May yara nakasab-it nga sako nga wala sing unod sa lansang sa may kudal.

Wala nagdugay
naggal-um dason nagtalithi samtang may itum nga kuring nga nagpasilong sa idalum sang sako.

“Pssst!” ang panawag sang sako.

Naglingi-lingi ang kuring kag ginpangita niya sa palibut kon sin-o ang nanitsit sa iya.

“Paghangad ari ako diri!” ang singgit sang sako.

Nakibut ang kuring. “Ay ikaw gali ang nanitsit sa akon? Pasinsya gid kay nagpasilong ako diri.
Ako gali si Doming.”

“Sige lang ah. Ako si Sako. Diin ka gali naghalin haw?” Gayuhum sia nga namangkot.

Nagduko si Doming apang daw mahibi. “Ginpalayas abi ako sang akon agalon kay ginkawat ko
ila nga sud-an nga yara sa ibabaw sing lamisa. Karon nahadlok ako magpauli basi lampusan nila ako
didto.”

Nakabatyag sing kaluoy si Sako. “Ay ahay man, ti nga-a ginkawat mo gid abi ang ila nga sud-an?”

Gahibi samtang gasip-on nga nanugid si Doming. “Pila na abi ka adlaw nga wala ako nila
ginapakaon. Ti nagutom na gid ako agud nangawat na lang ako e.”

Gin-akigan ni Sako si Doming tungod kay dimatarung ang iya ginhimo, apang nagtug-an man si
Doming nga indi niya na to liwaton.

Umpisa sato nag-amiguhanay na ang itum nga kuring kag ang puti nga sako.

Pagkabuas, namasyar si Doming kay Sako kag nalantaw niya nga ginpakaon ang iya amigo.

Gakusmud nga nagpalapit si Doming. “Maayo ka pa, ginapakaon ka sang imo agalon, samtang
ako wala gid ya.”

“Indi ka na magkusmud dira. Kari damo ko pagkaon.” Gayuhum nga nangagda si Sako.

Nalipay man si Doming. “Salamat gid kay gapanghatag ka sang imo pagkaon.”

“Abaw ah, amigo bay ta. Bay-i lang kay kon pakaunon ko liwat sang akon agalon kay tawagon taka.”

Nagpasalamat si Doming tungod sa pag-amlig sa iya ni Sako. Apang nagpauli si Doming nga
busog kag nami iya tulog.

Pagkabuas, ginpakaon liwat si Sako. Siyempre gintawag niya naman ang iya amigo. “Doming!
Ming! Ming!”
 Yara si Doming sa atop sang balay sang iya agalon kag nami iya huragok. Sige gihapon panawag
si Sako hasta sa nakabugtaw si Doming. Pagbugtaw ni Doming ahat sia nagdalagan palakat kay Sako.

Ginhapu si Doming. “Pasinsya gid kay natulugan ko ha.”

“Sige lang ah. Kari na agud makakaon na ta.”

Gintan-aw ni Doming ang pagkaon sa sulod ni Sako. “Indi ko man ina makaon.”

Natingala si Sako. “Nga-a man haw?”

“Wala abi ko gakaon sing prutas, utan, plastik, lata, kag silopin. Apang isda, karne kag kan-on lang ang
akon ginakaon.”

Nangluya si Sako. “Ahay ah, damo ka man gali indi makaon.”

Nagyuhum lang si Doming. “Sige lang ah. Maayo ka pa gani kay tanan puede mo kaunon.”

Naghunahuna si Sako “Bay-i lang kay kon isda, karne ukon kan-on ang ipakaon nila sa akon kay
tawagon taka a.”

Nagpasalamat si Doming kay Sako kag nagpauli na sa balay sang iya agalon.

Mga isa na ka simana nga gapanawag si Sako sing “Doming! Ming! Ming!” kon isda, karne ukon
kan-on ang ginapakaon sa iya. Samtang si Doming, yara lang pirme sa atop, gatulog, gahuragok apang
gahulat nga tawgon sia ni Sako agud magkaon.

Sabado sing hapon, nanawag liwat si Sako. “Ming! Ming! Ming!” madamo abi nga tul-an kag
kan-on ang ginpakaon sa iya tungod kay kaadlawan sang bata sang iya agalon. Wala nagdugay nag-abut
na si Doming. Natingala sia kay daku-daku kag puno-puno na si Sako kag nagaawas na sa iya ba-ba ang
mga pagkaon.

Maghilapit na kuntani si Doming kay Sako apang nakauntat sia kay may nagpalapit nga tawo kag
gintalian ang ba-ba ni Sako. Nakibut kag nakulbaan si Doming tungod kay indi niya maintiendihan ang
gakaratabo.

Apang wala nagdugay, may trak nga nag-agi kag nag-untat sa higad sang dalan dason ginhaboy
sang tawo si Sako sa ibabaw sang trak kag naglarga paguwa sa ila banwa.

Nagtulo ang luha ni Doming sa iya natan-aw. Galain ang iya buot apang wala sia mahimo agud
maluas ang iya amigo.
 Umpisa sato, ang pirme gaguwa sa ba-ba ni Doming kay, “Mingaw! Mingaw! Mingaw!” tungod
kay namingawan sia sa paghalin sang iya amigo nga si Sako. Kag wala sia gapalapit bisan kay sin-o kon
indi ming ang ipanawag sa iya. Busa hasta subong, ming ang aton panawag sa mga kuring kag mingaw
ang ila ginasabat sa aton.