Professional Documents
Culture Documents
A 25th Hour
A 25th Hour
The End.
Fairytales. Yeah right! As if it's true. Siguro nga yung fairytales eh hindi
maganda sa simula, then pagdating ng dulo eh happy ending parati. Lagi na lang
napapataas yung kilay ko. My mom told me I used to like reading those kind of
books. But right now... wala siya sa interest ko.a
Paano nga ba sinisimulan yung story sa mga fairytale? Ano nga bang phrase yun?
Ooh.. ok. I remember. Let's start my story with that phrase too.
Once upon a time, in a kingdom far far away, there lived a princess who cleaned her
closet. Ooopps... corny. Wala kaming kingdom, at hindi rin whatever once upon a
time. It's modern day. And fairytales, don't come true in real life. Right now, the
closet part was true. I'm cleaning my closet and my drawers.
Ito yung binigay sa akin na relo ni Daddy nung nagpunta siya ng Canada. Hindi ko
naman na ginagamit so might as well, isama ko na lang doon sa sako.
Crap.
Ito kayang bag na regalo naman sa akin ni Mommy nung nanalo ako sa Declamation ko?
Marumi naman na so, wala na rin siyang kwenta.
Crap.
How about itong stuff toy na... Fine.. fine!! Bakit ba ako nag-aabala na tanungin
pa yung sarili ko kung alam ko naman na yung mga nandito sa drawer eh yung mga
hindi ko na ginagamit. Mostly, crap for me... not for others.
"Ok honey!" tapos winave lang niya yung kamay niya ng hindi man lang lumilingon sa
akin.
Wala na naman yatang pakialam sa mundo itong Daddy ko. Workaholic kasi yan. Kapag
nawala siguro yung work niya sa buhay niya, baka suki na siya ng mga psychiatrist.
Ang mean ko no? Totoo naman kasi. Dati nga bakasyon namin sa probinsiya para mag-
beach, may dala ba namang tatlong suitcase at may gagawin daw siya.
And my Mom? She's in the kitchen. Baking. She loves to bake. Unfortunately, wala pa
siyang nape-perfect. As for me, wala rin akong talent. Or maybe I do, hindi ko lang
alam. But lately, sinusubukan kong mag hang-out sa kitchen para matuto magluto.
Ayun, wala pa ring nangyayari. Cooking is a talent right? Err.. I don't know.
Nung nakalabas ako sa garden namin, mukhang walang tao. Hindi ko makita kung nasaan
yung driver namin. Hindi naman ako marunong mag-drive. O siya, maglalakad na lang
ako hanggang makarating doon sa Shop. Mas mahilig naman ako doon.
Nag-sneak ako lumabas nun dala-dala ko yung malaking sako na pinaglagyan ko nung
mga gamit na ayaw ko na. Nung nasa labas na ako ng bahay, tumakbo na ako. Mamaya
may makakita pa sa akin.
Ang daming sasakyan nun na nag-pass sa akin. Mausok nga eh kaya nag-cough pa ako.
Naglakad lang ako ng naglakad at saglit lang din eh nasa harap na ako ng shop.
Nakaupo doon si Mr. Ferol, yung may-ari ng shop.
"Hi Mr. Ferol!" tinaktak ko naman ng daliri ko yung glass window niya.
"Opo. Itong nasa sako." tapos inabot ko sa kanya yung mga gamit ko.
I've been in this shop for a couple of times. Pero hanggang ngayon, wala pa ring
masyadong pagbabago maliban na lang sa mga nakasabit na tinitinda. If you get the
idea of hand-me-down shops, then wala na pala akong problema i-explain sa inyo. If
not, consult a doctor. I mean, someone who knows all about it.
"Naku hija, sa pinambili niyo dito, ilang P1,100 na." inabot niya sa akin yung
pera. "May quality naman talaga yung binebenta mo sa akin. May balak ka na naman sa
pera?"
Dahil nga iniikot-ikot ko yung paningin ko sa shop, isang minuto pa siguro yung
nakalipas bago ako sumagot.
"Opo. But, it's not something for me. For.. somebody else."
"I think so. I don't know, ayoko kasi doon eh." napatingin ako doon sa labas at
nakita ko si Roland na nakatingin din dito sa loob, "Sige po Mr. Ferol aalis na
ako. Nandito na yung isa sa action figures ng Daddy ko."
Lumabas na ako nun sa shop at syempre hindi na ako nagtaka sa sinabi ni Roland.
"Mam naman. Bakit po kayo lumabas ng hindi nagsasabi? Papagalitan po kami niyang ng
Daddy niyo eh."
Huminto naman ako, humarap at nilagay ko yung isang kamay ko sa balikat niya.
"Roland, I hate to say this but... I'm already 15. Turning 16 this year. I'm a
teenager. I'm still young, but I can handle myself. Eh yung Daddy ko? He's in his
late 40's. Old enough! Kaya dapat, sa kanya ka lagi nakadikit." tapos dumeretso na
uli ako ng lakad.
"Magwo-work lang yun kung tatay ko siya. Kaya nga ang kaibahan natin ngayon, Daddy
mo siya, boss ko siya. So.. uuwi na tayo."
"Roland, saglit lang." tapos tinaas ko yung sobre doon na hawak ko, "Kailangan ko
lang ibigay ito doon."
"Shh! Huwag ka ngang maingay. Nobody knows it's me. Gusto ko lang mag-donate doon
sa school para, para ma-improve nila yung mga bagay-bagay. In my school, lahat may
gumagawa para sa amin. You don't have to do anything but to bug your teacher. Pero
diyan sa public high school? It'll help alot of them. Please!"
"All right!"
This time, sumakay kami ng kotse na dala ni Roland at dumeretso kami doon sa
school. Hindi na ako bumaba at tinulak ko siya na lumapit doon sa babae na nag-
aabang ng donation. May inabot naman na papel tapos dinala niya sa akin.
Nilagay ko yung pera doon sa loob. Hindi naman ganun karami pero, at least meron.
Nakalagay yung amount doon sa labas, tapos name ng nag-donate. As usual dahil
ayokong may makaalam na ako yung nag-donate, nilagay ko na lang yung madalas kong
nilalagay. 'A.L.' Initials ng pangalan ko.
Umuwi na kami ng bahay pagkatapos nun. Sinermonan ako ng Daddy ko na delikado daw
yung ginawa ko. Syempe, oo na lang uli ako ng oo.
"Sinabi ko naman sa iyo na may fund tayo para sa donation na gusto mong ibigay
bawat school! Ano pa bang gusto mo? May program na tayo para doon. Tapos ngayon
tumatakas ka pa?"
"Dad! I've been in this program since I was 5 years old! And thank you sa pag-
oorganize ng program for donations. Pero alam mo kung anong gusto ko? Magdo-donate
na lang din ako eh galing sa akin. Magdo-donate ako ng hindi nila ako kilala! Hindi
dahil magdo-donate ako for publicity! So people would think I'm really kind! No
way!"
"But you are kind! Kaya nga nagbibigay ka sa kanila ng donations 'di ba? Don't you
want them to know that you are 'A.L.'?"
"No Dad. Kaya ko nga ginawang ganun para hindi nila alam." Tumingin ako doon sa mga
kasamahan namin sa bahay na nakapalibot sa amin. "Nobody knows except everyone in
this house! No one would talk about my name and 'A.L.'!"
Nagdabog naman ako at umakyat ako doon sa hagdan namin. Hindi pa ako nangangalahati
eh tinawag na naman ako ng Daddy ko.
"Anak, 4th year high school ka na sa pasukan.. then college. Naisip ko lang.."
"Dad, wala akong oras para dito."
"Ayos yung school na iyon anak. Nanduon ka na nga buong high school life mo.."
"Yeah! That's the point. I've been there 3 years of my high school life and I still
feel that I am not one! Ayoko nang bumalik doon."
"You're going back in that school you hear me?!?" dinire-diretso ko lang paglalakad
ko, "You're going back to that school with that Wesley guy!"
"Who?!?"
Nagalit talaga ako nun. Gusto nilang bumalik ako sa school na iyon para magkasama
kami nung Wesley Garcia? I don't even know him. Alam ko na kung bakit. Dahil may
kumpanya sila. Syempre yung Daddy ko, gusto lang na magkagusto ako doon din sa may
pera na. Kaya nga niya ako inenroll sa private school na yun 'di ba?
"I hate you guys." yun na lang ang nasabi ko at pumasok na ako sa kwarto ko.
Dumapa ako doon sa kama ko. Parang lahat na lang ng kilos ko, planado. Parang lahat
ng kilos ko, kailangan tanungin ko pa sa kanya. Hindi ba ako pwedeng magdesisyn
para sa sarili ko?
I've never been on a date in my entire life. Hindi dahil sa walang nagyayaya sa
akin kundi dahil ako lagi yung tumatanggi. Makikipagdate ka na lang, may action
figures pa na nakabantay. Makikipagdate ka na nga lang, yung mga jackass spoiled
rich kids pa makakasama mo. So what for?
Have you ever felt like your life is in a music box? Iikot mo yung key, tutunog.
Iikot mo uli, tutunog. The same music over and over again. Nakakasawa na. It's not
funny at all. It is not.
For once, I wanna' do something for myself. Gagawin ko hindi dahil gusto ng Daddy
ko, kundi dahil gusto ko.
"Mom!" binuksan naman niya. Huminga ako ng malalim, "I'm enrolling myself in a
public school."
Ngumiti naman ako. I have plans. Different ones. And if my Dad can't accept my own
conditions, I'm not going to school... ever. Why bother going to school if
everything's planned for me? Gusto ko mag-plano para sa sarili ko. And experience
the other side of everything.
This time...
I'm the going in the real world.
***2***
Hindi naman na ako nagtaka nung nalaman ni Daddy yung tungkol doon sa plano ko. Sa
bahay naman, siya lang ang mahilig kumontra sa akin.
"Public School? Alam mo ba yung sinasabi mo?!?" ang aga-aga high-blood na naman
yata.
"Hindi mo ba alam na ibang-iba yung environment doon sa public school. Iba yung mga
bata, yung mga classrooms, mga pagkain.."
"Tao rin sila Dad! Tao rin ako! What's the difference? If they can do it, I can!"
binagsak ko yung kutsilyo ko saka yung tinidor, "I'm not going to school kung
babalik na naman ako doon. You want me to go with that Wesley guy? I don't know
him!"
"Nag-iisang anak yun ng mga Garcia. Papasok na siya sa school mo. Nagkausap na kami
at bigyan lang daw sila ng tawag ok na. Why don't you give him a chance? He's
probably a nice--"
"Yeah right Dad. You only care about yourself. Sa pagkakaalam ko, hindi mo naman
concern na pumunta ako sa school na yun. You're so desperate to keep your company
up that you are trying to set-up your own daughter with some spoiled rick kid she
never met! And FYI Dad, I want a change in my life. It's MY life. I didn't say OUR
life."
Pagkatapos na pagkatapos kong sinabi yun, tumakbo na naman ako sa taas at doon na
naman ako nag-iiiyak. Binuksan ko naman yung TV ko at nilipat-lipat ko yung
channel. Wala pa rin akong makita. Wala kasi ako sa mood.
May kumatok naman sa labas ng kwarto ko. Nung tinignan ko, si Tilly pala yun. Nanny
ko since bata pa ako.
"Anak ko, alam ko na nahihirapan ka rin." hay, nandito na naman siya para i-point
out yung ginawa ko, "Pero sigurado ka na ba sa desisyon mo?"
"Opo. Kung hindi lang din siya papayag, tatanda ako sa bahay na ito." ngumiti naman
ako.
"Alam mo ba, maganda na ipinaglalaban mo yung gusto ko. Pero minsan, dapat mo ring
isipin yung magkabilang side na pinagpipilian mo. Maraming pwedeng mangyari. Hindi
mo alam kung lahat ba kakayanin mo.." I hate it when she's always right, "Kaya
dapat, ready kang harapin lahat yun."
"Hindi ako sigurado kung kakayanin ko lahat. Yun nga yung challenge 'di ba?!? Pero
ang alam ko, ready naman ako eh."
Bigla na lang may kumatok uli sa pintuan ko. This time, it's my real Mom. Nakangiti
naman siya sa akin at nakatayo lang siya doon sa pintuan.
"Anak, I think you're in luck. I talked to your Dad.. kahit na hindi pa rin siya
ganun ka-approve, pumayag na siya. But with certain conditi--" tumalon ako nun sa
kama ko.
Nag-kiss lang ako kay Mommy na nakatayo doon sa pintuan at mabilis naman akong
tumakbo sa hagdanan. Paalis na papuntang office yung Daddy ko. Muntik pa akong
madapa sa carpet pero wala akong pakialam. Tinalon ko naman yung 7 steps sa front
door namin at hinarangan ko yung kotse niya na paalis kaya napahinto yung driver
namin. I mean, napa-break ng de-oras.
Humiwalay na ako sa Daddy ko. Wala pa akong slippers na suot nun. Sumakay na siya
uli at ako pa yung nagsara nung pintuan nung kotse. Dahil nga sa sobrang saya ko,
sumaludo pa ako sa kanya.
Pagpasok ko sa bahay namin eh nagsasasayaw pa ako. Wala lang, I never felt so happy
for the last few days... or years.
***
Nag-doorbell naman kami doon sa bahay nila. Maliit lang kung ikukumpara sa bahay
namin, pero pakiramdam ko, masaya pa rin ako.
"AAAAAAAHHHHHHHH!!!!" tapos sinara niya yung pinto. After 2 seconds, binuksan niya
uli at nakangiti na siya, "I mean, good evening cousin! Good evening uncle.. and
auntie.. and everyone!"
Pinapasok naman niya kami. Nagulat lang siya at nadayo kami dito sa lugar nila.
Hindi kasi kami madalas pumupunta dito.
Inexplain namin sa kanya at sa family niya yung plano. Anong yung plano? Kasama ko
yung cousin ko na papasok sa school. Siya ang magbabantay sa akin. Yung cousin ko?
Si Kaylie. Kay for short.
Alam ko hindi maganda yung sasabihin niya kaya ako na yung nagtuloy. Baka magbago
bigla-bigla yung iniisip niya.
Tumingin lang sila Mommy at Daddy sa akin. Ayon sa usapan namin, dito muna ako sa
bahay nila titira ng isang araw. Pagkatapos, magmo-move kami ni Kay sa isang
boarding house malapit sa school. Malayo kasi yung bahay nila eh. Ayaw ng Daddy ko
na biyahe daw ako ng biyahe at yung mga driver daw eh hindi niya pinagtitiwalaan.
"Titira tayo sa boarding house? Tayong dalawa lang?" mukhang excited din siya.
Doon na ako natulog sa kanila. Within three days, pasukan na namin. Enrolled na si
Kay, ako hindi pa. Pero dahil nga yung Daddy ko eh maraming nagagawa, hindi na
problema kung late man ako sa enrollment o ano.
Dinala namin yung bags ko nun hanggang sa taas. Si Tilly eh umiyak pa dahil hindi
daw niya ako makikita ng ilang buwan. Si Roland din eh yumakap sa akin. Ka-close ko
yung mga yun eh.
"Wow! Ang dami mong gamit! Branded pa lahat!" tinignan niya yung laman ng bag ko.
Mukhang ang saya-saya niya nung makuha niya yung mga damit na binigay ko. Kung
magpapakanormal high school student ako, e di lubus-lubusin ko na. Simulan sa
damit.
Nag-move kami kinabukasan doon sa boarding house na tinutukoy. Sabi ni Daddy eh ako
daw ang pumili. Pagpasok na pagpasok namin sa loob, ang dumi-dumi doon. Hinatid
kami nung babae sa isang room. Kabubukas pa lang eh panay alikabok na kaagad yung
bumngad sa amin at may ipis pa na lumipad.
Tinignan ko si Kay. Iba na yung itsura niya. Umiiling-iling pa siya na hindi namin
kukunin yung room.
"What?!?" tumingin siya sa landlady, "Excuse me lang po ah," hinila niya ako sa
gilid, "Ang dumi-dumi ng kwarto na yun doon tayo?"
"Konting linis lang yun ayos na! Maganda naman yung kwarto eh.. malinis. Isa pa,
nasa harap ng pintuan natin yung CR ng mga babae..."
"At lalaki."
Ganun na nga ginawa namin. Nilinis muna namin yung kwarto bago namin nilagay yung
mga gamit namin. Wala pa lang aircon doon kaya ayun, pawis na pawis ako. Pero
natuwa pa rin naman ako dahil hindi pa ko naglinis ng totoo. Hindi ko nga alam
gumamit ng mop nila kaya nagbaha pa ng tubig doon sa loob.
In the end sa sobrang pagod namin, nag-hire na lang kami ng babae na pwedeng
magtapos nung sinimulan namin. Kami eh nag-shopping ng pwedeng gamit sa loob.
After that day, nag-move na kami. Maganda na yung room. Nung nag-shopping kami,
kinuha ko eh yung mga plain bedsheet para simple lang. Gusto ni Kay nun eh yung may
design. Hindi naman ako pumayag.
After two days, ang aga-aga kong nagising at sinubukan kong maligo doon sa CR na
marumi na nasa harapan namin. Buti na lang tiles siya. Hindi naman pala ganun
kasama. Nagdala pa man din ako ng pang bubble bath kaya lang wala pa lang bathtub
dito. At kung meron man, hindi siguro ako gagamit dahil public toilet 'to.
Ginising ko pa si Kay nun. Late na nga siya bumangon at mukhang wala siyang balak
pumasok sa school. Mabuti na lang mas mabilis siyang kumilos sa akin. Sabi niya,
excited naman ako masyado sa pagpasok.
Mukhang alam na niya kung saan kami pupunta. Unlike sa school ko before na alam ko
na kung saan ang room ko, dito naman sa kanila eh nakalista yung names sa labas ng
classroom at ikaw pa ang maghahanap. How, unusual.
Konti lang din yung lockers nila. Kaya magkasama kami ni Kay sa iisang locker.
"Alam ko hindi ka sanay sa ganito, pero ganito talaga sa school na ito. Shared
lockers, maduming restrooms, may vandalism.."
Umupo naman ako kasama niya dahil nasa baba yung locker namin sa hallway. Inayos ko
naman na yung gamit ko. Iniwan niya ako nakaupo at tumayo siya malayo doon sa akin
at tinitignan niya yung mga dumarating. Ang gulo nga sa school nila pero.. mas
masaya ito. Kaysa naman organize na organize, nakaka-depress lang.
Hindi ko maipasok yung binder ko dahil hindi na yata kasya. May narinig naman akong
ingay kaya lang hindi ko na lang pinansin. Kaya lang narinig kong sumigaw si Kay.
Tinakpan ko yung ulo ko at napayuko ako. May nakita akong rubber shoes sa gilid ko
na nakatiptoe para pigilan na tumumba sa akin. Nung tumingala ako, nakahawak na
siya sa gilid at mukhang muntik na talaga siyang matumba sa akin.
"Oh My God! Muntik na siyang matumba sa iyo. Hindi niya nakita na nasa baba ka
pala!"
Mukhang excited na excited naman yung cousin ko. Who the heck is that guy?
"Narinig mo yung sinabi niya sa iyo? Zup? Hindi nga ako kinakausap nun eh!"
"Siya?" ngumiti siya sa akin, "That's Jasper Morales, #1 prankster namin.. pero
smart."
Parang hindi nagma-match ang prankster at smart ah! Usually smart, ibang issue yung
pagiging prankster.
Dumiretso kami doon sa dulo ng hallway para hanapin yung room namin. Nung makita na
namin yung names namin sa pinakadulo na room, nandun yung tatlong lalaki kanina.
Nakatingin sila sa akin nun. Bago pa kasi ako. Iniwas ko na lang yung tingin ko at
napatingin ako doon sa building sa labas. Nakita ko yung name ng building. A.L.
Building #1.
A.L.??
"Oh that? Siya yung nagdodonate lagi dito. Pinangalan na sa kanya yung buildings
dito. Wala ngang may kilala sa kanya eh. Ang bait niya no?"
"7."
Seven?!?
Tumingin uli ako doon sa classroom at nakita ko yung Jasper na naglalagay ng glue
doon sa isang upuan. Paano kung may naupo doon eh di malalagyan ng glue.
"What are you doing? Paano kung may naupo diyan?" nilayo ko yung glue sa kanya.
"Yun nga yung masaya doon! May mauupo diyan, didikit siya."
"In this school, masaya ito. Kaya akin na yang glue.." hindi ko pa rin binigay.
"Bago ka dito no?!?"
"How did you know? I.. i mean.. Oo." bakit ba nage-english ako? Normal kid. Right.
"Miss, Jasper nga pala. Sanay na mga tao sa akin sa ganito so... ibigay mo na yung
glue." hinawakan ko pa rin.
"Pasensya na, bago lang yung pinsan ko dito eh. Sa school kasi niya, walang
ganito."
Tumalikod na ako.
"Galing ako sa probinsiya. School ko eh..." tumingin ako sa gilid, "Jose Rizal
uhh... National High School."
"Yeah... probinsiyana nga ako kaya hindi ko pa alam yung mga bagay-bagay dito. My
name is, Szarielle (she-ree-yel) Madrigal Lopez.."
"She--- What now?" sabi ko nga hirap na naman sila sa pangalan ko.
***3***
Lagi na lang ganun. Nagkakamali sila sa pangalan ko.
"Anong spelling?" pinunasan naman niya yung kamay niya doon sa polo nung kasama
niya.
That is so rude.
"Whoa.. whoa.. whoa.. simula pa lang mukhang mahirap na. SZ??" tumingin siya sa
kisame.. "Since your name is She-whatever.. I'll call you..."
"Riel (ree-yel)"
Tumango na lang ako. It's better than I expected. Ayoko maging Arielle na naman ang
nickname ko. Sa bahay at sa dati kong school yun ang gamit ko. Baka magkaroon pa
sila ng idea na A.L. stands for Arielle Lopez.
May pumasok naman na teacher at may kasama siyang isang lalaki na nakasalamin. As
in yung salamin niya, makapal na.
Tinuro nung teacher yung upuan sa likuran na nilagyan nung Jasper ng glue.
Napatingin ako doon sa lalaki. Kawawa naman siya. Nagpipigil pa ng tawa yung Jasper
saka yung dalawa pa niyang kasama. Gustung-gusto ko sanang sabihin na mali yun,
kaya lang bago ako dito. Ayokong mag-focus sa akin yung spotlight.
Lumapit na sa likuran yung lalaki. Plantsadong-plantsado yung buhok, may hawak na
libro, makapal na salamin... I know.. you get the idea.
Uupo na sana siya nun sa upuan kaya lang hindi ko mapigilan yung sarili ko.
"Hey wait!" sabi ko naman kaya natigilan siya, "You can have my seat."
Alam kong nagtinginan silang lahat sa akin. Pati si Kay eh nagtataka kung ano daw
ba ang ginawa ko.
Tumayo lang ako sa gilid nun. Hawak-hawak ko yung binder ko at nangongopya nung
requirements. Napansin din naman ako kaagad nung teacher.
"Riel."
"Riel. Miss Riel. Bakit ka nakatayo eh may upuan sa tabi mo?" tinuro niya yung
upuan na pinangpalit ko.
Hindi naman nakuntento yung teacher kaya lumapit nun. Tinignan naman niya yung
upuan. Nagsalubong yung kilay niya at tumingin sya doon sa likuran.
"Mr. Morales, sa guidance office!" pinalabas niya yung Jasper, "Ms. Riel, you can
have his seat."
Tumango lang siya sa akin. Sabi ko nga eh, cool yung ginawa niya.
Inayos ko naman yung binder ko doon sa desk ko. Saglit lang, may kumakausap na sa
akin.
"Thank you nga pala sa ginawa mo sa akin ha.." napatingin ako doon sa direksiyon
nung lalaki kanina, "Ronnie nga pala."
Nakipag-kamay naman ako sa kanya. First day of classes, may friend na ako.
Nakopya ko na lahat nung requirements na dinikit nung teacher doon sa board. Saglit
lang din eh, pawis na pawis na ako. Mabuti na lang eh may dala akong hanky sa bag
ko. Ang init pala dito.
"Arielle!" this time si Kay naman ang tumawag sa akin, "Pawis na pawis ka na ah.
Ayan kasi hindi sanay sa--" tinignan ko nga siya ng masama, "I mean, cousin.. RIEL!
Sanay na sanay sa init."
"What?!?"
"Kanina pa namumula."
Bumalik naman na yung teacher at yung Jasper na nagpunta doon sa Guidance Office.
This time, tinignan lang niya ako at siya naman yung tumayo doon sa tinayuan ko
kanina. Nakataas yung kanang paa niya para gawin niyang desk habang nagsusulat
siya.
Nag-physics kami susunod nun. Ayos lang naman pala ang orientation nila.
Nakakailang lang, nasa gilid ko yung Jasper.
May tumunog naman na bell sa kanila. Bell? That's... odd. Hindi alarm? Or intercom?
Naglakad kami nun papunta ng cafeteria. Habang papunta na kami, panay na ang turo
ni Kay sa akin sa mga buildings. Hindi rin nagtagal, alam ko na yung A.L. Building
2-7. Kung alam lang niya siguro.
Pagpasok na pagpasok namin doon sa cafeteria nila at sobrang dumi talaga, bigla na
lang may dumikit sa blouse ko na sobrang lagkit. Paghawak ko..
"Sago? Eew."
Tumingin ako sa gilid ko nun. Nakita kong may hawak na baso yung Jasper at
nakatingin sa ibang direksiyon. Kung hindi ko lang alam, siya ang may gawa nun.
"Si Jasper?" tinuro pa niya, "Sanayan na lang yan. Makulit talaga yan. Pero yun nga
sinabi ko, matalino."
"Sabihin na lang nating ganito.." nag-lean siya sa table, "Na-meet mo si Ronnie 'di
ba? Top 2 ng klase namin yun. Matalino, pero.. geek type of guy. Si Jasper, Top 1
namin. Matalino, pero cool. Gets mo? Tingin ko ginagawa lang niya yan para mawala
yung impression na nerd yung mga matatalino. Last year, 7 times siyang napunta sa
guidance in one day. Pinalakpakan pa siya nun. In short... yung trouble sa kanya eh
wala lang."
"Oh please! Dahil naglagay siya ng glue sa upuan o nanunulpit ng sago? What kind of
reasoning is that? Simula first year kami ganyan na yan."
Kumain lang kami doon. Nung una pa lang, tinignan ko lang yung binili ni Kay para
sa akin. Ayoko pa sanang kainin nung simula, pero di nagtagal.. masarap din pala.
Wala yung teacher namin after breaktime kaya wala kaming ginawa. Nakipagkilala lang
ako at sinabi nga ni Kay na pinsan niya ako. Napunta na naman sa Guidance yung
Jasper. Hindi ko na lang pinansin.
Nung natapos naman na yung umaga, lunch na daw sabi ni Kay. Hindi pa naman ako
nagugutom nun dahil parang hindi pa bumababa yung kinain ko. Ang sama nga ng
pakiramdam ko nun eh, pakiramdam ko magsusuka ako.
Nagpaalam ako kay Kay na babalikan ko na lang siya sa room at gagamit muna ako ng
restroom. Di gaya uli sa room ko sa dati kong school, may toilet bawat classroom.
Pumasok ako doon at kumuha ako ng paper towel. Dahil ayoko nga yung amoy nung bowl
nila, doon ako nag-lean sa lababo. Parang babaliktad yung sikmura ko. Saglit lang
din, I threw up.
Nagulat na lang ako nung may gumalabog sa pintuan. Kinabahan tuloy ako. Tapos
narinig kong bumukas tapos sumara uli ng malakas. Nung tinignan ko..
"AAAAHHHHHH!!!" tumigil din ako nung nag-sink na sa utak ko, "What're you doing
here?"
"I don't know. Kaya nga tinatanong kita. This is the girls bathroom. You're a
guy.." tapos ini-scan ko siya mula ulo hanggang paa, "Baka naman gusto mo lang
makakuha ng eyeful dito.. or.. you're gay."
"Excuse me Miss, kung papipiliin mo ako doon sa dalawa, mas gusto ko na yung nauna
kaysa sa pangalawa. But either way, hindi yun ang reason ko."
"Then what?!?"
"Bakit?"
"Eh kasi po, binuksan ko yung sprinklers sa garden. Nabasa lahat ng mga babae doon.
Ngayon, hinahabol nila ako."
"Hindi pwede Miss. Kapag lumabas ka, papasok sila.. patay na ako. So mamaya na lang
kapag pagod na silang lahat."
"Ganito pala ang itsura ng bathroom ng mga babae.." tapos tumingin-tingin siya sa
gilid, "Ang daya bakit may vending machine kayo! Wala kami niyan ah!"
"Oh.. gross."
Napansin niya kung ano yung laman sa loob. Mga pads.. para sa you-know-what.
"I mean.. anong talagang ginawa mo? Number 2 no?" inasar pa ko.
"Saan?"
"No it's not." tapos tumingin siya sa akin, "Namumutla ka. Anong nangyari sa iyo?"
Hindi ko lang masabi sa kanya na hindi ako sanay kumain ng ganun, pero nakinig siya
doon sa pintuan.
"Nah-uh." umiling siya sa akin. "Sorry, mapapahamak ako kapag lumabas ka. Unless.."
Ayoko yung tingin niya sa akin nun. Biglang napatngin ako sa bintana na tinititigan
niya.
"Gusto mo bubuhatin kita doon ka lalabas sa binatana. Ako naman, dito lang muna."
"Sorry ka. Hindi pwede. Magdasal ka na lang na mawala yung tao sa labas..."
Tumahimik na lang ako at naupo ako doon sa may lababo uli. Siya kasi eh nakabantay
doon sa pintuan. Walang nagsalita sa amin.
"I mean, parang nakikita kita kung saan ako magpunta. Sinusundan mo ba ako?" siya
susundan ko?
"Ikaw nga yung pumasok dito sa girls bathroom tapos ako yung sumusunod sa iyo. you
wish."
Bigla na lang may kumatok ng malakas doon sa pintuan. Nagulat pa nga ako kaya
napatalon ako at tumakbo din ako.
Hindi na ako makasigaw nun dahil tinakpan niya yung bibig ko. Narinig ko namang
umalis na si Kay.
"Ano ka ba! Ang laki-laki naman ng problema mo! Kung ayaw mo lumabas, ako gusto ko
na ok? Ang init-init dito!"
Ayaw talaga niyang umalis doon. Kinuha ko tuloy yung hose doon.
"PUT-THAT-DOWN."
Dahan-dahan naman siyang lumapit sa akin. Hindi ko naman siya makuhang basain dahil
naka-uniform siya. Kaya lang inagaw niya sa akin at ako yung binasa niya.
"No!" sa sobrang inis ko eh kinuha ko yung tabo doon sa malaking drum at binasa ko
rin siya.
Siguro sa sobrang ingay namin doon, may nakarinig sa aming teacher. Dahil nga
teacher yun, binuksan din ni Jasper yung pintuan at lumabas yung tubig doon nung
binuksan niya.
"Pumunta kayo sa nurse at humingi kayo ng mga extrang damit tapos dumeretso na kayo
sa cafeteria."
"Ow.. ow.."
Hindi na lang ako nagsalita. First day, first punishment. Tapos ganito pa itsura
ko.
Sinunod na lang namin yung sinabi nung teacher na hindi ko naman kilala at pumunta
kami sa nurse at humingi ng t-shirt. Hindi naman masyadong nabasa yung skirt ko
kaya ok lang kahit malamig-lamig. Ang laki nga nung t-shirt na puti na binigay sa
akin eh. Hindi naman pala masama.
Pagtingin ko doon sa t-shirt nila, may nakatatak na name ng school then donated by
A.L. Ano ba naman yan! Wala na bang ibang nagdo-donate dito maliban sa A.L. na yun?
Teka, ako nga pala si A.L. Dapat hindi na nila pinangalan sa akin. Isa pa, hindi
naman ako ganun katagal nag-dodonate dito ah. Simula 5 ako nagbebenta na ako ng
laruan ko eh! Which means.. I've been donating money here for almost... 11 years?
Whoa. Pero noon wala pa namang A.L thingy akong naiisip. Seven years old ako nung
nagsimula akong maglagay ng so-called 'Anonymous' name.
"Hindi ko isusuot yan! Itsura niyan!" may hawak na shorts yung nurse at inaabot
doon kay Jasper. "Ayos lang po ako. Nakat-shirt na ako. Yung pants ko medyo basa
pero ok lang po talaga. Kaya ko pa namang tiisin." tapos tumingin siya sa akin pero
masama, "Salamat sa ibang tao diyan ang galing umasinta!"
Tumingin ako sa wall clock doon sa clinic nila at napansin ko na 10 minutes before
1 na. Hindi na nga siguro ako makakakain ng lunch. Kanina lang hindi ako gutom,
pero ngayon pa yata kung kailan kami dapat pumunta sa Guidance Office.
Nauna akong maglakad sa kanya. Siya naman eh nasa likod ko at sumusunod lang. Hindi
talaga kami nag-usap. Nakita ko na yung sign sa taas.. 'Guidance Office.' Oh great!
Kinabahan ako nun. Tumayo lang ako doon sa labas.
"Tabi nga.." sinagi niya ako pero hindi naman malakas, "Tatayo ka lang ba o papasok
ka?" sabay binuksan niya yung pinto.
"Get over it. You're here already." yeah! and it's your fault!
Binuksan naman niya yung pintuan at pumasok siya sa loob. Hindi man lang ba siya
kakatok at maghintay na papasukin siya sa loob? Ako naman, kumatok pero pumasok din
ako kaagad.
Nakita ko siyang umupo doon sa isang upuan. Tingnan mo, hindi pa nga pinapaupo
naupo na?
"Upo ka na Miss Lopez." sabi nung babae na nasa harap ko. "Sanay na kami kay Mr.
Morales kaya may sariling upuan na siya dito. Siya pa ang nagdala niyan."
Tinignan ko nga si Jasper. Akala mo bahay niya yung Guidance dahil nakataas pa yung
paa niya.
"Mr. Morales, pwede bang ibaba mo yung paa mo?" binaba naman niya. "Thank you."
Inayos naman niya yung papel niya sa lamesa niya tapos tumingin sa amin.
"Ngayon, sinabi sa akin ni Ms. Elgar na kayo daw dalawa ang dahilan kung bakit
nagbaha doon girl's restroom.."
"Binasa niya ako ng hose kaya binasa ko rin siya ng tubig sa drum!"
"STOP! Both of you." naupo naman ako. Saka ko lang napansin na nakatayo na pala
ako. "Let's settle this." mahinahon na yung boses niya, "Sino sa inyo ang nagsimula
ng bathroom fight?"
Dahil naghihintay ng sagot yung Counselor at mukhang walang aako talaga sa amin,
naisip ko na kausapin muna siya.
"Pwede pong pag-usapan lang namin saglit?" tumango naman yung Counselor.
"Hey, ganito na lang. Sasabihin mo ikaw ang nagsimula, sasabihin ko ako ang
nagsimula. In that case, hindi nila alam kung sino talaga. Ok ba sa iyo yun?"
"Ok. Ready na kayo magsabi ng totoo?" sabay kaming tumango, "Sino yung nagsimula ng
basaan?"
Oh no he didn't!
"Miss Lopez, ikaw ang nagsimula ng away?" on the spot na ako nito.
"Pero--"
"Pero--"
"Ikaw ba?"
Cornered naman na ako. Bakit pa kailangang itanggi? May kasalanan din naman akong
maituturing.
"Opo."
"Siguro naman tapos na ako dito. Wala naman akong kasalanan. Umamin na.." tapos
hinawakan niya yung doorknob.
"Not so fast Mr. Morales." tinuro niya yung upuan niya uli, "Kailangan mo pang i-
explain kung anong ginagawa mo sa Girls Bathroom in the first place."
"Teka, ang kaso dito eh yung may kasalanan sa pagbabaha nung tubig.. hindi yung
reason kung bakit ako nanduon!" nakatitig sa kanya yung counselor, "Fine. I'm
hiding in there."
Ibubuka na sana nung counselor yung bibig niya para magtanong uli, kaya lang
pinigilan siya ni Jasper.
"Oopps opps.. huwag nang magtanong uli. Kapag nagtanong ka, lalabas yung reason
kung bakit ako nagtatago. At kapag lumabas yung reason kung ano yung ginawa ko at
bakit ko ginawa yun, magiging mountain lang lahat ng ginawa ko so.. punish me."
Sabi ko nga chain-chain na lahat ng ginagawa niya. Narinig naman na namin yung bell
at mukhang time na yata para sa klase.
"Kayong dalawa, lilinisin niyo yung banyo mamayang uwian." tumayo na rin siya,
"Sige, pumasok na kayo sa klase niyo."
Naunang lumabas si Jasper katulad kanina na siya ang naunang pumasok. Ang bilis
niyang maglakad at nakita kong dumiretso siya doon sa bandang kaliwa eh samantalang
yung pinanggalingan namin eh sa kanan.
"Ikaw may kasalanan nito eh.." sabi ko habang nakasunod ako sa kanya, "Sabi ko
sabay tayong aako nung kasalanan tapos tinuro mo rin pala ako. You horrible
traitor!" sabi ko naman yun pero hindi naman ako galit na galit.
"Riel."
"What?" mukhang naiirita na siya. Tapos naintindihan din niya, "Ang tagal-tagal ko
nang napaparusahan sa lahat ng ginawa ko dito pero never na bathroom ako na-assign!
Alam mo kung bakit? Iniiwasan ko yun dahil ayoko. Tapos ngayon maglilinis ako doon
kasama ka? That's worse than having a nightmare!"
"Ano bang problema mo? Eh kung maglinis ka man ng banyo hindi naman problema sa iyo
yun 'di ba? Ang mga probinsiyana, sanay magtrabaho!" tapos tinignan niya ako mula
ulo hanggang paa, "Kung hindi mo nga sinabi sa akin na probinsiyana ka, hindi ko
iisipin dahil hindi bagay."
"Pero sabi pumasok na daw sa klase ah!" inayos ko naman yung sapatos ko dahil
nadumihan.
"Sama ako!"
***
Bumalik din naman kami sa classroom nun. Nagtinginan pa nga sila dahil bukod sa
sabay na kami, parehas pa kami ng suot na t-shirt.
"Walang magsasalita sa inyo ang magkamali.." ewan ko kung treat ba yun pero
nagtawanan naman yung mga tao sa loob.
Nagklase lang kami doon. Si Kay naman eh inulan ako ng tanong at ano daw ba ang
nangyari sa akin at hind niya ako makita. Ako naman eh todo-explain sa kanya na
ayaw akong palabasin nung tao na yun.
"Oo no!" tapos naisip ko naman yung mga sumunod na nangyari, "Tapos binasa niya ako
nung tubig galing sa hose!"
"Oo ulit! Kaya binasa ko rin siya. Nagbaha tuloy doon sa bathroom." tumingin ako sa
direksiyon nung Jasper. "Kaya kami napunta sa Guidance."
"No."
"Oo! For the first time!" naglabas na ako ng gamit ko, "Ayun, naparusahan kami na
maglilinis kami mamayang hapon. Huwag mo na akong hintayin. Mauna ka na sa boarding
house." sinulat ko yung nasa board, "Pagkatapos nun, sinabihan niya ako na mas
worse pa raw sa nightmare na maglinis siya ng banyo kasama ako!"
"Sira. Akala ko pa naman nasa iisang ship tayo, nilubog mo yung akin!"
Nakinig na lang ako sa klase nun. Lalo akong nainitan dahil bukod sa tanghaling
tapat na, malaki pa yung t-shirt na suot ko. Pero habang tumatagal, naiisip ko na
kaya ko rin naman pala dito. Sa school ko dati, pagkatapos ng klase eh susunduin na
ako. Kung hinid man at maisipan naming mag-mall, kasama ko naman palagi si Roland.
Balewala rin. Parang hindi ako libre.
Nung breaktime naman, tumayo yung Jasper at nag-lean sa desk ko. Nagulat pa ng ako
dahil hindi ko naman alam na nandun siya sa harapan ko.
"Hey longsilog girl sa lunch!" tapos tumawa siya, "Mga probinisiyana talaga iisa
lang ang alam kainin!" bigla siyang lumabas ng classroom.
"Paano sa cafeteria kanina nung sabay kaming kumain, hindi ko alam ang kakainin ko.
Kaya binasa ko yung nasa menu, sabi ko 'Longsilog'. Tumawa yung babae saka siya, sa
umaga lang daw yun. Kaya ginaya ko yung order ni Jasper. Malay ko bang chili yun.
Ang anghang!"
"Not helping Kay!" tumigil din naman siya, "Pwede bang i-explain mo kung ano yun?"
Inexplain naman ni Kay sa akin yung mga pagkain sa cafeteria. Kung ano yung pang-
umaga, ano yung sa lunch at ano yung snacks. At least, alam ko na yung mga bagay-
bagay. Sa positive side, akala ni Jasper eh hindi ko alam ang mga pagkain dito
dahil nga probinsiyana ako. Pero ang hindi niya alam, hindi ko talaga alam yung
pagkain dito dahil iba yung sineserve sa school namin.
Ang sakit ng katawan ko nun. Ewan ko ba kung bakit. Nag-bell naman na at sinabihan
ako ni Kay na mauuna na siyang umuwi dahil nga maglilinis pa ako. Tinanong niya ako
kung magiging ok lang daw ba ako, naki-oo na lang din ako.
Kami na lang ni Jasper ang natira doon sa loob. Tumingin lang siya at sinundan ko
siya kung saan siya pupunta. Kukuha lang pala ng mga panlinis sa stockroom.
"Gloves mo!" inabot niya sa akin yung pink na gloves, "Ako mag-mop, ikaw may-
scrub."
"Ok, kaya ko yun!" nakatayo lang ako doon sa labas ng pintuan at hinihintay niya
ako.
Tumingin naman ako doon sa loob. Ang dumi tapos ang lamok pa. Nakita kong mag-brush
doon sa baba. Pagkakuha ko dun sa isa, sakto namang may nakadikit na gagamba.
"Ano?!?"
"Para ito lang eh." lumapit siya doon sa railings at nilagay niya yung gagamba
doon, "He's scared of you more than you are scared of him."
Parang nabasa niya yung iniisip ko kasi bigla ba naman niyang sinabi..
"Ibig kong sabihin, malaki ka, ang liit niya. Apakan mo lang siya, patay na siya."
sinara na niya uli yung pintuan, "Pero hindi mo naman siya papatayin 'di ba?
Tumutulong siya kumain ng insekto."
Dumeretso na kami doon sa CR ng girls. Grabe, basa pa rin yung sahig. Kitang-kita
na konti na lang yung tao sa school at kadalasan pa eh yung mga nagpa-practice.
"Oh, simulan na natin 'to. I-scrub mo ng sabon, ako na bahala i-mop." tumayo siya
doon sa pintuan at hinintay ako.
Tinignan ko yung liquid soap na binigay niya sa akin at yung blue na pang-scrub.
Dahil nga tiles na maliliit yung nandun, pinatakan ko ng sabon yung unang tile at
iniscrub ko. Nung maputi na at kontento na ako, nag-move na ako sa sumunod na tile,
pinatakan ko uli at iniscrub ko ng ini-scrub hanggang sa pumuti rin.
"Ayan tapos na ako diyan." tapos tinuro ko yung dalawang tiles na maliliit na
natapos ko.
"Saan?!?" tapos yumuko siya doon sa ilalim nung lababo at nakita niya yung dalawang
tiles na malinis. "Is this some kind of a joke?"
"Ano! Nilinis ko na nga eh! Nasa pangatlong tiles na ako ano bang problema mo?!?"
at least I'm trying here!
"Alam mo ba kung ilang tiles meron dito sa banyong ito? Marami. Hindi ko rin bilang
lahat. At kung iisa-isahin mo na ganyan yan, baka bukas pa tayo matapos." inagaw
niya yung sabon sa akin. "Kung ganito, mas mabilis."
Ini-squeeze niya yung liquid soap kaya kumalat doon sa sahig. As in, kumalat.
"Ngayon, tumayo ka na diyan at i-scrub mo kahit saang direksiyon basta makita mong
nasabunan lahat. Ok?!?"
Tumayo naman ako at inapakan ko na lang yung scrub. Mas madali kasi kapag ganun.
Saglit lang din sa pagtayo ko, nadulas ako kaya bumagsak ako paupo sa sahig. Grabe
ang sakit nun!
"Nope. The Big 'T' sa tagalog and big 'S' sa English." tapos ngumiti siya at ini-
offer niya yung kamay niya.
Naintindihan ko na naman yung insulto niya kaya oras na nahawakan ko yung kamay
niya na ini-offer niya para makatayo ako, hinila ko rin siya para matumba siya.
Inagaw niya uli yung sabon at ini-squeeze niya doon sa ulo ko. �Dahil nga panay
tubig naman yung sahig eh ginamit ko yung scrub at in-splash ko sa direksiyon niya.
Ewan ko ba, parang walang gustong magpatalo eh. Nalagyan pa nga ng sabon yung mata
ko kaya nahirapan pa akong idilat. Pero naging ok din naman kahit medyo mahapdi.
Siya naman eh napasukan yata ng tubig yung tenga niya.
Ang tagal-tagal naming nagbabasaan ng maruming tubig at sabon doon sa loob. ILang
beses din siyang nadulas at ganun di naman ako. Huminto lang kami nung may
nagsalita galing sa labas.
"Kayong dalawa diyan sa loob, tapos na ba kayong maglinis? Mag-iisang oras na kayo
diyan."
Nag-panic kaming dalawa kaya kinuha ko yung scrub at binilisan ko yung kilos ko.
Siya naman kahit na nadudulas, nag-mop din siya ng mabilis.
Bigla na lang may pumasok doon sa loob at tumakbo siya sa tabi ko. Umakbay pa nga
siya at nagpanggap kami na friends kami. Nakapekeng ngiti kami nun.
"Ano na namang nangyari dito?" tinignan niya yung salamin na panay sabon na rin.
"Naglilinis po kami.. right?!?" hinigpitan niya yung paghawak niya sa balikat ko.
Bumulong pa siya sa akin. "Ngumiti ka lang."
Pero may ginawa yata kaming mali dahil hinawakan na naman si Jasper sa tenga niya
at ako naman eh sa sleeves ng t-shirt ko.
Nasa labas naman ng room yung mga bag namin kaya kinuha na ko na lang yung akin at
naglakad na ako. Siya rin naman eh naglakad pero hindi na ako kinausap. Ang lalaki
nga ng mga hakbang niya kaya hindi rin nagtagal eh malayu-layo na siya sa akin.
Lumiko ako sa kanan dahil sa direksiyon sa kanan yung papunta ng boarding house.
Nakita ko na naman yung likod niya na naglalakad din. Basang-basa din pala siya.
Sabi ko nga eh malaking damage din yung nagawa ko sa kanya.
Binilisan ko naman yung lakad ko. Napansin ko na lumiko uli siya sa kaliwa at sa
kaliwa rin ako lumiko. Bigla na lang siyang lumingon sa akin.
"Bakit mo ko sinusundan?"
Natawa naman ako sa kanya nun. Siya sinusundan ko? Ang kapal talaga ng mukha. Teka,
hindi ko naman siya sinusundan ah!
Naglakad lang ako ng mabilis. Hindi rin nagtagal nakita ko na yung boarding house.
Nakasarado yung gate at nakita ko na hindi naman naka-padlock. Umakyat na ako doon
sa stairs at hinawakan ko yung bakal para buksan ko na kaya lang may pumigil sa
kamay ko.
"Kasi nakatira ako dito." bubuksan ko na uli kaya lang pinigilan na naman niya.
"No.. no.. I live here. Ikaw, bumalik ka na sa bahay niyo. Kina-Kay ka nakatira di
ba?"
"Nakatira rin si Kay dito. Now, if you don't mind, nangangati na ako dahil sa
sabon." tinulak ko naman siya at �binuksan ko yung main gate ng boarding house.
Tumakbo ako paakyat nun. Siya naman eh hindi tumakbo pero padala-dalawa yung
hakbang kaya naabutan pa rin niya ako.
"Saan kayo?"
"Huh?!?" lumingon ako sa kanya pababa.
"Sabi ko, saan kayo? Hindi naman nakatira si Kay dito before. Kailan pa kayo
lumipat?" huminto siya doon sa tapat ng isang room.
"Nung weekend lang. Third floor kami." tinuro ko yung sumunod na floor sa kanya,
"Mag-isa ka lang?"
"Nope. Tatlo kami. Hati-hati kami sa rent." binuksan na niya yung pinto at pumasok
na siya.
Sabagay, lalaki naman siya. Iba lang siguro talaga ang takbo ng utak niya.
Umakyat na ako sa taas nun. Isususi ko na sana kaya lang sakto namang binuksan ni
Kay. Nagulat pa nga siya sa itsura ko.
"Wrestling sa school restroom." pumasok lang ako at kumuha ako ng malinis na damit,
shampoo at sabon, pati na rin yung kung anu-ano na kailangan para maging malinis ka
sa katawan. "I really really need to take a bath."
"Yeah.. I noticed."
***
Naramdaman ko naman na may yumuyugyog sa kama ko. Nung dinilat ko yung mata ko, si
Kay pala yun at nakatayo na siya doon sa gilid.
"Rise and shine sleeping beauty. May pasok pa tayo." tinignan ko naman siya at
nakita kong ready na siya at nagsusuklay na lang, "Oo nga pala, ring ng ring yung
phone mo kagabi. Sinagot ko.. si uncle pala. Hindi ka man lang daw tumawag or
something para magbalita." tapos nanlaki yung mata niya sa akin, "Paano kung
nalaman ng Daddy mo na in-trouble ka sa school! Ooh.. hindi yun maganda!"
"He wouldn't bother to come at school. Alam ko na magagalit yun kapag nalaman
niyang pinaglinis ako ng banyo at ididiscuss yung second punishment ko ngayon, pero
sinabi ko sa kanya na i-keep niya yung distance niya." inayos ko naman yung
bedsheet ko.
"Dito sa amin kapag nag-aayos ka ng kama, hindi uso yung ganyan.." tapos tinanggal
niya at tiniklo naman niya ng square. "Dapat matutunan mo yun." binagsak niya doon
sa unan ko. "Bakit kasi hindi mo na lang sabihin na anak ka ni Mr. Lopez. Tiyak yun
mahihiya silang bigyan ka ng punishment or something."
"Kaya nga hindi ko sinabi kasi magiging ok yung treatment nila sa akin. Nakikita mo
ba yung difference? Kapag hindi nila alam, binibigyan ako ng punishment. Eh paano
kung alam nila? Lagi akong ligtas?" hinawakan ko yung likod ko, "Ang sakit ng
katawan ko."
Kinuha ko uli yung towel ko at yung mga naka-ready ko na damit. Nasa likod ko si
Kay at tinutulak niya ako papunta ng bathroom at baka ma-late daw ako sa school.
Pumipikit-pikit pa yung mata ko nun.
"Arielle, Riel," pinalitan naman niya kaagad, "Ang ganda nung design ng bra mo na
nasa bag mo nung isang araw."
"Yung bra na yun? Hindi ko pa nga yun--" natigilan naman ako kasi may nag-lean doon
sa gilid.
"Yuck. Ang aga-aga, pwede bang huwag niyong binabanggit yun bra?!?" at anong
ginagawa niya sa third floor?
"Eh ano naman, parehas kaming babae." wala pa ako sa sarili ko nun at inaantok
talaga ako.
