Campus Vampires (Completed)

CAMPUS VAMPIRES [UPDATED-COMPLETED]
[BOOK 1] Si Kathryn ay isang transferee sa St. Trinity College. At sa di inaasahang

pagkakataon, naging member siya ng Student Council, at naging assistant siya ng SC
President. Na mga BAMPIRA pala. School life.. ruined.
-------------------------------------------
*******************************************
[1] Prologue / Characters.
*******************************************
CHARACTERS.
DANIEL
Campus's Dorm Leader, President. Smart. Mysterious-type/Cold-type. Bad with words.

Unknown age. Male. And.. A pureblood vampire.
JULIA
Cheerful chic. Smart. Pretty. Friendly. A female vampire.
SAM
Dancer. Cool. Sweet. Chic-magnet. Funny. A male vampire.
COLEEN
Beautiful. Sweet. Caring. Kind-hearted. A female vampire.
QUEN
Dancer. Funny. Stick-to-one. Loving. Words of wisdom. A male vampire.
KATHRYN
Simple. Caring. Sweet. Loud. Jolly. Funny. Friendly. And..

A HUMAN?
with the..
CAMPUS VAMPIRES?
--
All Rights Reserved. September 2012.

� hismajesty.
Inspired by: Vampire Knight / KathNiel
*******************************************
[2] BLOOD 1 [St. Trinity College]
*******************************************
Kath.. Mag-aaral ka sa school na gusto ko. Wala ng angal. Dun ka mag-aaral, dun ka
titira. Doon ka sa loob ng apat na taon. Sa ayaw mo, at sa gusto mo.
Chapter 1
KATHRYN'S POV.
Ibinaba ko ang mga bagahe ko sa bus.
I took a deep deep breath. Kinakabahan ako. Magka-college ako sa lugar na hindi ko
alam. Sa lugar na wala akong kilala. Sa school na 'to?
Tinitigan ko ang paaralang 'yun.
Maganda. Malaki. Pero.. weird. Para siyang kastilyo sa sobrang laki. Napapalibutan
ng mga bakal ang paligid. Tapos nasa harapan ang isang malaking gate. May bantay na
lalaking mukhang hindi na humihinga.
Lalo tuloy akong kinabahan.
Hindi ako sanay sa ganito. Hindi ako seryosong tao. Gusto ko sana masaya lang ang
school na papasukan ko. Pero, naging ganto.
Bakit dito?
Huminga ulit ako ng malalim bago ko inilakad ang mga paa ko.
Tinitigan ako nung guard.
"Uhmm.. St. Trinity College?"
Sa sobrang kaba ko, feeling ko pumipiyok yung boses ko.
Tinignan niya lang mula baba hanggang ulo tapos binuksan na ang gate.
*creeeeeeeeeeeech*
Sa tunog na yun, nanuyo yung lalamunan ko.
Kinilabutan ako.
Hinila ko na yung bagahe ko at unti-unting lumakad sa loob.
May sumalubong sakin. Lalaking malaki ang tiyan at puti na ang buhok.
"Welcome, miss."
Nagbow lang ako at ngumiti.
Inabutan niya ako ng susi.
"This is your room key. Room 396."
"Thank you po."
Hinila ko ulit yung bagahe ko papasok na mismo sa loob ng school.
Mukha siyang bahay. Malaking bahay na puno na ng kwarto. Tapos dito na din ako
magdo-dorm. Grabe. Saan kaya kinuha nila mama yung pera pampaaral sakin dito? -__-
Gusto ko munang libutin yung school.
Inikot ko muna, naghahanap ako ng estudyante pero wala akong nakita. Wala akong
makitang estudyante. ANG WEIRD.
Nakakapanghinayang.
Kaya hinanap ko nalang yung room ko.
Room ano ulit yun?
Room 3----
Napatigil ako bigla.
Nakakita ako ng isang magandang kwarto. Tapos may nakasabit na.. "STUDENT COUNCIL"
Nacurious tuloy ako bigla.
Sa lahat kasi, iba ang kulay ng pinto nato. Black sa lahat, dito, Color red.
Kinatok ko yung pinto at dahan-dahang binuksan.
"Umm.. Excuse me?"
Tumambad sakin ang isang grupo ng magagandang tao.
NAGNININGNING SILA. MUKHANG MAYAYAMAN.
"Waaahh! Sorry sa abala!"
At saka sinarado ang pinto.
Oo, sinarado ko.
Pero bakit hindi tumunog?
Tinignan ko yung pinto at ayun, may nakaharang na kamay. Nakaipit na kamay.
Dali-dali ko namang binuksan.

"WAAAH! SORRY ULIT! Nako, pasensya na talaga. Uhmm.."
"Relax. Haha. Sino ka ba, miss?" Sabi nung naipit ko ang kamay na lalaking gwapo na
nakangiti habang hihinimas yung kamay niya na naipit.
"Sam! Sira ka talaga. Yan yung transferee malamang sa malamang." Sabi naman nung
lalaking maputi na matangos ang ilong at kulay brown ang mata.
"Hi! Ikaw yung transferee? Ako nga pala si Julia!" Inabot niya sakin yung kamay
niya. Maganda siya. Maputi at maganda ang mga ngiti.
"Ako si Kathryn!" Masaya kong bati sa kanya at inabot yung kamay niya.
Nagkatinginan silang lahat at sabay-sabay ngumiti.
"Masayahin ka pala. Ako si Sam." Ngumiti yung lalaking naipit ko kanina at inabot
ang kamay ko.
"Kathryn." Nakipagshake-hands din ako.
"I'm Enrique. Quen nalang."

"Ako si Coleen."
Nginitian ko nalang sila kasi masyado silang malayo.
Ang gaganda nila. Pramis. *u*
"Ano nga palang sadya mo dito?" Quen.
"Ahm, nacurious lang ako kasi kulay red yung pinto nito. Hehe." Sabay kamot sa
batok.
"Hahaha! You're cute! Friends na tayo!" At bigla akong niyakap nung Julia.
Nagtawanan lahat.
"Kami din. Friends mo na kami." Sabay-sabay silang ngumiti.
Nakakatuwa. May mga bago na kong kaibigan.

"Nga pala, pwede magtanong?"
"Sige lang! Ako sasagot!" Julia.
"Student council kayo?"
Nagkatinginan ulit lahat.
"Oo nga pala. Hindi pa namin nasasabi. Kami ang nangangalaga sa school na 'to. Kaya
iba ang kulay ng pinto namin. Ito yung office namin. Ako yung Secretary ng school
na 'to." Ngumiti si Julia.
"Ako naman yung Treasurer." Ngumiti yung babaeng parang manika na nakaupo sa likod.
Yung Coleen.
"Ako yung Auditor." Sabi naman nung naipit ko. Si Sam.
"Ako yung Vice President." Quen.
Woaaaaaah!
Anong school ba tong napasukan ko? Nakakanganga naman! Ang lupet.
"Eh nasan yung President?"
"Wala pa. Haha. Wag mong asahang maaga yun pumasok." Julia. Tapos nag-apir si Julia
at si Sam.
Close na silang lahat.
Nakakatuwa lang tignan.
"Oh, dalhin mo na yang mga gamit mo sa room mo, tapos balik ka nalang dito pag may
kailangan ka. Feel free. Wag kang mahihiya." Quen.
"Ok! Salamat!" Nag-wave na ko at lumabas ng pinto.
Kanina kinakabahan ako.
Pero ngayon, ang saya! Ang saya pala dito!
Hinanap ko na ulit yung room ko.
Anong room ulit ako?
Room 389? 369? Ayun 369.

Hinanap ko yung 369.
Sa third floor yun. Pang-300 na eh.
Pagkadating ko sa thrid floor nahanap ko na yung room ko.
WOOOOOW.
Bat ang ganda ng room ko? Bakit feeling ko mas malaki yung akin kesa sa iba?
Binuksan ko nalang yung pinto dahil gusto ko na magpahinga.
Nakakapagod kaya bumiyahe no.
Binuksan ko. At bukas nga siya. Bakit hindi nakasusi yung kwarto ko?
Hinayaan ko nalang at pumasok na sa loob.
ANG GANDAAAAAAAAAA! *O*
Binitawan ko agad ang luggage ko at nagtatalon sa malambot kong kama. Ang laki kasi
tapos ang lambot pa. Nagsasayaw ako sa ibabaw na parang baliw.
Tapos, andaming closets.
At----
Huh?
Napatigil ako sa pagsayaw kasi may panglalaking uniform na nakasabit sa isang

closet.
Pinuntahan ko yun.
Kanino kaya 'to? Bat nasa kwarto ko?
"Ehem."
Di muna ako lumingon. Nakatalikod pa din ako. Kinabahan ako. Nagulat ako. Ano yun?
Multo? Mumu? White lady? Ay lalaki eh, White Man? Ohnooo. Nakakatakot.
"Excuse me, miss?"
Naramdaman ko ang unti-unting paglapit niya sakin. Narirrinig ko ang malalakas na

yabag ng paa niya.
"Miss?" Hinawakan ako sa balikat.

Nagulat ako lalo.
Di kaya... isa siyang..
"PERVEEEEEEEEEEEERT!"
Hinarap ko yung lalaki at pinaghahamapas ko.
"Saglit lang-- aww-- A-arayy! HUY ANO BA!?" Hinawakan niya ako sa kamay para
pigilan.
Atsaka ko lang nakita kung sino yun.
Isang gwapong lalaking matipuno na..
NAKATOWEL LANG SA PAMBABA!
"KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! SINO KA!!!!?!" Pinilit kong tanggalin ang kamay ko sa

pagkakahawak niya at nagtagumpay ako.
Pinaghahampas ko ulit siya.
"RAPISSSSSSSSSSST!"
Patuloy ko pa din siyang hinahampas.
Hanggang sa mukhang napuno na siya at inipit ako sa pader. Hinarangan niya ang
dalawang gilid ko gamit ang mga kamay niya.
At inilapit ang mukha niya.
"Ako? Rapist? Mukha ba akong rapist?"
Napalunok ako. Pinagpawisan.
Sobrang lapit niya kasi.
"Sorry. Wahh. Uma---lis ka nalang.."
Napatigil ako kasi lalo niyang nilapit yung mukha niya. O///O
Sino ba 'tong lalaking 'to!?
"Hmm? Ako ang aalis? Kwarto ko 'to."

"Kwarto ko 'to!" Sigaw ko.
Umalis naman siya sa pagkakagapos niya sakin sa pader at lumakad papunta sa luggage
ko.
Hinawakan niya yun at inabot sakin.
"Umalis ka na dito. Kwarto ko 'to."
Nag-init yung ulo ko bigla.
"KWARTO KO NGA 'TO! 369!"
"Tignan mo kaya yung number ng susi mo!"
Nagtaka tuloy ako. Tinignan ko. Aba may number nga.
Room 396?
Huh?
"Anong room ba 'to?
"369."
O_______________O
EHHHHHHHH!?
Napahampas ako sa noo ko. At nag-peace sign dun sa lalaki.
"SORRRY! PATAWAD! GOMEN!"
"Tch. Labas!" Sabay turo sa pinto.
At pagkaturo niya na yun..

NABAGSAK ANG TWALYA NIYA SA BABA.
"KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!" Ako.
"WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!" Siya.
Agad-agad kong tinakpan ang mata ko.
Muntik na..
Muntik na..
MUNTIK NA AKO MAKAKITA NG BIRDIE!
Shet naman! INGATAN MO ANG JUNIOR MO! >_<
--
Vote and Comment! Thanks po! :3
*******************************************
[3] BLOOD 2 [Bad Start]
*******************************************
Chapter 2
KATHRYN'S POV.
"Everyone, today is your first day here in St. Trinity College. We want everyone to
be comfortable with each other. And today, we will introduce to you, the Student
Councils."
*CLAP CLAP CLAP*
Nakipalakpak nalang din ako. Nakakainis. Brrr.
Naiinis pa din ako kahapon.
Pagkatapos ko kasi 'muntik' na makita yung junior niya, pinagtabuyan niya ako sa
labas. Tinulak palabas. BADTRIP. Lalabas ako kahit hindi niya ako itulak palabas
no! Ang sama ng ugali!
Gwapo pa naman sana..
Haaaay.
"Let me introduce to you, the president of the Council, Daniel."

*CLAP CLAP*
"Mr. Daniel will give us a speech."
Oh golly.
Oh fish.
O_______________O
Siya ba yung antipatikong lalaki na tinulak ang isang mahinang babae palabas!? What
is he doing up there?!
"Girls, shut your mouths for a while."
"Yea, pres is giving his message."
"It's the student with the top score on every exams, right?
"Yeah! That one!"
DAHEK!?
Top one?!
"Spend your time as you like. Have fun as you like. Let's have a good year. That's
all."
*FREEZE*
W-what a speech.
"Pres is cool~!"
"KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!"
What the hell's cool with that!?
"O-ok. Thank you, Mr. Daniel. So, the opening ceremony for this year is over.
Thank you. Kindly go back to your rooms."
Anong klaseng opening ceremony yun?
B-bakit ganto dito? Ang weird lang talaga. Sobrang weird.
"Ms. Rivero? Pinapatawag ka ng SC."
A-ako? HALA?
"S-sige.. susunod na ako."

Ohhh bakeeeeeeeet! T^T
--
"Kathryn Rivero. Female. 17 years of existence."
Tinitigan ko lang siya na kasalukuyang nakataas ang paa sa table niya habang
nakaupo sa swiveling chair.
"The daughter of the Rivero couple. Middle-type of family. The valedictorian of her
previous school in a certain province. And oh, before I forget, the person who
explored, trespassed, and harassed my room. Hey, DID YOU SEE IT?"
"S-see what?" >_<
"Ang tanda ng pagkalalaki ko."
SHEEEET!
HINDI KAYA!
"Hoy hindi ah! Tinakpan ko kaya agad yung mata ko! Wala akong nakita!"
"Sigurado ka?"
"O-oo nga!"
"Good." At umupo na siya ng maayos sa swiveling chair niya na parang walang

nangyari at nag-umpisa na magsulat.
THE HELL! MOOD SWINGS!
Babae ba 'to!?
"A-ano.. pagpasensyahan mo na yang si Pres ha. Nako. Ganyan talaga yan."
"Ohh hi Sec!" Ako.
"Wag mo na akong tawaging Sec! Friends na tayo!" Julia.
"Edi Julia nalang?"
"Oo naman! Sa iba din yun nalang tawag mo. *smile* "
"Sure!" Ngumiti din ako.
Tapos nagsimula na akong kausapin nung ibang members.
Like, favorite color ko, favorite na ulam, etc.
Ang saya lang nila kasama. :)
"Hey." Pres.
A-ako?
Ako ba?
"Oo ikaw. Lumapit ka dito."
Lumapit ako sa desk niya.
"Heh. You will join the Student Council."
HUH?
EHHHHHH!?!?
O___________O
Why the hell would I?!
"At bakit ako sasali? Hah. Feeling ka rin eh no? President ka lang!"
"A-ahh.. Kath, wag masayadong matapang sa harap niya--"
"It's fine, Julia."
Tumango lang si Julia, "Yes, Pres."
Bakit parang takot na takot sila sa pervert na 'to?
"So, you'll join the student council or I'll beat you to death?" *with dark and
serious aura*
H-he's.. SCARY!
"Sumali ka nalang! Don't worry, masaya naman dito!" Sam.
"Yea, and mababait naman kami." Quen.

Pero hindi mabait president niyo! T^T
"Ano namang position ko kung sasali ako, aber?" Tinaasan ko siya ng kilay.
"My assistant."
WHAAAAAAAAAT!?
NO WAY!
"Lalong ayoko!"
Sa sama ng budhi mo!
"Then I'll beat you to death."
SHOOOOOOOCKS >_<
Bakit feeling ko pag siya ang nagsasabi niyan, tototohanin niya? O_O
"O-oo na nga! Sige na nga eh! Bat kailangan manakit?" >_<

"Good. Be ready to face the consequences."
Huhuhu.
Is this a good idea?
I think, NO. T^T
"U-uhmm.. WELCOME TO SC!"
Nagulat ako sa sumigaw.
Si Julia.
At sa likod niya ay yung ibang members na nakangiti.
"T-thank you.." Nahihiya ako. Hindi naman ako masyadong close sa kanila.
"Let's all get along!" Hinawakan niya ang kamay ko at ngumiti.
I don't think this is a good idea but..
Why not enjoy this? Right?
--
Kath is the new member of SC!
Vote and Comment po! Thanks! :3
*******************************************
[4] BLOOD 3 [Assistant]
*******************************************
Chapter 3
KATHRYN'S POV.
"Hoy Daniella. Tapos na ba ang trabaho ko dito? Pwede na ba ako bumalik sa kwarto
ko para magpahinga?"
Napatitig sakin lahat.
Hindi naman sa agaw atensyon, gusto ko lang talagang magpahinga na.
"Ano ulit tawag mo sakin?" Binaba niya yung ballpen na hawak niya at inalis yung
salamin niya sa mata.
Huh? Ahh, yung tawag ko sa kanya..
"Daniella." *insert nakakalokong ngiti here*

Tinitigan niya lang ako, at nag-clasp ang kamay.
Bakit feeling ko ang tanda-tanda na niya? Yung mga ginagawa niya.. yung gestures
niya.. makaluma. O ako lang yun? O.O
"K-kath.. you should call him 'Pres', too." Coleen.
"Sorry, pero kahit kailan hindi ko tatawaging President yan." Inirapan ko si

Daniella. Fufufu.
"It's fine. Let her be."
Tumayo siya at pumunta sa harap ko.
Mabilis niya naman na inilapit ang mukha niya sa mukha ko. Face to face. O/////O
"Pasalamat ka, kailangan ka namin." At tumalikod na siya at umupo. "Sige, bumalik

ka na sa room mo."
Binelatan ko lang siya at inirapan.
Naiinis ako dun sa sinabi niya sakin. Kailangan ako? Hindi naman ako bagay! Tao
ako! TAO!
Patalikod na sana ako ng biglang..
"Kath. Come back here, tonight." Seryosong sabi sakin ni Quen.
"Anong meron?"
Ngumiti lang si Quen.
"If you are now a member of SC, then you need to know all about SC. You need to
accept all about SC."
Napataas ang isang kilay ko.
Weird.
"Kaaaay." Lumabas na ko ng kwarto.
Matutulog muna ako. Pahinga lang ng konti.
Kahit walang ginagawa dun, napapagod pa din ako. Feeling ko hinihigop lahat ng
meron ako dun. Kahit na sobrang laki at air-conditioned ang room na yun.. parang
ang sikip-sikip sa pakiramdam ko.
At ang weird pa,
Feeling ko may lumalabas na kakaibang aura sa kanilang lahat. Alam niyo yung aura
na, maraming tinatago?
"Ohh~ If it isn't that famous Transferee?"
Tinitigan ko lang sila.
Isang maputing babae na maganda at may kasamang dalawang babae sa likod.
"Anong gusto niyo?" Ako. Tinaasan ko sila ng kilay.
Mataray MODE: ON.
"I'm the Princess of this school, y'know? And I am not even a damn member of
Student Council! Tapos ikaw, transferee na, mahirap pa. Member ka na agad?
Assistant ka nga lang."
"Wala akong oras para sagutin yang mga walang kwentang tanong niyo. At kung
iinsultuhin niyo ko, wag niyo idadamay pamilya ko, pwede ba?" Nilakihan ko sila ng
mata.
"You're pissing me off! Girls, let's cut her hair!"

Nagulat nalang ako kasi hinawakan nung dalawa ang braso ko, at may kinuhang gunting
yung maputing babae sa bag niya.
"Anong gusto mong style? May bangs, neck level, or, BALD? *smirks* "
GAAAAAAAAAAAAH!
Pinilit kong makawala sa kanila, pero hindi ko makaya.
"Bitawan niyo ko! BITAW! TULOOOOOOOOOOOONG!!"
Not my hair..
No..
This is the only thing I treasure.
"Ano ba! Bakit ka nang-aamoy ng buhok?"

"Ang bango kasi eh. Alagaan mo 'to ahh."
"Ehh balak ko pa naman magpagupit ng buhok. Yung hanggang sa leeg---"
Bigla niya ako hinawakan sa mukha.
"Wag. Wag kang mag-papagupit." Hinaplos-haplos niya ang buhok ko, "Kahit kailan,
wag kang magpapagupit."
"BITAAAAAAAAAAAAAW! WAAAAAAAAAG!!!"
"Shut up! Or else I'll cut your uniform instead! Hahayaan kitang maglakad ng
nakahubad!"
Nag-umpisa ng tumulo ang luha ko.
Nagiging mahina ako kapag pinag-uusapan ang buhok ko. Simula bata palang ako. Kung
sino man ang hahawak sa buhok ko, inaaway ko talaga. Sinusuntok ko, sinasampal ko.
Sensitive ako sa buhok ko.
At hindi ko hahayaang maputol lang 'to ng ganun-ganun lang.
"Say bye-bye to your hair~~"
Napapikit ako, at tinakpan ng kamay ang mukha ko.
Sumisigaw sa isip, umiiyak sa puso.
..
....
..
"WHAT ARE YOU DOING!?!"

Napadilat ako at tumingin sa sumigaw.
Isang magandang babae na nakasuot ng nurse uniform.
"A-ahh. Dra. Bianca." Napatungo yung babaeng maputi.
Binitawan ako nung dalawang babaeng nakahawak sakin.
Nakahinga naman ako ng maluwag.
Tinignan ang buhok ko, at napangiti.
Hindi putol ang buhok ko. Hindi din naputol ang pangako ko.
"Julienne, hindi ka pa din ba nagsasawang mang-bully? Pasalamat ka hindi kita

sinusumbong kay Pres. Kundi, kicked-out ka na."
"S-sorry po.. wag mo pong sasabihin kay Pres, please Dra. Bianca.."
"Haaay. Wala naman akong magagawa. Basta, itigil mo na 'to. Isa pang kita kong
nambubully ka, irereport ko na kay Pres. Kay?"
"Yes, thank you po." Tumalikod siya, "Let's go girls."

Naglakad na sila papalayo.
Narinig ko naman na nag-sigh yung doctor.
"Hi. Ikaw yung transferee diba?"
Napatingin ako sa kanya.
"O-opo.. Paano nalaman ng lahat na member na ko ng SC?"
"Ahh yun ba, announced sa Bulletin Board."
Kaya naman pala. -__-"
"Sige po, una na ko. Salamat po sa pagtulong sakin."
"Walang anuman! Wait, let's have some tea! Meron ako sa clinic!"
Tatanggi pa sana ako kaso, tinulungan niya naman ako.
Kung alam niyo lang kung gaano kahalaga sakin ang buhok ko na 'to.
---
INFIRMARY (CLINIC)
"Here~ Enjoy!"
Inabutan niya ako ng isang umuusok na tsaa.
Inamoy ko muna bago ko tinikman.
Ang bangoooo~ *o*
"It's my specialty! Tea!"
Nginitian ko lang siya. Ang bait namang doctor na 'to.
"Thank you po."
"So, member ka na ng SC!"

Umupo siya sa harap ko.
Tumango lang ako.
"And? May nasabi na ba sila sayo?"
Isang nakakapagtakang tanong. :O
"Tungkol saan po?"
Nanlaki ang mata niya.
"You mean, wala pa silang nababanggit?"
"Wala po." At humigop ulit ng tea.
Napalingon siya sa kanan niya at hinawakan ang labi niya na parang nagtataka.
"It's weird." Napatingin naman ako sa kanya, "You should know it by now. You can't
join the SC without knowing it."
Ahh.
Baka yan yung nabanggit ni Quen kanina!
Bakit niya nga pala ako pinapabalik sa room mamayang gabi? May meeting?
Inubos ko yung tea ko bago nagsalita.
"Yan po ata yung nabanggit ni Quen kanina. Pinapabalik niya ako sa room eh. May
meeting ata."
"Oh. That's it, that's it." Tinulak na niya ako dahan-dahan palabas habang
nakangiti.
"See you again sometime! Let's have some tea!" At sinarado na niya ang room ng
clinic niya.
Another weird spotted.
Too many weirdos, too many. :O
Napabuntong-hininga nalang ako at dumiresto sa room ko. sa 396.
Pumasok ako sa kwarto at humiga na.
Nakakapagod.
Ang sakit sa katawan.

Pero mas masakit yung pakiramdam na muntik na magupit ang buhok ko..
Napapikit na ko..
And I fell asleep.
--
"Hoy, bakla ka ba? Bakit mo sinusuklayan ang buhok ko?"
"Hindi ako bakla. Basta, aalagaan mo ang buhok mo ha? Pag naputol ang buhok mo,
mawawala ako sayo.."
"Ano ka ba! Hindi ko puputulan ang buhok ko, Kuya askdjsalkdl!"
Bigla akong napamulat.
A.. dream?
Kuya ano daw?
Blurred ang image, blurred ang sounds. Blurred ng panaginip ko. Gaya pa din ng
dati.
Sighhhhh.
Napakamot nalang ako sa ulo.
Tinignan ang alarm clock.
11:45PM.
WHAT THE HEEEELL?!
Hatinggabi na!
Hahabol ako sa meeting!
Dali-dali akong naghilamos at nagtoothbrush at saka tumakbo palabas.
*BLAG*
"SORRY LATE!"
Ako. Hinihingal.
"Idiot. Idiot. We told you to come at evening.. not midnight." Quen.
O__________________________O
Nakapalibot silang lahat sa desk ni Daniel.
Ang their eyes were BLOODY RED.
--
KYAAAAAAAAAAAAAA! VAMPIRES!! XD
Vote and Comment po! Thanks! :)
*******************************************
[5] BLOOD 4 [Vampires Part1]
*******************************************
Chapter 4
KATHRYN'S POV.
Red eyes..
Serious auras..
And..
.. fangs?
Unti-unti kong nararamdaman na lumalakad patalikod ang mga paa ko.

Cold went down my spines.
W-what are they?
"Tch. This is not what we planned." Daniella.
"P-pres.. Anong gagawin natin? She saw us.." Coleen.
"You, come over here."
A-ako ba?
P-pero.. nakakatakot sila.
I know this feeling..
Hindi sila tao.

Dahan-dahan akong lumapit.
Nanginginig yung paa ko.. nanginginig yung kamay ko.
What are they gonna do to me?
"Go back to normal."
"Yes, Pres."
Parang magic na nawala yung pulang mata nila, at yung pangil nila.
Pumunta silang lahat sa likod ni Daniel na nakaupo pa rin sa swiveling chair niya.
Ako nalang ang natira sa harap.
Lalo akong kinilabutan.
Gusto kong tumakbo palabas.

Gusto kong lumabas.
"*sigh* Bakit ngayon ka lang? Akala namin hindi ka na pupunta. You know what time
is it already?"
Tinignan ko yung wall clock.
12:01AM.
Shocks.
Tinitigan niya ako ng mariin.
"It's feeding time."
--
Sobrang ikli ng update ko. Sabaw na sabaw pa ang utak ko. Bukas ang continuation.
Sorry. Sa mga nagko-comment ako pumipili ng dedications randomly. XD
Vote and comment po! Thanks! :3
*******************************************
*******************************************
Chapter 5
KATHRYN'S POV.
Parang sumabog yung puso ko.
That was unheard of.
Feeding.. time?
What are they, animals?
Are they.. going to eat me?
Naramdaman ko na yung paa ko, patakbo na.

1... 2... 3...
"What's with that face?"
Napatingin ako sa kanila.
Bakit parang natatawa sila? o.O?
Nagpipigil ng tawa si Sam, tapos naka-ngisi yung iba.
Ikaw ba naman sabihan ng it's feeding time, malamang matatakot ka!
"H-hindi nakakatawang biro 'to ah.. Anong meron? Halloween ba?"
Bakit Halloween?
Cause they looked like..

.. vampires.
Kinilabutan na naman ako sa naisip ko.
Hindi ako naniniwala sa mga bampira. Ang alam ko, legend lang yun. Wala naman
talagang vampires eh! Walang pinaghalong animal at human---
"Mukha ba kaming nananakot?" Pres.
"Uhmm, kasi.. red eyes, may pangil pa kayo. Tapos parang magic na nawala yung
pangil niyo kanina. Aish-- Ano ba yan! Niloloko niyo ba ako? Tinatakot niyo lang
ata ako eh! Mukha kayong..."
"Mukha kaming ano?"
Napalihis ako ng tingin.
Ayokong sabihin ang word na yun.
I hate vampires.
Kung totoo man sila, then they are murderers.
They can't live without us, humans. They eat us. They're animals.
"Say it. We looked like?"
Napapikit ako.
And finally said the word.
"Vampires.."
"Do you believe in vampires?"
"No."
"Why?"
"Because it's impossible."

"Well then, if you were to see a vampire, would you believe in their existence?"
Napaisip ako.
Kung makakakita ako, syempre maniniwala na ako.
"Oo naman."
"Eh ano ba yung nakita mo kanina?"
Kinilabutan ako.
Anong.. ibig sabihin niya?
"What if, the impossible will be POSSIBLE?"
Tumayo siya.
At tinitigan na naman ako.
WAAAAAAASDKJHSDFKJASFL.
"We are vampires, Kath. We ARE vampires."
At sabay-sabay nag-activate yung mga mata nila.
Eyes, red as blood.
Tinititigan nila ako.
It felt cold.
Napahawak ako sa bibig ko. At nanlaki ang mga mata ko.
Hindi ko alam kung anong magiging reaction ko.
Ginugudtaym lang ba nila ako?
H-hindi 'to magandang joke..
Napahawak ako sa sofa.
Papunta sila sakin..
Papalapit sila sakin..

They're going to eat me.
"Relax. Haha." Sam.
Paano ako magrerelax kung sinasabi mo yan habang pula pa din ang mata mo at
dinilaan mo pa yung labi mo. O_O"
A-ano bang dapat gawin sa mga gantong sitwasyon?
Tumakbo diba?
Tinignan ko yung pinto sa likod ko.
Thank God, bukas siya. Hindi ko nalapat kanina.
Pagbilang ko ng tatlo.
1....2....3...
TAKBO.
Tumakbo ako sa pinto.
Mahahawakan ko na yung door knob--

*SWISSHHHH* (hangin yan XD)
Biglang humangin ng malakas at sumarado ang pinto. Tin-ry ko parin buksan pero..
naka-lock na siya.
What the hell?
Tinignan ko sila habang nakahawak pa din sa door knob.
Shet. Maiiyak na ko dito.
"Where do you think you're going? You disturbed our dinner."
N-nakakatakot siya..
Ang cold ng mata niya, pero, malungkot siya.
Binitawan ko ang doorknob at hinarap sila.
"Ako ba ang pagkain niyo?"

Tinitigan ko sila, trying to keep my act cool. Pero deep inside, nagbe-breakdown na
ko.
As I thought, vampires are murderers.
"No way. We won't be as low as to eat a student, you know."
Parang nakahinga ako ng maluwag.
They're.. not going to kill me.
"P-pero, bakit niyo ko pinapunta dito?"
"Para maging official member ka ng SC, kailangan mong malaman ang sikretong 'to.
Ngayong alam mo na, wala ka ng choice. You are now my assistant, officially."
No..
Ayoko na dito..
Mama, papa! Bakit dito niyo ako pinag-aral!! T^T
"Magta-transfer nalang ako! Please, paalisin niyo ko dito.."
Tumulo ang isang patak ng luha sa mata ko. Agad ko yung pinunasan.
"Pres.. Ayaw na niya.." Julia.
"Sorry, Kath. Alam mo na ang secret namin. You can't get out from this. You need to
be with us, or you'll die." Quen.
Nanlaki ang dalawang mata ko.
"T-teka lang.. bakit naman ako mamatay just from knowing your secrets!?"
"Kasi, susundan ka ng lahat ng vampire hunters. You know, informations." Sam.

And what the hell is a vampire hunter!?
Napahawak ako sa ulo ko.
Hindi ko kinakaya ang mga ganitong bagay.
Kahapon, isa lang ako transferee sa school na 'to, na biglang naging member ng SC,
na mga bampira pala.
Don't expect me to chew all this information in just a minute! IT'S TOO BIG! BIG is
BIG!
"Chill, Kath. Sit down." Pinaupo ako ni Coleen sa sofa.
Bumuntong-hininga muna ako.
"May mga special ability ang mga vampires, diba?"
Nagkatinginan silang lahat.
"Well, like, napapabilis niyo yung pagtakbo niyo. Malakas ang pandinig niyo. Uhmm,
nakakapag-kontrol kayo ng ibang elements. And of all, you can erase memories,
right?"
Nagkatinginan ulit silang lahat.
Sabay-sabay silang napatingin sakin at biglang sumabog ng tawa. (except kay Daniel
na naka-poker face lang)
So..
Did I just threw a bomb? They exploded.
"Pffff- Hahaha!! Grabe, legends are getting more and more interesting these days.."
Julia.
"We would be happier if we had that abilities. Hahaha!" Sam.
"I want that ability! The one that can erase memories!" Coleen.
"Naah, acceleration of our running speed is much more interesting!" Quen.
Dafuq.
What are they talking about?
"Boring. That's boring. -__-" Poker-face na sabi ni Daniel. Lalo naman nagtawanan
ang iba.
Tama na, plez.
"If we had that abilities, hindi kami magtatago sa isang school, you know." Sam.
"Atsaka, kami ang namumuno sa pamahalaan pag nagkataon." Quen.
"Kami pa yung magiging superior sa lahat." Julia.
"Masyado naman kaming biniyayaan ng talento pag ganyan." Coleen.
Tapos nagtawanan ulit sila.
"If we had such abilities, then this would not be considered a curse." Daniel.
Nawala yung mga tawanan kanina.
Sumeryoso ang paligid.
"If we had such abilities, then the vampire race would not become extinct."
Naka-poker face pa rin siya habang nagsasalita.

"If we had such abilities, then we can fight and we can protect those we love. If
we had such abilities, then they would not have died."
Napatungo sila.
Naramdaman kong lumungkot yung paligid.
Mali ba ang pagkakaintindi ko sa mga vampires?
"If we had such abilities, then we won't be this lonely."
Parang lumambot yung puso ko.
Though he delivered those words in a cold way, it felt soft.
"You're shaking.."
Hindi ko namalayan na tumayo pala ako at hinawakan siya sa mukha.
He's shaking.. is it because he's angry? Or because he is lonely?

"I'm not." Inilayo niya ang mukha niya sa kamay ko.
I sighed.
Hindi ko alam kung masasama ba ang mga vampires, pero yung mga nakasama ko,
mababait sila. I can feel it.
Bumalik ako sa pagkakaupo sa sofa at tinignan sila.
"Please explain this to me.."
Napangiti sila.
"You're not going to run anymore?" Julia.
"Rather than I won't, I can't."
Napabuntong-hininga nalang ulit ako.

"Well then, Pres will tell you a story." Quen.
"You tell her. I don't like speaking too much."
Bumalik siya sa swiveling chair niya at naupo, may sinusulat na naman siya dun.
Nag-uumpisa na akong magduda sa sinusulat niya. O_O
"O-ok.. Well.." Quen composed himself. He took a deep breath.
"Our story began.. 1000 years ago.."
--
Part3 nalang po. Last part na ng mga vampire. Hindi ko malahat eh. Busy. Wahahaha.
Vote and Comment, Earthlings~
*******************************************
*******************************************
Chapter 6
KATHRYN'S POV. (with story)

"Our story began.. 1000 years ago.."
1000 years ago..
There is an existence. Something that's forbidden. A forbidden existence.
Frida Bloodrayne. Half-animal, half-human.
The only one existing in the world.
Maganda siya. Nakakahumaling yung itsura niya. She has those long white hair, white
clothing, and a relaxing smile. Sa isang tingin, hindi mo aakalain na half siya.
Pero dahil nga sikat siya sa buong mundo, dahil nag-iisa lang siya, naging isolated
siya sa lahat.
Salot ang tingin sa kanya. Hindi tao ang tingin sa kanya. Well, hindi naman talaga.
She looks like human but she feed on human blood.
Nakatira siya sa isang gubat. Maaliwas, mahangin. Hindi siya umaalis sa lugar na
yun. Pero, dahil nga 'half' siya, hindi pa din siya naging matahimik dun.
Hindi nga siya tinuturing na tao eh. At sabi pa ng iba, ginagamit niya lang ang
itsura niya para manghumaling ng tao, at kapag na-seduce na niya ito, she will eat
it.
Ofcourse, hindi yun totoo. Ever since she was born, she had only tasted human blood
once. She admitted, it tasted good. Pero hindi nya kayang gawin yun ulit. After
all, she has the blood of a human.
Nahanap ng mga tao ang tinitirahan niyang lugar, kaya lumipat siya.
At sa paglipat niya sa isang mas maaliwas na gubat, may nakilala siya.
"Uhh, Hi? Are you lost?" Frida.
"Uh-huh. Where am I? *kamot ulo* " Human.
A human.
Mukha siyang naliligaw. At ang nakapagtataka sa lahat, hindi niya kilala si Frida.
Hindi kilala ng taong yun si Frida.
Ikinatuwa naman yun ni Frida, finally, she made a friend.
A guy friend.
Dahil hindi kilala ng lalaking yun si Frida, nahulog siya dito. Sino ba namang
hindi? Maganda si Frida, mabait. Kung aalisin lang ang world na 'half' ay mas
lamang siya sa lahat.
They both fell in love with each other.
"I've been wanting to tell you about this, all this time. But Frida.. I love you.."
" *tears fell* I.. I also.. love you.."
Naging masaya sila sa gubat na yun.
They love each other, very much.
Pero, hindi dun nagtatapos ang lahat.
Nalaman na naman yun ng mga taong against sa existence ni Frida. At ng malaman

nilang may kasamang lalaki dun si Frida, they assumed that it was also a half, like
her.
Masama ang pagtanggap nila dito. Inisip nila na maari palang madagdagan ang
existence ng mga katulad niya. Nangamba sila. Then, they formed a group. Group
against Frida's existence. Hunters.
Hinanap nila ang lugar na tinitirahan ng dalawa, they made a plan. A plan to kill
those two.
Then, those hunters attacked them, without warning.
"Where are you, damn 'halfs'!?! Get out!" Sigaw ng isang hunter.
Nagtago sila, but they were busted.
"It's her! Frida!" Hunter1
Kinuha nila si Frida sa pagkakahawak ni Kern. (The name of the guy)
"Let go of her!' Kern.
"We finally found you, Frida. How did this happen? How can you create another you?"
Sabi nung isang hunter habang hawak-hawak sa mukha si Frida.
Walang nagawa si Frida, nanginginig lang siya.

Ayaw niyang malaman ni Kern kung sino siya. Baka mawala ang taong pinakamamahal
niya. Ayaw niyang mawala si Kern sa buhay niya.
"Ohh? You won't answer? Then I'll kill this man!" Sabi niya at hinawakan si Kern sa
leeg, gamit ang isang matalim na kutsilyo.
"N-noo.. STOP!" Frida.
"Then, tell us."
Pano niya sasabihin kung hindi naman katulad niya si Kern? Kern is a human.
"Tell us. 1, 2.. "
"Wait! Kern is.."
"3.. 4.."
"Kern is not----"
*PLOK*
They killed Kern.Those hunters killed Kern.
Nabagsak ang duguan na katawan ni Kern sa lupa. Pinuntahan siya ni Frida. Sumabog
ang luha sa mga mata niya.
"K-kern.. ?"
"F-frida.."
"I... I'm so sorry! I wasn't able to protect you.. Kern! Please, don't leave me.."
"Frida.. I.. love you.. very.. much.."
"K-kern.. I love you, too.. I'm sorry if I didn't tell about who I am.. I'm
scared.."
"I know.. who you are.. A half-human.."

" *eyes widen* N-no way.. How come you fell for someone like me!?"
"Frida.." Hinawakan niya ang mukha nito. "I love you because you're you.. And I
don't.. see anything.. wrong with that.."
Nakahiga ito sa lap niya.
They're both crying.
Malapit na ang oras ni Kern.
"Frida.. I.. love y-you.. *smiles* "
Then he died.
And that's when the kind Frida became angry. For the first time.
Kaya nyang tanggapin lahat ng masasakit na salita na binibigay sa kanya, lahat ng

panghuhusga. Lahat ng pananakit. Pero ang ginawa nila sa kaisa-isang taong
tumanggap sa kanya ng buo, hindi niya mapapatawad kahit kailan.
Tumayo sya sa kinauupan niya.
Her eyes, filled with anger. She is angry.

"Why did you killed him?" Her voice filled with coldness.
"Because----"
"HE IS A HUMAN!" Frida shouted.
Nanlaki ang mata ng lahat.
"Don't joke around. He's just like you."
"And what the hell's wrong with me? Yes, I am not a pure human, but I have a heart,
you know?"
Tumahimik ang paligid. Ang tanging naririnig lang ay ang mahihinang paglakad niya
papunta sa mga hunters.
"But, you killed my heart."
Biglang humangin ng malamig, which is not good. They felt.. something is happening.
Something will happen.
"Do you know how it feels to be me? Do you like to feel it?"
Tinitigan ni Frida ang lahat, with her cold eyes. Nawala ang warmth ng mata niya,
nawala ang kindness ng mata niya. Nawala ang puso niya.
"All of you, I CURSE YOU! I CURSE YOU ALL!!"
Nagtaka sila sa pinagsasabi ni Frida. Mukha siyang baliw.
Itinapat nila kay Frida ang mga hawak nilang patalim.
"I CURSE YOU! YOU WILL ALL EXPERIENCE WHAT I'VE HAD EXPERIENCED! YOU WILL KNOW HOW
IT FEELS TO BE LIKE THIS! AND IT WILL GO DOWN, FROM EVERY ERA OF THE WORLD! I CURSE
YOU ALL--"
*BLAG*
Sabay sabay nilang itinapon kay Frida ang mga patalim. Every part of her, may
kutsilyo. At nakahiga na siya sa lupa.
Nakita nilang unti-unting nagiging parang abo ang katawan ni Frida.
At ng tinignan nila ang mukha nito, she looked really sad. She is crying. Tears are
falling from her eyes.
Then, she became dust in just 5 seconds.
At biglang humangin ng malakas.
Sobrang lamig sa pakiramdam.
At naging pula ang kulay ng buwan.
Everyone, in that place. Lahat ng hunters..
.. became like Frida.
Soon, they were called vampires..

--
W-woah..
That's how, they became like that?
So, it was a curse?
Tinitigan ko lang si Quen, anong sasabihin ko? Atsaka, bakit ba nila sakin sinasabi
'to in the first place?
"As I said, those hunters became vampires and those hunter-turned-vampires were our
great-grandparents."
Ohhhh.
Tinignan ko yung paligid. Ang tahimik kasi nila. Nakatingin lang sila sakin. How
should I react?
"And oh, there is a rumour that Frida and Kern had a baby. Hindi nga lang
napatunayan."
Bago pa ko magsalita, nagsalita ulit si Quen.

"Frida is a thoroughbred, the original blood. Our ancestor. And those cursed ones
were called purebloods."
Andaming tawag.
So, vampires do exist. And a living example is all in front of me.
"So, that's it. Salamat sa pakikinig. We were cursed so, wala kaming powers, or
anything like that. Para lang kaming taong kailangan ng human blood para mabuhay."
Quen.
"Ngayong alam mo na, hindi ka na makakaalis sa SC!" Nakangiting sigaw ni Julia.
"Once again, WELCOME TO SC!" Nagpalagpakan pa sila.
Great.
Now I am an official member. Official pa sa official.
I guess..
I can't escape from this anymore.
--
Hi!! Musta? Wahahaha, napatagal ang update. Badtrip kasi ang net. Nga pala, inuulit
ko po. Sa comments ako kumukuha ng dedication randomly. XD
*******************************************
[8] BLOOD 7 [Class 2B]
*******************************************
Chapter 7
KATHRYN'S POV.
Kinuha ko yung cup ng kape sa table.
"Ano ba naman yan, Sam! Kahapon, may chicks ka ng kalandian, ngayon meron na
naman." Julia.
"Walang basagan, Juls. Eto lang hobby ko dito. Atsaka hindi ka pa nasanay? Ilang
taon na kong ganito. Hahaha." Sam.
"Ahh whatever. Bakit ba wala kang sineseryoso?" Julia.
"Huh? Ewan ko din. *sad smile* " Sam.
I took a sip at tinignan silang dalawa.
"Eh bakit ang babaero mo? Hindi mo rin alam?"
"Ahh, of course may reason."
Mukha silang normal. Actually, normal talaga sila.

