Bir Yumak

Mutluluk
DEBBIE
MACOMBER
J LLU

Bir Yumak M utluluk

Debbie M acom ber $p> Kııyük M urâeier Dükkâni run >.ı/.ıniKİa»tiv,

Eylül ’ 013
ISBN: 97Ü-6Ö5-348-182-S
Bir Yumak
Mutluluk
Yayınevi Sertifika N ö : I H M

CopyngbıCDE&BlE MACOMBER
Bu kitabu» Türkçe yayın haklan Akçalı Ajana aracılısıyla
Manı Yayın Dafi. San. Tıc Ltd. Sn.'ne aittir.
Yayınevinden irin alınmadan klim an ya da lam am ın alınlı yapılama?,
hiçbir K k ıld r kopya edilem ez çoftattılamaz ve yayım lanam az

Ezgi Mat. T e in E o n . İn» Saa. I k . L id Şti

Marhaa Sertifika N o 12142
Sanay i Cad. A hay Sok N o' 14 Çobançc pne»Y cnibom *inanbul

DEBBIE
Tel 0 2 İ I 4S2 23 02

MACOMBER
MARTI YAYINCILIK
Lartı Yayın Dağıtım San. Tic. Lld. $tı Çeviri: O /an Aydın
M altepe Mh D avutpeyi Cd.

ffSk
Yılanlı Ayazma Sk. No: S
/e y n n b u m u lsıa n b u l
Tel: 0 313 4«} 2 7 37 - 4 Î J 43 l i
Faks: 0 212 483 27 38
vna‘W.nuırtjyayınları L«T1 MARTI
infa@ inartiyayinlari.cwn
 “Elle çorap örmek, tarihle aramızda hir bağ kurar:
günümüzde de faydalanmaya devam ettiğime beceri
ve teknikleri kullanmış örgûcülerin hayatlarına
bir bakış atmamızı sağlar "
Nancy Bush
Harm i/p America! Vakfı nın Yönetim Kurulu Başkanı
Man> Colucci ye ve Başkanı David Blumenihal 'a,
LYDİA HOFFMAN
onlarca kişinin hayatını güzelleştirdikleri için
teşekkürler... Örgü örmek hayatımı kurtardı. Beynimde tümörler
oluşmasına sebep olan, kelimelerle tarif edilemez baş ağ­
rılarıyla canıma okuyan, çok korkunç bir kanser türüne
karşı verdiğim iki uzun soluklu mücadelede hep yanımda
oldu. Hayatım boyunca hayal bile edemeyeceğim acılar
çektim. KanseT. gençlik yıllarımı ve yirmili yaşlarımı silip
atu ama ben yaşamaya kararlıydım.
İlk kanser tanısı koyulduğunda on altı yaşma yeni
basmıştım. Örgü örmeyi de kemoterapi görürken öğren­
dim. Yanımdaki kemoterapi koltuğunda oturan göğüs kan-

B ir Yumak \fu iiu iu k

I fcsna ti£T şeyi o
öğren; Tedavi çok ağırdı ama çektiğim baş ağrıları kadar
kftü olamazdr Mide bulantıları ve halsizlikle geçen bit­
mek bilmez saatleri örgü sayesinde astım. Elimdeki iki «I»
ve bir yumak iplikle, yüzleşmek zorunda kaldığım tüm
zorlukların üstesinden gelebileceğimi hissedebiliyordum.
Saçlarım avuç avuç dökülüyordu ama ipliği şişin etrafın­
dan geçirebiliyor, ilmek alabiliyor, bir deseni takip edip
ortaya bîr şeyler çıkarabiliyordum. Birkaç lokmadan faz­
lasını yiyemiyordum ama örgü örebiliyordum. O küçük
başarı hissine tutunuyor, onun kıymetini biliyordum.
Orgü örmek kurtuluşumda, upkı babam gibi. Kanseri
İkinci defa allatmamı sağlayan duygusal gücü babamdan
aldım. Ben hayatta kaldım ama ne yazık ki onu kaybettim.
Sizce de ıronık. değil mi? Benim kurtulmam ve babamın
kanserden ölmesi.
Ölüm raporunda kalp krizi yazıyor ama ben öyle ol­
duğuna inanmıyorum. Kanser, geri döndüğünde onu ben­
den daha çok hırpaladı. Annem, hayatı boyunca hastalık­
larla baş edememişti: bu yüzden bana bakma görevi ba­
bama kaldı. Kcmoicrapıden kurtulmamı babam sağladı,
doktorlarla o tartıştı, en iyi tedavileri almam için o didinip
durdu, yaşama isteğimi o canlandırdı Ve ben yaşama tu­
tunma çabasının yarattığı çaresizlikle yitip giderken, ba­
bamın iyileşmem için ödediği bedeli ne yazık ki fark
edemedim. Hastalığım artık iyileşmeye başlarken kalbi ba­
bamı aniden yüzüstü bıraktı.
O öldükten sonra hayatımın geri kalanıyla ilgili bir
yapmak zorunda olduğumu fark ettim. Yapacağım
seçimle babamı onurlandırmak istiyordum, bu da bazı risk­
leri g S u almamı jcickùriywfiu. Ljıîıo Aıuıt JİOİT-
man. dünyada iz bırakmaya kararlıydım. Şimdi geçmişe
bakınca o zamanlar çok dramatik duygular içinde oldu­
ğumu fark ediyorum, ama bir yıl önce gerçekten de o du­
rumdaydım. Şimdi bunları okurken hayatımı değiştiren
büyük bir şey yapıp yapmadığımı soruyor olabilirsiniz.
Seattle'daki Blossom Sokağı nda bir tuhafiye dük­
kânı açtım. Bu, çoğunluk için dünyayı yerinden sarsan bir
gelişme olmayabilir ama ben. gökte tek bir bulut yokken
gemisini inşa etmeye başlayan Nuh gibi bir inancın peşin­
den gittim. Büyüklerimden kalan mirası son kuruşuna
kadar işyerimi açmak için riske attım. Birkaç haftadan
fâzla bir işte çalışmamış ben, bunu yaptım. Hem de para­
dan. gelir gider tablosundan ya da iş planlamasından anla­
mayan ben. Elimdeki avucumdaki her şeyi en iyi bildiğim
şeye, iplere ve örgücülere yatırdım.
Doğal olarak birkaç sorunla karşılaştım. O zamanlar
B lossom Sokağı büyük çaplı bir değişimden geçiyordu.
Yapılacak işlerden sorumlu mimarın eşi. Jacqueline Do-
novan açtığım ilk örgü kursuna kaulan kadınlardan biriydi.
Kurs sayesinde ilk üç öğrencim; Jacqueline, Carol ve Alix,
en yakın dosllanm olda Geçen yaz. Bir Yumak Mutlu-
luk'u açtığım şualarda sokak trafiğe kapalıydı. Dükkânıma
uğramak isteyen herkes etraftaki toz ve gürültüye katlan-

12 üeMıe Mocombtr

müşterilerim de beni yalnız bırakmadı. Ç ü n kü hu işin al­
tından kalkabileceğime inanmıştım.
Ailemden de herhangi bir yardım almadım. Sevgili
annem bana cesaret vermey e çalışıyordu ama daha çok ba­
bamı kaybetmenin verdiği hüzünle boğuşuyordu Hâlâ da
fiyle. Çoğu günler keder ve yas dolu sislerin arasında çare­
sizce dolanmaya devam ediyor. O zamanlar ona planımdan
bahsedince beni vazgeçirmeye çalışmadı ama çok da destek
olmadı açıkçası. Yanlış hatırlamıyorsam. "Tabii, canım kı­
zım. doğrunun bu otduğuıu düşünüyorsan yap,” demişti. Bu,
annemden duymayı bekleyebileceğim en umut dolu sözdü
Ablara Maryam ise beni karamsar sözleriyle boğ­
maktan hiç geri kalmadı. Dükkânımı açtığım gün korkunç
kehanetlerle vanıma geldi. Bana ekonominin herhaı halrle
olduğunu, insanların hiç para harcamadığını, altı balla bile
dayanırsam kendimi şanslı saymam gerektiğini söyledi.
Onun moral bozucu sözlerim on dakika dinledikten sonra
kira kontratım yırtıp kapılarımı kapatacak hale geldim,
ama sonra daha ilk günüm olduğunu ve en azından bir
yumak ip satmam gerektiğini hatırlattım kendime
Sizletin de tahmin edebileceği gibi Margaret'le çok
karmaşık bir ilişkim var. Beni yanlış anlamayın, ablamı
seviyorum. Kansere yakalanana kadar bazen tartışan, ba­
zen de birlikte vakit geçiren diğer kardeşler gibiydik. Bana
beyin kansen tanısı konduktan K m da çok iyi davranmıştı.
yaşayan bin için bunun ışıkların kapanmasından bir farkı
yoktu. Ölmeyi dön gözle beklemiyordum ama korkmuyor­
dum da. Çok şükür, test sonuçlan olumlu çıktı ve tuhafi­
yemle birlikle ben de gün geçtikçe canlanmaya başladım
Ablamın beni ne kadar çok sevdiğini o günlerde fark eni­
ğim için sîzlere bunları şimdi anlatıyorum. Çünkü son on
yedi yıl boyunca ağladığına iki kez tanıklık ettim: Baba­
mın ölüm haberini aldığında ve Dr. Wilson sağlıklı oldu­
ğumu söylediğinde
İşimin baş ma tam anlamıyla döner dönmez Margaret
beni tekrar Brad Goetz'İe görüşmeye zorladı. Dükkânıma
kargo getiren Brad'le geçen sene görüşmey e başlamıştım.
Eşinden aynlnuş. sekiz yaşındaki oğlu Cody'ntn velayetini
üzerine almıştı. Yakışıklı olduğunu söylesem sanırım ona
haksızlık etmiş olurum; çünkü adam gerçekten de çok çe-
kici. Bu yüzden yük arabasının üzerindeki birkaç kutu iple
dükkânıma ilk geldiğinde saly alarımın çeneme akmaması
için kendimi zor tutmuştum. Ondan o kadar çok etkilen-
iniştim ki, uzattığı dosy aya zar zor imza atabilmiştim. Ba­
na üç defa çıkma teklifi etmiş, en sonunda dışarıda bir şey ­
ler içmey i kabul etmiştim. Kadın erkek ilişkilerindeki lec-
rtthcs iz ligimden dolayı. Brad ile birlikte olmanın altından
kalkamayacağımı düşünüyordum. Margaret beni sıkıştır
masa ona evet deme cesaretini hayana gösteremezdim.
Bir Yumak Mutluluk un hayatımın kanıtı olduğunu
hep söylemişimdir ama ablama göre ben yaşamaktan kor­
kan biriydim. Yaşamaktan: dükkânımın içinde kurduğum
16 ÛeMUr Moçtmtktr
-L______________________
ye götürmem için bana oyuncak ayı hediye eniğim
tottrlıyorum. O hediye, eğer Whiskers bulup parçalama-
dıysa. hâlâ bir yerlerde duruyor olmalı. Bu arada. Whiskers
benim bulduğu her şeyi parçalamaya çalışan kedimin adı.
Margarcf in tavırları, ben ikinci defa kanserle yüz­
leşmek zorunda kalınca değişti asıl. Ablam, hastalanmayı
ben istemişim, başıma böyle korkunç bir dert açacak kadar
ilgiye muhtaçmışım gibi davranmaya başladı. Iek başıma
ayakta katmak için önem li adımlar atmaya çalıştığım gün­
lerde bana destek olacağını ummuştum. Ama ablam tam
aksine beni yıldırmaya çalıştı. Fakat zamanla işler değişti
vc çabalarımın sayesinde onu kazanmayı başardım.
Margaret, nasıl söy lesem, çok sıcakkanlı ve girişken
biri değil. Ablamın beni ne kadar çok sevdiğini. Bir Yumak
Mutluluk "u açlıktan birkaç ay sonra üçüncü kez kanser
tehlikesi atlatana kadar fark etmemiştim. Dr. Wilson o
aşina olduğum, ürkütücü tahlillerin yapılmasını istemiş, o
anda korku kelimesiyle bile tarif edilemeyecek duygular
[hissetmiştim Tüm dünyam aniden dondurulmuştu sanki.
Bir kez daha aynı şey lere kallanahileccğimi düşünmüyor­
dum doğrusu. Kansere bir daha yakalanınca tedaviyi ke­
sinlikle reddedeceğime çoktan karar vermiştim, ölmeyi
istemiy ordum ama ölmekten de korkmuyordum anık.
Ne olacaksa olsun şeklindeki tavrım, kaderime bo­
yun eğmemi kabullenmeyen Margaret'i rahatsız ediyordu,
ölümden bahsedilmesi, birçok insanın olduğu gibi onun
da huzurunu kaçırıyordu ama benim gibi ölümün kıyısında
Ar Mutluluk
küçük, rahat düny anın dışına adun atmaktan korkuyurmu­
şum. Haklıydı, bunu biliyordum ama yine de ona diren­
dim. Çünkü babam ve doktorumun haricinde bir erkeğin
yanında vakit geçirmeyeli yıllar olmuştu. Ama Margaret
hiçbir mazeretimi dikkate almadı. Kısa süre sonra Brad'le
birlikte bir şeyler içtik, sonra da akşamlan yemeğe çıktık,
Cody'yle pikniklere gittik, oyunlar oynadık. Cody'yi de
yeğenlerim Julia ve Hailey kadar sever oldum.
Şu günlerde Brad'le sık sık görüşüyorum. Tekrar
kansere yakalanacağımdan korkunca onu kendimden uzak­
laştırmıştı m ama Margaret’tn de sık sık dile getirdiği gibi,
hata yapmıştım. Her şey e rağmen Brad beni affetti ve iliş­
I kimize kaldığımız yerden devam enik. Şimdi temkinli dav­
I ranıyoruz. Tamam, işleri ağırdan almayı düşünen kişi
I benim ama Brad'in de buna bir itirazı yok Fski eşi onu
‘‘kendisini bulmaya" ihtiyacı olduğunu söyleyerek terk
edip gidince canı yanmış bir kere. Aynca Cody'yi de dü­
I şünmemiz gerekiyor. Babasıyla arasında çok güzel bir
ilişki var ve beni her ne kadar sevse de babayla oğul ara­
sındaki özel ilişkiyi bozmaya niyetim yok. Şu ana kadar
[ her şey yolunda gitti, artık gelecekle ilgili daha sık konuş­
maya başladık. Brad ile Cody onlar olmadan günlerimi ge­
tiremeyeceğim kadar çok hayatımın içindeler artık.
Biraz vakit almış olsa da sonunda Margaıct dükka­
nımı sevmeye başladı. Pürüzlü bir başlangıç yaptıktan son­
ra bana inançlı biri olduğunu gösterdi. Gerçeklen de artık
betumk birlikle çalışıyor, fcvet doğru söylüy orum: ikimiz
kır lumok Uullulult 17

yan yana çalışıyoruz ve bcııt e bunun bir m ucizeden tarkı
yok. Ara sıra aramız limoni oluyor ama bu şekilde birbi­
rimizi idare ediyoruz. Benimle birlikte olmasına cidden
çok seviniyorum.
Daha fazla kendimi kaptırmadan sîzlere dükkânım­
dan bahsetmek istiyorum. Bu dükkânı ilk gördüğümde bir
şeyler elde etmemi sağlayacağını anladım. İnşaat keşme­
keşine. geçici aksaklıklara ve mahalle sakinlerinin sürekli
değişmesine rağmen mükemmel bir yer olduğunu fark
ettim. Daha içen adım atmadan kontratı imzalamaya ha­
zırdım. Sokağa bakan büyük vitrin çok hoşuma giui. Whis­
kers orada yumakların ve çilelerin arasına kıvrılıp uyu­
maya başladı. Önündeki saksıları görünce hemen babamın
ilk bisiklet dükkânını hatırlamıştım. Sanki babam atıldığım
bu macerayı onaylıyordu. Renkli ama tozla kaplı çizgili
tenteyi de görünce son karanmı verdim. Bu eski moda kü­
çük dükkânın hayal ettiğim iç ısıtıcı yere dönüşeceğim bi­
liyordum ve haklı çıktım.
Blossom Sokağı ndaki inşaat çalışmalar neredeyse
tamamen bitti. Bankaya ait bina epey pahalı dairelere, ya­
nındaki film dükkânı da "Fransız Kafesi'ne" çevrildi, ilk
örgü kursuma katılan ve o sıralar filmcide çalışan Alix
Townsend de avnı yerde pasta ustası olarak çalışmaya baş­
ladı. Ne yazık ki sokağın aşağı tarafındaki Annie’nin Ka­
fesi kapandı ama bence o dükkân da kısa sürede dolacak.
Ne de otsa artık çok işlek bir mahallemiz var.
Margaret içeri girerken kapımın üzerindeki küçük
18 ÎVW«ı AkKomİHr
Ablam geniş omuzlu, siyah saçlı, çok dikkat çekici
bir kadın. Uzun boylu, ince yapılı ama güçlü biri. Hâlâ es­
kisi gibi atletik bir duruşu var. Keşke saç modelim değiş­
tirse. diye düşünüyorum ara sıra. Saçlarını lisedeki gibi
ortadan ayırıyor, om uzlarına değene kadar uzatıyor ve saç
maşasıyla içe doğru kıvırıyor. Saç maşası, spreyler ve fır­
çalar gençlik yıllımın birer parçası. Klasik bir tarzı var ve
bu gerçekten ona uyuyor ama ben bir kez olsun farklı bir
şey ler denemesini istiyorum.
Ablam ın moralini düzeltmek umuduyla çabucak ko­
nuyu değiştirip, "Yem kurs açmayı düşünüyorum." dedim.
“Ne öğreteceksin?”
Hu. ilgili görünüyor. Bu iyiye işaret. Açtığım kurslar
çoğunlukla iyi geçmişti. Başlangıç ve ona düzey kursları
açmış, bir de Faır İsle tekniğiyle ilgili eğitim vermiştim;
ama bir süredir aklımdan başka bir şey geçiyordu
“Çok mu zor bir soru sordum?"
Ablamın iğneleyici tavrı beni daldığım küçük hayalden
uyandırdı. “Çorap." dedim. "Çorap örme kursu açacağım.”
Piyasaya sürülen yeni, yaratıcı çorap iplen sayesinde
çorap örmek moda olda Birkaç Avrupa markasının ürün­
lerini getırtum ve sundukları çeşitliliği beğendim. Müşte­
rilerimin de benimle aynı hisleri paylaştığını fark enim.
Yem ıplenn bir kısmı, örüldüğünde kendine özgü bir desen
oluşturacak şekilde tasarlanmıştı. Modelin örgüyü ören
kişi tarafından değil de ipin kendisi tarafından tasarlandığı
bir çift çorabın etkileyici olacağını düşündüm.
20 D rW w M u u m tb rr
çan çaldı. Haziran ayının ilk salı günüydü ve hava çok gü­
zeldi, Yaz. Pacific Nonhwest bölgesine her an varabilirdi.
Ofis olarak kullandığım arka taraftaki odada duran
küçük kahve makinesinin yanından dönerken. “Günay­
dın.” diyerek ablamı karşıladım.
Bana hemen cevap vermedi, ağzını açtığında da bir
şeyler söylemekten çok. lafı ağzında geveledi. Ablamı ve
ruh halini bildiğim için her şeyi zamana bırakmaya karar
verdim. Kızlarından biriyle ya da kocasıyla tartışmışsa
eninde sonunda bana olanları anlatacaktı.
Margaret arka odaya geçip çantasını kapatırken, "Kah­
ve hazır." dedim.
Ablam hiçbir şey söylemeden yeni yıkanmış fincan­
lardan birine uzanıp kendisine kahve doldurmaya başladı
Kahve fincandan taşmış ocağa dökülüyordu ama o bunu
fark etmedi.
En sonunda daha fazla dayanamayıp moralinin dü­
zelmesini beklemekten vazgeçtim. “Neyin var?" diye sor­
dum. Sabırsız olduğumu kabul ediyorum ama son za­
manlarda işe hep yüzü asık gelmeye başladı.
Benimle göz göze gelince gülümsemeye çalıştım.
“Yok bir şey... Özür dilenin. Günlerden pazartesiymiş gibi
geldi, o kadar."
Dükkân pazartesi günlen kapalı olduğu için salı günü
işbaşı yapıyorduk. Kaşlarımı çatıp asıl sorunun ne oldu­
ğunu anlamaya çalıştım. Bomboş bir yüz ifadesiyle duru­
yor, bana hiçbir şey anlatmıyordu.
B tr Yum.il Mutluluk t9
“Peki." diyen Maıgaıeı omuz silku. Galiba çorapları
beş şiş yerine misinalı yuvarlak şişlerle yapacaksın.
“Aynen öyle." Ben genelde yuvarlak şiş kullanmayı
tercih ediyorum.
Margaret örgü örmeyi bilmesine ve ara sıra eline şiş­
leri almasına rağmen tığ işlenni daha çok sever. “Son za­
manlarda çoraplara büyük rağbet var, öyle değil mı?" Çok
sıradan ve kayıtsız bir havayla konuşuyordu.
Ablamın düşüncelerine hep önem veririm. Aklıma
gelen fikirlerin neden işe yaramayacağına ilişkin üç ya da
dön tane sebep sunabilir her zaman. Bu, artık bizim için
bir oyun haline geldi. Ben bir öneride bulunurum, o da
anında önerimin neden başansızlıga mahkûm olduğunu
söyler. .Aslında fikirlerimi detaylıca açıklama fırsatımın ol­
masını özledim.
"Sence çorap örtne kursu müşterilerim izin ilgisini
çeker mi?” diye sormaktan kendimi alamadım. Tannm.
gerçekten de Margaret'ın büyük bir derdi olmalı.
Ben çorap örmeyi popüler olmasının dışında da çok
seviyorum. Özellikle bir çift çorabın küçük bir proje ol­
ması etkiliyor beni. Bir afgant ya da Fair isle tekniğiyle
örülen bir kazağı bitirdikten sonra genelde çabucak bite­
ceğini bildiğim btr modele geçmek istiyorum. Saatler bo­
yunca örgü örmenin aksine çorabın çok kısa sürede ortaya
çıkması beni mutlu ediyor. Hem zaman hem de ip bakı­
mından inşam çok yormuyor ve ayrıca güzel bir hediye
olabiliyor. Evet, karanmı verdim: yeni kursumda çorap ör-
Bir Yumtık \hâtlı4 uk 2!
meyi öğreteceğim. En sakin işgünümüz olduğu için ders­
leri salı günü düzenleyeceğim.
Margaret soruma karşılık olarak başını salladı. Lafı
I Büyük kamyonu dükkânımın yan tarafında katan
ağzında geveleyerek, "Bence çorap kursu örgflcOlerin il­
gisini kesin çeker,” dedi
Ablama baktım ve bir anlığına gözlerine yaşlar dolar
gibi olduğunu fark ettim. Daha önce de bahsettiğim gibi;
Margaret nadiren ağlayan biridir. Yine de nazik bir sesle,
“iyi misin?" diye sordum. Meraklı gibi görünmek istemi­
yordum ama gerçekten de bir derdi wir.w yanında oldu­
ğumu bilmesini isterdim.
“Aynı şeyi sorup durmaktan vazgeç." diye çıkıştı.
Hır rahatlık hissederken ıç çektim. Eski Margaret geri
dönmüştü.
“Cama asmak için bir afi* hazırlar m um ?“ diye sor­
dum. Margaret hu konularda benden daha yetenekliydi.
Afiş ve ilan konusunu tamamen ona bırakmıştım.
Ablam hevesli olup olmadığını belli etmeden omuz
silkti, "öğlene kadar hazırlarım."
“Çok güzel.” ö n larala geçtim, kapının kilidini açtım
ve “KAPALI” yazısını “AÇIK” tarafına çevirdim. Whis­
kers sabah güneşinin altında tembelce kıvrıldığı camın
önündeki yerinden başını kaldırıp bana baktı. Vitrinin
önündeki saksıda kırmızı sardunyalar çiçek açmıştı. Top­
rağı kurumuştu, ben de sulama kabını doldurup tekrar dı­
şarı çıktım. Köşeyi dönen kargo kamyonu güzümün ucuna
takıldı. İçimi tanıdık bir mutluluk kapladı. Brad
Faıuıy Çiçekçiliksin önüne park etti. Bana gülümseyerek
dışarı çıktı.
Gülümsemesiyle mest olmuş halde. "Çok güzel bir
sabah." dedim. Brad. tüm kalbiyle, lürrı benliğiyle gülüm­
seyen biriydi ve bayatımda gördüğüm cn etkileyici, en
mavi gözlerin sahibiydi. Fenerimi bulmuş gibiydim. O
gözleri kilometrelerce uzaklan fark edeceğime yemin ede­
bilirim. İşte o kadar mavilerdi. "İplik teslimatı var mı?"
diye sordum.
"Bugünlük sana bir tek ben teslim olacağım. Hazırda
kahve varsa birkaç dakikalığına mola verebilirim "
“Var. var," Hu bizim gelcncğimizdi. Brad ipliklerim
gelse de gelm ese de haftada iki kez dükkanıma uğruyor,
vakti olursa ziyaret sayısını artırıyordu. küçük kahve ter­
mosunu dolduruyor, benden bir öpücük çatma fırsatını es
geçmiyor, sonra da işine geri dönüyordu. Her zaman ol­
duğu gibi onu arka odaya kadat takip ettim, beni nazikçe
kollarına alınca şaşırmış gibi durdum. Brad'in öpücükle­
rinden çok hoşlanıyordum. Bu defa alnımdan başladı, son­
ra yavaşça aşağı inip dudaklarıma ulaştı. Dudakları üze­
rimde gezinirken vücudumun her yerinin elektriklendiğini
hissedebiliyordum. Üzerimde böyle bir etkisi vardı ve o
da bunu çok iyi biliyordu.
Beni tam da kendimi kaybedebileceğim an bıraktı.
Sonra kollarını etrafımdan çekip kahve demliğine uzandı.
Arkasına döndüğünde kaşları çatılmıştı.

22 ü tb b te \facmmker
Air liMal V/utfuiuk 23

"Margarct ile Matt'in arasında bir sorun mu var?"

diye sordu.
Her şey in yolunda olduğunu söylemek için ağzımı
açtım ama kelimeler dökülmeden kendime engel oldum. Bir­
den neler olduğunu bilmediğimi fark ctum, “Niye sordun?"
Brad alçak bir sesle. "Ablan son zamanlarda kendin­
de değil." dedi. “Fark etmedin mi?"
Başum salladım. Benimle dalaşma fırsatını görmezden
geldiğini hatırlarken. “Bir derdi olduğu ortada," dedim.
EUSE BEAUMONT
Brad fısıldamayı ıınıırııp. “Onunla konuşmamı İster
misin?" diye sordu. l-mrklilik. klişe Bcaumotıl'un korktuğunu harııu ge­
Duraksadım. Margaref'in alınacağını ve Brad’ı dc
tirmişti. (içtirdiği iyi şeylerden bin başının ucundaki »adlın
beni terslediği gibi tersleyeceğini düşündüm “Hayır.”
alarmının sonsuza dek susmuş olm asıydı. Bedeni ona uy­
dedim ama sonra fikrimi değiştirdim. Ablam . Brad'i çok
kusunu aldığını söylediğinde uyanıyor, okulun kütüphane­
seviyordu. Kuşandığı zırhı aşabilecek biri varsa o da
sinde mola verme fırsatı bulduğunda d eğil, acıktığında
Brad'di. "Olabilir ama şimdi değil.”
yemek yiyordu.
“Ne zaman?"
Ama emekliliğin bir de olumsuz gelinleri vardı. Ken­
“Beraber dışarı çıkabiliriz."
di evini yaptırıp kendi küçük bahçesine bakma arzusuyla
Brad başını iki yana salladı. “Malt etrafla olmasa
yıllarca dişinden tırnağından arttırdığı paralan bir hesapta
daha iyi olur."
toplamıştı. Aylarca süren araştırmalar vc görüşmeler so­
“Haklısın." dedim, alt dudağımı ısırdım. "Başka fik­
nunda hep hayalim kurduğu alanı bulmuştu. Beğendiği yer
rin var mı?“
Brad bir cevap veremeden, Margarel arka odanın per­ şehrin dış kesiminde kalıyor, okyanus manzarasına olmasa
da üzerinde kozalaklar olan ağaçlara bakıyordu. Sabahın
desini bir hışımla çekip bize baktı. İkimiz de irkildik; suç­
erken saatlerinde küçük verandasında kahvesini içtiğini,
luluk duy duğumuzu belli ettiğimize şüphe yoktu.
“Bana bakın, sizi âşıklar, benim hakkımda konuşa­ ağaçların arasından hu- gev ığın çıkışını izlediğim şimdiden
caksanız cn azından sesinizi alçaltın." Bunları söyleyip hayal edebiliyordu. Yatının hesabını tamamen boşaltmış.
perdeyi kapanı ve ayaklarını yere vura vura içeri döndü.
25
24 M M » Iİ ko Vkt
tüm nakdini bu işe yatırmıştı. Müteahhidin saygın biri ol­
duğunu düşünmüş ama adam hiç de öyle çıkmamıştı. Bir­
kaç kişiyle birlikte o da dolandırılmış, aldatılmıştı. Sonra
şirket bir ay içinde iflasını açıklamış; sonuç olarak geriye,
arttıkça artan avukat ücretlerinin haricinde ne bir ev ne de
para kalmıştı. Gittikçe kötüleşen, kâbus gibi bir batağa
saplanmıştı.
Yatağında uzanırken yıllardır doğup büyüdüğü Puget
Sound bölgesinin dışına seyahat etmeyi istediğini hatırladı.
Buna şim dilik gücü yetmezdi. Ama hayatında ilk defa ya­
ratıcı kişiliğinin izini takıp etme arzusu duyuyordu. Tekrar
örgü örmeyi, yağlıboya kursuna katılmayı düşünüyordu.
Kariyerinin çoğunu kitapların etrafında geçirdiği için bir
roman yazma fikri aklından hep geçm işti. Kim bilir belki
de bir çocuk ö yk ü sü ... Hemen hemen her şeyi denem eye
hazırdı. Müteahhide açılan davayı kazanır kazanmaz hare­
kete geçecekti. O zamana kadar sadece parasızlığına ve
yaşayacağı yasal m ücadeleye kafa yorabilirdi.
Bu berbat durumdan kurtulana kadar hayatım askıya
alrnışu. Avukatlar gerekli başvurulan yapıp dava hukuk
sistem inde gideceği yeri bulana kadar bekleyişi devam
edecekti. O v e onun durumundaki kişilerin ellerine bir
miktar para geçm esi en iyi ihtimalle bir yılı bulacaktı. Bunun
gerçekleşip gerçekleşmeyeceği ise çok ama çok büyük bir
muammaydı. Şimdilik yapabileceği tek şey her şeyini yitir­
memek için dua edip umudunu korumaktı.
Müteahhitle ilgili sorunlar, yaşadığı zorlukların sa-
26 Oebbie Uacomher
âşık olmuştu! Tanıştıktan birkaç hafta sonra evlenmiş, on-
ca yer dururken parmaklarına yüzükleri bir alışveriş mer­
kezinde geçirmişlerdi. Çok geçmeden Aurora doğmuş, bu
doğumdan sonra da evliliklerinde sorunlar baş göstermeye
başlamıştı. O zamanlar Marvin “Maverick" Beaumont, bir
sigorta şirketinde çalışıyordu ama ne yazık ki kumardan
vç oyun kartlarından kopamıyordu. Bu bağımlılığı onlan
mahvolmanın eşiğine getirmiş, Elise onu terk etmekten
başka çaresinin olmadığını fark etmişti. Ne zaman onu bo­
şanmakla tehdit etse, adam her şeyi yeniden düşünmesi,
ona bir şans daha tanıması için yalvarmış, ama her defa­
sında aynı şeyleri yapmıştı. En sonunda Elise. onu haya­
lından çıkarmaktan başka seçeneğinin olm adığını anla­
mıştı. Bu karan hâlâ canını yakıyordu. Başka hiçbir adamı
Maverick’i sevdiği kadar seçememişti. Denemişti ama hiç
kimse ona aynı duygulan hissettirememişti.
Tekrar evlenm e umuduyla sosyalleşm ek için büyük
çaba sarf etmişti. Aurora on beş yaşına bastığında evlen­
m eye çok yaklaşmıştı ama görüştüğü senfoni müzisyeni
Jules’ım San Francisco da bir eşi ve iki kızmtn olduğunu öğ­
renmişti. Yaşadığı ihanet onu harap etmiş, ilişkilerden elini
eleğini çekm iş, basit bir hayat yaşamaya karar vermişti.
Endişeli görünen kızı koridorun köşesinde belirdi.
Aurora kızgınca. “John, anneanneni rahat bırak dememiş
miydim sana?" dedi. Oğlunun kolunu tutup Elisc'in kapı­
sının önünden çekti, “özür dilerim, anne Çocuklara seni
erkenden uy andırmamalarını söy lemiştim." dedi, Elise’e
2* OrMu* Hacamker
d ece başlangıcıydı. Evinin zamanında tamamlanacağına
güvenerek kaldığı yenn kontratım iplal etmişti. Erken dav­
ranarak büyük bir hala yapmıştı. Seattle’da ev bulmak çok
zordu ve sadece yeni bîr ev bulmanın zorluğundan değil,
bulabileceği apartman dairesinin aşın pahalı olması duru­
munda emeklilik aylığından geriye bir şey kalmamasından
da korkuyordu. Elise kızının isteğine uyup onun yanına ta­
şımın şıı. Kısa süreceğine dair kendine söz vermişti. Ama
onlara taşınalı çoklan altı ayı geçmişti.
Hayır. Elise yaşadığı malî felaketi düşünerek bir sa­
niyesini daha boşa harcamayı istemiyordu. Bunlara kafa
yormak onu sadece bunalıma sokmaya yarıyordu. Kendi
evine sahip olm a hevesiyle hemen hemen her şeyini yitir­
mişti. En azından geriye sağlığı, kızı ve torunları kalmıştı.
Yatak odasının kapısına büyük bir telaşla güm güm
vuran alu yaşındaki John, "Anneanne, anneanne," diye
seslendi. “Uyandın mı? Yanına gelm ek isliyorum."
Elise yataktan çıkıp kapısını açlı. Çilli torunu ona gü­
lümsüyordu. Çocuğun kısa kesilm iş turuncu saçı. ııpkı bir
zamanlar M averick'in yaptığı gibi neredeyse dimdik du­
ruyordu. En küçük torununun saç rengi ona eski kocasını
anım satıyordu. Elise kısa karşı laşm al arın hanem de son
otuz yıldır adamı hiç görmemişti. Profesyonel bir kumar­
bazla ev lenmek bir yana, onunla nasıl tanıştığını bile hâlâ
açıklayanı) ordu. İçgüdülerine uyup çılgınca bir kaçamak
yapmış ve kendisini onun kotlarında bulmuştu.
A m a ... onu nasıl da sevmişti! Nasıl da sırılsıklam
Bir Yumak Mutluluk 27
özür dilercesine baktı.
“Sorun değil, uyanmıştım zaten." Ev hanımı olan kızı
ve ailesiyle birlikte yaşamak Elise’in emeklilik planlarının
bir parçası değildi ama bu anlaşma şimdilik her iki tarafın
da işine geliyordu. Eşyalan depoda, hayatı askıda olsa da
eti azından başını sokabileceği bir evi vardı.
Elise davanın çözüme kavuşmasını beklerken. Au­
rora ve Da vıd'e kira ödüyordu. Onların ısrarı üzerine az
miktarda bir şey veriyor ama bu sayede kısıtlı aile bütçe­
lerine katkıda bulunuyordu. Ayrıca kızına da yardımcı olu­
yordu. Damadı David, Kuzey Amerika'daki şirketlere
yazılım sistemleri hazırlayan bir bilgisayar uzmanıydı ve
işi dolayısıyla sık sık bir ya da iki haftalığına uzaklara gi­
diyordu. Elise ile Aurora birbirine yoldaş olmuştu. Elise
de kızının ona verdiği desteğe minnettardı.
John, “öğleden sonra bizi parka götürür müsün?”
diye sordu.
Torununu kırmayı hiç sevmeyen Elise. “Olabilir,"
dedi. “Ama halletmem gereken birkaç işim var. Ne zamana
dönerim bilmiyorum."
"Ben de gelebilir miyim?“ John çok sevim fi bir ço­
cuktu: gezip görmey e, dışarıda oyun oynamaya can atı­
yordu. Dünyaya bir ay erken gelmişti ve bunu onlara hâlâ
hissettiriyordu.
“Hayır, hayatım, sen kreşe gitmelisin."
John yüzünü astı ama sonra sevimlice omuzlarını yu­
karı kaldtnp anneannesinin isteğini kabul etti, hemen ko-
Bir Yumak Mutluluk 29
 I
ridordan çıkıp ağabeyinin yanına döndü.
fcİJSCkızma. 'Bhbvoııı .Sokağı »a gidip ju tuhafiyeye
bakmayı düşünüyorum." dedi.
Aurora'mn. annesinin örgü örmeye olan ilgisinin ye­
niden artmasına sevindiği belli oluyordu. Elise avukatını
son ziyaretinde yemlenen sokaktan geçmiş, tuhafiyeyi fark
etmiş, kızına da bahsetmişti.
Blossom Sokağı'ndakı değişiklikler epey hoşuna git­
mişti. Yıkık dökük binalarından dolayı yıllardır çok kötü
duruyordu. Yapılan yenilikler Elisc'in beklediği gibi de­
ğildi. Mimar eski binaları yıkmak yerine var olanları ye­
nilemiş. sokağa güzel bir görünüm kalmıştı. Dükkânlar
tenteleriyle, önlerindeki çiçekleriyle ve kaldırımdaki pa­
nolarıyla çekici hale gelmişti. Elise; geleneksel, sıcacık bir
mahalleye ve içinde kurulan sevimli, küçük dünyaya adım
attığını hissetmişti Sadece birkaç sokak ötede gökdelen­
lerin gökyüzüne uzandığına inanmak zordu. Tepenin he­
men aşağısında kocaman şirket binaları, sigorta şirketleri
ve çarşıya kadar uzanan diğer büyük iş merkezleri vardı.
Elise. Bir Yumak Mutluluk*un camından içeri bakar­
ken. örgü kursunun afişini görmüştü. Emekliliğin keyfini
hayal ettiği şekilde sürçmeyebil irdi ama para harcamaktan
korkan. eve kapanmış biri de olmayacaktı. Ayrıca örgü ör­
mek maddi sıkımdan unutmasını sağlayabilirdi.
Odasında bir bardak çay içtikten sonra üzerini değiş­
tirdi. Yılların değiştiremediği ince yapılı bedeninin üze­
rine, açık pembe renkli, hem şık hem de rahat takımını
30 DrbhK Macamlvr
Aurora. Elise rnuliâğa girdiğinde mısır gevreği koy­
duğu kâselere süt dolduruyordu.
“Çok güzel olmuşsun, anne ”
Elise iltifat karşısında utanan biriydi ve elini sallaya­
rak kızının sözlerini geçiştirdi.
Elise dış kapıyı açarken torunlarına. “Okulda uslu
dunuı," dedi,
Çocuklar anneannelerinin gidişini izledi. Sanki onları
çok kötü bir kadere terk ediyonmuşçasına yüzlerini asmış­
lardı. Torunları sevinç kaynağıydı ama kızının onlarla nasıl
başa çıktığına akıl sır erdiremiyordu. Aurora'mn bir eş ve
anne olarak sergilediği yeteneklere hayrandı.
Elise hazen iki alanda da başarısız olduğunu düşünü­
yordu. Kendini bir türlü eş olarak görememişti ve evli olarak
geçirdiği iki yıl da bunun kanıtıydı. Aurora evlilik enkazı­
nın altından kurtarabildiği lek hâzineydi. Babası gibi bir
seksen boyundaki kızı, Elise için büyük bir lütuftu. Elisc'in
kabul bile edemeyeceği kadar çok konuda birlikte olgunlaş­
mışlardı. Tanrı’ya şükür her şeye rağmen birliktclerdi.
Maverick nafakasını hiç aksatmamış, içinden gelince
Aurora'ya telefon etmişti. İler defasında da ülkenin farklı
bir yerinden telefon ediyor gibiydi. Sigorta işlerinde epey
başarılı olmasına rağmen, boşanmalarının Üzerinden kısa
bir süre geçtikten sonra düzenli bir işte çalışıyormuş yala­
nına devam etmekten vazgeçmiş, tüm enerjisini kumara
vennişti. Çünkü sürekli aynı yerde kalmak profesyonel bir
kumarbazın işine gelmiyordu. Ayrıca bir yere tutunmadığı
32 üebbıe Matmutbıtr
geçildi. Güneşli bir haziran günü olmasına rağmen hava
serindi, dışarı çıkınca takımının ceketini de ilzenne alması
gerekecekti. Beyaz bluzunun yakasına küçük, pembe bir
broş laktı. Elinde kalan tek güzel mücevher oydu. Mave-
rick daha evlenmeden önce hediye etmiş, Flise de çok
sevdiği bu broşu sık sık takmıştı.
Maverick. F.lise'in düşündüğü kadar sık olmasa da
kızıyla görüşüyordu. Elise onunla hiçbir şey yapmayı is­
temese dc kızını babasını tanımaktan mahrum bırakmayı
düşünmüyordu. Oysa adam ona hiç babalık yapmamıştı.
Elise ilişkilerini kızlarından tamamen bağımsız olarak dü­
şünüyordu. Birden durup kaşlarını çattı. O sabah iki defa
Maverick’î düşünmüştü. Aslında onu gerçek anlamda hiç
unutmamıştı -torunu onu bu kadar çok andırırken nasıl
unutabilirdi ki ama onunla ilgili anılar nadiren aklında
canlanırdı. Onu ya da onunla birlikte geçirdiği günleri ve
geceleri hatırlamayı hiç ütentnnrdu
Omzuna kadar uzanan kahverengi saçlarını fırçayla
düzelttikten sonra ensesinde topladı. Aklar düşmeyen saç-
lan tek gurur kaynağıydı. Aklında bir anı daha belirirken
elleri donup kaldı. Maverick onun açık saçlı halini severdi.
Elise kütüphanedeyken saçlarını lopuz yapardı ama akşam
olunca Maverick ilk iş olarak tel tokalara uzanır. Elisc'in
kalın bukleli saçlarını açardı, “Kapunzcl. Rapunzct.“ diye
fısıldar. Elise dc gülümserdi... Bunları hatırlayınca sinirle­
nen Elise dudaklarım sıkıca kapatıp aklındaki düşünceyi
atmaya çalıştı
Mutluluk
için ondun bir aile babası olması da beklenemezdi. Elise
doğum yaparken sevgili kocası bekleme odasında pokere
dalmış, çocuğunun doğumunu kaçırmıştı.
47 numaralı otobüse binen Elise, Pili Hill'den geçip
Blossom Sokuğı'nu doğru yol aldı, üç durak sonra son za­
manlarda büyük bir tadilattan geçen Scaitle Halk Kütüp-
hanesi’nin önünden geçti. Okul kütüphanesindeki işi
sayesinde Washıngton*daki en önemli kütüphanecilerle ta­
nışmıştı. Bu kişilerden biri dc “Seattlc Aynı Kitabı Oku­
sun" kampanyasını organize eden Nancy Pearl’dü. Birleşik
Dcvletler'dekı büyük küçük tüm şehirler Seattle’ı takip et­
mişti. Elise bu fikrin bu kadar rağbet görmesine çok sevin­
mişti. Bunlar, kütüphanelerin toplumun önemli bir parçası
olmaya devam ettiğini gösteriyordu.
Otobüsten inerken çantasına sıkıca tutundu. Bu bölge
bir zamanlar yankesicileri ve kapkaççılarıyla ünlüydü. O
günler artık geride kalmıştı ama tedbiri elden bırakmama­
nın bir zararı olmazdı.
Panny Çiçekçilik'in önünden geçerken, durup mor
karanfillere hayran hayran baktı. Daha önce bu renkte ka­
ranfil görmemişti, Aurora'ya bunlardan bir bukei götürme­
yi düşünüyordu. Belki dc parasım çiçeklerle çarçur etme­
meliydi ama... Neyse, bunu düşünecekti
Tombul bir kedi, tuhafiyenin vıtnnine kıvrılmış, uy­
kuya dalmıştı, Elise kapıyı açtı ve kulağına küçük bir çan se­
si geldi. Sese alışık olduğu belli olan kedi hiç kıpırdamadı.
Sevimli yüzlü bir kadın. "Günaydın,” dedi, Tezgâhın
iumai Mutluluk 33
yanında duran bir başka kadın da Elisc'in durduğu tarafa
doğru başını salladı.
Genç kadının arkadaş canlısı tavrıyla içi ısınan Elise.
“Sîzlere de günaydın.” dedi. Göze hoş gelen, çok güzel ta­
sarlanmış ve iplerle tıka basa doldurulmamış bir dükkâna
girmişti. Her rafın üstünü görebilmek hoşuna gitti. Etra­
fındaki renklerle ve desenlerle dikkati dağılmış haldeyken,
"Kurs için gelmiştim." dedi. Rafların üst kısmına, içine
koyulan tellerle sekil verilmiş modeller asılmıştı. Elisc'in
gözO On tarafına dinozor içlenmi« bir kazağa takıldı. I.ukv
da. John da böyle bir şeyi çok severdi. Belki de torunlarına
böyle bir şey örerdi.
“Bu hafta çorap örme kursu açıyoruz."
Bunun ilgisini çekip çekmediğinden şüphe duyan
Elise. "Çorap mı?" dedi. "Daha önce beş şişle örmüştüm
ama aradan çok vakit geçti.”
Kadın, “Bunlar yuvariak şişle örülüyor,” dedi. “Gelin
size göstereyim." Elise'i örülmüş çorapların takılı olduğu
plastik ayakların yanına götürdü. Desenler Elise’in üste­
sinden gelemeyeceği kadar karışık ama bir o kadar da gü­
zeldi. Örgü şişlerini dine almayalı yıllar olmuştu, ayrıca
hevesinin boyunu aşan bir modelle cebelleşerek kırılma­
sını istemiyordu.
O huni an söylemek üzereyken kadın ipin kendinden
desenli olduğunu açıklamaya başladı.
“örmekten başka bir şey yapmak zorunda olmadı­
ğımı mı söylüyorsunuz?"
34 M bit Mocombtr
“Aynen öyle. İp kendinden desenli." Kadın sonra da
kurs ücretini, gününü \e gerekli malzemelerle birlikte her
şey in ne kadara mal olacağını açıklamaya haşladı. "Bu ara­
da ben. Lydia Huffman. Bu da ablam. Margaret. Benimle
birlikte çalışıyor."
Elise. "Elise Beaumont,” deyip ikisine de gülümsedi
Biraz daha yakından bakınca aralarındaki benzerliği fark
etti. BüyOk otan. Margaret, iri yapılıydı ama dığen. Lydia.
narin, ufak tefek biriydi. Yine de çıkık elmacık kemikli ve
“ kocaman, »iyalı kCVJUyüzleri tnrhırlçrtnı andırıyordu Plt*r
onlara dikkatlice baktığını fark edince. "Yem emekli oldum
2 v'f örgü örmeye yeniden başlayabileceğimi düşündüm."
dedi.
“Çok iyi düşünmüşsünüz.”
Elise. Lydia'nın hevesli tavrına gülümsey erek cevap
verdi. Margaret tezgaha geçip kataloglar ve sipariş form­
larıyla ilgili işlerine döndü.
Elise. "Kurs aracılığıyla örgüye dönmenin iyi olaca­
ğına karar verdim." dedi
Lydia başını salladı. “Uğramanıza çok sevindim."
derken bir masa vc sandalyelerin bulunduğu arka tarafa
geçti. "Cuma günü öğleden sonra boşsan, sem de hayır
amaçlı örgü grubumuza davet etmek isterim."
"Bir başka kurs mu?" Elise iki kursu birden karşıla­
yamazdı.
“Tam olarak öyle değil Ücretsiz. Bazıları farklı proje
ve vakıflar için örgü örmey e geliyor o kadar. Seni de ara­
mızda görmekten mutluluk duyarız. Elise.** Lydia, Warm Up
35

America ‘dan, Linus Projesi nden ve keınolcnıpi gören kişiler

için düzenlenen C’hcmoCaps'ten bahsetti.
Elise bir kez daha kısıtlı bütçesini hatırlayınca. “İpi
siz mi veriyorsunuz?" diye sordu.
Lydia, “Aslında evet." dedi, “Ya da en azından bir kıs­
mını biz veriyoruz. Sürekli müşterilerim Warm Up Ame­
3
rica için yapılan battaniyelerden artan iplerini bu iş için
bağışlıyor. Ayrıca diğer projeler için ip almak isteyen ki­
şilere indirim yapıyoruz."
"Olabilir." Elise zaten boş geçen günlerini doldurma­
BETHANNE HAML/N
nın yolunu arıyordu. $u ana kadar Seattle Halk Kütüpha-
ııesi'niıı biı şubesinde ayda bir kez buluşan kitap grubuna
katılmış ve kilise ilanlarını katlamaya gönüllü olmuştu.
Bethannc Hamlin, Capitol Hill'deki evinin yoluna gi­
Yerel kan bankasının güçlü destekçilerinden biri olarak,
rerken, böyle olmamalıydı, diye kendi kendine hayıflandı.
her pazartesi öğlene kadar danışma masasında duruyordu.
1030’larda inşa edilen ev. yaşanan depremden dolayı yerle
Lydia, “Çorap kursuna yazılmak isler misin?" dedi.
bir olana kadar hayallerini süslemişti. Görür görmez oraya
’'Seveceğinden eminim."
âşık olmuştu. Kısa ve yokuşlu araba yolu bodrum katın­
Kadının sıcakkanlılığı Elisc’in içini bir kez daha ısıt­
daki garajda sonlanıyordu. Beton merdivenler küçük av­
tı. "Evet, sanırım yazılacağım." Çantasını açıp çek defteri­
luya açılıyor, giriş kapısı her zaman düşündüğü gibi peri
ni çıkardı. Çeki imzalarken. "Sınıfta kaç kişi olacak?" diye
masallarındaki evlerin oval kapılarını andırıyordu, ikinci
sordu.
kattaki yetişkin yalak odasından dışarıya üçgen şekilli bir
"Kurs altı kişilik olacak."
çatı uzanıyordu. Oradaki pencerenin önünde duran koltuk
"İlgi var mı?"
tüm mahalleyi görüyordu. Bethannc sık sık orada oturuyor,
"Henüz çok soran olmadı ama afişi daha salı sabahı
ya bir şeyler okuyor ya da hayallere dalıyordu. Bu güzel
astım. İlk yazılan da sertsin."
evde bir zamanlar mükemmel bir hayat yaşamıştı. O peri
Elise, “İlk." dedi ve sebebini bilmeden ilk kişi olma­
masalı burada hayat bulmuştu.
nın ona mutluluk verdiğini hisseni.
Motoru kapanı, beş yaşındaki Plymouth marka ara-
Ve sonunda kızına karanfil almaya karar verdi.

36 Debbtt Marımbrr
Bir Yumak Mutluluk 37
 basında oturdu, eve yüzünde bir gülümsemeyle girmek
için gücünü toplamaya çalıştı. Derince bir nefes alıp ara­
badan indi, alışveriş poşetlerini almak için arka koltuğa
uzandı.
ö n kapıyı açıp neşeli bir tonla konuşmaya çalışırken.
"Ben geldim!" diye seslendi.
Sessizlikle karşılaşınca iç çekti.
"Andrew? Annie?" Elindeki poşetlen mutfak tezgâ­
hına bıraktı, çaydanlığa su koyup ocağın altını yaktı. Bo­
şanmadan önce çayı sevmezdi ama son bir yıldır neredeyse
çay tiryakisi olmuş, tek başına günde iki üç demlik içmeye
başlamıştı.
İkinci kez. “Ben geldim!” diye seslendi. Yine bir ses
çıkmadı,
Birkaç dakika sonra çaydanlık ötmeye başladı ve bir
zamanlar anneannesine ait olan seramik çaydanlığın için­
deki Earl Grey poşet çaylannın Üzerine kaynar suyu döktü.
Sonra da çaydanlığı yemek masasına götürdü.
Mutfaktaki küçük bölmede otururken hayatını anla­
maya. şu son iki yılda onun ve çocuklarının başına gelen
her şeye akıl sır erdirmeye çalıştı. Artık hiçbir şey doğru
gibi görUnmüyordu. Mevsimler artık birbirini aynı sırada
takip etmiyor, ay birden güneşle yer degiştirebiliyordu,
Bethanne başına gelenleri ve nedenini anlamakta hâlâ zor­
luk çekiyordu.
Her şey on altı ay önce Sevgililer Günü sabahında
başladı. Çocuklar uyanmış, okul için hazırlanırken yatak
38 Ûebbir Klaevmber
geri döndü.
} dlüll D t a ö adim (itÜ£liKİa oranı hâlâ aynı haldey­
di. yüzündeki boş ifade değişmemişti.
Hemen. "Anlat bana,” diye fısıldadı. sorunun nc ol­
duğunu merak ederken aklından bin bir düşünce geçti.
Grant bir hafta önce kontrol için doktora gitmiş ve her­
hangi bir sorun çıkmamıştı ama onlar rutin testlerdi. Belki
de Dr. l.yman bir şey bulmuştu da Grant ancak şimdi an­
latmaya hazır hlsseuıııştı kendini. Yine kocasının yanma
oturdu, altındaki çarşaf hafifçe büzüştü.
Grant ona yakışmayan boğuk bir sesle, “Bugün Sev­
gililer Günü," dedi.
Bethanne kocasının yanağını öptü, adamın kasıldı­
ğını hissetti. "Grant, lütfen bana neler olduğunu söyle."
Grant o anda ağlamaya başladı, hıçkırıkları tüm be­
denini sarstı. Bethanne yirmi yıllık evliliklerinde kocasının
böyle duygu yüklü bir şekilde ağladığına ancak birkaç kez
tanıklık etmişti. Grant, “Canını yakmayı istemiyorum."
dedi.
"Anlat bana!"
Gram, Bethanne'nin omuzlarını tuttu, parmaklarını
tenine batırdı. "Sen iyi bir kadınsın. Bethanne ama ." Te­
reddüt etli. “A m a artık seni sevmiyorum."
Bethanne ilk başta şaka olduğunu düşünüp kıkır kıkır
güldü. "Nasıl, beni artık sevmiyorsun? Grant biz yirmi yıl­
dır evliyiz. Elbette beni seviyorsun."
Grant ona bakmaya dayanamayacakmışçasına göz-
40 IMbhtt Umıımk'
odalarında dolanıyorlardı. Bir süre önce Andrew ile Annie
nin tuvalet sırası için didiştiğini duymuş, üzerine sabahlı­
ğım geçirip kahvaltıyı hazırlamak için mutfağa inmeye
U «ı$U u kii}tL. K a p ı y a u / a u u i k v n k u v a a t ı u ı ı t i k l e r i n i b C ik jn tt? ,
yüzünü de ellerine gömmüş halde yatakta oturduğunu fark
etmişti. Bethanne ilk olarak Grant'ın hastalandığım dü­
şündü. Başka zaman olsa kocası çoktan kalkıp üzerini gi­
yinmiş olurdu. Başarılı bir emlakçıda çalışan Grant işini
seviyordu. Bethannc'nin evde çocuklarla kalmasına yete­
cek kadar para kazanıyordu. Bethannc, Andrcw’i ve on üç
ay sonra da Annic'yi dünyaya getirdiği andan itibaren ço­
cuklarına bakması gerektiğini hissetmiş. Grant da bu ka­
rarını desteklemişti. Kocası onun çocuklarının yanında ol­
masına sevinmiş, sık sık ona ve iş arkadaşlarına güzel ye­
mekler hazırlamasından mutluluk duymuştu.
Bethanne, “Grant?" dedi, daha başka ne söyleyebi­
leceğini bilmiyordu.
Kocası başını kaldırdı ve Bethanne adamın gözlerin­
deki büyiik acıyı görüp yatağa oturdu, elini kocasının om­
zuna koydu. Nazikçe, "Ne oldu?" diye sordu.
Grant konuşamıyor gibiydi Bir şeyler söylemek için
ağzını açtı ama dudaklarından kelimeler dökülmedi.
Annie merdivenlerin başından, “Anne!" diye ses­
lendi, "Aşağı gelir misin?"
Kocası ile çocuklarının arasında kalan Bethanne bo­
caladı. kocasının kolunu sıktı “Hemen döneceğim." On da­
kika sürmeden ıkı çocuğunu d i okula gönderdikten sonra
« r hum d. Mutluluk 39
İcrini kapattı. “Hayır, sevmiyorum. Özgünüm, çok ama
çok üzgünüm İnan çalıştım, seni sevmeye çalıştım. Bu...
bu oyunu daha fazla sOrdürcmem."
Bethannc dili tutulmuş halde gözlerini kocasına dikti
Karşısında duran, sevdiği ve onca yıl koyun koyuna yattığı
adamdı ama göz açıp kapayıncaya kadar bir yabancıya dö-
i nüşmüştfl
Kendinden emin olamadan. “Ne oldu?" diye sordu.
Grant. "Lütfen, beni daha fazlasını söylemek zorunda
bırakma." dedi.
"Ne olduğunu Söyle " O anda kızgınlıktan çok. kafa
i karışıklığı yaşıyordu Olanları anlamaya çahşmakıansa
aniden sorunu çözmeye yeltendi. Sorun her neyse tıpkı su
ukıtan bir musluk ya da anzalı bir pnz gibi düzeltilebilirdi.
Yapılması gereken tek şey. bir tesisatçı ve elektrikçi çağır­
maktı. Onların durumunda da yapılması gereken, ilgi gös-
• lerip sorunu çözmekti, sonra da her şey eski haline döne­
cekti.
I
Kocası sıklığı dişlerinin arasından. “Seni artık sev-
. mememin bir sebebi var,” dedi. Örtüyü kenara fırlatıp ya­
taktan çıktı. Sinirli tavırları Bethannc'yi şaşkına çevirdi.
| "Grant, sana ne oldu böyle?"
Kocası pantolonunu bacaklarına geçirip yukarı çekti,
fermuarını kapattı. "Gerçekten de bu kadar kör müsün,
t yoksa sana her şeyi açık açık anlatmam mı fm âtiyor?"
E Ağlayan adam saniyeler içinde bir zorbaya dönüşm-
F üştü. Bethannc. masumca bir cevap beklerken ellerini açıp.
“Neyi anlatacakmışsın T' diye sordu. Bu kaba tavırlar onu
duyduk lan ndan daha çok şaşırtmıştı.
Grant kolunu gömleğine geçirirken duraksadı. Beth­
annc'yc bakmadan duygusuzca konuştu. "Başka biri var.“
Bethanne neler olduğunu sonunda anladı. “Beni...
aldatıyor musun?“ Vücudu uy uştu, ağzı anında kurudu. Di­
li normal halinin iki kau şişip konuşmasını imkânsızlaştır­
dı. Duydukları doğru olamazdı. İnanmak istemiyordu. Grant
ona böyle ihanet edemezdi. Onu aidatsa burıu (ark ederdi.
Erkekler eşlerini filmlerde ve kitaplarda aldatırdı. Bu: Baş­
ka kadınların, başka ev liliklerin başına gelebilecek bir şey­
di. Grant işe gitmek için giyinmey e devam ederken, o da
birkaç dakikalığına duyduklarını inkâr etmenin yarattığı
hayali hisse tutundu.
Kekeley erek. “Ne zaman? Nasıl?” demey i başardı.
Grant. “Ofiste tanıştık." dedi, “O da danışman. Ge­
çenlerde işe girdi." Derince iç çekti. “Evliliğimizi devam
ettirmeye çalıştım ama olmuyor. Böyle olmasını ben de is­
temezdim.” Sesinde ricada bulunduğunu belirten bir tim
vardı ama onun yerini çabucak öfke aldı. “Lanet olsun.
Bethanne. durumu daha da kötüleştiriyorsun." Bunları gün­
lerdir planlamış gibi dolabın kapağım açtı, bir valiz çıkarıp
yatağın Üzerine koydu.
“Gidiyor... musun?”
Grant şifonyerittin çekmecelerini açıp giysilerini çı­
kararak cevap verdi. Bethannc. kocasının düzgünce kat­
lanmış iç çamaşırlarını valizinin altına kovuşunu izlerken
42 tvfhıc %4eK%*mb*r
da doğrudan valize tıkıştırmaya başladı.
Grant, "Bethanne!” diye bağırdı. “Kes şunu!”
Bethanne ciğerlerindeki tüm güçle. “Olmaz!” diye
haykırdı. Sonra da daha sakince. “Şu Tiffany’ylc ne kadar
zamandır görüşüyorsun?” diye sordu. Bu tür soruları sor­
maya başlayınca kendisini tutamadı. “O da evli mi0 Yoksa
sadece ben mi kenara atıldım?”
Grant onunla göz göze gelmekten kaçındı.
“Ne zamandan beri?”
Grant eşyalarını valize tıkıştıran Bethanne ye bak­
mamak için yine elinden geleni yaptı Bethanne kıyafetlen
fırlatmaya başlamıştı ama sonra çabucak eski alışkanlık­
larına; her şeyi katlamaya, düzeltmeye, düzenlemeye dün­
dü.
“Bir ay mı? iki ay mı? Peki, yatakta çok becerikli mi T
“Bethanne, yapma.”
“Ne zamandan beri'?“ Grant ona gerçekler söyleyene
kadar durmayacaktı.
Grant, Bethanne'nin insafsızlığına yenik düşmüşçe­
sine iç çekti. “İki yıl-”
Öfkeden kuduran Bethanne. "İkiyi/.'" diye haykırdı.
"Git bu evden.”
C in im b a ş ım s a ll a d ı
“G it ve gen dönme.” O anda çok ama çok ciddiydi
Fakat çok geçmeden çaresizce kocasının evinde kalmasını
istedi. O zamanlar kotasının sevgisini yeniden kazanmak
için nasıl da deliye döndüğünü hatırlayınca utancından
44 Oebbıe blacombtr
gözlerini kırpıştırdı. Grant, düzgünce katlanması şart olan
tişörtleri konusunda çok hassastı. Dış görünüşe çok özen
gösteren, saçı ve kıyafetleri de dahil her konuda mükem­
meliyetçi biriydi.
“Nereye... nereye gideceksin?“ Bethanne’nin aklına
sorular akın ediyor ama su üstüne en gereksizleri çıkıyordu.
“TifTany'nin yanma taşmıyorum.”
Bethanne. “Tiffany?” diye tekrarladı ve hayatının şu
en korkunç anının tam ortasında nedensiz bir şekilde kah­
kahalara boğuldu. “Beni Tiffany adında bir kadın için mi
terk ediyorsun?”
Grant ona delirmiş gibi baktı, belki de Bethannc ger­
çekten kafayı yemişti. Saygısızca, "G/r. "dedi, elini salla­
yarak ona aldırış etmediğini gösterdi. "Gitmeni istiyorum.”
Ciddi olduğunu göstermek için bodruma kadar indi,
eline büyük bir valiz alıp yatak odasına çıktı. Valizi alıp
gelirken Tiffany yi tanıyıp tanımadığını hatırlamaya çalış­
tı. Aklına geldiği kadarıyla onunla hiç karşılaşmamıştı..
Grant’ın ofisi kadınlarla doluydu ama Bethanne kocasının
onu aldaubileceğinden hiç şüphelenmem işti. Büyük valizi
iki merdiven bovunca çekiştirerek çıkarmasına rağmen.
nefes almak için hiç durmadı: öfkesi ona yardımcı oluyor­
du.
Boş valizi hiçbir şeyi umursamadan yatağın üzerine
anı. beyaz çarşaftan bir toz bulutu yükseldi. Sonra da do­
labın kapaklarım ardına kadar açtı. Grant’m elbiselerini
Oltasından tutııp askılarıyla birlikte dışarı çıkardı. Sonra
*■> K m * 1 I W V J 43
mahvoldu. Her şeyi yapmaya; evlilik danışmamyla görüş­
meye, kocasına yalvarmaya, bir çıkar yol bulmaya razıydı.
Mal mülk paylaşımının yapılacağı görüşmeden hemen
önce Grant’a ailesine geri dönmesi için hayatının on yılını
vermeyi isteyecek hale gelmişti.
Ama Grant evden ayrılıp TifTany’nin yanına taşının­
ca geri dönmeme kararını da almıştı. Bethanne neredeyse
tamamen harap olmuştu. En sonunda durumu kabul etmek
zorunda kalmıştı: Gram geri dönmeyecekti. Onu artık sev­
miyordu ve Bethanne’nin söylediği ya ila yaptığı hiçbir
şey adamın fikrini değiştirmeye yetmeyecekti.
Evliliği bitmişti, ilişkisini arkada bırakmak özgüve­
nini yerle bir ediyordu. Çocukları olmadan ne yapacağını
bilemezdi. Andrew ve Annie’nin ona eskisinden daha çok
ihtiyacı vardı, Bethanne de yalnızca onlar için hayatına de­
vam ediyordu.
En sonunda bulduğu avukat ona çok dürüst davran­
mış, yardımcı olmuştu. Adil gibi görünen maddi bir anlaş­
maya varılmıştı. Grant üçüncü defa evlerinin üzerindeki
ipoteği kaldırmış, bulabildiği tüm parayla araba vc kredi
kartı borçlarını kapatmıştı. Böylece ikisinin de hemen
hemen hiç borcu kalmamıştı. Grant’ın iki yıl boyunca na­
faka ödemesine ve çocukları liseyi bıtnenc kadar yardımda
bulunmasına karar verilmişti. Üniversite masraflarını iki
taraf ortaklaşa halledecekti. Grant hiçbir çeki geciktirme­
ni işti ama bunu yasal olarak yapmak zorundaydı zaten.
Bethanne kısa süre sonra ış bulmak zorunda kalacaktı ama
A r f t - u i Hurluluk 45
bazı sebeplerden dolayı bunu hep askıya alıyordu.
BûÇSIima dâvası biteli altı ay olmuştu, yaşananların
üzerini kaplayan sis perdesi daha yeni yeni aralanıyordu.
Bethanne. ailesinin ve arkadaşlarının “yeni gerçekliği” ola­
rak tanımladığı durumla başa çıkmayı öğrenene kadar ken­
disine anı yaşamak zorunda olduğunu söyledi. Ama asıl
sorun; eski gerçekliğini tercih ediyor olmasıydı...
Bethanne soğumaya başlayan çayını yudumladı. Mut­
fak kapısı ardına kadar açılıp on altı yaşındaki kızı Annie
terler içinde ve yüzü kızarmış halde içeri ginnce düşünce­
lerinden irkilerek uyandı. Kızının ıslak saçları yanaklarına
yapışmıştı. Özerinde dar bir spor tişörtle, tayt vardı ve
uzunca bir koşudan döndüğü belli oluyordu. Annie kendi­
sini babasına yakın gördüğü için boşanmadan çok etkilen­
mişti Grant evden ayrıldıktan sonra Annie koşmaya baş­
lamış. günde on, hatta on beş kilometre koşar olmuştu. Ne
yazık ki kızının tavırlarındaki tek değişiklik bu değildi. Ye­
ni edindiği arkadaşları da başına büyük sorunlar açabilecek
tipte çocuklardı.
Aıtnie’nin durumu ve yeni arkadaş çevresi Bethan­
ne'yi çok endişelendiriyordu- Kızı, TifTFanv'ye çok öfke­
lenmişti ve Bethanne, Annie'nin yeni arkadaşlarının onu
daha dikkat çekici şeyler yapmaya teşvik ettiğinden şüp­
heleniyordu. Bethanne eski kocasından on beş yaş küçük
olduğunu öğrendiği kadını her ne kadar sevmese de. kızı­
nın ona karşılık verme hevesiyle aptalca bir şey yapaca­
ğından ve işin içine polisin karışacağından korkuyordu.
Debbie Macomber
“Ben de size tavşan kaç tazı tut oynal irdim ama artık
unlar çok oynanmıyor ”
“Anne.. diyen Annic üfleyip püfledi.
"Yaz bitince ciddi ciddi iş aramaya başlayacağını."
Annic, “Ertelemeye devam ediyorsun." dedi.
Kızı haklıydı ama çalışmadan geçen onca yıldan son-
İethanne işe girmesini sağlayacak özelliklerinin oldu-
ıu sanmıyordu, ömrünün sonuna kadar bir manavda
anlara kese kâğıdı mı yoksa poşet mi islediklerim sor-
ıktan korkuyordu.
Kızının tepkisini ölçmek için. “Kozmetik ürünleri
imayı düşünüyordum." dedi ve Annie'ye baktı. “Kendi
lışma saatlerimi belirleyebilir.,."
"Anne!" Kızı dik dik ona baktı "Giilütkç olma."
“Birçok kadın bu işten iyi para kazanıyor. Hem...”
“Krem falan satmak başkalarına yakışıyor olabilir
na sana yakışmaz. Çok iyi Özelliklerin var ama senden
a/ar tamacı olmaz, ikimiz de bunu biliyoruz. Senin de ya-
abileceğin bit şeyler olmalı Gururun nerede kaldı?"
Gururu son on altı aydır klozetin dibinde dolanı-
ordu. Bethanne, “Ofiste çalışmayı da islemiyorum.” dedi,
iabah dokuz akşam beş mesaisine ahşamayacağına ina­
lı yordu
Annie, “Kendin için bir şeyler yapmalısın." dedi. Sa-
iecc işten bahsetmiyordu.
Bethanne' nin tanıdığı herkes, kısa süreliğine görüş­
tüğü terapist de dahil olmak üzere, aynı şeyi söylemişti.
49 M b t e M a cvm btr
Andrew. A nnie'nin yaptığı çeşitli şeylerden birkaç
kez bahsetmişti annesine. Kızı, Tiffany’yı dergilere üye et­
miş, adım ve numarasını tezgâhlarlara bırakmış, onun adı­
na randevular ayarlamıştı. Ama Bethanne ne zaman bu ko­
nuyu açmaya çalışsa. Annie sus pus olmuştu.
Bethanne. Annie buzdolabına yönelip bir şişe soğuk
su çıkarırken. "Bana not bırakmamışsın,” diyerek kızını
biraz azarladı.
Annie çok da aldırış etmeden, "Özür.” dedi. Şişenin
kapağım açtı, başını arkaya yatırdı, şişenin yansını kafaya
dikti. “Nerede olduğumu tahmin edeceğim düşündüm. Her
gün koştuğumu biliyorsun."
Bethanne' nin bundan haberi vardı ama dile getirmek
istediği sorun bu değildi.
Kızı, ”lş görüşmesi nasıl geçti?” diye sordu.
Annie’nin bu konuy u açmamasını dileyen Bethanne.
iç çekti. "İyi değildi." İş aramanın zor olacağını biliyordu
ama acı verici olacağını hiç düşünmemişti. "Görüştüğüm
adama güzel pasta yapabildiğimi söyledim ama galiba çok
etki leyem edim,”
"Bir pastanede işe girsene."
Bethanne bunu çoktan düşünmüştü ama her gün se­
kiz saat boyunca yiyeceklerin etrafında olmak ilgisini çek­
miyordu.
Annie geçmişi hatırlarken, “Eskiden tüm arkadaşla­
rımız Andrew i de beni de çok kıskanırdı.” dedi. “En güzel
doğum günü partileri ve pastaları bizimkiterdi."
Sır i'umak Mutluluk 47
“Sen ne zaman bu kadar akıllandın?" diyerek kızına takıl­
dı.
“Eğlenmek için yapmak istediğin hiçbir şey yok mu?"
Bcthaıuıc omuz silkti. "Söylersem bana gülersin."
“Neymiş?"
Bethanne iç çekti, kızına bunlardan bahsetmeyi iste­
miyordu. “Geçen gün bir tuhafiye gördüm ve tekrar örgü
örmek istediğimi fark ettim. Elime şiş almayalı yıllar oldu.
Sana bebek battaniyesi yapmıştım, hatırlıyor musun?"
Annie. “Anne." diye haykırınca Bethanne onu utan­
dırmış gibi başını önüne eğdi. “Elbette hatırlıyorum. On
yaşıma basana kadar o san battaniyeyle yattım."
“örgü örmeyi seviyorum ama aradan yıllar geçti."
Dış kapı açıldı, ardından sertçe kapatıldı. Andrew.
Safeway Alışveriş Merkezi'ndeki yan zamanlı işinden
dönmüştü. Mutfağa girdi, strt çantasını yere bıraktı, ikisine
de tek kelime etmeden buzdolabını açıp içine baktı. Eline
aldığı bir şişe sodadan başka hiçbir şey dikkatini çekme­
mişti. Buzdolabının kapısını kapattı, arkasına yaslandı,
kaşlarını çalıp onlara baktı.
Kız kardeşine bakarken. “Ne oldu?" diye sordu
Annie. “Annem az önce yeniden örgü örmeye başla­
mayı istediğinden bahsediyordu,” dedi.
Bethanne hemen araya girip. “Şimdilik düşünüyo­
rum. o kadar,” dedi.
Annie. annesine, “Yapabilirsin." dedi.
Andrew. “Olur," deyip sodasını açtı.
fttr h a u l M u tlu lu k 49
 Ama Bethanne bunu yapıp yapamayacağından emin
değildi. Yapacağı her şey; iş bulmak, hayatını düzene sok­
mak ve hana örgü örmek. (Om enerjisini tüketecek gibi du­
ruyordu. "Belki ba$larun/‘ diye mırıldandı.
“Bunu da diğer her şeyi ertelediğin gibi ertelemeye­
ceksin," diyen Annie ardiyenin kapısını açıp San Sayfalar
kitabını çıkardı. “Neredeydi şu tuhafiye?“
Bethanne altdudağını ısırdı. “Blossom Sokağı nda "
Andrew. “Adını hatırlıyor mıısun?” diye sordu.
Annie kocaman kitabı karıştırmaya başladı.
“Hayır, ama...“
Parmağını bir sayfada gezdiren Annie başım kaldırdı,
gözlen kararlılıkla panldıyordu. “Buldum.” ¿afer elde et­
mişçesine ağabeyine gülümsedi, telefonu kaplı ve annesi­
nin karşı çıkmasına fırsaı vermeden numarayı hışladı.
Çalmaya başlayınca telefonu annesine uzattı.
T elefonu bir kadın açtı. H oş bir sesle. “ Bir Yumak
Mutluluk." dedi. “S ize nasıl yardımcı olabilirim?”
“Alo. ben Bethanne Hamlin. Galiba adım çok Önemli
değil ama... şey... örgü kurslarınızın devam edip etmedi­
ğini sormak isliyordum.” Nefes almak için durdu. “Yıllar
önce örgü örerdim," diyerek konuşmaya devam etti. ‘Ama
aradan çok zaman geçti. Belki de dükkânınıza uğrasam
daha iyi olur." Bethanne bakışlarını yukarı kaldırınca kı­
zıyla göz göze geldi.
Annie, “Telefonu bana ver." deyip bir cevap bekle­
meden telefonu annesinin elinden aldı.
50 Debbu Uacombrr
4 btr köprü projesinde çalışırken yanında kalabileceği başka
COURTNEY PULANSK1
Courtney'e göre babasının yaptığı plan hem gülünç
hem de insnfsızcaydı. Tamam, öğretmenlerine ters cevap­
lar vererek başına biraz dert açmış, notlarının düşmesine
sebep olmuştu ama durumu daha da kötü olabilirdi. Me­
sela; polis dört yıl önceki o çöplük yangınım onun başlat­
tığım öğrenebilirdi. Ama onu kim suçlayabilirdi ki? Annesi
yeni ölmüştü; o da kendisini kaybetmiş, hayata kızmış, bu­
nalımlarla boğuşmuştu. Şimdilik durumu daha iyiydi ama
olanların üstesinden hiç gelememişti. Neler yaşadığım an­
lamayan arkadaşlarının onca sözüne rağmen, hissettiği
şeyler hiç değişmemişti. Ama zamanla kendini toparlamış
vc lise yıllarını kurtarmak için elinden gelen her şeyi yap­
mıştı. Ancak şimdi başında başka bir den vardı I
Lise son sınıfi okurken Seattle’daki anneannesi Pu-
lanski'yle birlikte kalacaktı. Çocukluktan beri birlikte ol­
52 Drbbn Mocomber
w ‘Evet, çok güzel. Annemin de adını yazan.” Kalem
kâğıt alıp bazı aynalıları not etti. “O saatte orada olur.”
Biraz daha konuştuktan sonra telsiz telefonu yerine bıraktı.
Andrew. 'Ad.ııu kursa mı yazdırdın?" diye sordu.
“E vet”
“Ben. şey ..." Bethanne aniden para harcayacağı için
endişelendi. “Bu çok da iyi bir fikir olmayabilir. Zaten...”
Kızı lafını kesti. "Çorap örmeyi öğreneceksin.”
Bethanne başını iki yana sallarken. “Çorap mı?” diye
haykırdı. “O kadarını beceremem.’’
Andrew, “Anne." dedi. “Hatırlasana eskiden hep
örgü örerdin.”
Annie. “Dükkân sahibine bakılırsa çorap örmek zor
değilmiş,“ dedi.
“Adı. Lydia HoiTmaıf nıış. Çok basit bir iş olacağın­
dan bahsetti."
Bethanne, “Tabii canım," diye söylendi.
“Oraya gideceksin, anne. İtiraz kabul etmiyorum."
A drew dc. “Gideceksin,“ dedi.
Roller değişm işti ve Bethanne bunu yeni fark edi­
yordu. Bu değişim onlara ilgi gösterem ediği sıralarda ger­
çekleşm iş olmalıydı.
Bir yimaıl H m Julut
duğu arkadaşları mezun olurken, o ülkenin bir yerinde tı­
kılıp kalacaktı. Anneannesini seviyor ama kov« bir yılı
onunla geçireceğine inanamıyordu.
Başka kimsesi yoktu. Mühendis bahası Brezilya da
kimsesi yoktu. Babasının söylediğine göre gittiği yer, genç
bir kızın kalmasına uygun değildi.
Ağabeyi Jason üniversitede yüksek lisans yapıyor,
yaz okulunda ders veriyordu. Ablası Julianna, üniversite
üçüncü sınıftaydı ve o da Alaska'daki bir tatil köyünde ça­
lışıyordu. En küçükleri Courtney'di. Ağabeyinin ve abla­
sının üniversite masrafları gittikçe artıyordu. Açıkçası
babasının paraya ihtiyacı vardı, öyle olmasaydı Brezil­
ya’ya gitmeden önce Courtney'in liseden mezun olmasını
beklerdi. Ancak Ccnırtney mezun olsa da büyük ihtimalle
burs bulamayacaktı. Ne yazık ki notları çok iyi değildi ve
üniversiteye para ödemeden girmesi piyangoyu tutturma­
sıyla bir sayılırdı. Yanı babası onun harçlarım da yatırmak
zorunda kalacaktı. Bu yılı Scanlc’da geçirmesi, şimdilik
en mantıklı çözümdü.
Annesi o korkunç trafik kazasında hayatım kaybet­
m ese. her şey farklı olabilirdi. Üzerinden dön yıl geçm işti
ama acısını hâlâ dün gibi hissediyordu.
Anneannesi merdivenlerin başından, "Courtney!”
diye seslendi, "Uyandın mı?"
"Evet, anneanne." Sabah saat beşıc televizyonun sesi
»onuna kadar açılmış haldeyken uyumaya devam etmesi
Bir H a a i lbaluluk 53
 ¿Dltlİ mümkün değildi Anneannesinin kulağına işitme ci­
hazı takması gerekiyor, ama sorunu onluğunu kabulk«m i
yordu. Vera Pulanski'ye göre herkes alçak sesle konuşu­
yordu. Hem de dünyadaki herkes!
Anneannesi. “Kahvaltı hazır!” diye bağırdı.
Courtney tavana gözlerini dikerken üfleyip püfledi.
“Aç değilim”
"Kahvaltı günün en önemli öğünüdür
Anneannesiyle lam bir haftadır birlikteydi ve yedi
gün boyunca hep aynı şeyleri duymuştu.
"Daha sonra bir şeyler yerim.” Yumurtalar aklına ge­
lince öğürecek gibi oldu ama anneannesi yumurtaları öyle
pişiriyordu işte: gençler için neyin iyi ohıp olmadığını hep
televizyonlardaki programlardan öğreniyordu. Ona göre
yiyecekler kupkuru olana kadar pişin linçe sağlıklı Olu­
yordu. Bu yüzden anneannesinin pişirdiği yumurtalar las­
tik gibi oluyordu. Courtney lastiğin tadına bakmamıştı ama
ikisinin tadının birbirine yakın olduğundan emindi.
“Yemekleri dökmekten nefret ediyorum.”
“Özür dilerim, anneanne." Geldiğinden ben atladığı
öğünler sayesinde zayıflayacağını düşünmüştü ama hiç de
öyle olmamıştı. Üzerine çıktığı tartı da o sabah suçlar hal­
de ona bakıyordu. Yeni duş almış, çırılçıplak halde tarihi
eser sayılabilecek tartıya çıkmıştı. Gözlerini kapatmış ve
sonra başını aşağı indirip rakamlara ve aralarındaki küçük
çizgilere bakmıştı. Anneannesinin dijital tartılardan haberi
yok gibiydi. Kilo ermemiş, aksine bir kiki almıştı. Ağla-
54 ftriln Hm-omtur
bilirdi.
isteksizce kof pantolonunu ve önünde bahasının ça-
lıştığı şirketin logosu bulunan kocaman, siyah tişörtünü
giydi. O. merdivenlerden aşağı inerken, Vera sevim lice gü­
lümseyip onu son basamakta durdurdu. Kollarını kaldınp
ona bakarken torununun yüzünü avuçlarının arasına aldı.
"Çok güzel bir kızsın.”
Courtney. annanesinin bu sözlerine gülümsemeye ça­
lışarak karşılık verdi.
“Gözümün nura, en küçük lorun umsun "
“Sağ ol. anneanne."
“Keşke Ralph yaşasaydı da sem görseydi "
Dedesi, Courtney daha birkaç aylıkken vefa! etmişti
“Keşke."
“Şimdi, seni çok sevdiğim için sana birkaç şey söy­
leyeceğim."
Kendisini dinleyeceği ııulka hazırlarken Courtney'in
tüyleri diken diken oldu. “Anneanne, kilo vermem gerek­
liğini biliyorum. Dunlan söylemene gerek yok, tamam
mı?” Courtney kendini savunmaktan kurtuUmuyordu. Ay­
nalara bakmaktan kaçınacak değildi. Şişmandı ve bunun
farkındaydı. Annesi Öldükten sonra kilo almaya başlamıştı
O zamana kadar incecik bir kız olarak serpilmiş, sonra bir­
den aşın kilolu hale gelmiş ve on altı yaşına haslığında ta­
mamen farklı bir kız olmuştu. Courtney en çok da kilo
vermenin çocuk oyuncağı olduğunu düşünen iyi niyetli ak­
rabalarının ona sürekli şişman olduğunu hatırlatmasına
mak istiyordu. Yem bir okula başlamak kötüydü, şişman hal­
deyken yabancılarla karşılaşacak olması daha da kötU) dû.
“CourtneyT* Anneannesi merdivenlerin başından bir
kez daha seslendi.
“Efendim, anneanne.” Vera bu sabah yılmayacak gi­
biydi.
“Ben bir süreliğine dışarı çıkıyorum. Halletmem ge­
reken birkaç işim var."
"Tamam, anneanne "
“Benimle gelir misin?"
Derince ıç çeken Courtney yataktan kalktı, ayaklarını
yere basıp omuzlarının sarkmasına müsaade etti. “Evde
kalsam olmaz mı?" Duş aldıktan sonra kıyafetlerini giy­
mesine gerek olmadığını düşünerek üzerine pijamalarını
geçirmişti. Ona göre böyle bir şeye hâla gerek yoktu.
“Benimle gelirsen çok mutlu olurum. O odada had­
dinden fazla vakit geçiriyorsun.”
“ lamam, anneanne."
“Ne dedin?"
Yavaşça ayağa kalkan Courtney koridora çıkıp ba­
ğırdı. “Birazdan aşağı inerim’"
Gülümseyen anneannesi başını salladı. “Güzel."
Vera Pulanskı harika bir kadındı ve Courtney anne­
annesinin Chicago'ya gelip onları ziyaret etmesinden hep
mutluluk duymuştu. Ama içinde bulundukları durum fark­
lıydı. Daha önce hiç yaşiı biriy le yaşamak zorunda kalma­
mıştı. öyle ki evdeki her şeyi eBay'da antika diye Sata-
P/r )umoi 35
luzmava başlamıştı.
“Aslında ben başka bir şey söyleyecektim." Annean­
nesi, ellerini Courtney’m yüzünden çekti. “Bence arkadaş
edinmelisin."
“Haklısın." C hicago'yu öyle çok özlemişti kı. gende
bıraktıklarım hatırlamak bile ağlamasına yetiyordu. Bir
yıllığına kiralanan evi. gözlerinin önünde belirince duygu­
landı.
Anneannesi nazikçe. “Odandan dışarı adım atmazsan
arkadaş edinemezsin, hayatım." dedi. “Daha sık dışarı çık­
malısın "
Courtney ona karşı çıkacak değildi. Bakışlarım yere
çevirdi. "Biliyorum."
“Benimle gel, sana etrafı gezdireyim.”
Counney onu reddetmek içrn ağzını açtı ama tartış­
manın hiçbir şeyi değiştirmeyeceğini biliyordu. Annean­
nesi elini tutup onu mutfağa götürdü. Kırılmış yumurtalar
masanın üzerinde duruyordu. Courtney. onların anneanne­
sinin önceki gün pişirdiklerinin aynısı olduğuna yemin
edebilirdi.
“Kütüphaneye, markete, sonra da tuhafiyeye gidece­
ğim"
Courtney tur bakıma anneannesinin esin olmuştu.
“Hazırsan çıkalım."
“Olur, anneanne." İşten ne kadar çabuk hallolursa
(
odasına o kadar çabuk dönebilirdi.
Anneannesi, “Arka kapıyı kilitleyip kilitlemediğime
Bir tumut 57

