` ೕಮ ಾ ಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣ

[ ೕಮ ಾ ಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣ-ತೃ ೕಯ ಸ ಂಧ]

[ಸು ಾರು ಐದು ಾ ರ ವಷ ಗಳ ಂ ೆ, ಾ ಪರದ ೊ ೆಯ ೇದಗಳನು ಂಗ ಬಳ ೆ ೆ ತಂದ ಮಹ
ೇದ ಾ ಸ ೇ, ಅವ ಗಳ ಅಥ ವನು ಾ ವ ಸಲು ಹ ೆಂಟು ಪ ಾಣಗಳನು ರ ದರು. ಈ ಪ ಾಣಗಳ ೆಚು
ಪ ದ ಾದುದು ಾಗೂ ಪ ಾಣಗಳ ಾಜ ಎನ ಬಹು ಾದ ಮ ಾಪ ಾಣ ಾಗವತ.
ಾವ ಎನು ವ ಾವ ಾ ೆ ೆದು ಂ ೆ. ಜಗ ನ ಎ ಾ ೕವ ಾತಗಳ ಅ ಾಯಕ ಾ ಅದರ ಾ ಳ ೆ
ಾಗು ೆ. ಈ ಾ ಂದ ಾ ಾಗುವ ಉ ಾಯ ಉಂ ೇ? ಉಂಟು, ಶುಕಮು ನು ದ ೕಮ ಾ ಗವತ ೇ ಅಂತಹ
ೌ ಷಧ. ಾನ-ಭ ರಳ ಾ ರುವ ಕ ಯುಗದಲಂತೂ ಇದು ೕ ಾ ಅವಶ ಾದ ಾ ೕಪ.
ಾಗವತದ ಅ ೇಕ ಕ ೆಗ ೆ. ಆದ ೆ ನಮ ೆ ಈ ಕ ೆಗ ಂತ ಅದರ ಂ ರುವ ಸಂ ೇಶ ಮುಖ . ಒಂದು ತತ ದ
ಸಂ ೇಶ ಾ ಒಂದು ಕ ೆ ೊರತು, ಅದನು ಾಸವ ಾ ನ ೆದ ಘಟ ೆ ಎಂದು ಯ ೇ ಾ ಲ.
ಮನಸು ಶುದ ಾ ದ ೆ ಎಲವ ಶುದ. ಮನಸು ಮ ೕನ ಾದ ೆ ೖ ೊ ೆದು ಏನು ಉಪ ೕಗ? ನಮ ಮನಸ ನು ೊ ೆದು
ಶುದ ಾಡುವ ಾಧನ ಈ ಾಗವತ. ಶ ೆ ಂದ ಾಗವತ ಓ ದ ೆ ಮನಸು ಪ ಶುದ ಾ ಭಗವಂತನ ಂತ ೆ ೆ
ೊಡಗುತ ೆ. ಡುಗ ೆಯ ಾ ಯನು ೆ ೆದು ೋ ಸುತ ೆ.
ಪ ಜ ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರು ತಮ ಾಗವತ ಪ ವಚನದ ಒಬ ಾ ಾನ ಗೂ ಅಥ ಾಗುವಂ ೆ ವ ದ
ಾಗವತದ ಅಥ ಾರವನು ಇ-ಪ ಸಕ ರೂಪದ ೆ ೆ ದು ಆಸಕ ಅ ಾ ತ ಬಂಧುಗ ೆ ತಲು ಸುವ ಒಂದು
ರುಪ ಯತ ವನು ಇ ಾಡ ಾ ೆ.]
Viಽit uಽ @: http://bhagavatainkannada.blogಽpot.in/ ತ ಕೃ ೆ: ಅಂತ ಾ ಲ
 ಪ

ಪ
ಓದುವ ದಲು ............................................................................................................ 2
ತೃ ೕಯ ಸ ಂಧ ............................................................................................................ 3
ಪಥ ೕಽ ಾ ಯಃ............................................................................................................................. 3
ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ......................................................................................................................... 12
ತೃ ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ ........................................................................................................................ 16
ಚತು ೋ ಽ ಾ ಯಃ ........................................................................................................................ 23
ಪಂಚ ೕಽ ಾ ಯಃ ......................................................................................................................... 28

ತೃ ೕಯ ಸ ಂಧ ಮೂಲ ೆ ೕಕ ..................................................................................... 33
ಅಥ ಪ ಥ ೕಽ ಾ ಯಃ .................................................................................................................... 34
ಅಥ ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ .................................................................................................................. 39
ಅಥ ತೃ ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ .................................................................................................................. 43
ಅಥ ಚತು ೋ ಽ ಾ ಯಃ .................................................................................................................. 46
ಅಥ ಪಂಚ ೕಽ ಾ ಯಃ ................................................................................................................... 50

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 1

 ಓದುವ ದಲು

ಓದುವ ದಲು

ಪ ಜ ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರು ಒಬ ಾ ಾನ ಮನುಷ ೆ ಅಥ ಾಗುವಂ ೆ ವ ದ ‘ ಾಗವತ

ಪ ವಚನ’ವನು ಬಳ ೊಂಡು ಇ ಾಗವತದ ವರ ೆಯನು ಪ ಸುತಪ ಸ ಾ ೆ. ಓದುಗರು ಾಧ ಾದ ೆ
ಆ ಾಯ ರ ಪ ವಚನದ ಧ ಸುರು ಯನು ೇ ೊಳ ೇ ಾ ಇ ನಂ ೊಳ ೇ ೆ.
ಧ ಸುರು ಯನು ೇಳಲು ಾಧ ಾಗ ೇ ಇದವ ೆ ಅನುಕೂಲ ಾಗ ೆಂದು ಈ ಪ ಸಕವನು ಬ ೆಯ ಾ ೆ.
ಅ ಾ ತ ಬಂಧುಗಳ ಈ ಮ ಾ ಗ ಂಥದಲಡ ರುವ ಅಪ ವ ಅಥ ಾರವನು ಅ ತು ತಮ ೕವನವನು
ಾವನ ೊ ೊಳ ೇ ಾ ಾ ಸು ೇ ೆ.

ಾಪ ೆ
ಈ ಇ-ಪ ಸಕವನು ಅ ಾ ತ ದ ಆಸ ಯುಳ ವ ಾ ೕಡ ಾ ೆ. ಆದ ಂದ ಇದನು ಾವ ೇ
ಾ ಾರ ಾ (Commercial purpoಽe) ಬಳಸ ಾರ ಾ ೋ ೆ. ಈ ಪ ಸಕವನು ಆ ಾಯ ರ ಪ ವಚನ
ೇ ೊಂಡು ಬ ೆ ದರೂ ಕೂ ಾ, ಬ ೆಯು ಾಗ ಅ ೇಕ ತಪ ಗ ಾ ರಬಹುದು. ಬ ೆಯುವವರು ತಮ ೆ
ಅಥ ಾದ ೕ ಯ ಬ ೆದು ೊಂ ರಬಹುದು. ಇ ಾ ೆ ಏ ಾದರೂ ತಪ ಅಂಶ ಕಂಡುಬಂದ ೆ ಅದ ೆ
ಆ ಾಯ ರು ೊ ೆ ಾರರಲ. ಇದ ಾ ಓದುಗರು ೇರ ಾ ಆ ಾಯ ರ ಪ ವಚನದ ಧ ಸುರು ಯನು
ೇ ೊಳ ೇ ಾ ನಂ ೊಳ ೇ ೆ. ಈ ಪ ಸಕದ ಮುಖಪ ಟದ ಬಳಸ ಾದ ತ ಅಂತ ಾ ಲ ಂದ
ೆ ೆದು ೊಂ ದು. ಒಂದು ೇ ೆ ಆ ಬ ೆ ಾರ ಾದರೂ ಆ ೇಪ ದ ೆ ದಯ ಟು ನಮ ೆ ಬ ೆದು .
ಅದನು ತ ಣ ೆ ೆದು ಾಕ ಾಗುವ ದು.

ಸಂಪಕ ೊಂ : http://bhagavatainkannada.blogಽpot.in/

*******************************
ಜ ಾ ದ ಸ ಯ ೋಽನ ಾ ತರತ ಾ ೇ ಷ ಃಸ ಾ
ೇ ೇ ಬ ಹ ಹೃ ಾ ಯ ಆ ಕವ ೕ ಮುಹ ಂ ಯಂ ಸೂರಯಃ ।
ೇ ೋ ಾ ಮೃ ಾಂ ಯ ಾ ಮ ೕ ಯತ ಸ ೋ ಮೃ ಾ
ಾ ಾ ೆ ೕನ ಸ ಾ ರಸಕುಹಕಂ ಸತ ಂ ಪರಂ ೕಮ ॥

*******************************
ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 2
 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ತೃ ೕಯ ಸ ಂಧ
ಪಥ ೕಽ ಾ ಯಃ
॥ಓಂ ನ ೕ ಭಗವ ೇ ಾಸು ೇ ಾಯ ಓಂ॥
॥ ೕ ಗುರು ೊ ೕ ನಮಃ ಹ ಃ ಓಂ ॥

ೆ ೆ

ಾಪಗ ಸ ಾದ ಪ ೕ ತ ತನ ರುವ ಏಳ ನಗಳ ಜನ ಾಥ ಕ ಾಗುವ ಷಯವನು ೇಳ ೇಕು ಎಂದು

ಶು ಾ ಾಯ ರನು ಾ ೊಂ ರುವ ಾಗವತದ ಪ ಾವ ಾ ಾಗವನು ಾವ ಈ ಾಗ ೇ ಪ ಥಮ
ಸ ಂಧದ ೋ ೇ ೆ. ಎರಡ ೇ ಸ ಂಧದ ಶು ಾ ಾಯ ರು: ‘ ೇಹ ಾ ಗ ಾಡು ಾಗ ನಮ
ಅನುಸಂ ಾನ ೇ ರ ೇಕು, ಅಂತರಂಗದ ಾಧ ೆ ಂದ ಾವ ೕ ೕವವನು ಊಧ ಮುಖ ಾ
ೇಹ ಂದ ೊರ ಕಳ ಸ ೇಕು’ ಎನು ವ ಅಪ ವ ಷಯವನು ವ ರುವ ದನೂ ಾವ ೋ ೇ ೆ. ಈ
ಂ ೆ ೇ ದಂ ೆ: ಭಗವಂತನ ಮ ಯನು ತವ ಅನುಸಂ ಾನ ಾ ದ ೆ ೇಹ ಾ ಗ
ಾಡು ಾಗಲೂ ಕೂ ಾ ಆತನ ಸ ರ ೆ ಾಧ . ಈ ೆ ೆ ಂ ೆ “ಭಗವಂತನ ಮ ಯನು , ೇಷ ಾ
ತನ ಅಜಂ ಾದ ಾಂಡವರನು ಉದ ಧಮ ಸಂ ಾಪ ೆ ಾ ದ ೕಕೃಷನ ಮ ಯನು
ೇಳ ೇಕು” ಎನು ವ ಪ ೕ ತನ ಾ ಥ ೆ ೆ ಉತರ ರೂಪ ಾ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧ ಾ ರಂಭ ಾಗುತ ೆ. ಈ
ಸ ಂಧ ಮುಖ ಾ ೇದ ಾ ಸರ ಮಗ ಾದ ದುರನ ಸಂ ಾಷ ಾ ರೂಪದ ೆ. ಬ , ಪ ೕ ತ ೊಂ ೆ
ಾವ ಕು ತು ಈ ಅಪ ವ ಷಯವನು ಶು ಾ ಾಯ ಂದ ೇ ಯುವ ಪ ಯತ ಾ ೋಣ.

ಪ ೕ ತನ ಪ ೆ ೆ ಉತರ: ದುರ- ೖ ೆ ೕಯ ಸಂ ಾದ ರೂಪದ

ೕಶುಕ ಉ ಾಚ—
ಏವ ೕತತು ಾ ಪೃ ೊ ೕ ೖ ೇ ೕ ಭಗ ಾ ಲ ।
ಾ ವನಂ ಪ ೆ ೕನ ತ ಾ ಸ ಗೃಹಮೃ ಮ ॥೦೧॥

ಯ ಾ ತ ಯಂ ಮಂತ ಕೃ ೊ ೕ ಭಗ ಾನ ೇಶ ರಃ ।
ೌರ ೇಂದ ಪ ರಂ ಾ ಪ ೇ ಾತ ಾತ ತ ॥೦೨॥

ಈ ೆ ೕಕದ ಶು ಾ ಾಯ ರ ೌಜನ ಎದು ಾಣುತ ೆ. ಶು ಾ ಾಯ ರು ಪ ೕ ತನನು ಉ ೇ

ೇಳ ಾ ೆ: ಇಂದು ೕನು ಾವ ಪ ೆ ಯನು ೇ ೆ ೕ, ಅ ೇ ಪ ೆ ಯನು ಂ ೆ ದುರ( ಾ)

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 3

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ೖ ೆ ೕಯನ ೇ ದ. ಆಗ ೖ ೆ ೕಯ ದುರ ೆ ಾವ ಉತರ ೕ ದ ೋ, ಆ ಸಂ ಾಷ ೆಯ

ಾಖ ೆಯ ೆ ೕ ಾನು ನ ೆ ೕಡು ೇ ೆ” ಎಂದು.
ೖ ೆ ೕಯ ಶು ಾ ಾಯ ರ ೕ ಯ ಷರ ಒಬ . ೇದ ಾ ಸರು ಾಗವತದ ಉ ೇ ದಂ ೆ
ೖ ೆ ೕಯ ‘ ಾ ’ ಎನು ವವಳ ಮಗ ( ಾ ಸು ೋ ಮು ಃ). ಇಂಥಹ ೖ ೆ ೕಯನನು ಶು ಾ ಾಯ ರು
‘ಭಗವಂತ’ ಎನು ವ ೇಷಣ ಬಳ ಸಂ ೋ ರುವ ದನು ಈ ೆ ೕಕದ ಾಣು ೇ ೆ. ಇ ಭಗವಂತ
ಎಂದ ೆ ಾಗ ವಂತ ಎಂದಥ . [ ೕ ಾ ಸಮಸ ಾಗ ಗಳ ೆ ೆ ಾದಪರ ಾತ ನನು ಾವ ‘ಭಗವಂತ’
ಎಂದು ಕ ೆಯು ೇ ೆ. ಒಂದ ೇ ಸ ಂಧದ ಈ ಾಗ ೇ ವ ದಂ ೆ ಬ ೆ ಪರ ಾ ೆ ಭಗ ಾ
ಶಬ ೇ ॥೧.೨.೧೧॥].
ಈ ೆ ೕಕದ ದುರನನು ‘ ಾ ’ ಎಂದು ಸಂ ೋ ಸ ಾ ೆ. ಾ ಎನು ವ ಪದ ೆ ‘ ೆಲಸದವಳ ಮಗ’
ಎನು ವ ಸೂಲ ಾದ ಅಥ ದರೂ ಕೂ ಾ, ಈ ಪದ ೆ ಅಪ ವ ಾದ ಒ ಾಥ ೆ. ಾವ ಷಯದಲೂ
ೊಂದಲ ಇಲದ, ರ ಾದ ಾನ ಉಳ ವನು( ದ - ೈ ೕ ) ಾ.
ಎ ಮತು ಎಂದು ದುರ ೖ ೆ ೕಯನನು ೇ ಾ ದ ಎನು ವ ದನೂ ಕೂ ಾ ಈ ೕ ನ ೆ ೕಕ
ವ ಸುತ ೆ. ಪ ಾನಮಂ ಾ ದ ದುರ ೆ ಸ ಗ ಹವ ೇ ದಂ ೆ ಅರಮ ೆಯ ಎ ಾ ಧದ
ೈ ೋಗಗ ದವ . ೕಕೃಷ ಾಂಡವರ ಕ ೆ ಂದ ಾಜಧೂತ ಾ ಸಂ ಾನ ೆ ಂದು ಹ ನಪ ರ ೆ ಬಂ ಾಗ,
ಅ ಸಂ ಾನ ಫಲ ಾಗುತ ೆ. ಆಗ ೕಕೃಷ ಹ ನಪ ರವನು ೊ ೆದು, ಾಂಡವ ದ ಉಪ ಾವ ೆ
ೋಗು ಾ ೆ. ಈ ಘಟ ೆ ಂದ ೇಸರ ೊಂಡ ದುರ, ಭಗವಂತನ ಸ ಇಲದ ಹ ನಪ ರವನು , ಸ ಗ ಹವ
ೇ ದಂ ೆ ತ ೆ ಾ ಸುಖ-ಸಮೃ ಯನು ೊ ೆದು ಾ ೆ ೋಗು ಾ ೆ. ಈ ಸಂದಭ ದ ಆತನ ೇ
ೖ ೆ ೕಯ ೊಂ ಾಗುತ ೆ.
ಇ ನಮ ೆ ೊಂದಲವನು ಂಟು ಾಡುವ ಷಯ ೇ ೆಂದ ೆ: ೕ ನ ೆ ೕಕದ ‘ಯುದಪ ವ ದ ೇ ದುರ
ಾ ೆ ೋ ದ’ ಎಂದು ೇಳ ಾ ೆ. ಆದ ೆ ಯು ಾ ನಂತರ ಆತ ಹ ನಪ ರದ ದ ಅ ೇಕ ಘಟ ೆಗಳನು
ಮ ಾ ಾರತ ಉ ೇ ಸುತ ೆ. ಆದ ೆ ಈ ೊಂದಲವನು ಆ ಾಯ ಮಧರು ಾ ಂಧ ಪ ಾಣದ ಪ ಾಣ
ಸ ತ ಾತ ಯ ಣ ಯದ ಬ ೆಹ ಾ ೆ. ಾ ಂಧಪ ಾಣದ ೇಳ ವಂ ೆ: ಯುದ ಾ ೇ ತು
ದುರ ೕಥ ಾ ಾ ಂ ಗ ೋಽ ಸ । ಾ ಯ ಆ ೇ ಗಜಪ ೇ ಾಣ ಾ ಾಂ ವ ೇ ಾ॥ಇ ಾ ೇ॥
ಯುದಪ ವ ದ ದುರ ಾನಪ ಸ ೕಕ ಾ ೆ ೋ ರುವ ದಲ. ಆತ ದು ೕ ಧನನ ದುವ ತ ೆ ೆ
ೇಸತು ೕಥ ಾ ೆ ೆಂದು ೋ ರು ಾ ೆ. ೕ ಾ ಆತ ಯು ಾನಂತರವ ಕೂ ಾ ೆ ನ ಸಮಯವನು
ಾಂಡವರ ಅ ೇ ೆಯಂ ೆ, ಅವರ ೕ ನ ೕ ಂದ ಹ ನಪ ರದ ಸ ೕಪದ ೇ ಕ ೆ ದ ಎನು ವ ದು
ಗಮ ಾಹ .

ಶು ಾ ಾಯ ರು ದುರನ ಕು ಾ ೇ ಾಗ ಪ ೕ ತ ೇಳ ಾ ೆ: “ ದುರ ಈ ೕ ಾ ೆ ೋಗಲು

ೇಷ ಾರಣ ಏನು?” ಎಂದು. ಆಗ ಶು ಾ ಾಯ ರು ಹ ನಪ ರದ ದುರ ೆ ೇಸರ ತಂದ ೆಲವ
ಘಟ ೆಗಳನು ಪ ೕ ತ ೆ ವ ಸು ಾ ೆ:

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 4

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ದುರನ ೕಥ ಾ ೆ

ೕಶುಕ ಉ ಾಚ-
ಯ ಾ ತು ಾ ಾ ಸ ಸು ಾನ ಾಧೂನು ಷನ ಧ ೕ ಣ ನಷ ದೃ ಃ ।
ಾ ತುಯ ಷಸ ಸು ಾ ಬಂಧೂನ ೇಶ ಾ ಾಭವ ೇ ದ ಾಹ ॥೦೬॥

ಯ ಾಸ ಾ ಾಂ ಕುರು ೇವ ೇ ಾ ಃ ೇ ಾ ಮಶ ಂ ಸುತಕಮ ಗಹ ।

ನ ಾರ ಾ ಾಸ ನೃಪಃ ಸು ಾ ಾಃ ಆ ೆ ಹ ರಂ ಾ ಃ ಕುಚಕುಂಕು ಾ ॥೦೭॥

ಾ ರಂಭ ಂದಲೂ ದುರ ೆ ದೃತ ಾಷ ನ ಬು ೇ ತನದ ಬ ೆ ಅಸಹ ೆ ಇತು. ತನ ಎ ಾ ಮಕ ಳ

ದುಷ ಾ ದರೂ ಕೂ ಾ, ‘ನನ ಮಕ ಳ ’ ಎನು ವ ೕಹ ಂದ ದೃತ ಾಷ ಅವರ ದುಷ ತನ ೆ ೆಂಬಲ
ೕಡು ದ. [ದು ೕ ಧನನ ರೂಪದ ಂ ದ ‘ಕ ’ ದೃತ ಾಷ ನ ಅಂತರಂಗವನೂ ೆ , ಆತ ಂದ ಈ
ಎ ಾ ೆಟ ಾಯ ೆ ೕ ಾಹ ೕಡುವಂ ೆ ೆ ೕ ೇ ಸು ದ]. ಈ ಎ ಾ ಾರಣ ಂದ ದೃತ ಾಷ ನ
ಮಕ ೆಲರೂ ಮತಷು ದುಷ ೆ ದರು. ತನ ಮಕ ಳ ಅ ಾ ಯದ ನ ೆಯನು ೕ ದ ದೃತ ಾಷ , ೇವಲ
ೊರ ಂದ ಾತ ವಲ, ಒಳ ಂದಲೂ ಕುರುಡ ಾ ದ. ಇ ೆಲವ ಆ ಾಲಘಟ ದ ದುಷ ಗಹ ಾ
ಭಗವಂತನ ಸಂಕಲ ವ ಆ ತು.
ತನ ಮಕ ಳ ಾಡುವ ಅ ಾ ಯವನು ೕ ದ ದೃತ ಾಷ , ಧ ಷ ಾದ ತನ ಸ ಂತ ತಮ ನ ಮಕ ಳನು
ಪರ ೕಯರಂ ೆ ಕಂಡು, ತಂ ೆ ಇಲದ ತಬ ಮಕ ಳನು ದೂರ ಾ ದ. [ಇದ ಂ ಾ ಸ ಯಂ ಷು ೇ
ಾಂಡವ ೆ ಬಂಧು ಾ ಲುವಂ ಾ ತು]. ಾ ಾಗೃಹದ ಾಂಡವರನು ಸುಟು ೊ ಸುವ
ದು ೕ ಧನನ ೕಚ ಪ ಯತ ೆ ೊ ೆ ಾರ ದೃತ ಾಷ ೆ ದ. ಾ ಾಗೃಹ ಂದ ಾ ಾ , ೌ ಪ ಯನು
ಮದು ೆ ಾ ಬಂದ ಾಂಡವರನು ಇಂದ ಪ ಸದ ದ ದೃತ ಾಷ , ಜೂ ಾಟದ ೆಪದ ಅವರ ಾಜ ವನು
ಕ ದು ೊಳ ಲು ೊ ೆ ಾರ ಾದ. ಇ ೆಲವ ದ ಂತ ಅತ ಂತ ೕ ಾ - ೕಚ ಾಯ ೆಂದ ೆ: ಾಜಸ ೆಯ
ೊ ೆ ೌಪ ಯ ವ ಾ ಪಹರಣ. ೌ ಪ ಯನು ಅ ೆನ ಾ ವ ೆಯ ಾಜಸ ೆ ೆ ಎ ೆತಂದು
ಅವ ಾನ ೊ ದು ಊ ಸಲೂ ಾಧ ಾಗದ ದುಷ ಕೃತ . ಇ ೆಲವ ದಕೂ ೇರ ೊ ೆ ಾರ ದೃತ ಾಷ .
“ಅ ೆವಸ ದ ದ ೌಪ ಅನುಭ ದ ಅವ ಾನ ೋಪದ ಕ ೕ ಾ ಹ ದು ಆ ೆಯ ಕುಚದ ೕ ನ
ಕುಂಕುಮವನು ಅ ತು” ಎಂ ಾ ೆ ಶು ಾ ಾಯ ರು. [ಇ ಾವ ಂ ನ ಾಲದ ಉಡು ನ ಬ ೆ
ರ ೇಕು. ಆ ನ ಾಲದ ಎಲರೂ ೌ ೕನ ಮತು ೇವಲ ಎರಡು ತುಂಡು ಬ ೆ ಯನ ೆ ೕ
ಧ ಸು ದರು.(ಇಂದು ಾ ಗಳ ಉಡುಪ ಇ ೇ ೕ ಇರುತ ೆ). ಾ ಾನ ಾ ಮ ೆ ಳ ಾಗ
ೕ ಾ ಗದ ಬ ೆ ಧ ಸುವ ಸಂಪ ಾಯ ಇರು ರ ಲ. ಋತುಮ ಾ ದ ೌಪ ಈ ೕ ೇವಲ ಏಕ
ವಸ ಾ ಾ ದ ಸಂದಭ ದ ೇ ಆ ೆಯ ತ ೆಗೂದಲನು ದು ಾಜಸ ೆ ೆ ಎ ೆತಂ ರುವ ದು ೌ ಯ ದ
ಪ ಾ ಾ ೆ . ಇದನು ತ ೆಯ ೇ, ಘಟ ೆ ೆ ಾ ಾದ ದೃತ ಾಷ , ಮುಂ ೆ ನ ೆದ ೂೕರ ಯುದ ೆ
ಾರಣಕತ ಾದ. ೌ ಪ ಯ ಕ ೕರು ಶತು ಪ ೆಯ ೕಯರ ಕುಂಕುಮವನು ಅ ಸಲು ಾರಣ ಾ ತು].

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 5

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ಇ ೆ ಾ ಘಟ ೆಗಳನು ಅಸ ಾಯಕ ಾ ೋ ಸ ೊಂ ದ ದುರ, ಅ ಾತ ಾಸದ ನಂತರ ಾಂಡವರ

ಮರಳ ೆ ಾ ಾದು ಕು ದ. ಆದ ೆ ಸ ಯಂ ೕಕೃಷ ೇ ಸಂ ಾನ ೆ ಂದು ಬಂದರೂ ಕೂ ಾ, ದೃತ ಾಷ
ತನ ಪ ತ ೕಹ ಂದ ಕುರು ಾ ಂತ! ಆಗ ೕಕೃಷ: “ ಮ ಮೂಖ ತನ ಂದ ಒಂದು ೊಡ
ದುರಂತ ಾಗ ೆ. ಅದ ೆ ದ ಾ ” ಎಂದು ಎಚ ೊರಟು ೋಗು ಾ ೆ. ಈ ಘಟ ೆಯ ನಂತರ ದುರ:
“ ಾನು ಇ ನ ೆಯುವ ದುಷ ತ ಗ ೆ ೆ ೕ ಕ ಾ ರ ಾರದು” ಎನು ವ ‘ ಾರಣ’ ಂದ ೕಥ ಾ ೆ ೆ
ೊರಡುವ ಾ ರ ಾಡು ಾ ೆ.
[ ೕ ನ ೆ ೕಕದ ‘ಯ ಾ’ ಎನು ವ ಪದ ಬಳ ೆ ಾ ೆ. ಈ ಪದದ ಾ ಾನ ಅಥ ‘ ಾ ಾಗ’
ಎಂಬು ಾ ೆ. ಆದ ೆ ಈ ಅಥ ದ ೆ ೕಕವನು ೋ ದ ೆ: ‘ ಾ ಾಗ ಘಟ ೆ ನ ೆ ೋ ಆ ಾಗ ದುರ
ೕಥ ಾ ೆ ೈ ೊಂಡ’ ಎಂ ಾಗುತ ೆ. ಆದ ೆ ಇ ೇ ರುವ ಘಟ ೆಗಳ ೇ ೆ ೇ ೆ ಾಲಘಟ ದ
ನ ೆ ರುವ ದ ಂದ ಈ ಅಥ ಕೂಡುವ ಲ. ಅ ಾನ ಎನು ವ ೋಶದ ೇ ರುವಂ ೆ: ಯ ಾ ತ ೇ
ೇತ ೇ ಾ ಾ ೇ ಾ ಭಣ ೇ’ ಇತ ಾನ ।. ಅಂದ ೆ: ‘ಯ ಾ’ ಮತು ‘ತ ಾ’ ಶಬಗಳ ೇವಲ
ಾ ಾಥ ದ ಾತ ವಲ, ೇತ ಥ ದಲೂ ಬಳ ೆ ಾಗುತ ೆ ಎಂದಥ . ಈ ೆ ೆಯ ೕ ನ ೆ ೕಕವನು
ೋ ಾಗ: ಾ ಾಗ ಘಟ ೆ ನ ೆ ೋ ಆ ಾಗ ದುರ ೕಥ ಾ ೆ ೆ ೋ ರುವ ದಲ, ಬದ ೆ
ದುಷ ತ ಗಳ ೆ ೕ ಕ ಾ ರ ಾರದು ಎನು ವ ‘ ಾರಣ’ ಂದ ೕಥ ಾ ೆ ೆ ೋ ರುವ ದು ಎನು ವ ದು
ಸ ಷ ಾಗುತ ೆ].

ಕ ಏನಮ ೊ ೕಪಜು ಾವ ಹ ಂ ಾ ಾ ಃ ಸುತಂ ಯದ ೈವ ಪ ಷ ಃ ।

ತ ನ ೕಪಃ ಪರಕೃತ ಆ ೇ ಾ ಸ ಾ ಾಶು ಪ ಾಚ ಾನಃ ॥೧೫॥

ಸ ಇತಮತು ದ ಣಕಣ ಾ ೈ ಾ ತುಃ ಪ ೋ ಮಮ ಸು ಾ ೋಽ ।

ಸಯ ಧನು ಾ ಾಯ ಾ ಾಂ ಗತವ ೋಽ ಾದುರು ಾನ ಾನಃ ॥೧೬॥

ೕಕೃಷನ ಎಚ ೆಯ ನು ಗಳನು ೇ ಾಭ ೊಂಡ ದೃತ ಾಷ ತನ ಪ ಾನಮಂ ಾದ ದುರನ

ಾಗ ದಶ ನ ೇಳ ಾ ೆ. ಆಗ ಎಲರ ಸಮು ಖದ ೇ ದುರ ೇಳ ಾ ೆ: “ ೕನು ತಪ ಾ ೆ. ಆದ ೆ
ಇದ ೆ ಪ ಾಜ ೆ ಇ ೆ. ೕನು ನ ಮಗ ಾದ ದು ೕ ಧನನನು ಾಜ ಂದ ೊರ ಾ , ನ ತಮ ನ
ಮಕ ಳನು ಕ ೆದು ಅವ ೆ ಈ ಾಜ ವನು ಒ ಸು. ಇದ ಂದ ಮುಂ ೆ ನ ೆಯುವ ೂೕರ ದುರಂತವನು ೕನು
ತ ಸಬಹುದು” ಎಂದು.
ದುರನ ೇರ ನು ಗಳನು ೇ ದ ದು ೕ ಧನ ೇಳ ಾ ೆ. “ಇವ ಾ ರು ನಮ ೆ ಬು ಾದ
ೇಳ ವವನು? ನನ ಅನ ಂದು ನನ ರುದ ೇ ತೂ ಾಡು ಾ ೆ ಈತ. ನನ ೆ ಅ ಾ ಯ
ಾಡು ರುವ ದ ೆ ೕ ಅಲ ೇ, ನನ ಶತು ಗಳ ಪರ ಾತ ಾಡು ಾ ೆ. ನನ ನು ಅರಮ ೆ ಂದ ಆ ೆ ೆ
ಾಕಲು ಇವ ಾ ರು? ನಮ ಅರಮ ೆಯ ೆಲಸದವಳ ಮಗ ಾದ ಈತ ೆ ಅ ಾವ ಅ ಾರ ೆ? ನನ ೆ

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 6

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ಈತನ ೕ ೆ ಬರು ರುವ ೋಪದ ಾ ವನನು ೊಂದು ಡು ೇ ತು. ಆದ ೆ ೕವಂತ ಾ ಡು ೇ ೆ.