"Huh? Ano?" Julia.
Pero, may sikreto sila..
"Blood. *smirks* "
They are vampires..
"Ahh! That was a joke, Pres. Sorry!" Tinignan kasi siya ng masama ni Daniel.
Nakakatawa yung expression niya. Takot na takot.
Daniel stared blankly at him, at pinagpatuloy ulit ang pagsusulat.
"Phew! That was close." Nagpunas pa siya ng noo niya.

"Hahaha! Moron, Sam!" Julia. Nang-aasar.
Humigop ulit ako sa cup, nakatitig lang ako sa kanilang lahat. May kanya-kanyang
ginagawa.
Seriously, hindi ba sila nag-aaral? Paano na ko? Buh-bye school life rin? </3
Maghapon ba naman sa office, grabii.
Anong gagawin ko dito? Nganga all day?
"Aaaahhh! Bakit ba walang aral-aral dito? Waaaaaahh." Pinatong ko yung baba ko sa

mesa at nag-pout. Boringgggg.
"Luhh. Ano pag-aaralan namin? Ilang years na kami paulit-ulit. Duhh. Memorize na
ata namin lahat ng lessons." Sam.
Taraaaaay~
Bet ko yung 'Duhh' niya. Wahahaha.
But still..
"Paano naman ako? Hindi pa ako tapos sa studies ko! Waahh."
"Self-study. Kaya mo na yan." Sam.
Grabeeeeee! Ibulgar ko kaya sikreto niyo! Hmp!
"Fine! Self-study it is!"
Kumuha ako ng libro at nagbasa.
Pero sumusulyap pa din ako sa kanila.
Si Quen, tulog. Nakapatong yung book sa mukha niya. Kaya pala tahimik.
Si Coleen, nakaupo sa sofa sa harap ko. Umiiinom ng kape. At nakatingin kay.. Sam?
Luhh?
Si Julia naman, kasama si Sam pa rin. Nag-aasaran. Parang mga bata.
Si Daniel the Great President (sarcasm added), alam niyo na. Nakaupo sa swiveling
chair niya, nagsusulat.
Ewan ko ba, pero naiinis pa din ako jan kay Daniel.
Pero, hindi maipagkakailang gwapo talaga siya.

Matangos ang ilong, maputi, ang ganda ng mga mata..
"Stop staring at me."
Eh? O_O
Tumingin ako sa paligid. Napatingin silang lahat sakin.
"H-hindi ako nakatitig sayo! Asa!" Sabay irap.
Feelingero! Hmp!
"Oh right. I have some appointments. Come with me." Tumayo siya at nag-ayos ng
suot.
At bakit ako sasama? -__-"

"Ayoko nga. Ikaw nalang."
"You're my assistant."
"So what? Behlat!"
"You're going or I'll harrass you?"
WHAT THE HELLL!?!?!?!?!?
Parang automatic yung paa ko na tumayo.
"Good. Let's go."
Nauna na siya lumabas.

Naglakad na ko papunta sa pinto.
Teary-eyed. T^T
Tinignan ko si Julia, "Hey, bat ang sadista niyang lalaking yan?" I mouthed.
Nagtawanan naman sila.
Langya.
"Don't worry, Pres is a good person." Julia. Nag-wave silang lahat sakin.
Lumabas na ko. Nakasunod sa likod niya.
Sighhhhhhhhhh.
Ang tahimik ng paligid.
Nakatitig lang ako sa likod niya. Ang lapad ng likod niya, so manly.
To think na, isang bampira 'tong nasa harap ko. Unbelievable.

Come to think of it.. siya nalang ang hindi ko pa nakikita na red ang mga mata.
Or could it be that he didn't activated it that night?
Hindi ko pa din siya nakikita na may pangil.
Is he really.. a vampire?
*POINK*
Wahh!
O_O
"Aray ha!"
Hinawakan ko yung noo ko.

How dare he knock my forehead!
"Mukha ka kang zombie. Ayusin mo nga paglalakad mo."
"CHE!"
Pinagpatuloy ko na yung paglalakad. Siya din.
Hoy, masakit yung noo ko dun ha! Tsk.
"We're here."
Tumigil siya sa isang.. classroom?
Bakit sa classroom? Kala ko ba may appointment siya?
Pumasok na siya dun sa loob, room 2-B.

The moment he stepped in, everybody became silent.
At yung mga babae, nagpipigil ng kilig.
"Good morning. I am the President of the Student Council, and the Dorm leader."
"GOOD MORNING! KYAAAAAAAA!" Girls, obviously.
"Silence."
HAHAHAHA! NAKAKATAWA! Pwede mo naman pala gamitin ang pagka-cold mo sa ganyang

paraan eh!
"I'm just reminding all of you. DON'T BE RECKLESS. I'm watching you all."
Nagkatinginan lahat.
"What?"
"What's that?"
"Nag-aalala siguro si Pres para satin."

"Kyaaa. Sweet."
"That's all. Goodbye."
Diretso siya agad sa pinto. Sige ulit ako sa sunod.
And seriously.
ANG BILIS NIYA MAGLAKAD.
"H-hoy saglit nga."
Ang bilis pa din!
"S-saglit lang!"
Finally, nakahabol ako.
"San susunod?"
"SC office na."
"Whut? 2-B lang ang sinabihan mo ng ganun?"
"Yea."
"Problema mo sa 2-B?"
"They're suspicious."
Ha?
Bakit?
Eh ang lalandi nga ng studyante dun eh!
Napatigil siya, at tinignan ako.
"There's a vampire hunter in there."
O___O
--
Hello guys! Open na ang story na 'to for cameos! Sino gusto mag-cameo? Comment box!
:)) Message ko nalang kayo. Kakailanganin ko ng maraming vampire hunters sa mga
susunod na chapters. XD Hanggang bukas lang po, Sunday. 2PM. Tapos cut na.
*******************************************
[9] BLOOD 8 [Bakasyon]
*******************************************
Chapter 8
KATHRYN'S POV.
"STUDENT COUNCIL"
Pumasok ako sa loob.
Tahimik ang paligid.
Tahimik din akong umupo. Mukha silang may problema.
"WAAAAAAAAAAAAAAAAH! Pano tayo napasok ng vampire hunters!?" Sam. OA ang reaction

niya.
"Shut up, Sam." Daniel.
"Y-yeah, sorry."
LOL. Takot.
"Anyway, hindi natin alam kung sa class 2B lang meron niyan. Kailangan nating mag-
ingat. Vampire hunters are human, kaya hindi natin masasabi kung sino ba ang
kakampi natin sa school na 'to." Quen.
Umupo nalang ako. Parang hindi nila napansin na pumasok ako.
"Kath, mag-iingat ka din. They might do something to you, kasi member ka nito."
Quen.
Napaangat ang ulo ko at napatingin sa kanya.
"Sure.. Mag-iingat ako."

Ngayon ko lang na-realize kung gaanong ka-risky ang napasok ko.
Sighhhhhhhhhhh..
"Kaya napagdesisyunan kong mag-bakasayon kayong lahat." Daniel.
O__________O
Really?!
Pati ako??? *u*
"P-pres.. that won't do.. We---"
"You're gonna follow me or I'll beat you all?"
Ughh.
See? Sadista siya.
"But--"
"I'm fine. I can handle. 1 month lang naman kayong mawawala. I'll just clean up
things here."
Sige na! Pumayag na kayo! Gusto ko din ng bakasyon! :">
Makakapag-isip isip din ako, mapapahinga ko yung isip ko.. YAY!
Nagkatinginan silang lahat.
"I.. see. Kung yan po ang desisyon mo, Pres. But call us if anything happens."
Coleen.
"There's a vampire hunter lurking around.. so please contact us!" Julia.
"Right. Pack your things."
Nag-nod sila at papunta na sa pinto.
Ang saya! Magbabakasyon kami! Bakasyon, bakasyon! Lalalala~
Kasalukuyan pa ding star ang mga mata ko. Naglalakad papunta sa pinto.
"And where are you going?" Daniel.
Meh? Ako? :3
"Thank you sa bakasyon! Yiii. Excited na ko."
Tinitigan niya lang ako. Luhhh.
Problema nito?
"Hindi ka kasama."
*laglag panga*
Hindi ka kasama.
Hindi ka kasama.
Hindi ka kasama.
Hindi ka kasama.
Hindi ka kasama.
Hindi ka kasama.
NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!
*STATE OF SHOCK*
Feeling ko nawalan ako ng kaluluwa.
B-bakit hindi ako kasama?
H-he's a demon. Huhuhu.
"Hahaha! Goodluck, Kath!" Sam.
"Don't worry, harmless si Pres." Coleen.
"Pakabait ka ha. Wag mong gagalitin si Pres." Quen.
"Don't worry! 1 month lang naman! It'll be over before you knew it! *winks*"Julia.
At tuluyan ng nagsara ang mahiwagang pinto.

WAAAAAAAAAAAAAH! Pwede umiyak muna ako? T^T
"Ayos mukha. Hindi ako nangangain."
Mukha mo!
"Eh bakit hindi mo ko pinasama!? May lihim ka bang galit sakin?!"
"Hindi lihim ang galit ko sayo. Open. OPEN."
GAAAAAAAAAAAH!
Mababaliw ako dito kung iiwan nila ako! Baka mawala ako sa sarili ko! Waaaaaa.
Sinamaan ko siya ng tingin. At padabog umupo sa sofa. Nag-cross arms pa ko.
"Fine! You hate me that much!?" Masama pa din ang tingin ko sa kanya.
"Yea, that much, that much." Natango pa siya sa sarili niya habang nagsasalita.
Parang baliw.
"I hate you, too!" Kasabay ng pagtayo ko.
Tinignan niya lang ako.
At parang nagkaroon ng maliit na curve sa labi niya.
O_O
No way, right?
That curve just now..
Did he just.. smiled?
He.. smiled?
That guy.. smiled?
O///////////////////////O
Napatalikod ako sa kanya.
But.. he really smiled..
Napapikit nalang ako.
That was dangerous. My heart skipped there.
--
"Bye, Pres! Bye, Kath!"
Haaaay. Parang kanina lang sinabi, aalis na agad?
Ako nalang talaga mag-isa.
"Bye, take care." Daniel. Poker face pa din siya. Parang bang laging nabo-bore sa
buhay. Tss.
"Bye! Thank you, Pres!"

"Kath, pakihatid sila sa gate."
"Yea, sure."
Lumabas na kami.
"Kath, ikaw na bahala kay Pres ha?" Julia.
"Ha? Osige. Pero mukha namang kaya niya sarili niya."
"Kapag nakilala mo siya, malalaman mo kung bakit kami ganito sa kanya." Quen.
"Yeah. Pres is really gentle, and kind. Basta, pag nakasama mo siya." Coleen.
"At hindi mo maipagkakaila na gwapo siya, diba? Ang hot hot kaya ni Pres!" Julia.
Oo.. gwapo siya.
Ughh. Totoo naman kasi e. Ayoko man aminin kasi naiinis ako sa kanya.
"But he looks more handsome when he smile, right?"
Napatigil sila sa paglalakad at napatitig sakin.
W-what?
May nasabi ba akong masama?
"You.."
Lumalakad papunta sakin si Julia, ako naman paatras.
Ano bang nasabi ko? >_<
"YOU'VE SEEN HIM SMILE!?"
H-huh?
Anong ibig sabihin niya?
Don't tell me..
I was the only one who've seen him smile?

Oh.. gosh. O////O
"Ahh, hindi pa! Uhm.. naisip ko lang.. Haha, siguro kung mas ieenjoy niya pa ang
buhay niya, ano.. mas lalo siyang gagwapo, I think?"
Mukha pa rin silang hindi kumbinsido.
MANIWALA KAYO!
"I see.." Julia.
"Then, una na kami." Quen.
Nandito na pala kami sa gate.
Lumabas na sila ng gate at nag-wave sakin sa labas. Nag-wave din ako at nginitian
sila.
"Take care!"
Then.. wala na sila.

Huhuhu. Ako nalang talaga sa SC.
Mabuti pa, pumasok na ko.
YOU'VE SEEN HIM SMILE?
Oh ghad.
Naalala ko naman yung ngiti niya.
His smile.. It feels like I've seen it before.. It feels familiar..
Napahawak ako sa dibdib ko.
There's something wrong.. with my chest right now..
--
Maraming salamat po sa mga feedback! Mahal ko po kayo! <3
*******************************************
[10] BLOOD 9 [Gotcha]
*******************************************
Chapter 9
KATHRYN'S POV.
Nakakabingi.
Totoo nga ang sabi nila.
Silence is deafening.
Nakaupo lang ako habang abalang may hinahalungkat na papeles ang Presidente ng
buong campus, na isang bampira.
Dahil nga sa sobrang nabibingi na ko, napagpasyahan kong putulin ang katahimikan.
"Daniella, anong balak mo sa vampire hunter ng 2B?"
Curious lang.
"Vampire hunters." Emphasizing the S.
So.. maraming vampire hunter ngayon dito?
"And who the hell is Daniella? Do you want to get killed?"
Ughh. -__-"
Sabi ko nga eh, hindi na.
"Eh, anong tatawag ko sayo?" Tinignan niya ako, "I won't call you 'Pres'!" Hehe,
wala lang. Pinangunahan ko lang.
"DJ." At ibinalik niya ang tingin niya sa mga papeles.

DJ..
DJ.
DJ.
DJ.
DJ.
DJ.
Sounds familiar, again..
His smile.. feels familiar, too.
Napapikit na lang ako at umiling.
He can't be that guy.
"Fine, DJ." Tumungo nalang ako.

"Kuya asdlkajsfl! Punta tayo ng aslkfjaslfjkl!"
"Sure!"
"Salamat kuya! I love you!"
Ughh.
Ang sakit sa ulo.
Blurred.. everything is blurred. Faces, events, names.
"We're having a program later."
Napatingin ako sa kanya. Buti nalang nagsalita siya.

"Para saan?" Taas-kilay kong tanong.
"Ipapaalam ko lang na nagbakasyon ang SC members, at ipapakilala kita sa students."
Oh really!?
Yayy! Ipapakilala niya ako. Good thing.
"At hahanapin natin ang isa sa mga vampire hunters."
Huh?
"Paano?"
"Sakyan mo lang lahat ng gagawin ko mamaya. Wag kang maarte. Wag kang lalayo. Wag
kang iiyak. Wag kang sisigaw. Got it?"
"Uhh, yea. Right."

Luhhh?
Anong plano neto?
--
STAGE. (PROGRAM)
"Good afternoon, everybody."
F-first time kong makakita ng ganito! (Boyperstaym tone)
I mean, nakakita na ko. Pero hindi pa ko nakakaakyat sa malaking stage, tapos

andaming students. Tapos kasama ako sa pinunta nila. Waaaaahh.
"I'm with somebody right now. She is Kathryn Rivero. The new member of the Student
Council."
Nagpalakpakan sila nung tumingin sakin.
Nakakakaba..
Again, first time. O_O

"The rest of the SC members were having a vacation right now, so, the two of us are
the only present members of SC."
Nakatungo lang ako habang nagsasalita siya.
Hindi ako makatingin sa baba, sa kanila.
"So, do you want me to sing a song?"
Eh? Song?
He can sing?
"KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!"
"OH MY GHAD YES NA YES!"
"GIRLS CAMERA BILIS OH MY GOSHHH!"
Shet.
Nawalan ako ng eardrums.

Bakit siya kakanta?
Sakyan mo lang lahat ng gagawin ko mamaya. Wag kang maarte. Wag kang lalayo. Wag
kang iiyak. Wag kang sisigaw. Got it?
Oh?
Maybe that's it?
Nag-umpisa ng tumugtog ang music.
"What day is it? And in what month? This clock never seemed so alive.. I can't keep
up and I can't back down.. I've been losing so much time.."
Tinignan niya ako.
Dahil nga ako ang malapit sa kanya, kamay ko ang kinuha niya. O///O
"Cause it's you and me and all of the people, With nothing to do, nothing to lose..
And it's you and me and all of the people.. And I don't know why, I can't keep my
eyes off of you.."
Nilapit niya ang mukha niya.
Although para siyang robot na kumakanta, walang ekspresyon, kinikilig pa rin ako.
O///O
"All of the things that I want to say, Just aren't coming out right.. I'm tripping
on words, you got my head spinning.. I don't know where to go from here.."
Bigla niyang inilapit ang bibig niya sa leeg ko.
At parang binuhusan ako ng malamig na tubig.
Nanigas ang katawan ko sa gulat.
Pinagpapatuloy pa din niya ang pagkanta.
"Cause it's you and me and all of the people, With nothing to do, nothing to lose..
And it's you and me and all of the people, And I don't know why, I can't keep my
eyes off of you.."
Kahit ilang seconds lang yun, I'm sure..
He activated his fangs.

2 seconds lang yun, at biglang may curve na naman sa labi nya.
Yeah, he smiled again.
"Gotcha. Miss-vampire-hunter."
--
Pasensya na po sa late UD. Nagkasakit ako. T^T
*******************************************
[11] BLOOD 10 [First Vampire Hunter]
*******************************************
CAMEO! CAMEO! CAMEO! CAMEO! AmiraKazuki is Cez Blanc! ^
Chapter 10
KATHRYN'S POV.
Gotcha. Miss-vampire-hunter.
Lumulutang pa din ang kaluluwa ko.
Tapos, ngumiti na naman siya! Second time! Uhhh..
Pero..
Ginamit niya ang pagkatao ko!
Ang dumi ko na!
Dinumihan niya ang pangalan ko!
Wala na kong dignidad!
Joke lang.
Haaaaaaaaaaaay.
Eh kasi naman eh. Yun pala yung plan niya para lumabas yung vampire hunter. Ako
naman si babae, kinilig.
Kala ko para talaga sakin yung song..
You and me..
Infairness, ganda ng boses. >////<
Nga pala, nagdadrama ako ngayon pero kasalukuyan kaming tumatakbo ni DJ. Hinahabol
namin yung first vampire hunter na napalabas namin.
Ganito pala kasi yung plan niya, ngayon lang din pumasok sa kokote ko. Slow ko.
Kakanta siya ng sweet song, tapos iaactivate niya yung pangil niya, para mag
mukhang iinom siya ng dugo ko. Syempre, a vampire hunter would always be a vampire
hunter. Lagi niyang iisipin ang kapakanan ng tao. Ayun, agad-agad may kinapa siya
sa bulsa. Pero dahil two seconds lang activated ang fangs ni DJ, nabitin ang kamay
niya sa bulsa niya. At dun nakita ni DJ na siya lang ang nagrespond sa plano niya.
Siya lang ang lumabas ang self-defence.
By the way, hinihingal na ko.
At ayun, nahuli na sa wakas ni DJ ang vampire hunter. Hawak niya ito sa braso.
"VAMPIRE. I HATE YOU, VAMPIRE."

Cold.
Cold words.
Naghahabol pa din ako ng hininga, pero I can feel the hatred inside her; inside
that girl.
"Who are you?"
"Isn't it obvious? I am a vampire hunter. A vampire killer."
Nagtaasan ang balahibo ko sa sinabi niya.
"I don't care. Alam mo na siguro ngayon diba? Nahuli na kita, vampire hunter. Now,
tell me your name."
Masama ang tingin ng babae sa kanya.
"Cez. Cez Blanc. Now, going to sue me?"
"Smart enough."
May kinuha si DJ sa bulsa niya at pumindot ng number. May tinawagan siya.
"Hello? Yeah. Vampire hunter. Yeah, yeah. Be quick."
Binaba na niya ang cellphone niya at binulsa.
"Let's go."
Sumunod lang ako kay DJ, hawak pa din niya ang braso ng babae. And can see it,
sobrang higpit ng hawak. Namumutla na ang kamay niya.
--
STUDENT COUNCIL ROOM.
"Let's wait for them."
Binitawan na niya ang braso nito.

Feeling at home naman yung girl na umupo sa sofa.
Kapag tinititigan ko siya, parang may kakaiba sa dibdib ko.
"Hello, uhh, Cez?"
"Yo." Walang tingin na bati niya sakin.
Umupo ako sa harap niya.
"Why? Why are you killing vampires?"
Tinignan naman niya ako.
"Eh ikaw? You're human. Yet, you're with vampires."

Err, that will count as an accident, I guess?
"T-that doesn't matter. Pero, mali ang pagpatay."
"Eh sila? Diba pumapatay din sila ng tao para mabuhay?"
Totoo, vampires drink human blood.
Pero hindi ko pa nakikita na umiinom sila non.
Sa pagkakatanda ko, nung nahuli ko sila, dinner nila, eh?
Magsasalita na dapat ako pero nagsalita si DJ.
"And you think humans are different? Humans kill animals. You guys kill pigs,
chickens, fishes, and you don't count that as 'necessity'? You eat them too,
right?"
Napatikhim si Cez.
She was caught off-guard.

"You don't have any right to tell me that, vampire, monster." Inirapan niya ito.
Heavy.
Yeah, heavy atmosphere.
*TOK TOK*
"They're here. Come in."
Pumasok ang dalawang lalaking naka-takip ang bibig gamit ang isang itim na tela.
"Cez Blanc. Vampire hunter." DJ.
Tumango lang silang dalawa at hinawakan ang magkabilang braso nito.
Palabas na sila ng lumingon pabalik si Cez kay DJ.
"Are you blind, though? Mr. President?"

Tinignan ni DJ si Cez na nagtataka.
Ngumiti naman si Cez ng nakakaloko.
"Oh, I guess you are. You are blind."
At tuluyan ng nawala ang mga anino nito sa kwarto.
Still, nagtataka ako sa blind-blind na yan.
Pumunta ako sa harap ni DJ.
Itinapat ko ang limang daliri ko sa mata niya.
"Ilan 'to?" Tanong ko.
Tinabig niya ng mahina yung kamay ko.

"I'm not blind."
Sabi ko nga eh, hindi ka bulag.
Pero..
Bakit naman niya sasabihang bulag si DJ?
--
May disappointed ba? Hindi si Kath ang vampire hunter? Wahahahahahaha. Natatawa
ako. XDDDDD Dibale, mahal ko naman kayo. <3 Marami pa pong twist sa story na 'to.
Miski ako, naguguluhan na sa sinusulat ko. @_@
Vote and Comment, Earthlings~ Labyew! <3
*******************************************
[12] BLOOD 11 [He really did..]
*******************************************
Chapter 11
KATHRYN'S POV.
*click*
Sumilip muna ako bago tuluyang pumasok sa loob.
Pagpasok ko, kakaiba ang nakita ko.
Oo, kakaiba talaga.
Kasi, ang presidenteng laging nasa swivelling chair niya at nagsusulat...
.. nakahiga ngayon sa sofa, natutulog.
Nilapag ko ang gamit ko sa isang upuan.
Tulog ang hari ngayon.

Nag-lean ako sa kanya.
Hmmm..
Ang peaceful niya tignan.
Mukhang mabait.. mukhang harmless..
Shet.
Ang gwapo niya sa malapitan. O////O
Umupo ako sa harap ng sofang kinahihigaan niya, nakatitig pa din sa kanya.
Kung ganto sana siya palagi.
Mukhang mabait, hindi cold, open, tapos sweet, tapos caring..

Kasalukuyan pa din akong nakatitig sa kanya.
Ang haba ng eyelashes niya, ang pula ng mga labi niya.
Ang pula..
Hindi ko namalayan na palapit na pala ako ng palapit.. sa mga labi niya..
Ng bigla siyang dumilat.
Tama, dumilat siya. O____________O
Magkalapit ang mga mukha namin. O////////////////////O
"K-K-KKKYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA---hmpf!"
Umupo siya sa sofa na kinahihigaan niya, niyakap patalikod at hinawakan sa bibig.

Shet shet shet shet.
SIYEEEEEEEET!
@////////////@
"Hmpfhmfppff!" (Bitawan mo ko!)
Pero imbis na bitiwan niya ako, nilapit niya ang bibig niya sa tenga ko. Bumulong
siya.
"Shut up or I'll rape you."
SHEEEEEEEEEEET!
O/////////////O
How can he say that in a straight face!??
"There's someone behind that door."

*GULP*
V-vampire hunter?
"How long do you plan to stay there?"
*click*
"Yo."
Oh! I know her!
Binitawan na ni DJ ang ehem, pagkakayakap niya sakin.

"What are you doing?" Iritableng tanong ni DJ.
"Nothing~"
She's Dra. Bianca!
"Hi Kath! Miss ya!"
"Hello po!" Nginitian ko siya.
Umupo siya sa tabi ni DJ at tumingin ng nakakaloko saming dalawa.
"So, kamusta kayong dalawa?"
"H-huh?" Ako.
"Ah, I mean.. Did something happen already? *smirks* "
Wha--?!
O/////O
"Ano? Wala pa?" (tumingin kay DJ) "Slow mo ha!"
Wahhh!!
@/////@
Maloloka na ko sa mga nangyayari.
Wahh..
Nasan nga ulit ako?
Sino nga ulit ako?
@///////@
"Isang babae at isang lalaki na palaging magkasama sa isang room.. tapos.."
"Bianca!" DJ.
"Ooops! Hahahaha! Joke lang!"
"Your joke went overboard."
Tumayo na si DJ at pumunta na sa trono niya. Saan pa? Sa mahiwagang swivelling

chair niya.
Ako?
Nakanganga pa din.
Nasapian ba mga tao dito?

Bakit parang wala lang sa kanila yung mga ginagawa nila?
" *stands up* Kidding aside. Nabalitaan ko yung nangyari. Vampire hunters, huh.
They're on their move already."
"Yeah. And if I get angry, I'll make them cry."
"Chill lang Pres! Papanget ka niyan! Magkaka-wrinkles ka, tapos eyebags mo lalong
la-laki yan! Hahaha!"
"Shut up. Get out already."
"Waahh! So cold! I'm scared! Haha! Well then, I'll be going. Bye Kath! Bye Lil
prince!"
Biglang dumampot si DJ ng crumpled paper sa lamesa niya at binato si Dra. Bianca.

Pero, nakaiwas siya.
"Ahh duling! Bleh!"
*click* (door closes)
Wala na siya.
"Ahhh. Immature brat." Napahawak siya sa ulo niya.
Nakaisip naman ako ng kalokohan.
"Lil prince."
*POINK*
Wah!
Ang bilis ng kamay! Nakadampot agad ng crumpled paper at binato ako. -__-"
Hindi tuloy ako nakailag.
Pero..
WAHAHAHAHAHA! SO CUTE!
LITTLE PRINCE!! XDDD
"Try calling me that again. I'll kiss you."
Oh? Ano to dare?
Fine!
"Lil prince!" *insert ngiting nakakaloko here*
Tumayo siya.
"Lil prince! Wahaha! Little prince! So cute! Lil prince!"
Naglakad siya papunta sakin.
Ako naman paurong syempre.
Pero naeenjoy ko 'to ha.
Little prince. Wahahahahaha.
"Lil prince! Little prince, Lil prince. Lil Prin--hmpfph!"
O_____O
O///////////////////////O
@//////////////////@
Wha--?
"Told you. I'll kiss you."
H-he really.. did.
Definitely.. a sadist.
O/////////////////////////////////////////O
--
Anyareh mga teh? <3
*******************************************
[13] BLOOD 12 [The two girls are back]
*******************************************
Chapter 12
KATHRYN'S POV.
Shet.
Shet.
Shet.
SHEEEEEEEEET!
Ayokong pumunta sa SC room ngayon! A-Y-O-K-O!!
Tumalon ulit ako sa kama ko at nagtalukbong ng kumot.
Napahawak ako sa labi ko..
O//////////////////////O
WAAAAAAAAHHH!
B-bakit..
BAKIT NIYA KASI GINAWA YUN!?
*riiiing riiiing*
Nako!
Sino naman yang istorbo na yan? -__-

"Yes hello? -__-"
"Get up. Take a shower. And get your fvcking ass here in SC room. NOW."
WAH! O______________O
"O-opo. O_O"
"You're unexpectedly obedient."
*toooooooooooot*
S-scary..
--
SC ROOM.
"You plan to ditch, huh?"
"Hindi ah."
"Why're you avoiding me?"
TANONG BA YAN NG MATINONG LALAKI?!
Hinalikan mo kaya ako! DUUUUUUUUH!
"Ewan ko sayo! Answer your own questions!"
"What? Don't tell me, it's your first kiss?"

O_______O
Napakagat ako ng labi.
"U-uhmm.."
"Hohh. So it is, huh."
"Hindi!!"
Napatakip ako ng bibig ko.
I said it!
Para namang nagulat yung mata niya.

"You've kissed someone else before?"
"Y-yeah.. But that was a long time ago! Ni hindi ko nga matandaan mukha niya eh.
Tapos ikaw.. WALANG HIYA KA!"
Tapos sinugod ko ng suntok.
Pero nahawakan niya agad yung kamay ko.
"Whoa. That was unexpectedly cute."
"Che!" Inalis ko yung kamay ko sa pagkakahawak niya.
"Bakit mo ba kasi ginawa yun? To tease me?"
"Nahh. To shut you up."

Ughh. -__-
Dahil sa little prince?
Eh ginaya ko lang naman si Dra. Bianca eh!
Speaking of her..
Vampire din ba si Dra. Bianca?
"Uhmm.. Dra. Bianca.."
"What about her?"
"Vampire din ba siya?"
Napatingin siya sakin pero binalik din niya agad yung tingin niya sa sinusulat
niya.
"Bianca is a doctor."
Doctor?
Oo, alam ko.
Ang tinatanong ko, kung bampira ba siya?
"Pero nga vampire siya?"
"She is a doctor."
Leche.
Ang kulit naman ng ulo nito eh!
"Alam ko nga! Kulit ah! Vampire ba siya or human?"

Napatingin ulit siya sakin, at this time, mariin.
That gave me chills. o.o
"She is a doctor. Stop asking. I'll beat you."
"Y-yeah, yeah."
o_o
KJ naman nito.
Nagtatanong ako ng maayos eh.
*CLICK BLAG*
Sabay napatingin ang mata naming sa pinto. Isang malakas na BLAG na parang
nagdadabog.
Sino yun?
Si Coleen.
Teka.
SI COLEEN!?
O__________O
Nilapitan ko siya.
"Coleen, anong ginagawa mo dito? Diba nasa bakasyon kayo?"
Tinignan naman niya ako.

At biglang may tumulong luha sa mata niya.
O________O
"Ahh, ehh.. Ano.. Nagtatanong lang ako.. Bakit ka umiiyak? Uhh.. Uy DJ! Tulungan mo
ko dito shet!"
Si DJ naman nakatingin lang, poker face.
Nagpapanic na kaya ako!
"Kase, ang daming manhid sa mundo!"
Napatingin ako sa nagsalita. Hindi si Coleen.
SI JULIA?
HALA. Anong ginagawa nila dito!? 1 week palang ah?
"T-teka nga.. Ano bang nangyari? Umupo nga kayo."
Umupo sila sa sofa.
Si Coleen, umiiyak pa din.
Nakakaawa palang makitang umiyak yung mahinhin. Parang nabroken-hearted ako shet.
<//3
"Bwisit kasi eh! Magpalit ka na nga ng mamahalin!" Kinuha ni Julia yung balikat ni
Coleen at isinandal sa kanya.
Parang nagegets ko na..
Love na naman?
Naiinlove din pala ang mga vampire?

"Fall in love with someone that deserves your heart, not someone who plays with
it."
Napatingin ako kay DJ.
Ang deep ha.
Oo, siya yung nagsalita. Pang MMK.
"Bakit kasi ayaw mong sabihin sa kanya? Malay mo tigil na niya yung ginagawa niya.
Diba?" Julia.
"P-pero.. natatakot ako.." Coleen.
"Takot na ano? Takot na masaktan?" Julia.
Pinunasan ni Coleen ang mata niya at umayos ng upo.
"Takot akong mareject.."

Awwwww..
Naninikip yung dibdib ko pag ganyan ang topic eh.
Nainlove na ba ako dati?
OO. And honeslty, MAHAL KO PA DIN SIYA.
"Haaaaaay. Martyr ka na!"
"Mahal ko eh." Nagbigay siya ng malungkot na ngiti.
Sino ba yung lalaki?
"Sino ba sya? Ang swerte na niya sayo oh! Ang ganda mo na, tapos, mabait, caring!
Sino ba yun--- Ah! Don't tell me, nainlove ka sa tao?"
"Pfft. Haha. No. Vampire din siya kagaya ko."
I see.
Kilala ko na siya.
"Si Sam diba?"
"Yup. Manhid siya. Sobraaa."
"Nako! Wag kang mag-alala! Hayaan nalang muna natin yung mga lalaki dun sa
resthouse. Pres, sorry po. Hindi na namin kayang mag-stay dun." Julia.
"It's fine. The thing's already halfway done."
"Thanks Pres."
Tumabi ako kay Julia. Makikichismis.
"Anong ginagawa ni Sam para umiyak ng ganyan si Coleen?"
"Girl, babaero si Sam. Sobra. Dito sa SC room isa lang ang dinadala niya. Pero dun
sa resthouse? Gosh! Apat ata yun! Grabe! And take note, sa room niya lahat yun
natutulog. At gabi-gabi, iba-iba! Kinikilabutan ako sa kanya!"
"They're... doing that?"
"I... I think yes." Julia. Mejo namula siya.
O____________O
Siraulo pala 'tong si Sam eh! Anong akala niya sa babae? HUH!?
Lalo pa kong kinilabutan nung naalala ko..
BAMPIRA SIYA! Gosh!

"Hindi naman ganyan si Sam dati eh.." Coleen.
Napatingin naman ako sa kanya.
"Hindi na yan yung Sam na minahal ko. Sobrang nagbago na siya. Hindi ko na siya
kilala.."
"Coleen.."
"I miss him. The old him.."
"Stop that topic. The old him won't be back anymore." DJ.
"Ang sama mo ah! Kontrabida ka!? Pano mo nalaman? Pwede pa magbago ang isang tao!"
"In his case, no."
"At paano mo nasisiguro yan!? Gaano mo ba siya kakilala? Oo magkakaibigan kayo,

pero wag mo sanang pangunahan ang isang tao!"
"You're irritating. You'll gonna shut up or i'll tape your mouth?"
AHHH! BADTRIP!
Pinuntahan ko siya at akmang sasabunutan. Opo, brutal ako.
*PAT*
O-x-O
"Hmpfhmpffmpfhpf!"
"You're loud."
Tinape nga nya ang bibig ko. -___-
"Wow.. Ganto na kayo ka-close?" Julia.
Tinanggal ko agad yung tape sa bibig ko.
"Hell no! / We're not."
Tinignan ko siya. Ang kapal ng mukha para sabayan ako!
Well, hindi naman talaga kami close no! -__-
Close ba yan, eh nagsasakitan kami?
Hinalikan niya pa ako for fun!
Uhhh..
O/////////////////////////O
P-parang may sumikip sa dibdib ko.. ?
"Andito lang naman ako eh. Hindi naman ako umalis. Hindi ako aalis. Pero siya..
wala na yung dating siya. At mukhang hindi na yun babalik."
Coleen..
"Sana, makalimot nalang ako. Sana hindi ko nalang maalala yung dating siya. Para
hindi ako masaktan. Para tanggapin ko yung bagong siya..."
Napatingin ako sa kanya at parang nanlambot yung katawan ko sa sinabi niya..
"No, Coleen. Mali yan. Mahirap mawalan ng alaala. Mahirap.. magulo. Masakit." I
gave a sad smile.
Tama.
Mahirap mawalan ng alaala. Wag mo sanang hilingin. Kasi, masakit.

--
Anyareh po sa wattpad? Bakit hindi nagbubukas sakin? Ngayon lang tuloy ako nakapag-
update. Sorry. :')
Vote and Comment, Earthlings! Spread the love! <3
*******************************************
[14] BLOOD 13 [I'm sick]
*******************************************
Chapter 13
KATHRYN'S POV.
"Kathryn has been feeling very strange lately."
-_______________-
"After much thought, she comes to the conclusion that she's sick, seriously sick."
-_________________-"
"Especially when a certain Daniel the Great president (sarcasm added) is around."
O_____O
"Juliaaaa! Tama na yan, plez. -__-"
"Hahahaha! Nakakatawa ka kasi eh! Don't worry, wala pa si Pres oh! Hihi. *u*"
"Bat nasama yang maldito na yan sa sakit ko?" Ako.
"Slow mo teh! Ba'yan! Anong pentium mo ba? -__-" Julia.
"Tama na nga! Ang sakit talaga ng dibdib ko ngayon eh! Tapos, yung ulo ko pa!
Nakooo!"
*clack* (door opens)
"Go to the clinic."
*thump*
O___O?
Thump?
Napahawak ako sa dibdib ko. Naramdaman ko yun eh! Bat may thump?
"Bilis. I don't want a nagging chic here." DJ.
Ay.
"Oo na po! Leche. Kala ko concern."

"What?"
"Walaaaaaaa. -__- Bye."
Lumabas na ko.
Nagsalita si Julia pero di ko na pinakinggan. Nakakainis! Masama na nga pakiramdam

ko eh!
Yang Presidente kasi na yan eh!
*thump*
o.O?
Thump ulit?
Weird na 'to..
Kelangan ko na talagang pumunta sa infirmary..
CLINIC (INFIRMARY)
"Dra. Biancaaaaaaaaaaaaa."
"Yes darling? Anong problema?"
"Ang sakit po ng dibdib ko."
Tinignan niya ako at pinaupo sa kama. Gumamit siya ng stethoscope at pinakinggan

yung heartbeat ko.
"Hmm. It's normal."

Inalis na niya sa tenga niya at tinanong ako.
"Ano bang nararamdaman mo?"
"Uhh.. masakit po eh. No, more like, kumikirot? Hindi ko po maintindihan. -_-"
Tumayo siya at naglakad back and forth.
"Ano pa?"
"Weird ng feeling.. tapos may weird na "thump" palagi? Tapos bigla na siyang
kikirot.."
"I see.." Her lips turned into a huge grin. "What an innocent cute girl." Then she
pinched my cheek.
Ouch. -___-
"Sige, magpahinga ka lang muna. Tatawagan ko lang si Pres."
*thump*
????????
Napahawak ulit ako sa dibdib ko.
At mahina kong sinuntok. Stop thump-ing already!
"Teehee~ Confirmed. Hey, Kath. May gusto ka ba kay Pres?" *insert mapanuksong ngiti
here*
M-m-mmmmmay gusto??!?!?!? AKO!?!?
"W-wala! Pano ako magkakagusto dun!? Eh ang sama-sama nun! Wala nga yung pakielam
sakin e! Ahh basta! W-wala akong gusto dun!"
*throb*
Schkambardorksoedssdkjl.
My chest is.. throbbing? o.o
"Ahh ganun ba. Balita ko kasi.. may fiancee si Pres eh."
F-f--f-fffffiance?!?!!?
*shocked*
*throooooooooob*
"And her heartbeat stopped. Haha! That was a joke~~"

Phew.
"And I think he likes someone.. I think he likes you."
O///////////////////////////O
*thump thump thump thump thump thump thump*
"And her heart rate raised to 100."
Napabalik ang tingin ko sa kanya. Ramdam ko na mapula pa din yung magkabilang

pisngi ko.
"That was a joke! HAHAHA! So cute, Kath!"
A-ano bang sinasabi ni Dra. Bianca!?
Atsaka, bakit ako naapektuhan ng ganito? o.o

"Haaay. So young. How does it feel to be in love, again? I wonder. I'm getting
old."
I don't understand anything. -___-
"Sige po, alis na ko Dra."
"Eh? Already? Sige, ingat! And, hurry up and notice it! *winks*"
Kbye.
Parang wala namang naitulong sakin eh. -____-
Lumabas na ko ng clinic.
Wala talaga ako sa mood eh.

Naglakad ako ng mabagal sa corridor.
Parang ninanamnam ko yung daan. Pakiramdam ko kasi, nawawala ako. Nasaan ba ako?
And most importantly, Sino ba ako?
I stopped for a second and let out a deep sigh.
Then, I started walking again.
Pero may isa pang weird..
Parang may tao sa likod ko?
Lumingon ako, wala naman.
Naglakad ako kaunti at lumingon ulit, pero wala naman.
Naririnig ko eh. May foot steps akong naririnig.
Umiling nalang ako. Pagod lang 'to.
Pinagpatuloy ko ang paglalakad.

At may isang kamay na may panyo ang tumakip sa bibig ko.
"Hmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmp!"
"Shut up. We need you."
A husky voice. And it sound so.. scary.
Pinilit kong makawala pero, malakas siya.
Hanggang sa maramdaman kong unti-unting nagsasara ang mata ko.
Chloroform, huh?
Bago tuluyan magsara ang mata ko, naalala ko agad siya.
DJ..
Then everything went black.
--
Ohnoes. Kamusta po? :)
*******************************************
[15] BLOOD 14 [Kidnapped]
*******************************************
Picture - CTO po. :)
Chapter 14
KATHRYN'S POV.
"Kuya, kuya! San ka pupunta?"
"Aalis na ko eh. Kailangan ko ng umalis."

"P-pero.. AYOKO! Sasama ako!"
"Sorry.. Hindi pwede."
"Uuuu.. uu.. Uwaaaaaaaaaahhh!!"
"Wag kang umiyak. Wag kang mag-alala. Paggising mo bukas, hindi mo na ko maaalala."
Paggising mo bukas, hindi mo na ko maaalala.
"Wah!"
Napamulat ako.
"Oh. Nicole! Gising na siya."
Tumingin ako sa paligid. Tsaka ko lang narealize na nakatali pala ang mga kamay ko.
I am kidnapped.
"Hala. Earl! Pakitawag si Felise!" Sagot nung Nicole.
"Sige, saglit lang." At lumabas na yung Earl.
May tatlong tao dito sa isang room. Dalawang babae, isang lalaki.
Inikot ko yung patingin ko. At napalunok.
This is really a bad situation.

