ெபா யா ல் அவ

சர் ஆர்தர் இக்ேன யஸ் ேகானாண்ைடல்

ெஷர்லக் ெஹாம் ஸ் :
றந்த ப் ப வாளர் - டா ன் கதாநாயகன்
த ல்

ேஹமா பாலா
சந் யா ப ப் பகம்
ெசன்ைன - 83
 ெஷர்லக் ேஹாம் ஸ்….
யார் இவர். எப் ப ப் பட்டவர்? என்ன ெசய் ெகாண் ந்தார். இவர் வாழ் ந்த காலம் ,
இடம் பற் ய ப் கள் என்ன? இ ேபான்ற பல ேகள் க க் ப ல் , இவர்
எ த்தாளர் ஒ வரின் கற் பைன ல் ேதான் ய கதாபாத் ரம் என்ப மட் ம் தான்.
ேஹாம் ஸ் ைன ல் வாழ் ந்த ஒ கதாபாத் ரம் . அவர் ஒ ெசயல் றன் க்க, த் க்
ர்ைம ள் ள, எந்த ஒ க னமான க்கலான வழக் கைள ம் தன் ைடய ண்ணிய
அ வாற் றலால் ர்க்க ந்த தைல றந்த ப் ப வாளர்.
அவர் ஒ காதாபாத் ரம் என்பைத நம் ப ம க் றவர்கள் உண் . ஆங் லத் ல் ஒ
ெசால் இ க் ற . “Faith: Not wanting to know what is true” என்ப . அதாவ நம் க்ைக
என்ப உண்ைமையக் ட ஒத் க்ெகாள் ள ம் பாத . அட என்ன ேவ மானா ம்
ெசால் ங் க, என்ைனப் ெபா த்தவைர ேஹாம் ஸ் இந்த உல ல் வாழ் ந்த ஒ
உண்ைமயான மனிதர்தான் என் நம் ன்றவர்க ம் இ ந்தனர்.
அப் ப ஒ உ ேராட்ட ள் ள பாத் ரத்ைத பைடத்த எ த்தாளைரப் பாராட் ேய
ஆகேவண் ம் . ல சமயங் களில் அந்த எ த்தாளர் ேஹாம் ஸாகேவ மா க் றார்.
அத்தைன அற் பணிப் டன் தாேன அ வாக ம் அ ேவ தானாக ம் உணர்ந் , வாழ் ந்
எ த் ல் அவ் வாேற வ த்த அப் பைடப் பாளி தான் ஆர்தர் ேகாணான் டா ல்
உலகம் க ம் , ட்டத்தட்ட ற் றாண் கைளத் தாண் ம் இன்ன ம் யந்
ப க் ம் த்தகங் கைள எ ந் யவர். இவர் ஸ்காட்லாந் ல் 18 ஆம் ற் றாண் ல்
றந்தவர்.(1859). டா ல் எ ன்பேரா பல் ககைலகழகத் ல் ம த் வப் பட்டம் ெபற்
ம த் வராக காலம் ேசைவ ரிந் ள் ளார். ஆர் ம த் வர் ெபல் என்பவரிடம்
டா ல் உத யாளராக இ ந்தார். டாக்டர் ெபல் அவ் வப் ேபா ஸ்காட்லாண்ட்
ேபா ஸா க் ல வழக் களில் ம த் வ ரீ யாக ப் த் லக்க உத யாக
இ ந் க் றார். அவரிடம் ேவைல ெசய் த அ பவத் ன் ேபா , ப் த் லக் ம்
ஷயம் என்ப டா க் க ம் வார யமாக ம் உற் சாகத்ைத அளிப் ப மாக
இ ந்த . அதன் தாக்கத் ல் உ வான கதாபாத் ரம் தான் ெஷர்லக் ேஹாம் ஸ் மற் ம்
ப் ப ம் கைதகள் எல் லாம் .
இப் ப யாக 1867ல் இ ந் 1927 வைர அவர கதாநாயகன் ெஷர்லக் ேஹாம் ஸ்
யாரா ம் அைசக்க யாத ப் ப ம் ங் கமாக வலம் வந்தார். அவர ெசயல்
ற ம் , ற் இ க் ம் ன்ன ன்ன ஷயங் களில் ட அ த கவனம் ெச த் ம்
க ண்ணிய அ ம் எ த் க் ெகாண்ட எல் லா வழக் களி ம் ேஹாம் ஸ க்
ெவற் வாைக த்தந்த .
1930 ஆம் ஆண் டா ல் மாரைடப் பால் காலமானார். அவர் வாழ் ந்தா ம் அவர
பைடப் கள் றாண் கள் தாண் ம் சாகாவரம் ெபற் இன்ன ம் வாசகர்களால்
ெகாண்டாடப் பட் வாழ் ந் ெகாண் க் ற .
டா ன் கைத ெதா ப் பான “The Adventure of Sherlock Homes” என்ற த்தகத் ல்
இ ந் ல கைதகைள ெமா ெபயர்த் ள் ேளன். ந்த வைர கைத ன் க
மாறாமல் , சாரம் ைறயாமல் ைவேயா த ல் அளிக்க யன் க் ேறன்.
இக்கைதகள் எைத ம் ஆ ரியர் டா ல் ேநர யாக த்தரிக்க ல் ைல. கதாநாயகன்
ெஷர்லக் ெஹாம் ன் ம த் வ நண்ப ம் அவ் வப் ேபா வழக் களில் அவ க்
உத யாள மாக ெசயல் ப ம் டாக்டர் வாட்ஸன் என்ற மற் ெறா க் ய
கதாபாத் ரத் ன் வா லாக கைதகள் நகர் ன்றன. வாட்ஸன் வ ேபாலேவ
ெதா ப் ன் எல் லா கைதக ம் அைமந் ள் ளன.
%%%
 உள் ேள…
ெபா யா ல் அவ

அத் யாயம் 1
அத் யாயம் 2

அத் யாயம் 3
2. ெசந்தைலயர் சங் கம்
ெபா யா ல் அவ
 அத் யாயம்
1
ெஷர்லக் ேஹாம் ஸ க் அவள் என் ேம ஒ றந்த ெபண். ேவ எந்தப் ெபயர்
ெசால் ம் அவைள அவர் அைழத்த ல் ைல. அவள் பார்ைவ ல் அவர் ஒ
பா ப் ைப ஏற் ப த் ம் . அவள் வ கரிக்கக் யவளாக இ ந்தாள் . அதற் காக
அவள் , அதாவ அந்த ஐரின் அட்லர் என்ற ெபண் அவ க் காதேலா
ேவ தமான ஈர்ப்ேபா இ ந்த ல் ைல.
ேஹாம் ஸ் சமநிைல இழப் ப ல் ைல. மன க்கவர். உணர்ச் கள் அவைரப்
பா ப் ப ல் ைல. காதல் உணர்ெவன்ப அவைரப் ெபா த்தவைர கசப் பான
ஒன் . ஆகேவ ேஹாம் ஸ்க் காதல் வசப் பட வாய் ப் ல் ைல.
காணாத ஒன்ைற ம் கத் ல் யமாக எைட ேபா ம் எந் ரம் அவர். அவைரப்
ேபால ர்ந் கவனிக் ம் ற ைடயவைர இவ் லகம் இ வைர
கண்ட ல் ைல. அவைர நன் அ ந்தவர்க க் த் ெதரி ம் அவர் ஒ ேபா ம்
யாைர ம் ஏளனேமா பரிகாசேமா ெசய் த ல் ைல. அேத சமயம் ெமன்ைமயான
உணர் க க் ம் இடமளித்த ல் ைல.
ஒ றந்த ப் ப வாளரின் வாழ் ல் இ ேபான்ற ெமன் உணர் கள்
கவனச் தறைல ஏற் ப த் ம் . அவர் காதல் ெகாண் ள் ளார் என்ப
இ வைர அவர் ெகாண் ள் ள மனபலத்ைத ம் அவர லட் ய
மனப் பாண்ைம ேம சந்ேத க்க ைவத் ம் . ெமன்ைமயான க ல்
இ க் ம் ைறபாேடா அவர க் க் கண்ணா ல் இ க் ம்
றைலேயா ட ெபா த் க்ெகாள் ள ம் . ஆனால் அவ க் த் ளி ம்
சரிவராத காதல் ேபான்ற ர உணர் க க் அவர் ஆட்ப றார் ஏற் க
இயலா .
இ ப் ம் அவர வாழ் ம் ஒ ெபண் இ க் றாள் . அவள் தான் ஐரின்
அட்லர். இவர்கள் இ வ க் ம் இைடேய உள் ள உற ல் ெதளி இல் ைல.
இன்ன ம் அ சந்ேதகத் க் ம் ேகள் க் க் ம் இடமளிக் ற .
காலமாக நான் ேஹாம் ைஸ சந் க்க ல் ைல. என மணத் க் ப்
ன் எங் கள் சந் ப் க ம் அரிதா ட்ட என்ேற ெசால் லலாம் . நான் என்
மைன டன் எங் கள ட்ைட அலங் கரிப் ப ம் , அதற்
ேதைவயானவற் ைற வாங் வ ம் , ஒ ம் பஸ்தனாக என்ைன
நிைலநாட் க் ெகாள் வ மாக என ேநரத்ைத அ கம் ெசல ட் ட்ேடன்.
அேத சமயம் ேஹாம் ஸ் ச கத் ன் அைனத் ச் ெசயல் களின் ம் ெவ ப்
ெகாண் ல இ ந்தார். அவர் அ க ேநரம் தனிைம ல் ேபக்கர்ஸ் ெத ல்
இ க் ம் அவர ட் ேலேய டங் டந்தார். ஒ சமயம் ம ேபாைத ல் ,
ம சமயம் ெகாைகன் எ ம் ேபாைதப் ெபா ளின் ல் ைளத் ந்தார்.
மற் ெறா சமயம் லட் ய ரைனப் ேபால ச கத் ல் நடந்த, நடக் ம்
ற் றங் கைளப் பற் எல் லாம் ஆராய் ந் ெகாண் ந்தார். கண் க்க
யாத பல வழக் களின் ன்னனி ல் நடந்தைவ த் உற் ேநாக் ,
அைத ப் லக் வ ல் ஈ பட் ந்தார். ேம ம் தன் ைடய ெசய்
ேசகரிப் ைப அ கப் ப த் , அைத ப ப் ப ம் அ ந் ஷயங் கைள
ர த் க் ெகாள் வ மாக இ ந்தார். இப் ப யாக அவர் தன் ைடய நாட்கைள
ெவ ட்பமாக ற் ற யல் ந் ஆராய் ச் ெசய் வ ம் , அ த்த
ெசய் கைள ேசகரித் ைவப் ப ம் அதன் லம் எைத ம் ர்ந் கவனிக் ம்
றைன ேமம் ப த் வ மாக தன் ெபா ைத க த் ள் ளார்.
இதற் ைட ல் ேபா ஸாரால் ைக டப் பட்ட பல வழக் கைள ெவற் கரமாக
த் ைவத் ள் ளார் எனபைத பத் ரிைக ெசய் கைளப் ப த் அ ந்ேதன்.
ஒ சா ன் ட்ேரப் ஆஃப் ெகாைல வழக் , இலங் ைக ரிேகாணமைல ன்
அட் ன்ஸன் சேகாதரர்களின் யர சம் பவம் த்த வழக் , ஹாலந் அரச
 ம் பத் னரின் க்கல் கள் நிைறந்த வழக் ேபான்றவற் ைற த் ைவத்த
த்ெதல் லாம் ெசய் களில் ப த் ெதரிந் ெகாண்ேடன்.
ஒ நாள் இர ேநாயாளி ஒ வ க் ச்ைச அளித் ட் ம் க்
ெகாண் ந்ேதன். அன் மார்ச் 20 1888. ேஹாம் ன் ட் வ யாக ெசல் ல
ேவண் ந்த . அவர் ட் ன் ெத ைவ அைட ம் ேபா எனக் பைழய
ஞாபகங் கள் மன ல் ேதான் ன. க ஞ் வப் காய் ச்சல் வழக் சம் பந்தமாக
நாங் கள் ெசய் த ஆய் க ம் அவ் வழக் சம் பந்தமாக நாங் கள் ேமற் ெகாண்ட
உைரயாடல் க ம் மன ல் வந் ேபா ன. அதனால் ேஹாம் ைஸ பார்க்க ெப ம்
உந் தல் ஏற் பட்ட . அவர் இன் ம் எப் ப தன் ைடய ைளைய ர் ட்
ைவத் ள் ளார். என்ெனன்ன அ ய ஷயங் கைள தன் ைளக் ள் த்
எத்தைன வல் லைமேயா வழக் கைள ைகயாள் றார் என் ெதரிந்
ெகாள் ம் ஆர்வ ல் அவர் ட் ன் அ ேக என வண் ைய நி த்
ேமேல பார்த்ேதன்.
ட் ன் ஜன்னல் ெவளிச்சத் டன் காணப் பட்ட . ேஹாம் ஸ் இன்ன ம்
உறங் க ல் ைல என்ப ெதரிந்த . ஆற உயர மனிதர் ஹா ல் க் ம்
ெந க் மாக ைககைள ன்னால் கட் க் ெகாண் ேவகமாக நடந்
ெகாண் ந்தைத இரண் ைற என்னால் ஜன்னல் வ ேய பார்க்க ந்த .
அவைரப் பற் நன் அ ந்தவன் நான். அவரின் ஒவ் ெவா அைச க் ம்
என்னால் ெபா ள் ெகாள் ள ம் . இப் ேபா அவர் வழக் ஒன்ைற
எ த் ள் ளார் ேபா ள் ள . அைதப் பற் ய ர ேயாைசைன ல் தான்
இங் மங் ம் நடந் ெகாண் க் றார். நல் ல ேவைளயாக அவர் ெகாைகனின்
ேபாைத ந் ெவளிவந் இப் ேபா வழக் ல் ரமாக இறங் ட்டார்
என்பைத ெதரிந் ம ழ் ந்ேதன்.
கா ங் ெபல் ைல அ த் ேனன். கதைவத் றந் என்ைன ேநாக் ய ேஹாம் ஸ்
வாத அைறைய ேநாக் ைக காட் னார். ன்ெனா நாளில் அ
என் ைடயதாக இ ந்த . அவ க் என்ைனப் பார்த்த ல் ம ழ் ச ் என்பைத
உணர்ந்ேதன். அவர கத் ல் கனி ெதரிந்த . எைத ம் ேபச ல் ைல.
எனக்கான இ க்ைகைய ைககாட் னார். கெரட் ம் ம ம் அளித்
உபசரித்தார். ேஹாம் ஸ் அ கம் ேப பவர் இல் ைல. அவர உணர்ச் கள்
ஒ ேபா ம் ட் எ வ ல் ைல. சற் தள் ளி நின் ெகாண் என்ைன ஆழ் ந்
ேநாக் னார்.
”ம் ம் .. மண வாழ் ல் ைளத் க் ர்கள் வாட்ஸன். நான் பார்த்தைத ட
இப் ேபா நீ ங் கள் ஏழைர ப ண் கள் அ கரித் ள் ளர
ீ ்கள் ”
“இல் ைல ஏ ப ண் கள் ”
இ க்கலாம் . நீ ங் கள் ம ப ம் உங் கள் ம த் வப் பணிகைள
ஆரம் த் ட் ர்கள் ேபா ள் ளேத. என்னிடம் ெசால் லேவ இல் ைல”
“எப் ப த் ெதரிந் ெகாண் ர்கள் ?”
“உங் கைளப் பார்த்த ேம ஊ த் ட்ேடன். இைத ம் ஊ த்ேதன், ச பத் ல்
நீ ங் கள் மைழ ல் நைனந் ள் ளர
ீ ்கள் . உங் கள் ட் ப் பணிப் ெபண் த்தமாக
ேவைல ெசய் பவள் இல் ைல. சரியா?”
“ஓ! ைம யர் ேஹாம் ஸ் இ க அ கம் . நீ ங் கள் அ கம் ஊ க் ர்கள் . ல
ற் றாண் க க் ன் நீ ங் கள் வாழ் ந் ந்தால் உங் கைள எரித்ேத
ெகான் ப் பார்கள் . நீ ங் கள் ஊ த்த உண்ைமதான். நான் ல நாட்கள் ன்
நீ ண்டெதா நைடப் பயணம் ெசன் ந்ேதன். மைழ ெபய் ந்த னால் நிலம்
சக நிைற ந்த . அதனால் என் ைடய உைடகளி ம் சக ஒட் ட்ட .
ஆனால் இன் நான் அணிந் ப் ப அந்த உைட ல் ைலேய? றெகப் ப க்
கண் த் ர்கள் ?
அ மட் மல் ல நீ ங் கள் ய ேபால் என் ட் ப் பணிப் ெபண் க ேமாசமாக
ேவைல ெசய் பவள் . அவைள என் மைன ேவைல ல் இ ந் நீ க்கப் ேபா றாள் .
ஆனால் ஒன் இைதெயல் லாம் நீ ங் கள் எப் ப சரியாகக் கண் ெகாண் ர்கள்
என்பைதத்தான் என்னால் ஊ க்கேவ ய ல் ைல.”
அவர் ரித்தவாேற தன் ைககள் இரண்ைட ம் ேதய் த் க் ெகாண்டார்.
“ க ம் எளிதான ேவைலதான் வாட்சன். என்னால் இங் ந்ேத உங் கள்
இடக்கால் ஷ ைவ பார்க்க ற . அதன் ஓரத் ல் இ க் ம் ஆ
றல் கைள ம் பார்க் ேறன். யாேரா காய் ந்த சக ைய ஷ ந்
அக்கைற ன் அகற் இ க் ன்றனர். ஷ ல் ஏற் பட்ட சக க் கைர நீ ங் கள்
எங் ேகா மைழ ல் மாட் க்ெகாண் நடந் வந் ள் ளர ீ ்கள் என்பைதத்
ெதரியபப் த் ய . அக்கைற ன் அகற் ய சக க்கைற ம் ஷ ல்
ெதரிந்த றல் க ம் உங் கள் பணிப் ெபண் ஒ ங் காக ேவைல ெசய் யாதவள்
என்பைத ெதரியப் ப த் ட்ட .
நீ ங் கள் ைழ ம் ேபாேத உங் கள் ேமல் ய ஐேயாேடாஃபார்ம் வாசைன ம் ,
உங் கள் வல ைக ர ல் ெதன்பட்ட ல் வர் ைநட்ேரட் ன் க ங் கைற ம் ,
வல றம் உங் கள் ஸ்ெடத்தஸ்ேகாப் ைப மைறத் ைவத் ள் ளதால் சற் ேற
ங் க் காணப் ப ம் உங் கள ேமல் ெதாப் ம் ைவத் நீ ங் கள் ம ப ம்
ம த் வ ெதா ல் ஈ பட் ட் ர்கள் என்பைத ஊ த்ேதன்.
எளிதான ஷயங் கைளக் ட ஆய் ந் அ ம் அவர றைனக் கண் நான்
ெமல் லச் ரித்ேதன். நீ ங் கள் காரணத்ைதச் ெசால் ம் ேபா அட! இத்தைன
எளிய ஷயங் கைள நாேன அ ந் ப் ேபேன என் நிைனக் ேறன். ஆனால்
நீ ங் கள் ம் வைர அவற் ைற நான் ஒ ெபா ட்டாகேவ நிைனக்க ல் ைல.
நீ ங் கள் எ த் ச் ெசால் ம் ேபா மட் ேம அத்தைன ம் உணர் ேறன்.
எனக் ம் உங் கைளப் ேபான்ேற தான் கண்கள் இ க் ன்றன என நம் ேறன்”
என் ச் ரித்ேதன்.
ஆமாம் கண் ப் பாக என் ெசால் யப ேய ஒ கெரட்ைடப் பற் ற ைவத் க்
ெகாண் ேம ம் ெதாடர்ந்தார் “ஆனால் நீ ங் கள் ெதளிவாகக் காண்ப ல் ைல
வாட்சன். ர்ந் கவனிப் ப ல் ைல. உதாரணத் ற் நீ ங் கள் எத்தைன ைற
இந்த அைறக் ம் ஹா க் ம் நடந் ப் ர்கள் ?
”இந்த அைற ந் ஹா க்கா? பல ைற இ க் ேம?”
”பல ைற என்றால் எத்தைன ைற என ெசால் ங் கள் ?”
இப் ப க் ேகட்டால் எப் ப ? எத்தைன ைற என்பைத எப் ப சரியாகக் வ
ேஹாம் ஸ் ம் ம் .. ல ைறகள் ? என்ேறன்.
“சரி ல ைறகள் என்ேற ைவத் க் ெகாள் ேவாம் . அப் ப என்றால்
எத்தைன அ கள் எ த் ைவத்தால் இந்த ஹா ல் இ ந் அந்த அைறக் ப்
ேபாக ம் ெசால் ங் கள் பார்ப்ேபாம் ?”
நான் ைகத்ேதன். “எத்தைன அ கள் ? எனக் த் ெதரிய ல் ைல?”
நீ ங் கள் பார்த் க் ர்கள் ஆனால் சரியாக கவனம் ெச த்த ல் ைல. எனக் த்
ெதரி ம் சரியாக ப ேன அ கள் எ த் ைவத்தால் ஹா ல் இ ந் அந்த
அைறக் ச் ெசல் ல ம் . நான் பார்க் ம் ஷயத் ல் ண்ணிய கவனம்
ெச த் ேறன். அதனால் தான் என்னால் சரியாக ஊ க்க ற . அ
ேபாகட் ம் நீ ங் கள் நான் ெசய் ம் ஷயங் களில் இத்தைன ஆர்வம்
காட் வதால் , இ ம் உங் க க் ஆர்வமளிக் ம் என நிைனக் ேறன் என்
ெசால் ேமைச ேமல் இ ந்த ரிக்கப் பட்ட க த உைரைய என்னிடம்
ெகா த்தார். “இ இன்ைறய கைட தபா ல் வந்த . உரக்கப் ப ங் கள் ”
என்றார்.
உைர ந் க தத்ைத எ த் ப் ரித்ேதன். அந்தக் க தத் ல் ேத ,
ைகெயாப் பம் , கவரி என் எந்த அைடயாள ம் இல் லாமல் ெமாட்ைடயாக
இ ந்த . க த வரிகைளப் ப க்க ஆரம் த்ேதன்.
இன் ர ஏேழ க்கால் மணிக் ஒ ெபரிய மனிதர் உங் கைளச் சந் க்க
வ வார். உங் கைளப் பற் ம் நீ ங் கள் ச பத் ல் ஐேராப் ய அரச
ம் பத் ன க் ர்த் ைவத்த ரச்சைனகள் த் ம் ேகள் ப் பட்ேடாம் .
நீ ங் கள் நம் க்ைகக் ரியவர் என நம் பத் த ந்த ெசய் கள் ைடக்கப்
ெபற் றதால் , தன் ைடய ரச்சைனக்காக உங் கள ஆேலாசைன ெபற
ைழ றார். அவைரச் சந் க்க அச்சமயத் ல் உங் கள் ட் ல் இ க் மா
ேகட் க் ெகாள் ேறாம் . ேம ம் அவர் க அணிந் வ வைத தவறாகக்
க த ேவண்டாம் என் ம் ேகட் க் ெகாள் ேறாம் .”
இப் ப யாக அக்க தத் ல் இ ந்த வரிகைளப் ப த் த்ேதன். ன்
ேஹாம் ைஸ ேநாக் “ேஹாம் ஸ் இெதன்ன மர்மமாக இ க் ற ? இைதப் பற்
உங் கள ஊகம் ?”
“என்னிடம் இ த்த எந்தத் தகவல் க ம் இல் ைல. ைமயான தகவல் கள்
இல் லாமல் இ இப் ப த்தான் என ஊ த்தால் உண்ைமைய ெந ங் வ
க னமா ம் . நம் பத்த ந்த தகவல் களின் அ ப் பைட ம் ஆதாரங் கைளக்
ெகாண் ம் மட் ேம நாம் உண்ைமைய கண்ட ய ேவண் ம் . இக்க தத்ைதப்
ப த்த ல் இ ந் உங் க க் என்ன ேதான் ற வாட்ஸன்?”
நான் ண் ம் க தத்ைத ம் க த வரிகைள ம் ர்ந் கவனித்ேதன்.
ேஹாம் ன் பாணி ேலேய அக்க தத்ைத அ அ மானிக்க யன்ேறன்.
இக்க தத்ைத எ யவன் சாதாரணமான ஆள் இல் ைல, ெசல் வந்தனாக
இ க்கக் ம் . ஏெனன்றால் இக்க தம் எ க் ம் கா தத்ைத அைர
க்ெரௗண் ைல ெகாண் வாங் க யா . கா த ம் சற் த் யாசமாக
உயர்ந்த வைகயாக ம் க னமாக ம் இ க் ற .
