Προσφώνησις της Α.Θ.Π.

τοῦ Πάπα καί Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς

κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ,
ἐπί τῇ συμπληρώσει 60 ἐτῶν ἱερωσύνης τῆς Α.Θ.Π.
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
(Ἴμβρος, 15Αύγουστος 2021)

Παναγιώτατε,

«Βίος ἀνεόρταστος, μακρά ὁδός ἀπανδόκευτος», γράφει ὁ ἀρχαῖος

Δημόκριτος, καί ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, καθημερινῶς μᾶς
καλεῖ εἰς ἑορτήν καί μνήμην Ἁγίων, ὥστε ὁ βίος μας ἐντός τῆς
Ἐκκλησίας νά μήν εἶναι «ἀνεόρταστος», δηλαδή «ἀπαράκλητος», ὡς
ἡ μακρά καί κοπιώδης ὁδός ἄνευ δοχῆς, ἀπαντοχῆς καί ἀναπαύσεως.

Μέσα δέ εἰς τοῦτον τόν ἑορταστικόν βῖον τῆς Ἐκκλησίας, ὁμοῦ μετά
τῶν ἱερῶν μορφῶν τῶν Ἁγίων, προστίθενται καί ἔκτακτα
Ἐκκλησιαστικά γεγονότα καί ἐπέτειοι, τά ὁποῖα διανθίζουν αὐτήν
τήν πορείαν, λειτουργοῦν ἀνακαινιστικῶς καί ἐνισχυτικῶς καί
χαρίζουν πλουσιοδόρως τήν κοινωνίαν τῶν προσώπων, κύκλῳ τῆς
Ἁγίας Τραπέζης καί ἐν πνευματικῇ συντυχίᾳ προσευχῆς, καί δή εἰς
καιρούς, ὡς τούς παρόντας, κατά τούς ὁποίους ἡ παγκόσμιος
πανδημία τοῦ νέου κορωνοϊοῦ ἐστέρησεν τήν ἐκ τοῦ σύνεγγυς
ἀναστροφήν προσώπων καί ἀναθεώρησεν δεδομένα καί αὐτονόητα
τοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων.

Διά τοῦτο, Παναγιώτατε Οἰκουμενικέ Πατριάρχα καί Τιμιώτατε

Συλλειτουργέ ἐν Κυρίῳ, καί ἡμεῖς, ὡς Ἀδελφός τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς
Κορυφῆς, ἀνταποκριθήκαμε ἐν χαρᾷ βαθείᾳ, εἰς τό χαρμόσυνον
τοῦτο προσκλητήριον σάλπισμα, γενόμενος κοινωνός καί μέτοχος
τῆς προσευχητικῆς συντυχίας πάντων ἡμῶν, εἰς τόν γενέθλιον τόπον
τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Πρώτου τῆς
Πανορθοδόξου Οἰκογενείας, εἰς τόν ἑορτασμόν τῆς διπλῆς ἐπετείου
τῆς Ὑμετέρας Θεοτιμήτου Παναγιότητος, κατά τό τρέχον ἔτος, ἤτοι,
τῆς συμπληρώσεως ἕξι δεκαετιῶν ἀπό τῆς εἰς διάκονον χειροτονίας
καί τριῶν δεκαετιῶν λαμπρᾶς καί τετιμημένης Πατριαρχίας εἰς τόν
Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Θρόνον.

Ἑκάστη ἐπέτειος εἰς τήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου, ἀποτελεῖ πρωτίστως

αἰτίαν καί ἀφορμήν διαρκοῦς δοξολογίας τοῦ Παναγίου Ὀνόματος
τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ διά πάντα ὅσα ἐπιτρέπει εἰς τήν ζωήν ἑνός

1
ἑκάστου τῶν ἀνθρώπων. Βεβαίως, συνάμα ἀποτελεῖ καί βᾶσιν
ἀναθεωρήσεως τοῦ βηματισμοῦ καί ἀναστοχασμοῦ, ἐφαλτήριον νέας
στοχοθεσίας καί σχεδιασμῶν, καί ἐν τέλει ἐπαναβεβαίωσιν τῆς
πορείας καί τῆς ἀναφορᾶς, εἰς ὅ ἕκαστος ἐτάχθη καί διακονεῖ.

Μάλιστα, εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας καί εἰς τήν Ἐκκλησιαστικήν
διακονίαν τῶν κληρικῶν, κάθε ἐπέτειος, πέραν τῆς προσωπικῆς
σημασίας καί σπουδαιότητος, ἀποκτᾶ εἰσέτι ἰδιαιτέραν ἀξίαν, διότι
εἶναι συνυφασμένη μέ τήν ἱστορίαν καί τήν ἀνθρωπίνην πορείαν τῶν
Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων, καθιστάμενον Ἐκκλησιαστικόν
γεγονός.

