1.

Ἀ ντίδοτος ὡραία ἀλεξανδρίνα, ποιεῖ ὡφέλεσι εἰς ῥεῦμα κεφαλῆς· πραΰνει γὰρ
τὸν πόνον αὐτῆς εὐθύς· ὀθφαλμῶν δάκρϋα ἴστησιν· ὀδοντ() πόνον ἰᾶται· οὐ μόνον
πινομένη, ἀλλὰ καὶ ἐπιτιθεμένη· ἐπιληψίαις ταῖς ἐξαίφνης γινομέναις, πάνυ βοηθεῖ·
μανικοὺς χαλινοῖ τῆς ἀτάκτου ὁρμῆς· καὶ εἰς πάντα πόνον κεφαλῆς· πάνυ ἐστὶν
ὠφέλ(η)μος· ὁμοίως βηχικοῖς· φθησικοῖς· πνεῦμα καρδίας διαφορ(εῖ), καὶ καρδιακοὺς· τοῖς
αἱμαῖσιν αἶμα δι' ἀναγωγῆς· (ος)περ διαβρωθῆ, θαυμαστῶς βοηθεῖ· ὠφελεῖ καὶ εἰς
παραλυτικούς· καὶ εἰς πάθη σπλάχνων, καὶ πλευρῶν· καὶ λίθους θρύπτει· στραγγουρίαν καὶ
δυσουρίαν λύει, καὶ πᾶν πάθος, τῆς μήτρας· ὁμοίως καθημ(ερ)ινούς· τριταίους· καὶ
τεταρταίους· πρὸ τῆς ἐπισημανσι λαμβανομένη, βοηθός· ὅστις δὲ τὴν ἀντίδοτον ταύτην
λαμβάνει κατα (συν)ήθειαν πάντοτε, οὔτε ἀποπληξίαν· οὔτε κωλικὸν πάθος ἐνοχλεῖ αὐτὸν
ποτέ· σ()γνάζεται δὲ ἡ τοιαὺτη ἀντίδοτος, οὕτως· ἔχει· ἄσαρ· καρποβάλσαμον· υοσκύαμον,
ἀναδράμας, (β)ή· καρόφυλα· ὄπιον· σμύρνην· νώπεριν, ἀναδράμας β'· βάλσαμον·
κιννάμωμον· φόλιον· τζετζουάριον· κικύμπριν· κόστον· κουράλιν· κασίαν· ἐφόρβιον·
τετράγκαθον· λίβανον· στύρακος· ἐλελήσφακον· μαίου· σέσελιν· νάπυ· οασίφρυγα· ἄνηθον·
ἄνισον, ἀνάδραμαν εἰς· ξυλαλόην· ῥέου ποντικοῦ· ἄλυταμοσχάτα· καστόριν· στάχος·
ταλατκᾶν· ὀποπάνακα· ἀνακάρδιον· μαστίχην· θείου ἀπύρου· πιονίαν· ἰρίγγιον· φοινίκων
σάρκας· ἑρμοδάκτυλον· ἐρυθροῦ καὶ λευκοῦ· ῥόδα· θύμου· ἀκόρου· γλήχωνος·
ἀριστολοχιμακᾶς· ζεντζιάνα· μανδραγόρας τοῦ φλοιοῦ τῆς ῥίζης· χαμαίδρυον· φοῦ· ἄ(μ)εος·
δαφνόκοκκα· δαύκου· μακροπέπερι λευκοπέπερι· ξυλοβάλσαμον· καρναβάδιν· ἄμωμον·
μακεδονισίου σπέρμα· σίνωνος· ἀναδράμας (στ)''· χρυσοῦ καθαροῦ· μαργαριτάριν
ἀτεύπητον· τὸ ὀστοῦν τὸ εὔπροσθεν τῆς ῥινὸς τῆς πορφύρας· ἀσιμίου καθαροῦ· τὸ ὀστοῦν
τῆς καρδίας τοῦ ἐλάφου, ἀνὰ σιταρόκοκκα ιδ'. Λίθου σαπφείρου· εἰς μαράγδου, καὶ ιάπεως·
ἀναδράμας (ας). Λεπτοκάρυα, δράμας β'· πυρέθρου· ὀστοῦν ἐλέφαντος ῥήνισμα· καλάμου
ἀρωματικοῦ, ἀνά σιταρόκοκα θ'. μέλιτος, ἤ σαχαρί το τὸ ἀρκοῦν. Ἡ δόσις ἐξ αὐτοῦ τοῖς
χρήζουσι καρύου ποντικοῦ τὸ μέγεθος· ἔστι δὲ πάνυ ὠφέλιμος, ἡ τοιαύτη ἀντίδοτος, πρὸς
τὰ προειρημένα πάθη.

.
.
.

