Contents

அத் த யாயம் 1

அத் த யாயம் 2
அத் த யாயம் 3
அத் த யாயம் 4
அத் த யாயம் 5
அத் த யாயம் 6
அத் த யாயம் 7
அத் த யாயம் 8
அத் த யாயம் 9
அத் த யாயம் 10
அத் த யாயம் 11
அத் த யாயம் 12

அத் த யாயம் 1
மரகதக் கடல் ! கப் வ !
ந லமகைள எங் ம் ற் ற வைளத் த் த வ க் க டந் த
நீலத் த ைரக் கட ல் , மரக் கலங் க க் ப் பயண வழ கள் பல
இ ந் தா ம் , க ழக் ேக ெநல் ர ந் ேமற் ேக
ெகால் லம் வைர பாரதத் தாய ன் பாதங் கைள அலச ந ன் ற
கடல் வழ மட் ம் ‘மாபார்' என் ற ச றப் ப் ெபயரால் உலக
வண கர் பலரா ம் அைழக் கப்பட் வந் ததற் க் க ய
காரணம் , காயல் பட் டணத் த ன் கடேலாரந் தான் என் பைத
ந ர்ணய த் க் ெகாண்ட இைளய பாண் யன் , ெமள் ள ெமள் ள
மணைல த் தம ட் க் ெகாண் ந் த மரகத நீைர
மயக் க ம் கண்க டன் ேநாக் க , “இங் மட் ம் கடல் நீர்
ஏன் இத் தைன பச்ைசயாய க் க ற ? த் க் க ைடக் ம்
இக் கட ல் இந் தப் ப த ய ல் மட் ம் ஒ ேவைள பச்ைசக்
கற் கள் அத கமாக அ த் தளத் த ல் க ைடக் ேமா?” என்
தன் ைனத் தாேன ேகட் க் ெகாண்டான் , “இந் தக் கடல் நீர ன்
ப ைம ந றத் ைதப் ப ற் பகல் கத ரவன ன் க ரணங் கள் ம கப்
பளபளக் கச் ெசய் ததற் ம் இதன் அ த் தளத் த ல் ைதந் ள் ள
மரகதக் கற் கேள காரணமாய க் க ேவண் ம் ; ேவ எந் த
இடத் த ல் இத் தைன ஜாஜ் வல் யமாகக் கடல் நீைர இவனால்
உ வாக் க க ற ?” என் ற ஏேதா ைபத் த யம்
ப த் தவன் ேபால் கண்கைள நீர ல் நாட் க் ெகாண் ந் தா ம்
வல ைகைய மட் ம் ேமேல உயர்த்த ப் ப ன் னால்
வானத் த ந் த ஆதவைனச் ட் க் காட் னான் .
“காயல் கட ன் இந் தச் ச றப்ைப ன் ன ட் த் தான் உலக
வண கர் பல ம் இந் தத் ைற கத் த ல் வந் வ க றார்கள் .
இ ேவ உலகத் த ற் ள் வ ைளந் த க் ம் இன் ேனார் உலகம் ”
என் தைலைய மக ழ் ச்ச டன் ஆட் வ ட் த் தன்
ந ைனப் க் ஆதர ேத ம் பாவைனய ல் கண்கைளக்
கடேலாரத் த ந் வ வ த் க் கட ன் ெதாைலப்
ப த ைய ேநாக் க னான் .
அவன் ந ைனப் க் ஆதர த வன ேபா ம் , சாட் ச வன
ேபா ம் பல நாட் மரக் கலங் க ம் எட் டக் கட ல் ந ன்
ெகாண் ந் ததன் ற சீ னம் , அர , பாரசீ கம் , யவனம் ஆக ய
நா கள ன் கப்பல் கள் , தங் கள் பலதரப்பட் ட ெகா கைளக்
காற் ற ல் ஆடவ ட் ம் , தங் கள் அழக ய கப் கைள அவைன
ேநாக் க ச் ச ற ன ந் ன ந் எ ப்ப ம் காயல்
ைற கத் க் இைணயற் ற ேசாைபையக் ெகா த் க்
ெகாண் ந் தனெவன் றால் , அந் த மரக் கலங் கள ந்
பலவைக வண கப் ெபா ள் கைள ஏற் ற க் ெகாண் தைரைய
ேநாக் க ஊர்ந் வந் த ெப ம் பட கள் அதன் வளப்பத் ைத
அத கப்ப த் த வ ம் அயல் நாட் த் தர்கைளப்ேபால் காட் ச
அள த் க் காய ன் அழைகப் பல மடங் அத கப்ப த் த க்
காட் ன. அந் தப் பட கைளத் ழாவ வந் த கடேலா கள ன்
ப் க் கள் ஏககாலத் த ல் எ ப்ப ய 'சர்சர்' என் ற ஓைச,
கட ன் அைல ஓைசையக் ட அடக் க ெமன் றா ம்
அதற் இைடஞ் சலாக இ ந் தன- கடற் கைர மண ல்
வ ற் பைனக் வந் த றங் க மடக் கப்பட் ந் த அர ப் ரவ கள ன்
கைனப்ெபா க ம் , அவற் ைறக் கட் ந ற் க ைவக் க ற் ம்
ற் ம் ஓ க் ெகாண் ந் த அராப ய வண க அ ைமகள ன்
ெப ங் ச்ச ம் .
ஹார்ேமாஸ், க ரீஸ், ஏடன் த ய இடங் கள ந்
வந் த ந் த ம க உயர்ந்த ஜாத ப் ரவ க ம் , கதீ ப், லாஸா,
ெபஹரீன், ல் ஹா த ய இடங் கள ந் வந்
ம க் க டந் த ஸ்தத் த ன் ‘ க் ஸ்' பரம் பைரய ல் ப றந்
வளர்ந்த ெவ ேவகப் ரவ கள் பல ம் , காய ன்
கடற் கைரய ல் அடங் க ந ற் காமல் அங் ம் இங் ம் ஓடத்
ெதாடங் க யதால் ஏற் பட் ட ப ரம க் கத் தக் க காட் ச ையத் த ம் ப ப்
பார்த்த இைளய பாண் யன் சற் ேற ன் வல் ெகாண்டான் .
அந் தப் ரவ கள ல் ஓர ரண் அவைன இ த் க் ெகாண்
ஓ ம் , ஓர ரண் அவன் ஆைச டன் ேநாக் க ய மரகதக்
கட ன் நீர ம் காைல ைவத் க் ழப்ப ங் ட, அவன்
வல் ச ற ம் ைறயாமல் வ ர ந் கத் த ல் அத க
மக ழ் ச்ச ையேய காட் ய . காய ன் மரகத அைலக க்
அ த் தப யாக அவன் ேநச த் த அந் தப் ரவ கைளத் தான் .
அன் க ட் டத் தட் ட நான் ெப ம் மரக் கலங் கள் ரவ கைளக்
ெகாண் வந் இறக் க ய ந் ததால் , ைற கம் வ ம்
ரவ களாேலேய ந ரப்பப்பட் ந் ததன் வ ைளவாக மற் ற
வண கப் ெபா ள் கைளச் சீ ன அ ைமக ம் , அராப யர்கள ன்
நீக் ேரா அ ைமக ம் , ட் ைடகள ல் மந் ெகாண்
பட் டணத் த ன் உட் ற அங் கா ைய ேநாக் க வ ைரந்
ெகாண் ந் தா ம் , இைளய பாண் யன் அந் த வண க
ட் ைடகள ன் மீ ச ற ம் கண்கைளச் ெச த் தாமல் ,
ரவ கள் ஓ ஓ அமர்க்களம் ெசய் த ம ற த் த ம ேலாகம்
ெசய் ெகாண் ந் த இடத் த ன் அ க ேலேய ந ன்
ெகாண் ந் தான் . அந் தப் ரவ கைள வ ற் க வந் த வண க ம்
வாங் க வந் த அரண்மைனக் காவல ம் ெசய் த ேபரக்
ச்சல் ட இைளய பாண் யன் ெசவ க க் ம க
இன் பத் ைத வ ைளவ த் த . அந் த இன் ப ந ைலய ன் வ ைளவாக
இைளய பாண் யன் அந் தப் ரவ கள ன் ட் டத் த ன் ஊேட
ைழந் ெசன் றான் . ச ல ரவ கள் அவைன இ த் தன, ச ல
க க் க யன் றன. இன் ம் ச ல ளம் கைளத் க் க
அவைன உைதக் க ற் பட் டன. ஆனால் இளவரசன்
அைவகளைனத் ைத ம் - சமாள த் க் ெகாண் ரவ க்
ட் டத் த ற் ள் ெசன் றான் . இ த் த ரவ கைள ஒ ைகயால்
அலட் ச யமாகத் தள் ள னான் . க க் க வந் த ரவ கள ன் க் த்
வாரங் கைள இன் ெனா ைகயால் இ க் க ப் ப த் ப்
பற் கைள அடக் க னான் . உைதக் க வந் தவற் ற ந் தப்ப ,
அவற் ற ன் க ல் அைறந் தான் . இத் தைன ேசஷ் ைடக டன்
நைகக் க ம் நைகத் தான் . ச ல ரவ கைளக் க த் த ல் தன்
ைககளால் ற் ற வைளத் த் த வ ம் ெசய் தான் .
இத் தைனக் ம் அவன் அத கப்ப யாக உைடேய ம்
அண யவ ல் ைல. அராப யர்கைளப் ேபால் சராைய மட் ம்
அண ந் த ந் ததால் அந் த வா பன ன் உட ன் ேமற் ப த
த றந் ேத க டந் த . த றந் க டந் த மார் வ சாலமாக ம் ,
த ண்ண ய தைசக ட ம் இ ம் ெபனக் காட் ச யள த் த .
அத ல் வளர்ந்த ந் த க த் த ேராமங் கள ைடேய ஆ ய ெப ம்
மரகதக் கல் ஒன் ைறத் தாங் க ய ந் த ெபாற் சங் க ெயான்
அவன் க த் ைதச் ற் ற ஓ ய ந் த . இ ம் ெபன நீண்ட
ெமல் ய காங் கைள அவன் ஆட் நடந் த ைற, ேதாள் களால்
ரவ கைள ட் த் தள் ள ய அலட் ச யம் , எல் லாேம அவன்
அ வ சாஸ்த ரத் ைத நன் அற ந் தவெனன் பைத மட் ம ன் ற ,
அவன் உட ன் உ த க் ம் வ க் ம் சான் ற ன. அவன்
வ சால வதனத் த ல் தைலய ந் ெதாங் க ய ஓர
ட் ைட மய ர்கள் அந் த வதனத் க் த் தன அழைகக்
ெகா த் தன. அவன் கண்கள ம் ஏேதா ஒ தன ப்பட் ட வச யம்
இ க் க ேவண் ம் . இல் ைலேயல் ச ல ரவ கள் அவன்
கண்கைளச் சந் த த் த ம் தைலைய ஆட் வாேனன் ? அவன்
த் தம டத் தங் கள் கத் ைதத் தான் உயர்த் வாேனன் ?
உயரத் க் க ய ரவ கள ன் கங் கைள அவன் த் தம ட் டான் .
அந் தப் ரவ க ம் பத க் அவன் ேதாள ம் க ம்
தங் கள் க த் கைள ைவத் உராய் ந் தன. அப்ெபா
ைவகாச த் த ங் களாதலா ம் கத ரவன் மைற ம் ேநரங் ட
அ காததா ம் அவன் உடம் ைபப்ேபாலேவ ரவ கள ன்
உடல் கள ம் வ யர்ைவ ஓ க் ெகாண் க் க றப யால்
அவற் ற ன் வ யர்ைவ ம் அவன் உட ல் பட் டெதன் றா ம் அ
ட அவ க் ப் ேபர ன் பத் ைதேய அள த் த .
‘நந் தவனத் ப் ஷ் பங் கள ல் ட இந் த கந் தம் ஏ ?' என்
அந் த ஜாத ப் ரவ கள ன் வ யர்ைவையக் ட அவன் ரச த் தான் .
இப்ப ப் ரவ கைள ரச த் க் ெகாண்ேட அவற் ற ன் ஊேட
ெசன் ற இைளய பாண் யைன, அர நாட் க் காசார கள்
ெப ைம ட ம் ப ரம ப் ட ம் பார்த்தனர், ‘இப்ப ெயா வன்
பாண் நாட் க் க ஆண் ேதா ம் இங் ஏன் ரவ கள்
ெப மளவ ல் மாண் ேபாக ன் றன?' என் அவர்கள ல் ச லர்
ஒ வ க் ெகா வர் வ னவ க் ெகாண்டார்கேளெயாழ ய, வ ைட
காணாமல் தவ த் தனர். அவர்கள் தவ ப்ைபப் பற் ற லட் ச யம்
ெசய் யாமல் வந் த அராப யன் ஒ வன் , அந் தக் காசார கள்
ட் டத் ைத வ லக் க க் ெகாண் , இ ைககைள ம் உயரத்
க் க இ ைற தட் டேவ, இைளய பாண் யன் சட் ெடன்
அத் த ைசைய ேநாக் க த் த ம் ப னான் . த ம் ப யவன் கத் த ல்
எல் ைலயற் ற வ யப் த் லங் க ய . “எப்ெபா வந் தாய் நீ?”
என் அராப ய ெமாழ ய ேலேய ரவ கள ன் ந வ ந்
ச்ச ட் ட இைளய பாண் யன் ர ம் வ யப் ப் ெபர தாக
ஒ த் த .
அந் த அராப யன் ைக தட் ய ம் காசார கள் ர தமாக வ லக
அவ க் இடம் வ ட் டதன் ற , அந் த அராப யைன ேநாக் க த்
தைல தாழ் த் த வணங் க ம் ெசய் தனர். அவர்கள்
வணக் கத் ைதத் தைலயைசப்ப னாேலேய ஏற் ற அந் த அர
வண கன் , இைளய பாண் யன் வ ைகக் காகப் ரவ க்
ட் டத் த ன் எல் ைலய ல் காத் ந ன் றான் . இைளய
பாண் ய ம் ஏேதா காணாத வ ந் தாள ையக் கண்
வ ட் டவன் ேபால் , ெவ ர தமாகப் ரவ கைள வ லக் க க்
ெகாண் அந் த அர வண கன க் ம டத் ைத அைடந் ,
“எப்ெபா வந் தாய் ஜமா தீ ன் ?” என் வ னவ னான் ,
வண கன் ேப வதற் இடங் ெகாடாமல் .
இைளய பாண் யைனவ ட உயரமாய் , ஆற க் க் ைறயாமல்
ெப ம் உைட உடல் வ ம் டக் காட் ச யள த் த அந் த
அர வண கன் , இைளய பாண் யன் ைககைள இ கப்
ப த் க் ெகாண் , “ேநற் வந் ேதன் ” என் றான் . “ப ன் ஏன்
அரண்மைனக் வரவ ல் ைல?' என் வ னவ னான் இைளய
பாண் யன் .
“வ வத ல் ஒ கஷ் டம க் க ற ,” என் றான் ஜமா தீ ன்
பயங் கலந் த கண்க டன் .
“என் ன கஷ் டம் ?”
“ஒ பர ெகாண் வந் த க் க ேறன் .”
“அதனால் ?”
“அரண்மைனக் க் ெகாண் வந் தால் எல் லா ம் ேகட் பார்கள் !”
“அந் தப் பர யா க் ?”
“யா டன் இப்ெபா ேபச க் ெகாண் க் க ேறேனா
அவ க் !”
“எனக் கா!”
“ஆம் .”
“என் ன வ ைல அ ?”
“வ ைலயற் ற .”
இைளய பாண் யன் ஜமா தீ ைன உற் ேநாக் க னான் .
“வ ைலயற் றதானால் நான் எப்ப வாங் க ம் ?” என்
வ னவ னான் சந் ேதகத் டன் .
“பர க் வ ைல ண்டா?”
“க ைடயா .”
“நட் க் வ ைல ண்டா?”
“க ைடயா .”
“அப்ப ய க் க வ ைலையப் பற் ற என் ன ேபச் ? இன் ற ர
வந் அைதப் ெபற் க் ெகாள் ங் கள் .” இைதக் ற ய அந் த
அர வண கன் த ம் ப ப் ேபாகத் வங் க னான் . த ம் ப யவன்
என் ன காரணத் தாேலா சேரெலன் ந ன் , “நான க் ம டம்
ெதர மல் லவா?” என் வ னவ னான் .
இைளய பாண் யன் சற் இைரந் ேத நைகத் தான் .
“ஜமா தீ ன் ! நீதான் ஆண் ேதா ம் - வ க றாேய;
உனக் த் தான் தங் கத் தன மாள ைக ெகா த் த க் க ேறாேம,”
என் ம் ற னான் , நைகப்ப ன் ஊேட.
“அந் த இடத் த ல் இன் ற ர இ க் க மாட் ேடன் நான் ” என் ற
ஜமா தீ ன் அக் கம் பக் கம் பார்த் , ப ற ற னான் , “காய ன்
ன் றாவ வத ய ன் வடக் கப்ப ல் ஒ வ இ க் க ற ,”
என் ரகச யமாக.
“ஆம் ... அ ” என் ஆரம் ப த் த இைளய பாண் யைன,
“உம் ...ெபயர் ெசால் ல ேவண்டாம் ,” என் எச்சர த் தான்
ஜமா தீ ன் .
ெபயைரச் ெசால் லவ ல் ைல இைளயபாண் யன் . ஆனால்
ம த் மட் ம் ேகட் டான் , “நான் அங் எப்ப வர ம் ?”
என் .
“ஏன் வந் தாெலன் ன?” ஜமா தீ ன் சற் க் ேகாபத் டன்
வ னவ னான் .
“அ பரத் ைதய ன் வடாய ற் ேற!” என் றான் இைளய
பாண் யன் .
ஏேதா ேகட் க யன் , ஆனால் ேகட் காமல் தைலைய மட் ம்
அைசத் வ ட் வாைய க் ெகாண்டான் ஜமா தீ ன் . ச ற
ேயாசைனக் ப் ப ற , “பாதகம ல் ைல வா ங் கள் . வ வத ல்
பயன் இ க் க ற ,” என் ெசால் வ ட் அங் க ந்
அகன் றான் வண கனான ஜமா தீ ன் .
வண கன் ெசான் னெதல் லாம் வ ந் ைதயாய க் கேவ ம ந் த
ேயாசைன டன் காய ன் கடற் கைரய ந் க ளம் ப த்
ெதாைலவ ந் த தன அரண்மைனக் ச் ெசன் ற இைளய
பாண் யன் , அன் ெபா ேபாவைத எத ர்பார்த் க்
ெகாண் ந் தான் . இர ெந ங் க ய ம் நீரா ச் ச ற
உண ம் அ ந் த , இ ள் நன் றாக ற் ற ய ம் அேத அராப யச்
சராய ல் வாெளான் ைற மட் ம் ெச க க் ெகாண் ,
உடைல ஒ ேபார்ைவயால் ேபார்த்த க் ெகாண் ,
அரண்மைனத் த ட் வாசல் வழ யாகக் க ளம் ப ன் றாவ
வத ைய அைடந் தான் . ன் றாவ வத ய ன் அந் த கப்
வட் ைட ெந ங் க ய ம் பலத் த சந் ேதகம் இைளய
பாண் யைனப் ப த் க் ெகாள் ளேவ அவன் ச ற
தாமத த் தான் . வட் ல் வ ளக் ச் - ச ற ம ல் லாமல்
ம் ம ட் டாகக் க டந் த . அரவம் ட ஏ ம ன் ற ப் பயங் கர
அைமத ம் ழ் ந் த ந் த . எதற் ம் உள் ேள ெசன் பார்க்கத்
தீ ர்மான த் த இைளய பாண் யன் , கத த றந் தப க டந் ததால்
தங் தைடய ன் ற உள் ேள ைழந் தான் . தல் கட் ைட
ெமல் ல நடந் தாண் , ம ந் த எச்சர க் ைக டன்
இரண்டாவ கட் க் வந் த அவன் , அங் க ந் த வ பரீத ந ைல
கண் மைலத் ப் பல வ நா கள் அைசயாமல் ந ன்
வ ட் டான் .
அங் க ந் த ெபர ய மரத் ெணான் ற ல் ஜமா தீ ன்
கய களால் ப ைணக் கப்பட் ந் தான் . அவன் வாய ம் ண
அைடக் கப்பட் ந் த ; அவன் கால ய ல் க டந் த ஓர் அராப ய
அழக ய ன் கத் த ைர க ழ க் கப்பட் ந் த . அவ ம் ைக
கால் கள் ப ைணக் கப்பட் த் தைரய ல் உ ட் டப்பட் ந் தாள் .
அவள் ஆைட ம் ந ைல ைலந் க டந் தன. அந் தக்
ேகாலத் ைதக் கண் ேகாபத் த ன் வசப்பட் ட இைளய
பாண் யன் , தன இைடய ந் வாைள எ த் அந் த
இ வர ன் ப ைணப் கைள ம் அ த் ெதற ம் எண்ணத் டன்
அவர்கைள அ க னான் .
“அ காேத! அப்ப ேய ந ல் !” என் ற ஒ ரல் இைளய
பாண் யன் கால் கைளத் ேதக் க ய . ஆனால் தைல
த ம் ப ய , ரல் வந் த த ைசைய ேநாக் க . ர க் ைடயவன்
கண் க் த் ெதர யவ ல் ைல.
“அவைன ம் ப த் க் கட் ங் கள் ,” என் ற ஒ மட் ம்
டத் த ன் இ ளைடந் த ப த ய ந் அத காரத் டன்
ெவள வந் த .

