Slikarstvo Dimitrija Avramovića u Sabornoj crkvi je imalo niz novina.

On se inspirisao
tadašnjom školom religioznog žanra koja je imala uticaja na sve evropske zemlje, a to je bilo
slikarstvo nemačkih nazarena, čiji je predvodnik bio Fridrih Overbek. Zatvoreni u manastiru
San Isidoro u Rimu, oni su izgradili jedno novo slikarstvo, a inspirisala su ih dela italijanskih
primitivaca 14. i 15. veka. 1 Avramović je imao prilike da vidi predstavnike ove škole i
njihova dela u Beču pa je asimilovao izvesne njene odlike do te mere da su mu savremenici
zamerali što iz njegovih slika „Overbek viri“. On nije imao prilike da vidi mnogo
Overbekovih dela, ali ona su bila popularizovana gravirom u svim umetničkim centrima
Evrope tako da mu u pogledu kompozicije i crteža nisu bili nepoznati. Osim toga, predstavnik
ovog pokreta je bio i Kupelvizer, koji je predavao Avramoviću crtanje u Akademiji. Međutim,
Avramovićev stil već u Sabornoj crkvi pokazao je neka obeležja koja su se u priličnoj meri
razlikovala od nazarenskog slikarstva. To je na prvom mestu sklonost ka kontrastima tamno
svetlog koju je Avramović verovatno preuzeo od Tintoreta, Rembranta i Maulberča, čije je
slike kopirao. Zatim se javlja slikanje figura suprotno a contre jour (suprotno od svetlosti)
čime se odlikuje slikarstvo njegovog učitelja Fridriha Amerlinga. 2

1
Pavle Vasić, Dimitrije Avramović i njegovo doba, Matica srpska, Novi Sad 1970, str 417.
2
Pavle Vasić, Dimitrije Avramović i njegovo doba, Matica srpska, Novi Sad 1970, str 418.