மாதரி கண்ணகியைப் பபணல்

அரும் பபறல் பாயையை அயைக்கலம் பபற் ற இரும் பபர் உையகயின் இயைக் குல
மைந்யத அயை வியல உணவின் ஆை் ச்சிைர்-தம் பமாடு மியை சூழ் பகாைலர் இருக்யக
அன் றி, பூைல் ஊை்டிை புயன மாண் பந்தர்க் காைல் சிற் றில் கடிமயனப் படுத்து; பசறி
ையை ஆை் ச்சிைர் சிலருைன் கூடி, நறு மலர்க் பகாயதயை நாை் -நீ ர் ஆை்டி 'கூைல் மகைிர்
பகாலம் பகாை் ளும் ஆைகப் யபம் பூண் அரு வியல அழிப்ப, பசை் ைாக் பகாலபமாடு
ைந்தீர்க்கு என் மகை் ஐயை, காணீர,் அடித்பதாழில் ஆை்டி; பபான் னின் பபாதிந்பதன் ,
புயன பூங் பகாயத! என் னுைன் நங் யக, ஈங் கு இருக்க' எனத் பதாழுது, 'மாதைத்துஆை்டி
ைழித் துைர் நீ க்கி, ஏதம் இல் லா இைம் தயலப்படுத்தினை் . பநாதகவு உண்பைா, நும்
மகனார்க்கு இனி? சாைக பநான் பிகை் அடிகை் ஆதலின் , நாத்தூண் நங் யகபைாடு நாை்
ைழிப்படூஉம் அடிசில் ஆக்குதற் கு அயமந் த நல் கலங் கை் பநடிைாது அைிமின் , நீ ர்' எனக்
கூற

கண்ணகியை அயைக்கலமாகப் பபற் ற மாதரி மகிழ் சசி ் யில் தியைத்தாை் . பைண்பணை்

விற் றுக் பகாண்டுைந் த உணயை உண்பைர் இயைைர் குல மக்கை் . காடு சூழ் ந்த
இருப்பிைம் அைர்கை் ைாழுமிைம் ைாழும் இல் லத்துக்குச் பசம் மண் பூச்சு பசை் து
புதுப் பித்தாை் . புதிதாகப் பந்தல் பபாை்ைாை் . பாதுகாப்பான இல் லத்தில்

இருக்கச் பசை் தாை் . ஆை் ச்சிைர் சிலர் கூடிக் கண்ணகியை நீ ராை்டினர். அரிை வியல
உைர்ந்த

ஆைகப் பபான் னாலான அணுகலன் கயைக் கூைல் மகைிர் புயனந் துபகாை் ளும் காலம்
இது. நீ பைா பகாலம் பசை் ைாமல் ைந்திருக்கிறாை் . உனக்கு என் மகை் ஐயை இை்ை
பணியைச் பசை் யும் பதாழிைாக இருப்பாை் . பபான் யனப் பபால் உன் யனப் பாதுகாத்து
யைத்திருப்பபன் . என் னுைன் இருக்க பைண்டும் - என் று பதாழுது பைண்டினாை் .
கண்ணகி மாதைம் பசை் தைை் . அைை் ைழியில் பை்ை துன் பம் எல் லாம் நீ ங் கி இருக்க
பைண்டிை இைத்தில் இருத்தினாை் . உன் கணைர்க்கு ஏதாைது துன் பம் உண்பைா - என
வினவினாை் . இைை் கணைன் சாைக பநான் பின் அடிகை் . இைை் என் நாத்தூண் நங் யக
(நாத்துணா கணைனுைன் பிறந்தைனின் மயனவி) நாை் பதாறும் சயமைல் பசை் ைதற் கு
பைண்டிைன உைபன தருக என் றாை் .

சயமைல் பபாருை் கை் தரல்

இயைக்குல மைந்யதைர், இைல் பின் குன் றா மயைக்கலம் தன் பனாடு மாண்பு உயை
மரபின் பகாைிப் பாகல் பகாழுங் கனித் திரை் காை் , ைாை் ைரிக் பகாடுங் காை் , மாதுைம்
பசுங் காை் , மாவின் கனிபைாடு ைாயழத் தீம் கனி, சாலி அரிசி, தம் பால் பைபனாடு,
*பகால் ையை மாபத! பகாை் க' எனக் பகாடுப்ப

இயைைர் குலத்தைர் உண்ணும் பபாருகளுைன் , பாகற் காை் , பைை் ைரிக்காை் ,

மாதுைங் காை் , மாம் பழம் , ைாயழப்பழம் , சாலி என் னும் பநல் லரிசி, பால் - இைற் யறயும்
பகாை் க என பைண்டிக் கண்ணகிக்குக் பகாடுத்தாை் .