“ த் யாசமான ” ஆம் கச் சரிதான். இ இங் லாந் நாட் க் கா தேம
இல் ைல. ெவளிச்சத் ல் த் ப் பா ங் கள் ”
நா ம் உயர்த் ப் த் ப் பார்த்ேதன். ஆம் அந்தக் கா தத் ன் ஊடாக EgPGt
என்ற எ த் க்கள் ெபா க்கப் பட் ந்தன.
”இ ந் உங் க க் என்ன ெதரி ற ?” என்றார் ேஹாம் ஸ்
”இ கா த உற் பத் யாளரின் ன்னமாகேவா அல் ல அவர் ெபயரின்
எ த் க்களாகேவா இ க்கலாம் ”
”இல் ைல. இ ல் “Gt என்ப Gesellschaft” என்பைதக் க் ற . அதாவ
நி வனம் என் ெபா ள் ப ம் . நாம் ஆங் லத் ல் கம் ெபனி என்
ெசால் ேறாம் இல் ைலயா, அ ேபால ெஜர்மன் ெமா ல் “Gesellschaft” என்றால்
கம் ெபனி (நி வனம் ) என் ெபா ள் ப ம் . அ ேபாலேவ “P” என்ற எ த் papier
என்பைதக் க் ற .
ெஜர்மனில் papier என்றால் ஆங் லச் ெசால் ேபப் பைரக் (கா தம் ) க் ம் .
இப் ேபா இந்த “Eg” என்ன ெசால் லவ ற என்பைதத்தான் கண் க்க
ேவண் ம் . சரி என்னிடம் எல் லா ஊர் ெபயர்கைள ம் ெகாண்ட பட் யல் த்தகம்
ஒன் ள் ள . அ ல் இ ந் ஏதாவ ெதரிய வ றதா எனப் பார்ப்ேபாம் ” என்
ெசால் அவரின் த்தக அலமாரி ல் இ ந் த மனான ப ப் நிறப்
த்தகத்ைத எ த்தார்.
வரிைசயாக பார்த் க் ெகாண்ேட வந்தவர் Eglow… Eglonitz… ஹா இேதா
வந் ட்ட Egria. இ தான், இ தான் அந்த ஊர். இ ெபா யா ல் உள் ள
ெஜர்மன் ேப ம் நா . கார்ல் ஸ்பாத் அ ல் இ க் ம் நா . வாலன்ஸ்ெட ன்
ெகாைல, கண்ணா த் ெதா ற் சாைலகள் மற் ம் கா த ஆைலக க்
ெபயர்ேபான நா . ெசால் ங் கள் வாட்ஸன் இ ந் என்ன ெதரியவ ற .
கண் த் ட்ட ம ழ் ல் அவர் கண்கள் ன்னிய . கெரட் ைகைய க
நிதானமாக ரசைன டன் ஊ னார்.
“இந்தக் கா தம் ெபா யா ல் தயாரிக்கப் பட் க் ற ” என்ேறன்.
க்கமாகச் ெசான்னால் அ தான். இைத எ யவ ம் ஒ ெஜர்மானியர்
தான். க த்தத் ல் இ ந்த வாக் ய அைமப் கைள கவனித் ர்களா? ஒ
ரஷ்யேனா அல் ல ரஞ் க்காரேனா இவ் வாறாக ெசாற் கைள அைமப் ப ல் ைல.
ைனச்ெசாற் கைள ைகயாண்ட ைற ல் பணி ல் ைல. சரி இனி
ெபா யா ல் இ ந் க அணிந் வ ம் இந்த க தத்ைத எ ய
ெஜர்மானிய க் நம் ட ந் என்ன உத ேவண் ம் என்ப தான் நம
ேகள் . இேதா நான் நிைனப் ப சரியாக இ ந்தால் இக்ேகள் க் ப் ப லளிக்க
அவேர வந் ட்டார்” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
ெத ல் நாங் கள் இ ந்த ட் ன் க அ ல் ைர ன் ளம் ெபா ம்
வண் ச் சக்கரங் கள் கற் களில் ேமல் ேதய் ந்த ப நிற் ம் ஓைச ம் ேகட்ட .
ல த்த ப ேய ேஹாம் ஸ் ஜன்னைல ேநாக் ச் ெசன்றார்.
இரண் ைரகளின் ளம் ெபா ேகட் ற என்றவாேற ஜன்னல் வ ேய
ேநாக் னார். ஆம் இ ைரகள் தான், க ம் அழகான ைரகள் . ைல
உயர்ந்த ேநர்த் யான வண் . ஒவ் ெவா ைர ம் ற் ைறம் ப
ணியாக்கள் ேத ம் . அேநகமாக பணம் நிைறய ைளயா ம் வழக்காக இ
இ க்கலாம் வாட்ஸன்” என்றார்.
“சரி நான் ளம் ேறன் ேஹாம் ஸ்” என்றவாேர எ ந்ேதன்.
”இல் ைல நகரா ர்கள் . அப் ப ேய அமர்ந் ங் கள் வாட்ஸன். நீ ங் கள் இல் லாமல்
இந்த வழக் ைமயைடயா . இ வர யமானதாக இ க் ம் என்
நிைனக் ேறன்”
“ஆனால் .. உங் கள் வா க்ைகயாளர்.. என இ த்ேதன்.
அைதப் பற் க் கவைலப் பட ேவண்டாம் . எனக் உங் கள் உத ேதைவப் ப ம்
அ ேபாலேவ அவ க் ம் ேதைவப் படலாம் . அதனால் அைம யாக உட்கார்ந்
நடப் பைத நன் கவனித் க் ெகாள் ங் கள் ”
அேத சமயம் ெம வான ஆனால் அ த்தமான கால ச் சத்தம் ப களில்
ஏ வ வைதக் ேகட்க ந்த . கால ச் சத்தம் ேதய் ந் கத க் ன்
நின்ற ம் அ கார ேதாரைண ல் பலமாகக் கதைவத் தட் ம் ஒ ேகட்ட .
“உள் ேள வரலாம் ” என ேஹாம் ஸ் அைழத்தார்.
உள் ேள ைழந்த மனிதர் ஆற ஆறங் ல உயரத் க் ைறயாமல் இ ப் பார்.
அவர ேதாற் றம் ெஹர் ைஸ நிைன ப த் ய . அணிந் ந்த ஆைடகள்
ைல உயர்ந்ததாக இ ந்தேபா ம் அ இங் லாத் ல் மட்டமான
ரசைனக் ரியதாக இ ந்த .
நீ ல நிறத் ல் ேமல் ேகாட் ம் அ ல் ெந ப் ன் நிறத் ல் பட்
ேவைலப் பா க ம் ெசய் யப் பட் ந்தன. ேகாேமதக கல் ப க்கப் பட்ட ஊ
ஒன் (ப் ச்) க த் ல் ற் ந்த ேமலங் ைய இைணத் ந்த . அவர
ட்ஸ் ழங் கா க் சற் ழ் வைர நீ ண் ந்த . அதன் ளிம் ைப ப ப் நிற
ெமன் கள் அலங் கரித் ந்தன. ெமாத்தத் ல் அவர் ஒ ங் கற் ற
அலங் காரத் ல் ஆனால் ெசல் வச் ெச ப் டன் ேதாற் றமளித்தார். அகண்ட
ெபரிய ெதாப் ைய அணிந் ந்தார். அ கத்ைத பா மைறத் ந்த .
அதற் ம் ேமேல ஒ க ப் நிற க ம் ேபாட் ந்தார். ெநா க்ெகா தரம்
அைத சரி ெசய் தவாேற இ ந்தார்.
அவர கத் ன் ழ் ப் ப ைய ைவத் ப் பார்த்தால் அவர் க ம்
க னமானவராகத் ேதான் னார். த த்த ெதாங் ய உத கள் மற் ம் நீ ண்ட
கவாைய பார்க் ம் ேபா வாதக்காரராக இ ப் பார் ேபால் இ ந்த .
”என் ைடய க தம் ைடத்ததா?” என் ெஜர்மன் உச்சரிப் கலந்த
ஆங் லத் ல் கனத்த ர ல் ேகட்டார். “ நான் உங் கைள இன் சந் ப் பதாக
ந்ேதன் அல் லவா?” என் யாைரப் பார்த் ேப வ என் ரியாமல்
ெபா வாக இ வைர ம் பார்த்தவாேற னார்.
“தங் கள் இ க்ைக ல் அம ங் கள் . இவர் என நண்ப ம் உடன்
பணி ரிபவ மான டாக்டர் வாட்ஸன். என் ைடய பல வழக் களில் எனக்
உ ைணயாக இ ந்தவர். இவைர உங் க க் அ கப் ப த்தவ ல்
ெப ைம ெகாள் ேறன்” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
“நீ ங் கள் என்ைன க ண்ட் வாண் க்ரம் என்ேற ளிக்கலாம் . நான் ெபா ய
அரசாங் க நபர். உங் கள் நண்பர் வாட்ஸன் நம் க்ைகக் ம் மரியாைதக் ம்
உரியவராக இ ப் பார் என நம் ேறன். அவ் வா இல் ைலெயனின் நான்
உங் க டன் தனியாகேவ உைரயாட ம் ேறன்” என்றார்.
நான் ெசல் வதற் காக எழ யன்ேறன். ஆனால் ேஹாம் ஸ் என மணிக்கட்ைட
இ க்கப் த் என்ைன என் இ க்ைக ல் அம ம் ப ெசய் தார். நான் ேவ ,
இவர் ேவ இல் ைல. நீ ங் கள் தாராளமாக என்னிடம் ெசால் ல நிைனப் பைத இவர்
ன்னிைல ல் ெசால் லலாம் .”
அந்த நபர் தன் ரிந்த ேதாள் கைளக் க் க் ெகாண்டார். ”அப் ப ெயன்றால்
சரி நான் ெசால் ல ஆரம் க் ேறன். நான் ெசால் ம் ஷயத்ைத இரண்
வ டங் க க் நீ ங் கள் ரக யமாகேவ ைவத் க்க ேவண் ம் . ெவளி ல்
க ந்தால் ஐேராப் ய கண்டத் ன் வரலாேற மா ம் அபாயம் இ க் ற ”
என்றார்.
“கண் ப் பாக நாங் கள் அதற் உ ேறாம் ” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
“சரி என்றவர் டேவ ”மன்னிக்க ம் . இந்த க டன் என்ைன நீ ங் கள்
ெபா த் க் ெகாள் ர்கள் என நம் ேறன். ஏெனன்றால் நான் ெசால் லப் ேபா ம்
ெசய் ம் அதன் சம் பந்தப் பட்ட நப ம் , அ க் யமான ெகௗரவப் ரைஜகள் .
அவர்கள் சார்பாக என்ைன அ ப் ள் ளதால் என் ைடய அைடயாளத்ைத
நான் ெவளிப் ப த் வைதக் ட அவர்கள் ம் ப ல் ைல. ண் ம்
மன்னிக்க ம் நான் ய ம் என உண்ைமயான ெபயைர அல் ல” என்றார்.
”அ எனக் த் ெதரி ம் ” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
”நாம் அ ட்பமான ழ் நிைல ல் இ க் ேறாம் . ெகாஞ் சம் ச ஏற் பட்டா ம்
அ கப் ெப ம் இழப் பாக ேநர்ந் ம் . ெவளிப் பைடயாகச் ெசால் வதானால்
நான் இப் ேபா ெசால் ல வ ம் ெசய் அரச ம் பத் னைரப் பற் ய .
அதாவ ெபா ய அரச வ ல் வந்த ேமத ஆர்ம்ஸ்ெட ன் ம் பத்ைத
பா க்கக் ய ெசய் ’ என்றார்.
”அ ம் எனக் த் ெதரி ம் ” என் தன் ைடய இ க்ைக ல் கண்கைள
யப அமர்ந் ந்தார் ேஹாம் ஸ்.
எங் கைளக் காண வந்தவரின் கத் ல் ைகப் ம் அேத சமயம் தன்
வழக் க்காக ஆஜர் ஆகப் ேபா ம் நபர் சந்ேதகத் க் ட ல் லாமல் தான்
ேகள் ப் பட்டப , ட்பமான அ ம் ப த்த ம் த் க் ர்ைமம் ம் ெகாண்ட
ேதர்ந்த ப் ப வாளர் தான் என்ப ல் ப் ம் ெதரிந்த .
ேஹாம் ஸ் கண்கைளத் றந் அவைர அைரக்கண்ணால் பார்த்தப னார்
“மாட் ைம ெபா ந் ய அரசேர, நீ ங் கள் தைய ர்ந் உங் கள் நிைல ல்
இ ந் இறங் வந் உங் கள வழக்ைகக் த் னால் அைத
ைகயாள் வதற் எனக் ஏ வாக இ க் ம் ” என்றார்.
இைதக் ேகட்ட நி டத் ல் இ க்ைக ல் இ ந் ள் ளி எ ந்தார் அம் மனிதர்.
அைற ல் இங் மங் ம் ேவகமாக பதற் றத் டன் நடந்தார். ஒ சமயத் ல் தன்
கத் ல் அணிந் ந்த க ைய த்ெத ந்தார்.
”ஆம் நான் அரசன் தான். நான் எதற் என் ைடய உண்ைமத்தண்ைமைய
மைறக்க ற் பட ேவண் ம் ” என்றார்.
” ஆம் . ஏன் மைறக்க ேவண் ம் . நீ ங் கள் ெபா ய நாட் ன் வம் சாவளி அரசர்
என்பைத நான் ன்ேப ஊ த் ட் ந்ேதன்”
“நீ ங் கள் ஒன்ைற ரிந் ெகாள் ளேவண் ம் ேஹாம் ஸ்”. ெநற் ல் ரல் கைளத்
ேதய் த் க் ெகாண்ேட, ”ஒ அரசராக இ ந் ெகாண் நான் ேநர யாக
இம் மா ரியான காரியங் களில் ஈ பட யா . எனக் இ ேபால் ஒ
ப் ப வாளைர ேநரில் சந் த்த அ பவ ம் இல் ைல. என்னால் இந்த
ஷயத் ல் என் காரியஸ்தைரக் ட நம் ப ய ல் ைல. அதனால் தான் நாேன
இப் ப மா ேவட ட் ப் ேர ல் இ ந் உங் கைளக் காண வந்ேதன்” என்றார்.
“சரி ேமேல ெசால் ங் கள் ” என்றப ேய ம ப ம் கண்கைள க்ெகாண்டார்
ேஹாம் ஸ்.
 “நடந்த உண்ைமகள் இைவதான். ஐந் வ டங் க க் ன் நான் வார்ஸா ல்
நீ ண்ட காலம் தங் ம் ப இ ந்த . அப் ேபா எனக் ஐரின் அட்லர் என்ற
ெபண் டன் பரிச்சயம் ஏற் பட்ட . அவள் க ம் ணி க்கவள் . அவள
ெபயேர க ம் ரபலமான தான். அவைள நீ ங் க ம் அ ந் க்கலாம் ”
என்றார் அரசர்.
உடேன ேஹாம் ஸ் என்னிடம் ”டாக்டர். ஐரின் அட்லர் பற் ய ப் என் ப் ேபட் ல்
இ க் றதா என் பா ங் கள் ” என் கண்கைளத் றவாமேலேய னார்.
ேஹாம் ஸ க் பல மனிதர்கள் பற் ய ப் கைள ேசகரித் ைவப் ப வழக்கம் .
அக் ப் களில் ஐரின்அட்லைரப் பற் ஏதாவ ெதன்ப றதா எனத் ேதட
ஆரம் த்ேதன்.
அக் ப் ப் த்தகத் ல் ப் ரா த்த தகவல் க க் ம் ஆழ் கடல்
ன்கைளப் பற் ய ஆராய் ச் க் ப் க் ம் இைடேய ஐரிைனப் பற் ய ப் கள்
எ தப் பட் ந்தன.
ேஹாம் ஸ் ”ெகா ங் கள் பார்க்கலாம் ” என் என்னிட ந் ப் ேபட்ைட
வாங் னார். தனக் ள் ளாகேவ த்தப அப் பக்கத்ைதப் பார்ைவ ட்டார். ம் ம் .
ஐரின் அட்லர்… ம் ம் றந்த 1858 ஆம் ஆண் நி ெஜர் ல் . ம் ம் … வார்ஸா ன்
இைச நாடகங் களில் க் ய பாடகராகத் கழ் ந்தவர். தற் ேபா லண்டனில்
வ க் றார் என் ப ப் பைத ெதாடர்ந்தவாேற அரசைரப் பார்த் நீ ங் கள் இவ க்
எ ய க தங் கள் ல அவர் வசம் உள் ள என் ம் அைதத் ம் பப் ெப ம்
யற் ல் தான் இப் ேபா இறங் ள் ளர ீ ்கள் என் ம் ரிந் ெகாள் ேறன். சரியா?”
என்றார்.
” ங் கச் ெசான்னால் க ம் சரிதான். ஆனால் எப் ப __?”
”நீ ங் கள் இ வ ம் ரக யத் மணம் ெசய் ெகாண் ர்களா?”
“இல் ைல”
“உங் களின் உற க் ஆதாரமாக ஏேத ம் சட்ட ஆதாரங் கேளா பத் ரங் கேளா
உள் ளதா?”
”எ ம் இல் ைல”
“அப் ப என்றால் இ ல் பயப் பட என்ன இ க் ற . அவள் அந்த க தங் கைள ைவத்
உங் கைள அச் த் ஏேத ம் லாபம் ெபற நிைனக்க ஆதாரங் கேள இல் ைலேய?”
“அக்க தங் கேள ஆதாரம் இல் ைலயா?”
“அ ஏமாற் ேவைல” என் ெசால் ேவாம் .
“என் ைடய தனிப் பட்ட க தத் தாளில் எ ள் ேளேன?”
“அ ேபா க்கலாம் ” என் ெசால் ேவாம் .
“ஆனால் அ ல் என் ைடய அந்தரங் க த் ைர ப க்கப் ப ள் ளேத?”
“அ ேபா யான எனக் டலாம் ”
“என் ைடய ைகப் படம் , அவ டன் ேசர்ந் எ த் க் ெகாண்ட ”
“என்ன?”
“ஆமாம் . நாங் கள் இ வ ேம அந்தப் ைகபப் டத் ல் இ க் ேறாம் ”
“ஓ.. எனத ைம அரசேர இ கப் ெபரிய இைடஞ் சலா ற் ேற? இைத நீ ங் கள் த ல்
ெசால் க்க ேவண்டாேமா? எப் ப இைதச் ெசய் ர்கள் ?”
“அப் ேபா எனக் இள வய . அவள் ைபத் யமாய் இ ந்ேதன்” என் அரசர்
வ த்தத் டன் னார்.
“நீ ங் கள் உங் கள் நிைல ல் இல் ைலயா?”
“நான் அப் ேபா இளவரசன். இளவய . ஆனால் இந்த 30 வய ல்
பக் வமைடந் ட்ேடன்”
”ம் . அப் ப ெயன்றால் அைத எப் ப யாவ வாங் யாக ேவண் ேம?”
“நாங் கள் பல ைற யற் த் ேதால் அைடந் ட்ேடாம் ”.
“ ைல ெகா த்தாவ வாங் யாக ேவண் ம் ”
“அவள் அைத ற் க ம் ப ல் ைல”
”அப் ப ெயன்றால் அவளிட ந் களவா ட ேவண் ய தாேன?”
“ ய ல் ைல. ஐந் ைற யற் த் ேதால் கண் ட்ேடாம் . அவள் ட்ைடச்
ேசாதைன இட்ேடாம் . அவள் பயணத் ன் ேபா அவள உடைமகைள
மாற் ைவத்ேதாம் . வ ப் ப ெசய் ம் பார்த் ட்ேடாம் . பலவா யற் த் ம்
எங் களால் அப் ைகப் படத்ைத கண் க்க ய ல் ைல. அைத எங்
ைவத் க் றாள் என் ம் ெதரிய ல் ைல.”
“ ைடக்கேவ இல் ைலயா?”
“ஆம் ைடக்கேவ இல் ைல.”
ரித்தவாேற ேஹாம் ஸ் “இ ஒ ய ரச்சைன தான்” என்றார்.
“ஆனால் , இ எனக் கப் ெப ம் தைலவ ” என்றார் அரசர்.
“சரிதான். அவள் அக்க தங் கைள ம் ைகபப் டத்ைத ம் ைவத் என்னதான் சா க்க
நிைனக் றாள் ?”
“என்ைன அ ப் ப ஒன் தான் அவள் .”
“எப் ப ?”
”எனக் த் மணம் நிச்சயம் ஆ இ க் ற ”
“அப் ப த்தான் ேகள் ப் பட்ேடன்.”
”ஆம் . ஸ்காண் ேன யா அரசரின் இரண்டாவ ெபண். அவர்கள் ம் பம் க ம்
மரியாைதக் ரிய . சேகா என் சந்ேதகேமா வந்தா ம் இத் மணம் ரத்
ெசய் யப் பட் ம் ”
“ஐரின் அட்லர்? அவள எண்ணம் தான் என்ன?”
“அவள் அப் ைகப் படத்ைத அவர்க க் அ ப் ேவன் என அச் த் றாள் .
உங் க க் த் ெதரியா அவைளப் பற் . அவள் உல ேலேய ெபரிய அழ . ஆனால்
அவள் இதயேமா க னமான இ ம் ைபப் ேபான்ற . ெமன்ைமயான ெபண்ணாகத்
ேதாற் றமளித்தா ம் ஒ ஆைணப் ேபால க ன ணம் ெபற் றவள் . அவள் என்
மணத்ைத த க்க என்ன ேவண் மானா ம் ெசய் வாள் .”
“இன்ன ம் அப் ைகப் படத்ைத அவள் அவர்க க் அ ப் ப ல் ைல என்ப
தங் க க் ஊர் தமாகத் ெதரி மா?”
“ஆம் .”
“ஏன் அ ப் ப ல் ைல இன்ன ம் ?”
“ஏெனன்றால் அவள் அைத என் ைடய நிச்சயதார்த்த ழா நடக் ம் நாளில் அைத
ெவளி டப் ேபாவதாகக் னாள் . வ ம் ங் களன் என் நிச்சயதார்த்த ழா
நைடெபற உள் ள .” என்றார் அரசர்.
“ஓ. அப் ப ெயன்றால் இன்ன ம் நமக் ன் நாட்கள் ைகவசம் இ க் ற . எனக் ச்
ல ேவைலகள் ெசய் ய ேவண் ள் ள மாண் அரசேர. அ வைர தாங் கள்
இவ் ரிேலேய தங் க ேவண் ய அவ யமா ற . தங் களால் அ இய மா?” என்றார்
ேஹாம் ஸ்.
“கண் ப் பாக. நான் இங் லாங் க்ஹாம் ல் க ண்ட் வாண் க்ரம் என்ற ெபயரில்
தங் ள் ேளன். நீ ங் கள் என்ைன அங் பார்க்கலாம் ”
“சரி. நான் உங் க க் இந்த வழக் ன் ன்ேனற் றங் கைள அவ் வப் ேபா தந் ல்
ெதரி க் ேறன்”.
”நன் . நான் உங் கள் ெசய் க க்காக ஆவ டன் காத் க் ேறன்”.
“இந்த வழக் ற் கான கட்டணம் ?”
“உங் க க் ப் ளாங் க் ெசக்ைக ெகா த் ேறன். நீ ங் கள் எவ் வள
ேவண் மானா ம் நிரப் க் ெகாள் ளலாம் ஸ்டர். ேஹாம் ஸ்.
“நிஜமாகவா?”
“ஆம் . அப் ைகப் படத்ைத நீ ங் கள் எனக் ெபற் த் தந் ட்டால் நான் என நாட் ன்
ஒ மாகாணத்ைதேய உங் க க் எ ைவக் ேறன்” என்றார் அரசர்.
“அ இ க்கட் ம் . இப் ேபாைதக்கான ெசல க க் ஒ ெதாைகையத் தா ங் கள்
அரேச” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
தன் ேகாட் ப் ைப ல் இ ந் கனமான ேதால் ைபைய எ த்தார் அரசர். ேமைச ன்
ைவத் ”இ ல் 300 ப ண் தங் க ம் 700 ேநாட் க ம் உள் ளன”. என்றார்.
ேஹாம் ஸ் அைதப் ெபற் க் ெகாண் ைகெயாப் ப ட்ட ர ைத அவரிடம் ெகா த்தார்.
”ஐரினின் கவரி ெசால் ல மா?” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
அவர் ெசால் ல அைத ம் த் ைவத் க் ெகாண்டார்.
இன் ெமா ேகள் உள் ள அரேச. அந்தப் ைகப் படம் ேக னட் ைசஸ் ைகப் படமா?
என் ேகட்டார்.
“ஆம் அ ேக னட் ைசஸ் ைகப் படேம தான்” என்றார் அரசர்.