bir bakıp geleyim,” dedi.
Böylece evden çıkmaları tam lamına yedi dakikala­
rını aldı. Anneannesi kapıyı kontrol ettikten sonra rujunu
tazelemek için yatak odasına gitti. Sonra yumurtaları dı­
şarıda bırakmaması gerektiğine karar verdi, tabağı bir po­
şete geçirip buzdolabına yerleştirdi. Courtney’in şüpheleri
de gördüğü şeyle arttı. Masanın üzerindekiler önceki gün­
kü yumurtaların aynısıydı.
Anneannesi, evde oyalanan Courtney’miş gibi, “Ar­
tık hazır mısın?” diye sordu.
“Seni bekliyorum."
Anneannesi, “Tüh!” dedi. “Neredeyse çantamı unu­
tuyordum.” Kıkır kıkır güldü. “Bak gördün mü, kapıda ka­
lacaktık.”
Sonunda dışarıya adım attılar. Yola park edilmiş ara­
ba müzelere layıktı. Babasının söylediğine göre annean­
nesinin 1968 model Ford Ranch station wagon arabası tıkır
tıkır işliyordu. Öyle olması gerekirdi. Araba neredeyse kırk
yaşındaydı ama sadece yüz bin kilometredeydi. Bir ton
ağırlığında kapısı, Courtney arabaya binmek için açılınca
gıcırdadı.
Vera ile yola çıkmak insanın can atacağı bir şey de­
ğildi. Anneannesi arabayı çalıştırdıktan sonra Courtney’e
döndü. "Arkaya bak bakalım, gelen var mı?”
Courtney arkasına döndü. “Serbest, anneanne." Son­
ra Vera’mn böyle bir şeyi meraktan sormadığını fark etti.
“Anneanne,” dedi, “neden kendin dönüp bakmadın?"
58 Drbbir Mucombrr
dımcı olabilirim, Courtney,”
Courtney şüpheli gözlerle ona baktı. "Peki, nasıl?”
“Spor yaparak. Ben her sabah yüameye gidiyorum.
Gelip bana ve arkadaşlarıma eşlik edebilirsin."
Bu çok eğlenceli bir şeye benzemiyordu ama zaten
kilolarını da eğlenerek veremezdi “Neden olmasın?”
"Ne. neden olmasın?"
"Gelirim, demek istedim, anneanne. Hem dc seve
seve.” Durumu epey abansa da anneannesi ona yardımcı
olmak için çabalıyordu. Courtney de cevap vermek zorun­
da olduğunu hissetmişti.
Anneannesinin yaşadığı Queen Anne Hill’den çıktık­
tan sonra ilk duraklan olan ve Vera'ntn mahallesi için biraz
fazla m odem kalan kütüphaneye uğradılar. Anneannesi
ona kütüphanenin tadilattan «onra yeni açıldığından bah­
setti. Vera yerli bir yazann son aşk kitabını alırken Court-
ney Vogue dergisinin sayfalarım karıştırdı, zarif ve narin
mankenleri gördüğünde kendini kötü hissetmemeye çalıştı.
Oysa sadece reklamlara bakmıştı.
Oradan alışveriş merkezine geçtiler. Courtney. Se­
attle metro bölgesinin nüfusunun en son kaç olduğunu bil­
mese de milyonları bulduğunu düşünüyordu ve anneanne­
sinin onların en az yansını tanıdığından emindi. Sayama­
yacağı kadar çok durmuşlar, anneannesinin ark adaşlarıyla,
eski komşulanyla, kiliseye giden bir grup insanla, briç ku­
lübünün üyeleriyle muhabbet etmişlerdi. Courtney en az
otuz kişiyle tanıştınlmış olmalıydı ve tanıştığı kişilerin hiç-
60 Mtbu \4ammtbrr
L ”
aaıwui ıı ıv 9IILIi I
ondan.”
"Dönemiyor musun?"
“Kulakların duymuyor mu senin. Courtney? Başımı
döndüremiyorum. Boynumda bir ağn var. Yirnıı yıldır bu
durumda. Hiç böyle ağrı çekmemiştim. Doktor yapılabi­
lecek bir şeym olmadığım söyledi. Heıı de katlanıyorum
işte. Halimden şikâyetçi olmayı sevmem ama sen sorunca
anlatıverdim."
Anneannesi araba kullanırken yolculuk etme düşün­
cesi. Courtney’i korkutsa da, kız hiç sesini çıkarmadı. Hem
bir şeyler söylemesinin ne anlamı vardı ki? Son birkaç
gündür arabayla bir yerlere gitmekten kaçınmış olabilirdi
u ııa elbet bir gün şansı tükenecekti.
Aklına başka bir soru geldi. Meraklanıp. 'Anneanne,
seninle birlikte olmasam ne yapacaktın?” diye sordu. An­
neannesinin arabayı geri vitese takıp gaza basacağından
| korkuyordu.
Dudaklarını sıkıca kapatan anneannesi, iki elini dc
i kullanarak dikiz aynasını bir o yana bir bu yana çevirip
ayarladı. "Aynalar ne güne duruyor!”
“Hı."
I “Şimdi gidebilir miyiz?"
Soruları anneannesinin ağırına gitmiş gibiydi. Court-
, ney üzüntüsünden doğan hevesle. “Elbette." dedi.
İlk trafik ışığına yaklaşırken, anneannesi ona bakmak
İçin biraz yana döndü. “Kilo vermek isliyorsan sana yar-
Bir >u»ut Mutluluk 59
biri yetmiş yaşın altında değildi.
Courtney poşetleri arabaya taşırken anneannesi,
“Şimdi Blossom Sokağı*na gidelim.” dedi. “İşim çok uzun
Sürmeyecek. Söz.“
Courtney anneannesinin aynı şeyi son uğradıktan
yerde dc söylediğini hatırlatmamak için kendisini tutmaya
çalıştı. Yedi kez daha binleriyle muhabbet ettikten sonra
yola çıktılar Vera şimdi de tuhafiyenin önündeki park ala­
nına girmeye çalışıyordu. Arabayı bir santim kadar iler­
letti. frenlere asıldı, frenleri bırakıp yine ilerledi ve sıra
i yine fren yapmaya geldi. Courtney olacakları tahmin etme-
t liydi ama hazırlıksız yakalandı. Anneannesi arabanın tam­
ponunu Courtney’in öne fırlamasına sebep olacak kadar
K sert bir şekilde parkmetrey e çarpmıştı.
Anneannesi. “Hay ben...” diye söylendi.
Vera Pulanski'nin bildiği m iyi küfilr buysu. Court-
I ney anneannesinin kelime haznesini seve seve gcliştirebi-
■ lirdi.
Courtney arabadan inip ağır kapıyı kapattı ve içeriye
E giren anneannesini takip etti. Hemen vitrinin önünde duran
■ kedinin yanına gidip hayvanı sevmeye başladı
Minyon (ipli genç bir kadın. “Hoş geldin. Vera,” dedi.
B "Nasılsın?”
“ I.ydia. seni gördüğüme sevindim. Bu. lorunum Co-
■ urtney. Courtney. l ydia.”
Courtney. “Merhaba,” deyip elini kaldırdı.
Bir
 Courtney omuz silkti. “Biraz."
Anneannesi, “Küçükken bir yaz ona öğretmiştim,"
diyerek övündü. "Çabucak kaptı.”
Courtney o zamanlan bu şekilde hatırlamıyordu ama
anneannesini arkadaşının yanında kırmayı da istemiyordu.
"Courtney, babası Brezilya'da olduğu için bu yıl be­
nimle kalacak.”
Babasını Güney Amerika'da yaptığı mühim işin uzun­
ca anlatılmasını bir daha dinlemek istemeyen Courtney.
kediy i yere bırakıp dükkanın içinde dolanmaya başladı. Bu
kadar çok ip çeşidinin olduğunu bilmiyordu. Rengârenk
iplerle örülmüş şal çok güzel görünüyordu. Onun yanında
da keçeden yapılmış bir şapka, çanta, yelek ve kazak ser­
gileniyordu.
I.ydia. Courtney "in incelem esi için şalın ucunu kal­
dırırken. Bunu bir gcccdc örebilirsin, "dedi.
“Gerçekten mi?*'
“Evet,” diyen Lydia. kocaman gülümsedi. “On üç nu­
mara şiş ve bir yumak iple kolayca yapabilirsin. On beş il­
mek atıp her sırayı öreceksin. O kadar kolay!”
“Vay!“ Courtney'in parası vardı ama tereddüt etti.
Yanındaki yirmi dolar şişlere ve ipe yetmeyebilirdi: anne­
annesinden borç almayı da istemiy ordu.
Beş dakika sonra Courtney desenli çorapları inceler­
ken. Vera aldığı iplen tezgâhtaki kasanın yanına koydu.
Courtney. anneannesinin nc ördüğünü bilmiyordu ama onu
hep elindeki işi bitinp yenisine geçerken görüyordu. Hc-
62 M fitr U t m İ W
"Çorapların iki tekten oluştuğunu unutmayın
Bu zorluğu nasıl mı aşacaksınız? ikisini de aynı anda
örün ve birbirinin tıpatıp aynısı olması gerektiğini
düşünmekten vazgeç in!“
Deborah Robson
LYDIA HOFFMAN
En azından hafta sonunun bir kısmını annemle geçir­
meye çalışıyorum. Babam öldükten sonra çok zor günler
geçirdi. Hepimiz onu kaybetmenin acısını yaşadık. Brad'in
babamla lanışma fırsatını bulamamış olmasına çok ama
çok üzülüyorum, ikisi kesin çok iyi anlaşırdı. Babam an­
layışlı, sıcakkanlı biriydi ve tanıştığı herkeste iyi bir şeyler
bulurdu. Onlarla hoş bir sohbete girer bir ya da iki espri
yapardı. En hasta ve en berbat halimde bile beni güldür-
64 D M ıie M ucum hr
men Vera'nın yanma gitti.
Anneannesi. “Çorapları gördün mü?" diye sordu.
Courtney başını salladı. “Şu yeni iplikler gerçeklen
de çok etkileyici, değil mi?"
""Onun gibi bir çift çorap Örebilirsin."
“Hiç sanmam.”
Lydia. “Denemek ister misin?” diye sordu.
Courtney düşündü. "Neden olmasın!"
Anneannesi. “Evet demek istiyor," dedi. “Onu da yaz.”
Courtney meraklanıp, “Beni neye yazacakmış?" diye
sordu.
Anneannesi. “Çorap kursuna," dedi. “Dışarı çıkıp
yeni insanlarla tanışmanın vakti geldi."
Lydia,“Seru de aramızda görmekten mutluluk duya­
rız.” diyerek onu cesaretlendirdi.
Anneannesi. “Hediyem olsun,” dedi.
Courtney. anneannesine minnettar olduğunu göster­
mek için gülümsedi. Bu fikir hoşuna gitmeye başlamıştı.
Çorap kursuna katılacaklardan cn az bınnin doksan yaşın
altında olmasını diliyordu, o kadar
M A» tuna* Mutluluk 63
meyi başarırdı Hikâyeleri en güzel o anlatırdı. Onu dü­
şünmediğim anlar olacak mı bilmiyorum, çünkü babamı
gün geçtikçe daha çok düşündüğümü fark ediyorum.
Onsuz. Iı.ıvn1.1 alijiıuıkiu cıı yuk annem zorluk çeki­
yor Şu son on dön ayda, on yaş yaşlandı. Duygusal ularak
çöktü. Bu durumu daha başka nasıl tarif edebileceğimi bil­
miyorum. Annem çok narin, çok üzgün ve her şeye karşı
kayıtsızlaştı. Azalan beklentilerle ve kederle şekillenen
duygusal durumunu yansıtırcasına fiziksel olarak küçüldü;
doktora son gidişinde annemin birkaç yıl önceye nazaran
tam iki buçuk santim kısaldığım öğrendik.
Osteoporoz testlerinin sonuçlarını henüz alamadık.
Bu aralar birdenbire bir sürü sağlık sorunu baş gösterdi ve
bence bu sadece üzüntüsüne değil, yalnızlığına da bağlı.
Çünkü babam onun güvenli limanı, hayat arkadaşıydı.
Çok klişe bir tabir olabilir ama annemin babam olma­
dan bir tarafı eksik gezdiğine, yaşamım eskisi gibi sürdü-
remediğine inanıyorum. Bunu anlayabiliyorum; çünkü az
da olsa ben de aynı şeyi hissediyorum. Babam benim de
varlığımın en önemli parçalarından biriydi.
Pazar günü öğleden sonra yanına uğradığımda an­
nemi arka bahçede güllerini özenle budar halde buldum.
Çiçekleri, gurur duyduğu, önemsemeye devam elliği son
birkaç şeyden biri. Güllerini daha iyi serpilmeleri için bu­
dadığını söyler hana Babamın ölümünün de bende aynı
etkiyi yaptığına inanıyorum. Onu yitirmek, önemli ve ger­
çek olan şeylerle ilgilenmeme yardımcı oldu. Mutluluğu
Bir buruık Mutluluk 6S
gitlcıı yolu kendi başıma bulmam ve hayalın zorluklarını
kabullenmeni gerekliğini bana gösterdi. Mavalımı bûyümıe
cesaretini kazanmamı onun vefatı sağladı: ben de kendi dük­
kânımı açarak VC Drad'le bir ilişki yaşayarak gerçeklc>ıir
dim bunu.
Aralık kapının ardında durup birkaç dakikalığına onu
izledim. Bitkileriyle uğraşmaya dalan annem geldiğimi
duymadı. Başına onu güneşten koruyan kocaman hasır bir
şapka, ellerine de yeşil bahçe eldiveni takmıştı
Yanında budadığı dallan attığı bir kova vardı. Onu
korkutmak istemediğim için yavaşça. “Anne," dedim.
“Lydia!” Ben bahçeye girerken, annem dönüp bana
baktı. “Daha erken geleceğini düşünmüştüm ’*
“Gelecektim ama kiliseden sonra birileri beni tuttu."
"Brad'le C ody mi?"
Başımı salladım. “Bir saat sonra onlarla buluşaca­
ğım. Green Gölü’nün etrafında gezeceğiz.” Beş kilomet­
relik yürüyüş sağlığıma çok iyi geliyor ama sık sık yapamı­
yorum. Brad'ın fiziği çok düzgün, etrafımda koşup daireler
çizebilecek kadar dinç. Cody’nin herkesi ve her şeyi kova­
lamaya alışkın Chase adında golden retnever cinsi bir kö­
peği var. Cody. köpeğini de yanında getiriyor ama onu Cha
se'in tasmasını çıkarmaması konusunda sıkıca tembihle­
dik. Belki de köpek eğitimiyle ilgili bir kitap alır. Cody’y le
birlikte köpeğine birkaç temel komut öğretirim. Her neyse,
bugün güzel bir gün olacak gibi. Ayrıca o ikisine, daha
doğrusu üçüne yetişebilmek için patenlerimi de yanıma
6i M ı b t e .Mornaıb rr
“Elbette götürürüm. Margarcl de bizimle gelir.” Ab­
lamın adına konuşurken bize eslik edeceğini umuyordum.
Son zamanlarda çok asabi ve tuhaf davranıyor. Kısa süre­
liğine paylaştığımız yakınlık, yazın yağıp yerde biriken
yağmur sulan gibi uçup gitti. Derdi neyse benimle paylaş­
mayı düşünmüyor ve açıkçası bu da canımı yakıyor. Anı­
mızdaki ilişki düzelmeye başladı ama böyle durumlarda
daha almamız gereken çok yol olduğunu düşünmeden ede­
miyorum.
Annem bacaklanndaki tüm gücü tükenmiş gibi san­
dalyeye tutunup oturdu. Başındaki şapkayı çıkarırken, ko­
luyla alnını sildi. “Tanrım, hava çok sıcak.’*
Babamın evin yan duvarına astığı büyük termomet­
reye baktım. Hava yirnıi dört dereceydi, dışarının o kadar
sıcak olduğunu hissetmememe şaşırıp kaldım. Aıuıcm en
az bir iki saattir dışarıda çalıştığına göre haksız, sayılmazdı.
“Dışarıda bir şeyler yemeye gidelim mi, anne?" diye
sordum, bunun ikimize de iyi geleceğini düşündüm.
“Teşekkürler, hayatım. Aç değilim. Ayinden sonra
Colomhus Şövalyeleri‘nin düzenliği pankek kahvaltısında
Dorothy Wal1ace'la karşılaştım, ikimiz de tıka basa yedik.”
Bir başka deyişle annem sabahleyin üzerine yağ ya
da bal dökmediği bir pankek yemiş, ardından öğlen yeme­
ğini ton balığı vc krakerle geçiştirmişti ve akşam yemeğini
de muhtemelen es geçecekti.
"Bu arada Margaret telefon açtı. Öğleden sonra kız­
larla birlikte ziyarete gelecekmiş.“
M tiehhır Mocombtr
almak aklımdan geçmiyor değil
Bir dalı daha keserken annemin d ı titredi. Ellerinin
istemsizce titrediğini son zamanlarda daha sık fark eder
oldum “Ögicn n-c yedin, anne?" diye sordum. Arlık doğru
düzgün yemiyordu. Margaret de ben de sağlığından endişe
ediyorduk. Ayrıca aldığı ilaçlar da bizi kaygılandırıyordu.
Bazı günler doktorun yazdığından fazla ilaç aldığını, bazı
günler de hiçbirini içmediğini düşünüyordum.
Annem sorduğum soruya sevap vermek IÇin düşün-
B mesi gerekiyormuş gibi, “öğlen ne mi yedimT’ dedi.
■ Nazikçe. “Anne?” dedim
Birden hatırlayıp, “Ton balığı ve kraker." deyip bü-
|B yük bir şey başarmış gibi gülümsedi, ben de ona gülümsc-
A dim.
■ Yine de, “O kadar mı?” diye sormak zorundaydım.
Annem omuz silkti. “Aç değildim, iştahsız olsan da
■ yemek yemek zorundasın diye tutturma sakın. Baban da
I böyle yapardı. O zaman da hoşuma gitmezdi, şimdi de git-
B miyor"
“Peki, anne.” Şimdilik konuyu kapatalım ama bu so-
■ ruııa bir çözüm bulmaya çalışacağım. Belki de düzenli ola-
I rak evine yemek götürecek binleriyle anlaşırım Ya da al-
■ tından kalkabilirsek van zamanlı bir hizmetçi tutan/. Bunu
■ daha sonra Margarct’lc konuşacağım.
Annem. “Gelecek pazar Babalar Günü,” dedi. “Beni
I mezarlığa götürür müsün? Babanın mezarına güllerimden
■ koymak istiyorum.”
i r imik Mutluluk 67
İçimdeki endişe kısmen dindi. Margaret annemin
adam gibi bir şey yediğini görmeden gitmezdi.
Annem. “ Ablan seninle çalışmayı seviyor." dedt.
“Bunu kendisi söylemedi ama ben sevdiğini biliyorum."
Ablamın durumundan ona bahsedip bahsetmemem
gerektiğini düşündüm. Brad’le hatta başında yaptığım ko­
nuşmadan sonra Margaret hep aklımın bir kenarında olsa
da annemin canım sıkmamaya karar verdim. Bu işe karış­
masına gerek yoktu. Kesin onun için endişelendiğimi Mar­
garet’e söyler, bu da ablamı kızdırırdı. Onun hakkında ko­
nuştuğum için bana küser, sonra da haftalarca başımın etini
yerdi.
“Sana içecek bir şeyler getireyim mi?” diye sordum.
Annem dalgın dalgın gülümsedi. “Bir bardak buzlu
çaya hayır demem.”
İçeri girdim, ikimize de birer bardak çay doldurup
içine de birer dilim limon attım. Birkaç yarım limon kuru­
muştu, anneme hiçbir şey söylemeden çöpe atum. Buzdo­
labına şöyle bir bakınca içinde son kullanma tarihi bir ay
önce dolmuş bir paket sütle, çürümeye başlayan bir poşet
ıspanak gördüm. Onları da çöpe attım. Arka bahçey e dön­
düğümde annem şapkasını takmış, sırtını da güneşe ver­
mişti.
Yanma gittim, bardağını uzattım ve tenime değen sı­
cak güneş ışığının, çimleri sübyan fıskiyenin uzaktan ge­
len/ifş fiff sesinin ve onları eşlik eden kuşların cıvıltısının
tadını çıkardım.
Ar M U u tlu iu i 64
 Annem. “Bana dükkânından bahset.” dedi. “Bu hafta
yeni ipler geldi m i r
Annem, aynı zamanda arkadaş olduğum müşterile­
rimle ve özellikle ilk öğrencilerim Jacqueline, Carol ve
Alix'Ie ilgili haberleri duymayı seviyordu. Dördümüzün
arasında çok sıkı bir bağ oluşmuştu. Onları hemen hemen
her hafta görüyordum, En kötü ihtimalle içlerinden biri
cuma günkü hayır amaçlı örgü buluşmasına katılıyordu.
Neredeyse on beş dakika boyunca hiç durmadan dük­
kânım hakkında konuştum, çorap kursuna yazılan üç kişiyi
anlattım. Annemin ilgisini en çok. sürekli müşterilerimden
biri olan Vera Pulaııski'nın on yedi yaşındaki torunu Co-
urtney Pulanskı çekti.
“Ayda bir kez herkesin katkı sağlayacağı bir yardım
yemeği düzenlemeyi düşünüyorum.” dedim. Hem içgüdü­
lerine güvendiğim, hem de kendini iyi hissedeceğini bil­
diğim için bu yeni fikrimle ilgili düşüncelerini merak edi­
yordum. Yıllar boyunca babamın işle ilgili sorunlarını din­
lemiş. ona da yardımcı olmuştu.
“Dükkânda yeterince yerin var mı?"
“Var sanırım. Eşyaları biraz kenara kaydınrsam her
şey hallolur.” Dükkanı ilk açtığımda kurs için kocaman bir
masa koyacak yerim vardı ama yeni ıpIcT aldıkça yerim
daralmaya başladı. Şimdi altı kişinin oturabildiği o masa­
nın etrafında ördüğüm işleri sergilediğim tezgâhlar var.
'"Onca ipin yanında insanlara yemek vermek istedi­
ğine emin misin?”
70 flc-AA«* Mucumhcr
neye can atan bir tek Chase değildi.
Cody arabaya doğru Jcoşiıp beni hemen kucakladı.
Gidebilir miyiz?"
f Birbirimize yakın ve bağlı olduğumuzu hissettiğimiz bOyle
Babası başım okşadı. "Tamam oma bizden çok uzak-
aşmayın. Anlaştık mı? Chase‘i de bırakma."
Cody. babasına cevap verecek kadar bile durmadı,
köpeğiyle birlikte fişek gibi firladı, küçük bacakları gıpta
edebileceğim bir canlılıkla hareket ediyordu.
Brad le birlikte yavaş yavaş yürümeye başladık, iler
güneşli hafta sonunda olduğu gibi gölün etrafı insanlarla
ve köpeklerle doluydu. Çimlere oturmuş, kucağındaki gi­
tarla şarkılar söyleyen bir adamın ve bir kelebeğin peşin­
den koşan küçük bir çocuğun yanından geçtik. Kjyının
yakınlarında bu çift kano vardı. Bir yandan Cody ve Cha­
se’e göz kulak olurken Brad'le yan yana yürüdük.
Anneme uğradığımı bilen Brad. "Annen nasıl?" diye
sordu.
Annemin durumunu uzun uzun anlatmak islemedim.
Bu konuyu Margaret'e saklıyordum ve kısa süre sonra onun­
la görüşecektim. “Aynı sayılır.” dedim, yalan da değildi.
“Ablamlc yeğenlerim onu ziyaret edecekmiş. Annemin böy­
le şeylere ihtiyacı var."
“Margaret'ten bahsetmişken, sana herhangi bir şey
söyledi mi?”
Temkinli davranıp, “Ne söyleyecekti ki?" diye sordum
Brad elime uzandı ve parmaklarımız birbirine kenet­
lendi. Margaret'i unuttu vc başımı kaldınp ona gülümsedim.
72 D e h b ie H a c o m t v r
Annem aklımdan geçenleri <Ce eetoryordu. “Kurs ver­
diğim masanın etrafında yiyebileceğimizi ve yemekleri de
ofisimdeki masanın üzerine koyabileceğimi düşünmüştüm "
Annem bu fikri çok beğenmediğini gösterircesine bir
omzunu havaya kaldırdı. “Olabilir, peki bu aylık yemek­
lerin amacı ne olacak?“
Güzel soru. “Müşterilerimin birbirini tanımasını is­
tiyorum Ayrıca ördükleri kıyafetleri birbirlerine gösterince
hevesleneceklerdir." Ben de bu amaçla sık sık bir şeyler
örüp dükkânımda sergiliyordum Büvûk bir hevesle. “Sen
de bize \ ardımcı olabilirsin, anne.” dedim. 'Margaret'i de
beni de çok ınutlu edersin." Elimden geldiğince onu da ha­
yatıma dahil etmeye çalışıyordum Margaret de ben de
kendisini canlı hissetmesi, hayata tutunması için ufak tefek
sözler veriyorduk ona.
.Annem kaşlarını çatınca içimdeki sesi duyduğundan
korktum. “Müşterilerinm örgülerini gösterip anlatabileceği
f bir buluşma düzenle ve yemek işine bulaşma. Yemek ye­
mek istiyorsanız sonrasında bir restorana gidersiniz."
Bu fikir hoşuma gitmişti. “Teşekkürler, anne."
Fikrini sormamın onu mutlu ettiğini görebiliyordum.
Bunu özlediğinden emindim: çünkü babam hayattayken
hep ora danışırdı. Yarım saat daha oturup muhabbet ettik-
| ten sonra kalkıp Brad ve Cody’yle buiuşmay a gittim.
Green Gölü’nün otoparkında beni bekliyorlar, Chase
de bu sırada tasmasından kurtulmaya çalışıyordu.
Arabadan inerken, “Merhaba," dedim. Etrafta gez-
Bır w Hurluluk 71
havalara uçacak hale r c ! ¡ y o r u m .
Z a m a n la r d a m u tlu lu k ta n
Tüm kadınlar gibi ben de sevgiye, evliliğe ve bir aile sahibi
olmaya ııçıım r skiden kanserden dolayı böyle bir şansım
olmayacağını düşünürdüm. Artık Brad'ın hayatıma girme­
sine. yanımda olmasına ve kusurlarıma rağmen beni sev­
mesine her gün şükrediyorum. Brad, kansere karşı ver­
diğim mücadeleden iki kez alnımın akıyla çıktığımı söylü­
yor. Ben de bu hayatın galibi olduğumu biliyor, kutsandı­
ğımı hissediyorum.
Brad. “Galiba Margaref in derdinin ne olduğunu bi­
liyorum." dedi tepkimi ölçmeye çalışarak.
"Gerçekten mi?" O anda Margaret'ten bahsetmeyi
değil, mı ululuğumun tadını çıkarmayı istiyordum.
“Gerçekten. Dün ahşvenş merkezinde Matt'le karşı­
laştım.”
Eniştem çok güvenilir biridir. Bence her şeye karam­
sar yaklaşan ablamı çok iyi dengeliyor. Hayatı onun kadar
ciddiye almıyor, yaşanan olaylara onun kadar büyük tep­
kiler vermiyor ve en güzeli de hiç kin tutmuyor.
“Peki, ne söyledi?“ Brad’le Matt çok iyi anlaşıyordu,
dördümüz ara şıra dışan çıkıyorduk. Margaret birkaç ay
önce bizi akşam yemeğine davet etmiş, sabahın erken sa­
atlerine kadar kâğıt oynamıştık. Onları daha sık görmeyi
istiyordum ama buna çok fırsatım ız olmuyordu.
“Matt çalışmıyor."
“Nasıl yani, çalışmıyor da ne demek?” Matt hatırladı-
Bir Yumak Mutluluk Ti
gjm kadarıyla yaklaşık yirmi y,Jdrr Boeing'de çalışıyordu.
I
“fşteıı atılmış.
II
■ takındığı tavrı anlamaya haşlıyordum Sadece morali ho-
"Ne? Ne /aman?”
”0 ç ay önce.”
“Hadi canım.” Böyle bir şey olamazdı Oç ay. Mar-
garel bunu benden Uç aydır saklıyor muydu? Dumura uğ­
ramıştım.
“Bana öyle dedi. İş bulma umuduyla kapı kapı dola-
şıyormuş, ama şimdiye kadar bir şey bulamamış."
Kalbim parçalara ayrıldı. “Ama düşünmüştüm kİ...
" Ne düşündüğümü bilmiyordum. Bunlar şaka olmalıydı.
Margarct'in ıck kardeşi benim ve benimle konuşamıyorsa
içini kime dökecekti ki?
"Man durumdan haberdar olduğumu sanıyordu. Ben
dc bozuntuya vermedim."
Ağlamadan önce boğazımda hissettiğim yumru yine
belirdi. Gözlerime bir şeylerin battığından, boğazımın dü­
ğümlendiğinden emindim.
“Ağlayacak mısın?”
Burnumu çekerken başımı salladım. Boğuk bir sesle.
“Bana anlatmasını beklerdim.” dedim.
“Son zamanlarda neden bu kadar gergin olduğunu
öğrendin en azından ”
Bu sözlerin bana bir yardımı dokunmadı, “ö z karde­
şimin bana güveneceğini düşünürdüm, belli ki yanılmı­
şım." Gözlerimdeki yaşlan yanaklarıınu dökülmeden sil­
dim. Şimdi her şeyi çözmeye. Margarel’m son zamanlarda
74 DtMıe Siacombtr
} lc dönüp okuduğu ve gerçek klasikler olarak tanımladığı
ELİSE BEAUMONT
Elise, çorap kursunun başlamasını dört gözle bekle­
diğim fark eni. Kızına haber vermeden damadı Davul'e
bir çift çorap örmek için ıp almıştı. Duruşmalarla uğraştığı
süre boyunca onlarla kalmasına müsaade eden damadının
nezaketine biraz ol »un karşılık vermek için sapacaktı bu­
nu. Avukatından aldığı »on bilgilere göre henüz bir gelişme
yoktu ama sabretmesi gerekiyordu. Onca dikkatli planla­
madan muııa. her ne kadar geçici de olsa kızı ve damadıyla
birlikte yaşamak zorunda kaldığı için luila utanıyordu.
Kursun başlayacağı salı günü öğleden önce bahçeye
oturup, kendisini ihtiyaç duyduğu her seferinde rahatlatan
uğraşma, kitap okumaya verdi. Kitap sevgisi çocukluk yıl­
larına dayanıyordu. Okumaya erkenden başlamıştı, heşi-
ğinde eline çocuk kitabı alarak oturduğunu hatırlıyordu.
Bu tutkusu ona yıllarca büyük fayda sağlamıştı.
Bugün, her on yılda bir olduğu gibi Jane Austcn in
76 Û tU e .Iknıa kT
zuk halde gezmekle kalmamış, haflalaıdu ne bir yumak ip
ne dc sokağın karşısındaki Fransız pastanesinden yiyecek
bir şey almıştı. Düşününce ablamın son zamanlarda çok
gerekmedikçe para harcamadığını fark ettim.
“Bilmeliydim.” diye fısıldadım, aniden kendimi suç­
lu hissenim. "Anlamalıydım.”
“Nasıl anlayacaktın ki?"
Ablam ne düşündüğünü belli eden insanlardan değil
ama kardeşi olarak tavırlarından anlamam gerekirdi Belki
dc haberleri daha dikkatli okumalıydım. Boeing'deki işten
çıkarmalar gazetede haber olurdu. Farkına varmadığım
şeyler..,
Brad. "Bir şey söyleyecek misin?" diye sordu.
Cevabımı dikkatlice düşündüm. “Hayır.” Margaret
kendine özgü sebeplerle bunları anlatmanın uygun olma­
yacağını düşünmüştü. Onu böyle bir şey yapmaya zorla-
yamam. Ama derdini anlatmasını bekleyebilirim O za­
mana kadar elimden onu sevmekten, ters cevaplarını hoş
görmekten ve bana güvenmesini beklemekten başka bir
şey gclıııcz.
Brad sakince. “Söyleyeceksin.” dedi. “Seni çok iyi
tanıyorum, Lvdia. Bunu daha fazla içinde tutamazsın. Bu,
senin doğana aykırı."
Brad e üfleyip püfledim ama büyük ihtimalle haklı
çıkacağını biliyordum.
Hir Yumak Mullulu 75
t m m u adlı kitabını yeniden okuyordu. Zamon zaman bOy-
kitaplar vardı. Aüsten. Bronteler. FUubert ve cn çok sevdi­
ği yazar Georgc Eliot. Bu yazarlar kadınların hayatlarım
ve duygularım yüzyıllar sonrasında bile okunabilecek ka­
dar güzel tarif etmişti. Bay Krughtley, Emma’yı yerden ye­
re vururken. Aurora sürgülü cam kapıyı açıp bahçeye girdi.
“Biraz konuşabilir miyiz, anne?” diye sordu. Aurora, Elisc'
in bacaklarını uzatarak oturduğu tahta şezlongun yanındaki
sandalyeye geçti. Kızmın elinde içindeki buz küpleri şı­
kırdayan. çay dolu uzunca bu bardak vardı. Gergin olduğu
her halinden belli oluyordu.
Elise ayracını kitabının arasına dikkatlice koyup ka­
patırken, "Buyur, kızım.” dedi. Öne doğru eğildiğine göre.
Aurora çok ciddi bir meseleden bahsedecekti
Kızı, konunun en çekilmez tarafına bodoslama dalar­
ken. “Baham hakkında konuşmak istiyorum.” dedi.
Elise. eski kocasıyla ilgili konulara hep temkinli yak­
laşırdı. Mavcrıvk işe yaramaz, tehlikeli ama reddedemc-
yeteğin i? kadar yakışıklı biriydi “Sorun değil.” kızı, an­
nesinin babasıyla nasıl tanıştığını, ona nasıl âşık olduğunu
ve nasıl evlendiğim ana kutlarıyla biliyordu. Evlilikleri fii­
len on sekiz ay, kâğn üzerinde dc iki yıl sürmüştü.
Maverick’in ağzı gerçekten iyi laf yapıyordu. Elise
eski kocasının yılanı bile deliğinden çıkaracağına yemin
edebilirdi. Gençlik yıllarının başından ben çok çekici bir
kız olmadığını biliyordu. Ama M avenck çok iddialı bir şc-
Av Yunak Ifutlutut 77
kilde tam tersini söylemiş, genç vc saf Elisc onun iltifatla-
nna kanmi5U. Maverick’İn söylediği kadar sevimli biri oi-
m ay< edifiı ıcin ona inanmıştı. Maverick’le
o s r u la n i<;ı
birlikteyken kendini güzel hissetmiş, ama çok gedmeden
aptalca bir hayale kapıldığını fark etmişti.
Elise. olabildiğince kayıtsız görünmeye çalışırken.
“Ne olmuş babanaT* diye sordu.
“Bir zamanlar onu sevmiştin, övlc değil mi?"
Bu çok zekice sorulmuş, cevaplaması zor bir soruy­
du. Maverick hayatına er korunmasız döneminde, hor­
monlarının mantığına baskın geldiği günlerde girmişti. O
zamanlar âşık olduğunu düşünmüştü ama sonradan arala­
rındaki şeyin aşk değil tutku olduğunu fark etmişti. Aşk
bitmezdi. Ama onların tutkusu bitmişti. Yine dc boşanma­
larının üzerinden onca zaman geçmesine rağmen onu hâlâ
düşünüyor, özlüyor ve tüm benliğiyle evliliklerinin farklı
bir yol izlemiş olmasını diliyordu. Zaten Elisc. Maverick't
olduğu gibi kabul etmenin bir yolunu bulmuş olsa ilişkileri
yürüyebilirdi.
Ne yazık ki bir çıkar yol bulamamıştı ve artık iş işten
geçmişti. Maverick yıllar boyunca ülkenin dört bir yanında
gezmiş, onun gözünde hayatmı mahvetmişti. Elise bazı ko­
nularda kendisinin de ondan farksız olduğunu fark etmişti
ne yazık ki.
Aurora endişeyle. "Aruıe. onu Sevdin, öyle değil mi?"
diyerek lafım tekrarladı.
“Evet, sevdim.” Bu kadarım kabullenmek, şimdi bile
78 DehBtc H u c o m tv r
babası ne zaman telefon etse heyecandan yerinde dura­
mazdı. Şimdi kocaman bir kadın olmuştu ama heyecanı
kaybolmamıştı. Babasının gerçek yüzünü henüz görme­
mişti ve Elisc cninde «onunda kızmın da onunkine benzer
bir hayal kırıklığına uğrayacağından korkuy ordu. Mave­
rick. sevdiği kişileri kasten inciten biri değildi. Yalnız diğer
kişilerin duygularını fazla önemsemiyor, sevdiğini söyle­
diği kişilere gerektiği kadar değer vermiyordu. Güvenil­
mez biriydi o kadar. Saat dokuzda evde olacağını söylerse,
bu kumar oynayacak binlerini bulamadığı anlamına geli­
yordu Ruh hali kazanıp kazanmamasına göre değişiyordu.
Kazanırsa sevinçten havalara uçuyor. Elise'i kollarına alı­
yordu. Kaybederse kızgınlık ve üzüntüyle kendinden ge­
çiyordu.
Aurora. “Babam buraya geliyor, anne." dedi. Doğru­
dan annesinin gözlerinin içme baktı.
Elise bedeni yavaşça uyuşurken. “Buraya mı?“ dedi.
“Seattle'a mı?"
Aurora başını salladı.
“Büyük bir poker turnuvası mı düzenleniyor?“ Kızı­
nın bunu bilmesini zaten beklemiyordu.
Aurora biraz da nispet yaparak. “Beni görmeye geli­
yor." dedi.
Elise kendi kendine. “Aman... ne güzel!" diye söy­
lendi. “Beş on yılda bir o kadarını da...”
“Anne!”
“Özür dilerim,” diyen Elise. pişman olacağı bir şey
80 D c W ır Uae am b er
onu korkutuvoıdu.
r
Kızının rahatladığı belli ohn ordu. “Bildiğin gibi biz
hâlâ görüşüyoruz.”
I.UK bundan hahcıdanlı. MaVcftcK, C1ISC i |WK lop-
lumun alt kesiminde yaşıyor, geçimini kumarla ve kim
bilir ne gibi işlerle sağlıyordu. Ama belli ki kızını hayatı
boyunca destekleyip üniversitede okutacak kadar başarılı
olmuştu.
Maverick. düzenli ödemelerin ve okul harçlarının
yanı sıra kızlarının doğum günlerinde ve Noel'de hep faz­
ladan para göndermişti. Boşanmalarının ardından geçen
on yedi yıl boyunca Aurora'ya her ay mektup yazmış ama
lafı hep kısa tutmuştu, Çoğunlukla nerede olduğunu söy­
lemek ve para kazanıp kazanmadığından bahsetmek için
kızına kartpostal göndermişti. Kazanmak, onun için büyük
bir meseleydi. Aslında hayatındaki her şev bundan ibaretti
KOşeyi dönmesini sağlayacak oyunu arayarak geçirmişti
ömrünü. Eiise'm bildiği kadarıyla arayışı hâlâ devam edı-
: yordu.
“Babanla görüşmek istiyorsan sana bir şey diyemem
ama beni bu işe karıştırma.“ O kartpostalları Elise‘de oku­
muştu vc okumamış olmayı diliyordu. Çünkü bu davramşi-
İ nın onu hâlâ önemsediğinin, hiç gerçekleşmeyeceği bir
yaşamı arzuladığının kanıtı olarak görünmesinden korku-
I yordu.
“Babamla ara sıra telefonla görüşüyoruz.”
Elise bunu da biliyordu. Aurora küçük bir çocukken.
Bir i umak Ituıluiui 79
ler söylememek için a g z n tâaca kaşeli
“Hiç anlamıyorum.” Kızı kendini zw tutuyor gibiydi.
“Babamı görmezden gelmediğim için sana haksızlık edı-
yormuşum gibi bir buse kapılmama sebep oluyorsun.’
“Öyle mi yapıyorum?” Bu çok can yakıcı bir açıkla­
maydı. Elise bu lafların üzerine sertçe yutkundu. Yapmak
istediği tek şey. Aurora‘yı babasının gerçek yüzünü gör­
mekten korumaktı.
Aurora başını salladı, gözv aşlarıyla parlayan gözleri
doğrulan söy lediğini gösteriyordu.
“Çok özür dilerim. Öyle bir şey. . yaptığımı fark et­
memiştim.” Hissettiği suçluluk Elise'c ağır geliyordu.
“Ama yapıyorsun. Onca vıl boyunca babamın senin
hakkında bir kez olsun kötü bir şey söylediğini duymadım.
I
I Duymadım, anne. Ama senin onun hakkında güzel tek bir
laf ettiğini hatırlamıyorum.”
“Yanılıyorsun.” Elise. Maverick’e karşı hissettiği
duygulan kızından saklamak için büyük çaba sarf etmişti.
Başarılı da olmuştu, öyle değil mi? Kızının acı dolu göz­
lerine bakarken durumun hiç de öyle olmadığını fark etti.
Derince bir nefes alırken Aurora' nın omuzlan havaya
kalktı. “No olur anne, bu konuda seninle tartışmak istemi­
yorum.“
“Ben de." Suçlu olduğunu fark eden Elise kızının di­
zine elini koydu. “O ... senin baban. Keşke sana daha iyi
bir baba seçeb liseydim ama o hatayı sen değil, ben yaptım,"
Aurora. “Ne demek istediğimi anlamıyor musun?”
Bit luiMot \ha!uiuk XI
diye haykırdı. “Babam hakkında söyleyecek tek güzel sözün
yok.”
"Onunla evlenen bendim. Maverick'i sevdim ama
birlikte olmamız kaderimizde yokmuş."
"Seni hayal kırıklığına uğrattığını biliyorum. Bunu o
da kabulleniyor.”
"O seni de hayal kırıklığına uğrattı.”
“Haklısın, beni bazen yüzüstü bırakmış olabilir ama
ba/en de bana mükemmel bir baba olduğunu gösterdi.”
Elise. Aurora'nın buna inanmak zorunda olmasını
anlıyordu. Mavcrick onun babasıydı ve bildiği tek şey;
uzun süre ortalıkta görünmemesiydi. Babasının neden bu
kadar çok seyahat etliğini merak etmiş olsa annesine bu
kadar soru sormazdı.
Elise. “Ee," dedi. Vücudunun uy uşukluğu yavaş ya­
vaş geçiyordu. “Babanın geleceğinden bahsediyordun."
“Aynen öyle,” Aurora annesinden başka şeyler duy­
mayı bekliyormuş gibiydi.
Elise. "Babanla görüşmene hiç itirazım yok." dedi.
"Daha torunlarıyla tanışmadı"
"Çocukları görmek için can atıyor."
Aurora bir kez daha beklentiyle baktı.
“Benim onu görmeme gerek yok." Mavcrick’le kar­
şılaşmayı hiç ama hiç istemiyordu. Aurora babasını gör­
mek için ondan izin istiyorsa, Elise izin verecekti. Ama
onlar görüşürken yakınlarında olmayı düşünmüyordu. “Onu
akşam yemeğine çağırabilirsin ya da ne istiyorsanız onu
82 D eM ie Moco***r
kalacak başka bir yer bulurum.” dedi Gerçeklen de bunu
tercih ederdi ama eşyaları bir depodaydı vc bu kadar kısa
sürede nereye taşınabileceğine dair en ufak fikn yoktu.
Aurora. “Anne. sakin ol." dedi. Sonra daha nazik bir
sesle, "LUtlcn. bu kadar tepki göstermene gerek yok,” dedi.
Bacaklarını şezlongun kenarına kaydıran Elise yüzü­
nü ellerine gömmeyi istedi oma bu güdüsüne engel oldu.
Başlarına büyük bir felaket gelmişti ama luzı bunu fark et­
miyordu.
Aurora, “Babam daha önce benden hiçbir şey isteme­
di,” dedi. "Onu reddedemem "
“Yoksa kendim açındırdı mı?”
Aurora. “Hayır." diye çıkıştı, annesinin b.u sözüne
alınmış gibiydi, "öyle bir şey yapmadı. Babam cömert bi­
ridir. Ayrıca David'e. bana ve çocuklara iyi davranır."
"O adam güvenilmezin teki ”
“Bu senin fikrin, bence öyle değil. O benim babam."
Elise tekrar kendini suçlu hissetti. Eski kocasıyla il­
gili olumsuz başka bir şey daha söylememeye kararlıydı.
“Demek iki haftalığına. ..”
Aurora başını salladı.
“Seninle birlikte kaldığımı bildiğinden emut misin?”
”Evet.” Elise. kızının ses tonundan Maverick’in de
böyle bir şeyi beklemediğini sezdi. Adam neyin peşinde
olursa olsun, önce Elise’ı ikna etmek zorunda kalacaktı ve
çok şükür Elise ondan daha akıllıydı; ona kolay kolay kan­
mayacaktı.
84 lln rn « Sw
yapabilirsiniz, t >akşam ben de başka bir yene gider, ne za­
man istersen o zaman dönerim “
Maverick de böyle olmasını isterdi. Elise. Mavenck’
in de cn az onun kadar görüşmeyi istemeyeceğinden emin­
di Yıllardır tek kelime konuşmamalardı, Konuşmalarını
gerektiren herhangi bir sebep de yoktu. Elise de öyle ol­
masını tercih ederdi.
Kızı, gözleri fıldır fıldır dönerken. “Babamı görmek­
ten kaçamazsın.“ dedi.
Elise üzerme ağır bir duy gu çökerken. “Nasıl yani?”
dedi.
“Babam burada kalacak,"
“Bu evde mi?" Elise korkuya kapılmıştı. Bu doğru
olamazdı ama Aurora'nın yüzündeki inkâr edilemez karar­
lılık ona her şeyi anlatıyordu.
Uyuşukluk tekrar vücuduna akın edip bacaklarına
kadar indi, “Seninle yaşadığımı biliyor mu?"
Kızı başını sallayarak cevap verdi. “Ona söyledim
ama yine de gelmek istiyor.**
“Ne kadar kalacak?”
Aurora tereddüt etti. “îki hafta.”
Elise. "İki hafta mı?” diye birden haykırdı. Oturduğu
yerde dogrulurken elindeki kitap yere düştü. “Böyle bir
şey söz konusu bile olam a/' İkimiz o kadar uzun bir süre
asla ‘birlikte' kalamayız." Bu konuda Maverick’i suçlu­
yordu. Kızlarının aklına girmişti, parasız kaldığına şüphe
yoktu. Elise ağlamak istiyordu. Seslice düşünürken. “Ben
Sır Yunak UuıhJui 83
•‘N r ın lc y ıla c a k ? ” Oy y alak odalı Cv yctcn n cc bü
yüktü ama misafir odası yoktu. Elise üçüncü odayı almı
ve kendine göre düzenleyip stüdyo tipi bu daireye çevir
mişti. Mikrodalgası, banyosu, «allan«! »ondalye»» bile trn
lunan televizyon köşesi ve tek kişilik yatağı vardı İhtiyaç
duyduğu her şey bunlardı. Dünyadan kaçıp sığınabileceği
rahatça yaşayabileceği küçük bir mekânı vardı ve kızıyU
ailesini baş haşa bırakabilmek için istediğinde odasına çe-
kilcbıliyordu.
“Babamı çocukların odasında ağırlayacağım.”
Aurora doğru btr karar vermişti. Torunları sevimli ol­
salar da /aman zaman insanı çileden çıkarabilecek şey tan­
lara dönüşebiliyordu. Mavenck çocukların yanında kalma­
ya alışkın değildi Eli** de Lukc vc John la aynı odada
uyumaya çok fazla katlanamayacağını düşünüyordu.
Aurora, “Çok kolay olmayacağını biliyorum." diye­
rek konuşmaya devam etli
Elise gözlerini tavana dikti. “Durumu çok hafife alı­
yorsun." dedi. Sonra bir kez daha kendini suçlu hissetti.
"Bana köstek değil, destek olmana ihtiyacım var. an­
ne.”
Elise, kızının böyle bir şeyi m u etmesinden duy duğu
rahatsızlığı içine atarak, “Asla seni üzecek bir şey yap­
mam.” dedi.
“Ama babamın canını yakmayı istiyorsun."
Elise henıcn. “Yok öyle bir şey.” diyerek karşı çıku.
“Babana karşı olumlu ya da olumsuz hiçbir duygu beslc-
Bir Yuma* \halUUt 85
miyonım." Yalan söylüyordu. Konuşurken bile yüzü kızar­
maya başlamıştı.
Kızı. “Anne!" diye haykırdı, her heceyi bastırarak
Söyledi. "Babamla aranda çözülm em iş o kmint çnk sorun
var ki, listesini yapmak bile günler alır,"
"Saçmalama." Kızı onu iyi tanıyordu ama şu anda
önemli olan, bu duruma tamamen kayıtsızmış gibi davran­
maya devam etmesiydi. Bu iki haftayı bir şekilde atlatacaktı.
Aurora ilk defa buzlu çayım yudumladı, bardağı tu­
tan parmaklan bembeyaz kesilmişti. “Bu konulara, özel­
likle de şimdi girmeyi hiç istemiyorum. Babamı üzecek
herhangi bir şey yapmayacağına veya söylemeyeceğine
söz vermeni istiyorum."
"Öyle bir şeyi asla..."
“Tartışmamalısınız. Çocuklarımın babama olan kız­
gınlığına şahit olmasını istemiyorum.“
Elise, kızının onu sorun çıkaracak kişi olarak görme­
sine içerlemişti. "Babanın huzurlu bir şekilde burada kal­
masını sağlamak için elimden gelen her şeyi yapacağıma
söz veriyorum." İki hafta boyunca odasına kapanması ge­
rekse de sesini çıkarmayacaktı.
“SözOnfl tut ne olur. anne. Bu senden şimdiye kadar
istediğim en önemli şey."
Elise bir kez daha evden aynlıp herkesi sıkıntıdan
kurtarmayı düşündü. Ne yazık ki gidebileceği hiçbir yeri
yoktu. Son otuz yıldır hem sevdiği hem de nefret ettiği
adamla aynı eve tıkılıp kalacaktı.
8.6 D e b b ir M or» m b tr
lak noktası yok. Jaccjueltne. Carol ve A lia'in katıldığı be­
bek battaniyesi kursunda da benzer şeyler hissetmiştim.
Onlar bir araya gelebilecek en farklı kişilerdi, yine de çok
kısa bir sllrcdc güçlü dostluklar kurmayı başarmışlardı.
Birlikte oluşturduğumuz ortama hâlâ hayranım ve her ne
kadar beklentilerimi yüksek tutmasam da, tarihin tekerrür
edeceğini umuyorum. Genelde ablam gibi karamsar biri
değilim ama Elise Beaıımontu görünce inatçı, temkinli ve
içine kapanık biri olduğu izlenimine kapıldım. Kısa tanış­
mamızdan sonra BeLhanne llamlin'in gergin, sinirli biri
olduğunu: en küçük seste bile kaçıp saklanabileceğini an­
ladım. Son öğreticim Courtney Pulanski ise. genç bir kızdı.
Kızın haline üzülmüştüm. Zavallı çocuk anneannesi onu
kursa ısrarla yazdırınca donup kalmıştı. Ne yazık ki bu üç
kişinin çok iyi bir grup oluşturamayacağını düşünüyorum.
Ben derse hazırlanırken, içeri giren bir müşteriyle il­
gilenen Margarel’in bulunduğu tarafa bir göz attım. Bu
sabah ilk iş olarak. Matt'in işiyle ilgili durumu bana açma­
sı için fırsat tamdım ama o yine tek kelime etmedi. Yaşadı­
ğım hayal kırıklığım gizlemekte zorlanıyor ama bildikle­
rimi de dile getirebileceğimi sanmıyordum. Aynı şekilde
ablamı da içini dökmeye zorlamak istemiyordum. Ona vc
kendi halime çok üzülüyordum. Sormaya can attığım bir
sürü soru vardı ve diğer derilerim bir yana yeğenlerim Ju-
lia vc Hailey’in bu durumu nasıl karşıladığım merak edi­
yordum. Onlarla aram çok iyiydi; anneleri benimle bu ko­
nuyu konuşmalarını yasaklamamış olsa bana olanları mu-
88 Lhebbıe Macombrr
7
1 Gerçek 'çorap, dikkatlice örulntuf, mağa lam oturun,
el yapımı olandır, makinelerde yapılanlar ise
onların taklitlerinden ibarettir."
l)uı ne Soucy
LYDJA HOFFMAN
Bu. benim ilk çorap kursum vc saat birdeki buluşma
için heyecanlanıyorum. Geçen yıl birkaç kurs açtım, öğ­
rencilerime örgü örmeyi öğretirken, oluşturduğum grup­
lardaki kişileri birbirine uyum sağlayacak şekilde seçme­
nin önemli olduğunu öğrendim. Bu kursa yazılan kişilerle
ilgili endişelerim var ama durduk yere canımı sıkmayı da
istemiyorum.
Bu defakine katılan üç kadın, bana geçen yilki ilk
örgü kursunu anımsaüyor. El ise'in, Belhanne'nin ve Co-
urtney’in görebildiğim kadarıyla örgü örmekten başka or-
B ır Yumak M utluluk 87
hakkak anlatırlardı. Ahlatılın bu isteksizliğine anlam vere­
biliyordum aıııa bu kendimi iyi hissetmemi sağlamıyordu.
Kapının üzerindeki küçük çan çaldı. Elise Beaumont
içeri gitıii. onu sıcuKkauiı, dosı canlısı bir ııısaıı olarak ta­
nımlayamam ama ilk tanışmamızda bana yeterince samimi
davrandı. Ancak bu sabah yüzü asıktı. Ayrıca iyi uyuya­
mamış gibi duruyordu. Samimi otsak bunların sebebini so­
rardım ama daha yeni tanıştığımız için vazgeçtim. Açtığım
kurs, hiç de iyi bir başlangıç vaat etmiyordu.
“Günaydın." Sıcak karşılamamın yüzünü güldürece­
ğini ummuştum ama o bana kaşlarını çatarak cevap verdi.
"Dersin ne kadar süreceğini öğrenebilir m iyim 7"
Margarct'in bilgisayarda hazırladığı el ilanlarından
birini ona verdim, “fki saat.”
“Peki, o zaman." Elise yüzündeki somurtkan ifadeyle
bir sandalye çekip masaya oturdu vc örgü çantasını kuca­
ğına koydu.
Kursta kullanacağı şeyleri, üzerinde gri ve siyah be­
nekler olan açık mavi, kendinden desenli bir yumağı daha
önce seçtiğini hatırladım. Herhalde erkek çorabı örecekti.
Elise'in masaya geçmesinin hemen ardından bana
göre çok resmi giyinmiş olan Öethaııne içeri girdi. Onu da
kol pantolonu ve bol lişörtüylc epey salaş görünen Court­
ney takip etti. Üçü de tek kelime etmeden dükkânın arka­
sına geçti, masada birbirlerinden olabildiğince uzakta
duran sandalyelere oturdular.
Masanın başına doğru yürüyüp gülümsedim. “Herkes
Hır Yumak Mutluluk 89
 geldiğine göre derse başlayabiliriz. Umarım yuvarlak şiş­
lerle çorap öımeyi öğrenmekten zevk alırsınız. Küçük bir
örgü macerasına atılacağız ama hayal kırıklığına uğrama­
yacağınızdan eminim. Bence öncelikle birbirimizi tanıya­
lım. Rica etsem bizlere kendinizden bahseder misiniz?"
Üç öğrencim de bakışlarım bana çevirdi, başkasının
konuşmasını bekliyor gibilerdi. “Tamam, önce ben başla­
yayım," dedim. "Ben. Lydia HofFman. Bir Yumak Mutlu­
luk1u yaklaşık bir yıl önce açtım. Örgü Örmeyi seviyorum,
bu sayede gerçekten önemsediğim bir şeyi yapma fırsatı
buldum. Ayrıca başka kişileri de örgü dünyasına katmaktan
mutluluk duyuyorum.” Bunları söylerken gülümsedim ve
kendisini tanıtması için elimi Courtney’e uzattım.
Genç kız doğrulup diğer iki kadına baktı, "Merhaba,”
deyip hafifçe elini salladı. "Ben. Courtney Pulan&ki. On
yedi yaşındayım ve geçenlerde lise son sınıfı okumak için
anneannemin yanına taşındım. Annem birkaç yıl önce ve­
fa! etti, babam da Brezilya’da mühendis olarak çalışıyor.”
Tereddüt eni ve sonra, “Bu kadar." dedi.
Elise kızın durumunu anlarcasına, "Lise son sınıfta
anneannenle birlikte mi kalacaksın?" dedi. "Zor bir durum
olmalı."
Courtney sertçe yutkundu. "Babam bu kararı zar zor
verdi, ben de çok istemedim ama en mantıklı çözüm buy­
du. Ablam ve ağabeyimle iyi anlaşırım, hemen hemen her
gön konuşuyoruz. Babam da fırsat buldukça bana e-posta
gönderir ama gerçekten de işleri çok yoğun. Ne olursa
90 Dcbbfc Kİacamber
ediyorum," dedi. “Olur da çorabı öremezsem. kurs ücretini
iade ediyor musunuz?”
"Maalesef, para, iaderi yapamıyorum." Böyle bir şey
yapamazdım. Ayrıca öğrencilerimin yenilgiyi baştan ka­
bullenmelerine müsaade edemezdim. “Elise." dedim.
f biraz farklı olabilir ama ba
"Ben, Elisc Beaumont. Beni otuz sekiz yıl boyunca
kütüphaneci olarak çalıştığım Harry S. Truman Okulu'n-
dan hatırlıyor olabilirsiniz. Kısa süre önce emekli oldum
ve ilgimi çekecek bir şeyler aramaya başladım. Çorap Ör­
meyi denemeye karar verdim." Konuşması bitince arka­
sına yaslandı.
Paylaştıkları bilgileri özümsemeleri için üçüne biraz
süre tanıdıktan sonra. "Kursa katılmanız beni çok mutlu
etti." dedim. “Pek kalabalık olmayabilirsiniz ama ben bunu
genelde büyük bir avantaj olarak görürüm. Çorap örmeye
başlar başlamaz, onca zaman boyunca bu işe neden el at­
madığınızı soracaksınız kendinize. Eğleneceksiniz, yuvar­
lak şişlerle çorap örmenin kolay olduğunu göreceksiniz."
Onlara çorap örmek için kullanılabilecek, en hafiften
en ağıra kadar uzanan çeşit çeşit ipi gösterirken beni din­
lediler. Basit bir çorapla işe başlamak istiyordum Onlara
modellerin de iplikler kadar çeşitli olabileceğini açıkladım.
Nancy Bush’un modelini seçtim. Er çok sevdiğim tasa­
rımcılardan biri olan Nancy yi öğrencilerimin de en a/
benim kadar seveceğini biliyordum.
“Bugünkü dersimizde Norveç tarzı çoraba ilmek at­
mayı göreceğiz.“ dedim. “Alışık olduğunuz tekniklerden
MkvmAut
f
ofsun, hepimizi düşündüğünü
iyi biliyorum."
.... yle'"
. -nMiuaaı
l,s,ld*d‘-ı»5.r. yere çevirdi.
a ğ la t n a m a y a ç a lış t ığ ı b e lli o lu y o r d u .
Courtney'i rahat bırakmak için Betlıanne ye gülüm­
sedim. "Peki sen?”
Öne doğru eğilen Betlıanne. ‘7
Ah, merhaba," dedi.
Ben. Bethanne Hamlin. Ev|j
«-»».i ve iki çocukluyum.” Bir an
duraksadı, üzüntüsünü içimde hissettim. "Aslında evliy­
dim. Kocamla kısa süre önce boşandık." Bir yorum bek­
lemesine yüzünü Elise'e çevirdi ve “Boşanmayı ben iste­
medim." diyerek kadına fırsat tanımadı. "Ama artık evli
değilim, kızım kendim için bir şeyler yapmam gerektiğini
söyleyip durdu." Sözlerini kendisini gülmeye zorlayarak
tamamladı. "Bu yüzden buradayım."
Bethanne’nin bir zamanlar çok hırslı bir örgücü ol­
duğunu bana söylediğinden emin olduğum için, “Ama
daha önce de örgü örmüştün, öyle değil mi?" diye sordum.
Çocuklar küçükken birkaç model örmüştüm ama
onlar çok basitti. Kurs için şişlerimi ve ipimi hazırladım,
her şey çok güzel gidiyor ama boyumdan büyük bir işe kal­
kıştığımdan korkuy orum. Çorap örmek zor gibi geliyor.”
Bethanne daha başlamadan yenilgiyi kabul etmeye
hazır gibiydi. "Kursta sadece üç kişi olacağı için hepinizle
tek ıck ilgilenebileceğim." diyerek onu cesaretlendirmeye
çalıştım. “Çekinmenize gerek yok."
Bethanne tereddütlü bir şekilde, “Ama bir şeyi merak
Bir Yumak Mutluluk 91
“ ^ ¡ p Y İ ş i n etrafına geçirişimi dikkatlice .zleven Be,İv
an « , "Karışık bıı şeyct*nziy<*." dedi. B cvcnA n lc«*n «-
den emin değilim."
Aniden öfkelenen Elise, “Tann aşkına, daha nasıl ya­
pıldığını bile görmedin." diye söylendi, "önce Lydia gös­
tersin de sonra yakınmaya başla.
Bethanne sindi, ağzını bir daha açmadı
Gerilen ortamı dağıtma umuduy la. “Müsaadenle gös­
tereyim. Bethanne," dedim “Öyle dışandan görilndüğü
kadar karmaşık değil." Elise'm canını sıkan her neyse acı­
sını zavallı Bethanne den çıkarıyordu Kapıdan içeri adım
attığı anda bir şeylere kızdığını anlamıştım.
Courtney, “Anneannem uzun çorap örmek için bir
düz bir ters yerine, iki düz iki ters örmemi söyler, dedi.
Kızın düzenli müşterilerimden biri olan ve örgü ör­
meyi de iyi bilen anneannesi Vera’yt seviyordum. Toru­
nuna örgü örmeyi neden öğretmediğini merak ettim. Bu
koruda epey bilgili sayılırdı.
Kız, "Siz ne düşünüş orsunuz1*" diye sordu.
“Anneannen haklı. İki düz iki ters gitmek, çorabın
daha esnek olmasını sağlar ama biz şimdilik o kadar ay­
rıntıya girm eyelim .”
“Ah. özür dilerim."
Birkaç dakika daha konuşarak, giyecek kişinin aya­
ğına düzgünce oturacak bir çorabın nasıl örüleceğim an-
Mutlului
lattım. Ayrıca ipin ağırlığına göre atılacak ilmeklerin dognı
sayısını öğrenebilmeleri için elden ele bir çizelge dolaştır­
dım. Pamuklu, hafif ipler daha fazla ilmek gerektirirken,
ağır olanlar daha azıyla örillebi liyordu.
“Beni dinliyor musunuz?" diye sordum.
Üçü de başını salladı. Geriye kalan vakti Norveç tarzı
ilmek metodunu ve yuvarlak şişle nasıl çalışılacağım öğ­
reterek geçirdim. Courtney her şeyi çabucak kapmıştı. Eli-
se'le Bethanne ellerindeki şiş ve iplikle uğraşırken çorabın
ilk tekini bitirmiş, gururla etrafa bakınıyordu.
Zamanımın çoğu Bethanne’ye yardım etmekle geçti.
En son yıllar önce örgü ördüğünü söylerken yalan atma­
dığından emin olmuştum. Şimdilik şişlerle ipi zar zor tu­
tuyordu. Daha önce hiç onun kadar özgüvensiz biriyle
tanışmamıştım; açıkçası Belhanne'nin sabrımı zorladığım
itiraf etmek zorundaydım
Elise'in çıkardığı zorluklara da çok iyi tepki verme­
miştim. Bethanne’yi payladıktan sonra gereksiz tek laf et­
memiş. ben de ona çıkıştığına pişman olduğunu düşün­
müştüm. Aynca beni bir öğretmen olarak yetersiz gördüğü
izlenimine de kapılmıştım. Bu. hiç de hoş bir duygu değil­
di.
Onlar ders bilip eşyalarım topladıktan ve dükkândan
ayrıldıktan sonra kendimi tüm gün boyunca çalışmış gibi
hissettim. Yorgun düşmüştüm.
Kendime çay hazırlarken ofisime gelen Margaret.
“Nasıl geçli?“ diye sordu.
94 Debbit Macomber
BETHANNE HAMLIK
Bethanne örgü kursundan sonra Fransız pastanesinin
önündeki beyaz renkli, ferfoıje masaya oturdu. Gram is­
teksizce de olsa onunla görüşmeyi kabul etmişti ama Beth-
anııe'nin bir olay çıkarmasını bcklercesine halka açık bir
alanı seçmiş olması dikkatinden kaçmamıştı. Oylc bir şey
yapma niyetinde değildi: istediği (ek şey ondan biraz yar­
dım ve tavsiye almaktı. Durumu medeni bir şekilde tartı­
şabileceklerim umuyordu. Belki de ürant'lan nefret etmi­
yordu. Aynca çocuklarının hatnna ani aşabilmeleri gereki­
yordu. Grant'ın da bunu bildiğinden emindi.
Bethanne. espressosunu yudumlarken sıcak kahvenin
cesaretini artırmasını umdu. Özellikle para konusunu aç­
tığında konuşmaları çirkinlcşecckıi
liranı yürüyerek köşeyi döndü. Bethanne eski koca­
sının arabasını nereye park ettiğini merak etti. Gram daha
onu görmemişti. Yakışıklı bir adamdı ve Bethanne*ye ber-
96 Orbbtt Uacomber
Berbattı.”
“Gerçekleri mi?**
Bunları konuşmayı istemediğim için başımı iki yana
salladım. Birden kind« bulunduğum durumun ablamın ha­
yatındaki sıkıntılarla ilgili neler hissettiğini çok iyi açık­
layabileceğini düşündüm.
“Kursun iyi geçeceğini hiç sanmıyorum.” diye söy­
lendim.
Margaret. benden karamsar laflar duymaya alışkın
değildi. “Niye öyle dedin ki?"
“Bir hisse kapıldım da ondan.”
“Nasıl bir hisse?"
İç çektim. “Elise, huysuz biri. Bethanne örgü örmeyi
hatırlayamayacağına kendini inandıran panik bir tip. Co­
urtney de alınganın teki.”
Birden bu kursu açtığıma pişman olup olmayacağımı
merak etmeye haşladım.
bhaluluk 95
bal şekilde ihanet etmiş otsa da oou scvmı
iniyordu. Ona karşı bir şeyler hissetmek onu kızdoryordu
ama sevgisi öfkeye, korkuya ve şüpheye bulanmıştı Ona
doğru yürüyen adam, bir yabancıdan farklı değildi
Gram onu görünce gülümsemedi, onun yerine Beth­
anne'ye başıyla selam verdi. Bethanne açık yeşil, ipek blu­
zunun üzerine özci dikim spor ceketini çekmiş: pahalı
siyah pantolonunu giyinmiş: saçını arkaya atıp büyük,
gümüş bir tokayla tutturmuştu. Gram, onu bu kıyafetlerle
daha önce çok beğenmiş olsa da görünüşüne hiç tepki ver­
memişti Adam demir sandalyeyi çekli, hiç gülmeden ve
onu gördüğüne sevindiğini belirten hiçbir şey yapmadan
oturdu.
Bethanne biraz rahatlamalarının daha iyi olacağını
düşünerek. “Bir şev ler içer misin?" diye sordu.
"Hayır,” diyen Grant. saatim kontrol etti. “Sadece
birkaç dakikam var. Sorunun ne onu söyle."
Bethanne, eski kocasının aksi laflarının yarattığı duy­
gularla boğuştu. “Annie’yle ilgili."
“Telefonda da öyle söylemiştin. Doğrusu ben şim­
diye kadar Armie'nin haddim aştığını hiç görmedim. Ta­
mam. kızgın olabilir ama o kadarı da normal. Aynca TifT
dergi abonelikleriyle ve kan bankasından gelen telefonlarla
ilgili sorunları affetme büyüklüğünü gösterdi. Annıe’nin
bastırılmış öfkesinin patlayacağını bir tek sen düşünüyor­
sun."
“Öyle olacağa M ş m n . G m Endişeliyim... And-
Bir M UWtelMt 97
 rew bile kardeşinin yapacaklarından korkuyor, öyle ol­
masa gelip bana dununu anlatma/d«.”
“Tamam, ikiniz de endişeliymişsiniz. Umursama/ bi­
riymiş gibi görünmek istemiyorum ama Anide o kadar da
öfkeli bir çocuk değil. TıfTc karşı biraz kin gütmesi nor­
mal ve bence kısa süre sonra onu da aşacak.”
Beıhanne. “Ama onunla birlikte yaşayan sen değil­
sin." dedi. “Ben onunla yaşıyorum. Dışarıdan duruma alı-
şıyormuş gibi görünebilir ama öyle değil.“ Gram başını
kibirle salladı ve Bethanne'nin kızgınlığı daha da arttı.
“Genç kızların anne babalarının boşanmalarından sonra
neler yaşadığını sen nereden bilirsin ki? Ne yaptın, kitap
falan mı okudun?” Grant’ın gidip de bir terapiste danış­
masını beklemiyordu.
Grant iç çekip arkasına yaslandı. Bethanne'nin soru­
sunu duymazdan gelip. "Koşmaya başladığını biliyorum,
kızgınlığını bu şekilde atlatabilir bence." dedi.
“Biliyorum... Bu konuda haklısın ama..."
Grant kendinden emin bir tonla. “Benimle görüşmek
için çocukları kullanıyorsun.“ dedi.
“öyle mi?" Bağırmamak için kendini zor tuttu ö f ­
keden patlamak üzereydi ama çocuklarının hatnna sustu,
kalabalık bir ortamda olduğu için öfkesini sineye çekti.
GrantTa konuşabileceğini, ona kızlarının ciddi bir sorunu
olduğunu anlatabileceğini düşünmüştü. Annıe'ylc nasıl
başa çıkacağından emin değildi ve bu konuda Grant ‘in yar­
dımım istiyor, ona ihrıyın duyuyordu.
98 L fcM w KLtcom hrr
yapmış v e...”
tiranı, flÇÜMniTC'nİn böyle bir şey yapmasını bekle­
diğini gösterire esine omuz silkti. "Bunları atlatacaktır. Bo­
şanmamız onu çok etkiledi, kentlini lO |> a ılo ın & u n a m O s a -
ade etmeliyiz.”
Bethanne dalgın dalgın. “Acaba atlatır mıT' dedi.
Grant kızlarının durumunu önemsemiyor gibiydi. Göğsün­
deki ağrı onu neredeyse boğacaktı Kocasının hep böyle
umarsız olup olmadığını merak etti, bunu daha önce fark
etmemiş olabileceğini ya da Grant'in bu kadar kısa bir süre
içinde gerçekten de tamamen değiştiğini düşündü.
“Bu tür durumlarda böyle şeyler yaşanması normal­
dir."
Normal mi? Ailesini terk etmesi normal miydi? Sevip
sarmaya yemin ettiği kişileri bu acıya manız bırakıp sonra
da hiçbir şey yokmuş gibi davranın ası normal miydi? An-
nie'nin hissettiği öfkeyle hayatını mahvetmesi miydi nor­
mal olan? Grant'in kızlan hakkında böyle umursamaz ko­
nuşması Bethanne'nin kalbini parçalıyordu
Beüıanne. "Hakli olabilirsin." diye söylenirken başı­
nı eğip kahvesine baktı. "Seni uyarmam gerektiğim dü­
şünmüştüm.”
“Ne için uyaracaktın?”
“Annie nin şu küçük netiret sorunu için." Andrew in
söylediğine göre kızlan TıfYany’nin başına daha büyük
dertler açacaktı ama sonra Grant'm durumla tek başına il­
gilenmesi gerektiğine karar verdi.
100 Üebbit MbKomKrr
Grant, “Kendnm
diye söylendi. ‘Bu mu n i y e t i n ? , _
Annic’nin de senden aşağı Icalu yanı yok. T am Od çocu­
ğumun da beni üzdüğünü görüyor. Mahkemenin verdiği
karara göre iki haftada bir hafta sonunu benimle geçirme­
leri gerekiyor ama yanıma gelmeyi istemiyorlar v e sen de
onlara hiçbir şey sövknuyor»*ı! Senin dc onların da oyun­
larından bıktım artık."
Doğnı söylüyordu; Andrrtr ile Annic anneleri ne
kadar ısrar edene etsin hafta sonlarını babalarının yanında
geçirmeye inalla karşı çıkıy orlardı. Bcthanne unlan zorla­
yamazdı. Bu yaşa gelmiş pocuklanna böyle bir şey yaptı­
ramazdı
“Ama ben..."
Grant söylenebilecek her şey dile getinlmışçesme
dimdik durdu.
Belhannc yaptığı şeyi itiraf etmezse Grant'in çekip
gideceğim biliyordu. “Anıuentn... günlüğünü okudum "
Bundan gurur duymuyordu ama içgüdüleri ona bir sorun
olduğunu söylüyordu. Okuduğu şeylerin bazıları kanını
dondurmuştu. Anmc uyuşturucu haplar denemiş, geceleri
gizlice evden kaçıp şu yeni "arkadaşlarıyla” buluşmuştu.
Annie’nın bahsettiği erkeklen tanımıyor ve o gizli buluş­
malarda neler döndüğünü tahmin etmey e korkuyordu.
Grant arkasına yaslandı. "Nc yaptın?"
' Günlüğünü okudum. İkimize de ne kadar kızgın ol­
duğunu bilemezsin. Yapmaması gereken... aptalca şeyler
Ar )u*ui ihtrtıdıU
Gitmek için sabırsızlanan i
mı?" diye »ordu.
“Küçük bir şey daha var " Bethanne da eliyle kahve
bardağını sıkıca tutarken O rantın gözlerine bakmamaya
çalıştı. Eski kocasıyla para m eselelerini konuşmak boşuna
gitmiyordu.
Gram uzunca bir süre iç çekerken, “O neymiş?" diye
sordu.
“Andrew futbol kampına katılacak ” Oğullan yete­
nekli bir sporcuydu ve Bethanne de oğlunun Washington
ya da Washington State üniversitelerinden binnde burs ka­
zanmasını istiyordu.
"Aferin ona.”
“M aalesef benim kampa verecek param yok.” Bunu
kabullenmekten utanç duyuyordu ama başka şansı yoktu.
“ Kamp m parasını sen ödersen geri kalan masrafların hep­
sini ben hallederim."
“O masraflardan neyi kastediyorsun? Mesela?”
Bethanne şimdiden nasıl karşılayacağım bilmediği
masrafları kara kara düşUnmcv e başlamıştı. “Okul biterken
eylül ayında beden eğitimi giderlerinin iki katına çıkarıla­
cağını öğrendim. Okul harçları ve mezuniyet fotoğrafları­
nın Ücretleri dc üst üste geleceği için kampın ücretini senin
[ödemenin daha iyi olacağını düşündüm ” Okullar açılınca
yeni kıyafetler alınacağından ve çeşit çeşit masrafların çı-
ac ağından bahsetmeye gerek duymadı.
“Kamp ücretini karşılayı
M r K w i ifufluiut 10 1
 Karşıla) ıhılırım ama o zaman da ev giderleri için
¡m kaim,"
Grant uzun süre bir şey söylemedi. “Ben de bundan
korkuyordum,” diye söylendi.
Bethanne, Grant'ın neyi kasttettiğini tahmin edemi­
yordu. "Paraya ihtiyacım olduğu her an senden yardım is­
lemek gibi bir niyetimin olmadığını bilmelisin.“
“Ama şimdi tam aksini yapıyorsun.”
“Evet, anıa..."’ Gram mahkemenin belirlediği çocuk
yardımının iki genci yeiişurmeyc yelmediğim bilmiyordu
herhalde.
"Bethanne. sana yardım edemem. Lütfen bir daha
bana gelme.”
“Ama...”
"Sana nafaka ve çocuk yardımı ödüyorum. Peki, sen
ne yapıyorsun? Bir işe girdin mi?"
Bethanne başını öne eğip iki yana salladı.
“Ben de öyle düşünmüştüm. Peki ya iş aradın mı?"
Sorusunun cevabını biliyormuş gibi iğneleyici konuşu­
yordu. “Eline geçen paranın hepsini benden alıyorsun. Ha­
yatını sürdürmek için herhangi bir çaba sarf ettiğin yok.”
“Çö/fjrım ama başka ne yapabileceğimi, nereye ba­
kabileceğimi bilmiyorum.“ Zayıflığını kabullenmek küçük
düşürürüydü. Ona haykırmayı, suçlamayı ve lanetler yağ­
dırmayı çok istiyordu ama bu hiçbir işe yaramazdı. Geriye
kalan bir parça gururunu da yok saydı.
Gram küçümser bir ses tonuyla, “Gazetelerdeki ilan-
102 Debbıe Sbcombtr
I
mayan bu taş yürekli, bencil adamın yanından uzaklaşmayı
ialijvrdu» Lakiaindon yok. dahu hırBİI bir y#*t ildr nrua yanıl­
dığım göstermeye kararlıydı.
Sıktığı dişlerinin arasından. "Hoyya k*l,Ctrrnm." dedi.
“Bir daha canını sıkacağımı düşünüp kendini üzme.” Nef­
retini anlamasını umarak Grant’a baktı. Onunla onca yıl
boyunca yaşamış, böyle bir adam olduğunu nasıl fark ede­
memişti?
Bethanne kafeden ayrıldı. Grant ters tarafa dönüp
uzaklaştıktan sonra durup Üzerini düzeltti ve örgü malze­
melerini bagajına attığı, sokağın aşağısındaki arabasının
yanına gitti. Fuzuli bir harcama olarak gördüğü kursun pa
rasınt geri almaya çalışmıştı ama artık çok geçti. Parasını
çarçur etmişti.
Arabasının yanına giderken köşeyi dönen son model
bir Cadillac gördü. Grant'ın boşanmalarından önce haya­
lini kurduğu renk vc modeldeydi. Bethanne «örücü koltu­
ğuna şöyle bir baktı ve eski kocasını görünce neye uğra­
dığım şaşırdı. Andrew’in yazıldığı kampın ücretini öde­
m eyeceğini söyleyen Gram, altına son model bir araba
çekmişti.
104 Otbhit Moctunber
lara bak," dedi. “En olmadı evinde çocuk bak. Zaten hep
iyi bir anne olduğunla övünmez mitilin?"
Bethanne bunun doğru olduğunu biliyordu. Gerçi bir
za m u n liir iy i b ir v> ■olduğunu d a dOşünm Uş m m te m
çıkmıştı. Başarısızlık dolu bu hisleri üzerinden atmaya ça­
lıştı.
Grant, "Yeteneklerini kullan da sürekli bana muhtaç
kalma," dedi.
Grant'ın sözleriyle indirdiği darbelerin altında mah­
voldu.
“Kötü laflar sarf etmeyi istemiyorum ama uyanıp
kahvenin kokusunu almanın vaku geldi." Grant, Bethanne
espressosunu yudumlarken yaptığı soğuk espriye kendi
kendine güldü. "İki yıl sonra Annic liseyi bitirince çocuk
yardımını keseceğim.”
"Peki ya üniversite?" Boşanırken bu konu da karara
bağlanmıştı ve Bethanne bunu ona hatırlatmaktan çekin­
meyecekti.
“Üniversite masraflarını ortaklaşa karşılayacağımızı
ununun mu? Yani hem kendi ayaklarının üzerinde duracak,
hem de çocukların okul masraflarından payına düşeni öde­
yecek kadar para kazanman gerekecek. Kısa zamanda iş
bulman hayrına olur."
“Biliyorum, ama..."
“Hep ama diyecek bîr şeyler buluyorsun."
Bu defa dimdik duran ve gitmey e can atan kişi Beth-
anne'ydi. Onu mahvetmek için elinden geleni ardına koy-
(e- ham* \ tu tuluk 103
COURTNEY PULANSK1
Courtney adının merdivenlerin başında yankılandı
ğını duydu ama sıcacık yatağında yattığı için duymazdar
gelip uyuklamaya devam etti.
Kulak tırmalayıcı ses. “Courtney!" diye yükselmeye
devam etli. “Sem uyandırmamı islediğini unuttun mu?”
Courtney homurdandı, arkasına dondll ve başucun-
daki antika saate bakmak için bir gözünü isteksizce açtı.
Anneannesinin evinde bir tane bile dijital saat yoklu. Ak-
le p beşin, yelkovan da altının üzerindeydi. Saat, beş bu­
çuklu!
Anneannesi. “Courtney!“ diye b a ğ ır d ı . “Yukarı ç ık ı p
nmek beni yoruyor ama gerekirse çıkarım. Kalk haydi!"
Üzerindeki sıcak battaniyeyi kenara atan Courtney.
yataktan çıkıp sendeleyerek merdivenlerin başına gitti.
“Uyandım." dedi ama nasıl uy andığının farkında değildi.
“Tanrı'ya Şükür.” diyen Wm Pulanski. üçüncü basa-
Bm hm at 105
 makta durdu ve yukarı çıkmanın büyük acıdan kurtulma­
nın verdiği rahatlığıyla gülümsedi. “Un dakikaya hazırla­
nırım."
Courtncy, anneannesinin gideceği yere onu da götüre­
ceğini düşünerek boş boş etrafa bakındı. "Saat dahıı beş bu­
çuk.”
Anneannesi yüzüne bakmak için arkasına dündü.
“Saatin kaç olduğunu biliyorum. Havuz saat altıda açılıyor.
Vaktinde gitmeyi istiyorum.”
“Ya.,.” Başına bela almıştı. Tamam, yüzme konu­
sunu konuşmuşlardı ama Courtney'ın sabahın köründe
kalkacağından haberi yoktu. Aslında o konuşmaları şimdi
nahoş bir anı olarak hatırlıyordu. Anneannesi, kilo vermek
istiyorsa spor yapması gerektiğini söylemişti. Courtney
biraz da anneannesini mutlu etmek için yüzmeyi deneye­
bildiğim kabul ettiğini hayal meyal anımsıyordu.
Acele etmesi gereken Courtncy. dolabının alt çekme­
cesini karıştırıp bornozunu çıkardı ve üzerine olması için
dua etti. Birçok elbisesi anık dar geliyor, kot pantolonla­
rının fermuarım kapatmak için şekilde şekle giriyordu.
Gömleklerinin düğmeleri zar zor kapanıyor, o da tişört gi­
yinip gömleği üzerine geçiriyordu. Kuı pantolon giyinerek
kilolarını gizlemek de kolay değildi. Pantolonun dikişle­
rinin atmasına ramak kalmıştı.
“Bende fazla havlu var.” Anneannesinin sesi bir kez
daha merdivenlerde yankılandı. “Banyodakileri alma. On­
lar takım.”
106 U t b b t f U M -ıım b rr
Anneannesinin arkadaşlarından biri, "Seattle’ı sevdin
mİ?” diye sordu.
Courtncy, kadının adırun Leta olduğunu hatırladı.
"Çok sevdim.” Sesine biraz heyecan katmaya çalıştı. Sek­
sen yaşım geçmiş biriyle karşı karşıya olmasa bunu başa­
rabilirdi. Örgü kursu da onu büyük hayal kırıklığına uğ­
ratmıştı. Öncelikle kursun daha kalabalık olacağını düşün­
müştü. Onun haricinde sadece iki kadın vardı ve onlar da
ondan epey yaşlıydı. Biri anneannesinin yaşındaydı ve ger­
çekten huysuz birine benziyordu. Yüzünde limon yemiş
gibi bir ifade vardı. Diğer kadın da ona yaşlıydı. Annesi
vefat etmemiş olsa onun yaşlarında olacaktı.
Annesini düşününce Courtney’ın kamına bir ağrı
saplandı. Canının böyle yanmaması gerekiyordu ama ya-
tuyordu işte. Ağabeyi ve ablası, annelerinin vefatıyla ona
kıyasla daha kolay başa çıkmıştı. Hiç kimse annelerinin
hakkında konuşmayı istemiyordu artık. Courtney de anne­
sini unutması gerektiğini hissediyordu. Ama bunu yapa­
mazdı. yapmayacaktı.
Ablası Juiianna. Courtney gibi on beş kilo almamıştı.
Aksine biraz zayıflamıştı. Jason kilonun den edilmeyecek
bir şey olduğunu düşünüyordu. Courtney sıkınulanndan
bahsederken ağabey i omuz silkinişti. “Canım bu kadar sı­
kıyorsa zayıfla,” demişti. Bunu başarmak çok basitmiş gibi
konuşuyordu. Kilo vermek o kadar kolay olsa Courtney çok­
lan incecik olurdu.
Leta yanına yaklaşıp, “Burada kurallarımız var,” de­
108 Dehbıe M e ctm b e r
Courtney de. "Almam, anneanne." drye bağırdı Pija­
malarını çıkarıp mayosunu çekiştirerek giyim li. Özerine
ancak olmuştu Gururu, aşmaya M a ıu m M in ı om r«iiyo.
du. içini rahatlatan tek şey. sabahın köründe yaşıtlarından
birim havuzda görmeyecek olmasıydı. Eşofman altını vc
tişörtünü giydi, ayaklarını terfiklerine geçirip ağır ağır mer­
divenlerden indi.
Anneannesi kapının yanında bekliyordu. Courtney’c
bir havlu, mor hır bone ve deniz gOzJüğü verdi. Gözlükleri
uzatırken. "Eski ama sana yenisini alana kadar işini görür,”
dedi.
"Galiba yüzmeyi çok seviyorsun ” Aslında Courtncy
bundan çok etkilenmişti. Anneannesi kadar yaşlı kadınla­
rın yüzmeye gittiğini bilmiyordu.
Coıırtney'i başka sürprizler de bekliyordu. Olımpik
havuz, lisedeydi. Yetişkinlere aynlan vakit; sabah saat al­
tıda başlıyor, yedi buçukta sona eriyordu. Bekleme salonu
birbirini tanıyan yaşlı insanlarla doluydu.
Courtney içeriye anneannesiyle girdi. Sıcak selam­
laşmalarım kim görse Vera'yla aylardır görüşmediklerini
sanırdı. Anneannesi. Courtncy'i tüm arkadaşlarıyla özenle
tanıştırdı. Courtney, insanların adlarım ardı ardına duyunca
hiçbirini hatırlayamayacağını düşündü ama yine de çaba
sarf etti. Elinden geldiğince kendini arka planda tuttu. Gü­
neş doğmuş, etrafı aydınlatmaya başlamıştı ama Court-
"ey’c göre aklı başında hiç kimse bu saatte ayakta olma-
rtalıydı. Ofl
1 IM u lu  107
di. “Yazılı olmayabilirler ama hepsne r t a r a e n rm eder­
sin.”
"Tamam.”
"Ortadaki duşun benim olduğunu bilmelisin. On se­
kiz yıldır ben kullanıyorum, havuzdan ilk sen çıkarsan sen­
den ricam orayı bana bırak.”
"Olur." Courtney bunu hatırlamaya çalışacaktı.
Anneannesinin bir başka arkadaşı L ctanın yanına
gelip, “Suya girmeden önce saçlarını ıslat,” dedi. "Sırıl­
sıklam et yoksa klor saçını mahveder"
Başka biri. “Bonen var. öyle değil mi?” diye sordu.
“Yüzerken elime saç gelmesinden nefret ediyorum."
¡yy. Ne kadar da iğrenç! “Anneannemden bone al­
dım." Bone kullanmayı düşünmüyordu ama bu durumda
büyük ihtimal kapı dışarı edileceğini anlamıştı şimdi.
Leta, “Hızlı yüzer misin?” diye sordu.
“Şey..."
Courtney’in anneannesi. "Orta kulvarı kullansın.”
dedi. Courtney’e dönüp. “Çoğumuz ilk kulvarda yüzeriz.”
dedi. “Üçüncü kulvar hızlı yüzücüler için. Ortada başlayıp
kendine göre ay arlarsın.”
“Peki.” diyen Courtney daha yeni yeni uyanıyor,
olanları kısmen anlamaya başlıyordu. Ortadaki duşu kul­
lanma ama orta kulvarda yüz; bone tak ama saçım tama­
men ıslat. Şimdiye kadar her şey yolunda gidiyordu.
Courtney yapacağı ooca hareketin açlığını azdırma­
masından başka bir şey istemiyordu.
Mr UHİmJut 109

Kapılar açılınca insanlar havuza yöneldi. Erkekler
sağa dönüp uca giderken, kadınlar sola dönüp soyunma
odasına yöneldi.
Courtney, anneannesinin. Leta'nın ve diğerlerinin pe­
şinden gitti. Courtney ona yetiştiğinde Vera çoklan çanta­
sını dolabına koymuştu. Yaştı kadınların tombul kollarını
ve bacaklarını görmesini istemediği için eşofmanını yavaş
yavaş çıkardı. İçlerinden birinin, hatta belki de anneanne­
sinin mayosunun çok dar olduğunu söylemesinden korku­
yordu.
Endişelenmesine gerek yoktu. Kadınların tek isteği
suya girmekti, hiç kimse ona dikkat etmiyordu. Hurıa faz­
lasıyla sevindi. Yine de üzerindckilcri çıkarmak için so­
yunma odasının boşalmasını bekledi.
Az önce verilen tavsiyelere uyarak duşa gitti, mus­
luğu açtı, başını içeri soktu. Sırılsıklam olan saçlarını top­
layıp mor boneyi başına geçirdi. Etrafta tanıdığı hiç kimse
olmadığı için Tarurı'ya şükrediyordu. Eski arkadaşlarından
biri onu bu halde görse kahkahalar atardı.
Aına Courtney’e göre durumunda gültlnecek bir şey
yoktu. Altı hafta sonra okullar açıldığında, sınıfa girerken
güzel görünmeyi istiyor ve bunu başarmak için yapmak
zorunda kaldığı hiçbir şeyi kafasına takmıyordu. Kilo ver­
mek için horozlar ötmeden uyanacak, ondan onlarca yaş
büyük kadınlarla takılacak ve havuz kurallarına uyacaktı.
Soyunma odasından aynlması için cesaretini topla­
ması gerekti ve çabucak havuza ilerledi, bu sırada hem
110 pfbblr Maeambrr
siyle gurur duyuyordu.
Anneannesi un or> unun un uuçuk Ukuıuıvy« «J«-nk
geldiğini söylemişti. Ama suda geçen bir buçuk kilometre
karadakmdrıı çok aııta çok yorucuydu. Hızlıca bir hesap
yapıp şimdiye kadar bir kilometre yüzdüğünü fark etti.
Çok iyi bir iş çıkarmıştı.
Eve döner dönmez tartılmaya Icarar verdi. Böyle yo­
ğun bir egzersizden sonra zayıflamış olmalıydı Tartının kü­
çük çubuğunun geriye gittiğini görmek içini rahatlatacaktı.
On birinci turuna başla yamadan anneannesi. “Çıkma
vakti geldi." dedi.
Courtney. “Bir iki tur daha atmak istiyorum," diyerek
ona itiraz etti.
“Çarşamba günleri olmaz. Yüzme takımı saat yedide
antrenman yapıyor."
Courtney'in içini suyla uzaktan yakından ilgisi olma­
yan ürperti kapladı. “Yüzme takımı mı? Ne olur bana lise­
nin yüzme takımı olmadığım söyle."
Anneannesi gözlüklerini çıkardı ve kafası karışmış
halde ona baktı, “Bir sorun mu var?"
Elbette sorun vardı. Anneannesinin arkadaşlarının
vücudunu görmesi kötü bir şeydi ama liseden birilerinin
onu bu h o ld e görebileceği dUşUnccsı çok daha kötüydü.
Büyük bir fırtınaya yakalanmıştı. İşin kötüsü havlu­
sunu soyunma odasında bırakmıştı. Havuza bakan büyük
camlardan birine göz attı. Tam da sudan çıkıp soyunma
odasına koşmak üzereyken kapı açıldı ve incecik kızlar
112 IM M t t M o tv m b fr
kendinden emin hem de
Merdivenden havuza girince ı
şaşkına çevirdi. Su b u:gibiydi Termometrede yirmi yedi
derece yazıyor olabilirdi ama Courtney suyun eıı fazla yir­
mi derece olduğuna yemin edebilirdi.
Anneannesi ve arkadaşları çoktan günlük çalışmala­
rına haşlamıştı. Onları izleyen Courtney. hepsinin bir uçtan
girip diğerinden çıkarak daireler çizdiğini fark elti.
Kadınların bazıları havuzun sığ tarafında yürüyor,
birbirleriyle konuşuyordu. Courtney kollarım soğuk suyun
üzerinde tutmaya çalışarak onlann yanından çabucak uzak­
laştı Kulvarların birbirinden ayrıldığı yere gelince suya
batmak zorunda kaldı. Donmuştu! Tilattik'i batıran sular
bile bu kadar soğuk olamazdı.
Orta kulvara geçer geçmez ayağını duvardan destek
alıp kendini ileri itti. Diğer uca vardığında nefes nefese
kalmıştı, soluk alabilmek için havuzun kenarına tutundu.
Anneannesi ve arkadaşlarının böyle bîr sorunu yoktu.
Seksen yaşında olabilirlerdi ama koca havuzun sonuna
kadar tek seferde yüzmekle kalmıyorlar, aynca hiç durup
dinlenmeden geri dönüyorlardı. N efes almak için bile ara
vermiyorlardı.
Courtney toplam on tur yüzdü, her defasında durup
dinlendi. Onuncu turunu da tamamladıktan sonra gözlük­
lerini düzeltmek için uzunca bir ara verdi. Oysa gözlükleri
düzgün duruyordu. Derince nefes almak için bir bahane
bulmuştu. Arlık on birinci turunu atmaya hazırdı, kendi-
Bir yumak Mutluluk
içeri doluştu. Courtney onlann arkasında yürüyen erkek­
lere bakmaya cesaret edemedi. Yüzme takımındaki kızlar
gözünü yeterince korkutmuştu zaten.
Ne yapacağını bilmeyen Courtney donup kaldı. Ha­
vuzdan şimdi çıkarsa daracık mayosu ve yağlı vücudu gö­
rünecek, onca yaşlı kadın arasında onu muhakkak fark
edeceklerdi.
Havuzun kenarında duran anneannesi yüksek sesle.
“Courtney." dedi. “Gitme vakti.”
“Biliyorum,” diyen Courtney havuzun dibine battı ve
orada kaybolup gitmeyi diledi.
Eninde sonunda sudan çıkıp vücudunu tüm dünyaya
sergilemek zorunda kaLacaku. İncecik, genç kızlarla dolu
soyunma odasına hızlıca giderken gözlerini yerden kaldır­
madı.
İki haftadır kendi yaşından birilcriyle tanışmaya can
atıyordu ama bunun neredeyse çırılçıplak haldeyken ol­
masını istememişti. Yüzme takımındaki kızların vücutla­
rında dirhem yağ yoktu. Fizikleri mükemmeldi.
Başını önüne eğmeye devam eden Courtney telaşla
dolabına uzandı.
Yanına gelen Leta. “Duş almalısın." dedi. “Ben al­
dım. Onadaki duşu kullanabilirsin ''
Courtney. “Eve gidince alırım." diye söylendi. Hav­
lusunu kapıp donarak ölecekmiş gibi sıkıca sardı.
Anneannesinin arkadaşı. “Duş alsan iyi oiur." diye­
rek konuşmaya devam etli. “Üzerindeki klordan arınırsın.”
Bm tmmat Mutluluk İD
 Courtney asla mayosunu çıkarmayacaktı. Hele şimdi
öyle bil şey yapamazdı.
O anda birden başını kaldırdı ve iki kızın fısıldattı­
ğını gördü Kızlar doğrudan ona bakıyordu. Courtney onun
hakkında konuştuklarını biliyordu. Sırtını onlara dönüp el­
leriyle yüzünü kapattı. Kısa süre sonra o kızlan okulun ko­
ridorlarında görecekti.

şansıntzi denemekten çekinmeyin

örgü örmek, paraşütle gökten atlamak kadar tehlikeli
değildir, hataların telafisine fırsat tanır ”
Lucy Neatby

I.Y D IA H O F F M A S

Cumartesi gününe kadar Margaret'in durumuna ses­

siz kalmak için elimden geleni yaptım. Canım yanmış, ab­
lamın Matt'ın yaşadıklarını bana haftalarca anlatmamasına
kızmıştım. Artık dertlerini öğrendiğim için ablamı Haha
yakından takıp eniğim i fark «tim. O tru oyunu sürdürdük­
çe alınganlığım daha da artıyordu.
Cumartesileri genelde haftanın en yoğun işgUnUydü
ama ay sonlan insanlar maaşını beklerken satışlar biraz
düşüyordu.
Öğleden sonra dükkân biraz sakinleşince. “Bağım-

114 Debbir Matomher

Btr Yumak Mutluluk

sizlik Crllnü içirt 8zel bir planınız var mı?” diye sordum.
“Bir şey yapacağımızı sanmıyorum.” Çok hevessizdi.
“Peki, si-zT’
"Henüz kararlaştırmadık." Brad'fe herhangi bir plan
yapmamıştık ama ona okyanus kıyısına gidip piknik yap­
mayı. Cody ve Chase ile birlikte havai fişekleri izlemeyi
teklif edecektim. Yaklaşık üç saat uzaklıktaki Ocean Sho­
res adlı tatil kasabasına en son genç kızken gitmiştim. Bey­
nimde ilk tümörün bulunmasından kısa bir süre önce orada
vakit geçirdiğimizi hatırlıyordum. Sağlığım yerindeyken
yaptığım son şeylerden biri dc o tatildi.
Ablam, “Muhtemelen arka bahçede barbekü yapar,
televizyondan havai fişek gösterisini izleriz,” dedi
Gözlerimi ablama diktim. Kendime engel olamıyor-
dum. Scattle'da her yıl iki yerde mükemmel havai fişek
gösterileri düzenleniyordu. Bunlardan ilki sahilin yakınla­
rındaki Myrtle Edwards Park’ında, diğeri de çarşının ku­
zeyindeki Lake Union’s Gas Works Park'mda yapılıyordu.
Göldeki havai fişeklere insanın milli duygularını kabartan
şarkılar eşlik ederdi. İnsanı heyecanlandıran, neyin kullan­
dığım hissetmesini sağlayan bir etkinlikti.
Margaret. B lossom Sokağı’n m çok da uzağında ol­
mayan. Lake Union'daki gösterinin güzelce izlenebileceği
Capitol Hill'de yaşıyordu. Kapı önüne çıkmaktansa gös­
terileri televizyondan izlemeyi tercih ettiğine inanamıyor-
dum.
“Peki ya Julia ile Hailey?" Biri on beş, diğeri on ya-
şında olan yeğenlerimi çok
leriyle aramızdaki karmaşık ilişki düzelmeye başlayınca
daha da yakınlaşmışlık. Murgancı "in inal olum diye kızla­
rını benden uzak tuttuğunu düşünüyordum ama sonradan
asıl amacının onları korumak olduğunu anladım. Kızları­
nın beni çok seveceğinden ve daha sonra hastalanıp onlar­
dan kopabileceğimden korkmuştu. Kansere karşı verdiğim
mücadeleye yenik düşseydım yeğenlerimin dünyası yıkı­
lırdı.
Margaret kendini yumak dolu raflardan birini düzelt­
meye vermişti. “Kızlar çoktan kendilerine bir şeyler ayar­
ladı."
“Öyle m i r
“Julia arkadaşlarıyla Washington Gölü’nc gidecek,
Hailey de komşularla birlikte kamp yapacak."
“Yani Matt’lc baş başa mı kalacaksıriT
Sırtı bana dönük olan Margaret omuz silkti, “öyle
görünüyor."
Bir süre bekledim, sonra bir şeyler söylemeye karar
verdim. Hana cevap verip vermeyeceğini anlamak için ona
konuyu çıtlattım. “Brad geçenlerde Matt’le karşılaştığını
söyledi.”
Yavaşça arkasına dönen Margaret bana dikkatle bak­
tı. Gerçekleri öğrenip öğrenmediğimi anlamaya çalışıyor
gibiydi. “Malt bana bir şey söylemedi.”
Hiç bozuntuya vermeden. “Gerek duymamıştır," de­
dim.

116 Drbblt Macı/mbtr Bir Yumuk Multuluk 117

 mıyordum. “Man ın aylardır işsiz oiduğm ı Ben m m
Ablam da. “Herhalde öyledir." dedi.
kardeşinim. Benimle konuşmanı ısterdnn.-
Sonra da, “Annemizi çağıracak mısın?" diye sordum.
Annemin tatili tek başına geçirmesinden nefret ediyordum. Margaret gözlerimin içine baktı ama tek kelime et­
medi
Babamız olmadan geçen bir yılın ve aile fertlerinden biri­
“Başkalarına anlatmaktan utandığın çok büyük bir
nin vefatından sonra yaşanan ilklerin üstesinden bir şekilde
sır mı bu?” diye haykırdım, hissettiğim kızgınlığı ve acıyı
gelmiştik. En çok ilk şükran gününde ve Noel'de kendimi
gizleyemedim.
kötü hissettim, onlann ardından da Sevgililer Günü’yle
“Orası Matt'le bana kalmış. Seni hiç ilgilendirmez."
Bağımsızlık Günü geldi.
Örgüme uzanıp oturdum. Gerilen sinirlerimi yumu­
“Ona herhangi bir şey söylemedim. Peki ya sen?"
şatmanın en iyi yolu örgü Örmekti. Vitrine asmayı isledi­
Margaret kaçamak cevaplar veriyordu, annemle benim il­
ğim süvetere devam ederken ellerim hızla hareket ediyor­
gilenmemin daha iyi olacağım seziyordum.
du.
“Onunla benim konuşmamı ister misin?" diye sor­
“Ben sana her şeyimi anlatmıyor muyum?" Geçen
dum. Yani annemizin tatili tek başına geçirmemesini sağ­
yıl her şeyimi ama her şev imi ablamla paylaşmıştım. Kor­
lama sorumluluğunu üzerime aldığımı söylüy ordum.
kularımı, sevinçlerimi, umutlarımı ., ruhumu. Öfkem art­
Ablam, “Çok iyi olur." dedi.
tıkça elimdeki şişler de bir o kadar hızlı hareket ediyordu.
Annemin, onunla Matt’e eşlik etmesinin daha man­
Margaret, “Bu durum farklı." diyerek cevap verdi ba­
tıklı olduğunu söylememek için büyük çaba sarf ettim.
na. Tığıyla ipini bir hışımla çekip aldı, dantel ipi sertçe
Bahçede barbekü yapmak tam anneme göreydi, aynca
yeTe düştü. Çabucak yere eğilip eline aldığı yumağı koltu­
Brad’ie gitmeyi düşündüğüm okyanus gezintisi kadar yo­
ğunun altına soktu ve parmaklan en az benimkiler kadar
rucu olmayacaktı.
hızlı hareket ederken zincir çekmeye başladı.
Margaret üzgün bir tavırla, “ Seninle daha iyi vakil
“Nasıl farklıymış?“
geçirir," dedi.
Daha fazla dayanamadım. Sakin bir sesle. “Bana an­
“Söz konusu kişi ben değilim . Matı."
latabilirdin." dedim. M an'in işsiz kalmasıyla ilgili konuyu
“Brad’e durumu anlatmış. Kocan olanları Brad'e
yüzüne vurduğumu düşünmemesini umdum.
söylemenin sorun olmayacağım düşünüyor ama öz ablam
“N ey i anlatabilirdim?” bana hiçbir şev anlatmıyor." Margaret'm lavrı anık apaçık
Margaret’in hâlâ aynı duruşu sergilem esine kal lana - önada olduğu için kendimi ihanete uğramış gibi hissedi-

118Or&iue \lammber * tr Umut Mutluluk 119

yordum. Benimle konuşmayı istediğini itirafetmesini umar­
ken. o hiç üzülmemiş gibi duruyordu. Galiba durumu yanlış
A n b m ı^ lu n .
“Derdini kiminle paylaşacağı M an’in bı/cttgı iş."
Margaret'in gözleri Julia için ördüğü pançoya kilitlenmişti.
Elleri tığla birlikte akıp gidiyor, dikkati hiç dağılmıyordu.
"Öyledir," dedim. Kızgınca hasır sepetin içindeki yu­
maklardan birine uzandım ama elimi attığım ipi yere dü­
şürdüm.
Margaret güzel, mavi ipi yerden alıp sepete koydu,
bu sırada ellerinin titrediğini fark ettim Ona dokunma; ona
değer verdiğimi, elimden geldiğince yardımcı olmayı di­
lediğimi hissettirme güdüsüne direndim. Bunu yapabilir­
dim aııia beni reddedeceğinden, bana tekrar sırt çevirece­
ğinden kortum. Buna katlanamazdım.
Attığım her ilmeği sökmek zorunda olduğumu bil­
meme rağmen örmeye devam ederken. “Malt'in sorununu
öğrenmekle birlikte başka birçok şeyin farkına vardım."
dedim Düşüncelerimi toparlarken yavaşladım. İşlediğim
desene dikkat etmiyor, modeli aklımda kaldığı gibi örü­
yordum. Şu haldeyken örgü örmem mantıklı değildi, çün­
kü hata yapmaya mahkumdum, oma bir yandan da bir
şeyle meşgul olmak zorundaydım.
“Neyin farkına vardın?” diyen Margaret’in sesi öf­
keliydi.
"İşteki hareketlerini, bana ve diğer kişilere karşı ta­
vırlarını."
“Ağzından çıkanları k u ia k ira <
Söylediklerimi gerektiği
d um ama yine dc konuşmaya
ıcrs davranıyorsun."
Margaret, “Burada çalışmamı istemiyorsan, söyle­
men yeterli," diye çıkıştı.
“Neden hep bu hale geliyoruz? Ben senin kardeşi­
nim.”
“Hayır, paır omunsun."
“Ikısıyım de ama ben hiçbir zaman ikisinin arasına
net bir çizgi çekmem gerektiğini hissetmedim.” Belli ki
ablam lam ıersim yapmıştı. “Geçenlerde sana her şeyin yo­
lunda olup olmadığım sorduğumda sorun olmadığını söy­
ledin."
“Daha önce dc dediğim gibi, hayatım seni ilgilendir­
mez.”
Gözlerime dolan yaşlan içime gömdüm. “Madem
öyle diyorsun, benim için hava hoş.”
“Neyse!”
Defalarca yeğenlerimin de aynı lafı söylediğini duy­
muş ve her seferinde gülümsem iştim, ama şimdi yüzümde
farklı bir ifade vardı. Yansı örülmüş süveteri hasır sepete
koyup ayağa fırladım. Bir kez. daha. “Ben setim kardeşi­
nim.” dedim. “Sence de artık bana kardeşinmiş gibi dav­
ranmanın vakti gelmedi mi?"
Hiç beklemediğim bu şey oldu: Margaret elleriyle
yüzünü kapatıp gözyaşlarına boğuldu Korkuya kapılmış

120 PtblntU aa*nber B r hmm* Mutluluk 121


halde ne diyeceğim i bitmeden onu izledim.
"Margaret' üiye rısııuduım. "Ne oldu?"
Ablam arkasını dönüp hızlı adımlarla arka taraftaki
odaya geçti.
Az önce içeri giren iki müşteriye rağmen onu takip
ettim. Şansıma şimdilik ikisinin dc bana ihtiyacı yoktu:
çünkü onlan oracıkta bırakacaktım, önceliğim ablamdı.
Beni tekrar reddetmesini göze alarak kolumu beline attım.
Margam'in dönüp basını omzuma koymasıyla şaşkınlığa
uğradım
Hıçkırıklara boğulan ablam. “Sana söylemek istemiş­
tim," dedi.
“Neden söylemedin"7“ Böyle bir şeyi benden sakla­
masına anlam veremiyordum. Onu kendimden uzaklaştır­
dığımdan korkuyordum ama nasıl yaptığımı bilmiyordum.
"Söyleye,. .enezdim."
“Hayır, söyleyebilirdin."
“Mıılı perişan halde. Hep Unemn’den em ekli olaca­
ğını düşünürdü. Oncu yıldır orada çalışıyordu."
Ablamı rahatlatmak umuduyla, "Biliyorum.” dedim
“Çok Üzgünüm."
Margaret dimdik durdu, yanaklarından süzülen yaş­
ları sildi. "Yine Pollyatınacılık oynayacağından korktum.
Öyle bir şeye katlanamazdım"
“Nasıl yani?"
“Bilirsin işte, sabah kalkınca her şey yoluna girer
nutkunu dinlemek istemiyordum,"
Boş hoş ona haklım.
Ablam çocuksu bir seste, “Sen olumlu şey ler düşü­
nürsen tüm sorunların geçer gider gibi bir şey diyecektin.”
diyerek konuşmaya devam etti
Gerçekleri duymak bazen acıdır. Bu da o zamanlar­
dan biriydi. Margaret birkaç hafta önce bana içini dökse
böyle şeyler söylerdim Tamam, tam olarak aynı şey ler ol­
masa da betuer laflar ederdim. Olumlu ve umul dolu ol­
mak, mutluluğu tercih etmek, şu günlerde uygulamaya
çalıştığım hır yaklaşımdı. Muhtemelen Muıgaın'in dediği
gibi kendime özgü laflar söyleyip dururdum
“Sana yardımcı olmak için ne yapabilirim?“ diye sor­
dum.
Ablam başını iki yana salladı. “Hiçbir şey yapamaz­
sın. Senden istediğim tek şey, kardeşim olman. Bana akıl
vermeni, benim için endişelenmeni islemiyorum." Gülüm­
semeye çalıştı. “Yeterince üzgünüm zaten."
"Sana yardım edebilm enin bir yolu olmalı." Haşarı -
u /J ıg ı uğradığımı düşürtmeye başlıyordum oma şansımı
denemeye kararlıydım.
Margaret yaşlar dolan güzleriyle baııa baktı. "Beni
dinleyebilirsin"
Başımı salladım, birbirimize sarıldık. “BradTe bir­
likte Bağımsızlık GOnü'ndc size gelelim mi?" diye sor­
dum. "Birlikle harbekü yaparız."
Margaret titreyen yüzüyle gülümsemeyi başardı. “Gör­
düğün gibi son zamanlarda pek keyfîni yok. O gün de su-

123
122 Oebbu Mucomber

ratım asık olabilir.”

