Professional Documents
Culture Documents
ประดิษฐ์ เลิศจันทร์)
ความหมายตาม ป.วิ อาญา ม.2 (10)
การสืบสวน คือ การแสวงหาข้อเท็จจริงและหลักฐานที่เจ้าพนักงานปกครอง หรือ ตารวจ กระทาไปตาม
อานาจหน้าที่ เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย และเพื่อให้ทราบรายละเอียดแห่งความผิด
การประยุกต์ อริยสัจ 4 เข้ากับการสืบสวน ทุกข์ สมุทัย = เหตุแห่งทุกข์, กิเลส
นิโรธ = การดับทุกข์, การเข้าใจความจริงที่เกิดขึ้น มรรค = ข้อปฏิบัติในการดับทุกข์, สติ สมาธิ ปัญญา
ธรรมของเจ้าหน้าที่สืบสวน = พรหมวิหาร 4 สิ่งที่เจ้าหน้าที่สืบสวนไม่ควรมี = อคติ 4
เมตตา = ชอบให้คนอื่นได้รับสุข ฉันทาคติ = ชอบกัน (ลาเอียงให้พวกพ้อง)
กรุณา = ชอบให้คนอื่นพ้นทุกข์ โทสาคติ = เกลียดกัน
มุทิตา = ยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี ภยาคติ = ความกลัว (เกรงกลัวอิทธิพล)
อุเบกขา = วางเฉย โมหาคติ = ความไม่รู้จริง
บุคคล 4 กลุ่มที่ควรให้ความสาคัญในการสืบสวน
1. คนร้าย
2. ผู้เสียหาย
2.1 เสียชีวิต ไม่สามารถให้ข้อมูลได้
2.2 ยังมีชีวิตอยู่ ให้ข้อมูลได้ แต่อาจจะไม่ทั้งหมด
3. พยาน ให้ข้อมูลได้บางส่วน
4. ตารวจผู้สืบสวน
หลักความจริงที่ต้องยึดถือ
1. ตรรกวิทยา = เหตุและผล
2. จิตวิทยา = พิจารณาพฤติกรรม เช่น คนโกหกจะเหลือกตามองบน
3. ปรัชญา = การแสวงหาความรู้ที่เป็นจริงแน่แท้ คือการซักถาม ทั้งก่อน ขณะ และหลังเกิดเหตุ
ผู้มีอานาจในการสืบสวน
เจ้าพนักงานฝ่ายปกครอง / ตารวจ, พัสดี, เจ้าพนักงานสรรพสามิต, กรมศุลกากร, กรมเจ้าท่า, ตารวจตรวจคน
เข้าเมือง หรือเจ้าพนักงานอื่นๆที่มีอานาจหน้าที่ตาม พ.ร.บ. อื่นๆ เช่น เจ้าหน้าที่ป่าไม้
การข่าวและการหาข่าว