கண்ணகி சயமைல்

பமல் விரல் சிைப்ப, பல் பைறு பசுங் காை் பகாடு ைாை் க் குைத்து விடுைாை் பசை் ை, திரு
முகம் விைர்த்தது; பசங் கண் பசந்தன. கரி புற அை்டில் கண்ைனை் பபைர, யை எரி
மூை்டிை ஐயை தன் பனாடு யக அறி மயையமயின் காதலற் கு ஆக்கி
பமல் லிை விரல் கை் சிைக்கும் படி ையைந்த ைாயியன உயைை அரிைாைில்
காை் கயைக் கண்ணகி அரிந்தாை் . அைைது அழகிை முகம் விைர்த்தது. பசம் யமைான
கண்கை் சிைந்தன. யைக்பகாயல யைத்து ஐயை அைளுக்கு அடுப்பில் தீ மூை்டித்
தந்தாை் . கரியும் புயகயுைன் கூடிை அந்தச் சயமைல் அயறயில் கண்ணகி தன் யக
அறிந்த பக்குைத்தில் தன் கணைனுக்குச் சயமத்தாை் .

கண்ணகி கணைனுக்கு உணவு பயைத்தல்

தாலப் புல் லின் ைால் பைண் பதாை்டுக் யக ைல் மகடூஉக் கவின் பபறப் புயனந்த பசை்
வியனத் தவிசில் பசல் ைன் இருந்தபின் . கடி மலர் அங் யகயின் காதலன் அடி நீ ர் சுடு
மண் மண்யையின் பதாழுதனை் மாற் றி, மண்ணக மைந்யதயை மைக்கு
ஒழிப்பனை் பபால் , தண்ணீர ் பதைித்து, தன் யகைால் தைவி, குமரி ைாயழயின் குருத்து
அகம் விரித்து-ஈங் கு. 'அமுதம் உண்க, அடிகை் ! ஈங் கு என. அரசர் பின் பனார்க்கு அரு
மயற மருங் கின் உரிை எல் லாம் ஒரு முயற கழித்து

தாயழ மரத்தின் பைண்ணிற மைல் கயைக் கிழித்துக் யகத்திறன் மிக்க பபண் பசை் து
தந்த தடுக்கு இருக்யகயில் பகாைலன் அமர்ந்தான் . கண்ணகி சுை்ை மண்ணால் பசை் த
பமாந்யத ஒன் றில் தண்ணீர ் பகாண்டுைந் து மணக்கும் மலர் பபான் ற தன் யககைால்
அைன் கால் கயைத் தைவி விை்ைாை் . பின் மண்ணக மைந்யதயின் உறக்கத்யத
எழுப்புபைை் பபால, தயரயில் தண்ணீர ் பதைித்துத் தன் யகைால் தைவினாை் . ைாயழக்
கன் றில் அறுத்து ைந் த ைாயழ இயலக் குருத்யத விரித்து உணவு பரிமாறி "அடிகை் !
அமுதம் உண்க" என் றாை் .
அரசனுக்கு அடுத்த நியலயில் இருக்கும் ைணிகர்க்கு, மயற நூல் முயறப்படி
அயனத்தும் பசை் தாை் .