“ ட் ைநட். ைர ல் உங் கைள நல் ல ெசய் டன் ெதாடர் ெகாள் ேறன்” என்
அரசரிடம் ெசால் ைட ெகா த்தார் ன் . என்னிடம் ம் ” ட் ைநட் வாட்ஸன்.
நாைள ந்தால் என்ைன ன் மணியள ல் சந் ங் கள் . உங் களிடம் இ
சம் பந்தமாக ேபச ேவண் ள் ள ” என் எனக் ம் ைட அளித்தார்.
%%%
 அத் யாயம்
2
நான் சரியாக ன் மணிக் ேஹாம் ன் ட்ைட அைடந்ேதன். ஆனால் ேஹாம் ஸ்
அங் இல் ைல. ேஹாம் ஸ் காைல எட் மணிக்ேக ெவளி ல் ெசன் ட்டதாக ட் ன்
உரிைமயாளர் னாள் . நான் ட் ற் ள் ெசன்ேறன். கணப் அ ப் ன் ன்
அமர்ந் ெகாண் ேஹாம் ஸ க்காகக் காத் ந்ேதன். எங் கள ந்ைதய
வழக் களில் இ ந்த சவால் கேளா ப் ேபா இ ல் இல் ைல. ஆனால் ,
சம் பந்தபப் ட் ப் பவர் ஒ அரசர் என்ப இவ் வழக் ல் வார யத்ைத அளித்த .
ேஹாம் ன் றந்த அ ைறைய ம் தனித் வ க்க சாரைனகைள ம் ர்ந்
கவனிப் ப எனக் உவைக அளிக் ம் . ேஹாம் ஸ் தன றைமயால் இந்த வழக் ம்
எளிதாக ெவற் ெப வார் என்ப ல் சந்ேதகம் இல் ைல.
மார் நான் மணி அள ல் ஒ வன் க் ள் ைழந்தான். அவன ஆைடகள் க
அ க்காக இ ந்தன. நீ ண்ட ர்தா ம் ரட் த் ேதாற் ற ம் ெகாண் ந்தான்.
ேபாைத ல் தள் ளா ய நைட ேவ . எனக் ேஹாம் ன் நடவ க்ைககள் எல் லாம்
நன் அத் ப் ப . அ ேஹாம் ஸ் தான் என்பைத அ ந் ெகாண்ேடன்.
அவைரப் பல் ேவ ேதாற் றங் களில் நான் கண் க் ேறன். என்ைனப் பார்த்த ம்
தைலயைசத்தவாேற உள் ளைறக் ச் ெசன்றார். ஐந்ேத நி டங் களில் ெவளிவந்தார்.
த்தமான ஆைடகள் , ேகாட் பாக்ெகட் ல் ைழத்த ைக என ஸ்டர் ேஹாம் ஸாக
வந்தார். என்ன ல் வந் அமர்ந்த ம் எைதேயா நிைனத் உரக்கச் ரிக்க
ஆரம் த்தார்.
அவர ரிப் ைரேய ம் அள க் த் ெதாடர்ந்த .
”என்ன ஆ ற் ?” எனக் ேகட்ேடன்.
“காைல ல் நடந்த ஷயங் கைளச் ெசான்னால் நீ ங் கள் நம் பேவ மாட் ர்கள் வாட்ஸன்.
நான் நிைனத்த ஒன் அங் நடந்த ேவ . க ம் ேவ க்ைகயாக இ ந்த .”
”நடந்தைத என்னால் ஊ க்க ய ல் ைல. ஆனால் நீ ங் கள் ஐரின் அட்லரின்
ட்ைட ம் அவள் நடவ க்ைககைள ம் கண்கானிக்கச் ெசன் ப் ர்கள் என
நிைனக் ேறன்.”
“ஆமாம் சரிதான். என்ன நடந்தெதன் நாேன ெசால் ேறன். இன் காைல எட்
மணிக்ேக நான் ஐரின் அட்லர் தங் க் ம் ப க் ச் ெசன் ட்ேடன். அவள
ப் ரேயானி லாட்ஜ் , ஜ ல் லா ப ல் அைமந் ள் ள . ன் க அ ல்
அைமந் ள் ள இரண்ட க் மாளிைக அ . ன் பக்கம் ேதாட்டம் . ட் ன் ரதான
வா ல் ட்டப் ப ந்த . வல றம் ெபரிய வறேவற் பைற. அமர வச யாக
ேசாபாக்கள் நிைறந் அழ டன் காணப் பட்ட .
கண்ணா க் கத கள் ெபா த் ய சாளரங் கள் இ ந்தன. அதன் வ யாக ஒ வன்
எளிதாக ைழந் ட ம் . மா ந் ம் ஜன்னல் வ யாக உள் ைழவ
எளி தான். ட்ைட பல ைற ற் வந் ேநாட்டம் ட்ேடன். அைதத்த ர
ப் ட் ச் ெசால் ம் ப எ ம் இல் ைல.
அதன் ன் ெத ல் இறங் ற் வட்டாரத்ைத ேநாட்டம் ட்ேடன். நான் நிைனத்த
ேபாலேவ ஐரின் அட்லரின் ட் ன் ன் றச் வைர ஒட் ைர லாயம் இ ந்த .
அங் லர் ைரகைளச் த்தம் ெசய் ெகாண் தனர். அங் ச் ெசன்
ைரகைளச் த்தம் ெசய் ய உத யவாேற ேபச் க் ெகா த்ேதன். அவ் ேவைலக்
இரண் ெபன்ஸ் நாணயம் , ம , இரண் ைற நிரப் க் ெகாள் ம் அள
ைக ைல, யாகக் ைடத்தன. டேவ நான் எ ர்பார்த்த ேபால் , ஐரின் அட்லர்
த்த தகவல் க ம் அ கமாகேவ ைடத்தன. அவைளப் பற் மட் மல் லா அக்கம்
பகக்த் ல் இ ப் பவர்கைளப் பற் ய தகவல் க ம் ேகட்காமேலேய ைடத்த .
”சரி. ஐரின் அட்லைர பற் ஏதாவ ?”
அந்தப் ப ேலேய அவள் தான் ேபரழ . ஆர்பாட்ட ல் லாத வாழ் க்ைகைய
நடத் றாள் . அவ் வப் ேபா இைச நிகழ் ச ் களில் பா றாள் . இப் ப யாக அவள்
நாட்கள் அைம யாகேவ ேபா ற . ன ம் ஐந் மணிக் ெவளி ல்
ெசன் றாள் . சரியாக ஏ மணிக் ம் றாள் . அைதத் த ர
எப் ேபாதாவ அ ர்வமாக ெவளி ல் ெசல் வ ண்டாம் . அவைளப் பார்க்க ன ம்
ஒ வன் வ றான். அவன் அழகானவன்; கம் ரமானவன்; கண்ணியமான ேதாற் றம்
உைடயவன். நாெளான் க் , ஓரி ைறயாவ தவறாமல் வந் றான்.
அவன் ெபயர் காட்ஃப் ேர நார்டன். அவன் இன்னர் ெடம் ள் ப ல் வ க் றான்.
அந்தக் ைர வண் க்காரர்கள் அவைனப் பல ைற ஐரின் ட் ந் அவன்
ட் ற் சவாரி ஏற் ச் ெசன் க் றார்கள் . ைரவண் க்காரர்களிடம் ேப ய ல்
எவ் வள அ லம் பார்த் ர்களா? நான் ண் ம் ஐரின் அட்லர் ட் ப் பக்கம் ெசன்
அ த் என்ன ெசய் யலாம் என ேயா த்ேதன்.
இந்த காட்ஃப் ேர நார்டன் இந்த வழக் க் க க் யமானவனாகப் ப றான். அவன்
ஒ வழக்க ஞன் என்ப , ேம ம் ேயா க்க ைவக் ற . அவர்கள் இ வ க் ம் என்ன
ெதாடர் ? எதற் காக ஐரின் அட்லைர ன ம் சந் க் றான். அவள் அவன
வா க்ைகயாளரா? ேதா யா இல் ைல அதற் ம் ேமல் ஏேத ம் ரக ய உறவா?
வா க்ைகயாளர் என்றால் அப் ைகப் படத்ைத அவனிடம் ெகா த் ைவக்கக் ய
சாத் யங் கள் க அ கம் . நட் என்றால் அ கக் ைற . இந்த எல் லா
ேகள் க க் ம் ப ைல நான் ஐரின் ட் ந் ேத வதா இல் ைல நார்டன்
ட் லா? நாம் க ம் ட்பமாக ம் , ரிவாக ம் ேயா த் ச் ெசயல் பட
ேவண் ள் ள . சற் ழப் பமாக ம் இ க் ற . நான் உங் கைள ேபார க் ேறேனா?
இைவ எல் லாம் நீ ங் கள் ெதரிந் ெகாள் ள ேவண் ம் அதனால் தான் ேறன்
வாட்ஸன்”
“இல் ைல. நீ ங் கள் ெதாடர்ந் ங் கள் . நான் கவனித் க் ெகாண் தான் இ க் ேறன்”
என்ேறன்.
“நான் இப் ப ேயா த் க் ெகாண் க் ம் ேபாேத இ ைரகள் ட் ய வண்
ஒன் ஐரின் ட் ன் ன் நின்ற . அ ந் ஒ வன் இறங் னான். அவன்
உயரமாக, கரிய ைச டன் அழகாக இ ந்தான். க ேபான்ற க அைமப்
அவ க் . அவன ேதாற் றம் , வண் க்காரர்கள் என்னிடம் வரித்த நார்டனின்
ேதாற் றத்ைத ஒத் ந்த . அவன் க ம் அவசரத் ல் இ ந்தான். வண் க்காரைன
அங் ேகேய காத் க் ம் ப உத்தர ட்டான், கதைவத் றந்த பணிப் ெபண்ைணத்
தாண் க ேவகமாக க ம் வா னமாக ஐரின் ட் ள் ைழந்தான்.
ட்டத்தட்ட அைர மணி ேநரம் அவன் ஐரின் ட் ல் இ ந்தான். ஜன்னல் வ யாக
அவைன என்னால் காண ந்த . வரேவற் பைற ல் ன் ம் ன் ம் நடந்தவாேற
ைகைய ஆட் க உற் சாகத் டன் ேப க் ெகாண் ந்தான். ஐரின் ம பக்கத் ல்
இ ந்தாள் . அதனால் அவைளப் பார்க்க ய ல் ைல. அவன் ெவளி ல் வ ம் ேபா
ன்ைப ட க ம் அவசரமாகக் காணப் பட்டான். வண் க்காரனிடம் , ” ைரவாகக்
ளம் . வண் ையப் ேபய் ேவகத் ல் ஓட்ட ேவண் ம் . த ல் ரீஜண்ட் ெத ற் ப்
ேபா. அ த் ெச ண்ட் ேமானிகா சர்ச் க் ப் ேபா. இ ப நி டங் களில் என்ைனக்
ெகாண் ேபாய் ச் ேசர்த்தால் உனக் இ மடங் க் த ேவன்” என்றான்.
வண் ேவகமாகக் ளம் ய . அவைனத் ெதாடர்ந் ெசல் வதா ேவண்டாமா என்
நான் ேயா த் க் ெகாண் க் ம் ேபாேத, மற் ெறா வண் அவள் ட் ன் ன் வந்
நின்ற . வண் க்காரன் அவசர அைழப் ன் ேபரில் வந் க்க ேவண் ம் . அவன
ேகாட் ப் ெபாத்தான்கள் அைர ைறயாகப் ேபாடப் பட் ந்தன. ைரப் பட்ைடகள்
சரியாக இைணக்கப் பட் க்க ல் ைல. அந்த வண் வந்த அ த்த ெநா ேய ஐரின்
அட்லர் ேவகமாக ெவளிேய வந்தாள் . ஒ ல ெநா கள் தான் என்னால் அவைளப்
பார்க்க ந்த . அவ க் ஆண்கைள றங் க க் ம் அழ ய கம் .
அவள் வண் க்காரனிடம் ’ஜான் வண் ைய ேமானிகா சர்ச் க் . க் ரம் . இ ப
நி டங் களில் என்ைன அங் ட்டால் , உனக் அைர சவரன் நாணயம் த ேவன்’ என்
கத் னாள் . வண் ம் ளம் ய .
நான் அவைளத் ெதாடர்ந் ேபாவதா ேவண்டாமா என் ேயா த் க் ெகாண் ந்த
ேபாேத அந்த வ யாக மற் ெறா வண் வந்த . அந்த வண் க்காரன் என் அ க்கான
ேதாற் றத்ைதப் பார்த் ஏற் ற ம க் ம் ன்ேப வண் ல் ஏ ட்ேடன். ’ெச ண்ட்
ேமானிகா சர்ச் க் ப் ேபா. அ ம் இ ப நி டங் களில் அங் ப் பாய் என்றால் ,
உனக் அைர சவரன் நாணயம் த ேறன்’ என்ேறன். அப் ேபா மணி 11.35 இ க் ம் .
வண் க்காரன் க ம் ேவகமாக வண் ைய ஓட் ச் ெசன்றான். இ வைர இத்தைன
ேவகமாக நான் பயணித்தேத இல் ைல. நான் அங் ேபாய் ேசர்ந்த ேபா எனக் ன்ேப
அவர்கள் இ வர வண் க ம் அங் ந்தன. வண் க்கார க் கா ெகா த் ட்
நான் ைரவாக ேதவாலத் க் ள் ெசன்ேறன். அங் பா ரியா டன் நான் ெதாடர்ந்
வந்த இ வர் மட் ேம இ ந்தனர்.
ேதவாலயப் டத் ன் அ ல் இ ந்த ேமைச ன் ன் அம் வ ம் நின் ந்தார்கள் .
அவர்கள் ெசால் வைத பா ரியார் ஏற் க் ெகாள் ள ல் ைல. எதற் ேகா அவர் ம ப் ப
ேபால் ெதரிந்த . நான் அைம யாக ரார்த்தைன ெசய் ய வந்தவன் ேபால் ஒ ஓரத் ல்
அமர்ந்ேதன். என்ன ஆச்சரியம் ! அம் வ ம் என்ைன ேநாக் னர். நார்டன் என்ைன
ேநாக் ஓ வந்தான்.
“கட க் நன் . நீ ங் கள் சரியான சமயத் ல் வந் க் ர்கள் . தய ெசய்
வா ங் கள் ” என எைன அைழத் ப் ேபானான்.
“எதற் காக?” என்ேறன்.
“வா ங் கள் . ன் நி டங் கள் தான். இல் ைலெயன்றால் சட்டப் ப ெசல் லாமல்
ேபாய் ம் ”
என்ைன வ க்கட்டாயமாக அங் ட் ச் ெசன்றான் நார்டன். பா ரியார் யஉ
ெமா கைள நான் ம் பச் ெசான்ேனன். என்ைன சாட் யாக ைவத் ஐரின்
அட்ல க் ம் காட்ஃப் ேர நார்ட க் ம் மணம் நிகழ் ந்த . இப் ப ஒ பரீதமான
ழ் நிைலைய இ வைர என் வாழ் க்ைக ல் நான் சந் த்த ல் ைல. அைத நிைனத்
தான் நான் ரித்ேதன். சாட் இல் லாமல் அவர்கள் மணத்ைத அந்தப் பா ரியார்
ஒப் க்ெகாள் ள ல் ைல ேபா ள் ள . அச்சமயத் ல் நான் அங் ந்ததால்
ைழத்தார்கள் . இல் ைலெயன்றால் மணமக ம் மணமக ம் ெத ல் இறங்
சாட் ைய ேத அைலய ேநர்ந் க் ம் . நார்டன் எனக் அவர்கள் மண நாள்
நிைன ப் பரிசாக ஒ சவரன் நாணயம் தந்தான்.
“இ எ ர்பாராத ப் பம் தான். அ த் என்ன ெசய் ய க் ர்கள் ?” என்ேறன் நான்.
“இப் ப எல் லாம் நிகழ் ந் ட்டதால் என் ட்டம் எல் லாம் பாழா ட்ட . மணம்
ந் அவர்கள் இ வ ம் அவரவர் இடங் க க் ச் ெசன் ட்டனர். ஐரின் அட்லர்
ளம் ம் ன் எப் ேபா ம் ேபால் ஐந் மணிக் ங் கா ல் சந் க்கலாம் என்
நார்டனிடம் ச் ெசன்றாள் . நான் என் ப க் உணைவத் ேத ச் ெசன்ேறன்.
“சாப் ட் ர்களா?”
“ ளிர்ந்த மாட் ைறச் ம் ஒ ய ம் சாப் ட்ேடன்” இனி எனக் சாப் ம் நிைன
ட வரா . இன் மாைல அத்தைன ேவைலகள் இ க் ன்றன. ’டாக்டர் எனக் உங் கள்
ஒத் ைழப் த் ேதைவ. தயாராக இ ங் கள் ’ என்றார்”.
“காத் க் ேறன் ேஹாம் ஸ்” என்ேறன்.
“சட்ட ேராதமாக ெசயல் ப வ ல் ஆட்ேசபைன ஏ ம் இல் ைலேய?”
“இல் ைல”
“உங் கைள ைக ம் ெசய் யலாம் ”
“நல் ல காரணத் ற் காக என்றால் தயக்கம் இல் ைல”
“ க நல் ல காரணம் தான்”
“நான் தயார்”
“அப் ப ெயன்றால் நான் உங் கைள நம் பலாம் இல் ைலயா?”
“என்ன ெசய் யப் ேபா ேறாம் ?” என்ேறன் நான்
“என் ட் எஜமானி ெகாண் வ ம் உணைவ ைவத் க் ெகாண்ேட ேறன்.
நம் டம் இப் ேபா ேநரம் அ கம் இல் ைல. இன் ம் இரண் மணி ேநரத் ல் அதாவ
சரியாக ஏ மணிக் நாம் ஐரின் அட்லர் ட் ல் இ க்க ேவண் ம் . அவள்
ங் கா ந் ம் ம் சமயம் அவைளச் சந் க்க ேவண் ம் ”.
“ ற ?”
“அைத என்னிடம் ட் ங் கள் . நான் ேதைவயான ஏற் பா கைள எல் லாம்
ெசய் ட் த்தான் வந் க் ேறன். ஆனால் ஒன் மட் ம் மறவாமல் நிைன
ெகாள் ங் கள் . அங் என்ன நடந்தா ம் நீ ங் கள் தைல டேவ டா . ரிந்ததா?”
“ந நிலைம வ க்க ேவண் மா?”
“ஒன் ம் ெசய் யேவண்டாம் . நடப் பைத கவனித் க் ெகாண் ங் கள் . ல
ம் பத்தாகத நிகழ் கள் அரங் ேகறலாம் . அ ல் நீ ங் கள் பங் ேகற் க ேவண்டாம் . நான்
ஐரின் அட்லரின் ட் ள் ைழந் ஐந் நி டங் கள் ஆன ம் வரேவற் பைற ஜன்னல்
றக் ம் . நீ ங் கள் அைத ஒட் நின் ெகாண் க்க ேவண் ம் .”
“சரி”
“அதன் வ யாக நீ ங் கள் என்ைன பார்க்கலாம் . உங் க க் த் ெதரிவ ேபால் தான் நான்
நின் ப் ேபன்.”
“சரி”
“என் ைகைய உயர்த் ைசைக ெசய் த டன் நீ ங் கள் நான் ெகா த் க் ம் ெபா ைள
ஜன்னல் வ யாக ட் ள் ச ேவண் ம் . ன் என அலற ேவண் ம் . நான்
ெசால் வெதல் லாம் ரி றதா வாட்ஸன்”
“நன்றாகேவ ரி ற ”
”அ ஒன் ம் ஆபத்தான ெபா ள் இல் ைல. ப் ளம் பர்கள் உபேயா க் ம் ைக கக் ம்
ராக்ெகட் தான். அைத நீ ங் கள் எரிந்த ல ெநா களில் ைக கக்க ஆரம் க் ம் .
அப் ேபா தான் நீ ங் கள் என ெசால் க் ெகாண்ேட ெவளிேய ஓட ஆரம் க்க
ேவண் ம் . அக் ரல் எல் லாைர ம் ஈர்த் ைச ப் ப ேவண் ம் . அதன் ற நீ ங் கள்
ெத ைனக் ச் ெசன் எனக்காகக் காத் ங் கள் . அ த்த பத் நி டங் களில் நான்
வந் ேவன். நான் ெசான்ன எல் லாம் ெதளிவாகப் ரிந்த தாேன?” என்றார்
ேஹாம் ஸ்.
“நான் அங் எ ம் பங் ெகாள் ளாமல் அைம யாக இ க்க ேவண் ம் . அதன் ன்
ஜன்னல் அ ேக நின் உங் கள ைக அைச ற் காக காத் க்க ேவண் ம் . நீ ங் கள்
ஜாைட காட் ய ம் என் ைக ல் இ க் ம் ெபா ைள ஜன்னல் வ யாக ட் ள்
ேபாட் ட் , எனக் கத் க்ெகாண்ேட ெவளி ல் ஓட ேவண் ம் . கைட யாகத்
ெத ைன ல் உங் க க்காகக் காத் க்க ேவண் ம் . அவ் வள தாேன?” என்ேறன்.
“அேததான்”
“நீ ங் கள் என்ைன தாக நம் பலாம் ”
“ க்க ம ழ் ச ் . சரி என் ைடய ய வ வத்ைத எ க் ம் ேநரம் வந் ட்ட ”
ேஹாம் ஸ் தன ப க்ைக அைறக் ச் ெசன்றார். ம் வ ைக ல் க ம்
சாந்தமான, எளி ல் அ கக் ய பா ரியாராக வந்தார். அவர க ப் த் ெதாப் ,
ெதாளெதாளப் பான காற் சட்ைட, ெவள் ைள க த் ப் பட்ைட, அ தாப க்க ன் ரிப் ,
ஆர்வம் அைனத் ம் ஒ அசல் பா ரியாைர கண் ன் ெகாண் வந்த . உலகம்
தரமான ந கைன இழந் ட்ட என்ேற ெசால் ல ேவண் ம் . அவர் ப் ப வாளர்
ஆன னால் அ ய ம் ஒ றந்த ஆராய் ச்ச ் யாளைன தவற ட் ட்ட .
நாங் கள் ேஹாம் ஸ் ட் ந் 6.15 க் ளம் ேனாம் . ஐரின் இ க் ம் ப ைய
அைட ம் ேபா ஏ மணிய க்க இன்ன ம் 15 நி டங் கள் இ ந்தன. மாைல மயங் க
ஆரம் த்த . ல் ளக் கள் எரியத் ெதாடங் ந்தன. நாங் கள் ஐரி க்காக
காத் ந்ேதாம் . அவள் ேஹாம் ஸ் வரித்தப ேய ளி ம் மாற் ற ன் இ ந்த .
ஆனால் அைம யான ெத ைவ எ ர்பார்த் வந்த எனக் ஏமாற் றம் தான். ெத ல்
சந்த அ கம் .
ெத ைன ல் அ க் உைடகளில் ஒ னர் ைக த்தப ரித் ேப க்
ெகாண் ந்தனர். சாைண ப் பவன் ஒ வன் இ ந்தான். அவன் தன் இயந் ரத் ன்
சக்கரத்ைத ற் க் ெகாண் ந்தான். ேம ம் இ காவலாளிகள் நர்ஸ் ஒ த் டம்
வம் த் க் ெகாண் ந்தனர். ேம ம் ல இைளஞர்கள் கெரட் த்தப
இங் மங் ம் உல க் ெகாண் ந்தனர்.
ஐரின் ட்ைடச் ற் நடந் ெகாண்ேட ேஹாம் ஸ் ெசான்னார்: “இத் மணம் நம
வழக்ைக எளிதாக் ம் என்ேற நம் ேறன். இப் ேபா ஷயம் இ பக்க ம் ர்
ட்டப் பட்டக் கத் ையப் ேபான்றா ட்ட . ஐரின் இத் மணத்ைதப் பற் அரசர்
ெதரிந் ெகாள் வைத ம் ப மாட்டாள் என்ேற கணிக் ேறன். ஆனால் அப் ைகப் படம்
எங் க் ற என்பைத நாம் எப் ப க் கண் ப் ப ?”
”உண்ைம ல் அ எங் ேக இ க் ற ?”
“அ அவளிடம் தான் இ க்க ேவண் ம் . ஆனால் அ ேக னட் அள ல் உள் ள ெபரியப்
ைகப் படம் . அைத அவள் தன் ஆைடக க் ள் மைறத் ைவப் ப க னம் .
அ ன் இரண் ைற அவள உடைமகள் அைனத்ைத ம் அரசர்
ேசாதைன ட் க் றார். அதனால் தன் டன் எங் ம் எ த் ச் ெசல் ல வாய் ப் ல் ைல”
“ ற எங் தான் ைவத் ப் பாள் ?”