ಈತ ಈಗ ೇ ಉಟ ಬ ೆ ಯ ೇ ೇಶ ಟು ೊರಟು ೋಗ ೇಕು” ಎಂದು ರುಚು ಾ ೆ ದು ೕ ಧನ.
ದು ೕ ಧನ ದುರನ ರುದ, ದೃತ ಾಷ ನ ಸಮು ಖದ ೇ, ಹೃದಯವ ೆ ೕ ೇ ಸುವಂತಹ ಭ ಾನಕ ಾದ
ಾತ ಾ ದರೂ ಕೂ ಾ, ೇಶದ ೊ ೆ ಾದ ದೃತ ಾಷ ಏನೂ ಾತ ಾಡ ೇ ಕು ರು ಾ ೆ. ಇದನು
ಕಂಡು ದುರ ೆ ಮ ಾ ತ ಾಗುತ ೆ. ಾ ಾ ಕ ಾ ೇಶ ೇ ೆ ಾ ದ ತನ ೆ ಕ
ಉಡು ೊ ೆಯನು ಕಂಡು ಆತ ತ ೊ ಳ ೇ ಾನು ನಗು ಾ ೆ. ಒಬ ೌರ ಾ ತ ವ ೆ ಇಂತಹ
ಅವ ಾನ ಾದ ೆ ಅದು ಾ ಂತ ಾದ . “ ಾನು ದ ೇ ಈ ೇಶವನು ಟು
ೊರಟು ೋಗ ೇ ತು. ಆದ ೆ ಇ ೆಲವ ಆ ಭಗವಂತನ ಸಂಕಲ ರ ೇಕು” ಎಂದು ೕ ದ ದುರ,
“ಎಲವ ಭಗವಂತನ ಇ ೆಯಂ ೆ ೕ ಆಗುತ ೆ” ಎಂದು ೇ , ತನ ಧನುಸ ನು ಅ ೇ ಟು, ಾರ ಾ
ೕಥ ಾ ೆ ೆ ೊರಡು ಾ ೆ.

ಇತಂ ವ ಜ ಾ ರತ ೕವ ವಷ ಂ ಾ ೇನ ಾವದತ ಾನ ಾಸ ।

ಾವಚ ಾಸ ೕಕ ಚ ಾ ೕ ಾತಪ ಾ ಮ ೇನ ಾಥ ಃ ॥೨೦॥

ತ ಾ ಥ ಶು ಾ ವ ಸುಹೃ ನ ಂ ವನಂ ಯ ಾ ೇಣುಜವ ಾಽಽಆಶ ಯ ।

ಸಂಸ ಧ ಾ ದಗಮ ಾನು ೆ ೕಚನ ರಸ ೕಂ ಪ ತ ಾಯ ತೂ ೕ ॥೨೧॥

ದುರ-ಉದವ ಸಂ ಾದ

ೕಥ ಾ ಾ ಾಡು ೕಡುಗಳ ಮು ೇನ ಾರತ ವಷ ದ ಸಂಚ ಸು ಾ ದುರ ಪ ಮ ಾರತದ

ಪ ಾಸ ೇತ ೆ ಬರು ಾ ೆ. ಈ ಸಮಯದ ೕಕೃಷನ ೆಂಬಲ ಂದ ಹ ನಪ ರದ ಯುದ ಮು ದು,
ಧಮ ಾಜ ಚಾ ಪ ಾ ರು ಾ ೆ.[ಚಕ =ಆ ೆ. ತನ ಆ ೆ ಂದ ಇ ೕ ಭೂಮಂಡಲವನು
ಯಂತ ಣದ ಡಬಲವನು ಚಕ ವ . ಏಕಚ ಾ ಪ ಎಂದ ೆ ಆತನನು ಟು ಇ ಾ ಗೂ ಆ ೆ ಾಡುವ
ಹಕು ಇರುವ ಲ]. ದುರ ಪ ಾಸ ೇತ ೆ ಬಂ ಾಗ ಆತ ೆ ಕುರುವಂಶದವ ೆ ಸಹೃದ ಗ ಾದ
ಾದವ ೆ ಸಂಬಂ ದ ಒಂದು ಆ ತಾ ಸು ಯುತ ೆ. ನ ಘಷ ೆ ಂದ ಉಂ ಾಗುವ
ೆಂ ಯ ಂದ ಇ ೕ ಾಡು ೇ ೆ ಾಶ ಾಗುತ ೋ ಾ ೇ ಾದವರು ಪರಸ ರ ೊ ೆ ಾ ೊಂಡು
ಾಶ ಾಗುವ ಾಪ ಪ ೆ ರುವ ಷಯ ಆತ ೆ ಯುತ ೆ. ಈ ಷಯವನು ೇ ೊಂದ ದುರ
ಪ ಾ ಮುಖ ಾ ಹ ಯುವ ಸರಸ ೕ ನ ೕರ ೆ ಬರು ಾ ೆ. [ಇಂದು ಸರಸ ೕ ನ ಾ ೆ ಾ ಆ
ಪ ೇಶದ ಮರುಭೂ ಸೃ ಾ ೆ]. ಾ ಂಧ ಪ ಾಣದ ೇಳ ವಂ ೆ: ದುರಸು ಪ ಾಸಸಃ ಾಪಂ
ಸ ೕಪ ೋಽಶೃ ೋ । ಯದೂ ಾಂ ಸ ಾ ಪ ಾ ದುದ ಾದ ಮು ಾಮನು । ಇ ದುರ
ೇ ೊಂ ರುವ ದು ೇವಲ ಯದುಕುಲ ಾಶದ ಾಪದ ಾ ೆ ಯನು ಾತ . ಮುಂ ೆ ಆತ ಯಮು ಾ

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 7

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ೕರದ ಉದವನನು ೇ ಾ ಆತ ಂದ ಈ ಷಯ ೆ ಸಂಬಂ ದ ಎ ಾ ವರಗಳನೂ

ಪ ೆಯು ಾ ೆ. [ಈ ಷಯ ಮುಂ ೆ ಾಗವತದ ೇ ಬರುತ ೆ].

ಅ ಾ ೇಹ ಜ ೇವ ೇ ೈಃ ಕೃ ಾ ಾ ಾಯತ ಾ ೋಃ ।

ಪ ತ ಂಕಮು ಾ ಂ ತಮಂ ಾ ಯದಶ ಾತ ಷಮನುಸ ರಂ ॥೨೩॥

ತನ ೕಥ ಾ ೆ ಾಲದ ಸರಸ ೕ ನ ೕರದ ಾ ಗ ಾದ ಭಗವದ ಕರು ದ ಅ ೇಕ

ೇ ಾಲಯಗಳನು ದುರ ಸಂದ ಸು ಾ ೆ. [ಇ ೊಂದು ಗಮ ಾಹ ಅಂಶ. ಂ ೆ ೇ ಾಲಯಗ ರ ಲ,
ಭಗವಂತನ ಆ ಾಧ ೆ ೇವಲ ಅ ಮುಖದ ನ ೆಯು ತು ಎನು ವ ಾದ ೆ ಇದು ೋಧ ಾ ದು, ಂ ೆ
ಕೂ ಾ ೇ ಾಲಯಗ ದು, ಅ ಪ ಯ ಭಗವಂತನನು ಕಂಡು ಪ ಸುವ ಸಂಪ ಾಯ ತು ಎನು ವ ದು
ಇ ಸ ಷ ಾಗುತ ೆ. ಇ ಾತ ವಲ, ಾ ಾಯಣ ಮತು ಮ ಾ ಾರತದಲೂ ಕೂ ಾ ೇ ಾಲಯಗಳ
ಉ ೇಖವನು ಾವ ಾಣಬಹುದು]. ಮುಖ ಾ ಇ ೇಳ ವಂ ೆ: ದುರ ಸಂದ ರುವ ೇ ಾಲಯಗಳ
‘ಪ ತ ಂಕಮುಖ ’ ಭಗವಂತನನು ಅಂತ ಾ ಾ ಕಂಡು ಪ ಸುವ ೇವ- ೇವ ೆಯರ
ೇ ಾಲಯಗ ಾ ದವ . ಾ ಗಳ ಅ ರುವ ಪ ಗಳನು ೋ ೕಕೃಷನನು ರಂತರ ೆ ೆಯು ದರು.
ಈ ೆ ೕಕದ ‘ಪ ತ ಂಕ’ ಎನು ವ ಪದಪ ೕಗ ಾ ಾ ೆ. ಪ ತ ಂಕ ಎಂದ ೆ ಪ ಂದು
ಅಂ ಾಂಗಗಳಲೂ ಮೂವ ೆರಡು ಶ ೕರ ಲ ಣ ೊಂ ರುವವನು ಎಂದಥ . ತಂತ ಾ ಾ ಗ ಂಥದ
ೇ ರುವಂ ೆ: ಪ ತ ಙ ಮು ೊ ೕ ಷುಃ | ‘ಬ ಾ ಪ ತ ಙ ಾ ಷುಃ ಸಮ ಗ ಣವತಮಃ ॥ಇ
ತನ ಾ ಾ ಾ ॥ ಚತುಮು ಖ ಬ ಹ ಪ ತ ಂಕ ಾದ ೆ, ಅವ ಂತಲೂ ಮುಖ ಾ ಈ ಲ ಣಗಳ ಳ
ಷು ‘ಪ ತ ಂಕಮುಖ ಃ’.
ಅ ೇಕ ೇ ಾಲಯಗಳನು ಸಂದ ದ ದುರ ಯಮು ಾ ನ ೕರ ೆ ಬರು ಾ ೆ. ಅ ಆತ ಉದವನನು
ಾಣು ಾ ೆ. ಇದು ೕಕೃಷನ ಪರಮಭಕ ಬ ರ ಅಪರೂಪದ ೇ . ಈ ೇ ಂದ ತ ಾದ ಇಬ ರೂ
ಒಬ ರ ೊಬ ರು ಾಢ ಾ ಆಲಂ ೊಂಡು ಕು ಾಡು ಾ ೆ.
ಅಪರೂಪದ ೇ ಯ ಟ ದಲು ಬರುವ ಷಯ: ಕುಶ ೋಪ . ಕುಶಲ ಪ ೆ ೇ ರ ೇಕು ಎನು ವ
ಕ ಮವನು ನಮ ೆ ೕ ದವನು ೕಕೃಷ. ಇ ೊಂದು ಷ ಾದ ಾಂಧವ ದ ೕ ಯನು ಅ ವ ಕ ಾಡುವ
ಾನ. ಕೃಷ ಎ ೇ ೋದರೂ ಕೂ ಾ, ಅ ಯರ ಾ ೆ ನಮ ಾ ರ ಾ , ಯರನು ಆಲಂ ,
ಅ ರುವ ೆಲಸದ ಆ ಂದ ದು, ಯರು, ಯರು, ೕ ೆ ಪ ಬರ ೕಗ ೇಮವನು
ಾ ಸು ದ. ಇ ೇ ಸಂಸ ಯ ೆ ೆದ ಉದವ ಮತು ದುರ ಇ ಪರಸ ರ ಆ ಂ ೊಂಡು
ಉಭಯಕುಶ ೋಪ ಾತ ಾಡು ಾ ೆ.

ಕ ತು ಾ ೌ ಪ ರು ೌ ಸ ಾಭ ಪ ಾ ನುವೃ ೆ ೕಹ ಾವ ೕ ೌ ।
ಆ ಾತ ಉ ಾ ಃ ಕುಶಲಂ ಾಯ ಕೃತ ೌ ಕುಶಲಂ ಶ ರ ೇ ೇ ॥೨೬॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 8

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ತ ದಲು ದುರ ಕೃಷ-ಬಲ ಾಮರ ಕು ತು ೇಳ ಾ ೆ. ದುರ ೇಳ ಾ ೆ: “ಭಗವಂತನ

ಾ ೕಕಮಲಸಂಭೂತ ಾದ, ಚತುಮು ಖನ ಾಥ ೆಯಂ ೆ ಭೂ ೋಕದ ಅವತ ದ,
ಪ ಾಣಪ ರುಷ ಾದ ಕೃಷ-ಬಲ ಾಮರು ೋಕ ೆ ಆನಂದವನು ೕ ಕುಶಲ ಾ ಾ ೆ ೕ?” ಎಂದು.
[ನಮ ೆ ದಂ ೆ ಭಗವಂತ ೊಬ ೇ ಜ ಾದ ಪ ಾಣಪ ರುಷ. ಆದ ೆ ಬಲ ಾಮನ ನರರೂ
ಭಗವಂತನ ೇಷ ಆ ೇಶ ಇದುದ ಂದ, ಛಂದಃಪ ರುಷ ಾದ ಬಲ ಾಮನನೂ ಕೂ ಾ ಇ ಪ ಾಣಪ ರುಷ
ಎಂದು ಸಂ ೋ ಸ ಾ ೆ].
ಈ ೆ ೕಕದ ಬಂ ರುವ ‘ಪದ ’ ಎನು ವ ಪದ ಚತುಮು ಖ ಬ ಹ ನನು ೇಳ ವ ಪದ. ಈ ಷಯವನು
ಆ ಾಯ ಮಧರು ತಮ ಾತ ಯ ಣ ಯದ ೋಶ ಸ ತ ವ ರುವ ದನು ಾವ ಾಣಬಹುದು.
ಾ ಹ ಪ ಾಣದ ೇ ರುವಂ ೆ: ‘ಪ ೊ ಬ ಾ ಸಮು ಷ ಃ ಪ ಾ ೕರ ೋಚ ೇ’ ‘ಪದ ’ ಎಂದು
ಬಹ ಗೂ ಾಗೂ ‘ಪ ಾ ’ ಎಂದು ೕಲ ಗೂ ೆಸ ೆ.
ದುರನ ಪ ೆ ಯನು ೋ ಾಗ ಇ ನಮ ೊಂದು ಪ ೆ ಬರುತ ೆ. “ಸ ಾ ಆನಂದ ಸ ರೂ ಾ ರುವ,
ತ ಸು ಭಗವಂತ ಸುಖ ಾ ಾ ೆ ೕ” ಎಂದು ೇ ದ ೆ ಅದರ ಅಥ ಏನು ಎನು ವ ದು ನಮ ಪ ೆ . ಈ
ಪ ೆ ೆ ಉತರ ಾದ ಪ ಾಣದ ೆ. ಅ ೇಳ ವಂ ೆ: ‘ ೋ ಾ ಾಂ ಸುಖಕತೃ ತ ಮ ೇ ಕುಶಲಂ
ೋಃ| ಪೃಚ ೇ ಸತ ಾನ ಾ ಕಥಂ ತ ೆ ೖವ ಪೃಚ ೇ’ ಅಂದ ೆ: ಸ ಾ ಸು ಾ ರುವ ಭಗವಂತ
ಸುಖ ಾ ಾ ೆ ೕ ಎಂದು ದುರ ಪ ೆ ಾ ಲ; “ಆತ ೋಕ ೆ ಸುಖವನು ಂಟು ಾಡು ರುವ ೇ?”
ಎನು ವ ಾತ ಯ ದ ದುರ ಪ ೆ ಾ ಾ ೆ ಎಂ ೆ ಾದ ಪ ಾಣ. [ಸುಖಕತ ನೂ ಭಗವಂತ, ದುಃಖದ
ಒ ೆಯನೂ ಭಗವಂತ. ಾ ಸುವ ಭಗವಂತ ೇ ಸಂ ಾರಕತ ಎನು ವ ಾತನು ಾ
ೆನ ೊಳ ೇಕು]

ಕ ತು ರೂ ಾಂ ಪರಮಃ ಸುಹೃ ೊ ೕ ಾಮಃ ಸ ಆ ೇ ಸುಖಮಂಗ ೌ ಃ ।

ೕ ೈ ಸ ಾಂ ತೃವದ ಾ ವ ಾನ ಾ ೊ ೕ ವರತಪ ೇನ ॥೨೭॥

ಕೃಷ-ಬಲ ಾಮರ ಕು ತು ೇ ದ ದುರ ಇ ತನ ೆಂಡ ಆರು ಯ ಅಣ( ಾವ ೖ ಾ), ಶ ರ ೇನನ

ಮಗ ಾದ ವಸು ೇವನ ೇಮ ಸ ಾ ಾರವನು ೇಳ ಾ ೆ. [ ದುರನ ಪ ಶ ರ ೇನನ ಮಗಳ . ಂ ೆ
ಯರು ೈಶ ಮತು ಶ ದ ರನೂ ಮದು ೆ ಾಗುವ ಪದ ಇತು. ವಸು ೇವನ ತಂ ೆ ಶ ರ ೇನನೂ ಕೂ ಾ
ಒಬ ಶ ದ ಳನು ಮದು ೆ ಾ ದ. ಆ ೆಯ ಜ ದ ಆರು ೕ ದುರನ ಪ . ೕ ಾ ಇ ದುರ
ವಸು ೇವನನು ಾಮಃ ಎಂದು ಸಂ ೋ ಾ ೆ. ಕನ ಡದ ಾವ ಎನು ವ ಪದ ಮೂಲತಃ ಸಂಸ ತದ ಾಮಃ
ಎನು ವ ಪದ ಂದ ಬಂ ೆ.]
ಈ ೆ ೕಕದ ನಮ ೆ ಸಂಸ ತ ಾ ತ ದ ಇ ೆ ಲೂ ಗದ ‘ವಸು ೇವನ ವ ತ ದ ವರ ೆ’ ಾಣ ಗುತ ೆ.
ವಸು ೇವ ಕುರುವಂಶದ ಎಲ ಗೂ ಅತ ಂತ ಆ ಯ ಾ ದ. ಆತ ತನ ಸ ೋದ ಯರನು ಅವರ
ತಂ ೆಯಂ ೆ ಅತ ಂತ ೕ ಂದ ಾಣು ದ. ತನ ಸವ ಸ ವನೂ ಆತ ತನ ತಂ ಯಂ ೆ ಾ ೆ ೆದು,

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 9

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ಅವರನೂ ಮತು ಅವರ ಗಂಡಂ ರರನೂ [ವರತಪ ೇನ – ಭತೃ ತಪ ೇನ] ಸ ಾ ಸಂ ೋಷದ ರುವಂ ೆ
ೋ ೊಳ ದ. “ಇಂತಹ ವಸು ೇವ ಸುಖ ಾ ರುವ ೇ?” ಎಂದು ದುರ ಉದವನನು ೇಳ ಾ ೆ.

ಕ ತು ಖಂ ಾತ ತವೃ ೋಜ ಾ ಾಹ ಾ ಾಮ ಪಃ ಸ ಆ ೇ ।
ಯಮಭ ಂಚಚತಪತ ೇ ೊ ೕ ನೃ ಾಸ ಾ ಂ ಪ ಹೃತ ದೂ ಾ ॥೨೯॥

ಇ ದುರ ಾಜ ಾದ ಉಗ ೇನನ ಕುಶಲವನು ೇಳ ಾ ೆ. ಕಂಸ ಉಗ ೇನನನು ೆ ೆಮ ೆಯ ಟು

ಾಜ ದ ಆಡ ತವನು ತನ ೈ ೆ ೆ ೆದು ೊಂ ದ. ಆದ ೆ ತದನಂತರ ೕಕೃಷ ಕಂಸನನು ೊಂದು, ಆತ ಂದ
ಾಜ ವನು ಪ ೆದು ೊಂಡ. ಆದ ೆ ಂ ಾಸನದತ ಮನಸು (ಆ ) ಾಡದ ೕಕೃಷ, ಉಗ ೇನನ ೆ ೕ ಮರ
ಾಜನ ಾ ಾ ದ. ಈ ೆ ೆಯ : “ ಕಮಲದಂತಹ ಕ ನವ ಾದ ೕಕೃಷ ಂದ ಪ ಾ ಕ ಾದ ೊ ೆ
ಉಗ ೇನ ಕುಶಲ ೇ?” ಎಂದು ಇ ದುರ ಉದವನನು ೇ ಾ ೆ.
[ಈ ೆ ೕಕದ ಬಂ ರುವ ‘ಆ ’ ಎನು ವ ಪದ ‘ಮನಸು ’ ಎನು ವ ಅಥ ದ ಬಳ ೆ ಾ ೆ. ಆ , ವರೂಥ, ಆತ
ಮತು ‘ಖ’ ಎನು ವ ಪದಗಳ ಸ ಾ ಾಥ ಕ ಪದಗಳ ಎಂದು ಆ ಾಯ ಮಧರು ತಮ ಾತ ಯ
ಣ ಯದ ೋಶ ಸ ತ ವರ ೆ ೕ ರುವ ದನು ಾವ ಾಣಬಹುದು. ಆ ಮ ೋವರೂಥಂ ಚ
ಆ ಾಸ ೋಚ ೇ’ । ಇತ ಾನ ।]

ಂ ಾ ಕೃ ಾ ೕಷ ಘಮತ ಮ ೕ ೕ ೕಽ ವ ೕಘ ತಮಂ ವ ಮುಂಚ ।

ಯ ಾಂ ಾತಂ ರಣಭೂನ ೇ ೇ ಾಗ ಂ ಗ ಾ ಾಶ ರ ೋ ತ ॥೩೭॥

“ಅ ಾ ಯವನು ಎಂದೂ ಸ ಸದ, ಾ ೇ ತಪ ಾ ದರೂ ೈಯ ಾ “ಅದು ತಪ ” ಎಂದು

ೇಳ ವ(ಅತ ಮ ) ಮತು ಅಪ ಾ ಗಳನು ಾ ಣ ಾ ಸುವ ಸ ಾವದವ ಾದ ೕಮ ೇನ
ಾಂತ ಾದ ೇ?” ಎಂದು ೇಳ ಾ, ದುರ ೕಮನ ಪ ಾಕ ಮವನು ೆನ ೊಳ ಾ ೆ. ಆತ ೇಳ ಾ ೆ:
“ಗ ೆಯನು ದು ೕಮ ಇಡು ದ ಒಂ ೊಂದು ೆ ೆ ೆ ಭೂ ನಡುಗು ತು” ಎಂದು. ತಂತ ಾರದ
ೇಳ ವಂ ೆ: ಉದ ದ -ಪ ಕರ ಸ ಭಮಚು ಾ ೕ ಾ ೕನಮಸ ನು - ತ -ವಚಃ-ವೃ । ಾ ೕ
ಗ ಾಭಯ-ಕರಂ ಸು-ಕೃ ಾಞ ಂ ತಂ ಾ ಣಂ ಯ ೇಷ -ತನುಮುನ ತ-ಕಮ -ಶ ॥ ಗ ೆ ದವರು
ಾ ಣ ೇವರು. ಅಂತಹ ಾ ಣ ೇವರ ಅವ ಾರಮೂ ಾದ ೕಮ ೇನನನು ಇ ದುರ ಗ ೆ ಂ ೆ
ಗುರು ಕುಶ ೋಪ ಾ ಸು ಾ ೆ. ಈ ೕ ದುರ ಕುಂ , ಧೃತ ಾಷ , ಾಂಡವರು, ಾದವರು,
ೕ ೆಪ ಬರ ೕಗ ೇಮವನು ಾ ಸು ಾ ೆ.

ಅಜಸ ಜ ೊ ತ ಥ ಾಶ ಾಯ ಕ ಾ ಣ ಕತು ಗ ಹ ಾಯ ಪ ಂ ಾ ।
ನ ತ ನ ಾ ೋಽಹ ೇಹ ೕಗಂ ಪ ೋ ಗು ಾ ಾಮುತ ಕಮ ತಂತ ॥೪೪॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 10

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ಎಲರ ೕಗ ೇಮ ಾ ದ ದುರ: “ಮುಖ ಾ ತನ ೆ ೕಕೃಷನ ಮ ಯನು ೇಳ ೇಕು” ಎಂದು

ಉದವನ ೇ ೊಳ ಾ ೆ. ದುರ ೇಳ ಾ ೆ: “ಹು ಲದವನು ಹು ಬಂದ. ಕಮ ಲದವನು ಕಮ
ಾ ದ. ಅಂತಹ ೕಕೃಷನ ಕು ತು ೇಳ ” ಎಂದು. ಹು ಲದವನು ಹುಟು ವ ದು, ಕಮ ಲದವನು
ಕಮ ಾಡುವ ದರ ಅಥ ವರ ೆಯನು ಾವ ಈ ಾಗ ೇ ದಲ ಮತು ಎರಡ ೇ ಸ ಂಧದ
ೇ ೇ ೆ. ಸಂ ಪ ಾ ೇಳ ೇ ೆಂದ ೆ: ಗುಣಗಳನು ೕ ಂ ರುವ ಭಗವಂತ ನಮ ಂ ೆ
ಗು ಾತ ಕ ಾದ, ಒಂದು ನ ದು ೋಗುವ ಶ ೕರದ ಹುಟು ವ ಲ. ಾ ಾನಂದಮಯನೂ,
ಸವ ಸಮಥ ನೂ ಆದ ಭಗವಂತ, ತನ ಇ ೆಯಂ ೆ ಭೂ ಯ ಾ ೊಳ ಾ ೆ. ೕ ೆ ಎ ೆ ೆ ತುಂ ರುವ
ಭಗವಂತ ಾ ರ ೆಯ ಾನವ ಆಕೃ ಯ ಕೃಷ ಾ ನಮ ೆ ಾ ೊಂಡ. ಇದ ೆ ೕ ಇ ಹು ಲದ
ಭಗವಂತ ಹು ದ ಎಂದು ೇ ಾ ೆ. ಇದನು ಅ ಪ ಾಣದ ಈ ೕ ವ ಸ ಾ ೆ: ನ ೇಹ ೕ ೋ
ಜ ೋವ ಜ ಃಸ ಾ ॥ಇ ಾ ೆ ೕ ೕ॥ ಭಗವಂತನ ಅ ವ ೕ ಆತನ ಜನ .
ಇನು “ಕಮ ಲದವನು ಕಮ ಾ ದ” ಎಂದ ೆ: ಾವ ೇ ಕಮ ದ ೇಪ ಲದ ಭಗವಂತ ಎಲವನೂ
ಾಡು ಾ ೆ ಎಂದಥ . ಹ ಃ ಕ ಾ ಽಪ ಕ ೇ ಫ ಾ ಾ ೇನ ಭಣ ೇ॥ ಇ ಚ॥ . ಭಗವಂತ ‘ ೕವ’ದ
ಸ ಾವಕ ನುಗುಣ ಾ ಆತ ಂದ ಕಮ ವನು ಾ ಸು ಾ ೆ. ಾವ ೇ ಕಮ ಫಲ ಅಥ ಾ ಕಮ ದ ೇಪ
ಆತ ರುವ ಲ.
ಭಗವಂತ ಭೂ ಯ ಅವತ ಸುವ ದು ‘ಉತ ಥ ಾಶ’ ಾ ಎನು ವ ಾತನು ಈ ೆ ೕಕದ ಾಣು ೇ ೆ.
‘ಉತ ಥ ಾಶ’ ಎನು ವ ಎರಡು ಧ ಗ ೆ. ಾ ತಪ ರುವ ಸಜನರ(ಉ ಾ: ಜಯ- ಜಯರು, ೊ ೕಣ-
ೕ ಾ ಗಳ ) ಸಂ ಾರ ಾ ಅವರನು ಉ ಾರ ಾಡುವ ದು ಮತು ಾ ತ ದ ಅಸುರರನು (ಉ ಾ:
ಾಲ ೇ ) ತಮ ೆ ತಳ ವ ಾಯ ವನು ಇ ಉತ ಥ ಾಶ ಎಂದು ವ ಸ ಾ ೆ.
ದುರ ಉದವನ “ ೕಕೃಷನ ಮ ಯನು ೇಳ ೇಕು” ಎಂದು ೇ ೊಂಡ ಎನು ವ ೆ ಮೂರ ೇ
ಸ ಂಧದ ದಲ ೇ ಅ ಾ ಯ ೊ ೆ ೊಳ ತ ೆ.

॥ಇ ೕಮ ಾ ಗವ ೇ ಮ ಾಪ ಾ ೇ ತೃ ೕಯಸ ಂ ೇ ಪ ಥ ೕಽ ಾ ಯಃ ॥
ಾಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣದ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧದ ಒಂದ ೇ ಅ ಾ ಯ ಮು ತು

*********

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 11

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೨

ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ

ದುರ ೕಕೃಷನ ಕು ತು ೇ ಾಗ ಉದವ ಗದ ಸು ಾ ೆ. ೕಕೃಷನ ಪರಮ ಭಕ ಾದ ಆತ ಾಲ ದ

ೕಕೃಷನನು ಪ ಸುವ ದ ೆ ೕ ತನ ಆಟ ಾ ೊಂ ದವ ಾ ದ. ಉದವ ಅ ೆಷು ಉತ ಟ ಾ
ೕಕೃಷನನು ಪ ಸು ದ ಎಂದ ೆ, ಾ ೆಳ ನ ಉಪ ಾರ ೆ ಕ ೆದ ೆ, ಪ ೆ ಾಗ ೇ ಆತ ಬರು ರ ಲ.
ಇಂತಹ ಉದವ ೆಸ ೊಳ ಲು ಅ ಾಧ ಾದ ಷಯ ಂದು ತು. ಅ ೇ ೆಂದ ೆ: “ ಾದವ ೆಲರು
ಒಬ ೊಬ ರು ೊ ೆ ಾ ೊಂಡು ಾಯುವ ದ ೆ ೕ ಅಲ, ಾನೂ ಕೂ ಾ ಸದ ದ ೇ ಅವ ಾರ ಸ ಾ
ಾಡು ೇ ೆ” ಎಂದು ೕಕೃಷ ಉದವ ಮತು ೖ ೆ ೕಯ ೆ ದ.