அபசாயத பதாழுயந (ைமுயன) ஐயை

ஆங் கு, ஆைர் பாடியின் அபசாயத பபற் பறடுத்த
பூயைப் புதுமலர் ைண்ணன் பகால் பலா.
நல் அமுது உண்ணும் நம் பி! ஈங் கு, பல் ையைத் பதாைியும் பண்டு நம் குலத்து,
பதாழுயன ைாற் றினுை் தூ மணி ைண்ணயன விழுமம் தீர்த்த விைக்குக்பகால் !" என,
ஐயையும் தை் யையும் விம் மிதம் எை் தி.
'கண் பகாைா நமக்கு, இைர் காை்சி, ஈங் கு' என

கண்ணகியும் பகாைலனும் இருக்கும் அழயகப் பார்த்து ஐயையும் அைை் தாயும்

விைந்தனர். இங் கு அமுதம் உண்ணும் நம் பி அன் று ஆைர்பாடியில் அபசாயத
பபற் பறடுத்த காைாம் பூ பமனி ைண்ணபனா?
அமுது பயைக்கும் கண்ணகி, அன் று பதாழுயந ஆற் றில் மணிைண்ணன் துன் பம் தீர்த்த
இராயதபைா? இது நமக்குக் கியைத்த கண்பகாை் ைாக் காை்சி என் று பசால் லிக்பகாண்டு
விைந்தனர்.

பகாைலன் கண்ணகியைப் பாராை்ைல்

தியரைல் அயைக்காை் - முதுகுரைர் - முதுக்குயறவி
உண்டு இனிது இருந்த உைர் பபராைற் கு அம் பமன் தியரைபலாடு அயைக்காை் ஈத்த யம
ஈர் ஓதியை, 'ைருக' எனப் பபாருந்தி, "கல் அதர் அத்தம் கைக்க ைாைதும்
ைல் லுநபகால் பலா மைந்யத பமல் அடி!" என, பைம் முயன அரும் சுரம் பபாந்ததற் கு
இரங் கி, எம் முதுகுரைர் என் உற் றனர்பகால் ? மாைம் பகால் பலா, ைல் வியனபகால் பலா?
ைான் உைம் கலங் கி ைாைதும் அறிபைன் : ைறு பமாழிைாைபராடு ைம் பப் பரத்தபராடு
குறு பமாழிக் பகாை்டி, பநடு நயக புக்கு, பபாச்சாப்புண்டு, பபாருை் உயரைாைர் நச்சுக்
பகான் பறற் கு நல் பநறி உண்பைா? இரு முதுகுரைர் ஏைலும் பியழத்பதன் ; சிறு
முதுகுயறவிக்குச் சிறுயமயும் பசை் பதன் ; ைழு எனும் பாபரன் ; மா நகர் மருங் கு ஈண்டு
எழுக என எழுந்தாை் ; என் பசை் தயன!' என

பகாைலன் உணவு உண்டு இனிது இருந்தான் . அைனுக்குக் கண்ணகி பைற் றியலப் பாக்கு
பகாடுத்தாை் . அப்பபாது பகாைலன் கண்ணகியை அயழத்துப் பபசினான் .மைந் தாை் உன்
பமல் லடி கல் லுயை காை்டில் நைக்க ைல் லதா? அப்படி இருந்தும் பபார்க்கைம் பபான் ற
காை்டில் அயழத்துக்பகாண்டு ைந்ததற் கு என் தாை் தந்யதைர் எப்படி
ைருந்தினார்கபைா?

இது மாைபமா ைல் வியன விதிபைா நான் உை் ைம் கலங் கி எதுவும் அறிைாமல்
பசைல் படுகிபறன் .
பைை்டிப் பபச்சாைபராடும் , ைம் புக்கு இழுக்கும் பரத்தயமைாைபராடும் அற் பப்
பபச்சுகயைப் பபசிச் சிரித்துக்பகாண்டு, என் யனபை மறந் து, நல் லுயர கூறிைைர்கைின்
விருப்பத்யதக் பகான் பறன் . அப்படிப்பை்ை எனக்கு நன் பனறி என் று ஒன் று உண்பைா?

தாை் தந்யதைர் பசான் னபடியும் நைந்துபகாை் ைவில் யல.

இையமப் பருைத்தைைாகிை உனக்குத் துன் பமும் பசை் பதன் . இைற் யறக் குற் றம் என் று
எண்ணியும் பார்க்கவில் யல.
அப்படி இருந்தும் மதுயரக்குச் பசல் லலாம் எழுக என் று நான் கூறிைதும்
எழுந்து ைந் துவிை்ைாை் .
என் ன பசை் துவிை்ைாை் என் று மனம் பநாந் து கண்ணகியிைம் பபசினான் .