"Yung boarding house na ito eh wholesome. So yung usapang bra eh sa loob lang ng
kwarto niyo." nagising naman yung diwa ko nung bigla-bigla siyang sumigaw, "Carlo!
Ilang beses ko bang sasabihin sa iyo na huwag mong iiwan yung boxers mo dito!"
Bigla siyang tumingin sa akin. Yung itsura ko nun eh ako naman yung nandiri. Huwag
daw pag-usapan yung bra pero siya sinigaw niya sa hallway yung boxers nung
kasamahan niya.
"Bro, hindi sa akin yun. Si Kevin ang may-ari." napansin naman niya ako, "You're
rude. May babae sa harapan mo." ini-stretch niya yung kamay niya, "Hi Riel, Carlo
nga pala."
Nakipagkamay lang din ako at umalis na rin yung Carlo. Ako naman eh nakatayo pa rin
doon sa harap ng banyo kasama itong tao na ito. Humarap naman siya sa akin.
***5***
Nung nag-uwian ng hapon din nun eh sinamahan na ako ni Kay para tignan yung
sinasabi nilang Grocery store kung saan daw ako magwo-work.
I can't believe it. Yung word na 'AKO' at 'WORK' sa isang sentence? Nah, hindi pa
nangyayari buong buhay ko. And all I can say is that.. it's so COOL. Huwag lang
sanang malaman ng Daddy ko dahil kung hindi, baka hindi pa ako nagsisimula mag-work
eh ipatanggal na niya ako sa trabaho.
"Oo naman. New experience right? Saka kapag bumalik na ako sa amin, for college I'm
sure, pwede ko na ipagmalaki kina-Mommy na.. nag-work ako. I'm going to work in an
ordinary local shop! It's really good isn't it?!?" todo talaga yung pagngiti ko
nun.
"At happy ka talaga na magwo-work ka?" nakataas naman yung kilay niya sa akin.
"Trust me.. I don't want to work. Masaya ka lang kasi excited ka sa simula. Alam mo
na, almost 16 years ka namang may nanny! May gumagawa ng bagay-bagay sa iyo. ANo ba
ito, nag-iipon ka ng new experiences?"
"Nope." nakangiti na ako nun at nakatingala doon sa grocery store na maliit lang,
"Well.. err.. kind of."
Pumasok kami sa loob at tinuro ni Jasper yung table nung Mang Ramon. Dapat may
cafeteria duty kami today para doon sa kasalanan namin sa banyo kaya lang na-move
na tomorrow dahil maagang umalis yung cafeteria lady.
Tumayo lang ako doon at nagtingin-tingin. Nag-good afternoon lang kami sabay-sabay.
Nagulat naman ako nung sabay-sabay silang tumawa lahat. Bakit, may nakakatawa ba sa
tanong ko?
"Something wrong?"
Hindi naman ako tumawa nun. Seryosong-seryoso yung mukha ko. Saka lang siya tumigil
nung napansin niya na hindi ako nakikitawa.
"No. Helper lang tayo. Hindi na kailangan nun." tapos pumasok siya doon sa loob na
maraming boxes kasama yung Carlo.
Naupo naman si Kay doon sa dulo since hindi naman siya kakausapin. Ako naman eh
nanatiling nakatayo doon.
"Ok nga po eh. Ang cute nga po ng tindahan niyo." nag-sign siya na umupo ako kaya
umupo naman ako, "Uhmm, maasahan po ninyo ako sa pagtratrabaho!" tama ba yun?!?
Napansin ko naman na laging Miss Lopez ang tawag niya sa akin. Masyado namang
formal.
Nag-lean siya sa table para katapat ng mukha niya yung mukha ko.
"Ano pong ibig niyong sabihin?" nakakapagtaka naman itong matandang ito.
"Kung sa public school ka nag-aaral, siguro may lugar ka kung saan ka nakatira.
Malayo yung bahay niyo dito sa school 'di ba?" tapos ngumiti siya.
Kinabahan ako nun. Paano niyang nalaman na... na ako eh.. AKO?
Tumango-tango lang siya sa akin. Inangat niya yung local paper doon. Tapos sa
pinakagilid at halatang pinilit pa talaga, picture ko.
Ayoko yun. Dati-rati kasi gusto nila akong kunan ng picture, ako lagi ma ayaw.
Unfortunately, meron akong isa. Yung 3 months ago na issue.
"So, anong balak mo dito sa neighborhood dito? Ang alam ko hindi naman dito ang
nakasanayan mo." mahinahon naman siyang magsalita.
"Ah.. opo. Gusto ko lang po ng... change. Something new." yumuko ako nun pero 'di
ko napigilan eh tumayo na ako at humawak sa dalawang balikat nung Mang Ramon,
"Hindi niyo naman po sasabihin yung secret ko 'di ba? Please? Nakikiusap po ako!"
"Hija, wala akong sinabing babanggitin ko. Kung mas komportable ka na hindi nila
alam, hindi ko sasabihin."
"Pwede ba huwag mong harasin si Mang Ramon!" saka lang ako humiwalay nun.
Bigla namang nag-ring yung phone ko. Narinig ko sa bag ko. May kumakanta na.
Nagtinginan kaming lahat kung kanino nanggaling yun. Ewan ko kung ano na ang
expression ng mukha ko.
Tumakbo naman kami doon sa gilid na hindi na kami naririnig. Sinagot ko naman yung
phone ko. Sino pa nga ba?
"Anak, hindi ka pa tumatawag kahapon pa. Ano nang nangyayari sa iyo diyan? Sabihin
mo lang kung may problema at aayusin ko.." yun na naman yung offer niya.
"Pakisabi po miss ko na rin sila!" yun na lang yung sinabi ko, "Sige Dad, I'm
kinda' busy."
"Teka lang anak, bakit ba nagmamadali ka masyado?" sus nakahalata rin pala, "Oo nga
pala, nakabili na nga pala ako ng 20" flat screen TV para mailagay niyo sa room
niyo. Ayos ba yun.."
"You WHAT?!?" bakit naman siya bumili nun? "I.. I mean.. cool."
"O sige pala anak, kinumusta lang kita. Sabihin mo lang kung gusto mo nang
bumalik.. ayos lang sa amin. Sige anak.. Bye."
"Bye Dad. I love you po." tapos sinara ko na yung flip phone ko.
Pagkababang-pagkababa ko nung phone, humarap ako kaagad kay Kay nun. Yung itsura
niya eh halatang clueless na clueles sa mga nangyayari. Siguro nga, dapat na akong
magsalita.
"Ano naman?!"
"Dad bought a 20" flat screen television. Maliit lang since it's room size."
umikot-ikot naman ako dahil hindi ako mapakali.
"ARE YOU KIDDING ME?!?" napatras naman si Kay, "Kapag dinala yun sa boarding house
at dinala sa kwarto natin, makikita ng mga tao. Anong iisipin? 2 ordinary high
school students, one from a province and one local, bought a flat screen tv! Paano
natin ieexplain kung paano natin nabili yun?!?"
"Flat screen TV? Ayos nga yun eh. I think it's a--" tumingin ako ng masama sa
kanya, "BAD IDEA." tumingin din siya. "It's not like we won that TV or something.."
sabi pa niya na wala lang sa kanya.
"Pwede nating sabihin nanalo tayo sa kung saang raffle. In that case, mas kapani-
paniwala." tapos nabaling yung atensiyon ko sa phone ko, "One more. Anong unit ng
phone mo?"
"Perfect."
"It's yours."
"It's yours. Mag-swap tayo ng phone. Except sa sim card ok?" syempre naman no!
"From your Mom and Dad. At least sila nakatira dito, eh mas masaklap naman kung ako
mag-eexplain kung saan ko nakuha yan." kinuha ko yung phone niya at tatanggalin ko
na yung sim card.
"Hoy kayong dalawa! Bumalik na nga kayo dito! May kakausapin lang sa phone ganyan
pa kalayo!"
Bumalik naman na kami at hawak-hawak pa rin ni Kay phone. Ako naman eh binulsa ko
yung 3315. Nakita ko na nakatayo si Jasper at Carlo doon sa pintuan. Nilalabas na
niya yung mga de-lata galing sa box at natigilan naman siya...
"Wow! RAZR?" tumingin siya sa pinsan ko, "Ang cool ng phone mo Kay!" tapos tinignan
naman niya, "Gusto ko nga bumili ng ganito eh, kaya lang mahal walang pambili. Pero
ayos din yung Motorolla L7. Sa ngayon, mag-stick muna ako sa Nokia. After 10 years
siguro makakabili na ako niyan." tinuro niya yung phone ko, este phone ni Kay, at
nilabas naman niya yung kanya... Nokia 2100. "Patingin nga ako."
Lalo akong kinabahan nun. Please naman huwag siyang madayo sa messages! Please
huwag naman. Sim card ko pa yung nanduon sa loob. Please naman...
Pindot siya ng pindot doon. Tapos saglit lang, inabot niya na uli kay Kay.
"Cool."
Nagkamot lang ako ng ulo ko nun. Si Mang Ramon eh nakangiti pero umiiling lang.
That was close.
Nagpaalam na kami kay Mang Ramon at sinabi niya na pwede daw akong magsimula sa
Thursday since bukas eh may cafeteria duty kami.
Bumalik din kami kaagad sa boarding house. Dahil pakiramdam ko eh pagod na ako
nitong mga huling araw, nakatulog din naman ako ng mabilis matapos naming maagpalit
ng Pj's.
***
Dahil nga may extrang pera ako ngayon, nagtawag ako ng bata at siya yung inutusan
ko na magdala nung sobra doon sa donation box. Ayaw naman kasi ni Kay at baka
isipin na siya pa yun.
Dahil nga almost 7 o' clock nama na, ang daming tao doon sa corridor. May mga
kumpul-kumpol na tao sa tapat ng Bulletin Board at Club audissions na rin pala.
Dahil busy naman kami ni Kay, hindi na muna namin pinansin.
"Hmmm.. wala muna siguro. Teka, meron na rin pala. Remember yesterday, captain
thingy ng physics thingy ng science club thingy?"
Dahil nga dulo pa yung room namin eh kitang-kita na dito na may mga nakaupo doon sa
benches sa labas. Isa na sa mga yun eh si Jasper, Carlo at yung isang lalakin na
kasama rin nila pero hindi ko pa rin kilala hanggang ngayon.
"Kita mo yung tatlo na yun? Kapag nakaupo sila sa bench at sama-sama, nag-iisip
yung mga yan ng gagawin nila para mamaya."
"Ganun? Hindi naman siguro. Mukhang naguusap-usap lang sila kasi tinginan mo,
nagbuhbulungan tapos tatawa."
Dumaan lang kami doon sa locker sa hallway at dumeretso na kami doon sa room namin.
Dahil nga madadaanan namin yung tatlong kolokoy, narinig din namin yung ingay nila.
"8 kaya ayos na ayos eh!" sabi nung isa na hindi ko kilala.
Si Jasper naman eh inaayos pa yung rubber shoes niya kaya nakayuko siya.
"9 dude."
"10 siguro pwede na." sabi naman niya tapos tawa rin ng tawa.
"Lol dude seriously? 6?" tapos binatukan siya nung dalawang kasama niya.
Binilisan na lang namin yung lakad namin. Parang mga baliw na sabi ng sabi ng
numbers.
Ang ingay-ingay nilang tatlo. Hanggang sa makapasok kami ng loob ng room naririnig
mo pa rin sila.
"Yuck dude! Si Ms. Elgar yun! Iba na lang! Sa susunod niyan yung librarian na!"
Ano daw?!?
Nag-bell naman na at tumayo na sila doon sa bench para pumasok sa classroom. Tawa
pa rin sila ng tawa at si Jasper naman eh seryoso.
"Siya nga lang binigyan mo ng 9 eh! yung iba nga hindi pa nakaka-8!" sabi na naman
ni no name.
"Oo nga napansin ko yun bro!" inakbayan siya tapos ginulo yung buhok, "Ikaw ha!"
"Stop that!" tapos inayos niya yung buhok niya dahil naguluhan, "Just leave it to
the pro. I have my own ways."
Inasar pa siya lalo nung dalawa. Nung nagulo yung buhok niya, tumingin pa siya sa
direksiyon namin tapos naupo na naman uli doon sa likuran. Hininaan niya yung boses
niya pero dinig ko par in dahil nasa likod ko siya.
"Hey Carlo! Ayus-ayusin niyo yung reasons niyo..." tumawa siya uli.
Kaya lang ayoko yung naring kong sumunod.
"Bakit niyo nira-rate ang girls? Yun ang idea niyo ng games?"
"Oo. So? Bakit nakikialam ka? Trip lang naman yun." gusto ko siyang suntukin nun,
pero 'di ko ginawa.
"Ano namang mararamdaman mo kung girls naman ang gumawa nun sa guys?"
"Wala! Ok? Wala. Game lang naman yun kung anong tingin mo sa isang tao." tinignan
niya ako na parang nagtataka, "Common na yun sa mga tao dito. Huwag mong sabihing
hindi mo pa nasusubukan yun? Saang planeta ka ba galing at yung mga bagay-bagay
dito parang bago sa iyo?!?"
"Sinabi ko na nga 'di ba? Sa probinsiya." tapos dumeretso na ako ng upo para hindi
na niya ako tanungin.
"Saan?" bakit niya ako tinatanong kung saan? Aba malay ko!
Napansin naman ni Kay na wala na akong maisagot. Kaya ayun naman siya, to the
rescue.
"Sa.."
Ano na nga ba yung isang lugar dun? 'C' ang simula.. letter 'C'. Cadungan?
"Cabangan?"
"Yun! Tama." yun nga ba yun? Hindi ko na matandaan. Basta 'C' ang simula.
Sa wakas eh sumandal na siya sa upuan niya. Sana lang hindi na siya magtanong dahil
baka hindi ko naman masagot patay na ako.
"Oo naman. Marami kaming chicken, may baboy, may pato.." inisa-isa ko lang yung mga
hayop na maisip ko. Ano na nga ba yung details sa 'Old McDonald'?
"Lumaki ka sa probinsiya? Sigurado ka?"
Tinignan ko ng masama si Kay. May iba pa ba? Mas ok na nga yung paulit-ulit yung
tanong kaysa naman magtanong siya uli na hindi ko naman alam ang sagot.
"Marunong kang sumakay ng ka--" hndi na niya natapos yung sasabihin niya dahil
pinutol ko.
"--bayo? Kabayo? Oo naman. Ang dali lang kaya." marunong talaga akong sumakay ng
kabayo. Bumili kasi yung Daddy ko ng kabayo nun eh.
"Sasabihin ko sana eh kalabaw. Pero dahil nabanggit mo naman, may kabayo kayo?"
"Sabi mo eh!"
***
Nag-bell na ng uwian nun. Ewan ko ba, sinimulan na naman akong kabahan. May
cafeteria duty kasi kami eh. Ok lang naman sa akin yun at least mararanasan ko, ang
problema lang eh baka may mga bagay doon na hindi ko alam gamitin.
"Basta yung malambot, sponge? Ok?" binatukan ko nga si Kay, pati ba naman yun?
"Hindi naman ako inosente no! Baka lang may kung ano doon na hindi ko alam yung
tawag o kung paano gamitin. Details nga!"
Nag-isip naman siya. Sabi niya, wala naman daw kakaiba doon dahil maglilinis lang
kami ng tables, punas-punas, hugasan yung pinggan, pupunasan.. ganun lang naman.
Walang mahirap at walang kakaiba. Kakayanin ko naman na siguro.
Ngayon naman, si Kay na ang nag-prisinta na hihintayin daw niya ako hanggang
matapos kami ni Jasper doon. Baka daw kasi gabihin eh mabuti na raw na kasabay niya
ako dahil siya daw ang pinagkatiwalaang magbantay sa akin. Kung si Jasper daw kasi
ang kasama ko, hindi daw niya pinagtitiwalaan. In the sense na, prankster. Baka may
kung anong kalokohan na plano.
Nag-stay siya doon sa classroom at ako naman eh pumunta na sa cafeteria. Hindi kasi
ako hinintay ni Jasper at nauna na siya doon. Ang sama nga naman ng ugali!
Wala naman ng tao doon sa loob maliban doon sa cafeteria lady, si Jasper at
syempre.. ako nung dumating ako. Kapapasok ko pa lang eh may binato na sa aking
tela. Kakaiba pa nga yung amoy nung tumama sa mukha ko.
"Tama yun ibato mo sa akin.." tapos tinignan ko yung tela, "Ano 'to?"
Tinignan niya ako ng anong-klaseng-tanong-ba-yan look.
"Apron! Ano pa ba?" tapos tinuloy na niya yung pagpunas niya sa table.
"Ibig kong sabihin, ano ito?" hinawakan ko naman yung bilog doon sa gilid.
"Butones!" huminto na �talaga siya, "At kung magtatanong ka uli doon sa design sa
baba, beads po iyon na may rose at dahon. Yung kulay ng apron? White and red na
checkered." talagang inisa-isa pa niya sa akin. "May tanong ka pa.. RIEL?"
Alam ko naman na butones yun. Kaya ko lang naman siya tinanong eh nagtataka lang
ako kung bakit may butones doon eh hindi mo naman kailangang ibutones ang kung ano.
Siguro nga, style. Mali lang kasi yung style nung pagtatanong ko. Dapat, ni-
rephrase ko.
"Lemon! Ano pa nga ba?" ako naman yung nagsabi sa kanya, "At kung magtatanong ka
uli, sprayer ito, at yung kulay sa loob eh yellow." akala niya siya lang ang
marunong mag-ganun ah!
"Alam ko na yellow yan! Tinanong ko lang kung ano yung amoy?!? Bakit yan pa yung
pinili mong i-spray! Ang tapang.. ang sakit sa ilong. Nakakahilo pa."
"Oo na.. pare-parehas naman yung mga babae. Mahilig sa mga..." nag-boses babae
siya, "Lemon, strawberry, cherry, apple.. kasi ang bango eh!" bigla siyang tumigil,
"Oh please!"
Pagkatapos naming mag-linis ng tables at nailagay yung mga kalat sa trash can,
kinuha ko naman yung walis nila at yung dustpan nila na kakaiba yung itsura. Mahaba
yung handle tapos may gulong pa. Nasa loob nga ako nun at sinusubukan kong alamin
kung paano gamitin, kaya inabot pa siguro ako ng 10 minutes bago lumabas. Pawis na
pawis na ako.
"Nawalis ko na yung buong cafeteria ngayon ka lang lumabas kasama ng walis mo saka
dustpan?"
"Isa lang yung shelf dito. Dalawa lang ang walis tambo, isa ang dustpan. Tapos
hindi mo mahanap?!?"
Eksato naman nung binato ko, may laman pala sa loob yun kaya natapon pa yung nasa
loob.
Halata mong gusto niyang gumanti, pero hindi niya ginawa. Nakakapagtaka nga eh.
Nung nasa banyo kami nun, madalas gumaganti. Pero ngayon, wala talaga siyang
ginawa. Mas ok na rin yun kasi ayokong maging suki ng Guidance Office.
Pumasok na uli ako sa loob at sinimulan ko na yung pagbabanlaw doon sa mga pinggan
at ako na yung magsasabon. Si Jasper na lang ang magbanlaw at tagapunas. Siguro
naman balance na iyon.
Hindi katulad dati, nakikita ko na si Tilly gumawa nito kapag nakikipag-usap ako sa
kanya sa kusina sa bahay namin. Kaya sa ganitong bagay, may alam naman na ako.
Pinuno ko ng tubig yung kabilang lababo para doon na ang banlawan. Nakakadiri nga
yung mga pagkain at malay ko kung sino yung mga ngumuya niyan. Ngayon mas na-
appreciate ko na kapag kakain ako sa cafeteria na ito, linisin na kaagad. Kawawa
rin pala yung mga cafeteria lady na gumagawa nito araw-araw. Mabuti na lang may
gloves doon sa gilid na pwedeng gamitin.
Pumasok naman si Jasper at nagka-cough pa siya nun. Aba, tingnan ako ng masama at
dala-dala niya yung dustpan at nilagay niya doon shelf.
"Pumasok lahat ng alikabok sa lungs ko.. thank you very much!" tapos sinara niya
yung shelf.
Katulad ko, nagsuot din siya ng gloves at tumabi doon sa akin pero sa kabilang
lababo siya. Sinimulan na niyang magbanlaw doon at nilagay niya sa gilid yung mga
natapos na niya.
"I wonder kung makakatagal ako kung ganito ang maging trabaho ko balang araw.."
"Ako for sure hindi ako--" napaisip naman ako, wrong dialogue yun kung itutuloy ko,
"--hindi ako... magrereklamo. Ok naman maging trabaho ito ah." sasabihin ko sana
eh, hindi ako makakatagal.
"Hindi naman sa ayoko, kaya lang.. gawaing babae ito! Bakit ko naman gagawin?"
siraulong ito ah! Hindi lang naman babae ang tagahugas ng pinggan.
"Kaya naman ng mga lalaki ang maghugas ng pinggan ah.. kagaya ng mga babae. Ang
dali-dali lang naman." Oo nga madali pero hindi ko ito ginagawa dati.
Napaisip naman ako. Hindi ko alam kung ano na namang pumasok sa utak ko para
itanong ko yun.
Tumingin siya tapos binalik niya yung tingin niya doon sa pinggan na binabanlawan
niya.
"Huh?!?"
"No kasi hindi ko naramdaman magkaroon ng normal na pamilya. Lumaki ako sa uncle
ko. Yes sa pangalawang tanong mo. Simpleng pamilya."
"Ang alin?"
"Magkaroon ng simpleng pamilya, para sa sarili ko syempre."
Nakatayo lang siya doon. Napansin ko na umapaw na yung lababo kaya pinatay ko yung
tubig.
"Hoy, umapaw na kaya patayin mo na yung gripo." kinuha ko uli yung isang pinggan na
marumi para masabunan ko, kaya lang may A.L na nakatatak sa gilid. "Nyay!" muntik
ko nang mabitawan, sinalo lang ni Jasper.
"Dahan-dahan ok?" tinignan niya yung ikinagulat ko, "Yeah, ayun na naman yung AL
guy."
"Nababasa mo ba? It's A dot L. Not AL." tama yun, akala niya AL ang basa.
"Siya pa rin yung tinutukoy ko." tapos inabot niya uli sa akin, "Ang tiyaga niyang
mag-donate dito para sa lahat tapos hindi siya nagpapakilala. Yun ang totoong
tumutulong. Hindi mahalaga na makilala siya o ano." napansin naman niya ako, "Anong
nginingiti-ngiti mo?"
"Wala. Natutuwa ako sa pinggan." tinignan ko rin siya, "Bakit naman tingin mo
lalaki sya?"
"It's A.L." ang kulit paulit-ulit na lang! "Paano kung babae siya?"
"Kung mami-meet ko siya, hihingi pa ako ng autograph. Kung matandang lalaki siya,
Idol ko siya. Kung matandang babae naman, idol ko pa rin siya. Kung 'man' naman,
mid 40's, role model ko. Kapag 'woman' naman na mid 40's, mother-like tingin ko.
Kung lady naman siya or so-called guy na nasa 20's, I can say I like them." huminto
naman siya, "Pero kung boy, teenager, he's a bro to me. Kung girl naman siya,
teenager..."
"Ano? Bakit naman iba-iba yung tingin mo in certain ages? And gender?"
"Wala lang. Mas mataas lang siguro magiging tingin ko kung teenager siya. Kasi
naman sa panahon ngayon, ilang teenager ba ang nag-aabala na mag-donate sa isang
school? Mas iba ang tingin ko sa lalaki kaysa sa babae. ngumiti naman siya. "Bro
ang magiging tingin ko sa kanya kung lalaki siya. Hindi ko naman pwedeng sabihin, I
like him. Baka isipin bading ako. Sa isang case naman kung babae siya..." ngumiti
siya uli.
"Excuse me? Tinutulungan kita hindi dahil nagpapakabait ako sa iyo. Tinutulungan
kita para mabilis kang makabalik doon. Ayoko ngang magsabon at magbanlaw!
Sinuswerte ka naman!" sabi ko nga eh, hindi siya concern.
Kinuha niya yung mga kumalat na glass. Kahit na nakakainis siya, meron din pala
siyang sinasabi na ok din naman pala sa pandinig.
Dahil nga marami yung pinggan na hinugasan namin, nangangawit na yung braso ko nun.
Pagkabanlaw ko nung kamay ko, nakita kong kulay pula na. Saka ko lang napansin..
Tinignan ko naman yung index finger ko. Ang haba nung cut. Tumigil naman ako at
nung tumingin si Jasper, nilagay ko sa bulsa ko yung kamay ko.
"Oo. Sus! Paghuhugas lang ng pinggan! Sanay na sanay na.." tapos tumalikod ako sa
kanya sabay yumuko ako.
Saka ko naramdaman na mahapdi na siya. Tinanggal na niya yung apron niya. Nagtataka
na rin siya sa akin. Tinalikuran ko uli siya.
Tinanggal ko na rin yung apron ko gamit yung kaliwang kamay ko. Ayaw ko kasi
malagyan ng dugo eh. Nagulat na lang ako nung lumapit siya sa akin.
Huh? Meron?
Tinignan ko yung damit ko sa gilid. Siguro napunas ko kanina. Ano ba naman yan!
Nakakahiya. Iba iniisip niya.
"Kunwari pa." nang-asar pa tapos inalis niya yung polo niya, "Oh pantakip mo."
"Wala ako ngayon! Nasugatan ako ok?" tapos pinakita ko yung daliri ko.
Lumapit naman siya sa akin.
"Eh bakit hindi mo sinabi?" sinuot niya uli yung polo niya at inabot naman niya eh
yung scarf niya na kulay black, "Pantali mo. Kapag hindi tumigil dumugo yan,
magkaka-hemorrhage ka."
Dahil nga ayaw kong iabot sa kanya, inagaw naman niya ng mabilis at hinawakan niya
yung kamay ko ng mahigpit. Diniinan naman niya.
"Sabi mo hindi masakit 'di ba?" binitawan din niya yung kamay ko tapos binato niya
yung scarf sa akin kaya tumama sa mukha ko, "Itali mo."
Pagkatapos niyang sinabi yun eh lumabas na siya at hindi man lang nag-bye sa akin o
ano.
Oh well, ang bango naman ng scarf niya para malagyan lang ng dugo. Sabi naman niya
eh!
Prankster na smart? Rude pero minsan mabait? Seryoso pero minsan loud?
Jasper.
***
Nasanay na rin naman na ako nung mga sumunod na araw. Yung mga room by room sa
school eh saulo ko na. Akalain mo yun, mas masaya naman na ako ngayon dito. For the
first time in my life, nararanasan ko na ang totoong high school life.
Ngayon eh weekend na. Nasa 'grocery' ako ngayon gaya nga ng tawag ni Jasper. Madali
lang naman yung trabaho eh, ilalabas nila Jasper at Carlo yung boxes, ako naman eh
aalisin ko yung dusts at iaayos ko yung mga paninda. May mga cute pa nga na tinda
doon eh.
Nung natapos magbuhat yung dalawa, naupo sila at naglabas ng baraha. Tawa sila ng
tawa at naglalaro sila ng game. Hindi naman yata sila nagsusugal, kasi walang
involved na pera.
"Pinapabili mo nga ako ng ulam diyan sa kanto tapos ngayon tutulungan ko siya? Isa
lang ako Jas!"
Inangat ko naman yung ulo ko. Mag-uusap na lang din sila yung naririnig ko pa.
"Pwede pakihinaan niyo yung boses niyo, naririnig ko eh!" tumawa sila parehas,
"Thank you."
"E di huwag kang makinig problema ba yun?" inayos na nila yung cards sa harapan
nila at tinulak na naman niya si Carlo, "Alis na! Bilihin mo na yung pinapabili
ko."
Dinaan lang sa ngiti ni Carlo tapos binatukan naman niya si Jasper. Lumabas na siya
ng shop at ewan ko kung saan pupunta yun.
"Sumusunod naman eh. Isa pa, tabla lang kami. Ako naman nagluto kagabi." tumayo
siya sa pagkakaupo niya.
"Nagluluto ka?"
"Ako?" tinuro niya yung sarili niya, "Kailangan eh. Unfortunately. Ikaw? Kayo ni
Kay? Sinong nagluluto?"
"Eh kasi yung.. ah.. nanay ko ang nagluluto dati. Ako lang tagahiwa.. mga ganun."
si Tilly yung tinutukoy ko, hindi yung Mommy ko.
"Marunong ako no!" sa kitchen kasi namin noon sa bahay, naghihiwa rin ako. "Tapos
na ba yung ginagawa niyong pagbubuhat ng boxes?"
"Hindi."
"Eh �bakit naglalaro na kayo hindi pa pala?" asar! hindi pa pala sila tapos may
paupo-upo na?!?
"Gusto namin eh! If you don't mind my dear boss RIEL," nang-asar pa lalo, "Papasok
na po ako sa loob at bubuhatin ko na yung boxes at ilalabas ko na. OK?"
Eksakto namang pagtingin ko sa labas, may nakita akong 'di kaaya-aya na tumitingin
sa loob at may nagtuturo. Oh my God.
Classmates ko yun sa dati kong school. Nakita nila yung maliliit na keychain sa
loob at nakangiti pa sila parehas.
"Mag-ingat ka nga!"
"Excuse me!" tinaas naman niya yung kamay niya, "Magkano yung keychain niyo dito?"
Hindi naman ako sumagot. Kinakabahan na naman ako. Tumingin si Jasper sa akin at
magkasalubong na yung kilay niya.
"Hey.. Miss!"
"Akin na nga yan.." tapos inagaw ko sa kanya yung dala-dala niyang box.
Hindi naman niya binitawan kaya nung hinila ko, kasama siya.
"Ibigay mo na para walang masaktan!" ako pa yung nag-threat! Akala mo naman totoo..
"Fine kung yun ang gusto mo!" tapos tinulak niya ng malakas yung box sa tiyan ko.
"Never mind! Hindi na namin gusto! Ang cheap pala ng material!" tapos lumabas naman
na silang dalawa.
"Ok!" sumigaw naman ako, "Don't come again!" hininaan ko yung pagkakasabi ko.
"Never mind na rin!" tapos tinulak ko rin sa tiyan niya yung box.
"Oo nga, rich kids." tumabi ako sa kanya at nakinood umalis nung mga classmate ko.
"Pumasok dito, titingin-tingn pero hindi naman pala bibili. Tapos lalaitin pa yung
paninda."
"Ang dami nilang pera.. I wonder how they live their life.."
"Tama ka diyan. Swerte rin sila no? Dapat nagdo-donate na lang sila.." nakatingin
na ako doon sa laman ng box.
"Yeah. Dapat nga." tumingin siya sa akin, "At least nag-aagree tayo na yung mga
mayayaman, kadalasan publicity lang yung alam. Magdo-donate for publicity. Spoiled
brats."
"And I'm not afraid to say that I hate rich people in general... they suck.."
"Sabi ko, generally, I hate rich people. Bingi ka ba?" aba, inakusahan pa ako na
bingi.
"Of course not. Narinig ko nga yung sinabi mo. 'They suck.' " unfortunately tumatak
sa akin yun.
"Narinig ko naman pala eh, bakit pinaulit mo pa sa akin!" sinisigawan ako? "Iba ka
rin no?"
"Paano naman ako magiging sigurado eh nanggaling sa iyo yung opinion? Kung opinion
ko yun sigurado ako." ano ba itong pinag-uusapan namin?
"Just stick to your senses OKAY??!" nasanggi niya yung de-lata sa gilid, "Mas
madalas na tama yun!"
"Nag-aral ako ng Biology no! At alam ko ang nervous system." Na-realize ko rin na
walang connection yung mga pinagsasasabi ko at lalung-lalo na yung pinag-uusapan
namin, "Teka nga, bakit ba ang gulo! Inulit ko lang yung tanong ko nasa Nervous
System na tayo?"
"Ikaw ang nagsabi ng Nervous System hindi ako. Ikaw ang magulo sa ating dalawa."
inayos niya yung natumba niya.
"Ikaw ang magulo. Pinapahaba mo yung usapan." tinaas ko naman yung kilay ko.
Tumingin lang din siya sa akin. Alam niya kapag nagsalita siya ibabalik ko lang sa
kanya yun.
Hindi ko na sinagot. Akalain mo yun? Ok na sana yung idea na nag-uusap kami. Pero
yung may sense naman sana.
Nagulat naman ako sa kanya nung bigla siyang tumawa mag-isa at sumandal doon sa
shelf. Nakatingin siya sa akin.
"Not that!" binato niya sa akin yung stuff toy sa gilid, tumingin siya sa kisame,
"Anatomy came from the greek words, 'ana' and 'tomy', which means apart and to
cut."
Tumawa naman ako sa kanya. Binato ko naman pabalik yung binato niya.
"Hndi ko alam sasabihin ko eh.." ano ba yan, wala pala talaga akong kwenta kausap.
"O sige na nga ako na magsisimula..." tumingin siya doon gilid, "Nung bata pa ako
mahilig akong kumain ng butong pakwan."
Nakatingin lang ako. Wala rin siyang reaksiyon. Hinihintay ko na dagdagan niya yung
sinabi niya.
"Ano na?" sabi niya sa akin.
"Anong.. ano?"
"Hindi mo man lang ba itatanong sa akin kung bakit ako mahilig kumain ng butong
pakwan?" bakit ko naman itatanong yun?
Ano daw?
"Connection? Simple lang. Sinusubukan kong pasayahin siya." ngumiti siya uli.
"Hindi."
"Paniniwala ko kasi nung maliit ako, kapag may nilunok ka raw na buto, tutubo raw
sa tiyan mo. Naisip ko na kapag kumain ako ng butong pakwan, tutubo sa tiyan ko
yung pakwan."
"In short naniniwala ka na tutubo yung pakwan sa tiyan mo?" that's odd, "At related
sa uncle mo by what?"
"Kapag tumubo yung pakwan sa tiyan ko, bibilog yun. Para akong buntis. Naisip ko
ganun yun.."
"Magkaiba pala tayo ng paniniwala eh. Ako kasi ang alam ko--"
"Please do not go down there..." tapos yung expression ng mukha niya eh nandidiri.
"First of, nagbuhat ka ng mga karton kaya madumi yang kamay mo. Second, ang
sasabihin ko eh ang paniniwala ko nun, kapag nag-kiss daw kayo yun na." tumingin
ako sa kanya at ako naman yung nandiri, "Ikaw yung iba ang iniisip. AND PLEASE, DO
NOT GO DOWN THERE. Yuck."
Tumahimik kami saglit nun. Hindi rin nagtagal, dumating na si Carlo dala yung
pinabiling pagkain ni Jasper kanina.
Tumayo kaagad si Jasper at mukhang kakain na yata. Sa may likuran kasi nung shop,
may table doon at upuan. Binuhat ko naman yung isang karton dahil nakakalat doon.
Naunang pumasok si Carlo sa pintuan kaya hindi ko na siya nakita. Si Jasper eh
sumunod naman kaagad. Akala ko eh bubuksan niya yung pintuan para sa akin dahil
dala ko yung malaking karton kaya lang hindi niya ginawa.
Oh great!!! Ang bait niya masyado. Eh yung Homo Erectus yata eh mas may sense na
buksan yung pintuan.
Hahawakan ko na sana yung door knob kaya lang bigla niyang binuksan.
"Hindi mo naman siguro kailangan na buksan ko yung pinto para sa iyo 'di ba?"
Arrrgghh! Grabe naman! Binaba ko yung karton at binuksan ko yung door na hindi niya
binuksan.
Hindi ko na lang pinansin. Pumasok na ako sa loob at hindi ko alam kung makikikain
ako. Nakakahiya naman kasi. Isa pa, hindi naman ako nagpabili.
Naupo si Jasper doon sa isang upuan at tinaas niya yung paa niya. Tama ba yun?
"Ako ba?"
Tumayo siya at nilagpasan ako. Nung tinignan ko siya, nakikipag-usap siya sa WALA
naman sa likod ko.
"Makikikain ka? great?" tapos tumingin uli siya sa akin, "HELLO? Sino pa bang
kausap ko. Ikaw lang nakatayo diyan." bumalik siya uli sa pagkakaupo niya.
"Riel, sa iyo ba itong phone na ito?" tapos nakita ko yung 3315 na hawak ni Carlo.
Hindi ko alam kung anong gagawin ko nun. Pagkatapos kasi nilang maghugas ng kamay
nila, naupo na sila doon at kinuha yung kanin. Ginaya ko na lang yung ginawa nila.
"Uhmmm.. oh... right." tinignan ko lang tapos hinawakan ko uli, "Ayos ah."
"Galing mo rin magpatawa ha! Kung hindi siguro kita kilala, maniniwala na ako na
hindi ka marunong.." tapos kumuha siya ng kanin at kumain na siya talaga.
Ganun pala yun? Nakitawa naman ako pero pilit lang. Kumain naman ako at nakailang
subo na rin ako nun. Kakaiba pala sila kumain kapag normal day. And oddly, I feel
ok.
"Di gaya nung mga nakasabay ko na girls kumain dati, ang bagal mo kumain." huh? Ako
mabagal?
"Hindi. Hindi no." pero hindi na niya sinabi kung bakit naman kakaiba yun.
Tumayo naman siya at tapos na yata siyang kumain. Si Jasper naman eh nakatingin pa
rin sa akin. Nailang naman ako.
"Anong lasa?"
"Anong lasa ng... alin? Ulam?" tinuro ko yung nasa pinggan ko.
May kinuha siyang chocolate sa harapan niya. Lush yata yun eh.
Kinuha ko naman yung chocolate sa harapan niya at kumagat naman ako. Dahil maliit
lang yun, nawala rin kaagad.
"Matamis... kakaiba yung lasa. Kumbaga sa vocabulary, bago sa list mo. Pero sa
akin, matamis pero... iba. Ang hirap i-explain eh. Bakit ba?"
"Thanks sa pagsagot." tumingin siya uli sa akin, "Bakit kita tinanong? Curiousity."
Tinuloy na niya yung pagkain niya at nakadalawang-subo lang siya eh tumayo na siya
kaagad.
Magtatanong na sana ako uli kaya lang pinigilan na naman niya ako..
"Hindi yun.. hindi yun ibig sabihin ko." Dumeretso siya ng tayo, "Gusto ko malaman
yung lasa ng chocolate... sa panlasa mo."
"Bakit?"
"It's a symbol. Sinabi sa akin ng friend ko, kapag na in-love ka daw, pwede mong
ikumpara sa candy. Particularly, chocolate." hindi ko na nga ipu-push. Hindi naman
maliwanang yung mga sagot niya eh! "Gusto ko lang malaman sa girl's point of view.
Girl's taste."
Ganun? Ok...alright..
"I'll let you know." bakit ba ang layo ng sagot niya lagi?
***10***
Umuwi na lang ako pagkatapos nun. Hindi ko alam kung dapat pa ba akong maniwala sa
sinabi sa akin ni Kay dati. Dati siguro naniniwala ako sa pagiging prankster niya,
pero lately yata mas nagiging in-touch siya sa.. oh well.. ano bang tawag dun?
Poetic side? Ewan ko ba. May term ba dun?
Sinalubong ako ni Kay kaagad at dumating na yung flat screen tv namin. As usual,
hinila ko kaagad siya sa loob at mukhang masayang-masaya pa siya. Pinagsabihan ko
nga ang bruha na hindi dapat ipagmalaki yun kundi, nanalo lang talaga kami sa
raffle.
"What?!?" nairita pa ako nun sa ginawa niya dahil nag-iisip ako bigla na lang na-
interrupt.
"Tumutunog po yung phone mo, este phone ko pala kaya lang nakipagpalit ka... kanina
pa! Baka gusto mong tignan yung mga text messages mo insan!"
Tinignan ko lang siya ng masaya. Pagod kasi ako kaya medyo nairita nga ako. Nakita
ko naman yung phone... ko. 3 messages received.
Yung una, galing sa provider so wala lang kwenta yun. Yung dalawang messages naman
eh hindi naka-store sa inbox ko.
'....'
Nagtaka naman ako. Hindi ko naman siya kilala bakit naman ako makikipagkita sa
kanya. Nag-abala pa akong mag-reply nun. Instead na unahin ko yung 'who are you?'
na tanong, sa iba bumagsak.
Wala pa sigurong 5 minutes eh tumutunog na naman yung phone ko. Syempre tinatamad-
tamad pa akong nagpipipindot nun.
Excuse me? Matagal na akong nabinyagan at alam kong hindi Janice ang pangalan ko.
As far as I know, Szarielle a.k.a. Arielle a.k.a A.L and right now a.k.a Riel. But
never Janice.
At yun nga, panay naman ang sagot niya. Mayaman yata sa load eh. Sinasayang lang
yung oras ko.
'oh sori po ha.' hindi pa ko nagrereply, pumasok na uli yung text niya, '.....'
ganun na naman.
'ng-uubos k lng b ng load?' parang ganun kasi yung lumalabas eh, sino bang matino
na magse-send ng panay dots lang?
'medyo...'
Ay ang sipag sumagot. Sulit naman talaga yung text message niya.
Nung nabasa ko yung text na yun, napatingin na lang ako doon sa phone na akala mo
eh nakikita ko yung kausap ko. Siraulong ito?!?
Nilagay ko yung phone ko sa gilid. Kung hindi ko lang alam, sinadya lang niya na
mawrong-send para naman magkaroon siya ng textmate. Sorry na lang siya, hindi ako
mahilig sa ganun.
'so... what?!'
Katulad kay Kay, nairita din ako sa text niya. Bakit ako yung tinatanong niya eh
samantalang wala akong time na kausapin siya?
'i mean.. so what if ur a girl. wud dat mke u better dan any1?'
Hindi ko alam kung bakit o dahil sa pagod na rin siguro, naiinis talaga ako sa
kanya. Kung sa text pa lang ganyan na siya, paano pa kaya� kung personal?
'OO!!'
'ur rude.'
'ako rude? bka nga kpg ikw nkita k, my impression n kagd ako.'
Hindi ko na talaga siya sinagot. Tumingin lang ako sa kisame. Si Kay naman eh hindi
na ako pinapansin dahil busy siya sa panonood ng tv. Hindi naman nagtagal, tumunog
na naman yung phone ko.
Dahil nga sinabi naman niya na hindi na niya ako guguluhin kapag sinabi kong gusto
kong malaman, tinanggap ko na.
Medyo matagal-tagal bago siya nag-reply di gaya nung mga nauna niyang messages.
After 10 minutes or more, pumasok na yung text niya.
'u wud say 'do i know u' dan 'who r u' ' now how did he know that?
Hindi ko alam kung anong meron sa message na yun, pero sinave ko siya sa inbox ko.
***
"No way!"
Naupo kami doon sa isang bakanteng stall sa cafeteria. Ang dumi-dumi nga nung table
at panay tulo pa ng ketchup. Kumuha pa kami ng tissue para lang maalis yung mga
dumi doon.
Si Kay na naman ang nagsabi na siya na daw ang bibili ng pakain namin at kapag ako
eh disaster ang kinalalabasan. May umupo din doon sa stall sa likuran namin at
nadaganan pa yung buhok ko. Ang sakit nga eh.
Lilingon sana ako kaya lang narinig ko naman yung binulong niya.
"DONT YOU DARE!" tapos dumeretso ako ng upo, "Hindi nila dapat malaman na kausap
kita."
Hindi siya gumalaw. Bakit ba kasi napunta pa yung buhok ko sa kabilang side eh.
"Hindi naman pera eh!" sinubukan kong tumayo kaya lang hinawakan niya yung blouse
ko sa likuran. "The 'I'll help you with the hiring if you said YES' day??? "
"Yun nga naisip ko eh, maalala mo." kung kaharap ko lang siya siguro ngayon,
tinignan ko na siya ng masama.
"Hindi naman, madali lang. Kayang-kaya mo nga siguro eh.." tapos narinig kong
tumawa siya, "First of dahil isa itong secret movement, kailangan mo ng codename..
at kailangan ko rin."
"Siraulo ka naman pala eh. Codename pa.. just get to the point."
Hinigpitan niya yung paghawak niya sa blouse ko para mapalapit yung likod ko sa
kanya. Tapos narinig kong hininaan niya yung boses niya.
"Ano?!?"
Hindi naman sumagot kaagad si Jasper dahil dumating naman si Kay nun dala-dala yung
pagkain namin. Naramdaman ko na sumandal siya lalo.
"Ano yun?"
Pineke ko naman yung ngiti ko kay Kay para hindi niya mapansin.
"Ok." tumingin siya sa table, "Nalimutan ko yung kutsara saka tinidor. Babalik lang
ako.."
"It's her."
"Loko ka nilukot mo yung blouse ko." tapos diniretso ko yung ulo ko at sinundan ko
ng tingin si Jasper nung nasa labas.
Hey wait..
"Si Kay?!?"
***11***
Kaya pala San Juanico este, San Juanica ako? Magiging tulay ako sa kanya at kay
Kay? Ayos lang namang maging tulay, pero bakit siya pa? Hello? Mahal ko kaya ung
pinsan ko. Hindi ko lang naman siya irereto sa 'kung sinu-sino' lang.
May gusto pala siya kay Kay no? Sa totoo lang, hindi naman halata. Sa itsura kasi
niya, parang yung pagloloko lang niya sa mga tao ang mahalaga sa kanya. Girls?
That's a whole new world.
"Hoy, bakit tulala ka sa labas?" napansin ko na dumating na si Kay.
Kumain naman ako nung kinuha niya. Pancit naman daw yun. Masarap naman eh, kahit
papaano naenjoy ko. Kumain na rin kasi ako nun before.
Tumingin naman siya sa akin. Puno pa yung bibig niya nung nagsalita siya.
"Si Jasper?" tumawa siya ng tumawa ng malakas. Naku ha, papahiya naman ako nito eh.
"Nakakatawa ka naman insan." tinuloy pa rin niya yung pagtawa niya tapos bigla
siyang nag-seryoso. "Oo. Dati."
"Err.. medyo. Pero obvious naman 'di ba, may crush yata sa 'yo yun eh."
Na-choke naman ako nun kaya nag-panic si Kay. Uminom ako nung soda sa harapan ko.
"Nah-uh. Never."
"Huwag ka nga nagsasalita ng tapos. Madalas na nga yata kayo nagkakasama eh. Kanina
lang magkatalikuran kayo."
Masyado namang kumplikado sa simula. Tingnan natin kung ano sa tingin ko ang
nagyayari at ang sa tingin ko eh hindi.
Si Kay, may gusto kay Jasper dati pero si Jasper naman eh hindi namin alam.
Dumating naman ako sa eksena kaya iniisip ni Kay na may gusto si Jasper sa akin
kahit wala. Nawala yung crush niya kay Jasper, si Jasper naman gustong magtulay ako
sa kanya. Ngayon naman si Kay hindi na gusto si Jasper dahil sa akin.
HELP?
***
Maaga akong dumating sa classroom kinabukasan para bigyan ko ng lesson si Jasper
kung ano ba dapat ang gawin niya kay Kay. Hindi ko naman kasi makukumbinsi ng
ganun-ganon na lang si Kay kung wala rin naman siyang action.
"You mean sa teacher ka lang nag good morning? Ang plastic mo tsong!" tinapik ko
siya sa balikat niya.
"Hindi. Magalang ako sa matatanda." ngumiti siya sa akin tapos tinignan ako mula
ulo hanggang paa kaya napakunot-noo ako, "Fine. Good morning."
"Anyways.." umupo ako doon sa tabi niya pero hindi naman kami magkalapit masyado,
"Anong plano mo?"
"Hoy hoy hoy.. ako ang boss dito. Ako ang nemesis guy, ikaw si San Juanica. Ikaw
ang mag-iisip ng plano. Isa pa, umoo ka sa akin."
"Hoy hoy hoy ka rin. Hindi ka ba nag-iisip?" tinuktukan ko naman siya sa ulo niya,
"Kahit anong kumbinsi ko sa pinsan ko, kung wala naman siyang gusto sa iyo at wala
ka namang action na ginagawa.. wala rin alam mo yun?!? Unang-una sa lahat.
Kailangan may action ka. Kailangan mapansin ka niya. Gets mo?"
"Magpapapansin ako? Sa kanya?" tinuro niya yung sarili niya kaya tumango ako, "Nah-
uh."
"No pain no gain?" ngumiti ako, "Anong balak mo sa step number 1."
Kinabahan talaga ako sa kanya nun. Baka naman kung anong idea niya ng pagpapapansin
ha. Nung nag-alarm naman na, tumayo na ako sa upuan sa likuran at lumipat lang ako
sa kabilang row.
Nagsi-upuan na rin yung mga classmate namin. Medyo late lang ng kaunti yung teacher
namin ng first period kaya ok lang nung na-late si Jasper dahil lumabas siya.
Umupo naman si Kay sa tabi ko nun. Dati kasi si Ronnie doon eh. Ok naman si Ronnie
at siya naman yung naupo sa upuan ni Kay.
Nag-klase naman na kami. Hindi nga ako nakapag-concentrate kasi panay ang sipa ni
Jasper ng upuan ko. Hindi ko nga pinapansin nung simula pero hanggang second
period, sipa pa rin siya ng sipa.
"WHAT?!?" napalakas yung pagkakasabi ko kaya nagtinginan sa amin.
"Bwisit ka!"
Tumawa lang si Kay nun. Laking tuwa ko nga talaga nung nag-alarm na para sa
breaktime. Hindi naman ako nagugutom nun kaya ssi Kay lang ang umalis papuntang
cafeteria.
Nag-stay ako sa labas ng classroom dahil sobrang init doon sa loob. Dumaan naman si
Jasper kasama na naman si Carlo. Inirapan ko nga.
"Tatanungin sana kita tungkol doon sa balak ko kanina. Hindi ka naman lumilingon.
Palusot ko lang yung white out kasi nakatingin si Kay."
"Ang sungit mo uli." tapos ngumiti siya, "Ganito yung naisip ko para mapansin niya
ako. Kunwari papaupuin ko siya sa teachers table pero yung upuan na nilagay ko eh
yung sira na tatlo lang yung paa. Kaya matutumba siya. Tatawa kami."
"Anong sabi mo?!?" nagulat naman ako sa kanya, "Kapag natumba siya, patalikod yun.
Baka mabagok siya. Tatawa ka? Mapapahiya siya. In the end, alam mo kung saan ang
tuloy natin? Hindi magandang idea yun. Hindi ka ba matino?"
"Ewan ko sa 'yo. Sabi mo magpapansin. Nung nakaisip ako ng idea, ayaw mo naman."
Natawa namana ko nun. Ibig sabihin wala pa siyang experience. Kaya pala siya walang
kwenta magpapansin.
"Ikaw rin huwag kang tumawa." tapos tumingin siya sa rubber shoes niya, "If I know
hindi mo alam ang salitang 'date'."
"Hey guys.."
"Pinaoo mo ko kahit hindi ko alam. Kung alam ko lang na may kinalaman pala sa
pinsan ko, hindi ko na ginawa!"
"Hey guys..."
"Eh wala ngang sense yung idea mo! Magpapapansin ka na lang din, yung upuan pa na
matutumba yung uupo?!? How lame is that?" bigla kong tinakpan yung bibig ko sa
huling sinabi ko.
"Guys.."
"Si Mam Amy pumasok sa loob, at mukhang uupo siya doon sa upuan na nilagay mo..."
nag-panic kami ni Jasper.
"Ano?!?"
Tumakbo kami doon sa tapat ng pintuan. Dahil nga may hinahanap yata yung teacher
namin na naiwan niya, nandun lang yun upuan.