ಸ ಮುಹೂತ ಮಭೂತೂ ೕಂ ಕೃ ಾಂ ಸುಧ ಾ ಭೃಶ ।

ೕ ೆ ೕಣ ಭ ೕ ೇನ ಮಗ ಃ ಾಧು ವೃ ತಃ ॥೦೪॥

ದುರ “ ೕಕೃಷನ ಕು ತು ೇಳ ” ಎಂದು ೇ ಾಗ ಉದವ ೆ ಏನು ೇಳ ೇಕು ಎಂದು ಯ ಲ. ಆತ ೆ

ಭಗವಂತನ ಾದ ೆಂಬ ಅಮೃತದ ಕಡಲು ೆನ ಾಗುತ ೆ. ಆತ ಆ ಅದಮ ಾದ ಅಮೃತ ಾಗರದ
ಮುಳ ಡು ಾ ೆ.
ಶನ ೈಭ ಗವ ೋ ಾನ ೋಕಂ ಪ ನ ಾಗತಃ ।
ಮೃಜ ೇ ೆ ೕ ದುರಂ ಪ ಾ ೋದವ ಉತ ಯ ॥೦೬॥

ಾ ಾಮೃತದ ಮುಳ ದು, ಾನ ಾ ಮರ ವ ವ ಾರ ೋಕ ೆ ಇ ದು ಬಂದ ಉದವ,

ಕ ೊ ೆ ೊಂಡು ರುನಗು ೊಂ ೆ ದುರ ೊಂ ೆ ಾತ ಾಡು ಾ ೆ. [ಇ ೆಲವ ಾಗವತ ನಮ
ಮುಂ ೆ ೆ ೆ ಡುವ ಅನು ಾವದ ಅಭೂತಪ ವ ಅನುಭವಗಳ ವರ ೆ]

ಉದವ ದುರ ಸಂ ಾದ- ೕಕೃಷನ ೕ ಾ ಾಟಕಗಳ

ಉದವ ಉ ಾಚ
ಕೃಷದು ಮ ೕ ೇ ೕ ೇ ಷ ಜಗ ೇಣ ಹ ।
ಂ ನು ನಃ ಕುಶಲಂ ಬೂ ಾಂ ಗತ ೕಷು ಯದುಷ ಹ ॥೦೭॥

“ಕೃಷ ೆಂಬ ಸೂಯ ನಮ ಾ ೆ ಮುಳ ಗ ಾ ೆ. ಇದ ಂ ಾ ಈ ೇಶ ೆ ಕತಲು ಕ ಯ ೆ. ಾದವರು

ತಮ ೊಬಗನು ಕ ೆದು ೊಂಡು ಮೃತು ೆ ೆ ೆ ೆ ೆ ಇಡು ಾ ೆ. ಾವ ಎನು ವ ೆ ಾ ವ ಅವರ
ಂಬ ಂದ ಾ ೆ ೆದು ಕು ೆ. ಅದು ಾವ ಣಕೂ ಅವರನು ಕಬ ಸಬಹುದು. ೕ ರು ಾಗ ಅವರ
ೇಮ-ಸ ಾ ಾರವನು ಏ ೆಂದು ವ ಸ ?” ಎಂದು ದುಃ ತ ಾ ಾತ ಾಡು ಾ ೆ ಉದವ.

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 12

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೨

ದುಭ ೋ ಬತ ೋ ೋಽಯಂ ಯದ ೕ ತ ಾಮ ।

ೕ ಸಂವಸಂ ೋ ನ ದುಹ ಂ ೕ ಾ ಇ ಾಂಭ ॥೦೮॥

“ ೕಕೃಷನ ಸಮ ಾ ನವ ಾ ಹು ದ ಇವರ ೌ ಾ ಗ ೆ ಎ ೆ ಲ. ಏ ೆಂದ ೆ ತಮ ೊ ೆ ೆ ಅವ ಾರ

ರೂ ಾ ಭಗವಂತ ಂ ಾ ೆ ಎನು ವ ಎಚ ರ ಅವ ಲ. ಉ ದವರ ಾ ೇ ೆ? ೕಕೃಷನ
ಬಂಧುಗ ಾ ರುವ ಾದವ ೇ ಈ ಎಚ ರ ಲ ಎನು ವ ದು ದು ಾದೃಷ ಕರ. ಇವ ೆಲರೂ ಸಂ ಾರ ೆಂಬ
ೕ ನ ಈಜು ರುವ ೕನುಗಳಂ ೆ ಬದುಕು ಾ ೆ. ೇ ೆ ೕ ಂದ ೕನು ಆ ೆ ದ ೆ ಾಯುತ ೋ,
ಅ ೇ ೕ ಸಂ ಾರ ೇ ಸವ ಸ , ಅದ ಂ ಾ ೆ ೆ ಬದು ಲ ಎಂದು ಇವರು ೕ ಸು ಾ ೆ. ತಮ ನು ಸಂ ಾರ
ಾಗರ ಂದ ದಡ ೇ ಸಬಲ ಭಗವಂತ ೊ ೆ ದರೂ ಕೂ ಾ, ಅದರ ಪ ಾನ ಅವ ಲ. ಇವ ೆ ೕಕೃಷನ
ಾ ಾನಂದಮಯ ಾದ ೇಹ ಾಗ ೕ, ಆತನ ಅನಂತ ಮ ಾಗ ೕ ಲ. ಈ ೕ ಬದುಕು ರುವ
ಜ ಾಂಗದ ೌ ಾ ಗ ವನು ೋ ನನ ೆ ದುಃಖ ಾಗು ೆ. ” ಎಂದು ಉದವ ತನ ಅಂತರಂಗದ ೋವನು
ದುರನ ೋ ೊಳ ಾ ೆ.

ಯದಮ ಸೂ ೋಬ ತ ಾಜಸೂ ೕ ೕ ದೃಕ ಸ ಯನಂ ೋಕಃ ।

ಾ ೆ ೕ ನ ಾ ೊ ೕಪಗತಂ ಾತುರ ಾ ಕ ೌ ೌಶಲ ತ ಮನ ತ ॥೧೩॥

ೕಕೃಷನನು ಭಗವಂತನ ಅವ ಾರ ಎಂದು ಯದ ಜನರ ೌ ಾ ಗ ದ ಕು ತು ೇಳ ಾಗ ಉದವ ೆ

ಾಜಸೂಯ ಯಜದ ೆನ ಾಗುತ ೆ. ಾಜಸೂಯ ಯ ೆ ೇವ ೆಗಳ , ಾರ ಾ ಋ -ಮು ಗಳ ಎಲರೂ
ಬಂ ದರು. ಭಗವಂತನ ಮೂರು ರೂಪಗಳ ಸಮು ಖದ ( ೕಕೃಷ, ಪರಶು ಾಮ ಮತು ೇದ ಾ ಸ) ನ ೆದ
ಅಪ ವ ಯ ಅ ಾ ತು. ಅ ೕಕೃಷ ೌಂದಯ ದ ಪ ೕಕ ಾ ಕು ದ. ಆತನ ೌಂದಯ ವನು
ಕಂಡವರು ತಮ ಅ ಾನ ಂದ: “ ಇದು ಚತುಮು ಖ ತನ ಎ ಾ ಸೃ ೌಶಲವನು ಪ ಣ ಪ ಾಣದ ಬಳ
ಸೃ ದ ರೂಪ” ಎಂದು ದ ೇ ೊರತು, ಅದು ಚತುಮು ಖನ ೆ ೕ ಸೃ ದ ಾ ಾನಂದಮಯ ಾದ
ಭಗವಂತ ಎನು ವ ದನು ಯ ಲ. “ಅ ನ ೆದ ೇವ ೆಗ ೇ ೕ ೆ ತ ಾ ರು ಾಗ*, ಇನು ಾದವರ
ಾ ೇನು?” ಎಂದು ಪ ಸು ಾ ೆ ಉದವ. ೕ ೆ ಎಲರೂ ಭಗವತನ ೊ ೆ ೇ ಬದು ದು, ಆತನ ಮ ಯನು
ೋ ಯೂ, ಆತ ಾ ಾನಂದಮಯ ಾದ ಭಗವಂತ ಎನು ವ ಅ ಲ ೇ ಬದು ರುವ ದು ಅವರ ೌ ಾ ಗ .
[*ಅಪ ೋ ಾ ಗಳ ಎಂದ ೆ ಭಗವಂತನನು ಾನದ ಕಂಡವರು ಅ ೆ ೕ. ಇಂತಹ ಅಪ ೋ ಾ ಗ ೇ
ಮುಂ ೆ ೇವಪದ ಯನು ಅಲಂಕ ಸಬಹುದು. ೕ ಾ , ಅಪ ೋ ಾ ಗ ೆ ಮತು ಎ ಾ ೇವ ೆಗ ೆ
ಭಗವಂತನ ಅವ ಾರದ ಪ ಣ ಾನ ಇರ ೇ ೆಂ ೇನು ಇಲ. ಬ ಹ - ಾಯುವನು ಟ ೆ, ಇತರ ೇವ ೆಗ ೆ
ಭಗವಂತನ ಅವ ಾರದ ಪ ಣ ಾನ ಇರುತ ೆ ಎಂದು ೇಳ ಾಗದು. ೕ ಾ ಾಜಸೂಯ ಯ ೆ
ಆಗ ದ ೇವ ೆಗಳ ೕಕೃಷನನು ಚತುಮು ಖ ಸೃ ದ ಒಂದು ರೂಪ ೆಂದು ತ ಾ ದರು]
ಈ ೆ ೕಕದ ‘ಬತ’ ಎನು ವ ಪದವನು ‘ಆಶ ಯ ’ ಎನು ವ ಅಥ ದ ಬಳಸ ಾ ೆ. ೋಕ ಾ ಾನಂ ಬತ ।
ಾಜಸೂಯ ಯ ದ ಾ ೊಂ ದ ಮೂರು ೋಕದ ಬಹು ೇಕರು ಭಗವಂತನ ಾ ಾನಂದಮಯ ಾದ

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 13

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೨

ಶ ೕರವನು ‘ಚತುಮು ಖ ಸೃ ದ ೌ ಕ ಶ ೕರ’ ಎಂದು ತ ಾ ದು ಪರ ಾಶ ಯ . ಾ ಂದ

ಪ ಾಣದ ೇಳ ವಂ ೆ: ಆನನರೂಪಂ ದೃ ಾ ಽ ೋ ೋ ೌ ಕ ೕವ ತು । ಮನ ೇ ಷುರೂಪಂ ಚ
ಅ ೋ ಾ ಬ ಹು ಾ॥ಅ ೇ ದ ೆ ನವ ೆ ಈ ೕ ಯ ಾ ಂ ಬಂ ರುವ ದು ಅಚ .

ಅ ೋ ಬ ೕ ಯಂ ಸನ ಾಳಕೂಟಂ ಂಸ ಾಽ ಾಯಯದಪ ಾ ೕ ।

ೇ ೇ ಗ ಂ ಾತು ಾಂ ತ ೋಽನ ಂ ಕಂ ಾ ದ ಾಳ ಂ ಶರಣಂ ವ ೇಮ ॥೨೩॥

ೕಕೃಷ ಎಂತಹ ಕರು ಾಳ ಎನು ವ ದನು ಉದವ ಂ ೆ ನ ೆದ ೆಲವ ಘಟ ೆಗಳ ಉ ೇಖ ೊಂ ೆ
ವ ಸುವ ದನು ಾ ಾಣು ೇ ೆ. “ ೕಕೃಷ ಪ ಟ ಮಗು ಾಗ ಪ ತ (ಬ ೕ*) ಎನು ವ ಾ ಒಂದು
ಸುಂದರ ೆ ನ ರೂಪದ , ಾ ಾ ಬಂದು, ಕೃಷ ೆ ಷದ ಾಲನು ಉ ಾ ಸಲು
ಪಯ ರು ಾ ೆ. ಆದರೂ ಕೂ ಾ ೕಕೃಷ ಆ ೆಯ ತಪ ನು ಮ , ಆ ೆ ೆ ಮಗು ನ ೇ ೆ ಾ ದ ಾ
ಾವ ಸದ ಪ ೆಯು ಾ ೆ ೕ, ಅಂತಹ ಸದ ಯನು ಕರು ದ” ಎಂ ಾ ೆ ಉದವ.
ಇ ಓದುಗ ೆ ಒಂದು ಪ ೆ ಬರಬಹುದು. ಅ ೇ ೆಂದ ೆ: ಾ ಾ ದಪ ತ ೆ ೕಕೃಷ ಸದ ೕ ದ ೇ
ಎನು ವ ಪ ೆ . ಆದ ೆ ಈ ಂ ೆ ಎರಡ ೇ ಸ ಂಧದ ವ ದಂ ೆ(೨-೭-೨೭): ಾಲನು ದ ೕಯ ೇಹದ
ಒಳ ೆ ಪ ತ ಎನು ವ ಾ ೕ ೕವದ ೊ ೆ ೆ, ಊವ ಎನು ವ ಗಂಧವ ೕ ಾಪಗ ಸ ಾ
ೇ ೊಂ ದಳ . ೕ ಾ ಅದು ಏಕ ೇಹದ ೕವದ ಯರ ಸ ಾ ೇಶ ಾ ತು. ಆದ ೆ ೕಕೃಷ ೇ ೆ ಹಂಸ
ಾಲನು ೕ ಂದ ೇಪ ಸಬಲು ೋ ಾ ೆ, ಪ ಣ ೕ ಾದ ಊವ ಯನು ಾ ಾದ
ಪ ತ ಂದ ೇಪ ,ಆ ೆ ಂ ಾದ ಅಪ ಾದಗಳನು ಮ , ಆ ೆ ೆ ಸದ ಯನು ೕಡು ಾ ೆ. “ಇಂತಹ
ದ ಾಳ ಾದ ೕಕೃಷನ ಾನು ಶರಣು ೋಗು ೇ ೆ” ಎಂ ಾ ೆ ಉದವ. [* ಾಗವತದ ಪ ತ ಯನು
ೇ ೆ ೇ ೆ ಸಂದಭ ದ ೇ ೆ ೇ ೆ ೆಸರುಗ ಂದ ಕ ೆಯುವ ದನು ಾವ ಾಣು ೇ ೆ. ಮಗು ನ ೕವವನು
ೕರಲು ಬಂ ದ ಆ ೆಯನು ಇ ಬ ೕ( ೊಕ ೆ} ಎಂದು ಕ ೆ ಾ ೆ. ಈ ಂ ೆ ಅವಳನು ಉಲೂ ಾ ಎಂದು
ಸಂ ೋ ರುವ ದನು ಾವ ಈ ಾಗ ೇ ಎರಡ ೇ ಸ ಂಧದ ೋ ೇ ೆ].

ಮ ೆ ೕಽಸು ಾ ಾ ಗವ ಾಂಸ ೕ ೇ ಸಂರಂಭ ಾ ಾ ಷ ಾ ।

ೕ ಸಂಯು ೇಽಚ ತ ಾ ಪ ತ ಾ ಂ ೇ ಸು ಾ ಾಯುಧ ಾಪತಂತ ॥೨೪॥

ೇವಲ ಪ ತ ಯ ೇ ಅಲ, ಅಂತರಂಗದ ಭಗವದ ಯುಳ ಅಸುರರನೂ ಭಗವಂತ ಉ ಾರ

ಾ ರುವ ದನು ಇ ಉದವ ೆನ ೊಳ ಾ ೆ. ಭಗವಂತ ೋಡುವ ದು ಾ ಯನ ಲ, ಬದ ೆ ನಮ
ಸ ಾವವನು . ಸ ಾವ ಾ ಕ ಾ ದು, ಾ ಾಬಕಮ ಂದ ಅಥ ಾ ಇ ಾ ವ ೋ ಾರಣ ಂದ ೕವ
ಅಸುರ ಾ ದರೂ ಕೂ ಾ, ಅಂತಹ ೕವವನು ಭಗವಂತ ಉ ಾರ ಾಡು ಾ ೆ.
ಇ ಉದವ ಭಗವಂತನನು ‘ತ ೕಶ’ ಎಂದು ಸಂ ೋ ಾ ೆ. ೕ ನ-ನಡು ನ ಮತು ೆಳ ನ ಅಥ ಾ
ಭೂಃ, ಭುವಃ, ಸ ಃ ಈ ಎ ಾ ೋಕಗಳ(ಎ ಾ ಹ ಾಲು ೋಕಗಳ) ಮತು ತ ೋಕಗ ಾದ ೆ ೕತ ೕಪ,

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 14

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೨

ೈಕುಂಠ, ಅನಂ ಾಸನದ ಒ ೆಯ ಾದ ಭಗವಂತ ‘ತ ೕಶ’. ಾಜಸ- ಾಮಸ- ಾ ಕ ೕ ೆ ಎಲ ೕ ಯ

ೕವರ ಒ ೆಯ ಾದ ಭಗವಂತ ‘ತ ೕಶ’.
“ಭಗವಂತ ೋಡುವ ದು ಾ -ಧಮ ವನ ಲ. ಭಗವಂತನ ಅನುಗ ಹ ರುವ ದು ೕವಸ ಾವಕ ನುಗುಣ ಾ ”.
ಈ ಾತನು ಬ ಹ ಪ ಾಣ ಸ ಷ ಾ ವ ರುವ ದನು ಾವ ಾಣಬಹುದು: ಅಸು ಾ ಅ ೕ ಷುಂ
ಶಙ ಚಕ ಗ ಾಧರ । ಭ ಪ ವ ಮ ೇ ೇ ೇ ಾ ಾಗವ ಾ ಇ || ಷ ತು ೕ ಷುಮೃ ಪ ಾ
ಅ ಸು ಟ । ಅಸು ಾ ೇಽ ೇ ಾ ಗಚ ಚ ಸ ಾತಮಃ॥ ೕವದ ಯಸ ಾ ೕ ಾ ರಣ ಕಮು ಾಃ
ಪ ೇ । ಭ ೆ ೕಷಯು ಾಶ ಸು ಗ ೇ ಾಂ ಯ ಾ ಜ । ಕಂಸಪ ತ ಾ ಾ ಶ ಾನ ಾ ಯು ಾ ಯತಃ
। ೕವದ ಯಸ ಾ ೕ ಾದ ದ ಯ ೕಷವಃ । ಸವ ಾ ಭ ೋ ಮು ೆ ೕ ಾತಮ ಉ ೕ ತ ।
ಯಮಸ ನ ೕ ತಂ ೕ ಾ ಾನ ವ ೋ ಭ ೇ ॥ ಾರು ಗರುಡ ಾಹನನೂ, ಶಂಖ-ಚಕ -
ಗ ಾ ಾ ಯೂ ಆದ ಭಗವಂತನ ರೂಪವನು ಾಣು ಾ ೋ, ಅವರನು ಭಗವದ ಕ ೆಂ ೇ ಯ ೇಕು.
ಭಗವಂತನನು ೆ ೕ ಸುವವನು ಋ ಕು ಾರ ಾ ದರೂ ಕೂ ಾ, ಆತನನು ಅಸುರ ೆಂದು ಯ ೇಕು.
ೕವದ ಯ ಸ ಾ ೇಶ ಂದ ಾಹ ಾ ೆ ೕಷ ಾ ದರೂ ಕೂ ಾ, ಆ ೇಹ ೊಳ ನ ಾ ಕ ೕವ ಸ ಾ
ಭಗವಂತನ ಅನುಗ ಹ ೆ ಾತ ಾ ರುತ ೆ. [ ೕವದ ಯ ಸ ಾ ೇಶ ೆ ಉ ಾಹರ ೆ: ಕಂಸ. ಆತನ ಶ ೕರದ
ಾಲ ೇ ಎನು ವ ಅಸುರ ಮತು ಭೃಗು ಎನು ವ ಪ ಣ ೕ ಯ ಸ ಾ ೇಶ ತು. ಇ ೇ ೕ , ಈ ಂ ೆ
ೇ ದಂ ೆ: ಪ ತ , ರಣ ಕ ಪ - ರ ಾ , ಶು ಾಲ-ದಂತವಕ , ಾವಣ-ಕುಂಭಕಣ , ಇವ ೆಲರಲೂ
ೕವದ ಯ ಸ ಾ ೇಶ ತು]. ೕ ಾ ಅಂತರಂಗದ ಭ ಯ ಟ ೕವರುಗಳ ಾಹ ಾ ೋಪದ
ವಶ ಾದರೂ ಕೂ ಾ, ಅಂತರಂಗದ ಭಗವದ ಯುಳ ಅವರು ಭಗವಂತನ ಅನುಗ ಹ ೆ ಾತ ಾಗು ಾ ೆ.
ಷುರೂಪದ ಅಸುರ ಸಂ ಾರ ಾ ದ ಭಗವಂತನನು ೆನ ೊಂಡ ಉದವ ಇ ೋಕಕ ಾ ಣ ಾ
ಮತು ಭಕರ ಅ ೕಷ ಾ ೕಕೃಷ ಾ ದ ೕ ಾ ಾಟಕಗಳನು ೆನ ೊಳ ಾ ೆ. ಚತುಮು ಖನ
ಾಥ ೆಯಂ ೆ ಭಗವಂತ ೕಕೃಷ ಾ ೇವ ಯ ಗಭ ಂದ ಅವತ ದ. ಹು ದ ಮಗುವನು ವಸು ೇವ,
ನಂದ ೋಪನ ಮ ೆಯ ಟ . ನಂದ ೋಪನ ಮ ೆಯ ೕಕೃಷ ಸು ಾರು ಹ ೊ ಂದು ವಷ ಗಳ ಾಲ ಒಬ
ಾ ಾನ ೋವಳನಂ ೆ ೆ ೆದ. ಈ ಸಮಯದ ಾ ಯನನು ಮ ೋ ಾಲಕರನು ೕಕೃಷ
ಾ ಾ ದ. ಏಳ ವಷ ವಯ ನ ೕಕೃಷ ೋವಧ ನ ಯನು ಆಟದ ೊ ೆಯಂ ೆ ಏಳ ನಎ ದ.
ತನ ೇಣು ಾದ ಂದ ೋಪ- ೋ ೆಯರನು ೕಕೃಷ ಮರುಳ ಾ ದ. ೕ ೆ ೋವಳ ಾ ೕಕೃಷ
ೋ ದ ಅ ೇಕ ೕ ಾ ಾಟಕಗಳನು ಇ ಉದವ ೆನ ೊಳ ವ ದನು ಾವ ಾಣು ೇ ೆ. [ಈ ಎ ಾ
ೕ ಾ ಾಟಕಗಳ ವರ ೆಯನು ಾವ ಸಂ ಪ ಾ ಈ ಾಗ ೇ ಎರಡ ೇ ಸ ಂಧದ ೋ ೇ ೆ]

॥ಇ ೕಮ ಾ ಗವ ೇ ಮ ಾಪ ಾ ೇ ತೃ ೕಯಸ ಂ ೇ ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ ॥
ಾಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣದ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧದ ಎರಡ ೇ ಅ ಾ ಯ ಮು ತು

*********

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 15

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೩

ತೃ ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ

ಉದವ ದುರ ಸಂ ಾದ- ೕಕೃಷನ ಅವ ಾರ ೕ ೆಗಳ

ಉದವ ಉ ಾಚ
ಸ ಾಹು ಾ ೕಷ ಕಕನ ಾ ೕ ಯಃ ಸವ ೇ ನ ೕಷ ೖ ಾ ।
ಾಂಧವ ವೃ ಾ ಷ ಾಂ ಸ ಾಗಂ ಜ ೆ ೕ ಪದಂ ಮೂ ದಧತು ಪಣ ಃ ॥೦೩॥

ದುರ ೆ ೕಕೃಷನ ಅವ ಾರದ ೕ ೆಗಳನು ವ ಸು ರುವ ಉದವ ಇ ರು ಸ ಯಂವರದ ಕು ತು

ೇಳ ಾ ೆ. ೕಷ ಕ ಾಜನ ಮಗಳ ರು [ರು ಎನು ವ ದು ಅಪಶಬ. ಸ ಾದ ಶಬ ರು *].
ರು ಯನು ‘ಭ ’ ಎಂದೂ ಕ ೆಯು ಾ ೆ. ೕಷ ಕ ಾಜ ತನ ಮಗಳ ಸ ಯಂವರ ಏಪ , ಅದರ ತ
ಎ ಾ ಯ ಗೂ ಆ ಾ ನವನು ಕಳ ದ. ಈ ಸಂದಭ ದ ರು ಯ ಅಣ ರುಗ ಜ ಾಸಂಧನ
ೇತ ತ ದ ರು ಯನು ಅವಳ ಇ ೆ ೆ ರುದ ಾ ಶು ಾಲ ೆ ಮದು ೆ ಾ ಸುವ ತೂ ಾ ದ.
ಈ ಾರಣ ಂದ ರು ೕ ಸು ದ ೕಕೃಷನನು ಅವರು ಸ ಯಂವರ ೆ ಆ ಾ ನ ಾ ರ ಲ. ಅ ೆ ೕ ಅಲ,
ಒಂದು ೇ ೆ ಆ ಾ ನ ಲ ೇ ೕಕೃಷ ಬಂದರೂ ಕೂ ಾ, ಆತ ೆ ಅ ಾವ ೇ ಆಸನ ರದಂ ೆ ವ ವ ೆ
ಾಡ ಾ ತು. ಆ ಾಯ ಮಧರು ತಮ ಾತ ಯ ಣ ಯದ ೇ ದಂ ೆ: ೕಷ ಕಕ ಾ ಾ ಅ ೇ
ಸವಣ ಾತ ತ ಾ ಆಹೂ ಾಃ | ಏ ಾಂ ೕ ೕಷ ಾಽಽ ಾ ನಬು ಭ ಗವ ಾ ಕೃ ಾ | ಅ
ೇರ ದವರು ೇವಲ ಯ ಾ ದುದ ಂದ ಆ ಾ ತ ಾ ದ ೇ ೊರತು, ರು ಯನು ವ ಸಲು
ೕಗ ರು ಎಂದಲ. ಅಂತಹ ಯರ ಅಹಂ ಾರವನು ಮು ಯುವ ಇ ೆ ಂದ ಅವರನು ಆ ಾ ಸಲು
ೕಷ ಕ ೆ ಭಗವಂತ ೇ ೆ ೕರ ೆ ೕ ದ.
ತನ ಇ ೆ ೆ ರುದ ಾ ತನ ಮದು ೆಯ ತ ಾ ನ ೆ ರುವ ದು ರು ೆ ೊ ತು. ಆ ೆ ಾನು ೕ ದ
ೕಕೃಷ ೆ ಪತ ಬ ೆದು: “ ಾನು ನ ನು ಬಯ ದವಳ . ಆದ ೆ ನನ ನು ಶು ಾಲ ೆ ೊಟು ಮದು ೆ
ಾ ಸುವ ತ ಾ ನ ೆಸ ಾ ೆ. ೕನು ಬಂದು ನನ ನು ಇ ಂದ ಕ ೆದು ೊಂಡು ೋಗ ೇಕು. ೕನು
ಬರ ಲ ಎಂದ ೆ ಾನು ೇಹ ಾ ಗ ಾಡು ೇ ೆ ೊರತು, ಆ ನ ಯನು ( ಶು ಾಲನನು )
ಮದು ೆ ಾಗ ಾ ೆ” ಎಂದು ದಳ .
ಸ ಯಂವರದ ವ ವ ೆ, ಅದರ ಂ ನ ತೂ ಯನು ದ ೕಕೃಷ, ಸ ಯಂವರ ಮಂಟಪ ೆ ಬರ ಲ.
ಮದು ೆ ೆ ದಲು ಕ ೆ ೇವ ಾನ ೆ ಬರುವ ಾಯ ಕ ಮ ದು, ಆ ಸಮಯದ ೕಕೃಷ ಉ ಾ ನವನದ
ರು ಯನು ಾಂಧವ ೕ ಯ ಮದು ೆ ಾ , ಆ ೆಯನು ತನ ರಥದ ಕು ೊಂಡು ಕ ೆದು ೊಂಡು
ೋಗು ಾ ೆ. ಈ ಷಯ ತಡ ಾ ಸ ಯಂವರ ಮಂಟಪದ ೇ ದ ಯ ೆ ಯುತ ೆ. ಅವರು
ೕಕೃಷನ ೆನು ಹತು ಾ ೆ. ಕೃಷ ಎಲರನೂ ಾ ಣ ಾ ೋ , ಅವರ ತ ೆಯ ೕ ೆ ಾ ಟು ತನ
ಪ ಾದ ರು ಯನು ಕ ೆದು ೊಂಡು ೋಗು ಾ ೆ.
ಈ ೆ ೕಕದ ೕಕೃಷನನು ಸುಪಣ ಃ ಎಂದು ಸಂ ೋ ಾ ೆ. ಪದ ಪ ಾಣದ ೇಳ ವಂ ೆ: ಸುಪಣ ಃ
ಸುಪ ಾನ ಾ ಾಕು ೊ ೕ ಾ ಸಂ ೇ. ಸ ಾ ಆನಂದಸ ರೂಪ ಾದ ೕಕೃಷ ‘ಸುಪಣ ಃ’. ಾರು