கண்ணகி மனம் திறந் து பபசுகிறாை்

பபாற் றா ஒழுக்கம் 'அறபைார்க்கு அைித்தலும் , அந்தணர் ஓம் பலும் , துறபைார்க்கு
எதிர்தலும் , பதால் பலார் சிறப்பின் விருந் து எதிர்பகாைலும் , இழந்த என் யன, நும்
பபருமகை் -தன் பனாடும் பபரும் பபைர்த் தயலத் தாை் மன் பபரும் சிறப்பின் மா நிதிக்
கிழைன் 75 முந்யத நில் லா முனிவு இகந்தனனா, அற் பு உைம் சிறந்து ஆங் கு, அருை்
பமாழி அயைஇ, என் பாராை்ை, ைான் அகத்து ஒைித்த பநாயும் துன் பமும் பநாடிைது
பபாலும் என் ைாை் அல் முறுைற் கு அைர் உை் அகம் ைருந்த, 80 பபாற் றா ஒழுக்கம் புரிந்தீர்;
ைாைதும் மாற் றா உை் ை ைாழ் க்யகபைன் ஆதலின் , ஏற் று எழுந்தனன் , ைான் 'என் று அைை்
கூற

அறபநறிைாைர்களுக்கு அைித்தல் , பசந்தண்யமப் பூண்பைாழுகும்

அந்தணர்கயைப் பாதுகாத்தல் , துறவிகயை ைழிபடுதல் - இந் த மூன் றும்
இல் லறம் பூண்பைார் கையம. இந்த மூன் யறயும் துறந் து நான்
ைாழ் ந்துபகாண்டிருந்பதன் .

இப்படி ைாழ் ந்த என் யன உன் தாயும் , தந்யதயும் உன் மீது எப்பபாதும் இல் லாத
சினத்யதக் கை்டுப்படுத்திக்பகாண்டு, என் மீது அன் பு உை் ைம் பகாண்டு, அருை் தரும்
பமாழிகயைப் பபசி, என் யனப் பாராை்ை, நான் வீை்டில் ஒைிந்துபகாண்டு, என்
பநாயையும் துன் பத்யதயும் பைைிக்காை்டிக்பகாை் ைாமல் , ைாைால் புன் னயக பூத்துக்
காை்ை, அந்த

புன் னயகயைப் பார்த்து அைர்கை் மனம் ைருந்தும் படிப் பபாற் றப்பைாத ஒழுக்க
பநறியில் ைாழ் ந்தீர்.
அதயன நான் மாற் றாத உை் ைத்பதாடு ைாழ் ந்பதன் ஆயகைால் , நீ எழுக என் றவுைன்
எழுந்பதன் . - என் று கண்ணகி பகாைலனிைம் கூறினாை் .

(எழுக என எழுந்தாை் . என் பசை் தயன - என் று பகாைலன் வினவிைதற் கு இப்பபடி

விைக்கம் அைித்தாை் )

கற் பின் பகாழுந் து - பபாற் பின் பசல் வி பகாைலன் கண்ணகியைப் பாராை்ைல்

குடி முதல் சுற் றமும் , குற் றியைபைாரும் ; அடிபைார் பாங் கும் , ஆைமும் , நீ ங் கி;
நாணமும் ,மைனும் , நல் பலார் ஏத்தும் , பபணிை கற் பும் , பபரும் துயண ஆக; என் பனாடு
பபாந்து, ஈங் கு என் துைர் கயைந்த பபான் பன, பகாடிபை, புயன பூங் பகாதாை் , நாணின்
பாைாை் , நீ ை் நில விைக்பக, கற் பின் பகாழுந் பத, பபாற் பின் பசல் வி! சீறடிச் சிலம் பின்
ஒன் று பகாண்டு, ைான் பபாை் , மாறி ைருைன் , மைங் கா பதாழிக' என கருங் கைல் பநடுங்
கண் காதலி தன் யன ஒருங் குைன் தழீஇ, உயழபைார் இல் லா ஒரு தனி கண்டு, தன் உை்
அகம் பைதும் பி, ைரு பனி கரந்த கண்ணன் ஆகி, பல் ஆன் பகாைலர் இல் லம் நீ ங் கி,
ைல் லா நயையின் மறுகில் பசல் பைான் .