அத் த யாயம் 2
அத ர்சச
் தந் த ெசய் த
கா யல் பட் டணத் த ன் அரச வத ைய அ த் த ன் றாவ வத
வ ைலமகள ர் வத யாதலால் அங் எல் லா வ கள ம்
ேகள க் ைக ம் த் ம் நடப்ப இயற் ைகயாய ந் தா ம் ,
அன் மட் ம் அத் தைகய அரவம் ஏ ம ன் ற வத ராவ ேம
ெமௗனம் மண் க் க டந் தைத வத ைய அ க ய ேம
இைளயபாண் யன் கவன த் தானானா ம் , அைதப் பற் ற ப்
ெபா ட் ப த் தாமேலேய கப் வட் ைட அைடந் தான் . அந் த
கப் வட் ன் அந் த கார ம் அசப்த ம் அவ க் ப் பலத் த
சந் ேதகத் ைதக் க ளற வ ட் டதன் வ ைளவாக, அவன் ம ந் த
எச்சர க் ைக டேனேய தல் கட் ைடத் தாண் இரண்டாவ
கட் க் வந் தவன் , அங் க ந் த வ பரீத ந ைலைய
எத ர்பார்க்கவ ல் ைல. அந் த இரண்டாவ கட் ம் ர்ண
இ ட் ட த் க் க டந் தா ம் இைளய பாண் யன் ந ைல
அத் தைன அபாயகரமானதாக ஆக ய க் கா . ஆனால்
இரண்டாம் கட் ல் ஜமா தீ ன் கட் டப்பட் ந் த க்
அ க ல் ஒ ச அகல் வ ளக் ைவக் கப்பட் ந் ததால் , அந் த
அகல் வ ளக் க ன் ச ெவள ச்சம் ஜமா தீ ைன ம் அவன்
கால ய ல் கட் உ ட் டப்பட் ந் த அராப ய அழக ைய ம்
மட் ேம காட் க் ெகா க் ம் வண்ணம் வச க் ெகாண் ந் த .
அந் த ெவள ச்சத் க் ள் தான் ைழந் ததால் ஜமா தீ ைனக்
கட் ப் ேபாட் டவர்க க் த் தன் மீ வாெளற ந் ெகால் வ
ஒ ெபா ட் டல் லெவன் பைத இைளயபாண் யன் உணர்ந்
ெகாண் ந் தா ம் , அவ ள் ேள அந் த சமயத் த ல் எ ந்
வ ட் ட ச ன ம் இயற் ைகயாகேவ அவன் ரத் தத் த ல்
ஓ க் ெகாண் ந் த வர ம் இ ள ல் மைறந் த ந் த ஆபத் ைத
அலட் ச யம் ெசய் ய அவைனத் ண் ய காரணத் தால் , அவன்
தன் வாைள எ த் க் ெகாண் ஜமா தீ ன்
ப ைணப்ைப ம் , அர நாட் மகள ன் ப ைணப்ைப ம் ,
அ த் ெதற ய அகல் வ ளக் க ன் வட் ட ெவள ச்சத் க் ள்
ண டேனேய காெல த் ைவத் தான் . அந் த சமயத் த ல்
அந் த இரண்டாவ கட் ன் இ ளைடந் த ப த ய ந்
எ ந் த, “அ காேத, அப்ப ேய ந ல் ” என் ற ர ம் ,
“அவைன ம் ப த் க் கட் ங் கள் ” என் ற உத் தர ம் ஒ வ நா
இைளய பாண் யன் கால் கைளத் ேதக் க ந த் த ன.
அந் தக் ரல் அவ க் ெவ பழக ய ரலாகத் ெதர ந் தா ம்
இ ள ந் ேபச யவன் சற் க் ரைல மாற் ற ப்
ேபச யதால் த ட் டமாக அ யார் என் பைத அவனால்
ந ர்ணய க் க யவ ல் ைல. உத் தரவ ட் டவன் யாராய ந் தா ம்
அவன் தன ப்பட வரவ ல் ைலெயன் பைத ம் த ந் த
உதவ டேனேய வந் த க் க றாெனன் பைத ம் இைளய
பாண் யன் ர ந் ெகாண்டதால் , வாைள இைடய ல்
மீ ண் ம் ெச க க் ெகாண்டான் . அந் தச் சமயத் த ல் சற் எட் ட
இ ந் த ண்கள ந் இரண் வரர்கள் , வாட் கைள
உ வ ப் ப த் க் ெகாண் வரேவ, சேரெலன்
தைரய ந் த அர நாட் அழக ய ன் பக் கத் த ல் வ ந்
ெவ ேவகமாக உ ண்ட இைளய பாண் யன் அகல் இ ந் த
இடத் ைத அைடந் அைத ஊத வ டேவ, இரண்டாம் கட்
வ ேம ர்ண இ ள ல் ச க் க க் ெகாண்ட . ன் ேப
ஜமா தீ ன ந் த ைணக் ற ைவத் த ந் த இைளய
பாண் யன் , சேரெலன் ள் ள எ ந் ஜமா தீ ன்
கய கைள மடமடெவன் தன் வாளால் அ த் வ ட் ,
“அந் தப் ெபண்ைண எ த் க் ெகாண் ப ன் பக் கமாகச் ெசன்
வ ,” என் அர வண க க் க் ற வ ட் , எத ேரய ந் த
ண்கைள ேநாக் க ச் ெசன் றான் .
இ ளைடந் த அந் த இரண்டாம் கட் அ த் த வ நா
த ம ேலாகப்பட் ட . அங் ம ங் ம் நாைலந் வரர்கள் வ வரம்
ர யாமல் ஓ யதால் ஏற் பட் ட கால ஓைசகள் தடதடெவன
சப்த த் தன.
“மைடயர்களா! சீ க்க ரம் இன் ெனா வ ளக் ைக ஏற் ங் கள் .
ப ங் கள் அவைன,” என் த ல் இைளய பாண் யைன
அச் த் த யவன் ரல் பயங் கரமாக அங் க ந் த வர்கள ல்
தாக் க எத ெரா ெசய் த . ஓர வரர்கள ன் வாட் கள்
ண்கள ல் பட் டதால் 'க ண ங் க ண ங் ' என் ற உேலாக ஒ கள்
இைளய பாண் யைனக் ேகாட் ைட வ ட் ட பற் ற
பர கச ப்பனேபால் கா கள ல் வ ந் தன. அேத சமயத் த ல்
வரெனா வ ம் 'ஐேயா' என் றலற னான் .
“என் ன அங் ேக?” என் த ல் எச்சர த் தவன் சீ ற
வ ந் ததற் ப் பத ல் ஏ ம ல் ைல. ஆனால் யாேரா ஒ வன்
ெதாப்ெபன் தைரய ல் வ ம் சப்தம் மட் ம் ேகட் ட .
அ த் த இரண் வ நா கள ல் வ ளக் ெகான் ம்
ஏற் றப்பட் டேபா பயங் கர ந ைல அந் தக் டத் த ல் ந லவ க்
ெகாண் ந் த . ெணான் க் க க ல் இைளய பாண் யன்
கால ய ல் அவன் வாளால் க த் த ல் த் தப்பட்
உடன யாக உய ர் நீத் த வரெனா வன் உடல் வ ந்
க டந் த . அந் த வர ைடய வாள் இைளய பாண் யன்
கரத் த ந் த . இைளய பாண் யன் , தன் உடைலச்
ற் ற ய ந் த ேபார்ைவையச் ட் க் ைகய ல் ப த் க்
ெகாண் , மற் ற வரர்கைள எத ர் ேநாக் க ந ன்
ெகாண் ந் தான் . அவன் கால ய ல் வ ந் க டந் த வரன ன்
க த் த ந் உத ரம் ஆறாகப் ெப க க் ெகாண் ந் த .
த தாக ஏற் றப்பட் ட வ ளக் க ன் ெவள ச்சம் , இ ைள
மட் ம ன் ற இைளய பாண் யைனத் தாக் க வந் தவர்கள ன்
ரகச யத் ைத ம் க ழ த் வ டேவ, அந் த வரர்கைள தன் ைனப்
ப த் க் கட் ம் ப ஊக் க யவைனக் கண்டான் - லேசகர
பாண் ய மன் னன ன் இரண்டாவ தல் வனான
வரபாண் யன் . த் தவனான
ந் தரபாண் யெனா வன ந் தா ம் , மன் னன் இதயத் ைத ம்
மக் கள் இதயத் ைத ம் ஒ ங் ேக வரபாண் யன் பற த்
வ ட் டதால் , பாண் ய நாட் மக் கள் மட் ம ன் ற
ெவள நாட் டவ ம் வரபாண் யைனேய இைளய பாண் யன்
என் ற அ ைமப் ெபயரால் அைழத் வந் தார்கள் . அ
மட் மல் ல காரணம் . த் தவனான ந் தரபாண் யன் பட் ட
மக ய ன் மகனாய ந் ம் , மக ய ன் மகன்
அல் லாதவ ம் ஆைசநாயக ய ன் மக மான
வரபாண் யைனேய மன் னன் தன இளவரசனாக
ந யம த் த ந் தான் . அைத ஆட் ேசப த் தவர்க க் , “இன இந் த
நாட் ைடப் பா காக் க ேவண் யவன் ெப வரனாய க் க
ேவண் ம் . அலா தீ ன் க ல் ஜ ய ன் பலம் வடக் க ல் ஓங் க
வ க ற . ெதன் னாட் ன் மீ ம் அவன் கண்
ைவத் த ப்பதாகக் ேகள் வ . பரம் பைரையப் பார்க் ம்
சமயமல் ல இ . த ந் தவைனத் ேத ம் சமயம் . இந் தச்
சமயத் த ல் பாண் ய நாட் ைட எத ர கள டம ந் காக் க
வல் லவன் வரனான வரபாண் யன் தான் ” என்
த ட் டவட் டமாக மன் னன் பத ல் ற வ டேவ, அைதப் பற் ற ய
ஆட் ேசபைண ம் வ வகார ம் உள் ரப் ைகந்
ெகாண் ந் தேதெயாழ ய, எர மைலயாக ெவள ேய
ெவ க் கவ ல் ைல.
தவ ர ப றப்ப ந் த ஊனத் ைத, இன ஈனத் ைத தன
வரத் தால் சர ப்ப த் த க் ெகாண்டான் வரபாண் யன் .
த ைரேயற் றத் த ம் வாட் ேபார ம் அவ க் க ைண ேவ
யா ம ல் ைலெயன் பைத மன் னர் ேபார்ப் பய ற் ச அரங் க ல் பல
ைற ந ப த் தான் . வாட் ேபார ட் ட சமயங் கள ெலல் லாம்
அண்ணனான ந் தர பாண் யைன ெவற் ற ெகாண் , ச ர த்
ெவள ேயற ய க் க றான் .
அந் தச் ச ர ப் , ப ற் காலத் த ல் ெப ம் வ ைனய ல் ெகாண்
ேபாய் வ ெமன் பைத வரபாண் யன் அன் ம் உணரவ ல் ைல.
கப் வட் ன் இரண்டாவ கட் ன் டத் த ந் த இன் ம்
உணரவ ல் ைல. ஆகேவ எத ேர வா டன் ந ன் ெகாண் ந் த
வரர்கள் தைலவைனேய வ யப் த் த ம் ப ய வ ழ க டன்
ேநாக் க னான் வர பாண் யன் . தன த் த சேகாதரன்
எதற் த் தயாராய ந் தா ம் தன் ைனக் ெகாைல ெசய் யத்
தயாராய க் க மாட் டாெனன் ந ைனத் த இைளய பாண் யன் ,
ந் தர பாண் யன ன் ெமய் க் காவலனான லபத , தன்
ன் பாகேவ வாைள உ வ க் ெகாண் ந ற் பைதக் கண்ட ம் ,
“ லபத ! நீயா?” என் வ னவ ம் ெசய் தான் வ யப்ப ன் ஊேட.
“ஆம் , நான் தான் ” என் ற லபத , “இைளய பாண் யா!
வாைளக் கீ ேழ எற ந் சரணைடந் வ நீ தப்ப வழ
ஏ ம ல் ைல,” என் மர யாைதக் ைறவாக ம் ேபச னான் .
வரபாண் யன் அவைன ஒ வ நா உற் ேநாக் க வ ட் ,
“உனக் ச் ச த் தப்ப ரைம ஏ ம ல் ைலேய?” என் வ னவ னான் .
“இல் ைல.” த டமாக வந் த லபத ய ன் பத ல் .
“யா ைடய கட் டைளய ன் ப இங் என் ைனச் ச ைற ெசய் ய
வந் தாய் ?”
“இளவரசர ன் கட் டைளய ன் ப ” என் றான் லபத .
இந் த பத ல் மற் ேறார் அத ர்சச
் ைய அள த் த
வரபாண் ய க் .
“நானல் லவா இளவரசன் ?”
“இ ந் தீர்கள் .”
“இப்ெபா ?”
“யா ம ல் ைல.”
“இளவரசர் கட் டைளப்ப என் ெசான் னாேய.”
“ேநற் வைர இளவரசராய ந் த ந் தரபாண் யத் ேதவைரச்
ெசான் ேனன் .”
“இன் அவர் பதவ உயர்ந் வ ட் டதா?”
“ஆம் .”
“எப்ப ?”
இதற் க் லபத உடன யாகப் பத ல் ெசால் லவ ல் ைல. ச ற
தயங் க வ ட் ச் ெசான் னான் .
“இன் ந் தர பாண் யர் பாண் ய நாட் மன் னராக
வ ட் டார்,” என் .
ேபரத ர்சச் தந் த இந் தச் ெசய் த ையக் ேகட் ட இளவரசன் ,
த க் ப ரைம ப த் ஒ வ னா ந ன் றான் .
“அப்ப யானால் என் தந் ைத லேசகர பாண் ய மாமன் னர்...”
என் இ த் வ ங் க னான் இைளய பாண் யன் .
“ேநற் ற ர அமரரானார்” என் றான் லபத .
“அவர் - எப்ப ......?” ளற னான் இைளய பாண் யன் .
“ ந் தரபாண் யன் வாள் அவ க் அமர ந ைலைய
அள த் வ ட் ட ” என் றான் லபத அடக் கம் த ம் ப ய ர ல்
“தந் ைதையக் ெகான் வ ட் டானா என் தைமயன் !” என் ற
ெசாற் கள் ெந ப் த் ண்டங் கெளன உத ர்ந்தன - இைளய
பாண் யன் வாய ந் .
“ஆம் . அதனால் தான் ெசால் க ேறன் . வாைளக் கீ ேழ எற ந் வ .
அரசர் ஆைணப்ப உன் ைனச் ச ைற ெசய் ம ைர ெகாண்
ெசல் க ேறன் ” என் ற , மீ த வரர்கைள, “உம் ... ப ங் கள்
அவைன” என் ம் ஊக் க னான் .
அ த் த வ நா வரபாண் யன் வல ைகய ந் த வாள்
மட் மல் ல, இட ைகய ந் த ேபார்ைவ ம் ழன் ற .
கண்ண ைமக் ம் ேநரத் த ல் வ பரீத வ ைள கள் ந கழ் ந் தன.

அத் த யாயம் 3
பர
த ந் ைத இறந் வ ட் டாெரன் ற க் க ெசய் த யா ம் , அவைரத்
தன தைமயேன ெகான் வ ட் டாெனன் லபத
உணர்த்த ய வ வரம் தந் த அத ர்சச ் யா ம் , ச ல வ னா கள்
அைசயாமல் ந ன் வ ட் ட வரபாண் யன் , தன் வாைளக் கீ ேழ
எற ந் வ ம் ப , தைமயன ன் ெமய் க் காவலர் தைலவன்
லபத உத் தரவ ட் ட ம் உள் ேள ெகாத த் ெத ந் த
உணர்சச ் க க் இடங் ெகா த் த் தன இட ைகய ந் த
ேபார்ைவையச் சேரெலன் கழற் ற அைதக் லபத ய ன்
கத் த ல் வ ட் ெடற ந் தான் . அேத ேவகத் த ல் ம கத்
த றைம டன் தன் ன் ப ந் த வரெனா வன் ைக வாைள ம்
தட் வ ட் அவன் ெநஞ் ச ம் தன் வாைளப் பாய் ச்ச னான் .
இப்ப இ வரர்கள் ேபாய் வ ட் டதா ம் தங் கள் தைலவன்
கத் த ல் வசப்பட் ட ேபார்ைவைய அவன் ஒ க் க த் தள் ம்
சமயத் த ல் அவைன ேநாக் க அ ர ேவகத் த ல் பாய் ந் த
வரபாண் யன் , அவன் ஊட் ையத் தன் வாளால்
தடவ க் ெகாண் .
“ேடய் ! இ வ ம் வாட் கைளக் கீ ேழ எற ந் வ ங் கள் .
இல் ைலேயல் உங் கள் தைலவன் இப்ெபா ேத ப ணமாக
வ வான் ” என் உத் தரவ ட் டா ம் , மற் ற இ வரர்க ம் ஒ
வ நா மைலத் தா ம் ம வ நா வாட் கைளக் கீ ேழ எற யேவ
ெசய் தார்கள் . அேத சமயத் த ல் லபத ய ன் வாைள ம்
உைறய ந் உ வ க் ெகாண்ட இைளய பாண் யன் , அந் த
இ வரர்கைள ம் வாட் கள ந் த இடத் த ந் எட் டத் தள் ள
ந ற் ம் ப ம் உத் தரவ ட் டான் . அந் த உத் தரைவ ம் அவர்கள்
ேவ வழ ய ன் ற ந ைறேவற் ற ய ம் லபத ைய ேநாக் க ய
வரபாண் யன் , “ெகாைலகாரன ன் ெமய் க் காவலேர! சற்
ன் ஜமா தீ ன் கட் டப்பட் ந் த க் ச் ெசன்
அதன் மீ சாய் ந் ந ன் ெகாள் ம் ...” என் ற னான் .
லபத ய ன் கத் த ல் எள் ம் ெகாள் ம் ெவ க் கேவ அந் த
ந ைல ர ம் ஒ க் க, “மன் னர் உத் தரைவ மீ க றீ ரக
் ள் ”
என் எச்சர த் தான் ெமய் க் காவலர் தைலவன் .
“ஆம் ! இன் ம் ெகாஞ் சநாள் உய டன க் க உத் ேதசம் ” என் ற
வரபாண் யன் , “சர , ேநரம ல் ைல எனக் , உன் டன் வாதாட.
ெசன் அந் தத் ண டம் ந ல் ,” என் க ைம டன்
ற னான் .
“நான் ம த் தால் ...?” லபத ய ன் ேகள் வ உக் க ரத் டன்
எ ந் த .
“என் உத் ேதசத் க் ம் உன் உத் ேதசத் க் ம் மா பா
இ க் ம் .”
“என் ன மா பா ?”
“இன் ம் ச ல நாட் கள் நான் உய டன க் க உத் ேதசெமன்
ெசால் லவ ல் ைல?”
“ெசான் னீரக
் ள் .”
“ க் ச் ெசல் ல இஷ் டம ல் லாவ ட் டால் உன் உத் ேதசம்
ேவ என் ைவத் க் ெகாள் ள ேவண் ய தாேன.”
“அப்ப யானால் ெகான் வ வர்களா?”
“அந் த உத் ேதசம ந் தால் நீ இப்ெபா என் டன்
ேபச க் ெகாண் க் க மாட் டாய் . ன் னேம வ ஷயம்
ந் த க் ம் .” இைதச் ெசான் ன வரபாண் யன் க்
அ க ல் ெசல் மா இ ைகய ம ந் த வாட் கள ல்
ஒன் றால் ைசைக காட் னான் லபத க் .
ைசைககள ல் சந் ேதகேம ம ல் லாத ந் ததா ம் , அந் தச்
ைசைகய ந் த உத் தர ந ைறேவற் றப் படாவ ட் டால் பயன்
என் ன என் பைத வர பாண் யன் ஈட் க் கண்கள் சந் ேதகமற
ந ப த் ததா ம் , ஜமா தீ ன் கட் டப்பட் ந் த ைண ேநாக் க
ெமள் ள நடந் ெசன் றான் லபத . அப்ப நடந்
ெசன் றேபா , எத ேர ந ன் ற ந் த தன வரர்கள் இ வைர ம்
ேநாக் க , “ஏன் மரம் ேபால் ந ற் க றீ ரக
் ள் ?” என் எர ந் ம்
வ ந் தான் .
ஆனால் அந் த இ வரர்க ம் அைசயவ ல் ைல. மந் த ரத் தால்
கட் டப்பட் ட ப ைமகள் ேபால் ந ன் ற ந் தார்கள் . ைண
ேநாக் க ச் ெசன் ெகாண்ேட மீ ண் ம் ேகட் டான் லபத ,
“உங் கள் வாய் அைடந் வ ட் டதா?” என் .
இ வ ம் பத க் த் தைலகைள அைசத் ப் ப ன் றம்
ைசைக ெசய் தார்கள் . அப்ெபா தான் ந ைலைம ர ந் த
லபத க் . அந் த வரர்க க் ச் சற் ப் ப ன் னால் இ
வாட் கைளக் ற ைவத் க் ெகாண் ஜமா தீ ம் அர
நாட் அழக ம் ந ன் ெகாண் ந் தார்கள் . அவர்கைள
அப்ெபா தான் இைளய பாண் ய ம்
ேநாக் க னானாைகயால் அவன் கத் த ம் வ யப்ப ன் ற
ேலசாகப் படர்ந்த . “ஜமா தீ ன் ...!” என் ஏேதா - ெசால் ல
யன் ற வரபாண் யைன இைடமற த் த அராப யன் ,
“நண்பர்கைளக் ெகாைலகாரர்கள டம் வ ட் ச் ெசல் ம் பண்
அராப யர்க க் க் க ைடயா ,” என் ற னான் ேலசாக
நைகத் .
“ஆனால் இந் தப் ெபண்” என் வ னவ னான் இைளய
பாண் யன் .
“வரர்கள் மரப ல் ப றந் தவள் . அவள் வா ம் ற
தப் வத ல் ைல. ேவண் மானால் அேதா அவைன, அவன்
ெபயெரன் ன லபத யா... அவைனத் தீ ர்த் வ டச்
ெசால் லட் மா?” என் - வ னவ னான் ஜமா தீ ன் சர்வ
சாதாரணமாக.
“ேவண்டாம் ! இவைனப் ப த் அந் தத் ண ல் கட் வ . நீ
இ ந் த ந ைலய ல் இவன க் கட் ம் ” என் உத் தரவ ட் ட
வரபாண் யன் , மற் ற இ வரர்கைள ம் ஒன் றாக ந ற் ம் ப .
வாளால் ைசைக காட் னான் .
அ த் த ச ல வ நா கள ல் லபத அந் தப் ெபர ய ண ல்
நன் றாகப் ப ைணக் கப்பட் டான் . மற் ற இ வரர்க ம்
ைககால் கள் கட் டப்பட் அவன் கால ய ல் உ ட் டப்பட் டார்கள் .
அந் தக் காட் ச ைய வ ளக் ெவள ச்சத் த ல் கண்ட
வரபாண் யன் , “ லபத ! ஜமா தீ ன் கால ய ல் ஒ ெபண்
தான் க டந் தாள் ; உன் கால ய ல் இ வரர்கள் க டக் க றார்கள் .
நல் ல ைண டேனேய வ ட் ச் ெசல் க ேறன் . வட் வாய ற்
கத ம் த றந் த க் ம் . சற் அத கக் க் ர ட் டால்
ெத வ ல் ேகட் ம் . நாைளக் காைலய ல் உங் கைள யாராவ
வ வ ப்பார்கள் . வ வ த் த ம் ம ைரக் ச் ெசன் ெசால்
மன் னர டம் , அவர் க ரீடம் அவர் தைலய ல் இன் ம் த டமாக
அமரவ ல் ைலெயன் ” எனக் ற வ ட் , “ஜமா தீ ன் ” என்
ஜமா தீ ைன அைழத் க் ெகாண் , ெகால் ைலப் ற வழ ைய
ேநாக் க ச் ெசன் றான் . அர நாட் அழக ம் அவர்கைளப் ப ன்
ெதாடர்ந்தாள் .
ெகால் ைலப் றத் த ல் நல் ல இ ட் ட த் த ந் தா ம் அங்
நாைலந் ஜாத ப் ரவ கள் ெகாட் ட ய ல் கட் டப்பட் ப்பைத
வரபாண் யன் கவன த் தான் . அந் தப் ரவ கள் நான் ம்
ஜமா தீ ைனக் கண் கைனத் தைதப் பார்த்த ம் அைவ
நன் றாக பழக் கப்பட் ட ரவ கேள என் பைத ம் , ஏேதா
காரணமாகேவ அந் தப் ரவ கைள ஜமா தீ ன் அங் கட்
ைவத் த க் க றா ெனன் பைத ம் அந் த கப் வட் ைடக் ட
அவன் ன் ட் ேய வாடைகக்
அமர்த்த ய க் க றாெனன் பைத ம் , ர ந் ெகாண்ட
வரபாண் யன் தனக் த் ெதர யாத ஏேதா மர்மம்
ஜமா தீ க் த் ெதர ந் த க் க ேவண் ெமன் ம்
தீ ர்மான த் க் ெகாண்டானானா ம் , அைதப் பற் ற ம் எந் தக்
ேகள் வ ம் ேகட் காமல் ஜமா தீ ன் அவ ழ் த் க் ெகாணர்ந்த
ஒ ரவ மீ ஏற க் ெகாண்டான் . மற் ம் இ ரவ கள ல்
ஜமா தீ ம் அராப ய அழக ம் ஏற க் ெகாள் ள, வரபாண் யன்
ப ன் ற வழ யாகேவ அரண்மைனைய ேநாக் க த் தன
ரவ ையச் ெச த் த னான் . அவ க் ப் ப ன் னால் அராப ய
அழக ம் , அவ க் ப் ப ன் னால் ஜமா தீ ம் , ெதாடர,
வ ம் அ த் த ச ல ந ம ஷங் கள ல் காயல் பட் டணத் த ன்
அரண்மைனய ன் ப ன் றத் ைத அ க னர். அங் க ந் த வரர்கள்
இளவரசைனக் கண்ட ம் தைலதாழ் த் த ப் ரவ ையப் ப த் க்
ெகாள் ளக் கீ ேழ த த் த வரபாண் யன் , மற் ற இ வைர ம்
கீ ேழ இறங் கச் ெசால் த் த ட் வாசல் வழ யாக
அரண்மைனக் ள் அவர்கைள அைழத் ச் ெசன் றான் . இர
நன் றாக ஏற ய ந் ங் ட அரண்மைன மா ய ன் ெப ம்
தாழ் வைரகள ல் ஆங் காங் ஒவ் ெவா வ ளக் எர ந்
ெகாண் ந் த . ஒவ் ெவா தாழ் வைரய ம் ரண
ஆ தந் தர த் த ஒ காவல் வரன் உலாவ க் ெகாண் ந் தான் .
இ தாழ் வைரகைளச் ற் ற க் க ழக் ப் றத் தாழ் வைரக்
வந் த வரபாண் யன் , ச ற ேநரம் அங் க ந் த வண்ணம்
காயல் பட் டணக் கடேலாரத் த ன் மீ கண்கைள ஓட் னான் .
மேகான் னதக் காட் ச அவன் கண்கள் ன் வ ர ந் த .
வ ளக் க டன் கட ல் ஆ ந ன் ற மரக் கலங் க ம் ,
ஜமா தீ ன் ெகாண் வந் த ந் த ரவ க் ட் டத் த ல்
தன த் தன யாகக் த ைரகள் ெதர யாவ ட் டா ம் ஏேதா ெப ம்
க ப் ச் சந் ைத அைசவைதப்ேபால் ெதர ந் த அழ ம் ,
அரண்மைன வைரய ல் எட் க் ெகாண் ந் த . அந் தக்
த ைரகள ன் கைனப்ெபா க ம் , வரபாண் யன்
கண்கைள ம் இதயத் ைத ம் , ஒ ங் ேக பற த் ததால் பல
வ நா கள் அவன் ெமய் மறந் ந ன் ெகாண் ந் தான் .
அவன் கண்ட காட் ச ைய அராப யனான ஜமா தீ ம்
கண்டா ம் , கடேலாரத் ைத ரச க் க ேநரம் அத கம ல் ைல என் ற
காரணத் தால் இளவரசன் ேதாைளத் ெதாட் , “இதயத் ைதக்
கட டம் ெகா த் வ டாதீ ர்கள் . ச ற இந் த மா ந லத் க் ம்
த ப் ங் கள் ,” என் ம க ெம வாகக் ற னான் . அந் த
ெம வான ெசாற் கள் ட, அவன் கரகரத் த ஒ ய ன்
காரணமாக இளவரசன் காத ல் நாராசமாக ஒ க் கேவ, அவன் ,
அராப யைனத் த ம் ப ப் பார்த் , “ஜமா தீ ன் , ெசார்க்கத் ைத
அ பவ க் க ேறன் . சற் ப் ெபா ” என் பத ல் ற னான்
ைழந் த ர ல் .
ஜமா தீ ன் இகழ் ச்ச த ம் ப நைகத் தான் .
“சற் ன் அைதத் தான் தங் க க் லபத அள க் க
வ ம் ப னான் .” என் ம் ற னான் நைகப்ப ன் ஊேட.
இளவரசன் ர ந் ெகாண்டதற் அற ற யாக தைலைய
அைசத் வ ட் த் தன அைறைய ேநாக் க நடந் தான் .
அைறக் ள் ைழந் த ம் ஜமா தீ ைன ம் அராப ய
அழக ைய ம் ஒ ைற ேநாக் க னான் . க ழ க் கப்பட் ந் த
அவள் கத் த ைரய ன் வ ைளவாகப் பாத க் காட் ச யள த் த அவள்
கம் , அந் த அைறய ன் ெவள ச்சத் த ல் இன் ம் எத் தைனேயா
அழ , க ழ க் கப்படாத கத் த ைரப் ப த ய ல் மைறந்
க டப்பைத உணர்த்த ய .
அந் தப் பாத கத் த ம் ஒ கண்ண ேம மயங் க ய
இளவரசன் கா கள ல் ஜமா தீ ன ன் அ த் த ெசாற் கள்
கம் பரமாக ஒ த் தன. “இன கத் த ைர ம் இந் த ேவட ம்
ேதைவய ல் ைல. ஆைடையக் கைளந் வ ,” என் றான்
ஜமா தீ ன் அர நாட் டழக அ த் த வ நா கத் த ைரையக்
க ழ த் எற ந் தாள் . ப ற மற் ற ஆைடகைள ம்
கைளயலானாள் .
இளவரசன் இதயம் த க் த க் ெகன் அ த் க் ெகாண்ட .
“ஜமா தீ ன் !” என் ேகாபத் டன் ெசால் ைல உத ர்த்தான்
இளவரசன் .
“சற் ப் ெபா ங் கள் ,” என் றான் ஜமா தீ ன் .
“எதற் ?”
“இவள் ஆைடைய ம் கைளயட் ம் .”
“ேச... ேச... என் ன இ !”
“பயப்படாதீ ர்கள் .”
ஜமா தீ ன ன் கைடச ச் ெசால் இளவரசைன ஒ உ க்
உ க் க வ டேவ, அவன் அந் தப் ெபண்ைணப் பார்த்தான் . அவள்
எந் தவ தச் சந் ேதக ம ன் ற உைடகைளக் கழற் ற க்
ெகாண் ந் தாள் . அைதக் காண இஷ் டப்படாத இளவரசன்
கத் ைத ேவ றம் த ப்ப க் ெகாண்டான் /
“பர ைசக் காண இஷ் டம ல் ைலயா?” என் வ னவ னான் .
ஜமா தீ ன் .
“பர சா...” ம றம் பார்த் க் ெகாண்ேட ேகட் டான் இளவரசன் .
“ஆம் . உங் க க் நான் பர ெகாண் வந் த ப்பதாகச்
ெசால் லவ ல் ைலயா?”
“ஆம் .”
“இவள் தான் அந் தப் பர !”
இைதக் ேகட் ட இளவரசன் த க் ப ரைம ப த் ந ன் றான் :
“இந் தப் ெபண்ைண ைவத் க் ெகாண் நான் என் ன
ெசய் வ ?” என் சீ ற னான் வரபாண் யன் .
ஜமா தீ ன் நைகத் தான் . “என் ன அசந் தர்பப
் மான ேகள் வ !”
என் ற ம் ெசய் தான் ச ர ப் க் க ைடேய.