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 16

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೩

ಸುಪಣ ೋ ಆತ ೇ ‘ ಾಕುತ ’. ೕ ಾಮಚಂದ ನನು ಾಕುತ ಎಂದು ಕ ೆಯು ಾ ೆ. ಸವ ಶಬ ಾಚ ಾದ

ಭಗವಂತ ಾಕುತ .
[* ೕ ೆ ೇ ದಂ ೆ ರು ಎನು ವ ದು ಅಪಶಬ. ಸ ಾದ ಶಬ ರು . ನ ಎನು ವ ಅಥ ದ ‘ರುಕ ’
ಎನು ವ ಪದ ಈಗ ಬಳ ೆಯ ೆ. ಇದ ಂದ ರು , ರು , ರುಕ ವ , ರು ಾ ಂಗದ, ಇಂತಹ ಅ ೇಕ ೆಸರುಗಳ
ಪ ದ ಾ ೆ. ಆದ ೆ ಾ ೕನರು ರುಕ ದ ಬದಲು ‘ರುಗ ‘ ಎನು ದರು ಎನು ವ ದ ೆ ಅ ೇಕ ಪ ಾ ೆಗ ೆ.
ಾ ೕನ ಪ ಾಣಗಳ ಾಠದಂ ೆ ೕಷ ಕನ ಮಗ ‘ರು ’ ಅಲ, ರು . ಮಗಳ ರು ಅಲ, ರು . ಇದು
‘ರುಜ’ ಾತು ಂದ ಬಂದ ಪದ. ರುಜ ಾತು ೈ ಕ ಾ ಾನ ಕ ಾ ೆಮ ೆ ಸುವ ದು ಎನು ವ
ಅಥ ವನು ೊಡುತ ೆ. ಬಂ ಾರ ಎಂದ ೆ ಾ ೆ ೕ. ೆಮ ೆ ಸುವ ಸಂಗ ಗಳ ಅದ ೆ ದಲ ಮ ೆ.
ಇದರೂ ಂ ೆ, ಇರ ದರೂ ಂ ೆ! ಅಣ-ತಮ ಂ ರರ , ಬಂಧು-ಬಳಗದ ಮನ ಾಪ; ಮ ೆ ಒ ೆದು
ಾಲುಪ ; ಇದ ೆ ಲವ ಬಂ ಾರ ಾರಣ ಾಗುತ ೆ. ರು ೋ ಭಂ ೇ ! ರುಜ ೕ ರುಗ .
ರು ಎಂದ ೆ ಬಂ ಾರ ಉಳ ವಳ ಎಂದಥ . ಆದ ೆ ಈ ೆಯ ಬಂ ಾರ ೋಹವಲ, ಭಗವಂತ.
ಾ ಾನಂದಮಯ ಾದ ಭಗವಂತನ ೆ ೕ ಬಂ ಾರ ಾ ಕಂಡ ೕಷ ಕನ ಮಗಳ ‘ರು ’]
ರು ಾಹದ ನಂತರ ೕಕೃಷ ಷಣ ಯರನು ವ ಸು ಾ ೆ. ( ೕ ಾ, ಭ ಾ , ತ ಂ ಾ, ಾ ಂ ೕ,
ಲ ಾ ಮತು ಾಂಬವ ೕ ಇವರು ಷಣ ಯರು). ಈ ಂ ೆ ಎರಡ ೇ ಸ ಂಧದ ೇ ರುವಂ ೆ: ನಗ
ಾಜನ ಮಗಳ ೕ ಾ ಷಣ ಯರ ಒಬ ಳ . ಾಲ ದ ಕೃಷನ ೇ ೆ ಾ ರುವ ಇ ೊ ಬ ಳ
ೕ ಾಳನೂ ಾವ ಾಣು ೇ ೆ. ಅವಳ ಯ ೆ ೕ ೆಯ ಅಣನ ಮಗಳ . ಈ ಇಬ ರೂ ಮೂಲತಃ ಒಂ ೇ ಸ ರೂಪ.
ಾಲ ದ ಕೃಷನನು ೕ ಸುವ ದ ಾ ಆೆ ಇ ೕ ಾ ಾ ಹು ದ ೆ, ಅ ಸ ಯಂವರದ ವಧು ಾಗುವ
ಾಗ ಾ ಇ ೊ ಂದು ರೂಪದ ಹು ದಳ . ೊ ೆ ೆ ಾಲ ದ ೕ ಾ ಸ ಯಂವರದ ವಧು ೕ ಾಳ
ಐಕ ೊಂ ದಳ ಎನು ಾ ೆ ಾಸ ಾರರು. ಾ ಾನ ಾ ಉತರ ಾರತದವರು ‘ ಾ ೆ’ ಎನು ವ ೆಸರನು
ೕ ಾ ೆ ಬಳಸು ಾ ೆ. ಆದ ೆ ಆ ಾಯ ತ ಯರು ‘ ಾ ಾ’ ಶಬವನು ಎ ಯೂ ಬಳ ಲ. ಾಗವತದಲೂ ಈ
ೆಸರು ಬಂ ಲ.
ರು -ಸತ ಾ ಯರು ೕಕೃಷನ ಮ ಾಮ ಯ ಾದ ೆ, ೕ ೆ ೇ ದ ಆರುಮಂ ಆತನ
ಮ ಯ ಾ ದರು. ೕಕೃಷ ಸತ ಾ ಯನು ಮದು ೆ ಾದ ೕ ೆ ಆ ೆಯನು ೇವ ೋಕ ೆ
ಕ ೆದು ೊಂಡು ೋ , ಅ ನ ಾ ಾತ ವೃ ವನು ಾ ರ ೆ ೆ ತರು ಾ ೆ. ನಂತರ ನರ ಾಸುರನನು ೊಂದು
ಆತನ ೆ ೆಮ ೆಯ ದ ಹ ಾರು ಾ ರದ ನೂರು ಮಂ ಾಜಕು ಾ ಯರನು ಡುಗ ೆ ೊ ಸು ಾ ೆ
ೕಕೃಷ. ಆದ ೆ ಆ ಾಜಕು ಾ ಯರು ಸ ಾಜದ ತಮ ೆ ಾವ ಾನ ಾನವ ಗ ಾರದು ಮತು
ನರ ಾಸುರನ ೆ ೆಮ ೆಯ ದ ತಮ ನು ಾರೂ ಮದು ೆ ಾಗ ಾರರು ಎನು ವ ಆತಂಕ ವ ಕಪ ತಮ
ೇಶ ೆ ಂ ರುಗಲು ಒಪ ೇ ಇ ಾಗ, ೕಕೃಷ ಅವ ೆ ತನ ಪಟ ದರ ಯರ ಾನ ಕ ಾ ಾಡು ಾ ೆ.
[ ಂ ೆ ಾಜ ಾದವನು ಅ ೇಕ ಮದು ೆ ಾಗುವ ದು ಾ ಾ ಕ ಾ ಪ ಚ ತದ ದು, ೕಕೃಷ
ಾಜಕು ಾ ಯರ ಉ ಾರ ಾ ೧೬,೧೦೮ ಮಂ ಯನು ಮದು ೆ ಾ ರುವ ದು ಅಂ ನ ಾಲದ
ಾ ಾ ಕ ಪದ ೆ ಪ ರಕ ಾದ ಷಯ ೇ ಆ ೆ]

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 17

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೩

ಾಸ ಪ ಾ ನ ಜನಯ ಾತ ತು ಾ ಸವ ತಃ ।
ಏ ೈಕ ಾ ಂ ದಶದಶ ಪ ಕೃ ೇ ಬುಭೂಷ ಾ ॥೦೯॥

ೕಕೃಷ ೧೬,೧೦೮ ಮಂ ಾಜಕು ಾ ಯರನು ಮದು ೆ ಾ ದ ೆ ೕ ಅಲ, ಅವ ೆಲ ಗೂ ಾಸ ಾಡಲು

ಪ ೆ ೕಕ ಮ ೆಯನು ಾ ೊ ದ. ದಶಮ ಸ ಂಧದ ೇಳ ವಂ ೆ: ೕಕೃಷ ಇ ೊ ಂದು ಮಂ ಪ ಯರ
ೊ ೆ ೇ ೆ ಸಂ ಾರ ಾಡು ಾ ೆ ಎನು ವ ಕುತೂಹಲ ಂದ ಾರದರು ಪ ಂದು ಮ ೆಗೂ ೇ ೊಟು
ೋ ದ ೆ, ಅವ ೆ ಅ ಎ ಾ ಮ ೆಗಳಲೂ ೕಕೃಷ ರುವ ದು ಕಂಡು ಆಶ ಯ ಾಗುತ ೆ. ಈ ೕ ೕಕೃಷ
ಾನೂ ಕೂ ಾ ೧೬,೧೦೮ ರೂಪ ಂದ ಇದು, ಎಲರನು ಸಂ ೋಷ ಾ ,ಪ ಬ ಗೂ ತನ ಂ ೆ ಇರುವ
ಹತು-ಹತು ಮಂ ಮಕ ಳನು ಕರು ಸು ಾ ೆ.
ಈ ೕ ನ ೆ ೕಕದ “ತನ ೆ ಸದೃಶ ಾದ ಮಕ ಳನು ೕಕೃಷ ೕ ದ” ಎಂದು ೇಳ ಾ ೆ. ೕ ೊ ೕಟ ೆ
“ ೕಕೃಷ ೆ ಸಮ ಾದ ಮಕ ಳನು ಅವ ೆಲರೂ ಪ ೆದರು” ಎಂದು ೇ ದಂ ೆ ಾಣುತ ೆ. ಆದ ೆ ಭಗವಂತ ೆ
ಸಮ ಾದ ಇ ೊ ಂದು ೕವ ಲ. ಈ ಾ ನ ಒ ಾಥ ವನು ಆ ಾಯ ಮಧರು ಅ ಪ ಾಣದ ಪ ಾಣ
ಸ ತ ವ ೇ ಾ ೆ. ಅ ಪ ಾಣದ ೇಳ ವಂ ೆ: ಉತ ೖಃ ಸವ ತಃ ಾಮ ಂ ಿ
ಾಮ ಮು ೕಯ ೇ | ಆ ಮಕ ೆಲರೂ ೕಕೃಷನ ಮಕ ಾಗಲು ೕಗ ಾದ ೈ ಾಂಶ ಸಂಭೂತ ಾ ದರು.
ಪ ಕೃ ಯ ೈಭವ ಾ , ೇವ ೋಕದ ೈಭವವನು ೕಕೃಷ ಭೂ ಯ ೕ ೆ ೋ ದ. ೕಲ ಕೂ ಾ
ೕ-ಭೂ-ದು ಾ ರೂಪದ ಭೂ ಯ ಅವತ ದಳ . ಈ ೕ ಭೂ ೇವ ೆಗಳ ಾ ಾ ಕಂ ೊ ತು.
[ ೇವ ೆಗಳ ೈಭವವನು ಭೂ ಯ ೋ ಸಲು ೕಕೃಷ ಅಷು ಮಕ ಳನು ಕರು ದ. ಆದ ೆ “ಆ
ೆ ೆಯನು ಅಥ ಾ ೊಳ ದ ಮೂಢರು ಕೃಷನನು ೆಣು ಮರುಳ ಎಂದು ದರು” ಎನು ವ ೋ ನ ಧ
ಉದವನ ಾ ನ ೆ].
ೕಕೃಷನ ಮ ಯನು ೇಳ ಾ ಉದವ: ಶು ಾಲ, ದಂತವಕ ಮತು ಜ ಾಸಂಧನಂತಹ ೈತ ರ
ಸಂ ಾರವನು , ೕಮ-ಅಜು ನರನು ಾಧ ಮ ಾ ಬಳ ಹ ೆಂಟು ಅ ೋ ೇ ೆಯ ಆಯಸ ನು
ೕಕೃಷ ತನ ಕ ಂದ ೕ ಸಂ ಾರ ಾ ದ ಘಟ ೆಗಳನು , ಾಂಡವರ ಸಂತ ಾದ ಪ ೕ ತನನು
ಗಭ ದ ಂತು ರ ದ ಆತನ ಮ ಯನು ಾ ೊಳ ಾ ೆ.

ಉದವ ದುರ ಸಂ ಾದ- ಾ ೋಪ ೇಶ ಮತು ರ

ಭಗ ಾ ಅ ಾ ಾ ೋಕ ೇದಪ ಾನುಗಃ ।

ಾ ಾ ೇ ೇ ಾ ವ ಾ ಮಸಕಃ ಾಂಖ ಾ ತಃ ॥೧೯॥

ಇ ಯ ತನಕ ಸಂ ಾರ, ಮಕ ಳ , ಈ ೕ ಒಂದು ೕ ಕೃಷ ಕ ೆಯ ೌ ಕ ಮುಖವನು ೇ ದ ಉದವ,

ಭಗವಂತನ ಈ ಎ ಾ ೕ ೆಗಳ ಂ ನ ಸತ ೇನು ಎನು ವ ದನು ಇ ವ ಾ ೆ. [ಈ ೆ ೕಕದ ‘ಅ ’
ಎನು ವ ಪದ ‘ಭಗ ಾ ’ ಮತು ‘ ಾ ಾ ’ ಎನು ವ ಎರಡು ಶಬಗಳ ನಡು ೆ ಬಂ ದು, ಸಂಸ ತ ಾ ೆಯ

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 18

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೩

‘ ೇಹ ೕಪ ಾ ಯ’ ಎನು ವ ಯಮದಂ ೆ : ಅ ಶಬ ಈ ಎರಡೂ ಶಬಗ ಗೂ ಅನ ಯ ಾಗುತ ೆ. ಅಂದ ೆ

‘ಭಗ ಾನ , ಾ ಾ ’ ಎಂದು ಾವ ಅನ ಯ ಾ ೊಳ ೇಕು]. ಜಗ ನ ಎ ಾ ಾಗ ಗ ಗೂ
ಒ ೆಯ[ಭಗ ಾ ]; ಸಮಸ ೕವ ಾತದ ಅಂತ ಾ ಾ ರುವ[ ಾ ಾ] ೕಕೃಷ ೆ, ಈ ೌ ಕ
ೋಗದ ಅವಶ ಕ ೆ ಏ ೆ? ಎಲವನೂ ಸೃ ಾ , ಎಲವ ದರ ಒಳಗೂ ೊರಗೂ ತುಂ , ೊ ೆ ೊಂದು ನ
ಎಲವನೂ ಸಂ ಾರ ಾಡುವ ಶ ಾದ(ಆ ಾ ) ೕಕೃಷ ೆ ಮದು ೆ ಾ , ಮಕ ಳನು ಪ ೆದು ಏನೂ
ಆಗ ೇ ಲ. ಆದರೂ ಕೂ ಾ ಭಗವಂತ ಈ ಎ ಾ ೕ ೆಗಳ ಾ ದ. ಾಸ ದ ೇಳ ವಂ ೆ: ಾ ೇ ನ ೇಷು
ಜನ ೇ ನರವ ಪ ವೃ ಃ. ಮ ಾಪ ರುಷರು ಭೂ ಯ ಅವತ ಾಗ, ಅ ಾನುಷ ೕ ೆಗಳನು
ೊರತುಪ ದ ೆ, ಅವರು ಮನುಷ ರಂ ೆ ೕವ ಮನುಷ ರು ಏನು ಾಡ ೇಕು ಎನು ವ ದನು ೋ
ೊಡು ಾ ೆ. ಇ ೇ ೕ ೕಕೃಷ ೌ ಕ ಾದ ಮತು ೈ ಕ ಾದ ಯಮಗ ೆ ಬದ ಾ ದು ತನ
ೕ ೆಗಳನು ೋ ದ.
ಯುದದ ತನ ಪ ೆಗ ೆ ೊಂದ ೆ ಆಗ ಾರದು ಎಂದು ೕಕೃಷ ಸಮುದ ದ ನಡು ನ ಾ ಾವ
ನಗರವನು ದ.[ಕೃ ಾವ ಾರ ಸ ಾ ಾದ ಏಳ ೇ ನ ಈ ನಗರ ೕ ನ ಮುಳ ತು]. ಅ
ೕಕೃಷ ಾವ ೇಪವ ಇಲ ೇ, ಾನು ಪ ಾ ದು[ಸ ರೂ ಾನಂದದ ದು], ತನ ನು ವ ದ
ಾಜಕು ಾ ಯ ೆ ಾಂಪತ ಸುಖವನು ಕರು ದ.
ಈ ೆ ೕಕದ ಬಳ ೆ ಾ ರುವ ‘ ಾಂಖ ’ ಎನು ವ ಪದ ಭಗವಂತನ ಸ ರೂ ಾನಂದವನು ಸೂ ಸುತ ೆ.
ಆ ಾಯ ಮಧರು ತಮ ಾತ ಯ ಣ ಯದ ೇ ರುವಂ ೆ: “ ೇವಲಂ ಭಗವ ಾ ನಂ
ಾಙ ತ ೕಯ ೇ” ಇತ ಾ ೆ . ಸ ರೂ ಾನಂದ ೆನು ವ ಅಪ ತ ಾದ ಆನಂದದ ಕಡ ಾದ
ಭಗವಂತ ೆ ಷಯ ೋಗದ ಎ ಯ ಆಸ ? ಆತ ಸ ಾ ಷಯ ರಕ.
ೕಕೃಷ ಾರ ೆ ಂದ ಆ ಾಗ ಹ ನಪ ರ ೆ ಬಂದು ೋಗು ದ. ೕ ೆ ಬಂದವನು ಸು ಾರು ಐದು ಆರು
ಂಗಳ ಹ ನಪ ರದ ೇ ಲು ದ. ಆ ಸಮಯದ ಾ ರ ೆಯ ಸಮಸ ಜನರೂ ೕಕೃಷ ಂ ರು ಬರುವ
ನ ಾ ಾಯು ದರು. ೕಕೃಷ ಹ ನಪ ರ ಂದ ಂ ರು ಬರು ಾಗ ಾ ರ ೆಯ ಸ ೕಪ ಬಂದು ತನ
ಶಂಖ ಾದ ಾಡು ದ. ಈ ಶಂಖ ಾದ ೇ ದ ತ ಣ ಇ ೕ ಾ ರ ೆಯ ಜನ ೕಕೃಷನನು ಾ ಗತ ಾಡಲು
ಓ ಬರು ದರು. ಈ ೕ ಾರ ಾ ೊಂಡು ೕಕೃಷ ಾ ರ ೆಯ ದ.
ಈ ಂ ೆ ವ ದಂ ೆ ಮ ಾ ಾರತ ಯುದ ನ ೆ ಾಗ ೕಕೃಷ ೆ ಸು ಾರು ೭೦ ವಷ ವಯಸು . ಯುದ
ನ ೆದು ಸು ಾರು ಹತು ವಷ ಗಳ ನಂತರ ಾದವರು ಋ ಾಪ ೊ ಳ ಾಗು ಾ ೆ. ಆದ ೆ ಈ ಘಟ ೆಗೂ
ದ ೇ ೕಕೃಷ ಮುಂ ೆ ನ ೆಯ ರುವ ಘಟ ೆಗಳ ೊ ೆ ೆ ತನ ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಷಯವನು ಉದವ ೆ
ದ. ೕಕೃಷ ಉದವ ೆ ಅ ಾ ತ ದ ಉಪ ೇಶ ೕ , “ ೕನು ಬದ ೆ ೋ ಈ ಾನವನು ಅ ರುವ
ಋ ಗ ೆ ತ ಸು” ಎಂದು ೇ ದ. ೕಕೃಷನ ಸೂಚ ೆಯಂ ೆ ಉದವ ಬದ ೆ ೋ ದರೂ ಅ ೇ ಲ ೆ,
ಆ ಾಗ ಹ ನಪ ರ ೆ ಬಂದು ೋಗು ದ. ೕ ೆ ೕಕೃಷ ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಾಡ ರುವ ಸಮಯ
ಸ ೕ ಸು ರುವ ಾಲದ ಉದವ ೕಕೃಷನ ೊ ೆ ದ. ೕ ಾ ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಗೂ ದಲು ೕಕೃಷ
ಉದವ ೆ ಮ ೆ ಉಪ ೇಶ ೕ ದ. ಇ ೇ ಸಮಯದ ೕಕೃಷನನು ಾಣಲು ಅ ೆ ೖ ೆ ೕಯ ಬರು ಾ ೆ.
ೕಕೃಷ ಉದವನ ೊ ೆ ೆ ೖ ೆ ೕಯ ಗೂ ಕೂ ಾ ಮುಂ ೆ ನ ೆಯ ರುವ ತನ ಅವ ಾರ ಸ ಾ

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 19

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೩

ಷಯವನು ೇ , ಸೃ ಯ ಆ ಯ ಾನು ಚತುಮು ಖ ೆ ೕ ದ ಾನವನು ಅವ ೆ

ಉಪ ೇ ಸು ಾ ೆ. ೕ ೆ ಅವ ಬ ಗೂ ಅದು ತ ಾದ ಆ ಾನವನು ಉಪ ೇಶ ಾ ದ ೕಕೃಷ, ತನ
ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಷಯವನು ದುರ ೆ ಸುವ ಜ ಾ ಾ ಯನು ಉದವ ೆ ೕ ದ ೆ, ಾನು ೕ ದ
ಅ ಾತ ೆ ಯನು ದುರ ೆ ಉಪ ೇ ಸುವಂ ೆ ೖ ೆ ೕಯ ೆ ಸು ಾ ೆ.

ತ ೆ ೖವಂ ರಮ ಾಣಸ ಸಂವತ ರಗ ಾ ಬಹೂ ।

ಗೃಹ ೕ ೇಷು ೕ ೇಷು ಾಗಃ ಸಮ ಾಯತ ॥೨೨॥

ತನ ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಯ ಷಯವನು ದುರ ಗಲ ೆ ಇ ಾ ಗೂ ಸಕೂಡದು ಎಂದು ೇ ದ ೕಕೃಷ ,

ಉದವ- ೖ ೆ ೕಯ ೆ ಆ ಾನವನು ಉಪ ೇಶ ೕ , ಾನು ರ ಯನು ೋ ದ. ಈ ೆ ೕಕದ
“ಗೃಹ ೕ ೇಷು ೕಗಃ” ಎನು ವ ಪದ ಬಳ ೆ ಾ ೆ. ೕಕೃಷ ಾಂಪತ ದ ೕಗದ ದ ೇ ೊರತು
ೋಗದಲಲ. ೋಗದ ರುವ ಡ ಾರದ ಮಮ ೆ ೕಗದ ಲ. ೕ ಾ ಅಂ ೊಳ ೇ ಾಡುವ
ಾಹ ಪತ ( ಾಂಪತ ೕವನ) ಬ ಹ ಚಯ ದಂ ೆ ೕಗ ಾಗುತ ೆ ಎನು ವ ಸತ ವನು ಈ ೆ ೕಕ ನಮ ೆ
ೕಡುತ ೆ.
“ಇ ಯ ತನಕ ಾಹ ಾ ಸಂ ಾರ ರಸ ೋಗದ ದವನಂ ೆ ೋ ದ ೕಕೃಷ, ಬ ಕ ಎಲದರಲೂ ರ
ೊಂ ದವನಂ ೆ ೋ ೊಂಡ” ಎಂ ಾ ೆ ಉದವ. ಈ ೆ ೕಕದ “ ಾಗಃ ಸಮ ಾ ಾತ” ಎಂದು
ೇಳ ಾ ೆ. ಇದರ ಅಥ ೈ ಾಗ ಉಂ ಾ ತು ಎಂದಥ ವಲ. ಾದ ಪ ಾಣದ ೇಳ ವಂ ೆ:
‘ಸವ ಾಽ ರಕಃ ಸ ಾಸ ೕತ ಾ ವ | ಾ ಾ ತ ಃ ಕುತಸಸ ೋಕ ಾಥ ಷ ೇ’. ಭಗವಂತ
ಸ ಾ ಷಯ ರಕ. ಆದ ೆ ೋಕಕ ಾ ಣ ಾ ಈ ತನಕ ಆಸ ಉಳ ವನಂ ೆ ೋ ೊಂ ದ ಆತ ಬ ಕ
ರಕ ಾ ೋ ೊಂಡ.

ೈ ಾ ೕ ೇಷು ಾ ೕಷು ೈ ಾ ೕನಃ ಸ ಯಂ ಪ ಾ ।

ೋ ಸ ಂ ೇತ ೕ ೇನ ೕ ೇಶ ರಮನುವ ತಃ ॥೨೩॥

ಭಗವಂತನ ರ ಯ ಕು ತು ೇಳ ಾ ಇ ಒಂದು ಸುಂದರ ಾದ ಾ ಾ ನವನು ಉದವನ ಮು ೇನ

ಾ ಸರು ೕ ಾ ೆ. ಮನುಷ ೆ ಬಯ ೆ/ ಾಮ ಸ ೇ ಾ ಾನ . ಆದ ೆ ಆ ೆಪ ೆ ಾ ಆತ ೆ
ಗುವ ಲ. ಮನುಷ ಬಯಸಬಹುದು, ಆದ ೆ ಗುವ ದು- ಡುವ ದು ೈ ಾ ೕನ. ನಮ ಹ ೆಬರಹ ಏ ೆ ೕ
ಅದಕ ನುಗುಣ ಾ , ಭಗವಂತನ ಸಂಕಲ ದಂ ೆ, ನಮ ೆ ಎಷು ದಕ ೇ ೋ ಅ ೆ ೕ ದಕು ತ ೆ. ೕ ೆ ಎಷು ಸುಖ-
ದುಃಖದ ೕಗ ನಮ ಾ ೆ ಬ ೆ ೆ ೕ, ಅ ೆ ೕ ನಮ ೆ ಗುತ ೆ. ೕ ರು ಾಗ ‘ ಾಮ ಂ ೇ
ಪ ರು ಾ ಾ , ಉ ದುದನು ಾನು ನಂಬುವ ಲ’ ಎಂದು ೇಳ ವ ದು ೇವಲ ಹುಚು ತನ.
ಮನ ನ ೕ ೆ ಯಂತ ಣ ಇಲ ರುವ ೇ ಮನುಷ ಾಮದ ಬ ೆ ಹುಚು ಕಟ ಲು ಮುಖ ಾರಣ. ಾರು
ೕಗ ಬಲ ಂದ( ತವೃ ೋಧ ಂದ) ಎ ಾ ೕಗಗಳ ಒ ೆಯ ಾದ ಭಗವಂತನನು ನಂ

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 20

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೩

ಬದುಕು ಾ ೋ, ಆತ ೆ ‘ ಾಮ’ ುಲಕ ಎ ಸುತ ೆ. ಆದ ಂದ ಅಂತಹ ಾಮದ ೆನು ಹತುವ ದು ಎಷು ವ ಥ
ಎನು ವ ಷಯವನು ಆತ ರು ಾ ೆ.
ೕವನದ ‘ ಾಮ’ ೇಕು. ಆದ ೆ ಮನುಷ ಾಮದ ಾಸ ಾಗ ಾರದು. ಒಂದು ಣದ ಆನಂದ ಪ ೆಯಲು
ಾ ೊ ೆದು ಇ ೕ ೕವನವ ೆ ೕ ಾಳ ಾ ೊಳ ವವ ಾ ೆ. ಇ ೆ ೕ ಅಲ, ದುಃಖ ಪಡುವ ೇ ಆನಂದ
ಎನು ವ ಭ ಯ ಬದುಕುವ ಜನರೂ ಇ ಾ ೆ. ಈ ಎ ಾ ೆ ೆಯ ಾವ ಬದುಕನು ೋ ದ ೆ:
ಾವ ದನು ಾವ ಸುಖ ಎಂದು ೊಂ ೆ ೕ ಅದು ಬಹಳ ದುಬ ಲ ಾದ ಷಯ ಎನು ವ ದು ಯುತ ೆ. ಈ
ಎಚ ರ ಂದ ಬದುಕನು ೋ ಾಗ ಎಲ ಂತ ಆ ೆ ನ ಸತ ದ ಅ ಾಗುತ ೆ. ಆಗ ಗುವ ಆನಂದ/ಸುಖ
ಅಪರಂ ಾರ ಾದುದು.

ತತಃ ಕ ಪ ೖ ಾ ೈವೃ ೋ ಾಂಧ ಾದಯಃ ।

ಯಯುಃ ಪ ಾಸಂ ಸಂಹೃ ಾ ರ ೈ ೇ ವ ೕ ಾಃ ॥೨೫॥

ತತ ಾ ಾ ತೄ ೇ ಾ ಋ ೕಂ ೆ ವ ತದಂಭ ಾ ।
ತಪ ಾ ಽಥ ೆ ೕ ೊ ೕ ಾ ೕ ಬಹುಗು ಾ ದದುಃ ॥೨೬॥

ರಣ ಂ ರಜತಂ ಶ ಾ ಂ ಾ ಾಂಸ ನಕಂಬ ಾ ।

ಹ ಾ ರ ಾ ಾ ಕ ಾ ಧ ಾಂ ವೃ ಕ ೕಮ ॥೨೭॥

ಅನ ಂ ೋರುರಸಂ ೇ ೊ ೕ ದ ಾ ಭಗವದಪ ಣ ।
ೋ ಾ ಾ ಸವಃ ಶ ಾಃ ಪ ೇಮುಭು ಮೂಧ ಃ ॥೨೮॥

ಮುಂದುವ ದು ಉದವ ೇಳ ಾ ೆ: “ ೆಲವ ಂಗಳ ಗಳ ಬ ಕ ೕಕೃಷ ಾದವ ೆಲರ ‘ ಾವ ಪ ಾಸ ೆ

ೋ , ಅ ಸಮುದ ಾನ ಾ ಾನ-ಧಮ ಾ ೋಣ’ ಎಂದು ೇಳ ಾ ೆ. ಆಗ ಎ ಾ ಾದವರು
ಕೃಷನ ಾತನು ಒ ಸಂ ೋಷ ಾ ಪ ಾಸ ೆ ೋಗು ಾ ೆ. ಪ ಾಸ ೇತ ದ ಾ ನ ಮು ದಆಎ ಾ
ಶ ರರು ತೃಗ ಗೂ, ೇವ ೆಗ ಗೂ, ಋ ಗ ಗೂ ತಪ ಣ ೊಟು , ಅ ೇಕ ಧದ ಾನ-ಧ ಾ ಗಳನು
ಾಡು ಾ ೆ”.
ಉದವ ಇಪ ಾರು ವಷ ಗಳ ನಂತರ ನ ೆಯ ರುವ ಾದವರ ಪ ಾಸ ಾ ೆಯ ವರವನು
ಭೂತ ಾಲದ , ಈ ಾಗ ೇ ಘಟ ೆ ೆ ೆದು ೋದಂ ೆ ವ ರುವ ದನು ಾ ಾಣು ೇ ೆ. ಇದು
ಈ ಾಗ ೇ ಾವ ದಲ ಸ ಂಧದ (೧-೧-೬) ವ ದ ಪ ಾಣ ರೂಪ ೆಯ ಏಳ ಧದ ಒಂ ಾದ
‘ವ ಾ ಸ’ ೈ ಯ ರೂಪ ೆ. ಏ ೆ ಈ ೕ ವ ಾ ೆ ಎನು ವ ದನು ಆ ಾಯ ಮಧರು ತಮ ಾತ ಯ
ಣ ಯದ ಪ ಾಣ ಸ ತ ಸುಂದರ ಾ ವ ಾ ೆ. ಏಷ ಚ ತಂ ಯತದ ೕತ ೆ ೕನ ಭಣ ೇ ।
ಚಕ ವ ಪ ವೃ ೇ ಾ ದು ಾ ಾಂ ೕಹ ಾಯ ಚ’ ॥ಇ ಾರ ೕ ೕ॥ ಾರ ೕಯ ಸ ತದ

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 21

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೩

ೇ ರುವಂ ೆ: ಈ ೕ ಯ ಪ ಾಣ ಪ ಸು ೆ ಮುಖ ಾ ಮೂರು ಾರಣಗ ೆ. (೧). ಮುಂ ೆ ಾವ ದು

ಖ ತ ಾ ನ ೆಯುತ ೆ ೕ ಅದನು ನ ೆದು ೋದ ಘಟ ೆಯಂ ೆ ೇಳ ಾ ೆ (೨). ಈ ಎ ಾ
ದ ಾನಗಳ ಪ ಕಲ ದ ನ ೆಯುವ ದ ಂದ ಂ ನ ಕಲ ದ ಘಟ ೆಯ ದೃ ಾ ಂತ ಾ ೇಳ ಾ ೆ
ಾಗು (೩). ದುಜ ನ ೆ ಪ ಾಣವನು ಅಥ ಾ ೊಳ ವ ದರ ೊಂದಲ ಉಂ ಾಗ ಎಂದು ಈ ೕ
ಪ ಸು ಾಡ ಾಗುತ ೆ.