பிறந்த குடியில் உை் ை சுற் றத்தார், குற் பறைல் பசை் யும் பணிைாைர், அடியமத் பதாழில்
பசை் பைார், உைன் வியைைாடும் பதாழிமார் அயனையரயும் விை்டுவிை்டு, நாணம் , மைம் ,
நல் லைர் பபாற் றும் கற் பு ஆகிைைற் யற மை்டும் துயணைாக யைத்துக்பகாண்டு,
என் பனாடு ைந் து, என் துன் பத்யதப் பபாக்கிை பபான் பன, பகாடி பபால் என் யனப்
பற் றிப் பைர்பைபை, கை்டிை பூமாயல பபான் றைபை, நாணும் பபாம் யமபை,
உலகுக்பகல் லாம் ஒைி தரும் விைக்கபக, கற் பு தைிர்க்கும் பகாழுந் பத, என் திருமகபை.
உன் காலடிச் சிலம் புகைில் ஒன் யற நான் வியலக்கு விற் றுவிை்டு ைருகிபறன் . மைக்கம்
ஏதுமில் லாமல் இங் கு இரு என் று பகாைலன் கண்ணகியிைம் கூறினான் .
கண்ணகியைத் தழுவினான் . அைளுக்குத் துயணைாகத் பதரிந்தைர் ைாரும்
இல் லாத்யத எண்ணி, உை் ைம் பைதும் பினான் . கண்ணில் பதான் றிை கண்ணீயர
அைக்கிக்பகாண்ைான் . ஆனியர பமை் க்கும் பகாைலர் இல் லத்யத விை்டு நீ ங் கி, ைல் லயம
இல் லாத நயையில் பதருவில் பசன் றான் .

சகுனம் பீடியகத் பதரு

இமில் ஏறு எதிர்ந்தது, இழுக்கு என அறிைான் ,

தன் குலம் அறியும் தகுதி அன் று ஆதலின்
தாது எரு மன் றம் தான் உைன் கழிந் து, மாதர் வீதி மறுகியை நைந்து, பீடியகத் பதருவில்
பபைர்பைான் -ஆங் கண்,

வீை்யை விை்டு பைைியில் ைந்ததும் முரை்டுக் காயை ஒன் று பாை ைந்தது. அதயன அைன்
தீை சகுனம் என் று எண்ணவில் யல. ஆைர் பார்க்கும் சகுனம் ைணிகனுக்குத் பதரிைாது.
விலக்கிவிை்டுச் பசன் றான் . கை கைிறு அைக்கிை கருயண மறைன் ஆயிற் பற.

பூந்தாது உதிர்ந்து கிைக்கும் மன் றத்யத விை்டு நீ ங் கினான் . திண்யண பபாை்ை

வீடுகை் இருக்கும் பீடியகத் பதருவில் பசன் றான் .

சிலம் புக்கு வியல மதிப்பு

கண்ணுை் வியனஞர், யகவியன முற் றிை 'பதன் னைன் பபைபராடு சிறப்புப் பபற் ற நீ
வியலயிடுதற் கு ஆதிபைா?' என
நுண்வியனக் பகால் லர், நூற் றுைர் பின் ைர, பமை் ப்யப புக்கு, விலங் கு நயைச் பசலவின்
யகக் பகால் பகால் லயனக் கண்ைனனாகி,
பபான் வியனக் பகால் லன் இைன் ' எனப் பபாருந்தி, 'காைலன் பதவிக்கு ஆைபதார் காற் கு
அணி

கயலத்திறம் மிக்க அணிகலன் கயை யகத்திறத்தால் பசை் ை ைல் லைர் நுை்பமான

பதாழில் புரியும் பபாற் பகால் லர். இப் படிப்பை்ை பபாற் பகால் லர்கை் நூற் றுக்
கணக்காபனார் பின் பதாைர ஒரு பபாற் பகால் லன் ைந்துபகாண்டிருப்பயதக் பகாைலன்
பார்த்தான் . அரசன் பதன் னைனிைம் பபைர் பபற் ற பபாற் பகால் லன் இைன் எனக் கருதி
அைனிைம் பசன் றான் . அரசி அணிைத்தக்க காலணி ஒன் றுக்கு நீ வியல மதிப்பிை
இைலுமா என் று வினவினான் ,

'அடிபைன் அறிபைன் ஆயினும் , பைந்தர் முடி முதல் கலன் கை் சயமப்பபன் ைான் '
என,கூற் றத் தூதன் யகபதாழுது ஏத்த

எனக்கு மதிப்பிைத் பதரிைாது. என் றாலும் , பைந்தன் அடி முதல் முடி ையர அணியும்
அணிகலன் கயைச் பசை் து தருபைன் நான் - என் று பசால் லிக் பகாைலயனக் யககூப்பித்
பதாழுதான் .