9. Ἀ ντίδοτος ἡ ἀθανασία· δόκιμος πρὸς τε κοιλιακούς· δυσεντερικούς, καὶ πρὸς

ρο(αῦ)γκ(...), πάνυ ὠφέλιμος· ἔχει· κιννάμωμον· κασιαφύστουλα καθαρισμένην ἀναδράμας
β'· σκοπούλο β'· κρόκου σχοίνου ἄνθος· στύρακος· φοῦ· σέσελι· ὑοσκυάμου σπέρμα·
σελίνου σπέρμα· δαύκου· ἀνίσου· ὀπίου ἀναδράμαν α'. σκρόπουλον α'. δροσιοβότανον,
δράμαν β'· σκρόπουλον β'· αἱματίτου λίθου σκρόπουλο δ'· σιταρόκοκκα ε'· βώλου
ἀρμενίου· χιλοῦ ἀρνογλώσσου· λημνίας σφραγίδος· δρακόντιον αἶμα· κόστου εμφύτου·
κοράλιν· στάχος· φόλιον· καστορίου· σμύρνης· ἐλενίου, ἤτοι ἔνουλα· ἀσάρου· ἀκόρου·
μανδραγόρας· πολίου· πεπέρεος λουκοῦ· (κύμακροῦ)· πετροσελήνου, ἀνὰ σκροπουλονά·
σιταρόκοκκα ε'· νάρδου ἰνδικῆς· νάρδου κ(εζ)τικῆς· μαίου· λιβάνου· μήκωνος σπέρμα· χιλὸν
ἀκακίας· χιλὸν ὑποκυστίδος· μυρτόκοκκα· μορέας ἄωρον καρπόν· σίδια· κινναμώμην· καὶ
κικίδος ἀνὰ σκρόπουλον α'. σιταρόκοκκα δ'· κωδίας λευκῆς τὸ σπέρμα· πεντανσύρου· καὶ
ῥόδων, ἀνὰ σκρόπουλον β'. σιταρόκοκκα 'Γ· ὀξυακάνθας χιλὸν, καὶ τοῦ σπέρμα, ἀνὰ
σκρόπουλον δ'. σιταρόκοκκα β'. πολυγόνου· πεντανσύρον· καὶ πενταφύλλου χιλὸν· καὶ
μέζιτος, καὶ κυδωνίων τὸ σπέρμα· ἡ δόσις, ὅσον δράμας Γ'.

.
.
.
18. Ἀ ντίδοτος ἡ διὰ μόσχου· πρὸς δυσεντερικοὺς καὶ κοιλιακοὺς καὶ πρὸς
τενισμὸν κοιλίας καὶ πρὸς κατάλυσιν σαρκὸς, καὶ νέκρωσιν σώματος· καὶ ἀδύναμιαν· καὶ
ἀνορεξίαν στομάχου καὶ ψυχρότητα(.) ἔχει δὲ ῥόδα, ἐξόγι ά· κρόκου· ἐξόγι στ'' · λημνίας
σφραγίδος, ἐξόγιον ά· λίβανον· μαστίχην· ἀνα ἐξόγιον στ'' · μαράθου σπέρμα ἐξόγιον στ''·
φοινίκων ὀστᾶ, ἐξόγιον ά· κοράλι ἐρυθρόν· ἀρμενίου βῶλον· δρακόντιον αἷμα, ἀνὰ ἐξόγιον
β΄· κινναμώμου· καρόφαλον· ζιτζίβες· μοσχοκάρυδα ἀνὰ ἐξόγιον β'· ξυλαλόην ἐξόγιον ά·
μαργαριτάριν ἐξόγιον στ''· μόσχον σκρόπουλα β'· παπάβριν ἄσπρην ἐξόγιον στ''·
μαγκιράναν· ὠκίμου σπέρμα, ἀνὰ ἐξόγιον στ''· ὀστὰ τῆς καρδίας τῆς ἐλάφου, β'· ὀστὰ τῆς
πορφύρας, σκρόπουλα β'· γαλαγκᾶν· καρδαμῶμην, ἀνὰ ἐξόγιον δστ''· ῥέου μπαρμπάρου
κεκαυμένου, ἐξόγιον ά· αἱματίτην λίθον, ἐξόγιον στ''· μυρτοκόκκα· μωρέας ἄωρον καρπόν·
σπέρμα πεντανσίρου, ἀνὰ σκρόπουλα β'· ροδοσταγμάτων, καὶ σάχαρ τὸ ἀρκοῦν.

.
.
.

20. Ἀ ντίδοτος ἡ διὰ ἀνίσου· ποιοῦσα πρὸς σκληρίαν σπλάχνων, καὶ

(ἐμ)πνευμάτωσιν στομάχου, ὠφέλειαν· ἔχει ἀνίσου, οὐγγ' δστ' · κιννάμωμον· καρναβάδιν·
γλίχωνος· θύμου· ἄμεος· μαράθου σπέρμα ἀνὰ οὐγγίας β'· κυμίνου· καρδαμώμου·
κ(ου)μπέπες· κικύμπριν· στάχος· γαλ(εικοῦν)· ξύλο κασίας· πεπέρεος μακροῦ· καὶ μέλανος,
ἀνὰ οὐγγιάς· μέλιτος τὸ ἀρκοῦν, καὶ σ(..ας), δίδου: