Professional Documents
Culture Documents
Sofista - Greek
Sofista - Greek
S I G LA C O D I C U M
FAMILIA Ι β
Β Cod. Bodl. MS Ε. D. Clarke 39 anno 895
D Cod. Ven. gr. Ι85 saec. ΧΙΙ
FAM r L r A π τ
τ Cod. Ven. app. cl. 4· Ι saec. Χ
FAMILIA ΠΙ δ
W Cod. Vίnd. suppl. gr. 7 saec. ΧΙ
Ρ Cod. Vat. Pal. gr. Ι 73 (excerpta) saec. Χ-ΧΙ
Β' vetus corrector codicis Β (sed vid. praef.
p. xi n. Ι 7) saec. ΙΧ fin.
Τ' vetus corrector codicis Τ (sed vid. prae(
p. xii) saec. Χ fin.?
PAPYRI
Τ ΕSτΙ ΜΟ ΝΙΑ
CODICES RECENτiORES
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Σ ΩΚΡΑΤΗΣ S t. Ι
ΕΛΕΑΤΗΣ Ξ ΕΝΟΣ ΘΕ ΑΙΤΗΤΟΣ p. 216
εlναι τού μηδενός τίμιοι, τοϊι; δ ' άξιοι τού παντός · καi: τοτε
d μεν πολιτικοi: φαντάζονται, τοτε δε σοΦισταί, τοτε δ ' έστιν
ο[ς δόξαν παράσχοιντ' aν ώς παντάπασιν έχοντες μανικwς.
τού μέντοι ξένου ήμϊν ή δέως αν πυνθανοίμην, ει Φίλον
217 αύτιp, τί ταύθ' οί περi: τον έκεϊ τόπον ήγούντο καi: ώνόμ
αζον.
ΘΕΟ. Τα ποϊα δή;
ΣΩ. ΣοΦιστήν, πολιτικόν, ΦιλόσοΦον.
5 ΘΕΟ. η δε μάλιστα καi: το ποϊόν τι περi: αύτwν δια-
πορη θεi:ι; έρέσθαι διενοήθηι;;
ΣΩ. Τόδ ε · πότερον εν πάντα ταύτα ένόμιζον η δύο, η
καθάπερ τα όνόματα τρία, τρία καi: γένη διαιpούμενοι καθ'
εν όνομα γένος έκάστψ πpοσiJπτον;
10 ΘΕΟ. 11λλ' ούδείι;, ώς έγι{ιμαι, Φθόνοι; αύτιp διελθεϊν
αύτά · η πwι;, ώ ξένε, λέγωμεν;
b ΞΕ. Οϋτως, ώ Θεόδωρε. φθόνος μεν γαρ οvδεi:ς οt!δε
χαλεπον εlπεϊν δτι γε τρί' ήγούντο · καθ' eκαστον μην διο
ρίσασθαι σαφωι; τί ποτ' έστιν, ov σμικρον ούδε fιQ.διον
έργον.
5 ΘΕΟ. Και μεν δη κατα τύχην γε, ώ Σwκρατες, λόγων
έπελάβου παραπλησίων ών καi: πρi:ν ήμάι; δεύρ ' έλθεϊν
διερ ωτwντες αvτον έτvγχάνομεν, ό δε ταύτα aπερ προς σε
νύν καi: τότε έσκήπτετο προς ήμάι; · έπεi: διακηκοέναι γέ
φησιν ίκανwς καi: OVK aμνημονεϊν.
c ΣΩ. Μη τοίνυν, ώ ξένε, ήμwν τήν γε πρwτην
αlτη σάντων χάριν aπαρνη θεi:ς γένrι, τοσόνδε δ' ήμϊν
φράζε. πότερον είω θαι; fjδιον αύτοι; έπi: σαυτού μακριp
λόγψ διεξιέναι λέγων τούτο δ aν ένδείξασθαί τψ
5 βουλη θfιι;, η δι' έρωτήσεων, ο{όν ποτε καi: Παρμενίδrι
χρωμένψ καi: διεξιόντι λόγους παγκάλουι; παρεγενόμην
έγw νέοι; ών, έκείνου μάλα δη τότε όντος πρεσβύτου;
c 8 τίμιοι secl. Madvig a 7 ταύτα πάντα W a 8 γένη
βW: τιi γένη Τ a 9 γένοs secl Schleiermacher: γένει Stephanus
a 1 1 λέγομεν W b 7 πpός σε νύν βΤ: νύν πpός σΕ W c 2 δ'
om. Procl c 3 ijδιον om. Procl. c 5 οlόν βΤ οϊων W Procl.
c 6 καi del. Schanz c 7 μάλα δη τότε όντοs βτw. τότε όντοs εδ
μάλα Procl.
Σ Ο Φ ΙΣΤΗΣ 217d
39 0
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 220b
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. η δέ; ταύτην αδ την θήpαν ιlp ' ούκ aν κατa
μέγιστα μέρη δύο διέλοιμεν; 10
ΘΕΑΙ. Κατd ποϊα;
ΞΕ. Καθ' α το μεν ί!ρκεσιν αύτοϊν ποιεϊτdι την θήpαν, το
δε πληγfi.