சித்திரச் சிலம் பின் பசை் வியன

பபாற் று-அரும் சிலம் பின் பபாதி ைாை் அவிழ் த்தனன் : மத்தக மணிபைாடு ையிரம் கை்டிை
பத்திக் பகைணப் பசும் பபான் குயைச் சூல் சித்திரச் சிலம் பின் பசை் வியன எல் லாம்
பபாை் த் பதாழில் பகால் லன் புரிந்துைன் பநாக்கி, 'பகாப்பபருந்பதவிக்கு அல் லயத, இச்
சிலம் பு ைாப்புறவு இல் யல' என- 'முன் பபாந் து,

பகாைலன் துணியில் முடிந்து யைத்திருந்த சிலம் பியன அவிழ் த்தான் . அது பபாற் றுதற் கு
உரிை அரிை பையலப் பாடு பகாண்ை சிலம் பு. பபாற் பகால் லன் அதயனப் பார்த்தான் .
மத்தக மணியும் , ையிரமும் பதிக்கப்பை்டிருந்தது. 'பத்திக் பகைணம் ' என் னும் அரிை
பபான் னால் பசை் ைப் பை்ைது. சித்திர பையலப்பாடுகை் அதன் குயைசலில் இருந்தன
பபாை் த்பதாழில் புரிந்து ஏமாற் றும் பபாற் பகால் லன் அைற் யற உற் று பநாக்கினான் .
பகாப்பபருந்பதவிக்கு அல் லது இந்தச் சிலம் பு பபாருந்தாது என் று கூறினான் பின் னும்
பதாைர்ந்தான் ,

விறல் மிகு பைந்தற் கு விைம் பி ைான் ைர, என் சிறு குடில் அங் கண் இருமின் நீ ர்' என,
பகாைலன் பசன் று, அக் குறுமகன் இருக்யக ஓர்
பதை பகாை்ைச் சியறஅகம் புக்கபின்

எனபை இந் தச் சிலம் பு பற் றி பைந்தனுக்கு நான் பசால் லிவிை்டு ைரும் ையரயில் என்
சிறுகுடிலில் இரு என் று பபாற் பகால் லன் கூறினான் .
பதைன் பகாயில் பபால் இருந்த பபாற் பகால் லன் வீை்டு அகச்சியறயில் பகாைலன்
இருந்தான் .

கரந்து ைான் பகாண்ை கால் -அணி ஈங் கு. பரந்து பைைிப்பைாமுன் னம் மன் னற் கு,
புலம் பபைர் புதுைனின் பபாக்குைன் ைான் ' என,
கலங் கா உை் ைம் கரந் தனன் பசல் பைான்
அரசியின் சிலம் யப நான் மயறத்து யைத்திருக்கும் திருை்டு பைைிப்படுைதறுக்கு
முன் னர் நாடு கைந்து ைந்திருக்கும் இந் தப் புதிைையனக் காை்டித் தப்பித்துக்பகாை் பைன்
என் று தனக்குை் கலங் கா உை் ைத்துைன் பபாற் பகால் லன் தீர்மானித்துக்பகாண்ைான் .

'கூைல் மகைிர் ஆைல் பதாற் றமும் , பாைல் பகுதியும் , பண்ணின் பைங் களும் ,
காைலன் உை் ைம் கைர்ந்தன' என் று தன் ஊைல் உை் ைம் உை் கரந்து ஒைித்து, தயலபநாை்
ைருத்தம் தன் பமல் இை்டு, குலமுதல் பதவி கூைாது ஏக, மந்திரச் சுற் றம் நீ ங் கி, மன் னைன்
சிந்து அரி பநடுங் கண் சிலதிைர்-தம் பமாடு பகாப்பபருந்பதவி பகாயில் பநாக்கி, காப்பு
உயை ைாயில் கயை காண் அகயையின்