"Oo nga po! Huwag po sa upuan na iyan. Special po kayo eh. Dapat sa golden chair."
"Ano ba kayong dalawa.. para uupo lang--" tapos bigla siyang umupo.
Katulad nga nung inaasahan, bumagsak siya doon sa silya. Tumingin ako kay Jasper at
nagsimula na siyang tumakbo.
"KAYONG DALAWA!!!"
"Go!"
"Where?"
"Miss Lopez... saan pa? Kung hindi kayo makuha sa Detention dapat siguro pumunta
kayo sa Principal's office."
"Principal's OFFICE???"
"At ang pinakamaganda sa lahat.." tumayo siya at hinawakan niya yung likod niya,
"Tatawagan ko parents niyo."
"Ok lang. Wala naman na parents ko. Sumalangit nawa ang kanilang kaluluwa.
Halelujah!"
"We'll call your uncle Mr. Morales.." tumingin sya sa akin, "As for you Miss Lopez,
tatawagan namin yung parents mo."
"Hindi niyo po matatawagan yung uncle ko kasi hindi naman siya dito nakatira. Isa
pa, dalawang oras yung biyahe. Papagurin niyo pa siya?"
Parang wala lang sa kanya lahat. Ako naman eh kinakabahan na nun. Paano kaya kung
malaman nila? Ano kayang reaksiyon ko?
Gusto ko sanang sabihin yung palusot na ginawa ko dati. Sasabihin ko sana na taga-
probinsiya yung parents ko at walang telepono doon. Kaya lang nga, pumasok na sa
isip ko yung idea na hindi ko alam kung sino ang kinausap ni Daddy na i-enroll ako
dito, lalo pa yung idea na baka kapag sinabi ko yun, lalo akong maging in-trouble
kapag nalaman nila na nagsisinungaling ako. Too much risks... wala naman akong
lakas ng loob mag tip-toe sa line.
"Please po Mam, huwag niyo na pong tawagan yung parents ko. Madidisappoint po sila
sa akin eh..." yun na lang yung nasabi ko at alam ko naman na hindi rin naman yun
magwo-work.
Nanahimik lang din si Jasper. Si Mam Amy naman eh tinignan lang ako.
"Kayo kasing mga bata kayo, wala na kayong galang sa nakakatanda. Saka niyo naiisip
na mali yung ginawa niyo kapag nandiyan na..."
"Go." sabi nung teacher namin at tinuro niya yung direksiyon papunta ng Principal's
Office.
"Pero po--"
"Just GO Miss Lopez!" nagtaas na siya ng boses niya kaya napaatras ako.
Nakangiti naman si Jasper at parang lalo pa niya akong inaasar. Hindi ba siya
problemado? Ako lang ba yung talo dito? Kung sabagay, sanay na siya.
"Oo nga ang kulit mo naman San Jua-- este Riel, 'JUST GO' daw. Hindi ka ba
nakakaintindi ng French?"
Tinignan ko lang siya ng masama. Hindi na nga maganda yung pakiramdam ko nanloloko
pa.
"Ikaw rin Mr. Morales kasama sa office. Tatawagan namin yung uncle mo, at kaming
bahala sa punishment mo. Sobra na. Hindi ka na nadadala." this time, ako naman yung
tumawa kay Jasper.
"Pero--"
"Pumunta na kayong dalawa." inalis na nung teacher namin yung sirang upuan at
nilagay niya sa gilid.
"Pero po--"
Alam ko naman na hindi totohanin nung teacher namin yung expulsion na sinasabi
niya. Ginawa lang niya yung para mapapunta niya si Jasper kagaya ko sa office.
Masyado kasing makulit eh. Basta nakaisip siya ng alibi na pu-puwede, sasabihin
niya... gagawin niya.
Sumabay naman siya maglakad sa akin. Hindi naman kalayuan sa classroom namin yung
office. Hindi ko siya kinausap dahil galit ako, basta gusto ko lang manahimik. Baka
nga last day ko na ito sa school na ito, hindi ko alam. Sino bang makakapagsabi?
"May problema ka ba?" tinanong naman niya ako dahil nakatingin lang ako sa black
shoes ko.
"Wala."
"Eh bakit ang tahimik mo?" sinsabi ko na nga ba uulanin na naman ako ng tanong
nito.
"Gusto ko lang."
"Kasi wala lang." ang kulit naman niya. "Pwede ba huwag ka muna magtanong? Iniisip
ko pa yung problema ko ok?"
Naisip ko rin naman yung sinabi ko. Dahil nga makulit naman siya, hindi ko na lang
sinagot.
Pumasok naman siya sa loob pagkatapos kung tumango sa kanya. Naupo naman ako doon
sa bench at naghintay na lang ng turn ko. Tatawagan nga nila yung Daddy ko. Kung
Mommy ko man lang sana ang nasa bahay ok lang kahit papaano ang kalalabasan. Kaso
malaki yung possibility na Daddy ko.
Nag-alarm naman na at ibig sabihin eh time na namin para sa second period. Hindi
naman ako kinabahan para sa late ng klase. Kung tutuusin, wala nga akong pakialam
eh. Mas namromroblema pa ako sa maaaring mangyari ngayon.
Nag-alarm na naman. Natapos na yung next two periods. Absent na kami ni Jasper. Ang
tagal-tagal nga niya sa loob eh. Hindi ko alam kung bakit ganun. Ano bang ginagawa
nila? Ano bang pagtawag ang ginagawa? Hindi ba kinakausap ka lang naman sa loob,
tapos tapos na?
Pumasok naman si Mam Amy sa loob at tumango lang din sa akin as a sign na nakita
niya ako. Hindi katulad ni Jasper, lumabas din siya kaagad.
After 10 minutes or so, finally, lumabas na rin si Jasper. Tumingin lang siya sa
akin, tapos dumire-diretso na umalis. Ano na naman yun? Wala man lang good luck or
bye or anything?
Huminga ako ng malalim bago ako pumasok sa loob. Mabuti pang malaman ko na yung
simoy ng hangin dito.
Lumingon yung Principal nung pumasok ako sa loob. Nakangiti pa siya sa akin.
"Yung sa upuan po ni Mam Amy. Sinabi po kasi niya pumunta daw dito at tatawagan daw
yung parents ko."
"Hindi na kailangan yun Miss Lopez. Sinabi na sa amin ni Mr. Morales yung totoo.."
"Na wala kang kinalaman doon sa upuan. Kaya sa ngayon, siya lang yung mabibigyan ng
punishment. Tinawagan na namin yung uncle niya, at magkamag-anak nga sila. Tawa
lang ng tawa yung uncle niya na parang wala lang at may kalokohan yung pamangkin
niya."
"Pero po, ako po yung nagsabi sa kanya na..." hindi ko tinuloy yung sinabi ko. Ako
yung nagsabi sa kanya na magpapansin. Although idea niya pa rin yun, may kinalaman
pa rin ako.
I'm off the hook. Just like that?!? I think I deserve something. Anything. Pero
kapag wala, parang hindi ako panatag.
"Hindi po pero--"
"Wala naman po. Medyo.." nag-isip isip naman ako. "Ano po bang parusa yung binigay
niyo sa kanya? Ma-expel po ba siya or something?"
"Ilang beses na naming pinarusahan si Mr. Morales pero parang hindi rin nadadala.
From cafeteria duty to bathroom cleaning.. wala pa rin. So binigyan namin siya ng
activity na wala sa interest niya."
"The same thing. He doesn't like one activity, then it's like a punishment na
pinipilit namin siyang gawin yun."
Gusto ko sanang itanong kung ano. Kaya lang masyado naman na akong insider kaya
hindi na rin.
Nagpaalam ako sa Principal at hindi ako makapaniwala na wala akong parusa. Hindi
nila tinawagan yung parents ko. Higit sa lahat, mag-stay ako dito.
Nakita kong hindi pa nakakalayo si Jasper kaya tumakbo ako para mahabol ko siya.
Akalain mong inako niya yun?
"Jasper!"
"What?!?" hindi naman siya galit. Malakas lang yung pagkakasagot niya.
"Hindi, wala kang dumi sa mukha. Mukha kang ewan kasi..." huminto siya saglit,
"Bakit ka nakangiti?"
Yun lang pala yun. Siguro nga tama siya. Nakangiti ako pero hindi niya alam yung
dahilan.
"Sinabi kasi nung principal na hindi na ako mapaparusahan. Ni-hindi nga daw nila
tatawagan yung parents ko."
"Yeah. Hindi pa nga niya alam nung simula kung bakit ako nandun."
Nanahimik naman siya. Ako naman eh tumingin sa kanya kasi nakatingin na siya ng
diretso.
"Siguro..." ayaw niyang sabihin sa akin na inako niya? "So.. ano namang punishment
mo?"
"It's terrible."
Nakasimangot na siya.
"Oo naman no! It's that stinking Theater Club na walang naman member!"
"Ewan ko. Baka gagawin yung 'Romeo oh Romeo' " nagboses babae siya.
"Tama!"
"Pwede bang---"
"Pilitin mo mag-lead si Kay kasama ako?" pwede bang ibang tao na lang???
***13***
Nakakainis naman itong tao na ito. Sa lahat naman din naman ng TORPE, siya na ang
PINAKA. Teka, torpe naman ang tawag doon 'di ba? Hindi naman siya makaamin. At take
note, wala siyang experience sa bagay na ganito.
WEIRD.
"Syempre, hindi naman interest ni Kay ang theater. Buti sana kung makinig sa akin
yun. At kung interested man siya sa Theater, e di sana noon pa siya ng sign-up sa
club. Kita mo namang hindi.." binilisan ko na naman yung lakad ko.
"Dali na kasi." hindi ko pa rin siya pinansin at dire-diretso lang ako, "Sige naman
na! Kayang-kaya mo naman yun eh! Pinsan mo kaya siya!"
"Pinsan ko nga siya pero hindi naman laging nakikinig sa akin yun no!" tinakpan ko
naman yung tenga ko.
"Blah.. blah.. blah.. hindi kita naririnig! Beh.. beh..beh..." nakatingin ako sa
itaas, "La...la...la..."
"Sige naman na oh! Szarielle naman may tiwala ako sa iyo! Kaya mo yun!"
Huminto rin siya nun at parang ewan yung expression ng mukha niya. Nakatingin lang
siya sa akin.
"Tangek!" binatukan ko nga ng malakas. "Hindi no." tumigil ako ng kaunti, "It's
just that, hindi mo ko tinatawag sa buo kong pangalan. And you got it right."
sumabay na uli siya maglakad.
Kakalakad namin nun, nakarating din naman kami sa classroom. Ewan ko ba kung bakit
sadyang big deal sa akin na tinawag niya ako sa buong pangalan ko. Siguro nga mas
sanay lang ako ng Arielle, Riel, A.L., or even San Juanica.
Eksakto namang pagbalik namin eh palabas na para sa lunch si Kay. Ewan ko ba,
coincidence na rin siguro na lumabas siya, at nagkataon namang sinisiko-siko ako ni
Jasper.
Si Carlo naman eh tumatawa sa amin dahil alam niya na nasa trouble kami. Siya kasi
pinaka-witness ng nangyari kanina.
"Oi bruha ka! Saan ka nanggaling? Pinapakaba mo ako ah!" halata mong para akong
sinesermonan ng pinsan ko.
"Shut up Carlo!"
"Alam mo Kay, yung mga magagaling umarte tulad mo, katulad ngayon.. pwedeng-pwede
sumali sa--" tinignan ko siya ng masama, "Mamaya na lang Kay!"
"Walang sinabi kasi hindi naman tinawagan tatay niya. Ako lang in-trouble.." siya
na sumagot sa akin, "So what do you say kung sasali ka sa Theater Club?"
"Theater Club?" tumingin naman si Kay sa akin, "Anong meron?"
"Aarte.."
"Sure."
Bigla akong na-choke nun. Kanina lang sinasabi ko kay Jasper na hindi niya interest
yun tapos ngayon ganun-ganon na lang siya umoo?
"Syempre sasali si Riel. HINDI BA RIEL???" inemphasize niya yung tanong niya.
"Ako?" tinuro ko naman yung sarili ko. "Ayoko nga."
Parang naiinis na si Jasper sa akin nun. Totoo naman eh, ayokong sumali. Kanina
lang si Kay ang gusto niyang kausapin ko, ngayon sa akin pa rin pala babagsak yung
pangungulit niya.
Kaya pala ang sarap nilang pagsamahin na dalawa eh no? Kung alam lang nila...
"I'm speaking in general. Kapag sinabi mong Romeo oh Romeo, anong pumapasok sa utak
mo? Theater right? So get over with. Kasali ka na."
"Yeah."
"Ikaw?"
"Ayos. Ngayon lang ako makakasali sa Theater, musical pa." tumabi si Kay sa akin at
humawak sa kamay ko, "You'll do fine couz. I'll be the TEAPOT."
"Hey WHAT?"
"I'll be the teapot! Sabi ko kasali ako, it doesn't mean I'm the lead role right?"
tinulak pa ako ni Kay, "You're the lead."
"You horrible BEAST!!!" yun lang ang unang pumasok sa utak ko.
"Oh hey hey hey.. hindi mo naman siguro ineexpect na irereturn ko yung insult at i-
address kita ng BEAUTY?"
"I'm out."
"Oh come on!" nakapekeng ngiti si Jasper at umakbay sa akin, "She's in."
***
Tinulak ko nga siya ng malakas. Feeling close masyado. Selfish pa. Iniisip lang
yung sarili niya. Ang sama ng ugali. Masyado!
"Ayoko nga!"
"KJ nito."
"KJ na kung KJ.. basta ayoko.." dumikit naman ako kay Kay.
"Alam ko na!" sabi niya parang nang-aasar, "Alam ko na kung bakit ayaw mong
sumali."
"Alam ko na kung bakit. Huwag ka na sumali. 'Di namin kailangan mga walang talent
sa pag-arte."
"Excuse me?!?" syempre ipagtatanggol ko naman yung sarili ko, "Feeling mo naman
wala akong talent sa pag-arte. Hindi ako pro, pero hindi naman ako mulala sa
ganyan."
"FINE!!"
Nakatingin pa rin kami ni Kay sa kanya kahit nakalayo na siya. Narinig ko na lang
nagsalita yung pinsan ko.
"Of course."
Umakbay siya sa akin na para bang kino-comfort niya ako. Isa pa itong pinsan ko,
hindi mo maintindihan ang takbo ng utak.
Mukhang totoo naman yung sinabi ni Kay. Nauto nga siguro ako ni Jasper, pero hindi
naman ako basta-basta na lang aatras sa mga sinasabi niya. Syempre, ako pa?!?
Competitive ba ako masyado? Hindi naman. May gusto lang ako i-prove sa sarili ko,
hindi kay Jasper.
Gusto ko i-prove sa sarili ko na... na may nagagawa rin naman akong ibang bagay.
"Ei, dumating na yung pera galing sa dad mo ah, anong balak mo?"
"Idodonate." nilabas ko yung sobre sa bag ko na pera galing kay Daddy, "Tara lagay
na natin doon."
"Idodonate mo talaga? Hindi ka man lang mag-shopping or anything? Kasi alam mo..."
"Mas kailangan ng school kaysa sa akin. Saka yung kisame yata sa science lab
nabalitaan ko medyo..." hindi ko naman natapos yung sinasabi ko dahil napigilan
naman ako.
"Eh ikaw rin naman kailangan mo ah! Marami ka na kayang nadonate dito. Give it a
break." tingnan mo, parang nanay ko no? "Isa pa, ngayon mo ilalagay yan sa donation
box? Eh kung may makakita sa iyo?"
"Oo. Pinapagod mo lang sarili mo para� magtrabaho tapos may pera ka naman. Lukaret
ka!" binatukan pa ako.
"O sige, 1 month akong walang gagawin, walang idodonate. Pero last na muna ito,
please naman!" ewan ko ba, di ko mapigilan yung sarili ko, "Saka lunch break na,
tiyak siguro wala naman makakakita sa akin."
Dahil hindi na naman ako manalo kay Kay, pumayag na ako sa kanya na mamayang hapon
na lang at uwian na ako magdo-donate. Sabagay, may point din naman siya. Kung
ngayon ko dadalhin yung pera, baka nga may makapansin sa amin. Mahirap na mag take
ng chances.
Kumain kami nun sa cafeteria. Si Jasper nun eh nanulpit na naman. Nakakainis na nga
yung tao na yun eh. Syempre pinagalitan siya ni Kay, pero tiyak gustung-gusto niya
yun dahil napapansin siya kahit pagalit.
Nagklase kami nung hapon. First period namin ng afternoon classes eh inaantok-antok
pa talaga ako. Pero yung second namin eh Calculus kaya medyo nabuhayan yung dugo ko
at ang hirap-hirap naman pala nun.
"Ano daw?" tinanong ko naman si Ronnie dahil siya yung katabi ko.
"Homework na yung nasa board. Even numbers lang ang gagawin."
"Ooh.. gee thanks Ronnie." tapos sumandal uli ako sa desk ko.
Naramdaman ko naman na may nag-lean doon sa upuan ko. Hindi na ako lumingon dahil
nakakatamad. Isa lang naman yung tao sa likod ko eh.
"Homework na yung nasa board. Even numbers lang ang gagawin..." inulit naman niya
yung sinabi ni Ronnie.
"Wala bang thank you??" bakit naman ako magtha-thank you sa kanya?
"Sayang naman." hindi pa rin siya tumatayo doon sa pagkakaupo niya, "So anong next
step mo maliban sa pagpapansin?"
Dahil nga ang kulit-kulit at wala ako sa mood, tumayo na lang ako nun at iniwan ko
siya. Sinabihan ko siya na kakain lang ako sa labas at mamaya na lang siya
mangulit.
Nasa labas si Kay nun at nakikanta doon sa mga taga ibang section na may hawak ng
gitara. Hindi naman talaga ganun kagaling si Kay sa pagkanta, pero maganda rin ang
boses niya. Hamak naman sigurong mas ok kaysa sa boses ko. Honestly, hindi pa ko
nakakakanta ng public except sa banyo namin. Ewan ko, mahiyain lang siguro ako
pagdating sa ganyan.
Tumayo naman ako doon sa gilid nila at nakinig ako. Tumigil sa pagtugtog yung
lalaki na hindi ko kilala at nag-acapella nal ang sila. Kinanta nila yung 'Fallen'
ni Janno.
"Wow couz, galing natin ah!" pinuri ko naman siya nung natapos yung kanta.
"Chorus lang ha!" tapos sinabi ko doon sa lalaki yung kanta para tugtugin niya sa
gitara. Chorus lang naman yung gusto ko para maikli.
Syempre, nahihiya pa ako nung simula, at nahihiya pa rin ako nung talagang kumanta
na ako. Ewan. Ang gulo ko.
Nanlaki yung mata niya sa akin na parang may sinasabi siya sa akin na nasa likod
ko. Syempre, alam kong may tao doon. Alam ko namang gugulatin lang ako kung sino
man yun....
I didn't know that... that was a very bad move. Hindi dapat ako nag-turn. Ano bang
word na pwede kong i-describe sa naramdaman ko? Scared? Mortified? Stupified?
Petrified?
Yep.. petrified. It was horrible. Saka lang ako napaatras nun. Nawala na ako sa
sarili ko.
"OH MY GOD! Nag-kiss kayo?" nagulat lahat ng nasa hallway kaya nagtinginan lahat sa
amin.
Ako naman eh parang shocked pa rin sa mga nangyayari. Hinawakan ko yung lips ko.
Hindi ko talaga inaasahan yun. Nasa likod ko kasi siya at balak niyang tusukin sana
ng daliri niya yung pisngi ko kapag lumingon ako. Pero dahil hindi pa nga siya
nakaayos... masama yung naging turn ko..
Eksakto.
"Nakita kaya namin yun!" tapos tumingin siya sa gilid at nakitango lang yung iba.
Parang nakakatawa lang sa kanila yun. Ako naman eh.. ewan. Nanginginig na yung
buong katawan ko.
"That was.... that was.." si Jasper eh nakatayo lang doon sa harapan ko. "That was
just.. uh.. just..."
"Eh bakit naman kasi nasa likod ka niya?" tapos lumapit sa akin si Kay at bumulong,
"Couz, first mo yun?"
Dahil nga hindi na ako makapag-isip ng tama, hindi na rin ako sumagot.
"That was very disturbing!!!" hindi mo maintindihan yung expression ng mukha niya.
Tawa ng tawa si Carlo nun sa gilid. Namumula na yung mukha niya at hawak niya yung
tiyan niya.
"Carlo... ilang beses ko ba dapat sabihin sa iyo yung salitang SHUT UP?"
Dahil ayoko naman na mukha akong ewan doon, mabuti na siguro na magsalita ako na
parang walang nangyari. Bakit ba kasi ako lumingon.
BWISIT!!! First kiss? Nasayang. Inimagine ko pa man din na ayos yung first kiss
ko.. HINDI SA HALLWAY!!!
"BADTRIP KA NAMAN KASI JASPER EH!!!" tinulak ko siya, "BAKIT KA KASI NASA LIKOD
KO!" tinulak ko uli, "ALAM MO NAMAN NA MAY POSSIBILITY NA LUMINGON AKO TAPOS YUNG
MUKHA MO ILALAPIT MO PA!!! BWISIT!! ASAR! KANIS!! ARRRGGGHHH!" ewan ko ba, asar na
asar talaga ako. Siguro ganun lang talaga kapag awkward yung pakiramdam.
"First kiss yata ni Jasper yun eh!!" inasar naman si Jasper ni Carlo.
"Iba na ito! Next level na!" tapos inakbayan lumapit siya kay Jasper, "Binata na si
Jasper, may first kiss na." nakangiti pa siya,"First kiss niyo ang isa't isa?"
tumawa naman si Carlo.
Sino ba namang hindi kung sa iyo naman nangyari yun? Kanina nga binabrainwash ko
yung sarili ko na, 'Accident yun' o kaya naman, 'Friendly kiss?', or just simply,
'Kalimutan mo na lang.'
Katulad nga nung sinabi ko kay Kay kanina, nagbihis lang ako nun sa room namin at
nanguha ako ng sumbrero at shades. Mahirap na magbaka-sakali. Ayoko na rin kasing
mag-utos ng bata at baka makilala rin ako, kapag nangyari yun... lagot na.
Kinuha ko yung P3,000 galing kay Daddy at nilagay ko sa sobre. Naglagay lang ako ng
maliit na note sa loob: 'Science Lab', tapos sinara ko na at nilagyan ko ng maliit
na A.L. doon sa gilid.
Lumakad ako ng mabilis sa school. Natural lang ang ginawa ko para hindi halatang
may agenda ako. Pagkatapos nun eh nasa tapat na ako ng gate. Nabasa ko na yung
DONATION BOX at bago ko pa ihinulog, tumingin-tingin muna ako sa gilid para walang
makakita.
Dahil nga naisipan kong kumain, dadaan sana ako doon sa Ice Cream Parlor malapit sa
school. Ewan ko ba, napaka-uneasy ng pakiramdam ko. Kaya ayun, lumingon ako sa
likuran ko at feeling ko may nakatingin sa akin. Walang tao. Kinilabutan tuloy ako.
Naglabas naman ako ng pera at binilisan ko yung lakad ko. At yun nga, pakiramdam ko
naman may sumusunod sa akin. Lumingon uli ako sa likod ko pero wala pa rin. Tumakbo
na ako nun. Saka ko narinig na may ingay sa likod kaya napatunayan ko lang na may
sumusunod talaga sa akin.
Hindi talaga ako lumingon. Hingal na hingal na ako nun. Liko dito at liko doon ang
ginawa ko. Ang layo ng direksiyon na napuntahan ko sa Ice Cream Parlor. Tumingin
ako sa gilid kung may sumusunod pa rin. Wala na yata....
saka naman...
Pagkatapos kong binasa yung text niya, napahawak na lang ako doon sa dibdib ko.
***
"Hoy!" narinig kong sumisigaw si Jasper doon sa bintana galing sa labas. "Pssst!
Hoy!"
Nagsusulat naman ako nun at wala ako sa sarili ko. Pakialam ko ba kung sino
tinatawag niya.
"Siraulong 'to, ikaw ang Beast sa ating dalawa." sumandal ako sa upuan ko, "Ano na
namang kailangan mo Morales?"
"Bakit ba pinipilit mong sanayin ang sarili mo na Morales ang itawag sa akin?
Jasper name ko."
"Liliwanagin mo. Di mo sinasabi kung anong klase ng name..may surname, first name
at nickname." tumawa ako, "So what now.. BEAST?"
Nakatingin siya sa akin parang gusto niya akong asarin pero hindi niya ginawa.
"Marunong ka ba kumanta?" tinanong niya ako, "Kasi Musical yun. Kapag napahiya
ka..." huminto siya, "MAPAPAHIYA KA."
"Akala ko pa man din sasabihin mo, kapag napahiya ka, dadamayan mo ko."
"Bakit naman kita dadamayan? E di napahiya rin ako?" ni-rub pa rin niya yung braso
niya, "As I was saying, marunong ka ba kumanta?"
"Sabi mo kasi kahit ano eh!" tinulak ko siya at inayos ko yung buhok ko.
Nakatingin lang siya nun at nakakunot na yung noo niya. Tahimik lang siya at hindi
nagsasalita. Ang awkward naman.
"WOW."
WOW? Nagustuhan niya? Wow as in, wow ang ganda ng boses mo? Wow as in ang galing
mo?
"Really?"
"Yeah. Wow." ngumiti naman ako, "That was awful." tapos tumawa naman siya.
"Alam mo hindi ako madalas kumanta, pero at least 'di ba dapat mabait ka sa akin
kaso hindi eh.." tumayo na ako sa upuan ko.
"Eh kasi seryoso ka tapos---" tumingin ako sa kanya, "Biro mo lang yun?"
"Oo na bahala na.." yun lang sinabi niya, "Pwede ka na rin pag-tiyagaan."
Papalabas na sana ako ng classroom nun at si Jasper naman eh nakaupo pa rin doon sa
upuan na katabi nung sa akin.
"HEY RIEL!!"
"Bakit ba ang sungit mo? Ang bata-bata mo pa para kang nagmemenopose na matanda!"
"Kahapon.. alam mo yun... ahh.." hindi siya tumingin sa akin, "May nakita ka ba
dito sa school kahapon?"
"Oo."
"Umuwi kami ni Kay ng maaga eh." na-curious naman ako sa kanya, "Bakit mo
natanong?"
Kinabahan naman ako nun. 'Di kaya siya yung sumunod sa akin kahapon?
"Err.. oo."
"Tingin ko tama ka. Tingin ko babae siya." seryoso talaga siya nito at bihirang
mangyari yun.
"Kahapon kasi may nakita akong babaeng naghulog ng sobre sa donation box. Eh wala
namang masyadong nagdodonate doon maliban doon sa A.L. It could be her.. right?"
"Siguro nga. Sinundan ko nga sya eh." sinasabi ko na nga ba siya yun, "Kaya lang
ang bilis tumakbo. Naka sumbrero siya saka naka-shades."
"Same height, same hair, same body built..." nagtataka na siya nun..
***15***
Nawala yung kaba ko nun. Nakangiti lang si Jasper pero biglang nagseryoso.
Matalino ba ito o ano? Eh ang lakas ng tama sa utak. Pero mabuti na rin na hindi
niya tinanong kung ako ba si A.L. dahil hindi ko rin ma-take na sumagot sa mga
tanong niya.
Tapos tinitigan na naman niya ako. Then, umiling lang siya. Bigla ring tumawa.
Siraulo?
"Nah.. hindi pwedeng ikaw." titingin siya uli sa akin, tapos iiling.
Tumalikod na ako nun. That's it ARIELLE LOPEZ. Li-lo ka muna. Huwag ka muna magdo-
donate sa school. Tama si Kay, makikilala ka nila. Mabuti siguro na hindi muna.
Alam kong nakakahalata na siya nun. Hello? Ganun ba kahalata para malaman niya?
Pero I'm sure, maiiisip din niya na hindi nga ako yun kasi S ang alam niyang simula
ng name ko, hindi A. Nakatulong din ang pag-disguise ng name.
Tumakbo talaga ako ng malayo at gusto kong hanapin si Kay. Grabe, kailangan ko
talaga ang pinsan ko.
Nagtinginan yung mga nasa hallway. Wala akong pakialam. Basta gusto kong sumigaw.
Si Kay naman eh tumakbo rin sa direksiyon ko.
Nung nakalapit na siya, bumulong naman sa akin.
"Anong koneksiyon nun sa pagsigaw ko?" isa pa ito magulo rin, "Anyways.. we have a
very big problem."
"Anong problema doon? Eh ikaw naman talaga si A.L." tapos tinalikuran ako. "Big
shocker there!"
"Ng ano?"
Tumingin si Kay doon sa relo niya. Hindi ko rin alam kung anong oras na.
"Oops,... my bad. Yung MAMAYA pala na tinutukoy ko eh ngayon na. Tara na sa taas.."
tapos hinila niya ko.
Hinila niya ako ng hinila hanggang sa makarating kami sa auditorium. Ang dilim na
naman doon sa loob maliban sa ilaw sa stage. Ang maganda lang dito, aircon eh.
May mga tao naman na doon sa stage at hindi ko kilala yung karamihan. Si Carlo eh
nakaupo doon sa isang sulok at si Jasper eh nandun na rin.
"Late kayo! Alam niyo ba na ang kanina pa ang Calltime? Anong oras na?"
"Exactly!!!" sabi niya tapos tinuro kami parehas, "4 minutes late kayo."
"Sorry po Mam."
Sabi ko na nga ba eh feeling president na naman itong tao na ito.
Umupo naman kami doon sa stage kasama nung ibang mga students na hindi namin
kialala. Tama nga sila, konti lang ang member ng theater club. Kung wala pa siguro
kaming apat dito, ilan-ilan na lang silang maiiwan.
"Ngayon, orientation lang tayo. Characters, and script." tapos huminto yung
teacher, "So liwanagin muna natin ah. Ang magiging Beast natin eh si Mr. Morales?"
tumango sya kay Jasper.
"Syempre po eh!"
Ayun nga, wala naman kaming ginawa kundi i-assign yung mga characters namin. Unlike
doon sa movie, konti lang kami at yung main lang talaga ang ginawa. Yung iba nga,
dalawa pa ang role.
Binasa namin yung script. At sa lahat naman ng characters, si Jasper naman ang
walang kakwenta-kwenta. As in, babasahin na nga lang... basa pa talaga!!! At nung
sinabihan siya na ayusin daw niya, ang sagot ba naman eh masyado lang daw talagang
natural yung talent niya.
"muzta k n?"
"so?"
Dahil nga nandun ako sa stage, lumingo na naman ako sa likod ko. Kialala pala ako!
Bwisit.
"CARLO!!! GRRR!"
***16***
Asar na asar talaga ako kay Carlo nun. Siya pala yung nagtetext sa akin. Nasa likod
ko kasi siya nun eh. Tapos tumatawa. Kausap niya kasi yung isa sa mga Theater club
member. Tumingin lang siya sa akin, tapos kumaway.
"Eh kung sipain kaya kita?" yun talaga yung unang sinabi ko sa kanya nung makalapit
ako.
"Gaano ba kalaki ang problema mo at ang lakas mong mang-trip?" tapos tumingin ako
doon sa phone, "San mo nakuha yung number ko?"
"Nung nasa shop tayo, remember inabot ko sa 'yo yung phone at sinabi kong nahulog
mo yata?!? Tinignan ko kasi yung phonebook mo, tapos nandun yung number mo... kaya
ayun." nagpaalam siya saglit doon sa kausap niya, "Bakit bawal ba?"
Dumating naman na si Kay nun at may dala-dalang siopao. May drinks din siya na nasa
tray kaya lang halatang nahihirapan siyang magbuhat. Para sa lahat na yata yung
binili niya eh.
Kaya ang ginawa ko, tumakbo ako doon sa pintuan na kinatatayuan niya.
"Hoy, bobo ka?!?" ay ganun talaga yung dialogue ko! "Nag-iisip ka ba?" hinampas ko
siya doon sa braso niya.
"Ano na namang ginawa ko? Ikaw nagiging hobby mo na yang pananakit. Mag-collect ka
na lang selyo ng sobre para 'di mo ko hinahampas lagi..." hinimas na naman niya
yung braso niya.
"Kita mo yun?" tinuro ko si Kay, "Dala-dala niya yung tray ng siopao na marami.
Dahil marami, mabigat." inisa-isa ko talaga sa kanya para maintindihan niya, "Kita
mo naman 'to?" tinuro ko yung mga iced tea doon sa table, "Siya rin nagdala niyan."
"Fine!" sinigawan ko uli, "Pero huwag mo muna ihahatid ngayon baka makahalata na
sinabi ko sa iyo. Hintayin mo muna na makaupo ako sa stage kasama nila, at kapag
nakita mong balak niyang bumalik dito, pipigilan ko siya at ituturo kita na
dinadala mo. In that way, may entrance ka naman!"
Naglakad naman ang mokong at todo-ngiti pa talaga yan papunta sa stage kung saan
kami nakaupo nila Kay. Si Kay naman eh napansin na dala-dala na niya kaya sinabi
niya na ang bait naman daw ni Jasper.
Habang papalapit siya nun, nakakatuwa rin tignan na gentleman effect ang drama
niya. This will work out well...
Kaya lang nung malapit na siya sa amin, napansin ko na nanginginig yung kamay niya.
Ano ba naman yan?!? Para si Kay lang kailangan pa ba niyang kabahan?
SPLAASSSSHHHHH!!! Natapon lang naman yung mga inumin. At ang jackpot sa lahat at
dahil katabi ko si Kay, ako yung napuruhan. Basang-basa ako nun. Si Kay hindi
masyado.
"Sorry!!! Pasensya na!" nilabas niya yung panyo niya, "Kay, gusto mo gamitin yung
panyo ko?"
Ako kaya yung basang-basa dito.. pero ayos lang magpakabait siya sa pinsan ko.
Kailangan niya talaga!
"Thanks."
"Riel, may towels sa clinic." ang sama ng ugali! "As for me, bibili na lang ako uli
ng bago."
Narinig naman nung teacher yung nangyari. Pero syempre, wala na siyang magagawa.
ACCIDENTS DO HAPPEN. At kapag mamalasin ka lang din naman, sa akin pa bumabagsak
yung kapalpakan niya. Una yung upuan muntik na tawagan yung parents ko, ngayon
naman basa ako ng iced tea? Ano kaya sa susunod?
"Okay lang yan Jasper! Hindi mo naman sinasadya eh.." sabi nung isang babae sa
likuran.
"Tama ka diyan di ko naman sinasadya," tumingin siya uli sa akin tapos sa babae
doon uli, "Sino ka naman?"
Tama bang ganun ang itanong? It's kinda' rude. Pero syempre si Jasper siya, expect
the worst..
Naupo naman siya doon sa bandang gilid. Kaya lang, sinita siya.
"Siguro naman tama lang na samahan mo si Miss Lopez sa clinic dahil ikaw naman ang
may gawa niyan.." tinuro niya yung basang uniform ko.
"See? Ayaw niya. Isa pa, kaya naman ni Riel yan. Macho yata ang dating!"
"Maglinis ka nga doon!" inulit niya uli yung sinabi ng teacher gaya dati. Tumingin
yung teacher sa kanya, "Kasama ako!" natakot yata eh.
Syempre dahil nga basang-basa ako at wala ring magagawa si Jasper, sumunod na lang
siya hanggang doon sa clinic. May towels nga doon at shirt ng school. At syempre,
suot ko na naman yung A.L. shirt. Hangga't maaari nga ayoko. Nakakahalata na nga si
Jasper, ganito pa yung shirt ng school.
Tumingin siya sa t-shirt nun tapos sa akin. Hindi na lang siya nagsalita dahil
iniwas ko yung tingin ko sa kanya.
Si Kay naman eh tawa ng tawa nung makabalik kami sa auditorium. Nanloko pa na ang
ganda raw ng shirt ko. Bagay na bagay sa akin.
Umupo si Jasper doon sa gilid at nagsimula na ring kumain. Sabay-sabay kasi kaming
lahat. Yung teacher eh nakaupo doon sa armchair na nasa gilid. Nagtaas ng kamay si
Jasper nun.
"Ano yun Mr. Morales?!?" nakita niya yung kamay ni Jasper na nakataas.
"Mam may tanong lang ako.." nagtinginan kami lahat sa kanya, "What do you think of
A.L.?"
Nanlaki yung mata ko kay Jasper nun. Sinasadya ba niya na iparinig sa akin?
"A.L.? Well, kung sino man siya tingin ko napakabuti niyang tao.."
"Kaya nga po 'di ba Mam?!? Eh kayo, tingin niyo rin ang bait niya 'di ba?" tinuro
niya yung ibang mga nasa gilid.
"Pakiramdam ko, para ko na siyang kapatid!" siniko ko nga bigla, "Aray ko naman!"
sabi niya pero mahina lang.
"Riel yung sauce ng siopao mo malapit nang tumulo," napatingin ako sa siopao ko
kaya kinain ko na rin, "Riel, anong tingin mo kay A.L.?"
"Uhmm ah..." hindi ako makatingin sa kanya, "I think she's nice." hindi na ako
makapag-comment.
"S-sabi mo kasi nakita mo siya 'di ba?" ano ba naman yan Riel!! "Nag-assume lang
ako."
Napansin naman ni Kay na nalulunod na ako nun. Kaya tama lang na i-rescue niya ako.
"Hmm.. ako?" tumingin siya sa kisame, "I think she's kind. Ang tiyaga niya.. she's
nice and all that. Pero sana magpakilala siya 'di ba? I think everyone will love
her.."
"Care to explain?"
"Di ba sinabi mo na she's kind and nice and all that. At sinabi mo na magpakilala
na KO.."
"You liar!"
"Ako si A.L."
Walang makapagsalita nun. Long pause talaga. Tumingin si Jasper sa akin, tapos sa
kanya.
"Ikaw?"
Ewan ko ba, ayaw kong malaman nila na ako si A.L. pero di ko makuhang umamin
ngayon. Kung nagke-claim siya na siya si A.L...
"Gusto mo upakan ko na ito?!?" sabi ni Kay na halatang asar na asar din naman.
"Reason reason! Bwisit! Ang kapal naman ng mukha niya! Bakit nangunguha siya sa
credit ng hindi naman kanya?" hinawakan ko na si Kay dahil baka ano mang oras eh
sumugod na rin siya.
Pinatahimik ko na lang si Kay at baka may makarinig pa. Yung iba namang kasama
namin doon sa auditorium eh nabaling na lahat ang atensiyon kay Mandee. Ako naman
eh tumingin sa kanya, pero hindi na masyado.
"Ikaw pala hija si A.L.?" tumayo naman yung teacher namin at yumakap sa kanya,
"Naku, eh kay bait mo naman palang bata ka!"
Yung iba naman eh nag-cheer pa kay Mandee. Nakatodo-ngiti lang din siya. Dahil nga
nakabili na rin si Carlo nun ng iced tea, tinaas pa namin yung mga baso namin para
sa kanya.
Ewan ko kung anong pakiramdam ko nung mga oras na iyon. Basta ang alam ko,
nakikisabay na lang ako sa kanila. Si Kay halata mong nagpipigil na rin. Hindi rin
nagtagal, nagkwento rin yung Mandee.
"Matagal na akong nagdo-donate eh. Ayun, ayoko kasi na ipaalam dahil 'di ba hindi
naman kailangan malaman kapag nagdo-donate ka? Supposed to be dapa anonymous, kaya
lang laging pinag-uusapan." yun yung sinabi niya.
"Oo nga! Ano bang ibig sabihin ha... Mandee Vargas?" halatang hinuhuli siya ni Kay.
"Uhmm.. ahh.. actually, I just made it up. Yung A, for Andee.. galing sa Mandee.
Tapos yung L.. uhmm.. galing sa bestfriend ko. Lovely name niya. Magkasama kasi
kami dati na nagdo-donate."
"Andee Lovely?" mahina lang kaya napatingin ako sa kanya, "It's... weird."
"Weird talaga!"
"Hay naku hija, huwag kang mag-alala, ipapaalam ko sa office yung mga pinaggagagawa
mo dito sa school at para mabigyan ka naman ng Award." sabi nung teacher namin.
"Hindi na po kailangan!"
"Deserve mo naman."
Pagkatapos naming kumain lahat nagsimula na uli yung practice namin. Wala nga ako
sa mood nun eh. Hindi katulad nung unang practice namin na medyo ganado pa ako,
ngayon talaga walang kabuhay-buhay. Si Kay nga din eh sinabihan ako kung ano daw ba
problema ko, pero syempre.. nahulaan niya rin.
Si Mandee naman eh parang hinakot naman lahat ng kasiyahan sa mundo. Lagi nga
siyang kinakausap ni Jasper nun.
Nung pinayagan kami na magpahinga uli at ipasaulo yung lines, gumilid lang ako. Si
Kay eh nandun sa kabilang dulo dahil hindi raw siya makapag-concentrate magsaulo ng
lines kapag maingay daw sa paligid. Yung iba rin eh kanya-kanyang upo sa auditorum.
Doon ako sa stage naupo. Sinusubukan kong magsaulo pero walang pumapasok sa utak
ko. Saglit lang din, may narinig akong nag-uusap sa backstage. Boses ni Jasper at
ni Carlo.
"Yeah.. sinabi na nga niya siya yun eh. I thought it was.." humina yung boses niya.
"Sshh.." pinagbawalan pa siya ni Jasper, "It's a stupid hunch. Kaya nga kanina
sinusubukan kong i-corner siya. I mean... gusto ko lang malaman kung siya. Pero
hindi rin pala.."
"Ewan ko. Siguro dahil parehas sila nung girl na sinundan ko kahapon. Pero kung
titignan mo si Mandee, malayo naman eh. Sabagay, hindi ko rin naman sigurado kung
sino nga yung nakita ko.. maybe.. it's just some girl."
"Mahaba ang buhok.. about this height..." hindi ko alam kung may hand gesture ba
siya, "Slim.. basta.."
"Parang si Riel nga.. pero marami namang magkakahawig sa mundo." huminto lang sila
saglit kaya tumingin ako sa papel ko in-case na lumabas sila, "Ano bang tingin mo
kay Mandee?"
"Ewan ko ba. Remember sinabi ko sa iyo na.. idol ko kung sino man yung A.L.?
Iniisip ko pa nun na lalaki. Then I found out she's a girl, now alam ko na kung
sino. Sinabi ko rin kay Riel nun na 'I admire her' or something like that nung
hindi pa ko naghihinala sa kanya..." tapos umingay doon sa gitna dahil may
bumagsak, "--pinsan niya si Kay. But I think Mandee's got something special. Baka..
alam mo na..."
Lalo lang gumulo yung utak ko nun. Bigla-biglang lumabas si Jasper nun sa likod at
ako eh umayos na ako ng pagkakaupo. Nakatingin pa siya sa akin nun, kaya kunwari eh
ngumiti na lang ako para hindi halatang narinig ko yung pinag-uusapan nila.
"Good job.."
"Thanks." tapos tumingin din siya kay Carlo at parang nag-eexpect na may sasabihin
din.
Pinilit ko mag-focus nun pero wala talagang pumapasok sa utak ko. Ganun pala talaga
kapag yung mga nangyayari eh fresh pa sa utak mo at marami kang iniisip. Mahirap
palang gawin yung pagsasaulo ng lines kapag ganun.
"Wala."
"Okay fine.. sorry kanina. Alam ko medyo pinapahiya kita... pero sorry. Ganun
talaga ako. What can I say!" tinaas pa niya yung dalawang kamay niya.
"Yeah.. so?"
"Are you kidding me? Wala ka man lang bang move na hindi naman palpak?"
"Wala lang. Para kasing ang seryo-seryoso mo minsan. Si Kay kasi madalas maingay.."
tinignan ko ng masama, "--in a good way." dinagdag niya. "Gusto mo ako mag-open sa
iyo? Baka kasi tawanan mo ko."
"Wala." tumingin siya sa rubber shoes niya, "I uh.. my parents died when I was 3.
Yung bro ko when I was 7. Then.. �lumaki ako sa uncle ko. Bago ako mag high school,
lumipat na ako sa boarding house para hindi malayo sa school." ngumiti naman siya.
"Maiba nga pala ako.." tumingin ako sa kanya mula ulo hanggang paa, "Bakit wala
kang alam sa panliligaw?"
"Bading ka ba?"
"Kapal mo." sumimangot ako, "Yun lang yung word na unang pumasok sa utak ko."
Nag-uusap lang kami ni Jasper nun nung bumalik yung teacher namin galing sa office.
Yun pala eh ipapaalam lang yung awarding daw na plano para kay Mandee. In the end,
hindi rin ako nanghinayang. At least ako, hindi nanloloko.
"Excuse lang ha.." tapos humarap siya sa akin, "Uhmm Riel right? Hindi kasi kilala
name mo eh.. anyways.." insulto ba yun? "Alam kasi namin na hindi ka interested sa
main role as Beauty, so ako na ang papalit sa iyo."
"Says who?"
"Si Mam."
"Sure."
"Sure?!?" parang naiirita si Jasper, "Hindi ba masyado namang rude yun? Nasa kanya
na yung role papaalisin niyo?"
"Ok lang. Ayoko naman talaga ng lead. You can have it."
"Great. Sa props ka na ngayon, saka ikaw na din taga hila nung curtain."
"Yun ba?" parang ewan na yung itsura niya, "Then.." tumingin siya sa paligid niya,
"CARLO! Ikaw na yung lead!"
"So, minor character na lang ako.. kahit papaano.." tumingin �siya sa akin..
Umuwi na kami nun ni Kay at pagod na pagod kami. Ewan ko ba kung bakit sadyang
nakakapagod yung araw eh wala naman kaming ginawa kundi magbasa ng lines, magsaulo
at i-try yung ibang parts. Pero dahil ngayon at wala naman na akong part sa play,
hindi naman na siguro ako masyadong mapapagod dahil sa props section na lang ako.
Nung gabi naman eh nagtext uli si Carlo sa akin. Syempre, sinave ko na yung number
niya. Dati kasi binubura ko lang lahat ng messages niya eh. Yung unang-una nga
niyang text nun na hindi ko pa siya kilala eh hindi naman ako nag-abala na i-save
pa yung number niya.
"Anong balak mo kay Mandee?" tinanong ako ni Kay nung parehas na kaming nakapag-
bihis.
"Hindi ka ba naiinsulto nun? Ikaw yung naghirap sa lahat-lahat! Tapos siya yung
mabibigyan ng award?" tinaas niya yung isang paa niya.
"Kind of. Pero naisip ko naman, it's her problem.. not mine. Isa pa, li-lo nga si
A.L. this month 'di ba? Which means, hindi muna ako magdodonate. It's up to her na
pangatawanan niya." tumingin ako kay Kay, "Mayaman ba si Mandee?"
"Anong malay ko? Close ba kami? Eh sa ugali pa lang niya mukhang hindi na kami
magiging close eh!" bigla siyang ngumiti ng nakakaloko sa akin.
"Para saan naman yang ngiti na iyan?" nagduda kasi ako sa kanya.
"Yeah.. ngayon?"
"Asus! Kung hindi ko lang alam, kilala ko na kung sino ang gusto ni Jasper.."
"Oh talaga lang? Pakisabi sa akin kapag sure na sure ka na ah!" inasar ko nga rin.
Natulog na kami ni Kay nun. Ako kasi eh kung anu-ano yung pumapasok sa utak ko nun
kaya madaling araw na yata ako nakatulog. Nung ginising ako ni Kay at baka ma-late
daw kami, hirap na hirap akong bumangon at idilat yung mata ko.
Nung kinuha ko yung tuwalya ko at papalabas na ako ng kwarto namin, nauntog naman
ako. May kasabay pa akong nagsabi ng 'Aray', kaya yun.. si Jasper lang pala na
hindi rin tinitignan yung dinadaanan niya.
Pumasok na kami ng maaga sa school. Dumaan lang kami nila Kay sa room para mag-
report sa adviser namin na may practice kami sa Theater. Este, sila lang pala. Yung
Science teacher namin eh pinagalitan ako, at si Jasper dahil ilang weeks na raw
kaming hindi umaattend ng so-called Science Club. Remember naging kasali kami nung
nagsagutan kami sa Physics?
"Miss Lopez.."
Hindi naman ako nakikinig nun pero alam kong tinawag yung pangalan ko. Nagsalita ng
nagsalita yung teacher namin pero wala naman akong naintindihan. Oo na lang din ako
ng oo at tango ng tango kahit hindi ko naman alam yung sinasabi niya.
Nagulat na lang ako nung tumayo silang lahat at ewan ko kung ano yung napag-usapan.
Nasa harap ko naman si Jasper nun.
"Huh? Saan?"
"Hindi ka kasi nakikinig eh!" binatukan ako pero hindi malakas, "Oo ka lang ng oo.
Pumayag ka kaya na tayo ang bibili ng props sa mall!"
Yun pala yun. Okay fine! Kulang kasi ako sa tulog kaya ganito yung pag-iisip ko.
Hindi ko na rin namalayan hanggang sa nakasakay na kami sa jeep nun. Konti lang
yung tao sa jeep kaya ang sarap ng hangin. Medyo malayo yung mall kaya matagal yata
kaming sumakay doon.
Ewan ko na nga ba kung anong nangyari. Hindi nga rin ako nagbayad eh. Nagulat na
lang ako nung ginigising na ako ni Jasper.
Nakasandal na pala ako sa balikat niya. Nagulat nga rin ako kaya tumama yung ulo ko
sa bakal.
"Halata nga."
Una naming pinuntahan yung National Bookstore kasi merong mga kung anu-ano doon na
pwedeng gamitin as props. Ewan ko ba kung may pera bang dala si Jasper o pera ba
yun sa Theater. Ayan kasi hindi nakikinig eh!
"Siguro.. yung pwedeng ilagay sa mga damit. O kaya kuha tayo nung makintab..
nalimutan ko na yung tawag.. para pwede sa crown. Yung iba.. hanapin na lang natin
kung anong pwede." tumingin ako sa kabilang direksiyon.
"Titingin ng materials ano pa ba? Kung magkasama tayo baka wala tayong matapos eh!"
"Ikaw ha sumosobra ka na! Kahapon ka pa!" mukhang nainis din siya sa akin.
Dahil hindi ako nakatingin sa likuran ko, bigla na lang akong may tinamaan na kung
sino. Ako nga yung napatumba eh. Tapos nakita ko may matanda na sa harapan ko at
nahulog yung binibili niyang kung ano.
"Naku sorry po! Hindi ko po sinasadya. Pasensya na po talaga." nakipulot naman ako
doon sa nahulog ko.
Lumapit din si Jasper at nakipulot din. Tinulak ko nga sya kaya napatungkod yung
isang kamay niya sa gilid.
"Tutulong ka pa eh ikaw naman may kasalanan.." teka.. parang mali yung statement ko
ah?!?
Ini-offer ni Jasper yung kamay niya doon sa matanda para makatayo. Kasi naman eh
padalos-dalos masyado Riel! Hindi tinitignan yung dadaanan.
"Sorry po talaga ha.. kung nasaktan ko po kayo, sabihin niyo lang.. sorry po."
Tinitigan naman ako nung matandang lalaki. Tapos napakunot-noo siya. Nung una,
kinabahan pa ako nun. Tapos hinawakan niya ako sa pisngi ko. Grabe naman itong
matandang 'to.. close kami?
"Mam Arielle?" sabi niya sa akin tapos inalis na niya yung kamay niya sa pisngi ko.