ΘΕΑΙ. Πώς λέγεις, καi πij διαιρούμενος έκάτερον;
ΞΕ. Το μέν, δτι πιiν δσον aν ί!νεκα κωλύσεως εϊργτι τι c
περιέχον, ί!ρκος είκός όνομάζειν.
ΘΕΑΙ. Πάνυ μεν οδν.
ΞΕ. Κύρτους δη καi δίκτυα καi βρόχους καi πόρκους
καi τd τοιαϋτα μών άλλο τι πλiJν ί!ρκη xρiJ προσαγορεύειν; 5
ΘΕΑΙ. Ούδέν.
ΞΕ. Τοϋτο μεν ιϊρα έρκοθηρικόν τής άγρας το μέρος
Φήσομεν 7j τι τοιοϋτον.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Το δε άγκίστροις καi τριόδουσι πληγij γιγνόμενον 10
ί!τερον μεν έκείνου, πληκτικiJν δέ τινα θήραν ήμιiς προσει- d
πεϊν ένi λόγψ νϋν χρεών · ή τί τις άν, ιfJ Θεαίτητε, εϊποι κάλ
λιον;
ΘΕΑΙ. :4μελώμεν τοϋ όνόματος· άρκεϊ γdρ καi τοϋτο.
ΞΕ. Τής τοίνυν πληκτικής το μεν νυκτερινόν ο lμαι προς 5
πυρός Φώς γιγνόμενον ύπ' αύτών τών περi Π,ν θήpαν
πυρευτικiJν pηθήναι συμβέβηκεν.
ΘΕΑΙ. Πάνυ γε.
ΞΕ. Το δέ γε μεθημερινόν, ώς έχόντων έν άκροις
άγκιστρα καi τών τριοδόντων, πιiν άγκιστρευτικόν. 10
ΘΕΑΙ. Λέγεται γdρ οδν. e
ΞΕ. Τοϋ τοίνυν άγκιστρευτικοϋ τής πληκτικής το μεν
393
222a Π Λ Α LΏ Ν Ο Σ
394
Σ Ο Φ Ι Σ 'ΠΙ Σ 222d
ΘΕΑΙ. Ποϊα;
ΞΕ. Το μεν ί!τεpον iδίg., το δε δημοσίg. γιγνόμενον. 5
ΘΕΑΙ. Γίγνεσθον γιip ούν εlδος έκάτεpον.
ΞΕ. Οvκούν αύ τής lδιοθηpεvτικής το μεν μισθαpνη
τικόν έστιν, το δε δωpοφοpικόν;
ΘΕΑΙ. Ov μανθάνω.
ΞΕ. Tfi των έpωντων θήpg. τον νούν, ώς έοικας, ούπω ΙΟ
πpοσέσχες.
ΘΕΑΙ. Τού πέpι;
ΞΕ. 'Ότι τοϊς θηpεvθεϊσι πpοσέτι δωpα δ ιδόασιν. e
ΘΕΑΙ. 'Αλη θέστατα.
ΞΕ. Τούτο μεν τοίνυν έpωτικής τέχνης έστω εlδος.
ΘΕΑΙ. Πάνυ γε.
ΞΕ. Τού δέ γε μισθαpνητικού το μεν πpο σομιλούν διιi 5
χάpιτος καi παντάπασι δι' ήδονής το δέλεαp πεποιημένον
καi τον μισθον πpαττόμενον τpοψην έαvτψ μόνον κολα
κικήν, ώς έγψμαι, πάντες Φαϊμεν αν (η) ή δvντικήν τινα 223
' .
τεχνην ειναι.
ΘΕΑΙ. Πως γιip οϋ;
ΞΕ. Το δε έπαγγελλόμενον μεν ώς άpετής ί!νεκα τιiς
όμιλίας ποιούμενον, μισθον δε νόμισμα πpαττόμενον, &pα 5
ov τούτο το γένος έτέpψ πpοσειπεϊν άξιον όνόματι;
ΘΕΑΙ. Πως γιip οϋ;
ΞΕ. rίνι δη τούτψ; πειpω λέγειν.
ΘΕΑΙ. Δήλον δή τον γιip σοφιστή ν μ οι δοκούμεν
·
395
223b Π Λ Α LΏ Ν Ο Σ
397
224c Π Λ Α rn Ν Ο Σ
399
225d ΠΛΑΊΩΝΟΣ
400
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 226b
40 1
226e ΠΛΑΤΩΝΟΣ
402
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 227c
μο
Σ Ο Φ ΙΣΤΗΣ 232d
μι
233c ΠΛΑΤΩΝΟΣ
41 2
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 234a
μ6
Σ ΟΦ ΙΣΤΗΣ 236d
καi νύν μάλα εδ καi κομψwς είς άπορον εlδος διερ ευνή σα
σθαι καταπέΦευγεν.