"Oh, you're awake. Tagal ah."
Pumasok ang isang babaeng naka-stiletto.
Oo, naka-stiletto siya. And I find it weird. Kasi, naka-uniform siya.
*click click click*
Naririnig ko ang tunog ng stiletto niya. Naglalakad siya papunta sakin.
Gusto ko siyang tanungin, kaso nakatakip ang bibig ko.
Lumapit siya at hinawakan ang baba ko.
"Who would have thought that it would be you." And it is followed by a smirk.
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
Honestly, kinakabahan ako sa kanilang lahat. Ang tatalim ng mga tingin nila. Mukha
silang galit sakin.
"Felise. Anong gagawin natin sa kanya?" Nicole.
"Eh kung unti-unti kaya nating ipaalala sa kanya?" Sophia.
"Wag. Itorture kaya natin siya?" Earl.
*GULP*
Howmaygash.
Anong balak nila sakin? T^T
"No. That won't be fun. This is a party, so we should invite guests." Tumalikod
siya sakin at tumingin sa pinto. "Right? Mr. President?"
Napatingin ako sa pinto at halos malaglag ang panga ko.
DJ!?!?
His back is leaning towards the door. And he is staring directly at Felise.
"Dumating ka." Ngumiti ng nakakakilabot si Felise.
Gusto ko na talaga magsalita!
Pinilit kong makawala sa mga tali, pero ayaw talaga.
Magsasalita na sana si Felise ng biglang bumuka ang bibig ni DJ at nagsalita.
"You've come to save her? Is what you're going to say, right?"
Kumunot ang noo ni Felise. Pero nakangiti pa rin siya.
So, tama yung hula niya? O_O
Bumuka ulit yung bibig ni Felise para magsalita pero nagsalita na naman si DJ.
"You know what am I going to say? As expected of you. Is what you are going to say
again, right?"
Felise's smiling face turns into a frown.
Pero si DJ, cool na cool lang habang nakasandal ang likod sa pinto.
"Alright, alright. I'll let you speak." Ipinasok ni DJ ang dalawang kamay niya sa
bulsa habang nakasandal pa rin.
"Hehh. You're pretty good. Ngayon lang kita nakita face to face, and your this
good, huh."
"Enough chit-chat. Untie her."
Sumama ang tingin ni Felise. At pumunta yung tatlong kasama niya sa tabi ko. Ano
'to? Babantayan ako? Or, papakawalan na ako?
"Who do you think you are? Ordering me around?"
Ahh.
Babantayan nila ako. -_-
"Seriously. This is getting boring." Inalis ni DJ yung kamay niya sa bulsa niya at
lumakad papunta sakin.
Sinundan lang nila ng tingin si DJ.
Parang na-freeze yung katawan nila.
Hanggang sa makarating siya sakin.
Nag-lean siya sakin. At sobrang lapit talaga ng mukha niya sakin. O///O
Parang kumalabog yung puso ko.
*PAK*
Ouch. o.o
Pinalo niya yung noo ko. Huhu.
"What are you doing? Getting kidnapped?"
"Hmphmpfhmppfhf!" (Sorry naman!)
Eh kung inaalis na niya kaya yung tali sa bibig ko? -__-
"Tss. You're hopeless." Inalis na niya yung tali sa bibig ko. At nakahinga na ko ng
maayos. Sa wakas.
Phew.
"Nicole! Sophia! Earl! Why are you just watching!?"
Parang nagising yung diwa nung tatlo at humarang sa pagitan namin.
Umayos ng tayo si DJ, at nag-sigh.

"This is really boring, you know."
Lalong sumama ang tingin ni Felise sabay dinuro niya si DJ.
"How did you know that she is kidnapped? Huh? Is what you're going to say.
Boooring."
Ibinaba ni Felise yung point finger niya. Nanlaki ang mga mata niya.
"Well, there is a 90% probability that she is going to be kidnapped. And 60%
probability that the kidnapper would be vampire hunters. Ah, no. 70%. And there is
a 100% probability that that idiot would let herself be kidnapped. She is an idiot,
after all."
O____O
"Hoy ang sama mo ah!"
"Truth hurts."
"Pero hindi ako idiot!!!"

Napatigil ako bigla ng napansin ko si Felise.
Tumungo siya, at bigla rin namang tumunghay. Excitement evident in her face.
"So this is the rumoured Vampire Tactician, huh."
Vampire tactician?
...
That sound so cool.
Well, he sounded that he can predict anything.
How mysterious..
How.. scary..
"I hate hearing that. So, mind untying her already?"
Tumingin siya sa tatlong kasama niya. "You can untie her now." She said calmly.
"P-pero.." Nicole.
"Kailangan niya pang makaalala diba?" Sophia.
"Oo nga. Kelangan na natin siya ngayon." Earl.
"It's fine. Hindi din naman natin siya mapipilit na magsalita. Time will come.
Atsaka, hindi naman ito ang goal natin ngayon. We just need to confirm something."
Bakit nila ako kailangan. -__-
Lol. Dahil alam ko ang history ng mga vampires? Ano, gagamitin nila ako? Pwes,
hindi talaga nila ako mapipilit!
Tumango lang yung tatlo at kinalagan na ako.
Tumayo ako at nag-inat ng katawan.
Sakit sa kamay huh.
"Come on, idiot."

Tsssssss. -_____-"
Hindi naman ako idiot ah! Valedictorian kaya ako sa probinsya namin!
"Oh, and they're coming."
Napakunot yung noo ko, tumungo naman silang lahat.
"Let's go idiot."
"Sabi ng hindi eh!"
Sumunod ako sa likod niya.
Lumabas kami ng madilim na room na yun at may nakasalubong kaming dalawang lalaki
na nakatakip ng black a tela yung bibig.
Katulad nung mga kumuha kay Cez, yung unang vampire hunter.
Sino ba yung mga yun? Bakit kelangan nakatakip yung bibig, and black cloth pa? -_-
Binalik ko na yung tingin ko sa harap ko, at ang layo na ni DJ. O_O
"T-teka saglit!" Hinabol ko siya.
"Tss. Idiot."
Ano ba.
Kotang-kota na 'to ah. -__-
"Idiot. Making me worried like that."
Napatigil ako sandali.
Napahawak ako sa magkabilang pisngi ko.
>/////////////<
He's worried...
HE. IS. WORRIED.
SHET.
>//////////////////////////<
"S-saglit!" Humabol ulit ako sa kanya.
Magkatabi na kami.
Sumabay ako sa paglalakad niya.
Mejo sumilip ako sa mukha niya.
Seriously..
What's wrong wih me..
NO! WHAT'S WITH HIM!?
Making my heart race like this...
--
Peng! Bang! Bang! HAHAHA!
CAMEO's
SteakPanna as Felise
PhiaDeVera as Sophia
wind_therese925 as Earl
nicoleee_101 as Nicole
Vote and Comment, Earthlings! Spread the love! <3
*sabog confetti*
*******************************************
[16] BLOOD 15 [Absolutely, without fail]
*******************************************
Natagalan ang update dahil po nagkaroon ako ng writer's block. Kaya sorry po kung
sabaw ito. Walang laman. XD
Chapter 15
KATHRYN'S POV.
"Kaaaaaaaaaattthhhhh! Ano? KAMUSTA!?" Julia.
Aray. -___- Ang tenga ko ha.
"Ode ayun, nakidnap ako. Tapos pinakawalan din. Trip ba ng mga yun?"
Napatingin siya sakin at hinampas ako ng mahina sa braso.

Subukan mong lakasan, magkakaroon ng WW3. Ang sakit pa ng katawan ko.
"Pffft. Gaga! Sinigawan nga kita kanina diba? Bago ka umalis. Di mo ko pinansin.
Ayan tuloy!"
Eh sa tinatamad akong alamin eh.
"Ano bang sinabi mo?"
"Sumigaw ako. Sabi ko, wag kang lumabas."
"Huh? Bakit mo ko pinigilan?"
Lumapit siya sakin at bumulong.
"Alam ko kasi ang mukha ni Pres pag may plan."

Huh?
HUUUUUUUUUUH!?
Napatingin ako kay DJ na balik upo na ulit sa trono niya.
Bumulong din ako sa kanya.
"I-ibig sabihin.. Si DJ ang may plano nun!?"
*POINK*
Aray. -___-
"Gaga ka talaga forever. Hindi yun gagawin ni Pres."
"Eh ano nga? Anong plan yan?" Habang naghihimas ng ulong binatukan niya.
"Plan niya para mapalabas ang ibang vampire hunter. See? 4 agad yun."
Ahhh???
Don't get it. -__-

"Explain ng maayos, plez? -__-"
"Ganto kasi yan. Alam ni Pres lahat ng mangyayari. Kalkulado na niya lahat,
estimated kung baga. Ibig sabihin, alam na niya yung mga kikidnap sayo. Kitang-kita
kaya sa peys ni Pres kanina. Kaya nga hindi kita pinalabas eh."
BUFFERING.
COMPLETED.
WAAAAAAAAAAAAHHH!
Ibig sabihin.. ALAM NIYA LAHAT!?!?!?!?!
Bwiseet!
Nandilim yung paningin ko.
Nilapitan ko siya sa lamesa.
*BLAG*
Nakalapat yung dalawang kamay ko sa lamesa. At tinignan ko ng masama si DJ.

Langya ka ha.
"Oi, oi. You're in the way."
"I'm in the way? May pa-worried-worried ka pang nalalamang langya ka. Tapos, alam
mo naman pala! Nakakainis ha! Ano 'to? Ginamit mo ko?!"
"Yeah. I know what would happen. So, why did I got worried? I wonder." Tumingin
siya sa bintana, mukha nga siyang confused.
Nag-init na naman yung muhka ko.
Umakyat lahat ng dugo ko sa mukha ko.
Sobrang pula ko na naman. O///////////////////O
"BWISIT!!"
"Nakalunok ka ba ng microphone? Minimize your voice."
"I demand an explanation." Tinitigan ko siya ng mariin kahit na alam ko na namumula

ko. Kunware sa galit yun.
Kala ko magsasalita siya pero..
Tinapatan niya yung titig ko. Tinitigan niya din ako.
He stared blankly at me. Yung titig na parang nakatitig siya sayo, pero sa totoo,
hindi siya nakatitig. He is just simply looking at you.
Napaurong ako bigla.
Kinilabutan ako.
Nagiging conceited ako..
Nakalimutan ko na..
.. he is a vampire.
"Uhhh, Pres.. A-ako na bahala kay Kath."
Hinila ako papalayo ni Julia. Nagpunta kami sa kusina.

"Kath! Wag mong iconfront ng ganun si Pres! Hindi mo pa siya masyadong kilala! He
is no ordinary vampire."
"Y-yeah. Sorry."
Nanuyo yung lalamunan ko.
Naalala ko na naman yung titig niya. No, yung tingin niya. Napalunok nalang ako.
"Pero anyway. Ang swerte-swerte mo kaya! Duhh. You've seen the Vampire Tactician in
action! So lucky!"
"Vampire tactician?"
Kanina pa talaga ako nacucurious jan sa word na yan.
"It is the title given to Pres. He is total genius. A super genius."
Kinilabutan na naman ako.
Hindi naman ako dapat kilabutan pero kinikilabutan ako sa bawat word na
nagrerepresent sa kanya.
Hindi ko pa nga talaga siya kilala.
"Crush ko kaya si Pres!" Julia.
Crush ko kaya si Pres.
Crush ko kaya si Pres.
Crush ko----
*throb*
KYAAAAAAAAAAAAA!!
Anodaw?!?!?!
Napahawak ako sa bibig ko.
"What's with that reaction?"
Ano 'to?
May gusto siya kay DJ!?

*throbbing*
Napahawak naman ako sa dibdib ko.
Weird... sumakit bigla.
"T-teka. May gusto ka kay DJ?"
"Enebeh. Sino bang hindi? Sobrang cool, sobrang talino. Nakakatakot siya pero, yun
yung strange. Nakakatakot pero you'll feel safe kapag kasama mo siya. Parang hindi
ka mapapahamak pag kasama mo siya. Basta. Dabest."
*throooooob*
Shocks.
Bakit ako kinakabahan?
"Huy. Anong mukha yan?"
"H-huh? W-wala 'to.."

"Wala? Eh bat parang namumutla ka?"
Napahawak ako sa mukha ko.
"W-wala 'to.. Ha. haha.."
"Pfffft. HAHAHAHA! I knew it, Kath!"
Wah.
Ano yun!?! O_O
"Sabi ko na nga ba. May gusto ka kay Pres!"
EHHHHHHHH!?
O_________O
O////////////////O
Pano napunta yun dun?
"Wala no! K-kinabahan lang ako.."
"Weh? Bakit ka kinabahan?" Lumapit siya sakin, "Kase, kala mo may gusto ako kay
Pres no?" Lumapit pa siya lalo, "Kala mo, may kontrabida no?" Lumayo siya at nag-
chuckle. "Don't worry, crush ko si Pres, pero may mahal ko. Magkaiba yun. At yung
crush ko sa kanya, paghanga. And respeto." Nginitian niya ako.
Parang lumuwag yung dibdib ko.
"Shocks, Kath. Ang inosente mo. May gusto ka na sa tao, hindi mo pa alam."
"May gusto ba talaga ako?"
"Oo nga! Sige ha, eto. Pag naririnig mo yung boses niya, ano nararamdaman mo? Pag
lumalapit siya sayo? Eto pa. Imagine mo, naglapit ang mukha niyong dalawa. And he
kissed you.. passionately..."
O////////////////////////O
"J-jjj-julia!"
"And he kissed your neck.. and---"
"KYAAAAAAAAAAA!!!!" >//////////////////////////<
"HAHAHAHAHAHA! Ang inosente mo. Pero, confirmed oh. Pulang-pula ka na. Kung wala
kang gusto, hindi ka affected ng ganyan."
"E-ehh, kasi naman.."
"Oh? May problema ba?"
Napabuntong-hininga nalang ako.
Imposible akong magkagusto sa kanya.

I am in love with someone else.
"I'll prove it to you. Wala akong gusto sa kanya."
Lumapit ako sa kanya at kinalampag ulit ang lamesa niya.
"What is it this time?"
Napataas yung kilay ko.
Nilapit ko yung mukha ko sa kanya.
Palapit.
Lapit pa, Kath.
Patunayan mo.
"Oh? Do you want a kiss?"

?!
Kath.. kaya mo yan. Dinidistract ka lang niyan. Wag kang papatalo..
O__________________O
N-nilapit niya din yung mukha niya.
Napatigil ako. Siya nalang yung lumalapit.
Tapos.. ilang inches nalang yung mga labi namin..
We are about to kiss.
Napapikit ako at napakagat ako sa labi ko.
Shit.
Patuloy pa din siya lumalapit.
Napamulat ako. At boom, millimeters nalang ang layo. Seryoso. SOBRANG LAPIT NA.
"Gusto mo talagang.. halikan kita?"
O/////////////////////O
Napaatras na ko at mabilis tumalikod.
Sorry, i lost. >///////////////////<
Ang bilis ng tibok ng puso ko. Para akong galing sa takbo.
"See that? You like him." Bumulong bigla si Julia sa tabi ko.
Napatakip ako ng mata.
This can't be..
Hindi pwede..
I thought I loved someone else?
"Pero.. alam ko eh. May mahal akong iba, hindi siya yun."
Ngumiti si Julia.
"Kath, Like and Love are two different things. Pero, sa like nag-uumpisa ang love.
Mag-ingat ka. Sino ba siya? Yung mahal mo?"
Ngumiti ako ng mapait sa kanya.
"I don't know, juls. But I know, i love him."
"Weird ka din huh. Pero, mahalin mo nalang yung taong yun. Wag si Pres, Kath. Wag
siya. Hindi mo kakayanin. Atsaka, bawal. Stop ka na sa like, huh? Tama na, Kath.
Papahirapan mo lang sarili mo, K?"
Nginitian ko si Julia.
"Don't worry, Juls. I certainly won't fall in love with him."
Yeah.
Certainly.
Positively.
Absolutely.
Surely.
Without fail.
--
WEEH? HAHA.
*******************************************
[17] BLOOD 16 [Where's DJ?]
*******************************************
Chapter 16
KATHRYN'S POV.
Isang araw...
"Julia, bakit wala pa siya?"
"Yiii. Concerned."
"Bruha. Tanghali na oh. Ikaw ba, hindi nagtataka?"
Parang lumungkot bigla yung mukha niya.

"A-ano.. hintayin nalang natin siya."
"Julia, may alam ka no?"
"W-wala! I mean.. waaaahhh."
"Anong nangyayari? Coleen?" Napatingin ako kay Coleen.
"Eh kasi, may pinuntahan si Pres.. Pinatawag siya.. ni Chairman." Coleen.
Chairman?
Sino yun?
"Coleen! Bakit mo sinabi?" Julia. Napahawak siya sa bibig niya.
"Errrm, mukha siyang nag-aalala eh. Tsaka, kailangan na din niya malaman.." Coleen.
Ang alin?
"Haaaaaay. Hintayin nalang natin si Pres. Ilang months na din simula nung kinabahan
ako ng ganito.. Tinawagan ko na din sila Quen. Pabalik na sila dito. Nasa byahe na
daw sila galing resort."
"What? Pabalik na sila dito? T-teka..." Coleen.
Napatingin ako kay Coleen.
"Yeah. Face your fears. Harapin mo na rin siguro si Sam." Julia.
Napatungo si Coleen. Mukhang ayaw niya pa makita si Sam eh.
"Wait. Sino yung Chairman?" Ako.
Nagkatinginan sila.
"Hindi namin pwedeng sabihin eh. Malalamin mo rin siguro yun soon. Pero, hindi
ngayon. Kailangan muna nating alalahanin si Pres.." Julia.
"Pres.." Coleen.
Hindi ko alam kung anong nangyayari..
Pero masama ang kutob ko.
"Cellphone. Natry na bang tawagan si DJ sa cellphone niya?" Ako.
"Oh right! Try natin!" Julia.
Kinuha niya sa bag niya yung cellphone niya at nagdial ng number. Niloudspeaker
niya ito.
*toot toot toot*
Kinakabahan ako..
*toot toot toot*
Nagriring lang siya.. pero walang sumasagot.
*toot toot too-------
Nanlaki ang mata namin. May sumagot!
"H-hello?" Julia.
"Hello?" Ako.
Walang sumasagot..
*BLAG*
Sabay na nanlaki ang mga mata namin.
May BLAG sa kabilang linya.
*CLANG*
Nagkatinginan na kami habang nanlalaki pa din ang mga mata.

*BAM*
Nanigas nalang yung katawan ko.
Parang... may gulo sa kabilang linya..
*tooooooooooooooooooooooooooooot*
At yun. Nabagsak ni Julia yung cellphone niya.
"Kyaaaaaaaaaa! P-pres... sabi ko na eh! Dapat sumama ako! Shocks.. Sana ok lang
siya.." Julia habang nangingig yung kamay.
Nakakakaba yung tunog.
Parang may nag-aaway.
Parang may nagpapatayan?
Sabay-sabay kaming napaupo sa sofa. Bumuntong-hininga.
"San ba kasi siya pumunta!?" Ako.
"I don't know, Kath.. probably it is the order.." Julia.

"Anong order? Crew ba siya ng McDo?"
"Kath! Hindi ka naman seryoso eh!" Julia.
"Seryoso ako. Ano ba kasi yang order na yan?"
"Chairman's order. Chairman's order is absolute." Coleen.
Tinignan ko lang sila.
Nakatungo na kasi sila, mukhang takot na takot..
Sighhhhhhhh.
Kung sana alam ko lang ang nangyayari..
*TOK*
Napatingin kami sa pinto.

TOK. Isang katok lang sa pinto. Parang sinuntok lang.
Tumayo agad ako at binuksan yun.
Wala namang tao. -___-
"Anong meron, Kath?" Coleen.
"Wala. Walang tao eh." Kibit-balikat na sagot ko.
Sasaraduhan ko na sana yung pinto, ng may napansin akong isang papel sa sahig.
Nanliit ang mata ko at pinulot yun.
Isang papel lang siya. Yung short bondpaper na hinati sa dalawa. Tapos nakatiklop.
Kinabahan ako bigla.
Dahan-dahan kong binuksan yung papel...
At binasa--
OH. SHOCKS.
"J-jjjj-jjulia.. JULIAAAAAAAAAAA!"
Napabalikwas siya.
"Oh? Anong nangyari!?" Tumakbo silang dalawa papunta sa tabi ko.
Nanginginig ang kamay ko na inabot sa kanila yung papel.
Their eyes widen.
Nanginig ang mga kamay.
"N-no.. Pres.." Coleen.

Nabitawan ni Julia yung papel.
Nanginig yung tuhod ko..
Kinabahan ako..
________________________________________________________
Your beloved President? He won't be back. HE WON'T BE BACK. Unless, you give us
what we need. If not? It's fine. We'll send you a gift. Your President's head.
________________________________________________________
And it was written using human's blood.
--
Asan ka ba kasi DJ!? Chos.
Vote and Comment po! :))) <3
*******************************************
[18] BLOOD 17 [Crack the code]
*******************************************
Chapter 17
KATHRYN'S POV.
*BLAAAAAAAAG!*
Ay palakang basang mabaho! Yuckkk.
"Anong nangyari!?" Quen.
"Pucha naman Quen, ginulat mo ko!" Ako.
Nagulat talaga ako! Nalaglag kaya yung basong hawak ko! Sipain ba naman yung pinto?
-_-
"Ano ba kasing nangyari!?" Quen.
"Nawawala si Pres.." Coleen.
"What!?" Sam. Nasa tabi siya ni Quen.
Binigay ni Julia yung sulat. At talagag kinikilabutan ako sa letter na yun! Dugo ba
naman pinangsulat! Srsly, tao pa ba ang gumawa nun?
"F*ck!" Binato ni Quen yung sulat pagkabasa niya nito.

Tumahimik ang paligid.
Umupo nalang ako sa sofa. Kahit naman kasi gusto kong tumulong, wala akong
maitutulong. Baka maging pabigat pa ako sa kanila.
"Ano ng gagawin natin? Kapag nangyayari 'to, alam na natin ang gagawin eh! Nasa
control na agad ni Pres.." Julia.
"Pero iba 'to.." Coleen.
"Yeah. Si Pres ang nawawala." Quen.
Hindi ko alam pero, nalulungkot ako sa usapan nila.
May possibility kaya na.. patay na si DJ?
JOKE! Joke lang po. T^T
Naramdaman ko naman na umupo si Sam sa tabi ko. Itinaas niya ang isang kamay niya,
at pasimple akong inakbayan.
Isa pa 'to. Kakalbuhin ko 'to. -__-
Napatingin naman lahat sa ginawa niya. Nag-aalala kasi ang lahat, siya lumalandi.
Genius. -_-
Napatingin ako kay Coleen. Iniwas niya ang tingin niya sakin.
Napabuntung-hininga ako.
Bakit ba ganitong kamanhid 'tong taong 'to? -__-
"Langya naman Sam eh! Tigilan mo nga ako!" Tinulak ko siya kaya naman napatawa
siya.
"Sorry, nadala lang sa emosyon. Hehe."
Walanghiya ka. -__-
"Tama na yan. Ano na gagawin natin? Saan tayo mag-uumpisa?" Julia.
"Una sa lahat, kailangan nating alamin kung ano bang gusto nila satin." Quen.
Tumango silang lahat at mukhang nag-isip.
Ano bang gusto nila?
Atsaka sino ba sila?

"Vampire hunters ba sila?" Napatingin sila sakin.
"I think, no." Quen.
Nanlaki ang mata ko.
"Hindi lang vampire hunters ang pumupuntirya samin. Yung iba, vampire din katulad
namin." Quen.
Lalong nanlaki ang mata ko.
Kahit pala kalahi mo, hindi mo masisiguradong safe ka. Nakakatakot.
"Ano na naman kaya ang order ni Chairman? Bakit nangyari 'to?" Julia.
"Hindi natin alam kung ano yun. But I'm sure, hindi yun safe." Quen.
Tinitigan ko sila habang nag-uusap. Mukha silang ibang tao. Yung mga nakangiti at
masasaya nilang aura, nawala. Actually, naging mukhang nakakatakot lahat sila.
"We can't lose Pres." Quen.

Tumango ulit sila.
Tinignan ko yung nasa tabi ko, si Sam. Mukhang nakikiride lang sa nangyayari.
Although mukha siyang worried, hindi kasing worried nung iba. Actually, sa lahat,
siya ang pinakamahirap hulihin ang ugali. Minsan, hindi mo alam kung totoo ba ang
pakikisama niya sayo o hindi. Kasi lagi siyang masaya. Feeling ko nga, hindi siya
nakakaramdam ng lungkot eh. Weird diba?
*TOK*
Kinilabutan ako. Si Sam at Quen, nanlaki ang mata.
TOK. Katulad kanina. Nung napulot ko yung sulat.
"S-saglit lang.." Tumayo ako at lumapit sa pinto.
KInikilabutan ako..
Dahan-dahan kong binuksan yung pinto at diretsong tumingin sa sahig.
Bingo. May sulat nga.
Kinuha ko yun at sinaraduhan ang pinto.
Humarap ako sa kanila at pinakita ang sulat. Lumapit naman sila sakin.
Dahan-dahan kong binuksan yung sulat.. nanginginig yung kamay ko..
________________________________________________________
My cat has black and shiny fur.
_______________________________________________________
....
.....
K. Basahin ulit natin.
_____________________________________________________
My cat has black and shiny fur.
_____________________________________________________
Nanliit ang mata ko sa nabasa ko.
Nagpapatawa ba sila o ano? -__-

Naramdaman ko naman na nagpipigil ng tawa si Sam.
Leche Sam ha, kokota ka na.
"Trip lang ata tayo ni Pres eh. Haha. Baka naman safe siya---"
Siniko siya ni Quen sa tiyan nya.
"Sam, magseryoso ka naman. Kahit ngayon lang. At kung trip lang 'to, hindi dugo ng
tao ang gagamitin ni Pres. Alam mo naman si Pres, he wouldn't even dare to touch
someone else's blood."
"Yeah, yeah. Sorry. Chill." Mejo natatawa parin siya.
Napailing nalang si Quen.
"Para namang hindi naging parte ng buhay mo si Pres." Bulong nito.
Pero narinig ko, at narinig naman ng lahat.
Napatahimik si Sam at nawala ang ngiti sa mga labi niya.

"Q-quen.. that's taboo.." Coleen.
Nakita ko namang bumalik yung ngiti ni Sam at umupo sa sofa.
Parang.. wala lang syang narinig. Pero malinaw pa sa cursive handwriting ko yung
sinabi ni Quen.
"U-uhmm, ano kaya yan?" Halata naman na iniba ni Julia yung topic.
Kinuha ni Quen sa kamay ko yug papel at tumingin ng diretso sa amin.
"I think, this is some sort of code."
Napatitig ako sa kanya.
"Ibig sabihin, kailangan nating i-crack yang code na yan para makuha si Pres?" Ako.
"Hindi ko alam ang balak nila. But I have a bad feeling about this."
"My cat has black and shiny fur. Wala namang odd dyan sa sentence na yan eh." Sam.
Nagsalita siya habang nakaupo.
Napatingin si Quen sa kanya.
"Meron. Ulitin mo."
"My cat has black and shiny fur. My cat has black and shiny fur.. ibig sabihin,
itim na pusa?" Sam.
Tumango si Quen.
"Ano ba ang sini-symbolize ng itim na pusa?" Quen.
Napaisip ako, at kinilabutan.
"Bad luck.."
Sabay-sabay na sabi namin.
--
Maki-crack din tayo ng code! XD Abangan ang mga susunod na mga codes. :))))
*******************************************
[19] BLOOD 18 [The bad luck]
*******************************************
Paki-read daw po ang story ni moshireeka. :)))) KathNiel din! :)))) Dedicated. :)
Chapter 18
KATHRYN'S POV.
"Bad luck.."
*TOK*
Sabay-sabay ulit napatingin kami sa pinto.
Pagkatapos na pagkatapos sabihin yun, may TOK ulit.
Lalong lumakas yung kabog ng dibdib ko..
Pero parang automatic na lumakad yung paa ko papunta sa pinto. Binuksan ko, tapos
yun. Nakakita ulit ako ng isang papel.
Humarap na ko sa kanila at saka huminga ng malalim.

Shet naman oh! Bakit ganito? Dapat nag-aaral ako ngayon eh! Nasa school pa ba ako?
-_-
Lumapit sila sakin, tapos binuksan ko na yung papel.
____________________________________________________
My cat is in the river. I need it now.
____________________________________________________
"My cat is.. in the river? I need it now?"
Now, where really confused.
"Hindi kaya.. nasa river si Pres.. tapos pinaanod nila!?" Julia.
"No. Ibig sabihin si Pres yung cat? He's not a cat. Atsaka, kailangan daw nila.
Ibig sabihin wala pa sa possession nila." Quen.
Parang lalong namoblema yung mga mukha nila. They're all nervous.
"Uhmm.. we should solve this first, right?" Ako.
Napatingin sila sakin.
"Paano?"
That..
I don't know. -___-
"Aish. Bakit ba kasi nangyayari 'to? Sa pagkakaalam ko, hindi basta-basta nawawala
si Pres. Alam na niya ang gagawin mo bago mo pa man 'to magawa." Sam.
"Kaya nga. So anong nangyayari ngayon?" Julia. Tinaasan niya ito ng kilay.
"Maybe he's just seeking attention."
"SAM! That wasn't even a joke!" Julia.
"Sinasabi ko lang ang side ko!" Sam.
"Your side? Bakit hindi mo muna isipin mabuti yang side mo na yan bago mo
sabihin!?"
"Wag ka ngang mangielam!"
"Paanong hindi ako mangingielam?! Eh si Pres ang sinasabihan mo ng ganyan! Si PRES!

For pete's sake, Sam! Ilang beses niya tayong tinulungan, kinupkop niya tayo! He
was our friend even before he became our leader! You should grow up a little bit
more! And what? Seeking attention!? You two are close friends! How can you say
that!?"
Tumahimik ang paligid.
Julia snapped.
"Psh. You guys wont understand me. Never will." Padabog na umupo si Sam sa sofa.
Wala akong maintindihan.
Ang alam ko lang, ang bigat ng atmosphere dito. Halo halo na eh. Kaba, takot,
galit, lungkot. Kaya hindi ko rin sila masisisi.
"Calm down guys. Hindi natin to masosolve sa galit. Kailangan maging relax tayo.
Isipin niyo, for the first time, kailangan ng tulong ni Pres. Kailangan natin
siyang tulungan. Masyado na siyang madaming naitulong satin." Quen.
Kalmado na sabi ni Quen.
Kung tutuusin, nasa kanya ngayon ang lahat ng tensyon. He is the Vice President.
Bumuntong hininga si Julia.
"Fine. Sorry." Julia.
Tahimik lang naman si Sam na nakaupo na nakatingin sa ibang direksyon.

"Ok. Ngayong relax na ang lahat, kailangan nating umpisahan ang lahat. First things
first. Sa tingin niyo ba, vampire ang kumuha kay Pres?" Quen.
Sumagot si Coleen.
"Yeah. Nakasulat kasi gamit ang dugo ng human yung mga sulat. So, he should be a
vampire, right?"
"Let's assume it that way. Posible bang dalhin nila si Pres sa river?"
"No. Hindi nila dadalhin sa ganong kaopen na place si Pres, i think?" Sagot naman
ni Julia.
That makes sense.
"That's right. So hindi literal ang clue na 'to. There should be a deeper meaning
behind it. Who love cats here?" Tanong niya.
Cat?
I love catsssss! :3
"Me!" Taas ko ng kamay. Sabay-sabay naman silang napatingin sakin.

Napataas ang isang kilay ko. "What?" Tanong ko. Bakit? Masama ba kung mahilig ako
sa pusa? Naman eh. -___-
"Ikaw lang ang may gusto sa pusa dito." Diretsong sabi ni Quen.
"Eh?"
Luuuuh.
Ang kukyut kaya ng mga pusa! <3 Ang mysterious nila! :)))
"Ok, ok. Si Kath daw gusto sa pusa." Quen.
Masama ba? -__-
"Wait. Quen. Pwede mo bang ulitin yung sinabi mo?" Julia.
Nagtaka naman si Quen. Pero inulit din niya.
"Si Kath daw gusto sa pusa?"
"Th-that's it!!" Tinuro-turo niya si Quen pagkabanggit nito.

"In english. Kath loves cats." Julia. Nakangiti.
Inaasar niya ba ako? Rhyming eh.
Yun kaya asar sakin dati. Pusa daw ako! Ayan tuloy, nagustuhan ko ang mga pusa.
Pero teka.
BAKIT!? WAG MO SABIHING... PINAGDUDUDAHAN NILA AKO!?
"WALA AKONG ALAM JAN PRAMIS!" Tinaas ko pa yung kamay ko.
Peste naman yang mga kumukha kay DJ eh! Nandadamay pa!
"Huh? Alam namin. Teka teka nga. Anong full name mo?" Quen.
Ahh ganon ba. Kala ko ako na agad may kasalanan eh.
"Kathryn. Kathryn Rivera." Sagot ko.
Tumahimik naman sila lahat bigla.

"My cat is in the river. I need it now. So that's it?" Napatingin ako kay Sam.
Huh?
What's the point of this?
"Gosh.." Coleen. Nanlaki ang mata nya.
"The shiny black fur, the cat in the river. It all makes sense now.." Quen.
Napatigil ako.
I get it.
The shiny black fur, refers to my hair.
And the cat in the river, my name. Kathryn Rivera.
They need me. In exchange of DJ.
Biglang may nagflash sa isip ko..

"Get out of here, malas ka!!" Bata1
"Malas! MALAS! HAHAHAHA!" Bata2
"Oh? Nasan na yung tagapagligtas mo? Wala na? MALAS MO TALAGA!" Bata 3
"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!" *throw rocks*
Napatungo nalang ako. Malas nga talaga ako, hanggang ngayon.
I'm the bad luck here.
--
Next chapter: Saving him.
*******************************************
[20] BLOOD 19 [Saving him]
*******************************************
Sorry po sa super late update. :( Exam po. Sana pasado ako. *finger-crossed* XD
Chapter 19
KATHRYN'S POV.
Tinunghay ko ang ulo ko.
Tumingin sa kanila.
Tinitigan naman nila ako. Alam kong alam na nila ang nasa isip ko.
I flashed a sad smile.
"Ako pala ang kailangan nila."
Lalo silang napatitig sakin.

"Yeah, ikaw. Pero that doesn't mean na ibibigay ka namin." Quen.
Ngumiti nalang ulit ako.
Ako si Kathryn.
Simpleng babae, na may simpleng pangarap.
Hindi ko inakala na ang simpleng buhay ko, magiging komplikado gaya nito.
Hindi ko alam na kailangan ko pala gumawa ng mga desisyon.
Sino ba naman mag-aakala na mangyayari 'to? Vampires? Nasa harap ko sila. Sinong
mag-aakala na makakakilala ako ng mga bampira? Kahit kailan hindi yan sumagi sa
isip ko. Never in my wildest dreams.
Ay. Muntik ko na pala makalimutan.
Malas nga pala ako.
Malas ko talaga.
Pumunta ako sa sofa kung nasaan yung mga letters. Kinuha ko yun at humarap ulit sa
kanila.
"I will save him." Finality evident in my voice.
Wala akong pakielam kung hindi sila maniniwala, o kung hindi nila ako papayagan.
Ako ang dahilan ng pagkawala ni DJ in the first place.
"Hindi pwede, Kath." Julia.
As I thought, hindi nila ako papayagan.
"Delikado." Quen.
Eh ano ngayon? Kung delikado ang hanap niyo, matagal na ako nasa delikadong lugar.
Diba?
"Hindi ko naman sinabing payagan niyo ako. Pupunta ako kahit hindi niyo ko
payagan." Matigas na sabi ko.
"Kahit pumunta ka dun, hindi pa rin sure na nandun si Pres. They don't play fair."
Quen.
"Pakielam ko?" Sorry, i'm not really in the mood.
Parang meron kasing force na nagsasabi sakin na pumunta ako.
Na kelangan ko daw pumunta.
May nararamdaman kasi akong kakaiba.. na pag pumunta ako dun, may sasagot sa lahat
ng tanong ko..
And..
I'm worried.. about.. DJ.
"Kath.. Hindi ka talaga namin pwedeng payagan.." Julia. Pumunta siya sa harap ko na
parang kinocomfort ako.
"Please.. Just this once.." Tinitigan ko sila sa mata.
I really wanted to go.
Gusto ko patunayan sa sarili ko na kaya din naman. Na hindi ako pabigat. Na hindi
mahihina ang mga tao. Humans.
Narinig ko ang 'sigh' ni Quen.
"Sige, papayagan ka namin. Pero may plan. Dapat kasama kami."
Whut? -__-
Fine. Basta makakapunta ako dun.
"Thank you." I smiled at them.
"Teka, nasan ba sila?" Coleen.

Nagising kami sa tanong.
"Edi, maglagay din tayo ng letter sa labas! Hintayin natin na magTOK ulit ibig
sabihin nakuha na nila, or may bago ulit, diba?" Julia.
Kumuha sila ng papel at nagsulat.
Nakalagay:
____________________________________________________
We'll send your CAT. Where are you?
___________________________________________________
Grabe.
So pusa na talaga ako ngayon? -___-
"Dali. Ilagay na natin sa labas." Kinuha ni Coleen yung papel tapos nilapag sa
sahig tsaka sinaraduhan yung pinto. Naupo naman kami sa sofa, naghihintay.
Minutes passed.
Parang walang humihinga samin.
Nakakakaba ba naman. :/
TOK.
It came.
Shocks. >_<
Pinuntahan ni Quen yung pinto.
Tapos yun nga, wala na yung sulat tapos may bago ulit. Gamit na yung dugo. Brrr.
__________________________________________________________
Smart enough. You cracked that simple code? Then, try guessing our place.
Goodluck.
PS: You're smart, but slow enough. We're close.. so close. The clues are just
under your nose.
__________________________________________________________
Paano?
WALANG CLUE!
Under your nose daw!
Inikot-ikot ni Quen yung papel, harap likod, wala talagang code or clue.
"Nasan sila? Ano 'to lokohan? Pano natin malalaman?" Julia.
Lahat kasi nakakunot na ang noo.
Umiling-iling naman si Quen.
"No. This statement here is the code itself."
"Saan banda?" Si Sam. Nakakagulat, biglang nagsalita. Ang tahimik niya kanina.
"Yung PS."
Natahimik bigla si Quen. Tumahimik din tuloy yung paligid.
Tapos..
Bigla siyang ngumiti.
That's creepy.
"I see. Alam ko na kung nasaan sila." Bakas pa din ang mga ngiti sa labi niya.
"Saan?" Halos sabay-sabay na tanong namin.
"He's.. under us."
Sabay-sabay kaming napatingin sa baba.
Under us?
Sa baba namin?
"We tend to complicate things. He's in Class 3C, under us. Under our nose. Hindi
pala nila balak na ilihim kung nasan sila."
Nagningning yung mata ko.
Totoo ba 'to?
He's just.. right under us..
Napatigil ako sandali at dumiretso na sa pinto.

"San ka pupunta?" Julia.
"Sa Class 3C. Kayo? Di niyo pa siya pupuntahan?"
"Pupuntahan. Tara na."
Sabay-sabay kaming lumabas sa SC room.
Mejo may halong kaba.
Ako, sobra. Alam ko kasing ako DAW ang kapalit.
Tumigil kami sa harap nung Class 3C.
Breathe in, breathe out. Phew.
Kaya mo yan, Kath.
Ako yung nasa unahan.
Finally, nandito na kami.

Kumatok ako sa pinto at naghintay bumukas.
Tumingin muna ako sa likod ko at nagsmile sa kanila.
Hindi pa nakakabalik yung tingin ko sa pinto,
Ng biglang..
"KYAAAAAAAAAAAAAAA---"
*CLACK!* (door closes)
May humila sakin papasok sa loob.
The last thing I saw was their worried faces.
--
Aaahh. Ang hirap mag-update pag bagong exam. Lol. Sakit sa ulo. XD Sabaw tuloy.
Hahaha. Niweys, hope you still enjoyed it! :))))
*******************************************
[21] BLOOD 20 [DJ's back. But?]
*******************************************
Pres wearing his white school uniform. Right side.
Chapter 20
JULIA'S POV
"Quen! Anong gagawin natin?! Nako naman oh... Lagot tayo kay Pres!" Sigaw ko.
Yeah.
Nilamon ng pintuan si Kath.
Ghad. O_O
"Aish! Kasi sabi ko wag ng pumunta eh!" Napakamot sa ulo si Quen.
Andito kami ngayon sa loob ng SC Room. Bumalik kami. Syempre, bago kami bumalik,
sinubukan naming buksan yung pinto. Sumigaw-sigaw pa nga kami eh. Wala talaga.
Walang Kath na lumabas.
At pagkatapos nun, kinuha namin ang duplicate nung Class 3C. Pagbukas ng pinto.
Walang tao.
"A-anong gagawin natin?" Halata sa boses ni Coleen na kinakabahan siya.

Naging tahimik yung room.
Walang nagsalita.
Kasi naman eh! Dalawang tao na ang nawawala! Hindi na namin kayang maging kalmado!
"Imposible naman kasing mawala sila ng parang bula sa loob ng room na yun." Bulong
ni Quen.
Right..
Imposible yun. So, may possibility na andito pa sila sa loob ng campus!
*BLAG*
Ay palakang basa! Yuck. -_-
Napatingin kami sa pinto.
O.O
O_____________________________O
"P-PRES!?!"
Si Pres ba talaga to!?
Baka hologram lang?!
Nilapitan ko siya at pinisil yung pisngi.
Ay. May laman nga.
"P-Preeeeeeeeeesss!" Sigaw ko at diretso yakap.
Hindi mo alam kung gaano kami nagalala sayo! Naman eh.
Tsaka, pano siya nakatakas sa mga kumuha sa kanya? Paano siya nakabalik ng ligtas?
May tumulong ba sa kanya? Si Kath nakita niya ba?--
"Wait. Nasan si Kath?" Nilayo niya ang katawan ko sa kanya.
Si Kath? Ermm..
Napatungo lahat kami.
"Oh f*ck." Napatingin ako kay Pres.

Atsaka ko nalang napansin na sobrang pawisan siya, at hinihingal. Siguro tumakbo
siya?
Anyway, FIRST TIME KONG MAKITANG HINIHINGAL SI PRES.
Nagpunas siya ng pawis sa noo,
"This is getting insane!" Tumakbo siya palabas ng room.
O_O
Napatingin ako sa ibang tao sa room.
Alam ko kung anong nasa isip nilang lahat.
First time kong marinig sumigaw si Pres.
First time na nakitang tumakbo.
First time na makitang may pawis.
First time mag-salubong ang dalawang kilay.
In other words.
This is the first time. Pres lost his cool.

Because of.. KATH?
Sino ba kasi si Kath? Bakit ang bilis niya magdecide pagdating kay Kath? Bakit
overprotective siya kay Kath?
Well, hindi niyo alam yun no? Pero overprotective siya kay Kath. To the point na
kelangan pa siya minsan i-stalk para lang malaman na safe makakarating sa room
niya.
Tapos, inassistant pa niya.
Diba? Weird?
May mali eh. Parang ang dami pang nakatago. Kahit na magkakasama na naman kami for
a hundred years already.
"Tara! Sundan natin si Pres!" Tumakbo kami palabas.
Pero napatigil ako halfway. Nakita ko kasi si Sam, hindi gumalaw. Umupo pa siya.
"Hoy Samchuchu. Hindi ka sasama? Kapal ng mukha mo ah."

"Wala kang pakielam. Anjan na naman ang genius eh. Bakit pa ko sasama?" Langhiya ka
talaga.
"Fine! BYE!" Dumila ako bago ko sinaraduhan yung pinto.
Leche siya.
Ang sama niya masyado kay Pres. Takot naman.
Parang dati-rati lang, sobrang close nila. Sa sobrang pagka-close nga nila, para na
silang magkapatid.
Tumakbo nalang ako palabas at sinundan sila.
Ano kayang nangyayari?
Naabutan ko sila Quen sa harap ng Class 3C tapos bukas yung pinto.
"Si Pres?" Tanong ko habang hinihingal parin.
"Nasa loob." Tinuro ni Coleen si Pres sa loob ng room. Nakatayo lang siya dun.
Tapos bigla niyang tinulak yung upuan ng malakas. At napahawak siya sa batok niya.
Mukhang worried. Sobrang worried.
Lumabas siya sa loob ng hindi pa din kalmado.
I guess.. It's our turn to ask, right?
"Pres.. Ano bang nangyayari?" Napatingin naman si Pres sakin.
Bumalik ang trademark na poker face niya.
"They really did a great job, while I'm away." Pres.
Napakunot naman ang noo ko.
"Everything that happened. It's all a trap." Napatingin siya sa right side niya at
napahawak naman sa buhok niya.
"It's one of their dirty little games, to get Kath."