கூைல் மகைிரின் ஆைல் , பதாற் றம் , பாைல் , பண்ணியச ஆகிையை தன் கணைன்
அரசனின் உை் ைத்யதக் கைர்ந்திருக்கின் றன என் று அரசி பகாப்பபருந்பதவி ஊைல்
பகாண்டு, அதயன பைைிக்காை்ைாமல் , தயல ைலிக்கிறது என் று பசால் லிவிை்டு
அந்தப்புரம் பசன் றுவிை்ைாை் . எனபை அரசன் தன் அயமச்சர் முதலான மந்திரச்
சுற் றத்யத அனுப்பிவிை்டு, பணிப் பபண்களுைன் பகாப்பபருந்பதவியின் இருப் பிைம்
பநாக்கிச் பசன் றுபகாண்டிருந்தான் . பிறர் நுயழைக்கூைாது என் று தயை பசை் ைப்பை்ை
அந்தப்புர ைாயிலில் அரசன் நுயழயும் பபாது பபாற் பகால் லன் அரசன் முன் நின் றான் .

வீழ் ந்தனன் கிைந் து, தாழ் ந்து, பல ஏத்தி, 'கன் னகம் இன் றியும் , கயைக்பகால் இன் றியும் .
துன் னிை மந்திரம் துயண எனக் பகாண்டு. ைாயிலாையர மைக்கு துயில் உறுத்து.
பகாயில் சிலம் பு பகாண்ை கை் ைன் கல் பலன் பபர் ஊர்க் காைலர்க் கரந் து, என் சில் யலச்
சிறு குடில் அகத்து இருந்பதான் என

அரசன் அந்தப்புரத்தில் நுயழயும் பபாது பபாற் பகால் லன் அரசன் காலடிகைில்

விழுந்தான் . தாழ் ந்த குரலில் அரசயனப் பலைாறாகப் புகழ் ந்தான் . தன் எண்ணத்யதப்
பபாை் பமாழிகைால் பைைிப்படுத்தினான் .
கன் னக்பகாபலா, கயைக்பகாபலா இல் லாமல் , தன் மந்திர சக்திைால்
அந்தப்புற ைாயில் காைலயர மைக்கி உை் பை நுயழந் து
பகாப்பபருந்பதவியின் பகாயில் சிலம் பியனத் திருடிை கை் ைன்
ஊர்க்காைலரிைம் ஒைிந்துபகாண்டு என் சிறுகுடிலில் இருக்கிறான் என் று
கூறினான் .

வியன வியை காலம் ஆதலின் , ைாைதும் சியன அலர் பைம் பன் பதரான் ஆகி, ஊர்
காப்பாையரக் கூவி, 'ஈங் கு என் தாழ் பூங் பகாயத-தன் கால் சிலம் பு கன் றிை கை் ைன்
யகைதுஆகின் , பகான் று, அச் சிலம் பு பகாணர்க ஈங் கு' என,

விதி வியைைாை்டின் வியைவு காலம் ஆயகைால் , பைம் பு சூடிை பைந்தன் பாண்டிைன்

ஆராை் ந் து பார்க்காமல் , ஊர் காப்பாையரக் கூப்பிை்டு அயழத்து, அரசியின் சிலம் பு
கை் ைன் யகயில் இருந்தால் , அையனக் பகான் றுவிை்டுச் சிலம் பியன இங் குக்
பகாண்டுைருக - என் று கூறினான் .

காைலன் ஏை- கருந் பதாழில் பகால் லனும் , 'ஏைல் உை் ைத்து எண்ணிைது முடித்து' என,
தீவியன முதிர் ையலச் பசன் று பை்டிருந்த பகாைலன் -தன் யனக் குறுகினனாகி 'ைலம்
படு தாயன மன் னைன் ஏை, சிலம் பு காணிை ைந்பதார் இைர் என, பசை் வியனச் சிலம் பின்
பசை் தி எல் லாம் .
பபாை் வியனக் பகால் லன் புரிந்துைன் காை்ை
மன் னன் ஏவிைதும் திருை்டுத் பதாழில் புரியும் பபாற் பகால் லனும் தான் எண்ணிைது
முடிந்தது என் று மகிழ் ந்தான் . தன் தீச்பசைலின் முதிர்ைாகத் தன் ையலயில்
விழுந்திருந்த பகாைலயனக் காைலர்களுக்குக் காை்டினான் . மன் னைன் ஏைலால்
சிலம் யபக் காண இைர்கை் ைந்திருக்கிறார்கை் - என் று பகாைலனிைம் கூறினான் .

