นี่ ท่านฮัมเบ

ถ้าผีลักซ่อน ถึงเวลารวมตัวแล้ว
ไม่ใช่ฝีมือพวกโจร เจ้าพวกนั้นทำ�ไมช้านัก
คิดว่าเป็นฝีมือใคร

...เรื่องราว
มันเป็นยังไง
มายังไง

ก็อย่างที่เล่าไปเมื่อกี้
คนแรกคือชายชื่อยามาฮิโตะ
ที่อาศัยอยู่ตรงต้นนํ้า

เป็นคนที่พิลึกที่สุด
ในหมู่บ้านเลย

แทบไม่มีใคร
อยากเฉียดไปใกล้
บ้านเขา

นี่ ยามาฮิโตะ
 กินเลย กินเลย

ภาคพิเศษ

ตอนที่ 3: สัตว์ประหลาดผู้กินเดียรัจฉาน
เรื่องและภาพ: ชิน ยามาโมโตะ
ควบคุมการผลิต: FromSoftware เพราะยามาฮิโตะกินเดียรัจฉานเป็นอาหาร

คิก คิก คิก

ถ้างั้นไม่ต้องกังวล
โชคิจิรึ
เจ้าคงหิวน่าดูใช่มั้ยล่ะ
มันก็คล้ายๆ กับไก่
นั่นแหละ

ศึกสงคราม
เอาไปให้ ทำ�ให้ทุกคน
คนที่บ้านด้วยสิ
เจ้าเอง อดอยากปากแห้ง
ก็กินซะสิ กันยกใหญ่

ข้าไม่กิน
สัตว์สี่เท้าหรอก
 ยามาฮิโตะงั้นรึ...
ชื่อแปลกดีแท้

อาจเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ได้ นี่แหละคือยามาฮิโตะ
ไปหากันดีกว่า คือว่ามันเป็นเด็ก ที่หายไปเป็นคนแรก
ที่เก็บมาจากบนเขาน่ะ

คล้ายยามาบิโตะ
โหดเหี้ยมอะไรขนาดนี้... สัตว์ประหลาดที่อาศัย
อยู่ตามป่าเขาเลย

เห็นใครๆลือกัน
เพราะงั้นเลยเข้ากับ ว่าลิงเลี้ยงมาจนโต
คนในหมู่บ้านไม่ได้
อะไรกัน...!!!

สุดท้ายยามาฮิโตะ
ที่ไม่ได้เป็นทั้งคนทั้งลิง
เลยกลายเป็นยามาบิโตะ
ซนจิโร!! อึก...

หลังจากคนที่
เก็บมาเลี้ยงตายไป
มันก็กลับไปอยู่
บนเขาคนเดียว

เกิดอะไรขึ้น!?
อุก นี่พวกโจรงั้นรึ
ว่าแต่พวกนั้นช้าจัง
เดี๋ยวฟ้าก็มืดกันพอดี
แปลว่ายังไม่แน่ชัดว่า
คนแรกสุดหายตัวไป
เมื่อไหร่สินะ
ระหว่างคนแรก
กับคนที่ 2 อาจเว้นช่วง
ห่างกันนานก็เป็นได้
 ...ลิง...

ฝากบอกซุสุด้วย
ว่าถ้าไม่มีใครเอา
ก็มาหาข้า

ถึงเป็น
แม่หม้ายผัวตาย
ข้าก็ไม่เกี่ยง
ลิง
!?

กินสิ—

เอาไปเลย—

เอาไปให้
คนที่บ้านกินซะ

ภูเขาแถวนี้
มันมีแต่ลิง
อุ...
คิก คิก คิก
มีแต่ลิง อึก...
เท่านั้นแหละ
 !!! อย่าบอกนะว่า
พวกลิงกลับมาแก้แค้น...
ท่านฮัมเบ!!

งะ...
ไปที่แม่นํ้าซึ่งเป็น หากตะวันลับฟ้า เกิดอะไรบางอย่าง
งั้นรึ
ที่โล่งกันเถอะ แล้วเราจะ ขึ้นแน่นอน
เสียเปรียบ ข้าว่ารีบลง
จากเขาดีกว่า

อีกฝ่ายจะเป็นโจรหรือ
อะไรก็ตาม แต่พวกมัน
เชี่ยวชาญการต่อสู้
ในป่าเขาไม่ผิดแน่

ตาสีแดง!?

ลิง...ไม่สิ
 ว้ากกกก!!

หวา

ฮึก
เฮ้ย
โชคิจิ เจ้ายังพอแวะ
มาหาข้าบ้าง

คิก คิก คิก คิก

ข้าจะปล่อยเจ้าไป...
หรือจะจับเจ้ากินดีนะ

เพราะข้าเข้ากับ ยะ...ยะ...
คนในหมู่บ้านไม่ได้
ยามาฮิโตะงั้นรึ!?