Nanlaki ang mga mata namin.
Hindi ko na maintindihan.. What's the truth and what are the lies anyway?
"Nagkamali lang sila. They can play with anyone, but not with me, not with Kath.
Everything wont go according to their plan." Pres finally gave that straight face
of his. Yung mukhang nakakatakot, but at the same time, gentle.
That's Pres for ya.
And he is back. To save Kath.
--
Salamat po sa inyo! You guys are amazing! 31K reads? Thankyouuuuuuuuu <3
Nakakatouch sobra. :)) Salamat po sa appreciation! And, pasado ako sa exams! XD
Wala akong bagsak. HAHA.
*******************************************
[22] BLOOD 21 [Thank you, Dj..]
*******************************************
Chapter 21
KATHRYN'S POV.
Naramdaman kong may tumutulo sa mata ko.

Hindi ko alam, pero basa ang mga mata ko.
Am I crying?
Bakit?
Because..
.. they know the truth?
Kasi, mas kilala pa nila ako kesa sa sarili ko?
Bakit ganun?
Diba ginusto ko to? Gusto kong makilala ang sarili ko? Gusto kong makumpleto. Gusto
kong malaman kung sino ba talaga ako.
Eh bakit ngayong sasabihin na nila, parang ayoko na?
Parang, pag narinig ko na lahat, mawawala na sakin lahat ng meron ako ngayon.
Ayokong mangyari yun.
"Dear, wag kang matakot. Wag kang umiyak. Kaibigan kami." Sabi nung matandang
babae. Tapos napakaraming tao sa likod niya. Mga sampu.
Para akong dinukot ng isang sindikato. Sabi pa nila, sasabihin nila ang lahat
sakin. Mababait daw sila.
And you know who they are?
Vampire hunters.
Kaya ayokong magtiwala. Pumapatay kaya sila ng mga tao-- Errm, mga half na tao!
Hindi ako umimik sa kanila. Tinitigan ko lang sila habang may tulo pa rin ng luha
ang mata ko. Hindi ko alam na dadating pala ako sa point kung saan hindi ko na alam
ang gusto ko.
Nagkatinginan silang lahat na mga vampire hunters. Siguro leader yung matandang
babae sa unahan.
"Sigurado ba kayong siya yun?" VH1
"Bakit parang takot na takot siya?" VH2
"First time lang ba niya makakita ng tulad natin?" VH3

"Siniguro na nila Felise at Cez. Isinakripisyo nila yung kalayaan nila para lang
masiguro 'to. Siya na yun, wala ng iba." Leader.
Hindi ko sila maintindihan.
Ang gulo-gulo.
Ang ingay-ingay.
Ang init-init.
Ang sikip-sikip.
"Wag kang matakot, please." Tumabi sakin yung matandang babae. Napaurong naman ako
sa upuan ko.
"Kailangan ka kasi namin. Kailangan ka namin para matagpuan siya."
Siya?
Sino?
Si DJ?
Wala naman akong kilalang ibang vampire bukod sa SC members eh! Atsaka, hindi ko
sila ipapahamak no!
"Kaya sige na, please lang. Sabihin mo na kung nasaan siya. Kung ano man ang nasa
memorya mo, halungkatin mo na. Kailangang-kailangan namin ng mga impormasyon mo."
Memory ko? Nagpapatawa ba sila? Gusto ba nilang sikmuraan ko sila tig-iisa?
"Wala akong memory." sagot ko sa kanila. At wala na kong planong dagdagan yang
sinabi ko.
"We know. Kasi, kung meron kang memory, sasabihin mo samin lahat ng alam mo. Kasi
nga, kaibigan kami."
Kinilabutan ako sa kanya.
Inemphasize niya yung 'kaibigan kami'.
Lalo tuloy akong kinabahan at natakot sa kung sino ba talaga ako.
Gusto kong makumpleto yung pagkatao ko, pero ayokong mabawasan ng kaibigan. Lahat
sila mahahalaga. Mababait.
"You guys shouldn't force someone to tell you things, you know?"
Napalingon ako sa bintana.

Familiar voice, familiar tone.
It's DJ.
Tumalbog yung puso ko.
Dapat surprised ako diba? Pero bakit ganon? Expected ko na dadating siya, kahit
siya yung nawawala?
At alam mo ba?
Sobrang saya ko. Ang saya-saya ko. Kasi dumating siya.
Ang bilis na naman ng tibok ng puso ko.
"Wha!? What are you doing here?! Pano ka nakapunta dito?! Pano mo nalaman 'to!?
Diba dapat, nasa mission ka pa---Ah!"
Napahawak sa bibig yung nagsalita. Siya yung parang kanang kamay nung matandang
babae kanina na leader.
"That figures. You sluts. Hindi ko alam kung paano ako nahulog sa trap niyo." DJ.
"Heh. Really? Eh huli ka na kaya! She's ours now!" Sigaw nung kanang kamay naa
lalaki at hawak sa balikat ko.
Anong inyo ako! SAPAK!?
"Get your fvcking hands off her." Isang matalim na tingin ang inabot ng vampire
hunter na yun, kaya napabitaw.
Tumalon siya papasok sa loob habang nakaupo sa bintana.
Nagpagpag siya ng kamay, at sabay nagsmirk.
Ramdam ko yung gulat ng mga vampire hunter.
"Tapang mo ah! Baka nakakalimutan mo? Vampire hunters kami lahat! Isa ka lang!"
Sigaw ng isang vampire hunter.
At biglang may bumukas na pinto mula sa likod.

"Sinong may sabing isa lang siya?"
JULIAAA!!!!
Nagningning yung mata ko.
Andito silang lahat!
Coleen, Quen, and Julia! Wala si Sam. -_-
"P-paanong.. ?" VH1
"Kilala niyo naman siguro siya diba?" Julia.
"You've challenged the wrong opponent. You've challenged the genius." Quen.
"Ughhh! You---"
"Stop it." Pinigil sila nung leader.
"I said stop it." Tinitigan niya yung ibang vampire hunter. "Sorry for the
misunderstanding, Mr. Daniel." Dugtong niya.
"Hindi ito yung original plan namin. And we aren't forcing her to tell us about
that."
"I know." Si DJ. Poker face pa din.
"Would you spare us?"
"Sure." Poker face pa din siya. Parang walang pake.
Teka, papalayain niya yang mga vampire hunter na yan!?
"Thank you. Sorry for the misunderstanding." Nagbow yung leader kay DJ at naglakad
na sila papalabas sa room.
Uhhh..
Yun na yun?
Para saan lahat ng drama? Bakit ang bilis nila sumuko? At bakit ang bilis
magpatawad ni DJ? -__-
Dumaan sa harap ko yung matandang babae, not super tanda, pero matanda na din.
Ngumiti siya at bago pa man siya makalampas sa harap ko, narinig ko yung sinabi
niya..
AJ..
At lumabas na sila.
Parang napako ako ng ilang segundo bago ko marealize yung sinabi niya.
AJ.
AJ is a name, right?
Who the hell is AJ?
"Idiot."
EH. -___-
"Hindi nga ako idiot eh! Nung nakaraan ka pa ha."
"No, hindi ikaw. This time, I'm the idiot one." Lumapit siya sakin at tumitig.
Nagskip yung puso ko.
Pinagpag niya bigla yung kanang balikat ko.
Huh? -__- Bakit balikat ko?
"Listen, wag kang magpapahawak kahit kanino. Only.. I, can do that."
O///////////////////////////////////////O
Parang umakyat lahat ng dugo ko sa mukha.
"E-ehem." Napatingin ako kay Julia at dun sa iba na nakangisi.
Parang nagising din bigla si DJ.
Grabe! Hindi ko alam pero.. ANG LAKAS NIYA MAGPAKILIG! >//////<
"I mean, wag kang magpapahawak kahit kanino. Ang baho baho mo kaya oh. Mag
deodorant ka nga."
At naglakad palayo.
LSADKNFLSDJNGSDLFSMDLFGSDG.
Anak ng letsugas!!
ANG BANGO MO HA! NOTE THE SARCASM!
Badtrip siya! Badtrip!
Anong magdeodorant!? PARANG SOBRANG BAHO KO NAMAN!
"Hoy bakla! Mas mabango ako sayo no! Asa ka na naman!"
Pinaghahampas ko siya sa likod. Slight malakas. Kaya mejo napapa-aray siya.
Tapos nagtatawanan sila Julia dun sa gilid.
Nakakainis kaya! Wala naman akong B.O.! Ang bango-bango ko kaya!

Lumakad na sila papalabas ng room at ako nakasunod lang sa likod ni DJ,
pinaghahampas siya.
Badtrip eh. Mabango ako no!
Pero, on the back of my mind.. sobrang thankful ako.
Thank you, Dj.. Thank you.
Napaisip din ako.
Bakit ko pa kailangan yung past ko? Hanggang andito ang present na ako, ok naman
ako. Past is just a fragment of our lives. It's either we live for it, or we live
without it. May present and future pa. Hindi kailangan magfocus sa past, diba?
Kapag napakawalan mo na ang nakaraan mo, sasaya ka, maniwala ka.
--
Next chapter ko nalang po sasabihin kung anong nangyari kay DJ/Pres nung nawala
siya, at kung saan siya nagpunta. Thanks for reading! <3
*******************************************
[23] BLOOD 22 [Mas magaan ang loob niya sayo.]
*******************************************
Chapter 22
KATHRYN'S POV.
*KNOCK KNOCK*
Isa pa.
*KNOCK KNOCK*
"Ano ba yan! Bat ayaw buksan ni Sam?" Iritable na si Julia.
Ano kayang ginagawa nito sa loob?
Naisip ko namang pakinggan yung loob. Tinapat ko yung tenga ko sa pintuan.

Makikinig ako.
...
"..Hahaha.. Oo.. Sure~"
O.O
Mabilis na napalayo ang katawan ko sa pinto.
May malanding boses sa loob! Boses babae!

"Bakit? Anong meron Kath?" Quen.
Napatingin naman ako sa kanya.
"Yuuuuccckkk. Kadiri! May boses ng babae sa loob!" Sigaw ko.
"Oh well, It's Sam afterall." Poker face na singit ni DJ.
"Hayaan mo na. Sanay na kami sa pambababae niyan." Quen.
Pero!
Kadiri eh!
Kakaiba yung boses nung babae! Malandi yung boses, yung nangaakit! Yung, maliit
tapos matinis! Yung, ughhh!
Napatingin naman ako kay Coleen.
Nagbigay siya ng pilit na ngiti.
Tsk. Kumokota na 'tong si Sam ha!
"Hahahahaha! Silly, Sam. That's why I like you.."
"I like your smell."

"Eh? What's with my smell? How do I smell, anyways?"
"Sweet-smelling. Delicious."
"Hahaha! Funny! You-- Kyaaa~ Where do you think you're touching? Hihi, wahh. Kyaa--
hmmpp."
Parang umusok yung tenga ko.
Napafacepalm naman si Quen, at halatang namula si Julia.
Si DJ, wag niyo tanungin. Poker face as usual.
Si Coleen, nakatungo lang.
YUCCCCKKKK!
AS IN! Y-U-C-K! Hindi to hotel, uy!
Ang lakas pa ng mga boses! NAKAKADIRI! Hindi na 'to nakakatawa!
KAKALAMPAGIN KO YUNG PINTO.
Pero bago ko pa man matuloy ang masamang balak ko ay nahawakan na ni DJ yung braso
ko.
"Wag. Akong bahala." DJ.
Napaurong naman ako. Pag siya nagsasalita, feeling ko inuutusan ako. May force,
lol.
"Stay back." DJ ulit. Sunuran naman sila at umurong din palikod.
At biglang..
*BLAG!*
He kicked the door.
At tumambad sa mga malilinis na mga mata namin ang dalawang naglalandian na

nilalang sa sofa. They're kissing. Sam and some other girl.
At yung babae naka-unbutton yung shirt, halos kita na kaluluwa.
YUUUCCKKK. Na-corrupt ang mata ko ng di oras. :/
"Go rent a hotel room. Don't do something dirty here." DJ. Diretso siya sa swivel
chair niya.
Pumasok na rin kami sa loob.
Mabilis naman na nagbutones yung babae at umayos ng upo.
Biglang napansin ko si Sam, tinititigan ako? Huh? Ako ba? Baka naman sa likod ko?
Napatingin tuloy ako sa likod ko. Si, Coleen?
Nakatungo si Coleen na naglalakad papasok.
Napatingin ulit ako kay Sam, nakatitig pa din siya sa likod ko ata na direksyon
naman ni Coleen. Bumuka yung bibig niya para magsalita pero sinara niya ulit yun.
He wanted to say something, pero hindi niya natuloy.
"Walanjo, Sam! Mas malandi ka pa sa babae!" Julia.
"Respect the room, Sam. Kahit konti lang." Quen.
"Sorry guys.. Cheska, go back to your room." Mabilis na tumango yung babae at
lumabas.
"Sam! Pramis! Kadiri ka dun! Sobra!" Ako.
"Ughh, sorry. Sorry. That was.. unintentional." Nakahawak siya sa noo niya. At
napansin ko naman na napatingin ulit siya kay Coleen at nagtama ang mga mata nila.
Si Coleen napalihis ng tingin sa kanya.
"Uhmm, magtitimpla ako ng kape." Mabilis siyang tumalikod at pumunta sa kusina.

SILENCE.
"Sam. Kung galit ka sakin, wag mong saktan ang sarili mo. Mukha kang tanga."
Nagsalita si DJ mula sa swivel chair niya. Naka-glasses at nagsusulat. Ulit.
"Tss. Wag mo kong pakielaman, huh. Wala kang karapatan."
"SAM!" Julia.
That was harsh.
Napatayo tuloy si DJ sa upuan niya at lumapit kay Sam.
"Pwedeng pakiulit yung sinabi mo? Parang mejo nabingi ako eh." DJ with his scary
looking eyes.
"Ughh. Sorry Pres."
"Sam. You know me, right? What I'm capable of. You've seen it once. Wanna see it
the second time around?"
"Tang ina. Wag mo siyang gagalawin!!!" Naging fierce din yung mata ni Sam.
"Pano kung gusto ko?"
Kinwelyuhan ni Sam si DJ.
"Tang ina naman! Wag na wag mo siyang gagalawin!"
"Sam!" Julia.
"Relax, Sam! Bitiwan mo yan!" Quen.
Naglapitan sila.
Binitawan naman ni Sam yung kwelyo ni DJ at tumalikod. Still cussing words.
"Protektahan mo kung sino yung importante sayo. Hindi yung itataboy mo sila.
Dadating yung araw na kahit hindi ko na gawin yung ginawa ko dati, mangyayari pa
din yun." DJ.
"Tang ina mo! Gago!" Padabog siyang lumabas ng room.

"Well. We really don't understand anything here." Quen.
"Oo nga. Pres, naguguluhan na kami." Julia.
"Eto na yung coffee! Huh? Nasan na si Sam?" Coleen.
Haaaaaaaaaaaay.
Kahit kailan, hindi na natahimik ang room na 'to!
Ewan ko ba kung anong pumasok sa isip ko, pero lumabas din ako at sinundan si Sam.
Tahimik lang siyang naglalakad sa corridor. Tahimik ko lang din siyang sinusundan
sa likod niya.
Parang ang daming hindi nakakaintindi sa kanya. Pero, gusto ko siyang intindihin.
Nung umpisa ayoko din eh. Pero nung nakita ko yung titig niya kanina kay Coleen?
Parang may iba eh. May deeper meaning pa.
Nasa likod na ko ni Sam na halos rinig ko na yung mga bulog niya.
"Fcvk, fvck, fvck." Bulong niya. He is really pissed.

"Sam." Napatigil siya.
"H-huh? Kath? Anong ginagawa mo dito?"
"Uhh? Sinundan ka?"
"Bumalik ka na dun. Baka mawala ka na naman, tapos ako pa masisi."
"Ano ka ba. Okay lang ako. Tsaka, posible bang makidnap ako ng dalawang beses sa
isang araw? Ano yun, sobrang malas ko lang?"
"Haay. Pasensya na kanina ha. Napasigaw ako, tapos hindi pa ko kasama sa rescue
mo."
Umupo siya dun sa sahig at sumandal sa pader. Take note, nasa corridor kami. Lakas
trip. Nakiupo nalang din ako.
"Actually, naiinis ako sayong hayop ka. Hindi mo ba alam? May nasasaktan ka sa
ginagawa mo. Tapos, ano yun? Ang babaero mong langya ka. Umayos ka nga. Get your
facts straight."
"Sorry, sorry." Inakbayan naman ako.

"Alisin mo yang kamay mo."
"Hahaha. Chill lang."
"Pero seryosong tanong. Ano bang nangyayari sayo? Sainyo ni DJ? May nangyayari ba?"
"Ahh. Yung nangyayari samen? 100 years na kaming ganito. Haha. Wag kang magtaka
kung mauulit 'to. Sila Julia nga, sanay na eh."
"Bakit? Talagang hindi kayo magkasundo? Sobrang magkaiba talaga kasi kayo no?"
"Hindi yun. Actually, magkaparehong-magkapareho kami. Sa lahat ng bagay, sobrang

magkapareho. Pati favorite color, yung likes and dislikes. Putcha. Diba nakakainis?
Kaya ayoko sa kanya."
"Astig nga eh! Edi dapat nagkakasundo kayo diba? Pareho kayo eh!"
"Yuckkk. Kaya nga iniba ko ugali ko, para kahit yun man lang magkaiba kami. Odiba,
hindi na kami magkaparehas! Ayoko siya makaparehas. Like, emeged!"
OMG. Ang kyut niya magbakla-baklaan. :D
Ehem, I mean.. back to reality.

"Pero kahit ganon, dapat hindi mo ginagawa yung ginawa mo kanina diba? Sa loob ng
SC Room? Parang.. mejo ano lang.. mejo nakakawala ng respeto."
"Alam ko naman yon. Maling-mali talaga ako kanina. Sorry."
Napangiti naman ako dun.
Oo, maraming hindi nakakaintindi sa kanya. Pero, kaya naman niya tanggapin yung mga
pagkakamali niya. At kaya niyang mag-sorry. Hindi na masama diba?
Pi-nat ko yung ulo niya.
Napatingin siya sakin, at ngumiti din.
"Siguro, kailangan mong i-try na magkasundo kayo ni DJ. Mabait naman si DJ kahit
ganun yun, diba? Kahit na laging masungit, harsh, tapos walang emotion. Tapos,
prangka."
"Pffttt. HAHAHA!"
Huh? -___- Bakit niya ako tinatawanan?
"Tinatawa tawa mo jan? Sapak gusto mo?"
"Ang weird lang kse isipin. Ganyan ako dati. Buti pala naiba ko no? HAHAHA!"
"Eh? Pati ugali niyo, pareho. As in, katulad niya? Ganyan ka dati?"
WEH? Parang ang layo sa present na Sam ha.
"Oy ha. Halos 100 years din bago ko nabago completely ugali ko. Sa sobrang inis ko
na parehong-pareho kami niyan. Haha."
"Imposible naman yun kase. Parehong-pareho kayo? LAHAT talaga? Para namang hindi
posible yun."
Nag-iisa lang kaya si DJ.
...
Huh?
Naisip ko ba talaga yang mga words na yan?
O.O Erase, erase.
"Oo, pramis. Favorite color ko, malaman-laman ko, favorite din niya. Pati ulam.
Favorite place. Likes and dislikes. Pati ugali nga pareho kami eh."
"Oh? Anong masama dun? Astig nga eh."

"Masama yun, Kath. Sobra. Hindi astig yun. Kase, kahit sa taong mamahalin, pareho
kami."
Parang nanuyo yung lalamunan ko sa sinabi niya.
Feeling ko, napako ako sa pwesto ko.
"Oh? Anyareh? Na-stroke ata ang hyper na si Kath?"
Pinilit kong tumawa.
"Gaga. Haha. Ano.. mejo nag-ring lang sa tenga ko yung last na sinabi mo."
"Hehh. Weird no? Hindi ko din inaasahan yun. Diba? Nakakainis. Haha."
Nagbigay nalang ako ng pilit na ngiti.
So, na-inlove na pala dati si DJ.
HUH? O.O
Oh, eh anong pakielam mo, Kath? Buhay niya yun! -_-
Tumayo na ko.
Baka kung ano pang maisip ko dito.
"Tara na pareng Sam. Balik na tayong SC Room."
Ngumiti siya.
"Sure."
Sabay kaming naglakad papuntang corridor.
Tapos nagsalita siya bigla.
"Kath. Salamat ha?"
Newsflash!
Si Sam, Nagthankyouu!
Hahaha. Napa-smile ako dun.
"Wala yun, ano ka ba."
Gusto ko lang intindihin yung mga taong walang nakakaintindi.
Masakit kasi pag walang nakakaintindi sayo.
Dibuhh?
Nakarating na kame sa SC Room na walang pinto. Lakas ba naman ng pagkakasipa ni DJ.

Lumipad yung pinto! XD
"We're baaaaaaaaaack."
"Uy! Inom kayo coffee oh. Timpla ni Coleen. Mejo mainit pa." Pag-aaya ni Julia.
"Sige, sige. Salamat." Umupo na ko ng sofa.
Pero si Sam, sa kusina dumiretso.

Awkward pa siguro. Pero bukas, ayos na 'to.
"Hoy payatot. Sino nagbigay sayo ng permiso para sundan si Sam? May permiso ba
kita?"
Abaaaaaa!
Ang hangiiiiiiiiiin. SOBRA! -__-
"Feeling mo naman susunod ako sa permiso-permiso mo! Luuuh."
"Sus. Di ka lang naliligo eh. Maligo ka muna."
Ughhh!
Sobrang nakakainis na talaga 'tong hayop na 'to! Isa pa to eh!
"Che! Ewan ko sayo!"
"Taray mo na ngayon ah. Kinaganda mo yan?"
"Maganda talaga ako no!"

"Alam ko. You're beautiful."
*thump*
Shet. Nambobola lang yan! Kalma, Kath! >///<
"Payatot ka nga lang talaga. Kain kain din pag may time ha?"
asildasoimcrkajdklasdmlskamdlkaeriawoeiqwndklnasdasdkvdsknsdv!
"EWAN KO SAYO!"
Bolerong palaka! Leche!
"Hahahaha! Sobrang close niyo na talaga no? Nakakatuwa." Julia.
"Sinong close? Kami? Bulag ka na ba Juls?"
Kulang na nga lang hambalusin namin ang isa't-isa eh!

"Oo nga. Hindi kaya ako nakikipag-close sa payatot."
Badtrip na yan!
Dati, Idiot. Ngayon, payatot? ANO PA? KULANG PA! SIGE LAITIN MO PA AKO!
"HAHAHAHA!"
Eh bakit tinatawanan lang nila ako? -___-
Bumulong naman si Julia sa tabi ko.
"Don't worry, Kath. Hindi nakakapagbiro ng ganyan si Pres sa mga taong hindi niya
ka-close at hindi importante sa kanya. Ako nga, hindi pa nabibiro ng ganyan ni Pres
eh. Meaning.. mas magaan ang loob niya sayo."
S-sige na nga.
Aamin na ko. Mejo kinikilig na talaga ako sa kanya. M-medyo lang ha! -////-
--
Yown! Nakapagdesisyon na po ako! Tuwing weekends po ang update. Either sabado or

linggo. Para po alam niyo na kung kelan updates ko. :)))) Pero pag sinipag po ako,
baka minsan double update ako. Salamat po, friends! Labyew all. <3
*******************************************
[24] BLOOD 23 [Late receiver]
*******************************************
Chapter 23
KATHRYN'S POV.
That was hell week.
Ang daming nangyari.
Ilang beses ako nakidnap, lol. Nawala din si DJ ng parang bula. Tapos, biglang
sumulpot na parang kabute.
Tapos, yung mga kumidnap pa saken. Mga vampire hunters, alam nila kung sino ako.
Pero hindi nila sinabi. -__-
Ay, kaloka na talaga mga happenings.
Tapos may nalaman pa kong Chairman.
Idagdag mo pa yung sinabi nung leader ng mga vampire hunters. AJ daw. Sino naman
kaya yun? Tapos, meron pa! Yung away nila Sam at DJ.
Ughh.
Enough war please. ._.
"Kath? Anong ginagawa mo jan?"
Narinig ko yung boses ni Julia sa sala.
Ang tagal ko pala dito sa kusina. Kumuha kse ako ng tubig.
"Wala wala! Pabalik na ko jan." Binalik ko na yung pitsel sa ref tapos bumalik na
sa sala ng room. Sosyal. Room na nga lang, may sala pa.
"Ang tagal mo. Sasabihin na kaya ni Pres kung bakit siya nawala for three days!"
Julia. Excited yung tono ng boses niya.
"Sorry naman." Walang ganang tugon ko at nakiupo na din.
Well, gusto ko din naman malaman kung bakit siya nawala.
Wala lang ako sa mood k-kase ano.. M-mejo sumisikip yung dibdib ko pag nakikita ko
siya.
Ang cornyyyyyyyyyy! -___-
"Nawala nga pala ako kase Chairman called me. He wanted to verify something. Na-
clarify naman yung issueng yun in just a day. Nung pauwi na ko, may dumating na
letter. Extended. At may bago na namang utos si Chairman. So yun, ginawa ko yun.
Pero hindi pala utos ni Chairman yung letter na natanggap ko. Gawa lang yun ng mga
vampire hunters."
Walang tigil na paliwanag ni DJ. Poker face pa din siya at mukhang boring na boring
sa buhay, as usual.
"Yun na yun. Sorry about that." Tumingin sa direksyon ko si DJ. "And.. Sorry Kath."
*thump*
O///////////O
"Huy. Nag-sorry lang siya. Wag OA teh." Siniko ako ni Julia na katabi ko.
E-Ehhh.. Kse naman eh!
First time siya nag-sorry sakin. =/////=
"Don't need to blush. I just said sorry." Poker face ulit na sabi ni DJ sakin.
Alam ko naman yun! -__-
Nawala tuloy yung kilig ko. Chos. Kilig talaga?
Dinilaan ko lang siya.
Behlat boy! :P
"K." At bumalik na siya sa upuan niya.
Nakakainis. Isang letter lang pero nakakainis! -____-++
"Kath, pansin ko na yan ha." Julia.

"Huh? Ang alin?" Mejo na curious ako sa sinabi niya. -_-
"Pres and you."
"Pres and me?"
"Oo. Tsk tsk. Diba sabi ko sayo? Mahalin mo nalang yung mahal mo. Wag si Pres.
Masasaktan ka lang." Julia.
Parang may kumirot sa dibdib ko. Yung parang kinurot siya, pero manipis lang.
Maliit lang, pero tagos.
"A-ano ba yun, Julia?"
"Kath, manhid mo. Feelings mo yan oh! Grabe ka. -__-"
Nagbubulungan lang kami dito kaya kaming dalawang lang ang nakakakarinig.
Mejo napatungo ako.
Nagtatanga-tangahan lang ako, pero alam ko ang ibig sabihin ni Julia.

Nahuhulog na nga ba ako kay DJ?
Imposible diba?
Pano na yung lalaki sa isip ko?
Yung lalaking yun.. yung lagi akong nililigtas.. lagi akong tinutulungan.. laging
nandyan para sakin. Yung lalaking alam kong mahal din ako. Yung laging sinusuklayan
ang buhok ko, laging niyayakap. Yung lalaking laging nakangiti. Yung warmth nung
lalaking yun.. kahit di ko siya matandaan.
Eh si DJ?
Wala kaya siyang ginawang maganda sakin! Puro pang-aasar! Puro cold words! Hindi
nga siya nagke-care sakin eh! Tapos, wala siyang feelings! Hindi pa nga niya ako
natatawag sa pangalan ko! Laging idiot! Kung hindi idiot, payatot! Nakaka-
highblood!
Diba?!
Sabihin niyo, totoo diba!?
Totoo naman talaga! Lagi siyang nang-aasar!
Ibig sabihin nun, magaan ang loob niya sayo.
Sus. Puro cold words lang kaya sinasabi niya sakin!
Listen, wag kang magpapahawak kahit kanino. Only.. I, can do that.
E-ehh oh ano ngayon!? Kahit sinabi niya yan, may joke pa din! Di pa niya ako
natatawag sa pangalan ko!
Sorry.. Kath.
E-ehh! Kahit na! Wala kaya siyang ginawang maganda sakin! Hindi nga siya nagke-care
sakin, diba!?
He rescued you.. 2 times.
*thump*
OH.
MY.
GOD.
What's happening to me!?!?!?!?!
And remember.. you are the only one who've seen him smile.
O//////////////////////////O
SHEEEEEET!
Napatakbo ako sa kusina.
Lumagok ako ng tubig.
Nung hindi ako nakuntento sa baso, sa pitsel na ko uminom.
"Huy Kath! Anyareh!? HALA! Huy, pitsel yan ah!"

Sinundan na pala ako nila Julia at Coleen.
Nung makita ko sila, mejo gumaan yung loob ko. Nagpunas ako ng tubig sa bibig.
At tumakbo sa kanila at umiyak.
"Waaaaaaaaaaaahhh! Juliaaa! Coleeeen! Ayoko nitooooo!"
"Ayaw mo ng alin?" Sabay na tanong nila sakin.
Kumalas ako sa yakap sa kanilang dalawa sabay turo sa puso ko.
"Nito! Nasaan ang kutsilyo!? NASAAAAN!?"
*PAK*
Aray. -__-
"Tange! Pag tinanggal mo yan, deds ka na!" Julia.
Ehhh kasi naman eh.

Anggulooooooo!
"Manhid mo! Hahaha! Ngayon mo lang narealize?" Tapos nagbigay pa sila ng

mapanuksong ngiti.
AAAAAAAAHHH!
T-tubiggggg!
Kinuha ko ulit yung pitsel at lumagok. Wala na kong pakielam kung patapon-tapon
yung tubig sa bibig ko. NAGPAPALPITATE NA KAYA AKO!
"Yuuuuckkk." Sabay-sabay na sabi ni Julia at Coleen.
"RIP manners." Sa gilid naman si Sam, nakangisi.
Mejo napatigil ako.
"CHE!" Tapos uminom ulit.
Pake niyo ba?!
Ayoko ng ganitong pakiramdaaaam. -___-
"Hayaan niyo na siya. Nagpapataba lang yan."

Napatigil ako sa pamilyar na boses galing sa sala.
Alam niyo na, nang-aasar eh. Edi si DJ yan. -___-
"Ewan ko sayo! Baklaaa!"
Tapos nilapag ko sa lamesa ang walang kamuang-muang na pitsel. Sorry, narape ko ang
pitsel ng kusina namin.
Nakakainis! Bakit hindi nalang siya magsulat dun? Nakikinig pa sa usapan namin!
"Nagwawater therapy ka? Goodluck." Sabi pa din niya sa sala. Boses lang niya ang
rinig ko pero sobrang naiinis na ko! Pano pa pag nakita ko yang mukha niyang walang
expression!
"Manahimik ka nga jan! Tsismosang froglet!"
Nagtawanan naman sila.
Walang nakakatawa!
Bwisit na DJ yan.
Lakas mang-asar! Siya kaya ang dahilan nito!
T______T
"Relax, Kath. Ang puso mo ha." Julia.
"Hahaha!" Sabay na tawa ni Coleen at Sam.
Sus, si Sam ooh! Parang hindi ko kinomfort! Kung makatawa! =___=
Lumabas nalang ako sa loob ng kusina.
Bakit ganito? May nagawa po ba akong mali? Opo, lagi akong nagmumura. Pero hindi
ako masamang tao. Pramis! T___T
"Ok lang yan, Kath. Andito naman ako." Biglang may isang malanding kamay ang
bumalot sa balikat ko.
Aba! Ang hayop na si Sam!
"Sam! Mandiri ka nga. =___=" Sabay tulak.
"Hahahaha!"
Parang kanina highblood siya, ngayon tawa na ng tawa. Hindi naman ako clown! -_-
Biglang dumapo ang malilikot na mata ko kay DJ na nagsusulat sa trono na. With his
glasses on.
U-uhh?
?////////?
A-ang init!
"Wag pahalata teh!" Bulong ng nasa likod ko. Si Julia.
E-ehhh kasi naman eh! =///////=
"Oh, by the way. I forgot that it's this time already."
Napatahimik kami.
"It's december. Christmas, right?"
Parang nagningning yung mata ng katabi ko.

"OOOHHH! December means, CHRISTMAS PARTY!!" Julia.
Christmas party?
May ganun dito?! Really?
*O*
"Oo nga pala noh. Sa sobrang daming nangyari, nakalimutan natin yan. " Quen.
"Tuloy ba, Pres?" Coleen.
"Yeah. The Christmas party will be on the 24th of december. The day before
christmas."
"YESSS!" Sabay sabay na sigaw nila.
"Edi isang araw nalang pala?" Sam.
Napangiti nalang ako.
Kahit pala vampires, may christmas din. Talagang don't judge the book by its cover.
"Napost na din sa bulletin board. Pati yung theme. The theme will be red and gold."
"Awwww. First time nag-red, Pres! Lagi nalang kse white yung theme natin." Julia.
"Maiba lang." Tapos bumalik na siya sa ginagawa niya.
Napatingin ako sa mga tao sa gilid ko.
Mukha silang excited.
Hindi naman ako mahilig sa sosyalan. Remember? Taga-probinsya po ako.
"Anong susuotin jan?"
"Semi-formal kse lagi ang christmas party dito. Dress pede na. Color red or gold.
Ikaw na bahala."
Ehh, wala naman akong dalang dress.
Yaan mo na, di nalang ako sasama.
"Hep hep hep! Kailangan sumama ka ha!"
Ay. Bayan.
"Wala akong susuotin, juls."
"Yun lang ba? Akong bahala dun! Sagot kita! Tsaka, mag-ayos ka naman kahit ngayon
lang! Ang ganda-ganda mo kaya."
Errrm, awkward.
"S-sige na, sasama na po."
Feeling ko maaout of place ako eh.
Mga sosyalera kasi mga studyante dito. Mapepera eh. -__-
"Yiiiii! So excited!" Julia. Halos tumalon na siya.
Kinakabahan ako.
Feeling ko may mangyayari sa araw na yan.
--
Walang hanggang pasasalamat po sa inyo! Sobrang napapasaya ako ng mga comments

niyo. :)) Kaya hangga't maaari, gusto ko billisan ang paga-update. Kaso minsan
talaga walang pumapasok sa isip ko eh. :3 Anyways, salamat po! :)) Labyew all. <3
*******************************************
[25] BLOOD 24 [The Christmas Party]
*******************************************
12/25/2012
12:30AM
Sayaaanggg. 30mins late yung upload ko. =_=
Anyways!
MERRY MERRY!
HAVE A HAPPY CHRISTMAS EVERYONE! =))
Christmas update for ya. :*
Chapter 24
KATHRYN'S POV.
"J-juliaaa! Ayoko niyan!"
T____T
"Umayos ka! Maganda nga 'to! Lahat kaya kami naka-red. Tapos ikaw, yellow?!"
"Ehhh.. Ayoko ng ganyang damit eh. Please lang, julia."

"Haaaay. Sige na nga. Maayos naman 'tong yellow na damit na 'to. Pwede na siguro."
Grabe kasi yung mga damit ni Julia. Ang bobongga. Ayoko ng mga ganun. Gusto ko,
simple lang. Tama na sakin yung yellow. Magkapareho lang naman ng shade yun tsaka
gold eh. Actually, mukhang gold na nga 'to. Haha. Ewan.
"Osiya, magbihis ka na niyan. Aayusan pa kita."
"Opo. Eto na."
Pumasok na ko sa CR.
Ayos na sakin yung mga ganitong pormahan ng damit. Simple.
Pagkabihis ko, hinila na agad ako ng excited na excited na si Julia.
"Ang ganda-ganda mo talaga, Kath! Make-up-an kita ah?"
"Light lang, juls ha?"
"Oo naman. Akong bahala sayo."

Pumikit nalang ako, Nararamdaman ko yung brush na dumadampi sa mukha ko.
Ughhh. Ayoko pa naman ng make-up. >_<
"Okaaayy! Mulat ka na!"
Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko.
-_O
O_-
O-O
O_O!!
"Ganda no? Galing ko talaga."
Napahawak ako sa pisngi ko.
Light lang na make-up, pero hindi ko akalain na magmumukha akong ganito.
"Sam! Coleen! Quen! Tignan niyo si Kath ohh!"
Pumasok sila sa loob.

"Kath! Ang ganda mo!!" Coleen. Lumapit siya sakin.
Simpleng make-up lang to. Grabe naman.
"Dapat nakalight-make up ka lagi. Bagay sayo oh." Quen.
Halaaaa.
Nakakahiya naman. >_<
Pero ang gaganda ng mga suot nila. Si Coleen oh, ang ganda. Pati si Julia, hawak pa
yung pamaypay niya. Red din.
Ako lang talaga naka-yellow. =_=
Napansin ko si Sam, nakatitig sakin.
"Sam, mejo nakaka-ilang. =__="
Napaalis ang tingin niya sakin at nagkamot ng ulo.
"Bat ka naka-yellow? Tsaka bakit hindi ka naka-hairstyle?"
"Ayoko no. Ilulugay ko nalang ang buhok."
Kumuha ako ng suklay tapos nagsuklay.

Tapos tumingin na sa kanila.
"So? Halika na?"
Tumango sila at dumiretso na kami sa Auditorium. Dun kase yung venue.
Nga pala, ano kayang itsura ni DJ? Di ko pa siya nakikita. -//////-
--
AUDITORIUM.
(CHRISTMAS PARTY)
"OH MY GOSHHHH! PREESSS! >//////<"
"SHET SHET SHET! ANG HOOOT! *O*"
"TIGNAN NIYO GIRLS! LALONG NAGPAPAGWAPO SA KANYA YUNG COLD ATMOSPHERE!"
"OHEMGEEEEEE! KYAAAAA~"
Nakakabingi.
-____-
Tilian ng tilian. Nasan ba si DJ!?

Chos. Gusto din pala makita.
Lumingon ako sa paligid. Ang ganda naman. *O*
Mayayaman talaga mga tao dito.
Napatingin ako sa mga students na umattend.. Gosh. Ang gaganda nila. Full make-up,
tapos halos mag-gown na na pa-baloon! Ano 'to? JS!?
Pero, magaganda talaga sila.
May mga hawak silang cocktails.
"Kath! Dun yung upuan ng SC Members!" Julia. Tinuro niya yung upuan na pahaba tapos
may tables din na decorated.
Ganda. *O*
Sorry, first time ko sa ganito.
Dahil nga hindi naman ako sanay sa ganito, umupo nalang ako dun.
Ako lang yung umupo. Sila Juls, nakatayo tapos nakikipag-usap.
Di ako sanay sa ganito.
May kakaiba pa akong feeling. Bat ganto? T__T
"Ehem. Merry Christmas everyone."
"KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA~"
Ang eardrums ko. -___-
Napatingin naman ako sa stage.
Sino pa ba iniiritan dito? Edi si DJ. Expected. -__-
Simple lang naman yung suot niya. Polo lang na red. Tapos, may black na shirt sa
loob. Nagcompliment naman. Tapos simpleng hairstyle niya na mejo nakataas..
Oh ano na naman?
O-oo na nga.. gwapo na nga. =//////=
Nakatitig lang ako sa kanya sa stage.
Tapos, bigla siyang lumingon.

Sa maiingay na mga malalandi.
Kala niyo sakin no? Kala ko rin eh. -___-
"Can you please be quiet? Its not pleasant to the ears."
Biglang tumahimik ang paligid.
Hahh! Kala niyo ha! Madadala niyo sa ganyan si DJ! Behlat! :P
"Okay, so welcome to the Christmas party of St. Trinity College. Just enjoy the
night."
Walang ekspresyon siya ulit bumaba ng stage. Papunta siya sa table namin. Nakatitig
lang ako sa kanya.
Sinundan naman siya nila Quen, paupo na din ata sila.
Malapit na siya, ilang steps nalang. Ng bigla niya akong nakitang naupo dun.
Napatigil siya.
Tapos napalingon kayla Julia na nasa likod niya.
"Teka. Bakit may patpat dito?"

O______________O!?
P-patpat!? AKO!?
Letsugas!!
"Nyeta ka DJ ha. Kotang-kota ka na!"
"Oh, bakit nagsasalita yung patpat?" DJ.
Sobrang pigil na pigil na yung tawa nila Sam sa likod.
Ang sama ni DJ grabeeeee!!
"Bakla ka kse! Umupo ka na nga! Baka di ako makapagpigil!" Inirapan ko siya. Yung
halos malaglag na yung mata ko. Kainis eh.
Dumiretso na siya sa upuan niya, AT DUMAAN PA TALAGA SIYA SA HARAP KO. Kapal ng
mukha.
Nakatingin siya sakin habang naglalakad, ako naman nakasunod sa tingin niya.
Then his mouth suddenly moved. He whispered something.
Napataas yung isang kilay ko.
"Beautful.."
Hanggang sa mapataas na pati mata ko. Pati yung noo ko tumaas din.
I mean, WHAT THE HELL!?!!
DID HE JUST REALLY WHISPERED THAT!?!?!
O//////////O
N-no.
Pffffffffft.. Hahaha! He can't be serious. -__-
Kung ano-ano pumapasok sa isip mo Kath eh.
He wouldn't say that to me. Ever.
..
....
"PARTY ROCK IS IN THE HOUSE TONIGGHHHTTT~~~!! EVERYBODY JUST HAVE A GOOD TIME~! AND
WE GONNA MAKE YOU LOSE YOUR MIIIINNND~ EVERYBODY JUST HAVE A GOOD TIME!"
Seriously, ang ingay ng music. Ang lakaaaaaas! =__=

Nakita ko na pwede na kumuha ng food dun sa counter. Nagningning yung mata ko.
FOOOODS! :D
Agad-agad akong tumayo at nakisingit sa mga nagssasayawan sa dance floor.
Lol. Ang sosyal ng christmas party nila. Hindi ko inexpect na ganito. Sabagay,
college students na sila. At marami sa kanila ang graduating na. Palibhasa kse,
freshman ako. Probinsyana pa. Sensya lang. -__-
Nung nakarating ako sa counter, kumuha agad ako ng plato.
OMG. Lechooon! *O*
Kumuha ako ng kanin, tapos ulam, tapos ulam ulit. Tapos kumuha ako ng desert.
Ayan. Full hands na ko. Sa kanan yung desert, sa kaliwa yung pagkain. Lol. Hahaha.
Papakabusog nalang ako.
Tumalikod na ko sa counter. Pabalik na ko sa table namin.
Kaso, sobrang crowded na bigla yung dancefloor. Fudge. =_____=
Naghanap ako ng masisingitan.
Ng biglang may nabangga akong babae sa daanan.

*CRASH!*
Napaupo ako sa sahig. Arayyyyyyyyy. Ang pwet ko. T^T
Napahawak ako sa pwetan ko habang nakangiwi sa sakit.
Pagkamulat ko, isang galit na galit at nag-aapoy na babae ang nasa harapan ko.
"WHAT THE FVCK!? What the hell did you do to me!? OH NOOOOOOO! It's now dirty!
Yuucckkk! Watch where you're going, can you!? Do you know how much this cost?
HUH!?!!??!"
Napatingin nalang ako sa pagkain ko na ngayon ay nasa sahig na.
At galit na galit yung natapunan ko.
Ang clumsy ko kse eh. >_<
"A-ahh.. Sorry, miss. Sobrag sikip kasi eh. Sorry talaga. Pupunasan ko nalang."
Akma kong pupunasan yung natapunan pero tinabig niya yung kamay ko.
"YUCK! You're going to touch me? Gosh. You have guts."

Mejo napataas ang kilay ko sa katarayan ng babaeng 'to. Pero, wag ka muna
magmaldita Kath. Ikaw ang may kasalanan this time. Clumsy mo eh.
"And what's with you're clothes? It looked like my sleeping outfit."
Lalo talagang tumaas yung kilay ko. Timpi-timpi kath. Tumayo na ko sa sahig at
akmang magsasalita pero naunahan niya ako.
"You're not belong here! Get lost!"
Tinulak niya ako at napaupo na naman ako. At kung hindi ka nga naman minamalas.
NAPAUPO AKO SA PAGKAIN KONG NATAPON SA SAHIG.
That caused commotion.
Napatingin ang lahat samin. Tumigil yung nagpaparty-party sa dancefloor.

