob ng Wrangler
Jeep nya, in closed windows.. We are kissing like crazy teenagers who just learned
how to kiss. Uhaw na uhaw.

Nakaangkla ang magkabilang binti ko sa bewang nya habang nakaupo naman sya sa
driver seat.

He's still in his trunks and I am still in my two piece. I can literally feel his
hard maleness in my core pero hindi ko alintana yon. I am unleashing the rebel
inside me. Ibinuhos ko ang lahat ng pagkadismaya ko kay Valdemar nung mga nakaraang
araw and it feels so good!

His tongue lashed inside my mouth, at halos lumubog ang kuko ko sa kanyang likuran
dahil sa sensasyon. I can feel the heat of burning desire inside me. Hindi ko alam
kung saan galing iyon.

"Kamila.." Dumaplis ang kamay ni Fernan sa dibdib ko pero agad din nyang inalis.
Kinuha ko naman ang kamay nya at binalik ko iyon sa dibdib ko. I will let him.
Ilang sandali pa, I felt the kneading in my breast. Pinadaanan ni Fernan ng halik
ang pagitan ng dibdib ko. He let the strap of my top hanged lose. Malapit na
malapit na nyang mahubad ang bikini top ko ng may narinig kaming pagkatok mula sa
bintana ng Jeep ni Fernan.

Isang maliit na kamay ang agad na nakita ko. Dinungaw ko pa ang bintana para
matanaw kung sino ang nandoon, ang anim na taong gulang na bunso ni Ninang Pretty.

Inayos ko ang strap ng top ko at mabilis na sinuot ang tshirt na suot ko kanina
bago ibinaba ang bintana.

"B-butil..." Kinakabahang sabi ko.

Inangat nya ang cellphone ko.

AXV calling..

"Kanina pa tumatawag Ate. Hindi daw po makapagsyesta si Lolo Papa."

Kumalabog ang dibdib ko.

Wrong timing.. Or just right?

=================

Battle 8

"Get out of the jeep now." Malamig na sambit ni Alec sa kabilang linya. Nagpalinga
linga ako hanggang sa matagpuan ko ang isang pulang sasakyan sa di kalayuan.

Sasakyan yon ni Alec..

Awtomatikong pakiramdam ko ay parang may bumatok sa akin at natauhan ako sa

ginagawang kabalastugan. I flirted with Fernan, yung kababata ko. I felt stupid!

Pinatay ko ang tawag bago hinarap si Fernan.

"F-fernan. Im sorry.. Aalis na ako."

"Kam.. Wait.. Ano ang ibig sabihin non?" He asked.

"Fernan.. Magkaibigan lang tayo.. Nadala lang ako. Im sorry.."

Sh*t! Nakakahiya! Hiyang hiya ako.

Dali dali akong bumaba ng Jeep ni Fernan para tunguhin ang kinaroroonan ng sasakyan
ni Alec. Hindi ako mapakali. Pakiramdam ko nagkasala ako ng husto at papatayin ako
ni Alec.

Biglang bumukas ang pinto sa shot gun seat ni Alec at agad agad akong sumakay. Wala
na akong pakialam kung nakikita ba ako ni Fernan ngayon, the thoughts of the
consequences of my actions ang syang nagpakaba ng husto sa akin.

Alec gritted his teeth. Hindi nya ako tiningnan. Halos kumawala ang puso ko sa kaba
at the same time I felt something familiar..
Yung pakiramdam tuwing ganito sya kalapit na nagpapapiglas ng puso ko sa paraang
masaya dahil nandito sya.

Ayaw kong ialis ang tingin ko sa kanya. F*ck it is confirmed that I missed him.

Pumarada ang sasakyan nya sa isang lumang resthouse na lagpas ng kaunti sa Bayan.
Hinila nya ako papalabas ng kanyang sasakyan, sumunod ako hanggang sa makarating
kami sa loob.

Dinala nya ako paakyat, sa dulo ng antigong resthouse, mayroon isang kwarto na may
malapad na

kama. Pabagsak nya akong inihiga doon.

"Who gave you the right to make out with that guy, Peyton?!"

Galit nyang sabi.

Hindi ako nakaimik. Pabalik balik syang naglakad na punong puno ng frustration sa
mata.

"Put*ngina Peyton! Wala kang karapatan! You are mine! I told you, You are mine!"
Sigaw nya pa.

"Hindi mo ako kinausap pagkatapos ng birthday mo, malay ko ba kung tinapos mo na--"

"Kaya ka lumandi? Bitch!" Sinampal nya ako. Halos humiwalay ang ulo ko sa lakas ng
sampal nya, namanhid ang buong mukha ko.

Hindi ako gumalaw. Pinanatili ko lang ang ulo kong nakayuko. Sh*t naiiyak ako sa
sakit!

Maya maya pa, humihikbi na ako. Nanginginig ang buong katawan ko dahil sa pag-iyak.
Parang natauhan naman si Alec sa tunog ng pagtangis ko.

"Sh*t! Pey, Im sorry!" Lumapit sa akin si Alec pero hinawi ko ang kamay nya.
Ayokong hawakan nya ako. Kasama ba sa karapatan na ibinigay ko sa kanya ang saktan
ako?

"Pey--- sorry..." Ulit nya pero hindi ako huminto sa pag-iyak.

Umiyak lang ako ng umiyak, halos papadilim na sa labas pero walang habas pa din ang
pagtulo ng luha ko. Nakaupo lang si Alec sa isang sulok, hindi nya ako malapitan
kahit mukhang nag-aalala talaga sya.

"Peyton..." Masuyo nyang sabi.

"Pey, Im sorry.. Please.." Pagsusumamo nya.

Nagtaas ako ng mukha sa kanya. Natigilan sya pagkakita sa akin.

"Sh*t namamaga... Im sorry." Tumakbo pababa si Alec at pagbalik nya, mayroon na

syang bitbit na ice pack at bottled water.

Hinayaan ko syang lagyan ng yelo ang sinampal nya. He has to see the result of his
actions.

Halos
papahinto na ako sa pag-iyak habang ginagamot nya. Natigilan sya at tinitigan ang
mukha ko, unti unting nilapit nya ang mukha nya sa akin.

"Wag.." Bulong ko. "I kissed someone else, Alec. Wag mo akong hahalikan."

Kumuyom ang palad nya at napayuko.

"Why can't I hold you tight, Pey? Kakawala ka pala kapag wala ako."

Katahimikan ang pumuno sa amin.

"Ito na ang huli Peyton. Hindi mo na magagawa ulit sa akin yan. T*ngina. Akin ka.
Akin."

Hindi ko maintindihan ang pinagsasasabi ni Alec, his possessiveness is consuming.

Nakakapagod, nakakatakot. Pakiramdam ko isang hakbang pa papalapit, magugupo ako.

He has the capacity to kill.

Tumayo sya at may kung anong kinuha sa cabinet. He gave me a clean towel and a
dress.

"Wash up. I want everything clean, Peyton. Erase his marks on your body." Utos nya,
naging malamig syang muli sa isang iglap.

Tumalima ako. Naglakad ako sa malaking banyo na kabahagi ng kwarto. Nagbabad ako sa
mainit na bathtub. Pumikit ako. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag kila Ganda
kung bakit bigla akong nawala kanina. Itetext ko na lang muna na wag silang mag-
alala.

Nagbihis ako, sukat na sukat ang puting tube dress na ibinigay sa akin ni Alec. I
wonder who owns this? At kung bakit nandirito si Alec..

Tiningnan ko ang mukha ko sa salamin, humupa ng kaunti ang pamamaga, kung tatakpan
iyon ng buhok hindi mahahalata.

Kinuha ko ang cellphone ko para itext sana si Ganda pero nakita kong nagtext si
Bilog.

Bi: San ka Pey? Hindi ako makauwi hangga't wala ka. Sabi ko kay Auntie na magkasama
tayo para hindi ka pagalitan at

hindi na din hanapin. Tinakasan ko nga si Nono, nabalitaan ko kasing sinabi ni

Fernan kila Lolo na bigla kang nawala, kailangan kong masinungaling kundi deads
tayong dalawa!

Ako: Bi.. Andito si Alec.. Kasama ko.

Bi: HUWATTTT??!! ALEC? as in THE VALDEMAR?! Anong ginagawa nya dito?

Ako: Saka na ako magpapaliwanag. Magkita tayo in 30 minutes sa bayan.

Lumabas ako ng banyo at nakita kong nag-iintay doon si Alec. Nilapitan nya ako at
walang pasabing siniil ako ng halik, natumba ako pahiga sa kama.

"Pey.." Bulong nya

"Uuwi na ako. Hinahanap na ako sa amin." I said instead.

"Do you forgive me?" Tanong nya sa mapupungay na mga mata.

I heaved a sigh.

"I can get used to this set up pero wag na wag mo akong sasaktan, Alec." Mariing
sabi ko.

Tumango naman sya.

"At wag mo akong bubuntisin kundi puputulin ko talaga yang junior mo." Banta ko pa.

Nakita ko syang parang nangingiti pero pinipigilan nya iyon.

"Let's go back to Manila tomorrow." Deklara nya.

Tumango din ako. Kung paano magpapaliwanag kay Ganda ay hindi ko pa alam, ang alam
ko ay hindi ko susuwayin si Alec. Sa paraan ng galit nya kanina, baka mamatay na
lang ako kapag sumuway ako. Hindi ko maatim na maging aktibista si Ganda kapag
bigla akong naglaho tapos sasali sya sa Human Rights Protest o di kaya ay Gabriela
habang nagbebenta ng glutathione at sabon mula sa dead sea.

Hinatid ako ni Alec sa bayan at nakita namin agad si Bilog. Isinakay nya din si
Bilog na hindi makapagingay sa likod ng sasakyan. Nakikiramdam din ang madaldal
kong pinsan.

"Hi Alec.." Bulong ni Bi na mukhang

nananantya.

"Kayo na?" Hindi na nga napigilan si Bi.

Tumaas naman ang kilay ni Alec na tumingin sa akin, alam kong ayaw nya nang
pagtatanong ni Bi.

"Kasalanan mo kasi, kung hindi mo ako kinidnap!" Asik ko sa kanya. He pursed his
lips and shook his head in defeat.

"Hindi kami Bi. Pero kailangan kong bumalik sa Manila bukas. Kailangan mo akong
tulungan."

"Pey!" Awat ni Alec.

"Alec, pinsan ko si Bi.. Paano ako tatakas sa pamilya ko bukas kung wala akong back
up?! Gusto mo bang ipahanap ako sa pulis?!"

Sumingit naman agad si Bilog sa usapan namin.

"Okay wait. Babalik ka sa Manila, Peyton Kamila kasama si Alec? Bakit?" Tumaas na
din ang kilay ni Bilog at humalukipkip.

"See?" Alec furrowed his brows looking at me. Ayaw nya kasing may makaalam ng set
up namin, pero anong magagawa ko. Kung hindi nya ako itinakas kanina, hindi sana
kami mahuhuli ni Bi.

"Naalala mo nung natanggal yung scholarship ko?" Panimula ko kay Bi..

"Don't go there Peyton.." Awat ni Alec.

"I work for Alec." Pagpapatuloy ko.

"Anong work?" Tanong naman ni Bilog.

Napalunok ako.

"She's my personal assistant." Walang kagatol gatol na sabi ni Alec. Nakahinga ako
ng maluwag, hindi ko kasi naisip na yun ang sabihin. Gusto ko sanang magsabi ng
totoo.

Yeah right Peyton, yung totoo na nakikipagsex ka kay Alec kapalit ng scholarship
mo.

"Y-yeah.. Pero wag mong sasabihin kay Ganda. Mag-aalala yun.."

Tumango naman si Bilog at mukhang kumbinsido.

"Okay.. Let's just say na mayroon kang activity sa school.." Plano ni Bilog. Umayon
ako.

"Ako

na ang bahala." Bi concluded nang huminto kami ilang bahay bago ang bahay ng Lolo
at Lola namin.

"Alec, alagaan mo ang pinsan ko ha! Wag mong aapihin to!" Bahagyang tinulak pa ni
Bilog si Alec, he just nod seriously. Nauna ng bumaba si Bi. I was about to follow
when Alec caught my hand.

"Im sorry Pey.. For today.." Ulit nya sa seryosong boses.

Ngumiti ako ng tipid at tumango.

So he also knows how to apologize. Mabuti naman. Akala ko wala sa bokabularyo ng

kampon ni Lucifer ang mag-sorry.

Nagpaalam ako kay Ganda pagkatapos ng hapunan na luluwas akong muli kinabukasan. Bi
supported my lie, mas malala pa syang magsinungaling kaysa sa akin! Good luck sa
magiging boyfriend ng isang ito.

**Beep **beep

Alec: Hi..

Ako: Hi.

Alec: What time should I pick you up?

Ako: Wag na. Ihahatid ako ni Bi sa Terminal ng 8AM, antayin ka na lang namin.

Alec: Ok

Hindi na ako sumagot pagkatapos. Hindi pa nagiinit ang pwet ko sa Bicol, babalik na
naman pala ako sa Maynila. Naalala ko si Fernan, kailangan ko din atang mag-sorry
sa isang yun. Gusto kong batukan ang sarili ko dahil sa pinag-gagawa ko kanina.

"Magiingat ka Nak bukas. May allowance ka pa ba?" Tanong ni Ganda.

"Meron pa.. Di ba provided naman na ako ng school.."

**Beep **beep

Alec: What are you doing?

Napataas ang kilay ko nang makatanggap muli ng mensahe kay Alec, hindi ko maisip na
mahilig syang magtext. Nakahiga na ako katabi si Ganda bago mag-reply. Ang bilis
namang makatulog ng nanay ko.

Ako:

About to sleep. Ikaw?

Alec: Bored. I was so tired driving here.

Ako: Paano mo nalaman na nandito ako?

Alec: Instinct.

Ako: Sinungaling ka talaga, Valdemar.

**kring Kring

"Hello" Kinilabutan ako sa malalim na boses ni Alec sa kabilang linya.

"Bakit gising ka pa?" I asked.

"I dont know.."

"Kanino yang pinagsstay-an mo?"

"My Uncle.."

"Yamanin.."

I think I heard him laugh a little kaya lang ay sobrang hina. I searched for my
earphones bago tinuloy ang pakikipagusap sa kanya. Andami naming pinagbulungan.
Iniiwasan ko kasing marinig ako ni Ganda.

Nakatulugan ko nga ata ang pagkausap ko sa kanya, I heard my alarm from my

earphones kaya napabangon ako 6am palang. Naabutan ko si Lola Mama na naghahain na
ng almusal ng ganito kaaga. Kaya naman pag-gusto mong kumain ng mainit na almusal,
kailangan mo din gumising ng maaga para maabutan ang freshly prepared breakfast ng
lola ko. Hindi naman kasi uso ang microwave dito.

Kumain muna ako bago naligo. Gising na din si Bilog pagkalabas ko ng CR, tulala
syang nagkakape. Maya maya pa't sumakay na kaming dalawa sa tricycle na maghahatid
sa amin sa terminal.

"Ikaw nga ah. Mag-iingat ka kay Alec. Playboy yon. Baka inaakit ka lang." Saad ni
Bilog.

Hindi ko masabi na wala na akong pagkakaingatan, naibigay ko na lahat.

"Wala kaming gusto sa isa't isa. Pinili na lang naming wag mag-away kasi wala naman
kaming

napapala."
"Okay good. O andyan na pala! Hi Alec!!" Maligayang bati ni Bi kay Alec na parang
kanina lang ay hindi nya ako pinagiingat sa tao.

Tumango lang sya kay Bi. Kahit ngumiti ay hindi nya ginawa.

Damn, ke aga aga ang gwapo.

Hindi na nya tinanggal ang suot nyang aviators at inalalayan nya na ako agad sa mga
gamit ko.

Wala kaming inaksayang oras dahil iniiwasan naming may makakita na may sumusundo sa
akin na magarang sasakyan.

Tinapik lang ako Bi bilang pagpapaalam.

Naawa na ako kay Alec dahil walong oras na syang nagmamaneho at nasa Quezon
Province pa lang kami. Sinuong nya ang kalsadang ito kahapon?

"Ang weird mo." Hindi ko napigilang sitahin sya.

Bahagya nya akong nilingon at tinaasan ng kilay. Ang sungit talaga ng isang to!

"Bakit nagdrive ka pa papunta dito? Ang layo layo."

"I want to see you." Tipid nyang sagot.

"Sana tinawagan mo na lang ako."

"Hindi maganda ang naging pag-uusap natin nung huli." Sagot nya.

"Kailan ba naging maganda.." Umismid ako.

"Bakit mo ba kasi kinausap ang Daddy ko?"

"Bakit ba kasi bawal?"

"He might like you. He is not suppose to like you."

"Ang territorial mo pero ikaw nakikipaglampungan kung kani-kanino" Giit ko.

"We won't talk about it Peyton. Sinabi ko na sayo kung bakit."

Hindi na ako nagsalita. Ayoko ng ganoong rule. Kung hihingiin mo ang loyalty ko
dapat sa akin din ang loyalty mo. Kaya lang ano bang magagawa ko, ako ang
nanghihingi ng pabor.

Naku, makagraduate lang talaga ako! Makikita nitong Valdemar na to! Magboboyfriend
ako ng isang dosena

every week. Iba sa umaga iba sa hapon, at titiyakin ko na sa mga oras na yun,
magmamakaawa sya sa akin na patulan syang muli kasi ang ganda ganda ko na dapat sa
mga panahong yon.

Inihatid lang ako ni Alec sa apartment namin pagkadating ng Maynila. Pagod ako sa
byahe pero tyak na mas pagod sya, magkita na lang daw kami bukas sa isang hotel.

Inip kong binagsak ang sarili sa kama at pinagala ang mata ko sa maaring gawin.
Sumilip ako sa cabinet na naglalaman ng nga damit na binibili sa akin ni Ganda pero
hindi ko sinusuot.
Wala naman sigurong masama kung magbago ako ng kaunti.

Iniangat ko ang shorts na maong na nakita ko. Highwaisted iyon.

Tapos? Ano ang dapat katerno nito?

Nagresearch ako sa google ng mga magagandang porma ng babae at nakita kong may
puting tank top na binili si Ganda kagaya nung nakita ko sa litrato.

Ito ang susuotin ko bukas..

***

"Nahanap mo na ba sya?"

Napalingon si Alec sa isang magandang babaeng nagsalita sa kanyang likuran. Maigsi

ang buhok nito at may kulay asul na mata kagaya nya.

Si Amara Rosales-Valdemar. Ang kanyang ina.

Huminga ng malalim si Alec bago hinarap ang ina.

"Not yet Mom.. not yet.." Pagsisinungaling ni Alec. Ang totoo ay matagal na nyang
natagpuan, he just want to do something about it. He has plans, his own plans.
Hindi nya hahayaang madungisan ang kamay ng kanyang ina.

His mother shouldn't kill someone, that someone should kill herself.

Amara looked very disappointed, bakit napakailap ng taong kanilang hinahanap. They
have to protect what's theirs. Lalo na sa tantya nya ay tumuntong na din sa age of
legality ang hinahanap nila.

If her husband did not cheat on her, hindi na sana magbubunga ito.

"Alec, you have to find your sister. Mababalewala ang pinaghirapan namin ng Daddy
mo, you won't have what you deserve and you deserve full inheritance dahil lahat
yon ay Ako. I built this!" Matigas na sambit ni Amara.

"Yes, Mom.." Tumalikod si Alec at nagtungo na sa kanyang kwarto.

He felt sadness and emptiness. Why he isn't enough for his Dad? Bakit ito nagtaksil
sa kanyang ina noon?

He get his phone in an instinct, he felt the need to hear her voice to calm him.

"Peyton.." He whispered.

=================

Battle 9
SPG-Wag seryosohin

Tiningnan ko ang repleksyon ko sa salamin. May itinatago naman pala akong

kagandahan.. Ngumisi ako. Ayan mukha ulit akong may gagawing masama.

I should look sweet and innocent this time.

Nanuod ako ng makeup tutorial sa Youtube pero hindi ko iyon masyadong naintindihan
kaya natapos lang akong naglagay ng BB cream sa mukha at tanging lip balm sa labi.

Ang pinakakakaiba lang sa akin ngayon ay ang pananamit ko. Tahasang susuotin ko na
talaga ang mga pinapasuot sa akin ni Ganda. It's now or never. I have to seduce him
habang maaga pa, hindi ko nagustuhan ang pagkamiss ko sa kanya nung mga nakaraang
araw, mukhang ako nga ata ang naakit sa hayop na hukluban na yon.

Operation Akitin si Alec Xerxes Valdemar.

Gusto ko yung sasambahin nya ako, tipong yung uri ng pagtingin na baliw na baliw
tapos may magtatanong sa kanya kung ginayuma ko ba sya.

Hindi ako magpapatalo sa kanya.

I will win this game he is playing.

Kinuha ko ang maliit na pouch ni Ganda, ito ang unang pagkakataon na hindi ako
magbabackpack. Kaya lang ay lumang Vans pa din ang suot kong sapatos. Sobra naman
kasi kung magtatakong ako ngayong araw, hindi na ako lumayo sa mga nag-aabang ng
booking sa Quezon Ave.

I flipped my hair bago ko nilisan ang salamin.

Ganyan nga Pey, akitin mo yang Alec na yan.

Hindi sa akin uubra ang pagiging suplado nya. Akala nya sya lang ang gwapo? Dapat
maganda din ako!

Isang sakay lang ng jeep ang ginawa ko at nakarating na ako

sa pinakamalapit na babaan patungo sa hotel kung saan nag-iintay sa akin si Alec.

Napangiti ako, hindi ko alam kung bakit excited akong makita at makasama yung gago
na yun kahit na ang sama sama naman nya sa akin, kailangan na talaga syang maakit
sa akin, sheeettt!!!

"Miss Ramos? Please proceed to the elevator, he is at 10th floor, room 1020."
Nakangiting sambit sa aking ng receptionist.

Lumunok muna ako bago ko hinawi ang buhok ko na nagulo mula sa pagkakasakay sa
jeep, sinuklay ko pa ito ng ilang beses gamit ang daliri ko bago ako kumatok sa
pinto.

Bumukas ang pinto at nakita kong nakaawang ang labi ni Alec pagkakita sa akin.
Napangiti ang kaloob looban ko, that's right, Alec. Drool over me.

Agad nya akong hinila papasok sa magarang hotel room, akala ko ay panggigigilan nya
ako pero napansin kong may nakalatag na pagkain sa pandalawahang round table.
"Have you eaten?" Tanong nya, umiling ako, nakakatamad kasing magluto para sa
sarili.

Giniya nya ako sa lamesa at pinagsaluhan namin ang masarap na pagkain, hindi
inaalis ni Alec ang tingin nya sa akin habang ngumunguya ako kaya nakaramdam din
ako ng pagkailang kalaunan.

"Bakit?" I asked

Umilig sya at mabilis na sumubo ng pagkain.

"You look different." Nakayukong sabi nya.

"Parang hindi naman.."

"Yung suot mo, ayoko ng ganyan." He looked at me directly.

Kumunot agad ang noo ko. Akala ko ay nagustuhan nya?

"You should wear more dresses, it suits you. Not those cheapskate."

"Pasintabi ka naman! Binili to ng nanay ko sa akin. Galing lang Baclaran pero

maayos naman ah, isa pa nasa nagdadala

ang kagandahan ng damit."

"Exactly, and you carried it too well. Bibili tayo ng damit pagkakain natin."

"Hindi naman kailangan." Namula agad ang pisngi ko.

"Rule number one-"

"Do as you say." Dugtong ko sa kanyang sasabihin. Tumango na din ako.

Nagtungo kami ni Alec sa isang mall, alam na alam nya ang pupuntahan kaya hinayaan
ko na siya. Nakakainis lang pumunta sa mall kasama sya dahil ang daming tumitingin.
Kaya nagpatiuna na din ako. Iniiwan ko syang nahuhuli sa akin ng dalawang hakbang.

"Hey.. Bakit ka ba nauuna?" Iritadong tanong nya.

"Ang daming tumitingin sayo, nakakairita." Totoo sa loob na sabi ko, I hate
attention, whether sa akin pa yan o sa kasama ko, para kasing walang freedom.

Naglakad pa din ako ng mabilis but then I felt a warm hand grabbed my wrist. Alam
kong si Alec iyon kaya hindi ko na nilingon, later on it slid down to my right hand
and he intertwined our fingers. Nagpataymalisya ako kahit na gustong magwala ng
kung ano sa tyan ko.

Namumula na ata ako, sobrang PDA kaya nito!

Nang makarating kami sa isang boutique at binati pa sya ng mga saleslady sa loob,
siguro ay ilang babae na din ang naipamili nya ng damit dito. I shoo away that
thought, eh ano naman kasi?

Kumuha ng kumuha si Alec ng mga damit mula sa rack ng hindi pa din binibitawan ang
kamay ko, may nakasunod naman sa amin na sales lady para kuhanin ang lahat ng
kinukuha ni Alec.

"VIP Fitting room?" Sambit ni Alec sa saleslady at tahimik kaming iginiya sa isang
pinto na limang beses ang luwang mula sa ordinaryong fitting room. Puno ng salamin
ang kwarto, mayroong

kumportableng couch at sariling dress rack. Inayos muna ng saleslady ang mga damit
na kinuha ni Alec para sa akin bago nakayukong lumabas at sinarhan ang pinto.

"Get naked." Utos ni Alec which I oblige.

Tanging bra at panty lang ang natira sa akin at kitang kita ko ang pagngisi ni Alec
sa kanyang nakikita. Pinatalikod nya ako at tinanggal ang hook ng bra ko, he
squeeze my boob a little after he removed my bra while staring at me.

Akala ko matatapos na doon but he grabbed my breasts fully while we are staring at
the fitting room's mirror, he gently massaged it habang nakatayo sya sa likod ko.

"I am turned on, Peyton.." Bulong nya sa akin. Namula ang pisngi ko, ganoon din
kasi ang pakiramdam ko. Dapat pala ay hindi na lang kami umalis sa hotel.

He seductively slid down his hands in my belly down to my hips, I gasped when I
felt his hands inside my panties, feeling and playing with my folds. I moaned with
eyes closed. I slightly parted my legs to give him access.

"You like it?" Bulong nya pa. Tumango ako. Hinila ako ni Alec patungo sa couch, may
kung ano syang kinuha mula sa kanyang bulsa at nakita kong panyo iyon. He rolled
the hanky into a thin fold at nilagay iyon sa bibig ko. He is covering my mouth
with it.

"To remind you not to make noise." Bulong nya.

Pinanlakihan ko sya ng mata when he placed my hand on top of my head. Will he take
me here?

Hindi ko na nagawang makapagtanong pa because I felt his lips in my lady parts

blowing kisses and air in it. I cannot remember when did he opened my legs wide
apart. I glimpsed myself from the mirror and I couldn't

help but to get turned on seeing Alec in between my legs, kneeling and tasting my
sweetness. Nakapaibabaw lang ang mga kamay ko sa aking ulo, I couldn't belive that
it seems like we are filming for a hardcore erotica, for pete sake! Nasa fitting
room kami. Suot suot ko pa din ang sneakers, at tanging iyon lang. Fck, i look like
a pornstar.

But later on I get the rythym. I saw Alec smirked while I am touching myself,
feeling my breast even.

I felt my muscle tensed when I am about to reach my peak and when I did, halos
malaglag ako sa aking kinauupuan. Alec is staring at me emotionless, he leveled his
face to mine.

"I'll be the only one to do that, understand?"

Lumapit sya sa akin, he unbuckled his shorts but did not completely get naked, suot
pa din nya ang grey vneck tshirt nya. Ibinaba nya lang ang brief nya and I saw his
full grown manhood. I straddled him backwards while we are both facing the mirror,
we started to move faster and faster. Not even a sound went out from our mouth,
pinagpapawisan tuloy ako kahit na malamig naman ang paligid.

I felt Alec's hands at the back of my head, tinatanggal nya ang pagkakatali ng
nilagay nya sa bibig kong panyo but I couldn't seem to bother. I am moving and
pounding wildly trying to grasp my climax, I gritted my teeth when I felt I am
near, I automatically stood up when Alec tapped my shoulders, signaling me that he
is about to come too. He covered his shaft with the hanky, his eyes closed while
savoring his release.

Halos hindi namin sinukat ang mga damit na kinuha nya. Dun ko lang napagtanto na
gusto nya lang makipagsex sa loob ng fitting room.

His raging hormones could bring him to jail, he literally would have sex
everywhere.

Nakangisi si Alec habang hawak ang aking kamay pagkalabas namin ng boutique.
Napakalibog at landi nya talaga, napapailing na lang ako.

Sumunod na pinuntahan naman namin ay isang shoe store.

Pumili sya doon ng mga babagay sa akin, all are flats, nagpasalamat ako ng husto sa
utak ko dahil hindi ako mahihirapan sa takong, tyak na hindi ko din naman iyon
susuotin kung sakali.

Nilahad ng saleslady sa paanan ko ang mga napili ni Alec, nagulat na lang ako ng
lumuhod si Alec sa harapan ko at sya mismo ang nagtanggal ng sintas ng sapatos ko.

"Luma na nito ah, itapon mo na." Sambit nya. Ngumiti ako at umiling.

"Limang taon na pero pinagipunan ko yan. Ingat na ingat nga ako dyan para hindi
masira, maayos pa naman hindi ba?"

"Limang taon? Hindi ba lumaki ang paa mo? Lotus feet?"

Author's Note: Foot binding (also known as "lotus feet") was the custom of applying
painfully tight binding to the feet of young girls to prevent further growth.

"Joke ba yon?" Tinaasan ko sya ng kilay.

Parang binalewala naman nya ang sinabi ko. Isa isa na nyang sinukat ang mga sapatos
and we bought 10 pairs! Ngayon ay hindi ko alam kung papaano ito itatago kay Ganda
lahat. Marunong pa namang kumilatis iyon sa mamahalin o hindi.

Bumalik kami sa parking lot para ilagay angmga pinamili namin and it almost
occupied his backseat. Pakiramdam ko mayroon akong DOM sa katauhan ni Alec, sabagay
kung kasing bata at kasing gwapo naman nya ang DOM na yun, hindi

na ako aarte pa, and he is not Dirty Old Man, Dirty Young Man maybe.

Naglalakad lakad kami sa mall, isa sa nadiscover ko ay mahilig magmall si Alec.

Wala sa itsura nya pero literal na sinusuyod namin ang mall at kapag may nakikita
syang interesante ay papasukin namin iyon at magtatanong tanong sya, tapos hindi
nya bibilhin. Pinagalitan ko na nga sya pero inismiran nya lang ako. Trabaho naman
daw ng mga ahente ang sumagot sa tanong nya at hindi daw sya makakapagdesisyon kung
bibilhin nya ba o hindi kung hindi maipapaliwanag sa kanya ng maayos.

"Uy, Ice cream!" Sabay pa naming sabi ng makita namin ang Soft Ice Cream na halos
takbuhin pa naming dalawa.

Tiningnan ko sya ng masama pero ginantihan rin lang nya ako ng tingin na masama.

Para syang bata! Batang manyakis. Yung batang napaka-corrupt ng utak.

"Green Tea!" Sabay muli naming sabi kay Kuyang Tindero ng Ice Cream, nagkatinginan
muli kami.

Napakamot ng batok si Manong at gumawa muna ng isa, hinayaan ko na si Alec na mauna

sa Ice Cream dahil baka bigla na lang nya akong sakalin kapag nainis sya sa akin.

Umupo sya sa stool at mayabang na kinagat ang Ice cream nya pagkatapos nyang
magbayad ng para sa dalawang sorbetes.

Umupo ako sa harap nya ng makuha ko na ang akin at nakangiting kinain ang Ice
Cream. Dinilaan ko ito ng mabilis at sunod sunod habang nakapikit.

"Hey!" Nagitla pa ako sa mahinang pagsipa ni Alec sa binti ko mula sa ilalim ng

mesa.

"Ano?!" Inis kong sagot.

"Don't make that face."

"Ano na naman?!"

"I imagine something." Mahina nyang bulong.

"Ay naku!

Pervert ka kasi!" Singhal ko naman, kinagat ko muli ang ice cream at hindi na
pinansin ang pag-iinarte ni Alec.

Ilang sandali pang paglalakad, nakarating kami sa cinema area ng mall, agad kong
nakita ang poster ng bagong pelikula ni Liza at Enrique.

Si Enrique.

Wala akong ibang artistang pinapanood kundi si Enrique.

"OMAYGAD si Enrique!!!! Pwede ba tayong manood nyan?" Puno ng ningning ang mata na
tanong ko kay Alec, nakalimutan ko na ang inis ko sa kanya, shocks si Enrique lang
talaga ang magpapakalma ng nerves ko!

"No." Malamig nyang sagot, sumimangot ako pero hindi ko mapigilan ang ngiti.

"Maganda naman si Liza, mageenjoy ka din dyan. Yiiiii! Sige na!" Pamimilit ko pa.

Nag-angat sya ng tingin kay Liza pagkatapos ay bumuntong hininga, tiningnan nya ako
sa mukha bago nagsalita.

"She's not my type.." Seryoso nyang sabi.

"Pero ako, type na type ko si Enrique!" Patili ko pang sagot.

"I don't care!"

"Ang KJ naman nito! Sige manonood na lang akong mag-isa, maglakad lakad ka na muna
dyan.." Tumalikod na ako at pumila sa ticket booth. Kung ayaw nya akong samahan, di
wag. Hindi ko na talaga mapapalipas ito dahil baka hindi ako makatulog kapag hindi
ko napanood si Enrique.

"May tissue ka ba dyan? Pwera yung panyo mo kanina ha..." Bulong ko kay Alec habang
humihikbi ako sa loob ng sinehan. Kanina ko pa naririnig ang Tss at Tsk nya dahil
sa pagtawa at pag-iyak ko sa Everyday I Love You pero anong gagawin ko? Napaka-
lovable naman ng karakter ni Quen dito. Di ko kinakaya ang kilig, mamamatay ata ako
sa pagsabog ng pantog na

may kasamang confetti.

"Dapat hindi na lang ako sumama eh." Bulong pa ni Alec habang pinapalis ang mga
luha ko gamit ang palad nya, hinayaan ko syang gawin yon dahil basang basa na din
ng luha ang mga kamay ko.

"Eh bakit ka sumama?" Naiiyak ko pa ding tanong na hindi inaalis ang tingin sa
screen.

"You look stupid." Ani Alec na nakatitig pala sa mukha ko.

"Ikaw din.." Sagot ko naman ng pasinghal at binalik muli ang tingin sa panonood.

"Hay grabe! Nakakakilig ang ending di ba! Hindi na nga ako sumigaw dahil magagalit
ka na naman sa akin pero grabe, ang pogi pogi talaga ni Enrique!" Walang tigil na
sabi ko pagkalabas namin ng sinehan. Minsan lang talaga ako magfangirl sa buhay ko,
at etong eto na yon. Si Enrique Gil my labs.

"What's wrong with you?" Galit na naman na singhal sa akin ni Alec. Ngumuso lang
ako sa kanya pagkatapos ngumiti na naman ako ng maluwang.

"Gutom na ako!" Sabi ko pa. Iiling iling na lang si Alec na masama ang tingin sa
akin.

Malamang last ko na to kay Valdemar, buti kung isama pa nya ako ulit sa mall.

Dinala ako ni Alec sa isang fine dining restaurant. I am not dumb pero hindi ko
talaga mapronounce ang mga pagkain. Sinarhan ko ang menu at inantay ko si Alec na
matapos ng pamimili.

"Kung ano na lang ang kakainin mo, yun na lang ang akin. Basta wag hipon ha." Wika
ko. Kinunutan naman ako ni Alec ng noo.

"Allergic ka sa shrimps?" Tanong nya. Tumango naman ako.

"Weird." Bulong nya.

"Hoy grabe ka, anong weird sa allergic sa hipon kung allergic ka din naman?!"

"You know?" Tinaasan nya ako ng kilay.

"Oo,

napansin ko nung nasa Cebu pa lang tayo hindi ka umoorder ng shrimps. Uy, wow,
tingnan mo oh, parehas pala tayong may nunal sa kaliwang kamay, tingnan mo
magkamukha." Puna ko kay Alec. Ngayon ko lang kasi nakita na mayroon syang nunal sa
kamay nya, maliit na tuldok pero parehas na parehas ng sa akin.

Parang napaso naman ang kamay ni Alec at inilayo ang kamay sa akin. Umismid lang
ako sa kanya. Tahimik kaming kumain at hindi na nga sya nagsalita hanggang sa
makabalik kami sa hotel na tutuluyan namin ngayong gabi.

"Galit ka ba? Ay oo nga pala, wrong question, lagi ka nga palang galit. Mas galit
na galit ka ba ngayon sa akin? Gusto mo akong saksakin o ilaglag sa building?"
Tanong ko kay Alec ng papasok sya sa banyo.
"Can I have my peace of mind back, Pey? Ang daldal mo." Tanging sagot nya bago sya
pumasok sa banyo para magshower.

Napasimangot naman ako. Grabe sa moods swings! Ang lala. Paano ba kung babae sya?
Every month syang ganyan?

Ang tagal pa nyang maligo. Namalayan ko na lang na humalimuyak ang mabangong after
shower scent nya pagkalabas nya, agad akong tumayo para ako naman ang magbanyo.
Nagbabad ako sa hot tub habang kinukuskos mabuti ang katawan ko.

Ang daming pagbabagong dala ni Valdemar sa buhay ko. Lahat ng ito nararanasan ko
tuloy.

May nakahandang nightee sa loob ng bathroom, hindi naman siguro para kay Alec ito
hindi ba? Sinuot ko ito bago lumabas ng banyo.

Nakita kong tulog na sya kaya tumabi na din ako. Pinausog ko pa sya ng kaunti dahil
hindi man lang sya gumalaw. Sa sofa nya ba ako papatulugin?!

Dapat pala ay umuwi na lang ako. Bumangon ako at hinanap ko ang mga damit ko
kanina, mukhang badtrip naman sa akin si Alec, dahil ba sa nunal?

Gusto nya ba wala syang kaparehas ng distinguishing mark?

Eh di ipatanggal nya ang nunal ko! Tutal madami naman syang pera saka ayoko din
naman ng nunal sa kamay!

"Saan ka pupunta?" Nagulat pa ako ng biglang nagsalita si Alec.

Nginuso ko ang pinto. Kumunot ang noo nya.

"Aalis ka?"

Tumango ako.

"Bakit?"

Sinenyas ko sya at ako at umarte akong sinasakal ang hangin.

"Peyton, you always look stupid but this is the worst. Anong problema? Why are you
not talking?"

Umirap ako, sabi nya kaya nakakawala ng peace of mind ang kadaldalan ko!

"Pey... Nagagalit na ako.." He said in a warning tone.

"Galit ka na naman! Pag nagsasalita ako galit ka, pag hindi ako nagsasalita, galit
ka pa din. Ano ba talaga Valdemar?"

Unti unti, his shoulder and arms shaken, nagtataka ako, pero napasimangot ako ng
bumulanghit na nga sya sa kakatawa na nakahawak pa sa tyan. Pinagtatawanan na naman
nya ako! Gago talaga tong Valdemar na to!

=================
Battle 10

"T*ngina unli!!!!" Sigaw ko out of frustration.

"Your mouth Pey." Bulong naman sa akin ni Alec. Naglalakad kami sa school grounds
at hindi ko na talaga mapigilan ang inis. Enrollment kasi ngayon, at hindi ko
akalain na kailangan ko palang magpasa ng OJT referral last sem. Hindi ko nalaman
dahil yun yung panahong suspended ako.

Wala man lang nagsabi sa akin na may deadline pala ang pagaapply ng OJT. Ang sarap
manapak!!

Hindi tuloy ako makapag-enroll sa isa kong subject pagkatapos ng maghapong pila.

Yun talaga ang pinagngingitngit ko ngayon eh. Maghapon kaming pumila ni Alec at
walang napala.

"I'll fix it. Wag ka nang magmura dyan." Bulong sa akin muli ni Alec.

"Weh? Seryoso?" Tumaas ang isang kilay ko pero nangingiti na talaga ako.

Tumango sya. I couldn't help it but to throw myself at him. Niyakap ko sya at
muntikan pang mahalikan sa sobrang tuwa at ligaya, wagas.
"Peyton!" Awat nya sa akin, bahagyang namula pa ang kanyang pisngi pero ngumisi
lang ako sa kanya.

Oo nga pala at hindi pwedeng may makakita sa amin. Bumitiw na ako mula sa
pagkakakunyapit sa leeg nya at pinanliitan ko sya ng mata.

"Siguraduhin mong makakagraduate ako this year, Alec. Hindi kita mapapatawad kung
hindi. Hindi naman kasi ako masususpend kung hindi dahil sa kalokohan mo." Mataray
kong sambit sa kanya na para bang obligasyon nya talaga ako.

Mabuti nga hindi na sya umaangal nung mga nakaraang araw

tuwing binabara ko sya, akala ko makakahalata na palihim ko siyang ginagantihan sa

mga pagsusungit nya sa akin. Gusto ko na ngang maniwala na nahulog na si Alec sa
patibong ko pero hindi eh, sya pa din ang mas makapangyarihan sa aming dalawa. Lagi
nya pa din akong sinusungitan.

"Peyton.. Lahat naman.." Pabitin nyang sabi.. "-----nadadaan sa mabuting usapan

eh.." Kinilabutan ako sa paraan ng pagbulong sa akin ni Alec, alam ko na kasi ang
kahahantungan nito..

......

..............

"F*ck Pey!" Yun ang huli kong narinig bago tuluyang bumagsak si Alec sa katawan ko.

Suking suki na nga kami sa hotel na pinupuntahan namin. May membership kaya si Alec
dito?
"Alec.. Uuwi na ako." Bulong ko pagkalipas ng ilang minuto, dumating na kasi si
Ganda last week pa, hindi naman na pupwede yung mga overnight namin ni Alec noong
wala pa si Ganda dito, magtatanong yun kapag hindi ako umuwi.

"Stay a little longer, sabay na tayong magdinner." Bulong nya bago umalis sa ibabaw
ko at humiga sa aking tabi.

"Hindi pwede. Hindi ko na nakakasabay si Ganda magdinner, magtataka na yon."

Tumango sya. Tahimik syang bumangon para dumiretso sa shower room, his eyes spits
sadness. Sumunod ako sa kanya at nakishower na din. Hindi ko alam kung ako lang ba
yon o nagtatampo sya tuwing tinatanggihan ko sya, lagi kasing malungkot ang mata
nya kapag sinasabi kong uuwi na ako.

Gaga, hindi naman kami magjowa, bakit naman magtatampo yan si Alec. Kasing dami ng

patak ng tubig sa Nile River ang babae nyan, hindi ka nag-iisa sa life nya.

Sumahod din ako sa shower habang nakapikit sya, nang hindi pa din nya ako
napapansin, yumakap na ako sa bewang nya, saka pa lamang sya dumilat.

"Drive thru tayo." Aya ko sa kanya. Tinitigan nya ako na parang hindi makapaniwala,
pagkatapos ay umismid sa akin, hinagod nya ang basa nyang buhok at nagshampoo.

"I can't eat while driving, hindi na lang, iuuwi na kita." Malamig nyang sabi.
"Nagtatampo ka ba?"

"Where the hell did it came from Peyton? Bakit naman ako magtatampo?"

Ngumuso ako, bakit ba kasi tunog bitter sya? Alam ko namang hindi sya magtatampo
pero tunog at tingin ampalaya sya kanina.

"Sige hindi na, hindi ka na nagtatampo. Pero gusto kong kumain ng double cheese
burger at large fries na may kasamang coke float! Bilhan mo ako." Aya ko sa
malambing na tono, napabuntong hininga lang sya at pagod ang mga matang tiningnan
ako, naiinis na naman sya pero wala syang magawa sa akin, syempre ginagalingan ko
ang performance ko kaya very good ako sa kanya!

Maya maya pa, natagpuan na lang namin ang aming sarili na nakahinto sa may kanto ng
apartment namin. Mayroon lang mahinang background music sa pagitan namin habang
kumakain kami ng take out burger at fries sa loob ng kanyang sasakyan. Hindi naman
maialis ang ngiti ko dahil ako muli ang nasunod.

"Thank you!" Sabi ko nang nakangisi.

Umismid lang sa akin si Alec at umirap pa! Ang sungit talaga

ng hayop na to.

Hindi ko na lang sya pinansin. Lagi naman syang ganyan sa akin lalo na kapag gutom
sya, parang ako ang may bitbit ng tyan nya lagi at ako ang may kasalanan kapag
hindi sya nakakain sa oras.
"Start na ng klase next week, wag mo na ulit ako papadalhan ng mga bastos mo na
notes ha, tatamaan ka na talaga sa akin." Banta ko sa kanya.

"As if you can stop me, Peyton."

"As if you can stop me, Peyton." Gaya ko sa kanyang sinabi.

"Saan ka bukas?" Tanong nya habang umiinom ng float, sinubuan ko naman sya ng fries
dahil gutom sya at softdrinks agad ang iniinom nya.

"Maghahanap ako ng pag-o-OJT-han." Sagot ko naman,

"Wag na. I wll give you OJT certificate, Pey."

"Saan naman?"

"Sa akin, in my own company." Simpleng sagot nya.

"Alam ko yang iniisip mo, hindi pwede." Gagong to! Kabastusan ang OJT na yun for
sure!
"Okay, siguro madedelay ka ng isang sem para sa isang subject.."

"Ang daya mo! Sabi mo tutulungan mo ako!" Reklamo ko.

Nagkibit balikat sya. "Your call."

"Nakakainis ka talaga! Pag-iisipan ko. Pero nakakainis ka! Uuwi na ako!" Nilagay ko
sa paperbag ang hindi pa ubos na burger at fries sa sobrang inis.

"I think I will have additional five hours of your time everyday, Peyton." Pang-
aasar nya pa. Bwisit to! Tuwing akala ko nakakapuntos na ako sa pang-aasar ko sa
kanya, mabilis din naman syang nakakapag-comeback.

Gigil

akong bumaba ng sasakyan nya. Ang daya talaga ni Valdemar! Manyakis kasi sya kaya
yun ang motivation nya sa pang-iinis sa akin. Eh ano naman kung bigyan nya ako ng
certificate ng walang kapalit hindi ba?

Lahat na lang may kapalit.

Sa kalsada ko na kinain ang fries na hawak ko. Nakasunod naman sa akin ang pulang
sasakyan ni Alec, lagi nya akong hinahatid, pinapaharurot na lang nya ang kanyang
sasakyan kapag nakita na nya akong nakapasok sa loob ng apartment namin.
"Hi Ganda!" Pilit kong pinasaya ang aking boses pagkapasok ko ng bahay.

"Pey! Natapos mo yung enrollment nyo?" Sumulpot mula sa kusina si Bilog na may
bitbit na isang bandehadong kanin, hindi pa kasi bumabalik si Ninang Pretty, Benok
at Butil, kinailangan kasi ni Bilog na magenroll din kaya nauna na sya kasabay ni
Ganda at nagpaampon muna sa amin.

"Oo, kaso lang nagkaproblema ako, wala pa pala akong OJT" Sumilip si Ganda mula sa
kusina at bumalatay na naman ang pag-aalala sa magandang mukha ng nanay ko. Bubukas
pa lang ang bibig nya para tanungin ako ay muli na akong nagsalita.

"Pero naayos ko na, magkakaron na din ako ng OJT..." Sabi ko na lang.

Tsk, taragis talaga si Valdemar, alam na alam nya kung paano uubusin ang options
ko!

Sobrang naging busy ako pagsimula ng unang araw ko sa huling taon sa kolehiyo.
Natulala ako ng husto sa dami ng listahan ng mga requirements, puro reklamo na nga
ang mga kaklase ko dahil napapagod na daw sila sa mga projects tapos kailangan pa
nilang pumasok araw araw sa OJT. Buti

na lang at wala pa akong OJT kahit na nakapag-enroll na ako sa lahat ng subjects

ko, nagawan na nga ng paraan ni Alec.

Alec isn't bothering me. Siguro ay nahalata nyang nainis ako sa huli naming pag-
uusap. O di kaya naman ay magkasing busy kami.

"Bi, mauna ka na... May gagawin pa ako." Inantay kasi ako ni Bi sa tapat ng
classroom sa huli kong klase para sabay na kaming umuwi.
Napakamot sya ng ulo at tiningnan ako.

"Lagi ka na lang namamalagi sa kiosk, Pey. Ano bang project yan?"

Napangiti ako, Humanities project kasi namin ito. Sa lahat ng proyekto nitong
pasukan, kaisa isa itong nilu-look forward ko.

"Drawing." Sagot ko ng nakangiti.

"Kaya naman pala, sige! Sabihin ko na lang kay Auntie Ganda. Ingat ka pauwi!"

Sumalampak ako sa kiosk kahit na nakasuot ako ng dress na binili sa akin ni Alec.
Wala namang tao. Inaabangan ko kasi ang paglubog ng araw. Gusto kong makuha ang
perpektong kulay ng nag-aagaw na nagbabagang araw at asul na langit. Naghalo ako sa
mixing palette ng acrylic paint at naghanda na akong magdagdag ng detalye sa
nasimulan ko nang drawing isang linggo na ang nakakaraan.

Hindi naman ako painter, pero nakatuwaan ko ang pagsketch ng anime nung highschool
ako. Tapos last week ko lang nadiskubre na kaya ko din pala gumamit ng acrylic.

"Pey.." Nag-angat ako ng tingin sa pamilyar na boses. Nakangiti pa ako pagkakita ko

kay Alec, pero binawi ko din ang ngiti ko ng maalalang naiinis pa din pala ako

sa kanya.
"Ang ganda na ng ngiti mo, binawi mo pa. What's that?" Kalmado nyang tanong na
umupo sa likuran ko.

"Project ko sa Humanities."

"It looks good, wow."

Ngumiti ako ulit, nawala ang inis ko nung naappreciate nya ang gawa ko.

"Talaga? Isang linggo ko na ngang ginagawa to, hindi kasi ako sanay sa acrylic,
dati hanggang pencil at watercolor lang ako."

Tumango si Alec at hinayaan na lang ako sa pagpinta. Hindi sya umalis sa likuran
ko, hindi naman ako nailang kahit na pinapanood nya ako.

Papatapos na ako ng saktong dumilim na. Tumayo na ako at niligpit ang gamit ko.
Kinuha ko sa bag ko ang wet wipes ko para punasan ang aking sarili. Nagtaka ako ng
inagaw iyon sa akin ni Alec at sya ang nagtuloy ng pagpupunas sa mga kamay kong
madungis.

He patiently scrubbed each paint in my hands habang palipat lipat lang ang mata nya
sa mga kamay at mukha ko, both gaze were intense kaya nakakapanghina din ng tuhod,
hindi tuloy ako makatingin sa kanya, baka malaman nya kasing kinukuha nya ang lakas
ko sa paraan palang ng pagtitig nya.
Hinila nya ang mga kamay ko ng malinis na ang mga ito.

"Hatid na kita." He said. Tumango ako at sumama na sa kanya "And can we talk about
your OJT over dinner?" Dugtong nya.

Dinala nya ako sa isang fine dining restaurant para pag-usapan ang OJT naming
dalawa, akala ko ay joke joke OJT lang pero mukhang seryoso sya. Nagorder sya ng
pasta para sa akin at steak naman para sa kanya.

/>

"So... My schedule would be five hours a day, Monday to Saturdays." Panimula nya
habang naghihiwa ng karne sa kanyang plato.

"Teka, ang haba naman non?" Kumunot ang noo ko.

"Ayaw mo?"

"Ang daya mo talaga Valdemar!"

"Ginawan ko na ng paraan na makapagenrol ka sa BA-423, madaya pa din ba?" Sagot nya

pabalik.

"Eh pero bakit ang iba 3 hours a day lang? Tapos apat na beses lang isang linggo,
ako anim na araw magtatrabaho, ano to?"
"Because they have complied their requirement last sem and this is just a favor for
you."

Sumubo ako ng pagkain na masama pa din ang tingin kay Valdemar.

"Masisimula ka na three days from now."

Hindi pa din ako sumagot, tuloy pa din sa pagkain si Valdemar na parang wala lang
sa kanya na naiirita ako sa kanya. Hanggang sa may tumawag ng atensyon nya.

"Alec?"

Sabay kaming nag-angat ng tingin sa babaeng tumapat sa aming lamesa. Mukha namang
mabait ang babae, maigsi ang kanyang buhok na bahagya ng kinulot at hugis puso ang
kanyang mukha. Nakasuot sya ng cropped halter top na puti at pencil cut skirt na
kulay itim. Naghuhumiyaw ang class sa kanyang postura.

"Loraine.. Hi!" Lumapad ang ngiti ni Alec sabay tumayo para yakapin ang babae.

"Who's with you?" Nakangiti pa ding tanong nung babae na sa akin nakatingin "Hi Im
Loraine! Alec's friend ..." Nilahad ng babae ang kamay nya sa akin na tinanggap ko
naman.

"Peyton..." Ngumiti din

ako ng tipid. Maya maya pa, kasama na namin sa lamesa si Loraine at sila na lang ni
Alec ang nagkukwentuhan. They look happy. Hindi ko alam na may side pala si Alec na
masiyahin. Sa akin kasi puro pagsusungit lang ang kanyang alam.

Naramdaman kong nagvibrate ang cellphone ko kasabay ng paghikab ko dala ng inip sa

hindi ko naman maunawaang usapan.

Ganda: Nak, san ka na? Pinagtabi kita ng ulam.

This is it, uuwi na ako, magji-jeep na lang ako.

"Excuse me.." Sambit ko kasabay ng pagtikhim.

"I'll go ahead." Tumayo na ako at kinuha ang mga gamit ko sa school, buti pala
hindi ko iniwanan sa sasakyan ni Alec ang mga ito nung pumasok kami dito.

"Oh, Im sorry, inagaw ko ang date mo." Loraine said apologetically. Mukha syang
anghel na binaba ng lupa sa ganda. Kahit hindi kami talo, inaamin ko na
nakakahipnotismo nga ang ganda nya kaya napatango ako sa paghingi nya ng paumanhin.

"Hindi, hindi ko date si Alec. May pinag-usapan lang kami. You two have fun.."

"Uuwi na din ako. Hope we can catch up soon Lora. I'll message you in facebook."
Narinig ko ang boses ni Alec.
"Sure! This Saturday maybe?"

Wala ng akong boses na narinig sa pagitan nilang dalawa dahil nakalabas na ako ng
restaurant. Ang sarap lang nilang i-slice gamit ang bread knife di ba? Tapos gusto
ko yung mapurol para hindi mabilis ang paghihiwalay ng balat nila sa katawan.

"Get in my car." Mabilis na nahablot ni Alec ang pulsuhan ko, hindi na ako umangal
dahil

hindi naman ako nanalo sa kanya sa anong argumento kaya sumakay na din ako.

Nagpapatugtog si Alec ng mahinang musika habang nagmamaneho samantalang hindi naman

ako nagsasalita.

"May problema ka?"

Umiling ako.

"Spit it out.." Pamimilit nya.

"Wala akong problema, Alec."

"Sinasabi mo lang-"
"Bakit ba kasi ihahatid mo pa ako? Sana nagpaiwan ka na lang don at
nakipaglambingan sa Loraine na yun kaysa kinukulit mo ako kung ano ang problema
ko!" Asik ko, unti unti namang namutawi ang pilyong ngiti sa labi ni Alec.

"Okay, I get it, si Loraine ang problema mo.."

"Ha, ang kapal ng mukha mo! Ibaba mo na nga ako, naiirita ako sa pagmumukha mo!"

"Your nagging is also irritating, Pey, pero narereklamo ba ako?"

"Irritating pala eh! Eh di sige ibaba mo na lang ako! Ihinto mo na! Ayaw na kitang
kasama sa isang enclosed space at humihinga tayo ng parehas na hangin. Kadiri! At
hindi na din ako mag-o-OJT! Mageextend na lang ako ng isa pang sem!"

Nagtiim bagang naman si Alec. Nagpreno sya ng mariin at galit na tinutok ang mata
sa akin.

"You never say to me what you want to do Peyton, dahil ako pa din ang masusunod."

I heard the clicking of the locked door, pinapababa nya na ako dahil na-highblood
na naman sya sa guts ko. Nakarating na pala ako sa kanto namin ng hindi ko
namamalayan.

Bumaba na ako at nagsimula na muling maglakad habang sinasabayan ako ng sasakyan ni

Alec. Hindi na naman nya ako kailangang plastikin pero ginagawa pa din nya.
Mabilis akong naglakad at umismid ako kay Alec bago pumasok sa loob, samantalang
pinalanghap naman nya ako ng usok ng umarangkada na ang sasakyan nya.

Walanghiyang yon! Bastos talaga kahit kailan!

=================

Battle 11

SPG. Vote. Follow. Comments. Thank You!

Wala akong ginawa kundi ismiran si Alec sa klase kinabukasan, ganon din naman ang
ginagawa nya sa akin so quits lang kami! Ilang araw na ang cold war namin at
talagang hindi kami nagpapansinan.

Ano to, sya lang ang pwedeng magkaroon ng dalaw at uminit ang ulo?

Dapat sa kanya kausapin nya ng kausapin yung Loraine na yun para laging malamig ang
ulo nya. Leche.
Naglalagay na ako ng gamit sa locker ko at naghahandang umuwi ng biglang sumulpot
sa harapan ko si Alec. Seryoso ang kanyang mukha na nakatingin sa akin.

"Tomorrow will be the start of your OJT."

Hindi ako sumagot. Whatever Valdemar! Gawin mo ang gusto mo.

Padabog kong binagsak ang pinto ng locker ko at naglakad na papalayo sa kanya.

Though deep inside alam ko naman na susundin ko sya. I will be with him tomorrow
para gawin ang iuutos nya. It is my scholarship at stake.

Buti na lang at hindi nya ako sinundan para awayin ng maglakad na ako papalayo.

Yun nga lang kinabukasan, tiniyak nya talagang wala akong magiging kawala.

"I can't wait for my Trainee to come later." Nakangising sambit ni Alec pagkadaan
ko sa kanyang harapan.
Tinaasan ko sya ng kilay at nilagpasan pero hinuli nya ang kamay ko at pinaupo sa
kanyang tabi. Sinamaan ko sya ng tingin.

"Valdemar, umayos ka." Bulong ko

sa kanya.

"Bakit ba? Are we even enemies?" He asked. Alam naman nya ang sagot don, hindi kami
friends so, kabalikataran kami. Yes. We are enemies.

Hindi ko na halos maintindihan yung lecture sa klase. Yung utak ko lumilipad naman
sa 'OJT' ko mamaya kay Valdemar. Mananakit na naman ang katawan ko mamaya kung tama
nga ang hinala ko na puro kamanyakan lang ang OJT na kanyang nalalaman.

Si Alec din ang kasabay kong maglunch, hindi nya ako inaalis sa kanyang paningin
para hindi makatakas. Wala man lang nangahas magtanong kung bakit bigla bigla ay
naging magkaibigan kami. They wouldn't get an answer, anyway.

Sumakay ako ng sasakyan ni Valdemar ng matapos ang klase, parang balewala naman sa
kanya na may makakita sa aming magkasama, hindi na ata nya matandaan ang sinabi nya
noon na hindi maaring may makaalam ng kuneksyon sa pagitan namin.
Halos isang oras nagmaneho si Alec bago nya ihinto ang sasakyan nya sa isang
Building. Namangha ako sa ganda. Sinalubong kami ng mga gwardiyang naka-Amerikana
at nakasuot ng headset imbes na walkie talkie. Nakangiti ang lahat pati ang mga
nasa reception. Maharlika siguro ang nakatira dito.

Pinindot ni Alec ang 77th floor, halos mabingi ang tenga ko sa bilis ng pag-angat
ng elevator.

Di kaya gagawin nya akong janitress sa buong building na to? Sa galit nya sa akin,
hindi malabo iyon.

Tumapat kami sa isang pinto, nag-swipe si Alec ng card doon, bumukas ang isang
walang lamang unit. Napanganga

ako sa laki, literal. Kanino naman kaya ito? Tiyak na napakamahal ng unit na to
kung ganito ang sukat, mayroong dalawang kwarto pati na din laundry area.

Kulay puti pa ang paligid at walang kahit anong disenyo pero angat na angat ang
pagkamamahalin ng lugar. Nakakaengganyo ang tanawin sa labas, ang ganda!

"What do you think?" Nilingon ko si Alec na pinagmamasdan ang mukha ko.

"Uhm, maganda.."

"How would you dress this one?" Tanong ni Alec.

Nanlaki ng husto ang mata ko sa tanong nya.

"H-hindi ko alam, Communications Major ako!"

"Then communicate to me the colors and the design you want."

I rolled my eyes at him.

"Come on, Peyton, this is more fun activity! Sa tingin mo ba, anong ginagawa ng mga
kaklase natin ngayon sa OJT nila? They are photocopying and filing things, they
don't get the real job, they will do that for the entire year, while here you are,
I am giving you this project."
May punto sya.

Pero hindi ako magaling mag-ayos ng condo! Baka magalit pa sya sa akin kapag
nagmukhang pang babae to.

Lumapit ako sa may kusina, napangiti ako sa ideyang naiisip ko sa bawat bintana at
divider na nakalagay. Naimagine ko pa na papalitan ko ng wood parquet ang sahig ng
kusina na parang modern Japanese ang disenyo.

"I want this one, sky blue, this one is bright orange and the details would be
bright

yellow and apple green." Paniguradong aangal yan si Valdemar sa mga kulay na
naiisip ko.

"Okay. What else?" Tanging sagot nya lang.

Kinunutan ko sya ng noo.

"Okay? As in okay?"

"This is your OJT so let's see the finish product."

Dahil sa sinabing iyon ni Valdemar, kinarir ko na ng husto ang pagdedesign ng unit

nya, nagresearch pa ako ng mga color combinations at modern design ng mga condo
units. Yung nga lang ay nagstick ako sa pastel shades at puti.

Ako din ang pumili ng mga gamit na ilalagay, color coordinated din ang lahat. Pati
ang comforter at mga kurtina. Hindi pa nga lang naidedeliver ang mga iyon, pero
excited na ako. Gabi gabi ako sa unit na yun kahit ako lang mag-isa, wala akong
ginawa kundi magdrawing ng plano, kinukulayan ko din iyon ng acrylic. Binigyan kasi
ako ni Alec ng keycard doon, dumadating lang si Alec pag tapos na ang mga klase
nya, magkaiba kasi kami ng kurso kahit na madami kaming subjects na magkakatugma.

"Tapos, gusto ko dito yung nakita kong vase na kulay red... Yung malamig sa mata!"
I motioned animatedly habang matyagang nakikinig sa akin si Alec.

"Did you order it?" Nakangiti sya habang tinatanong ako.

Tumango ako.
"Good."

"Kailan daw magsisimula ang mga magpipintura dito? Gusto ko nandito ako-"

"Ako lang Pey, puro lalaki ang mga iyon, ako na ang magbabantay."

Napanguso

ako.

"Paano kung mali ang ilagay?"

"I'll take photos... By Saturday pati ang mga gamit nandito na. Dun ka na lang
pumunta."

Tumango ako, grabe ang sarap pala sa pakiramdam na mag-paganda ng isang lugar! Kung
alam ko lang eh di sana nag-interior design ako. O baka hindi din ako pupwede dun
kasi magiging bias ako sa pagdedesign, ilalagay ko ang mga gusto ko lang. Baka
hindi na masaya kapag hindi ka na binigyang laya ng mga tao.

More so kung si Alec ang kliyente, ang cold at supladong si Alec, he would have
opted to white, black, gray and brass but me? Pinilit ko pa din ang gusto ko na
pastel colors! Si Alec naman yan eh, hindi sya nakikialam sa akin dahil sabi nya
ako ang bahala.

"Anak, hindi ka ba mag-aalmusal?" Sigaw ni Ganda mula sa kusina ng maramdaman nyang

nagbubukas na ako ng pinto.

"Hindi na Ganda! Excited na akong pumasok sa OJT ko eh!" I shouted back bago
tumakbo papalabas ng apartment namin. Sabado na kasi ngayon, ngayon na makukumpleto
ang mga gamit doon sa unit na inaayos ko.

Saktong pagkadating ko, ipinapasok na ang ilan sa mga gamit, nandoon na din si Alec
na tinuturo kung saan ilalagay ang mga gamit, ngumiti sya pagkakita sa akin.

Tiniyak kong sa mga tamang lugar ipupwesto ang mga mabibigat na gamit, wala akong
balak buhatin yan kung magkamali sila kahit pa nandito si Alec. Tuwang tuwa ako sa
king-sized bed na sakto sa sukat doon sa master's bedroom.
Konting final touches

na lang at dagdag sa figurines, matatapos na din ang project ko, it almost ate up
my entire sem ng hindi ko namamalayan. Second sem na nga next week.

Alec and I exhaust ourselves with general cleaning. Siniguro naming wala ng
alikabok sa unit bago kami tuluyang maupo.

"Nakakapagod." He blurted kahit nakangiti sya pero mas malawak pa ang ngiti ko.
Nasunod ang lahat ng gusto ko!

"You like what you did?"

Tumango tango ako sa kanya, he patted my head as a response.

"Ligo tayo?" He asked.

Sabay kaming naligo sa hot shower, I never felt this comfortable with him,
nakatulong ng husto ang pagbubuo namin ng unit na to.
"Kanino pala tong unit?" Tanong ko habang sinasabon ni Alec ang likod ko.

"Ours." Tipid nyang sagot.

Nilingon ko sya at kinunutan ng noo, "Baliw ka no?"

"What do you mean? This is our office." Ngumiti sya ng pilyo at alam kong double
meaning yon.

"At ano naman ang pangalan ng office natin?" Pinili kong makisakay na lang sa
kalokohan nya.

And we found ourselves in a bookstore looking for letters to make the emblem of our
office.

"Ang cute!" I smiled when I saw a two ruler-sized letters in Baby blue and Pink.
Kinuha ko ang letter P at A.
Nagbayad si Alec sa counter together with the books he asked me to buy, kumuha na
din ako ng mga gusto kong basahin,

may shelves kasi akong binili at sayang naman kung hindi malalagyan ng kahit ano.

"Para saan ang picture frames?" Tanong ni Alec sa akin habang iniisa isa ang mga
pinamili namin.

"I will put quotes of the day. Saka bagay kasi sa theme ng shelves itong mga
frames, dagdag designs din."

Nagtaas sya ng kilay.

"Quotes like what?"

"Kapag maigsi ang kumot, tumangkad ka. Aanhin pa ang kabayo kung patay na ang amo.
Ang batang masipag kapag lumaki, katulong----"

"Wala bang seryoso?" Putol nya sa akin kaya nagpatuloy ako.

"Kung di ka kayang suklian ng taong minamahal mo, siguro ay wala talaga syang barya
kaya wag kang magbibigay ng buo, quote unquote Bob Ong. At wait, there's more,
Isang bala ka lang, said FPJ. My brother is not a pig by Nora Aunor."

"Puro ka talaga kalokohan."

"Ay wait last na, kapag hinahabol ka ng taong gusto mo, sa kwarto ka tumakbo."

Nakita ko ang pagngisi nya.

"Says who?"

"Sabi ni Peyton.." Bulong ko.

"So you like me because you seem to always run in the bed?"
"Hindi ah! Ang kapal mo lang!"

Mamatay na ang umamin. Sa falling game, ang unang magkagusto, sya ang talo at hindi
ako pupwedeng matalo.

Inilagay ko sa bookshelf and two letters na P & A bilang disenyo sa pinakagitna ng

unit. Ito ang magiging pangalan ng

aming opisina.

Lumingon ako sa lamesa at nakita kong nakahain na ang pagkain na binili namin ni
Alec kanina, magagamit na din ang dining table sa unang pagkakataon, ang sarap sa
pakiramdam. Binigyan ako ni Alec ng isang malaki at true to life na doll house.
It's every girl's dream hindi ba?

The condo became our haven, our f*ck nest.

Wala kaming pinalagpas na pagkakataon. Lahat ng sulok iniwanan namin ni Alec ng

bakas at marka. Gusto kong isipin na dalawa kaming teenager na mayroong raging
hormones at dumating pa sa punto na kinailangan ni Alec kumuha ng sarili espasyo
para sa aming dalawa. This has been my OJT for the longest months. Naghati kami sa
maiinit na sandali at naging masaya ako, sa sobrang masaya nahahaluan ng sakit sa
dibdib.
May takot kasi ako.

Papatapos na ako sa pag-aaral, nandoon ako sa puntong kailangan ko na ihinto ito.

Magiging malaya na ako kay Alec.

Pero yun nga ba ang gusto ko?

Pakiramdam ko kasi nasasanay na ako na kasama ko sya araw-araw. Argh, mukhang tanga
pero naattached ako sa presensya ng gago.

****

"I heard you bought a condo." Kalmado ang tingin ni Juan Miguel Valdemar sa kanyang
anak isang hapon nang masilip nya si Alec na nakatulala sa kawalan.

"Yes Dad.." Tamad na sumagot si Alec sa ama. Napaka-huli naman sa balita ng kanyang
ama, halos walong buwan na ang nakakaraan simula binili nya ang condo na iyon.

"Been there, done that, siguraduhin mo lang

na wala ka pang balak gawan ako ng apo.." Nakangising sambit ni Juan Miguel.
Napangisi din si Alec. Siguro mas maganda ngang ideya yon.

Apo.

Kung buntisin nya kaya si Peyton? Siguro mas magiging masakit iyon para sa lahat.

And Peyton will die early, pandidirihan nya ng husto ang sarili nya..

Kapag nalaman nya na ang nakabuntis sa kanya ay ang sarili nyang kapatid.

Walang kaide-ideya si Juan Miguel Valdemar sa tumatakbo si isip ng kanyang anak,

for him he has the perfect son. Matalino at masunurin. But behind those blue eyes,
Alec has been feeding him lies, it will be too late for Juan Miguel to realize that
he is raising a snake not a child. Bago pa malaman ni Juan Miguel na nagkaroon siya
ng bunga sa pagtataksil kay Amara Rosales-Valdemar maraming taon na ang
nakalilipas, hindi na nya makikita ang anak nya sa labas.
At the age of 6, alam na ni Alec na nagkaroon ng anak si Juan Miguel sa labas, si
Amara na kanyang ina ay naging abala sa paghahanap kay Isabel Ramos at anak nito
para ipapatay pero hindi nya makita ang mga ito, she suffered manic depression at
sa murang edad ni Alec, naapektuhan sya ng husto.

Pinangako nya noon sa kanyang ina na papatayin nya ang anak sa labas ng daddy nya
kaya pansamantalang nahinto si Amara sa paghahanap sa naging kerida ni Juan Miguel
at sa kanilang naging anak, she focused on raising a ruthless and cruel son sa
katauhan ni Alec.

Isabel and Peyton Kamila Ramos, hawak kamay na ngayon

ni Alec ang mag-ina. Konting panahon na lang ang kanyang iintayin para
maisakatuparan ang plano nya.

**Beep Beep**

Peyton: Saan ka?

Alec: Home

Peyton: Pwede ka bang makita? Nandito ako sa OFFICE.

Napangiti si Alec. His innocent sister is now trusting him. Malapit na itong
mahulog sa kanya. Condo lang pala ang katapat ng bastarda ng kanyang ama. No
wonder, nagmana ito sa Nanay nyang pokpok.

Alec: Use proper words Peyton..

Peyton: F*ck me, Alec. Im horny :P

Mas lalong lumapad ang ngisi ni Alec, somewhat f*cking Peyton is also addicting.
Thrilling--- dahil alam nyang kapatid nya ito sa labas at doble pa ang nararamdaman
nya dahil alam nyang naipaghihiganti nya ang kanyang ina. Naisasakatuparan na nya
ang kanyang plano, they don't have to kill anyone to get rid of the nuissance,
maaring si Peyton na mismo ang gumawa nito sa kanyang sarili kapag nalaman nya ang
katotohanan. Alec doesn't care at all. Kahit anong pandidiri ay wala syang
maramdaman, he was raised heartless by Amara. F*cking for him is a sport, it's an
animalistic instinct and Peyton will be his prey.

Tumayo agad si Alec at pinasibad ang kanyang pulang Dodge Challenger.

Huminga ng malalim si Alec bago iswipe ang keycard sa condo nila ni Peyton. He has
to soften his features, hindi sya maaring maging galit kagaya ng dati, mahirap
kunin ang loob ni Peyton kapag pinapakita nya na

malakas sya. He should be the adorable Alec.

Alam ni Alec na umaarte lang sya tuwing kasama si Peyton pero hindi nya mapigilan
ang pagngiti nang makita nya si Peyton na hawak hawak ang kanyang gitara. Niregalo
nya ito kay Peyton nung birthday nya dahil nalaman nya nung minsang magtungo ito sa
mall na marunong itong tumugtog ng instrumento, it stayed in the condo dahil hindi
maaring mahalata ng nanay ni Peyton na si Isabel na may nagbibigay kay Peyton ng
mga ganitong bagay.

Hindi naramdaman ni Peyton ang presenya ni Alec na nakatayo sa kanyang likuran.

Nakaupo si Peyton sa gilid ng kama ng master's bedroom at nakasilip sa bintana,
tinatanaw ang maliwanag na tanawin sa ibaba habang yakap yakap nya ang kanyang
gitara. Nagtitipa si Peyton ng kung ano habang natutulala sa ganda ng asul na mga
ulap.

Tumatama pa ang sikat ng halos papalubog na araw sa buhok ni Peyton kaya bahagyang
nagiging kulay mais ito, she looks like an angel, inaamin iyon ni Alec sa kanyang
sarili.

Hinanap ni Alec ang cellphone nya sa kanyang bulsa at tinutok iyon sa nakatalikod
na si Pey nang magsimula na itong buong pusong kumanta. He took a video of her.
Hindi nya maiwasang humanga sa galing ni Peyton sa pag-gitara at pag-kanta. She's
an artist in the making but for Alec, Peyton will be his. For his eyes only.

He will destroy her anyway.

'Mahal, pangako sa iyo hindi magbabago ikaw lang ang iibigin ko...

At kung ikaw ay lumayo, at masaktan ako

Asahan mong hindi maglalaho

Ang

pagibig ko'y alay sayo lamang

Kung kaya't giliw dapat mong malaman

Minsan lang kitang iibigin

Minsan lang kita mamahalin

Ang pagmamahal sayo'y walang hangganan

Dahil ang minsan ay magpakailanman..'

Alec slowly clapped his hands and smiled widely after Peyton finished her piece.
Humarap sa kanya si Peyton, nagulat ito ng husto pero nang mapagtanto nyang si Alec
ang kanyang kaharap, maingat nyang binaba ang kanyang gitara at tinalon ang
distansya nila ni Alec. She wrapped her legs in Alec's waist and gave Alec a peck
on the lips.

"Gago ka ha, papatayin mo ba ako sa gulat?" Tinapik ni Peyton ang noo ni Alec kahit
malapad ang kanyang ngiti.

"Hindi... Papatayin sa sarap." Alec smirked as he met Peyton's caramel eyes with
his blue fiery eyes.

"Game!" Peyton squealed.

Maingat nyang ipinahiga si Peyton sa kama at ginawaran ng maiinit at mababagal na
halik. He is teasing her as he nibbles the most sensitive part of her neck. Peyton
moaned hungrily. She arched her body like her pleasure depends on it.

"Alec... Hmmm.." Peyton moaned when she felt Alec's hot wet kisses tracing her
body.

