KLATKA FARADAYA

Klatkę Faradraya nazywamy metalowy pojemnik lub siatkę chroniącą przed

wyładowaniami elektrycznymi. Na powierzchni przewodnika potencjał jest w
każdym miejscu równy. Z tego względu pole elektryczne nie wnika do wnętrza.
Ciężko spotkać przedmiot w życiu codziennym który byłby idealną klatką
Faradaya, ale twierdzi się, że korpus kuchenki mikrofalowej jest jednym z rodzajów
klatki Faradaya.
Umieszczony w klatce Faradaya przedmiot jest odporny na działanie
zewnętrznego pola elektromagnetycznego. Powstały etui na telefon, klucze od
samochodu, karty bankowe itp. które działa jak klatka Faradaya, blokuje sygnały i
uniemożliwia ich przechwycenie.
Klatka Faradaya to wynalazek znany ludzkości już od prawie 200 lat. Została
ona wymyślona i skonstruowana w 1836 roku przez angielskiego fizyka Michaela
Faradaya.

KONDENSATOR
Kondensator to dwie płaszczyzny przewodnika (najczęściej metalu), zwane
fachowo okładkami, oddzielone od siebie cienką warstwą dielektryka (izolatora). Po
przyłożeniu do nich napięcia stałego, ładunki o przeciwnych znakach gromadzą się
na odpowiednich okładkach, jest to efekt wytworzonego pomiędzy nimi
jednorodnego pola elektrycznego. Po odłączeniu kondensatora od źródła napięcia,
ładunki zgromadzone na okładkach pozostają, mówimy wtedy, że kondensator został
naładowany.
Rodzaje kondensatorów: kondensatory foliowe, kondensatory elektrolityczne i
kondensatory ceramiczne.
Jednym z podstawowych układów pracy kondensatorów są filtry oraz
odsprzęganie zasilania. Filtracja napięcia jest możliwa dzięki pojemności
kondensatora. Naładowany kondensator, włączony równolegle do napięcia zasilania
układu lub jego części, jest w stanie szybko oddać potrzebną ilość energii, jeżeli w
danym momencie rośnie pobór prądu zasilania danego obwodu.
Kondensator elektrolityczny został wynaleziony i opatentowany w 1896 roku
przez polskiego elektrotechnika i przemysłowca Karola Pollaka