அத் த யாயம் 4
ஊர் ெபயர் ெதர யாதவன்
ஜ மா தீ ன் தனக் க் ெகாண் வந் த பர அந் த அர நாட்
அழக தான் என் பைத உணர்ந் ெகாண்ட வரபாண் யன் ,
அதனாேலேய வ யப்ப ன் வசப்பட் டானானா ம் , அவள்
ஆைடகைளத் தன் ன் ேப கைளந் வ ட அந் தப் ரவ
வண கன் உத் தரவ ட் டைதக் ேகட் ட ம் அவன் வ யப் உச்ச
ந ைலக் ச் ெசன் றெதன் றால் , அந் தப் ெபண் ம்
ெவட் கம ன் ற ஆைடகைள இ ஆடவர்க க் ன் னால்
அவ ழ் க் க ற் பட் ட வ வரணத் க் அப்பாற் பட் ட
ப ரம ப்ைப ம் , சங் கடத் ைத ம் வ ைளவ த் த .
இைளயபாண் ய க் . அந் தச் சங் கட ந ைல காரணமாக
அவன் கத் ைத ேவ றம் த ப்ப க் ெகாள் ள யன் ற ேபா ,
அர நாட் டழக வாய் வ ட் கலகலெவன் நைகக் கேவ
ெசய் தாள் .
“இளவரசர் ம க ம் ேகாைழ ேபா க் க றேத” என் ற ம்
ெசய் தாள் நைகப் க் க ைடேய.
இதயத் ைதேய பரவசப்ப த் ம் வ தத் த ல் உத ர்ந்த அந் தக்
கலகலப் ச் ச ர ப்பா ம் இைடேய அவள் உத ர்த்த ேக ச்
ெசாற் களா ம் ச ற ச னத் த ன் வசப்பட் ட வரபாண் யன் ,
‘இத் தைனக் ம் ண ம் இவள் ஒ ேவைள ேவச யாக
இ ப்பாேளா?’ என் தனக் த் தாேன ேகட் க் ெகாண்டான் .
'அப்ப யானால் இந் த ெவட் கங் ெகட் டவைளப்
பார்த்தால் தாெனன் ன?' என் ந ைனத் மீ ண் ம் கண்கைள
அவள் மீ ேத ஓட் னான் , எைத ம் அ க் ம் சக் த வாய் ந் த
ச னம் அவன் பண்ைப ம் அ த் வ ட் டதால் , ஆனால் அ த்
ந கழ் ந் தைவ அவன் உள் ளத் த ல் அளவ ட யாத
உவைகையேய அள த் தன. அர நாட் அழக கத் த ைரைய
வ ம் கைளந் , தைலைய ய ந் த க் காட் ைட ம்
வ லக் க , அத ல் வைளத் ச் ற் றப்பட் ந் த தன
ழைல ம் ெவ லாவகமாக அவ ழ் த் வ ட் டாள் . ப ற
க த் க் க் , கீ ேழய ந் த சட் ைடய ன் நாடா ப் கைள ம்
அவ ழ் த் சட் ைடையக் கைளந் இ ப்ப ந் த கச்ைசைய
அவ ழ் த் க் வா டன் , சராையக் கீ ேழ ந வவ ட் ச் ச ற
வ லக ந ன் றாள் . அவள் சட் ைடக் ள் ம் சராய் க் ள் ம்
அ வைர உள் ளடங் க ச் ண் த ண ந் க டந் த ெமல் ய
பட் ச் சீ ைல ெமல் ல வ தைலயைடந் த . அ த் தப அவள்
அந் தச் சீ ைலய ன் ேமற் றத் ைத நன் றாக இ த் க் க த் ைதச்
ற் ற வைளத் ம ந் த அடக் கத் டன் சீ ைலையக்
கீ ழ் ப் ற ம் சீ ரப
் த் த க் ெகாண் அர வண கைன ேநாக் க ,
“ஜமா தீ ன் ! இன இளவரசர் பயப்படமாட் டாரல் லவா?” என்
வ னவ , இளநைக ெகாண்டாள் .
“ந ச்சயமாகச் ெசால் ல யா ” என் ற ஜமா தீ ம் தன்
ெப உத கைள ம் மீ ைசைய ம் அைசத் வ ஷம நைக
காட் னான் .
இளவரசன் ஒ வ நா அந் த இ வைர ம் மாற மாற ப்
பார்த்தான் . கைடச ய ல் அவன் வ ழ கள் எத ேர ந ன் ற
ஆரணங் ைக ஆராயத் ெதாடங் க ன. அவள் கம் வ ம்
த றந் த ேம அவள் அர நாட் டவளல் ல, பாரத நாட் ப்
ெபண்தான் , என் பைத உணர்ந் ெகாண்ட இைளயபாண் யன் ,
அந் த கத் த ல் இ ந் த இ வண் வ ழ கள ல் சதா
காணப்பட் ட ஒ கள் ளச் ச ர ப்ப ல் , ைதர ய ம் ெவள் ளமாகப்
பாய் ந் ெகாண் ப்பைதக் கண்டான் . அவ ழ் த்
வ டப்பட் ந் த ந் த ன் க ைமய ந் ம் ப ன் றம்
அவள் ெப ம் அழ த் தட் கைள ம் க் கீ ேழ ம் இறங் ம்
அள க் ம் நீண் வ ர ந் க டந் தைத ம் , அவள் அழ
த ன் வ சாலத் த ேலேய ஒ தன ப்பட் ட
கவர்சச ் ய ந் தைத ம் , பவள உத கள ன் ெந க் க ம் , ச ல
ேவைளகள ல் அைவ உட் றம் ம ந் தேபா இ பட் ட கன் னக்
க ப் கள ன் த ண்ைமய ம் இன ைம இ ந் தைத ம் , சங் க்
க த் த ல் ஒட் க் க டந் த ைவர அட் ைக க த் த ன்
ெவ ப்ப ன் காரணமாக ச ற ஒள மங் க ய ப்பைத ம் , அ
மங் க யைதச் சர ப்ப த் த எ ந் த மார்பகம் ச ற தாய ந் தா ம்
அவற் ற ன் ந ைல அவள் உள் ளத் த ம க் ச் சான்
காட் யைத ம் கண்ட வரபாண் யன் , அவள் அழ க்
இைணயான ஒ த் த ையப் பாண் ய நாட் ல் காண
 யாெதன் பைதப் ர ந் ெகாண்டான் . அவள் இைட
ச ற யதாய ந் தா ம் , அவள் கால் கள் அத க சைதப்
ப ப்ப ல் லாத ந் ததா ம் எல் லாவற் ற ம் ஒ வசீ கர ம்
த ட ம ந் தைத உணர்ந் ெகாண்ட வரபாண் யன் , ச ல
வ நா கள் அவள் அழைகப் ப க ேய ந ன் றான் . அவள் அராப ய
ேவடம் ேபாட் டதன் காரணமாக, அவள் ைககள ல் வைளயேலா
கால் கள ல் ச லம் கேளா ெநற் ற ய ல் த லகேமா இல் லாத
ைறகைளத் தவ ர, ேவ ைறேய ம ல் ைலெயன் பைத
அற ந் ெகாண்டான் .
இப்ப ப் பல வ நா கள் ஆராய் ந் த ப ற , “ஜமா தீ ன் ! இவள்
யார்? எதற் காக என் ன டம் அைழத் வந் தாய் ?” என்
வ னவ னான் பாண் இளவரசன் .
ஜமா தீ ன் வ ஷமமாகக் கண்கைளச் ச ம ட் வ ட் ச்
ெசான் னான் “ஆண் ேதா ம் தங் க க் ஒ பர ெகாண்
வ வ வழக் கமல் லவா?” என் .
“ஆம் ” என் ற இளவரசன் பத ல் ஆச்சர யம ந் த .
“என் ன பர ெகாண் வ ேவன் ?”
“ ரவ ெயான் ெகாண் வ வாய் .”
“ஒேர மாத ர பர ைசக் ெகாண் வ வ உங் க க் ம்
ச ப்ைப அள க் மல் லவா?”
“அதற் காக இந் த ஆண் ெபண்ைணக் ெகாண்
வந் த க் க றாேயா?”
“ஆமாம் .”
இைதக் ேகட் ட ம் சற் ந தானத் ைத இழந் த இளவரசன் ,
“ஜமா தீ ன் ! வ ைளயா க றாயா என் டன் ” என் ேகட் டான்
சீ ற்றத் டன் .
ஜமா தீ ன் வ த் தச்சாையைய கத் த ல் படர
வ ட் க் ெகாண் , கண்கள ம் அ வ ர ய, வர பாண் யைன
ேநாக் க , “ஏன் இந் தப் ெபண் அழகாய ல் ைலயா?” என்
ேகட் டான் , சர்வ சாதாரணமாக.
வரபாண் யன் ச னம் இன் ம் அத கமாய ற் .
“இ க் க றாள் , ஜமா தீ ன் இ க் க றாள் . ஆனால் இவளால்
எனக் என் ன உபேயாகம் ?” என் வ னவ னான் .
“ேபாங் கள் எஜமான் ! என் ன ேகள் வ இ ?” என்
அ த் க் ெகாண்ேட. “ ரவ ையவ ட இவள் அத க உபேயாகம்
உங் க க் . இவள் வாெளற வாள் ற தவறாமல் . த ைர
வாெளற மா?” என் வ னவ னான் ஜமா தீ ன் .
“ வாெளற ய எனக் ேக ெதர ம் . அதற் இவள்
ேதைவய ல் ைல,” என் றான் இளவரசன் க ப் டன் .
“ஒ வர் ைண உங் க க் இப்ெபா அவச யம்
ேதைவயாய க் க ற . நாேனா பாண் ய நாட் ல் ந ரந் தரமாக
இ க் க யா ” என் வ ளக் க னான் ஜமா தீ ன் . இைதச்
ெசான் னேபா அவன் ர ல் வ ஷமம் ஏ ம ல் ைல.
தீ வ ரமான கவைலேய படர்ந் க டந் த .
அவன் கவைலையக் காணேவ ெசய் தான் வரபாண் யன் .
‘அப்ப ெயன் ன ஆபத் . பாண் ய நாட் ல் , அ ம்
காயல் பட் டணத் த ல் எனக் ேநர ட ம் ?' என்
தன் ைனத் தாேன ேகட் க் ெகாண்டான் . 'தவ ர அப்ப ேய
ஆபத் த ந் தா ம் இந் தப்ெபண் என் ன அபாரமான உதவ ையச்
ெசய் வட ம் ?' என் எண்ண ப் பார்த்தான் . இ ப்ப ம்
அந் தக் ேகள் வ கைள ம் எண்ணங் கைள ம் வ லக் க வ ட்
த ல் அவள் யார் என் பைத அற ய ப ர யப்பட் , “ஜமா தீ ன் !
இவள் யார்? உன் ன டம் எப்ப வந் ேசர்ந்தாள் ?” என்
வ னவ னான் .
ஜமா தீ ன் அள த் த பத ல் இளவரச க் ப் ேபரத ர்சச் ைய
அள த் ததால் , அவன் பல வ நா கள் ேபசாமல் ந ன் றான் .
இத் தைனக் ம் ஜமா தீ ன் , “இவள் யாெரன் ப எனக் த்
ெதர யா ” என் சர்வ சாதாரணமாகத் தான் ெசான் னான் .
இ ப்ப ம் அந் தப் பத ல் அத ர்சச
் ைய மட் ம ன் ற க்
ழப்பத் ைத ம் அள க் கேவ, “இவைள உனக் த் ெதர யாதா?”
என் வாய் வ ட் உரக் கக் ேகட் க ம் ெசய் தான்
வரபாண் யன்
“ெதர யா .” த ட் டமாக வந் த ஜமா தீ ன ன் பத ல் .
“நீ இவைள எனக் ப் பர சாகக் ெகாண் வந் ததாகச்
ெசான் னாேய?”
“இவள் ெசால் லச் ெசான் னாள் அப்ப .”
“உன் ைன இவ க் ன் ேப ெதர மா?”
“ெதர ந் தான் இ க் க ேவண் ம் .”
“அப்ப ெயன் றால் ?”
“இவைள எனக் த் ெதர யா . ஆனால் இவள் என் ைனத்
ெதர ந் ெகாண் க் க றாள் .”
“எப்ெபா ெதர ந் ெகாண்டாள் ?”
“அ ெதர யா . ஆனால் வழக் கமாகத் தங் க ற மாள ைகக்
ேநற் ற ர வந் தாள் . தனக் அராப ய உைட ேவண் ெமன் ம் ,
தன் ைன உங் க க் ப் பர சாகக் ெகா க் க ேவண் ெமன் ம்
ெசான் னாள் .”
இைதக் ேகட் ட இளவரசன் இதயத் த ல் பல சந் ேதகங் கள்
உலாவ ன. ஆனா ம் அைவ எைத ம் ெவள க் க் காட் டாமல் ,
“சர சர ! நீ உடேன ஒப் க் ெகாண்டாய் இல் ைலயா?” என்
இ த் தான் ெவ ப் டன் வரபாண் யன் .
ஜமா தீ ன் கண்கள ல் ஒ வ நா சீ ற்றம் ெதர ந்
மைறந் த . ப ற ந தானமான ர ேலேய ேபச னான் .
“இளவரச க் ப் பல ஆண் களாக இந் த ஜமா தீ ைனத்
ெதர ம் . அவன் எ ப்பார் ைகப்ப ள் ைளயல் லெவன் ப ம்
இளவரச க் ப் ர யாத வ ஷயமல் ல. இவள் ெசான் னைத
உடன யாக நான் ஏற் கவ ல் ைல; இவைள யாெரன்
வ சார த் ேதன் . இவள் அைதச் ெசால் ல ம் ம த் தாள் .
ெபயைரக் டச் ெசால் லவ ல் ைல. ஒன் மட் ம் ெசான் னாள் ;
என் ைன அவள் ெசால் ப ஆட் ைவக் க ம நாள ர , அதாவ
இன் ற ர உங் கள் உய ர் ஆபத் த க் க ற என் ற னாள் .
உங் கைளத் தப் வ க் க ேவண் மானால் தான் ெசான் னப
ெசய் ய ேவண் ெமன் ம் ந பந் தைன வ த த் தாள் . என் ன
ஆபத் , யாரால் ஆபத் , என் ம் வ சார த் ேதன் . எைத ம்
ெசால் ல ம த் தாள் ! ஆனால் ...”
இந் த இடத் த ல் ேபச்ைச ந த் த ய ஜமா தீ ன் இளவரசைன
உற் ேநாக் க னான் .
“ெசால் ஜாம தீ ன் ” என இளவரசன் ஊக் கேவ அர வண கன் .
ேம ம் ேபச்ைசத் ெதாடங் க , “ஆனால் இவள் வ ழ கள ல்
உண்ைம இ ந் த . ஆைகயால் அவள் ெசான் னப ெசய் ய
ஒப் க் ெகாண்ேடன் . அதற் ன் ேகட் ேடன் -இவைள
‘காய ல் இளவரசைனக் காப்பாற் றக் யவர் ேவ
யா ம ல் ைலயா?' என் . இல் ைலெயன் றாள் இவள் , பத க்
உங் க க் ஆபத் த ப்பதாகத் ெதர ந் தாேலா அல் ல
யாராவ உங் கைள எச்சர ப்பதாகத் ெதர ந் தாேலா ட
அவர்க ம் ெகால் லப்ப வார்கள் என் ம் அற வ த் தாள் .
அதற் ப் ப ன் நான் சந் ேதகப்படவ ல் ைல. இவள் ற யப
ெசய் ேதன் . வ ைலமகள ர் வட் க் நான் ேபான ம் இவள்
ேயாசைனய ன் ேமல் தான் . உங் க க் ப் பர ெகாண்
வந் த ப்பதாகக் ற அங் அைழத் வரச் ெசான் ன ம்
இவள் தான் . ப ற நடந் த உங் க க் ேக ெதர ம் ,” என் றான் .
இளவரசன் ஆழ் ந் த ச ந் தைன டன் தைல ன ந் த வண்ணம்
ச ல வ நா கள் அைறய ல் இப்ப ம் அப்ப ம் அைலந் தான் .
'இவேள ஒ ேவைள தன அண்ணன் ைகயாளாய ந் தால் ?
இவேள லபத ைய ம் அவன் ஆட் கைள ம்
வரவைழத் த ந் தால் ? ேப க் த் தன் ைனக் கட் ப் ேபாடச்
ெசால் என் ைன அங் இ த் த ந் தால் ?' இப்ப யாகப் பல
ேகள் வ கள் அவன் உள் ளத் ேத எ ந் ததால் , த ெரனத் தைல
ந ம ர்த்த ஜமா தீ ைன ேநாக் க , “ஜமா தீ ன் ! லபத ய டம்
நம் ைமப் ப த் க் ெகா க் க இவள் ஏன் ழ் ச்ச ெசய் த க் கக்
டா ?” என் வ னவ னான் சந் ேதகம் ர்ணமாக ஒ த் த
ர ல் .
“ஒ க் கா ம் ெசய் யவ ல் ைல” என் றான் ஜமா தீ ன் த டமாக.
“அத் தைன நம் ப க் ைகயா - ஊர் ேபர் ெதர யாத இவள டம்
உனக் ?”
“ஆம் ,”
“நம் ப க் ைகக் அத் தாட் ச ?”
“கண்கைளச் ெசான் ேனேன!”
“அைதத் தவ ர...?”
இைத வரபாண் யன் ேகட் ட வ நா ய ல் அத் தாட் ச அவ க் ேக
ந தர சனமாகத் ெதர ந் த . அந் த அழக இைளய பாண் யைன
ேநாக் க ப் பாய் ந் அவைனக் கீ ேழ தள் ள , தா ம் அவன் மீ
உ ண்டாள் . ெவள ய ல் த ெரன ஒ வன் ெபர தாக
அலற னான் . அந் த அலறல் மரணக் ச்சல் .