"Olsun, Biz bir aileyiz."
Ablamın gözleri doldu yine. "Teşekkürler," diye fı­
sıldadı.
Ona tekrar sarıldım. Dertleşmemize sevinmiş, bu
kadar geç kaldığıma üzülmüştüm.

ELISE BEAUMOST

Elise, Marvin “Maverick” Bcnumom'u görmeye

elinden geldiğince hazırlamıştı kendini. Öğleden sonra ge­
lecekti Kızı, kraliyet ailesini ağırlayacakmış gibi günlerce
temizlik yapıp yemekler pişirmişti. Bu özel muamele Eli-
se'in canını fena sıkıyordu. Başka biri gelecek olsa o da
kızına yardım eder, didinip dururdu Şimdi bite kızına bi­
raz. yardım elmiş. Aurora etrafı temizleyip toparlarken ço­
cuklarla ilgilenmişti.
Aurora, Elisc'in torunlarına kitap okuduğu tCTtemiz
oturma odasına bir telaşla girerken, “Anne!” diye seslendi.
“Vanilyayı nereye koydun?”
İç çeken Elise. Hobbil'i kenara bıraktı. “Fırının sa­
ğındaki dolapta."
“Orada değil." Aurora telaşa kapılmıştı.
Elise mutfağa giderken sabrı tükenmiş halde, “Au-
ronı,“ dedi. “Söylediğim yerdedir. Bir daha bak.” Ciddi ol-

h r Yumak Mutluluk 12$

124 ù thb ù t hbtcvmbrr
dugunu göstermek için dolabın kapağını açtı ve küçük va-
iMkMini .ıL-r>r kıyına umnı “Ne yaıhacaksın'?"
“Havuçlu kek. Hatırladığım kadarıyla babam çok se­
verdi.“
Elise yıllar önce Maverick'e havuç lu kek yapardı, ta­
rifini de Aurora’ya o vermişti. Aslında anılarının canlan­
masını islemediği için çoktandır o keki ne pişiriyor ne de
yiyordu. Maverick yaptığı kekten bir dilim yedikten sonra
ona sevgiyle bakardı. Elise en çok da o anlan unutmayı is­
tiyordu. Yıllar boyunca kocasının yaşattığı hayal kırıklık­
larına ve acılara tutunmuştu. Boşanmalarının yapılacak en
doğru şey olduğuna kendisini bu sayede inandırmıştı. Ama
onu sevm işti ve evli kalsalar ölesiye sevmeye devam ede­
cekti.
Aurora, "Teşekkürler, anne." dedi v e ona uzunca bir
süre baktı. İç çekerek. “Seni zor durumda bıraktığımı bili­
yorum." dedi
Elise. “Üzülme." dedi. “Elimden geldiğince karışma­
maya çalışacağım. Senden sadece beni onunla görüştür­
meye çalışmamam istiyorum." Gelecek biıkaç hafta bo­
yunca huzuru kaçacaktı ama Maverick'in dc ondan uzak
durmaya çalışacağını tahmin ediyordu.
“Sözüm söz, anne."
"Teşekkürler." diyen Elise. Luke ve John'un yeni sü­
pürülmüş halının üzerinde boğuştuğu oturma odasına
döndü. Üst üste konulmuş dergileri çoktan etrafa dağıtmış­
lardı. Elise çabucak ortalığı topladı. Elini çırparken, "Çıv
126 M ** l k W v
kalbiyle öğrenmişti. Evet, onu sevmişti, belki de hâlâ sevi-
yonlu «im MniTricic icn ■.n.ı fayda gelm ezdi Bu iııiuir edi­
lemez, değiştirilemez vc görmezden gelinemez bir gerçekti.
Maverick şimdi de torunlarım ve kızuu kucaklıyordu.
Noel sabahında yanlarına gelmiş Noel baba gibi gösteriş
yaparak dağıtıyordu hediyelerini. Çocuklar yere çöküp he­
diyelerini açarken, Aurora elindeki küçük kutuyla oturma
odasına geçti. Tekli koltuğun kenarına yaslanıp kutunun
kapağını açtı. Meraklandığını kabullenen Elise koridora
çıktı.
Aurora yumuşacık bir sesle. “Aa. baba." dedi, Elise
kızının uzun, altın zincire takılmış, damla şeklindeki siyah
inciyi çıkarışını izledi. “Çok güzel. Çok güzel.” Gözleri
doldu, başını kaldırıp babasına hayran hayran bakarken.
“Bunun değerini bileceğim," diye fısıldadı.
O kolye. Eljse'c verdiği tüm mücevherlerden daha
güzeldi. Gerçi bunun bir önemi yoktu. Maverick’in pahalı
hediyeler getirmesi kumarda şansının yaver gittiği anlamı­
na geliyordu. Haydan gelen huya giderdi. Tıpkı Eli.te'in
hatırladığı gibi parasını hemen çarçur etmişti.
İter ne kadar islemese de haklılarının ona döndüğünü
fark etti. İkisi de uzunca bir süre konuşmadı, Elise birbir­
lerinin gözlerinin içine bakarken tuhaf bir hisse kapıldı.
Sanki aradan geçen yıllar kaybolmuş, yine o iki genç ol­
muşlardı. Maverick’in gözlerinde gördüğü pişmanlığa ka­
pılıp mantığına kulağını tıkarken ona doğru yürümeye
başladı. Demek ki zaman, tıpkı ona okluğu gibi Maverick’e
128
cuklar. çocuklar," dedi. “Oturun bakalım " Torunları istek­
I
sizce de olsa SÖZ dinledi. John anneanne uııiıı kucağına
oturdu ve Elise kitaha uzanırken başını koluna yasladı. Alu
yaşında ve haylaz bir çocuk olduğu için çok fazla yerinde
duramıyordu. Elise bu anların kıymetini çok İyi biliyordu.
Maverick. Elise’in beklediği gibi bir saat geç gel­
mişti. Tok bir sesle. “Merhaba." diyerek dış kapıdan girdi.
Valizim arkasından çekiyordu, kollan hediye paketleriyle
doluydu. Luke ve John hemen çığlıklar atarak yanına gitti,
zıplayıp dururken adamın dikkatini çekmeye. Özellikle he­
diyelere uzanmaya çalıştılar.
Elise onu görmeyeli... yirmi yıl olmuştu. Bir zaman­
lar kızuun düğününe katılmaya karar vermişti ama çıkan
fırtına yüzünden uçağı iptal edilmişti. Elise, Maverick'in
planlarını fırtınanın mı yoksa pokerin mi değiştirdiğini
merak etmişti hep. Luke da John da dedeleri, çok önemli
poker turnuvalarına katılırken dünyaya gelmişti ve Mave­
rick yanlarında olmamasını telafi edebilirmiş gibi kızına
kocaman çiçekler göndermişti
Maverick gelince Elise odasına çekilmeye niyetlen­
mişti ama birden durduğu yere çakıldığını, başka bir yere
bakamadı&ınj fark eni Adamın kual saç lor t bembeyaz Ol­
muştu. Güzelce kısaltılmış sakallan da kırlaşmıştı. Bir sek­
senlik endamını korumayı başarmıştı, sağlıklı görünü­
yordu. Elise bocaladı, onu her gördüğünde hissettiği çekici
hislere direndi. Maverick'in güvenilmez bir adam oldu­
ğunu çok kötü olaylar sonucunda ve en önemlisi de kınlan
Ar tunU Mutluluk 127
de hayal kırıklıkları yaşatmıştı Bu. görmeyi beklediği bir
şey değildi.
Sessizliği Maverick bozdu. Sakince. “Merhaba. Eli­
se,” dedi.
Elise. Maverick'in içeri girdikten kısa süre sonra onu
büyülemesine direnirken, başını hafifçe yana eğdi. “Mar-
vin.”
Adam gülümsedi. “Rica ederim. Maverick de."
“Mavenck.” Sebebim anlamasa da eski kocasının ilk
adından nefret ettiğini biliyordu. Marvın'le evlenmiş. Mar-
vin’i sevmişti ama karşısındaki kişi o erkek olmaya hiç
razı gelmemişti. Onun yennr gösterişin, parıltının peşine
düşrflüş. kumarda kazanmaıun zevkine kapılmış ve bu sı­
rada da hayatlarım mahvetmişti.
“Sana da hediye getirecektim oma kabul etmeyece­
ğini düşündüm.“
"Beni düşündüğün İçin teşekkür ederim ama haklı­
sın. hediyeni almazdım.“ Doğruyu söylüyordu ama Mavc-
ı rick'ın una ne seçeceğini merak etmekten dc kendisini
alamıyordu.
Maverick bakışlarım Elise'ın narın vücudunda gez­
dirirken, “Güzel görünüyorsun.” dedi.
Elise kendim tutamayıp saçlarının düzgün olup ol­
madığını kontrol eUnck için elim başına görürdü. Mave­
rick'in iltifatı onu uiandmmşu ama kendim hemen topla­
yıp. "Sen de.” demeyi başardı.
Luke. "Dede. dede, nerede uyuyacağını görmek ister
129
 misin?” derken Maverick’in kolunu çekiştirmeye başladı.
Bakışlarını aniden Flise'den çekerken. “Olur," dedi.
Lukc hızlıca önden giderken John’u kucağına aldı ve üçü
birden koridorda ilerlemeye başladı.
Lukc sağ taraftaki ilk kapıyı açarken. “Burası bizim
odamız," dedi,
John da onun neredeyse tam karşısındaki odayı işaret
ederek. “Bu da anneannemin odası," dedi.
“Burası da erkekler tuvaleti,” diyen Lukc, üçüncü ka­
pıya doğru koşuşturdu.
John. "Anneannemin kendi banyosu var." dedi. “Çok
sıkışsak da oraya giremezmişiz. Annem öyle diyor.”
Maverick kıkır kıkır güldü.
“Dede. dede, ağzının arkasında sallanan küçük şey
ne biliyor musun? Ona dokunmaya çalışırsan kusarsın bi­
liyor muydun?"
Elise, “John Peter Tully, uslu dur bakalım,“ diyerek
torununu azarladı ama Maverick başını geriye alıp kahka­
halara boğulunca sustu. Onunla ilgilenmeyi, kusmanın
komik bir şey olduğunu düşünen adama bıraktı.
John, “Sen alt ranzada yatacaksın, benle Luke da üst
ranzada," deyip yatağa atladı. “Annem çarşaflan değiştir­
di."
“John hâlâ altına işiyor da ondan.“
John. “Hiç de bile!” diye bağırdı, yataktan sıçrayıp
ağabeyinin boğazına yapıştı.
Elise kavga etmelerine engel olmak için içeri girdi
130 Debble Matnmber
Damadıyla iyi bir ilişkisi vardı ve ona göre David ideal bir
kocaydı. Aurora’mn annesine çekmeyip gerçek bir işi olan,
güvenilir, düzgün bir adamla evlenmiş olmasına ömrünün
sonuna kadar şükredecekti.
Aurora hâlâ mutfakta yemekleri hazırlamakla uğra­
şıyordu. Elise onun yanına gitti. David ile Maverick mu­
habbet edip şarap içerken, birlikte salatayı, dilimlenmiş
rostoyu, patates püresini ve et sosunu masaya taşıdı.
Luke sevinçle, “Ziyafet,” dedi.
Kızıl kafalı John, “Hindisiz şükran günü yemeği gi­
bi," derken sandalyesini çekebildiğince öne çekti. “Ben
dedemin yanında oturacağım. "
Luke, "Ben dc." dedi. Çocuklar yine kavga edecek
gibiydi. Maverick oralarına oturacağını söyleyerek sorunu
kolayca çözdü.
Elise’in endişelerine rağmen yemek güzel geçmişti.
Maverick. seyahat anılarıyla onları eğlendİrmişti. Alas­
ka'dan Arjantin’e, Paris’ten Polinezya’ya gitmiş: dünyanın
her tarafını gezmiş; Elise’in kitaplarda okuduğu yerlerde
dolaşmıştı. Elise kendi kendine bir gün oraları göreceğini
söyledi ama buna dair umutlan, avukatından gelen her ha­
berle biraz daha kınlıyordu.
Tatlılar servis edilmeden önce Elise bulaşıkları ma­
kineye yerleştirip kahve yaptı. İşi biter bitmez odasına gi­
decek, örgü örecekti. Aurora'mn babası ve eşiyle vakit ge­
çirmek isteyeceğini düşünerek kahve demliğini oturma
odasına götürdü.
132 t u. .vm_ oer
r u j . . , .nK t
ama Maverick çabucak çocuklan birbirinden ayırdı. Evin
gen kalanını gezmek istediğini söyleyerek dikkatlerini da­
ğıttı. Elise ona ihtiyaçları olmadığını görünce odasına çe­
kildi.
Kırk beş dakika sonra oturduğu yerde ayaklarını
uzatmış, bir yandan örgü örüyor, bir yandan da televizy on
izliyordu. Aklı haberlerde değil, ailesinde) di. Maverick‘in
onu dünyada en çok sevdiği kişilerden ayrı kalmak zo­
runda bırakmasına sinir olmuştu.
Bin nazikçe kapısını çaldı, kapı aralandı ve Aurora
başını içeri soktu. Büyük bir beklentiyle. "Gelip bizim le
yemek yer misin?" dedi. “Dav id de bu akşam erken geldi.
Yanımızda olman beni çok mutlu eder."
Elise, bu “hoş geldin“ yemeğine katılmamayı tercih
ederdi ama geçirdiği zor günlerde ona destek olan kızını
geri çeviremezdi. “Tamam, birazdan gelirim."
■■Teşekkürler." diyen Aurora'mn gözleri minnettar­
lıkla parıldadı.
Elise’in hatırladığı kadarıyla Aurora ilk kez anne ba­
hasıyla birlikte aynı masay a oturuyordu. Bu, çok Üzücü bir
gerçekti ve Elise evliliğinin farklı bir yol izlemiş olmasını
diliyordu. Kendini duygusal bir kadın olarak görmüyordu
ama Aurora’mn bu kadar küçük bir şeyden mutlu olm ası­
nın onu gözlerini yaşartacak kadar duygulandırdığını fark
etti.
Elise sonunda yemek odasına girdiğinde. David'in
işten döndüğünü, bardaklara şarap doldurduğunu gördü.
Yumul Mutluluk 131
Torunlarına, “Gelin çocuklar.” dedi. “SİZİ yalağiDlZa
yatırayım."
Bu sözleri, alışkın olduğu sızlanmaların yükselme­
sine sebep oldu.
Bunu o da tahmin etmişti. “Size Hobbit in devamuıı
okurum."
Sızlanmalar biraz dindi.
Maverick, “Müsaadenle onlara kitabı ben okuya­
yım," dedi
Bu işi ona vermek. Elisc’i fazlasıyla mutlu edecekti
ama öncelikle Maverick’i uyarması gerektiğini düşündü.
Genelde kitap okumaya başladı mı çocuklar onu bir türlü
bırakmazdı. Sürekli daha fazlasını dinlemek isterlerdi. "Rir
bölüm daha, anneanne.“ ya da “N e olur sayfa bitene kadar
durma," diyerek onu bombardımana tutarlardı. Yalvarır.
sızlanırlar, Elise de onlara asla hayır diyemezdi. Bazen
(
ancak bir saat boyunca kitap okuduktan sonra ışıkları ka­
patabilirdi. Yine de torunlarının okumaktan zevk aldığım
bilmenin tadını çıkarır, onların da tıpkı anneanneleri gibi
kitapları hayatlarının önemli bir parçası olarak görmelerini
umardı.
Maverick bir kez daha, “Elise?" dedi.
Elise, “Elbette, okuyabilirsin." dedi, yanlarından ay-
rılıp çabucak odasına geçti Bir kulağı televizy onda, diğeri
İ
koridorun karşısındaki kapıdayken, kendi kendine gülüm­
seyip başlayacağım bildiği didişmeleri bekledi Maverick.
dede olmanın ne demek olduğuyla ilgili büyük bir ders ala-
Sır Yiımalr Mutluluk 133
çaktı. çattığını fark etti.
Torunlarının bıcır bıcır seslerini duymayınca televiz­
Maverick’in dudakları, yüzünde beliren gülümse­
yonunun sesini kıstı. meyle açıldı. “Bir bölüm okudum, sonra da John İkincisini
Çıt yoktu. okumamı istedi.”
Kaşlarım çatıp ayağa kalktı, kapısını hafifçe araladı.
Elise başını salladı Normalde de hep böyle olurdu.
Maverick’in tok sesiyle kitaptaki karakterleri seslendirdi­
"Çocuklar cidden işini biliyor.”
ğini duydu. Bu işi iyi becerdiğini kabul etmek zorundaydı.
Elise gülümsememek için kendini zor tuttu.
Torunlan hiç ses çıkarmıyordu. Duydukları hikâye kadar
“Dede, ne olur, nc olur, deyip durdular.”
sesten dc etkilendiklerine şüphe yoktu. “İstediklerini yaptın mı?”
Aurora'nın düşündüğünün aksine, E lise kızının ba­
“Evet, ama bölüm bittikten sonra uyııyaraklarına söz
basıyla iyi bir ilişkisinin olmasını isliyordu. A mu bu k o ­
vermelerim istedim. Onlar da sözlerini tutup uykuya daldı."
nudaki fikirlerinin karışık olduğu da jıcrçekti. M averick “Şanslıymışsın."
her nc kadar nafakasını düzenli bir şekilde ödem iş ve
Elise bir anlığına kendini kaybetti. Sonra birden kor­
onunla bağlarını koparmamış olsa da. kızının hayatının ka­
kuya kapılıp yaptığı şeyi fark etti. Kararlı bir şekilde başını
lıcı bir parçası olmak için hiç çaba sarf etmemişti. Bunu
dimdik tutup Maverick’in gözlerinin içine baktı. “ Bir şey
neden şimdi yapmaya karar verdiğini Elise bir türlü anla- mi isteyecektin?” diye sordu
yamıyordu.
Maverick tereddüt eni. Etise adamın gülümsememek
Elise sallanan sandalyesine döndü ve yirmi dakika
için kendini zorladığını görebiliyordu. Maverick aklından
sonra kulağını kapıya dayayıp yine sesleri dinledi. Biri ka­
geçen her şeyi okuyabilirdi. “Sadece seni gördüğüme se­
pıyı tıklatınca ödü patladı. Bir elini deli gibi atan kalbine
vindiğimi söyleyip iyi geceler diyecektim."
koyarken kapıyı açtı ve Maverick’i gördü.
Elise inlemek istiyordu. Otuz yedi yıl önce boşandığı
Nefes aldı. Kekeleyerek, “Çocuklar?" demeyi başar­
bir adam onu hâlâ nasıl böyle etkileyebiliyordu? Zayıflı­
dı. Maverick’in çocukları yatırmak için ondan yardım is­ ğından iğreniyor, onu ne kadar çok. sevdiğini unutamuma-
teyeceğini düşündü.
sına kızıyordu. Sözler boğazında düğümlenirken, "Teşek­
Maverick omuz silkip. “Mışıl mışıl uyuyorlar.” dedi. kürler.” demeyi başardı.
Bu, imkânsızdı! Luke ve John kavga etmeden hayatta
Maverick’in elini yanağm a koyup ona narince do­
uyumazdı. Her gece aytıı şey olurdu. Elise yine kaşlarını
kunmasına şaşırdı. Adamın mavi gözleri yoğun duygularla

134 D ebbie M acom ber

B ir Yumak Mutluluk 135

parıldıyordu. E lise’in dizlerinin bağı çözüldü, ağzı açık

kaldı.
“Sen hayatımda gördüğüm en güzel kadınsın.”
Kalbı deli gibi atan Elise gen çekildi. Maverick’in
elinden uzaklaştı. Yoksa kim bilir neler yapardı...
“İyi geceler,” diye fısıldadı ve gücü tamamen tüken­
meden kapıyı kapanı. Demek ki eski duygular öyle kolay
kolay kaybolmuyordu. Bir zamanlar evlendiği o kumar­
baza karşı gardım indirmemesi gerektiğini kendine tekrar
hatırlattı Ne bir dakikalığına ne de bu saniyeliğine onun
çekiciliğine kapılmamalıydı. BETHANNE HAMLİN

Grant’la buluşmasının Özerinden bir hafta geçmişti

ama Bethaıme hissettiği kızgınlıktan dolayı o günden beri
bir kez olsun doğru düzgün uyuyamamıştı B encil herif,
oğlu ıçm üç yoz dolar harcamayı kabul etmemişti. Beth-
anne bunun sebebini bitiyordu Grant’m bunu itiraf edecek
cesareti olmasa da biliyordu.
Oğlundan hıncını çıkarıyordu Grant evden ayrılıp
Tiffany ‘nın yanma taşınınca, o zamanlar on altı yaşında
olan oğlu karşısına dikilm iş ve aklından geçen her şeyi
söylem işti. Grant ise Andrew’in dürüstlüğünden hiç hoş­
lanmamış. ilişkileri de büyük bİT yara almıştı.
Mutfağa giren Annk. “Anne, iyi misin?” diye sordu.
Bethaıme. “H jrikaym " dedi, sonra da utangaçça gü­
lümsedi. “D ü ş to e k rc ¿alıvermişim.'
Annic. önünde bir bardak çayla oturan annesinin ya­
nına geçti. “Babam an düşünüy ordun?”

136 (M h cM n « h r
Ar bunat K M M 137
 Hrrhanne inkâr etmeye gerek duymadı. “Son zaman­
larda ara sıra aklıma geliyor."
Annie. "Benim dc." dedi. “Hâlâ onunla birlikte ol­
duğuna inanamıyorum.”
Annie. hiçbir zaman TifTany’nin adını ağzına almaz­
dı. Ya o ya da pislik kadın derdi. Babasıyla arasındaki ilişki
karmaşıktı. Babasını seviyordu ve bir zamanlar birbirlerine
çok yakınlardı. Annıe eski günlerdeki gibi olmalarını çok
istiyordu ama canının yandığını, ilıanclc uğradığını his­
setmişti. Ayrıca babasına karşı nasıl bir lavu takınacağım
tam olarak bilmiyordu, ürnnt kızına çok az ilgi gösteriyor,
kızının onu .11 .imasım bckliyuıdu, Aıııııe dc aynen öyle
yapıp arada sırada babasını arıyordu. Ancak o asıl Tif-
fany'ye öfkelenmişti. Çünkü o kadının babasını ailesinden
çaldığına inanıyordu. Bethanne kızının öfkesini Önemsi­
yordu. Özellikle dc kızının günlüğünü okuduktan sonra
k o r k u la n a ltm ış lı a m a bu k o n u d a nc y a p a c a ğ ın ı b ilm i­
yordu. Kızının öfkesinin dinmesi için dua ediyordu.
En çok da bu anlarda annesini Ozlüyordu. Annesi
Martha Gıbson. Annıe'nın doğduğu yıl anı bir anevrizma­
dan dolayı vefat etmiş, babası da ondan sonra hem fiziksel
hem de ruhsal olarak çökmüştü. Babası şimdilik Arizo-
nn'da bir huzurevinde kalıyor ve onu arayıp sormak Bcth-
nnne’ye diletiyordu
A ım lc, “ Y ak ın d a e v l e n ir i « h e rh a ld e .” d iy e »Ö ylendi.
Sesi duyulamayacak kadar a lç a k tı.
“öyle mi?” diyen Bethanne. konunun ilgisini çckıı-
138 OMttMocvmbcr
çocuklarını yetiştirmişti. Herkesin övgüyle bahsettiği par
tiler düzenlemişti.
Özellikle Noel'de, Süper Bowl'da ve Bağımsızlık
Günü'nde verdiği partilerde arkadaşları çok eğlenmiş: Grant
da onları ağırlamaktan mutluluk duymuştu.
Darmadağın olan hayatlarının suçlusu Bethanne de­
ğildi ve hiçbir şart altında bu suçu üstlenmcyecckti. O gün
avukatının bürosunda otururken. Grant'm tavırlarının ar­
dında yatan gerçekleri anlamıştı. Grant'ın suçu ona atması;
sadakatsizliğini, beceriksizliğini, iyi bir eş ve baba olma
konusundaki başarısızlığını inkâr eune yöntemiydi. Belli
ki vicdanını bu şekilde rahatlatıyordu. Bethanne bir süre­
liğine tam sorumluluğu üstlenmiş, evliliklerini başarısız­
lığa uğralan kişinin kendisi olduğuna inanmıştı. Grant.
Bethanne'nin kendini çocuklarına fazlasıyla kaptırdığını
ve evliliklerini bitiren kişinin o olduğunu düşünmesini is­
temişti. Bethanne böyle bir şey yapmamıştı; aklında yan­
kılanan bu zalim sözleri. Gram’m dediklerim, dinleme­
yecekti.
Annie masanın karşı tarafına uzanıp annesinin ko­
luna dokunurken, “Anne, anne." dedi. “Dalıp gittin.”
"Ah, özür dilerim.”
Annie, “Çorap kursu nasıl geçti?” diye sordu. Anne­
sinin aklını dağıtmaya, o karanlık düşüncelere kapılıp git­
mesini engellemeye çalışıyordu.
“Çok güzeldi.” İkinci dersleri ilkinden çok daha gü­
zel geçmişti, Masaya oturur oturmaz Elise geçen haftaki
|4 0 Dcbbie Macomber
ğini gizlemeye çalıştı ama aklından binlerce düşünce ge­
çiyordu Grant ın evlilik planlarından ilk haberdar olacak
kişi, kızıydı. Grant, Annie'yle çok konuşmuyor olabilirdi
ama ona Andrew*e ya da Bethannc'yc anlattığından daha
çok şey anlatıyordu. Evlilik Bu. eski kocasının neden ani­
den pintileştiğini açıklıyordu Muhtemelen Bethanne’nin
de hakkı olan bankadaki paraları. Tiffany’ye kocaman pır­
lama bir yüzük almak ve balaylarını planlamak için har­
camıştı. Oysa Bcthannc’yle halayına gidememişlerdi Üni­
versitedeyken evlenmişlerdi ve ellerindeki para da ancak
*Jrcgon sahilindeki üç yıldızlı bir otelde bir gece geçirme­
lerine yetmişti. P a z a r t e s i sabahı da okula dönmüşlerdi.
( i m i m nefret ediyorum, anne. Hana nefret etm e­
memi söylediğini bitiyorum anin yapamıynnım. İZ olmasa
bahanı bizim le birlikte olur, hayatımız da eskisi gibi de­
vam ederdi." A nnie’nin sesi hissettiği yoğun duygularla
çatal taşmıştı.
Kendi öfk esiyle baş etmey e çalışan Hrıhanne, “ Bili-
yorum, dedi “Ama o olmasa, muhtemelen başka bir ka­
dın olacaktı. Bu düşünce Bethanne’nin boşanma sürecin­
de kendine hâkim olmasını sağlamıştı. Avukatı işlemlerle
uğraşırken Bethanne gerçeği aniden kavramıştı. Yaşanan-
hır o nun ruçu a d ,¡ d i O . iyi bir e ,, iyi bir anne olmuştu
Kocasına sadık kaim.», onu sevmişti Yirmi yıllık evlilik ­
leri boyunca tur gOn olsun G ram ı aldatmayı düşünme­
m işti. ’lüm hayatım ailesine adamıştı. Hiç çekinm eden,
yakınmadan kocasın* yemekler yapm.ş. evini tem izlem iş’
Bir Yumul Mutluluk 139
“huysuzluğundan" dolayı özüı dilem işti. O gün kötü ha­
berler aldığından, kursa geldiğinde de moralinin bozuk ol­
duğundan bahsetmiş, hiç kimsenin kalbini kırmak gibi bir
niyetinin olmadığını söylemişti.
Bethanne'nin de dile getirmek istediği şeyler vardı.
Önceki hafta gergin olmasının sebebini anlatmış, para har­
camaması gerektiğini düşündüğü için kurstan ayrılmayı
teklif eniğini açıklamıştı. Anık fikri değişmişti. Maddi sı-
kmtıLan hâlâ devam ediyordu ama kızı Annie haklıydı;
kendisi için bir şeyler yapmalıydı. Hayatındaki hiçbir şeyle
uzaklan yakından ilgisi olmayan bir uğraş edinmeliydi.
Counney’in bile morali biraz düzelmiş, övüne övüne
bir kilo verdiğini söylemişti. Bethanne ilk başta kızın örgü
örerek kilo verdiğini düşünmüş, bu da tuhafına gitmişti
ama sonra Courtney‘in örgü örerek mutfaktan uzak dur­
duğunu ima ettiğim anlamıştı.
İki saatlik kurs su gibi geçmiş. Bethanne dışan çıkar­
ken kendim harika hissetmiş, böylece kurstan ayrılmanla
kararını vererek doğru şeyi yaptığını fark etmişti. Ördüğü
çoraplar, daha doğrusu ördüğü ilk tek, hir şeye benzemeye
başlamıştı. Aynca diğer kursiyerlerle birlikte olmaktan da
büyük zevk almıştı.
Annie. gözleri sevinçle parıldarken. ’Seveceğini bi­
liyordum." dedi.
lelefan çaldı, kızı yerinden zıplayıp telaşla telefona
uzandı. “Akı."
Annie gözlennı hem en annesine çevirdi.
Bir Yumuk Mutluluk 14 1

“Evet, burada." Telefonu aşağı indirip eliyle kapattı.
••Telefon «m a.- Tere^&t etti, sonra fısıldayarak. “Arayan.
erkek.” dedi.
Bethanne gözlerim tavana dikti “Bankadaki adam-
dm Herhalde çek limitini aştığımı söylem ek için anyor.
İki kez aynı şeyi yapmıştı ve bundan utanç duyuyordu.
Annie telefonu ona getirdi.
Canlı ve ciddi bir sesle konuşmaya çalışarak. Buy-
run. ben. Bethanne Hamlin.” dedi. Hesabına göre en az elli
dolar daha olması gerekiyordu ama çoktandır yaptığı har
camaları kontrol etmemişti. Zaten matematiği de çok iyi
sayılmazdı.
“Bethanne. ben Paul Ormond.
Ciğerlerindeki tüm oksijenin birden çekildiğim h is­
seni. Paul. TifTany'nin eski kocasıydı lıflany de Grant la
aynı zamanlarda boşanma davası açmıştı. Herhalde dava­
ları denk getirmişlerdi. Bethanne. el ele tutuşup kıkır kıkır
gOlerek avukatlarının yanına gittiklerini hayal edebili­
yordu. Evliliklerinin sona ermesinin yarattığı duygusal en­
kazı. boşandıkları eşleri Paul ile Bethannc’nin Özerine
yıkmışlardı.
Bethanne /.of Ianarak. "Paul.” dedi. Adamla sadece
bir defa karşılaşm ış vc onu birkaç kez aramayı düşün­
müştü. Kan sının Grant'la yaşadığı ilişkiyi önceden bilip
bilm ediğini sormak istemişti. TifTany de Grant gibi Sev­
gililer Günû'nde mi aynlm ak istemişti? Ama Bethanne so­
nunda bunlarla uğraşmaya değmey eceğine karar vermişti.
142 Debbit Macambtr
bir adam la buluşacaktı.
Bethanne telefonu yerine koyarken. Annie. “Kimmiş
arayan?" diye sordu.
Bethanne nedense her şeyi anlatmayı istemedi. So­
nunda, “Eski bir arkadaşım," dedi.
Annic çok tuhaf bir şeymiş gibi. “Seni dışan mı çı­
karmak istiyormuş?” diye sordu.
"Sence gitmeli miyim?" Bethanne aniden Paulle bu­
luşmayı kabul etmekle hata yaptığını düşünmeye başladı.
Annie omuz silkti. “Bilmem. Neden bana soruyorsun
ki? Burada yetişkin olan sen değil misin?”
Bethanne. “Haklısın.” dedi. “Yetişkin bir kadınım ve
eski... bir arkadaşımla buluşacağım."
Buluşma vakti geldiğinde Annie ile Andrew çoktan
dışarı çıkmıştı. Bethanne tıpkı çocuklarının yaptığı gibi bir
not yazıp mutfak tezgâhının üzerine bıraktı.
Arabasını park edecek bir yer bulmalıydı, otoparka
para veremezdi. Şansına restoranın üç sokak aşağısında bir
yer buldu. Anthony'nin Yeri'ne vardığında Paul Ormand
çoktan gelmiş, onu dışarıda bekliyordu. Bethanne ona
doğru giderken adam el salladı.
Paul, tahminine göre otuz beş yaşında, siyah saçtı,
siyah gözlü biriydi ve güzel bir yüzü, biraz da göbeği var­
dı. Bethanne yanlış hatırlamıyorsa adam şehir merkezinde
uluslararası bir lojistik şirketinde çalışıyordu. Üzerinde
lakım elbiseyle kravat vardı Relhanne, TifTany gibi alımlı
bir kadının bu kadar sıradan görünümlü bir adamla evlen-
I'' İli,-,_,—Kncr
JVkku- .«RXTM
L*lw!P .„
Paul. “Buluşup konuşabilir mıyız?” (fiye sordu.
“Elbette Yani, olabilir ’
PauL cevabına sessizlikle karşılık verdi.
Bethanne. "Hemen mi buluşmayı istiyorsun.’" dedi.
Paul hemen. “Hayır," diye yanıl verdi. “Bugün akşa­
ma doğru oh» mu? Beşten sonra?"
“Tamam.” Bethanne’nın yapacak bir işi yoktu zaten.
Bu telefon ora çok ş a ş ırtm ış tı. Arkadaşları boşanmasından
sonra onunla ilgilenmiş, ona destek vermişti ama onu bir
yerlere davet etmemişlerdi. Arkadaşları genelde eşleriyle
dışarı çıkıyor, yeni dul kalmış, sürati asık Bethanne dc ken­
dim dışlanmış hissediyordu. Ayrıca o akşam yemeklerinde
ve partilerdeki yerini TifTany nm aldığından şüpheleniyor­
du. En kara günlerinde arkadaş lan ortalıktan kaybolmuştu.
“Benimle akşam yemeği yemek ister mısın.'" Tered­
dütleri dü. Bethannc'nm onu reddedeceğini düşünüyor gi­
biydi.
H clh m ı« hiç dOfOnmc gt t t fti duymadan. “Seve «e.
vc,” dedi. “Nerede buluşalım
S u l ahi gibi Anthony'de. R ezen asy ımu ben yapa­
rım,“
Sahildeki restoran Pike Place Markrtı'ndrn çok uzakta
değildi ve civardaki en iyi deniz mahsulleri lokantaların­
dan biri olarak biliniy ordu.
Bethanne teşekkür edip telefonu kapattı. Kafası ka­
rışmış ama «yut zamanda da mutlu olmuştu. Bu. ciddi bir
randevu sayılmazdı ama son virmı iki yıldır ilk defa farklı
Air îumui ifmlimJteâ 143
. cdma A - T if T ta f U
kendı görünüşü k x g ö s u n ş düşkünü bir ka-
dini getiriyordu afcbna.
Paul leaoranm kapısını açarken. “Geldiğin için te­
şekkürler." dedi Biraz ilerledikten sonra bayan garsona
fcAnvı söyledi ve hemen yerlerine geçuler.
f th i de birer kadeh şarap istedi. Paul, pencereden
Puget Sound’a bakmaya başladı. Birkaç dakikalık sessiz­
likten sonra. “Seni neden aradığımı merak ediyor olmalı­
sın." dedi Tuhaftır. Bethanne onun yanında kendini ra
İHtsız hissetmiyor, muhabbet etmek için çaba sarf etmesi
gerektiğini de düşünmüy ordu.
Başını salladı. “Meraklanmadım desem yalan olur.
Boşanma davaları sonlananı epey oldu.”
“Bana öyle gelmiyor.”
Bethanne. “Bana da." deyip halini kabullendi. “Ben...
" deyip Grant'm futbol kampı ücretini karşılamak isteme­
diğini anlatmaya başlayacaktı. Ama bunun önemsiz oldu­
ğunu hatırlattı kendine. Bu konuyu açmanın hiç anlamı
yoktu.
PauL “İlişkilerini ne zaman öğrendin?” diye sordu.
Bethanne ona gerçeği söylem eye utanıyordu. “Grant
bana söyleyince. En son ben duydum sanırım. Peki ya
sen?”
“Ben neredeyse ilk günden beri biliyordum ama
inanmak istemedim.”
“Tıffany'vle ne kadar evli kaldınız?"
0ıT tumult Hurluluk 145
 "AJu yıl. Dördünü mutlu geçirdik. Sonra Grant'la ta­
nıştı ” Başını ıkı yana salladı. "Çocuk sahibi olmayı sürekli
erteleyince şüphelenmeye başladım "
Grant. Tiffanj 'nin çocuğunun olmadığını söy lemişti.
Zaten bu berbat durum, başka masumların canını yakma­
dan da yeterince kötüydü.
Bethanne şarabından bir yudum aldı, sonra bir yu­
dum daha. “Annie bugün evleneceklerini düşündüğünü
söyledi"
Paul kaşlarını havaya kaldırdı. “Bence dc yakında ev­
lenirler.”
Bu muhabbet iştahını kaçımıış olsa da Bethanne mö­
nüyü açtı. “Bunları atlatıp atlamayacağımı bilmiyorum."
diye fısıldadı.
Paul. “Ne olur öyle deme.” dedi. “Ben her şeyin se­
nin için daha iyi olacağını düşünüyordum."
Cesurca. “Daha iyiyim," dedi. “Ama henüz kendi­
mi... o kadar iyi hissetmiyorum." Boşanmanın üzerinden
geçen anca aya rağmen, yalnızlık conuıı hâlâ yaktığı için
acısının dinmey eceğini zannediy ordu.
Paul aniden öfkey le. “Aldatan onlar." dedi. “Peki, biz
neden kendimizi kötü hissediyoruz ’"
Bu hiç adıl değildi. Canı yanan o ve Paul'dü. Grant
ile Tiffany sorumluluklarını sırtlarından atıp hayatın tadını
çıkarırken, Bethanne Özgüvenleri yıkılmış çocuklarla, eski
bir evle ve hiç kimselerin katlanamayacağı kadar büyük
bir duygusal çöküntüyle boğuşuyordu.
IİA H-d-L, -----------------------------------------------------------
yemem/’
Önlerine konarı çorbalarını içerken yine sessizlik
oldu, İkisi de yemeği beğendiklerini belirlen sesler çıkardı.
Çorba gerçekten de lezzetliydi. Bethanne. tıpkı evliykenkı
çorbanın içinde neler olduğunu anlamaya çalıştığını fark etti.
Bu, hiç beklemediği bir şekilde kendini iyi hissetmesini sağ­
ladı. Sanki eski özelliklerinden birini geri kazanmıştı
Tütsülenmiş somonun tadına hakti. Lezzetliydi ama
Bethanne bu balığı yanına körılı mayonez koymadan bu
servis etmezdi. Aynca çok baharatlı olmuştu.
Yeniden muhabbet zamanı gelmişti. Bethanne. “Bi­
nleriyle görüşmeye başladın mı?” diye sordu.
Paul başını iki yana salladı. “Peki ya sen?” .
Bethanne gülümseyerek. “Yirmi yıl sonraki ilk ran­
devun bu,“ dedi,
“Benim de yedi yıl sonra akşam yemeğine çıktığım
kadın sensin.”
“Bunu kutlamalı mıyız?”
Paul kıkır kıkır güldü. “Evet,” Sonra garsonu çağırıp
bir şişe şarap daha istedi.
Paul özellikle ürant'a kıyasla tanıştığı en çekici adam
değildi ama adamın dürüstlüğünden, cömertliğinden ve an­
layışından etkilenmişti. Aynen onu gibi acı çekse de. eski ka­
rısı yuvasını yıktığı için Bethanııe'den özür dilemişti.
Resi mandan çıkarken. "Senin için yapabileceğim bir
şey var mıT’ diye sordu.
Bethanne'nin bir konuda çok acil yardıma ihtiyacı
148 Prbbıe Macnmbtr
PaıL “Ben ooUn Tanrı’ya havale ettim," dedi. “Bu
dm beni bir nebze olsun rahatlattı .**
"Beni hiç rahatlatmadı.”
Paul dc önündeki mönüyü açtı. “Düşündüm dc...**
Bethanne aniden araya girip. “Şu boşanma konusunu
tenuşmasak.” dedi. “Hayatlarımıza devam etmeliyiz. Şim­
di siparişlerimizi verdim, olur mu?"
Paul haşini salladı “Ne yiyeceğine karar verdin mi?”
“Tütsülenmiş somon balığı alacağım. Yanına da balık
çorbası isteyebilirim.“
Paul garsonu çağırdı, siparişlerim verdiler. O da çor­
bayla deniz mahsullfl makama istedi. “Dediğini yapabili­
yor musun peki?“ dedi. “Yani hayatına devam edebiliyor
musun?”
“Büyük çaba sarf ediyorum."
Paul, “Nasıl yapıyorsun',’" diye sordu. Bethanne’nin
kafası karışık halde ona baktığını görünce. “Yardımına ih­
tiyacım var da ondan soruyorum," dedi, “ Benden daha iyi
durumda olduğunu ve bana yol gösterebileceğini düşün­
müştüm.”
“Ben... örgü kursuna yazıldım “
Paul gülümsedi. Gülümsemesi gerçekten de çok çe­
kiciydi. “O kadınlarla ilgili bir şey.”
“Örgü ören birçok erkek var.”
“Öyle mi?”
Bethanne omuz silkti. “Ben öyle duydum.”
“Ben dc golle başladım ama becerebildiğim i söyle-
“B e n işe alabilecek bınknm tanıyor musun.’"
“Nanl bir iş m y o n t t T
Bethanne iç çekti. “Şu anda ne olsa yaparım.“
“Bilguayaria aran iyi midir?”
“ Yanı.” Aslında bilgisayarlardan çok anlamıyordu.
İnternete girmesini biliyordu ama onu da çocuklarından
öğrenmişti Basit ofis programlarını kullanabilirdi ama
ondan başka bir şey yapamazdı.
Paul. “Bilgisayar kursuna yazılabilirsin,” dedi.
Haklıydı ama BcÜunnc bu düşünceden nefret edi­
yordu. İŞ dünyasından uzakta geçen anca yıldan sonra iş
bulmaya çalışmak, boşanma süreci kadar zorluydu.
Paul onu arabasını park ettiği yere kadar götürmekte
ısrarcı oldu. “Bu akşam çok güzel vakit geçirdim. Çok te­
şekkürler. Bethanne.”
“Asıl ben teşekkür ederim.” Tokalaştılar. “Ne zaman
istersen beni arayabilirsin.”
Paul'ün yüzü güldü. “Seni rahatsız etmek istemem."
“Otur mu öyle şey,"
Bethanne arabasına binip radyo dinleyerek evine dön­
dü. Arabasını evin önüne park ettiğinde saat neredeyse on
olmuştu. Daha merdivenlere udun utmadan dış kapı ardına
kadar açıldı ve koridorda duran çocuklarıyla göz göze geldi.
Annie, “Neredeydin?" diye sordu.
Andrew. “Bizi çok meraklandırdın." dedi.
Bethanne şaşkına uğramış halde onlara baktı. “Ne?
Aıuıic. sana eski bir arkitdaşımlu görüşeceğimi söylemiştim."
Bir lumtıi Mutluluk 149
 Annie kızgınca, “Ama btı kadar geç kalacağını söy­
lememiştin!“ diye haykırdı.
Bethanne ne diyeceğim çok düşünmeden. “Konuş­
maya dalınca vakit akıp gitmiş." dedi.
Andrew, “Bunu yaptığına inanamıyorum," diye söy­
lendi.
“Ne yapmışım'7”
Andrew, Hem de bize nerede, kiminle olduğumuzu
bilmenle ilgili onca şey söyledikten sonra.” dedi ve başını
duyana salladı.
Annie. “Aynen öyle,” diye söylendi.
“içeriye girebilir miyim?“ Bethanne onlar kenara çe­
kilirken, “Size not bırakmıştım," dedi.
Andrew. “Biliyorum ama bize ne adamın adını ne dc
nerey e gittiğini yazmışsın." dedi. “Binleriyle buluşman
bana tuhaf geldi."
Aıuıie biraz daha mantıklıca konuşup. "Bence baş­
kalarıyla görüşmende bir tuhaflık yok." dedi. “Ama ben
de bunun doğru bir şey olduğunu zannetm iyorum ,"
B e th a n n e . “S iz e bak veriyorum." dedi. “Ancak bu
benim yeni hayatım.” Bu korkunç sözleri ilk defa gözlerini
kırpmadan söyleyebilm işti.
Andrew, “Yani buna alışmamız mı gerekiyor?” diye
sordu.
Bethanne başını salladı. Çocuklarının endişelenme­
sini gerektiren hiçbir şey yoklu. O, hâlâ onların güvenebi­
lecekleri, dertleşebilecekleri kişiydi. Unlann anneleriydi.
Babalan ne yaparsa yapsın bu değişmeyecekti.
150 Drbtnr
yazdıkları hep yüzünü güldürüyordu. Jason haftada bir iki
kez ona cesaret verici mesajlar gönderiyordu. Courtney
ikisini de çok seviyor, uzun uzun cevaplar yazıyordu. Özel
diyetinden bahsetmemişti ama ablasına verdiği her kiloyu
övüne övüne anlatmıştı.
Babası da onunla düzenli olarak görüşüyordu. Bre­
zilya’daki işi vaktinin çoğunu alıyordu ama Courtncy ba­
basının ona destek olmay a çalıştığını biliy ordu. Bu yüzden
de onu çok seviyordu. Anık haline üzülmekten vazgeçti­
ğinden babasının içinde bulunduğu zor durumu anlayabi­
liyordu. Adam, çocuklarını ölesiye özlüyor, sürekli eve ne
zaman döneceğinden bahsediyordu. Bu yıl, hayatlarındaki
en uzun yıl olmaya adaydı.
Seattlc'da yaşamakla ilgili tek sorun, Courtnev’in Ya­
şıtı biriyle henüz tanışmamış olmasıydı. Fiziği mükemmel
yüzücü kızlarla karşılaştığı o korkunç günden sonra, an­
trenman günleri olan pazartesi ve çarşambaları havuzun
yanına yaklaşmamıştı.
Haftada üç gün yüzüyor, diğer günler dc bisiklete bi­
niyordu. Hatta anneannesinin Seattlc trafiğinde tehlikeli
olduğunu düşünmesine rağmen kurstaki son derse bisik­
letle gitmişti. Tam tamına beş kilometre pedal çevirmek
kolay olmamıştı ama sonunda başardığı için kendini iyi
hissetmişti. Seattle ın dik yokuşlarını tırmanmak zorlu bir
işti. Lance Amstrong'un bile buralarda nefesi kesilirdi. Co­
urtney bir süre sonra durup bisikletinden inmek ve yürü­
mek zorunda kalmıştı. Yeni hedefi, Capitol Hill'i hiç dur-
152 Orhtnr M m m tu rr
COURTNEY PULANSKJ
Anneannesinin antika tartısı doğruy sa Courtney iki
kilo vermişti. Hana bir ayağının ucunda durup tanıya doğ­
rudan bakarsa üç kilo vermiş oluyordu. Aylardır ilk defa
doğru düzgün diyet yapıyordu. Kendini gerçekten de çok
iyi hissediyordu.
Spor yapmanın yararını gördüğünden emindi. Ablası
ona e-postayla düşük karbonhidrat diyeti göndermişti ama
o kendi hazırladığı diyeti uy guluyordu. Çok basit bir kuralı
vardı. Ûç beyazdan: un. tuz. şekerden uzak duruyordu. Do-
Layısıy la pastayı, findik ezmesini, pizzayı, patlamış mısın,
daha doğrusu son dört yıl boyunca canının çektiği her şeyi
kendine yasaklamıştı
Alaska'dan her gün e-posta atan ablasından sürekli
haberdar oluyordu. Julianna'nın tatil köyündeki macera­
ları. iş arkadaşlarıyla, müşterilerle ve vahşi doğayla ilgili
Bir Yuntuk MuFfUİu 151
=r sonunda KwV fiw ulaşacaktı.
perrk
Courtney merdivenlerden inerken anneannesi. “Yine
ı hu çıkıyorsun?” dîye sordu. Özerinde şortla tişört ve
de kaskı vardı.
"Geç kalmam, anneanne."
Venı gözünü televizyondan ayırıp ona bakarken,
“Dikkatli ol!" diye seslendi.
"O hm ın '
“Ne zaman döneceksin'’“
Courtney saatine baktı. “Bir saate dönerim, tamam
m ır
Anneannesi cevap vermeyince Courtney her zaman
olduğu gibi Vera'nın onu duymadığını düşündü. Kaskını
başına geçirip eldivenlerini de taktıktan sonra bisikletini
koyduğu garaja gitti.
Bisikleti onuncu vitese atmış hı/lıça ilerlerken ve
rüzgâr yüzüne çarparken. Safeway Alışveriş Merkezi "nin
ö n ü n d e k i p a rk a la n ın d a tanıdık b ir yüzle karşılaştı Beth­
anne de aynı anda onu görünce elini kaldırıp seslendi. Co­
urtney öylece yoluna devam edecekti ama Bethanne'nin
onu yanına çağırdığını fark etti.
Bisikletiyle park alanına girip Bethanne'nin bulun­
duğu tarafa yöneldi. Geniş omuzlu, kısa, siyah saçlı, yakı­
şıklı genç adam alışveriş arabasını Bethanne’nin arabası­
nın yanma kadar getirmiş, poşetleri yerleştirmeye hazırla­
nıyordu.
B e Yumak Mutluluk 153
 Roluğu biniz kesilmiş olan Courtney. ' ‘Merhaba." de­
di. Su şişesine uzanıp biraz su içti.
"Courtney. seni oğlum Andrew‘le tanıştırayım, Cıör-
dtlgUn gibi burada çalışıyor." Oğlunun üniformasındaki
alışveriş merkezinin amblemini gösterdi.
Son derste çocuklarından bahsetmişti ama Courtney
pek dikkatli dinlememişti. Hatırladığı kadarıyla Beth­
anne 'nin bir kızı, bir de oğlu vardı.
Andrew sıradan bir tavırla, "Merhaba,” dedi.
"Merhaba." Harika! Her tarafı terlemiş, yüzü kıpkır­
mızı olmuş halde tanışmıştı onunla. Ayrıca çoğu zaman ba­
caklarını pantolonlarla gizlemeye çalışmasına rağmen, bu
sefer üzerinde şort vardı.
Bethanne. oğluna. “Courtney de örgü kursuna geli­
yor." dedi. "Geçen gün sana ondan bahsetmiştim. Eylfll’de
Washington Lisesi'nde son sınıfa başlayacak." Courtney'e
döndü. “Andrew de lise sor sınıfa geçti."
“Washington Lisesi'nde mi okuyorsun?"
Andrew başını salladı.
Bethanne, oğluna. "Marmers'in maçına fazladan hi­
lelin olduğunu söylememiş miydin?** diye sordu ve cevap
verme fıisalı Ummadan. "Courtıtcy'i dc yanında götür-
sene," dedi. “Pek arkadaşı yok. Bu sayede arkadaşlarınla
tanışmış olur."
Bethanne'nin oğlunu böyle tuhaf bir duruma sokma­
sından utanan Courtney hemen araya girip. "Hiç gerek
yok." dedi.
Debbit Uacomber
bağırdı, “Ama duş alıp hamlanmalıyım Anneanne, sence
ne giyineyim ?" Aptalca bir soru sormuştu. Anneannesi se­
vimli bir kadın olabilirdi ama modadan hiç anlamazdı.
"Neyse, ben bir çaresine bakanm."
Courtney duş aldıktan sonra yaklaşık on beş dakika
boyunca çeşit çeşit kıyafet denedi, hepsini aynanın karşı­
sına geçip dikkatlice inceledi. En sonunda kot paltolon;
beyaz, dar bir tişört ve üzerinde sarı çiçek deseni olan bir
gömlek giymeye karar verdi. Bu kıyafetle kilolu görünü­
yordu ama üzerindeki sarı gömlek gözlerinin daha koyu
görünmesini ve koyu kahverengi saçlarının belirginleşme­
sini sağlıyordu.
Andrew saat beşte telefon etti ve yarım saate kadar
uğrayıp °nu alacağını, maçın da saaı altıda başlayacağını
söyledi. Courtney dışanda bekleyerek çok hevesli görün­
meyi de. Andrew’in içeri girmesini de istemiyordu. Bu
yüzden bir ara yol bulup onu oturma odasının penceresinde
beklem eye başladı. Araba kapıda belirir belirmez annean­
nesinin yanağına bir öpücük kondurup dışarı fırladı.
Anneannesi ona, “İyi eğlenceler,” diye seslendi.
“Sağ ol. anneanne." Bu, odasında oturup saatlerce in­
ternette takılmaktan ve hele de yaz. aylarında televizyon
izlemekten çok daha güzel bir şeydi.
Andrew yana eğilip onun için kapıyı açtı. Yine sıra­
dan bir lavırla. “Merhaba.” dedi.
"Merhaba! Beni davet ettiğin için teşekkürler.”
Courtney ancak ön koltuğa oturduktan sonra arabada
■ Arakrv. Taebnek k u t u m m T diye tonlu
~oi*N1ır" önemsemez görüne de tam aksini hisse-
diyordu tçı kıpır kıpır olmuştu ama bunu dışa vurmaya
m m ,ı edemiyordu.
Bethanne. "Onu evinden alırsın, öyle değil mı?" dedi.
"Arabayı verirsen neden olmasın." Ses tonuna bakı­
lırsa annesiyle araba konusunda anlaşamıyorlardı,
Belhannc gülümsedi. “Tamam, tamam, arabayı alabi­
lirsin."
Andrew, Courtney’in adresiyle telefon numarasını
aldı ve öğleden sonra işten çıkınca onu arayacağına söz
verdi.
Courtney hey ecandan eve fırtına gibi eserek gitti. And-
rcw havalı, sevimli biriydi ve tam da tanışmayı islediği bir
cıkckıi M*çuı başlamasına epey zaman otsa da Court-
ney'in yapması gereken çok şey vardı.
Eve döndüğünde, anneannesi masaya öğlen yemeğini
koymuştu. Bir elma kapu ve kocaman bir ısırık alıp mer­
divenleri hızlıca çıktı.
Anneannesi arkasından. “Hey. nereye gidiyorsun?**
diye s e s t e n d i .
"Biriy le tanıştım Bethanne'nin oğluyla" Vcra kafası
karışmış halde bakınca. “Bethanne." dedi. “Örgü kursun­
dan? Dcruı bu nefes aldı. "Bu akşamki Manners maçına
gideceğim."
"Ama maçın başlamasına daha çok var."
Courtney merdivenlerin başında. "Biliyorum!" diye
Bar Yumak Mutiulut 155
a brinın olduğunu fark etli “Emniyet kemerini çek-
: içm yana dönerken, “Merhaba," dedi.
“Annie. kız kardeşim. O da bu sene lise üçe geçti.
, Courtney."
Courtney’in güler yüzü Andrew in kardeşini hatırla­
yınca kayboldu. Annie, havuzda Courtney *e bakıp arkada-
fn la fisır fısır konuşan kızdı. Annie*nin onu hatırlamaması
için dua etmekten başka çaresi yoktu. Havuzdaki günden
bahsetmediği için Annie onu anımsam anı ıştı.
Kız. "Ağabeyimle annem beni zorla maça gönderi­
yor?* diye söylendi.
Courtney. Annie'nin onlara zorla eşlik ettiğinden şüp­
helenmeye başlamıştı.
Andrew kardeşine ters biı bakış anıktan sonra. “Se-
attle'a ne zaman geldin?" dîye sordu.
Birkaç hafta önce anneannemin yanına yerleştim."
Courtney, birkaç dakikalığına babasının iş durumundan,
Brezilya da çalıştığı köprünün öneminden bahsetti. Ağa­
beyinin yüksek lisans yaptığını, üniversitede o k u y a n abla­
sının da yaz Laıilinin b a ş ı n d a n beri A l a s k a ' d a çalıştığını
söyledi. Chicago'dan ve arkadaşlarından ayrılmaktan nef­
ret eniğini ama anneannesiyle birlikte kalmanın d a güzel
olduğunu anlattı.
Arka koltukta oturan Annte, “Annenle baban boşandı
mı?” diye sordu.
Courtney durgunlaştı. “Annem dört yıl önce trafik
kazasında öldü.”
»*r İ M Mutlulu* 157
 Andrew, “Başın sağ olsun." dedi.
"bağ ol. Courtney'in anlatacakları aniden tükendi.
Andrew ile Annie de ağzını açmayınca arabada tuhaf bir
sessizlik oldu.
Annie alçak sesle, “Keşke benim babam da ölseydi."
dedi.
Andrew, "öyle deme," diye çıkıştı.
“Ciddiyim!" Annie çok öfkeliydi,
Andrew durumu açıklamak için, "Bizimkiler geçen­
lerde boşandı," dedi. “Annem bahsetmiştir herhalde."
“İlk dersle bir şeyler söylemişti." Courtncy, Bethanne
hakkında iş bulması gerektiğini biliyordu bir dc.
Annie neredeyse bağırarak. “ Babamız pisliğin teki,”
dedi.
Andrew burnunda soluyarak, “Kardeşim babama
hâlâ çok kızgın,” dedi.
Annie arka koltuktan, “Seni duyabiliyorum,“ diye çı­
kıştı.
Arabayı ara sokaklardan birine park edip dışarı çık­
tılar. Annie dikkatlice bakınca. Courtney nefesini tutup onu
hatırlamaması için dua etti. Ama şansı onu yüzüstü bırak­
mıştı.
Annie ona tepeden tırnağa bakarken, “Seni görmüş­
tüm." dedi.
Courtney’in kalbi paramparça oldu. Bir umutla,
“Belki de kursa giderken görmüşsündür,” dedi ama kar­
nına saplanan ağrı dinmek bilmiyordu.
158 Debine
"Bir kazağın kolunu örerken de,
bir ayağa uyacak çoraba şekil ıerirken de.
ilm e k len ilm eklerin içinden geçirm enin
sih rin i y a şa ya b ilirsin iz “
L Y D İA H O F F h U S
t ’al Bordhi
Brad'in civardaki dükkânlara kargolarım teslim edip
yanıma gelm esini sabırsızlıkla bekliyordum. Hayatım bo­
yunca birçok aşk kitabı okudum ve buna dayanarak Brad'
in romantik bir kahraman olduğunu rahatlıkla söyleyebi­
lirdim. On alu yaşından beri kanserle yaşadığım için kor­
kular ve çeşitli tehlikeler yüzünden içim e kapanmıştım.
Geçen yıl yaşadığım korku dolu günlere rağmen, hayatım
hiç bu kadar güzel olmamıştı ve bu da benim gibi biri için
biraz ürkütücüydü. Mutluluğum ve artan özgüvenim , ka­
dere bir şekilde meydan okuyor gibiydi.
160 DMmr ,tfacmmbtr
. “Havuzda görmüş-
en. Yaşlı kadınların katıldığı sabahki gruptaydın."
l da öne eğilip fısıldayarak. “Benimle tekrar karşı la-
dıyc çekinmene gerek yok,” ıledi. “Geçen hafta
ı ayrıldım. Annem henüz bılmiy or. Andrew de ona
söylem ez Aramızda anlaştık.“
Andrew gözlerini kısıp kardeşine baktı.
Annie gülümseyerek. "Benim de maça gelmemi iste­
di,” dedi. “Çünkü kız arkadaşının birlikte takıldığınızı öğ­
renmesinden korkuyor."
Andrew. Annıe'ye, “Sen sus bakalım," dedi. Court­
ney 'e özür dilcrcesine baktı.
Courtney, “Sorun değil." dedi. Gerçeği söylüyordu.
B r Yumak Mutluluk 159
Sanırım Dr. Wibon'ım rurm koaeroOer s n s m d a bir
şeşler bulduğundan ve yine kansere yakalandığımı düşün-
* ı bahsetmiştim. Kendimi kaçınılmaz kaderime.
; teslim etmiştim, işte o gürlerde Brad'd e n ayrıldım,
»ebep ilen sürmeden onu hayatımdan çok saçma
' ': uzaklaştırdım. Ama o beni öyle kolayca bırak-
Benim için mücadele etmesinden, yanımda kalma-
I acı verici bir hale getirene kadar haşucumdan aynl-
sından etkilenmiştim. Sonradan hiçbir şey imin ol-
dığım öğrendim elbette. Ama benimle birlikte olmayı
tnediği için Brad’t suçlayacak değildim. Aklım yerine
fclıntc Brad beni dinlemeyi kabul etmişti. Bir kez daha
S Margaret yardımıma koştu. Onun cesaret verici sözleri ol­
masa kim bilir neler yaşardım Fakat bunların hepsi u*ç-
-lişte kaldı ve şimdi Brad hayatımda olduğu için her gün
“'-ediyorum.
Geçen akşam telefonda Bağımsızlık Günü’yle ilgili
nlanntızı konuştuk. Brad, Margaret ve Matı'le birlikte
bekü yapmay a yüz yüze görüştükten sonra karar ver­
imiz gerektiğini söyledi. Ben bu latil zamanı hep çocuk-
■gibi heyecanlaruyordum ö z e llik le de Brad Ve Cody'
y lc birlikte olmaya ve işten uzaklaşmaya can atıyordum.
"Çünkü çok sıkılmıştım.
Dükkân son zamanlarda çok yoğundu. Bu durum
şler için çok iyi olsa da beni fiziksel olarak tüketiyordu.
Icr gün sabah sekizde ayağa dikiliyordum. Margaret dc
““"-nkiln olduğunca erken gelm eye çalışıyordu ama evin­
!Ur iumut. Mmtuivk 161
 deki sorunlar kafasını kurcaladığı için son zamanlarda es­
kisi gibi değildi. Yine de çaba sarf ettiğini görüyor, ona
destek olmak ve halini anlamak için elimden geleni yapı­
yordum.
Cuma günkü buluşma da çok faydalı geçmişti. Özel­
likle Jacqueline her hafta geliyor. Warm Up Amerika için
saatlerce örgü örüyordu. Zaten aralarında en çok boş vakti
olan da oydu. Alix çalışıyordu. Carol da evde sevimli Ca-
meron’a bakıyordu. Yine de Jacqueline'in zaman ve para
konusundaki cömertliği beni etkiliyordu.
Bir de çorap kursuna devam ediyorduk. Kursiyerlerin
üçü bir araya gelince ilginç bir grup oluşmuştu, ben de on­
ları yavaş yavaş tanımaya başlıyordum. Biraz gevşemiş­
lerdi ama bu iyiye işaretli. Örgü örmenin insanları bir
araya getirmesini seviyordum. O üçü; kişilik, yaşam tarzı
ve yaş bakımından birbirlerinden ne kadar farklı olursa ol­
sunlar, yavaş yavaş kurdukları bağla mutlu oluyordu. Eli-
se'in ilk günkü asabi tavırlarından dolayı kurs kötü baş­
lamıştı ama sonradan Özür dilemesiyle her şey yoluna gir­
mişti. Ben dc buna minnettardım. Kursun nasıl ilerleyece­
ğini E lise’in belirlediğini fark etmiştim. Kadın doğuştan
liderdi ve her ne kadar buyurgan tavırlar sergilemesi gere­
ken kişi ben olsam da bunu yapamıyordum.
Saat onu biraz geçerken Brad" in kargo kamyonunu
dükkânımın önünde gördüm. İçeriye girip bana "Hayatım
demesini bekledim. Bu. aramızdaki geleneğin ilk kısmıydı.
Daha sonra ofisime geçip beni öperdi. Bu lür şeyleri, Mar-
i y â e eeç o±=şn_ t> ik io ı açnloan yanm saat
ı işe şeracy. neredeyse ahşfcaafak haline getirmişti
ı dile getirip canını sıkmayı istemiş ordum ama s o
Alanna karşı bu kadar umarsız olması sinirlerimi
bozuyordu. Eninde sonunda bunları konuşmam gereke­
cekti ama aram da zamanı vardı.
Kapının üzerindeki küçük çan çalınca rahatladım.
Brad’le birkaç dakika geçirince kendimi çok iyi hissediyor­
dum.
Brad, yeni iplerle dolu kutulan koyduğu yük araba­
sını sürerek bana doğru gelirken. “Merhaba.“ dedi
"Ee. "havalıma, sevgilime" ne oldu?“ diyerek takıl­
dım. "Bırilerini gücendirdim mi, yoksa başka bir şey mi
oldu?“
Brad lafı ağzında geveley erek. “Bir şey ler oldu işte,”
dedi.
"Brad? Bir sorun mu var?" Yüzünde her zamanki gü­
lüm sem esi y o k tu v e bu da beni e n d iş e le n d iriy o r d u . Bir
so ru n o ld u ğ u n u görebil iy o rd u m i m a s o rm a m a g e re k k a l­
madan bana açıklaması gerekirdi. Gözlerini kaçırması. ge­
reken cevabı veriyordu aslında
"Her şey yolunda... sanırım." Ama tereddüt etmişti.
Endişelenip hemen. "Cody'ye bir şey mı oldu?“ diye
sordum.
"Hayır, hayır. Cody iyi.“

162 163

Brad’in oğlunu seviyordum. Cody arada sırada yan-

ı uvu uv v cvuvu^u -uymayı sc\ı*
yordum. İler şey umduğum gibi giderse yakında onun
üvey annesi olacaktım.
“Bana ne olduğunu söyle."
“Bunu sonra konuşsak daha iyi olur.”
“Neyi konuşacakmışız?"' Bir açıklama yapmadan ya­
nımdan ayrılmasına izin vermeyecektim.
Brad derince iç çekti, benim yanımda değil dc dün­
yanın herhangi bir yerinde olmayı diliyormuş gibi bir hali
vardı. Neredeyse bir yıldır birlikteydik ama ben onu hiç
böyle görmemiştim.
Bir kez daha. “N ey se şimdi söyle," dedim
“Bağım sızlık Gtlnü’nCI seninle geçiremerıı.”
Büyük bir hayal kırıklığına uğramıştım ama bunu
saklamaya çalıştım. “Tamam. Peki, bunun özel sebebi var
mıT*
Beni duymamış gibi yapmaya çalışıp kutuları kasa­
nın yanına dizmeye başladı. Ben de alışkanlıktan teslim
aldığıma dair imza attım.
Telaşla. “Brad," dedim. “Bir sorun olduğu belli.”
Brad doğruldu. Onu daha ftnıc hiç hu kadar ciddî
görmemiştim. “Otursan iyi olur," dedi,
"Hayır,” diyerek hırçınca reddettim onu. “Ayakta du­
racağım. Ne söyleyeceksen söyle.” Ayaklarımın uyuştu­
ğunu ve uyuşukluğun bileklerimden baldırlarıma çıktığını
hissedebiliyordum. Sanırını o anda ne olduğunu fark ettim.
164 Ifrh h k Macomber
f ma örter geleceğin tarara e*M y«r pNysfcte B .
İ tonuşmiyı İh defa y^nuş. kısnde dr hem « s d»-
söjleven erkeklerin ilişkimizin bittiğine karar verdi-
öğrenmiştim O zamanlar onlan suçlamamıştım. Ya­
n ı ğ ım hastalıktan dolayı beni sevmenin kumar oyna-
l farkı olmadığını biliyordum. İki defasında da ölme
aliyle yüzleşmiş, karşımdaki insanların da aynı şey-
i yaşamasını bekleyemeyeceğitne karar vermiştim. Ama
di durum farklıydı.
Brad elini bacağına sürüp sildi ve sertçe yutkundu.
I gün seninle birlikte olamam, çünkü Cody’yle birlikte
nice'ın yanma gideceğiz.*'
Ben daha bunları sindirmeye fireni bulamadan. Brad
kısık bir sesle, “ Imıicr birkaç gün önce telefon edip be­
nimle konuşmak istediğini söyledi,” dedi,
Brad'in eski eşiyle iyi bir ilişkisinin olması için ça­
tladığını biliyordum Boşanmayı karısı islemiş. Brad’in
Kıllarının velayetini almasına hiç itiraz etmemişti.
Brad daha fazla açıklama yapmayınca. "Demek Ja-
[ nice le konuştunuz," dedim. “Herhalde söyleyecek çok şe­
yi vardı.*’ Brad’in gözlerinin ve ağzının duruşuna bakılırsa
ıhınım daha da ciddiydi.
Brad omuzlarını yukarı kaldırıp derince iç çekti.
Son birkaç ay yuyananları düşünmüş vc Cody’yle beni bı­
kmakla hata yaptığını fark etmiş."
“Biraz geç kalmamış mı?”
Brad buna hemen cevap vemıedi. "OıtaMutluluk
Bir Yunak bir şans ver-
165
memizı istiyor.”
“Onu seviyor musun?’ diye sordum.
Güldüm, Brad in eski eşine dönmeyi ciddi ciddi dü­
Hemen. “Hayır,” dedi, ardından biraz duraksadı. “Ev­
şündüğüne inanamıyordum. “Sence de büyük bir tesadüf
liyken Janice’i sevdim, benden ayrıldığında da seviyor­
değil mi?“ Brad anlamamış olsa da ben dunımu anında an­
dum. O Cody'nin annesi ve oğlumun ona ihtiyacı var.”
lamıştım.
“Peki, bu bizim için ne anlama geliyor?”
Brad bakışlarını bana çevirirken. “Efendim?” dedi.
Brad ellerini ceplerine soktu. “Bilmiyorum."
“Bana evlilik teklif etliğini söyledin mi ona?” Kuş­
kulanmaktan başka çarem yoktu. Janice elbette onu geri “Teklifinden vazgeçecek gibisin," dedün, “Öyleyse
seninle kıyasıya mücadele edeceğiz, ahbap," diyerek or­
istiyordu! Çünkü onu sonsuza dek kaybetmek üzereydi.
tamı biraz yumuşatmaya çalıştım.
Brad başını iki yana salladı. Cody’nin annesine evli­
lik planlarımızdan bahsettiğini düşünmeye başladım. “Bir Brad gülümser gibi oldu. “Öyle bir şey yapmayaca­
ğım ama senden sormaya hakkımın olmadığı bir şey yap­
şekilde öğrenmiş, bu da hiç hoşuna gitmemiş. Seninle oyun
manı isteyeceğim.”
oynuy or. Evlenmeye hazırlandığımızı duyunca sizin bir baş­
kasıyla olacağınız düşüncesini kendine yedirememiş ” Ja­ İsteyeceği şeyi tahmin edebiliyordum. “Kendi ar­
nice. Brad Te evlenmeyi istemese de, ne benim ne de başka zumla kenara çekilmemi ve Janice'e sizi geri kazanma fır­
satı vermemi mi istiyorsun? özür dilerim Brad ama bunu
bir kadının onunla birlikte olmasını kabullenemiyordu.
Brad çaresizce ellerini açtı. “Bana samimi geldi. Ger­ yapamam. Ya beni seviyorsundur ya onu."
çekten de pişman olmuş gibiydi. Ayrıca o kadar iyi rol ya­ "Onu sevmiyorum." Gözleri halini anlamamı dili­
yordu. “Durum daha da karışık.”
pabileceğini sanmıyorum.” “Hayu, öyle degıl,“ diyerek ona karşı çıktım. "Onun
B ra d d o ğ a l o la ra k b u n a in a n m a y ı is liy o rd u . c g ım ,
kulu kölesi mi olacaksın?"
ona bunu yapmasını emrediyordu. Onun yerinde hangi
"Hayır! Zaten bunlar benimle değil, oğlumla ilgili.”
erkek olsa aynı şeyleri hissederdi. Bu durumun ben ve Brad
için ne anlama geldiğini bilmemenin yaranığı kafa karışıklı­ “Oğlu Janice’in aklına bu kadar geç mi geldi?” Brad’
in beni ne hale soktuğunu bildiğinden emindim. Kalbimi
ğıyla. “Yani." dedim. Brad de ne yapması gerektiğini bil­
paramparça eniğini görebiliyordu.
miyor gibiydi. “Beni sevmediğini. Janice kendine gelene
Epey uzun süre soruma cevap vermedi. “Cody'ye bu­
kadar benimle vakit geçirdiğini mi söylemek istiyorsun?“
nu borçluyum Annesini seviyor ve yeniden bir aile olma­
Brad, “Elbette hayır,” dedi
mızı istiyor.” Brad bana yaşattığı acılan görmeye dayana-

16 6 Uebbıe Macombtr
Bir Yumak Mutluluk

mıyormuşçasına gözlerim kapattı. “Çok üzgünüm, Lydia.

ı etmek isleyecek. İşte o zaman ben burada olmayaca-
Canını yakmamak için her şeyi yapanm.”
"Ama ben de Cody’yi seviyorum!" diye haykırdım
“Ne diyorsun sen? Ben senden sadece.
Uyuşma hissi tüm bedenimi ele geçirmişti artık. Başımı
uzaklara çevirirken doğru düzgün hareket edemiyordum, “Sebebi ne olursa olsun, sen Janice’e bir şans tanı­
mak istiyorsun," diyerek araya girdim. “Cody'nin iyiliği
“Biliyorum O da seni seviyor.”
“Ama ben hiçbir zaman onun annesi otamayacağım.” için mi kendi iyiliğin için mi bilmiyorum ama sen bir ka­
dedim. Duyduğum acıdan dolayı hasta düşeceğimi hisset­ rara varmışsın. Onun keyfine göre hayatıma girip çıkmana
müsaade edemem."
tim. Janice her zaman onun ilk sevdiği, en çok tutulduğu
kadın olacaktı. Ne yaparsam yapayım hep onun gölgesinde Brad, “Artık neyin doğru olduğunu bilmiyorum!"
diye bağırdı.
kalacaktım. Omuzlarımı kaldırıp arkama döndüm. Brad
kıpırdamadı “H erhalde... evlilik planlarını ertelememe “Ben dc." dedim. “Ama ben ikinci plana atılmışım."
Artık kendimi tutmakta zorlanıyordum. “Yanına taşınmayı
sevinmişsındir.” da istiyor mu?"
Derince nefes alarak. “Hayır,” dedi. “Lydia, ne olur
beni anlamaya çalış. Bunların olmasını ben istemedim, is­ “Hayır." diyen Brad başını iki yana salladı. “Herkes
kendi evinde kalacak Henüz başka bir karar almadık. Se­
temiyorum.”
ninle konuşmadan böyle bir şey yapamazdım."
Orada öylece durduk ve içinde bulunduğumuz oda
gittikçe daralmaya başladı. Bunları beri düşündüğünü göstermek için mi söylü­
Gururum, her türlü çözüm yoluna başvursam da bo­ yordu bir de? Eski eşinin laflarına kandığı bal gibi orta­
zuntuya vermememi söylüyordu bana. “Sen kararını ver­ daydı. Janice Tn Cody yi sevdiğini biliyordum. Onunla ge­
mişsin. Size mutluluk dilemekten başka bir şey düşmez çen aylarda birkaç kez telefonda konuşmuştum. Cody'yle
arasındaki bağa rağmen bir eşinin ya da ailesinin olmasını
bana.”
Bir cevap vermedi. istemediğini çok açık bir şekilde söylemişti bana. Fikrini
.böyle aniden değiştirmesi beni resmen dumura uğrattı
“Bu oyunu oynayamam. Brad. Oynayamam.”
| “S*nî seviyorum ,’ dedim. Sesim konuşmama engel
“Bu bir o y u n değil ki.”
ılacak kadar çok titriyordu. “Ama Janice'le sen ve Cody
“Ama dönüşebilir. Dönüşecek de. Bir süre so n ra Ja­
nice hata yaptığını fark edip yine hayatına tek başına de- jin mücadele edemem, etmeyeceğim. Dün benimle hava­
nı paylaşmayı istediğini söyleyip bugün eski eşine bir

168 Lkbbu Macombtt

şans tanımaya karar verdiğin için kenara çekilmemi bek­
Bu beklenmedik çıkışımdan dolayı Margaret’in ağzı
leyemezsin. Şu durumda sana ne diyebilirim ki?-"
açık kaldı. “Tamam. Bundan sonra olmaz.”
Brad cevap vermedi ama dişlerini sıktığını görebili­
Kalkıp arka taraftaki odaya geçtim ama ellerimdeki
yordum. "Birbirimizle karşılaşmamamız için teslimat böl­
titreme bir türlü dinmiyordu. Kendimi toparlamalıydım
gemi değiştirmeye çalışacağım.”
» yoksa duygusal olarak çökecektim. Ne yazık ki çok geç
“Teşekkürler.” Sesimin bu kadar sakin çıkmasına şa­
“ kalmışımı.
şırmıştım, çünkü içimde fırtınalar kopuyordu.
Peşimden gelen Margaret. “Bugün ters taraftan mı
“Çok üzgünüm. Lydia.”
kalktın?” diye sordu.
Uzaklara baktım, çektiğim acılan görmesini istemi­
Kendime bir bardak kahve doldurmaya çalıştım ama
yordum.
Sevdiğim adam arkastnı dönüp çekip gitti hayatım­ içeremedim. Kahve demliğini yerine koyup ablamın yü­
züne bakmak için arkama döndüm. Yüzümün kireç gibi
dan. Kapı kapanır kapanmaz bir sandalyeye çöküp yüzümü
olduğundan emindim.
iki elimle kapattım. Az önce yaşadıklarıma bir anlam ver­
Halimi görünce afallayan Margaret. "Lydia,” diye fı­
meye çalışırken kesik kesik, derin nefesler aldım. Daha
sıldadı. "Ne olduT'
dakikalar önce Bağımsızlık Günü nde birlikte yapacağımız
barbeküyü düşünüyordum. Sadece Brad’i değil, Cody’yi Konuşmak için ağzımı açtım ama hiçbir şey söyle-
yemedim. Onun yerine dudaklarımın arasından hafif bir
de kaybettiğimi yeni yeni fark ederken kalbim atmaz oldu.
Bana sevginin başka bir boyutunu, anne olmanın anlamını inilti çıktı ve vücudum içimi parçalayan hıçkırıklarla sar­
sıldı. Kendimi toparlama düşüncesinden eser kalmamıştı.
öğreten sevimli çocuk da hayatımdan çıkıp gitmişti.
Kapının üzerindeki çan sinir bozucu bir ses çıkardı. Margaret hemen bana sarıldı, yere yığılmak üzere ol­
duğum için beni tutmasına sevindim,
Ellerimi indirip yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim
ama Margaret'i görünce kaşlarımı çattım. Aklıma gelen ilk i "Lydia, Lydia, ne olduT" Durup dikkatlice bana baktı
“Brad sana bir şey mi dedi? Dışarıda karşılaştık ama (ek
şeyi söyledim. “Geç kaldın.” telime etmedi."
M argaret hiçbir açıklam a yapm adan sadece, “Biliyo­
Bir türlü konuşamıyordum. Dünyanın, dünyamın sonu
rum,“ dedi.
"Benimle çalışacaksan işe vaktinde geleceksin,” de­ çelmiş gibiydi. Gençlik yıllarımdan sonra ilk defa kendimi
ianlı ve normal hissetmiştim. Aşkı bulmuş ama sonra da
dim. "Sırf kardeşinim diye işe canın istediğinde gelemezsin."
ok acı bir şekilde ne kadar geçici olduğunu anlamıştım.

17 0 D tb b ıe M acom ber

K ..» ı» .ı luvıift.«, -r u * « ıı...

yukarı çıkmalıyım," diye fısıldadım. “Bir süreliğine dük­
kâna bakar mısın?"
“Elbette.”
“Sağ ol," Vitrinin orada duran Whiskers1i kucağıma
aldım ve Brad'i görmeyi umarak dışarı bakındım. Sürücü
koltuğuna oturmuş, başını direksiyona yaslamıştı.
Margaret gelip arkamda durdu. Elini omzuma atıp
pencereden dışarı baktı.
Nazikçe, "Sen vc Brad mi?” diye sordu. E L İS E B L A V M O N T
Başımı salladım. “Eski eşine dönüyor."
Margaret beni çevirip sıkı sıkı sardı. “Çok üzüldüm.” Örgü kursundan döndüğünde Elise'in morali çok bo­
diye fısıldadı. Üzüldüğünden emindim ama o anda hiç zuklu. Lydia’nın hastalandığını ve dersin iptal edildiğini
kimse benim kadar üzülemezdi. öğrenmişti. Margaret onlara yardımcı olmaya çalışmıştı
çalışmasına anıa iyi bir örgücü değildi, ayrıca hiç çorap

(
örmemişti. Lydianın kurs süresini bir hafta uzatacağından
bahsetmişti. Ancak vaktinde derse yetişmek için epey çaba
sarf eden Elise büyük hayal kırıklığına uğramıştı.
Margaret özür olarak kursiyerlerin o gün alacağı tüm
: ürünlerde yüzde otuz indirim yapacağım söylemişti. Ancak
Elise hiçbir şey almamıştı. Onun çorap örme konusunda
yardıma ihtiyacı vardı ve bunun için bir hafta beklemek
zorunda kalması canını sıkıyordu.
Elise eve girince Aurora. “Erkencisin,” dedi. Yüz ifa­
desi ruh haline uyumlu görünüyor olm alıydı. Çünkü kızı
oım kaşlarını çatarak bakıyordu. “Ne oldu? Ders iptal mi?”
“Evet, topuk kısmını yapmayı öğrenmek isliyordum."

P a m Im M um ö rfin d e n bahsetmemişti. Simdi
keşke çarşıda dolansam, arkadaş/arımdan birini Ziyaret
eıseın ya da kütüphaneye gitsem diyordu. Oysa yapacak
hiçbir şey yokmuş gibi çabucak eve dönmüştü.
Eve aniden dönme isteği Elise'i endişelendirmişti.
Maverick'in onun üzerindeki etkisine karşı koyamıyor gi­
biydi. Aralarındaki mesafeyi korumak için elinden gelem
yapmıştı ama bu hiç de düşündüğü kadar kolay olmuyor­
du. Karşılıklı odalarda kalıyor, günde bir ya da iki kez aynı
masaya oturuyorlardı ne de olsa.
Maverick onunla sohbet etme fırsatını kaçırmıyordu.
Elise eskiden saatlerce konuştukları günleri hatırlıyordu.
Maverick kendini bir şekilde eğlendiriyordu. Elise'e ulaş­
mak ona göre bir oyundu ve sırf bu oyunu kazanan taraf
olabileceğini kanıtlamak için her şeyi yapmaya kararlıydı.
Kendini karşı konulamaz biri olarak görebilirdi ama Elise
de kendini bir o kadar elde edilemez görüyordu. Kızının
ve diğer ev sakinlerinin aksine onun büyüsüne kesinlikle
kapılmayacaktı.
Aurora, “Erken gelmene sevindim,” dedi. “Babam
ben dışarıdaki işlerimi hallederken çocuklara bakmayı
kabul etti ama çocuklar şimdiye onu çoktan bezdirmiştir."
“Ona yardım etmemi ister misin?”
Aurora’mn gözleri minnettarlıkla gülümsedi. “Çok
iyi olur, anne."
Elise kızının isteğini reddetmeye can atıyordu ama
yapamazdı. Maverick kesin bunu da kızını etkilenmek için
174 Debbie .Macomber
dar soğuktu ama etrafta koşuşturup oyunlar oynayan bir
çocuk için soğuk sayılmayabilirdi. Yine de Elise yeleğini
alması gerektiğini düşünüyordu.
Maverick ve çocuklar dışarıda onu bekliyordu Elise
kızını cep telefonundan arayıp iki sokak aşağıdaki parka
gideceklerini haber verdi.
Bodur kiraz ağaçlarıyla kaplı küçük parkta, güzelce
yetiştirilmiş çiçekler ve birkaç bank vardı. Çocuklar kay­
dıraklara ve banklara bayılıyordu. Parka yaklaşır yaklaş­
maz, l.uke ve John yeni biçilmiş çimlerin üzerinde koşuş­
turup oyun alanına gitti.
Maverick. yakınlardaki bir banka yönelen Elise’i ta­
kip etti. Elise sessizce otunıp çocuklar yorgun düşene ka­
dar bekleyecekti. Mavenck'ın yaptıklarım ya da yanında
otururken neler homurdandığını umursamayacaktı. Mave­
rick çocukların oyun oynamasını izledi, birkaç kahkaha
attı ve çocuklara seslendi. Elise, adamın mükemmel bir
dede olduğunu kabili rtmrk zorundaydı. Bildiği ludorıyln
çocuklar konusunda çok tecrübeli değildi ama doğuştan
gelen yetenekleriyle onları etkiliyor gibiydi. Elise hemen
kendine adamın kadınlan da aynı şekilde etkilediğini ha­
tırlattı.
Maverick sıradan bir tavırla, "Şu enerjilerini kıskan­
mıyor musun?“ diye sordu.
“Kıskanıyorum,“ C evap vermişti ama onunla muhab­
bet etm eye hiç niyeti yoktu.
Maverick bir dakikalığına hiçbir şey söylemedi. Bu
176 Üebbte Macvmker
keııdi lehine kullanırdı. 0 adam şeytana pabucunu ters gıy-
¿irırji tv atutioaacicıı fiindi cfc a)7iını yapıyordu.
Aurora annesine sarılırken, “Geldiğini babama söy­
leyeyim." dedi. “Şimdiden teşekkürler, anne.”
Elise odasına gitti, Maverick gelmeden önce yaptığı
gibi kapıyı açık bıraktı. Kim bilir adam daha ne kadar bu­
rada kalacaktı. İki hafta demiş, bir hafta geçmiş ama gide­
ceğine dair tek kelime etmemişti. Geçen her gün acı veri­
ciydi. Elise rahatlamak ve sürekli kendisine hâkim olmaya
çalışmaktan kurtulmak için adamın hemen gitmesini isti­
yordu.
Kirli kıyafetlerini ayıran Elise. beyazlan mutfağın
yanındaki çamaşır odasına götürdü. Çamaşır makinesini
çalıştırdı ve makinenin su aldığını duyana kadar odadan
çıkmadı.
Oturma odasına geçerken torunlarını Maverick'in
kollarının altında gördü. Luke ve John neşe dolu sesler çı­
karıyor, üçü beraber oynuyordu, Maverick, Elise’i görünce
birden durdu. “Çocuklar parka gitmek istiyor.”
Elise çok resmi bir tavırla. “O zaman götür." dedi.
“Sen de gelirsen götürürüm."
Elise onu reddedecekti ama o daha ağzını açamadan
Luke ile John gelmesi için yalvarmaya başladı. Elise ço­
cuklara bakacağına söz verdiği için başka bir seçeneğinin
olmadığını hisseni. “Tamam, yeleğimi alıp geleyim.”
Luke, “Hava soğuk değil ki," dedi.
Hava, haziranın son günlerinde beklenmeyecek ka-
R jr Yumak Mutluluk 175
onun için rekor sayılırdı. Adam. El ise‘in tanıdığı eti konuş­
lun kişiydi.
Adam sonunda konuşunca, Elise içinden, keşke hiç
konuşmadaydı, dedi. “Aurora’yla kaldığını duyunca çok
şaşırdım."
Elise kaşlarını çattı, yeleğine sıkıca sarındı Mave­
rick. Elise’in kızıyla kaldığım öğrenmişti. “Asıl merak et­
tiğin benim gibi bir kadının neden beş parasız kaldığı her­
halde." İki haftadır avukatından haber almamıştı ve para­
sını geri alamayacağından korkuyordu artık. Başına gelen­
leri düşündükçe sinirleniyor, halsizleşiyordu Bu yüzden
mümkün olduğunca aklından uzaklaştırmaya çalışıyordu,
“öyle de diyebiliriz. Merak ettim, ne oldu?”
“Bir müteahhitle davalık oldum. A na aldım ve bir
makete bakıp bütün paramı eve yatırdım. Sonra da şirket
iflas etti.” Başına gelen felaketin detaylarım açıkladıkça
boğazı düğümlendi. “Emekliliğimi avukatlarla n dava­
larla uğraşarak geçireceğimi hiç düşünmem iştim."
Çeki yazmadan önce projeyi iyice araştırmayarak
büyük bir aptallık yaptığını kabullenmek utanç vericiydi.
Sorup soruştursa şirketin iflasın eşiğinde olduğunu öğre­
nebilirdi.
Maverick, “Param geri alamıyor musun?“ diye sordu.
Elise, “ Adamın dolandırdığı birkaç kişiyle beraber
uğraşıyoruz,“ dedi. M averick'in lafı uzatmasına kızmıştı.
“O eve yatırdığımdan geriye kalan paralarım da avukata
gitti. Şimdi itirazın yoksa bu konuyu kapatmak istiyorum."
 “Özür dilerim."
"ben de.”
“Peki, polis adamı arıyor mu?”
Elise öyle olmasını umuyordu. Belki böylece hesap
soracak birini bulmuş olurdu ama diğerleriyle birlikte da­
vasını sürdürmekten başka çaresi yoktu. “Hayır. Adamın
yaptığı dolandırıcılık değil, başarısızlık sonucu iflas olarak
görülüyor. Sonuçta kendimden başkasını suçlayamıyorum.”
Mavcrick'in insanlara çabuk güvenen, saf biri olduğunu söy­
lemesine gerek yoktu; Elise bunu çok iyi biliyordu.
“Yapabileceğim bir şey var mıT'
Bu teklifi Elise'i etkilemişti. Ne nezaketine ne de an­
layışlı tavırlarına ihtiyacı vardı ama aynı zamanda ikisini
de arzuluyordu. Hayıflanarak, “Keşke örgümü de yanıma
alsaydım." deyince Mavcrick hemen ayağa fırladı. Onun
için bir koşu gidip alacak gibiydi.
“Gerçekten mi?”
Elise başını iki yana salladı. “Sinirlerimin yatışma­
sını sağlıyor,”
Mavcrick arkasına yaslandı. “İstersen gidip getirebili-
rim.H
“Hayır, hayır, hiç gerek yok. Bana karşı bu kadar
nazik olma. Mavcrick. Rica ederim, böyle yapma.”
Maverick’in yüzü asıldı ve göz açıp kapayıncaya
kadar kızgınlığı kibarlığa dönüşlü Hlisc’c tekrar baktı­
ğında yüzünde gergin bir ifade vardı. “Seni seviyorum.
Elise."
178 D îM iç ihcırmber
.9aım inanmıyorum,"
“Scattlc'a bu yüzden geldim.”
“Buralarda da bir sürü kumarhane var.”
“Hiçbirine adını atmayacağım. Kızını ve torunla­
rımla daha fazla vakit geçirebilmek için bu civarda bir ev
almayı düşünüyorum. Kızım büyürken çok şey kaçırdım
ama Tanrı'nın torunlarımla hana ikinci bir şans verdiğini
hissediyorum. Değiştim artık, Elise. Farklı bir adam oldu­
ğuma yemin ederim.”
“Özür dilerim, Maverick. Ne kadar islersem isteye­
yim sana inanamam."
Maverick onu duymamış gibiydi. "Bir daire beğen­
dim. Kaparosunu verdim ama ev ağustosun başına kadar
doluymuş. Aurora istediğim kadar yanlarında kalabilece­
ğimi söyledi, David de bunu onayladı Tunuğum ev boşalır
boşalmaz taşınacağım."
Elise ona inanıp inanmama konusunda başarısızdı.
Söylediklerine inanmayı istiyordu ama daha önce de bir­
çok söz vermişti. Hep iyi niyetle yola çıkmış ama bir ya
da iki hafta kumar masalarından uzak durduktan sonra
poker oynayan birilerini görüp yanlarına olurmuş veya
alışverişe ayırdıkları parayı barhııla yatırmıştı. Elise buna
defalarca tanık olmuştu.
Banka doğru hızla koşan l.uke, “Dede, dede!” diye
•eslendi.
John da hemen arkasındaydı. “ Eve gidebiliriz.”
Bu güzel bir sürprizdi. Çocukların aklına eve dönme
180 ar Macumbrr
Şimdi de Elise ayağa firlaılıiştl. "Bir daha Silkin bana
böyle bir şey söyleme! Sakın!"
“Ben ciddiyim."
“Sakın dedim. Maverick, sakın! F.v kirumızla kumar
oynarken de seviyor muydun beni? Kızımıza süt alacak
paramız yokken?"
Maverick durgunlaştı ve sonra birden fısıldayarak,
“Evet, seviyordum hayalım." dedi. “Hayalımın en iyi bah­
sini oynamıştım. Kaybetmeyecektim. Kaybetmedim de.”
Elise homurdandı. “Bern sevdiğini, ama kumarı ben­
den daha çok sevdiğini mi söylüyorsun7 ’
“Seni o zaman da seviyordum.“ Banka elini koyup
onu yanında oturmaya davet etti.
Elise bir an bekleyip durumu kabullendi. Mavcrick
Beaıımont hayatının en zayıf noktasıydı amu arlık daha
yaşlı, daha aklı başındaydı ve onun sözlerine kolayca kan­
mayacaktı. Belki de kendisini kandırıyordu.
F.lise merakına yenik düşüp. “Kumar oynamayı hâlâ
seviyor musun?" diye sordu .
Maverick ıctcjduı etti. “Sana hır şey söyleyeceğim.
Sözlerime inanmayabilirsin ama gerçek olduğuna yemin
ederim. Kumarı bıraktım. Çok iyi bir oyuncuydum. Elise,
hem de çok iyi. Hatta adım saygıyla anılır oldu ama bun­
ların artık benim için bir anlamı yok. Benim için önemli
olan lek şey. ailem. İskambil kâğıtlarıyla işim yok artık."
Elise gülümsedi. Maverick’in bunu daha önce de de­
falarca söylediğini hatırlatma dürtüsüne direndi. “Haklısın.
Bir luıruıl Mutluluk 179
fikrinin gelmesi bile bir iki saati bulurdu genelde.
Lııke, dedesinin kolunu tutup. “Bize öğrettiğin o
oyunu oynamak istiyoruz," dedi.
Elise işkillenmeye başladı. “Ne oyunu?”
l.uke, “Kart oyunu." dedi
Elise, Maverick’e, “Doğru mu duyuyorum?" dedi.
"Kart ını?"
John heyecanla anneannesine, "Teksas oyunu," dedi.
Maverick, “Teksas pokeri,” dedi ve masumca E lise' e
bakmaktan çekinmedi. "Bana öyle bakma. Elise. Zararsız
bir oyun,"
Elise ellerini beline atıp dik dik baktı. “Torunlarımıza
kumar oynamayı mı öğretiyorsun sen?"
Maverick inkâr etmedi.
Elise böyle olacağını bilmeliydi... Bilmeliydi işle.