॥ಇ ೕಮ ಾ ಗವ ೇ ಮ ಾಪ ಾ ೇ ತೃ ೕಯಸ ಂ ೇ ತೃ ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ ॥
ಾಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣದ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧದ ಮೂರ ೇ ಅ ಾ ಯ ಮು ತು

*********

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 22

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ಚತು ೋ ಽ ಾ ಯಃ

ಉದವ ದುರ ಸಂ ಾದ- ಭಗವಂತನ ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಸಂಕಲ

ಉದವ ಉ ಾಚ
ಭಗ ಾ ಾತ ಾ ಾ ಾ ಗ ಂ ಾಮವ ೋಕ ಸಃ ।
ಸರಸ ೕಮುಪಸ ಶ ವೃ ಮೂಲಮು ಾ ಶ ॥೦೩॥

ಅಹಂ ೋ ೋ ಭಗವ ಾ ಪ ಪ ಾ ಹ ೇಣ ಚ ।

ಬದ ೕಂ ತ ಂ ಪ ಾ ೕ ಸ ಕುಲಂ ಸಂ ೕಷು ಾ ॥೦೪॥

ದುರ ೆ ಕೃಷ ಕ ೆಯನು ವ ಸು ರುವ ಉದವ, ಮುಂ ೆ ಇಪ ಾರು ವಷ ಗಳ ನಂತರ ನ ೆಯುವ

ಕ ೆಯನು ಇ ವ ಾ ೆ. ಮುಂ ೆ ಾದವ ೆಲರೂ ೊ ೆ ಾ ೊಂಡು ಾಯ ೇಕು ಎನು ವ ದು
ಭಗವಂತನ ಇ ೆ ಾ ತು. ಇದರ ಂ ೆ ಋ ಾಪ(*) ಮತು ಾಂ ಾ ಯ ಾಪ ರುವ ಷಯ ನಮ ೆ
ೆ. ಾಂ ಾ ತನ ೕವ ಾನದ ಸಂಯಮ ಕ ೆದು ೊಂಡು ಾತ ಾ ದ ಏಕ ಾತ ಘಟ ೆ
ಅ ಾ ೆ. ಎಂದೂ ತನ ಮಕ ಳ ೕ ೆ ೕಹಪಟು ಾತ ಾಡದ ಆ ೆ, ಯುದದ ನಂತರ, ತನ ೆ
ನಮಸ ಸಲು ಬಂದ ೕಕೃಷ ೆ ಸಂಯಮ ಕ ೆದು ೊಂಡು: “ ೇ ೆ ನನ ವಂಶ ವ ಂಶ ಾ ೋ ಾ ೇ
ನ ವಂಶವ ವ ಂಶ ಾಗ ” ಎಂದು ಾಪ ೕಡು ಾ ೆ. ಈ ಾಪವನು ಸಂ ೋಷ ಾ ೕಕ ದ
ೕಕೃಷ : “ಪ ವೃ ೆಯ ಆ ೕ ಾ ದ!” ಎಂದು ನಗು ಾ ೇ ೊರಟು ೋಗು ಾ ೆ. “ಅಂತಹ ಪ ವೃ ೆ
ಾಂ ಾ ಯ ಾತನು ಉ ಸುವ ದ ಾ : ‘ ಾದವ ೆಲರೂ ೊ ೆ ಾ ೊಂಡು ಾಯ ೇಕು’ ಎಂದು
ೕಕೃಷ ಸಂಕ ದ” ಎನು ಾ ೆ ಉದವ.
ೇ ೆ ಮ ಾ ಾರತ ಯುದದ ಭಗವಂತ ಾವ ೇ ಆಯುಧ ಯ ೆಇ ೕಹ ೆಂಟು ಅ ೋ ೇ ೆಯ
ಆಯುಸ ನು ತನ ಕ ಂದ ೕ ದ ೋ, ಅ ೇ ೕ , ತನ ಾಮಥ ಂದ, ಾನು ಾರನೂ ೊಲ ೆ,
ಸಮಸ ಾದವ ಕುಲವನು ಸಂ ಾರ ಾಡುವ ಸಂಕಲ ವನು ಭಗವಂತ ಾಡು ಾ ೆ.
ಪ ಾಸ ೇತ ೆ ಬಂದ ಾದವರು ಾನ ಧ ಾ ಪ ಣ ಕಮ ಗಳನು ಾ ಮು ದ ೕ ೆ, ೕಕೃಷನ
ಅನುಮ ಯಂ ೆ ಎಲರೂ ಮಧ ಾನ ಾಡು ಾ ೆ. [ ಯ ೆ ಮಧ ಾನ, ಾಂಸ ಭ ೆ ದವಲ].
ಮಧ ಾನ ಾ ೖಮ ೆತ ಎಲರೂ ಒಬ ೊಬ ರು ೊ ೆ ಾ ೊಳ ಲು ಾ ರಂ ಸು ಾ ೆ. ಆದ ೆ ೕಕೃಷ
ಸರಸ ನ ೕರನು ಆಚಮನ ಾ , ದೂರದ ನ ಒಂದು ವೃ ದ ೆಳ ೆ ನಗು ಾ ಕು ದ. ತನ ೆ
ಶರ ಾದವರ ಸಮಸ ದುಃಖವನು ಪ ಹ ಸುವ, ಾವ ೋಷದ ಸ ಶ ವ ಇಲದ ದು ಷ ಸ ರೂ ಭಗವಂತ,
ಾದವರ ಸಂ ಾರ ದುಃಖವನು ಈ ೕ ಪ ಹ ದ. ಾದವ ೆಲರೂ ೊ ೆ ಾ ೊಂಡು ಾಯು ದಂ ೆ
ೕಕೃಷ ತನ ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಾಡು ಾ ೆ.

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 23

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ಮುಂ ೆ ನ ೆಯ ರುವ ಈ ಎ ಾ ಘಟ ೆಗಳನು ೕಕೃಷ ಇಪ ಾರು ವಷ ಗಳ ಂ ೆ ಸಂಕಲ ಾ ಉದವ ೆ

ವ , ಆತ ೆ ಸಮಸ ಧ ೕ ಪ ೇಶ ಾ ೇಳ ಾ ೆ: “ಇದು ನನ ಸಂ ೇಶ. ಇದನು ೕನು ಬದ ೆ
ೋ ಅ ರುವ ಋ ಗ ೆ ೕಡು” ಎಂದು. ೕಕೃಷ ಂದ ಉಪ ೇಶ ಪ ೆದು ಬದ ೆ ೋಗ ರುವ
ಉದವ ೆ ಾ ಮ ೆ ದುರ ಾ ೆ. ಅ ಉದವ ಈ ಎ ಾ ವರಗಳನು ದುರ ೆ ವ ಾ ೆ.
ಈ ೕ ನ ೆ ೕಕದ ‘ಸ ಕುಲಂ ಸಂ ೕಷು ಾ’ ಎನು ವ ‘ಮುಂ ೆ(ಇಪ ಾರು ವಷ ಗಳ ನಂತರ)
ಯದುಕುಲ ಾಶ ಾಡುವ ಸಂಕಲ ವನು ೕಕೃಷ ಾ ದ’ ಎಂದು ೇಳ ಾ ೆ. ಆದ ೆ ‘ಯದುಕುಲ
ಾಶ ಾಗುವ ಾಲದ ೕಕೃಷ ಉದವ ೆ ಉಪ ೇಶ ಾ ದ’ ಎನು ವ ಷಯವ ಈ ಅ ಾ ಯದ
ಬರುತ ೆ. ಇದು ನಮ ೆ ಸ ಲ ೊಂದಲವನು ಂಟು ಾಡುತ ೆ. ಈ ೊಂದಲವನು ಆ ಾಯ ಮಧರು ತಮ
ಾತ ಯ ಣ ಯದ ಪ ಾಣ ಸ ತ ಪ ಹ ಾ ೆ. ‘ಆತ ಾ ಾ ಾಃ ಆತ ಾಮಥ ಸ ಗ ಂ
ಪ ವ ೕ ಾವ ೋಕ ’ ಅಂದ ೆ: ಯದುಕುಲ ಾಶದ ತನ ಾಮಥ ದ ಮುಂ ನ ಾಯ ತಂತ ವನು
ಭಗವಂತ ದ ೇ ಧ ದ.
ಗರುಡ ಪ ಾಣದ ೇಳ ವಂ ೆ: ‘ ಾ ಾ ಕ ಪ ೖವ ೆ ೖಃ ಪ ವ ೕವ ಜ ಾದ ನಃ । ೌಸಲಂ
ಾನಸನ ಾ ಉದವಂ ಬದ ೕಂ ನಯ । ಸ ಾನಂ ತತ ೕಯ ಪ ನ ಾ ರವ ೕಂ ಯ ೌ॥
ಪ ವ ೕ ೕಪ ೊ ೕಽ ಹ ಾ ಾನಮುದವಃ| ಸ ಾ ೋಹಣ ಾ ೇ ತು ಪ ನಃ ಪಪ ಚ ೇಶವ ।
ಪ ನಃ ಶು ಾ ಬದ ಾ ಂ ತು ವಷ ತ ಯಮು ಾಸ ಹ । ಾನಂ ಸಂ ಾಪ ಪ ಾ ಚ ೆ ೕಚ ಾ ಸ ಗ ತಃ ಪ ಭುಃ॥
ಮುಂ ೆ ಇಪ ಾರು ವಷ ಗಳ ನಂತರ ನ ೆಯ ರುವ ಯದುಕುಲ ಾಶದ ಷಯವನು ಉದವ ೆ ೇ ಆಗ ೇ
ಆತ ೆ ತ ೊ ಪ ೇಶ ೕ ದ ೕಕೃಷ, ಆತನ ಆ ಾನವನು ಬದ ೆ ೆರ ಅ ನ ಋ ಗ ೆ ೕಡುವಂ ೆ
ೇ ದ. ಬದ ೆ ೆರ ದ ಉದವ ೕಕೃಷ ಂದ ಪ ೆದ ಾನವನು ಅ ನ ಋ ಗ ೆ ೕ ಮ ೆ ಮರ
ಾ ರ ೆ ೆ ಬಂ ದ. ಮುಂ ೆ ಾದವ ಸಂ ಾರ ಾಲದ ಮರ ೕಕೃಷ ಉದವ ೆ ಉಪ ೇಶ ೕ ಮ ೆ
ಬದ ೆ ಕಳ ೊಡು ಾ ೆ. ಈ ೕ ಮ ೆ ಬದ ೆ ಬಂದ ಉದವ ಅ ಮೂರು ವಷ ಗಳ ಾಲ ಾಸ ದು,
ಾನು ೕಕೃಷ ಂದ ಪ ೆದ ಾನವನು ಅ ನ ಋ ಗ ೆ ೕ , ಆನಂತರ ಸ ಇ ೆ ಂದ ೇಹ ಾ ಗ
ಾಡು ಾ ೆ. ಈ ೆ ೆ ಾಗ ೕ ನ ಾ ನ ನ ೊಂದಲ ಪ ಾರ ಾಗುತ ೆ.
ೕ ೆ ಉದವ ೕಕೃಷನ ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಯ ಸಂಕಲ ದ ವರ ೆಯನು ದುರ ೆ ೕ , “ಗಂ ಾನ
ೕರದ ರುವ ೖ ೆ ೕಯರು ನ ೆ ೕಕೃಷ ೕ ರುವ ಾ ೋಪ ೇಶವನು ೕಡ ಾ ೆ” ಎಂದು ೇ
ಬದ ೆ ೊರಟು ೋಗು ಾ ೆ.

ಾ ೋ ಾಚ
ಧನಮುಪಗ ೇಷು ವೃ ೋ ೇಷ ರಥಯೂಥಪಯೂಥ ೇಷು ಮುಖ ಃ ।
ಸ ತು ಕಥಮವ ಷ ಉದ ೕಯ ಹ ರ ತತ ಜ ಆಕೃ ಂ ತ ೕಶಃ ॥೨೮॥

ಈ ಹಂತದ ಶು ಾ ಾಯ ಂದ ಾಗವತ ಶ ವಣ ಾಡು ರುವ ಪ ೕ ತ ೊಂದು ಪ ೆ ಬರುತ ೆ. ಋ

ಾಪ(*) ಮತು ಾಂ ಾ ಯ ಾಪ ಂ ಾ ಇ ೕ ಾದವ ಕುಲ ಾಶ ಾ ತು. ಮ ಾರ ಗಳ ಸಮು ಾಯ

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 24

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ಮತು ಅಂತಹ ಮ ಾರ ಗಳ ಮುಖಂಡ ೆಲರೂ ೊ ೆ ಾ ೊಂಡು ಸತರು. ಮೂರು ೋಕದ

ಒ ೆಯ ಾದ(ತ ೕಶಃ) ಸ ಯಂ ೕಕೃಷ ೇ ಆಕೃ ಯನು ೊ ೆದ (ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಾ ದ).
ೕ ರು ಾಗ ಾದವರ ಮುಖ ಾದ, ಮ ಾ ಾ ಉದವ ೇ ೆ ಬದುಕು ದ? ಇದು ಪ ೕ ತನ ಪ ೆ .
ಈ ೕ ನ ೆ ೕಕದ ‘ಆಕೃ ಂ ತತ ೇ’ ಎನು ವ ಾತು ಬಳ ೆ ಾ ೆ. ಈ ಾತನು ೕ ೊ ೕಟದ
ೋ ದ ೆ ‘ ೕಕೃಷ ಶ ೕರ ಾಗ ಾ ದ’ ಎಂದು ೇ ದಂ ೆ ಾಣುತ ೆ. ಾ ಾನಂದಸ ರೂಪ ಾದ
ಭಗವಂತ ೆ ಅ ೆ ಯ ೇಹ? ಅಂತಹ ಭಗವಂತ ೇಹ ೊ ೆಯುವ ದು ಎಂದ ೇನು? ಈ ಎ ಾ
ೊಂದಲಗಳನು ಆ ಾಯ ಮಧರು ತಮ ಾತ ಯ ಣ ಯದ ಬ ೆಹ ಾ ೆ. ಅ ಾನ ಎನು ವ
ಗ ಂಥದ ೇ ರುವಂ ೆ: ಆಕೃ ಂ – ಪೃ ೕ । ‘ಶ ೕರ ಾಕೃ ೇ ಹಃ ಕುಃ ಪೃ ೕ ಚ ಮ ೕ ತ ಾ’ । ಇ
ೇಳ ವಂ ೆ: ‘ಆಕೃ , ೇಹ, ಕಂ, ಪೃ ಮತು ಮ ೕ’ ಈ ಎ ಾ ಶಬಗಳ ಸಮ ಾಥ ಕ ಪದಗಳ . ಈ
ಅಥ ದಂ ೆ ೋ ಾಗ: ೕ ನ ಾತು “ಭಗವಂತ ಭೂ ಯನು ೆ ದ” ಎಂದು ೇ ದಂ ಾಗುತ ೆ.
ಆದ ೆ ಸ ಾ ಂತ ಾ , ಸವ ಾ ಪ ಭಗವಂತ ಭೂ ಯನು ತ ದ ಎನು ವ ದು ಇ ಕೂಡುವ ಲ. ಈ
ಸಮ ೆ ೆ ಾ ಂಧ ಪ ಾಣದ ಉತರ ೆ. ಅ ೇಳ ವಂ ೆ: ‘ಪೃ ೕ ೋಕಸ ಾ ೋ ೇಹ ಾ ೋ
ಹ ೇಃ ಸ ತಃ । ಾನನಸ ರೂಪ ಾ ದನ ೆ ೖ ೕಪಲಭ ೇ॥ ದಶ ೕಜನ ೕ ಾಯ ಸದೃ ೕಂ
ಮೃತ ಾಕೃ । ನಟವದ ಗ ಾ ಷುಃ ಪರ ಾ ಾಕೃ ಃ ಸ ಾ’ ॥ಇ ಾ ೇ॥ ಾನವ ರೂ ಾ
ನಮ ಕ ೆ ಕಂಡ ಭಗವಂತ, ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಾ ಾಗ, ನಮ ಕ ೆ ಾಣು ದ ಆತನ ಶ ೕರ
ಅದೃಶ ಾಗುತ ೆ. ಉ ದಂ ೆ ಅ ಮೃತ ೇಹ ಾಣುವಂ ೆ ಾ ಜನ ೆಭ ಬ ರುವ ದು ಭಗವಂತನ
ೕ ಾ ಾಟಕದ ಒಂದು ಾಗವ ೆ ೕ. ಮುಂ ೆ ಾಗವತದ ೇ ೇಳ ವಂ ೆ(೧೧.೩೧): ಾಜ ಪರಸ
ತನುಭೃಜನ ಾಪ ೕ ಾಂ ಾ ಾ ಡಮ ನಮ ೈ ಯ ಾ ನಟಸ ’ ॥ಇ ಚ ॥ : ನಮ ೆ ಾಣುವ
ಭಗವಂತನ ಜನನ-ಮರಣ ಇ ಾ ಾ ಾರಗಳ ೇವಲ ಆತನ ೕ ಾ ಾಟಕವ ೆ ೕ. ೕ ಾ ೕಕೃಷ
ಶ ೕರ ಾ ಗ ಾ ದ ಎಂದ ೆ : ನಮ ಾ ೆ ಅದೃಶ ಾದ ಎಂದಥ .

(*)ಯದುಕುಲ ಾಶ ೆ ೇವಲ ಾಂ ಾ ಯ ಾಪ ಂ ೇ ಾರಣವಲ. ೊ ೆ ೆ ಋ ಾಪವ ಾರಣ ಾ ೆ.

ೕಕೃಷನ ಮಗ ಾಂಬ ಯದುಕುಲದ ಅತ ಂತ ಸುಂದರ ವ ಾ ದ. ಒ ಾದವರು ಾಂಬ ೆಗ
ೇಷ ೊ , ಆತನನು ದೂ ಾ ಸ ಮು ತಪ ೆ ಕು ದ ಸಳ ೆ ಕ ೆತಂದು, ಅವರ : “ಈ ೆ ೆ ಗಂಡು
ಮಗು ಾಗುತ ೋ ಅಥ ಾ ೆಣು ಮಗು ಾಗುತ ೋ” ಎಂದು ೇಳ ಾ ೆ. ಾನ ದೃ ಯ ಎಲವನೂ ಕಂಡ
ದು ಾ ಸರು: “ಈತನ ೊ ೆ ಯ ಕ ಣದ ಸ ಾ ೆ ಹುಟುತ ೆ ಮತು ಅದ ಂದ ಮ ವಂಶ ಾಶ ಾಗುತ ೆ”
ಎಂದು ಾಪ ೕಡು ಾ ೆ. ಇದ ಂ ಾ ಾಂಬ ಕ ಣದ ಸ ಾ ೆ ೆ ಜನ ೕಡು ಾ ೆ. ಈ ಘಟ ೆ ಂದ
ೆದ ದ ಾದವರು ಆ ಸ ಾ ೆಯನು ಗಂಧದಂ ೆ ೇಯು ಸಮುದ ೆ ಎ ೆಯು ಾ ೆ. ಈ ಗಂಧ ಸಮುದ ದ
ತ ಯ ೆ ೆಯುವ ಮು ನ ಡ ೆ ೊಬ ರ ಾಗುತ ೆ. ಮುಂ ೆ ಇ ೇ ಮು ನ ಡಗ ಂದ ಾದವರು
ಒಬ ೊಬ ರು ೊ ೆ ಾ ೊಂಡು ಾಯುವಂ ಾಗುತ ೆ. ಭಗವಂತ ಎಂದೂ ಾ ಗಳ ಾತನು
ಸು ಾ ಸುವ ಲ. ಸಮುದ ದ ತ ಯ ಕ ಆ ಕ ಣದ ಸ ಾ ೆಯ ಒಂದು ಕ ಾಗವನು ೇಡ ೊಬ ತನ
ಾಣದ ತು ಯ ಬಳಸು ಾ ೆ. ಈ ಾಣ ೇ ೕಕೃಷನ ಅವ ಾರ ಸ ಾ ೆ ಾರಣ ಾಗುತ ೆ. ಈ ಎ ಾ

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 25

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ಘಟ ೆಗಳ ೆ ೆಯ ಪ ೕ ತ ೕ ನ ಪ ೆ ಾ ಾ ೆ. ಪ ವೃ ೆ ಮತು ಋ ಾಪವನು

ಜ ಾ ಸುವ ದ ೆ ಸ ಯಂ ಭಗವಂತ ೇ ಾ ಾ ಂತು ತನ ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಾ ದ. ಆದ ೆ
ಾದವರ ೇ ಒಬ ಾದ ಉದವ ೇ ೆ ಈ ಘಟ ೆ ಂದ ಾ ಾದ ಎನು ವ ದು ಆತನ ಪ ೆ .

ೋದ ೕಽಣ ಮನೂ ೋ ಯದು ೈ ತಃ ಪ ಭುಃ ।

ಅ ೋ ಮದ ಪ ನ ೋ ಕಂ ಾ ಹಯ ಹ ಷತು ॥೩೧॥

ೕಕೃಷ ಉದವನ ಬ ೆ ಾವ ಲುವ ೊಂ ದ ಎನು ವ ದನು ಈ ೆ ೕಕ ವ ಸುತ ೆ. ಈ ೆ ೕಕ

ೕ ೊ ೕಟದ ಒಂದು ಅಥ ವನು ೕ ದ ೆ ಇದರ ಅಂತರಂಗದ ಅಥ ನ ಾ ೆ. ೕ ೊ ೕಟದ
ೋ ದ ೆ: “ಉದವ ಾನದ ನನ ಂತ ಾವ ನಲೂ ಕ ಇಲ; ಆತ ತನ ಗುಣಗ ಂದ ನನ ನು
ೋ ದವನು. ೕ ಾ ಆತ ಾನು ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಾ ದ ೕ ೆ ೋಕದ ಜನ ೆ ಾ ೋಪ ೇಶ
ಾಡು ಾ ಇ ೇ ಇರ ” ಎಂದು ೕಕೃಷ ಸಂಕಲ ಾ ದ. ಆದ ಂದ ಪ ಾಸ ೇತ ದ ಉ ದವರಂ ೆ
ಉದವ ೊ ೆ ಾ ೊಂಡು ಾಯ ಲ ಎಂದು ೇ ದಂ ೆ. ಆದ ೆ ನಮ ೆ ದಂ ೆ: ಉದವ ೕಕೃಷನ
ಪರಮ ಭಕ. ೕ ಾ ೕಕೃಷ ಆತ ೆ ಎರಡು ಾ ಉಪ ೇಶ ಾ , ಆ ಾನ ಸಂ ೇಶವನು ೋಕ ೆ
ೕಡುವಂ ೆ ೇ ದ. ೕ ರು ಾಗ ಾನದ ಸ ಾನ ಮತು ನನ ನು ೆದವನು ಇ ಾ ಾ ಇ ೇ ರುವ
ಾ ನ ಅಥ ೇನು ಎನು ವ ದನು ಾವ ೋಡ ೇಕು.

ಆ ಾಯ ಮಧರು ‘ಈ ೆ ೕಕವನು ಾವ ೇ ೆ ೇ ೆ ನ ೋ ಅಥ ಾ ೊಳ ೇಕು’ ಎನು ವ ದನು

ತಮ ಾತ ಯ ಣ ಯದ ವ ೇ ಾ ೆ. ಬ ಹ ತಕ ದ ೇಳ ವಂ ೆ: ‘ಉತ ೖರ ಕತ ಂ ಾ
ಾಮ ಂ ಾ ಜ ೕಽ ಾ । ಉಚ ೇಽ ತು ೕ ಾ ಾಂ ೕ ಾಥ ಂ ಾಽಪ ೇ ಾ ।
ಮೂಢದೃಷ ನು ಾ ಾ ಾ ಿ ಾ ೕನ ಾ ಕ ॥ ಅಂದ ೆ: ಒಂದು ಗ ಂಥದ ಒಬ ವ ಂತ
ೆಳ ರುವವನನು ಆ ವ ಂತ ಎತರದವನು ಎಂದು ಂ ಸಲು ಾಲು ಾರಣಗ ರುತ ೆ. (೧). ಾಮಸರನು
ೕಹ ೊ ಸುವ ದ ಾ ೇಳ ವ ದು, (೨). ಒಬ ವ ಯ ರುವ ಒ ೆಯ ಗುಣವನು ಅ ಶ ೕ ಂದ
ಪ ಶಂ ಸುವ ದ ಾ ೇಳ ವ ದು, (೩). ದಶ ನ ಾ ೆಯ ೇಳ ವ ದು. ಅಂದ ೆ: ಒಬ ಾ ಾನ ವ ೆ ೇ ೆ
ಕಂ ೋ ಾ ೆ ೇಳ ವ ದು (ಒಬ ಅ ಾ ೆ ಉದವ ೕಕೃಷ ಂತ ೊಡ ಾ ಎಂದು ಾ ರಬಹುದು)
ಮತು (೪) ಸ ಲ ಮ ನ ಾಮ ರುವ ಾಮ ವ ೆ ಂದ ೇಳ ವ ದು[ಉದವ ಾ ಗಳ ಾ ನ
ಅತ ಂತ ೆ ೕಷ ಾನದ ಂ ರುವ ದ ಂದ).

ಒ ನ ೇಳ ೇ ೆಂದ ೆ: ಒಬ ವ ಾಶ ಾಗು ಾಗ ಆತನ ೊ ೆ ೆ ಅವನ ರುವ ಾನ ಾಶ ಾಗ ಾರದು

ಎನು ವ ದು ೕಕೃಷನ ಸಂಕಲ . ಈ ತತ ವನು ೕಕೃಷ ತನ ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಯಲೂ ಜಗ ೆ
ೋ ೊಟ . ಾನು ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಾಡುವ ಮುನ ಾ ಾದ ಉದವ ೆ ಅಪ ವ ಾದ
ತತ ಾನವನು ೕಕೃಷ ೋ ದ. ಅದನು ಬದ ೇತ ದ ರುವ ಸಮಸ ಋ ಗ ೆ ಉದವನ ಮು ೇನ

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 26

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ತಲುಪ ವಂ ೆ ಾ ದ. ಇದ ಂ ಾ ಆ ಾನ ಪರಂಪ ೆ ಅ ನ ಎ ಾ ಋ ಗಳ ಮು ೇನ ಗಂ ಾ ನ ಯಂ ೆ

ಈ ೇಶದ ಹ ದು ಬಂತು.

॥ಇ ೕಮ ಾ ಗವ ೇ ಮ ಾಪ ಾ ೇ ತೃ ೕಯಸ ಂ ೇ ಚತು ೋ ಽ ಾ ಯಃ ॥

ಾಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣದ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧದ ಾಲ ೇ ಅ ಾ ಯ ಮು ತು

*********

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 27

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ಪಂಚ ೕಽ ಾ ಯಃ

ೖ ೆ ೕಯರ ಆಶ ಮ: ದುರ- ೖ ೆ ೕಯ ಸಂ ಾದ

ೕಕೃಷನ ಅವ ಾರ ಸ ಾ ಯ ಸಂಕಲ ದ ವರವನು ದುರ ೆ ೕ ದ ಉದವ, ಆ ಾ ಯಮು ಾ ನ

ೕರದ ೇ ತಂಗು ಾ ೆ. ಮರು ನ ಆತ ದುರ ೆ ಗಂ ಾನ ೕರದ ರುವ ೖ ೆ ೕಯನನು
ೇ ಾಗುವಂ ೆ , ಾನು ಬದ ೆ ೆರಳ ಾ ೆ. ಉದವನನು ೕ ೆ ಟ ದುರ ೇರ ಾ ಗಂ ಾನ
ೕರದ ರುವ ೖ ೆ ೕಯರ ಆಶ ಮ ೆ ಬರು ಾ ೆ.
ಈ ಂ ೆ ೇ ದಂ ೆ ೖ ೆ ೕಯ ಶು ಾ ಾಯ ರ ೕ ಯ ಷರ ಒಬ . ೇದ ಾ ಸರು ಾಗವತದ
ಉ ೇ ದಂ ೆ: ೖ ೆ ೕಯ ‘ ಾ ’ ಎನು ವವಳ ಮಗ ( ಾ ಸು ೋ ಮು ಃ). ಈತನ ತಂ ೆ ಕು ಾರವ.
ೕ ಾ ಈತನನು ೌ ಾರವ ಎಂದೂ ಕ ೆಯು ಾ ೆ.[ ೌ ಾರವ : ಕು ತ ಮತು ಾರಭೂತ ಾದುದನು
ಗುರು , ಅ ತು ನ ೆಯಬಲ ಾ ]. ತತ ಾನದ ಆ ಪ ರುಷ ಾದ ೇದ ಾ ಸರು ‘ ತ ’ ಎಂದು
ಪ ಗ ರುವ ೖ ೆ ೕಯ ಬಹಳ ೊಡ ಾ . ಈ ಾಗ ೇ ೇ ರುವಂ ೆ: ೕಕೃಷ ಜಗ ನ ಮೂಲ ಸತ ವನು
ಉದವ ಮತು ೖ ೆ ೕಯ ೆ ಉಪ ೇಶ ಾ , ಆ ಾನವನು ದುರ ೆ ೕಡುವ ಜ ಾ ಾ ಯನು
ೖ ೆ ೕಯ ೆವ ದ.
ೖ ೆ ೕಯನನು ಕಂಡ ತ ಣ ದುರ ೆ ಆತ ಂದ ಾನ ಪ ೆಯ ೇಕು ಎನು ವ ಹಂಬಲ ಾಗುತ ೆ.
ಾಸವ ಾ ದುರ ೕವ ೕಗ ೆಯ ೖ ೆ ೕಯ ಂತ ಎತರದ ರುವವನು. ಆದ ೆ ೖ ೆ ೕಯ ಸ ಯಂ
ಭಗವಂತ ಂದ ಾನ ಪ ೆದು ಬಂ ರುವವನು. ಅಂತಹ ಾನವನು ಪ ೆಯುವ ದು ದುರ ೆ ೊಡ ಾಗ .
[ಎ ೊ ೕ ಾ ಗುರು ಂತ ಷ ೕಗ ೆಯ ೊಡವ ದರೂ ಕೂ ಾ, ಅವರು ೋಕದ ಗುರು- ಷ
ಾವವನು ಅನುಸ ಸು ಾ ೆ. ಇದ ೆ ಉತಮ ಉ ಾಹರ ೆ: ೕಕೃಷ ಾಂ ೕಪ ಮು ಯನು ಗುರು ಾ
ೕಕ ಅರವತು ನ ಾ ಾಸ ಾ ರುವ ದು]. ೕ ೆ ೕಕೃಷ ೖ ೆ ೕಯ ೆ ಉಪ ೇಶ ಾ ರುವ
ೆ ಯನು ಅವನ ಾ ಂದ ೇ ಯುವ ಅ ಾ ೆ ಂ ೆ ದುರ ಒಂದು ಸುಂದರ ಾದ
ೕ ೆಯನು ಾಕು ಾ ೆ.