Alec helped Peyton with her clothes as he get naked himself. His member grew alive
and mighty but he didn't aggressively took Peyton. His tounge searched for her core
as she screamed his name over and over.

"Hey, Peyton.. You like this?" Alec asked huskily as he inserted two fingers in
Peyton's core. Peyton just nod, while her eyes was closed, she curled her toes as
she is nearing her orgasm, she gasped and yelped when she felt Alec is savoring her
sweetness.

"Alec, oh please..." She moaned when Alec started pressing his thumb to her clit
while caressing her through his mouth.

She let go when she felt the gush of hot liquid in between her thighs and that was
the cue for Alec to invade her lady part with his shaft. He thrust slowly, letting
Peyton adjust to his thickness, and when she did, Alec groaned like a wild boar. He
shove rough and rigid until it was difficult for him to breathe.
Peyton is driving him crazy too, she's young and beautiful.

She's wild and hot.

And honestly, the thought that f*cking his long lost sister is really barbaric.

With that thought, he exploded in Peyton's interior and it felt awesome.

Sinfully awesome.

=================

Battle 12

Warning: Profanities and vulgar words, intindihin na natin si Peyton :P

"Anak, may pupuntahan ka pa ba?" Nag-angat ako ng tingin kay Ganda habang
naglalakad kami papauwi ng apartment namin. Kasabay namin si Bilog, Benok, Butil at
Ninang Pretty, kumain kami sa isang restaurant pagkatapos ng graduation rites kung
saan nakuha ko ang pinakamataas na parangal.
Hindi dumalo si Alec sa graduation pero inimbitahan nya ako sa salo-salo sa kanila.
Sa tingin ko hindi iyon salo-salo kundi isang magarbong handaan. Nakapagtapos din
sya pero hindi sya sumali sa martsa. Ang weirdo talaga ng lalaking iyon.

"Meron pa po.. Naimbitahan ako ng kaibigan ko." Agad na pumula ang aking pisngi sa
pag-iisip pa lang sa kanya. Lumipat ang tingin ko kay Bi na nakangisi sa akin, alam
nya kasing lagi kaming magkasama ni Alec pero hindi nya alam ang kung gaano kalayo
na ang namamagitan sa amin.

Kinuha ko sa kwarto ko ang pinagipunan ko ng husto ng isang buong taon. Isang stud
diamond earring.

Napansin ko kasing may butas ang tenga ni Alec pero hindi nya iyon nilalagyan ng
hikaw, na-iimagine ko kasi na ang hot nyang tingnan kapag naka-hikaw sya ng ganito.

Napangiti ako tuwing naaalala ko na suot din nya ang silver bracelet na niregalo ko
pa sa kanya noon, he appreciates things at mas lalo kong ikinatutuwa na
nararamdaman ko din ang pag-iingat nya ng husto sa akin.

Pucha, talo na nga ata ako.

Pinagmasdan ko

ang aking sarili sa salamin, nakapagpalit na ako ng isang A-line royal blue off
shoulder dress na binili para sa akin ni Alec para sa kanyang graduation party. Si
Ganda mismo ang naglagay sa akin ng makeup at bahagya nyang kinulot ang mahaba kong
buhok.

"Mukhang espesyal ang pupuntahan natin, Anak ha.." Ngumiti si Ganda sa akin habang
hinahawi ang mga takas kong buhok.

"Kaibigan lang po." Ngumiti ako.

"Pero may kislap ang mga mata mo, ganyang ganyan din ako noon sa Tatay mo."

Napawi ang ngiti ko, bihira magkwento si Ganda tungkol kay Tatay, correction, hindi
sya nagkukwento ng kung ano pa man, para bang isang napakalaking sikreto yon na
hindi ko na maari pang buksan, kahit nga ang pangalan nya hindi ko din alam.

"Sya ang may pinakatotoong mata na nakita ko. Maganda din syang ngumiti, hindi ko
nga alam kung anong ginagawa nya noon sa Bicol."
"Sa Bicol kayo nagkakilala?"

"Oo... Bigla na lang syang sumulpot doon, malungkot ang mga mata nya nung unang
nakita ko. Kalaunan sumaya din nung nagkakilala na kami, ganoon. Lahat ng
ekspresyon nya makikita sa mata, parang ikaw."

"Akala ko kamukha kita?" Pabiro kong tanong.

"Mas maganda ako sayo!" Sagot naman ni Ganda na ikinanguso ko.

"Isang ekspresyon lang ang hindi ko nakita sa mata nya.." Biglang lumungkot ang mga
mata ni Ganda.

"Yun ay yung iiwan na pala nya ako nung araw na iyon.. Hindi ko alam. Mabilis ang
pangyayari.

Iniwan nya ako. Siguro natakot sya dahil baka alam na nyang sasabihin ko sa kanyang
nagdadalang tao ako." Dugtong nya.

"Hindi nya alam?"

Umiling si Ganda.

"Hindi ko tiyak... Pero baka alam nya na. Sige na, umalis ka na.. Baka mahuli ka
pa. Mag-iingat ka."

Tumango ako at lumabas na ng apartment. Yung mga pasabog naman ni Ganda wala sa
hulog, biglang naalala si Tatay kung kailan dapat magsasaya ako sa piling ni Alec
ngayon. Lakas maka-badvibes ng tatay ko. Naglakad ako ng ilang hakbang pa mula sa
amin nang may humintong itim na sasakyan sa harapan ko.

"Miss Ramos.. Pinapasundo po kayo ni Sir Alec."

Alam ko ding ipapasundo ako ni Alec, ayaw ko lang na makita ako ni Ganda na may
sumusundong magarang sasakyan. Ayokong mag-isip sya ng kung ano kagaya ng may DOM
na bumubuhay sa akin ngayon. DYM kasi yan si Alec.

Kumapit ako sa hawak kong pouch, kinakabahan ako. Ngayong gabi kailangan kong
sabihin kay Alec ang desisyon ko, gusto kong manatili kasama sya. Marami pang
panahon na kasama sya. Tama lang kaya kung sasabihin ko yun? Hindi ba masyadong
agresibo naman?
Bumaba ako sa gitna ng maraming sasakyan na labas pasok sa mga mansyon ng Valdemar,
ngayon ay hindi na ako nakalimutan na bigyan ng imbitasyon ni Alec. Napigil ang
aking paghinga ng tumayo ako sa entrada patungo sa pangunahing hardin ng mansyon.
Ang dami daming tao, lahat sila magagara ang mga damit. Huminga ako ng malalim.

Kaya mo yan, Peyton.

/>

Humalo ako sa karamihan, walang nakakapansin sa akin, marahil dahil bumagay naman
ang suot ko sa okasyon.

"Bisita ka ni Alec?" Napalingon ako sa isang lalake na may kulay green na mata,
nakatiklop ang kulay itim nyang longsleeves sa kanyang siko at tila gustong sumilay
ng muscles nya sa kanyang dibdib dahil apat na butones ata ang nakabukas.
Pinapaobvious at ng lalaking ito na maganda ang kanyang pangangatawan.

Hindi pa talaga sapat ang gwapo nyang mukha na ibalandra? Kailangan pati katawan,
Kuya?

"Orion Hunter Rosales" Nilahad nya ang kanyang kamay sa akin "Alec's cousin, and I
look better than him." Humagikgik sya, kumunot ang noo ko.
"Oh, feisty. Wala pa si Alec, busy. So you are stuck on me Miss." Confident nyang
sabi.

"Stuck on you agad? Hindi pwedeng maglalakad lakad muna ako?" Awtomatiko ang
pagtaas ng kilay ko. Preskong to! Pinsan nga ni Alec. Buti tamed na si Alec kaya
nagkakasundo na kami.

Wala akong nagawa, sumunod sa akin ng sumunod si Orion buong gabi. Sinaluhan nya
ako sa pagkain at ipinakilala pa nya ako sa mga pinsan nya bilang si Andromeda.
Baliw ata.

Kakatalikod pa lang ng pangatlong batch ng mga lumapit kay Orion kinalabit ko sya.

"Ano bang trip mo, hindi ako si Andromeda okay? My name is Peyton." Umirap ako sa
inis. Bigla naman ang pagngisi kay Orion.

"I was actually waiting for you to correct me in calling you Andromeda, and it took
more than 30

people before I got your name Peyton. Nice to meet you, demoiselle." Yumukod pa si
Orion at hinalikan ang kamay ko na mabilis ko ding binawi.
Nasaan na ba yun si Alec? Nakakainis na tong pinsan nya.

Sinubukan kong humiwalay kay Orion ng makahanap ako ng pagkakataon, buti na lang at
may kumausap sa kanya.

Pagod na pagod na ang paa ko sa suot kong heels kahit hindi masyadong mataas itong
suot ko. Nakaramdam ako ng pangangailangan na lumayo sa tao. Masyado ng matagal ang
interaction ko sa mga sosyal medyo nangangati na ako.

"Peyton?" Napalingon ako ng may tumawag sa akin mula sa likuran.

At doon, nakita ko ang nakangiti sa akin na si Juan Miguel Valdemar.

"Sir! Kamusta po?" Magiliw na bati ko.

"Mabuti.. I can see that you are still friends with my son huh?"
Kung alam nya lang na higit pa sa pagkakaibigan ang mayroon kami. His son took my
virginity and innocence at once. Pero ako naman si gaga, nagustuhan.

Ngumiti lang ako bilang tugon. Mainit ang tingin at ngiti ni Mr. Valdemar sa akin,
hindi ko din tuloy mapigilan ang pagngiti sa kanya. Come to think of it, ganoon din
si Alec ngayon sa akin. He is warm and cuddly now.

"Pey.." Naramdaman ko ang paghapit sa bewang ko. Naexcite agad ang puso ko sa
pamilyar na scent mula kay Alec, yung amoy na parang poprotektahan ka sa kahit ano.

"Congratulations!" Sabay naming bati sa isa't isa ng nakangiti.

Natulala na naman ako sa angkin nyang kgwapuhan sa suot nyang dark blue na polo,
nakabakat ng kaunti iyon sa kanyang katawan at hindi na sya nag-abalang ituck in pa
iyon, his hair is a bit dishelved, mukhang madami na syang bisitang inasikaso,
halata ang pagod sa kanyang mga mata.

Pero ang gwapo! Hindi ko tuloy mapigilan ang pagngiti.

"Maiwan ko muna kayong dalawa." Tinapik ni Mr. Valdemar ang balikat ni Alec at
humalo muli sa mga taong nagkakasiyahan.

Hinila ako ni Alec pabagsak sa kanyang dibdib. I smiled, kinilig.

"Kanina ka pa?" Malambing nyang tanong.

"Medyo.." Sagot ko. Pinadaanan ako ni Alec ng halik sa tenga.

Nagulat ako ng bigla na lang akong hilahin ni Alec sa gitna ng mga nagsasayaw na
mga tao. Sa saliw na jazz music, sumabay kaming dalawa sa tugtugin.

"Alec, hindi ako marunong magsayaw." Bulong ko, mas lalo nya lang inilapit ang
katawan ko sa kanya, sumandal ako sa malapad nyang dibdib.

"Stay still my, Princess. I'll do the moving.."

Ganoon nga ang ginawa nya, nanatili ako sa kanyang dibdib habang dinadama ang tibok
ng puso nya. Parang musika ang tibok non sa aking pandinig, gustong gusto ko kapag
ganito kami kalapit.
"Alec.." Huminto si Alec sa paggalaw, ganoon din ako.

Tumayo ako ng tuwid ng mapaharap ako sa isang babae na kulay asul ang mata,
nakasuot sya ng itim at eleganteng gown, nakalugay ang kanyang hanggang balikat na
buhok na bahagyang

kinulot sa dulo. Tumaas ang kilay nya pagkakita sa akin kaya bigla akong nakaramdam
ng kaba.

"Who are you?" Tanong nya sa akin.

"P-peyton, Ma'am."

"And what are you doing, Peyton?"

"Mom.." Awat ni Alec sa babae na kanyang ina pala.

Huminga ng malalim ang mommy ni Alec at humalukipkip.

"Loraine is looking for you.. Bigla ka daw nawala, sabi mo ikukuha mo lang sya ng
dessert. She's still at your room."

Nakaramdam ako ng malamig na paghaplos sa aking sikmura, kaya pala kanina pa wala
si Alec dahil kasama nya si Loraine? Mataman kong tiningnan si Alec na natili na
nakayuko. Gustong gusto ko syang hampasin ng pouch ko pero hindi ko magawa dahil
nakakuha na kami ng atensyon. Para bang ang tingin nila sa aking lahat ay isang
magnanakaw na may kinukuha mula sa kanila na pag-aari.

"Demoiselle Peyton... You are here.." Biglang sumulpot sa aming harapan si Orion,
agad nya akong inakbayan at nakangiting hinarap ang mommy ni Alec.

"She's my date Auntie Amara.." Nabigla ako sa sinabi ni Orion pero hindi ko na
mahanap ang tinig ko, nakaramdam ako ng matinding kaba ng makaharap ang mommy ni
Alec at inis naman kay Alec, sobrang inis.

"Date? Bakit sya pakalat kalat? Why is she even dancing Alec?"

"Because I told her to. Hay... Auntie, you are so paranoid. Alec will be marrying
Lora, what are you worrying about?" Kaswal na sambit ni Orion.
Nanigas

bigla ako sa kinatatayuan ko. Marrying Lora? Ay tarantado pala talaga tong si
Valdemar!

Huminga ng malalim ang mommy ni Alec at sinamaan ng tingin si Orion.

"Keep an eye on your date, Orion. I don't like her."

"Mom!" Reklamo ni Alec.

Nagtama ang mga mata namin ni Orion pero hindi pa din nagbabago ang confident na
ekspresyon nya, ngumiti lang sya sa akin at marahan akong pinisil sa balikat na
para bang sinasabi na sya na ang bahala.

"Auntie, that is so mean. I can't blame Alec for being smitten with my Demoiselle.
She is gorgeous. And with that, we will go, I want to fancy the gorgeousness my
Demoiselle has. What do you think, Baby?" Kinindatan ako ni Orion na para bang
sinasabi nyang umayon ako sa kanya. His green eyes is piercing just like Alec but
his is more intensified. Seryoso at malalim, hindi iyon umaayon sa kanyang madalas
na pagngisi at pangiti.
Marahan akong tumango, bumaba ang kamay ni Orion sa aking mga palad at nakaramdam
ako ng parang kuryenteng dumaloy sa akin, para akong napaso sa kanyang init.

"Let's go." Makapangyarihang bulong sa akin ni Orion.

"You don't know who you are dealing to, Demoiselle.." Inalalayan ako ni Orion na
umupo sa isang malaking tipak ng bato sa pinagdalhan nya sa aking lugar. Sa gilid
lang ito ng kalsada ng village nila Alec at overlooking ang syudad sa ibaba. Hindi
ko alam kung anong naisipan ko at bigla akong sumama sa kanya, ang alam ko naiinis
ako kay Alec at kailangan

kong umalis.

"Dapat ba hindi ako sumama sayo?"

"Hindi sa akin, Demoiselle. Kay Alec."

"We are friends."

"Come on, Alec never had friends. Why do you think I notice you at the party? In
that pool of people?"

"Kasi maharot ka? Naghahanap ka ng lalandiin na hindi mo kamag-anak?!"

Humalakhak si Orion sa akin.

"Wrong. Every year, Valdemar parties like no other, every month there's a reason to
celebrate. Whether it's their birthday, a new achievement, new merger... They party
almost every month. And... It's the first time I saw you, in Alec's own party."

"So?"

"So? You must be something."

"Friends nga." I rolled my eyes.

"More than friends, maybe?" Binigyan nya ako ng makahulugan na tingin at bumaba ang
tingin nya sa dibdib ko na agad ko naman tinakpan ng braso ko.

"Anong ibig mong sabihin? Gago ka."

"Whoah! What a mouth!" Gulat na gulat si Orion na tiningnan ako.

"T*ngina! First time mong makarinig ng nagmumura?" Tiningnan ko din sya ng may
pagkamangha.

"Confirmed. You must be really something." Nakangisi si Orion na iiling iling sa

akin.

"But Alec is engaged, Demoiselle. Do you believe in destiny?" He asked.

"P*tangina, hindi."
"I like you."

"Wala akong paki, Gago. Uuwi na ako."

Naglakad ako patungo sa direksyon ng entrance ng gate nila Alec. Sinilip ko ang
pouch ko at nakita kong nagriring ang cellphone ko, isang tawag mula kay Alec.

AXV Calling.

Kinuha ko agad yon at hindi na ako nag-abalang itapat pa iyon sa tenga ko, sa bibig
ko lang.

"Put*ngina mo, hayop ka, gago, tarantado. Wag ka ng magpakita sa aking insekto ka.
Kakapunin kita!"

=================

Battle 13

Thank you @ruffyeon for the new book cover!!! Salamat ng madami :)

Hirap na hirap akong maglakad kaya sa sobrang inis ko, hinubad ko na ang sapatos ko
at naglakad ng nakayapak. Wala na akong pakialam. Siguro naman, di hamak na malinis
ang kalsada ng mga mayayaman kaysa sa Bagong Bantay di ba? Pinara ko ang kauna-
unahang taxi na nakita ko, isinakay naman ako agad.

Nakahinga ako ng maluwag ng makita ko ang bakery sa kanto namin, malapit na ako sa
bahay, makakapagpahinga na ako. Ayoko nang isipin ang katangahan ko ngayon. Lalo
lang ako nagagalit.

"Peyton!" Isasara ko pa lang ang gate ng apartment namin, nakita ko na agad ang
talipandas na si Alec. Nagkakandakumahog syang bumaba sa pula nyang sasakyan, hindi
ko napansin kung sinundan nya ba ang taxi kong sinakyan o mabilis lang ba talaga
syang magdrive.

"Anong ginagawa mo dito? Hindi mo ba narinig ang sinabi ko? Sabi ko kakapunin
kita!" Gigil kong tili, hindi pa nakakalapit sa akin si Alec.

"Pey.. Hindi totoo yung narinig mo kanina."

Tumaas ang kilay ko.

"Bakit ka nagpapaliwanag?"
"Dahil galit ka."

"Hindi porket galit ako, kailangan mong magpaliwanag. Bakit? Kapag nagagalit ba
yang tete mo nagpapaliwanag ba sya? Hindi naman di ba?"

"Peyton! Baka marinig ka ng mommy mo." Bulong ni Alec sa akin.

"Wala akong

pakialam kahit marinig pa ng buong baranggay! Umalis ka na Alec!" Kinuha ko sa

pouch ko ang hikaw na dapat ibibigay ko sa kanya at binato iyon sa mukha nya.

"Pasalamat ka wala akong hollow blocks na panira ng mukha mo! Wag ka nang
magpapakita sa akin! Magsama kayo ni Loraine. Tarantado!" Pagkasabi non ay
tumalikod na ako, mabibigat ang bawat hakbang ko papasok sa amin.

"Peyton, you are crying." Malalim ang boses ng pagkakasabi ni Alec, natigilan ako
sa paglalakad. Kinapa ko ang mukha ko at hindi nga sya nagsisinungaling, umiiyak
nga ako ng hindi ko namamalayan.
"Peyton, let's talk about it."

Napabuga ako ng hangin pero ang ending, sumama din ako kay Alec, dinala nya ako sa
condo nya para makapag-usap ng mabuti.

"Pey, makinig ka naman." Pilit na hinuhuli ni Alec ang mga mata ko habang nakatayo
kami sa gitna ng salas pero hindi ko na talaga sya tiningnan. Natatakot ako na baka
kapag tumingin ako, maniniwala ako, mabobola nya ako, ise-sex nya ako tapos bati na
kami. Hindi ganun, hindi dapat ganun, that is so wrong in so many levels.

Ako si Peyton, matapang ako at matalino, hindi ako dapat nagpapauto sa hinayupak na
to kahit na pakiramdam ko, mahal ko na sya at natalo na ako sa larong ito.

"Una, hindi ako magpapakasal kay Loraine okay? We were engaged pero hindi kami
magpapakasal."

Pinanlakihan ako agad ng mata dahil sa narinig ko. Engaged? Alam nya ba kung anong
ibig sabihin non? Commitment yon, walang pero, walang hindi

totoo.

"It's not like what you are thinking. Pinagkasundo lang kami, parehas naming alam
yon noon pa. Pero we broke up and stayed friends kaya okay kami, it's just that our
parents doesnt want to accept the fact na magkaibigan lang kami. I am not--- we are
not going to marry each other." Kalmado at seryoso nyang paliwanag. Nakatingin ako
ngayon sa mata nya at nakita ko ang pagsusumamo doon para makinig ako sa kanya.

Hindi alam kung bakit naluluha ako, pakiramdam ko kasi pinagtaksilan ako at niloko
ako ni Alec, pero sino ba naman ako? Wala akong karapatan na magalit kay Alec, wala
naman kaming relasyon. Kung may nararamdaman man ako sa kanya yon, ako lang yon.
Wala syang obligasyon na tugunan. Hindi naman kasi kailangan na parehas kayong
nagmamahal para masabing nagmamahal ka, ang kailangan lang, nagmahal ka, period.

Narinig ko ang pagbuga ng hangin ni Alec at mataman nya akong tiningnan. Sinalubong
ko ang mga mata nya. Siguro mukha na akong tanga, at sobrang transparent na ng
nararamdaman ko, halatang halata na ako, pero gusto ko lang maging totoo.

"Peyton you are still crying.." Pagkasabi non ay hinanap ni Alec ang mga labi ko,
sinimulan nya akong halikan, pinapatahan nya ako sa pamamagitan ng mga halik at
hinayaan ko sya. Hinayaan ko sya hanggang sa matupok na kaming dalawa ng apoy ng
pagnanasa.

Ginawa na naman namin. Sumugal ako kahit walang kasiguruhan.

Namamahinga ako sa dibdib nya habang pinapakinggan ang musika ng kanyang katawan. I
want to stay like this, ayokong matapos.

I like the warmth his body is giving. It is so filling, pakiramdam ko pinupuno ni

Alec ang buong pagkatao ko, pakiramdam ko ligtas ako kapag katabi ko sya. Parang
lahat ng gusto nandito sa piling nya.
Wala sa sarili akong nagsalita, gusto kong ipaalam sa kanya yung nararamdaman ko
pag ganito sya kalapit.

"Alec.. I think.."

Nagmulat ng mga asul na mata ni Alec sa akin, nalunod ako sa titig nya, gayunpaman
hiniling ko na sana pumikit ulit sya, pero hindi nya na ginawa. Bumuntong hininga
na lang ako, magsasabi ako ng totoo.

"I think gusto na kitang gago ka." Bulong ko.

Hindi ko nakakitaan ng kahit anong pagkabigla si Alec dahil sa sinabi ko, ngumisi
lang sya at hinaplos ang buhok ko.

"Gaano kagusto?" Tanong nya.

"Mukha ba akong tanga kung sasabihin kong mahal na yata kita?"

Huminga sya ng malalim.

"I like that, Pey."

Bumangon ako at naupo sa ibabaw nya, I am fully naked pero wala akong pakialam.

"Ibig mong sabihin-tayo na?" Puno ng antisipasyon ang mga titig ko, isang malambing
na ngiti naman ang binigay ni Alec sa akin.

"Baby.." Hinuli ni Alec ang mga labi ko, hindi sya sumagot but instead nilunod nya
ako sa malalim na halik. Niyakap nya ako ng mahigpit pagkatapos at hindi
pinakawalan sa bisig nya hanggang sa makatulog na ako.

Pinilit kong maunang magising kaysa kay Alec kinabukasan. Gusto ko maging

espesyal ang unang umaga pagkatapos kong sabihin sa kanya na mahal ko sya. Hindi ko
na sya kailangang awayin, malaya ko nang maipapakita yung mga gusto kong gawin
matagal na. Gusto kong ding pagbigyan ang sarili ko na magbigay ng pagmamahal sa
iba bukod kay Ganda, Ninang Pretty at sa mga pinsan ko.
Bumaba ako para magtungo sa grocery at bumili ng pang-almusal namin ni Alec. Hindi
pa namin nasubukan na gamitin ang kitchen sa pagluluto, madalas pag-iinit lang ng
tubig ang ginagawa namin sa kalan, tapos nagpapadeliver na lang kami ng pagkain o
di kaya kakain sa labas.

Napangiwi ako habang pinagmamasdan ang galit na mantika sa kawali. Hindi talaga ako
sanay na magluto. Kapag umaalis si Ganda lagi nya akong pinagluluto ng pagkain o di
kaya, dinadalhan ako ni Ninang Pretty.

Sinubukan kong ilagay ang itlog pero nalaglag ang shell kasama nito, napaso pa ako
sa pagkuha nung shell. Huminga ako ng malalim, nawawalan na ako ng pasensya pero
naisip ko na para kay Alec ito kaso hindi maganda ang itsura ng nailuto kong itlog
at nadismaya talaga ako.

Sinubukan kong ihulog ang bacon na binili ko, pero sinumpa ata talaga ako ng kawali
dahil naging brown agad ang bacon at nagsitalsikan ang mantika sa braso ko, hindi
ako makagalaw at tinanggap ko ang pagtalsik ng mantika sa akin. Pumikit na lang ako
hanggang sa maramdaman ko ang mainit na bisig na nakayakap sa akin ng mahigpit at
sinalo ang mga mantikang nagtatalsikan.

"Baby.. What are you doing?" Bulong ni Alec sa akin habang inilalayo ako sa kawali.

/>

"Ipinagluluto ka." Nahihiyang sambit ko.

"You don't have to.." Masuyong bulong ni Alec.

"Gusto ko.."

"Baby, ayokong masaktan ka sa talsik ng mantika, but if you want home cooked meal,
I'll do it for you."

Pinanood ko si Alec na swabeng nagluluto ng agahan, nahiya ako dahil marunong pala
syang magluto, masyado daw malakas ang apoy kanina. Tamang tama ang pagkakaluto ng
itlog at bacon ng inilahad nya ito sa akin.

"Ang galing!" Pumapalakpak na sabi ko. Pinakita naman ni Alec ang sexy smile nya sa
akin, ilang beses ba akong mahuhulog sa gwapo na to?

Niyakap ako ni Alec galing likuran habang tinitikman ko ang luto nya, ipinahinga
nya pa ang baba nya sa balikat ko at nakangiting tinitingnan ang bawat kilos ko.

"Sa susunod, ako na ang magluluto para sayo ha." Sabi ko.
"Hindi na, nandito naman ako para gawin yon, Baby."

Pinagsaluhan namin ni Alec ang pagkain bago nya ako inihatid sa amin. Naalala kong
hindi pala ako nagsabi kay Ganda na magoovernight ako pero hindi man lang ako
nakaramdam ng kaba. Siguro ganito talaga ang feeling kapag nagmamahal ka,
binabalewala mo ang lahat basta kasama mo ang mahal mo. Masayang masaya ako dahil
habang nagmamaneho si Alec, hindi nya binibitawan ang mga kamay ko.

Nakaramdam ako ng comfort sa mga palad nya, at saka kinikilig ako! Ang gwapo gwapo
kaya nya lalo na kapag nagmamaneho.

"Dito na lang ako."

Sabi ko kay Alec ng malapit na kami sa may kanto sa amin, hindi sya huminto,
diretso syang nagmaneho hanggang tumapat sya sa bahay namin.

"Alec..."

"Hindi ka umuwi kagabi, Baby. Kailangan kong magsorry sa Mommy mo." Pagkasabi non,
kinalas na nya ang seatbelt nya at nauna nang lumabas para pagbuksan ako ng pinto.
Nauna pa syang kumatok sa maliit naming gate. Nun lang ako nakaramdam ng kaba,
anong sasabihin nya kay Ganda?
Sorry po kasi nagsex kami ng anak nyo kagabi kaya hindi sya nakauwi?

Napaatras ako ng makita ko si Ganda, kung sakaling babatuhin ako ng nanay ko ng

kaldero at least makakatakbo ako ng mabilis.

"Good morning Ma'am, ako po si Alec. Sorry po hindi nakauwi si Peyton kagabi, sa
amin po sya natulog, late na kasi natapos yung party ko." Magalang na sabi ni Alec
nang tumapat si Ganda sa may gate.

Ngumiti at tumango si Ganda, nakahinga ako ng maluwag.

"Binigyan ka ba ng problema ng anak ko kagabi? Naglasing ba ang isang yan?" Nanlaki

ang mata ko kay Ganda.

"Hindi po Ma'am.."
"Sige, salamat. Gusto mo bang pumasok muna para mag-almusal?"

"Tapos na po. Sa susunod na araw na lang po siguro."

Tumango si Ganda at ngumiti bago niluwangan ang gate para makapasok ako, kumindat
pa sa akin at nag-okay sign bago sya tumalikod at iwan kami ni Alec sa labas.

"Baby, mauuna na ako. Tawagan na lang kita." Masuyong hinawakan ni Alec ang mga
kamay ko, ayaw ko pa sanang bitiwan, kaya lang masyado namang agressive ang ganon.
Isa pa hindi pa nya ako sinasagot kung kami na ba. Kailangan ilimit ang kalandian,
note to self.

Dinampian ako ni Alec ng mabilis na halik sa labi, ayun na.. Napangiti na ako ng
husto. Ngumiti sya pabalik kaya halos manghina na ako, nilagay nya pa ang palad nya
sa kanang pisngi ko.

"I love you Alec." Bulong ko.

Binalik nya ang palad nya sa palad ko at marahang pinisil iyon bilang tugon.

I love you too ba yon?

=================

Battle 14

Habang lumilipas ang mga araw, mas lalo akong nahuhulog kay Alec. Hindi ko nga
maintindihan ang sarili ko, saludo na ako sa nagsabing The More You Hate, The More
You Love, yun kasi ang eksaktong nangyari sa akin. Kung gaano kalaki ang galit ko
sa kanya, higit pa doon ang pagmamahal na nararamdaman ko ngayon. Sa sobrang
pagmamahal, pakiramdam ko puputok na ang puso ko tuwing nakikita ko sya.

Lagi akong binibigyan ni Alec ng dahilan para mahalin sya. Kapag sinabi kong gusto
ko syang makita, dumadating agad sya, madalas nga kahit wala akong sinasabi,
darating pa din sya. Dumating na ako sa punto na hindi na mahalaga kahit hindi nya
sinasabing mahal nya din ako, basta alam nyang mahal ko sya, at least napalaya ko
ang sarili ko.

"Baby, anong plano mo after ng pahinga mo?" Tanong sa akin ni Alec habang nakaupo
ako sa kandungan nya at magkaharap dito sa kwarto ng unit nya.

Ngumiti ako at nagkibit balikat.

"Hindi ko pa alam.."

Napabuntong hininga si Alec. Hindi ko alam kung nadidisappoint ba sya sa akin dahil
wala akong plano simula maka-graduate ako. Alam kong mali ang maging tamad pero
hindi ko mahanap sa sarili ko ang gusto kong gawin pagkatapos kong makuha ang
diploma ko.
"You have to keep yourself busy.. Gusto mo bang ipasok kita sa TV network ni
Loraine?" Tumaas agad ang kilay ko at hinampas ang hubad nyang dibdib.

"Ayoko." Wika ko na may kasamang pag-ismid. Newscaster kasi si Loraine sa pag-aari

nilang

network. Baguhan palang din sya, pero nakapasok sya agad dahil may kumpanya naman
pala sila.

Tumawa si Alec, yung tawa nyang sexy, bago tinuon ang mga mata nya sa akin.

"Nagseselos ka na naman Baby eh. Para sayo naman yun."

Pinanliitan ko sya ng mata.

"Kapag nirefer mo ako, ibig sabihin kakausapin mo sya, pag kinausap mo sya
magtatawanan kayo, tapos kikiligin ka, kapag kinilig ka tititigan mo sya ng mapang-
akit na mata tapos, so-show mo sa kanya yung tete mo."
"Pey!" Namumula ang mukha ni Alec na nakatingin sa akin.

"Bakit ka namumula?"

"That is so graphic.." Sambit nya pagkatapos nanggigigil na siniil ang labi ko.

"Ayoko nga kasi magtrabaho kay Loraine!" Nagmamaktol na sabi ko pagkatapos nya
akong halikan. Bigla naman akong niyakap ni Alec ng mahigpit kaya bumagsak ako sa
balikat nya. Napapikit ako. Kapag ganito sya kalapit, nararamdaman ko ang tibok ng
puso nya, kasabay nung akin. Lalo ko tuloy nakukumpirma yung nararamdaman ko, mas
lumalakas pa sya. Iniyakap ko ang mga kamay ko sa likod ni Alec ng mas mahigpit.

"Sige na, hindi na. You don't have to work if you don't want to. Nandito naman
ako." Masuyong bulong ni Alec. Lumayo ako mula sa pagkakayakap nya at sinimangutan
ko sya.

"Alam mong hindi ako tatanggap ng pera mo, Valdemar."

Ngumiti si Alec "I am just giving you options, Pey. I can provide for you. Siguro
nga tama lang na wala
kang trabaho para dito ka lang lagi sa akin. Wala ng titingin sa pag-aari ko."

Namula ako sa kanyang sinabi. Gusto ko kapag ganito ka possessive si Alec,

pakiramdam ko mahalaga ako at ayaw nya akong mawala.

"Kantahan mo ako.." Kinuha ni Alec ng gitara na niregalo nya sa akin nung birthday
ko. Napangiti ako nang maalala ko kung paano nya yun binigay sa akin.

Nagtext si Alec sa akin noong araw ng birthday ko, galit sya at napasimangot ako,
hindi naman ako pupwedeng magalit sa kanya dahil wala syang ideya na birthday ko.

AXN: Be at my condo 5PM sharp. No buts.

Pagkatapos ng klase ko dumiretso ako agad sa unit ni Alec. Hindi ko sya makita
dahil lumapat agad ang tingin ko sa kulay Purple na gitara sa gitna ng salas,
nakalagay pa sa guitar stand at may malaking ribbon na kulay pink. Lumapit ako at
nakita ko ang note.

'Happy 20th Birthday, Pey..'

Yun lang naman ang nakasulat pero naluha ako, maya maya pa umiiyak na talaga ako.

"What the f*ck? Why are you crying?" Gulat na gulat si Alec na lumapit sa akin. May
bitbit pa syang maliit na cake na hugis puso na may maliit na kandila na nakasindi,
sa kabila naman nyang kamay, mayroong tatlong lobo na kulay purple at yellow, mga
paborito kong kulay.

Sinugod ko sya ng yakap habang umiiyak. Inilayo nya sa akin ang cake na may kandila
habang takang taka na pinagmamasdan ako. Naramdaman ko pa ang pagpipigil nya

ng hininga.

"Thank you... Wala pa kasing nagsurpresa sa akin simula nung bata ako. Thank you.."
Bulong ko habang humihikbi.

Huminga ng malalim si Alec, hindi ko makita ang ekspresyon nya dahil nanatili lang
akong nakayakap sa kanya.

"Nandito na ako, Pey.. I will give your birthdays happy memories you missed as a
kid."
Yun lang ang sinabi nya, at mula sa mga araw na yun, kakaiba na ang naramdaman ko
kay Alec. Nagdesisyon na akong humakbang pa at hayaan ang sarili kong mahulog
hanggang sa saluhin nya ako balang-araw.

Ngumiti ako kay Alec na titig na titig sa akin ng may antisipasyon habang yakap
yakap ko ang gitara ko at nag-iisip ng tutugtugin.

"Anong gusto mo?" Natatawa kong tanong.

"Ikaw." Makahulugan ang ngiti nyang nakatitig sa akin. Nakagat ko ang pang-ibabang
labi ko, pilit na inaalis ang double meaning sa sinabi nyang iyon. Pumikit ako at
nagsimulang mag-tipa sa gitara.

'Sa pagpatak ng bawat oras ay ikaw

Ang iniisip-isip ko hindi ko mahinto pintig ng puso

Ikaw ang pinapangarap-ngarap ko

Simula ng matanto na balang-araw iibig ang puso

Ikaw ang pag-ibig na hinintay

Puso ay nalumbay ng kay tagal

Ngunit ngayo'y nandito na

 Ikaw, ikaw ang pag-ibig na binigay

Sa akin ng Maykapal, biyaya ka sa buhay ko

Ligaya't pag-ibig ko'y ikaw'

"Vine-video

mo ako?" Natatawang tanong ko nang pagmulat ng mata ko, nakatutok ang cellphone ni
Alec sa akin, nakangiti sya at may kakaiba sa mata nya, hindi ko maintindihan kung
ano iyon. Marahang tumango si Alec pagkatapos mainit syang ngumiti na nakakapaso at
nakakatunaw.

'Humihinto sa bawat oras ng tagpo

Ang pag-ikot ng mundo ngumingiti ng kusa aking puso

Pagkat nasagot na ang tanong nag-aalala noon kung may magmamahal

sakin ng tunay..

At hindi pa ko umibig ng ganto

At nasa isip makasama ka habang buhay...

Ikaw ang pag-ibig na hinintay

Puso ay nalumbay ng kay tagal

Ngunit ngayo'y nandito na

Ikaw, ikaw ang pag-ibig na binigay

Sa akin ng Maykapal, biyaya ka sa buhay ko

Ligaya't pag-ibig ko'y ikaw'

"Ikaw.. Yan na ang request mo." Ngumiti ako kay Alec, hinila nya ang kamay ko at
marahang inihiwalay ang gitara ko sa akin.
Bumagsak ako sa dibdib nya at napansin kong biglang naging iregular ang heartbeat
nya, dahil yun ang paborito kong pakinggan, alam kong hindi ito normal ngayon,
masyadong mabilis. Malakas ang paghinga nya habang hinahaplos ang buhok ko.

"M-may sakit ka?" Nagtatakang tanong ko.

"F*ck Pey, pakiramdam ko andun na din ako, sh*t natuluyan ako.." Ilang mura pa ang
lumabas sa bibig nya habang niya yakap yakap ako. Kunot noo akong lumayo sa kanya
at sinilip sya. Nakapikit lang sya habang patuloy na nagmumura. Tinampal ko ang
bibig nya.

/>

"Alec, ano ba? Tingnan mo ako." Umiling sya at nanatili lang syang nakapikit.

"Tingnan mo ako.." Pangungulit ko.

Dahan dahan nagmulat ang mata nya at nagtama ang tingin namin.

"Baby.." Napalunok sya at napansin kong nakatingin sya sa labi ko. Ang cute nya!
Para syang nagpipigil na ewan, ano to, pa-virgin?!

"Alec ko.." Ngumiti ako pagkatapos inabot ko ang labi nya.

Nung una hindi sya tumutugon, maya maya pa hinawakan nya ako sa magkabilang braso
at marahan nya akong naihiga sa kama habang hindi pinuputol ang halik sa pagitan
namin.

"Anong sabi mo?" He asked in a husky voice after he pat a quick kiss on my lips
after the long breathtaking one.

"Tingnan mo ako?" Bulong ko. Umiling sya.

"Hindi yon.. yung huli mong sinabi..."

"Alec--- Alec ko.." Napalunok ako, I just realized what I said. Baka nakokornihan
sya?
"F*ck Pey, you make me--- sh*t bahala na."

Alec hungrily claimed my lips, nakukuryente ako sa bawat pagdampi ng balat namin,
hindi ko alam kung bakit kakaiba ngayon. Pakiramdam ko mapupugto ang hininga namin
pero ayaw naming tumigil.

I heard a ripping sound coming from my shirt. Napunit ni Alec ang suot kong tshirt!
He didn't even unclasped my bra, narinig kong napunit din iyon then I felt warm
kisses in my nips while his other hand is busy caressing and kneading the other.

/>

Nakakabaliw. I moaned loud, wala akong pakialam kung marinig ako ng kabilang unit,
I just want to let Alec know how affected I am with his touch. I love the pleasure
he is giving me, it is just too much.

He lowered his kisses to my belly, nakikiliti ako pero wala akong magawa kundi
pumikit. I heard the zipping sound of my shorts, nagpigil ako ng hininga when I
felt Alec exploring my core, I shouted and said his name over and over as I gave in
to my orgasm.

"Baby... I love how you taste." He whispered ng umangat sya at tumapat sa mukha ko,
I can almost sense his entry habang hinahalikan ako, making me taste my own juice
but I don't mind.
"Alec ko... Sa akin ka lang.." Wala sa sarili kong sabi nang tuluyan na nyang
maipwesto ang kanyang sarili sa akin,

"T*ngina mukhang wala din akong choice, Baby. Pero P*tang*na, hindi.." Hindi ko
maintindihan ang sinasabi nya habang patuloy sya sa pagindayog sa ibabaw ko.

"Oh Alec ko! I am-almost.. Ah!"

I shivered when we both reached the climax together. He enveloped me in his arms,
wala akong pakialam kahit na mabigat sya. Gusto ko ang init na binibigay sa akin ni
Alec, and I know this will be my favorite place, forever.

Humiga sya katabi ko at hinuli ang kamay ko, pinagdaop nya ang mga palad namin at
iniangat nya pa sa hangin habang pinagmamasdan ang mga kamay namin.

"Baby, these fits.." Bulong nya sa akin habang nakahiga naman ako sa braso nya.

Nakangiti

akong tumango.
"Naniniwala ka na ba na destined ka sa akin, Alec Xerxes Valdemar?" I asked.

Bumuntong hininga sya.

"Ang hirap Baby.. This would be painful."

Bumangon ako at tiningnan sya "May masakit sayo?" Nag-aalalang tanong ko.

Ngumiti si Alec sa akin at umiling.

"Bumalik ka dito, dito ka lang sa akin, Baby.."

Nagkibit balikat ako at bumalik sa pagkakahiga katabi sya. Feeling our nakedness in
under the sheets while he whispers sweet nothings in my ears, pinatulog nya sa
pamamagitan lang ng paglalaro sa mga daliri ko na hawak nya. Lahat na lang ng
ginagawa nya gusto ko, nahuhulog ako.
"Nahulog na nga din ata ako, Pey..."

I think I heard him said, pero hindi ko na malaman kung totoo ba yun o panaginip,
dahil pagkagising ko, wala na sya.

At hindi na sya bumalik, tatlong buwan na ang nakakaraan.

***

"Manong Boyet... Dumating na ba sya?" Nakatayo ako sa harap ng mansyon ng mga

Valdemar. Kinaibigan ko na ang Security Guard nila na si Mang Boyet at Mang Robert
sa pamamagitan ng pag-aabot ng mga sabon na tinitinda ni Ganda.

Inaalam ko kung may balita na ba sila kay Alec. Kinabukasan mismo nung huli naming
pagkikita, pumunta ako dito sa mansyon para tanungin sya, maghapon kasi akong
nagintay sa unit ni Alec, sinubukan ko syang itext at tawagan noon pero walang
sumasagot kaya nangahas akong magpunta sa mansyon. Sabi ni Mang Boyet umalis

daw nung hapon na iyon si Alec, may bitbit na malalaking maleta. Hindi daw nila
alam kung saan nagpunta.

Umasa akong nagbabakasyon lang sya at nagpapahinga, pero habang tumatagal,

nawawalan na ako ng pag-asa. Mukhang wala na din sya balak bumalik.

"Peyton?" Nagulat pa ako ng may tumawag sa pangalan ko.

Bumaba ng sasakyan ang matandang Valdemar, agad syang pinayungan ng isang babae na
kasunod nya. Si Mr. Juan Miguel.

Ngumiti ako at nilapitan sya. Malapad din ang ngiti nya sa akin.

"Anong ginagawa mo dito?" Nakangiti pa ding tanong nya. Namula ako at napayuko.
Baka akalain nya na desperada akong may gusto sa anak nya.

Bakit, hindi ba Peyton?

"Napadaan lang po." Bulong ko.

"Hinahanap mo ba si Alec?"

Ngumiti ako at marahang tumango. Sumeryoso ang mukha nya at bumuntong hininga.

"Halika, pumasok ka muna." Nanlaki ang mga mata ko, naalala ko na naman yung nanay
ni Alec na galit sa akin, baka kaladkarin ako nun papalabas.

"Wala dyan si Amara, nasa Hongkong, wag ka nang mahiya." Sabi ni Mr. Valdemar na
parang naiintindihan ang sinasabi ng utak ko.

Umupo kami sa Terrace ng mansyon, kitang kita ang ganda ng landscape ng bahay.
Namangha ako ng husto. Ngayon ko lang kasi nakita ang mansyon na maliwanag ang
araw.

Naglahad ang kasama nila sa bahay ng mga cookies, cake at juice. Umupo kami ni Mr.
Valdemar sa isang round table na magkaharap.

"Si Alec... Kaibigan mo lang ba talaga sya Hija?"

Natigilan ako, maya maya pa, tumango

na din ako. Wala naman talaga kaming relasyon, mahal ko lang ang taong yon.
"Good."

Napaawang ang labi ko. Hindi ko nakitaan ng signs si Mr. Valdemar na matapobre
kagaya ng asawa nya pero mukhang wala syang pinagkaiba. Iniisip nya bang hindi kami
bagay ng anak nya dahil lang sa---

"Nasa England si Alec.." Panimula ni Mr. Valdemar.

"Kasama si Loraine.. They stay in the same apartment, Peyton. Alam kong sinabi sayo
ng anak namin na magkaibigan lang sila, yun din ang sinabi nila sa amin but it
seems like, it's not the case."

Biglang gumuho ang mundo ko, yung maliliit na pag-asa na inipon ko sa araw araw,
nawala nang isang iglap. Pakiramdam ko pinupunit ang puso ko habang nagsasalita si
Mr. Valdemar.

"Nag-aaral sya doon, masters. And Loraine is there to support him, to be with
Alec.."

"Sa tingin ko wala syang balak bumalik hangga't hindi natatapos ang dalawang taon
nyang pag-aaral. He wanted to focus. Pagbalik nya, sya na ang CEO ng Valdemar
Industries." Pagpapatuloy nya pa.

Hinang hina akong tumango, gusto kong ngumiti pero nabigo ako. Tiningnan ko sa mata
si Mr. Valdemar at napasinghap sya ng makita ang mga mata ko na puno ng luha.

"Oh, Peyton.." Lumapit agad ang awang awa na si Mr. Valdemar sa akin. Tumayo ako at
sinalubong ko sya ng yakap habang umiiyak.

Para akong bata na nagsusumbong sa magulang nya kasi nasugatan sya. Humihikbi ako
habang tinatapik ni Mr. Valdemar ang likod ko at tinatahan ako.

"Shhh... Peyton. I hate to say this because he is my son but Alec do not deserve
your tears. He's a jackass for hurting you.."
"Sorry po Sir." Lumayo ako mula sa pagkakayakap sa kanya at pinalis ang luha ko.
Mabait na ngumiti sa akin si Mr. Valdemar.

"You can call me Tito.."

"Tito?" Nagtatakang tanong ko.

"Yes. Magaan ang loob ko sayo Peyton.. You could be the daughter that I never had
pero baka magselos ang Daddy mo sa akin kapag Daddy din ang tawag mo sa akin-"

"Wala po akong Tatay." Nahihiyang bulong ko. Bumakas naman ang mas matinding awa sa
mukha ni Mr. Valdemar, mas matindi pa kaysa kanina. Lumungkot ang mga mata nya.

"Im sorry, Peyton. If that's the case, I can be your Dad. Pupwede mo akong dalawain
sa opisina ko kung kailangan mo ng kausap." Kumuha sya bulsa nya ng kung ano, isang
calling card.

"Tawagan mo din ako kung may kailangan ka, I won't mind. Im sorry for the pain my
son have caused you."

Tumango ako at ngumiti.

"Salamat po Mr. Valdemar-"

"Tito, you may call me Tito Daddy."

Tiningnan ko si Mr. Valdemar ng ilang sandali, marahil naawa sya sa akin dahil
nabiktima ako ng anak nya kaya sya ganito kabait. Kung ano man ang dahilan nya,
natutuwa pa din ako sa atensyong ibinibigay nya sa akin.

"Sige po, salamat po Tito Daddy."

Inalalayan ako ni Mr. Valdemar para lumabas ng mansyon kahit sinabi kong huwag na.
Nauuna si Mr. Valdemar. Napatingin ako sa pulumpon ng picture frames sa living room
ng mansyon at napansin ko ang isang maliit na brass picture frame na may mukha ni
Alec, wala sa sariling kinuha ko yun at inilagay sa malaking bulsa ng suot kong
cardigan.

Ipapakulam talaga kita Alec Valdemar. Mamaga sana tete mo.

=================

Battle 15

Lumipas ang isang taon na hindi ko pa din alam ang gusto kong gawin. Hindi ako
naghanap ng trabaho, pero iniintindi na lang ako ni Ganda. Magpahinga na daw muna
ako mula sa mahabang panahong pagsusunog ng kilay. Nag-sa-sideline lang ako sa
isang Tattoo Shop, taga-disenyo ng stencils na pinagpipilian ng mga nagpapatattoo.

"Pey, uuwi ka na?" Tumango lang ako kay Sam at ngumiti. Kasintahan ni Sam si
Enchong, ang mayari ng tattoo shop. Si Sam ang nagrekomenda sa akin kay Enchong,
nakita kasi nya ang mga drawing ko nung nagvolunteer ako sa Street Art sa Baranggay
namin, nung mga panahong lungkot na lungkot ako sa pagkawala ni Alec, well,
hanggang ngayon nga apektado pa din ako sa pagkawala ng gagong yon.

"Sus.. Sabi ni Arnold nakikita ka daw nya lagi sa Village nila pagkagaling mo
dito.. Mayayaman yung nakatira don ah, sinong pinupuntahan mo don?" Iiling iling na
sabi ni Enchong habang nagbibilang ng pera sa kaha. Kumuha sya ng limang daan at
inabot sa akin.

"Wala, isang multong gago." Sabi ko binubulsa ang pera.

"Multong gago.. Tsk. Bukas ulit, Pey." Tinanguan ako ni Enchong na hindi
kumbinsido.

Sumakay na ako sa motor na niregalo sa akin ni Ganda pagkatapos ng graduation ko.

Hulugan lang din.

Nagmaneho ako ng ilang minuto, kagaya ng dati, bumibilis pa din ang tibok ng puso
ko kapag papalapit na ako sa pamilyar na mansyon, napabuntong hininga ako nang
marating ko na, ganoon pa din, wala pa ding nagbago. Araw araw akong nandito, hindi
ko na kailangang

utuin ng sabon ang dalawang gwardiya, hindi ko kasi inaalis ang helmet ko kapag
sumisilip ako sa mansyon ng mga Valdemar para malaya ko itong napagmamasdan,
nagbabaka-sakaling dumating na sya.

Baka sabihin naman ng gagong yun, patay na patay ako sa kanya. Napangiti lang ako.
Kamusta na kaya sya sa Europe? Namimiss din nya kaya ako? Miss ko na din kasi sya
kahit alam kong dapat na sumama ang loob ko dahil kasama nya sa bahay yung Loraine
na yun.

Tinamaan na talaga ako ng lintek. Hindi ko makontrol yung pagmamahal ko sa hayop.

Hindi ko na mabilang kung ilan ang naging pagbuntong hininga ko bago ako muling
sumampa sa motor ko at umalis pagkalipas ng tatlong oras. Bukas na lang ako ulit
babalik.

Mabuti na lang at naging abala ako sa Tattoo Shop, kung hindi baka nabaliw na ako
kakaiintay sa kanya. Unti-unti, tinuturuan na din ako ni Enchog magtattoo, para daw
madagdagan din ang kinikita ko. Napangiwi ako nang makita ko ang patak ng dugo sa
kliyente ni Enchong habang nagtatatoo sya.

"Wag kang ngingiwi. Isipin mo na lang, kung hindi mo sila sasaktan, hindi nila
makukuha ang gusto nila. May mga taong kailangang masktan bago sumaya. Pag nakita
na nila ang ginawa mong tattoo, sasabihin nila sayo na sulit ang sakit nila,
makikita mo, di ba Brad?" Tinapik pa ni Enchong ang kliyente nyang hirap na hirap
na.

"Pero sobra naman yata yan.." Bulong ko.

"Tsk, Hindi! gusto mo tattoo-an kita?"

"Naku, ayoko." Matigas ang naging pag-iling ko. "Magagalit sa akin si Ganda, isa pa
ang kurso ko Comm arts, baka hindi ako tanggapin

sa trabaho kapag may tattoo ako."

Umismid lang si Enchong.

"Ikaw din, mamimiss mo ang pakiramdam ng saya pagkatapos ng sakit."

"Nasasaktan na ako, inaantay ko na lang yung saya." Bulalas ko.

"P*Tangina naman, Pey.. Ang drama mo, kinikilabutan ako, tawagin mo na lang si Sam
sa likod, kayo ang mag-usap." Umirap sa akin si Enchong pagkatapos bruskong hinarap
muli ang kliyente nya. Hindi ko ginawa ang iniutos nya, pinagmasdan ko syang
magtattoo, parang pagdodrawing lang pala, iba nga lang proseso, tuldok tuldok
hanggang makumpleto ang isang bahagi ng pattern.

Ilang beses pa ako nanood kay Enchong hanggang sa kalaunan nagsimula na din akong
magtattoo.

"Magpamarka ka na kasi." Binubuyo ako ni Sam habang nilalagyan ko sya ng tattoo na

paro paro sa likod. Tatlong beses ko na syang tinatattoo-an, mas gusto nya daw ako
dahil magaan daw ang kamay ko hindi kagaya kay Enchong, tinatanong ko naman kung
ano ang pakirmadam, lagi nya lang ako sinasagot na tattoo-an ko ang sarili ko para
alam ko.

Nagustuhan ko ang trabaho ko sa shop ni Enchong, pakiramdam ko may laya ako habang
ginagawa ko ang mga simbolo na gusto ng kliyente. Pakiramdam ko ako ang nagiging
tulay na itatak sa katawan nila ang mga bagay na nagpapaalala sa kanila ng
importanteng bagay. Pakiramdam ko may karapatan akong saktan sila para sumaya sila
pagkatapos. Ibang klase yung feeling na napapasaya mo sila kahit na nasaktan mo
sila.

Parang tattoo pala si Alec, kahit sinasaktan ako, sya pa din ang nagpapaalala sa
akin na sumaya ako ng husto kahit minsan. May extension

pa nga yung saya hanggang ngayon, tuwing naalala ko yung huling sandali namin bago
sya mangibang bansa, napapangiti pa din ako. Yung puso ko lumulundag habang
inaantay ang pagbabalik nya.

Yung inis ko napalitan ng pagkasabik sa muli naming pagkikita. Parang tanga lang.

"Magandang araw po Miss Pey!" Magalang na bati sa akin ni Mang Noli.

"Good morning Kuya! Bagong gupit tayo ah.." Masigla kong binati ang gwardiya sa
condominium ni Alec. Kilalang kilala na nya ako dahil patuloy ko pa ding
pinupuntahan ang condo ni Alec. Ako ang regular na naglilinis doon, magdadalawang
taon na pero wala akong binago sa lugar, gusto kong makita pa din ni Alec yung
iniwan naming bakas dito.
Napangiti ako habang pinagmamasdan ko ang bookshelves na nilagyan ko ng mga picture
frames, yung sinasabi kong lalagyan ko ng mga quotes. Puro mga charcoal drawing ko
na kasi ang nakalagay dito, yung mga ginuhit ko mula sa huling pagkakatanda ko sa
mukha ni Alec. Wala kasi akong litrato nya. Ginuhit ko na lang para hindi ko
makalimutan.

Umupo ako sa kama at nag-gitara, yun nga lang hindi ko matapos ang kanta kahit
ilang ulit kong subukan, naalala ko yung mga mata nyang nahuhuli kong tumitingin sa
akin tuwing kinakantahan ko sya. Nakangiti ang mga matang yon, kailan ko nga kaya
ulit makikita yung magagandang mata nya?

Dumidiretso pa din ako sa mansyon ng mga Valdemar, araw-araw, walang palya ni isa--
mahigit na dalawang taon mula ng nawala sya. Sabi ni Mr. Valdemar, dalawang taon
syang mananatili sa Europe, pero dalawang taon na at kalahati hindi pa din sya
bumabalik.

Madami nang nagbago, pero ako, ganoon pa din, hindi man lang ako gumalaw kung saan
nya iniwan. Nag-iintay pa din ako. Si Alec ang tattoo ko, minarkahan na nya ako at
hindi na maiaalis yun sa pagkatao ko.

"Good job, Peyton.. You have exceeded your quota this month.. Pupwede nang
magrelax." Ngumiti ako kay Miss Sandra. Namasukan ako bilang ahente sa isang travel
agency, noon una akala ko hindi ako tatagal, akala ko hindi ako makakapagbook ng
flights o tour, pero mali ako ng akala, madali lang pala magbenta ng vacation
packages.

Wala kasing tumatanggap sa akin na TV Network, tinanggap ko na lang din ang

kapalaran ko sa Travel Agency, isa pa, nakakapagtattoo pa din ako kapag dito ako
magtatrabaho, yung pagtatattoo ko talaga ang priority ko, todo suporta lang sa akin
si Ganda, kung ano daw ang gusto ko okay lang at masaya ako doon.

*kring *kring

"Pey.. Ikaw ang gusto nung kliyente. Wag kang magpapalate ha, kailangan alas-syete
andon ka na." Niloudspeaker ko ang cellphone ko habang pinapakinggan ang
instructions ni Enchong, napapalit na kasi ako ng skinny jeans at itim na spaghetti
strap mula sa pang-opisina na suot ko kanina, naghahanda na ako sa pagpunta sa
Tattoo Client namin.

"Oo na. Paulit ulit." Singhal ko kay Enchong, apat na beses na syang tumawag sa
akin dahil malaking kliyente daw ang nagkagusto sa disenyong ginawa ko, gusto daw
nung kliyente ako mismo ang magtatattoo sa kanya, nagdown pa nga daw kay Enchong
right away.
Sumampa ako sa motor ko nang mapag-aralan ko na ang tamang direksyon patungo

sa village address na binigay ni Enchong. Napanganga ako sa laki ng mansyon na nasa

harapan ko, totoo ngang mayaman ito. Madaming mayayamang kliyente si Enchong, sikat
na kasi sya sa Tattoo industry, pero sya ang gumagawa sa mga mayayaman na iyon,
kinabahan ako bigla dahil baka mataas ang expectation ng kliyente nya ngayon, hindi
siguro napagtanto ni Enchong na sobrang malaking kliyente nga ito.

"Ako po ang Tattoo Artist na pinadala ng shop ni Enchong." Pakilala ko sa gwardya.

Niluwangan nila ang pagkakabukas ng gate at sinamahan naman ako ng isa para ihatid
sa main door ng mansyon. Literal na malayo ang nilakad namin para makarating sa
entrance ng mansyon. Gawa sa bato at brass ang buong bahay, maganda at puro antigo
ang gamit.

Ginala ko ang mata ko sa makalumang paintings na nakalagay, puro kakaiba ang kulay
ng mata nung nasa painting.

"Dito po tayo Ma'am.." Untag sa akin ng kasambahay. Umakyat kami sa grand staircase
pagkatapos huminto kami sa malaki at malawak na pinto.

"Sir, andito na po yung magtatatoo.." Malamyos na sambit ng kasambahay. Bumukas ang

pinto at agad na nanlaki ang mata ko.

"Ikaw?" Takang tanong ko. Hindi naman nagbago ang ekspresyon nyang nakangiti.

"Hi Demoiselle, long time no see.." Ani Orion ang pinsan ni Alec, sabay halik sa
likod ng palad ko. Wala syang suot na pangitaas, sa likod daw kasi sya magpapalagay
ng Tattoo.

"W-wala kang Tattoo.." Bulong ko na di makaniwala.

"Yup. I want you to mark me." Kumindat sa akin si Orion gamit ang berde nyang mata
na dumidilim kapag gumagabi. Napansin kong

malaki ang pagkakahawig nya kay Alec, masayahin nga lang ang ekspresyon ng mukha ni
Orion.

"Ang laki kaya ng gusto mong disenyo." Usal ko. Nagpapagawa kasi sya ng malaking
mukha ng Tigre. Madugo at matagal iyong gagawin.

"I am in good hands." Nagkibit balikat sya.

Pinagmasdan ko ang silid nya pagkapasok ko sa kwarto nya. Maluwag at malawak iyon
pero makaluma. Sobrang laki ng kama nya tapos kulay itim ang linen, kulay grey
naman ang kurtina nya. Mukhang malungkot tuloy dahil bato din ang dingding ng
silid.

"What do you think about my room?" Kaswal na tanong nya. Ngumiti ako.

"Madilim."

"You don't like it?" Kunot noong tanong nya.

"Would it matter kung hindi ko gusto?" Tumaas ang kilay ko. He giggled.

"Spit it. What do you think?"

"Ayos lang. Maganda at elegante but I love bright and vibrant things."

"Hindi halata." Pang-aasar nya.

"Tse! Lagot ka sa akin." Umirap ako at inihanda na ang gamit ko sa pagtatattoo.

Nabili ko ito mula sa pagtatrabaho ko sa travel agency, lagi kong bitbit kahit
saan.

Tinaas ko ang buhok ko into a messy bun. Pinagmamasdan naman ako ni Orion sa harap
ng salamin. Nakapaupo kasi sya sa isang upuan na nakaharap sa isang full body
length mirror. Tumaas ang kilay ko.

"Ganda talaga." Bulong nya.

"Tsk."

Nilinis ko ang parte ng likod ni Orion na gusto nyang tattoo-an. Ipinatong ko ang
stencil. Unang tuldok ng karayom, nalukot agad ang mukha ni Orion.

"Okay lang?" Tanong ko.

Hindi sya nagsalita pero tumango sya.

"Sabihin mo pag hindi na okay."

Tumango sya ulit.

Makalipas ang isang minuto, palukot ng palukot ang mukha nya. Huminto ako para
pahiran ng dugo ang sugat nya.

"Kaya pa?" Tanong ko. Nilingon nya ako mula sa salamin at agad nanlaki ang mata
nya.

"Is that my blood?" Gulat na tanong nya. Nakita nya pala ang hawak kong bulak na
mayroong dugo nya. Tumango ako at awtomatiko ang pamumutla nya.

Tinago ko ang hawak ko at ni-lebel ang mukha ko sa kanya, lumikot ang mga mata nya.
Tinapik tapik ko ang pisngi nya.

"Hoy Orion.." Untag ko pero hindi sya sumagot, tuloy ang pamumutla. Maya maya pa
hindi ko na napigilan ang paghalakhak.

"Nyeta ka Orion, takot ka sa dugo?" Tuloy pa din ang malakas na pagtawa ko.

Umirap si Orion sa akin nang abutan ko sya ng tubig.

"Takot talaga ako sa dugo.." Sambit nya ng makabawi.

"O, bakit ka nagpatattoo?" Nakangisi pa ding tanong ko.

Hinuli ni Orion ang mata ko at seryoso akong tinitigan.

"Nagpapacute ako sayo Demoiselle. Isn't it obvious?" Napanganga ako ng husto.

=================

Battle 16

Hi! update will be slower for I am working so please bear with me. Thank you! -
Maki

"Tigilan mo nga ako!" Angil ko kay Orion. Binigyan nya lang ako ng mapaglarong
ngiti. Sabi na nga ba't tinutukso nya lang ako.

Sinumulan ko nang iligpit ang nga gamit ko. Sinilid ko sa itim kong bag ang
compressor at ang tattoo gun.

"Wait.. Hindi pa tayo tapos."

"Ano? Gusto mo bang mawalan ng ulirat habang tinatattoo-an?"

"Concerned ka?" Ngumisi na naman sa akin si Orion.

"Kapal ng mukha mo, hindi! Baka ipakulong ako ng magulang mo kapag nahimatay ka.
Pare-parehas kayong mga mayayaman--"

"W-wala na akong mga magulang. Ulila na ako, Peyton.." Malamlam na pagkakasabi ni

Orion. Natigilan naman ako, nakadama agad ng awa.

"I-Im sorry... H-hindi ko alam. I didn't mean to.." Hindi ko alam kung ano ang
tamang sabihin. Para akong tanga, hindi ako marunong magcomfort pero gusto kong
subukan.

Ngumiti sa akin si Orion at pinisil ang kamay ko "It's okay, demoiselle. Sanay na
ako."

Imbes na ituloy namin ang pagtatattoo, inaya na lang ako ni Orion na kumain ng
dinner sa kanila. Nagulat ako that he lives normal, despite sa laki ng bahay nila
at mag-isa lang sya. Hindi siya yung tipong magarbong namumuhay dahil sa kung anong
meron sya. Magalang syang makitungo sa lahat ng kasama nya sa bahay at binabati nya
ang lahat ng mga ito.

"Masarap ang adobo ni Nanang Ness, Pey. Pati itong togue." Nilagyan ni Orion ng
pagkain ang plato ko, hinayaan ko sya at pinagmasdan lang sa ginagawa.

"Nang, upo ka

na po, sabay ka na sa amin." Sambit ni Orion sa matandang babae na nagsisilbi sa

amin, mukhang ito ang nag-aalaga kay Orion.

"Hindi na, kila Nena na lang ako sasabay kumain, nakakahiya naman sa bisita mo."
Nangingiming sagot ng matanda.

"Sabay na po kayo, Nang, ako na nga po ang nakikikain.." Singit ko sa usapan.

"Don't say that, Demoiselle." Suway sa akin ni Orion.

"Oo nga... Excited nga yang bata na yan kanina dahil dadating daw ang crush nya."
Natatawang kwento ni Nanang Ness, tinaasan ko ng kilay si Orion na agad naman
namula ang pisngi. Baliw pala talaga itong si Orion, ganunpaman nagulat ako sa
kabaitan nya sa mga tao sa paligid nya. Siguro ganun naman talaga, kapag salat ka
sa maraming bagay, magiging mapagbigay at mabait ka.

Ayun nga lang wala sa mukha ni Orion ang pagiging mabait, napakapilyo kasi ng mata
nyang berde, pati yung ngiti nya, para syang mayroong trick na oras oras ginagawa,
he can play with his smile at lalo syang nagiging simpatiko, and not to mention na
napakabango nya pa lagi.

"Ihahatid na kita.." Pagpupumilit ni Orion habang naglalakad kami sa garden ng

mansyon nila pagkatapos kumain, umiling ako.

"Dala ko nga ang motor ko."

"Halika.." Hinila ni Orion ang kamay ko at huminto kami sa fleet ng mga sasakyan.
Oo fleet, akala ko ba wala tong kasama sa buhay? Napakadaming sasakyan!

Tumungo kami sa isang Ford F-150 pick-up na kulay itim, namangha ako sa laki at
ganda ng sasakyan. Nilahad ni Orion ang bukas na pinto sa shotgun seat. Atubili
akong sumakay doon.

"Isasakay na lang natin ang motor mo, Demoiselle. Gabi na para magbyahe pa ang
magandang

babae na kagaya mo." Seryosong sambit ni Orion, natawa ako sa mukha nya. Ilang
beses na ba akong tumawa ngayong araw na to? Hindi ko na mabilang at lahat yon ay
dahil lang kay Orion.

Binuhat ni Orion katulong ng mga security guards nya ang motor ko sa likod ng
Pickup at itinali ito ng maayos habang nag-iintay ako sa loob ng sasakyan. Sumakay
sya pagkatapos at nagsimula nang magmaneho.

Hindi na ako nagtaka kung bakit alam ni Orion ang daan patungo sa bahay ko, yung
itsura kasi nya merong stalker tendency! To the point na alam nyang nagtattatoo ako
at nagpatattoo talaga sya kahit takot sya sa dugo.

Hindi naman ako natakot, I find him cute. At the fact na napatawa nya ako ng
maraming beses ngayong araw, pakiramdam ko close na kami.

"Salamat sa paghatid.." Sabi ko kay Orion nang maibaba na nya ang motor ko. He
smiled sweetly.

"Kahit ano para sayo, Demoiselle."

"Ipapasaoli ko na lang kay Enchong yung pera.."

Mabilis na umiling si Orion. "Hindi na, naabala naman kita ngayon. I have to pay
for your time too."

"Ha? Paano yun? Hindi naman kita natattoo-an?"

"Okay na yun.."

"Sana pala hindi na lang ako naawa sayo at tinuloy na lang natin." Sumagi sa utak
ko ang sinabi ni Enchong na dapat hindi ako naawa sa kliyente ko, pero naawa talaga
ako kay Orion eh.

"Pwede mo pa din ba akong tattoo-an? Promise, hindi na ako matatakot, saka hindi na
malaki yung design, para matakpan lang yung nasimulan mo na."

Tiningnan ko sya ng matagal bago napabuga ng hangin.

"Okay.. Kailan mo gusto?"

"Bukas." Ngumiti sya, tumango ako.

Inantay ko lang

na makaalis si Orion pagkatapos sumampa muli ako sa motor ko. Hindi ko muna
ipapaalam kay Ganda na nakauwi na ako dahil aalis din naman ako ulit, nagmaneho ako
papunta sa mansyon nila Alec, wala akong balak magmintis sa araw na ito kahit gabi
na.

This habit is so hard to break, naiinis na din ako sa sarili ko, pero hindi ko
mapigilan.

Pinarada ko ang motor ko sa harap ng mansyon nila Alec. Gaya ng dati kumubli ako sa
mga madilim na parte ng mansyon din sa harapan ng mga Valdemar. Sumandal ako sa
motor ko habang hindi iniaalis ang tingin sa gate nila Alec. Napatuwid ako ng tayo
ng may hindi pamilyar na sasakyan ang tumapat sa gate. Kitang kita ko ang pamilyar
na pigura sa loob ng sasakyan, may katabi ang pigura na isang babae, nakasandal ang
ulo sa balikat nung lalaki.

Kumirot ang puso ko ng sumaludo ang mga gwardiya at nag-sabing "Welcome back, Sir."

Sh*t, sya na yan. Nagbalik sya.

Binigyan ako ng halo halong emosyon dahil sa pagbabalik nya, masaya at masakit, at
ang karunungan na mas magiging masakit pa sa susunod na mga araw. Hinahanda ko na
ang sarili kong masaktan, dahil alam kong sya din ang nagpapasaya sa akin at hindi
ko sya basta bastang maiaalis sa sistema ko. The one causing me pain is also may
reason to smile. I am caught in between.

Pinanood ko lang na pumasok ang sasakyan sa loob ng mansyon. Hindi ko na namalayan

kung ilang oras pa akong nanatili doon kung hindi pa ako nakatanggap ng tawag kay
Ganda at pinapauwi na ako. Halos madaling araw na pala.
"Pey! Ang taas na naman ng sales mo!" Pinagmasdan ko si Ramon na kinikilig habang
naglalagay

ng pandesal sa lamesa ko. Hindi pa bukas ang agency nandito na ako, hindi kasi ako
nakatulog, kaya kaysa mahiga pa, pumasok na lang ako.

"Oo nga Pey! Ikaw tuloy ang benchmark ng agency natin.." Umismid si Julie sa akin
pero maya maya niyakap nya ako.

"Congrats Pey, pasahan mo naman ako ng kliyente."

"Tange, bawal yun. Ambisyosa ka talaga!" Hinila ni Ramon ang buhok ni Julie. Silang
dalawa ang kaibigan ko sa trabaho, sila din ang dahilan kung bakit ako nakakatagal
dito. Tumuwid ako ng upo ng tumunog ang chimes sa pinto. Hudyat na mayroong
dumating. Itinago ko ang pandesal sa ilalim ng lamesa ko at naghanda ng ngiti.

"Oh my gosh, Peyton?" Napaangat ako ng tingin sa nagsasalita. Hindi ko mapigilan

ang pag-awang ng labi ko. Kahit nakasuot ang babae ng malaking aviators, hindi ako
maaring magkamali.

"L-loraine.." Ngumiti ako ng peke.

Nagbalik na nga si Alec, kasama si Loraine.

She is wearing a tight fitting white dress, tingin ko, puti ang paborito nyang
kulay. She looks divine and classy.

"Hindi ko alam na ikaw ang maabutan ko dito. Wow... Anyway, magpapabook ako ng tour
package for two." Puno ng energy na sambit nya habang inilalagay ang shades sa ulo
nya, halos maumid ko ang dila ko.

"Ayoko kasi sa existing agency namin, malalaman ni Alec yung surprise ko. Kilala mo
naman ang taong yun, tamad magtravel but he deserves it after all his hardwork,
imagine after he finished masters, nagtrabaho na agad sa Valdemar Industries?"
Nanlalaki pa ang mata ni Loraine sa pagku-kwento. Kaya pala hindi sya agad
nakabalik.

"Can you book a flight plus hotel for

us on the 30th. Shangri-la Boracay, for one week." Pagpapatuloy nya. Naikuyom ko
ang kamao ko. Wala naman sa mukha ni Loraine ang iniinsulto ako, in fact, nakangiti
sya ng totoo pero nasasaktan ako ng husto.

"S-sure.."

Naghanap ako ng package na gusto nya, yung pinakamahal ang kinuha ko pero hindi man
lang sya tumawad. Tumango tango pa sya at mukhang naexcite ng makita ang Villa na
kinuha ko, romantic daw. Minadali ko ang pagproseso para makaalis na sya. Baka kasi
maluha ako kapag nagtagal sya, baka kung anong maisip ko habang nasa harapan ko
sya.

"Thank you so much, Peyton." Hinila ni Loraine ang kamay ko at bumeso sa akin.

"Thanks din. Enjoy your vacation." Nanghihinang sambit ko.

And the pain starts now...

Nagmaneho ako patungo sa mansyon ni Orion pagkatapos ng trabaho. Inaamin kong

naexcite ako. Somehow I think si Orion lang ang tanging magpapangiti sa akin ng
totoo ngayong araw na ito.

Hindi nga ako nagkamali. Wala syang ginawa kundi umarte ng kung ano sya, pero
nakakatawa ang pagiging natural nya.

"I am ready, Demoiselle." Lumabas si Orion mula sa kusina na walang pang-itaas.

Wadapak this guy. Hindi nya ba alam na hindi sya dapat lumalaboy ng nakatopless sa
loob ng pamamahay nya? Kitang kita ko kung paano sya titigan ng mga dalagang kasama
nya sa bahay, they looked at him with so much adoration. Bakit naman hindi,
napatingin ako sa V-line nya, iyong tingin na mapapaisip ka kung ano pa ang
matatagpuan mo sa direksyon na tinutungo noon. Napalunok ako, mabuti tumalikod sya,
kaya lang nakasama pa ata, nalipat ang tingin ko sa maganda nyang

likod, he is lean but muscular, his butt is perfect.

"Tara na.."

Sumunod ako kay Orion patungo sa kwarto nya at pumwesto na naman sya muli doon sa
upuan, patalikod sa akin.

"Anong ipapagawa mo? Pupwede nating ilagay ang pangalan mo para maigsi lang."
Suhestyon ko, umiling si Orion.

"Place your name in it, in small cursive pattern."

Natigilan ako at kumunot ang noo.

"Kung joke yan-"

"Im serious, Peyton. I want your name in me."

Nahindik ako.

"Ayoko! Tumigil ka na nga sa pagbibiro Orion!"

"I paid already kaya ako ang kliyente. Isusumbong kita kay Enchong." Tinaasan ako
ng kilay ni Orion na tila naghahamon, napabuntong hininga ako. Bahala nga sya sa
buhay nya.

Sinimulan ko ilagay ang pangalan ko, partikular si Orion kung gaano ito kalaki, he
wanted it one-inch, sh*t ang laki tang*na, sapat na para may makabasa ng pangalan
ko sa makinis nyang katawan.

Minadali ko ang pagtatattoo, kahit hindi kumikibo si Orion, alam kong nasasaktan ko
sya, but he didn't even falter. Walang kahit anong pag-galaw, sobrang kalmado nya
lang. He wasn't shaken with the pain that I am giving him.

"Tapos na.." Untag ko pagkatapos kong linisin ang dugo sa disenyo.

Iniabot sa akin ni Orion ang cellphone nya.

"Take a photo, please."

Ganoon nga ang ginawa ko, mapula pa ang bawat sulok na may tinta sa kanyang likod
pero maganda iyong pagkakasulat ko ng pangalan ko. Simple lang.

Napangiti si Orion ng makita ang tattoo nya.

"Thanks Demoiselle, now I am marked by my obsession." Sabi nya. Uminit ang pisngi
ko, walanghiya talaga to si Orion.

"T*ngina

ang corny." Sambit ko but he laughed harder. Mukhang nagtataka pa din sya sa
madalas na pagmumura ko.

Naging sunod sunod ang pagpunta ko sa bahay ni Orion, he asked me to re-decorate

his room. Binabayaran nya ako at binigyan nya ng credit card para mabili ko ang mga
kailangan ko.

Nagpasalamat na din ako dahil naookupa ang utak ko mula sa pagbabalik ng gagong si
Alec, but still, lagi pa din akong nag-aabang sa harap ng bahay nila pagkagaling ko
kina Orion, madalas umuwi si Alec ay gabi na, hindi na din sya ang nagmamaneho ng
sasakyan, siguro sobrang pagod nya sa trabaho? I wonder kung gaano kalaki ang
ipinagbago nya.

Hindi din sya dumadaan sa condo unit nya, wala kasing bakas na nagtutungo sya doon,
gayunpaman, nililinisan ko pa din iyon gaya ng dati, dinadagdagan ko pa din ang mga
sketches ko doon ng mukha nya, yun na lang ata ang tangi kong senyales ng sobrang
pagkamiss ko sa kanya.

Huminto lang ako sa pagsilip sa mansyon nila nung araw na binook ko sila ni Loraine
patungong Boracay, hindi ko sya makikita ng isang linggo, ngayon ay pangatlong araw
nila doon.

Pinagpatuloy ko ang paghalo ng pintura sa canvass ng painting na ginagawa ko sa

silid ni Orion. Orion wanted me to paint his old room before I repaint it, para daw
may alaala sya ng dating itsura nito.

Napasinghap ako ng lumabas si Orion mula sa bathroom. T*ngina lang kasi, hindi ko
mapigilan ang maging berde ang utak, ang ganda ng katawan nya! He is so comfortable
walking around with only boxers on. Hindi naman sa mayroon syang dapat ikahiya sa
katawan nya but for crissakes, tao lang ako at marupok. Paano na lang kung maisipan
kong halayin sya?

"Ang ganda." Napapikit ako ng tumayo si Orion sa likuran ko. He smells so fresh and
minty with a dust of masculine musk na nakakaliyo sa magandang paraan, parang ang
sarap nyang yakapin.

Naglakad sya papalayo sa akin at pinagmasdan ko ang kanyang likuran, nandoon ang
pangalan ko, but it made him more sexy lalo na at tanging yun lang ang nakalagay sa
katawan nya.

Sabay kaming natigilan ni Orion ng biglang bumukas ang pintuan ng kwarto nya.

"Hi, Man." Nanigas ang katawan ko. Ang boses na iyon.

"Alec! Welcome back! What are you doing here?"

T*ngina talaga is my favorite word of the day.

=================

Battle 17

Huminga ako ng malalim, halos maputol ko ang handle ng brush na hawak ko ng marinig
ko ang yabag na pumasok sa silid ni Orion. Napapikit ako sandali ng maamoy ko ang
napakapamilyar nyang bango, natupok nito ang naamoy kong pabango ni Orion kanina.
His scent demanded attention and my senses generously devoured it.

"I was just attending some matters nearby, naisip kong daanan ka." Wika ni Alec kay
Orion. Alam kong nakatingin sya sa akin pero hindi ko magawang mag-angat ng tingin
pabalik, I am nervous as f*ck.

"Inaantay ko ang invites mo para sa welcome party, I am surprised, almost a month

pero wala pa din." Sagot naman ni Orion.

"Wala. I won't be having a party. Hindi naman kailangan." Tumawa ng bahagya si

Alec. Yung tawang namiss ko ng husto. His laugh lingered longer than it is supposed
to be. Parang nage-echo pa nga sa pandinig ko.

"May bisita ka?" Alec asked.

Oh Sh*t. T*ngina..

Muntik ng humiwalay ang kaluluwa ko sa katawang lupa ko ng tukuyin ako ni Alec.

"Yeah. Pey. Alec is here." Untag sa akin ni Orion na naglakad papalapit sa akin.

Inagaw ni Orion sa akin ang paintbrush at pinilit akong tumayo. T*ngina, pakiramdam
ko naging gulaman ang mga tuhod ko dahil sa sobrang lambot. Natigilan ako ng ilang
sandali. Walang tigil ang utak ko sa pagpoproseso kung gaano sya gumwapo. I keep on
adoring him at alam kong mukha na akong tanga.

"H-hi?" Alanganin kong bati.

Halos

masamid pa ako sa dalawang letrang sinabi ko. His arms were crossed in his chest
habang pinagmamasdan ako gamit ang blankong ekspresyon. Wala akong mabasa na kahit
ano, kung ano man yun, may sakit sa dibdib ko na hindi ko maituro kung saan.

Maayos ang pagkakahagod ng buhok nya at mukhang naging ugali na nya ang pagkunot ng
kanyang noo. Mas pumormal ang mukha nya at mas lumapad ang kanyang pangangatawan.
Kung ano man ang dinala sa kanyang pagbabago ng pananatili sa London, yun ay ang
karadagan na guts, he looks dauntless. Mukhang mas mahirap na syang abutin ngayon.
Malayong malayo na sya sa estudyanteng si Alec. He literally looks like a rich
Business Tycoon.

And untouchable.
"Oh, hello." Kaswal nyang sabi. Kumirot ang puso ko.

Oh, hello lang? Pagkatapos nyang umalis ng walang paalam?

"She is renovating my room." Proud na kwento ni Orion.

"She's good at that." Makahulugan akong tinitigan ni Alec na bahagyang nakangisi.

Kinurot ko ang palad ko dahil sa panghihina nito. Sumisikip ng husto ang dibdib ng
magtama ang mga mata namin. Parehas na parehas pa din ang epekto sa akin ng asul na
mata na iyon. Gusto ko na lang iuntog ang sarili ko sa pader.

"Why? Have you seen her work?" Nakataas ang kilay na tanong ni Orion.

"Before. Yeah. OJT sya ng Valdemar Industries. I am actually selling the condo unit
that she designed." Hindi inaalis ni Alec ang tingin nya sa akin na para bang
tinitimbang ang reaksyon ko.

I smiled

weakly, halos sambahin ko ang condo unit na iyon, umaasa akong sa pagbabalik nya,
doon kami muling magkikita, mag-uusap kagaya ng dati. Wala palang saysay ang pag-
aalaga ko sa lugar na yon, wala na talaga syang pakialam sa akin.
Bumalik sya na parang estranghero ako o yung literal na OJT nya.

Yeah, the OJT that he f*cked.

"G-ganon ba? Sana maibenta mo agad." Hindi ko maiwasang sumingit sa kanilang

usapan. Napalunok ako ng ngisian akong muli ni Alec na napapailing. Mukhang hindi
sya kumbinsido sa sinabi ko. He can read through me, at nakakaasar iyon. Sana man
lang, for once, hindi ako maipahiya ng pagkatao ko.

"Comm Arts ka Demoiselle di ba? Bakit pagdedesign ang OJT mo?" Nagtatakang tanong
ni Orion. Tipid akong tumango.

"That's the only OJT vacancy in our company then." Si Alec na ang sumagot para sa
akin.

"Aw, sayang, we should have met early Demoiselle. You can work for my company too."

"I don't think she fits your standard." Malamig na sambit ni Alec.

"Alec, ano ka ba? How could you say that?"

"She doesn't look successful now. Is she?"

Palipat lipat lang ang tingin kay Orion at Alec. Hindi ko maintindihan kung para
saan ang cold treatment sa akin ni Alec, pero pakiramdam ko, anumang oras bibigay
na ako sa sobrang sakit ng pagtrato nya sa akin, halos wala pang isang oras ng muli
naming pagkikita pero paulit ulit na ang naidudulot nyang kirot na kung tutuusin,
ilang mga salita lang naman ang sinasabi nya..

"Well,

she's good in what she does." Pagmamalaki naman ni Orion na di alintana ang
panghahamak sa akin ni Alec.

"Okay." Nagkibit balikat si Alec. Dumiretso sya ng higa sa malapad na kama ni

Orion. Doon ko lang napagmasdang mabuti ang suot nya, nakasuot sya ng gray slacks
at polong puti, mukhang kakagaling lang nya sa trabaho.

"What? Mahihiga ka dyan, Alec?" Gulat na tanong ni Orion.

"Why? What's wrong?"

"Peyton is here."

"You are even walking in your boxers while Peyton is here.." Tumaas ang kilay ni
Alec kay Orion habang binibigkas ang salita na may pagdidiin. Nagbukas ng cabinet
si Orion habang umiiling, halatang nagpapasensya sa kanyang pinsan, kumuha sya ng
t-shirt nya sa cabinet.

"Demoiselle, okay lang ba na nandito si Alec?" Tanong ni Orion sa akin habang

sinusuot ang tshirt, his muscles flexed at di ko maiwasang mapatingin doon, tumango
ako ng tipid imbes na paganahin ang berde kong utak sa katawan ni Orion.
"Let's go down, I'll ask Nanang to set up food." Pag-aanyaya ni Orion kay Alec,
dumako ang tingin ko sa kanila. Umiling si Alec.

"I'm tired, I want to rest." Tumuwid si Alec ng pagkakahiga kaya wala ng nagawa pa
si Orion. Tumabi na lang si Orion sa akin habang pinagmamasdan ang iginuguhit ko.

Maya maya pa, nag-ring ang cellphone ni Orion, kinailangan nyang lumabas para hindi
makagawa ng ingay dahil mukhang tuluyan ng nakatulog si Alec.

Ano ba kasing ginagawa dito ni Alec? Ang alam ko ay dapat nasa Boracay sila

ni Loraine, hindi naman nag-advise si Loraine ng re-booking o di kaya cancellation,

ang mahal pa naman ng hotel na kinuha nya.

Nagkibit-balikat ako, hindi ko naman na malalaman ang impormasyon na gusto kong

malaman, bakit ba ang chismosa ko?

Malaya kong pinasadahan ng tingin si Alec habang nahihimbing. He looks so

different, mas lalong gumwapo ang tarantado. Sinubukan kong memoryahin ang bawat
detalye ng mukha nya dahil sigurado akong mangangati na naman ang mga kamay ko na
i-sketch sya pagkauwi ko sa bahay.

Dammit, Pey. Sige pakatitigan mo pa ng mahuli ka ni Orion o mas malala pa kung si

Alec mismo.

Nagbago ang stroke ng kamay ko sa pagpipinta sa canvas, maya maya pa nawala na

talaga ako ng tuluyan sa focus, tumayo ako bilang pagsuko, hindi talaga ako
mapakali ng iisang lugar lang ang hinihingahan namin ni Alec. Gusto ko syang
talunin at yakapin, gusto ko syang pagmasdan ng mas matagal at hindi palihim. Gusto
ko syang halikan at ipaalala sa kanya kung paano ko sya binabaliw noon.

And that thought is dangerous.

Hindi na sya ganoon kalapit.

Kung tutuusin, milya milyang layo pa nga.

"Pey, aalis ka na?" Nagtatakang tanong ni Orion ng makita nyang sinukbit ko na ang
backpack ko.

"Oo eh. Bukas na lang Orion, nagtext na kasi si Ganda. Kailangan ko na daw umuwi."

"Emergency ba yan? Gusto mo ihatid na kita?" Nag-aalala ang tingin ni Orion,

ngumiti ako sa kanya at tinapik sya sa balikat.

"Hindi, namimiss lang ako ng nanay ko. See you bukas."

Ngumiti ako at agad na binuksan ang pinto ng silid ni Orion. Nakasunod sa akin si
Orion hanggang sa makababa na ako. Hindi ko na sya pinasunod hanggang sa labas ng
gate pero pinasamahan pa din nya ako sa kasambahay nila.

Sinuot ko ang helmet ko at nagmamadaling umalis sa mansyon, okupado ng muli naming

pagkikita habang nagmamaneho ako. I sighed. That is too much to take.
Alec will always be my kryptonite. Nanghihina ako pag napakalapit nya.

Maya maya pa, may napansin akong itim na Ferrari na sumusunod sa akin. Nagmadali
akong magpatakbo pero nasusundan pa din ako ng Ferrari, two seater lang kasi iyon
at madaling lumusot. Sumibol ang kaba sa akin. Bakit ako sinusundan?

Hanggang sa makarating na ako sa tapat ng apartment namin, huminto din ang Ferrari.
Namatay ang makina noon at parang kinakalampag ang puso ko sa kaba.

Pinanlakihan ako ng mata ng makita si Alec na bumababa ng sasakyan at matalim ang

tingin sa akin.

"So this is your life now huh? Motorbike, tss, really now Peyton.." Dismayado ang
mga mata nya, hindi ko maintindihan kung bakit.

"M-may problema ka ba sa akin?" Tanong ko. Dumilim ang mga mata nya, pakiramdam ko
tuloy hindi na ako dapat nagsalita.

"I just don't want to see you where I am or anywhere near me, Peyton."

"W-wala naman ako sa--- sa paligid. I mean.. Ikaw ang pumunta kay Orion, nandoon na
ako bago ka pumunta."
His jaw tightened, I gripped my helmet tight.

"Anywhere near me also means my cousin Peyton."

Tumango ako na wala sa sarili.

"Tatapusin ko lang ang trabaho ko. Wag mo na lang muna syang puntahan para hindi
tayo magkita. Araw-araw akong nandoon sa mga susunod na buwan."

Pagkasabi ko non, nagmadali na akong tumalikod at pumasok sa apartment namin.

Napakapit ako ng husto sa dibdib ko. My heart is beating like crazy, kinabahan ako
at nasasaktan, pero hindi pa din ako makaramdam ng galit sa kanya. Parang hindi pa
sapat yung panlalamig nyang iyon.

It's like I want to ask more pain from him.

T*ngina. Namanhid ako sa muli naming pagkikita at gusto ko pang masaktan ng sobra.

=================

Battle 18

I have an update last night medyo bitin nga lang haha. If you haven't read it,
kindly go back. Vote, Follow and say Hello!!! :)
Ipinagpatuloy ko ang trabaho ko kay Orion. At least naida-divert ko ang utak ko
mula sa pagkawindang sa pagbabalik ni Alec.

Bakit kasi parang sya pa ang galit nung bumalik sya? Dapat di ba ako yun?
Pagkatapos nya akong landiin, paasahin, iiwan nya ako sa ere at lilipad ng London
kasama si Loraine?

Huminga ang ng malalim, kahit anong inis at galit ko natatagpuan ko pa din ang
sarili ko dito araw-araw, nakatayo sa harap ng bahay nila at parang pusa na nag-
iintay ng pagdating ng amo.

Nakita ko ang itim na Ferrari nya na pumasok sa loob ng gate, punong puno ng
antipasyon ang puso ko habang mabagal itong umaandar. Pakiramdam ko makita ko lang
ang hibla ng buhok nya mula sa malayo makakatulog na ako.

Sabihin ko kaya kay Ganda dalhin na ako sa rehab? Hindi ko na kasi kayang ihinto
ang pagmamahal ko kay Alec kahit alam kong wala na syang pakialam sa akin.

Ganoon nga siguro ang pagmamahal, hindi natin mapipili kung sino, kusang titibok na
lang ito.

Pero bakit ang tindi naman nung pagtibok nung sa akin?! Nakaka-peste na ng pagkatao
ko.

"What are you doing here?" Bigla akong kinabahan ng marinig ko ang malamig na boses
na iyon. Nakita ko si Alec na nakatayo sa harapan ko. Hindi pa sya nakakapagbihis
mula sa pangopisina at nakasimangot ang mukha nya na bumungad sa akin.

Wala sa sariling tinanggal ko ang suot kong helmet. Ilang taon kong iniisip na
naitatago non ang katauhan

ko pero wala na, nahuli na nya ako. Wala nang punto na magtago.

"A-ah..." Lumikot ang mga mata ko ng husto.

"I told you to stay away from me. Hindi ka ba makaintindi?!" Sigaw nya. Napaawang
ang labi ko at tinitigan lang sya ng ilang segundo.

Nag-ulap ang sulok ng nga mata ko, hindi ko na matagalan ang paninitig nya,
masyadong malamig, masyadong masakit. Gusto kong ihinto nya na.

Kaya mo yan, Peyton.

"Bakit ka ba nagagalit? Inaano ka ba ng presence ko?Nandito lang naman ako para

makita yung Alec na naalala ko eh.. Yung Alec ko na hindi kasing lamig mo."

Nanliit ang mga mata ni Alec.

"I was never been yours, Peyton. Tingnan mo nga ang itsura mo. You look miserable,
nasaan na yung matapang na Peyton? You are crying because of me?" Tumawa sya na
parang nang-aasar.

Pinahid ko ang mga luha ko. Hindi ko na talaga kaya. Sya ba ang inantay ko ng ilang
taon?
"Hindi kita maintindihan. Ikaw ang umalis ng walang paalam tapos babalik ka na
parang ikaw pa ang galit?" Halos bulong ang sabi ko.

"I am not mad Pey. I just want you to stay away from me. I don't want to ruin
whatever me and Loraine have. Umalis ka na. Don't ever show up."

Pagkasabi nya non, tumalikod na sya. I was devastated. Inubos ko ang oras ko sa
kakaiyak at hindi ko alam kung gaano tumagal yon, pero natapos pa din ako sa
pagtantong mahal ko pa din sya kahit ganon ang mga sinabi nya. I can't let go of
this feelings this early.

Or not ever.

Sumakay ako ng motor ko at nagmaneho ako ng walang helmet.

Malaya kong pinalipad ang buhok ko at hinayaang humampas ang lamig ng hangin
ngayong gabi sa mukha kong basa ng luha.

I am so drunk with pain. Ito naman ang gusto ko di ba?

Naging mabilis ang nga sumunod na pangyayari, nakakita ako ng maliwanag na ilaw
mula sa unahan pagkatapos natagpuan ko na lang ang sarili ko sa bangketa at
pinagkakaguluhan na ako ng mga tao, I can't even move my body then everything went
to black.

***

Damn it, Peyton!

Paulit ulit na bulong ni Alec sa sarili habang nakatunghay sya sa bintana at

pinagmamasdan si Peyton na umiiyak na parang bata.

He wanted to run to her at amuhin sya pero hindi nya magawa. He invested so much
time in getting rid of her. Alam nya kasing mali na din ang kinapupuntahan nung
paghihiganting iplinano nga noon. Parang bumalik lang sa kanya ang plano nya.

He fell inlove with his own sister. Baliw na nga ang tingin nya sa kanyang sarili.

Nagtungo syang London para kalimutan ang posibilidad na mahulog kay Peyton, what he
doesn't realize, huli na ang lahat. He fell at hindi nya yon maamin sa sarili nya
noong mga panahong iyon. Sinubukan nyang bumuo ng mundo kasama si Loraine and when
he thought he is now ready, nagbalik sya ng Pilipinas.

"Sir, yung kaibigan nyo pong laging nag-iintay sa inyo, wala pong araw na hindi yun
dumadaan dito." Natatawang kwento ni Roger, one of their security guards, unang
araw ng pagdating nya mula London.

That moment, he knew it was Peyton. Napuno ng kaba at excitement ang puso nya,
gusto nyang hilahin ang oras

para makumpirma nya na si Peyton nga ang laging naghihintay sa kanya. And he was
right, when he went home, nakatayo si Peyton sa isang motor, suot pa ang helmet at
nakatunghay sa mansyon. Alec was smiling, akala ata ni Peyton hindi sya makikilala
kapag nagtago sya sa helmet.
Araw araw na ding nagmamadaling umuwi si Alec mula sa trabaho so he could see her.
Bago sya tuluyang pumasok sa gate ng mansyon tuwing gabi, ilang minuto syang
nanatili sa di kalayuan para pagmasdan ang kabuuan ni Peyton.

Papasok lang sya ng mansyon kapag nakuntento na sya sa pagmamasid kay Peyton,
pagkatapos aakyat sya sa second floor para pagmasdan ulit si Peyton bago ito mag-
sawa at maghandang umalis.

It became his habit to watch over Peyton. He even said no to Loraine's planned
vacation dahil hindi nya makuhang lumipas ang mga araw na hindi nya nakikita si
Peyton na inosenteng inaantay ang pag-uwi nya.

Hanggang sa isang araw, hindi na ito nagpunta sa kanila. Pangatlong araw halos
mabaliw na sya kakaisip. He drove to Peyton's apartment one morning at nakita nyang
nakasuot ito ng uniporme na mukhang pang-opisina but he frowned when he saw Peyton
ride her motorbike. Nakapalda sya at nagmomotor!

Sumunod lang ng sumunod si Alec at nakita nyang nagtatrabaho si Peyton sa isang

Travel Agency. Bakit dito napunta si Peyton? Hindi nya maintindihan. Sa aking
talino ni Peyton, she could do better.

After the day ends, nakita nyang nakapagpalit na ng damit si Pey ng lumabas ng
opisina, she's wearing a ripped skinny jeans and white spaghetti strap. Hindi nya
maiwasang pakatitigan si Peyton na walang kamalay

malay kung gaano sya kaganda, more so, she is so hot and sexy.

Bakit ganoon lang ang suot nya?!

He followed her and found himself in front of Orion's mansion.

Anong ginagawa ni Peyton dito?

Hindi na sya nag-atubiling pamasok at puntahan si Orion. Whatever the hell they are
doing, he needs to stop them.

"Ay, nasa kwarto si Orion, kasama yung si Pey.. Kumatok ka muna ha.." Kumindat
kindat pa si Nanag Ness sa kanya. Kumuyom ang kamao nya.

He didn't even knock, agad nyang pinasok ang pintuan at napanganga sya ng makita
nyang naka-boxers si Orion, half naked. Nakahinga lang sya ng maluwag ng makita
nyang nakadamit si Peyton at abala sa pagpipinta.

Naglakad papatalikod si Orion sa kanya para puntahan si Peyton, napalunok sya when
he saw Peyton's name tattooed in Orion's back.

Ano bang meron sa dalawang ito?

Hindi na nya makuhang umalis. Kahit magtaka pa si Orion sa inakto nya, wala syang
pakialam. He have to watch over Peyton.

Kaya nga pinagbantaan nyang wag ng lumapit sa kanya o sa kahit kaninong malapit sa
kanya. Ngunit pakiramdam nya mas nilugmok nya pa ang sarili.
The moment their eyes met, faces few inches away, halos mahulog ng husto si Alec sa
mga matang yon ni Peyton.

He saw the brick of wall he built falling apart.

Hindi na napigilan ni Alec ang sarili nya ng makita nya si Peyton sa tapat ng
mansyon nila kanina.

Kailangan na nyang ihinto ang kabaliwan nya even if that means breaking his own
heart too.

***

"Aray

naman Ganda.." Reklamo ko dahil pinilit akong minamasahe habang nakahiga ako sa
ospital.

"Ikaw kasi! Hindi ka nagiingat! Mabuti na lang at hindi tumama ang ulo mo, hindi ka
naghehelmet!" Singhal sa akin ng nanay ko.

"Sorry na nga.. Hindi na mauulit."

"Talagang hindi na mauulit dahil hindi ka na magmomotor."

"Ganda naman eh! Paano ako papasok?!"

"Jeep! Akala mo naman pinanganak na may motor." Umismid sa akin si Ganda.

Hindi pa din ako makapaniwala na nabangga ako dahil sa isang lasing na nagmamaneho
at nagcounterflow sa kalsada. Minor injury lang ang nangyari sa akin kaya lang
kinailangang i-cast ang kaliwang binti ko. Minor ba iyon?!

Napangiti ako ng bumukas ang pinto ng ospital. Nandito na ang clown ko!

"Orion!" Maligayang sabi ko.

"Hi Demoiselle, kamusta ka?"

"Wala pa ding pagbabago five hours ago. Kakagaling mo lang dito kaninang breakfast
eh."

Araw araw akong dinadalaw ni Orion, hindi ako nagrereklamo, natutuwa pa nga ako
dahil nakakalimutan ko ang sakit nung pilay at bugbog ng katawan ko.

"Ikaw naman, masama bang mag-alala sa Prinsesa ko?"

I smiled widely.

"Ay, ang haharot nyong mga bata kayo. Aalis muna ako at ayokong marinig!" Lumabas
si Ganda sa kwarto ko at naiwan na nga kami ni Orion.

Naglabas si Orion ng pagkain mula sa paperbag.

"Luto ni Nanang Ness." Nilahad nya ang lugaw sa akin.

"Wow! Paki sabi kay Nanang salamat ha. Mukhang kung kelan ako naospital saka ako
tataba."
"Okay lang yun, ikaw pa din ang pinakamaganda at pinakasexy sa akin kung
nagkataon."

"Gago!" I laughed, tumawa rin lang si Orion sa akin.

Nag-stay si Orion hanggang sa makakain na ako ng dinner. Hirap na hirap pa syang

umalis dahil nag-aalala daw sya sa akin. Ang OA Nya lang talaga. Pinauwi ko din
muna si Ganda kasabay ni Orion para nakatulog naman sya ng maayos, tatlong araw
nang puyat si Ganda.

Nagbasa ako ng libro bilang pagpapaantok. Maya maya pa, nakatulog na ako. Sa gitna
ng pagkakahimbing ko, naalimpungatan ako dahil pakiramdam ko may nakatunghay sa
akin.

Binuksan ko ang mga mata ko at nakita ko sa gilid ko si Alec, nakatayo lang sya at
nakatitig sa akin. My heart thumped sa paraang si Alec lang ang nakakagawa.

"A-Alec."

"F*ck Peyton, I almost killed the bastard who almost killed you." Inilang hakbang
nya lang ang pagitan namin at ikinulong nya ako sa mainit na yakap.

"I am so glad you are safe.." Bulong nya pa.

=================

Battle 19

SPG

Natagpuan ko ang sarili ko na umiiyak habang yakap ni Alec, nalusaw ang lahat ng
tampo ko, nakapagbayad na sya sa ilang taong pagkawala nya. Pakiramdam ko nakauwi
na siya sa akin. Bumalik na sya. Totoo nga yung masakit sa umpisa pero sasaya ka
din sa huli.

Isa siguro ako sa mga taong kailangan munang masaktan, bago makaramdam ng sobrang
ligaya.
Tinugon ko ang yakap nya, napapangiti na ako habang umiiyak. He is my home too.

"Umaamin na ba ang Alec ko na hindi nya matitiis ang kagandahan ko?" Malambing kong
tanong, mas lalong humigpit ang pagkakayakap nya, siguro ay 'yes' yon?

Hiniwalay ko ang sarili ko sa kanya para pagmasdan sya. Nakasuot pa din sya ng
longsleeves polo na kulay dark blue at slack, ang unang apat na butones ng kanyang
polo ay nakapatanggal na at nakapatupi hanggang siko ang manggas. Mukha syang
nawawalang tupa. Nakatingin sya sa akin na parang hinang hina, hindi ko
maintindihan kung bakit.

Hinawakan ko ang kamay nya at napansin kong kulay ube iyon. Kumunot ang noo ko at
agad na pinalis ang luha sa mata.

"May sinuntok ka?"

He nodded like a kid who admits his fault.

Napanguso ako, ginawa nya yon? Inaway nga nya yung nakaaksidente sa akin?

"Pero bad yun, Alec ko.." Sambit ko habang masuyong hinahaplos ang kamay nya.
Kawawa din naman si Alec, namamaga yung kamao.

"Hindi ko pa pinatay, although it crossed my mind." Malamig nyang wika sa akin, his

jaw tightened, mukhang nagagalit na naman sya kapag naalala nya.

"Hala, mas bad yun Alec ko... Okay naman ako eh. Paano mo pala nalaman na
naaksidente ako?"

Tumikhim sya. Lumikot ang mga mata nya at nagpamulsa. Naging isang linya bigla ang
kanyang mga labi. Pinisil ko ang mga kamay nya para mapansin nyang iniintay ko ang
kanyang sasabihin.

"Nagtaka lang ako na hindi ka na pumupunta sa bahay." He finally said. Nalukot ang
mukha ko, naalala ko na naman ang huli naming pagkikita kung saan pinagtabuyan nya
ako.

"Sabi mo wag akong pumunta!" Pagmamaktol ko, binitawan ko ang kamay nya sa inis
pero kinuha nya lang muli iyon.

"I know.. I was somehow, expecting you still. I missed you." Tiningnan nya ako ng
diretso sa mata.

Namula ng husto ang pisngi ko, hindi ko tuloy napigilan na hampasin sya sa balikat,
sa isang iglap na naman, nawala ang inis ko! Nakakainis na yung Alec Effect sa
akin.

"Bawal pa akong kiligin Alec ko. Wag kang ano dyan."

Ngumiti sya, his blue eyes went bright and it feels like seeing him smiling for the
first time. Napangiti din ako, nakakahawa kung ngumiti si Alec. Pakiramdam ko
gagawin ko ang lahat makita lang ang pagngiti nyang yon.
Para kaming teenager na pinilit lang pagtagpuin ng mga kaibigan at walang masabi
kundi ngingiti na lang. Na kahit walang nagsasalita, ayos lang kasi abala ka dahil
kinakabisado mo pati ang maliliit na kilos nya para hindi mo makalimutan.

Umupo sya sa hospital bed kaya umatras ako ng bahagya,

pero pinigilan nya ako sa pamamagitan ng paghuli nya sa bewang ko.

"I want you this close, Pey." Bulong nya sa tenga ko. Kinilig ako ng husto. Humilig
ako sa dibdib nya at ninamnam ang oras naming dalawa.

"Nasaktan ako nung umalis ka, Alec ko.." Tapat kong sabi.

"Let's not talk about it.."

Hindi ko sya pinakinggan.

"Umiyak ako nun, mga isang taon, tapos yung sumunod na taon umiiyak ako pero every
other day na lang, nag-diet na kasi ako sa pag-iyak kasi mukha na akong tanga,
hindi ka naman kasi bumabalik."

"Peyton..." Sinilip nya ang mukha ko. Naawa ang mga mata nya at parang marami syang
gustong sabihin pero hindi nya magawa.
"Tapos pinaiyak mo na naman ako nung nagkita tayo kila Orion.."

"Bakit ba kasi nandun ka?" Nakita ko ang pagkairita na umusbong sa kanyang mukha.

"Ikaw, bakit ba nandun ka?" Tanong ko pabalik, kaya lang hindi ako handa sa sagot
nya.

"Kasi nandun ka. Sinundan lang kita."

Tumahimik ng husto sa pagitan namin. Hindi ko pa alam ang buong detalye pero yung
malaman na sinundan nya ako, sapat na para sumayaw ang puso ko. Ini-stalk nya ako?!

"Alec ko naman eh! Kiss mo na ako dali habang kinikilig ako!"

Sinubukan nyang simangutan ako pero hindi sya nagtagumpay, instead he smiled.
Nilapit nya ang mukha nya sa akin at mapanuksong hinalikan ako sa magkabilang
pisngi, hanggang sa magkabilang parte sa gilid ng aking labi. He kissed me on my
nose, then on my forehead. Bumalik ulit ang

halik nya sa gilid ng labi ko, hindi na ako nakatiis, I pulled his shirt at
hinalikan sya sa labi.

I kissed him passionately. I missed how it taste, at hindi ko iyon nakalimutan

kahit lumipas na ang ilang taon. Dumilat ako para tingnan ang reaksyon ni Alec pero
nakapikit lang din ang mga mata nya at gustong gusto ko iyon, he is seizing our
kiss. He skillfully probed the insides of my mouth and I let him. Hinayaan ko ang
sarili kong makuryente mula sa boltahe na dumadaloy sa dugo ko ngayon.
I moaned loud enough and it made his kisses deeper.

I felt him cupped my mounds, at dahil wala akong suot na bra sa ilalim ng hospital
gown, I automatically felt how sensitive they were.

T*ngina. I felt the heat rushed through me when Alec started kissing my bosom.
Isang sleeve na lang ng hospital gown ang nakasuot sa akin, I seem like nursing a
child! H, anak nga lang ng ibang mga magulang.

"Alec...." Sumampa na sya ng tuluyan sa kama ko. I looked at the door and all the
sides of the room, t*ngina, wala sanang pumasok o di kaya CCTV sa kwartong ito.
Kinakabahan ako pero hindi mawala ang excitement.

"Alec, sinarhan mo ba ang pinto?" Bulong ko but he didnt even answer. He engrossed
himself with my lady part only with my right leg apart from the other leg that was
casted.

"Alec ko!" Pakiramdam ko mapapaanak ako sa ginagawa nya kahit hindi naman ako
buntis, I still remember that tongue and the way it lashed my folds, and it is now.
I cannot contain the pleasure, halos pumutok ang lahat ng ugat

ko sa utak habang nasa ibaba ko sya.

I am trembling and I am not even reaching my peak. Paano pa kung ayon na? Baka
idiretso na ako sa morgue. Sht.

Newsflash: Dalaga, namatay sa sarap.

P*tangina.

"Alec ko, wag masyadong masarap Babe, yung medyo masarap lang." Pakiusap ko, pero
hindi sya nakinig, he let his fingers do the talking side by side with his tongue.

I grind my body towards his face. Wala na akong pakialam kung anong nangyayari sa
ibaba ko. I let myself be the queen of this sensation. He suddenly slow down the
rythym.

"My Peyton is really really turned on now... Akin ka pa din ba?" His head peeped to
see me. Hindi tumitigil ang paglalaro ng kanyang mga kamay sa bahaging iyon. He
looks drunk and his hair is now dishelved. He licked his lower lip at ang gwapo
gwapo nya.

Magkakasunod ang naging pagtango ko, and one strong stroke from him and I lose it.

I collapsed in bed, ni hindi ko maisaayos ang hospital gown ko. Bahala na kung may
makakita sa amin, that's the least I would think about now.

But then, naramdaman ko na lang na inaayos ni Alec ang damit ko. He kissed me on
the lips at hinaplos ang buhok ko.

"Alec ko, wag ka na ulit aalis..." I whispered, almost half asleep.

Yun ang huling natandaan ko na sinabi ko, nagising na lang ako dahil sa ingay mula
sa mga nurse na mukhang nagkukwentuhan. Nakita kong kunyaring inaayos ng isang
nurse ang beddings ko, pero ang mga mata nya ay na kay

Alec na nakahalukipkip sa sofa habang nakahiga, ngiting ngiti sya kay Alec Ko. Yung
isa namang nurse ay bulgarang pinagmamasdan si Alec ko na mukhang anghel na
natutulog.

Tumikhim ako ng malakas, nagulat pa ang dalawa. Tinaasan ko agad sila ng kilay ng
tingnan nila ako.

"May dumi ba sa mukha yung bantay ko?" Mataray kong tanong. Umiling sila parehas,
unti unting nagising si Alec at tumingin agad sa akin ng nag-aalala.

"May masakit sayo, Pey?" Lumapit sya agad sa akin. Yung dalawang nurse, mas lalo
atang napanganga ng makita ang asul na mata ni Alec.

Umiling ako at ngumiti, I extended my arms para humingi ng yakap na sya namang
ginawa ni Alec. Hinalikan nya pa ang tuktok ng ulo ko.

"Good morning, Baby. I missed seeing your morning face."

Sumimangot ako, siguro ang pangit pangit ko ngayon at madami akong muta.

"Tseh! Nagsisinungaling ka na naman."

"Bakit naman ako magsisinungaling, Baby?" He cupped my face and kissed me on the
lips.

Lumabas agad ang dalawang nurse sa tagpong iyon, mabuti naman.

"Hindi ka nakatulog ng mabuti Alec ko.." Pero ang gwapo mo pa din. Hinagod ko ang
buhok nya para iayos iyon ng bahagya.

"Ayos lang. Kamusta ang pakiramdam mo?" He smiled warmly at me.

"Masaya.." Sagot ko naman na ang iniisip ay yung nangyari kagabi. Tinaasan ako ng
kilay ni Alec.

"Hindi yon, yung binti mo.. Masakit pa ba?"

Umiling ako, wala na nga ata akong

maramdamang sakit, naging maayos na ang lahat ng dumating si Alec. He is my drug.

Maaga pa kaya bumili muna ng pagkain si Alec sa labas para sa akin, masayang masaya
ako, matyaga nya akong sinubuan kahit yung binti ko naman ang napilayan at maayos
na maayos naman ang kamay ko. Pagkatapos kong kumain, kinailangan na munang
magpaalam ni Alec para pumasok sa opisina. Tumango ako kahit na napuno ng pag-
aalinlangan ang dibdib ko dahil baka hindi na sya bumalik.

"Just rest well.." Bilin nya sa akin. Tumango lang ulit ako kahit nauwi ang ngiti
ko sa pag-ngiwi.
"Pey, bakit ganyan ang mukha mo?"

"Hindi ka na babalik, Alec ko?" I asked.

Ngumiti sya sa akin at kinurot ang pisngi ko "Para ka talagang bata, babalik ako
mamaya. Babantayan ulit kita."

Yumakap ulit ako sa bewang nya, ayaw ko syang pakawalan pero kailangan.

"Don't get close too close to my cousin. Tandaan mo, Peyton, akin ka." He whispered
one last time as he melt me into a deep kiss na tumagal ng ilang segundo,
pakiramdam ko mamaga ang labi ko pero wala na ako sa katinuan para isipin pa iyon.

Ilang minuto lang pagkaalis ni Alec, dumating naman si Orion, gaya pa din ng dati,
ngiting ngiti sya pagkakita sa akin. Bumalik sa akin ang realidad pagkakita ko sa
kanya, hindi lang si Alec ang dapat kong intindihin, hindi lang sya ang nasa mundo
ko at hindi rin lang ako ang nasa mundo ni Alec, andyan ang pamilya nya, ang
trabaho nya at si Loraine.

Pinilit kong ngumiti sa kabila ng mga iniisip ko.

Lumapit sa akin si Orion at inilahad ang breakfast na bitbit nya, hindi ko nakuhang
tumanggi kahit busog na ako.

"Kumain ka ng madami, Demoiselle. I will just feed you tapos sisilipin ko ang plant
namin sa Laguna kaya baka bukas na ako makabalik, nandito ako bago ka idischarge."
Ani Orion, tumango ako at hindi ko maintindihan kung bakit nakukunsensya ako pag
nakikita ko si Orion.

May bumubulong sa munting utak ko na may obligasyon ako kay Orion, hindi ko lang
maituro kung ano.

"Masarap ba?" Masayang tanong ni Orion habang sinusubuan ako ng bistek at kanin.
Tumango ako, si Nanang Ness naman laging masarap magluto.

"Oo, masarap." Ngumiti ako sa kanya.

"Talaga? I cooked it myself." Halos masamid ako.

Ayan, Peyton, kainin mo yan lahat.

"Thanks, Orion. Nag-abala ka pa."

"Para sayo Demoiselle, gagawin ko ang lahat. I will be your slave if you want to."
Pagbibiro nya pa.

"Gago ka talaga! Baka maniwala si Ate o." Nginuso ko ang nurse na pumasok sa kwarto
ko para mag-abot ng gamot.

Kumindat naman si Orion sa nurse na agad na namula ang mukha, napailing na lang
ako.

Maya maya pa, si Ganda naman ang dumating pagkaalis ni Orion. Pinagmasdan ko sya na
abala sa paghahanda ng panligo ko.

"Ganda.." Tawag ko sa atensyon nya habang naglalabas sya ng malinis na damit para
sa akin. Lumingon sya sa akin at ngumiti.

"Bakit Anak? May kailangan ka?"

Ngumiti ako at umiling, hinawakan

ko ang kamay nya ng mahigpit.

"Inlove na ang Unica Hija mo.." Pag-amin ko.

"Good job Peyton, akala ko tomboy ka eh, hindi naman ako magtataka kung
magugustuhan mo si Orion, gusto ko din ang batang yon---"

"Ganda, hindi po kay Orion.. Si Alec po.."

Napaawang ang bibig ni Ganda. Alam kong natatandaan ni Ganda si Alec, tinanong nya
ako noon kung nasaan na si Alec dahil hindi na nya ulit ito nakita, sinabi ko na
nangibang bansa, hindi na sya ulit nagtanong mula noon.
"Nagbalik na sya, Ganda, Binantayan nya ako kagabi." Hindi ko maiwasan ang hindi
kiligin kapag naalala ko.

Napabuga sya ng hangin, maya maya pa ay ngumiti.

"Masaya ka ba?"

Tumango ako.

"Sige anak, i-push mo yan. Pero wag mo hahayaan ang sarili mo na masaktan ha.. At
wag na wag ka ding mananakit. Si Orion-"

"Ganda, nagbibiro lang yun si Orion, kaibigan ko lang sya.."

"Mukhang hindi yun ang nakikita ko sa kanya. Mukhang sineseryoso ka."

Napaisip ako sa sinabi ni Ganda. Ayoko namang mag-assume hangga't walang sinasabi
si Orion na gusto nya ako, puro naman kasi biro yung weirdo na yon. Tuwang tuwa din
naman ako sa presensya nya at sa likod ng utak ko, ayaw ko din syang mawala. He is
a good friend.

Si Ganda ang nagpapaligo sa akin dito sa ospital, nahihirapan pa kasi akong mag-
adjust kasama ang nakasementong binti. Mabuti at bukas makakauwi na ako, at
kailangan ko nga lang magpalipas ng tatlong linggo pa para maalis ang naka-cast
kong paa.
Kumunot ang noo ni Ganda bago sa akin itapat ang shower.

"Anak, sabihan mo naman si Alec na ang labi mo nasa mukha wala sa boobs." Wika ni
Ganda habang tinituro isa isa ang nasa dibdib ko, nakakunot ang noo nya pero hindi
naman mukhang galit.

Ibinaba ko ang tingin ko dahan-dahan sa itinuturo ni Ganda.

T*ngina, tadtad ng kissmark!

Pulang pula ako sa hiya!

=================

Battle 20

The battle he cannot win, hindi man lang nya kayang labanan, yan si Peyton para kay
Alec.

He was damn smitten, nalunod na sya at hindi na din sya makabangon. He just
pretended not to care, not to know, not to feel, pero nalamon na sya ng apoy na sya
mismo ang nagsimula.
He is totally losing it, pakiramdam nya wala na syang kontrol sa kahit anong may
kinalaman si Peyton.

"Saan ka nanggaling?" Amara asked her son when Alec materialized in the front
entrance of their mansion. Napataas ang kilay nya dahil mukhang hindi pa ito umuwi
kagabi. Ni hindi pa nga nakakapagpalit ng damit, iyon pa din ang suot nya kahapon.

"Loraine called, nakalimutan mo daw ang anniversary nyo." Matalim na sambit ni

Amara. Hindi nagustuhan ang pambabalewala ni Alec kay Loraine.

"I am too busy, Mom.." Tinatamad na sagot ni Alec na patuloy pa din sa paglalakad
patungo sa kanyang silid. Not even worried about Loraine, kung nagalit ba ito o
kung ano. Nagalit malamang, but it is something that he doesn't want to think
about, umukupa sa kanya ang magandang mukha ni Peyton, yung mga ngiti at
paglalambing nito sa kanya. Hindi na nga ulit sya makapag-antay para balikan ito
muli sa ospital at mayakap ang dalaga. If he could just force the time.

"Too busy for what? Maaga ka daw umuwi kagabi." Sumusunod pa din sa kanyang anak si
Amara hanggang sa makarating ito sa silid ni Alec. Sumalampak si Alec sa kanyang

kama at humiga ng tuwid.

"I am busy with my personal matters, Mom. Please, just let me breathe." Pumikit si
Alec at nagpipigil ng inis.
"If it is not about ruining the life of Romina Ramos and her daughter, you
shouldn't be wasting your time."

"Mom, just quit it. Tigilan nyo na sila, inaano ka ba?" Hindi na napigilan ni Alec
ang tumaas ang boses. Bumangon ang galit sa mukha ni Amara.

"Anong sinabi mo? Hindi mo ba naririnig ang sarili mo? Kapag natuklasan ni Juan
Miguel na may anak sya kay Romina, mawawala sayo ang lahat. Lahat ng pinaghirapan
mo, mababalewala!"

Umupo si Alec mula sa pagakahiga at hinarap ang ina.

"I am still his son, Mom! Bakit mawawala sa akin ang lahat? Minsan hindi ko na alam
kung anong kinakatakot nyo. I can exist having 1% of Dad's property to survive and
I don't even have to work in my lifetime. Limos lang ni Daddy ang kailangan ko
Mommy, scratch that. I don't even need this wealth. I can survive on my own! By now
you should know that." Angil ni Alec sa ina.

Nagitla si Amara sa sinabi ng anak. Wala syang kaide-ideya kung bakit nagbago ang
ihip ng hangin kay Alec, at natatakot sya sa pagbabagong iyon.
"You have no idea Alec. You have no idea." Iiling iling na sambit ni Amara bago
iniwan ang anak. Halos maluha sya na tinitikis na sya ni Alec. Akala nya ay
napalaki nya itong kayang protektahan pinaghirapan nya, akala nya ay gagawin ni
Alec ang lahat para sa kanya, hindi nya namalayan ang unti

unting pagdulas ni Alec sa kanyang mga kamay.

Bumuntong hininga si Alec ng maglaho si Amara sa kanyang harapan.

Alec disappointed his mother pero wala na syang pakialam, tatlong taon nyang
pinilit kalimutan si Peyton, pero pagbalik nya, narealize nya na wala palang
nagbago, pinatulog nya lang ang nararamdaman nya pero nandun pa din, hindi nawala.
He separated himself to Peyton long enough, siguro panahon na para pakinggan naman
nya ang binubulong ng puso nya. Kung kinakailangan nyang itago kay Peyton ang
katotohanan para walang magbago sa kanila, gagawin nya.

Incest. Taboo. An illicit affair. Minamahal nya ang kapatid nya sa ama.

At kung sa bandang huli magkakaalaman na, he is very willing to runaway with her.
They will runaway to a place where no one will judge them. Malayo sa mapanghusgang
mga mata, he will protect Peyton no matter what, na kahit suwayin pa niya ang
kanyang sariling ina ay magagawa nya. Kaya nyang talikuran ang lahat ng paniniwala
na dinidikta sa kanya ng mundo, wala na syang pakialam kung ano ang tama sa mali,
he developed that strong feelings for her, that he couldn't let go.

***

Maghapon kong hindi kinausap si Ganda. Hiyang hiya talaga ako. Hayop na Valdemar
talaga yun, nag-iwan pa ng bakas.
Nakita kong nagbabalat si Ganda ng iba't ibang klaseng prutas at inililigay sa
bowl, titingin sya sa akin pero ako naman ang mag-iiwas ng tingin.

"Oh." Wika ni Ganda sabay abot sa akin ng mga prutas, "Wag ka ng mahiya, nasa
tamang edad ka na." Ngumiti sya

pero agad din akong kinunutan ng noo.

"Basta tiyakin mong hindi ka magpapabuntis kung ayaw mo magkaroon ng Junior mo.
Sige ka, mahilig din yong magmura. Sasakit ang ulo mo kagaya ng pagsakit ng ulo ko
sayo."

Umismid ako, nababawasan na nga ang masamang tabas ng dila ko eh, iba ang
naidudulot sa akin ng pagmamahal ko kay Valdemar, bumait ako ng sampung paligo.

Tumingin ako sa orasan, alas-sais pa lang ng hapon, inip na inip na ako. Sa sobrang
inip ko gusto ko ng hilahin ang oras para makita ko na sya kahit hindi ko naman
alam kung tototohanin nyang puntahan ako. Nagpaalam na si Ganda alas-singko pa lang
ng hapon, may prayer meeting kasi siya kasama nung mga downline nya sa networking
kaya ako na lang ulit mag-isa.

Napabuntong hininga ako. Hanggang kailan ko ba makokontrol si Alec kagaya ng

pagkontrol nya sa buhay ko? Kailan kaya nya ako aantayin kaysa ako yung mag-iintay?
Nakakabawas ng ganda eh.
Kinabahan ako ng may dumungaw sa pinto, pero napalitan iyon ng pagngiti ng makita
ko na si Alec iyon. May bitbit na maraming paperbags.

"Hi.." He said as he pat a kiss on my lips. Nagulat sya ng dambahin ko sya ng

yakap. Sinikop ko ang kanyang leeg at hindi sya agad pinakawalan. Namiss ko sya!

"Namiss kita.." Bulong ko.

"Ako din." He answered wistfully.

Pinakawalan ko sya para maibaba nya na ang mga pinamili nya. Umupo sya sa gilid ng
kama ko at pinagdaop ang mga palad namin.

"How's your day?"

Tanong nya.
"Nakahiga, nanood ng tv maghapon. Bukas uuwi na ako, inip na inip na ako!"

"Talaga? Anong oras? Ako na ang maghahatid sayo papauwi." Presinta nya, umiling
ako.

"Si Orion na daw." Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko, magseselos kaya sya?

Kumunot agad ang noo ni Alec, ang cute!

"Bakit sya kung pwede namang ako?" Tanong nya na bahagyang pagalit.

"May trabaho ka."

"May trabaho din naman sya ah." Pamimilit nya pa.

"Single sya, ikaw may girlfriend." Sabi ko. Nagbago ang mukha ni Alec.
"Pey---"

"Okay lang.. Naiintindihan ko naman." Sambit ko galing sa ilong. Ang totoo, hindi
ko talaga naiintindihan. Mukha namang patay na patay sya sa akin pero nagpapakipot
lang sya, pero bakit hindi nya pa iyon aminin? Dinadaan nya ako sa tot-tot.

"What do you want me to do, Pey?" Iniangat nya ang mukha ko para magtama ang mga
mata namin, napanguso ako dahil parang inuusig nya ang pagkatao ko sa paraan ng
pagtingin nya. It is too warm but not cozy, init iyon na nakakatupok.

"Gusto ko, ako ang girlfriend mo." Pagsasabi ko ng totoo. Natahimik sya ng bahagya
at tila malalim na nag-isip.

"I don't believe in titles, Pey. Pupwede namang mahal mo pero walang tawag sa klase
ng pagmamahal na yon di ba? Labels confuses people and I don't want that."

Kumurap kurap ako. Sinabi nya bang-----?

"Mahal

mo ako?"

"What do you think, silly?" Natatawang tanong nya. Napalunok ako.

Totoo ba?

Yumakap ako sa kanya ng mahigpit.

"Wala ng bawian." Sabi ko sa kanya.

"Baka ikaw ang umatras, Pey." Malungkot ang tinig nya, hindi ko alam kung bakit.
Hinaplos nya ang buhok ko ng maigi. Napangiti na lang ako habang ginagawa nya iyon.

"Hindi ah. Halos tatlong taon kaya akong nag-intay. Kahit na ipinagpaliit mo ako sa
pag-aaral mo saka sa babae mo, hindi ako nagalit sayo. Ganon ako kabaliw sayo." I
assured him. Pinisil nya ang mga kamay ko at iniangat yon sa hangin.
"Hindi kita pinagpalit, kailangan ko lang gawin yon."

"Bakit?" Tanong ko.

"Bakit ka ba tanong ng tanong?"

"Kasi gustong kong malaman."

"I love you, Peyton Kamila and that's my reason.." Bulong niya.

"Eh bakit mo ako sinaktan?! Tapos babalik ka din pala tapos lalandiin mo din ako."
Bahagya ko syang hinampas sa dibdib.

"Dapat ba hindi na lang ako bumalik?" Tinaasan nya ako ng kilay.

"Dapat hindi ka na lang umalis para hindi ako nasaktan." Sumimangot ako at mas
hinigpitan pa ang yakap sa kanya.

"Hindi na mauulit Pey, Im sorry. There's no turning back now, I promise." Punong
puno ng emosyon ang pagkakasabi nya ng bawat salita, hindi ko napigilan na malunod
sa saya ang puso.

"Bawal

na talaga! Kapag iniwanan mo ulit ako, ikakadena ko na yang Junior mo sa tuhod mo."
Umismid ako. Tinawanan nya lang ako at niyakap pa ako ng husto. Sana ganito na lang
parati.

Natulog kami ni Alec na magkatabi, ni-set nya lang ang alarm nya para maagang
makaalis. Nag-usap na kami na hindi na sya ang maghahatid sa akin pauwi, mabuti na
lang at napapayag ko sya. Ayaw ko kasing mag-away si Alec at Orion nang dahil sa
akin, ang haba naman ng buhok kung ganon.

Nakatulog akong muli pagkaalis ni Alec, si Ganda na lang ang gumising sa akin at
nakasunod sa kanya si Orion, parehas silang nakatingin sa akin.

"Uuwi ka na, Anak.." Masuyong sambit ni Ganda.

Ngumiti ako sa kanilang dalawa "Good morning!" Bati ko.

Lumapit sa akin si Orion ng may nag-aalalang mata, pang-limang na araw ko na dito

sa ospital pero hindi pa din nagbabago ang mga tingin nya sa akin, hindi pa din
nawawala ang pag-aalala nya.

"Okay na ako." Tinapik ko sya sa pisngi at nginitian. His green eyes met mine,
punong puno ng intensidad ang mga iyon.

"Ang ganda mo talaga Demoiselle." Bulong nya. Napangiti ako, ang lakas talagang
mambola ni Orion, parang gusto ko nang maniwala na magandang maganda ako at hindi
gandang sakto lang.

Napadako ang tingin ko kay Ganda na nasa likod ni Orion, sinenyasan nya ako.

Ayon sa transalation ko, ang sabi sa akin ng nanay ko, 'Gaga ka, wag mo paasahin
ang isang yan!'

Tumaas ang kilay ko at

sinenyasan ko din sya ng 'Wait lang Mother earth! Bubwelo muna ako!'
Nagsalubong ang kilay ni Ganda at mukhang sabi nyang 'Hindi kita pinalaki ng ganyan
Peyton Kamila'

Napakamot ako ng ulo ko. Hindi ko naman pwedeng bastedin si Orion kung hindi naman
nya sinasabing nanliligaw sya hindi ba?

"Ma'am, nakaready na po ang ambulance." Sambit ng nurse na pumasok sa kwarto ko.

"Ambulance?" Sabay sabay naming sabi. Ngumiti ang nurse at tumango.

"Hindi po kasi pupwedeng basta na lang iuwi si Ma'am na walang nurse.. Baka po kasi
mapwersa ang binti nya."

Tumango tango kami sa rason ng nurse.

"Ay sya sige, pupunta muna ako sa Billing." Paalam ni Ganda at akmang tatalikod na,
excited na din syang makauwi ako dahil nalulungkot daw syang matulog mag-isa sa
bahay.
"Hindi na Tita, ako na po.. Babayaran ko na po."

Gulat ang rumehistro sa mukha ni Ganda at natawa ng bahagya ng lingunin nya si

Orion, tawang hindi makapaniwala, "Naku, ikaw talagang bata ka, hindi na! May ipon
naman yan si Peyton. Saka yung ibinayad nung naka-aksidente sa kanya."

"Tita, I insist." Seryosong sambit ni Orion.

Sinenyasan ako ni Ganda ng kamao nya ng hindi nakatingin si Orion sa kanya.

Nakukunsensya yan kaya matigas ang pagtanggi.

"Hindi na Orion, hindi naman ikaw ang nakaaksidente kay Pey. Isa pa, hindi ka din
nya tatay.. Hindi ka naman nobyo,

alam mo na.." Pagpaparinig ni Ganda. Kumunot naman ang noo ni Orion.

"But I am her friend." Inosenteng pamimilit nya pa. Napangiwi si Ganda.

"Hindi na talaga, Orion. Hayaan mo yan si Peyton, naku! Kaya na nya ang sarili nya,
isa pa, yang batang yan naman, independent, tama, independent-" Nauubusan na ng
idadahilan si Ganda kay Orion, matigas si Ganda, alam kong hindi nya hahayaan na
gumastos para sa akin ang ibang tao.

"Tita naman, maliit na bagay-" Singit ni Orion.

"Wag na po kayong magtalo Ma'am, Sir. Bayad na po ang bill ni Ma'am kaya nga po
naka-ready na din ang ambulance." Untag ng nurse.

Napaawang ang labi naming tatlo. Sinong nagbayad? Yung nakaaksidente sa akin? Eh
tatlong libo nga lang ang naiabot sa akin nun eh, kasi mini van na bulok ang
ipinambangga nya kay Kutchie, yung motor ko.

Tapos ang pinagdalhan pa sa akin na ospital nung taumbayan eh yung isang

prestihiyosong ospital, ito kasi ang pinakamalapit. Hindi naman ako nag-alala nung
una dahil tumawag agad sa opisina at inasikaso ang Philhealth ko, tapos nag-ambag
pa ang sila para sa akin at may kaunting savings ako mula sa pagtattatoo.

"Sinong nagbayad?" Tanong ni Ganda na nagatataka pa din.

"Good samaritan daw po." Sambit nung nurse at nagmamadaling lumabas, mukhang
umiiwas sa mga tanong.
May pumasok naman agad na isang stretcher at apat na lalaking nurse, inalalayan ako
pahgiga sa stretcher. Ang OA naman, sana ay wheelchair na lang. Hinatid kami ni
Orion hanggang sa 'ambulansya' na nakaparada sa labas ng ospital.

Paking tape naman! Hindi naman ito ambulansya.

Nang makita ko ang limousine kulay itim na may gintong titik ng pangalan ng ospital
sa labas, napagtanto ko na kung sino ang good samaritan na iyon.

Hindi na umimik si Orion at nginitian na lang ako ng maisakay na ako sa loob ng

sasakyan.

Kumaway ako ng nakangiti kay Orion bago tuluyang umalis ang sasakyan, kumaway din
sya pabalik pero nakita ko ang lungkot sa mga mata nya.

Nanghina ako sa paraan ng pagtingin ni Orion. Mukhang may alam sya pero hindi na
lang sya umimik.
Kilala nya din kaya ang good samaritan?

**Kring **kring

Pasimple kong sinagot ang tawag ng hindi nakarehistrong number. Umaandar na ang
limousine at tinatahak na ang kalsada patungo sa bahay namin, magkakasya kaya ang
sasakyan na ito sa Bagong Bantay?

"Hi Baby.. Are you comfortable?"

Napairap ako sa hangin ng marinig ko ang baritonong boses na iyon ni Alec.

Sabi na nga ba.

=================

Battle 21

Hindi na ako sanay na makita si Alec araw araw. Pagkagaling nya sa trabaho, sa akin
agad sya dumidiretso at syempre, masayang masaya ako doon. I waited for him for
three years, nagbunga lahat ng pagtitiis ko.
Sa kwarto ko sya dumidiretso kapag dumadating sya, binigyan din kasi sya ng susi ni
Ganda para sa mga pagkakataong wala si Ganda sa bahay para pagbuksan sya ng pinto.
Medyo aloof si Alec kay Ganda pero pinapakitunguhan naman sya ni Ganda na parang
anak na din. Ako na ata ang may pinaka-cool na nanay sa earth.

"Alec, ikaw na muna ang bahala kay Pey, wag mo hayaang magkikilos yan, baka
magpakitang gilas na naman sayo." Kinindatan ni Ganda si Alec na awtomatiko naman
ang pamumula ng mukha.

"Grabe ka naman Ganda!" Nahihiyang sabi ko, pinisil ko ang kamay ni Alec at
nginitian, ngumiti lang sya pabalik pero halatang nahihiya pa din. Don't tell me
pag-uusapan ulit namin ang sex life namin ni Alec ng kaharap sya?!

"I-lock mo na lang ang pinto kapag aalis ka na, Alec. May pagkain na din sa baba,
pakainin mo na lang si Pey kapag nagutom sya. Hindi ako tiyak kung makakauwi ako
ngayong gabi kasi may vigil kami ng mga kasamahan ko sa Gabriela pero bukas ay
nandito naman na ako para ihatid si Peyton sa ospital, kaya pwede mo na iwan mamaya
pag tulog na yan si Madam."
Pinaglaruan ni Alec ang mga kamay ko habang nakikinig kay Ganda at tumatango tango.

"Sasamahan

ko na lang po si Pey, Tita..." Nahihiyang wika ni Alec. Kinunutan naman sya ni

Ganda ng noo.

"Naku, wala naman kaming aircon-"

"Okay lang po."

"O sya sige, kumakain ka ba ng Menudo? Yun lang ang ulam dyan ngayon. Sana pala
nakapagluto ako ng mas masarap.." Napakamot ng ulo si Ganda.

"Okay lang po Tita, favorite ko po ang menudo." Paniniyak pa ni Alec. Gusto ko pang
masamid doon dahil hindi sya kumakain ng kahit anong may kamatis pero pinisil lang
ni Alec ang kamay ko para hindi na ako magreact, may pakiusap ang mga mata nya ng
tingnan ako, sinasabing wag ko ng pag-alalahin pa si Ganda.
"Sige na Ganda, ingat ka sa vigil, basta pag may nakita kang bumbero, uwi ka na
ha." Paalam ko.

Nag-okay sign lang si Ganda at lumabas na ng kwarto ko.

Nang marinig na namin ang pag-lock ng pinto sa labas, pumwesto na agad si Alec sa
kanang binti ko na walang cast at ipinahinga ang ulo nya doon.

"Bukas tatanggalin na ang cast mo." Sabi nya sa akin na parang hindi ko alam iyon.
Excited na nga ako, gusto ko nang maglakad ulit. Kaya lang sabi ng doktor hindi
agad agad na magiging normal ang lakad ko, kailangan ko pa ng therapy ng isang
buwan para maging maayos ang lahat.

"Wala ako bukas, may annual Board Meeting kami. Are you sure you will be okay?"
Tanong nya. Ngumiti ako at tumango. Tatlong linggo na nya akong inaalagaan, hindi
ko nga inaasahan na hindi nya ako iiwan sa mga panahong iyon, matyaga nya akong
pinagbibigyan

sa pag-susungit ko kapag bored na ako. Inaantay nya akong makatulog bago sya umuwi
pero kadalasan, tinitiis ko talagang hindi makatulog agad para magkasama lang kami

"I love you Baby, call me when there's a problem."

"I love you too.."

**Kring **kring

Sabay kaming napalingon ni Alec sa cellphone nya na tumutunog, tumahimik ang

pagitan namin, nagkibit balikat sya at tumango naman ako para bigyan sya ng
permiso. Tinatawagan sya ni Loraine. Minsan hindi nya sinasagot, pero may mga
pagkakataon na nakakaramdam siguro sya ng awa kaya sasagutin nya. They are still
together and yes, I am the other woman.

Hindi ko alam kung deserve ko ba yun, pero iniisip ko na lang na maliit na bagay
ito kumpara sa itinaya ko sa kanya noon. Pinaniniwalaan ko lang na mahal nya ako at
masyadong kumplikado kung tatalikuran nya si Loraine ngayong panahon na nagsisimula
pa lang sya sa karera ng pagnenegosyo kung saan kasosyo nila ang pamilya nila
Loraine.

"H-hi.." Narinig kong sabi ni Alec.

"I am out with the investors."

"Okay... Sige, take care."

"Goodnight."

"O---okay.." Tumingin muna sa akin si Alec, naiintindihan ko ang tingin na iyon,

tumango ako sa kanya para sa isa pang permiso, bumuntong hininga muna sya bago
nagsalita.

"I love you too."

My heart bleeds to death, kinagat

ko ang pang-ibabang labi ko at tumingin sa ibang direksyon. T*ngina ang sakit, pero
hindi ako pwedeng umarte dahil ako ang naghihiram ng oras ni Alec. Akin sya pero
hindi buong buo, nakukuntento na lang ako dahil hindi ko din kaya na wala sya.

"I'm sorry about that.." Hinalikan ni Alec ang noo ko. Ngumiti ako ng tipid sa
kanya.
"I need to talk to her soon, Baby. Kapag gumaling ka na, I will talk to her. I
promise."

"Okay lang, take your time.. Bukod sa girlfriend, she's your bestfriend. Hindi
madali yon." Ghad, Peyton, sige kumbinsihin mo din yang sarili mo na Okay Lang.

Hinawakan ni Alec ang pisngi ko
ruthless and cruel Alec I met 5
minamahal ko ang ganitong Alec.
kapag gusto nya, nagiging sweet
nararamdaman nya.
at tinitigan ako sa mata. I no longer see the
years ago. He has revealed himself to me at mas
Yung Alec na walang limit sa emosyon, tumatawa
kapag kailangan, at sinasabi nya ang lahat ng

"Mahal na mahal kita, Peyton. Never ever doubt that, you don't know what I went
through trying to forget you but I went out with stronger feelings for you
instead." Pumikit sya at mas lalong dumiin ang paghawak nya sa mga pisngi ko.
Damang dama ko kung anong gusto nyang iparating pero hindi ko pa din maintindihan
kung bakit ginusto nya akong kalimutan noon.

"Walang kahit sino, walang Loraine, walang pamilya ang makakapigil sa akin. Just
let me prioritize your healing. Pag magaling ka na, magiging maayos na ang lahat"
He ended his speech with a kiss. Pumikit ako at kumapit sa

kanyang likuran.
Iintindihin ko. Mag-iintay pa ako, basta alam ko na nandyan sya at patuloy na
binibigyan ako ng pag-asa na balang araw magiging maayos din ang lahat, aasa ako.

Humihinga ako sa mga pangako nya, kung may kinakatakot man ako ay yung bigla syang
huminto sa mga pangako at mamatay na lang ako bigla. Titigil ang mundo ko kapag
nawala syang muli, tiyak ko yun, pero hindi ko masabi sa kanya ang mga kinakatakot
ko.

**Beep **Beep

Kinuha ko ang cellphone ko at kumalas sa yakap ni Alec, halos maihagis ko pa

cellphone ng makita ang pangalan ni Orion. Ilang beses ko sya sinubukang itext nung
mga nakaraang araw pero hindi nya ako sinasagot, naisip kong busy sya kaya hindi ko
na inabala.

Orion: Demoiselle, excited ka na bang maglakad? :P

My heart smiled, parang sira talaga si Orion.

Nagmadali akong magtipa ng reply.

Ako: Oo, sobra! Anong balita?

After I clicked send, nawala na lang ang cellphone ko sa mga kamay ko. Tiningnan ko
si Alec na tutok ang mga mata sa screen ng cellphone ko at nagbabasa ng mensahe
doon, nanuyo ang lalamunan ko. He pressed delete pero hindi na ako umangal. He is
jealous I know. Kukunin ko na sana ang phone ko pagkatapos nyang mabura ang mga
mensahe, pero tinabig nya ang mga kamay ko, pinanlakihan ako ng mata ng tinungo nya
ang numero ni Orion at binura din iyon.

"Alec!"

Tinaasan

nya ako ng kilay "Ano, Peyton? You want to keep his number? You keep on texting him
kahit hindi sya sumasagot? What are you?"

"Alec, kaibigan ko ang pinsan mo." Mahinahong paliwanag ko.

"I don't want you to be friends with him." Malamig na tugon nya.

"I am working for him too. Sideline ko ang kwarto nya."

"And what kind of work are you doing in his room?"

"Hindi kagaya ng iniisip mo." Humalukipkip ako, umusbong na ang inis.

Isang beses pang tumunog ang cellphone ko pero nahindik ako ng ihagis iyon ni Alec
sa pader at nagkapira-piraso na sa sahig.

"Alec, Ano ba?!" Sigaw ko. Malalim ang kanyang paghinga at halatang nagpipigil ng
galit.

"You can't do this to me, Peyton!" Bulalas nya na nakakuyom ang kamao.
"Ang alin? Makipagkaibigan sa iba? Ganon ba? Then what are you? May karelasyon kang
iba at harap harapan ka pang mag-i love you sa kanya. May sinasabi ba ako?"

"So ganon? You are doing all of this things kasi ginagantihan mo ako? Kasi kami pa
din ni Loraine? I am planning to break up with her! You know that!"

"Pero hindi mo pa ginagawa, Alec!"

"Dahil sabi mo okay ka pa." Tiningnan ako ni Alec na parang may napagtanto, maya
maya pa tumawa sya ng mapang-asar "Of course it's not okay right? You are just like
any other girl who says it's okay even if it is not. Wala kang pinagkaiba sa-"

Hindi ko na

pinatapos ang pagsasalita ni Alec dahil sinampal ko na sya. Natigilan sya dahil
doon.

"My ghad Alec! Wag mo akong ikukumpara sa ibang mga babae, I will never be just
anyone else! Dahil itong babaeng nasa harap mo, minamahal ka ng totoo kahit ang
lakas maka-gago nung katotohanan na engaged ka sa iba. Hindi ako kagaya ng ibang
babae dahil nag-intay ako sayo kahit walang kasiguruhan na babalikan mo ako,
nandoon ako! Nandoon ako kung saan mo ako iniwan." Humikbi ako, pero hindi man lang
gumalaw si Alec.
"---at pag sinabi mo ngayon na iwan kita dahil doon ka magiging masaya, I would
happily give it to you kahit ikamamatay ko. Just don't compare me with any other
girl. Don't." I saw how Alec clenched his jaw.

Pinalis ko ang mga luha ko at humiga na patalikod kay Alec. Matigas na anyo nya ang
huli kong nakita, he is not willing to bow down with his argument, he is still Alec
after all, yung Alec na matigas ang ulo at isusuko ang kahit ano, wag lang ang
pride nya.

Hindi ko akalain na sa ganito magtatapos ang gabi naming dalawa, masakit matulog ng
hindi na kami nagkikibuan pero mabuti na rin sigurong hindi na kami nagsalita,
parehas kami ng ugali, tingin ko ay mas lalala lang kung ipagpapatuloy namin ang
pag-uusap.

Gumising ako ng mabigat ang ulo, nadatnan ko si Ganda na nakangiti sa akin at

nakabihis na.

"Halika na anak, inihanda ko na ang pampaligo mo, andyan na yung sasakyan na

pinadala ni Alec, iniintay na tayo."

Tiningnan ko ang gilid

ng kama ko, maayos ito at mukhang hindi nagalaw man lang. Ang huli kong naalala ay
lumabas si Alec ng kwarto ko bago ako makatulog.
"Inantay nya lang akong makauwi pero umalis na din, may importante daw syang
meeting." Tila nabasa naman ni Ganda ang iniisip ko.

Kumirot na naman ang puso ko, kayang kaya nya talaga akong tiisin.

***

"Okay Peyton, step normally." Utos sa akin ng doktor.

Wala akong ginawa kundi pilitin ihakbang ang kaliwang paa ko pero nahirapan ako ng
husto. Masakit tuwing inaapak. Si Ganda ang mukhang nasasaktang tuwing maglalakad
ako pero pinilit ko, gusto ko ng bumalik sa normal.

"Masakit." Bulong ko.

"It's a normal process, masakit yan sa una but when you'll get use to it, babalik
ang lahat sa normal." Wika ng doktor.

Hindi ko maiwasang hindi mag-isip ng double meaning sa sinabi nyang iyon. Just like
how Enchong said it. Masakit sa una, kapalit ay saya, yan ang sabi ni Enchong----
naramdaman ko na yun sa pag-iintay sa pagbabalik ni Alec. Masakit nung iniwan ako
at ang proseso ng pag-iintay at sobrang saya naman nung bumalik sya.
Ngayon, masakit sa una tapos babalik na lang sa normal lahat?

T*ngina, ano ba ang normal?

Sa normal na mundo ba, hindi kami dapat magkasama?

Masakit kapag nawala sya pero masasanay din ako at babalik din ang lahat sa normal.

Sh*t. Pain is inevitable.

"Anak, masakit ba talaga?"

Nag-aalala ang mukha ni Ganda na may hawak na panyo at pinupunasan ang mukha ko.
Hindi ko na namalayan ang pagluha ko.

Tumango na lang ako, hindi ko maimagine na magdrama sa harap ng doktor at ibulalas

ang hugot ko sa linyang sinabi nya.
Na higit sa pagtanggal ng cast ko, mas masakit isipin yung sa pagitan namin ni
Alec, at sana masanay nga ako sa sakit .

Umuwi akong naka-saklay, napanganga ako ng makita ang itim na Porsche ni Alec sa
harap ng apartment namin. May nakalimutan kaya sya? Napaka-aga pa, halos alas-onse
palang ng umaga.

"Ang aga naman ni Pogi." Bulong sa akin ni Ganda habang inaalalayan ako papasok sa
maliit naming gate. "Teka, puntahan ko lang si Pretty, magpapabili ako ng karne kay
Loleng." Tinapik ako ni Ganda at hindi na tuluyang pumasok sa loob ng apartment
namin. Marahan akong humakbang hanggang sa mahawakan ko na ang doorknob at
mabukasan ang pinto.

Kumunot ang noo ko at iginala ko ang mga mata ko sa loob ng bahay namin.

Mayroong puting rosas, dilaw at pula na pinuno ang bawat sulok ng maliit naming
apartment, humalimuyak ang bango ng fresh flowers sa paligid, nakatayo si Alec sa
malapit sa aming kusina, nakapamulsa pa sya at may bitbit na bouquet ng roses tutok
lang ang asul nyang mga mata sa akin. He is in his gray suit, sure he looks tired
pero ang gwapo gwapo pa din nya.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko para pigilan ang pagluha, sinubukan kong
ngumiti, pero nauwi lang sa pagngiwi. Naiiyak talaga ako, is he the pain that I
will feel forever? Kasi ang sakit sakit na pero ang saya saya pa din pag andyan
sya. Hindi ko tuloy magawang talikuran kahit dinudurog na ako.
Gusto kong takbuhin ang pagitan namin pero inaalalayan pa din ako ng saklay kaya
hindi na ako humakbang pa, umiyak na lang ako kung nasaan ang pwesto ko.

"Hi Baby, surprise..." Hindi inaalis ni Alec ang tingin nya sa akin habang
seryosong naglalakad ng papalapit, hindi mapakali ang mga mata nya as he keep on
biting his lips; parang tinitimbang kung galit pa ako sa kanya, but ghad he looks
perfect! Iniabot nya sa akin ang bulaklak pero imbes na kunin yon, niyakap ko sya
ng mahigpit sa bewang. Napasinghap sya.

"Im so sorry, Baby..." Sabi nya habang paulit ulit na hinalikan ang tuktok ng ulo
ko.

"Akala ko busy ka?" Bulong ko sa kanya.

"I am.. Pero hindi ko magawang magtrabaho, naiisip ko ang Baby ko.."

"Oh Alec!" Humikbi ako muli ng parang bata, pinapasaya nya ako ng husto.
"Nakasaklay pa din ako.." Sumbong ko sa kanya. Naramdaman kong mas humigpit ang
yakap nya sa akin.

"Sabay tayong mag-eensayo maglakad hanggang sa bumalik ka sa dati. I love you.." He

assured me.

Tumango ako. I can deal with this forever, kahit ano pa yan, kahit limos lang ng
atensyon nya magiging masaya ako, pero hindi ito limos, alam kong binubuhos ni Alec
ang lahat sa akin at wala na akong hihilingin pa kundi ang walang katapusang
sensasyong ito.

=================

Battle 22

Unti unting naging maayos ang paglalakad ko, Alec was there all the way, kung dati
ay tuwing gabi sya pumupunta, ngayon ay pati umaga nandirito na din sya para
samahan akong maglakad habang hindi pa tirik ang araw, sya mismo ang gumigising sa
akin at kahit ayaw ko, pinipilit nya ako.

"Okay Baby, slowly.." Nakakapit ng mahigpit sa Alec sa bewang ko, he is wearing his
jogger pants and simple white shirt and he smells so great. Nakakahiya nga at hindi
pa ako naliligo pag ganito kaaga pero sya ay mabangong mabango na.

Dinadala ako ni Alec sa isang open space subdivision na pag-aari ng Valdemar

Industries, madami kasing puno dito at malinis ang simoy ng hangin, wala pang
nakatira dito at nauna lang idevelop ang park kaya masarap mag-ikot ikot.

"Alec, okay naman na ako, pupwede mo ng luwagan ang kapit mo sa akin. Next week nga
ay babalik na ako sa trabaho." Tiningnan ko ang kanyang reaksyon, nag-igting ang
panga ni Alec.

"You can do better than working in a traveling agency, Pey. Bakit hindi mo subukan?
But you should rest longer, you know." Aniya.

"May mas hahaba pa ba sa bakasyon ko, Alec? Daig ko pa ang nanganak."

Naramdaman kong dumulas ang kamay ni Alec sa may puson ko at paikot ikot na
hinaplos iyon.

"What if kung buntisin na lang kita?" Bulong nya at kinilabutan agad ako, uminit pa
ang pisngi. Ako? Magbubuntis?

"Huwag ka ngang magbibiro ng ganyan, Alec!" Umirap ako, he chuckled, maya maya

pa ay niyakap nya ako mula sa likuran.

"Ayoko na kasing may kawala ka pa. Pag nabuntis ka, susundan mo na lang ako lagi
habang minumura mo ako dahil kailangan mo ng pambili ng gatas ng anak natin." He
said like it was the most ideal thing on earth.

"Hindi ko gagawin yon no! Asa ka naman. Kung mabuntis mo ako magtatrabaho pa din
ako, kahit manganak na ako at iwan mo, hindi ako hihingi ng panggatas ng anak
natin. Feeling ka!"

"I will still make a way for you not to leave me, Peyton. If that means moving the
heaven and hell and anything in between to make you stay, I will. I will make sure
that you will love me so much---- So much that it will stop your heart beating if
you'll leave me." Punong puno ng emosyon nyang sambit.

Hinarap ko sya at ikinulong ang mukha nya sa palad ko "Five years ago I fell inlove
with my enemy, at hanggang ngayon ganoon pa din ang tinitibok ng puso ko. Nainlove
ako sa walanghiyang si Alec Valdemar na walang ginawa kundi bwisitin ako sa school
ng mga kamanyakan nya. Bumigay naman ako."

"Kasi---gwapo ako?" Tanong nya. Kinunutan ko sya ng noo.

"Kasi pakipot ka, na-hook tuloy ako. Para kang istorya sa wattpad na ang daming
plot twist."

He smiled, inayos nya ang buhok kong nilipad ng hangin "Paano kung madami nga akong
plot twist? Paghihiwalayin tayo ng tadhana, ng delubyo o kaya ng mga tao. What
would you do, Pey?" His gaze become more intense. Hindi ko makuhang tumagal sa mga
mata nyang iyon.

"Eh di mas lalo akong mahu-hook sayo!" I answered

nonchalantly. Yumakap ako sa bewang nya "I will always be the heroine of your
story. I want you to run for me and never give up. Gusto ko ikaw yung leading man
ko na nagpapalaglag ng garter ng panty ko, gusto ikaw yung bida na susundan ako
kahit saan ako magpunta, and at the end of the day--- gusto ko ikaw yung Alec ko na
hindi ako matitiis kahit mapride sya dahil alam nya na kahit na matagal, willing
akong mag-intay at umasa na babalik at babalik ka sa akin."
He then kissed my forehead, I felt that tingling sensation na tanging si Alec lang
ang nakakagawa. He excites me. Almost everyday I long to be in his arms. Ang mga
pagkakataong hindi ko sya naiisip ay yung mga panahong natutulog lang ako.

"I am that guy Peyton. I am all of the above. Hindi mo alam kung gaano ako kabaliw
sayo, like I thought of killing myself because I am that crazy."

"Alec ha... Hindi magandang biro yan."

Pumikit muli ang mga mata nya "I considered doing that Pey... Pero naisip ko, kapag
namatay ako, wala ka naman sa impyerno, hindi ko kaya yon. Baka panoorin ka na lang
ng kaluluwa kong magmahal ng iba, hindi ko kaya, Peyton." Tinuon nya ang mga mata
sa akin na parang hirap na hirap sya sa uri ng nararamdaman nyang pagmamahal. Halos
lamunin ako ng mga tingin nya.

Nung una, siguradong sigurado akong mahal ko si Alec, pero ang mga tingin nyang
yon--- Nagduda na tuloy ako kung totoo ba ang pagmamahal ko, bakit parang mas
malalim ang kanya? Am I loving him less? Ipinilig ko ang ulo ko. Mahal ko sya. At
walang higit o mas konti sa pagmamahal,

lahat tayo ay nagmamahal sa paraang alam natin. No love is shallow, and mine is
not. It's just that Alec loves too deep.

"Mahal na mahal kita.." Halos hingalin na si Alec sa emosyon na ipinapakita nya.

Parang pagod na pagod sya sa isang matinding laban but he keeps on fighting.

Is it too tiring to love me?

All I could do is to hug him. Gusto kong maramdaman din nya ang pagmamahal kong
iyon. Hindi man nya ako nakita sa loob ng tatlong inintay ko sya, I love him no
less, alam ko sa sarili ko na gawa ako para ky Alec Xerxes Valdemar. Wala ng iba
pa.

Dumating na ang araw ng pagbabalik ko sa Sunrise Travel and Tours. Nakakainis, wala
na akong motor. Pinagbawalan na ako ni Ganda na imaneho ang bagong motor na
ipinagkaloob sa akin ng Insurance Company na naghandle ng kaso ko, pero ibenta na
iyon ni Ganda. Kinailangan ko tuloy gumising ng maaga para maghanda.

Sanay na akong gumising ng maaga dahil sa morning walk namin ni Alec sa loob ng
isang buwan. Ang hindi ko lang matanggap ay yung makikipagsiksikan ako sa MRT kahit
tatlong stations lang naman ang layo ng Sunrise. Kung motor sana, walang problema.

Tumingin ako sa salamin at nagplaster ng ngiti sa labi. Araw araw ko itong ginagawa
noon para makahikayat ng mga kliyente. Pero nung mga nakaraang araw naging normal
na lang sa akin ang pagngiti, it was really hard not to smile lalo na kapag kasama
ko si Alec, lagi din kasi syang masaya at nakangiti, masayang masaya kaming dalawa.

Nauwi sa paglaglag ng panga ang ngiti ko paglabas

ko ng pintuan namin, nakita ko kasi si Alec na nakasandal sa itim nyang Porsche at

naka suot ng itim na suit. He looks intimidating but his warm smile welcomed me.
Tumakbo ako papalapit sa kanya para salubungin sya ng yakap.

"Sabi ko wag mo na akong puntahan eh." Pagmamaktol ko.

Mahigpit ang bilin ko sa kanya na magpahinga sya sa umaga. Alam ko naman na wala na
sya halos tulog sa loob ng mahigit isang buwan dahil sa pagaalalaga sa akin. Gabi
na sya umuuwi mula sa bahay namin at dadating sya bago tumuntong ang alas sais para
maglakad kami.

"Pwede ba yun, eh Baby kita?" Malambing nyang tanong. Mas lalong humigpit ang yakap
ko sa kanya.
"Pinapatunayan mo naman na patay na patay ka sa akin eh."

"Ito naman.. Masama bang mahalin ka?" Uminit ang pisngi ko. Ano bang ginawa ko nung
nakaraang buhay ko at may nagmamahal sa akin ng ganito?

"Kinikilig ako, Alec." I whispered. He raised my chin using his fingers pagkatapos
ay ginawaran ako ng halik, hindi mabilis pero hindi naman matagal, I even caught
his lips ng humiwalay yon sa akin.

"Aggressive much?" He chuckled at muli akong hinalikan ng mabilis.

"Oh my gosh my eyes!" Mula sa likuran nakita ko si Bilog na lumalabas ng kanilang

gate at nakatakip ang mata, hindi pa nag-sink in sa akin agad. Dalawang taon na
simula umalis si Bilog patungong Dubai at ngayon nga ay nakabalik na sya.

"Bi!!!!" Tumili ako at tumakbo papalapit sa kanya. "Lengya, bakit ang ganda ganda
mo ngayon!" Puri ko sa kanya. Malayong malayo

na sya sa Bilog na nakilala ko na pormang bata at baduy. Sopistikada na sya mula

ulo hanggang paa. Nakasuot sya ng isang puting dress na mataas ng kaunti sa kanyang
tuhod, pinagupitan na din nya ang kanyang mahabang buhok at hanggang balikat na
lang nya ito. Kamukhang kamukha na nya si Heart Evangelista!

"Of course. I work for a multinational company, kailangang sumabay. Hi Alec! All
these years kayo pa din pala, pagkatapos mong paluhain ng balde balde si Pey
babalik ka din." Baling ni Bilog kay Alec, kinurot ko sya sa tagiliran at tinaasan
naman nya ako ng kilay.
"Ano? Mabuti nga at alam nya. Hoy Alec, sasakalin na talaga kita kapag pinaiyak mo
pa ang pinsan ko." Nagtaas ng kamao nya si Bilog, natawa lang si Alec at hinila ako
muli papalapit sa kanya.

"Hindi na.. Mahal na mahal ko to." He proudly said pagkatapos ay hinalikan ang
buhok ko.

"Dapat lang, o sya sige. Andyan na ang shuttle ng office." Nginuso ni Bilog ang
puting van na huminto sa tapat nya. "Babye!" Sumigaw pa sya at nagflying kiss sa
amin.

Nilingon ko si Alec na gwapong kinakagat kagat ang kanyang labi "Wag ka ng

magpacute, pogi ka na Alec ko.. O sige papasok na ako." Mabilis ko syang hinalikan
sa labi.

"Teka, ihahatid kita.." Kumapit si Alec sa braso ko. Nginisian ko sya.

"With your Porsche, Alec? Seryoso?"

Kumunot ang noo nya "Why? What's wrong?"

"That is too flashy. Ayoko. Mag-e-MRT lang ako. Maapit lang naman."
"Peyton..."

"Alec, hindi.

Ayokong mag-iba ang tingin sa akin ng mga katrabaho ko dahil dyan. Ano na lang ang
iisipin nila sa akin?"

"That a rich business magnate is madly inlove with you? What's wrong?"

"Ayan ka na naman. Basta, hindi ako kumportable, mag-e-MRT na lang ako." Nagsimula
na akong magmartsa papalayo ng kanyang sasakyan. Narinig ko pa ang pag-tunog ng
lock ng sasakyan ni Alec at maya maya pa ay kasabay ko na syang maglakad.

"Okay, ihahatid pa din kita."

"In a suit?"

"Pey. Wala na akong magagawa kung naka-suit ako. I just want to be with you in your
first day."

Hinawakan nya ang kamay ko at pinagdaop nya ang aming mga palad. Balewala syang
naglakad kahit pinagtitinginan kami ng mga tao. He looks like a freaking greek god
walking in the streets of Bagong Bantay Purok Dose. Sumakay kami ng tricycle para
sa pinakamalapit na istasyon ng MRT. Ako ang nagbayad ng pamasahe naming dalawa
kahit ipinipilit ni Alec na bayaran ng limang daan ang tricycle driver.

"Ganito ba talaga kahaba ang pila dito?" Tinanggal na ni Alec ang kanyang suit
dahil mukhang init na init na sya.

"Sorry, sabi ko kasi sayo wag ka ng sumama." Kinuha ko ang panyo ko sa bag at
pinunasan ko ang kanyang noo. Nginitian nya ako at natunaw na naman ang buong
pagkatao ko, hinawakan nyang muli ang mga kamay ko na para bang napakalaking tulong
non sa pagkakalma nya.

Nang dumating na ang tren, hindi na namin kinailangang maglakad ni Alec papasok
dahil kusa na kaming itinulak ng mga tao papaloob. Halos

mapisa ako. Nang makapwesto naman kami, pinaloob ako ni Alec sa yakap nya, parang
kaming may rugby na hindi maghiwalay; My head is facing his chest, I can smell his
manly scent at pakiramdam ko, ang MRT na ang pinakakumportableng lugar sa panahong
yon. Wala kahit ni isang balat ang dumampi sa akin dahil sa papapalibot ni Alec sa
akin sa kanyang katawan.

His lips is resting on top of my head, palagay ko ay nananatili din syang nakayuko.
Iginala ko ang mga mata ko sa masikip na tren, pinagtitinginan si Alec ng mga
babaeng nagoopisina, at ng mga kolehiyala, pero ng ilipat ko ang mga mata ni Alec,
nakayuko pa din sya at tinitingnan ako.

"Baby, are you okay?" Paulit ulit nyang tanong, kahit na tumango ako, hindi nya
parin aalisin ang mga mata nya. He is loyal as f*ck.

Pakiramdam ko nabitin pa ako sa byahe pero kinailangan na naming bumaba. Naglakad

lang kami patungo sa Sunrise Travel, dahil wala kaming payong, ang suit ni Alec ang
ginawa nyang panakip sa akin sa araw. Todo ang tanggi ko pero hindi sya nakikinig.
Ngingitian nya lang ako at makakalimutan ko na agad kung ano bang pinagtatalunan
namin.

"Ingat ka Baby.." He whispered ng malapit na kami sa entrance ng opisina ko.

"Paano ka?" Naawa agad ako, susuungin nya ang dinaanan namin kanina, mag-e-MRT sya
at maglalaway ang mga commuters sa Alec ko.

Hindi pa man sya nakakapagsalita, tumapat na sa kanya ang itim nyang Porsche.

"Good Morning Sir!" Magalang na bati ng driver na nasa loob. Tumango lang si Alec
sa kanya at muling hinarap ako.

"Goodluck on your first day, Baby. Do well. When everything else goes wrong,
remember that I love you and I could provide for you." He said as he pat kiss on my
lips. Napanatag ako ng husto.

Ang bulgar ni Alec pero kinikilig ang laman loob ko. Parang yung puso ko may
earthquake at parang nilalapirot ng tyani. I cannot keep up, I am falling for this
guy every freaking day.

***

Ang ordinaryong araw para kay Romina na kilala natin bilang Ganda ay ang magbenta
ng sabon, supplement at kung ano ano pang may kinalaman sa pampabata at pampaganda.
Kahit napagtapos na nya si Peyton, hindi pa rin sya tumitigil magbanat ng buto
dahil gusto nyang bigyan ng panahon si Peyton para gawin ang gusto nya.

Magaling magpinta si Peyton, magaling din kumanta. Alam ni Ganda na iyon ang
gustong gawin ng kanyang anak pero ayaw nito na talikuran ang pagtatrabaho sa
Sunrise Travel dahil iniisip ni Peyton na baka madisappoint sya, pero hindi.
Gustong gusto nyang maging masaya ang kaisa isa nyang anak na pinaglaanan nya ng
kanyang buong buhay.

"Ina, mag-c-cr lang ako. Kapag lumabas na si Elena, iabot mo na yang order nya."
Untag ni Nieva, ang kapartner nya sa pagbebenta ng Glutathione. Ngumiti sya at
tumango.

Nakaupo sya sa lobby ng isang prestihiyosong opisina, hindi nya nga alam kung anong
pangalan ng building, nakipagkita lang kasi si Nieva sa kanya sa isang fastfood
kaninang umaga at ito na ang nagbitbit sa kanya patungo dito.

Kumuha sya ng magazine sa newspaper stand katabi

ng inuupuang sofa. Pag-angat ng mata nya, napadako ang tingin nya sa isang grupo ng
mga nakabarong na kalalakihan na may pinapagitnaang isang lalaking nakasuot ng
pormal na suit.

Napaawang ang labi nya ng mapagtanto ang nakikita ng kanyang dalawang mata. Huminto
ito bahagya sa gitna dahil may lumapit sa kanya na isang babae at may ipinakitang
listahan. Doon nya nakumpirma, ito nga ang lalaking ibinaon na nya sa limot mahigit
dalawampung taon na ang nakakaraan.

Tumayo sya na nanginginig ang mga kamay. Gusto nyang sugurin ito at sampalin, pero
ang bigat bigat ng paa nya at hindi sya makahakbang, nangingilid lang ang luha sa
kanyang mga mata, he looks old but he doesnt change. Gwapo pa din ito at palangiti,
she was hooked with that smile once. At ang mga ngiting iyon ang nagbunga sa kanya
ng isang napakagandang anak.

Si Miguel. Hindi nya alam ang kanyang apelyido, sumulpot lang ito dati sa Bicol at
naninirahan sa isang mansyon na lagpas sa kanilang bayan. Malihim ito sa kanyang
buhay pero hindi nagawang magtanong noon ni Romina, nabulag sya sa kanyang
pagmamahal.

Hanggang isang araw, nawala na lang ito ng parang bula. Bago pa man nya sabihin na
nagbunga ang kanilang pagmamahalan.
Mahinang humihikbi si Romina na parang nanonood ng isang nakakaiyak na pelikula,
walang nakakapansin sa kanya na palipat lipat ang mga mata sa nangyayari sa kanyang
harapan hanggang sa dumako ang tingin nya sa isang bagong dating.

"Hey Dad, what are you doing here?" Napatakip ng kanyang bibig si Romina. Hindi sya
makapaniwala sa nasasaksihan.

Nakita nya si Alec na papalapit kay Miguel at inakbayan pa ito ni Alec.

"Hey Son... Sana ay isinabay ko na ang mommy mo. You seem to forget about the
weekly meeting. Ang aga mo kasing umaalis sa bahay." Miguel said.

Isang punyal ang tumarak sa dibdib ni Romina. Umagos na ng husto ang luha sa
kanyang mga mata at tumalikod na sya ng wala sa sarili.

Si Alec na pinakamamahal ni Peyton ay anak din ni Miguel.

Kailangan nya muling lumayo, kailangan nyang ilayo si Peyton, Pinalis ni Romina ang
kanyang luha ng hindi halos makapaniwala.

Nasa kanyang harapan ang babasag sa pagkatao ni Peyton, walang iba kundi ang sarili
nitong kapatid.
=================

Battle 23

Nahirapan akong mag-adjust sa trabaho, lumilipad pa ang utak ko kay Alec.

Nakakasama talaga ang sobrang kilig. Kaya siguro minamalas sa trabaho ang mga taong
mayroong lovelife dahil madalas sila ang wala sa sarili dahil lumipad na ang utak
dun sa taong mahal nila.

Alec: Hi Baby.. How are you? :)

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko para pigilan ang pagngiti, habang nagbabasa ng
mensahe ni Alec sa ilalim ng lamesa ko. Nasa meeting daw sya and I could imagine
him doing the same thing.

Ako: Okay lang. Inip. Wala masyadong kliyente.. Off peak kasi ngayon ang travels. I
miss you, Alec ko ❤️

"Ayun, kung kelan napilayan saka lumarga ang lovelife!" Tinulak ni Ramon ang
balikat ko kaya muntikan ng malalaglag ang cellphone ko na ibinigay sa akin ni
Alec.
"Aray ko naman! Babae pa din ako at kagagaling ko lang sa aksidente! Kung makatulak
ka naman." Sita ko sabay irap.

Humalakhak naman si Julie pagkatapos ay binato ng papel si Ramon, "Inggitera kang

bakla ka!"

"Excuse me! Hitad ka! Sa ating tatlo ako lang ang consistent sa lovelife! Ikaw no
boyfriend since birth! Tingnan mo nga yan si Peyton, maraming kliyente na ang
nagtangka pero ngayon pa lang sya nakatagpo." Tutol ni Ramon,

Umirap ako, limang taon na ang nakakalipas nang matagpuan ko si Alec at simula noon
hindi ko na nakuhang tumingin sa iba, pakiramdam ko ay wala ng makakapantay sa
kanya. Akala nila naging pihikan ako! Pero hindi ko naman pinagsisihan

na inantay ko si Alec.

Tumunog ang chime sa pintuan ng Sunrise Tours kaya para namang langgam na
nasibalikan si Julie at Ramon sa kani-kanilang mga table. Ni-ready ko agad ang
isang magandang ngiti, nagulat pa ako ng nagmaterialize sa may pintuan ang kaibigan
ko ng highschool na sikat na sikat na modelo na ngayon.

"Pey!" Tili nya. Tumayo ako para salubungin ang kaibigan kong si Blair. "Gusto kong
pumunta ng Amerika, ako lang. Bukas." Dire-diretso nyang sabi.
"B-Bukas? Mahal yun Blair! Kung next week pa.." Naglakad ako patungong upuan ko at
ngumuso sa upuan sa aking harapan.

"Anong pinakamurang ticket papunta doon para bukas, Pey?" Pamimilit ni Blair. Wala
akong nagawa kundi humanap ng gusto nya, kaya lang ang nahanap ko ay mahal pa din.
Pumayag naman si Blair at bumili ng roundtrip ticket, syam na araw syang mananatili
doon kaya binigay ko na din ang incentive ko na five-day hotel accommodation sa
isang Hotel sa Amerika kaya apat na araw na lang ang binayaran nya. Hindi ko din
naman magagamit iyon.

"Sige ha, mag-iimpake na ako.." Tumayo na si Blair at nilahad ang kamay para
yumakap sa akin.

"Mag-iingat ka, Blair." Ngumiti lang sya sa akin at kumaway.

Pagkalipas ng limang minuto, muling tumunog ang chime at naramdaman kong tumayo si
Ramon sa gilid ko at kinurot ang braso ko.

"Ako sa kanya, ako sa kanya.." Paulit ulit na Bulong ni Ramon habang hindi inaalis
ang tingin sa may pinto.

Nag-angat ako ng

tingin, kaya naman pala, ang gwapo nung bagong dating na client. Buong confidence
si Mamang Gwapo na naglakad at nagpalinga linga.
"Yes sir?" Magiliw na sabi ni Ramon.

"Sino ang nag-asikaso sa magandang girlfriend ko kanina?" Baritonong sabi nung

Mama.

"G-girlfriend?" Kumunot ang noo ni Ramon at nilingon pa ako na parang nagtatanong,

nagkibitbalikat lang ako.

"Yeah, tall girl with an hourglass figure, her hair is brown and she has hazel
eyes. Her smile is captivating, her voice is soft and you can look through her good
soul just by looking in her eyes." Paliwanag pa ng Mama na gwapo. Napanganga ako sa
kanyang sinabi at kinilig din, itinago ko lang sa pagngisi.

"T*ngina, si Blair ba ang dinedescribe mo?" Tumatawang sabi ko hindi ko napigilan

ang mapamura sa kanyang harapan.

"Ikaw ang nag-asikaso sa Babybunch ko?" Inosenteng tanong pa nito.

Babybunch? Nak ng teteng. Yung mamang gwapo nawalan na ng dangal dahil sa pag-sinta
kay Blair.

"oo... Anong maipaglilingkod ko Sir?"

Nilahad nya ang kamay nya sa akin.

"Garrett Ancheta, Blair's Boyfriend." Pagpapakilala nya. Tinaasan ko sya ng kilay.

"Kung totoo nga yang sinabi mo na boyfriend ka ni Blair, siguro, pinaiyak mo sya
kaya sya aalis no?"

"What? Saan sya pupunta?!" Gulat na gulat na tanong nito.

"Secret!"
"Miss, just tell me.. Saan pupunta

si Babybunch ko?" Pagsusumamo nya at umupo na sa harapan ko. Nakita kong ngumuso si
Ramon at bumalik na sa kanyang pwesto.

"Hindi ko pwedeng sabihin no! Bawal yan sa trabaho ko, isa pa, malay ko ba kung
boyfriend ka nga nya, baka stalker ka lang."

Tiningnan nya ako gamit ang hindi makapaniwalang mata, "Stalker? Seriously?"

Kinuha nya ang cellphone nya at tinungo ang gallery kung nasaan may mga litrato.
Mas lalong tumaas ang kilay ko.

"Nyemas ka naman eh! Mukha kang stalker. Puro stolen shots to ni Blair na natutulog
sya at kapag kumakain. Wala naman kayong litratong magkasama!"

"Tsk, I am with her most of the time, Miss. We sleep together, eat together and--"

"Sex together." Dagdag ko.

"I didn't say that." Tanggi ni Garrett, sumilay ang mapanuksong ngiti sa aking mga
labi ng namula si Garrett.

"Bumalik ka na lang bukas, Sir.. Uwian ko na." Nilingon ko sina Julie at Ramon na
nagliligpit na ng kani-kanilang mga gamit, mukhang ako pa ata ang magsasara ng
opisina dahil sa makulit na boyfriend daw ni Blair.

"Sige na, dodoblehin ko ang binayad nya sa ticket na binili nya, sabihin mo na sa
akin." Sambit nya.

"Anong akala mo sa akin? Madadala sa pera? Bukod sa kliyente ko si Blair, Sir,

kaibigan ko sya. Kaya tigilan mo na ako."

Tinanaw ko si Ramon at Julie na tahimik na kumaway sa akin at lumabas na ng

opisina. Great, just great. Hindi pa ako makakauwi

agad.

"Kung kaibigan ka nya, dapat maintindihan mo na kailangan naming magkaayos. Normal

lang sa nagmamahalan ang nagkakatampuhan, Miss.. Kaya please lang, please lang."
Hinila pa ni Garrett ang kamay ko at pinisil iyon, desperado na ang kanyang mata.
Napabuntong hininga ako. Mukhang patay na patay naman ang isang ito kay Blair.

"Okay.."

Nagulat na lang ako ng bigla akong yakapin ng Mamang Gwapo sa sobrang tuwa nya
dahil sa pagpayag ko, nakabalik lang ako sa kanormalan ng biglang tumunog ang
chimes hudyat ng pagpasok ng kung sino at niluwa noon si Alec na masama ang tingin
sa akin. Nanlaki ang mga mata ko at hinarap si Garrett.

"Hoy ano ka ba!" mabilis kong tinulak si Garrett at tinakbo ang direksyon ni Alec
bago pa nya masapak ang Boyfriend daw ni Blair.

"Bakit ka nakikipagyakapan?" Tumaas ang kilay ni Alec habang naglalakad papalapit

sa akin at may pagbabanta sa tono nya, mahigpit ko syang niyakap sa bewang pero
patuloy pa din ang paghakbang nya.

"Alec ko, wait... Kliyente ko sya.." Mabilis na paliwanag ko pero hindi ako
pinansin ni Alec, nakalingon lang sya sa direkyon ni Garrett na nakayuko at
yumuyugyog ang balikat na mukhang natatawa.
"Alec? Is that you?" Natatawang tanong nya, baliw ata ang boyfriend ni Blair.

"Garrett? T*ngina ka bakit mo niyayakap ang girlfriend ko?"

Nagpalipat lipat ang tingin ko sa kanila, magkakilala sila?

"I didn't

do it on purpose. Ibibigay na kasi sa akin ng girlfriend mo ang flight details ng

girlfriend ko tapos ibubook nya ako ng flight kung saan pupunta si Blair."

"G*go! Eh bakit mo nga sya niyakap!" Parang batang reklamo pa ni Alec.

"Tsk." Yun lang ang sinagot ni Garrett. Nagtungo ako sa upuan ko at nagmadali ng
ibook ng flight si Garrett. Namangha ako ng pinareverse nya ang transaction ni
Blair at sya ang nagbayad ng lahat. Galante naman pala si Mamang Gwapo, dapat ay
masungkit ito ni Blair.

Inantay ako ni Garrett at Alec na magpatay ng lahat ng ilaw sa opisina, tumulong

din sila sa paglock ng pinto ng Sunrise Travels. Nilalagay ko ang susi ng opisina
sa aking bag ng marinig ko si Garrett na nagsalita ag tila gulat na gulat.

"What the F*ck Alec!? That's Honda! Where's your Porsche?" Nanlalaki ang mata ni
Garrett na nakatingin kay Alec na binubuksan ang isang itim na sasakyan pero tama
nga si Garrett, hindi nga ito ang kanyang Porsche mas simple ito ngunit halatang
bago.

"I won't use it for now.. Parw pumayag na siya na ipagdrive ko papuntang opisina at
pauwi." Halos masamid ako ng tingnan ako ni Alec ng may kahulugan.

Isinuko nya ang sportscar nya para masundo at maihatid nya ako? At ngayon ko lang
napansin na simpleng polo shirt na puti at blue jeans lang ang suot nya na may
brand na 'Oxygen' at 'Bench'?

Wadapak?

Kahit basahan ang ipasuot kay Alec napakagwapo pa din nya at alam mo pa din ang
pamilyang pinanggalingan

nya but he is trying his best to be at my level. Lalo na naman akong nahuhulog.
Nag-init ang pisngi ko sa sobrang saya.
"Alec ko..." Malambing akong lumapit sa kanya at sinabitan ang kanyang leeg. Hindi
na ako nahiya pa kahit na may nakatingin. Gusto ko lang iparamdam sa kanya ang
nararamdaman kong saya na nag-aadjust sya sa akin kahit hindi naman na nya
kailangang gawin pa.

Dinampian ako ni Alec ng masuyong halik sa labi habang nakangiti, kumikislap pa ang
kanyang mga mata. I will fall for this man everyday, alam na alam ko iyon.

"Tsk, PDA. Uuwi na ako. Maaga pa ang flight ko bukas. Bye Pey, thanks for today.
Bro--" Sumakay na sa magara nyang sasakyan si Garrett.

Kumaway lang si Alec habang yakap yakap nya ako.

"Dinner muna tayo, Baby.."

Kumain muna kami ng Pizza at nagkwentuhan ni Alec bago nya ako ihatid pauwi kahit
ayaw pa sana naming matapos ang gabing yon kaya lang may pasok pa kinabukasan.

Nakita ko agad si Ganda na nakasuot ng balabal at nakatayo lang sa labas ng

apartment namin, parang may iniintay. Kumunot ang noo nya ng huminto ang sasakyan
ni Alec sa kanyang harapan.

Hindi pa nakakababa si Alec para pagbuksan ako ng pinto ay nauna na akong bumaba.
May naramdaman akong kakaiba sa mukha ni Ganda.

"Ganda!" Niyakap ko sya pero hindi sya tumugon ng yakap. Nang lingunin ko sya,
mataman na nakatauon ang mata nya kay Alec na nakatayo na sa likuran ko.
"Good evening po, Tita." Magalang

na bati ni Alec. Malamig na tumango si Ganda pagkatapos ay tumalikod na at naglakad

patungo sa apartment namin.

"Pey, pumasok ka na. May pag-uusapan tayo."

Kinabahan ako, ngayon ko lang nakita na ganito ka-seryoso si Ganda.

"May problema ba?" Mukhang nahimigan din ni Alec ang pagbabago sa masayahing si
Ganda. Umiling ako at ngumiti para hindi na sya mag-alala pa.

"Baka nakabasa ng pocketbook na malungkot ang ending.. Uwi ka na, Alec ko.. Mag-
ingat ka sa pagda-drive." Yumakap ako sa kanyang bewang na tinugunan nya rin ng
yakap sa aking likod.

"Pey.. call me when you have a problem.. Lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita
at hinding hindi kita bibitawan, Baby. Sana ganoon ka din sa akin." Malungkot ang
tinig ni Alec.
Ngumiti ako kay Alec at masuyong pinisil ang kanyang pisngi.

"I have waited for you for three years na hindi ako bumitaw. Pangako, laging ikaw
ang pipiliin ko kahit ano pa yan."

Tumango sya ng parang bata at hinalikan ako sa noo, matagal na halik iyon na parang
ayaw na akong pakawalan.

"Alec ko.. Ang creepy mo na.. Baka maihi ako dito sa sobrang lambing mo."

Ngumiti sya at pinisil ang mga palad ko. Inintay kong makaalis sya bago ako pumasok
sa loob. Nagulat ako ng naabutan kong nakaimpake ang mga gamit namin pati ang mga
appliances ay nakabalot na.

"O? Saan tayo pupunta?" Nagtatakang tanong ko. Abala si Ganda sa pag-aayos ng ilan
pang mga gamit.

/>

"Aalis tayo ngayon din. Inaantay ko lang ang jeep ni Cardo para ihatid tayo sa
lilipatan natin."

"Pinapaalis na ba tayo ng landlady natin? Hindi ba tayo nakakabayad? Teka lang po,
pababalikin ko lang si Alec---"

"Wag! Aalis tayo Peyton at hindi ka na makikipagkita kay Alec." Nanginginig ang
kamay ni Ganda ng hapitin ako sa braso at bigla na lang syang umiyak. Nataranta ako
bigla.
"Aalis tayo Peyton.. Nagsimula na naman sila.. Nagsimula na naman sya..."
Pagpapatuloy nya pa.

"Ganda, hindi kita maintindihan..." Niyugyog ko ang balikat ni Ganda para huminahon
pero hindi iyon na katulong. Inilahad nya sa akin ang pulumpon ng mga papel na
mukhang naluma na ng panahon. Binasa ko isa isa at napakunot ang noo ko.

Magtago ka na Romina, oras na magkita tayo, buburahin ko kayo sa mundo ng anak mong
bastarda!

Akala mo hindi ko kayo mahahanap kapag nagtago kayo? Malapit na tayong magkita
Romina, sisingilin ko kayo ng mahal!

Mayroon pang apat na sulat at lahat ay pare-parehas ng konstekto, lahat iyon ay

naglalaman ng pagbabanta.

"Nahanap nila tayo, Pey.. Sasaktan nila tayo.. Sasaktan tayo ng pamilya ng Tatay
mo."

Napalunok ako. Ngayon ko lang naintindihan kung bakit kami palipat lipat ng tahanan
nung bata pa ako, dahil pala sa pagbabantang ito.

"Ganda,

kailangan kong makausap si Alec." Wala sa sariling bulalas ko.

Nanlaki ang mga mat ni Ganda.

"Wag! Walang makakaalam kung saan tayo pupunta!"

"Ganda.. Hindi pupwede. Mag-aalala sa akin si Alec!"

"Hindi. Hindi mo sya kakausapin Peyton." Nagulat na lang ako ng hilahin ni Ganda
ang bag ko at may hinalungkat doon, nang makita nya ang cellphone ko ay agad syang
tumakbo sa banyo para ilulob iyon sa toilet.
"Ganda!!!" Tili ko na halos maiyak na.

Kasabay ng sigaw ko ay ang paghinto ng jeep sa labas ng aming bahay. Kinaladkad ako
ni Ganda pasakay doon habang may mga bumabang trabahante na nagbuhat ng aming mga
gamit.

Gusto kong magalit pero tinakasan na ako ng tinig ko. Punong puno ng takot si
Ganda, hindi ko sya masisisi kung buhay na namin ang nakataya.

Pero iniisip ko si Alec at ang pangako ko sa kanya na sya ang pipiliin ko, tiyak
akong matutulungan nya kami kung hahayaan lang ni Ganda. Tumingin ako sa labas ng
tinawag si Ganda ni Mang Cardo. Huminga ako ng malalim. Kung hindi ko ito gagawin,
malaki ang tsansa na hindi na kami magkikita ni Alec. Ayoko ng ganoong buhay, ang
patago tago at Wala si Alec.

Marahan at tahimik kong binuksan ang pintuan ng jeep, hindi ako gumawa ng ingay
hanggang sa makalayo ako ng kaunti. Ngayon ko lang ipinagpasalamat na walang poste
sa amin at nilamon ako ng dilim.

'Asan si Peyton?!' Narinig ko pa ang hysterical na sigaw ni Ganda. Natigilan ako

sandali pero ng makabawi ay mas binilisan ko pa ang lakad ko. Malakas ang hikbi ko
habang lumalayo.

Im sorry, Ganda.. Hihingi ako ng tulong kay Alec. Hindi nya ako papabayaan..

Sumakay ako sa nakasalubong kong taxi at mabigat ang loob na lumayo sa sarili kong
ina.

=================

Battle 24

"Baby.." Mabilis akong niyakap ni Alec pagkakita nya sa aking nakatayo sa harapan
ng mansyon ng mga Valdemar. Ipinatawag ko lang sya sa guard nila. Hindi na akong
nag-abala na pa pumasok, alam kong hindi ako welcome dito ng Mommy nya.
"Si Ganda, aalis daw kami dito, tapos ayaw nya akong ipakausap sayo.." Umiiyak
akong nagsusumbong.

"H-ha? B-bakit?"

Umiling ako, mahigpit lang akong yumakap sa kanya.

"Sasaktan daw kami ng pamilya ng tatay ko kapag hindi kami umalis, pero ayokong
umalis, Alec.."

Tahimik lang si Alec na tinutugunan ang yakap ko. His heart is pounding quickly
habang nagtitiim bagang sya.

"Dito ka lang, hindi ka nila mailalayo sa akin.." Pagkasabi non, hinila ako ni Alec
papasok ng mansyon pero dumiretso kami sa parking lot ng bahay nila kung saan
nakaparada ang napakarami at magagarang sasakyan.

Hinagilap nya ang kanyang Porsche at pinasakay nya ako doon. Mabilis kaming
nakarating sa pamilyar na condo. Nagtataka ang mga mata ko ng nagpark ang sasakyan
nya at inalalayan nya akong bumababa.

"Bakit dito?" Tanong ko.

Ngumiti lang sya at pinisil ang kamay ko. Hindi ako makapaniwala ng huminto kami sa
tapat ng unit nya na tinigilan ko nang puntahan simula ng magbalik sya dahil sinabi
nyang ibebenta nya na.

"Akala ko ibinenta mo na to?"

"Why should I?" Hinapit ni Alec ang bewang ko at mariing hinalikan sa labi. "Ito
ang first project ng Baby ko. Isa pa, ang dami mong artworks dito. Walang
makakabayad

sa akin ng mga yan."

Uminit ang puso ko, I would never trade my life with Alec for anything else.
Pakiramdam ko safe ako kapag nasa paligid si Alec sana maintindihan ako ni Ganda
dahil sa pinili ko.

Hinila ako ni Alec patungo sa kwarto, napangiti ako ng makita ko ang gitara ko kaya
hinawakan ko iyon agad. Alec kneeled and kissed me in my forehead pagkatapos ay
tumungo sa cabinet. Nagulat ako na may mga damit doon, kumuha sya ng isa at iniabot
sa akin.

"I just sensed that this will happen, yung maglilive-in tayo tapos---"

"Anong live-in!" Reklamo ko.

"Okay kung ayaw mo ng ganoon-- gusto mo ba magpakasal na lang tayo?"

"Hindi!" Mabilis kong sagot, nagbago naman ang mukha ni Alec at mukhang nasaktan,
"I-I mean gusto ko syempre pero hindi pa ngayon, ang dami pang problema. Una,
engaged ka pa kay Loraine, ayaw sa akin ng Mommy mo, ayaw din ata sayo ni Ganda.
Gusto ko yung walang problemang kasal, Alec." Bulalas ko. Hinalikan nya ang likod
ng palad ko at tinitigan akong mabuti.

"Okay, I understand.. But for the meantime, sasamahan kita dito.."

Inantay ko lang syang makatapos sa pagsa-shower habang nagtitipa sa gitara, namiss

ko ang ganito, namiss ko si Alec, namiss ko kaming dalawa. Tuwing nandito kami,
walang naglalaro sa utak ko na complications, sya lang at ako. Sana ganoon lang ang
mundo hindi ba?

Tumayo ako ng matapos na si Alec sa pagshower at ako naman ang pumalit, pagkatapos
ko, nakita ko syang nakahiga na sa kama habang pinagmamasdan ang sketch ko na
nakalagay sa frame, ginawa kong disensyo

ng bed sidetable nya. Kaming dalawa yon, wala kasi kaming litratong magkasama kaya
nagsketch ako. Nakatagilid ang mga mukha namin na parehas nakangiti sa isa't isa.
Hindi ko alam kung bakit lumabas na masaya ang larawang iyon na ginuhit ko noong
miss na miss ko sya at nasasaktan ako sa pag-alis nya.

Maybe I just remember the happiness he brought me and it was endless, kahit
magkalayo kami, hinding hindi makakalimutan ng puso ko ang saya.
Naramdaman ni Alec ang paghiga ko sa tabi nya at agad syang humarap sa akin.
Hinalikan nya ang ilong ko at mahigpit na hinawakan ang mga kamay.

"Mahal na mahal kita, Peyton. Hindi ako papayag na may hahadlang sa atin." Bulong
nya. Yumakap ako sa kanyang bewang at ngumiti ako sa kanya, hinaplos ko ang bawat
parte ng kanyang mukha, t*ngina ang gwapo gwapo nya.

"Mahal din kita... Wag mo akong iiwanan Alec."

"If I need to twist our fate, I will. Kaya kong kontrolin ang tadhana at
pagkakataon para sa atin, basta wag kang bibitaw. Magtiwala ka sa akin, Pey."

Nilapit ni Alec ang mukha nya sa akin, and we shared a passionate kiss that
consumed us into a gratifying search for all forms of love and how to show it. We
made love over and over until we are spent, paulit ulit kong naririnig ang mga
bulong na pangako ni Alec na hinding hindi nya ako isusuko. I love it when he is
being territorial, hindi nya hahayaang mawala ako, at ganoon din ako sa kanya. I
won't let anyone in between.

"Baby, wag kang magpakapagod sa paglilinis ng unit ha. Pwede ko naman papuntahin
yung stay-out na helper ko dito para pagsilbihan ka."

Niyakap ako ni Alec at nilagay ang baba nya sa aking balikat.

Kanina pa sya dapat aalis pero hindi naman sya matuloy tuloy. Ang landi talaga nya,
dalawang linggo na kaming nananatili dito pero parang napakabilis ng panahon.
Nagmamadali si Alec kung umuwi pero late na sya laging pumapasok dahil ipinipilit
nya na ipagluto pa ako ng breakfast at pananghalian. Masarap palang magmahal si
Alec Valdemar.

"Ako na nga, masyado mo akong inispoil, ayos lang naman ako dito, late ka na naman
sa trabaho, tapos nagkakandakumahog ka na na naman kung umuwi. Wag mo nang uulitin
na alas dos palang nandito ka na. Baka naman umuupo ka na lang sa trabaho tapos
uuwi ka na agad."

Natawa si Alec, at marahng pinisil ang pisngi ko "Ikaw na nga ang inuuwian, ayaw mo
pa. Namimiss kasi kita lagi."

"Masyado kang clingy."

"Ayaw mo?"

"Gusto.. Sige na.. Ingat ka."

"I love you, Baby.."

"I love you too."

****

Nanginginig ang mga kamay ni Romina habang inaantay nya ang taong gustong makausap.
Ilang beses na nyang sinubukan na makipagsapalaran para makipag-appointment pero
hindi sya napagbibigyan sa receptionist pa lang, mabuti na lang at natulungan sya
nung kaibigan ni Nieva, si Elena. Ipinuslit lang sya ni Elena patungo sa opisina ni
Miguel. Buti at walang nakapansin.

Napaayos ng upo si Romina ng bumukas ang pintuan, isang matangkad na babae ang
naunang pumasok sa may pintuan, hindi sya agad nakita, ang nakasunod sa matangkad
na babae ay si Miguel. Mabilis na tumayo si Romina sa harap ni Miguel at humarang
sa kanyang dadaanan. Noong umpisa ay kumunot pa ang noo ni Miguel pero ng
mapagtanto kung sino, tumikhim ito at nilingon ang babae na nakaupo na sa lamesa na
nakaharap

sa isa pang pinto, nagtataka na nagpalit palit ang tingin nito sa kanilang dalawa.

"Freira, leave us alone." Agad naman na tumayo ang babae at yumuko, nang makaalis
na ito nanatili ang katahimikan sa pagitan ni Romina at Miguel. Umawang ang labi ni
Miguel pero wala ni isang salitang namutawi sa mga labi. Nilahad pa nito ang isa
pang pinto sa opisinang kinalalagyan nito at marahil ito na nga ang opisina nya.

Juan Miguel Valdemar-CEO

Bakit hindi man lang nya napagtanto ito? Sana kahit man lang nalaman nya ang
apelyido nito noon, madali nyang nailayo si Peyton mula kay Alec.

"Romina, it's been awhile." Pormal na sabi ni Miguel ng makaupo na sila ni Romina,
magkaharap silang dalawa at napapagitnaan sila ng malapad na lamesa.

"Miguel.. Nagkaroon tayo ng anak." Mabilis na naisantinig ni Romina. Gulat naman

ang bumalangkas sa mukha ni Miguel, napasinghap sya.

"T-talaga? Nasaan sya? Babae o lalaki? Kilala nya ba ako? Nakapag-aral ba sya?
Maayos ba ang buhay nya?" Sunod sunod ang katanungan kay Miguel, matagal na nyang
naisip na nabuntis nya si Romina pero nung binalikan nya ito sa Bicol, wala na ito
doon. Ang sabi ng pamilya nya ay nakapangasawa na.

Kumuyom ang palad ni Romina, "Hindi ako nagtungo dito para humingi ng suportang
pinansyal, Miguel. Gusto kong bawiin ang anak ko!"

"Bawiin?" Mas lalong nagtaka ang mukha ni Miguel.

"Ibalik nyo sa akin ang anak ko, lalayo na kami. Hindi na kami magpapakita.."
Humagulgol si Romina sa harapan ni Miguel na natataranta kung paano papatahanin ang
dating nobya.

"Romina, ano ba ang sinasabi mo? Anong ibabalik? Sino?"

"Kasama ni Alec ang anak natin Miguel! Ngayon ko lang napagtanto kung gaano ka-
demonyo ang anak mo, pinapaibig nya ang sarili nyang kapatid, Miguel! Inutos ng
magaling mong asawa!"

Miguel's face was horrified. Hindi nya alam ang sasabihin. Hindi nya maintindihan
kung sino ang tinutukoy ni Romina bilang kanilang anak na nobya ni Alec. Ang alam
nya ay si Loraine ang kasalukuyang nobya ni Alec at kilala nya ang mga magulang
nito.

"Gusto ng asawa mo na saktan kaming mag-ina kaya palipat lipat kami ng bahay buong
buhay namin. Akala ko tumigil na... Akala ko tumigil na pero kinasangkapan nya ang
anak nyo, Miguel! Nobyo sya ni Peyton, hindi ko alam kung paano naaatim ni Alec na
halikan ang sarili nyang kapatid at mga bagay na higit pa doon!"

Nagitla ng husto si Miguel sa mga nalaman. Una ay yung si Peyton ang kanyang anak,
pangalawa ay naguguluhan sya, talaga bang alam ni Alec na anak nya si Peyton at
naghihiganti nga ito? This can't be, kailangan nyang makiusap kay Alec. Either
patigilin nya si Alec sa ginagawa nya o ipaalam dito ang katotohanan na kapatid nya
ang babaeng iniibig. He choose the latter, ayaw nyang isipin na niloko sya ng
sarili nyang anak at nakipagsabwatan ito kay Amara para pasakitan si Peyton na
hindi man lang nya nabigyan ng atensyon ng isang ama.

Mabait si Alec, hindi nito magagawa ang paratang ni Romina, marahil ay nabiktima
lang ng tadhana si Alec.

"N-nasaan si Peyton, Romina?" Gustong ding kausapin ni Miguel si Peyton, kaya pala
magaan ang loob nya sa dalaga. Anak pala nya ito.

"Kasama nya si Alec, hindi ko alam Miguel kung nasaan! Patigilin mo ito. Patigilin
mo!"

000000000 0_0 000000000

Maki's Note: Alam ko bitin.. Mamaya ulit. :)

=================

Battle 25

Kakatapos ko lang mananghalian ng makarinig ako ng pagclick ng pinto, napalingon

ako at nakita ko si Alec doon na mukhang disoriented at pagod.

"Alec!" Natatawa akong lumapit sa kanya. Wala pa halos tatlong oras simula umalis
sya kanina. Sobra naman yata kung namimiss nya ako.

Sinalubong nya ako ng mahigpit na yakap. Sa sobrang higpit hindi ako makahinga. Is
there something wrong?

"Alec... Bakit? May problema ba?" Nag-aalala kong tanong.

"Hindi tayo maghihiwalay di ba, Pey? Di ba? Mangako ka." Bulong nya. Tumango ako.

"Oo, hindi.. Bakit ka ba nagkakaganyan?"

"Pey, let's go abroad tonight. Kahit saan. Lalayo tayo"

"H-ha?"

Bakit lahat na lang ng tao gustong umalis ngayon? Gusto pa nila akong isama. Si
Ganda at si Aec parehas akong inaaya na magpakalayo-layo.

"Hindi pwede.. Si Ganda--"

"Pey, akala ko ba mahal mo ako?" Tinimabang ako ni Alec gamit ang paninitig nya.
Lumambot ang puso ko, hindi ko sya kayang tanggihan.

"Mahal kita pero hindi ko maintindihan--"

"Mas mabuting hindi mo naiintindihan, Pey.. You just have to feel it. Please, Pey..
Sumama ka sa akin." Desperado ang boses nya and I just found myself giving in.

Natagpuan ko na lang ang sarili ko na nagiimpake ng gamit namin ni Alec. Konti lang
ang mga gamit ko kaya nailagay ko agad sa isang malaking backpack. Si Alec naman
ilang pirasong t-shirt lang ang ipinalagay, doon na lang daw

kami bibili sa pupuntahan namin.

Pabalik balik naman ang paglalakad ni Alec sa unit nya habang may kausap sa
telepono, tila hindi mapakali. Bakit naman biglaan ang lahat? Kailangan ba talaga,
ngayon din kami aalis?

"I understand Garrett. I can drive your plane. Hindi nga pwede ang sa akin. I don't
want anyone to know. Yes. Hanggang Hongkong lang. Fine. Just make it quick. Call
Officer Reyes now. Yes 8PM tonight."

Hindi ko maintindihan pero sa tonong iyon ni Alec mukhang sa Hongkong kami pupunta.
Lumapit sya agad sa akin at niyakap na naman ako.

"Maayos na ba ang gamit mo? Kapag okay na ang documents natin, aalis na tayo dito,
matulog ka muna Baby.." Tumango ako sa kanyang sinabi.
Humiga ako kahit hindi ko alam kung makakatulog ako dahil hapon pa lang naman.
Hinaplos ni Alec ang buhok ko habang nakatuon lang ang mga mata nya sa akin. Hindi
ko na namalayan na nahulog na ako sa pagkahimbing dahil sa haplos nyang yon.
Naalimpungatan na lang ako sa mga boses na tila nagtatalo sa may salas.

Hindi ako gumawa ng kahit anong ingay at dahan dahan kong binuksan ang pinto ng
kwarto, nagulat ako sa nakita, nakahawak si Alec sa kanyang pisngi at parang may
iniindang sakit, gusto ko syang puntahan pero hindi ko maihakbang ang mga paa ko.

"For God's sake Alec! Isaoli mo si Peyton kay Romina! What are you doing?" Si Juan
Miguel Valdemar ay galit na galit

na kaharap si Alec. Ngayon ko pa lang sya nakita sa hindi nakangiting anyo.

"No Dad.. Dito si Peyton. Aalis kami kung ayaw nyo kaming makitang magkasama!
Magpapakalayo layo." Matigas din ang tingin ni Alec sa ama.

"Alec! What are you talking about? I caught you. Itigil mo na ang plano nyo because
it wont work! How could you use your own sister to plot your plan Alec? How could
you!"

Hindi ako nakahinga mula sa narinig ko.

Own sister.

Sino ang pinag-uusapan nila? Ako ba?

Tumigil ang mundo ko at nanatili ako sa pakikinig, I need to hear more of this,
mukhang madami akong kailangang matuklasan.

"Kapatid mo si Peyton at matagal mo nang alam ha, Alec? At hinayaan mong mangyari
ang lahat ng ito? Pinaiikot mo sya dahil gusto mo syang saktan? Yan ba ang iniutos
ng mommy mo? Kailan pa! Kailan pa!" Pulang pula sa galit si Mr. Valdemar pero
matalim din ang tingin ni Alec.

"Dad! Tumigil ka na baka magising si Pey!"

"She has the every right to know that I am her father and you are her brother!"

/>

Gumuho ang mundo ko sa puntong iyon.

Lumabas na ako mula sa pagkukubli sa likod ng pintuan, nanginginig ang kalamnan ko.
Hindi ko maproseso ang pinaguusapan nila. Hindi ko maintindihan. Ayaw kong
paniwalaan.

"Baby.." Nag-aalala ang boses ni Alec pero hindi ko sya pinansin. Nakatuon lang ang
mga mata ko kay Juan Miguel Valdemar.

"I-ikaw? I-ikaw po ang tatay ko?" Parang may kung anong nagbabara sa lalamunan ko.
Gulong gulo na ako sa mga bagay na hindi ko maunawaan o hindi ko kayang paniwalaan.
"Peyton.. Yes. Kanina ko lang nalaman, kanina lang sinabi sa akin ni Romina..."

"At ikaw Alec, alam mo ang lahat ng ito? Kailan pa?" Buong pait ko syang tiningnan,
pain registered in his face, humakbang sya ng isa pero humakbang ako papalayo.

"Dyan ka lang." Mariin na sambit ko.

"Baby, sabi mo magtitiwala ka sa akin? Nangako ka.. Mahal mo ako di ba?

Magpapakalayo layo tayo, hindi na tayo magpapakita sa kanila, walang manghuhusga sa
atin." Nagsusumamo ang boses nya.

"Alec!" Dumagundong ang boses ng matandang Valdemar.

/>

"Baby di ba sabi mo? Sabi mo sasama ka sa akin? Nangako ka!" Namumula ang mga mata
ni Alec at naiiyak na.

"Kapatid kita at alam mo!" Hindi ako halos makapaniwala. "Kung naghihiganti ka sa
amin ni Ganda sana sa ibang paraan na lang. Hindi ka ba nandidiri, Alec? Hinalikan
mo ako, ginamit mo ang katawan ko! Ganon ka na ba kahayok, ha? Sana pinapatay mo na
lang ako!"

Tiningnan nya ako ng diretso sa mata habang umiiling. Buong emosyon ang binuhos nya
sa mga sa sumunod na sinabi nya..

"Mahal kita Pey, hindi ako nandidiri at wala akong pinagsisisihan." Isang malakas
na suntok ang tumama sa tyan ni Alec mula kay Mr. Valdemar, gulat na gulat ako at
hindi ko matingnan si Alec ng marinig ko ang pagdaing nya. T*ngina, naawa pa din
ako.

"Hindi ka pa din sumusuko, Alec? Don't lure her to hurt her more! She's hurting
now. Can't you see? Eto ba ang gusto mong ibalita kay Amara? That she's broken?
Well, she is now. Thanks to you and your mother!" Sarkastikong sabi ni Mr.
Valdemar. Hindi iyon pinansin ni Alec, pinilit nyang tumayo at mabilis syang
lumapit sa akin, hindi ako nakagalaw at nanatili lang ang mga paa ko na nakapako sa
kinatatayuan ko lalo na ng hawakan nya ang dalawang kamay ko para tingnan sya.

"Baby, maniwala ka. Yun ang una kong plano. Galit ako sayo noon

bago kita nakilala, pero matagal ng hindi, mahal kita Pey, mahal na mahal kita.
Pinilit kitang kalimutan nung naramdaman kong mahal na mahal na kita, umalis ako!
Umalis ako di ba? Pero nung nakita kita ulit, hindi ko na alam. Nawala na ako sa
sarili, nabalewala yung pagtitiis ko na malayo sayo. F*ck, mahal na mahal kita."
Hindi nya alam kung ano ang una nyang sasabihin para magpaliwanag, pero ni hindi ko
naisipang iproseso ang kanyang mga sinasabi, tama na, ayoko na.

"Tatakas tayo, maniwala ka sa akin. Ikaw lang at ako. Tatakas tayo. Mahal na mahal
kita, please!" Lumuluha si Alec at nasasaktan ako. Hindi ko maatim na makita syang
ganito pero hindi ko na alam kung alin pa ang totoo. Tinigasan ko ang anyo ko.

"Tumigil ka na! Hindi ko alam kung anong sakit sa utak ang meron ka, Alec!
Magkadugo tayo!"

"I love you, Baby. Please, sumama ka sa akin." Napasinghap ako ng lumuhod si Alec
sa harapan ko habang malakas na umiiyak, para syang bata na naagawan ng laruan,
kumapit sya ng husto sa binti ko at ayaw akong pakawalan.

"Alec Xerxes!" Sigaw muli ni Mr. Valdemar. Pumikit ako. Hindi ko na sya kayang
tingnan, baka sa isang iglap bumigay ako sa gusto nya. Itinatatak ko sa utak ko na
dapat ay galit ako sa kanya.
"You made me sin. And you made me sin even more. I hate myself because of you. And
I will loathe my life every moment of it. P*t*ngi*a mo Alec. Literal."

Bumalangkas ako at nakita ko ang backpack na inihanda ko sa may pinto kanina.

Kinuha ko yon at nagmadaling lumabas ng unit ni Alec.

"Peyton!" Narinig ko pang sigaw ni Mr. Valdemar pero hindi na din ako lumingon.
Sobra na ang sakit, hiyang hiya pa ako sa sarili ko.

I made love to my brother, and I fell in love with him. How worse could it be?

=================

Battle 26

All italicized fonts are flashbacks.

Hello! :) Sali kayo sa pa-giveaway ko. Hahah Fire away your thoughts and the Best
Comment will receive something from me this Christmas Season :)

Inuulit ko, bawal ang mga kumare ko, kamaganak at kaopisina, hindi counted :P
The feeling of being whole and broken at the same time made me numb. Hindi ko
akalain na masakit pala ang makilala mo ang sarili mong tatay, t*ngina, tagos sa
buto ang sakit kapag nakilala mo sya at isasampal sa mukha mo yung katotohanan na
boyfriend mo yung kapatid mo. Nakakapanindig balahibo. Paano ko sya nagawang
mahalin ng higit pa sa lukso ng dugo? I loved him more than I am allowed to.

Nagpalakad lakad ako sa kalsada bitbit ang malaking backpack. Gabi na at hindi ko
alam kung saan ako pupunta simula umalis ako sa unit nya, wala akong dalang
cellphone, tanging wallet lang ang nadala ko. Kahit punong puno ng ilaw ang
kalsada, I see everything in black and white. Pupwede palang sa isang iglap mawalan
ng kulay ang lahat.

Paano nagawa sa akin ni Alec iyon? Paniwalang paniwala ako sa nararamdaman nya
tapos iginaganti nya lang pala ang nanay nya dahil nagloko ang tatay namin? Ano
bang malay ni Ganda na may pamilya na si Mr. Valdemar noon? Wala. At hindi kami
kahit kailan nanghingi ng kahit ano, namuhay kami ng mas mahirap pa sa daga pero
hindi kami ganoon kung magtanim ng galit. At mabubuhay pa kami, mabubuhay pa kami
ng walang kahit

isang kusing mula kay Mr. Valdemar.

'Baguio, Baguio!'

Tumingala ako at hindi ko namalayan na naghahati na ang liwanag sa dilim, ganoon na

ako katagal naglalakad?

'Eto po ba yung papuntang Sagada?' Narinig kong sambit ng isang babae habang
papalapit ako sa terminal ng bus.
'Hindi, Baguio nga di ba?'

Kumunot ang noo ko at lumapit sa walang modong kundoktor "T*ngina ka ha, ang
pilosopo mo! Hindi Miss, sasakay ka ng----Ay, Blair?" Nagulat pa ako ng makita ko
ang kaibigan kong si Blair sa aking harapan na namumugto ang mata.

"Pey!!" Tili nya.

"Magbabakasyon ka?" Sabay naming tanong sa isa't isa, sabay din kaming umiling.

"Magtatago." Natawa na lang kami sa sabay naming sagot. Kahit papaano ay may
nakausap na din ako sa lagpas na limang oras kong paglalakad ng walang tigil.

Umakyat kami ng bus na wala pang halos sakay. Inilagay namin sa compartment ang mga
gamit namin at nag-iwan lang ng tissue sa aming mga kamay, nagkatinginan pa kami ni
Blair at malungkot na ngumiti sa isa't isa, mukhang marami-raming luha ito.
"Sino ba yung pinagtataguan mo?" Tanong sa akin ni Blair ng makaupo, napalabi na
lang ako, hindi madaling ikwento ang istorya ko. "Sige na, I won't judge.."
Pamimilit nya pa.

Napangiwi ako at naluha na naman bago pa magsalita, "I fell inlove with my
brother.."

Napaawang ang labi ni Blair, maya maya ay

ngumiti sya ng malapad.

"Brother? Brother in Fraternity? Hindi ka naman lalaki, di ba dapat sorority hindi

frat? Ah! Alam ko na, Brother in church yan, maganda yan kung nagkakilala kayo sa
simbahan at may iisang pananampalataya, ano namang problema doon?" Inosenteng
tanong nya pa. Napabuga ako ng hangin.

"Brother from another mother, Blair, parehas kami ng Tatay."

Kumurap kurap si Blair na para ang pinagiisipang mabuti ang sinasabi ko, "Peyton,
may kapatid ka? Wala naman di ba?"

Umiling ako at umagos na naman ang mga luha, "Hindi ko alam, hindi ko nalaman,
kagabi lang. T*ngina di ba Blair? Naghihiganti pala sa akin yung half brother ko,
he made me fall for him, at ngayon eto, buong buhay akong mandidiri sa sarili ko,
hindi ko alam kung makakamove on pa ako. Minahal ko eh, buong buo, wala akong
itinira pa sa sarili ko. At ang sakit lang, hanggang ngayon walang nagbago-Galit
ako pero mahal ko.."

Tinapik tapik lang ni Blair ang likod ko, maya maya pa nagsalita na din sya.

"Pey... Makakamove on ka pa... Baka ako ang hindi na---" It's now Blair's time to
cry. Inabutan ko sya ng tissue at sya naman ang nagsimulang umiyak. Pulang pula ang
mukha ni Blair, tyak kong ganoon din ako.

"Mga Miss, inaantok kami, pwede bang pakihinaan ang iyak." Sambit ng isang lalaki
na nagkaupo sa aming harapan.

Suminghot naman si Blair at sumagot pa "Pakihanap sa katawan ko ang volume Kuya,

pag may nakita ka, pipitikin ko ang nose mo!"

/>

Hindi ko na napigilan ang mas mapahagulgol, hindi ko magawang matawa, walang kahit
ano ang nakakatawa para sa akin, Blair is crying and laughing, mabuti pa sya.
Sinisisi nya si Penggay nya kung bakit sya nasasaktan ngayon, hindi ko maintindihan
kung sino ba yong Penggay na yun.

Bumaba kami sa terminal, saktong may nakita kaming isang karatula ng transient
house kung saan maari kaming maunuluyan pansamantala. Namumutla ang itsura ni Blair
kaya hindi na ako pumayag na magpunta pa ng Sagada, siguro kagaya ko ay wala din
syang tulog, ang pagkakaiba lang namin, mukhang kaya ko pa na tumagal ng isa pang
araw na dilat lang maghapon.

"Yung kapatid mo, gusto mo ba ipakidnap natin yun sa langgam?" Kumunot ang noo ko
sa sinabi ni Blair. Nakahiga na siya at halos papikit na, isang malapad na kama ang
pahahatian namin, mabuti na din ito at makakatipid kami. Natigilan ako mula sa pag-
aayos ng gamit, pinag-iisipan ang sinabi ni Blair.

Kapatid ko.

Hindi ako sanay. Kapatid ko pala si Alec. Ang tindi magbiro ng tadhana.

Nakita kong tuluyan ng nakapikit si Blair habang yakap yakap ang sarili. Kinumutan
ko sya at lumabas muna ako para maglakad lakad. I am tired but my mind couldn't
sleep. Parang paulit ulit nyang sinusumbatan yung puso kong nagmahal sa kadugo.

Lumingon ako sa kaliwa at kanan, kung dito ako mamamalagi, kailangan kong mabuhay.
Wala akong masyadong pera, pero wala akong balak bumalik sa Maynila, siguro kahit
mapanatag ang lahat at magsawa

si Alec at ang nanay nya na guluhin ang buhay ko, hindi pa din ako babalik. Gusto
kong takasan ang pait at sakit ng nakaraan.
Namimiss ko na si Ganda pati ang pamilya ko but I have no way to contact them.
Tumingin ako sa maliit na tindahan sa di kalayuan sa nirerentahan namin ni Blair,
naglakad ako papalapit at nakita kong may mga batang nakaharap sa computer.
Nagliwanag ang mukha ko, alam ko na kung paano ko sila kakausapin.

"Kuya, magkano po ang sampung minuto?" Tanong ko sa bantay ng internet shop.

"Piso per minute Miss, upo ka na don sa number 10."

Umupo naman ako agad at inantay na maunlock ang computer, agad kong binuksan ang
facebook ko. Pumikit ako at nakita ko ang napakaraming laman ng inbox ko. Hindi ko
iyon pinansin, si Ganda lang ang kailangan kong kausapin, nagpunta ako sa profile
ni Ganda at nakita kong hindi sya online, mas mabuti na din siguro yon, ayokong
mabasa ang kung ano mang sasabihin nya, kahit awa pa iyon o ang pag-gagarantiya sa
akin na magiging maayos ang lahat, alam kong hindi iyon totoo, alam kong malayo sa
pagiging maayos.

Ako: Ganda, ayos lang ako. Alagaan mo ang sarili mo, umuwi ka muna kina Lolo Papa
sa Bicol para maalagaan ka nila, wag mo akong aalalahanin. Iwan mo ang cellphone
number mo dito para makausap kita kapag nakabili na akong cellphone, gusto ko
munang mapag-isa. Alam kong sasabihin mong matigas ang ulo ko, alam mo din naman na
mana lang ako sayo kaya wag ka ng magalit. I miss you. Mahal na mahal kita Ganda..

Kinagat

ko ag pangibabang labi ko at ilang minutong tinitigan ang pulang notification ng

messages ko, natutukso akong buksan iyon. Gusto kong malaman ang nilalaman non,
gusto kong mabasa.

I sighed habang pinapatungo ko doon ang pointer ng mouse. Blangko ang ekspresyon ko
ng binuksan ko ang messages tab, ilang mga mensahe mula sa group chat namin noong
highschool, group chat noong college, kay Bilog, at Ramon. Nakahinga ako ng maluwag
pero nakaramdam din ng lungkot ng wala doon ang mensaheng inaasahan ng taksil kong
puso.

Binasa ko ang mensahe ni Ramon, alam kong kailangan kong magpaalam sa opisina.

Ramon Castaneda: Bakla! Hindi ka ba papasok? May masakit ba sayo?

Ako: Monty, pakisabi kay Manager, pasensya na kung hindi na ako makakapasok. May
malaking problema lang ako, Im sorry talaga.

Nanatili akong nakatitig sa monitor at inantay na lang ang sagot ni Ramon.

Umilaw muli ang button at aksidente ko iyong nabuksan sa pagaakalang nagreply si

Ramon. Halos atakihin ako sa puso ng makita ko ang isang mensahe mula kay Alec.
Alec Vademar: Just go back and enjoy your Valdemar Benefits, heiress.

Ramdam ko ang panunuya sa mensahe ni Alec. Klarong klaro. Gusto ko sana syang
sagutin pero pinigilan ko ang sarili ko, alam kong galit sya sa akin, pero mas
galit ako sa kanya. Dinala nya ako sa sitwasyong ito, sya pa ang galit,
napakagaling nyang umarte.

***

"Alec.. You should eat, kagabi

ka pa---"

"Just get out!" Galit na sumigaw si Alec at inihampas ang cellphone nya sa pader.
Ilang minuto syang nanatiling nakatingin sa screen at inaantay na sumagot si Peyton
pero bigo sya, walang kahit anong sinabi si Pey doon sa mensahe nya. His heart is
hoping for something from her, kahit galit basta mapansin.

"Don't act like a kid, Alec. Hindi kita ganyan pinalaki!" Galit na pinagsabihan ni
Amara ang anak. Unti unting bumangon si Alec mula sa pagkakahiga.
"Really? Then tell me, paano mo nga ba ako pinalaki?" Ngumisi si Alec sa kanyang
ina.

"I am just protecting you! Nakita mo ba ang ama mo? Hindi sya mapakali hangga't
hindi nya makita ang unica hija nya! At ano ang ginagawa mo? You are mending your
heartbreak doon sa bastardang iyon! Nagmahal ka ng bastarda! Punyeta Alec!"

Tumawa si Alec, ginulo gulo nya ang buhok nya "Nagmahal ng bastarda? Really Mom?
Pupwede ko bang mahalin? Pupwede ba?!" Pagalit nyang tanong, hindi nakasagot si
Amara at nanatiling nakatuon lang ang mga mata sa anak.

"Madam, may tawag po kayo. Romeo Montebello daw po." Sumingit ang kasambahay sa
gitna ng pagbabangayan ng mag-ina. Bakas ang pagkagulat sa mukha ni Amara ngunit
magaling syang magtago, walang nakapansin non. Tinalikuran nya ang kanyang anak at
mabilis na kinuha ang telepono sa kasambahay.

Naiwan si Alec na mag-isa, umupo lang syang muli sa kanyang kama. Naihilamos nya
ang kanyang palad sa kanyang mukha, galit sya kay Peyton, sumuko agad ito,
kinamuhian

agad sya nito, nasaan na ang pinagmamalaki nyang nag-antay sya ng matagal para sa
kanya? Naglaho ng parang bula.

Ramdam na ramdam nya ang sakit na parang ikinikiskis pa sa kanyang balat, he's mad
but he also doesn't know how to survive without her, she's the air that Alec
breathes, at ngayon ay hindi na nya alam kung paano pa sya mabubuhay ngayong wala
na sya.
***

"It's been a long time Amara.." Napahaplos si Amara sa kanyang dibdib ng marinig
ang pamilyar na tinig sa telepono.

"Paano mo nakuha ang numero sa pamamahay namin Romeo?" Malamig nyang tanong,
tinatago ang kabang gustong umalpas sa kanyang dibdib.

"Why? You still think that I am the happy go lucky guy 25 years ago? I am not,
Amara.. I am way way better than that. I have my means now, I can afford everything
and anything. Kamusta na si Alec?"

Pinanlamigan si Amara sa tanong na iyon. Dalawa lang silang nakakaalam ng

katotohanan sa pagkatao ni Alec at wala syang balak ipaalam ang impormasyong iyon
kay Alec lalong lalo na kay Juan Miguel-- kahit dalhin nya pa iyon sa kanyang
kamatayan.

"Ginulo mo ang buhay ko!" Mariin ang pagkakasabi non ni Amara.

"Did I? Hindi ba ginamit mo din naman ako para makaganti kay Juan Miguel na hindi
matanggap na ipinakasal sya sayo? And what? He came back because you are pregnant
with Alec.. You owe me alot then... Dahil sa akin, namuhay ka ng nakatali sa leeg
si Juan Miguel, but don't you think it is just proper to return my son

to me, Amara? I am getting old, I want to retire, I want my successor on my

ground."

"Hindi mo makukuha sa akin ang anak ko!" Nahindik si Amara sa mga isiniwalat ni
Romeo na planong mapalapit kay Alec.

"Oh, don't be selfish. Anak natin, Amara, anak natin. What to be ashamed about? Na
25 years ago, nangaliwa ka? What's new? Hindi ba ganoon din naman ang ginawa sayo
ni Juan Miguel, he won't mind..." Kalmanteng sambit pa ni Romeo.

Hindi mapigilan ni Amara ang pagluha habang bumabalik sa kanya ang lahat ng kanyang
pagkakamali na kanyang nagawa. Buong buo nyang minamahal si Juan Miguel Valdemar
but she was rebellious, pagkatapos kasi ng tatlong buwan nilang pagsasama bilang
mag-asawa, umalis ito at nagtungo sa kanyang tiyuhin sa Bicol.

"Aalis ka na naman!" Binalot ni Amara ang kanyang sarili ng kumot mula sa isang
gabing pinagsaluhan nila ni Juan Miguel, kung hindi pa nya ito nilasing ay hindi pa
nito magagawang hawakan ang dulo ng kanyang daliri kahit mag-asawa na sila. Hindi
nya alam kung bakit pabalik balik na lang ang kanyang asawa sa Bicol, pero ni
minsan ay hindi nya ito nagawang mapigilan.

"Just leave me alone, Amara! I want to stay there, I am helping Uncle Lino in his
farm." Inihagis ni Juan Miguel ang kanyang travelling bag sa kanyang sasakyan at
pinaharurot na iyon papaalis. Hindi nya kasi maialis sa kanyang isip ang nakitang
Reyna Elena sa Flores De Mayo sa Albay ng unang beses nyang tumuntong sa Bicol.
Akala nya ay hindi nya magugustuhan ang lugar pero nagkamali

sya, isang beses lang syang nangitian ng babaeng nakita, hindi na sya matigil sa
pagtatanong ng pangalan nito, Romina ang sabi ng mga nakakakilala sa kanya.

Tumalikod si Amara habang pinapalis ang luha sa kanyang mga mata, ilang sandali
lang ng makaalis si Juan Miguel, napalingon sya sa teleponong nagriring sa kanilang
lamesita.

"Iniwan ka na naman nya, nasa labas lang ako kung kailangan mo ng kausap." Kalmado
ang tinig ni Romeo habang nakamasid sa tahanan ng kaisa-isang babaeng minahal nya.
Nanghihinayang sya ng husto, if he was better than Juan Miguel Valdemar, sya sana
ang makakakuha kay Amara. Napangiti sya sa kanyang sarili ng makita si Amara na
lumalabas sa kanilang gate, sinalubong sya nito ng yakap habang umiiyak and it
breaks his heart. Kung sana sya si Juan Miguel Valdemar, hindi nya sasayangin ang
luha ni Amara.

Kaibigan noon Amara si Romeo Seraphim Montebello, alam nyang may gusto ito sa kanya
pero hindi nya sineryoso, not until one night when they got drunk habang iniiyakan
ni Amara ang isang linggong hindi pa din bumabalik na si Juan Miguel, they shared a
passionate night together na walang iniisip na kahit ano, hindi nya akalain na
magbubunga iyon.

Juan Miguel assumed the responsibility kahit wala syang kaide-ideya na hindi sa
kanya ang dinadala ni Amara. The fact that Juan Miguel came back because she is
pregnant made Amara happy, hinayaan sya ni Romeo sa kanyang kasiyahan kahit alam
nyang sa kanya ang dinadala ni Amara, there's nothing greater in this world for him
but to see the woman he loves live a happy ever after, kahit masakit iyon sa kanya
noong panahon yon. Isa pa, there's nothing he could offer to Amara that time.

"Please, Romeo.. Wag namang ganito.." Pagmamakaawa ni Amara sa kabilang linya.

"I can give my son a beter life, Amara. You may join us too if you want." Mapait na
tumawa si Romeo.

"Romeo---"

Ibinaba na ni Romeo ang telepono, baka kung manatili pa sya sa pakikipag-usap ay

tuluyan na syang maawa kay Amara, at ayaw nyang mangyari iyon. He needs Alec now,
he needs his son, lalo na at lumalala na ang kanyang sakit sa puso.

=================

Battle 27

"Bili na kayo! Bagay sayo to Kuya! Winter collection ng Armani.. Uso sa lalake ang
bright pink! Narinig mo na ba ang kasabihang, 'Only real men wear pink'? Kunin mo
na to!"