“அவள வங் அல் ல வக் டம் ெகா த் ைவத் க்கலாம் . அந்த ஒ சந்ேதகம்
எனக் க் ற . ஆனல் அ ம் ஒ க்கல் , எப் ேபா ேம ெபண்கள் தங் கள்
ரக யத்ைத யாரிட ம் ெசால் ல மாட்டார்கள் . ந்தவைர தாங் கேள
காப் பாற் வார்கள் . நார்டனிடம் ெகா ப் ப னால் அவ க் அர யல் ரீ யாக
ரச்சைனகள் வர வாய் ப் ள் ளதால் அதற் ம் சாத் யம் இல் ைல. அவள்
அப் ைகப் படத்ைத ெவ ைர ல் உபேயா க்க இ க் ம் பட்சத் ல் ைகக்ெகட் ம்
இடத் ல் தான் ைவத் க்க ேவண் ம் . அவள் ட் ல் தான் எங் ேகா இ க் ற .
”ஆனால் , ம் இ ைற ேசாதைன டப் பட் க் ற இல் ைலயா?”
“ப் ! அவர்க க் த் ேதடத் ெதரிய ல் ைல.”
“நீ ங் கள் மட் ம் எப் ப கண் ப் ர்கள் ?”
“நான் கண் க்கேவ ேபாவ ல் ைல”
“ ன்?”
“அவளாகேவ அதன் இ ப் டத்ைத எனக் க் காட் க் ெகா ப் பாள் .”
“அவள் அதற் கட்டாயம் ம ப் பாள் ”
“அவளால் அப் ப ச் ெசய் ய யா . சரி வண் ேயாைச ேகட் ற . அவளாகத்தான்
இ க்க ேவண் ம் . நான் ெசான்ன அைனத்ைத ம் இம் சகாமல் ெசய் க்க
ேவண் ம் ெதரிந்ததா?”
அவர் ேப க்ெகாண் ந்த ேபாேத ெத ைன ல் ைரவண் ன் ளக்ெகாளி
ெதரிந்த . அ கத க டன் ய ரிய ைரவண் . ஐரின் ட் ன் வந்
நின்ற . வண் நின்ற தான் தாமதம் , ல் ரிந் ெகாண் ந்த ஒ வன்
வண் ன் கதைவ றந் ட ேவகமாக ெந ங் னான். கதைவத் றந் ேசைவ
ரிந்தால் கா ைடக் ேம என்ற எண்ணம் அவ க் . அேத எண்ணத் டன்
இன்ெனா வ ம் ஓ வந்தான். ன்னால் வந்தவைன தள் ளி ட் தான் கதைவத்
றக்க யன்றான்., இ வ க் ள் ம் அ த சண்ைட ஆரம் பமா ய .
அங் ந்த இ காவலாளிக ம் ஓ வந்தனர். அ ல் ஒ வன் த ல் வந்தவ க் ம் ,
சாைன ப் பவன் அ த்தவ க் ம் பரிந் ேபச ஆரம் த்தனர். சற் ேநரத் ல்
சச்சர ம் சண்ைட ம் நிகழ ஆரம் த்த . இத்தைனக் ந ேவ ஐரின் தானாகேவ
வண் க் கதைவத் றந் ெகாண் இறங் னாள் . அவள் ட் க் ள் ைழய
யாதப அவைளச் ற் ம் ஆட்கள் மா மா வாதம் ெசய் சண்ைட ட் க்
ெகாண் ந்தனர். அவர்கைளத் தாண் அவளால் அங் ந் நகரக் ட
ய ல் ைல.
 ெரன ேஹாம் ஸ் அவைள அக் ட்டத் ந் காக் ம் ெபா ட் அவள் அ ேக
ேவகமாகச் ெசன்றார். அவைள ெந ங் ய டேனேய ெபரிதாக அல ேழ சாய் ந்தார்.
அவர் கத் ந் ரத்தம் வ ந் ெகாண் ந்த . அைதப் பார்த்த காவலாளிக ம்
சண்ைட ட் க் ெகாண் ந்த இ ஆட்க ம் ஆ க் ஒ பக்கமாக ஓ னர். இ வைர
இ ல் எ ம் தன்ைன சம் பந்தப் ப த் க் ெகாள் ளாமல் ெத ல்
ெசன் ெகாண் ந்த இைளஞர்கள் ஐரிைன ம் அ பட் ழ் ந் ந்த ேஹாம் ைஸ ம்
காப் பாற் ற ேவகமாக அவர்கைள ெந ங் னார்கள் .
ேவகமாக தன் ட் க் ள் ெசன்றாள் ஐரின். உள் ேள ெசல் ம் ன், ப களில் நின் த்
ம் ப் பார்த்தாள் .
”அவ க் அ பலமாகப் பட் க் றதா என்ன?” என் ேகட்டாள் .
“இவன் இறந் ட்டான்” என் கத் னான் ஒ வன்,
“இல் ைல இல் ைல இன் ம் உ ர் இ க் ற ’ என்றான் மற் ெறா வன்.
“ஆனால் ம த் வமைனக் ச் ெசல் ம் ன் இறந்தா ம் ஆச்சரிய ல் ைல” என்றான்
இன்ெனா வன்.
“ க ம் ைதரியசா . இவன் இல் ைல என்றால் ேமடத் ைடய பர்ைஸ ம்
ைகக்க காரத்ைத ம் ப் பார்கள் . அவர்கள் பார்க்க க ர்கமான
ரடர்களாக இ ந்தனர். ஒ ட்டேம இங் வந் க் ன்ற . அட! இவ க் வாசம்
இ க் ற . உ ேரா தான் இ க் றார்” என்றாள் ஒ ெபண்.
“இப் ப ேய ல் டத் வ ஆபத் . ெகாஞ் சம் உள் ேள அ ம க் ர்களா ேமடம் ”
என்றான் ஒ வன்.
“ஓ கண் ப் பாக. இப் ப இங் ெகாண் வந் இந்த ேசாபா ல் ப க்க ைவ ங் கள் ”
என்றாள் ஐரின்.
ெம வாக அசங் காமல் கசங் காமல் அவர்கள் ேஹாம் ைஸ ஐரின் ட் வரேவற் பைற
ேசாபா ல் ப க்க ைவத்தனர். நான் நடப் பவற் ைற எல் லாம் ஜன்னல் வ யாகப்
பார்த் க் ெகாண் ந்ேதன். ளக் கள் எரிய டப் பட்டன. ஆனால் ஜன்னல் ைரகள்
றக்கப் பட ல் ைல. ேஹாம் ஸ் ேசாபா ல் ப த் க் றார் என்ப மட் ம் ரிந்த .
அவர் எப் ப எப் ேபா தன ச்ச நாடகத்ைத அரங் ேகற் வார் எனத் ெதரியாமல்
ேயா த்தப ேய நின் ந்ேதன். இப் ப ஏமாற் ேவைலகள் ெசய் வ என்
மனசாட் ைய த் ய . ஒ ெபண்ணின் இள ய மனைத, க ைணைய இப் ப த்
தவறாகப் பயன்ப த் வ க ம் ற் றமாகப் பட்ட . ஆனால் ேஹாம் டம்
ெகா த் ந்த வாக் யால் நான் என் மனைத கல் லாக் க் ெகாண் , அவரின்
ச க்ைஞக்காக காத் ந்ேதன். நாம் ஒன் ம் அவைள காயப் ப த்த ல் ைலேய.
அவைள காப் பாற் இ க் ேறாம் இல் ைலயா என எனக் நாேன சாமாதானம்
ெசய் ெகாண்ேடன். என பாக்ெகட் ல் இ ந்த ப் ளம் பர்ஸ் ராக்ெகட்ைட தயாராகக்
ைக ல் எ த் ைவத் க் ெகாண்ேடன்.
ேஹாம் ஸ் ெம வாக எ ந் உட்கா வைதக் கவனித்ேதன். அவர் ச் ட
ரமப் பட்டார். நிைல ெகாள் ளாமல் த த்தார். அைதப் பார்த்த பணிப் ேபன் ஓ வந்
ைரச் ைலைய இ த் ட்டாள் . அேத சமயம் ேஹாம் ஸ் தன ைகையத் க்
எனக் ச க்ைஞ ெசய் தார். உடேன நான் என் ைக ல் இ ந்த பளம் பர்ஸ் ராக்ெகட்ைட
ஜன்னல் வ யாக எனக் கத் க் ெகாண்ேட ஓ ேனன். ட் ள் ஒேர ைக
ட்டமாக இ ந்த .
பற் க் ெகாண்டேதா இல் ைலேயா என ர ல் இ ந்த அத்ெத ல் இ ந்த
அைனவைர ம் பற் க் ெகாண்ட . வண் க்காரன், நடந் ெசன்
ெகாண் ந்தவர்கள் , எங் க க் உத ய இைளஞர்கள் எனப் பல ம் என கத் க்
ெகாண்ேட உள் ேள ஓ னர். அ த்த ல ெநா களிேலேய ேஹாம் ன் ரல் ”
பற் ற ல் ைல தவறான எச்சரிக்ைக” என் அவர்கைள சமாதானப் ப த் ெவளிேய
அ ப் வ ேகட்ட .
ட்டத் ட ந் ந நான் ெத ைனக் வந் ேஹாம் ஸ க்காகக்
காத் ந்ேதன். ெசான்ன ேபாலேவ அ த்த பத் நி டங் களில் ேஹாம் ஸ் என்ேனா
இைணந் ெகாண்டார். எ ம் ேப க் ெகாள் ளாமல் ெவ ேவகமாக அத்ெத ைவக்
கடந் ெசன்ேறாம் . ல நி டங் களில் அங் ந் ல எட்ஜ்ேவர் சாைலைய
அைட ம் அைம யான ெத ைவ அைடந்ேதாம் .
“நீ ங் கள் க அ ைமயாகக் காரியத்ைத த் ர்கள் டாக்டர்” என் பாராட் னார்
ேஹாம் ஸ்.
“ ைகப் படம் ைடத்ததா? எ த் ட் ர்களா?”
“எங் க் ற என்பைதத் ெதரிந் ெகாண்ேடன்.”
“எப் ப ?”
“அவேள காட் க் ெகா த்தாள் . நான் தான் அப் ேபாேத ெசான்ேனேன.”
“எனக் கண்ைணக் கட் ற .”
“நான் மாயமந் ரம் எ ம் நடத்த ல் ைலேய” என்றார் ரித்தப ேய. ஷயம் க ம்
எளிதான தான். நீ ங் கள் , ெத ல் இ ந்த ஆட்கள் அைனவ ேம நான் அமர்த் ய
ஆட்கள் தான் என்பைத ெதரிந் ெகாண் ப் ர்கள் ”.
“ஆம் அப் ப த்தான் ஊ த்ேதன்.”
“சண்ைட நடந் ெகாண் ந்த ேபா அைத லக்க நான் அவள் அ ல் ெசன்ேறன்
அல் லவா? அப் ேபா , என் உள் ளங் ைக ல் வப் நிறச் சாயத்ைத மைறத்
ைவத் ந்ேதன். அ ல் ெசன்ற ம் ைகயால் கத்ைத அைறந் ெகாண் ரத்தம்
வ ய அ பட்டவன் ேபால் ந் ட்ேடன். இ பைழய தந் ரம் தான்”
“அ ம் எனக் த் ெதரி ம் ”
“ ற அவர்கள் என்ைன உள் ேள ெகாண் ெசன்றனர். அவ க் என்ைன உள் ேள
அ ம ப் பைதத் த ர ேவ வ ல் லாமல் ேபா ற் . அ ம் அேத
வரேவற் பைற ல் . ைகப் படம் இ க் ம் என நான் சந்ேத த்த அேத இடத் ல் .
வரேவற் பைற ம் ப க்ைகயைற ம் இைணத் க் ம் இடம் அ . அவர்கள் என்ைன
ேசாபா ல் ப க்க ைவத்தனர். நான் ச் த் ண வ ேபால் ந த் , காற் க்காக
அைலபாய் ந்ேதன். அவர்க க் ஜன்னைலத் றப் பைதத் த ர ேவ வ ேய
இல் லாமல் ேபா ற் , நீ ங் க ம் உங் கள் ேவைலையச் றப் பாக ெசய் த் ர்கள் ”
”என ேவைல எவ் வா தங் க க் உத ற் ?”
“அ தான் க் ய உத ேய. ஒ ெபண் தன் ட் ல் பற் ய ெதரிந்தால் தான்
க் யமாகக் க ம் ெபா ைளேய த ல் ைகப் பற் ற நிைனப் பாள் . இ த ர்க்க
யாத ஒ உந் தல் . இைத நான் இ ைற ேசா த் ப் பார்த் க் ேறன்.
டார் ங் க்டன் வழக் ம் ஆர்ன்ஸ்வர்த் வழக் ம் இேத ைறைய
ைகயாண் க் ேறன்.
மணமான ெபண் என்றால் தன் ழந்ைதைய த ல் காப் பாற் ற ம் வாள் .
மணமாகதவள் என்றால் தன் நைகப் ெபட் ைய காப் பாற் ற நிைனப் பாள் . இங் ேக
நம ெபண் க் எ க் யமான என்ப ெதரியாதா? அவள் அைத ைகப் பற் றேவ
ஓ னாள் . அைறையச் ழ் ந்த ைக, எச்சரிக்ைக மணிச் சத்தம் , என அைனவ ம்
அல ம் ஓைச, எல் லாம் ேசர்ந் அவ க் ப் பதற் றத்ைத ஏற் ப த் ட்ட .
அவள் ேநராக மணி கட் ந்த இடத் க் ச் ெசன்றாள் . அதன் ந்த பலைக
இ க்ைகத் றந்தாள் . பா றந் அப் ைகப் படத்ைத எ ப் பைத நான் கவனித்ேதன்.
அதற் ள் ளாகேவ நான் இல் ைல தவறான எச்சரிக்ைக என ரல் ெகா த்ததால் அைத
அங் ேகேய பத் ரப் ப த் ைவத் ட்டாள் . அவள் நகர்ந்த ம் ைகப் படத்ைத
எ த் டலாமா என நிைனத்ேதன். அச்சமயம் ைர வண் க்காரன் உள் ேள
வந் ட்டான். அவன் ன்னால் எைத ம் ெசய் ய ய ல் ைல. சரி இனி ம்
அங் ப் ப நல் லதல் ல என் நன் க் ளம் ட்ேடன்.
”அ த் என்ன ெசய் வ ?”
“ஒ வ யாக நம ேகள் க க்ெகல் லாம் ைட ைடத் ட்ட . அரசைர நாைள
அங் வ ம் ப அைழக்க ேவண் ம் . ப் பம் இ ப் ன் நீ ங் க ம் வரலாம் . நாைள
ஐரின் அட்லர் ட் க் அவைளச் சந் க்கச் ெசல் ேவாம் . நம் ைம வரேவற் பைற ல்
காத் க்கச் ெசால் வார்கள் . அங் தான் நாம் சமயம் அ ந் ெசயல் பட
ேவண் ள் ள . அவள் வந் பார்க் ம் ேபா நா ம் அங் க்க மாட்ேடாம் அந்தப்
ைகப் பட ம் அங் க்கா ” தன் ைகயாேலேய ைகப் படத்ைதக் ைகப் பற் வ
அரச க் ப் அளிக் ம் ” என்றார்.
“எப் ேபா சந் க்கச் ெசல் ேறாம் ?”
“நாைள காைல எட் மணிக் . அவள் அந்ேநரத் ல் எ ந் க்க மாட்டாள் . அ நம்
ட்டத்ைத ெசயலாக்க தக்க ழ் நிைலயாக இ க் ம் . நாம் சரியான சமயத் ல்
அங் க்க ேவண் ம் . இத் மணம் அவள வாழ் க்ைக ல் பல மாற் றங் கைள
ஏற் ப த் க்கலாம் . நான் உடன யாக அரச க் தந் லம் ெசய் கைள
ெதரி க்க ேவண் ம் ”.
நாங் கள் ேபக்கர்ஸ் ெத ற் வந் ேஹாம் ஸ் ட்ைட அைடந்ேதாம் . தன ேகாட்
பாக்ெகட் ல் சா ையத் ேத க் ெகாண் ந்தார் ேஹாம் ஸ். அப் ேபா அவ் வ யாக
எங் கைளக் கடந்த ஒ வன் “இனிய இர ஸ்டர் ெஷர்லக் ேஹாம் ஸ்” என் வாழ் ச்
ெசன்றான்.
ெத ல் அ க நடமாட்டம் இ ந்த . ேஹாம் ஸ க் இர வாழ் த் ச் ெசான்னவன்,
க ம் ேவகமாக அங் ந் ேபாய் க் ெகாண் ந்தான். அவன் இைளஞனாக, நீ ள
அங் அணிந் க ம் ஒல் யாக இ ந்தான்.
அவன் ெசன்ற வ ைய ெவ த் க் ெகாண்ேட ‘இந்தக் ரல் எனக் க ம்
பரிச்சயமான ரலாக இ க் ற . யாராக இ க் ம் ’ என்றார் ேஹாம் ஸ்.
%%%
 அத் யாயம்
3
அன் இர நான் ேஹாம் ஸ் ட் ல் தங் ட்ேடன். காைல ல் நாங் கள் ப் ெரட்
ேடாஸ் ம் கா ம் சாப் ட் க் ெகாண் ந்ேதாம் . அப் ேபா அரசர் ேவகமாக உள் ேள
ைழந்தார்.
ைழந்த ம் ேஹாம் ன் ேதாள் கைளப் பற் ”நிஜமாகேவ ைகப் பற் ட் ர்களா?
என் க ம் ஆர்வமாகக் ேகட்டார்.
“இன் ம் இல் ைல”
“நம் க்ைக இ க் றதா?”
“ஆமாம் நிச்சயமாக”
“அப் ப ெயன்றால் உடேன ளம் ங் கள் . இனி ம் எனக் ப் ெபா ைம இல் ைல”
“ஒ வண் ைய வாடைகக் ப் க்க ேவண் ம் ”
“ேவண்டாம் . என் வண் ேலேய ெசல் ேவாம் ”
“நல் ல . நாம் ளம் பலாம் ”
நாங் கள் வ ம் அரசரின் வண் ல் ஐரின் ட்ைட ேநாக் ப் பயணித்ேதாம் .
“ஐரின் அட்ல க் மணம் ஆ ட்ட ”
“என்ன மணம் ஆ ட்டதா? எப் ேபா ?”
“ேநற் ”
“யா டன்?”
“நார்டன் என் ற ஆங் ேலய டன். அவன் ஒ வழக்க ஞன்.”
“அவளால் அவைனக் ேந க்க யா ?”
“ேந ப் பாள் என நான் நம் ேறன்”
“எந்த நம் க்ைக ல் ?”
“அவன் அவள் ைமயல் ெகாண் ந்தால் , உங் க க் எந்தத் ெதாந்தர ம் இனித்
தர மாட்டாள் . நீ ங் கள் நிம் ம யாக இ க்கலாம் ”
“ஆம் உண்ைமதான். ஆனால் அவள் என் டேனேய இ ந் க்கலாம் . அற் தமான
ராணியாக இ ந் ப் பாள் ” என் ெசால் ெமௗனத் ல் ஆழ் ந் ட்டார் அரசர்.
அதற் ப் ற ஐரின் ட்ைட அைட ம் வைர யா ம் ேபச ல் ைல.
நாங் கள் ஐரின் ட்ைட அைடந்த ேபா ட் வாசல் றந்ேத இ ந்த . வ ம்
வண் ந் இறங் ேனாம் . அங் ேக ஒ வயதான ெபண் ப களில் நின்றப
எங் கைள ெவ ப் டன் பார்த் க் ெகாண் ந்தாள் .
நாங் கள் ெந ங் ய ம் ேஹாம் ைஸப் பார்த் “நீ ங் கள் தான் ெஷர்லக் ேஹாம் ஸா?”
என்றாள் .
“ஆம் நான் தான் ெஷர்லக் ேஹாம் ஸ்” என் ஆச்சரியத் டன் ெசான்னார் ேஹாம் ஸ்.
அவர பார்ைவ எதற் ந்தக் ேகள் என்ப ேபா ந்த .
“நீ ங் கள் இங் வ ர்கள் என் என் எஜமானி ெசால் ந்தார். அவர் தன்
கணவ டன் இன் காைல 5.15 மணி ர ல் இந்த ஊைர ட் க் ளம் ட்டார்.
“என்ன இங் லாந்ைத ட்ேட ெசன் ட்டாளா?” அ ர்ச் ல் ேஹாம் ஸ் தள் ளா னார்.
“ஆம் . இனி ம் பப் ேபாவ ல் ைல”
“அப் ேபா அந்தப் ைகப் படம் ?”
“எல் லாம் அ க்கப் பட் ட்ட ” என்றாள் அப் ெபண்.
“பார்த் டலாம் ” என் யப ேய ேஹாம் ஸ் அவைளத் தள் ளிக் ெகாண்
ட் ற் ள் ஓ னார். அவர் ன்னால் நா ம் அரச ம் உள் ேள ஓ ேனாம் . வ ம்
சாமான்கள் இைறந் டந்தன. நாற் கா கள் எல் லாம் தைல ழாகச் த
அங் ெகான் ம் இங் ெகான் மாகக் டந்தன. அலமாரிகள் எல் லாம் றந் டந்தன.
க அவசரமாக ட்ைடக் கா ெசய் ெகாண் ேபா க் றாள் ஐரின். ேஹாம் ஸ்
ேநராக மணி கட் ந்த இடத் க் ச் ெசன்றார். அங் ந்தப் பலைகைய நகர்த் க்
ைகயால் ழா னார்.
அவர் ைக ல் ஒ க த ம் ைகப் பட ம் ைடத்தன. அ ஐரின் அட்லரின்
ைகப் படம் . க த உைர ல் ெஷர்லக் ேஹாம் ஸ் ெபயர் எ , அவர் ப க் ம் வைர
க தத்ைத அங் ேகேய ைவத் க்க ம் என் ப் ட் ந்த . க த உைரையக்
த்தார் ேஹாம் ஸ். நாங் கள் வ ம் க தத்ைதப் ப க்க ஆரம் த்ேதாம் . க தம்
ந்ைதய இர ல் எ தப் பட் ந்த . க தத் ன் வரிகள் ன்வ மா
ைம யர் ஸ்டர் ெஷர்லக் ேஹாம் ஸ்
நீ ங் கள் க அ ைமயாக உங் கள் ேவைலைய த் ட் ர்கள் . நான் நன்றாகேவ
ஏமாற் றப் பட் ட்ேடன். ப் த்த நாடகம் நடக் ம் வைர நான் அைத உணரேவ
இல் ைல. அதன் ன் நடந்தவற் ைற ேயா த் ப் பார்க் ம் ேபா தான் எனக் ப்
ரிந்த . உங் கைளப் பற் ன்ேப நான் எச்சரிக்கப் பட் ந்ேதன். உங் கள
கவரி ம் எனக் அளிக்கப் பட் ந்த . அரசர், இந்த வழக் ல் உங் கைளத்தான்
அமர்த் வார் என் ம் எனக் த் தகவல் வந்த . இ ந் ம் நான் என்ைன அ யாமல்
ஏமாந் ட்ேடன். நீ ங் கள் என் லமாகேவ ைகப் படம் இ க் ம் இடத்ைத அ ந்
ெகாள் ர்கள் என்பைத நான் ெகாஞ் ச ம் எ ர்பார்க்க ல் ைல. இத்தைனக் ப் ற ம்
என்னால் க ைண ம் கனி ம் ெகாண்ட அந்தப் பா ரியாைர ெவ க்க ய ல் ைல.
அேத சமயம் நான் ேதர்ந்த ந ைக என்பைத நீ ங் கள் ஒப் க் ெகாண்ேட ஆக ேவண் ம் .
எனக் ஆண் ேவடம் ேபா வ ஒன் ம் தல் ல. ஆண் ேவடத் ல் இ க் ம்
தந் ரத்ைத நான் உபேயாகப் ப த் க் ெகாள் ேவன்.
அன் என் வண் க்காரன் ஜாைன உங் கைளக் கண்காணிக்க அ ப் ேனன். அேத
சமயத் ல் நான் என் அைற ல் ஆண் ேவடம் தரித் க் ெகாண் உங் கைளப் ன்
ெதாடர்ந்ேதன். உங் கைளச் சந் த் , நட் பாராட்டலாம் என் எண்ணிேய, உங் கள்
வைர வந்ேதன். ஆனால் , கைட நி டத் ல் என் மனம் மா ட்ட . இர வாழ் த்
மட் ம் ெசால் ட் அங் ந் நகர்ந் ட்ேடன். அங் ந் ேநராக என் கணவர்
ட் க் ச் ெசன்ேறன்.
நாங் கள் க ம் ரமாக ேயா த்த ன் இம் க் வந்ேதாம் . வ ைம
ெபா ந் யவ டன் எங் களால் கைட வைர ேபாரா க்ெகாண்ேட இ க்க யா .