ದುರ ಉ ಾಚ
ಸು ಾಯ ಕ ಾ ಕ ೋ ೋ ೋ ನ ೈಃ ಸುಖಂ ಾನ ದು ಾರಮಂ ಾ ।
ಂ ೇತ ಭೂಯಸತ ಏವ ದುಃಖಂ ಯದತ ಯುಕಂ ಭಗ ಾನ ೇನ ಃ ॥೦೨॥

ಜನಸ ಕೃ ಾ ಮುಖಸ ೈ ಾದಧಮ ೕಲಸ ಸುದುಃ ತಸ ।

ಅನುಗ ಾ ೕಹ ಚರಂ ನೂನಂ ಭೂ ಾ ಭ ಾ ಜ ಾದ ನಸ ॥೦೩॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 28

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ಈ ಜಗ ನ ಪ ಬ ನೂ ಕೂ ಾ ಒಂದ ಾ ಒಂದು ಕಮ ದ ರತ ಾ ರು ಾ ೆ. ಅದು ೌ ಕ

ಕಮ ರಬಹುದು ಅಥ ಾ ೈ ಕ ಕಮ ರಬಹುದು. ಾವ ಕಮ ದರೂ ಕೂ ಾ ಆ ಕಮ ದ ಂ ೆ ಒಂದು
ಸುಖದ ಬಯ ೆ ಇ ೇ ಇರುತ ೆ. ಾರೂ ಕೂ ಾ ಸುಖದ ಬಯ ೆ ಇಲ ೆ ಾ ಜ ಕಮ ಾಡುವ ಲ. ಆದ ೆ
ಸುಖವ ೆ ೕ ಗು ಾ ಟು ೊಂಡು ಕಮ ಾ ದವ ೆ ಸುಖ ಗುತ ೆ ಎಂದು ೇಳ ವ ದು ಕಷ ! ಇದ ಂ ಾ
ಬಯ ೆ ಸುಖ ಗ ೇ ಇದವನು ಾನು ಕಷ ಪಡುವ ದಲ ೆ, ಇ ೊ ಬ ಗೂ ದುಃಖ ೊಡು ಾ ೕವನ
ಾ ಸು ಾ ೆ. ಇದು ಾವ ಕ ಾ ಾಜಸತ . ೕ ಾ ಇ ದುರ ೖ ೆ ೕಯನನು ೇಳ ಾ ೆ:
“ ಾವ ದ ಂದ ಾವ ಬದು ನ ೆಮ ಕಂಡು ೊಳ ಬಹುದು? ಸುಖದ ಭ ಂ ಾ ೆ ರುವ ಜ ಾದ
ಸುಖವನು ಾಣುವ ದು ೇ ೆ? ಸ ಯಂ ೕಕೃಷ ಂದ ಉಪ ೇಶ ಪ ೆದ ೕವ ಇದ ೆ ಪ ಾರ ಸೂ ಸ ೇಕು”
ಎಂದು.
“ನಮ ದುಃಖವನು ೕ ಸಬಲ ಭಗವಂತ ಕಣು ಂ ೆ ಂ ದರೂ, ದು ೈ ವ ಂದ ಆತನನು ಗುರು ಸ ೇ,
‘ನಮ ೕವನವನು ಾ ೇ ರೂ ೊಳ ೇಕು’ ಎಂದು, ೇವರು-ಧಮ ದ ಬ ೆ ನಂ ೆ ಕ ೆದು ೊಂಡು
ಬದುಕುವ ಜನರ ಉ ಾರ ಾ ೕ ಇರುವ ೕವ ಜ ಾದ ನನ ಪ ಗಳ . ಮ ಂತಹ ಅ ೇಕರು
ಭಗವಂತನ ಸಂ ೇಶ ಾರ ಾ ಭೂತ-ವತ ಾನ ಾಲದಲ ೆ ೕ ಅಲ, ಭ ಷ ಾಲದಲೂ ಇ ೇ
ಇರು ಾ ೆ. ಾ ೆ ೕ ಾನ ಾಕರ ೆ ಾಡುವವರೂ ಕೂ ಾ ಎ ಾ ಾಲದಲೂ ಇರು ಾ ೆ. ಭಗವಂತನ
ಸಂ ೇಶವನು ಜ ಾಂಗ ೆ ಮು ಸುವ ಾ ಗಳ ಇ ಾಗಲೂ ಕಣು ಬದುಕುವ ದು ೆ ೕಯಸ ರವಲ. ೕ ಾ
ದುಃಖವನು ಾ ಸುಖದ ಂ ರುವ ೕವ ನಮ ೆ ಾನದ ಾ ೋರ ೇಕು” ಎಂದು ದುರ
ೖ ೆ ೕಯನ ೇ ೊಳ ಾ ೆ.
ಇ ಭಗವಂತನನು ‘ಜ ಾದ ನ’ ಎಂದು ಸಂ ೋ ಸ ಾ ೆ. ಜನ+ಅದ ನ-ಜ ಾದ ನ. ಇ ಅದ ನ ಎನು ವ
ಪದ ‘ ೊ ೆ ೊ ಸುವವನು’ ಎನು ವ ಅಥ ವನು ೊಡುತ ೆ. 'ಜನ' ಎನು ವ ಪದ ೆ ಅ ೇಕ ಅಥ ಗ ೆ: (೧)ಜನ
ಎಂದ ೆ ದುಜ ನ. ಜ ಾದ ನ ಎಂದ ೆ ದುಜ ನ ಾಶಕ. (೨) ಜನ ಎಂದ ೆ ಜನನ ಉಳ ವರು. ಜ ಾದ ನ
ಎಂದ ೆ ಜನನ ಮುಕ ೊ ಸುವವನು. ಅಂದ ೆ ಮು ಪ ಾಯಕ. (೩) ಜನ ಎಂದ ೆ ೇಹ. ಜ ಾದ ನ ಎಂದ ೆ
ೕವ ೆ ೇಹ ಂದ ಮು ೊಡುವವನು[ ೕ ಪ ದ]. (೪) ಜನ ಎಂದ ೆ ಸಜನ. ಜ ಾದ ನ ಎಂದ ೆ ಸಜನರ
ಾಥ ೆ ೕಕ ಅವರ ಅ ೕಷ ವನು ಪ ೈಸುವವನು. ಇ ೇ ೕ ಭಗವಂತನ ಪ ಗ ಾದ
ಾ ಗಳನು ಇ ‘ಭೂತಗಳ ’ ಎಂದು ಸಂ ೋ ಾ ೆ. ಭೂ ಅಂದ ೆ ಉನ , ಎತರ ೆ ಏರುವ .
ೕ ಾ ಭಗವಂತನ ಅ ಂದ ಎತರ ೆ ೕ ದವರನು ಇ ‘ಭೂತಗಳ ’ ಎಂದು ಸಂ ೋ ಾ ೆ.
ಎಲ ಂತ ಎತರದ ರುವ ಅ ನ ಕಡ ಾದ ಭಗವಂತ ಮ ಾಭೂತಃ.

ದುರ ೇಳ ಾ ೆ: “ಸುಖದ ಾ ಯನು ೋರಬಲವರು ೕವ ಾತ . ಏ ೆಂದ ೆ ೕವ ದುಃಖವನು ಾ

ಆನಂದದ ರುವವರು. ೕ ಾ ಾವ ದನೂ ಅಂ ೊಳದ ೕವ ನಮ ೆ ಾ ೋರಬ ” ಎಂದು.

ಪ ಾವ ೇ ಾಂ ಭಗವ ಕೃ ಾ ಶು ಾ ೕ ಾ ಸಮು ಾದ ೕ ।
ನತೃಪ ಮಃ ಕಣ ಸು ಾವ ಾ ಾಂ ೇ ಾಮೃ ೇ ಕೃಷಕ ಾಮೃ ೌ ॥೧೦॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 29

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

“ನನ ತಂ ೆಯವ ಾದ ೇದ ಾ ಸರ ತರ ೇ ಯ ೆ ೆದ ಾನೂ ಕೂಡ ಾಕಷು ಅಧ ಯನ ಾ ೇ ೆ.

ಂ ನ ಾಗು ಇಂ ನ ಸಮಸ ಮ ಾನು ಾವರ ೕವನಚ ೆ ಯನು ನನ ತಂ ೆ ಂದ ರಂತರ ೇಳ ಾ
ೆ ೆದವನು ಾನು. ಮ ಾತ ರ ೕವನ ಚ ೆ ಯನು ೇಳ ವ ದು ೆ ಆನಂದ. ಎ ಾ ಮ ಾತ ರ
ಕ ೆಯನು ೇ ಾಗ ನನ ೆ ದದು ಏ ೆಂದ ೆ: ‘ಪ ಬ ಮ ಾತ ನ ಕ ೆಯ ಂ ರುವ ದು ೕಕೃಷನ
ಕ ೆ ಮತು ಅ ೆಲವ ೕಕೃಷನ ಕ ೆಯ ಅಮೃತದ ೊ ೆ’ ಎನು ವ ಷಯ. ೕ ಾ ಇನ ಷು ಕೃಷ ಕ ೆಯನು
ಮ ಾ ಂದ ಾನು ೇಳ ೇಕು” ಎಂದು ತನ ಅ ೇ ೆಯನು ದುರ ೖ ೆ ೕಯನ ವ ಕಪ ಸು ಾ ೆ.

ಮು ವ ುಭ ಗವದು ಾ ಾಂ ಸ ಾಽ ೇ ಾರತ ಾಹ ಕೃಷಃ ।

ಯ ನ ಾಂ ಾ ಮ ಸು ಾನು ಾ ೈಮ ಗೃ ೕ ಾ ನು ಹ ೇಃ ಕ ಾ ಾ ॥೧೨॥

“ ಮ ೆ ೆಯ ೇದ ಾ ಸರು ಮ ಾ ಾರತವನು ಭಗವಂತನ ಗು ಾನುಸಂ ಾನ ಾ ೕ ರಚ ೆ ಾ ದರು.

ಜ ಾದ ಭಗವಂತನ ಭ ಂದ, ಶ ೆ ಂದ ಾರತವನು ಓ ದ ೆ ಾ ಮ ಸುಖದ ಕ ೆ ೆ ಮನಸು
ಹ ಯುವ ೇ ಇಲ” ಎನು ಾ ೆ ದುರ.
ಾ ಸರು ಾರತವನು ಎರಡು ಧದ ಅಥ ಬರುವಂ ೆ ರಚ ೆ ಾ ಾ ೆ. ೕವ ೕಗ ೆಗನುಗುಣ ಾ
ಅದು ಅಥ ಾಗ ೇಕು ಎನು ವ ದು ಅವರ ಉ ೇಶ. ಾ ೆ ಹ ಯ ಕ ೆಯ ೇ ಮನಸು ಲುತ ೋ ಅವ ೆ
ಅ ಭಗವಂತನ ಗುಣ ಾನ ಟು ಇ ೆ ೕನೂ ಾಣುವ ಲ.
ಈ ೆ ೕಕದ ಬಳ ೆ ಾದ ‘ಮ ಗೃ ೕ ಾ ನು’ ಎನು ವ ಪದವನು ಅ ೇಕ ಾ ಾ ನ ಾರರು ತ ಾ ಗ
‘ಮ ಾ ಾರತ ರಚ ೆ ಾ ರುವ ದು ಅನ ಾ ಗ ಾ , ಭಗವಂತನ ಗುಣವನು ೇಳ ವ ದ ಾ ಅ ಾ’
ಎನು ವಂ ೆ ೇ ರುವ ದೂ ಇ ೆ. ಈ ತಪ ಳವ ೆಯನು ಆ ಾಯ ಮಧರು ತಮ ಾತ ಯ
ಣ ಯದ ಪ ಾಣ ಸ ತ ಸ ಪ ವ ಾ ೆ. ಪದ ಪ ಾಣದ ೇಳ ವಂ ೆ: ಯ ಾರ ೇ
ಅಭ ಸ ಾ ೇ ಹ ೇಃ ಕ ಾ ಾಂ ಾ ಮ ಸು ಾ-ನು ಾ ೈಮ ನ ಗೃ ೕ ಾ । ಾರ ಾ ಾ ಕಂ
ೋಮ ಾ ಾಚಕಂ ಕ । ಾರ ಾನ ಾ ಾಯ ಾರ ಾನ ಮುಕ ೕ॥ಇ ಾ ೆ ॥ ಾರತ ೆ
ಾ ಭಗವಂತನ ಮ ಯನು ೇಳ ವ ಇ ೊ ಂದು ಗ ಂಥ ಈ ೇಶದ ಾ ಣ ಾ ಲ. ಅ ಾ ತ
ಗ ಂಥಗಳ ೇ ಸವ ೆ ೕಷ ಗ ಂಥ ಾರತ. ಹ ವಂಶದ ೇಳ ವಂ ೆ: ೇ ೇ ಾ ಾಯಣಂ ೈವ ಪ ಾ ೇ
ಾರ ೇ ತ ಾ, ಆ ೌ ಅಂ ೇ ಚ ಮ ೆ ಚ, ಷುಃ ಸವ ತ ೕಯ ೆ. ಮ ಾ ಾರತ ದ ಂದ ೊ ೆ ತನಕ
ಅದು ಷು ನ ಗುಣ ಾ ಾ. ಾರತ ಂತ ೆ ನ ೈ ಾಗ ಜನಕ ಾದ ಗ ಂಥ ಇ ೊ ಂ ಲ. ಅದ ಂತ ೆಚು
ೕ ಾಧಕ ಾದ ಗ ಂಥವ ಇ ೊ ಂ ಲ.
ಇ ಾಸಪ ಾಣಂ ಪಂಚಮಂ ೇ ಾ ಾಂ ೇದಃ. ಮ ಾ ಾರತವನು ೇದಗ ಗೂ ಾದ ಗ ಂಥ
ಎನು ಾ ೆ. ಇದ ೆ ಾರಣ ೇ ೆಂದ ೆ: ೇದದ ಅಥ ೇದವನು ಭಗವಂತ ಂದ ಉಪ ೇಶ ಾ ಪ ೆದ
ಚತುಮು ಖ ಸಂಪ ಣ ಾ ಾ ೆ. ಆದ ೆ ಮ ಾ ಾರತದ ಪ ಅಥ ಚತುಮು ಖ ಗೂ ಲ.
ಾರತದ ಭಗವಂತ ತನ ಪ ೆ ೆ ಾತ ೋಚರ ಾಗುವ ಅ ೇಕ ರಹಸ ವನು ಅಡ ಾ ೆ. ೕ ಾ
ಅದನು ೇದ ಂತ ಾದ ಗ ಂಥ ಎನ ಾ ೆ. ಈ ಎ ಾ ೆ ೆಯ ೋ ಾಗ ಮ ಾ ಾರತ

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 30

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ಅನ ಾ ಗ ೆ ಅಥ ಾಗದ ಗ ಂಥ ಜ, ಆದ ೆ ಅದು ಅನ ಾ ಗ ಾ ರ ರುವ ಗ ಂಥವಲ. ಆದ ೆ ಅದು

ಭಗವಂತನ ಗುಣವನು ಾರುವ ಮಹತರ ಾದ ಗ ಂಥ ಎನು ವ ಸತ ಸ ಷ ಾಗುತ ೆ.

ಾ ಶ ದ ಾನಸ ವಧ ಾ ಾ ರ ಮನ ತ ಕ ೋ ಪ ಂಸಃ ।

ಹ ೇಃ ಪ ಾನುಸ ವೃ ತಸ ಸಮಸದುಃ ಾಪ ಯ ಾಶು ಧ ೇ ॥೧೩॥

ಭಗವಂತನ ಕ ೆಯ ಇರುವ ‘ಮ ’ ೆ ೆ ಂದ ೆಚು ಾ ೋಗುತ ೆ ೊರತು ಕ ಾಗುವ ಲ. ಈ

‘ಮ ’ ಸಂಸ ಬಂಧವನು [ ಷಯ ಸುಖದ ಬಂಧವನು ] ಡುತ ೆ. ಇದ ಂದ ದುಃಖವನು ೕ
ಲಲು ಾಧ ಾಗುತ ೆ. ಹೃದಯದ ಸಂಪ ಣ ಭಗವಂತನನು ತುಂ ೊಂ ಾಗ ಅ ದುಃಖ ೆ ಾವ
ಾನವ ಇಲ ಾಗುತ ೆ.
ಈ ೕ ಯ ೕ ೆ ಂ ೆ ಾತ ಾ ರಂ ದ ದುರ ೖ ೆ ೕಯನ ತನ ೆ ೕಕೃಷನ ಕ ೆಯನು
ವ ೇಳ ೇ ಾ ೋ ೊಳ ಾ ೆ.

ೖ ೆ ೕಯ ಉ ಾಚ
ಾಧು ಪೃಷ ಂ ತ ಾ ಾ ೋ ೋ ಾ ಾ ಧನುಗೃಹ ಾ ।
ೕ ಂ ತನ ಾ ೋ ೇ ಆತ ೋಽ ೋ ಾತ ನಃ ॥೧೮॥

ೈತ ತ ಂ ತ ತ ಾ ದ ಾಯಣ ೕಯ ೇ ।
ಗೃ ೕ ೋಽನನ ಾ ೇನ ಯತ ಾಹ ೕಶ ರಃ ॥೧೯॥

ಾಂಡವ ಾ ಾದ ಗ ಾನ ಾಸಂಯಮ ೋ ಯಮಃ ।

ಾ ತುಃ ೇ ೆ ೕ ಭು ಾ ಾಂ ಾತಃ ಸತ ವ ೕಸು ಾ ॥೨೦॥

ಭ ಾನ ಗವ ೋ ತ ಂ ಸಮ ತಃ ಾನುಗಸ ।
ಾ ೋಪ ೇ ಾಯ ಚ ಾ ಾ ಶ ಭಗ ಾನ ಜ ॥೨೧॥

“ಸವ ಸಮಥ ಾದ ಭಗವಂತನನು ಅನನ ಭ ಂದ ಹೃದಯದ ೊತು ೊಂ ರುವ ೕನು ಇಂಥಹ ಪ ೆ
ಾ ರುವ ದು ಆಶ ಯ ದ ಸಂಗ ೕನಲ. ೕ ೇನೂ ಾ ಾನ ವ ಯಲ. ೇ ೆಂ ೇ ಾಂಡವ ಂದ
ಾಪಗ ಸ ಾ ಮನುಷ ಜನ ದ ಹು ರುವ, ಅಧ ಗ ೆ ೆಯನು ೕಡುವ ಯಮಧಮ ನಲ ೇ ೕನು?
ತ ೕಯ ನ ೇತ ದ ಜ ಸ ೇ ಾ ದ ೕನು, ಅರಮ ೆಯ ಾ ಯ ೇದ ಾ ಸ ಂದ ಜ ೆ.
ಇಂತಹ ೇ ಾಂಶ ಸಂಭೂತ ಾ ರುವ ನ ೆ ಾನು ಉಪ ೇ ಸುವ ೇ ೆ” ಎಂದು ದುರನನು ೖ ೆ ೕಯ
ಪ ಸು ಾ ೆ.

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 31

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

“ ೕಕೃಷ ೆ ೕ ೆಂದ ೆ ಅತ ಂತ ೕ . ೕನು ನ ಂದ ಯ ಾದರೂ ಕೂ ಾ, ಾನು ಭಗವಂತ ಂದ

ಪ ೆದ ಾನವನು ನ ೆ ೕಡ ೇ ೆಂಬುದು ೕಕೃಷನ ಆ ೇಶ. ಆದ ಂದ ಾನು ನ ೆ ಾ ೋಪ ೇಶ
ಾಡು ೇ ೆ” ಎನು ಾ ೆ ೖ ೆ ೕಯ.

ಅಥ ೇ ಭಗವ ೕ ಾ ೕಗ ಾ ೕಪಬೃಂ ಾಃ ।
ಶ ತು ದ ಾಂ ಾ ಾ ವಣ ಾಮ ನುಪ ವ ಶಃ ॥೨೨॥

“ತನ ೕಗ ಾ ಂದ(ಸ ರೂಪ ಾಮಥ ಂದ) ಈ ಭೂ ಯ ೕ ೆ ಭಗವಂತ ಾ ದ ಜಗ ನ ಸೃ -

-ಸಂ ಾರಗ ೆ ಾರಣ ಾದ ೕ ೆಗಳನು , ೕಕೃಷ ಂದ ನನ ೆ ಉಪ ೇ ಸಲ ಟ ಸಮಸ ಅ ಾ ತ ದ
ಮತು ಸೃ ಯ ರಹಸ ವನು ಕ ಮ ಾ ನ ೆ ಉಪ ೇ ಸು ೇ ೆ” ಎಂದು ೖ ೆ ೕಯ ದುರ ೆ ೇ ದ
ಎನು ವ ೆ ಐದ ೇ ಅ ಾ ಯ ೊ ೆ ೊಳ ತ ೆ.

॥ಇ ೕಮ ಾ ಗವ ೇ ಮ ಾಪ ಾ ೇ ತೃ ೕಯಸ ಂ ೇ ಪಂಚ ೕಽ ಾ ಯಃ ॥

ಾಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣದ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧದ ಐದ ೇ ಅ ಾ ಯ ಮು ತು

*********

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 32

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ಷ ೋಽ ಾ ಯಃ

ೖ ೆ ೕಯರ ಆಶ ಮ: ದುರ- ೖ ೆ ೕಯ ಸಂ ಾದ

ಭಗ ಾ ಏಕ ಆ ೇದ ಅ ೆ ೕ ಆ ಾ ಽಽತ ಾಂ ಭುಃ ।

ಆ ೆ ಾನುಗ ೋ ಾ ಾ ಾ ಾಶಕು ಪಲ ತಃ ॥೦೧॥

ಶೃ ಯ ೇ ರುವಂ ೆ:
ಆ ಾ ಾ ಇದ ೕಕ ಏ ಾಗ ಆ ೕ | ಾನ ಂಚನ ಷ | ಸ ಈ ತ ೋ ಾನು ಸೃ ಾ ಇ || "

ಮುಂದುವ ಯುತ ೆ.....

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 33

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ತೃ ೕಯ ಸ ಂಧ ಮೂಲ ೆ ೕಕ
ಅಥ ಪ ಥ ೕಽ ಾ ಯಃ
॥ ಓಂ ನ ೕ ಭಗವ ೇ ಾಸು ೇ ಾಯ ಓಂ ॥
॥ ಹ ಃ ಓಂ ॥

ೕಶುಕ ಉ ಾಚ—
ಏವ ೕತತು ಾ ಪೃ ೊ ೕ ೖ ೇ ೕ ಭಗ ಾ ಲ ।
ಾ ವನಂ ಪ ೆ ೕನ ತ ಾ ಸ ಗೃಹಮೃ ಮ ॥೦೧॥

ಯ ಾ ತ ಯಂ ಮಂತ ಕೃ ೊ ೕ ಭಗ ಾನ ೇಶ ರಃ ।
ೌರ ೇಂದ ಪ ರಂ ಾ ಪ ೇ ಾತ ಾತ ತ ॥೦೨॥

ಾ ೋ ಾಚ
ಕುತ ತುಭ ಗವ ಾ ೖ ೇ ೕಣ ಸ ಾಗಮಃ ।
ಕ ಾ ಾ ಸಹ ಸಂ ಾದ ಏತದ ಣ ಯ ನಃ ಪ ೋ ॥೦೩॥

ನ ಹ ಾ ೋ ದಯಸಸ ದುರ ಾ ಮ ಾತ ನಃ ।

ತ ನ ೕಯ ಪ ಶ ಃ ಾಧು ಾ ೋಪಬೃಂ ತಃ ॥೦೪॥

ಸೂತ ಉ ಾಚ
ಸ ಏವಮೃ ವ ೕ ಽಥ ಪೃ ೊ ೕ ಾ ಾ ಪ ೕ ಾ।
ಪ ಾ ಹ ತಂ ಸುಬಹು ೕ ಾ ಾ ಶ ಯ ಾ ॥೦೫॥

ೕಶುಕ ಉ ಾಚ
ಯ ಾ ತು ಾ ಾ ಸ ಸು ಾನ ಾಧೂನು ಷನ ಧ ೕ ಣ ನಷ ದೃ ಃ ।
ಾ ತುಯ ಷಸ ಸು ಾ ಬಂಧೂನ ೇಶ ಾ ಾಭವ ೇ ದ ಾಹ ॥೦೬॥

ಯ ಾಸ ಾ ಾಂ ಕುರು ೇವ ೇ ಾ ಃ ೇ ಾ ಮಶ ಂ ಸುತಕಮ ಗಹ ।

ನ ಾರ ಾ ಾಸ ನೃಪಃ ಸು ಾ ಾಃ ಆ ೆ ಹ ರಂ ಾ ಃ ಕುಚಕುಂಕು ಾ ॥೦೭॥

ದೂ ೇ ತ ಧ ೕ ಣ ತಸ ಾ ೋಃ ಸ ಾ ವಲಂಬಸ ವ ಾಗತಸ ।

ನ ಾಚ ೋಽ ಾತ ಮ ೕನ ಾಯಂ ತ ೕ ಜು ಾ ೋ ಯದ ಾತಶ ೊ ೕಃ ॥೦೮॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 34

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ಯ ಾ ತು ಾಥ ಪ ತಃ ಸ ಾ ಾಂ ಜಗದುರು ಾ ಜ ಾದ ಕೃಷಃ ।
ನ ಾ ಪ ಂ ಾಮಮೃ ಾಯ ಾ ಾ ಾಽನು ೕ ೇ ತಪ ಣ ೇಶಃ ॥೦೯॥

ಯ ೋಪಹೂ ೋ ಭವನಂ ಪ ೊ ೕ ಮಂ ಾ ಯ ಪೃಷ ಃ ಲ ಪ ವ ೇನ ।

ಅ ಾಹ ತಂ ಮಂತ ದೃ ಾಂ ವ ೕ ಾ ಯನ ಂ ೋ ೈದು ಕಂ ವದಂ ॥೧೦॥

ಅ ಾತಶ ೊ ೕಃ ಪ ಯಚ ಾಯಂ ೋ ದು ಷಹಂ ತ ಾಗಃ ।

ಸ ಾನು ೋ ಯತ ವೃ ೋದ ೋ ಸ ಶತು ಾ ಯಂತ ಮಲಂ ೇ ॥೧೧॥

ಯ ಾ ತು ಾ ಾ ಭಗ ಾನು ಕುಂ ೋ ಗೃ ೕತ ಾ ಸ ೇವ ೇವಃ ।

ಆ ೇ ಸ ಪ ಾ ಂ ಯದು ೇವ ೇ ೕ ಾ ೇಷನೃ ೇವ ೇವಃ ॥೧೨॥

ಸ ಏಷ ೋಷಃ ಪ ರುಷ ಾ ೇ ಗೃಹಂ ಪ ೊ ೕ ಯಮಪತ ಮ ಾ ।

ಪ ಾ ಕೃ ಾ ಮು ೋ ಗತ ೕಸ ಾಶ ೈನಂ ಕುಲ ೌಶ ಾಯ ॥೧೩॥

ಇತೂ ಾಂಸತ ಸು ೕಧ ೇನ ಪ ವೃದ ೋಪಸು ಾಧ ೇಣ ।

ಅಸತ ತಃ ಸತ ಹ ೕಯ ೕಲಃ ಾ ಸಕ ಾ ನುಜ ೌಬ ೇನ ॥೧೪॥

ಕ ಏನಮ ೊ ೕಪಜು ಾವ ಹ ಂ ಾ ಾ ಃ ಸುತಂ ಯದ ೈವ ಪ ಷ ಃ ।

ತ ನ ೕಪಃ ಪರಕೃತ ಆ ೇ ಾ ಸ ಾ ಾಶು ಪ ಾಚ ಾನಃ ॥೧೫॥

ಸ ಇತಮತು ದ ಣಕಣ ಾ ೈ ಾ ತುಃ ಪ ೋ ಮಮ ಸು ಾ ೋಽ ।

ಸಯ ಧನು ಾ ಾಯ ಾ ಾಂ ಗತವ ೋಽ ಾದುರು ಾನ ಾನಃ ॥೧೬॥

ಸ ಗ ತಃ ೌರವಪ ಣ ಲ ೋ ಗ ಾಹ ಾ ೕಥ ಪದಃ ಪ ಾ ।

ಅ ಾ ಕಮ ಪಣ ೕಷ ೕ ಾ ಮ ೋ ಾ ಸಹಸ ಮೂ ಃ ॥೧೭॥

ವ ೇಷು ಪ ೊ ೕಪವ ಾ ಕುಂ ೇಷ ಪಂಕ ೋ ೕಷು ಸ ತ ರಸು ।

ಅನಂತ ಂ ೈಃ ಸಮಲಂಕೃ ೇಷು ಚ ಾರ ೕ ಾ ಯತ ೇಷ ನನ ಃ ॥೧೮॥

ಾಂ ಪಯ ಟ ೕಧ ಕವೃ ಃ ಸ ಾಽಽಪ ೋಽಧಃ ಶಯ ಾವಧೂತಃ ।

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 35

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ಅಲ ತಃ ೆ ೖರವಧೂತ ೇ ೋ ವ ಾ ೇ ೇ ಹ ೋಷ ಾ ॥೧೯॥