Everybody's eyes are on me.
Gusto ko ng tumakbo palabas. Pero ayaw gumalaw nung paa ko.
"Do you know how much my SHOES cost!? HUH!?"
Yeah. You read it right.
Sapatos niya lang ang natapunan ko. Pwedeng-pwede pang punasan. Di katulad ng
damit, diba? Bakit ganyan siya magreact?
Nanginginig na yung kamay ko sa sobrang hiya habang nakaupo sa mga pagkain na
natapon ko. I felt like an idiot. This time, a real idiot.
Nararamdaman kong tutulo na yung luha ko any moment.
"What? SPEAK!" Kinuha niya yung dalang pagkain ng kasamahan niya at tinapon sa
damit ko.
Di na ko makagalaw.
Lalong nagtinginan ang lahat samin. Tapos naririnig ko na lahat ng bulungan, mas
malakas pa sa music.
Dapat sa mga oras na 'to, lalabas yung matapang na Kath eh. Pero hindi kaya. This
time, hindi makagalaw si Kath.
"Huh? What? So I'm the bad girl here!? Then, I'll be the bad girl!"
Binuhos niya yung cocktail na hawak niya sa buhok ko.
Tumulo yung wine sa mukha ko.
At hindi ko na kinaya. Lahat ng kahihiyan. Sumabay yung luha ko sa wine sa mukha

ko.
I looked pathetic.
Kath, you're pathetic.
Nakakahiya. Sobra.
Sabi ko na eh. May mangyayaring hindi maganda. Sana.. hindi nalang talaga ako
sumama.
"Idiot."
Napamulat ang mata ko.
Sounds familiar. Tumingin ako sa paligid, at yun, si DJ. Standing.
"Kath!" Nakita ko sila Julia sa likod niya, and their worried faces.
Umagos na yung luha sa mata ko.
I really looked pathetic right now. Don't look at me.
"Tss. You're really an idiot. Patpating idiot."
Bago pa ko makapagreact, nakuha na ni DJ yung kamay ko at hinila na ko palabas ng

Auditorium.
Sinundan kami ng tingin ng lahat ng tao.
"D-DJ? Saan tayo pupunta?" At this moment?
"Shut up idiot."
Napatahimik nalang ako.
And I felt that DJ tighten the grip of his hand and we run hand in hand.
---
HAPPY CHRISTMAS EVERYONE!! :))) SPREAD THE LOVE. <3
*******************************************
[26] BLOOD 25 [Walang hiya ka, DJ.]
*******************************************
Chapter 25
KATHRYN'S POV.
Naramdaman kong namamawis na yung kamay ko.
Sobrang higpit na kasi ng pagkakahawak ni DJ. Feeling ko nga, wala na siyang balak
bitawan ako.
Takbo lang kami ng takbo. Mejo nahihiya na nga ako e. Mukha ba naman akong pulubi
sa damit ko. Buti walang tao sa corridor, kundi kanina ko pa nasabunutan si DJ.
"Hoy DJ! San mo ba ako dadalhin, ha?!"
Ang sakit na ng paa ko! Naka-heels ako dre!

"....." DJ.
Wow. -_-
Snobbers.
Nagpahila nalang ako sa kanya. Hanggang sa tumigil kami sa isang room. Room 369.
Nanliit yung mata ko. Para kasing automatic nagflashback sa isip ko yung nangyari
sa room na yan. Yung muntik na ma-corrupt yung mata ko. Buti natakpan ko.
Naaalala niyo pa? Yung nahulog yung towel niya. Ako kasi, hindi ko yun
makakalimutan! AS IN! Note the sarcasm! -__-"
"Dito?"
"Yeah."
"Anong gagawin natin dito?"
Hindi siya sumagot at ipinasok lang ako sa kwarto niya.
Bakit niya ko pinasok dito! T_T
OMG!
D-don't tell me..

"DJ! Bata pa ko! T___T Please lang! Wag ngayon! Di pa ko handaaaa! T^T"
"What are you? A kid?"
Sabi ko nga eh. Sorry. ( > x < )
"Tsk. Bakit hindi ka nagsalita kanina dun? Hinayaan mo lang na ginaganun ka? Nasan
na yung maingay na babae na hindi tumitigil kakasalita hanggang hindi nateteypan
yung bibig?"
Napatungo ako.
"Hindi ko din alam eh.. Basta hindi ako makagalaw.."
Napakamot siya sa batok niya at hinila na naman ako sa room ng kwarto niya.
Pagpasok ko.. naging star yung mata ko.
This.. is so pretty. *O*
"Maligo ka muna. May tatawagin lang ako."
Umupo ako habang ganun pa din yung mata ko.
Seriously.. maganda yung room. Malinis tignan, simple din yung paligid. Is this his
dressing room? Taray. May dressing room.
Nagkibit-balikat nalang ako at pumasok sa shower room niya at naligo. Malagkit na

rin kasi yung katawan ko.
Pagkatapos na pagkatapos, lumabas na ko habang nakasuot ng bath robe na nakaprepare

na sa loob ng shower room. Sosyal naman.
Umupo na ko dun sa upuan sa tapat ng salamin.
Nakatingin pa din ako sa paligid ng biglang bumukas yung pinto.
At iniluwa nito ang isang magandang babae. Nakangiti sakin.
"H-hello?" Una kong bati. Nacurious kasi ako sa kanya eh.
"Hi. Please take care of me." Sabay nag-bow siya.
Napatayo naman ako
"W-wag kang mag-bow sakin, ano ba!" Nakakahiya. >_<
"Eh? I'm s-sorry, sorry, sorry." At nag-bow pa din siya ng nag-bow habang
nagsosorry.
Is she serious? =_=
Umupo nalang ako, at pumunta siya sa tabi ko.

Ano bang nangyayari? Sino ba siya?
"U-uhmm.. P-pinakiusapan po ako ni Pres na ayusan ka.."
EH!?
O___O
"Really? Wala naman siyang nabanggit ah."
"P-pero I think Ma'am, you really need a make-over right now.."
"Uhhh? I.. think so too.."
Mejo nagdududa pa din ako sa kanya.
Pero mukha siyang mabait..
Parang naramdaman ko naman na may humawak sa buhok ko. Napataas yung kilay ko at
pinakiramdaman.. hanggang sa maramdaman ko na tumaas yung buhok ko.
Napatayo ako at napatingin dun sa babae.

"W-what are you doing?"
Halata naman na nagulat siya.
"U-uhh.. sorry po.. I was just going to.. fix your hair.."
Nagsalubong yung dalawang kilay ko.
Is this DJ's doing?
Umupo nalang ako pero bago yun, may sinabi muna ako sa babae.
"I can fix my hair by myself. Please, don't touch it."
Nakita ko sa reflection ng salamin na nag-nod siya. Napabuntong-hininga nalang ako.

You know.. this hair is my treasure, sorry.
Biglang bumukas yung pinto at this time, si DJ naman ang iniluwa niya.
May hawak siya na box na blue with ribbon, so I suppose, gift yun?
"Abigale."
Pumunta naman yung babae sa likod ko.
Ibig sabihin, she's Abigale.

Binigay ni Pres yung regalo kay Abigale at lumabas na ng kwarto.
So.. para pala.. sa kanya yun..
Oh eh ano!?
Kath naman! Bat ka biglang nalungkot?!
Binaba ni Abigale yung box sa tabi nung table tapos sinimulaan na akong make-upan.
Syempre, sabi ko sa kanya light lang. Ayoko ng masyadong dark, baka magmukha akong
clown.
Pagkatapos niya ako ayusan..
"Uhm.. sorry po, pero I really need to fix your hair.."
Sabi na eh.
Napahawak ako sa sentido ko.
"Osige na nga. But, I have a favor to ask. Please, please, please don't cut my
hair."
"Opo." Nagbigay siya ng isang malaking ngiti.

Napapikit ako habang inaayos niya yung buhok ko.
Hindi ako sanay na may ibang humahawak sa buhok ko..
"Ayan! Tapos na po!"
Minulat ko ang mata ko..
Oh.. she's really good.
Nagmukhang pleasant yung itsura ko.
Napangiti nalang ako.
"So.. para saan ba 'to? Ms. Abigale?"
"Hindi ko po alam kay Pres eh. Sabi niya po, I need to fix you."
.. weird.
"Ah! Wait po!"
Kinuha niya yung box na bigay ni DJ at iniabot sakin.

"Pinapabigay ni Pres."
O/////////////////////////////O
Pwede na ko mag-assume diba?
This is DJ's gift for me.
Binuksan ko yung regalo at tumambad sakin ang isang red and gold dress.
*O*
Kinuha ko yung agad at pagkakuha ko nung dress, meron pang karton sa ilalim. Mejo
malalim pa yung karton. Mukhang divided sa dalawa yung box. Inalis ko yung karton
na harang at isang gold na stiletto naman ang nakita ko.
"Waaaaaaaaaaaaahhhh!"
Hindi ko alam ang magiging reaction ko.
This.. I can't believe.
Tumingin ako kay Abigale at ngumiti.
I'm so happy.
"Halika na po! Suotin mo na!"

"Right!" Pumunta na ko sa shower room kanina at nagbihis.
Paglabas ko, sinuot ko agad yung gold stiletto.
Tumingin ako sa salamin..
OMGGGGGGGGGGG!!!
AKO BA 'TO!?!
Napahawak ako sa bibig ko.
This is really.. a total make-over.
This is uber.
Napatingin ulit ako kay Abigale, then I mouthed, 'Thank you.' then I smiled.
Lumabas na ko ng room at si DJ agad yung nakita ko. Nakasandal sa gilid ng pinto

yung likod niya with his arms crossed.
Napaayos siya ng tayo and he stared at me.

"I know.. this dress will suit you."
Then, his lips formed a small curve. Again.
"It really suits you."
Mejo napanganga ako.
"R-really.. T-thank you.."
Naglakad ako padiretso habang iniiwas yung tingin ko sa kanya.
That smile..
.. is bad for my heart.
Bakit ba kasi sakin lang siya ngumingiti!? T^T
"So, come on."
"Sa Auditorium."
EH!?
"DJ! Nagbibiro ka ba? Sobra na kahihiyan ko dun!"
"Kaya nga tayo babalik."
"P-pero--"
"Trust me."
I let out a deep sigh.
If it's DJ, then I trust him.
Lumabas na kami ng room niya at pumunta na sa Auditorium.
It only took minutes, and we're here.
I did my breathing exercise. Inhale, exhale, inhale, exhale. Then DJ opened the
door.
Bumukas yung pinto at sumalubong samin ang malakas na tugtog sa loob. And everyone
from the dancefloor stopped moving.
Lalo akong kinabahan.
"Don't worry.."
Naramdaman kong hinawakan ni DJ yung kamay ko. Napatingin ako sa kanya. "I'm here."
Napangiti ako.
"Salamat.."
Habang naglalakad kami papasok, our fingers intertwined. It automatically

intertwined. As if, our hands were made for each other. Our hands fit together
perfectly.
It gave me confidence.
DJ is really.. incredible.
Nakita ko naman na lumabas yung girl na natapunan ko kanina. And she really looked
so pissed. Halata mong hindi niya gusto ang nakikita niya. Tinignan niya ako ng
masama.
Pati yung mga girl sa likod niya, tinitigan ako ng masama.
Gumalaw yung kamay ni DJ sa kamay ko. Napatingin ako sa kanya.
"Smile at them. It'll kill them."
Tumingin ulit ako dun sa mga girl.

And I gave them my sweetest smile. Just as DJ said.
At halos umapoy na nga ang mga mukha nila. Sa galit.
Everyone.. just stared at me.
Pero hindi katulad ng titig nila sakin kanina.
Kanina kasi, tinititigan nila ako na parang hayop. Pity. Yung iba natatawa-tawa pa.
I was made a laughing-stock. Pero ngayon? The emotion they're showing is..
admiration.
This is the first time.. I felt like this.
I am really happy.
Christmas is really fun.
Dinala ako ni DJ sa stage. Lalo kaming naging center of attention. Kinuha ni DJ

yung microphone. Nagsalita siya habang hawak pa din ang kamay ko.
"Listen everyone.. I don't care what you do to the world; or to anyone else."
Inalis niya yung kamay niya sa kamay ko.
Hinawakan niya ako sa bewang at hinila palapit sa kanya.
Nilapit niya yung mukha niya..
Palapit.. ng palapit..
SHET DJ ANONG PLANO MO!! o///o

Hinawakan niya yung baba ko..
And he kissed me in front of everyone.
O////////O
And it wasn't just that. His lips.. suddenly started to move.
O/////O?!
Hindi ako nakagalaw.
After 1,2,3,4 seconds, bumitaw siya.
Humarap siya sa lahat na ngayon ay nakanganga sa nasasaksihan, at nagsalita.

"But you can't touch this girl. Because this girl is mine, and mine alone."
That's selfish. But.. sweet.
Walang hiya ka, DJ.
You just stole my heart.
--
PAKIBASA PO.
Hello po sa lahat! Gusto ko lang po magtanong. Tungkol po sa book cover neto. Paki-
click po yung external link sa gilid. Sa taas po ng Multimedia (picture ni Kath).
Ano po ba yung mas ok na book cover? Comment lang po. Tulungan niyo po ako
magdecide, pleeaaase? Tutulong naman kayo, diba? Diba?! HAHA. Salamaaaaat! ?
Book cover made by my chocnat mahlabs @SteakPanna :">
*******************************************
[27] BLOOD 26 [You're such a liar, Kath]
*******************************************
Chapter 26
KATHRYN'S POV.
"Wha---!! Why--!? How---!! *sniff* *sniff*"
Trans: (What is that!! Why did you do that!? How horrible!!)

"What an ugly face. -___-"
"Shut up!! *sniff*"
"Your nose is running. =___="
"Huwaaaaaahh!!"
"Para kang bata. -___-"
"Bakit mo ko hinalikan, ha!? Ano ba talagang balak mo!? NAKAKAINIS KA NAMAN EH!"
Tama! Sobrang nakakainis ka, DJ! Hindi mo alam kung anong ginawa mo! That's bad for
my heart, you know!?
"So that no one will bully you."
"Wow ha, SALAMAT! MARAMING SALAMAT DON!" Talk about sarcastic, meh.
"Welcome." Dumiretso siya sa swivel chair niya.
Aba!
Nakakainis!!
Hindi siya seryoso sa kiss na yun? GANON!? Hindi niya alam ang ginawa niya! Wala
na, tapos na! Wala na akong takas!
I already fell for him.
"This girl is mine, and mine alone."
"This girl is mine, and mine alone.."
"Mine, and mine alone.."
"Mine..
"You're mine.."
O///////////////////////////O
Napa-facepalm nalang ako.
This is really.. not good.
"Mine and mine alone. Utut mu. Bwisit ka. I'm not an object, fool." Bulong ko sabay
upo sa sofa.
"I heard that."
Ughh.
"Bwisit ka kasi! Pwede mo naman sabihin nalang sa kanila! Bakit meron pang k-kkk-k-
kiss?" >////<
"It just happened. Tsk. If it bothers you that much, just forget it."
o.o
Forget.. it?
Ganun nalang yun? Is that something you can forget easily?
Hahh. This guy is hilarious. That's right. I can't possibly fall for someone like
him. But then, I already did. I'm such an idiot, really.
Napatingin ako sa kanya. When he's like that, he looks really gentle and kind.
Kabaliktaran niya.
-___-
I wonder... what's going through his mind right now..
"You're not.. You can't possibly be in love with me, right?"
O___O?!
T-tt-tthhaatt..
"H-hindi no.."
Iniwas ko yung tingin ko. Nahahalata na ba niya? O////O
"Why're you stuttering? Hey."
Tumayo siya at nilapitan ako. Iniwas ko pa din yung tingin ko sa kanya. Bwiset. I'm
new to this kind of feeling. >_<
"Look at me."
Dahan-dahan akong tumingin sa kanya na nakaluhod sa harap ng sofang kinauupuan ko.
"Y-yes?" *insert pilit na ngiti here*
"Hey. Don't fall in love with me. Remember that."
EH? o.o
....
Aahh.
So.. that's how it is.
He doesn't plan to catch me.
Tinignan ko siya ng seryoso, which caused his eyes to widen a little bit.
Then I smiled at him. A sweet one. Hinawakan ko siya sa pisngi at nagsalita.
"Don't worry. I won't fall for you. Never for someone like you."
"Oh, that's good."
Tumayo siya at bumalik na sa swivel chair niya.
Liar.
You're such a liar, Kath.
Nakatungo lang ako. Nakatitig sa kamay ko. I am clenching my fist. Am I angry?

Hindi ko alam. Am I hurt? Maybe.
Hanggang sa makita ko na may tumutulong tubig sa mga kamay ko.
What.. is this.. This is not like me. Maybe, I am really hurt after all.
Hindi pa nga nag-uumpisa yung lovestory, matatapos na agad.

"Kaaaaathh!! Kamusta? Ok ka lang?"
Bumukas yung pinto at iniluwa nito yung apat.
Nagpanic ako at agad pinunasan yung luha sa mata ko. Geez. That was dangerous.
"Ok lang.." Ngumiti nalang ako ng pilit.
"Phew, buti naman. Anyways, PRES! Halos lahat ng babae nasa harap ng SC room!!
Anong gagawin natin?!" Julia.
"All the girls are boycotting against the Student Council!" Quen.
Napatingin si DJ kayla Quen and Julia at tinanggal ang eyeglass niya. Ako naman
nanlaki ang mata.
*BLAG BLAG BLAG*
Kinakalampag na nila yung pinto! O_O
"PRESS!"
"WHAT WAS THAT!?"
"THAT'S NOT WHAT WE THINK, RIGHT?!"
"PRESSS! ANSWER US!!"
"OPEN THE DOOOR!"
"SHE'S A BORING GIRL!"
"YOU CAN'T POSSIBLY BE IN LOVE WITH HER, RIGHT!???!!?"
"YEAH!! IMPOSSIBLE!!"

They're stepping on me!!!!!!! -__-+++
Tumayo ako at binuksan yung pinto.
"Kath! Wag---" Julia.
Sorry. I already opened it.
Pagbukas na pagbukas ko ng pinto, tumahimik ang lahat ng babae sa harap. And

they're faces became dark.
"It's the boring girl!!"
What. -__-+
This is all my fault, after all. Hindi gagawin ni DJ sa harap ng mga babae yun kung
hindi ako binully kanina. So over all, ako ang may kasalanan sa boycott na 'to. -
__-
"Sorry about earlier." Nagpakumbaba na ko. Kainin ang pride, Kath. Hindi naman
nakakalason yan.
"Hah! You're really boring!"
"As I thought, Pres can't be in love with you! You're not even pretty!"
-__-++
"Yeah that's right. So pakitigil na 'to."
"Wait! May itatanong ako!"
Napatingin ako sa isang babae.
"Are you two really dating?"
Eh?! That's crazy! -___-
"Hindi ngaaa! Ang kulet niyong mga babae kayo ha!"
Saktan ko na kaya 'tong mga to? Lalo lang nila ako sinasaktan. T^T
"Why did he kissed you?!"
"Yeah! You're too lucky!!"
I'm not lucky at all. Sigh. -__-

"Lilinawin ko ha. Wala kaming relasyon. Hindi niya ko gusto. At wala siyang balak.
Wala kaming plano. Imposible 'tong sinasabi niyo. Kaya kung ano man ang iniisip
niyo, mali yan."
Nanahimik sila at napatitig sakin.
Ughh. Bakit nasaktan ako sa mga sinabi ko? T^T
Stupid mouth.
"Ahh.. I see.." Sabay sabay na sabi nila.
Sa wakas. Maniwala na kayo and get lost, please?
"Then, layuan mo na si Pres!"
"Kung wala kayong balak, wag ka ng lalapit sa kanya!"
"Wala ka namang gusto sa kanya, diba?!"
O___O
Ughhh..
It feels like they're torturing me.
"It's impossible. I'm part of the club.."
"Eh!? Then quit!!"

O_____O
"T-that's----"
Biglang may humila sa kamay ko at tumabi sakin.
Sino pa ba? It's DJ.
Parang nagslow-motion lahat. Shet. Ang cornyyy. -___- Totoo ngang kumocorny ang
isang tao pag naiinlove. -___-
"Spoiled brats, huh."
Nanahimik silang lahat at napaatras.
"Listen. She wont quit this club. It is something I want, objections?"
"As I thought!!"
"So you guys really are dating!!"

EH!!?
We're not---
"You're wrong."
Napatigil ako.
He's denying me straightforwardly. Really. -__-
Ng bigla niya akong hinila palapit sa kanya.
"But as I said.. This girl is mine. You can't just hurt her as you please."
Tumulo na yung luha ko. Saying those kind of things...
Wouldn't this make me expect further? Really..
Parang umurong yung mga maiingay na dila nila na sobrang ingay kanina.
"Go back to your rooms and get changed."

Naglakad na palayo ang isang batalyong mga babae.
Napahawak ako sa mga mata ko at tinakpan ito habang patuloy na umiiyak. Hindi ko na
kayang pigilan..
DJ, I wonder what's going through your mind right now..
--
I don't know if this is a good chapter or not. XD Thank you po sa support!! <3
*******************************************
[28] BLOOD 27 [Coleen's Special Chapter]
*******************************************
New story po!
KONTRABIDA. Click the external link kung interested po. In-update ko yung first
chapter. :))
Chapter 27
COLEEN'S POV.
"But you can't touch this girl. Because this girl is mine, and mine alone."
Nakatitig lang ako sa harapan ko ng mga panahong yan.
Sinong nasa harapan ko?
Si Sam.
Nakita ko yung kamay niya, nanginginig na sa galit. He is clenching his fist habang
masama ang tingin sa stage.
Hindi naman ako manhid para hindi yun mapansin.
Alam ng lahat na galit si Sam kay Pres.
Sa sobrang inis ni Sam, lumabas na siya ng Auditorium. Ang sama ng mukha niya, inis
na inis siya. Gusto ko siyang sundan pero anong magagawa ko? Hindi naman ako ang
gusto niyang makita.
Napatungo nalang ako.
Bumaba na din ng stage yung dalawa at dumiretso palabas. Babalik na sila sa SC

Room. Umingay yung paligid at halatang gusto ng gyera.
Lumabas nalang din kaming tatlo. Gumulo yung loob ng Auditorium dahil sa ginawa ni
Pres.
Haaaay.
Pres.. alam naman ng lahat na hindi mo sasaluhin si Kath eh. Bakit ka ganyan? Para
kang si Sam.
Bakit kaya ganyan ang mga lalaki? Nagpapakita ng motibo, tapos hindi naman pala
sasaluhin. Sa huli? Nakakasakit lang sila. Kung hindi naman sila seryoso sa umpisa
palang, hindi naman kailangan magpakita ng mga bagay na magpapaasa sa isang tao.
...
Pumasok na kami ng SC Room.
Nagsisigawan na naman yung dalawa, as usual. Actually, sanay na kami. Dati hindi
eh. Walang kahit sinoman ang makakasigaw kay Pres, he's that scary.
Pero si Kath, kaya niya.
Ang tapang niya. Or more like, ang galing niya. Isang simple at normal na babae na
naging assistant ni Pres tapos nalaman ang sikreto namin. Ibig sabihin, from the
very beginning.. hindi siya normal, diba?
Nilabas ni Kath yung mga naggyegyera na babae sa labas.
Pinapaalis na siya sa Student Council. Imposible naman yun. Wala ng takas si Kath
eh. Alam na niya ang lahat.
Nakita ko naman na ang bilis ng tayo ni Sam sa sofa ng narinig yung 'quit the club'
na sigaw ng mga babae. Pupuntahan niya si Kath.
Pero nauna na naman si Pres. Nahawakan na niya ang kamay nito at huli na naman si
Sam.
"This girl is mine. You can't just hurrt her as you please." Pres.
Sobrang nagalit na naman ang mukha ni Sam.
Alam kong nasasaktan siya.
Bakit? Siya lang ba? Ako din naman ah.

Si Kath.
Boto siya samin ni Sam. Galit nga din siya kay Sam dahil manhid daw 'to. Hindi lang
naman si Sam yung manhid. Siya din naman, manhid siya.
Minsan nagtataka ako.
Sino ba talaga si Kath? Masyadong mabilis yung mga pangyayari. Pagdating niya,
napagkatiwalaan agad siya. Sobra pa ang concern ni Pres sa kanya.
Pansin ko na din umpisa pa lang.
Nung time na nahuli namin si Sam na may 'ginagawa' dun sa sofa ng SC room kasama
ang isang babae. Sobrang iba yung tingin niya Kath nun. Parang may gusto siyang
sabihin. Alam kong gusto niyang magsorry kay Kath. Pero di niya nasabi siguro dahil
naisip niya, "Ano ba ko ni Kath para magsorry?"
Parang ako lang din.
"Ano ba ko ni Sam para maramdaman 'to?"
Natatandaan ko yung unang pagkikita namin ni Sam.
He's not like that. He's super cold. Para siyang si Pres. May sariling mundo. Hindi
ngumingiti. Poker face forever.
Ako yung unang bumati sa kanya nun eh.
Sabi ko, "Hi."
Pero hindi niya ako pinansin. Lumabas lang siya ng bahay.
Sinundan ko lang siya ng sinundan. Sa labas, kahit saan siya pumunta. Kinakausap ko
lang siya. Nginingitian. Pero siya, walang expression pa din.
Hanggang sa sobrang mainis na siya sakin.
"Pwede ba? Wag mo akong sundan." Ganun pa din yung mukha niya. Parang hindi
gumagalaw yung mukha niya.
"Eh kasi.. wala kang kasama." Umupo ako dun sa malapit na bench sa tabi ng kalsada.
"Baliw ka din no. Don't concern yourself with me."
"Taray mo ah!" Tumayo ako at pinisil yung pisngi niya. "NGITI. Ganyan." Pinilit ko
ipangiti yung labi niya.
"AHAHAH! Weird face." Napatawa ako sa mukha niya. Mukha siyang robot.
"Tsk." Tinabig niya yung kamay ko at lumakad na ulit.
Kinakausap ko pa din siya.
Kinekwentohan ko kahit hindi naman siya sumasagot.
"Huy! Ikaw naman magkwento! Kanina pa ko nagsasalita eh. Ah! Alam ko na. Yung first
time na nakalabas ako ng bahay! Di kasi ako makalabas eh. Diba? Hindi naman tayo
mga tao. Pero alam mo ba? Nakakatawa kasi inaway ko daw yung mga nakikipaglaro
sakin! Sinabunutan ko daw. Ang maldita ko. Haha!"
Napatigil siya bigla sa paglalakad. At lumingon sakin.
"Ang ingay mo."
Napakunot naman yung noo ko.
"Sorry naman!" Dinilaan ko siya.
"Pfft. Weird girl."

O____O
N-ngumiti siya..
Para akong nakakita ng star. Nagtwinkle siya sa gitna ng gabi.
Nakakita ako ng star sa malapitan.
Hanggang sa umalis na kami sa vacation house na yun.
Pero baon-baon ko pa din yung nakita kong 'star' nung gabing yun. Hindi ko
makakalimutan yung ngiting yun.
Kasi nga, bihira lang tayo makakita ng star diba?
Dun na nagumpisa 'tong nararamdaman ko.
20 years after that.. nagkita ulit kami.
Pero hindi na siya yung Sam na kilala ko. Yung ngiti na parang gem kasi sobrang
rare makita. Araw-araw na niyang ginagawa. Lagi na siyang nakangiti. Pero, halatang
fake. Hindi katulad nung ngiti niya nung gabing 'yun. He is always wearing that
fake smile. Hindi ko na siya kilala.
"Hi Coleen!"
Tinawag niya ako?
"H-hi.."
"Kamusta ka na? Oh? Bakit nawala na yung sobrang ingay na babae noon?" Inakbayan
niya pa ako. "Haha! Oh eto oh! Lagi na kong nakangiti."
Parang bumagsak yung katawan ko.
This is not Sam anymore. This is a fake. He is faking himself.
What happened to the real Sam?
"You're not Sam."
"What? I am!" Nakangiti pa din sya.
"Sam is not a fake."
Napatigil siya at nanlaki ang mga mata.
But he suddenly half-smiled.
"I'm not faking it. I'm just being strong."
Lumakad na siya palayo..
At nakita ko sa likod niya.. Si Pres.
Simula nun, hindi ko na nakita ang totoong Sam. Hanggang ngayon..
Hindi ko alam ang pinagdaanan niya 20 years nung wala ako, pero talagang nagbago
siya. At hindi ko na siya kilala.
"Coleen?"
Napatingin ako kay Julia.
"Uhh.. ano yun?"
"Wala naman. Para kasing nawala ka sa sarili mo."
"Ahh.. Hahaha, sorry." Ngumiti ako.
At pagtingin ko kay sa harap ko..
Si Sam agad ang bumungad.
Nakatalikod siya sakin at nakatitig pa din kay.. Kath.
Ang gulo.
Ang gulo no?
Bakit si Kath?
Kilala na ba niya dati si Kath? Nakilala na ba niya?
Sino ba kasi talaga si Kath?

--
END.
Short lang. May mga hints po sa chapter na 'to. Dikit-dikit ang mga pangyayari. Sa
next chapter po, may marereveal tungkol kay Kath.
Next: Julia's Summer Love \o/
*******************************************
[29] BLOOD 28 [Julia's Summer Love]
*******************************************
Chapter 28
JULIA'S POV.
"So.. anong meron? Bat tayong dalawa lang dito?"
Tahimik lang na nakaupo si Kath sa sofa, first time. Hindi siya maingay ngayon,
hindi siya jolly, hindi makulit.
Tinabihan ko nalang siya.
"May problema ka ba, Kath?"
Napatingin siya sakin. Mukha siyang matamlay.
"Julia.. ang hirap pala ng ganitong feeling, no? Ang bigat."

Parang nagegets ko na yung problema niya. Si Pres.
Hinawakan ko ang kamay nya.
"Kath.. Kasi naman eh, binalaan na kita."
"A-anong gagawin ko, juls? Ang h-hirap magpigil eh.. Nagpapakita siya ng mga
motibo, pero para sa kanya wala lang yun.. Masakit, juls.. Masakit.."
Kath..
Hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya. Nagmahal siya ng maling tao sa maling
panahon, at sa maling pagkakataon. Lahat mali. Kasi kahit kailan, hindi naging tama
ang magmahal ng hindi mo katulad.
"Julia.. ? Anong problema? Umiiyak ka.."
Nanlaki ang mata ko at nagpunas ng luha.
Nakakainis. Dapat di ko na pinapahirapan ang sarili ko.
"W-wala 'to.. Haha. Ano, may ikekwento nalang ako sayo." Ngumiti ako.
"Tungkol saan?"
"Uhmm.. Gusto mo ba malaman kung sino yung taong mahal ko?"
Nanlaki ang mata niya at napangiti.
"Talaga, juls!? Tungkol jan!?"

"Haha. Oo."
Mukha kasing pareho tayo ng sitwasyon eh.
Nagmahal sa maling tao, maling panahon, maling pagkakataon.
"Ganito yan.. Yung pangalan ng taong mahal ko.. AJ."
Kumunot ang noo niya.
"AJ? Kala ko si Quen?"
Mata ko naman ang nanlaki.
"Kath! Haha! Ano ka ba. We're just friends."
Lalong kumunot ang noo niya.
"AJ?"
Narinig ko na bulong niya. May kilala ba siyang AJ?

"Sige sige, tuloy mo nalang muna juls." Kath.
"Sige. Ganito kasi yan.."
Sa pagkakatanda ko.. that was mid-April nung pumunta ako sa isang ospital. Summer.
May binibisita kasi akong isang matandang babae doon. Hindi siya vampire, human
siya. Sobrang cool na lola na nakilala ko. Kaya, magaan ang loob ko sa kanya. Pero
hindi siya sobrang tanda.
"Ate tanda!! Andito na kooww!"
Tumalon ako sa kama niya at inipit siya sa kama.
"Ow--! Aray--!"
Napatigil ako sa pagtalon at inangat yung kumot.

"A HUMAN!!" Sigaw ko.
Kumunot yung noo niya habang hinihimas yung tagiliran niya.
"Oo naman tao ako. Mukha ba akong kabayo?"
Napatayo ako sa kama.
"Oh, andito ka na pala nene! Halika, yakapin mo ako! Yakapiiiiin!"
"KYAAAA!"
*PAK*
"Ara--! *cough* *cough*"
"Ay! Sorry!!"
Napatungo ako.
Kasi naman siya eh!
Ginaya niya yung boses ni Ate tanda tapos nagpapayakap! Odiba? Pang-asar?
"Teka nga! Pano mo nalaman yung mga salita namin!? HA!?"
"Tange. Ang lakas kaya ng boses niyo. Kabilang kwarto po yung Ate tanda mo, hindi
dito. Wrong room."
Inirapan ko siya at naglakad papuntang pinto.
"What the heck? On top of mistaking someone else's room for another's, and
disturbing his sleep, you go ahead and slap him, Ahhh-- it hurts." Habang
hinihimas yung pisngi niya.
Napatigil ako at napakagat-labi.
"Uhh. Sorry."
"Joke lang. Hahaha. Bbye."

This guy.. he never fails to smile.
Parang lumulutang yung kaluluwa ko na lumabas ng kwarto.
Ospital 'to, diba? Ano kayang sakit niya? Malala kaya? Pero bakit.. parang ang saya
pa din niya lagi?
"Ahhh. That boy next door. Gwapo siya no."
"Ate tanda!!"
"Hahaha! Bakit ka kasi nagkamali ng pasok ng kwarto? Sinasadya mo yun no?"
"Hindi ahh!!"
"Suuus. Hoy nene, bisitahin mo din siya. Pag bibisita ka sakin, bumisita ka din sa
kanya."
"Huh? Bakit?"
"Hindi ba obvious? Para magkaroon ka naman ng kaibigan! Itong batang ito talaga."
Napanguso nalang ako.
Nakakainis naman, bibisitahin ko pa yun.
Kinabukasan, bumisita muna ako sa room ni Ate tanda bago bumisita sa room nung
lalaki.
Bungad palang, parang gusto ko na agad umuwi. -__-
"Wow, naligaw ka na naman ng kwarto?"
"Hindi! Masama bang bumisita sayo?"
Pumasok ako sa kwarto, may dala akong fruits.
"Salamat."
SALAMAT? WEH?
"Ulitin mo nga." Ang sarap sa tenga eh.

"Ang alin?"
"Yung sinabi mo."
"Haha. Wag na. Bukas nalang." Ngumiti ulit siya.
Napangiti din ako.
"Nga pala, ako si Julia. Ikaw?"
"AJ nalang."
Lumihis siya ng tingin at tumingin sa may bintana sa tabi ng higaan niya.
"Oh anong gagawin natin?"
Bumalik ang tingin niya ng nakangiti ulit.
Napatingin ako sa isang table sa tabi niya, may nakapatong na chess board.
"Yun oh. Chess tayo."
His smile turns into a creepy grin, "Hehh. GAME!"
1st game, talo ako.
2nd game, talo ako.
3rd game, TALO AKO!
"AYOKO NAAAAAAAA!!" Anak ng letsugas! Sumasakit lang ulo ko, di naman ako
nananalo!!
"Di ka mananalo sakin sa chess. Weak."
"EWAN KO SAYOO!'
"HAHAHAHA! HAHA! Ahahaha-- *cough* *cough*"
O___O
"A-AJ? Ok ka lang? H-huy."
Hinimas ko yung likod niya. Anyareh?
"*COUGH* O-ok na.."
AJ.. is a human.
Human's body really is fragile, vulnerable, frail, and weak.
They die early.
Lumipas ang mga araw.. 10 days na kong pabalik-balik sa room niya. Kung ano-ano
lang ang ginagawa namin. Kain, tawanan, asaran, sigawan, chess. Minsan nakikita ko
siyang naka-eyeglass tapos nagbabasa siya ng pocketbook.
"Check mate."
Ginulo ko yung chess pieces ko at napasabunot sa buhok ko.
This is.. the 15TH GAME AND MY 15TH LOSS!
-___-
"Hahaha! Hindi ka nga mananalo sakiiin!"

Ahh ganon?
*PAK*
"Aww-- *cough* *cough*"
O___O
"Hala! Sorry!!"
Binatukan ko siya pero mahina lang!! Pramis!!
Hinimas ko ulit yung likod niya.
"O-ok lang ako."
"Sure ka?"
"Sus naman nene. Mas malakas pa ata ako sayo eh." Nene ka jan! Gaya-gaya!!
"Naman eh!!!"
"HAHAHA!"
Tumawa na naman siya.
It's because he makes fun of himself like this.. that no one worries about him.
It's because he smiles so happily.. that no one realizes his loneliness.
"Nga pala, Aj.."
"Mm?"
"1 month lang ako sa lugar na 'to eh.. Babalik din ako sa totoong lugar namin."
Kailangan kong bumalik sa lugar namin, sa lugar ng mga vampires. I'm staying here
for vacation. Hindi ako bagay sa lugar ng mga tao.
Napatahimik siya at napatitig sakin.
Pero inalis din niya yun at nag-inat ng katawan at nag-lean ng likod sa board ng
bed niya.
"Oh. Yeah, that's inevitable." He smiled.

Pero halata pa rin.. there's a pained expression in his face.
"15 days nalang ako dito.."
Napatungo ako.
I don't want to leave. Gusto ko maglaro lang kami, magtawanan, mag-asaran,

magkwentuhan, magsapakan, magbatukan. I want to stay by his side.. forever.
*FLICK*
Ouch! o.o
"What's with that face?"
Napahawak ako sa noo ko, pinitik niya kase.
"Magkaka-wrinkles ka niyan." He chuckled.
Napahawak ako sa gilid ng mata ko tsaka ko sa dinilaan. "Sus naman. Kahit magka-
wrinkles ako, maganda parin ako!"
"Hahaha! Self-confidence huh."

Dinilaan ko ulit siya.
"Pano ba yan? Bilang nalang ang mga araw mo dito. Let's make it memorable, shall
we?"
Napangiti naman ako.
It doesn't look like it, but he really is kind.
"Hehe~ Chess tayo!" aya ko sa kanya.
"Tapang ah."
"Mananalo na ko! Sa pang-30 na game, panalo ako!"
"Mmm. Let's see."
Days passed..
Down to my 29th day. My last day..
"Awww! Talo na naman ako!!"

My 29th loss, also.
"Pffft. Better luck next time."
Next time, huh..
Nagtawanan lang kami.
I'll miss this.
Yung mga ginagawa namin for the past days. His face, his laugh, his smiles, his
presence, his voice.
"AJ."
"Ow."
"Hindi ka ba nagsasawa sa room na 'to? Hindi ka lumalabas. Lagi ka lang nakahiga."

"Sanay na ko. Kalahati na ng buhay ko, nasa loob ako ng iisang kwarto. I was rather
weak, you see."
"Wala ka bang gustong makita sa buhay?"
"Makita? Hmm.." Napatingin siya sakin and he half-smiled. "I've seen beautiful
flowers already. That's enough."
Lalong kumirot yung dibdib ko.
"Psst. Pwede ko bang suklayan yung buhok mo?"
Napatingin ako sa kanya at napakunot ang noo ko.
"Aaaah. Weird, right? Sanay kasi akong may sinusuklayan eh. Pwede ba?"
Napangiti ako.
Tinanggal ko yung ponytail ko at inabot yung suklay sa kanya. Umupo ako sa higaan
niya. Unti-unti kong naramdaman na sinusuklayan niya ako.
"Aalis ka na bukas.. mag-iingat ka ha? Maligo ka araw-araw. Kumain ka sa tamang

oras. Bawasan ang pagsimangot, ngiti lang.."
Napatungo ako.
Sumikip yung dibdib ko. A single tear finally found it's way out as I understood
everything.
AJ... is a human.
I fell in love with a human.
Hindi niya alam na isa akong bampira. He won't accept me. Because I'm a monster.
"Hindi nalang ako aalis.."
Napatigil siya sa pagsusuklay sa buhok ko. Humarap naman ako sa kanya.
"Hindi na ko aalis, d-dito nalang ako.. AJ.. Hindi kita iiwan.."
"Alam mo namang.. hindi pwede diba? Kailangan mo ng umuwi.."
"P-pero.. A-ayokong iwan ka.. Pano na yan.. M-mag-isa ka nalang ulit..? Sino na k-
kalaro mo sa chess?"
Hindi ako iiyak. Hindi ako iiyak. Hindi. Hindi ako iiyak.
Pero bigla niyang kinuha yung balikat ko at niyakap ng mahigpit.
My tears bursted out. Tear came rushing from my eyes.
"Kahit na umalis ka, mananatili ka pa din dito.." Binitawan niya ako at tinuro yung
left chest niya. His heart..
Lalong bumuhos yung luha ko.
Hindi ko 'to inexpect. Something like this.. to fall in love..
"I'll be back.. I promise.. Itutuloy pa natin yung 30th game natin, mananalo pa ko,
diba?"
"You'll always be inside my heart.. You made me happy. Thank you."
And he slowly leaned towards my face..
Nakaramdam ako na parang may dumampi sa mga labi ko. And before I realized it, he
was already in front of me, smiling.
And that's the last smile I saw after I left the hospital. With so much memories of
him..
2 years after that..
I came back to that hospital.
Kilala na nga ako nung nasa information desk eh.
"Oh, Julia.."
Ngumiti ako.
Sa wakas.. I'm back. Makikita ko na siya ulit.
Pero hindi nakangiting nurse ang bumungad sakin.
"A-anong problema?"
"Uhmm, ano kase.. Halika, may pupuntahan tayo.."
Tumango ako at sumunod sa nurse.
Tumigil kami sa harap ng room dati ni AJ. Anong bang nangyayari?