"Mam?"
"Eh kasi magalang lang siya.. ano eh.. magkasama kami sa pinagtratrabahuhan ko
dati..."
Halata kong hindi naniniwala si Jasper nun. Yung matanda naman eh hinila ko sa
gilid para hindi marinig yung sasabihin.
"Naku!" tuwang-tuwa naman siya, "Kay ganda mo namang bata ka! Dati akong
nagtratrabhao sa Daddy mo kaya lang lumipat na kami ng asawa ko. Kilala ka ng anak
ko, sa katunayan gandang-ganda nga siya sa iyo eh. Si Dayday?"
"Eh kilalang-kilala ko itong bata na ito eh. Syempre nagtrabaho ako sa kanila
dati.."
"Nagtrabaho?"
"Oh yeah.. tatay ko. Lopez apelyido!" hinila ko si Jasper, "Tara na.. bibili na
tayo ng gamit."
"Saglit lang.." ang lakas niya kaya nag-stay siya doon, "Ano po yun uli?"
"Nagtrabaho ako sa tatay niya sa farm nila sa Zambales.. ako pa nag-alaga nung
kabayo nila.."
May tumwag naman doon sa matanda na matandang babae rin at pinapalabas na siya.
Walang magawa si Jasper kundi hayaan na umalis na lang yung matanda.
Tumingin si Jasper uli sa akin. Hinawakan niya ako sa dalawang braso ko.
"Are you hiding something?"
Umatras siya uli, iniwas yung tingin tapos binalik niya uli sa akin.
"Kung may gusto kang sabihin, pwede naman sa akin eh." hindi sya mapakali, "You can
trust me. At kung ayaw mong may makaalam, hindi ko sasabihin. You can take my word
to it."
***
Nakatingin lang siya sa akin nun at naghihintay ng sagot ko. Kahit ako nalilito rin
nung mga oras na iyon. Sabi naman niya eh mapapagkatiwalaan ko siya. Siguro nga...
seryoso kasi siya masyado.
"Oo! err.. No.. yes.. NO. Ano?!" medyo nalilito rin siya, "Bakit ako kailangan
sumagot niyan?"
"Yeah right!" nagisip-isip din siya, "Never mind. Nilito mo lang ako lalo. Hanapin
na nga natin yung materials."
Nauna siyang naglakad kaya sinundan ko lang siya. Nakatingin lang ako sa likod
niya. Palingon-lingon siya doon sa mga stall kaya nakikita ko yung mukha niya ng
sideview.
Hindi ko nga sinabi sa kanya yung totoo. Bakit? Ayoko. Ayoko pa. Siguro kung may
balak man akong sabihin yung totoo, malalaman nila dahil naramdaman kong tama na
yung time para doon.. hindi dahil tingin nila dapat ko nang sabihin.
Siguro nga mali ako, pero naniniwala ako na hindi lahat ng DAPAT ay TAMA. Dahil
kapag lagi kang sumusunod sa iniisip mong DAPAT, hindi ka magiging masaya. Yung
nagpapasaya sa iyo, kahit na sa tingin ng iba eh HINDI DAPAT, yun ang TAMA.
Magulo ba? Ngayon kasi, parang yung sinsasabing DAPAT eh sabihin ko na sa kanya
yung totoo. Pero yung isang side ko, huwag ko munang sabihin sa kanya yung totoo.
Bakit? Dahil sa tingin ko kapag isa ako sa mga "typical kids" mas maeenjoy ko ang
lahat. Kapag may social status na, para akong nasa gitna at may malaking pader na
nakapalibot sa akin. Siguro nga mahirap intindihin, pero... hindi talaga eh.
In the end, bumili na lang kaming dalawa na sa tingin namin eh makakatulong kahit
na hindi naman namin talaga talent ang props ng theater.
Ang dami-rami na naming dala nun. Si Jasper ang nagdala nung mabibigat at medyo
malalaki samantalang ako eh yung mga magagaan at maliliit lang. Tawa nga ako ng
tawa sa kanya kasi nasa harapan niya yung malaking board kaya hindi niya masyadong
nakikita yung dinadaanan niya at kung may tatamaan niya. Kaya ang ginawa namin, ako
yung nasa harapan niya at ako yung nag-guide sa kanya.
So far, it worked.
Tapos huminto siya dahil nakatingin lang sa kanya yung teacher at nakahawak sa ulo
niya.
"Sabi ko sa iyo Mandee, yung sell pataas.." nakita na niya kami ni Jasper, "Kanina
pa kami sa song na yan hindi pa rin niya makuha-kuha. Tatlong kanta na nga lang ang
gagawin sa play, paano pa yung iba kung simula pa lang hindi na makuha?"
"Yung 'Belle', 'Beauty and the Beast', saka yung 'Something There' " tinaas niya
yung pinagbibibili namin, "Sumasakit na nga yung ulo ko eh..."
Si Mandee eh hindi naman naririnig yung sinasabi nung teacher dahil busy siya sa
pagkanta niya.
"That's awful.."
"Yan din yung sinabi mo sa akin nung kumanta ako alam mo yun?"
Hindi ko alam yung kanta nun kaya pinarinig pa nila sa akin yung tape para malaman
ko kung paano. Then, sinubukan kong kantahin.
Nakatingin lang si Jasper at yung teacher sa akin. Nailang tuloy ako. Hindi ko alam
kung ano na ba...
"VARGAS!!" tinawag niya si Mandee na nasa stage, "You're fired. Ikaw na uli ang
Belle Riel. Backstage ka na Mandee, kasama mo si Jasper."
Akala ko man din eh ligtas na ako at hindi ko na kailangang magsaulo ng mga lines.
Ngayon naman, binalik pa sa akin yung role. Ang gulo no? Si Carlo naman, narinig ko
na ring kumanta. Nag-practice kasi siya sa likod ng stage. Kinakanta niya yung part
niya sa song na 'Something There'. Partner ko na si Carlo, kasi siya si Beast.
Si Kay, narinig ko na ring kumanta. Siya kasi yung kakanta ng Beauty and the Beast.
At maganda naman yung boses niya. Part lang naman ng tatlong kanta yung nasa play.
Hindi buo.
***
After ilang days, panay practice lang kami ng practice sa theater. May malaki
kaming mascot ng Beast na isusuot ni Carlo sa ulo niya. Yung ibang mga props na
basket at mga damit sa town people eh madali na lang. Si Kay naman eh may carton
lang siya na nakakorteng tea-pot. Theatrical play talaga.
Nagtawanan kaming lahat nung sinabing may part daw ng kissing scene pero syempre
peke naman at hindi totohanin. Sa part na mamamatay na si Beast, iki-kiss ko daw
yung mascot ni Carlo. Ayos lang naman yun kasi yung mascot ang ikikiss at hindi
siya. Then sasara yung thick curtain, tatanggalin yung mask niya.. prince na siya
kunwari uli.
Tapos ganun din kina Kay. Tatanggalin lang nila yung mga mascot nila.. ayos na.
Yung final kiss eh peke rin. Silhouette naman. Maglalapit lang kami ng mukha ni
Carlo, mag-cross, pero hindi naman talaga mag-kiss. Sa tingin lang ng mga tao na
nasa audience, parang ganun na nga.
Nakakapagod din yung mga practice namin pero ok lang. Sinadya lang nilang gawing
busy kami kasi within two weeks ipeperform kasi yun. Bumabalik-balik din kami sa
mga klase namin kapag hindi pa namin time mag-practice. Usually naabutan namin yung
Values Ed.
Si Jasper naman, ayun.. tinuturuan ko pa rin kay Kay. Nung sinabi ko sa kanya nun
na kausapin niya dahil ang girls minsan naghahanap ng kausap, tama bang ikwento
yung namatay daw niyang aso. Ano namang nakakatuwa doon? Palpak na naman. Nung
sumunod eh sinabi ko uli na maging sweet siya at bigyan niya ng kahit binili lang
niyang candy sa cafeteria. Hinintay ko siya kung ano yung ibibigay niya at nakita
ko yung hawak niya, CHICKEN SOUP. Tama ba iyon?
"Chicken soup?"
"Yeah, sabi ko maging sweet ka. That's nice, magbigay ka. Pero bakit naman chicken
soup? Palitan mo yan!"
Everyday, binibuild-up ko rin siya kay Kay. Lagi kong binabanggit yung pangalan
niya, mga magagandang traits.. at kung anu-ano. Pero hindi maganda yung
kinalalabasan, iniisip naman ni Kay may gusto ako sa kanya kaya tumigil din ako.
Ilan na ba yung nagawa at nasabi ko kay Jasper para ma-appreciate siya ni Kay?
"I-text mo siya.."
"Bakit naman?"
"Ayoko! Hindi ako nagyayaya ng date. Yung iba ngang classmate ko ako niyaya dati
ako lang umayaw, tapos ngayon ako magyayaya?"
Naiinis na talaga ako sa kanya. Siraulo! Gusto niyang magkagusto sa kanya si Kay, o
maging bridge ako sa kanya.. pero yung kinikilos naman eh walang kwenta.
"JASPER!" sinigawan ko nga sya, "Every single day kadikit kita para lang i-coach sa
gagawin mo. Palpak lahat. Napapagod na ako. Sumasakit na yung ulo ko! Ano bang
balak mo?!?"
"AYOKO NA!!" umupo ako doon sa bench, "Give up na ko! Pagod na pagod na ko! Bahala
ka na! Diskarte mo na yan! Ayoko na Jasper. Good luck na lang sa pinsan ko--"
Akala ko kung anong magiging reaksiyon niya. Lumapit ba naman sa akin, at medyo
nag-kneel sa harapan ko dahil nakatingin ako sa paanan ko. GInawa lang niya yata
yun para makita ko yung mukha niya.
"Sagutin mo lang yung tanong ko... naggive-up ka na para maging San Juanica? Talaga
lang? Totoo?"
"YES!"
Ang gulo naman ng taong ito.. hindi mo mawari kung anong iniisip.
"Yeah.."
After that..
"Thanks..."
In the end, I decided against it. Ibig kong sabihin, nag-decide na ko na hindi ko
na siya tatanungin. Isa pa, wala naman akong balak pag-aralan kung paano gumagana
ang utak ng mga lalaki. Particularly, Jasper's. Parang, sobrang kumplikado.
Oo nga pala, nagkaroon kami ng assembly sa school Ano pa nga ba kundi gaganapin
lang daw ang pag-award kay Mandee as a wonderful donor. Hindi na lang ako
nagsalita.
Nung isang araw nga magkasabay kaming maglakad na dalawa para bumalik sa practice
namin. Mukhang mabait naman siya, pero ewan ko lang talaga kung bakit niya gustong
magpanggap na sya si A.L.
"Anong ibig mong sabihin? Maraming kasing meaning yung salitang 'close'."
Nagulat ako sa kanya kaya natawa na lang ako. Si Jasper nanliligaw sa akin?
"Mukha kasi eh. Madalas kasi kayong magkasama. So close lang pala kayo... friends?"
niliwanag niya yung tanong niya.
"Yeah."
Malapit na kami sa pintuan sa auditorium nun nung may narinig akong sumisigaw.
Hindi ko pa masyadong marinig kung sino yung tumatawag, pero dahil nga pasigaw,
lumakas ng lumakas.
"A.L.!!!" A.L. daw? "Psssttt! A.L.!!!"
Tinignan ko si Mandee nun pero diretso pa rin siyang naglalakad at parang walang
naririnig. Hindi ko na lang pinansin.
"A.L.!!"
"Tinatawag mo ako?" tinuro niya yung sarili niya na parang nagtataka, tapos nag-
isip.. then.. ngumiti na parang pilit, "Oo nga pala."
"Symbol?" tinignan ko siya at nag-isip ko, "Heart?" wala kasi akong maisip nun.
SUmubo na naman siya ng spaghetti niya. Natatawa nga ako sa kanya kumain kasi
parang wala siyang pakialam kung may nakatingin sa kanya.
"Gusto mo ba malaman kung ano sa tingin ko ang symbol ng love?" tinabi niya yung
pinagkainan niya tapos nag-lean sya sa table.
"Fire."
"Alam mo ba yung sinasabi nilang story ng discovery ng fire?" seryoso na siya nun,
"Sabi nila noon daw, nung mga sinaunang tao pa lang... may matinding ulan. Syempre,
malakas daw yung kulog at kidlat. Dahil nga hindi pa natutuklasan nun yung apoy,
tinamaan daw ng kidlat yung isang puno."
"Patapusin mo muna ako ok?" pinigilan niya ako, "Yun nga, tinamaan yung puno ng
kidlat. Yung puno, nag-split sa dalawa. Dahil nga kuryente yung tumama doon,
umapoy. Saka lang nalaman nung mga sinaunang tao yung apoy. Nagamit na nila yung
apoy, sa pamumuhay nila."
"Simple." ngumiti siya sa akin nun, "Hindi ba kapag may naramdaman ka sa isang tao
na kakaiba, parang kuryente. Tatamaan ka na lang. Kagaya doon sa puno. Hindi mo pa
alam kung ano yun, basta nangyari na lang.. basta tinamaan ka na lang. Yung puno,
tao yun. Nag-split sa dalawa 'di ba? Sabi nila, ang LOVE, tatamaan ang dalawang
tao. Hindi mo alam kung kailan, basta tatamaan ka na lang.." huminto siya saglit,
"Yung apoy naman, yung yung.. alam mo na. 4 letter word. Maraming gamit sa mundo.
Doon nagsisimula ang lahat."
For some moment, nakatingin lang ako sa mukha niya at wala akong sinasabi. Saka
lang ako gumalaw nung nag-snap siya sa harapan ko.
"Thanks." tinapon niya yung pinagkainan niya sa trash can sa gilid, "Na-struck ka
na ba ng lightning?"
"Ahh.. what?"
"Ako Oo." may nilabas siyang digital camera, "Gusto mo malaman kung sino?"
Nag-lean ako sa table para makita ko yung picture nung sinasabi niyang 'bagong
prospect' ng buhay niya. Kaya lang nung makita ko, hay naku.. sinlayo ng 5 milya
ang kuha. Ang masama pa, nakatalikod.
"Sino yan?"
Tinignan ko uli yung picture. Wala. Ang layo sobra ng kuha. Pero halatang sa school
grounds kinuhanan.
"Ewan."
�"Teka... si---"
"Ano?"
"Obvious ba?"
***
Wala kaming klase nung Wednesday at nag-stay kami ni Kay sa labas at wala kaming
ginagawa. Syempre, kailangan din naman namin ng pahinga dahil panay na lang ang
saulo namin sa lines. Pero syempre, saulo na namin yung buong play at panay
polishing na ang ang ginagawa namin. So hindi rin naman talaga mahalaga na
mamroblema pa kami sa play. Sa totoo lang, within two days, mag-perform na kami.
Kinakabahan nga ako eh.
Minsan nga nakatingin ako sa isang direksiyon, bigla na lang tatapat si Jasper doon
sa tinitignan ko tapos tatawa kapag naiinis na ako. Tama ba yun? Kaya nga minsan
kapag lilingon ako kung saan, titignan ko muna kung pakalat-kalat si Jasper at baka
bigla na lang sumulpot kung saan.
Nakakatuwa rin siya minsan. Kaya nga nagtataka rin ako sa sarili ko kapag wala
siya, naghahanap din ako. Kakaiba...
Ngayon naman, galing ako sa cafeteria at kumain naman kami. Pabalik na ako sa room
para kunin ko yung bags namin ni Kay at siya kasi eh naghihintay na lang doon sa
gate para makauwi na kami. Konti na lang kasi ang tao sa school nun dahil medyo
gumagabi na.
Kaya lang eto na naman ako, may narinig na naman ako na nag-uusap.
"Oo nga alam ko yun! Totoo naman yung sinabi ko sa kanila ah!" parang galit pa siya
nun.
"Oo nga bro, totoo.. emotionally.. not literally. Anong bang iniisip mo na iniisip
nila? Syempre yung literal version."
"Bro, hindi marami oras mo sa mundo! Pagkatapos mo dito, college ka na. Tayo
pala.."
"Ikaw ang nagke-create ng buhay mo. Yung sinasabing oras, nasa utak lang yan."
"Hindi naman. Pero panay babae." narinig kong sinabi ni Jasper, "Babaero ka na ba
ngayon?"
"Hindi. Kailangan daw nila sa yearbook saka sa school paper. Kumuha lang daw ng
picture, ewan ko kung para saan.."
Hindi ako makapasok nun. Kasi kapag pumasok ako, tiyak malalaman nila nakikinig ako
doon.
"Close up pa ah!"
"Magaling ako eh.." close up?!? close up?!? "Akin na nga yan baka ma-delete mo yung
mga pictures!"
"Titignan ko lang. Nasa pang-siyam pa langa ko, eh 15 yata laman niyan." narinig ko
na naman na may humila ng upuan, "Anong tingin mo kay Riel? Ang cute niya no?"
Tapos narinig kong tumahimik sila parehas. Wala nang nagsasalita. Ano kayang
nangyari sa dalawang yun?
Tinignan niya lang ako na para bang nagtataka. Ang tagal pa nga bago pa niya ako
tinanong.
Hindi pa ako nakasagot kaagad. Kaya ayun.. inulit niya ung tanong niya.
ANg bilis ng tibok ng puso ko nun dahil sa sobrang pagod na rin. Napansin yata ni
Kay na wala yung bag namin. Tumingin siya sa likuran ko.
Mukhang nagdududa na siya sa akin nun. Hinawakan niya yung pisngi ko.
"Bakit namumula yung mukha mo?" iniwas ko naman yung tingin ko sa kanya.
Mukhang hindi naman siya kumbinsido sa sagot ko. Dahil si Kay siya, mahilig mag-
imbestiga yan.
"Kasi.. ano.. may nakita akong 'di maganda.." hindi talaga ako magaling sa ganitong
bagay.
"Alam mo Riel, dalawang bagay lang naman ang dahilan kung bakit namumula ka, either
pagod ka nga.. or nagba-blush ka.."
"Ako nagba-blush? Hindi!" hinawakan ko siya sa dalawang balikat niya "Dali na...
bumalik ka na sa loob at ikaw na kumuha ng bags.." tinulak ko naman si Kay.
Kaya lang paglingon ko doon sa gate, may papadating naman. Papalapit sa direksiyon
namin.
"Riel!"
"Good luck.."
Si Carlo naman eh tumingin sa akin tapos ngumiti, then tumakbo na kasama ni Jasper.
***
Nung sumunod na araw, pinagre-ready na kami dahil malapit na kami mag perform. May
costume practice pa kami nun. Syempre dahil pinatong ko lang naman yung gown ni
Belle sa uniform ko, mukha akong ewan.
"Nag-judge ka na kaagad. Yung upuan tinatawanan ko" tinuro niya yung upuan na nasa
likod ko.
Tumingin din ako doon sa tinitignan niya sa kurtina. Nasa likod kasi kami nun.
Medyo mainit nga eh. Nung tinignan ko, nasa kaliwa si Kay, nasa kanan si Mandee.
"Eh kasi, yan lang hindi mo pa magawa! Lalapitan mo lang..." tinignan ko siya,
"Bading lang ang duwag."
"Hoy hindi ako bading.. mukha ba akong bading?" tinignan niya yung itsura niya,
"Alam mo ba last time na may babae na tinawag ako ng bading, alam mo kung anong
ginawa ko?"
Nawala yung tawa ko. Kinabahan ako dahil lumapit siya sa akin.
"J-jasper.. easy lang. Lalaki ka 'di ba?" yun na lang sinabi ko.
"A-alam mo Jasper.. kailan mo nga uli ginawa yun?" iniiba ko na lang yung usapan.
"Oo. 4th year... Sa totoo lang..." hinawakan niya ko sa dalawang balikat ko..
"NGAYON!"
***21***
Dahil mahigpit yung hawak niya sa balikat ko at cornered na talaga ako, wala naman
na akong magiging move. Mukhang totohanin niya talaga yung sinabi niya. Sumobra
talaga yung kaba ko nun. Ni-hindi ko makuhang umatras, at nagle-lean na siya sa
akin.
"AHHHHHHHH!" sumigaw talaga ako at sobrang lakas, "AHHHHHH--" kaya lang natigilan
ako dahil tinakpan niya yung bibig ko.
"Sorry, bawal sumigaw eh!" lalo niyang nilapit yung mukha niya.
Papalapit na ng papalapit na siya kaya lalo ko namang iniwas yung mukha ko. Saka ko
lang narinig ni may nagbukas nung kurtina pero hindi ko makita kung sino dahil
natatakpan ni Jasper.
Umatras ng kaunti si Jasper pero hindi naman niya binitawan yung pagkakahawak niya
sa dalawang braso ko.
Tapos nag-lean siya uli kaya nilayo ko ng nilayo yung ulo ko. Wala talaga.
Napapikit na lang ako dahil ayokong makita. Tapos naramdaman ko na lang, humalik
siya.
"Hindi muna ngayon Riel.." tapos ngumiti siya sa akin at humawak siya sa kurtina na
para bang lalabas na, "Bakit hindi ka makapagsalita?!?"
"Siraulo ka ba?!" yun ang una kong naisigaw sa kanya nung pakiramdam ko nagkaboses
na ako.
"Siguro.."
Si Kay naman eh palingon-lingon sa akin, tapos kay Jasper. Kay Jasper uli, tapos sa
akin.
"Sinasaktan mo ba pinsan ko?" hindi pa rin pala niya na-gets yung mga nangyari?
"Ako?" ngumiti si Jasper ng nakakaloko, "Bakit ko naman sasaktan si Riel? Bakla nga
ako 'di ba?"
Hindi rin nagtagal, napaupo ako doon sa violet na upuan na tinatawanan ni Jasper
kanina nung hindi na nakayanan ng tuhod ko.
***
Sinabi nung teacher na ngayon lang daw sila nakasold-out ng tickets. Hindi daw nila
alam kung ano naman daw bang kaibahan ng ngayon kaysa dati. Nung mga naunang play
daw nilang ginawa, hindi pa raw nangalahati yung auditorium.
Kasama ko si Kay nun na nasa dressing room. Iisang room lang kasi kami lalagyan ng
make-up at kung anu-ano pang mga costume at designs. Si Carlo eh hindi ko pa
nakikita pero alam ko naman na yung itsura ng costume niya. May malaking mascot na
beast, tapos may costume na siya na pam-prince.
Si Jasper rin eh hindi ko pa nakikita buong umaga. Dahil nga props siya, busy rin
siguro yun sa pag-aayos ng stage at pagse-secure nung mga kailangan niya. Kung
hindi ko lang alam, baka magkasama sila ngayon ni Mandee.
Nakailang pasok yung teacher namin sa dressing room at ilang beses kami ni-remind
na within 30 minutes daw eh mag-perform na kami. Narinig namin na umiingay na sa
labas at alam na namin na napapapasok na sila. Nagtinginan kami ni Kay.
Binilisan naman nung babae na nagmamake-up sa amin yung ginagawa nila dahil may
line-up pa kami. Katulad nga ng plano, tatlong kanta lang yung ilalagay sa buong
play. Yung unang-unang suot ko eh simpleng-simpleng dress lang. Kulay blue siya na
may white sa harapan. May hawak lang akong basket at syempre, libro na rin dahil
mahilig magbasa si Belle sa story.
Lumingon ako kay Kay nun at sinuot na niya yung malaking cardboard na may drawing
ng pot. Natawa nga ako sa kanya eh pero hindi naman nahihiya sa ganyan si Kay. Sabi
niya, role lang naman.
"Lumapit kayong lahat dito!" tinawag kami nung teacher, yung mga papasok sa
kabilang side. "Carlo! Carlo!" tinawag naman si Carlo na suot naman na yung mascot.
Parang ang laki tuloy tignan ng ulo niya. "Ok, basta bigay niyo lang lahat ng kaya
niyo. Kung paano tayo nag-practice, ganun din. Isipin niyo lang walang nanood sa
inyo." tapos humarap siya sa akin, "Belle! Este.." tinuro niya ko, "Riel! Yung
kanta mo."
Narinig namin na pinatayo na yung mga tao para sa National Anthem at opening
prayer. Doon na ako sinimulang kabahan dahil pumasok na yung isa sa amin. Yung
pinaka-narrator ng story. Syempre, naka-costume na siya ng itim. Siya kasi yung
enchantress.
Hindi namin nakikita kung ano yung nasa stage. Ang alam lang namin, yung words,
music... saka signal nung kung sino man. May tao rin doon sa kabilang side ng
stage. Narinig ko na rin yung boses.
Katulad sa plano, silhouette lang din yung kay Carlo na normal pa siyang tao, tapos
magiging beast, Syempre nakikita lang ng mga tao yung effect dahil madilim. Kami
rin silhouette lang nakita namin na hinahawakan niya yung nagiging Beast niyang
ulo.
Nagsimula na rin yung tugtog na 'Belle'. Syempre masaya iyon, kaya kunwari eh
umikot-ikot naman ako.
Dahil town yun, may nasasalubong din naman ako na mga taga-town.
'Bonjour!' 'Bonjour!'
'Bonjour!' 'Bonjour!' 'Bonjour!'
"Where are you off to?" nakangiti naman sa akin yung lalaki.
"The bookshop.
I just finished the most wonderful story
about a
beanstalk and an ogre and a -"
"That's nice. Marie! The baguettes! Hurry up!"
Umalis naman yung Baker sa harapan ko at kunwari eh nag-balance ako doon sa isang
daanan na peke naman sa likuran. May hawak pa akong libro na binabasa-basa ko
habang umiikot ako. Medyo nahilo nga ako eh, pero hindi ko na lang pinahalata.
Habang ginagawa ko naman yun, saka naman kumakanta yung ibang mga nasa likuran na
Town People din.
Nakakapagod naman kung iisa-isahin ko pa sa inyo kung ano yung mga sumunod na
nangyari sa play. Siguro, ikukuwento ko na lang yung mga sumunod na nangyari.
Ayun nga, sumunod na scene pagkatapos nung opening number namin eh papaalis na si
Maurice, tatay ni Belle. At syempre, meron pang effect na umuulan-ulan at may kulog
at kidlat habang naliligaw siya. At for the first time, pinakita yung mascot ni
Carlo. Kinulong niya si Maurice sa isa sa mga jail na gawa lang naman sa karton
din.
After that, sumunod na rin si Belle, ako yun. Iba na yung damit ko nun. Kulay brown
naman yun dahil naglilinis ako kunwari. At nakita ko nga yung tatay ko na
nakakulong. Nagkaroon ng deal si Carlo (beast), at si Maurice.
"No Belle! No!" sumisigaw si Maurice habang tinutulak-tulak siya kunwari ni Beast.
Nag-progress yung story. Tinignan ko nun si Carlo dahil medyo basa na yung colar
niya. Sa pawis siguro yun. Ikaw ba naman eh magsuot ng mascot hindi ka ba naman
mainitan.
May scene pa na nakahiga ako sa kama at doon ako umiiyak. Pumasok nun si Mrs. Potts
at niyaya naman akong kumain. Ako naman yung may ayaw.
"IF SHE DOESN'T EAT WITH ME, SHE DOESN'T EAT AT ALL!"
Syempre, may away scene din kami. Tapos sinigaw ko naman yung famous line ni Belle
na 'THEN YOU SHOULD KNOW HOW TO CONTROL YOUR TEMPER!"
"Belle, I have something to show you. But first you have to close your eyes. IT'S A
SURPRISE!"
At yun na rin yung part na pinakita niya yung malaking library sa palace niya.
Medyo napapagod na rin ako nun dahil kailangan mabilis kang kumilos. At syempre,
turn naman na ni Kay para pumasok. May dance naman kami ni Beast. Yung kanta eh
sinasabayan namin ng sayaw syempre. Slow Dance pa nga.
Ang ganda ng boses ni Kay! Kinakarir nga niya yun eh. Nag-thumbs up nga ako sa
kanya sa likod ko eh habang sumasayaw kami ni Carlo.
Narinig ko namang bumulong si Carlo sa akin nun. 'Ang ganda mo Riel!' Kaya natawa
lang ako.
Syempre, hindi rin nagtagal, nagkaroon �na naman ng effect ng thunder at lightning.
Dumating na yung mga townpeople para patayin si Beast. Ako naman eh nasa likod at
wala ako sa scene dahil darating lang ako eh yung mamamatay na siya.
Scene na iyon ni Jasper at Carlo dahil si Jasper ang papatay kay Beast. Siya kasi
si Gaston 'di ba?
"Si Jasper?" tinanong ko naman si Mandee dahil hawak niya yung string ng kurtina.
Nung malapit na matapos yung play, tinulak ako nung teacher namin dahil nalimutan
ko na scene ko na dapat pumasok. Nakita ko na nakahiga na kunwari si Beast doon sa
stage at may pekeng blood pa siya.
Panay lang ang sabi ni Carlo ng Beast at hinawakan niya ako kunwari sa pisngi ko.
Ang corny talaga nun. Nung practice namin, ito yung part na tawa kami ng tawa.
Hindi lang namin magawa ngayon.
Syempre, may magical song pa na kung ano. Nagkaroon ng yellow lights... tapos
sinara nila yung kurtina uli para silhouette na naman yung pagpapalit ni Carlo as
Beast.. to a Prince.
Hindi niya maalis yung mascot niya kaya tinulungan ko na. Pinagpapawisan na nga
siya dahil halatang init na init na. Kaya lang pagtanggal ko eh nagulat na lang ako
at hindi ako makagalaw.
"Aray ko masakit yun!" hinawakan niya yung mascot tapos binato niya sa gilid, "Hi
BEAUTY!"
WHAT?!? Nagpalit sila? All this time yung guy na kasama ko sa stage at naka-mascot
eh si Jasper?!?
Binuksan nila uli yung kurtina at kuwari eh tumayo na si Jasper. Prince na siya
kunwari. Nakangiti siya sa akin at ako naman eh nagtataka lang sa kanya. Pretty
much BELLE reaction kapag nag-change ang isang beast sa harapan mo. Hindi ako
makapagsalita.
Yumakap naman si Jasper sa akin at ako naman eh napilitan na lang din. Nasa scene
kasi yun eh.
Syempre, diniliman na lang nila uli yung stage para ipakita sina Kay na normal na
tao na kunwari uli. Tinakpan uli kami ng kurtina, dahil may kissing scene naman na
hindi naman talaga totoo.
"Mag-cross lang yung pisngi para kunwari nag-kiss sa tingin ng tao.." masama na
yung tingin ko sa kanya.
"Says who?!?" laging yun yung dialogue niya kapag may balak siya.
ARRRRRGHHHH!
"Riel!" tumingin si Kay sa akin, "Bagong blush-on ka ba?" hinawakan niya yung
pisngi ko.
"Uhmm.. ahh.. oo." naki-oo na lang ako kahit hindi naman talaga.
"Bro! Ang galing nung silhouette niyo ni Riel ah! Ang galing! Para kayong nag-
kiss!" inakbayan siya ni Carlo.
"Parang totoo ba?!?" tumingin si Jasper sa akin tapos tumawa. "Ewan. Tanungin niyo
si Riel.." tinuro niya ako.
"You knew I'm not gay right?!?" nakakainis naman! Bakit niya tinotoo yung kissing
scene?!?
***22***
Hindi talaga ako makapaniwala nun. Ewan ko ba kung anong pakiramdam ko sa kanya,
naiinis ba ako o ano? Pero sa totoo lang.. parang may..
'di bale na nga lang. Wala naman siguro yun. Baka alam mo na, na-shock lang ako
kaya kung anu-anong nararamdaman ko.
Dahil nga kahit papaano eh naiinis ako sa kanya, tumingin ako ng masama tapos
sumigaw ako ng...
"BADING! BADING KA!" inasar ko muna siya bago ako pumasok ng dressing room.
Hindi rin nagtagal, sumunod din sa akin si Kay para magbihis na. Nakatingin lang
ako sa kawalan nun at hindi ako makakilos. Kung hindi pa siguro niya ako
tinulungan, ewan ko na. Baka hindi na siguro ako nakapagbihis.
Maaga kong ginising si Kay dahil gusto ko rin na maaga kaming makaalis ng boarding
house. Ayoko kasi na makasalubong ko pa sa bathroom si Jasper o kaya naman si
Carlo. Mukhang wala pa ngang balak bumangon si Kay nun at pumipikit-pikit pa yung
mata niya. Pero dahil pinilit ko nga siya, bumangon din naman.
"Bakit ba ang aga-aga mo akong ginisng? Alas-4 pa lang ah!" pero ayun, tinulak-
tulak ko siya para dumeretso kaagad siya ng bathroom.
Maaga kaming nakaalis ng boarding house at wala pa yatang alas-6 nun. Medyo gising
na ang diwa ni Kay at dahil nga malapit yung school, saglit lang eh nakarating na
kami.
Nagulat kami parehas nung nakita naming may banner sa harapan ng gate. Nakalagay
eh..
Thank you very much to our number 1 donor Miss Mandee Vargas also known in her
initials, A.L. We are so honored to have you here at our school!!!
"Wala ka man lang bang balak gawin?!? Kahit ano?" hinila na niya ako pumasok sa
school.
"Gaya ng ano?"
"Sabi ko sa iyo dati pa, anonymous si A.L. Wala akong balak magpakilala. Ano
iisipin nila? Impostor ako? At kung hindi niya aaminin yung totoo, it's her
problem.. not mine."
Napatingin kami ni Kay doon sa gilid nung bigla-bigla na lang may natalisod. Hindi
namin alam na may tao pala doon malapit sa swing. Nanlalaki yung mga mata niya. At
diretso siyang nakatingin sa akin.
Tinuturo naman niya ako at parang may gusto siyang sabihin na parang 'di niya
masabi. Lumapit tuloy si Kay sa kanya at tinapik siya ng malakas sa likod.
Turn ko naman lumapit sa kanya at tinakpan ko kaagad yung bibig niya. Tumingin-
tingin ako doon sa gilid ko kung may tao pa.
"Naku Ronnie! Please lang.. walang dapat makaalam nun!" ano ba naman yan?!? "Ako si
A.L., pero wala akong balak siraan ang sino man ah.. si Mandee.. or anyone.. okay?
Please be quiet about it.. huh? Pwede ba?"
"Kaya ikaw RONNIE!" seryoso naman si Kay, "I-leak mo yung information ha. Kailangan
makarating sa principal..."
"Kay!"
"Promise mo.. ha hindi mo sasabihin. Promise mo! Gusto ko marinig kong sinsabi mo
na hinid mo sasabihin kahit kanino.." hindi pa rin siya nagsasalita, "Ronnie naman
eh mangako ka!" inalog ko siya ng kaliwang kamay ko.
Mukhang ok lang naman at alam ni Ronnie. Siguro nga iki-keep naman niya yung
promise niya at hindi naman nya sasabihin. Harmless naman siguro na may isa sa
school bukod sa aming dalawa ni Kay nakakaalam na ako talaga si A.L.
Isa lang naman ang ikinakatakot ko. Gusto ko na alisin nila yung banner sa labas ng
gate. Baka kasi nagkataon na nagda-drive si Daddy around town at mabasa niya yun.
Disaster yun kapag nangyari.
Wala pang time eh nakaupo na kaming tatlo nila Kay sa room at nagusap-usap. Nung
malapit na mag-time, dumami na rin yung mga tao sa room at maraming nag-
congratulate sa amin doon sa Beauty and the Beast.
"Hindi."
"Eh bakit parang galit ka?!?" naririnig ko pa rin siya nun. Nakatingin kasi ako sa
gilid eh.
"Kung hindi ka galit bakit hindi mo ko tinitignan?!?" ang dami niyang tanong no?!?
"Ok.." mahinahon na ako, "Hindi ako galit. Happy?" pineke ko yung ngiti ko.
"Not really." umiling siya, "Gusto ko umupo ka doon sa upuan sa likuran." tinuro
niya yung upuan sa likuran na katabi nung upuan niya, "Doon ka."
"Oo nga eh.. kaya nga.. FRIEND.. dito ako sa upuan na ito, doon ka sa likod ko. Ok
na yun!" nilabas ko yung binder ko at nilagay ko sa desk.
"Sige na!"
Tumayo ako at kinuha ko yung bag ko at yung binder na nilabas ko. Nilapag ko sa
sahig yung bag ko at sa desk yung binder para makaupo ako.
"Hindi ka pa ba uupo?"
Paano ko ba malalaman na oras na umupo ako nun eh isa sa mga embarassing moments ng
buhay ko. Paano ba naman kapag upo ko, yun pala yung sirang upuan kaya natumba ako
at napaupo ako doon sa sahig.
Tawa ng tawa si Jasper. Ako naman, walang nakakatawa doon. Yung ibang classmates
din namin eh nagtinginan at yung ilan-ilan sa kanila eh ngumisi lang.
"You think that's funny?!?" seryoso na ako nun at kinuha ko yung binder ko, "HINDI
SIYA NAKAKATAWA!" medyo naiiyak na ako nun.
Lalabas na sana ako ng room at gusto ko pumunta sa girls restroom kaya lang narinig
kong sumisigaw si Jasper at tnatawag ako.
Binilisan ko naman yung pagtakbo ko doon sa hallway kaya hindi na niya ako nahabol.
Nakakainis naman siya! At ito talaga, totoo na. Tama bang ipahiya ako? Papaupuin
ako sirang upuan tapos tatawanan pa niya ako?
"Riel! Sorry na! Ginawa ko lang yun dahil--" sinandal niya yung isang kamay niya sa
pader, "Sana lang pwede ko sabihin sa iyo kung bakit!"
"Sana lang alam mo kung ano yung nakakatawa sa hindi!" sumigaw din ako doon sa
hallway.
prankster.
Nung breaktime nga namin eh hindi ko pa rin siya kinakausap. Nahalata niya rin
siguro niya yung damage na ginawa niya.
Hndi siya makatiis nun. Nasa cafeteria na kami ni Kay eh umupo ba naman sa harapan
ko.
Luluhod na sana siya nun. Isang tuhod lang yung nakaluhod yng isa sinasandalan niya
ng kamay niya.
"Sorry na. Sabihin mo lang anong gagawin ko para tanggapin mo sorry ko. Kahit
ano..."
"Oo na.. ayos na!" hindi naman ako masamang tao na nagtatanim ng sama ng loob.
Tumayo naman na siya at mukhang hyper na naman dahil nakangiti siya. Papaalis na
sana siya at bumalik na siya sa table nila.
Si Kay eh inasar na naman ako kay Jasper nun. Hindi lang niya alam na gusto naman
siya ni Jasper. Kumain lang kami ng kumain nun na para kaming elepante at nag-alarm
na dahil sa time.
Tinignan ko lang si Jasper nun nung dumadaan kami. Umayos siya ng pagkakatayo niya
at hindi man lang siya ngumiti.
"Bro tama na nga yan, hindi dapat binibigyan ng grades ang babae.."
"Ikaw nagsabi nun 'di ba? Na hindi tamang bigyan ng grades ang babae? From now on,
hindi na." hininaan niya yung boses niya, "Huling beses ko na gagawin yun. Nung
unang beses na binigyan kita ng grade, I gave you a 6." tapos ngumiti siya sa akin,
"I gave you 9 this time."
Hindi ko alam kung matutuwa na naman ba ako nun o maasar o magtatanong. Yun ba yung
the same game na 10 ang pinakamataas, tapos 1 ang lowest.
Hindi na lang ako nagsalita. Bago pa siya umalis nun eh may binulong siya ng mahina
kaya lang narinig ko.
"Out of 9."
Whoa...
Hindi ko na lang siya tinanong doon sa sinabi niya sa akin tungkol sa pag-grade
niya ng mga babae. Lalung-lalo namang hindi ko na ioopen sa kanya yung sinabi rin
niya na...
I gave you a 9... out of nine. That's weird. Meron bang nag-grade ng perfect?
Anyways, the next week.. ganun pa rin naman ang buhay namin. Tumawag ang Daddy ko
at kinukumusta pa nga ako. Naalarma nga ako sa kanya paano ba naman nagbigay ba
naman ng comment na pupunta daw siya sa school At syempre kapag si Szarielle
Madrigal Lopez ka, gagawa ka at gagawa ng paraan para hindi mapunta ang Daddy mo sa
school at mabuking ka.
So eto na naman ako, another day. Dumaan ako sa locker ko sa hallway at kinuha ko
yung mga gamit ko. Ang dami nga nun at panay hardbound books pa yung iba.
Hindi ko pa nalalabas lahat at baka maging hunchback na ako, may sumandal naman na
halimaw doon sa kabilang locker kaya nagulat pa ako.
"Anak ng AUSTRALIA naman!" ewan ko kung bakit Australia ang unang pumasok sa isip
ko.
"Hindi naman, PINAS lang." ngumiti siya ng kaunti, "Teka nagpapauso ka ba?"
Nagsimula na akong maglakad nun pero mabagal lang dahil sa sobrang bigat ng dala-
dala. Humabol naman siya sa akin at sumabay sa gilid ko.
"Hindi na." ang bait pero contradictory yung sagot ko? "Kaya ko na. Doon lang naman
yung room eh.." tapos tinuro ko yung dulo ng hallway.
"Dali na tutulungan na kita..." hinila niya yung kabilang end ng books ko.
"Sige na pumayag ka na, ang bigat nito oh.." hinila na naman niya.
"Riel, ang dami nung books mo. Akin na yung iba.." malakas na yung paghila niya.
"Feeling mo naman dahil babae ako hindi ko kayang buhatin ito? Hoy, kaya ko no!"
malakas din yung paghatak ko.
"Bilisan mo na! Ibigay mo na sa akin para tapos na! Sige ka lalo tayong mala-late
sa klase!" hinawakan niya uli, tapos hinila niya sa tiyan niya.
"Ayo--" hindi ko na tinuloy yung sasabihin ko. "AYAN NA NGA!!" tapos tinulak ko
lalo sa tiyan niya ng sobrang lakas.
"Bakit mo tinulak?" hnawakan niya yung tiyan niya, "Ang sakit nun ah!"
Sabi nila matalino si Jasper. Sigurado ba sila na matalino siya as like a gifted
child or a special child? Kasi sa kaso niya, parang special child siya eh.
Dumating naman kami sa roon nun awa ng Diyos. Pero late na rin kami kaya inasar pa
kami nung mga classmates namin dahil sabay kaming dumating. Yumuko pa nga si Jasper
kasi sa harapan ba naman siya dumaan. Ako kasi sa likuran eh.
Nagklase lang kami. Na-boring nga ako kaya hindi rin naman ako nakinig. Nag-quiz pa
kami sa Calculus, naka 7/10 ako. Hindi naman masama kahit hindi ka nakinig. Si
Jasper naka 9/10. May mali siyang isa at sign lang. Nilagay niya positive intead of
negative.
Nung breaktime namin ng umaga, pumasok si Kay at mukhang cheerful naman ang bruha.
Kapag ganyan ang itsura niya na parang nakangisi na hindi mo maintindihan, maganda
yung nangyari.
"Guess what!" sabi nya tapos naupo sa tabi ko, "Kinakausap nila si Mandee ngayon."
"Anong meron?"
"Ano pa! Tinatanong siya kung bakit hindi siya nagdo-donate. Kasi parang nanalo
yata siya sa Wordsmith, may premyo siya ng P100.00, ayun ikinain sa cafeteria.
Syempre nag-iba yung tingin sa kanya. Kung siya si A.L., pati ba naman isang daan
lulubusin niya?" tawa ng tawa si Kay.
Hindi ko alam kung makikisama ba ako sa pagtawa niya. In the end, hindi na lang.
Hindi lang naman iyon ang unang beses na ginawa iyon ni Mandee. Nung nakaraang
linggo, bumili siya ng pagkain niya, halos hindi naman niya nagalaw. Imbis na
ibigay niya yung hindi niya nagalaw doon sa walang pambili, tinapon niya lahat.
Bakit naman daw niya ibibigay doon sa ibang tao eh hindi naman nila pera?
Addition to that, tinapon niya yung A.L. shirt na binigay sa kanya nung nurse.
Umalis naman kaagad si Kay nun dahil kakain pa yata sya kaya naiwan ako mag-isa sa
loob. Hindi naman ako gutom nun kaya naupo na lang ako. Isa pa sa dahilan niya, may
gagawin din daw siya.
Kakaupo ko doon, narinig kong nag-ring yung cellphone ko kaya hinanap ko pa sa bag
ko. Nung nakita ko na yung 3315 ni Kay, tinignan ko �muna kung sino yung tumatawag.
Napansin ko, unknown number. Hindi naka-store sa inbox ko.
Sino 'to?
"Ito na naman itong si Do I know You person. Naalala mo yung tinext ko dati sa
impression ko sa iyo? Ako yung Ian guy na naka-text mo."
Tumayo ako nun sa upuan ko at nagsimula ako maglakad papuntang pintuan para tignan
kung nasaan si Carlo at kung may hawak siya na phone. Kaya lang muntik pa akong
nadapa dahil nakakalat yung basahan sa gitna.
"Carlo, are you trying to pull a trick on me?" yun na lang ang tinanong ko. "Kasi
nakausap na kita dati alam mo yun!"
"Carlo?!?" halata mong gulat yung boses niya, "Inaasahan ko Ian yung itatawag mo sa
akin tapos ngayon Carlo?"
"Ok, I give up Kay. Panalo ka na. Kung niloloko mo ko, panalo ka na."
Nag-step ako doon papalabas ng room namin kaya lang may nakabangga ako. Napahawak
pa ako sa braso niya para hindi ako matuluyan sa sahig.
Napakunut-noo ako kasi may hawak din siyang phone at may hawak din akong phone.
"KAY???"
"Teka.. ikaw ang ka-text ko? Hindi pwede..." tinuro ko siya tapos umiiling pa ako,
"Si Carlo ang ka-text ko."
"Yeah right. Si Kay rin ang ka-text ko.." huminto siya tapos nanahimik.
Sabay kaming umupo doon sa gilid at walang makapagsalita sa amin. Bigla na lang
siyang tumingin sa akin.
"Malay ko!" lumayo nga ako ng kaunti, "Basta alam ko may nakatext ako nun, then
sinabi ni Carlo siya yun..."
Nilabas ni Jasper yung phone niya at lumapit siya sa akin. Bigla niyang inangat
yung phone niya at hinarap niya sa akin.
"Number mo 'to?" tapos tinignan ko yung nasa phonebook niya na Kay ang nakalagay
pero...
Turn ko naman tumingin sa phone ko. Unlike sa kanya, naka-store yung number.
Nilabas ko yung phone ko at pinakita ko sa kanya.
Tinitigan naman niya tapos nilagay niya sa bulsa niya uli yung phone.
Tinignan ko naman yung mga recently received calls. Ito lang yung kanina at nakita
ko na naman yung unknown number.
"Sa akin kanino pa ba!" sinigawan ba naman ako, "Kausap lang kita kanina!"
"Eh siraulo ka pala bakit galit ka?" bumulong ako sa gilid, "Nagtatanong lang yung
tao."
"O sige.." naging mahinahon na siya, "Isa-isahin natin 'to ah. Paanong number mo
yung number ni Kay?"
"What're you talking about? Number ko na ito.. noon pa!" napaisip naman ako,
"Matagal na."
"Number mo?" iba na yung expression ng mukha niya, "Nakuha ko yung number na ito
nung nasa shop tayo. Yung Motorolla V3 ni Kay? 'Di ba tinignan ko that day?
Tinignan ko lang yung phonebook para sa number niya."
Whoa... that day.. what happened that day? Isip Riel.. isip...
Oh yeah. That day nagpalit kami ng phone ni Kay kaya lang hindi pa namin
napapagpalit yung sim card namin. So nakuha niya... yung number ko.
"Kung phone yun ni Kay, bakit sim card mo?" sumandal siya doon sa pader.
"Eh.. eh... ano.. kasi... KASI... hiniram ko yung phone niya!" yun na lang ang
naisip ko, "Bakit wala na ba kaming karapatan magpalit ng phone? Gusto ko lang
naman maranasan na magka-RAZR eh. Since wala akong pambili, hiniram ko phone
niya.." what a liar!!
"Kung yun ang kaso.. fine!" iniwas niya yung tingin niya sa akin, "My bad. Akala ko
number ni Kay."
Lalabas na sana siya kaya lang pinigilan ko naman. Unfair naman yata yun. Alam na
niya yung kanya tapos yung akin hindi pa? Kung siya yung naka-text ko dati, paanong
naging si.. CARLO?
"Ikaw ba talaga yung naka-text ko?" yun na lang ang pumasok sa isip ko na itanong
sa kanya.
"Ang una kong tinext sinadya ko yun. I can't remember, but it's something like..
'this is janice and i'm ian' thing."
"Yeah.. naalala ko na. May naligaw na text sa akin. Asking me kung ako yung Janice,
and siya daw si Ian."
"O ngayon?"
"Eh kasi naman kung kinakausap mo na lang siya ng personal o magtext ka sa kanya na
ikaw eh IKAW di ayos lahat!"
Tinalikuran ko nga uli siya. Hindi pa rin nasasagot yung tanong ko.
"Ewan ko. Bakit ako yung tinatanong mo? Ikaw nga itong sinungitan ako sa text!"
nilabas niya uli yung phone niya at nagpipipindot.
Tumatawag pala siya kasi sumunod na lang, nilagay niya sa tenga niya yung phone.
"CARLO! PUMUNTA KA DITO SA ROOM.." ang lakas ng boses niya, "NGAYON NA!" umiling-
uling siya, "SINABI KO NGAYON NA!!!"
Binaba niya uli yung phone niya tapos humarap siya sa akin.
"He'll be here in no time... 10 seconds..." nagbilang pa siya, "9... 8... 7... 6...
5... 4... 3... 2... 1..."
"Paki-explain nga.. IAN?" sinabi ni Jasper pero hindi naman siya mukhang galit.
Tumingin si Carlo sa akin at ako naman eh hindi na lang nagsalita. Gusto ko lang,
malaman kung paano nangyari yun at para hindi naman na ako naguguluhan.
"Di ba nga nung nag-usap tayo, kinuwento mo yung naka-text mo? Tinignan ko yung
number. At first glance, medyo familiar sa akin. Saka ko nalaman na number yun ni
Riel kasi na-save ko yung number niya �nung nahulog niya yung phone sa grocery.."
huminga siya ng malalim, "Nung nasa theater, naisipan ko siyang i-text. Sinubukan
ko na magpakilala bilang.. yung unang nag-text sa kanya. She thought it was me.."
"Eh bakit gusto mo namang magpanggap na ako?" tinanong uli ni Jasper, "Kung
magtetext ka lang din naman, bakit hindi na lang bilang ikaw?"
Kung makapagsalita naman itong si Jasper akala mo hindi naman niya ginawa yun! Siya
nga itong unang nagtext na dapat eh kay Kay at nagpapanggap na ibang tao at hindi
siya.
"Nagsalita ang hindi naman ganun ang ginawa!" nagparinig naman ako.
Mabilis niyang binaling yung tingin niya kay Carlo at tinitigan niya.
"Kailan pa?!?"
"Pwede bang i-explain niyo sa akin yung nangyayari?" tinuro ko sila parehas, "I'm
kinda' lost."
"Hindi Riel.." hinawakan niya ako sa braso ko at dinadala niya ako sa labas,
"You're out of this."
Ikinuwento ko naman kay Kay kung ano yung nangyari except yung part na intention ni
Jasper na sa kanya dapat yung text. Syempre ayaw ni Jasper na malaman ni Kay na may
gusto siya sa kanya, kaya hindi ko na business yun. Torpe kasi yung tao na yun eh.