C O U R TN E Y PU LAN SK !
Tuhaf bir şekilde başlamış olsa da Andrew ve Annie
Hamlin'le birlikte Mariners'in maçını izlemek eğlenceli
geçmişti. Courtney. Andrew"in beş arkadaşıyla tanışmış ve
beşi de ona iyi davranmıştı, ilgisiz, soğuk ve hatta kaba
olan lek kişi Annie’ydi. Maça gelmeyi istemediği ve an­
nesiyle ağabeyinin başka bir yere gitmesine engel olduğu
her halinden belli oluyordu. Kız. hem Andrew'i hem dc Co­
urtney'i görmezden gelmiş, maç boyunca ağzını neredeyse
hiç açmamıştı. Bu yüzden Annie, cuma günü öğleden sonra
telefon açıp onu sinemaya davet edince Courtney epey şa­
şırdı.
“Olabilir." dedi. Zaten başka planı da yoktu. Sinema­
ya gitmek, elbette geriye kalan tek seçeneğinden, yani an­
neannesiyle VFW Hall’da bingo oynamaktan iyiydi. “Na­
sıl bir şey izlemek istersin?"
Annie hazırlıksız yakalanmıştı. “İliç önemli değil. Bir
182 Ö tbbir Macvmber
malzemesi vardı.
Bcıhanne'nin kızı aniden arkastnı döndü. “Benimle
gel," deyip Pacific Place'e girdi.
Başka şansı olmayan Courtney onu takip etti, alışve­
rişe çıkmış insanların arasında ilerlemeye çalıştı. Kozmetik
ürünler satan büfe tarzı dükkânın yanından geçerken Annie
birden durdu. Tezgâhta duran açık mor rujlardan birini çe­
virerek açarken. “Bu sana yakışır.” dedi. Üzerindeki fiyata
baktı, kaşlarını kaldırıp ruju yerine bıraktı.
Courtney rimellere bakmak istiyordu ama pek fırsatı
olmadı. Annie çoktan uzaklaşmıştı. Ona yetişmek için ko­
şuşturması gerekiyordu. Pacific Place Alışveriş Merkezi;
kalabalık, gürültülü ve fazlasıyla aydınlık bir yerdi.
Courtney, Annie’nin tuvaletlere doğru gittiğini fark
etti. Courtney lavabonun önünde beklerken. Annie tuva­
letlerden birine girdi. Courtney çantasını lavabonun üze­
rine koyup makyaj çantasını çıkardı, Annie İçeriden yep­
yeni bir kılıkta çıktığında gözündeki farları koyulaştırı­
yordu.
Annıe'nin az önce üzerinde duran bluzu gitmiş, ye­
rine göğüslerini ortaya seren ince askılı bir tişört gelmişti.
Pantolonu da daracık, mini bir kolla yer değiştirmişti.
Annie, “Seni şaşırttım mı?” deyip güldü. “Beni böyle
görse annem de aynen senin ifadeni takınırdı." Courtney‘e
dikkatlice bakarken gözlerini kıstı. “Ona bunlardan bah­
setmeyeceksin, değil mi?"
Bu soruyu sorarken, gözlerinde aksi davranırsa Co-
184 Dehbie kfacomber
süreliğine evden çıkayım o yeler bana. Sana da uyar im ?
“Uyar.” Ama şöyle güzel bir romantik koıncdi izle­
mek iyi olurdu. Courtney gülmek istiyordu.
Biraz daha muhabbet ettikten sonra buluşacakları
yeri ve zamanı belirlediler. Anneannesi. Courtney'i saat
tam yedide Potlery Bam'ın yanındaki Pacific Place'in önü­
ne bırakıp bingo oynamaya gitti. Courtney, Annie gelene
kadar orada bekledi. Annie arabadan inip kapıyı sertçe ka­
patırken Bethanne, Courtney'e cl salladı.
Annesi gider gitmez. Annie'nin yüzündeki gülüm­
seme kayboldu. “Şimdi islersen ayrılabiliriz.“
“Ayrılmak mıT'
“Annemi kandırmam gerekiyordu o kadar."
Courtney canının yanmasına mı, kırgınlığına mı üzü­
leceğini bilemedi. Ama bunlar onu hiç şaşırtmamıştı. “Ne­
reye gideceksin7" diye sordu.
"Arkadaşlarımla buluşmaya."
Courtney alması gereken mesajı almıştı; onun arka­
daşlarından biri değildi. İyi de çarşıda tek başına dolaş­
mayı da istemiyordu. “Ben de gelebilir miyim?"
Annie ona şöylece bir bakıp omuz silkti. “Tamam,
ama bu kıyafetlerle olmaz."
Courtney savunmacı bir tavırla. “Kıyafetimin neyi
varmış?" dedi.
Annie yine omuz silkti. “Tamam, böyle dc olur ama
biraz daha makyaja ihtiyacın var."
“Tamam." Courmey’in çantasında yeterince makyaj
Bit yumak Mutluluk 183
urtney'in başına bela olacağını gösteren bir bakış vardı.
“Tamam, bahsetmem"
“Söz mü?"
Courtney başım salladı.
Annie'nin yüzü gülümsemeyince yumuşadı. “Güzel.
Bu sana hediyem olsun.” Courtney'e az önce baktığı mor
ruju attı.
Courtney ruju tam da yere düşecekken tuttu. Şaşkına
dönmüştü. Annie’nin ruju yerine koyduğunu gördüğüne
yemin edebilirdi.
Annie, “Bu da benim yeteneğim,” dedi.
Courtney bu küçük kleptoman yakalandığında ya­
nında olmamayı diliyordu. Rıytı alamazdı, almayacaktı.
Annesi öldükten sonra pahalı bir elbise mağazasında hır­
sızlık yapmıştı. Güvenlik görevlisi onu yakalayıp polisi ve
daha da kötüsü babasını çağırmıştı Ona göre hiçbir şey o
küçük düşürücü duruma düşmeye, o suçluluk duygusunu
hissetmeye değmezdi. Babasının yüzündeki o hayal kırık­
lığını ve üzüntüyü ömrünün sonuna kadar unutmayacaktı.
Courtney, Atmie başka bir yere bakarken ruju çöpe
anı.
Aynaya bakan Annie saçlarını dağıttı, makyajım usta­
ca tazeleyip kapıya yöneldi. Courtney hemen hareketlen­
meyince sitem eni. “Geliyor musun, gelmiyor musun?”
Courtney makyaj malzemelerini çantasının içine ça­
bucak sokuşturup nereye gittiğini merak ettiği Anme’yi
takip etti. Ama bunun bir önemi yoktu. Courtney onunla

gitmek z o ru n d a o ld u ğ u n a karar v e rm iş ti. A n n ie 'n in n e le r
karıştıracağını bilmiyor, ama kendini sorumlu hissediyor­
du. Belki de bunun sebebi Bethanne'ydi. Belki de Annie’
nin başına bela açmaya hazırlanan, mutsuz, hırçın bir kız
olduğunu anladığı için kendisini böyle hissediyordu.
Pacific Place’den ayrılıp birkaç sokak yürüdüler.
Annie yol boyunca yeni çıkan şarkılardan ve okulundan
bahsedip durdu. Courtney’in ona eşlik etmesine sevinmiş
gibiydi. Courtney, Space Needle'ı görünce Seattle Çenter
Alışveriş Merkezi’ne yaklaştıklarım fark etti.
Birkaç erkek alışveriş merkezinden çok uzak olma­
yan park alanında toplanmıştı. Uzun saçlı, uzun boylu,
zayıf bir çocuk, Annie’nin geldiğini görünce eski model
spor arabasından indi.
Şüpheli gözlerle baktığı L’ourtney’i gösterip, "Bu
kim?” diye sordu.
Annie. "Courtney," dedi. “Kafa kızdır "
Courtney elini kaldırıp, “Selam,” dedi.
Annie’yi belinden tutup kendine doğru çekerken.
"Ben de Chris,” dedi.
Çocuk. Courtney'in tüylerim ürpcrtmiştı. büyük ih­
timalle Annie’nin sevgilisiydi.
Annie, "Mal sende mi?” diye sordu.
Başını salladı.
Annie pis pis gülerek. "O zaman neyi bekliyoruz?”
dedi.
İkisinin de tavrına, fısıldamasına ve birlikte gülme­
18 6 Debbit Macomber
Coutney geri çekilip başını iki yana salladı.
Annie, “Merak etme," dedi. “Ben sana ayarlarım."
“Hayır, teşekkürler. Ben... bu defalık sadece etrafa
bakınayım.”
Annie, Chris’e baktı, o da omuz silkti. “Neyse.”
Hangardan bozma gizli gece kulübü karanlık, müzik
de kulakları sağır edecek kadar yüksekti Birkaç dakika
sonra Courtney’in gözleri içerideki ışıklara alışınca etra­
fında neler döndüğünü anlamaya çalıştı. Bir iki çift çıl­
gınca dans ediyordu. Diğerleri de bir kenara toplanmış
içkilerini içiyordu. Masanın üzerinde su şişeleri ve bira
dolu hardaklnr vardı ptraflannda nlııp hileni fark etmiyor
gibi görünüyorlardı. Odanın üstünü duman kaplamıştı,
Courtncy marihuananın o keskin kokusunu aldı.
Annie ile Chris aceleyle dans pistine alladı. Court­
ney’in gözü Annie'nin üzerindeydi. Kızın, hayala kızdığın)
ve muhtemelen depresyonda olduğunu biliyordu; bunu
beysbol maçım izlerken dc fark etmişti. Annesi öldükten
sonra Courtncy de zor günler geçirmişti. Notları düşmüş,
yanlış kişilerle takılmaya başlamış, başını ufak tefek bela­
lara sokmuştu. Ancak o zamanlar küçüklü ve erkeklerle
ilişkisi yoktu. Ayrıca her şey daha da kötü bir hal almadan,
partilere ve uyuşturucuya başlamadan önce akıllanmıştı.
Yine de pişman olduğu aptalca şeyler yapmıştı ve An-
rıie'nin onun basından gevenlere benzer şeyler yaşamasını
istemiyordu.
Gözlerini Annie’den ayırmadan çekilebildiği kadar
188 tkrhhir ifucumhrr
sine bakılırsa Courtney’i almadan gideceklerdi. İkisi de
arabaya bindikten sonra Chris eğilip arka kapıyı açtı.
“Bin,” dedi. “Annie kafa kız olduğunu söyledi, o
zaman bizimle takılabilirsin.”
Courtney isteksizce arka koltuğa geçti ve kapıyı ka­
patır kapatmaz Chris hızlıca park yerinden çıktı. Courtney.
"Nereye gidiyoruz?" diye sorarken emniyet kemerini
aradı Arkada kemer yok gibiydi.
Annie. "Bilmemen daha iyi,” dedi
Bir stire ilerlediler, birkaç arka sokaktan geçip yo­
kuşları inip çıktılar. Geçtikleri yollan aklında tutmaya ça­
lışsa da Courtney’in kafası karıştı. Hangarları görüp yakla­
şan bir feribotun düdüğünü duyunca limanın yakınlarında
olduklarını tahmin etti. Bu arada saat de sekizi geçmişti.
Chris arabayı park etti, Annie dışan çıktı ve, "Hay­
di,” dedi.
“Nereye gidiyoruz?”
“Teknoya."
“Ne?”
Annie şaşkınlıkla bakıp, "Gelmek istemiyor musun?”
dedi.
Courtney, "İstiyorum,” dedi ama daha önce hiç tekno
çalan bir yere gitmemişti. Chicago’da böyle yerlere gir­
mesi yasaktı, Scaitle’da da aynı durumun geçerli olduğunu
düşünüyordu.
Chris kolunu Annie’ninkine geçirirken. “Daha önce
ecsiasy kullandın mı?” diye sordu.
Bir Yumuk Mutluluk | 87
geriye çekilirken tökezleyince, neredeyse köşede duran
adamın üzerine düşüyordu. Adamın elindeki şırıngayı KO*
lunu sapladığını görünce gözü fal taşı gibi açıldı. Adam.
Courtııey'in içinde eroin ya da ona benzer bir şey olduğu­
nu düşündüğü iğneyi çıkardıktan sonra yere oturup başım
arkaya yasladı.
Annie yanına gelip, “Dans el!” dedi. “Çekinme."
“Tamam." Courtncy dans edenlerin yanına geçip kol­
larını yukarı aşağı hareket ettirdi. Kendini apial gibi his­
sediyor. buraya uymadığını düşünüyordu. Julianna bunlan
öğrense onu mahvederdi. Babası bir yana, ablası ona çok
kızardı. Ancak Courtncy burada sıkışıp kalmıştı, nerede
olduğunu ya da evine nasıl döneceğini bilmiyordu.
Annie eskisinden dc tuhaf davranıyordu. Chris'le bir­
birlerine daha da yakınlaşmışlardı Müziğin sesi çok yük­
sekti ve içeriyi adeta titretiyordu. Karanlık olmasına rağ­
men Courtney. Annie’nin çantasının omzundan sıyrılıp
yere düştüğünü gördü, çantayı kapmak için ileri çıktı. Ne
Annie ne de Chris onu fark etmiş gibiydi.
Annic’yi izledikçe endişesi artıyordu. Kız, kafayı bul­
muş, kendini kaybetmişti. Dans pistinin etrafında terden
sırılsıklam olmuş halde dolanıyor. C'hris'e tutunuyordu.
Çaresizliğe kapılan Coutney. Annie'nin çantasını karıştır­
d ı. kıyafetlerini bir kenara ilip cep telefonunu buldu. An-
ııic'nin yardıma ihtiyacı vardı, tşıne karışılmasından hoş-
lanmayabilirdi ama Courtney derhal bir şeyler yapmak zo­
runda olduğunu hissetti. Rehberi açıp ikinci ismi görünce
Btr Yumak Mutluluk 189
durdu. Ya Uclhanne'yi ya da Andrcw’i arayacaktı. Ağabe­
yine* hnknr verire* ahu Haha kolay affedebilirdi. Arama tu­
şuna bastı ve sesi duyabilmek için telefonu kulağına bas­
tırdı.
Dördüncü çalışında Andrew telefonu açtı. Sinirli bir
halde, “Ne var?” dedi,
“Andrew, ben Courtney.”
“Beni neden kardeşimin telefonundan arıyorsun?"
“Annie’nin başı belada ve ben ne yapacağımı bilmi­
yorum.” Durumu ne abartmak ne de hafife almadan anlat­
mak istiyordu.
“Neredesiniz?’’
Sesini duyurmaya çalışan Courtney, “Bilmiyorum'.”
diye bağırdı. “Sahile yakın bîr hangardayız. Gece kulü-
bündeyiz. Şey...”
“Ne?”
Courtney dans pistine baktı. Korkuya kapılmış halde,
“Annie tişörtünü çıkamuş," dedi, “ Uyuşturucu almış. Ecs­
tasy sanırım.” Gürültünün daha az olduğu kapı tarafına
geçti.
“ C h r is ’lc m i b irlik te ’?”
“Evet,” diyen Courtney binanın dışına çıkmış, etrafın
kapkaranlık olmasına şaşırmıştı.
Andrew küfretti. “Nerede olduğunuzu biliyorum ga­
liba. Hemen geliyorum."
Courtney'in içine su serpildi.
“Sen Annie’nin yanında kal."
190 Dfbhıe Mocnmber
Courtney telaşla, "İyi mi?” diye sordu. Annie’nin
bniiini tamamen kaybetmesine a7 kalmıştı, bası arkaya
düşüyordu. Courtney kızın battaniyeye sarıldığını görünce
Andrew’in bunu akıl etmesine sevindi.
Dudaklarını sıkıca kapatan Andrew başını salladı.
“Onu arabaya bindirmeme yardım et.”
Annie’yi arka koltuğa yerleştirdiler. Courtney, An­
nie'nin çantasına uzandı, bluzunu çıkardı ve kızın başından
geçirip aşağı indirmeyi başardı Annie kollarını hareket et-
liremiyordu. uyuşmuştu ve boş boş etrafa bakıyordu. Co­
urtney bluzun düğmelerini kapattıktan sonra kız koltuğa
yığıldı. Andrew kızın bacaklarını kaldırıp uzattı, battani­
yeyi üzerine örttü.
Annie başını kaldırıp dili dolanarak, “Eğlendin ini?”
diye sordu.
Courtney. “Aman ne eğlendim t" diye söylendikten
sonra ön koltuğa geçli.
Andrew kardeşine, "Sen kapa çeneni,” dedi.
Yola koyulduklarında Annie sızlanmaya başladı. Co­
urtney uzaklardan bir yerden siren seslerinin geldiğini
duydu ama bunun gece kulübüyle bir ilgisinin olup olma­
dığım bilmiyordu.
Courtney, “Neler oldu?” diye sordu. Daha açık sor­
masına gerek yoktu. Andrew neyi kasttettiğini anlamıştı.
Sıktığı dişlerinin arasından, “Annie’yle babam birbi­
rine çok yakındı,” dedi. “Pazartesi akşamı anladığın üzere
bizimkilerin boşanmasına alışamadı Herhalde onları yap­
“Tamam"
“Bir de Courtney...” Tereddüt etti. “Teşekkürler.’
Sonra telefonu aniden kapattı.
Courtney telaşla içeri döndü. Annie’yi bulana kadar
deli gibi etrafta dolandı. Annie bacaklarını bir adamın et­
rafına sarmış, başını geriye atmıştı. Kollarını bangır bangır
çalan müziğin temposuna göre hareket ettiriyordu. Chris
kısa saçlı, esmer bir kızla birlikteydi ve Courtney tam emin
olmasa da ikisinin seviştiğini düşünüyordu. Onlara bak­
mak istemediği için arkasına döndü. Annie’ye göz kulak
olmak yerine dışarı çıkıp Andrew ’i karşılamaya karar ver­
di. Andrew’in annesinin arabasıyla hangarın önünde belir­
diğini görene kadar ömründen ömür gitti.
Courtney'e bakıp. "Nerede?" diye bağırdı. Elinde ka­
re, ince bir battaniye vardı.
“İçeride. Tanımadığım bir adamla birlikte.” Bunları
söylemeyi istemiyordu ama Andrew’in kardeşini berbat
bir halde bulacağından korkuyordu. Muhtemelen Annie
onu hiç affetmeyecekti. Yine de Courtney kızın ne yaptı­
ğının farkında olmadığına inanıyordu.
“Burada bekle,” dedi. Gözlerinde sert bir bakış vardı.
Courtney zor da olsa onun sözünü dinledi. Ama An­
nie ona karşı gelip diğer kişiler de olaya karışınca And­
rew’in yardıma ihtiyaç duyabileceğinden korkuyordu.
Aklina böyle korkunç d ü ş ü n c e le r g elirk en v e polisi aramak
için telefona sarılmışken, Andrew kardeşi kucağında ka­
pıda belirdi.
Bir Yumak \fuiluiuk 191
tıklarına pişman etmek istiyor. Ama hu sırada kendine ne
kadar zarar verdiğini göremiyor.”
"Bana kızmasını istemem."
Andrew. “Kızmaz, kızmaz.” dedi.
“Ben o kadar emin değilim." Courtney. Annie’yi ağa­
beyinden daha iyi anladığına inanıyordu. Annie bahasını
kay bertiğini hissediyordu ve Courtney insanın çok sevdiği
birini yitirmesinin nasıl bir şey olduğunu biliyordu. Onun
hayatı da annesi öldüğü anda geri dönüşü olmayan bir de­
ğişime uğramıştı. Hiçbir şey eskisi gibi olmamıştı ve ola­
m a z d ı. O k u ld a n evc d ö n d ü ğ ü n d e annesinin sesini duy­
mayacaktı. O çok sevdiği yemeklerini yiyemeyeceklerdi.
Annesinin yokluğunda dünya d ah a k ü ç ü k , d a h a z a lim bir
yer h a lin e dönüşmüştü A n n ie ’y i u y u ştu ru cu k u tlan d ığ ı için
su çIan ıty o rd u . Ç ü n k ü o d a a c ısın ı d in d irm e k için b ir b a ğ ım ­
lılık e d in m iş , k e n d in i y e m e k y e m e y e v e rm iş ti v e k e n d in e
v e rd iğ i bu c e z a d a n k u rtu lm a s ı dört y ılın ı almıştı.
Courtney ona döndü. “Annie’yle daha sonra konuş­
mak istiyorum, olur mu?"
Andrew gözlerini önlerindeki uzun yoldan ayınp Co-
urtney’in gözlerine baktı. “Annie’nin bir terapistle görüş­
meye ihtiyacı var.”
Courtney. “B iliy o ru m dedi vc Annie’nin so ru n ların ı
kısa sürede çözmesini umdu.

"Çoğumuz, özel birileri için örgü öreriz.
Bu sayede attığımız her itmekle, sevginin ve sevgi dolu
düşüncelerin büyümesini sağlarız. "
Eugene Bourgeois
LYDJA HOFFMAN
Ailemin sayesinde Bağımsızlık GünO'nü bir şekilde
atlattım. Matt ile Margaret bana çok İyi davrandı, annem
de Hrııd’i sadece bir kez sordu. Margaret onlara ne söyledi
bilmiyorum ama onun adı hiçbir muhabbetimizde anıl­
madı.
özellikle annem biraz daha sessizdi vc kafası karışık
görünüyordu. Elimden geldiğince yanında onırmaya çalış­
tım; bahçesinden, dükkânımdan vc müptelası olduğumuz
diziden konuştum. Oysa aklım hep Brad'lc Cody’deydi.
Hissettiğim üzüntünün göğsümde ağrıya dönüştüğünü fark
194 Dttbbie Macomhvr
bul edilmişti. Sonradan aramız düzelince eski bölgesine
geçmeyi istemişti. Demek ki patronu bu gelgitlerden bık­
mıştı. Biz de bu yüzden birbirimizi düzenli olarak görmek
zorunda kalacaktık.
Matt'in beklenmedik şekilde işten atılmasıyla hafta­
larca bunalıma giren Margaret‘in durumu biraz düzelmiş
gibiydi. Ama sırf benim iyiliğim için rol yapıp yapmadı­
ğını bilmiyordum. Ne olursa olsun, beni sevdiği için mo­
ralimi düzeltmeye çalıştığına inanıyordum. Bana verdiği
desteğin ve yeni yeni göstermeye başladığı şefkat dolu
duyguların değerini biliyordum
Ayrıca Brad’lc yüz yüze gelmek zorunda kalmamak
için ablama ihtiyacım vardı. Son konuşmamızdan sonra
dört beş kez dükkânıma uğramış, şansıma her defasında
ahlaın imdadıma yetişip onunla ilgilenmişti. Normal bir
ilişkimiz varmış gibi davranmaya hazır hissetmiyordum
kendimi. Onunla konuşursam duygularımı dizginleyemez,
kendimi küçük düşürürdüm.
Margaret’in yanı sıra hayır işleri için örgü örmeye
gelen arkadaşlarını da bu zorlu günleri aşmama yardım
ediyordu. Cuma günleri öğleden sonra yanıma, örgü ör­
meye geliyorlardı. Bu fikri ortaya attığımda ilk öğrencile­
rim Warm Up America için battaniye parçalan örmeye
karar vermişlerdi. Margaret de yirmi, yirmi beş santimetre
ebadındaki parçalan hirlcştiriyor, böylece onun da çorbada
tuzu oluyordu. Küçük parçaların örülmesi hem kolay olu­
yor hem de çok vakit almıyordu. Bu da işleri yoğun olan
1% Dtbbir .Uocıımbrr
etlini. Sanırım insanların bahsettiği kalp kırıklığının ne ol­
duğunu artık daha iyi anlıyordum. Ûnlann beni değil de
Janice'i seçmelerinin haksızlık olduğunu tilrn dünyaya
haykırmak istiyor, ama Cody’nin öz annesine ihtiyacı ol­
duğunu kendime sürekli hatırlatmaya çalışıyordum.
BarbekUde pişen tavukları, lahana salatasını ve mı­
sırlarımızı yedikten, daha doğrusu kendimize gerçek bir
Amerikan ziyafeti çektikten sonra Fransız kafesi nden al­
dığını pastaları kutusundan çıkardım, kutuya kremalı pas­
talardan ve cuma günü dükkânda görüşmeyi umduğum
Alix'in spesiyalinden de koydurmuştum. Tatlılarımız biter
bitmez karanlığın çöküp havai fişek gösterisinin başlama­
sını bekleyemeyecek kadar yorulan annemi eve götürdüm.
Sonra Scattle’ın gökyüzünü aydınlatan havai fişek­
leri izlenmek için toplandık. İşte o anda gözlerimden yaşlar
aktı. Daha önce kendimi hiç bu kadar kötü ve yalnız his­
setmemiştim.
Mutsuzluğumla onların da canını sıkıyordum. Nere­
deyse İki harta olmuştu. Geleceği düşünmez ve gönlerimi
bir şekilde geçirmeyi başarırsam bunlan atlatabileceğimi
biliyordum. Bugün de yıkılmazsam sonraki günlerle yllz-
! leşecek cesareti bulabileceğimi söylüyordum kendime.
Brad’in aynı teslimat bölgesini değiştirmemesi de İşi*
i mi zorlaştırıyordu. Salı sabahı Margarel'e şefinden onu
başka yere vermesini istediğini ama reddedildiğini söyle­
mişti. Ona inanıyordum. Geçen sene ilişkimizi bitirdiğim­
de Brad başka bir bölgede çalışmayı talep etmiş, talebi ka-
Hir Yumuk Mutluluk I*>5
incline. Carol ve Alix’i fazla zorlamıyordu. Aynca bir­
le çalışma fikrinden hoşlanıyordu.
Elise, cuma günlen gelmek istediğini söylemiş ama
ıimıza uğramamıştı. Ona dükkânıma bağışlanan iplcr-
denı vermiş, o da Linus Projesi için evde battaniye örmeye
başlamıştı. Alix de Seattle Aşçılık Akadcmisi'ndeki ders-
“ “ ien ve Fransız Kafesi’ndcki yarı zamanlı işinden arta-
ı vakitlerde proje için iki battaniye örmüşlü.
Cuma günü öğleden sonra ilk Uç öğrencim geldiğinde
garet dükkândaydı. O da en az benim kadar seviyordu
ırl. İlk olarak Jacqueline geldi.
Dükkâna girerken, “Ben geldim!" diye seslendi. İçeri
ıvalı bir şekilde girmeyi seviyordu. Bu alışkanlığıyla baş-
»rdn sinirlerimi bozmuş olsa da Jacqucline'in gelişini hâ­
ter vemıc şeklini ablam gibi ben de seviyordum. Jacqucli-
t her zamanki gibi sosyetik görünüyor, saçları kalıp gibi
tınıyordu. Bir defasında bana kaliteli bir saç spreyinin ct-
isini hafife almamak gerektiğini söylemişti, Ciddi oldu-
iıııu bilmesem kahkahalara bogulabıl irdim
Artık Jacqueline vc Rccsc’nin gezip gördükleri yet­
ki aklımda tutmaya çalışmaktan vazgeçmiştim. Geçen yıl
lınan adalarına giden bir gemi turuna katılmış, Ingilte-
fdeki l.akc District bölgesinde yürüyüş yapmış ve geçen-
jde de Alaska’ya somon balığı yakalamaya gitmişlerdi.
Jacqueline’in dediğine göre bu kocasının uzun za-
indir gerçekleştirmeyi istediği bir hayalmiş. Jacqueline
1o seyahatien keyif alınış, hatta bana tütsülenmiş somon
Bir Yumuk Mutluluk
 şaşırtmıştı
fftdcnm ın içine bakarak. “Nasılsın’"
diye sordu. Bir cevap vermemi beklemeden hana sıkıca sa­
rıldı.
"İyiyim," dedim. Yalan söylemiştim.
Masadaki yerine geçip örgüsünü çıkardı Elindeki
parçayı, yumağı on dört dolar olan, elle boyanmış, güzelce
işlenmiş yün iple örmüştü; Jacqueline den de bu beklenirdi
zaten. Harcadığı parayı neredeyse hiç umursamazdı. Dük­
kânıma bırakılan anık ipleri kullanmak yerine cömertliğim
gösterip ipleri kendisi alıyordu.
Etrafa bakarken. "Demek ilk ben geldim,” dedi. Bu
alışılmadık bir şeydi. “İyi o zaman, ben de güzel haberleri ■ »ulaştılar. Carol da örgüsünü çıkardı. Çocuğu daha çok
ilk sana veririm.“ Kocaman gülümsedi. “Tammv Lee ha­
mile! Rcese de ben dc mutluluktan havalara uçuyoruz.”
Şimdi hatırlıyorum da bir zamanlar güneyli gelinim
nasıl da karşı çıkar, onun hakkında nasıl da kötü konuşur
du. Ancak zamanla ona karşı tavırları tamamen değişti
Jacqueline'in de söylediği gibi bunu sabrıyla ve güzel ka­
rakteriyle Tammie Lee başardı. Jacqueline torunu Amelia
yı çok seviyordu, doğacak torununu da en az onun kada-
seveceğine şüphem yoktu.
“Cinsiyeti kızmış ve şubat ayında Sevgililer Gü
Biz gülerken kapı açıldı veCaro! içen girdi. Tek ba-
■ şına gelmiş olması beni biran şaşırttı.
"C aıııcron nerede?” diye »ordum. Ccçcıı sene lîiucız-
I I evi bir şekilde kavuşmuştu bebeğine. Carol ve Doug çocuk
I sahihi olmak için defalarca Kip bebek tedav ısı görmüşlerdi
I Evlatlık olsa da artık bir oğulları vardı vc onu da candan
B seviyorlardı Buna da Alix aracı olmuş, kazara hamile ka-
I lan vc bebeği istemeyen ev arkadaşının çocuğunu onlara
■getirmişti.
Carol, Jacqueline'in yanına otururken, "Bugün izinli
E olduğu için Doug’ın yanında kaldı," dedi Birbırleriyle se-
■küçük olduğu için her hafta bize eşlik edemiyordu. Geldiği
r günlerde de ancak Cameron’u uyutabil irse yanımızda ka­
lıyor. uyanana kadar örgü örüyordu. Oğlu hayatının neşesi
I haline gelmiş, ona akla hayale gelebilecek en büyük mut-
■uluğıı tanıtmıştı. Kendilerini Cameron'a adadıklarını ve
bu sayede kaııkoca olarak birbirlerine eskisinden daha
fa/la bağlandıklarını söylemişti. Ona muiluguııun değerini
bilmesini, her anın tadım çıkarmasını söylemek istiyor­
dum Çünkü iki hafLa önce mutluluğun aniden yok olabil-
ini öğrenmiştim.

E
nü’nde doğmasını bekliyorlarmış.” Gözleri mutlulukla pa­
rıldadı. “Çok heyecanlıyım." Tekrar gülümsedi. "Bebekleri.
İlgili modellere bakmak istiyorum. Daha örmem gereke-
çok şey var!”
Carol'un elindeki şişler battaniyenin ona düşen kıs­
ıt hızlıca örerken şıkır şıkır sesler çıkarıyordu. Zorluk-
•even. gözü pek bir örgücüydü. Ona çorap örmek içm
iğne tekniğini göstermiş, o da geri kalanım kendi başına
müştü. Kaşlarını çatarak. “Geçenlerde ağabeyimle gö­

198 Debhıe klocnmbrr

rüştüm," dedi. “Tekrar evlenm iş “ Jml< ,u i m n ı söylemesini bekliyordum.

”N « y uni, 3«nl
Uuguııc U avcı c u n c d ı mİ?"
Alix gözlerimin içine baktı. ’’Brad’lc olanlan biliyo­
“Hayır. Zaten bize de düğünden sonra haber verdi.”
rum İstersen canını yakarını ”
Ses tonundan ağabeyine gücendiğini anladım. Daha
Şaka yapıp yapmadığını bilmiyordum. Bu yüzden
önce bana Rick'le ilgili sorunlarını anlatmış, ben de ada­
güldüm, daha doğrusu gülmey e çalıştım. Ona da Jacque­
mın olgunlaşmamış bencil biri olduğunu düşünmüştüm
line’e söylediğimin aynısını söyledim. “Ben iyiyim.”
Pilotluk yapıyor, hosteslerle, seyahatlerinde tanıştığı ka­
“Emin misin?”
dınlarla düşüp kalkmayı seviyordu. Bu da evliliğini mah­
Sertçe yutkunup başımı salladım.
vetmişti.
Carol, “Umarım bu defaki son evliliğinden daha Alix bir sandalye çekip oturdu ve şişiyle ipini çıkardı.
Ben de masanın başına geçip geçen hafta başladığım kan­
uzun sürer,” dedi. "Doug'la ona düğün hediyesi gönderdik.
ser bonesini örmeye devam ettim. Arkadaşlarıma gülüm­
Gerçi artık ondan pek haber alamıyoruz.” Bir bakıma ağa­
serken. Warm Up America için ördükleri battaniyenin neye
beyinden bir teşekkür mektubu beklediğini söylemek isti­
t benzeyeceğini hayal ettim. Jacqueline'in eflatun ve mor
yordu. I renkli yün örgüsü; Carol’un Cameron için ördüğü kazaktan
Tam da lafına devam etmek üzereyken kapı tekrar
artan açık mavi, Paıon marka güzel iple ördüğü parça ile
açıldı ve Alix içeri girdi.
jAbx’in dükkânıma müşterilerimin bıraktığı yeşil, san ka­
Neşe dolu bir sesle, “N ’aber?” dedi. Alix'in kendine
yışımı iplerle ortaya çıkardığı kısun birleşecekti.
has bir tarzı vardı. Kursa ilk yazıldığında suçlu biriyle uğ­
Alix övünerek. “Bu sabah Getıoise usulü pandispanya
raşmak zorunda kalacağımdan korkmuştum. Alix ilk iş
Jkaptım ,” dedi. “Yapması gerçekten de çok zordur ve özen
olarak, bebek battaniyesini kamu hizmeti cezasını ödemek
■erektırir. Neyse ki becerdim. Hemen dc satıldı.”
için ördüğünü söylemiş, sonra da örgü örmenin öfkesin
Jacqueline. “Çok güzel.” dedi. “Bu hafta düzenleye­
kontrol etmesine yarayıp yaramayacağım sormuştu. İlk za­
ceğimiz iş yemeği için bir tane sipariş verebilir miyimv ‘
manlardaki tuhaf anlara rağmen hepimiz onu sevmeye bağ­
“Siparişe gerek yok. Ben evde sana yapanm. Alix.
lamıştık. Zaman ve sevgi bir araya gelip kişiliğinin kah,
J ].-. .ıudine ile Reese’nin evinin yanındaki m üştem ilatta
yönlerini törpûlemişti. Geçen sene ilkokul yıllarından ta
■»İm aya devam ediyordu. Aslında başta ev işlerine de yar-
nıdığı rahip Jordan'la çıkmaya başlamıştı. İlişkilerini:
|ım edecekti ama Alix okuldan ve işinden vakit bulamaz
ciddi bu hal aldığını biliyor ve Alix’in kısa süre sonra n
■muştu. Jacqueline de gündeliğe gekcek binlerim Mmuş,

200 OM *
a u . f—....-it... ı ı . b . . ^ ıa > .a
iyin Uanovdiıidila kalmaya devam etmişti.
Alix, ■'Bilmeni fark ettiniz mi?" dedi. "Pasta ustası
olarak işe başladım ama aynı yerde çalışıyorum. Yalnız bu
kez film dükkânında değil, şık bir kafedeyim.“
Jacqueline herkese. "Bu arada işe girmesiyle bizim
uzaktan yakından ilgimiz yok." diyerek açıklamada bu­
lundu. “Alix yetenekleri sayesinde işe alındı."
“Aynen öyle. Zaten eklerimi vc kremalı keklerimi yi­
yenler bunu hemen anlar.“
Jacqueline gözlerim kısa bir süreliğine kapatıp. “O
eklerden bahsetme ne olur.“ dedi. “Diyet yapıyorum da.
Ama akşam partilerindeki tatlıları ayn tutuy orum tabii ki."
"Diyetten bahsetmişken aklıma çorap kursuna katılan
vc zayıflamak için örgü ören Courtney geldi." Güldüm.
"Söylediğine göre buzdolabından örgü örerek uzak duruş ör­
müş. Gerçekten de birkaç kilo verdi." —— —
Jacqueline. "Hımm," diye mırıldandı. “ Denemeye
değer"
“Courtney lise son sınıfa geçmiş,“ dedim. “C ourtney
in anneannesi Ver a Pulanski’yi hatırlıyor musunuz?"
Jacqueline başım salladı. “Vera hana şal modeli ver­
mişti.”
“Courtney bu sene onunla kalacakmış."
• > Alix. “Ee. halinden memnun mu peki?" diye sordu
“Sık sık yer değiştirmek zordur. Bunu benden iyi kimse
bilemez."
202 Dthbtt
doğum günü yoksa ünlü birinin ya da sevdiğimiz bir yaza­
rın adına kutlama yapıyoruz. Haziranda Judy Garland ve
Dorothy Sayers için kadeh kaldırdık. Çok da eğlendik ay­
rıca.” Bir kız öğrenci gibi kıkır kıkır güldü. Bazen karşım-
dakinin. bir yıl Önce kapımdan giren sosyetik kadın oldu­
ğuna inanamıyordum. Bu değişimin, arkadaşınım koca­
sıyla olan ilişkisinin yeniden canlanması ve geliniyle ya­
kınlaşması sayesinde gerçekleştiğine inanıyordum.
"Elise’e söylerim," dedim ama biraz gönülsüzdüm
Elise anlaşılması zor bir kadındı Kendi kabuğuna çekil­
mişti ve insanların onun kim olduğunu öğrenmesinden
korkuyor gibiydi. Yine de luzından ve torunundan her bah­
settiğinde yüzü gülüyordu.
Kurs boyunca normalden daha da çekingen hale gel­
mişti. Onunla konuşmaya çalıştığımda hafifçe gülümsemiş
ve suratı asık olduğu için özür dilemişti. O gün kendisiyle
ilgili ilk kez bir şey açıklamıştı; Söylediğine göre, eski ko­
cası onları ziyarete gelmiş ve civarda bir yere taşınmaya
karar vermişti. Elise ise neredeyse kızının tüm ömrü ho-
yunca yanlarında olmayan bu adamla ailesini paylaşma!,
istemiyor gibi görünüyordu.
Kapının üzerindeki çan çaldı. Cuma günü olduğu içir
Brad'in geldiğini düşünüp korkuya kapıldım. Onunla gö­
rüşme işini, sağ olsuıı tüııı gün boyunca müşterilerle ilgile­
nip duran Margaret'e bırakacaktım. Ablam arkadaşlarını!
vakit geçirmem, sıkıntılarımdan biraz uzaklaşmam gerek
tiğini hissetm iş gibiydi. Elisc’ı görünce rahatlayıp iç çek­
“Şimdilik sorun yok gibi,"
Carol işlediği sırayı bitirirken. “Kursa yazılan başka
ilginç kişiler var mıT' diye sordu.
Bethanne'den bahsedip bahsetmeme konusunda bi­
raz tereddüt enim. "Kendisini henüz bulamamış dul bir ka­
dın geldi.“ Onun için endişelenmekten kendimi alamıyor­
dum. Bethannc işe girmesi gerektiğinden bahsetmişti ama
ne benim ne de diğer kadınların önerdiği işler ona uymuş­
tu. Bana bunalımda gibi geliyordu, yolunu vc amacını kay­
betmişti Ayakta durmasını sağlayan tek şey çocuklarıydı.
Birkaç yıl sonra büyük ihtimalle onlar da evden ayrılacak,
işte o zaman Bethannc yapayalnız kalacaktı.
"Bir de Elise var.”
Carol, “Emekli kütüphaneci, değil mi?" diye sordu.
"Evet" İşlediğim boneyi bir kenara bıraktım, toptan­
cılardan birinin numune olarak verdiği akrilik ve yün ka­
rşım ı iple bananiye için bir parça örmeye başladım. “İlk
uuştığımı/da bağnaz biri olduğunu düşünmüştüm ama
-"ildiğimi fark ettim. Meğer sadece içine kapanıkmış,
fazla arkadaşı olduğunu sanmıyorum.”
Jacqueline. "Ona. Doğum Günü Kulübü’mden hah-
tin mi?" diye sordu. "Seve seve aramıza katılabilir."
Sosyallikte üstüne tanımadığım arkadaşımın Elise"i
aral.uıııa atmayı isteyeceğini tahmin e tm e li y d im . “Sizin
Ulbün ona uyacağını pek sanmıyorum“ dedim
"Orası önemli değil. Bu- yerkre gidip kurtamı yap-
için güzel bir bahane oluyor işte Aynca o ** kimsenin
tim. “Ben de senden bahsediyordum.” dedim ve onu sev­
giyle karşıladım
Elise utangaçça masadakilere baktı. Onu tanıştırdık­
tan sonra Jacqueline hemen örgü çantasını çekip yanındaki
sandalyede ona yer açtı. “ Lydia yeni emekli olduğunu söy­
ledi. Bence senm için Doğum Günü Kulübü'ne katılmanın
zamanı gelmiş." Duraksadı. “Doğum günün nc zaman?”
“Ocakta." Elise. Jacqurline'in davetini kabul edip et­
meyeceğinden emin değildi. "Benim yaşımdaki birinin
yaşlanmasını kutlaması iyi bir fikir gibi gelmedi.”
Jacqueline gülümsedi. "Şaka yapıyor olmalısın Her
yaş kutlamaya değerdir. Eğleneceğine söz veriyorum. Bu
perşembe öğlen buluşacağız. Ben gelir seni alırım. Ne de
olsa bu dünyaya hayatımızı yaşamaya geldik."
"Ama... hiç kimseyi tanımıyorum. Birde... ne kadar
ödemem gerekecek?"
Jacqueline, “Beni tanıyorsun ya,” dedi. "Hem ara­
mıza yeni katıldığın hem de doğum gününü kaçırdığımız
için her şeyi ben karşılayacağım.” Elise itiraz etmeye de­
vam edince, Jacqueline hepimizin çok iyi bildiği o kararlı
tonuyla konuşmaya başladı. “Geleceksin, tamam mı? Ak­
sini hayatta kabul etmem."
Elise, “Peki, olabilir," dedi ama sesinden bunun hoş
bir deneyim olacağına inanmadığı belli oluyordu.
Arkadaşlarımın yanımda olmasıyla sevinmiş, gülüm­
süyordum. Kapının üzerindeki çan bir kez daha çaldı, ba­
şımı kaldırdığımda Brad’i gördüm. Korktuğum başıma
gelmişti. Mutluluğum bir anda uçup gitti ama endişelen­
meme gerek yoktu.
Odanın karşı tarafında duran Margaret bakışlarını he­
men bana çevirip, “Ben hallederim.” dedi.
Alix kaşlarını çatıp öne eğildi ve fısıldayarak. “Ca­
nını yakabilirim derken ciddiydim. Tanıdıklarım var. İşaret
vermen yeter.”
Alix’in şaka yapıp yapmadığım hâlâ bilmiyordum
ama gözlerimi Brad’den alamıyordum. Başımı iki yana ELİSE BEA CMOKT
salladım . O da en az benim kadar perişan görünüyordu.
Alix’e. “Gerek yok,” dedim. Canı yeterince yanıyordu. İki­ E lise'm kitap kulübü her ayın ikinci pazartesi günü
miz de mahvoluyorduk. saat ikide toplanış or vc Elise bu buluşmaları çok seviyor­
du. Grubu. Seartle Halk Kütüphanesi destekliyordu. Elise
emekli olduktan sonra kulübe katılmaya devam edeceğine
söz vermişti. Ayrıca Jacqueline*İn Doğum Günü Kulü-
bü ne de cn azuıdan bir kere katılmayı kabul etmiş, eğlen­
meye karar vermişti.
Temmuz ayının kulüp toplantısı. Susan VreelandTn
Hüzün Renkli Kır adlı eserinin etrafında geçti. Çok güzel
bir buluşma olmuş. Elise arkadaşlarının yanından kendi­
sini iyi hissederek ayrılmıştı. Gruptaki kişiler romana çe­
şitli açılardan bakmış, hatta Elise'in daha önce hiç düşün­
mediği yönleri dile getirmişlerdi.
Bindiği otobüsten esinden bir mahalle ilerideki du­
rakta indi. İçeri girdiğinde ev sessizdi. Aurora’nın bu ko­
nuda ona bir şey söyeyıp söylemediğini hatırlamaya çalışa.

Sır yumak Mutluluk

Genelde içeri girer girmez, Luke ile John hemen il­
gisini çekmeye çalışırdı. Bugünkü sessizlik şaşırtıcıydı.
“Aurora. ben geldim,” dedi. “Kulüp toplantısı çok
güzel geçli. B en...“ Maverick üzerinde bir mutfak önlüğü,
elinde de domatese bulanmış tahla bir kaşıkla belirince
sustu.
“Aurora çocuklarla dışarı çıktı.” dedi. “Aniden karar
verdiler.”
“Hı.” Heyecanı çabucak kayboldu.
Yemek yaptığı her halinden belli olmasına rağmen
Maverick, “Yemek yapıyorum,” dedi. “Daha doğrusu la-
zanya pişiriyorum. En çok sevdiğin yemekti.”
Elise, Maverick'in mutfaktaki tüm kap kacakları kir­
lettiğini tahmin edebiliyordu. Bir zamanlar tertemiz mut­
fağını darmadağın ettiğini çok iyi hatırlıyordu. Kızgınca.
“Aurora'nın haberi var mıT’ dedi. Maverick lazanyayı ona
pişirdiğini düşünüp bir şeyler söylemesini beklemişti ama
Elise onu terslemişti.
“Mutfağa girmemi o söyledi.”
Elise öyle olduğuna pek inanmıyordu ama onunla
tartışacak değildi.
Maverick ona teklifini reddedemeyeceğı bir şekilde
gülümserken, “Akşam yemeğinde bana eşlik edersin, öyle
değil mi?” diye sordu. “Büyük ihtimalle sadece ikimiz ola­
cağız."
Bu teklif aklını çelse de Elise'in mantığı birlikte ye­
mek yeme düşüncesine üstün gelmişti. Gergin bir halde,
“Teşekkürler.” dedi. “Öğleden sonra kitap kulübünde bir
şeyler atıştırdım.”
Maverick, Elise'in odasına kaçmayı istediğini bildiği
için, “Ne okudunuz?” deyip onu oyaladı.
“Kitap.”
Maverick bunu çok komik bulmuş gibi kıkır kıkır
güldü.
“Çekilirsen odama geçeceğim.”
“Lazanyayı hemen fırına alacağım. Yemek bir saate
hazır olur.”
Elise onunla tartışmak tansa, “Aurora’y la çocuklar ne
zaman dönecek?" diy e sordu.
"Kesin bir şey söy lemediler. Sekiz gibi döneri« sa­
nırım. Aurora bir arkadaşıyla buluşacakmış. Susan?”
Maverick bunu bir soru gibi sormuştu, ismi doğru
hatırlayıp hatırlamadığından emin değil gibiydi.
Elise, “Çocukluk yıllarından beri dostu olan Susan
Katz'ı kasttetmişlir." dedi. Sesinde aksi bir hava vardı. Ma­
verick kızıyla biraz ilgilenmiş olsa bunu bilirdi. “Susan’ın
Luke ile John'un yaşlarında iki kızı var. Washington Gö­
lü'ne mi gittiler?" Yaz aylarında sıkça yaptıktan bir şeydi
bu.
“Herhalde."
Elise, eski kocasının doğra söylediğini düşündü. Kızı
ve torunları eve geç dönecekti. İşleri ve yorucu hayatlann-
dan dolayı Aurora ile SusanTn görüşecek zaman bulması
zordu. Muhtemelen eve dönmeden önce bir yere oturup

2 08 Ü tb b k Macomhcr Btr Yunuı k .Ifutfuİuk 209

yemek yerlerdi.
Elise, “David çarşambaya kadar şehir dışında ola­
cak," dedi.
“Biliyorum. Masaya sadece ikimiz oturacağız.’’
Elise gülerek, “Hayır," dedi. "Sen oturacaksın. Ben
aç değilim. Akşamı odamda geçirmeyi düşünüyorum. Her­
halde beni duymadın."
Maverick'in yüzündeki gülümseme kayboldu. “Ola­
bilir.” Hevesi kaçmış gibiydi.
Elise neredeyse adamın haline üzülecekti. Maverick
arkasını dönüp mutfağa gidince içi rahatladı. Adamın mo­
ralini bozduğu için kendini suçlu hissediyor, böyle hisset­
tiği için de kendine kızıyordu. En sonunda mabedine doğru
giden uzun koridorda ilerlemeye başladı.
Bir saat sonra Elise televizyonunun karşısında akşam
haberlerini izliyordu. Hayır amaçlı örgü örerken parmak­
ları hızlıca hareket ediyordu. Linus Projesi için bir batta­
niye örmüş, Warm Up America battaniyeleri için de on beş
parça işlemişti. Bu sayede bir sonraki çorap kursuna kadar
vakit geçiriyordu.
Elindeki parçaya son ilmeği atıp televizy onun ku­
mandasına uzanırken kamı guruldadı. Daha önce atıştırdı­
ğını söylediği yiyecekleri; birkaç dilim havucu, kerevizi
ve küçük bir dilim peyniri çoktan sindirmişti. Kabul et­
meyi istese de istemese de açlıktan ölüyordu.
Maverick bunu sezmiş gibi tam da o anda kapısını
çaldı, Elise içeriden ses verir vermez adam kapıyı açtı.
210 Debbie Matnmber
Onunla bu durumda olmayı istemiyordu ama işte kar­
şılıklı oturuyorlardı Bunun sebebi sadece aç olması de­
ğildi. Maverick’le vakit geçirerek ateşle oynuyordu Bunu
biliyordu ama hazır oturmuşken bir şeyler yiyebilirdi.
Maverick, etrafa güzel sarımsaklı kokular saçan Se-
zar salatası getirdi. Yerine oturunca kadehini kaldırdı. “Ka­
deh kaldırmak istiyorum," dedi.
Elise, “Hiç gerek yok," dedi, kendi sesindeki titreme­
yi fark etti. “Çok düşüncelisin ama bu sıradan bir akşam
yemeğinden öte bir şey değil. Romantik bir şeyler yaşaya­
mayız. Ayrıca uzun zaman önce küllenen duygularımı bir
akşam yemeğiyle tekrar alevlendiremezsin.”
Maverick kaşlarını çattı. “Küllenen mi?"
“ Boşanmamızın üzerinden geçen yılları sayamıyo­
rum bile." Bunu Maverick'e hatırlatması gerektiğini dü­
şündü. O bilmiyorsa bile Elise aradan kaç yıl geçtiğini çok
iyi biliyordu.
Bu çıkışını görmezden gelen Maverick, "Şerefe,"
dedi. “Hayatımın aşkı. Elise’e.”
Elise sandalyesini geri itti, kalkıp gitmeye hazırdı.
“Sakın,” diyerek uyardı onu. Boğazı düğümlendi Ne cü­
retle ona böyle bir şey söylerdi!
Maverick hiçbir sorun yokmuş gibi kadehini indirip
çatalına uzandı. O, haddini bilecek gibi durduğu için Elise
de yemeğe başladı. Düğümlenen boğazından dolayı ağzına
attıklarını çiğnemekte ve yutmakta zorluk çekse de buna
değeceğini düşündü. Maverick’in birçok yeteneği vardı
“Fikrini değiştirmışsindtr diye düşündüm. Tek başına
insanın yemek yiyesi gelmiyor."
Mutfaktan gelen sarımsak ve domates kokusuyla bü­
tünleşmiş taze fesleğen ve keklikotu kokulan onu kendin­
den geçiriyordu. "Bir şeyler yiyebilirim.” Bundan sonra
acil durumlar için odasında yiyecek bir şeyler bulundura­
cağına söz verdi kendi kendine.
Maverick gülümseyerek. "Pişman olmayacaksın,"
dedi. Elise yemek odasına girdiğinde adamın tüm yemeği
onun için planladığını anladı. Masanın ortasındaki vazoyu
taze papaty alar süslüy ordu. İki ucuna da tabaklar, çatal ve
bıçaklar dizilmiş; Maverick. Auroranın en güzel porse­
lenlerini vc kristallerini kullanmıştı. Çoktan şarapları dol­
durmuştu. Maverick, hatırladığı kadarıyla Elise'in en çok
sevdiği meriot şarabını tercih etmişti. Bir masaya birlikte
oturmayalı yıllar olmasına rağmen. Elise eski kocasının
Sevdiği ve sevmediği her şeyi çok iyi hatırlıyordu Mave-
rick’in ona evlilik teklif ettiği akşam da böyle bir masa ha­
zırladığını anımsıyordu. Ama o akşam lazanya değil;
karidesli, yengeçli ve krema soslu linguine yemişlerdi. Aa,
saçmalıyordu! Ne diye onlarca yıl önce yediği yemeği dü­
şünüyordu ki?
Maverick. btr centilmen gibi sandalyeyi çekip F.lise’i
yerine oturttu. Elise önündeki şarap dolu kadehe bakarken.
“Masaya geleceğimden emindin, öyle değil mi?” diye sor­
du.
"Yemeğimin kokusunun işe yarayacağından emindim.“
ama en büyük yeteneği mutfakla ortaya çıkıyordu. Zama­
nında istese çok ünlü bir şef olabilirdi. Ama o destelerce
para peşinde koşmayı tercih etmiş ve elini avucunu yalayıp
boş hayallere kapılmaktan başka bir şey geçmemişti.
Salatalarını bitirdikten sonra, Maverick tabaklan kal-
d ın p k an y ay ı servis etti. Lezzeti, etrafa yaydığı kokuyla
örtülüyordu Elise ağzına attığı her parçanın tadını çıkar­
mış, normalde yediğinden daha fazla yemişti.
Sonunda Maverick sessizliği bozdu. “Konuşmamız
ç<rdkm bir konu var.”
Elise ciddi bir yüz ifadesiyle, “öyle mi?" dedi.
U nsrick 'in sandalyesinde rahatça oturup gülümse­
mesi ı « ı pşınn
K ooft b ir şey mi var?”
"Kemini beğenmiş duruşunu eskiden de çok sever­
dim.”
"EfendinT Elise yemek yemeyi kabul ettiğine çok­
tan pişman ofenusru. Hiç mi ders almayacaktı?
Mavenek eiıyic onu gösterirken, “Evliyken de böyle
yapardın.” dedi.
“Ne >apardım'.'“
“Tıpkı şu anki kibirli ifadeyle bana bakardın.” Pis pis
güldü. “O ifadeni çok severdim. Hâlâ da seviyorum.”
Elise tabağındaki son lokmaları, sosu ve erimiş pey­
niri yedi; ona cevap vermeye tenezzül etmedi. Birazdan
odasına çekilecekti...
“Bunu söylemek için doğru zamanı aradım. Bak seni
 güldürmeyi başarmam bile ne kadar vaktimi aldı.”
Maverick’in bu lafına kızarı Elise, “Lanet olsun.”
dedi. Onun için her şey. her şey bir yarıştan, bir oyundan
ibaretti.
Gözleri parıldarken. “Sana arkadan sarıldığım, seni
doyana kadar öptüğüm günlen hatırlıyor musun?”
"Sen öyle şeyler yapmazdın ki." Elise her şeyi çok
iyi hatırlıyor ama o anılan derinlere gömmeyi tercih edi­
yordu. Evlilikleri boyunca Maverick hep istediğini elde
etmiş. Elise'in ona beslediği sevgiyi kullanarak küçük
oyunlarını kazanmıştı. Ondan istifade etmişti.
“Hayır, hatırlıyorsun," diye fısıldadı. “Hem de çok
iyi hatırlıyorsun.”
Elise duygusuzca, “Ama unutmak için elimden gelen
her şeyi yaptım,” dedi. “Bana inanmayabilirsin ama se­
ninle yaşadıklarım beni buna zorladı.”
Maverick’in yüzündeki gülümseme kayboldu, surau
asıldı. “Onu benden iyi hiç kimse bilemez."
Elise. “Hiçbir şey değişmedi ki," dedi. “Kumar oy­
namayı bıraktığını söylüyor olabilirsin ama sözünü tuta­
mazsın. Kumar oynama isteğin hiç bitmeyecek."
“Yanılıyorsun.”
“Yanıfm tyorum Oyun kâğıtlarından uzak duramaz­
sın."
Maverick sakince, “Oyun oynayabilirim," dedi. “Ama
kumar oynamam.”
Elise başını iki yana salladı. "Bir alkoliğin bara gidip
214 tVAkf İfanı k f
19
BETHANNE HAM1.IN
Bethunne elektrikli süpürgeyi kapatıp sesi dinledi
Telefonun çaldığından emindi. Telefona bakmayıp telese­
kreterin devreye girmesini beklemeyi düşündü ama bazı
iş başvuruları yapmıştı ve güzel bir iş fırsatını kaçırmayı
istemiyordu.
Telaşla mutfağa koşup derince bir nefes aldı, telefonu
açtı. En ciddi ses toruyla. “Alo. ben Bethaıınc Hamlin,"
dedi.
“Konuşm alıyız.”
Hayal kırıklığına uğrayan Bclhanne duvara yaslandı.
Tekrar kocasıyla uğraşmayı istemiyordu. Bİossom So-
kağı'ndaki bir kafede geçen son görüşmeleri kalbini kır­
mış, sinirlerini bozmuştu. Sevimlice, “Sana da merhaba.
Grant. Sesini duyduğuma hiç sevinmedim." diye söylendi.
"Oraya geliyorum.”
□cthanne, buluşacakları zamanı ve yeri kendisinin
216 Ikhhte Macamber
eıını kadehe sürmeyeceğini söylemesi gibi bir şey bu." To­
runlarına poker oynamayı öğrettiğine göre, kumar konu­
sundaki zafiyeti açıktı.
"Ciddiyim. Elise. Kumar yok artık. Hayatımın geri
kalanını zara ya da kumar masasına yatırmak istemiyorum.
Ailemi, sem istiyorum.”
Bu sözlerle şaşkına dönen Elise ağzındaki ş a r a b ı M u -
venek'in y üzüne püskürtmeyi istedi. Kendini zorlayıp yut­
kundu. "Çok geç kaldın." dedi. “Otuz yedi vıl kadar.”
Maverick kadehini ona doğru kaldırırken. "Bence
tam zamanında geldim," dedi.
A r lM lM b U 213
seçmek istediğini söyleyecekti ama bunun bir işe yarama­
yacağını düşünüp sesini çıkarmadı. Yirmi yıllık evlilikleri
sayesinde GrantTn her halinden anlar olmuştu Az önce
duyduğu ses tonundan, Grant in öfkeli olduğunu ve onunla
hemen görüşmeyi istediğini anlamıştı.
Lafi uzatmadan. “Peki." dedi.
“On dakikaya orada olurum.”
"İyi.” Ne olduğunu bilmediği sorun, Gram'ın günün
ortasında işini bırakmasını gerektirecek kadar Önemliydi
demek ki. Grant daha önce böyle bir şey yapmamıştı,
Beıhanne telefonu kapatıp evi süpürmeye devam etti.
Tam tamına yedi dakika kapıya güm güm vuruldu­
ğunu duydu. Grant eve öylece girebileceği yanılgısına
düşmüştü. A m a B e th a ıu ıe buna engel olmuştu. Boşanma
davası sonuçlanır sonuçlanmaz, kilidi değiştirmişti. Şimdi
de Grant'ut dışarıda kalmasının verdiği mutluluğun tadını
çıkarıyordu.
Bethanne kapıyı açıp eski kocasının girmesi için ke­
nara çekilirken Grant. “Eve gizlice gireceğimden mi kork­
tun?” diye çıkıştı.
Bethanne. “Sana o fırsatı vermeyi istemedim." diye­
rek karşılık verdi. Gram'ın sadece o izin verirse eve gire­
bileceğini bilmesini istiyordu.
Grant mutfağa girdi, birden arkasını dönüp Bethan-
ne’nın yüzüne baktı. Gözleriy le ölke saçarken, “Aruıie'ye
bunu sen mi yaptırdın?” diye sordu.
“Neyi?”
Bir hınui Mutluluk 2 17

“Neden bahsettiğimi biliyorsun." Yumruk haline ge­
tirdiği elleri yanında dururken, dik dik Bethanne’ye bakıı.
“Nerede o?”
“Kızımızdan bahsediyorsan, sana sadece dışarıda ol­
duğunu söyleyebilirim." Bethanne kollarını göğsünün Önün­
de birleştirip rahat tavırlarla mutfak tezgâhına yastandı.
Grant'ı uyarmış, bildiği şeyleri dili döndügünce anlatmıştı.
Grant evlilikleri boyunca yaptığı gibi onun endişelerine al­
dırış etmemişti. Arune’nin Tiffany'nin başına açtığı tüm
dertler onu değil. Grant’ı ilgilendiriyordu.
“Biliyordun ve hana hiçbir şey söylemedin!"
“Sen neden bahsediyorsun? Ben seni uyardım, An-
nie’nin neler hissettiğini anlattım sana." Sabrı Ülkenmiş­
çesine iç çekti. “Hatırlarsan Annie'nın günlüğünü okudu­
ğumdan bahsetmiştim.” Bethanne. kızının bu kezne yap­
tığını bilmese de, öfkeden kudurduğunu biliyordu.
Grant mutfakta dolanmaya başladı. “Bana sadece
kızgın olduğunu söyledin,"
“Yanılıyorsun. Sadccc o kadarını söylememe izin
verdin. Hatırladığım kadarıyla kaygılanmamın yersiz ol­
duğunu düşünüp Annie'nin zamanla bunları aşacağını söy­
lemiştin." Tekrar iç çekti. “Ne yapmış ki?"
“Bilmiyor musun?”
Bethanne omuz silkti. “Canı yanıyor ve bunun için
Tiffany’yi suçluyor. Bu defa ona geceleri altına kaçırmayla
ilgili yazılar gönderdi herhalde." Bunu kızının günlüğünde
okumuş ve içten içe gülmüştü. Bir de Annie’nin Tiffany’-
218 O rM u r Uaeamber
Oilçesiyle « n f lı O y o r d u .
vermedik ama...”
“ö z kızını polise şikâyet edecek değilsin herhalde.“
Grant. tahmin edebileceğinden de sığ bir adama dönüş­
müştü ama Bethanne. adamın kızını polise teslim edeceği­
ni düşünmüyordu.
“Bunu bana değil, TifTc yaptı.“
Sorun TifTti. Grant. TifT e üzülüyordu “O zaman
belki rıff ile Aıınie’yi görüştürüp sorunu çözmeye çalışır­
sın."
Grant, “Hepsi bu kadar da değil,” diye bağırdı. “An-
nic.Tiffany'lc benim hayatımı cehenneme çevirmek için
elinden geleni yaptı. İnternetten bize gönderdiği korkunç
mesajları görmeyi bile istemezsin. Kızına neden hâkim ol­
muyorsun?”
“Annic senin de kızın. Ayrıca o mutlu, huzurlu ha­
yatı. sırf babasının aklı bacaklarının arasında olduğu için
mahvoldu”
“Yazıklar olsun. Bethanne. Bu pis laflarına katlan­
mak zorunda değilim. Artık evli değiliz.“
Bethanne. “İyi o zaman. Çık git evimden'' deyip ka­
pıyı gösterdi.
“Benim sayemde bu evde oturuyorsun.”
Böyle bir şeyin ima edilmesine bile kızan Bethannc.
“Senin sayende mi?" diye haykırdı. “Bana kredileri öden­
memiş bir ev bıraktın. Senin yüzünden elimizde avucu­
nın auını nuıtanaraK çeşit çeşit siparişler verdiğini öğren­
mişti. Evet, çok çocuksu ve sinir bozucu şeyler yapmıştı
ama kızının o kadından bu kadar nefret etmesi Bethanne’yi
şaşırtmıştı Yazılarındaki kin ve öfke, Bethanne’nin bir
şeyler yapılması gerektiğini düşünmesine sebep olmuştu.
Annie bunları konuşmayı istemiyor. Grant da kızım din­
lemek için çaba sarf etmiyordu. Bethanne. Grant'ın ihane­
tine uğradıktan sonra görüştüğü terapistten randevu almış­
tı. Bu konuyu konuşmayı, tavsiyeler almayı ve ikna ede­
bilirse kızını da onunla görüştürmeyi istiyordu.
“Evimize o kadar şey göndermesi tamamen saçma­
lık, Ayrıca hiç de komik değil. Ama son yaptığı şeyin ya­
nında bunların Lafı bile edilemez. Bu defa cidden haddini
aştı "
Bethannc dalga geçercesine. “İşe yaramaz zarflarla
uğraşmak zorunda kalmanız ne kadar üzücü!" dedi, bunun
çocuksu bir tepki olduğunu biliyordu. "Halinize çok üzül­
düm."
Grant ona ters ters baktı. “Sana ne kadar teşekkür
etsem az,” diye söylendi. “Hele bir de arabasının deposuna
şeker atıldığı için sinirlen bozulan TifTle bir saat uğraş­
tıktan sonra bu çok iyi geldi."
Bethanne nefesini tutup. “C idden m i?" dedi.
“Cidden ya! Sence insanın aklına ilk kim geliyor?”
“Olamaz." Bu, Bcthaıınc’mn beklediğinden de kö­
tüydü. Grant büyük ihtimalle haklıydı. Saçma sapan pos­
talar gönderdikten sonra böyle bir işe kalkışmak Annie’nin
f t r j Mutluluk 219
muzda hiçbir şey kalmadı
Sence o kredileri şimdi kim ödüyor? Bu evi sana
verdiğim nafakalvta elinde tutabildiğini unutma. Bu arada
aklıma geldi de. daha iş bulamadın mı T’ Bu iğneleyici sözle­
ri Bethanne'nin kendini çok kötü hissetmesine sebep oldu.
Bethanne gözlerim kapatıp öfkesini kontrol etmeye
çalıştı. Gram'la tartışmayı istemiyordu. Böyle bir şeyin
kimseye fayda» dokunmazdı
"Tamam, tamam.” dedi. Belli kı o da aynı sonuca
varmıştı “Buraya kavga etmeye gelmedim. Annie’nın so­
runuyla ügiiennıenın bir yolunu bulmalıyız. Bu böyle git-
n kızgın olduğu kişi hen değilim. Onunla
»en ilgiler.~ Küstahlık yapmaya çalışmıyordu. Annie'nin
çektiği a n k r a cebcbi babasıydı Bethanne ona yardımcı
otnufclns efenden geleni yapıyordu ama onun yaptıkları
iadece ı ı ı i h e ı l ı o l altına almaya yetiyordu. Bu konuda
Grant'm da »mtmluluk üstlenmesinin vakti gelmişti.
Gr— ,TWMİrlarını saçlarının arasında gezdirdi. ''An­
nie'nin TifT m canına kasttnmesinden korkuyorum." diye
aöylem pbata»id yana salladı. “Böyle bir şeyin olduğuna
inanam ıs otubl"
Bcthanue. “7#bm için mi endişeleniyorsun?” diye
haykırdı
Aynen öyte. Arabasına kasten zarar veren biri ca­
nına da kastedebilir."
Grant’m bu kadoı bencil olmasına şaşıran Bethannc.
 "Peki ya Annie?” diye sordu. "Onun için endişelenmiyor
musun? O senin ilgini hiç mi hak etmiyor?"
“Elbette endişeleniyorum ama onunla başa çıkamı­
yorum. Benden nefret ediyor. En azından ben öyle bir iz­
lenime kapıldım. Benim bilmediğim bir şey biliyorsan,
söylersen sevinirim.“
Bethanne titreyen sesiyle. “Sorun da bu zaten." dedi.
“Annie seni çok seviyor ve ister inan ister inanma sana ih­
tiyacı var. Benimle boşandın diye çocuklarından kopmana
gerek yoktu. Kızınla en son ne zaman konuştun? Eskiden
onu haftada en az bir iki kez arardın. Bildiğim kadarıyla
artık aramıyorsun. Peki neden? Aynı şekilde en son ne za­
man onunla ya da Andrew "lc oturup muhabbet ettin? On­
ların senin de çocuğun olduğunu hatır laimama gerek var
m ıT*
Grant bakışlarını yere çevirdi. “Meşguldüm ve..."
Bethanne. “Meşgul mü?- diye haykırdı. “Gerçekten
de bunu mazeret olarak kabul etmemi mi bekliyorsun'’“
“Vicdanıma tercüman olmana gerek yok. Annıe ile
Andrew. TifTle birlikte herhangi bir şey yapmak istemiyor.
O evde diye yanıma hile uğramıyorlar."
Bethanne gururunu bir kenara bırakıp ondan. “An*
nie’y le konuş." diyerek ricada bulundu. "Onu arayıp ye­
meğe götür. Ona hâlâ değer verdiğini, hayatının bir parçası
olarak gördüğünü bilmesi gerekiyor. Ama bunu samimi­
yetle yap. Yalandan sözlerle karşısına çıkma. Yoksa ona
faydadan çok zararın dokunur."
222 İİMrumSrr
“Eskiden masamda fotoğrafın vardı.”
Dctknne ttkiden lafını faik etmişti. Durumun ne
kadar ironik olduğu da dikkatinden kaçmadı. İki yıl bo­
yunca kocası onun arkasından iş çevirmiş, başka hır ka­
dınla ilişki yaşamıştı ama Bethanne bir kez olsun bunu
duymamıştı. Fakat o yirmi iki yıl sonra biriyle yemeğe çık­
mış, bu da hemen Grant’ın kulağına gitmişti.
“PaulTe ananızda bir şey var mı?”
Bethanne ağzından çıkacaklara tam zamanında engel
oldu. Kiminle görüştüğü ya da ilişki yaşadığı Grant’ı ilgi­
lendirmezdi. Ayrıca Paul’ün o günden sonra onu iki üç kez
aradığını ve iş bulması için ona destek olduğunu bilmesine
de gerek yoktu. Onlar sadece arkadaşn ama Bethanne nin
daha önce erkek arkadaşı olmamıştı.
“O, benimle Paul'Ûn arasında.”
"Yani seni ilgilendirmez demek istiyorsun."
Bethanne neşeyle gülümserken. “Evet,” dedi. “Bence
birkaç ay önce sen bunu çok net bir şekilde belirtmiştin.
Ben artık kendi hayatımı yaşıyorum ve onu da istediğim
gibi yaşayacağım."
224 Debbte MacomSer
Grant, yaramazlığını kabullenen bir çocuk gibi başım
salladı. “Tamam, yapanm. Birkaç gün içinde ararım.' Te­
reddüt etti, sonra hafifçe gülümsedi. “Teşekkürler. Beth­
anne."
Bethanne omuz silkti. "Bir şey değil."
“.Andrew nasıl?"
Bethanne yine kızmamak için kendini zor tuttu. “Onu
kendisine sorarsın "
Grant, ona üzgün bir bakış attı. “TifTolsa da olmasa
da benimle görüşmek istemiyor "
“Eylül ayındaki maçlarının birkaçım izlemeye git.
Bence o da eski günlerdeki gibi babasıy la vakit geçirmey e
can atacaktır “
Gram bunu düşünüyor gibiydi. "Onu izlemeye gide­
bilirim “
Yanı programına uyarsa ve yapacak başka bir işi yok­
sa oğluyla ilgilenecekti.
Bethanne bekledi, Grant'ın gitme vaktinin geldiğini
düşündü ama adam akimda başka bir şey varmış gibi etrafa
bakındı. En sonunda “Geçenlerde Paul Ormond Ta buluş­
tuğunu duydum." dedi.
“Kimden duydun?"
Grant biraz gülümsedi. “Kulağıma geldi işte. Bizim
ofisten tanımadığın biri geçen gece sizi Anıhony'de gör­
müş. Neler oluyor?"
Bethanne meraklanıp. “Ofisinizdeki şu adam beni
nereden tanıyormuş?" diye sordu.
223
20
COURTNEY PULANSK1
Courtney kendini berbat hissediyordu. Öfkeden ku­
durmuş Annie Hamlin yatağmın ortasında oturmuş, beş da­
kikadır hiç nefes almadan ona sayıp sövüyordu. Yaklaşık
iki hafta önceki partide olanlardan dolayı halâ kızgındı.
Sesinin duyulacağından korkup fısıldayarak konuşan
ama yüzündeki kızgın ifadeyi de koruyan Annie. “And-
rew’e haber vermek sana düşmezdi." deyip lafım tamamla­
dı.
Courtney ona anneannesinin kısmen sağır olduğunu
ve bu yüzden alçak sesle konuşmasına gerek olmadığını
söylemekle uğraşmadı. Zor durumda kalmasam ona haber
vermezdim."
“Andrew sana teşekkür etmem gerektiğini söyledi
ama etmeyeceğim.” Courtney’e hayaum mahvetmiş gibi
r s te r » b a k lı .
r “lyi. Etme."
Bir Yumuk Mutluluk 225
 “Mızmızın teki olduğunu anlamalıydım.*'
Courtney onun kötü laflarını dinlemek zorunda kal­
mayı istemediği için, “Ne düşünürsen düşün. Annie," dedi.
“Ama sana söylemek istediğim şevleri dinlemekle bir şey
kaybetmezsin."
“Ne söyleyecekmişsin7"
Courtney bu soruyu duymazdan gelip doğrudan ko­
nuya daldı. “Neler hissettiğim biliyorum."
Annie başını iki yana salladı. “Iluyır. bilmiyorsun.
Bilemezsin."
“Annem ölünce ben d e...”
Annie gözlerini kıstı. “Ne yani, senin haline üzül­
mem mi gerekiyor'.’“
“Hayır. Şimdi sus da dinle! Bildiğim kadarıyla baban
sîzleri terk etmiş ve bence hissettiklerinin, annem ölünce
benim hissettiklerimden çok da farkı yok."
“Keşke benim de babam ölseydi.“
Courtney. Annie'nin omuzlarından tuttu, parmakla­
rını kızın etine geçirdi, “öyle deme! Kızgınsın ve hisset­
tiğin acı içini yiyip bitiriyor ama ne olursa olsun babanın
ölmesini isteme. Böyle bir şeyi isteyemezsin. Annemin ya­
nımda olması için her şeyimi verirdim, ölümden dönüş
yok. beni anlıyor musun? Bir gün önce birlikte oturup gül­
düğün anneni, ertesi gün morgda bir metal sedyenin üze­
rinde görmenin nasıl bir şey olduğunu bilemezsin. Böyle
bir şeyin insana neler yaşattığını tahmin bile edemezsin.”
Gözlerine yaşlar doldu. "Aradan dört yıl geçti ama ben onu
her gün düşünüyorum. Hana bazı günler onsuz tek bir sa-'v
niyem geçmiyor. Ölüm onu benden hiç beklenmedik bir
anda aldı Bir arkadaşıyla öğlen yemeğinde buluşmak için
dışarı çıktığında, tekeri patlayıp yolun karşısına geçen bir
kamyonun altında can verdi." Courtney, bu kazadan hiç
kimseye bahsetmezdi ama Annie'nin onu anlamasının
önemli olduğunu düşünmüştü. O da zamanında annesiyle
tartışmıştı. Geçen yıl kaç defa ona çok ama çok kızmıştı
ama tıpkı az önce Annıe'ye söylediği gibi annesinin yanın­
da olması için her şeyim feda etmeye hazırdı.
Annie kendim tutamayıp, "Bana neler hissettiğimi
bildiğini söy leme!" diye bağırdı
Courtney‘üı anneannesinin konuşmalarım dinleyip
dinlemediğini önemsemı>ordu artık. Annie’yle iletişim ku­
rabilmek için başka bir yol denedi. "Eskiden annem hiç öl­
memiş gibi davranırdım.“
“Ec. bunun kendimi iyi hissetmemi sağlaması mı ge­
rekiyor?"
“Ilayıı. sadece gerçeklen faik etmeni ıslıyorum.“
“Zaten bildiğim gerçeklerle anca başa çıkıyorum.
Ben sadece havalımın eskisi gibi bir bütün olmasını isti­
yorum," AItdudağmı ısırdı, gözlerine yaşlar doldu. "Şimdi
gitmem gerek." Annie birden yataktan kalktı. Çantasını
kaptı. "Bir daha bana iyilik yapma, olur mu?" dedi.
Courtney. “Neyse,” dîye söylendi. Başarısızlığa uğra­
dığını hissediyordu. O gece Andrcvv ’c haber vermekle bü­
yük bir nsk almıştı ama Aruıie ne kadar zor bir karar ver-

226 Dehhıe Macamıber

hmmui UmJulut 227

digi arılamıyordu. Tek tepkisi utanmak olmuş ve bunu da
Courtney’e kızarak üzerinden atmıştı. O olmasa. Andrew
kardeşinin gece kulüplerine takıldığını öğrenemezdi. An­
nie başına gerçekten de büyük bir bela açabilirdi. Çok sa­
yıda genç eestasyden ölüyordu, Chicago'da bununla ilgili
haberler duymuştu.
Anneannesi merdivenlerin başından, “Courtney!” di­
ye seslendi.
Courtney de kurduğu bağdaşı yavaşça bozup yatak­
tan inerken, “Efendim?” diye bağırdı.
“Her şey yolunda mı? Arkadaşın bir hışımla çıkıp
gitti."
“Sorun yok, anneanne."
Anneannesi ona gülümseyip, “Arkadaş edinmen gü­
zel bir şey,” dedi. “Ben kilisedeki yardım toplantısına gidi­
yorum. Gelmek ister misin?"
“Onun yerine bisiklet stirşem olur mu?” Çin'e gön­
derilecek kıyafetleri paketlemeyi hiç ama hiç sevmiyordu.
Anneannesinin arkadaşlarıyla muhabbet etmek belki bir­
kaç yıl sonra hoşuna gidebilirdi ama şimdilik zevk almı­
yordu. O kadınlar ağrılarından, hastalıklarından yakınıp
duruyordu.
Anneannesi. “Nereye gideceksin?" diye sordu.
hoşuna gidecek bir plandı.
“Ah. çok iyi olur. Lydia'ya benden selam söyle.”
“Baş üstüne ”
Kaskını ve eldivenlerini kapan Courtney merdiven­
lerden indi. Hissettiği hayal kınklığı onu kahrediyordu.
Annie için doğru olduğunu düşündüğü şeyleri yapmış ama
karşılık olarak kızın terslemesine maruz kalmıştı. Bisiklet
sürmek sinirlerini yatıştırabiltrdi.
O sabah tartıya çıkıp yarım kilo aldığını görmek Co­
urtney'in zaten bozuk olan moralini daha da bozdu. Bir
hatta boyunca hiç tavız vermeden uyguladığı diyet saye­
sinde en azından biraz kilo vermiş olması gerekirdi ama o
tam aksine kilo almıştı.
Courtney garaja gitmek için mutfaktan geçerken an­
neannesi. “Saat kaçta döneceksin?" diye sordu.
"Bilmiyonm ama çok geç kalmam.”
* "Paran var mı?"
"Var" Mutfakla durup daha fazla soruya cevap ver­
mek zorunda kalmay ı istemiyordu. Dışan çıkıp pedal çe­
virirken yüzünde rüzgârı, ensesinde de güneşi hissetmeyi
özlemişti. Aımie’yi zcttc kadar umursamıyordu artık. Ona
yardım etmeye çalışnaş. konuşmayı denemiş, annesiyle il-
gilı hiç kimseyle paylaşmadığı şeyleri paylaşmıştı. Yine

S
Babasının onu neredeyse tamamen serbest bıraktığı
üç yıldan sonra, anneannesine hesap vermek zorunda kal­
mak canını sıkıyordu. “Tuhafiyeye uğrayıp ördüğün par­
çaları götürmeyi düşünüyordum.” Bu anneannesinin de
de hiçbir şev elde edememişti.
Courtney. Blossom Sokağı’na vardığında nefes ne-
eydi. Köşey i dönünce Bir Yumak Mutluluk'u ve soka-
ı karşı tarafındaki Fransız Kafesi ni gördü. Kafenin ön

228 Dtbkie Mocamber

Ymmat ih ılU m t 229
 tarafında pastalarla dolu, camekânlı bir dolap vardı.
Bisikletle yavaşça ilerleyip tuhafiyenin onunde
durdu. Gözlerini kafenin tezgâhından almaya çalışıp tuha­
fiyenin vitrinine baktı ve Wiskers'in uykuya dalmış halde
kıvnhp yattığını fark etti. Lydia ile Margaret yanlarındaki
müşterilerle ilgileniyordu. Courtney içeri girse bile onunla
konuşmaya firsat bulamayacaklardı. Bakışları hevesle ka-
feyc döndü.
Daha geçen hafta Bethanne çikolatalı eklerin ne
kadar leziz olduğundan bahsetmişti. Lydia da muhabbete
girmiş, kruvasanları Öve öve bitirememişti ama en çok da
ekleri sevdiğini söylemişti. Bir defada onlarca yemiş gibi
konuşmuştu. Ama hiç de kilo almamıştı.
Courtney, tüm hafta boyunca resmen açlıktan ölecek
halde gezmiş ama yine de kilo almıştı. Uyguladığı diyete
devam etmek çok zordu ama çabalarının karşılığını alama­
mıştı. Yoksa kaş yapayım derken göz mü çıkarmıştı?
Bir kez daha tuhafiyenin içine baku. sonra bakışlarını
kafeye çevirdi. Lydia sadece oranın pastalarını övmüyor,
oradaki aşçılardan birinin açlığı ilk kursa katıldığını anla­
tıyordu. Bahsettiği kişinin adı Alix'ti ve kız, adının e ile
değil i ile yazılıp okunması konusunda çok ciddiydi.
Alix sahalıları pasta yapıyor, bazı günler de öğleden
sonra tezgâhın arkasında çalışıyordu. Ayrıca aşçılık oku
lundaki derslere katılıyordu. Şu adından övgüyle bahsedi­
len yiyecekleri çok güzel yapıyor olmalıydı. Courtney*ir
cebindeki beş dolar dışan çıkmaya can atıyordu. Ekleı
---
rosüııü barındırdığı için diyetine hiç utmuyordu ama hu
seferlik bu küçük detayı görmezden gelebilirdi.
Tatlı bir şevler yeme isteğiyle harekete geçen Court-
nev, bisikletim sokağın karşısına sürdü ve binanın duvarına
yasladı. Tezgâhın arkasındaki kız. örgü örecek birine ben­
zemiyordu. Courtney kızın isim kartım okudu. Alix. ; ile
Aynen anneannesinin dediği gibi: dış görünüşe aldanma­
mak gerekirdi.
“Alix sen misbı?“ diye sordu.
Kız başını salladı. “Seni tanıyor muyum?"
anmıyorum Lydia*nın kursuna gidiyorum."
Kız hemen gülümsedi “Yoksa sen Courtney misin?"
Ş*şctb Courtney başını salladı. “Lydia benden bah­
s e » mi?"
“Evet f o anda Brad'le anlarında yaşananları bili-
Ccxatney kiğjt altlıkla süslenmiş tabakta duran, için­
den kremalar t a y ı çikolatalı eklerin bulunduğu dolaptan
başını kaldırıp o n hakn. “Şey*" deyip düşünmeye baş­
ladı.
"AynM ümu sanıyorum"
“ S en in b ild iğ in d e n
fazlasını bilmiyorum-"
Alix samimiyetle, “Umarım aralan düzelir.’" dedi.
"Çikolatalı eklerin tanesi ne kadar0" Çok büyük de­
ğillerdi. belki de iki tane alırdı.
■ Alix eklerin fiyatını söyledi. Courtney iki tanesinin

230 Debbıe Macamber

B ir Yumak .1tuTİu/uk 23 I _

w nara nldııüunıı hesapladı, Uzenne btr dö kolayı etleül. Courtney. “Olur.’' dedi Bardağından aldığı ilk yu­
Bu da diyetine aykırı bir şeydi ama şekersiz limonata iç­
dumla kendisinden geçti Alm söylediği tadar güzel bir
mekten gına gelmişti. Hazır diyetini bozmaya yeltenmiş­
şey ortaya çıkarmıştı. A yrıca ianesi de O uzak durduğu üç­
ken bu hakkını sonuna kadar kullanacaktı. Kendini limo­ lüyü barındırmıyordu.
natayla kandırmanın bir anlamı yoktu.
“Lydia zayıfladığından bahsetti. Aferin sana, kilo
vermek zor iştir."
Courtney başını salladı.
“Sana şekersiz, çikolatalı bir latte yapayım hemen."
Ekleri gördükçe Courtney *in ağzının sulan akıyordu.
"Latte m iT Bunu düşünmek için durdu, diyetini bozma­
yacak aynı zamanda hoşuna da gidecek bir teklifle karşı
karşıya olduğunu fark etti. Alix*in spesiyali, kalorisiz ar­
kadaşlıktı.
Courtney becerebildiği kadar hevesli görünmeye ça­
lışarak, "Alayım o zaman.“ dedi.
Alix gülümsedi. “Tamamdır. Sana en güzel lattemi
yapacağım.”
Courtney rahatlayınca iç çekh. Alix olmasa muhte­
melen diyetini bozacak, eklerden alacak ve daha tadı da­
mağına gelmeden hepsini midesine gönderecekti. Sonra
da yedikleri kilosuna kilo katacaktı.
Alix ona ianeyi uzaurken. “Teşekkürler,” dedi. “Yar­
dımcı olduğun için sağ ol.”
"Ne demek. Canın istediği zaman gel. Aynca Brad
ve Lydia'yla ilgili bir şeyler öğrenirsen beni haberdar et, olur

232 Dcbbı* VtmMmber

233

Örgü örmek; insanın ellerini çalıştırıp zihnini rahatla­
tan. ruhunu özgürleştiren hır medirasyvndur. "
DaıLene Haycs
LYDIA HOFFMAN
Salı sabahı Margaret işe gelince bir şeylerin ters git­
tiğini hemen anladım Ablamın bana derdini anlatacağını
umuyordum. Ne olursa olsun onu sorulara bogmaıııaya ka­
rarlıydım. Aramızdaki ilişki biraz düzelmişti ama bunun
sebebinin, büyük ihtimalle Hrad’lc yaşadıklarımdan kay­
naklandığından şüpheleniyordum.
Aramızda sessiz bir anlaşma yapmıştık. Den ona
Man'in iş bulup bulmadığını sormuyordum, o dn bana
Brad’dcn bahsetmiyordu. Ama kendimizi çok zor bir du­
ruma sokmuştuk. Meraklandığım ve kaygılandığını bili­
yordum. ben de onun için aynı şeyleri hissediyordum.
Brad'in geçen akşam aradığından bahsetmedim. Numara-
234 D tbble Mucttmhr»
M a rg a re t. “Çorap ıp ı sipariş etmeliyiz.” deyip beni
J u ic lı^ ır ıı d U ftlrta rd lc rd tfn u y a n d ı r t i ı .
"Son aldıklarımız o kadar çabuk mu bitti?” Kendin­
den desenli ipler dükkâna geldiği gibi satılıyordu.
Kursum iyi gidiyordu. Dersleri salı günlen yapmanın
hata olup olmadığını merak etmiştim. Benim için haftanın
ilk günüydü ve o gün ilgilenmem gereken onlarca iş olu­
yordu. Ama düzenlediğim kursların bana faydası olduğuna
karar vermiştim. Kursiyerlerin sayısını kısıtlı tutarak, upkı
ilk kursumda olduğu gibi gerçek dostluklar kurabiliyor­
dum.
Derslerin birinde Elise eski kocasıy la yaşadığı tuhaf
durumdan bahsetti. Açıkçası anlattıklarıyla beni epey şa­
şırttı. Çünkü hep içe kapanık biri gibi dururdu. Maverick’
in profesyonel bir kumarbaz olduğunu söyleyince ağzımız
açık kaldı. O andan sonra muhabbetimiz daha keyifli bir
hal aldı. Bir kütüphaneciyle bir kumarbaz bir araya gelmiş,
onaya çok ilginç bir çift çıkmıştı. Bu. aşk kitaplarında an­
latılan türden bir birliktelikti ama ne yazık ki hikâye mutlu
sonla bitmemişti.
Bethanne Hamlin’in de eski kocasıyla sorunları var­
dı. Ama geçen her hafta kendine olan güveni anıyordu.
Hepimiz bunu görebiliyorduk, hatta Örgüleri bile bu du­
rumu kanıtlıyordu. Kızı ona zor günler yaşatıyordu ama
bu konudan çok az bahsediyordu. Herhalde Anme'yle ar­
kadaş olmaya başladığı için Counıvey'in yanında konuş­
maktan çekiniyordu.
236 Dtbbte AiacMnbtt
n l . ı b . l r r r j i n i M f t l n O t l m « J OflU/lİJ K<>-
nuşmak çok daha zor olabilirdi. Çünkü onu tahmin ede­
meyeceğim kadar çok özlemiştim
Zaman geçtikçe Brad'in asıl amacının oğluna bir aile
kurmak olduğunu anladım. Cody’yi ne kadar seversem se­
vesim öz annesinin yennl tutamayacağımı anlamak zorun­
daydım. Brad oğlunu scveıı bir babaydı, bana, halta Jani-
ee’e otan duygularına rağmen ilk sıraya oğlunu koyuyordu.
Ben tseCody’ye olan bu bağlılığına hayranlık duyabilirdim.
Brad. Jamcç'lc konuştuğunu itiraf edince canım çok
yanmıştı; yaptığı bu fedakârlığa kızmıştım. Ama anık ya­
vaş yavaş bunun Brad'lc ya da eski karısıyla değil, t'o-
dy’yie ilgili olduğunu anlamaya başlıyordum. Brad her
şeyi Codş jçm yapıyordu Beni seviyordu ama oğlunu an­
nesine kavuşturmak uğruna benden vazgeçmeye de razıy­
dı.
Brad'in. lankc'le uzlaşma çabalan tuhaf bir şekilde
bahamın bana o l » sevgisinin boyutunu anlamama yar­
dımcı oldu. Hasta ve ilgiye muhtaç olduğum için her gün
fedakârlıklar yapardı. Ama yaptıklarının asıl kıymetini
ancak babam öldükten sonra anladım.
Onunla oturup Brad’lc Cody'dcn konuşmayı çok is­
terdim. Sevgi ve akıl dolu biriydi, söylenecek doğru şeyleri
çok iyi bilirdi. Sesini bir kez daha duymak, yanında olma­
nın verdiği huzuru yaşamak için her şeyimi vermeye razıy­
dım.
Bir Mutluluk 23 i
— t- / “i
u.. mayan otr kız katılmıştı. Sık sık bahsettiği habaı
ne zaman e-posta ya da mektup alsa baloya davet et
gibi heyccanbnıyordu. Her ne kadar bize bahsetme*
Bctraone’fiin oğlu Andrew’den etkilendiğini hissed
dum O «I» futbol (akımının gözdesi, oyun kurucu >
rev.'» Washington Lisesi ’nde istediği her kızla çıkabil
ğındea »andını Aynca Courtney in o kızların karşısı
ş a n s a » okluğun a düşünmüyordum. Andrew, fiziği d
gün. hrrafcfcir kızla, yani bilindik ponpon kızlardan biri
İsterdi. Courtney zayıflıyordu ama hâlâ f
Çanın bire doğru, kapının üzerindeki lı
düm. I>aia ı ve başımı k a ld ı r ın c a B e t h a n n c y ı
çorabı ç geçmeden çantasından yansı örü,
k ra niçin havaya k a ld ı r d ı.
du. "Herhaidp ttğûnıü f a r k ettin m ıT diye
saatimi aldı bana altın madalya v e r i r le r . 1
“O__
« t düJckânın ;yanlış yapmışsın.'’ diyen Mar
la Lafa daldı.
Yuyorum*
rircestnc güJı ti. B ethanne ye güven t
gerek yok," elin alışır, en dişelenm e
“Endjşeig
¿«mi düşündüm , yani ilk başta beceremec
k * tam da olması gerekti)
237
g ib i oldu. B aflarfcen de teli h ır şey biliyordum, doğru düz­
gün yapana kadar vazgcçmevet-rttırn."
Ona sarılmamak için kendimi zor tutarken, “Aferin
sana.” dedim. Gerçeklen dc onunla gurur duyuyordum.
Kursla birlikte örgü örmenin haricinde büyük bir gelişme
kaydetmişti
Bcthanne kederlice, “Ah. bir de iş hulsaydım.” diye
söylendi.
Plise onun hemen ardından içeri girdi, karşılıklı otu­
rup çoraplarım karşılaştırdılar. Plise daha önce çorap ör­
müş. topuk kısmını yapmıştı ama farklı bir teknik gerek­
tiren yuvarlak şişle örgü örrncmıştı.
Elise’e bakarken, "Çok iyi bir iş çıkarmışsın.” dedim.
Tüm ilmekleri aynı güzellikte atmıştı. Örgü konusunda ak­
lına koyduğunu yapan biri olduğunu anlamış, hayatını da
aynen böyle yaşadığı izlenimine kapılmıştım.
İçeri en son Courtney girdi. Bisikletle gelmiş, bisik­
letini dükkânın önündeki sokak lambasının direğine kilit-
Icmişti. Biraz daha kilo verdiği belli oluyordu. Ne kadar
güzel göründüğünü söylemek istedim ama sonra onu utan­
dıracağımdan korktum.
Courtney hızla yanımıza gelirken. “Geç kaldığım
için özür dilerim ” dedi. Kaskını ve sırt çantasını çıkarıp
yerine geçti. Bir iki dakika içinde örgü örmeye tamamen
hazır hale geldi.
“Herkes nasıl?” diye sordum. Çorap örmenin en zor
aşamasına, parçalan birleştirmeye gelmiştik Bence bu
sermiyor musun?”
Margarei omuz silkti. “Hayır. Yazın başından heri ta ­
baları evde. Çalışmaya devam etse daha iyi olurdu ama bu
sırada çocuklarla bol bol zaınan geçirdi.”
Bcthanne. “Doğrusu Aıınic’yi evde yalnız bırakmak­
tan korkuyorum." dedi. Counney'in ona bir bakış anığını
gördüm “Annie.. hayatındaki değişimden dolayı... ken­
dinde değil. Çalışmaktan kaçmıyorum. Gerçekten’ Ama
aynı zamanda girdiğim işi de layığıyla y apmak istiyorum.
Sürekli evde neler olduğunu merak edersem bunu başara-
mam."
O sırada Brad’in oğluna tek başına bakmasının ne
kadar zor olduğunu düşündüm. Cody sekiz yaşındaydı,
kreşe gitmekten nefret ediy ordu ve tek başına evde kala­
mazdı.
Bethanne, “Ee, Elise, bu konuyu düşündüm demiş­
tin,” dedi,
“Evet, düşündüm.”
Bethanne başım iki yana sallarken. “Ben de elimden
geleni yaptım." dedi. “Garsonluktan dişçide sekreterliğe
kadar her işe başvurdum ve hemen hemen her alanı dene­
dim.”
Elise. “Dişçideki iş ilgini çekmedi m ¡T' diye sordu.
“Sekreterlik bana göre değil "
Elise güldü. ' Ben de öyle düşünmüştüm. Seri bu ta­
vırlarla hiç kimse işe almaz."
Bethanne’nin üzüntüsü yüzüne yansırken, “Ama aci­
240 Üebbıe Mucuuıhtr
aşama yuvarlak şiş yöntemiyle daha basıl bir hale geldi
ama bazı örçûdBa halâ çift uçlu, dört ya da beş şiş tekni­
ğim tercih ediyor. Çorapların “sihirli itmek” de denilen,
bir metre ıınmtajftıınrlı m icmali şiş tekniğıy le örüldüğünü
de büıyonmn ama ben şahsen iki yuvarlak şiş yöntemini
kullanmayı ve öğretmeyi daha çok seviyorum.
Ba a n d a herkesin yansı tamamlanmış çoraplarını
uetem eye başladım ve öğrencilenmin ilerleme
kaydettiğinin farkına vardım. Yaptıkları işleri önceden gör­
müş atsam bile, arada örgülerim kontrol etmeyi alışkanlık
hatme peurmişttm. Gösterdikleri çah ay ı fark etmemi sağ-
ı »çın bunu yapmaktan zevk alıyordum. Tekrar van-
" >ne yapacaklarım gösterdim ve sonra da onları
tboştaaşa bıraktım.
: ipi bir şişten diğerine geçirirken. “Keşke iş
kadar kolay olsaydı,” dedi.
Plise ana baktı “Ben de bu konuyu bir ara düşün-
dfcn.“ dedı "Nerelere başvurmuştun T
Berham c. "Hct yere," diye haykırdı, sesi hayal kı-
nkhğndm dolayı boğuk çıku. "Aklıma gelen he-r yere baş­
vurdum. Aslında çocuklarımı yalnız bırakmayı da ıstemı-
yorum."
Margarct ona para uzatan müşteriyle ilgilenmek ye­
rine. "Çocukların kendi kendilerine bakacak kadar büyük.”
diyerek lafa daldı. “Benim de iki kızım var,” dedi, kaşla­
rımı çaltığımı fark etti. “Ben onları evde bırakıyorum.”
Bcthanne bir anlığına düşündü. “Kendini kötü his-
Bit Itumalt .Mutluluk 239
len b»r işe girmeliyim yoksa kısa süre sonra evsiz kalaca­
ğın.” dedi.
Durumu abarttığını biliyor, yine de yaşadığı maddi
ı camnı ne kadar sıktığını görebiliyordum. Keşke
ı daha iyi olsaydı da onu işe alsaydım. Ama böyle
bir şey yapamazdım.
“Bu konu ne zaman açılsa bize sadece parti düzenle­
mekten. özellikle çocuklara doğum günü hazırlamaktan
anladığını söylüyorsun ”
Bethanne’nin yıllar boyunca çocukları için parti dü­
zenlediğini birkaç kez duymuştuk. Belli ki bu işten anlı­
yordu.
Bcthanne üzgünce omuz sılkcrien başını salladı. “Ne
yazık İri hiç kimse bana öyle bir iş vermez."
Elise, “O kadar emin olma.” dedi.
Bethanne gözlerini kocaman açtı. Nefes nefese. “Na­
sıl yani?” dedi.
Elise, “Torunumun doğum günü yaklaşıyor." diyerek
konuşmaya devam etti, “Kızım becerikli biridir ama çok
yaratıcı olduğu söylenemez. Luke'a doğum günü partisi
düzenleme işini sana vermek istiyorum.”
Bethanne’nin otunışu dikleşti. "Gerçekten de bu iş
için ödeme yapacağım mı söylüyorsun?"
Elise, “Büyük bir miktar olmasa da, evet.” dedi. Eli­
se' in çok fazla parasının olmadığım biliyordum, bu yüzden
de bunun epey cömertçe bir teklif olduğunu düşündüm.
Hey ecanlanan Bethanne. “ Aklımda küçük çocukların
Bit Kimut Mutluluk 241
hoşuna gidecek bir sürü güze] fikir var." dedi. "Luke neyi
sever?"
“Şu günlerde kafayı dinozorlarla bozmuş durumda."
“Tamamdır. Dinozor yumurtaları alır, içine hediyeJer
koyar, sonra da yumurtaları gömerim. Çocuklar da toprağı
kazıp hediyeleri kapmaya çalışır. Tabii kızından bahçesini
dağıtmak için izin almalıyız. Olmadı yumurtaları başka bir
yerlere saklarım."
Elise gülümsedi. "Çok güzel düşünmüşsün. Ben kı­
zımla konuşurum."
Bethanne mutlulukla. “Seveceğini biliyordum!" dedi.
“Dinozor şeklinde bir pasta da yaparını. Çok zor olm az
herhalde. Luke biraz büyümüş olabilir ama mor renkli yaş
pastaya hayır diyemez."
Geçen sene bu zamanlarda, C'ody'ye önünde koca­
man bir dinozor olan bir ka/.ık örmüştüm, hediyemi o
kadar çok beğenmişti ki yatarken bile üzerinden çıkarma­
mıştı. Bunları hatırlayınca içime bir ağn saplandı ama his­
lerimi görmezden gelmek için elimden geleni yaptım.
Bethanne. “ Partiyi düzenlemekten mutluluk duya­
rım,” dedi ama sonra hevesi kırıldı. "Doğum günü partileri
düzenleyerek geçinebileceğimi hiç sanmıyorum”
E liie, “O kadar emin olma." dedi.
“Amelia bir yaşına basmak üzere. Jacqueline‘in bü­
yük bir şeyler yapmak isleyeceğini biliyorum. Ona birkaç
güzel fikir sunarsan kesin işi sana verir."
Bethanne cesaret bulmak için etrafına bakındı. “Ger­
çeklen böyle mı düşünüyorsunuz?" Herkes başını sallayıp
drslrkJcytcı sözler söyledi Margaret bile bize eşlik etti.
"Evet." dedim. Bethanne’yi daha önce bu kadar he­
vesli giymemiştim. Ayrıca Jacquelinc’in güzel bir partiye
harcayacak parası vardı. “Onu ara. Ben sana numarasını
Bethannc. “Arayacağım," dedi, Amelia'nın doğurn
günü partisi için yapabileceği şeyleri sayarken şişleri hız-
hca hareket etti. “Ayı kostümlü birini tutup piknik yapsak?
Ya da masallar anlatsak? Ya da..."
Margaret telefon numarasını yazdığı bir parça kâğıtla
yanımıza geldi Her zamanki gibi bu işi dc hemen hallet­
mişti.
Courtney, “Ben sana yardım edebilirim." dedi. “Tabii
yardım edecek hınne ihtiyaç duyarsan. Bildiğim kadarıyla
Annie ve Andrew'in boş vakti olmuyor. Ben çoğu günler
boşum, ayrıca bana para vermene dc gerek yok."
Bethanne'nin gözlerine yaşlar doldu. “Beni çok
mutlu ettin."
"Gerçekten dc sana seve seve yardım ederim."
Bethanne sırayla herkese baktı. “Hepinize teşekkür­
ler. Özellikle de sana. E lise Bana çok güzel bir fikir ver­
din. (lerçekten ama gerçeklen çok iyi anladığım, başarılı
olabileceğim e in a n d ığ ım bir alanın olduğunu fark etmemi
sağladın." Kendini daha fazla tutamayıp örgüsünü masaya
bıraktı ve Elise’e sarıldı.
Ben dc özgüveninin yerine gelmesine sevindim, mut-

Bir Yumak Mutlulul 243

242 İ V frfrir Macumbrr

tuluğuna mutluluk katmak istedim. “On iki yaşma bastı-

ğlTldfl A n n s i£in düzenlediğini söylediğin karaoke partisi iıısler yaçattıim ı g M i y o r d um.