Binuksan niya yung pinto.. at isang malakas na hangin ang bumungad sakin. Tears
fell from my eyes.
The bed is empty.
"AJ is.. dead. Wala na siya.. He died a year ago." Umalis yung nurse at iniwan
akong mag-isa sa room ni AJ.
Parang bumagsak yung mundo ko. Humina yung tuhod ko.
Walang AJ sa room na yun. Walang nakangiting AJ ang bumungad sakin. Walang bungad
na pang-asar. Walang malakas na tawa niya.
Napaupo ako sa sahig..
AJ is dead.
Napahawak ako sa mga mata ko.
"Nakakainis ka naman eh!! Bakit.. hindi mo ko hinintay? D-diba sabi ko sayo,

babalik naman ako eh.. Bakit.. Isang taon nalang eh, bumitaw ka pa.. AJ.. AJ..
Naman eh.. *sniff* Diba, maglalaro pa tayo ng chess!? DIBA?! Mananalo pa ko eh.. T-
tatalunin pa kita eh.. Diba.. diba.."
Nagpunas ako ng luha, nanginginig ang mga kamay ko..
Napatingin ako sa higaan niya. Nakapatong yung chess board na pinaglalaruan namin
dati. Pumunta ako dun. How nostalgic..
Binuksan ko yung board at isang sulat ang nasa loob kasama ang mga chess pieces.
Lalong bumuhos ang luha sa mga mata ko.
AJ..
Hi nene.
Siguro kapag nabasa mo na 'to, wala na ko. Literally. Sorry, hindi ko na kaya eh.
Sinubukan kong lumaban, pero talagang mahina na yung katawan ko. Gusto ko sana
makita yung mukha mo, kahit sa huling sandali. Hinitay kita. Nung mga panahong wala
akong kasama sa kwartong 'to, dumating ka. Pinasaya mo ang mga nahuhuling araw ko..
Thank you.
Pasensya ka na nga pala, mejo pangit na 'tong papel na sinusulatan ko. Hindi ko
kasi mapigilang hindi umiyak eh.. Habang sinusulat ko 'to, hindi ko maiwasang hindi
umiyak. Puro patak tuloy 'to ng luha ko. Wag mo na imaginin yung itsura ko habang
sinusulat 'to. Hindi cool. Isang lalaking umiiyak habang may tumutulong uhog sa
ilong. Ugly sight. Wag mo kong gagayahin. Sana, ngayong wala na ko.. lagi ka pa rin
ngingiti. Wag kang sisimangot, wag kang iiyak. Wag kang mag-alala, sa sandaling
pagsasama natin, hindi kita kakalimutan. Kahit sandali lang yun, you made me whole.
As a person, you made me die with no regrets.
Yung 30th game natin, hindi na kailangan yun. Our last game's winner was already
decided the moment you step inside my room. You win.
Nene-- I mean, Julia..
I love you...
Sumabog na ang luha sa mga mata ko.
"AJ.."
I squeezed the paper and embraced it.
Akala ko, makikita na ulit kita..
Patuloy na bumuhos ang luha sa mga mata ko. Parang dinagsa ng milyong-milyong
karayom yung puso ko. Wala akong maramdaman. Parang dalawang galon ng Muriatic Acid
ang ibinuhos sa puso ko. Sobrang sakit..
"AJ.. I won't ever forget you. I love you, too.."
He acted like he didn't care about anything..
I wanted us to be together.. I wanted us to be together.. forever. If I told you

that, would you believe me?
I won't forget our conversations.. your face, your smile.. Our lips that faintly
quiver..
Summer memories.. Summer love.
I won't forget the fragments and memories of that summer.
--
END.
Haha! Mejo mahaba yung Special Chapter ni Julia. XD Anyareh. Next chapter nalang po
yung mabubulgar tungkol kay Kath. Sa POV na niya mismo. Masisira yung moment eh,
tsaka ang haba na masyado. XD Thanks! :">
Special Chap. Inspired by: Natsu no Kakera :')

Clue for the next chapter: KUYA...
*******************************************
[30] BLOOD 29 [That's.. impossible]
*******************************************
Chapter 29
KATHRYN'S POV.
AJ..
San ko ba yun narinig?
Familiar eh..
Pero bago yun, hindi ko alam na meron palang tinatagong ganyang kabigat sa dibdib
si Julia. She was always smiling and jolly. To think na nagkaroon siya ng isang
tragic lovestory.. Namangha ako sa kanya.
"Juls, ok ka lang?"
Napahawak siya sa mata niya, "Ok lang naman.." At ngumiti.
You're so strong, Julia...

Nahiya tuloy ako sa sarili ko..
She's enduring this pain all this time.. Dapat ako din. I need to be strong. I need
to endure.
"Bakit kaya ganun, no? Yung gusto mo, ayaw sayo. Yung gusto mo at gusto ka,
nawawala. Ang gulo."
"Haha. Ewan ko din. Basta ang alam ko lang, Everything happens for a reason."
Julia.
That phrase.. Where did I hear that?
"A-aww.."
Napahawak ako sa ulo ko. Somehow, it became painful all of a sudden.
"K-kath?" Julia. Lumapit siya sakin.
Umikot yung paningin ko.

"Kath! Wag kang masyadong tumakbo!! *huff*"
"Hahahaha! Bakit ang bilis mo kasi hingalin, kuya?"
"Alam mo namang mahina katawan ko eh."
"Pero kuya, ok lang ba talaga na kasama mo ako? Pano sila?"
"Oo naman. Diba sabi ko naman, akong bahala sayo?"
"Hehe. You always make me smile, kuya."
"Ikaw din naman, you always make me smile. Kumbaga sa buklaklak, ikaw ang
sunflower. Maliwanag, masayahin, at syempre.. cute!"
"Hahahaha! Kuya naman!!"
"Seryoso ako."
"Haha. Pero bakit kaya ganun, kuya? Bakit ako pinanganak na ganito? Malas ba talaga
ako? Hindi ko naman ginusto na maging ganito eh.."
"Hmm, ganun lang talaga siguro ang buhay, mapaglaro. Hindi ka malas. Don't worry,
Everything happens for a reason.."
"*smiles* Thank you, Kuya
AJ!! I love you!!"
W-what's... going on?
Could it be...
"Juls... That AJ.. What does he look like?"
"Hmm? AJ? He's.. charming. Always smiling. He has those brown-eyes and super white
skin. He's tall.. Bakit? Basta he's handsome."
"Uhmm, at any rate, does he like flowers?"
"Ah! Now that you mention it. Yeah, he loves flowers. Sabi nga niya, kumbaga sa
flowers, ako yung rose. The most beautiful.. And he's always there for me.
Actually, nahawa nga ako sa motto niya eh.. Everything happens for a reason, which
is really true."
N-no...
"J-julia... You remember my kuya? Yung kinekwento ko sayo.. His name is AJ. I think
we have the same AJ from the past.."
Napatungo ako.
Unti-unting lumilinaw yung memories ko. I'm scared. I'm scared to know my true
self..
"Huh? What do you mean?"
Tumingin ako kay Julia.
"He doesn't like the apple's skin, he would always peel it no matter what. He's
really weak. He loves riped mangoes, and he would always, always, always, always..
comb my hair.." Sabi ko habang nakatingin sa baba.
Napahawak si Julia sa bibig niya. Tumulo naman ang isang patak ng luha sa mata ko.
"P-pero.. imposible eh.. Uhm, ilang taon ka na ba?" Julia.
"I'm 17.."
"See? Imposible nga."
Napakunot yung noo ko.
I'm sure.. pareho lang kami ng nakilalang lalaki..
"Kath.. the thing between me and AJ happened 50 years ago..."
W-wha.. O_O
P-pero..
50 years ago... Hindi pa ako napapanganak nun..
Pero pareho namin nakilala ang iisang tao?
What... is this?
Pero nung nakilala ko si Kuya.. I was still a small child back then.
Napahawak ako sa sentido ko.
Niloloko ba ako ng sarili kong memories?
"So it's coming back.."
Napatingin kami sa pinto. Si DJ, kakapasok lang.
"W-what's coming back?" Tanong ko sa kanya.
"Your memories will return soon."
Para akong binuhusan ng malamig na tubig.

Why am I so afraid of my own memories?
Si DJ...
May alam ba siya dito?
And 50 years ago.. Julia and I met the same person?
If that's the case..
Then how old am I?
---
Sorry po sa super late updates ko. Haha! Mejo inactive na eh. Pero ita-try ko
talagang mag-update ng mas maaga. :)) Salamat po sa support at sa feedbacks! :">
*******************************************
[31] BLOOD 30 [Want some antidote?]
*******************************************
Chapter 30
KATHRYN'S POV
Tinitigan ko ng mariin, mata sa mata, si DJ.
May alam 'tong lalaking 'to.
What am I, reallly?
Napabuntoong-hininga nalang ako.
Siguro, iisipin ko nalang na magkaibang tao yung nakilala namin ni Julia. Although,
positive akong iisa lang yun. 17 years old lang ako. And that was 50 years ago. It
doesn't match.
Tumayo ako sa sofa atsaka nagpaalam kay DJ at Julia.
"Magpapahangin lang ako."
Hindi ko na hinintay yung sagot. Lumabas na ko. Naguguluhan na ko.
Sa sobrang daming nangyayari, parang hindi na totoo.
Haaaaaaaaaaaayyy...
Naglalakad lang ako habang nakatingin sa baba.

Mama? Papa? Ano ba talagang nangyayari dito? Hindi kaya.. time machine!? Joke. -__-
"Kath!"
Napalingon ako sa likod ko.
"Ahh... Sam.."
"Anong ginagawa mo dito?"
"Magpapahangin lang sana ako sa labas."
"Ahh ganun. Sama ko."
Kunot na noo lang ang isinagot ko sa kanya at saka naglakad na ulit. Sumusunod lang
siya sa likod ko.
Nasa may labas na kami at sobrang lakas ng hangin.
"Haaaaaaaaa!! Ang sarap ng hangin.."

"Wow talaga? Anong lasa?"
"Sira!" Inirapan ko siya. Pilosopo netong taong 'to.
"Mukhang may problema ka ah?"
"Problema? Wala naman." Nginitian ko siya.
"Sus naman Kath. Kilala kita."
HUH?
Mabilis na napabaling yung ulo ko sa direksyon ni Sam.
What does.. that mean?
"I mean.. kilala na kita. Sa tagal mo ng nandito sa school, diba?"
"Yeah..?"
SILENCE.
Tanging ihip ng hangin lang ang naririnig namin.
It is silent but it is not awkward. The silence is relaxing..
"Sam.. balik ka na sa SC room."
"Huh? Eh ikaw?"
"Babalik din, mamaya. Gusto ko lang mapag-isa."
"Sure ka?"
"Yep."
Tumango lang siya at pumasok na sa loob.
Ako naman, nakatayo lang sa labas. Lakad-lakad, punta sa may garden, tapos balik sa
dating pwesto. Nakaka-relax.
Mga 30 minutes ako bago pumasok na din sa loob.
Relaxed na yung isip ko.

Naglakad lang ako sa corridor----
"KYAAAAAAAAHH----hmpf!"
Biglang may humila sakin papunta sa isang room! O_O
Tinapon niya ako sa kama at ni-lock.. yung pinto!!
O.M.G..
ANO TO!?
"Si-sino ka!!!????"
Humarap siya na nakangiti sakin.
And swear, hindi ko siya kilala!
Yung mukha niya, even though may itsura siya, hindi ko pa yun nakikita!
"A-anong kailangan mo?"
Umatras ako sa kama.

"Relax, miss."
Ngumiti siya. A sweet one.
Lumakad siya papunta sa kama at umupo sa tabi ko.
Napalunok ako.
This is not a good atmosphere.
Bakit ba sa tuwing lumalabas ako ng SC room, may nangyayaring ganito?!
His hands crawled to my legs.
"W-where do you think you're touching!?"
Inalis ko yung legs ko sa pagkakahawak niya pero bigla niya akong ihiniga sa kama.
He's on top of me. Kinuha niya yung dalawang kamay ko. He pressed it against the
bed. Hindi na ko makagalaw. Ni-lock niya yung binti ko gamit yung binti niya.
This is... the worst position, ever!
"B-bitiwan mo ko! Kundi, sisigaw ako!"
"Go. Shout."
Grrr.
Nanggigigil na ko sa pagmumukha niya. Sobra na!
Inilapit niya pa lalo yung mukha niya sa mukha ko.
"Hmm. It's true. You're a beauty."
"Shut up!! Get off me!!"
Pero mukhang nainis siya sa ingay ko. Nilagay na niya sa taas ng ulo ko yung
dalawang kamay ko. His left hand was locking it.
Yung free na kamay niya, which is the right hand, pinanghahawak niya sa mukha ko.
This guy is the worst!
"Get off me!!"
"Hehh." And his smile was so creepy!
"You're disgusting!"
"Yeah right? Don't worry miss, wala naman akong balak na masama.."
"KYAAAA!!!!!!!!!!!"
He is touching my legs again!
Hindi ko magalaw yung katawan ko. He's locking it all over!
And there he goes, kissing my neck.
Para akong nakuryente.
Someone..
Please..
Someone please, help me..
His next target is my lips.
Naramdaman kong may tumulo na luha sa mata ko.
DJ...
"Ok. Enough playing."
Napatigil yung lalaki at tumingin sa may pinto.
Napatingin din ako dun at halos lumabas lahat luha ko sa sobrang saya.
"DJ.. you came.."
Nanginig sa takot yung lalaki at dahan-dahan akong pinakawalan.
"Tch!" Padabog siya na lumabas na kwartong yun.
Umayos ako ng upo sa kama.
DJ..
He really came..
Umupo siya sa tabi ko.
"Idiot."
"Y-yeah.. sorry.." Napatungo ako.

"Where did he touched you?"
Hinawakan niya yung kamay ko. "Here?" Then, he kissed it.
Parang sumabog yung dugo sa mukha ko.
Kinuha niya pa yung isang kamay ko, and kissed it.
O/////O
"And here?"
He touched the part of my leg. Yung part na hinawakan nung lalaki.
Nilapit niya din yung labi niya sa legs ko pero tumigil siya halfway.
Instead, nilapit niya yung bibig niya sa tenga ko. And whisphered.
"Hey. Want some antidote?"
O////////////////O
"And here, right?"
Hinawakan niya yung leeg ko, and my cheeks.

Lahat ng part na hinawakan nung lalaki, hinawakan din niya.
"And.. here?"
Napatigil ako.
He touched my lips.. using his thumb.
*thump thump thump thump*
Nilapit niya yung mukha niya sa mukha ko. Yung lips niya sa lips ko. Just a few
millimeters away.
"DJ, is this another one of your jokes?"
He stopped.
Unti-unti niya nilayo yung mukha niya and he gave a blank stare.
Chills went down my spine.
Tumayo siya sa kama at dumiretso sa pinto tsaka siya sumagot.
"Yes, that's right."
*SLAM!* (door)
As..
As I thought..
I'm happy that he came and rescued me.
But, he treats me as a plaything.
Napatungo ako at hinimas ang braso ko. Nararamdaman kong nanginginig yung kamay ko.
Every part where he touched me.. it's hot...
"It burns.."
Kasabay ng pagtulo ng luha sa mata ko.
Hanggang kelan mo 'to ipagpapatuloy, DJ?
How long do you plan to give me false hopes?
How long will you continue to hurt me until you're satisfied?
It burns...
It hurts...
My body burns..
My heart hurts..
---
Late update ulit, sorry. :( Thank you po sa mga nagbibigay ng feedbacks. Sobrang
naaappreciate ko po yun kahit di ako makapagreply. :))) Maraming salamat po, from
the bottom of my heart. :">
*******************************************
[32] BLOOD 31 [Blood]
*******************************************
ADVANCE HAPPY VALENTINES DAY!! <3
Sana maging masaya ang mga Valentine's day niyo. Kasi yung akin, mukhang hindi
eh. :))))) HAHA!
Chapter 31
KATHRYN'S POV.
[STUDENT COUNCIL ROOM]
Nakatitig lang ako sa board ng room.
Hindi ko alam kung papasok ba ako o hindi? Pero dapat pag pumasok ako hindi halata
lahat ng nangyari.
Breathing exercise, Kath. Inhale. Exhale. Inhale. Exhale.
Hanggang sa mapagdesisyunan ko na pumasok na.

Pagpasok ko, nakatitig lang sila sakin.
Tumahimik bigla yung loob.
Si DJ agad yung unang hinanap ng mata ko. Aggh. Nakakainis. Bakit ba siya lagi?
Nakaupo lang siya sa swivel chair niya, naka-eyeglass tapos nagsusulat. He looked
so calm and composed as always. As if nothing has happened.
DJ, bakit ka ganyan?
You know what? What you did was bad for my heart. Really really bad.
Nakatungo lang ako na naglakad papasok.
"Kath?" Napataas yung ulo ko sa tumawag sakin. Si Sam.
"OMG. Kath. Your eyes.. Umiyak ka ba?" Julia.
Nanlaki ang mata ko at lumihis ng tingin.
"Haha.. Ano ka ba, juls. Bakit naman ako iiyak?" I faked a laugh.
"Really?"
Ngumiti lang ako, "Really."
Thank God bumukas yung pinto kaya hindi na nila ako masyadong natanong tungkol sa
mata ko. Bumukas yung pinto at iniluwa nito si Quen.
"Pres, someone's looking for you."
Lahat kami napatingin sa kanya.
"Who?" Walang tingin na sagot ni DJ.
"A second year, I guess?"
Tumayo siya at inalis yung eyeglass niya at dumiretso sa pinto. His face was always
so collected and calm. I've never seen him lose his cool.
Parang wala lang siya kanya yung ginawa niya sakin kanina.
Srsly, and sarap niya batuhin! Ipaikot sa ere tapos ibato sa lupa! Bwahahahaha.
"Aaah. It's this time already. Expect more of that."

Umupo si Quen naparang pagod na pagod.
"Ano bang meron?"
"February."
Sa isang word nagets ko agad yung ibig sabihin niya.
Confessions.
Edi ibig sabihin, yung tumawag sa kanya na second year, magcoconfess?
Pano kung bigyan ni DJ ng chance yun?
Pano kung sagutin niya kasi maganda naman? Tapos pano kung mafeel niya yung
sincerity?
*throooob*
OMG.
Yung heart ko. T^T
"U-uhh. Punta lang ako saglit sa room ko." Palusot ko.

Dumiretso agad ako sa direksyon na pinuntahan ni DJ.
Bakit ko ba siya susundan? It's his private life. Siya nga walang pake sakin eh.
Nagtago ako sa likod ng pader, tanaw ko silang dalawa at rinig ko din yung usapan
nila.
Yung babae, maganda, sexy, maputi, mukhang mabait at mukhang mayaman. Wow ha. I'm
her total opposite.
"P-pres... Uhmm.. This is.."
"Say it already."
"I.. I like you, Pres." Nakatungong sabi ng babae.
As expected.
Confession! Buti nalang talaga sumunod ako!
Ngayon DJ, anong gagawin mo? Huh?
"You like me? Why?"
"I d-dont know.. I just felt it.."
"I see."
Tumunghay yung babae at dahan-dahan lumapit kay DJ. Palapit siya ng palapit at
hinawakan niya ang braso ni DJ.
Wow. Maharot ha!
Nilapit niya pa yung mukha niya sa mukha ni DJ at pumikit! Anong gusto niya, ha?
Kiss--
"Do you want me to kiss you?"
Namula ang pisngi ng babae pero nakapikit pa din siya.
Sabi ko na nga ba eh! Maharot nga!!
Asa ka naman na hahalikan ka ni DJ!
Kahit na ganyan siya, cold, calm, at walang pakielam, alam kong hindi siya hahalik
sa kung sino-sinong---
"Sure."
--babae..
Huh?..
Parang nabasag yung puso ko.
Sure? DJ, really? You're going to kiss that girl?
Nakita ko na nilapit na ni DJ yung mukha niya.
He's really serious..

So..
He can kiss any girl he want. Even if he doesn't like her.
Kath, wag kang tumingin. Pwede namang pumikit, diba? Pikit, go.
Pero makulit talaga siguro yung mata ko, kasi imbis na pumikit, may tumulong luha
dito.
I bit my lip.
I can't take this.
"S-STOP!"
Nag-echo yung boses ko sa buong corridor.
Napatigil silang dalawa.Padabog akong lumapit kay DJ at hinila siya sa room ko. I'm
really pissed right now.
Pumasok kami sa room ko at tinitigan ko si DJ.
"What's that?"
"That what?"
"Pa-inosente! Hahalikan mo kaya yung babae!"
"Oh, that. That doesn't matter."
Nag-init yung ulo ko. Doesn't matter?
So everything that he did to me really doesn't matter? He doesn't even care? Tapos
ako halos hindi makatulog kakaisip kung anong nasa isip niya, kung bakit niya 'to
ginagawa, pero siya, wala palang iniisip!?
*BAG*
Nakatungo akong hinampas yung dibdib niya.
*BAG BAG BAG*
"N-nakakainis ka.. Wala kang puso.. NAKAKAINIS KA!!"
*BAG!*
Napalakas yung last na hampas ko kaya napa-titig siya sakin. Napatigil tuloy ako sa
paghampas sa kanya.
Why are you still like that? Always so calm and composed?
It's annoying.
"It's only a kiss. Why do I even need to care about that?"
"Only a kiss?! TANGA KA BA?!"
"Wait, what--"
"A kiss can only be done with someone you love!"
Tumahimik siya bigla.
Yeah, with someone you really love.
"Why can you kiss any girl? May puso ka ba talaga? Huh!? So, yung mga pinaggagawa
mo pala sakin noon, wala lang sayo?! T*ng ina naman ohh, DJ.."
Napansin kong mejo lumaki ang mga mata niya.
"I thought you don't like me?"
Napatitig ako sa kanya at naramdaman kong may tumulong luha sa mata ko. Pinunasan
ko agad yun.
Ang sakit pala neto no?
Pambihira, masakit nga talaga..
"Yeah, I don't like you."
Walang emosyong sagot ko sa kanya.
"Because I love you, DJ."
I said it.
I really really said it.
I said it, I love him.. It is not sad.. But.. Why am I crying?
Aahh. Alam ko na. It is not sad. It hurts.
There, yung mejo nanlalaki niyang mata ay sumobra na sa laki. I think he didn't
expect this. I thought he's the Vampire Tactician? A super genius?
Anong nangyari?
So.. A genius can't understand a woman's heart? Is that it?
Napaiwas siya ng tingin sakin and he cleared his throat bago nagsalita.
"Don't.. love me."
Napa-smirk ako.
"Haha!" I let out a sarcastic laugh. "Wala ka ngang puso." Tinignan ko siya ng
masama. "Pati ata kaluluwa at konsensya, wala ka!"
Pagkasigaw ko ng mga salitang yan, napansin kong nagbago ang ekspresyon ng mukha
niya. His calm and collected face.. changed into a pained expression?
Iniwas niya agad ang tingin niya sakin.
Napatigil din ako dahil sa nakita ko.
What's that face?
Why did you gave me such face? Hindi ikaw ang nasasaktan, ako!
"You love me, right?"
Kakasabi ko lang diba? Kailangan paulit-ulit?

"Oo nga! At sobrang sakit na, letsugas na hayop yan."
Napa-smirk siya.
Huh? Wait--what.. HE SMIRKED!?
"If you really do.. then.."
Lumapit siya palapit sakin hanggang sa mapasandal na ko sa pader. Hinarangan niya

both sides.
What.. what's this?
Napansin ko din na iba na ulit ang expression ng mukha niya. Not calm; not
composed. It's cold.
He gave cold stare.
Naramdaman kong unti-unting lumalapit ang mukha niya.. sa leeg ko.
Naramdaman kong nanginginig na yung tuhod ko.
Why my neck?
"Give me some of your blood."
Nag-echo sa isip ko ang mga salita na sinabi niya.

Parang inalisan ako ng kaluluwa.
I felt that he's already licking my neck. His fangs touched my neck. Para siyang
batang naglalaro, at ang pinaglalaruan niya, yung leeg ko.
Napakagat ako ng labi.
"Mmm--No.. S-stop that.."
Patuloy pa din siya sa ginagawa niya. Halos mangiyak-ngiyak na ko.
Yung DJ na kilala ko, kahit masungit at cold ang mga words na lumalabas sa bibig
niya, alam kong hindi niya 'to kayang gawin.
This person.. is not DJ.
"Who are you?"
Napatigil siya at humarap sakin.
"What?"
"Who are you? DJ won't do this to me."

"Oh, really? I thought you love me? So, I need to show you my other side, right?"
Kinilabutan ako sa narinig ko.
DJ's other side?
His vampire side?
He again, gave me a cold stare bago ibinalik yung mga dila niya sa leeg ko.
He wants my blood. He is hungry.
"Fine. Drink my blood."
Napatigil siya agad dahil sa narinig niya.
Humarap siya sakin and he looked really surprised.
"What?" Hinila ko yung uniform ko na nakaharang sa leeg ko, "Drink my blood.

Faster."
Ganun padin ang ekspresyon niya. Surprised.

"Bilis na!" Hinila ko yung batok niya at isinubsob yung mukha niya sa leeg ko.
I gave a half-smile. "Drink it.. Help yourself."
I want to know you better.
I really really want to.
Nagulat ako ng bigla niya ako tinulak. Dali-dali niyang inalis yung mukha niya sa
leeg ko at tinignan ako ng masama. As in, masama.
"Are you really an idiot?!"
Idiot pa din!? Papainumin ka na nga ng dugo ko!
"I thought you want my blood!"
"Idiot! That's why I can't leave you behind!"
"Eh nagrequest ka eh!"

"That's not the case! Mag-isip ka nga!"
Bwiset na yan! Bakit ba siya nagagalit? Eh siya 'tong may gusto!
Huh? Teka..
Nagagalit? Si DJ?
Right now, the calm and composed DJ.. is angry?
Napahawak ako sa bibig ko. First time!
"Aaah, f*ck."
Napansin kong nanginginig yung kamay niya.
"F*ck.. Shit, shit.."
Nakatungo siya at mukhang pinipigilan ang panginginig ng kamay niya.
What happened?
"D-DJ.. Okay ka lang?"
"Shut up! IDIOT!"
Nag-init yung ulo ko.
Concern na nga ako eh!!
Pero bago pa man ako makapagsalita, napaupo na siya sa sahig.
"Oh gosh, DJ!"
Pinuntahan ko siya sa pwesto niya pero bigla niya akong tinulak.
"Wag.. wag kang lalapit."
WHAT!?
"DJ---"
Napatingin siya sakin at sumigaw, "WAG KANG LUMAPIT!"
His eyes.. is bloody red.
His fangs are activated.
Parang automatic na umatras yung paa ko at ang nagawa ko lang, titigan siya habang
nakaupo sa sahig.
"Ughh--! Shit.."
Hinawakan na niya ang braso niya, pilit na pinipigilan ang panginginig nito.
Wala akong ibang nagawa kundi tingnan siya.
DJ..
Hanggang sa makita kong kinagat niya ang braso niya.
Napako ako sa kinatatayuan ko.
Tumulo ang dugo galing sa part na kinagat niya.

At nakarinig pa ako ng isang pamilyar na tunog.
*SLUUURP SLUUUURP*
Kinikilabutan ako na nakatingin kay DJ.
Is he.. drinking his own blood?
*shocked*
Ilang segundo ko din narinig ang nakakabinging tunog na parang may hinihigop na
mainit na sabaw si DJ. Pero truth is, he is drinking his blood.
Inilayo niya ang mga pangil niya sa braso niya.
Punong-puno ng mantsa ng dugo ang damit niya, pati yung gilid ng labi niya.
He licked it.
Napaatras ako.
This is my first time, to see something like this..

"Aaah, well." Ipinatong niya yung dalawang kamay niya sa sahig at ipinangtukod
tapos tumingin sakin. "Ilang side ko ang nakita mo ngayon?"
Nakatitig lang ako sa kanya at bahagyang ngumiti.
"I've seen all your sides, but I still think you're perfect."
Again, he gave a pained expression. Why, DJ? Why?
"Shut up. I said don't love me, don't care for me, don't like me. Alin ba don ang
hindi mo maintindihan?"
Nagsalubong ang dalawang kilay ko.
"Bakit ba kasi hindi pwede? Huh!? Dahil bampira ka at tao ako? Dahil hindi tayo
pareho? Ganun ba yun!? Sumagot ka---"
"Because I can't return your love!"
Nanuyo bigla yung lalamunan ko.
Ang dami-dami kong sasabihin pero umurong lahat sa isang sentence na sinabi niya.
Parang nawalan ako ng lakas.
"Oh eh ano? Sinabi ko bang mahalin mo din ako? Humihingi ba ako ng kapalit? Hindi
naman diba?! Just.. let me love you."
Let me love you.. until this feeling is gone.
Hanggang sa wala na kong maramdaman na kahit ano para sayo.
Nakatitig lang ako sa kanya. Nakita kong gumalaw yung labi niya, he wants to say
something---
*BLAAAAAAAAG!*
"PRES!!!!!!!!"
Napatingin ako sa pinto ko, na ngayon ay sira na.
Lahat ng member ng SC, sumugod sa room ko. Except kay Sam.
"Pres, your bleeding!" Julia.
"As I thought, it is your blood! What happened?" Quen.
"Pres, you can't let yourself bleed! Others might smell it!" Coleen.
Smell?
His blood? They can smell it? I don't smell anything---
Huh?
Napahawak ako sa ilong ko?

What's this smell? I smell something.. delicious.
"It's nothing. Anyway, fix the door you destroyed."
"Yes, Pres!" Sabay-sabay na sagot nila.
"Hey! Bilisan niyo jan!"
Napatingin ulit ako sa pinto. Si Sam naman, hingal na hingal.
"Right now.. Chairman..." Napatigil siya at hinabol muna yung hininga niya.
Nag-iintay lang ng kasunod ang lahat.
"CHAIRMAN IS AT THE SC ROOM!"
--
Mahaba-habang update. :))) Hahaha. Dahil laging natatagalan ang UD ko, mejo
hinabaan ko ngayon. Advance Valentines gift ko na din 'to sa inyo. :))) Salamat sa
support, friends. :">
*******************************************
[33] BLOOD 32 [The epitome of FEAR]
*******************************************
Hello!!
Sayang. Gusto ko sana mag-upload ng Valentines Special Chapter pampa-GV. Pero,

ayokong pilitin ang sarili ko. Haha. Wala naman kasing magandang nangyari sakin eh.
Baka maBV lang din kayo kung gagawa ako nun. So, wag nalang diba? :)
Nga pala, magbubunyag ako ng mga mystery sa chapter na 'to. :">
Chapter 32
KATHRYN'S POV.
Naririnig ko ang tunog ng heels ni Julia at Coleen.
They were walking back and forth sa tapat ng SC Room. Halatang sobrang kabado sila,
sobrang takot.
"P-pres.. Aren't we gonna open the door?" Tanong ni Julia while biting lower lip;
halatang kinakabahan.
Si DJ naman, nakapagpalit na ng damit. Naalala ko na naman tuloy yung.. kanina.
Nasa harap lang mismo ng room. Hindi gumagalaw. Nakatitig lang siya sa pinto. Not
moving an inch.
Narinig ko na nag-sigh siya bago hinawakan yung door knob.
"We're going."
Napatigil naman ang lahat at sumunod sa likod niya.

Bakit feeling ko, kahit si DJ takot sa Chairman na yan? Sino ba yan? Nakakacurious.
Pagpasok na pagpasok namin mismo sa room, may nakatalikod na lalaki ang nakaupo sa
swivel chair ni DJ.
His back looks so manly.
I thought the Chairman would be an old man na panot. But I'm wrong. This man in
front of us right now looks young, kahit na nakatalikod palang siya.
Napatigil silang lahat, fear evident in their faces. Hindi man ipahalata ni DJ,
although he looked calm as usual, there's still a hint of fear in his eyes.
"Aaah. How I miss this chair of mine."
Tumalon-talon ang pwet niya sa swivel chair niya ang habang nagsswing. Still,
nakatalikod pa din siya.
Naramdaman ko naman na lalong nag-iba yung ihip ng hangin sa loob ng room. Yung
apat, nakatikom ang bibig habang nakatitig sa lalaki.
His voice is enough to make them this scared?
"What? Surprised?"
Nagsasalita ang nakatalikod na lalaki. Somehow, nahahawa na ako sa katahimikan

nila. So silent. Nakakapanibago. Even DJ.
Pero napunta ang atensyon ko kay Sam.
Naghihikab kasi siya na naglakad papunta sa sofa at umupo. Footsteps lang niya ang
naririnig sa tahimik na kwarto.
Wow, Sam.
Everyone here looked scared. Tapos ikaw naghihikab na umupo sa sofa? Astig ah.
Napansin ko din na nakatingin sila Julia kay Sam na walang galang na umupo sa sofa.
I think pareho kami ng nasa isip.
Kahit na hindi ko siya kilala, I can read the atmosphere, no! Hindi ako basta-basta
uupo sa sofa.
"Why so silent? Pfft." He chuckled.
Napatigil ako.
Lalong napatitig ang mga mata ko sa nakaupong lalaki.
His laugh.. sounds familiar.
Aksidenteng napatingin ako kay Julia at pagtingin ko, nakatingin din siya sakin.
Napataas ang kilay ko. Are we thinking the same thing?
"Alrighty." Tumayo siya sa swivel chair. Nilagay niya ang kanang kamay niya sa
bulsa niya at nagsalita ulit. "Jaiden."
Isang seryosong tinig ang lalong nagpaseryoso sa mood ng kwarto.
Anyway, who's Jaiden?
Sa pagkakaalam ko, walang Jaiden dito.

Agad-agad namang nasagot ang tanong sa utak ko.
DJ took a step forward and he bowed.
"Yes, Master."
MASTER?!
And DJ is Jaiden?!
Huh???
Wait.. I don't get this.
And what's with the voice of this person. Siya yung tipong kapag inutusan ka,
kailangan susundin kaagad. Kahit ayaw mo, may force na nagtutulak sayo na sundin
siya. Is it fear?
"Introduce me to your assistant, Jaiden."
Kung pwede lang lumuwa ang eyeballs, lumuwa na yung akin.
Why!?!?! Did I do something wrong??!
"Yes, Master."
Kinuha ni DJ yung kamay ko at inilapit sa mesa. Napalunok ako.
Nakakakaba!! Di pa din makasunod yung utak ko sa mga panggyayari. @_@

Unti-unting humarap ang mukha ng lalaki. Parang slow motion ang lahat. Dahan-dahan
siyang humarap hanggang sa makita na namin ang buong mukha nito.
"Hi, Kath. I am the oldest vampire alive, and the Chairman of all vampires--
Edward. And I am currently searching for my Bella."
!?
Huh? Napakunot ang noo ko. Hindi ko na inintindi yung joke nya. Moreover, His
face...
"Hahaha! Just kidding, just kidding~ So.." He clasped his hands. "What happened to
my school, kiddos?"
Napako pa din ang mga paa ko.
Nagsasalita siya pero parang wala akong naririnig. Nakafocus lang ang mga mata ko
sa mukha niya. I know his face, I've seen him before..
"O-OH GOSH." Parang nagising ako sa mahinang bulong ni Julia sa tabi ko. Nakahawak
siya sa bibig niya at halatang may tutulong luha sa mga mata niya any moment.
Mukhang alam ko na kung sino ang lalaking nasa harap namin.
"Kuya.. AJ."
Napatigi sa pagsasalita ang Chairman sa harap. Napatitig siya sakin at napakunot
ang noo nito.
"I'm not AJ." Matigas na sabi nito.
Bahagyang ngumiti ang mga labi ko.
"You're my Kuya. My Kuya AJ."
Yes.
This man looks like my Kuya AJ from the past. The one who combs my hair; that
gentle person.
He half-smiled.
Umupo siya sa swivel chair at itinaas ang paa sa mesa.
"Kath. He's not AJ. He is Aleister, our Chairman." DJ.
"Jaiden, no need to explain that." Ngumiti naman yung Chairman sa upuan.

Hindi nalang ako sumagot.
Alam ko naman na hindi siya aamin. He really looks like.. my Kuya AJ. No doubt. At
alam kong yun din ang nasa isip ni Julia.
"You haven't met him before?" Bulong ko sa ibang members.
"No, hindi pa namin nakikita ang mukha ni Chairman. Nagulat nga kami nung humarap
siya." Coleen.
So, this explains everything.
Kung paano namin nakilala ni Julia ang iisang tao sa magkaibang panahon. It's
because, he is still alive. And he's a vampire, isn't that right?
"Kath, come here come here." Pinalapit ako nung Chairman daw na yan sa harap niya.
Lumapit naman ako.
Nung nasa na niya ako, laking gulat ko ng bigla siyang tumayo at niyakap ako. Ng
mahigpit.
"W-what?"
"You've grown into a beautiful woman." Sagot niya habang nakayakap pa din sakin.
Lalong lumakas yung kutob ko na siya ng yung Kuya ko.
Siya talaga yun. Siyang-siya. Mukha, boses, at pagtawa. Parehong-pareho sila ng

Kuya-kuyahan ko.
Binitawan niya ako at tumingin sakin. "AJ.. I'm not AJ anymore. I left that name 50
years ago."
Napangiti ako.
"So you're really my Kuya."
Isang ngiti lang ang ibinigay niya sakin.
Napabaling ang tingin niya kay Julia na rinig na rinig mo na ang lakas ng pag-iyak.
I can't blame her. Pinalabas kasi na patay na siya, tapos siya pala ang
kinikilalang Chairman nito.
Pansin ko naman ang sobrang naguguluhan na mga expression sa mukha nung ibang
members. Wala silang alam sa nangyayari. Pero kahit na ganun, you can still feel
that they're scared of the man in front of them.
"Care to explain, Kuya?"
"Well. Sa tingin ko naman alam niyo na ang nangyayari. I was AJ." Sumeryoso ang
mukha nito. "But, not anymore. Call me Chairman, Julia."
Tumango si Julia habang nagpupunas ng luha.
Everyone just stared at this man. Their eyes overflowing with respect. Are they
really scared? Is it really fear?
Then, I realized something nung napatitig ako sa mukha nila. Why did I thought they
were scared? It's pretty obvious. It's not fear; it's admiration and respect.
At na-gain niya ito through years of experience.

"Anyway, your birthday. Next week na diba?"
"Ah!" Napahawak ako sa bibig ko. Muntik ko na makalimutan! "Yeah, my 18th

birthday.."
Teka, Paano niya nalaman?
"Hehh." He gave that unpredictable smile. "Everyone, wait for it. I know everyone
were thinking the same thing, right?"
Ibinaling niya ang tingin niya sakin.
"Just who the hell is Kathryn Rivero? Isn't that right?"
Nagtaasan ang balahibo ko.
They have the same face, same voice. But, completely different personality.
Completely different from the man I met when I was young.
Lumakad siya sa harap ng lahat as he speaks with authority.

"Wait for her 18th birthday.. Let's end this never-ending mystery about her true
identity."
--
Masyado atang madaming nangyari sa chapter na 'to. Parang buhay ko lang, maraming
nangyari. HAHA. Drama, lol. Nga pala, sana lahat ng ginagawa ng lahat ng characters
sa chapter na 'to, binigyan niyo ng pansin. Sabi ko magbubunyag ako ng mystery,
pero nadagdagan pa ata yung mga questions. May itatanong pala ko sainyo..
First; Paano naging Master ni DJ si Chairman?
Second; Paano siya naging si Jaiden?
Third; Paano nakilala ni Kath si Chairman/AJ nung bata pa lang siya?
Fourth; Sino ba talaga si AJ/Chairman?
Fifth; Bakit hindi pwedeng mahalin ni DJ si Kath?
Sixth; Bakit biglang umupo sa sofa si Sam? Lol. XD
HAHA. Wala lang. Isipin niyo po ang mga sagot diyan. Wahahahahaha. Hintayin nalang
natin yung debut ni Kath para tapos na. XD Salamat sa support po! :">
Chairman sa right side!
*******************************************
[34] BLOOD 33 [Julia and Chairman]
*******************************************
Everyone, meet Chairman. :)
Chapter 33
JULIA'S POV.
"Can we talk?"
Napatingin siya sakin. Si Chairman.
So, iisa lang talaga yung nakilala namin ni Kath. At andito siya ngayon sa harap
namin.
Sa totoo lang, walang pumapasok sa isip ko ngayon. Basta ang alam ko lang, masakit.
Sobrang sakit. I feel numb, actually. Sakit lang kasi ang nararamdaman ko, wala ng
iba.
"Sino bang gusto mong kausapin? Si AJ o yung Chairman mo?"
Alam naman niya ang ibig kong sabihin. Bakit niya ba ako pinapahirapan ng ganito?
"Kung si AJ ba, pwede?"
Ngumiti siya, "Wala na siya diba? And show some respect. I'm the Chairman."
Tumingin ako sa kanya.
"Sorry, Chairman. But, pwede po bang tanungin mo si AJ?"
Even though you and AJ are one and the same.
"About what?"
"50 years ago.. Naaalala niya ba?"
Sumeryoso ang tingin niya sakin.
Napansin ko na nakatingin na pala saming dalawa ang lahat ng member ng SC.

Nakalimutan ko na nandito pa pala kami sa loob ng room.
"Julia? What are you saying? He is Chairman. Chairman Aleister. Tara na." Hinila
ako ni Quen palayo pero hindi ako umalis. I want to know what's going on.
Is this the same person I loved before?
"Everyone, can you leave us two alone?"
Napatigil silang lahat. Pati ako.
So, is he going to answer? We're gonna talk, right?
Tumango lang sila kahit na halata na nag-aalangan sila na lumabas.
Bumulong naman si Chairman kay Pres bago lumabas.
"Jaiden, go with Kath. Be with her."

Lalo akong nacurious. Sino ba si Kath para sa kanya? Isn't Kath, a human?
Finally, naiwan kaming dalawa sa room. I can ask him anything I want.
"What's your question?" Dahan-dahan itong umupo sa swivel chair habang nakatingin
sakin.
Kumabog ang dibidib ko.
The way he looks at me.. is still the same as before.
"Chairman.. Si AJ," Tumitig ako sa kanya ng mariin. "Minahal ba talaga ako ni AJ?"
I am expecting a shocked expression, but he remained calm. Ganun pa din siya,

nakatingin sakin na parang naghihitay ng tanong.
"He really did." Kalmadong sagot nito.
Para namang nagwala ang dugo sa katawan ko.
Ganon pa din ang epekto sakin ng lalaking 'to, hindi nagbabago. Siya lang ang
lalaking kayang bulabugin ang puso ko ng ganito.
"T-this letter.." Kinuha ko yung letter na bigay niya sakin noon sa bulsa ko.
Pinaka-iingatan kong sulat, yung bagay na nagbibigay sakin ng assurance na mahal
talaga niya ako. Na mahal talaga ako ng taong inakala ko ng patay na. "Naaalala mo
ba 'to?"
Doon ko lang nakita yung shocked expression na kanina ko pa hinihintay.
Mejo sumaya yung puso ko. Naaalala niya pa.
"Tinago mo pala yan?"
Tumango lang ako.
Of course, I did. Dito ka umamin sakin.
"That.. Itapon mo na yan."
What?!
Sa letter na 'to nakasulat ang feelings mo! Bakit ko itatapon? You're spouting non-
sense!
"No! NEVER!"
"Get rid of that letter. This is the order of the Chairman."
Parang nagpantig yung tenga ko.
At ginamit niya pa ang pagiging Chairman niya? Hindi ko akalain na yung

pinagsisilbihan ko sa loob ng 50 taon, yung taong mahal ko pala!
"Ilang taon akong sumunod sa mga orders mo. This time, I won't." Matigas na sagot
ko.
Tumitig siya sakin, tapos ako din. Nagsukatan kami ng tingin hanggang sa siya ang
napagod at lumihis ng tingin sakin.
"Why can't you understand? This is for your sake, for everyone's sake! You need to
forget about me!"
Tumulo ang isang patak ng luha sa mata ko.
"Why? Bakit? BAKIT!? HINDI TALAGA KITA MAIINTINDIHAN! SINONG MAKAKAINTINDI SA

GINAGAWA MO?! PINALABAS MO NA PATAY KA NA, TAPOS BIGLA KANG SUSULPOT SA HARAP KO?!
Haha.. ang.. galing galing mo.."
Napahawak ako sa mata ko.
No, don't cry, Julia. Wag mo ipakita sa kanya na mahina ka.
"Just.. Just follow my order!"
"No! I won't!"
"You will!"
"Hindi ko nga kaya! Kung kaya ko lang ginawa ko na yun noon pa!"
"Do it now!"
"Bakit ba kasi!? Magtigil ka nga---"
"Because I'm dying!"
"Because you're dy-- Huh?"
Eh?
Naputol yung panggagaya ko sa sasabihin niya.
Napatigil ako. What.. was that?
"Julia, I'm dying."
Napapikit ako at tinakpan ko yung tenga ko. I don't want to hear this.
"You're lying!!! Ano 'to? You're faking your death again!?"
"Julia, I'm seriou---"
"NO!!"
No.
No.
No.
Natagpuan ko na siya ulit.. pero bakit kailangan kunin siya na naman?
"You don't know.. How much hardship I've gone through, how much I suffered. B-bakit
mo ba ako pinapahirapan ng ganito? Ha?"
Napaupo ako sa sofa at dun umiyak ng umiyak.
It hurts. It hurts so much.
Naramdaman ko na lumubog yung tabi ko sa sofa and someone touched my shoulder.

Kinuha niya yung balikat ko at hinila palapit sa kanya. "I'm so sorry.."
Lalong bumuhos yung luha sa mata ko.
Bakit ka nagsosorry? Lalo mo lang pinapabigat yung loob ko.