ΘΕΑΙ. 'Έοικεν.
ΞΕ. �ρ ' οδν αύτο γιγνώσκων σύμφης, ή σε ο{ον pύμη 5
τις ύπο τού λόγου συνειθισμένον συνεπεσπάσατο προς το
ταχv συμψfισαι;
ΘΕΑΙ. Πως καi προς τί τούτο εϊρηκας;
ΞΕ. "Οντως, ώ μακάριε, iσμεν €ν παντάπασι χαλεπij
σκέψει. το γιiρ Φαίνεσθαι τούτο και το δοκεϊν, εlναι δε μ ή, e
καi το λέγειν μεν άττα, άλη θij δε μή, πάντα ταύτά €στι
μεστιi άπορίας άεi €ν τψ πρόσθεν χρόνψ καi νύν. δπως γιiρ
είπόντα χρiz ψευδή λέγειν ή δοξάζειν (Φάναι) όντως εlναι,
καi τούτο Φθεγξάμενον iναντιολογί� μiz συνέχεσθαι, 5
παντάπασιν, ώ Θεαίτητε, χαλεπόν. 237
ΘΕΑΙ. rί δή;
ΞΕ. Τετόλμηκεν ό λόγος οδτος ύπο θέσθαι το μη ον
εlναι · ψεύδος γιiρ ούκ ιϊν άλλως έγίγνετο δν. Παρμενίδης
δε ό μέγας, ώ παϊ, παισiν ήμϊν οδσιν άρχόμενός τε καi διιi 5
τέλους τούτο άπεμαρτύρατο, πεζij τε ώδε έκάστοτε λέγων
καi μετιi μέτρων-
Ού γιiρ μή ποτε τούτο δαμij, φησίν, εlναι μiz €όντα ·
άλλιi σv τijσδ' άΦ' όδού διζήμενος εlργε νόημα.
παρ ' €κείνου τε οδν μαρτυρεϊται, καi μάλιστά γε δiz b
πάντων ό λόγος αύτος ιϊν δηλώσειε μέτρια βασανισθείς.
τούτο οδν αύτο πρwτον θεασώμεθα, εί μ ή τί σοι διαφέρει.
d 6 σvvεπεσπάσατο Τ 2 in ras συνεσπάσατο W· νύν έπεσπάσατο β, Tac
d 8 τί W δτι βΤ e 4 Φάναι add. Heindorf a 4 έγίγνετο
βΤ γίγνοιτο W a 5 ήμ.ίν W μ.eν βΤ τε Heindorf: γε W· δι
βΤ a 6 τούτο βΤ ταύτα W a 8 cf. ad 258 d 2: τούτο δαμ.ij
Parmenides ap Ar Μeι (codd. EJ) et ap Simpl rn Phys 135 (Ε), 143 (DE),
244 (Ε), qui ex his Sophistae locis nondum corruptis Parmenidis verba
hauserunt τούτ' ούδαμ.ij βτw ut vid. (nisi fort. τούτ' ού δ αμij hic voluit
W, sed cf ad 258 d 2) έόντα Parm ap. Ar . όντα βτw (sed έόvτα W
.
b 5 κατιi ταύτην την όδον άγε βΤ: κατάυτην ( sic ut vid.) άγε την όδόν
W b 8 Φθ€γξασθαι W b ΙΟ άλλ'εί σπουδij Βekker άλληs πού δi]
β: άλλη σποvδfi τ. άλλ' ή σποvδfi w άλλ' ιϊν σποvδfi Par. Ι8ο8 m Ι se
corr. c Ι άποκpiνασθαι βΤ άποΦήνασθαι W, Τ' c 2 τi
Winckelmann. τι β δτι τw c 7 τι add. Par. Ι8ο8 m. Ι sv om.
βτw C ΙΟ Φέpον W d Ι τούτο pήμα Τ τού pήμaτas β:
pήμα W τούτο το pήμα Vind phil. gr 2 Ι d 2 έπ' όντι βW. έπi ον
τι τ γιip om τ d 6 τι om Τ, add. SV τ ipse
ut vid.
μ8
Σ Ο Φ ΙΣΤΗΣ 237d
ΞΕ. Ένοι; γdρ δij τό γε "τi " Φή σειι; σημεiον εlναι, το δε
"τινε " δυοiν, το δε "τινει; " πολλων. 10
ΘΕΑΙ. Πωι; γaρ οϋ;
ΞΕ. Τον δε δij μij τi λέγοντα άναγκαιότατον, ώι; έοικε, e
παντάπασι μηδεν λέγειν.
ΘΕΑΙ. �ναγκαιότατον μεν οδν.
ΞΕ. 'Αρ ' οδν ούδε τούτο συγχωρητέον, το τον τοιούτον
λέγειν μέν, λέγειν μέντοι μηδέν, ιiλλ' οvδε λέγειν Φατέον, 5
σ, γ' αν επιχεψfί "μη ον " Φθέγγεσθαι;
ΘΕΑΙ. Τέλος γούν aν άπορίαι; ό λόγοι; έχοι.