அதனால் இவ் டத்ைத ட் ேபாய் வேத றந்த என ெசய் ேதாம் . நீ ங் கள்
என் ட்ைட அைட ம் ேபா அ கா யாக இ க் ம் . அப் ைகப் படத்ைதப் பற்
அரசர் கவைல ெகாள் ள ேவண்டாம் எனக் ங் கள் . இனி அவர் தன ப் பம் ேபால்
நடந் ெகாள் ளலாம் . அவைர ட அன்பான ஒ வைரக் கணவராகப் ெபற் க் ேறன்.
என்னால் அரச க் எவ் த இைட ம் இ க்கா . என் பா காப் க்காகேவ அந்தப்
ைகப் படத்ைத எ த் ச் ெசல் ேறன். வ ம் நாட்களில் எனக்ெக ராக அரசர் ஏேத ம்
ங் ெசய் தால் , எங் கைளப் பா காக் ம் ஆ தமாக அைத உபேயா ப் ேபன்.
அரச க்காக என் ைடய ைகப் படத்ைத ட் ச் ெசல் ேறன். அைத அவரிடம்
ேசர்த் ங் கள் எனத ைம ெஷர்லக் ேஹாம் ஸ்.
இப் ப க்
உங் கள உண்ைம ள் ள
ஐரின் நார்டன் அட்லர்
ப த் த்த டன் ”ஆஹா! எப் ேபர்பட்டப் ெபண்; எப் ேபர்பட்டப் ெபண் அவள் ” என
அரசர் உணர்ச் வசப் பட் க் னார். நான் ெசான்ேனன் அல் லவா அவள் க ம்
த் சா என் . எவ் வள ேவகமாக இப் பப ஒ ர்க்கமான ைவ
எ த் க் றாள் பா ங் கள் . அவைள, ராணியாக அைடயாத என் ர்பாக் யம் . அ
எனக் ப் ெப ங் ைறயாகேவ இ க் ம் . அந்தஸ் ல் அவள் எனக் நிகராக இல் லாத
க ம் வ த்தத் க் ரிய ஷயம் ”
“நான் பார்த்தவைர ல் உங் கைள ட அவ ைடய அந்தஸ் ேவ தத் ல்
இ க் ற அரேச” என்ற ேஹாம் ஸ் ேம ம் “ எ த்த ேவைல ல் ெவற் ைய
அைடயாமல் ேபானதற் மன்னி ங் கள் அரேச” என்றார்.
“ஓ! இல் ைல ேஹாம் ஸ் இ ம் நன்ைமக்ேக. இைத ட றந்த இ ந் க்கா .
இப் ேபா அப் ைகப் படம் ெந ப் ல் இடப் பட்டதற் ச் சமம் . அ அவளிடம் க ம்
பத் ரமாக இ க் ம் . அவள் வாக் தவறாதவள் ”.
“நீ ங் கள் அவ் வா நிைனப் ப ல் க்க ம ழ் ச ் அைட ேறன்”.
“நான் உங் க க் க ம் கடைமப் ப ள் ேளன் ேஹாம் ஸ். ெசால் ங் கள் உங் க க் ச்
சன்மானமாக என்ன ேவண் ம் ? இேதா இந்த ேமா ரத்ைத ைவத் க் ெகாள் ங் கள் ”
தன் ர ல் அணிந் ந்த பாம் வ லான மரகத ேமா ரத்ைதக் கழற் னார்.
அம் ேமா ரத்ைத தன் உள் ளங் ைக ல் ைவத் ேஹாம் டம் நீ ட் ”எ த் க்
ெகாள் ங் கள் ேஹாம் ஸ்” என்றார் அரசர்.
“இைத ட ைலம ப் ல் லாததாக நான் க வ ஒன் உங் களிடம் இ க் ற
அரேச”
“அப் ப யா! என்னெவன் ெசால் ங் கள் த ேறன்”
“இப் ைகப் படம் ”
ஆச்சரியத் டன் ேஹாம் ைஸப் பார்த்தார் அரசர். “இ வா? ஐரின் ைகப் படம்
உங் க க் ேவண் மா?” எனக் ேகட்டார்.
“ஆமாம் அரேச”
“தாராளமாக எ த் க் ெகாள் ங் கள் ேஹாம் ஸ்”
“நன் அரேச. இந்த வழக் நல் லப யாக ந் ட்ட . இனிேமல் உங் க க் எந்தத்
ெதாந்தர ம் இ க்கா . இன்ைறய நாள் இனியதாக இ க்கட் ம் ” என் ரம் தாழ் த்
அரசைர வணங் ட் , வாசைல ேநாக் நடக்க ஆரம் த்தார் ேஹாம் ஸ். ைடெபற
அரசர் ைக நீ ட் யைதக் ட அவர் கவனிக்க ல் ைல. அங் ந் ளம் நாங் கள்
இ வ ம் ேஹாம் ன் ட்ைட அைடந்ேதாம் .
இப் ப யாக ெபா யா க் ம் அரச ம் பத் க் ம் ஏற் பட்ட ழப் பத்ைத ேஹாம் ஸ்
தன பாணி ல் ெவற் கரமாக ர்த் ைவத்தார். அவர ட்டங் கைள ம் அைத
ஐரின் எவ் வா சமாளித்தாள் என்பைத ம் பார்த்ேதாம் . அன் ந் ஐரின்
அட்லைரப் பற் ப் ேப ம் ேபாெதல் லாம் அவைளச் ” றந்த ெபண்” என்ேற
ப் வார் ேஹாம் ஸ்.
%%%
 2. ெசந் தைலயர் சங் கம்
ெசன்ற வ டம் , இைல ர் காலத் மாைல ேவைள ல் ேஹாம் ைஸச் சந் க்க
அவர் ட் க் ச் ெசன்ேறன். யா டேனா உைரயா க் ெகாண் ந்தார்.
வந் ந்தவர் வயதானவர். சற் த த்த உ வம் ெகாண்டவராக இ ந்தார்..
அவரின் தைல அடர் வப் ல் ைய ஒத் ந்த . இ வ ம் ர
உைரயாட ல் ஈ பட் ந்தனர். அவர்கைள ெதாந்தர ெசய் ய ேவண்டாம் என
நான் ளம் ப எத்தனித்ேதன். ஆனால் ேஹாம் ஸ் என் ைகையப் த் இ த்
அமர ைவத்தார். “சரியான சமயத் ல் தான் வந் ள் ளரீ ்கள் வாட்ஸன்.
அம ங் கள் ” எனச் ெசால் என் ன்னால் இ ந்த கதைவச் சாத் ட்டார்.
”நீ ங் கள் க் யாமாகப் ேப க் ெகாண் ப் பதாகப் பட்ட , ேஹாம் ஸ்” என்ேறன்.
“ஆமாம் . க் யமான ஷயம் தான்.”
“நான் அ த்த அைற ல் ேவண் மானால் காத் க் ேறன்”
“இல் ைல இல் ைல. இங் ேகேய இ ங் கள் ” என்றப ேய வந் ந்தவரிடம் ஸ்டர்
ல் ஸன் “இவர் தான் வாட்ஸன். என் ைடய உத யாளர். நான் ர்த் ைவத்த அேநக
வழக் களில் எனக் க ம் உத யாக இ ந்தவர். உங் கள வழக் ம் , இவர
உத கட்டாயம் ேதைவப் ப ம் ” என் என்ைன அ கப் ப த் னார்.
அந்த ப த்த மனிதர் மரியாைத நி த்தமாக தன் இ க்ைக ல் இ ந் சற் எ ந்
என்னிடம் ைக க் னார். அவ ைடய ய ட்ைடக் கண்களால் என்ைன எைட
ேபாட் க் ெகாண் ந்தார்.
”ேசாபா ல் அம ங் கள் ” என்றார் ேஹாம் ஸ். தன் ைடய இ க்ைக ல்
ைக ரல் கைள ேகார்த்தவாேர அமர்ந்தார். ர ந்ைதைன ல் இ க் ம் ேபா
இவ் வா ெசய் வ ேஹாம் ன் பழக்கம் . “வாட்ஸன். சராசரி வாழ் க்ைக ல் இ ந்
மா ப ம் நிகழ் களி ம் ேநாதமான ஷயங் களி ம் எனக் க் ம் ஆர்வம்
உங் கைள ம் கவர் ற என்ப எனக் த் ெதரி ம் . அதனால் தான் என் ைடய பல
வழக் களில் உங் கள் பங் ம் அ கம் இ க் ற . அவற் ைறப் ப ம் ெசய்
ைவக் ர்கள் .”
“ஆம் , உங் கள வழக் கள் எல் லாம் எனக் ேபரார்வம் அளிக் ன்றன”
”நாம் ேமரி சதர்ேலண் ன் இல வான ரச்சைனையத் ர்த் ைவத்த னத் ல் நான்
ய உங் க க் நிைன இ க் ம் என நிைனக் ேறன். கற் பைனைய ட
நிஜத் ல் தான் பல த் ர சம் பவங் க ம் ேனாதங் க ம் நிைறந் க் ன்றன.
“எனக் இன்ன ம் அவ் வழக்ைகக் த் நீ ங் கள் ய ல் சந்ேதகங் கள் ெதளி
ெபறாமேல இ க் ன்றன ேஹாம் ஸ்”
“அ எனக் ம் ெதரி ம் வாட்ஸன். என் ைடய ேகானத் ல் இ ந் பார்க்காத வைர
உங் க க் அவ் வா தான் ேதான் ம் . இப் ப ம் என்னால் உங் கள சந்ேதகத்ைத
ஒவ் ெவா ஆதாரமாக ன் ைவத் ர்க்க ம் . அ இ க்கட் ம் , இப் ேபா
இங் க் ம் ஸ்டர் ஜெபஸ் ல் ஸன் இன் காைல என்னிடம் வரித்த சம் பவத்ைத
நீ ங் கள் கன ம் நிைனத் ப் பார்த் க்க மாட் ர்கள் . இைவ க ம் தனித்தன்ைம
வாய் ந்ததாக ேனாதமான நிகழ் களாக இ க் ன்றன. இதன் ன் லத் ல் ஏேதா ஒ
ெபரிய அள லான ற் றம் நடக்க இ ப் ப ேபால் சந்ேத க் ேறன். அதற் கான
ெதாடர் ம் சாத் யக் க ம் அ கம் ெதன்ப ற . ஸ்டர் ல் ஸன் உங் கள
வாய் ெமா யாகேவ என்னிடம் யவற் ைற வாட்ஸனிட ம் ம ைற மா
தாழ் ைம டன் ேகட் க் ெகாள் ேறன். ண் ம் ஒ ைற ேகட்பதால் என்னால் இதற்
ெதாடர் ைடய ந்ைதய வழக் கேளா ஒப் ட் ப் பார்க்க ம் . அதற் கான
ைடகைள ம் கண்ட ய ம் ” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
இைதக் ேகட்ட ம் வந் ந்தவர் ெப தத்ேதா தன் ெநஞ் ைச நி ர்த் க்
ெகாண்டார். தன் ைடய ேகாட் பாக்கட் ல் இ ந் பைழய அ க்கான
னசரித்தாளின் ப ைய எ த் ெவளிேய ைவத்தார். தன ம ல்
அச்ெசய் த்தாைள ரித் ைவத்தப ளம் பரத்ைதத் ேதட ஆரம் த்தார். நான்
ேஹாம் ஸ் பாணிையப் ன்பற் அவர ேதாற் றம் உைடகைள ைவத் அவைரப் பற்
ஏேத ம் கணிக்க மா என் பார்த்ேதன்.
என்னால் ெபரிதாக எைத ம் கண் க்க ய ல் ைல. அவர் எல் லா
வணிகர்கைள ம் ேபாலத்தான் ேதாற் றமளித்தார். த த்த உடலைமப் ம் , டாம் க ம் ,
எைத ம் க நிதானமாகச் ெசய் ம் பாவத் னராக ம் ெதரிந்தார். கட்டம் ேபாட்ட
ேபண்ட் ம் , பட்டன் அணியாத ேமல் ேகாட் ம் த த்த சங் ம் , கசங் ய
உள் ேகாட் ம் அணிந் ந்தார். அவர் அ ல் இ ந்த நாற் கா ல் ெவ த்த ெவல் வட்
ேகாட் ம் , ெதாப் ம் ைவத் ந்தார். அவ ைடய ெசந்நிற தைல ம் எைதேயா
பரி ெகா த்த ேபான்ற ேதாற் றத்ைத ம் த ர ேசஷமாகச் ெசால் ல எ ம் இல் ைல.
நான் அவைர ேநாட்ட வைதப் பார்த் ெஷர்லக் ேஹாம் ஸ் ரித்தார். ஸ்டர்
ல் ஸன் நீ ங் கள் ல காலம் க ன உைழப் ேமற் ெகாண் க் ர்கள் . கற் ற் யாக
பணியாற் உள் ளர
ீ ்கள் . உங் க க் க் ப் ெபா ேபா ம் பழக்க ம் இ க் ற .
ைசனா ெசன் வந் ள் ளர ீ ்கள் . ச பத் ல் நிைறய எ த் க் ர்கள் . இதற் ேமல்
உங் கைளப் பற் ஊ க்க எ ம் இல் ைல” என்றார்.
ெசய் த்தா டடன் தன் ைடய நாற் கா ல் இ ந் எ ந்த ல் ஸன் ேஹாம் ைஸ
ஆச்சரியமாகப் பார்த்தார்.
“இ எல் லாம் எப் ப க் கண் த் ர்கள் ேஹாம் ஸ். ப் பாக நான் க ன உைழப்
ெசய் ள் ேளன் என்பைத? நீ ங் கள் ய ற் ம் உண்ைம. நான் கப் ப ல் ல
காலம் தச்சனாக ேவைல பார்த்ேதன்.
”உங் கள் ைககள் காட் க் ெகா த்தன ல் ஸன். உங் க ைடய வல ைக இட
ைகைய ட நன் உரமாக சைதப் ப் டன் டமாக இ க் ற . க ைமயாக
உைழப் பவர்க க் த் தான் இப் ப இ க் ம் .
“சரி க் ப் ெபா ேபா ம் பழக்கம் , கற் ற் ேவைல?”
“ க் ப் ெபா ேபா ம் பழக்கத்ைத எவ் வா கண் த்ேதன் எனக்
உங் க ைடய லனாய் ைவ நான் அவம க்க ம் ப ல் ைல ல் ஸன். ஆைணய
கைள நீ ங் கள் கற் ற் ன்னத்ைத உங் கள சட்ைட ல் த் ள் ளர
ீ ்கள் .
அைத ைவத் தான்” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
“ஓ அைத நான் மறந்ேத ேபாய் ட்ேடன். ன் அந்த எ த் ேவைல பற் ெசான்ன ?”
“உங் கள் வல மணிகக்ட் ன் ேதால் ேதய் ந் ேபாய் ஐந் அங் ல அள க்
பளபளப் பாக இ க் ற , இ அ கம் எ யதால் உண்டான . இட ைக ன்
ட் ம் ேதய் ந் நிறம் மா ள் ள . இ ட் ைய ேமைச ஊன் எ யதால்
உண்டான ” என்றார்.
“ஓ! ைசனா ெசன்ற ஷயம் ?”
“உங் கள் வல மணிக்கட் ன் ேமல் ஒ ன் ன்னத்ைத பச்ைச த் ள் ளர
ீ ்கள் . இ
ைசனா ல் மட் ேம த்தப் ப ம் ன் வ வம் . நான் பச்ைச த் வைதக் த்
ஆராய் ச் ெசய் ஒ கட் ைர ம் சமர்ப் த் ள் ேளன். னின் ெச ல் கைள
ெமன்ைமயான ெசந்நிறத் ல் ட் வ னர்க க்ேக உரித்தான கைல. அங் மட் ேம
இம் மா ரி பச்ைசக் த்தப் ப ற . அதற் ம் ேமல் நீ ங் கள் ன நாட் நாணயத்ைத
க கார சங் ல் ேகார்த் ள் ளர
ீ ்கள் . இைத எல் லாம் ைவத் நீ ங் கள் ைசனா ெசன்
வந் ள் ளைத ஊ ப் ப எளிதாக இ ந்த ”
இைதக் ேகட் ப் ெபரிதாகச் ரித்தார் ல் ஸன். நீ ங் கள் ெராம் ப ம் ெமனக்ெகட்
இைவ எல் லாம் கண் த் ப் ர்கள் என நிைனத்ேதன். ஆனால் இத்தைன எளிய
ஷயங் கைளக் ெகாண் நீ ங் கள் கண் த்த க ம் ஆச்சரியமாக இ க் ற ”
“சரி ல் ஸன் நீ ங் கள் அந்த ளம் பரத்ைதக் கண் த் ட் ர்களா? என்றார்
ேஹாம் ஸ்.
“கண் த் ட்ேடன். இேதா இ க் ற பா ங் கள் . இ தான் எல் லாவற் க் ம்
காரணம் . நீ ங் கேள ப ங் கள் சார்” என் என்னிடம் காட் னார்.
அவரிட ந்த ெசய் த்தாைள வாங் ப் ப க்க ஆரம் த்ேதன்.
ெசந் தைலச் சங் கத் ன க் :
னர்கேள! ெலபனான், ெபன் ல் ேவனியா மற் ம் அெமரிக்காைவச் சார்ந்த
எசக் யா ஹாப் ன் ன் மரண சாசனப் ப மற் ெமா ேவைல வாய் ப்
உங் க க்காகக் காத் க் ற . பணிக் த் ேதர்வா ம் நபர்க க் வாரம் நான்
டாலர்கள் சம் பளமாகக் ெகா க்கப் ப ம் . 21 வய க் ேமற் பட்ட, டகாத் ரமான்
ெசந்நிற தைல உள் ளவர்கள் இவ் ேவைலக் த் த யானவர்கள் ஆவர். வ ம்
ங் கட் ழைம ப ெனா மணிக் ெகா க்கப் பட் ள் ள அ வலக கவரிக்
ேநர் கத் ேதர் க் வர ம் .
ஒ ைறக் இ ைற ப த்த ன் “என்ன த் ரம் இ . இவ் ளம் பரத் க்
என்ன அர்த்தம் ?” என் ேகட்ேடன்.
ேஹாம் ஸ் உள் ர ரித் க் ெகாண்ேட தன் ழல் நாற் கா ையச் ழற் னார்.
என்னிடம் ”உங் க க் ப் ரிய ல் ைல இல் ைலயா வாட்ஸன்” என்றப ேய
ல் ஸைனப் பார்த் “ ஸ்டர் ல் ஸன் நீ ங் கள் உங் கைளப் பற் , உங் கள் ட்ைடப்
பற் , ற இந்த ளம் பரத்தால் உங் க க் அ த்த அ ர்ஷ்டத்ைதப் பற்
பரமாகக் ங் கள் . அப் ப ேய வாட்ஸன், நீ ங் கள் இந்த ளம் பரம் வந்த ேத ைய
த் ைவத் க் ெகாள் ங் கள் ” என்றார்.
“இந்த ளம் பரம் இரண் மாதங் க க் ன் மார்ணிங் க்ரானிக் ல் ெவளி டப்
பட் க் ற . ெவளிவந்த ேத : ஏப் ரல் 27 1890.” ”நலல . இப் ேபா நீ ங் கள் ெசால் ல
ஆரம் க்கலாம் ல் ஸன்”
ஜெபஸ் ல் ஸன் தன் ெநற் ையத் ேதய் த் ட்டப ேய ெசால் ல ஆரம் த்தார்.
” ஸ்டர் ேஹாம் ஸ் நான் ன்ேப உங் களிடம் ய தான். நான் ேகாபர்க் ஸ்ெகாயரில்
ஒ ய அட க் கைட ைவத் க் ேறன். அ ல் எனக் ப் ெபரிய வ மானம் எ ம்
இல் ைல. வ வ எனக் ைகக் ம் வாய் க் ேம சரியாக இ க் ற . த ல் இரண்
உத யாளர்கைள ைவத் ந்ேதன். சம் பளம் ெகா த் கட் ப் ப ஆக ல் ைல
என்பதால் இப் ேபா ஒ வைன மட் ேம ைவத் க் ேறன். அ ம் அவன் ேவைல
கற் க் ெகாள் ம் ஆர்வத் ல் பா சம் பளம் ேபா ம் என் ெசான்னதால் ேவைல ல்
அமர்த் ேனன்”.
“அந்தப் பணிவான இைளஞனின் ெபயர் என்னேவா?” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
“அவன் ெபயர் ன்ெசன்ட் ஸ்பால் ங் . அவன் அப் ப ஒன் ம் இைளஞனல் ல. அவன
வயைதக் கணிப் ப க னம் . அவ க் இ க் ம் சாமர்த் யத் ற் அவன் இைத ட
அ க சம் பளத் ல் ேவைல ைடக் ம் . இ ந்தா ம் அவேன பா சம் பளத் க் ஒத் க்
ெகாள் ம் ேபா எனக் என்ன வந்த . அதனால் நான் வாய் ப் ைப பயன்ப த் க்
ெகாண்ேடன்”
”ம் ம் .. இப் ப ப் பட்ட ேவைலயாள் ைடத்த உங் கள் அ ர்ஷ்டம் தான். இ ேபால
ேவைலயாள் தலா க க் ைடப் ப சாதாரணமாக நடக்கக் யதல் ல. ஆனால்
நீ ஙகள் ெகாண் வந்த ளம் பரத்ேதா ஒப் ைக ல் உங் கள் உத யாளன்
ப் ட் ச் ெசால் ம் ப இல் ைல.
“ம் .. சரிதான். ஆனால் அவனிடம் ஒ ெகட்ட பழக்கம் இ க் ற . அவ க்
ைகப் படக் கைல ல் ஆர்வம் அ கம் . தன்னிடம் உள் ள ேகமராவால் எைதயாவ படம்
த் க் ெகாண் ப் பான். ன் அைத த் ெசய் ேறன் என் ெபாந் க் ள்
யல் ப ங் வ ேபால இ ட் அைறக் ள் ெசன் வான். அப் ப ச் ெசன்றல் , பல
மணி ேநரம் ெவளிேய வரமாட்டான். இைதத் த ர அவனிடம் ைற ம் ப எ ம்
இல் ைல. க நன்றாக ேவைல ெசய் றான்”
”இப் ேபா ம் உங் களிடம் ேவைல ெசய் ெகாண் க் றான் இல் ைலயா?”
“ஆமாம் . அவ ம் ஒ ப னான் வய ம் என்னிடம் ேவைல ெசய் றார்கள் .
நான் மைன ைய இழந்தவன். எனக்ெகன் ம் பம் எ ம் இல் ைல. அச்
சைமக்க ம் ட்ைடப் பராமரிக்க ம் உத றாள் . என் ட் ல் நாங் கள் வர் மட் ம்
தான் இ க் ேறாம் . கைட ல் இ ந் வ ம் வ மானம் எங் கள் வ க் ம்
ேபா மானதாக இ ற ”
”எங் கள் நிம் ம ையக் ெக த்த இந்த ளம் பரத்ைதச் சரியாக எட் வாரங் கள் ன் ,
ஸ்பால் ங் தான் என்னிடம் காட் னான். “எனக் ம் வப் நிற தைல கள்
இ ந் க்கக் டாதா?” என்றான்.
“ஏன் அப் ப ச் ெசால் றாய் ?” என்ேறன்.
“ஏனா? இேதா பா ங் கள் ம ப ம் ெரட் ெஹட்டட் க் ல் ேவைல வாய் ப் ஒன்
வந் க் ற . பணத்ைத ைவத் க் ெகாண் என்ன ெசய் வ என் அவர்க க் த்
ெதரிய ல் ைல ேபா ள் ள . என்னால் மட் ம் என் ைய வப் நிறமாக மாற் ற
ந்தால் நாேன ெசன் ேவன். நல் ல சம் பளம் . அ ைமயான வாய் ப் ” என்றான்.
“அப் ப என்ன இ க் ற அ ல் என்ேறன்” ஸ்டர் ேஹாம் ஸ் உங் களிடம் ஒன்ைறச்
ெசால் க்ெகாள் ள ம் ேறன். நான் என் கைடைய ட் எங் ேக ம் ெசல் வ ல் ைல.
என் ைடய ெதா ம் வா க்ைகயாளர்கள் என்ைனத் ேத வ ம் ெதா லாக
அைமந் ட்ட . அதனால் ேவைல ன் ெபா ட் ட ெவளி ல் ேபாகேவண் ய
அவ யம் ஏற் பட ல் ைல. வாரக் கணக் ல் ட நான் ப ைய ட் இறங் காமல்
இ ந் க் ேறன். அதனால் , எனக் ெவளி உலக அ அவ் வள ைடயா . எந்தச்
ெசய் ையக் ேகட்டா ம் அ எனக் ஆச்சரியம் அளிப் பதாகேவ இ க் ம் ” என்ற
ல் ஸன் ேம ம் ெதாடர்ந்தார்.