சிலம் பில் உை் ை பையலப்பாடுகயை எல் லாம் காைலர்கைிைம் பபாற் பகால் லன்
விைக்கிக் கூறினான் .

இலக்கண முயறயமயின் இருந்பதான் , ஈங் கு, இைன் பகாயலப்படு மகன் அலன் ' என் று
கூறும் அரும் திறல் மாக்கயை அகநயகத்து உயரத்து, கருந் பதாழில் பகால் லன்
காை்டினன் உயரப்பபான் . மந்திரம் , பதை் ைம் , மருந்பத, நிமித்தம் , தந்திரம் , இைபன,
காலம் , கருவி, என் று எை்டுைன் அன் பற - இழுக்கு உயை மரபின் கை்டு உண் மாக்கை்
துயண எனத் திரிைது? மருந்தில் பை்டீர் ஆயின் , ைாைரும் பபரும் பபைர் மன் னனின்
பபரு நயைப் பை்டீர்.

அழபக உருைமாகத் திகழ் ந்த பகாைலன் முகத்யதப் பார்த்ததும் இைன்

பகால் லப்படுைதற் கு உரிை மகன் அல் லன் என் று காைலர் கூறினர். அைர்கயைப் பார்த்து
நயகத்துவிை்டுப் பபாற் பகால் லன் கூறினான் .

1.மந்திரம்

2. பதை் ைம் பபான் ற பதாற் றம்

3. ைசிை மருந்து

4.பபாக்குக் காை்டும் நிமித்தம்

5.தந்திரம்

6. இைம்

7.காலம்

8.கருவி

ஆகிை எை்டு திறயமகைால் மக்கயைக் கை்டிப் பபாடும் திறம் பயைத்தைர்கை் திருைர்கை் .

அைர்கை் மருந்தில் நீ ங் களும் பை்டீர் ஆயின் மன் னனால் தண்டிக்கப்படுவீர்கை் - என் று

பபாற் பகால் லன் காைலர்களுக்குக் கூறினான் .

கல் லாக் கைிமகன் ஒருைன் யகயில் பைை் ைாை் எறிந்தனன் ; விலங் கூடு அறுத்தது;புண்
உமிழ் குருதி பபாழிந்துைன் பரப்ப, மண்ணக மைந்யத ைான் துைர் கூர, காைலன்
பசங் பகால் ையைஇை, வீழ் ந்தனன் . பகாைலன் பண்யை ஊழ் வியன உருத்து-என் .

காைலன் ஒருைன் கை் ைன் ஒருைனின் கயதயைச் பசால் லிக்பகாண்டிருக்கும் பபாபத,

மது உண்ை மைக்கத்தில் இருக்கும்
ஏதுமறிைா ஒருைன் தன் யகயிலிருந்த ைாைால் பகாைலயன வீசினான் . அந்த ைாை்
அைன் உையல பைை்டிைது. பைை்டிை புண்ணிலிருந்து குருதி பகாை்டிைது. மண் என் னும்
மைந்யத துன் புற் றாை் .
மன் னன் பசங் பகால் ையைந்தது. பகாைலன் வீழ் ந்தான் .
பண்யைை ஊழ் வியனயின் தாக்கத்தால் பகாைலன் வீழ் ந்தான் .

ஏபைழுதுபைர் எழுதிச் பசர்த்தது

நண்ணும் , இரு வியனயும் ; நண்ணுமின் கை் , நல் அறபம கண்ணகி-தன் பகை் ைன்
காரணத்தான் , மண்ணில் ையைைாத பசங் பகால் ையைந் தபத, பண்யை வியைைாகி
ைந்த வியன.

நம் பமாடு ைந்துபகாண்டிருக்கும் நல் வியன, தீவியன என் னும் இரண்யையும்

ஏற் றுக்பகாை் ளுங் கை் . நல் லறபம பசை் யுங் கை் . கண்ணகியின் கணைன் காரணத்தால்
ையைைாத பாண்டிைனின் பசங் பகால்

ையைந்தது.

எல் லாம் பண்யைை வியனயின் வியைவு.