அத் த யாயம் 5
பறந் த பறைவகள்

வா ழ் க் ைகய ல் பல ரவ கள ன் பாய் ச்சல் கைள

அனாயாசமாகத் தாங் க ய ந் த பாண் ய இளவரசன் அந் தப்
பாைவய ன் பாய் ச்சைலத் தாங் க இயலாதவனாகத் தைரய ல்
 ரண்டான் . எதற் காக அந் தப் ெபண் அப்ப த் த ெரன் ,
அத் தைன பலமாக ம் ேவகமாக ம் தன் மீ பாய் ந் தாள்
என் பைத ந ைனக் கேவா, தான் உ ம் ப யான அத் தைன
பலம் அந் த ஏந் த ைழக் எங் க ந் வந் த என் பைத
ஊக க் கேவா, அவச யம ல் லாத ந ைலய ல் , த ெரன ம ன் னல்
ேவகத் த ல் ெவள ேய ேகட் ட மரணக் ச்சலால் பாண் ய
இளவரசன் ெப வ யப்ெபய் த னானாைகயால் , உ ண்ட
ந ைலய ந் வ நா க் ள் எ ந் த ந் ெவள த்
தாழ் வாரத் ைத ேநாக் க ஓ , இரண் ேகா கள ம்
கண்கைளச் ெச த் த னான் . எத ேர கீ ேழ மார்ப ல்
வா டன் உய ைர ெமள் ள ெமள் ளக் கக் க க் ெகாண் ந் த
ஒ வரைனத் தவ ர ேவ எந் தக் காவல ம் அந் தத்
தாழ் வைரய ல் அவன் கண் க் ப் லப்படவ ல் ைலயாதலால் ,
அவன் வ வ ெவன் நடந் மாண் ெகாண் ந் தவன்
அ ேக ெசன் உட் கார்ந் அவைனக் ர்ந் கவன த் தான் .
அவ ம் அரண்மைனக் காவலாள கள ல் ஒ வன் தான்
என் பைதப் பார்த்த மாத் த ரத் த ல் ர ந் ெகாண்ட இளவரசன்
“ேடய் ! யார் நீ?” என் வ னவ னான் . அத் டன் அவன் மார்ப ல்
வாள் பாய் ந் த இடத் த ல் வந் ெகாண் ந் த ரத் தத் ைத
ந த் த அவன ஆைடய ன் ஒ ப த ையக் க ழ த் அத ல்
த ண க் க ம் ெசய் தான் . ஆனால் த ைறயேவா ந ற் கேவா
இல் ைலயாதலால் அந் த வரன் இறப்ப த ண்ணம் என் ற
தீ ர்மானத் க் வந் த இைளய பாண் யன் , “ேடய் ! உன்
ெபயெரன் ன? இந் த ேவைலக் உன் ைன யார் ஏவ ய ?” என்
வ னவ னான் .
வரன ன் மரண ச் பலமாக வந் ெகாண் ந் ததால் ,
மார் கத் த டன் ஏற ஏற இறங் க க் ெகாண் ந் த .
இ ைற ஏேதா ெசால் ல வாெய த் தான் வரன் . யாததால்
ம ையக் காட் வ ட் பட் ெடன் கண்ைண வ ட் டான் .
அவ க் இந் த உலக பந் தம் நீங் க வ ட் டைத உணர்ந்த
வரபாண் யன் , அவன் ம ையத் தடவ அத ந் த ஓர்
ஓைலைய எ த் க் ெகாண்டான் . அேத சமயத் த ல் அவ் வ டம்
வந் த அழக ம் மாண்டவன் மார்ப ந் த தன வாைள
இ த் எ த் ரத் தத் ைத அவன் ஆைடய ேலேய நன் றாகத்
ைடத் த ப ற , தன இைடய ந் த அதன் உைறய ல்
ெச க க் ெகாண்டாள் .
வரபாண் யன் ஒ வ நா தாழ் வைரய ன் ெவள ச்சத் த ல்
அவள் கத் ைதக் ர்ந் ேநாக் க னான் . ச ற ம்
உணர்சச ் யற் ற அவள் கத் த ல் , தான் ஒ வைனக்
ெகான் வ ட் ேடாம் என் ற அ தாபேமா, ெவ ப்ேபா
ஏ ம ல் லாமல் , கம் சர்வ சாதாரணமாகக்
காணப்பட் டைத ம் அவள் சற் ம் ச க் காமல் வாைளப்
ப ங் க மாண்டவன் உைடய ல் - ஏேதா சகஜமான அ வைலப்
ர வ ேபால் ைடத் வ ட் த் தன இைடய ல் ெச க க்
ெகாண்டைத ம் கண்ட வரபாண் யன் , 'இவள் ஒ ேவைள
ணத் த ல் ராட் சச யாய ப்பாேளா?' என் , ந ைனத் தான் ,
அவைளப் பற் ற ய ந ைனப்ப ல் ைகய ந் த ஓைலையக்
டப் ப க் கவ ல் ைல அவன் . அவள் , தன் ைனத் ெதாட ம் ப
அவ க் ச் ைசைக ெசய் மீ ண் ம் அைறக் ள் ெசல் லேவ,
இைளய பாண் ய ம் ேவ வழ ய ன் ற அவைளத்
ெதாடர்ந்தான் .
உள் ேள இளவரசன் வந் த ம் அைறக் கதைவ ம் தாழ் வைரச்
சாளரத் ைத ம் தாழ ட் டாள் அவள் . ப ற இளவரசைன ேநாக் க ,
“இன ப ங் கள் ஓைலைய,” என் உத் தர ம் இட் டாள் . அவள்
உத் தரவ ட் ட ேதாரைணையக் கண்ட பாண் ய இளவரசன் ,
ஒ ைற அந் தப் ெபண்ைண ம் ேநாக் க வ ட்
ஜமா தீ ைன ம் ேநாக் க னான் . ஜமா தீ ன் ற னான் ,
“எசமான் ! அவள் ெசால் க றப ெசய் ங் கள் ,” என் .
இளவரசன் ஓைலையப் ப ர த் ப் ப த் தான் அைற
ெவள ச்சத் த ல் . அத ல் கண்ட வ ஷயம் அவ க் ப் ப ரம ப்ைப
அள க் காவ ட் டா ம் ைகெய த் ப ரம ப்ைப அள க் கேவ
ெசய் த .
“வரபாண் யைன எப்ப ம் ஒழ த் வ !” என் ற ெசாற் கள் தான்
ஓைலய ல் கண் ந் தன. வ ஷயம்
அப்ப த் தான க் ெமன் பைத ஏற் ெகனேவ ஊக த் வ ட் ட
இளவரசன் , அந் தக் ைகெய த் ைதக் கண் ெப வ யப் க்
ெகாண்டான் .
“இந் தக் ைகெய த் ...” என் அவன் வங் க வாசகத் ைத
க் ன் பாக, “உங் கள் தைமயனா ைடய ” என்
ற னாள் அந் தப் ெபண்.
ஆெமன் பதற் அற ற யாகத் தைலைய அைசத் த
வரபாண் யன் , “ஆம் , அ உனக் எப்ப த் ெதர ம் ?” என்
வ னவ னான் அந் த அழக ைய ேநாக் க .
“ லபத ம் அவன் ஆட் க ம் உங் கைளக் ெகால் ல வ வ
எனக் எப்ப த் ெதர ந் தேதா அப்ப த் தான் .” என் றாள் அவள் .
அ வைர ஏ ம் ேபசாமல் ந ன் ற ந் த ஜமா தீ ன் ெமள் ள
வாையத் த றந் , “எசமான் ! நான் ெசான் ன சர யாகப்
ேபாய் வ ட் டதல் லவா?” என் வ னவ னான் .
“என் ன ற னாய் ? எ சர யாகப் ேபாய் வ ட் ட ?” என் எத ர்க்
ேகள் வ ேபாட் டான் வரபாண் யன் .
“இவள் வாெளற வத ல் வல் லவெளன்
ெசால் லவ ல் ைலயா நான் ?”
“ெசான் னாய் .”
“உங் க க் இவள் ைண ேதைவ என்
ெசால் லவ ல் ைலயா?”
“ஆம் , ற னாய் .”
“இரண் ம் சர யாகப் ேபாய் வ ட் டதல் லவா?”
“சர யாகத் தான் ேபாய் வ ட் ட .”
“இன இவள் ெசாற் ப நடப்பத ல் தவெறன் ன? தவ ர என் பர
எப்ப ?” என் ேகட் அந் தக் ேகார ந ைலய ம் ச ர த் தான்
அர நாட் டவனான ஜமா தீ ன் .
அவன் ச ர ப்ைப ரச க் காத இளவரசன் கண்கள ல் ெமள் ளச்
ச னம் ள ர்த்த .
“ச ர ப்பதற் இ சமயம் அல் ல!” என் கண் ப்பாக
அற வ த் தான் .
“சமயத் த ற் என் ன?” என் ேகட் டான் ஜமா தீ ன் .
“தாழ் வைரய ல் ஒ வன் மாண் க டக் க றான் ,” என் பைதச்
ட் க் காட் னான் இளவரசன் .
“அவன் அங் மாண் க டக் காவ ட் டால் அந் த ந ைலய ல்
உங் கைள இந் த அைறய ல் கா ம் பாக் க யம் எங் க க் க்
க ைடத் த க் ம் ” என் ற ய ஜமா தீ ன் , “எசமான் ! இந் த
நாட் க் ம் தங் க க் , இத் தைகய சத க ம்
ெகாைலக ம் த தாக இ க் கலாம் . எங் கள் நாட் ல் இ
பரம சகஜம் . உங் கள் நாட் ைடப் ேபால் வண க ம் சீ ம்
ச றப் ம் ந ைறந் எங் கள் நா இ க் மானால் த னம் ஒ
மன் னர் இறப்பார். த னம் மன் னர் ஏற் ப வார்,” என் ம்
வ ளக் க னான் . இளவரசன் ச ற ேநரம் ச ந் தைனய ல்
இறங் க னான் .
“என அண்ணன் ேகவலம் இந் த மண் க் காக ம்
மண ம டத் த ற் காக ம் தந் ைதையேய ெகாைல ெசய் க றான் ;
தம் ப ையக் ெகாைல ெசய் ய ய க றான் ; பாண் ய நாட் ல்
இ வைர நடக் காத வ ந் ைத, வ பரீதம் ' என் தனக் ள்
ெசால் க் ெகாண்டான் . அத் டன் , ‘இந் தப் ெபண் யார்?
எங் க ந் வந் தாள் ? எனக் ம் ெதர யாத மர்மங் கள் இவ க்
எப்ப த் ெதர ந் த க் க ன் றன?’ என் ம் ேகட் க் ெகாண்டான் .
அவன் மனத் த ேலா ய எண்ணங் கைள அந் த மங் ைகத்
ெதர ந் ெகாண் க் கேவண் ம் . ஆகேவ அவள் ெசான் னாள் ,
“இளவரேச! நான் யார் என் பைதப் பற் ற ேயா, எப்ப இந் த
வ ஷயங் கைள அற ந் ேதெனன் ப பற் ற ேயா ேகள் வ ய ல் ைல.
இவற் ைறெயல் லாம் ன் ட் எத ர்பார்த்த ஒ வர் என் ைன
அ ப்ப ய க் க றார். உங் கைளக் காக் க அவர் இட் ட
கட் டைளைய ந ைறேவற் க ேறன் . இந் த அரண்மைனய ல்
நீங் கள க் ம் ஒவ் ெவா கண ம் உங் கள் உய ர்
ஆபத் த க் க ற . அேதா அந் தத் தாழ் வைரய ல் க டப்பவைன
ஒ வ நா நான் பார்த்த ராவ ட் டால் , எவனாவ உங் கைளத்
தீ ர்த் க் கட் ட வ வான் என் எச்சர க் ைகயடன் நான்
இ ந் த ராவ ட் டால் , என் ன நடந் த க் ம் என் பைத நான்
ெசால் லத் ேதைவய ல் ைல. நல் ல ேவைள தாழ் வைரய ல் ஒ
வ ளக் இ ந் த . வந் தவன் ந ழ ம் ன் னதாக சாளரத் த ல்
வ ந் த . இல் ைலேயல் வ பரீதம் வ ைளந் த க் ம் . அவன் மீ
வாெளற ந் உங் கைள ம் கீ ேழ தள் ள ேனன் .”
இந் த வ ளக் கத் டன் ேபச்ைச ந த் த னாள் அந் தப் ேபரழக .
அவள ர தமான ெசய் ைகைய ந ைனத் வ யந் த
இளவரசன் , “அவன் மீ வாெளற ந் தாய் சர . என் ைன
எதற் காகக் கீ ேழ தள் ள னாய் ?” என் ேகட் டான் இளவரசன் .
“அவன் ந ழ ல் ன் னதாகத் ெதர ந் த அவன் வாள் தான் .
ஒ ேவைள நான் ற தவற ய ந் தா ம் அவன் வாள்
உங் கள் மீ பாயக் டாதல் லவா?” என் சமாதானம் ெசான் ன
அவள் , அப்ெபா தான் தான் ெசய் த கார யத் ைத
உணர்ந்தாள் . அதனால் அவள் கம் ெவட் கத் தால் ெபர ம்
ச வந் த அைதக் காணேவ ெசய் தான் வரபாண் யன் .
அத் தைன ஆபத் த ம் அவள் அழ எத் தன் ைமய என் ற
ந ைனப்ேப அவன் உள் ளத் த ல் எ ந் த . இ ந் தா ம்
அதனாேலற் பட் ட ேவகத் ைத அடக் க க் ெகாண் , “உன்
ெபயைரச் ெசால் ல மா?” என் பண டன் ேகட் டான் .
அவள் ச ற ச ந் த த் வ ட் த் தைலைய அைசத் க்
ெகாண்டாள் . “இப்ெபா ேவண்டாம் . ேபா ம் ேபா
ெசால் க ேறன் ,” என் ற ம் ெசய் தாள் .
“எங் ப் ேபா ம் ேபா ?” என் வ னவ னான் இளவரசன் .
“அைத ம் ப ற ெசால் க ேறன் .”
“ஏன் ?”
“இந் த அரண்மைனய ல் நாம் தாமத க் ம் ஒவ் ெவா
வ னா ம் மரணம் நம் ைம அ க க் ெகாண் க் க ற .
உண்ைமய ல் காயல் பட் டணேம உங் க க் த் தற் சமயம்
பந் ேதாபஸ்தான இடமல் ல.”
“சர ! உன் ைன அ ப்ப யவர் யார்? அைதயாவ ெசால் வாயா?”
“அைத மட் ம் இரண் நாட் க க் ச் ெசால் வதற் க ல் ைல.”
“அதற் ப் ப ற ...?”
“ெசால் ல அவச யம ல் ைல.”
“ஏன் ?”
“அவைர நீங் கேள சந் த ப்பர்கள் .”
இன் ம் ேமேல ஏேதா ேகள் வ கைளக் ேகட் கப் ேபான
இளவரசைனத் தன ைககள ல் ஒன் ைறத் க் க த் த த் த
அந் தப் ெபண், “ஜமா தீ ன் ! ரவ கள் தயாராய க் க ன் றனவா?”
என் வ னவ னாள் .
“இரண் ரவ கைள நான் வழக் கமாகத் தங் ம் மாள ைகக்
ெகாட் ட ய ல் கட் ைவத் த க் க ேறன் ,” என் றான் ஜமா தீ ன் .
“சர வா ங் கள் ” என் ற ய அந் த அழக , வாய ற் கதைவ
ெமல் லத் த றந் ெவள ேய பார்த்தாள் . ப ற ஜமா தீ ைன ம்
இளவரசைன ம் ேநாக் க , “வாட் கைள உ வ ப் ப த் க்
ெகாள் ங் கள் ,” என் உத் தரவ ட் ன் ேன நடந் தாள் .
அவள் நைடய ல் ெப ம் கம் பரம ந் தைத அவ க் ப்
ப ன் னால் ெசன் ற இளவரசன் கவன த் தான் . அவள் தன
வாள ன் ேமல் ைகைய ைவத் த ந் தாேள தவ ர, அைத
உ வ ப் ப த் க் ெகாள் ளவ ல் ைலெயன் பைத அவள் வல
ைக ம ந் ன் னால் ெசன் ற ந் தத ந் ஊக த் க்
ெகாண்ட இளவரசன் , வாெளற வத ல் அவ க் க ந் த
ரண நம் ப க் ைகைய உணர்ந்ததா ம் வ யப்ெபய் தவ ல் ைல.
அந் த ேவகத் ைதத் தான் அவன் சற் ன் ேப அற ந் த ந் தாேன.
ஆனால் ஒ வ ஷயம் அவ க் வ யப்பாய ந் த . அவள்
ெசன் ற வழ கைளக் கண்ட இளவரசன் அரண்மைனைய அவள்
அக் கக் காக அற ந் த க் க றாெளன் பைத உணர்ந்தான் .
தாழ் வைரய ன் ேகா ய ந் த ஒ ரகச யக் கதைவ அவள்
த றந் , ப கள ல் இறங் க ய ேபா ம் , ப ற நந் தவனத் த ன்
ெவள ேய வந் ெவள க் கதைவ யேபா ம் அவன்
வ யப் டேன நடந் ெசன் றான் . ப ற இரண் சந் கள்
வழ யாக அவள் ஜமா தீ ன் மாள ைகய ன் ெகாட் ட க்
வந் தைதக் கவன த் த ம் அவள் ஒ ெப ம்
ேவ கார யாய க் க ேவண் ம் , அல் ல அரச ம் பத் ைதச்
ேசர்ந்தவளாய க் க ேவண் ம் என் தீ ர்மான த் தான் ,
ெகாட் ட ய ல் இ ரவ கைள ஜமா தீ ன் ேசணம் ேபாட் ப்
பயணத் க் த் தயாராக ைவத் த ந் தான் . அவற் ற ல்
ெவள் ைளயாய ந் த ரவ ையச் ட் க் காட் , “எசமான்
உண்ைமய ல் இ தான் தங் க க் நான் ெகாணர்ந்த பர .
ப ற தான் பர மாற வ ட் ட .” என் ற னான்
ன் வ டன் .
ரவ ப் ப ர ய ம் , அ வ லட் சணங் கைள நன் றாக
அற ந் தவ மான வரபாண் யன் , அந் தப் ரவ ய ன் க த் ைதத்
தடவ க் ெகா த் தான் . ப ற கன் னத் ைத த் தம ட் டான் .
அ த் தப ஜமா தீ ைன நன் ற த ம் ம் கண்க டன் ேநாக் க ,
“ஜமா தீ ன் ! இந் தப் பர ைச நான் என் ம் மறக் கமாட் ேடன் ”
என் ற வ ட் ப் ரவ ையக் ெகாட் ட ய ந் ெவள ேய
இ த் வந் ஆேராகண த் தான் . இன் ெனா ப ப் ந றப்
ரவ மீ அந் தப் ெபண் அனாயாசமாகத் தான் ஏற ,
ஜமா தீ ன டம் வ ைட ெபற் , “ஜமா தீ ன் ! நாம் மீ ண் ம்
சந் த க் ம் ேபா என் கைதைய உனக் ச் ெசால் க ேறன் ,
அ வைர இந் தப் பர ைச ைவத் க் ெகாள் ,” என் ஒ
த் மாைலையக் கச்ைசய ந் எ த் அவைன ேநாக் க
வ ட் ெடற ந் தாள் . அைத அவன் ைகய ல் ப ப்பதற் ம் ப ப்
ந றப் ரவ பறப்பதற் ம் ேநரம் கனக் கச்ச தமாக
அைமந் த ந் த . வரபாண் யன ன் ெவள் ைளப் ரவ ம்
அம் ேபால் பாய் ந் ெசன் ற ெகாட் ட ைய வ ட் .
ஜமா தீ ன் தன ைகய ல் அந் த த் மாைலையப் ப த் த
வண்ணம் நீண்ட ேநரம் ந ன் ற ந் தான் . அவன் உள் ளத் த ல்
ஏேதேதா எண்ணங் கள் அைல ேமாத க் ெகாண் ந் தன. அந் த
அைலகைளக் கைலக் க ஒ ைக அவன் ேதாள் மீ பத ந் த .
“இன நீ என் டன் வரலாம் ” என் ற ெசாற் கள் அவன் காத ல்
ரகச யமாக ஓதப்பட் டன. ஜமா தீ ன் அைசயவ ல் ைல.
“பறைவகள் பறந் வ ட் டன” என் அலட் ச யமாகச்
ெசான் னான் த ம் பாமேல.
“ஒன் பறக் கவ ல் ைல.”
“அ நான் ?”
“ஆம் ”
ஜமா தீ ன் ெபர தாக நைகத் தான் .
“ஏன் நைகக் க றாய் ?” என் மீ ண் ம் ேகட் ட கா க் க க ல்
அேத ரல் . ஆனால் அ த் த ேகள் வ ையக் ேகட் ம் ந ைலய ல்
அ இல் ைல.

அத் த யாயம் 6
 இ ண்ட ேதாப் ! கன ச் ெசாற் கள் !