”நீ ங் கள் ெரட் ெஹட்டட் க் பற் அ ந்தேத இல் ைலயா? என்றான் ஸ்பால் ங் .
“இல் ைல”
“அ சயம் தான். ஆனால் இந்த ேவைலக் நீ ங் கள் த உைடயவர் என்ப
ெதரி மா?”
“அப் ப யா? அப் ப என்ன சம் பளம் ெகா ப் பார்கள் ? என்ேறன் நான்.
“வ டத் ற் இ ப ண் கள் இல வாகச் சம் பா க்கலாம் . ேவைல கச்
லபமானதாகேவ இ க் ம் . அ ம் ஒ வ ைடய தற் ேபாைதய ெதா ைலேயா
ேவைலையேயா பா க்காதப இ க் ம் ” என்றான்.
”அட! நீ ெசால் வைதக் ேகட்க ஆர்வமாக இ க் ற .. வ டத் க் இ ப ண் கள் ,
அ ம் நம் ைடய ெதா ைல பா க்காமல் ? நம் கைட ல் வ மானம் ெபரிதாக
இல் ைல. இ நல் ல வாய் ப் தான். ேமேல ெசால் ” என்ேறன்.
அவன் அந்த ளம் பரத்ைதக் காட் எனக் ளக்க ஆரம் த்தான். ெரட் ெஹட்டட் க்
என்ப (ெசந்தைலயர் சங் கம் ) எசக் யா ஹாப் ன்ஸ் என்ற ேகா ஸ்வரரால்
ஏற் ப த்தப் பட்ட . அந்த ஆள் த் யாசமானவர் ேபா ள் ள . அவர் ெசந்நிற தைல
உள் ளவர். அவ க் த் தன்ைனப் ேபால கப் த் தைலகள் பரிதாபம் உண் ..
அதனால் தான் தன் ைடய அள ட யாத ெசாத் க்கைள ட்ரஸ்ட் ன் ேபரில் எ
ைவத் த் யாசமான சாசன ம் எ ைவத் ட் இறந் க் றார். அவர
சாசனப் ப , தன்ைனப் ேபால கப் த் தைலக க் ேவைல த ம் ப எ
இ க் றார். ேவைல க ம் எளிதான தான் ஆனால் ஊ யம் அ கம் . நீ ங் கேள
பார்க் ர்கள் அல் லவா இந்த ளம் பரத் ல் ” என்றான்.
”ஆனால் என்ைனப் ேபால நிைறய கப் த் தைல மனிதர்கள் இந்த ேவைலக்
ண்ணப் த் ப் பார்கேள?” என்ேறன்.
“நீ ங் கள் நிைனப் ப ேபால அ கம் ேபர் இ க்க மாட்டார்கள் . லண்டனில் வ ப் பவர்கள்
மட் ம் தான். அ ம் உங் கள் வயைத ஒத்த வப் தைலகள் நிச்சயம் அ கம் இ க்க
வாய் ப் ல் ைல. அந்தப் பணக்காரன் தன் ைடய இளைமப் ப வத்ைத லண்டனில்
க த் க் றான். அதற் ர பலனாகத்தான் லண்டனில் வ க் ம் கப் த்
தைலக க் வாய் ப் பளித் ள் ளான் ேபா ள் ள . அ மட் மல் ல, வப் ள் ள
அைனவ ம் த யானவர்கள் இல் ைல. தைல அடர்த் யாக ம் , வப் நிறம்
பளிச்ெசன் ையப் ேபான்ற ெசந்நிறம் உைடயாதாக ம் இ ப் ப அவ யம் . நீ ங் கள்
ம் மா ண்ணப் த் தான் பா ங் கேளன். எதற் லபமாகக் ைடக்கப் ேபா ம் ல
ப ண் கைள இழப் பாேனன்.
நீ ங் கேள பார்க் ர்கள் அல் லவா என் ைடய தைல ன் அடர்த் ைய; தைல
வ ம் ெசந்நிறத் டன் காணப் ப வைத. அதனால் இந்த ேவைலக் ப் ேபாட் ட
எனக் த் த அ கம் என்பைத நம் ேனன். என்ைன ட இவ் ஷயத் ல்
ஸ்பால் ங் ற் அ அ கம் என்பதால் கைடைய ட்டச் ெசால் ட் என் டன்
அைழத் ச் ெசன்ேறன். அவ க் ம் ேவைல ந் ப் ம் மாற் ற ம்
ேதைவப் பட்ட . கைடைய ட் என் டன் நடந்தான். நாங் கள் அந்த
ளம் பரத் ல் ெகா த் ந்த கவரிக் ச் ெசன்ேறாம் .
“நான் என் வாழ் நாளில் இப் ப ஒ காட் ையக் கண்டேத இல் ைல. நாட் ன் ைல
க் ல் இ ந்ெதல் லாம் வப் ைடய மனிதர்கள் அங் ந் ந்தனர்.
ஃப் ளட
ீ ் ெத ேவ ெசந்நிறத் தைலயர்களால் நிரம் வ ந்த . இந்தச் ன்ன
ளம் பரத் க் இத்தைன ேபர் வ வார்கள் என நான் எ ர்பார்க்கேவ இல் ைல.
ஒவ் ெவா வரின் ன் நிற ம் வப் நிறத் ன் ஒவ் ெவா வைக ல் இ ந்த .
ல க் ஆரஞ் வண்ணம் , ல க் எ ச்ைசக் ம் ஆரஞ் க் ம் இைடப் பட்ட
வண்ணம் , ல க் க ேலசான வப் வண்ணம் , ல க் இளஞ் வப் வண்ணம்
என வப் ன் ஒ ளி ல் இ ந் ந்தாேல ண்ணப் க்க வந் ந்தனர்.
ஆனால் ஸ்பால் ங் ய ேபால அடர்ந்த வப் ைடய என் ேபான்ேறார் கச் லேர
இ ந்தனர்.
இத்தைன அ கக் ட்டத் ல் நம் ைற எப் ேபா வந் நாம் எப் ேபா
ண்ணப் ப் ப என் நான் மைலத் ப் ேபாேனன். அவனிடம் நாம் ம் பப்
ேபாய் டலாம் என் ெசான்ேனன். ஆனால் ஸ்பால் ங் என்ன மாயம் ெசய் தாேனா
அத்தைன ேபைர ம் இ த் த் தள் ளிக் ெகாண் என்ைன ம் இ த் க் ெகாண்
ன்ேன னான். ஒ வ யாகக் ட்டத்ைதக் கடந் , அ வலக அைறைய அைட ம்
ப களில் என்ைனக் ெகாண் ப் ேபாய் ேசர்த் ட்டான். அப் ப களில் இ வரிைசகள்
நகர்ந் ெகாண் ந்தன. ஒன் ல் ேவைல ைடத் ம் என்ற நம் க்ைக ல் ேமல்
ேநாக் நகர்ந் ெகாண் க் ம் ட்டம் . மற் ெறான் ல் ேவைல ைடக்காத
ஏமாற் றத் ல் ேழ இறங் ச் ெசல் ம் ட்டம் . எ எப் ப ேயா நாங் கள் ஒ வ யாக
அ வலக அைறைய அைடந்ேதாம் .
“உங் கள அ பவம் க ம் ேநாதமாக ம் ஆச்சரியமாக ம் இ க் ற ல் ஸன்.
ெதாடர் ங் கள் ” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
க் ப் ெபா ைய ேபாட் க் ெகாண் தன நீ ண்ட உைரையத் ெதாடர்ந்தார் ல் ஸன்.
அந்த அைற ல் ப் ட் ச் ெசால் ம் ப ெபரிதாக ஒன் ம் இல் ைல. இரண்
நாற் கா க ம் ஒ ேமைச ம் இ ந்தன. ேமைச ன் ன்னி ந்த நாற் கா ல்
ள் ள்மான ஒ மனிதன் அமர்ந் ந்தான். அவ ைடய தைல அடர் வப் ல்
ெந ப் ைபப் ேபான் இ ந்த . அவ க் ன்னி ந்த நாற் கா
ண்ணப் த்தவர்க க்கான . அவன் ஒவ் ெவா வரிட ம் ல வார்த்ைதகள் மட் ேம
ேப னான். அவர்களிடம் ஏேத ம் ைற கண் த் அவர்கைள நிராகரிப் ப ேலேய
யாக இ ந்தான்.
இந்த ேவைல ைடப் ப அப் ப ஒன் ம் லபமான ஷயம் அல் ல என் எனக் த்
ேதான் ய . என் ைற ம் வந்த . என்ைனப் பார்த்த ம் நான் தான் சரியான
ேதர்வாகத் ேதான் க் ம் ேபா ள் ள . நாங் கள் உள் ேள ைழந்த ம் , எங் க டன்
தனிைம ல் ேபச கதைவச் சாத் ட்டான்.
அவனிடம் “இ ஸ்டர் ஜெபஸ் ல் ஸன், இந்த ேவைல ல் ேசரத் தயாராக
இ க் றார்” என் ஸ்பால் ங் னான்.
“இவர் இந்த ேவைலக் க ம் ெபா த்தமானவர் என் க ேறன். என்ன
ஆச்சரியம் ! இவைரப் ேபால் கத் த யான நபைர இ வைர நான் பார்க்க ல் ைல
என் யவாேற என்ைனச் ற் ற் வந் என் தைல ைய பல ேகாணத் ல்
இ ந் ம் ஆராய் ந்தான். எனக் ஒேர சங் ேகாஜமாக இ ந்த . என் ைககைளக் க்
நான் ேவைலக் ேதர்வா ட்டாதக் வாழ் த் ெதரி த்தான்.
இவைர ேதர் ெசய் யாமல் ேபானால் அ நியாேம இல் ைல. அத்தைன
ெபா த்தமானவராக இ க் றார். என் ெசால் க் ெகாண்ேட பட்ெடன் இ
ைககளா ம் என் கைளக் ெகாத்தாகப் த் இ த்தான். வ ல் என் கண்களில்
கண்ணீர ் வந் ட்ட . அைதப் பார்த் மன்னிப் ேகா ம் வைக ல் ”சாரி ஸ்டர்
ல் ஸன். நிைறய ைற நாங் கள் ஏமாந் இ க் ேறாம் . க் ைவத் க் ெகாண் ம்
வப் ச் சாயம் அ த் க்ெகாண் ம் வந் றார்கள் . அதனால் தான் இந்த
இ கட்டச் ேசாதைன. மன்னித் ங் கள் . உங் கள உண்ைமயான தான்.
அ ந் ெகாண்ேடன். ெசால் யவாேற ஜன்னல் அ ல் ெசன் அங் காத் ந்த
அைனவ க் ம் ேகட் ம் ப உரத்த ர ல் ”ேவைலக் ஆள் ேதர்ந்ெத த்தா ட்ட .
நீ ங் கள் அைனவ ம் ளம் பலாம் ” என் னான்.
என ெபயர் டங் க்கன் ராஸ் நா ம் ெரட் ெஹட்டட் க் ல் ேவைல ெசய் பவன் தான்.
நீ ங் கள் மணமானவரா? உங் க க் ம் பம் உள் ளதா? என் ேகட்டான்.
“இல் ைல எனக் ம் பம் இல் ைல” என் ப லளித்ேதன்.
அைதக் ேகட்ட டன் அவன் கம் மா ட்ட . அடடா! இ என்ன ேசாதைன. இந்த
அறக்கட்டைள ப் ப ெகா க்கப் ப ம் ஊ யம் ெரட் ெஹட்டட் மனித க் ம் அவர்
ம் பத்தா க் ம் ேபாய் ச் ேசர ேவண் ம் . நீ ங் கள் ம் பம் இல் லாதவராக
இ க் ர்கேள. எப் ப உங் கைள ேவைலக் ச் ேசர்ப்ப . இ க ம்
ர ர்ஷ்டமான ” என்றான்.
இைதக் ேகட்ட ம் இந்த ேவைல நமக் க் ைடக்கா என்ற வ த்தத் ல் என் கம்
ெதாங் ட்ட . ஆனால் ெரன் ஏேதா நிைனத் க் ெகாண்டைதப் ேபால,
”உங் கைளப் ேபான்ற கப் ெபா த்தமான நபைர நிராகரிக்க ய ல் ைல.
ேபாகட் ம் நீ ங் கள் ேவைல ல் ேசரலாம் ” என் ெசால் என் வ ற் ல் பால்
வார்த்தான்.
“எப் ேபா ேவைலக் ச் ேச ர்கள் ?” என் ேகட்டான்.
“எனக் ேவ ெதா ல் இ க் ற ” என் தயங் யவாேற ேனன்.
“அைதப் பற் கவைலப் படா ர்கள் ஸ்டர் ல் ஸன், அைத நான் கவனித் க்
ெகாள் ேறன்” என் என் ைடய உத யாளன் ஸ்பால் ங் னான்.
“ேவைல ேநரம் என்ன?” என் ேகட்ேடன்.
“காைல 10 மணி தல் ம யம் இரண் மணிவைர” என்றான் டங் க்டன் ராஸ்.
”எப் ேபா ம் அட க்கைடகளில் மாைல ேவைலகளில் தான் யாபாரம் அ கம்
இ க் ம் ப் பாக யாழன் மற் ம் ெவள் ளி மாைலகளில் . நான் இங் ேவைலக்
வ ம் காைல ேவைள ல் என் ைடய உத யாளன் நன்றாகேவ கைடையப் பார்த் க்
ெகாள் வான் என்ற நம் க்ைக இ க் ற ஸ்டர் ேஹாம் ஸ். அதனால் இந்த ேவைலக்
வ வதன் லம் எனக் தல் வ மானம் தான் என்பதால் , நான் ேவைலைய
ஒத் க்ெகாள் ளத் தயங் க ல் ைல” என்றார் ல் ஸன்.
“சம் பளம் எவ் வள ?” என் டங் க்கனிடம் ேகட்ேடன்.
“வாரத் ற் நான் ப ண் கள் ”
“எந்த மா ரியான ேவைல இ க் ம் ?”
“ கச் லபமான ேவைல தான்”
“ லபமான ேவைலெயன்றால் ?”
“ேவைல ன் ைறகைளக் ேறன். நீ ங் கள் நாள் தவறாமல் த்த ேநரத் ல்
இங் வந் ட ேவண் ம் . ப் எ க்கக் டா . களில் இ ந்
னா ம் நீ ங் கள் உடேனேய ேவைல ந் நீ க்கப் ப ர்கள் ”
“ ன ம் நா மணி ேநர ேவைல தாேன, எனக் ஒன் ம் ரச்சைன இல் ைல. நான்
கைள ஒத் க்ெகாள் ேறன்”
”ேசர்ந்த டன் எந்த த சாக் ேபாக் ம் ெசால் லக் டா ஸ்டர் ல் ஸன். ன ம்
தவறாமல் ெசான்ன ேநரத் க் வந் ேவைல ெசய் ய ேவண் ம் . இல் ைலெயன்றால்
ேவைலைய ம் சம் பளத்ைத ம் ஒ ேசர நீ ங் கள் இழக்க ேநரி ம் ”
“சரி. ேவைல என்ன என் ெசால் ங் கள் ”
“என்ைசக்ேளா யா ன் பக்கங் கைள ைகயால் எ ர எ க்க ெவண் ம் . அேதா
அங் த்தகம் உள் ள . எ வதற் ேபனா, ைம, ேபப் பர் ேபான்றைவகைள நீ ங் கேள
தான் ெகாண் வர ேவண் ம் . எ த இந்த நாற் கா ம் ேமைச ம் பயன்ப ம் .
இதற் ச் சம் ம க் ர்களா?”
”கட்டாயம் சம் ம க் ேறன்”
”அப் ப என்றால் ம ழ் ச ் . நீ ங் கள் நாைள தல் இங் ேவைலக் வரலாம் ஸ்டர்
ல் ஸன். என் வாழ் த் க்கைள ண் ம் உங் க க் த் ெதரி த் க் ெகாள் ேறன்”
என் ெசால் டங் கன் எங் க க் ைட ெகா த்தான். நாங் க ம் ட் க் வந்
ேசர்ந்ேதாம் . இைத அ ர்ஷ்டம் என்பைதத் த ர ேவ என்ன என் வ என
நிைனத் க் ெகாண்ேட நாங் கள் ட்ைட அைடந்ேதாம் .
அன் வ ம் நான் இைதப் பற் ேய ேயா த் க் ெகாண் ந்ேதன். யாராவ
இப் ப ஒ உ ைல எ ைவப் பார்களா? இந்த ேவைலக் ப் ேபாய் யாராவ
இத்தைன சம் பளம் ெகா ப் பார்களா? ஒ ேவைள இ எல் லாேம ேமாச யாக, ஏமாற்
ேவைலயாக இ க் ேமா என்ற சந்ேதகம் எ ந்த . ஆனால் , ஸ்பால் ங் என்ைன
பல தமாக உற் சாகப் ப த் க் ெகாண் ந்தான்.
அன் ர ப க்கப் ேபா ம் ன் இந்த ேவைலைய ட் டலாம் என்ற க்
வந்ேதன். ஆனால் காைல ல் அப் ப என்னத்தான் இ க் ற என பார்த் ேவாம்
என்ற ஆர்வம் எ ந்த . அதனால் ேபனா, ைம, கா தங் க டன் ேவைலக் க்
ளம் ட்ேடன்.
ஆச்சரிய ட் ம் வைக ல் அங் எனக்காக எல் லாம் தயாராக இ ந்தன. ேமைச
நாற் கா டேவ ஸ்டர் டங் கன் ராஸ ம் இ ந்தான். அவன் எனக்
என்ைசக்ேளா யா த்தகத்ைதக் ெகா த் ”A” எ த் ல் இ ந் ஆரம் க்கச்
ெசான்னான். நா ம் என் ேவைலையத் ெதாடங் ேனன். ேநரத் ல் டங் கன் ராஸ்
ளம் ட்டான். அவ் வப் ேபா நான் அங் இ க் ேறனா ேவைலையச் ெசய் ேறனா
என வந் பார்த் ட் ப் ேபானான். சரியாக இரண் மணிக் ண் ம் வந் எனக்
ைட ெகா த் அ ப் னான்.
ஒவ் ெவா நா ம் இேத ேபான் ெதாடர்ந்த . அதன் ன் டங் கன் ராஸ் வ வைதேய
நி த் க் ெகாண்டான். ஒவ் ெவா சனிக் ழைம ம் தவறாமல் என சம் பளமான,
நான் ப ண்ட் நாணயங் கைள டங் கன் ராஸ் ெகா த் வான். நா ம் என்
ேவைலைய த்த ேநரத் ல் வந் ெசவ் வேன ெசய் ெகாண் ந்ேதன். அவ் டத்ைத
ட் நான் ேநரம் ட ெவளிேயற நினக்க ல் ைல. டங் கன் ராஸ் எப் ேபா
ேவண் மானா ம் வந் பார்க்கலாம் என்ப ம் அைத ட இ க எளிதான அேத
சமயம் பணம் அ கம் ைடக் ம் ேவைல என்ப ம் காரணம் . எதற் காக ம் இந்த
ேவைலைய இழக்க எனக் மன ல் ைல.
எட் வாரங் கள் ஆ ற் . நான் “A” எ த் வரிைசகைள த் ட்ேடன். B
வரிைசையத் ெதாடங் க ேவண் ய தான். அங் ந்த அலமாரி நான் எ ய கா தக்
கட் களால் நிரம் இ ந்த . ெரன் எல் லாம் ஒ க் வந் ட்ட ”
“என்ன ந் ட்டதா?”
”ஆமாம் . வழக்கம் ேபால அன் நான் ேவைலக் ச் ெசன்ேறன். ஆனால் அ வலகக்
கத ட் ந்த . கத ன் ேமல் ஒ அட்ைட ல் அ ப் ஒன்
ெதாங் க டப் பட் ந்த . அ தான் இ ” என் ஒ அட்ைடைய எ த் க் ெகா த்தார்
ல் ஸன். அ ல் இவ் வா எ தப் பட் ந்த .
ெரட் ெஹட்டட் க் டப் பட் ட்ட ”
அக்ேடாபர் 9, 1890
நா ம் ேஹாம் ஸ ம் அட்ைட ல் இ ந்த அ ப் ைபப் ப த்ேதாம் . நடந்த எல் லா
ஷயங் கைள ம் நைகச் ைவேய ேமேலாங் இ ந்ததால் எங் களால் ரிப் ைப
அடக்க ய ல் ைல. இ வ ேம வாய் ட் ச் ரிந்த் ட்ேடாம் .
நாங் கள் ரித்த ஸ்டர் ல் ஸ க் க் ேகாபத்ைத ஏற் ப த் ய . “இ ல்
ரிப் பதற் அப் ப என்ன இ க் ற எனத் ெதரிய ல் ைல. உங் களால் ரிப் பைதத்
த ரஎ ம் ெசய் ய யாெதன்றால் நான் ேவ இடம் பார்த் க் ெகாள் ேறன்” என்
ேகாபப் பட்டார்.
“இல் ைல இல் ைல அப் ப ச் ெசால் லா ர்கள் ஸ்டர் ல் ஸன். எதன் ெபா ட் ம் உங் கள்
வழக்ைக இழக்க நான் ம் ப ல் ைல. இ க ம் த் ரமான வழக்காக
இ க் ற . ரித்ததற் தவறாக எண்ண ேவண்டாம் . எங் கைள மன்னித் ங் கள் .
சரி, ேமேல ெசால் ங் கள் . இந்த அ ப் ைபக் கண்ட ம் நீ ங் கள் என்ன ெசய் ர்கள் ?
“எனக் என்ன ெசய் வெதன்ேற ெதரிய ல் ைல. இைதப் பார்த்த ம் நான் நிைல
ைலந் ேபாய் ட்ேடன். ெகாஞ் சம் தாரித் க் ெகாண் அக்கம் பக்கத் ல்
வ ப் பவர்களிடம் இ த் சாரித்ேதன். ஆனால் யா க் ேம அப் ப ஒ ெபயர்
ெதரிந் க்க ல் ைல. ழ் ட் ல் வ க் ம் அைற ன் உரிைமயாளைரச் ெசன்
பார்த்ேதன். அவ க் ம் ெரட் ெஹட்டட் க் என் ஒன் இ ப் பேத ெதரிய ல் ைல.
டங் கன் ராைஸப் பற் ம் ெதரிய ல் ைல. அவரிடம் ேமேல உள் ள அைறைய
வாடைகக் எ த்தவர் பற் பரம் ேகட்ேடன். அதற் அவர் “ஓ! அவரா அந்த வப்
தைல க்காரர்?
“ஆம் ஆம் அவேர தான்”
“அவர் ெபயர் டங் கன் ராஸ் இல் ைலேய. அவர் ெபயர் ல் யம் ேமாரிஸ். அவர் ஒ
வழக்க ஞர். அவ ைடய அ வலகம் ேவ இடத் ல் தயாரா க் ெகாண் க் ற
என்றார். அ வைர தற் கா கமாக, இந்த அைறைய அ வலகமாகப் பயன்ப த் க்
ெகாள் ள வாடைகக் எ த்தார். ேநற் ேற கா ெசய் ெகாண் ேபாய் ட்டாேர”
என்றார்.
“ஓ! அப் ப யா? அவைர நான் எங் சந் க்கலாம் ?”
“அவ ைடய யஅ வலகத் ல் ”
“அ எங் க் ற என் ெதரி மா?”
“ெதரி ம் . ெந. 17, ங் எட்வர்ட் ெத , ெச ண்ட் பால் ”
நான் உடேன அங் ெசன்ேறன் ஸ்டர் ேஹாம் ஸ். ஆனால் அங் ஒ ெதா ற் சாைல
தான் இயங் க் ெகாண் ந்த . அங் ள் ள யா க் ம் டங் கன் ராஸ் பற் ேயா
ல் யம் ேமாரிஸ் பற் ேயா ெதரிந் க்க ல் ைல”
“அதற் ப் ன் என்ன ெசய் ர்கள் ல் ஸன்?”
“அங் ந் ேநராக சாக்ஸ் ேகாபர்க் ஸ்ெகாயரில் உள் ள என் ட் க் ச் ெசன்ேறன்.
என் ைடய உத யாளனிடம் இைதப் பற் க் என்ன ெசய் யலாம் எனக் ேகட்ேடன்.
அவன் ஏேத ம் க தம் வ ம் வைர நாம் ெபா த் ப் ேபாம் என்றான். எனக்
அத்தைனப் ெபா ைம இல் ைல ேஹாம் ஸ். அந்த இடத் ல் அப் ப என்னத்தான் நடந்த
என்பைத ெதரிந் ெகாள் ள ேவண் ம் என நிைனத்ேதன். ெதரிந்தவர்களிடம்
ஆேலாசைன ேகட்ேடன். இ ேபான்ற ஷயங் களில் நீ ங் கள் தான் உதவ ம் என்
ெசான்னதால் உங் களிடம் வந் ட்ேடன்” என்றார்.