ΞΕ. Μ ή πω μ έ γ ' ε ίπy ι; · έτι γάρ, ώ μακάριε, έστι, καi 238
ταύτά γε των άποριων ή μεγίστη καi πρώτη. περi γdρ
αvτijν αvτού τijν άρχijν οδσα τυγχάνει.
ΘΕΑΙ. Πωι; Φfιι;; λέγε καi μηδεν άποκνήσyι;.
ΞΕ. Τψ μεν οντι που προ σγένοιτ' άν τι των οντων 5
έτερον.
ΘΕΑΙ. Πωι; y aρ οϋ;
ΞΕ. Μη οντι δέ τι των οντων ιlρά ποτε προσγίγνεσθαι
Φήσομεν δυνατόν εlναι;
ΘΕΑΙ. Καi πωι;; 10
ΞΕ. �ριθμον δij τον σύμπαντα των οντων τίθεμεν.
ΘΕΑΙ. Εϊπερ γε καi άλλο τι θετέον ώι; ον. b
ΞΕ. Mij τοίνυν μηδ ' eπιχειpωμεν άριθμού μήτε πληθοι;
μήτε Εν προς το μij δν προσΦέρειν.
ΘΕΑΙ. Οϋκουν aν όρθωι; γε, ώι; έοικεν, eπιχειpοϊμεν,
wι; φησιν ό λόγοι;. 5
ΞΕ. Πω ι; ούν aν η δια τού στόματος Φ θέγξαιτο άν τις η
μο
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 238e
γdp έδει W (€v) ένος γdp είδει Winckelmann έν τι γdp ήδη Heindorf
b Ι €μέ yε τί τις Burnet: €μέ τε τι τίς β· €μέ γε έτι τiς τ. €με έτι τί τίς w
b 4 εlα corr Ven 186 έα βτw b 8 το €v βΤ. €v W b 9 το
όρθοv βW τον όρθοv λόγον Τ c 2 όpώv τοιαύτα W
42 1
239c ΠΛΑΤΩΝΟΣ
ΞΕ. :Αλλ' εί δοκεϊ, σ ε μεν και έμε χαίρειν έώμεν· €ως δ '
5 ιϊ ν τινι δυναμένψ δράν τοϋτο έντvγχάνωμεν, μέχρι τούτου
λέγωμεν ώς παντός μάλλον πανούργως είς ιϊπορον ό
σοΦιστiJ ς τόπον καταδέδυκεν.
ΘΕΑΙ. Και μάλα δη φαίνεται.
ΞΕ. Τοιγαροϋν εί τινα Φήσομεν αυτον έχειν Φαντα-
d στικην τέχνην, fψδίως έκ ταύτης rij> χρείας τών λόγων
άντιλαμβανόμενος ήμών είς τούναντίον άποστpέψει τοvς
λόγους, δταν είδωλοποιον αύτον καλώμεν, άνερωτών τί
ποτε το παράπαν είδωλον λέγομεν. σκοπεϊν οδν, ιΙι
5 Θεαίτητε, χρη τί τις τψ νεανί� προς το έρωτώμενον άπο
κρινεϊται.
ΘΕΑΙ. Δήλον δτι Φήσομεν τά τε έν τοϊς ϋδασι καi
κατόπτροις είδωλα, έτι καi τa γεγραμμένα καi τa τετvπω
μένα καi τάλλα δ σα που τοιαϋτ' έσθ' €τερα.
e ΞΕ. Φανεpός, ιΙι Θεαίτητε, εl σοΦιστiJν ούχ έωρακώς.
ΘΕΑΙ. τί δή;
ΞΕ. Δόξει σοι μύειν η παντάπασιν ούκ έχειν όμματα.
ΘΕΑΙ. Πώς;
5 ΞΕ. Την άπόκρισιν δταν οϋτως αύτψ διδψς, έaν έν
κατόπτροις η πλάσμασι λέγrι> τι, καταγελάσεταί σου τών
λόγων, δταν ώς βλέποντι λέγrι> αύτψ, προσποιούμενος
240 ούτε κάτοπτρα ούτε ϋδατα γιγνώσκειν ούτε το παράπαν
όψιν, το δ ' έκ τών λόγων έρωτijσει σε μόνον.
ΘΕΑΙ. Ποϊον;
ΞΕ. Το δια πάντων τούτων α πολλa είπwν ήξίωσας ένi
5 προσειπεϊν όνόματι, Φ θεγξάμενος "είδωλον " έπi πάσιν ώς
εν όν. λέγε οδν καi άμύνου μηδεν ύποχωρών τον ιϊνδpα.
ΘΕΑΙ. Τί δήτα, ιΙι ξένε, είδωλον liν Φαϊμεν εlναι πλήν
γε "το πpος τάληθινον άΦωμοιωμένον €τεpον τοιοϋτον; "
μ6
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 242c
μ8
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 243d
43 0
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 244d
ΞΕ. Και το εν yε ένος εν δν μόνον καi τοίi ονόματος αV
το Εν ον.