"Truth is, I am really an old man. Do you know how old I am?"
Napatingin ako sa kanya at nagpunas ng luha. Umiling ako.
"See? Actually, I am 800 years old already."
EHH?
WHAT!??!
"No kidding. I am an old vampire. And actually, I am the son of Frida and Kern in
the legend."
HUH!?!??!
Umurong lahat ng luha sa lahat ng naririnig ko ngayon. Napanganga ako sa natuklasan

ko.
Napansin niya ata na sobrang hindi makapaniwala yung mata ko kaya patuloy siyang
nagpaliwanag.
"The legend happened 1000 years ago, right? That was my doing. I said that it was
1000 years ago even though it was really 800 years ago. So that no one will doubt
my existence. Pero di nagtagal, nalaman din nila na isa akong half-thoroughbred and
half-human. They found out that I have inherited my mother's strength and power. I
have supernatural abilities."
My body froze.
What is he saying? Is this even possible? He has powers? Eh?
"You don't need to be so shocked. Kaya ako nasa ospital nung nagkakilala tayo, it
was because my body broke down. I am super old and my powers became weak."
That's...
This is...ugh.
"And your appearance.."
He looks so young. Kahit na sabihin mo pa na mabagal ang aging process naming

vampires, he looks like he's only in his 20's. 800 years old na siya, so he should
look like a 40 year old man.
"My appearance? What, I look young? Of course I have the blood of my mother with
me, and also I drink blood."
"H-human blood?"
"No. Vampire blood. What are you saying? Do I look like a murderer to you?"
Nakahinga ako ng maluwag.
Actually, mas mabilis mag-pump ng blood ang katawan ng vampires kaya hindi kami
nauubasan agad ng dugo. So, we drink the blood of our friends that is also a
vampire. We do that atleast twice a year.
But...
Why is he saying this now? At bakit sakin niya sinasabi?
"Bakit sinasabi mo sakin 'to?"
"Hindi ko din alam. Nung nakita kitang umiiyak, gusto kitang patahanin. And boom, I
just told who I am. I'm in deep shit."
"No! Wala akong pagsasabihan! I promise!"
"Haha. Alam mo na kung bakit kailangan mo akong kalimutan, so will you just forget
about me and what happened before?"
Kumunot yung noo ko.
"Hell no!"
Napatampal naman siya sa noo niya. "Can't you understand already? I'm old and I'm
dying."
"I don't care."
I don't care. I won't let you die. You won't die. And if you really would, then I
will show my love for you everyday you wake up and after you sleep.
"What?"
"I. DONT. CARE. Even though you are the oldest man alive, or the strongest vampire
in history. You're still the same man I loved before. That fact won't change."
Nakatitig lang ako sa kanya.
His lips formed a small smile.
He chuckled. "Pfft. Haha. You're really hopeless."
Napangiti naman ako.
Walang nagbago. Kahit nalaman ko yung totoong pagkatao niya, hindi nabawasan yung
pagmamahal ko sa kanya. Nadagdagan pa nga, actually.
Bigla niya naman ako niyakap ng mahigpit. Lalo akong napangiti.
Hey, everyone.
He's my AJ, and everyone's Chairman. And, I love this guy.

--
Tapos na ang mystery sa pagkatao ni Chairman. Yung next naman..
Sino si Kath?
*******************************************
[35] BLOOD 34 [White and Black Box]
*******************************************
SORRY!! SUPER LATE UD!! After 2 weeks! NakaUD din. Hahaha. Mejo boring pa 'tong UD
ko na 'to. Haha. Pasensya na po talaga.
DOUBLE UPDATE PO.
CV and KONTRABIDA. Updated. Click the external link para sa readers ng KONTRABIDA.
Thanks!
Chapter 34
KATHRYN'S POV.
"What are they talking about?"
Narinig ko yung mahinang boses ni Coleen sa likod ko.
"Something personal, I guess?"

Ako nalang yung sumagot.
Wala naman kasi atang nakakaalam ng nangyayari dito eh. Well, except kay DJ siguro.
Teka nga.
Naguguluhan pa din ako eh!
Anong sinasabi nilang makikila na ko? Takte. May iba pa bang ako?
"Come here."
"Huh?"
"I said, come with me."
EHH!?
Hindi na ko nakapagsalita. Hinila na niya ako agad paalis dun sa harap ng room.
Leche 'tong lalaking 'to.
"Problema mo ba? Kung tutuusin, ikaw ang mas maraming kasalanan sakin eh! Bitaw
nga!!"
"No."
Anak ng letsugas. FINE!
"Sige. Hilahin mo ko kung saang lupalop mo gusto! GALINGAN MO HA!"
Napatigil siya bigla.
Binitawan niya ako at tinignan ng mariin.
"Ok ka lang ba?"
Napakunot naman ang noo ko sa tanong niya.
Well, I'm not emotionally OK. But, well.
"Ayos lang." Yep, natitiis pa.
"Really?" Hinawakan niya ako bigla sa mukha, "Nung nakita mo siya, wala ka bang
naalala? Wala bang lumabas na memories?"
HUH? o.o?
"Well, y-yeah.."
"Sigurado ka?" Tinitigan niya ako, mata sa mata. Mariin.
"O-oo nga."
O////O
What's wrong with him?
Biglang naging cold na naman yung mata niya. From worried to cold. Weird.
"Ah. Ok. Well, I don't care anyways."
WHAT!!?!?!
THE HECK IS WRONG WITH HIM!?
"Wala kang pake diba? Edi bitawan mo na yung mukha ko."
Bahagyang nanlaki ang mata niya.
Agad naman niyang inalis yung kamay niya. He cleared his throat.
"E-ehem."
Yabang-yabang. Makapagtaray lang.
Pasalamat ka, mahal kita.

"Ano bang pinag-aalala mo? E diba nga gusto nyo na ko makaalala? Parang takot na
takot ka naman kanina."
Lumihis siya ng tingin sakin.
"Kung hawak ko lang ang panahon, ayokong maalala mo ang lahat."
"Huh? Bakit?"
"Kasi masakit."
"Ha? Bakit, alam mo ba yung past ko?"
Napatigil siya.
"So alam mo nga! Ano ba? Sino ba talaga ako?"
"Shut up already."
"Bwisit!"
Inirapan ko nga.
Bakit ba ganyan sila? Binibitin nila. Nakakainis!
"I'm sure may mga naaalala ka na kahit konti, diba? Sabihin mo sakin."
Ang demanding. -_-
"Ayoko nga."
"Sabi mo mahal mo ko?"
"O-oo nga. Eh bakit mo sinasali yan?!"
"Kung mahal mo ko, di mo ko matitiis."
Ughh! -//////-
Sadista talaga 'to kahit kelan!

"Fine! Naaalala ko lang naman yung tungkol sa taong mahal ko. Ewan. Sabi ng
memories ko may mahal daw ako dati na lalaki. Blurred yung mukha. Tapos may
tinatawag din akong kuya. Yung sinusuklay yung buhok ko. Tapos chairman nyo pala
yon. Yun lang. Ok na?"
Kumunot ang noo niya.
Tapos, nagkaroon na naman ng pained expression yung mukha niya. That, I don't
understand.
"I think, iisa lang naman yung taong mahal ko (base sa memories ko) at yung
tinatawag ko na Kuya. Blurred pa kasi eh. Basta. Wala na kong pake."
Basta ang mahalaga, alam ko na yung totoo kong nararamdaman. Akalain mo yun?
Minahal ko 'tong sadistang 'to.
"Kath, If ever, sa birthday mo makaalala ka na. Please, don't hate---"
"KATH!"
Sabay kaming napalingon sa likod.
Si Coleen.
"I'm sorry, Pres. Tawag na po kasi tayo ni Chairman."
"Ahh, yes."
Naglakad na siya paalis.
Sumunod lang ako. Pero na-stuck pa din sa isip ko yung sasabihin dapat ni DJ.
Naputol kasi eh.
Please, don't hate...... WHO?
..
Pumasok na kaming lahat sa SC room.
Everything doesn't match para sakin. I'm a human, yet I am surrounded with
vampires. Any moment, I can die.
"Huh? Where's Chairman?" Quen.
"He left." Julia.
"HUH!? Already?" Coleen.
"Yeah.." Julia.
There's something different... Si Julia... She looks happier. Did something happen?
"Ah, Kath. Iniwan pala 'to ni C-chairman.."
Eh bakit siya nags-stammer sa pagbigkas ng Chairman? Sabi ko na. May nangyari.
"Saan?"
"Eto ohh."
Tinuro niya yung gilid ng mesa ni DJ. Dalawang malaking box ang andun. Isa ng color
white, isan g color black. Napakunot ang noo ko at nilapitan yung box.
"Kath, buksan mo." Julia.
Lumapit naman silang lahat. Binuksan ko yung white box.
"Woaaah! Para saan 'to? Ang gaganda naman!"
Srsly!
Ang daming dress! Iba't ibang style, iba't ibang colors! Yung iba long gown, yung
iba cocktail, tapos super catchy ng designs nung iba.
"Pumili ka daw ng susuotin mo sa debut mo, Kath. Regalo niya daw sayo yan. Piliin
mo daw yung sa tingin mo, bagay sayo."
"Really? Nakakahiya naman!"
Ako lang ata ang human na ipaghahanda ng mga bampira. This is kinda.. awkward.
"Don't worry. Haha. Kaming bahala sayo. Papagandahin ka namin sa debut mo. Yung
tipong mukha kang prinsesa."
Napangiti naman ako dun. Prinsesa talaga? Diyahe. Di bagay sakin.
"Thank you.."
I know they're vampires.
But, they're the best friends you could ever have.
"Tara, pili na tayo!" Kaming tatlong girls lang yung namili tapos yung mga boys
umupo sa sofa. Si DJ sa swivel chair niya. May sinusulat na naman.
Pagkakataon nga naman oh.
Malapit yung box sa mesa ni DJ. Mejo tanaw ko yung ginagawa niya.
Pasimple akong sumilip sa desk niya at dun sa papel na hawak niya.
Eh?
Napatigil ako at napatitig kay DJ.
Napansin naman niya na nakatitig ako sa kanya kaya tinago niya agad yung papel.
Pero..
Hindi siya nagsusulat.
All this time..
He's drawing.
Yep.
Nagdra-drawing siya.
Although hindi ko nakita kung ano yung dinodrawing niya, sure ako. Nagdra-drawing
siya.
"Kath? What's wrong?"
"Ah! Sorry. Game, nasan na ba tayo?"
"Here. Gusto mo ba yung color?" Julia.
"How about this?" Coleen.
"Ah, yeah, yeah. Let's try that."
Bakit?
Bakit nung nakita ko siyang nagd-drawing.. kumalabog ng ubod lakas yung puso ko.
Parang nakakita ako ng isang bagay na sobrang namiss ko.
What the hell?
This is weird.
"Pero who would've thought na ipapakita satin ni Chairman yung mukha niya no. After
all these years." Coleen.
Napatingin kami ni Julia kay Coleen.
Yeah, that's disturbing, too. Bakit siya nagpakita ng mukha? Dahil sakin? Dahil kay
Julia? O trip lang niya?
"Wag niyo na nga pag-usapan yung lalaking yun."
Biglang nagsalita si Sam sa likod. Nakaupo sa sofa.
"Puro pasakit lang ang binigay ng lalaking yun. Masyado niyo siyang inoover-
estimate."
"That's not true!" Julia.
"Bakit mo siya dinedefend? Kilala mo ba siya?" Sam.
"Oo! Kilalang-kilala!" Julia.
"No, hindi mo siya kilala. Kung meron mang isang taong nakakakilala sa kanya ng
lubos dito sa kwartong 'to, ako yun."
Nag-aaway na naman sila.
Dapat bawasan na nila ang pag-aaway. Hassle eh.
"At yung isa jan, naging sunud-sunuran. Kinilalang super genius tapos nagpagamit sa
manggagamit." Sam.
SILENCE.
Nanahimik ang lahat.

He's talking about Dj, right?
"Sam, hanggang ngayon hindi ka pa din nakakamove-on sa nangyari? It's been fucking
3 long centuries. Her death is no one's fault."
"Tang ina. No one's fault? Gago ka ba? Diba ikaw ang may kasalanan ng lahat!?"
Hindi sumagot si DJ.
But he remained calm.
"It's no one's fault because it's my fault. I know it's my fault. I killed her,
right? This argument is pointless. I know that already."
"I hate you and your fvcking master. Magsama kayong dalawa." Padabog na lumabas ng
room si Sam.
Pero bago pa siya makalabas, tumigil muna siya at tumingin sakin. He gave an
apologetic look before he walked out.
Yep.
I don't get it. Kayo, naintindihan niyo ba?
Basta ang sure ko lang, may namatay daw at ang may kasalanan si DJ. Okay. So, para
san yung tingin?
"Sumosobra na talaga si Sam. Tsk tsk." Quen.
"Hindi siya sumosobra. His life became like that because of me. He changed because
of me. Because he likes me so much that he wanted to kill me."
Nakatingin lang kami sa kanya.
We don't really know what happened.
"Enough of this. Bilisan niyo na jan."
"Yes, Pres."
Nagpatuloy nalang kami sa paghahanap ng susuotin ko.
My debut....
I don't think that would be a good day for me.
--
Malapit na po ang graduation namin. Malapit na din mapabilis ang mga UD ko.
Yehey! :)) Salamat po sa support! Salamat sa feedbacks! <3
2 chapters to go..
*******************************************
[36] BLOOD 35 [Confused]
*******************************************
Chapter 35
KATHRYN'S POV.
"Are you ready for tomorrow?"
No.
I'm not ready. Really.
"Nakakakaba.."
"It's fine. Birthday mo, dapat happy ka!"
"Yeah.."
But still..
How can I be happy?
Hindi ako pinapansin ng isa jan. Since nung dumating si 'Chairman'

Seriously? Bakit siya ang di namamansin? Diba dapat ako!? Badtrip.
Sumilip ako sa desk ni DJ.
As usual, he's scribbling something. Drawing something, I don't know. I wonder what
is that. He's so mysterious.
"Anyway, Kath. Ang ganda ng napili natin na susuotin mo bukas! Grabe. Goodluck ha!"
Julia.
"Ahh yeah yeah. Thanks. Wag na kayong ma-excite. Haha. Wala naman akong bisita jan.
Diba tayo tayo lang naman na members?"
"Still, may mga kasamang ibang students ng school kaya mejo madami. Dapat lang,
kasi member ka kaya ng SC!" Julia.
Napatawa naman ako dun. Haha.
She never fails to make me smile. Sobrang saya talaga kasama ni Julia. Hindi
nakaka-bored.
"So, bakit di kayo nagpapansinan?" Bulong ni Julia na biglang tumabi sakin.
Napa-fake smile nalang ako. Like, what am I suppose to answer? I don't even know
why. Naging awkward nalang bigla. Then, boom. Di na pala kami nag-uusap.
"Si Kath, may hindi sinasabi."
"Shh!" Tinakpan ko agad yung bibig niya. Ang lakas kasi ng boses eh.
"Ay sorry. Haha."
"Basta. Hayaan nalang. Lilipas din siguro 'to."
"Okaaaaaay. Kung jan kayo masaya."
Baka masaya.
Masaya ba 'tong nangyayari? I think no.
"Eh ikaw naman juls. Anong pinagusapan niyo ng Kuya-kuyahan kong Chairman? Ang saya
mo eh."
Napatingin siya sakin and her face lightened up.
"Eh? That's a secret!" Dinilaan pa ko.
Wow. Astig.
Haha. Somehow, seeing Julia happy makes me happy, too.
"Kath, can we talk?"
Napalingon ako sa gilid ko.
It's Sam.
"Uhh, sure?"
"Let's talk outside."
Huh?
Tungkol saan kaya 'to?
"O-ok.."
Sumunod lang ako sa likod niya.
"Kath.. I'm really sorry."

Napatigil ako sa paglalakad.
"Sorry? Bakit?"
"Basta. Sorry. I'm very sorry."
Naspeechless ako.
I don't understand.
"Finally, tomorrow. Hopefully maalala mo na ang lahat. Sana, tanggapin mo lahat ng

nasa past mo. Magulo pero sana kayanin mo."
Napakunot ang noo ko.
Alam din niya? Yung memories ko?
"It's because of him. That guy. Everything is because of him." His face became dark
all of a sudden.
"Wait, Sam.. Wala akog naiintindihan eh."
He smiled and he pat my head. "Don't worry, maiintindihan mo din bukas."

Huh?
"Mag-iingat ka ha."
Naramdaman ko nalang na nilalapit niya ang mukha niya sa mukha ko.
What is he doing?
Nagpanic yung katawan ko kaya parang na-freeze ako sa kinatatauan ko.
Nanlaki ang mata ko at napaatras.
Pero pinagpatuloy pa din niya ang paglapit. I closed my eyes....
And I felt he kissed me.
On my forehead.
Napamulat ako.
Napahawak sa noo ko.
What?
And you know what is he doing?
He's laughing at me.
"You're so cute, Kath. Haha."
Sinamaan ko siya ng tingin.
Nagpanic kaya ako! Pero at the back of my mind, parang alam ko na hindi niya ako
balak halikan sa lips. Parang.. there's still something more to him than it seems.
"I don't plan to kiss you, you know. I have my limits. At isa pa, wala akong
karapatan."
He smiled and he walked away.
Leaving me, confused..
Bakit ba sobrang excited sila sa debut ko?
Bakit parang sobrang mangyayari bukas?
I don't want this..
If it's going to be like this, then I don't want tomorrow to come.

Nakakainis.
Giving me hints like this.
I'm starting to hate myself. What have I done from the past?
--
SHORT UPDATE.
Next chapter: Kathryn's Debut
*******************************************
[37] BLOOD 36 [Kathryn's Debut]
*******************************************
Chapter 36
KATHRYN'S POV.
"Pretty Kathryn!"
Bungad nila sakin.
Nagpapalakpakan pa sila.
Napatungo naman ako. Seriously, nakakahiya! Hindi ako sanay sa ganito talaga kasi
eh.
"Chin up, Kath! You're gorgeous!" Julia.
Talaga?
Ang simple nga lang ng suot ko eh. A beige-colored long gown plus long earrings to
match up with my dress. Nothing special, actually. (See right side)
Sila simple lang din.
Wish ko kasi na simple lang yung suot. Yung simpleng dress at simpleng polo naman
sa lalaki. Ayoko kasi ng bongga. Basta kumpleto kami, okay na,
Nanginginig ang tuhod ko na naglakad papunta sa kanila.
Di ko alam, pero sobra akong kinakabahan. Wala naman dapat alalahanin diba? Kasi,
debut ko lang naman.
Gusto ko pa naman sana kasama ko sila Mama at Papa sa debut ko. Kaso nasa probinsya
sila eh. Tinatawagan ko di ko ma-contact. Nag-aalala na nga din ako eh. Nakapasok
kasi ako sa magulong mundong 'to.
"Shall we?" Kinuha ni Sam yung kamay ko. Nginitian ko naman siya at kinuha yung
kamay niya. Inalalayan niya ako.
Pero kahit na magulo 'tong mundong 'to, di ako nagsisisi. I met four different
kinds of people.
We're currently heading to the Auditorium.
Yung pinagganapan ng Christmas Party.. doon. Andami na palang nangyari since then.
Ang bilis ng panahon.
Napalingon ako sa paligid ko.
Left, then right. Tapos sa likod ko.
"Kath? What's wrong?" Tinanong ako ni Sam sa tabi ko.
Umiling nalang ako at ngumiti. Nagpatuloy na kami sa paglalakad.
Where's DJ? Pambihira naman oh. Iniiwasan niya ba ako!?
"We're here."
Napatigil kaming lahat sa tapat ng Auditorium.
I did my breathing exercise. Pagkatapos, tumingin na ko sa kanila. Binuksan na nila

yung pinto.
And my mouth went open.
Napako ako sa pwesto ko.
What's this? What's with all these people? And more importantly, who are they?
Takte. Bat hindi ko sila kilala lahat!!?
"What's wrong? Halika na dali." Quen.
Nagising ako sa pag-iisip. Napansin kong ako nalang pala ang hinihintay nila.
Debut ko ba 'to? Diyahe. Di ko kaya kilala yang mga yan!

Kath, relax. Baka ininvite lang nila Julia yan. Relax, kalma lang.
Itinapak ko na yung paa ko sa loob ng kwarto.
Nagulat nalang ako kasi automatic nag-sara yung pinto. Tapos pagtingin ko sa gilid
nung pinto, may nakasandal na lalaking nakatakip ng black cloth yung bibig.
Huh? Black cloth? Teka nga..
Pero biglang tumahimik yung buong kwarto.
Lahat ng tingin sa akin. Tapos nawala na sa tabi ko sila Julia! As in, ako nalang
yung natira sa entrance ng pinto!
Di ako nakagalaw sa pwesto ko. Bakit ganito? T^T
*CLICK* (Lights off)
Ay palaka!
Linktek na yan! ILAW NGA!
Naramdaman ko yung malalamig na pawis na tumutulo sa noo ko. Seriously? Sobrang

dilim, wala akong makita.
Sisigaw na sana ako dahil sa sobrang panic, pero biglang may tumapat sakin na
spotlight.
Nganga.
What's going on? What's this?
Lahat nakatingin sakin. Pero hindi ko naman sila kilala. Pero they're giving off
dark auras.
Nakatayo padin ako sa pwesto ko habang patuloy na nasisilaw sa spotlight na

nakatapat mismo talaga sakin.
THIS. IS. INSANE.
"Please welcome, Ms. Kathryn Rivero."
Narinig ko ang malalakas na palakpakan nila. Bumukas ulit yung ilaw ng buong
Auditorium at pagtingin ko sa gilid ko, isang lalaki ulit na may takip na black
cloth ang nasa tabi ko. Inalalayan niya ko hanggang sa stage.
Kilala niyo kung sino yung nasa stage?
Si Chairman at si DJ.
Wow. Kaya pala di ko makita nandito na pala. Tinitigan ko si DJ at siya naman
nakatitig din sakin. Naiinis ako sa kanya!
"Come on, come on." Kinuha ni Chairman yung kamay ko at iniharap ako sa maraming
tao. Nag-umpisa na naman akong mahiya.
Sino ba kasi sila?
"As you can see, I am the Chairman of all vampires."
Umingay yung buong paligid. Para silang mga bubuyog na nagbubulungan.
Pero, why is he saying that to everyone?
EH?
Don't tell me, all of them, they're vampires?
"At ngayon, sinusuko ko na ang pagiging Chairman ko."
Sinusuko? Huh? Bakit?
Nawala yung mga maingay na bulungan. Nagsitahimikan sila at napatitig sa lalaking

nasa harap nila.
Kahit na dapat di naman ako kasali pero parang nagpanic din yung immune system ko.
"Chairman! What are you saying now?" V1
"You said this will be a general meeting, so how come a human like her is with
us?!" V2
"Yeah! How are we suppose to react!" V3
Nanlaki ang mata ko at napatungo.
Diyahe na talaga. Bakit nga naman kasi!? Pero diba dapat ako ang sumisigaw niyan?
Debut ko 'to bakit puro bampira? Kainis T^T
"Calm down everyone. This girl is very important to us."
Ako? Importante? Oh please. -_-
Napatingin ako kay Kuya na ngayon ay seryoso sa sinasabi. Nanahimik din ang mga
bampira. Lahat sila halatang nagtataka ang mga mukha. Pati sila Julia, Quen, and
Coleen.
Huh? San si Sam?
Lumingon-lingon ako hanggang sa dumaan yung mata ko sa tabi ni DJ. Ayun. Magkatabi
sila ni DJ. Tama, unusual sight. Bihira lang tumabi si Sam kay DJ. Pwera nalang
kung kailangan.
"I'm giving up my position because this girl in front of you will take over."
O____O!?!?
WHAAAAAAAT!?
I will-- Wait-- Take over-- WHAT?
"She is Kathryn-- The heir. My daughter and the next Chairman of all vampires."
--
Next chapter po yung continuation,
Anyway, Happy birthday Kathryn Bernardo. :))))))) Galing sakto sa UD ko. Hahaha.
*******************************************
[38] BLOOD 37 [The Lost Memories]
*******************************************
Hahaha. Idededicate ko 'to kay Kuya @Author_S. Basahin niyo din yung CV niya!
Astigg \m/ Concealed Vampire yung kanya. Pareho kami ng initials sa story haha.
Pwede niyo basahin, isama niyo na sa pampagulo ng utak wahahaha!
Siya din may gawa ng nasa multimedia. Ganda no? Wala lang pinagmayabang ko lang. XD
P.S: This is the continuation of Kathryn's Debut.

Chapter 37
KATHRYN'S POV.
My jaw dropped.
Me? Next chairman? His daughter? Oh come on! Is that supposed to be a joke?
Actually, hindi na ko natatawa.
Hindi naman ako bola para paikut-ikutin niyo eh. Tao din naman ako. May feelings
ako. Hindi pwede kung anong gusto niyo, yun na yung sasabihin niyo.
May pamilya ako sa probinsya. How can I be his daughter?
Parang nandilim talaga yung paningin ko.
Hindi ako kumibo. Parang sumabog na ko inside. Yung feeling na wala ka nalang
magawa sa sinsabi ng mga tao sayo. Parang akong marionette. Controlable. Yung
walang iniisip, walang sariling desisyon, kasi kinokontrol ka.
"A-awww.."
My head....
ANG SAKIT SAKIT NG ULO KO.
"Aaaahhh!! AAAAHHHHH!!!" Sigaw ko.
"Kath! Are you okay?" Napatingin ako sa tabi ko, and I saw Sam na inaalalayan ako.
Sa kabilang side naman si Chairman.
And I expected DJ... si Sam pala.
Napahawak ulit ako sa ulo ko.
Sobrang sakit..
Yung parang binibiyak... Yung parang sasabog...
"Aaaaahhhhhhhhh!!!"
*COUGH* COUGH*
Napaubo ako. Napahawak ako sa kamay ko at pagtingin ko dito, umaapaw yung dugo.
Naramdaman ko naman na parang naging aware sa paligid yung mga tao sa baba, or
should I say, yung mga vampires sa baba. It's because, I just coughed blood. BLOOD.
Their food.
Napatigil ako. Nag-isip.
May dugo sa kamay ko.
Umubo ako.
Umaapaw yung dugo sa kamay ko..
UMUBO AKO NG DUGO.
"KYAAAAAAAAAAHHHHH!!!!"
Napaupo na ako sa sahig.
Nakatitig sa umaapaw na dugo sa kamay ko. Galing ba talaga 'to sa bibig ko?
"N-no.. No.. WAAAAAAAAAAAHHHH!!"
"Kath! Relax, Kath! Please, relax!!" Sam.
"Calm down--" Chairman.
"WAAAAAAHHHHH!!!"
Wala na kong maintindihan. Basta ang alam ko, natatakot ako. Bakit may dugo? Bakit
ang daming dugo na lumabas sa bibig ko?
Nakatitig lang ako sa kamay ko.
Sa nanginginig ko na kamay.
Sa kamay ko na umaapaw ang dugo..
"UWAAAAAAAAAAHHH!!!!!"
"Kath."
Napatigil ako sa pamilyar na boses na tumawag sakin.
Tumingin ako sa lalaki.
At lalo akong napahikbi sa nakita ko.
Siya lang talaga ang nakakapagpakalma sakin.

"Kath, look at me." Lumuhod siya sa harap ko at hinawakan niya ang mukha ko, "Calm
down, relax your mind."
"D-DJ.. *sniff* B-blood.. *sniff*"
"Shhhh.."
Kinuha niya ang ulo ko and he softly leaned it towards his chest.
Lalong bumuhos yung luha sa mata ko.
Napayakap ako ng mahigpit.
DJ....
I don't want to know what's going on anymore..
"Shhhh.. It's okay, everything's going to be fine.. Calm down.."

Lalong napahigpit ang yakap ko sa kanya.
I closed my eyes as I burried my face in his chest. Ang bango naman..
"What's with this scenario?"
"And what's with the blood? Do you want us to get wild?"
"Is this a theatre play, Chairman?"
"Wag mo nga kaming pinapaikot, Chairman. Just spill the the beans!
"What's going on!?"
Napakalas ako sa mahigpit na pagkakayakap ko kay DJ.
What's going on?
That's what I want to know, too..
"Calm yourselves. I'm also waiting for it, too."
Huh?
Naramdaman ko naman na dahan-dahan akong tinatayo ni DJ. Inalalayan niya ako

hanggang sa makarating sa sofa na nasa stage.
Tama, may sofa sa stage. Ang sosyal nga ng itsura eh. Mukhang elegante.
"Salamat.." Nginitian ko siya.
He gave me a blank stare again. "I should be the one thanking you, you know."
Pero napadpad na naman yung malilikot ko na mata sa kamay ko na puro dugo. Nanlaki
ang mata ko at nag-umpisa na naman manginig ang kamay ko.
Buti nalang, DJ's here for me.
Kinuha niya yung kamay ko, hinaplos, na nagdulot para mapasa din sa kamay niya yung
dugo ng kamay ko.
"Oh ayan, may dugo din yung kamay ko. Pareho na tayo. Wag ka ng umiyak."
Dahil sa sinabi niya, napahikbi na naman ako.

"DJ naman eh.. *sniff sniff*"
"Iyakin." Kinurot niya yung ilong ko.
"Awww--!"
"Hahh! May dugo na din yung ilong mo!"
"Naman eh!"
Pupunasan ko na sana yung dugo sa ilong ko, pero inunahan ako ni DJ. Pinunasan niya
yung ilong ko using the back of his hands.
At bahagya siyang ngumiti.

That smile.. how long has it been since I last saw that?
I found myself smiling.. pero agad ding nabawi ang matatamis na ngiti sa labi ko.
Where did that thought came from?
Anong iniisip ko? Bakit? Ilang beses ko na ba nakita yung ngiti niya na yan? Tatlo
pa lang diba? Atsaka hindi naman yun sobrang tagal!
Eh bakit ganun yung naramdaman ko?
Parang iba eh.
Iba yung ngiti niya sakin noon at yung ngiti niya sakin ngayon.
Yung ngiti niya sakin ngayon.. na-miss ko eh.
San ko ba yun huling nakita?
Saan?
Saan?
Eh?
"Aaaaaaaaaaaahhh!!"
Napahawak na naman ako sa ulo ko.
Parang naparalisa yung buong sistema ko.
A guy's smiling face.
I saw a guy's smiling face. Sobrang laki ng mga ngiti sa mga labi niya. At punung-
puno ng kasiyahan ang mga mata niya.
And I know who is that guy.
That guy is..

DJ.
"KATH!"
Parang bumalik yung kaluluwa ko sa katawan ko.
Napatingin ako sa paligid. Nasa harap ko sina Sam at DJ na nakaluhod at halatang

alalang-alala sakin. At sa tabi ko naman sa sofa, si Chairman.
"So it's not going to be that easy, huh.." Sabi ni Chairman habang hinihimas ang
likod ko.
Nanlalaki pa din ang mata ko sa nakita kong vision.
What was that? Is that a memory? Bakit andun si... DJ?
Hindi ko namalayan na nakatitig na pala ako kay DJ.
Siya yun eh.. Ang pagkakaiba lang, he is smiling happily in there. Unlike now.
Napatitig naman ako kay Sam na pinunasan ng basang panyo yung kamay ko na puno ng
dugo. Hanggang malawa ang dugo sa kamay ko. Kahit isang bahid ng dugo, walang
natira.
Para akong nakahinga ng maluwag.
Finally,
Wala ng dugo..
The smell of it bothers me..
--
Oh ayan ha! Mahaba na yang update na yan para sakin. XDDD Next chapter na yung
continuation ulit! Salamat! ?
*******************************************
[39] BLOOD 38 [Sam's Side Story]
*******************************************
So, special chapter muna bago ko ipost yung continuation ng Debut ni Kath. Eto muna
para hindi masyadong magulo. Hahaha. Wag po kayong mag-expect ng malaki sa
kinalaman ni Sam sa dalawa. Kailangan niyo 'tong basahin kasi nandito kung sino si
Sam sa buhay nila. Madaming mabubunyag dito. :))
Well, yun lang po. K, start na!
Isang sulyap sa nakaraan ng isang bampira..

Chapter 38
SAM'S POV.
"300 years ago.. I was young, it was raining. And I hated her."
"Samuel! Maaari mo bang dalhan ng pagkain ang prinsesa sa kwarto niya?"
Napatingin si Samuel sa aleng kumausap sa kanya. Halata sa mukha niya na ayaw

niyang dalhan ito. Pero dahil naaawa na siya sa ale na mukhang sobrang pagod na,
kaya nakonsensya na din siya. Hindi siya sumagot at imbis ay kinuha nalang niya ang
hawak na pagkain ng ale.
"Maraming salamat, Samuel!" Isang malaking ngiti ang ibinigay sa kanya ng ale.
Hindi na nya ito pinansin at pumasok na siya sa kwarto ng prinsesa.
Pagbukas na pagbukas niya ng pinto, isang malamig na tinig ang narinig niya.
"Hmmmm~ Mmhmm~ Hmmm~"

Napatigil siya sa pinto at pinakinggan ang tinig ng prinsesa na nagha-humming.
Nakatitig ang prinsesa sa bintana at pinagmamasdan ang bawat patak ng ulan na mula
sa bintana.
"Oh! Samuel! Nandiyan ka pala!"
Napansin na siya ng prinsesa at nilapitan siya.
"Anong ginagawa mo dito?"
"Nothing. Here's your food."
"Ah! Thank you!"
Walang tinging umalis si Sam sa kwarto pero sinundan pala siya ng prinsesa.
"Wag mo kong sundan, pwede ba?"
"Ang taray mo naman."
"Prinsesa ka, hindi ka maaaring lumabas ng kwarto mo."

"Tigilan mo nga ako, Samuel. Kaya ko ang sarili ko. Hmp!"
Nag-cross arms pa ito sa harap niya. Napailing nalang si Samuel at pinagpatuloy ang
paglalakad. Nararamdaman pa din niya na sinusundan siya ng prinsesa. Bahagya siyang
lumingon sa likod niya at nakita niyang nakatungo ito habang naglalakad.
Napakunoot ang noo niya at napatigil.
Kaya bumangga ang ulo ng prinsesa sa likod niya.
"Arouch! Samuel!"
Tinitigan niya lang ito. Mukhang siyang pusa, literally. Ang liit-liit niya kasi at
mukha pa itong manika na binihisan ng magagandang damit.
"Ano ba naman yan." - Siya.
"Wag mo na kasi ako sundan."
"Paano kung ayaw ko?"

"May magagawa ba ako? Isa kang prinsesa."
Bahagyang napangiti ang prinsesa sa sinabi niya. At biglang humagalpak ng tawa.
"HAHAHA! Nakakatawa ka, Samuel!"
Tinitigan niya lang ulit ang prinsesa habang tumatawa. Napakasarap sa tenga ng mga
tawa niya.
"Mauuna na ko." Samuel.
"Saan ba kasi ang punta mo?"
"Sa opisina."
"Sa opisina? Kay papa? Sama ako!!"

Napabuntong-hininga nalang ulit si Samuel. Hindi niya talaga kayang tanggihan ang
prinsesang 'to. That's why he hate her.
.....
"PAPA!!!"
Tumakbo ang prinsesa sa leader ng lahat, na ngayon ang kilala na bilang Chairman.
"Princess? What are you doing here?" Tanong nito.
"Papa, ayaw ko sa kwarto. Wala akong magawa."
"Ganoon ba? Wag kang mag-alala, may madadagdag na makakasama mo." Nagbigay ng isang
magandang ngiti ang Chairman.
"Sino?"
"Ayun siya princess. He is Daniel Jaiden. I adopted him."
Pinuntahan ng prinsesa ang lalaking nakatayo sa di kalayuan.
"Hi, Daniel Jaiden!!" Niyakap naman agad ng prinsesa ang bagong dating na lalaki,
na ikinagulat nila.
Masyadong intimate ang prinsesa ng mga bampira kaya ganun.
"Samuel, hindi mo ba babatiin ang bago niyong makakasama?"
Tumango lang si Samuel at pinuntahan ang lalaking si Daniel Jaiden daw.

"Maligayang pagdating."
Nagkatitigan sila ng lalaki.
Parang tumigil yung oras. Nagkatitigan sila, na parang sila lang ang tao sa kwarto.
"HAHAHAHA! Papa! Tignan mo sila! Mukha silang kambal! Pareho silang hindi
ngumingiti!"
Sabay na napalingon ang ulo nila sa lugar kung saan nagmula ang boses. Nakita naman
nilang tumatawa ang mag-ama sa di kalayuan.
Bumalik ang tingin nila sa isa't-isa at sabay nagkibit-balikat.
Mukhang magkakasundo kami nito.. Sa isip ni Sam.
...
Lumipas ang mga araw..
Nagkasundo nga silang tatlo. Lagi silang magkasama. Ang tanging maingay lang sa
kanila, ang prinsesa.
"Alam niyo, nakakainis kayong dalawa! Para kayong mga istatwa!"
"Sorry, princess. Hahaha."

Sabay napatingin sina Sam at ang prinsesa sa tumawa. Parehong nanlaki ang mata
nila.
"Daniel Jaiden, did you just laughed?"
"Huh? Ah yeah."
"HAHAHA! See that? You can smile just fine! Dapat ikaw din, Samuel! Gayahin mo si
Daniel Jaiden!"
Napalihis ang tingin niya sa dalawa.
Mukha silang masaya.
Parang..
Napag-iwanan siya bigla.
"But, aren't your names too long? Maaari bang ibahin ko ang tawag ko sa inyo?"
Itinango nila ang ulo nila at nagbigay naman ng isang matamis na ngiti ang
prinsesa.
"Right!" Tinuro niya si Daniel Jaiden, "I'll call you DJ!" At itinuro naman niya si
Samuel, "And I'll call you Sam!"
Napangiti naman silang dalawa.
Tama, napangiti sila. Ngumiti sila ng dahil sa prinsesa.
...
"I think I fell in love."
Nasa labas kasi sila, at sila lang dalawa ang nagpapahangin ngayon. Nanlaki ang
mata niya, at tinitigan niya ang kausap niya.
It was the princess.
"Umiibig ka na, prinsesa?"
"Masama ba iyon, Sam? Bakit ganito? Sumisikip ang dibdib ko pag nakikita ko siya."
"Depende yan sa iniibig mo, prinsesa. Sino ba siya?"
Sam stared at her. At ibinabalik din ng prinsesa ang mga titig na iyon ni Sam.
"Fine. It was DJ. I think I already love DJ."
Iniiwas agad ng prinsesa ang mga tingin niya kay Sam. Halatang namumula ang pisngi
nito. Si Sam, nanatiling malamig ang mga titig sa dalaga.
It's been how many months since Daniel came. Daniel is kind, so this is not
surprising.
"You.. really do, huh." Sam let out a deep sigh. Alam naman niya na dadating ang
panahon na 'to, na may magugustuhan na ang prinsesa, na iibig din ang prinsesa.
Magkaka-pamilya.
"W-weird ba?" Tanong nito.
Sumagot naman si Sam. "No. Normal lang na umibig ang isang tao."
Napatitig sa kanya ang prinsesa. Then after a few seconds, she let out a sarcastic
laugh.
"Hahh. Pinaglololoko mo ba ako, Sam? Kelan ba ako naging tao?"
Bahagyang nanlaki ang mata ni Sam. He said something horrible.
"Hindi naman sa ganoon.." Dugtong ni Sam, trying to comfort her. "Uhmm, tao ka na
naman eh.. Yun nga lang.."
Napatawa ulit ang prinsesa.
"Tama ka naman eh. Tao naman ako, kaso merong yun nga lang..." Tinignan ng dalaga
si Sam at ngumiti. "Haha. Ang malas ko talaga."
Sam felt bad about it. Kasalanan niya kung bakit na naman kinekwestiyon ng prinsesa
ang existence niya.
"Hindi ka malas. Maswerte ka nga, maraming nagmamahal sayo eh."
"Haha. Talaga? Edi sana naman mahal din ako ng taong mahal ko."
Nanlamig na naman ang mga titig ng binata sa dalaga. Talagang seryoso ang
pagmamahal nito kay Daniel. Naiinis siya.
"You know princess, I really hate you."
Mabilis napabaling ang ulo ng dalaga sa direksyon niya habang nanlalaki ang mga
mata.
"Huh!? Sam, that hurt!"
He smiled bitterly. That hurt, really?
*tak tak tak tak tak*
"Ah! Umuulan!" Mabilis tumayo ang prinsesa at patakbo na loob ng mansion. "Agh
bwisit! Bakit biglang umuulan!" Dugtong nito.
"Huy, SAM! Bilisan mo!"
Hindi niya alam pero, hindi siya tumayo. Instead, tumingala siya. Tinitigan niya
ang bawat patak ng ulan na bumabagsak sa lupa.
"SAMUEL!!"
Napatingin siya sa malakas na sigaw ng prinsesa..
Bigla namang hinawakan ng prinsesa ang kamay niya at tumakbo sila papasok sa loob
ng mansion. Sobrang basang-basa na ang damit nila pareho, pero takbo pa din sila ng
takbo.
Napatitig si Sam sa mga kamay ng prinsesa. Hawak nito ang kamay niya. Tumatakbo
sila sa ulanan.
Napangiti naman si Sam.
You don't know what I feel. Better that you don't.
But still.. I'm hoping. Hoping that you'll be happy.
Please..
Be happy.
I wish you the best, my dearest, precious..

Step-sister.
--
NEXT: The Revelation
*******************************************
[40] BLOOD 39 [The Awakening]
*******************************************
Dedicated kay @InnocentPen. Hi gandaaa! Super-ganda! Hahaha! Salamat sa support!

Dahil jan, mas lalo kang gaganda! Hahaha. :)))) Pi-nlug ko lang ang dyosa kong
kaibigan. Dyosa yan. Siya yung kapalit ni Anne Curtis. :"> Siya din pala nagbigay
ng song sa chapter na 'to. :))
Yung vid nga pala, CREDITS sa gumawa ng cover. It's awesome. I love it. :">
Yung nasa multimedia gawa ulit ni Kuya @Author_S. Ganda ulit no? Pang-book cover
ang peg. :)))
The Revelation: THE AWAKENING
Chapter 39
KATHRYN'S POV.
*COUGH!* *COUGH!*
Napahawak ulit ako sa bibig ko para takpan. At pagtingin ko sa mga kamay ko,
umaapaw na naman ang dugo.
Napatitig ako sa kamay ko, at nag-umpisa na naman manginig ang mga ito.
"No. Don't look at it." May tumakip na kamay sa mga mata ko.
That voice..
Napangiti ako.
Naudlot ang pagpapanic ng katawan ko.
Naramdaman ko naman na pinupunasan yung mga kamay ko. Inaalis na naman siguro nila
ang dugo.
Bakit ganun?
Bakit ang daming lumalabas na dugo sa katawan ko? Hindi naman ako ganito eh.
"There. Open your eyes."
Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko. Napatingin ako sa kamay ko, wala ng dugo.
I felt relieved.
Sana naman.. wala na ulit dugo.
Dumapo ang malilikot na mata ko sa mga tao sa baba.
And apparently, napatitig ako sa dalawang tao sa baba. Bahagyang nanlaki ang mata
ko sa nakita ko. Agad-agad napatayo ang paa ko.
Napansin nila ang titig ko at parang bigla silang na-conscious. Mejo nagtago sila.
"Ano yun, Kath?"
"Ah! Uhm, may pupuntahan lang ako."