Buong bigay si Blair na nagbebenta sa isang customer ng fur coat na kulay pink.
Nakakuha kami ng trabaho sa isang ukay ukay shop na pagmamayari din ng landlady
namin. Nakiusap kasi kami kung maari kaming bigyan ng discount sa tinutuluyan namin
dahil magtatagal pa kami ng ilang buwan pa.. Sa kabutihang palad, pumayag naman ang
landlady at inalok pa kami ng trabaho.

"Thank you, Kuya!" Napangiti ako ng masayang inaabot ni Blair ang fur coat sa
bumiling lalaki na mukhang ayaw naman nung coat, it's just that no one can resist
her charms.

"Tumawag ka na ba sa Mama mo?" Tanong ko kay Blair ng tumayo sya sa tabi ko.

"Oo naman. Ay, may message nga pala sayo si Tita Ganda." Kinuha ko ang cellphone na
inaabot sa akin ni Blair, hindi na ako nag-abalang bumili ng phone dahil ayokong
matuksong kausapin lagi si Ganda, baka mapabalik ako bigla sa lugar na malapit sa
problema.

Ganda: Anak, bumalik ka na.. Gusto kang kausapin ng Tatay mo. Labanan mo yang
nararamdaman mo kay Alec.. Kaya mo yan, anak, love you..

Napabuntong hininga ako. I am fighting.. I am still fighting.. I fought the urge to

be with him, kahit alam kong wala pa ako sa kalahati ng laban ramdam ko na ang
pagod. Umay na umay na nga ako sa nararamdaman ko, miss na miss ko na sya, at alam
kong hindi yon pagkamiss sa isang kapatid kundi pagkamiss sa isang pagibig na pilit
kong kinakalimutan.

Ako:

Uuwi ako Ganda, sinasamahan ko din si Blair, ayoko syang maiwan mag-isa. Babalik
din ako kapag kaya ko na.

Gusto kong sa panahong iyon hindi na manginginig ang tuhod ko pag makikita ko sya.
Wala na yung pakiramdam na gusto ko syang dambahin ng yakap at halik tuwing malapit
sya. I want to be that kind of person, the kind of person I never was when I was
with him.

Napabuga ako ng hangin, hanggang kailan ko aaksayanin ang oras ko sa pagpaparusa sa

pagkakamaling nagawa ko?

Nilingon ko si Blair na sumasalo sa trabaho ko kapag natutulala ako. Magkabaliktad

kami, kung sya ay nagkikilos para makalimot, ako naman madalas ay wala sa sarili.

Tumunog ang cellphone ng magreply si Ganda.

Ganda: Hinahanap ka din ni Miguel. Tiyak kong makikita ka din nya sa lalong
madaling panahon. Alam ko namang hindi si Miguel ang iniiwasan mo kundi si Alec.
Sinabi ko sa kanya yon, sinabi naman nyang nakausap na nya si Alec at naliwanagan
na ito.
Naliwanagan? Naliwanagan sa mga pagkakamali nya? Mabuti pa sya. Samantalang ako
hindi pa din maliwanagan sa nararamdaman ko, sya pa din ang hinahanap ng letseng
puso na to. I want to start thinking about my own, yung walang Alec, I want to do
things on my own without thinking about him.

"Peyton.." Nag-angat ako ng tingin sa boses ng isang lalaking tumawag sa akin. His
eyes were full of pity and sadness, hindi ko alam kung para saan. Alanganin sya sa
bawat paghakbang papalapit sa akin, but he didn't stop walking.

"Mr. Valdemar." I said. Hindi ko malaman kung gusto ko bang tumakbo at magtago.

Natigilan

sya, umiling at ngumiti ng mapait "Dad, call me Dad.."

Hindi ako nakasagot agad, kinuha sa akin ni Blair ang cellphone sa mga kamay ko at
tinapik ang likod ko saka binulungan "Mag-usap kayo."

Nagtungo kami sa Mines View Park, may nagdadrive para kay Mr. Valdemar at magkatabi
kaming umupo sa likuran na walang umiimik. Hanggang sa makababa kami sa Park ay
walang nagsasalita sa amin. Nakatanaw lang kami sa berdeng bundok na nasa aming
harapan.

Hindi ko na mabilang kung ilang beses kaming napabuntong hininga. It's still vivid
and fresh when I remember us talking like best of friends noong umalis si Alec,
bakit ngayon ay naglaho na ang init na iyon sa pagitan namin?

"I married for convinience." Nilingon ko ng magsalita si Mr. Valdemar. "Alam kong
hindi iyon magandang dahilan para magustuhan ko si Romina, but I did. Love at first
sight. Minahal ko si Romina bago pa man nya ako makilala ng personal.."

Tumango ako, hindi ako nagsalita.

"I was a coward. Inaamin ko. Hindi ko alam na iniwan ko si Amara na nagdadalang tao
noon kay Alec at--- hindi ko alam na nung piliin ko si Amara para ayusin ang
pamilyang dapat kong pinagtutunan ng pansin, nagdadalang tao din sa iyo ang Mama
mo... If I did, I will be able to make things right.. Hindi na sana umabot pa dito,
sana ay sabay kayong lumaki ni Alec--- Bilang... Bilang magkapatid." Napayuko si
Mr. Valdemar sa huli nyang sinabi, bumalatay ang sakit sa kanyang mukha, ang sakit
na tanging ama lamang siguro ang makakaintindi.

Ibang sakit kasi ang nararamdaman ko ngayon, pain of being betrayed and pain

of being empty yet I see myself in him, malalim kung masaktan.

"Pero sana-- sana magkaayos kayo Pey.. Kayo ni Alec ang buhay ko. I want to give
you everything what Alec have."

Matigas akong umiling.

"Hindi na po.. Kaya nga po nya ako pinlanong saktan dahil natatakot syang mawala
ang lahat sa kanya o mabawasan ang yaman nya. Im sorry Mr. Valdemar, pero lumaking
sakim yang panganay nyo. He value money more than his morale. Hindi ko maintindihan
na may mga tao pa palang maghahangad ng higit pa sa kaginhawahang natatamo nya sa
kasalukuyan. Magkaiba ang pananaw namin ni Alec, Mr. Valdemar at alam kong kahit
hindi ako lumaki sa kumpletong pamilya, I am way better than my older brother."

Bigo ang mga mata ni Mr. Valdemar habang nakikinig sa mga salita kong may
pagdidiin. Alam nyang tama ako pero wala na syang magagawa dahil mahal nya si Alec,
of course, anak nya yon.

"Hindi ko pipilitin na tanggapin mo si Alec bilang kapatid, but hopefully, you will
find it in your heart to forgive.. Ano't ano pa man, magkapatid kayo, kaming mga
magulang nyo, mawawala sa mundong ito at kayong dalawa ang matitira sa isa't isa..
Isa pa, I want you to be my daughter. Hayaan mo akong bumawi."

Umiling akong muli "Tama na sigurong nagkakilala tayo at nalaman kong may Tatay nga
ako. Kaya kong tumayo sa sarili kong mga paa. Kaya ko po. Ibalik nyo na ako sa
trabaho ko." Nag-iwas ako ng tingin ng mapansin ko ang pamumula ng mga mata ni Mr.
Valdemar. How could I not notice our huge resemblance? How could I not notice na
parehas kami ng mga mata at labi. Pero huli na, I cannot appreciate what's in front
of

me, hindi ako galit sa kanya pero wala akong maramdaman, walang butas sa pagkatao
ko dahil napunan lahat ni Ganda.

Hinatid ako ni Mr. Valdemar sa shop at agad kong naabutan si Blair na may yumayakap
na isang foreigner. Pinaghahampas ko ang matanda pero nalaman kong Daddy pala iyon
ni Blair.

Father's day ba ngayon? Bakit nagkalat ang mga tatay na naiwan ang mga anak nila
ngayong araw?

Nakatanga ako sa porch ng transient house habang inaantay si Blair na makauwi mula
sa pakikipagdate kay Uncle Steve, ang German nyang Tatay. Gabi na at hindi ko
maiwasang mag-alala, paano kung hindi nya talagang tatay yon?

Nasa ganoon akong pag-iisip nang may humintong sasakyan sa tapat ng transient house
kaya napatayo ako, kahit madilim sa labas, kitang kita ko ang sasakyan.

Itim na Porsche.

Lumundag ang puso ko ng makita si Alec na pababa ng kanyang sasakyan. Seryoso ang
kanyang mukha, nakasuot sya ng dark blue polo na nakatupi hanggang siko. His hair
was dishelved and few stubbles grown from his chin. Damn he looks good, bakit hindi
man lang ako nabahagian ng magandang genes nya. Siguro ay nakuha nya sa nanay nya
ang kagwapuhan nya, pero maganda din naman si Ganda ah at gwapo din ang Tatay
namin.

"Sumama ka sa akin." Malamig at walang emosyong tinuran ni Alec. Walang reaksyon

ang bughaw nyang mga mata ng magtama ang aming mga tingin samantalang halos
mahimatay na ako sa presensya nya.

"B-bakit ako sasama sayo?"

"Gusto kang makita ni Daddy. He's in the hospital. Ano bang pinagsasasabi mo sa
kanya? Masasakit ba? Pey kung galit

ka sa akin, wag mo na syang idamay!" Matigas ang bawat salita nya at halatang galit
sa akin. Kinabahan naman ako agad at nakaramdam ng pag-aalala para kay Mr.
Valdemar. Nakunsensya agad ako, baka nga hindi naging maganda ang pananalita ko
kanina at lubos nyang dinibdib iyon.

"Wala akong sinabi sa kanya.. Wala---"

Pumungay ang mata ni Alec at pinanliitan ako ng mata "Pwes sumama ka. O baka naman
nageenjoy ka na kailangang kailangan ka ng CEO ng pinakamalaking kumpanya sa
Pilipinas."

Sumimangot ako sa kanya, "Alam mo, inggitero ka.. Wag mo ng pagdiinan na hinahanap
ako ng tatay natin. Ang bitter mo! Aantayin ko lang ang kaibigan ko, mauna ka nang
lumuwas. Ayokong sumabay sayo."

Luminga linga si Alec sa paligid at nanunuyang tiningnan ako "You don't have a car
yet Princess, mamili ka, sasabay ka sa akin o ipapasundo ka ng helicopter ni
Daddy?" Tinaasan nya ako ng kilay, hindi naman ako nagpadaig ay tumaas din ang
akin.

"Gagawin nyo yon?" Tanong ko ng naghahamon. Kinuha naman ang cellphone nua at
pumindot doon.

"Henry, tell Officer Lagdameo to pick the Princess up here in Baguio." Maawtoridad
na utos ni Alec habang nakatingin sa akin.

Pinanalakihan ako ng mata.

"Hoy! Wag teka! Sige na sasama na ako!" Nagmadali pa akong pagbuksan ng gate si
Alec, nagkadikit ang mga balat namin pero parehas din kaming umiwas.

"Pey?" Bago kami pumasok sa Transient House, nakita ko si Blair na kasama ang Daddy
nya.

"Sasabihin ko sana na doon muna ako sa family ni Daddy uuwi, baka kasi mag-alala ka
kaya dumaan muna ako dito saka kukuha din ng damit.

Oh Hi! Pogi. Ikaw ba yung Kuya ni Pey? Hindi kayo magkamukha ha." Hinampas pa ni
Blair ang pwet ni Alec na gulat na gulat sa ginawang kapilyahan ni Blair.
Nagsabi ako kay Blair na baka umuwi na din akong Manila kaya tinungo muna namin ang
landlady namin na naghire din sa amin sa Ukay-ukay para maayos na makapagpaalam.
Nagbabalak pala si Blair na magtungong Germany kaya sasama na sya sa Daddy nya.

Ako na lang ang bumalik sa kwarto namin ni Blair. Naabutan kong nakahiga si Alec sa
kama at nakapikit. Napagod siguro sa byahe. Kinuha ko ang comforter at binalot sa
katawan ni Alec yon, hindi man lang sya gumalaw, tulog na tulog na. Humikab ako at
napagpasyahang mahiga na din. Naglagay ako ng unan sa pagitan namin at tiniyak kong
malayong malayo ako sa kanya bago pumikit.

"Aray!" Nagising ako ng maramdaman kong pabagsak akong tumalsik sa kabilang dulo ng
kama.

Maliwanag na sa labas at nakita ko si Alec na parang hindik na hindik na nakatingin

sa akin.

"Hinagis mo ako? Walanghiya ka!" Galit kong sigaw ng marealize na sya ang nagtulak
sa akin.

"Bakit mo ako niyayakap kanina?" Pagalit ding sagot nya.

"Wow ako pa ngayon? If I know nagpanggap kang unan para yakapin kita!" Umismid ako.

"Bakit ko naman gagawin yon? Ayaw na nga kitang makita."

Natahimik ako sa sinabing iyon ni Alec, naghanap ng mga salitang maisasagot.

"E-eh kung ayaw mo palang makita, bakit ka natulog sa kama ko!"

"I didn't intend to sleep. I was just so tired. Sana ginising mo na lang ako."

"May utusan ka?" Tumaas ang kilay ko at humalukipkip.

"You are suppose to follow my rules, Pey."

"At bakit?"

"I

am older than you. K-kuya mo ako.."

Napaawang ang labi ko sa kanyang sinabi. Mukhang naliwanagan na nga ng tuluyan si

Alec na magkapatid lang kami.

"M-maliligo lang ako.." Dumiretso ako sa banyo para maligo saglit. Pagkalabas ko ay
wala na si Alec. Sinilip ko ang sasakyan nya sa labas nang sumulpot si Alec sa
aking harapan na bagong ligo din. Mukhang nanggaling sya sa kabilang kwartong
pinaparentahan din. Pu-pwede naman pala syang magrenta ng kwarto, sumiksik pa sa
akin.

Hindi na kami nagpansinan ng magsimula na kami sa byahe. Ilang beses nya akong
inalok kumain pero wala akong gana. Hindi ako sanay na ganito kami kalamig sa isa't
isa. Para kaming may mga sakit na nag-iiwasan.

Pinagmasdan ko si Alec na nakatiim bagang at parang malalim na nag-iisip. Pumreno

sya at umatras.

"That's it. You will eat, Princess." Huminto ang sasakyan ni Alec sa isang
Breakfast Cafe sa loob pa din ng Baguio.
Sumunod ako sa kanya papasok sa loob. Hindi man lang nya ako pinagbuksan ng pinto o
pinag-lahad ng upuan, malayong malayo nung binobola nya pa ako. Wala sigurong totoo
sa lahat ng iyon. Ito siguro ang totoong sya, the cold-hearted one.

Tumingin ako sa menu pero narinig ko ng nagsasalita si Alec.

"Pancake with strawberry syrup, no butter-- dalawa and 2 brewed coffee."

Nagkatinginan kami ni Alec, he ordered our favorite. Tahimik lang kaming kumain
pagkatapos umalis na din kaagad.

Hindi ako nakatulog buong byahe, panaka-naka akong tumitingin kay Alec na diretso
lang ang mga mata sa kalsada.

Sumalubong sa amin ang traffic sa EDSA pagkalipas ng walong oras, ilang sandali pa
nasa ospital na kaming dalawa. Sa isang private room dumiretso si Alec, huminga
muna ako ng malalim bago naglakad papsasok.

"--And Tito, remember what I told you--- Alec!" Isang matinis na boses ang
sumalubong sa amin, ang pamilyar nyang pigura at mainit na ngiti, naglakad sya
papalapit at yumakap ng mahigpit kay Alec, nag-iwas lang ako ng tingin.

"Ang bilis ng byahe nyo, nung nagtext ka nasa NLEX palang kayo.." Malambing na
ikinapit ni Loraine ang kamay nya sa likod ni Alec. Umakbay naman si Alec sa kanya
at ipinahinga ang kanyang baba sa tuktok ng ulo ni Loraine.

Sya pala ang tinitext ni Alec kanina?

T*ngina ang sarap pag-untugin.

"Bakit ang bilis nyo?" Pangungulit pa ni Loraine na parang bata habang nakatagid
sila sa akin at nakatayo sa gilid ng kama ni Mr. Valdemar na pinagmamasdan naman
ako.

"I missed you.. So much." Sagot naman ni Alec, p*tngina gusto ko na lang tumakbo
pero ang letse kong mata, natukso pang lingunin sila, at doon ko nakita si Alec, na
diretso ang tingin sa akin.

=================

Battle 28

M/N: May update ako kaninang madaling araw. If you havent read that please go
back :) Thank you sa mga nagbabasa nito. I really try my best to update kahit
sobrang late na, salamat at naappreciate ninyo.

"You will train as a Junior Manager for PR, Peyton.." Natigilan ako mula sa
pagbabalat ng oranges ni Daddy. Yes, I call him Daddy now. Sa isang linggo nya dito
sa ospital, kami ang laging magkasama. Umalis daw kasi si Ma'am Amara dahil ayaw
akong makita. The feeling is mutual, mas lalo namang ayaw ko syang makita.

Nagkausap na din kami ni Ganda at lumipat na din sya sa Laguna kung saan nya ako
pinlano na itago ako noon. Halos dito naman ako namamalagi sa ospital kasama ni
Daddy, dito ako natutulog habang naghahanap pa ako ng malilipatan, nililihim ko nga
kay Daddy ang paghahanap dahil ayoko sanang tumira sa mansyon.

"Sa bahay ka na maninirahan." Tuluyan ko ng nabitawan ang hawak kong prutas.

"B-bakit po?"

"May karapatan ka sa kung anong mayroon ako, Peyton. At gusto kong mas makilala ka
pa. Kung iniisip mo si Amara, you won't be seeing her much. Kamusta na ang lagay mo
sa Kuya mo?"

Muntik na akong masamid sa salitang 'Kuya'. Weird pa ding pakinggan.

"Civil."Nagkibit balikat ako. Totoo naman. Ilang beses na akong dumaan sa harapan
nya na parang hangin. Hindi man lang ako tinitingnan.

Tuwing pumupunta pa sya dito sa ospital lagi nyang kasama si Loraine. Well, Im sure
na kapag tumira ako sa mansyon ng mga Valdemar, hindi ako mahihirapang umiwas sa
kanya dahil sya na mismo ang gagawa noon.

"Good, you will be

training under him. Sya ang magmomonitor ng performance mo but don't worry, hindi
sya ang makakasama mo maghapon. Mayroong mga designated managers and staffs that
will help you."

Nakatitig lang ako kay Daddy na punong puno ng enthusiasm ang mukha. Parang excited
talaga sya sa binabalak.

"Kailangan mo nang masanay, Peyton.. Kailangan mo nang masanay na mayroong Daddy at

Kuya.. You'll get use to this.."

Sana. Sana nga..

Inihanda ko ang aking sarili sa unang araw ko sa opisina. Nagsuot lang ako ng navy
blue sleeveless dress na nakahanda na sa closet, ipinamili ata para sa akin ni
Daddy.

"Manong sa Valdemar Industries po."

"Yes Ma'am." Magalang na sagot ni Manong Dennis pagkasakay ko sa sasakyan. Tumingin

ako sa orasan, maaga pa ako para sa appointment kong alas-nuwebe. Namamahinga pa
din si Daddy sa kanyang kwarto samantalang si Alec--- Hindi naman kami nagkita ni
Alec simula ng dumating ako sa mansyon dalawang araw na ang nakakaraan. Gusto ko
ngang magtanong sa mga kasambahay kung umuuwi ba si Alec kaya lang I might cross
the line. Ayoko nang magalala pa si Daddy na may pagtingin pa din ako kay Kuya
Alec. Yuck lang, Kuya Alec.

Sinalubong agad ako ni Lindsay, hindi ko alam kung ano sya pero ang sabi nya sa
akin, sya ang mag-aasist sa akin sa training ko.
"Good Morning Miss Valdemar." Nakangiting sambit ni Miss Lucy, ang Finance Manager.

Miss Valdemar. T*ngina lang, minsan nangarap akong maging MRS. Valdemar, damn those
thoughts. Nasa kalagitnaan na kami ng powerpoint presentation tungkol sa paikot
ikot ng Valdemar's Core

pero wala akong naunawaan ni isa. Miss Lucy smiled politely ng humikab ako ng hindi
ko mapigilan.

"Lindsay, can you buy a coffee for Miss Valdemar? Let's have a break." Ani Miss
Lucy.

Nagpaalam na lalabas saglit si Miss Lucy mula sa conference room kaya naman
pinahinga ko ang ulo ko sa lamesa.

Can I do this?

Mukhang mahirap gawin ang hinihingi ni Daddy. I am still not sure kung anong gusto
kong gawin hanggang ngayon, pinangarap ko namang maging housewife pero hindi na
pupwede dahil kapatid ko pala yung pinangarap kong husband.

Nahihiya naman akong tumanggi kay Daddy baka sabihin na sinasamantala ko ang
pagiging anak nya at pipiliin ko na lang na hindi magtrabaho. I don't want to do
that.

"Sandali lang.. Ano ba---" Boses ng babae ang narinig kong pumasok sa pinto,
humahagikgik pa ito. Madilim ang buong conference room dahil projector ang
ginagamit namin kanina at ngayon ay nakapatay ito kaya wala halos makita.

May kasunod syang pigura ng lalaki na halos hubaran na ang babae hindi pa naisasara
ang pinto.

"Pinuntahan nga kita sa office mo tapos hindi mo pa ako pagbibigyan." Sabi nung
lalaki sa malambing na tono.

Parang pamilyar yung boses.

"O sige na nga, lock the door ha." Pagpayag naman nung babae na mukhang pumapayag
naman talaga sa magaganap sa kanilang dalawa.

Nang marinig ko ang pagclick ng pinto, kasunod naman ang tunog ng pagbaba ng
zipper, ano to? May pa-live show sa Valdemar Industries?

I heard moans at smooches. Tumayo ako habang nakataas ang kilay ko at naglakad
patungong switch ng ilaw, binuksan ko iyon agad. Natigilan

ang dalawa sa kanilang ginawa.

"Oh Sht!" Tili nung babae habang hindi alam kung paano tatakpan ang sarili.
Marahan namang tumayo ang lalaki, I heard the unzipping of his pants bago ako
nilingon. Nagtama agad ang mga mata namin. His green eyes widened in shock.

"T*ngina ikaw yan Orion?!" Gulat na tanong ko.

"P-pey"

Huminga ako ng malalim at tiningnan ang crotch area ni Orion, napailing ako, it is
still bulging. Nagtungo ako papunta sa pintuan at pinatay muli ang ilaw.

"Sige na, tapusin nyo na yan, lalabas na lang muna ako."

Lumabas na ako at dali daling naglakad papalayo.

"Peyton." Napapikit ako ng marinig ang boses ni Orion na humahabol sa akin.

Nagkasabay na kami sa paglalakad, ang dami nyang tanong, saan ako nagpunta, bakit
hindi ko sya biglang kinontact, bakit wala na ako sa bahay namin--- pero isa lang
ang nasagot ko.

"Anong ginagawa mo dito?" He asked.

Inabutan nya ako ng coffee habang nakatayo kami sa park na malapit sa Valdemar
industries. He is wearing a white polo in a khaki suit and he looks good.

"Bastarda ako ni Juan Miguel Valdemar."

Bumakas ang gulat sa mukha ni Orion, hindi halos ito makapaniwala. I chuckled.

"Okay lang yan, ako din hindi makapaniwala." I said.

"Sht, kaya pala lately si Alec at Loraine ang magkasama. For months I havent seen
them together but now, parang hindi mo mapaghihiwalay." Kwento nya pa.

Napangiti ako ng mapait "Ang ironic no? Minahal ko ang kapatid ko"

"Dapat naman mahal mo siya hindi ba?" Nagkibit balikat si Orion habang patuloy
naming nililibot ang park.

"Yung

walang malisyang pagmamahal, Orion. You know what Im talking about. Ikaw, kamusta
ka na? Girlfriend mo ba yung kanina? Loko ka talaga, paano kung iba ang nakakita sa
inyo?" Umismid ako.

"She's my f*ck buddy this week." Kaswal na lahad ni Orion.

"This week? Ibang klase." Napailing ako.

"I missed you, Pey.." Huminto kami sa paglalakad at seryosong tiningnan ni Orion.
Ngumiti lang ako sa kanya.

"Namiss din kita." I truthfully said.

Hindi namin namalayan ang oras, naglunch pa kami ni Orion habang masayang
nagkukwentuhan. Namiss ko ang kaibigan ko at ang pagpapatawa nya. It would be
easier kung si Orion ang magiging amo ko, hindi siguro nya ako papahirapan at
papatawanin pa lagi.
Naglakad kami pabalik ng Valdemar Industries ng tatlong oras na ako halos nawawala,
inihatid pa ako ni Orion sa floor kung saan ako galing kanina.

"Bawal matulog, Demoiselle. Itext mo lang ako kapag naiinip ka na." Orion said na
may kasamang pagkindat. Natawa naman ako at tuluyan ng pumasok sa conference room.
I waved goodbye at him bago ko isinara ang pinto.

Natulala ako ng nakita kong nakahalukipkip at nakaupo doon si Alec, nakasimangot na

nakatingin sa akin.

"So it is really bad on your first day, Princess? Tumakas ka pa at nakipagdate."

Mapakla nyang sabi.

"Inaantok kasi--"

"Inaantok ka. Inaantok ka kaya ka lumabas kasama ang pinsan ko?"

"Nakita ko lang sya dito kanina"

"Tapos sumama ka naman."

"Ano bang issue mo, Kuya? Yung umalis ako sa training ko o yung si Orion ang kasama
ko?" Mariin kong tanong. Umirap sya sa akin.

"Wala

akong pakialam kung sino ang kasama mo, Mahal na Prinsesa. Ang sinasabi ko lang,
hindi ka dapat umaalis."

Nagkibit balikat ako at humalukipkip din.

"So?"

"So? Nakakahiya naman sayo kaya I have to personally train you, Princess. Humanda
ka." Nagdilim ang kanyang mukha habang naglalakad patungo sa harapan. Umupo naman
ako at hinayaan syang magsalita ng magsalita.

Nakapangalumbaba lang ako at nakamasid lang sa gwapo nyang mukha. Grabe, ang
perfect talaga ng kapatid ko. Lalo na kapag work mode on, ang perfect ng dating.

"Who's the HR Manager?" Biglang tanong sa akin ni Alec. Nagkibit balikat ako, I
missed that out, oh well, hindi talaga ako nakikinig. Kung kanina, 25% kong
naiintindihan si Miss Lucy, ngayon ay totally distracted na talaga ako. Yung
distraction na nasa utak ko kasi kanina, nasa harapan ko na ngayon, paano pa ako
makakapagfocus?

Napabuga ng hangin si Alec "Who's the Accounting Manager?"

Umiling ako ulit.

"The corporate lawyer?"

Iling iling..

"The COO or the Chief Operating Officer?"

Iling ulit.
Napahilot ng sentido nya si Alec at masama akong tiningnan.

"Ako yun, Pey. I am the COO."

I mouthed an 'Ahhh' Habang tumatango tango.

"Who's the Junior Manager for PR?"

Nagkibit balikat ulit ako.

"It's you. Oh my God. What did I get myself into?" Tumalikod sa akin si Alec as he
crossed his arms in his chest, naiirita na.

"Look, hindi tayo aalis dito hangga't hindi mo nakakabisado ang Org Chart. You are
expected to know everyone because you will be the new manager for PR, for pete
sake!" Aniya pa.

**Kring **kring

"Lora.."

Naglakad si Alec patungo sa corner ng conference room. Akala nya ata hindi ko sya
maririnig.

"Okay, yes. I'll wrap my training in a bit, I'll pick you up."

Makikipagdate pa ang loko kaya pala nagmamadali.

Binasa ko ang Organizational Chart sa harapan ko. Nakabisado ko agad ang mga
pangalan pati ang mukha. Pinagmasdan ko ang Senior Manager for PR na si Eric Mauri,
cute ha.

Binalikan ako ni Alec at sinimangutan nya ako.

"If you won't memorize this one, I won't be endorsing you to your department."

"VP For Operations Jose Asuncion, VP for Finance Ariel De Guzman, VP For Sales and
Mktg Kit Pena, VP For Admin Portia Maligao, Corporate Lawyer Atty. Benjamin Segui,
Sales Manager Vanessa Vergara, HR Manager April Siat, HR Assistant Karen Arevalo,
Admin Manager Rowena Roxas, assistant Marcky Ramos, Finance Manager Lucy Morente,
Junior Finance Manager Kristine Rosales, Accounting Manager Ysobelle Arenas, Junior
Accounting Manager Alma Cruz, IT Manager Ronald Ramirez, Junior IT Manager Rainier
Garcia, Housekeeping-- Aida Serano, Ruben Oliva, Ismael Sarabia, Irma Pelacio."

Nakaawang ang labi ni Alec habang iniisa isa ko sa kanya ang mga pangalan na
namemorya ko pagtingin ko palang sa listahan. Damn this photographic memory that I
have.

"And-- Eric Mauri, he will be my boss. Buti na lang gwapo, sa tingin ko hindi naman
ako maiinip. Turnover mo na ako sa kanya, Kuya."

Nauna na akong maglakad papalabas ng Conference Room at iniwan si Alec na tulala.

Hinila nya ang kamay ko pabalik sa Conference room.

"I am sorry to disappoint you but we will be going to overtime, Princess." Malamig
nyang sabi.
=================

Battle 29

Madaming pinasagutan sa aking exam si Alec. Hindi ko alam kung para saan,
binabantayan nya lang ako hangga't hindi pa ako tapos. Ngingisi sya minsan ng
pilyo, tapos kapag mahuhuli ko sya, kukulubot ang noo nya at kunyaring iritable.

Akala ko ba makikipagdate? Bakit nandito pa din?

"Tapos na!!" Itinaas ko ang pangatlong exam na ibinigay nya sa akin. He would just
look at it pagkatapos ilalagay sa envelope, kanina nya pa ginagawa ang ganoon.

"Pupwede mo na ba akong iturnover sa boss ko?" Tanong ko ulit.

"Bakit ba atat na atat ka?" Tanong nya na punong puno ng iritasyon.

"Eh bakit ba kasi pinipigilan mo ako?"

Sumulyap si Alec sa wristwatch nya pagkatapos ay ngumisi sa akin.

/>

"Uwian na, Eric's gone." Nagkibit balikat sya pagkatapos ay sinalansan na ang mga
papel na sinagutan ko. Mukhang tapos na kami dahil nagpapatay na din sya ng
projector.

Umirap ako sa kanya at sinilip ang cellphone kong nagvivibrate dahil sa isang
tawag.
"Orion.." Nakangising sambit ko.

"Hi Demoiselle, pauwi ka na?"

"Yuh, finally!" Tamad akong sumalampak sa upuan, nagtama ang mga mata namin ni Alec
pero nakakainis kasi mas nauna pa syang umirap kaysa sa akin.

"Tamang-tama, daanan na kita dyan. Uuwi na din ako." Narinig ko ang pag-unlock ni
Orion ng kanyang sasakyan. Napangiti ako, ayoko pa din kasing umuwi, maiisip ko
lang ang buhay na mayroon ako ngayon at kung gaano kalaki ang nagbago. Ayoko ng
ganoon.

Tumayo na ako at nagmadaling binitbit ang bag ko.

"Sinabi ko bang tapos na tayo?" Nakakunot ang noo sa akin ni Alec papahakbang
palang ako papalabas ng pinto.

"Wait lang Orion ha.." Tinakpan ko ang mouthpiece ng phone at hinarap si Alec.

"Nagliligpit ka na ng gamit di ba? Saka anong oras ba ang uwian sa opisinang ito?
Alas otso na ah." Umismid ako kay Alec. Hindi ba obvious na masyadong masikip ang
mundo sa aming dalawa? Mamamatay na talaga ako isang oras pa na magkasama kami.

"Ikaw ang mayari, Mahal na Prinsesa, ang mayari, sila ang nagsasara ng tindihan."
Malalim na paliwanag ni Alec, I rolled my eyes at him.

"Hindi to tindahan. Uuwi na ako." Deklara ko ng padabog.

"Peyton, sabay tayong uuwi sa bahay natin." Malamig nyang deklara.

Bahay

natin.
Natutulala pa ako ng mawala sa kamay ko ang hawak kong cellphone at sa isang iglap,
kausap na ni Alec si Orion.

"Orion, I can't let go of Pey." May pagdidiin nyang sabi. Nagkatinginan kami at
kinunutan ko sya ng noo, lumikot naman ang mga mata nya at nag-iwas ng tingin.

"I can't let go of my sister. We have other things to do." Pagtatama nya sa kanyang
sinabi.

Pinatay na ni Alec ang tawag bago nya ibinalik sa akin ang cellphone ko. Napakurap
kurap ako dahil sa ginawa nya.

"Bakit mo ibinaba ang tawag?" Protesta ko.

"Because he is distracting you. Sumunod ka sa akin."

Sumunod naman ako kay Alec, maglakad kami sa mahabang pasilyo ng opisina at ngayon
ko lang napansin kung gaano karangya ito.

"Sit down." Utos ni Alec pagkatapos namin pumasok sa isang malawak na opisina.

Alec Xerxes Valdemar-COO

Nakalagay iyon sa isang pulidong nameplate sa harap ng lamesa.

Umupo ako sa isang lamesita na nakaharap sa kanya, may hinalungkat sya sa kanyang
drawer pagkatapos ay lumapit sa akin at iniabot ang hawak pagkatapos tumalikod na.

Moleskine Sketchpad at isang metal box na naglalaman ng Charcoal Pencil Set.

Hinawakan ko isa isa ang mga lapis, damn, mahal to. Lagi ko tong pinagmamasdan sa
art supply shop sa mall.

Binuksan ko ang box na punong puno ng antisipasyon, bawat isang lapis at tool may
naka-ukit na pangalan ko. I even scanned the pages of the sketchbook, may watermark
na Peyton Kamila ang bawat pahina.

T*ngina, personalized?! Bakit meron sya

nito? Kinagat ko ang pangibabang labi to keep myself from letting a goofy grin.

"Don't over flatter yourself, matagal ko nang pinagawa yan lahat. N-ngayon lang
dumating." Malamig nyang sabi.

Pero putcha nangingiti pa din ako! Naglakad ako papalapit sa kanya at hindi ko
napigilang yakapin sya sa bewang, natigil sya sa paghakbang at narinig ko pa ang
pagsinghap nya.

"Salamat!" Bulalas ko.

"W--what the---" Iniangat ni Alec ang dalawa nyang kamay para hindi nya ako
mahawakan.

"Ang saya saya ko, gusto ko ng ganito.. Gustong gusto.." I closed my eyes. I missed
him this close, I missed his scent and his warmth, ayoko nang pakawalan.

Come on Peyton! Wag kang manyakis sa kapatid mo!

Akmang hihiwalay na ako ng yakap ng maramdaman ko ang mas mahigpit na yakap sa akin
ni Alec, it is really really tight, yung gaya ng yakap nya sa akin noong
nagmamakaawa sya na wag akong umalis. I sighed while trying to suppress my emotions
pero ang hirap!

I got teary eyed, I want to hold on with whatever his embrace is giving me. Warmth,
hope, faith? Hindi ko alam.

I want to stay like this forever but I know I can't. May mga bagay talagang
ibinibigay sayo ng buhay para subukan ang tatag mo. Minsan pakiramdam mo galit sayo
ang Diyos dahil pinapahirapan ka, pero marerealize mo na hindi, hinahayaan Nyang
subukin ka dahil alam Nyang kaya mo. At kaya ko to. Kaya kong kalimutan at
talikuran ang kaisa-isang pagmamahal na natutunan ko sa buong buhay ko, hindi man
ngayon pero alam

kong kaya ko.

"Huminga ka naman." Bulong ko kay Alec habang magkayakap kami. I felt his chest
tightened kaya alam kong hindi sya humihinga.

He breathe out pagkatapos ay pinakawalan ako.

"Welcome." Aniya na nakatingin sa lamesita kung nasaan ang mga binigay nya. Bumalik
na naman sya sa pagiging malamig. Tumalikod sya sa akin pagkatapos ay hinarap ang
laptop nya, nakakunot ang noo at mukhang galit.

Umupo naman ako sa lamesita at pinagdiskitahan ang regalo sa akin ni Alec. Parang
ayaw kong gamitin, nakakapanghinayang.

Sa kawalan ng ginagawa kundi magmasid kay Alec na busy sa pagtatrabaho, natagpuan

ko ang sarili ko na gumuguhit gamit ang mga nireglo nya sa akin, malinis ang bawat
kurba at stroke ko, ayokong sayangin ang bawat pahina.

Tiningnan ko si Alec na seryosong nagtitipa sa laptop nya habang abala naman ako sa
pagsketch. Napabuntong hininga ako nang tingnan ang orasan, alas-diyes na ng gabi.
Kung hindi ko pa sya aayain ay baka dito na kami magpalipas ng gabi. He is really
workaholic, pero nung nandoon naman ako nakatira sa condo nya, napakaaga naman nya
kung umuwi.

"Alec, gutom na ako.." Reklamo ko habang isinasara ang sketchbook ko.

Nilingon ako ni Alec na parang nagulat pa na nagsalita ako.

"I thought papanindigan mo na ang pagtawag sa akin ng Kuya." Ngumisi sya sa akin
habang inaayos ang gamit nya.

Umiling ako, "Tuwing naiinis ako sayo tatawagin kitang Kuya. Umuwi na tayo, gutom
na talaga ako." Pag-uulit ko.

Malapit lang ang Valdemar Industries sa mansyon kaya 30 minutes pa lang ay nakauwi
na kami.

"Tulog na pala sila Manang, mag-iinit na

lang ako ng pagkain." Naghalungkat ako sa ref ng maari naming kainin pero pinatigil
ni Alec ang ginagawa ko.

"Hindi na, ako na."

Tinanggal lang ni Alec ang coat nya at nagsimula na syang maglabas ng sangkap mula
sa ref, umupo naman ako sa bar stool at nagsimula na ulit gumuhit habang nag-
iintay. Nasa pangalawang pahina na ako ng sketchbook, tapos ko na kasing iguhit
yung una, tinitiyak ko na wala akong pupunitin ni isa sa mga pahina, pinagiisipan
kong mabuti ang bawat detalye ng mga ginuguhit ko.

"5 minutes." Anunsiyo ni Alec kaya muli kong sinara ang sketchbook ko at maayos na
inilagay iyon sa bitbit kong bag.
Mabilis kong inamoy ang nilahad sa akin ni Alec na sinigang. Dinaig nya pa si Ganda
sa pagluluto ng paborito kong pork sinigang, lagi nya akong pinagluluto nito noong
nandon pa kami sa condo nya. Napangiti ako at nagsalin ng maraming kanin sa plato
ko, napalingon ako kay Alec dahil pakiramdam ko nakatingin sya sa akin pero hindi
naman pala, abala sya sa kanyang cellphone, my guni-guni is always wrong pagdating
sa kanya.

Binudburan ko ng iodized salt ang plato kong madaming sinigang kahit alam kong
perpekto ang timpla ni Alec, I just want it extra salty, pero pinigilan naman ako
ni Alec sa ginagawa.

"Matagal ko ng sinasabi sayo to cut down your salt and sweet intake. Tigas ng ulo."
Napailing na lang si Alec habang inilalayo sa akin ang asin. Napanguso ako at
nagsimula na ding kumain. Masarap pa din kahit walang asin!

We ate in silence, ah! Ang dami kong nakain. Nakaramdam agad ako ng antok
pagkatapos kumain. Inintay ko si Alec habang naghuhugas sya ng mga platong

ginamit namin. Ganito pala sya kahit maraming maaring gumawa sa gawaing bahay, sya
pa din ang gagawa basta kaya nya kahit gaano pa sya kapagod.

"Pey... Pey.." Mahihinang alog ang ginawa sa akin ni Alec na nagpaangat ng ulo ko
mula sa countertop.

"Go to your room, matulog ka na."

Tumayo ako at mabagal na kumilos. Kinuha ko ang bag ko at dahan dahang na naglakad
sa grand staircase ng mansyon. Nasa gitna ako ng kinulang ang paghakbang ko sa
isang baitang, I almost lost my balance pero naramdaman kong may sumalo sa likod
ko.

"Kailan ka ba matututong mag-isa, Pey?" Narinig ko ang malamig na boses na iyon ni

Alec. Hindi ko na alintana yon dahil pabagsak na ang talukap ng mga mata ko, Alec
scooped my legs at ngayon ay buhat na nya. Hindi na ako nagulat at nagtaka, pumikit
na ako at sumiksik sa dibdib nya.

Hinayaan kong buhatin nya ako dahil sya naman ang may dahilan kung bakit madaling
araw na ako matutulog.

Nagising ako kinabukasan dahil sa alarm, ginala ko ang mata ko sa magarang kong
silid, mag-isa na lang ako.

Para akong zombie na naghanda para sa pangalawang araw ko ng pagpasok. Si Manong

Dennis ulit ang naghatid sa akin patungong opisina at sinalubong akong muli ni
Lindsay.

"Hi Ma'am Pey!" Lindsay greeted me with a warm smile on her face. Ngumiti ako
pabalik.

"Saan ako ngayon?" Tanong ko habang yakap yakap ang sketchbook na ibinigay ni Alec
sa akin.

"Discussion po kay Ma'am Loraine." Kaswal na sabi ni

Lindsay habang sumusunod ako sa kanya sa paglalakad.

"Loraine? Di ba hindi naman sya dito nagtatrabaho?"

"Naku Ma'am hindi pa--- Kapag kinasal na sila ni Sir Alec, she will be part of the
organization. Tiyak iyon. But she is doing the training for the PR Team eversince,
ngayon po ikaw lang ang nakaschedule, syempre espesyal dahil anak kayo ng mayari."

Special my face. Hindi pa ako nakakapaghanda ng bumungad sa akin ang ngiti ni

Loraine sa conference room. No, she isn't smiling, she's smirking. An Evil smirk.
Hindi ko alam kung bakit.

"Hi newly crowned heiress.." Panimulang pagbati nya sa akin na may kalakip na
sarkasmo.

Ngumiti ako ng alanganin habang palakad lakad sya at pinagmamasdan akong mabuti
nang hindi pa ako nakakaupo.

"I never thought na magkapatid kayo ni Alec. Kaya pala close kayo dati pa."
Malayong malayo ang malambing nyang tono sa naririnig ko. Tunog demonyita sya
ngayon.

Umupo ako at nagsimula syang maglakad sa projector at nagdiscuss ng mga bagay na

itinuro sa amin nung college. Parehas naman kami ng kurso kaya lang mas malawak ang

kaalaman nya dahil may TV network sila at nagtatrabaho talaga siya simula't sapul.

"So tell me, what's your work experience?" Tanong sa akin ni Loraine pagkatapos ng
ilang slide presentations nya, sasagot pa lang ako ng bigla syang tumawa ng pagak,
yung tawang nanunuya "Oh I remember, ahente ka sa travel agency di ba? And--- babae
ni Alec? Gross." Sumeryoso ang mukha nya at matalim na tumingin sa akin.

"Loraine, wag ako." Bulong ko ng may pagbabanta. Tumayo ako at naghanda sa

nakaabang na pagtatalo.

"Wag ikaw? Tell me, sino Peyton? Ahas ka! I am with Alec pero inakit mo sya! Ano ka
ngayon? Kapatid ka nya, at hindi kayo pwede, pero ano? Tuloy ka pa din ha? imoral
ka, nakakadiri!" Punong puno ng pait ang mga mata nya at dinuro duro ako. Inilang
hakbang ko ang distansya namin at sinampal ko sya. Malakas. Halos mamanhid ang
palad ko.

"T*ngina ka." Walang kagatol-gatol na sabi ko. Nanlaki ang mata nya habang sapo
sapo ang pisngi.

"Don't confuse yourself with his brotherly love for me. Walang gamot sa insecure."
Angil ko.

"Are you two fighting?" Ang baritonong boses ni Alec ang nagpahinto sa pagpapalipad
ko ng mura sa girlfriend nya.

Huminga ako ng malalim at binalikan ang bag at sketchbook ko sa lamesa. Ayoko

makipagtalo.

Sila na nga hindi ba? At hindi kami pupwede?

Ano pa ba ang para sa akin? Wala na.

****

"Hindi mo yan gagawin, Romeo." Galit na sinusundan ni Amara si Romeo habang

naglalakad ito sa kalsada sa London. Sa takot ni Amara na may makakita sa kanilang
dalawa kapag pag-uusapan nila ang sitwasyon ni Alec na nananatiling Valdemar--- sa
London sya nakipagkita kay Romeo.

Isa pa ayaw nya ding umuwi dahil alam nyang nasa pamamahay nila ang Bastardang si
Peyton.

"Sa pagbabalik ko, I will set an appointment with Alec. Sabay kaming magpapa-DNA
test. Pagkatapos ay kukumbinsihin ko syang i-take over ang Sigma Corporation."

"Maeeskandalo ako!" Bulalas ni Amara.

Nagtiim bagang si Romeo at galit ang mata na tinuon sa babae.

"Yun na lang ba ang iniisip mo? Ang maeeskandalo ka? Pero hindi mo iniisip ang mga
taong pinagsisinungalingan mo para mapanatili ang magandang estado at tingin sayo?
Para saan yan Amara? Matanda na tayo para umakto ka ng ganyan!"

Napapitlag si Amara. Noon hanggang ngayon, si Romeo pa din ang kayang magpanginig
sa kanya. Kahit gaano ito kasakit magsalita, lagi itong tama.

"S-sige.. Papayag ako.. Pero may kundisyon." Nanghihinang sambit ni Amara.

Tumingin si Romeo sa babaeng kaisa-isang minahal. Ang asul na mata nito ay maganda
pa din kung titingnan. Napabuga sya ng hangin tanda ng pagsuko.

"Ano yon?" He asked.

"Gagawin mo ang mga plano mong pagpapakilala bilang ama ni Alec pagkatapos ikasal
ni Alec kay Loraine. So you will help me to make it happen. Kahit sa anong paraan
Romeo dapat tulungan mo akong maikasal si Alec sa nobya nya. Kung gusto mong
makilala ka pa ni Alec."

=================

Battle 30

"Iniinsulto mo ang pagkatao ko, Amara.." Seryosong tiningnan ni Romeo si Amara at

tuluyan na silang huminto sa tapat ng isang fountain sa park.

"You want me to produce another Juan Miguel Valdemar in my own son?" Iiling iling
si Romeo habang nagtataka naman si Amara.

"Juan Miguel married you for convenience, and I don't want the same thing to happen
to Alec." Tahimik na nagpatuloy sa paglalakad si Romeo.

"Mukha yatang nabibingi ka na, hindi ba't sinabi kong nobya nya ang papakasalan
nya?"

"Hindi ako tanga Amara, if my son really wants to marry his girlfriend, he will.
Hindi na iyong pipilitin pa. Ayokong makita si Alec na nagsisisi sa isang desisyon
na napilitan lamang sya." Pinal na sabi ni Romeo.

"Matututunan din nya na panindigan ang desisyon nya!"

"Come on! Pinanindigan nga ni Juan Miguel ang desisyon nya pero minahal ka na ba
nya ngayon? Hindi nya hahayaang tumira sa pamamahay nyo ang isa nya pang anak kung
mas pinapahalagahan ka nya o kung anong mayroon kayo. Ang mga bagay na ipinilit,
madaling matitibag. Pasensyahan tayo Amara, whether you like it or not, I will meet
Alec when I return."

Iniwan ni Romeo si Amara na nakatulala. Alam ni Amara na wala syang magagawa kundi
bumalik at sabihan si Alec na mayroong magpapakilalang ama nya at hindi sya dapat
maniwala dito.

***

Nakakainis yung Loraine na yun. Dati akala mo kung sinong Santa, may sungay din
pala. Huminga ako ng malalim at nagpatuloy sa pagsketch para ibuhos ang inis ko.

Naka-indian sit lang ako sa may park na malapit sa opisina. Hinubad ko na din ang

sapatos ko para makapagrelax. Natigil lang ang sa pag-guhit ng may tumabi sa akin
sa bench na inuupuan ako.

"Hindi ka dapat basta basta nagwa-walk out." Kalmadong sabi ni Alec sa tabi ko.
Hindi ako nag-angat ng tingin at nagpatuloy lang sa pag-guhit.

"Hindi na si Loraine ang magdidiscuss sayo next time." Dugtong nya pa. Hindi pa din
ako nagsalita.

"Halika na, gusto mo ba ako na lang ang magdiscuss sayo?" Mahinahon ang boses nya.

Umiling ako.

"Pey.."

"Bakit ba pinipilit mo pa akong bumalik don? Ayoko Alec. Ayokong maging manager,
ayoko ng trabahong yan. Ayoko. Di ba kaya mo ako niloko dahil ayaw mong may
makahati ka sa mga yaman nyo! Sayong sayo na yung kumpanya mo dahil ayokong
magtrabaho sa mundo nyo na napakaraming ipokrita."

Gulat ang bumakas sa mukha ni Alec dahil sa mga pinagsasasabi ko. He clenched his
jaw at tinapunan ako ng matalim na tingin.

"Hindi kita niloko dahil gusto kong mapasaakin ng buong buo ang pera ni Daddy."
Tiningnan ko sya na tila marami pang gustong sabihin pero hindi nya maituloy.

"Just go back to the office and I will order someone to train you." Naglakad na sya
papalayo sa akin.

"Hindi! Dito lang ako." Tumayo ako at sinigawan sya. Binalikan nya ako at galit na
hinarap.

"At ano? Magdo-drawing ka na lang maghapon ha, Peyton? There's time to play and
there's time to get serious and think about other people. Yan lang ba ang gusto
mong gawin? Yan lang ang kaya mo?" Hinampas ni Alec ang sketchbook na hawak ko kaya
nalaglag ito sa lupa.

Hinangin ang apat na pahinang naiguhit ko. Tinitigan iyon ng husto

ni Alec at bumalik ang mga mata nya sa akin na punong puno ng pagtataka.

"Eh ano ngayon T*ngina kung ikaw yung ini-sketch ko!" Padabog kong kinuha ang bag
ko at iniwan na ang sketchbook na puro mukha naman ni Alec ang nakalagay.

Umiiyak akong umuwi sa mansyon, nagtaxi lang ako. Hinanap ko agad si Daddy at
natagpuan ko sya sa kwarto nya at nanonood ng tv habang nakahiga sa kama. Binagsak
ko ang bag ko at umiiyak na lumapit sa kanya.

"Why is my baby girl crying?" Niyakap ako ni Daddy at punong puno ng pagaalala ang
boses.

"Ayoko na pong magtrabaho, ayoko na pong makita si Alec. Hindi ko pa po kaya."

"Peyton..."

"Sinusubukan ko naman po. Kaya lang hindi po kami magkakasundo."

"Okay.. What do you want to do?" Tanong nya sa akin.

"Aalagaan na lang po kita."

Tumawa si Daddy pagkatapos ay ginulo ang buhok ko.

"Anak.. Alec needs help in the business. Hindi ko gusto yung ibigay ko pa sa iba
ang posisyon na dapat ay sayo. Otherwise, Alec and Loraine will have to take over
the business. Nag-away ba kayo ng kapatid mo? Ipahinga mo lang yan at lilipas din
yang galit mo."

Wala akong nagawa. Isa pa hindi ko gusto yung ideya na makikialam si Loraine sa
negosyo na para dapat sa akin. Dumiretso ako sa kwarto ko at nagkulong doon. Bukas
na lang ako babalik sa opisina. Nagpagulong gulong ako sa malapad na kama. Hindi
ako makatulog, siguro dahil ay alas kwatro pa lang ng hapon.

Napalingon ako sa aking pintuan ng may kumatok mula doon.

"Pasok." I said.

Napasimangot ako ng makita ko si Alec na pumapasok nga sa kuwarto ko. Yakap nya ang

sketchbook na ibinigay nya sa akin at mayroon pang isang paperbag na dala,

nakapagpalit na din sya ng t-shirt at shorts.

"Anong ginagawa mo dito?"

Umupo si Alec sa gilid ng kama ko at iniangat din nya ang paa nya sa kama gaya ko.

"Here's your sketchbook."

"Ayoko na nyan."

"Ang dami mo namang ayaw. Eh ito ayaw mo din?" May inilahad sa akin si Alec na
isang box, nanlaki ang mata ko ng makita iyon.

Pneuma Tattoo Machine. Sht.

"Bakit meron ka nyan? Limited edition to." Hindi ko mapigilan ang sarili kong
magtanong sa kanya. He bit his lower lip, parang pinipigilan ang pagngiti dahil sa
reaksyon ko. Hinampas ko sya sa balikat.

"Aw.." Reklamo nya.

"Bakit mo ako pinagtatawanan?"

"Wala lang, masama bang matuwa pag nakikita kang masaya?" He asked.

"Hindi ako masaya." Pinipigilan ko na talaga ang pagngiti ko. Kumindat sya sa akin
at siniko siko ako ng mahina kaya hindi ko na napigilan ang pagtawa ko.

"Nakakainis ka! Bakit mo ako binilhan nito?" Tanong ko habang binubuksan ang box.
Sht kulay pink pa. Ang ganda.

"Im sorry for shouting at you this morning. I appreciate your art, so much. Alam
kong ako pa lang ang nakakakita ng ganon pero I love--- I appreciate that side of
you."

Ngumisi ako at niyakap sya ng mahigpit. Nilagay naman nya ang braso nya sa balikat
ko.

"Gusto kong magdrawing, magtattoo, mag-gitara maghapon." I declare habang

nakapikit.

"I'll be your audience then." Aniya. Ngumiti ako at mas hinigpitan ang yakap sa
kanya.

"Let's start a clean slate?" Nilingon ko sya na dumilat ang mata

at tinuon sa akin.

"What do you mean?"

Huminga ako ng malalim at nilahad ang kamay ko sa kanya.

"Brother and sister?" Sabi ko. Matagal tinitigan ni Alec ang kamay ko bago iyon
tinanggap.

"B-brother and sister." Pag-sangayon nya pa at pinisil ang kamay ko ng tatlong

beses.

Bumalik ako sa tabi nya at siniksik ang sarili ko sa kanya habang iniisa isa ang
laman ng binigay nya sa aking tattoo machine ng may malapad na ngiti. May naka-
engrave din na pangalan ko sa gun, Alec and his personalized shts, ang cute cute.

"Tattoo-an mo ako, Pey."

Napalingon ako kay Alec.

"Seryoso?" I asked.
Tumango sya. Nag-usap kami na mamayang gabi ko sya tatattoo-an dahil mag-iisip pa
daw sya ng gusto nyang ilagay at kung saan nya ipapalagay.

Sabay pa kaming nagdinner nila Daddy, hindi ko mapigilan ang pagngiti kapag
nakikita ko syang napapatingin sa akin.

"Are you two okay now?" Nagpalipat lipat ang tingin sa amin ni Daddy. Tumango ako
at ngumiti.

"Napatawad ko na po si Alec."

"Ha?" He retorted. Tumawa naman ako gayon din si Daddy.

"Gusto kong nagkakasundo kayo. Mas hahaba pa ang buhay ko kapag ganyan."

That night ended with a happy thought na napasaya namin si Daddy kahit papaano.

Pero hindi pa pala tapos ang gabi ko...

Kumurap kurap ako habang pinagmamasdan ko ang sulat kamay ni Alec na disenyo ng
tattoo na gusto nya.

'The pain I chose to endure. The war I won't surrender. This love will never end.'

Napalunok ako sa gustong ipalagay ni Alec. Ang haba. At bakit

ang drama naman yata?

"Ayaw mo ba ng pangalan mo na lang? 'Alec' Ganun... "

"Yan ang gusto ko Pey.." He started removing his shirt in front of me. Nandito kami
sa kwarto nya at tanging ingay lang ng aircon ang maririnig. Siguro pati paglunok
ko ngayon maririnig na din. Nakakaloka ang kapatid ko! His muscles are really
formed. Parang nililok talaga.

"T-teka! Bakit ka maghuhubad ng shorts?! Alec ha!" Sabi ko sa kanya ng may halong
pagbabanta. Pinagpapawisan ako ng husto.

"Peyton, I want my V-line marked with that." Tinuro nya ang ibaba ng ibaba ng pusod
nya. T*ngina.. Gusto kong kumaripas ng takbo papaalis. Mas malala pa ito nung
tinatoo-an ko si Orion. Tumalikod ako para pagtuunan na lang ng pansin ang disenyo
na gusto nya.
Mabilis akong nagdraft ng stencil. Calligraphy font ang ginamit ko. Maliliit lang
ang plano kong ilagay dahil masyadong mahaba ang gusto nyang mga salita.

Humiga si Alec on his briefs at lumuhod naman ako sa pagitan ng mga hita nya. I
Kennot!! Ilang mura ang nabanggit ko habang hinahawi ko ang brief nya ng mas mababa
pa. Pucha! I can literally touch his thing!

Nilinis ko ang parte ng V-line nya at ipinatong ko na ang stencil. Itim na ink
naman ang gagamitin ko kaya hindi na ako mahihirapan magpalit palit ng tinta.

Tumunog na ang machine, I look at Alec at determinado ang kanyang mukha. Hindi ko
nasabi sa kanya na masakit ang tattoo doon, masyadong manipis ang balat.

Alec clenched his jaw when I started pero hindi sya nagpatinag. He relaxed his
muscles habang tuloy tuloy ang pagtitinta ko. Nag-angat ako nh tingin at nakatuon
lang ang mata nya sa akin.

"You are so passionate about this.." Sambit nya. Tipid akong ngumiti at tumango.

"I really like seeing you being inlove of something." Dugtong nya.

"Ikaw ang nakakita ng lahat lahat ng pagkabaliw ko Alec. Don't sound like bago sayo
ang makita akong ganito." Nag-iwas ako ng tingin at tinuon ko tingin ko sa
pagtatattoo.

"Baka mapuno ng tattoo ang buong katawan ko just to see that glint of happiness in
your eyes again, over and over. Ito na lang kasi ang pwde sa ating dalawa. Hanggang
dito na lang."

"Oo nga." I just said.

ALAM KONG BITIN. HAHAHA KADUGTONG LANG KASI ITO NUNG UPDATE KO KAGABI. MAGBABASA
MUNA AKO NG LIBRO. BUKAS ULIT.

PS: O ayan ang V-LINE at tattoo ni Baby Alec. haha di ko kinaya.

=================

Battle 31
Maki Says: Bakit ang dami kong readers na naughty? Inaano nyo si Alec eh! Hahaha
But seriously salamat sa pagbabasa. Tara na't kamustahin ang V-line ni Alec. Ay
wait, I am 30 minutes late from my promise update, dapat kasi kahapon ito. Hihi.
Sarreehhh...

Mukha akong tanga na nakangiti lang habang nagtatattoo. Hindi ko alam kung
nakakaganda ba yung pagngiti ko, at kung nakakaganda man, bakit gusto kong
magpaganda sa kanya?

"Ah.." Kinagat ni Alec ang pangibabang labi nya dahil sa sakit na nadarama. Damn,
he's still sexy.

Tsk, Peyton, baliw ka. Pagnasaan daw ba ang kapatid? May patak ng dugo mo yan.
Taboo Alert! Taboo Alert!

"Kaya pa?" Tanong ko sa pormal na tono.

"Kinakaya.." Sagot nya ng may naglalarong ngiti sa labi. Huminto ako, umangat ako
sa mukha nya para magka-lebel na kami ng mukha. Tinitigan ko sya at kinunutan ng
noo. His eyes met mine at matapang nyang sinalubong ang mga tingin ko. This is his
familiar look whenever he is flirting.
"This love will never end." Wala sa sariling bulong ko.

"H-ha?" Gulat sya at napalunok pa dahil sa sinabi ko, for a moment nanatili lang
kaming ganoon, nagtagisan kami ng tingin at ang abnormal ng feeling na halos
humiwalay ang kaluluwa ko dahil sa sobra naming lapit. Bumagsak ang mga mata nya sa
mga labi ko. Awtomatiko kong binasa ang pang-ibabang labi ko. He moved slowly and
closely. Put*Ngina

Wag po!

Dammit Alec, wag ganyan. Napailing ako at pumikit. Tukso, layuan mo ako!

"This love will never end na lang ang hindi ko pa nailalagay. Kaya pa?" Tanong ko
ulit at nagpanggap na abala sa pagchi-check ng tattoo.

"Y-yeah.. Kaya ko." Sumandal muli si Alec sa headboard at ilang ulit nyang kinagat
ang kanyang mga labi.

Tinapos ko ang pagtitinta ko kahit ako ang napapangiwi kapag nakikita ko syang
nasasaktan. I hate the scene of him hurting at ako ang nag-iinflict non sa kanya.
If I could make him happy, why would I hurt him?
T*ngina ka Pey, hugot ah!

Natapos ko din at halos alas dos na ng madaling araw at hindi ko na mabilang kung
ilang beses kong pinagalitan ang sarili ko na wag syang tingnan. So mamili ako
hindi ba, tingnan ang mukha nya o tutukan ang ano nya. Medyo nasanay na ako sa view
ng ano nya, ngayon lang kami ulit naging close sa halos apat na oras na iyon.
Nagbonding kami ng husto.

"Masakit, Pey..." Daing ni Alec habang pinupunasan ko ng dugo ang tattoo nya. Dahan
dahan na nga ako pero nasasaktan sya. Awtomatiko naman akong umihip ng hangin doon
sa tattoo nya. Nanigas ang muscles nya kaya nag-angat ako ng tingin.

"O-okay, this looks awkward, you are blowing there, Pey." Aniya. Kumunot ang noo
ko.

"Conservative ka na?" Biro ko. Umismid naman sya sa akin.

"I just don't want us to feel awkward." Sabi nya pa ng hindi nakatingin.

/>

"I am just giving you a blow!"

"Okay, that sounded wrong, Peyton. Hayaan mo na kung masakit, ginusto ko namang
masaktan."

Tumahimik na ako, parang puro hugot lines naman kasi si Alec. Ayoko namang maging
asumera kaya hindi na lang ako magsasalita. Tahimik ko na lang dinampian ng cream
na pampawala ng maga ang tattoo nya.

I couldn't help but to adore his new mark. It suits him, it is wanting to be
touched and kissed. Kung ako ang makaka-chorva nya, uunahin ko itong halikan. Ang
swerte naman ni Loraine.

"Aw!" Di ko namalayan na nadiinan ko na pala ang dapat ay marahan kong pagdampi ng

bulak sa tattoo ni Alec, leche naman kasing Loraine na yan, umekstra pa sa utak ko.
Humilig ang ulo ko sa kanyang mga binti habang patuloy lang ako sa pag-gagamot sa
kanya.

Hindi ko napansin na nakatulog na ako pagkatapos ng paglalagay ko ng cream.

Nagising na lang ako sa flag cermony at muntikan na akong tumayo para ilagay ang
kanang kamay sa dibdib ko dahil sa sobrang gulat.

Namula ang pisngi ko ng husto ng marealize kong kaface to face ko yung junior ni
Alec, huge and proud. Nyemas, maliwanag na sa labas at mukhang parehas pa kaming
tinanghali ng gising.
"Good morning.." Halos mapatalon ako ng marinig ang husky na boses na iyon ni Alec.
He is wide awake at hinayaan nya lang ako na makaharap ng ganon ang gising na
gising na ano nya!

"Bakit hindi mo ako ginising?!" Reklamo ko sa kanya, sumimangot ako ng husto.

"Ang

sarap ng tulog mo eh, nakakahiya naman." He joked.

"Pero yung ano mo naka-ano!"

"Ano ang ano?" Pang-aasar nya na kunyari ay hindi naiintindihan ang sinasabi ko.

Namula muli ang pisngi ko at binato ko na sya ng unan at nagtatakbo ako patungo sa
kwarto ko na may malakas na kalabog sa dibdib. Letchugas talaga si Alec, gumagawa
ako ng pangontra sa utak ko para hindi maattract sa kanya pero paano ba magiging
posible iyon kung ganon sya kalandi?
Hindi ako makatingin sa kanya ng lumabas ako sa kwarto ko na nakabihis na at handa
na para pumasok sa opisina. May hawak syang mug at nginingisian lang ako, nakatayo
sya sa dining area at ako naman ay patay malisyang naglagay ng hotdog at itlog sa
plato ko.

"Masarap yan." Aniya na nakatingin sa pagkain ko. Sinamaan ko sya ng tingin. What's
with Alec? Nagkaintindihan na kami kagabi hindi ba? We are siblings, kapatid ko sya
at kapatid nya ako, kapit kamay, ganon. Bakit may double meaning naman syang
pangaasar ngayon?

Come on Pey, ang double meaning ay nagmumula sa nag-iinterpret.

Minadali kong kumain dahil pakiramdam ko matutunaw na ako sa paninitig ni Alec.

Hindi na ako mag-aassume, may kakaiba sa kanya, is he flirting with me again?

"Sumabay ka na.." Sabi nya nang tumayo na ako at binitbit ang bag. Umiling ako, I
am controlling myself at kapag hindi talaga ako tumigil kakadikit kay Alec,
makakalimutan ko na naman ang isang bagay na dapat ilagay ko sa utak ko.

Kapatid

ko sya.
"Car pool, para sa ekonomiya." He look cool na maganda ang gising, para syang sira
na nakangisi sa akin.

"Peyton, sumabay ka na sa Kuya mo para makatipid ka sa gas. Ipapasundo na lang kita

mamaya kung magoovertime si Alec at gusto mo ng umuwi." Sabay kaming napalingon kay
Daddy na kakagaling lang sa garden.

Wala na akong nagawa at sumabay kay Alec na pakanta kanta pa. Ano bang problema ng
taong ito? Hindi ba masakit ang tattoo nya? Mukhang ligayang ligaya pa sya sa
umaga.

'You have stolen my heart.. You have stolen my heart..'

Wala akong nagawa kundi mapahalakhak sa sintunado nyang tono pero pinipilit pa din
nyang abutin ang nota. Kunwaring sinimangutan nya ako at inirapan.

"Good morning, Miss Vademar..." Magiliw na bati sa akin ng isang mestisong lalaki
pagkapasok namin sa conference room ni Alec. He is wearing a baby blue polo and a
tie. He's tall at bakas na bakas ang magandang pangangatawan.

"What are you doing here, Eric?" Malamig na tanong ni Alec sa kanya. Oh, sya pala
si Eric Mauri, ang magiging boss ko.
"What? I am scheduled to orient her in our department."

"Not until I say so. Hindi pa kami tapos sa orientation. Masama ang pakiramdam nya
kahapon kaya may discussion pa kami today."

"I'll join you then." Pamimilit ni Eric.

"You can't, Eric." Halos isigaw pa ni Alec ang mga salita kahit magkalapit lang
naman silang dalawa.

/>

Walang nagawa si Eric kundi kakamot kamot sa ulo na lumabas ng conference room.
Sinamaan ko ng tingin si Alec, pinaalis nya ang boss ko at sinigaw sigawan pa.

"Bakit mo sya pinaalis?" Mataray kong tanong.

"You heard me right? Hindi pa tapos ang orientation mo."

"Eh why didn't you let him join?" Nakapamewang kong tanong.

"Why do you want to?"

"Dahil gusto ko ng magtrabaho. Yung seryoso." Kumuyom ang palad ko. Nahihirapan
akong magpigil ng inis sa kanya.

Isa pa gusto ko ng makalayo kay Alec, hindi talaga ako makapag-isip ng diretso
kapag malapit sya sa akin. Pakiramdam ko mata-trap na naman ako sa bagay na hindi
dapat.

"Fine! Ituturnover kita kung gusto mo." Galit nyang sabi. Naglakad sya at sumunod
naman ako, pumasok kami sa elevator kung saan pinindot ny ang 16th floor. Nakita
agad namin si Eric na kumunot ang noo pagkakita sa amin dalawa.

"Show her her office." Malamig na utos ni Alec kay Eric. He paced towards the last
room in the floor, covered iyon ng frosted glass wall kaya hindi naman makikita ang
nasa loob.
"Here's your office, Madame." Nakangiting lahad ni Eric. Ngumiti naman ako sa kanya
pabalik. Tumikhim si Alec at pagkatapos ay binalingan ako.

"Okay ka na?" He asked. Tumango ako at sinimangutan sya. Bumaling naman sya kay
Eric.

"Eric, bring your laptop and follow me at my office." Tumango naman agad si Eric,
tinuon na naman ni Alec

ang mata nya sa akin at muling nagsalita "Magtrabaho ka ng seryoso dyan. Mag-isa."
He smirked. Tumalikod na sila ni Eric at naglakad papalayo sa akin.

Nalaglag ang panga ko, that prick! Anong gagawin ko dito kung wala akong boss?!

***

Nakakainip, limang araw na ako sa department ko pero hindi ko na muli nakita pa si

Eric Mauri, hindi kaya tinanggal na sya ni Alec? Bakit naman? Nakadalawang sketch
na ako ulit ng mukha ni Alec ngayong araw na to, paborito ko syang subject kaya
hinayaan ko na lang ang sarili ko sa pagkahumaling ko sa mukha nya, hindi naman nya
alam na hindi pa din ako titigil sa pagguhit ng mukha nya, maingat naman na ako sa
pagtatago ng sketchbook ko.

Bumaba ako kanina para bumili ng kape at mabagal na naglakad lakad sa harapan ng
Valdemar Industries habang ginigising ang sarili ko sa caffeine. May napansin akong
isang may edad na lalaki ang nakatayo sa gilid ng pinakababang baitang ng building.
He is directly smiling at me. Kumunot ang noo ko pero naglakad sypa a papalapit sa
akin. Natigilan ako. He looks familiar. Parang nakita ko na kung saan.

"Peyton Kamila Ramos Valdemar, I am so pleased to finally see you." Anang matandang
lalaki. Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko, he looks authoritative even he is
smiling, malalim tumingin ang kanyang mga mata, parang nanunuot pa sa pagkatao.

"S-sino po kayo?"

"Oh, sorry, I am so rude. Romeo Seraphim Montebello and I will be your angel in
disguise."

"H-huh?" Nagtatakang tanong ko.

"Anong gagawin mo kapag nalaman mo na ang lahat ng nakatayong ito sa iyong harapan
ay iyong iyo at wala kang kahati?" Tanong nya na itinuro ang building na pag-aari
ng mga Valdemar. Umiling ako. Hindi ko sya maintindihan.

"Okay, let's rephrase that. I will tell you a secret pretty girl. You are
Valdemar's one and only heir. It's just you who owns this empire. Alec isn't
deserving of all of this. Pag-aari mo ang lahat ng ito at wala kang kahati."
Napasinghap ako, what's with him? Pati si Alec ay kilala nya?

"What will you do with the information young lady?" Untag nya ng matahimik ako.
Napabuga ako ng hangin.

"Kung baliw po kayo---"

"I am Alec's father, Peyton. Hindi sya isang Valdemar." Matigas nyang sabi.

Nanlamig ang buong katawan ko ng marinig iyon pagkatapos ay tiningnan ko sya.

T*ngina, kamukha nga sya ni Alec!

=================

Battle 32

Maki Say's: Patawarin nyo ako kung nag-ha-hang ang imahinasyon ko paminsan minsan.
Super ngangabels ako sa work at pagsusulat. Kung pwede lang talaga akong magkulong
sa kwarto ko at magsulat na lang gagawin ko. Kaso nandyan ang trabaho ko--
accountant sa umaga, makeup artist sa weekend, though pinakalove ko ang pagsusulat.
So maasahan nyo ako na naglalaan ako ng time to update as fast as I can. Yun lang!

On going pa din yung Christmas giveaway ko.

P.S. Play the song above. Haha Oo na belieber na ako bago matapos ang taon. But
Justin B is ughmazing. May kinalaman ang song sa chappy.

"Miss Pey, nandyan na po pala kayo. Kanina pa po kayo hinahanap ni Sir Alec..."
Mukhang natataranta ang mukha ni Lindsay nang salubungin ako pagkagaling ko sa
labas at makausap si Romeo Seraphim Montebello.

"Bakit daw?" I asked.

"May emergency daw po kay JMV. Nagpunta na po sya sa ospital. Sumunod na lang daw
po kayo, nag-aantay na si Mang Dennis sa labas."

JMV is the office's nickname to Daddy, yun kasi ang initials nya.

Nakaramdam ako ng kaba sa sinabi ni Lindsay, lakad takbo akong nagtungo sa basement
parking at nakita ko ngang nag-aabang na doon ang driver ko.

Sumampa ako agad sa sasakyan at alam na nya ang pupuntahan, siguro nasabihan na ni
Alec. Hindi ako nahirapang hanapin ang pinagdalhan kay Daddy dahil dito din sya
nakaconfine noon. Nagtungo ako sa ICU. Nanlumo ako ng makita ang pagod

na mukha ni Alec, nakasandal sya sa pader at nakatulala lang sa kwarto ni Daddy na

may nakaharang na salamin.

"Alec.." Kung hindi ko pa sya tawagin, hindi nya ako mapapansin.

"He's in a bad shape, Pey. Second stroke but still conscious. Hindi pala nya
iniinom ang mga gamot nya. I should've hired a nurse kaya lang tumanggi sya noon,
ngayon talaga hindi na ako papayag na wala." Yun lang ang nasabi nya mukha pa ding
tulala. Pinagmasdan ko si Daddy na natutulog at kinakabitan ng kung anu-anong tubo.
Gusto kong lumapit pero hindi pa daw pupwede. Nakuntento na lang ako sa pag-tanaw
sa tyan ni Daddy, napapanatag ako tuwing nakikitang gumagalaw pa din ito, humihinga
pa din sya.

"Oh my God, Alec! What happened to your father?" Malayo pa lang ay umalingawngaw na
ang matinis na boses ng mommy ni Alec. Si Amara. Hindi ko sya makuhang tingnan,
alam ko namang hindi maganda ang kakalabasan kung magtatama ang mga mata namin,
ayoko namang makipagaway sa harap ni Daddy.

"I shouldn't have left him." Humihikbi pang sambit nito habang pinagmamasdan si
Daddy sa salamin.

"Kung hindi lang kasi nya iniuwi ang bastarda nya sa bahay, sana ay naalagaan ko
sya." Matigas ang pagkakasabi nya noon, kitang kita ko sa gilid ng mata ko kung
paano nya ako tingnan ng matalim. Nanatili lang akong nakayuko at nagpipigil din ng
inis.

Kung hindi lang ito ang sitwasyon, kaya ko syang kumprontahin tungkol sa mga sinabi
ni Romeo. Part of me dont want to believe that guy pero kamukhang kamukha talaga ni
Alec yung matanda. Even their guts are the same!

At sa sama ng

ugali ng nanay nito ni Alec, may chance talaga itong lokohin si Daddy.

"Mom, stop it. The least that we could do for Dad is to stop fighting." Seryosong
sambit ni Alec. Umismid naman ang nanay ni Alec ng may tunog.

Ilang oras pa kaming nakatayo sa labas nang nakita kong dumilat si Daddy at diretso
ang tingin nya sa akin. I literally run to him, kasunod ko naman si Alec at
panghuli ay si Amara.

"Daddy.." I almost hugged him tight kung hindi lang napakaraming tubong nakakabit
sa kanya. He gave me a weak smile, sa akin ay sapat na iyon, he is awake!

"Juan Miguel..." Bahagya akong itinulak ni Amara para mabigyang daan sya sa
paglapit ni Daddy, bahgaya ang pagtulak nya pero halos mawalan ako ng balanse.
Naramdaman ko agad ang kamay na sumalo sa akin, nagkatinginan kami ni Alec and his
eyes were apologetic, tumango lang ako. Mas may manners naman talaga ako kaysa sa
nanay nya.

"Im sorry, I promise that I won't leave you anymore from now on.."
Ang sakit sa tenga ng pag-iyak ni Amara. I lose all my respect to her simula ng
naarinig ko kanina.