Nakailang-Oo at tango ang ginawa ko bago pa naniwala sa akin si Kay. Kinikilig daw
siya para sa amin ni Jasper.
Nung sumunod na mga raw eh madalas na patingin-tingin lang si Jasper at wala namang
sinasabi sa akin. Si Carlo naman ang madalas bumati sa akin ngayon. Ang weird nila
parehas no?
Hindi rin nagtagal at wala naman si Carlo sa paligid, umupo naman si Jasper sa tabi
ko. Lagi naman eh.
"Sabi ko, may gold fish na pinatay..." ngumiti siya ng kaunti, "Accidentally."
"Kasi may gold fish ako nun dati. Na-overfed so tumaba ng tumaba. Dahil lagi kong
pinapakain, nakita ko na lang isang araw lumulutang na siya sa fish bowl ko
nakabaliktad."
"Dahil bata pa ko, umiyak ako dahil mahal ko yung gold fish ko. Dinala ko yung fish
bowl at nagpunta ako doon sa bathroom ng bahay ng uncle ko. Nag-flush ako sa toilet
para mapasama na yung gold fish ko." huminto na siya, "Dala-dala ko na yun sa
konsensiya ko after that."
"Huh?!? Bakit naman? Usually naman ganun ang ginagawa sa pet fish 'di ba?"
"Yun nga eh. Nung nakita ko, gumagalaw pa pala siya. Eh nai-flush ko na yung
toilet, kaya nakasama sya. Na-murder ko siya... accidentally."
Natawa naman ako sa kanya pero hindi masyado. Ayos naman yung kwento niya, pero
para saan?
"Sus, malay mo naman nung nai-flush mo siya napunta siya sa ilog or something. Eh
di natulungan mo pa siya.." huminto naman ako, "Teka, bakit mo kinukuwento sa
akin?"
Dahil nakaupo ako mag-isa doon, narinig kong may tumawag ng pangalan ko.
Nakatalikod naman si Jasper at nagsasalita mag-isa. Hindi ko nga masyadong
maintindihan dahil naging busy ako doon sa tumawag sa akin. Si Kay pala. May sina-
sign siya sa akin pero dhail malayo siya, hindi ko maintindihan.
Nagthumbs-up naman ako kay Kay kahit na hindi ko siya maintindihan masyado.
Nahahati yung utak ko, isa kay Jasper.. at isa kay Kay.
Saka ko na-realize na hindi yata ako ang kausap niya. May tao rin kasi doon eh.
Bigla na lang humarap si Jasper kaya napaatras ako at may tinamaan naman siyang
dumadaan sa hallway.
"Pwedeng manligaw?!?"
Napahawak na siya doon sa balikat nung nabangga niya na hindi niya siguro nakita
dahil nakatalikod siya.
Ako naman eh nakatayo lang doon at binigay na lang yung support sa kanya.
Hinihintay ko yung sagot.
1. "Wow! RAZR?" tumingin siya sa pinsan ko, "Ang cool ng phone mo Kay!" tapos
tinignan naman niya, "Gusto ko nga bumili ng ganito eh, kaya lang mahal walang
pambili. Pero ayos din yung Motorolla L7. Sa ngayon, mag-stick muna ako sa Nokia.
After 10 years siguro makakabili na ako niyan." tinuro niya yung phone ko, este
phone ni Kay, at nilabas naman niya yung kanya... Nokia 2100. "Patingin nga ako."
Lalo akong kinabahan nun. Please naman huwag siyang madayo sa messages! Please
huwag naman. Sim card ko pa yung nanduon sa loob. Please naman...
Pindot siya ng pindot doon. Tapos saglit lang, inabot niya na uli kay Kay.
"Cool."
(this is the part na nagpalit si Kay at riel ng phone. Notice the part na hiniram
ni JASPER yung phone na Motorolla V3 at sim pa ni Riel yung nandun. Nagpipipindot
siya, kunwari chini-check out niya pero kinukuha niya yung number.)
2.."Riel, sa iyo ba itong phone na ito?" tapos nakita ko yung 3315 na hawak ni
Carlo.
(ito naman yung part na nakuha ni Carlo yung phone ni Riel sa shop. Kinuha din niya
ung number. That explains how he got riel's number.)
4.Nung gabi naman eh nagtext uli si Carlo sa akin. Syempre, sinave ko na yung
number niya. Dati kasi binubura ko lang lahat ng messages niya eh. Yung unang-una
nga niyang text nun na hindi ko pa siya kilala eh hindi naman ako nag-abala na i-
save pa yung number niya.
(ito naman, sinsabi ni Riel na isinave na niya yung number ni Carlo.. as CARLO.
Which is right dahil phone talaga ni Carlo yun.)
Kakaupo ko doon, narinig kong nag-ring yung cellphone ko kaya hinanap ko pa sa bag
ko. Nung nakita ko na yung 3315 ni Kay, tinignan ko muna kung sino yung tumatawag.
Napansin ko unknown number. Hindi naka-store sa inbox ko.
(ito yung sa last chap before yung na-post ko. May tumatwag kay Riel, ito na si
Jasper. Lumabas, unknown number. Which means yung number ni Carlo na ginamit niya
para mag-text kay Riel sa theater eh different sa number ni Jasper.)
still confused?
It only means na nung unang beses na nag-text si JASPER as IAN, hindi na-save ni
Riel yung number na yun. So the next time na may nag-text at medyo similar dahil
unknown number at si Carlo na yun, she thought it was the same guy.. so sinave na
niya.
"Oo no! Tinanong mo pa nga ako kung pwedeng manligaw 'di ba?" sabi niya tapos
lalong lumapit kay Jasper.
"Oh no.." umatras si Jasper, "Para kay.." kinamot niya yung batok niya, "Para kay
Riel yun eh."
Nagulat naman ako nun kaya hindi ako nagsalita. Para sa akin? Ang alin nga uli?
"Yeah." tumango si Jasper tapos tumingin kay Mandee, "Sorry Mandee. Hindi ko alam
na nasa likod kita eh."
Sumimangot naman si Mandee tapos umalis sa harapan namin. Ako naman eh hindi pa rin
maliwanag ang lahat, kaya hindi ako nagsalita. Konti lang yung narinig ko sa mga
sinabi ni Jasper kanina, kaya hindi ko alam yung full details.
"Pwedeng ulitin uli yung sinabi mo kasi.." lumingon ako sa likod ko at medyo
tinuturo ko� yung spot kung nasaan si Kay kanina kahit wala na siya doon, "May..
kausap ako kanina."
"Hindi ka naman pala nakikinig sa akin may tinatanong pa man din ako na
mahalaga..."
"Wala na. Hindi ko na mauulit yun. One time thing lang yun." tapos tinalikuran niya
ako, "Ang tagal-tagal kong pinractice tapos hindi mo naman pala inintindi. Saka na
nga lang!"
"Hey Jasper!"
"Ang hirap-hirap magtanong papaulit mo pa?!? Sana lang 'di ba nakuha mo na nung
unang beses?" halata kong may halong biro yung boses niya. "Sige, punta muna ako ng
cafeteria." then nagsimula na siyang tumakbo.
***
After another week, may pera na naman ako galing sa Daddy ko. Dahil nga sa� sobrang
iba yung pakiramdam ko kapag sobra-sobra na yung pera ko, naisipan ko na namang
mag-donate sa school. This time, mas maingat na ako. May inutusan ako na bata para
maghulog doon sa donation box.
Si Kay naman ay medyo nagagalit sa akin. Nagdodonate na naman ako as 'A.L.' pero si
Mandee naman daw ang nagiging maganda ang image. Wala naman akong pakialam na doon,
siguro dati nabahala ako. Ngayon... hindi na.
Dumating naman yung teacher namin sa Values at may inannounce siya sa amin. May
hawak-hawak siyang papel na dapat daw malaman ng mga seniors. Ayun, binasa niya sa
harap ng klase namin.
"Teachers, Kindly inform the 4th year students..." blah blah.. kasi ang daming ek-
ek, "--that we are having a school 'recollection' that is usually done for seniors.
It'll be held at 'The Blue Lagoon Resort' for 3 days and two nights." Blah blah..
details kung magkano at kung anu-ano, "--and it is a good experience for our
seniors before they graduate. Please take note that it is not mandatory, but I
advice seniors to go. Sincerely, <insert name here>"
Seryoso naman yung ibang classmates namin at nag-ingay kung sino ang mga sasama.
Syempre maraming ineterested. Matutulog ka ba naman for 2 days sa isang resort.
"Mam!" nagtaas ng kamay si Jasper, "Ito ba yung ginawa din namin nung elementary na
may orientation at ilang discussion na sama-sama kayo... tapos magku-kuwento ka sa
experiences mo?" nagtanong naman si Jasper.
"The same thing, except it's deeper this time."
"Ikaw bahala.."
Sinabi nung teacher namin na ilalagay daw niya yung sign-up form sa bulletin kung
sino ang gustong sumama. Pumirma na lang doon para sigurado at magdala na lang daw
ng pera for three days. Saturday, Sunday at Monday kasi yun which is, two days from
now.
Hindi ko pa rin alam kung sasama ba kami. Recollection kasi eh. Alam mo na,
delikado. Baka may matanong tungkol sa family ko at school ko dati, at kapag
nadulas ako.. patay na.
On the other side, it sounds.. alright. Baka pumunta nga sina Jasper eh.
Kahit anong sabi ko sa sarili ko na wala akong pakialam kung sasama ba siya o
hindi, ilang beses akong dumadaan sa Bulletin para tignan kung nandun na yung
pangalan niya. Wala pa rin eh.
Nagtataka na nga si Kay kasi everytime na break namin, dadaan ako uli doon at
titignan ko na naman.
Sumabay siya maglakad sa akin at tumatawa-tawa. Tama naman siya, tinitignan ko kung
nandun na yung pangalan niya.
Nakangiti lang si Jasper at tumingin sa akin saglit then kay Kay uli.
"Ano yun?"
"I don't know.." umiling naman siya, "Hindi ko sure." tinignan na naman niya ako
for the second time, "Nag sign-up ka na ba Riel?"
"Hindi pa nag sa sign-up yung pinsan ko.." siniko ko siya, "I mean, kami pala."
Sasagot pa sana si Kay kaya lang natigilan na siya. Prangka kasi minsan yan...
nadudulas sa mga sinasabi niya.
"Walang pera?!?" patanong pa siya at nilaksan ko yung pagsiko ko, "I mean, walang
pera!" pinalitan niya yung tono na parang sentence na lang.
"Hey Jasper! May pambayad na tayo. Mag sign-up ba tayo para sa recollection?"
Tinulak ako ng malakas ni Kay kaya muntik-muntikan na akong masubsob doon sa sahig.
Tinignan ko nga siya ng masama dahil sumakit yung balikat ko sa sobrang lakas.
"Sus!" nakangiti pa siya, "Pinsan ko pala ang hinahanap mo eh!" sabi niya na nang-
aasar pa.
Tumayo na lang ako doon at inayos ko yung blouse ko. Si Kay kasi eh, yan tuloy
nalukot.
Si Jasper naman eh tumingin na lang doon sa rubber shoes niya. Narinig ko siyang
bumulong nun: 'Yeah, hinihintay ko lang si Riel..'
Lumapit si Kay doon sa Bulletin Board kung saan ka dapat mag sin-up. May nakalagay
doon na pen na may rope para hindi makuha nung mga nagpupunta doon. Hinila niya
iyon at nilagay niya sa kamay ko.
"Wala ngang--"
"PERA?!?" sabi ni Kay sa akin, "Pinsan naman! Alam mo namang may pera!" sinigawan
ba naman ako, "Right ARIELLE?"
Alam kong sinadya niya lang yun para hindi na ako magsalita. Tumayo lang ako doon
at si Carlo naman eh may kinuha sa bulsa niya.
Sariling pen din niya. Binigay naman niya kay Jasper yun.
Katulad ko, tinignan lang din ni Jasper yung ballpen sa kamay niya. Pagkatapos nun,
nagtinginan kaming dalawa.
After that...
***
After two long days, dumating na rin ang pinakaaabangang School Recollection.
Tinawagan ko ang Daddy ko nun, at syempre eh pumayag naman siya. Bago pa niya ako
bigyan ng pera, ilang paalala pa ang natanggap ko sa kanya. Kesyo dapat daw mag
sunblock dahil nakaka-cancer daw ang araw, huwag daw pumunta sa malalim dahil baka
malunod ako samantalang marunong naman akong lumangoy, o kaya naman tignan daw yung
tubig kung marumi.
Dumating kami ng maaga ni Kay sa school at dala-dala na namin yung malalaki naming
bags na punung-puno ng damit. May busses na rin sa labas ng school nun at by-
section ang arrangement ng busses. Dalawang section sa isang bus.
Nauna kami ni Kay at ng iba naming classmate na babae ang sumakay doon sa bus.
Nakatingin pa nga ako sa bintana nung lumabas ng gate ng school si Jasper kasama si
Carlo at may dala-dala rin silang kanya-kanyang bag. Sinundan ko pa siya ng tingin
hanggang sa makaakyat siya ng bus.
"Ikaw ba pinsan.." sabi ni Kay na napaatras akos a gulat, "May gusto kay Jasper?"
"Eh bakit kasi iniiba mo naman yung usapan. Isang tanong, isang sagot... may gusto
ka ba sa kanya?"
Napasandal ako doon sa upuan ko at saka ako nakiramdam. Saglit lang eh may sumandal
doon sa sandalan ng upuan ko.
Hindi rin naman nagtagal, nag-biyahe naman na kami. Alam ko kasi, an hour and a
half o mahigit ang distance ng Blue Lagoon mula sa school. Kaya ayun, panay ang
kantahan doon sa loob bus at pasahan ng mga baon. Uso naman na kasi yun eh.
Bumaba na kami nung sinabi nung teacher namin na nakarating na daw kami sa
destination. As usual, may small orientation na ginawa. Magkahiwalay na buildings
ang mga babae at lalaki. Yung nasa kanan, mga lalaki at yung sa kaliwa eh mga
babae. Pero dahil magkatapat naman yung buildings ng mga rooms, kitang-kita mo pa
rin yung mga doors.
Syempre, pumili na kami ng mga room. Pinili namin ni Kay eh yung pinakadulo.
Unfortunately dahil sa sobrang dami ng sumama, apat ang assigned per room kaya may
kasama pa kami ni Kay.
Nung araw rin na iyon eh pinababa na kami at sisimulan daw nung mga staff ng
resort, Values teachers at pati na rin mga volunteers ng church. Pinagsama-sama
kaming lahat at pinaupo kami sa mga monoblocks doon sa chapel nila. Section by
section pa rin dahil kami-kami daw ang magkakakilala.
"Ok seniors..." sabi nung speaker na babae na hindi ko kilala, "Kapag nag-sign ako
ng ganito.." nag-sign siya na parang peace, "It means you need to be quiet."
Tapos tinaas niya yung dalawang daliri niya kaya unti-unting nanahimik naman.
"Nandito tayo ngayon para sa 'Recollection' niyo. Ilang months na lang, gra-
graduate na kayong lahat at magka-college na kayo. So sa recollection, we're
actually 'collecting' " nag-quote siya sa kamay niya, "From the word itself-- our
memories. Then we can actually learn from it. After 3 days, you'll realized how
you've grown up so fast.. and some stuff." bigla siyang ngumiti, dahil
nagbulungan... "But right now, I need you all to write your name on the stickers I
provided so it'll be easier for me to call everyone..."
Kanya-kanyang sulat kami nun ng mga pangalan namin. Binigyan din kasi kami ng
markers tapos dinikit namin yung names namin sa chest. Si Jasper nilagay niya sa
upper part ng knee niya kaya hindi kita.
"Gusto niyo na ba mag-start?" sabi nung babae tapos tinapat niya yung microphone sa
aming lahat.
"O sige magsisimula na tayo." tinignan ko yung babae. Kung papansinin mo, siya yung
tipo na kahit high school students, kaya niyang kunin yung attention.. although..
she's the type of lady na pang 'childrens party.'
Inexplain lang nung babae sa amin na may activities daw kami na gagawin. It will
test our VALUES in life at syempre, may discussion session kami sa kung anu-anong
bagay.
Bago kami magsimula nun at dahil tanghali na kaming dumating sa resort, nauna na sa
amin yung lunch.
Naupo ako mag-isa doon sa isang puting table at hinihintay ko naman si Kay. Yung
ibang mga kasama namin na hindi na nakatiis eh nagpalit na ng mga panligo nila at
nagtulakan na doon sa pool.
Dahil nga sa daming nakapila na kumukuha ng pagkain nila, hindi muna ako tumayo at
hinintay ko muna na kumonti yung tao. Pero dahil nga sa view, parang hindi nauubos.
Napatingin naman ako sa kanya. Hindi ko kasi siya nilingon nung sumagot ako. Nakita
kong may hawak na siya doon.
"Sure." medyo gutom na kasi ako nun kaya pumayag na rin ako na akin na yung soup
niya.
Halata mong mainit pa yung soup dahil umuusok-usok pa kaya hinipan ko pa. Nung
unang sumubo nga ako eh medyo napaso ako. Kaya ayun, napatigil pa ako sa pagkain
ko.
"Tsong wala namang ganyanan.." yun na lang ang sinabi ko kasi hindi ako makakain ng
maayos.
"You know what? Para sa isang girl na probinsiyana, hindi ka marunong kumain ng
soup."
"Nakikita mo itong butas na ito sa gilid?" tinuro niya yung maliit na butas doon..
"Diyan ka dapat nagsi-sip. That's why there's a hole."
"Alam ko yun no!" nag-snap naman ako sa kanya pero ginamit ko pa rin yung kutsara,
"Eh bakit hindi ka pa kumakain?"
Saka naman ako tumigil sa pagkain ko nun. It wouldn't hurt kung sabihin kong 'OO'
no?
"Kasi katulad mo ko. Lumaki ako sa farm. Bukid.." seryoso naman siya nun.
"Nanloloko ka ba or what?!?"
"Seryoso ako." mukha nga, "I grew up in a farm. Since 7 ako, hanggang 12. Nung nag
high school lang ako lumipat ng city."
That's a shocker.
"Hindi ko alam yun ah." panay pa rin ang sip ko doon sa soup. "Akala ko nga nang-
aasar ka lang dahil talaga namang prankster ka."
"Prankster ako dahil ineexpect ng lahat na ganun ako..." yumuko siya ng kaunti,
"It's like... they're expecting me to.... be one. Tingin nila.. 'cool' ka."
tumingin siya uli sa akin, "Oo nga pala, tapos ka na ba?"
"Oo bakit?"
Kumain naman na siya nun kaya turn ko naman na manood sa kanya. Ang bagal nga niya
nun eh. Bigla siyang tumingin sa akin ng nakakaloko kaya napaatras na lang ako
bigla.
"Riel.."
Tumayo naman siya at may nilabas siya sa bulsa niya. Nung tinignan ko, dalawang
chocolate bars. Nilapag niya sa table yung isa, at yung isa eh hawak-hawak niya.
"Remember the day na tinanong kita kung ano sa panlasa mo ang chocolate?"
"Marami naman nakakaalam ng lasa ng chocolate 'di ba?" umiling na lang ako.
"Nakalimutan mo na no?" sabi niya sa akin, "I said, alam ko na ang lasa ng
chocolate."
"Oh come on Jasper... just get to the point!" tumingin si Carlo sa akin, "He's just
saying alam na niya yung lasa ng chocolate..." tapos natawa siya.
"Yeah.. that's right." ngumiti lang si Jasper, "Binibigay ko sa iyo yung sa akin.."
inabot niya yung chocolate bar sa akin. "Please say YES."
"Para saan?!?"
Parang natuwa si Jasper nun kaya kakatakot dahil bigla na lang siya nag-lean bigla-
bigla sa side ko and then..
Hinalikan niya ako sa pisngi..
Bigla na lang tumakbo doon kasama si Carlo at hindi ko alam kung saan papunta.
Napansin kong nakatingin siya sa direksiyon kung saan tumakbo si Jasper at si Carlo
at magkasalubong naman yung kilay niya. Saka siya umupo doon sa harapab ko.
"Na-pano na naman yung dalawang tao na iyon?" tinuro niya yung likuran niya gamit
yung tinidor niya, "Mukhang malaki na naman ang tama sa utak."
"That's too harsh cousin.." yun na lang sinabi ko sa kanya at binuksan ko yung
chocolate.
"Don't you 'thats-too-harsh-me-cousin' ah." tinignan niya ako habang kumakain siya,
"Hindi ka ba hina-harass nung mga yun?"
"Hindi naman.. they were just giving me..." napaisip ako doon sa hawak ko,
"Chocolate."
Matapos namin kumain lahat at natapon na yung mga pinagkainan namin sa basurahan,
umakyat muna kami sa taas doon sa may room namin dahil mamayang hapon na daw
sisimulan yung recollection. Yung iba kasi eh nagswi-swimming pa kaya pinayagan na
nila.
Nagising naman ako nung hapon dahil binagsakan ako ni Kay ng unan sa mukha.
Tinatawag daw yung mga seniors sa baba at may ibibigay daw sa amin na kung ano.
Dahil nga kagigising ko pa lang nun, medyo wala pa ako sa mood magisip-isip at
lalung-lalo na wala sa mood maglakad. Hinila lang ako ni Kay hanggang sa baba doon
sa maraming monoblocks at naupo ako doon.
May hawak na microphone uli yung babaeng nagsasalita kanina. Tinignan ko lang siya
at may mga kulay pula siyang papel na hawak at yung isa eh kulay brown.
"Seniors, itong mga hawak ko eh dalawang magkaibang bagay. Yung brown na korteng
maliliit na kamay eh.. 'Slaps'. Bibigyan ko kayo ng limang slaps para kung may sa
tingin kayo na ginawa ng isang tao na hindi maganda, ilalagay mo yung reason doon
sa line at ididikit mo doon sa katapat ng name ng taong bibigyan mo. Hindi mo
kailangang ilagay yung name mo, anonymous dapat." tinaas naman niya yung pula, "Ito
naman na korteng lips eh.. 'Kisses'. Kapag may mabuti sa iyo na ginawa yung
classmate mo o friend mo, ididikit mo naman yung kisses sa tapat ng name niya. At
the end ng recollection, titignan natin yung pinakamaraming kisses at siya yung
mabibigyan ng award. At titignan natin yung pinakamaraming slaps..then.. ilalagay
natin sa hot seat."
May nagtatawanan naman doon sa likuran ko kaya hindi ko masyadong maintindihan yung
sumunod na sinabi nung babae. Nung lumingon ako, yung dalawang ewan pala.
"Ilalagay ko lahat ng slaps ko sa 'yo!" sabi ni Jasper, "Bakit kaya slaps? May mga
lalaki kaya dito!"
"Ayos lang yan, outnumbered naman tayo eh.." nag-inarteng bading si Carlo.
Napatingin siya sa akin, "For sure, may limang kisses ka na Riel."
"Sabi ko may limang kisses na siya na sigurado.." tinignan naman siya ni Carlo.
Biglang yumuko na lang si Jasper. Ayaw na niya ipakita mukha niya sa akin.
After that, binigyan nga kami ng limang slaps at limang kisses. Hindi mo pwedeng
ibigay sa sarili mo yung kisses or slaps dahil may certain number yun. Tignan lang
nila yung number, alam nila kung kanino galing pero hindi nila ire-reveal.
"Kay naman huwag mo akong ibabagsak ah!" sinabihan ko siya nung naka-ready na ako
sa harapan niya.
"Yun nga eh wala akong trust sa iyo!" pero pabiro lang naman yun kaya tumawa rin si
Kay.
Nagbilang naman na yung babaeng nasa harapan namin at at the count of three daw,
babagsak na kami.
"1...2.." nung naka-two na, may narinig akong nagsalita sa likod ko.
"Three.."
Hindi ko tuloy ako natumba. Napatingin ako sa likod ko. Dahil nga kitang-kita doon
sa buong chapel na ako lang yung nakatayo maliban doon sa mga sasalo, lumpait yung
babae sa akin.
Tumalikod ako nun. Hindi ko kaya 'to. Hinihintay ako nung babae na bumagsak doon sa
likuran ko.
"Please huwag mo akong ibagsak.. please huwag naman..." bumulong-bulong na lang ako
ng paulit-ulit.
Bigla namang may nag-asaran na mga classmate namin kasi kami lang yung pinakahuling
gumawa nun. Tinignan ko si Kay na nakacross finger pa.
"Lagot ka sa akin!" �
"Sino?"
"Si Kay.."
"Ano ba sa tingin mo ang sinasabi ko?" binalik niya sa akin yung tanong.
Ngumiti siya sa akin tapos bigla akong tinapik sa balikat ko. Akala ko kung anong
gagawin dahil lumapit siya ng lumapit sa akin, then dinikit niya sa noo ko yung isa
sa limang 'kisses' niya na galing doon sa babae kanina.
Mahal ni Jasper yung tulay... hindi yung nasa kabila ng tulay. Ain't that
something?
Ewan ko. Ang gulo ko rin no? Siguro nga matagal ko nang alam yung sagot doon, hindi
lang ako sigurado. Basta sa ngayon ang mahalaga...
***
Kinagabihan nung first day namin, bandang 6 o'clock na yata nung pinatawag na naman
kami para bumaba sa mga kwarto namin. Ang nakakahiya pa nun eh maaga akong nag-Pj's
kaya nagpalit na naman ako ng denim shorts at blouse para naman hindi ganun yung
itsura ko. Kitang-kita mo na nagsisibabaan sa hagdan yung mga lalaki sa kabilang
building at casual na rin yung mga pansuot nila.
Pinadiretso kami doon sa damuhan nung resort malapit doon sa basketball court. May
kung anong maliwanag na kitang-kita mo malayo pa lang. Si Kay din eh walang idea
kung ano iyon, kaya binilisan na lang namin yung lakad.
May mga nauna nang seniors doon sa damuhan at nakapaikot sila doon kumpul-kumpol na
damo at kahoy. Sa unang tingin mo eh parang campfire na yung nasa gitna. Pero hindi
nag-aapoy eh. Maliwanag lang at mainit.
Naupo na kami ni Kay doon sa gilid. Nung natapat kami doon sa parang campfire,
nakita namin na may kandila doon sa ilalim pero hindi naman nasusunog yung damo.
Ang weird?!? Para saan naman yun?
Nag-settle na lahat doon na nakapaligid doon sa campfire 'kuno' at may mga teachers
na rin sa gilid. Nandun na naman yung pinaka-speaker ng program, yung babae uli
kanina.
"Seniors, hindi ba kapag nagka-camp kayo eh may mga campfires? This one is just an
improvised campfire. Hindi kasi tayo pwedeng magsunog dito sa resort eh kaya nag-
create na lang kami na ganun din naman yung spirit, at ganun din yung dating." May
hawak siyang stick na pinangtutulak niya nung damo, "May tatlo na kandila doon sa
ilalim nung damo. It represents three things: Family, Friends, and our Special
Someone." syempre nag-ingayan na naman dahil doon sa pangatlo, "Nakikipagtalo sa
akin yung ibang seniors na nauna dito kanina at mas gusto daw nilang tawaging CRUSH
lang."
May nilabas siyang isang bowl na may lamang tatlong bola na iba't ibang kulay. Red,
blue and Yellow. At eto na naman ang explanation niya..
"Papaikot, bubunot kayo dito. Kapag ang nakuha niyo eh Yellow, magkukuwento kayo ng
mga memories niyo about your family, kapag blue eh sa friends mo at syempre Red
kapag sa special someone." hinawakan niya yung bowl, "Para fair sa lahat, ako ang
magsisimula."
Nakatingin lang kami sa kanya habang bumubunot siya doon sa bowl. Nakuha niya eh,
yellow. Nagkuwento siya tungkol sa family niya na noon daw at may umuwi daw silang
kamag-anak galing sa America, nagkaroon daw sila ng Grand Reunion. Dahil nga daw
maliit yung bahay nila, may natutulog na daw sa sahig, sa library, sa kusina.. pero
wala naman daw sa banyo. Kahit daw na hindi lahat naging comfortable sa pagtulog,
naging masaya daw sila. Nagkaroon pa nga daw sila ng contest ng spelling at nanalo
daw yung mga laking Pinas kaysa sa mga lumaki ng America.
Paikot naman yung pagkukuwento. May isang babae pa nga na ang nabunot eh RED kaya
medyo nahihiya pa siyang nagkuwento. Sa high school daw kasi kadalasan niyang
ginagawa eh hindi siya nagpapahalata sa crush niya. Kaya daw nung field trip nila
noon at nakatabi daw niya yung crush niya, tuwang-tuwa daw siya at ang nakakahiya
lang daw eh nakuhanan daw siya ng picture na nakanganga habang nakatulog.
Marami pang nagkuwento nun, at dumating naman yung turn ni Kay. Nabunot niya eh
yellow din.
"Family ko? Simple lang. Sa katunayan kung magiging open ako ngayon.." tumingin
siya sa akin saglit, "May isa akong pinsan na talagang kinaiinggitan ko simula bata
pa ako. Maganda, matalino.. nakukuha niya yung gusto niya. Madalas ko nung ikumpara
yung pamilya ko sa kanya. Ano ba kami? Muntik-muntikan ng maputulan ng kuryente
dahil hindi na kami makapagbayad. Yung tatay ko nawalan ng trabaho nung nagsara
yung pinagtratrabahuhan niya. Nung wala nga kaming pera nun, dumating yung point na
pati gatas inuulam na namin.." tinitigan ko talaga si Kay nun, "Mahirap pero sama-
sama naman kami. Tapos recently ko lang na-realize na yung pinsan ko na yun, meron
din pala siyang mga bagay na hindi niya ikinakasaya. Naisip ko na hindi ako dapat
mainggit sa kanya dahil pare-parehas lang tayong may mga bagay na hindi nakukuha.
Naisip ko na dapat lang naming gawin eh suportahan ang isa't isa kapag kailangan
namin."
Tumigil na rin si Kay at medyo naluluha na siya. Gusto ko sana siyang yakapin pero
hindi ko na lang ginawa dahil baka may makahalata na ako yung tinutukoy niya.
Instead, pinasandal ko na lang siya sa balikat ko at alam na niya yung ibig sabihin
nun.
Nagkuwento rin yung isang lalaki na hindi ko alam kung anong section tungkol din sa
family niya. Panay yellow kasi yung nabubunot eh. Hindi nga maintindihan yung
kwento niya kasi tawa siya ng tawa. Parang siya lang yung natutuwa sa kwento niya.
"--tapos nakita namin na may pula na siya sa ilong.." tumawa siya, "Kinabukasan
dumating yung aso..." tawa na naman uli, "Nakita namin na may daga pala.." tawa
siya ng tawa hanggang sa natapos siya.
Wala akong naintindihan sa kwento niya maliban sa keywoards: Mapulang ilong, aso at
daga. Ang gulo! Oh well..
Bumunot naman si Carlo nun at nakuha niya eh color Blue. Kailangan niyang magkwento
about sa friends niya.
"Nakilala ko yung kaibigan ko nung nagsuntukan kami nun sa tapat ng bahay nila
dahil sa isang babae. Mga bata pa kami nun at may kapitbahay kami na mas matanda
siguro sa amin ng mga limang taon. Dahil nga parehas kaming nasa tapat ng bahay nun
at hinihintay namin siyang lumabas, nagkakaselosan na kaming dalawa. Sinabihan pa
nga niya ako ng.. 'Girlfriend ko na yun!' at ako eh sinagot ko siya ng 'Asawa ko
naman na!' pero walang gustong magpatalo sa amin kaya nauwi sa suntukan.." medyo
natawa kami nun kasi away-bata yung kinukuwento niya, "Anyways, yun nga sa ganun
kami nagkakilala. Nabigyan niya ako ng blackeye nun, at siya eh nagasgasan ko sa
mukha. Ewan ko ba kung anong nangyari dahil parehas na lang kaming tumatawa nun at
hindi na kami makasuntok. Hanggang ngayon, magkaibigan pa rin kami."
Tumingin si Carlo nun sa paanan niya at saka ko napansin na baliktad yung tsinelas
niya. Siraulo din talaga itong si Carlo!
"High school na kami ngayon. Pero yung away-bata na yun siguro ngang madadala
namin. Signal na nga siguro namin yun sa isa't isa para sabihing 'matauhan ka
naman!'. Lately nagsuntukan kami uli." tumawa naman siya, "Pero hindi kami
magkaaway. Way lang namin yun para matauhan ang isa't isa."
Nung matapos si Carlo nun eh pinasa na niya uli yung bowl para makabunot naman si
Jasper. Eto na naman ang mahiwagang YELLOW at tungkol sa family naman niya yung
ikukuwento niya. Kinabahan naman ako nun. Next na pala ako sa kanya at kapag yellow
ang nabunot ko, kailangan ko na namang magsinungaling. Siguro nga dapat ibang kulay
na lang mabunot ko.
"Sa totoo lang wala akong masyadong memory sa family ko. Lumaki kasi ako sa uncle
ko sa isang malayong lugar..." tumingin siya sa direksiyon ko.
Nung una eh hindi ko pa alam kung bakit siya tumingin sa akin, yun pala eh naalala
ko yung kinuwento niya kanina. Lumaki siya sa probinsiya at walang nakakaalam nun.
Kaya pala napaka in-general ng lugar niya.
Nakayuko na naman si Jasper nun at halata mong nakikinig sa kanya lahat. Ewan ko ba
kung bakit maraming interested sa number 1 prankster ng school. Siguro hindi lang
sila sanay na nkikita siyang seryoso dahil madalas siyang pala-tawa sa school.
Tinuro niya yung puso niya gamit yung right index finger niya.
"My parents died when I was three. One day before ng birthday ko." tumango-tango
siya mag-isa nun at iba na yung pagtingin niya doon sa apoy na nasa harap niya.
Tapos inalis na niya yung daliri niya sa puso niya, "May isa akong kapatid. He died
when I was 7. Leukemia. An hour before kong na-receive yung award ko as first honor
nung grade 1 ako. Galing siya sa hospital nun, pumunta lang sa recognition day ko."
nag-iba yung pakiramdam ko nun, medyo nalulungkot na ako, "After that, I was
considered an orphan. Kaya ako lumaki sa uncle ko. TIME. That's all I need to be
happy." yun yung sinabi niya na hindi ko alam kung anong ibig sabihin niya, "At yun
din ang madalas tinuturo sa akin ng uncle ko. 'Mahalaga ang oras, kaya dapat wala
kang sinasayang', o kaya naman... 'Hindi mo na maibabalik yun, gustuhin mo man'.
And he's right. He's always been. Siya na yung tumayong tatay ko nun at yung auntie
ko ang naging nanay ko. Sama-sama kami kapag kumakain, kung may kailangan ako
nandiyan sila. And now I'm here... nagkukuwento sa inyo. Utang ko sa kanila kaya
ako nandito."
Pagkatapos niyang magkwento eh walang nagsalita kaagad. Lahat ng seniors pati yung
speaker na babae eh hindi rin nakapagsalita. May nakita pa nga ako na mga babae na
nangingilid yung luha, pero ako hindi ako umiyak. Hindi ko alam na ganun pala siya
katapang... ganun na rin yung naranasan niya sa buhay.
Inabot niya sa akin yung bowl at ako naman na yung bubunot. Huminga ako ng malalim
at wish ko na sana huwga naman sana tungkol sa family ko ang mabunot ko at ayoko
nang mag-imbento ng sasabihin ko.
Alam ko naman na yun yung ibig sabihin nun. I just didn't think that I would... I
would have this one.
Ang tagal kong nakatingin lang sa kanilang lahat. Hindi ko alam kung anong
ikukuwento ko. Lahat sila nakatingin din pabalik sa akin at pakiramdam ko masyado
na akong on the spot.
"Madalas kapag tinatanong ako kung sinong hinahanggan ko madalas kong sinasabi eh
artista. Sinasabi rin nila sa akin na masyado daw akong corny dahil hindi pa rin
ako umaamin sa mga kaibigan ko. Recently, may isang taong� sobrang close sa akin na
nagtanong kung mahal ko ba yung isang tao... saka ako napaisip.." ngumiti na lang
din ako sa side ni Kay, "Mahal ko nga ba? Hindi ako sigurado sa sagot ko. Baka kasi
kaibigan lang ang tingin ko sa kanya, parang kapatid... o sadyang natutuwa lang ako
kapag nandiyan siya. Matagal akong nakiramdam, at ngayon ko lang sasagutin yung
tanong ko..." huminga ako ng malalim, "At least may alam ako na isang bagay. Sa
lahat ng ginawa ng tao na iyon para sa akin, alam ko na marami pa rin akong hindi
alam sa kanya." tinignan ko si Jasper nun, "I love him enough that I'm willing to
get to know him better." ngumiti ako nun at nakatingin na siya sa akin, "At gusto
ko lang malaman niya na yung bridge eh binibigyan siya ng sapat na time para
patunayan yung totoong siya..."
"You can have all the time you need Jasper..."
***29***
Ewan ko na kung anong pumasok sa isip ko at sinabi ko yun. Siguro nga nagulat ako,
pero nandun na yun at marami na ring nakarinig. Bawiin ko man siguro wala nang
maniniwala. Sabagay kung babawiin ko naman, sinong niloloko ko? Oh yeah... MYSELF.
Pinasa ko na rin yung bowl nun na may bunutan. Tinignan ko lang din si Jasper at
tumingin din siya sa akin. Bago pa siya yumuko, umiling-iling pa siya habang
nakangiti.
Sabay na kaming umakyat ni Kay nun. Nakatingin siya sa akin na para bang may nagawa
akong malaking kasalanan sa kanya.
"You cracked up!! Alam mo yun?!?" akala ko naman galit, bruhang 'to ginulat pa ako!
"Nabasag?!? Gets mo?"
"O sige gusto mo paalala ko," nag-isip naman siya, then nagmaliit na boses, " 'You
can have all the time you need.. JASPER' parang ganun.. naalala mo na?"
"Yun ba?!? Tingin mo ba mali �yung ginawa ko?" naguguluhan na talaga ako.
"-NOT. Ano ka ba girl, ang taray nung ginawa mo no! Tara nga dito!" tapos niyakap
niya ako na sobrang higpit at ginulo yung buhok ko. "Kailangan bukas ayusin mo yang
kilos mo. May nanliligaw pala sa iyo hindi mo sinasabi sa akin!"
Natawa na lang ako sa kanya. Pagkatapos niyang yumakap sa akin eh tinignan lang
namin ang isa't isa.
"Oo." yun ang una kong sinagot, "Pero hindi muna ngayon. Siguro naman malalaman ko
kung kailan ang tamang oras para doon 'di ba?"
***
Umagang-umaga pa lang eh nagising ako nung may narinig ako na may kumakatok sa
pintuan namin. Kahit na alam kong puyat na puyat pa ako at medyo �pumipikit-pikit
pa yung dalawang mata ko eh tumayo pa rin ako. Tinignan ko yung tatlo pang kasama
ko doon sa loob ng room. Katabi ko kasi si Kay sa kama at hindi man lang nagising
doon sa katok. Yakap-yakap pa niya yung unan na parang ang sarap-sarap ng tulog.
Yung dalawang classmate din namin na nasa kabilang kama eh mga tulog mantika rin.
Magkapatong pa yung dalawang paa niya at nahulog na yung mga unan nila. Hay naku..
hindi naman halata na malikot sila matulog no?!?
Kinamot ko pa yung ulo ko nun bago ko binuksan yung pintuan. Nasilaw naman ako nung
may maliwanag na ilaw na tinapat sa akin at hindi ko malaman kung sino yung
nakatayo doon. Saka lang niya inalis yung nasa harap ko, flashlight pala. Sa labas
eh madilim pa.
"Mam, it's only 4:30." grabe naman ito ang agang manggising.
Ang dilim pa talaga sa labas kaya pala nagfla-flashlight siya. Ako naman eh
nakipagtalo pa doon sa teacher.
"Yung araw nga po hindi pa bumabangon bakit kami babangon---" hindi ko natapos yung
sasabihin ko kasi bigla niyang nilaksan yung boses niya.
"7:00 ANG CALLTIME KAYA TUMAYO NA KAYONG APAT DIYAN AT MALIGO NA KAYO!!!"
Nagising bigla-bigla yung diwa ko. Grabe naman yun. Napasaludo tuloy ako na parang
member ng army.
Ginising ko na yung tatlong kasama ko at binato pa ako ng unang para paalisin ako.
Pero syempre dahil hindi ko naman sila tinigilan kaya hinila ko pa yung paa ni Kay.
Tumayo rin naman siya.
Dahil nga ang bagal-bagal pa nilang kumilos nun eh nauna na akong bumaba sa kanila.
Nakita ko na may mga gising na rin pero hindi pa ganun karami at halata mong tulog
pa yung karamihan. Grabe talaga yung calltime. Anong oras na nila kami pinatulog
kagabi tapos ngayon 4:30 dapat gising ka na?!?
Syempre, naligo na ako doon sa girl's bathroom. Ang lamig nga ng tubig kaya ang
tagal-tagal kong nakaligo. Hinahanap ko kung may hot water man lang, wala talaga
eh. Minsan namimiss ko rin yung bathroom sa bahay namin nila Daddy. Gustuhin ko ng
certain temperature para sa tubig, nandun na yun. Pero ayos na rin ito.
Naka-denim shorts lang ako nun na above the knee pero hindi naman sobrang ikli. May
anklet lang ako at flipflops, ayos na. May sunglasses din ako na nilagay ko sa ulo
ko. Nakababy-blue naman ako na blouse.
Ang daming nagkalat na Seniors nun. Nakita na rin ako nila Kay dahil napansin nila
na tapos na ako. Naglalakad pa lang ako doon sa gilid ng pool nung may narinig
naman ako na nagsalita sa likod ko.
"I love your outfit Riel.." tapos narinig kong tumawa siya.
Teka, tumawa? Does that mean... ang pangit ng outfit ko? Iniinsulto niya ko? Ganun
ba yun?
"Ok fine kung pangit yung outfit ko sabihin mo na.." nakatalikod pa rin ako nun.
Hindi ko alam kung maiinis pa ako kaya kahit na nakalagay pa sa balikat ko yung
tuwalya ko eh humarap na ako sa kanya. Dala-dala ko rin yung maliit na bag ko kung
saan ko nilagay yung gamit na pinagpalitan ko. Nakapamewang pa ako nun.
Kung titignan mo nun eh parang nag-usap kami kung anong susuotin namin. Naka denim
shorts din siya pero below the knee naman, naka-blue na shirt, black slippers, at
may shades din siya pero nakasabit naman sa shirt niya. Ang kaibahan lang, may
necklace siyang itim at ako naman eh anklet sa paa.
"Ngayon nga lang kita nakita simula kagabi sasabihin mo ginaya kita?" tumawa na
naman siya, "Coincidence siguro."
"Paano mo nalaman?!?"
Siya naman ang lumapit sa akin at napatingala tuloy ako sa sobrang lapit.
"It took me almost an hour sa bathroom.. alangan naman ako ang magpalit?!?" tinuro
ko siya lalo.
Ano ba naman itong tao na ito? Hindi niya alam kung anong problema doon sa
outfit?!? Ako syempre alam ko..
"Basta magpalit ka! We look almost... the same." almost lang naman...
"So-so ka diyan! So-sohin mo ang mukha mo! Alam mo ba kung sino lang ang nagsusuot
ng parehong damit?!?"
"Cou---ples?"
Dahil nga medyo naasar na rin ako nun eh hindi ko napansin na may tao na pala akong
naatrasan kaka-atras ko kay Jasper. Kasi naman eh bakit ba parehas pa kasi kami ng
suot eh! Well.. almost.
"Yun na rin term sa inyo 'di ba? You like her, you like him.." tinuro niya kami ni
Jasper. "Teka... bakit parehas yata kayo ng suot? Nag-usap kayo?!?"
"Nope. Hindi kami nag-usap." nag-cross arms si Jasper pero halata mong natatawa-
tawa siya.
Natawa rin si Carlo nun. As in, tawang namumula na yung mukha niya.
"Sinabi ko bakit naman ako magpapalit, e di siya na.." tinuro ako ni Jasper.
"KNOCK IT OFF!" sabi ni Carlo kaya napahinto kami ni Jasper. "Para yan lang pipnag-
aawayan niyo pa?"
"Ano pa pala yung ngayon!?" tinanong ako ni Carlo, "O sige.. para walang away
ganito na lang..."
HIndi naman namin inaasahan na lalagyan niya ng pressure yung pagkakahawak niya
kaya nagulat kami ni Jasper bigal nung tinulak niya kami ng sabay.
Humawak din siya sa tile sa gilid at hinawakan niya ako sa likod ko dahil panay na
ang cough ko nun.
"Ok ka lang?!?"
"Tingnan niyo yung itsura niyong dalawa. E di tabla na kayo... parehas kayong
magpapalit.." tapos may nilabas siyang digital camera. "Say.. CHEESE!"
Pipigilan sana ni Jasper si Carlo at humawak na siya doon sa tiles doon sa gilid
para makaahon na siya. Kaya lang nag-slip yung paa niya napahawak siya sa akin.
Ang higpit ng hawak niya nun kaya hinawakan ko yung kamay niya at pinilit kong
alisin yung kamay niya. Nawawalan na ako ng oxygen...
HEEEELLLPPPP!
Ayun, naalis ko naman. Hingal na hingal ako nun. Si Jasper hindi ko na napansin.
Baka ayun, nagpakalunod na sa kailaliman ng swimming pool.
"Whoa.. bakit may dugo dito?" tinuro ko yung nasa gilid ko habang nagka-cough pa
ako. "Ano yan?!?" tinanong ko si Carlo.
"Ewan ko..." tapos umupo siya doon malapit sa akin, tapos tumingin siya doon sa
pool.. nagulat na lang ako nung sumigaw siya ng.. "BRO!!! BRO!" inalis niya yung t-
shirt niya kaya lang napatingin na ako doon sa likod ko.
"Oh my God anong nangyari?!?" tapos lumangoy ako doon sa direksiyon niya.
Hinawakan ko siya doon sa sa t-shirt niya at hinila ko siya. Tatalon dapat si Carlo
kaya lang sinabihan ko siya na huwag na at kaya ko siya. Tinulungan niya na lang
akong i-angat si Jasper doon sa gilid.
"Huwag mong sabihin sa akin na nalunod siya?!?" nanginginig na yung boses ko nun.
"Hindi ba siya marunong lumangoy? Kasi kung alam ko lang 'di ba hindi ko na inalis
yung kamay niya..."
"Bro.. bro.." panay ang tapik niya sa pisngi ni Jasper, "Bro ayos ka lang?!?"
"Hindi siya nalunod Riel!" sumigaw si Carlo sa akin, "Nag competitive swimming na
siya before, imposibleng malunod siya."
Tinapik-tapik siya �ni Carlo sa pisngi niya. Nagulat na lang ako nung biglang nag-
cough din si Jasper.
"Nakainom ako ng tubig..." tapos hinawakan niya yung tuhod niya, "Ou--"
"I felt numb you jerk!" sinabi niya kay Carlo tapos tinulak niya ng malakas, "See
that?!?"
Pinakita niya yung paa niya at nakita ko na may malaki siyang cut doon. Panay pa
man din ang dugo.
"May broken tile pala doon sa gilid. Nasugatan ako. Kaya napahawak ako kay Riel.."
tapos tumingin siya sa akin.
"Akala ko naman kung ano na ang nangyari sa iyo." sabi ni Carlo na nakatawa pa,
"Nasugatan ka lang pala.."
"I told you I felt numb.." sabi ni Jasper na halata mong naiinis na.
Nagulat ako doon sa sinabi niya kaya hinampas ko rin siya ng malakas.
"Hayaan mo na si Carlo, Riel. Baliw yan.." tapos tumawa siya ng nakakaloko, "Riel
nalulunod ako!!!" hawak niya kunwari yung leeg niya.
***
After that, alam kong inalalayan na ni Carlo si Jasper para gamutin yung sugat niya
sa paa. Ang laki talaga. Ni-ayaw ko ngang tignan kasi panay dugo na yun.
Ako naman eh nagpalit na ako doon sa taas kasama si Kay. Tinanong pa niya ako kung
anong nangyari sa akin at mukha daw akong basang sisiw, kaya sinabi ko nahulog ako
sa pool. Kinuha ko yung black t-shirt ko na nasa bag ko, at yun na lang ang sinuot
ko. Ayun, nagpantalon na lang ako.
Dahil nga sa may na-accident doon sa sirang tile sa pool, pinagbawalan na lahat na
maligo doon at baka sa susunod eh meron na namang masugatan. Responsible naman yung
resort doon, at kung ano mang pag-areglo ang gagawin nila sa school at sa parents
(aunt and auntie) ni Jasper, ewan ko na.
Tinuloy pa rin naman yung recollection. Besides, second day pa lang namin ngayon.
Hanggang bukas pa kami dito.
"Bago nga pala tayo magsimula, gusto ko lang ipaalam sa lahat ng seniors na
nandito.." sabi nung babae tapos tumingin siya sa aming lahat, "Last day niyo na
dito tomorrow. So we're having a party.."
Nag-hiyawan naman doon sa buong chapel kaya medyo nabingi rin ako. Excited naman
'tong mga ito sa party.
"Bukas na ng gabi yun bago kayo umalis." sabi nung speaker na nakangiti pa,
"Awarding, dancing, singing.. food.. normal party.." sabi niya uli.
May mga babae pa na kinikilig-kilig kaya medyo nairita ako. Ang OA ah..
"Take note, may binago lang kaming konting detail.." hinigpitan niya yung hawak
niya sa microphone, "Gals will ask guys... as their dates."
"Oh no she didn't!" sabi ni Kay na nagulat din, "Bakit naman baliktad? Hindi ba
nakakahiya yun?!?"
"Asus kung magsalita ito! Mas masaya kaya may date ka.."
"Loka!"
Binigyan kami per class ng dalawang kandila (again!). Symbolism daw ang kandila ng
pagiging 'totoo'. Pagiging sincere kumbaga.
Ibig sabihin daw nun eh yung dalawang phrase na nahihirapan daw ang mga taong
sabihin. 'Thank You' and 'I'm Sorry'. Iikot ka sa buong klase mo, at yung isa eh
bibigay mo sa taong gusto mong pasalamatan, at gusto mong mag-sorry ka. Then
pagkatapos mong sabihin sa kanya kung bakit, yung binigyan naman ang iikot at
iaabot sa taong gusto niyang mag-sorry at mag-thank you.
Pinatugtog naman yung nakakalungkot na tugtog nun. Dapat kasi tatayo yung unang
magsisimula, tapos kukunin yung kandila. Nagkakahiyaan yata kaya walang gustong
tumayo. Yung ibang section nakapagsimula na.
Wala pa ring tumatayo sa amin. Ano ba naman yan? Yung mga nasa harapan napaka-
mahiyain naman.
Hindi na ako makapag-pigil nun. Papatagalin pa nila eh.. kaya bigla-bigla na lang
akong tumayo.
"Ako na nga magsisimula.." nagkatinginan kaming dalawa kaya sabay kaming napaupo,
"Ikaw na nga.."
Nauna na siya sa harapan kahit na hirap na hirap siyang maglakad. Kinuha niya yung
dalawang kandila. Grabe naman, sabi isa lang ah!
Pumunta na rin ako at kinuha ko yung isa sa kanya. Kinuha ko yung 'Sorry.'
Nagtingin siya sa chapel, at ako rin eh nagtingin. Ano ba naman yan kanino ba
ito?!?