"HUH? Teka, wait!!" Di ko na sila pinansin.
Dumiretso na ko sa baba at pinuntahan ko na sila.
Lahat ng mata, nakatingin sakin. Siguro nagtataka sila. Bakit ako nagmamadaling
bumaba? Kasi...
Nakita ko yung parents ko.
Yung parents ko sa probinsya. Si Mama at Papa. Anong ginagawa nila dito? Paano sila
nakapunta dito? And more importantly, bakit nasa baba sila.. kasama ng mga bampira?
Tumigil ako sa harap nila at tinitigan sila.
"Mama.. Papa?"
Sabay nanlaki ang mata nila at napaatras. Parang iniiwasan nila ko. Bakit? Nasan na
yung mga magulang ko na masasaya? Yung di ako iniiwan. Yung kalaro ko. Yung mahal
ako.
"It's nice to see you again, Princess."
Huh?
Lalo akong napatitig sa kanila. Princess? I am?
Umingay ang mga bampira sa paligid. Parang nagtrigger yung mga words na sinabi ng
parents ko para maging bubuyog sila. Nagbubulungan.
"Ok, ok. Enough. Kath, come here." Chairman.
"Huh? But---"
"Get up here."
"O-okay.."
Wala akong nagawa. Bumalik ako sa stage at umupo sa sofa. Pero di pa rin naaalis
ang mga mata ko sa parents ko. Bakit ganyan sila? Nagbago agad sila. Alam ba nila
lahat 'to? Pinlano ba nila 'to?
Nakakainis..
Nakakainis.. Wala akong alam sa nangyayari.
"Since this is your 18th birthday.. Pwede ba kitang maisayaw?"
May isang kamay na lumitaw sa harap ko.
Napatingin ako sa nagsalita.
Si Sam.
Gusto niya daw ako isayaw. Napatingin muna ako kay DJ bago ko kinuha ang mga kamay
ni Sam. Really, bakit he's still expressionless as usual. That DJ.
Nang makarating kami sa gitna ng stage, napangiti si Sam ng malaki. Tumigin siya sa
baba, "Music please."
Kinuha niya ang kamay ko ng magumpisa ng tumugtog ang isang instrumental na kanta.
Sumasayaw lang kami sa gitna. Nakatapat samin ang spotlight. Nakatingin sakin si
Sam, nangungusap ang mga mata niya. Parang may gusto siyang sabihin..
"Kamusta ka, Prinsesa?"
Eh?
Parang umikot ang paningin ko.
Napabitaw ako sa kanya at napahawak sa ulo ko. What was that? I thought I heard
that somewhere before..
"Ayos ka lang, Prinsesa?"
Napatitig ako kay Sam.
What's this? He's calling me what?
What's going on? WHAT'S THIS!?
"Sam! What are you doing? Don't force her."
Humarang ang isang lalaki sa pagitan namin.

"Ah yeah. Sorry 'bout that. Sorry, Kath.."
Napatunghay ako at napatingin kay Sam na bahagyang nakangiti at umalis na sa harap

ko. Ngayon, ang natira nalang ay ang lalaking nagligtas na naman sakin.
"Palagi mo nalang ako nililigtas.."
"Huh? I didn't save you. Idiot."
Napatawa naman ako dun.
Idiot. Somehow, nasasanay na ko jan. Para ngang endearment na siya sa pandinnig ko.
Korny man, di na ko naiinis na tinatawag niya ko nian.
"So, anong gagawin natin--"
Kinuha niya bigla yung kamay ko at nilagay sa balikat niya.
"Let's dance."
Wala man lang akong time para mag-react. Nag-umpisa na kasi ang kanta at parang
automatic gumalaw ang mga paa namin.
(PLAY THE SONG SA RIGHT SIDE)
? I don't know you

But I want you
All the more.. for that. ?
? Words fall through me

And always fool me
And I can't.. react. ?
? And games that never amount

To more than they're meant
Will play themselves out. ?
He stared right through me, as if he's digging inside me; messing up my emotions.
? Take this sinking boat

And point it home
We still got time.. ?
? Raise your hopeful voice

You have a choice
You'll make it now.. ?
He smiled at me.
Yeah, he really did. Inilapit niya ang mukha niya sakin. Palapit ng palapit. Pero
dineretso niya ang bibig niya sa tenga ko. Nararamdaman ko na ang maiinit na buga
ng hininga niya sa tenga ko. My face became red.
? Falling slowly,
Eyes that know me
And I can't go back. ?
He started singing the song. Pero hindi malakas. It's as if he's whispering the
lyrics of the song in my ears; in order for me to understand.
? Moods that take me

And erase me
And I'm painted black. ?
Lalo niya pang inilapit ang bibig niya sa tenga ko.
? You have suffered enough

And warred with yourself
It's time that you won.. ?
Then he stopped singing in my ears.

Instead, he whispered something that I wont ever forget in my entire life.
"It's time to go back. Come back, my princess."
He immediately looked straight at me, and he smiled sweetly. The emotionless

Student Council President is smiling sweetly in front of me.
That was the last thing I saw after everything became..
BLOODY RED.
--
Next UD ulit ang continuation. Sorry kung maiikli lang ang UDs ko. I'm not really
in the good mood. I'm actually lost right now. Haha. Di ko po alam kung kelan next
update. Naisingit ko lang po. O paano, tulog muna ako ha? Kelangan ko mag-isip. :))
*******************************************
[41] BLOOD 40 [The Tragedy]
*******************************************
Dedicated kay @FrozenHart. Thanks sa FAN ART. :)))) Sobrang nakakatuwa. Hahaha.
Nasa multimedia. Di ko inexpect na may gagawa ng fan art para sa story na 'to. XD
Salamat. Basahin niyo din daw pala yung vampire story niya. :')
PS: Medyo mahaba 'to guys. Haha. Pagtyagaan niyo sanang basahin. Kekeke. Itigil na
natin ang mystery sa pagkatao ni Kath. ILABAS NA LAHAT. :">
PPS: Wag mag-expect. HAHA. Simple lang 'to.
Chapter 40
KATHRYN'S POV. (PAST)
"Is it okay to love you?"
"DJ? You love me?"
Tinitigan niya ako at bahagyang ngumiti.

"Very much. I love you very much."
Napatigil ako at naramdaman kong umakyat sa mukha ko ang lahat ng dugo sa katawan
ko. Yung taong mahal ko, mahal din ako. Mas may sasaya pa ba dito?
Napangiti ako at niyakap ko siya ng mahigpit.
"I love you, too.."
Naramdaman kong niyakap din niya ako ng mahigpit. I hope this moment will never
end. The feeling is just.. the best.
"Prinsesa! DJ! Anong ginagawa niyo?"
Sabay kaming napakalas sa pagkakayakap namin.
Someone saw us..
Kinabahan ako. Sino yun? Dahan-dahan kong inilipat ang tingin ko sa lalaking
nakakita samin. Nakahinga naman ako ng maluwag.
Si Sam.
Buti nalang. Si Sam. Siya ang nakakita, at hindi ibang tao.
"Sam.. wag mo sana ito sasabihin kay Papa."
Hinawakan ni DJ yung kamay ko. Naramdaman ko ang mahigpit na pagkakahawak niya

dito.
Tumaas bigla ang kilay ni Sam at tinitigan kaming dalawa. Sabay namang napatungo
ang ulo namin ni DJ.
"Paano kung ayaw ko?"
Napapikit ako.
Alam kong hindi ito magiging madali.
"Please, Sam.. Please keep this a secret.."
Tinitigan niya pa din kami. Nakataas padin ang isang kilay, at halatang
inoobserbahan kami.
"Just kidding."
EH?
Napatunghay ang mga ulo namin at nakita namin ang bahagyang nakangiting Sam.
"Ano? Bakit gulat kayo? Sabi ko loko lang. Susuportahan ko kayong dalawa." At
nginitian niya kami.
That was a sad smile, Sam..
Nginitian ko nalang din siya, "Salamat, Sam.."
"Goodluck." Mabilis siyang tumalikod samin at naglakad na paalis.
Nakahinga ako ng maluwag.
Hindi ko kasi alam kug matatanggap ba ni Papa ang nararamdaman namin sa isa't-isa.
Dumadaloy kasi sa dugo ko ang dugo niya. At ng isang taong hindi ko kilala.
"DJ? What's wrong?"
Nakatitig kasi siya kay Sam na naglalakad na sa malayo.
"Nothing.. Sam is just kinda weird."

Yeah. I thought that too. Susuportahan niya daw kami? Ang bilis niyang natanggap
yung sitwasyon kanina. That's not the Sam I know. And he is smling. Though I know,
he is sad. I just don't undestand it.
Anyway..
"D-DJ.. You're too close--"
"What? Am I?"
Sobrang pula na ng mukha ko.
His face and mine is just a few millimeters away.
Tinakpan ko yung bibig niya gamit ang kamay ko at tinutulak ko papalayo yung mukha
niya sa mukha ko.
"M-masyadong malapit.."
Napatigil siya and I saw his eyes.
Yung matang parang nang-aasar. Parang nagtaasan yung buhok ko sa sobrang inis.
Bakit ang hilig niya akong inisin!!
And I felt a ticklish touch on the palm of my hand na nakaharang sa bibig ni DJ.
And another. And another.
Hanggang sa marealize ko kung ano yun.
HE'S LICKING MY PALM!! O////////////////O
Agad-agad kong inalis yung kamay ko sa bibig niya at siya naman, todo ngiti. Pang-
asar na ngiti.
"A-ano ba!!!!!"
Lumapit na naman siya sakin, and he whispered something.
"But.. I wanted to kiss you."
O/////////////////O!?
Oh my God.
He's too honest!!
"B-bahala ka diyan! Kiss yourself!!"
Tumayo ako naglakad palayo.
I can't take this kind of DJ. Hindi kinakaya ng puso ko. Sobrang bilis ng tibok ng
puso ko. >///<
Pumasok na ko sa kwarto ko at tumalon sa kama ko.
"Geez. Is this a dream?"
Kinuha ko yung unan ko at niyakap ko ng mahigpit yun.
Sobrang saya ko.. Sobra..
"Katherine."
Napabalikwas ako sa higaan ko ng marinig ko ang isang pamilyar na boses.
"Papa.."
Kinabahan ako bigla. Why?
"My princess.. So you fell in love with Jaiden."
Nanlaki ang mata ko at napaatras sa higaan ko. I cleared my throat bago sumagot.
"U-uhh, that was.. Uhmm.."
"Don't worry. I know Jaiden will protect you. He is a gentleman. I understand you."
Huh..
Papa..
IS SO KIND!!!
Pinuntahan ko siya na kasalukuyang nakaupo sa isa sa mga sofa ko at niyakap ko ng

mahigpit.
"There, there.. My princess." Hinihimas niya ang buhok.
I really love my Papa. He is the best!
"So, I'm just thinking.. Nasa tamang edad ka na para malaman ang lahat.."
Napatingin ako sa kanya at umupo ako sa tabi niya sa sofa.
"Papa?"
"You wanna know your mother, right?"
"YES!!"
Napangiti siya.
"I'll tell you my story then."
Tinikom ko ang bibig ko and I listened to him obediently.
"You know, before, masama akong lalaki."
"Huh?"
"Haha hindi naman masama na pumapatay. Pero masama ako emotionally. Nananakit kasi
ako ng babae. Hindi physically, kundi dito.." Tinuro niya yung left chest ko. "Sa
puso. Hindi ko mabilang kung ilang babae ang pinaglaruan ko. Kumbaga noon, hindi ko
pa kilala ang sarili ko. Ang bilis ko sa pagtakbo, yung malilinaw na mata,
matatalas na pandinig, at higit sa lahat, ang mabilis na paghilom ng mga sugat ko.
Para akong hayop. And I really hated myself for that."
Papa..
"Pero may dumating sa akin na isang babae. Kagaya mo, malambing, mabait. Noong
umpisa, hindi ako seryoso sa kanya pero as time goes by, my feelings became real. I
fell for her for real. We we're both happy and our love blossomed."
"Is that..?"
"Yes my princess. It was you. Ikaw ang bunga ng pagmamahalan namin. Pero mayroong
tinatago ang babaeng nagbago sakin at minahal ko."
Hinawakan niya ang balikat ko and he gave a blank stare.
"Your mother is a vampire hunter."
Pumasok sa kaliwang tenga ko ang mga salitang yun at lumabas sa kanan. Hindi siya
tumambay sa isip ko.
"Huh..."
"Listen, my princess. You've inherited not just my ability, but also your mother's
ability. She is the leader of all vampires. She came to kill me."
Tinitigan ko lang si Papa. Alam kong malas ako pero ano 'to? Sobrang malas ko.
Sobra.
"Your mother is Leila. Leila was born with the ability to negate the powers of
thoroughbred vampires. At ako nalang ang nag-iisang mayroong dugong thoroughbred.
Sa madaling salita, she is destined to kill me. We were destined to kill each
other."
"P-papa.. She tried to kill you? W-where's she?"

Inalis niya ang pagkakahawak niya sa balikat ko at tumingin sa malayo. Sobrang layo
na hindi ko alam kung gaanong kalayo ang tinitignan niya.
"She tried to kill me, but she failed." Tumingin siya sakin, "I'm sorry, my
princess.. I.. killed her."
May namuong maliit na diyamante sa gilid ng mata niya. My first time to see my Papa
like this.. so emotional..
"It's not your fault, Papa.." Niyakap ko siya ng mahigpit, "Prinotektahan mo lang
ang sarili mo. She tried to kill you.."
"Ilang taon kong kinumbinsi ang sarili ko na tama ang ginawa ko.. Pinatay ko ang
taong pinakamamahal ko. May sasakit pa ba dito? It seems that she never loved me..
not even once. She just wanted to kill me."
"Papa.."
Lalo kong hinigpitan ang pagyakap ko sa kanya.
Tumulo na ang luha sa mata ko. So this is the truth. Truth really hurts, huh..
"That's why.. When the time comes.. Please inherit my position. You will be the
next Chairman after me, alright? Protect the vampires in my place."
Nagpunas ako ng luha at ngumiti sa kanya.
"Yes, Papa! I promise!"
"That's my girl." Ginulo niya ang buhok ko at ngumiti.
After that conversation, he left.
Dumiretso ako sa kama ko at tahimik na humiga. Iniisip ko pa din ang mga sinabi
niya.
Alam kong half-vampire ako. At ang malas-malas ko. Pero.. hindi pala ordinaryong
tao lang yung isang dugong dumadaloy sakin? Dugo ng isang vampire hunter.. who has
the power to negate a thoroughbred's power?
But.. how the hell..
I possess those two abilities? I possess the power that negates my other bood..
Am I... a monster?
Tinakpan ko ang mga mata ko.

"I'm really a monster. Worst than vampires.." Nag-umpisa ng tumulo ang sunod-sunod
na luha sa mata ko.
"Hindi maganda ang kinakalabasan ng ginuguhit ko."
Napadilat agad ang mata ko at napatingin sa nagsalita.
"DJ!? Anong ginagawa mo rito?" Nakaupo siya sa sofa na inuupuan namin kanina ni
Papa. May hawak siya na papel na nakapatong sa isang matigas na board.
"Kanina pa ako nandito."
Napatayo ako sa higaan ko at tinitigan siya.
Kung kanina pa siya nandito... ibig sabihin?
"Narinig mo ang usapan namin?"

Tumingin siya sakin at bumuntong-hininga.
"It's unintentional. Nakinig ako sa likod ng pintuan because I thought the Chairman
would be angry."
"Still.. alam mo na.. kung sino ako?"
"So."
Tinitigan ko siya ng masama.
"DJ!! Anong 'so?' Alam mo na iba ako, hindi ba? Hindi ako katulad ninyo, hindi din
ako katulad ng iba. Iba ako.."
Tumayo siya habang hawak ang papel niya at nilapitan ako. Umupo siya sa kama ko at
tinabihan ako.
"Wala naman akong pakielam doon. Hindi mo naman ako iiwan, diba?"
Napahikbi na naman ako at niyakap siya.
"Stupid! Hindi kita iiwan! Basta hindi mo rin ako iiwan. Walang iwanan!"
Niyakap niya din ako ng mahigpit at bumulong sa tenga ko.
"Walang iwanan."
Na siya namang nagpangiti sa mga labi ko.
"Here." Kumalas siya sa yakap at binigay sakin ang papel na hawak niya kanina pa.
"Oh. Is this me?"
"Yes it's you." Ngumiti siya at niyakap na naman ako ng mahigpit.
Ako pala.. ang iginuguhit ng mahal ko.

HALL (9:00PM)
"Ok ka lang ba?"
Hinawakan ni DJ ang mga kamay ko. I felt safe.
"Okay lang.. Kaya ko ito."
Ngayong araw na ito, ipapakilala na ko ni Papa sa lahat ng vampires as the heiress.

Wala pang nakakakita kay papa except samin na nakatira sa mansion. Hindi niya
ipinapakita ang mukha niya para maiwasan ang disgrasya.
Pero ngayon, ipapakita na niya ang mukha niya. For my sake. Dahil ako na daw ang
susunod na mamumuno sa lahat. Nararamdaman na niya ang paghina ng katawan niya.
Wala pa kasing nakakakita sa akin. Ako din, wala pang nakikitang ibang bampira
bukod sa mga kasama ko sa mansyon. Ayaw nila akong ipakita sa iba. Pareho kami ni
Papa na hindi pa nakikita. Kaya nga malaking okasyon daw ito para sa lahat ng mga
bampira.
Nandito kami sa isang room, kasama ko sila Papa, DJ, and Sam. Naghahanda na kami
para mamaya.
Kaya ko ba?
Sana..
*CRASHH!*
Napatingin kaming lahat sa bintana. May bumato sa bintana namin at nabasag ang
salamin nito.
"Lumayo kayo diyan!" Sigaw ni papa. Sumunod naman kami at lumayo sa bintana.
May lumabas na dalawang tao sa bintana. Umakyat sila at tinignan kami ng masama.
"Kumusta, mga halimaw."
Nagtaasan ang balahibo ko.
Kinilabutan ako sa mga titig nila. Iba yung titig nila. Gusto nila kaming patayin.
"Hunters." Bulong ni papa habang tinitignan din ang mga ito.

Hunters.. Sila pala ang mga vampire hunters. Ang mga pumapatay samin.
Bigla ko nalang naramdaman na may humila sakin papuntang likod. Hinarangan niya ako
sa mga hunters. Si DJ. Hawak niya ang kamay ko ng sobrang higpit.
"Paano nila nalaman na nandito tayo?" Narinig ko naman na bulong ni Sam.

Pinagpapawisan na sila.
Comapared sa mga simpleng tao lang, bihasa ang mga hunters. Hinasa sila sa
pakikipaglaban hindi katulad namin na bampira.
"Mukhang mahabang labanan ito." Natatawang nagsalita ang isa sa mga vampire
hunters.
Napaurong ako.. Natatakot ako.. They're going to kill us.. Why? Wala naman kaming
ginagawa sa kanila..
"Alam niyo bang patuloy pa ding pumapatay ng tao ang mga kasamahan niyong nawala na
sa katinuan?"
Huh?
Napatingin ako kay Papa. Meron bang ganoon? Mga bampirang nawala na sa sarili?
"We are doing our best to hunt them. Nawala na sila sa tamang pag-iisip at nabulag
sa amoy at tawag ng dugo." Sagot naman ni Papa.
"Walang kwenta ang ginagawa niyo. Kaya kailangan lahat kayo mawala na." Sabay
nilang inilabas ang patalim at baril sa mga bulsa nila. "At syempre mauuna na ang
namumuno sa kanila."
They reallly plan to kill us.
"Diyan ka lang, prinsesa." Iniwan nila ako sa gilid at nilapitan ang mga hunters.
Hindi ako makagalaw.
Pinapanuod ko lang ang mga mahal ko sa buhay habang nakikipaglaban.. Bakit ang
hina-hina ko.
Nakatitig lang ako sa kanila.
Hindi gumagalaw. Hindi na ko makaiyak. Nakikita ko sila habang nasusugatan.

Sinasaksak, binabaril. Pero wala akong magawa.
Papa's so strong.. Siya lang ang nakakalamang sa kalaban.
*BANG!*
Napatingin ako sa bumagsak.
Dumapa sa sahig si DJ.
Parang bumalik ako sa sarii ko.
Dahan-dahan akong lumapit sa nakadapang DJ. Hindi naman siya natamaan, hindi ba?
Buhay pa naman siya... Tama ako, diba? Walang iwanan..
"Prinsesa! Lumayo ka diyan!" Narinig ko ang sigaw ni Sam pero hindi ko pinansin.
Patuloy pa din ako gumapang kung nasaan ang mahal ko.
Bakit ba ito nangyayari samin? Bakit walang tumutulong samin? Bakit hindi nila
naririig na kailangan namin ng tulong?
"DJ.. DJ... Gumising ka.." Kinuha ko ang katawan niya at inihiga siya sa lap ko.
Puro dugo ang bibig niya, at may tama ng bala ang puso niya.
"N-no.. DJ, walang iwanan.. diba?"

"P-princess.. my.. princess..."
"DJ!!! UWAAAHH!!!!"
Napatigil sila sa paglalaban at napatingin sakin. Tsaka lang nila naramdaman na may
masasawi na sa labanan na ito.
Itinaas ni DJ ang nanginginig na kamay niya at hinawakan niya ako sa mukha.
"Mahal na.... mahal... na.. mahal ki..ta.. K..kath.."
"Oh please DJ!! Mahal din kita kaya wag mo ako iiwan!!"
"S...sorry.."
Bumuhos na ang luha sa mata ko. Walang tigil na tumutulo ito, hindi ko mapigilan.
Tinignan ko si DJ. He smiled at me. At unti-unting pumipikit ang mga mata niya.
"N-NO!
NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!!!!!"
*SWIIIIIIIIIIIIIIISHHHHHHHHHHH!* *CRACK!* *CRASH!*
Isang ubod lakas na hangin ang pumasok sa kwarto at binasag ang mga vases sa loob.
Kagagawan ko ba iyon?
Biglang nag-iba ang paningin ko sa lahat.
Everything is red. My vision became red. Si papa, color red si Papa. Pati si Sam,
at si DJ.
Dahan-dahan akong tumayo at nilapitan ang mga vampire hunters.
"Are you happy now?" Tinitigan ko lang sila. Color red din sila. Pati sila, kulay
red sa paningin ko.
"What the? Her eyes is color.. red."
Napatingin ako sa nagsalita.
Color red ang mata ko? Kaya naman pala.. ganito ang paningin ko.
Nilapitan ko siya at tinitigan din. Wala na kong maramdaman. I felt empty inside.
Sobrang lungkot. Nakakalungkot.
Nararamdaman ko na may tumutulong tubig sa mata ko pero hindi ako humihikbi. Tulo
lang tulo pero wala akong maramdaman.
Bakit nga ba may tubig sa mata ko?
"Fvck, this is bad." Hinila nung isang hunter yung tinititigan ko at tumakbo palayo
sakin. Tumakbo sila sa bintana at tumalon.
Ang biis nila nawala sa paningin ko. Pero wala akong pakielam. Wala na talaga akong
maramdaman.
"K..kath.. princess.."
Napatingin ako sa likod ko.
Isang nakadapang lalaki.
Nanlaki ang mata ko at bumalik sa normal ang paningin ko. Bumalik din lahat ng
sakit na naramdaman ko kanina.
Tumakbo ako papunta sa kanya at niyakap siya
"You can't die.. I won't allow it."
"No.. that's wrong... ikaw.. ang hindi.. dapat.. mamatay."
"Wag ka na magsalita!" Tinakpan ko ang bibig niya.
Lumapit samin sila Papa at Sam. Pero si Sam, nawalan ng malay. Nahimatay siya but
his life is not in danger. He passed out from exhaustion.
I've made up my mind.
Hindi ko kakayaning makitang mamatay ang taong mahal ko. Hindi ko kakayanin. Hindi
ko kaya.
"Papa, Sam. I love you, guys." I gave them a sweet smile.
Napakunot naman ang noo ni Papa.
"Goodbye.." Hindi nawawala ang ngiti sa mga labi ko at halata namang gulat si Papa.
"No. Hindi maari, Katherine. I am your father. Makinig ka sa akin."
Nginitian ko lang si Papa.
Sorry papa. Gusto ko itong gawin.
Tumingala ako at hinayaan ko lang umagos ang luha sa mata ko. Naririnig ko ang
tibok ng puso ni DJ. Sobrang hina. Hindi na niya kakayanin.
Kinagat ko ang braso ko at kumuha ako ng dugo sa katawan ko.

"Walang iwanan.." Hinalikan ko si DJ at ipinasa sa kanya ang lahat ng dugo na
nakuha ko. Ipinilit kong ipainom sa kanya iyon.
"DJ, Live. Live and wait for me." I smiled at naramdaman ko ng nanghihina ang
katawan ko.
Niyakap ako ni Papa at nakita kong umiiyak siya.
"Papa, sorry.."
"Stupid princess. You really.." Niyakap niya ako ng mahigpit. I buried my face in
his chest.
At least now, hindi ko makikitang mawala ang taong mahal ko.
Soon, I will fall into a deep deep sleep. My memories will be gone. And my body
will shrink into a form of a child. Mawawala lahat ng alaala ko.. Para akong
ipapanganak muli.
My memories, my body.. In exchange of DJ's life.
I love DJ, so much..
Don't worry, babalik din ako..
And by the time na bumalik sakin kung sino ako...
Sana nandiyan padin ang mga taong mahal ko.
---
END.
This is her lost memories.
Yep that's it. Hindi naman siya super laking twist pero yan na 'yun. Nawala ang
memories niya para kay DJ. She sacrificed herself for DJ. Andito nadin yung
pagkatao ni Kath. Kung sino ang mama niya. Pasensya na sa late UDs. Haha. Di keri
ng brain cells ko. XD
Ehem, question.
Bakit pala nagalit si Sam kay DJ after that? Na binago pa niya pati yung ugali
niya.
Nagalit din si Sam kay Chairman. Anong ginawa ni Chairman?
Kanino hindi dapat magalit si Kath?
Anong nangyari kay DJ after that?
Bakit hindi na pwedeng mahalin ni DJ si Kath? Or vice versa.
In short, ano kayang nangyari nung mga panahong wala si Kath? Nasan nga ba si Kath?
Lol.
Next chapter: Daniel Jaiden's Lost Love.
OMG NAGUGULUHAN NA DIN AKO @_@
*******************************************
[42] BLOOD 41 [Daniel Jaiden's Lost Love]
*******************************************
*******************************************
[43] BLOOD 42 [Wrong Memories + The traitor]
*******************************************
KATHRYN'S POV
Sweaty palms.
Teary eyes.
"What was that about...? Was that all... true?"
Everybody became quiet. Iniiwasan nila ang mga mata ko. Why? I wanna know the
truth. Was that the truth? What's this...? JUST WHAT IS THIS!!
DJ... DJ won't ever do that to me. He really loves me. In my memory, he said he
would protect me. He would protect me... but what was that?
In my memory, he also killed me.
Dj... I need to talk to DJ.

Nakita ko siya sa tabi ko, pinuntahan niya ako at kinausap.
"Are you okay? May masakit ba sayo?" His eyes looked really worried.
"I'm fine... Ah, DJ, There's something wrong with me... I had a weird premonition.
Those memories are not mine, right? It's absurd... it doesn't make sense..."
Napatungo si DJ habang hawak-hawak niya ang kamay ko.
"You remembered? Everything?"
Nanlaki ang mata ko sa tanong niya.
"H-huh? Anong ibig mong sabihin?"
Don't tell me...
"Was that... the truth?"
He looked straight to my eyes. Please... tell me it's not the truth....
"I'm sorry, it's all true."
I felt like everything collapsed.
So, I am a monster? My father is that chairman? Sam is my step-brother? My mother

was a hunter? My father killed my mother? And... I was killed by... ?
"Kath---"
"Stop. Don't talk anymore."
I walked out the room. "Please, wag niyo akong sundan."
Mukhang nakinig naman sila sakin. Nobody followed me. I wanted to be alone. I want
to think. This is all non-sense. Does this even make sense? The life I lived all
this time was all a lie?
I am a monster. A freaking monster.
I am...
"You remembered, eh?"
Napatigil ako sa paglalakad ko. May tao sa harap ko. May lalaking naka-mask na
itim. Yung telang itim na gamit ng mga hunters. Napaatras ako ng kaunti, when he
suddenly revealed his face.
"Q-quen!?"
"Oh, hi there."
Si QUEN? Bakit ganyan ang suot niya? Bakit siya.... Hindi... hindi to pwede.
"You're sweating a lot. Aren't I a good actor?"
"Y-you..."
"Yes. I'm a traitor. I'm a vampire, yet I am a vampire hunter. Satisfied?"

No way...
Hindi 'to si Quen.
"Non-sense. Hindi ikaw si Quen."
"Okay. Believe what you want to believe."
The glint in his eyes was really scary.
"Naalala mo na lahat? Anong naalala mo?"
Tinitigan ko siya ng masama.
"At bakit ko sasabihin sayo? HA!? Sasabihin ko ang lahat ng 'to kay DJ. Ang sama-
sama mo! Balak mo bang patayin sila? Lahat vampire sa campus na 'to!?"
I can't believe this!!
"Nope. Bakit ko dudumihan ang kamay ko? I am the brains of this operation. Ako
magpa-plano, sila ang gagawa."
"You--!!"
"Ah, stop. Sabihin mo nalang ang lahat ng naaalala mo. Teka nga, nakaalala ka ba
talaga? Why do I feel like I am still talking to Kathryn the Assistant? Where's
your monster side?"
"I'M NOT A MONSTER!!"
"Yes you are. Me too. Them too."

Napatigil ako. Why? Why is this happening to me? What have I done wrong?
Hinila ni Quen ang kamay ko at pumasok kami sa isang kwarto. Ni hindi ako nanlaban
nung hinila niya ako. I just went with it.
"Speak."
"Ayoko."
"Ikaw ang rason ng operasyon na 'to. I need to know what's going on your mind. So
speak."
"Ayoko nga. I trust DJ. I trust him." So much.
"Why are you so stubborn? I know what happened that day. I know it very well. I
just need to confirm it."
He knows it?
Paano niya alam? May nagsabi sakanya? But, I still can't believe that he is a
hunter. He stooped down this low.
"Paano ako magtitiwala sayo? Balak mo akong patayin diba?"
His lips curved, at sumabog siya sa kakatawa.
"HAHAHAHAHA. Papatayin kita? Ako? Papatayin ka? Oh, come on. I told you, I don't
kill anyone. I'm just the brains."
Is this really Quen? The vice president? He looks really different. So, that was
it? He's a masked person. He is even worse than DJ.
"Paano ko naman malalaman na alam mo ang totoo? Ni ako nga hindi ko alam kung totoo
'tong naaalala ko eh!"
"Then just f*cking tell me! So noisy!"
He cursed. He really did. Quen did. This is not the Quen I knew. Ano pa bang hindi
ko alam sa mundong 'to? Ano pa bang tinatago ng lahat sakin?
"I'll tell you, if what you remembered was the truth."
Napatingin ako sa kanya, "Huh? P-paano?
Tumayo siya sa harap ko.
"That was not even a question," He smiled at me, that kind of smile that will send
chills down to your spine, "That day, on that very minute, I was there."
!?
Naramdaman kong nanghina ang mga tuhod ko. I can barely stand. Napahawak ako sa
pader. How can I even believe everything? It hurts... it hurts so much.
Parami ng parami ang taong nagpapatunay sa nakaraan ko...
"I remembered everything. I'll tell you, so please tell me if it's the truth...
Please..." I plead. I can't say this memory to DJ, he would be hurt. First, I need
to confirm this.
He nodded and smiled. Although I don't trust him anymore, I still trust him as the
Vice president whom I've worked with. I know, he still has that gentle side of his,
somewhere in him.
"Who are you? Anong kailangan niyo sakin!?"
"Wala, para kunin ang buhay mo."
"Hindi... DJ!!!!!"
"Ah, DJ? He's there. Sa likod mo."
"DJ...? Bakit ka... may hawak na kutsilyo?"
"*smiles* Because I need to protect you."
"D-DJ... Salamat... Alam kong hindi mo ako papabaya---ugh-Anong... DJ?"
"Pasensya na. Pero kailangan mong mamatay."
"DJ... Daniel jaiden... Bakit? Bakit kailangan mo akong saksakin?"
"You need to die, in order for us to live. Pasensya na dahil nagpanggap ako, pero
dito na natatapos ang lahat. Disappear."
May tumulong luha sa mga mata ko. That's not true, right? I don't care if
everything from my memory was true, but this.
"Tell me, t-that's not the truth, right? What happened that day? Tell me, what
really happened that day. Two men came from the window of my room, at gusto akong
patayin. But in the end, I was killed by DJ...? Non-sense! Who would believe that!
How can I possibly..."
Napatingin ako kay Quen.
He is smiling. Why!?
"Do you think this is funny?!"
"No. It's interesting."
Lalo akong napatingin sa kanya ng masama. He finds this interesting, this kind of
thing?!!
"If that's what you remembered, then that's the truth, I guess?"
"What do you mean by that? Sabihin mo na hindi yun totoo!!"
"Trust yourself. That's what you remembered, then that's the truth. Everything that
you remembered was the truth. Everything."
No...
DJ... won't ever do that to me. He loves me. I feel it. From the past, too. He said
he was pretending when he killed me, but I don't feel that way.
I trusted him so much.

"Don't trust anyone, but yourself. That's what life taught me."
Umupo siya sa upuan na nasa loob ng kwarto as he started speaking, "Siguro, kung
mapagdadaanan mo lahat ng pinagdaanan ko, you would understand a little of my
hatred. When you have no choice but to live, not knowing the reason why. Everything
collapsed in front of your eyes. Not having someone to protect you, not having
someone to love, not having someone who believes in you. I lived that kind of hell.
Do you understand now? How does it feel? Ang traydorin ka? Masakit? Ilang daang
taon na kong nasasaktan. Kaya ikaw, lumaban ka. Wag ka ng magpapauto sa mga taong
'yun. Wag ka ng magpapagamit sa kanila. Ang gusto lang nila, ang kakayahan mo. If
DJ did that years ago, he can do that again. Stop your feelings, or you will go
blind again. Think about it."
"P-per-"
"Umamin siya kanina diba? He said it was all true."
Ah.
Right.
It came from his own mouth.
"I'm sorry, It's all true."
I was betrayed. I was killed... by him.
How does it feel? Nothing. I feel nothing. I'm not angry, I'm not mad. I just...
feel nothing. Because I am nothing to him.
Ganto pala 'yung feeling.
I just feel... nothing.

"Join us, Kath. Lend us your strength. We need you."
Tumingin ako ng diretso kay Quen. Eyes without doubting, eyes without emotions,
eyes that are haunting.
"Okay. I'll join you. What do I need to do?" I said without hesitation.
"Get married."
Napataas ang kilay ko.
"At bakit ko naman papakasalan ang taong pumatay sakin?"
"Sabi nga nila, keep your friends close, and your enemies closer."
I got his point. I smiled at him,
"I won't be used by him ever again. So, I'm gonna use him."
--
Lumabas ako ng kwarto at hinintay ang pagdaan ni DJ.
After 5 minutes, he came. Tinitigan niya ko, and he called me, "Kath..."
Ngumiti ako, "DJ..."

Pumunta ako sa harapan niya, at niyakap siya ng mahigpit.
DJ, I loved you wholeheartedly, but you betrayed me. How dare you.
"I love you..."
Niyakap niya din ako ng mahigpit, and he answered, "I love you, too..."
Lies.
He's lying.
"DJ... no matter what, don't let go of my hand, okay?" I smiled again.
Nginitian niya din ako, "I won't. Ever again."
Lies.
He's lying.
You need to know what it feels like to be betrayed by the one you love.
Just wait.
Karma is on its way...
---
CHAPTER 42 finished. Sabay kong pinublish yung 41& 42. This the last chapter.
Cliffhanger, sorry. After 10 months nakapagupdate din ako!!! I'm so proud of
myself. HAHAHA LOL. Sorry sobrang tagal. :( Sobrang daming questions and hindi pa
nasasagot... sa next book nalang po.
[FIN] Feb 14, 2014 - 12:10AM
HAPPY VALENTINES DAAAAYYYY!!!!! :)))) *hearts*
BOOK 2 - soon...
*******************************************
[44] Author's Love Letter =)
*******************************************
Hello! <3
HAPPY VALENTINES DAY!!!!!!!!!!
Gusto ko lang magpasalamat sa lahat na nagbabasa ng story na 'to. Maraming salamat

po. <3
Love letter ko to para sa inyong lahat. Madami kasing nagtatanong sakin. Dito ko
sasagutin lahat ng mga questions niyo. :)
Hindi ko inakala na madaming susuporta sa story ko na 'to. Inumpisahan ko lang ang

paggawa ng stories out of boredom. At sobrang thankful po ako at sinuportahan niyo
ako. :))
Sasagutin ko na yung mga tanong niyo. :)
1) Ano pong real name mo?
Eto. Madaming nagtatanong talaga. Actually, mabibilang lang sa dalawang kamay ko

yung nakakaalam sa real name ko dito. Hindi ko pinagkakalat kasi ang awkward. Pero
mas awkward pag lagi akong tinatawag na Miss author, or Ate author. Haha. Kasi bata
pa po ako. :) Gusto niyo malaman name ko? Nickname lang ah. Pwede niyo po akong
tawaging Kath. Haha nice to meet you :)
2) Saan po kayo kumukuha ng ideas tungkol sa vampires? May basehan ka ba sa books

or novels?
Atin-atin lang 'to ah. Ang totoo niyan, vampire ako. Lol. Joke lang. <3 Haha. Pero
wala akong basehan sa books. Mahilig ako magbasa ng novels pero hindi pa ko nagbe-
base sa kanila. Madalas ako magbase ng story sa mga manga na nababasa ko. Opo,
otaku ako. Mahilig sa anime at manga. Kpop fanatic din ako, mostly Krock tho. XD
Mapapansin niyo na sa lahat ng stories ko, inspired sila ng anime's diba? Tapos
iibahin ko yung plot or lalagyan ko ng twist. Or inspired lang yung characters para
sa story pero yung story sobrang layo sa inspiration na anime. Sa isip ko lang yun.
Malawak ang imagination ko. Hahaha. Kaya ako gumawa ng wattpad. Baka sumabog utak
ko eh. Lol.
5) Solid KathNiel ka ba talaga?
Uhm, not solid. Neutral lang ako, actually. I love Kathryn. Hohoho she's so pretty.
:)) Pero hindi ako yung solid na katulad niyo. Wala akong binatbat sa inyo. Lakas
niyo eh. <3
4) Bakit ang tagal mo mag-update?
Hahaha. Ganito po kasi yan. Sa daming story sa isip ko, naghahalo-halo yung plots.
Kaya tinatry ko magfocus sa on-going na ginagawa ko pero patuloy na dumadami yung
iba't-ibang plots. So, nara-writer's block ako. Pero minsan lang yan mangyari. This
time, kaya halos 10 months no update dahil po sa nagcollege na ko. Kolehiyala na ko
mga kaibigan. XD Yung course ko, hindi biro. Mahirap. Wala na kong time mag-open ng
wattpad. Wala na kong time magbasa ng manga (lol). At ang pinakamalala, nasira yung
laptop ko. Nawalan na ko ng pag-asa. Pero good news! Ayos na ulit yung laptop ko,
at balik na yung wifi namin! <3 Expect updates soon. Pag guminhawa na yung buhay
ko. Sa ngayon, dami kong problema. Hahaha.
5) Ano yung next story na ipopost mo?
Uhmm, di ko pa sure eh. Marami talagang on-going sa 'my works' ko eh. Siguro mga 5-
6 on-going stories. Plus yung on-going stories sa laptop ko na naka-microsoft word,
mga 10-12. Haha. Siguro kung anong maunang matapos nalang na story, atsaka pag
natapos na lahat ng on-going ko na posted. Sana suportahan niyo din. :) Hindi sila
lahat kathniel, pero may 2-3 stories ata kathniel ulet. <3
6) Anong ieexpect namin sa Book2?
Honestly, mas okay po na walang expectaions. Haha. Nakakpressure po kase eh,

nakakatakot din. Pero hindi naman ako yung taong mabilis mapressure, kasi alam ko
naman ang kakayahan ko bilang ako. Kaya nga lang, alam kong hindi perpekto ang
stories ko, a talam kong hindi rin ako perpekto. So, kayo na pong bahala. Salamat!
Maraming salamaaat! :)
SALAMAT SA PAGBABASA AT PAGSUBAYBAY SA CAMPUS VAMPIRES! <3
BOOK 2 soon...

Campus Vampires (Completed)

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Campus Vampires (Completed)

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

CAMPUS VAMPIRES [UPDATED-COMPLETED]

[BOOK 1] Si Kathryn ay isang transferee sa St. Trinity College. At sa di inaasahang

Campus's Dorm Leader, President. Smart. Mysterious-type/Cold-type. Bad with words.

Cheerful chic. Smart. Pretty. Friendly. A female vampire.

Dancer. Cool. Sweet. Chic-magnet. Funny. A male vampire.

Beautiful. Sweet. Caring. Kind-hearted. A female vampire.

Dancer. Funny. Stick-to-one. Loving. Words of wisdom. A male vampire.

Simple. Caring. Sweet. Loud. Jolly. Funny. Friendly. And..

All Rights Reserved. September 2012.

Inspired by: Vampire Knight / KathNiel

Tinitigan ko ang paaralang 'yun.

Lalo tuloy akong kinabahan.

Tinitigan ako nung guard.

"Uhmm.. St. Trinity College?"

Sa sobrang kaba ko, feeling ko pumipiyok yung boses ko.

Hinila ko na yung bagahe ko at unti-unting lumakad sa loob.

Nagbow lang ako at ngumiti.

Inabutan niya ako ng susi.

"This is your room key. Room 396."

"Thank you po."

Hinila ko ulit yung bagahe ko papasok na mismo sa loob ng school.

Gusto ko munang libutin yung school.

Kaya hinanap ko nalang yung room ko.

Room ano ulit yun?

Nacurious tuloy ako bigla.

Kinatok ko yung pinto at dahan-dahang binuksan.

"Umm.. Excuse me?"

Tumambad sakin ang isang grupo ng magagandang tao.

NAGNININGNING SILA. MUKHANG MAYAYAMAN.

"Waaahh! Sorry sa abala!"

At saka sinarado ang pinto.

Oo, sinarado ko.

Pero bakit hindi tumunog?

Tinignan ko yung pinto at ayun, may nakaharang na kamay. Nakaipit na kamay.

Dali-dali ko namang binuksan.

Nagkatinginan silang lahat at sabay-sabay ngumiti.

"Kathryn." Nakipagshake-hands din ako.

"I'm Enrique. Quen nalang."

Nginitian ko nalang sila kasi masyado silang malayo.

Ang gaganda nila. Pramis. *u*

"Ano nga palang sadya mo dito?" Quen.

"Kami din. Friends mo na kami." Sabay-sabay silang ngumiti.

Nakakatuwa. May mga bago na kong kaibigan.

"Sige lang! Ako sasagot!" Julia.

"Student council kayo?"

Nagkatinginan ulit lahat.

"Ako yung Auditor." Sabi naman nung naipit ko. Si Sam.

"Ako yung Vice President." Quen.

"Eh nasan yung President?"

Close na silang lahat.

Nakakatuwa lang tignan.

"Ok! Salamat!" Nag-wave na ko at lumabas ng pinto.

Kanina kinakabahan ako.

Pero ngayon, ang saya! Ang saya pala dito!

Hinanap ko na ulit yung room ko.

Anong room ulit ako?

Room 389? 369? Ayun 369.

Sa third floor yun. Pang-300 na eh.

Pagkadating ko sa thrid floor nahanap ko na yung room ko.

Binuksan ko nalang yung pinto dahil gusto ko na magpahinga.

Nakakapagod kaya bumiyahe no.

Hinayaan ko nalang at pumasok na sa loob.

ANG GANDAAAAAAAAAA! *O*

Ang gaganda nila. Pramis. u

ANG GANDAAAAAAAAAA! O

CLAP CLAP CLAP