(flashback )

"Amara was so desperate to wrap Juan Miguel in her fingers. Lagi kasing
pinupuntahan ni Juan Miguel ang nanay mo noon sa Bicol. And being me, once smitten
by her beauty and her guy bestfriend that time, we both agreed to cheat on Juan
Miguel. Si Alec ang naging bunga." Nakatingin sa malayo si Romeo Montebello na
parang inaalala ang mga nangyari. Nanatili akong walang ekspresyon kahit gustong
lumundag ng puso ko sa binibigay nyang pag-asa sa akin.

"Kung totoo po ang sinasabi

nyo, bakit ngayon lang kayo lumabas? Bakit hindi noon?" Pang-uusig ko pa.

"Because I loved. Truly and selflessly. Pinili kong maging masaya sya sa piling ng
iba. Wala akong pakialam kung may minamahal si Juan Miguel na iba, all I truly care
was Amara to be happy, and sadly, hindi ako ang makakapagbigay noon. And now,
matatanda na kami, siguro naman sapat na ang pagiging masaya nya. I need Alec to
handle my empire. You think I would give my empire to just anyone kung hindi ko sya
anak?"

Tumango tango ako, may punto sya.

"Bakit hindi kayo ang magsabi kay Alec ng diretso? Bakit sa akin nyo sinasabi ang
lahat ng ito?" Tanong ko ulit. Ngumisi sya ng nakakapanindig balahibo.

"He trusts you. Hindi mo ba gustong malaman kung hanggang saan ang pagtitiwalang
yon?" Matalinhaga nyang sabi.

Iniwanan ako ni Romeo Montebello sa isang palaisipan na yon. Bakit hindi ko na lang
antayin na yung tatay ni Alec na lang mismo ang magsabi sa kanya ng katotohanan?
Napabuga ako muli ng hangin, hindi ko na alam kung pang-ilan na yon sa isang oras
kong nakatayo sa malapit kay Daddy.

Pinagmasdan ko si Alec na hawak ang palad ni Daddy at nakalapit ang tenga nya dito.
Hirap pa din si Daddy sa pagsasalita pero malinaw ang isip nya. Tumatango tango pa
si Alec sa kung anong sinasabi sa kanya.

I sighed.

He deserves the truth..

He should know the truth.

"Alec, mag-usap tayo.." Napalingon ako kay Amara na my kasunod na tatlong nurse sa
kanyang likuran, diretso ang mata ni Amara kay Alec na sumunod lang sa kanyang ina
nang tapikin ni Daddy

ang likod nya, tanda ng pagtatapos ng kanilang pag-uusap.

Nagbigay ako sa kanila ng daan at ako naman ang lumapit kay Daddy, again, he smiled
at me pagkatapos ay iniabot ang kamay ko, marahan nyang pinisil iyon.

"How's the office, bunso?" Masuyo nyang tanong. Hindi ko napigilan ang pag-nguso.
His business is my least favorite topic.

"Okay lang po Dad.." I chose to say. Masamang pag-alalahanin si Daddy, tiyak yon.
Kaya gagawa ako ng paraan para masaya sya.

"Nakita ko ang mga painting mo sa kwarto mo." Nanlaki ang mata ko at nag-isip kung
iniwan ko ba ang sketchbook ko tuwing wala ako, punong puno ng mukha ni Alec yon,
sh*t lang talaga sana hindi nakita ni Daddy!

"You painted the garden, I never saw it that beautiful and as lovely as it is in
your painting. Namana mo ang talento ni Mama, ang lola mo. She did all of the
paintings in our house." Buong pagmamalaking kwento nya. Nakahinga ako ng maluwag.
I smiled at him, ngayon ay alam ko na kung bakit ako marunong magpinta.

"Gusto mo bang mag-aral sa Black Mountain? Sila ang nangungunang Fine Arts
University sa buong mundo."

Nanlaki ang mga mata ko sa alok ni Daddy. Seryoso bang pag-aaralin nya ako sa
prestihiyosong paaralan na yon?

" Your grandmother is an alumni.. Makikita mo doon ang painting ni Dolores Siguion,
nasa pinakagitna. Sya kasi ang kauna-unahang Asian at kauna-unahang babaeng
nagtapos doon." Daddy is dreamy while telling me the story, parang lumalakas muli
sya. Hindi ko na nga kailangang ilapit ang tenga ko sa kanya dahil malinaw ang
bawat bigkas nya.

"G-gusto

ko din pong makita.. Oh my God, gusto ko ding mag-aral doon!" I almost shrieked
pero pinipigilan ko ang aking sarili. I am teary eyed, mixed emotions na hindi
magkakasya sa isang salita. Pinunasan ni Daddy ang tumakas na luha sa mga mata ko,
huminga sya ng malalim at muling ngumiti.

"Anything for my Bunso... Maiintindihan ko kung hindi mo mapupusuan ang negosyo.

Ganyan noon si Mama, hindi mapilit ni Papa. Tuwing iiwan ni Papa si Mama sa
opisina, pagbalik ni Papa mula sa meeting, punong puno na ng ng sketch ng mukha ni
Papa ang mga kontratang dapat ay pipirmahan ni Papa." Kuwento nya pa.

"Parang ako pala.." Wala sa sarili kong sabi. Daddy chuckled.

"Hayaan na nating kumulubot ang noo ni Alec sa pagnenegosyo. It's his strength and
his interest. I am letting you go of the responsibility, Pey. Ayun nga lang, we
also have to arrange his marriage with Loraine soon, kailangan nya ng katuwang."
Daddy is still laughing ngunit halos malaglag na ang panga ko sa pagkabigla.

Kasal? Sila ni Loraine? Ay wait po, medyo pakingsht yon.

"Bago ka siguro umalis for the States mangyayari ang kasalan, gusto kong nandito ka
sa kasal ng kapatid mo."
"A-ah, s-sige po.." Walang lakas na tugon ko.

Nagpaiwan si Amara sa ospital, hindi na ako nagpumilit na manatali doon. Isa pa,
namumrublema ako sa tatlong bagay. Ang kalusugan ni Daddy, ang sinabi sa akin ni
Romeo Montebello at ang pagpapakasal ni Alec.

Deep inside asang asa ako na hindi kami magkapatid ni Alec. But that is just one
side of the coin. Domino effect kasi, t*ngina.

Pag sinabi ko kay Alec ang totoo, hindi na sya magiging anak ni Daddy, but

that will stress Dad out. Baka ako ang pahawakin ng negosyo nya at tuluyang
bumagsak yon o di kaya ay pilitin ni Daddy ang magtrabaho gayong sobrang hina nya
pa nga. Hindi ko kayang magkasakit na naman sya.

Pero kapag nanahimik ako, t*ngina I will lose my chance with Alec. Alam kong
selfish pero kung hindi nga sya anak, itutuloy ko na ang nararamdaman ko, I cannot
be stopped.

Pero paano si Daddy?

---

"Ma'am Pey, nagdinner na po kayo?"

"Si Alec?" Wala sa sariling tanong ko sa househelp namin pagdating ko sa bahay.

"Ah, nasa kwarto po niya, nagpapahinga." Tumango ako at agad na tinungo ang kwarto
ni Alec, and there, I saw him topless doing push ups. Hindi nya namalayan ang
pagpasok ko sa kwarto nya dahil nakapatalikod sya sa may pinto plus there's a
Justin Bieber music on the background, I just stood there and watch his perfection
in awe.

Gusto ko ngang magrequest ng kape sa househelp namin sa dami ng pandesal na

nasisilip ko.

Tsk, erase that thought, Pey. Very untimely.

Napaawang ang labi ni Alec ng matapos sya sa push up routine nya at nakita ako sa
kanyang harapan, he stood up and reach for his towel, umiwas sya ng tingin.
Napalunok ako when his muscles flex even in small movement. Yung pawis nya dahan
dahan kung pumatak sa buong katawan nya, mula sa leeg, pababa sa dibdib, pababa sa
vline.

"Yes?" Pormal na tanong nya na nakataas pa ang kilay.. Doon lang ako bumalik sa
katinuan.

"A-ahm.."

He deserves the truth. Untag ko sa sarili ko.

"Bukas pala wag ka ng pumasok sa opisina." He said. Tumango ako.

"Nakahanda

na ba yung mga gamit mo papunta sa Black Mountain?" Tanong nya gamit ang malamig na
tono. Nagtaka naman ako.

"Alam mo?"
"I suggested that school for you. Maganda doon, napreserve nila ang culture ng mga
artist. Mayroong painting doon ang lola natin. I'm sure you'll have fun." Kaswal na
sabi nya pero walang kahit anong ngiti sa labi.

"-at ikaw, anong gagawin mo dito?" I asked.

"Of course I will handle the business. As usual." He said, emotionless.

"And?" Lakas loob na tanong ko, nananalangin na wag magcollapse ang tuhod kapag
sinabi na nya ang narinig ko kanina kay Daddy.

"I will get married." Napabuga sya ng hangin. I saw the glint of sadness in his
eyes pero bumalik muli ang pagiging strikto ng kanyang mga mata ng magtama ang mga
mata namin.

"P-paano kung hindi ako mag-aaral sa Arts school? Paano kung mananatili ako-Paano
kung-"

"Paano kung malulungkot ka lang sa pag-gawa ng mga bagay na hindi mo gusto? Ayaw
kitang pilitin, Pey. I can handle this all. Isa pa, it's for the better."

"Kaya ko." Mariin kong sabi pero umiling lang si Alec.

"I can sacrifice my whole being for this family, Peyton. I caused Dad his sickness
dahil sa ginawa ko noon. Kung hindi sa akin-" Nagpamewang sya at yumuko, guilt all
over his face pero ayaw nyang ipakita sa akin.

"No one's blaming you." Sabi ko agad.

"Wala pero alam ko na ako ang dahilan.."

"Kaya magsasakripisyo ka na lang ganon? Magpapakasal ka?" Usig ko.

"Dahil yun ang tama."

"Pero hindi yon ang gusto mo!" Halos magwala na ako, pinaliit ko ang distansya
namin at tumingala ako para magtama ang mga mata namin. He is really close, ramdam
ko ang mainit nyang hiniga na tumatama sa pisngi ko.

"Babalik pa din ako kung saan ang tama." He calmly said with conviction mukhang
wala ng makakapagpabago ng desisyon nya.

"You focus on your studies in the States, Peyton. Makakalimutan mo din ang dapat
mong kalimutan." Mapait nyang sabi sabay muling tumalikod sa akin para patayin ang
cd player nya, gusto ko nang maiyak sa kanyang harapan para magmakaawa lang na wag
nyang ituloy ang plano nyang pagpapakasal at ang pagpapalayo nya sa akin.

Kinuyom ko ang palad ko at pumikit.

"Hindi ka anak ni Daddy." Saad ko ng may pagdidiin.

Nanatiling nakapikit ang mga mata ko, pero ilang sandali pang hindi kumibo si Alec,
dumilat na din ako.

Only to see him blankly staring at me. He clenched his jaw when our eyes met. May
kalakip na galit ang kanyang mga mata.

"Why are you doing this?" Malamig na tanong nya.

=================

Battle 33

Hello Guys :) May update din ako kaninang madaling araw baka hindi nyo pa nababasa.

"A-anong ibig mong sabihin?" Nagtatakang tanong ko.

"If you don't want to leave then don't lie! Hindi magandang biro yan." Asik nya.

"Hindi ako nagbibiro! At hindi din ako nagsisinungaling. Nakausap ko ang Daddy mo!
Nakausap ko mismo si Romeo Montebello. Sabi nya sa akin anak ka nya, at kamukha mo
sya Alec."

He just smirked at me habang napapailing "Montebello? The family who's targeting

our stocks? Tama nga sigurong mag-aral ka na lang mag-pinta sa ibang bansa Peyton.
Kung madali kang mauto ng mga kalaban, then you will be the easy target. Ikaw pa
naman ang anak, prove to them that you are deserving of the surname."

Namula ako sa inis. Ako pa ngayon ang hindi dapat maging anak ni Daddy? Eh sya nga
itong hindi anak! Lalong tumaas ang pananalig ko na anak sya ng Romeo na yon. The
targeting of the Valdemar's stocks para bumagsak ito ay normal nilang gagawin, of
course to catch Alec in their fence. Marahil wala akong alam sa business pero may
common sense ako!

"Bakit hindi mo sya kausapin?" Panghahamon ko.

"Why would I?" Mayabang nyang sabi.

"Para malaman mo ang totoo." I crossed my arms around my chest.

"Seriously Pey, why are you doing this? Umaasa ka ba na mapapasayo ang lahat?"
Nanunuyang tanong nya. Sa pagkakataong iyon lumapit na ako sa kanya para sampalin
sya. I felt my hands went numb dahil sa lakas but I swear, hindi ininda yon ni
Alec.

Naiinis ako. Naiinis ako na napatunayan ko ang sinasabi

ni Romeo Montebello na malalaman ko kung hanggang saan ang tiwala sa akin ni Alec
sa pagkakataong ito. Naiinis ako dahil hindi sya naniniwala at pinagtatawanan nya
pa ako. At nagagalit ako dahil pinag-iisipan na din nya akong mukhang pera kaya ko
ito ginagawa.

"Matatanggap ko pa sana kung ibang dahilan ang iniisip mo kung bakit sinasabi ko
sayo ang lahat ng ito, Alec." Pagkasabi ko noon ay tumalikod na ako.

The truth is, gusto kong malaman nya na pupwede na kami para sa isa't isa.

---

Nagmatigas pa din akong pumasok sa opisina. I need to be there.

Ipapatapon nila ako sa Black Mountain para mag-aral? Seriously? Kakain muna sila ng
alikabok bago ako umakyat ng bundok.

It's a fight that they want, I will give it to them.

Hindi ko hahayaan na manipulahin kaming lahat ni Amara. Kung alam nyang hindi anak
ni Daddy si Alec at ginagamit nya lang ito para kamkamin ang pag-aari ni Daddy,
hindi ko sya hahayaan.

I dressed at my best kinabukasan. I wore a scarlet red satin knee-length dress and
killer black heels. Inayos ko ang pagkakapusod ng buhok ko, maaga pa ay umalis na
ako sa bahay, bago pa nga umalis si Alec ay nakahanda na ako, hindi na kami
nagpang-abot.

Una akong nagtungo kay Miss Lucy, ang Finance Manager.

"Teach me. From Bottom to top." Utos ko sa kanya. Halatang nataranta sya dahil
siguro ay wala syang naihandang presentation, pero sinabi ko sa kanyang ayos lang.
Kumuha ako ng maliit na upuan at tumabi ako sa kanya. Ito ang gagawin ko maghapon.

Binigyan nya ako ng Purchase Orders, Invoices at Receipt sample, mula sa

pagsisimula

ng transaction sa supplier hanggang sa pagtatapos, mula sa pagsisimula ng

transaction sa Kliyente hanggang sa pagtatapos, inintindi ko iyon lahat. Halos
mapuno ang hawak kong notebook sa pagsusulat ng proseso.
Nagpabili lang ako ng lunch kay Lindsay na nakasunod pa din sa akin habang inaaral
ko ang kumpanya. Accounting people are so busy, hindi na sila kumakain sa canteen.
Nilagay ko sa note ko na pag nakausap ko ang HR Manager bukas ay magpapadagdag
akong ng tao, sisilipin ko muna ang budget ng kumpanya, yun ang topic namin
pagkatapos ng lunchbreak.

"O, may space pa sa new employees. Mukhang kailangan nyo ng support dito dahil
hindi na kayo nakakain sa oras." Sabi ko kay Miss Lucy. Nahihiya syang ngumiti.

"Kinakaya naman namin Miss Pey.. Isa pa, tulong na din namin sa kumpanya."

"It is not cost efficient Miss Lucy. Tingnan mo, ang taas ng rate sa overtime, at
ito, ang taas ng rate ng insurance natin, above baseline lahat, ibig sabihin ay
marami ng nagkakasakit dahil sa sobrang pagtatrabaho. I'll take note of that at
magrerequest ng dagdag na tao dito, iemail mo sa akin ang trabahong pinakamarami
dito.."

"Naku, Miss Pey. Kung gagawin nyo po iyan, maraming salamat.." Hindi na napigilan
ni Miss Lucy ang pagngiti.

Halos alas otso ng gabi na kami lumabas ni Miss Lucy sa opisina nya, tuwang tuwa
naman sya sa akin dahil mabilis daw pala akong matuto. In one day naintindihan ko
ang accounting system at naisulat ko sa notebook ko lahat, I will just re-read it
again para mas maunawaan ko pa at makapagtanong kung mayroon pa akong issues.

Ganoon ang ginawa ko sa mga sumunod na araw. Umiikot

ako sa bawat department to understand the process, kinokonekta ko ang lahat sa

bawat isa. How sales is related to finance and operations, how HR is related to
every department, pati ang incentives, bonuses at dami ng empleyado kinabisado ko
na. Next month ay nagpaschedule ako sa planta ng semento at lumber, gusto ko ding
pag-aralan at malaman na din kung mayroon ba silang mga issues doon at higit sa
lahat ang pagpapatakbo noon.

"What are you doing here?" Kumunot ang noo ni Alec ng makasalubong ako sa lobby.
Kakatapos ko lang maglunch sa labas. Mukhang nung mga nakaraang araw ay busy din
sya kaya hindi kami nagkikita sa bahay. Ang pag-aaral ko ng proseso sa kumpanya ay
hindi nya pa din ata alam.

"O? Bawal na din ako sa kumpanya ni Daddy?" Nakataas ang kilay na tanong ko.

Hinawakan ako ni Alec sa pulsuhan at hinila ako patungo sa gilid ng lobby.

"If you are playing again--"

"Hindi ako naglalaro! Mas magiging magaling ako sayo Alec. Itaga mo yan sa bato."
Galit kong sabi. Pero mas galit ang mata nya, maybe his animalistic instinct ang
nakikita ko dahil iniisip nyang may aagawin ako sa kanya.

Gone the man that I adore, the man I want to enclose in my arms. Tingin ko sa kanya
ngayon ay isang estranghero. Nang malaman ko kung gaano kalaki ang Valdemar
Industries, nagkaroon ako ng kagustuhan na maging magaling para sa legacy ni Daddy,
and Alec is a stranger to our family's property kahit hindi naman nya sadya na
ipanganak na iba ang Tatay.
Pinaghirapan ito ng lolo ko, ng tatay ko, he shouldn't be here dahil isa syang
Montebello. Mas malala pa sya sa

akin na bastarda, walang dugo ang dumadaloy sa kanya bilang Valdemar. And heck, he
can do alot of things if he is not here. Para sa kanya din naman ito. He should be
freed of the guilt and future choices dahil kabilang sya sa pamilyang ito, hindi na
nya kailangang pakasalan pa si Loraine.

"Bahala ka, Peyton. It's your choice. If you really want to put Daddy's surname to
shame--"

"I'd rather do that than be a stranger in his own territory. Hindi ako ang dapat
umalis, Alec. Magpa-DNA test ka muna." Umirap ako at padabog na naglakad papalayo.

Alam kong natigagal sya sa huli kong sinabi, but I swear, I want his mother bleed
before Daddy will suffer. Tingnan natin ang galing ni Amara ngayon, anak ako ni
Romina Ramos, at hindi kami nagpapaapi.

---

"Kamusta ka na Daddy?" Umupo ako sa tabi ni Daddy ngayong nakauwi na sya sa bahay.
Dalawang linggo syang nanatili sa ospital.

"Hindi mo naman ako dinadalaw, Bunso. Naiilang ka ba sa Tita Amara mo?" Nagtatampo
ang boses ni Daddy. Ngumiti lang ako. Hindi ako maiilang sa babaeng haliparot na
yon. Ngayon nga kahit alam kong nasa paligid lang sya ay umuwi ako ng maaga para
salubungin si Daddy. Nag-uwi na lang ako ng manuals from PR department regarding
their process para mapag-aralan. Bukas ako makikipag-usap kay Eric Mauri.

"Naging busy lang po.." I answered.

"Busy? Sa pagpipinta? Come on, show Daddy your artworks when I was gone."

Umiling ako "Wala pong artworks. Isinantabi ko po muna."

Kumunot ang noo ni Daddy at nagtatakang pinagmasdan ako.

"Why?"

"I also want to give your

business a chance Dad.. Gusto kong pag-aralan. Natapos ko na aralin ang proseso sa
Head Office at three days from now, pupunta ako sa Cabuyao para mag-site visit.
Sabi sa operations may delay daw sa materyales kaya minsan ay hindi nami-meet ang
Date of Completion ng ibang proyekto, sabi ng Sales hindi daw magandang indikasyon
yon dahil baka hindi na tayo kuhanin next time and sabi naman ng finance,
nagbabayad pa tayo ng interest sa mga kliyente pag-late ang turnover ng mga kino-
construct nating buildings. So, rather than pushing our factory to deliver on time,
I want to know the root of these problems. Maganda nga na may inhouse tayong
materyales dahil na at-cost natin nakukuha ang lahat, we just have to maximize it
and make sure we deliver on time." Mahabang litanya ko.

Nakatulala lang sa akin si Daddy na parang inaabsorb ang lahat ng sinabi ko. Maya
maya pa ay may nangilid sa kanyang luha.

"Daddy! Bakit po kayo umiiyak?" I almost gasped in his reaction.

"I just saw my father in you, Bunso. The Alexander Miguel Valdemar." Naiiyak nyang
sabi. Pinagdaop ko ang mga kamay namin ni Daddy at malambing na humilig sa dibdib
nya.

"Syempre, anak nyo po ako.. G-ganoon din naman si Alec." Halos isuka ko ang huling
salita.

"Alec is driven, Pey, competitive ang kapatid mo. But the heart and spirit? You
have it. Nakuha mo sa lolo mo. Wow, you really have my parents' soul." Natatawang
sabi nya with so much admiration in his eyes. Lalo naman akong napressure na maging
magaling para mas maging masaya pa si Daddy.

---

"Sasabay ka din sa pagkain?" Nakataas ang kilay ni Amara sa akin

kinagabihan na oras ng maghapunan.

"Ay hindi po, papanoorin ko lang po kayong kumain." Sarkastiko kong sabi.
Sinamantala ko na na sagutin sya habang hindi pa naibaba si Daddy mula sa kanyang
kwarto at kami pa lang ni Alec ang nandito.

Maaga ding umuwi si Alec mula sa opisina para salubungin ang pagdating ni Daddy
mula sa ospital.

"Manang mana sa ina." Mariing sabi nya na parang yun ang pinakanakakadiring bagay
sa buong mundo.

"Manang mana din po sa inyo ang anak nyo." Nakaismid na sabi ko.

"Pey!" Puno ng pagtutol na suway ni Alec.

Nagkibit ako ng balikat at umupo sa tabi ni Alec "Sya po ang may ayaw na magmana sa
inyo ha." Tinuro ko pa si Alec na napapailing sa akin, lalo namang nagngitngit si
Amara pero automatic ang pagngiti nya ng bumaba na si Daddy.

"Juan Miguel, bakit hindi ka na nagwheelchair?" Nag-aalala pang tanong nito.

Plastik ng walanghiya.

The dinner was a bit awkward, walang gustong magsalita sa amin. O baka ganito naman
talaga kapag mayaman.

"Daddy.. Gusto nyo po magwalking tayo sa bukas bago ako pumasok?" Untag ko kay
Daddy just to break the silence.

"May physical therapist sya Hija." I can sense the sarcasm in Amara's voice kahit
na nakangiti ito.

"Of course, I'd love to, bunso. Saan mo ako dadalhin?" Hindi pinansin ni Daddy si
Amara at gusto ko syang belatan upfront dahil kitang kita ko ang pagikot ng mga
mata nya kay Daddy.
Saglit akong nag-isip kung saan nga ba nang bigla kong maalala ang pinagdadalhan sa
akin ni Alec noon nung napilayan ako.

"Saan nga yon, Alec? Yung pinagdadalhan mo sa akin noon?" Bahagya ko pang siniko
ang braso nya.

Tumikhim lang sya pero hindi ako tiningnan "Sarado na yon." Nanlaki ang mata ko.

"Sarado? Di ba project mo yon? Di ba yun yung
ko kasi sa Financial Statement na may Project
ipinalagay ni Alec. Ang tanging movement lang
clubhouse pero wala pang mga bahay, hindi nga
Alec doon, asa prime spot pa naman.
Project X?" Pangungulit ko pa. Nakita
X na tinatawag. Yon daw kasi ang
daw sa proyektong iyon ay ang
daw nila alam kung anong gagawin ni

"Project X? What did you name it again, Alec? I suggest palitan mo na ang pangalan
non sa financials para hindi na malito ang titingin."

"I am planning to pull it out in our financials, Dad. I want to keep it for
myself." Seryosong sabi nya habang pinaglalaruan na lang ang pagkain sa kanyang
plato.

"Oh I remember, Kamila ang pangalan nung property. Ano ang gagawin mo doon?"
Pamimilit na tanong ni Daddy. Bahagya kong nilingon si Alec na nakanguso lang. Ako
naman ay nagblush ng husto.

He named it again after me!

Kung ganyan sya ng ganyan, hindi ako mapapagod na ipamukha sa kanya na hindi kami
magkapatid.

=================

Battle 34

So let's see who will win.. Umpisa na ng pagpapabagsak ko kay Amara but of course,
I have to get Alec first, kukunin ko ang umpisa pa lang ay dapat nang sa akin.

Nang magpatay na ng ilaw sa buong mansyon nakangisi akong lumabas ng kwarto ko.

Anong akala ng Alec na yan? Kinulit kulit nya ako noon para magkagusto sa kanya
tapos magpapakasal sya sa iba? No baby, that won't be easy.

I will give him a dose of his own medicine.

I wore the shortest baby pink silk lingerie at tiniyak kong nakaexpose ang cleavage
ko. Hindi na ako nag-abala na magsuot pa ng robe dahil isang kwarto lang ang nasa
pagitan namin ni Alec, mabilis akong makakarating sa kwarto nya.

Nag-tiptoe ako para hindi makagawa ng kahit anong ingay. Marahan kong pinihit ang
seradura ng pintuan ni Alec, tahimik na nanalangin na sana nga ay magbukas and It
did!!
Hindi sya naglolock ng pinto.

Sumilip muna ako bago tuluyang pumasok sa loob, wala sya sa kama pero nakarinig ako
ng lagaslas ng tubig sa banyo, tiyak na naliligo sya. Mas lalong lumawak ang ngiti
ko, baka nagreready para sa akin.

Malamlam ang ilaw sa buong kwarto nya dahil tanging lampshade lang ang nakabukas,
pumwesto na agad ako sa kanyang kama. Kinuha ko muna ang isang unan at inamoy amoy
iyon.

Hmm, Amoy Alec. T*ngina nakakakilig.

I waited for a few minutes and it is so hard to behave myself, napagdiskitahan ko

ang cellphone ni Alec na nakalagay lang sa sidetable pero may lock code iyon. Dahil
nanguna ang pagiging assumera ko, sinubukan ko ang stroke na hugis 'P' para iunlock
ang cellphone

nya, at na-unlock nga!

Tinganan mo tong Alec na to, patay na patay talaga sa akin pero ang hilig
magpakipot.

Dumiretso ako sa contacts nya at hinanap ko ang pangalan ko. His phonebook is
really organized, pangalan at apelyido lang lahat, and mine is 'Pey Valdemar'. I
clicked edit at nilagyan ko ng heart icon sa magkabilang dulo.

❤️ Pey ❤️

I took a photo of myself at iniligay iyon bilang thumbnail sa pangalan ko.

Tatawagan ko siya bukas para magulat sya. Natatawa na lang ako sa mga iniisip.

The next thing I did was to look for Loraine's messages in his inbox. One way
messages lang naman dahil walang reply si Alec puro si Loraine lang ang may text.
Medyo natuwa na sana ako kaya lang naisip ko baka tinatawagan sya ni Alec imbes na
magreply sa text, kaya pagkatapos kong burahin lahat ng mensahe ni Loraine, bumalik
ako sa contacts ni Alec at binura ang numero ni Loraine. It felt good when I did
it.

I scanned through his phone gallery, nadismaya ako dahil wala syang selfie. Puro
may kinalaman sa negosyo nya ang laman, until I tripped on a single album entitled
'Warrior'.

Siguro ay may kinalaman ito sa games nya. Binuksan ko pa din at ganun na lang ang
pagkalaglag ng panga ko ng marealize ko na mga video iyon nung hindi pa umaalis si
Alec patungong London. It's me and him. But most of it are my videos while I am
singing. I bit my lower lip habang nakangiti at naiiyak. He treasures these
things.. Minahal nga nya ako!

"What th fck?!" Hindi ko nilingon si Alec kahit na alam kong sya ang nagsasalita,
in a few seconds

his phone was gone in my hands.

"B-bakit ka umiiyak?" Nagtatakang tanong nya at natigil sa pagpupindot ng kung ano

sa cellphone nya.

"And for crissakes what are you wearing, Pey?" Dugtong nya na halos lumuwa ang mga
mata.

Imbes na sumagot hinila ko ang kamay nya papalapit sa akin, napaupo sya sa kanyang
kama. His skin is soft and cold, kaya nanaig sa akin ang damhin ang init ng hininga
nya. I straddled him. Doon ko lang napansin na nakatowel lang sya pero wala akong
pakialam. I just wanted him this close.

"P-pey?" Kinakabahan ang boses nya.

"I missed you Alec. I missed you this close.." I embraced him like I was lost for a
very long time. Sa puntong ito alam ko na ang sagot why it didn't feel weird. Kung
bakit hindi ako nangiming mahalin sya, because our souls aren't meant to be
siblings, our hands doesn't fit like a brother and sister, it is more than that. It
is better than that. In front of me is my better half.

The part that made me whole.

The one who brought the best in me.

The missing piece I never thought I am missing until I found it.

"Pey, anong ginagawa mo?" He asked, matigas ang katawan nya at hindi gumagalaw.

"Niyayakap lang kita, Alec ko.." I whispered in his neck.

"Pero hindi to tama. Magkapatid tayo." Aniya. Sinipat ko ang gwapo nyang mukha at
sabay kinunutan ng noo.
"Kahit ang magkapatid, nagyayakapan."

Napabuga sya ng hangin at hinawakan ang magkabilang bewang ko, walang kahirap hirap
nya akong binuhat at ibinaba sa kama nya. Tumayo naman

sya at kinuha ang damit nya na nakahanda na at nakapatong sa ibabaw ng kama.

"Magbibihis lang ako." Deklara nya. Sinundan ko sya ng tingin na pumasok sa loob ng
banyo dala ang mga damit. Umikot ang mga mata ko.

Conservative!

Lumabas na sya na nakabihis sya ng jogger pants na itim at tshirt na puti.

Pinagmasdan ko sya kung paano sya mabagal na kumilos na kunyari ay busy at may
hinahalungkat na kung ano. Tumayo ako at pumwesto sa kanyang likuran. Hindi na ako
nagdalawang isip na yakapin sya sa bewang, nanigas sya ulit.

"Ang bango mo naman Alec ko." Sinakto ko talagang amuyin ang kilikili nya mula sa
likod. Seryoso, mabango talaga.

"Peyton, ano ba?" Pinormalan nya ang boses nya na parang naiinis na sa akin. Lumabi
ako sa kanya at umismid.

"Naglalambing lang eh!" Umarte akong nagtatampo. Umupo ako sa gilid ng kama nya at
nagbilang sa isip ko ng sampu.

Isa..

Dalawa..

Tat---

Naramdaman ko ang paglubog ng kama at ang paglagay nya ng kamay nya sa bewang ko
pero ingat na ingat iyon. Wala pang tatlo, bumigay sya agad sa akin.

"What do you want?" Gusto kong magpapadyak sa tuwa ng pansinin nya ako.

"Gusto kong matulog dito.."

"Peyton---"

Sumimangot ako agad "Kita mo na! Hindi ka pala sincere. Makaalis na nga!" Tumayo
ako at mabagal na naglakad at nagbibilang ulit sa utak ko.

Isa..

Dala--

"Okay, j-just tonight I'll let you sleep in my room but you have to wake up early."

Mabilis akong tumago tango at naglakad papalapit sa kanya.

Humiga

na ako, inantay kong humiga si Alec pero bago sya humiga ay naglagay sya ng mga
unan sa pagitan namin. I rolled my eyes at him at isa isang inalis din ang unan.

"Pa-virgin!" Tukso ko sa kanya, kitang kita ko ang pamumula nya dahil sa sinabi ko.
Hinila ko ang kamay nya at nagpabagsak din sya sa kama, kunuha ko ang pagkakataon
para isiksik ang katawan ko sa kanya at pinatong ko ang kaliwang kamay nya sa aking
bewang.

I closed my eyes pero hindi ako makatulog. I am just too happy to sleep like this
again. I snuggled closer at naramadaman ko ang humihigpit nyang yakap. I think he
even smelled my hair.

"Pinapahirapan mo ako." He whispered in my ear.

That being said, humarap ako sa kanya, inakala kong aalisin nya ang kamay nya sa
bewang ko but he didn't. Sinalubong nya lang ang titig ko, I smiled at him,
pinakamatamis kong ngiti na alam kong kahit papaano ay may epekto din sa kanya. He
clenched his jaw, hindi ko tuloy napigilan na halikan ang baba nya. He grunted.
"Peyton. Please-" Pumikit sya.

"Hindi nga kita kapatid." Sabi ko.

"Pey, ilang ulit ko bang sasabihin sayo na hindi ka dapat naniniwala sa nakausap
mo?"

"Kahit isang milyong beses mo pa sabihin, maniniwala ako sa kanya."

Alec just sighed, parang pinagbibigyan na lang ako.

"How was your day?" He asked out of nowhere. Siguro ay para baguhin ang usapan.
Napabuga ako ng hangin dahil doon.

"Fine.. Maaga akong nakauwi because of Daddy. Pero tomorrow maaga akong papasok."

"Why?"

"Secret. Baka magselos ka na

naman at hindi kami matuloy." I smiled sheepishly.

His eyebrows furrowed.

"What? Is it Eric Mauri?" Tanong nya.

"Selos ka?" Panunukso ko. I moved closer to him pero iniwas nya ang kanyang tingin.

"I am just protecting my little sister."

Sumimangot ako sa kanyang sinabi at tuluyan ng nawala sa mood. Bahagya ko syang

tinulak at lumayo sa kanya. Tumalikod ako at kumuha ng isang unan para yon na lang
ang yakapin.
Hindi na acting ito this time. Napansin ko lang kasi na noong hindi ko pa sya
kinukulit tungkol sa pagkatao nya, hindi naman nya sinasabing magkapatid kami, pero
ngayon ay ipinagpipilitan na nya ito. Nakakainis ang pakiramdam.

It seems like he is convincing himself that we are blood related kahit nararamdaman
nya din sigurong hindi.

"Can I join your discussion tomorrow?" Alec politely asked after a few minutes.
Alam kong nasa likuran ko na sya ngayon. Hindi ako nagsalita.

"Please?" Untag nya.

"No." Mataray kong sagot kaya natahimik sya.

Ilang minuto pa ang nanatili sa aming katahimikan at parang mababaliw na ako. Hindi
ito ang naimagine kong mangyayari kanina, mababadtrip lang pla ako!

Bumangon ako, kukuha na lang siguro ng gatas at cookies dahil nakaramdam ako ng
gutom. Doon ko na lang iinumin sa kwarto ko at matutulog na pagkatapos. Kailangan
ko na ding makatulog dahil ayokong antukin bukas.

"Saan ka pupunta?" Tanong nya na puno ng pag-aalala.

"Sa Mars." Walang lingon-lingon na sagot ko, nakalapit na ng husto sa pinto.

"Can I come with you?" Tumayo din sya at hinawakan ang kamay ko. I

felt thunderbolts within pero hindi ko pinahalata yon sa kanya. Matabang ko syang
tiningnan.

"Hindi na. Babalik din ako agad kapag nakapagpatubo ako ng kamote doon tapos
matutulog na ako sa kwarto ko." Sinamaan ko sya ng tingin, pero ngumiti lang sya sa
akin, lumapit pa para hawakan ang magkabilang siko ko at hinaplos yon gamit ang
index at middle finger nya, gawain nya yon noon pa para lambingin ako tuwing
nagsusungit ako at nakakaasar! Effective kasi sa akin, kumakalma ako.

"Sounds fun." He said, smiling devilishly.

Umirap ako at humalukipkip lang sa kanyang harapan, hindi na ako nagsalita.

"Alam ko namang nagugutom ka kaya ang bilis mo nang mapikon. I'll get you milk and
cookies. Dito ka lang." Aniya.

Hala, nababasa na din nya ang nasa utak ko? Umupo ako sa kama nya para antayin sya.
Ilang sandali pa ay iniluwa na sya ng pinto na may dalang isang basong gatas at
isang platito ng cookies.

"Kakain na ang mahal na prinsesa.." He playfully smiled at me pero umirap lang ako.
Kinuha ko ang cookies at sunod sunod na kinagat iyon hanggang sa makuntento ako at
uminom naman ng mainit na gatas.

Lahat ng iyon ay ginawa ko habang nakatitig lang sa akin si Alec with amused grin
on his face.

"Thank you." Masungit kong sabi pagkatapos.

Kinuha ni Alec ang kamay ko at nilagay sa ibabaw ng palad nya. He heaved a deep
sigh bago pinakawalan muli ang mga kamay ko.

"As much as I love that you are this near, Pey, we can't do this as much." Pormal
at malungkot nyang sabi.

"Bakit ba hindi ka na lang magpa-DNA?"

"Peyton. Malapit na akong mainsulto. You are ousting me in my own family."

"This is not your family, may pamilya ka." I said as a matter of factly, but it
seems like I pulled a trigger para uminit ang ulo nya.

Nagtiim bagang sya at masama akong tiningnan. He's mad at malapit na akong maiyak
dahil nagagalit sya kapag ipinipilit kong hindi kami magkapatid. Bakit ba mas gusto
nyang magkapatid kami?

Bakit hindi nya maramdaman yung saya na nararamdaman ko dahil pupwede na kami?

"You know what you are telling me, Pey? Binubuwag mo ang pagtitiwala ko sa sarili
ko na buong buhay kong binuo. Is it worth to see me like this? Anong gusto mo?
Gusto mo bang maniwala ako sa kung sino man ang nagsasabing anak nila ako? I feel
it in my heart, I love this family, I belong here. Don't make me feel bad for what
I have or where I am. I am born Valdemar and will die one." Puno ng emosyong sabi
nya na hindi maikukubli ang poot sa mata.

"Okay sorry." Panimula ko habang nakakuyom ang kamao. Pinipigilan ko pa ang pagtulo
ng luha habang tintingnan syang galit sa akin.

"Hindi ko lang kasi matanggap na noong alam mong kapatid mo ako, pinaglalaban mong
maging tayo.. Ngayong may chance na, umaatras ka na.. Siguro totoo naman na
naghihiganti ka lang sa akin, mula umpisa hanggang huli. Hanggang ngayon galit ka
sa akin kasi kahati ako. At hanggang ngayon talo pa din ako kasi ako lang ang
nagmamahal, hindi ikaw." Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha, tumayo ako at
lumabas na ng kwarto nya.

=================

Battle 35
Madilim pa noong umalis ako sa bahay. Hindi naman kasi ako nakatulog dahil sa
naunsyaming plano ko. Ibibigay ko na kay Amara ang araw na ito para matahimik ang
kanyang kalooban for the meantime, pasalamat sya at hindi maganda ang pakiramdam
ko. But I'll make sure na sasabayan ko syang magdinner. Papalipasin ko lang ang
inis ko kay Alec.

"Miss Pey.." Naalimpungatan ako sa mahinang pagyugyog sa akin ni Lindsay na

napagtanto ko kailan lang na Personal Assistant ko pala. Natulog ako sa office ko
dahil ako ang nagbukas ng kumpanya. Ako pa lang ang tao nung dumating ako.

"Nandyan na po si Sir Eric. Nagiintay po sya sa 19th floor, conference room B."

Umakyat ako sa palapag na sinabi ni Lindsay. Taas noo akong naglakad patungo sa
Conference room at naabutan ko nga doon ang gwapong gwapong boss ng PR Department.
He's slouchy sitting in the swivel chair ngunit tumuwid din ng makita ako.

"Finally Miss Valdemar.. I was able to sneak in to your tight schedule.." Tumayo
sya at inilahad ang kamay nya sa akin. He was all smiles and it's almost contagious
dahil sa mapuputi nyang ngipin. I smiled back.

"Hindi naman kita isiningit. Plano ko talagang makipagmeet sayo dahil gusto ko nang
maghands on."

Kumunot ang noo nya dahil sa sinabi ko.

"Oh? Sabi ng kuya mo hindi ka daw interesado sa negosyo?" Tanong nya.

Nagsalubong naman ang kilay ko.

"Sino? Si Alec?" The nerve. "Nagbibiro lang yon."

"Ah okay... Akala ko ayaw ka nyang ipakausap sa akin, he's over protective of you.
Tingnan mo ha--" Tumingin sya

sa kanyang orasan ng may mapaglarong ngiti sa labi "He will be here in 5 minutes."

Nataranta naman agad ako. Alam kong maaring magkatotoo nga yon at ayaw ko pa syang
makita pagkatapos kong umiyak sa kanyang harapan kagabi.

"Record breaking, wala pang one minute." Eric chuckled, nanlalaki ang mata kong
tumingin sa direksyon na tinitingnan nya at doon ko nakita si Alec.

Seryoso ang kanyang mukha at mukhang pagod kahit umaga pa lang, mukhang hindi pa
nakakatulog. He is in his usual suit pero mukhang wala ang power nya ngayon. Para
syang pundidong ilaw na walang sigla.

"Pey, Im sorry." Kumuyom ang kamao nya habang diretso sa akin ang tingin.

"Im really sorry for making you cry. Sorry."

Gustong lumambot ng puso ko, his words are like fire and it melted my heart right
away. Para syang bata na naghahanap ng kalinga sa akin.
Nagpalipat lipat ang tingin sa akin at kay Alec ni Eric pero mukhang walang balak
na umalis si Alec hangga't hindi ko sya napapatawad. Nanatili syang nakatayo sa may
pinto, helplessly staring at me. I bit my lower lip, ayoko. Hindi ako makikipagayos
sa kanya ngayon.

"Wait? Am I caught between a sibling war? Magkaaway kayo? I-I will just go back to
my office, just call me if---" Singit ni Eric na mukhang naiilang.

"Hindi Eric. I want a discussion." Matigas na sabi ko at humawak pa ako sa braso

nya. Alec flinched at lumipat ang tingin nya sa mga kamay kong nasa braso ni Eric
"---Outside the office."

Hinila ko si Eric papalabas ng conference room, nilagpasan ko lang si Alec ng hindi

sya tinitingnan man lang.

"May kotse ka ba?"

Tanong ko kay Eric ng nasa elevator na kami, of course may kotse sya, stupid
question! Nadisorient ako ng husto kay Alec.

"Yeah.. Where do you want to go?"

Hindi ko alam. Gusto ko lang muna umiwas kay Alec kahit ngayong araw lang. Gusto
kong maging Alec-free. Nalilito na kasi ako kung tama ba ang ginagawa ko or I
should just ruin Amara's life and not mind Alec?

I want to shelter him, so much at gusto kong maintindihan nya ako kung bakit ko
sinasabi sa kanya ang posibilidad na hindi sya anak ni Daddy. Hindi ba sya kyuryoso
man lang sa buhay na dapat ay mayroon sya? Hahayaan nya na lang mapakasal sya kay
Loraine dahil yun ang tama nyang gawin para sa mga Valdemar na hindi naman nya
kaano-ano? Mababalewala lang ang lahat ng sakripisyo nya. Alam kong habang
lumilipas lang ang araw, nag-aaksaya si Alec ng oras nya para sa pamilyang umpisa
palang ay hindi pala sa kanya.

That is so stupid.

Kung hindi nya talaga tatantanan ang pag-iiluyson nyang isa syang Valdemar,
mapipilitan akong gumawa ng paraan para kuhain ang buong kumpanya sa abot ng
makakaya ko. Uubusin ko ang lahat ng karapatan na meron sya to corner him at
hahayaan ko syang mapunta sa bakuran ni Romeo Montebello.

"I want to go somewhere peaceful and quiet. Gusto kong mag-isip." Sambit ko.

"Okay.. Are you in for a long drive, heiress?" Nakangising tanong sa akin ni Eric.
Ngumiti ako at tumango.

Nagsimula ng magmaneho si Eric, his face is so relaxed, hindi ko alam kung

nagpapatay malisya lang to sa narinig nyang pagsosorry ni Alec o wala lang syang
pakialam.

"Here, play the music you want." Iniabot

sa akin ni Eric ang I-touch nya kaya nagscroll ako ng music na gusto ko.

"Ooooh, acoustic. Do you play?" Kaswal na tanong sa akin ni Eric. Ngumiti ako at
tumango.

"Kaunti lang. Tinigil ko na din, hindi ko alam kung marunong pa ako."

"Of course marunong ka pa, kapag binigyan ka ng kalyo ng isang bagay, it will live
forever kahit hindi na visible ang mga yon."

I know.. At ang pagmamahal ko kay Alec ang naging kalyo ko. Hindi lang ako
nagpapahalata sa iba pero mahal na mahal ko pa din.

Nagtungo kami sa South at hindi ko na namalayan ang daan na tinatahak namin paakyat
dahil sa nakakaaliw kakwentuhan si Eric. Ma-PR nga ang loko, sobrang daldal nya.

"Taal lake?" Nanlalaki ang mata kong tanong sa kanya. Ngumiti sya at tumango.
Bumisina sya sa tapat na gate na hinintuan ng sasakyan nya at agad na bumukas iyon.

"Welcome to my lovely abode, Heiress." Yumukod pa si Eric para ipakita ang bahay na
nasa harapan ko. Ang cute! Kulay pastel orange at brown ang palibot ng bahay.
Mukhang ginger house. Sa likod non ay taal lake, halos hindi ako makahinga sa view.
Nangangati ang kamay ko na magpinta dahil sa ganda.

Dumako ang mata ko sa isang papalabas na lalaki sa may pintuan ng bahay. Mukhang
model ang aura nya, matangkad at mestizo din. Nakangiti syang nakatingin kay Eric.

"Biglaan yata?" Sambit nung gwapong kakalabas lang sa pinto. Hindi nya pa ata ako
napapansin, maya maya pa ay dumako ang tingin nya sa akin, nagsalubong ang kilay
nya pero hindi umimik ang gwapong lalaki.

"Hi Baby!" Napalingon ako kay Eric nang magsalita sya. 'Baby?'

"You can keep secrets

right, Miss Valdemar?" Nakangiting tanong sa akin ni Eric ng tuluyan ng nakalapit

sa kanya ang gwapong lalaki at agad na umangkla ito sa braso ni Eric.

"Bo, this is Peyton Valdemar, she's the heiress of Valdemar Industries and Peyton,
this is Bo.. Boyfriend ko." Pormal na pagpapakilala nya kay Bo.

Napanganga ako. Literal. Eric Mauri is gay?! Hindi naman sa may masama doon kaya
lang, may bahay pa sila?!

"Y-you mean---" Tinuro ko pa si Eric, ngumiti lang sya at tumango. His cheeks
flared for a moment pero natatakpan lang iyon ng maayos na pagkakashave ng bigote
nya.

"I am gay Miss Valdemar."

"Peyton na lang.. Wow. Ang pogi nyo parehas." Di mapigilang sambit ko. Ngumisi lang
si Bo at Eric sa akin pagkatapos ay niyaya na ako sa loob ng bahay.

Nakalimutan ko na ang pagkagulat sa nalamang beki si Eric pagkapasok ko sa loob ng

bahay. The place is indeed homey, walang kalat at hindi ipinilit na siksikan ng
napakadaming babasagin. May mga Star Wars figures lang doon sa isang shelves at
kaunting libro.

Nakaupo si Eric at Bo sa living room area habang hinahayaan nila akong magpalakad
lakad sa bahay nila na hindi naman kalakihan.

"Ang cute dito, Eric!!" Hindi ko napigilang ngumiti ng malapad. Nakabukas kasi ang
backdoor nila doon sa may kusina kaya tanaw na tanaw ang taal at pumapasok sa loob
ang preskong hangin.
"You can stay for tonight, Peyton. We can have barbecue for dinner. Magaling
magluto si Bo."

Hindi na ako nagdalawang isip na tumango tango. Bukas na lang ako babalik sa
Maynila. Tamang tama ito.

"But you have to let them know that you are okay.

Ayokong magpasearch and rescue ang mga Valdemar at dito ka nila matatagpuan sa
secret place ko." Dugtong nya pa.

Tumango tango ako ulit. Kinuha ko ang cellphone at idinial ang numero ni Daddy.
Sinabi kong kasama ko ang isang kaibigan at magoovernight ako. Pumayag naman sya
agad.

Dinala ako ni Eric sa guest room ng bahay nila. Mayroon lang tatlong kwarto dito,
isa sa kanila ni Bo, isa para sa househelp at isang guestroom. Ang guestroom at ang
master's bedroom ay parehas na nakaharap sa taal. Binuksan ko ang bintana at
hinayaan ko ang sarili na ipahinga ang likod ko sa malambot na kama. Nakatulugan ko
ang pagpapapayapa sa aking sarili.

I woke up at mukhang papalubog na ang araw. Tumayo ako agad, nakakahiya naman doon
sa dalawa, baka naghahanda na iyon sa pagluluto.

"Gising ka na pala.. Binilhan ka ni Bo ng mga damit na magagamit mo ngayon hanggang

bukas." Ngumuso si Eric sa mga paperbag sa sofa.

"Magkano to? I'll just pay you. Sorry.. Naabala ko pa kayo." Hingi ko ng paumanhin.

"Hindi na, Peyton.. Thank you na namin yan dahil nakapag-off naman si Eric sa
opisina. Two weeks na nya akong hindi napupuntahan dito." May himig ng pagtatampo
ang boses ni Bo. Natawa ako.

"Sorry kung third wheel ako." I just said.

"No.. Okay lang. Basta magearplugs ka lang mamayang gabi ha, alam mo na. Two
weeks." Tumaas ang kilay ni Eric sa akin, mukhang matinding loving loving ang
dalawang to mamaya. Nakakainggit.

Pinatulong ako nila Eric at Bo sa paglalagay ng barbecue sa stick. Maingay na

nagkwentuhan ang dalawa tungkol sa nakaraang Victoria Secret Fashion Show. In
fairness sa dalawang ito,

hindi mahahalata na mga beki. They are really manly, even their voices.

"Ikaw Pey? Wala ka bang balak magmodel? Maganda ang balakang mo." Tanong sa akin ni
Bo.

Umiling ako "Hindi ako pupwede doon." Naisip ko pa lang na pagtitinginan ng ibang
tao ang katawan ko, namumula na ako sa hiya. Pakiramdam ko kay Ganda at kay Alec ko
lang magagawang ipakita ang lahat lahat ng sa akin.

"Photographer to si Bo.. Let's take shots. Katuwaan lang. May mga papasuot ako sayo
dyan. Mamaya ha.." Pangungulit ni Eric. Ayos lang naman siguro dahil puro girls
naman kami dito.

Nalibang kami sa pag-iihaw ng barbecue sa backyard nila Eric. Mayroong soft music
na nanggagaling sa component nila at nilagay namin sa garden table ang mga pagkain.
Sayang nga at hindi na tanaw ang taal ngayon dahil madilim na, pero ayos lang dahil
ang malamig na hangin ang nagdadala sa akin ng ginhawa. Ang lamig sa pisngi. Ang
sarap manatili dito.

"Ikaw may jowa ka na?" Tanong ni Bo pagkatapos nilang ishare ang limang taong
'partnership' nila ni Eric. Ngumiti ako at umiling.

"Wala pa."

"Naku? Sa ganda mong yan? Sayang ang alindog. Di bale, mamaya pagna-shoot ka ni Bo,
for sure maraming maghahabol sayo." Sabi ni Eric kasabay ng pagkagat ng barbecue.

"Wag sexy ha!"

"You don't have to wear sexy to be sexy. Ang lakas kaya ng sex appeal mo. Kung
hindi lang kayo magkapatid ni Sir Alec iisipin kong bantay sarado sya sayo dahil
nagseselos sya sa akin." Puna naman ni Eric. Umismid ako, yung isang yon
napaghahalataan na pala masyado, buti hindi nagiisip ng masama si Eric.

The night was fun and chill.

Nag-gitara pa kami dahil hilig din pala ni Eric yon. Nakakatuwa dahil nabigyan nya
din ako ng briefing tungkol sa PR habang nag-iinuman. Hitting two birds in one
stone.

Sinilip ko ang cellphone kong walang tigil sa pagvibrate. Tinatawagan ako ni Alec
at halos maubos na ang battery ko sa kakapa-ring nya doon.

Nakatawag din naman ako ulit sa bahay at alam kong maayos si Daddy kaya hindi na
ako nag-alala. Inutusan ko kasi ang househelps na wag babanggitin na tumawag ako
para icheck si Daddy.

Hindi ko na din inabalang tingnan ang sunod sunod na mensaheng pinapadala nya.
Mukhang anytime sasabog na ang cellphone ko dahil sa dami ng mensahe.

"Okay? Let's shoot now?" Anyaya ni Bo ng maubos na namin ang mga pagkain. Tumayo
ako at nagpaalam na masa-shower muna dahil amoy ako usok. Ganoon din ang ginawa
nung dalawa. Lumabas ako ng kwarto ng nakarobe lang dahil hindi ko alam kung ano
ang susuotin. Nagulat pa ako ng may makeup kit si Eric na nakapatong sa dining
table.

"Marunong ka?" Nakangiting tanong ko habang nilalagyan ako ng makeup.

"Frustrated makeup artist ako. Hindi ako makapag-out dahil mahigpit ang parents ko,
ganoon din ang kay Bo. Ang alam ng lahat mag-bestfriend lang kami." Napangiti lang
ako ng malungkot.

"Ang hirap kapag itinatago ang pagmamahal no? Just because people will say na hindi
pupwede. Anong karapatan nilang husgahan kayo? Wala naman sila doon nung binubuo
nyo yung pagmamahalan nyo, hindi nila naiintindihan kasi kayong dalawa lang yon, sa
inyo lang dalawa yon. Put*ngina lang. T*ngina." Napayuko ako at pinalis ang luha na
namumuo sa mata ko.

I looked

at Eric and he looked shock, para bang may sinabi ako sa kanyang kakaibang bagay.

"Girl, hugot ka. Is it the alcohol talking o ikaw talaga yan? May pinagdadaanan ka
ba?" Concered na tanong ni Eric. Umiling ako at ngumiti muli.
"Wala, naiintindihan ko lang kayo ni Bo. Sige na, makeup-an mo na ako."

Hindi na ako pinilit ni Eric at sinimulan na akong make-upan.

"Beautiful.." Usal ni Bo nang tumayo na ako, nakasabit na sa leeg nya ang kanyang
camera. Naibaba na nya ang backdrop na puti doon sa may salas nila, kaya pala wala
masyadong gamit ang bahay nila para magawa nyang studio.Isang itim na backless
dress ang pinasuot sa akin ni Eric, my sideboob is exposed pero hindi iyon malaswa.

"Vogue ang dating. Ganda." Ani Bo pagkakuha ng shot, pinakita nya sa akin ang kuha,
halfbody lang iyon at aka-sideview ako. In fairness nakuha nya agad ang magandang
anggulo ko. Ilang poses pa ang pinagawa nila sa akin at nakangiti lang si Eric na
pinagmamasdan ako.

Pinalitan ni Bo ang backdrop at ginawang gray, nagpalit din ako ng itim na highcut
shorts at kulay brown na longsleeves, may ipinatong pa sa likod ko na trench coat
at hinahanginan ni Eric ng electric fan ang buhok ko habang pinipicture-an ni Bo.
Kung hindi lang kami nagkapalagayan ng loob kanina, maiilang ako pero hindi, mabuti
na lang at nakakatawang magshoot ang dalawa.

Natapos kami pagkatapos ng pangatlong damit na isinuot ko.

"Kahit Raw ang pictures pupwede ng ipost. I will post this on my website, iemail ko
sayo yung black and white nung unang shot natin para pwede mong ipangprofile
picture."

Ngumiti ako at umiling.

"Nahihiya pa ako, saka na. Pero salamat Bo, magaganda ang kuha mo."

"Ay, Pey? Ako na lang ang magpopost ha. Isa lang." Pamimilit pa ni Eric, nagkibit
balikat ako dahil nakaramdam na din ng antok.

"Ikaw ang bahala." I just said at dumiretso na sa kwarto ko para magpahinga.

Pinatay ko ang cellphone ko, patuloy pa ding tumatawag si Alec pero umismid lang
ako.

Bahala ka dyan sa buhay mo.

Maganda ang naging gising ko kinabukasan, hindi ako nagbukas ng aicon at hinayaan
ko lang ang bintana na nakabukas para magbigay sa akin ng lamig.

Bubuksan ko pa lang ang pinto ng marinig ko ang pag-uusap ni Bo at Eric sa labas,

gising na pala sila. Natigilan ako sa tuluyang paglabas ng pinto para makinig sa
kanilang usapan.

"Wala naman akong ginagawang masama.." Boses ni Eric.

"Kahit na, baka naoffend sila na pinost mo ang litrato nung tagapagmana nila.
Syempre mayayaman yun, Baby." Si Bo.

"In good taste naman! Mukha lang naman ang kita doon sa litrato nya, pagbukas ko ng
cellphone ko kaninang madaling araw, tinanggal na agad ako sa trabaho ni Sir Alec.
Hindi ko kasi napansin na tumatawag pala sya sa akin maghapon, alam mo naman kapag
nandito ako sa atin, hindi ko pinapansin ang phone ko."

Sa pagkakataong iyon lumabas na ako ng pinto.

"Pey.." Halos maiyak ang mukha ni Eric na parang nagsusumbong sa akin.

"Ako ang bahala, wag kang mag-alala." Sabi ko.

Naghanda na kami ni Eric papabalik ng Maynila. Kinuwento sa akin ni Eric kung paano
daw sya sinigaw sigawan ni Alec sa telepono ng alas-dos ng madaling araw at
pinipilit

na alisin ang litrato ko sa facebook ni Eric kundi ay bukod sa pagpapatanggal sa

trabaho ay kakasuhan din nya ito ng kidnapping.

Seryoso lang sya?

Wala tuloy akong ginawa kundi humingi ng dispensa kay Eric. Buti na lang at hindi
sya nagalit sa akin. Papasok pa lang ng parking lot ng Valdemar Industries,
hinarang na ang sasakyan ni Eric, sumilip ako sa bintana para kausapin ang guard.

"Hindi nyo ako papapasukin?" Taas kilay na tanong ko.

"Ma'am kayo po pupwede. Si Sir Eric po bawal na, ipinagutos po ng management,

sumusunod lang kami Ma'am."

"Management o anak ng mayari? Buksan mo yan." Kulang na lang lumabas ang eyeballs
ko sa galit.

"Anak din po ng mayari si Sir Alec hindi ba?" Sagot pa ng guwardiya. Hay nako mga
kuya kung alam nyo lang!

"Kakausapin namin si Alec kaya papasukin mo kami." Umirap ako. Kakamot kamot ng ulo
ang gwardiya na pinagbuksan naman kami ni Eric ng access sa parking. Kabado ang
mukha ni Eric ng naglalakad kami patungo sa opisina ng COO, I held his hand at
nginitian sya.

"Ako ang bahala." I mouthed.

Hindi na ako kumatok ng buksan ang pinto, balak kong bugahan ng apoy si Alec kapag
nagkita kami.

"S-sorry sir!" Tumalikod bigla si Eric, and he is not sorry for what he did last
night, he is not sorry for tagging me along as we stayed overnight in Tagaytay.
Eric is sorry dahil isang bagay na hindi dapat namin makikita kung kumatok kami.

Nabungaran namin si Alec at Loraine na mainit naghahalikan.

Nakakandong si Loraine kay Alec habang halos tanggalin na ni Loraine ang polo ni
Alec. P*tngina lang. Just when I thought na magdamag nya akong hinahanap, ganito
ang maabutan ko.

Parehas silang nagulat pero mas nakaawang ang labi ni Alec, Loraine smirked
pagkakita sa akin, tinaasan ko din sya ng kilay kahit ang sakit sakit na makita ang
kamay ni Alec na nakasalo sa bewang ni Loraine.
"Ibalik mo si Eric sa trabaho, Alec. Kung ayaw mong putulin ko yang tete mo."
Mariin kong sabi, hinila ko muli ang kamay ni Eric at lumabas na kami ng opisina na
buong lakas na kumakalampag ang puso ko.

=================

Battle 36

Maki Say's: Uumpisahan ko sa house rules ng Wattpad stories ko. And this APPLIES TO
ALL of my stories.

Number 1: No trolling. Kung hindi maganda ang sasabihin, wag mong ilagay sa comment
box, imessage mo sa akin yan. Ayoko kasing mabahiran ang Good Vibes ang ibang
nagbabasa dito.

Number 2: Walang problema sa akin ang manghingi ng UPDATE, at sabihin nyong BITIN.
Ibig sabihin nagagandahan kayo sa story ko, at maraming salamat. BUT, wag na wag
nyo akong aakusahan na BINIBITIN ko kayo at MAIINIS kayo sa akin.

Dahil naniniwala ako na ang literatura ay para sa lahat, nagsusulat ako ng libre,
hindi ko kailangan na magself publish ng libro o magbenta sa publishing para may
makain o dagdag income, that being said, umaasa ako na maappreciate ito ng readers
ko. Hindi ako kumikita dito kaya wag nyo ako aakusahan na binibitin ko kayo, para
saan naman at bibitinin ko kayo? May mapapala ba ako kapag nag-hang kayo sa gitna?
Will that satisfy me? No. Coz I don't know you all. Maliban na lang kung kayo si
Amara na kontrabida ng buhay ko di ba.

Binabasa ko isa-isa ang comment nyo, pinaka nagugustuhan ko yung naghahayag ng

damdamin nila sa mga sinusulat ko, natatawa sa mga characters at naiinis sa
kontrabida (minsan sa bida din), least favorite ko ang update please pero
pagbibigyan ko kayo dahil may please pa din. Pero yung comment na NANGBIBITIN KA
LANG, o yung NAKAKAINIS, BITIN NAMAN YANG STORYA MO. Aba, naturalmente, on going.

Kung magpapaapekto ako sayo, titigil na lang

ako sa pagsusulat at ibebenta ko na lang ito sa publishing houses, pero magiging

unfair ako sa mga readers ko na TAKE NOTE: SINUSUPORTAHAN AKO NUNG SAMPU palang ang
followers ko pati na din sa mga bago kong nakilala at naging kaibigan ko dito (mas
madami naman yung mga yun kaysa sa mga trolls) So naisip ko na isa pang comment na
ganoon, ibo-block na lang kita.

Ayos ba yon?

Uulitin ko, hindi wattpad ang buhay ko, may anak at asawa ako, accountant ako sa
umaga, makeup artist pa ako sa freetime ko. I do all these things and believe me, I
make time writing. Yung binabasa nyo nang sampung minuto, girl, anim na oras kong
sinulat yan. Iba pa doon ang isang buong araw ng pag-a-outline ko sa susunod na
mangyayari. Hindi po bangko ng ideas ang mga writers, kaya be gentle naman mga beh.
Kung ayaw nyong nabibitin, mag-intay matapos, kung ayaw mag-intay, madami pa naman
dyan na magagaling, mas magagaling pa kaysa sa akin, pero wag nyo naman akong
bastusin. Grabe ka.
Maghanap ka ng writer na mamimigay ng papremyo sa readers nya ngayon pasko, dude, I
will. I don't find wattpad as my source of income, malinaw tayo doon. Wala akong
binebenta sa inyo but instead I will reward my supporters this Christmas, at galing
lahat sa bulsa ko, masama pa ba iyon?

Pero syempre, mahal na mahal ko ang mga readers na laging nagpapasalamat sa akin at
sinasabing magtyaga silang mag-iintay. Kahit hindi na kayo mag'thank you' dahil
give and take naman tayo. Salamat at binabasa mo ang storya ko, kaya hindi mo na
kailangan magpasalamat dahil nag-uupdate ako. Basta wag lang mag-troll. Wag mo
akong

awayin. Ibo-block talaga kita. I am nice but I don't let myself get bullied, I am
waaaaayyy passed that stage. 27 years old na ako, wag ako please.

Thank you!

@@@@@@@

"Sinabi mo yon?" Nagtataka ang mata ni Eric na nakatingin sa akin ng dumiretso kami
sa opisina nya. Sumalampak ako sa upuan sa harapan nya at pagod na pinahinga ang
likod ko.

"Gago kasi yang Alec na yan eh. Akala nya hindi ko kayang putulin yung kanya kapag
tulog sya?"

"Ay wait! Too much information!" Bulong nya at sinarado ang pinto.

"Eric, I am not as sweet as you think."

"Feisty, I know. Pero talagang pinagdiskitahan mo ang junior ng Kuya mo?

Pagpuputulin mo, sama ako ha." Nakangising sambit ni Eric, sinimangutan ko sya.

"Sabunutan kaya kita dyan?" Singhal ko.

"Maigsi pa nga ang hair ko, sasabunutan mo na, girl." Humagikgik si Eric kaya naman
napangiti na din ako.

Nasa ganoon kaming estado ni Eric ng marinig naming kumakatok sa glass door ni Eric
si Alec, nakasimangot sya at mukhang galit.

Aba at sya pa ngayon?!

Tumayo naman si Eric para pagbuksan sya ng pinto, kung ako lang talaga, hindi ko
sya pagbubuksan. Bwisit.

"Magdamag na kayong magkasama, pati ba naman dito magkasama pa din kayo? Ano, hindi
na talaga kayo mapaghihiwalay?" Asik ni Alec sa akin pagpasok nya palang ng
opisina, mabilis naman sinarado ni Eric ang kanyang pinto para hindi kami kumuha ng
atensyon.

"Hoy Alec, wag mo akong aawayin ha, hindi ako nasisindak sa paglaki ng butas ng
ilong mo! Eric abutan mo nga ako ng gunting at gugupitin ko na ang tete ng
hinayupak na to."

"PEYTON!"

Sabay nilang suway sa akin pero hindi ako nagpatinag.

"Eh ikaw eh! Bwisit ka. Mananatili dito si Eric, malinaw ba yon?"

Kumuyom ang kamao ni Alec at tiningnan si Eric ng masama na agad naman na

nagtransform bilang lalaki. Ang lakas maka-voltes five talaga ng baklang to.

"Fine. Eric, I am warining you. Next time you will kidnap Peyton, kakasuhan na
kita." Mariin nyang sabi.

"Hindi nya ako kinidnap!" Pag-aalma ko.

"Ah ganon? So kusa ka talagang sumama." Tinaasan ako ni Alec ng kilay.

"Oo, eh ano naman ngayon."

Hinila ni Alec ang kaliwang braso ko at naramdaman ko ang mariin nyang paghawak
doon.

"And what did you do all night huh? Hindi nyo pa magawang sagutin ang mga telepono
nyo." He gritted his teeth pero siniringan ko lang sya.

"Wag kang magpanggap na hinahanap mo ako, Alec kung madadatnan ko rin lang na
nakikipaglampungan ka dito."

"She kissed me!"

"Ah kaya pala nakahawak ka sa bewang." Umirap ako. Naimagine ko na naman ang
paglalampungan nilang dalawa at gusto kong sakalin si Alec.

"Wait, excuse me. Can you not fight in front of me like lovers? Naguguluhan na
ako." Itinaas ni Eric ang dalawa nyang kamay kaya natahimik kaming dalawa. Maya
maya pa ay hinila na ako ni Alec papalabas ng opisina ni Eric.

Alanganin akong ngumingiti sa bumabati sa amin ng "Good Morning Ma'am, Sir." dahil
hindi sila pinapansin ni Alec. Eh pwes kung galit sya, mas galit ako sa kanya, ano
to? Sya lang ang pupwedeng uminit ang ulo?!

Nakarating kami ng parking lot and swear, it was the longest walk in my life! Akala
ko hindi na kami matatapos ni

Alec kakalakad!

"Saan tayo pupunta?" Mataray kong tanong pagkatapos ikabit ni Alec ang seatbelts
ko. Hindi sya sumagot hanggang sa makasakay na sya sa driver seat.

"Mag-uusap tayo." Yun lang ang kanyang sinabi at pinaharurot na ang sasakyan.

Huminto kami sa pamilyar na lugar, bakas ang pagtutol sa mukha ko pero hindi ko
naisantinig ang pagtanggi, gusto kong malaman kung anong sasabihin ni Alec para
matapos na yung pag-iisip ko ng kailangan kong gawin, kasi litong lito na ako. If
he will be on my side at tatanggapin ang pagkatao nya, ilulubog ko ang nanay nya sa
putikan pero kung hindi--- kung hindi ay mapipilitan akong idamay sya sa lahat ng
pinaplano ko, babawiin ko sa kanya ang lahat. Ayoko sanang umabot pa doon, dahil
tiyak na magkakasakitan lang kami.

Hinila nya ako patungo sa unit nya, it gave me the same chills. Pakiramdam ko ay
bagay ako doon, at yun ang lugar ko. This was our sanctuary. Used to be.

"Ano? Ano na ang paguusapan natin?" Pagsusungit ko sa kanya para mapigilan ang
pagre-reminisce ko sa condo unit na ito, pero tinitigan nya lang ako at hindi sya
nagsalita habang nakaupo sya sa sofa.

I crossed my arms around my chest. Huminga sya ng malalim at maya-maya pa naglakad

sya papalapit sa akin na nananatili lang na nakatayo sa may malapit sa pinto.

"Alec!" Napatili ako as he pinned me to the door. Hinawakan nya ang magkabilang
pulso ko at idinikit iyon sa may pintuan. He kissed me, mapupusok na halik ang
binibigay nya. I was hesitant at first, oo naman, I am just imagining him kissing
Loraine awhile ago at nasusuka ako.

But his kisses were pleading,

habang tumatagal naghahanap ng kalinga ang mga iyon. He softly released my hands
and I started resting my wrist to his shoulders. I kissed him, and let my tongue
manuever in the contours of his mouth. I heard him groaned pagkatapos ay iniangat
nya ang bewang ko at agad akong gumapang paakyat sa kanya by placing my weight on
his shoulders habang inaangkla ang magkabilang binti ko sa kanyang bewang.

Tumaas agad ang suot kong dress but I don't care. I feel my system heated up as he
started caressing my mound. Maingat nya akong inihiga sa kama, he was about to
stood up, maybe to remove his suit pero hindi ko sya hinayaang makalayo, hinila ko
sya papabalik sa akin at ninamnam muli ang kanyang mga halik. He is kissing back
but still trying to remove his clothes that's why pur position is uncomfortable. I
want this. I've been wanting this.

"Pey, I need to remove my clothes." Bulong nya ng may mapupungay na mata. Tumango
ako as I watch him undress in front of me. Nagmamadali sya pero pakiramdam ko ang
tagal tagal nyang nakahiwalay sa akin. Umiisip kaya ako ng paraan kung paano
kakabit sa kanya ng matagal tagal?

"I hate this clothes of yours." Sambit nya then followed by a wrecking sound.
Napagtanto ko na napunit ng husto ang damit ko. Magrereklamo sana ako pero
hinalikan nya lang muli ako. Damn, Alec, he's hot. Literal.

"Gusto ko yung mga damit na pinamili ko sayo ang sinusuot mo, Peyton. Not these. No
way." Bulong nya na syang pinagtaka ko.

"Anong ibig mong sabihin?" I asked while unclasping my bra like I am letting myself
be a give away to him. Wala ng kyeme.

"I shopped for all

of your clothes.. Ako ang bumili lahat ng nasa closet mo, Princess.." He said while
kissing me. I automatically shivered when I felt his mouth on my nips, while
caressing the other with his hand.

I moaned when he started caressing my lady part, feeling all of my wetness.

"Alam mo talaga ang size ko?" Hindi ko alam kung bakit nagagawa pa naming
magkwentuhan sa gitna ng ginagawa namin.

"Every bits and pieces Baby. I know all of it." He said huskily.

"Alec. Oh my!" I shrieked when I felt his tongue lashing my core. Wala akong
pakialam kung makalbo sya sa paraan ng pagkapit ko sa buhok nya adahil kasalanan
nya naman ito. Alec is making everything possible, making me want for more, so much
that I cannot get enough of it. One swift move and I trembled upon my release.

Alec went on top of me, his shaft is poking my folds, I touched his v-line at
nandoon pa din ang tattoo nya, his mark that I gave him, he is amazingly beautiful.

"Are you okay?" Masuyong tanong nya, umiling ako. Kumunot ang noo nya.

"You kissed Loraine awhile ago Alec. Tingin mo ay okay lang yon?"

"I am not even sure what you did with Eric last night and here I am wanting to feel
you still." Sagot naman nya.

"Wala kaming ginawa. He's a friend." Sabi ko. Hindi ko magagawa kay Eric na ireveal
ang pagkatao nya kahit kay Alec pa.

"Wala din kaming ginagawa." Inosenteng sabi nya pa.

Bahagya ko syang tinulak even I felt his love muscle on my entrance. "Para namang
sinabi mo sa aking gabi na ngayon kahit ang taas taas ng sikat ng araw." Umirap
ako.

"Damn, that's so hot. I like seeing

you mad when we are making love. Na-tu-turn on ako." Pilyo syang ngumiti bago ako
muling siniil ng halik at walang permisong gumawa ng pagkilos sa loob ko. Imbes na
magalit, puro ungol na ang ginawa ko. I am really bad in getting mad at him.

"Alec.. Please." Bulong ko. Hindi ko maintindihan kung para saan. Ang alam ko lang
ay malapit ko nang marating ang goal ng ginagawa naming ito. I felt his hot liquid
gushing inside me at kasabay noon ang pagbagsak nya sa katawan ko. We were both
panting after. I lied down at hindi pa din ako makapaniwala sa nangyari.

What the eff just happened again?

Naramdaman ko ang masuyong paghaplos sa buhok ko, paulit ulit na hinahalikan ni

Alec ang ilong, noo at pisngi ko. Iisang round pa ata kaya naglalambing, it's what
I want too, pero mas gusto kong malaman kung ano ang nasa isip nya.

"Akala ko ba mag-uusap tayo?" Tanong ko.

"We talked."

Hinampas ko ang malapad nyang dibdib, bahagya syang natawa pagkatapos ay binagsak
din nya ang katawan nya sa tabi ko.

"Okay. I am just jealous with Eric Mauri. Did he touch you?" Tanong nya na parang
bata.

"Nagseselos ka ba? Akala ko ba magkapatid tayo?" Panunuya ko sa kanya.

"Akala ko ba hindi?"

Agad akong bumangon at hinarap ang mukha nya. Gumapang ako paibabaw sa kanya pero
sumipol lang sya habang nakatitig sa hubad kong sarili.

"Hot." He whispered. Hinampas ko sya muli sa dibdib.

"Naniniwala ka na ba sa akin?" I asked. He just stared directly at me. Mamaya maya

pa ay bumagsak muli ang kanyang mata.

"Do you love me Pey?" He asked. I nodded without hesitation.

"Ako din. Mahal

na mahal kita, Peyton. And it is really hard not to when you are being so amazing
even without trying. Kaya nga kahit ang alam ko na kapatid kita, I still love
you.."

"Alec..." Tutol ko, pero iniangat nya ang isa nyang kamay para patigilin ako.

