Дневникот на Ана Франк

Ана Франк е родена во Франкфурт на Мајна, Германија како второ дете

на Ото и Едит Франк. Сестрата на Ана, Маргот Бети Фрaнк, била три години
постара од Ана.
Новата нацистичка власт непријателски се однесувала кон евреите, па
семејството на Ана Франк, кои дотогаш Германија ја сметале за нивен дом,
одлучуваат да ја напуштат во 1933 година и да започнат нов живот во
Холандија. Одлуката за семејството била тешка, но сметале дека ќе имаат
мирен живот далеку од антисемитизмот на нацистичката власт во Германија .
Таткото на Ана Франк прво се сели во Ахен, Германија, а потоа во Амстердам,
Холандија во летото 1933 година, каде основал фирма и целосно се посветил
на компанијата. Другите членови на семејството Франк се преселуваат во
Холандија постапно, а Ана последна пристигнала во Амстердам во февруари
1934 година. Ото Франк бил фокусиран на компанијата, а Ана и Маргот
започнуваат со своите училишни обврски во нивните нови училишта, каде
стекнале голем број на еврејски, но и нееврејски познаници и другари.
Во 1939 година, бабата на Ана, исто така заминува од Германија и
живеела со нив до нејзината смрт во јануари 1942 година.
Германија ја нападнала Холандија на 10 Мај 1940 година. После пет
дена Холандија официјално се предала и нацистите завладеале и во
Амстердам, новото живеалиште на семејството Франк.
Холандија под власт на нацистите, веднаш почнала да издава и спроведува
антиеврејски закони. Евреите не смееле да се движат и седат на клупите по
парковите, да одат во јавни базени и да користат јавен превоз, а и децата
Евреи не смееле да одат во училиште со останатите деца кои не се Евреи.
Во септември 1941 година, Ана морала да го напушти училиштето
Монтесори и била запишана во еврејска гимназија. Во мај 1942 година, новиот
указ ги принудил сите Евреи на возраст над шест години да носат жолта лента
на нивната облека со Давидовата ѕвезда како еврејски симбол.
Бидејќи прогонот на Евреите во Холандија бил сличен со раните
прогонства на Евреите во Германија, семејството на Ана Франк, можеле да
предвидат кои се следните чекори на нацистичките власти во Холандија.
 Холандија не можеле да ја напуштат, бидејќи границите биле затворени,
па единствениот начин да ги избегнат нацистите било да се скријат. Речиси
една година пред Ана да го добие својот дневник, почнале да бараат скришно
место. Ана Франк била силно приврзана кон својот татко, од кого за нејзиниот
13 ти роденден на 12 јуни 1942 година, покрај многуте подароци добила
црвено-бело кариран албум што таа одлучила да го користи како дневник.
На самиот почеток во дневникот Ана запишувалa за секојдневните настани од
нејзиниот живот, како што се нејзините пријатели, оценките што ги добивала на
училиште, па и за играње пинг-понг.

Ана Франк во скривалиштето

Семејството на Ана Франк, планирало да се пресели во нивното

скривалиште на 16 јули 1942 година, но нивните планови се смениле кога
сестрата на Ана, Маргот добила известување за повик од полицијата, на 5 јули
1942 година. Откако ги спакувале сите работи и предмети го напуштиле и
оставиле својот стан. Нивното место на криење кое Ана ќе го нарече „таен
анекс“, се наоѓало во горниот дел од делот на компанијата на Ото Франк. На 13
јули 1942 година (седум дена откако пристигнале во Анексот), семејството Ван
Пелс (наречено Ван Дан во дневникот на Ана), пристигнало во тајниот анекс за
да живее. Во семејството на Ван Пелс биле вклучени Август ван Пелс
(Петронела Ван Дан), Херман ван Дан и нивниот син Петар ван Пелс (Петер
Ван Дан). Последните осум лица кои ќе се кријат во Тајниот анекс биле
стоматолозите Фридрих Фриц и Алберт Дисел од 16 ноември 1942 година.
Ана продолжила да пишува во дневникот од нејзиниот 13-ти роденден на
12 јуни 1942 година, до 1 август 1944 година. Голем дел од дневникот се
однесува на тесните и задушувачки услови за живеење, како и меѓусебните
конфликти на осумте личности кои живееле заедно за време на криењето. Исто
така за поминатото време во период од две години и еден месец, додека Ана
живеела во Тајниот анекс, пишувала и за нејзините стравови, за нејзините
размислувања и за нејзиниот карактер. Се чувствуваат погрешно разбрани од
оние околу неа и постојано се обидуваат да се подобрат себеси.
 Откриени и уапсени

Ана имала 13 години кога се преселила во скривалиштето, а само 15

години кога била уапсена. Утрото на 4 август 1944 година неколку членови на
холандската безбедносна полиција, доаѓаат во просториите каде се криеле на
263 Принсенграт. Влегле директно во библиотеката што ја криела вратата на
тајниот анекс и ја отвориле вратата. Сите осум лица кои живееле во Тајната
соба биле уапсени и однесени во Вестерборк. Дневникот на Ана останал во
собата и бил собран и безбедно чуван од Мип Гис.
На 3 септември 1944 година, Ана и сите оние кои се криеле во тајните
анекси биле испратени на последниот воз што го напуштил Вестерборк за
Аушвиц. Во Аушвиц групата била одвоена, а неколкумина биле пренесени во
други логори. Ана и Маргот биле транспортирани до Берген-Белсен кон крајот
на октомври 1944 година. Кон крајот на февруари или почетокот на март 1945
година, Марго умрела од тифус, а по само неколку дена умира и Ана, исто така
од тифус. Берген-Белсен бил ослободен на 12 април 1945 година, само еден
месец по смртта на Ана Франк.
Таткото на Ана Франк е единствениот преживеан од семејството, кој по
завршетокот на војната се вратил во Амстердам, каде што ги нашол сочувани
дневниците на својата ќерка и ги објавил во 1947 година. Стилот на којшто е
напишан дневникот е разбирлив и е единствен од овој тип. Дневникот на Ана
Франк е најчесто споменувано дело, а самата Ана Франк најспомнувана
личност од жртвите на холокаустот на Евреите за време на Втората светска
војна.