ஜ மா தீ ைன மட் ம் அவன் ேதாள் மீ ைகைய ைவத் தவன்

சர யாகப் ர ந் ெகாண் ந் தால் , அந் த எத ர்பாராத ந கழ் ச்ச
ஏற் பட் க் கா . அர நாட் ந் ஆண் ேதா ம்
ரவ கைளப் பாண் ய நாட் மன் ன க் க் ெகாண் வ ம்
ஒப்பந் தத் ைதப் ெபற் ற ந் த ஜமா தீ ன் வாழ் க் ைகய ல்
பலதரப்பட் ட சத காரர்கைள ம் பலதரப்பட் ட அபாயங் கைள ம்
பார்த்த ந் தவெனன் பைதப் ப ன் னா ந் தவன்
உணர்ந்த ந் தால் , ம ந் த எச்சர க் ைக டன் நடந்
ெகாண் ப்பான் . தவ ர தன் னந் தன யாக அந் த அர நாட் ப்
ரவ வண கன் , ஐந் தா ேபர்கைளச் சமாள க் க வல் லவன்
என் பைத மற் றவன் அற ந் த ந் தால் ட அந் தத் த ர் ந கழ் ச்ச
வ ைளந் த க் கா . தன் னந் தன யாக ஜமா தீ ன் அகப்பட் க்
ெகாண்டாெனன் ற ண வ னா ம் இன் ம் இ வ டன்
வந் த ந் த ைதர யத் தா ம் அந் த மன தன் எச்சர க் ைகச்
ெசாற் கைள ஜமா தீ ன் காத ல் ரகச யமாக ஓத னான் .
ஆனால் தன் மீ ைகெயான் பத ந் த உடேனேய
எச்சர க் ைகயைடந் வ ட் ட ஜமா தீ ன் , அவ டன்
ேவண் ெமன் ேற இரண் ன் வார்த்ைதகைளப் ேபச் க்
ெகா த் தான் ; அப்ப ப் ேபச் க் ெகா த் த வண்ணம்
சேரெலன் அ ர ேவகத் த ல் த ம் ப ய அவன் உட ம் ,
அதற் ன் பாகேவ ேதாள ல் பத ந் வ ட் ட ைகைய இ ம் ப்
ப யாகப் ப த் வ ட் ட அவன் இட ைக ம்
ப ன் னா ந் தவைனச் ற் ற இ த் வ ட் டதா ம் ,
இன் ெனா ைக பலமாக ஷ் யாகக் க இ ம் த்
ண் தாக் வ ேபால ப ன் னால் வந் தவன் உத கள ல்
பத ந் வ ட் டதா ம் , தாக் கப்பட் டவன் ெபர தாக அலற ச்
சேரெலன் தைர தனக் த் தான் ெசாந் தெமன் கீ ேழ
வ ந் ரளலானான் . அந் தச் ெசய் ைகயால் ம ரண்ட
இரண்ெடா ரவ கள் ெகாட் ட த் தைளகள ந் அைசந்
ளம் கைளத் க் க க் கால் கைளத் தைரய ல் உ ண்டவன்
கத் த ல் ைவத் வ டேவ, அவன் அலறல் ஊைரப் ப ளந்
வ ம் ேபா ந் த . அ த் த வ நா ஜமா தீ ன் மீ இ வர்
பாய யன் றா ம் , அைத ம் யாமல் அ க் க
மாள ைகக் ள் ள ந் இ அராப யர்கள் ஓ வரேவ,
ெகாட் ட ய ந் பாய யன் றவர்கள் த் த சா த் தனமான
க் வந் , ேவகத் த ல் தங் க க் ப் ரவ க ம் ஈடாக
யாெதன் பைதக் காட் டேவ, ெகாட் ட ய ல் ந சப்தம்
ெகாண்ட . தனக் உதவ ெசய் ய வந் த இ அராப யைர ம்
வ ள த் த ஜமா தீ ன் தைரய ல் க டந் தவைன மாள ைகக் ள்
ெகாண் வ மா கட் டைள ட் டான் .
மாள ைக வ ளக் க ல் அவைனப் பார்த்த ம் இகழ் ச்ச நைக
ெகாண்டான் ஜமா தீ ன் .
“ லபத யாரா?” என் ேபா மர யாைத டன் வ சார க் க ம்
ெசய் தான் .
லபத ய ன் உத கள ல் ஜமா தீ ன ன் த் த னால் உத ரம்
ெகாட் க் ெகாண் ந் த . கத் த ல் ரவ ய ன் ளம் ப கள்
ம த த் ததால் , சைதப் ப ய் ந் ம கக் ேகாரமாகக்
காட் ச யள த் தான் லபத . இத் தைனய ம் வராப்ைப மட் ம்
வ டாமல் , “இதற் மன் னவ க் நீ பத ல் ெசால் ல
ேவண் ய க் ம் ,” என் றான் .
“எதற் ?” ஜமா தீ ன் சர்வசாதாரணமாகக் ேகட் டான் .
“உத கைளக் காயப்ப த் த யதற் .” என் றான் லபத .
“என் ன ப ரமாத காயம் !” என் அ த் க் ெகாண்ட
ஜமா தீ ன ன் மீ ைச இளக் காரமாக அைசந் த .
“என் ன ப ரமாத காயமா! உத கள் ப ய் ந் த க் க ன் றன.”
“என் த் த ல் சாதாரணமாக இரண் பற் களாவ உத வ
வழக் கம் .”
“இத ல் வழக் கம் ேவறா?”
“ஆம் , எத ம் வழக் கெமன் ப ஒன் உண் .”
“என் ன ெசால் க றாய் நீ?”
“உன் ைனப் ேபால் த ட் த் தனமாகப் ப ங் க இளவரசைரக்
ைக ெசய் வ ச லர் பழக் கம் . அவர்கள் இ ட் ல் , தக் க
பக் கபலத் டன் ேபாரா வார்கள் . நம வழக் கம் ேவ .
பக ேலேய ேபாராட ம் .”
இைதக் ேகட் ட லபத ய ன் கம் , காயம் அள த் த
ேகாரத் ைதவ ட இன் ம் அத கக் ேகாரமாக மாற ய .
ேகாபத் த ன் காரணமாக, “என் னா ம் பக ல் ேபாராட ம் ”
என் சீ ற னான் அவன் .
“அப்ப யா!” என் றான் ஜமா தீ ன் .
“ஏன் அத ல் சந் ேதகமா?” என் வ னவ னான் லபத
கம் பரத் டன் .
“சந் ேதகம ல் ைல.”
“ந ச்சயம் ேபா க் க ற .”
“ஆமாம் . இந் த இரவ ன் ந கழ் ச்ச கள் சந் ேதகம ன் ற உன்
வரத் ைத ந ப க் க ன் றன” என் ற ஜமா தீ ன் இ ேபால்
நைகத் தான் .
அதனால் சற் அவமானேம அைடந் த லபத , “இ என்
ேயாசைனயல் ல. அரசர் ேயாசைன. யா மற யாமல்
இளவரசைரப் ப த் வரச் ெசான் னார்” என் ற னான் .
அவன் ர ல் ச ப் ம க அத கமாகத் ெதர ந் த .
“அத ம் சந் ேதகம ல் ைல எனக் ” என் ற ஜமா தீ ன் , “ லபத ,
உங் கள் நாட் மன் னர்கைள ன் றாமவன் ெக க் க
ேவண் யத ல் ைல. அவர்கேள பரஸ்பரம் ெகாைல ெசய்
ெகாள் வார்கள் , த் க் ெகாழ க் ம் பாண் ய நாட் ன் வழ் ச்ச
இன் ற ர ஆரம் ப த் த க் க ற , ெவ சீ க்க ரம் பயங் கர
வ ைள கள் ஏற் ப ம் ” என் தீ ர்க்கதர ச ேபால் ேபச ய
ஜமா தீ ன் தன வரர்கைள ேநாக் க .
“இவன் காயங் கைளக் க வ ம ந் ேபாட் , நம ம வ ல்
சற ெகா த் அ ப்ப வ ங் கள் ” என் உத் தர வ ட் டான் .
“என் ைன வ தைல ெசய் யப் ேபாக றாயா?” என் வ யப் டன்
வ னவ னான் லபத .
“ஆம் !” ஜமா தீ ன் பத ல் எந் தவ தமான உணர்சச
் ம ல் ைல.
“வ தைலயான ப ன் நான் வரர்க டன் வந் தால் ?”
“அரசர் உன் ைன ெவட் ப் பாைறக் அ ப் வார்.”
“ஏன் ?”
“ேபார்ப் ரவ க க் ப் பாண் ய நா என் ைன
எத ர்பார்க்க ற . தவ ர இங் நீ என் ைன ஏதாவ ெசய் வ
அற ந் தால் காயல் மக் கள் உன் ைனப் ப ய் த் ெதற ந்
வ வார்கள் . சர , சர ேபா” என் ற ய ஜமா தீ ன் அவைனத்
த ம் ப ப் பாராமல் உள் ேள ெசன் வ ட் டான் . ஜமா தீ ன்
வரர்கள் மட் ம் , “ப ர ! வ க றீ ரக
் ளா? கத் க் ைவத் த யம்
ெசய் க ேறாம் ” என் அவைன ஏளனத் டன் அந் த
மாள ைகய ன் மற் ெறா ப த க் அைழத் ச் ெசன் றனர்.
அேத சமயத் த ல் காயல் பட் டணத் ைத வ ட் க் காற் ெறனப்
ரவ கள ல் அந் த வரமங் ைக ம் வரபாண் ய ம் பறந்
ெகாண் ந் தார்கள் . பக் கத் த ல் ப ப் ந றப் ரவ ய ல் வந் த
அழக ய ன் ஒவ் ேவார் அைசைவ ம் பக் கவாட் ல் பார்த் க்
ெகாண்ேட ெசன் றான் வரபாண் யன் . அவள் த டமாகப்
ரவ ய ல் அமர்ந்த ந் ததால் அவள் ெயௗவன படங் கள ன்
தன் ைம சற் அள க் அத கமாகேவ அவன் கண்க க் த்
ெதர ந் த . அவள் இைட அத் தைன ேவகத் த ம் ச ற ேத
அைசந் தைத ம் , அவள் ரவ மீ பாத ன ந் த வண்ணம் ம க
லாவகமாகப் ரவ ையச் ெச த் த யைத ம் , ந ல பள ச்ச ட் ட
அந் த ேநரத் த ல் அவள் ஏேதா ேதவைதேபால் வ ளங் க யைத ம்
கண்ட வரபாண் யன் , “உண்ைமய ல் இவள் என் ைனக் காக் க
வந் த ேதவைததான் , மான டப் ெபண்ணல் ல” என் தனக் ள்
ச லாக த் க் ெகாண்டான் . இத் தைனக் ம் அவைளப்பற் ற
எ ம் ெதர யாெதன் பைத ந ைனக் க, அவன் மனத ல்
ெசால் லெவாண்ணா வ யப் ந ரம் ப க் க டந் த .
“யாேரா இவைள அ ப்ப யதாகச் ெசான் னாேள, அவர்
யாராய க் ம் ?” என் ம் தனக் ள் ேகட் க் ெகாண்டான் .
அவைள ஏதாவ ேகட் கலாெமன் றாேலா அவள் ரவ ேபாக ற
ேவகத் த ல் எைத ம் ேப வ ம் சாத் த யமல் லெவன்
ேதான் ற ய அவ க் . ஆகேவ ஏேதேதா எண்ணங் கள்
ஊசலாட அவன் ரவ ையப் ேபசாமேலேய ெச த் த னான் .
க ட் டத் தட் ட ஐந் நாழ ைகப் பயணத் க் ப் ப ன் , அவள்
ெமள் ளத் தன ரவ ய ன் ேவகத் ைதத் தளர்த்த , அவைன ம்
தளர்த்த சம க் ைஞ ெசய் தாள் . ப ற சற் எட் ட இ ந் த
ேதாப்ைபக் கவன த் த ம் , “அேதா, அங் ெசல் ேவாம் ,” என்
சாட் ைடயால் ட் க் காட் னாள் .
“எதற் ?” என வ னவ னான் வரபாண் யன் .
“மைறவ மாய க் க ற .” என் றாள் அவள் .
“எதற் மைறவ டம் நமக் இப்ெபா ?” என் ேகட் டான்
வரபாண் யன் ஏ ம் ர யாமல் .
“காத க் கல் ல.” என் ற , அவள் கலகலெவன நைகத் தாள்
அவைன ேநாக் க .
“அ எனக் த் ெதர ம் ,” என் றான் இைளயபாண் யன்
ேகாபத் டன் .
“எப்ப த் ெதர ேமா?” அந் தப் ெபண்ண ன் ேகள் வ ய ல் ேக
ஒ த் த .
“காத க் ஆண்கள் தான் ெபண்கைள அைழப்பார்கள் ...”
“அத ல் இளவரச க் ந ரம் ப அ பவம் ேபா க் க ற ,”
என் ற அவள் மீ ண் ம் நைகத் வ ட் , “ெசால் க றப
ேக ங் கள் . இன் ம் அபாயம் நம் ைமவ ட் வ லகவ ல் ைல,”
என் ற க் ெகாண்ேட ரவ ையத் ேதாப்ைப ேநாக் க ச்
ெச த் த னாள் .
ேதாப் ம க ம் அடர்த்த யாக இ ந் ததால் சந் த ர
ெவள ச்சம் ட அைத ஏேதா ஓர ரண் இடங் கள ல் தான்
ஊ வ ய ந் த . மற் ற இடங் கள ல் நல் ல இ ட் ேட
இ ந் ததால் சந் ஷ் டன் தைலைய அைசத் தாள் அந் தப்
ெபண். ப ற நல் ல இ ட் டாக இ ந் த மரத் த ெயான் ற ல்
தன ரவ ையக் கட் வ ட் அத் டன் இளவரசன்
ரவ ைய ம் கட் டப் பண த் தாள் . இரண் ரவ க ம்
கட் யான ம் தன ரவ மீ இ ந் த அர நாட் த்
ப்பட் ெயான் ைறத் தைரய ல் வ ர த் ப் ப த் க் ெகாண் ,
“நீங் க ம் ஒ ப்பட் ைய வ ர த் ப் ப த் க்
ெகாள் ங் கள் ,” என் வரபாண் யைன ேநாக் க க் ற னாள் .
வரபாண் யன் ப்பட் ைய எ க் காமல் மரத் த ய ேலேய
உட் கார்ந்தான் . உட் கார்ந் நீண்ட ேநரம் அவைள உற் ப்
பார்த் க் ெகாண் ந் தான் . அவள் ப த் த உடன் கண்கைள
னாள் . ய மாத் த ரத் த ல் உறங் க ம் வ ட் டாெளன் பைத,
அவள் சீ ரான ச் ம் , எ ந் எ ந் தாழ் ந் த அழகான
மார்பக ம் ந ப த் தன. ப த் த ந ைலய ம் பரவசப்ப த் ம்
அவள் எழ ைல வ டாமல் ப க ய வண்ணம் உட் கார்ந்த ந் தான்
வரபாண் யன் . இ ட் ட த் த அந் த இடத் த ங் ட
எங் க ந் ேதா வந் த ஒேர ஒ சந் த ரக் க ரணம் அவள் கத் த ல்
கீ ற் றாக வ ந் , வானேம அவ க் வ த தீ ட் வ
ேபான் ற ப ரைமைய அள த் த ந் த . அந் தப் ப ரைமய ல்
வரபாண் யன் ஈ பட் ந் த சமயத் த ல் , அவள் இதழ் கள ல் ஓர்
ன் னைக ஓ ய . ப ற இதழ் கள் வ ர ந் க் கத் த ல்
இரண்ெடா ெசாற் கைள உத ர்த்தன. அப்ெபா தான்
வ ளங் க ய மர்மம் வரபாண் ய க் . ‘அப்ப யா வ ஷயம் !'
என் உள் ர வ னவ க் ெகாண்ட வரபாண் யன் இதயத் த ல்
அவைளப் பற் ற ச் ச ற பய ம் உதயமாய ற் .