"Let me buy some time, Peyton. Antayin mo ako." Kitang kita ko nag lungkot sa mga
mata nya habang kinukuha ang kamay ko para itapat sa kanyang mga labi at halikan
iyon.

Agad kong binagsak ang sarili ko sa kanya at niyakap sya.

"Ang hirap ng hinihingi mo. Paano kapag sa bandang huli hindi ka pa din maniniwala
sa akin na hindi nga tayo magkapatid?" Sabi ko.

"Mamahalin mo pa din ba ako kapag alam mong kapatid kita?"

Hindi ako nakapagsalita, I would love him of course but we can't be together.

"Hindi di ba? Hindi mo kaya? Paano kung ikaw lang niloloko ni Montebello? Paano
kung kapatid mo ako at yun ang totoo? Anong gagawin mo? Aalis ka? Iiwan mo ulit
ako? Magpapakasal ako sa iba---"

"At magpapakasal din ako sa iba, Alec."

He flinched pagkasabi ko non. Malungkot ko syang tiningnan.

"Kung natatakot ka sa katotohanan, ako ang isinasakripisyo mo. Ihinto na lang natin
dito, Alec. Don't attempt to go near me again." I moved para umalis sa ibabaw nya
pero hinigpitan nya ang hawak sa bewang ko.

"Sht, Pey, hindi ko kaya."

"Alin Alec? Ano ang hindi mo kaya? I am letting all of these happen dahil alam kong
hindi kita kapatid. It will be the other way around kung kapatid nga kita."

"I know! Kaya nga ayokong malaman ang totoo. Paano pag nagpa-DNA ako at kapatid nga
kita? Paano? Lalayo ka na talaga? Iiwan mo ako?

Kasi ako Peyton handa ako, handa akong tumakbo palayo kasama ka, kahit kapatid
kita. Pero hindi mo kaya. Hindi mo kaya." Mapait na sabi nya at puno ng pag-aakusa
ang mga mata.

"Ano ba? Ang gulo gulo mo na! Ang gulo mo Alec. Gusto mo bang magkapatid na lang
tayo? Papanoorin kitang magpakasal sa iba tapos sa likod ng asawa mo, f*ck buddy mo
ako? Sige, Kuya kung yan ang gusto mo. Thanks for f*cking me today, Kuya. You are
so wild in bed. Lets do this again tomorrow. P*tangina Alec, wag mo namang gawin
sakin to."

"Pey please... I just want some time to think about things. Gagawin ko ang gusto
mo, magpap-DNA ako kapag alam kong hindi mo ako iiwan kapag magkapatid nga tayo. At
kung magkapatid tayo, hindi ako magpapakasal. Basta mangako ka lang na hindi ka na
aalis." Pagsusumamo nya na namumula pa ang mata.
"Hindi sapat yon Alec. Kung kapatid kita hindi maari tong ginagawa natin." Malamig
kong sabi.

"Bakit ba ang dali sayong sabihin yan? Pero ako, sinubukan kong ialis ka sa buhay
ko and I failed miserably. Hindi ko talaga kaya na malayo ka." Nakita ko ang
pagluha sa mga mata ni Alec, and for the second time he is crying again because of
me, at pakiramdam ko doble ang hampas sa akin ng sakit.

Unti unti kong nilapit ang mukha ko sa kanya, I started kissing the tears he is
shedding, hindi ko na kayang gawin ang ginawa ko noon na tinakbuhan ko sya nung
nakita ko syang umiiyak.

"Tama na.." Bulong ko. "I'll stay... I'll stay with you all the way.. Let's talk to
Mr. Montebello soon. Doon tayo magsisimula. Gawin mo para sa akin, Alec."

Tumango sya habang lumuluha.

---

"Saan kayo nanggaling dalawa?" Nakataas ang kilay ni Amara pagkadating namin sa
bahay. Naisip ko tuloy kung may naiwan bang kissmark sa noo ko.

"Work." Tipid na sagot ni Alec.

"Tumawag ako sa opisina, wala ka daw doon. Umalis daw kayo ng babaeng yan, umaga pa
lang."

Umismid ako. Paki ba nito?!

"Nag-cutting po kami, inimpluwensyahan ko si Alec, eto namang isa, marupok,

sinundan ako."

Nag-iintay ako ng pagtutol ni Alec but he didnt utter a word.

"Bastos ka talagang bata ka!"

"And proud.." Sabi ko.

"Hi Daddy!" Nanlaki ang mata ni Amara ng kumaway ako sa kanyang likuran, kahit wala
nama doon si Daddy. Takot pala to kay Daddy eh. "Joke lang. Kinabahan ka no?
Aakyatin ko lang si Daddy."

"S-sama ako." Sambit naman ni Alec. Napangisi ako nang makita ang pagkalukot ng
mukha ni Amara. Ano sya ngayon?
Nang makarating kami sa madilim na parte ng mansyon, naramdaman ko ang paghawak ni
Alec sa kamay ko, pipigilan ko sana sya pero naramdaman ko na lang ang paghalik nya
sa labi ko. Chaste kiss. Gago talaga to. Baka may makakita.

"Hindi ko mapigilan." Bulong nya. Kinurot ko sya sa tagiliran at nagpatuloy sa

paglalakad. Ang totoo ay kinilig talaga ako ng husto.

=================

Battle 37

Winners of my Christmas Giveaway represents the reader who supported me all the way
:) I know hindi madaling magbasa ng lahat ng story ko, haha may evolution kasi ang
bawat isa pero salamat at nagustuhan nyo. Hindi din madaling magcomment pero
ginagawa nyo.

Thank You my 6 winners!

@blackduchess_

@yahnie04

@AlynnahJanelle

@JacqueRheussHermoso

@albhien723

@TurtleNotNinja

You will all receive 2016 Belle De Jour Power Planner from Fullybooked and
Starbucks Gift Certificates.

Except for @TurtleNotNinja--girl gagawa talaga ako ng paraan para maiship ko dyan
sayo hahaha Thanks girls!

(For those who are in the Philippines, you will receive the package within the week
thru LBC. Thanks!)

And for those who didn't win.. I will do this regularly. Twice a year maybe :)
Basta be active in my Watty Universe I will reward you with something as my
appreciation.

Have Fun Reading!!! :)

---

"Anong ginagawa mo dito?" Napabalikwas ako ng maramdaman ko ang pagyakap ni Alec sa

aking bewang. Hindi ko na kailangang lingunin pa dahil amoy pa lang nya, kilalang
kilala ko na. Kakahiwalay lang namin mula sa kwarto ni Daddy, we even said
goodnight bago kami naghiwalay. Miss na nya ako agad?

He smiled then he kissed the tip of my nose. Ngiti pa lang talaga nya ulam na,
hindi talaga ako makapapayag na kapatid ko ang isang ito.

"What are you doing, Baby?" Tanong nya habang ipinapaharap ang katawan ko sa kanya.

"Matutulog na sana." Sabi ko.

"Wag muna. Namiss kita eh,

namiss ko ang lahat lahat sayo, Pey."

Ako din.

"Eh anong gagawin natin?" I giggled, kinikilig ako, langya, ang landi ko.

"Hmm, let's talk about us perhaps? Anong ginawa nyo ni Eric? Saan kayo nagpunta?"

Pinaglaruan ni Alec ang mga daliri ko sa kanyang palad, ganito sya kapag mayroon
syang pag-aalinlangan. Tinaasan ko sya ng kilay.

"Akala ko ba 'us'? Kasama ba si Eric sa 'us ' na yan?"

"I just want to know the status, baka naman nililigawan ka nya tapos hindi ko alam.
Akin ka lang, Pey."

"Ayan, ayan, lumalaki na naman ang butas ng ilong mo. I want Eric as a friend,
pwede bang bawalin mo na ang lahat sa 'us' na yan except kay Eric, isa pa, he's my
boss. Saka wag ka nang lapit ng lapit sa kanya." Mamaya ma-rape pa to ni Eric.

"Bakit?"

"Basta, makinig ka na lang okay. Hinding hindi kita ipagpapalit kay Eric, Alec ko."
Alangan naman ipagpalit ko sya sa beki no. Kahit nuknukan din ng gwapo to si Eric,
hindi maari talaga. Hindi kami talo.

"Good girl. I love you." He whispered as he caught my lips to his. We bond in a way
that only the two of us could understand. Sana nga ay wala ng handlang, sana nga ay
hanggang dito na lang. Kung noon ay wala akong takot sa complications, ngayon ay
sobra sobra ang kaba ko kung si Alec ang involved dito.

Sa pagkakatanda ko ay natulog ako na kapiling si Alec pero nagising akong wala na

sya, may note lang na nakadikit sa noo ko.

'Good morning Baby, I have to leave early today. I love you..'

Siguro ay gumising sya ng maaga para walang makakita sa aming dalawa, kung ako lang
ang tatanungin,

wala akong pakialam kung may makakakita, exciting makita ang reaksyon ni Amara kung
ganon. But this note will do, ang sweet sweet ni Alec ko kahit inilagay nya ang
note nya sa pagmumukha ko.

Itinago ko ang note sa wallet ko bago ako nagbihis at bumaba na mula sa kwarto ko.
I just wish that this is a good day today. Pakanta kanta pa ako sa sasakyan patungo
sa Valdemar Industries.
"Good Morning Miss Valdemar!" Nakangiting bati sa akin ni Lindsay, ngumiti ako
pabalik.

"Nasaan si Eric?" Magtatanong kasi ako ng bagong shade ng lipstick sa kanya. Aayain
ko na din syang mag-lunch at magshopping.

"Nasa opisina nya Ma'am."

Naglakad ako patungo sa opisina ni Eric, he looks busy, sinarhan ko ang pinto nya
para makapagusap kami ng maayos.

"Good morning!" Masigla kong bati.

"Hi Peyton. How can I help?" Pormal nyang tanong.

"Ang seryoso mo naman!" Biro ko ng nakasimangot.

"Pey, I have a memo."

Nagtataka kong tiningnan sya kaya hinarap nya sa akin ang laptop nya na may Memo na
nakalagay mula kay Alec na bawal nya akong lapitan, kausapin o utusan. Nainis ako
bigla, akala ko ba nagkaintindihan na kami?

Kinuha ko ang cellphone ko at agad na tinawagan si Alec.

"Hello." Ang malalim na boses nya ang nagpawala agad ng inis ko. Boses pa lang
talaga nya nanghihina na ang tuhod ko, his sexy voice never fails to send me
shivers.

"Bakit mo naman binigyan ng memo si Eric?" Malambing na tanong ko kahit

pinapagalitan ko ang aking sarili, dapat ay galit ako pero hindi ko magawa.

"Nagsumbong sya?" inis ang kanyang boses. Bakit ba pinagdidiskitahan nito si Eric
at hindi

man lang nya maamoy ang pagkatao?!

"Hindi, pinuntahan ko sya sa office nya at hindi sya masayang makita ako."

"I am in the middle of a meeting." Sagot nya bilang pag-iiba ng usapan.

"Bawiin mo yung memo, sabay kaming maglulunch."

"What? Ayoko. Lumayo layo ka sa kanya." Utos nya.

"Basta, sabay kaming maglunch at hindi ka magagalit sa kanya." Umismid ako.

"Bahala ka na nga." He said as he ended the call.

Siguro naman ay ayos na di ba? Siguro ay hindi na sya galit? At kung galit man sya
ay lalambingin ko na lang mamaya.

Inaya ko si Eric na bumaba para magtungo sa mall at tumingin ng make up, sumama
naman ang hitad at hindi na nagpapilit na. Nakarinig lang ng makeup.

Papalabas na sana kami ng lobby ng makita ko si Loraine na papasok pa lang ng

Valdemar Industries. She's wearing an off shoulder beige dress. She walks
confidently and flashed a smile to everyone else. Everyone greeted her with please,
mukhang mahal na mahal din sya ng mga empleyado dito.
"Oh, nandito pala ang malandi." She said smirking nang magtapat ang daan namin,
bulong lang iyon. I can sense that she wanted a fight, at ako, bilang ako,
nagpagdesisyunan ng sarili namin na papatulan ko sya.

"Andito pala ang panakip butas." Puno ng sarkasmo ang boses ko.

"What did you just say?" Kunot noong tanong nya at inisang hakbang ang distansya
namin.

"Panakip butas. Ginagamit para itago ang mga bagay na hindi pwedeng ibulgar. And
the moment everything went okay, mababalewala ang gamit. Itatapon na lang."
Nagkibit balikat ako.

"Alam mo, hindi ako papatol sayo dahil cheap ka." Bulong

nyang muli. I am sure na ayaw nyang ipahalata sa mga employees na tinatarayan nya
ako.

"Ah hindi ka papatol, in what way? Ganito ba?" Sinampal ko sya ng malakas.
Naramdaman ko ang paghawak ni Eric sa braso ko at umiling sya ng tingnan ko
pagkatapos ay nginuso ang mga nakatingin.

"Peyton!" Mula sa malayo narinig ko ang boses ni Alec, naglalakad sya papalapit sa
amin gamit ang mabilis na paghakbang.

"Alec, she slapped me! Did you see that? Sinasaktan ako ng bastarda na yan!"
Maarteng sabi ni Loraine sabay kapit sa braso ni Alec. I gritted my teeth, kulang
na lang kaladkarin ko si Loraine papalayo kay Alec. Masama ang tingin ko sa braso
nilang magkahawak.

"Peyton, apologize." Malamig na sambit ni Alec. Nanlaki ang mata ko. Bakit ako
magsosorry?

"No. Ayoko, tinawag nya akong bastarda!" Tutol ko, napahilot naman si Alec ng
kanyang sentido, mukhang naguguluhan sa dapat gawin.

"Yun ba ang kinagagalit mo o ang malaman ng buong opisina na to na nilalandi mo ang

sarili mong kapatid?!" Asik ni Loraine. The whole office started to be quiet, mas
lalong natuon ang atensyon ng mga tao sa lobby sa amin, pati ang mga naglalakad,
napatigil na din. Alec remained quiet, napaawang lang ang labi ko.

P*t*ngina talaga tong babaeng to. Kung wala lang kami sa puder ng kumpanya ni
Daddy, winasak ko na ang mukha nya.

"Of course hindi yan totoo, Miss Loraine." Napalingon ako kay Eric na malakas ang
boses na nagsalita. "We are together and happy. Let's go Babe." Hinalikan pa ni
Eric ang noo ko bago nya ako hilahin papalabas ng opisina.

Tulala pa din ako nang alalayan ako ni Eric

papasakay ng passenger seat at nilagay pa ang seatbelts ko.

"Thank you." Yun lang ang nasabi ko pagkasampa ni Eric sa Driver's seat.

"Mag-uusap tayo." He said. Tumango lang ako.

Nagtungo kami ni Eric sa isang prestihiyosong mall at hinila nya ako sa isang
restaurant na kaunti lang ang tao, nagrequest pa sya ng private space para
makapagusap kaming dalawa na walang makakarinig kaya dinala naman kami sa isang
enclosed na bahagi ng restaurant.

"Talk." Utos nya. Lumambot na ang boses nya nang mawala na ang waitress sa aming
harapan.

"Saan ako magsisimula?" Nangingiming tanong ko.

"Everything, ayokong maguluhan, girl. Tutubuan ako ng wrinkles sayo.." Inunat unat
nya pa ang kanyang noo at gilid ng mata bago ako muling hinarap. "Noong una iniisip
ko overprotective si Alec kasi inilalayo ako sayo, syempre masaya ako kasi mas
gusto kong sumama sa gwapo kaysa sayo, and then nagalit ka sa kanya nung
naghahalikan sila ni Loraine. Then this, anong mayroon sa inyo ng kapatid mo?" He
asked full of curiosity. Niligtas nya ako kanina kaya naiintindihan ko na kailangan
kong magsabi ng totoo.

"Relasyon. Naghahalikan, nagse-sex." Kaswal na sagot ko.

"P*tngina bakla, wala man lang filter?" Napakapit pa si Eric sa dibdib nya at
maarteng uminom ng tubig. Umiling ako.

"Wala. Yun ang totoo. Noon pa kami ni Alec bago namin malaman na magkapatid kami."

"Then tinuloy nyo? Kasalanan sa langit yan, Pey."

"Kung talagang magkapatid kami." Nilamukos ko ang tissue na hawak ko at binato ko

sa mukha nya.

"You mean---"

"May possibility na hindi Eric, and that's what we are holding on to. Basta, wag mo
muna akong tanungin. Thank you sa pagtatanggol mo kanina ha, lalaking lalaki ka
don." Siniko ka sya.

"I just saved your ass kaya mag-ingat na kayo next time."

Nagpalipas kami ni Eric ng oras sa mall. Ayokong bumalik sa opisina, Loraine just
ruined my day. Nilibre ako ni Eric ng madaming makeup, may discount card kasi sya.
Gabi na ng maihatid ako ni Eric sa mansyon. Napahinga ako ng malalim ng maabutan
kong nakahalukipkip si Amara sa may veranda at masama ang tingin.

"Nageskandalo ka daw?" Tanong nya na sa akin na nakasalubong ang kilay.

"Pag-eskandalo, ako agad? Hindi ba pupwedeng yung daughter in law mong hilaw?"
Lalagpasan ko sana sya ng maramdaman ko ang mahigpit na paghawak nya sa braso ko.

"What are you thinking? Inaakit mo pa din si Alec? Manang mana ka sa nanay mo!"

I leveled my face to hers.

"Ano ang iniisip ko? Gusto mong malaman? Gusto kong bitbitin si Alec kay Romeo
Montebello para magkakilala na sila. Or.. Let's make it more exciting, sasabunutan
ko si Alec while we are having fun in bed to get his hair sample for the DNA? Both
ways I would be pleased."

Namutla si Amara at hindi na makapagsalita.

"Hindi mo pupwedeng gawin yan." Sabi nya. Umirap ako. T*nginang to.
"You wouldn't want to put your own father to his death bed. Alam mong hindi nya
kakayanin ang ganyang impormasyon. Sa estado ni Juan Miguel ngayon, that would
probably stress him out, at hahayaan mo ba syang mamatay na ang kalahati ng
pagmamayari nya ay nasa akin?" Matapang na tanong nya.

"P*Tangin* mo po. Mukha ka talagang pera no? Grabe, nakakaawa ka. Isaksak mo sa
baga mo ang pag-aari ni Daddy hanggang sa mabusog ka." Ngumisi sya ng naglakad ako
papalayo.

"KUNG KAYA MO." Dugtong ko.

Narinig ko pa ang pagsigaw ng frustration ni Amara.

The real battle starts now.

=================

Battle 38

"Why did you lock your room?" Bungad ni Alec nang sagutin ko ang pangdalawampung
tawag nya na kanina ko pa iniignora. Ano bang akala nya? Makakalimutan kong
pinagsosorry nya ako doon sa girlfriend nyang hilaw?

"So I could keep my privacy. Kung wala kang sasabihin ibababa ko na ang tawag at
wag na wag mo na akong tatawagan ulit!" Angil ko pero narinig ko syang tumawa ng
bahagya sa kabilang linya. Walanghiya na to, kahit tumatawa ang sexy.

"You are so adorable, Baby. Nagselos ka ba?" Malambing nyang tanong, but I back
fired, inis ko syang sinigawan.

"Tseh hindi! Bakit ako magseselos? Alam mo bagay naman kayo eh, bagay kayong
pagbuhulin sa pubic hair!"

"Peyton! When will you ever learn to filter your words?"

Napairap ako sa hangin.

"Huli na para turuan ako ng Values Education Alec, bagsak ako doon. Bababa ko na to
pag hindi ka tumigil sa pagiging principal!" Banta ko ulit. Narinig ko ang
pagbuntong hininga nya sa kabilang linya.

"Pinagluto kita Baby, sabi ni Manang hindi ka daw nagdinner, pinagtataguan mo ata
ako eh."

Natigilan ako at naghanap ng sasabihin. Bakit ba ang sweet nya? Nakakairita, naubos
na naman ang galit ko.

"Wala akong gana." Pinili kong sabihin.

"Kahit ako ang nakahain?" Panunudyo nya.

"Yuck. Ang bastos mo!" Namula pa ako dahil sa sinabi nya. He chuckled again.

"Nahawa lang ako sayo." Paninisi pa nya.

"Pumunta ka dito at papaluin kita sa pwet." Sabi ko.

"My pleasure." Wala pang isang minuto, sunod sunod na mahihinang katok ang narinig
ko sa labas ng pinto ko.

Pinigilan

ko ang emosyon ba magtatalon sa tuwa ng makita ko sya sa aking harapan. Dapat ay

galit ako sa kanya, kinampihan nya si Loraine kanina at wala iyong kapatawaran.
Pero hindi, he melts my heart over and over. Ang hirap magalit pero napakadali
naman kung kiligin ako.

May hawak si Alec na isang tupperware na may lamang cheeserolls. Halos maglaway ako
ng makita ko ang laman sa loob. I can sniff the buttery smell in a tight container,
he baked!

"Gawa mo?" Hindi ko na mapigilan ang pagngisi habang hinihila ko mula sa kamay nya
ang tupperware.

"Favorite ng Baby ko yan di ba?" He answered after he closed the door behind him.
He always go out of his comfort zone. Ganito sya kalambing. Minsan gusto ko nang
iumpog ang ulo ko sa pader kasi sobrang tuwang tuwa ako kapag nii-spoil nya ako
samantalang ako, matigas ang ulo ko kapag may mga pabor syang ipinapagawa sa akin.

"Akala mo makukuha mo ako sa cheeseroll?!" Umismid ako sa kanya habang binubuksan

ang tupperware at kumuha ng isa para tikman iyon. Sarap ha. Ibang klase talaga si
Alec ko.

"Hindi porket masarap to, ayos na tayo sa kasalanan mo." Sabi ko pa habang
ngumunguya.

"Okay.. Okay.. How can I make it up to you?" Humawak sya sa magkabilang bewang ko
at pinaikot ikot ang palad nya. Ramdam ko ang mainit nyang paghinga sa leeg ko
habang ginagawaran ako ng maliliit na halik.

"Wala. Hindi ko alam. Ang gago mo kasi! Akala ko ba ako ang mahal mo? Alec kung
pinaglololoko mo lang ako, ngayon palang tigilan mo na para hindi na masyadong
masakit. Masakit umasa, galing na ako dyan."

Tumalikod ako sa kanya at itinabi sa

side table ko ang tupperware na may cheeserolls. Ilang sandali pa mahigpit na

niyakap ako ni Alec sa bewang kaya natigilan ako sa pagkilos.

"Hindi ko gagawin sayo yon. Handa nga akong tumakbo kasama ka di ba?" Pagpapaalala
nya.

"Hindi tayo tatakbo kung makikipag-usap ka sa totoo mong tatay." Sabi ko, I waited
for his reaction pero nanatili ang katahimikan. Nilingon ko si Alec at nakatulala
lang sya sa akin, yumuko sya ng magtama ang aming mga mata at luminga linga sa
kwarto ko para mag-iwas ng tingin.

"Ano? Wag mo sabihing hindi ka pa din naniniwala na anak ka ni Romeo Montebello?"

Pagtataray ko pa.
"Pey, wala pa naman tayong ebidensya.." He started saying. Uminit agad ang ulo ko.

"Eh bakit ginagawa pa natin to? Bakit naglalandian tayo? Dahil sinabi ko lang at
ikaw naman mahina sa tukso--- Alec-" Hinawakan ni Alec ang pulsuhan ko at idinikit
ang katawan ko sa kanya.

"No. Dahil gusto ko. Pey kahit magkapatid tayo, hindi ako matatakot na mahalin ka.
Mahal na mahal kita, hanggang dulo ikaw lang."

Umupo ako sa gilid ng kama at pabagsak na inihiga ang katawan ko. Kung mahal nya
ako bakit hindi nya magawa ang gusto ko? Bakit hindi sya kumbinsido? Di ba kapag
mahal mo ang isang tao, you would do everything for them, ganoon kasi ako.

I settled myself in one side of the bed at hindi kumilos dahil sa nararamdamang
pagtatampo. Maya maya pa, naramdaman ko na din ang paglubog ng kama, tanda na
humiga sya sa tabi ko.

"Di ba sabi mo kakausapin pa si Montebello? I just don't want to jump into

conclusions this early, Baby. Gusto ko syang kausapin... I have set an

appointment with him tomorrow." Bulong nya sa pagod na boses.

Bumaling ako para tiyaking hindi sya nagbibiro but his expression is serious, hindi
ko napigilan ang pagngiti at sumabit ako sa leeg nya. He gave me a small smile
habang masuyong hinaplos ang pisngi ko.

"Kahit ano para sa Prinsesa ko." Bulong nya. Mas lalong lumawak ang ngiti ko kahit
na may kalungkutan akong napansin sa kanyang mga mata.

-----

"Good morning Daddy, hi Tita! Si Alec po umalis na?" Nakangising tanong ko habang
umuupo sa dining table. Maagang umalis si Alec, nagising pa nga ako nang bumangon
sya pero pinatulog nya lang ako ulit dahil masyado pang maaga.

"Why do you care?" Nakasimangot na sagot sa akin ni Amara.

"Amara!" Suway ni Daddy. Lumabi lang ako at nagkibit balikat.

"Your brother left early, bunso. May kailangan ka ba sa kanya?" sagot naman ni
Daddy.

Umiling ako habang naglalagay ng pagkain sa plato ko. Gusto ko lang namang inisin
si Amara kaya ako nagtatanong at nagtagumpay ako.

Nagmadali din akong kumain ng almusal dahil malayo layo pa ang babyahehin ko.

Sumakay na ako ng sasakyan na maghahatid sa akin patungong Laguna. Ngayong araw na

ito ang itinakda ko para silipin ang factory ng semento at lumber kaya nagsuot lang
ako ng leather leggings at loose white v-neck shirt in a sneakers. I sat
comfortably habang nakasilip sa cellphone ko. Piipigilan kong itext si Alec dahil
alam kong nag-uusap sila ngayon ng kanyang ama. I decided to close my eyes instead
and listen to the music on my earphones.

Nakatulog ako sa mahabang byahe, kinalabit lang ako

ni Mang Ruben ng makarating na kami sa pabrika.

Malinis at malaki ang naipundar ng Valdemar Industries na pabrika. Everyone is
wearing a white scrub suit uniform at hindi ko inaasahan na ganito ka-organize ang
aabutan ko dito. Daddy and Alec is definitely doing a great job.

Pinaunlakan ako ng manager doon para ifamiliarize ako sa proseso ng factory,

nakakatuwa naman kahit sobrang ingay ng lugar dahil sa naglalakihang makina, nagawa
ko pa ding iappreciate ang proseso ng bawat produkto. From cement sorting to hollow
blocks mixing, nakakaaliw panoorin lahat. Hindi ko nga namalayan na inabutan na ako
ng hapon sa pabrika, 30 minutes na lang ay babyahe na ako papabalik ng Maynila.

"Peyton?" Nag-angat ako ng tingin mula sa pagkamangha ko sa hulmahan ng hollow

blocks ng may tumawag sa akin. Napangiti ako ng magmaterialize si Orion sa aking
harapan. He's wearing a blue jeans and fitted white vneck shirt. He looks neat and
fresh.

"Orion!" Lumapit ako agad sa kanya at sinalubong naman nya ako ng yakap.

"Anong ginagawa mo dito?" Sabay naming tanong sa isa't isa kaya natawa naman kami.

"Nag-oorder ako ng materials para sa pinarerenovate kong room." He said.

"Anong nangyari na doon? May nakuha ka na bang designer?" Nakunsensya naman ako
agad dahil hindi ko natapos ang pinangako ko sa kanyang gagawin na design sa kwarto
nya.

Ngumiti sya na parang nahihiya at nagkibit balikat. "Yung gawa mo pa din ang
ipapagawa ko, I will just imagine the other half on my own."

"Naku, sorry.. Sige, promise, ibibigay ko sayo ang sketch ko next week." Kinuha ko
ang planner

ko at binilugan ang araw na ipinapangako ko kay Orion pero binawi sa akin ni Orion
ang planner ko at sinarhan iyon.

"Hindi na, Pey.. Baka busy ka." He smiled.

Bahagya ko syang hinampas sa balikat "Nangungunsensya ka ba?" I giggled.

"What I really mean was, baka magalit si Alec."

"Bakit naman?" Pagpapatay malisya ko.

Orion just shook his head sabay ngiti. He took me by the hand at sumama ako sa
kanya.

----

"Sir nandyan na po ang iniintay nyo.."

Tiningnan ni Romeo Montebello ang kanyang sekretarya at tahimik na tumango dito,

hudyat na gawin na nito ang instruction nya kanina kapag dumating ang kaisa isa
nyang tagapagmana.

Pinahinga nya ang kanyang likod sa swivel chair at pilit na kinakalma ang sarili
lalo na ng magbukas ang magarang pintuan sa kanyang harapan at iluwa ang anak nyang
ngayon nya lang nakita sa malapitan.

Alec stood there just a few steps away from the door. Hindi nya alam kung anong
gagawin sa estrangherong kanyang kaharap. If this is just a business deal, he would
confidently walk and talk to him with ease, kahit pa isang Montebello ang kanyang
kaharap, their empire is known to be the sharks of the industry. Magaling lumaro sa
negosyo, they always get the contracts that they want, and they swoon their clients
to believe in them easily. That's the Montebello's charm.

"Umupo ka." Tumikhim si Romeo habang inilalahad ang upuan sa kanyang harapan,
ganoon nga ang ginawa ni Alec. For a few minutes, walang nagsasalita sa kanilang
dalawa hanggang sa tumikhim si Romeo at pinutol ang katahimikan sa kanilang
pagitan.

"I can see you went

here because of the girl."

Tumaas ang kilay ni Alec.

"Let's get this over and done. Bakit mo sinasabi na anak mo ako?" Diretsahan nyang
tanong.

"Because that's the truth.." Kalmadong sambit ni Romeo pero pabagsak na inihampas
ni Alec ang kanyang palad sa lamesa na syang ikinagulat ni Romeo.

"You are lying! Ano bang intensyon mo? You want us to fall right? Gusto mong
pabagsakin ang kumpanya ni Daddy kaya ginugulo mo ang utak ko!" Galit na hinarap ni
Alec ang estranghero sa kanyang harapan, he wanted him to feel his anger but at the
back of his mind, he knows.. He knows he is not a stranger. He can feel it in his
veins, para syang nananalamin sa harapan niya at gusto nyang tanggihan ang iniisip
nyang yon.

"Choose a hospital, let's take a DNA test." Paanyaya ni Romeo.

Kumuyom ang kamao ni Alec. Ayaw nyang gawin, pero tuwing naiisip nya ang mukha ni
Peyton, he's left with no choice. Lahat ng gugustuhin ni Peyton ay ibibigay nya and
this is what Peyton wants, labag man sa loob nya ay kailangan nyang gawin. He needs
to give her a proof na hindi sila magkapatid.

Nagtungo sa ospital si Romeo at si Alec, they both give their samples at sinabi
ngang sa loob ng 24hrs ay magkakaroon na ng resulta. Alec knows that this is just a
confirmation. Sino ba naman ang hindi mag-iisip na magkadugo sila? They look the
same! Except that Alec's eyes are blue.

"Let's meet tomorrow here. Same time." Ani Romeo nang maghiwalay sila sa parking
area ng ospita. Tipid lang syang tumango.

Bagsak ang kanyang balikat na lumakad patungo sa kanyang sasakyan. Pakiramdam nya,
malaking parte ng pagkatao nya ang binawi muli sa kanya, that he was living a lie
and he is now being slap by the truth.

Kung sya ang papipiliin, he would chose to be a Valdemar, Juan Miguel is a good
father, hindi sya tinratong iba nito kahit walang lukso ng dugo sa pagitan nila.
And he knows, no matter how big the resemblance between him and Romeo Montebello,
hindi nya magagawang mahalin ito kagaya ng pagmamahal nya sa nakagisnang ama.

Sunod sunod na pagbeep ang kanyang cellphone na syang nagpabalik sa kanya sa

huwisyo. Hindi pa sya agad pumasok sa kanyang sasakyan para basahin ang kanyang mga
mensahe. Kumunot ang noo nya sa nakita, unti unti naramdaman nya ang pag-iinit ng
pakiramdam. He is at rage and anytime he will explode. Nanginginig pa sya sa galit.

In just a snap he threw his phone away in a full blast anger. Hingal na hingal at
galit na galit sya sa nakita nya sa kanyang mensahe.

"P*tangina Peyton!" Galit nyang bulalas.

@@@@

Cliffhanger- A cliffhanger or cliffhanger ending is a plot device in fiction which

features a main character in a precarious or difficult dilemma, or confronted with
a shocking revelation at the end of an episode of serialized fiction. (source:
Wikepedia)

Next Update: Sunday

=================

Battle 39
Nagising ako sa isang pamilyar na kwarto na sobrang sakit ng ulo. The last thing I
remember, kay Orion ako sumabay pabalik ng Maynila dahil na-flat ang gulong ni Mang
Ruben. Bahagya kong pinisil pisil ang sentido ko dahil sa pagkamanhid na
nararamdaman ko, my vision is a bit impaired too.

Kinapa ko ang aking sarili, doon ko lang napagtanto na nababalutan lamang ako ng
kumot ang malala pa doon, I am naked ! Nagpalinga linga ako at hinanap si Orion,
sya ang huling kasama ko bago ako magising sa ganitong estado. Nakaramdam ako ng
panlalamig ng sikmura at pilit inaalala ang nangyari kanina.

"Saan tayo pupunta?" Inosente kong tanong kay Orion ng mapansin kong pumasok ang
sasakyan sa village nila. Naging malikot ang mga mata nya bago sya sumagot.

"Pey, you know that I like you.. No.. I love you.."

Napawi ang ngiti ko dahil sa biglaang sinabi nya.

"O-orion, ano ba ang sinasabi mo dyan?" Unti unting bumibilis ang tibok ng puso ko,
nyeta, hindi ako kinikilig, nawe-weirduhan ako.

"I will do everything just to change your mind. Peyton, magkapatid kayo.."
"Orion, hindi mo naiintindihan." Tumigas na ang anyo ko. If it is about Alec and
me, magiging tigre talaga ako.

"No, Pey, you do not understand. Ikaw ang matatalo dito, ikaw ang masasaktan.
Kailangan mong gumising, you have to know na mali ang ginagawa nyo, sa mata ng

Diyos at sa mata ng tao."

"P*ta, anong paki mo sa mata ng mga tao? Orion hindi ka na nakakatuwa, ihinto mo
ang sasakyan at bababa na ako." Utos ko. Akala ko ay makikinig sya, pero nagkamali
ako, mas lalo syang nagmadaling paandarin ang sasakyan.

"Orion, ano ba!" Tumili na ako at pilit na ginugulo ang pagmamaneho.

"Matulog ka muna, Peyton." Isang puting panyo ang huli kong nakita, and just like
that, everything went black.

Sh*t! Namolestya ba ako? Pinakiramdaman ko ang sarili ko pero wala naman akong
maramdamang pananakit ng katawan bukod sa sakit ng ulo, dahil na din siguro sa
kemikal na pinaamoy sa akin kanina. I couldn't believe it. Paanong nagkaroon si
Orion ng ganon? Ang akala ko ay sa pelikula ko lang mapapanood ang pampatulog sa
pamamagitan ng panyo but I am wrong, evil is lurking everywhere at madalas, sa
hindi mo pa inaasahang tao.

Pinilit kong bumangon despite that my head is throbbing in pain. I cannot even find
my clothes, tanging ang makapal at mabigat na comforter lang ang pinantakip ko sa
katawan ko. Dahan dahan akong naglakad patungo sa closet ni Orion at pumili ako ng
isang mahabang polo. I need to talk to him, papaliguan ko sya ng mura mula ulo
hanggang paa.
Natigilan ako sa pagbubutones ng may marinig akong sigawan sa baba. Kinabahan ako
ng husto kahit wala akong makita sa mga pangyayari. I sensed something. May
nararamdaman akong kakaiba at mali sa pangyayaring ito.

Nakatulala lang ako sa harapan ng pinto ng pabagsak

na bumukas iyon dahil may tumulak nito mula sa labas.

"A-alec.." Gulat na sabi ko.

His blue eyes are deep and full of menace. Galit nya akong tinapunan ng tingin. His
jaw tightened at tiningnan ang mga binti ko.

"A-alec, hindi kagaya ng-" Nasalo ko ang pisngi ko dahil sa lakas ng sampal na
tumama doon. Awtomatikong bumuhos sa akin ang luha pero higit sa pisikal na sakit,
mas ininda ko ang sakit ng damdamin. Nakakasama ng loob!

This is set-up, tang*na and Alec fell into the trap.

"A-alec.. Let me explain.."

"Explain? Hindi pa sapat to? Anong pang-ga-gago pa ang kulang? P*tngina, binigay ko
ang lahat tapos ginagago mo ako?" Galit ang bawat salita ni Alec at halos masaksak
ako ng kanyang mga tingin.
"Alec, hindi! Nagising na lang ako na nandito sa bahay ni Orion, believe me, gusto
nya tayong paghiwalayin." Natataranta akong lumapit sa kanya, kumapit ako sa suot
nyang polo pero pilit nyang tinatanggal ang mga kamay ko.

"Believe you? I already did and you broke my trust!" Mabilis nya akong tinalikuran
at naglakas papalabas ng silid ni Orion.

"Alec, please!"

Tumakbo ako papalabas ng pinto pero naging mabibilis ang hakbang nya papalayo.

"Peyton!" I heard Orion shouted my name bago ko pa man maabutan si Alec, doon ko
lang napansin na nakahiga pala sya sa sahig ng receiving area ng mansyon at duguan,
putok ang labi at kilay nya. Lahat ng househelp nila ay nakalapit sa kanya at pilit
syang inalalayan, hindi ako nakaramdam ng awa,

sinalubong ko sya ng galit na titig.

"Orion anong ginawa mo?!"

"Pey, we just talked."

Dumako ang tingin ko sa cellphone na hawak nya, inagaw ko iyon mula sa kanya kahit
pilit nyang hinahawakan iyon.

Ganoon na lang ang panlalaki ng mata ko ng makita ko ang litrato naming dalawa sa
kama, parehas kaming nakahubad, ang isang litrato ay nakahalik sya sa akin habang
nakahawak sa dibdib ko at ang isa ay hinahalikan nya mismo ang dibdib ko. Umusbong
ang hindi maipaliwanag na galit sa dibdib ko.

How could he?! T*ngina!

"I trusted you!" Punong puno ng luhang sinabi ko.

"You cannot be together, Pey. Magkapatid kayo.." Hirap na hirap na sabi nya. "I am
just doing this for you."

"T*ngina mo! Hindi ko kapatid si Alec!" Bumalik ako sa kwarto ni Orion para
halughugin ang damit ko, nakita ko ang maayos na pagkakatiklop noon sa isa sa mga
upuan, agad akong nagbihis at umalis ng mansyon ni Orion.

My palms are sweaty, takot na takot ako sa maaring maging epekto nito sa pagitan
namin ni Alec. Sinubukan kong tawagan ang numero ni Alec pero cannot be reached
iyon. Ang pag-asa ko na lang ay makita sya sa mansyon.

Hindi ko na inantay na masuklian ako ng taxi na sinakyan ko, all I care is to reach
Alec's room as fast as I can. Magpapaliwanag ako, kahit lumuhod ako gagawin ko.
Dammit, bakit ngayon pa nangyari to?

"How's your date with your boyfriend?" Isang mapang-asar na boses ang bumungad sa
akin. Natigilan ako sa paglalakad at binalikan ang nilagpasan

kong si Amara. She is sitting comfortably in the sofa and holding a cup of tea in
her hands.
"Ikaw ang may pakana?" Nanginginig ang boses kong tinanong sya.

She just shrugged her shoulders at binigyan ako ng mapang-asar na ngisi.

"What are you saying?" Kunot noo pang tanong nya.

I knew it! Hindi ko alam kung anong ginawa nyang panlalason kay Orion but I am mad!
Galit ako pero wala akong panahon sa kanya. Hindi ko na sya pinansin at tinakbo ang
kwarto ni Alec. Ganoon na lang ang panlulumo ko ng hindi ko sya makita doon.

Umalis akong muli ng mansyon, nagbasakali akong makikita sya sa Valdemar Tower,
ganoon na lang ang tuwa ko ng sabihin sa akin ng mga gwardiya na nandoon pa nga
sya. Dumiretso ako sa private office nya at nakita ko sya doon na nakayuko at
paulit ulit na hinihilot ang ulo. Gulo gulo ang buhok nya at nakapatanggal ang
tatlong butones ng kanyang polo. He looks tired, problematic and sad.

"Alec.." I whispered. Nag-angat sya ng ulo at malamig akong tiningnan.

"What are you doing here?"

"Alec, makinig ka naman. Hindi ko alam yung nangyari, nagising na lang ako sa kama
ni Orion. I think I was molested." Nagsimula na naman ang panibagong yugto ng mga
luha sa akin. I am frustrated and desperate na pakinggan nya ako. Ni hindi ko nga
inintindi kung ano pang kabastusan ang ginawa sa akin ni Orion habnag nakahiga
akong walang malay, all I can think about is for Alec and I to be okay. Yun lang ay
sapat na.
"I don't want to believe your lies anymore,

Peyton. I was right after all, hindi ka makakabuti sa akin. Anak ka sa labas and
what will I expect? Anak ka ng makati mong nanay, kaya ganon ka din hindi ba? You
just let anyone f*ck you!" Akusa nya.

"Alec!" Suway ko sa kanya pero ngisi lang ang tinugon nya sa akin. Nanliit ako,
nanliit ng husto.

"I am sorry Baby but I will ruin your plan. I will continue being a Valdemar, at
habang buhay mo akong magiging kahati sa lahat ng to."

"Plan? A-anong ibig mong sabihin?"

"Pinaikot mo ako sa palad mo para sumunod sa gusto mo. At ano? You want me to be a
Montebello para mapasaiyo na ang lahat? Ganoon ka ka-sakim?"

"Hindi ko magagawa sayo yan!"

"You never loved me!" Sigaw nya pabalik. Sinampal ko din sya ng malakas kaya
bahagya syang natahimik.

"Alec, nasasaktan na ako.." Malungkot na sabi ko at sinalubong ko ang mga mata nya.

"Then go away! Umalis ka na dahil ayaw na kitang makita."

Tahimik akong umiyak na nakatayo lang sa kanyang harapan. Ramdam ko ang paninikip
ng dibdib. Umaasang lalapitan nya ako at maawa sya sa akin but he just stared at me
with void emotion. Nang mapagtanto ko na wala ng pag-asa na aayusin nya ang gusot
namin, nagpasya na din akong iwan sya.

"I hate you Alec! I hate you! T*ngina ang sakit ng ginagawa mo sa akin ngayon.
Bakit mas naniniwala ka sa kanya? Bakit sa akin hindi?"

Hindi sya nagsalita, at ang sakit non. Para akong nakikipag-usap sa hangin.

"Ayoko ng kayamanan

na to. Ginagawa ko lang dahil ako ang kaisa-isa Valdemar at alam kong alam mo na
yon ngayon. Your mother is leeching in Daddy's wealth kaya ginugulo nya tayong
dalawa. Put*ngina I hate you Alec!"

"Umalis ka na!"

"Aalis na ako. I hope someday you will realize the truth. You are being played on
Alec, at nabubulagan ka ng husto. Gamitin mo yang ulo mo-- sa taas hindi yung puro
sa baba."

Masamang masama ang loob ko sa kanya. Hindi man lang ba sya mag-aalala kung ni-rape
ako ni Orion? Nanguna ang galit sa kanya, nanguna ang pagdududa. How could he not
trust me?
Bumalik ako sa mansyon para kunin ang mga gamit ko. I know this will be a weak move
pero ano pa ba ang magagawa ko? Talo na ako. Alec is my only source of strength at
ngayon pati sya ay galit na din sa akin, ano pa ba ang ipaglalaban ko?

Sinuot ko ang eyeglasses ko para hindi mapansin ni Daddy ang pamumugto ng mata ko.
Magpapaalam ako sa kanya na hindi muna ako magpapakita. Nagtungo ako sa library
kung saan namamalagi si Daddy tuwing gabi. Hindi ako nagkamali at nakita ko nga sya
doon. Marahan akong naglakad para hindi ko sya maabala sa pagbabasa pero naramdaman
nya agad ang pagdating ko kaya tipid akong ngumiti ng tingnan nya ako.

"Daddy, uuwi po muna ako kay Ganda."

"Why? May problema ba?"

Mabilis akong umiling. "Mag-iingat po kayo dito."

Huminga ng malalim si Daddy at binaba ang eyeglasses nya.

"Why do I feel like you are not coming back, bunso?" Tinimbang ako ni Daddy gamit
ang kanyang paninitig. Pinaglaruan ko ang mga daliri ko bago nagpasyang umupo sa
katabi nyang upuan at hinawakan ang kamay nya.

"Babalik po ako Daddy. Gusto ko lang makausap si Ganda at makasama." Paniniyak ko

sa kanya.
"Gaano katagal? Dadalawin mo ba ako dito?"

"Hindi ko po alam kung gaano katagal pero tatawagan kita lagi Daddy." Malungkot na
tumango si Daddy at kinuha ang hawak malapit na telepono sa kanya. Nag-utos sya ng
driver na maghahatid sa akin patungong Laguna.

Bitbit ko ang maleta ko na bumababa sa grand staircase ng mansyon. Nakita kong

malapad ang ngiti ni Amara na nag-aabang sa pinakahuling baitang.

"Bon Voyage, Peyton. Wag ka ng babalik."

"Managinip ka muna. Kapag ginawan mo ng masama si Daddy, titiyakin kong hindi ka na

sisikatan ng araw." Umirap ako at nagpatuloy sa paglalakad.

"Pag-ibig. That's your weakness. I will make sure that your love for my son will
crush you even more."

Halos isigaw nya pa ang bawat salita habang naglalakad ako papalayo. Her voice is
full of ridicule, pinagtatawanan ako.

Isang beses ko pang nilingon ang mansyon bago ako sumakay sa maghahatid sa akin
patungong Laguna. Pinalis ko ang luha ko pero ng aksidenteng magkasalubong pa ang
sasakyan ko at ang itim na Porsche ni Alec bago lumabas ng mansyon, naluha na naman
ako.

Hindi man lang nya binuksan ang kanyang bintana.

Hindi man lang sya huminto.

Wala na talaga syang pakialam sa akin.

=================

Battle 40

"Bakit ka biglang umuwi sa akin?" Pupungas pungas pa si Ganda na umupo din sa sofa
kaharap ko. I sighed. Namiss ko pala ng husto ang nanay ko, puro kalandian kasi ang
inatupag ko kaya hindi k naisipang umuwi.

"Bawal na ba?" I joked. Sinusubukang hindi nya mapansin ang lungkot ko.

"Bawal kung namumugto ang mata mo. Anong problema? Sinong nang-away sayo? Teka at
kukunin ko lang ang itak ko."

"Ma!" Awat ko sa kanya ng akmang tatayo na sya. Sabi na nga ba, sya talaga ang
pinagmanahan ko. It couldn't be Daddy, mahinahon si Juan Miguel Valdemar.

"Tsk, may problema ka nga. Tinawag mo na akong Mama. Anong problema?" Umupong muli
si Ganda sa harapan ko.

"Ma, minolestya ako."

"Ay Taragis! Nino?!" Galit ang mga mata ni Ganda na tiningnan ako. "Anong klaseng
pangmomolestiya? Marami akong kilalang pulis! Pulis ang Tiyuhin mo. Ipapa-salvage
ko yan."

Hindi ko pinansin ang paghi-hysterical ni Ganda.

"Pero hindi yun ang problema ko, Ma..." Nagsimula na naman akong umiyak."Bakit po
ako nainlove sa may tililing?"

Napaawang ang labi ni Ganda sa akin.

"Sino?"

"Si Alec po."

"Eh may tililing ka din pala eh." Malakas na tinulak ni Ganda ang ulo ko.

"Aray, seryoso nga kasi Ganda." Reklamo ko habang lumuluha.

"Seryoso din ako. Bakit

minamahal mo pa din ang kapatid mo?" Panenermon na ang kanyang boses.

"Ma, hindi ko po kapatid si Alec. Anak po sya sa iba."

Napakurap kurap si Ganda at mukhang hindi pa makapaniwala. "Imposible yang sinasabi

mo... Baka naman inaasahan mo lang hindi sya anak dahil nagkagusto ka sa kapatid
mo. Mali yan Peyton, hindi kita ganyan pinalaki."
"Ganda, hindi ako nagsisinungaling!"

Mahabang ikinwento ko pa ang mga natuklasan ko sa katauhan ni Alec at inabot na

kami ng umaga. Hindi na nakapagsalita pa si Ganda. Bilang panghuling payo,
malungkot na tinitigan ako ni Ganda.

"Dumito ka na lang at wag ka ng babalik sa gulong yon. Makakalimutan mo din si

Alec." Sabi pa ng nanay ko na parang sinabi nya na ang pagmu-move on ay mabibili
lang sa tindahan, tatlo dalawampiso.

Ilang araw pa ang lumipas na matahimik akong namamalagi sa Laguna, para akong tanga
na umaasang tatawagan ako ni Alec, susunduin ako, pero hindi. Kung anong nilambing
nya kapag maayos kami, syang kasing lamig pa ng yelo kapag magkaaway kami.

Kagaya ngayon, nakatanaw ako sa bintana na parang preso, inaalala ang kakaunting
sandali namin ni Alec na naging masaya kami. Lagi na lang kasi kaming nagtatago.
Nagbubulungan. Hindi ko nga alam kung relasyon bang matatawag yon.

"Ganda!" Bumaba ako mula sa pagkakaupo ko sa malaking bintana ng bahay namin.

Sinalubong ko si Ganda mula sa pagbaba ng tricycle, galing syang pamamalengke at
nakaugalian ko na tulungan

sya.
"Wag na.. Ako na at kaya ko na." Iniwas ni Ganda ang katawan nya sa akin. Nakita ko
agad ang dyaryong ipit nya sa kanyang braso kaya napangiti ako.

"Uy, dyaryo!"

Hinila ko mula sa braso ni Ganda ang dyaryo at nagtaka ako dahil nanlaki ang mata
nya at pilit na inagaw sa akin yon.

"Pey, ibalik mo---"

Natigilan ako ng husto sa nabasa ko sa unang pahina.

Engagement of Alec Xerxes Valdemar and Loraine Saavedra Tonight.

Frontpage pa. T*ngina.

"Wag kang gagawa ng kahit anong kakatuwa, Peyton. Walang alam si Miguel sa katauhan
ni Alec. Wag na wag kang makikialam sa gusot na yan kundi kukurutin kita sa
singit!"

"Alam mo ba to?"

Hindi umimik si Ganda.

"Pinagtutulungan nyo ba ako ni Daddy?" Nakakahalata akong OO, dahil araw araw kong
nakakausap si Daddy pero wala syang binabanggit tungkol dito.

"Pey, para sayo din ang ginagawa namin. Kahit alam mong hindi sya anak ni Miguel,
isa pa din syang Valdemar at legal. Hindi kayo pupwede."

"Hindi naman ako umaasa eh."

"Eh bakit ganyan ka makaiyak?" Di ko namalayan na umiiyak na pala ako. Pinunasan ko

lang ang luha ko at tumalikod nang muli.
"Masakit eh!"

Isang linggo pa lang akong nawawala magpapakasal na sya? Ganon na lang yon? Para
nya akong pinasakay sa Ferris Wheel na isang ikot palang

pinababa nya na ako kasi brownout.

Hindi ako mapakali buong maghapon, galit ako kay Alec dahil sa katangahan nya pero
hindi ko magawang manahimik na lang. Naligo ako at nag-ayos ng sarili. Nagsuot lang
ako ng jeans, itim na tshirt at rubbershoes.

"Saan ka pupunta?" Tanong ni Ganda ng makita nya akong papalabas ng bahay na may
dalang backpack.

"Maglalakad lakad lang.." I said. Tinitigan muna ako ni Ganda bago bumuntong
hininga.

"Wag kang gagawa ng gulo. Mahina pa ang Tatay mo."

Tumango lang ako at tumalikod. Alam kong alam nya kung saan ako pupunta. Hindi din
naman nya ako mapipigilan kung sakali. I want to hear that announcement para
isampal sa akin ang katotohanan. Sumakay ako ng bus patungong Maynila. Sa hotel
gaganapin ang announcement ng engagement nila, at dahil hindi ako imbitado, mag-ge-
gatecrash ako, literal. Sinubukan kong tawagan ang kaisa-isang makakatulong sa akin
ngayon.

"Hello?" Pormal na boses ang sumagot sa akin mula sa kabilang linya.

"Eric.."

"Peyton! My ghad, nasaan kang bakla ka! Alam mo na ba?" Naging maarte agad ang
boses nya ng mapagtantong ako ang kanyang kausap.

"Pabalik ako ng Maynila. Imbitado ka ba? Hindi ako makakapasok doon." Ni hindi ko
mabanggit ang Engagement Party. P*ta ang sakit lang kasi.

"Sige ako ang bahala."

Sinalubong ako ni Eric pagkababa ko ng bus. Dumiretso kaming dalawa sa condo unit
nya kung saan nya

inabot sya sa aking silk gown na kulay beige. Ang sabi nya ay sa loob ng dalawang
oras magsisimula na ang party. Iaanunsyo daw ang merger ng Valdemar at ang kasal ni
Alec at Loraine.
Nakinig lang ako sa lahat ng sinasabi ni Eric habang inaayusan nya ako. He fixed my
hair in a messy low bun habang nude tones lang ang makeup na ginamit nya sa akin.

"Waterproof yan lahat, maari kang umiyak mamaya." Bilin nya pa. I looked at myself
in the mirror, I should have looked beautiful kung hindi lang malungkot ang mga
mata.

Pagkatapos ng gabing ito, magmu-move on na ko. I am so tired of the chase,

pakiramdam ko ako lang naman ang nagpupumilit ng sarili ko. Titiyakin kong
magmamahal na ako ng bago kapag babalik ako kay Daddy, that way, hindi na ako
mabubulabog ng fact na masaya na si Alec at miserable pa din ako.

Kumapit ako sa braso ni Eric at umakto ng normal ng makarating kami sa magarbong

hotel, mayroon syang invitation at kahit na ako ay wala, makakapasok pa din ako
bilang date ni Eric. The place smelled pastry and perfume dahil sa napakaraming
bulaklak sa paligid, mula sa ayos at sa pormal ng mga tao, alam mong pinaghandaan
ito ng husto.

Umupo kami sa pinakamadilim na bahagi ng hall, we are trying not to catch any
attention at may makapansin na nandito ako. Natatanawan ko si Daddy sa di kalayuan
at nakikipagkwentuhan sa mga investors, gusto ko syang lapitan pero ayokong puro
pagtatampo lang ang mamutawi sa akin. Masama pa din ang loob ko dahil hindi nya
sinabi sa akin ito.
Nandoon sa kabilang

bahagi si Amara in her red serpentine gown, she looks happy. Of course, ikakasal na
ang anak nya sa daughter in law nyang hilaw. Masasaktan na naman nya ako. Antayin
nya lang talaga na maka-move on ako, titiyakin kong babalikan ko sya.

"Excuse me, may I have your attention please..." Tumahimik ang buong hall ng
magsimulang magsalita ang emcee.

"Ang gwapo nung emcee." Bulong sa akin ni Eric, hindi ko magawang matawa, any
moment, he will announce the engagement of the love of my life with another girl
kaya pangit sya sa paningin ko.

Ilang pangunahing salita ang nabanggit mula sa partido ni Loraine, nagsalita din si
Amara at si Daddy. Ilang sandali pa ay nagtungo ang lahat sa stage, ang mga
Saavedra at Valdemar. Awtomatikong tumayo ako mula sa kinauupuan.

"Peyton.. That is not a good idea." Bulong sa akin ni Eric na akmang pipigilan ako.
Hindi ko sya pinansin, para akong minamagnet na magtungo sa harapan. Wala naman
sigurong makakakita sa akin dahil tutok ang mga mata nila sa harapan. They all look
happy samantalang bawat paghakbang ko, tumutulo ang luha ko.

"May we call on our beautiful daughter, Loraine.." Anunsiyo ng babaeng Saavedra.

Lumabas si Loraine mula sa backstage at nagpalakpakan ang mga tao.
She looks divine in her velvet low v-neck gown lantad ang kanyang mga binti sa suot
nyang dress. She is beaming her best smile to the audience, tumingin ako sa paligid
and everybody is smiling with her. Masayang masaya ang lahat para sa kanya.

"And may we call on Alec." Sambit naman ni Amara. Nagpalakpakan din ang mga tao ng
lumabas si Alec.

Napalunok ako. He looks dashing in his white tux. Para syang prinsipe na naligaw sa
Pilipinas at magpapakasal sa witch na nagpapanggap na maganda.

"Today, we want to announce---" Si Amara ang nagsasalita.

Alam kong punong puno ng luha ang mga mata ko, hindi ko mapigilan ang paghikbi. I
am standing in the middle at mag-isa. They wouldn't notice me but my heart cries so
loud that I amost faint. Nakita ko kung paano ipadausdos ni Alec ang kamay nya sa
bewang ni Loraine. Napabuntong hininga ako. Akin dapat ang bewang na hinahawakan
nya.

Why is it this painful? Ang sakit sakit at hindi ako makahinga. I feel so helpless
and hopeless. Para akong namatayan kung umiyak. Siguro nga, namatayan ng puso.
Nag-uulap ang mga mata ko at wala na halos makita dahil sa matinding pagluha.

"The engagement of Loraine Saavedra and---"

"ALEC!" I heard Amara shouted in microphone. Malakas at sabay sabay na pagsinghap

ang narinig ko sa paligid gawa ng kung anong nangyayari na hindi ko naman nakita.

Isang mahigpit na yakap ang naramdaman ko mula sa harapan. Hindi ko na kailangang

dumilat, dahil sa paraan palang ng pagyakap at sa amoy nya, kilalang kilala ko na.

Alec is embracing me tight in his arms.

---
Maki Say's: And now... The end is near. And so I face the final curtain. Haha!
Malapit ng matapos :)

=================

Battle 41

"Di ba yan yung isa pang anak ni Juan Miguel? Yung sinasabing bigla na lang
sumulpot sa kanilang kumpanya."

"Bakit sila magkayakap?"

"Umiiyak yung kapatid, tutol ba sya sa kasalan?"

Iba't ibang boses at reaksyon ang narinig ko habang yakap ako ni Alec. I tried to
move away pero mas lalong humigpit ang yakap nya, pakiramdam ko, madudurog ang buto
ko sa sobrang higpit non.

Unti unti kong minulat ang mga mata ko. Lahat ng tao ay nakatingin sa amin, lumipat
ang mga mata ko sa stage, nakita ko si Daddy, his jaw is dropped open at punong
puno ng lungkot ang mga mata nya. Pinagdaop nya ang mga palad nya na tila ba hindi
nya nagugustuhan ang nakikita.

I can see both sadness and disappointment in my father's eyes at para akong
kinukurot sa sakit.

Kumilos ako muli para humiwalay kay Alec pero mas lalo nya lang isiniksik ang
sarili nya sa akin. My face is totally resting on his chest.

"Wag." Bulong nya. "Wag kang umalis, Pey."

Lumingon ako muli kay Daddy na napapailing na, tanaw ko ang pagkislap ng mga mata
nya tanda ng pagluha, parang binibiyak ang puso ko na nakikita ko syang nasasaktan.

Alam kong mangyayari ito, he will be unhappy for this. Bakit hindi? Para sa kanya
ay magkapatid kami at hindi kami maaring magmahalan ng higit pa doon.

Naghihina ako, I felt the urge to give in pero ang mga tingin ng ibang tao sa aming
dalawa

ay hindi ko matiis.
Gusto kong tumugon sa mga yakap ni Alec pero hindi ko maaring ipahiya si Daddy sa
ganito karaming tao. Mahirap palang pumili kung ano ang dapat.

Bumwelo ako at buong lakas kong itinulak si Alec papalayo, bahagya pang nagulat si
Alec, napasinghap naman ang mga tao ng makita nilang ang aking mukha. Kinuha ko ang
pagkakataon na tumakbo, lumayo ako ng mabilis at hindi ko na nilingon ang mga
nagbubulung-bulungan.

Pagkalabas ko ng function hall, nagmamadali akong lumiko pakaliwa patungo sa Garden

ng hotel. Hindi ko alam kung saan ako pupunta pero ang alam ko ay kailangan kong
lumayo, kailangan kong magtago.

"Pey!" Natigilan ako sa pagsigaw ng pangalan ko. I balled my hand into fist at
hindi ako lumingon.

Natatakot ako.

Sa oras na lingunin ko sya baka makalimutan ko na napakarami pang dapat ayusin sa

pagitan namin dahil nananatili pa din kaming magkapatid. Patuloy naming masasaktan
si Daddy kung magiging makasarili kami. This kind of love is selfish.
And love should be selfless.

Selfless in all forms. Hindi lang sa pagitan ng dalawang nagmamahalan kundi pati na
din sa mga taong nasa paligid nyo. Ideally, love is a positive feeling that
shouldn't hurt kaya dapat ay wala din kaming masasaktan. Hindi namin maaring ipilit
ang isang bagay na hindi kailan man naging katanggap tanggap sa lipinunan.

Because the society is judgemental.

Huhusgahan

ka nila sa mga bagay na hindi mo naman sinadyang gawin; they will judge you for
your wrong choices dahil yun ang nararamdaman mo. Kung malaya ka sanang makakapili,
pipiliin mo sana ang tama.

But love isn't perfect.

Life will teach you how to love but no one will tell you how to unlove. That's how
unperfect it is. Ituturo sayo ang daan papasok pero hindi ang daan papalabas. You
will find yourself trap and you will die. Bilanggo ka na lang habangbuhay.
"Peyton, I am sorry.. I am sorry if you are going all through this." Kitang kita ko
ang pagluha sa mga mata ni Alec pero pakiramdam ko, walang wala iyon sa luhang
ibinubuhos ko. Paulit ulit akong umiling at naglalakad paatras habang lumalapit
sya.

"It's too late Alec. Sinaktan mo ako, paulit ulit. Hanggang kailan ka mananakit?
Hanggang kailan ako magtatago sa isang sulok dahil hindi tayo normal? Hanggang
kailan ako ipapahamak ng pagmamahal ko sayo? Kailan mo ako paninindigan?"

"Now, Pey. I am standing up for you. For us. F*ck them. F*ck them all. Let's leave
this all behind."

Umiling akong muli.

"No. Hindi ako tatakbo Alec, hindi ako tatakbo kasama ka dahil ang gusto ko maging
maayos. Gusto kong maging normal ang lahat. I hate running away, dahil noong umalis
ka, nanatili ako, nagintay ako naniwala akong babalik ka, at bumalik ka. Sinubukan
ko ding tumakbo pero t*ngina, isang linggo lang, bumalik pa din ako. Lahat ng
tumatakbo, babalik pa din, and we will still face the same consequences,

bawal pa din tayo. Kasi kapatid mo ako." Malungkot ko syang tiningnan. He is trying
to move closer pero natitigilan sya kapag tinitingnan ko sya ng masama.

"Hindi Pey, hindi tayo magkapatid.."

My breath hitched, tiningnan ko syang nagtataka. He continues.

"Alam ko na. I am Romeo Montebello's son, at tanggap ko, gusto ko-- dahil pupwde na
tayo."

Gusto kong pakinggan na tanggap na nya pero para lang iyong asin na binudbod sa
sugat.

"Pero masakit pa din! I hate you Alec! I hate that you even considered this
engagement party. Sinaktan mo ako! Alam mo na pala pero magpapakasal ka pa din sa
iba." Buong pagtatampo kong sigaw.

"I was too consumed by jealousy, I was blinded Pey. I love you, so much, too much
that I almost killed Orion with my bare hands nung huli tayong magusap. Hindi ko
matanggap na iniwan mo ako ng gabing yon dahil sa ginawa nya."

"You didn't believe me." Puno ng pait na sabi ko.

"Dahil mahal kita! Nasaktan ako ng husto. Hindi ko na alam kung alin pa ang totoo
sa lahat ng ito Peyton. Even my whole life is a lie. Pero nung umalis ka, doon ko
napagtanto kung gaano kahirap na wala ka, baka hindi mo ako balikan." Nagsusumamo
ang kanyang pagluha dahil naging sunod sunod iyon. I hate seeing Alec cry pero
masama din ang loob ko.

"You can't love me right, Alec, no matter how great your love is." Tumalikod ako at
naglakad na papalayo.

"Pey!" I saw Eric running to my rescue.

/>

"Sorry Sir. But give her space, she's stressed." Hinging paumanhin ni Eric kay Alec
na hindi ko na nilingon. He took me by the hand at isinakay nya ako sa sasakyang
nag-iintay sa harapan ng hotel.

Hinayaan ako ni Eric na umiyak ng umiyak habang nagmamaneho sya. Napansin ko na

lang na nakahinto na kami sa condo nya ng binuksan nya na ang pintuan ng unit nya.

"Dumito ka muna, parehas naman tayong girl so okay lang na share tayo ng bed?" He
asked. Tumango ako habang tulala pa din. "Bukas ihahatid kita sa Laguna, Pey. You
look like a mess. Go take a shower."

Sinunod ko naman ang sinabi ni Eric, pinahiram nya ako ng mga damit nya. Bumalik
ako sa living area ni Eric para tanungin sya ng ilang mga bagay.
"Anong nangyari doon kanina pagkatapos kong umalis?" Wala sa sariling tanong ko ng
iabot sa akin ni Eric ng isang mug na may lamang mainit na chocolate. Nakaupo na
ako sa couch nya at nagpapahinga.

"You sure you want to know?" Nakangiwing tanong ni Eric. Pinalis ko ang luhang
umalpas bago tumango.

"Dinala sa ospital ang Daddy nyo-"

Tumayo ako agad, kailangan kong puntahan si Daddy. Pero hinawakan ni Eric ng
mahigpit ang pulsuhan ko. Umiling sya.

"He seems okay, nagexaggerate lang si Madam Amara na kailangan daw icheck si JMV.
Mas lalong lumakas ang bulungan sa loob ng venue but it's not what you should think
about, ang chismis mamamatay din."

"Anong iiisipin ko kung ganon?" Tanong ko.

/>
"Ang sarili mo. Hayaan mo si Alec ang gumawa ng paraan, kung talagang mahal ka nya,
hindi nya hahayang manatili ka sa gulo."

Sinubukan kong matulog sa kama ni Eric ng gabing iyon pero hindi ko kaya. Masyadong
masakit ang mga pangyayari para matulog, pero gusto ko sanang makalimutan ang lahat
kahit sa isang gabi lang. Para tuloy akong zombie kinabukasan, tinupad naman ni
Eric na ihatid ako sa Laguna kahit tumatanggi sana ako, uuwi daw kasi syang
Tagaytay patungo kay Bo kaya ayos lang daw sa kanya.

Binaba ko ang backpack ko sa salas namin, hinanap ng mga mata ko ang nanay ko at
nakita ko syang kakalabas lang mula sa kanyang kwarto.

Nagkasalubong kami ng tingin ni Ganda, walang salita ang namutawi sa amin, gusto
kong magsumbong pero wala akong karapatan dahil kagagawan ko din naman. Nakaligtaan
kong isipin na nasasaktan ko din sya. I silently weep and after a few minutes, my
mother is crying with me.

I realized na walang mapupuntahan ang paghihiganti, o ang pagmamahal ng may kalakip

na galit, pati ang mga hindi mo sinasadyang saktan ay masasaktan na din. Collateral
damage, it always exist.

"Pagod na ako Ma.." Bulong ko. Lumapit sa akin si Ganda at agad akong niyakap.
"Magpahinga ka. Magpahinga ka hanggang gusto mo, hanggang sa babangon ka ulit
kagaya ng dati."

"Kaya ko pa ba?" Nanghihinging opinyong tanong ko. Hinarap ako ni Ganda at

malungkot na ngumiti habang inilalagay nya ang takas na buhok ko sa likod aking
tenga.

"Nanggaling

sya dito. Hinahanap ka."

"Sino?"

Imbes na sumagot, nagpatuloy lang si Ganda sa kanyang sinasabi.

"Aayusin daw nya ang lahat at nagpaalam syang liligawan ka. Ayaw ko na sana. Kaya
lang kung sino ang nananakit sayo, sya din ang kaisa isang nagpapasaya sayo."

"Ayoko na pong umasa, Ganda. Mas madaming masasakit kaysa sa masasaya, minsan gusto
ko na lang tanungin ang sarili ko kung worth it pa ba? Baka hindi na."
Tiningnan ako ni Ganda ng malungkot habang paulit ulit na hinahagod ang buhok ko.

"Walang sobrang saya sa mundong ito. Masasaktan at masasaktan ka lagi. Kung

matatakot kang masaktan, hindi ka din magiging masaya."

----

Nagpalinga linga si Romeo sa paligid. Memoryado na nya ang ganitong lugar kung saan
madami ang nakaputi at laging nagmamadali ang mga tao. He hated the scene pero isa
sya sa mga taong kailangang tumangkilik sa ganitong klaseng lugar habang hindi pa
nya tuluyang naipapamana sa kaisa-isa nyang anak ang lahat ng mayroon sya.

Gusto nyang ayusin ang lahat bago sya mawala, marahil ay naguguluhan si Alec but he
will do his role as his father. Kahit ngayon lang ay magpapaka-ama sya. Sana ay
hindi pa huli ang lahat.

"I am here to talk to him, it's about time." Kalmado ang mukha ni Romeo na nagtungo
sa ospital para kausapin si Juan Miguel. Hinarang ni Amara ang kanyang sarili sa
pintuan ni Juan Miguel.
"Romeo, please. Mahina pa sya dahil---" Sinubukang

gamitin ni Amara ang nakakaawang mukha pero walang epekto iyon kay Romeo.

"Dahil sa mga kasinungalingan mo, Amara. Why don't you just tell him the truth and
let Alec marry the one he loves? Bakit ba humahadlang ka? Hindi porket naging
miserable ang sayo ay idadamay mo na ang mga bata." Iiling iling na sambit ni
Romeo.

"Wala kang alam!" Galit na sinampal ni Amara si Romeo but Romeo didn't even flinch.

"Wala akong alam?" Romeo laughed mockingly "Higit na mas may alam ako sayo Amara,
hinayaan kong panoorin ang babaeng mahal ko na maging masaya sa piling ng iba, but
life is a choice. I choose not to be bitter about it."

Dumiretso si Romeo, pinalis nya ang katawan ni Amara at binuksan ang kwarto ni Juan
Miguel.

"Can we talk?" Pormal na sinabi ni Romeo ng maisarado na nya ang pinto.

Marahang binaba ni Juan Miguel ang binabasang libro. He heard about Romeo
Montebello at ang naging relasyon nito kay Amara, ang kanilang mga kasambahay ang
nagsabi sa kanya noon na tuwing wala sya ay umaalis din si Amara kasama ang
lalaking nasa kanyang harapan. He's been hinting about it all his life but he
refused to acknowledge it.

Nagkasala din sya sa kanyang asawa.

"Romeo, it's been awhile." He calmly said.

"Kamusta ka Juan Miguel?"

Nagkibit balikat si Juan Miguel at pinasadahan ng tingin ang kanyang sarili "I
guess I am fine." He said.

"Good. I am here to tell you something."

/>

Pumikit si Juan Miguel. Kung sya ang papapiliin, ayaw nyang marinig. He treated
Alec as his own kahit noon pa nya nararamdaman na hindi ito mula sa kanya. Pero
gaya nga ng sabi ng iba, no one will prepare you for the truth.
"You are Alec's father." Bulong ni Juan Miguel. Ngunit sapat na iyon para marinig
ng kanyang kaharap.

"You know? Sinabi na sayo ni Alec?" Nagtatakang tanong ni Romeo. Imposibleng

malaman ni Juan Miguel ang pagkatao ni Alec dahil lumayo na sya simula ng ipanganak
ito.

"He knows about this?" Nagtatakang tanong din ni Juan Miguel.

Then Juan Miguel realized that Alec is doing things in his favor kahit alam nito na
hindi sya ang tunay nyang ama. Marahil ay hindi ito kumikibo dahil sa pagmamahal
nito sa kanya. Alec chooses to be a Valdemar while he is still alive pero naging
makasarili syang ama. Nagbulag-bulagan sya dahl sa pagmamahal nya kay Alec bilang
anak, at dahil sa pagiging makasarili nyang iyon, nasasaktan nya din si Alec at
Peyton.

"I want you to know that I am willing to give Alec, everything. Who knows Juan
Miguel, mukhang mauuna pa ako sayo, kailangan ko ng taga-pagmana." Pangungumbinse
ni Romeo, saktong bumukas ang pinto at histeryang niluwa noon si Amara na lumuluha.

"NO! Paano nyo ipapaalam sa buong madla na hindi si Juan Miguel ang ama nya? I will
be placed in a boiling water! Paano na ang---"
"Reputasyon mo Amara?" Singit ni Romeo pero inignora iyon ni Amara. Nakatuon lang
ang mata

niya kay Juan Miguel.

"It will be a ruckus. At ano? Ipapakilala mo ang bastarda mo sa lahat, Juan Miguel?
At ang kinikilala mong anak ay hindi mo talaga anak? Sasabihin mo sa lahat na
nambabae ka at nanlalake ako? Can't you see how a huge joke it is?"

"Then whose fault it is Amara?" Galit na tanong ni Juan Miguel. "Hindi pagkakamali
si Peyton at handa akong ipakilala sya sa lahat. Sana ay hindi mo ituring na
pagkakamali si Alec. He will always be my son!"

"Your son! Pero ipapamigay mo sya! Ipinamimigay mo na sya ngayon." Puno ng

iritasyon ang boses ni Amara.

"Hindi ko sya pinamimigay Amara, tinatanggap ko lang ang bagay na nangyari na.
Don't you know how hard it is for me? Ilang taon kong dinala ang pagiisip na hindi
ko anak si Alec at ito, nakumpirma ko na." Dismayadong saad ni Juan Miguel.

"Hindi ako makakapayag na mapupunta sa bastarda mo ang lahat ng ito! Lahat ng

pinaghirapan mo ay mapupunta lang kay Alec. He deserves it! He deserves
everything!"
"I can give him my everything! We don't need your wealth." Giit ni Romeo na hindi
nililingon ni Amara.

"Pero paano ako? Galit sa akin ang bastarda mo at wala syang ititira sa akin! Hindi
pupwede!"

"Puro na lang ba pera Amara? Patuloy mong pinatutunayan sa akin na nagkamali ang
mga magulang ko na ipakasal sayo. Ganid!"

Unti unting naramdaman ni Juan Miguel ang pagsikip ng dibdib. Romeo managed to
press the alarm button connected to the nurse station.

Maraming doctor ang sunod sunod na tumungo sa kwarto ni Juan Miguel. Amara was too
devastated to see what's happening to her husband. Lumabas sya ng kwarto at wala sa
sariling naglakad papalabas ng ospital.

@@@@

Maki Say's: Merry Christmas! Saan kayo magpapasko? Enjoy the season :)

=================
Battle 42

Nanliit ang mata ko ng may pumasok na tuta sa kwarto ko. The puppy is small, white
and fluffy.

"Sino ka?" Tanong ko sa tuta na kumaway kaway lang ang buntot. Hindi sya nagsalita.
Takot ko na lang kapag nagsalita sya hindi ba?

Tatlong araw na akong hindi lumalabas ng kwarto ko at sa tatlong araw na yon, nasa
labas lang si Alec, inaantay ako na kausapin sya.