"Riel.." tapos ini-extend niya yung kamay niya, "Thank you." seryoso naman siya,
"Thank you dahil nakilala kita."
Nagulat ako nun kay napaatras naman ako. Ako naman ang nag-extend ng kamay ko.
"Para saan?!?"
"I'll tell you tomorrow..." tapos yumuko ako, "I'm sorry Jasper."
Nakatingin lang siya sa akin at medyo puzzled na. Alam ko naguguluhan na siya. Pero
sasabihin ko na nga ba?!?
***31***
Katulad nung unang araw namin nun, nakatingin lang si Jasper sa akin na akala ko eh
nagsalita na nama ako ng complete Greek. Ayun nga, nasabi ko naman na. Tomorrow,
24th hour. It's just a fancy phrase to tell him, tomorrow, 12 midnight.
Ayoko na. Ayoko siguro na nanliligaw siya pero hindi niya alam yung mga bagay
tungkol sa akin.
That stuff about giving candles went on and on. Nung nagutom na kaming lahat,
pinatayo kami para sa lunch. Si Kay eh kumain ng kumain at namo-mroblema sa party
kanina. Ako naman... ibang bagay.
Napatingin lang si Kay sa akin. Uminom pa siya doon sa tubig sa harap niya.
"Of course not. Bakit ba?" tuloy pa rin siya sa pagkain niya.
"It feels like it.." nilaro-laro ko yung pancit ko, "I lied."
Nagsalubong naman yung kilay niya sa akin at hinawakan niya yung kamay ko.
"Sus ito naman! Alam mo ikaw tao ka parang lagi mong pasan ang mundo!" sumubo uli
siya, "Kung anu-ano kasi iniisip mo eh. Mabilis kang tatanda niyan."
"Gusto ko kasing sabihin sa kanya... kaya lang.. kaya lang natatakot ako." iniwas
ko yung tingin ko kay Kay, "Noon pa. Simula nung sinabi niya na ayaw niya sa rich
kids."
"Si Jasper pala pinag-uusapan natin dito?!?" sabi niya, "Oh well... let's put it
this way. Rich kid ka nga siguro, but he loves you as YOU, not as SZARIELLE."
"Yun nga rin naisip ko eh.." pinalakas ko yung loob ko, "Tama." tapos tumingin ako
doon sa direksiyon nila Jasper at Carlo na kumukuha pa ng pagkain nila.
"Hoy dalagang Filipina.. modern world na naliligaw ka pa?!? Hindi na uso ang hiya-
hiya ngayon dahil wala kang mararating.." pinilit niya akong tumayo, "Yayain mo na
kasi dahil kapag may nagyaya diyan.. sige ka ikaw rin! Si Jasper Morales pinag-
uusapan dito."
Tumayo ako at inayos ko yung shirt ko at naglakad ako doon sa direksiyon ni Jasper
at Carlo. Panay ang thumbs up sa akin ni Kay para lumapit ako. Ayoko na... hindi ko
kaya ito.
"Sorry.."
Panay ang signal niya sa akin ng GO! or something like.. 'Sige yayain mo na!' mga
ganun.
"Kukuha ng tinidor. Nahulog kasi yung tinidor ko kanina." teka bakit nabago yata?
"It's slippers..." sabi niya nung tumingin siya sa paa niya, "The same one na suot
ko kanina."
Napalunok naman ako nun. Bakit ba masyadong mahirap magyaya?!? Ganito pala
pakiramdam ng guys no, hindi sigurado.
"Nice shirt too.." tapos tumalikod na ako nun. Para kang sira!!
Si Carlo nun ang narinig kong tumawag sa akin. Kaya yun, napahinto pa ko.
"Bakit?!?"
"Wala eh... wala ring balak magyaya." ngumiti ako ng alanganin nun.
"Ganun?!?" sabi ni Jasper tapos naiapak niya ng malakas yung paa niya na may sugat,
"Aray ko!"
"Actually, ang gustong sabihin ni Jasper... it'll be great kung may date ka."
"I didn't say that!" tinignan niya ng masama si Carlo. "I mean, yeah.. sinabi ko
yun."
"Maarte kasi yan parang babae." tumawa si Carlo, "7 girls asked him this morning.
Na turn-down lahat. May hinihintay yata eh.."
"wala akong hinihintay.."
"Since wala kang date, and si Jasper wala, bakit hindi kayong dalawa... AS
FRIENDS?" inemphasize pa niya yung dulo.
Tinignan ko si Jasper nun. For a guy, mahiyain talaga siya. Nakayuko na naman eh.
"You wanna' go with me?" tinanong ko sa kanya na casual na casual ang dating na
parang wala lang.
"Mago-ok ka lang din naman pala pinatagal mo pa!" tumingin siya sa akin, "Sige
Riel, una na kami."
"Akala ko tinidor?!?"
"See ya' Riel.." ngumiti sya sa akin tapos kumaway, "I need to talk to you too...
at the 24th hour."
***
Nung hapon din nung araw na iyon eh nagsimula nang mag-design yung ibang staff ng
resort para sa party bukas. The party doesn't mean.. (gowns and tux and all that
crap), since pare-parehas kaming walang dala. You can wear jeans.. shorts.. almost
anything basta decent.
Nakausap ko naman si Ronnie nun. Ayun, ang bait na naman niya. Other than that,
tawag niya sa akin eh A.L. kung walang nakakarinig. Nerd effect nga siya eh, kaya
siguro walang masyadong.. well.. admirers.
Syempre dahil nga masasabi mong meron pa sa kanya na espesyal kaysa sa nakikita mo,
I'm always here to help.
"Wala ngang nagyaya sa akin eh.." sabi niya sa akin na parang nahihiya, "Siguro
pupunta na lang ako mag-isa."
"Well.. you can go with us.." sabi ko kaya lang ni-revise ko, "I mean, date ka
namin ni Kay. Kaya lang may date ako.. si Kay hindi ko sure. Kung kailangan mo ng
company, sama ka sa amin."
"I'll help you out.." sabi ko sa kanya ng medyo nakasimangot, "Pero huwag mo akong
tatawaging A.L. ok?!? Mas ayos kasi kung ganun."
"Medyo blurry lang paningin ko.." sabi niya, "Pero kung hindi ko naman kailangan
magbasa, ayos lang na ganito."
Nagikot-ikot ako nun at tinignan ko yung mga gamit niya. Grabe talaga, halos pare-
parehas lahat ang style ng damit niya. Tight-fitting shirt, checkered and mostly
brown. He really needs some style.
"Wala ka nang ibang damit?" tinanong ko sa kaya nung makita ko na yung kadulu-
duluhan nung shirts niya, "Like.. blue ones.. na malalaki?!?"
Walang mangyayari kung ipapasuot ko sa kanya yun. Nag-isip naman ako. Kanino kaya
ako hihiram?
Lumabas ako ng room niya sa building ng guys. Hinanap ko nun si Carlo at si Jasper.
Kaya lang naisip ko, masyadong matangkad si Jasper para magkasaya naman yung damit
niya kay Ronnie. Si Carlo siguro mas ayos...
"Oi.. sup?"
Nung makarating ako uli doon sa room kung saan natutulog si Ronnie, nakahiga na
siya doon sa kama at hinihintay niya ako. Tumayo siya nung dumating ako at inabot
ko sa kanya yung damit.
Sinabi ko sa kanya na pwede niyang isuot yun para bukas. Nung una parang nagulat
siya, pero sinabi ko na mas ayos yun kaysa sa damit naman na nasa bag niya.
Nauna akong lumabas doon dahil nga kwarto yun ng mga lalaki. Kasunod ko naman siya
nun at nasa likod ko siya.
Narinig ko na lang na may nagsalita doon sa gilid kaya napatingin naman ako. Sino
pa ba?
"Riel.." nagulat ako nun kaya inalis ko na lang yung kamay ko sa braso ni Ronnie.
Naglakad si Jasper papunta sa direksiyon namin. Mga isang ruler siguro ang tangkad
niya kay Ronnie.
Bakit niya tinatanong kung sino si Ronnie eh samantalang classmate namin siya?
Ewan ko kung bakit parang naiinis ako sa tono ni Jasper. Nakakainis naman siya.
Classmate namin ganun na lang siya magsalita.
"Anong ginagawa mo naman dito?" binaling niya yung tingin niya sa akin.
"Bakit?!?"
Medyo nag-iinit na yung ulo ko nun. Nag-excuse ako nun kay Ronnie at hinila ko siya
don sa gilid. Ang higpit ng hawak ko sa kanya.
"Anong pinapalabas mo?!?" nilakasan ko yung boses ko, "Anong problema mo?"
"Oo na... wala ka nang problema." tinignan ko siya sa mata niya nun, "Kausapin mo
ko kapag malamig na ulo mo pwede?"
"NAGSESELOS AKO DAHIL NANDUN KA KASAMA SYA NA KAYONG DALAWA LANG!" sinigaw niya uli
yun, "NAGSESELOS AKO DAHIL MAY TIME KA PARA SA KANYA, PERO SA AKIN WALA!"
"NAGSESELOS AKO DAHIL mah--" huminto siya nun at halata mong hindi niya masabi,.
"Eh siraulo ka pala eh!" sumigaw ako nun kahit hindi ako nakaharap sa kanya, Haay
Riel, so rude.. "Kaibigan ko lang naman yun binibigyan mo ng malisya!"
"Hindi ko naman mapipigilan yun 'di ba? Kung makita kita, maiiwasan ko ba na hindi
magselos? Kung pwede lang ba, tinuruan ko na ito.." anong ito?!?
Hindi ko alam kung ano yun, kaya humarap ako sa kanya. Tinuturo niya yung puso
niya. Tapos nung tinignan ko siya, seryosong-seryoso na yung itsura niya.
"Noon pa lang sana tinuruan ko na yung sarili ko..." nakinig lang ako sa kanya,
"Para noon pa ko hindi nahihirapan."
Nagtataka na talaga ako sa kanya nun, kaya hindi ko rin naiwasang magtanong.
"Anong ibig mong sabihin?" nakatayo ako doon mga ilang hakbang lang ang layo sa
kanya.
"Riel, I'm torn." huminga siya ng malalim, "Between you... and another girl."
Nung binanggit niya yung mga salitang yun, parang sinaksak ako na hindi ko
mainindihan. Magsasalita na sana ako uli kaya lang inunahan niya ako.
"Hindi.. oo.. err.. saglit lang.." sabi niya na hindi niya maisip kung ano yung
hinahanap niya word, "A.L., as a person... not Mandee as a girl."
"I'm lost. Save it for tomorrow, pagod na ko Jasper." tapos nagsimula na akong
maglakad nun.
Akala ko naman eh magtutuloy-tuloy na ako kaya lang hinawakan niya ako sa kamay ko
at hinarangan niya ako sa harapan.
"Makinig ka muna pwede?" pinilit kong dumaan kaya lang ayaw niya akong padaain
doon, "Sinabi ko na sa iyo dati, I admire A.L. Hindi ko pa siya kilala nun. Then
Mandee showed up." tumingin siya doon sa gilid, "She's... different." nagkunut-noo
siya, "Alam kong siya si A.L., pero minsan hindi ko maramdaman na siya yun. You
know what I'm saying?" sabi niya na parang gusto niyang ako pa ang mag-clear sa
kanya, "What I'm trying to say is, I'm not really into Mandee. Pero yung fact na
siya si A.L., nahihila ako sa kanya." hindi na siya mapakali nun, "Then ikaw.."
tinuro niya ako, "You're... real." huminto siya saglit, "Sinusubukan kong timbangin
at pumili... pero ang hirap."
Nakatingin lang ako sa kanya nun at hindi ko alam ang sasabihin ko. Matutuwa ba
ako? Parang hindi ko na alam kung ano ba dapat ang i-react ko.
Kaya lang dahil nagsisigawan nga kaming dalawa, narinig naman ni Ronnie yun at
hindi naman din yun maiiwasan.
"Teka lang, sorry kung makikiaalam ako.." sabay kaming tumingin ni Jasper sa kanya,
"Sinasabi mong nalilito ka kay Riel.. at kay A.L. kung sino ang mas mahal mo?"
Tumango lang si Jasper nun. Ako naman eh kinabahan nun dahil alam ni Ronnie yung
tungkol sa akin. Tinignan ko lang siya ng warning sign. Ewan ko kung napansin niya.
"Riel's A.--"
Pinilit kong kuhanin yung attention niya, then nakita niya ako.
"I know she's a girl!" nilakasan ni Jasper yung boses niya dahil nairita siya kay
Ronnie.
Saka lang siya humarap sa akin. Bago pa siya magsalita, ako naman ang nanguna sa
kanya.
"Pwede ba bukas na lang tayo mag-usap ng maayos? Mag space-up muna tayo hanggang
bukas. Mag-ready. Pagod lang ako. Promise tomorrow, we'll be.. ok."
Tinap ko siya sa shoulder niya at ngumiti lang ako ng kaunti. Pagkatapos nun eh
nagsimula na akong maglakad papunta ng building ng mga babae.
Hindi ako galit kay Jasper. Ewan ko kung bakit hindi ko magawa. Kanina rin muntik
nang sabihin ni Ronnie kaya lang pinigilan ko. Alam ko sa sarili ko na gusto ko
nang malaman ni Jasper na si A.L. at ako eh iisa, kaya lang kung may magsasabi man
sa kanya ng totoo kung sino ako, ako yun at wala nang iba.
***
Nagising ako ng maaga kinabukasan. Or should I say, bumangon lang ako ng maaga-aga
dahil hindi naman ako nakatulog ng maayos. Kung anu-ano kasing pumapasok sa utak
ko.
Third day na namin dito ngayon sa resort. Last day na at mamayang gabi na yung
party namin. So far, walang scheduled na gagawin kundi i-tally na lang yung votes.
May malalakas na tugtog din doon. May games lang din kami na gagawin sa baba at
syempre eh sisimulan na rin yung party.
Pinauna ko nang maligo yung mga kasamahan ko dahil ayoko ngang makipag-siksikan
kapag maraming tao. Wala pa ako sa sarili ko nun.
Nakahiga pa rin ako sa kama nun at nakatingin sa kisame. Pumasok naman si Kay nun
at bihis na bihis na. Yung ibig sabihin kong bihis na bihis eh hindi siya nakagown
or dress or whatever. naka-denim lang siya. Wala namang mag-gown sa party na ito
no.
"Hoy ano ka ba?!? Nare-ready na yung iba sa games tapos ikaw hindi ka pa
nakakaligo?" lumapit siya sa akin at hinila niya ako, "Mabaho ka na.. dalian mo.."
kinuha niya yung tuwalya ko at nilagay naman niya sa balikat ko.
Tinulak-tulak ako ni Kay nun kaya lang nakasayad yung paa ko.
"Ano na naman yan?!?" sabi niya na parang ayaw sagutin yung tanong ko, tinulak niya
ako uli, "Iligo mo lang yan... wala ka na naman sa sarili mo. Ito kasi hirap sa mga
in-love eh.." tinulak na niya ako ng malakas.
"Go!" sabi niya tapos nag-wave siya ng kamay niya para umalis na ako, "Nasa baba na
yung bag mo kanina ko pa binaba."
Sinarahan ako ni kay ng pintuan nun kaya hindi na ako makapasok doon sa kwarto
namin. Wala naman na akong magagawa kundi ang bumaba na nga papunta doon sa
restroom at maligo. Kung tatanungin nga ako, wala nga ako sa mood. Hindi naman ako
tinatamad or anything, parang ang dami-dami ko lang na dinadala.
Ang dami nang nakabihis sa baba nun. Parang ako na nga lang yata ang hindi ready
kaya ang ginawa ko eh inalis ko yung tsinelas ko at tumakbo na ako ng mabilis.
Nakakahiya na kasi.
Nag-seremonyas ako mag-isa sa banyo. Wala nang masyadong tao doon kaya ayos na
akong maligo. Kinuha ko na lang yung white na blouse ko. Hindi pa naman main event
ngayon na DANCE talaga. Panay games lang at tiyak pagpapawisan lang din naman ako.
Dahil nabasa yung flip-flops ko, nakailang hakbang lang ako eh natanggal naman yung
strap. Sa dami-rami naman ng araw na masisira, ngayon pa. Kanina kasi ok lang na
maglakad ako ng nakapaa at marumihan yung paa ko dahil maliligo naman ako. Ngayon
naman na nakaligo na ako at lahat saka pa marurumihan ang paa ko? Hindi naman yata
tama yun.
"Oh no, ayos lang ako. Nasira lang yung..." napatingin naman ako sa kanya, "You're
wearing white." tapos tinuro ko yung suot niya.
"Magpapalit ako kung ayaw mo parehas tayo.. hindi ko naman talaga alam na white din
ang isu--"
"Nah.. ok lang. Hindi mo kailangang magpalit."
"The same thing. Tsinelas, flipflops.. sinusuot mo rin sa paa. PInaarte lang yung
tunog."
"Sabi ko nga hindi na ako magsasalita.." tumingin siya sa taas nun pero binalik din
niya sa akin, "Kung gusto mo gamitin mo yung akin para hindi na madumihan yung paa
mo.." inaalis na niya yung tsinelas niya na malaki naman.
Nung tinignan ko yung paa niya, may bandage pa rin hanggang ngayon. Nakakaawa naman
itong tao na ito. How I wish naririnig niya yung thoughts ko. Nakakaawa tignan..'
No offense Jasper..
"Hindi naman siguro." sabi niya, "Hindi naman na siya masakit. Medyo na lang pero..
ayos na siya. Magling na rin."
"Huwag na talaga.." sabi ko sa kanya and I mean it, "Maghuhugas na lang uli ako ng
paa pagbalik ko mamaya. Kukuha na lang ako uli ng tsinelas na bago sa taas.."
"Malay mo may broken tile diyan na nagkalat ikaw naman matulad sa akin," tinakot pa
ako hindi naman effective.. "May naisip na ako.." sabi niya tapos bigla siyang
lumuhod pero yung isang paa lang niya yung nakataas na pinag-le-lean niya. "Hop
on."
"Hop on?"
"Yeah.. dito sa binti ko, para mahawakan kita ng maayos." parang ayoko yung naisip
niya, "Piggyback ride?"
Pinigilan ko naman yung sarili ko nun na tumawa. Seryoso ba siya? Kasi kung nagjo-
joke siya, natatawa talaga ako.
"Bakit ka natatawa?"
"Ang cute mo kapag seryoso ka tapos joke lang.." ngumiti ako nun.
"Oh you're serious?!?" natawa ako lalo nun, "Nah... thank you na lang." pinilit ko
yung strap ng tsinelas ko one last time ayaw pa rin.
Lumapit naman si Carlo sa amin. Ayoko kapag nandiyan si Carlo, kakaiba mag-isip,
delikado pa.
"Sino namang maysabi na itutulak ko kayo?" sabi ni Carlo tapos ngumiti siya,
"Tutulong lang ako."
"Ano namang klaseng tulong yan?" tinarayan ko pero hindi naman totoo.
"I can't help overhearing both of you.." oh baka nman nakikinig siya talaga, "Ito
namang si Riel, may patanggi-tanggi pa.. OO na kasi." nagulat na lang ako nung
binuhat nya ako� sa bewang ko at dinala niya ako sa likod ni Jasper.
Ito naman si Jasper eh tumawa lang at humawak na sa paa ko. Pakiramdam ko nun
babagsak ako pabaliktad na una ang ulo kaya� napahawak na lang ako bigla doon sa
leeg niya.
"He's right, he's just tring to help. And I am too." ngumiti siya tapos nag thumbs
up kay Carlo. "Hawak ng mahigpit."
AAAAYYYYYOOOKKKOOOOO NNNAAAAA!!
"Don't always try to help, just do it." yun lang ang sinabi ko.
Teka nga, parang mali yun ah?!? parang pinu-push ko siya lalo.
Hinampas ko siya nun ng malakas. Hindi ko naman makuhang bumaba dahil hawak niya
yung paa ko.
"I don't give a crap on what they're thinking.." tapos tumingin siya sa akin ng
side view, "Kagaya nung sinabi ko sa iyo kahapon, sinusubukan kong pumili... si
A.L. o ikaw" sabi niya sa akin ng mahina, "Katulad ng sinabi mo naman ngayon, don't
always try.. just do it. Ayoko nang sumubok Riel...
"Inaabuso mo na ako ah!" sabi niya ng medyo nang-aasar, "Walang hipuan Riel!"
Tumakbo na ako sa taas nun. Kumatok ako at binuksan na rin ni Kay yung pintuan.
Nakita niya na nakapaa ako.
"Anong nangyari diyan?" tinuro niya yung flipflops ko, "Alam mo ba na para sa paa
yan?"
Kumuha lang ako ng bagong flipflops nun. May white din kasi ako doon at yun na lang
ang sinuot ko. Buti na lang talaga nagdala ako ng extra, dahil kung hindi, baka
nag-sapatos na ako ngayon.
Kasabay ko si Kay na lumabas sa room namin. Ni-lock niya nga yun at dinala niya
yung susi namin.
"Ikaw itong kanina pang nasa baba tapos hindi mo alam?" sinermonan pa ko, "It's a
partner thing. Kaya pala sinabi nila na mas ok kung may date ka kasi yung games
nila, for partners."
"Si Carlo, sino pa ba?" sabi niya sa akin na parang naiirita, "Nagku-kuwento kasi
ako nun kahapon sa kanya na hindi naman kailangan ng date at hindi ko kaya na
nagtatanong sa lalaki, kaya sabi niya siya daw wala daw date kaya kami na lang..."
tinignan niya ako, "Ikaw paano mo nayaya si Jasper? Ang lakas ng fighting spirit mo
girl!"
"Sinong maysabi na ang lakas ng fighting spirit ko?" sinabi ko talaga sa kanya,
"Kung hindi rin dahil kay Carlo hindi naman kami magka-date ngayon. Ipinilit lang
niya. Nakahalata siguro na hindi ako mapakali." ngumiti ako tapos sumimangot, "Si
Jasper kasi mukhang ewan minsan, manhid ba yun o ano?"
"Hey.. hindi na siya torpe no!" sinabi ko ba talaga yun? "Well, minsan hindi
naman."
Syempre, nag opening prayer kami at opening speech ng teacher. Hindi na kami
kumanta ng national anthem.
"Ok, we have our first pair..." kasi naman oh!!! "Sino pang gustong sumali?"
Walang gustong sumali nun dahil hindi alam kung ano yung game. In the end, kami
lang ni Jasper ang nasa harapan at wala nang mapilit yung speaker na sumali pa.
"Since sila lang ang gustong sumali, sigurado na silang panalo." sabi niya sa amin,
"Pero siyempre, kailangan gawin niyo pa rin yung game."
Natutuwa rin si Jasper nun dahil panalo na kami. Nakaupo kami doon sa monoblocks sa
harapan at binigyan kami ng board. Mukhang hindi naman masamang game ito.
"Ang tawag sa game eh, 'How well do you know me?'" okay?!? "Titignan natin kung
gaano nila kakilala ang isa't isa. Magtatanong kami at ilalagay niyo yung sagot
niyo. Bibilangin namin yung parehas niyong sagot."
Ano ba naman yan?!? Wala akong masyadong alam kay Jasper! I mean, meron man.. konti
lang.
"First question, sabi nung babae... sa girl ito ah, 'Ano ang favorite color ni.."
tinignan niya yung name-tag ko, "Riel?"
Napatingin si Jasper sa akin at napakunut-noo siya. Halata mong hindi rin niya
alam.
Ako naman eh wala naman akong favorite color, kaya sinulat ko sa board ko eh..
'Pink.'
Binigyan kami ng 10 seconds nun para magsulat. After nun pinaharap na yung board
namin para i-compare.
"Sinulat ni Riel eh.." tinignan niya yung board ko, "Pink." lumapit naman siya sa
side ni Jasper, "Si Jasper naman eh... 'Pink.' "
"Common kasi sa girls na pink ang favorite color, kaya ayun ang nilagay ko."
ngumiti siya sa akin.
"Second question..." sabi nung babae uli, "Para kay Jasper ito ah." humarap siya
kay Jasper, "Kailan ang birthday mo?"
Holy cow! Paano ko naman malalaman ang birthday niya? Hindi ko talaga alam!
Ilang taon na ba siya? 16? Uhmm ano ba? Mag-imbento na lang siguro ako no? Hindi ko
kasi talaga alam.
Kaya ayun, nilagay ko na lang eh... July 26, 19**. Grabe naman kasi.
Nung pinagharap yung boards namin, of course hindi parehas. 365 days meron sa
calendar, napakaliit ng chances ko.
New Year?!?
Who knows? Alam ko sa farm yung uncle niya at auntie, pero saan?
Syempre medyo suspense yun. Kinuha na nung teacher namin yung board at dinala niya
sa harapan. Pinaupo na kami sa likuran nun dahil tapos na yung game. After ilang
minuto, hinarap na nung speaker yung sagot namin.
Tumingin lang si Jasper sa akin nun. Hindi ko nga alam na ganun na lang siya
makatingin.
May isa pang game na nakatali yung kamay mo sa taas tapos kakainin niyo ng partner
niyo yung cake sa harapan niyo. Ang hirap talaga. Maraming nagkaka-untugan ng mga
ulo. Ginawa namin ni Jasper, alternate. Siya, ako, siya ako. Nanalo uli kami sa
game na iyon. Pero nung nanalo kami, mukhang ewan na yung mukha namin sa sobrang
dami ng icing.
Yung ibang games eh hindi na namin sinalihan dahil pinagbigyan na namin ang ibang
seniors na hindi pa nananalo. Naupo na lang kami doon sa gilid malapit sa pool.
Pinupunasan ni Jasper yung mukha niya ng tissue.
Nanood na lang kami doon sa mga naglalaro. Pinakain din kami ng spaghetti at mga
normal sa handaan nung matapos. Nagsisismula na ring maggabi nun at syempre, 6 o'
clock nila sisimulan yung Dance.
Binigyan kami ng time para magpalit ng damit namin just in case. Naghiwalay na kami
ni Jasper dahil siya eh magpapalit daw ng shirt. Denim nga ang isusuot niya. Ako
eh.. skirt na lang siguro.
Lumabas na ako nun at may nakasalubong naman ako. Ang gwapo talaga nung dumaan at
halos lahat eh nagtinginan din sa kanya. Hindi ko kilala yun ah? Sino nga uli yun?
Binilisan ko yung lakad ko. Wala na akong pakialam kung sira na yung poise ko.
Bigla namang humarap yung lalaki na kanina pa pinagtitinginan. Oh what the--?
"Hi A.L.!!" sabi niya nung nakita niya ako, "I mean Riel." tumayo siya ng maayos,
"Ok lang ba yung damit ni Carlo sa akin?"
"Yeah, you look.. great." hinawakan ko yung sleeves niya, "Dapat pala ganyan ka
lagi manamit, nakatingin tuloy lahat ng girls sa iyo." sabi ko naman sa kanya.
"Talaga?" nakita ko na natutuwa siya, "Thanks nga pala sa iyo ah. Kung hindi mo
ginawa ito, siguro hindi na ako umattend."
"Sus wala yun! Mag thank you ka kay Carlo. Damit niya kasi yan."
Nakipag-usap na lang ako kay Ronnie nu habang hinihintay ko si Jasper. Nilipat nila
yung spotlight nun from Ronnie, papunta doon sa guy na bumababa.
Well, you know who. Naka-black na polo siya siya na hindi naka-butones. Open yun
kaya kita yung white shirt niya sa harapan. Kitang-kita mo na may kausap siya sa
phone at tinakpan niya ng kamay niya yung light dahil nasisilaw siya.
Naglakad siya nun papunta sa direksiyon. Akala ko nga sa akin siya galit eh.
"Sinabi ko naman sa iyo ayoko!" sumigaw siya doon sa phone niya, "I gotta' go.
Bye."
Nung binaba niya yung phone niya, nilagay niya iyon sa bulsa niya. Tumingin siya sa
akin tapos kay Ronnie.
"You look awesome." sabi niya sa akin. Tinitigan lang niya si Ronnie.
"Uhmm, kita-kita na lang tayo mamaya. Aalis na muna ako." sabi naman ni Ronnie na
parang natatakot yata kay Jasper.
Halata mong hindi inaasahan ni Ronnie yun, pero nakipagshake hands na lang siya.
Nakalagay na yung Bulletin nun sa gitna kung saan nakalagay yung 'Slaps and Kisses'
namin. So far, may 7 kisses na ako at wala pa namang slaps. Hindi naman pala
masama. I don't care about winning, ang mahalaga sa akin eh wala namang may galit
sa akin.
Niyaya ako ni Jasper na umupo kami. Ewan ko ba, parang wala siya sa mood nun dahil
hindi niya ako masyadong kinakausap.
"Ayos lang." sabi niya tapos nilaro niya yung baso sa harapan niya, "Nabadtrip lang
ako sa tumawag sa akin."
"Huwag mo na kaya isipin yun, dahil kung iisipin mo... masisira lang yung gabi mo."
"Tama ka diyan!" ngumiti sya, "Bakit ko ba iyon iniisip? Kasama ko si Riel sinisira
ko ang gabi ko?"
Natawa naman ako sa kanya nun. Kahit pala masama yung mga nangyayari sa kanya,
nakukuha pa ring magsaya.
Sinasabayan pa niya yung beat nun at tawa siya ng tawa. Bigla ba namang.. nag-
slowdance.
"Yan naman ang hindi ko sinasayaw.." sabi niya sa akin tapos umatras sya, "Ayoko
niyan."
"Dali na!" pinilit ko ng siya, "Ako na lang mag-lead. Kamay mo dito," nilagay ko
yung kamay niya sa waist ko, "Kamay ko, sa balikat mo."
Syempre left, right, left right lang naman yun, nakuha rin naman niya. Pero syempre
bago niya nakuha, ako ang nag-lead. Akala daw niya kasi mahirap na parang cha-cha-
cha.. or swing.. hindi daw talaga siya sumasayaw nun.
Whether it's swing, tango, or any dance na slow, kaya ko. Nag dance lessons kasi
ako. Sinabi ni Daddy sa akin kasi bata pa ako eh mahilig na magpa-party ang family
ko.
Itinigil lang yung tugtugan para sa awarding. Nanalo yung isang section para sa
most points. Second lang yung class namin. Ok lang naman. Winning isn't about
competing, it's about having fun sabi nga nila.
Hinayaan ko naman si Jasper na makisayaw sa ibang classmates namin. Hindi naman ako
OA na kami lang dapat ang magkasama all night. Sinayaw din niya si Kay. Ako naman
eh sinayaw din ni Carlo pati ni Ronnie. Yung ibang classmates ko eh nahihiya pa
akong yayain, pero niyaya pa rin ako. Ang weird nila no? Nahihiya na lang din sa
akin pa.
Mas sosyal namanyung pagkain ngayon. May malaking lechon sa gitna, roast chicken,
iba't ibang salads, rice toppings... basta marami. Hindi ko nga alam yung tawag sa
iba eh.
Nakita ko naman yung kulay itim doon na hindi ko alam kung ano.
"Sus.." sabi niya sa akin, "Try mo." bigla ba naman siyang nagsandok tapos nilagay
doon sa kanin ko.
"Subukan mo lang!"
Wala na akong magagwa nun dahil nasa pinggan ko na. Kumain lang ako ng kumain nun
kasama si Kay. Si Jasper kasi sumama kay Carlo eh. Nagpaalam naman siya sa akin.
"Hey Riel, hiramin ko lang si Jasper ah..." sabi ni Carlo sa akin na akala mo eh
ako may-ari sa tao na yun, "Lalabas lang kami. Important call."
"It's already 10:30..." tinignan ni Jasper yung relo niya, "24th hour, sa likod ng
building niyo." binulong niya sa akin.
Ang lalaki ng hakbang nung dalawa. Hindi namin alam ni Kay kung saan sila pupunta
pero ang mga itsura nila eh para silang mga busy. Oh well, buti na lang may pagkain
sa harap ko kaya hindi nama masama. Yung dinuguan eh okay lang.
"Sasabihin mo na talaga sa kanya?" tinanong niya ako nung matapos siyang kumain,
"Ready ka na?"
"I think so." umiling-iling ako, "Ayoko na kasing patagalin pa eh. Habang
tumatagal, mas lalong mahirap lahat."
"Good luck girl.." sabi niya sa akin. "Sana ayos lang maging kalabasan."
"Oo nga pala, 12 din nila iaannounce yung nanalo ng may most kisses ah. Eh di hindi
niyo maabutan na dalawa yun?"
"Hindi na siguro."
Binilisan na lang namin yung pagkain namin nun dahil may awards na naman na
pinamimigay. Sa teachers ang star of the night eh yuung values teaher namin.
Nakakatawa nga siya eh kasi yung suot niyang damit eh ma-balloon pa talagang gown.
Parang alam na alam nga niya na may planong dance kaya siya nagdala ng gown.
"Ronnie natatakot na ko.." sabi ko sa kanya sabay inom ng tubig, "Paano kapag
nalaman niya? Tingin mo magagalit siya sa akin?"
"Riel, kapag nalaman niya magiging ok lahat. At least sinabi mo sa kanya. Hindi ba
nahihirapan siya dahil namimili siya kung si A.L. ba o ikaw? Kapag nalaman niya,
hindi na siya mahihirapan."
"Tama.. tama ka diyan.." uminom uli ako ng tubig, "Paano ko nga pala sisimulan
yun?"
Nag-inhale exhale lang ako. Grabe pala kapag sobrang kaba ka, pakiramdam ko may
sakit na ako sa puso.
"Kasi ayaw ko malaman nila na ako yun noon pa lang!" sumigaw ako, "Kapag tumutulong
ka ba kailangan pang malaman ng mga tao na ikaw yun? Hindi naman nasusukat yung
pagtulong po kapag nalaman nila. Nasusukat.. dito.." hinawakan ko yung puso ko.
"Hindi ba tama ako?"
"Quarter to twelve.."
Tumayo ako nun kaya lang napaupo ako. Pati ba naman tuhod ko nanginginig na?
"Ihahatid na nga kita doon." sabi ni Ronnie sa akin tapos inalalayan niya ako,
"Saan daw ba?"
Sinamahan ako ni Ronnie nun sa paglalakad. Sobrang dilim na talaga. Yung sayawan
nun sa chapel eh tuluy-tuloy pa rin pero iniwan na namin yun. Nakakalayo na kami eh
naririnig pa rin namin yung tugtog.
Konting ilaw lang meron doon sa likod ng building namin. Nung nandun na ako, wala
pa rin si Jasper. Humarap ako kay Ronnie nun.
Hindi ako makalakad nun. Hindi ko alam kung bakit ganito yung pakiramdam ko.
Nalulungkot ba ako? Kinakabahan? Naiiyak?
Hindi ko alam.
"O sige, dito lang ako sa gilid. Babantayan kita. Kapag nakita ko na nandiyan na si
Jasper, saka lang ako aalis. Ok ba yun?"
Tumango na lang ako sa kanya at dumiretso na ako sa bench. Naupo na ako doon at
nakita ko si Ronnie na nakatayo doon sa madilim na part.
Ang tagal ni Jasper nun. After 10 minutes siguro, saka lang syia dumating. Pawis na
pawis na siya at hawak niya yung phone niya.
"Kanina ka pa?" unang tanong niya sa akin nung tumayo siya sa harapan ko.
Umiling lang ako nun. Hindi ako makatingin sa kanya. Nanahimik lang kami parehas at
walang makapagsalita.
"Ok, ako mauuna." umupo naman siya doon sa bench. Halata mong hindi rin siya
makapagsalita. "Hindi ko na patatagalin." huminga siya ng malalim, "PInag-isipan ko
na ito ng matagal." tumingin siya sa akin, "Riel, we can't be together."
Napatingin ako sa kanya. Hindi ko alam kung bakt nasaktan ako sa sinabi niya.
"We can't." umiling siya, "We just can't." napaka-seryoso ng mukha niya, "Marami na
akong naging kasalanan sa iyo, so you don't deserve me. I'm just here to say
goodbye."
"What?!? Goodbye for what? Kasalanan kailan? Ano ka ba?!? Anong sinasabi mo!?? Ang
gulu-gulo mo naman eh!" sinigawan ko talaga siya.
"Hindi kita mahal. Ibang tao ang mahal ko. I lied to you. Why? Ask Carlo. He knows
why."
"I didn't mean to hurt you, it's a guy thing. Hindi mo maiintindihan."
Yumuko na ako nun at ayaw ko nang lumapit sa kanya. Nakalimutan ko na kung ano ba
yung sasabihin ko sa kanya. HIndi ko alam kung paan ko sisimulan. Para akong
nabagsakan ng mundo.
"Ang kapal naman ng mukha mong sabihin sa kanya yan! Naririnig mo ba yung sarili
mo?" galit na galit si Ronnie nun, "Alam mo ba kung gaano siya natatakot na sabihin
sa iyo yung totoong bagay tungkol sa kanya?!? Tama ka! You don't deserve her! You
don't deserve a girl like her!" hinawakan niya ako. "Masyado siyang mabuti para sa
isang tulad mo."
"Kaibigan ako ni A.L. She's in front of you." hinola na ako ni Ronnie, "Tara Riel!"
"Bitawan mo nga ako! Bitawan mo nga ako pwede ba?!?" pinilit kong alisin yung kamay
niya.
"Hindi kita papaalisin hanggat hindi mo nililiwanag sa akin kung anong nangyayari!"
sinigawan niya ako, "Ikaw si A.L.? Paanong nangyari yun? Paanong mangyayari kung si
Mandee--" sinuntok niya yung puno doon sa gilid gamit ng kaliwang kamay niya dahil
yung isang kamay niya nasa braso ko, "WILL SOMEBODY PLEASE EXPLAIN TO ME WHAT'S
GOING ON?!?" namumula na yung mukha niya.
Humakbang siya papalapit sa akin at sinubukan niyang hawakan ako. Lumayo naman ako.
Umatras siya nun at tinignan niya ako. Hindi siya umiiyak. Parang isa lang siyang
poste doon na walang pakiramdam na nakatingin sa akin.
"Isa lang ang gusto kong malaman, isang tanong isang sagot.." mahinahon na yung
boses niya, "Anak mayaman ka ba?"
Pinilit kong pigilin yung sarili ko sa pag-iyak nun. Humihikbi-hikbi pa ako nung
makuha kong tumango sa tanong niya.
"So you're one of them..." napaka-fierce nung pagkakasabi niya. Iniwas naman niya
yung tingin niya sa akin.
Ang tahimik namin pare-parehas at walang makapag-salita. Tanging yung hangin lang
ang maririnig mo. Kaya nung sumigaw si Jasper, parehas kaming ni Ronnie na nagulat.
"For God sake Riel!" sinipa niya yung puno na sinuntok niya kanina, "Anong gusto
mong itawag ko sa iyo ngayon? Mahal na prinsesa?" hindi ko na siya sinagot at
umiyak lang ako doon sa kinatatayuan ko. "Pare-parehas kayo. Tama ako. Kayong mga
may kaya sa buhay!" tinuro niya ako, "You lied to me!"
"That's it. Nagsinungaling ka sa akin, nagsinungaling din ako sa iyo na mahal kita.
We're even. We're in a win-win situation. Katulad nga ng sinabi ko kanina, I'm just
here to say goodbye."
Bakit ganun? Win-win situation kami dahil parehas kaming nagsinungaling sa isa't
isa? Pero bakit pakiramdam ko parang ako yung talo?
Siguro nga tama siya. I'm just one of them... and will forever be.
***
Nung nakauwi na kami ni Kay nung madaling araw, hindi ako makatulog eh umaga na.
Siya kasi eh binantayan niya ako at iyak ako ng iyak doon sa unan ko sa boarding
house. Panay pa ang tanong niya sa akin...
"Cousin ok ka lang ba? Ilang oras ka nang umiiyak ah.. pinapakaba mo na ko niyan.."
Nakailang ulit din ako sa kanya na hindi ako ok at iiyak na lang ako ng iiyak doon
dahil makakagaan yun sa pakiramdam. Pero pakiramdam ko ng mga oras na iyon kahit
ilang beses akong umiyak eh hindi mawawala yung sakit na nararamdaman ko.
Monday nga yung last day namin sa resort. Tuesday na ngayon at wala pa rin akong
tulog. Nag-umaga na nga't lahat eh gising pa rin ako. Kaibahan nga lang eh hindi na
ako umiiyak at nakatingin na lang ako sa kisame.
Dapat ay may pasok na kami ngayon. Kaya lang dahil alam ni Kay na wala akong tulog,
hinayaan na niya akong matulog doon sa boarding house at siya na lang daw ang
bahalang mag-excuse sa akin sa klase. Hindi ko pa naiku-kuwento sa kanya yung
nangyari kagabi dahil wala na ako sa sarili ko. Si Kay naman kahit minsan eh
makulit, binigyan niya ako ng privacy ngayon.
Half a day akong natulog. Nung nagising nga ako at tinignan ko yung sarili ko sa
salamin, parang hindi ko makilala yung sarili ko. Bago pa ako lumabas ay nagtatago
pa ako at tinitignan ko kung nandun si Jasper. Kaya lang naisip ko, pumasok yun at
malbo na magkita kami.
Pagbalik ko nun sa room namin, nanood lang ako ng TV buong maghapon kahit hindi ko
naiintindihan. Pakiramdam ko kasi lumilipad lang yung isip ko.
Nung hapon na, dumating na rin si Kay nun galing sa school. Hindi ko alam kung
paano niya nakuhang pumasok eh pare-parehas kaming puyat dahil kagabi.
"Hey, kumusta na?" yun ang una niyang bati sa akin nung pumasok siya.
"Ayos lang."
Binaba naman niya yung bag niya nun at tumabi sa akin doon sa kama ko.
"Ikaw talaga. Gabalde na yung iniiyak mo ah.." sabi niya sa akin. "Kagabi pa yan.
Baka ma-dehydrate ka. Masama yun!"
Hindi ko na naman napigilan yung sarili ko, umiyak na talaga ako doon sa balikat ni
Kay.
"Bakit ganun Kay?" sabi ko habang umiiyak, "Bakit kapag pakiramdam mo ok lahat
tapos hindi naman pala? Bakit kapag pakiramdam mo totoo sa iyo yung isang tao yun
pala papaasahin ka lang? Bakit kapag pakiramdam mo planado na ang lahat pero kapag
nandiyan na masisira pala lahat? Bakit kapag nagmamahal ka kailangan mong
masaktan?"
"Maraming tanong hindi naman nasasagot. Maraming 'Bakit' alam mo kung bakit?" ewan
ko ba kung pinapatawa lang ako ng pinsan ko pero magaling yan sa ganyan, "Kasi
hindi mo naman hawak ang nararamdaman ng ibang tao. Hindi mo hawak yung naiisip
nila. Hindi natin alam kung anong susunod na mangyayari. Nasa atin yun. Kaya kung
masasaktan tayo sa sa sobrang dami ng 'bakit' sa mundo, dapat handa tayo na
tanggapin yun. Dahil kung wala yung mga bagay na yan, hindi tayo matatawag na tao.
Hindi ka tao kung hindi ka marunong masaktan."
Umiiyak pa rin ako nun kaya nabasa ko na yung blouse ni Kay. Alam ko naman na wala
lang sa kanya yun dahil dinadamayan niya ako sa ganitong oras.
"Uhmm insan.." sabi niya sa akin ng medyo mahina, "Ewan ko kung tamang oras ko bang
sabihin sa iyo ito pero si Jasper hindi rin pumasok ngayon."
"Ito na naman itong si 'Bakit'..." umiling siya sa akin, "Hindi ko alam. Kung ano
man ang nangyari sa inyo kagabi, walang nakakaalam. O dapat ko bang sabihin na
hindi ko alam. Si Carlo ayaw din kausapin ni Jasper.." tumingin siya sa gilid,
"Sinusubukan niya din daw, tahimik lang daw simula pa kagabi. Si Ronnie.."
kinabahan naman ako nun, "Ayun, back to his makapal na glasses."
Natawa naman ako nun. Hinampas ko siya sa balikat niya pero hindi malakas.
"Nakakainis ka!" inalis ko na talaga yung luha ko, "Seryoso yung tao tapos ikaw
ganyan ka..."
"Isa pa nga pala cousin.." sabi niya kaya tumingin ako, "Tumawag yung Daddy mo sa
phone ko.."
"Huh?!? Anong sabi?" umayos ako ng upo ko sa kama, "Anong sabi niya?"
"Akala ko rin kung anong sasabihin. Sabi niya nangungumusta lang daw siya. Pero sa
tingin ko may alam yun na kung ano.." tumingin siya sa akin, "Sa bahay niyo daw ba
ikaw mag-christmas?"
Kuamin kami sa labas ni Kay nung gabi na iyon. Siguro pinapasaya niya lang ako at
para na rin makalimutan ko yung problema ko. Makakabuti na rin siguro yun.
Ikukuwento ko rin kay Kay, pero hindi na muna ngayon. Kasi naman kapag lalo kong
naaalala, lalo lang mahirap kalimutan yung nangyari.
Busog na busog ako nung makauwi kami. May take-out pa nga si Kay at ako eh hindi ko
rin naubos yung pagkain ko pero hindi ko na naisip na dalhin pa. Medyo madilim na
nung nakabalik kami sa boarding house.
Eksakto namang nung nasa tapat na kami at bubuksan namin yung pinaka-gate, kasabay
namin yung dalawa. Si Carlo at Jasper. Galing din sila sa labas. Napansin nga niya
ako eh.
"Oh.. whoa.. wait wait.." sabi ni Carlo na napansin na masyado na kaming nag-iinit.
"Para walang away, ako na ang mauuna. Then si Kay. Tapos kayo maiiwan."
"Hindi na, ako na mauuna." tapos pumasok siya sa loob at nagdire-diretso sa pag-
akyat sa second floor.
Nakatingala lang si Carlo nun. Tumingin siya sa akin at parang kakaiba na yung
expression ng mukha niya.
"Pasensya ka na Riel ha.." sabi niya na parang nagpapaliwanag sa akin,
"Pagpasensyahan mo na si Jasper. Talagang malaki lang problema niya ngayon."
umiling-iling pa siya. "9 years since huli ko siyang nakitang ganyan.."
"7 years old siya nung huling umarte ng ganyan. Walang pakialam sa mundo. Wala sa
sarili. Pati nga sa akin parang galit yan kagabi pa.."
"It's been 9 years the last time he cried. Ngayon lang uli nasundan."
***35***
Umakyat na kami ni Kay nung gabi na iyon sa room namin. Ako naman eh walang magawa
kung hindi mag-isip. Nine years? Ang tagal na nun ah. Maybe Carlo meant something
like.. 'Ngayon lang siya umiyak ng seryoso?' Hindi naman pwedeng...
Teka, hindi nga ba? Umiyak siya kagabi? Bakit? Dahil sa akin?
Nah. Masakit mang maggaling sa akin, sinabi niya na may mahal siyang iba. And yes,
ako yung talo dito kasi... nasasaktan ako. Nasasaktan ako sa dahilan na alam ko na
yung sagot ayaw ko na namang harapin.
Hindi katulad nung Monday na nangyari sa 24th hour, nakatulog naman na ako. Balak
ko na rin kasing pumasok kinabukasan at kaya ko naman na. Isa pa, hindi na ako
kulang sa tulog. Alam ko sa sarili ko na may problema pa rin ako, pero sabi nga
nila, you must learn how to move on.
"Hey, bakit nakatingin sila sa iyo?" tinanong ko si Kay habang naglalakad kami ng
mahina lang, "Anong meron?"
"Hindi sila sa akin nakatingin.." diretso pa rin siya maglakad, "Sa iyo."
Nung una eh hindi pa ako nag-react sa sinabi niya. Kaya lang nag-sink na sa utak
ko.
Hindi ko na natapos yung sasabihin ko dahil bigla na lang may tumayo sa harapan ko
at tinulak ako ng sobrang lakas sa kaliwang balikat ko. Napaatras ako ng kaunti.
Medyo nahulog pa yung bag ko.
"Nagpakita pa ang makapal ang mukha!" sabi niya ng malakas doon sa hallway.
Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang sagutin kaya nanahimik lang ako. Tinignan ko
lang siya. Si Kay naman ay hindi nakapagpigil, siya na ang sumagot sa akin.
"Ikaw nga yung makapal ang mukha diyan!" tinulak din ni Kay si Mandee, "Huwag na
huwag mong itutulak yung pinsan ko dahil baka masaktan ka!"
"Ano bang pakialam mo dito Kay?!? Ikaw ba ang kinakausap ko?" sinabi ni Mandee sa
kanya, "Si Riel hindi ikaw!" sumigaw uli siya, "Bakit ba kailangan ikaw ang sumagot
para sa kanya?!" tumingin siya sa akin, "Ano Riel?!?"
Alam ko na ayaw kong patulan si Mandee. Pero wala akong magagawa kundi sumagot para
matigil na.
"Paano akong sasagot sa iyo eh hindi ko nga alam ang pinagsasasabi mo?"
"Nagkukunwari ka pa eh!" susugod sana siya kaya lang inawat siya nung mga nasa
likod niya, "Impostor!"
Kinabahan ako nun sa sinabi niya. Impostor? Ako? Ano na naman bang ginawa ko?
"Hindi lang ako nakasama sa recollection kung anu-ano na yung pinagkakalat mo!"
namumula na yung buong mukha niya, "A.L.? Palibhasa naiinggit ka sa akin na nasa
akin ang attention at awards tapos ikaw na nagke-claim na ikaw si A.L.? Ako si
A.L.! Alam mo yan!"
"I don't know what you're talking about.." sabi ko sa kanya ng mahinahon, "I really
don't."
"Palibhasa yung mga probinsiyanang katulad mo kulang sa pansin!" dinuro niya ako sa
dibdib ko.. tinulak-tulak niya ako kaya napaatras ako ng napaatras, "Kung hindi pa
madudulas si Ronnie sa akin na ikaw daw si A.L., hindi ko pa malalaman!"
Wala akong pinagkakalat. I never did. Kahit alam ko na ako yun, ayaw kong malaman
nila.
Paatras pa rin ako ng paatras nun. Ang sakit nung pagtulak sa akin ni Mandee. Ayoko
siyang patulan dahil ayoko na ng gulo. Kahit ngayon...
"I don't care what she is! Just leave her alone." sinubukan niyang dumaan nun na
parang hindi niya ako napansin.
Pagkatapos niyang sinabi yun eh hindi na nagsalita si Mandee. Bakit niya nga uli
ginawa yun?
Mabilis na naglakad si Jasper nun. Ako naman eh hindi ko napigilan yung sarili ko,
hinabol ko naman syia doon sa hallway. Hindi ko alam kung napansin ba niya ako,
pero sinabayan ko siya.
Nung una natatakot pa ko na magsalita. Tinignan ko lang siya saglit tapos nagsalita
na rin ako.
"Hindi ko ginawa yun para kanino.." hindi niya ako tinignan, "Masyado na akong
pagod sa ganyan! Ayoko na."
Halata kong ayaw niya akong kausapin. Ewan ko ba, parang masyado siyang nagagalit
sa akin. Hindi ba dapat ako yung magalit sa kanya?
"JASPER ANO BA!!!" wala na akong pakialam kung may mga tumingin. "Kung galit ka sa
akin dahil nagpanggap ako sana alam mo naman yung reason ko kung bakit ko ginawa
yun! Sana naman makinig ka!"
Huminto siya nun tapos bumalik sa akin. Hinawakan niya ako sa braso ko.