Margaret. "Bence Elise çok güzel bir fikir ortaya
beni çok etkiledi." Bedıaruıc bize buııu birkaç hafta önce
anı." dedi. “ Bu tür şeyleri yapan kişiler var v e ...”
anlatmıştı. “Kızlar, sevdikleri şarkıcıların kılığına girip on­
Kapı açılınca lafı yanda kaldı. Şık giyimli, yaşlı bir
ların şarkılarını söylerken kim bilir ne kadar çok cğlcıımiş­
adam içeri girdi. Dükkânıma çok erkek gelmiyordu. Erkek
lerdir. Ne kadar güzel bir anılan olmuştur ”
örgücülcr de vardı oma ipliklerimin çoğunu kadınlara sa­
Courtney, “ Andrcw’e yedi yaşına basarken düzenle­
tıyordum
diğin korsan partisi de öyle." dedi. “ Sahile define gömmek
Çan çalınca Elise başını kaldırdı ve yüzü hemheyaz
gerçekten de çok akıllıca bir fikirmiş.”
oldu, “Maverick,” diye fısıldadı.
Bethanne gülümseyerek, “ Define haritası çizmek dc
Adam hiç tereddüt etmeden. "Merhabalar." dedi. Er­
çok hoştu," dedi. “ İler çocuğa ayrı bir harita vermiştim.
keklerin çoğu böyle kadınsı bir ortama girmekten çekinir­
Defineleri de çok özenle seçmiştim. Sahte mücevherler
ken. o çok rahat görünüyordu. "E lise'e bakmıştım .“
toplamış, altın şeklindeki çikolatalarla korsan göz bantları
Elise’in bulunduğu tarafa baktığında bakışlarının aniden
almıştım, Çok güzel bir parti olmuştu. Aslında o partide
yumuşadığını fark ettim. “Buralardan geçiyordum, uğrayıp
bu işten ne kadar çok zevk aldığımı anlamıştım. Yıllar bo­
seni alabileceğimi düşündüm."
yunca arkadaşlarımın çocuklarına doğum günü partileri
Yüzü kızaran Elise, “İşim ... işim biraz daha süre­
düzenledim ama bu işten para kazanabileceğimi hiç dü­
cek." dedi. Bocalayıp ilmeği şişten kaçırdı ama durumu
şünmemiştim." hemen toparladı.
"Andrew en güzel doğum gününün o olduğunu söy­
İkisini izlemekten keyif alıyordum. Boşanmış olabi­
lüyor. Hâlâ o günden bahsediyor." Courtney gülümsedi.
lirlerdi ama birbirlerine karşı güçlü duygular besledikleri
"Ben de böyle bir doğum gününe hayır demem doğrusu.”
apaçık ortadaydı. BOylece H ise'uı bizlere bahsetmediği
Elise başını salladı. "Çocukların seveceği şeyler yap­
çok ilginç bir şey öğrendik. Profesyonel bir kumarbazın
maktan anlıyorsun.”
neye benzeyeceğini tahmin edebiliyordum ama doğruyu
“Teşekkürler.” diyen Bethanne başını salladı. “Grant
söylemek gerekirse Maverick o kalıba hiç uymuyordu.
da o gün bizimle birlikteydi. Kocaman, oyuncak bir papa­ Kırlaşmış saçları vc sakalıyla onu ilk başta counıry müzik
ğan getirmiş. Long John Silver gibi giyinmişti." şarkıcısı C harlıe Rıch’e benzenim. Yakından bakınca daha
Bu kötü günlerinde kocasını hatırlamanın ona tuhaf
uzun vc daha yapılı olduğunu gördüm.

244 Debbı* Macomber

Brr Yumak Mutluluk 245
 Maverick, "Acele etmene gerek yok."' dedi. “Arabayı
dışarı park eltim, orada beklerim."
Elise bakışlarını ellerindeki örgüye çevirdi. “A a...
tamam
Derse on beş dakika daha devam ellik, ^grencilerim
gelecek battaki dersi konuşarak teker teker yanımdan ay­
rıldı. Üçünün de erkek çorabı örmeye karar vermesinin il­
ginç olduğunu düşünüyordum. Bethanne büyük ihtimalle
oğluna örüyordu. Courtney babasına hediye edeceğinden
bahsetmişti. Peki ya Elise? Herhalde o da eski kocasına
örüyordu.
Masayı ve sandalyeleri düzenlerken, M argarct’e.
"Elise. Beıhanne’yc çok güzel bir fikir verdi,” dedim.
Olanlar beni mutlu etmişti, gerçek dostluğa doğru bir adım
attıklarını sezmiştim.
Aniden ablamın ağladığını fark ettim.
“Margaret?”
Onu gördüğüme üzülen ve utanan ablam gözlerinde­
ki yaşları sildi.
Aramız limoni olsa da, "Ne oldu?” diye sordum,
“Anlat hana ”
Neredeyse duyamayacağım kadar alçak bir sesle,
"Dün eve bir zarf geldi," dedi. “Malt zarfı gördüğümü bil­
iniyor. Ödemelerle o ilgileniyordu ve ben de her şeyin yo­
lunda olduğunu düşünüyordum. Elimden geldiğince tasar­
ru f yaptım, Onun da aynı şekilde davrandığını biliyorum
ama m aalesef,., maalesef Lydia. evin kredilerini ödeme-
246 Debbie hiaenmhtr
ELİSE BEAUMONT
Elise, akşam yemeği için hazırladığı salataya koya­
cağı marulu ayıklarken derin düşüncelere dalmıştı. Torun­
ları, M avrrick'le birlikte mahalledeki küçük parka git­
mişti. I.uke ve John fırsatını bulur bulmaz dedelerini çe­
kiştirerek parka götürüyor. o da hiç sesini çıkarmıyordu.
Maverick torunlarına yaptığı dedeliğin yansı kadar ona ko­
calık yapsa evlilikleri bitmeyebilirdi.
Elise. her ne kadar kabul etmekten nefrel etse dc Ma-
v e r i c k 'i n e tra f ın d a o lm a s ın d a n k e y i f a lm a y a b a ş la m ış tı.
O n a h e rh a n g i b ir k o n u d a g ü v e n m e k v e y a o n u n la sıra d a n
bir a rk a d a şlık ilişk isi k u rm a k b ile ço k te h lik e liy d i D u n u
hiç kimse Flise kadar iyi bilemezdi. Ama Maverick son
birkaç haftada Elisc’in onu görmezden gelmek için gös­
terdiği kararlılığı kırmayı başarmıştı. Elise’in kızgınlığım
ve şüphelerini yavaş yavaş ortadan kaldırmıştı. Bunu boş
vaatlerle ya da luflurla değil, yaptıklarıyla, özellikle dc Au-
248 ftebbıe I tm m b c r
mişız. Evimizi kaybetmek üzereyiz,”
"Ne!” Elimdeki avucumdaki her şeyi dükkânıma ya­
tırmıştım. aksi takdirde oracıkta ona yardım edeceğimi
söyleyecektim.
“Malt la konuşmaya çalıştım. Reni bu durumdan ko-
runaya çalıştığını biliyorum am a., ama ben onun karışı­
yım. Bana bunu söylemeliydi. Konuyu açınca, kafamı
kurcalayan yeterince derdin olduğu için anlatmadığını söy­
ledi.*
"Ne kadar paraya ihtiyacınız var?” diye sordum.
“Mektupla haftaya pazartesiye kadar on bin dolar ya­
tırmamız gerekliği yazıyordu.”
"Ah, Margaret. Çok üzüldüm. Böyle bir şeyin olacağı
hiç aklıma gelmezdi.”
“Benîm de. benim de Man her şeyin düzeleceğini
söylüyor v e... düzeleceğinden eminim. Seni sorunlarımla
sıkmak istemezdim ama bu şoku allatmak için binleriyle
konuşmalıydım.”
Margaret umutlu olmaya çatışsa da lüç dc iyi şeyler
hissetmiyordum. Ablam evini kayhetmek üzereydi ve ona
yardım etmek için elimden hiçbir şey gelmiyordu.
Btr hmutk Mutluluk 247
fya ve torunlarına gösterdiği sevgiyle başarmıştı. Eli-
1a y p duymuş, onunla ne tartışmış ne de
. Çok samimi bir duruş sergilemişti,
yi totemtyontu, onu hayalına almaması
li biliyordu ama yine dc onunla yakınlaşmaktan
ı alamıyordu.
rodasındaki makineden ses geldi, Elise yeni
I çamaşırları kurutucudan çıkarıp sepete koyma-
<ün aocc «Herini kuruladı. Aurora. I.uke’un doğum günü
partisi ıçm Bethanne’ylc görüşmeye gitmişti. Annesinin
**crcM boşuna gitmiş, masrafları karşılamakta ısrarcı
c4mc#tu B.u konuda tartışmışlar. Aurora sonunda pastanın
parasım annesinin ödemesini kabul etmişti.
Aurora nın gecikeceğim tahmin eden Elise akşam
ycmrgmi pişirmeye başlamıştı. Sosu hazırlamış, “spagetti
tunası olarak adlandırdıkları aile yemeği için peynir ren-
J rlnnişd.
Birkaç dakika içinde torunlarının kıyafetlerini kat­
ladı. Katladığı çamaşırları çamaşır odasında bırakmak ye­
rine çocuk odasına götürdü M averick geldiğinden beri
oradan uzak duruyordu. Ondan özel hayatına saygı duy-
ını istediği için kendisi dc öyle davranmak zorundaydı.
Komodinin en üs* çekmecesini açlı ve Aurora’nın
ryı bahasına ayırdığını fark etti. Çekmeceyi anında ka­
ttı. ikinci ve üçüncü çekmecenin Luke ve John’a ait ol-
nu gördü. Şortları ve tişörtleri hızlıca ama düzgünce
il. Daha sonra ne yapması gerektiğini çok iyi bili­
*► M JUMMı* 249
 yordu. Arkasına dönüp odadan çıkmalıydı. Ama kendine
etiğe! olamadı Maverick'in çekmecesinde bir çerçevenin
ucu çarpmıştı gözüne. Fotoğrafta kimin olduğunu ya da
Muvcrick'in çerçeveyi neden en dibe sakladığını sorgula­
mak ona düşmezdi.
Hızlıca dönüp kapıya yöneldi, sonra arkasına baktı,
kalbi deli gibi atıyordu. Alı ranzanın yanındaki küçUk ma­
sanın Üzerinde Maverick'in okuduğu kitapla bir kahve fin­
canı gördü. Ama hiç fotoğraf yoktu.
Aniden buna daha fazla katlanamayacağını fark etti.
Neden kendisine böyle eziyet ediyordu ki? Fotoğrafa bir
bakış atsa merakı dinecekti. Çekmeceyi açıp içine baktı.
Çerçevenin ucu tişörtlerin altından görünüyordu, tiümüşlil
ve biraz eskimişti.
Kendi kendine, sadece bakacaksın o kadar, dedi. Ta­
mam. böylece özel hayatına burnunu sokmuş olacak ama
çok da büyük bir şey yapmayacaktı. Kendini böyle haklı
çıkarmaya çalışmaktan hoşlanmazdı. Hayır, bu konuda dü­
rüst olacaktı. O fotoğrafa bakarsa haddini aşacaktı. Ama
yine de yapacaktı. Ona dokunmayacaktı. Sadece gömlek­
leri kenara çekecek, Muvcrick’i tanıdığı kadarıyla da muh­
temelen kazundığı bir poker turnuvasının fotoğrafıyla kar­
şılaşacaktı.
Kalbi deli gibi ularken, bir parmağıyla gömlekleri ke­
nara çekti ve donup kaldı. Nefesi kesilmişti: fotoğrafta
kendini görmüştü.
Maverick, fotoğrafı Elise'in Aurora’ya hamile oldu­
250 Dfhhie \{acomber
"Sorum u cevaplamadın."
Elise'in istediği tek şey oradan kaçmaktı. “Sorunu
unuttum."
Maverick yavaşça ve üzerine basa basa, “O fotoğrafı
ne zaman çektiğimi hatırlayıp hatırlamadığını sorm uş­
tum,” dedi.
Elise konuşarak cevap vermektense başını salladı
Mavenck sakince. “Onu yanımdan hiç ayırmadım," de­
di. “Fotoğraf parçalanmaya başlayınca çerçevey e koy dum “
“H ı”
"Yanımda olmam istedim.”
Elise sertçe, “Biz boşandık.” diyerek ona durumlarım
hatırlattı. Kendini onun sevgisine bırakmanın nasıl bir his
olduğunu hatırlamayı istemiyordu. M avenck’le arasında
■ *—n çözülmesine engel olamamıştı
sadece birkaç adım olduğundan fazlasıyla haberdardı Fv-
lendiği zamanlarda da kullandığı tıraş kolonyasının koku­
sunu alabiliy ordu. Markasını hatırlamıyordu ama ağaçların
kokusuna benzer taze esinti, aftodizyak etkisiyle üzerine
geliyordu. Mantığı ona ne derse d esia biraz daha yakınına
gitti, şu birkaç saniye içinde M averick'in ayaklarının di­
bine ytğılacağından korktu.
| bir iç çekti. Ya A uron ya da David gelmişti.
Maverick içeriye girip önünde durdu. “Sana bunu
daha önce dc söyledim, şimdi dc söyleyeceğim ." dedi. 1şn
rctparmagını Elise'in çenesinin altına koyup göz gözr ge­
lene kadar başını yukarı kaldırdı "Seni o zaman seviyor­
dum. Onca yıl boyunca da sevdim. Şimdi de seviyorum."
Elise. düğümlenen boğazından dolayı konuşama-
252 İM b h * K h e o m b e r
ğunu öğrendikten kısa süre sonra çekmişti. Yakınlardaki
bir parkta yürüyüşe çıkmışlardı ve Maverick. Elise'in tam
da baktığı gülden başını çevirirken çekmişti fotoğrafım.
Llıse'ın gözleri sevgi ve heyecanla paılıyoıdu. O günlerde
neler olduğunu anlamaya daha başlamamış, evlendiği
adamla ilgili gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalmamıştı.
Ama o anda kalbı daha önce hiç hissetmediği ve daha
sonra da hissedemeyeceği kadar mutlulukla doluydu. Ma­
verick işle o anı yakalamıştı. Elise o fotoğrafta geleceğini,
bebeğini vc ailesini düşünen aşkla dolu bir kadındı.
Fotoğraftaki kadına bakıp dudağını ısırdı, üzerine
akın eden anılar vc duyguların şaşkınlığını yaşadı.
Maverick kapının eşiğinde. "Ne zaman çektiğimi ha­
tırlıyor musuııT' diye sordu.
Elise nefesini tuttu, komodinden sıçrayarak uzakla­
şırken elini kalbının üzerine koydu. M averick'in geldiğini
duymamasına şaşırdı. Yaşadığı şaşkınlık bir yana, onun
çekmecesinde, onun odasında saklanmış kendi fotoğrafına
bakarken yakalandığı için utanç duyuyordu.
“Ö ö ... özür dilerim." dedi, Maverick’in yüzüne ba­
kamıyordu.
"Ne için özür diliyorsun? Gizli işler karıştırdığın için
mi?"
Utancından yerin dibine giren Eili.sc. gözlerini uzak­
lara çevirmeye devam edip başım salladı. “ B unu... bunu
yapmamalıydım. Özür dilerim. Kim bilir aklından neler
geç iy ordur.”
Mmiuiuk 251
a başım ıkı yana salladı.
Mavenck. "Biliyorum,” diye fısıldadı. "Yetmiyordu,
U U da yetmez Ama ben seni becerebildiğim k adar çok
geviyorum.“
Elise. Luke ve John gelmese M averick'in onu ora-
a k ta öpeceğini biliyordu. Ama çocuklar fırtına gibi içeri
dalıp birbirieriyle kavga etmeye başladı. Herhalde bisik­
letlerini garaja sokarken tanışm aya başlamışlardı.
Maverick gönülsüzce yanından ayrılıp hemen du­
rum u kontrol altına aldı. Elise kaçma fırsatını değerlen­
dirdi Mutfağa dönüp iki eliyle tezgâha dayandı, derin bir
nefes aldı Eski kocasının onu öpm esine ramak kalmıştı ve
bu yeterince şaşırtıcı bir şeydi. Ama Elise de dizlerinin ba-
Şansına kemdim oyalayacak bir şeyler bulmuştu. Sa-
ı hazırlamayı bitirdi, hızlıca ocağın üzerinde pişen dö­
şle et sosunu kanşurtfa. Sonra spagettiyi haşlamak için
: tencere suyu kaynamaya bıraktı. Hepsini borcama ko-
n rendelenmiş peynirle birlikte fırına sürecekti.
Yirmi dakika sonra garajın kapısı kapatılınca derin
Garaj kapısından içeriye kua girdi. Annesinin yemek
tığım görence çok sevindi
“Anne, çok çok teşekkürler'" Annesine sıkıca sarıldı.
Elise. “Niye teşekkür ediyorsun?" diye sordu. “Ak-
ı yemeği için mi? Elimden geldiğince sana y arduncı ol-
ya çalışıyordum sadece.” Konuşken spagettiyi süzdü.
B r ham ak ifu r İM İy i 253
malzemeleri karıştırdı, son olarak da peyniri kattı. “ Sevinm ekte haksız sayılm azsın. Bethanne ona bu
Fikri s e tt in s m i i ğ i n i m öyl+ d
“Hayır, yani, evet, onun için dc teşekkür ederim ama
Yüzü kızaran Elise dikkailcıi üzerinden çekmek için.
sana asıl bana Bethanne'den bahsettiğin için teşekkür
“Yemek hazır sayılır." dedi.
etmek isliyorum, anne. Harika biriymiş! Bir sürü güzel
Luke merakla, “Ne yiyeceğiz?" diye sordu. Ailede
fikir sundu ama sanırım dinozorlu partiyi yapacağız.” Ne­
cn çok yemek seçen kişi oydu.
şeyle gülümserken annesine tekrar sanldı. "Onunla konuş­
Maverick fırına bakıp yüzünü torununa çevirdi. “Kanlı
madan önce çocuklara pizza ve dondurma ısmarlamayı
solucan."
düşünüyordum. Tamam, o da güzel olabilirdi ama biraz
Flise, adamın bu kadar korkunç bir şey söylemesine
daha para harcayarak Luke'a unutamayacağı bir doğum
kızıp, “Maverick Beaumont!” diye haykırdı.
gflnfl yaşatacağız:."
Gözleri Tal laşı gibi açılan Luke, ağabeyine yemeğin
E lise'in içgüdüleri haklı çıkmıştı. İşleri güçleri olan
ne olduğunu söylemeye gini.
anne babalar, çocuklarının ilgi duyduğu şeylere göre ta­
Maverick kızına bakıp. "Daha çok spagetıili turta
sarlanan farklı partiler için para harcamayı göze alıyordu.
olarak bilinir,” dedi.
“Sokağın karşısındaki Gayle dc benimle geldi ve
“H u"
doğum günü bir ay sonra olmasına rağmen kızı Sonja'ya
Elise gülüm seyip bu kadar zeki laflar eniği için M a-
parti düzenlemek için B clhannc’ylc anlaştı.
vcrick’c hayran kaldı.
Elise kocaman gülümserken, "Çok güzel.” dedi. Fı­
Maverick. “Ben masayı hazırlarım.” dedi.
rının kapağını açıp yuvarlak borcamı içine koydu.
Aurora. "Daha erken," dedi. "Annemle gidip arka
Maverick muıfaga gelip, “N ’abcr?” dedi. Bakışlarını
bahçeden çiçek toplasanıza. Masaya koyarız. Bu sene gül­
doğrudan Elîse’e çevirmişti.
lerim çok güzel açtı.”
“ö rg ü kursundaki kadınlardan birinin işe ihtiyacı
Başka zaman olsa Elise buna karşı çıkar, ya işi Ma­
vardı da. Neyse karışık bir mevzu.” dedi. Bcthanne'nın iş
verick e bırakır ya da tek başına çiçeklerle ilgilenmek is­
bulmasının neden bu kadar önemli olduğunu uzun uzun
tediğini söylerdi, ö y le de yapmalıydı ama yapmadı işte.
anlatmak istemiyordu.
Aurora'nın lahta çitinin ardında serpilen güllerinin
Aurora, “Gayle öyle bir heyecanlandı ki eve döner­
olduğu arka bahçeye geçtiler. David evliliklerinin ilk yıl­
ken uç arkadaşına daha haber verdi," dedi.
dönümünde Aurora'ya bir gül fidanı vermiş, o fidan da her
Elise, “tşte buna çok sevindim." dedi.

Bir Yumuk *tutIulut 255

254 Oebbie Mutamber

yıl f içckJcr açm ış !j , Ve şim di, bu temmuz gününde havayı

aT)1İfAİnalaıA eamtıriı
Elise havayı içine çekti. "Ben gidip..."
Maverick, Elise’in elini tutup parmaklarını parmak­
larının arasına geçirerek lafını kesti. “Gel, birkaç dakika­
lığına sadece yürüyelim. Olur mu?"
23
Elise boğuk bir sesle. “Olur," dedi. “İyi olur."
Aslında sevinçten havalara uçuyordu.

BETH.ANNE HAMLİN

Bethanne tabaktaki tortilla cipse uzanırken heye-

I canla. "Bence Grant haklı." dedi.
P au l k a s la rın ı ç a ttı. “ H a n g i k o n u d a ? "
“ K e n d im i g e ç in d irm en in ı b ir yollunu b u lm a n ı k o n u -
y sunda. Sık sık hatırlattığı gibi ilende m addi desteğini ke-
■
I secek. B irkaç ay önce bana iş bulm ak için Tanrı vergisi
I yeteneklerim i kullanm am ı söyledi. Ç ocuklara bakıcılık
E yapm aktan falan bahsediş ordu am a onu da dalga geçerce-
E sine söylem işti O zam anlar çok kızdığım için neler oldu-
■ g u n u anlam adım aıtıa haklı çıktı."
Paul gülüm sedi ve Bethanne bir kez daha P aul'ün ya-
Z. kışıklı bir adam olm asa da çekici olduğunu, oının yanın-
E dav k en rahatça konu şu p hareket e debildiğini fark elli.
* E lise ’in torunu için verdiği büyük doğum günü partisinden
t sonra buluşup akşam yem eği yem işlerdi. Zam anı kısıtlı o l­
duğu için partiyi çabucak planlam ıştı ama her şey yolunda

25 6 Debbıe Uoctnnher
B ir Jutmut i it¿jlufu ¿57
 “Partinin yolunda gidip gitm ediğini öğrenm ek iste-
¿fmiçti Kiiciik cocHklar. dinozor yumurtası avını ve Beıh- dfm.’'
anne'nin A nnıe’nın yardım ıyla bulduğu dinozora kuviuk
“Çok mutlu vc çok heyecanlıyım. B u... bu da çok
takıntıca” oyununu çok sevmişti.
lezzetliymiş. Meksika yemeklerini çok seviyorum."
”I.uke’un partisinde üç kişiyle daha aıılaşlığımı söy­
"Ben de." diyen Paul, nıargaritasma uzandı, bir
lemiş miydim? Ayrıca tuhafiyede tanıştığım bir kadın için
yudum alınadatı önce bardağının kenarındaki luzu yaladı.
dc çok büyük Wr parti hazırlayacağım. Herkes çocukları­
Dilini görünce Bethanne'nin içinde bir şeyler kımıl­
nın ya da torunlarının doğum günü için benden ■'özel yar­
dadı. Hemen uzaklara baktı, aptallık etliğini düşünerek
dım” isliyor." Plindeki cipsi salsa sosuna batırıp ağzına
kendisine kızdı. Ama belki de bu normal bir tepkiydi. Bi­
attı. İşin en güzel yanı da. bu kadar çok parti verdikten son­
riyle birlikte olmayalı epey zaman geçmişti, halta cıı son
ra Andreıv'in futbol kampına gitmesine yetecek parayı ka­
ne zaman bir erkeğin koynunda yattığını hatırlamakta zor­
zanmış olmasıydı. Parayı oğluna uzatırken gururdan ağ­
lanıyordu.
layacak gibi olmuştu. "Sen d c ..." Söylemek istediği şeylerde tereddüt edip
Paul salsaya batırılmış cipsi ağzına doğru götürürken.
öne doğru eğildi ve "...S eksi özledin mi?” diye sordu.
"Yeni partiler düzenleyeceğini söylediğinden eminim,
“Seks.” Paul gözlerini kıstı. “O nedir?”
dedi. İkisi de yıllardır daha komik bir şey duymamış gibi
“ Yoksa bir kereden fazla mı söyledim'-’” Bethanne aynı
güldü.
şeyleri tekrar tekrar söylediğini biliyor ama kendine engel
Bethanne. “Gerçekten.” dedi. "Merak ettim.”
olamıyordu. Yıllar sonra başına gelen en güzel şeydi bu.
Paul başını salladı. “ Hem de çok özledim. Peki ya
"Çocuklar büyüdükçe Graııl. doğum günlerini abar­
sen?”
tıp paramızı çarçur ettiğimizi düşünmeye başlamıştı Kn-
Belhaiıne de başını salladı. Bu soruyu başka kimseye
nsmın bu işi geçim kaynağı haline getireceğini kim tahmin
I soramazdı, bıı durum arkadaşlıklarının ne kadar değerli ol­
edebilirdi kiT* Sustu. "Eski karısının." diyerek düzeltti, tç
duğunu fark etmesini sağladı. Birbirlerinin yanında ken­
çekti, "Bunu söylemeye bir gün alışacak mıyım
dilerim güvende hissediyor, kızgınlıklarını vc acılarını açık
“ Bilmiyorum Ben alışamadım."
açık konuşabiliyorlardı. Bu kadar dürüst olabilmek, yara­
Bethanne ağzından kaçan hu lafın moralini bozma­
larına bir nebze deva oluyordu,
sına izin vermeyecekti. "Aramana gerçekten çok sevin­
Paul. “Annie ve Aııdrew'le aran nasıl?” diye sorarak
dim."

konuyu ustaca değiştirdi. "Hayır, sigortacımız haber verdi Tiffkaskoyu geniş

Bcttıauııc ikinci murguriıasını ıçıııcye başlamış, çe­
kingenliğini üzerinden atmış ve biraz da gevşemişti. "Tif-
fany'ııiıı arabasına şeker attığını öğrendikten sonra An-
n ie’yle uzun uzun konuşlum.” Annie ilk başta bunu red­
detmeye çalışmış ama annesine açılıp yaptıklarını itiraf
edince birbirlerine sarılmışlardı. Bethanne kızının haline
çok üzülmüştü.
Annie terapistle görüşmeyi kabul etnıiş ve iki rande­
vudan sonra ailesinin durumuna vc kendi duygularına daha
olumlu bir şekilde baktığını hissetmişti. Anne ile kız ara­
sında gözyaşlarıyla bütünleşen konuşmalar da geçmişli.
Annie artık eski haline dönmüş gibi duruyordu. Bethanne
de kızının babası yanında olsun olmasın, hayalına devam
edebileceğini seziyordu.
Paul. “Gram, Annie'ylc konuşmaya fırsat bulabildi
m İ? " d iy e s o rd u .
Bcthanne. eski kocasının onu ziyaret ettiğinden bah­
setmiş, ü ra n t'ın onunla arasında neler olduğunu sordu­
ğuna değinmemişti.
“Evi aradı,” diyen Bethanne. omuz silkti, “Ne söyle­
diğini bilmiyorum ama Annie telefonu iki dakika dolma­
dan kapattı. Yani çok da konuşmuş sayılmazlar.”
Paul, “Bildiğim kadarıyla, kasko Tiftany'mn zararını
karşılamış." dedi.
Bethanne. “Tiffany seni mi aradı?” dîye sordu. Paul
eski eşinden hiç bahsetmezdi.
kapsamlı yaparak akıllılık etmiş,”
Bethanne başını salladı. Tiffany'nin Annie’yi polise
Şikâyet edeceğinden şüphelenmiş, daha da kötüsü Gram ın
kızların, savunmayacağından korkmuştu. Tamam. Annie
hata yapmıştı ve yapl.klannın sonuçlarına katlanmalıydı
a n ıa Bethanne kızının hâkim karşısına çıkarıldığını gör­
meye dayanamazdı. Annie terapistinin önerisi üzerine. Tif-
fiuıy ye bir özür mektubu yazmış. Bethanne de konunun
böyiece kapanacağını ummaya başlamıştı.
( Sarson yanlarına geldi: Bethaıınc fajita salatası Paul
de tavuklu enehilada istedi, Paul, konuşmaya devam etmek
için garsonun gitmesini bekledi.
“Alınic şimdi nasıl?" diye sordu.
Bethanne. “Sorunlarının üstesinden gelmeye çalışı­
yor, diye yanıt verdi, “Bence en zor aşamayı adam «m«
hıı a ra d a çoli » ık ın tılı g tln lcı g e v ird i."
Kızının bir arkadaşa, onu gerçekten anlayan birine
ihtiyacı var,”
Haklısın am a ,,.” Bethanne birden durdu. “Evet,
öyle bir arkadaşı olsa iyi olur.”
Paul hafifçe güldü. “Gözlerinde yine o bakış var.”
Bethanne arkasına yaslandı. “Aslında bir arkadaşı var
ama kızım da bana çekmiş, gözünün önündekileri göremi-
| yor."
Paul, Bu akşamki iyi haberlerin sonu gelmiyor.“ di-
i yerek takıldı ona.

26Û l.h'khte hiacvmber

Bir Yunutk \İMlhrfuk 261
 SelAannc Lıic ır lalı ır güldü. "İçim içime sığmıyor."
Anıdan ilari uzanıp PaiJİ’ün p/im rurtu. “Aman Tanrım!”
diye haykırdı, o anın sessizliğine şaşırdı.
Paul kaygıyla, “Ne oldu?" diye sordu.
“Paul, mutlu olduğumu fark ettim. Gerçekten de mut­
luyum. Bir daha kendimi böyle hissedeceğimi hiç düşün­
müyordum ama bak. buradayım işte."
Paul halini anladığım göstcrircesine başını salladı.
Bethanne ona doğru eğildi. “Sen de mutluluğu bul­
dun mu?"
Paul onunla göz göze gelmekten kaçındı.
“Doğruyu söyle."
Paul buruk bir gülümsemeyle. “Henüz bulam adım ,'
d ed i. “ A m a y a k ın d a o ld u Ş u n u h is s e d e b iliy o ru m .”
“ İyi O yama n ." Beih^RHÇ, o n u n da tery¡kilitin ^tnn-ücrıı
g ü z e lle ş e c e ğ in e d a ir u m u tla r bçslçdifcîni ö ğ re n in c e k en d im
d a h a iyi h i w d t i
Paul, “Seni görmek beni mıulu ediyor.” diyerek iti­
rafta bulundu.
“Teşekkürler.” Bethanne margaritasını yudumlayıp
iç çekti. "Buna sevindim."
"Seni sık sık düşünüy orum. Bethanne İkimizi düşü­
nüyorum.”
"İkimizi mi?" diyen Belhannc içkisini yudumlarken
başını biraz öne eğdi.
“Sen de bir çift olmamızı ister misin?”
Bethanne kaşlarını çattı. Paul'e daha önce sormamıştı
262 Dtbbie ktoeomher
olarak görüyorum. Arkadaş olarak kendimi daha rahat his-
rtodıyorum omu iş iti in ne yönde gelişeceguıi görmeyi de is­
tiyorum.”
Paul ciddi bîr ses tonuyla, "Çok güzelsin, Bethanne.”
dedi.
Bethanne. “Seks sana bunu söyletiyor." diyerek ta­
kıldı.
“H u ... onu kolayca halledebiliriz.”
Bethanne kıkır kıkır güldü. “Sanırım margaritalara
dur demenin vakti geldi.”
Paul gülümsedi. “O kadar aceleci olma. Muhabbet
daha yeni yeni güzelleşmeye başladı.”
264 Utbbıe Macamber
ama aralarında da en az on yaş olduğunu tahmin ediyordu.
"Scui.,. seni arkadaş olarak çok seviyorum Paul, ama çift
olma fikrinden emin değilim. Aramızdaki bu güzel ilişki­
nin bozulmasından korkuyorum. Açıkçası öyle bir şeyin
olmasını hiç istemem. Her şey olduğu gibi kalsın."
Moralinin bozulduğu belli olan Paul omuz silkti.
“Önemli değil.”
“Alınma ne olur. Seni üzmeye day anamam. Benim
arkadaşutısın. birlikle geçirdiğimiz anların ne kadar değerli
olduğunu biliyorum am a..."
“Sadece birlikle olmayı bir düşün, olur mu?"
"Tamam, am a... Tamam, tamam, düşüneceğim."
“Güzel.” Paul biraz rahatlamış gibiydi. “Sen tam da
y a n ım d a yivrmclt is te d iğ im b ir k a d ın ım . B e lh a n n c ."
B el h aııııe h iç k im se n in o n la rı d in le m e d iğ in d e n e m in
o lm a k iç in e tr a f a b a k ın d ı. “ S e k s k o n u s u n u a ç lığ ım iç in
b ö y le o ld u , d e ğ il m i? “
Paul hemen. “Hayır.” dedi “Bunları seninle birlikte
olmayı gerçekten de çok istediğim için söyledim. Eski ka­
rımın yeni sevgilisinin eski eşi olduğun için değil, tanı­
maya ve güvenmeye başladığım kişi olduğun için, sen
olduğun için söyledim.”
“Hı.” Bethanne iki margarıtadan sonra buna bir
cevap vermekte zorlandı.
“Seni şaşırttım mı?”
“Hayır.” Bethanne içinden geldiği gibi konuşmaya
başladı. “Aslttıda bana gösterdiğin ilgiyi büyük bir iltifat
Hır Yamak Mutluluk 263
COURTNEY PÜLANSK!
Özellikle de son görüşmelerinden sonra Annie'nin
araması Counney'i şaşırtmış, aynı zamanda sevindirmişti.
Courtney örgü kursunda Bethanne’ye kızının durumunu
sormak islemiş, ama onu işin içine karıştırmak istemediği
için ağzım açmamıştı.
Courtney onun için endişelenmiş, kötü bir şeyler y a ­
pacağından korkmuştu. Onunla konuşmaya, ona yardım
etmeye ve yaşadıklarını anladığım göstermeye çalışmıştı.
Onun yaşadığı korkunç, duygusal çöküntüyü o da yaşa­
mıştı. Ama Annie onu dinlemek istemediğini çok açık bir
şekilde dile getirmişti.
lakal neredeyse iki hafta sonra bir pazartesi günü,
Annie telefon açıp Coıntney’i evine çağırmıştı. Annean­
nesi Vera ayda bir kez gönüllü çalıştığı kilise kütüphane­
sine giderken Courtney’i Hami inlerin evine bırakmıştı.
Courtney, Seatıle’a taşınmadan önce anneannesinin sürekli
Hır Yumak Mutluluk 265
televizyon karşısında oturup örgü ördüğünü düşünürdü.
| ¿ıJ!nİM9>3/t
Vera haftanın dört günü sabah havuza gidiyor, sıkı bir
kahvaltı yapıyordu. Sonra bahçesinde çalışıyordu. Çeşitli
kilise komiteleri de dahil olmak üzere görev aldığı gönüllü
işlerde, normal bir işte geçirebileceğinden daha fazla vakit
geçiriyordu.
Anneannesi arabasıyla gözlerden kaybolurken, Co­
urtney kaldırımda durup Annie'nin evini inceledi. Girişi
dik merdivenli, mermer kaplı veranda, oval kapılı, tuğla
evi göriir görmez çok beğendi. Chicago da bazı mahalle­
lerde gördüğü evlen anımsamıştı.
İçini özlem dolu duygular kapladı. Arkadaşları da,
aşina olduğu her şey de C hicago’daydı. Yeni bir hayata
alışmak zorunda kalmaktan nefret ediyordu. Bugünlere ge­
lebilmek ve sağlam arkadaşlar edinmek için on bir yılını
harcamıştı.
Kendi haline acımakta haklı olduğunu düşünse de.
çok uzun zaman önce bu fedakârlığın gerekli olduğunu ka­
bullenmişti. Julianna. gelecek yıl üniversiteye başladığında
benzeri d e ğ iş ik lik le r yaşayacağını söylemişti, S ani Court­
ney aslında bu hayat tarzına bir yıl önce uyum sağlamaya
başlamıştı. Juliannatun dediğine göre bu sayede üniver­
siteye daha hazırlıklı gidecekti. Ablasının bu sözleri onu
rahatlatmıştı. Yalnızlık duygusundan kurtulmak için aile­
sindeki kişilerle, özellikle de Julianna y la sık sık görüşü­
yordu.
266 Drbbie Aü/comber
"Güzel.” Annie merdivenlerin en ilst basamağına var­
mıştı. Courtney’in duvardaki fotoğraflara baktığını görün­
ce kaşlarını çanı. “Anneme şunları çöpe atmasını söyledim
ama beni dinlemedi."
Ailecek çektikleri son fotoğrafın bulunduğu çerçeve­
nin camı çatlamıştı. Courtney bunu Annie'nin yapmış ola­
bileceğini düşündü. “Chicago'daki evimizin her tarafında
annemin fotoğrafları var," Yani ev kiralanmadan önce öy­
leydi. "Eve hep bir heyecanla gelir, içeri koşardım. Ama
annemin fotoğrafını görür görmez ağlamaya başlardım,"
Bunları konuşmak onu hâlâ duygulandırıyordu, gözlerini
koluyla silmek için başını çevirdi.
Annie bir süreliğine cevap vermedi. Sonunda ağzını
açtığında sesi fısıldama gibi çıktı. "Babam evi terk etti­
ğinde. kesin geri döner diye düşündüm. Bizi terk ettiği ıçitı
ondan nefret etlim. O nu... cezalandırmaya çalıştım ama
aynı zamanda eskisi gibi yanımda olmasını istedim." Söy­
lemek istediğinden fazlasını söylemiş gibi uzaklara baktı.
Courtney. "Annemin cenazesinde ağlamadım,“ diye­
rek itirafta bulundu. "Herkes hıçkırıklarla ağlıyordu. Ba­
bam bile hüngür hüngür ağladı.” Bunu şimdi bile anlatmak
zordu ama Courtney, Annie’nin bunu anlayacağını düşün­
dü.
Annie, “Neden?" diye sordu.
“Sanırım şok geçiriyordum. Cenazeye bir sürii insan
geldi, hepsi de annemin ne kadar güzel olduğundan bah­
sediyordu. Ama o tabutun içinde hiç güzel görünmüyordu.
268 Debbie Macomber
Courtney zili çalmadan Annie kapıyı açtı. "Annean-
js u a A > lu u b u a ııu v/fQtgl«,** •JstU î. P u ı if ii ^ V I k, & v / c h l TV
kocaman, tüylü terlikler giyinmişti.
Aynca yüzünde gülümseme de yoktu. İlk konuşma­
ları çok kısa geçmiş, Courtney. Annie’yi onunla görüşme­
ye Beihanne'nin mi zorladığını, yoksa kızın bunu kendi­
sinin mi istediğini merak etmişti. Ama o zamanlar kızın
amacını sorgulayamayacak kadar heyecanlıydı.
Courtney eve girerken. “Nasılsın?” diye sordu.
“İyiyim, galiba.“ Annie arkasına dönüp merdivenler­
den çıktı.
Courtney bir süre daha etrafa bakmayı istemesine
rağmen onu takip etti. Ev, krem rengi duvarlarıyla, koyu
kırmızı ve yeşil mobilyalarıyla, parlak parkeleriyle ve sade
ama pahalı görünen halılarıyla çok güzel duruyordu. Şö­
mine rafını taze çiçekler süslemişti. Tahmin ettiği gihi B ah­
an ne çok zevkli biri çıkmıştı.
Duvarlar çerçevelerle kaplıydı. Courtney güzel gün
Icrdc çekilmiş aile fotoğraflarına bakmak için biraz durak-
sadı. Andrew, mavi gözleri ve sert görünümlü çenesiyle
I
bahasını andırıyordu. Annie de annesine çekmişti. Halı se­
rilmiş merdivenlerden yukarı çıkarken. “Sizinkiler nere­
de?" diye sordu,
Annie, “ Dışarıdalar.” diye cevapladı. “Niye? Bir so­
run mu var?"
------
Courtney —}hoş„w.,
kızın » .j, dememesini
geldin Vöuauı ve annesinden oah-
umursamaz­
dan geldi “Bana
sederken duhava
göre
ne tadar ygusallığını
hoş.” anlamaması için sesini
* M ü i- “Herkesin gitmesini istedim Onca insanın yanım­
da olmasından hoşlanmıyordum. OB irgece..
Yumuk Durdu'
M utlulu» sertçe
267
vtflkundu. “Herkes gittikten ve yatak odalarımıza geçtikten
sonra gözüme uyku girmedi. İşte o anda anladım. Annemi
daha yem toprağa vermiştik. Hayatımız bir dizi değildi,
« « ç e fa e n gitmişti. Dayanamadım. Çığlıklar atm ayabaş-
Annie gözlerini ona dikti. Sakince. “Kendim kötü
hissetmiş olmalısın.” dedi.
"Çok ama çok kötü hissettim," diyen Courtney haşmı
»H adi. Kendime engel olamadım. Çıgldc anıfcç;1 am m .
^ es koşarak odama geldi ama haykırmaktan başka bir
yaramıyordum. Annemi istiyordum. Yanımda olma­
sın. .suyordum. ölen o değil de benmişim gıbi hissediyor­
dum. K eşke... keşke ben ölseydim."
“Bahan ne yaptı?”
“Ihma sarıldı.” Gözlerinden akan yaşlar yüzünü ıs­
lattı ve bir kez daha koluyla sildi.
“Sonra Jason ile Julianna da yatagmıa oturdu ve hep
beraber ağladık. O zamana kadar bana ailenin en küçük
çocuğu olarak bakıyorlardı. Julianna’yla birbirimize çok
yakın değildik. Jason’la da aramızda çok bir şey yoktu ama
o gece gerçekten kardeş olduğumuzu anladık. Ailemiz tüm­
den değişti. Artık birbirimize çok daha yakınız.” Counney
bu kadar çok şev anlattığı için kendinden ulanıyordu
Bir ¡umu» Mutluluk 269

Artnie ne diyeceğini bilemiyormuş gibi baktı.
C o u m u y , A fio ic 'n iıı I t n l m n ı u ı e v tel l İlile li glim eSlnC
rağmen hâlâ hayalının bir parçası olduğunu anlamasını vc
bunun değerini bilmesini istiyordu.
“Odam şurada.“ diyen Annie koridorun sonunu gös­
terdi.
Courtnev fotoğraflara son kez baku ve yavaşça mer­
divenleri çıkıp Annie’nin arkasından odaya girdi.
¡çeri adım anığında Annie çoktan yatağınm üzerine
oturmuşlu. Kıyafetleri yere saçılmış: şifoniyeri CD'lerle,
kitaplarla, makyaj malzemeleri ve dergilerle dolmuştu.
Genç bir erkeğin fotoğrafı aynanın üst köşesine sıkıştırıl­
mıştı.
Courtney fotoğrafa bakmak için aynanın yanına gitti.
Başka bir fotoğrafın da aynanın alt kısmına yapıştınldığını
fark etti. A nnie'yle diğer fotoğraftaki çocuk okulun dans
partisi için siyah beyaz, balonlardan yapılmış kemerin al­
tında duruyordu. Annie. pembe b ir kıyafet giymiş, üzerine
aynı renkte çiçekli bir şal atmış; çocuk da takım elbise gi­
yinmişti.
Annie fısıldayarak, “Conner.” dedi. Sesi titredi. ‘’Bir­
kaç ay önce ayrıldık. Benden sıkıldığını söyledi.“
"Yakışıklıymış.” Courtney, A nnie’nin onu hâlâ ak­
lından atamadığına karar verdi. Yoksa fotoğraflarını sak-
lamazdı.
Annie omuz silkti. “Fena değil.”
“Artık görüşmüyor musunuz?”
270 Debbie Moeautber
sonra, “Anladığım kadarıyla baban evden gitmiş ve haya­
tın tepetaklak olmuş." dedi. ‘ Benim de bayatım mahvoldu.
Annie Başımıza gelenler birbirine benzem iyor gibi görü­
nebilir ama o kadar da farklı değil. Annem ölmese ben Se-
attle a gelmezdim, haham da Güney Amerika'ya tehlikeli
bir işin peşine gitmezdi.”
“Benim babam da kendini tutmayı başarsaydı annem
evlere gidip bir avuç haylaz çocuğa ‘İyi ki doğdun’ demek
zorunda kalm azdı...” Annie ağlamaya başlayınca hemen
elleriyle yüzünü kapatu. “Babamdan bahsetmek istemiyo­
rum. tamam mı? Ondan nefret ediyorum.”
Courtney. “Ne istiyorsan onu konuşalım.” dedi.
Annie konu değişince rahatlamış göründü. "Aslında
annemin güzel bir şey yaptığını düşünüyorum. Parti hazır­
lamayı eskiden de çok severdi, yaptığı işten gerçekten zevk
alıyor. Hem de epey para kazanıyor. Telefonu sık sık çalı­
yor, Andrew ‘le ben de fırsat buldukça ona yardım ediyo­
ruz. Ona bir sürprizim var. Görmek ister misin?”
“Olabilir.”
Anııie yataktan indi, masasına oturup bilgisayarını
açtı. Omzunun üzerinden bakıp. "Gel bak." dedi.
Courtney. ekranda bir resim açan Annie'nin arkasına
geldi. Ekrandaki resmin bir kenarında balonlar, ortasında
süslenmiş, güzel bir yaş pasla vardı; onun da üzerinde
"BETHANNE'NİN PARTİLERİ. Eğlenceli Doğum Gün­
len yazıyordu. Alı tarafta da telefon numaralan vardı.
“Nasıl olmuş?” diye sordu. "Anneme kartvizit yap­
272 Drhiuv Maetımber
“Arada sırada karşılaşıyoruz. Arlık başka biriyle çı­
kıyor ama A ndrew 'İç aynı futbol takımında olduğu için
mecbur denk geliyoruz. Bu arada ağabeyimden hoşlanı­
yorsun, öyle değil mi?”
Courtney bu beklenmedik som karşısında şaşkına
döndü, yüzüne kan dolduğunu hissetti, "B ence,,, hoş biri.”
Daha fazlasını söyleyip yanlış anlaşılmaktan korkuyordu.
Andrew yakışıklı ve popüler biriydi ve Bethanne'nin de­
diğine göre okulun gözde sporcuları arasındaydı. Muhte­
melen okuldaki tüm kızlar ona âşıktı. Courtney. onlara
karşı şansının olmadığını fark etmiş ve bunu kabullenmişti.
Boş bir umudun peşinden koşarak vaktini hare ama yacaktı.
Şansı yaver giderse bir ihtimal arkadaş olabilirlerdi.
Annie derince iç çekli. "Ağabeyimden bahsetmişken,
buıa o gece yaptıkların için teşekkür etmek zorunda oldu­
ğumu söyledi. Haksız da değil. Sana,.. sana gerçekten kız­
gın değilim ."
“Biliyorum. Sen her şeyden çok kendine kızgınsın,
istemediğin kadar dibe battın, sonra da çıkamadın.”
Annie yere baktı. "Anneni kaybetmene çok üzüldüm,”
d e d i. “Ama babamla yaşadıklarımla ikisi bir değil. Annen
seni isteyerek bırakmadı, ama babam beni kendi işleğiyle
terk etti. Çekip gitti. Artık Andrew de ben de onun için uzak
bir akrabadan farksızız. Sadece o pisliği düşünüyor.“ Bu
sözleri söylerken Annie’nin yüzü öfkeden kıpkırmızı oldu.
Courtney, A nnie’nin onu tersleyebileceğim düşün­
düğü için elini kızın oınzuna koymaktan çekindi. Bir süre
B ir Yumak Mutluluk 271
tım.”
“Harika olmuş I”
“Balon koyup koymamakta emin değildim ama şu
kısımda bir şey ler olması gerekiyor, öyle değil mi?"
Courtney bir kez daha resme bakıp farklı bir sonuca
vardı “Balonlan çıkar.”
Annie fareyi ııklatıp balonları sildi. Başını hafitçe
eğip salladı. “Haklısın. Böyle daha sade göründü. Aynca
annem birilerinin yetişkin birine doğum günü partisi ver­
mek islediğini söyledi. Balonlar sanırım akla daha çok ço­
cukları getiriyor.”
Courtney başını salladı. ”Şu parti işi aldı başım gmi,
öyle değil mi?"
Annie gülümsedi. “ Heııı de nasıl, Bu yüzden anne­
min kartvizite ihtiyacı olduğunu düşündük. Sırada da in­
leme! silesi var.” lekrar ekrana baklı. "Başka bir değişiklik
yapmaya gerek var mı?”
Courtney birkaç dakika daha resmi inceledi. “ Farklı
bir yazı lipi kullanmayı düşünebilirsin. Biraz daha sade
olabilir. Bu seçtiğin de güzel ama okunması zor gibi. Co-
m i c Ş a n s y a da Vcrdâraa’yı dene. Olmadı Cjeorgia'va bSf
bak”
Annie değişiklikleri yaptı, Comic Sans'a karar verdi
ve yarattığı etkiye bakmak için arkaya yaslandı. “ Hımm.
bunu sevdim.”
t ourtney de öyle düşünüyordu. “Annen için bir şey­
ler yapman çok güzel.”
Bir Yumak Mutluluk 273
 Ekrana bakmaya devam eden Annie, "Bu hafta sonu
onunla çalışmamı istedi.” dedi.
“ F.e, çalışacak mısın?” Courtney bu iş için gönüilii
olduğundan bahsetmedi.
“Evel, gidecek gibiyim. Senin de orada olacağını
söyledi.’’
“Ben de onu diyecektim,"
Annie. “Sen çalışırsan ben de ç a lış ırım d e d i, başını
kaldırıp gülümsedi.
Courtney 'in içini sıcak bir duygu kapladı. “ Bu. arka­
daş olduğumuz anlamına mı geliyor?’’ diye sordu. Tııhat
bir soru sormuştu ama cevabını duyması gerekiyordu.
Annie bunu ciddi ciddi düşünüyor gibi durdu. Bir
süre sonra, “Evet, arkadaşız. Daha önce de söyledim bili­
yorum ama A ndre* haklı. Sana borçluyum. Söylediğine
göre beni büyük bir beladan kurtarmışsın." Sesi fısılda­
maya dönüştü. “Teşekkür... ederim "
“ Bir şey değil. Annem öldükten sonra ben de bir sürü
aptallık yaptım. Bir gün alışveriş merkezinin arkasında
yangın çıkardım. Bunu neden yaptığıma hâlâ akıl sır erdi­
remiyorum." Başını öne eğdi. Bunu hiç kimse, ablası bile
bilmiyordu. “Canını çok yanıyordu. Aptallık ettim. Birileri
yangını beninı çıkardığımı öğretise muhtemelen şimdi bir
ıslah evinde kalıyor oiurdum.”
“Uyuşturucu partisine falan katılmadın, öyle değil
mi?"
“Hayır, o zamanlar yaşım küçüktü. Ama inan bana,
274 İtebbie Macomber
“Teşekkürler. Court.”
to u r t... Chicago dûki arkadaşları da onu böyle ça­
ğırırdı. Evden ayrıldığından beri kamındaki o boşluk hissi
ilk defa kaybolmuştu.
Andrew kapıya yaslanıp. “Hey, siz ikiniz neler karış­
tırıyorsunuz?” dedi.
Gerçekten de çok hoş görünüyordu. Antrenmandan
dönmüş olmalıydı, Çünkü spor çantası omzunda duruyor,
açık fermuarından kramponu görünüyordu,
Annie, "Annem için kartvizit hazırladım,” dedi.
Courtney. Andrew’e çıktıyı uzattı.
"Vay. güzel olmuş!”
Annie, “Öyle çok şaşırmış gibi durma,” diyerek ser­
zenişte bulundu.
Andrew, Courtney'le göz göze gelip gülümsedi. "Pizza
yemeye gidelim mi?”
Annie, “Sen mi ısmarlayacaksın?” diye sordu.
“Olur. Bu hafta harçlığımı tam aldım.” Courlney'e
baktı. “Sen de gelir misin?"
“Gelirim.” Bir dilim pizza ve küçük bir salata yemek
hoş olacaktı. Arkadaşlarının yanında olmanın ve sağlıklı
sayılabilecek bir yemeğin tadını çıkaracaktı.
Artık içindeki boşluğu doldurmakla uğraşmayacaktı.
276 Debbie \fucomher
başıma yeterince bela açmayı başardım "
Annie cevap olarak buruk bir şekilde gülümsey ip du­
dağım ısırdı. "Görüştüğüm terapistin dediğine göre, y aşa­
dıklarım gençlerin başına sıkça geliyormuş. Yalnız değil­
mişim. Aileler dağılıp babalar evden aynlabiliyormuş, ço­
cuklarda kendi başının çaresine bakmak zorunda kalıyor­
muş. Ama işte ben bu konuda çok iyi değilim. H em ... hem
babamın beni sevdiğini düşünmüştüm. ”
“Hâlâ sevdiğine eminim.” Annie'nin inanmasının zor
olduğunu bilmesine rağmen Courtney bundan emindi.
Annic isteksizce, “Olabilir,” dedi. "Ama onu daha
çok seviyor. Sorun değil... Bunları aşmaya çalışıyorum.”
Gözlerine yaşlar doldu, kendine engel olmaya çaltştı.
Annie’nin aklım başka tarafa çekmeye çalışan Co­
urtney. “Şunun bir çıktısını verebilir misin?' diye sordu.
Kızın ağlamak üzere olduğunu fark etmemiş gibi davrandı.
“iyi akıl ettin,” diyen Annie bilgisayarına döndü, fa­
reye uzanıp yazıcı tuşuna bastı. İkisi de gözlerini çalış­
maya başlayan yazıcıya çevirip yavaşça çıkan kâğıdı takip
etti.
Courtney çıktıyı eline alıp resmi inceledi. “Cok güzel
olmuş.”
Annie. “Gerçekten de öyle mi düşünüyorsun?" diye
sordu. “ Yani, bence de güzel ama mükemmel olması ge­
rekiyor. İnsanların dikkatini çekmeli.”
"Çeker. Bunu görünce annenin ağzı açık kalacak.”
Annie’nin yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi.
Kir Yumak \luiluluk 275
"örtücüler: hiç çaba sarf etmeden dostlarıyla.
işyerinde edindikleri arkadaşlarıyla
ve internetteki insanlarla hır topluluk tdüştürür;
Orgiiye alan tutkularım birbirlerîyle paylaşır. ”
Mary Colucci
LYDİA HOFFMAN
Dükkânın dışında çok vakit geçiriyor, üç yerel ban­
kanın kredi müdürleriyle görüşüyordum. Margarei'e yar­
dım etmek için Air şeyler yapmak zorundaydım ama has­
talıklarla dolu geçmişimden dolayı reddedileceğimden
korkuyordum. Üçüncü bankadaki sıcakkanlı müdürle ko­
nuşana kadar şüphelerimde haklı çıktım. Dükkâmm bir yıl­
dan fazla süredir açıktı, kâr gösteriyordum ve Dr. VVilson’
Ja yaptığım son görüşmede kanserden kurtulduğumu öğ­
renmiştim. Küçük bir banka olan Seattle First, her şeyi
gözden geçirip hana kredi vermeyi kabul etli. Bir işkadını
Bir Yumuk .1(utluiui 277
olarak en güzel günüm ü geçiriyordum istediğim krediyi
alm ıştım ! k esin lik le bunu kutlat nalıydım.
M argaret'in yaptıklarımdan haberi yoktu. Eîrad ko­
nusunda beııiııı yaptığım gibi dışarıya cesur bir kadın iz­
lenimi vermeye çalışıyordu. Matt halâ kendi alanında iş
bulamamıştı. Boetng’dc elektrik mühendisi olarak çalış­
mıştı ama tam olarak neyle ilgilendiğini bilmiyordum Ge­
çenlerde boyacılık yapmaya başlamıştı. Bundan nefret
ettiğini biliyordum ama en azından para kazanıyordu Mar-
gareı’e verdiğim maaşla kazandığını birleştirip kıt kanaat
geçinmeye çalışıyorlardı. Fakat evin ödenmemiş kredileri
dc hır yanda duruyordu.
Ağustos aynının ilk pazanesi günü kredi kâğıtlarını
imzaladım Yaz.su gibi akıp geçiyordu ama şimdiye kadar
yapmayı düşündüğüm şeylerin hiçbirini başaramamışımı.
İlkbaharın başlarında Brad bana iplikler için yeni raflar ya­
pacağına söz vermişti. Birkaç pazar günümüzü her şeyi kâ­
ğıtlara dökerek, rafların doğru düzgün olması için ölçü alıp
çizim yaparak geçirmiştik. Brad’e yardım edeceğim gün­
leri. tıpkı Cody gibi dört gözle beklemiştim.
Yeni raflara ihtiyacım vardı ama bunun da tıpkı bir
başka tuhafiyede görüp uygulamaya karar verdiğim bir
başka fikir gibi bir süre beklemesi gerekiyordu. Neredeyse
tüm tuhafiyelerde yer sıkıntısının olduğunu biliyordum.
Bir sürü yeni ipi. elle boyanmış yün çılelen sergilemek zor
olabiliyordu. Özellikle King County’dc gördüğüm bir tu­
hafiyenin rengârenk çileleri tavandan sarkıtması çok lıo-
278 /takta# _ljbçYM»Afr
Kâba konuştuğunu kendisi do fark etmiyordu. Bana çok
y a rd ım c ı o ld u , o lm a y a du d e v a n ı cdtyor. Ayrıca Ofla her I1C
kadar maaş veriyor olsam da başka yerlerde çok daha yük­
sek paralar alabilirdi. Onun için ablam olduğu için, bir şey­
ler yapmaya çalıştım. Sadece onu ne kadar çok sevdiğimi
bilmesini istiyordum.
Margaret meraklı gözlerle bana bakarken. “Bir şey
mi istiyorsun?” dedi.
“Bir bardak buzlu çay fena olmaz.”
Margaret önce tereddüt etti, sonra da ıç çekip başını
salladı. Evin yan duvarındaki musluğu kapattı, verandanın
merdivenlerini çıktı.
Onun peşinden eve girince oturma odasındaki koli­
lerle karşılaştım.
Ben daha bir şey soramadan. Margaret, “ödem eyi
vaktinde yapamayacağız.” dedi. “Kendimizi kandırmanın
anlamı yok. Cııma gününe kadar vaktimiz var, yoksa ban­
ka icraya yazı gönderecek. Evimizi kaybetm emiz zaten
çok kötü oldu, bunun üzerine bir dc ailemin kapı dışarı edi­
lerek küçük düşürülmesini istem iyorum ."
Birkaç kutunun da mutfakta bir kenarda durduğunu
fark ettim. Krediyi almayı başarmış olmama bir kez daha
sevindim.
Margaret, “Bahçeyle ilgilenmeme gerek yoktu ama
bir süreliğine buradan çıkmak istedim." Dolaptan iki bü­
yük bardak çıkardı. “ Ev üzerime üzerime geliyor,”
"Ö zaman yarın sabahı beklemek yerine konuya he­
280 Dehhli" ,İfuCt)Nihı;r
ı gitmişti. Akıllıca düşünülmüş, dikkat çekecek bir şey
yapmışlardı, ben de aynısını dükkânımın bir köşesinde ha­
yata geçirm en istiyordum. Brad, bir zamanlar tavana çivi
çakacağını söylemişti.
Bunu kendi başıma da sapabilirdim ama daha önce
böyle bir şey yapmamıştım. Nedense hayatıma devanı et­
meyi başaranın ordum. Brad'le birlikte yapmayı konuştu­
ğumuz her şeyi erteliyordum. Cesaretimi bir türlü topla-
yamıyotdum,
Kredi hesabıma yatar yatmaz çeki yazıp, ablamın
evine gittim. Pazar günü kısaca konuşmuştuk, ben de hiç­
bir şey çaktırmadan bugün için bir planının olup olmadı­
ğını sormuştum. Söylediğine göre evde olacaktı.
Arabamı sakağa park edcrkcıı. M argaret'in bahçede
çiçeklerine su verdiğim gördüm. Ama o daldığı düşünce­
lerden dolayı, ne beni gördü ne de geldiğimi duydu.
Dikkatim çekmek ¡çuı. "Merhaba, abla!" diye seslen­
dim.
Margaret sesimi duyunca irkildi, elini birden havaya
kaldırınca kaldırıma biraz su fışkırttı. “Ne diye öyle gizlice
arkamda beliriyorsun," dedi.
"Seninle konuşmam gereken bir konu var.”
“ Yarına kadar bekleycttıcdin mi?"
“Bek ley cinedir 15
Morali bozukken hep böyle aksi olurdu. Geçen bir
yıl boyunca kişiliğiyle ilgili çok şey öğrenmiştim. Zaten
neşeli, arkadaş canlısı bir insan değildi ve bazen ne kadar
Bir fymtak Mutluluk 279
men girsern iyi olur," diyerek ziyaretimin sebebini dikkat­
lice açıklamaya başladım.
“Neymiş o konu?" diyen Margaret. bardakları masa-
nm üzm ne koyup karşıma oturdu.
“Yanımda çalışmanın beni ne kadar mutlu ettiğini bi­
liyorsun." dedim
“Ama»"
“Ne aması?“
Margareı gözlerini kocaman açtı. “ Yoksa beni kova­
cak mısın?"
"Seni neden kovayım? Sana ihtiyacım var. Buraya
sana yardım etmeye geldim,"
Margaret yine şüpheli gözlerle bana baktı. "Neye
yardım edeceksin? Eşyalarımı toplamaya mı?"
Yazdığım çek çantamda dururken bunları konuşma­
nın anlamsız olduğuna karar verdim. Çantamı açıp çeki
Margaret *e uzanım.
Ablam çeki eline alıp okudu, sonra da kaşlarını çalıp
bana baktı
Bu parayı nereden buldun?” diye sordu. “Annem­
den istedin, öyle değil mİ?"
“Hayır.“ dedim. Ablamın en büyük özelliği fazla gu­
rurlu olmasıydı. Annemin bunlardan haberi olmaması için
beni defalarca uyarmıştı. Ben dc »özümü tutup anneme tek
kelime etmemiştim.
Bankadan kredi aldım, dedim, sevincimi giziçye-
medim. "Bir düşünsene, Margaret Hu benim için çok bü-
Bir Yumak MutJufuk 281
y ü k b ir ad ım M y ılır ; bir b an ka sun un da b sn il p i U i l VCrillCyİ
kabul etti." Sesimin heyecanlı çıkmasına engel olamadım.
"Bunun bir anlamı var, öyle değil mi? Beni artık kredi ve­
rilebilecek biri olarak görüyorlar,"
Ablam çeki düşürmekten korkuyormuşçasına iki
eliyle tuttu, “Bankaya ne söyledin?’
“Çok fazla soru sormadılar," Durumu basitleştirerek
anlatmaya karar vermiştim. Sırasıyla iki müşteri temsilci­
siyle görüşmüş, sonra da hastaneye yatırıhyormuşum gibi
form ardına form doldurmuştum.
“ Yoksa dükkânı ipotek mi ettin?”
Başımı salladım. “Mal varlığı olarak gösterecek baş­
ka bir şeyim yoktu.” Doğruyu söylüyordum. Sahip oldu­
ğum ve sahip olmayı istediğim her şey, tüm geleceğim
dükkânıma bağlıydı.
M argaret'in gözlerine yaşlar doldu ve iki kez konuş­
maya çalrşıp sonunda, “Bunu yapmana müsaade edemem."
dedi.
“Artık çok geç. Her şeyi hallettim.” Margaret’i tanı­
dığım için itiraz edeceğini biliyordum. Çeki onun adına
hazırlatmamın sebeplerinden biri de buydu. En sert sesimi
kullanarak. “ Bu çeki alacaksın, M argaret...’’ dedim. “Ve
yann sabah ilk iş evin kredisini ödeyeceksin.”
Lafı ağzında geveleyip. “S ana... sana borcumu ne
zaman öderim bilmiyorum," dedi.
“Sana borç verm iyorum ,“ dedim. Bunu daha önce
söylem eliydim
282 Dchbiv Mucambcr
^■|tliüplı,r,Mıl.'rn,'yı Ç,nrı!>-
U ir s ü re a o m u b u z lu ç a y ım ı b itirip ubluıuu y a rılım
etme fırsatını böyle güzelce değerlendirmenin verdiği mut­
lulukla eve döndüm. Dükkânım pazartesi günlen kapalı
olsa da ben hep orada oluyordum. Masamı temizliyor, ev­
rak işlerini hallediyor, gelen siparişleri hazırlıyordum.
Dükkâna girerken, bacaklarımın arasına dolanıp bana
sinir olduğunu gösteren Whiskers karşıladı. Kedim uzun
süre yalnız kalmayı hiç sevmiyordu. Sabahın büyük kıs­
mını dışarıda geçirdiğim için bana epey kızmıştı. Yere çö-
melip onu okşadım, elimi kuyruğundan kulaklarına kadar
gezdirdim. Ben güzel söyler söylerken o da mutlulukla
mıriadı.
îşte o sırada yerde duran, katlanmış, küçük bir kâğıt
gördüm. Biri belli ki kâğıdı kapının altından içeri atmıştı.
Kim olduğunu ya da neden böy le bir şey yaptığını tahmin
edemiyordum. Ayağa kalkıp kâğıdın yanına gittim.
Cody’nin el yazışım anında tanıdım. Kurşun kalemle
LYDIA yazm ış, Y ve D ' yi diğer harflerden neredeyse iki
kat büyük yapmıştı.
Kalbim güm güm atarken kâğıdı açtım. Cody çok
sade bir yazı yazmıştı. “SENİ ÖZLEDİM. GÖRÜLELİM
Mİ?" Bilerek olmasa da kâğıdı ellerimle buruşturdum. Ja­
nice’te yeniden bir araya geleceğini söylediği son görüş­
meden sonra Brad'le hiç konuşmam iştim. Defalarca Irargo
getirmiş ama onunla hep Margaret ilgilenmişti.
B rad'in bu nottan haberdar olduğunu düşünmüyor-
“N asıl yani?"
“Parayı sana veriyorum."
İlk başta afallayan Margaret hiçbir şey söylemedi,
i başını iki yana salladı. “N e... ne diyeceğimi bilmi­
yorum?
“Ciddiyim. Bu sana hediyem olsun." Bunu çok dik-
k e iiM düşünmüştüm. Bu parayı borç olarak versem ara­
mızda sürekli bir huzursuzluk olacaktı. Ablamla aramdaki
dıştı, para için tehlikeye atılamayacak kadar değerliydi.
Bana göne sorunu halletmenin en iyi yolu buydu.
Ağlamasına ramak kalan ablam. “Her kuruşunu geri
ödeyeceğim, "dedi.
“ Margaret." dedim, uzanıp elini tuttum. “Tekrar söy­
lüyorum, bu sana hediyem.”
“Olmaz, Matt işe döner dönmez faiziyle ödeyece­
ğ im ”
Onunla tartışmanın hiçbir şeye yaramayacağını bili­
yordum. “Ne yapman gerektiğini düşünüyorsan yap ama
bu. borç değil. Benim sana olan sevgimin göstergesi. Bir
gün belki benim de yardımına ihtiyacım olur. Eskiden ol­
muştu " Maddi olarak değilse de manevi olarak ablamın
| desteğini y anımda hissetmiştim. “Geçen sene yeniden kan­
sere yakalanmaktan korktuğum günleri hatırlamıyor mu­
sun? Bir gün olsun yanımdan ayrılmamıştın. Sen olmasan
o günlerin üstesinden gelemezdim. Şimdi sıra bende “
Kocaman gözyaşları en sonunda Margareı'in g ö zle­
rinden döküldü. Konuşmaya çalıştı. B-og.uk bir sesle. ‘Te-
Bir Yumuk Mutluluk 283
¥
A mı ÇOnkÜ İsteğimi kabullenip benimle görüşmeye ça-
*ı. Şimdi bir ara telefonum çalıp ekranda B rad'in
sı belirince arayan kişinin o değil, oğlu olduğunu
lüştüm. Cody ondan sonra hiç telefon açmamıştı,
büyük ihtimalle babasından azar işitmiş ti,
Camdan dışarı bakarken. UPS kamyonunun sokağın
1 karşısına park edildiğini fark ettim. Ama Brad içinde de­
ğildi Fikrimi değiştirmeden ya da yapacağım şeyin m an­
tıklı olup olmadığını düşünmeden kapıyı açtım ve dışarıya,
onu görmey e gittim. Nereye gittiğini bilmiyordum ama er
>a da geç ortaya çıkacaktı.
Sokağa şöyle bir göz attım, tam da karşıya geçmek
Üzereyken Brad'in yan taraftaki çiçekçiden çıktığını gör­
düm.
“Brad." deyip onu durdurdum. “Bir d a k ik a k o n u ş a ­
bilir miyiz?“ Samimi görünmeye çalıştım.
Şaşırmış gibiydi ama başım salladı. “Tabii."
Söylemek istediğim çok şey vardı. Kararının nede­
nim anladığımı söylemeyi istiyordum. Daha da önemlisi,
onu ve Cody’yi ne kadar çok sevdiğimi ve özlediğimi dile
; getirmeye can atıyordum. Ama sesimi çıkarmadım. “Co-
dy’den bir not aldım.“
“Ne? Ne zaman?" Aynı anda hem şaşırmış, hem üzül­
müş hem de umutlanmış gibi bir tepki verdi.
“Bunu bu sabah buldum." Gözlerimden bir anlam çı-
acağından korkup başımı aşağı çevirdim. “Benimle gö­
çmek istiyormuş."
 B miJ ^ m f o liıv o r ’ dedi.
DVll UP u n u v t i u ; v
ama bundan bahsetmedim. “Bu durumun onu kötü etkile­
diğini biliyorum. Aynca C ody'nin kafasını karıştırmayı ya
da Janicc'ı üzmeyi istemem. Onu aramamamı istersen ka­
rarını anlayışla karsılarım.**
Brad gözlerimin içine baktı. "İyi olur."
Kalbım paramparça olmak üzereydi. “C'ody'ylc ko­
nuşmamı istemiyor musun?" Hayal kırıklığına uğradığımı
fazlasıyla belli etmiş olmalıydım, çünkü Brad başım iki
yana sallamaya boşladı.
"Cody seninle konuşmak istiyorsa ve senin de buna
bir itirazın yoksa bir sorun olacağım sanmam."
Bu sözleri duyduğuma memnun olup fısıldayarak.
“Teşekkürler." dedim. “Cody'nin öz ailesiyle birlikte ol­
masına saygı duyuyorum. Bana kararını açıkladığında kı­
zıp Uzülmüşttim ama onları unuttum artık, seni unuttum.”
Bugün herhalde her şeyi hafife alıyordum. Brad i hiç de
unutmamıştım ama böyle davranmak zorundaydım.
Brad nc diyeceğini bilmiyormuş gibi bocaladı
“ Biriyle görüşüyorum ve... şey. birbirimizi böyle
görmezden gelmemiz hoş olmuyor." Biriyle görüşme
kısmı düpedüz yalandı. Kendimi yem bir ilişkiye hazır his­
setmeme daha çok vardı.
Brad, “Tanıdığım biri mi7" diye sordu.
Daha fazla yalan söylemek istemediğim için başımı
iki yana salladım. Ama yalan konusunda fena değildim.
286 lJ*JıJıwMotMmbtr
ELİSE BEAUMONT
niisc. araba sürmeyi hiç öğrenememişti. Ehliyeti kim­
lik nnvtine kullanmak iyi bir şeydi ama buna gerek yoktu
Scattle toplu taşıma konusunda epey gelişmiş bir yerdi.
Otobüsler gencide gitmek istediği her yere gidiyordu vr
nadiren de olsa ya Aurora onu bir yerlere bırakıyordu ya
da taksiye biniyordu,
Maverick'in geri dönmesiyle bu da değişmişti. Ma-
verick. onu istediği her yere seve seve götürüyor, sonra da
bitmez tükenmez sabrıyla onu bekliyordu. Geçen iki hafta
boyunca Elise örgü kurşundayken, o da tuhafiyenin önün­
de oturmuştu. Elise. Bethanne’dcn, Courtney'den ve Ly-
dia'datı o kadar sık bahsediyordu ki, Mavercik de onları
en az onun kadar lanır olmuştu. Elise. netharm e'nin işiyle
ilgili endişelerinden ve Courtney’in lise son sınıfı iyi ge­
çirmesiyle ilgili umutlarından bahsetmişti. Aynca Doğum
Günü Kulübü'nUtı düzenlediği öğlen yemeklerine birlikte
288 Prbb.r MacumBrr
ı bunu alışkanlık haşine getirmem. B un V
ıcı c mum. «HJidiJiifi ucumu ıvuı utt > uki uıuuauuifuu ur
fiyordum. Onun yanına gideceğini de sanmıyordum çünkü
ayrıldığımızdan ben Margaret ona ters davranıyordu. "Be­
s i aramak isterse C ody'yc izin ver."
Bu sefer dc Brad gözlerini kaçırdı. “Aramak istiyor­
du m ı ne yapacağımı bilemedim "
"Dediğim gibi Janicc’i rahatsız etmek istemem.”
“Umursayacağını sanmam."
Brad'c zayıf ama samimi bir gülümsemeyle baktım.
Cody den ayn kalmak beni çok Uzuyordu. Bu yüzden en
l konuşma fırsatını yakalamış olmak kalbimdeki ağ-
nyı biraz dindirmişti. Sıradan bir havayla. “Telefonunu
kleyev cgitn."dedim. Aıiık Jatıicc geri döndüğü için Co-
İy'yle eskisi gibi olamayacaktım.
Brad kargo getirdiği kişilerden farksızmışım gibi.
“•Hayırlı işler.“ dedi.
Fısıldayarak. “Teşekkürler." dedim, kendimi güven­
de hissettiğim yere, dükkânıma döndüm. Kapıyı kilitleyip
ofisime döndükten sonra ellerimin zangır zangır titrediğini
fark ettim.
Çok yoğun bir pazartesi geçirmiştim. Bankadan kredi
ıış, ablama yardım etmiş, sevdiğim adama yalan söyle­
miştim.
B ir lumal \ lu tlu lu i 287
fcaöMıgı Jacqueline den de bahsetmişti.
u u v-çJv Jt-ıııt-g lu l JCUIM.CO M FİIIII IVIHVITICK.
“Haydi, gezmeye gidelim.” dedi.
Ailecek nadiren dışarıya çıkan Aurora. David ve ço­
cuklar. Woodland Park Hayvanat Bahçesi'ne gitmiş. Ma-
ıvnck ile Elise baş başa kalmıştı.
Pise. “Neıeyc?” diye sordu. Artık Maverick 'ten ka­
çınmıyor. aksine sık sık onunla dışarı çıkmaya çalışıyordu.
Eski bir kumarbaz olduğunu unutmasa da ona karşı besle­
diği güvensizlik duygusu azalmıştı. Bundan çok hoşnut de­
ğildi. çünkü Maverick’in sözünü tutamayacağından korku­
yordu Ama o dönülerine yenik düşene kadar birlikte ge-
çirdikkn zamanın tadını çıkarmaya karar vermişti.
Maverick'in anılarını dinlemek hoşuna gitmişti. Ku­
mara karşı olsa da. Maverick'in oyunlarla ilgili hikâyele­
rinin ilgisini çektiğini kabullenmeliydi. Maverick dün­
yanın lıer yerine. Avrupa’ya. Avustralya'ya. Karay ipler’e
I gitmişti. Bu yerlerin çoğunda kum ur oynamış ama aynı za-
mandıı da gerçek maceralara atılmıştı. Nil Nehri’nde bot
gezisine çıkmış, Avustralya'nın Outback bölgesine gitmiş
ve söylediğine göre Paris’te yanlışlıkla tutuklanmıştı. Ta­
ştığı ünlü insanlarla ilgili fikirlerini Elise anlatmıştı. Eli­
tle . onu saatlerce dinleyebileceğini düşünmeye başlamış,
duverıck’in savurganlığını biraz olsun kıskaıımıştı, Elise
onuıı aksine hem hayatı hem de parasıyla ilgili konularda
ep dikkatli vc tutundu olmuştu.
İdeal yaşam tarzı, om göre, ikisinin hayal anlayışının
Bir Ium.,t ww«/ul 289
 i i p a l m ı ş t ı - b u n u d a k ı z ı iç in ö r ü y o r d u .
bnım uvdL
( k i ——- A rdıU rf^n s o n r j iç ç e k i p ö r g ü s ü n ü bİT k c rU f d
MdicııcK. İZag gezisine şıksak güzel ulur." Ucdı.
ı v e o t u r m a o d a s ı n a g itti. “ P e k i , t a m a m . G i d e l i m ."
" R a in ıe r D a ğ ı’n a ç ık m a y a lı y ılla r oldu."
Mavenck’in y ü z ü n d e k o c a m a n b ir g ü lü m s e m e b e -
E l is e kaşlarım ç a n ı . “ S e n c e d e s a a t b u n u n iç in b i r a z
. “K a b u l e d e c e ğ im b iliy o rd u m .”
g e ç d e ğ il m i ? ”
M a v e r i c k , E l i s e 'i n k e n d i n i s u ç l u h i s s e t m e s i n i s a ğ l a ­
“ A a . H a y d i , E l is e , e v d e o t u r u p ö r g ü ö r m e k t e n s ık ı l ­
yıp r — erişmiş ve E l is e de b u n a iz in v e rm işti. M a v c -
m a d ın m ı? "
nek in sa n isi kandırmada u s t a y d ı , te k k e lim e e tm e d e n
E l is e b u n a k ı z d ı . “ Ö r g ü ö r m e y i s e v i y o r u m , "
istediğini yaptırmayı b a ş a r m ış t ı.
“ Ö r g ü n ü d e y a n ı n d a g e tir . A r a b a d a ö r e m e z m is in ? ”
O n d a k ik a , şehre v e o r a d a n d a R a i n ı e r D a ğ ı M il li
“ Ş e y , ö r e b i l i r i m ." E l is e . o n u n p l a n l a r ı n a u y m a y ı w -
P a r k ı 'n a d o ğ r u y o l a ç ık m ı ş l a r d ı M a v e r i c k ’i n t e k l i f i n e r a ğ ­
remiyordu A n ı k o n a k a r ş ı k o y a m ı y o r g i b iy d i v e b u d a o n u
m e n E l ıs c Ö r g ü s ü n ü yanına a lm a m ış tı. İlg is in i ç e k e c e k
k o r k u tu y o r d u . S i n ir li c e . “ S a n ı r ı m g e lm e y e c e ğ i m a m a b e n i
b a ş k a ş e y l e r v a r d ı.
d ü ş ü n d ü ğ ü n i ç i n t e ş e k k ü r l e r . “ d e d i.
M avenck her tü r lü k o n u d a k o n u ş a b ile n , ç a b u c a k
M a v e r ic k s e s s iz le ş ti, m o ra lin in b o z u ld u ğ u n u g iz le ­
k o n u d e ğ iş tir e b ile n s o n derece e tk i l e y i c i b i r d i lb a z d ı. B u
m e d i . T a b a ğ ın ı s u y a t u t u p b u l a ş ı k m a k i n e s i n e y e r l e ş ti r d i
E l i s e 'i n s a h i p olmadığı ama e s k i k o c a s ı n ı n s ö y le d iğ in e
S o n ra d a b irk a ç d a k ik a lığ ın a o rta d a n k a y b o ld u , s o n ra c im ­
g ö re k u m ar masasındaki r a k i p l e r i n i T uzağa d ü ş ü rm e k iç in
d e a r a s n a o k u d u ğ u c a s u s l u k k i ta b ı y la g e n d ö n ü p m u tl a ğ ın
s ık s ık k u l la n d ı ğ ı b i r yetenekti.
y a n ın d a k i o t u r m a o d a s ı n a g e ç t i .
P a r k a g i d e n ik i ş e r i tl i a n a y o l d a i l e r l e r k e n M a v e r i c k .
E l i s e t e z g â h ı s i l e r k e n g ö z u c u y l a o n a b a k tı . M a v e ­
“ A l d ı ğ ım e v l e i t g i h s o r u n u k a s te d i v o r s a n s a n a o k o n u n u n
rick * in o n u z o r l a m a s ı n a i z i n v e r m e y e c e k t i.
* n d ığ ın ı s ö y le y e b i li r i m . " Y a p tığ ı a p ta l lı ğ ı, M a v e r i c k ’ in
O n a . “ S e n s i z d e g i d e b i l i r s i n . " d e d i.
d a h a d a a ç ık b i r ş e k i l d e a n l a m a s ı n a k a t l a n a m a z d ı .
M a v e r i c k k i t a b ı n ı i n d ir ip o k u m a g ö z l ü k l e r i n i n ü z e ­
“ M ad d i d u ru m u n düzelecek m i? ”
r i n d e n o n a b a k tı . " B i l i y o r u m . “ K i t a b ı n a g e r i d ö t ıd ü . B e lli
“ E lb e tte düzelecek. Ş u d a v a b i ti n c e , h e r ş e y y o l u n a
k i h e y e c a n l ı b i r y e r d e k a lm ı ş t ı.
r e c e k . " A d e t a kapana k ı s t ı r m ı ş Kaideyken o n u b ö y l e tu -
M a v e r ic k k ita b ın ı o k u m a y a d e v a m e d e rk e n . E lis e
a f s o r u l a r l a sıkıştırmasın» sinir o l m u ş tu . Y a p a b ile c e ğ i te k
k o r i d o r d a n g e ç i p o d a s ı n a g i tt i, ö r g ü s ü n ü e l i n e a ld ı . İ lk ç o ­
ey k o n u y u değiştirmekti. “En s o n n e z a m a n C e n n e t 'e g e l-
r a b ı b i ti r m iş . İ k in c i s i n e b a ş la m ış t ı S a h g ü n ü b i r ç if t ç o r a p

Bır Yumak ihdltJmi

290 OoSMr Umumi*,

d i g i ı n i h a t ı r l a m ı y o r u m , " d i y e s ö y le n d i . M a v e r i c k u s ta b ir federal yasalar gereği bulundukları böl­

ş o fö rd ü v e g ittik le ri y o l onlara inanılmaz b i r m an z a ra su ­ gede. fareler dr dahil olmak üzere, hayvanları öldünnclc-
n u y o rd u . nekı yasak oiduğunu söylemişti. Anlattığına göre, yalnızca
M a v e r i c k o n a b i r b a k ı ş a tı p , “ B e n h a t ı r l ı y o r u m , " — tuzak kurulmasına izin veriliyordu.
d e d i. “ S e n i n d e h a tır la y a c a ğ ı n d a n e m in im . B a la y ın d a y d ık ” Maverick ihtiraslı bir sesle. “Seni nasıl sakinleştirdi­
E l is e sençe y u t k u n d u . Y in e k o n u y u d e ğ i ş t i r m e v a k ti ğimi haarizyor musun?" diye sordu.
g e lm i ş t i. “ B u ç a r ş a m b a b i r k a ç s a a t l i ğ i n e o r t a l ı k t a n k a y ­ Sekssen bahsetmesine ya da onu ima etmesine bir
b o l d u n ." tepki -.ermeyecekti Ona bu zevki yaşamayacaktı.
“ İ lg ile n m e m g e r e k e n iş le r v a rd ı; s e n s o r m a d a n s ö y le ­ “KjCtfifyorsun.” dedi, keyfinin yerine geldiği belli
y e y im , k u m a r o y n a m ı y o r d u m . S a n a o k o n u d a s ö z v e r d i m ." otuyocA t
B u k o n u y u a ç m a m a l ı y d ı , a ç t ı ğ ı n a p i ş m a n o l m u ş tu . £ "Elbette hatırlıyorum,“ dedi, kollarını sıkıca
E l is e b i r s ü r e s e s s i z k a l d ı k t a n s o n r a , “ A s l ın d a o t e l i n kendi etrafına sardı.
a d ı n ı y a n l ı ş k o y m u ş l a r , " d e d i. “ O k o r k u n ç f a r e l e r C e ı ı- Mavenck. Elise’in bir zamanlar paylaştıkları tutkulu
n e t ’te g e ç i r d i ğ i m i z b a la y ı m c e h e n n e m e ç e v i r m i ş t i ." aşkı inatçı tav» Ur la inkâr etmesine güldü, “ö y le bir şey
M a v e r i c k k a h k a h a l a r a ltı. yaşamayalı ne kadar oldu. Elise?”
Ü r p e r e n K liş e , " G ü l e c e k b i r ş e y y o k , ” d e d i. M a v e ­ Elise huzwsuzca diğer tarafa döndü. “Seninkiyle kar­
r ic k , M il li P u r k 't a k ı g ü z e l v e r o m a n t i k o t e l d e b i r o d a a y a r ­ şılaştırılamayacak kadar çok vakit olduğuna şüphe yok."
la m a y ı b a ş a r m ış , g e c e n i n b ir y a n s ı E l is e t ık ı r t ı s e s l e r i y l e “O kadar emin olma.”
u y a n m ı ş , o a n d a b a ta y a p ı p ış ı k la r ı a ç m ı ş t ı . M a v e r i c k ’ in Elısc d ö n ü p bir bakış atu. “Beni kandıramazsın. M a­
e l ç a n t a s ı n ı n i ç i n d e d o l a n a n b e ş a ltı f a r e y i g ö r ü n c e k o r k u ­ verick. Bilmeni hanrlar mısın, bir zamanlar seninle evliy­
d a n ö d ü p a t l a m ı ş tı . A l t ığ ı ç ı ğ l ı k , k o c a s ı n ı v e m u h te m e l e n dim. Seni tanıyorum. Sekse doymazdın sen.”
o t e l d e k a l a n k i ş i le r i n y a n s ı n ı a n i d e n u y k u l a r ı n d a n u y a n ­ "Ayrıldıktan sonra ara sıra yatağıma u ğ ra rd ın "
dırmıştı. Mnvcrick’in çanlarında y er fıstıktan vardı, fatclcı E İtse’m yüzü aniden kıpkırmızı oldu. “O bir hatay­
kokuyu a l ı p h epsini t e k e r t e k e r b i r s ır a h a l i n d e t a ş ı r k e n dı." Ayrılmalarındın ve boşanmalarından sonra geçen bir
E l is e ’e y a k a la n m ış l a r d ı . yılda. Maverick birkaç gecede bir Elise'in kapısını çalmış,
E l is e e r t e s i s a b a h r e s e p s i y o n d a k i g ö r e v l i y e o t e l l e r i ­ dil döküp onu yatak odasına götürmüştü. Sonra aniden zi­
n in p i s o l d u ğ u n d a n v e f a r e le r in i s t il a s ın a u ğ r a d ı k l a r ı n d a n yaretleri kesilmiş. Flıse de bunun sebebini anlamıştı: Ma-