But I never did. He knows what he needs to do at gusto kong gawin nya yon. Parte pa
din ng puso ko naawa sa kanya pero GAHIGANTE ang laki ng inis na nararamdaman ko
ngayon. I could have gave him another chance but since it was too available for
him, bawat tsansang ibinibigay ko, sinasayang nya. Para syang si Asyong Aksaya.
Because he can easily have it in his hands, hindi nya na maramdaman ang
importansya.

"Amo mo ba yung maliit na tete na yon sa labas?" Nilakasan ko ang tanong sa tuta at
tumahol iyon.

"Ahhh. Maliit ang Tete nung amo mo?" Ulit ko sa mas malakas na tinig.

"Peyton, that's not true." Dinig ko ang pag-alma ni Alec sa labas ng pinto.

"Hindi ikaw ang kinakausap ko!" Inis na sabi ko.

Kinarga ko ang puting tuta na mataba. Ang cute cute. Tinapat ko iyon sa mukha ko at
pinanggigilan ang amoy, ang bango in fairness. Mukhang pinaghandaan ni Alec ang
pagkikita namin ng handog nyang tuta.

Ilang beses na kasi nya ako sinuyo ng pagkain, bulaklak at chocolates pero
ibinabato ko lang iyon sa labas, masyadong brutal kung gagawin ko iyon sa cute na
tuta kaya siguro ito ang naisip nyang ibigay.

Pero hindi ko pa din

sya napapatawad.
"Mula ngayon ako na ang amo mo okay? Hindi yun lalaki don sa labas. Bad kasi yon.
Buti nga maliit lang ang tete, hindi walang balls." Bulong ko sa tuta.

"Peyton.. Nandito na ang almusal mo." Narinig ko si Ganda doon sa labas. Tumayo ako
dahil nakakaramdam na din naman ako ng gutom.

Lumabas ako para sa pagkuha ng tray pero nasira agad ang umaga ko ng bumangad sa
akin si Alec na nakasuot ng vneck at khaki shorts. Gwapo sya kahit mukhang wala
pang tulog, nakakairita.

"Umuwi ka na nga." Pagtataboy ko.

"Pey.." Suway ni Ganda.

"Bati mo yan? Eh wala yang balls." Umismid ako kay Ganda.

"Kanina maliit lang, ngayon wala ng balls?" Alma ni Alec.

Inismiran ko sya ng nginitian ako ng sobrang tamis.

"Ang ganda ganda mo talaga Peyton." Sambit nya. Lalo naman akong sumimangot.

"Hay nako, pasukin mo na yan sa kwarto. Gustong gusto nyan ang sinusuyo kaya ganyan
yan." Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Ganda at wala akong nagawa ng pumasok si
Alec at isiniksik ang sarili nya sa maliit na awang ng pinto.

"Hi Baby.." Aniya pagkasara ng pinto.

"Wag kang papasok. Hoy ikaw, kagatin mo yang maliit ang tete na yan." Utos ko sa
Tuta na nagtatakang nakatingin sa amin.

"Maliit? Talaga? Baka naman nakalimutan mo lang."

"T-teka.." Umalma ako ng naglalakad sya papalapit sa akin at agad na hinubad ang
kanyang tshirt.

"Inaakit mo ba ako?" Galit na sigaw ko. I can see his broad shoulders, his chest
proudly exposed and his 8-pack abs chiseled

in a way of those greek gods. Damn his V-line, his tattoo is peeking. Ano bang
pinatutunayan ng Alec na ito?

"Kung inaakala mong makikipagyabangan ako sayo sa pamamagitan ng pagyayabang ko ng

maganda kong katawan, mabibigo ka." Wika ko. Tinawanan nya lang ako pagkatapos ay
binalot sa mainit na yakap nya.

Inamoy nya ang leeg ko at mas lalong sumiksik doon. Damn, his scent. Ang bango
bango.

"I am sorry for hurting you, Pey.. Paulit ulit kitang sinaktan. Physically and
Emotionally. Mali ang paraan ko ng pagmamahal sayo pero mahal kita Pey.. I loved
you more than I am supposed to."

"..and?"

"And I want to kiss you."

Lumapit sya at akmang hahalikan ako pero inilag ko ang mukha ko.

"Hindi yon ang gusto kong marinig." Pinanliitan ko sya ng mata.

He looks frustrated pero wala syang magawa sa pagsusungit ko, may kinuha ako sa
drawer ko at inis na binato sa kanya iyon.

"P-pey?" Nagtataka nyang tiningnan ang hawak nyang maliit na pregnancy kit.

"You got me pregnant, Asshole! Wag mo akong bibigyan ng anak na iisa ang apelyido.
My child will not be a Valdemar-Valdemar. Ramos-Valdemar siguro pero hindi
pupwedeng iisa ang middle name nya at ang surname."

"Im going to be a father.." Ulit nya na ngiting ngiti. Hindi makapaniwala ang mga
mata nya.

"Oo. Dahil sa kalandian mo magiging batang ama ka." He's just 24 for pete sake!

"I don't care.. I'm happy." Yumakap sya sa akin at nakaramdam pa ako ng pagtulo ng
luha sa balikat ko. He's sincerely happy isn't he?

/>

"Thank you, Peyton.. I love you.." I felt his hand cupped my mounds and a moan came
out of my mouth. Apektado agad agad?!

"Sensitive yan ngayon. Bitaw."

"Ayoko.. Lalandiin kita hanggang gusto ko. I love you Pey." He traced small kisses
on my neck, pababa ng pababa iyon hanggang sa mapunta sa puson ko.

"Hi Baby, hang in there. I'll be gentle. Babawi lang ako sa Mommy mo."

"Alec!" Suway ko. He then carefully scooped me and lay me down on the bed. Hindi ko
alam ang susunod nyang gagawin but he started to undress me. Nakatingin lang ako sa
kanya at nagaabang ng susunod nyang gagawin.

Alec started massaging the heart of my femininity as I groaned and moaned with
pleasure.

"Galit pa ako sayo dapat."

"It can wait Baby.." Bulong nya.

Siguro nga it can wait. Because when he started touching me, my body screamed for
more. Hindi ko alam kung ano ang kakapitan ko, he is kissing and touching me gently
but every moment makes me crave for more. Para akong mababaliw dahil kinukuha nya
ang lakas ko.

I felt poking from my walls and I suddenly felt ny knees turned into jelly.

"A-alec.." I whimpered.

"I love you Pey, I promise to be a good father and a husband to you.."

Just like that, Alec pushed his glory to my core. I bit my lower lip to suppress
the moan that I am about to give.

Alec whispered promises to me at buong pag-asa kong tinandaan ang lahat ng iyon. On
an impulse, I shivered and let my body dance with it's soul.

"I still hate

you Alec even though it's a nerve racking sex." I berated him after we're done.

"That's not sex, Peyton. We made love." Pagtatama nya.

Aniya ng humiga sa tabi ko. Sumiksik ako sa dibdib nya at pinagmasdan ang perpekto
nyang mukha. Sana mamamana ng anak namin ang mukhang ito.

"I don't love you.." Bulong ko ng malamyos. Kahit langgam hindi makukumbinse sa
sinabi kong iyon.

"You just hate me but you do love me and I am willing to change that hate into more
love for me."

I sighed. Hindi pa ba? Mahal na mahal ko sya.

Alam ko namang hindi sya naniniwala na hate ko sya.

Lumabas kami ng kwarto ko na ngiting ngiti at hawak kamay pa, parang kanina lang ay
babalatan ko talaga sya ng buhay, hanggang damit lang pala ang nabalatan ko tapos
sexy time na ang kasunod.

Nadatnan namin si Ganda na nanonood ng TV. Nagulat ako ng tumabi sa kanya si Alec
at siniksik ang katawan nya sa maliit naming sofa.

"Tita Ganda.." Malambing na tawag nya sa nanay ko. They both looked cute together.
Mukhang nagkakasundo na nga sila.

"Magkakaapo na po kayo." Alec said. Nanlaki ang mga mata ni Ganda maya maya pa ay
naluha na sya.

"Anong plano mo? Okay lang naman kung papalakihin namin ng kami lang kung hindi
tatanggapin ng lipunan ang magiging apo ko. Basta walang manghuhusga kay Peyton at
sa apo ko, ayos lang.."

"Hindi po.. Papakasalan ko po si Peyton. Inaayos ko na ang pagpapalit ng apelyido

ko sa Montebello. We will make an announcement after--- That I am Alec Xerxes
Montebello. Kasabay noon

ang engagement party namin ni Peyton."

"Ayoko.. Kahit wala ng engagement party.. Ayoko ng marami pang tanong Alec. Let's
just keep it simple for the sake of Daddy."

"Daddy knows everything Pey.. Kinausap na sya ng Tatay ko. This will just be an
announcement to once and for all clarify my identity and your identity. Pagkatapos
nito umaasa akong magiging matahimik na ang lahat."

Umaasa din ako.

Nang araw ding yon ay lumuwas ako ng Maynila. I want to visit Daddy too. Tahimik
ang mansyon ng dumating kami. Ngiti lang mula sa mga househelp ang sumalubong sa
amin.
"Baby.. Sigurado kang ikaw lang ang kakausap kay Daddy?" Paniniyak ni Alec. Tumango
ako.

Nakabukas ang kurtina sa bintana ng silid ni Daddy and I can see him reading a
book. Nakahiga lang sya sa kama at nakasuot ng pajamas nya.

"Daddy.." Kinakabahang tawag ko sa kanya. But when I thought he will chastise me

for what I did, isang mabait na ngiti ang ibinigay nya sa akin.

"Halika dito.." Aniya.

Dahan dahan akong lumapit at hinawakan ko ang mga kamay nya. Ilang segundo nya
akong pinakatitigan habang nakangiti, maya maya pa ay napayuko sya at pagangat ng
mukha nya punong puno iyon ng mga naglandas na luha. He have to remove his glasses
to wipe his tears but he was smiling.

"Ang dami kong pagkakamaling nagawa sa buhay ko.. Pero gusto kong malaman mo na
hindi ka kasali sa pagkakamaling iyon. Ikaw ang pinakamagandang bagay na ibinigay
sa akin. If I had a choice, sana ay nag-intay ako. Inantay kong dumating ang
babaeng mamahalin ko. Sana ay

hindi ako nakinig sa mga magulang ko. Nagalit ako noon sa mga magulang ko dahil
diniktahan nila ako, then suddenly, I noticed, I am beginning to be like them." He
sighed, gusto ko na syang patigilin pero nagptuloy pa din sya.

"Napapansin ko na noon pa na hindi ko anak si Alec at kahit na ganon, kahit nalaman

ko na may espesyal kayong pagtitinginan, pinangunahan ako ng kagustuhang manatili
kayong magkapatid but you cant.. You shouldn't..."

Naluha ako sa sinabing iyon ni Daddy. Akala ko ay mahihirapan akong magpaliwanag

pero naiintindihan na pala nya ako. Kami.. Ang mga bagay na itinakda ay mahuhulog
pala sa tamang lugar sa tamang oras.

"I am letting Alec go. And I am giving you my blessings to make him my son-in-law..
I love you Bunso.."

Yumakap ako kay Daddy. Dinig na dinig ko ang pagtibok ng puso nya at alam kong
hindi ito madaling bagay para sa kanya. It must be difficult to let go of your son.
But he did it because he loves me, he loves Alec.
"Daddy.. Buntis din po ako.. Si Alec ang ama." Bulong ko ng hindi pa din kumakalas
sa yakap ni Daddy.

"W-what?" Nagulat pero nakangiting tanong ni Daddy.

"I hope it will be twins para dalawa agad ang apo ko sa inyo." Aniya.

"Twins agad, Dad? Mahihilo kami ni Alec sa pag-aalaga nyan.."

"Nandito naman ako para tulungan kayo." Ngumiti sya ngunit napawi ito at malungkot
akong tiningnan. "I am sure that once Alec accepted being a Montebello, doon kayo
titira sa mansyon ni Romeo."

"That's not true Dad.." Napalingon kami sa nagsalitang si Alec papasok ng pinto. "I
made a mansion for Peyton.. And you will live with us." He said. Something touched
my heart. Alec may not be blood related to Daddy but he loves him at para sa akin,
sapat na sapat na iyon.

---

"They couldn't be happy Tita." Galit na sambit ni Loraine habang pinagmamasdan nila
ni Amara ang Veranda ng mga Valdemar kung saan masayang nagpipinta si Peyton at
nagmemeryenda naman si Juan Miguel at Alec.

They were both seating in Loraine's car at parehas na may nagpupuyos na galit sa
mga Valdemar.

With Amara, she loathes Peyton Kamila Valdemar--- but for Loraine, Alec have caused
her huge humiliation that she took badly, she wouldn't be please if they would be
happy, lalo pa ngayon sa kalagayan nya.

"Of course. Pansamantala lang ang lahat ng ito, Loraine. Babawian ko silang lahat."

"At ako. Babawi ako sa pamamahiya ni Alec. I am pregnant Tita. Hindi ko iluluwal
ang batang ito na walang ama." She furiously said.
"Hija, don't be stressed. Makakasama sa apo ko yan. Alec will marry you.
Pananagutan nya ang anak nya."

With that, galit na minaneho ni Loraine ang kanyang sasakyan papalayo sa mga
mansyon ng Valdemar with only one thing in her mind, revenge.

@@@@

Maki Say's: Last Three Chapters. (Battle 43, Last Battle and Epilogue) Thanks for
reading everyone! 😚😘

=================

Battle 43

Maki Say's: Grabe tong chapter na o.. Last week ko pa pinost pero ilan lang ang
nakabasa :(

(Alec's POV)

"Alec, pupwede ba tayong mag-usap?" Napalingon ako sa boses na nagsasalita.

"What are you doing here Loraine?" Pagod kong tanong sa kanya. I honestly don't
want to be rude to her pero kapag naiisip ko ang mukha ni Peyton na magagalit sa
akin dahil sa biglaang pagbisita ni Loraine sa opisina ko, I would always chose to
be rude.

Peyton is relly difficult to handle now, ako ang pinag-iinitan nya especially when
she's busy preparing for our wedding next month. Iniintindi ko na lang. She may be
pressured and stressed dahil ayaw nya ding abutan ang paglaki ng tyan nya habang
naglalakad sya sa altar kaya hindi pa man nai-a-announce ang engagement namin, she
really busied herself for the preparations. I appreciate her more because of that,
gustong maikasal sa akin ng babaeng pinakamamahal ko.

"Alec, wag mo naman akong ganituhin. May pinagsamahan naman tayo kahit papano."
Loraine said weakly. I looked at her, she seemed to lose a lot of weight and she
looks pale. Napailing ako.

"I know. May pinagsamahan tayo, kaya for the sake of it, just leave me alone. Look,
I am sorry for calling the engagement off, hindi ko kaya ang gusto mo."

"But I am pregnant! I am three months pregnant! By now dapat ay kasal na tayo! How
could I tell my parents about it?" Her eyes welled up, napahilot ako sa sentido ko.
Oo, alam kong buntis

si Loraine, that's why we planned the engagement when Peyton left. Una, para
pasakitan si Peyton noong panahong inakala kong pinagtaksilan nya ako kasama si
Orion at pangalawa para matigil na din ako sa kahibangan ko na pagmamahal sa taong
inakala kong hindi ko kailanman maaring mahalin. I am on the verge of giving up all
the hurdles because of my love for her. Pakiramdam ko ipinipilit ko lang ang hindi
naman dapat.

"I understand Loraine, but you have to stand up for it. Humanda kang palakihin sya
mag-isa." I don't want to be cold towards her dahil naiintindihan ko ang
pinagdadaanan nya because of Peyton. Hirap na hirap ang Baby ko sa paglilihi.

"How could you say those things? Alec, anak mo ang dinadala ko!"

"Whoah.. Whoah. Wait there Loraine." Itinapat ko ang dalawang palad ko sa kanyang
harapan. Tumayo ako at naglakad papalapit sa kanya. I am towering her now dahil sa
liit ng distansya namin.

"I tried to take responsibility. Even considered to marry you even. Alam mo yan.
I've been good to you up to the very last minute. But then---"
"But then your sister ruined everything!" Sigaw nya. She looks frustrated that
she's even gritting her teeth. "Dumating sya sa engagement party at nagdrama sya sa
harap ng maraming tao and you choose to stand by her, hindi mo man lang inisip ang
kalagayan ko noon! She's bad for you Alec, she makes you a bad person!"

"Yes. Siguro nga, she makes me a bad person Loraine. And I will always end up being
bad because of her. I can kill anyone for her and I won't even blink. If there is
someone brave

enough to ruin her, I will end up being a murderer cos you know what? Screw
everything. Hindi ko kayang mabuhay na wala sya. Kung ilang beses kong sinubukang
lumayo sa kanya, doble ang beses na ginusto kong bumalik. She's my home. Kapatid
man o hindi, I am willing to sacrifice my morality, my money, my status--- to make
it simple, my everything, Loraine because I was made to love her."

"Nababaliw ka na, Alec. How could you fall in love with your sister?" Kalmado
ngunit punong puno ng luhang tanong ni Loraine. "Bakit mo pinipiling masaktan ang
lahat ng tao para lang sa kanya?"

"I chose this Loraine. Kung hindi ko kayo sasaktan, masasaktan sya at kung
masasaktan sya, ikamamatay ko. I am tired of seeing her cry. Pagod na pagod na
akong makitang umiiyak ang mahal ko dahil sa pag-gawa ko ng tama. Loving Peyton,
entails to be bad and ruthless, so be it. No matter how imperfect it is in the eyes
of everyone, wala akong pakialam. I will embrace her thorns until I bleed."
"Paano ang anak natin!" Galit na galit na sigaw ni Loraine.

"Loraine---"

"M-may anak kayo?" Nanginginig ang boses ni Peyton ang lumalapit sa akin.

I froze.

----

(Peyton's POV)

"Amara, what are you doing here?" Napalingon ako sa isang bahagi ng garden.
Kasalukuyan akong nagpipinta sa may veranda ng mansyon while Daddy is walking
around his favorite spot para magpaaraw. Tumayo ako agad, kung may gagawin syang
masama sa Daddy ko, ilalaglag ko talaga sya sa swimming pool.
Naglakad ako pababa sa garden. Maingat kong inihakbang ang mga paa ko. I've been so
stressed lately. Hindi na kasi ako makapagmura dahil baka marinig ng baby namin ni
Alec, I am badly needing an outlet kaya ibinubuhos ko ang lahat sa pagpipinta kung
hindi naman ay pinagbubuhusan ko si Alec ng gigil at inis. Napagiti ako kung paano
ko sya pingutin habang mahimbing syang natutulog dahil na-cute-an ako sa tenga nya.
Namumula sya sa inis but then he ended up hugging me when I asked him why he's
being mad at me.

"I came here at peace, Miguel. Gusto ko lang kausapin ang anak mo."

"Kung ang anak ko ang kakausapin mo, then it's not peace that you bring, Amara.
Just leave Peyton alone, we are avoiding to stress her out." Narinig ko ang
masungit na pagsagot ni Daddy.

"Anong ginagawa mo dito?" Taas noo akong naglakad patungo sa direksyon nila,
nilingon ako ni Daddy at umiling sa akin.

"Pumasok ka sa loob, Bunso. Ako na ang bahala dito." Nag-aalala ang tingin ni Daddy
sa akin pero imbes na lumayo ay lumapit pa ako. Mas nag-aalala ako sa kalagayan ni
Daddy, kahit napakalaki ng improvement sa kalusugan nya, inaalala kong baka bigla
na naman itong atakihin ng highblood dahil sa nakakahigblood nyang asawa.

"Anong kailangan mo?" Humalukipkip ako, I blocked Daddy's sight at buong tapang na
hinarap si Amara. Kalmado ang kanyang mukha but I know there's something behind it.

"Hindi ako nandito para manggulo. Nandito ako para makiusap." Mahinahon pa din ang
boses nya.

"Ano yon?" Tanongko.

"Makikiusap akong wag nyo nang ituloy ni Alec ang nalalapit nyong kasal." Aniya.

"Amara, that's ridiculous!" Sumigaw si Daddy ng pagtutol mula sa likuran.

"Patapusin mo muna ako Miguel.. Peyton, I know we've never been in good terms and I
know we will never be. Pero sa pagkakataong ito, hinihingi ko ang pang-unawa mo, I
am going to have a grandchild with Loraine. Alec got her pregnant. Ayokong lumaki
syang walang ama."

Naestatwa ako. Ang dapat ay matatapang na salita na ipapaulan ko sa kanya ay

biglang bumalik lahat sa bibig ko. I cannot utter a word, dahil kung salitaan lang
ang laban, natalo ako agad dahil sa sinabi nya. I can feel the pain in her words
kahit puno ng pakikiusap iyon.

"Amara, please. Don't tell those things to Peyton. We know you are lying." Putol ni
Daddy sa kanya, kumapit si Daddy sa braso ko at nilingon ako "Wag kang maniniwala
sa kanya, you know how Alec loves you." Pangungumbinse sa akin ni Daddy.

"Juan Miguel! You know that it is not impossible! Bakit sila nagmadaling magpakasal
nung nakaraang buwan? Hindi lang iyon natuloy but did you ask? We are not even
pressuring them to get married, si Alec ang nagpropose-"

"Amara that's enough!" Galit na sigaw ni Daddy.

"Loraine told me that Alec knows about this! Plano nyang panagutan ang pagbubuntis
ni Loraine kaya sila nagmamadaling

magpakasal!" Pagpapatuloy ni Amara trying to prove her point.

Hindi pa din ako makagalaw. Part of me doesn't want to believe it's true pero
malaking parte sa akin ang nasasaktan at gustong malaman ang katotohanan. I know it
is Alec whom I need to believe pero ang pusong nasasaktan, wala ng kakayahan umisip
ng tama. Naliligaw na ang pananampalataya ko sa kanya.

"Peyton, makinig ka sa akin, wag mong pairalin ang galit mo sa akin, just think
about how Loraine will raise her child."

I closed my eyes at nanatiling pipi sa lahat ng ito. I imagined how I was raised by
Ganda, walang kahit sinong nasa paligid kundi sya. Wala akong tatay, walang
kapatid. Ganda chose to focus on me, dahil siguro walang nakatapat ng pagmamahal
nya kay Daddy. Ilang beses din akong tinawag na putok sa buho, ilang beses na
inakusahan si Ganda bilang disgrasyada. I never had friends because of the
insecurities I had growing up alone. Hindi normal ang pakiramdam ko.

Naawa ako sa magiging anak ni Loraine kung ganoon, pero paano din ang anak ko? Sino
ang pipiliin ko?
"Kung gusto mo ay puntahan mo sya sa opisina, nag-uusap sila ni Loraine ngayon.
Mabuti nang sa kanila mo malaman." Sabi pa ni Amara.

"I don't care if Loraine is pregnant, magpapakasal pa din si Alec sa anak ko."
Pinal na sabi ni Daddy.

"H-how could you say that?" Nagtataka ang mata ni Amara kay Daddy. "How could you
do that to an innocent child? Isipin mo na lang ang pinagdaanan ni Peyton na
lumaking walang ama-"

"Buntis din si Peyton." Matigas na sabi ni Daddy. "And whoever

comes first, I don't care. Alec should marry my daughter. Kung pipili ako kung sino
ang dapat masaktan, I will never ever chose my daughter and my grandchild to be
hurt, kaya umalis ka na Amara, apo mo din ang dinadala ni Peyton sa sinapupunan
nya-"

"Anong malay natin! Peyton, sinabi mo ba sa Daddy mo ang relasyon nyo ni Orion?"
"Wala kaming relasyon." Mariin kong sabi. "Pinagkanulo mo ako, ipinahamak mo ako."
Namuhay na naman ang galit sa alalahaning iyon. Amara ruined my friendship with
Orion dahil sa kagustuhan nyang magkahiwalay kami ni Alec.

"What did you do, Amara?" Naguguluhang tanong ni Daddy pero ang kanyang mga mata ay
tila may ideya na.

Walang nagsalita sa amin ni Amara. Ayoko na sanang makarating pa ito kay Daddy
dahil hindi ko alam kung anong magiging reaksyon nya.

"Peyton. What happened?" Seryosong untag sa akin ni Daddy. Huminga ako ng malalim.

"She asked Orion to molest me." Nakapikit kong sabi.

Isang malakas na sampal ang narinig kong tumama sa mukha ni Amara. Natahimik kaming
tatlo pero nakita kong nanginginig ang kamay ni Daddy. He pointed his fingers to
Amara, he is furious. My father's loving eyes was filled with hatred all of a
sudden.

"No one will do that do my daughter. Mag-intay kayo ng pamangkin mo ng subpoena."

Tumalikod si Daddy at nagpalinga linga "Roberto.. Paalisin ang babaeng yan sa
pamamahay ko at wag nang

hahayaang pumasok. Itrato sya bilang basura kung gustong magpumilit."

Malalaki ang hakbang ni Daddy patungo sa mansyon.

"Juan Miguel!!!" Sigaw ni Amara ng buong paagsusumamo, nanatili lang ako sa

kinatatayuan ko at pinagmasdang kargahin ng mga bodyguards ni Daddy si Amara
papalayo.

Nagmadali akong tumungo sa mga sasakyan at hinanap ang driver ko nang mawala sa
paningin ko si Amara. Kailangan kong kausapin si Alec at hindi na ako makapag-
intay. Bawat segundong lumilipas nasasaktan na ako, tahimik akong nananalangin na
aayon sa akin ang tadhana, na ngayon ay magiging masaya na ako at walang hadlang.
Sabi nila happiness is a choice, paulit ulit ko namang pipiliin ang pagiging masaya
pero hindi ganoon kadali yon.
"Miss Pey, may kameeting lang po si Sir Alec sa loob." Inignora ko ang sekretarya
ni Alec na pilit akong hinaharangan. Dire-diretso ako at nakita kong magkaharap si
Alec at Loraine habang masinsinang nag-uusap.

"I chose this Loraine. Kung hindi ko kayo sasaktan, masasaktan sya at kung
masasaktan sya, ikamamatay ko. I am tired of seeing her cry. Pagod na pagod na
akong makitang umiiyak ang mahal ko dahil sa pag-gawa ko ng tama. Loving Peyton,
entails to be bad and ruthless, so be it. No matter how imperfect it is in
everyone's eyes, wala akong pakialam. I will embrace her thorns until I bleed."
Alec said. His words touched my heart pero hindi ako handa sa sumunod na mga salita
mula kay Loraine.

"Paano ang anak natin!" Galit na galit na sigaw ni Loraine.

/>

"Loraine---" Sa pagkakataong iyon, pumasok na ako.

"M-may anak kayo?" Lumuha ako ng husto. I tried to keep up my feet where I was
standing pero nanlalambot ako.
"Peyton.." Nag-aalala ang boses ni Alec.

"Nag-sex kayo nito?" Tinuro ko si Loraine na punong puno din ng luha. Walang
sumagot sa kanila.

"P*tngina Alec, anong klaseng binhi ba yang meron ka? Bakit ang bilis mong makabuo?
Super sperm ba yan? T*ngina."

"Pey.. Napag-usapan na natin yang pagmumura mo."

"T*ngina, wala akong pakialam! Nasasaktan ako eh. Kailangan kong magmura. A-ang-ang
intense ng sakit." Hindi ko maipaliwanag ang nararamdam ko. Para akong hinahati sa
dalawa pero ayokong mahati, I want to think about my child, hindi ako maaring
sirain ng pangyayaring ito.
"At ikaw naman, bakit ngayon mo lang sinasabi ang mga yan? Hindi ka ba nag-aalala
sa anak mo? Muntik na kaming magpakasal nung tatay nya o." Naglakad ako papalapit
sa kanya.

"Pey, don't come near her." May pagbabanta ang boses ni Alec. Lalo akong nasaktan.
Pinoprotektahan nya ang babaeng ito dahil buntis sya. Inaakala nya atang sasaktan
ko din si Lorine kagaya ng ginagawa ko sa kanya kapag naisstress ako.

Napahinto ako sa gitna at tumulo na lang ang luha ko.

Hahakbang pa ako ng isa ng makarinig ako ng impit na pagsigaw mula kay Loraine,
nakatitig sya sa akin at nakakapit sa sinapupunan nya.

"Wag kang lalapit, wag mong sasaktan ang anak ko!" Loraine shouted hysterically.
Her knees weakened at bigla syang napabagsak sa sahig.
Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang saganang pag-agos ng dugo sa kanyang mga
binti.

"A-alec, yung anak natin.." Loraine whispered. Bakas ang sakit sa kanyang mukha,
she sat on the floor while caressing her womb.

"L-loraine..." Namutla si Alec na nakatitig lang kay Loraine. Agad nyang dinaluhan
si Loraine. He scooped her through her legs and carefully assisted her. Nilagpasan
ako ni Alec na parang wala ako doon.

"Alec!" I called him but he didn't even look back.

Sinubukan kong hindi masaktan sa tanawing iyon pero nasasaktan ako hanggang sa
tuluyan nang mawala silang dalawa sa paningin ko.

Ganoon kabilis, halos takbuhin ni Alec ang distansya nila sa may pinto at tuluyan
na nga syang tumakbo patungo sa elevator.
Pinalis ko ang luha ko at huminga ng malalim.

It's not really easy to be happy.

---

Maki Say's: Next will be the Final Battle. Happy New Year Everyone!
=================

Final Battle

"Akala ko umalis ka.." Halos mapatalon pa ako sa gulat mula sa binabasa kong baby
book sa aking kuwarto ng biglang bumukas ang pinto. Ilang oras kong pilit
pinapakalma ang aking sarili mula sa pangyayari kanina. Pinatay ko ang cellphone ko
at iniwasang mag-isip ng kung ano ano.

Binaba ko ang libro ko sa gilid ng kama at tiningnan si Alec ng pagod na mata. May
bahid pa ng dugo ang kanyang polo at kahit na nag-aalala ako sa kalagayan ng anak
nila, hindi ko magawang magtanong. Inayos ko ang aking kumot at tinakpan ang aking
mga binti. Simula noong dumating kami ni Alec sa mansyon at nalaman na ni Daddy ang
kalagayan ko, dito na din natutulog si Alec sa kwarto ko kaya naman hindi na ako
nagtaka na dito ang unang tungo nya pagkadating sa bahay.

"Bakit naman ako aalis? Ako naman ang mayari ng bahay na to. Nasa basurahan na ang
mga gamit mo, ipinatapon ko na kay Mang Ruben." Kalmadong sabi ko.

"Pey.."
"Umalis ka na. Puntahan mo na ang mag-ina mo, mas kailangan ka nila." Malamig kong
sambit. Nag-angat ako ng tingin at nakita ko ang mga mata nya na nakatuon lang sa
akin. Mukhang wala syang balak na magbitaw ng kahit anong salita.

Ganyan naman sya, tuwing nagagalit ako at mainit ang ulo ko, hindi na lang sya
kumikibo. Pinagpapasensyahan na lang ako.

"O? Ano pang tinitingin tingin mo dyan? Umalis ka na habang hindi pa nahahakot ng
truck ng basura ang mga gamit mo." Umirap ako, sana nga ay nahakot na iyon,
kinailangan ko pang patigilin sa kanilang ginagawa ang lahat ng mga kasambahay

para ipag-impake si Alec. Nakita nga ni Daddy ang ginagawa ko, hindi naman nya ako
pinigilan. Pakiramdam ko pati si Daddy ay natatakot na din sa paraan ng pagkagalit
ko.

"I am tired, kung ngayon mo ako papalayasin, wala akong matutuluyan.." Sabi nya ng
nagpapaawa.

"Wala akong paki Alec Xerxes Montebello. Bwisit ka talaga sa buhay ko. Kailan ka ba
titigil maging tinik sa lalamunan?" Humalukipkip ako, nabubuhay na naman ang sobra
sobrang pagkairita ko at galit.

"I won't..Ayokong dumating ang panahon na hindi mo na ako maramdaman." His tone is
serious.

"Ang corny mo! Umalis ka dyan, naisstress na naman ako!" Hinaplos ko pa ang maliit
kong tyan pagkatapos ay pinandilatan si Alec.

Hindi man lang sya natinag, nanatili sya kung nasaan sya at nagpamewang pa sa akin.
"If I am not covered by blood, I would have run to you and hugged you, Peyton. Stop
being cute, baka hindi ko mapigilan ang sarili kong yakapin ka." Aniya ng
nangingiti.

"Hoy! Bakit mo naman ako yayakapin? Close ba tayo?"

"Oo naman, magpapakasal pa nga tayo." Humagikgik pa sya. T*nginang to, parang
walang ginawang masama sa akin.

"Hindi na matutuloy. Kinancel ko na kanina habang nasa sasakyan ako." Buong

pagmamalaki ko pa. Tinext ko lahat ng wedding suppliers namin para ihinto na ang
lahat ng preparasyon at magbabayad pa din ako ng buo kahit walang kasalang
magaganap. Nanlaki naman ang mga mata ni Alec. Nagbunyi naman ang pakiramdam ko.

"You did not-" Hindi makapaniwala

nyang sambit.

"I did Alec. I did. See? Wala tayong kuneksyon kaya umalis ka na."

"B-but we just had sex this morning." Pagrarason nya.

"Hoy, hayop kang p*tngina ka. Wag mong ireremind sa akin yan-"
"At sabi mo masarap."

"Tse! Tumigil ka na-"

"And you said you want more."

"Wala akong sinabing ganyan." Pagtanggi ko kahit alam kong sinabi ko nga iyon.

"That you love me especially whenever I am thrusting you-"

"Ang bastos ng bibig mo!"

"And you called me Big Bird."

Tinakpan ko na ang tenga ko! Nakakainis! Paano nya nagagawang tandaan ang mga
pinagsasasabi ko? Lahat ng sinasabi tuwing nagsesex ay hindi valid, hindi nya ba
alam yon?

"Hoy bakit ka naghuhubad?!" Nagpanic na ako ng makita kong nagsisimula nang

tanggalin ni Alec ang kanyang polo. Nakangiti ang mga mata nya habang dahan dahang
naghuhubad.

"Alec, leche ka! Galit ako sayong talipandas ka. Isusumbong kita kay Daddy,
sasabihin ko nagpapakita ka sa akin ng bird!"

"Pey, alam naman nating dalawa na hindi mo lang ito nakita." Nang bumagsak ang
kanyang slacks sa sahig, napapikit na ako.

"Nahawakan, natikman at---"

"Alec! Bwisit ka! Ayoko na ng bird." Walang lakas na sigaw ko dahil bigla na lang
akong naiyak.

Wala pang isang segundo, naramdaman ko na ang balat ni Alec na dumadampi sa akin.
He embraced me in his warmth and kissed my forehead.

/>

"Baby-" Masuyong sambit nya sa akin.

"Mas gusto ko pang nagagalit sa akin kaysa nakikita kang umiiyak." Napabuga si Alec
ng hangin at inabot ang mga palad ko, naramdaman ko ang pagdampi ng malalambot
nyang labi doon.

"Hindi ko anak ang dinadala ni Loraine. She got pregnant by a newscaster. Hindi nya
lang masabi sa mga magulang nya because she knows they will get disappointed. Wala
naman silang relasyon nung newscaster that is why she was so devastated when she
found out she's pregnant. Sinabi nya sa akin yon noong umalis ka, I offered to help
her. I offered to marry her." Seryosong lahad ni Alec. Tiningnan ko sya sa sulok ng
aking mata at nakita kong nakatingin lang sya sa akin.

"Bakit mo sya papakasalan? Hindi mo talaga ako mahal no?" Nagtatampo na sabi ko.
"Baby, mahal. Mahal na mahal kita."

"Eh paano kung natuloy ang kasal nyo? Paano na ang baby natin? Magiging tatay ka ng
hindi mo anak tapos magiging anak sa labas ang totoo mong anak."

"That's Daddy's life story though. Pero hindi naman natuloy hindi ba? Gumawa ng
paraan ang langit."

"Paano kung hindi!"

"Paano kaya kung patawarin mo na lang ako?" hinila ni Alec ang dalawang braso ko
pagkatapos ay ipinayakap sa bewang nya.

"Ayoko! Kinarga mo sya tapos hindi mo ako pinansin!" Umiiyak kong panunumbat, I
still remember Alec's face, punong puno ng pag-aalala iyon kanina at para lang
akong hangin na nakatayo doon at hindi nya nakikita.

"Baby, of course she needs

help. And I need to help her. Paano kung ikaw ang nasa sitwasyon? Paano kung mag-
isa ka lang? Mas gugustuhin ko na may magligtas sayo kaysa wala."

"Bakit hindi mo nga ako pinansin?" Humikbi ako lalo. Mas hinigpitan naman ni Alec
ang yakap nya sa akin.
"Sorry na, nataranta din ako. Kung mageexplain ako sayo kanina, sa tingin mo
makakaalis kami agad? Pag tumutol pa si Loraine sa sinasabi ko, baka mas lalo syang
makunan."

Hindi ko pa din mapigilan ang pag-iyak kahit nararamdaman ko na ang kapayapaan ng

loob. May punto naman si Alec, hindi ko maaring ipilit ang katigasan ng ulo kanina,
kawawa naman ang baby ni Loraine.

"Kamusta ang baby nya?" Pinunasan ko ang luha ko gamit ang kamay ni Alec.

"They're both fine. Pinagbe-bedrest si Loraine. Mas lalo nyang kailangang sabihin
sa mga magulang nya ang kalagayan nya ngayon dahil kailangan nya ng suporta. I told
her that I couldn't help her anymore dahil ayoko naman na ang baby natin at ikaw
ang malagay sa panganib." Hinaplos ni Alec ang mukha ko pagkatapos ay hinalikan ako
sa ilong. Huminga sya ng malalim.

"Sana kamukha mo ang anak natin no? Sana kasing ganda mo. Kaya lang mukhang
imposible yon dahil ako ang pinaglilihian mo." Aniya pa.

"Hindi kita pinaglilihian. Nakakainis ka lang talaga kaya lagi akong galit sayo." I
frowned.

Alec smiled then he reached for my lips. He started giving me passionate kisses.
Kapag ganito ang kanyang ginagawa, natutunaw lahat ng inis ko at napapalitan ng
pagkasabik.

"A-alec.."
Bulong ko ng maramdaman ko ang kamay nya sa ilalim ng lingerie ko at pinaglalaruan
ng kanang kamay ang umbok ng aking dibdib.

"Hmm?" He didn't stop kissing hanggang sa bumaba na yon sa aking leeg.

"Oh.." Imbes na pagtutol ay nauwi sa pag-ungol ang nagawa ko. Mabilis nyang nahubad
ang suot kong lingerie at maingat akong pinahiga sa kama.

"Big bird is ready for you.." Pilyo ang ngiti nya habang bumababa sa akin.

"Alec.. Hmm." He is smiling while he is trying to pleasure my core with his hands.
Naiilang ako dahil nakabukas ang lampshade sa gilid ng aking kama and I know he can
see my reaction fully.

"Baby, you are blushing.." Panunuya ni Alec.

"Gago ka, kasalanan mo kung bakit!"

"Naalala mo ba kung paano mo ako binaliw nung unang beses nating ginawa ito?" He
playfully asked. Mabilis akong umiling, hindi ko maalala but for pete sake, I am so
turned on right now, ngayon pa ba kami magre-reminisce?!

"Takot pa ako noon, dahil akala ko kapatid kita. Hindi naman kasi kasama sa plano
ang nangyari sa atin noon, but f*ck Pey, when I had your virginity, I promised
myself na akin ka lang. Akin lang Pey. Ako lang ang gagawa sayo nito."
"Oh Alec!" I shrieked when I felt a finger slid into my core.

"I will be the only one to see your face when you are about to reach your peak. I
will be the only one to taste you, I will be the only one to satisfy you. I owned
you from that day Peyton." Hindi ko mabasa ang reaksyon sa mukha ni Alec dahil
nakatingin lang sya sa akin

na may kaunting kislap sa kanyang mga mata. Napailing sya.

"That's what I thought. Because Baby, you owned me from day one." Napasinghap ako
sa kanyang sinasabi. Tinuon ko ang mga mata ko sa kanya, nagiging simpatiko na
naman sya sa aking paningin.

"You owned me when I first saw you at school holding a pile of books as you
innocently tiptoed your way out of the library dahil tinatamad kang pumirma ng
napakahabang form sa librarian. You owned me when you laughed so hard when I hit
the soccerball to one of my teammates. You owned me when you get mad because I
kissed you. You owned me when you cried and you said you love me. And you always
own me, Peyton. Whatever you do, you make me fall even more." Madamdaming sabi nya.

"F*ck I'm crying." Ngumiti si Alec at pinunasan ang luha sa kanyang mga mata.

Ngumiti din ako at nakalimutan ko na ang ginagawa namin ni Alec, I sat down and
leveled my face to his, huminto din sya sa kanyang ginagawa pero ayos lang. Salo ko
ang kanyang mga pisngi at dinikit ang aking noo sa kanyang noo.

"Kahit ibang klase kang magmahal, mahal na mahal din kita Alec ko. Kahit ilang
beses mo na akong pinag-intay, pinaiyak, kahit pabebe ka, mahal na mahal kitang
gago ka. Sayo ko lang paulit ulit ibibigay ang sarili ko, sayo ko lang paulit ulit
iaalay ang puri ko, ikaw ang magiging tatay ng mga anak ko, at ikaw pa din ang Big
Bird ng buhay ko." Mahina kaming natawa parehas. "T*ngina, buti ngayon natin sinabi
ito, dahil baka mashock ang pari kapag ganito ang wedding vows nating dalawa. I can
just imagine

his face when we talk about virginity, peak, tasting at puri."

Alec laughed hard, maya maya pa ay nagkatinginan kaming dalawa.

"Baby, I'm cold.. Let's heat it up." Masuyong bulong sa akin ni Alec at muli akong
ibinalik sa pagkakahiga. We filled my room with roars and thunders of pleasure,
memorizing each forms of endearment we called each other while we are making love
to each other. We both dared hell to break us apart but we succeeded, we just ended
up falling inlove with each other even more.

---

"Pey.. May naghahanap sa yo.." Sumilip si Lindsay sa aking pintuan. Hindi ko na

hinayaang tawagin nya ako na Ma'am dahil magkaedad lang kami, sya lang at si Eric
ang kaibigan ko sa Valdemar Industries pero mas madalas na si Lindsay ang kasama ko
dahil ayaw pa din ni Alec na magkasama kami ni Eric. Wala pa din syang kaide-ideya
na beki si Eric.

Tumango ako at ngumiti pagkatapos ay ipinagpaliban muna ang pagsilip sa listahan ng

mga iimbitahan namin ni Alec sa maliit naming kasalan.

Nagbago ang timpla ko ng makita ko si Orion na nakatayo sa may pintuan ng opisina

ko.

"Anong ginagawa mo dito?" Agad kong tanong, "But the million dollar question is,
paano ka nakapasok dito?" Matabang na tanong ko.
"P-peyton, I just want to apologize-" Pinanliitan ko sya ng mata at humalukipkip
ako, "Kahit wala nang magagawa ang pagsosorry ko, I will still say sorry before I
leave for Belgium. I will be staying there for good."

"Hindi porket aalis ka,

mapapatawad na kita Orion. Pinagkatiwalaan kita!" Galit na sabi ko.

"Peyton nagawa ko lang yon dahil concerned ako sayo! Ang sabi sa akin ni Auntie ay
may relasyon kayo. Nakikipagrelasyon ka sa kapatid mo-"

"Hindi ko sya kapatid."

"Hindi ko alam noon. I just want to save you that time, Pey. At nagkamali akong
pakialaman kayo." Malungkot nyang sambit "With that kind of love of Alec, alam kong
walang makakapigil sa inyong dalawa. Alam kong kahit magkapatid kayo ay mamahalin
nyo pa din ang isa't isa. Both of you can't be stopped."

"Tama ka.." Malamig na turan ni Alec na pumapasok na pala sa may pintuan.

"You have know idea how we fought for it, Orion. Ang mga bagay na pingahihirapan,
hindi basta basta pinakakawalan." Mariing sabi ni Alec.

"Alam kong sinabi ko na sayo ito noon, Alec. I am really sorry, I hope you and Pey
will find forgiveness in your hearts for me." Nakayukong sabi ni Orion.
"I forgive you." Sabi ko, lumipat naman ang mata sa akin ni Alec na nagtataka.

"Pey, why did you forgive him? Dapat ay galit pa din tayo sa kanya." Protesta ni
Alec.

"I will forgive you if you let me erase my name at your back Orion. Kailangan kong
burahin yan. Isa lang ang pag-aari ko. Hindi ka kasama doon."

"What? You will touch this douche?" Tutol muli ni Alec.

"Alec, isa pa talaga papaluin na kita! Bakit ka ba nandito?" Nakakapagtaka naman na

na-timing na dumaan sya sa opisina ko kung kailan nandito si Orion.

/>

"N-nagkataon lang.. J-just don't touch him." Lumikot ang kanyang mga mata.

"I had it removed." Ani Orion sabay hubad ng suot nyang puting t-shirt showcasing
his perfectly shaped cuts and forms.

"Seriously? Undressing in front of my fiancee?"

Hindi ko pinansin ang pag-aalama ni Alec at nakita kong isang tribal tattoo na ang
nakalagay sa likod ni Orion kung saan nandoon ang pangalan ko noon.
"Pinatakpan ko na." He said habang nakatalikod sa akin.

"Okay, very good. I forgive you Orion, have a safe trip." Nakangiti kong sabi
habang sinusuot muli ni Orion ang kanyang T-shirt. Humarap sya kay Alec para hingin
ang kapatawaran nito, pero si Alec ko ay sinamaan lang sya ng tingin. Halatang
galit pa din.

"I still don't forgive you Dude. Forever. Whenever you are having sex, you will
always remember this face that almost killed you." Tinuro pa ni Alec ang mukha nya
at gustong matawa.

"T*ngina, bakit mukha pa ng lalaking pinsan ko ang maaalala ko while having sex?
Hindi ba pwedeng babae na lang?" Natatawang sabi ni Orion.

"Don't you dare think of Peyton." Bahagyang tinulak ni Alec ang dibdib ni Orion.

"I won't. I won't." Nagtaas pa ng dalawang kamay nya si Orion.

"Sige na, Orion, umuwi ka na. Ako na ang bahala kay Alec ko."

"Salamat Peyton. Best wishes to both of you."

Hindi umimik si Alec nang tapikin ni Orion ang kanyang balikat bago ito umalis.
Pinanliitan ako ng mata ni Alec

at sinamaan ng tingin.
"Why did you let him in?" May panguusig ang tinig ni Alec.

"I didn't. Hindi ko naman alam na sya pala ang gustong kumausap sa akin."

"But why did you forgive him?"

"Because I have to forgive. Everybody has to forgive. Mahirap humingi ng tawad,

they deserve forgiveness."

It's my turn to look at him in raised eyebrows.

"At ikaw, paano mo nalamang nandito sya?"

"N-nagkataon lang.. Tara, kain na tayo, Baby." Aniya sabay hablot ng kamay ko.

"Masamang magsinungaling." Kinunutan ko sya ng noo.

Nagpalinga linga si Alec at kumamot kamot ng leeg, sinundan ko ang pag-ikot ng ulo
nya at doon ko napansin na mayroong maliit na kamera sa opisina ko, hindi iyon
madaling mapansin dahil nakapaloob iyon sa wooden carving ng kisame ko at ganoon
din ang kulay nito. Pinag-isipan talaga ang pagkakabit noon.
"Alec?"

Bigla naman naging defensive ang mukha nya, nagpamulsa sya at inayos pa ang kanyang
buhok.

"Para pag namimiss kita titingnan na lang kita sa monitor ko."

"At lagi mo akong namimiss?" Lumapit ako sa kanya at pinagpagan ang suot nyang
suit. Napalunok sya.

"Syempre!" Buong pagyayabang nya kahit kinakabahan sa maari kong gawin.

Inabot ko ang kanyang tenga at piningot iyon. Napangiwi sya agad.

"Napakapilyo mo talaga! If I know binabantayan mo lang si Eric tuwing papasok sya

sa opisina ko. Can you just let Eric go? He's a good friend."

"Lalaki pa din sya. Mabuti nang nang-iingat ako baka maagaw ka pa sa akin."

"Mas malaki ang tendency mong mapikot Mr. Montebello. Malandi ka at maharot."
"Inaamin ko. Malandi ako at maharot, sayo.. Sayo lang. I love you Misis ko." He
enclosed me to a bear hug from the back and sniff my neck.

"I love you too Mister ko."

Maki Say's: Epilogue na ang susunod.

=================

Epilogue

Peyton's POV

"Kung hindi ka pupunta sasakalin kita!" Pagbabanta ko kay Blair. Halos ang mga
babae sa PR Department ang imbitado ko sa bridal shower ko. Si Lindsay din kasi ang
nag-organize nito, si Blair lang at Bilog ang kaibigan ko kung sakali.

Kinakagat ni Alec ang balikat ko. Siniko ko sya sa tyan. Humalakhak lang sya at
niyakap ang aking tyan.
"Good morning my hot wife." Bulong nya sa aking tenga.

"Ay censored!" Tumili si Blair sa kabilang linya.

"Wow, ano to teh! Pavirgin?! O basta pumunta ka. May ipapahawak ako sayo. Hehe!"

Kumunot ang noo ni Alec at pinisil ang ilong ko.

"No boys allowed." Bulong nya ulit.

"Bakit? Tete lang ba ang nahahawakan?! Ang wild ng ima--"

"Pey!" Siniil ako ng halik ni Alec para mapatahimik ako.

"Ang harot mo magpatahimik, kahit kailan ka talaga!"

"Okay! I am ending this call now.." Narinig kong sabi ni Blair. Hindi ko na
nagawang pindutin ang end call button dahil itinulak ni Alec ang katawan ko pahiga
muli sa kama. Tumili ako.

"Ang landi landi mo Mister Montebello! Wag masyadong malalim ang halik, baka
bumakat pa bago ang wedding!"

Tumawa sya at ipinahinga ang kanyang labi sa aking leeg.

"You smell nice, Misis ko. I will never get enough of this."

/>

Ngumiti ako at namula ang pisngi "Alam mo pakiramdam ko binobola mo lang ako. Tama!
May babae kayong lalabas sa cake mamaya na icing lang ang saplot noh? Kayo talaga
ng mga kaibigan mo! Mga malalandi! Haliparot at walang dangal!" Akusa ko. Stag
party din kasi nila Alec mamaya at hindi ako mapanatag sa isiping may babae don
mamaya. Marupok pa naman sa tukso itong si Alec.

"Huh, ang mga matang to, sayo lang ang tingin no. May mas sesexy pa ba sa magiging
nanay ng anak ko?"
"Hindi ko alam. Baka. But I don't want you to look at any other girl, Alec ko.
Magseselos ako." Yumuko ako at sumiksik sa kanya.

"Ang ganda mo pag nagseselos. Pero wala pa nga ang stag party, mamaya pa. Just say
it, hindi ako pupunta kung ayaw mo."

Tiningnan ko sya at umiling ako. "Tandaan mo, Alec ko, do not do unto others what
you do not want others to do unto you. Kapag tumikim ka doon ng bawal, gugupitin ko
yang tete mo gamit ang nail cutter."

Napangiwi sya sa ideya. Dinama ko ang kanyang mukha, habang tumatagal, mas lalo
akong nahuhumaling sa kanya, panigurado magiging kawangis niya ang anak namin.

"Wait. I bought you clothes for your bridal shower." Bumangon si Alec para kunin
ang sinasabi nya, pinagmasdan ko syang tumungo sa cabinet at doon nga ay may
nilabas syang paperbag.

Excited akong binuklat ang laman ng bag at ganoon na lang ang pagkadismaya ko ng
makitang isa iyong onesie! Magiging parang suman ako mamaya dahil nakabalot
hanggang paa ko. Kulay gray ito, at sa harap, may nakasulat

na 'Montebello's Property'
"Alec ko! Bakit ganito naman? Mainit to!!" Reklamo ko.

Tinaasan nya ako ng kilay "May problema ba tayo? Kung may problema tayo, icacancel
ko ang bridal shower mo."

Naimagine ko ang pagod na mukha ni Lindsay sa pag-aasikaso ng lahat. Masasayang

kapag hindi natuloy.

"O sige na, ito na ang isusuot ko." Nakasimangot kong sabi.

Tinitigan ko sya at hindi ko mapigilan ang pagngiti. Mayroon kasi kaming binili ni
Lindsay kagabi doon sa adult shop na props sana namin doon sa bridal shower ko.
Naisip ko agad si Alec. Tingnan natin kung makakilos pa sya mamaya dito.

"Dahil malambing ako, Alec ko. Binilhan din kita ng isusuot mo mamaya. Of course
you are free to wear anything. Gusto mong magshirt, polo or pants. Anything. Ganoon
ako ka nice." Naglakad ako patungo sa closet ko at nagpunta sa pinakasulok na
bahagi.
"Here. Wear this. Wag kang masyadong iinom ng tubig mamaya ha." Nanlaki ang mata ni
Alec ng makita nya ang gift ko. It's a metal brief, may padlock yon.

"Baby, bakit naman ganito?" Tanong nya na hindi makapaniwala.

"Oh bakit? May reklamo ko ba? Tatawagan ko na lang si Chad na hindi na matutuloy
ang stag party nyo." Pagbabanta ko.

Walang nagawa si Alec, I told him that I will keep the padlock. Ako pa nga ang
nagsuot non sa kanya.

We both prepared early for the party. Sabay naman kaming magtutungo sa venue kaya
mababantayan

ko sya, both parties will be held at the same hotel.

"Pagwiwiwi ka, Alec ko, just text me and I'll be there." Ngumisi ako, hindi pa din
maipinta ang mukha nya.

"Ang ganda mo din Baby." Matabang na sabi nya sa akin.

"Of course." Hinawi ko ang buhok ko kahit mukha akong baliw na naglalalakad sa
lobby ng hotel, my clothes is close to pajama, pero hindi ko alintana iyon. I am
willing to do crazy things with Alec. Anything else wouldn't matter.

Maaga pa kami para sa oras ng party, maliwanag pa nga sa labas. Aakyat na sana
kaming dalawa sa pagdadausan ng party.

Natigilan kami ng masalubong namin ang isang pamilyar na babae.

"Loraine..." Si Alec ang unang nagsalita. Muntik ko syang hindi makilala dahil sa
sobrang payat nya.

Namula agad ang kanyang mga mata nang dumako ang tingin nya sa amin. Kumapit ako sa
braso ni Alec.

"I-Im sorry Alec.." Napayuko sya.

"Loraine, just keep yourself away from my family." Matigas na sabi ni Alec. Pinisil
ko ang braso ni Alec na hawak ko kaya napatingin sya sa akin.
Kung tutuusin naawa ako sa kanya. Nagbubuntis sya mag-isa. Kasama ko nga si Alec ay
hirap na hirap ako, at mas doble pa ang hirap ni Alec dahil sa pagttyaga sa akin.
Tama lang naman kasi kasama si Alec sa pag-gawa ko, alangan naman ako lang ang
mahirapan.

"I just want to say sorry, I am so stressed. Hindi ako pinanagutan ni Bernard. I
want to-I want to kill

this child." Naisantinig nya, nahindik ako.

"Wag mong gagawin yan." Sumingit na ako sa usapan. Doon sya napaangat ng tingin sa
akin.

"It's your fault-"

"Loraine!" Nagtiim bagang si Alec at mukhang susugurin pa si Loraine pero napigilan

ko sya.

"Una, hindi ko kasalanan yan dahil hindi naman ako ang nakipag-sex. Pangalawa,
hindi ko kasalanan na hindi mo matanggap na kami ni Alec. Pangatlo, ang isang
kasalanan ay hindi mapagtatakpan ng isa pang kasalanan. Ano ba naman kung tanggapin
mo na magkakaanak ka, kahit ikaw lang mag-isa."
"Hindi mo kasi naiintindihan-" Nakakaawa ang mga mata nya pero hindi ako
nagpatinag.

"Bastarda ako Loraine. Buong buhay ko. At lumaki ako na naging sapat na ang
pagmamahal sa akin ng nanay ko. If you are too bitter to accept your situation,
magluluwal ka din ng isang taong bitter din. Kaya tigilan mo na yan."

Hinila ko na si Alec patungo sa elevator.

"Peyton." Napalingon ako ng tawagin ako ni Loraine. Nakakuyom ang kanyang kamao at
hinarap akong lumuluha.

"Hindi ako kasing tapang mo." Humikbi sya. "Hindi ko to kaya."

Bumuntong hininga ako at naglakad papalapit sa kanya. Hinawakan ko ang kanyang

kamay.
"Kaya mo. Nandito kami ni Alec. We can be friends with you, pero binabalaan kita,
don't fall inlove again with Alec ko."

"I was just so used of having Alec around.. Matagal ko nang tanggap na hindi

ako." Pinalis nya ang kanyang luha at tipid na ngumiti sa akin.

"Anong ginagawa mo dito? Why don't you join us. Bridal shower ko. Kilala mo din
naman ang mga tao sa kumpanya ni Dad di ba?"

Ngumiti sya at umiling. "Hindi na.. Nakakahiya."

"Loraine, it's better if you go with Peyton. Hindi mabuting napag-iisa ka, baka
kung ano pa ang gawin mo." Sabi ni Alec.

Sabay kaming nagtungo ni Alec sa floor kung saan magaganap ang bridal shower at
stag party, kasama namin si Loraine.

I did an ocular. Napapangiti si Loraine ng silipin ko ang bawat sulok ng silid.

Some of his friends are there. Naririnig ko pa si Alec sa telepono na kausap pa ang
ilang mga kaibigan at nag-iimbita pa.
"Baby, naiihi ako." Bumulong sa akin si Alec. Nag-angat ng tingin si Elijah.

"Ano ba yan Bro? Pati pag-ihi nagpapaalam ka pa kay Pey?" Pang-aasar nito sa kanya.
Tumawa ang lahat, ngumisi lang ako.

"Halika na, Alec ko.." Hinila ko ang kamay ni Alec at nagsigawan ang lahat.

Pulang pula ang mukha ni Alec.

"Baby naman... Nakakahiya." Nakasimangot si Alec habang tinatanggal ko ang butones

ng kanyang pantalon sa loob ng banyo.

"Aba, ang lagay ako lang ang magsasakripisyo sa party na ito?" Humalakhak ako
habang inuunlock ang padlock ng brief ni Alec. "Eh ang yummy yummy pa naman ng Alec
ko." Panunukso ko.

Tumaas ang kilay ni Alec at kumurba ang kanyang labi "Talaga?

Yummy? Tikman mo nga?"

"Alec!" Nanlaki ang mata ko.

When his shaft hang naked and proud ipinasandal nya ako sa pader.

"Nandyan silang lahat sa labas.." Bulong ko.

"Mabilis lang, Baby."

"Alec! Hindi ba pupwedeng mamaya na yan?"

"Iba pa yung mamaya, Baby." Namungay ang mata ni Alec habang binababa ang suot kong
onesie. Kinabahan ako ng husto. Really? We will do it here? Now? With his friends
outside?
Siniil ako ni Alec ng halik, bawat segundo pakiramdam ko umiinit. I hooked my arms
to his neck, he groaned silently.

"Come on, baby." Ipinatalikod nya ako sa kanya, I grasped through the toilet bowl
and sink. My breath hitched ng walang ano ano ay naramdaman ko ang kay Alec, it's
poking it's way through my core.

Bawat kilos ay mabibilis, walang sinasayang na oras. I get the rythym at

sinasalubong ko na din ang bawat pagkilos nya. Sabi na nga ba at mali ang ideya ko
doon sa metal brief! Mas lalong nasabik si Alec ko sa akin.

"Baby I am almost-"

"Oh Alec!" Hindi ko napigilang ibulalas ko. Hindi ko alam kung dinig ba iyon sa
labas, basta ang alam ko ay nanginig ang katawan ko at nanghina ang tuhod ko.

Ngumiti si Alec pagkatapos. Inayos nya ang suot nyang pants at tinulungan ako sa
pagsuot ng aking onesie.

Sinamaan ko sya ng tingin pero ngumiti lang sya "Wifely duties." Nakatawang sabi
nya. Hinalikan nya

ang tungki ng aking ilong pagkatapos nyang maizipper ng tuluyan ang damit ko.
Alanganin akong lumabas, pero dahil sa nagkukulitan naman ang mga kaibigan ni Alec
sa labas, hindi nila kami nahalata.

Tumingin sa akin si Loraine, ngumiti ako sa kanya. "Halika na doon sa room natin,
andon na daw si Lindsay."

"Baby, behave ka don ha. Papatayin ko talaga ang macho dancer don. Tatanggalin ko
silang lahat sa trabaho kapag hindi wholesome ang party mo." Sumusunod pa din si
Alec hanggang pintuan. Nakatuon lang ang mata sa amin ni Loraine habang nakangiti.

"Ganyan ka pala mainlove Alec." Natatawang puna ni Loraine.

Ngumiti si Alec, "I am more than this Loraine. Sige na. Be a good girl, baby." Alec
pat my head and gave me a swift kiss.

Masaya ang naganap sa bridal shower. Puro tawanan lang. Everybody engrossed with
the sex toys that we bought yesterday at pinag-isipan pa namin kung saan iyon
gagamitin, mayroong feather, mayroong edible panty at brief, nakakatawa dahil
tinikman din namin iyon!
"Sobrang tamis naman nito!" Loraine laugh while muching on the edible brief. Tumawa
din ako at pinagdiskitahan ang different intensity ng hawak kong vibrator.

"Grabe, parang nakasakay sa bus!" Pinahawak ko din kay Loraine ang hawak ko.

May kumatok sa pinto at ako na ang tumayo para pagbuksan iyon.

"Yes?" Tanong ko sa isang babaeng kaharap ko. Maganda sya, makinis at maigsi ang
suot.

/>

"Bridal shower? Tomboy ba ang bride?" The girl asked.

"N-no.. Sino ka?"

"I am the stripper Chad get." Kumunot ang noo ko. Alam kong mayroong stripper dahil
nagtext na si Alec, para daw iyon sa kaibigan nilang si Garrett.
"H-hindi ka dito pupunta, doon sa isang room---" Napaisip akong muli. Maya maya ay
nakaramdam ako ng pagkataranta. Si Blair! Pinapunta ko si Blair doon sa silid na
dapat ay para a stripper at kay Garrett!

Lumabas ako ng bridal shower room habang dini-dial ang telepono ni Alec. He
answered right away.

"Nasaan si Garrett?"

"Nandoon sa extra room." Alec answered.

"Alec! Kasama ko ang stripper, yung kaibigan ko yung nandoon sa extra room.
Nirerape ng kaibigan mo ang kaibigan ko! Magkita tayo doon!"

Galit na galit kong sinalubong si Garrett, mapapaanak pa ata ako ng di oras! Pero
nahuli na ako, nakaposas ang kaibigan ko at hinalay na nya.

Tumatawa lang si Alec ko kahit hindi din sya halos makapaniwala.

"Magkakilala sila Baby.. Halika na nga." Hinila ako ni Alec patungo kung saan.

Natagpuan ko ang sarili ko sa rooftop ng hotel, hawak ang kamay ni Alec.

Mayroong nakaset up doon na isang telescope at kumportableng upuan para sa dalawa.

"Stargazing?" Alec smiled at me. Tumango ako at lumapit sa kinaroroonan ng

telescope.

Sumilip si Alec doon at may

pinihit pihit na kung ano anong button, pagkatapos ay tinawag nya ako para sumilip
doon. Hindi ko alam kung gaano ako katagal nakasilip. Nalibang ako sa pagtingin sa
mga meteorite at sa constellation.

"Ang ganda!" I smiled when I saw the moon's crater. Parang ang lapit lapit lang.

Niyakap ako ni Alec mula sa likod at hinalikan ang batok ko.

Si Mommy nagpunta na sa Amerika. That's the least that she could do para hindi sya
kasuhan ni Daddy. She won't be in our wedding."

Nilingon ko si Alec at malungkot ang kanyang mga mata. I know he is affected that
his mother won't attend our wedding, hindi naman kasi sya sang-ayon sa amin.

"Im sorry Alec.. Kung hindi sana ako ang babaeng minahal mo-" Alec reached my face
and gave me a sweet kiss.

"Kung hindi ikaw ang minahal ko, paano na ako? I have loved you from day one
Peyton. Hindi ko lang maamin ang katotohanan na yon. I made a choice that it will
always be you above anything else. I love you, Baby."

Hinawakan ni Alec ang kamay ko at may naramdaman akong kung ano sa kanyang palad.

Isang necklace na mayroong star pendant. Sinuot nya sa akin yon at ngumiti ako sa
kanya.
Lumapit ulit sya sa telescope at sumilip doon.

"Come baby." He called me. Lumapit ako agad at nakisilip mo din.

"The star is yours Baby.. I bought a star and it is now named Peyton."

Napaawang ang labi ko,

hindi ako halos makapaniwala.

"A-alec!" Ngumiti sya at hinapit ako sa aking bewang,

"Why not?" Natatawang tanong nya. Naluha ako ng husto. This man will definitely do
anything for me. Hindi lang sa materyal na bagay kundi pati na din ang pagmamahal
ng kaluluwa ko. Sure he will take care of me.

"I love you Peyton Kamila Valdemar-Montebello, in a few days, you will officially
be mine."
"I am all yours, Alec. All yours. Kasal man o hindi. I love you Alec.."

We sealed everything in a kiss.

THE END

MAKI SAY's: THANK YOU SO MUCH FOR READING. BELOW ARE THE BONUS (?) PARTS. Just in
case you are interested in Alec's POV and Their Fastforward life.

This is not actually part of the story, but I wrote this for the 'bitin' feels. So
ganoon lang. Hindi minadali or what. Intended to feed your nabibitin na
imahinasyon.

------

Alec's UNTOLD

I've been in the worst mood. Bakit hindi? Im in a foreign country now. Yes.
Foreign. I've stayed in London for highschool until the first half of college at
ngayon kailangan kong bumalik dahil sa isang misyon.
I need to get rid of her. My half sister.

Sinabi ni Mommy na nandito sya nag-aaral.

Tsk, we own this school. Isa sa mga pag-aari namin, pero wala naman sa hinagap ko
na mag-aaral ako dito.

This school is boring. Most of the students are stupid. Malayong malayo sa Europe.

I went to the library. I cut class, mas madami pa akong alam sa Professor nila
dito. I'll just sleep and hope that the next subject would be interesting.

"Nagmamadali ako, Bilog." Nakarinig akong boses ng isang babae. Napadako ang mata
ko doon dahil nawala ang antok ko dahil ang sarap pakinggan ng boses nya.

She's a bit tall, she's slim, and her face is small. Her eyes is round and
expressive. Her lips is thin but whenever it moves, it makes me want to kiss her.
Her hair is swaying as she tiptoed her way outside the library. Hindi sya
magkandamayaw sa dami ng hawak na libro sa kamay. She looks really cute.
Sinundan ko sya kung saan sya pupunta. Doon lang pala sya pupuntya sa field.
Mayroong nagpapractice ng football, she locked her eyes on the game. She clapped
her hands whenever the team she's supporting makes a goal. I hate football although
I know how to play it. Kinabukasan sumali ako sa tryout. Dahil kakilala ko ang
coach, he made me the team captain right away. Pansamantala namang bakante ang
pwestong iyon dahil graduate na daw ang dating captain.

Noong practice, nakita ko na naman ang babae sa library. She's watching. Kaya lang,
ang malas dahil doon sya sa kabilang team kumakampi. Hindi man lang nya ako
tinitingnan. Sa sobrang inis ko, binato ko ang bola at tumama doon sa mukha ng
aming kalaban. Walang kahit isa ang nakapagsalita dahil sa ginawa ko. Kumabog ang
dibdib ko dahil akala ko ay magagalit

ang babaeng yon sa akin, but what she did? It surprised me.

She laughed. She laugh her heart out. Malutong at masaya. Ang sarap sarap
pakinggan.

Hindi ko tuloy napigilang sundan sya sa sumunod na klase nya.

"Hi beautiful.. Lunch?"

Hindi ako marunong manligaw pero sabi sa pelikula kinikilig daw ang mga babae sa
maliliit na notes kaya lagi ko syang pinapadalhan noon. Hindi ko pa alam ang
pangalan nya. Sasamaan nya lang ako ng tingin at iirapan. Lalo naman akong
nahumaling dahil sa pagsusuplada nya.
Hanggang sa isang araw, narinig ko syang tinawag ng professor.

"Peyton Kamila Ramos.."

Hindi ako mapalagay. Kapatid ko sya? Sya ang kapatid ko.

Pinagplanuhan ko naang mga sumunod na araw. I cannot like her. And worst, I have to
hate her.

I made her school days miserable pero hindi man lang sya umiiyak. Nagagalit sya
pero hindi sya umiiyak. Siguro kaya pa nya. Hanggang sa isang araw, sinugod nya ako
sa football practice ko. She angrily looked at me. I was lost in her eyes.

"I want you to say my name--- Scratch that. I want you to scream my name when you
are about to come in my bed, Peyton.." Nasabi ko sa kanya ng tumitig ako sa galit
nyang mga mata. Napaawang ang labi nya. She cursed. She said a lot of things to me.
Sa dami ng sinabi nya nanatili lang akong nakatingin sa labi nya na na noong una ko
pa lang makita, gusto ko nang tikman.
Like there

was an unusual force between us, I leveled my face to hers, then I kissed her.

I let go of my balled fist. I literally felt the fire burning in my chest. This
girl is mine.

She will be mine no matter what.....

And as she walks down the aisle in her perfect wedding gown I cannot help but
smile. This is the best day of my life. Peyton completed me. Wala ng kulang,
dinagdagan nya pa dahil bibigyan nya ako ng anak.

She smiled at me, ang ngiti na araw araw kong papangarapin na makita. I wiped the
tears from my eyes as I observe her carefully walking towards me. Sya lang mag-isa.
Katabi ko ang dalawa kong tatay. Daddy Miguel tapped my shoulder.

"Alagaan mo ang prinsesa ko."

Tumango ako, "Be a good man anak." Sabi naman ni Papa Romeo. Tumango ako.
Sinalubong ko si Peyton sa gitna. Nagtawanan ang lahat.

"Alec ko, dapat iniintay mo ako sa harapan!" Nakangusong sabi ni Peyton. Nilapat ko
ang labi sa kanya. A chaste kiss. Nanlaki lang ang magagandang mata ng mahal ko.

"Kiss the bride agad!" Humahalakhak na sigaw ni Chad. I ignored everyone laughing
at me. Hindi ko mapigilan. Hindi na ako makapag-intay.

Sabay kaming lumapit sa pari. He was staring at both of us.

"Hijo, hindi maganda ang hindi makapag-intay." Sabi sa akin ni Father, ngumiti lang
ako at napakapit sa batok ko. Nakakahiya naman, sobra sobra ba talaga akong inlove?

"Alec ko, noong

una, inis na inis ako sayo. Wala kang ginawa kundi sundan ako, tapos babastusin mo
ako. Ngayon, ngayon gusto ko na yung binabastos mo ako." Tumikhim ang pari sa
sinabi ni Peyton, wala kaming mikropono because we both wanted this moment private
and solemn for the both of us.
Tumawa si Peyton, umiiyak sya at niyakap ako.

"Kahit ilang beses kita itinaboy papalayo, at kung uulitin ko man yung pagtataboy
sayo, wag kang maniniwala sa akin dahil ito-" Itinuro nya ang kanyang puso "Mahal
na mahal talaga kita. Hindi ko kayang mawala ka. Mag-iinarte lang ako pero
hahanapin pa din kita." Humikbi sya, niyakap ko sya.

"The struggle is real, Baby. Ang hirap mong mahalin, pero alam kong mas mahirap
akong mahalin dahil sa lahat ng pananakit ko sayo pati ni Mommy. Pero mahal na
mahal din kita. Hindi ako magsasawang ipaalala sayo na akin ka. Kahit natutulog ka,
binubulungan pa din kita, paulit ulit, Akin ka, Peyton.. At mahal na mahal kita.."
Sabi ko sa kanya. She smiled and kiss me again. Napailing na lang ang pari dahil
hindi pa nya sinasabi na halikan ko na sya.

The small ceremony ended with love and full of surprises. Dumating si Mommy,
nagulat ang lahat but she just apologized to Pey. I leave the decision to my wife,
pero madali naman syang nagpatawad. I believe that I am at the best situation and I
married my dream girl.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
PASILIP:

/>

Fast Forward....

"Selene!" Sigaw ko sa aking anak na limang taong gulang. Binubully na naman nya si
Zeus, ang anak ni Loraine.

Loraine is out of the country dahil mayroon syang TV show doon, naiwan sa amin si
Zeus dahil hindi ko maatim na sa yaya lang maiiwan ang bata. Napamahal na din sa
akin ang anak nya. Kabirthday kasi ni Selene si Zeus at sa parehas na ospital pa
kami na nganak. Kami na ni Alec ang naging kaibigan ni Loraine noong hindi pa
tanggap ng kanyang mga magulang ang sitwasyon nya.

"Mommy! I hate Zeus! Why is he here?" Lumapit sa akin si Selene, her hair is curly
and she got Alec's eyes.

"Because I want to. He's older than you right?" Lumuhod ako kay Selene at pinunasan
sya ng pawis. Humalukikip sya.

"For just three seconds Mom!"

"Selene, who told you to be like that. Mommy is not happy." Sinamaan ko ng tingin
si Selene na sobrang spoiled ni Alec.
"Daddy! He told me to hate boys!"

Grrr! Ang Alec talaga na yon!

"Yes, but Zeus is an exception. He's like your brother."

"He's not my brother." Umismid si Selene. Nakikinig lamang si Zeus kaya tinawag ko
sya.

"Don't mind Selene. You are a good boy, Zeus. Always remember that you will protect
Selene when you grow up right?"

"Yes Mommy Pey, I will take care of her." Mabait nya akong nginitian. Ibang klase
ang mata ni Zeus, it's deep, brooding and sad. Pero mabait syang bata. Ngingiti
lang sya kahit lagi syang pinagtitripan ni Selene.

"I don't want to!" Protesta ni Selene.

"Hello kids!" Napalingon kami sa bagong dating na si Alec. Lumapit agad sya sa akin
at hinalikan ako sa labi.

"Tingala!" Utos ko. Tumingala naman sya agad at pinagmasdan ko ang kanyang leeg,
"Mamaya ichecheck ko ang singit mo ha." Bulong ko sa kanya.
"Tsk, hanggang ngayon ba naman iniisip mo pa ding nambababae ako? Magiging dalawa
na nga ang Baby natin eh." Niyakap nya ako at hinaplos ang maliit kong tyan.

"Mabuti nang sigurado." Umirap ako. Binalingan ko ang mga bata na naglalaro na
ngayon. Lahat ng hawak ni Zeus ay kinukuha lang ni Selene, binibigay naman ito ni
Zeus sa anak ko.

"Matigas ang ulo ni Selene.. Mana sayo." Alec said, siniko ko sya sa tyan.

"Joke lang. I love you, Baby." He kissed me again at pasimple kaming nagtungo sa
aming kwarto.

----

MAKI SAY'S:

Ang story ni Blair at Garrett ay Confession of a Naughty Slave

Please Support my On Going Works:

THE BAD BOY'S SLAVE

I FELL FOR A GAY GUY

Completed Works:

WHIRLWIND

TOUCH ME AGAIN

HE MARRIED HIS SECRETARY

CATCHING THE PLAYBOY

MS. NOBODY AND MR. FAMOUS

FACEBOOK: Makiwander Stories