ΘΕΑΙ. :4νάγκη.
ΞΕ. η δέ; το δλον έτερον τοίi όντος ένος ή ταύτον
Φήσοvσι τούτιp; 15
ΘΕΑΙ. Πwς γdρ ού Φή σοvσί τε καi φασίν; e
ΞΕ. El τοίνvν δλον έστίν, ώσπερ καi Παρμενίδης λέγει,
d Ι Ι ίνο� Ι!ν δν μόνον βW, Simpl. (EF): ίνο� δν μόνον τ. Simpl. (D)
τού βW Simpl.. τούτο Τ αδ το Schleierrnacher: αύτο βτw, Simpl.
(DE): αύτού Simpl. (F) d 12. Ι!ν δν Βτw Simpl.: Ι!ν ***** δν D
d 1 1-12. locus coniectuήs vaήe tentatus (e.g. καi το ί!ν γε ίνο� όνομα δν
μόνον Zeller: alii alia), sed fort. omnia sana quia absurda: haec fient, dicit
Hospes, si unum et nomen idem feceήs d 14 δντο� ίνο� βτw
Simpl.: ίνο� δντο� Procl. d 1 5 Φήσοvσι τw Procl. Simpl..
θήσοvσι β τούτιp τw Procl., Simpl. (DF): τούτο β, Simpl. (Ε)
e 3 σΦαίpη� Procl. et Simpl. Platonem citantes (Simpl. bis), Parrn. ap.
Simpl. 146: σΦαίpα� βτw, sed η ι Tsv e 5 πελέναι ΒΤ Procl.,
Simpl. (bis), Parrn. ap. Simpl. 146 (sed πελέμεν Simpl. (a) 52): πέλεν * * D:
πέλαν W χpεών W Procl., Simpl. (bis), Parm. ap. Simpl. 146: χpεόν ΒΤ:
χpέον D e 6 έχει βτw Procl., Simpl. (bis): έχειν Ven. 4· 54
a 2 ιϊπασιν W δη] δεi Procl. (bis) a 8 ώ� άλη θώ� Procl.
43 1
245a ΠΛΑΤΩΝΟΣ
43 2
Σ Ο Φ ΙΣΤΗΣ 245d
43 3
246b ΠΛΑΤΩΝΟΣ
43 4
Σ ΟΦΙΣΤΗΣ 246e
435
247c ΠΛΑΤΩΝΟΣ
437
248d ΠΛΑΤΩΝΟΣ
ΘΕΑΙ. Πώς;
ΞΕ. Το κατιi ταύτιi και ω σαύτως καi πεpi το αύτο
δοκεί σοι χωpiς στάσεως γενέσθαι ποτ' άν; c
ΘΕΑΙ. Ούδαμώς.
ΞΕ. η δ '; άνευ τούτων νοϋν καθοpιj.ς όντα η γενόμενον
aν καi όπουοϋν;
ΘΕΑΙ. 'Ήκιστα. 5
ΞΕ. Καi μην πpός γε τοϋτον παντi λόγψ μαχετέον, δς
αν έπιστήμην η φpόνησιν η νουν αφανίζων tσχυpίζηται
πεpί τινος ό7171οϋν.
ΘΕΑΙ. ΣΦόδpα γε.
ΞΕ. Τψ δη ΦιλοσόΦψ καi ταϋτα μάλιστα τιμώντι ro
σκέψεως.
ΘΕΑΙ. Πώς αιJ καi τί τοϋτ' εϊpηκας; e
ΞΕ. Ώ μακάpιε, ούκ έννοείς δτι νϋν έσμεν έν άγνοίg. τfj
πλείσrrι πεpi αύτοϋ, Φαινόμεθα δέ τι λέγειν ήμίν αύτοις;
439
249e ΠΛΑΤ Ω Ν Ο Σ
440
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 250c
443
252b ΠΛΑΤ Ω Ν Ο Σ
άλλήλοιν.
ΞΕ. :4λλιi μην τούτό γέ που ταίς μεγίστα�� άνάγκαις
10 άδύνατον, κίνη σίν τε ϊστασθαι καi στάσιν κινείσ�αι;
ΘΕΑΙ. Πως γιip οϋ;
ΞΕ. Το τρίτον δ'η μ όνον λοιπόν.
'
ΘΕΑΙ. Ναί. '
e ΞΕ. Καi μην έ!ν γέ τι τούτων άναγκαίον, η πάντα η
μη δ εν η τιi μεν έθέλειν, τιi δε μη συμμείγνυσθαι.
ΘΕΑΙ. Πως γιiρ οϋ;
ΞΕ. Καi μην τά γε δύο άδύνατον ηύρέθη.