292 Uacambrr
B u Yumuk Ahululuk 293
 verick başka bir kadın bulmuştu. Onun kusurlarını gör*
W
» «naaaa, onu suçlamadan SUllllUgU
hayatı kabullenen biriyle yakınlaşmıştı.
Maverick. "Bana göre hata değildi,” dedi.
Elise sıkılgan bir tavırla. “Başka şeyler konuşsak ol­
maz m ı?” diye sordu.
“Eskiden de böyle utangaçtın, ta ki yatağa girene ka­
dar.” Başım iki yana salladı. “Galiba bu durum hiç değiş­
memiş.”
“Kes şunu! Yoksa yemin ederim, kapıyı açıp araba­
dan atlarım.”
"Seni kızdırmayı başardım demek." diyen Maverick
kıkır kıkır güldü.
“Ben altmış beş yaşındayım, bu konuları konuşmayı
kendime yakıştıramıyorum.”
“ Ben daha ölmedim, senin ölmediğinden de emin sa­
yılırım.”
Elise cevap vermemekle kararlıydı.
Sessizce yola devam ettiler ve Maverick hiçbir sebep
yokken gülm eye başladı. Elise her şeye rağmen gülümsedi.
Sonra Maverick uzanıp Elise'in elini hafifçe sıktı.
| verip kapıy a yöneldi.
Günün geri kalanı çok güzel geçti. Rainier M illi P u t-
kı'nın içinden geçtiler, otelde fırında patates yediler.
Sonunda geri döndüklerinde ev karanlık ve sessizdi.
Gün boyunca hayvanat bahçesinde koşturan Luke ve John
yorgun düşüp uykuya dalmıştı. Aurora ile David de yorul­
muş olmalıydı çünkü odalarından çıt çıkmıyordu.
BETHANNE HAMLİN
Bethanne, parti için hazırladığı kutulan ağzına kadar
dolu bagajına taşırken, Annie, “Sana yardım etmeyi sevi­
yorum ama benim dc işlerim var. anne," dedi.
Annic. Alice Harikalar Diyannda partisinde kullanı­
lacak fincan takım ı ellerinde annesinin peşinden gitti.
Doğum günü yapılacak kız dokuz yaşına basıyordu ve
Alice Harikalar Diyarında da en çok sevdiği kitaptı. Beth­
anne tüm doğum gününü oyunlar, hediyeler ve minicik yi­
yecekler de dahil olmak üzere bu temaya uygun hazırla­
mıştı. Elise'in torunu için düzenlediği ilk dinozorlu parti­
den sonra onlarca yeni parti teması bulmuştu.
Konunun peşini bırakmayan Annie, “Okullar başla­
yınca nc yapacaksın?" diye sordu.
Güzel bir soru sormuştu. Bethanne. partilerde çocuk­
larına ve Courtney'e bağlı hale gelmişti. Birkaç hafta önce
futbol kampı vç antrenmanlar başlamış, Andrew ona yar-
296
Ma»cnvk, Elise e yatak odasının kapısına kadar eşlik
etti. Fısıldayarak, “Bu güzel gün için teşekkürler,” dedi.
Elise güzlerini ondan kaçırmaya devam etti. “Yemek
çok hoştu.- Gün boyunca yaptıkları her şey çok güzel geç­
in -ti. T e teşekkürler.” Arkasını dönmek üzereyken.
M avcnck’ıa onu öpmesini beklemiyordu. Ama öpmüştü.
One eğilip dudaklarını dudaklarına dokundurmuştu. Elise.
sıcak ve nemfi dudaklarını, belinde gezip onu kendisine
çeken ellerim hissetmişti. Maverick öpüşmeyi bitirip on­
dan uzaklaşırken. Elise yere yığılacak gibi oldıı.
Maverick. “İyi geceler, Elise.” diye fısıldadı, teninin
hissini aklına k a s m u ş gibi yüzüne dokundu.
Elise anlaşılamaz bir şeyler geveleyip yere yığılacak
gibi odasına girdi. Gztrindckileri çıkarıp dikkatlice asar­
ken elleri deli gibi titriyordu.
Dişlerim fırçaladıktan hemen sonra yatak odasının
kapısındaki aklamay ı duydu
Gözlerini kapattı, ne yapacağını bilemez halde içe­
ride dolandı. Maverick'i duymazdan gelip yatağına gide­
bilir ya da... yada ona kapıyı açabilirdi. Çabucak bir karar
Tanı da beklediği gibi Maverick koridorda duruyor­
du. Arkadan gelen odanın ışığında göz göze geldiler. Ma­
verick, “Beni içeri alacak mısın, yoksa ret mi edeceksin?”
dedi.
Bir Yumat \fw h tlu t 295
don edememişti. Annic zaten sürekli meşguldü. Şu ana
kadar htı konuda en çok Courtney'den yardım almıştı. Ço­
cuktan yaptıkları işler için ondan ne para istemiş ne de
böy le bir beklentiye girmişlerdi. Aynı şekilde Courtney de
p m a lm a y ı kabul etmemişti. Bethanne üçünün de cömert­
liğine minnettardı ve işleri daha yeni yeni yoluna koyduğu
için eline geçen her kuruşu işine yatırmıştı.
Annie, “Okullar iki hafta sonra açılıyor." dedi.
Bethanne bagajı kapattı. “Biliyorum.” Kızı ona bunu
hatırlatmasa durumu fark etmezdi. Okulların açılmasına
az kalmıştı ve kısa süre sonra tek başına kalacaktı. Parti
vereceği kişiler ona yardım ederdi ama hazırlıkları tek ba­
şına yapmak zorunda katacaktı. Yine de çalışmasının mey­
velerini topluyordu. Andrew’in futbol kampına katılmasını
sağlamak yaz boyunca yaptığı en güzel şeydi. Hiçbir şey
duyduğu gururu ve başatı hissim gölgeleyemezdi.
Her şeyin farkında olan Annie, “Andrew tüm vaktini
takımla geçirecek, yani sana yardım edemez." diyerek ko­
nuşmaya devam etti,
Bethanne partileri oğlunun maçlarına denk gelmeye­
cek şekilde ayarlamaya çalışacaktı. Andrew’in hiçbir m a­
çım kaçırmayı istemiyordu.
“ Ben dc yüzme takımına geri döndüm."
“Öyle mi? Hiç haberim yoktu." Bethanne sesinin
duygularını ete vermemesine özen gösterdi. Kızı yüzme
takımından ayrılınca hayal kırıklığına uğramıştı, şimdi ye­
niden takıma kalıldığmı duy unca içini bir mutluluk kapla­
dır Yumuk Yhıtluiuk 297
mıştj. Anlaşılan eski Annie geri dönmüştü. Grant 'm söyle-
dİSin? JÖff SB4 Tlffanv nin başına Al Hm afmtynrıfo 0 “Courtney. Hem guvem nrouıyuıucıuurv^uK num
zorlu dönemi atlatmış gibiydi.
“Koçu aradım, beni geri alabileceğini söyledi ama
kızlara yetişebilmem için fazladan antrenman yapmam ge­
rekiyor?
Bethanne, Annie’nin son z a m a n la rd a ortalıktan sık
sık kaybolma nedeninin bu olduğunu anladı. Kızı yüzme
takımıyla ilgili gelişmelerden bahsetmemiş. Bethanne de
neler olduğunu a n la m a m ış tı. Aıuıie her şey kesinleşen« ka­
dar beklemek istemişti belli ki.
Bethanne. “İyi yapmışsın.” dedi.
Kızı, “Ne yapacaksın?” diye sordu. “Biz okula dönüp
takımlarımızla çalışmaya başlayınca ne yapacaksın?"
“Bir şey ler düşünürüm ”
“Eylül'de kaç parti vereceksin?”
Bethanne, “ Annie. lütfen? dedi. "Courtney’i de ala­
cağız. hemen yola çıkmalıyız, yoksa geç kalacağız.’
“Anne, bir plan yapmalısın.”
Çantasını ve anahtarlarım almak için telaşla eve giren
Bethanne. “ Yolda konuşuruz? dedi. Annie nin kızgın yüz
ifadesi gözünden kaçmadı.
Bethanne geri döndüğünde Annie çoktan ön koltuğa
geçip kemerini takmıştı.
Bethanne geri geri ana yola çıkarken Annie, Ee?”
dedi.
“Birini işe alınm.
298
etkilendiğini düşünüyordu.
Annie, "Seattle's yeni geldi," diyerek konuşmaya de­
vam eni. “Daha kimseyi tanımıyor.”
“Seni ve Andrew’i tanıyor,"
Annie yüzünü ekşitip. “Andrew o kadar bencil ki ona
hiçbir faydası dokunm az? dedi. “Anne, Courtney'den
böyle bir şey istersen sana hayır diyemez. Bu yüzden ona
bu konudan bahsetme. Yoksa ona haksızlık edersin. Co-
urtney'in arkadaş edinmesi lazım ve bu da zamanla olabi­
lecek bir şey. A y n ca...” Üzgünce iç çekti. ” ... Çoktan
yanhş adımlar attı.”
“Nasıl yani?" Yeşil yandı ve Bethanne kavşaktan kar­
şıya geçti.
Aıuıie başlarına büyük bir fekaket gelmişçcsinc. “Ha­
berin yok mu?” diye haykırdı. “Courtney derslerini be­
nimle konuşmadan seçmiş, alınabilecek en kötü dersleri
almış. Beden dersini bile ilk saatlere almış!”
Bethanne’nin hatırladığı kadarıyla tuhafiyedeki son
buluşmalannda bu konu konuşulmuştu. Courtney ders se­
çerken sorun yaşamıştı. Ana derslerini aldıktan sonra Öğ­
rencilerin çok da sevmediği seçmelilere yazılmak zorunda
kalmıştı.
Bethanne, “Tamam, başka birini bulurum,“ dedi.
İçten içe bu karan C ouruıey'in vermesi gerektiğini dü­
şündü. Ama bir yandan da işi sırf kendini zorunlu hissetti­
ğinden ya da Bethanne'yi ktramadığından kabul etmesini
de istemiyordu. Annie düşüncelerinde haksız sayılmazdı.
300
"K m T
çok iyi anlaşıyordu. Ayrıca Bethanne'nin çocuklarından
daha çok boş vakti var gibiydi. Bethanne ona ödeme yap­
mak istediğini söyleyecekti.
Annie ile Courtney. tam da Bethanne’nin umduğu
gibi çok iyi arkadaş olmuştu. Bethanne neler konuştukla­
rım bilmiyordu ama ikisinin A nnie'nin odasına geçip iki
üç saat boyunca takılması sıradan bir hal almıştı. Bethanne
başlarda pek ortak noktalarının olmadığını düşünmüştü
ama belli ki yanılmıştı.
Annie “C ourtney? diye haykırdı. “Ben de bunu söy­
leyeceğinden korkuyordum ?
"Olmaz m ı?” diye soran Bethanne parti üstesine
bakıp yemekleri, tabaklan, dekorasyonları ve kostümleri
gözden geçirdi. Yakında bir m inibüs alması gerekecekti.
Daha geniş bir araca ihtiyacı vardı, ayrıca minibüsün üs­
tüne Logosunu yapıştırıp telefon numarasını vazabiLirdi,
Anme, “Anne, onu işe alamazsın.” dedi.
Kırmızı ışıkla duran Bethanne. "Neden?" dîye sordu.
“Otta haksızlık etme! Lisede son yılını geçirecek, ay­
rıca yeni bir okula başlay acak. Yıllık işlerine falan da ka­
tılmayı düşünüyor. Chicago'daki lisesinde yıllık komite­
sinin başkanı olduğunu biliyor muydun?
Annie bunu büyük bir hevesle söylemişti. Bethanne
kızının, ailesini ayakla termik için yaptığı fedakârlıktan
i çok, Courtney 'in yıllık komitesinin başına seçiLmesinden
299
“Teşekkürler, arnıe"
B utaç dakikalık sessizlikten sonra kızı, “Dün akşam
babamı aradım? dedi.
“H u." Bu beklenmedik bir şeydi ama Bethanne duy-
gulannı belli etmemesi gerektiğini biliyordu. Annesinin
bilmesi gerektiğini düşündüğü bir şey olmasa babasını ara­
dığından bahsetmezdi,
“Biraz konuştuk."
Bethanne. “Seninle gurur duyuyorum.” dedi, cid-
' ATlnKrn,n W » a y ia görüşmeye başlamas,. olgunlaş­
a n göstergesiydi “Babanla arandaki bağın kopmasın,
hiç istem em ?
Annie hafifçe güldü. “Yaptığım şeyler yüzünden
bana hala kızgm. Ben de ona. aş bunları artık, dedim ?
Bu tam da yerinde bir lafh. çünkü Fransız Kafesi'ndc
görüşürken, Grant da kızıyla ilgili olarak hemen hemen
aynı şeyi söylemişti.
"Parti işinde epey başarılı olduğunu övüne övüne ona
anlam m ?
Bethanne kızına gülümserken. “Teşekkürler? dedi.
Grant m buna nasıl btr cevap verdiğini merak etti ama sora­
madı.
“Sigona şirketinin tüm zararı karşılamasına rağmen, o
ardbasına a m verdiğim için beni hâlâ affetmemiş?
Bethanne, “O konuyu konuşmayı istemiyorum,”
ded. "Artık geçmişte kaldı. Sen özrünü diledin ve bir daha
böyle şeyler yapmayacağına söz verdin.“
Bir ium.it AMJu/ut 301
 Annic derince iç çektikten sonra. “Haklısın." dedi.
I liram 'Otu atlı geçmişken sana biı şey sOylcuıck ısıiyoı-
dum, ama nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum.”
"Neyse söyle gitsin."
“ Bugün öğleden sonra evlenmek için Vegas’a gide­
ceklermiş. Şu şapellerden birinde her şeyi ayarlamışlar.
Babam bunu bilmem gerektiğini düşünüyor gibiydi. Her­
halde senin de haberdar olmam istiyordu.”
Bethanne bunun er geç yaşanacağım biliyordu, yine
de bu haber onu etkilemişti
Kızı ona dikkatle bakarken. "Anne, iyi misin?” dedi.
Güzel yüzü kaygı dolu bir ifadey le gerilmişti.
"İyiyim." Bethanne durumu kabullenip pişmanlık ve
keder hissetse de iyiydi. Omuz silkerek. “Ne değişecek ki?"
dedi. “Zaten evden ayrıldığından beri TîHany'yle yaşıyor.”
“Çok üzülüp üzülmeyeceğini gözlerimle görmek is­
tedim sadece.”
Bethanne. “Peki sen kendini nasıl hissediyorsun?"
diye sordu
Annic düşünmek için bir süre sessizleşti. “Üzülüyo­
rum. Sanki babam artık hayatımın bir parçası değil. O kadın
beni evine almadığı için anık babamı göremiyorum bile.
Biliyor musun, anne, anık onları çok da önemsemiyorum."
Bethanne. “Ben de," diye söylendi. 'A m a babanla
arandaki bağı korumalısın. G ranf la olan ilişkinin ne Tif-
fany’ylc ne de benimle bir ilgisi var.”
Partiden sonra Bethatuıe'nin içini aniden Paul'le gö­
rüşme isteği kapladı ama Andm* ile Annic dışarı çıkana
302
COURTNEY r ULANSKJ
Courtney, A gustos’un on beşinde okula alışma top­
lantısı için Washington Liscsi’nc gitti. Derslerini çoktan
seçmiş. Annic’ye göre seçmelilerde büyük hata yapmıştı
Kızın söyledikleri doğruysa dışlanmışları oynayacaktı.
Courtney sabah saatlerini okulda geçirdi. Bu toplan­
tının amacı, birkaç konunun yanı sıra, okulun ilk gününde
dersten derse giderken bir karışıklıkla karşılaşmamasıydı.
Yaz neredeyse bitmişti. Courtney lise son sınıfın da bu
kadar çabuk geçmesi için dua ediyordu.
Yaptığı görüşmeler öğlene kadar bitti ve eve döndü.
Anneannesi onu okula götürüp getirmeyi teklif etmiş oma
Courtney teşekkür edip bisikletiyle yola çıkmıştı. Bisikle­
tini de okulun arka tarafına, futbol sahasının yakınına koy­
du. Oraya giderken futbol takımının antrenman yaptığını
gördü. Durup birkaç dakikalığına onları izlemeye karar
304 Ûibbte
Hfkbvtt Çocukları. B e t h a n n c 'n i n s ö y le d i ğ i ş a r k ı la -
« v k rm ı hiç anlamadığı b ir r e p ç in in Kcy A r e n a daki
işerine gidiyorlardı. B e t h a n n c 'n i n b i ld i ğ i k a d a r ı y l a o
sözken ulamaması d a h a iy iy d i .
Paul telefonu ikinci ç a lı ş ın d a a ç tı . " B e n d e seni a ra -
• “ dedi. Bethannc'nin sesini duyduğuna gerçekten
_ K . w i ı ş gibiydi.
"Akşam yemeğine bana g e l m e k i s t e r m i s i n ? " B e th -
m r yemek yapmayı d ü ş ü n m e s e d e o n u g ö rm e y i isti­
yordu. “Pizza söyleyeceğim.”
Paul. “Harika. Ben de film kiralarım." dedi, sonra da
tereddüt etti. "Şimdi bana sorunun ne olduğunu söyle.”
“Bir sorun olduğunu da nereden çıkardın?"
“Sesinden."
"Gerçekten mi?”
"Bethanne. kaçamak cev aplar verme.”
"Gelene kadar beklesen daha İyi olur.”
“Hayır, şimdi söyle."
Bethanne iç çekti. Granı. bunu ona söyleyecek cesa­
reti kendinde bulamamış, onun verine Annieyi aracı ola­
rak kullanmıştı. Hatta onu da Annie aramıştı, yoksa evle­
neceklerini hiçbiri öğrmmryecektı.
"Bu aksam b iz pizza yiyip film izlerken, liran t île
T ifT a m .Vegas’ta olacak. Tahmin e t bakalım n e d e n ? ”
* “Evlenecekler."
"Bingo."
Paul uzun süre sesmi çıkarmadı. "Şarabı ben getiririm."
“O zaman büyükçe bir ştşc kap.”
B r Yumak Umluluk 303
verdi. Annie. Andrew1uı oyun kurucu olarak oynadığını
kuskusun ve k ı y a f e t l e r i n i n al-
m o r l a n i f t i m n m C c H u v te y U n
tmda onu tanıması zordu.
Üçü o akşam pizza yemeye gitmişti ama Andrew çok
fazla kalmamıştı. Pizzacıya girdikten kısa süre sonra bir
grup arkadaşıy la karşılaşmış, kızlan yalnız bırakmıştı. Bu­
nun çok da önemi yoktu. Courtney onu o zamandan sonra
birkaç kez Annıe nın odasına uğradığında görmüş ama
ocumla doğru düzgün konuşmamıştı.
Tribünde oturan Courtney . Andrew1in gol bölgesine
doğru bir pas attığını gördü. Tutucu havaya zıplayıp topu
ustaca yakaladı. Anıklan gole sevinen Andrew, sahanın so­
nuna koşup takım arkadaşına sarıldı.
Bir düdük sesi duyuldu ve oyuncular koçlarının et­
rafında toplanıp bir daire oluşundu. Birkaç dakika sonra
futbolcular hep birden haykırdı ve koşar adım larla so­
yunma odasının yolunu tuttu.
Andrew kaskını çıkarmış bir arkadaşıyla konuşurken
tribüne doğru baktı. Baktığı kişinin tanıdığı biri olup ol­
madığını anlamaya çalışır gibiydi. Courtney’i fark etmiş
olmalıydı
Courtney bu durumdan rahatsız oldu. El sallayıp git­
mek için ayağa kalktı.
Andrew tel örgülere yöneldi. Courtney ’le konuşmayı
fiği belli oluyordu. Şimdi daha çok utanan Courtney.
ton merdivenlerden inip tel örgülerin önünde onunla bu­
tu.
B r Yumak Ihrf/*/«* 303
 Andrew, “Başta çıkaramadım,“ dedi.
«¿-vınıp ¿n"lnm iiypn C nıırtnoy. "R en
de oradakinin sen olduğundan emin olamadım,” dedi. An-
drcvv'in yaklaşık yedi kilo verip zayıfladığım fark etmesini
umdu. Elbiselerini giyerken aradaki fark anlaşılır hale gel­
meye başlamıştı.
Courtney. gergince arkasındaki binayı gösterirken,
“Bu sabah yeni Öğrencileri okula alışmaları için toplantıya
çağırmışlardı,” dedi. Buraya onu izlemeye gelmediğini
açıkça dile getirmek zorundaydı. Onu beğeniyordu, la­
mam. ondan gerçekten çok hoşlanıyordu, ama Andrew’in
bunu bilmesini istemiyordu.
“Evet, her yıl yaparlar."
“Bisikletim dc şurada.”
Andrew başını salladı, konu ilgisini çekmemiş olma­
lıydı. "Derslerini seçtin mi?”
Courtney ona hatırladığı dersleri saydı,
Andrew, "Ben de İngiliz dilini ikinci gruptan aldım.”
dedi.
“Öyle m i? Bu iyi bir haberdi. En azından o derste
tanıdığı biri olacaktı. Annic'nin söylediklerine bakılırsa en
kötü seçmeli dersleri almıştı.
Futbolculardan biri Andrew’e seslenince omzunun
üzerinden ona baktı. “Geliyorum," diye bağırdı.
Courtney, “Gitmelisin." dedi.
“Evet. Bu arada daha önce söyleyecek fırsatım ol­
madı. o gece telefon açıp Annie’nin durumunu haber ver-
306 Debine MJComber
duymuştum.”
/ş if öu ffgfrıçu G erçekten m ı t
“Hıhı."
Courtney biraz kendinden bahsetmenin iyi olacağını
düşündü. “Geçenlerde Chicago'dan taşındım."
“Burada mı okula başlayacaksın?
Courtney başını salladı. “Evet, son sınıfa geçtim.”
Shelly, “Andrew de.” dedi ve şüpheli gözlerle bakıp
Annie’nin ağabeyine karşı bir şeyler hissedip hissetmedi­
ğini anlamaya çalıştı.
Courtney. Melanie’nin yerini almayı düşünmediğinin
anlaşılmasını isteyerek. “Andrew’den çok Annie’nin arka­
daşı sayılırım,” dedi.
“H u... Bu arada Mel’Ie Andrew’in bir yıldır çıktığını
bitsen iyi olur. Mel ponpon kızların lideri ve büyük ihti­
malle bu sene okulun açılış şenliklerinde kraliçe olacak.
7aten Andrew’in de kral olacağı kesin. Harika bir çift ola­
caklar.”
Courtney de, “Hanka.” dedi. Durum oldukça açıktı.
Bu mükemmel birlikteliğe bir tehdit olarak algılanmasına
anlam veremiyordu.
Courtney olabildiğince çabuk kızuı yanından kaçıp
bisikletine atladı. Eve doğru giderken morali bozuk da
olsa, tuhaf bir enetji hissiyle çevirdi pedalları.
Mutfağa girince anneannesi. “Yemek hazır," dedi.
Masada bir kâse çorba ile dilimlenmiş havuç ve pırasa dolu
bir tabak vardı.
308 Debbie Macomöer
için teşekkür ederim. Seninle görüşmeye başladı­
ğından beri kendini daha iyi hissediyor."
“Rica ederim Benim de bir arkadaşa ihtiyacım var-
Vedalaştılar. Andrew yanından uzaklaşırken, sarışın
bir kız sahaya girdi. Sevinç çığlığı attı vc arkasını döner
dönmez Andrew in kucağına zıpladı, ayaklanın beline sardı.
Aadrcw’in terli ve formalı olmasına rağmen kız onu du­
daklarından öptü. Doğal olarak hem incecik hem dc güzel
bir kızdı.
Courtney arkasına dönünce kızın biriyle burnn bu­
runa geldi.
Kız, “Selam." dedi. Courtney‘e insanın kanını don­
duracak bir bakış attı.
“Selam.” Aradaki soğukluğa rağmen Courtney bunun
yeni bir arkadaşlık fırsatı olduğunu hissetti. “Ben, Court­
ney Pulanski."
“Shelly Johnson. Melanie’nin arkadaşıyım."
Melanie dudaklarını Andrew’in dudaklarına yapıştı­
ran kızdı herhalde.
Courtney ortamı yumuşatma umuduyla. “Ben de An-
İ drew ile Annıe’nin arkadaşıyım." dedi. Seattle’a geldiğin­
den beri birçok kişiyle karşılaşmış ama çoğuyla çok iyi
anlaşamamıştı. Bethanne ile Lydia onlardan farklıydı ama
Bethanne büyük ihtimal babasının yaşındaydı. Lydia da
\ yirmili yaşlarının sonundaydı.
Shelly yine kibirli bir tavırla. “Doğru.” dedi. “Adını
Mutluluk 307
Yalak o d a s ı n / ı Ho ö « • — *■- 1
-a ç değilim, ' d e d i
Anneannesi sertçe. “Courtney Pulanski. bana huy­
suzluk taslama." dedi.
Courtney tavrından dolayı hemen pişman oldu. “Özür
dilerim, anneanne."
“Ne o ld u ?
Courtney başım iki yana salladı, ne diyeceğini bile-
, Diyordu. Hissettiklerini kelimelerle tarif edemiyordu. O
■şina olduğu yalnızlık ve yabancılık duygusunu hissedi-
| yordu. Arkadaşlarını, ailesini ve eski okulunu özlüyordu.
Evine dönmeyi dünyadaki her şey den çok istiyordu.
Anneannesi, “Yoruldun, belki ondan böylesindir,”
dedi
Anneannesi hemen hemen her sorunun biraz kestire­
rek çözülebileceğini söylüyordu. Courtney bir cevap ver­
mek yerine, odasına giden merdivenleri çıktı.
Odasına girer girmez kapıyı kapatıp internete girdi.
Babasından gelen e-postayı görünce morali hemen düzel­
di. Babasının durumunun iyi olduğunu öğrenince içi ra­
hatladı. Çünkü sürekli başına bir şey geleceğinden koricu-
1yordu. Kuzey Amerika’da yaşanan onca adam kaçırma hi­
kâyesinden sonra babasının oralarda çalışmasından endi­
şelenmeye başlamıştı. Hemen ona cevap yazıp sabahki
görüşmesini anlattı, okulun açılmasının onu ne kadar he­
yecanlandırdığını abartarak kelimelere döktü. Babasının
onun için kaygılanmasını istemiyor, omzundaki yüklere
Bir Yumak Mutluluk 309
bir de kendinin kileri eklemeyi düşünmüyordu. “Bir şey im yok ki.”
“YnlftJI biri mr özdü uantP"
Aıfianna "dan ve Chicago ’dafci iki arkadaşından gelen
Courınev elini tırabzanlara kovup merdivenlerden
e-postaları da okuduktan sonra yatağına uzanıp tavana
yavaşça indi. “Önemli değil.”
baktı, bu seneyi hayal etmeye çalıştı. O anda her şey kas­
Anneannesi ona şüpheli gözlerle baktı.
vetli görünüyordu.
Courtney. “ Birazcık çorba içebilirim." deyince anne-
M elanie'nin ona bakışlarında da görmüştü yaşana­
m e s in ın yüzü hemen güldü.
cakları. Andrew’in kız arkadaşı ona yerini hatırlatmıştı.
“Derslerinden bahsetsene bana.” diyen Vera mutfağa
Courtney'i sinir bozucu bir tehdit olarak görüyordu. İnsa­
girdi. Courtney de onu takip eni.
nın bir bakıştan bu kadar anlam çıkarabilmesi çok tuhaftı.
Masaya oturdular. Courtney domates çorbasını içip
Arkadaşı Shelly, yapmacık da olsa nazik davranmaya
havuçlarını yerken muhabbet ettiler.
çalışmamıştı. Onunla sadece hakkında bir şeyler Öğrenmek
Anneannesi cesaret verici bir sesle. “Leta okula alış­
ve mükemmel “Mel”c Courtney'in önemsiz biri olduğunu
tıktan sonra yüzme takımına girmen gerektiğini söyledi.
söylemek için konuşmuştu.
“‘ pimiz senin suda şimşek gibi olduğunu biliyoruz.” dedi.
Courtncy. Annic’nin neden Melanie'den hiç bahset­
Courtney içten içe gülümsedi. Yaz aylan boyunca
mediğini merak etti. Belki de ağabeyinin kız arkadaşını
jyflzmesinı geliştirmişti. Seksen yaşındaki kadınlarla yanş­
sevmiyordu. Ya da belki de bahse ime gereği duymamıştı.
a d ı düşünülürse, anneannesinin onu hızlı bir yüzücü olarak
Anneannesi merdivenlerin başından. “Yemeğim oda­
: gömıcmik yum am ak gerekirdi.
na getirmemi ister misin?” diye seslendi.
Anneannesi. "Bunu bir düşün,” dedi.
Courtney yatağından gönülsüzce inip koridora çıktı.
Courtney de. "Düşünürüm.” diyerek söz verdi.
“Anneanne, aç değilim demiştim," Şu anda istediği son
şey, anneannesini yukarıya çıkmak zorunda bırakmaktı.
Vera bununla ilgili sıkıntısını çok açık bir şekilde dile ge­
tirmişti.
“Bir şeyler yemelisin.”
“Sonra yerim.”
Anneannesi yüzünü ekşitti. “ Beni endişelendiriyor­
sun.”

311
310

»yia ilgili neler söylediğini bilmiyordum ama önemse­

miyordum Margaret on bin dolarla ilgili konuyu hiç aç-
n y ı Açıkçası ben de bu sayede rahatlamıştım. Kredi-
■borçlarını seve seve ödeyecek, bundan hiç bahsetme­
yecektim. Ne de olsa ailem benim için yıllarca fedakârlıkta
nmuştu. Ben de sonunda, ablam ve eskisinden daha
i vakit aytnp ilgilenmem gereken annem için bir şeyler
yapma fırsatı bulunca kendimi çok iyi hissetmiştim.
Derse ilk Elise geldi. Kapımın önüne park eden be-
' Başarabilirsiniz. İlmekleri birer birer arın yerer "
: Lincoln Coniinenial'in içindeki şık giyimli, yaşlı ada­
M yra Hanscıı
mı hemen fark ettim. E lise'in eski kocasının ona olan
Alığından etkileniyor, ben de, her ne kadar hayatımda
LYDİA HOFFMAN
yle bir şeyin olmasını beklemesem de aşkın yeniden do-
ıbıleceğini bilmenin verdiği güveni hissediyordum.
Son olmasına rağmen bir sonraki dersi dört gözle
Brad ve Cody’yi seviyordum ve zaman bunu değiş-
bekliyordum. Elise, Bethanne ve Courtney. yuvarlak şişlen
neyecekti. Cody ’yle haftada bir iki kez telefonda konu­
kullanarak birer çift çorap örmüş, çoktan İkinciye geçmişti.
yordum. Bana babasının ona istediği zaman beni araya-
Bir kez daha birbirinden farklı üç kadının Örgü örmenin
eegim söylediğinden bahsetmişti. Ama Janice ile ba­
yaşattığı mutlulukla bir araya gelmesinden etkilenmiştim
sı hakkında konuşmanın canımı yaktığını biliyormuşça-
Bunların hepsine sessizce tanıklık etmiş, hayatlarının bir­
ı annesinin adını hiç anmıyordu. Janice’le ilgili öğre­
birine bağlanmasını hayretle izlemiştim.
nildiğim tek şey hâlâ kendi evinde kaldığıydı. Bunun
Bethanne'ye parti işine gimıe fikrini Elise vermiş.
ı kısa süre sonra değişeceğini düşünüyordum.
Courtney de Bethannc'nin kızı Annie'yle çok iyi arkadaş
Elise. “Herkese günaydın.” dedi. Mutluluktan lıava-
olmuştu- En güzeli de hepsi bırbınyle ve benimle arkadaş
ı uçuyordu, bu halini başka türlü tarif etmek mümkün
olmuştu. ğildi.
Margaret’in morali evlerini kaybetmeyeceklerini öğ­
Yaptığım işe ara venp onunla ilgilenmeliydim. "Kcy-
rendiğinde düzelmiş, sonra da hiç bozulmamıştı. M att’e
ı yerinde görünüyor,” dedim.

312 D eM ut Uacom btr

Bir Yumak MuttUuk 313

“Kızım da aynı şeyi söyledi."
Margaret vitrinden dışarı bakıp. 'Maverick de bura­
daymış." dedi.
Mutluluktan Elise'in yüzü pembeleşti. ’Dışarıda du­
rup beklemesine gerek olmadığını söyledim ama yapacak
başka işinin olmadığını söyleyip durdu. Arabada gazete
okuyor." Masaya geçip örgüsünü çıkardı. “Ördüğüm ço­
rapları ona verdim. Aurora’mnkını bitirir bitirmez David’e
de bir tane yapacağım.”
“Maverick buna şaşırdı m ı ? Bunu sormak bana düş­
mezdi ama meraklanmıştım. Yuvarlak şiş tekniğini kullan­
k r e de söylerim , arada sırada onlar da aram ıza katılır,” de­
dığım ilk çorapları Brad'e hediye etmiştim. Brad de çabu­
d e n . S o n ra da h e r hafta aynı zam anda, aynı yerde bulu­
cak eskitmiş, ben de birkaç çift daha yapmıştım. Bu sırada
şacaklarını söyledim . Bu sayede örm ek istedikleri her türlü
onlan hâlâ giyip giymediğini merak ettim. Janice benim
ördüğümü bilse Brad’den çoraplan çöpe atmasını isteye­
bilir ya da işin icabına kendisi bakardı.
Elise. M averick’in çoraplarım gördüğünü ve şaşırdı­
ğım söylerken kapı açıldı, Bethanne aceleyle içeri girdi.
“G eç kalmadım, değil mi?" diye sordu. ‘"İşlerim o
kadar yoğun ki ne zaman nerede olmam gerekliğini bile­
miyorum.” Çabucak Elise'in oturduğu arka tarafa geçti.
Bethanne, haziran ayındaki o ilk dersten sonra çok
değişmişti. Kendine güvenen, iyimser, mutlu bir insan o l­
muştu. Hayatına bir de gizemli bir adam katmıştı. Bir şey­
ler anlatırken onun adını anmış. Pete mi Paul mü öyle bir
şey dem işti.
Courtney, Bethanne'nin hemen ardından içen girdi.
314
“işlerden dolayı gclemeyebiJınm ama insanların hafta içi
ö ğ le d e n s o n ra doğum günü p a rtis i y a p m a k is te y e c e ğ in i
sanmıyorum.”
“Haklısın,’’ dedim. “Çoraplarını bitimi ıştın, öyle de­
ğil m i ?
Bethanne başını salladı.
“O nlan oğluna mı v e rd in ?
Bethanne'nin yüzüne kanlar akın etti “Aslında, ha­
yır. O n lan ... bir arkadaşıma verdim."
Margaret birkaç desen kitabıyla masaya geldi. “Pa-
u l'e m i ?
Bethanne başını salladı. “Bana öyle bakmayın. Sa­
dece arkadaşız. O. Gram ın yeni kam ının eski kocası."
Herkes nefesini tuttu. "‘O nun eski karısıyla eski kocam
anık evli vc biz de arada sırada bunlan konuşmak ve his­
lerimizi paylaşmak için buluşuyoruz."
Courtney. “Ne zaman evlendiler?" diye sordu. Ger­
çekten de şaşırmış gibiydi.
“Geçenlerde. Bu. beklediğim bir şeydi ama bu konu­
lan biriyle konuşmak kendimi iyi hissetmemi sağlıyor.
Paul de çok iyi biri." Derin bir nefes aldı. "Benden birkaç
yaş küçük ve şey... benimle daha romantik bir ilişki yaşa­
mak istiyor. Bunu düşüneceğime söz verdim ama en so­
nunda arkadaş olarak birbirimize daha fay dalı olacağımız
kararına vardım. Ona, yanına annesini de alırsa bir yerlere
gidebileceğimizi söyledim,"
Elise ile Courtney güldü.
316 D tb b te M a n m t u r
a endişeleniyordum. Son iki haftadır iyice sessiz-
Yeni bir okula başlayacağı için stres yaptığını bi-
c. bu süreci sorunsuz atlatmasını diliyordum. Konuyu
açm ay acakum ama olur da derdini dile getirirse onu
• seve dinleyecektim .
“Bu. son d ersim iz.” dedim ve açıklam am ın ardından
b üzüntü dolu seslerle m utlu oldum . “ D evam etm ek
m isiniz?’' Üçü dc. ilk kursiyerlerim in yaptığı gibi, tek­
li kabul etti. “O zam an kursum uzu Örgü destek gru-
ç cv ire lim .” Z aten yeni b ir grup oluşturm ayı d ü şü ­
tüm . önüm e iyi b ir fırsat çıkm ıştı. “D iğer kurstaki-
iri örebilecekler ben de sorularım cevaplam ak, karşılaş-
lan sorunları çözm ek için hep yanlarında olacaktan. Bıı
şeyler için artık ücret alm ıyordum , çünkü insanların dü-
1 olarak dükkânıma gelm esinin faydasını görm üştüm
E lise gru p adına konuşup. “Ç ok gUzel olur,” dedi,
kursun beni ne kadar m utlu ettiğini kelim elerle anla-
ım .”
Eski kocasına tekrar âşık olduğunu, tflnı d ü n y a y ı
ı canlı ve parlak gördüğünü dllşUnmeve başlamıştım,
nin aralarında bir t ü r anlaşmaya vardığını bilmîyor-
. Belki de sadece anı yaşıyorlar v e gelecekte neler ola­
lım umursamıyorlardı.
Bethanne, “Her hafta gelmeye çalışacağım,” dedi.
IrlW lM k U 315
i yaşından bilileriyle görüşmesi için ona akıl
, “Peki ya sen?" diye sordu. “Sen binleriyle
t hazır m ısın?”
Bethanne başım iki yana salladı “Daha değil. Biri-
lie görüşmek demek, bacaklarımı uraş etmek, külotlu
g> giymek zorunda kalmam demek. Şimdilik kendimi
ém sıkıntıya sokamam ”
Courtney şaşkın bakışlarla, “Bacaklarım tıraş etmi-
| m usun? diye sordu. “Ben neredeyse her gün alıyo-
Bethanne. “Annie de.” dedi, sonra om uz silkti. “O
ılıklan otuzlu yaşlarımda bıraktım.”
"Peki ya sen, C o u r t? diye sordum. Ona kısa adıyla
\ edecek kadar yakın hissediyordum kendimi. “Sen
ek grubuna gelebilecek m isin ?
“Okullar açılana kadar kesin gelirim, ondan sonra da
bilirim ama önce ders programımı ayarlama]iyim. Salı
eri uygun olabilir."
Elise, “Aynı saatte buluşmak zorunda değiliz." dedi,
ul bittikten sonra buluşuruz, bu sayede Courtney de
futalarımızı kaçırmaz. Size de uyar m ı ?
Hemen ardından bunu kabullendiklerini belirten ses-
I yükseldi. “O zaman saat üçte buluşuruz," dedim.
Kapının üzerindeki küçük çan çaldı ve m çok sevdi-
ı örgücülcrden biri içeri girdi. “Jacqueline!” diye hay­
lim, onu gördüğüme sevindim. Görüşmeyeli iki hafta
Bir Yumuk Ahululuk 317
olmuştu. Cuma günkü hayır amaçlı buluşmalara düzenli
I c o c u ı y l a cr> ıı)ulr cılrmıçtı.
“New York City’den yeni döndüm ve hemen iplik al­
m aya geldim.” dedi. Masadaki herkes Jacqueline'i tanı­
yordu, bu yüzden tanıştırma faslına gerek yoktu.
Gözlerinde bildiğim bir bakış vardı. Bizim gibi örgü
tutkunu insanların gözlerinde görmeye alışık olduğum bir
şeydi. Jacqueline en iyi müşterilerimden biriydi, istediği
kadar ip alabiliyor ve bu konuda engel tanımıyordu. G e­
çenlerde Rccse" in evlerindeki bir odayı iplerine ayırdığın­
dan bahsetmişti. O kadar boş yeri olduğu için onu kıs­
kanmaya başlamıştım. Jacqueline, doğru modeli bulduğu
anda o ipleri kullanacaktı. Benim de örülmeyi bekleyen
milyonlarca modelim vardı. İkimizin de hayatımız boyun­
ca öre öre bitiremeyeceğimiz kadar ipi vardı.
Jacqueline. E lise'in yanm a oturup güzel örgüsüne
baktı Genelde konuşmalarda en çok onun sesi çıkardı ama
bu gerçeklen de hiç kimsenin canını sıkmıyordu, tplere ve
örgüye karşı bitmez tükenmez bir hevesi vardı.
Telefon çaldı ve iş bitirici ablam hemen ahizeyi kal­
dırdı. Ona çok fazla dikkat etmiyordum am a telefonu ka­
patıp kursiyerlerle birlikte oturduğum masaya gelince
betinin benzinin attığını fark ettim.
Margaret elini omzuma koydu. "Annem iz..." demeyi
başardı. "Hemen hastaneye gitmeliyiz."
"N e oldu?” Anında süreğim ağzıma geldi.
“ Bayılmış. Komşusu onu bahçede yatarken bulmuş.
318 Od*" Uaccmbtr
anladı, ona doğru uzanınca beni kollarının arasına aldı.
Margaret sesini alçaltarak. “Gitmeliyiz," dedi.
Brad beru bıraktı, gözlerimle teşekkür ettikten sonra
hızlıca dışarı çıktım.
Her ne kadar konuşacak birini bulmamız saatlerimizi
almış gibi gelse de, İsveç Hastanesi'ndeki çalışanlar çok
anlayışlı çıkmıştı. Annemle daha fazla vakit geçirmediğim
için kendime kızıyordum. Çok gerekmedikçe beni yanına
çağırmaz, yanma uğradığımda da minnettarlığını her za­
man gösterirdi. Onu haftada iki üç kez ziyaret ediyordum
ama demek İri yeteri kadar ilgi gösterememiştim.
M arg aret de onu o la b ild iğ in c e çok zjyerel etmeye ça­
lışıyordu. Ama annemin iki kızının ara sıra yaptığı ziya­
retten fazlasına ihtiyacı vardı. İçime çöken vicdan azabın­
dan boğulduğumu hissediyor, ablamın da aynı halde oldu­
ğunu düşünüyordum.
Margaret hastanelerden nefret ediyordu. Söylediğine
göre onu aniden telaşlandıran koku sebep oluyordu buna
Bense neredeyse tüm gençlik yıllarımı hastanede geçirmiş,
o kokuya farkına varamayacak kadar alışmıştım. Margarn
kolumu sıkıca tutuyordu. Yani hayatımızda ilk defa bana
güveniyordu.
Doktor gelip annemizin durumunu gözden geçirene
kadar bekleme odasında oturmamızı istediler. Koltuklar
rahat, televizyon da açıktı. Ekranda bir hastane dizisi olan
General Hospıtal vardı. Ama ben bunlara hiç dikkat ede­
miyor. etrafımdaki seslerin hiçbirini duyamıyordum Vic-
320 DVASir Uacamhrr
kv baygın kaldığım kimse bilmiyormuş,
ı çüunak için sandalyemden fırladım ama tam
l müşterilerle dolu bir dükkânım olduğunu fark et-
; kadın raflardaki iplere bakmıyor, bin de model
ı sayfalarını kanştınyordu. Bir de kurstakiler
lacquelıne. “Gidin.” dedi. “Siz dönene kadar ben bu-
ıdare ederim. Gidin siz.”
Elise. “Benim yardım edebileceğim bir şey var mı?"
r sordu.
“Peki ya benim?" Bu da Bethanne’ydi.
Ardından Courtney. “Ben de kalabilirim.” dedi.
Düşünceli ve nazik tavırlan beni fazlasıyla mutlu et-
“Hepinizc çok çok teşekkür ederim .“ Bu kadınlar
fıim için müşterilenden de, öğrenciden de öteydi Arka-
undı.
Ben çantamı alana kadar Margaret çoktan hazırian-
. Ofisimden çıktığımda. Brad'in kargolarımla beraber
ıın hemen önünde durduğunu gördüm
Margaret dosyaya imzayı atarken ona. “Gitmek zo-
i'iz." dedi. "Annemizi hastaneye kaldırmışlar.”
Brad kaşlarını kaygıyla kaldırıp bana baktı. “Durumu
tT
“Bilmiyorum.” dedim. "Henüz hiçbir şey bilini yo-
Teselliye ve ona olan ihtiyacımı kontrol edemiyor-
. B rad'e uzandım. Cesaretimi ve gücümü toplamak
l kollarını etrafımda hissetmeliydim O da bunu hemen
Bu Yumak \hahduk 319
fa ve ı»i***ttiğiın korku beni mahvediyordu. Ayrıca
ı havai lunklığına uğrattığımdan, her şeyin benim
“ ğundan emindim.
r önümüzde belirince ablamla birlikte avni ipe
w gibi ayağa kalktık.
r doğrudan konuya girdi. “Annenizin dununu
Seker komasına girmiş."
Bu ikimizi de şaşkına uğratan bir haberdi.
"Durumunu kontrol altına aldık. İnsülm seviyesinin
—*i dönmesini bekliyorum ama hastalığı hafife alına-
ı türden değil."
Margaret. “Ailemizdeki hiç kimsede şeker hastalığı
V dedi. “Annemin böyle bir hastalığa yakalanabilc-
i hiç düşünmemiştik."
“Anneniz tek başına mı yaşıyor?"
tkinıı/ dc başımızı salladık.
Doktor yine açıksözlü konuştu: "O zaman size, onun
•“•n bakımını sağlayabilecek hinlerinin bulunmasını
ek durumundayım."
| Bizden annemizi son elli yıldır yaşadığı evden çıkar-
■fazı istiyordu. Bunu yapıp yapamayacağımı bilmiyor-
lüm a aniden başka seçeneğimin olmadığım fark etlim.
t r Yumak \ha!uluk 321

ELISE BEAVMONT
Elise, kapısındaki hafif tıklama sesini duyduğumla
evde çıt çıkmıyordu. M averick'i bekliyordu Ona yine deli
gibi âşık olmuş, ne yaptığım önemsememeyc başlamıştı
Kalbi, M averick'in aslında nasıl biri olduğunu çok iyi bi­
liyordu ama onca yıl önce olduğu gtbı şimdi de bunlanr
bir öneminin olmadığına inandırmıştı kendini.
Kapı son kez tıklatılınca açıp onu içeri aldı. Mavencs
onu kendine çekip öptü. Dağa yaptıkları geziden sonra sc- I
ş işmişlerdi, Paylaştıkları tutkulu anlar bitince birbirlerini I
sarılıp ağlamışlardı. Heyecan, utanç, korku ve beklenti; I;
karışık duygular yaşamışlardı Ondan sonra daha birço».
geceyi sadece birbirlerinin koynunda yatarak geçirmiş­
lerdi. Onca yıl boyunca yalnız yatan Elise. bir erkeği ye
niden yatağına, hele de tek kişilik bir yatağa alacağını hı.
düşünmemişti. Duvar kenarında birbirine sarılmış halde
komik göründüklerinden emindi. O gece de M avenck’ı : ;
322 DM m Uacnm htr
çıkarıyordu. “Bunu biraz düşünebilir m iy im ?
“Olur,” diyen Maverick bacaklarını onun bacaklarına
sürttü. “Seni seviyorum, Elise. Hep sevdim."
Elise, Maverick'in onu sevdiğine inanıyordu ama bu,
ona inanacağı anlamına gelmiyordu. Onun gibi bahis oy­
namayı seven biri olsa. Maverick'in ilk fırsatta kumar m a­
salarına döneceğine bahse girebilirdi.
Maverick alnma bir öpücük kondurdu. Fısıldayarak.
“Bugün cmlakçıyla şu baktığım evi konuştum," dedi.
Öglcıı yemeğinden sonra evden çıkmış ve dört saat
sonra geri dönmüştü. Nereye gittiğinden bahsetmemişti
ama bu gizlice ilk ortadan kayboluşu değildi. Elise bir şey­
lerden şüphelenmiş olsa da soru sormamıştı. Bazı şeyleri
öğrenmemenin daha iyi olacağına karar vermişti.
Ama hiçbir şey söylemeden durmak, ufacık bir ma-
zerei bile duyamamak çok zordu. “Dışanda epey kaldın.'
diye söylendi.
"Biliyorum. Merak ettin, değil mi?”
"Merak etmemi gerektirecek bir şey mi vardı?”
“Kumar oynamıyordum.”
Elise gözlerini yumdu. Sözlerine güvenmek için kerı
dlrıinl z o r la d ı, ( i c r ç c k l c y ü z l e ş m e k t e n « h e p b a ş ın ı Ol el.
tamla çeviriyordu. M averick’in vc kendisinin onca yıl bo­
yunca gerçek anlamda hiç değişmediğini fork etmek onu
üzüyordu.
Maverick, “ Yemin ederim, kumar oynamıyordum,'
dedi.
K y ta rv ıd a k h «■ sabahın erken saatlerinde Ma-
y f c f p ı ı*ı»un odasına geçtiğim fark etti.
B o ü z hiç kimse olanlardan haberdar değildi. En
ı üş te olduğunu düşünüyorlardı. Elise. Davıd ile
ı bîr şeyler sezdiğinden şüphelenmiş!i ama her-
r *e> söylememişlerdi. Eltse de kızı geceleyin Ma-
ı bir odadan digenne geçtiğini bilmiyormuş gibi
yordu.
Maverick, Elise'in arkasından yalağa girip üzerine
I T çekerken, "Aptallık ediyoruz.” diye söylendi.
“Yeniden bir araya gelerek mi?” Maverick haklıydı
ı Elise adamın bunu kabullenmesine şaşırmıştı.
Maverick fısıldayarak. “Bir anıya gelmemiz şimdiy e
T yaptığımız en doğru şey." dedi. “Gecenin bir yan-
ı gizli işler çevirmemizden bahsediyorum ben. Tanrı
, Elise, ben altmış alu yaşınday ım. En son gençken
i şey ler yapmıştım.“
Elise kıkır kıkır gülerken. “ Kes şunu!” dedi.
“Bana bunlara alışkın olduğunu söyleme.”
"Alışkın değilim.”
“O zaman izin ver de seni onurlandırayım.”
, Elise başını M averick’in omzuna koyacak kadar aşa-
l kaydı. “Yeniden evlenelim mi d iy o rsu n ? Elise, her
ar hoşuna gitse de bunun sorunlarını çözeceğine
Ilıyordu.
“Günah içinde mi y aşamak istiyorsun?
“Bil... bilmiyorum.” Son otuz yıldır bekârlığın tadını
h ır Yumak M utluluk 323
“ Tamam.” diyen Elise elini Maverick’in kamına koy-
H¿yatındaki cn büyük çılgınlık onun varlığıydı. Evlen-
* ' * onun nasıl bir adam olduğunu biliyordu. Ama
beslediği aşk hiç değişmemişti ve değişmeyecek gibiy-
“Evle ilgili her konuda anlaştık.”
“Y a?
"Haftaya taşınıyorum ?
Elise. ne diyeceğini bilmiyor, hayal kırıklığına uğra-
j ya da üzüldüğünü belli etınek istemiyordu.
Maverick. "Kalmam gerekenden dc fazla kaldım bu-
diye fısıldadı. “Aurora ve David’c iki haftadan fazla
ıtı vermek istemezdim.”
O da tıpkı Elise gibi kızma vc kızının ailesine yük
k istemiyordu. Ancak Elise'in gidebilecek bir yeri
tu. Parasını geri alamayabileceğini düşünmeye başla-
tı. Mahkeme o kadar ağır ilerliyordu ki. davası çözüme
şana kadar o çoktan ölüp toprağa karışırdı.
Maverick gırtlağından gelen bir fısıltıyla. "Benimle
ya yerleşmeni istiyorum ? dedi.
••Bilmiyorum.“ Bu teklifi kabullenme dOrtaaU. yıllat
•ıca hissettiği her şevden daha kuvvetliydi.
"İstemiyorsan yeniden evlenmeyebiliriz.”
“Sen evlenmek istiyor musun?"
“Her şeyden çok.” diyen Maverick, ona sıkıca sarıldı,
i orada, onun kotlarının arasında olmanın verdiği hu-
■ln uzandı ve bir süre sonra Maverick’in uykuya daldığını
fark etti.
Itasç verici bîr duruma düşmüştü. Battı balık yan
Elise’in uykuya dalması epey vakit aldı. Sabah olup
K a h ıçmdeki her şeyi dökmeye karar verdi: “Ev-
uyanınca Maverick’in yanından gittiğini fark etti. Aurora ,s£ı>or.”
çoktan kalkmış, üzerinde sabahlığıyla kahvaltı hazırla­ “Beki ya senT*
maya başlamıştı. EJise kendine bir bardak kahve doldurdu.
: b u r u n cevabını bilse gelip kızıyla konuşmazdı,
Saat yedide evden çıkan damadı David'in çoktan işe gitti­
ağm u bilmiyorum. Babanı... sen de tanıyorsun."
ğini biliyordu. Evden çıt çıkmıyordu. Çok sürmeden ço­
‘ Hayır, anne, tanımıyorum. Onun nasıl biri olduğunu
cuklar ve Maverick uyanacaktı. Elise kızıyla yalnız kaldığı
T etmey e çalıştım hep. Babam gerçeklikle hayal dün-
bu birkaç dakikanın tadını çıkarmaya karar verdi.
t arasında kalmış biri."
Aurora. “Anne," dedi. “Babamın taşınacağından ha­ "Ama kaç haftadır burada."
berin var mı /”
Atnora derince iç çekerken, “Öyle.” dedi. “Torunla-
Elise başını salladı. "D ün... gece söyledi.“ Bu söz­
ı çok iyi bakıyor. Çocuklar da onu çok seviyor, tıpkı
lerinden utanınca, kahvesine krema döküp hızlıca karıştı­
i n gibi Ama ben zaten babamı hep sevdim.”
rırken sırtını döndü.
Elise, “Biliyorum.” diye fısıldadı. Elise bir zamanlar
"Babamla iyi anlaşıyor gibisiniz.”
un babasına olan sevgisine kırılmış, oma o günler ge-
“Hıhı. Aramız fena değil.“
: kalmıştı. “Hayatımda çok fazla hata yaptım. Onlara
“Ben bu kadarını bile beklemiyordum.” rtan e daha eklemek istemiyorum.”
Elise, “Evet, ama baban işini bilen biri.” dedi. Arka­
Aurora sakince. “ Kalbinin sesini dinle, anne,” dedi,
sına döndü ve kızının şüpheli bakışlarını görünce yüzünün ı sesini...”
alev aldığını hissetti. “Peki, söyleyeyim de kurtulayım e
zaman. Babanla aynı yatağı paylaşıyoruz." Elise bunu iti­
raf etmesine neyin sebep olduğunu anlamamıştı. Mavc-
rick’le yatması dünyadaki en doğal şey olmasına rağmen
aşklarının iğrenç ve kötü bir şeymiş gibi algılanmasına
sebep oluyordu.
Aurora kahvesinden bir yudum alarak gülümseme­
sini gizledi. “Davîd’le ilk günden tahmin etmiştik.”

Bir Yumak l U ı U 327

ı ptmryı dflşûnûyordu.
Erkenden gidip bir piknik masası bulup oturmuş.
ı günlerinin tadını çıkarıyordu Güneş ışıklan
■koyu yeşil iJe mavi arası bir renge bürünmesini sağ-
, Puget Sound’un esintisi suların kokusuy la bırleşi-
L Washington State feribotu. Bremerton'a, Winslow'a
ı Baınbridgr Adası'na doğru yola çıkıyordu.
Bethanne, daha öııcc feribotu kullanma gereğini his-
■de. eski kocasıyla boşanmalarının ardından çektiği
BETHANNE HA MLİN
ı günlerin birinde Bremerton’a gitmişti. Kışın en
: ve en yağmurlu gününde gözlerinden yaşlar boşa-
Yeni yeni bulduğu mutluluk, Bethanne'yi biraz kor­
ı dışarıda durmuştu. Rüzgâr ve yağmur onu hırpala-
kutuyordu. Gelişen işi umut vaat ediyordu. Düzenlediği
, o da hastalanıp ölmek için dua etmişti. Ölümü, yaşa-
her doğum günü partisinde iki ya da Üç iş daha bağlıyordu
I korkunç acılara yeğlerdi. Oysa şimdi dualarının ger-
Ama Annie haklıydı. Binlerinden yardım almadan bunlar;
nesine binlerce kez şükrediyordu Bugünlerde
yapmaya devam edemezdi. Birkaç gün sonra okullar açı
ı güneş doğduğunu hissedebiliyordu,
lınca yardımcı almaktan başka çaresi kalmayacaktı.
ul’ü masanın yanına gelene kadar görmedi. Paul
Paul’ün dediğine göre onun asıl, ticari krediye ihti­
yerek. “Dalmışsın.“ dedi
yacı vardı. Paul kendinden o kadar emin konuşmuştu ki Ncfesi
si kesilirken. “Paul.” dedi. Birden uzanıp ona sa-
Bethanne’run tüm şüpheleri kaybolmuştu. Daha önce kred
Paul de onu sarınca şaşırdı. Hemen hemen her gün
almadığı ve hana böyle bir başvuruda hiç bulunmadığı içir.
yor. haftada iki üç gün buluşuyorlardı. Paul onun
Paul konuyu araştıracağına söz vermişti.
ı ve arkadaşı olmuştu. Zorlu günleri beraber aşmay a
Pazartesi günü öğlen, sahildeki Myrıle Edward-
nışlardı. Bethanne bunun değişmesini istemiyor. Pa-
Park’ta buluşacaklardı. Elise ona düşünceli tavırlarındar
: bu hislerini anladığını düşünüyordu. Bu sırada na-
dolayı teşekkür etmek için kocaman bir sandviç yapmıı • ondan uzaklaştı.
meyve ve içeceklerle dolu bir sepet hazırlamıştı Yeme»
Paul, "Parti kızı nasılmış bakayım'’" diyerek ona ta-
yiyemeyecek kadar gergindi, buluşmalar mm hemen ardır -

32« M U u r Uacom her

B ir Yumak M utluluk 329
 “İyiyim ... galiba." Paul '¡e konuşup kredi ışını öğren­
dikten sonra daha da iyi olabilirdi. “Sana yiyecek bir şeyler
getirdim .” dedi ve yanında getirdiği sepeti gösterdi.
Karşısındaki yere geçcıı Paul, "Bunu yapmana gerek
yoktu.” dedi.
"Biliyorum ama yaptığın onca şey için sana teşekkür
etmek istedim.”
"Ne yapmışım k i ?
"Paul, gerçekten bilmiyor m u su n ? Paul'ün şu son
birkaç ayda ona ne kadar yardımı dokunduğunu fark et­
memiş olmasına şaşırıyordu. En çok ihtiyaç duyduğu anda
ona arkadaşlık etmiş, işe başladığı günlerde ona en çok
destek veren kişi o olmuştu. En önemlisi de boşanmadan
dolayı mahvolup giderken ona yeniden yaşadığım hisset­
tirmişti. Paul ve Bir Yumak Mutluluk ‘tâki arkadaşları, bu
yeni Bethanne‘ye şekil vermiş, onu hayalleri, cesareti, umul
vaat eden bir geleceği olan biri haline getirmişti. Bethanne
bunlardan hahsediyor ve konuşmaya bir türlü ara veremi­
yordu.
“Tamam, tamam.” diyen Paul gülüp iki elini havaya
kaldırdı. “Bir kahraman olduğumdan haberim yoktu.”
“öylesin Sen benim kahraman imsin.”
İşle o anda Paul'ün yüzünde ciddi Kir iftA - K»-lirdi.
gözlerindeki gülüm sem e kayboldu. “Sen dc benim .”
Bethanne. Paul'ün güçlü bakışlarından rahatsız olun­
ca. sepeti açıp hazırladığı büyük bifteklı sandviçi çıkardı
“Haydi, sen kredi başvuru belgesini okurken ben de ye-
330 ürMIr
“Doğruyu söylememi istemiştin, değil m i?”
Evet Kendini kandırmasının anlamı yoktu.
“Zor verirdim. Olumsuz etkenler var. Olumlular da
var tabii. Şimdiye kadar hiç kredi almamış olman olum su/
bir şey. Aynı şekilde on sekiz yıl boyunca hiçbir işte çalış­
mamış olman da.”
"Peki bana kredi vermeyi kabul etmeleri için ne yap­
m alıy ım ?
“ Bankaya bu yaz yaptığın işlerin kayıtlarını göster "
Bethanne de Paul'ün bunu söylemesinden korku­
yordu. Bu tür şeylerde çok iyi değildi, muhasebeyle ilgili
temel şeyleri öğrenmek için kursa gitmeliydi. Aldığı tüm
fişleri bir ayakkabı kutusuna tıkışurmıştı. Belki çocukları
ona yardım ederdi. Oğlunun bir ara seçmeli ders olarak
ekonomi aldığını hatırlıyordu ama o da şu günlerde hem
takımından hem de yan zamanlı işinden dolayı çok yo­
ğundu. Bir de kısa süre sonra okullar açılacaktı.
“Vay. vay. vay. Bakın kimleri görüyorum?” Beth­
anne, o dalgacı erkek sesini duyduğu anda tanıdı.
Yüzünü ekşitip gülümsedi. “Merhaba, Grant."
Eski kocası. Bethanne'yle Paul’e baktı. Çok şık gö­
rünmüyordu. Gömleği kırışıktı, fena durmasa da Bethan­
ne’nin eskiden yaptığı gibi özenle ütülenmeraişti. Saçları
epey uzamıştı. Bethanne buna da şaşırmıştı. Grant eskiden
düzenli aralıklarla berbere giderdi. Berber randevularını
Bethanne ayarlardı. Ayrılalı iki yıl olmuştu ama Grant daha
hayatını tek başına sürdürmeyi başaramamıştı.
332 M * * ifa « A r
i hazırlayayım ”
Paul hiç itiraz etmeden. “Olur.” dedi.
Bethanne. Paul‘e yemeğini hazırlarken ellerinin tit-
lt« f*k eni. Son birkaç görüşmelerinde ilişkilerindeki
—i f a r k etmişti. Birlikte olmayı arzuladıkları her hal-
ı belli oluyor, bu Bethanne'yi krediden daha çok
fc a i ılıyordu. Bu ilişkiyi elinden geldiğince korumak is-
Cinsçi dürtüleriyle hareket ederek arkadaşlıklarını
leccklcrinden korkuyor, böyle bir şeye dayanama-
iını düşünüyordu.
1önündeki formu incelerken bir peçete çıkarıp
çi sardı.
Paul haşini kaldırıp. “Evlendikten sonra hiç çalıştın
’ diye sordu.
“Andrew doğana kadar çalıştım ama ondan sonra hiç
m adım “ Forma eski iş yerinin yazdığı yeri gösterdi,
r butikte çalışmış, vitrinle ilgilenmişti. Orada iki yıl bo-
nca çalışmış, işini severek yapmıştı.
“En son on sekiz ytl önce çalışmışsın.”
”Evet. ama yaptığım gönüllü işleri de sayarsak bence
in c e sorumluluk sahibi, güvenilir biri olduğum anla-
Paul basını salladı.
Bethanne rahatladı, ’'Tamam, şimdi bana doğruyu
yle.” dedi. “Bankacı olsan bana kredi venr m iy d in ?
Paul’ün tereddüt etmesi Bethanne'nin kalbinin dur-
sına sebep oldu. " P a u l?
Av Yumuk Mutluluk IIP
Befhonne. Tiflfany’nin eski kocasını göstererek. “Pa-
t m r o n ıt n . değil mi?” diye «ordu P»»»l ^ n d d y m i
i bez peçeteye bıraktı. Grant’a bakıp başını salladı.
Grant. “Tanışmıştık sanırım,’' diye söylendi.
Bethanne. etraflarım saran tuhaf sessizliği bozma umu-
. “Tebrikler.” dedi. "Annie evlendiğinizi söyledi."
Başını salladı. “Teşekkürler.”
Bethanne içtenlikle, “Mutlu olmanı yürekten iste-
* d e d i Kısa süre önce olsa bu sözler biraz kinaye ta-
irdi ama Bethanne değişmişti. Artık kin gütmü-
. Onu bir zamanlar tüm kalbi ve ruhuyla sevmiş ama
t sevgisine ve ona karşı hissettiği tüm duygulara iha-
I etmişti. Bu ondan intikam almayı ya da sırf mutluluğu
‘ ı bulmadığı için hayatını çekilmez hale getirmeyi is-
i anlamına gelmiyordu. Bunu fark ettiği anda Grant'
i vazgeçmiş, boşanmalarının ardından gelen acı günleri
*" ı bırakmıştı.
Grant. “Gördüğüm kadarıyla Paul hazırladığın ye-
i tadacak kadar şanslı biriymiş.” dedi. Ağzı sutana-
t sandviçe baktı. “Tattığım en güzel biftekti sandviçleri
k yapardın.” dedi.
Paul. “Bethanne’ye birkaç belge için yardım edıyo-
n.” dedi
Bethanne durumu açıklamak için bir şey ler söylemek
ii ama kendine engel oldu. G rant'm bunları ögrenme-
ı hiç gerek yoktu. Çocuklarının babası olmasının dı-
ı artık hiçbir ortak noktalan kalmamıştı. Yirmi yıllık
A v Yumuk Mutluluk 333
t ^ ’mijleri bir ku^ tüvü gibi uçup gitmişti.
"Ulahllır," djycn Grant. ikisine ı/t imflfyc tfUOnucdî.
Bethanne, “Hava çok güzel olduğu için Paul'lc park
la buluşmak istedim." diye ekledi.
Granl rahatsız olmuş gibiydi. "Geçerken gördüm ve
bir selam vereyim dedim “ Paul'e döndü. “Seni gördüğü­
me de sevindim.”
Bethannc. G rant'm ciddi olduğunu düşünmüyordu.
Gram ’a şöyle bir bakınca mutsuz olduğunu anladı. “Her
şey yolunda mıT’ diye sordu ve hemen ardından bunu sor­
duğuna pişman oldu. Grant bir derdi oksa bile Paul'ün
önünde anlatmazdı.
“Yolunda, yolunda,” dedi ama kulağa gerçekçi gel­
miyordu.
İki adam ters ters birbirine baktı.
Grant. “Andrew, futbol kampının parasını ödediğini
söyledi," derken gözlerini Bethannc’ye çevirdi.
Bethanne. Andrew'in babasıyla konuştuğundan ha­
berdar değildi. Bu iyiye işaretti; babayla oğulun sorunlarım
çözmek için çaba sarf etmelerine sevinmişti.
Bethanne gülerek. "Ayaklarımın üzerinde durmam
gerektiğini sen söylemiştin." dedi. “Bak başardım. Sana
bunun için teşekkür etmeliyim."
Grant, Bethanne'nin teşekkürünü kabul edercesine
hatm i «alladı. ICncIcvıci tavırlarına bir ara verip. "İşlerinin
iyi olmasına sevindim." dedi.
“Sağ ol," diyen Bethanne övünmemek için kendim
334 fM fc rM p rw fc r
ELISE BEAUMONT
fhacanyla yatağa girmekten daha güzel bir şey olmayaca-
Maverick artık kendi evinde yaşadığı için Elisc onu
özlüyordu. Zorlu karan verip olduğu yerde kalmayı iste­
mişti ama M averick yanında değilken kendini çok kötü
hissediyordu. Onunla ilgili her şeyi özlüyordu. Boşanma­
larının ardından da böyle şeyler hissetmişti. Onun koku­
sunu, teninin hissini, yeni doğmuş kızlanyla oynayışını
izlemenin verdiği kelimelerle tarif edilemez mutluluğu
aramıştı.
İçindeki ağrı gün geçtikçe artıyor gibiydi. Oysa onu
sık sık görüyordu. Maverick bir bahaneyle hemen lıer gün
uğruyordu. Her ziyaretinde de Plise"i yanma almaya, de­
ğiştiğine ve ona güvenebileceğine inandırmaya çalışıyor­
du. Elise şimdiye kadar direnmişti ama üzerindeki zırh
gittikçe inceliyordu. İhtiyaç duyduğu şeylerin baskısıyla
zırhının aşındığım hissedebiliyor ama kendini ona bırak­
maya cesaret edemiyordu.
336 M h rJ M v
ı çalıştı ama pek beceremedi. “ Bu hafta altı parti
>eıejiırı Ayrıca her ¡((in yem />Zer alıyorum, Ço-
r da bana yardım ediyor. Annie geçenlerde bir arka-
ı benim için kartvizit hazırladı."
" Ailecek çaba sarf etmeniz çok güzel."
“Bence de çok çok güzel.”
Granl, "Umarım daha da başarılı olursun." dedi ve
kerime daha etmeden yanlarından ayrıldı.
Paul onun arkasından baktı.
Bethanne adamın koluna dokunup. “Paul, Paul, Pa-
'd ıy e fısıldadı. “Artık olanları unutmaksın."
Paul derin bir iç çekti, “ Bunu becerebileceğimden
• değilim."
“Yapabilirsin, yapacaksın da. Sadece biraz daha za-
a ihtiyacın var."
Paul biraz, da olsa rahatladı ama Bethanne, bu talihsiz
ılamudaıı dolayı sinirlerinin gerildiğini görebiliyordu.
• Düşünceli görünen Paul. "Bunu başarabilmenin müm-
kıolduğuna inanmamın tek sebebi sensin." dedi. "Bu arada
■ine kadar hayran olduğumu söylemiş miydim?"
» Bethanne gülümsedi. “Bir iki kez,"
“Seni söyleyeceklerimle üzeceğimi biliyorum ama
* * i söylemek zorundayım, Sana âşık oluyorum.” Bet-
e'nin eline uzandı. Bethanne de gözlcnnı kapattı Pa-
■ seviyordu ama sevgisi onun beklediği türden değildi,
^ ■ p n e d ığ ı. aramadığı bir şeydi.
P ^
■verick'in bu sabah eve gelmesini hem istiyor hem
uyuntu. M avenck, A ıuora’nuı çocuktan Okul iltlŞ-
M işinr götürmeyi planladığını biliyordu. Evde baş başa
i n t a k l a r , isterlerse bu fırsatı değerlendiıecckierdi.
Kızı giniklen varım saat sonra Elise gergin halde
■■fakta dolandı. Zil çalınca koşup kapıyı açtı. Maverick
ilgili en azından bir konuda hakti çıkmıştı; Elise in
■ uel r a d a r ı yok olmamıştı Onca yıl boşunca arzularını
■ M in ış ama M averick'in gideceğini söylediği geceden
■ara kendini serbest bırakmıştı. Şu sıcak öğle vakti eski
ı düşünüyordu. Bunları düşününce yanakları alev lendi,
■irileri hayatının bu gizli kısmını öğrense utancından ölüp
p ğ ıd l
O da en az onun sevdiği kadar seviyordu Maverick’i.
«Herine ihtiyaçtan vardı. Yine d e ... kendi başlarına
yobüirler miydi?
Elise bu birleşmenin tıpkı geçmişte olduğu gibi sona
'■pnden korkuyordu. Maverick cr geç kumar oynama
s yenik düşecekti, Elise böyle bir şeyi kaldıramazdı.
Kapıyı açınca tüm um utlan suya düştü, gelen kişi
erick değildi. Elise sinekliği açarken, "b eth an n e'“
. Kötü bir şeşler olmuştu muhtemelen, çünkü arkada-
l beti benzi atmıştı. “İçeri gir."
“Böyle çatkapı geldiğim için kusura bakma "
“Olur mu öyle şey." diyen Elise. onu oturma odasına
. Ona çay ya da kahve yapmak istedi ama Bethanne
337
plini sallayıp teklifini reddetti.
Bethanne çantasından peçete çıkarırken koltuğa otuı-
du. “Ağlamayacağıma dair kendime söz verdim ama şu ha­
lime hak. Daha tek kelime etmeden gözyaşlarına boğuldum.“
Elise karşısına oturdu. "Baştan başlayıp neler oldu­
ğunu anlat Kakalım ”
Bethanne titreyenaltdudağını ısırdı. “A ltı... altı ban­
kaya gittim ama hepsi kredi başvurumu reddetti.'* Elise
onu dinlerken. Bethanne gittiği bankaların beşini ve onu
neden reddettiklerini anlattı. Söylediğine göre hepsi de
krediye elverişsiz görüyordu onu.
“Sonra Lydia'yta konuştum, o da bana geçenlerde
kredi aldığı bankadan hahseni. Kendisinin de bazı sebep­
lerden dolayı eskiden kredi alamadığını söyledi Ama iki­
miz de onun ne kadar mükemmel bir işkadım olduğunu
biliyoruz. Bu tür parasal konularda onun eline su döke-
mem. Ancak işi öğrenmeyi istiyorum."
Elise, “ Hepsini çabucak öğreneceğinden şüphem
yok." dedi. Boşanmasından bahsederken bile onu bu kadar
üzgün görmemişti. "Peki Lydia'nın bahsettiği bankaya
başvurdun mu?”
Bethanne başını salladı. “ Lydia ısrar etliği için onun
da adım verdim." Bir süre susup burnunu sildi. “Onlardan
da dün öğleden sonra haber aldım. Yaptıkları kapsamlı
araştırmadan sonra olumsuz bir karar vermişler, Elise. Ne
yapacağımı bilmiyorum."
Elise ona borç vcmıck isterdi ama parası yoktu. Ne
33« Otbb* Mmt—<»rr
Eline basını salladı. İnsanların hayaılarım borca gır-
t w y f t •
kredi tuzağına saplanıp kalmıştı. Kredi kartı kullanmak ne
kadar kolaysa, borçlan ödemek de o kadar zordu. Borçlar
insanların beklemediği kadar hızlı bir şekilde katlanıyordu.
Kızıyla damadının da aynı şeyi yaptığını görmüş, unları
nazik bir şekilde uyarmıştı.
“Lydia‘ya neden kredi aldığını sormak istemedim.
Ama sonra Margaret beni kenara çekip Lydia’nın ona para
verdiğim söyledi."
Elise şaşkınlığını gizleyemedi. Lydia'nın ablasına
para vermesine değil. Margaret’in bunu Bcthanne'ye söy­
lemesine şaşırmıştı.
"Sanırım halime Üzülüp bana destek olmak istedi. Itır
dc galiba... ne kadar harika bir kardeşinin olduğunu söy­
lemeye çalıştı."
paraya mı ihtiyacı varm ış?
“ M a r g a r e t ’ in
Bethanne başını salladı. "Hana kocasının son altı aydır
işsiz olduğunu, ev kredilerini ödeyemediklerini söyledi.”
Elise fısıldayarak. "Aferin Lydia’ya,” dedi.
Bethanne. “Margaret’in dunımıına çok üzülüyor.” dedi
"Anneleri dc bakımevinde kalıyor.”
"Öyle m i? Elise'in duyduğuna göre Margaret vc
Lydia kaliteli bir huzurevi arıyordu.
Bethanne. "Orada birkaç lıafladan fazla kalamaz,"
dedi. “Geçici bir çözüm dc olsa çok para isteyeceklerdir."
"Sanırım maddi olarak hiçbirimiz iyi günler geçirmi­
340 0rM * JUbcoafer
ı sorumlu hissediyordu Parti işini o teklif
i başarılı olunca da gururlanmıştı.
ı nasıl yardımcı olabilirim?” diye sordu,
on? kendini toparladı. "Beni dinlemen yeterli."
lı. sesinin duygularını belli etmesine engel ola-
. ts e n ı... seni çok seviyorum. Ayrıca sana mınnetta-
m ı?” Bu iltifatlar Elise'i utandırdı. Bethan-
r cesaretvermişti, o kadar. Elise de kızını tek başına
*— ^ ı . bu yüzden bu tür bir hayatın getirdiği zorluk-
.—: iyi biliyordu.
“Elise. sen çok iyi bir arkadaşsın.”
Ağlama sırası ona gelmişti. Yıllar boyunca arkadaş
■niş ama o arkadaşlıkların yüzeysel olduğunu anla-
Onları geçmişle bırakmak E lise'i çok üzmemişti.
ı nedense örgü grubundaki kişilerle kurduğu ilişkiler
kdaha farklıydı. Bu arada yavaş yavaş içindekileri dök-
^ başlamış, hatta bir ara Maverick'tcrı bahsettiğim fark
■v Birlikle olduklarını, çok özel bir haber olsa da dile
■»nişti. Ama arkadaşlarının yaşananları sezmesi onu
idi. Oysa bu yaz gelene kadar Maverick’in adın-
l neredeyse hiç balısetmezdı.
B e t h a n n e . “LydiaMa ilgili harika bir şey öğrendim.”
. “Bir zamanlar bana hiç kimseye tek kunış borcu ol­
eini söylemişti. Bununla gurur duyuyordu. Dükkâ­
nı tüm iplerin parasını ödediğinden, borç almadan
r ettiğinden bahsediyordu."
339
yoruz.”
IZIIKUy uyi Mİn «ılamrmnı.
Elise. “Her şey“1 düzeleceğine eminim.” dedi "İşli
■ çok iyi gidiyor, bunu sen de biliyorsun."
“Gerçekten öyle olacağını mı düşünüyorsun?
“ Düşünmüyorum, biliyorum."
Bethanne bakışlarım yere çevirdi, sonra da derin b
çekti. “Sana inanmayı o kadar çok istiyorum ki."
Elise konuyu değiştirip. “Hesaplan tutmana yardır
e k birilerını buldun m u ?
Bethanne başını salladı. "Paul bana her konuda yar
ediyor...”
Zil çaldı ve Elise daha kapıya gıdemedcn V I.«verici
■ içen girdi Elise onu daha önce hiç bu kadur neşeli görme
inişti. Kalbi heyecandan duracak gibiydi Maverick önci
ona. sonra Bcthanne'ye baktı, sonra da b ak ışların ı gen tek­
rar çevirdi.
"Daha sonra gelebilirim." dedi.
Elise hemen itiraz edecek gibi oldu ama endişelen­
ene gerek yoktu.
Bethanne, "Rica ederim," dedi. "Ben dc gitmek üzerey-
Arkadaşımla biraz konuşmaya gelmiştim. Aslında tek
ligim, Elise'den başarısızın teki olmadığımı öğren-
HICKtİ.“
Ayağa kalktı. Elise onu kapıya kadar geçirdi. Birbir­
lerine sarıldıktan sonra Bethanne dışarı çıktı. “Ne zaman
İh tiy a cın olursa ara b e n i tamam m ı?
Bir Ilımak Mutluluk 341
 Bethanne başını salladı. “Beni dinlediğin için teşek­
küller."
“Rica ederim.”
Bethanne. “Salı giinil görüşürüz.” deyip gitıi.
Elise arkasına dönünce M averick'in holde durup ona
baktığını gördü.
Maverick, “Her şey yolunda mı?” diye sordu.
“Kredi için altı bankaya başvurmuş, hepsinden de
olumsuz cevap almış."
M averick kaşlarını çattı. “Onu dinleyerek çok iyi
yapmışsın.”
Elise, “O da beni dinledi," dedi.
Maverick yavaşça ona doğru yürüdü. "Harika bir ka­
dınsın. Elise Beaumont.” Kollarını Elise’in beline attı, onu
tüm telaşını alıp götürecek bir nezaketle kendisine çekti.
“Ah. Maverick.”
M averick onu öptü, fısıldayarak dizlerinin bağının
çözülmesine sebep olacak sözler söyledi.
"Benimle eve gel.” dedi. “Pişman olmayacaksın.”
Elise çok katı bir “hayır”la onu reddetti.
“Elise, yanımda olmanı istiyorum."
“Yapamam.” O apartman dairesine adım attığı an.
Maverick onu yanma taşınmaya ikna etmenin bir yolunu
bulacaktı. Onu seviyordu. Tüm kusurlarına ve zaaflarına
rağmen, onu seviyordu.
Ama yine de ona güvenip güvenemeyeceğinden emin
değildi.
342 Oebhıt \tacomhtr
kınca kendini hayal dünyasında zannettiğini fark etti
öğretm ene hakıp. “OzOr drlenm. ‘ dedi. “Stnıfi bula­
madım."
Bay Hazelton sen bir tonla. “Peki, yarın bulabilecek
misin?” diye sordu.
Courtney başını önüne eğdi ve sınıfın en arkalarında­
ki boş bir sıraya oturdu. Yenne geçtikten sonra Andrew "e
bakındı, onu sol tarafta üç sıra ileride, önlere yakın bir
yerde gördü.
Kırk beş dakika sonra zil çaldı. Courtney öğlen ara­
sının geldiğinden emin olmak için ders programına baku.
Kantine gitme düşüncesi bile onu korkutuyordu. Chica­
go'da olsa arkadaşlarıyla yemek yer. güler, dedikodu ya­
pardı. Ama burada karanlıktaki bir el fenerinden farksızdı.
Yeni öğrenci; arkadaşsız, yalnız kızdı.
Sınıİ boşalana kadar oyalandı, sonra eşyalarını top­
layıp dışarı çıktı. Andrew'! kapının önünde onu beklerken
görünce şaşırdı.
Andrew, “Nasıl gidiyor?" diye sordu. Kitaplarını yan
tarafında tutuyordu. Courtnev hemen çocuğun ne kadar
bronzlaşıığını ve ne kadar sevimli olduğunu fark etti.
“Fena değil.” Herkes aynı yöne gidiyor gibiydi. Co­
urtney onları takip etti. Andrew de onunla birlikte yürüdü.
Courtney dolabının önünde durup kitapların] bıraktı. And­
rew’in onu tekrar beklemesine sevindi. “Derse nasıl giri­
leceğini herkese gösterdim sanırım." dedi.
Andrew gülümsedi, gülümseyince daha da çekici ol­
344 rv-M«-
COURTNEY PULANSKJ
Ders zili çaldı ve öğrenciler bir anda sınıflardan bo­
şaldı. Courtney binada yolunu bulabileceğini düşünmüştü.
Okul başlamadan önce yapılan görüşmede hangi sınıfın
nerede olduğunu dikkatlice dinlemeye çalışmıştı ama şim­
di yolunu tamamen kaybetmişti.
Günün en güzel dersinin İngiliz dili olacağım umu­
yordu çünkü o derste Andrew' Hamlin de olacaktı. Onunla
; konuşmasını falan beklemiyordu. Ama en azından tanıdık
bir yüz görecekti.
Zil tekrar çaldı ve koridorlar boşaldı. Courtney kıtap-
ın ı göğsüne yaslayıp etrafa bakındı, nereye gideceğini
bilemiyordu. Sonunda koridordaki ekrana bakıp sınıfını
buldu. Çoktan geç kaldığını bilerek, iki koridoru bızlıca
’ geçip İngiliz dili dersinin verildiği sınıfa vardı.
Kapıyı açtığında ders çoktan başlamıştı. Hiç kimseye
klırmadan içeri girmeye çalıştı ama tüm sın ıf ona ba-
Bir limit tfcrfıM 343
du. Coutney kendini uzaklara bakmaya zorladı. “Annie’yi
M b ¡föreme-dun .”
“Sabahleyin seni arıyordu.”
Bu da güzel bîr haberdi.
“Okula neyle geldin?”
Servise bindiğini itiraf etmek utanç vericiydi. Araba
«■Karnesine lazımdı, hem Courtney o arabayı hiç sürme­
mişti. Tüm yaz boyunca bisiklet kullanmış ve bu da işine
çok yaramıştı. Ama artık her şey değişmişti. Okul servisine
sadece inekler biniyordu. Bu yüzden ya yürüyecek va da
; servise binecekti. O da bu seçenekler arasından servisi seç­
miş. otobüsteki tek son sınıf öğrencisi olduğunu sonradan
fark etmişti.
Fısıldayarak. “Servisle." dedi.
“Geçerken sem de alm ak isterdim ama antrenman
için okula erken gelmem gerekiyordu."
Onun için böyle bir şey yapar mıydı?
"A nnıe’yi de annem bıraktı."
“Anneannemden her gün benî getirip götürmesini is-
| Şeyemem."
Andrew durumunu anladığım gösterircesinc başını
salladı. "Bir çözüm bulmaya çalışayım. Sizin oralarda otu­
ran bınnı tanıyorum. Benzin parasına ortak olursan Mike
sem seve seve getinp götürür."
Courtney mutluluktan gülümsedi, içi rahatladı: şan­
sının yaver gitmesine biraz şaşırmıştı. Bu mükemmel hır
çözümdü. A ndrew 'in arkadaşına istediği kadar para vere-
« 'M i M h l 34i
bilirdi. Servise binme utancından kurtulmanın yanı sıra.
tubada cdiıuııc lırsaıı üa Dulmuş olacaktı.
Kantine girdiklerinde Andrew 'iıı arkadaşlarının ya­
nma gideceğini düşündü. Ama onun arkasında yemek sı­
rasına girdi.
“ Bu arada, çok hoş görünüyorsun,” dedi.
Yaz boyunca epey çalışmıştı, en sonunda birinin, hele
hele Andrew'in kilo verdiğini fark etmesi Courtney’e ken­
disini iyi hissettirmişti. "Teşekkürler Sen de öyle görünü­
yorsun.”
Andrew. “Futbol sayesinde,” dedi. “Her yıl biraz da­
ha gelişiyorum.” Sırada ilerlerken tepsisini Courtney’in-
kinin ardından ileri sürdü. “Ben M ike'la konuşup sana
akşama haber veririm.”
"Süper.”
Courtney az yağlı mevsim salatası seçti ve kola ye­
rine bir şişe su aldı. Tuhaf karşılanacak olsa da istediği gibi
davranacaktı.
Annie. “Courtney!" diye haykırıp yemeğinin parasını
ödeyen Courtney’in yanına geldi. "Gel arkadaşlarımla ınnış.”
“Tamam.” Oradan uzaklaşmaya başladı ama birden
Andrew i geride bıraktığını fark etti. Courtney tepsiyi iki eliy­
le tutarak arkasına döndü ve “Sonra görüşsek olur mu?" dedi,
"Olur, görüşürüz,” diyen Andrew başım sallayıp kar­
şı taraftaki arkadaşlarının yanına gitti.
Courtney. sevinçten havalara uçarak, “Beni okula ge­
tirmesi için birini bulacak," dedi.
346 Debbic Macombtr
“Hayır.”
Allllic Kaslarını çatıp kızlara hakir “Courtney benim
arkadaşım. Haydi ama kızlar, daha yeni geldi okula.”
Tina bakışlarını Courtncy'den Armie’ye çevirdi. “Se­
ni çoktandır görmüyorduk.”
Annie. “Meşguldüm," dedi-
Shyla, “Courtney 'ie vakit geçirmekle m i ? diye sordu.
Annie gözlerini kıstı. “Evet. Ne o lm u ş ?
Tına, “Belki de arkadaşlarının kim olduğuna karar
verme vaktin gelmiştir,” dedi “Ya onun gibileri ya da bizi
seçeceksin. Ponpon kızlardan olmak islemiyorsan söyle­
men yeter.”
Annie. “ Belki de istetniyorumdur,” diye söylendi.
"Gel, Courtney, gidelim buradan."
Annie hızlıca çekip gitti. Courtney de onu takip etti.
Üzerindeki bakışları hissedebiliyordu. O kızlarla tuvalette
tek başına karşılaşmayı hiç istemiyordu.
Tına. “Sen zaten hiçbir zaman bizlerden biri olma­
mıştın!” diye seslendi
Annie onu duymazdan gelip Courtney’i kantinin
karşı tarafına götürdü.
Az önce boşalan bir masaya geçtiler. Courtney tep­
sisini masay a bıraktı. “Annie. özür dilerim." dedi.
“Boşvcr. Onlarla anlaşamıyordum zaten." Böyle dese
de aklı karışmış gibi görünüyordu.
“B en...”
Annie araya girip lafını kesti. “Üzerine alınma.
348 OrAAfr
Annie, “Bunu yapmasını annem söyledi.” dedi. Ha­
yal kırıklığının altında ezilen Courtney‘in sevinci kursa­
ğında kalmıştı. Olanların arkasında Bethanne vardı. Neyse,
bunun önemi yoktu. Andrew ın bunu yapmayı kendisinin
akıl cunedığıııc kafayı yormaklansa haline şükretmeliydi.
Aynen de öyle yapıyordu ama az önceki mutluğu azalmıştı.
Bir kız. “Annie!" diye seslendi. “Buradayız.”
Annie tereddüt elti, Courtney onlara seslenen kızı gö-
N a c t Annie'nin isteksizliğinin sebebini anladı. Onu takip
edip yüzleri makyajla kaplı iki kızın oturduğu masaya gitti.
Kızların vücutlarının çeşitli yerlerinde piercmgler. üzerle­
rinde dc simsiy ah, deri kıyafetler vardı. Courtney kendini
onların yanında bir yabancı gibi hissetti. Fark ettiği kada­
rıyla Annie'nin arkadaştan da ona başka bir dünyadan gel­
miş gibi bakıyordu.
Annie, “Bu. Courtney,” dedi. “ Yazın tanıştık. Bunlar
da Tina ile Shyla.” Annie teker teker kızlan gösterdi.
Courtney, "Selam,” dedi.
Shyla, “Selam,” deyip gülümsedi ama Tina sessizce
¡.durdu.
Burnunun beş yerinde piercing olan, tamamen siyah­
lara bürünmüş Tına, “Ponpon kız seçmelerine katılacak
m ısın?” diye sordu.
Annie’nin arkadaşlarının Couruıcy'c ponpon kızların
arasına girebilecek kadar zayıf olduğunu söylemesi iltifat
| sayılırdı ama Courtney kızların bunu kastetmediğini bili-
1
f yordu
hır Yum ak Mutluluk 347
m n mı? Bunlunu sc-nrnle ilgisi yok.
Vc diyeceğini bilemeyen COUTtncy OfTIllZ Silkti.
Annie. ikisi masanın ucunda tek başlarına otururken
■ m çattı, Salatalanm bitirdikten sonra Annie çanta-
■n çıkardığı elmayı yedi ama bu arada hiç konuşmadı.
Zil çalınca Courtney. "Sonra görüşür müyüz?' diye
u.
“Olur." diyen Annie onunla görüşmey e hiç dc hevesli
İdi.
Annie gittikten sonra, Courtney tepsisini mutfağa gö-
en baş başa vermiş iki kızın fıstldaşıp ona baktığını
rdü. Andrew'in sözde sevgilisi M elanic'yi ve onun ar-
ı Shelly’yi hemen tamdı. Onlara el sallayıp onun hak-
komıştuklunm bildiğini göstermeyi istedi ama onlan
förm ezden gelmenin daha iyi olacağına, doğrusu bunun
^ b a kolay olacağına karar verdi.
Günün kalanı olaysız geçti. Başka hiçbir derse geç
lamıştı ve bu da bir gelişme sayılırdı. Yine de son ders
ili çalıp servise doğru giderken kam ına kramplar girdi.
Okula gidip gelme sorununun çözülmesini umuyordu.
Servise binerken Annie’yi kafetery adaki iki suratsız
la gördü. Karşılıklı oturmuş konuşuy orlar ama hiç gü-
iscmiyorlardı.
Courtney basamaklarda durunca arkasındaki çocuk,
'Binecek misin, binmeyecek m is in ? diye sordu.
“Pardon," deyip çabucak bindi. Yerine otururken yan
|c a m d a n dışarı baktı vc Andrcw'in M clanie'yle konuştu-
Btr Yunak M utluluk 349
¿unu ¿ördü Kolunu kızın beline alınıştı, kız da gözlerini
kocam an ııı**■<*-? <"*<ı htkı^oırdıı. HüJleri < ’nıırtn cy ’in m ide-
sini bulandırıyordu. Başını cama yaslayıp gözlerini kapattı.
Bu seneyi atlatmak için elinden gelen her şeyi yapacaktı,
başka şansı yoktu.
Ne bir beklentisi, anlaşıldığı (lzerc ne de bir arkadaşı
vardı.

E LİSE BEAUM ONT

Torunları okula başladıktan kısa süre sonra, Elise dal-

hayalden uyanmaya haşladı Mavcrick'ın kumardan
: «zak duramayacağını bildiği için bunların olacağını tahinin
^■fetişti. Mavcnck. Seattle‘a geldiğinden beri F.lise kendini

{
.«a kötü düşüncelere hazırlamıştı. Onu şaşırtan tek şey. Ma-
^■ arick'm kendine bu kadar süre hâkim olmasıydı. F.lise
E K ü tu p kulübünün toplanacağı gün gerçeği öğrendi.
Bekleyebildiği kadar bekledikten sonra Aıırora’ya.
^lahan öğleden sonra gelip beni kütüphaneye götüreceğini
Söylemişti." dedi. Maverick o ana kadar hep dakik davTan-
pıştı F.lise onu güvenmenin hata olduğunu biliyordu ama
ı karşı koymak da bir o kadar zordu. Şimdi kitap kulü-
e yetişmek için koşturmak zorunda kalacaktı.
Babasını savunmaya dünden razı olan kızı. "Geçerli
sebebinin olduğundan eminim." dedi.
Elisc'in aklında şüphe dolu düşünceler türemeye
350 lirhhrr Marumbrr
Bir ftımak {fuılu/ui Uı

(tavım Affı MavörtöL' haftada hir Ve? hirkaç saatlisine or- Maverick Te ilgili şüphelerini, kaygılarını görmezden
uıuun hınOoJut vtıiu. Nunıar ımıatnudıguıa ycnıuı ediyor­
K SI mümkün değildi. Geçmişi çok ij ı luuırla.vı da. Olta
du ama zamanını nerede geçirdiğini de açık açık söyle­
■ uyı çok istediği için tehlikeli bir oyuna kalkışmış,
miyordu. Elise de gerçeği öğrenmekten korktuğu için onu
imni acı anılarına kapatmıştı. Mavcrıck'i tekrar sev-
sıkıştırmamış». ona kolay, hem de çok gelmişti.
Elise'i endişelendiren başka şeyler de vardı. Aurora
Otobüs durağına yaptığı küçük yürüyüş sırasında hir-
babasına farklı davranmaya başlamıştı. Elise baba kız ara­
; oyun salonunun önünden geçti. Daha önce de aynı yol-
sındaki ilişkinin tam olarak ne tür bir değişikliğe uğradı­
t geçmiş ama içeriye bakma gereği hissetmemişti. $ im­
ğını bilmese de, değiştiğinden haberdardı. Birkaç hafta
se Maverick’i bulma ihtiyacı içim yiyip bitiriyordu. Ka-
önce fısıldaşarak konuştuklarını fark etmiş, bir su paylaş­
t ardına kadar açıp içeriye dalmayı. Maverick’i suç-
tıklarından şüphelenmiş, öyle olmadığını düşünmeye ça­
I yakalamayı istiyordu. Ama iradesine hâkim olup di­
lışsa da dışlandığım hissetmişti.
li. Bunu yapmak, evliliklerinin ilk yıllarında küçük kı-
Aurora onu kütüphaneye götürmeyi teklif etti ama
ı peşinde sürükleyip Maverick'i kumarhanelerde ara-
Elise reddetti. "Otobüse binerim, sorun değil," diye söy­
1 onu ev kirasını çarçur etmeden önce bulmak için du-
lendi. Kızı haklıydı. Maverick'in gecikmesini açıklayacak
r okuduğu onur kırıcı davranıştan farksızdı.
geçerli bir bahanesi olmalıydı, yalnız Elise dc bundan kor­
Üzerine anılar akın etmişti. Akşamüstü otobüsten ıner-
kuyordu. Bir bahane. Bir yalan.
I kendim duygusal olarak hırpalanmış hissediyordu Ma-
Aurora. annesini kapıya kadar geçirirken, "Babamın
ick'ın arabasının evin önünde durduğunu görünce şaşır­
çıkışta seni alacağından eminim," dedi.
dı. O an karar vermişti, hayalına böyle devam edemezdi.
Elise başını sallasa da tam aksi olacağından şüphe­
Elise kapıdan girince, Maverick gözlerini kaçırdı. Bu
leniyordu. Otobüste korkularını kafasından atmaya çalıştı
l Elisc'in bir şeyler karıştırdığından emin olmasını sag-
ama beceremedi İler zamanki durakta inip diğer otobüse i.
geçti. Yıllarca kullandığı otobüslerin saatlerini su gibi ez­ Ciddi bir tavırla. "Merhaba," dedi.
bere biliyordu.
“Elise," diyen Maverick. apar topar odadan çıkan lu-
Geç kalmıştı, zaten toplantıları da sönük geçti. Grup
ı baktı. "Konuşmamız gerek. Seni kütüphaneye götür-
dağıldığında onlara katılmakla hata yaptığını fark etti
jtye gelemediğim için özür dılcnm." Birkaç saniye ses­
Ortaklanamamış, konuşmalara pek katkı sağlayamamıştı. t e durdu. “Çok üzgünüm."