”நீ ங் கள் கச்சரியான எ த் ள் ளரீ ்கள் ஸ்டர் ல் ஸன். உங் கள் வழக் க ம்
த் ரமாக இ க் ற . நாம் த ல் நிைனத்தப இ சதாரணமான
நைகப் க் ய ஷயம் அல் ல எனத் ேதான் ற . இதன் ன்னனி ல் கப் ெபரிய
ற் றம் நிகழ வாய் ப் ள் ள ஸ்டர் ல் ஸன்”
இந்தச் சம் பவத்தால் உங் க க் தனிப் பட்ட ைற ல் எந்த நஷ்ட ம் ஏற் பட ல் ைல
ஸ்டர் ல் ஸன். ெசால் லப் ேபானால் நீ ங் கள் 30 ப ண் கள் சம் பா த் ள் ளர
ீ ்கள் .
ேம ம் என்ைசக் ேளா யா ல் “A” வரிைச ெசாற் கைள ெதரிந்
ெகாண் ள் ளர ீ ்கள் ”
“அவர்கள் யார்? எதற் காக இப் ப எல் லாம் ெசய் தார்கள் ? அ ம் இத்தைன ெசல
ெசய் என்ைன ட்டாளாக்க ேவண் ய அவ யம் என்ன என்ப எனக் த் ெதரிய
ேவண் ம் ஸ்டர் ேஹாம் ஸ்”
“கண் க்கலாம் . உங் கள் ேகள் க்க க் எல் லாம் ைடகைள க் ரேம
கண் க்கலாம் . அதற் ன் உங் களிடம் ல ேகள் கள் ேகட்க ேவண் ள் ள
ஸ்டர் ல் ஸன். உங் கள் உத யாளன் அ தான் இந்த ளம் பரத்ைதப் பற்
உங் களிடம் னாேன அவன் எப் ேபா ேவைலக் ச் ேசர்ந்தான், எத்தைன நாட்களாக
அவ டன் உங் க க் ப் பழக்கம் என்பைதக் ங் கள் ”
“ஒ மாதமாகத் ெதரி ம் ”
“எப் ப உங் களிடம் ேவைலக் ச் ேசர்ந்தான்?”
“ஆட்கள் ேவண் ம் என்ற என் ளம் பரத்ைதப் பார்த் வந்தான்”
“அவன் ஒ வன் தான் ண்ணப் த்தானா?”
“இல் ைல ஒ டஜன் ேபர் ண்ணப் த் ந்தனர்”
“அவைன மட் ம் ேதர்ந்ெத க்கக் காரணம் ?”
“ஏெனன்றால் இவன் தான் ைறந்த சம் பளம் ேகட்டான்.”
“அதாவ பா சம் பளம் இல் ைலயா?”
“ஆமாம் ”
”அவன் எப் ப ப் பட்டவன் என் ெசால் ல மா?
“ள் ளமான உ வம் . சற் சைதப் ப் பான ேதகம் . ப் பானவன். கத் ல் தா
ைச ைடயா . வய ப் ப களில் இ க்கலாம் . அவ ைடய ன் ெநற் ல்
அ லத்தால் ஏற் பட்ட ெவள் ைள நிறத் த ம் உள் ள ”
ேஹாம் ஸ் இந்த ஷயங் கைளக் ேகட்ட ம் ந்த உற் சாகம் அைடந்தார். தன்
இ க்ைக ல் சாய் ந் அமர்ந்தப “நான் நிைனத்ேதன். சரி இைதச் ெசால் ங் கள் ,
காதணி அணிவதற் காக அவ ைடய கா கள் த்தப் பட் ந்ததா?” என்றார்.
”ஆமாம் . அவன் வனாக இ ந்த ேபா கா த் னார்களாம் என்னிடம்
ெசால் க் றான்”
“ம் ம் ம் .. ெப ச் ட்டப இன் ம் அவன் உங் கேளா தான் இ க் றானா?” என்
ேகட்டார் ேஹாம் ஸ்.
“ஆமாம் . அவைன கைட ல் ட் ட் த்தான் உங் களிடம் வந்ேதன்”
“நீ ங் கள் இல் லாத ேபா , கைடைய அவன் ெபா ப் பாகக் கவனித் க் ெகாள் றானா?”
“ ைற ெசால் ம் ப எ ம் இல் ைல. ேம ம் காைல ேவைளகளில் எங் கள் கைட ல்
அ கம் ேவைல இ க்கா ”
“சரி ஸ்டர் ல் ஸன். இன் ம் இரண் ன் னங் களில் உங் க க் ரிவான
தகவல் கைள அளிக் ேறாம் . இன் சனிக் ழைம இல் ைலயா? ங் கட் ைமயன் இ
ஒ க் வந் ம் . கவைலப் படாமல் ெசல் ங் கள் ” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
ல் ஸன் ளம் ய ம் என்ைனப் பார்த் “ெசால் ் ங் கள் ஸ்டர் வாட்ஸன்.
இைதப் பற் என்ன நிைனக் ர்கள் ?” என்றார்.
“ஒன் ம் ேதான்ற ல் ைல. இ ெப ம் ராக இ க் ற எனக் ” என்ேறன்.
” ேநாதமாக இ க் ம் ஷயங் கள் க ம் சதாரணமாக ந் ம் . ஆனால்
எளிதாகப் ப ம் ல ஷயங் கள் க ம் த் ரமானதாக இ க் ம் . நாம் இந்த
வழக் ல் கத் ரிதமாக ெசயல் பட ேவண் ம் என நிைனக் ேறன்”
“என்ன ெசய் யப் ேபா ர்கள் ேஹாம் ஸ்?”
ைகக்கப் ேபா ேறன். ைறந்த ன் ைபப் களாவ ைகக்க ேவண் ம் .
அப் ேபா தான் என்னால் ஒ க் வர ம் . ஒ 50 நி டங் கள் என்ைன நீ ங் கள்
ெதாந்தர ெசய் யாமல் ட்டால் நன்றாக இ க் ம் என் ெசால் யவாேற ைக
க் ம் ைபப் ைப எ த்தார். தன் நாற் கா ல் ட் ைய மடக் அமர்ந்
ழங் கா ல் தன் கத்ைத ஊன் யவா கண்கைள அமர்ந் ெகாண்டார்.
வா ல் இ ந்த ைபப் ைப பார்ப்பதற் ஒ ேநாதமான பறைவ ன் அல ேபால்
ேதான் ய . அவர் அப் ப ேய ங் ட்டார் என்ேற நிைனத்ேதன். ெரன்
நாற் கா ல் இ ந் எைதேயா கண் த் ட்டவர் ேபால ள் ளி எ ந்தார்.
ைபப் ைப அதனிடத் ல் ைவத்தார்.
“சராசட் ன் இைச நிகழ் ச ் ஒன் இன் மாைல ெச ண்ட் ேஜம் ஸ் ஹா ல்
நைடெப ற . உங் களால் ல மணி ேநரங் கள் ெபா ைமயாகக் க க்க மா?
“தாராளமாக. எனக் இன் எந்த க் ய ேவைல ம் இல் ைல. என் ைடய ம த் வ
ேவைல எனக் அத்தைன ஈர் ைடயதாக இல் ைல”
”அப் ப ெயன்றால் ெதாப் ைய மாட் க் ெகாண் ளம் ங் கள் . நாம் த ல் நகரப்
ப க் ள் ெசல் ேவாம் . அங் ம ய உண அ ந் ட் இைச நிகழ் ச ் க் ப்
ேபாகலாம் . இந்நிகழ் ச ் ல் ெஜர்மன் இைச அ கம் இ க் ம் . எனக்ெகன்னேவா
ர்ஞ் இத்தா இைசகைள ட ெஜர்மன் இைசதான் அ கம் க் ற . அந்த இைச
என்ைன ஆழ் ந் ந் க்க ைவக் ற , என எண்ணங் கைள ர்ைமயாக் ற .
வா ங் கள் ேபாகலாம் ” என் ளம் னார்.
நாங் கள் அண்டர் ெரௗண்ட் வ யாக அல் ெடர்ஸ்ேகட் வைர ெசன்ேறாம் . அங் ந்
ரம் நடந்த டன் ல் ஸனின் வ ப் டமான சாக்ஸ் ேகாபர்க் ஸ்ெகாயர் வந்த .
அந்த இடேம க ம் பாழைடந் அ க்காக ெதன்பட்ட . ெத ன் ெதாடக்கத் ல்
இரண் அ க் கள் நான் இ ந்தன. அதன ல் இ ம் ேவ கள் ேபாடப் பட்ட
ல் தைர இ ந்த . அ கவனிப் பாரின் தர்மண் க் டந்த . ெத ைல ல்
இ ந்த ஒ ட் ல் ஜெபஸ் ல் ஸன் என் ஒ ப ப் நிறப் பலைக ல் ெகாட்ைட
எ த் களால் ெவள் ைள நிறத் ல் எ தப் பட் ந்த . அ தான் ல் ஸனின் டாக
இ க்க ேவண் ம் . ட் ன் ன் நின் ேநரம் உற் ப் பார்த்தார் ேஹாம் ஸ். அதன்
ன் ெத ன் இரண் பக்கங் கங் கைள ம் ேநாட்டம் டவாேற ஒ ைன ந்
ம ைன வைர நடந் ட் வந்தார். ஒவ் ெவா ட்ைட ம் க உன்னிப் பாக
கவனித் க்ெகாண்ேட வந்தார். ல் ஸன் ட் க் ன் வந்தத ம் தன ைகத்த யால்
ட் ன் வாசைல இரண் ன் ைற தட் ப் பார்த்தார். அதன் ன் வாசைல
அைடந் கதைவத் தட் னார். தட் ய ம ெநா ேய கத றந்த . பளிச்ெசன் ஒ
இைளஞன் கதைவத் றந்தான். ேஹாம் ைஸ உள் ேள வ ம் ப அைழத்தான்.
அவனிடம் ேஹாம் ஸ் “உள் ேள அைழத்தைமக் நன் . எனக் ஸ்ட்ராண் க் ப்
ேபா ம் வ ெதரிய ேவண் ம் . அதற் த்தான் அைழத்ேதன்” என்றார்.
“இங் ந் வல றம் ன்றாவ வைள ல் ெசன் அங் ந் இட பக்கம் வ ம்
நான்காவ ெத ல் ெசன்றால் ஸ்ட்ராண்ட் வந் ம் ” எனச் ெசால் , உடேன
கதைவச் சாத் க் ெகாண்டான்.
ெவளிேய வந்த ேஹாம் ஸ் என் டன் நடந்தப “இவன் க ம் சாமர்த் யமானவனாகத்
ெதரி றான். எனக் த் ெதரிந் இவன் லண்டனிேலேய நான்காவ சாமர்த் யசா .
இதற் ன் இவைனப் பற் நான் அ ந் க் ேறன்” என்றார்.
“அப் ப ெயன்றால் இந்த வழக் ல் இவ ைடய பங் க க் யமானதாக இ க் ம்
என நிைனக் ேறன். உங் கள் பாணி ல் அவைனப் பார்க்க்கச் ெசன் ர்களா?”
“அவைன இல் ைல”
“ ன்”
“அவ ைடய காற் சட்ைடைய ம் ட் ைய ம் பார்க்கேவ ெசன்ேறன்”
“என்ன பார்த் ர்கள் ?”
“நான் எைத எ ர்பார்த் ப் ேபாேனேனா அைதப் பார்த் ட்ேடன்”
“அ சரி நீ ங் கள் ஏன் ட் ன் நைடபாைதைய தட் ப் பார்த் ர்கள் ?”
”ைம யர் டாக்டர். இ ேப வதற் கான சமயம் இல் ைல. நாம் அைனத்ைத ம் கவனிக்க
ேவண் ய த ணம் . நாம் எ ரி ன் எல் ைல ல் இ க் ேறாம் . இந்த இடத்ைதப்
பார்த்தா ட்ட . இதற் ன் றம் என்ன உள் ள என்பைத ம் பார்த் அ ந்
ெகாள் ேவாம் வா ங் கள் ” என்றார். நாங் கள் அவ் டத்ைதக் கடந் அதன் ன் றச்
சாைலைய அைடந்ேதாம் .
அட! என்ன ஆச்சரியம் அ க் ம் ப் ைப மாக இ ள் ழ் ந் இ ந்த சாக்ஸ் ேகாபர்க்
ஸ்ெகாயரின் ன் றம் அதற் ேநர்மாறாக இ ந்த . அ லண்டனின் ழக்ைக ம்
வடக்ைக ம் இைணக் ம் ரதான சாைல. சாைல ன் இ ற ம் எண்ணற் ற
கைடகள் அணிவ த் ந்தன. அங் ந்த கைடகள் க ேநர்த் யாக ம் உயர்
தரமானைவயாக ம் இ ந்தன. பலதரப் பட்ட வணிக காரியங் கள் அங் நைட ெபற் றன.
நைடபாைத ல் மக்கள் ட்டம் அைல ேமா ய .
சாைல ல் ஒ பக்கத் ல் நின்றவா “சரி இங் என்ெனன்ன கைடகள் ,
யாபாரங் கள் எல் லாம் நைடெப ன்றன என் கவனிக்கலாம் . இங் இ க் ம்
கைடகள் மற் ம் களின் வரிைசகைள மன ல் ப ய ைவத் க் ெகாள் ள
ம் ேறன். லண்டைனப் பற் ெதரிந் ெகாள் வ ல் எனக் ஆர்வம் அ கம்
என்ப உங் க க் த் ெதரி ம் இல் ைலயா?” மார் ைமர்ஸ் கைட, ைக ைலக் கைட,
ய ெசய் த்தாள் ற் ம் கைட, ற நகர் வங் ன் ைள, ைசவ உணவகம் , ெமக்
ஃபர்ேலனின் ைர வண் ெசய் ம் இடம் . சரி வாட்ஸன் நாம் வந்த ேவைல
ந் ட்ட . வா ங் கள் நாம் சாண்ட் ச் ம் காப் ம் த் ட் இைச
நிகழ் ச ் க் ச் ெசல் லலாம் . அங் ெரட் ெஹட்டட் க் பற் ப் லம் நம் ைம யா ம்
ேசாகத் ல் ஆழ் த்த மாட்டார்கள் . நாம் எந்த இைட ம் இன் அ ைமயான இைசைய
ர க்கலாம் ” என்றார்.
எனத ைம நண்பர் ேஹாம் ஸ் இைசக்க வா ப் ப ல் ந்த ப் பம் உள் ளவர்.
அ ல் றைமயானவ ம் ட. ம யப் ெபா வ ம் இைதயரங் ல் இைசைய
ர ப் ப ேலேய க த்தார். அங் வா த்த இைசக் ஏற் ப அவர நீ ண்ட ைககள்
லயத்ேதா அைசந்தன. அவ ைடய கண்கள் இைச ல் றங் ந்தன. கத் ல்
பரவசம் நிைறந் ந்த . ற் றவாளிகைளப் க் ம் ஒ ேதர்ந்த ப் ப வாளரா இவர்
என் ேதான் ய . ஒ மனித க் ள் எப் ப இவ் வாறான இ ேவ பட்ட
ணா யசயங் கள் இ க் ன்றன என் நிைனக் ம் ேபா ஆச்சரியாமாக இ ந்த .
எப் ேபாேத ம் அவ க் ள் இ க் ம் ர கன் ெவளிப் பட் என்ைன ஆச்சரியத் ல்
ஆழ் த் வான். இப் ப ப் பட்டைவ தான் அவ ைடய ஆற் றைலஅ கரிக்கச் ெசய் ன்றன.
இப் ப அவர் இைசைய க ண்ைமயாக ர த் க் ெகாண் ப் பைதப் பார்க் ம்
ேபா அவ ைடய எ ரிக க் ெகட்ட காலம் ஆரம் த் ட்ட என்ேற ேதான் ய .
ஏெனன்றால் , எச் ழ ம் ேஹாம் ஸ க் வழக்ைகத் ரத் ம் ேவக ம் , அைத
அக் ேவ ஆணி ேவறாக ஆராய் ந்த வ ல் உள் ள ேமாக ம் , சற் ம் ைறயா
என்பைத நான் நன் அ ேவன்.
இைச நிகழ் ச ் ந்த ம் “நீ ங் கள் உங் கள் ட் க் ச் ெசல் லலாம் டாக்டர்” என்றார்
ேஹாம் ஸ்.
“ஆமாம் நான் ட் க் ப் ேபாயாக ேவண் ம் . ளம் ேறன்” என்ேறன்.
“சரி ளம் ங் கள் . எனக் இங் ல ேவைலகள் உள் ளன. நான் அவற் ைற த்தாக
ேவண் ம் . இந்த வழக் ெகாஞ் சம் க்கலாகேவ இ க் ம் என ஊ க் ேறன்”
“ க்கலாக இ க் மா?”
“ஆமாம் . ஒ ெபரிய ற் றம் இதன் ன்னனி ல் நடக்கப் ேபா ற . இன்
சனிக் ழைம ேவ . ற் றம் நடப் பதற் கான சாத் யக் கள் அ கம் உள் ள நாள் .
அதனால் நாம் சரியான சமயத் ல் அைதத் த க்க ேவண் ம் . இன்ன் ர உங் களின்
உத எனக் த் ேதைவப் ப ம் வாட்ஸன்”
“எத்தைன மணிக் வரேவண் ம் ?”
“பத் மணி சரியாக இ க் ம் என நிைனக் ேறன்.”
“சரி பத் மணிக் உங் கள் ட் ல் இ ப் ேபன்”
“ேவைல ெகாஞ் சம் ஆபத்தான என்பதால் , உங் கள ஆர் ப் பாக் ைய எ த் க்
ெகாண்ேட வா ங் கள் . அ தான் நல் ல ” என் ைக க் ைட ெகா த்தார்.
அ த்த ெநா ேய ட்டத் ல் ைழந் காணாமல் ேபானார் ேஹாம் ஸ்.
ேஹாம் ஸ டன் ஒப் ைக ல் எனக் அ ைற என்ேற ேதான் ம் . அவரள க்
நான் த் சா இல் ைல. அவர் பார்த்தைதத்தான் நா ம் பார்த்ேதன். அவர்
ேகட்டவற் ைறத் தான் நா ம் ேகட்ேடன். ஆனால் அவர் எல் லாவற் ைற ம் க ம்
ெதளிவாகப் பார்த் க் றார். அதனால் தான் நடந்தைத மட் மன் நடக்கப்
ேபாவைத ம் கச் சரியாக ஊ க் றார். என்னால் எைதக் ெகாண் ம் ஒ க்
வர யாமல் ழப் பத் ேலேய இ க் ேறன். இ வைர நடந்தவற் ைற எல் லாம்
ேயா த்தப ேய என் வந் ேசர்ந்ேதன். இந்த நடவ க்ைக ன் ேநாக்கம் என்னவாக
இ க் ம் , அ ம் நான் பா காப் க்காக ப் பாக் எ த் ச் ெசல் ம் அள க் இ ல்
என்ன ஆபத் வந் ம் , எங் ேக ெசல் லப் ேபா ேறாம் ? அங் ெசன் என்ன ெசய் யப்
ேபா ேறாம் ? எனப் பலவா ந் த் க் ெகாண் ந்ேதன். ேஹாம் ன் ப் ல்
இ ந் எனக் ஒன் மட் ேம ரிந்த , அ அந்த ல் ஸன் ட் ல் இ க் ம் அவர
உத யாளன் ஸ்பால் ங் இ ல் ெபரிய அள ல் சம் மந்தப் பட் க் றான் என்ப தான்.
எ வாக இ ந்தா ம் இன் இர ெதரிந் ம் என, ைளைய அ கம்
ழப் க்ெகாள் ளாமல் இர க்காகக் காத் க்க ஆரம் த்ேதன்.
சரியாக ஒன்பேத க்கால் மணிக் என் ட்ைட ட் க் ளம் ேனன். ங் கா வ யாக
ஆக்ஸ்ேபார்ட் ெத ைவ அைடந் அங் ந் ேஹாம் ஸ் இ க் ம் ேபக்கர்ஸ் ெத ைவ
அைடந்ேதன். அவர ட் ன் ன் இ ஹன்ஸம் வண் கள் நின் ந்தன. நான்
ட்ைட அைட ம் ேபாேத ேஹாம் ஸ் யாேரா இ வ டன் பல த ைசைகக டன் ேப க்
ெகாண் க் ம் சத்தம் ேகட்ட . அ ல் ஒ வைர நான் நன் அ ேவன். அவர் ட்டர்
ேஜான்ஸ், காவல் அ காரி. மற் ெறா வர் பளபளப் பான ெதாப் ம் நாகரீகமான
உைட ம் அணிந் ந்தார். ஆனால் பார்பதற் க ம் ேசாகமாகத் ெதன்பட்டார்.
“நம் ைம ெபற் ட்ட ” என் ெசால் யவாேற தன் ைடய கனமான
ஹண் ங் க்ராப் ைப எ த் க் ெகாண்டார் ேஹாம் ஸ். (ஹண் ங் க்ராப் ேஹாம் ஸ்
உபேயா க் ம் ஒ வைக ஆ தம் . ைரகைள கட் ப் ப த்த உத ம்
க )’வாட்ஸன் இவர் தான் ஸ்டர் ேஜான்ஸ் ஸ்காட்லாண்ட் ேபா ஸ், இவைர நீ ங் கள்
நன் அ ர்கள் என நிைனக் ேறன். இவர் ஸ்டர் ெமர்ரிெவதர். இவ ம் இன் ர
ட்டத் ல் நமக் உத யாக இ க்கப் ேபா றவர்’ என்றார்.
”பா ங் கள் டாக்டர் என் நண்பர் ேத தல் ேவட்ைட ல் க ம் ெகட் க்காரர். ஒ
ேமாப் பநாய் இ ந்தால் அவர் தன ேவைலையத் றம் படச் ெசய் வார்” என்றார்
ெமர்ரிெவதைரச் ட் யப .
”இன்ைறய ட்டத் ற் எவ் வள ரம் இ உத யாக இ க் ம் என எனக் த்
ெதரிய ல் ைல” என்றார் ெமர்ரிெவதர் நம் க்ைகயற் .
”நீ ங் கள் ேஹாம் ன் நம் க்ைக ெகாள் ள ேவண் ம் . அவ க் என் தனித் றன்
இ க் ற . அவர ெசயல் பா கள் பார்ப்பதற் கச் சாதாரணமாகத்
ேதான் னா ம் , அவர கணிப் தவ வேத இல் ைல. இ ஒ ைற இ ைற அல் ல;
பல வழக் களில் நி பனமா ய ஷயம் . இப் ப த்தான் எங் கள ேஷால் ேட ெகாைல
வழக்ைக ம் ஆக்ரா ன் ைதயல் வழக்ைக ம் க ட்பமாகக் ைகயாண் த் க்
ெகா த்தார். எங் கள் உளவாளிகைள ட ேஹாம் ன் கணிப் தான் கச் சரியாக
இ ந்த ” என்றார் ேஜான்ஸ்.
”அெதல் லாம் இ க்கட் ம் . இன் சனிக் ழைம. நான் எப் ேபா ம் ைளயா ம் ரப் பர்
ப் ரிட்ஜ் ட்டாட்டத்ைத இன் ைளயாட யாமல் ெசய் ட் ர்கள் . நான் ஒ ைற
ட அைத தவற ட்டேத ல் ைல”
” ஸ்டர் ெமர்ரிெவதர், ட்டாட்டத்ைத ட இன் அ கம் பணம் ழங் ம்
ைளயாட்ைடப் பார்க்கப் ேபா ர்கள் . அைத ட இ அ க ப் ைபத்
த வதாக இ க்கப் ேபா ற . ட்டத்தட்ட ப் பாதா ரம் ப ண் கள் இ ல்
சம் மந்தப் பட் க் ற . ேஜான்ஸ் நீ ங் கள் ெந நாட்களாகத் ேத க் ெகாண் க் ம்
ற் றவாளிைய இன் ைக ம் கள மாகப் க்கப் ேபா ர்கள் ” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
ஜான் க்ேள; ெகாைலகாரன், டன், ெகாள் ைளக்காரன், ேமாச ப் ேபர்வ இன் ம்
எத்தைன பட்டங் கள் ேவண் மானா ம் அவ க் வழங் கலாம் . இைளஞன். ஆனால்
அவன் ெதா ல் அவன் தான் தைலவன். லண்டனின் மத்த எந்த ஒ ற் றவாளிைய
ட அவன் எனக் றப் க் கவனம் எப் ேபா ம் உண் . க ம் ப் டத்தக்க
இளம் ற் றவாளி. அவன பாட்டனார் ஒ மான். ஒப் ட யாதள ைளத் றன்
வாய் ந்தவன். அவன் ைளைய ேபாலேவ ைக ம் கத் ேதர்ந்தைவ. இ வைர
அவ ைடய ற் றம் எ ம் அவைன க்க ைவக்கேவா அல் ல ஊர் தப் ப த்தேவா
ய ல் ைல. அதன் ைள கைள மட் ேம பார்த் க் ெகாண் க்க ற .