5 ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Πάς άρα ό βουλόμενος ορ θω ς άποκρίνεσθαι το
λοιπόν των τpιων θή σει.
b 9 μετίοιεν corr. Par. 1 8 1 2 mg· μετίοιμεν βτw c 3 τψ τών
ιϊι\ι\ων βW: τψ άλλών Τ: τψ άλι\ήι\ω ν Campbell c 6 έξελεγ-
χόντων Τ c 7 έναντιω θησόμενον W d 6 τε Coisl 1 55 γε
βτw d 1 2 δή βΤ: δε W e 4-5 ηύρέθη ΘΕ. Ναί Heindorf:
εύρεθ>jναι: ναί W, T'sv εύρεθ>jναι βΤ
444
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 252e
445
253c Π Λ ΑΤ Ω Ν Ο Σ
ΘΕΑΙ. 'Έοικεν.
ΞΕ. Ό δέ γε φιλόσοφοι;, τfj τού δντοι; ιiεi διd λογισμών
προσκείμενοι; ίδέl!-, διd το λαμπpον αδ τή ι; χώpαι;
ούδαμώι; εύπετήι; όΦθijναι · τd γdp τήι; τών πολλών φυχijι; χο
όμματα καpτεpείν πpοι; το θείον αφοpώντα ιiδύνατα. b
ΘΕΑΙ. Καi ταύτα είκοι; ούχ ήττον έκείνων οϋτωι; έχειν.
ΞΕ. Ούκοiίν πεpi μεν τούτου καi τάχα έπισκεΦόμεθα
σαΦέστεpον, αν έτι βουλομένοιι; ήμϊν ?7 · πεpι δε του
σοΦιστοiί που δijλον ώι; ούκ ιiνετέον πpiν άν ίκανώι; αύτον 5
θεασώμεθα.
ΘΕΑΙ. Καλώι; εlπει;.
ΞΕ. "Οτ' οδν δη τd μεν ήμίν τών γενών ώμολόγηται
κοινωνείν έθέλειν ιiλλήλοιι;, τd δε μή, καi τd μεν έπ'
όλίγον, τd δ' έπi πολλά, τd δε καi διd πάντων ούδεν χο
κωλύειν τοίι; πιiσι κεκοινωνηκέναι, το δη μετd τοiίτο συν- c
επισπώμεθα τψ λόγψ τfjδε σκοποiίντει;, μη πεpi πάντων
τών είδών, ϊνα μη ταpαττώμεθα έν πολλοίι;, ιiλλd πpο
ελόμενοι τών μεγίστων λεγομένων άττα, πpώτον μεν ποία
ί!καστά έστιν, έπειτα κοινωνίας ιiλλήλων πώι; έχει δυνά- 5
μεωι;, ϊνα τό τε δν καi μη δν εί μη πάσrι σαφηνείl!- δυνάμ
εθα λαβείν, ιiλλ' οδν λόγου γε ένδεείι; μηδεν γιγνώμεθα
πεpi αύτών, καθ' δσον ό τpόποι; ένδέχεται τήι; νiίν
σκέΦεωι;, έαν apα ήμίν πrι παpεικάθrι το μη ον λέγουσιν ώι; d
l!στιν δντωι; μη δν ιiθψοιι; ιiπαλλάττειν.
ΘΕΑΙ. Ούκοϋν χpή.
ΞΕ. Μέγιστα μην τών γενών ιϊ νυνδη διijμεν τό τε δν
αύτο καi στάσιι; καi κίνησιι;. 5
ΘΕΑΙ. Πολύ γε.
ΞΕ. Καi μην τώ γε δύο φαμεν αύτοίν ιiμείκτω πpοι;
ιiλλήλω.
447
2Md ΠΛΑΤΩΝΟΣ
449
255e ΠΛΑΤΩΝΟΣ
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Και διd. πάντων γε αυτην αυτων ψήσομεν εlναι
διεληλυθυϊαν· €ν έκαστον γd.p έτεpον εlναι τών ιϊλλων ού
5 διd. τiJν αύτού ψύσιν, ιiλλd. διd. τό μετέχειν τiJs ίδέαs τήs
θατέpου.
ΘΕΑΙ. Κομιδfι μεν οδν.
ΞΕ. Ώδε δη λέγωμεν έπι τών πέντε καθ' €ν ιiναλαμβά
νοντεs.
10 ΘΕΑΙ. Πώs;
ΞΕ. Πpώτον μεν κίνησιν, ώs έστι παντάπασιν eτεpον
στάσεωs. ή πώs λέγομεν;
ΘΕΑΙ. Οϋτωs.
ΞΕ. Ού στάσιs ιϊp ' έστίν.
15 ΘΕΑΙ. Ούδαμώs.
256 ΞΕ. 'Έστι δέ γε διd. τό μετέχειν τού δντοs.
ΘΕΑΙ. 'Έστιν.
ΞΕ. Αδθιs δη πάλιν ή κίνησιs έτεpον ταύτού έστιν.
ΘΕΑΙ. Σχεδόν.
5 ΞΕ. Ού ταύτόν ιϊpα έστίv.
ΘΕΑΙ. Ού γd.p οδν.
ΞΕ. :Αλλd. μην αύτfι γ ' ή ν ταύτόν διd. τό μετέχει ν α δ πιiν
ταύτού.