ಇತಂ ವ ಜ ಾ ರತ ೕವ ವಷ ಂ ಾ ೇನ ಾವದತ ಾನ ಾಸ ।

ಾವಚ ಾಸ ೕಕ ಚ ಾ ೕ ಾತಪ ಾ ಮ ೇನ ಾಥ ಃ ॥೨೦॥

ತ ಾ ಥ ಶು ಾ ವ ಸುಹೃ ನ ಂ ವನಂ ಯ ಾ ೇಣುಜವ ಾಽಽಆಶ ಯ ।

ಸಂಸ ಧ ಾ ದಗಮ ಾನು ೆ ೕಚನ ರಸ ೕಂ ಪ ತ ಾಯ ತೂ ೕ ॥೨೧॥

ತ ಾಂ ತ ೊ ೕಶನ ೋ ಮ ೋಶ ಪೃ ೋರ ಾ ೆ ೕರ ತಸ ಾ ೕಃ ।

ೕಥ ಂ ಸು ಾಸಸ ಗ ಾಂ ಗುಹಸ ಯ ಾ ದ ೇವಸ ಸ ಆ ೇ ೇ ॥೨೨॥

ಅ ಾ ೇಹ ಜ ೇವ ೇ ೈಃ ಕೃ ಾ ಾ ಾಯತ ಾ ೋಃ ।

ಪ ತ ಂಕಮು ಾ ಂ ತಮಂ ಾ ಯದಶ ಾತ ಷಮನುಸ ರಂ ॥೨೩॥

ತತಸ ವ ಜ ಸು ಾಷ ಮೃದಂ ೌ ೕರಮ ಾ ನು ರು ಾಂಗ ಾಂಶ ।

ಾ ೇನ ಾವದ ಮು ಾಮು ೇತ ತ ೊ ೕದವಂ ಾಗವತಂ ದದಶ ॥೨೪॥

ಸ ಾಸು ೇ ಾನುಚರಂ ಪ ಾಂತಂ ಬೃಹಸ ೇಃ ಾ ಪನಯಂ ಪ ೕತ ।

ಆ ಂಗ ಾಢಂ ಪ ಣ ೕನ ಭದ ಂ ಾ ಾಮಪೃಚದ ಗವತ ಾ ಾ ॥೨೫॥

ಕ ತು ಾ ೌ ಪ ರು ೌ ಸ ಾಭ ಪ ಾ ನುವೃ ೆ ೕಹ ಾವ ೕ ೌ ।
ಆ ಾತ ಉ ಾ ಃ ಕುಶಲಂ ಾಯ ಕೃತ ೌ ಕುಶಲಂ ಶ ರ ೇ ೇ ॥೨೬॥

ಕ ತು ರೂ ಾಂ ಪರಮಃ ಸುಹೃ ೊ ೕ ಾಮಃ ಸ ಆ ೇ ಸುಖಮಂಗ ೌ ಃ ।

ೕ ೈ ಸ ಾಂ ತೃವದ ಾ ವ ಾನ ಾ ೊ ೕ ವರತಪ ೇನ ॥೨೭॥

ಕ ದ ರೂ ಾ ಪ ಯ ದೂ ಾಂ ಪ ದು ಮ ಆ ೇ ಸುಖಮಂಗ ೕರಃ ।
ಯಂ ರು ೕ ಭಗವ ೋಽ ೇ ೇ ಆ ಾಧ ಾ ನ ರ ಾ ಸ ೇ ॥೨೮॥

ಕ ತು ಖಂ ಾತ ತವೃ ೋಜ ಾ ಾಹ ಾ ಾಮ ಪಃ ಸ ಆ ೇ ।
ಯಮಭ ಂಚಚತಪತ ೇ ೊ ೕ ನೃ ಾಸ ಾ ಂ ಪ ಹೃತ ದೂ ಾ ॥೨೯॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 36

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ಕ ದ ೇಃ ೌಮ ಸುತಃ ಸದೃ ಆ ೇಽಗ ೕ ರ ಾಂ ಾಧು ಾಂಬಃ ।

ಅಸೂತ ಯಂ ಾಂಬವ ೕ ವ ಾ ಾ ೇವಂ ಗುಹಂ ೕಽ ಕ ಾ ಧೃ ೋಽ ೆ ೕ ॥೩೦॥

ೇಮಂ ಸ ಕ ದು ಯು ಾನ ಆ ೇ ಯಃ ಾಲು ಾಲಬಧನೂರಹಸ ಃ ।

ೇ ೇಽಞ ಾ ೋ ಜ ೇವ ೖವ ಗ ಂ ತ ೕ ಾಂ ಯ ದು ಾ ಾ ॥೩೧॥

ಕ ದು ಧಃ ಸ ಸ ನ ೕವ ಆ ೇ ಶ ಫಲ ಪ ೊ ೕ ಭಗವತ ಪನ ಃ ।
ಯಃ ಕೃಷ ಾ ಾಂ ತ ಾಗ ಾಂಸುಷ ೇಷ ಯ ೆ ೕಮ ನ ೈಯ ಃ ॥೩೨॥

ಕ ವಂ ೇವಕ ೋಜಪ ಾ ಷುಪ ಾ ಾ ಇವ ೇವ ಾತುಃ ।

ಾ ೈ ಸ ಗ ೇ ಣ ಬ ಾರ ೇವಂ ತ ೕಯ ಾಯ ಾನಮಥ ॥೩೩॥

ಅ ಾ ೇ ಭಗ ಾನು ಖಂ ೕ ಯಃ ಾತ ಾಂ ಾಮದು ೂೕಽ ರುದಃ ।

ಯ ಾಮನಂ ಸ ಶಬ ೕ ಂ ಮ ೋಮಯಂ ಸತ ತು ೕಯಮಥ ॥೩೪॥

ಅ ದ ೇಚ ಾತ ೈವಮನನ ವೃ ಾ ಸಮನುವ ಾ ೕ।

ಾ ಕ ಸ ಾ ತ ಜ ಾರು ೇಷ ಗ ಾದಯಃ ಸ ಚರಂ ೌಮ ॥೩೫॥

ಅ ಸ ೋ ಾ ಂ ಜ ಾಚು ಾ ಾ ಂ ಧ ೕ ಣ ಾಮ ಃ ಪ ಾ ೇತು ।

ದು ೕ ಧ ೋಽತಪ ತ ಯತ ಾ ಾಂ ಾ ಾ ಜ ಲ ಾ ಜ ಾನುವೃ ಾ ॥೩೬॥

ಂ ಾ ಕೃ ಾ ೕಷ ಘಮತ ಮ ೕ ೕ ೕಽ ವ ೕಘ ತಮಂ ವ ಮುಂಚ ।

ಯ ಾಂ ಾತಂ ರಣಭೂನ ೇ ೇ ಾಗ ಂ ಗ ಾ ಾಶ ರ ೋ ತ ॥೩೭॥

ಕ ದ ೆ ೕ ಾ ರಥಯೂಥ ಾ ಾಂ ಾಂ ೕವಧ ೊ ೕಪರ ಾ ಾ ೇ ।

ಅಲ ೋ ಯಚರಕೂಟಗೂ ೋ ಾ ಾ ಾ ೋ ಶಸು ೋಷ ॥೩೮॥

ಯ ಾವ ತ ತನ ೌ ಾ ಾ ಃ ಾ ೈ ವೃ ೌಪ ರ ೕವ ।
ೇ ಾತ ಉದ ತ ಮೃ ೇ ಸ ಕಂ ಸು ಾಂ ಸುಪ ಾ ವವ ವ ಾ ॥೩೯॥

ಅ ೋ ಪೃ ಾ ಯ ೇಽಭ ಾ ೇ ಾಜ ವ ೕ ಣ ಾ ೇನ ।

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 37

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೧

ಯ ೆ ೕಕ ೕ ೋಽ ರ ೋ ೆ ೕ ಧನು ೕಯಃ ಕಕುಭಶ ತಸ ಃ ॥೪೦॥

ೌ ಾ ನು ೆ ೕ ೇ ತಮಧಃಪತಂತಂ ಾ ೆ ೕ ಪ ೇ ಾಯ ಚ ದುದು ೇ ಯಃ ।
ಾ ೋ ೕನ ಸುಹೃತ ಪ ಾ ಅಹಂ ಸ ಪ ಾ ನ ಮನುವ ೇನ ॥೪೧॥

ೋಽಹಂ ಹ ೇಮ ತ ಡಂಬ ೇನ ದೃ ೆ ೕ ನೃ ಾಂ ಾ ಮಯ ೋ ಾತುಃ ।

ಾ ೊ ೕಪಲ ಃ ಪದ ೕಂ ಪ ಾ ಾಚ ಾ ಪಶ ನತ ಸ ೕಽತ ॥೪೨॥

ನೂನಂ ನೃ ಾ ಾಂ ಮ ೋತ ಾ ಾಂ ಮ ೕಂ ಮುಹು ಾ ಲಯ ಾಂ ಚಮೂ ಃ ।

ವ ಾತ ಪ ಾ ೕಷ ೕ ೆ ೕಽಪ ೈ ಾಘಂ ಭಗ ಾನು ರೂ ಾ ॥೪೩॥

ಅಜಸ ಜ ೊ ತ ಥ ಾಶ ಾಯ ಕ ಾ ಣ ಕತು ಗ ಹ ಾಯ ಪ ಂ ಾ ।
ನ ತ ನ ಾ ೋಽಹ ೇಹ ೕಗಂ ಪ ೋ ಗು ಾ ಾಮುತ ಕಮ ತಂತ ॥೪೪॥

ತಸ ಪ ಪ ಾ ಲ ೋಕ ಾ ಾಮವ ಾ ಾಮನು ಾಸ ೇ ೆ ೕ ।

ಅ ಾ ಯ ಾತಸ ಯದುಷ ಜಸ ಾ ಾ ಂ ಸ ೇ ೕತ ಯ ೕಥ ೕ ೇ ಃ ॥೪೫॥

॥ಇ ೕಮ ಾ ಗವ ೇ ಮ ಾಪ ಾ ೇ ತೃ ೕಯಸ ಂ ೇ ಪ ಥ ೕಽ ಾ ಯಃ ॥
ಾಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣದ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧದ ಒಂದ ೇ ಅ ಾ ಯ ಮು ತು

*********

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 38

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೨

ಅಥ ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ

ೕಶುಕ ಉ ಾಚ—
ಇ ಾಗವತಃ ಪೃಷ ಃ ಾ ಾ ಾ ಂ ಾಶ ಾ ।
ಪ ವಕುಂ ನ ೋ ೆ ೕಹ ಔತ ಂ ಾ ಾ ೇಶ ರಃ ॥೦೧॥

ಯಃ ಪಂಚ ಾಯ ೋ ಾ ಾ ಾ ತ ಾ ಾಯ ಾ ತಃ ।
ೈಚ ತ ರಚಯನ ಸ ಸಪ ಾ ಂ ಾಲ ೕಲ ಾ ॥೦೨॥

ಸ ಕಥಂ ೇವ ಾ ತಸ ಾ ೇನ ಜರಸಂ ಗತಃ ।

ಪೃ ೊ ೕ ಾ ಾ ಂ ಪ ಬೂ ಾದ ತು ಃ ಾ ಾವನುಸ ರ ॥೦೩॥

ಸ ಮುಹೂತ ಮಭೂತೂ ೕಂ ಕೃ ಾಂ ಸುಧ ಾ ಭೃಶ ।

ೕ ೆ ೕಣ ಭ ೕ ೇನ ಮಗ ಃ ಾಧು ವೃ ತಃ ॥೦೪॥

ಪ ಳ ೋ ನ ಸ ಾ ಂ ೋ ಮುಂಚ ಲದ ಾಽಶು ಸಃ ।

ಪ ಾ ೋ ಲ ತ ೇನ ೆ ೕಹಪ ಸರಸಂಪ ತಃ ॥೦೫॥

ಶನ ೈಭ ಗವ ೋ ಾನ ೋಕಂ ಪ ನ ಾಗತಃ ।

ಮೃಜ ೇ ೆ ೕ ದುರಂ ಪ ಾ ೋದವ ಉತ ಯ ॥೦೬॥

ಉದವ ಉ ಾಚ
ಕೃಷದು ಮ ೕ ೇ ೕ ೇ ಷ ಜಗ ೇಣ ಹ ।
ಂ ನು ನಃ ಕುಶಲಂ ಬೂ ಾಂ ಗತ ೕಷು ಯದುಷ ಹ ॥೦೭॥

ದುಭ ೋ ಬತ ೋ ೋಽಯಂ ಯದ ೕ ತ ಾಮ ।

ೕ ಸಂವಸಂ ೋ ನ ದುಹ ಂ ೕ ಾ ಇ ಾಂಭ ॥೦೮॥

ಇಂ ತ ಾಃ ಪ ರು ೌ ಾ ಏ ಾ ಾ ಾಶ ಾತ ಾಃ ।
ಾತ ಾಮೃಷಭಂ ಸ ೇ ಭೂ ಾ ಾಸಮಮಂಸತ ॥೦೯॥

ೇವಸ ಾಯ ಾ ಸ ಾ ೕ ಾ ೆ ೕ ಅಸ ಾಶ ಾಃ ।

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 39

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೨

ಾ ಮ ೇ ೕನ ತ ಾ ೆ ೖ ಾತ ನು ಾತ ಾಂ ಹ ೌ ॥೧೦॥

ಪ ದ ಾ ತಪತಪ ಾಮ ತೃಪದೃ ಾಂ ನೃ ಾ ।
ಆ ಾ ಾಂತರ ಾದ ಸು ಸ ಂಬಂ ೋಕ ೋಚನ ॥೧೧॥

ಯನ ತ ೕ ೌಪ ಕಂ ಸ ೕಗ ಾ ಾಬಲಂ ದಶ ಯ ಾ ಗೃ ೕತ ।
ಾ ಪನಂ ಸ ಸ ಚ ೌಭಗ ೇ ಃ ಪರಂ ಪದಂ ಭೂಷಣಭೂಷ ಾಂಗ ॥೧೨॥

ಯದಮ ಸೂ ೋಬ ತ ಾಜಸೂ ೕ ೕ ದೃಕ ಸ ಯನಂ ೋಕಃ ।

ಾ ೆ ೕ ನ ಾ ೊ ೕಪಗತಂ ಾತುರ ಾ ಕ ೌ ೌಶಲ ತ ಮನ ತ ॥೧೩॥

ಯ ಾ ನು ಾಗಪ ತ ಾಸ ಾಸ ೕ ಾವ ೋಕಪ ಲಬ ಾ ಾಃ ।
ವಜ ೕ ದೃ ರನುಪ ವೃತ ೕಽವತಸುಃ ಲ ಕೃತ ೇ ಾಃ ॥೧೪॥

ಸ ಾಂತರೂ ೇ ತರಸ ರೂ ೈರಭ ದ ಾ ೇಷ ನುಕಂ ಾ ಾ ।

ಪ ಾವ ೇ ೆ ೕ ಮಹದಂಶಯು ೋ ಹ ೋಽ ಾ ೋ ಭಗ ಾನ ಾ ಃ ॥೧೫॥

ಾಂ ೇದಯ ೆ ೕತದಜಸ ಜನ ಡಂಬನಂ ಯದ ಸು ೇವ ೇ ೇ ।

ವ ೇ ಚ ಾ ೋಽ ಭ ಾ ವ ಸ ಯಂ ಪ ಾದ ಾ ೕದ ದನಂತ ೕಯ ಃ ॥೧೬॥

ದು ೋ ೇತಃ ಸ ರ ೋ ಮ ೖತದ ಾಹ ಾ ಾವ ವಂದ ೊ ೕಃ ।

ಾ ಾಂಬ ಕಂ ಾದುರುಕಂ ಾ ಾಂ ಪ ೕದತಂ ೋಽಕೃತ ಷ ೕ ಾ ॥೧೭॥

ೋ ಾ ಅಮು ಾ ಂ ಸ ೋಜ ೇಣುಂ ಸ ತು ೕ ೕತ ಪ ಾ ಘ ।

ೕ ಷು ರದೂ ಟ ೇನ ಭೂ ೕ ಾ ರಂ ಕೃ ಾಂ ೇನ ರಶ ಾರ ॥೧೮॥

ದೃ ಾ ಭವ ನ ನು ಾಜಸೂ ೕ ೈದ ಸ ಕೃಷಂ ಷ ೋಽ ಃ।

ಾಂ ೕ ನಃ ಸಂಸ ಹಯಂ ಸಮ ೊ ೕ ೇನ ಕಸ ರಹಂ ಸ ೇತ ॥೧೯॥

ತ ೈವ ಾ ೆ ೕ ನರ ೋಕ ೕ ಾ ಯ ಆಹ ೇ ಕೃಷಮು ಾರ ಂದ ।

ೇ ೆ ಃ ಬಂ ೋ ನಯ ಾ ಾಮಂ ಾ ಾ ಸ ಪ ತಃ ಪದ ಾಪ ರಸ ॥೨೦॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 40

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೨

ಸ ಯಂ ತ ಾ ಾ ಶಯಸ ೕಶಃ ಾ ಾಜ ಲ ಾ ಪಸಮಸ ಾಮಃ ।

ಬ ಂ ಹರ ಃ ಸುರ ೋಕ ಾ ೈಃ ೕಟ ೋ ಾ ಹತ ಾದ ೕಠಃ ॥೨೧॥

ತತಸ ೈಂಕಯ ಮು ಾಗ ಾ ೊ ೕ ಾಪಯತ ಂಗ ಯದುಗ ೇನ ।

ಷ ಷಣಂ ಪರ ೕ ೆ ೕ ನ ೋಧಯ ೇವ ಾರ ೕ ॥೨೨॥

ಅ ೋ ಬ ೕ ಯಂ ಸನ ಾಳಕೂಟಂ ಂಸ ಾಽ ಾಯಯದಪ ಾ ೕ ।

ೇ ೇ ಗ ಂ ಾತು ಾಂ ತ ೋಽನ ಂ ಕಂ ಾ ದ ಾಳ ಂ ಶರಣಂ ವ ೇಮ ॥೨೩॥

ಮ ೆ ೕಽಸು ಾ ಾ ಗವ ಾಂಸ ೕ ೇ ಸಂರಂಭ ಾ ಾ ಷ ಾ ।

ೕ ಸಂಯು ೇಽಚ ತ ಾ ಪ ತ ಾ ಂ ೇ ಸು ಾ ಾಯುಧ ಾಪತಂತ ॥೨೪॥

ವಸು ೇವಸ ೇವ ಾ ಂ ಾ ೋ ೋ ೇಂದ ಬಂಧ ೇ ।

ೕಷು ಭ ಗ ಾ ಾಂಚಮ ಅಬ ೇ ಾ ಾ ತಃ ॥೨೫॥

ತ ೋ ನಂದವ ಜ ತಃ ಾ ಕಂ ಾ ಭ ಾ।
ಏ ಾದಶ ಸ ಾಸತ ಗೂ ಾ ಃ ಸಬ ೋಽವಸ ॥೨೬॥

ಪ ೕ ೋ ವತ ೈವ ಾ ಂ ಾ ರಯನ ಚರದ ಃ ।

ಯಮು ೋಪವ ೇ ಕೂಜ ಜಸಂಕು ಾಂ ೇ ॥೨೭॥

ೌ ಾ ಾ ದಶ ಯಂ ೆ ೕ ಾ ಃ ೆ ೕ ೕ ಾ ವ ೌಕ ಾ ।
ರುದ ವ ಹಸನು ೋ ಾಲ ಂ ಾವ ೋಕನಃ ॥೨೮॥

ಸ ಏವ ೋಧನಂ ಲ ಾ ೇತಂ ತ ೋವೃಷಂ ।

ಾರಯನ ನು ಾ ೋ ಾನ ಣ ೆ ೕಣುರ ೕರಮ ॥೨೯॥

ಪ ಯು ಾ ೊ ೕಜ ಾ ೇನ ಾ ನಃ ಾಮರೂ ಣಃ ।
ೕಲ ಾ ವ ನುದ ಾಂ ಾ ಾ ಲಃ ೕಡನ ಾ ವ ॥೩೦॥

ಪ ಾ ಷ ಾ ೇನ ಗೃಹ ಭುಜ ಾ ಪ ।

ಉ ಾ ಾ ಾಯಯ ಾವಸ ೋಯಂ ಪ ಕೃ ತ ॥೩೧॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 41

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೨

ಅ ಾಜಯ ೋಸ ೇನ ೋಪ ಾಜಂ ೋತ ೖಃ ।

ತಸ ೋರು ಾರಸ ೕಷ ನ ದ ಯಂ ಭುಃ ॥೩೨॥

ವಷ ೕಂ ೆ ೕ ವ ಜಃ ೋ ಾದ ಗ ಾ ೇಽ ಹ ೇ ।
ೋತ ೕ ಾತಪ ೆ ೕಣ ಾ ೋ ಭ ಾ ನುಗೃಹ ಾ ॥೩೩॥

ಶರಚ ಕ ೈಮೃ ಷ ಂ ಾನಯನ ಜ ೕಮುಖ ।

ಾಯನ ಳಪದಂ ೇ ೕ ೕ ಾಂ ಮಂಡಲಮಂಡನಃ ॥೩೪॥

॥ಇ ೕಮ ಾ ಗವ ೇ ಮ ಾಪ ಾ ೇ ತೃ ೕಯಸ ಂ ೇ ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ ॥
ಾಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣದ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧದ ಎರಡ ೇ ಅ ಾ ಯ ಮು ತು

*********

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 42

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೩

ಅಥ ತೃ ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ

ಉದವ ಉ ಾಚ
ತತಃ ಸ ಆಗತ ಪ ರಂ ಸ ೊ ೕ ೕಷ ಾಽಽ ಾಂ ಬಲ ೇವಸಂಯುತಃ ।
ಾತ ತುಂ ಾ ಪ ಯೂಥ ಾಥಂ ಹತಂ ವ ಕಷ ವ ಸು ೕಜ ೋ ಾ ॥೦೧॥

ಾಂ ೕಪ ೇಃ ಸಕೃ ಕಂ ಬ ಾ ೕತ ಸ ಸರ ।
ತ ೆ ಾ ಾ ವರಂ ಪ ತ ಂ ಮೃತಂ ಪಂಚಜ ೋದ ಾ ॥೦೨॥

ಸ ಾಹು ಾ ೕಷ ಕಕನ ಾ ೕ ಯಃ ಸವ ೇ ನ ೕಷ ೖ ಾ ।
ಾಂಧವ ವೃ ಾ ಷ ಾಂ ಸ ಾಗಂ ಜ ೆ ೕ ಪದಂ ಮೂ ದಧತು ಪಣ ಃ ॥೦೩॥

ಕಕುದ ೋಽ ದನ ೋ ದ ಾ ಸ ಯಂವ ೇ ಾಗ ೕಮು ಾಹ ।

ಾ ಭಗ ಾ ಾನ ಗೃಧ ೋಽ ಾಂಜ ೕಽ ತಃ ಶಸ ಭೃತಶ ಶ ೆ ೖಃ ॥೦೪॥

ಯಂ ಪ ಭು ಾ ಮ ಇವ ಾ ಾ ತು ಾಚ ದು ತರುಂ ಯದ ೇ ।
ವ ಾ ದ ವತಂ ಸಗ ೋ ರು ಾಂಧಃ ಾ ೇ ಪ ಾ ೈಯ ಮ ಾಚ ಾನತಃ ॥೦೫॥

ಸುತಂ ಮೃ ೇ ಖಂ ವಪ ಾ ಗ ಸಂತಂ ದೃ ಾ ಸು ಾ ೋನ ತಂ ಧ ಾ ।

ಆಮಂ ತಸತನ ಾಯ ೇಷಂ ದ ಾ ತದಂತಃಪ ರ ಾ ೇಶ ॥೦೬॥

ತ ಾ ಹೃ ಾ ಾ ನರ ೇವಕನ ಾಃ ಕು ೇನ ದೃ ಾ ಹ ಾತ ಬಂಧು ।

ಉ ಾಯ ಸ ೊ ೕ ಜಗೃಹುಃ ಪ ಹಷ ೕ ಾನು ಾಗಪ ಾವ ೋ ೈಃ ॥೦೭॥

ಆ ಾಂ ಮುಹೂತ ಏಕ ಾ ಾ ಾ ೇಷು ೕ ಾ ।
ಸ ಂ ಜಗೃ ೇ ಾ ೕ ಪ ರುರೂಪಃ ಸ ಾಯ ಾ ॥೦೮॥

ಾಸ ಪ ಾ ನ ಜನಯ ಾತ ತು ಾ ಸವ ತಃ ।
ಏ ೈಕ ಾ ಂ ದಶದಶ ಪ ಕೃ ೇ ಬುಭೂಷ ಾ ॥೦೯॥

ಾಲ ಾಗಧ ಾ ಾ ೕನ ೕ ೈ ರುಂಧತಃ ಪ ರ ।
ಅ ೕಘನತ ಯಂ ವ ಂ ಸ ಪ ಂ ಾಂ ೇಜ ಆ ಶ ॥೧೦॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 43

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೩

ಶಂಬರಂ ದಂ ಾಣಂ ಮುರಂ ವಲ ಲ ೕವ ಚ ।

ಅ ಾ ಂಶ ದಂತವ ಾ ೕನವ ೕ ಾಂಶ ತಯ ॥೧೧॥
ಅಥ ೇ ಾ ತೃಪ ಾ ಾಂ ಪ ೕಃ ಪ ಾ ನೃ ಾ ।
ಚ ಾಲ ಭೂಃ ಕುರು ೇತ ಂ ೕ ಾ ಾಪತ ಾಂ ಬ ೈಃ ॥೧೨॥

ಸ ಕಣ ದುಃ ಾಸನ ೌಬ ಾ ಾಂ ಕುಮಂತ ಾ ೇನ ಹತ ಾಯುಷ ।

ಸು ೕಧನಂ ಾನುಚರಂ ಶ ಾನಂ ಭ ೊ ೕರುಮೂ ಾ ಂ ಸನ ನನಂದ ಪಶ ॥೧೩॥

ಾನ ಭು ೕಽಯಂ ೋರು ಾ ೋ ಯ ೊ ೕಣ ೕ ಾ ಜು ನ ೕಮಶ ೆ ೖಃ ।

ಅ ಾ ದ ಾ ೋ ೋ ಮದಂ ೈ ಾ ೇ ಬಲಂ ದು ಷಹಂ ಯದೂ ಾ ॥೧೪॥

ೋ ಯ ೈ ಾಂ ಭ ಾ ಾ ೋ ಮ ಾ ಮ ಾ ಾಮ ೋಚ ಾ ಾ ।

ೈ ಾಂ ವ ೋ ಾಯ ಇ ಾನ ೋಽ ೊ ೕ ಮಯು ದ ೇಽನದ ಧ ೇ ಸ ಯಂ ಸ ॥೧೫॥

ಏವಂ ಸಂ ಂತ ಭಗ ಾ ಸ ಾ ೆ ೕ ಾಪ ಧಮ ಜ ।
ನಂದ ಾ ಾಸ ಸುಹೃದಃ ಾಧೂ ಾಂ ವತ ದಶ ಯ ॥೧೬॥

ಉತ ಾ ಾಂ ಧೃತಃ ಪ ೋವ ಂಶಃ ಾಧ ಮನು ಾ ।

ಸ ೈ ೌ ಣ ಸ ಸಂ ನ ಃ ಪ ನಭ ಗವ ಾ ಧೃತಃ ॥೧೭॥

ಅ ಾಜಯ ಧಮ ಸುತಮಶ ೕ ೈ ಭುಃ ।

ೋಽ ಾ ಮನು ೈ ರ ೇ ೕ ಕೃಷಮನುವ ತಃ ॥೧೮॥

ಭಗ ಾನ ಾ ಾ ೋಕ ೇದಪ ಾನುಗಃ ।

ಾ ಾ ೇ ೇ ಾ ವ ಾ ಮಸಕಃ ಾಂಖ ಾ ತಃ ॥೧೯॥

ಗ ಾವ ೋ ೇನ ಾ ಾ ೕಯೂಷತುಲ ಾ।

ಾ ೆ ೕ ಾನವ ೆ ೕನ ೕ ೇ ೇನ ಾತ ಾ ॥೨೦॥

ಇಮಂ ೋಕಮಮುಂ ೈವ ರಮಯ ಸುತ ಾಂ ಯದೂ ।

ೇ ೕ ಣದ ಾ ದತ ಣಃ ೕ ಣ ೌಹೃದಃ ॥೨೧॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 44

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೩

ತ ೆ ೖವಂ ರಮ ಾಣಸ ಸಂವತ ರಗ ಾ ಬಹೂ ।

ಗೃಹ ೕ ೇಷು ೕ ೇಷು ಾಗಃ ಸಮ ಾಯತ ॥೨೨॥

ೈ ಾ ೕ ೇಷು ಾ ೕಷು ೈ ಾ ೕನಃ ಸ ಯಂ ಪ ಾ ।

ೋ ಸ ಂ ೇತ ೕ ೇನ ೕ ೇಶ ರಮನುವ ತಃ ॥೨೩॥
ಪ ಾ ಂಕ ಾ ೕಡ ಯ ದು ೋಜಕು ಾರ ೈಃ ।
ೋ ಾ ಮುನಯಃ ೇಪ ಭ ಗವನ ತ ೋ ಾಃ ॥೨೪॥

ತತಃ ಕ ಪ ೖ ಾ ೈವೃ ೋ ಾಂಧ ಾದಯಃ ।

ಯಯುಃ ಪ ಾಸಂ ಸಂಹೃ ಾ ರ ೈ ೇ ವ ೕ ಾಃ ॥೨೫॥

ತತ ಾ ಾ ತೄ ೇ ಾ ಋ ೕಂ ೆ ವ ತದಂಭ ಾ ।
ತಪ ಾ ಽಥ ೆ ೕ ೊ ೕ ಾ ೕ ಬಹುಗು ಾ ದದುಃ ॥೨೬॥

ರಣ ಂ ರಜತಂ ಶ ಾ ಂ ಾ ಾಂಸ ನಕಂಬ ಾ ।

ಹ ಾ ರ ಾ ಾ ಕ ಾ ಧ ಾಂ ವೃ ಕ ೕಮ ॥೨೭॥

ಅನ ಂ ೋರುರಸಂ ೇ ೊ ೕ ದ ಾ ಭಗವದಪ ಣ ।
ೋ ಾ ಾ ಸವಃ ಶ ಾಃ ಪ ೇಮುಭು ಮೂಧ ಃ ॥೨೮॥

॥ಇ ೕಮ ಾ ಗವ ೇ ಮ ಾಪ ಾ ೇ ತೃ ೕಯಸ ಂ ೇ ತೃ ೕ ೕಽ ಾ ಯಃ ॥
ಾಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣದ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧದ ಮೂರ ೇ ಅ ಾ ಯ ಮು ತು