அவைன ப் ப எனப எங் க க் ப் ெப ம் சவாலாக இ க் ம் ஷயம் . ஒ வாரம்
ஸ்காட்லாண் ல் ெகாள் ைள அ த் ப் பான். அ த்த வாரேம கார்ன்வா ல் அனாைத
இல் லம் கட்ட நி ரட் க் ெகாண் ப் பான். நீ ண்டநாட்களாக ேத க் ெகாண் க் ம்
நபர் அவன்” என்றார் ேஜான்ஸ்.
”இன் உங் க க் அவைன அ கப் ப த் ேறன் ேஜான்ஸ். நீ ங் கள் வ ேபால
அவன் கக் ைகேதர்ந்தவன் தான். சரி பத் மணிையக் கடந் ட்ட . நாம் ளம் ம்
ேநரம் . நீ ங் க ம் ெமர்ரிெவத ம் ஒ வண் ல் வா ங் கள் . நா ம் வாட்ஸ் ம்
இன்ெனா வண் ல் வ ேறாம் ” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
ெஷர்லக் ேஹாம் ஸ் பயணத் ன் ேபா அ கம் ேப பவரில் ைல. அவர் கண்கைள
ம யப் ெபா ல் நாங் கள் ேகட்ட இைசைய ெம வாகப் பா யப ேய வந்தார். அந்த
இர ல் ளக் கள் ஏற் றப் பட்ட நீ ண்ட ெத க்களின் வ எங் கள் பயணம் ெதாடர்ந்த .
ஒ வாராக நாங் கள் ஃபாரிங் டன் ெத ைவ அைடந்ேதாம் .
”நாம் இடத்ைத ெந ங் ட்ேடாம் . ெமர்ரிெவதர் வங் ன் இயக் ந க் இந்த
வழக் ல் ரத் ேயக ப் பம் இ க் ற . ேஜான்ைஸ அைழத் வந்த ம்
ஒ தத் ல் நமக் நன்ைமேய. அவர் ேவைல ல் அத்தைன ெகட் க்காரர் இல் ைல
என்றா ம் ல் டாக்ைகப் ேபால ட ள் ளவர். அவர் ைக ல் ஒ வன் க் னான்
என்றால் அவ் வள தான். மனிதர் உ ம் ப் த் வார். அேதா நமக்காக
அவர்கள் காத் க் றார்கள் . ேபாகலாம் வா ங் கள் ” என்றப ேய அவர்கைள ேநாக்
நடந்தார் ேஹாம் ஸ்.
காைல ல் நாங் கள் வந் ந்த ஜனசந்த ந்த இடத் க் த்தான் வந் ந்ேதாம் .
அங் ந் ெமர்ரிெவதரின் வ காட் த ன்ப கலான பாைத ல் ெசன்
பக்கவாட் கதைவ அைடந்ேதாம் . அதன் வ யாக நீ ண்ட தாழ் வாரத் க் ள் ைழந்
நடந்ேதாம் . அ எங் கைள ெபரிய இ ம் கத க் இட் ச் ெசன்ற . அ ம் றந்
தான் இ ந்த . அதன் வ யாக கற் களால் ஆன ழல் ப களில் இறங் மற் ெறா
வா ைல அைடந்ேதாம் . அங் ெமர்ரிெவதர் ளக்ைக ஏற் க் ெகாண்டார்.
அங் ந் மண்வாசைன நிரம் ய பாைத வ ச் ெசன் ன்றாவ வா ைல
அைடந்ேதாம் . ெமர்ரிெவதர் அவ் வா ைலத் றந் உள் ேள அைழத் ச் ெசன்றார்.
அங் ெபரிய ெபரிய ெபட்டகங் கள் பா காப் பாக அ க் ைவக்கப் பட் ந்தன.
“ேம ந் பார்த்தால் நம் ைமப் பார்க்க வாய் ப் க் றதா?” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
“ ந் பார்த்தா ம் அதற் கான வாய் ப் ல் ைல” என்றவாேற தைரைய தான்
எ த் வந்த ைகத்த யால் தட் க் ெகாண்ேட னார் ெமர்ரிெவதர். என்ன இ சப் தம்
த் யாசமாகக் ேகட் றேத என்றவா ேம ம் தட் ப் பார்த்தார்.
“நீ ங் கள் ரைல தாழ் த் ப் ேப னீர ்கள் என்றால் நன்றாக இ க் ம் ஸ்டர்
ெமர்ரிெவதர். நீ ங் கள் எங் க க் வ காட் . அ கமாகேவ உத ட் ர்கள் . நீ ங் கள்
சற் ேநரம் எ ம் க் டாமல் அைம யாக, அங் க் ம் ஏதாவ ஒ ெபட்
அமர்ந் ெகாண்டால் உத்தமம் ” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
அைதக்ேகட்ட ெமர்ரிெவதர் கம் ெதாங் ப் ேபாய் , வ த்தத் டன் அங் ந்த ெபட்
அமர்ந் ெகாண்டார். ேஹாம் ஸ் ளக்ெகாளி ல் , தக்கண்ணா ைவத்
அங் ந்த தைரைய ம் அ ல் இ ந்த ள கைள ம் ஆராய் ந் ெகாண் ந்தார்.
ன் ப் அைடந்தவராக எ ந் தக்கண்ணா ைய பாக்ெகட் க் ள் ேபாட் க்
ெகாண்டார்.
”இன் ம் ஒ மணிேநரமாவ ஆ ம் . அட க்கைடக்காரர் ல் ஸன் ங் ம் வைர
அவர்கள் காத் ப் பார்கள் . அவர் ங் ய அ த்த ெநா ேய தாம க்காமல் தங் கள்
ேவைல ல் இறங் வார்கள் . அப் ேபா தான் அவர்கள் தப் த் நீ ண்ட ரம் ெசல் ல
அவகாசம் ைடக் ம் . இப் ேபா நாம் லண்டனில் உள் ள ைள வங் கள க்
எல் லாம் தைலைமயான ரதான வங் ன் ரக ய அைற ல் தான் இ க் ேறாம் .
ெகாள் ைளக்காரர்க க் எல் லாம் இந்த இடம் ம் ம ெசாப் பனம் ேபான்ற . ஏன் என்
ெமர்ரிெவதர் இனி ளக் வார்” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
”இங் எங் கள் ப் ெரஞ் த் தங் கம் இ க் ற . இைத களவாட யற் கள்
ேமற் ெகாள் ளப் ப ம் என் நாங் கள் எச்சரிக்கப் பட் க் ேறாம் ” என்றார்
ெமர்ரிெவதர்.
”என்ன உங் கள் ப் ெரஞ் த் தங் கமா?”
“ஆமாம் . எங் கள் வங் ன் நி ைய வ ப் ப த்த ேவண் ய அவ யம் எங் க க்
ஏற் பட்டதால் , ப் ரான்ஸ் வங் ந் ப் பதா ரம் ப் ெரஞ் க் கரண் கைள கடன்
வாங் ள் ேளாம் . இப் பணத்ைத மற் ற ைளக க் பா காப் பாக பட் வாடா ெசய் ய
ேநரம் ைடக்க ல் ைல. அைவ அைனத் ம் இங் ேக தான் ெபட் களில்
அ க்கப் பட் க் ன்றன. அ ல் ஒன் ன் ேமல் தான் நான் அமர்ந் க் ேறன். இந்த
ஷயத் ல் என் ேமல காரிக க் என் ேமல் ேகாபம் இ க் ற .
“ கச்சரியான ளக்கம் . சரி நம ந்தாளிகள் வ ம் ேநரம் ெந ங் க்
ெகாண் க் ற . நம ட்டத்ைத நாம் சரியாகச் ெசயல் ப த்த ேவண் ம் . நாம்
ளக்ைக அைனத் ைவக்க ேவண் ம் ” என்றார் ேஹாம் ஸ்,
“என்ன நாம் இ ட் லா இ க்கப் ேபா ேறாம் ?” என்றார் ெமர்ரிெவதர்.
”என்ன ெசய் வ ேவ வ ல் ைல. நான் ரப் பர் ர்டஜ
் ் ஆடலாம் என்ெறண்ணி
ட் க்கட்ைடக் ெகாண் வந் க் ேறன். ஆனால் நம் எ ரிகள் ஆபத்தானவர்கள் .
அதனால் நாம் க ஜாக் ரைதயாக இ ப் ப அவ யம் . க க் யமாக நாம்
அைனவ ம் சரியான இடங் கைளத் ேதர் ெசய் ஒளிந் ெகாள் ள ேவண் ம் . நான்
இப் ெபட் ன் ன்னால் இ க் ேறன். நீ ங் கள் வ ம் அங் க் ம் ெபட் களின்
ன்னால் ஒளிந் ெகாள் ங் கள் . அவர்கள் வந்த ம் நான் ளக்ைக ேபா ேறன்.
கத் ரிதமாகச் ெசயல் பட் அவர்கைளப் க்க ேவண் ம் . நிைலைம எல் ைல ப்
ேபானால் , அவர்கைளச் ட ம் தயங் கா ர்கள் வாட்ஸன்” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
நான் என் ப் பாக் ைய தயாராகப் த் க் ெகாண் ெபட் ன் ன் ப ங் ேனன்.
ேஹாம் ஸ் அவர ெபட் ன் ன் அமர்ந்த டன் ளக்ைகத் ைர ட் மைறத்தார்.
அங் ேக ம் ட் ழ் ந்த . அப் ப ஒ இ ட் ல் இ வைர நான் இ ந்த ல் ைல.
ெம தாக ளக்ெகரி ம் வாசைன காற் ல் பர இ ந்த . எந்த நி டத் ம்
ேஹாம் ஸ் ளக்ெகாளிைய அவர்கள் ேமல் பாய் ச்ச தயாராக ைவத் ந்தார்.
கப் ெபரிய சம் பவம் எ ேவா நடக்கப் ேபா ற என் என் உள் மனம் ய . க்
க் என ெநஞ் சம் பதற ஒ த எ ர்பார்ப் டன் காத் ந்ேதாம் .
’அவர்கள் தப் ச் ெசல் ல அந்த ஒ வ தான் இ க் ற ’ என் தனக் ள் ளாக
த்தார் ேஹாம் ஸ். “ ல் ஸன் ட் ன் ன் வா ல் வ யாக அவர்கள் தப் ச்
ெசல் லலாம் . அங் ேதைவயான ஏற் பா கைளச் ெசய் ப் ர்கள் என நம் ேறன்
ேஜான்ஸ்” என்றார்.
“ஆமாம் . வா ன் ன் ஒ இன்ஸ்ெபக்ட ம் இரண் ேபா ஸ் ஆட்கைள ம்
காவ க் ைவத் க் ேறன்”
“நல் ல நாம் எல் லா வ கைள ம் அைடத்தா ட்ட . இனி நாம் அைம யாகக்
காத் ப் ேபாம் ”
இப் ப ேய எத்தைன ேநரம் இ க்க ேவண் ம் எனத் ெதரிய ல் ைல. இர ந்
யத் ெதாடங் ட்டேதா என் எண் ம் அள ெபா க ெம வாக நீ ண்
ெகாண்ேட ேபான . ட்டத்தட்ட ஒன்ேனகால் மணி ேநரமாக நாங் கள் ஆடாமல்
அைசயாமல் அவரவர் இடத் ேலேய மைறந் ந்ேதாம் . என் ைககால் எலாம்
மரத் ட்ட . ஆனால் என் நிைலைய மாற் அமர அச்சமாக இ ந்த . க ம்
இ ட் ம் அைம ம் அ த்தவர் ம் ச் க் காற் ைறக் ட என்னால் ேகட்க
ந்த . அப் ேபா தான் நான் அந்த ெவளிச்சத்ைதக் கவணித்ேதன். ப் ெபா ேபால
ெவளிச்சம் த ல் ேதான் மைறந்த . ன் மஞ் சள் நிறக் ேகாடாக வளர்ந்த . ஒ
ைக அந்த இ க் ல் ேதான் மைறந்த . அந்தக் ைக ஒ ெபண்ணின் ைக ேபான்
இ ந்த . ம ப ம் ெவளிச்சம் ப் ெபா யள ங் ட்ட .
ண் ம் அந்தக் ைக பலைக இ க்ைகப் ளந் ெகாண் ேமேல வந்த . தைர ன்
ஒ ெபரிய ப ைய ெபயர்த் க் ெகாண் ைககைள ஊன் எ ந் ஒ உ வம்
ேமேல வந்த . அவன் ழந்ைதத் தனமான கத் டன் க ம் ய வய னனாகத்
ேதான் னான். அவைனத் ெதாடர்ந் மற் ெறா வ ம் ேமேல வந்தான். அவன தைல
ெசந்நிறமாக இ ந்த .
“யா ம் இங் ல் ைல. உளிைய ம் ைபகைள ம் எ . ேவைலைய ஆரம் க்கலாம் ”
என் க ெம தாகக் னான்.
அ த்த ெநா ெபட் ன் ன்னால் இ ந் ேஹாம் ஸ் அவன் பாய் ந்தார். அவன்
சட்ைடக் காலைரக் ெகாத்தாகப் த்தார். உடன் வந்தவன் அந்த ஓட்ைட வ ேய
த் த் தப் ச் ெசன்றான். மாட் யவன் சட்ெடன் தன்னிடம் இ ந்த ரிவால் வைர
எ த் ச் ேஹாம் ைஸ டப் ேபானான். அதற் ள் ளாகேவ ேஹாம் ஸ் தன் ைக ல் இ ந்த
ஹண்ட் ங் க்ராப் ைபக் ெகாண் அவன் மணிக்கட் ல் அ த்தார். ப் பாக் ந
ேழ ந்த .
“இனி எந்தப் ரேயாஜன ம் இல் ைல ஜான் க்ேள. நீ சரியாக மாட் க் ெகாண்டாய் ”
என்றார் ேஹாம் ஸ்.
”ஓ அப் ப யா” என்றான் கச் சாதாரணமாக. “என் நண்பன் தப் த் க் ெகாண்டான்”
என்றான்.
”அவைனப் க்க ம் ஆட்கள் அங் தயாராக இ க் றார்கள் ”
“உங் கள் ேவைலைய நீ ங் கள் றப் பாக த்தைமக்காக என பாராட் கள் ேஹாம் ஸ்”
என்றான் ஜான் க்ேள.
“ம் ம் .. உங் கள ெரட் ெஹட்டட் ட்டம் கப் ைமயாக இ ந்த ”
“நீ உன நண்பைன ைர ல் சந் க்கலாம் . நட” என் ெசால் யப ேய ேஜான்ஸ்
அவன் ைககளில் லங் மாட் னார்.
“உங் கள ழ் த்தரமான ைககளால் என்ைனத் ெதாடா ர்கள் . நான் உயர் ையச்
ேசர்ந்தவன். ஞாபகம் இ க்கட் ம் . என்ைன ம யாைதயாக அைழ ங் கள் ” என்றான்
நம் ைக .
“ஆகட் ம் சார். தைய ர்ந் நடக் ர்களா. தங் க க்காக வண் காத் க் ற .
வா ங் கள் காவல் நிைலயம் ெசல் லலாம் ” என்றார் ேஜான்ஸ்.
“ம் அ தான் நல் ல ” என் ெசால் எங் கள் வைர ம் வணங் ட் ேஜான்ஸ டன்
ெசன்றான் ஜான் க்ேள.
நாங் க ம் அவர்கைளத் ெதாடர்ந் ெசன்ேறாம் . “உண்ைமயாகேவ நீ ங் கள் மகத்தான
காரியத்ைத ெசய் க் ர்கள் ேஹாம் ஸ். எங் கள வங் உங் க க் ம் க ம்
கடைமப் பட் க் ற . ெவ சா ர்யமாகச் ெசயல் பட் இந்தச் க்கலான
ெகாள் ைளையத் த த் க் ர்கள் . இ வைர என் வாழ் நாளில் இப் ப ப் பட்ட
தனக்ெகாள் ைளைய நான் கண்டேத இல் ைல. க்க நன் ” என்றார் ெமர்ரிெவதர்.
”எனக் ம் ஜான் க்ேள ற் ம் இைடேய பைழய பாக் இ ந்த . அ இப் ேபா
ர்ந் ட்ட . இந்த வழக் ற் காக நான் ெசல ெசய் ள் ள ெதாைகைய உங் கள் வங்
எனக் க் ெகா த் ம் என நம் ேறன். இந்த வழக்கால் எனக் ஏற் பட் க் ம்
அ பவத்ைத எவற் றா ம் ஈ ெசய் ய யா எனக் க ேறன்” என்றார்
ெஹாம் ஸ்.
அன்ைறய காைலப் ெபா ல் நா ம் ேஹாம் ஸ ம் அவ ைடய ட் ல் அமர்ந்
ஸ் அ ந் யப ேய இவ் வழக்ைகப் பற் ப் ேப க் ெகாண் ந்ேதாம் . எனக்
த ேலேய சந்ேதகம் இ ந்த , அந்த ெரட் ெஹட்டட் க் ளம் பர ம் ,
என்ைசக்ேளா யாைவ ர எ க் ம் ேவைல ம் அந்த அட க்கைடக்காரைர ைச
ப் அவைர நீ ண்ட ேநரம் அவ் டத்ைத ட் அகற் வதற் த்தான் என் . அ
க ம் வ கரமான ளம் பரம் , யாைர ம் கவர்ந் ம் . இந்த ஐ யா
ஜா ைடயதாகத்தான் இ ந் க் ம் . ெசந்நிறத்தைல உள் ள தன ட்டாளிைய
ட்டத் க் சரியாகப் பயன்ப த் க் ெகாண்டான். ஆ ரக்கணக் ல்
ெகாள் ைளய க்கப் ேபா றவ க் வாரத் ற் நான் ப ண் கள் என்ப ஒ
ெபரிய ஷயமா என்ன? இ வ ம் ேசர்ந் ளம் பரத்ைதக் ெகா த் ட் நன்றாக
ட்ட ட் இ க் றார்கள் . ஒ வன் தற் கா கமாக ஒ அ வலக அைறைய எ த்
அங் க்க, மற் ெறா வன் ளம் பரத்ைதக் காட் ல் ஸ க் ஆைசையத்
ண் ள் ளான். ன் அவைன அந்த ேவைல ல் அமர்த் நாள் ஒன் க் நீ ண்ட ேநரம்
அவன் ட் ல் இல் லாதப பார்த் க் ெகாண் ள் ளனர். நான் பா சம் பளத் க்
ேவைலக் வந் க் றான் என ெசான்னெபாேத சந்ேத த்ேதன். இதன் ன் ெபரிய
ச ஏேதா இ க் ற என ஊ த்ேதன்” என்றார் ேஹாம் ஸ்.
“நீ ங் கள் அவர்க ைடய ேநாக்கத்ைத எப் ப கச் சரியாக கண் ெகாண் ர்கள் ?”
”அந்த ட் ல் ெபண்கள் இ ந் ந்தால் எனக் ேவ தமான சந்ேதகங் கள்
வந் க் ம் . அப் ப ம் இல் ைல. அந்த ட் ல் ெகாள் ைள அ க் ம் அள க்
ெசல் வ ம் இல் ைல. ல் ஸனின் அட க் கைட க ெசாற் பமான வ மானத் ல் தான்
ஓ க்ெகாண் க் ற . இப் ப ஒ ட்டம் ேபா ம் அள க் அந்த ட் ல் அப் ப
என்ன தான் இ க்க ம் என ேயா த்ேதன். அப் ேபா தான் எனக் நிைன க்
வந்த . தன் ைடய உத யாளன் ைகப் படம் எ த் க் ெகாண்ேட இ ப் பான், ன்
அைத படமாக்க இ ட்டைற ல் பல மணி ேநரங் கள் ெசல ெசய் வான் என் ல் ஸன்
னார் இல் ைலயா, அங் ேக தான் ஷயம் இ ப் பைதக் கண் ெகாண்ேடன்.
பலமணி ேநரம் இ ட்டைற ல் என்ன ேவைல இ க்க ம் ரங் கம்
ேதாண் வைதத் த ர. அவைனப் பற் சாரித்த ல் அவன் லண்டன் நகரத் ன் கப்
ெபரிய டன் என்ப ெதரியவந்த .
உங் க க் நிைன க் ம் அன் நான் ல் ஸன் ட் ன் ன் ெசன்
நைடபாைதைய த யால் தட் ப் பார்த்த ம் , ன் ல் ஸனின் உத யாளைனச்
சந் த்த ம் . அவன் ரங் கத்ைத ட் ன் ன் ப ல் அைமத் ள் ளானா அல் ல
ன் ப லா என் ெதரிந் ெகாள் ள ம் ேனன். அவனிடம் கவரி ேகட் ம்
ேபா அவன கத்ைதப் பார்க்காமல் கால் ட் ப் ப ையப் பார்த் அவன்
ரங் கம் அைமக் ம் பணி ல் தான் ஈ பட் க் றான் என்பைத ஊர் தப்
ப த் க்ெகாண்ேடன். அவன காற் சட்ைட ல் ட் ப் ப மண் யால்
அ க்கைடந் , ேதய் ந் , ைநந் ேபாய் இ ந்த . மண் ட் ரங் கம்
ேதாண் யதால் அவ் வா இ ந்த . அதன் ன் நாம் அவர்கள் ட் ந் ராதான
சாைலக் வந் ேநாட்டம் இட்ேடாம் . ல் ஸனின் ட் ன் ன் றம் ராதான
சாைல ல் கச் சரியாக இந்த வங் இ ந்தைதப் பார்த்ேதன். ஒன் ம் ஒன் ம்
இரண் என கச்சரியாக என் ைள கணக்ைகப் ேபாட் ட்ட . நீ ங் கள் இைச
நிகழ் ச ் ல் இ ந் ளம் ய ேபா நான் ஸ்காட்லாண்ட் யார்ட் ேபா ைஸத்
ெதாடர் ெகாண் ம் , வங் நிர்வா ையத் ெதாடர் ெகாண் ம் ளக் ேனன். அதன்
ன் நடந்தைவ எல் லாம் தான் நீ ங் கள் அ ர்கேள”
“ஆமாம் ஆனால் கச்சரியாக இன் தான் அவர்கள் ெகாள் ைளய க்கப் ேபா றார்கள்
என எப் ப கண் த் ர்கள் ?”
”எப் ேபா அவர்கள் ெரட் ெஹட்டட் க் அ வலகத்ைத ட்டார்கேளா அப் ேபாேத
ல் ஸன் ட் ல் ரங் ம் ேதாண் ம் பணி வைடந்த ட்ட எனத் ெதரிந்த .
இனி ல் ஸன் ட் ல் இல் லாமல் இ க்கேவண் ய அவ யம் அவர்க க் இல் ைல.
எப் ேபா ரங் கம் அைமக் ம் ேவைல ந் ட்டேதா, ெவ க் ரமாகேவ அவர்கள்
ெகாள் ைளய க் ம் சரியான சந்தர்ப்பத்ைத எ ர்பார்த் ப் பார்கள் . ேநற்
சனிக் ழைம அ த் ஞா . வார நாட்கைள ட இந்த இரண் ைற நாட்கள்
தான் அவர்க க் சரியான ேநரமாக இ க் ம் . அப் ேபா தான் அவர்க க் த் தப் க்க
இ நாட்கள் ைடக் ம் . இைத ைவத் தான் அவர்கள் சனிக் ழைம வ வார்கள்
என ஊ த்ேதன்”
“ஆஹா க அற் தம் ஸ்டர் ேஹாம் ஸ். சம் பந்தேம இல் லாத ஷயங் கைள சங் த்
ெதாடர் ேபால அழகாகக் ேகார்த் ற் றத்ைத கச் சரியாக கண் த்த உங் கள
ஆற் றைல என்னெவன் ெசால் வ ”
”சராசரி வாழ் க்ைக னால் ஏற் ப ம் ச ப் ல் இ ந் தப் க்க இைதப் ேபான்ற
வழக் கள் தான் எனக் உத ன்றன”
”மனித லத் ன் ைமயான பயைன நீ ங் கள் தான் ெப ர்கள் என
நிைனக் ேறன்”
ேதாள் கைளக் க் யவாேற ‘இல் ைல வாட்ஸன் “மனிதன் க் யமல் ல அவன்
ெசய் க் ம் பணிதான் க் யத் வம் வாய் ந்த ’ என் ெரஞ் எ த்தாளர்
ஸ்தவ் ஃப் ளவ் ெபர் ள் ளைத நிைன ேறன்’ என் த்தார் ேஹாம் ஸ்.
%%%