அத் த யாயம் 7
ந லமங் ைக

இ ண்ட ேதாப்ப ல் கீ ற் றாக த ன் க் ேக வ த ப்பட் ைட

ேபால் வ ந் த ந் த ேலசான ந ல ெவாள ய ல் ட அந் தப்
ெபண்ண ன் ந் தரவதனம் எத் தைன ெதய் வ கக் கைளையப்
ெபற் ற ந் தெதன் பைத எண்ண ப் பார்த் க் ெகாண்
அவள க ல் உட் கார்ந்த ந் த வரபாண் யன் , அவள் கத் த ல்
வல் படர்ந்தைத ம் இதழ் கள் ேலசாக வ ர ந் தைத ம்
கண்ட ம் , அவள் ஏேதா இன் பக் கன காண்க றாள் என்
தீ ர்மான த் க் ெகாண்டான் . அவள் இன் பக் கன காண்ப
தன நன க் கண்க க் எத் தைன ெபர ய வ ந் தாக
இ ந் தெதன் பைத உணர்ந்ததால் அவைளக் ர்ந் பார்க்கேவ
ெசய் தான் . உறக் கத் த ம் அவ ைடய அழ ச ற ம்
ன் றாமல் உயர்ந் க டப்பைத ம் , அவள் மார் சீ ரான
ச்ச ன் காரணமாக எ ந் தாழ் ந் ததால் அத ம் ஏேதா ஓர்
அடக் க ம் சீ ம் இ ந் தைத ம் , ரவ ய ல் தாவ ஏற யதால்
சற் ேற கால் கள் உட் றம் ம ந் வ ட் ட அவள் ேசைல, அேத
ரீத ய ல் அப்ெபா ம் இ ந் ததால் தன ஊகத் க் ம்
உன் மதத் க் ம் அனாவச யமாக இடங் ெகா ப்பைத ம் கண்ட
வரபாண் யன் , ஊர் ேபர் ெதர யாத ஒ ெபண்ைண தன்
உய ைர மீ ட்ட தங் கத் ைத, தான் அப்ப ப் பார்பப ் சர யல் ல
என் ந ைனத் தான் , இ ந் தா ம் இயற் ைக அவன்
கண்கைளத் த ம் பத் த ம் ப அவள் மீ ேத இ த்
ந த் த யதன் காரணமாக, அவன் அவைள ேம ம் உற் ப்
பார்க்கேவ ெசய் தான் . அந் தச் சமயத் த ல் த ெரன ெசவ் வ ய
அவள் இதழ் கள் த றந் அந் தச் ெசாற் கைள ம க ேலசாக
உத ர்த்தன. “வல் லாள மகராசன் ெஹாய் சாளன் , ம் ... ம் ”
என் ஏேதா இரண்ெடா வார்த்ைதகள் அவள்
இதழ் கள ந் ெவள வந் தன.
“அப்ப யா வ ஷயம் ! பாண் ய நாட் ைட வ ங் க
மா க் கா டன் இைணந் த க் ம் ெஹாய் சாள வல் லாளன்
ைகயாளா இவள் ?” என் தன் ைனத் தாேன சற் இைரந்
ேகட் க் ெகாள் ள ம் ெசய் தான் . அப்ப யானால் இவளால்
தனக் ப் ேபராபத் த் தாேனெயாழ ய ேப தவ ஏ ம ல் ைல
என் ம் த் க் ெகாண்டான் .
“இப்ெபா ேத இவள் ைக கால் கைளக் கட் க் த ைர மீ
க டத் த அைழத் ச் ெசன் வ ட் டாெலன் ன?” என் ம் ேகட் க்
ெகாண்டான் . உள் ர மனம் அைல ம் - ேபா ைககள்
ம் மா இ ப்பத ல் ைலயாைகயால் பக் கத் த ந் த ள் ள ைய
எ த் க் ைகயால் உைடக் க ம் ெசய் தான் .
நன் றாக உறங் க க் ெகாண் ந் த அவள் , அந் தச் ச
சத் தத் த ம் ள் ள எ ந் தாள் .
அப்ப எ ந் ததன் வ ைளவாகப் பக் கத் த ல் உட் கார்ந்த ந் த
வரபாண் யன் மீ ேமாத ம் ெசய் தாள் . ேவ
சமயமாய ந் தால் ம க இன் பத் ைத அள க் கவல் ல அந் த
ேமாதல் , வரபாண் யன ந் த ந ைலய ல் அவ க்
ஆத் த ரத் ைதேய வ ைளவ த் ததல் லாமல் , ச ள் ள உைடந் த
சத் தத் த ம் வ ழ த் க் ெகாள் ளக் ய அவள் உறக் கத் த ன்
தன் ைமைய ந ைனத் ததால் அவன் மனத் த ல் ஆத் த ரத் டன்
ஆச்சர ய ம் கலந் ெகாண்ட . அைதெயல் லாம்
ெநா ப்ெபா த ல் கண் ெகாண்ட அந் தப் ெபண் அவைன
ஒ கணம் உற் ேநாக் க னாள் . ப ற ெமள் ளப் ன் வல்
ெகாண்டாள் .
அவள் ன் வ ன் காரணம் ர யாததால் வரபாண் யன்
வ னவ னான் சற் க் ரமாக, “எதற் ப் ன் வல் ?” என் .
அ த் த வ நா அவள் கத் த ல் க ங் ேகாபம்
தாண்டவமா ய . “இப்ெபா த ப்த யா?” என்
வ னவ னாள் அவள் .
“இத ல் த ப்த யைடய என் னவ க் க ற ?” என் ேகட் டான்
வரபாண் யன் , சீ ற்றம் ச ற ம் தண யாத ர ல் .
அந் தப் ெபண் அ த் தப கத் ைதச் ேசாகமாக ைவத் க்
ெகாண் , “இப்ெபா ?” என் ேகள் வ ையத் ெதா த் தாள் .
அவள் தன் ைனக் ேக ெசய் க றாள் என் பைத உணர்ந்
ெகாண்ட வரபாண் யன் ,” ேக க் இ சமயமல் ல,”
என் றான் ,
“சர ; ேவ சமயத் த ல் ைவத் க் ெகாள் ேவாம் ” என் றாள் அவள்
வ ஷமமாகச் ச ர த் .
“எந் தச் சமயத் த ம் ைவத் க் ெகாள் ள யா ,” என் ற
வரபாண் யன் , “ெபண்ேண! என் ைன ஏமாற் ற யலாேத. உன்
ேவஷம் கைலந் வ ட் ட .” என் றான் .
அவள் தன் உடைல ஒ ைற ேநாக் க க் ெகாண்டாள் .
அத் டன் , “ஆம் ஆம் .” என் ம் ெசான் னாள் .
“என் ன, ஆம் ஆம் ?”
“ேவஷம் கைலந் வ ட் ட . நாேன கைலத் க் ெகாண்ேடன் .”
“ ர ந் ெகாண்டாயா?”
“நன் றாகப் ர ந் ெகாண்ேடன் .”
“என் ன ர ந் ெகாண்டாய் ?”
“ த ல் அராப ய ேவஷம் ேபாட் ந் ேதன் . ப ற
அரண்மைனய ல் அைத நாேன கைலத் க் ெகாண் இந் த
நாட் ப் ெபண்ணாேனன் .”
வரபாண் யன் அவள் ைகெயான் ைற ரட் த் தனமாகப்
ப த் தான் .
“அைதச் ெசால் லவ ல் ைல நான் ,” என் ம் சீ ற னான் . அவள்
அழக ய வ ழ கள் அவைன ஏெற த் ப் பார்த்தன, ச ர த் தன.
“ேவெறைதச் ெசால் க றீ ரக
் ள் ?” என் உத க ம் வ ர ந்
ேகட் டன ஏளன ஒ ய ல் .
வரபாண் யன் ரட் த் தனமான ப ையத் , தளர்த்தாமேலேய,
“இன என் ன டம் மைறத் ப் பயன ல் ைல; உன் சாயம்
ெவ த் வ ட் ட . சற் ன் நீ உறங் க க்
ெகாண் ந் தேபா ...” என் ஏேதா ெசால் ல யன்
யாமல் தத் தள த் தான் .
“நான் உறங் க க் ெகாண் ந் தேபா ?” என் . அவள்
ேகள் வ ையத் ெதாடர்ந்தாள் , உைரயாட ன் அந் தரங் கத் ைத
அற ய.
“நான் பக் கத் த ல் உட் கார்ந் கவன த் க் ெகாண் ந் ேதன் ...”
என் வரபாண் யன் சட் ெடன் ேபச்ைச ந த் த னான் .
அவள் மீ ண் ம் ேலசாக நைகத் தாள் .
“ெசால் ங் கள் . ஒ ெபண் ப த் த ந் தேபா பக் கத் த ல்
உட் கார்ந் பார்த் க் ெகாண் ந் தீர்கள் . பாண் யப் பண்பா
இத ந் ெதர க ற . சர ; ேமேல ெசால் ங் கள் ...” என் றாள்
நைகப்ப ன் ஊேட.
அப்ெபா தான் தன் ேபச்ச ன் தன் ைமைய உணர்ந்
ெகாண்ட வரபாண் யன் ச ற த ணற னான் .
“தவறான எண்ணத் டன் பார்க்கவ ல் ைல... பாண் ய
வம் சத் த ல் ப றந் த யா ம் பண்பாட் க் க் ைறவாக
நடக் கமாட் டார்கள் ” என் சமாள க் க யன் றான் .
“ஆம் ... ஆம் ... தங் கள் தைமயனார் தந் ைதையக் ெகாைல
ெசய் தேத பாண் யர் பண்பாட் ன் ச கரம் . அைதவ டப் ெபர ய
வ ஷயம் உறங் ம் ெபண்ைணப் பக் கத் த ல் உட் கார்ந்
ெகாண் பார்பப ் ...” என் இகழ் ச்ச டன் ற னாள் அவள் .
ேபச் ேவ ஏேதா த ைசய ல் ேபாவைதக் கண்ட
வரபாண் யன் , “ெபண்ேண! நீ எப்ப ந ைனத் க்
ெகாண்டா ம் சர , ஆனால் பண்டாட் க் க் ைறவாக இந் த
வரபாண் யன் ஏ ம் ெசய் யமாட் டான் . ஆனால் நீ யார்
என் பைத அற ந் த ப ற உன் ைனச் ச ைறப் ப க் காமல் நான்
இ ந் தால் ,பாண் ய வம் சத் க் ப் ெப ம் ேராகம்
ெசய் தவனாேவன் ,” என் உணர்சச் த ம் ப ய ர ல்
ெசான் னான் .
சற ேநரம் ச ந் த த் தாள் அந் தப் ெபண்; ப ற ேகட் டாள் ,
“நான் யார்?” என் .
“வல் லாளன் ேவ கார ,” என் றான் வரபாண் யன் த டமான
ர ல் .
“ெஹாய் சாள மன் னன் வல் லாளனா?” அந் தப் ெபண்ண ன்
ர ல் வ யப் த் ெதர ந் த .
“ஆம் .”
“மா க் கா டன் ேசர்ந் ெகாண் க் க றாேன அந் த
வல் லாளன் ?” “ஆம் ஆம் .”
இைதக் ேகட் ட அவள் ெபர தாகேவ நைகத் தாள் .
“பாண் ய அரச லத் தா க் ப் பரஸ்பரம் பைக ெகாள் ளத்
ெதர ேம தவ ர ைள க ைடயா ,” என் ற னாள் , அவள்
நைகப்ப ன் ஊேட.
இைதக் ேகட் ம் ச னத் ைதக் காட் டவ ல் ைல வரபாண் யன் .
“அ எப்ப த் ெதர க ற ?' என் மட் ம் வ னவ னான் .
இைதக் ேகட் ட ம் அந் தப் ெபண் ச ற .. ச ந் தைனய ல்
ஆழ் ந் தாள் .
“ெஹாய் சாள மன் னன் எதற் காக மா க் கா டன் ேசர்ந்
ெகாண் க் க றான் ?” என் ேகட் டாள் .
“பாண் யைர அழ க் க” என் றான் வரபாண் யன் , அவள்
எதற் காக அைதக் ேகட் க றாள் என் பைத உணராமல் .
“அப்ப யானால் உங் கைள நான் எதற் காகக் காப்பாற் ற
ேவண் ம் காயல் பட் டணத் த ல் ?” என் வ னவ னாள் அவள் .
இதற் என் ன பத ல் ெசால் வெதன் ர யா தால் வ ழ த் தான்
வரபாண் யன் . தன அண்ணன் ஆட் கள டம ந் அவள்
தன் ைன மீ ட்க ேவண் ய அவச யேமய ல் ைலெயன் பைத ம் ,
அவர்கள் வழ யாக வ ட் ந் தால் , ஒன் தான்
காயல் பட் டணத் த ல் இறந் த க் க ேவண் ம் அல் ல
ம ைரக் ச் ெசன் மாண் க் க ேவண் ம் என் பைத ம்
சந் ேதகமற உணர்ந் ெகாண்ட வரபாண் யன் , அவள் ஏேதா
க் கத் த ல் ெசான் ன ஓர வார்த்ைதகளால் அவைளப் பற் ற த்
தவறாக ஊக த் வ ட் டைதப் ர ந் ெகாண்டான் . இ ப்ப ம்
அவள் வல் லாளன் ெபயைர வ க் க ைடேய உறக் கத் த ம்
உச்சர க் க ேவண் ய அவச யெமன் னெவன் ப அவ க் ப்
ர யவ ல் ைல ஆகேவ இந் த வ ஷயத் த ல் ஊகத் ைதவ ட ேநர்
ைற வ சாரைணேய ச றந் தெதன் அவள் ைகைய
வ தைல ெசய் வ ட் , “ெபண்ேண! நீ யார்?” என்
வ சார த் தான் .
அவள் ேநர் கமாகப் பத ல் ெசால் லவ ல் ைல “பாண் ய
நாட் டவள் ” என் மட் ம் ெசான் னாள் , தைலையக் ன ந் த
வண்ணம் .
“ெபயர்?”
“அவச யம் ெசால் ல ேவண் மா?”
“ஆம் .”
“ெபயைர மாற் ற ச் ெசான் னால் ?”
“ெசால் லமாட் டாய் .”
“மீ ண் ம் த ெரன நம் ப க் ைக த ம் ப வ ட் டதா என் ேமல் ?”
வரபாண் யன் இந் தக் ேகள் வ க் உடன யாகப் பத ல்
ெசால் லவ ல் ைல. “தவறாக ந ைனத் ததற் மன் ன த் வ .
உனக் இஷ் டம ந் தால் ெசால் ,” என் றான் வ த் தம் ந ைறந் த
ர ல் .
அவள் நீண்ட ேநரம் ெமௗனம் சாத த் தாள் .
அவள் இதழ் கள் மீ ண் ம் ஒ ைற அைசந் தன, இப்ப ம்
அப்ப ம் .
“சர . ெசால் வ க ேறன் ,” என் றாள் கைடச யாக.
இைளயபாண் யன் காத் த ந் தான் அவள் பத க் . அவள்
அவைன ஏெற த் ம் பார்க்காமேல ஒ ெபயைர ெம வாக
உச்சர த் தாள் . “ந லமங் ைக” என் ற ெசால் ம க ந தானமாக,
சற் ெவட் கத் ட ம் ழப்பத் ட ம் உத ர்ந்த அவள்
வாய ந் .
வரபாண் யன ன் இதயம் ந ன் வ ம் ேபா ந் த .
உணர்சச ் கள் உள் ரப் ரண்ெட ந் ததால் சற் ேற
த ணற னான் . அவள டம ந் இரண்ட தள் ள ம்
உட் கார்ந்தான் . “ந லமங் ைகயா! நீதானா அ ?'” என் ம்
ழற னான் .
பத க் அவள் தைலைய மட் ம் அைசத் தாள் . அவைன
ஏெற த் ேநாக் கவ ல் ைல. ஆனால் வரபாண் யன் கண்கள்
அவைள வ ங் க வ வன ேபால் பார்த்தன. அவன் உட ம்
ஒ ைற த் த .
 அத் த யாயம் 8
பைழய கைத த ய ெபா ப்

ள் ள உைடந் த ேவகத் த ல் த ெரனத் ள் ள ெய ந் த

காரணத் தால் , ேசைல சற் ேற கைலந் த ந ைலய ல் த் த ட் த்
தைல ன ந் உட் கார்ந்த ந் த சமயத் த ம் ம க அழகாக
அவள் ேதான் ற னா ம் , அந் த அழைக ரச க் ம்
ச த் தம ல் லாததால் வரபாண் யன் அவைள சற் ேநாக் க க்
ெகாண்ேட இ ந் தான் , பல வ நா கள் அவ ம்
ேநாக் க னாள ல் ைல. ெபயைரச் ெசால் வதற் ன் ப ந் த
ண எங் ேகா பறந் வ ட் ட . அந் தத் ண ைவ
ெவற் ற ெகாள் ள வ டக் டாெதன் ற ந ைனப்பாேலா என் னேவா,
இளவரசன் ச ந் தைன ம் அைதவ டத் ர தமாகப் பறந்
ெகாண் ந் த . அவள் ெபயர் ஒ ேகள் வ க் வ ைட
ெகா த் த . பல ேகள் வ க க் வ ைடயள க் கவ ல் ைல.
ந லமங் ைகையத் தனக் மைனயாளாகத் தன தந் ைத
ந ச்சய த் ப் பல ஆண் கள் ஓ வ ட் டா ம் , ஒ ைற ட
அவைள அவன் சந் த த் தத ல் ைல. என் ன காரணத் தாேலா
இ வைர ம் சந் த க் க வ டாமேல ைவத் த ந் தார்
லேசகரபாண் யர். அவன் ச ப ள் ைளயாய ந் த ேபா
ந கழ் ந் த ஒ ந கழ் ச்ச அ . அவன் அன் ைன அவ ைடய
பத் தாவ ப ராயத் த ல் ெசான் னாள் ஒ ைற, “வரபாண் யா!
உனக் க் கல் யாணம் ந ச்சயமாக வ ட் ட ,” என் ,
“எனக் கா!”
“ஆமாடா கண்ேண.”
“யாரம் மா அ !”
“ந லமங் ைக!”
“ந லமங் ைகயா!”
“ஆம் .”
“அந் த ந லமங் ைக ம் உனக் த் தான் . உன் தந் ைத
ஆள் க ன் றாேர இந் த ந லம் , இந் த ந லமங் ைக ம்
உனக் த் தான் . உன் ைனத் தான் இளவரசராக் கப் ேபாக றார்.”
இ அவன பத் தாவ வயத ல் , அவ க் ம் அவன்
தாய் க் ம் ஏற் பட் ட உைரயாடல் . அதன் ப பத ெனட் டாவ
வயத ல் பட் டத் இளவரசனாக, பாண் ய ந லமங் ைகைய
ஆள ேவண் யவனாக, லேசகர பாண் யனால்
ந யம க் கப்பட் டான் . ஆனால் இன் ெனா ந லமங் ைகைய,
அவன் மைனயாளப்ேபாக றவைள, அவன் பார்த்தேத
க ைடயா . ஒ ைற அந் தப் ெபண் யார் என் தல்
அைமச்சைர ம் மற் றவர்கைள ம் ெமள் ள வ சார த் ம்
பத ேல ம் க ைடக் கவ ல் ைல. தலைமச்சர் ஒ வ ஷயம்
மட் ம் ெசான் னார்: “வரபாண் யா! அைதப் பற் ற அத கமாக
வ சார க் காேத. உன் தாயார் உன் தந் ைதக் ைறயான
மைனவ யல் லள் ; ஆைச நாயக , ஆகேவ நீ இளவரசனாவதற் ேக
ெப ம் எத ர்ப் இ க் க ற . ந லமங் ைக உனக்
மைனயாளாகப் ேபாவதாகத் ெதர ந் தால் அரச ல் ெப ம்
ழப்பம் ஏற் ப ம் .”
இதற் அவ ம் , “என் தாயார் சர யான
மைனயாள ல் ைலெயன் றால் மன் னர் என் ைன ஏன்
இளவரசனாக் க ேவண் ம் ? பட் டத் த் ேதவ ய ன் மகன்
அண்ணன க் க ன் றாேன அவைனப் ப ற் கால மன் னனாக
ந ர்ணய த் த க் கலாேம?”
தலைமச்சர் அதற் ம் பத ல் ெசான் னார்: “உனக் க க் ம்
வரம் உன் தைமய க் க ல் ைல. நீ தான் இந் த நாட் ைடக்
காப்பாற் ற வல் லவன் என் உன் தந் ைத ந ைனக் க றார்.
ஆைகயால் தான் இந் த ைவச் ெசய் தார். ஆைச நாயக ய ன்
மகன் மன் னனாக வ வதா என் அரண்மைனய ல் பலர்
 க றார்கள் . தவ ர ந லமங் ைக உன் மைனவ யா ம்
ெசய் த ெதர ந் தால் இன் ம் எத ர்ப் அத கமா ம் . ஆகேவ
தற் சமயம் எைத ம் அத கமாகக் கண் ெகாள் ளாேத.”
“அப்ப யானால் ந லமங் ைக ம க உயர்ந்த லத் ைதச்
ேசர்ந்தவளா?”
“ஆம் .”
“அவள் என் ைன மணக் கச் சம் மத த் தாளா?”
“அவள் சம் மதத் ைத யா ம் ேகட் கவ ல் ைல.”
இத் டன் உைரயாட க் ற் ைக ைவத் தார் தலைமச்சர்.
இ பைழய கைத. கால ஓட் டத் த ல் அைத மறந் வ ட் டா ம்
அத் தைன ம் அந் த ேநரத் த ல் அந் த அடர்ந்த ேதாப்ப ல் அவன்
ந ைன க் வந் த . ஆகேவ ச ற வாய் வ ட் நைகத் தான்
வரபாண் யன் .
அந் த நைகப்ைபக் ேகட் த் தைலைய ந ம ர்த்த ய ந லமங் ைக,
“ஏன் நைகக் க றீ ரக
் ள் ?” என் ேகட் டாள் .
“வ த ைய ந ைனத் நைகத் ேதன் ,” என் றான் வரபாண் யன் .
“வ த ைய ந ைனத் நைகக் க என் ன இ க் க ற ?” என்
ந லமங் ைக வ னவ னாள் ெமல் ய ர ல் .
“உனக் ம் எனக் ம் ...” என் ஆரம் ப த் த வரபாண் யன்
வாசகத் ைத க் க யாமல் த ணற னான் .
“த மணம் ந ச்சயமாக ப் பல வ ஷங் கள் ஆக வ ட் டன.”
என் ந லமங் ைக வாசகத் ைத த் தாள் .
“அ உனக் ச் சம் மதமா?” என் வ னவ னான் வரபாண் யன் .
“காலங் கடந் த ேகள் வ .”
“இல் ைல, ந ச்சயம் ெசய் த த மணங் கெளல் லாம்
நைடெப வத ல் ைல. உனக் இஷ் டம ல் லாவ ட் டால்
இப்ெபா ட மாற் ற க் ெகாள் ளலாம் .”
“தந் ைத ெசய் த ஏற் பாட் ைடயா?”
“ஆம் .”
“ஏன் ?”
வரபாண் யன் சற் ேற தயங் க னான் . ப ற . ெசான் னான் , “நீ
உயர் லத் தவள் என் ேகள் வ ப்பட் க் க ேறன் ,” என் .
ந லமங் ைக நன் றாகத் தைல ந ம ர்ந் அவன் கத் ைத
ஏற ட் ேநாக் க னான் .
“அதனால் ?” என் ம் ஒ ேகள் வ ைய வச னாள் சர்வ
சாதாரணமாக.
“மன் னன் ஆைச நாயக ய ன் மகைன மணக் க ம க் கலாம் .
அந் த உர ைம உனக் உண் .” என் ட் க் காட் னான்
வரபாண் யன் .
ந லமங் ைக ெமல் ல நைகத் தாள் .
“இளவரேச! இந் தத் த மணத் ைதப் பற் ற எனக் த் ெதர யேவ
ெதர யா பத் நாட் க க் ன் வைர. த ெரன அற ந் த ம்
த ைகத் ேதன் . ஆனால் அைத நான் தவ ர்க்க யா . அந் த
உர ைம எனக் க் க ைடயா . அைத நீங் கள் ட எனக்
அள க் க யா .” என் நைகப்ைபத் ெதாடர்ந் வ ளக் க ம்
ெசய் தாள் .
“ஏன் அள க் க யா ? தந் ைத இறந் வ ட் டதால் நான் தான்
அரசன் ,” என் ட் க் காட் னான் இளவரசன் .
“நீங் கள் அர க் கட் ல் ஏற இன் ம் நாளாகலாம் . அப்ப
ஏற னா ம் உங் கள் இஷ் டம் என் எ ம் இந் தத் த மணம்
சம் பந் தப்பட் ட வைரய ல் இ க் கா . நம் ம வர் கத ைய ம்
ந ர்ணய ப்பவர் ேவ ஒ வர் இ க் க றார். அவ க் இந் தத்
த மணம் இஷ் டம் . ஆகேவ நீங் கள் என் ைன
மணப்பத ந் தப்ப யா .” என் - பத ல் ற னாள்
ந லமங் ைக.
வரபாண் யன் கத் த ல் மீ ண் ம் ச ந் தைன படர்ந்த .
“அந் த மன தர் யாெரன் பைத நான் அற யலாமா?” என்
வ னவ னான் ச ல வ நா க க் ப் ப ற .
“நாைளக் அற யப் ேபாக றீ ரக
் ள் ,” என் றாள் ந லமங் ைக.
“நாைளக் கா?”
“ஆம் .”
“நாைளவைர ஏன் காத் த க் க ேவண் ம் ?”
“இப்ெபா நான் ெசால் லாத காரணத் தால் !”
“ெசால் ல மாட் டாயா?”
“ஊ ம் .”
“ஏன் ?”
“ெசால் ல அத காரம ல் ைல.”
இதற் ேமல் அவள டம ந் எந் தப் பத ம் வராெதன் பைத
அற ந் த வரபாண் யன் ச னத் த ன் வசப்பட் டான் . அதன்
வ ைளவாக அவள் ைகையப் பலமாகப் பற் ற னான் .
“நீ என் மைனயாள் தாேன?” என் ம் சீ ற னான் .
“இன் ம் மைனயாளாகவ ல் ைல. ஆகேவ என் ைகையப்
ப த் அச் த் த ப் பயன ல் ைல,” என் றாள் ந லமங் ைக.
“இப்ெபா என் ன டம் தன த் அகப்பட் க்
ெகாண் க் க றாய் ...”
“நானா!”
“ஆம் ! தவ ர இந் தத் ேதாப் அடர்ந்த ”
“அதனால் ?”
“இங் எ ந கழ் ந் தா ம் யா ம் பார்க்க யா .”
இளவரசன் ெசாற் கள் ெசல் ம் த ைசைய ந லமங் ைக
கவன க் கேவ ெசய் தாள் . ஆைகயால் அவைன நன் றாக
ஏெற த் ப் பார்த் ச் ெசான் னாள் ,
“இந் தப் ைபத் த யத் ைத வ ங் கள் ” என் . அவள் ர ல்
எச்சர க் ைக பலமாக ஒ த் த .
இளவரசன் அவள் ர ந் த எச்சர க் ைகையக் கவன க் கேவ
ெசய் தான் .
“எந் தப் ைபத் த யத் ைத?” என் ம் வ னவ னான் .
“என் தன ைமையப் பயன் ப த் த க் ெகாண் வ டலாெமன் ற
ைபத் த யத் ைத!”
“ைபத் த யமா அ ?”
“சந் ேதகெமன் ன?”
இைதக் ேகட் ட ம் இளவரசன் ைக, அவள் ைகமீ இ கய .
அவள் பலவந் தமாக அவைன ேநாக் க இ க் கப்பட் டாள் . அவள்
ச ர த் தாள் சற் ப் ெபர தாக. அந் தச் ச ர ப் ய அைர
வ நா ட ஆகவ ல் ைல. வரபாண் யன் த ெரன ந லத் த ல்
வ ந் தான் நால கள் தள் ள !