ΘΕΑΙ. Και μάλα.
10 ΞΕ. Την κίνησιν δη ταυτον τ εlναι και μη ταύτόν
όμολογητέον και ού δυσχεpαντέον. ού γd.p δταν εϊπωμεν
αύτiJν ταύτόν και μη ταύτόν, όμοίωs είpήκαμεν, άλλ'
b όπόταν μεν ταύτόν, διd. τiJν μέθεξιν ταύτού πpόs έαυτiJν
οϋτω λέγομεν, δταν δε μη ταύτόν, διd. τiJν κοινωνίαν αδ
θατέpου, δι' 7jν ιiποχωpιζομένη ταύτού γέγονεν ούκ έκείνο
ιiλλ' έτεpον, ιϊι στε όpθws αδ λέγεται πάλιν ού ταύτόν.
45 1
\
256e ΠΛΑΤΩΝΟΣ
45 2
Σ ΟΦΙΣΤΗΣ 257c
453
257e ΠΛΑΤ Ω Ν Ο Σ
454
Σ Ο Φ ΙΣΤΗΣ 258c
4 55
259a ΠΛΑΤΩΝΟΣ
λόγιp μείγνυται.
45 7
260b ΠΛΑΤ Ω Ν Ο Σ
ΘΕΑΙ. rί δή;
c ΞΕ. Μη μειγνυμένου μεν αuτού τούτοιs- άναγκαίον
άλη θή πάντ' εlναι, μειγνυμένου δε δόξα τε ψευδηs- γίγνεται
καi λόγοs-· το γdρ τΟ. μη όντα δοξάζειν ή λέγειν, τούτ' έστι
που το ψεύδοs- lν διανοίq. τε καi λόγοιs- γιγνόμενον.
5 ΘΕΑΙ. Οϋτωs-.
ΞΕ. 'Όντοs- δέ γε ψεύδουs- έστιν άπάτη.
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Καi μην άπάτηs- οϋσηs- είδώλων τε καi είκόνων
ήδη καi Φαντασίαs- πάντα άνάγκη μεστd εlναι.
Ιο ΘΕΑΙ. Πώs- γaρ οϋ;
ΞΕ. Τον δέ γε σοΦιστiJν εφαμεν lν τούτψ που τιfι τόπψ
d καταπεΦευγέναι μέν, εξαρνον δε γεγονέναι το παράπαν
μη δ' εlναι ψεύδοs-· το γdρ μη δν οϋτε διανοείσθαί τινα οϋτε
λέγειν· οuσίαs- γdρ οuδεν οuδαμij το μη δν μετέχειν.
ΘΕΑΙ. Ήν ταύτα.
5 ΞΕ. Νύν δέ γε τούτο μεν lΦάνη μετέχον τού όντοs-,
ω στε ταύm μεν ϊσωs- ουκ αν μάχοιτο ετι · τάχα δ' αν Φαίη
τών είδών τΟ. μεν μετέχειν τού μη όντοs-, τΟ. δ ' οϋ, καi λόγον
δη καi δόξαν εlναι τών ou μετεχόντων, wστε τήν είδωλο
ποιικην και Φανταστικήν, εν fι φαμεν αuτον εlναι, διαμά-
e χοιτ' άν πάλιν ώs- παντάπασιν οuκ €στιν, lπειδη δόξα καi
λόγοs- ou κοινωνεί τού μη όντοs-· ψεύδοs- γdρ το παράπαν
οuκ εlναι ταύτη s- μη συνισταμένηs- τήs- κοινωνίαs-. διd ταύτ'
οδν λόγον πρώτον καi δόξαν καi φαντασίαν διερευνητέον
5 οτι ποτ' εστιν, ϊνα Φανέντων και την κοινωνίαν αuτών τιfι
261 μη όντι κατίδωμεν, κατιδόντεs- δε το ψεύδοs- δν άποδεί
ξωμεν, άποδείξαντεs- δε τον σοΦιστiJν είs- αuτο ενδήσωμεν,
είπερ €νοχόs- eστιν, ή καi άπολύσαντεs- eν άλλψ γένει
ζητώμεν.
5 ΘΕΑΙ. Κομιδij γε, ιfJ ξένε, €οικεν άλη θεs- εlναι το πεpi
τον σοΦιστiJν κατ' άpxas- λεχθέν, οτι δυσθήρευτον εϊη το
γένοs-. φαίνεται γdρ οδν προβλημάτων γέμειν, ιlJν eπειδάν
c 9 ήδη βΤ Stob.. Είδη W c Ι Ι δέ γΕ W, T'sv- δε βΤ
a 2 αύτό W· αύτοv βΤ a 5 ΥΕ τw: δέ ΥΕ β
ΣΟΦΙΣΤΗΣ 261a
459
261e ΠΛΑΤΩΝΟΣ
ΘΕΑΙ. Το ποίον;
ΞΕ. Φάσιν τε καi d.πόΦασιν.