"Alam mo kung bakit ako galit? Hindi dahil nagsinungaling ka! Hindi dahil
nagpanggap ka!" seryosong-seryoso siya nun at nakatingin siya sa mata ko, "Galit
ako sa iyo dahil hindi ko na alam kung sino ka!" habang sinasabi niya iyon eh
lalong humihigpit yung paghawak niya sa akin.
"Yun na nga eh! Hindi ko alam kung sino ba yung nakilala ko.." iniwas niya yung
tingin niya sa akin, "Dahil hindi ko alam kung alin yung totoo sa pagpapanggap."
Nakatayo lang ako doon at umiiyak. Yumuko ako nun at hindi na ako makakilos.
Teka lang...
***
Hindi naman ako nakinig sa buong klase ko nung umaga na iyon. Ang ginawa ko eh
nakasandal lang ako sa desk ko at nananahimik. Wala kasi ako sa mood. May quiz nga
din kami sa Physics namin pero hindi ko ginawa. Bahala na kung lagyan man ako ng
zero sa grade.
Si Jasper naman eh hindi nagpakita sa klase. Bakante yung upuan niya simula kanina
pa. Alam ko naman na pumasok siya sa school kaninang umaga, pero hindi umattend sa
room namin. Si Carlo naman eh medyo busy at panay ang labas ng classroom. Inuutusan
nga rin siya nung mga teachers. Hindi ko tuloy siya matanong kung nasaan si Jasper.
Sa school naman eh hindi rin naman maganda ang kinalalabasan. Everyone loved A.L.
Well, maybe almost everyone. But never Riel. Hindi ko rin alam kung ano ang
kaibahan. From the most loved person sa school, I became the most hated in just a
day.
"Huwag mo na silang pansinin, hindi nila alam mga pinagsasasabi nila." sabi ni Kay
na hinihimas-himas pa ako sa likod, "naku talagang yung Mandee na yan baka mapatay
ko siya!"
Wala naman talaga akong pakialam sa tingin ng ibang tao sa akin. Lagi ngang
sinasabi sa akin ng Mommy ko na dapat kong tandaan, hindi mahalaga ang tingin ng
ibang tao sa iyo. Ang mahalaga, ang tingin mo sa sarili mo.
Nung makarating na kami sa cafeteria, nag-order lang si Kay para sa akin at kumain
na kami. Ni-hindi ko nga halos magalaw yun eh.
"Naku huwag mo ngang iniisip yun! Mahal ka ng taong yun!" sabi niya kaya napatingin
ako sa kanya.
At that very moment, naisip k na may alam si Kay sa akin. Nagbago lang nung nakita
ko siyang nakangiti. Madalas kasing sinasabi sa tao na mukhang malalim ang inisiip
eh mahal ka ng isang tao.
Pinsan ko naman si Kay, kaya hindi masamang sabihin ko sa kanya kung ano ba yung
problema ko.
Nakinig naman siya sa akin. Sinimulan ko doon sa magandang usapan namin ni Jasper
bago yung araw na mag-uusap kami ng 12. Tapos ikinuwento ko rin sa kanya na
sinamahan ako ni Ronnie doon sa meeting place dahil sobrang kabado na ako nun.
After that, dumating na ako doon sa point na kahit ako eh naguguluhan kung bakit.
"Sinubukan mo bang tanungin siya kung bakit?" sabi ni Kay sa akin na interesadong-
interesado sa sinabi ko, "I mean, nanliligaw siya sa iyo 'di ba? Imposible namang
liligawan ka niya tapos hindi ka niya mahal?" nagtataka rin siya, "That's really
odd. Sa kinikilos talaga ni Jasper noon pa, alam ko naman na may gusto siya sa iyo
pero anong nangyari?"
Yumuko na lang ako. Hindi ko rin alam ang sagit sa mga tanong ni Kay.
"Ewan ko ba.." tumingin uli ako sa kanya, "Sinabi niya na tanungin ko daw si Carlo.
At kaht tanungin ko si Carlo, hindi ko rin naman maiintindihan dahil daw 'guy
thing' yun." napakunut-noo ako, "Tapos sinabi niya sa akin ngayong umaga na galit
siya sa akin hindi dahil nagpanggap ako o nagsinungaling.. kundi dahil hindi niya
kilala yung taong minahal niya."
"The--what?" sabi niya na naguguluhan din, "Sinabi niya na hindi ka niya mahal
tapos sinabi niya na mahal ka niya kanina lang?" umiling-iling siya, "Ano bang
klaseng utak meron yung tao na iyon?"
Kahit si Kay eh hindi rin maintindihan yung takbo ng utak niya. Sino kayang may
kaya?
"Tara na nga Riel.." hinila ako ni Kay nung matapos siyang kumain, "Ayoko na
makarinig ng kahit ano galing sa babae na iyan dahil makakatikim sa akin yan!"
galit na galit talaga siya, "Kaya parang walang gulo, tayo na ang umalis."
Dinaanan namin yung table ni Mandee one last time at narinig ko pang sinabi niya na
'Guilty kasi..'
Umarte naman si Kay na susuntukin niya si Mandee, kaya mukhang natakot. Hindi naman
niya ginawa eh.
Isa kami sa mga naunang nakabalik sa room. Wala pang masyadong tao doon sa upuan
namin sa bandang dulo pero naupo na kami. Hindi rin naman nagtagal, pumasok din si
Carlo at ang bilis-bilis maglakad. Kinuha lang niya yung bag niya at lalabas na
yata uli.
"Psssttt!" tinawag siya ni Kay kaya huminto siya nung nandun na siya sa upuan.
"Bakit?!"
"Tara nga dito.." nag-sign si Kay sa kanya na umupo doon sa upuan sa tapat naming
dalawa.
Dahil ayaw naman sabihin ni Kay sa kanya kung bakit, lumapit na rin si Carlo nun at
naupo doon sa upuan sa harap namin. Nakabukas pa yung polo niya kaya kita yung t-
shirt niya sa loob.
"Ano bang meron?" nagtanong siya kaagad nung kauupo pa lang niya, "Hindi ako
pwedeng magtagal.. aalis na rin ako--"
"Magtatanong lang sana ako.." tapos tumingin siya sa akin saglit, binalik niya kay
Carlo, "Anong meron doon sa kaibigan mo?"
"Come on Carlo! Alam ko mas marami ka pang alam sa akin!" himampas niya uli, "Huwag
ka nang magkunwari! Anong problema nun?"
"Sorry Riel ah, di ako pwedeng magsabi sa iyo ng kahit ano. Baka kasi magalit si
Jasper sa akin."
Hindi ko naman mapigilan yung sarili ko. Alam ko may alam si Carlo. Hindi pwedeng
wala.
"Siya nga ang nagsabi sa akin na tanungin kita." naiiyak na naman ako nun, "S-
sinabi n-niya sa akin na... na hindi niya ko mahal."
"Riel sinabi ko naman sa iyo na hindi ako pwedeng magsabi sa iyo ng kahit ano,"
tapos tumingin siya sa bandang likuran niya, "Pero hindi naman siguro masama kung
sasabihin ko sa iyo na.."
Huminto siya nun at hindi niya matuloy yung sasabihin niya. Hinampas uli siya ni
Kay ng malakas.
"Aray ko naman Kay! Bakit mo ko hinampas?!" hinimas niya yung braso niya.
"Okay okay.." tinaas niya yung dalawang kamay niya, "Huwag mo akong hahampasin!"
tapos lumayo siya ng kaunti kay Kay at sa akin nag-lean, "Riel, Jasper lied to
you."
Lalo naman akong naiyak nun. Totoo nga. Totoo yung sinabi ni Jasper. Nagsinungaling
siya sa akin na mahal niya ko.
"No.. no!" pinunasan niya yung luha ko, "Nagsinungaling siya pero hindi yung
iniisip mo. Nagsinungaling siya na hindi ka niya mahal." umiling siya, "Mahal ka
niya. Mahal na mahal."
"Oo nga!" nakiayon naman si Kay, "Gusto pa niya may brain teaser pa kami na iso-
solve!"
"I told you hindi ako pwedeng magsabi ng kahit ano dahil nangako ako. Marami lang
talagang problema si Jasper ngayon. Pero mahal ka niya." huminga siya ng malalim,
"Ikaw nga yata ang unang babaeng niligawan nun eh. Torpe kasi." ngumiti siya sa
akin, "Pero yun nga, nung gabi na nag-usap kayong dalawa.. nag-usap o nag-away..
hindi ko alam.." huminto siya saglit tapos tinuloy din niyay ung sasabihin niya,
"Umiyak siya nun. Si Jasper hindi basta-basta umiiyak unless nasaktan siya talaga."
"Sorry, hindi ko talaga masasabi. Gustuhin ko man. Ayaw ko lang makialam. Sa tingin
ko kung mayron mang taong dapat magsabi sa iyo, si Jasper yun."
Tumayo naman ako doon sa upuan ko at parehas silang tumingin sa akin. Pinunasan ko
uli yung luha ko at nagsimula na akong maglakad.
"Teka, cousin saan ka pupunta?" tinanong ako ni Kay nung paalis na ako.
"Kay Jasper. Hahanapin ko siya. Gusto ko lang magkaliwanagan na. Ayoko ng ganito.."
"Bakit naman?" pinipilit kong alisin yung kamay niya sa braso ko, "Kakausapin ko
lang siya!"
"Alam na ano? Ano bang meron? Ang gulo na masyado. Anong hindi ko alam?!?"
"I'm so sorry Riel. I'm afraid you can't do that." tinignan ko siya na puzzled ako.
Wala akong karapatan para pigilan siya. Isa pa kung gawin ko man, wala na ring
mangyayari dahil nagawa naman na niya. Ang tanging gumugulo lang sa isip ko, kung
talagang iniiwasan niya ako eh hindi naman niya kailangang mag drop out. Ako na
lang sana para mas maging ayos ang lahat.
Umiyak ako syempre. Hindi ko na maiiwasan yun. Yung iba nga sa school iniisip na
siguro na crybaby ako. Maybe I am. Ganun pa rin, walang pagbabago sa school. I'm
still the same Riel na impostor sa paningin ng iba.
After ilang days at hindi na nga pumapasok si Jasper sa school namin ng tuluyan,
lumabas naman yung class rank namin. Siguro nga dapat akong maging masaya, lumabas
na pang-1st ako.
Ngumiti ako nun pero hindi ako masayang-masaya. As far as I know, wala akong
pakialam sa class rank. Lalo pa nung sinabi nung teacher namin na...
"Riel, points lang ang pagitan niyo ni Jasper. Nag rank 1st siya by point zero
five, pero since wala naman na siya sa school.. ikaw na ang 1st. Congratulations."
Noon nung unang beses na nakarating ako sa school na ito, masayang-masaya ako.
Pakiramdam ko totoong teenager ako. Pero yung school spirit na iyon, matagal nang
nawala sa akin.
Kinaumagahan nun, inasar pa rin ako ni Mandee. Ayun, hindi ko na pinapansin dahil
katulad nga ng sabi nila, sanayan na lang din. Ang gusto ko lang ay matapos na yung
school, may christmas vacation at makalayo sa lahat. Siguro sa ganun marerelax ako
sa bahay namin at baka makalimot na rin. Dahil sa ngayon, walang nangyayari sa
akin.
Carlo's still around. Pero syempre katulad ko, halata mong malungkot siya. Ilang
buwan ko na rin siya kilala at kadalasan pa nung mga panahon eh kasama niya si
Jasper. Pero ngayon kung titignan mo siya, parang may kulang. Pangiti-ngiti lang
siya, kakaway o kaya naman babati. Pero kulang... kulang talaga.
Nung nag-iisa nga ako at nakatingin na naman sa kawalan, tumabi pa siya sa akin.
"He's doing alright.." sabi niya na parang tinanong ko siya kahit hindi naman,
"Umuwi siya sa probinsiya nila. Sa uncle at auntie niya. Alam ko doon na niya balak
magtapos ng high school."
Tinignan ko lang siya at hindi na ako sumagot. Hindi rin naman nagtagal, eto na
naman si Mandee. Nagiging habit na nga niya yung pagpunta sa harapan ko at magsabi
ng kung anu-ano. This time, cheer naman ang ginawa niya.
"Ano ka ba Mandee?!? Hindi mo ba alam kung kailan dapat tumigil? Hindi naman
nagpapanggap si Riel alam mo?"
"Hayaan mo na."
"Palibhasa totoo naman!" tapos tinuloy niya uli yung kanta niya. "---we hate you!"
Tanggap na lang ako ng tanggap. Wala na sa akin yang mga yan. Hindi na ako
nasasaktan. Habang tumatagal, lalo na akong nagiging manhid.
Dahil paulit-ulit yung kanta ni Mandee, paulit-ulit ko din yung naririnig sa tenga
ko. Nakaupo na lang ako doon, nanahimik at walang sinabi.
Familiar yung boses. Parang galit na hindi mo maintindihan. Binuo pa yung pangalan
ko.
Nung inulit yung pangalan ko at Arielle na ang tawag sa akin, saka ko lang nakuhang
lumingon. At hindi ko inaasahan kung sino ang huminto sa harapan ko. Kaya ayun,
napatayo na lang ako ng de-oras.
"Arielle Lopez! What do you think you are doing?!?" napaka-lakas ng boses niya at
marami nang nakatingin.
"Dad.. just calm down." pinipilit ko siyang hinaan yung Daddy niya.
Naka-tux pa siya nun at halata mong galing pa siya sa work niya. Ano namang
ginagawa niya dito?
"Ano pong ginagawa niyo dito?" tinanong ko siya dahil nakuha na niya yung attention
ng lahat.
"Hindi ba dapat ako ang magtanong sa iyo niyan?" sabi niya na parang galit pa,
"Detentions? Referrals?" alam na niya? "At ano pa itong nalalaman ko na nag part
time ka daw sa isang shop?"
"Dad just let me explain okay?!?" bakit kailangan pa niyang i-aanounce sa lahat?!?
"No young lady! You are going to listen to me!" nakakahiya na talaga yun, "Ang
usapan natin ay papasok ka dito sa school pero wala sa usapan natin ang mga
pinaggagagawa mo! And what is that filthy bed you're trying to sleep at doon sa
boarding house?!"
"That filthy bed is the best bed I've ever slept on my entire life!" hindi ko na
napigilan yung sarili ko, "Dad kung anong nangyayari sa akin dito ginusto ko yun!
Dahil tao lang ako Dad! I'm a teenager! I'm not an adult yet! Gusto ko masubukan
yung mga bagay-bagay sa mundo hindi lang limited kung anong gusto mo!"
Napatingin ako kay Mandee nun sa gilid. Si Carlo rin eh hindi na makapagsalita at
halata mong nagulat din siya.
"You're grounded." sabi niya sa akin na medyo mahina, "And we're cutting off A.L.'s
fund."
"I don't care Dad! I DON'T CARE! Lagi namang ikaw ang nasusunod! Do what you want!"
Hindi ako umiyak nun. Talagang nagmatigas ako. Magtinginan silang lahat, wala akong
pakialam.
May isang teacher naman doon na lumabas sa classroom at nakikinig din sa amin.
"What are you talking about?!?" humarap siya kay Mandee tapos sa akin, "My
daughter, Szarielle Lopez.." hinawakan niya ako, "Is no other than A.L." oh GOD!
"DAD STOP!"
"A.L. stands for Arielle Lopez." hinigpitan niya yung hawak niya sa akin.
"And who do you think you are?" tumingin siya kay Mandee. "Ikaw pala yung bali-
balita na sinasabi nilang nagpapanggap na anak ko? Alam mo ba kung anong
pinaggagagawa mo?"
Halata mong gulat na gulat yung iba at lahat eh nagtinginan kay Mandee. Nagsimula
na siyang umiyak nun tapos tumakbo. I felt bad for her. But then I realized,
deserve naman niyang makuha yung nangyari sa kanya.
As for my Dad, he couldn't care less. Basta ang ginawa niya, hinila na niya ako at
pinilit niya akong isama sa kanya hanggang doon sa kotse.
"You are not going back to that school you hear me?!?" sinesermonan niya ako habang
naglalakad kami. "I talked to Kay. Pinagsabihan ko siya na hindi niya ginawa yung
binilin ko sa kanya."
"Dad walang kasalanan si Kay dito kaya huwag niyo siyang sisisihin! She's the best
company I've ever had so don't blame her for my mistakes!"
"Best company? You've been in detention? Not once, not twice.. Arielle.. you've
never been in any trouble so don't tell me she's the best company you've had! Anong
problema mo?" hindi ko siya sinagot, "I knew this was a bad idea from the very
start! Hindi ko alam kung anong meron sa Mommy mo at kinampihan ka pa!"
"Kasi naiintindihan niya ako! Ikaw hindi mo ko iniintindi! Puro gusto mo lang!
Paano naman yung gusto ko?"
Umupo ako doon sa likod ng kotse. Hindi ko alam kung anong mangyayari doon sa mga
gamit ko doon sa boarding house. Hindi kami dumaan doon at mukhang walang balak si
Daddy. Hindi kami nag-usap buong biyahe namin. Parehas mainit ang ulo namin. Kahit
anong pakikioagtalo ko sa kanya, alam kong hindi ako mananalo. Hindi naman kahit
kailan.
Hindi rin nagtagal, nakita ko na yung village namin na matagal ko nang hindi
nakikita. Sa labas pa lang ay nakita ko na si Tilly, at nakangit siya sa akin. Nung
bumaba ako ng kotse, yumakap pa siya sa akin at ganun din ako sa kanya.
"Arielle!" sumigaw siya doon pero nagdire-diretso ako, "Don't you dare walk away
from me! Tingnan mo kung anong natutunan mo doon?"
"WHAT?!?" alam kong masyado na akong rude sa Daddy ko, pero siya rin naman sa akin,
"Ano na naman Daddy? Sabihin mo na? Aakyat na ako sa kwarto ko dahil pagod na akong
makinig sa iyo!!!"
Kung malapit siguro si Daddy sa akin ay nasampal na niya ako. Mabuti na lang malayo
kami sa isa't isa.
"You are not to leave this house. Mag-stay ka sa kwarto mo. Lalabas ka lang kapag
kakain ka, and that's it."
"Hindi na kailangan Dad! Sasabihin ko na lang kay Tilly na dalhin yung pagkain sa
kwarto ko! Para sa ganun, hindi mo na ko problema!"
Tinalikuran ko uli siya kaya lang tinawag niya uli ako. Kung hindi ko lang siya
Daddy, ewan ko na!
"I can't believe you!" alam ko na nagugulat siya sa akin, "You are to fix yourself
by tomorrow."
Mrs.. who?
"Sino?"
Alam ko naman na ang takbo ng utak ng Daddy ko. Kung gusto niya sigurong magkaroon
ako ng kaibigan at isang tao na magiging higit pa dun, tingin niya siguro mas
makakabuti pa sa akin kung parehas namin ng social status. Well, he's wrong. Kasi
may nakilala ako na talagang naging parte ng buhay ko at hinding-hindi ko
makakalimutan na wala sa social status ko. At kung nasaan man siya ngayon, I wish
him well.
Hindi na ako nakipagtalo sa Daddy ko dahil wala namang mangyayari. Ipipilit ko yung
gusto ko at ipipilit niya yung gusto niya.. paikot-ikot lang kami.
Umakyat na lang ako sa kwarto ko. Nakita na rin ako ng Mommy ko at nag-kiss lang
ako sa kanya. Alam niyang may problema dahil ganito naman ako palagi kapag nag-
aaway kami ng Daddy ko. Hindi na ako iimik kapag wala nang patutunguhan yung
usapan, pagktapos ay magkukulong na lang ako sa kwarto ko.
Hindi ako lumabas buong gabi. Hindi rin ako kumain. Hindi ako gutom. Yung school
ko? Hindi ko nga alam. Tiyak may paraan na naman si Daddy para kausapin yung school
at para i drop out ako. Honorable dismissal kumbaga. At kung papasok ako sa private
school ko dati? I have no idea. I'd rather be home schooled.
Ang gulu-gulo ng utak ko. Sa sobrang pagod ko siguro, nakatulog ako ng naka school
uniform.
***
Nagising na lang ako nung may nagbukas nung may silaw naman ako. Parang may
maliwanang na kung ano na tumama sa mata ko. Pagdilat ko ng mata ko, napatingla ako
doon sa kisame. Kulay blue...
"Don't call me Princess!" sabi ko naman kay aga-aga, "Alam mo ayaw na ayaw ko nun."
"Oo na hindi na.." nakita kong may tray siya na nakalapag doon sa gilid,
"Pinapagising ka ng Daddy mo. Gusto niyang mag-ready ka dahil darating daw si Mrs.
Garcia."
"Umalis siya? Akala ko ba darating si Mrs. Garcia? Iniwanan niya ko dito tapos
darating yung bisita niya?" nakakainis naman talaga yung tao na iyon!
"Si Mrs. Garcia daw ang nagsabi na ayos lang sa kanya na kayong dalawa lang daw."
Bago pa ako makapag-isip tungkol kay Mrs. Garcia, may naisip naman akong itanong
kay Tilly.
"Doon sa public school?" nagkunot-noo siya. "Tingin ko hindi ka na babalik doon eh.
Alam mo namang galit na galit yung Daddy mo. Sorry anak."
Pinakain niya ako ng pinakain nun. Sinabihan ko pa nga sya busog na busog na ako at
hindi ko na kaya, kaya lang pinilit niya akong ubusin yung natitira. Grabe naman
itong si Tilly! Nung natapos tuloy ako, pakiramdam ko nag-gain ako ng 20 pounds.
Ready na rin yung bubble bath ko nun. Kahit na nasanay na ako sa shower sa boarding
house, na-miss ko pa ring magbabad sa banyo ko. Syempre, inabot yata ako ng matagal
uli dahil narinig kong kinukulit niya ako na lumabas na at kanina pa raw ako doon.
Nag-shorts na lang ako. Tutal sa bahay lang naman ako mag-stay, hindi naman
kailangang maganda-maganda pa ang isuot mo. Nag pink lang ako ng blouse at pink na
clip. Yung usual lang na sinusuot ko.
Sa baba na ako nanood ng tv. Tiyak naman anong oras darating na yung babaeng
pinapunta dito ni Daddy. Tinatamad naman talaga akong i-meet siya, at lalung-lalo
na hindi ako interesado.
Hindi pa ako nagtatagal doon sa TV namin sa living room, tinawag naman ako ni
Roland, yung isa sa men in black ni Daddy.
"Mam.." tapos nakita niya yung tingin ko sa kanya, "Ahh.. Arielle, may lalaki doon
sa labas na naghahanap sa iyo. Gustong pumasok eh kaya lang sinabihan kami ng Daddy
mo na huwag daw magpapapasok ng hindi kilala. Gusto ka daw niyang kausapin.."
Lalaki?
Lumabas naman ako nun at tinignan ko kung sino yung tinutukoy ni Roland. Sinundan
naman niya ako sa labas. Tinignan din niya, pero wala naman eh.
"Kanina lang meron eh.." sabi niya sa akin, "Mga ganito katangkad." tapos tinaas
niya yung kamay niya na medyo matangkad at malapit sa height niya.
Bumalik na siya doon sa bandang likuran sa station niya kung saan siya madalas mag-
stay. Ako naman eh lumabas ng gate at tinignan ko kung may tao pa. Wala naman pala
talaga. Umalis na siguro kung sino man yung naghahanap sa akin.
Sumandal ako doon sa gate namin tapos nung maisipan ko nang pumasok uli, tumalikod
na ako at nagsimula ng maglakad. Kaya lang nakakaisang-hakbang pa lang ako eh bigla
na lang may nagtakip ng bibig ko at dinala ako doon sa gilid.
Binuhat ako siyempre. Sinubukan kong sumipa-sipa at sumigaw, pero walang epekto.
Ang bilis-bilis na ng tibok ng puso ko. SI Roland nun eh walang silbi at sa
kabilang side nakatingin.
Jasper?!?
Tinanggal naman niya yung kamay niya. Humarap naman ako at nakita ko siyang
nakatayo doon. Medyo nakangiti pa siya.
Ako naman eh nainis. Tnakot pa ako. Kaya ang ginawa ko eh tinulak ko siya ng
malakas sa dibdib niya.
"What's the matter with you?" tinulak ko siya uli, "Paano kung nagkaheart attack
ako?" tinulak ko uli, "Siraulo ka natakot ako! Akala ko kidnapper na!"
"Don't worry dadalhin kita sa hospital..." tapos umiling siya, "But the point is,
hindi ka nagkaheart attack at hindi rin ako kidnapper.." tumingin siya sa akin.
"I was.. bumalik lang ako." medyo seryoso na siya, "Sinabi sa akin ni Carlo kahapon
yung.. nangyari."
"So.." sabi niya sa at nakatingin pa siya sa akin mula ulo hanggang paa..
"Tinitignan ko yung suot mong damit!" hinawakan niya yung braso niya gaya ng ginawa
ni Carlo nung hinampas siya ni Kay.
"HUH?!? SAAN?"
Nakatingin lang ako sa kanya nun. Ang gulo niya. Dati-rati nagagalit siya sa akin
tapos ngayon kung umarte siya parang hindi kami nag-away na dalawa.
Dahil siguro naguguluhan ako, imbis na sagutin ko yung tanong niya eh nagtanong na
lang ako sa kanya in-return.
"Paano mo nalaman na dito yung bahay ko?" nakakapagtaka naman kasi dahil bigla na
lang siyang susulpot.
"Anong klaseng tanong ba yan?" tingnan mo sabi ko na nga ba?!? "Does that even
matter?"
"Ok." sabi niya tapos lumapit siya sa akin, "Your Dad owns a company. Madali lang
para sa akin na hanapin yung information tungkol sa family mo. Newpapers?!?"
"Alright! Hindi ka papatalo eh.." sabi niya pero may halong biro, "Pinilit ko si
Kay." nag cross arms siya, "Nakuha mo na yung sagot sa tanong mo, sasama ka na sa
akin?"
"Bakit hindi pwede?" tumingin siya doon sa gate namin, "Dahil ba doon? I promise
you hindi nila mapapansin. Ibabalik kita dito sa inyo in no time."
Natigil naman yung sinasabi ko nung may humintong kotse sa harap ng gate namin.
Nagtago kami doon sa poste kaya I doubt na nakita pa kami nung nasa loob.
Tumayo naman si Roland doon sa inuupuan niya at tinignan kung sino yung dumating.
May isang babae na bumaba doon sa kotse at pumasok doon sa loob ng bahay namin.
Ibinalik ko naman yung tingin ko kay Jasper nun. Nakatingin din siya doon sa babae.
"She's the reason why I can't go." hininaan ko yung boses ko, "My dad told me
yesteday that I have to meet her."
"Mrs. Garcia." tinulak ko naman si Jasper, "I have to go. Sa susunod ka na lang uli
dumalaw ok!"
Bago pa ako pumasok uli doon sa gate namin, napansin ko pa yung expression ng mukha
ni Jasper. Parang nalungkot siya na ewan ko ba. Ang bagal bagal pa niyang maglakad
nun nung papalayo na siya. Alam ko naman na gusto ko rin sanag sumama sa kanya
kanina para makapag-usap na rin, pero hindi talaga pwede.
Nakita ako ni Roland na naglalakad papunta doon sa pintuan namin. Tapos tinuro niya
ako..
"Naku Roland ah ang hina na ng memory mo!" napansin niya rin pala? "Kanina pa ko
nandito sa garden ikaw talaga!"
Pagkatapos kong sinabi yun eh hindi ko na hinintay yung ire-react niya. Binilisan
ko na lang yung pagtakbo doon sa loob. Nandun pa lang ako sa hagdan sa front door
namin eh nakita ko na si Mrs. Garcia na diretsong-diretso kung makaupo doon sa
upuan namin. Medyo kinabahan yata ako.
"*Ehem*" pineke ko lang yun para tumingin siya sa akin, "Hello po." sabi ko na
lang, "Kayo po ba si Mrs. Garcia?"
"Oo ako nga." tinignan niya ako nun na parang sinusuri, "Ikaw ba si Szarielle?"
Bigla naman siyang tumayo doon sa pagkakaupo niya at bigla ba namang yumakap sa
akin.
"Nice to meet you hija!" sabi niya sa akin taps nag-kiss pa sa pisngi ko, "Ang
tagal na kitang gustong ma-meet kaya lang sinabi sa akin ng Daddy mo na nag
boarding house ka raw."
The way she sounds right now, she's not that bad.
"Naku hindi na!" umupo naman siya, "Hindi rin naman ako magtatagal eh. May trabaho
pa kasi ako. Dumaan lang ako dito para makilala ka. Baka kasi hindi na tayo magkita
sa susunod na araw."
Pinilit ko na lang ngumiti nun. May nilagay naman siya sa lap niya na parang
malalaking libro na hindi mo maintindihan. Saka ko lang napansin na album pala.
Hindi naman niya binuksan at ayoko namang maging rude, kaya tumingin na lang ako sa
kanya.
"Magiging busy kasi ako at ang asawa ko. Sa susunod na magkikita tayo eh sa party
mo na.."
"Naku hindi ko alam na ganito ka pala magaling magbiro!" sino bang maysabi na
nagbibiro ako? "Yung party mo sa sabado para sa sweet 16 birthday mo. Escort mo ang
anak ko di ba?"
Party? Sweet 16? Escort? Anak niya? What're we talking about here?
"Ang anak ko na si Wesley? Ayun, ganun pa rin walang pagbabago. Masipag pa rin at
madalas wala sa bahay." sabi niya na parang tuwang-tuwa siya magkwento tungkol sa
anak niya, "Isasama ko siya dapat dito kaya lang busy sa school eh."
"Good for him." sabi ko pero mahina lang, "Teka lang po, para saan po ba iyan?"
tinuro ko yung mga album na nasa kandungan niya.
"Alam ko kasi hindi pa kayo nagkakakilala. Kaya eto, nagdala na ako ng pictures
para naman makita mo siya."
Pinakita niya sa akin yung isang album doon na sobrang kapal. Panay baby pictures.
Sa dinami-dami naman ng pictures na ipapakita sa akin, yung bata pa yung Wesley.
Wala bang mas latest naman diyan?
Buklat siya ng buklat doon sa album at panay ang kwento niya. Medyo nabo-bored na
nga ako dahil iisang mukha lang naman nung baby yung nandun. Pero unti-unti nun,
lumalaki naman na. Umabot na nga kami sa two years old siya eh.
Tinabi niya yung album na pangatlo na yata sa tinignan namin. Kinuha naman niya
yung red one na huli na yata sa lahat.
"Ito naman yung mga latest pictures niya.." tapos inilagay niya sa kandungan ko,
"Ito na pala."
Nung binuksan niya yung album eh napatitig na lang ako doon sa letrato. Teenager
nga yung lalaking nandun. For some reason, hindi ko maalis yung tingin ko sa kanya.
No kidding.
So he's Wesley Garcia. Siya pala yung matagal nang sinasabi ni Daddy sa akin.
Nung araw din na iyon eh panay pa rin ang kwento ni Mrs. Garcia sa akin. Umalis din
naman siya kaagad dahil may trabaho pa nga siya. Pero parang regalo na rin daw,
iniwan na niya yung isa sa picture ni Wesley. Pasaway din na Mommy ito! Kung hindi
ko lang alam may ibig sabihin yung mga actions niya.
Since Saturday naman na yung 'Sweet 16' party ko, hindi naman papatalo ang Mommy ko
sa mga pagbili ng mga kailangan. Ako naman kasi hindi ako interesado ng mga
magagarang party. Bigyan na lang nila ako ng pera at mag-treat lang ako ng ilang
kaibigan masaya na ako. Pero dahil nga Daddy ko at Mommy ko sila, hindi pwedeng
walang party.
May mga kung anu-anong kulay ang tinapat sa akin kung anong gusto kong maging table
cloth. Meron doong hot pink at baby pink na hinarap sa akin para pagpilian ko.
Nakatingin lang ako doon at hindi naman ko pumipili.
Lahat ng tinanong nila sa akin eh wala ako sa mood na pumili. Kaya ayun, sinabihan
ko na lang sila na sila na ang mag-decide para sa akin. That very same day din eh
may sample cakes pa na titikman ko at pagpipilian din ng kulay. Sinabihan ko rin
sila na sila na ang bahala kung anong masarap.
"Mom?!?" naisipan ko naman tanungin ang Mom ko, "Bakit ba ginagawa niyong big deal
ito? Hindi pa ako 18." nakataas pa yung kamay ko nun dahil sinusukatan ako sa waist
ko.
"Duh? When I was 9?!? Of course bata pa ako nun." sumimangot nama ako, "But then
kapag tumatanda ka na, you'll get tired of it."
Sanay na si Mommy sa akin kapag nagrereklamo. Unlike ni Daddy na lagi akong hindi
nananalo, si Mommy minsan eh kinukunsinti naman ako. Minsan din eh ginagawan niya
ng paraan para makumbinsi yung Daddy ko sa gusto ko. Minsan nagwo-work, madalas
naman hindi.
Totoo nga yung sinabi ni Daddy sa akin. Idinrop na niya ako doon sa school at ini-
enroll niya uli ako doon sa dati kong school.
The day before ng birthday ko, tumawag naman si Kay sa akin. Sinabi niya na may
sasabihin daw siya at pupunta raw siya sa birthday ko. Kaya lang ayun, sabi ko
tumawag na lang siya uli dahil may dance lessons ako at that time. It was horrible.
Syempre, all big days sabi nga nila eh darating. No matter what. Nung morning ng
saturday eh kagigising ko pa lang eh parang ang lahat eh gusto akong i-treat at
ayaw na akong pagalawin. That bothered me alot. Actually, nairita nga ako dahil
ayoko ng bini-baby ako. I'm 16 at this very day, and I'm not a small kid anymore.
"Ahh ito po ba Mam?" tinignan niya yung hawak niya, "Dumating na lang po dito
kanina eh."
"Call me Ri--" sasabihin ko sana eh Riel kaya lang naisip ko na Riel's long gone.
Si Jasper pa ang nagbigay ng nickname na iyon sa akin, "Arielle. Call me Arielle."
Ngumiti lang siya sa akin at nagpatuloy siyang mag-ayos. Ako naman kahit naka-Pj's
pa eh pumunta ako doon at tinignan ko yun ilang cards doon sa regalo. And then..
nagulat lang ako doon sa mga card na nakasulat.
To: A.L.,. A.L.,. A.L., A.L., basta si A.L., lahat. Merong ibang Szarielle ang
nakasulat, pero galing sa Daddy at Mommy ko yun. May ibang Arielle, pero galing sa
mga kaibigan nila Mommy.
Dumaan naman yung Mommy ko nun at parang busy na busy na may kausap sa phone.
"Bakit may problema ba? May sakit ba siya o ano?" narinig kong sinabi niya, "Eh
bakit ayaw daw niya? Sino si Arielle?" tumango-tangi siya, "Ok I'll ter her that.
See you later. Bye."
"Ahh.. si Mrs. Garcia." sabi niya tapos ngumiti, "Medyo stubborn daw si Wesley
ngayon." tapos humawak siya sa balikat ko, "Pero maaga daw silang darating dito
dahil nga escort mo siya, sabay kayong papasok."
Well, dahil nga sa preparation para sa party, kung sinu-sino na ang nakahalubilo ko
nung sumunod na oras. Nung una, may nagmake-up sa akin. Tapos sumunod eh may nag-
aayos na ng damit ko.. nails ko.. basta kung anu-ano. Pati nga buhok ko may gumawa
na. Dahil nga medyo naiinip ako, panay na lang ang dala nila ng pagkain sa akin at
yung ipod ko eh nandun na rin.
Unti-unti na rin naman nang dumilim na nun. Habang dumidilim eh lalo tuloy akong
kinakabahan. Ayoko kasi ng ganito eh.
Nung natapos akong ayusan na inabot yata ng 5 horas, haharap pa sana ako sa salamin
para tignan ko yung sarili ko kaya lang hinila na ako nung babae na hindi ko naman
kilala kung sino.
Iniisip ko, grabe naman yung mga tao dito!!! Wala na ba akong break man lang?!?
Hindi ko na maintindihan yung ibang sinasabi niya sa akin dahil umiingay na nung
lumalapit na kami doon sa garden ng bahay namin. Yep, sa bahay lang namin ginanap.
It's weird though.
May hagdan kami doon na super duper taas at doon nila ako balak na bumaba. Asar na
asar na talaga ako nun dahil ayoko ng mga paimportanteng entrance pa.
Sina Mommy at Daddy naman eh nasa likod ko. Syempre magka-partner sila. Sabay
silang papasok doon.
After ilang minutes lang, tinawag na ang pamilya 'Lopez' doon sa loob. Nagsitayuan
naman yung mga tao. Escort naman ni Mommy si Daddy.. at syempre.. ako eh...
AKO.
Sinubukan kong umikot-ikot. Wala talaga. Sina Mommy sumasayaw na, ako nakatayo pa
rin. For some moment naisip ko na umupo na lang dahil wala naman akong ginagawa
doon, kaya lang lumapit sa akin si Mrs. Garcia at tumayo sa harapan ko.
"Hi Arielle!" nakatodo-ngiti pa siya, "Happy happy birthday." tapos nag-kiss siya
sa pisngi ko, "You look very very pretty tonight."
Gusto ko sanang itanong sa kanya kung nasaan ba yung anak niya at medyo naiinis na
ako, kaya lang mukhang masama naman ang ugali ko kung ganun. Siguro nakahalata rin
siya, kaya bigla na lang niyang sinabi...
"Sorry ha, medyo late lang yung anak ko. Wala kasi siya sa bahay buong araw,
bumalik lang hapon na."
Iginilid niya ako ng kaunti para hindi naman nakakahiya doon sa ibang bisita. Hindi
ko naman alam kung napansin nila na wala yung escort ko or what, pero tingin ko oo.
Hindi naman ako makaupo dahil sa sobrang haba ng gown ko, hindi ko makita yung
likuran ko kung may mauupuan ba ako o ano kaya nanatili akong nakatayo.
Nagsisimula na talagang mag-init yung ulo ko. Ano ba naman yang tao na yan? Feeling
ba niya napaka-importante niyang tao at nagpapatagal?
"Uhmm Mrs. Garcia, hindi bale na po.. papasok muna ako sa loob at naiinitan kasi
ako eh.."
Hindi ko na hinintay yung isasagot niya at tumalikod na ako. Binuhat ko yung gown
ko para hindi ako matapilok or something tapos narinig ko siya ng..
"Nandito na ang anak ko!" hindi naman siya sumigaw, pero medyo malakad yung
pagkakasabi niya.
"Arielle nandito na siya.." nung sinabi niya yun, saka lang ako humarap.
Pinilit kong hanapin kung sino sa dumating yung tinutukoy niya. Tatlong lalaki yung
nandun ah. Sino doon?
Wait...
Umalis siya sa harapan ko at nakita ko kung sino yung nakatayo malapit sa kanya.
Iniisip ko na yung itsura nung lalaki sa picture kaya lang iba yung humarap sa
akin.
Halata mong nagulat si Carlo nung tinanong ko siya. Umiling-iling siya sa akin pero
wala namang sinabi. Kagaya ng ginawa ni Mrs. Garcia, tumabi rin siya nun.
Nagulat na lang ako nung bigla na lang may nag-tap sa balikat ko sa bandang
likuran. Pagharap ko..
"I need your right hand.." hinihila naman niya ako doon sa gitna.
Nakatingin lang siya sa akin na parang wala lang. Naka-tuxedo siya nun.
Hindi ko talaga maiwasang magtaka nun kaya nilakasan ko yung boses ko..
"Dancing. Ngayon paano ako sasayaw kung hindi ko hawak yung kanang kamay mo.."
napaka-seryoso ng mukha niya nun.
"Trust me... I'm not." sinabi niya ng medyo mahina at nilagay niya yung kamay niya
sa waist ko, "I'm not who you think I am."
Tumingin ako kay Mrs. Garcia nun. Tuwang-tuwa siya sa aming dalawa at narinig ko pa
nung sinabi niya..
Napatingin lang ako kay Jasper nun ng medyo nakatingala. This isn't good.
"I'm not Wesley." inulit niya uli sa akin tapos medyo naguluhan siya, "J-just for
now... Riel.."
Siya si Wesley? Ang gulo. Ayoko ng nag-iisip ako ng nag-iisip. Sumasakit yung ulo
ko. Kailangan kong malaman yung tamang sagot. Kailangan ipaliwanag niya kung anong
meron. Hindi pwedeng ganito na lang parati... nanghuhula sa mga nangyayari.
Nung natapos naman yung kanta, saka lang ako gumilid nun at medyo nawawala ako sa
mood. Ewan ko ba, birthday ko tapos ganito na naman ako.
Sinundan ako ni Jasper nun sa gilid. Parang wala lang sa kanya ang lahat. At sa
itsura rin niya, mukhang wala rin siyang balak mag-explain sa akin ng kahit na ano.
"Pwede bang paki-explain kung anong meron ngayon?" naiinis na talaga ako, "Meron ka
bang dapat sabihin sa akin."
"Mamaya na Riel pwede?" seryoso na siya nun, "I-enjoy mo muna yung gabi."
"Paano ko maeenjoy kung naguguluhan ako?" hindi ko na mapigilan yung sarili ko kaya
nilakasan ko yung boses ko nung tinanong ko siya ng, "WHO ARE YOU?!?"
Nag-step siya papalapit sa akin at wala siyang sinasabi. Dahil nga nasa gilid kami,
nagulat na lang ako nung sumigaw sya.
"RIEL! SINABI KO SA IYO MAMAYA IPAPALIWANAG KO!" iniwas niya yung tingin niya tapos
naging mahinahon yung pagkakasabi niya ng, "Kung meron man akong dapat ipaliwanag."
Hindi ko alam kung galit ba sya nun sa akin o ano. Pero parang nagagalit siya.
"Now you know how it feels.." tinitigan niya ako, "Right A.L.?"
Ewan ko ba, nasaktan ako doon sa sinabi niya. Hindi ko na lang siya sinagot at
bigla na lang siyang nagtanong sa akin.
Tinignan ko lang siya. Mukhang totohanin naman niya yung sinabi niya sa akin na
mamaya niya sasabihin.
Hindi na ako nakipagtalo sa kanya dahil tiyak naman na masisira lang ang gabi namin
parehas. Instead ang ginawa ko, sinubukan ko ngang inenjoy ang lahat.
Wala naman palang masamang kalalabasan nung ginawa ko. Si Jasper, parang
kinalimutan yung mga sinabi ko sa kanya. Nakikitawa na lang din siya doon sa mga
bisita.
Ang gulo namin parehas no? Ako rin eh, naguguluha sa aming parehas.
Nakita ko rin si Carlo nun. Pero akala niya yata magtatanong ako sa kanya ng kung
ano kaya medyo umiiwas. Bigla ko ngang niyakap kaya natawa rin siya. Si Ronnie..
uhmmm.. ayun kain na lang ng kain. Kapag titingin ako sa kanya, sabi niya puno daw
ang bibig niya at hindi siya pwedeng magsalita.
Si Kay?!? Busy. Simula kanina hindi ko pa sya nakikita. Ewan ko ba kung nasaan
siya. Sbi niya kasi sa akin may sasabihin daw siya pero hindi naman na matuloy-
tuloy.
Nung malapit na kaming magkainan, pinaupo ako ni Mommy doon sa gitna. Syempre
kasama rin namin si Daddy. At sino pa bang kasama namin sa table? Si Mrs. Gacica na
todo ngiti, si Mr. Garcia na ngayon ko lang nakita at syempre.. si Jasper. Si Carlo
nga eh niyayaya rin sa table kaya lang ayaw niya. Doon na lang daw siya uupo sa
gilid.
"Eto kasing si Wesley eh matalino yan.." nakangiti sya at humawak siya sa braso ni
Jasper, "Matigas lang ang ulo paminsan-minsan pero mahal na mahal ko yan."
"Mom! Stop." hindi naman rude yung labas ng pagkakasabi ni Jasper. Normal na kasi
yun na sinasabi ng mga teenagers kapag nakakahiya yung ginagawa ng parents sa iyo.
"Ipinakita ko nga sa kanya yung mga baby pictures niya kay Arielle eh.."
Bigla na lang tumingin ng mabilis sa akin si Jasper, then kay Mrs. Garcia.
"MOM! What's wrong with you?" tumingin na naman siya uli sa akin, then yumuko,
"Alam mo ba kung gaano nakakahiya yun?"
Ibig sabihin siya talaga yung mga nasa pictures na baby nun?
Well, naguguluhan pa rin ako. Hindi ko alam kung sino ba yung Wesley na nakita ko.
Ang weird. I'm certain, yung nasa picture eh hindi si Jasper.
"Huwag kang mag-alala, ipapakita ko rin sa iyo yung mga pictures ni Arielle nung
bata siya.." nakangiti naman yung Mommy ko.
Buong pagkain namin nun, pinagtritripan kami ng mga parents namin. Ewan ko ba,
nakikisakay na lang din kami. Dahil kung hindi, baka bata pa lang ako eh may puti
na akong buhok.
Nandoon naman yung photographer na hinire nila Mommy. Nung una eh pinatayo kami
doon ni Jasper malapit sa poste at kinuhanan kami ng picture. Naka-tux pa rin siya
nun.
Inalis ni Jasper yung tux niya dahil naiinitan yata siya. Kahit siya rin eh naiinip
na sa sobrang tagal nung pagkuha ng pictures.
Pinatayo uli kami ng side by side. Medyo nagkakailangan kami kaya hindi kami
magkalapit.
Tinapat nung lalaki yung camera sa mata niya then inalis niya uli.
"Closer.."
"Closer.."
"Warmer..."
Hindi ko alam kung sinadya ba niya yun na i-suggest tapos biglang ngumiti yung
photogpraher ng nakakaloko.
Hindi pa rin kami kinuhanan nun. Parang hinihintay niya talaga na buhatin ako ni
Jasper.
"Are you serious?!?"
Tumango siya nun sa amin. Tinignan ko si Jasper nun. Tinaas niya yung dalawang
balikat niya na parang sinasabing, 'Ewan ko..'
"Fine." sabi niya then ngumiti siya, "Let's get this over with."
Pagkatapos niyang sinabi yun eh binuhat niya ako kaya nagulat ako. Hinampas ko nga
siya ng hinampas kaya lang na-blind ako nung nag-flash yung camera.
Bumalik naman kami doon sa pinaka party. Panay sayawan naman yung nandun. Napansin
ko nga na almost midnight na rin at hindi pa ako inaantok. Kailan nga ba matatapos
yung party na ito at gusto ko nang magkulong sa kwarto.
"Oh yeah... yeah.. we can do that." may hawak pa siyang shot glass, "Doon na lang
kayo mag-stay sa guest room. Kayo na ang bahalang pumili. Sasabihin ko sa maid na
dalhin na lang kayo mamaya."
The heck why?!? Huwag mong sabihing dito sila sa amin mag-stay?
Ayoko sila mag-stay sa bahay namin. Kahit anong mangyari, gagawin ko yung paraan
para hidni sila mag-stay sa bahay.
Nung nandun na ako sa bandang garage namin... may narinig akong tumawag sa akin.
"Hey! Dito!"
Tumingin ako doon sa gilid. Nakita kong nakayuko siya doon sa madilim na part na
talagang hindi mo na siya makita. Medyo naaaninag ko naman yung mukha niya.
Lumapit naman ako at nakiyuko ako doon sa kinauupuan niya. Nung nakarating na ako,
umupo na lang ako doon sa tabi niya.
Ang tahimik naming dalawa. Walang nagsasalita. Tapos ang init pa doon. Awward pa
talaga.
Wala na namang nagsalita sa amin. Siguro nga naghihintayan lang kaming dalawa kung
sino ba ang magsisimula. Nagulat na lang ako nung may tumutugtog na sa labas.
Time...
I've been passing time watching trains go by
All of my life
Nakaupo lang kaming dalawa doon. Ang dilim-dilim. Mas ok na siguro ito.
Dahil nakikinig ako doon sa labas, saka ko lang napansin na kumakanta siya ng
mahina...
Tumayo naman siya at bigla ba namang ini-offer yung kamay niya sa akin. Kumakanta
pa rin siya nun.
Dahil nakatayo lang siya doon at parang ayaw niyang umalis, tinanggap ko na lang.
Nag-slow dance kami doon. Pero ang naririnig ko, siya ang kumakanta. Ang dilim
doon, kahit siya hindi ko masyadong makita.
Sumandal na lang ako doon sa dibdib niya. Yumakap naman siya sa akin.
"That night, 24th hour, yayayain sana kita na ma-meet mo yung aunt ko saka unlce
ko.."
"Kasi noon sinabi ko sa sarili ko, dadalhin ko sa kanila yung unang babaeng
mamahalin ko..."
"Kaya nagbago yung plano.." ang hinahon ng boses niya kaya nakikinig na lang ako,
"I told you I don't love you... at all."
"Hindi ka dapat naniniwala sa akin." ewan ko ba kung matatawa ako doon sa sinabi
niya, "That's a bunch of bull.."
"I do love you.. and will always will.." tapos tumawa siya, "This time maniwala ka
na sa akin."
Humarap naman ako sa kanya nun. Nakatingin lang din sya sa akin.
"Since I'm telling you the truth right now, might as well tell you the rest.."
"Wala kang dapat sabihin. Makinig ka muna.." huminga siya ng malalim, "I'll start
with the biggest question you have all night.."
"Si Wesley..."
"He's my brother."
***40***
Lumayo ako sa kanya nun. Hindi ko inaakala yung sinabi niya. Tama ba yung narinig
ko o nasa isip ko lang yun? Si Wesley? Wesley Garcia? Kapatid niya?
Paanong--
"Kapatid mo siya? Paano? Kailan pa? Ang gulo.." hindi na ako mapakali nun.
"Older brother ko si Wesley. Remember sinabi ko sa iyo dati na may brother ako?
Siya yung tinutukoy ko." huminga siya ng malalim, "Siya rin yung brother na
tinutukoy ko sa recollection nung nagkukuwento ako. And yes, he died. Leukemia."
"Pero Garcia siya 'di ba? Hindi Morales? Half brother mo ba siya? Bakit magkaiba
kayo ng apelyido?" ang dami kong tanong nun at parang ang hirap isa-isahin lahat.
"Full blooded brother ko siya. His mom is my mom and his dad is my dad. At hindi
siya Garcia. Wesley Morales ang totoo niyang pangalan."
Nakatingin lang siya sa akin nun at hindi pa rin niya ako binibitawan. Hindi naman
ganun kahigpit yung pagkakahawak niya sa akin kaya hindi ako nasasaktan. Siguro
nga, gusto lang niya akong maging kalmado at makinig sa kanya. Hindi talaga ako
mapakali habang maraming nasa isip ko.
"Hindi ako ang issue dito Riel! Yung kapatid ko!" sinabi ko na nga ba sasagot siya
ng kung ano na naman, "You're the one who lied to me to start with!"
"Ginawa ko lang yun dahil may reasons ako! I have a million reasons why I did that
at baka hindi mo lang maintindihan isa-isa!!!" sumigaw ako nun kaya bigla na lang
siyang lumapit sa akin at humawak sa kamay ko, "All my life I'm screaming right
here..." tinuro ko yung dibdib ko, "but no one can hear me. NO ONE." nagsimula na
akong umiyak nun, "Wesley's another reason why I left. You know why? Ayokong
makasama siya. I don't know him. I don't want to have a friend na sinet-up sa akin.