அத் த யாயம் 9
ெபா த் தார்
க ண்ண ைமக் ம் ேநரத் த ல் ந கழ் ந் வ ட் ட அந் த சம் பவம்
அவன் கண்கைள ம் த றக் க வ டவ ல் ைல, ைக கால் கைள ம்
ஆடவ டவ ல் ைல. ந லமங் ைகையப் பலவந் தமாக இ த் த
ைகய ல் ஏேதா க் ெகன் அவ க் த் ெதர ந் த . ப ற
நரம் கள ல் ஓ ய ம ன் சாரம் ேபான் ற சக் த ெதர ந் த .
அ த் தப ஏ ம் ெதர யவ ல் ைல. ெதர ந் தேபா ஏ ம்
ர ய ம ல் ைல, அந் த இளங் காைளக் .
அவன் வ ழ த் தேபா ந லமங் ைக அவ க் ெவ அ க ல்
உட் கார்ந் ெகாண் அராப யர்கள் ேதாற் ைபய ந் நீைர
எ த் அவன் கண்கைள ம் கத் ைத ம் அலம் ப க்
ெகாண் ந் தாள் அந் தச் சமயத் த ல் , அவன் எ ந் த க் க
யன் ற ம் , ‘ேவண்டாம் ' என் ைசைக ெசய் த அவள் , அவன்
ைககைள ம் கால் கைள ம் தன் மலர்க்ைககளால் வ னாள் .
அதனால் ச் ரைண ெபற் றா ம் எ ந் த ராத
வரபாண் யன் ந லமங் ைகய ன் ந ச்சலமான கத் ைத
வ யப் டன் உற் ேநாக் க னான்
“ந லமங் ைக! எனக் என் ன ஏற் பட் ட ? நான் ஏன் இப்ப
வ ந் க டக் க ேறன் ?” என் வ னவ னான் .
“மயக் கம் ஏற் பட் ட . அதனால் வ ந் வ ட் ர்கள் .” என் சர்வ
சாதாரணமாகச் ெசான் னாள் ந லமங் ைக.
“மயக் கம் எதனால் ஏற் பட் ட ?” என் வ னவ னான்
வரபாண் யன் .
“ஆைச ம த யால் !”
“ஆைச ம த யாலா?”
“ஆம் . அத் மீ ற என் ைகையப் ப த் உங் கைள ேநாக் க
இ த் தீர்கள் ...” என் வாசகத் ைத க் காமேல தன
ச ைஷையத் ெதாடர்ந் , அவன் அங் க க் ள் ம் தன
ைகைய வ ட் மார்ைப ம் தடவ னாள் .
“மைனயாைளத் ெதா வ அத் மீ ற யதா மா?” என்
ச னத் டன் ேகட் டான் வரபாண் யன் .
“மைனயாளாக ந ச்சய க் கப்பட் க் க ேறன் இன் ம்
மைனயாளாகவ ல் ைல - நா ேபர் அற ய” என் றாள்
ந லமங் ைக, எந் தவ த சலனத் ைத ம் கத் த ேலா
ெசாற் கள ேலா காட் டாமேல.
“அதனால் ெதாடக் டாதாக் ம் ?”
“ டா .”
“காயல் அரண்மைனய ல் என் ைன ம் தள் ள என் மீ
வ ந் தாேய?”
“அ ஆபத் க் கான தர்மம் . அதனால் ப ைழய ல் ைல.”
“நீத சாஸ்த ரம் ப த் த க் க றாய் ேபா க் க ற ?” என் ற
வரபாண் யன் ேகள் வ ய ல் ஏளனம ந் த .
“ஆம் ப த் த க் க ேறன் ,” என் ற ந லமங் ைக அவைன உற்
ேநாக் க , “பாண் ய நாட் ராண யாகப் ேபாக றவ க்
ேவண் யைதெயல் லாம் ெசால் ைவத் த க் க றார்” என்
வ ளக் க னாள் .
இைதக் ேகட் ட வரபாண் யன் உணர்சச ் கள் சற் க்
ெகாந் தள க் கேவ, “யார் அவர்?” என் வ னவ னான் .
“அ தான் ப ன் னால் ெதர ம் என் ற ய க் க ேறேன”
என் ற ந லமங் ைக ச க ச்ைச ந் வ ட் டதால் எ ந்
ந ன் றாள் .
“இன நீங் க ம் எ ந் த க் கலாம் ” என் றாள் .
வரபாண் யன் ஒ வ நா ைக கால் கைள நீட் மடக் க ப்
பார்த் , அைவ உபேயாகத் க் வந் வ ட் டைத உணர்ந் ,
ெமள் ள எ ந் ந ன் றான் . ப ற அப்ப ம் இப்ப ம் ச ற
நடந் பார்த்தான் . கைடச யாக ந ன் ந லமங் ைகைய உற்
ேநாக் க , “ந லமங் ைக! நீ என் ைன என் ன ெசய் தாய் ?” என்
வ னவ னான் ப ரம ப் ம் ேகாப ம் ந ைறந் த ர ல் .
“ஆண்க க் த் தான் பலம் அத கம் , ெபண்கைள எ
ேவண் மானா ம் ெசய் வ டலெமன் ந ைனத் தீர்கள் . என்
ைகையப் ப த் அந் த ஆணவத் த ல் இ த் தீர்கள் .”
“உம் ! ெசால் ேமேல.”
“மைலயாளத் த ல் பழக் கமாய க் ம் நரம் ப ைய ேலசாக
அ த் ேதன் .”
“நரம் ப யா?”
“ஆம் , நரம் கள ன் ேகந் த ர ஸ்தானங் கள் உடம் ப ன் பல
இடங் கள க் ன்றன. அவற் ற ல் ஏதாவெதான் ற ல் ேலசாகத்
தட் னால் ேபா ம் , ப ராணன் ேபாய் வ ம் .”
“அ உனக் த் ெதர ம் ?”
“ஆம் .”
“அப்ப யானால் என் ப ராணன் ஏன் ேபாகவ ல் ைல?”
“எனக் த் ேதைவயாய க் க றப யால் ...” என் ற ந லமங் ைக,
“ம க ெம வாகத் தான் தங் கள் ைக நரம் ைப ெந ேனன் .”
என் ற னாள் .
“அத ேலயா நால தள் ள வ ந் ேதன் !”
“ஆமாம் !”,
இைதக் ேகட் ட ம் சற் ந தான த் த வரபாண் யன் ,
“ந லமங் ைக ஒ ராட் ச ” என் ற னான் ச னத் டன் .
“என் ைனப் பலவந் தம் ெசய் க றவர்க க் நான் ராட் ச தான் .”
என் றாள் ந லமங் ைக.
“மற் றவர்க க் ேராஜாப் ேபா க் க ற ?” என்
ேக யாகக் ேகட் டான் வரபாண் யன் .
“பன் ைம ேவண்டாம் ... ஒ வைரப் பற் ற ச் ெசான் னால் ேபா ம் ”
என் றாள் ந லமங் ைக ம் ன் வல் ெசய் .
“அந் த ஒ வர் யா ம க் க யா . த னம் உன் ன டம் நரம் ப
யார் ப வான் ?” என் வ னவ னான் வரபாண் யன் .
“அ பட ேவண் யத ல் ைல. உர ைம ள் ளவர்” என் ற அவள்
அவைன ெந ங் க வந் , அவன் ேதாைளப் பற் ற , அவன்
கண்க டன் தன கண்கைளக் கலந் தாள் . வரபாண் யன்
ேதாள் கைளச் ச ற அசக் க னான் .
“இங் நரம் ஸ்தானம் ஒன் ம ல் ைலேய” என் ம்
வ னவ னான் .
“இல் ைல, இ ந் தா ம் ெந ட மாட் ேடன் !” என் ற ந லமங் ைக
அவன் மார் மீ சாய் ந் தாள் ; அவன் ைககள் அவைளச் ற் ற
வைளத் தன. அவற் ற ல் வைளந் தாள் அவள் . அத் டன்
ெசான் னாள் , “சற் ப் ெபா ங் கள் . ெபா த் தார் ம யாள் வார்.
இன் ம் ஒ நாள் ...” என் .
அந் தச் சமயத் த ல் தான் அந் த எத ர்பாராத தைலய வந் த .
வந் த தைலய எத ர்பாராம ம் பயங் கரமாக ம் வந் த ,

அத் த யாயம் 10
ற் ற வந் த ேவல் கள்

“ஒ நாள் ேபாதா , ம ம் ஆள யா ” என் ற ெசாற் கள்

ேதாப்ப ன் ஒ ைலய ந் எ ந் தன. அதனால்
ப ைணந் த இ வ ம் ப ர ந் இரண்ட எ த் ைவத் த்
தங் கள் வாட் கைள எ க் க யன் றார்கள் .
“பயன ல் ைல, உங் கைள ேநாக் க ேவல் கள் ற
ைவக் கப்பட் க் க ன் றன” என் ற லபத ய ன் ரைலத்
ெதாடர்ந் , த ெரன தீ பங் கள் ெதர ந் தன அந் தத் ேதாப்ப ல் .
அந் த தீ பங் கள் வச ய ெவள ச்சத் த ல் லபத ெவள ேய
வந் தான் நான் வரர்க டன் , அந் த நால் வ ம் ந் த ய நாள்
சண்ைடய ல் பங் ெகாண்டவர்களல் லெவன் பைத ம் ,
வரர்கெளன் பைத ம் ர ந் ெகாண்டான் வரபாண் யன் .
லபத ய ன் வாய் அத கமாக வங் க ய ப்பைத ம் கண்டதால்
அவ க் யாராேலா பலமான அ வ ந் த க் க
ேவண் ெமன் ம் ஊக த் தான் . இ ப்ப ம் ஆ த
பாண களான நான் வரர்க க் ன் ந ரா தபாண களான
தாங் கள் இ வ ம் ஏ ம் ெசய் ய யாெதன் பைத உணர்ந்த
வரபாண் யன் , லபத ய ன் கவனத் ைத ேவ த ைசக்
இ க் க வ ம் ப , “உன் உதட் க் என் ன ஏற் பட் ட லபத ?”
என் வ சார த் தான் .
“அந் த அராப யன் த் வ ட் டான் . ஆனால் மைடயன் ” என் றான்
லபத உற் சாகத் டன் .
“யார் ஜமா தீ னா?”
“ஆம் .”
“அவன் எப்ப மைடயன் ?”
“எத ர ையத் தானாகேவ வ தைல ெசய் தவைன எப்ப
அைழப்ப ? நீங் கள் ெகாட் ட ந் பறந் த ம் அவைனப்
ப க் க யன் ேறன் . என் ைனக் த் த வழ் த் த னான் . என்
ஆட் கைள ம் ப த் தான் . ஆனால் எனக் ச க ச்ைச ெசய்
வ தைல ம் ெசய் தான் ...” என் ற லபத ெபர தாக
நைகத் தான் .
வரபாண் யன் ச ற ேத ச ந் தைனய ல் இறங் க னான் .
“என் ன ச ந் த க் க றாய் ? உதவ அராப யன் இல் ைலேய என்
ந ைனக் க றாயா? அவன் வரமாட் டான் . நீங் கள் தப்ப வ ட் டதாக
மனப்பால் க் க றான் .” என் ற லபத மீ ண் ம் நைகத் தான்
வரபாண் யைன ேநாக் க .
“இப்ெபா என் ன ெசய் ய உத் ேதசம் ?” என் ேபா
பயத் டன் வ னவ னான் வரபாண் யன் .
“உன் ைன ம் இந் தச் ச க் க ைய ம் ம ைரக் க் ெகாண்
ேபாக உத் ேதசம் ” என் ேபச க் ெகாண்ேட ேபானவன் , “அட!
இவெளங் ேக?” என் நாற் ற ம் ேநாக் க னான் .
ந லமங் ைகய ன் நைகப் அவன் பக் கத் த ந் உத ர்ந்த .
“ஓ! என் பக் கத் க் வந் வ ட் டாயா! ெபண்ேண! நீ த் த சா .
இதற் க் கண் ப்பாய் பய ண் ” என் ற அவள் மீ
தன ைகைய ைவக் கப் ேபானான் . அந் தச் சமயத் த ல்
ெவற் ற டன் வரபாண் யைன ம் ேநாக் க னான் .
வரபாண் யன் கத் த ல் எள் டன் ெகாள் ம் ெவ த் தன.
“ேடய் லபத ! அவள் மீ ைகைய ைவக் காேத” என்
சீ ற னான் ெப ம் ச னத் டன் .
“ைவத் தால் என் ன ெசய் வாய் ?” என் அவன் ேகட் ட ம்
ந லமங் ைக ெசான் னாள் , “ லபத ! அவர் க டக் கட் ம் . உன்
ைகைய இப்ப க் ெகா . நாேன ப த் க் ெகாள் க ேறன் ,”
என் .
“பேல பேல!” என் ச லாக த் த லபத ைகைய நீட் னான் .
ந லமங் ைக ம் அவன் க க் ைகையப் பற் ற னாள் .
“அங் கா ப ப்ப ? என் உள் ளங் ைகைய பற் றேவண் ம் ” என்
ேம ம் ஏேதா ேபச யன் ற லபத ய ன் வங் கள் இ
ைற த் தன.
“ஐேயா” என் அலற ற் பட் டான் லபத . அதற் ம்
இடங் ெகாடாத அவன் உத கள் ேகாணக் ேகாண இ த் தன.
த ெரன மண்ண ல் சாய் ந் தான் ,
தைலவன் த ெரனச் சாய் ந் த ம் வரபாண் யைன ம்
ந லமங் ைகைய ம் தீ ர்த் வ ட மற் ற நான் வர ம்
ேவல் கைளத் க் க வச ற் பட் டனர். ஆனால் ேவல் கள்
அவர்கள் ைககைளவ ட் அகல ம த் தன. நால் வர்
மார் கள ம் நான் வாள் கள் பாய, நால் வ ம்
மல் லாந் வழ் ந் தனர்.
அேத சமயத் த ல் மரங் கள ன் மைறவ ந் ெவள வந் த
ஜமா தீ ன் , “இளவரேச! அபாய காலத் த ல் தாமத ப்ப
நல் லதல் ல,” என் எச்சர க் ைக ம் ெசய் தான் .
வரபாண் யன் கண்கள ல் நன் ற த ம் ப ய .
“நீ எங் க ந் ைளத் தாய் த ெரன் ?” என் வ னவ னான்
வரபாண் யன் .
“இவைன ஆரம் பம் தல் நம் பவ ல் ைல நான் ,” என் கீ ேழ
க டந் த லபத ையச் ட் க் காட் வ ட் , “இவ க் ச்
ச க ச்ைச ெசய் ம ைரக் ச் ெசல் ம் ப ற ேனன் .
இ ப்ப ம் இவன் மீ ஒ கண் ைவத் த ந் ேதன் . இவன்
காய ந் க ளம் ப ய ேபா நா ம் க ளம் ப ேனன் .” என்
க் கமாக வ ஷயத் ைதக் ற னான் ஜமா தீ ன் .
“இவன் உதட் க் காயம் ?” என் வ ளக் கம் ேகட் டான்
வரபாண் யன் .
“நான் அள த் த ப ரசாதம் ” என் ற ஜமா தீ ன் , “ஆமாம் . இவன்
ஏன் இப்ப க் ேகாணக் ேகாண இ த் க் ெகாண்
க டக் க றான் ?” என் வ னவ னான் வரபாண் யைன ேநாக் க .
“இவள் அள த் த ப ரசாதம் ” என் ந லமங் ைகையச் ட் க்
காட் னான் வரபாண் யன் .
“நரம் அ . இைதச் சீ னத் த ல் பார்த்த க் க ேறன் . இங் ம்
வந் வ ட் டதா?” என் த் த ஜமா தீ ன் , ேலசாக
நைகத் தான் . அத் டன் ந லமங் ைகைய ேநாக் க , “மகேள!
வரபாண் ய க் இந் தச் ச க ச்ைச ெசய் வ டாேத,” என் ம்
ற னான் நைகப்ப ன் ஊேட.
“ெசய் தாக வ ட் ட .” என் ற வரபாண் ய ம் அவ டன் ேசர்ந்
நைகத் தான் .
அராப யனான ஜமா தீ ன் உத கள ல் நமட் வ ஷமம்
ெதர ந் த .
“மகேள! கணவைன ம க ம் ன் த் தாேத!” என் ம் ேகட் க்
ெகாண்டான் அராப யன் .
“கணவனா? அந் த ரகச யம் உனக் ம் ெதர மா?” என்
வ னவ னான் அவன் .
“அ ரகச யமல் ல! நீங் கள் ெசன் ற ம நாட் காைல காய ல்
எல் லா ம் இைதப் பற் ற த் தான் ேபச னார்கள் . ம ைரக் த்
தர்கள் பறந் வ ட் டார்கள் . நீங் கள் ெசல் ங் கள் .” என் றான் .
“நாைள நா ம் பயணமாக ேறன் எங் கள் நாட் ற் ,” என்
அற வ த் தான் .
அவைனக் கட் த் த வ மீ ண்ட வரபாண் யன் ,
ந லமங் ைகைய ேநாக் க னான் . அவள் ரவ கைள ேநாக் க க்
ைககாட் ட, இ வ ம் அத ல் ஆேராகண க் கப் ரவ கள்
நகர்ந்தன.
அவர்கள் ேபாவைதப் ன் வ டன் பார்த் க் ெகாண்
ந ன் ற ஜமா தீ ம் ேதாப் க் ள் ந் ெசன் , தன
ரவ ய ல் ஏற காயல் மார்க்கத் த ல் அைத நடத் த னான் .
அதற் ேநர் எத ர்த் த க் க ல் ெசன் ெகாண் ந் த
வரபாண் ய ம் ந லமங் ைக ம் நீண்ட ேநரம் ெமௗனமாகேவ
ரவ கைளப் பறக் க வ ட் டார்கள் . ச ற ரம் ெசன் ற ம் ,
“இப்ெபா எங் ெசல் க ேறாம் ?” என் வ னவ னான்
வரபாண் யன் .
“வரதவளப்பட் டணத் த ற் .” என் றாள் ந லமங் ைக.
“எதற் ?” என் வரபாண் யன் வ னவ னான் .
ந லமங் ைக பத ல் றவ ல் ைல. வரதவளப் பட் டணத் ைத
ம நாள் மாைல அைடந் த ம் அங் த் தங் கைள எத ர்
ேநாக் க ய ந் தவைரப் பார்த் ப் ெப ம் ப ரம ப் க்
உள் ளானான் வரபாண் யன் . வ ளங் காத பல வ ஷயங் கள்
அவ க் வ ளங் கலாய ன.

அத் த யாயம் 11
 வாழ் க பாண் ய ராண !