ΘΕΑΙ. 'Ίσμεν.
264 ΞΕ. "Οταν οδν τούτο έν ψυχfι κατιi διάνοιαν έγγίγνηται
μετιi σιγής, πλην δόξης εχεις δτι προσείπrι ς αvτό;
ΘΕΑΙ. Και πώς;
ΞΕ. η δ ' δταν μη καθ' αύτο aλλa δι' αίσθήσεως παρfι
5 τι νι, το τοιούτον α δ πάθος άρ' ο[όν τε ορθώς είπείν €τερόν τι
πλην φαντασίαν;
ΘΕΑΙ. Οvδέν.
ΞΕ. Οvκούν έπείπερ λόγος άλη θης ήν καi ψευδής,
τούτων δ ' εφάνη διάνοια μεν αvτης προς έαυτην ψυχής
b διάλογος, δόξα δε διανοίας d.ποτελεύτησις, "Φ α ί ν ε τ α ι "
δ ε δ λέγομεν σύμμειξις αίσθή σεως καi δόξη ς, dνάγκη δη
καi τούτων τιp λόγφ συγγενών δντων ψευδή γε αvτών €νια
.. ' ; S'
και ενιοτε ειναι.
5 ΘΕΑΙ. Πώς δ ' οϋ;
ΞΕ. Κατανοείς οδν δτι πρότερον ηύρέθη ψευδης δόξα
και λόγος η κατa την προσδοκίαν ην εφοβή θημεν aρτι, μη
παντάπασιν dνήνυτον εργον έπιβαλλοίμεθα ζητούντες
αvτό;
10 ΘΕΑΙ. Κατανοώ.
ΞΕ. Μη τοίνυν μη δ' είς τιi λοιπιi dθυμώμεν. έπειδη γιiρ
c πέΦανται ταύτα, τών εμπροσθεν aναμνησθώμεν κατ' εϊδη
διαιρέσεων.
ΘΕΑΙ. Ποίων δή;
ΞΕ. Διειλόμεθα τής είδωλοποιικής εϊδη δύο, την μεν
5 είκαστικήν, την δε Φανταστικήν.
ΘΕΑΙ. Ναί.
a 4 δταv βτw· δταv δόξα Stob καθ' αύτο Stob καθ' αύrιjv βΤW
·
ΘΕΑΙ. Ναί.
ΞΕ. Πόθεν οδν όνομα έκατέρψ τιs αυτων λήψεται
5 πρέπον; ή δήλον δη χαλεπον όν, διότι τήs τών γενών κατ'
είδη δ ιαιpέσεωs παλαιά τιs, ώs έοικεν, άργία τοίs έμπρο
σθεν καi άσύννουs παρήν, wστε μηδ ' έπιχειpείν μηδένα
διαιpεϊσθαι· καθσ δη τών ονομάτων άνάγκη μη σφόδρα
εύπορείν. δμωs δέ, κάν εί τολμηρότερον είρήσθαι, διαγνώ-
e σεωs ένεκα τήν μεν μετιi δόξηs μίμησιν δοξομιμητικην
προσείπωμεν, τήν δε μετ' έπιστήμηs ίστορικήν τινα μίμη
σιν.
ΘΕΑΙ. Έστω.
5 ΞΕ. Θατέρψ τοίνυν χρηστέον · ό γιiρ σοΦισΠ;s ούκ έν
τοίs είδόσιν ήν άλλ' έν τοίs μιμουμένοιs δή.
ΘΕΑΙ. Και μάλα.
ΞΕ. Τον δοξομιμητήν δη σκοπώμεθα wσπερ σίδηρον,
είτε ύγιη s είτε διπλόην έτ' έχων τινά έστιν έν αύτψ.
Σο ΘΕΑΙ. Σκοπώμεν.
ΞΕ. Έχει τοίνυν καi μάλα συχνήν. ό μεν γιiρ εύήθηs
268 αύτών έστιν, οίόμενοs είδέναι ταύτα α δοξάζει · το δε
θατέρου σχήμα διιi τήν έν τοίs λόγοιs κυλίνδησιν έχει
πολλην ύποψίαν και φόβον ώs άγνοεϊ ταύτα α προs τovs
άλλουs ώs είδws έσχημάτισται.
5 ΘΕΑΙ. Πάνυ μεν οδν έστιν έκατέρου γένουs ιfιν
είρηκαs.
ΞΕ. Ούκούν τον μεν άπλούν μιμητήν τινα, τον δε
είρωνικον μιμητήν θήσομεν;
ΘΕΑΙ. Είκοs γούν.
ΣΟ ΞΕ. Τούτου δ' αδ το γένοs εν η δύο Φώμεν;
ΘΕΑΙ. ·Όρα σύ.
b ΞΕ. Σκοπώ, καί μοι διττw καταΦαίνεσθόν τινε · τον μεν
δημοσίg. τε καi μακροίs λόγοιs προs πλήθη δυνατόν
47 0
Σ ΟΦΙΣΤΗΣ 268b
47 1