352 ÎVftAf» I U n m b tr
Bu İ n a l MUMU 353
 Flise çan lası m koridordaki küçük masanın Özerine
koyarken, e v e t «rıı ue uy/c uUmıiu w i ı > . j Wn."
Mutfağa gidip buzdolabındaki çay dolu sürahiyi çıkarırken
boğazı kupkuru olmuştu. Titreyen elleriyle bir bardağa
uzandı.
Birkaç adım önünde duran Maverick. “Konuşmak is­
tiyorum.'' dedi. Elise etrafa bakınırken. M averick'in elle­
rini yaptıklarından pişmanlık duyan bir çocuk gibi birleş­
tirdiğini gördü
Elise çok önemsiz bir şeymiş gibi omuz silkti. Kızla­
rının çocukluğunu, tüm evliliklerini mahvetmesinin ya­
nında bunlar bir hiç sayılırdı.
"Beni beklemişsin." dedi.
“Otobüsle de rahatça gidip gelebiliyorum."
“Haydi. Elise.“ Ellerini uzam. “Bana kızmandan nef­
ret ediyorum Ödünç aldığı kitabı geç getirmiş bir Öğren­
ciymişim gibi davranamazsın bana. Ben senin koçanım.'
“£ıJtı kocam sm ."
“Haklısın, boşanmıştık am a..."
“Bugün kumar oynadın." Sorma gereği bile duyma­
mıştı.
Bunu biliyordu işle. Tüm hafta boyunca, Maverick
ne kadar inkâr ederse etsin kumar oynadığından şüphelen
m işti.
“ Bir kez olsun beni dinler m is in ?
“Olmaz. Söylenecek bir şey yok. Sen onca yıl öner
seçimini yapm ıştın, aynı seçimi yine yaptın. Senin içir
354 r»ti. il. K
üç kuruş parayı daha fazlasını kazanma umuduy la çarçur
eder, ama umutlan hep b o ş a çıkardı
Tamam, yıllar boyunca kızma destek olacak, gezme­
sine yetecek kadar para kazanmıştı ama kazandığından ço­
ğunu kay bertiğinden emindi. Kumarbazların hav atı böyleydi
“Bugün öğleden sonra poker oynadım." diyerek iti­
rafla bulundu, “ö n c e seninle konuşmak istedim ama kıza­
cağını biliyordum. Bu... bu bakışın içimi parçalıyor. Ken­
dimi. seni yine hayal kırıklığına uğratmışım gibi hissetme­
me sebep oluyor. Seni böyle görmeye katlanamıyorum."
Yine de bu onu durdurmay a yetmemişti.
“Bu sabah bana ördüğün çorapları giydim, oyun oyna­
dığım sürece seni yanımda hissettim. Bana ş a n s getirdiler."
Elise. en başta niyetlendiği gibi çorapları David'e
vermediğine pişman oldu.
Sevinçle. “Turnuvayı kazandım. Elise." dedi.
Eltse cevap vermedi. Kazanması muhtemelen başla­
rına gelebilecek en kötü şeydi. Bu. durumlarını daha da
berbat hale getirmekten başka bir işe yaramayacaku. Mave­
rick'in cesareti yerine gelecekti. Tekrar kumar oynayacak,
gururuyla birlikte her şeyini kaybedene kadar durm aya­
caktı Evliliklerinin ilk yıllarında Maverick'in şansının tü­
kendiğini. kendisini mahvettiğini, duygusal olarak çöktüğü­
nü defalarca görmüştü.
“Ne kadar kazandığımı öğrenmek istemiyor m u su n ?
“Hayır, istemiyorum!”
Kapının ardından. “Şanslı çoraplarım kazanmamı
3»
wm benden, evliliğimizden, her şeyden d a h a ö n e m li
j paj ¿ d o ı ı m k ı ı şdşujcjkiuıı ki / lanh ceker-
tm o kadar." Bardağı tek seferde kalasına dikip odasına
Bek için koridora çıku.
Maverick onun a rk a s ın d a n g itti, b lıs e k a p ıy ı s e rtç e
ı geri çekildi. Hissettiği ö fk e y e ra ğ m e n k a p ıy ı yü-
>kapatmayı istememişti. B ir y e rd e n d e s te k a lm a d a n
I durm ayacak kadar halsiz d ü ş tü ğ ü için o m z u n u k a
ı yasladı
M avenck koridorda gidip geldi. Elise ayak seslerini
ıhılıyordu “Senden sadece beni dinlemeni istiyorum.
i olur, h a y a u m . bir dinle."
Gözlerini kapattı. En son boşanmadan kısa sûre Önce
mm demişti.
“ S e n i s e v iy o ru m , Elise B u n a in a n m a d ığ ın ı b iliy o -
ı v e sen i s u ç la m ıy o ru m ama d o ğ r u y u s ö y lü y o ru m ."
Bu. E lis e 'in ç o k iy i bildiği bir a ç ık la m a y d ı. K e n d in e
el o la m a y ıp aniden kapıyı a ç tı. Ç o k s a k in b ir h a ld e ,
m se v d iğ in e inanıy o r u m ." dedi. “A m a o y u n k â ğ ıtla rın ı
Jen d ah a ç o k seviyorsun." M a v e r ic k 'in y ü z ifa d esin in
ı ş e k ille n işın i izledi, kendi y ü z ü n ü n y a n s ım a s ın ı gör-
ı k o rk tu . Ona bokamadan y a v a ş ç a k a p ıy ı k a p a ttı.
“H a y ır, h ay ır, bana inanmak zorundasın Bunu se n in
I jrapıyuıuııı.“
Elise kapıya bakar halde durdu. Bu da Maverick'in
kullandığı mazeretlerden biriydi. Sözde hiçbir şey
n la . onun istedikleriyle ilgili değildi. Mavenck elindeki
M u tlu lu k 355
|a k r di ve haykırdı. — ,
.«iucotn tııse ıc/cvızyona öondu
j söylediği her şeyi duymazdan geldi. Ne zaman gitti
ğ— fmk etmedi ¿ma on dakika sonra baktığında Mavenck
t « ta H o a yoktu.
Mutfağa girerken Aurora ona dikkatle baktı. Mave-
k ’e güzel bir tepki vermişti. Çok şükür adam dışan çtk-
gı ama büyük ihtimal akşam yemeği için geri dönecekti.
Aurora. “Babam seninle konuşmamı istedi," dedi,
! yemek içm masayı hazırlıyordu. Maverick için dc bir
c koydu, yoksa kızı ona bir sürü soru sorardı. Davıd
la odasında gazete okuyor, çocuklar da arka bahçede
»oynuyordu.
Elise kızının durumdan haberdar olmadığını düşüne-
. "Tekrar kumara başladı.“ dedi.
“Biliyorum."
“Ne zamandan ben o y n u y o r? Aniden kızının hâlâ
ısına inandığından korktu.
Aurora ona baktı. “Bildiğim kadarıyla geldiği gün-
ı ben oynuyor.”
Çılgına dönen Elise. kızının omuziannı tutup, “Bana
.A urora," dedi. “Baban kumar bağımlısı "
“Hayır, babam profesyonel kâğıt oyuncusu," diyen
» a -nin sesi duygusuzca çıkmıştı. “Tamam, bazen ken-
i kaybedebileceğini kabul ediyorum ama kum an sevi-
Elise, öz kızının sorunu görememesinden ya da gör-
Ar i w 3 j7
 firlm M İpıden n e fre l e d iy o rd u . ‘‘K lim a r, alJfO İJen
ve uyuşturucundan lüçbir larkı olmayan bir tuMUlık, kı­
zım. Hiçbir şey bir evliliğe veya aileye onun kadar zarar
veremez." M averick’in kumar sevdasının ailelerini mah­
vettiğini söylemeyi istedi ama kendini tuttu. Söylemesi ge­
reken şeyleri zaten söylemişti.
Aurora. "Öyle söylediğin kadar kötü biri değil." dedi.
Kızıyla tartışmayı istemeyen Elise ellerini aşağı sal­
dı. "O senin baban ve onu seviyorsun. Gözlerini açıp ger­
çeği görmeni dilemekten başka bir şey yapamayacağım "
Aurora yalvaran gözlerle ona baktı. “Seni seviyor,
anne, gerçekten."
Elise boğazındaki yumruyu yutkundu. “ Biliyorum.”
Maverick onu herhangi bir kadını sevebileceği kadar çok
seviyordu ama bu yeterli değildi. Sevgisi otuz yedi yıl önce
de yetmemişti, şimdi de y e tm e y e c e k ti.
Aurora. “Turnuva biter bitmez kumarı bırakacağına
söz verdi," dedi.
Elise daha önce de duymuştu bunları. "Peki, ona ina­
nıyor musun?" Durum trajik olmasa Elise kahkalıalar atar­
dı.
“ E vet inanıyorum. B abam ..." Aurora dudağını ısır­
dı.
“ Baban ne?”
“ Babam bunu sem sevdiği için yapıyor, sana yardım
etmek için. Bana öyle dedi.”
Elise öyle alaycı, öyle güçlü bir kahkaha altı ki.
3 S8 Üekbur Kkıcamber
Elise kaşlarını çatıp kızma baktı. Aurora'nın bir şey­
ler gizlediğinden şüphelenmışti ama ne olduğunu bilmi­
yordu.
"Dedem poker turnuvası için Karay ip le re gidiyor!"
Elise gözlerini kırpıştırdı. Ayağa kalkarken Aurora*
ya. “Karayipler mi?” diye sordu. Maverick çoktan sözünü
çiğnemişti. Bir ara kuman bıraktığını söylemiş, ardından
bir başka turnuva için hazırlık yapmaya başlamıştı.
»0 O tU ü tt M aeom öer
omzunun Özerinden onlara baktı
X
m haberlerini izlemek için televizy onu açann DaviİK
Eltse fısıldayarak. "O zaman ona beni bu kadar sev-
sö y le " dedi. "Hem ben onun yardımını ne isli­
ic s b ii
s i ne dc arıyorum. Bunun sadece mazeret olduğunu
musun?”
“Ah. anne."
“Sanırım bir daha babanla ilgili bir şey konuşmasak
iyi olacak." Sıradan, günlük bir konuda muhabbet ediyor-
u ş gibi konuşuy ordu.
"Onunla konuşmayacak mısın?”
"Hayır. Eve geldiğinde haber verirsen sevinirim.
Çünkü o buradayken ya odama kapanacağım ya da dışarı çı-
cağım.”
"Anne, böyle yapma."
Elise, kızının canının yanmasına üzüldü. Aurora ev-
amiş, anne olmuş olabilirdi ama içindeki küçük kız hâlâ
mutlu bir son arıyordu. Tüm çocuklar gibi o da bir babaya
ihtiyaç duyuyor, anne babasının birbirini sevdiğini bılme-
: nin verdiği huzuru arıyordu.
Dışarıdan içeri koşarak gelen Luke, “Anneanne, an­
ine!" diye bağırdı.
Torununa bakmak için çömelen Elise, “Nc oldu?" di-
[ye sordu.
“ Duydun mu? Duydun muT*
Aurora kızgınca. “ Luke." dedi.
“önemli değil. Dedem, islersen söyleyebilirsin, dedi.”
"örgü örmek dünyanın en güre/ hobisidir!
Yaratıcı, iyileştirici, stres azattın, rahatlatıcı
ve ödüllendirici olmasıyla, insanın yaratıcılığını
ifade etmesinin, yavaşça gevşemesini
anın en harika mludur Sîzler de örgüyü hayatını-
I bir parçası haline getirerek bunlara erişebilirsiniz ”
Kate Bu İler
LYDlA H O FFM AS
Sağlık işleriyle ilgilenme konusunda ablamdan daha
eyimli olduğum için ben annemize bakımım sağlaşa-
, bir yer ayarlarken Margaret de dükkânda epey vakit
iyordu. öncelikle belgeleri bakım evine götürmeli,
ı da annemin huzurevine sorunsuz bir şekilde yerle*
bilmesi için maddi kaynaklarını düzenlemeliydim.
İnsanın vaktini yiyip bitiren bu işler sırasında, bana
ser teşhisi konulduğunda anne h aham ın yaptıklarına
bir kez daha minnettar oldum. Saatlerce banka belgelerini,
eski faturaları, sigorta bilgilerini ayıkladım, telefonlar aç­
tım. Bilgisayar hacında uğraşıp durdum. Dükkânımdan sa­
atlerce, günlerce uzakta kaldım. Sonra emlakçtyla görün­
tüm, satılığa çıkarmadan önce evi boşalttım. Bunu ertelc-
yemezdim. Çünkü annemin bakımı için paraya ihtiyacımız
vardı.
('um a gûnfl akşamüstü kasadaki parayı sayınca eylül
ayıııın ikinci haftasındaki ciromun ağustostaki herhangi
bir ha hanın ancak yarısı kadar olduğunu fark ettim. Gün­
lük hesaplara da hızlıca bakınca, gelirlerde büyük bir düşüş
olduğunu gördüm. Dükkândan uzak kalmanın işleri kötü
etkileyeceğini tahmin etmiştim ama bu kadarını beklemi­
yordum.
M argarct’in satış konusunda çok yetenekli olduğu
söylenemezdi, ayrıca iplere karşı benim kadar tutkulu de­
ğildi. Bunların hepsini biliyordum ama başka birinden yar­
dım isteyemezdim. Dükkanı ve düzenli müşterileri en az
benim kadar tanıyordu. Ayrıca o. benim ablamdı.
Hesaplan bir kez daha incelerken içime kötü bir duy­
gu çöktü. Aruk ödemem gereken bir kredi vardı ve bu da
giderimi artırıyordu. En kısa sürede borcumu ödemek is­
temiş. bu yüzden krediyi on sekiz aylık bir vadeyle almış­
tım İstediğim ¿aman gidip süreyi uzatabilirdim ama bunu
daha ikinci ödemenin ardından yaparsam durum hiç de iyi
görünmezdi. Dile getirilmemiş olsa da. kısa vadeli kredi
isteğinin bankanın bana para vermeyi kabul etmesinde et-
362 OMirUmamirr
Kapının kilidini açtım. Brad le konuşmaya ne fizik­
i l i o f «iç ş ü v ö n ı vdrıtı. Bu s H / ıin ı unu iyt'i I d jtv c r
etmemeye karar verdim. Onun yerine kapının önünde du­
rup bekledim.
“Merhaba.” dedim, duygularımı ifade eden doğru to­
nu seçtiğimi umdum.
Ellerim üniformasının ceplerine koyan Brad de.
“Merhaba." dedi. “Bir sttrediı seni dükkânda göremedim “
Ona dükkâna her gün bir iki saat uğradığımı söyle­
yebilirdim aına buna gerek olmadığına karar verip sustum.
“Mantarcı anneniz için bir yer bulduğundan bahset­
tir
Bunu bir soru şeklinde sormuştu, ben de cevap ver­
dim: “Haftaya onu huzurevine yerleştirmeyi planlıyoruz."
Belgelen tamamlar, gerekli tüm tıbbi kayıtlan toparlar, an­
nemin evinin satışını sontandınp avukatı vc bankasıyla an­
laşırsam dediğimi yapabilecektim.
“Sen nasılsınr
“ İyiyim." Brad’ın bana acımasını istemiyordum.
Onun kaygılı tavırları çözülmeme sebep olabilirdi. Janice’i
sormayı istiyordum ama kendimi tuttum. Aralanma iyi ol­
madığını duymayı istemiyordum. Aynca bir araya gelm e­
lerinin işe yarayıp yaramadığım öğrenmeyi de kaldıra­
mazdım. Duygusal bunalımlardan geçtiğim çok uzun bir
günün sonunda, bir başka krizle daha baş edemezdim.
“Cody nasıl T Bunu sormak bile kalbimi incitmişti. Çünkü
onu. konuşmalarımızı, köpeğini ve ona öğrettiği oyunları
364 Prbbtc .Ifecvmfe*
kâh olduğu izlenimine kapılmıştım.
Kamıma ağrılar girerken masama oturdum Yaz ay-
h n gencide işler düşerdi ama satışlarımı önceki yıla kıyas­
la iriye katlamıştım. Şimdi bu kötü durumun yanında bir
de ilgilenmem gereken büyük bir maddi sorunum sardı.
S e r iş le r i azaltmak gibi tasarruf tedbirlerine başvurabilir­
i n ama istemiyordum Başarılı olmanın sebeplerinden bi­
n a n en ucuzundan, en özeline uzanan geniş bir ürün yel­
pazesi sunmam olduğuna inanıyordum.
Bu endişe dolu düşüncelere öyle çok dalmıştım ki,
¡bpıdaki tıklamayı güm güm vurma seslerine dönüşene ka­
dar duymadım
f» Sandalyemden sıçrayıp dükkânın ortastna doğru yü-
■rfüm. normalde dükkânın kapalı olduğunu söylerdim
■ a artık tek bir satışı bile geri ç evi rem eseceğimi hissedı-
■rdum
Ancak gelen kışı müşten değildi. Brad kapının önün­
le durmuş, ellerini yüzünün iki yanına koymuş halde içen
■İtiyordu. Onu gördüğümü fark eder etmez, camdan geri
İkildi.
En son bir ay önce konuşmuştuk. Cody'yle ara ara
îfonl aşı yordum ama O konuşmalarımızda en az benimki
onun canının da yandığını hissediyordum. Ağusto-
sonunda Cody’yle görüştüğümüzde, sesi kulağıma çok
tatli ve çok çekingen gelmişti. Herhalde annesi yanın­
dı ve yanlış bir şey ler söylemekten korkuyordu. O gün-
n sonra da bir daha beni aramadı.
Bir Im uI ut 363
ırasını özlemiştim. Srk sık konuşamasak da. kula
cevıVlı' o V“»“®“ sçv ıp n ju n i.
Brad çabucak. “Cody iyi.” dedi. B u d a B r a d 'ın bani
küçük, mutlu ailelerinde her şeyin yolunda gittiğim söy­
leme şekliydi sanınm.
"Onu benim yenm e öp. olur mu?"
“Elbette.“ Bakışlarım kaldırıma doğru çevirirken.
“Senin için endişelendim," diye ekledi,
“Benim için endişelendin mi?” diye sordum, sesime
anlık duygusu katmaya çalışarak. “Neden ki?”
Brad başım kaldırıp hafifçe gülümsedi. "Seni tanıyo-
. Lvdia. Stresli olduğunda saklayamıy orsun.”
“Stresli olduğumu nasıl anladın? Beni haftalardır
nedin ki.”
"Seni j im di gördüm. Yorgunsun v e ...”
“E v et" deyip lafım kestim. Brad Goetz’in zaten bil-
bğım şeyleri tekrarlamasına ihtiyacım yoktu.
“Iztn ver seni bir şeyler içmeye götüreyim.” dedi
Başımı iki yana salladım. “Hayır, teşekkürler.”
“Başka biriyle görüştüğünü biliyorum ama sadece ar­
aş olarak biraz oturup konuşmak istiyorum."
Aslında Margaret in Brad’e gerçekleri ani atm am a-
a. biriyle görüştüğümün yalan olduğunu söylememiş o l­
uğuna inanamıyordum. Gururum u korumak için yalan
mış, sonra da pişman olmuştum.
“Neden?”
Gülümseyerek, “Erkeklerle ilgili çok kau bir kuralım
Bv ) w i jLMMtt 365
 vmrdir." dtxlim. "F.vli alanlardan uxak dururum "
"Janice'leevli değilim.’’
"Peki, hir araya geldiniz mi. gelmediniz mi?" diye
çıkıştım. Lanet olsun, ikimizi de aynı anda istiyor olamaz­
dı.
İlk başta cevap vermedi ama sonra lafı geveleyerek,
“Jatıice'Ie konuşuyoruz," dedi
"O zaman seninle bir şeyler içmem doğru olmaz.
Teklifin için teşekkür ederim. Brad am a... gelemem."
Brad çabucak "Hoşça kal" deyip gitti. Kapının önün­
de, kollarımı bağdaştırmış halde gidişini izledim, içimdeki
boşluğu ve yalnızlığı hissettim. Kapıyı kapatıp kilitledim,
sonra da yavaşça ofisime döndüm.
On dakika sonra biri kapıyı tıklanı. Brad’in geri gel­
miş olabileceğini düşündüm. Camdan dışarı bakmak için
kapıya doğru gittim.
Gelen kişi Brad değildi. Bu defa dükkânımın önünde
Alix Townsend duruyordu Elindeki tabakla duran çikola­
talı ekler, kapıyı hemen açmam gerektiğini söylüyordu.
Onu içeri davet ederken en neşeli sesimle. “Selam."
dedim.
Bir anı öğleden sonra hayır işleri için düzenlediğim
örgü grubuna baktım ama Alix’i orada görmeyince kafede
olduğunu tahmin ettim. Aşçılık dersleri genelde sabahlan
oluyordu.
“Az önce seni Brad'le konuşurken gördüm İstemi­
yorsan bana olanları anlatmayabilirsin ama bunlann mo-
366 Debbie Slacomber
Ahx kaslarım kaldırdı "Konuyu değiştiriyorsun,"
dedi. Tabağı kaldırıp bana bir tane ekler uzattı.
İkinci teklifine ihtiyacım yoktu. "Biliyorum Brad
hakkında konuşmak istemiy orum, o kadar."
Alix, “O da senin hakkında konuşmak istemiyor."
dedi. “Arada sırada kafeye paket getiriyor, upkı eskiden
olduğu gibi güzel güzel konuşuyor ama senin adın geçince
ağzı bir tabutun kapağı gibi sıkıca kapanıyor."
Aklımda beliren görüntüden rahatsız oldum. "İkim i­
zin de kendimize özgü sebepleri var."
“Öyle görünüyor." Masadan zıplayarak indi. "Git­
mem gerekiyor. Jordan'la kilisedeki çocukları alıp sine­
m aya gideceğiz UğTayıp bir selam vermek istemiştim, o
kadar."
"Gelmene sevindim," dedim. Onu kapıya kadar ge­
çirip kilidi açtım. O gidcT gitmez kapıyı yine kilitledim.
W hiskers'm beni beklediğini fark ettiğimde, onu da alıp
evime giden merdivenlere yöneldim. Ama sonra ışıkları
kapatmam gerektiğini ve Alix'in bıraktığı tabağı hatırlayıp
geri döndüm. O anda Brad'le oturmuş bir şeyler içiyor ola­
bileceğimi düşündüm ama duygusal olarak kendimi koru­
mak için yalnız kalmayı tercih etmiştim.
Geceyi televizy onum, kedim ve eklerimle geçirecek­
tim.
Whiskers yalnız olmadığımı hatırlatmak için miyav­
ladı. Çok ama çok haklıydı.
onları crteleyemezdi Bu tür giderler, faturalar ve işi için
368 Debbie U oeom btr
lünı yerme getireceğini düşündüm. "
Gülümsememi giz/edim, lirad de çikolatayla gelse
k ı kapıdan girmeyi başarabilirdi.
Alix"i ofise doğru götürürken. "Çikolatalı eklerin dü-
feetncycceği kadar büyük dertlerim yok," dedim. "Ister-
ı hazırda kahve var."
"Çok iyi olur," diyen Alix beni küçük ofisime kadar
ı etti, evindeymiş gibi rahat tavırlarla kâğıtları bir ke-
ı çekip masamın kenarına oturdu. İşte Alix böyle bi­
ti. Masa varken ne diye sandalyeye oturacaktı ki?
«lecekkcn ne diye yürüyecekti? Taşkınlıklannı. ve-
ı biri olmasını, sık sık yaptığı sıra dışı hareketlerini se-
yordum.
Ona kahve doldurdum ama çok koyu olduğu için
limi biraz suçlu hissettim. Acı olmamasını umut eltim.
Alix sonunda merakına yenilip. "Dem ek Brad seni
neye geldi." dedi.
Şöyle bir bakınca ona karşı takındığım tavır, çok acı­
sı/. ve kaba görülebilirdi. Onu arayıp gen çağırmak, ye-
en konuşmak istiyordum. Ama bunu yapamazdım. Her
yi olduğu gibi bırakmak en iyisiydi. Alix. "Lydia?" dedi,
ı dokunmak için ileri uzandı
Başımı salladım "Evet, geldi.” dedim.
“Bir şey oldu mu?" Ekleri bana getirmiş olsa da, bir
nesini alıp ısırdı. İçindeki krema kenarlardan d ışa rı ta­
ca masamda duran peçeteden bu- tane aldı.
"Hiçbir şey olmadı. Seninle Jordan' dan ne haber?"
367
BETHANNE HAMLİN
Bethanne'nin o hafta üç parti düzenlemesi gerekı-
Bu yüzden bütçesini dikkatlice ayarladı. Nafakasını
verdiği partilerin ödemelerini alana kadar biraz sıkıntı
ekti. Gerekli malzemeleri gittikçe azalan çek hesa-
n alması, hafta sonuna kadar çok az nakdinin kala-
l, dolayısıyla haftalık sebze meyve alışverişini ertele­
ten başka şansının olmadığı anlamına geliy ordu. Parti
içlerini kredi kartından almaya cesaret edemiyordu,
ikü limitini çoklan aşmıştı. Yine de elindeki ban çekleri
ıp idare edebilirdi. Asıl sorunsa, sürekli çekler yazıp
lann hemen tahsil edilmeyeceğini ıımmasıydı Gider-
gelirlerini aştığı için gerçekten çok karmaşık bir işin
ı girmişti.
Ne yazık kı Annic ve Andrew'in sürekli paraya ihti-
oiuyordu. Okul masrafları fuzuli değildi. Bethanne
i» M İ A r iy u 36Q
yaptığı m asraflar bir araya gelince gerçekten de durum çok
karışıyordu.
Telefon çaldı, parti vermek isteyen bililerinin sesini
duymayı bekliyordu ama ekranda bankasının telefon num­
arası görünüyordu. Ahizeyi eline aldı, kredi memurunun
yanlışlık yaptıklarım söyleyip ona kredi vermeyi tekiif et­
mesi için dua etti.
Birkaç yıl önce (¡rant onu Vegas'a götürmüş, orada
şimdi ihtiyaç duyduğu paradan da fazlasına denk gelen se­
yahat çekleri almışlardı. Vegas? O tatil BeÜıanne için büv ük
bir sürpriz olmuştu. Hem heyecanlanmış hem de sevinmişti
Ama sonradan öğrendiklerine bakılırsa Grant bunu büyük
ihtimalle onu aldatmanın verdiği suçluluğu bastırmak için
yapmıştı.
Bethanne en neşeli sesiyle, “Alo." dedi. “Ben Betlı-
anne."
Banka görevlisi bir benzin istasyonuna yazdığı çekin
karşılıksız çıktığım söyleyince yüzündeki gülümseme kay­
boldu. Eskiden, limitin aşılması halinde bir ücret karşılı­
ğında ek limit açarlardı ama artık durum değişmişti. Bunlar
yetmezmiş gibi bir de karşı taraf çek karşılıksız çıktığı için
yetmiş beş dolar kesinti yapmıştı.
Bu gereksiz masraftan dolayı sinirlenen Bethanne.
“Yetmiş beş dolar!“ diye haykırdı. “Şaka yapıyor olmalı­
sınız!"
“Şaka yapmadığımızdan emin olabilirsiniz."
“Bunlar bana... ne kadara mal olacak?" Bir depo
370 Dtbbie Matvmber
nin d ı ş ı n d a y ü u u y u l u y o k t u . A n n ı c iJc A u d r e v v 'ın banka
hesaplarında para vardı ve muhtemelen ona istediği kadar
verirlerdi. Bethanne bunun Grant'tan yardım islemekten
daha iyi olduğunu düşündü. Ama... ikisini de yapamazdı
Eski kocasından daha tek kuruş isteyemeden banka evine
el koyardı. Ailesinden, özellikle çocuklarından ya da ar­
kadaşlarından para istemesi söz konusu bile olamazdı. Gu­
ruru ve anlaşıldığı üzere çok çok az malvarlığı vardı.
Bethanne uzun süre düşündükten sonra mücevher
kutusunda durup bir işine yaramayan alyansını ve küçük,
safir bir yüzükle bu* çift alUn küpe seçti. Bunlar, cıı azından
çeki, ücretleri ve kesintileri karşılamasına yeterdi.
Üçüne karşılık çok az bir para alınca kendini kötü
hissetti ama bankaya asgari ödemeyi yapmasına yeterdi.
Çok büyük bir ders almıştı Nc kadar kısa sürede eline ge­
çecek olursa olsun, alacağına karşılık çek yazmayacaktı.
Bankadan çıkarken otoparkta neredeyse eski koca­
sıyla çarpışıyordu. Grant’ın oralarda olma sebebini anla­
yacağından korkunca yüzü aniden kıpkırmızı oldu
Grant dengesini sağlaması için onu omzundan tutar­
ken, “Beıhanne," dedi.
“Grant,” diyen Bethanne ne diyeceğini bilmiyordu.
“Merhaba... Ben de..." Ağzını kapatmayı, kendini utan-
dırmamayı tercih etti. Grant’ın derilerinden haberdar ol­
masının anlamı yoktu.
Gram. geriye çekilip ona bakarken, “Çok güzel gö­
rünüyorsun.” dedi.
372 Debbır Macvmbtr
ı genelde virmı beş dolar tutuyordu ama şimdi ban-
fcaya yapılacak ödemeler, kesintiler ve benzinliğin cebine
r
İMtaılıfı yetmiş beş dolar da bir araya gelince...
Ortaya çıkan toplam ödeme, sarsıcıydı. Ne kadar '
Ay«1haykırdı
Banka görevlisi. "Ne zaman hesabınıza para yatıra-
siniz?" diye sordu.
“B en... b en ..." Parası yoktu, yoktu işte. Yapabilecc-
i tek şey, bir veya iki yüzüğünü rehinciye bırakmak ve
line ne kadar geçeceğini görmekti Azarlandığını hisset-
niş gibi uysalca, “Öğleden sonra hır miktar yatırırım." de­
di
Görevli zalimlik yapmıyor, sadece işinin gereğini ye­
ne getiriyor, ama Bethanne'nın paniğe kapılmasına sebep
t oluyordu. BeÜıanne çabucak üst kata çıkıp mücevher ku-
j tuşunu buldu, clindekilerı gözden geçirdi. Ama pek bir şeyi
| yoktu
Gram neden, gerçekten de neden ona elmaslarla kaplı
bir bilezik yerine saçma sapan bir soyahai çeki vermişti
İlci? Bileziği hemeıı satabilirdi ama o çek, israftan başka bir
¡ş e y değildi. Grant. Vegas’a gittiklerinde yanlarında götür­
dükleri tüm paralan harcamıştı. Ama bu onu oralara bir
daha gitmekten alıkoymamıştı. Adam Tiffany’ylc Vegas’ta
vlenmişti, Bethanne, Grant*ın her şeyini kaybetmiş olma­
sını dilerken yakaladı kendini.
Olumsuz düşüncelerin hiçbir faydası yoktu ama ken-
| dini çaresiz hissediyordu. Mücevherlerini rehin bırakma-
t tmiutıu 371
■ harcadığı paraya üzülmüştü Onu Atime
na eemişiı. Kuaför de bankalar yaratmış,
saçlarım boyatmasını tavsiye etmişti. Bethanne
karşılayamayacağını söyleyince Annıc ile Courtney
n kendileri yapmak için ısrarcı olmuştu.
En pahalı markalardan binmn kumrala yakın rengini
on dolar daha harcamışlardı. B e t h a n n e 'n ı n kendini
»genç
■sç kızın eline bırakmasına rağmcıı sonuç hiç de fena
ııştı.
Bethanne sıradan bir havayla. “Teşekkürler," dedi.
Grant. “Burada ne yapıyorsun?" diye sordu.
Bunu sormak hiç de ona düşmezdi “Para yatırmaya
lim. Peki ya sen?" Detayları bilmesine gerek yoktu
Bethanne en azından gerçeği söylemişti.
“Ben de para çekmeye geldim.“ dedi ama sesi buruk
işti. “Mcvdual lıcsabımdakilen çek hesabına aktardım."
Bethanne en şirin sesiyle, "Benim için mi?" diye sor-
Grant kaşlarını çatıp. “Aslında hayır.“ dedi.
Bethanne, gözlerindeki parıltıyı gizlemeden. “Yem
rm seni maddi sıkıntılara sokuyor olabilir mi?" dedi.
Grant kıs kıs güldü. “Keşke o kadarla kalsa.“
Şaka yapıyor gibi durmuyordu. Öyle olsa Bethan-
e'nin keyfi yerine gelirdi ama Granı'ın gözünün altındaki
iyah halkalar canını sıkmıştı “İler şey yolunda mı. Grant?“
ye sordu. Adamın iyi olup olmaması artık onu ilgilcndir-
tiyordu ama içini aniden kaplayan endişey e de engel ola-
fhr hm** I M M 373
iniyordu.
"Yolunda olm adığını söylersem sevinir m isin?" Bet­
hanne'ye cevap verme şansı tanımadı. “Aksine çok çok mut­
luyum."
Bethanne. Grant'ın bu kadar kötü bir yalancı oldu­
ğunu daha önce fark etmemişti. Onu aldattığı onca yıl bo­
yunca yalanlarını neden fark etmediğini merak etti. Belki
de gerçekleri öğrenmeyi istemediği için öyle davranmıştı
“Çok Üzgünüm, Grant," dedi. Samimiydi.
Grant kaba bir tavırla omuz silkti.
İlk doğru düzgün konuşmalarım boşanmalarından
aylar sonra bir otoparkta yapmaları gerçekten de ironikti.
Grant. "Yeni oyuncağınla aran nasıl?" diye sordu.
Bethanne sertçe, "Paul'ü mü kasttediyorsun r ' diye
sordu. Doğru düzgün muhabbetleri bu soruyla sonlanmıştı.
“Benim ondan büyük olmam, canımızı senin Tiffany'den
on beş yaş büyük olman kadar sıkmıyor. Ayrıca kiminle
istersem görüşürüm. Sen benimle evli kalmayı istemedin.
TıfTany de Paul'le birlikte olmayı istemedi. Gördüğün gibi
ortak noktamız çok."
“Saçlarını onun için yaptırdın, değil mi? Genç gö­
rünmeye mi çalışıyorsun?"
“Aslında hayır"
“Hı."
Onun yanından ayrılmaya can 3tan Bethanne, “Eve
dönsem iyi olur," dedi. Ay sonunda düzenlenecek Home­
coming Dansı'ndan bahsetmeyi düşündü ama vazgeçti.
374 Debbie Masomber
COURTKEY PULANSK1
Courtney bir haftadır babasından hiç haber alama­
mıştı. Endişeleniyordu, babası böyle yapmazdı. Bir veya
iki gün ona e-posta göndermediği zamanlar olmuştu ama
bir hafta çok fazlaydı. Ralph Jr. Pulanski'den bir ses çık­
mayınca Courtney’le ablasının ve ağabeyinin arasında bir
sürü e-posta gidip gelmişti. Onlar da en az Courtney kadar
endişeliydi. Üçü birbirine sıkıca tutunmuştu.
Courtney korkmaya başladığım elinden geldiğince
anneannesinden saklamıştı. Courtney anneannesinin kafa­
sını dağıtmak için bu sıralar sık sık örgü ördüğünü fark et­
ti. İkisi de birbirini “İyi olduğundan eminim" ve “Belki de
bilgisayarı bozulmuştur" gibi sözlerle teselli ediyordu.
Jason, babasına çalıştığı inşaat şirketi aracılığıyla
ulaşmaya çalışmış ama doğru düzgün bir bilgiye ulaşama­
mıştı. Jason'un konuştuğu müdüre göre Ralph'in çalıştığı
bölge güvenli olarak bilmiyordu ve endişelenmelerine ge-
376 Debine Haamber
ı oğullarının törenlerde görev
ı öğrenecekti
Grx~u el iterini ceplerine sokup başını salladı. “Seni
î sevindim, Bethanne," dedi, hafifçe gülümsedi.
" T e ş e k k ü r le r . Seni görmek de güzeldi."
arabaya doğru yürüdü sonra durup arkasına
B e th a n n e
L Grant hâlâ aynı yerde durmuş onu seyrediyordu.
Bethanne ona dostça el salladı. Eski kocasının kötü
l_r geçirmesini tstemiyordu. Tamam, arada sırada isti-
ı ama bu yaz onu affetme konusunda büyük adımlar
Ki
Yalnız kalmaktan nefret ediyordu ama aslında hiçbir
1değişmemişti. Grant iki yıl önce onunla aynı yatağı
yİ aşı yordu ama başka bir kadını düşünüyordu. Bu da
Mini ailesine tam olarak adamadığının kanıtıydı.
Evet, maddi durumu iyi olmayabilirdi ama Bethanne
‘klara çabuk uyum sağlayabilen biriydi. Hatalar yap-
ya mahkumdu, yine de yeni bir hayatı ve Paul adında
l iyi bir arkadaşı vardı. Çocukları yanındaydı.
Çerçevede sırıtan tek kişi, bazı pişmanlıklar yaşadığı
İli olan Grant’tı. Bunu çıtlatır gibi olmuş, sonra hiç de
ndırıcı olmayan bir şekilde mutlu olduğunu iddia et­
ti. Bethanne gerçeği söylemediğinden şüpheleniyordu.
375
Cyoklu. Şirket Ralph'le irtibata geçmeye çalışacaktı,
h&lık ancak bu kadarına söz verebiliyorlardı.
Okula dönen ve maddi durumu da çok iyi olmayan
, daha fazla dayanamayıp Courtney‘t aramış, yirmi
I telefonda konuşmuşlardı.
Courtney ablasına, “Seni çok özledim." dedi, ağla-
‘t için kendini zor umu. Julianna'y ı daha yakma ge­
liş gibi telefonu kulağına yapıştırdı.
“Okul nasıl?"
Ablasının bunu sormasını bekliyordu. “Fena değil."
rtnev bu soruyu es geçmeye çalıştı, çünkü Anntc Ham-
ı hariç arkadaş ctünememesinden ve kapıldığı yalnızlık
“ inden daha önemli sorunları vardı.
Julianna sertçe. "Dürüst ol.” dedi. Sesi annelerinin
ne o kadar çok benzemişti ki Courtney bir an nefesinin
ıtldigmı hissetti. “Gerçekten nasıl olduğunu öğrenmek
yorum."
“Çok kötüyüm ” Doğru söylüyordu. “Kilo verdiğim
ı popüler olacağımı düşünmüştüm.“ deyip itirafta bu­
du. "Erkeklerin telefon numaramı istey eceğim düşün-
Ttüm ama hiç dc beklediğim gibi olmadı." Onun ilgisini
ı tek kişi vardı, o da Andrew Hamlin di. Ne yazık ki
ı da uzun süredir devam eden bir ilişkisi vardı.
Annie. MeUnie'nın hayal dünyasında yaşadığım. An-
r'in Britney Spears‘la bile daha düzenli bir ilişkisinin
ağını söylemişti. Ancak Courtney m gördüğü şeyler
oun aksini söylüyordu
A rW lW tU 377
 “On bir kilo vermek kolay değil. Seninle gurur duyıı-
yorum. Kendini daha iyi iıı» o ii)u » u ıı, o y k dcgii mi?"
“Sağlık bakımından mı? tv e t. öyle sanırını." Zayıf­
ladığı için kendini gerçekten de daha iyi hissediyordu. O
da bu haşarısından dolayı kendiyle gurur duyuyordu ama
bazı şeylerin böyle sarpa sarmaması gerekirdi. Aslında her
şey aynen eskisi gibi kalmıştı, tşin özüne bakınca, değişen
tek şey anneannesinin antika tartısındaki rakamlardı Bir
de artık pantolonları beline bol geliyordu.
Julıunna. “Ne zaman ihtiyacın olursa ara." dedi. “Cid­
diyim. Couıt. hiç çekinme "
“Tamam, Babamla ilgili bir haber alırsan sen de beni
ara."
felik e. "Babandan haber aldın mı?” diye sordu.
Ablası. "Aranırı." diyerek söz verdi.
Courtney ablasının onu aramasına sevinmişti. Dü­
zenli olarak konuşmadıkları için kendisini kötü hissedi­
yordu. Julianna yaşça büyük olmasına ve evden yaklaşık
üç yıldır ayn yaşamasına rağmen bahalarına yakındı. Ken­
di sorunlarına kapılan Courtney. ablasının hislerine çok
fazla dikkat etmemişti.
Çarşamba sabahı okula gitmek gelm edi içinden. Ba­
basından en son sekiz gün önce haber almıştı Anneannesi
halini anladığım söy lese de okula gitmesi için dil döktü.
! sordu
Vera çok mantıklı bir şekilde. “Tüm gün boyunca te­
lefonun başında oturmakla hiçbir şeyi çözemezsin." dedi
İki gece boyunca bir uyuyup bir uyanım Courtney
dinlenmek istiyor ama anneannesinin haklı olduğunu da
37* DrM* U*v>«t>er
“$ürle.M
Courtney homurdandı. Belki de grip olduğunu söy­
lerse ona inanıp eve gönderirlerdi.
Ev Kendisini ne kadar zorlarsa zorlasın, orayı kendi
evi olarak göremiyordu. Orası onun değil, anneannesinin
eviydi.
Mike arabayı park etti ve konuşmadan okula girdiler.
İçeri girer girmez ayrıldılar; Mike sola, Courtney sağa
döndü. Şiirlerle ilgili bölümü ve İngilizce notlarını gözden
geçirmesi için en fazla beş dakikası vardı. Dickinson. Whit­
man. Başka hangi şair vardı?
Çaresizce sayfalan kanştınrken. sınıfın dışında sırtını
duvara yasladı.
Kitaplarım kolunun altında tutan Andrew sessizce
yanına sokulup, “Selam,” dedi.
Şaşırıp kalan Courtney az kalsın elindeki kitabı dü­
şürüyordu. “ Bugün sınav olduğunu bilmiyordum,” dedi,
kafasına birkaç şey sokabilmek için gözünü kitaptan ayır­
madı.
“Ne sınavı?”
“ İngilizce, şiirler. Galiba on dokuzuncu yüzyıl Ame­
rikan şairleri çıkacak.”
Andrew'in de sınavdan haberi yok gibiydi.
“ Mike söyledi."
Andrew, "Aa. şimdi anladım." dedi. “O İngilizceyi
başka sınıflan alıyor. Bay Hazcnıon sınavdan falan bahset­
medi. Ayrıca aynı konuları işlediğimizi bile sanmıyorum."
380 Ü ebble Muı tm b tr
. Henüz çok Gırla arkadaş edinememiş de olsa.
■ l i f im in » ] r Aer-urmmn- «4HMİL j-mmmm-mm ■•«.*■«!*• «H!»
ı iyi oturdu.
A a d r m 'in arkadaşı Mike okula giderken onu al-
L Courtney ona haftada on dolar venyor. se m se bin-
anrunda kalmadığı için mutluluk duyuyordu. Tek
ı ise. fazlasıyla utangaç görünen M ike'tı. Okula gidip
l nadiren konuşuy ordu. Courtney başta muhabbet
; çalışmış ama bir hafla doğru düzgün cevap alama-
ı vazgeçmişti.
M ike'ın bir dilinin olduğunu hatırlayacağını ne za-
I konuşacağını kim nereden bilebilirdi ki?
Courtney çocuğun on beş yıllık Honda’sına binerken
“Hayır.”
“Korkuyor musun?"
“Sence?” Ters bir cevap vermek istememişti ama bu
u kadar duyduğu en aptalca soruydu.
“Bence korkuyorsun.” dedi.
Courtney gözlerini kapatıp başını cama yasladı, okul-
l eve döndüğünde babasından c-posta gelm iş olması
ı dua etti.
Mike daha sonra, “İngilizce sınavına çalıştın mı?" di-
Courtney birden doğruldu. “Sınav mı var?" Babası-
t durumu kafasını meşgul eniği ıçuı hiçbir şeye önem
nemışti. "Sınav ney le ilgili olacakmış?"
37*
Cm rtncy in içine su serpildi. Başını kaldırıp yuka-
, “T m n m , («n a fü kû rlef o lsu n .” devli.
Andrr». “Bir de okulda böyle dualar kabul olmaz
' diyerek takıldı ona.
Courtney gülümsedi.
Andrew, “Nasılsın?” diye sordu.
Sınıfa girmeden önce birkaç dakika orada durdular,
r babasının başına gelebileceklerle ilgili kurkula-
ı dile getirmektense omuz silkip, "Senden riaber?” de-
Nc kadar da saçma bir soru sormuştu. Kelimeler ağ-
—\ dökülür dökülmez bunu fark etti. Andrew’in tam
iS hehy’nin tahmin ettiği gibi açılış şenlikleri olan Ho-
rung'de görev atacağı açıklanmıştı. Ponpon kızların
m olan Melanie de görev alması için aday gösteri-
r arasındaydı. Büyük maçtan önce öğlen vaktinde ög-
İ kurulu tarafından kral ve kraliçe seçilecekti. Yine
■lly'in dediğine göre. M elanic’ylc Andrew de cn büyük
I üstlenecekti.
Andrew. "İyilik." dedi. Aday gösterildiği için çok da
scanlı görünmüyordu. “Babandan haber var mı?"
Courtney. “Hâlâ bir ses çıkmadı." dey iverdi. Kendini
l fazla tutamamıştı. “Andrew, başına kötü bir şey gel­
inden korkuyorum! Ona bir şey olursa ben ne yapa­
lı?" Gözlerine yaşlar doldu, dunım u Andrew e çaktır-
■ »ak için başını çevirdi.
Andrew' kolunu omuzlarına atınca ytşkmlıktan donup
381

Icaldı. “Korkma. Her sev yoluna girecek.”
Courtney, “Hayır, girmeyecek!" diye haykırdı, h ü n ­
g ü r h ü n g ü r ağladı. “ B abam a ihtiyacım var." A ilesini h e r­
k esten çok o b ir arada tu tu y o rd u . S ö z ko n u su k işi b ab a­
sıydı. Z aten annesini kaybetm işti, b ir de babasını k aybe­
h i i i ı i n r üst kata koşup bilgisayarım açtı.
derse yaşayam azdı.
“B iliyorum , biliyorum ,”
C ourtney ıslak gözleriyle ona baktı, konuşm akta zor­
landı.
“A nnem in b aşın a b ir şey gelecek olsa ben de aynen
senin gibi kötü duygulara kapılırdım a m a ne olursa olsun
b ir çıkış yolu bulacaksın. A n n ie'y e böyle dem em iş miydin?”
C ourtney burnunu çek ip b aşın ı salladı. Ç antasından
Kuşeyi
b ir peçete çıkarıp burnunu sildi, insanlar ona balonca utan­
dı. A ncak b u durum A n d rew ’i rahatsız etm em iş gibiydi, o
da aynen onun gibi etraftakileri görm ezden geldi.
Andrew, “ O n a çok d estek o ld u n ," dedi. “ A nnem le
örgü k u rsu n a yazıldığın sıralarda A nnie kendini tam am en
kaybetm ek üzereydi. İyi ki o kursa katılm ışsın. K ardeşim in
gerçeklen de iyi b ir ark ad aşa ihtiyacı vardı. H âlâ birkaç
sorunu var am a sayende artık eskisinden daha iyi.”
C ourtney şaşkınlıktan cevap verem iyordu.
“Sana d oğru düzg ü n teşek k ü r edem edim am a belki
bahan konusunda b iraz yardım ım dokunur. B ugün antren­
m andan sonra size uğra sam olur m u?"
C ourtney bü y ü k b ir çab a s a rf etm esi gerekse de ba­
şını hafifçe sallam ayı başardı, ö ğ re tm e n le r zili çaldı.
382 Debbte Kktcnmher
Sim hu kadar endişelendirdiği için çok üzülüyordu
A n d re w kapıyı ç a ld ığ ın d a , C'ourtncy'in yanakların­
daki yaşlar henüz kurumamı şu. Az önce Jason’la konuş­
muştu, şimdi de Julıanna'yla görüşüyordu.
Ablasına, “Bir arkadaşım geldi, kapatmam lazım.”
dedi. Andrew'e dikkatlice baktı. Andrew oturma odasında
bir yabancı gibi duruyor. Courtney'in anneannesinin aşın
ilgisine maruz kalıyordu.
Julianna. “ Erkek mi kız mı?” dedi.
Courtney, “ İlk söylediğinden," diye fısıldadı.
"Andrew mı?”
"Evet," diye sitem etti. Ablasına anlatması gereken­
den fazlasını anlattığı belli oluyordu.
"O zaman kapat şu telefonu da arkadaşınla ilgilen."
Anneannesi çok misafirperver biriydi. Andrcw’i kol­
tuğa oturtmuş, onunla yıllardır tanıdıkları bir aile dostuy­
muş gibi muhabbet etmişti.
Courtney utangaçça odaya girdi, anneannesi ona gü­
lümsedi. “Ben de Andrew’e babandan haber aldığımızı
söylüyordum."
“Ablamla telefondaydım da." Utanan Courtney mer­
divenlerin başındaki antika sayılabilecek siyah telefonu
gösterdi.
Anneannesi sesim alçaltıp, “ Bahsettiğin genç adam
bu m u?" diye sordu. Sanki Andrew onlan duymuyordu
“Hani şu çorapları ördüğün?"
Courtney. anneannesinin ara sıra izlediği o eski dizi-
384 Pahlar Sfucomber
A a â r* . ^G m nriıynn." dedi. “Sonra görüşürüz." Ça-
ric koridorda ilerledi
Courtney kısa sürede bu kadar çok duygu değişikliği
manın şaşkınlığı içinde sınıfına girdi.
Mike okuldan sonra onu anneannesinin evine bırakır
Anneannesi m erdivenlerin başından. “Haber var
’ diye bağırdı.
Gelen mesajlara çabucak baku ve kalbi paramparça
l Babasıyla ilgili hiçbir gelişme yoktu. Morali bozuk
e. “Hayır!" diye seslendi.
Telefon çaldı, normalde Courtney cevaplardı ama hiç
yle, Andrew'le bile konuşacak durumda değildi. Her
yin üstesinden gelinebileceğini söylemiş olabilirdi ama
ı defa öyle bir şey yapabileceğini sanmıyordu. Babasını
- L ‘em ezdı Bunu aşmasını ne çikolatalı kurabiyeler ne
l yumak ipler ne de teselli edici sözler sağlayabilirdi.
“Evet. evet, burada. Hemen çağınyorum." Annean-
linin sesini duyabiliyordu. Merdivenlerden aşağı inmişti
na yine de anneannesi. “Courtney, telefon!” diye bağırdı,
iiri seninle konuşmak istiyor.” Gülüm seyerek ahizeyi
T uzattı.
Courtney babasının sesini duyar duymaz sevinçten
Bzyaşlanna boğuldu. Babası beş gün boyunca ormanda
dip dış dünyayla tüm bağlarının koptuğundan bahseder-
ı bile telefon gidip geliyordu. Onlar orada keşif yapar­
en şiddetli yağmurlar başlanıışu ama babası iyiydi Aile-
383
ı gibi parmaklarını şıklarıığmda ortadan kaybol-
ı istedi Yüzünün kızardığım hissederken anneanne-
r taktı
Anneannesi şimdi de. “Babası için çok güzel bir ço-
>Ördü," diyordu. "Onlar lacivertli ama sana ördükleri
»I ve . Şaşkınlıkla Courtney'e baktı. “Aa, yoksa sürp-
i bozdum?" dedi. Ondan beklenmeyecek kadar hızlı
ularla mutfağa gitti.
Andrew, gözlerini C ourtney'in gözlerinden ayırma-
ı ayağa kalktı. "Benim için çorap mı örüyorsun?"
C ourtney başını salladı. "İkincisinin topuğunu yapt­
ım ama bitti sayılır."
"Hiç kimse daha önce bu kadar güzel bir şey yapm a­
lı benim için. Ç ok... tatlısın."
Onu lallı biri olarak görüyordu. Courtney'in istediği
ı şeydi buydu.
B r Imwé -fr-ı ■ ■ 385

ELİSE BEA UMÖNT
Bethanne'nin daveti hafta onası Elise'e rahat bir
nefes aldırmıştı. Bethanne ınaddi durumunu kontrol etmek
için ondan yardım istemişti. Elise bu konularda uzman sa­
yılmazdı ama elinden geleni yapacaktı. Ayrıca evden kaç­
mak için bir bahane bulduğuna da çok sevinmişti.
Ne Aurora ne de David. Maverick’ten bahsetmişti.
Ne yazık ki büyüklerinin karmaşık ilişkilerindeki gerilim,
hisseden torunları, hemeıı hemen her fırsatta dedelerinin
adını anıyordu. Çocuklar onu bu kadar çok severken, o Ka
ray ipler'de bir poker masasında vakit geçiriyordu. Mutlu
olmasını istiyordu ama hayatının bir parçası olamazdı. Bir
çift olmaya dair ikinci uğraşları da birincisi gibi hüsranla
sonuçlanmıştı. Aslında o sayfa sonsuza kadar kapanmıştı
Elise, Bethanne'nin evine en yakın durakta otobüsler
indi. Bethanne’yi seviyor, insanların tahmin bile edeme­
yeceği kadar çok ortak noktalan olduğunu biliyordu. İkisi
386 Detıbie Slacomber
höüoplnnp faomt* tıİ7<ta yinnı aldıyorum.1'
Hıse başuu iki yana salladı. “O kadarı yetmez. Her
partiye yaratıcı zekânla bir şeyler kattığını unutma."
Brthanne. “Yaratıcı zekâ." dedi. “Kulağa hoş geli­
yor."
“Doğrusu da bu zaten.” Klisc. Bethanne nin yetene­
ğini görmezden gelemezdi. “Sen onlara benzersiz hır şey
sunuyorsun. Her parti birbirinden farklı. Hepsini doğum
günü çocuğunun ilgilendiği şeylere göre tasarlıyorsun.
Ama çok fazla para isteyerek müşterilerini kaçırmak iste­
miyorsan durum değişir ”
Bethanne lafı ağzında geveleyip. “Aynen öyle.” dedi,
“tnsanlar yeterince harcama yapıyor zaten, bir de parti için
fazla para vermek istemeyebilirler.”
“O zaman bir standart belirle. Daha önce hazırladığın
ve çok sevdiğin tasarımların bir listesini yap ve insanlar
telefon açtığında onlara bunlardan bahset. Hepsi için bir
fiyat belirle ve standart partiyle ek olarak düzenlenecek
özel bir parti seçeneğini sun."
Bethanne'nin gözlerine bir canlılık geldi. “Elbette.
elbette. Bunu daha önce düşünmeliydim." Gülümsedi
“Malzemeleri toptan alıp tasarruf yapabilirim bftylece
Kârım da artar.”
"Pastalar için yakınlardaki bir pastaneyle görüşebi­
lirsin."
İkisi de birbirine bakıp aynı anda, "Alix,“ dedi.
Elise. “Alix bu iş için biçilmiş kaftan." dedi. "Ayrıca
_çocuklarıyla, evleriyle ve lüm işleriyle kendi
ı ilgilenmek zorunda kalmıştı. Ama şimdi geçmişi
ı takmanın anlamı yoktu.
Hamlinlerin mahallesi epey canlıy dı, evleri de bir o
r güzeldi, tlısc merdivenlerden çıkıp zili çaldı, busı-
ı da bahçeye hayran hayran baktı. Bethanne gülümse-
;k kapıyı açtığında Elise eğilmiş, kocaman bir kaşım­
ayı yakından inceliyordu. İçeri girdiğinde onu masanın
■rinde bir demlik çayla bir tabak kekin beklediğini gör-
Bethanne spiralli bir defter uzatırken. “Yardımların
çin şimdiden teşekkür ederim." dedi. "Tüm bu parti işine
“rnn fikrinle başladığım için ve... seni çok akıllı ve bilgili
i olarak gördüğüm için sana danışmak istedim " İç çekti.
3u hesaplan onlarca kez gözden geçirdim ama her defa­
c a sonuç karmakanşık oldu."
"Bilmez miyim,"
Bethanne ay lık giderlerini bir sütuna. Grant’tan al-
Şı toplam nafaka ve çocuk yardımını da başka bir sütuna
zmıştı. Ayrı bir sayfaya da aldığı kaparolarla birlikte du-
nleyeeeği partilerden elde edeceğini düşündüğü geliri ve
er bir iş için yapacağı masraftan sıralamıştı.
Elise listeyi dikkatlice inceledi, başını kaldınnca
ianne'nın onu izlediğini fark eni. Kararlı bir şekilde.
Partiler için daha fazla ücret almalısın.” dedi Bethanne
hha ilira/ edemeden, "Saatlik ücretin nedir?” d iy e sordu.
“Şey... bilmiyorum. Sadece her parti için masrafımı
387
u g u y acağı iç * ı ua işine getir,
diyen Bethanne ayağa fırlayıp Flise'e »ı-
"Teşekkürler. teşekkürler. Eline Yaratıcı /eki
E tse sevinçle gülümsedi Gitmeden önce hı/mctlen
ı saatlik ücret almasını hatırlattı “Saatlik yirmi dolar
‘t başla.“ dedi. "Aynca saatlerine hazırlık, temizlik ve
ı geçen süreleri de dahil e t"
Bethanne söylediklerine uyacağına dair ona söz ver-
Elise eve otobüsle dönerken arkadaşına yardım ct-
h verdiği mutluluğun keyfini yaşadı. Bethanne'yle
— *ı ona d4 iyi gelmişti Kadının Grant a kızgın ya
'fi olmaması Elisc’i etkilemişti Elise bu sakin du­
yla ilgili bir şeyler söyleyince. Bethanne ona bunun
~~na sayesinde edindiği bir özellik olduğundan bah­
şişti.
Elise'e göre boşanma, midesine kramplar girecek
r büyük acılar çekmekten başka bir şey değildi. Ama
anne, o acıların içinde mantık kırıntıları bulmuş,
ıtt'ın ihanetiy le hayata dönmüştü.
Elise eve girdiğinde içende hiç kimsenin olmadığını
İndü. Sonra televizyonun sesini duy du. Hava güneşli
p güzel olduğu için ev sakinlerinin hep birlikte teles iz-
m karşısına geçmesine bir anlam veremedi.
Oturma odasının kapısının önünde dururken. "Neler
yor'.'” diye sordu.
 Luke. “Siss." diyerek onu susturdu. “Dedem televiz-
y n ııd n / ' d iy e fiH ilıbılı
Aurora omzunun üzerinden ona bakıp, “Anne.” dedi.
"Gel yanıma olur. Babamın oyununu gösteriyorlar.”
Elise. “Ben almayayım,” deyip hızlı bir şekilde ar­
kasına dündü ama neredeyse dengesini kaybediyordu. Te­
levizyonda verilsin verilmesin, kumar kumardı. Artık tele­
vizyona da çıktığına göre M averick'i durdurmanın hiçbir
yolu yokru. Aylarca kendim yenilmez olarak görecek, hiç­
bir oyunu kaybetmeyeceğine inanacaktı.
Kısa süre sonra Aurora kapısını hafifçe tıklattı. “An­
ne? İçeri gelebilir miyim?”
“Gel.” Elise. çocukların bir sorunu olduğu gün gibi
ortada olan dedelerini hayran hayran izlemesine izin ver­
mesiyle ilgili bir çift lal etmekte kararlıydı.
“Eve geldiğinde üzgün gibiydin.”
Elise duygularını saklamaya çalışmamıştı ama aile
cek Maverick’ı izlemeye öyle bir dalmışlardı kı. bilinir
onu fark etmesi onu fazlasıyla şaşırttı.
“B abam ...”
“Babanı şimdi konuşmasak daha iyi olur.” Bunu dah
önce de söylemişti ama bir kez daha söyleme ihtiyacı duydu
Daha birkaç saat önce Bethanne ‘nin Grant'a karşı takındı i
tavra hayran kalmıştı. Kendisi de M averick'e karşı benze
duy gular beslem eyi istemişti ama olmuyordu İşte.
Aurora. Elisc'in yalağının kenarına oturdu. “Bence
babamla ilgili olarak son bir kez konuşabiliriz.'
390 Dtbbte Motomber
Elise. "Peki, o zaman neden oynadı?" diye sordu
"Sakın henim için oynadığını söyleme, çünkü öyle oldu­
ğuna hiç inanmıyorum.’’
Aurora ne diyeceğini bilmiyormuş gibi başını iki ya­
na salladı. “Ama bana aynen öyle söyledi.”
Elise yavaşça. “Ölüyor," dedi. Birkaç saniyede her şey
gözlerinin önünde daha da belirgin bir hal aldı Şu son ay­
larda yaşadıkları şeyler aklında canlandı. Bir şeylerin yan­
lış gittiğim fark etmeliydi. Maverick'in hayau boyunca hiç
boş boş oturduğunu görmemişti ama unu beklemek için sa­
adetçe arahada kalmıştı. Bunlun da tıpkı kızını anidcıı gömır
isteğini kabul ettiği gibi sorgusuz sualsiz kabul etmişti.
"Bir yıl.”
Aurora başını salladı. "Seni seviyor, anne. Bana de­
falarca söyledi, doğruyu söylediğini biliyorum.”
Elise boğazındaki yumruyu yutkundu "Ben de onu
seviyorum."
"Biliyorum.”
Luke hiçbir şey demeden ayağını sürüyerek içer,
girdi. Annesinin kucağına oturdu, derince iç çekli.
Elise. "Ne oldu?" diye sordu.
Luke şaşkınca, “Bilmiyor m usun?” dedi. "Deden
kaybetti."
Elise kollarını torununa uzam. Luke annesinin kuca­
ğından imp ona doğru yürüdü. Elise, torununu sıkıca tutu;
gözlerini kapanı ve eski kocasının kumarda da gerçek ha­
yattaki gibi şanssız olduğunu düşündü.
392 Dtbbie Macıimbrr
Ekse gönülsüzce haş salladı
"Kazanıp ka/anm adığn Öğrenmek istemiyor musun'.'"
"işem iyorum " örgüsüne uzandı, bir şey lerle meşgul
i y i ihtiyacı vardı.
“Şanslı çoraplarını giymişti.”
“Şans diye bir şeye inanmıyorum ben.” Aurora. Eli-
'ın beklemediği kadar çok babasına çekmişti. Elise,
v üar elle örülmüş bir çift çorap, o kadar." dedi, istemc-
i kadar sert bir cevap vermişti.
Kızı neredeyse Elise’ın duyamayacağı kadar kısık bir
slc konuşarak, “Babam bilmeni istemedi." dedi.
Kaşlannı çatan Elise örgü örmeye ara verip başını
dırdı "Neyi bilmemi istemedi?" diye sordu.
Aurora ellerini birleştirip gözlerini yere çevirdi. "Ba-
ı ölüyor, anne ”
“Ne?"
"Löseminin nadir görülen bir türüne yakalanmış,
bbi adını sorma çünkü daha doğru düzgün söylev emi­
nim bile. Çıkıp gittiği zam anlan hatırlıyor m asun? Kan
kline gidiyordu. Sadece bir yıllık ömrü varmış. Bir ihtı-
ıl iki yıl yaşayabilirmiş ama orası da şansa kalmış ’ Söv-
liği şeyi fark edince hüzünle gülümsedi
“ölüyor mu?” Elise’in kalbi durmuş gibiydi
"Vakti varken beni ve ailemi tanım ak için SealW a
•İdi." Gözlerine yaşlar doldu “Buradaki poker turnuva­
mı katılana kadar da kumar oynamadı O konuda bana
tin etti, ben hâlâ ona inanıyorum "
BETHANNE HAMLİN
Eylül ayının ortalarında bir cuma akşamı. A ndır w ile
nie okul etkinlikleriyle meşgulken Paul telefon edip sı­
nava gitmeyi teklif etti. Bethanne, Paul'ün teklifini bol
liyon ve macera dolu bir film seçmesine rağmen kabul
L Her kanlı ve dövüşlü sahnede Bethanne gözlerini ka­
tıyordu. Ama fılnıın kahramanı ne zaman öleceği kesin
‘i duran bir olaya karışsa kaçmayı başarıyordu. Yine de
an gelen yüksek sesli müzik Bethanne'yi heyecanlan-
yordu. Bu defa kötü bir son olabilir miydi?
Aksiyon sahneleri kısa süreliğine dinince Bethanne.
nt’ı düşündü. Hiç kimseye bankanın yanındaki oto­
da karşılaştığından bahsetmemişti. O anlar, bir hayal-
ı farksızdı.
Bethanne. eski kocasının kaçamak ilişkisinden ve ar­
an gelen boşanma sürecinden büyük yaralar aldığını
: çöken keder dolu duygularla fark etmeye başladı Ço-
c uklar ondan uzaklaşmıştı. Annie arada sırada babasıyla
konuşuyordu am a ona artık eskisi kadar saygı duym u­
yordu. Andrew de birkaç kez aralanın düzeltmek için gös­
terdiği çabalara rağmen babasıyla bir şeyler yapmayı is­
temiyordu.
Bethanne. oğlunun günün birinde kalbinin derinlik­
lerine bakıp babasını affetmesini diliyordu.
Bethanne de evliliğinin bitmesiyle eski kocasının ya­
şadıklarına benzer acılar yaşamıştı. Grant değişmişti ama
bu değişimlerin ne zaman meydana geldiğini fark etm e­
miş. hatta neler olduğunu bile anlamamıştı. Bu yeni adam
onunla evlenen, dogumhanede yanında duran ve çocuklar,
hastayken telaştan yerinde duramayan adam değildi. Belki
de bunda Bethanne'nın de suçu vardı. Bu daha önce ka­
bullenmediği bir şey di. Belki de kendi küçük dünyasına
kapılıp çocuklarıyla ilgilenirken evliliğine yeteri kadar
özen göstermemişti. Yaşananlardan soma iki yabancı ol­
muşlardı.
Paul’e bakınca adamın filmi değil de onu izlediğin,
fark etti. “İyi misin?" diye fısıldadı.
Başını salladı ama Paul’ün ona inanmadığım görebi­
liyordu. Mutlu sonla biten, daha doğrusu kahramanın ha
yatta kalmasıyla son bulan filmden sonra kahve içmeye
gittiler.
D enny'm n yerinde karşılıklı oturdular, garson kız
kahvelerini getirirken sevimlice Paul'e gülümsedi. Paul
gerçekten de hayran olunabilecek kadar çekici bir adamdı
W Dtbbte Macomber
«eldi." Bethanne isi sakaya vurmaya çalıştı ama bir yandan
da keşke bunları daha önce düşünseydim, diyordu.
Garson kahvelerini tazeledi. Paul fincanına uzanıp
dalgın dalgın bir yudum aldı. “Birlikte olmayı istediğin
biri mi var?"
“Hayır, bunların benimle ilgisi yok.”
“O zaman neyle ilgisi var? Seni anlamıyorum, Beth­
anne. Arkadaştan da öte olabileceğimizi ummuştum. Kah­
rolsun." Üzüntüsü sesine yansıyordu “Ben de bundan kor­
kuyordum. Aramızdaki yaş farkı sebep oluyor buna, öyle
değil m i''”
“H ayır... Tamam, birazda ondan ama asıl söylemek
istediğim bu değil. Sana çok ama çok değer versem de ara­
mızdaki ilişkinin sağlıklı olduğuna inanmıyorum."
“Nesi varmış ilişkimizin?"
Bethanne söylediği şeyleri tekrarlamayı istemiyordu
"B ir süre görüşm eyelim Sana kötülük ediyorum. Diğer
kadınlarla görüşmeli, sana her şeyiyle bağlanabilecek bi­
rini bulmalısın."
Paul. “Ona ben karar veririm ,” diye serzenişle bu­
tundu. “TifTany gidince neler hissettiğimi sadece sen an­
ladın. İkimizin de ayıu şeylerden canı yandı, bu yüzden
ortak noktalarımız var. Şimdi gelmiş bunca şevi geride bı­
rakmamız gerektiğini söylüyorsun.”
“Kendimi doğru düzgün ifade edemedim sanırım.”
“Tam aksine, vermek istediğin mesajı çok net anla­
dım. Görüşmememizi istiyorsun am a ben nedenini bir
3% Deihte .Uaeomber
i gülümsemesi Bethanne’nın son zamanlarda his-
_i şeyleri daha da netleştirdi.
Paul. "Düşüncelere dalıp gitmiş gibisin." dedi.
“Doğrudur, bu aralar çok düşünceliyim.”
Paul içinde şeker otan küçük kâğıt pakete uzanırken.
! düşünüyorsun?“ diye sordu. Kahvesini karıştırırken
■n kaldırıp ona baktı.
Bethanne omuz silkti ve kısa süreliğine İçine bir hü-
ı çöktü. “Binleriyle görüşmüyorsun, öyle değil mi?”
“Senin haricinde mi?”
Bethanne. “Evet." dedi. “Hayır. Yani biz o anlamda
nüyonız. Sadece arkadaşız."
“Tamam ama niye kaşlarını çattın ki? Böyle olma-
ı istediğini düşünüyordum."
“Bir sorunumuz var. Paul.” dedi K o n u y a d o ğ ru d a n
■ irm e k le kararlıydı. “Birbirimize güvenmeye başladık.
Senır,
yanında kendimi güvende hissediyorum, senin de
■■mı şeyleri hissettiğinden eminim.”
Paul onunla tanışacak gibiydi am a akıllılık edip lafinı
meşini bekledi.
"Kısa süre içinde bir şeyler yapmazsak duy gusal an-
ı birbirimize bağımlı hale gelecek, başka insanlarla
bayabileceğimiz fırsattan göremeyeceğiz." Bunu bir
_jalm iş gibi söylese de. Bethanne butun özellikle de Paul
ı olmasından korkuyordu “Öy le obuamızı istemem.“
Paul de gönülsüzce. “Ben de " deyip kabullendi
“Yüriheçlerden kurtulup tek başımıza y û rin en m vakti
1ü anlamıyorum. Sanki sanki Kaşıma yine ayıu şeyler
friıyor"
"Ben, TifTany değilim!"
“O zaman ncdctı içimde bir burukluk var? Neden
İti kanının başka bir adama âşık olduğunu söylediğinde
H pM ttikkrim in aynısını hissediyorum? Yine reddcdıliyo-
"Hayır. öyle değil." Duygularını anlatmayı bir türlü
Tncmişti. "Arkadaş kalmayı istiyorum Ama aynı za-
ı dışarı çıkıp başkalarıyla görüşmeni de istiyorum."
Paul. “Neden?” diye sordu. “Ben senden hoşlanıyo-
“Ben de senden hoşlanıyorum. Ama bir süreliğine
mesek daha iyi olur "
Bethanne gülümsedi ve Paul’ün elini tutmak için iteri
dı. “ Sen çok iyi birisin. Paul. Benim için >aptıklanna
t kadar teşekkür etsem az. Ancak bir Süre görüşmemenin
yatımıza başka insanlar sokmanın zamanı geldi."
Alıngan bir tavırla, “Bem reddetm ediğinden emin
n?” diye sordu. “(, ünkü bana hiç de öyle gelmiyor."
“Biraz ayrı takılmamız, konuşmayacağımız ya da
Mknleşmcyeceğimız anlamına gelmiyor. Sağlıklı bîr ilişki-
ün olmasını, iki gerçek arkadaş olmamızı istiyorum."
hanne binlerinin konuşmalarını dinleyip onlara güldük -
riııdcn korkarak etrafına bakındı Paul’e doğru eğildi,
ı deli gibi âşık olacak harika bir kadınla birlikte d -
ıtı istiyorum."
Bm M J M W 397

“O kişinin sen olduğunu düşünüyordum."
Bethanne iç çekti. “Sana âşık olmanın ne kadar kolay
olduğunu bilmiyorsun. O konuda yolu yanlam ış sayılı-
ran.”
Bu sözler belli kı P aul'ü mutlu etmiş, yüzündeki ger­
ginliğin kısmen kaybolmasını sağlamıştı. “ Peki, bana âşık
olmam ne engelliyor?"
“Vicdanım. Birlikte olman gereken kadın ben deği­
lim."
Paul bir kez daha inatla. "Ona ben karar veririm, de­
di.
“Ama ortaya çıkacak sonuç ikimizi de ilgilendiriyor
Paul kaşlarım çattı, sonra yavaşça. “Yani bir bakıma,
senin birlikte olman gereken adam da ben değilim, öyle
mir
Bethanne başım salladı. “ Bunu daha önce söyleme­
liydim ama söyleyecek cesaretim yoktu. Arkadaşlığına
gerçekten çok değer veriyorum.” Derin bir nefes almak
için durdu. “Umarım sana çocuklar doğuracak bir kadın
bulursun. Çünkü mükemmel bir baba olacağından şüphem
yok." Onunla birkaç kez karşılaşmasına rağmen Andrew
de Annie de onu çok sevmişti.
“iyi ama yine de seninle görüşmeyi, sana telefon aç­
mayı istiyorum.” ilk başlarda dediği gibi yapacak ama
başka kadınlarla çıkmaya başlayınca telefonların arası ya-
vaşça açılacaktı.
Kendisini ağlayacakmış gibi hisseden Bethanne, “Öz-
398 Debbie Macrmher
mayı istiyordu. Hır suru güzel iş yapabilir, çalıştığı herkese
r - ; •*“! .U H lifJi 1I ilngfln nrj>iinİ7a«yr>nu bile vamtli-
lirdi. Zaten düğün de kocaman bir partiden ibaret değil
miydi?
Paul uzunca süren sessizlikten sonra. "Sen birileriylc
çıkarsan ben de çıkarım." dedi.
Bu kadarını duymak Bethanne “ye yeterdi. “Bence bu
ikimiz için de atılacak en manuklı adım olur."
Paul ödev yapmaya haşlayan genç bir öğrenci gibi
dirseklerini masaya yaslayıp, “Çalışmaya nereden başla­
mamı tavsiye edersin?" dedi.
Bethanne kıkır kıkır gülmemek için kendisini zor
tuttu, “tşyerin olabilir mi?"
Paul başını iki yana salladı. “Işyerimdeki herkes ev­
li."
‘Birlerinin senin için çöpçatanlık yapağına eminim ”
Paul elini sallayarak geçirtirdi. “Ben almayayım."
Bethanne onu suçlamıyordu. “ Bir keresinde şu süs
yastıklarının birinin üzerinde Görürü usulüyle o kadar çak
haşır neşir oldum ki. kimseyi görecek halim kalmadı' ya­
zısını görmüştüm."
İlcisi dc güldü ama Paul'ün yüzü aniden asıldı. “Beni
senin gibi güldürecek birini bulacağıma inanmıyorum."
Bethanne. PaurDn iltifatını görmezden gelip. “Sen
bir şansını dene bakalım." dedi.
Paul. "Peki ya sen?" diye sordu. “Hazır olduğuna ka­
rar verdiğinde bu erkekle nerede buluşmayı planlıyorsun"
400 Drbbir MUfvmbtr
¿övenimin yerine gelmesine gerçekten de büyük katkın ol­
du." dedi. "G ranf tan ayrıldıktan sonra hiçbir erkeğin beni
çekici bulmayacağını düşünüy ordum."
“ Ama ben buldum," dedi, sonra da sevimlice, "bulu­
yorum," diye ekledi,
“Teşekkür ederim."
Paul. “Başka adamlarla görüşecek misin?" diye sor-
“Çünkü ne yapacağımı bilmediğim sulara tek başıma
m eni."
Bethanne gülümsemeye çalıştı.
“Bir süre sonra olabilir." dedi. “Ama henüz hazır ol-
ıu sanmıyorum." Her şey i zamana bırakacak, maddi
unu düzeltip işlerini yoluna sokmaya bakacaktı. Ço-
Iarına iyi bir anne olmakla birlikte bu da öncelikli he-
flerinden biriydi. Başından geçenler sayesinde hayalında
bir erkeğe ihtiyacının olmadığını öğrenmişti. Yirmi yılını
t'ın eşi olarak geçirdikten sonra kendi kimliğini bul-
aya başlamıştı. Bu laf çok klişe olabilirdi ama tüm kli-
lerde olduğu gibi bunun altında da bir gerçek yatıyordu.
Kimliğinin bir kısmı onu işkadını olarak tarif edi­
yordu. İki gün önce Bethanne’yi bir arkadaşının arkadaşı
ış. yiyecek içecek hizmetleri verip vermediğini sor­
uştu. Bethanne o işleri yapmıyordu ama yapan bililerini
iyordu. O konuşmadan sonra aklında bir fikir belirmişti,
artiler ve sosyal buluşmalar düzenlemekten iyi anlıyordu.
tŞimdiyc kadar çocuklara doğum günü partileri dliZcnlc-
işti ama işlerini geliştirmeyi, daha güçlü bağlantılar kur-
399
Bethanne eliyle tersley ip. “Hiç sanmam.” dedi. “Bu-
ı yapabilecek kadar cüretkâr değilim “ Paul. Bethanne'
ı tam da beklediği gibi gülümsemıştı. “Güzlerimi ve ku­
m u dört açarım. Eninde sonunda bir arkadaşım ya da
ı aracılığıyla veya şans eseri biriyle tanışırım."
“Ama şimdilik böyle bir aray ış içinde değilsin, doğru
“ Doğru! Henüz kimseyi aramıyorum."
“ Belki de aramalısın." Pis pis gülümsedi. Başını çe-
ip etrafına dikkatlice baktı.
“Paul! Saçmalama."
“Ne yaptım ki? Başında beysbol şapkası olan şu
ma ne dersin?”
Bethanne sesini alçaltarak. “Paul, kes şunu." dedi
lenı de hemen. Seni kadınlarla tanıştırmamı istemıyor-
ı uslu dur " Ona tam da gerektiği gibi bir cevap vermek
di ve o anda garsonla göz göze geldi. Genç kız kahve
iliğini kapıp onlann masasına doğru geldi, isimliğinin
rinde Cindy yazıyordu.
Bethanne sıcakkanlı davranıp. “ Merhaba. Cindy.”
. “Seni Paul’le tanıştıray ım. Kendisi bekâr."
Cindy. Paul'c bir bakış atıp utangaçça gülümsedi ve
rdaklanna kahve doldurdu.
Bethanne. “Paul gibi bir adamla görüşmeyi ister mi­
ri?" diye sordu.
“Ş ey... elbette."
 Cindy, Bethanne'nin haklı olduğunu kanıtlamıştı.
Bethanne sevinçle, “Sana ne demiştim?" dedi,
Paul, "Cindy, yarın saat beşten sonra görüşebilir mi­
yiz?” diye sordu.
Cindy’nin üzüntüsü gözlerine yansıdı. “O saatte ça­
lışıyorum ama saat dokuzdan sonra olabilir”
Kısa süre sonra PauJ ile Cindy nerede buluşacaklarını
kararlaştırmaya başlamışlardı.
Cindy gülümsey erek yanlarından ayrıldı. Paul öne
doğru eğildi. "Bir B planım olsun istiyorum. Dediğini ya­
pacağım ama her şey istediğim gibi olmazsa sana geri dö­
nerim bunu bil.”
Bethanne, “Paul,” diye yakındı am a sonra kabul­
lendi. "Pekâlâ, öyle olsun.”
“Güzel,” diyen Paul gülümsedi ve kahve fincanını
şerefe deıccsine havaya kaldırdı.
402 Pfhhte Um unVr
huzurevi ona tatil gibi gelmişti.
Minin m annem ııastaoeyc yaum ui£. iuiuu ..n tayi- >•
şeyin eskisi gibi olmayacağını anlamıştı. Her ne kadar
kabul etmeyeceğim bilsem de. sorumluluklarının azalma­
sına sevindiğini görebiliyordum. Gül bahçesini özlediğini
biliyordum, çünkü ben de özlüyordum.
Yemek salonunda yemek yedik, annem beni yeni ar­
kadaşlarıyla tanıştırdı. Ida ile Francine’yle geçen hafta ve
ondan önceki hafta da tanıştırıldığımı söylemeye dilim
varmadı, ilginçtir, beni hatırlamamış gibilerdi.
Margaret, cuma günü işten çıkmadan önce beni pazar
akşamı yemeğe davet cni ama davetini reddettim. Hemen
hemen her gün görüşüyorduk, açıkçası ablamı ne kadar
sevsem de biraz nefes almak istiyordum. "Başka planlarını
var" bahanesini çabucak kabul ettiğine göre o da aynı şey­
leri hissediyordu.
Ablamla oramdaki ilişkide çok büyük olmasa da bazı
değişiklikler olmuştu. Margaret daha fazla örgü örmeye
başlamıştı, ben de tığı elime almıştım, ikimiz de birbirimi/ı
anlamaya çalıştığımızı kanıtlamaya uğraşıyor gibiydik.
Annemi ziyaret ettikten sonra vakit geçirmek İçin
arabama atlayıp Grcen G ölü'nc gittim Beş kilometrelik
yürüyüş yolunu, defalarca Brad Cody ve Chase'le yürüme­
yi çok özlemiştim. Kendimi oraya gitmekten alıkoymuş­
tum ama artık daha fazla dayanamayacağıma karar verdini
Brad'le Janıcci görürsem gülümseyip selam verecek, son­
ra da yolumu devam edecektim. Yürüyüş yapmak bana iy i
404 U e & h i* M ıh tım b e r
“Güzel bir yumağı, ipi ve kurguyu severim
Örgü örmenin hana yaşattığı sevinci,
bir de kitap okumay la yayarım!"
Priscilla A. Gihson-Roberts
LYDIA HOFFMAN
Pazar günü öglenleyin annemi ziyaret ettim. Bu ka-
r güzel bir sonbahar gününü evde tek başına geçirmenin
nlamsız olduğunu düşünüyordum. Özellikle de pazar
İnleri çok zor anlar yaşıyordum. Bu pazar nedense ken­
ti çok daha yalnız hissettim. W hiskcrs'a olan sevgim
t arlık bana yetmiyordu.
Annemi aylardır hiç bu kadar iyi görmemiştim, yü­
nün güldüğünü fark edince sevinçle doldum. Yaşadığı
ı büyük değişikliği hiç itiraz etmeden kabul eniği için
l minnettardım, iki hafta bakımevinde kıldıktan sonra.
<03
gelecekti, ayrıca sırf tuhaf bir karşılaşmadan çekindiğim
ıştii guzci Vdk.it ğüÇimiekîen mahrum bırakmayacaktım
kem i imi. Karşılaşırsak durumun ü stesinden gelecektim.
Brad de aynı şeyleri yaşayacaktı.
Yaprakların yeni yeni solmaya başladığı, gölün üze­
rinden hafif bir esintinin geldiği mükemmel bir gündü.
Otoparkta spor ayakkabılarımı giydim, çantamı arabamın
bagajına atlım. Anahtarı elime alıp yürüy üş yoluna çıktım.
Daha beş yüz metre ilerleyemeden b u golden retriver
İ tasmasının kayışını arkasından sürüyerek hızlıca yanımdan
p ç ti . Ne yazık ki onu yakalamaya fırsat bulamadım. Bi­
n len ellerinden kaçıp giden köpeklerinin peşinden koşuyor
olmalıydı. Bir anlığına köpeğin Chase olabileceğini dü-
ündüm ama Chase o kadar büyük değildi, f akat saniyeler
ııra Cody’nuı sesini duyup yanıldığımı fark ettını.
"Chase! Chase! Gel buraya!”
Omzumun üzerinden geriye bakmak için başımı çc-
■inliın ve Cody'nin hızlıca bana doğru koştuğunu gördüm,
leni görünce birden durdu, arkasına baktı, önüne döndü,
»nra bir kez daha arkaya baktı.
“Lydia!” diye bağırdı, kollarım açıp hana doğru koş
Onu yakalayıp sıkıca sardım.
Yalvaran gözlerle bakıp, “Chase’i yakalamalıyım.”
di.
“G it," dedim.
Cody koşmaya haşlarken, “B u yere gitme, tamam

mıT" M i
“Tamam," diyerek ona söz verdim ama öne ek] kararlı
tavırlarım a rağmen. Brad ve Janice’i birlikte görmeye
hazır olmadığımı düşünmeye başladım.
Yüz yüze gelirsek Janice muhtemelen içten içe gü­
lecekti. Çok bencil bin olduğunu vç anneliğe zırnık kadar
değer vermediğini kısa sürede anlamıştım Karşılaştığı­
mızda kocasını ve oğlunu istediği an geri alabileceğini gö­
züme sokmaktan zevk duyacağını biliyordum. Zaten bunu
zamanında bana çok net bir şekilde göstermişti. Parmağını
şıklatmasıyla Brad yanında bitmişti.
Bu kadar karamsar olduğum İçin kendimden nefret
ediyordum. Otoparka geri dönüp kaçmayı düşündüm ama
Cody'ye verdiğim sözü tutmayı istiyordum.
Onlarla yüzleşmeye kendimi hazır hissedemeden
Brad'in oğluna bağırdığım duydum. "Cody!" Oğlunun pe­
şinden koşmak zorunda kalmasına sinirlenmiş gibiydi.
Omzumun üzerinden geriye baktım ve Brad’in yalnız
olduğunu görünce hem şaşırdım hem de sevindim. Janice
ortalıkta yoktu. Cody’yi yakalamaya çalışan Brad. gözle­
rini ileriye dikmiş halde yanımdan geçti, iki üç adım attık­
tan sonra arkasına hakti. O da Codv gibi durdu, ne yapa­
cağına karar vermeye çalıştı ve sonra bana doğru yürüdü.
Ama ne kollan açıktı ne de sanlmayı istiyordu.
“Lydia.” Uzun bir süre koşmuş gibi nefes nefese ko­
nuşuyordu.
"Herhalde Cody’ylc C hase’i arıyorsun,“ dedim. O
406 Dtbbie Macombtr
“Öyle bir şey yapar mıyım hiç?" dedim.
“ ir«Tike- herke-« « en in jfib i o ls a .“ C o d y hnnu «Ittğ n j
koştu, kollarını belime sardı Brad tasmayı eline alıp kö­
peğine söz geçirebildiğini gösterdi. Chase ise dilini çıkar­
mış, sessizce oturmaya başlamıştı.
Hazırlıksız yakalanmamak için. “Annen nerede?”
diye sordum. Janice yanımıza gelirse bir açıklama yapma­
mız gerekecekti.
Cody omuz silkti. “Annemi bilinin." dedi.
Aslında neyi kastteltiğini tam olarak anlamamıştım.
Brad. “Yine hayatımızdan çıkıp gitti.” diyerek mera­
kımı giderdi.
“Ne zaman oldu?" Brad daha önce bunlardan bahset­
memişti. doğrusu bu canımı yaktı. Bana biraz değer vermiş
olsa Janicc'in fikrini değiştirdiğini en azından laf arasında
söylerdi.
“Çok olmadı. Sana söyleyecektim."
“Ama söylemedin.” Elimden geldiğince sesime
hâkim olmaya çalıştım.
Cody. “Babam üzüldü,” dedi. “Ben de."
Janice'in gitmesine mi üzülmüştü? Yoksa ..
Brad ciddi bir sesle, “Herhalde olan biteni Öğrenmek
istersin." dedi.
“Hayır, anlatmak zorunda değilsin.”
“Gel konuşalım." dedi.
H Brad ellerini ceplerine soktu. “Haklıydın. Janice be­
Başım dönerken, “ Sonra konuşsak daha iyi olur." de­
dim. “Bunları düşünmem lazım.”
lemıyordu. İstediği tek şey seninle birlikte oünanum dı."
40S Debhıt Afete a mher
anda yapabileceğim İde ş£Y, Inbîfia Iconuşmalctı.
“ Dutadır. ■
“Ne mi yapıyorum ?” diyerek lafını tamamladım.
HkUrOyorunı,*' deyip kendi sorumu cevapladım.
I Brad şaşkınlıktan donup kaldı.
İleriyi göstererek, “Cody üç dakika önce. Chase de
n bir dakika önce buradan geçti,” dedim. Oğlunu ve
eğini yakalaması gerektiği için benimle muhabbet et-
kle vakit harcamaz diye düşündüm.
Brad bana bakarak geri gelmeye devam etti. Bana ba-
şkırından rahatsız oldum. Gözlerimi uzak lan çevirdim.
bu tuhaf anın geçmesi için Janicc'in çabucak çıkıp gelme­
sini ister gibi oldum.
Brad ne olduğunu fark etmemişim gibi. “Chase kaçıp
j fitti.” dedi.
“Büyümüş." dedim.
“Chase mi Cody mi?"
“İkisi de.” Ağır ağır yürüyordum. Brad de dar yolda
yanımda yürümeye başlamıştı.
Başını salladı. “Cody yazın lam tamına iki buçuk
ntim uzadı. Pantolonları kısacık kaldı. Okul alışverişine
îliğimizde...” Birden sustu.
Chase, tasmasının kayışını sıkıca tutan Cody'yi pe-
nden çekiştirerek bana doğru geliyordu.
Cody. “Lydia!” diye seslendi, doğru düzgün konuşa-
ayacak kadar heyecanlıydı. “Gideceğinden koricmuş-
m."
407
Benimle vakit geçirmeye can atan Cody, “Senin
yürüyebiliriz," diyerek araya girdi. "Sen her hafta bura;
geldin mi? Biz gelmedik. Annem rüzgârla güneşuı çildir
iyi gelmediğini söyledi. Babamla yalnız gelmemizi de i:
temcdı."
"Hayır, ben de gelmedim." Cody bir kez daha anne
■n dert yanınışu. Brad'e, "Belki de bana ne olduğum
latsaıı iyi olur," dedim.
Brad oğluna tasmanın kayışım uzatırken. “Cody,”
dedi “Chase’i alıp önden git. Sıkıca tut kaçmasın, tamam
m i ?“
Cody üzüldüğünü belli etti. "Ben de Lydia’y la ko-
fm ışm ak istiyorum, baba. Onu özledim."
I “Konuşacağınıza söz veriyorum."
Cody bana baktı, ben de başımı salladım. Sevimli se­
vimli gülümseyip sakince yürümeye başladı “Yürü, Cha-
K . Yavaş yürü!“
Bir dakikalığına ikimiz de onları izledik. Cody‘n in
Opeğe la f geçirmek için çabaladığını görünce gülümsc-
htı.
Brad doğrudan, “Yapamadık,” dedi. “Janice gitti.”
Konuyu çok öz anlatmıştı. “Biraz daha detaylıca an-
n?"
nimle birlikte olmayı da Cody’ye annelik yapmayı da is-
Başımı salladım.
409

Cod) bir ara ona annesinin sen olmasını islediğini
söyledi. Janice de küplere bindi. Sanırım telaşa kapıldı,
böyle bir şeye izin veremeyeceğini düşündü."
“Anlıyorum."
“Janice'i sevmekten zaten uzun zaman önce vazgeç­
miştim."
Bu konuda yorum yapabileceğimi düşünmüyordum.
“C ody'nin hatırına onunla anlaşmaya çalışmak zo­
rundaydım. Anne babasıyla büyümeyi hak ediyor.”
“Cody’yi ben de seviyorum.” diye haykırdım. "Ay­
rıca yaptıklarının sebebini çok iyi anlıyorum. Ama benim
duygularımı tamamen görmezden geldin."
Brad adımlarını hızlandırırken. “ Bana istediğin kadar
kızabilirsin.” dedi. “Ama ben kadınlardan da. isteklerinden
de bıktım artık. Janice’i sevmiştim ama o oğlumu kulla­
narak bana istediği her şeyi yaptırmaya çalıştı."
“Peki hu benî/n suçum mu?" Beni kenara atan kişinin
kendisi olduğunu söylememe ramak kalmıştı. Ona da de­
diğim gibi, yaptığı şeylerin sebebini anlıyor, oğlunu bu
kadar sevdiği için mutlu oluyordum am a bana yaşattığı
acıların üstesinden gelmeye çalışırken çok zor günler ge­
|Y en gelmişken bunu çok açık bir şekilde dile getirmey i is-
çirmiştim.
“Şimdi de sıra sende.”
“Efendim?” İma ettiği şeyi anlamıştım ama konuyu
buraya nasıl getirdiğine anlam veremiyordum.
“Beni duydun.“ dedi. “Janice özgürlüğüne kavuş­
mayı istedi diye koşa koşa sana dönmemi bekliyorsun."
4 10 O tM u t .U a r n n h r
COURTNEY PULA S SKİ
Anneannesinin dediğine göre. Courtney bisikletine
en fazla iki ya da üç hafta binebilecekti. Ekim ortalarında
yağmurlar başlayacak, kaygan yollarda bisiklet sürmek
tehlikeli olacaktı. Kısa süre sonra da hava erkenden kara­
racaktı.
Courtney egzersizlerinin ve diyetinin bir parçası olan
bisikletini özley ecekti. Onun sayesinde hayal kırıklıklarını
üzerinden atmış, mutfaktan uzak durmuştu. Verdiği on bir
kiloyu geri almamayı başarmış, çok zorlu bir işin üstesin­
den gelmişti. Artık doğm yiyecekleri daha kolay seçebili­
yordu ama gözüne sık sık şekerler ve abur cuburlar takı­
lıyordu. O tür şeyler onun için zehirden farksızdı.
Okul başladığından beri yaptığı en iyi iş, “şoför“
Mike da dahil olmak üzere birkaç arkadaş edilm esiydi.
Mike bu lakabı kendi kendisine takmıştı. Utangaçtı ama
Courtney çocuğun kendine has bir espri anlayışı olduğunu
4(2 Dtbbit Siacomber
İçimde biriken öfkey i bastırdım.
“Bakıyorum da çabucak bililerini bulmuşsun."
tam am en yalan olmasına rağmen, “Ne yapmamı
Jiyordun?” diye sordum. “Evde oturup arkadan ağla-
oı mı bekliyordun?"
Brad tereddüt etti. “Hayır, öyle bir şey yapmamana
da sevindim ayrıca.-- Elini şöyle bir ileri itti. “Ama ben ka­
tlan da. ilişkileri de aklımdan attım. Artık kaldıramıyo-
l bunları.”
“Beni terk eden şendin,” dedim. Kabul etmey i istese
de istemese de Brad canımı fena çakmıştı. Şimdi gelip hiç­
bir şey olmamış gibi d a v ra n m a m ı mı bekliyordu? Yaşadlk-
nı hiç anıa hiç önemsemiyordu.
Brad başını salladı. “Bitti. Lydia. Janıce’le. seninle
i dünyadaki hiçbir kadınla işim yok artık. Kadınlan an­
ılıyorum. Hiç anlamadım, anlayacağımı da sanmıyorum,
ayalimin kalanını tek başıma geçirmek, ne istediğini bil­
eyen kadınlarla uğraşmaktan daha kolay olacaktır."
“Ben öyle biri değilimi"
“Sen nasıl diyorsan öyle olsun. Ama sana geri dön-
eyeceğim."
”lyi, ben de senin peşinden koşacak değildim zaten."
n.
Brad alaycı bir tavırla gülümsedi. "Biliyorum vc doğ*
su öyle olmasına da seviniyorum."
411
fark etmişti. Arada sırada, hiç beklenmedik bir zamanda
çok komik bir espri patlatıyordu. Courtney geçenlerde Mİ-
fce‘ın onu Homecoming D an sf na davet etmesini bekle­
mişti ama çocuğun aklında başka biri olduğu belliydi.
[[ Sınıfındaki öğrencilerle yeni yeni sıkı fikı olmaya
mıştı. Genelde trigonometri sınıfındaki Monica ve Jo-
ı’le takılıyordu. Jocelyn ve Mike birbirinden hoş lanı-
ve çok da iyi anlaşıyorlardı, bu yüzden Courtney onlar
çöpçatanlık yapıyordu.
En yakın arkadaşı Annie ydı. Telefonda sık sık ko-
lyor. birbirlerini okulda görüyorlardı ama ortak ders-
ı yoktu. CoıiTtney, Andrew ’i de seviyordu. Hem çok.
Bisikletiyle köşeyi dönüp anneannesinin sokağına gi-
:e yavaşladı ve durdu. Aşağı indi, bisikletini evin gara-
götürdü. Kaskını koluna geçirmiş halde mutfağın ka­
lına yöneldi.
Anneannesi oturma odasından. “Sen misin, Court-
f?" dive seslendi.
Courtney su içmek için lavabonun önünde dururken,
^B enim !” diye seslendi.
“Misafirin var, kızım."
Courtney bardağı bırakırken dışarıda park elmiş bir
praba görüp görmediğini hatırlamaya çalıştı. Gelenin kim
■duğunu tahmin edemiyordu.
■ Oturma odasına girip Andrew i g ö rd ü ğ ü n d e , nere-
fcyse kaskını düşürüyordu. Zorlukla konuşup. “Selam .”
iedı
413
 A ndrew de gülüm seyerek. “S elam ," dedi.
“ B a k . s e v g i l i to r u n u m , s e n in ö r d ü ğ ü n ç o r a p la r ı g iy ­ A n d rew d e rin c e iç ç e k ip n e fe s v e rd i v e s o n ra C o u r t­

m iş ." A n n e a n n e s i b u n a g e rç e k te n d e ço k se v in m iş ti. " B e n ney'e h ız lı b ir b a k ış a ttı. “ D u y d u n m u ? "

s iz g e n ç le n b a ş b a ş a b ıra k a y ım d a ra h a tç a k o n u ş u n ." O k u ld a k i so n d e d ik o d u la rı d ü ş ü n d ü . N e y a z ık k i ç o k

"T e şe k k ü rle r. D ay an P u la n s k i." da d e d ik o d u d u y m a m ış tı, d u y d u k la rı d a z a te n ta n ım a ­

V era m u tfa ğ a g id e rk e n te re d d ü t e tti. " D o la p ta y u la f dı k iş ile rle ilg iliy d i.

e z m e li k u ra b iy e var. İs te rs e n g e tire y im . A n d re w ." “ N e y i d u y d u m m u ? " d iy e s o rd u .

A n d rew , C o u r tn e y ’e b ir b a k ış a n ı. ‘T e şe k k ü rle r. B a ­ " M e la n ıe 'y lc a y rıld ığ ım ız ı. A s lın d a b ir s ü r e d ir g ö ­

y a n P u la n s k i. B a ş k a z a m a n .” m ü y o rd u m a m a h e r şe y y a z ın b ira z d a h a k a rm a ş ık h a le
“S en bir şey iste r m ıs u ıT d iy e n Vera. C o u rtn e v 'e b aktı di. N e y s e ... s o n u ç ta a y n ld ık .”

“T e şe k k ü rle r, a n n e a n n e .” A n d rew , C 'o u rtn c y ’in b ir ş e y le r s ö y le m e s in i b e k le r

A n n e a n n e si b aşın ı s a lla y ıp sö z v e rd iğ i g ib i o n la n baş y d i. C o u r tn e y is e n e d iy e c e ğ in i b ilm iy o r d u . “ O zfll-

b a ş a b ıra k tı.
C o u rtn e y , “ H ay ırd ır,” d ed i. L afı u z a tm a y a gerek y o k ­
E ," d e d i, a k lın a b ir te k b u g e lm işti.
“G e r ç e k te n m i? "

tu . T e rlc m işıi. A n d rew g e le c e ğ in i sö y le se b is ik le te b in m ek A slın d a b z ü lm e m iş ti a m a ne d iy e b ilird i k i? “A y rıl­

ı k z o rd u r."
y e rin e e v d e o n u b e k le rd i.
“ S e n in le k o n u ş m a y a g e ld im .” “ B e n i ç o k e tk ile m e d i. Z a te n M e la m c 'y le ç o k o rta k
k la m ız y o k tu .”
“ N e z a m a n g e ld in ? “
A n d re w s a a tin i k o n tro l etti. “O n d a k ik a ö n c e . A n n e ­ “ P e k i, H o m e c o m in g ’t e ııe o la c a k ." '

a n n e n le s o h b e t e ttik . Ç o k s e v im li b ir b e b e k m iş s in ." A n d re w o m u z s ilk ti. " B e n k ral o la ra k seçilirsem y a ­

C o u rtn e y g ö z le rin i ta v a n a d ik ti. “ Y o k sa s a n a b e b e k n d a b irin i g ö tü re c e ğ im . M e la n ie d e k ra liç e o la ra k se ç i-

lik fo to ğ ra fla rım ] m ı g ö s te rd i? " s c is te d iğ i k iş iy i y a n ın a a la c a k . Ç o k d a ö n e m li d e ğ il."

“Ö z e llik le ç ıp la k o la n la rı.” O k u la y e n i g e le n C o u r tn e y iş le rin n a s ıl ile rle d iğ in i

liy o r d u .
“ O la m a z !" C o u rtn e y b u n u h a y a tta afT edem ezdi.
A n d re w k ık ır k ık ır g ü ld ü . ‘Ş a k a y a p ıy o ru m ." A n d re w . " H o m e c o m in g D a n s ı’n a gidecek m is in ? ”
“ H iç k o m ik d e ğ il." A n d re w e u z a k o la n te k li koltuğu y e s o rd u .

g e ç ti, te rin in ç a b u c a k k u ru m a sın ı d ile d i. C o u rtn e y b a ş ın ı sallad ı.