เลยพยายาม ฟันคนขาดเป็น 2 ซีก

จะเป็นลิง ทำ�ไมสารรูป เลยรึ!?
เป็นแบบนั้น!? ทำ�ไม
ตาแดงแบบนั้น!!
เจ้านี่มันตัวอะไรกัน!!?
แต่ก็เป็นลิงไม่ได้ ไม่สิ...
ทำ�ไมถึงต้องฆ่าคน
ด้วย...!!?
 ถ้าเป็นคน
ทำ�ไมต้องทิ้ง

...ข้าจำ�ไม่ได้กระทั่งว่า
ตัวเองสูญเสียบ้านไปเพราะการศึก ถ้าเป็นลิงทำ�ไมต้อง
หรือว่าถูกทิ้งเพื่อปิดปากกันแน่
เก็บไปเลี้ยง

ข้าไม่ใช่ทั้งคน

ไม่ใช่ทั้งลิง...
...ยังไม่ตาย...

ถ้าตายไม่ได้

ก็ต้องอยู่ให้ได้
 เจ้าไม่รู้รึไงว่า
ข้าคือยามาอุจิ คาสุสึนะ
แห่งกลุ่มอาชินะ

เคราะห์ดีที่ยังพอมีฝีมือดาบอยู่บ้าง
ไม่รู้

ข้ารู้เพียงว่านี่คือ
ของสิ่งแรกที่อยู่ในมือ

และรู้เพียงว่าข้า
ได้มาพบเจ้าในวันนี้

ที่สำ�คัญคือ พลังบางอย่างที่ได้มาโดยไม่รู้ตัว
 เด็กบ้าเอ๊ย
เฮ้ย...!? ไม่ได้น่าภูมิใจ
เลยสักนิด

โอ้ พ่อหนุ่ม
ทำ�ให้ฟื้นขึ้นมาได้ ไม่ว่าจะโดนฟันสักกี่ครั้ง
นึกว่าตายไปแล้ว
เสียอีก

ถ้าชักเท้าซ้ายจะเข้ามาฟัน...
ถ้าชักเท้าขวาจะเข้ามาแทง...

ฮะ...เฮ้ย ทางนั้นมัน ตามความคิดของข้า สถานการณ์ไม่สู้ดี

ทัพใหญ่ของศัตรูนะ... ผู้พิชิตอาชินะคงไม่พ้นทามุระ
แม่ทัพฝ่ายศัตรู หรือไม่ก็อิชชิน เรารีบหนีเถิด
แห่งกลุ่มอาชินะ

หากไม่มีอะไรทำ�
ลองฝึกวิชาดาบให้เชี่ยวชาญ
ข้าไม่รู้ด้วย ก็อาจเป็นการดี
อ้าว เดี๋ยวก็โดน
แล้ว... ถ้าแม่ทัพใหญ่เสียท่า
เห็นหรอก ย่อตัวเร็ว
เมื่อไหร่ ทุกอย่างก็จบ เพราะอย่างไรเสียโลกนี้
อยู่กับซามูไรบ้านนอก ก็มีศึกสงครามไม่เคยขาด
มันก็อับโชคงี้แหละ
ฟันมันให้ราบ!! จงมากับข้าเถิด
เจ้าเป็นใครข้าไม่รู้
แล้วข้าจะชี้แนะทางเดิน
แต่พลังของเจ้านับว่า อมรณารึ...!?
น่าเสียดาย...หากเป็นข้า
ให้กับเจ้าเอง คงใช้มันได้เป็นอย่างดี

ไม่นึกว่าจะมี
ตัวตนอยู่จริง!
 เจ้าไม่ใช่ทั้งมนุษย์
ไม่ใช่ทั้งเทวดา

แต่ก็ไม่อาจไปถึงจุดสูงสุด แต่เป็นฮัมเบผู้ไม่ตาย
แม้ร่างจะขาดครึ่ง

ศึกนี้รู้ผลแล้ว
จงคว้านท้องเสีย เรามาพิชิตอาชินะ...
ไม่สิ! พิชิตทั้งใต้หล้า
ด้วยกันเถิด!!

ข้าคงมิอาจทำ�
เช่นนั้นได้

ถ้างั้นข้าจะสงเคราะห์ให้! แม้ฝึกดาบจนช่ำ�ชองและมีร่างเป็นอมตะ
 แม้สูญเสียเป้าหมายสักกี่ครั้ง...

ก็จักคืนชีพ

โดยไร้ซึ่งที่พึ่งพิง

...ความทุกข์เศร้าของเจ้า
ข้าเข้าใจดีเป็นที่สุด...

ข้าเข้าใจ...