*********

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 45

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ಅಥ ಚತು ೋ ಽ ಾ ಯಃ
ಉದವ ಉ ಾಚ
ಅಥ ೇ ತದನು ಾ ಾ ಭು ಾ ೕ ಾ ಚ ಾರು ೕ ।
ತ ಾ ಭ ಂ ತ ಾ ಾ ದುರು ೆ ಮ ಮ ಪಸ ಶುಃ ॥೦೧॥

ೇ ಾಂ ೖ ೇಯ ೋ ೇಣ ಷ ೕಕೃತ ೇತ ಾ ।

ೕಚ ರ ಾ ಾ ೕ ೆ ೕಣೂ ಾ ವ ಮದ ನ ॥೦೨॥

ಭಗ ಾ ಾತ ಾ ಾ ಾ ಗ ಂ ಾಮವ ೋಕ ಸಃ ।
ಸರಸ ೕಮುಪಸ ಶ ವೃ ಮೂಲಮು ಾ ಶ ॥೦೩॥

ಅಹಂ ೋ ೋ ಭಗವ ಾ ಪ ಪ ಾ ಹ ೇಣ ಚ ।

ಬದ ೕಂ ತ ಂ ಪ ಾ ೕ ಸ ಕುಲಂ ಸಂ ೕಷು ಾ ॥೦೪॥

ಅ ಾ ತದ ೆ ೕತಂ ಾನನ ಹಮ ಂದಮ ।

ಪೃಷ ೋಽನ ಗಮಂ ಭತು ಃ ಾದ ೇಷ ಾ ಮಃ ॥೦೫॥

ಅ ಾ ೕಕ ಾ ೕನಂ ನ ಂದ ತಂ ಪ ।
ೕ ೇತಂ ಸರಸ ಾ ಂ ಕೃತ ೇತಮ ೇತನ ॥೦೬॥

ಾ ಾವ ಾತಂ ರಜಂ ಪ ಾಂ ಾರುಣ ೋಚನ ।

ೋ ಶ ತು ತಂ ೕತ ೌ ಾಂಬ ೇಣ ಚ ॥೦೭॥

ಾಮ ಊ ಾವ ತ ದ ಾಂ ಸ ೋರುಹ ।
ಅ ಾ ಾಭ ಾವತಮಕೃಶಂ ತ ಕ ಪ ಲ ॥೦೮॥

ತ ನ ಾ ಾಗವ ೋ ೆ ೖ ಾಯನಸುಹೃತ ಾ ।

ೋ ಾನನುಚರ ದ ಆಸ ಾದ ಯದೃಚ ಾ ॥೦೯॥

ತ ಾ ನುರಕಸ ಮು ೇಮು ಕುಂದಃ ಪ ೕದ ಾ ಾನತಕಂಧರಸ ।

ಆಶೃಣ ೋ ಾಮನು ಾಗ ಾಸ ಸ ೕ ಾ ಶ ಮಯನು ಾಚ ॥೧೦॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 46

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ೕಭಗ ಾನು ಾಚ
ೇ ಾಹಮಂತಮ ನ ೇ ತಂ ೇ ದ ಾ ಯ ತ ದುರ ಾಪಮ ೆ ೖಃ ।
ಸ ೆ ೕ ಪ ಾ ಶ ಸೃ ಾಂ ಮು ೕ ಾಂ ಮ ಾ ೕನ ವ ೋ ತ ೕಷ ಃ ॥೧೧॥

ಸ ಏಷ ಾ ೋ ಚರ ೕ ಭ ಾ ಾ ಾ ಾ ತ ೇ ಮದನುಗ ೋಽಯ ।

ಯ ಾ ಂ ನೃ ೋಕಂ ರಹ ಉತ ಜಂತಂ ಾ ದದೃ ಾ ಶ ಾನುವೃ ಾ ॥೧೨॥

ಪ ಾಮ ಾ ೕಕಮ ಾಯ ಾ ೆ ೕ ಪ ೆ ಷ ಾಯ ಮ ಾ ಸ ೇ ।
ಾನಂ ಪರಂ ಮನ ಾವ ಾಸಂ ಯತೂ ರ ೕ ಾಗವತಂ ವದಂ ॥೧೩॥

ಇ ಾ ದ ೋಕಃ ಪರಮಸ ಪ ಂಸಃ ಪ ಾನುಗ ಹ ಾಜ ೋಽಹ ।

ೆ ೕ ೋತ ೋ ಾ ಸ ಾ ರಸಂ ಮುಂಚ ಶುಚಃ ಾ ಂಜ ಾಬ ಾ ೇ ॥೧೪॥

ೋ ೕಶ ೇ ಾದಸ ೋಜ ಾ ಾಂ ಸುದುಲ ೋಽ ೇ ಷು ಚತುಷ ೕಹ ।

ತ ಾ ಾಹಂ ಪ ವೃ ೋ ಭೂಮನ ವತ ಾಂ ೋಜ ೇವ ೋತು ಕಃ ॥೧೫॥

ಕ ಾ ಣ ೕಹಸ ಭ ೕಽಭವಸ ೇ ದು ಾ ಶ ೕಽ ಾ ಭ ಾತ ಾಯನ ।

ಾ ಾತ ೋ ಯತ ಮ ಾಯು ಾಶ ಯಃ ಾ ತ ನ ೇಃ ದ ೕ ಾಮ ॥೧೬॥

ಮಂ ೆ ೕಷು ಾಂ ಾ ಉಪಹೂಯ ಯತ ಮಕುಂ ಾಖಂಡಸ ಾತ ೋಧಃ ।

ಪೃ ೇಃ ಪ ೋ ಮುಗ ಇ ಾಪ ಮತಸ ೊ ೕ ಮ ೋ ೕಹಯ ೕವ ೇವ ॥೧೭॥

ಾನಂ ಪರಂ ಾ ತ ರಹಃಪ ಾಶಂ ೕ ಾಚ ಕ ೆ ಭಗ ಾನ ಮಗ ।

ಅ ಮಂ ೋ ಗ ಹ ಾಯ ಾತ ೆ ಾಂಜ ಾ ಯದ ನಂ ತ ೇಮ ॥೧೮॥

ಇ ಾ ೇ ತ ಾ ಾ ಯ ಮಹ ಂ ಸ ಭಗ ಾನ ರಃ ।
ಆ ೇ ಾರ ಂ ಾ ಆತ ನಃ ಪರ ಾಂ ॥೧೯॥

ಸ ಏವ ಾ ಾ ತ ಾದ ೕ ಾ ದ ೕತತ ಾ ತ ೋಧ ಾಗ ಃ ।
ಪ ಣಮ ಾ ೌ ಪ ವೃತ ೇವ ಾಗ ೋಽಹಂ ರ ಾತು ಾ ಾ ॥೨೦॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 47

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ೋಽಹಂ ತ ದಶ ಾ ಾದ ೕ ಾ ಯುತಃ ಪ ೋ ।

ಗ ೇದ ತಂ ತಸ ಬದ ಾ ಶ ಮಮಂಡಲ ॥೨೧॥

ಯತ ಾ ಾಯ ೋ ೇ ೕ ನರಶ ಭಗ ಾನೃ ಃ ।

ಮೃದು ೕವ ಂ ತ ೕ ೕಘ ಂ ೇ ಾ ೇ ೋಕ ಾವ ೌ ॥೨೨॥

ೕಶುಕ ಉ ಾಚ
ಇತು ದ ಾದು ಾಕಣ ಸುಹೃ ಾಂ ದುಃಸಹಂ ವಧ ।
ಾ ೇ ಾಶಮಯತ ಾ ೆ ೕಕಮುತ ತಂ ಬುಧಃ ॥೨೩॥

ಸ ತಂ ಮ ಾ ಾಗವತಂ ವ ಜಂತಂ ೌರವಷ ಭಃ ।

ಶ ಂ ಾದಭ ಧ ೇದಂ ಮುಖ ಂ ಕೃಷಪ ಗ ೇ ॥೨೪॥

ದುರ ಉ ಾಚ
ಾನಂ ಪರಂ ಾ ತ ರಹಃಪ ಾಶಂ ಯ ಾಹ ೕ ೇಶ ರ ಈಶ ರ ೇ ।
ವಕುಂ ಭ ಾ ೊ ೕಽಹ ಯ ೋಭೃ ಾ ಃ ಸ ಭೃ ಾ ಥ ಕೃತಶ ರಂ ॥೨೫॥

ಉದವ ಉ ಾಚ
ನನು ೇ ತತ ಸಂ ಾದ ಋ ಃ ೌ ಾರ ೕಽ ೕ।
ಾ ಾದ ಗವ ಾಽ ೊ ೕ ಮತ ೋಕಂ ಾಸ ಾ ॥೨೬॥

ೕಶುಕ ಉ ಾಚ
ಇ ಸಹ ದು ೇಣ ಶ ಮೂ ೇ ಗು ಣಕಥ ಾ ಸುಧ ಾ ಪ ೋರು ಾಪಃ ।
ಣ ವಪ ೇ ಯಮಸ ಸು ಾಂ ಸಮು ತ ಔಪಗ ಾಂ ತ ೋಽ ಾ ॥೨೭॥

ಾ ೋ ಾಚ
ಧನಮುಪಗ ೇಷು ವೃ ೋ ೇಷ ರಥಯೂಥಪಯೂಥ ೇಷು ಮುಖ ಃ ।
ಸ ತು ಕಥಮವ ಷ ಉದ ೕಯ ಹ ರ ತತ ಜ ಆಕೃ ಂ ತ ೕಶಃ ॥೨೮॥

ೕಶುಕ ಉ ಾಚ
ಬ ಹ ಾ ಾಪ ೇ ೇನ ಾ ೇ ಾ ೕಘ ಾಂ ತಃ ।
ಸಂಹೃತ ಸ ಕುಲಂ ನೂನಂ ತ ಂ ೇಹಮ ಂತಯ ॥೨೯॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 48

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೪

ಅ ಾ ೋ ಾದುಪರ ೇ ಮ ಾನಂ ಮ ಾಶ ಯ ।

ಅಹ ತು ದವ ಏ ಾ ಾ ಸಂಪ ಾ ತ ವ ಾಂ ವರಃ ॥೩೦॥

ೋದ ೕಽಣ ಮನೂ ೋ ಯದು ೈ ತಃ ಪ ಭುಃ ।

ಅ ೋ ಮದ ಪ ನ ೋ ಕಂ ಾ ಹಯ ಹ ಷತು ॥೩೧॥

ಏವಂ ೋಕಗುರು ಾ ಸಂ ಷ ಃ ಶಬ ೕ ಾ।
ಬದ ಾ ಶ ಮ ಾ ಾದ ಹ ೕ ೇ ಸ ಾ ಾ ॥೩೨॥

ದು ೋಽಪ ದ ಾಚು ಾ ಕೃಷಸ ಪರ ಾತ ನಃ ।

ೕಡ ೕ ಾತ ೇಹಸ ಕ ಾ ಾ ಾ ಚ ॥೩೩॥

ೇಹ ಾ ಸಂ ಚ ತ ೆ ೖವಂ ೕ ಾ ಾಂ ೈಯ ವಧ ನ ।

ಅ ೆ ೕ ಾಂ ದುಷ ರತರಂ ಪಶ ಾಂ ಕ ಾತ ಾ ॥೩೪॥

ಆ ಾ ನಂ ಚ ಕುರು ೆ ೕಷ ಕೃ ೇನ ಮನ ೇ ತ ।
ಾ ಯನ ೇ ಾಗವ ೇ ರು ೋದ ೆ ೕಮ ಹ ಲಃ ॥೩೫॥

ಾ ಂ ಾಃಕ ಾ ನ ೋ ಭ ರತಷ ಭಃ ।

ಾ ಪದ ತ ದು ಸ ತಂ ಯತ ಾ ಸು ೋ ಮು ಃ ॥೩೬॥

॥ಇ ೕಮ ಾ ಗವ ೇ ಮ ಾಪ ಾ ೇ ತೃ ೕಯಸ ಂ ೇ ಚತು ೋ ಽ ಾ ಯಃ ॥

ಾಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣದ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧದ ಾಲ ೇ ಅ ಾ ಯ ಮು ತು

*********

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 49

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೫

ಅಥ ಪಂಚ ೕಽ ಾ ಯಃ

ೕಶುಕ ಉ ಾಚ
ಾ ದು ನ ಾ ಋಷಭಃ ಕುರೂ ಾಂ ೖ ೆ ೕಯ ಾ ೕನಮ ಾಧ ೋಧ ।
ೋಪಸೃ ಾ ಚು ತ ಾವಶುದಃ ಪಪ ಚ ೌ ೕಲ ಗು ಾ ತೃಪ ॥೦೧॥

ದುರ ಉ ಾಚ
ಸು ಾಯ ಕ ಾ ಕ ೋ ೋ ೋ ನ ೈಃ ಸುಖಂ ಾನ ದು ಾರಮಂ ಾ ।
ಂ ೇತ ಭೂಯಸತ ಏವ ದುಃಖಂ ಯದತ ಯುಕಂ ಭಗ ಾನ ೇನ ಃ ॥೦೨॥

ಜನಸ ಕೃ ಾ ಮುಖಸ ೈ ಾದಧಮ ೕಲಸ ಸುದುಃ ತಸ ।

ಅನುಗ ಾ ೕಹ ಚರಂ ನೂನಂ ಭೂ ಾ ಭ ಾ ಜ ಾದ ನಸ ॥೦೩॥

ತ ಾ ಧುವ ಾ ಶ ಶಮ ವತ ಸಂ ಾ ೋ ಭಗ ಾ ೆ ೕನ ಪ ಂ ಾ ।
ಹೃ ೋ ಯಚ ಭ ಪ ೇ ಾನಂ ಸ ಸ ಾ ಗಮಂ ಪ ಾಣ ॥೦೪॥

ಕ ೋ ಕ ಾ ಕೃ ಾವ ಾ ೋ ಾ ಾ ತ ತಂ ೊ ೕ ಭಗ ಾಂಸ ೕಶಃ ।

ಯ ಾ ಸಸ ಾ ಗ ಇದಂ ೕಹಃ ಸಂ ಾಪ ವೃ ಂ ಜಗ ೋ ಧ ೇ ॥೦೫॥

ಯ ಾ ಪ ನಃ ೆ ೕ ಖ ಇದಂ ೇಶ ೇ ೇ ಗು ಾ ಾಂ ಸ ವೃತವೃ ಃ ।

ೕ ೇಶ ಾ ೕಶ ರ ಏಕ ಏತದನುಪ ೊ ೕ ಬಹು ಾ ಯ ಾಽಽ ೕ ॥೦೬॥

ೕಡ ಧ ೇ ಜ ೋಸು ಾ ಾಂ ೇ ಾಯ ಕ ಾ ಣ ವ ಾರ ೇ ೈಃ ।
ಮ ೋ ನ ತೃಪ ತ ಶೃಣ ಾಂ ನಃ ಸು ೆ ೕಕ ೌ ೇಶ ಾಮೃ ಾ ॥೦೭॥

ೖಸತ ೇ ೈರ ೋಕ ಾ ೋ ೋ ಾನ ೋ ಾನ ಹ ೋಕ ಾ ಾ ।

ಅ ೕಕೢಪದ ತ ಸವ ಸತ ಾಯ ೇ ೋಽ ಕೃತಃ ಪ ೕತಃ ॥೦೮॥

ೕನ ಪ ಾ ಾಮುತ ಾಽಽತ ಕಮ ರೂ ಾ ಾ ೇನ ಾಂ ವ ಧತ ।

ಾ ಾಯ ೋ ಶ ಸೃ ಾತ ೕ ೇತಚ ೋ ವಣ ಯ ಪ ವಯ ॥೦೯॥

ಪ ಾವ ೇ ಾಂ ಭಗವ ಕೃ ಾ ಶು ಾ ೕ ಾ ಸಮು ಾದ ೕ ।
ನತೃಪ ಮಃ ಕಣ ಸು ಾವ ಾ ಾಂ ೇ ಾಮೃ ೇ ಕೃಷಕ ಾಮೃ ೌ ॥೧೦॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 50

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೫

ಕಸ ಪ ಾ ೕಥ ಪ ೋಽ ಾ ಾತ ೆ ೕಷು ವಃ ಸೂ ೕಡ ಾ ಾ ।
ಯಃ ಕಣ ಾ ೕಂ ಪ ರುಷಸ ಾ ೋ ಭವಪ ಾಂ ೇಹರ ಂ ನ ॥೧೧॥

ಮು ವ ುಭ ಗವದು ಾ ಾಂ ಸ ಾಽ ೇ ಾರತ ಾಹ ಕೃಷಃ ।

ಯ ನ ಾಂ ಾ ಮ ಸು ಾನು ಾ ೈಮ ಗೃ ೕ ಾ ನು ಹ ೇಃ ಕ ಾ ಾ ॥೧೨॥

ಾ ಶ ದ ಾನಸ ವಧ ಾ ಾ ರ ಮನ ತ ಕ ೋ ಪ ಂಸಃ ।

ಹ ೇಃ ಪ ಾನುಸ ವೃ ತಸ ಸಮಸದುಃ ಾಪ ಯ ಾಶು ಧ ೇ ॥೧೩॥

ಾ ೆ ೕಚ ೆ ೕ ಾ ನ ೋಽನು ೆ ೕ ೇ ಹ ೇಃ ಕ ಾ ಾಂ ಮು ಾನ ೕನ ।
ೋ ೇ ೕಽ ಷಸು ೇ ಾ ಾಯುವೃ ಾ ಾದಗ ಸ ೕ ಾ ॥೧೪॥

ತದಸ ೌ ಾರವ ಶಮ ಾತುಹ ೇಃ ಕ ಾ ೕವ ಕ ಾಸು ಾರ ।

ಉದ ತ ಪ ೆ ೕಭ ಇ ಾತ ಬಂ ೋ ಾಯ ನಃ ೕತ ಯ ೕಥ ೕ ೇ ಃ ॥೧೫॥

ಸ ಶ ಜನ ಸಂಯ ಾ ೇ ಕೃ ಾವ ಾರಃ ಪ ಗೃ ೕತಶ ಃ ।

ಚ ಾರ ಕ ಾ ಣ ಪ ರು ಾ ಾ ೕಶ ರಃ ೕತ ಯ ಾ ಮಹ ॥೧೬॥

ೕಶುಕ ಉ ಾಚ
ಸ ಏವಂ ಭಗ ಾನ ಷ ಃ ಾ ೌ ಾರ ೕ ಮು ಃ ।
ಪ ಂ ಾಂ ಃ ೆ ೕಯ ಾ ಾ ಯ ತ ಾಹ ಬಹು ಾನಯ ॥೧೭॥

ೖ ೆ ೕಯ ಉ ಾಚ
ಾಧು ಪೃಷ ಂ ತ ಾ ಾ ೋ ೋ ಾ ಾ ಧನುಗೃಹ ಾ ।
ೕ ಂ ತನ ಾ ೋ ೇ ಆತ ೋಽ ೋ ಾತ ನಃ ॥೧೮॥

ೈತ ತ ಂ ತ ತ ಾ ದ ಾಯಣ ೕಯ ೇ ।
ಗೃ ೕ ೋಽನನ ಾ ೇನ ಯತ ಾಹ ೕಶ ರಃ ॥೧೯॥

ಾಂಡವ ಾ ಾದ ಗ ಾನ ಾಸಂಯಮ ೋ ಯಮಃ ।

ಾ ತುಃ ೇ ೆ ೕ ಭು ಾ ಾಂ ಾತಃ ಸತ ವ ೕಸು ಾ ॥೨೦॥

ಭ ಾನ ಗವ ೋ ತ ಂ ಸಮ ತಃ ಾನುಗಸ ।
ಾ ೋಪ ೇ ಾಯ ಚ ಾ ಾ ಶ ಭಗ ಾನ ಜ ॥೨೧॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 51

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೫

ಅಥ ೇ ಭಗವ ೕ ಾ ೕಗ ಾ ೕಪಬೃಂ ಾಃ ।
ಶ ತು ದ ಾಂ ಾ ಾ ವಣ ಾಮ ನುಪ ವ ಶಃ ॥೨೨॥

॥ಇ ೕಮ ಾ ಗವ ೇ ಮ ಾಪ ಾ ೇ ತೃ ೕಯಸ ಂ ೇ ಪಂಚ ೕಽ ಾ ಯಃ ॥
ಾಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣದ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧದ ಐದ ೇ ಅ ಾ ಯ ಮು ತು

*********

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 52

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೬

ಅಥ ಷ ೋಽ ಾ ಯಃ

ಭಗ ಾ ಏಕ ಆ ೇದ ಅ ೆ ೕ ಆ ಾ ಽಽತ ಾಂ ಭುಃ ।

ಆ ೆ ಾನುಗ ೋ ಾ ಾ ಾ ಾಶಕು ಪಲ ತಃ ॥೦೧॥

ಸ ಾ ಏಷ ತ ಾ ದ ಾ ಾಪಶ ದ ಶ ೕಕ ಾ ।
ೕ ೇಽಸಂತ ಾ ಾ ನಂ ಸುಪಶ ರಸುಪದೃ ॥೦೨॥

ಾ ಾ ಏತಸ ಸಂದ ಷು ಃ ಶ ಃ ಸದಸ ಾ ಾ।

ಾ ಾ ಾಮ ಮ ಾ ಾಗ ಯ ೕದಂ ಮ ೕ ಭುಃ ॥೦೩॥

ಾಲವೃ ಾ ಂತು ಾ ಾ ಾಂ ಗುಣಮ ಾ ಮ ೋ ಜಃ ।

ಪ ರು ೇ ಾತ ಭೂ ೇನ ೕಯ ಾಧತ ೕಯ ಾ ॥೦೪॥

ತ ೋಽಭವನ ಹತತ ಮವ ಾ ಾ ಲ ೋ ಾ ।

ಾ ಾ ಾ ಽಽತ ೇಹಸಂ ಶ ಂ ವ ಂಜಂಸ ೕನುದ ॥೦೫॥

ೋಽಪ ಂಶಗುಣ ಾ ಾ ಾ ಭಗವದ ೋಚರಃ ।

ಆ ಾ ನಂ ವ ಕ ೋ ಾ ಾ ಶ ಾಸ ಸೃ ಾ ॥೦೬॥

ಮಹತ ಾ ಕು ಾ ಾದಹಂತತ ಮ ಾಯತ ।

ಾಯ ಾರಣಕ ಾ ಾ ಭೂ ೇಂ ಯಮ ೋಭವಃ ॥೦೭॥

ೈ ಾ ಕ ೆ ಜಸಶ ಾಮಸ ೆ ೕತ ಹಂ ಾ।
ಅಹಂತ ಾ ಕು ಾ ಾನ ೋ ೈ ಾ ಾದಭೂ ॥೦೮॥

ೈ ಾ ಾಶ ೕ ೇ ಾ ಅ ಾ ವ ಂಜನಂ ಯತಃ ।
ೈಜ ಾ ೕಂ ಾ ೆ ೕವ ಾನಕಮ ಮ ಾ ಚ ॥೦೯॥

ಾಮ ೋ ಭೂತಸೂ ಾ ಯ ತಃ ಖಂ ಂಗ ಾತ ನಃ ॥೧೦॥

ಾಲ ಾ ಾಂಶ ೕ ೇನ ಭಗವ ೕ ತಂ ನಭಃ ।

ಾಮ ಾನುಸೃತಂ ಸ ಶ ಂ ಕುವ ಮ ೕಽ ಲ ॥೧೧॥

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 53

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೬

ಅ ೋಽ ಕು ಾ ೋ ನಭ ೋರುಬ ಾ ತಃ ।

ಸಸಜ ರೂಪತ ಾ ಾ ಂ ೊ ೕ ೋ ಕಸ ೋಚನ ॥೧೨॥

ಅ ೇ ಾ ತಂ ೊ ೕ ಕುವ ಪರ ೕ ತ ।
ಆಧ ಾಂ ೋ ರಸಮಯಂ ಾಲ ಾ ಾಂಶ ೕಗತಃ ॥೧೩॥

ೊ ೕ ಾಂ ೋಽನುಸಂಸೃಷ ಂ ಕುವ ಪರ ೕ ತ ।
ಮ ೕಂ ಗಂಧಗು ಾ ಾ ಾ ಾಲ ಾ ಾಂಶ ೕಗತಃ ॥೧೪॥

ಭೂ ಾ ಾಂ ನಭಆ ೕ ಾಂ ಯದ ಾವ ಂ ಪ ಾ ಪರ ।
ೇ ಾಂ ಪ ಾನುಸಂಸ ಾ ಾ ಾ ಸಂಖ ಂ ಗು ಾ ದುಃ ॥೧೫॥

ಏ ೇ ೇ ಾಃ ಕ ಾ ೋಃ ಾಲ ಾ ಾಂಶ ಂ ನಃ ।
ಾ ಾ ಾ ಸ ಾ ೕ ಾಃ ೕಚುಃ ಾ ಂಜಲ ೕ ಭು ॥೧೬॥

ೇ ಾ ಊಚುಃ
ನ ಾಃ ಸ ೇ ಾಥ ಪ ಾರ ಂದಂ ಪ ಪನ ಾ ೕಪಶ ಾತಪತ ।
ಯನೂ ಲ ೇ ಾ ಯತ ೕಽಞ ೋರು ಸಂ ಾರದುಃಖಂ ಬ ರು ಪಂ ॥೧೭॥

ಋ ೇ ಯದ ಭವ ಈಶ ೕ ಾ ಾಪತ ೕ ಾ ಹ ಾ ನ ಶಮ ।
ಆತ ನಭಂ ೇ ಭಗವಂಸ ಾಂ ಾ ಾಂ ಸ ಾ ಮತ ಆಶ ೕಮ ॥೧೮॥

ಾಗ ಂ ಯ ೇ ಮುಖಪದ ೕ ೈಶಂದಃಸುಪ ೈ ರೃಷ ೕ ೇ ।

ಯ ಾ ಘಮ ೋ ದು ಸ ದ ಾ ಾಃ ಪರಂ ಪದಂ ೕಥ ಪದಃ ಪ ಪ ಾ ಃ ॥೧೯॥

ಯಚ ದ ಾ ಶು ತವ ಾ ಚ ಭ ಾ ಸಂಮೃಜ ಾ ೇ ಹೃದ ೕಽವ ಾಯ ।

ಾ ೇನ ೈ ಾಗ ಬ ೇನ ೕ ಾ ವ ಜಂ ಯ ೇಽ ಿ ಸ ೋಜ ೕಠ ॥೨೦॥

ಶ ಸ ಜನ ಸಂಯ ಾ ೇ ಕೃ ಾವ ಾರಸ ಪ ಾಂಬುಜಂ ೇ ।

ವ ೇಮ ಸ ೇ ಶರಣಂ ಯ ೕಶ ಸ ತಂ ಪ ಯಚತ ಭಯಂ ಸ ಪ ಂ ಾ ॥೨೧॥

ಯ ಾ ನುಬಂ ೇಽಸ ೇಹ ೇ ೇ ಮ ಾಹ ತೂ ಢದು ಾಗ ಾ ಾ ।

ಪ ಂ ಾಂ ಸುದೂರಂ ವಸ ೋಽ ಪ ಾ ಂ ಭ ೇಮ ತ ೇ ಭಗವನ ಾಬ ॥೨೨॥

ತಂ ಾ ಮಸದ ರ ೕ ಪ ಾಹೃ ಾಂತಮ ನಸಃ ಪ ೇಶ ।

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 54

 ಾಗವತ ಪ ಾಣ ಸ ಂಧ-೦೩ ಅ ಾ ಯ-೦೬

ಅ ೋ ನ ಪಶ ಂತು ರು ಾಯ ನೂನ ೕ ೇ ಪದ ಾ ಸ ಾಸಲ ಾ ಃ ॥೨೩॥

ಾ ೇನ ೇ ೇವ ಕ ಾಸು ಾ ಾಃ ಪ ವೃದಭ ಾ ಶ ಾಶ ಾ ೕ।

ೈ ಾಗ ಾರಂ ಪ ಲಭ ೋಧಂ ಯ ಾಂಜ ಾ ೆ ೕಯುರಕುಂಠ ಷ ॥೨೪॥

ತ ಾಽಪ ೇ ಾ ತ ಸ ಾ ೕಗ ಬ ೇನ ಾ ಪ ಕೃ ಂ ಬ ಾ ।
ಾ ೕವ ೕ ಾಃ ಪ ರುಷಂ ಶಂ ೇ ಾಂ ಶ ಮಃ ಾ ನ ತು ೇವ ಾ ೇ ॥೨೫॥

ತ ೇ ವಯಂ ೋಕ ಸೃ ಾಽದ ತ ಾ ಸೃ ಾ ಾತ ೕ ।

ಸ ೇ ಯು ಾಃ ಸ ಾರತಂತ ಂ ನ ಶಕು ಮಸ ಪ ಕತ ೇ ೇ ॥೨೬॥

ಾವ ಬ ಂ ೇಽಜ ಹ ಾಮ ಾ ೇ ಯ ಾ ವಯಂ ಾನ ಮ ಾಮ ಯತ ।
ಯ ೋಭ ೕ ಾಂ ತ ಇ ೕ ೋ ಾ ಬ ಂ ಹರಂ ೋಽನ ಮದಂತ ೕ ಾಃ ॥೨೭॥

ತ ಂ ನಃ ಸು ಾ ಾಮ ಾನ ಾ ಾಂ ಕೂಟಸ ಆದ ಃ ಪ ರುಷಃ ಪ ಾಣಃ ।

ತ ಂ ೇವ ಶ ಾ ಂ ಗುಣಕಮ ೕ ೌ ೇತಸ ಾ ಾಂ ಕ ಾದ ೇಽಜಃ ॥೨೮॥

ತ ೋ ವಯಂ ಸತ ಮು ಾ ಯದ ೇ ಬಭೂ ಾತ ಕರ ಾಮ ಂ ೇ ।

ತ ಂ ನಃ ಸ ಚ ುಃ ಪ ೇ ಶ ಾ ೇವ ಾ ೇ ಯದನುಗ ೇಣ ॥೨೯॥

॥ಇ ೕಮ ಾ ಗವ ೇ ಮ ಾಪ ಾ ೇ ತೃ ೕಯಸ ಂ ೇ ಷ ೋಽ ಾ ಯಃ ॥
ಾಗವತ ಮ ಾಪ ಾಣದ ಮೂರ ೇ ಸ ಂಧದ ಆರ ೇ ಅ ಾ ಯ ಮು ತು

*********

ಆ ಾರ: ಬನ ಂ ೆ ೋ ಂ ಾ ಾಯ ರ ಾಗವತ ಪ ವಚನ Page 55