A n d rew ş a ş ırm ış g ib iy d i “ M ik e ’m «eni d a v e t en iğ im

4 14 O rV -v M arom her

r şek ild e H o m ec o m in g D ansı n a d a v e t e d e b ilird im am a...

düşünmüşiüm."
Courtney g e r ç e k le n b ira z e s n e tip , “ H e n ü z d a v e t e t ­
mı d a v e t
C o u rtn e y b a ş ın ı a r k a y a e ğ d i. “ B e n i d a n s a

m e d i a m a sa n ırım c e s a re tin i to p la m a y a ç a lış ıy o r," d e d i.

o rsu n Bunu ummaya bile cesaret etmemişti. A n d rew
H e m e n a rd ın d a n M ik e ’ın o n u d a n s a d a v e t e tm e ih tim a lim
i m iy d i? O n u n la d a lg a geçmiyordu, d e ğ il m ı? O kadar
ı zalün o la m a z d ı.
b ira z ab a rttığ ı iç in ken d in i k ö tü hissetti a m a A n d rew ' in o n u
A n d rew b a ş ın ı sa lla d ı. " A m a M e la n ie b ir a z so ru n çı-
u m u tsu z o la ra k k i o a n d a ay n e n ö y le y d i - g ö rm e sin i y a da
bılır.”
ondan b ir ş e y le r b e k le d iğ in i d ü ş ü n m e s in i iste m iy o rd u .
“ N a s ıl y a n i? “
“ S o n d a k ik a la r a k a ld ık s a y ılır."
A n d re w iç ç e k ip o m u z la r ın ı yukarı k a ld ırd ı. K ıs -
D a n s a b ir h a lta k a lm ış tı v e h e rk e s ç o k ta n g id e c e ğ i
; b ir id ir d e .”
k iş iy i s e ç m iş ti. C o u rtn e y . M ik e 'u ı J o c e l y n 'l c g id e c e ğ im
“Y an i o d a h a s e n d e n a y rılm a d ı m ı? ”
d ü ş ü n ü y o r d u . M o n ic a e v d e k a lm a k ta n s a . ik is in in dans.-,
A n d re w ü z g ü n c e h a ş in i ik i y a n a sa lla d ı, “ö y l e s a y ı-
b irlik te g itm e sin i t e k lif etm işti. B irç o k k ız v e erk e k d e ö y le
. B a n a e p e y k ız g ın ... B e n d e s e n i u y a rm a m g e re k tiğ im
y a p ıy o rd u ■rindüm ”
C o u r tn e y m e r a k lıc a , “ B u n la rı n e d e n s o ru y o r s u n ? "
C o u r tn e y k a ş la r ın ı ç a ttı. “N e d e n bunu b a n a d a h a
d e d i, “ B u ra y a n iy e g e ld in ? ” Cc s ö y le m e d in ? "
“ N e y a n i in s a n a rk a d a şın ı b u s e b e p o lm a d a n ziy are:
A n d re w Ö zür d ile m e s in e g ü lü m se d i " S ö y le rs e m b e ­
e d e m e z m i? " j e d a n s a g itm e y i k a b u l e tm e z s in d iy e d ü ş ü n d ü m ." D ik -
C o u rtn e y a n id e n k ö tü b ir d u y g u y a k a p ıld ı. “ S e n i a n ­
t k o n a b a k u . y ü z ü n d e u m u t d o lu b ir ifa d e v a rd ı.
n e n g ö n d e rd i, ö y le d e ğ il m i? " A y ağ a k a lk ıp h ız lıc a e trafta
Ş a k a y a p m ıy o rd u . Ciddiydi A n d rew o n u H o m e c o -
d o la n m a y a b a şla d ı. A n d rew 'in b u k a d a r ü s tü kap a lı k o n u ş
n g ’e g ö tü r m e y i is tiy o rd u . S e s in in titr e m e s in e e n g e l o l-
m a sın a ş a ş m a m a lıy d ı. O n u o k u la g e tirip g ö tü re c e k b irin i
ıya ç a lış a ra k . "A n d rew ,“ d iy e fısıld ad ı. “S e n in le g itm e y i
a n n e s i is te d iğ i iç in b u lm u ş tu . A y n c a A n d re w . M a rin e r
! s e v e k a b u l e d iy o ru m .” G iy e c e k h iç b ir ş e y i y o k tu . İşte
m a ç ın a d a o n u a n n e s in in zoruyla g ö tü rm ü ştü 1i a b la s ın a ç o k ih tiy a ç d u y u y o rd u .
“ A n n e m in b u n la rla h iç b ir ilg isi y o k .”
A n d re w m y ü z ü g ü lü m se d i. “ A n n ie d c k a b u l ed c c e -
“ İyi. N e y s e ." i s ö y le m iş ti."
“ H u y su z lu k e tm e." d iy e sö y le n d i. A yağa fırlad ı, p ar­
“ Y o k sa s e n i b u r a y a omu g ö n d e r d i? "
m a k ların ı saçların ın arasuvı g eç ird i “ H e rh a ld e s en i d a h a i>

417
416 DelM e M acamtxr
 “Hayır, ama bana birkaç taktik verdi." Andrew gü­
lümseyerek bir ayaguıı havaya kaldırdı. "Çorapları giy­
memi söyledi. İşe yaradı mı?"
Conrtney piildü anı. Kahkaha atmamak için kendini
tutarken. “Ona haklı çıktığını söyleyebilirsin," dedi.
ek herkesten kovboy kıyafetleri giymeleri istenmişti,
tinin düzenleneceği yere birkaç saman balyası götü-
i büyük bahçelerinde kamp ateşi yakılmasını kabul et-
41 8 Debbie Macomber
Reha McEntire'ın şarkılarını mırıldanarak, ocakla
pişen domıız eli ve kuru fasulyeleri karıştırıyordu Kon­
serve fasulyelerden kullanmış ama kamp ateşine uygun ol­
ması için yemeklere harhekü sosu dökmüştü.
Kovboy temasına bağlı kalmayı istediği için oynata­
cağı oyunlar biraz hareketli olacaktı. Aynca okuldan eve
gelince Andrew'c de fikirlerini soracaktı. Mönü de dahil
olmak üzere her şey hazırdı.
Bethanne. Elise'in standart partiler düzenleme öne­
risini beğenmişti, bu sayede her çocuk için ayrı bir parti
tasarlamak zorunda kalmayacaktı. Kim yaratıcılığı saye­
sinde buralara kadar geleceğine inanırdı ki? önündeki tek
engel, elinde yeterince nakit para olmamasıydı. Biı yandan
evin ödemelerini yapıp diğer yandan masrafları karşıla­
ması zordu Maddi durumunu dengelemenin önemini yem
yeni öğreniyordu. Biraz dardaydı ama neyse ki çocukları
annelerinin durumunu anlıyordu. İşlerini canlı tutabilmek
için hep beraber bazı fedakârlıklar yapmak zorundalardı.
Telefon çaldı. Bethanne cevap verdi. Telsiz telefonu
omzuyla kulağının arasına yerleştirip yemeği karıştırmaya
devam etti Domuz eti ve fasulyeler alışveriş lisıesindek
en ucuz malzemelerdi ama onları bile yakmayı göze ala­
mazdı.
“Alo. buyurun ben Bethanne." dedi. Parası olunca
parti işleri için ayn bir hat almayı planlıyordu.
"Bayan Hamlin, ben Pugct Sound Security Bankası­
ndan G an Schroeder.”
420 DA*« tt^ramher
BETHANNE HAMLİN
Bethanne sekiz yaşındaki bir çocuğun doğum günü
rlıklarım tamamlamakla uğraşıyordu. Todd, eski Bau
ı ve dizilerinin, bir başka deyişle kovboy ve Kızılderili
âyelcrinin hayranıydı. Bethanne. partiyi çocuğun en
; sevdiği kahraman Lone Ranger'ı göz önüne alarak
damıştı. Davetiyeler gönderilmiş, doğum gününe ge-
hanne gitarını da yanına almayı düşünüyordu, ayrıca
! işini de ayarlamıştı. Çocuğun anne babası arka taraf-
i Çocuklar çeşitli oyunlar oynadıktan sonra ateşin et-
da oturup y emek yiyecek. Bethanne hepsine şarkılar
çekti, Ortama uyum sağlamak için boynuna kırmızı
dana bağlay acak, kovboy çizmeleri giy inecekti. Hatta
eli gömleğine takmak İçin bir de şerif rozrti almıştı.
•- 1 L -y i 419
“E v e tr
“Birkaç hafta önce krediy le ilgili görüşmüştük. Uma­
nın müsaitsinizdir.“
Bethanne hatırlamaya çalıştı ama adamın yüzünü hır
^ttrlü gözünün önüne getiremedi Bankalara rekor sayıla-
cek sürede girip çıktığı için doğal olarak adamı hatır­
lıyordu.
“Önemli değil.“ Fırının saati ötünce yaş pastanın kc-
ı piştiğini fark etti.
“En kısa zamanda kredi birimize uğranınız iyi olur,”
“Şey..." Bethanne benzin masraflarını en aza indir­
ire çalışıyor, arabasını gereksiz yere kullanmamaya ça-
yordu “Bana ne hakkında görüşmek istediğinizi söv 1er-
gclmeye çalışının.” dedi. Telefonu omzuyla kulağı-
l arasında tutmaya devam ederken fırının kapağını açtı.
Üste yerleştirdiği tepsiyi çıkardı ve kekin ortasına bir
dan batırıp pişip pişmediğine baktı.
Banka görevlisi. “Elimde sizin adınıza yazılmış bir
var. Bayan Hamlin." dedi.
“Çek mi? Banka başvurumu yeniden mi değerlen­
ir'
“Bu konuyu buraya geldiğinizde görüşürüz ”
“Yirmi dakikaya gelirim." diyen Bcthannc'nin kalbi
ili gibi atıyordu. Kulaklanna inanamıyordu! Bankanın
nunda kredi vermesini sağlayan şeyin ne o ld u ğ w u bil-
yordu Sebebi ne olursa olsun, yüzünü bile hatırlamadığı
ama sevinçten sarılmaya hazırdı
 K eki soğum aya bırakıp fasulye yem eğini de fırına
sürdükten sonra bankaya gitti Arabasını yol kenarına park
etm işti.
Gary S ch ro ed er’in adının yazılı olduğu masayı bul­
du. adama yaklaşıp elini uzattı. "Ben, Bcthanne Hamlin,”
dedi, sonra birden mutfak önlüğünün hâlâ üzerinde oldu­
ğunu fark etti, önlüğü çıkarırken. •‘Tüh!*’ dedi. “Gördüğü­
nüz gibi apar topar buraya geldim.”
Adam sandalyeyi gösterdi. “Buyurun, oturun."
Bethannc sandalyenin ucuna oturdu.
"Bu kadar çabuk geldiğiniz için teşekkür ederim.”
“Sorun değil. Sizi telefonda doğru anladım, öyle de­
ğil m İT' Dikkatlice adama baktı. “Kredimi onayladınız mı?”
Adam d u d a k la rım hafifçe burktu. “Aslında, hayır.”
Bcthanne, “Hayır mı?" deyip nefesini tuttu. “O za­
man beni neden buraya kadar getirttiniz? Ben yoğun bir
kadınım. Bay Schroeder. İşlerim var v e ..." Yaşadığı hayal
kırıklığı o kadar büyüktü ki sözlerini tamamlayamadı.
Adam onun vaktini çalmakla kalmamış, arabasının benzin
ibresinin de dibi görmesine sebep olmuştu. Onu böylcct
umutlandırması hiç hoş değildi! Ayağa kalktı, çıkıp gide­
cekti ama Bay Schroeder onu durdurdu.
“Bankamızda bir hesabınız yokmuş,” diyerek konuş
maya başladı. “A m a..."
BetJıanne araya girip, “İnanın bana bu saatten sonr.
yalvarsanız da açmam,” dedi. “Belki bu da müşterilerini/
kandırmanın bir yoludur.”
422 ürbbıe Sfacambvr
Bcthanne öne doğru eğildi. “Bakalım dediklerinizi
doğıu anJamı? mıyım? Tanımadığım bir kıji bana beş bin
dolar vermeyi istiyor. Sebep?”
“Sebebuu bilmiyorum.”
Bcthanne bunlara inanıp inanmayacağından hâlâ
emin değildi, “ödem e yapılacağı kesin mi?”
Bay Schroeder başım salladı. “Fırsatını bulunca
başka birine yardım etmeniz şartıyla para size verilecek.”
"Anlıyorum. Sanırım yapabilirim.”
Bay Schroeder önündeki dosyayı açarken. “O zaman
adınıza yazılmış beş bin dolarlık çeki size verebilirim.“
dedi.
Her şeyin gerçek olduğunu anlayınca Bethanne* nin
ağzı açık kaldı. Bunu kimin yaptığına akıl sır erdiremez
haldeyken. Gary Schroedcr'e baktı Sonra birden aklına
biri geldi Ona bu şekilde yardım edebilecek tek bir kişi
tanıyordu ama emin olamadığı içm bunu sormak zorunda
olduğunu hisseni.
“Bu parayı Paul Ormond adında biri göndermiş ola­
bilir mi T*
Bay Schroeder başım ıkı yana salladı. "Daha önce dc
dediğim gibi karşı taraf adının behnilmemesıni talep etti.”
* Peki. Paul müT*
Adanı nazikçe gülümsedi. “Hayır.”
Bethanne başka kimin ona böyle bir iyilik yapabile­
ceğim düşündü. Grani yapmış olamazdı. Eski kocasının
boşandığına pişman olduğunu fark etmişti ama ona bu pa­
424 Dcbb* Kiacomhrr
Adam sakin olmasını belirıircesine bir elini havaya
kaldırıp “Bayan Hamlin," dedi. “Sizi rahatsız ettiğinde için
özür dilerim ama atışılmadık bir durumla k a rş ı k a rş ıy a y ız .
Rica ederim, oturun.”
Bcthanne tekrar yerine geçip yutkunmaya çalıştı.
“Bu sabah erken saatlerde bir beyefendi arayıp ban-
ııza kredi başvurusu yapıp yapmadığımızı sordu. Bu
tür bilgileri üçüncü şahıslara açıklamanın şirket politika-
karşı olduğunu söylemeliyim."
“Umarım öyledir."
‘'Adının belirrilmcmesııu talep eden bu beyefendi.
abınıza beş bin dolan yatırmak istediğini söyledi.”
“Ama sizin de dediğiniz gibi benim burada hesabım
yok,”
“Ben de kendisine aynısını söyledim. Ama bana talep
ttığıniz miktarı size iletmemin mümkün olup olmadığım
>rdulaı.”
Bethanne, “Kusura bakmayın ama biraz kafam karış­
tı," dedi.
“ Haklısınız. O anda ben de neler olduğunu anlayama-
“Peki, tüm bunlar ne demek oluyor?”
“Şöyle açıklayayım; bir kez daha adının açıklanma-
ası konusunda ısrarcı olan beyefendi, size para vermek
dyor."
“Para mı verecekmiş?"
“Doğrudur.”
423
rayı verecek olsa kesinlikle adının bilinmesini islerdi
Bethanne ne olur ne olmaz diye. “Granl Hamlin?”
dedi
Banka görevlisi tekrar başını iki yana salladı. “Size
daha fazla açıklamada bulunamam ama son olarak bir bilgi
ı vereceğini. Bizimle irtibata geçen bu beyefendinin
«zınlc herhangi bir kan bağı yok. Size adıyla ilgili sorulan
dilik bir kenara bırakmanızı, bu parayı doğru kullan­
ırız! ve böylece bu kişinin size olan inancını boşa çıkar­
manızı tavsiye ederim.“
Çeki eline alan Bethanne başını sallayıp yavaşça aya-
l kalktı. “Tavsiyenize uyacağım.” diye söz verdi. “Kcsin-
kle uyacağım.”
Onun yeteneklerine inananın kim o ld u ğ u n u tahmin
m iyordu ama bu hediyey i alacak vc Bay SchrocdeT*in
fc v sıy e ettiği gibi akıllıca kutlanacaktı Aynca b u hayırse­
ver kişinin şartını unutmayıp, fırsatını bulunca kendine
gösterilen cömertliği o da başkalarına gösterecekti.
IM M 42$
 Courtney zarfa uzandı ve içinden bilgisayarla yazıl­
mış nohı çıkardı flzpnrtd* «öyle vazıynnhr KFNDtN KA­
DAR GÜZEL BİR ELBİSE Al- VE DANSTA Dlt.KDl-
ÛİNCL LiGLLN. İM.Kİ BABAN
Vera umutsuzca başını iki yana salladı. “Aklıma hiç
ise gelmiyor. Seni tanıyan bin olmalı? Mesela baban?"
'Hayır, yuktnlordan gönderilmiş. Üzerinde dünün ta­
rihi var, çarşamba yazıyor. Hem babam neden böyle bir
şeyi gizli saklı yapsın ki?”
Vcra omuz silkmekten başka bir şey yapamadı.
COURTNEY PULASSKl
“ Hemen Andrew'i arayıp anlatmalıyım." diyen Co-
ley merdivenlerin en alt basamağına oturup telefonu
Courtney ince, uzun zarfa bakarken, “Anneanne, an­
| d in e aldı Heyecandan numarayı hızlıca çeviremedi. An­
lamıyorum.” dedi. Gönderici kısmında hiçbir şey yazma­
neannesinin telefonu elbette şu kapkara, ağır, çevirmeli
yan mektubun üzerinde onun adı vardı. İçindekileri görür
olanlardandı. Telefonu Annic açtı.
görmez dili tutulmuştu. Courtney, “Annie!" diye haykırdı. "Neler olduğunu
Evin girişinde, onun yanında duran anneannesi.
aysan inanamazsın!”
"Bunlar da nedir?" diye sordu. Mektubu merdivenlerin ya­
“Nc oldu ki?"
nındaki ıııabznnın üzerinde bulmuştu.
"Biri bana dans için para gönderdi. Hem de öyle üç
Courtney. sırt çantasını omzundan indirip yere bıra­
beş dolar değil.”
kırken mektubu anneannesine uzattı.
“Ne kadar göndermiş ki?”
Sesi en az Courtney kadar şaşkın çıkan Vcra Pulaski,
“Beş yüz dolar.“
“Banka çeki.“ dedi. Annic ıslık çaldı. “ Dalga geçme."
Courtney. "Bunu sen mi yaptın?" diye sordu, aklına
“Gayet ciddiyim. Andrew evde mî?" Ona bunları an­
başka hiç kimse gelmiyordu.
la yı neden bu kadar çok istediğinden emin değildi,
Anneannesi, “Ben mi?" dedi. “Ah. sevgili çocuğum,
laldc onu gururlandırmaya kararlı olduğunu bilmesini
hu kadar param olsa bir elbiseye harcaman için sana ver­
liyordu Andrew onu Homecoming'e davet ettiğinden
mezdim. Uel bir daha okuyalım şu kartı."

427
426 Drbblc Macomber

beri günde birkaç kez konuşmuşlardı. Daha dün gece yak­
laşık iki saati telefonda geçirmişlerdi.
Andrew Haini in’in onu dansa davet ertiği haberi
okulda kulaktan kulağa yayılınca. Courtney herkesin dik­
katini çekmişti. Onu birkaç hafta önce görmezden gelen
okulun en havalı öğrencileri onunla konuşmaya başlamış­
lardı. Ama Courtney onların bu fırsatçı yaklaşımlarına kan-
manııştı. Hepsine nazik davransa da onların arkadaşlık
kurmak isteyeceği türden kişiler olmadığını biliyordu.
Annie, “ M aalesef,” dedi, Courtney’in üzüldüğünü
sezdi. "Antrenmandan daha gelmedi ama kapıdan içeri
girer girmez seni aramasını söylerim."
Courtney, Andrew’in okulda olacağını tahmin etme­
liydi. "Çok heyecanlıyım .” Elbisesi vardı ama o da ablası­
nın danstan haberdar olur olmaz kargoyla gönderdiği sıra­
dan bir şeydi. Açık mavi fırfırlı elbise. Julianna’ya yakış­
tığı kadar yakışmamıştı ona.
“Ağabeyimle çıkmanıza çok sevindim."
Courtney, "Ağabeyinle çıkmıyoruz,” dedi. “Daha bir
kere bile dışarıda baş başa takılmadık, aynca yarın akşam­
dan sonra işler değişir mi bilemem,’'
Annie, "Değişir, değişir," dedi. “Bilirsin. Andrevv’le
ağabey kardeş rahatça konuşuruz."
Courtney, Andrew'in onun hakkında söylediği şey­
leri sormamak için kendini zor tuttu. Çok merak etmesine
rağmen, böyle bir şey yapmasının doğru olmayacağını bi­
liyordu. Belki de danstan sonra Andrew’le onu nasıl bir
geleceğin beklediğini daha ıyı anlayabilirdi.
Annie de. Andrew’m futbol takımından bir aıkada-
ı orada olacaktı. Şimdiye kadar her şey iyi pitmişli;
rtney bunlara inanmakla güçlük çekiyordu M ikc'ın
bir arkadaşı da Motuca'y ı dansa davet etmiş, dört çift dans­
tan sonra birlikte bir yerlere gitmeyi planlamıştı.
“Bçnim yerimde anneannen olsa bence şimdi, ‘An-
; d re w sana abayı yakm ış,' derdi.”
Aha) ! yakmış Ne kadar da güzel bir dey im. "Annie,
ace A ndrew ... çok harika biri." Hiçbir sıfat ona olan
ygularını anlatmaya yetmezdi. Onunla birlikte olmak.
: lise son sınıfı Chicago'dan uzakta geçirmeyi anlamlı kılı­
yordu
Annie meraklanıp, "Sana o kadar parayı kim gönder­
miş olabilir ki?" diye sordu.
"Ben de senden farklı bir şey bilmiyorum." Courtney
hm inde bile bulunamıyordu.
“Baban? Ağabeyin?”
Courtney hemen başım iki yana sallamaya başladı.
“Hayır, ikisi de yapmış olamaz."
“O zaman kim?”
" B ilm iy o r u m ama hayatımda daha önce bu kadar
el bir hediye almamıştım.” Tam da o sırada zil çaldı,
“Kapıı çalıyor. Anneannem mutfakta. Kapatsam iyi olur."
"Tamam. Andrew’e aradığını söylerim."
“Teşekkürler." Onunla konuşacağı anı dört gözle
kliyordu.

428 D tb b ft M ucom ber

429
 Koşup kapıyı açan Courtney, karşısında elinde bavu­
luyla duran ahlasım görünce sevinçten havalara uçtu. "Ju-
lıannû!"
Ablası. “Betıı içen davci etmeyecek misin?" Oiyc
sordu. “Courtney. aman Tanrım, ne kadar da güzelleşmiş­
sin. Zayıfladığını söylemiştin ama bu kadar değişeceğim
tahmin etmemiştim."
Courtney sevinç gözyaşları dökerken, sinekliği ka­
pıyı açu. Ablasına sıkıca sarılıp. “Iloş geldin.” dedi.
Birkaç saniye içinde hem gülmeye hem ağlamaya
başladılar. Sesleri anneannelerinin mutfaktan çıkmasını
sağlayacak kadar yüksekti. Çok geçmeden Vera’nın neşe
dolu sesi de onlarınkine kan şu.
Vera. “Aman aman, sevgili torunum gelmiş.” deyip
lulianna'yı oturma mlaMna götürdü "İyi de buraya nasıl
geldin?”
“Uçakla. Hayatımın en güzel şeyi başıma geldi. Oku­
lun en yakışıklı futbolcusunun kardeşimi dansa davet etli­
ğini söyleyen bir mektup aldım. Mektupla Courtney’in
büyük dansa hazırlıkta yardıma ihtiyaç duyabileceği yazı­
yordu."
Anneannesi ellerini havaya kaldırdı. “Benim bunlarla
ilgim yok. onu söyleyeyim."
Julianna. “Zarfın içinde adıma kesilmiş bir uçak bi­
leti vardı.” dedi- “Ayrıca içine yapılacaklarla ilgili uzunca
bir liste de koyulmuştu. Öncelikle beni bir aracın alıp
O’Hare’ye götüreceği, sonra da başka birinin Sea-Tac’la
430 Orfcw blacomber
Courtney heyecandan. “Bunların gerçek olduğuna
inanamty'orumdiye haykırdı. “İnanamıyorum.”
Julianna. “Binlerinin seni çok sevdiği belli oluyor,”
dedi.
Vcra. “Yeleğimi alıp geleyim." dedi. V aten hiç ye­
mek yapasım yoktu.”
Bu sırada Courtney, ablasını çantalannı boş odalar
dan birine yerleştirmesi için yukarı çıkardı. “Burada ne
kadar kalacaksın?" diye sordu.
“Cumartesi öğlene kadar. Maalesef daha fazla kala­
mam. Galiba bunları ayarlayan kişi ne zaman dönmem ge­
rektiğini de biliyordu."
“Jason’la konuştun muT’
Julianna başını iki yana salladı. Gülerek. “O değil,”
dedi.
“Jason’un cebinde tek kuruş yok. Hatta hep benden
borç istiyor Sanki hende çok var da...”
Tam evıletı çıkmak üzereyken telefon çaldı. Courtney
cevap vermemeyi düşündü ama sonradan arayan kişinin
Andrew olabileceğine karar verdi. Anneannesinin antika
telefonu arayanın numarasını maalesef göstermiyordu. Do­
layısıyla çalan her telefon gizemliydi.
Andrew'in sesini duymayı umarak. “Alo." dedi.
“Beni aramışsın.”
“Evet, aradım Andrew hayatımın en güzel anlarını
yaşıyorum! Ama şimdilik anlatacak vaktim yok.”
"Neden?"
432 fith b te \iü a m h r r
ekleyeceği, oradan da beni buraya getirecekleri yazı-
du. Ama en başında ikinize de hiçbir şey söylemememi
diler."
Yanaktan ıloktugu gOzyaşlarından dolayı hûlû ıslak
ı Courtney. "Bu hana gerçeklen dc çok büy ük hır sürp-
Eoldu." diye fısıldadı
“Tüm masraflarım için bir de çek göndermişlerdi
istesem de harcayamam hepsini. Bence en kısa za-
1 1 güzellik salonundan randevu alalım."
Şaşkınlıktan güç bela konuşan Courtney. "Güzellik
nu mu?” diye fısıldadı.
Anneannesinin kafası karışmış gibiydi. “Keşke ben
ıl etseydim. Gerçi öyle olsa bile gücüm yetmezdi."
Ablası tok bir sesle. “Faytonunuz bızleri bekliyor."
. “Yani aiab.nu/ ydönınuz de tam ınkım giyinmiş,
tır kıkır güldü. “Aynctı Külkeduı gibi, değil mi?”
“Araba neden bekliyor?" Courtney gerçeklen de ken­
tli en çok sevdiği peri masalının iç in d e bulmuş gibi hıs-
•*-yordu Hem dc şimdi en güzel kısmına, peri annesinin
ha doğrusu peri bahasının- belirip sihirli değneğini
adığı kısma gelmişlerdi ama bu defa değneğin yerini
[ almıştı.
Julianna. “Araha bizi akşam yemeğine götürecek.”
li. “4. Cadde’deki Morton’da yerimiz avnldı. Oradan
anca da şoför benimle Courtney’i alışveriş merkezine
L”~ccek. seni de eve bırakacak, anneanne. Alışverişimiz
ce de bizi alması için haber vereceğiz."
<31
İçi kıpır kıpır gülerken. “Çünkü ablam burada." dedi
apının önünde de bir araba var ve dans luyaletı almaya
nek için beni bekliyor. Birde... Andrew. Amıieolan
nt sana anlatabilir."
“Tüm güzel haberleri bugüne sıkıştırmışlar sanınm."
“Efendim?" Herkes verandada onu beklese de C'ourt-
y’in nctcT olduğunu öğrenmesi gerekiyordu.
“Yarın kesinleşecek ama sana şimdiden söyleyeyim;
accomtng kralı seçildim."
"Andrew, buna çok sevindim! Tebrikler."
"Dünyadaki hiçbir şey seni cuma akşamı yanımda
nek kadar gururlandı ramaz beni.”
İçinde kelebekler uçuşarak arabaya binen Courtney
İndeki gülümsemeyi bir türlü silemiyordu. Onu böyle
nert bir hediyeye kıının kavuşturduğunu bilmiyordu
ama iyilik yapmaya karar veren o kişiye sonsuza dek min­
nettar kalacaktı.
Çünkü hayatında hiç bu kadar mutlu olmamıştı.
frM k U M 433

"Kendinizden şüphe etliğinizde elinize bir yumuk alıp
ynıralınlığınızı konuşturun"
SashaKağan
LYDIA HOFFMAS
B rad'lc görüşmemin üzerinden bir haftadan fazla
geçmişti. Öfkem dinmiş, söylediğim şeylerin bazılarını
söylememiş olmayı diler hale gelmiştim. Onun da ayııı
şeyleri hissettiğini umuyordum. Salı sabahı dükkânımın
kapısındaki KAPAI.I yazısını çevirince, fırsatım yakaladı­
ğım için sokağın bir yukarısına bir aşağısına baktım. Brad'
in kamyonunun ortalıkla görünmesi için biraz etkendi ama
umutluy dum. Ne diy eceğimi bilmesem de geçen hafta Green
Gölü ndeki kadar duygusal olmayacağımı biliyordum.
Son birkaç günüm harika geçmişti. Cuma günü öğ­
leden sonra Courtney beni ablasıyla tanıştırdı Bir perinin
Courtney'in katılacağı dansın mükemmel geçmesini sağ-
434 [ieMtıe Uucvmber
"N eler yaptınız?” diye sordum. Ailece yemeğe çık­
tıklarını ya da sinemaya gittiklerim düşünüyordum
“Aklına gelemeyecek kadar güzel şeyler y ap u k '”
Barut kocaman bir gülümsemeyle baktı. Hem de öyle so­
ralım ekşitmiş gibi görünen tipik Margaret gülümsemesi
değil, tüm yüzünü değiştiren samimi bir gülümsemeydi hu.
Meraktan ölürken. “ Ya?” dedim.
Çantasını açıp içinden çıkardığı zarfı dramatik bir ha­
vayla bana uzam.
”Bu ne?”
“Aç da g ö r ”
Zarfı yutarak açmayı isteyecek kadar hevesli oldu­
ğumu kabul etmek zorundaydım. Zarfın içinden bir kart
ve bir çek çıkü. Çekin üzerindeki miktarı görünce ağzım
açık kaldı, çünkü tam tamına bankaya olan borcum ka­
dardı. Kartta ise eniştemin yazıp altını M argaret'le birlikle
imzaladığı bir teşekkür notu vardı.
“N e... n asıl...” k ekele)e kekeleye konuşmuştum.
"Mail çok güzel bir işe girdi.”
Herhalde M atı’in bu yeni işinin evleri boyamakla bir
ilgisi yoktu. "Para?”
"İşe haşlama ikramiyesi.”
"Ama..."
"Bize parayı verdiğinde. M an'le bunu defalarca ko­
nuştuk. Bizim için yaptıkların M att'i çok duygulandırdı
Evimizi elimizde tutmanın nasıl bir fark yarattığını sana
kelim elene anlatamam. Daha önce hiç... hiç borçlarımızı
436 Detıiue Macomber
için işe nasıl cl attığıyla ilgili çok fantastik b îr hi­
kâye dinledim. Bunu kimin yaptığını tahmin edemıyor-
ı. Sanınm Courtney benden bir cevap bekliyordu ama
lığı cevap bende yoktu.
Cumartesi günü de Bethanne kıpım ı çalıp bîr o kadar
: başka bir hikâye anlatmış, gizemli bir hayırseverin
r karşılık beklemeden ihtiyaç duy duğu paray ı verdiğin-
ı bahsetmişti. Ona bir hediye vermiş, Bethanne’ye fır-
j bulunca, başka birine yardım etme şanım koşmuştu.
İçi sevinçle dolan Bethanne benimle görüştükten
sokağın karşısına geçip A lix'e bir ış teklifinde bu-
auş. düzenleyeceği etkinlikler için pastaları onların ha­
masini istemişti.
Hem Bethanne hem de Courtney için çok sevinmiş-
Şu perinin elinde fazladan pen tozu varsa benim de
im e serpmesini isterdim. Gerçi hayatımda sihirli bu­
luş falan aramıyordum ama...
Kapının üzerindeki küçük çan çaldı ve Margaret işe
ı vaktinde, saat onda geldi. Neşeyle. "Günaydın." dedi.
“Günaydın ” Yüzünü güldüren şeyin ne olduğunu
tak istiyordum ama olanlan kendiliğinden anlatıp an-
avacağmı merak ettiğim için tereddüt ettim. Bazen ab-
nasıl yaklaşacağımı kestiremiyordum.
Sonunda biraz temkinlice de olsa, “Hafta sonun gü-
1geçti sanırım," dedim.
"Aynen öyle." Dükkâna adeta seke seke giriyordu,
ı dc onu ofise kadar takıp ettim.
435
ekle bu kadar gecıkmcnnşcİL 1
lenlerden dolayı yıkıldık. Y a p trid a m a z e ^ n m ı çek ■ in ­
iz ama biz. o parayı hep borç olarak gördük."
” Amo." Tek seferde ağzımdan birden fazla kelime
çıkmıyor gibiydi. Beni şaşkınlıktan ne diyeceğim bilemez
faale getirmek dc öyle kolay değildir.
“Malt onu işe alan m ühendislik firmasına başvuru
fatle yapmamıştı, bizi cn çok da bu şaşırttı. Salı günü insan
lartndan arayıp ondan en kısa zamanda başvuruda
asını istediler. Hemen ertesi gün de arayıp M ail'i
şartlarım görüşmeye çağırdılar.”
“Buna çok çok sevindim!”
“Bir de bize sor. M att'i daha önce hiç bu kadar hc-
ılt görmemiştim. İşe alındığını duyunca çocuk gibi
indim. Dün çalışmaya başladı. Cuma günü anlatmayı
dun ama her şeyin kesinleşmesini ve bir dc bunu...”
işarel etti, "vermeyi beklemeye karar verdik.”
Ablama sarılırken, "Margaret.’' dedim. "Emin misin?
şimdi ihtiyacınız olan bir sürü şey vardır. Bu sizde
eliniz bollaşınca verirsiniz.”
Margaret sertçe. "Hayır,” dedi. "Bu senin Bundan son-
ne ben nc dc Matı bu konudaki lurazlaruu kabul edeceğiz."
“ Vay be," diye fısıldadım. “Üzerimize peri tozu ser-
olraalı.” Ablam ana verdiğim horcun birçok konuda
noktası olduğunu fark etmemişti. Belki dc yetiş-
adım attıktan sonra tik defa kendi dünyamın dışına
atmıştım. Kulağa tuhaf geldiğini büıyortm ama. bun-
437
lann hepsi yıllar boyunca soyutlanmış bir hayal yaşamama
bağlıydı, yirmili yaşlarımda hayal haşinliğimin ve dolayı­
sıyla benim etrafımda geçmişti. Blossom Sokağı'ndakı
dükkânı açmadan önce kendi dünyasına ne kadar bağlı bir
insan olduğumu fark etmemiştim.
Başka insanların dertlerim ve ihtiyaçlarını dinlemeyi
öğrendiğim bu yaz ayları çok zorlu geçti, Margarct ve
M att’e yardım ederek maddi durumumu epey zorlamış
olsam da. benim için yaptıkları anca fedakârlığın karşılı­
ğını vermeyi çok istiyordum.
Ayrıca annemin durumunu öğrendikten sonra rolle­
rimizin değiştiğini fark etmey e haşladım Artık ona benim
bakma zamanım gelmişti. Annemi huzurevine yerleştir­
mek için gereken belgeleri hazırlamak, parayı ayarlamak
ve diğer işleri halletmek hem çok vaktimi almış hem de
hayal kırıklıkları yaşamama sebep olmuştu. Kansere ya­
UŞ sergilemeyi b a şa ra m a m ış* un. Tamam. Brad m asıl
temi anladığımda acılarım biraz dinmi$tı ama gerektiği
ar anlayışlı ve bağışlayıcı o la m a m ış tım
K a p ın ın ü/eı nıdeki çan çaldı ve içeri günün ilk müş-
risi girdi. Margaret’in koşup ilgilenmesini bekliyordum
ıa ablam sipariş formlarıyla meşguldü Ben dc çeki ma­
na bırakıp hızla ön tarafa geçtim.
Brad kapının hemen Önünde duruyordu, onu görünce
albim güm güm atmaya başladı. M argaret'in gülümseme-
• dc beni durdurmaya yetmedi. "Merhaba, yakışıklı,” dedim.
"Merhaba, güzel kız."
Uzunca bir süre dunıp birbirimize gülümsedik. Brad
nunda kollarını bana açtı. Başka bir şey yapmasına gerek
ktu. Kollarının arasına girmek için koşarken ayaklarım
TC basmıyordu. Dükkânımın önünden geçen kişiler bır-

kalandığım günlerde bu ayrıntılarla hep annemle babam
ilgilenmişti. Onların benim adıma mücadele vermeleri sa­
yesinde iyi tedaviler görmüştüm. Artık sıra bana gelmişti
Aldığım hir diğer duygusal ders ise belki dc en acı
verici olandı. Brad'in bana Janice'i anlatmasıyla başla­
finc âşık iki insana tanıklık ediyordu. Brad’le birbirimize
nlmış öpüşüyor. Öpüşüyor, öpüşüyorduk.
Sonunda gönülsüzce de olsa birbirimizden ayrılmayı
ardık. Ona dokunma arzusuyla parmaklarımı yüzünde
dırııkcn. “Haklıydın!” diye haykırdım. "Kıskanç, aptal

mıştı. Oysa ben. sevdiğim adam ilişkimizi »unlandırdığı i gibi davrandım ve yalan söyledim, yalan. Senden baş-
l hiç kimse yok. Beni affet. Brad. Çok üzgünüm.
için kendime acımaktan bir hal olmuştum. Kısa süre sonra
çektiğim acılan bir kenara bırakınca. Brad'in hıınJan oğ­ “Ben dc geçen hafta söylediklerimden dolayı çok üz-

luna olan sevgisinden dolayı yaptığını anlamıştım. Kendi
isteklerine kulak verdiği için değil, oğlunu hak ettiği bir
aileye kavuşturmak için dönmüştü ona. Ben ise olgun bir
nüm. Alix'in çikolatalı eklerine hayır diyemediğim ka-
r sana da hayır diyemem ”
Güldüm, parm ağım la göğsüne dok mutam. Onunla
niden birlikte olduğum için kendimi o kadar ışı hıssedı-

^38 Oebbif \4acnmhrr

t sordum.
yordum ki. kollarımı boynuna dolayıp ona sıkıca sarıldım.
Önce Brad ’e. sonra bana tafcü. m u«nuzT
"Demek başka bir adam yok ” diye söylendi “ Peki,
hiç oldu mu?” Başımı salladım. “Düğün yapmaya hnzi’nusm?”
"Hem de nasıl!" d iy e h a y k ı t ^ .
“ Hayır. Hayatımda sevdiğim ve seveceğim tek erkek
setisin " Kollarımı Brad'in beline sarıp ta ş a n ı omzuna yasla-
“Sonsuza kadar mı?"
Gözlerinin içine bakıp. “Neden olmasın?” diye fısıl­ tçeridc peri tozlarının uçuştuğuna yemin edebilirdim.
dadım
Rahatladı. “Ben dc Öyle demeni umuyordum Vakti
geldi. Lvdia. Birlikteliğimizi kanıtlamanın vakti geldi. Seni
bir an kaybedecek gibi oldum. Ama seni seviy orum. Lydia.
Hep de sedvim. Cody seni seviyor. Chase seni seviyor ve
b en ..."
Dudaklarımı dudaklarına koyup lafını kestim Tek
kelime daha etmesine gerek yoktu.
Ayaklarımı yerden keserken belimi daha da sıkıca
sardı. "Bu benimle evlenmeyi kabul ettiğin anlamına mı
geliyor. Lydia HofTman?”
“Evet.” Cevabımı bîr iki uyarıda bulunarak netleştir­
meyi istedim. Kanser geri dönebilirdi. Çocuk doğurup do-
ğuramayacagtmı ya da doktorların doğurmama izin verip
vermeyeceğini bilmiyordum. Ama bunların hiçbirim söy­
lemedim. Evliliğimiz sadece benimle değil. Brad'le, Cody
yle ve benimle ilgiliydi. Bir de Chase vardı. Artık bir aile
olacaktık.
Margarct ofisten çıkıp sesi titreyerek. “ Lydia?" dedi
Ablama gülümsedim. “Nedimem olmaya ne dersin ?"

440 O rtM r Muvttmh^r


[ tuna bubkuillugllinın trhrhint niıluVübİliyç'tdu Tele VifiUk
Herlıydı.
ELISE BEAÜMOHT
Aurora'nın dediğine göre Maverick. Karayipler'dekı
poker turnuvasından dönmüştü ama henüz Elise'le görül­
mek için bir çaba sarf etmemişti. Kızma sormamıştı ama
aralarında geçen konuşmadan babasına bahsetmişti m uh­
temelen. M averick son görüşmelerinden önceki birkaç
hafta boyunca onu defalarca evine davel etmiş ama Elise
her seferinde reddetmişti.
Son konuşmalarından sonra Maverick onu bir daha
evine çağırmamıştı ama Elise onu suçlamıyordu. Eski ko­
casına ölkeyle karşılık verdiği için pişmanlık duyuyordu
Sessizlik daha fazla katlamlamaz hale gelince, gidip onu
görmeye karar verdi.
Evinin bulunduğu bina yepyeniydi. Aurora'nın evine
ve şehir merkezine yakın hoş bir bölgedeydi. Elise yakın­
larda birkaç hastanenin de olduğunu fark etti.
442 Drbbk Vlacomher
Elise’in yüzünü kocaman ellerinin arasına alıp, "Eli­
se. E!ise." diye fısıldadı. ‘‘Neyin var? Benim sevdiğim ce­
sur kadın ağlamazdı ”
“K endim i... çok., k ö tü ... hissediyorum. Mave-
rick’in anlayışlı tavırlar ve yumuşak sesi kendini daha da
kötü hissetmesine sebep oluyordu.
“Neden?” Gözleriyle dikkatlice Elise'e baktı.
“Yaptıklarımdan dolayı... Ah. M averick, sana çok
kötü, çok kindar davrandım "
“Ama ben de sana bir sürü sebep verdim.'
“Sana doğru düzgün bir eş olamadım...”
"Ben de sana dognı düzgün kocalık yapamadım."
Elise hüngür hüngür ağlarken, “Seni seviyorum." de­
di. Bir zamanlar bunu inkâr etmeye çalışmıştı ama Mave-
rick’i tüm kalbi ve benliğiyle seviyordu. Onları ziyaret ede
ceğini öğrendiğinde M avenck’i görmek istememişti, çün­
kü gerçeği fark etmiş, bu yüzden korkuya kapılmıştı.
Onu kendine daha da çok çeken Maverick alnına bir
öpücük kondurdu. “Seni seviyorum. Her zaman sevdim.”
Elise yaşlarla dolu gözleriyle ona baktı. “Biliyorum
am a..
“Peki neden bir daha evlenmediğimi biliyor musun?”
Elise bunu merak etmiş ama sormayı hiç istememişti.
Maverick in sorduğu soruya bakılırsa eline bazı fırsatlar
geçmiş, hatta belki de başka kadınlarla ciddi ilişkiler ya­
şamıştı, E lise bunlara inanmakta hiç zorluk çekmiyordu.
Ama bunların hiçbir önemi yoktu. Kumar oynaması bile
444 M h le Xfaet>mKrr
Mavcrick’in lösemiye y a k a la n d ık tı
erme çöken kasvet her geçen gün biraz daha artıyarAt.
Maverick’in hastalığım ondan saklaması canını yakmıştı
yatağında koyun koyuna uzandıkları gecelerde ona bir şey­
ler söylemek istediğini sezmişti. Bunu defalarca hissetmiş
la Mavcnck in tekrar kumara başladığını itiraf cdece-
ıden korkmuş, uyuyor numarası yapmıştı. Çünkü bir­
le geçirdikleri özel anlar mahvedilcmeyccek kadar de-
Nazik kapıcıları ona yardım edip hangi zilin Mave-
rick'e ait olduğunu gösterdi Maverick diyafona. “Kim o?"
Üye seslendi, sesi yorgun geliy ordu
Elise tok bir sesle. “Benim." dedi. "Yukan gelebilir
ııy ım T
“ Elbette.” Otomatiğe basıldı ve dış kapı açıldı. Ma-
rick in evi on beşinci kattaydı. Elise asansörden çıktı­
nda Maverick onu kapıda bekliyordu.
M averick'in hoş gülümsemesini görünce bocaladı,
ıca hafta boyunca yaptığı tek şey sürekli kızgın kızgın
liutuk çekmekti Kendini çok suçlu hissediyor, kaçırdığı
atlan hatırlıyordu. Yavaş yavaş öldüğünü bildiğinden
nu görünce gözy aşlarına boğuldu. Kendini tutamıyordu,
i uzları titredi ve iki eliyle ağzını kapattı.
Duygusallaşması. M averick'i de etkiledi. Elısc'c va-
ılıp onu eve aldı. Onu sıkıca sarmaya devam ederken bir
yağıyla kapıyı kapattı
445
lık bir önem taşımıyordu.
Elise kesik kesik. “Yitip giden onca yıL
f gcçeıı günler..." dedi. “Ama., artık çok g*
. öleceğim söyledi.” U kelimey i ağza almak çok zordu.
M averick güçlüce nefes verdi. “Ben de söyleyece-
den korkuyordum."
“Hayır, hayır, bunu bilmem gerekirdi." Ama Elise.
averick'in bunları anlatmasını imkânsız hale getirmişti.
“Çok üzgünüm." Daha da çok ağlamaya başladı Ma-
rick’i bulduktan kısa süre sonra kaybedeceği gerçeğini
liram tyordu.
Maverick ona daha sıkı sarıldı. “Ben daha ölmedim.”
Elise kedere boğulmamış olsa Maverick’in buruk se­
se gillebılırdı.
Elise tıtreye litreye derin bir nefes aldı. “Biliyorum...
na çok pişmanım."
“İkimizin de pişman olduğu çok şey var. hayatım.”
Elise ona sıkıca tutundu. Takındığı o kötü tavırdan
ra M averick'in ona “hayatım" diye hilap etmesi, sev-
i bu adamla ilgili çok fazla şeyi ortaya çıkarıyordu. Ba­
şlayıcı. tutkulu ama genelde pervasız bir adamdı, In-
üların içindeki iyiliği gören, kendine güle hilen ve onu
en bir erkekli.
Elise, "Senin... yanma taşınmayı istiyorum." dedi
ai yanına alır mısın?"
Dalıa gözleriyle göremeden. M averick'in gülünue-
sini hissetti. “Peki sen benimle evlenir misin'7"

Elise, “Evet.” diye fısıldadı. “Evet."
Maveni'K, oıx puı ınagıyıa lh .h m y w w « i j—JJ—r
gözlerinin içine baktı. “Ama muhtemelen oynayabildiğim
sürece kumar da oynayacağını.”
Elise başını hafifçe sallayıp bunu kabullendiğini gös­
terdi. Kumar. Mavcrick’in hayatının büyük bir parçasıydı.
Klişe de Maverick'i seviyor, sevgisi ıic onu olduğu gibi ka­
bullenmesini gerektiriyordu.
Klişe, “Turnuvayı kaybetmene üzüldüm.” diye fısıl­
dadı.
"Beni televizyonda mı gördün?”
Elise başını iki yana salladı. “Aurora ve çocuklar
söyledi."
“ikincilik o kadar da kötü sayılmaz.”
M averick'in keyfi hiç olmadığı kadar yenndeydi
Elise. “ Bakıyorum da sen Üzülmemişsin.” diye söylendi
Zaten Mavcrick hep iyimserdi.
Maverick, “ En kısa sürede evlenelim," dedi. “G ele­
cek ay olur mu? Ya da şükran günü?“
Elise başım sallayınca. Maverick, "Düğün için yapı­
lacak çok iş var. Sana pırlanta yüzük almak istiyorum."
"Olmaz, Maverick!”
Maverick kaşlarım çattı. “ Evliliğe kavga ederek mı
başlayacağız?"
“Hayır, ama sıradan bir alyans da yeter."
Mavcrick başını iki yana salladı. “Onu sen bana bı­
rak. Ayrıca düğün organizasyonu için Beüıannc’ylc konuş-
446 İJrfrbtr \tommher
“Onun bunlarla ne ilgisi var?"
"Hem yasal hem de maddi bir açmazdayım da."
“Onlar da çözülür. Sen sadece bunları kendine den
etmeyeceğine söz ver." Dikkatlice Elisc'c baktı
Elise içeri doğru >umdu ve kahverengi, deri koltuğun
kenarına çöktü. “Nasıl deri etmeyebilirim ki? Ne kadar
para kaybettiğimden haberin bile yok- Bunları unutamam. ”
“Taınam. ama bunlan düşünerek kendini üzmeye
devam edemezsin. Her şev olacağına varır. Şimdi yapaca­
ğın hiçbir şey durumu değiştirmeyecek. Gerisi mahkemey e
kalmış. Bunu sen söylememiş miydin?"
Elise başını salladı.
“Bundan sonra sana ben bakacağım.”
Elise'den yükselen itirazlara karşılık hemen, “Elise.
sana yardım etmek istiyorum.” dedi. “Ben zenginim."
Elise iki kez gözlerini kırptı. Zengin? M avcnck?
“O kadar şaşırma.”
“Seti kumarbazsın, Maverick. Hiç kimse kumardan
para kazanmaz."
Maverick derin bir iç çekti. “Hayatımın çoğunu o
ahin testiyi aramak uğruna harcadığımı kabul ediyorum
Başarılı olabileceğim birçok işi de es geçtim ama hiçbir
şey kumar oynamak kadar ilgimi çekmedi." Hafifçe omuz­
lat uu kaldırdı. “ Ben de kumar sevgisiyle dünyaya gelm i­
şim işte,"
Elise. Maverick'in nafakasını günü gününe yatırdı­
ğını fark cni. Bunu nasıl başardığım sık sık düşünmüştü
448 OrMnr Uammher
ıı istiyorum."
E Flise. Maverick'in
j
de, "Şimdilik o kadar işin altından
dagllıın," Oeüi.
Maverick onu bir öpücükle susturunca. Elise hiç dı-
İRiuncdı. Onun kollanndayken ne bir şüphe ne de bir soru
lıyordu aklında. Maverick. düğünleriyle Bcthannc'nin
{ilenmesini istiyorsa öyle olacaktı. Ne de olsa düğünleri
ianne'nin de dediği gibi büyük bir partiden ibaretti. Bir
ilam a yapacaklardı, o kadar Aklına dinozor şeklinde bir
Şüıı pasıası ve Alice Harikalar Diyarında Icmasıyla ct-
ıfa serpiştirilmiş süsler gelince Elise gülümsedi.
“Olur. Bethanne’yle konuşurum." dedi. Kollarını
lavcrick'in beline sarıp ytlzüne gülümserken. “ Aurora'
m da baş nedimem olmasını istiyorum," dedi.
“t’Vgü kursundaki kişileri de davet d ."
“Peki, ya okuma kulübündckıler?"
“İstediğin arkadaşını çağırabilirsin.”
Elise kaşlarını çattı. Bu kadar savurgan otnıaınalı-
rdı. Son bir kez daha. “O kadarına gerek yok,” diye ısrar
ti. “Sade bir şey olsa da ben nıutlu olurum.”
Maverick, "Söylediklerimi benim için yapar mısın?”
Bunun üzerine Elise her şeyi kabullendi. Ancak ona
İdi durumunu hatırlatması gerektiğini hisseni. “Mavc-
ck,” diyerek söze başladı. “Açtığım davanın halâ devam
tiğinı biliyorsun, değil mi?"
447
oyunları kazanmış
pn olması apay n bil ı .
Elise. “Ama Karay tplcr'dcki |
n." diye söylendi.
“Doğru. Ama ikincilik ödülü sekiz yüz btn dolan
Elise in nutku tutuldu.
“Sen ne dersen de o çoraplar bana >ans getirdi "
Elise ayakta olsa dizlerinin bağı çözülür, yere yi;
lı. Ciyaklamaya benzer bir sesle. "Sekiz yüz bin dolar
li. “Beni kanJırma.~ Kumardan bu kadar para kazar
•ileceğini bilmiyordu.
“Herhalde pokerin son zamanlarda ne kadar popül
tundan haberdar d eğilsin ”
Şaşkına dönen Elise başını iki yana salladı.
"Paranın çoğunu. Aurora, Davıd vç çocuklar içi
ıya yatırdım. Ayrıca annemin inanç tohumları atm a
,\ şeyi de hayata geçirdim biraz."
l.lıse başım birden kaJdınp fal taşı gibi açılan gözle
»te ona baktı. “O şendin." diye fısıldadı. “Bethanne'yı
tayı veren şendin.”
“Sen öyle diyorsan öyledu.” M avenck'in sesi kayıt
çıkıyordu ama dudakları yüzünde beliren hafif gülüm-
ney le birlikle açılmıştı.
“Elbette, şendin.“ Tüm parçalar yerli yenne otunı-
hı. Mavenck onu örgü kursunun t ap u m da beklemiş,
t de eve dönerken ona arkadaşlar» la ilgili her şeyi an-
iıştı
44Ç
 "Courtney’iri ablasının Homccoming için buraya gel­ ». Zengin de olsan, fakir de olsa ı _
mesini sen sakladın. Peki, onu nereden buldun?” ;tc çok güzel günler yaşayacağız. Tanrı b ırr «e h d »
Maverick’in gözlerinde bir parıltı belirdi. "Pulanski lür verirse versin hayatın tadını çıkaracağız."
insanın her gttn dııydugu bir soyud değil ki." M a v e ric k fıs ıld a y a ra k . " Ş im d i h îs s e ttık lm T n r tw k ı-

“Margarct'in kocası?" ı çok ama çok uzun süre birlikte olacağız," dedi.
Maverick. "O ife kendi yetenekleri ve eğitimi saye­ Elise. Mavcrick'in haklı çıkmasını umuyordu.
sinde girdi," dedi aıııa yüzündeki gülümseme gittikçe bü
yüyordu. “Eski bir tanıdığımdan bir ricada bulundum, o
kadar. Ama işe giriş ikramiyesi ayn hikâye.”
Elisc bunların hiçbirini bilmiyordu, “Bu tür şeyleri
çok sık yapar mısın?*’
"Ara sıra yaparım. İnsanlara rastgele iyilik yapmayı
seviyorum."
"Ama bunlar öyle rastgele değildi."
"Olabilir ama başkalarına yaptığım iyiliklerin sadece
hana değil, ihtiyacı olan kişilere de katlanarak geri döndü­
ğünü fark ettim. Bethanne nin. Matt'in ya da Counncy ır
tanıştığı kişiler belki yarın, belki de on yıl sonra bunların
karşılığını alacak. Bana göre iyilik, insandan insana sürcVı
aktarılması gereken bir şey.’*
Elise ona hayran hayran baktı. “Hep böyle mükerr
mel işler yaptın ve ben bunu yeni mi öğreniyorum? Yoks-
hunları yeni yeni mi yapmaya haşladın?”
Maverick kıkır kıkır güldü. “Buna dürüstçe bir cevap
vermemi beklemiyorsun, öyle değil mi?”
Elisc avucunu Maverick’in yanağına koyup sevgisin;
gözlerindeki parıltıyla dışa vurdu. “Maverick. seni sevi-1

450 Drbkle \İMi>mker

, haksız da sayılmazdı — v e*
rıydı eB ay'da büyük p aralan s a n la c * ya d
vs Road Show'daki simsarların ilgisini çeteci
r deffeiiı«di amn bet bill ailelerinin geçmişini l
diriyordu. Anneannesi C ourtnev‘in babasına bcbckkı
düğü sevimli kazak ve lise mezuniyet fotoğrafları gibi
i çıkarıp gösteriyordu zaman zaman.
Vera onu arkadaşlarıyla da tanıştırmış. Courtney kı
COURTNEY PULANSKİ
i on anneannesi varmış gibi hissetmişti. Counncy nered
iyimina odasına girse Leta'ya olan saygısından dolayı
Bir yıl sonra
H u duşu kullanmıyordu Hâlâ haftada iki gün yüzflyo
Courtnev san dersinden sonra Andrew'den mesaj gel­
Anneannesinin Courtney’in hayatına kattığı en
diğini umarak hızlıca yurt odasına gitti. Haftada en az bir
t değişiklik, onu o örgü kursuna yazdırmaktı. C ourt
gün birbirlerine e-posta gönderiyorlardı. En son görüştükle­
amanl ar kendini terk edilm iş ve yalnız hissediyoı
rinde Andrew ora kısa süre sonra gelen postalara bakmasını
na birkaç hafta içinde üç arkadaş edinmiş, güzel dosilı
söylemişti. Demek kı bir şeyler gönderecekti. Andrew aldığı
■kurmuştu. Kurstaki diğer kişiler ondan yaşça büy
futbol bursuyla Washington State Üniversitesi’nc başlamış.
»bilirdi ama aralarında çok güçlü bir bağ oluşmuş, o bı
Courtney de Chicago'daki Illinois Ünivcrsıtcsi’ne girmişti
ıgüııkii gibi korumayı başarmışlardı. Ayrıca Margaret
Lise son sınıf Courtney’in hiç beklemediği bir şe­
iti sıra Jacqueline, Carol ve A ltx’ten oluşan hüyük l
kilde geçmiş, lise hayatının en güzel yılı olmuştu. Seattle’a
tfl ailesi de edinmişti. Hepsi en çok ihtiyaç duyduğu a
kilolu, yalnız ve üzgün bir kız olarak gelmiş, berbat bir
a ona destek olmuş, cesaret vermişti.
sene geçireceğini düşünmüştü.
Courtney çimlenn üzerinden geçti ve yurduna gidi
Son otı üç ayda anneannesiyle daha da yakınlaşmıştı
.diyenleri hızla çıktı. Durup çabucak gelen postalan kı
Babasının Güney Amerika’da çalıştığı günler boyunca çok
irdi Üzerinde Andrew 'in belirgin el yazısıy la WSU yaza
fazla şey öğrenmişti. Vera ona aileleriyle ilgili hiç kimse­
r zarf vardı. Courtney çok büyük bir burs kazandığı içi
nin bilmediği şeyleri anlatmıştı. Courtney ilk başlarda an­
mır duyuyordu. Aslında ilişkilerinin bcrbirtcnnda
neannesinin evini eski eşyalarla dolu bir yer olarak gör- ken aynı şekilde devam etmesini f

452 Debbıe Macombtr

4J3
ııpkı anneannesinin sık sık ona hatırladığı gibi ciddi ola- gelmeye başlamıştı. En azından haftada b.V oglcıı yu da
■ıın^aonk k n d w r^ rfiyfi MWf» 1^11 kiWIUid ll.iKItV.İJ, AilL'Uk A lld -
akşam yemeğinde buluşuyorlardı. Courtney hu haberleri
rew. Courtney’iıı o harika geçen yılla arasındaki en güçlü
duydukça mutlu oluyordu. Annie’ye göre babası çok bü­
bağdı. En önemlisi de onlar iki arkadaştı ve Courtney ara­
yük bir hata yapmıştı ve arlık bu hatasıyla yaşamak zorun­
larındaki yakınlığı sonsuza dek korumayı istiyordu Sevgili
daydı. Annie babasının ve “o" kadının birbirine layık oldu­
olarak kalınasalar da birbirlerinden kopmamalılardı An­
ğunu söylese de babasını hâlâ seviyordu.
drew de bir ara aynı şeyleri hissettiğinden bahsetmişti.
Yutağına oturan Courtney, A ndrcw'iıı gönderdiği
Odasına giren Courtney zarti yırtarak açtı ve güneşin
kanı bir kez daha okudu, sonra da ona cevap yazmak için
üzerine güllerden yapılmış bir yatakta uyuyan bir kedinin
bilgisayarını açtı. Babasından yeni gelmiş bir e-posta gör­
bulunduğu sev imli bir kartla karşılaştı. Kedi, Lydia'nın ge
dü Babası Chicago’daki evlerini bir yıllığına daha kirala­
nelde dükkânının vitrininde uyuyan kedisi Whiskers’a ben­
mış, Courtney de buna sesini çıkarmamıştı. Annesinin eş­
ziyordu. Courtney karlı açıp üzerinde yaran "Uyan ve gül­
yalarını saklıyordu ama orayı artık evi olarak görmüyordu.
leri kokla " cümlesini okudu. Onun altında Courtney’in ya­
Babası hâla Brezilya'daydı, yeni bir köprü projesine baş­
kında gireceği sınavla ilgili cesarei verici birkaç satır vardı
lamıştı ve macera dolu hayatını seviyor gibiydi. Ayrıca fe­
Andrew "i bu kadar çok sevmesinin sebeplerinden biri
na da para kazanmıyordu. Courtney babasına cevap yazdı
de buydu. Courtney in tanıdığı havalı sporcuların aksine dü­
ve sonra bir e-postayla Lydia’ya arkadaşlarının örgü ko­
şünceliydi ve hayauıu sırf kendine göre yaşamıyordu. Zaman
nusunda kaydettiği gelişmeleri anlatmaya başladı.
raman yaptığı küçük şeylerle onu düşündüğünü hissettiri­
Ununla aynı katta kalan kızlar Courtney’in örgü ör­
yordu. meyi bildiğini öğrenince ondan ders almak istemişti. Kısa
Courtney, Anııic’yle de görüşüyordu. Annie bu sene
süre sonra yurttaki tüm kızlar ellerine bir çift örgü şişi almış­
annesiyle evde baş başa kalmıştı ve söylediğine göre aile­
tı. 0 ana kadar en çok ilgi gösterdikleri şey çorap örmek ol­
sinin bu yeni değişikliklere uyum sağlaması gerekiyordu
duğu için yuvarlak şişleri kullanmışlardı. Courtney geçen
Courtney onu çok özlüyordu İlk tanıştıklarında Aıınie öf­
bir yılda bir düzine çorap örmüştü. Babası gönderdiklerini
keli ve kindar biriydi. En çok da adını ağzına bile almadığı
çok sevmiş, sık sık giymişti. Ağabeyi bile çoraplarıyla bö­
kadına, babasının ikinci karısına öfkeliydi. Başlarına gelen
bürleniyordu. Andrew‘in de üç ya da dört çift çorabı olmuştu.
her şeyden onu sonunlu tutuyordu. Babasına da çok kız­
Annie de Bethanne'dcn ders alıp örgü örmeye başlamıştı.
gındı ama son zamanlarda ikisi sorunlarının üstesinden
Courtney’in vidasının kapısı çaldı. Kattaki kızlardan

454 Dekkie Macomb,-r

biri olun I If.ırİK-r başını içeri uzatıp, "C ourt. biraz Vaktİİ)
idi tınr'tfcı/f.
Courtney, “Gel, gel," deyip Lydıa’ya yazdığı e-pos-
tayı yarıda bırakıp bilgisayarının başından kalktı.
Heather kolunun altında bir yumak ip, ellerinde de
örgüsüyle içeri girdi. Mahcup bir tavırla, '‘Rahatsız etmek
istemezdim ama...” dedi.
“Olur mu öyle şey." Courtney kızın örgüsünü ince­
lerken ikisi de yatağın ucuna oturdu.
Heather, “Galiba bir ilmeği kaçırdım." diye söylendi
Courtney kızın haklı olduğunu görebiliyordu. "Sorun
değil. Masamda bir tığ var, onunla hallederiz." Tığı aldık­
tan sonra bitmemiş çorabı alıp yerine oturdu.
Heather başını öteki tarafa çevirip, "Bakamıyorum
bile,” dedi.
Courtney gülümsedi. “Ben de ilk ilmek kaçırdığımda
Lydia’ya aynen böyle demiştim. Lydia da ara sıra hepimi­
zin ilmek kaçırabileceğimizi söylemişti. Hayat da zaten
böyle değil mi?”
Heather, “Öyle." dedi. "Bazen o kadar yogim bir ha­
yal yaşıyoruz ki bazı şeyleri kaçın veriyoruz. Kaçırdığımız
fırsatları yakalayabiliriz ya da kaybolup gitmelerine göz
yumabiliriz... örgü örmeye hiç böyle bakmamıştım."
Courtney, “Ben de Lydia’nın kursuna katılmadan ön­
ce aynı durumdaydım." dedi.
“Haklısın."
Courtney kaçan ilmeği yakaladı ve dikkatlice sıraya
sokup ince şişe geçirdi. Işı bitince çorabı Heather'a uzattı.
"Seattle’daki flrgflcüJerden cok s
t/cgu nıı*/*'
Courtney. "Aynen öyle." dedi. H a fta lık d e rs le re ka­
tılmayan kişilere kelimelerle anlatamayacağı kadar çok şey
öğrenmişti hem de.
Elise anneannesiyle yaşıt sayılırdı ve Courtney'in ar­
kadaşım dediği herkesten daha yaşlıydı ama bunlar Court­
ney’in ona bakışım değiştirmiyordu. Hepsi hirbiriyle gö­
rüşmeye devam ediyor. Elise ayda bir onu arıyordu. Bcth-
anne de aynı şekilde onu yalnız bırakmıyordu. Courtney
babasının onunla tanışamaınasına üzülüyordu. Lydıa’dan
ve E lise'den duyduğuna göre; Bethanne ara sıra erkeklerle
görüşüyordu. Ama Atınıe bunlardan hiç bahsetmemişti.
Onun yerine annesinin bir gününün bile boş geçmemesini
sağlayan parti işinin başarısıyla övünüyordu.
Courtney "in Blossom Sokağı’ndaki tüm arkadaşları;
Bethanne. Lydia, Elise ve diğerlen, annesinin kaybından
sonraki zor günleri aşm asına yardım etmişti. Annesinin
ölümünün üzerinden heş yıl geçmişti. Acısı ilk günkü ka­
dar güçlü olmasa da Courtney’in hayatındaki boşluk hissi
hiç geçmemişti. Ama Bethanne’nin Andrew de A nnie’ye
olan sevgisiyle boşanmanın üstesinden nasıl geldiğini
görmüştü. Belki bundan yıllar sonra kendi çocuklarını do­
ğurduğunda o güce ve bütünlük hissine o da erişebilirdi.
Bethanne’nin çocuklarına. E lise'in Aurora'ya, Lydia’nın
Cody’ye beslediği sevgi ve bu tür anne çocuk b a ğ l a n , ona
bir zamanlar sahip olduğu şeyleri h a t ı r l a t ı y o r d u . Üzüntü­
nün yanı sıra minnettarlık da duyuyordu. C o u r t n e y b u n la r ı

456 Dehhıe Macttmker 457

 düşününce annesine olan seveisınin nc Icadar büyük o/du-
¿¡tfuu l/u tıiL MM İM CIU.
Lydia ile Margaret, Courtney’e ablasıyla arasındaki
ilişkiyi anımsatıy ordu. Julıanna'ya bağlılığı onların birbi­
rine olan bağlılıklarına benziyordu. Birbirlerini destekli­
yor, ara sıra da atışıyorlardı. Courtney bunun gayet doğal
olduğunu fark cbnişti. Bir keresinde Lydia ablasıyla daha
önce bu kadar yakın olmadığını söylemişti ama onları bir­
likte çalışırken gördükçe duyduklarına inanmakta güçlük
çekiyordu.
Birkaç ay geçtikten ve hepsi de birbirini dost olarak
gördükten sonra, Lydia onlara kansere karşı verdiği mü­ BETHANNE HAMLİN
cadeleyi anlatmıştı. Courtney. Lydia'run kemoterapi ve
radyasyon tedavisi gördüğünü hayatta tahmin edemezdi. M erdivenlerin en üst basamağında duran Annie,
Lydia bunlardan bahsederken heyecanlanmış ve “kendi "Anne, telefon!” diye bağırdı.

dünyasının dışına adım attığını” kanıtladığını söylemişti.
Courtney tam olarak neyi una ettiğini anlamamıştı ama
Lydia'nın yaklaşımını mutlulukla karşılıyordu.
Heaüıer örgüsünü alıp odadan çıkarken, “Teşekkür­
ler. Court.” dedi.
Courtney, “ Yardımcı olabildiğime sevindim,” deyip
bilgisayarının başına döndü.
Lydia’ya yazdığı mektubu baştan sona okudu. “Se-
attle’da geçirdiğim yılın birçok konuda hayatımı güzelleş
(irdiğini fark enim. Bir Yumak Mutluluk sayesinde...” He-
ather tekrar içeri girince yazmaya ara vermişti ama şimdi
ne söyleyeceğini çok iyi biliyordu.
458 Dtrbhıe Âiacombtr
Bethanne köfte yoğururken mutfaktan, “H angisi?”
diye seslendi.
“İş telefonun. Bakmamı ister misin?”
“Ben bakarını.” diyen Bethanne. homurdandı. Parti
işleri o kadar iyi gidiyordu ki gelecek birkaç ay boyunca
hiç boş günü yoktu. Ellerini yıkadı, sonra G rant’ın bir za­
manlar çalışma odası olarak kullandığı odaya gitti. Artık
orayı kendisine göre düzenlemiş, partilerin programını
orada tutmaya başlamıştı.
Telefonu açtı, karşıdaki kişiye randevu verip mutfağa
döndü. Cadılar bayramını çok seven aln yaşındaki bir çocuk
için ctrafuıa yeşil zeytinlerin dizileceğı küçük, köfteler hazır­
lıyordu. Çok geçmeden Annie merdi yenlerden indi.
Annie, “Yardıma ihtiyacın var mı?” diye sordu.

fil' >ii

‘■Şlmdiliit y«»lc amo c rr4 irM ç n g ıriM rn " Annie geçen

yaz boyunca ona çok yardım etmiş, hatta lise Sön Sirki 1*0.
geçmesine rağmen ona yardım etmeye devam etmişti.
Bethanne de onu yan zamanlı olarak yanına almış, bu iki­
sine de iyi gelmişti. Bethanne'nin başka yardımcıları da
vardı ama birlikte çalışmak anne kızın biraz daha yakın­
laşmasını sağlıyordu. “Sana onca parayı niye veriyorum?”
“Çok komiksin, anne."
Telefon tekrar çaldı, Bethanne önce ellerine sonra da
kızma baktı “Telefona bakar mısın?"
Aruıic “Elbcnc. Yoksa bana ödediğin onca parayı
nasıl hak ederim?" diyerek annesine takıldı. Telefona
Annie. “Paul anyor,"dcdı. “Onu sonra a ra v a c a ö ı
l n» y VJ1İHI illi»
Bethanne. P aul'le ara sıra g ö r ü ş ü y o rd u ama birk;
aydır hiç konuşmamalardı. "Söyle. Yapmam gereken b
iş olduğunu, saat altıdan sonra evde olacağımı da söyle,'
"Nereye gideceksin?"
Bethanne. “Lydia’nın yanına.” diye yanıtladı, köfte
Icrin hepsini hazırlayıp fırın tepsisine dizdi.
“Al." diyen Annie telefonu annesinin kulağına da­
yadı. “Kendin söyle.”
Bethanne çabucak konuşup. Bir Yumak Mutluluk'un
karşısındaki Fransız Kafesı'nde bir fincan kahve içmek

!
uzandı ve çok ciddi bir tonla, “Buyurun. Bethanne'nin Par­
için buluşmayı kabul eni. “Saat altıda görüşürüz,” dedi.
tileri." dedi. I Annie. “N e olmuş?" diye sordu.
Kızı artık bir yetişkin sayılırdı: Bethanne de arada sı­
Bethanne, “Galiba Angela’yla işlerin ciddileştiğini
rada bunu fark edip gururlanıyordu. Bir yıl sonra iki ço­
; «öyleyecck.” dedi ve bu haberi alacağı için sevindi. Pa-
cuğu da üniversitede olacağı için yalnız kalacaktı. .Ama iki
u l’ün hayatına giren bu yeni kadınla kurduğu birliktelik
üniversite öğrencisini okutma düşüncesi onu artık korkut­ umut vaat ediyordu.
muyordu. Zamanı geldiğinde çocuklarına bakabilecekti ve
Annie annesine dikkatle bakıp. “Lydia’nın yanına
bu da onu çok heyecanlandırıyordu. Ayrıca yalnız kalma­ eden gidiyorsun?" diye sordu.
yacağından. vaktini hoş geçirmeyeceğinden de emindi As­
“Nc kadar da meraklıymışsın sen!”
lında işlerini alışılmadık alanlara açılarak büyütmeye
“Başarımı merakıma borçluyum.”
uzunca bir süredir kafa yoruyordu. Planlarından biri l.y-
Bethanne gülüp başını iki yana salladı. Annic'den bir
dia’yla ilgiliydi, öıgü partisi düzenleyecek, o yiyecek ve içe­
yler saklanamayacağını biliyordu. ‘İlla öğrenmek istiyor-
cek sunarken. Lydia da konuklara örgü örmeyi öğretecekti.
n elimdeki iş için bir yumak daha alacağımı söyleyeyim,"
Bu fikri de. tıpkı Elise’in yardımıyla çocuklar için düzen­ “Peki, ne örüyorsun?”
leyeceği masal partisi gibi hâlâ başlangıç aşamasmdaydı
Bethanne derin bir iç çekti. “Kızıma kazak.”

460 Debbıc btoeomhcr

Bir » — dtiAtfafal İm
 Annı^. “O pcmhc. kaşmir ktisajiı b a m / mı örüyor­
sun?" diye haykırdı. yiL-tlıufekl gülüm sem eye bııkthmu
epey sevinmişti.
“Evet, sana örüyorum ama sürprizi bozdun."
“Anne, o kazağı çok urviyarvm Şimdiden heyecan­
landım."
Bethanne hemen hemen her gece örgü örüyordu: ger­
çek anlamda rahatlamasını sağlayan tek şey buydu. Aym
zamanda ortaya hem güzel hem de işe yarar bir şey çı­
karma fikri de hoşuna gidiyordu. Genç kızının karşısına
dikilip onu örgü kursuna yazdırdığı günün üzerinden bir
asır geçmiş gibiydi. Bethanne çoraplardan kazaklara terfi
etmiş. Noel’de Andrew’« hediye etmek için de afgan ör­
meyi planlamaya başlamıştı.
Bethanne köfteleri fırına koyup Annie'ye tepsiyi
yarım saat sonra çıkarmasını söyledi. Arabasıyla tuhafi­
r _... uşağı lllül ve parkmetreye
park ünrrrini artı. Lydia ’nın JuAkdill KdpaUTlBSinB ySİMZCfl
birkaç dakika vardı.
Kapıdan girerken. “Yetişemeyecegimi düşündüm,
dedi.
“ Bethanne!" Lydia'nın sevinci sesinden belli oluy or­
du. Tezgâhın arkasından çıkıp ona sarıldı ve sonra da ke­
nara ayırdığı pembe kaşmir yumağı aldt. “İlk aldıklarınla
birebir aynı," dedi. Geri çekilip kasaya doğru gitti. "Seni
gördüğüme çok sevindim,"
Bethanne, “Ben de sem gördüğüme," dedi. "Haftaya
cuma öğleden sonra boşum, hayır işlenne katkıda bulun­
m aya geleceğim. Bu arada diğerleri nasıl?" İki haftadır
yanlarına uğramamış, arkadaşlarını özlemişti.
Lydia. "Hepsi iyi.” dedi. “Jacqueline yeni doğan to-
runuııun sayesinde hâlâ havalarda uçuyor. Yeni fotoğraflar

İ
yeye doğru giderken Grant’ııı onu terk ettiği günü düşün­ da getirdi."
meye başladı. Havalının en kötü anını yaşamıştı ama on­
Bethanne gülerek. "Torununun fotoğraflarını çekmek­
dan sonra gelen her gün bir öncekinden güzel geçmişti.
ten yorulmadı mı?” dedi. İpin parasım verirken dükkânın
Özgür ve mutlu bir kadın olmuş, çocuklarının güzel bir
içine göz gezdirdi. Blossom Sokağı ndaki bu küçük dükkâ­
hayat sürdüğünü görmüştü.
nın büyümeye devam ettiği açıktı. Yeni ipler ve anan çeştt-
Hem Andrew hem de Annie bahalarıyla aralarındaki
I lilik hoşuna gitti. Lydia büyük bir başarı yakalamıştı. Bet­
ilişkiyi düzeltmeye çalışmış ve sonunda da barışmışlardı
hanne de başladığı işin onunkine benzemesini diliyordu.
Bethanne, Grant'ın mutlu olmadığını biliyor, haline üzü­
Lydia. Bcthanne’ye poşeti uzatırken. "Haftaya gele-
lüyordu. ama o seçimi yapmıştı, Bethanne de artık kafaya
eğini herkese söyleyeyim m i?” dedi.
takmıyordu. Çünkü kendi hayatını yaşayacaktı.
Bethanne, “Hem de beuıen." deyip üzerinde Bir Yu­
Şansına Bir Yumak Mutluluk’un tam önünde boş bir
nak Mutluluk yazan poşeti büyük çantasına attı.

462 Debbie Macomher

Bir tim İ Uurlvlui 463

l ydia gülümsedi. “Seni gerçekten de çok iyi gördüm “ mek için cesaretini toplamak zorunda kalmıştı. Paul başka
ucUiiuuıt, "Teşekkürler," dcılı. bu ilgili tavırları kar­
kadınlarla görüşmeyi istememiş vc İLK başlarda sevgili
şısında yüzü biraz kızarmıştı. Son zamanlarda bu tür söz­
olmak yerine arkadaş kalabilmekte zorlanmıştı. Ama bunu
leri çok işitiyor ama bunun sebebini bilmiyordu. Kendini da zaman ve araya giren mesafeler halletmişti.
iyi hissediyor, bunu dışa vurduğunu düşünüyordu. Hayan
Paul. "Bir daha böyle âşık olacağımı hiç düşünmez­
seviyordu. Dünyası tepe laklak olmuş, tekrar kendine gel­
dim ." diye itirafta bulundu “Aslında insan İkincisinde da­
mesi epey vaktini almıştı. ha güzel şeyler yaşıyormuş,”
Tuhafiyeden çıkarken Paul'ün kalede bir masaya "Senin adına çok sevindim, Paul.”
oturduğunu gördü. O içeri girerken ayağa kalıp el salladı "Artık sıra sende."
Bethanne de ona el salladı, bu sırada tezgâhın arkasındaki
“Olabilir ama benim hiç acelem yok," Doğruyu söy­
Alix’i gördü. Paul'ün yanına geçmeden önce arkadaşına lüyordu
gülümsedi.
Kapı açıldı ve uzun boylu, sevimli, esmer bir kadın
Paul masadaki üçüncü fincanı gösterirken. “Angcla
girdi. Kadının gözleri içeride bililerini aradı. Paul’ü gö­
birkaç dakikaya gelir," dedi. rünce yüzü güldü.
Bethanne önündeki sandalyeyi çekip otururken. "Na­
Paul ayağa kalkıp ellenin ona uzattı, Bethanne de on­
sıl?” diye sordu.
lara doğru gelen Angela’yı izledi. Paul onu yanaklarından
“Nişanlandığından habenn var mı?"
öptü, sonra kadın Bethanne'nın yanma oturdu. Bethanne.
Bethanne bir anlığına şaşırıp. "Nişanlandı mı?" diye
A n g eh ’yla iki ay önce tanışmış, kısa süreliğine konuşmuş
sordu ve sonra Paul’ün neyi kasttettiğini anladı, “Seninle
ve o anda Paul için çok değerli bin olacağını anlamıştı.
m ir
“Nişanlandığınızı duydum. Tebrikler."
Paul gülerek, “Sanırım öyle." dedi.
Angela başını salladı “Kış aylarında da evlenmeyi
"Tebrikler. Paul. Mutluluklar dilerim," diyen Beth­
düşünüyoruz. Düğünümüzü sen düzenlersen bizi çok
anne kalkıp ona san İdi "Harika!” İçgüdüleri doğru çıkmış, mutlu edersin .”
bu haberle de düşündüklerinden emin olmuştu. İsteseler
Bethanne gülümsedi. Şimdi) e kadar sadece Elise ile
bir zamanlar birbirlerini kolayca sevebilirlerdi ama onun
M avenck’ın düğününü düzenlemişti. Bu da onun yansı
da riskli sulara atılmak yerine, güvenli bir limana sığın­
kadar güzel geçse herkesi mutlu ederdi. Hiçbir şey çok çok
maktan hiçbir farkı olmazdı. Bethanne o duruşu sergile-
sevdiği arkadaşı Paul’ün düğününü planlamak kadar mutlu

464 lïchbie IJuit Wtcr

Hl' lhainimi 465
 edemezdi onu.
ikisine de bakıp, “Seve seve.” dedi.
Paul kollarını Angela'nın omzuna atarken, “Az önce
de dediğim gibi, sıra sende." dedi.
Gülümsemeye devam eden Bethanne omuz silkip bu
sözleri geçiştirdi. Boşanması aşk ve evlilik konusunda göz­
lerinin açılmasını sağlamıştı. Ayrıca ailenin ve sadakatin
önemini öğretmişti ona. Yeniden evlenmek öncelikleri ara­
sında olmasa da değerlendirebileceği, geleceğinin bir par­
çası olabilecek bir seçenekti.
Bu arada çocukları ve arkadaşlarıyla ilgilenecek;
işiyle meşgul olacaktı. Kendini yeni keşfetmiş, her zaman
olmayı istediği kadın olmuş, bahçeyle uğraşmak, kitap
okumak ve en önemlisi örgü örmek gibi hayatına yem an­
lamlar katmıştı.
Bu kadarı da ona şimdilik yeterdi.
466 Ltehhur Mac^mbur
klişe gülümsedi Maverick torunlarındın bahsetmi­
yordu ama I tike vc John <Ja onun yaptığı pastaları çok se­
viyordu. Kapıdan içeri girer girmez yiyecek bir şey bul­
mak için doğrudan mutfağa koşuşturuyorlardı.
Elise, “Çocuklar kaçta gelecek?” diye sorarken kek
kalıbını önceden ısıttığı fırına attı. “Çocuklar" Maverick’in
haftada iki. bazen üç kez masum bir poker oyunu oynamak
için evlerine uğrayan arkadaşlarıydı. Maverick, onlarla bir
poker salonumla, turnuvada yer kapmak için oyun oynar­
ken tanışmıştı.
Maverick. “Saat üçte burada olurlar,” dedi. Kumar
dünyasında adı epey duyulmuştu. Evliliklerinin ilk yılla­
rındaki yenilgileri, Elise’i kızdırmış, korkutmuştu. Elisc
korkusundan ve kendini haklı görmesinden dolayı Mavc-
rick'in kıt kanaat geçindiğini düşünmeyi tercih etmişti. As­
lında Maverick başarılı olmuştu. Ama hiç kimsenin onun
seçtiği hayatı seçmesini istemiyor ve halta profesyonel
kumar oyuncusu olmayı isteyenleri fikirlerinden caydırı­
yordu. Geçmişe baktıkça, keşke başka bir seçim yapsay­
dım. diyordu.
Elise oturma odasına geçip kocasının oturduğu kol­
tuğun kolçağına çöktü. Maverick onu belinden tutup göz­
lerini kapattı, iç çekti. Elise yorgun düştüğünü biliyordu.
Sabahleyin hastanede yapılan tahliller onu halsiz düşürm-
üştü ama aldıkları son haberlerle moralleri düzelmişti Lö­
seminin ilerlemesi büyük ölçüde yavaşlamıştı, İçleri rahat­
lamıştı. Elise bunun ne kadar süreceğini bilmiyordu ama
468 D tb bır Uu.
48
e l is e b e a u m o n t
Elise bir kez daha tarife baktı, hamura keten tohu­
muyla yabanmersinı ekledi. Maverick’ın besleyici, sağlıklı
yemekler yemesini kendisine görev edinmişti. Bunun lö­
semiye karşı verdiği mücadelede yardımcı olacağına ina­
nıyordu.
Şimdiye kadar durumu iyi gitmiş. Maverick de Elise’
in özverilerinin ve özenle h a z ırla d ığ ı yemeklerin karşılı­
ğını hemen vermişti. Ancak Elise kocasının övgülerine hep
karşı çıkıyordu. Evet, dengeli beslenme hastalığına iyi ge­
liyordu ama Mavcrick'i bu kadar süre ayakla tutan şey sev­
giydi.
Oturma odasında oturmuş elindeki gazeteyi okuyan
Mavenck. “Ne yapıyorsun?” diye sordu. Scattle manzarası
Önüne serilmişti.
“Pasta.”
“Çocuklar senin pastalarım çok seviyor.”
Bir w Uurtulu 467
onunla yaşadığı her günü Tanrı"nuı bir hediyesi olarak gö­
rüyordu.
Elise. “Onlar gelmeden önce biraz kestir istersen.”
dedi.
“İyi olur.”
fclıse ayağa kalktı. Maverick televizyon koltuğuna
uzanırken karşı tarafa geçti. Beyaz, hasır sepetine uzanıp
örgüsünü eluıe aldı. M averick’e uzandığı zaman bacakla­
rının üzerine atması için battaniye ölüyordu. Şişlerden hu­
zur verici, şıkır şıkır sesler yükselmeye başladı.
Birlikteliklerinin üzennden bir yıl geçmişti ama Elise
evlendiğine bir kez bile pişman olmamıştı. Birlikte olduk­
ları her gün balayı havasında geçmişti M averick'in kızla­
rına ve torunlarına gösterdiği sevgiye hayrandı. Açtığı he­
sapla Aurora’nın, David’in ve dolayısıyla Luke'la John'un
geleceğini kurtarmıştı.
Elise’in davası sonuçlanmıştı. Yaptığı ödemenin bir
kısmını geri alabilmişti ama aldığı beklediğinden çok. is­
lediğinden azdı. Onları da şimdilik hesabına yatırmıştı.
Hayatının o dönemi kapanmıştı, bu sıkıntıyı maddi olarak
batağa batmadan atlattığı için mutluydu.
fWgü kursundaki arkadaşlarına, talihin yüzlerine gül­
mesini Maverick’in sağladığını hiç söylememişti. Bir ara
söyleyecek gibi olmuş ama sessizliğini korumaya karar
vermişti. Courtney peri babasının cömertliği sayesinde al­
dığı güzel elbisesini, Homecoming’de yaşadıklarını ve ab­
lasının onu ziyarete gelişini anlatırken Elise onu dinlemiş.
Bir lia u t M utluluk 469
 m eyc çalışm ış ama Lydia başım iki yw w «İtam .*... Bir
iç-tcn iye mutlu olmuştu. Duydufiu her sözü Maverick e ılrt-
I<1IIII<<K 1)111 (IM(KÜ<3 UJI(II<(V.1 )dllşl(XCII g ıv J cın ıc >.IŞİJI daha bu konuyu açmaması EİISC İ SeVİndİmiİ$Îİ Fü İV’İ 31*

dolmuştu. kudaslarından biri olarak gördüğü Lydia'ya yalan söyle­

Maverick'in Bethanne'ye verdiği hediye ise çok daha
büyilk bir farklılık yaratmıştı. Bethanne. bir ara baş başa
kaldıklarında Elise'e işlerini büyütmesi için ona yardımcı
olan kişiden ve o birkaç bin doların ona nc kadar faydası­
nın dokunduğundan bahsetmişti. O para, en çok ihtiyaç
duyduğu anda c-line geçmiş, her şeyi değiştirmişti.
Bethanne nin çok üstün bir iş anlayışı vardı. Unun
yaptığı hiçbir şey F.llse'i şaşırtmazdı. Birkaç vıl sonra parti
işlerini bir şirket açarak yürütebilirdi Fikirleri yeni, oriji­
nal ve yaratıcıydı. Maverick'in yaptığı iyilik, başarısına
katkı sağlamıştı ve o da bir gün bocalayan bir girişimciye
benzer bir şekilde destek olacaktı. Elise bunu bilmenin ver­
diği mutluluğu ve gururu hissedebiliyordu.
Geçen oııca hafta Bethanne örgü kursunda eline
geçen parayla ilgili tek kelime etmemiş. F.lİse dc buna se­
vinmişti. C'ounney’in söylediği onca şey in üzerine bir de
o konuşsa arkadaşları neler olduğunu anlayabilirdi. Mave­
rick hiç kimsenin ona teşekkür etmesini istemiyor, adının
anılmamasınt tercih ediyordu.
Elise örgü örmeye devam ederken kendi kendine gü­
lümsedi. Lydia'nın neler olduğunu bildiğinden şüpheleni­
yordu. Doğrudan gelip ona sormamıştı ama bir gün birinin
örgü gruplarına peri tozu serpiştirdiğini söylemişti laf ara­
sında. Elise o kişinin Courtncyin babası olduğunu söyle-
meyi hiç istemezdi.
Fırının zilinin çaldığını duydu, keke bakmak için ör­
güsünü kenara bıraktı. Fırını kapattı, çıkardığı kek kalıbını
nihalenin özerine koydu. Mutfağı sıcacLk yabanın evsinle­
rinin kokusu sardı. Keklerin üzerine bolca krem peynir dö­
küp Maverick'e ve arkadaşlarına öyle servis edecekti. "Ço­
cuklar" yaptığı paslanın ne kadar sağlıklı olduğunu anlasa
daha mutlu olacaktı.
Yanm saat sonra Mavcrick epey dinlenmiş halde
uyandı. Saatine baktı, oyunlarının başlamasına yirmi da­
kikadan az kalmıştı.
Tam da bekledikleri gibi saat üçte zil çaldı ve ilk ola­
rak Ban tçeri girdi. Onun hcnıcn arkasından da AF la Fred
geldi.
Bart havayı koklayarak, “Burnuma mis gibi kolcular
geliyor." dedi. Elise göz kırptı. "Hiç kimse senin kadar
güzel kek yapamıyor. Koktuğu kadar güzel olduğundan
eminim."
Elise bu iltifatları duyunca gülümsedi "Sana da bir
dilim ayarlamaya çalışırım. Bart "
Hart gülümsedi. "Çok memnun olurum. Bayan Be­
aumont "*
Al ve Fred" in de ondan aşağı kalır yanı yoktu. İkisi dc
burunlarına gelen kokuyu takip ederek mutfağa gidiyordu.

470 Debbie Skıctmber Sır l u u l l/ytluluâ 471

41 JApItAflinı ('İme nlmıs, gürlenni de kocaman açmış

İnilde, “Hir şı-yler mi pişiriyordun'7" derli
Maverick gizliden Elise'e bir bakış attı. “Arkadaşla­
rımı şımartıyorsun." diye söylendi.
"Ne yani, bizim için mi yaptın?" diyen Fred ellerini
ovuşturdu. “Bizim gibi aç ve ihtiyar adamlar için mi?”
Elise gülmemek için kendini zorlarken, “Keser mi­
siniz şunu?" dedi. “Salı günleri kek yaptığımı çok iyi bili­
yorsunuz."
Bart, AF ın kamına dirseğiyle vurdu. “Buraya gelme­
"Çorap örmek, bızlerr engelleri -manyaı, topuğu,
mizin sebebi de hu.”
ayağı ıv parmaklan- birer hirer aşmay ı
Maverick, “Ben de pokere geldiğinizi sanıyordum,"
ve hÖylece adım
diyerek takıldı.
attığımı: zorlu yolda yılmamayı öğretir "
“Bir de o var."
Kıkır kıkır gülerek mutfak masasına oturdular. Ma­ K a th v / ı m m e r m a n

verick çıkardığı bir deste kartı karıştırmaya başladı. Hepsi

de yirmişer d o la r ç ık a rd ı, “tu rn u v a y ı" k a z a n a n ödülü evine
LYDtA HOFFMAN
götürecekti.
Dükkânımda bir durgunluk oldu ve yoğun geçen
Birkaç dakika içinde dördü dc oyuna daldı. Elise ke­
sabah saatlerinden « m ofisim de biraz dinlenm eye karar
ke son halini verdikten soııra örgüsüne devam etti. Oyun­
verdim. Ayaklarımı h i ı k a v dakikalığına dinlendirirken.
ları bilince. Elise övgüleri ve teşekkürü hak ettiğini gös­
Mnrgaret müşterilerle ilgilenecekti. Tüm sabah boyunca
termek için onlara kahveyle kek götürdü.
hiç durmadan koşturmuş, yorgun düşmüştüm.
Mavcrick onunla göz göze geldi. Elise sevdiği adama
B ir Y u m a k M u tl u lu k ç o k a m a çok iyi işliyor v e b e n
gülümsedi. Kocası da ona gülümseyerek cevap verdi. D i­
h a l i m d e n m e m n u n u m B a z e n k e n d i m i rüyadaymış g i b i
sc, aşkın ona dünyadaki hiçbir duyguyla ve hiçbir dene­
h i s s e d i y o r u m . Ö y l e o l m a d ı ğ ı n ı biliyorum, çünkü parma­
yimle kıyaslanamayacak kadar güzel şeyler yaşattığından
ğ ı m d a k i e l m a s ı n p a r ı l tı s ı v e B r a d 'l e Codv’ye b e s l e d i ğ i m
bir kez daha emin oldu.
s e v g iy l e d o l u k a lb i m b a n a g e r ç e k l e r i gösteriyor. H e r h a ld e

472 Debbie Siacomber

n>r M lfarıWut 473

UUiIYdUuhı tu ıııuifu Kudııı bcııını. Dünyadaki c n yakışıklı,
en harika adamla nişanlıyım. Hırkaç ay sonra evlenecek.
Brad. Cody ve Chase'le yaşayacağım Çok şükür Whiskers.
Cody’nin köpeğinden çok rahatsız olmuyor ve zamanla
ona da nasıl davranması gerektiğini öğretecek gibi duruyor.
Hayalımın şu ankindcıı daha iyi olabileceğini hiç
sanmıyorum.
Dükkânımın kapılarım ilk açtığımda, yaşadığımı ka­
nıtlamıştım. Ama iki yıl önce bu noktaya geleceğimi, bu
kadar çok arkadaş edineceğimi lahmın edememiştim. Jac­
queline. Carol ve Alix'i sevmiş; onlarla birlikte havailerimi
gerçekleştirmeye başlamıştım.
Bebek battaniyesinden sonra birçok kurs açlım. Hep­
si de çok İyi geçti ama hiçbirinde ilk üç öğrencimle yaka­
ladığım yakınlığı yakalayamadım. Ancak çorap kursuyla
birlikte benzer şeyler hissettim. Elise. Bethanne ve Court­
ney kapımdan içeri girince hayatıma da girmiş oldu. Ken­
dimi bir başka sınıfa ilk sınıfım kadar yakın hissedeme-
yeceğimi düşünmüştüm ama hayat, bir kez daha bana çok
önemli bir ders verdi.
Kursu açtığım ilk gün eski kocasının geleceğini Öğ­
renen Elise in ne kadar da asabi olduğunu hatırlıyorum.
Bethanne boşanmanın ardından özgüvenini yitirmiş bir
kadın. Courtney de yaşadığı kayıpla boğuşan aşırt kilolu,
yalnız bir kız olarak dükkâna ııdım atmıştı. Dördümüz örgü
sayesinde birbirimize kenetlendik. Kim bir çift çorabın ha­
yatlarımızı böyle değiştireceğini düşünebilirdi ki” Onların
474 Difhbiit Wik'iim/'t r
Projesi'ne b a ğ ışla d ı B a h a n ı b irlik te ç a lış ıp ö rg ü ö rd ü ğ ü ­
müzü görse bizimle gurur d u y a rd ı.
Düşüncelere öyle bir dalmışım ki, M argaıet'in tam
önümde durduğunu fark etmedim Ablam, “Annemi al­
maya gidiyorum." diyordu
“Harika." Ayaklarımı indirdim. Genelde cuma sabah­
lan bu kadar yorgun olmam ama dün gece Brad ve Cody'
ylc gittiğim Mariners maçından dolayı eve geç döndüm.
Gece yarısından sonra yatağa girebildim ancak bir ip top­
tancısıyla görüşeceğim için sabah erkenden kalkmak zo­
runda kaldım. Canımdan çok sevdiğim Brad ve Cody ger­
çekten de tanı bir beysbol âşığı, onlar sayesinde ben de
sevdim. Yani eve o kadar geç girmem çok da büyük bir fe­
dakârlık sayılmaz.
Margarrt çıktıktan kısa süre sonra. Elise örgü çantası
elinde kapıdan içeri girdi. M avcrick'le evlendikten sonra
geçirdiği değişikliği gören herkes evliliğin mucizevi bir
şey olduğuna inanırdı. Rahatlamış, gerçeklen mutlu o l­
muştu.
Doğradım Elise'e sormamış olsam da bizlere yardım
eden kişinin Maverick olduğunu anlamıştım.
“Mavenck nerede”“ diye sordum. Genelde h a cuma
Elise’e eşlik ederdi. Bizlcr örgü örüp konuşurken, onun da
oturup kitabını ya da gazetesini okuyabilmesi için güzel
bir sandalye almıştım. Yüzü bir kitabın arkasında saklı ola­
bilirdi ama hep bizi dinliyordu. Elisc'in söylediğine göre
iyi bir dinleyiciydi. Hepimiz Maverick1e öyle ya da böyle
476 D rhbie M am m her
her birini, tıpkı Jacqueline, Carol ve Alix gibi gerçek dos­
tum olarak ¡¡Örmeye haşladım
Ablam da yanımda. Onu en iyi arkadaşını olarak gö­
receğim günlerin geleceğim hiç düşünmezdim. Ama işte
o günler de geldi. Artık birbirimize hiç olmadığı lutdar bağ­
lıyız. Dükkânımda çalışmaya başladığı andan itibaren ara­
mız düzelmeye başladı.
Ablamla birlikle anneme bakmanın sorumluluğunu
sırtlıyoruz şimdi de. \ e yazık ki annemin sağlığı gün geç­
tikçe kötüye gidiyor. Çok fazla vaktinin kalmadığından
korkuyorum. Bu yüzden birlikte geçirdiğimiz her günün
daha değerli olduğunu fark ediyorum. Annem yanında
babam olmadığı için kendim hâlâ yalnız ve kaybolmuş his­
sediyor.
Margaret'le birlikte onu meşgul tutmak için elimiz­
den geleni yapıyoruz. Her hafta tutunabileceği bır şeylerin
olduğunu düşünmesini, onu sevindireceğini tahmin ettiği­
miz herhangi bir şey yaşamasını sağlamaya çalışıyoruz.
Bazen onu ziyaret ediyor, d ış ım a çıkanyor ya da yeni bir
kitapla mutlu ediyoruz.
Annem artık daha fazla örgü örüyor. Margaret cuma
günleri öğleden sonra hayır işlerine katkı sağlayan diğer
kadınlara eşlik etmesi için onu alıp dükkânıma getiriyor.
Annem bu tür şeyler yaptıkça sevmiyor, örgü topluluğunun
bir parçası olduğunu hissediy or. Aynca çek da hızlı örüyor.
Şimdiy e kadar Warm Up America ıçtn kocaman bir batta­
niyeye yetecek kadar parça ördü. Aynca bir u n e dc Linus
Bw Ymm* \iutiulu*
alışmıştık. Sağlığının kısmen yerinde okluğunu biliyorum
Hepimiz buna sevinsek de hastalığından dolayı üzülüyo­
ruz.
Bağışıklık s is te m i, gördüğü tedavilerden dolayı za­
yıfladı. Ama E lis e ona iyi bakıyor İkisi birlikte mutlu
mesut yaşıyor, b irb irle rin i oldukları gibi kabulleniyor. Aşk
onların y aşadtkian şeye deniyor galiba.
Elise. "Arabayı park ediyor,” dedi. “Birazdan gelir.”
"D urunu nasıl?” diye sordum.
"İyi. iyi." Gözlerindeki bakışlardan doğruyu söyle­
diğini anlayınca içim rahatladı. “Bethanne de dışarıdaydı.
Jacquehne'le C arol’u da Fransız Kafesi'ndc Alix’le mu­
habbet ederken gördüm Sanırım onlar da birazdan gelir."
“Harika.”
Hafta başında Courtney 'den küçük bir paket gelmiş,
içinden de Warm Up America battaniyesi için birkaç parça
ve bir de mektup çıkmıştı Duyduğum kadarıyla artık yurt­
taki bir grup kızla birlikle örgü örüyor. Gönderdiği mek­
tubu tüm grubun önünde okumayı planlıyorum.
Bethanne’nin söy lediğine göre Courtney. Annie ve
Andrew le görüşmeye devam ediyor. Andrevv’le bu uzak
mesafeli ilişkiyi yürütüp yürüiemeyeceklcnndcn emin de­
ğilim. Bethanne'nin ikisine de başkalarıyla görüşmeleri
; gerektiğini söylediğini biliyorum Sanırım ikisi de öyle ya­
pıyor Ama ne olursa olsun, onlar iki iyi arkadaş ve uınanm
öyle kalırlar.
Bethannc’den bahsetmişken, onu artık islediğim
Iİ m I Mutluiui 477
 kadar sık göremediğimi söylemeliyim. Hepimiz onunla
g u r u r d u y u y u r u m. A y r te a h u n i m le k actıcK Î i f l e n n d e b a fa r ılı

olması değil. Bu arada düğünümü onun planlayacağını da

söylemeden edemeyeceğim. Zaten bu konuda ondan baş­
Değerli okurlarım,
kasına güvenenıem.
Küçük Mucizeler D ükkim 'nı bir yıl kadar önce ka­
Onunla aslında kendini resmen yeniden keşfedip öz­
leme aldım ve en çok sevdiğim kitaplarımdan biri oldu­
güvenini ve başkalarına olan inancını yeniden kazandığı
ğuna inandım. Çünkü ben de bir örgü sevdalısıy mı. İnanın
için gurur duyuyorum. Yanlış hatırlamıyorsam çorap kur­
iplik odamı görseniz siz de benimle aynı şeyleri düşünür­
suna bile kendi başvurmamış, onun yerine kızı telefon aç­
dünüz. Evet, oda dedim. Evimdeki kocaman bir odayı ip­
mıştı.
lerime ayırdım, öm rüm boyunca öre öre bitiremeyeceğim
Bu dönüşümün gerçekleşmesine kurstaki kişilerin,
özellikle de Eltse'in katkı sağladığını biliyorum. kadar ip var orada. Bu yüzden bir önceki kitabımınıda en
büyük iki tutkumu -yazı yazmak ile örgü örm eyi- bir ara­
Bu sırada kapımın üzerindeki küçük çan çaldı ve
ya getirdiğini rahatça söyleyebilirim.
Brad içeriye girdi. Düğün gününü belirledikten sonra he­
men hemen her gün görüşmeye başladık. Alix düğün pas­ Kitabım yayınlanır yayınlanmaz harika sürprizleri
tamızı yapmak istedi. Jacqueline düğünü kulüp binalarında kucaklar oldum (kucağım da bir yumak ip ve bir çift de
düzenlememiz konusunda ısrarcı oldu, ama en önemlisi örgü şişi olduğunu söylememe gerek yok sanırım!). Bu
her şeyi organize etmeyi Bethanne'nin üstlenmesiydi. Mar­ sürprizlerin ilki ve beni en çok heyecanlandıranı, sizlerin
, anlattığım hikâyeyi scvmcnızdi Birçoğunuz, tıpkı benim
garet baş nedimem olmayı kabul elti. Onun dışında altı ne­
dimem daha oldu. Altı! Düğünde yanımda kimlerin dura­ ! gibi Lydia’yı. Jacquclinc'i. C arol'u ve Alix'i arkadaşınız
cağını seçmekte hiç zorlanmadım. Çünkü en iyi arkadaş­ olarak gördünüz. Sîzler daha fazlasını islediniz ve ben de
larım, örgücü dostlarını hep yanımda. I isteğinizi yerine getirdim: işte hu sebeple sîzlere bu kitabı
| tunuyorum.
Brad yük arabasını ustaca içeri sürerken, "Merhaba,
hayatım." dedi. "Bu güzel günde nasılsın bakalım?” Verdiğiniz desteğe bir kez daha teşekkür ederim
Sevgilerimle.
Gülümsedim. "İyiyim." dedim. Hatta iyiden dc iyi­
yim. Mutluyum, ona sırılsıklam âşığım ve Blossom Soka­
ğ ın d ak i hayalımı çok ama çok seviyorum.

478 DrSSır ila n m k e r

\ Ihn U u k 4 79