Gusto ko dahil nakilala ko! Naiintindihan mo ba yun? Ang kaibigan hindi pinipilit,
dumarating!" hindi siya nagsasalita, "I didn't tell everyone that I'm A.L., for
what? To earn their respect? I can earn their respect without that! Mas gusto kong
tumutulong ng patago! Hindi na kailangang malaman pa!" nagtuluy-tuloy na yung luha
ko, "Gusto ko ring maranasan yung mga bagay na kahit kailan eh hindi ko naranasan!
Kasi pakiramdam ko nakakulong ako! Nagiging sunud-sunuran ako sa gusto ng Daddy ko!
Ayoko nun!" umatras ako ng kaunti at hinawakan ko yuung pisngi ko, "At alam mo kung
bakit pa? Kasi pakiramdam ko rin buong buhay ko lumaki ako sa paligid na lahat ng
tao nagpapanggap! Hindi ko alam kung sino ang totoo! Napapagod na ko..." hindi na
ako makapagsalita nun dahil sa sobrang iyak ko, "A-ang h-hirap hirap. Naging masaya
naman ako. Masayang-masaya nung nandun ako. Natuto akong magmahal! Kaya lang yung
taong minahal ko nagsinungaling sa akin. Yung taong minahal ko sinaktan ako... at
yung taong minahal ko eh hindi ko rin kilala... dahil ayaw niyang sabihin sa akin
yung totoong bagay tungkol sa kanya!"
Nung huminto na ako at hindi na ako makahinga, bigla na lang siyang yumakap sa akin
ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit. Lalo tuloy akon naiyak nun. Hindi siya
nagsalita. Wala siyang sinabi kahit isa sa akin. Nakinig lang siya nung sinabi ko
kung ano yung nararamdaman ko... na matagal ko nang tinatago dito sa akin.
"I didn't lie to you Riel." medyo mahina yung boses niya, "Lahat ng sinabi ko sa
iyo eh totoo."
Nakayakap pa rin siya sa akin nun. This time, gustuhin ko mang sumagot eh hindi ko
na magawa. Nahihirapan na akong huiminga nun.
"I told you my parents died when I was 3. Totoo yun. Not literally. They died
emotionally.. mentally.. 13 years ago." hindi ko alam kung anong meron, pero parang
ang lungkot ng boses niya, "Yung kilala mong Mrs. Garcia, she's my real mom. Yung
real dad ko, naghiwalay sila nung 3 years old ako. Kagaya ng sinabi ko dati, a day
before ng birthday ko. Masayang-masaya pa ako nun dhail umuwi yung Daddy ko. For
the first time in my life aattend siya ng kahit isa lang sa birthday party ko. Nasa
pintuan ako nun nung makita ko sila na nag-aaway ng Mommy ko. Bata pa ako nun,
hindi ko na matandaan lahat. Ang naaalala ko lang eh ini-insist ng Mommy ko kami ni
Wesley para hindi siya iwanan ni Daddy. My dad said he didn't care." huminto siya
nung sinabi niya yun, "Nagalit ako sa Daddy ko. Dapat sa kanya lang, but then my
Mom used us... para sa sarili niya lang. She didn't love us. Hindi niya alam ang
mga bagay-bagay sa akin. Wala siya nung magsimula akong pumasok sa school,
magkaroong ng kaibigan.. WALA SILA NUN! Uuwi siya, ki-kiss sa amin na parang wala
lang..." saka ko lang napansin na umiiyak na rin siya nun, "Si Wesley lang ang
kakampi ko. Naiintindihan na niya yung mga bagay-bagay. He was 12 when they
separated." huminga siya ng malalim nun,"2 years later, na-diagnose siya na may
leukemia siya. My mom tried the best she can. Na-cure naman si Wesley.. kaya lang
bumabalik lang. He lasted for another two years. He even told me na pupunta siya sa
recognition ko sa school. Well, he did. He tried to. He died an hour BEFORE ng
recognition ko. Coincidence? Hindi ko alam."
I felt bad at that moment. All my life I felt bad for myself, but then, mas
maswerte pa pala ako sa kanya. Mas marami na siyang napagdaan kumpara sa akin.
"Pagkatapos nun, I think it struck her. Na hindi siya naging mabuting mom para sa
aming dalawa. She cried when Wesley died. Hindi niya matanggap na namatay na yung
paborito niyang anak... smart.. mabait.. so up to now, she still thinks I'm him.
Parang pakiramdam niya, simula nung naghiwalay sila ni Daddy at nawala si Wesley,
gumuho na yung mundo niya. Hindi ako masaya... so I decided to live with my aunt
and uncle. Totoo yun. Sa kanila ako lumaki. Sa kanila ko naranasan na para akong
totoong anak."
Umiiyak na talaga si Jasper nun. Kahit anong pagpigil niya, hindi rin niya
nakayanan.
"Minsan kapag tinatawag niya akong Wesley, I really wanted to yell at her. Gusto ko
siyang sigawan na hindi pa gumuho yung mundo niya. Na hindi siya nag-iisa! Dahil
nandito ako. Pero parang hindi niya ako nakikita. Hindi kailanman." huminga siya ng
malalim uli at inayos niya yung sarili niya para humarap uli sa akin, "She got
married. That's why Garcia na ang apelyido niya. As for me, you know the rest.
Eversince I started high school, nag-boarding house na ako. Itatanong mo sa akin
kung bakit nagsinungaling ako na anak mayaman ako? Hindi ako nagsinungaling. Hindi
sa akin yun. Sa parents ko yun at mananatiling kanila. Bakit ayaw ko sa rich kids?
Rich people in general? The same reason as you are. Their world doesn't exist."
"Si Carlo, alam niya lahat. Nagkakilala kami sa probinsiya ng uncle ko. I did grow
up in a province.. totoo rin yun." tinititigan niya ako at hindi niya inaalis yung
mata niya sa akin, ako naman eh binalik ko na lang yung tingin na yun, "Nung gabi
ng recollection, they called me. Sabi nila imi-meet ko daw yung girl na anak
mayaman. I got mad. Dahil ayoko nga sa kanila, hindi na ako nag-abala na tanungin
pa yung tungkol doon. They even mentioned it to me. Sabi nila papasok daw ako sa
private school. I told them they can't control me... so sa public school pa rin ako
nag-aral." nagtuluy-tuloy pa rin siya at parang hindi niya hinihintay yung sagot
ko, "Nag drop out ako sa school para tumigil na sila. Sinabi nila sa akin na
susunduin nila ako doon kapag hindi. Katulad mo, ayokong malaman nila yung tungkol
sa akin kaya ako na yung nagkusang umalis. Ayaw rin kitang saktan kaya ko ginawa
yun."
"But you did.." iniwas ko yung tingin.
Alam kong hindi tama yung ginawa ko, pero ngumiti ako nun at bigla na lang akong
yumakap sa kanya.
"Whether you are Jasper or if they call you Wesley.. I don't care! Ikaw pa rin
yun!"
"Whether A.L. or Riel.. it's still you." yumakap din siya nun.
Ang tagal naming ganun lang. Natawa rin siya nun kasi para kaming sirang dalawa.
Siya ang unang humiwalay nun pero nakangiti siya.
"Yung baby pictures, sa akin yun. Yung 16 year old na hindi mo makilala, pictures
ni Kuya." umakbay naman siya sa akin tapos nag-kiss siya sa ulo ko, "My mom's
crazy. I hope she'll see me as me.. and not as my brother."
"Ano ka ba! Nakita ka na niya bilang ikaw!" hinampas ko siya sa balikat niya pero
hindi malakas, "Kasi sinabi niya sa akin kanina, hinatayin daw kita dahil dadating
ka. Hindi ba kahit anong mangyari darating ka?" tumawa naman ako at naisip ko na
asarin siya, "But technically, you still lied to me. Hindi mo sinabi na mayaman
ka.. kung ano pa yung pinakamahalagang bagay tungkol sa iyo."
"Oh come on Riel!" ngumiti din siya, "I broke a toe when I was 6 nung naglaro ako
ng soccer at hindi ko sinabi sa iyo yun. It's still important as telling you that
I'm rich even though I'm not. Does that make any difference?"
"WELL YEAH!!!" binatukan ko nga. "Paano kung hindi gumaling yung toe mo eh di hindi
ka na nakakasayaw!"
Alam kong mukhang ewan na kaming dalawa. Sa sobrang init doon sa loob at pawis na
kami, idagdag mo pa na umiyak kami parehas.. mukha na siguro kaming mga basahan.
Naglakad na kami papalabas nun. Parang yung nasa dibdib ko na kung ano eh gumaan
na. Kung tutuusin, parang nawala na nga eh.
Malapit na kami nun kaya lang nung nauna akong naglakad, naramdaman ko na lang na
bigla na lang may humila sa kamay ko.
Tinignan ko lang siya at tinaasan ko ng kilay ko. Inirapan ko nga tapos sinabi
niyang...
Lalakad na sana ako uli nun kaya lang hindi pa rin niya binitawan yung kamay ko.
Tinignan ko lang siya at nakatayo lang siya doon at nakatingin sa kamay niya. May
relo kasi siya doon eh.
"...6.. 7.. 8..." then tumingin siya sa akin ng nakakaloko... "Fine.." lumapit siya
sa akin ng sobrang lapit..
"Dumating na yung next time..." after that, I..uh... if ya' figure it out, sabihin
niyo sa akin.
****************************************
NOTE: THIS IS NOT INCLUDED IN THE STORY. THESE ARE REFERENCES AND EXPLANATION IN
CASE SOME OF YOU ARE STILL CONFUSE ABOUT WESLEY BEING JASPER'S BROTHER, AND OTHER
CONFUSING PARTS ABOUT JASPER'S PERSONALITY.�IF YOU STILL HAVE QUESTIONS, FEEL FREE
TO ASK ME.
****
"You're going back in that school you hear me?!?" dinire-diretso ko lang paglalakad
ko, "You're going back to that school with that Wesley guy!"
"Who?!?"
Nagalit talaga ako nun. Gusto nilang bumalik ako sa school na iyon para magkasama
kami nung Wesley Garcia? I don't even know him. Alam ko na kung bakit. Dahil may
kumpanya sila. Syempre yung Daddy ko, gusto lang na magkagusto ako doon din sa may
pera na. Kaya nga niya ako inenroll sa private school na yun 'di ba?
>>>sa may last paragraph sa may line na.. 'magkasama kami nung Wesley Garcia?'
Riel's the one who said that. NOBODY said that his last name was Garcia. Not even
her dad. So Riel in short was assuming.
"Wala." tumingin siya sa rubber shoes niya, "I uh.. my parents died when I was 3.
Yung bro ko when I was 7. Then.. �lumaki ako sa uncle ko. Bago ako mag high school,
lumipat na ako sa boarding house para hindi malayo sa school." ngumiti naman siya.
>>>ito yung first time na sinabi ni Jasper yung info about his family. It stayed
that way til nagkaalaman na. He said na namatay yung parents niya nung 3 siya (edad
niya nung naghiwalay sila) and Wesley's (12) which makes him 9 years older than
him... and 7 siya nung namatay si Wesley (16) na si Wesley nun... kaya yung last
pictures niya, na pinakita ni Mrs. Garcia.. 16 na si Wesley nun. At kaya rin hindi
nakilala ni Riel yung picture coz it't not Jasper.
Naglakad siya nun papunta sa direksiyon. Akala ko nga sa akin siya galit eh.
"Sinabi ko naman sa iyo ayoko!" sumigaw siya doon sa phone niya, "I gotta' go.
Bye."
>>>ito yung recollection party dance nila. Jasper's arguing with somebody... may
hula ba diyan kung sino? (his mom.)
"7 years old siya nung huling umarte ng ganyan. Walang pakialam sa mundo. Wala sa
sarili. Pati nga sa akin parang galit yan kagabi pa.."
"It's been 9 years the last time he cried. Ngayon lang uli nasundan."[/b]
>>>Carlo mentioned that na it's been nine years nung umiyak si Jasper. Jasper's 16,
minus 9... 7 years old siya. What happened when he was 7? Namatay si Wesley!!!
"My parents died when I was three. One day before ng birthday ko." tumango-tango
siya mag-isa nun at iba na yung pagtingin niya doon sa apoy na nasa harap niya.
Tapos inalis na niya yung daliri niya sa puso niya, "May isa akong kapatid. He died
when I was 7. Leukemia. An hour before kong na-receive yung award ko as first honor
nung grade 1 ako. Galing siya sa hospital nun, pumunta lang sa recognition day ko."
>>>ito yung kwento ni Jasper sa camp nila. After he said 'my parents died when i
was three' so on... may decription ako afterwards... na '--tapos inalis niya yung
daliri niya sa puso niya.'
Which means? His body language tells us that his parents died... sa PUSO niya! Kaya
tinuro niya yun.
Tumayo naman si Roland doon sa inuupuan niya at tinignan kung sino yung dumating.
May isang babae na bumaba doon sa kotse at pumasok doon sa loob ng bahay namin.
Ibinalik ko naman yung tingin ko kay Jasper nun. Nakatingin din siya doon sa babae.
"She's the reason why I can't go." hininaan ko yung boses ko, "My dad told me
yesteday that I have to meet her."
"Mrs. Garcia." tinulak ko naman si Jasper, "I have to go. Sa susunod ka na lang uli
dumalaw ok!"
>>>ito naman yung part na nakatingin si Jasper kay Mrs. Garcia. Bakit siya
nakatingin ng ganun? Kasi nagulat siya. Ito yung day na nalaman niya na yung girl
na imi-meet niya at si Riel eh iisa! A shocker to him.. so he didn't tell her.
Tinabi niya yung album na pangatlo na yata sa tinignan namin. Kinuha naman niya
yung red one na huli na yata sa lahat.
"Ito naman yung mga latest pictures niya.." tapos inilagay niya sa kandungan ko,
"Ito na pala."
Nung binuksan niya yung album eh napatitig na lang ako doon sa letrato. Teenager
nga yung lalaking nandun. For some reason, hindi ko maalis yung tingin ko sa kanya.
No kidding.
Nilayo ko naman yung tingin ko at binalik ko sa kanya. Ngumiti naman ako sa kanya.
So he's Wesley Garcia. Siya pala yung matagal nang sinasabi ni Daddy sa akin.
>>>First meeting ni Riel at Mrs. Garcia. Pinakita ni Mrs. Garcia yung pictures at
may line si Riel na.. 'For some reason hindi ko maalis yng tingin ko sa kanya' and
'Uhmm akala ko po eh..' sagot niya sa question ni MRs. Garcia (Bakit nagkakilala na
ba kayo?.....').. bakit niya tinititigan? Kasi may resemblance si Jasper sa brother
niya. So she thought.. at that very moment.. he looks familiar.
I'll assume that you got the Jasper's last name is Morales and not Garcia part.
Simply because, his mom got married kaya iba apelyido niya. Morales eh galing sa
dad niya dati.
***41***
A couple of days passed pagkatapos nung araw na iyon. Yes, 16 na ako, and yes,
nagka-ayos na kami ni Jasper. Sinabi naman niya sa akin na nasabi naman na daw niya
halos lahat ng gusto niyang sabihin sa akin. Gulo no? Well, ako na lang yata ang
naguguluhan.
Kadalasan, against pa rin si Daddy sa mga ideas at plano ko. Isa sa plano ko eh
magkaroon ng Charity for children. Sabi niya masyado daw matrabaho at baka ma-
pressure daw ako. Pero ang pinakaayaw niya lang sa lahat ng ginagawa ko, eh yung
pagtakas ko kay Roland at maglalakad ako mag-isa. Siguro nga may pagka-rebelde ako
in some way. Bata pa kasi ako ayoko na ng mga men in black na sumusunod-sunod sa
akin.
Dumadalaw na rin siya sa bahay. Madalas after school kapag naghahatid. One time nga
siya pa nag-influence sa akin na takasan daw namin yung driver ko. Tumakbo nga
kami, pero ayun.. kung saan-saan kami nakarating. Tuwang-tuwa nga ako nung sumakay
kami ng pedicab. Sabi pa niya sa akin yung itsura ko raw eh parang first time ko
raw nakasakay nun. And yeah.. he's right.
That very same day, gabi na kami nakauwi. Mabuti na lang eh wala pa si Daddy dahil
tiyak patay na kami nun. Si Mommy ang nandun at alam ko na hindi rin pabor yun na
tumatakas-takas lang kami. Pero dahil nga si Mommy yun, mas maluwag siya kaysa kay
Daddy. Kinausap niya kaming dalawa nung nandun na kami sa living room.
"Kayo ngang dalawa halinga kayo dito.." sabi niya sa amin at naupo naman kami doon
sa couch, "Ano sa tingin niyo ang ginagawa niyo?"
"What do you mean Mom?" nagkunwari pa ako na hindi ko alam yung sinasabi niya,
"Something wrong?"
Alam ko naman na yung gustong pag-uspan ni Mommy. Yung pagtakas namin at kalokohan
naming dalawa. What can I say?!? Ganun talaga kami.
Nakatingin lang ako kay Mommy at si Mommy rin eh ganun sa akin. Nung nagsalita na
siya eh yumuko na lang ako.
Hinihintay ko yung katuloy nung tanong yata ni Mommy kaya lang wala na. Nakatingin
lang kasi ako paanan ko then narinig ko na lang si Jasper na sumagot ng..
"Opo." tinignan ko siya at nakangiti pa siya, "Opo. Hindi niyo po ba alam?" sabay
tango-tango pa siya.
Dahil hindi ko alam yung sinasabi niya eh napataas na lang yung kilay ko. Binalik
ko yung tingin ko kay Mommy.
Tinatanong niya ako pero hindi ko naman alam yung tinutukoy niya. Araw?
"Say what?!?" yun na lang ang naisagot ko dahil puzzled na talaga ako, "Am I
missing something?"
Ngumiti lang si Mommy nun. Alam niya na hindi ko sila naiintindihan parehas. Kasi
naman, bakit nga ba ako yumuko? Takot ba ako na masermonan ako?
"Tinatanong ko lang kayo kanina kung kayo bang dalawa eh.." bigla niya akong tinuro
saka si Jasper, "You know what."
"Hindi po Mommy.."
Napansin ko habang nakatingin ako kay Mommy eh natatawa-tawa siya. Kaya ako eh
bigla-biglang lumingon sa likuran ko sa side ni Jasper kung anong ginagawa niya.
Nakita ko siya na nagsa-sign sa Mommy ko at sinasabi niyang.. 'Wag ka maniwala sa
kanya!' then umiiling siya at tinuturo ako.
Nung nakita niya ako, bigla siyang umayos ng upo na akala mo eh inosente at walang
ginagawa.
Well, ganun lang talaga si Jasper. He loves to bug me alot, kasi daw ang cute ko
minsan tignan kapag naiinis. Pero hindi rin nagtagal, magse-seryoso siya at
sasabihin niyang 'Alam mong biro lang yun 'di ba?' kapag minsan na napapansin niya
parang galit ako.. kahit hindi naman.
The real deal is, hindi kami ni Jasper. Maraming tao na iniisip na parang kami na
daw dahil madalas kaming magkasama.. sa school.. out of school.. or even when it
comes to family.
His mom? Tawag pa rin sa kanya eh Wesley. Para bang nabubuhay na nga siya na hindi
niya alam na may isa pa pala siyang anak na Jasper naman ang pangalan. Unfair para
kay Jasper, pero ano pa nga bang magagawa namin? Isa pa, tanggap naman na niya yun.
Nag-sorry na nga pala si Mandee sa akin. Sinabi niya na hindi naman niya
sinasadyang saktan ako o manguha ng credit na hindi naman sa kanya. Para sa akin?
Limot ko na iyon. Isa pa sabi nila, mas mabuti na magpatawad kaysa ang magtanim ka
ng galit.
Short time after christmas, naalala ko na malapit na rin yung birthday niya. From
recollection. Kasi sinulat niya nun sa board niya, Jan. 1 ang birthday niya. Sa
dami ng dates... new year?
So ayun, vacation kasi nun. Ang hirap talagang magpalusot sa kanya. Kapag sinabi
kong pupunta ako ng mall, baka mahalata niya na bibili lang ako ng regalo. Nung
sinabi ko naman na bibisitahin ko yung friend ko, sabi niya sasamahan daw niya ako.
The next day nung sinabi ko na bibili ako ng mga damit ko at sinabi kong matagal
akong mag-shopping, sabi niya ayos lang daw at uupo na lang siya sa gilid.
Dahil nga super kulit niya, naisip ko na sabihin sa kanya na may slumber party ang
mga babae. Dahil nga PAMBABAE nga lang ang party na yun, parang nagdalawang-isip
siya na sumama.
Pinapakita ko lang sa kanya na hindi ko naalala yung birthday niya. Ang masama pa,
sarcastic pa yung pagkakasabi ko.
Nagpunta nga ako sa mall mag-isa nun at wala akong kasama. Si Kay kasi eh hindi na
makikipag-celebrate sa amin dahil may sarili silang celebration ng family niya.
Hindi ko alam ang ireregalo ko kay Jasper. Ni-hindi ko nga alam kung ano ba ang
magugustuhan niya.
Unang-una kong pinuntahan eh National Book Store, kaya lang naisip ko eh hindi
naman siguro bookworm si Jasper. Hello? Bihira yata sa lalaki yun. Sumunod kong
pinuntahan eh accessory shop. Mag-iisang oras yata ako doon sa loob eh hindi ako
makapag-decide doon kung brown ba o black ang kukunin ko, o kung yung mas mahal ba
o mas mura. In the end, naisip ko na baka hindi niya magustuhan yung accessories
dahil maarte din ang lalaki sa ganun.
Nakita ko rin yung Hardware. Malabong doon ako makakuha ng regalo para sa kanya
dahil hindi naman siya carpenter.. technician.. or anything in that field. Sa RRJ
din eh super duper tagal ko.
NAMAN OH!
Sumakit sobra yung paa ko kaya kahit na maglilimang oras na ako doon sa mall, naupo
ako at kumain ako ng ice cream. Parang yung agenda ko eh naiiba dahil wala talagang
pumapasok sa utak ko. Pati nga sa Bench eh pumasok rin ako.. Penshoppe.. basta
halos lahat na from the genre of little kids to a rocker stuff.
Siguro nga sobrang desperate na ako makabali ng regalo kahit isa dahil gumagabi na
nun. Isa pa, Dec. 31 ngayon. Pumikit na lang ako na parang bata at umikoy-ikot at
yung unang maituro ko na shop eh doon ako bibili ng ireregalo ko sa kanya.
Nung nahihilo na ako eh huminto na ako. Sports Store. NOT BAD RIEL!
Nanginginig na yung mga binti ko nung makapasoka ko doon. Nakita ko yung mga diving
gear. Siguro naman hindi marunong mag-scuba si Jasper. Basketball? Yeah...
typical.. but yeah.. a guy thing. Soccer? Cool... lots of running... and kicking of
course.. pretty much guy thing. Bowling? Definitely not. Baka tignan niya lang ako
ng masama at sabihing... 'You think I bowl?!?'
Umikot pa ako doon sa loob. May nakita pa nga akong aquarium doon eh. Hindi ko
tuloy alam anong connection nun. May mga rollerblades din doon, saka ice skating
stuff. Jasper's definitely not a twirl girl.
Sumasakit na yung ulo ko nun. Kaya ayun, nag-lean ako doon sa may glass na may
lamang kung ano sa loob.
"Hi Miss, you need anything?" tanong nung lalaki na nagulat pa ako at para yata
akong magkakasakit sa puso, "Sorry kung nagulat kita."
May edad na yung lalaki na nakatayo doon. Napansin niya yata na kanina pa ko ikot
ng ikot doon sa shop niya pero hindi naman ako bumili.
"Yes.. please." sobrang kailangan ko na talaga ng tulong! "Actually, may
reregaluhan ako. It happens to be a guy."
"Uhmm.. sort of." tapos tumingin ako sa kanya, "Ok. Birthday niya kasi. Kaya lang
nahihirapan ako mag-isip ng ireregalo sa kanya. He's a very very open guy when it
comes to experiences. With Jasper, it could be anything."
"Nah.. he's not.. really.... he's my.." napaisip naman ako bigla...
Ngumiti na naman yung lalaki sa akin as if alam na alam niya yung mga bagay-bagay.
"You're confuse." una niyang sinabi sa akin, "Iniisip mo na kaibigan mo siya, pero
tanungin mo ang sarili mo.. mahal mo ba siya higit pa sa isang kaibigan?"
Nung sinabi niya yun.. nakiramdam naman ako. In fact... I do. Hindi ko lang
inaamin. Bakit nga ba?
Teka nga teka nga.. sports store ba ito o love doctor? Eh naghahanap lang ako ng
regalo bakit napunta yata sa lovelife ko?
"Sports store po ba ito o advice column?" dinaan ko na lang sa biro kaya natawa
siya.
"Ikaw na rin ang nagsabi na si.. Jasper.. eh all around guy. Open for anything. So
maybe, he's actually looking for something na hindi nabibili." a ng lalim naman nun
nalulunod yata ako!
"Ang best gift na �pwede mong ibigay sa kanya eh wala dito sa mall na ito.. wala sa
sports shop na ito.. at lalung-lalo na wala sa kahit saang parte ng mundo." tapos
tinuro niya ako, "Nasa iyo."
"You need to go look for him... and you'll know the rest."
"Hindi. 25th hour." seryoso naman niya masyado. Natatawa na siya sa akin dahil
hindi ko talaga maintindihan yung mga sinasabi niya. "The best gift you'll give him
is 25th hour.."
"Ahhh!" nakangiti pa ako nun at napalakas yung boses ko, "Gets ko na!"
"Yun pala ang best gift kay Jasper.." tumango-tango naman ako, "Why didn't I think
of that?"
Tumingin naman ako doon sa gilid ko. Yun daw ang best gift ko?
"25th hour pala ah!" biniro-biro ko pa siya tapos lalo akong nag-lean doon sa glass
table.
At alam niyo ba ang sinagot nung sinabi ko yan? Sabi niya ako lang daw ang
makakasagot nun at hindi na kailangang sabihin pa sa kanya. Ang weird niya no?
Hindi ko nga masagot tapos ngayon ako ang makakasagot? Parang lalo lang yata akong
naguluhan... oh well...
Dahil napagod na ako sa kakaisip at kakaikot sa mall, wala na akong magawa kundi
ang umuwi na lang. Anong regalo ko? Bumili na lang ako ng sumbrero. Kasi naman wala
na akong maisip. Hindi naman siguro mapili si Jasper. Isa pa, hindi ko pa siya
nakikitang magsuot nun kaya pwede na yan!
Tinignan ko naman yung suot ko nun. Ano bang problema? Saka may pupuntahan ba kami?
"Bihis? Para saan?" tinanong ko naman siya pero wala naman ako sa mood.
"Yeah I know that.." pinikit ko pa yung mata ko at medyo inaantok na ako, "Jan.1
ang birthday niya Mommy at hindi Dec. 31."
"Exactly." sabi niya na parang wala akong alam, "Ilang oras na lang birthday na
niya. So move it!"
Tinatamad-tamad pa akong kumilos nun pero dahil nga sina Mommy eh kukulitin lang
ako, umakyat na rin ako pero mabagal pa rin. Hindi nga rin nagtagal eh nainip na
rin sila sa akin at sinabi ko �sa kanila na mauna na lang sila at ako eh
magpapahatid na lang sa driver. Grabe pala talaga kapag maghapon kang umiikot sa
mall at panay pa ang isip mo. Nakaka-drain ng energy!
Naligo lang naman ako nun at lumaba na rin ako kaagad ng bathroom. Wala na nga sila
Mommy at hindi na nila ako hinintay. HInanap ko lang yung driver namin na naghatid
sa akin kanina, kaya lang napansin ko na nakikisaya siya doon sa ibang maid namin
kaya hindi ko na lang tinawag. Kaya ko naman sigurong sumakay ng jeep at pumunta sa
bahay nila Jasper ng walang driver 'di ba?
"Pero Mam, baka po pagalitan ako ng Daddy mo.." yun ang sinabi niya sa akin na
medyo worried pa sa naging desisyon ko, "Kabilin-bilinan niya kasi huwag ka daw
paalisin ng walang kasama kahit sino eh."
Ako naman eh hindi basta-basta nakikinig sa mga sabi-sabi lang kaya tinapik ko siya
sa balikat niya.
"Kuya, don't worry. Hindi ka matatanggal sa trabaho mo. Akong bahala sa Daddy ko.
Ano ka ba! Kaya ko na pumunta doon." tinignan ko silang lahat na nakatingin sa
akin, "Happy New Year nga pala sa inyong lahat. Yung mga pagkain sa kusina, kayo
nang bahala doon! Sasabihin ko kay Daddy na ako nagpasabi na lutuin niyo para sa
inyo!"
Umalis na ako nun at hindi naman na nila ako pinigilan. Sus yan pang mga yan, kampi
naman sila sa akin noon pa! Yun nga lang minsan takot sila kay Daddy kaya minsan
mas sinusunod nila si Daddy kaysa sa akin.
Naglakad lang ako ng kaunti at medyo nakakatakot dahil may mga nagpapaputok pa doon
sa labas. Baka kasi bigla na lang may bumagsak na kung ano sa ulo ko. Sa awa ng
Diyos, nakasakay naman ako ng jeep at pakiramdam ko mas safe ako doon dahil may
bubong na.
Medyo malayu-layo rin ang bahay ng mga Garcia sa bahay namin kaya inabot din siguro
ng 25-30 minutes nung nakarating ako. Nag-invite naman yata sila ng mga kasama nila
at marami naman nang tao doon. Ang ingay ingay pa doon sa labas dahil may malaki
silang sound system sa may garden nila.
Nakita ko rin naman si Mrs. Garcia at nakatayo siya doon sa gitna at nangunguha
yata ng juice niya. Napansin niya lang ako nung mapansin niyang nilalaro-laro ko
yung susi ng sasakuyan namin na nadala ko ng wala namang reason.
"Arielle nandito ka na pala!" tuwang-tuwa na naman siya nung makita niya ako,
"Gusto mo bang kumain ng kahit ano? Maraming pagkain doon!" tinuro niya yung
kabilang side, "Sabihin mo lang at uutusan ko si Manang na kumuha ng pagkain.."
"Naku hindi po.." umiling naman ako sa kanya, "Hindi naman po ako gutom eh. Si
Jas--," natigilan naman ako, "Si Wesley po?"
Ginala naman nia yung tingin niya pero sa sobrang dami ng bisita doon at madilim
na, malabong makita pa niya si Jasper.
"Hindi ko pa nga nakikita yung anak ko na yun simula kaninang umaga. Nasa kwarto
niya lang yun kanina pa, pero hindi ko na napansin." humawak siya sa buhok ko,
"Magkakaroon ng fireworks display mamayang 12.. so kailangan nandito na kayo ha.."
Nung nakaakyat ako doon sa hagdan nila papunta sa main door eh tinignan ko yung mga
bisita. Nag-overview muna ako in-case na makita ko siya pero ang daming nag-uusap,
kumakain, sumasayaw at kung anu-anong business. This is also one reason why I hate
being... one of them. Marami ngang parties, panay hindi naman totoo yung mga tao.
Pumasok ako sa loob ng bahay nila at ganun din. Sobrang dsami ring tao doon eh
medyo maingay din. Siguro nga nasa taas yun sa may kwarto niya. Tama ba yun?
Birthday celebrant mamaya tapos siya pa yung mahirap hanapin?
Nakita ko naman yung isang nagse-serve doon na babae at naisipan ko naman itanong.
"Excuse me.." kinalabit ko siya doon sa likod niya, "Have you seen Jasper Morales?"
Tinignan niya lang ako at halata mong hindi niya alam yung pinagsasasabi ko.
"I'm sorry Mam.." sabi niya na medyo friendly naman ang dating, "Tinawagan lang po
kami ngayong gabi para sa party pero hindi po kami permanent worker dito. Hindi ko
po kilala kung sino si Mr. Jasper Morales."
Aaakyat na naman uli sana ako doon sa hagdan papunta doon sa mga kwarto nila kaya
lang na narinig ko naman yung kasama nung babae na pinagtanungan ko na may sinabi.
"Hindi ba yun yung anak nung may-ari nung bahay? Yung guwapo kanina na bumaba?"
"Opo. Pabalik-balik nga po yun kanina sa taas at baba pero hindi po nag-stay dito.
Bumababa lang kapag tinatawag siya at may ipapakilala daw sa kanya."
Ngumiti lang ako at tumango naman ako kanya. Syempre, binilisan ko naman na yung
pag-akyat ko.
Ganun na naman sa taas at nagtanong-tanong uli ako dahil hindi ko naman alam kung
saan yung naging kwarto niya. TInuro lang sa akin nung lalaki na hindi ko naman
kilala na doon daw siya sa kwarto sa may bandang dulo madalas niyang nakikita si
Jasper. Kumatok naman ako doon sa kwarto pero wala man lang sumagot. Ayoko namang
buksan na lang kaagad dahil masamang habit yun. Tinignan ko yung butas doon sa
gilid at mukhang madilim naman. Nah.. wala si Jasper dito tiyak.
Tumabi naman ako doon sa may bathroom in case na siya yung nandun. Nagtataka na nga
yung mga tao dahil nakabantay ako doon at hindi naman ako gumagamit. LUmabas pa nga
yung matandang lalaki at tinitignan ba naman ako ng masama. That is definitely not
Jasper.
Naikutan ko yata eh limang bathroom pa at nag give up na ako dahil sari-saring amoy
lang ang nalalanghap ko at panay flush lang naman ang naririnig ko. Mukhang wala
siya dito. Siguro ng kumakain na yun sa baba.
Nung malapit na ako doon sa spot kung saan ako nagsimula, bigla ba naman akong
naging masaya dahil nakita ko si...
"CARLO!!!" sumigaw ako doon pero wala akong pakialam kung magtinginan sila. "HOY
CARLO!"
Lumapit naman siya sa akin at yumakap naman siya. Nakatodo-ngiti din siya nun. ANg
higpit-higpit pa nga ng yakap niya at humiwalay din naman siya kaagad.
"Riel!" hinawakan niya ako sa kamay ko at inikot ako as if sumasayaw ako, "Ang
ganda natin ah!"
"Thank you!" ini-return ko na lang din yung compliment, "Ikaw din gawapo natin
ngayon ah!"
"Ahh.. parents ko." lumingon siya sa likuran niya, "Somewhere. Baka kumakain na
yung mga yun." then binalik niya yung tingin niya uli sa akin, "So kumusta na?
Kumusta na kayo ni Jasper?"
"Nakakainis naman yung tanong mo eh!" hinampas ko nga sa balikat niya, "Saka yan
din ang tanong ko sa iyo, nakita mo ba siya?"
"Hindi eh. Hindi ko pa siya nakita whole day. Akala ko nga magkasama kayo eh.."
seryoso sya at alam kong totoo yung sinabi niya, "Ibibigay ko pa man din yung
regalo ko sa kanya."
Nakita ko naman yung regalo niya at may hawak siyang kung ano na korteng box.
Well, not bad! Goggles pala yung kanya. Mine's better I guess. Kasi naman, ball cap
yata yun! Worth P400 na bili ko. At pera ko pa!
Na-choke naman ako nun. Ang mahal naman yata nun para sa goggles! I mean...
"Ok ka lang?" humawak siya sa likod ko, "Ikaw ano namang dala mo para sa kanya?"
"Uhmm.. it's uhmm... a.." tumingin ako sa gilid, "A clock. Yeah." ano ba yan!
"A clock?"
"Ok alright!" sabi ko dahil naggive-up naman na kao, "I was at the mall this
morning. Yun nga, naghahanap ako ng regalo para sa kanya. Gusto ko pera ko yug
pinambili ko at hindi galing kay Daddy.. P500 na lang pera ko, yung P100 nakain ko
pa ng kung ano.." sumimangot ako, "Hindi ko talaga alam kung ano ireregalo ko sa
kanya. GUsto ko magugustuhan niya. Then I bought this.." nilabas ko na yung regalo
ko, "Ball cap. Hindi naman siya nagsusumbrero di ba? Tapos ngayon ikaw pinakita mo
yung regalo mo.. kay ayun nahiya tuloy ako.."
Tumawa naman ng tumawa ng malakas si Carlo. Grabe naman, nahiya na talaga ako lalo!
"Hindi ikaw tinatawanan ko.. at lalong hindi yung regalo mo..." pinilit niyang
pigilan yung tawa niya, "I can really imagine you going here and there para
maghanap ng regalo niya. Alam mo, hindi mapili na tao si Jasper. Kaya kung ako sa
iyo kahit ano pa yan basta galing sa iyo.. matutuwa yun!"
"Oo no!" yumakap uli siya sa akin, "Naku alam ko na kung anong nagustuhan sa iyo ni
Jasper!" tatanungin ko pa sana kaya lang nagbago isip ko, "Ngayon, hanapin mo na
siya dahil 10 minutes before 12 na."
"10 minutes?!?"
"O sige ganito na lang.." nataranta na rin siya, "Hahanapin ko siya dito sa baba,
mag-stay ka na lang doon sa taas. Kapag nakita ko siya, sasabihin ko na puntahan ka
doon. Ok ba yun?"
"But it's almost 12. I wanted to... gusto ko sana siyang ksama--"
"Riel, alam ko yun pero kung hindi ko siya hahanapin ngayon hindi mangyayari
yun..."
Pagkatapos niyang sinabi yun eh tumakbo nama na na siya kung saan. AKo naman eh
ginawa ko na lang yung sinabi niya at umakyat na lang ako uli doon sa taas. Syempre
bumalik ako doon sa tinuturo nilang kwarto niya. Sarado pa rin.
Binuksan ko na lang at pumasok ako doon sa loob. Iniwan ko na lang na bukas yung
pinto para naman kung may pumasok eh alam ko kung sino.
Napansin ko na may labasan pala doon sa kwarto niya papunta ng terrace nila. Dito
pala magandang umupo dahil sabi nila may fireworks display mamaya. Tinignan ko yung
wall clock, 5 minutes before twelve na.
Naupo na lang ako doon sa terrace at ang lamig doon. Yng mga bisita eh pinagsama-
sama nila sa labas at sabay-sabay yata sila magka count down para nga sa New Year.
Nandun na ngayon sila sa gutna at dikit-dikit sila. I bet my parents are there.
Anyways... nakatingin lang ako doon sa langit, then sa baba uli. Wala na ring sign
ni Carlo. Tingin ko nahihirapan din siyang hanapin si Jasper.
Hindi rin naman nagtagal... nagsimula na silang magbilang for the last 10 seconds
ng taong ito.
And then.. BOOM. May fireworks na nga. At sobrang ganda. Yep.. walang Jasper.
"Wow.." nasabi ko na lang sa sarili ko habang nakaupo ako doon, "Happy New Year
Jasper.."
Dahil hindi bukas yung ilaw doon sa kwarto, nahirapan pa akong tignan kung sino
yung nasa loob. Sumilip ako doon sa glass door at nakita ko si Jasper na nakahiga
doon sa kama at nakaalis na yung coat niya. Naka-polo na lang siya. Nakatingin siya
doon sa kisame.
Naku kung hindi ko lang kilala itong tao na ito eh iisipin kong baliw ito. Tama
bang mag-senti siya mag-isa?
Ewan ko ba, hindi pa rin ako pumasok sa loob at pinapanood ko pa rin siya. Ang
tagal niyang ganun. Bigla na lang siyang tumayo at nilapag yung mga hawak-hawak
niya sa kama at nagsimula naman na niyang hilahin yung polo niya at tanggalin yung
butones.
***LC2***
Nung nakita ko siya na unti-unting inaalis yung pantaas niya, hindi ko na napigilan
yung sarili ko kaya pumasok na ako doon sa loob.
"Hey hey hey!" sabi ko na nakapikit pa yung mata, "Don't you dare remove your shirt
in front of me!"
Narinig kong kumilos siya at siguro eh nagbihis na rin. Sinabi niya eh..
"Ok safe na.." sabi niya kaya inalis ko na yung kamay ko sa mata ko, "What're you
doing here? A-akala ko ba eh..."
"Ibig mong sabihin hindi natuloy yung slumber party.." then parang naguluhan din
ako sa sinabi ko, "I meant... I just made that up. Walang slumber party." tapos
naisip ko na umamin na, "Sinabi ko lang yun para makapunta ako sa mall mag-isa."
"You're trying to get rid of me?" tinuro niya yung sarili niya.
"DUH? Of course." nung sinabi ko yun eh parang nasaktan naman siya doon, "Kasi
naman.. paano ako bibili ng regalo mo kung kasama ka? Sabihin mo nga?"
Nahiya naman ako nung oras na iyon. Inilabas ko na lang yung binili ko sa mall.
Binubuksan na niya at mukhang gusto niya nang malaman yung nasa loob. Ako naman eh
hindi na makapagpigil eh bigla ko na lang sinabi.
"Ball cap." taops umupo ako doon sa kama, "KASI NAMAN EH!" nilakasan ko yung boses
ko kaya nagulat din siya, "Maghapon na ako doon sa mall pero hindi ko alam kung
anong ireregalo ko! Ang hirap-hirap naman kasi ng regalong talagang magugustuhan
mo!"
Nung sinabi ko yun eh bigla na lang siyang lumuhod at yumakap sa akin ng sobrang
higpit. Hindi ko naman inaasahan yun kaya nakiyakap na lang din ako.
"Just listen." sabi niya na medyo mahina, "Hindi mo naman kailangan akong bilihan
ng kahit na anong regalo. Ang mahalaga, dumating ka! That's all I'm asking for."
Humiwalay na rin siya nun at tinignan ko lang siya. Halata kong masaya na siya
dahil nakangiti siya sa akin.
"Oh men!" natwa siya lalo sa akin, "I've spent a whole day at the mall tapos hindi
ka naman pala mapili sa regalo?" tapos naalala ko yung lalaki kanina sa Sports
Shop, "And I talked to this guy from the Sports Store... parang Greek yung
language! Ang lalim ng mga sinasabi."
"He said something like..." pinilit ko namang alalahanin yung sinabi nung lalaki
kanina, "The best gift is---"
Tinignan ko siya ng at hindi ko alam kung paano niya nalaman yung sasabihin ko.
Teka, manghuhula ba siya?
Yumuko siya nun at umupo naman siya ngayon sa tabi ko. Napaka-seryoso naman na nya
at hindi siya tumingin sa akin.
"Alam ko dahil yan din ang sinabi niya sa akin dati..." hindi ako makapagsalita nun
kaya tinuloy niya yung pagkukuwento niya, "He's my dad. My real dad."
"HE'S YOUR WHAT?!?" hindi ko naman inaasahan yun, "Real dad?" tumango lang siya sa
akin, "He works at the Sports Store?"
"He owns the Sports Store." sabi ko nga eh.. whatta' question Riel! "So.. siguro
nga tama siya. 25th hour nga siguro ang best gift." ang bagal ng pagsasalita niya,
"Galit lang ako sa kanya nun, kaya hindi ko siya pinaniniwalaan. Ayokong makarinig
ng kahit anong galing sa kanya."
Hindi ko masundan yung mga sinasabi niya dahil hindi ko naman alam ang ibig sabihin
ng 25th hour. Daddy nga niya yun. Parehas silang Greek ang pagsasalita.
"I'm sorry Jas.." sumandal ako sa balikat niya, "Hindi ko alam ang meaning ng 25th
hour."
"Hindi mo alam ang meaning ng 25th hour... pero iniregalo mo sa akin? How weird is
that!" tumawa pa rin siya ng tumawa.
Siniko ko nga siya sa tiyan niya pero hindi malakas. Kunwari eh hinawakan niya na
para bang nasaktan siya kahit hindi naman.
Humawak siya nun sa kamay ko at hinila niya ako doon papunta sa terrace niya. Tuloy
pa rin yung fireworks nila at kitang-kit a doon. Walang nagsasalita sa amin at
parehas lang kaming tumahimik. Ganun lang, nakatingin lang kaming dalawa doon.
Ang sarap sa pakiramdam. Nakatayo ka lang doon at parang relax na relax yung buong
katawan po pati yung utak mo eh kakaiba talaga sa pakiramdam. Umakbay siya sa akin
tapos tumingin uli siya.
"Yeah?"
"Anong inisip mo nung hindi ako dumating at exactly 12 nung counting? Late ako.
Anong naramdaman mo?"
"I got mad. Naiinis ako sa iyo kasi kung kailan pa naman eksartong 12 wala ka!"
Hinarap niya ako sa kanya. Hindi naman siya galit, pero hindi siya nagbibiro.
"Yun ang gusto kong ma-realize mo. Ang mga numbers na nakikita mo sa orasan..
they're all just figures. They don't mean a thing." tapos tinuro niya yung puso
niya, "Tayo ang dapat nagbibigay buhay sa kanila... hindi sila sa atin." umiling-
iling naman siya, "What I'm trying to say is... hindi naman mag-eexist ang so
called "time" kung hindi naman natin ginawa." nahihirapan naman siyang sabihin kung
ano yung gusto niyang sabihin. "You know what I mean?"
Nakatingin lang ako sa kanya nun. At that very moment, hindi ko iniwas yung tingin
ko sa kanya at nakatingin lang siya sa akin. Hindi ko alam kung aoong meron nung
mga oras na iyon pero parang may nagbukas sa isip ko na kung ano.. at bigla ko na
lang sinabi na...
"Yes... they're just figures. And yes..." hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa
kanya, "Fairytales don't end at twelve."
Napaatras siya sa akin nun at hindi ko alam kung ako naman ngayon ang nagpapagulo
sa isip niya.
"Are you trying to tell me that you and me..." tinuro niya ako then sarili niya...
hindi na niya naituloy yung sasabihin niya.
"YES!!"
"Geez Riel huwag mong babawiin yan dahil masaya ako ngayon!" then yumakap talaga
siya sa akin at binuhat pa niya ako.
I didn't know I was doing it that time. But 25th hour... did happen.
**************
Marami nga sigurong nangyari sa amin. At marami pa rin namang mangyayari. Pero kung
yung mga bagay na iyon eh haharapin namin magkasama, mas magiging ayos siguro ang
lahat.
Sinabi kaagad ni Jasper kay Carlo yung nangyari nung New Year. Si Carlo naman eh
hindi makapagpigil eh sinigaw kaagd na: "BRO KAYO NA?" kaya muntik-muntik ko na
talaga syang nasuntok. Ayoko pa sanang ipaalam. Pero ayun, mabilis kumalat yung
balita na sinagot ko na nga si Jasper Morales.
Dumalaw si Kay sa bahay namin after New Year. May dala-dala siyang newspaper at
pinabasa niya sa akin. May picture doon si Mr. and MRs. Garcia at may isang lalaki
na nakaside view lang at parang ayaw na masama sa picture. Nung binasa ko yung
caption... something Garcia... something Morales.. and something business. Oh well!
Masyado naman na yatang late para doon sa balita na yun!
Remember Mang Ramon? Yung pinagtrabahuhan namin? Nalaman ko na mas marami pa palang
alam siya sa akin dati pa. He knows that Jasper's rich at ayaw ipaalam kahit
kanino.. and he knows that I'm rich na ayaw din ipaalam kahit kanino. Ain't that
cool? At least nagkaalaman na.
Sinabi ko na rin kay Jasper na phone ko talaga yung kay RAZR na gamit ni Kay. In
the end, both of us bought new phones para identical. Ang masama nga lang, pera ni
Daddy ang ginamit namin.
Bumalik na rin pala kami sa public school. Pumayag na rin si Daddy as long as
Jasper would look after me. He said he will... ewan ko lang kung totoo. Everyone
calls me A.L., at si Mandee rin eh ka-close na namin. This time.. as Mandee, and
not as another person.
Awarded nga pala si Jasper na first honor dahil nga bumalik siya. Salutatorian lang
ako. Close fight nga masyado.. pero ok lang naman sa akin kung ano ang kalabasan.
His mom? She's... fine. Wesley pa rin ang tawag sa kanya pero ganun talaga eh.
She's sick. Kaya nga sabi ni Mr. Garcia.. a.k.a, Papa daw, eh dadalhin daw niya sa
psychiatrist. There's nothing wrong with that.
His dad? A.k.a.. Daddy? He's great. Binalikan namin siya sa Sports store at masaya
siya para sa amin. Ang kabilin-bilinan niya eh huwag daw munang magpakasal dahil
bata pa raw kami para doon. Nakitawa na lang din kami. And guess what? May
stepsiblings pala si Jasper sa dad's side niya. Hindi ko nga alam yun eh.
Kung tatanungin naman niyo ako about Carlo? Hindi sila ni Kay. I don't know why.
Pero nakikita mo naman na they would actually end up together. Si Carlo kasi eh
nagiging si Jasper. Ang mga kilos pagdating sa babae,... parang hindi iniisip!
Yayain ba naman si Kay sa date nila at dalhin sa chicken poultry? Ayun... hindi ko
alam anong kinalabasan. Hindi ko alam kung ok ba. But I guess, it went well.
BInabanggit kasi sa akin ni Kay na cute daw si Carlo.
One of the best thing that happened to me lately eh nung dumalaw kami sa memorial
park para bisitahin ang puntod ni Wesley. Jasper's... still Jasper pero alam mo na
emotional siya kung may kinalaman ang bro nya. Nakaupo lang kami doon at nabasa ko
yung mahabang engraved writing doon.
......
.....
...
We create our moments. It's not actually what the material world has to offer that
will make things change. It's us. And will always be us. Time is a great thing if
we use it wisely.. or should I say... emotionally.
Things didn't just exist until somebody created it. Or so, I believe. It's the same
thing on how we believed on how we live our life. To become happy? Figures are just
figures. Don't be blinded by it.
MOMENTS exists if we believe it will exist. If we are willing to create it. We have
24 hours a day 7 days a week... and still... we will not realize what we are doing.
We can create a world where we can say we have 30 days a week... and we have a
million seconds in a minute. I made it. It exists when I said it. It's like saying
I created 25th hour. It doesnt exist, but now it does when I said so.
25th hour are moments that we think are out of this world. It's not ruled by any
figure or any material things that we see. It's only with our hearts. We create
these things.. and it will not be here unless WE BELIEVE IN IT. It goes on and
on...
25th hour is a powerful thing. It lies in each and every one of us.
"Riel.. tara na?" tinanong ako ni Jasper pagkatapos na pagkatapos kong basahin yung
nakasulat.
"Wesley." sabi niya sa akin, "He made that before he died. Just like that, He
believes in 25th hour."
"Are you kidding me? My 25th hour started when I almost tripped at the hallway..."
"Ooh..." sabi ko naman nung sinabi niya yun, "Mine started when I heard the name...
Wesley."
"Bakit?"
"Hey bro..." tumingin siya sa akin, "She's the one I'm talking about."
Papaalis na kami nun. Tumingin lang uli ako sa likuran ko. Nakilala ko na rin ang
nag-iisang Wesley Garcia. How I wish he was here.
"San nga tayo pupunta?" naisipan kong magtanong dahil hindi ko alam kung saan niya
ako dadalhin.
"No." nilabas niya yung dalawang ticket, "Ticket for two. 2 weeks vacation?!?"
"Dahil--" sabi niya na nakangiti pa, "Gusto kitang kasama doon!" bigla siyang
nainis, "Kailangan ba talaga ng reason?"
"Of course!"
"Fine!" sumigaw din siya, "COZ I WANNA' SPEND A GREAT DEAL OF MY LIFE WITH YOU! You
hear that?" tapos tumingin uli siya sa akin, "--and, I'm planning to go to college
with you."
Kapatid nga niya si Wesley. He's creating a moment. At magtutuloy-tuloy lang yun
hanggat gusto niya.
and I'm delighted to tell you... that phrase was the first line I wrote when I
started this story.
<PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>7###########################################################
</PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>