Διά τούς λόγους τούτους καί ἡ διπλή ἐπέτειος τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς
Κορυφῆς, δίδει εἰς πάντας ἡμᾶς, τούς Προκαθημένους τῶν
Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τήν Ἱεραρχίαν τοῦ Ὑμετέρου
Πατριαρχικοῦ Θρόνου καί ἅπαν τό Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, τήν
ἀφορμήν τῆς διατυπώσεως καρδιακῶν εὐχῶν καί διαπύρων πρός
Θεόν προσευχῶν, διά πάντα ὅσα Κύριος ἐχαρίσατο εἰς τήν Ἐκκλησίαν
Αὐτοῦ καί δή τήν Πρωτόθρονον καί Πρωτεύθυνον Ἐκκλησίαν τῆς
Κωνσταντινουπόλεως, ἥτις, ἐν τῷ Προσώπῳ τῆς Ὑμετέρας Φίλης
Παναγιότητος, ἐγνώρισε καί γνωρίζει ἡμέρας δόξης, ἐξακτίνωσιν
τῶν ζωηρύττων ἀκτίνων τοῦ φωτοφεγγοῦς Φαναρίου, εἰς ἅπασαν τήν
Οἰκουμένην καί εἰς ποικίλα ἐπίπεδα κέντρων λήψεως ἀποφάσεων
τοῦ κόσμου τούτου καί διαρκῆ μαρτυρίαν τοῦ λόγου τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας «παντί τῷ αἰτοῦντι».

Παναγιώτατε!

Ἕξι δεκαετίες ἱερωσύνης! Ἕξι δεκατίες, περιβεβλημένος τό Τίμιον

ράσον, ἐνδεδυμένος τήν τῆς Ἱερατείας χάριν, ἵστασθε, ἐνώπιον τοῦ
Ἁγίου Θυσιαστηρίου, μετά χειρῶν ὑψωμένων εἰς ὑμνωδίαν καί
παράκλησιν, ὑπέρ τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Ἕξι δεκαετίες,
βιωμάτων μοναδικῶν καί ἱερῶν, ἱστορικῶν γεγονότων, γεγραμμένων
ἤδη «ἀνεξιτήλοις γράμμασι» εἰς τάς δέλτους τῆς Ἐκκλησιαστικῆς
ἱστορίας! Ἕξι δεκαετίες διακονίας καί προσφορᾶς, καθ’ ἅς,
Βαρθολομαῖος ὁ Ἴμβριος, μαρτυρεῖ, ἀπό ποικίλων θέσεων καί
ἐπάλξεων, τό ἦθος καί τό ὗφος, τήν προσφοράν καί τήν εὐθύνην τῆς
Μεγάλης Ἐκκλησίας, τήν Ἐσταυρωμένην ὁδόν τοῦ Ἀειλαμποῦς
Φαναρίου!

2
Μάλιστα, ἡ θεοδώρητος ἐπέτειος, τῶν τριῶν δεκαετιῶν συνεχοῦς καί
ἀγλαοκάρπου Πατριαρχίας, γεγονός τῷ ὄντι μοναδικόν, ἱστορικόν
καί ὑπερέκτακτον, πιστοποιεῖ τήν «σφραγίδα» τοῦ Θεοῦ, εἰς τήν
προδιαγεγραμμένην πορείαν καί προσφοράν τῆς Ὑμετέρας
Παναγιότητος, ἐξ ἀπαλῶν ὀνύχων, διά τήν ἐπί τήν λυχνίαν
δαδουχίαν τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Κορυφῆς! Μαρτυρεῖ ὅτι ὁ
Πανοικτίρμων καί Πολυέλεος Θεός δίδει πάντοτε εἰς τήν Ἐκκλησίαν
Του τούς καταλλήλους Ἐκκλησιαστικούς Ταγούς, διά νά
τελεσφοροῦν τό ἔργον Του καί νά μαρτυροῦν τήν δύναμίν Του.

Παναγιώτατε,

Ὡς Ὑμέτερος ἀδελφός ἠγαπημένος, Προκαθήμενος τῆς

Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Παλαιφάτου Θρόνου τοῦ
Ἀποστόλου Μάρκου, χαίρων ἰδιαιτέρως σήμερον «χαράν μεγάλην»,
διότι εὑρίσκομαι μεθ’ Ὑμῶν, κοινωνός καί συμμέτοχος ταύτης τῆς
χαρᾶς τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας καί τοῦ Σοφοῦ Οἰακοστρόφου
Αὐτῆς καί δή εἰς τόν Τόπον τοῦτον, τήν ἱστορικήν Ἴμβρον, τήν
γενέτειραν τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος, τήν ὁποίαν τόσον ἀγαπᾶτε
καί τιμᾶτε πάντοτε, εὔχομαι ἐκ μυχίων καρδίας τά ἔτη Ὑμῶν νά εἶναι
πλεῖστα ὅσα, ὑγιεινά καί ἄλυπα, ἐν πνευματικῇ χαρᾷ καί εὐφροσύνῃ,
πλήρη εὐλογίας καί Χάριτος, μεστά δωρημάτων καί εὐλογιῶν, εἰς
δόξαν τοῦ Παναγίου Θεοῦ, ἔπαινον τοῦ Γένους καί χαράν τῶν
Πανορθοδόξων.

Καί ὡς Κρής εἰς τήν καταγωγήν, ἐπιτρέψατέ μοι νά κατακλείσω τήν

ταπεινήν αὐτήν προσλαλιάν, μέ μίαν Κρητικήν αὐτοσχέδια
μαντινάδα:

«Σειρές μακρές, πολλῶν ἐτῶν,

εἰς δόξαν Ἐκκλησίας,

νά Σᾶς χαρίζει ὁ Θεός,

λαμπρᾶς Πατριαρχίας!»