ேசா ழர்கள ன் தைலநகராக நீண்ட காலம் சீ ம் ச றப் ம்

அைடந் த ந் த உைற ர், பாண் யர்கள ன் கைடச . சாம் ராஜ் ய
காலத் த ல் ம கச் சாதாரண பட் டணமாக வ ட் டதால் , அதற்
அ க ந் த வரதவளப்பட் டணம் ேகாட் ைட
ெகாத் தளங் க டன் ம ைரக் அ த் தப பாண் யர்கள ன்
உள் நாட் த் தைலநகரமாகக் காட் ச யள த் த . அந் த
க் க யத் த ன் காரணமாகப் பாண் யர் பைடய ல் ஒ
தன ப்ப ர அங் ம் ந த் தப்பட் ந் ததால் , ெதற்
எல் ைலகைள ம ைர ம் ேமற் க் க ழக் எல் ைலகைள
வரதவளப் பட் டண ம் ஆளக் ய ந ைல ஏற் பட் ந் த .
அத் தைகய பட் டணத் க் த் தான் ந லமங் ைக
வரபாண் யைனத் ேதாப்ப ல் நடந் த வ வாதங் க க் ம நாள்
இர அைழத் வந் தாள் . அப்ப அைழத் வந் தவள் ேநராக
வரபாண் யைனப் ப ரதான வாசல் வழ யாக அைழத் ச்
ெசல் லாமல் , ேமற் க ந் த ச வாசல் வழ யாகக்
ேகாட் ைடக் ள் அைழத் ச் ெசன் ச வ த ஒன் ற ல் தங் க
ைவத் தாள் . அந் த வ த ய ல் சகல ெசௗகர யங் க ம்
இ ந் தா ம் இளவரசனான தான் , அங் த ட் த் தனமாகத் ...
தங் கேவண் ய அவச யெமன் னெவன் மட் ம்
வரபாண் ய க் ப் ர யாததால் அைத வாய் வ ட் ேட
ேகட் டான் அவன் , “இங் எதற் காக நான் தங் க ேவண் ம் ?”
என் .
ந லமங் ைக அவைனக் ர்ந் ேநாக் க வ ட் “இங் ஏதாவ
ைறய க் க றதா உங் க க் ?” என் வ னவ னாள் .
அவள் ேகட் ட ப ன் அதற் உடன யாகப் பத ல் ெசால் லாமல்
வரபாண் யன் , அந் தச் ச வட் ன் டத் த ற் ள் ம்
அைறக க் ள் ம் , உலாவ வ ட் த் த ம் ப னான் .
த ம் ப யவன் டத் த ேலேய ந ன் ற ந் த ந லமங் ைகைய
ேநாக் க , “இல் ைல எந் தக் ைற ம ல் ைல. சகல
ெசௗகர யங் க ம் இ க் க ன் றன.” என் பத ல் ற யவன் ,
“ஏன் , நான் அரண்மைனக் உன் டன் வந் தாெலன் ன?” என்
வ னவ னான் .
“இப்ெபா வ வதற் க ல் ைல,” என் றாள் ந லமங் ைக.
“ஏன் ? இ பாண் யர் பட் னந் தாேன? நான் இளவரசன்
தாேன?” என் வ னவ னான் எர ச்ச டன் .
“காய ம் பாண் யர் பட் டனந் தான் . அங் ம் நீங் கள்
இளவரசர்தான் .” என் ட் க் காட் னாள் ந லமங் ைக.
“இங் ம் அபாயம் இ க் க றதா எனக் ?”
“ஆம் .”
“என் ன அபாயம் ?”
“ெபர ய ைம!”
“ ைமயா?”
“ஆம் , ஆம் !”
“சற் வ வர க் கலாமா?”
“நாைள உங் க க் ேக ெதர ம் .” இைதச் ெசான் ன ந லமங் ைக,
ேம ம் ேபச்ைச வளர்த்தாமல் அந் த வட் ன் வாய ந் த
இ காவலர்கைள அைழத் இளவரச க் ேவண் ய
ெசௗகர யங் கைளச் ெசய் ெகா க் ம் ப ந யம த் வ ட்
ெவள ேய ெசன் றாள் .
வரபாண் ய க் எல் லாேம ெப ம் த ராக இ ந் த .
காயல் பட் னத் த ந் தன் ைன இ த் வந் த ந லமங் ைக
அந் தச் ச வட் ல் தன் ைனத் தங் க ைவத் ச் ெசன் ற ,
அவள் ற ப்ப ட் ட ஆபத் , எதற் ம் வ ைட காண
யவ ல் ைல அவ க் .
“என் ைன யாேரா இங் ச் சந் த க் கப் ேபாவதாகக் ற னாேள
ந லமங் ைக, அ யாராய க் ம் ? இ வைர யாைர ம்
காேணாேம,” என் தன் ைனத் தாேன ேகட் க் ெகாண்டான் .
ப ற மனத் ைத அத கமாகக் ழப்ப க் ெகாள் ளாமல் நீரா ,
ேவ ஆைட ைனந் உணவ ந் த ப க் கச் ெசன் றான் .
அவன் ப த் ஒ நாழ ைக ட இ க் கா . அந் தச் ச
வட் ன் கத க றீ ச ் என் ற சத் தத் டன் த றக் க, அரச
உைடயண ந் த ந த் தர வயைதத் தாண் ய ஒ வர் உள் ேள
வந் தார்.
“எங் ேக அவள் ?” என் அவர் ேகட் ட ேகள் வ ய ல் ம ந் த
அத காரம் ெதாக் க ந ன் ற மட் மல் லாமல்
வரபாண் ய க் வ யப்ைப ம் அள த் த . அவர் ர ம்
அவ க் ப் ப ரம ப்ைப ஊட் ய . ஆகேவ ப க் ைகய ந்
ள் ள ெய ந் தான் வரபாண் யன் . அந் தச் சமயத் த ல் அந் தப்
ெபர யவ ம் உள் ேள ைழந் தார்.
“யார் தாங் களா?” என் ப ரம ப் டன் ேகட் ட வரபாண் யன் ,
மண் ய ட் அவைர வணங் க அவர் பாதங் கைளத் ெதாட் டான் .
ெபர யவர் ன் வல் ெகாண்டார். “ஆம் வரபாண் யா! நான்
தான் ,” என் றார். அவன் ச ற ய தந் ைதயான வ க் க ரமபாண் யர்.
“ஒ வார்த்ைத ெசால் ய ப்ப ய ந் தால் நாேன
வந் த ப்ேபேன. இப்ப ஒ ெபண்ைண வ ட் ரகச யமாக...”
என் ஏேதா ெசால் லப் ேபானவைனக் ைகையக் காட்
இைடமற த் த வ க் க ரம பாண் யர், “வரபாண் யா! பாண் ய
நாட் ைட வ ங் க மா க் கா ர் வந் ெகாண் க் க றான் .
அவ க் த் ைணயாக நம பரம் பைர எத ர வல் லாள ம்
வ க றான் . பாண் ய நாட் ைட அழ க் க இந் தச் சக் த கேள
ேபா ம் . ேபாதாக் ைறக் உன் அண்ணன் தந் ைதய ன்
ரத் தத் ைதப் பாண் ய மண்ண ல் ச ந் த வ ட் டான் . உள் நாட் க்
கலகம் ேவ பாண் ய நாட் ைட ஆட் ெகாள் ள இ க் க ற .
இந் த ந ைலய ல் காவ ல் இ க் ம் உன் உய க் ம் உைல
ைவக் கப்ப ம் என் பைத அற ந் ேதன் . ஆகேவ உன் ைன ம் உன்
லம் பாண் ய நாட் ைட ம் காக் க ந லமங் ைகைய
அ ப்ப ேனன் .” என் றார்.
ப ரம த் ந ன் றான் வரபாண் யன் .
“ஒ ெபண்ைணத் தானா அ ப்பேவண் ம் என் ைனக் காக் க?
ேவ ஆண்மகன் யா ம் க ைடக் கவ ல் ைலயா?” என்
வ னவ ம் ெசய் தான் , வரபாண் யன் ப ரம ப்ைப உதற க்
ெகாண் .
“ெபண்கள் ெசய் வைத ஆண்கள் ெசய் ய யா . தவ ர
ந லமங் ைக ெசய் யக் யைத யா ேம ெசய் ய யா .
ேபார்த் தந் த ர த ம் அவ க் க ைண பாண் ய நாட் ல்
க ைடயா ” என் வ ளக் க னார் வ க் க ரமபாண் யர்..
அைத அவர் ெசால் லத் ேதைவய ல் ைல. ந லமங் ைகய ன்
ெபயர் ஏற் ெகனேவ பாண் ய நாட் ல் ப ரச த் தமாய ந் த .
ேபார ல் ந கரற் றவெளன் ப ம் பல வரர்கைள அவள் பண ய
ைவத் த க் க றாெளன் ப ம் எல் லா ம் அற ந் த -
வ ஷயெமன் றா ம் அவைள எதற் காகச் ச ற ய. தந் ைத
தன் ைனக் காக் க அ ப்ப னார் என் ப ர யவ ல் ைல
வரபாண் ய க் . அவன் மனத ல் எ ந் த அந் த வ னாைவ
வ க் க ரமபாண் யர் ர ந் ெகாண் க் க ேவண் ம் . ஆகேவ
ெசான் னார்
“எல் லாவற் ைற ம் வ ட ஒ காரணம் இ க் க ற
வரபாண் யா,” என் .
“என் ன அ ?”
“உன் நலத் த ல் அக் கைற ள் ளவள் ந லமங் ைக.”
“ஆம் ; ஆம் .”
“உன் மைனவ யாக ந ச்சய க் கப்பட் டவள் .”
“ச ப ராயத் த ல் , நாங் கள் ஏ மற யாத வயத ல் ...”
வ க் க ரமபாண் யர் நைகத் தார்.
“அந் த வயத ல் தான் யா ம் ெபர யவர்கள் ெசால் வைதக்
ேகட் பார்கள் . அ மட் மல் ல வரபாண் யா! என் தைமயனார்
அவைள உனக் ந ச்சயம் ெசய் தத ல் அரசாங் க சம் பந் த ம்
பாண் ய நாட் ன் நல ம் கலந் த க் க ற .” என் ம்
ற னார்.
“எப்ப ?” என் வ னவ ய வரபாண் ய க் உடன யாகப்
பத ல் ெசால் லவ ல் ைல அவன் ச ற ய தந் ைத. ச ற ேநரம்
ச ந் த த் தார். ப ற ஒ ெவ ைய எ த் வச னார். “அவள்
ரவ வர்மன் லேசகரன் மகள் ” என் ெமள் ள ெமள் ளச்
ெசாற் கைள உத ர்த்தார்.
ஸ்தம் ப த் ந ன் றான் வரபாண் யன் . “ேசர மன் னன் மகளா?”
என் ம் வ னவ னான் ம தம ஞ் ச ய வ யப்பால் .
“ஆம் ! பாண் ய நாட் ஆபத் த ல் , உன் த மணத் தால் ேசர
மன் ன க் ம் பங் ஏற் ப ம் .”
“ேசர மன் னன் மகள் இங் ஏன் வளர்ந்தாள் ? ஏன் ேசர நாட் ல்
வளரவ ல் ைல?” என் வ னவ னான் வரபாண் யன் .
வ க் க ரமபாண் யர் ச ல வ நா கள் தத் தள த் தார்.
“அவ ம் உன் ைனப்ேபால் ப றந் தவள் , ேசர மன் னன ன்
ன் றாவ மகள் . ஆைசநாயக ய ன் மகள் . இவள்
அங் க ந் தால் ஆபத் ெதன் ரவ வர்மன் ச வயத ேலேய உன்
தந் ைதய ன் பா காப்ப ல் இ க் கட் ெமன் அ ப்ப
ைவத் தார்” என் ெமள் ள ெமள் ள உண்ைமையச் ெசான் னார்.
வரபாண் யன் கத் த ல் ச ந் தைன படர்ந்த . ர க ற ; ஒ
மன் னன ன் ஆைசநாயக ய ன் மகள் இன் ெனா மன் னன ன்
ஆைசநாயக ய ன் மகைள மணக் க றாள் . உயர் தாழ்
ஏ ம ல் ைல. அவைள நம மந் த ர வளர்த்ததால் அவள் உயர்
 லத் தவள் என் ந ைனத் ேதன் .” என் வரபாண் யன்
நைகத் தான் .
வ க் க ரமபாண் யர ன் கத் த ல் ச னம் பற ட் . ந ன் ற . அவர்
ெசாற் கள ம் அ பரவ ந ன் ற .
“ லத் த னால் ச றப்ப ல் லாவ ட் டால் என் ன? ணத் த னால்
ச றந் தவள் . வரத் த ல் ச றந் தவள் . என் அண்ணன் உன் ைன
இளவரசனாக் க ய ராவ ட் டால் , அவைள நாேன
வரதவளபட் டணத் த ன் அர யைணய ல் ஏற் ேவன் . என்
இஷ் டத் க் மாறாக உன் ைன அங் அமரச் ெசய் ய
ேவண் ய க் க ற ” என் ெசாற் கைள உத ர்த்த
வ க் க ரமபாண் யர், “நாைள உனக் த் த மணம்
ம டாப ேஷகம் இரண் ம் ” எனக் ற வ ட் அந் த
வட் ந் வ வ ெவன் ெவள ேயற னார்.
வரபாண் யன் அவைரத் ெதாடர்ந் வாய ற் ப வைர
ெசன் றான் . வ க் க ரமர் த ம் ப , “இங் ம் உன் அண்ணன்
ஒற் றர்கள் இ க் க றார்கள் , ஆகேவ இந் த வட் ைட வ ட்
ெவள ேயறாேத. நாைள ம டாப ேஷகத் த ற் ப் ப ன் உன்
இஷ் டப்ப இ க் கலாம் .” என் றார்.
“அப் றம் ஒற் றர்கள் ஓ வ வார்கேளா?” என் வ னவ னான்
வரபாண் யன் வ ஷமத் டன் .
“நீேய ஒற் றர்கைளக் கண் ப த் ஒழ க் கலாம் . இல் ைலேயல்
உன் ைனக் காக் க உன் சமீ பத் த ல் ந லமங் ைக இ ப்பாள் .”
என் ற வ ட் வ க் க ரமபாண் யர் ெசன் றார்.
த ம் ப ம் தன அைறக் வந் த வர பாண் யன் ,
ப க் ைகய ல் தடாெலன் வ ந் தான் . ந லமங் ைகய டம்
தன ச ற ய தந் ைதக் இ ந் த நம் ப க் ைகைய ந ைனத்
வ யந் தான் . ஆனால் அ த் த நாள் அவ க் அதற் ப் பல
அத் தாட் ச கள் க ைடத் தன.
ம நாள் வரதவளப்பட் டணம் மணக் ேகாலம் ண்ட . எங் ம்
ேதாரணங் க ம் , ேகாலங் க ம் அந் த நகைரேய த மண
ந லமங் ைகயாக அ த் தன. வரர்கள் நடமாட் ட ம் ,
கண்காண ப் ம் ந ைறந் த மணத் டன்
ேபார்சச் ன் னத் த ம் இ ப்பதாகத் ேதான் ற ய . அந் த
மாநகரத் த ல் , அன் காைல அரண்மைனய ல் ற ப்பாக
அைழக் கப்பட் ட மந் த ர , ப ரதான க க் ன் பாக
ந லமங் ைகக் ம் வரபாண் ய க் ம் த மணம் நடந் த .
அ த் த இரண் நாழ ைகக க் ெகல் லாம் வரபாண் யன்
பாண் ய நாட் மன் னனாக ட் டப்பட் டான் . மண
அவன் தைலய ல் ஏற ய ம் - ஊதப்பட் ட தாைரகள ன் ஒ
அடங் க ய ம் -வ க் க ரமபாண் யர் சைபய ல் எ ந் த ந் , “என்
தைமயன் இஷ் டப்ப இன் வரபாண் யன் பாண் ய நாட்
மன் னனாக வ ட் டான் . இன பாண் ய நாட் த் தைலநகர்,
ம ைரயல் ல, வரதவளப்பட் டணந் தான் . இந் த நகைர ம்
நாட் ைட ம் காக் க நீங் கள் உங் கள் மன் னன் பக் க ல்
ந ல் ங் கள் . இன இந் த மாத ர வ ழாைவ நீங் கள் நீண்ட
காலம் பார்க்க யா . மா க் கா ர் பாண் ய நாட் ைட
ேநாக் க வ க றான் . அைதக் காக் க வரபாண் யனால் தான்
ம் . அவன் இந் தப் பாண் ய ந லமங் ைகைய ம்
பா காப்பான் . இேதா இந் த ந லமங் ைகைய ம் பா காப்பான் ”
என் அற வ த் அர யைணய ல் வரபாண் யன் பக் க ல்
அமர்ந்த ந் த ந லமங் ைக, மீ ம் கண்கைள ஓட் னார்.
“வாழ் க மன் னர்! வாழ் க பாண் ய ராண !” என் ற ேகாஷங் கள்
அந் த அலங் கார மண்டபத் த ல் ெபர தாக எ ந் தன. மந் த ர ப்
ப ரதான கள் மன் னைன வணங் க னர்.

அத் த யாயம் 12
மண் ைம ம் ெபண் ைம ம்
ம ணக் ேகால ம் ம டாப ேஷகக் ேகால ம் ஒேர நாள ல்
ண்ட வரபாண் யன் மனத் த ல் மக ழ் ச்ச க் ப் பத ல் தீ வ ர
ச ந் தைனேய படர்ந் க டந் ததால் , மந் த ர ப் ப ரதான கள்
தன் ைன ம் ந லமங் ைகைய ம் ற த் எ ப்ப ய வாழ் த் க்
ேகாஷங் கள் அத கமாக அவன் காத ல் வ ழவ ல் ைல.
த மணத் த ன் ேபா ம் சர , ம டாப ேஷகத் த ன் ேபா ம் சர ,
த ரளான மக் கள் மண்டபத் க் ள்
அ மத க் கப்படவ ல் ைலெயன் பைத ற ப்பாகச் ச ல ெப
வண கர்க ம் , மந் த ர ப் ப ரதான க ம் , உப தளபத க ம் ,
ெபா க் க ெய த் தாற் ேபால் ச ல வரர்க ம் மட் ேம அங்
ய ந் தார்கெளன் பைத ம் ம க ண்ண ய அற ள் ள
வரபாண் யன் உணர்ந் ெகாண்டான் . மங் கலம் பா ய
ெபண்கள் ட, ெபர ய இடத் ப் ெபண்கேள தவ ரப் ெபா
மக் கள் கலப் தன த மணத் த ல் அத கமாகக்
சம் பந் தப்படவ ல் ைல என் பைத ம் அவன் கவன க் கத்
தவறவ ல் ைல. த மணக் டத் ண்கள ம் , ம டாப ேஷக
மண்டபத் ண்கள ம் காத் த ந் த வரர்கள் அந் தப் ெபான்
வ ழாக் கைளக் கவன க் காமல் சதா அங் ம ங் ம் கண்கைள
அைலயவ ட் க் ெகாண் ந் ததால் தன் ைனக் காய ல்
ப த் த ெப த் த அபாயம் , அரசனான ப ன் ம்
வரதவளப்பட் டணத் த ம் ேபாகவ ல் ைலெயன் ற வ பரத் ைத ம்
சந் ேதகமறப் ர ந் ெகாண்டான் .
இத் தைகய எண்ணங் கள் மனத் த ேலாட ம டாப ேஷக
மண்டபத் த ந் அந் தப் ரத் க் ந ப்பகல் தாண் ய
ப ன் வந் தவன் , அரச உைட நீக் க த் தன பைழய உைடைய
அண ந் ெகாண் இைடய ல் தன வாைள ம்
வாைள ம் கட் க் ெகாண் , வ க் க ரமபாண் யர்
தங் க ய ந் த தன மாள ைகைய நா ச் ெசன் றான் . அவன்
அந் தப் ரத் த ந் றப்பட் ட ம் அவைனத் ெதாடர இ ந் த
கட் யக் காரர்கைள ம் காவல் வரர்கைள ம் ைசைக ெசய்
அங் ேகேய இ க் கச் ெசால் வ ட் த் தன் னந் தன ேய வ க் க ரம
பாண் யன் மாள ைகக் வந் ச ற் றப்பைன அவர
அைறய ல் சந் த த் தான் .
வயத ன் காரணமாக அ த் அப்ெபா தான் சற்
இைளப்பாற க் ெகாண் ந் த வ க் க ரம பாண் யர்,
வரபாண் யைன வ யப் டன் ேநாக் க ப் ப த் த ந ைலய ந்
எ ந் உட் கார்ந்தார்.
“இன் உன் ம டாப ேஷக நாள் , த மண நாள் ” என்
ட் ம் காட் னார்.
“ஆனால் மக ழ் ச்ச நாளல் ல” என் றான் வர பாண் யன்
த ட் டமாக.
“ஏன் ?” வ க் க ரமபாண் யர் ர ந் ம் ர யாத ேபாலேவ
வ னவ னார்,
“த மண மண்டபத் த ல் ெபா மக் கள் த ரளக் காேணாம் .
ம டாப ேஷக மண்டபத் த ல் ந ல மன் னர் யாைர ம்
காேணாம் ” என் ற வர பாண் யன் அவைர உற் ேநாக் க னான் .
வ க் க ரமபாண் யர் ச ற ேநரம் ச ந் தைனய றங் க னார்.
கைடச யாகக் ேகட் டார்: “அதனாெலன் ன? இன் மக் கள் மக ழ
ேவண் ய நாளல் லவா?”
“எப்ப ப் பழக் கம் ?” என் வ னவ னான் வர பாண் யன் , தன்
ர ய வ ழ கைள வ க் க ரம பாண் யர் மீ நாட் .
“பழக் கங் கள் சாதாரண காலத் க் ஏற் பட் டைவ” என்
ற ப்பாகச் ெசான் னார் வ க் க ரமபாண் யர்.
“இப்ேபா காலம் அசாதாரணமானதா?”
“மா க் கா ர் வ வைத ம் உன் அண்ணன் தந் ைதையக்
ெகாைல ெசய் தைத ம் உன் ைன ம் தீ ர்த் க் கட் டப்
பார்பப
் ைத ம் எப்ப ந ைனக் க றாய் ? சாதாரண
சம் பவங் களாகவா?”
“அதனால் ?”
“காலத் த ற் ேகற் ற ேகாலம் ேபா க ேறாம் ” என் ற
வ க் க ரமபாண் யர் தம பஞ் சைணய ந் இறங் க
அைறய ல் அங் ம ங் ம் நடமா க் ெகாண்ேட ெசான் னார்;
“வரபாண் யர்; பல படாேடாபங் கைள, நான் காரணமாகேவ
உன் ைனப் பற் ற ய இ ைவபவங் கள ம் தவ ர்த்ேதன் . உனக்
அபாயம் இங் ம் நீங் கவ ல் ைலெயன் பைத ஏற் ெகனேவ ட் க்
காட் ேனன் . ர வாத் யங் கள் ழங் கப் பட் டணப் ப ரேவசம்
ெசய் ெகாள் ள ேவண் ய நீ, த ட் த் தனமாக அைழத்
வரப்பட் டாய் . ச வ த ய ல் இ த் தப்பட் டாய் . ப ற
த ெரனத் த மண ம் ம டாப ேஷக ம் நடந் தன ஆனால்
இத் தைன ரகச ய ம் உன் ைனக் காக் கா . என அண்ணன் ,
உன் தந் ைத, எப்ப அகற் றப்பட் டாேரா அப்ப உன் ைன ம்
என் ைன ம் அகற் ற உன் அண்ணன ன் ஒற் றர்கள் ,
ெகாைலகாரர்கள் இந் தப் பட் டணத் த ம் மைறந்
த ர க றார்கள் . ஆகேவ நா ம் இன் ற ர இங் க ந் மைறந்
வ ேவன் .”
இந் த இடத் த ல் ேபச்ைச ந த் த ய வ க் க ரம பாண் யர்
வரபாண் யன் மீ , அர்த்த ம் க் க ம் ந ரம் ப ய வ ழ கைள
நாட் னார். அவர் ெசாற் கைளக் ேகட் ட வரபாண் யன்
மனத் த ல் எல் ைலய ல் லா ன் பச் ைம ஏற ய ந் த . “நீங் கள்
ெகாைலகாரர்க க் அஞ் க றீ ரக ் ளா?” என் வ னவ னான்
வ ல் .
“ஆம் ,”
“ஏன் ?”
“இன் ம் ச ல நாட் கள் நான் உய டன் இ க் க
ேவண் ய க் க ற .”
“எதற் காக?”
“பாண் ய நாட் ைடக் காக் க!”
“இப்ெபா அந் தப் பண ைய ஏற் றாெலன் ன?”
“சந் தர்பப
் ம் சர யாய ல் ைல.”
“எப்ெபா வ ம் சந் தர்பப
் ம் ?”
“ெவ சீ க்க ரம் வ ம் . அப்ெபா வ க் க ரம பாண் யன்
மைறவ டத் த ந் ெவள வ வான் . ெவ ங் ைக டனல் ல;
வாேளந் த வ வான் . பைடக டன் வ வான் . அப்ெபா
ஒன் மா க் கா ர் த ம் ப ஓ வான் அல் ல உன்
ச ற் றப்பன் இந் த மண்ண ல் ைதக் கப்ப வான் .” என் ற
வ க் க ரமபாண் யர், “வரபாண் யா! இப்ெபா ேவெற ம்
ேகட் காேத. என் த ட் டங் கள் ந லமங் ைகக் த் ெதர ம் .
எைத ம் அவைளக் ேகட் த் ெதர ந் ெகாள் .” என் ம் ற
வ ட் மீ ண் ம் பஞ் சைணய ல் ப த் தார்.
“என் ைனவ ட ந லமங் ைகய டம் அத் தைன நம் ப க் ைகயா
உங் க க் ?” என் வ னவ னான் வரபாண் யன் .
“உன் ைனவ ட என் ன? என் ைன வ ட அவள டம் எனக்
நம் ப க் ைக அத கம் . ேபா வரபாண் யா, ந லமங் ைக
காத் த ப்பாள் ,” என் கண்கைள னார்.
அத் டன் அங் க ந் க ளம் ப , ச ந் தாக் க ராந் தனாய்
அந் தப் ரத் க் வந் த வரபாண் யன் அந் தப் பகல்
ெபா ைதத் தன ைமய ேலேய கழ த் தான் . இர
ெந ங் க ய ம் பண ப்ெபண்கள் இ வர் அவன் மங் கள
ஸ்நானத் க் ஏற் பா ெசய் தார்கள் . அவன் ஸ்நானம்
ெசய் த ம் அ ைவ உண் பைடக் கப்பட் ட . அைத
அத கமாக உண்ணாத வரதவள மன் னவன் மணவைறக் ச்
ெசன் றேபா ம் ச ந் தைன டேனேய ெசன் றான் . அங் க ந் த
ேகாட் க் கால் கட் ன் மீ ெமத் ெதன் ற பஞ் ச சயனத் த ன்
மீ சயன த் த ேபா ம் அவன் மனம் ந ம் மத யைடயவ ல் ைல.
சர்வாலங் கார ைதயாய் , மணவைற வ ளக் கைளவ ட
ெப வ ளக் காய் , உள் ேள ைழந் , அைறையத் தாள ட் த்
த ம் ப , நீள் வ ழ கைள ந லத் த ல் சாயவ ட் ட மைனயாைள ம்
காணவ ல் ைல அவன் கண்கள் .
அவன் மன ந ைலைய ந லமங் ைக ர ந் ெகாண் க் க
ேவண் ம் . ஆகேவ அன் ன நைட நடந் அவேள வந் தாள்
கட் க் க ேக. அவள் வந் த ம் அவன் நன் றாகத்
தள் ள ப்ப த் தான் . ந லமங் ைக ம் பஞ் சைணய ன் ஓரத் த ல்
சயன த் தாள் . அவன் ெமௗனத் ைதக் கைலக் க அவேள
ேகட் டாள் , “இதற் ள் மண் ைம ஏற வ ட் ட ேபா க் க ற ?”
என் மக ம வாக.
மல் லாந் ப த் த ந ைலய ல் ெசான் னான் வரபாண் யன் ,
“ஆம் ” என் .
“அ மட் மல் ல மன் னவா!” என் ேலசாக நைகத் தாள்
ந லமங் ைக.
“ேவெறன் னேவா?”
“ெபண் ைம ம் ஏற ய க் க ற !”
“ெபண் ைமயா!”
“ஆம் !”
“யார ?”
“ஏன் ெதர யவ ல் ைலயா?”
“இல் ைல.”
“ெதர ந் ெகாள் ங் கள் .”
“எப்ப ?”
ந லமங் ைக ச ர த் தாள் .
“ஏன் ச ர க் க றாய் ?” என் சீ ற னான் வரபாண் யன் .
“என் ைனக் ேகட் க றீ ரக
் ேள! எப்ப என் அதற் காகச் ச ர த் ேதன் ”
என் றாள் ந லமங் ைக.
ஆத் த ரம் சற் ேற வ லக யதால் அப்ெபா தான் ர ந் த
வரபாண் ய க் வ வரம் . அவ ம் நைகத் தான் .
“இப்ெபா என் ைன என் ன ெசய் யச் ெசால் க றாய் ?” என்
ேகட் டான் அவன்
ந லமங் ைக பத ல் ெசால் லவ ல் ைல. ஏளனப் ன் வல்
காட் னாள் . பஞ் சைணய ல் இ வ க் ம ைடய ல் ன் ற
இைடெவள ய ந் தைதக் கைடக் கண்ணால் ேநாக் க னாள் .
ஏேதா ச ந் த த் வ ட் அவன் கா ேகட் ம் ப யாக
த் தாள் , “இைதவ ட ேமாசமான ேகள் வ ைய ஆண்
ப ள் ைளயாய க் ம் யா ம் ேகட் க யா என் .”
இைதக் ேகட் ட வரபாண் யன் மல் லாந் த ந ைலய ந்
ஒ க் கள த் த் த ம் ப அவைள ேநாக் க னான் . அவன்
கண்கள ல் ெவற த் தீ த ம் வைதக் கவன த் தாள் ந லமங் ைக.
அதன் வ ைளவாகத் தன் கண்கைள க் ெகாண்டாள் . அ த் த
வ நா இ வ க் ம ைடேய இ ந் த ன் ற இைடெவள
மைறந் த . வரபாண் ய க் மண் ைமேயா ெபண்
ைம ம் ேசர்ந் ெகாண்ட .
ற் ம்