Professional Documents
Culture Documents
Τοκ-Τοκ κείμενο (3849)
Τοκ-Τοκ κείμενο (3849)
Τοκ- τοκ
Laurent Baffie
Διασκευή στα ισπανικά
Μετάφραση Δημήτρης Κωνσταντινίδης
Σκηνικό: Χώρος υποδοχής ενός ιατρείου. Σ’ αυτόν υπάρχουν 6 καρέκλες και ένα
χαμηλό τραπέζι με περιοδικά και μερικά βιβλία.
Στο βάθος ένα τζάκι και μια μεγάλη βιβλιοθήκη γεμάτη βιβλία και διακοσμητικά
αντικείμενα.
Όταν ξεκινάει το έργο βρίσκουμε στο χώρο τον Φρεντ, έναν εβδομηντάρη.
Τακτοποιεί διάφορα χαρτιά σε ένα δερμάτινο φάκελο που έχει στα πόδια του.
Ξαφνικά κοιτάει το κοινό και κάνει μια απρεπή χειρονομία με το μεσαίο
δάκτυλο....
Καμίλο: Συγγνώμη που λαχανιάζω αλλά είναι που ανέβηκα από τις σκάλες 4
ορόφους κι έναν ημιόροφο! 88 σκαλιά για την ακρίβεια. Μου πήρε για να το
κάνω, περίπου 28 λεπτά.
Στην ηλικία μου δεν είναι κι άσχημα, εεε;; Όταν μάλιστα περνάω 10 ώρες την
ημέρα καρφωμένος στο κάθισμα του ταξί...
Καμίλο: (Απομακρυνόμενος από τον Φρέντ, παύση) Λες πουτάνα τη μητέρα μου
και μου ζητάς συγγνώμη; Ένα λεπτό να το καταλάβω...
Καμίλο: Τουρέτε;
Φρεντ: Όχι, είμαι θύμα αυτού του συνδρόμου. Έτσι το ονομάζουν οι ειδικοί
«Σύνδρομο Τουρέτε».
Φρεντ: Πετάω προσβολές και κάνω χειρονομίες στα μούτρα των άλλων χωρίς να
το ελέγχω...
Φρεντ: Όχι, όχι, στ’ ορκίζομαι, είναι η καθαρή αλήθεια.... Ξεκίνησε στα 11 μου και
τώρα είμαι 73...
3
Καμίλο: Τι εκατοστός!
Φρεντ: Γιατρός, που επισκέπτομαι. Αν και μου φαίνεται πως αυτή η αρρώστια
δεν θεραπεύεται... Περνάει για λίγο βέβαια αλλά μετά... Στην ηλικία μου το μόνο
που ήθελα… είναι να βρίζω μ’ αυτό τον χυδαίο τρόπο τον κόσμο. «Του κώλου τα
εννιάμερα»!!! Όχι, αυτό το είπα ηθελημένα. (Φωνάζει με μια χειρονομία και
τρανταχτό γέλιο) Καριόλη, χέστηκες ε;;;!!! Αυτό μούφυγε, συγγνώμη! Βλέπεις;
(Σχεδόν με κλάμα) Μου φεύγουν μόνα τους…
Καμίλο: ΟΚ!!!
Φρεντ: Γι’ αυτό ζήτησα ραντεβού με το γιατρό Κούπερ... Είναι ένας από τους
καλύτερους ψυχίατρους στον κόσμο! Έχει την έδρα του στη Βιέννη αλλά βλέπει
ασθενείς και σ’ όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης.
Καμίλο: Το ίδιο μου είπε κι ο γιατρός μου. Ότι η τεχνική του είναι αποτελεσματική,
σε ξεμπλοκάρει με την πρώτη! Μια κι έξω!
Φρεντ: Τί τη νύχτα;;
Καμίλο: ΟΚ... Κάτι είναι κι αυτό... (Παύση) Και πόσες βρισιές εκστομίζετε την
ημέρα;
Καμίλο: Αλήθεια; Οκ, πάμε να τις μετρήσουμε... Είσαστε 73 και μου είπατε ότι το
παθαίνετε από τα 11 σας , σωστά;
Φρεντ: Ναι.
Καμίλο: Εδώ και 62 χρόνια και ποτέ δεν είχατε την περιέργια να μάθετε πόσες
φορές τη μέρα το κάνετε;
Καμίλο: Λοιπόν, αυτό είναι δουλειά δική μου! Κοίτα: Σε 5 λεπτά είχαμε 6
επιθέσεις. Αυτό μας κάνει 72 φορές την ώρα. Αν το πολλαπλασιάσω επί 16, γιατί
δεν μετράω τις 8 ώρες του ύπνου, μας κάνουν 1.152 βρισιές τη μέρα, πάνω-
κάτω....
Καμίλο: Δεν τέλειωσα ακόμη. 1.152 επί 365 μας κάνουν... 420.480 βρισιές το
χρόνο.
6
Καμίλο: Τελειώνω... 420.480 επί 62 , μετρώντας από τότε που ξεκινήσατε, μας
κάνουν σύνολο 26.069.760 βρισιές και χειρονομίες .... ακατάλληλες....
Φρεντ: Περίπου;
Φρεντ: «Καραγκιόζη»!!!
Καμίλο: Ναι ... είναι .... κάπως... Και τώρα στα γερατειά σας, με όλο το
σεβασμό....
7
Φρεντ: Για τώρα βρήκα τελικά μια δραστηριότητα που μπορώ να αφιερωθώ
μόνος στο σπίτι και να μην ενδιαφέρει κανέναν το... δικό μου… λεξιλόγιο... Τα
τελευταία δύο χρόνια δούλεψα ως κούριερ σε μια εταιρία αλλά απολύθηκα, όπως
καταλαβαίνετε, για ευνόητους λόγους. Τώρα είμαι απλά... ευτυχώς…
συνταξιούχος... Προσπαθώ να βγαίνω όσο γίνεται λιγότερο έξω απ’ το σπίτι…
καταλαβαίνετε… (χειρονομία)
Εσείς;
Καμίλο: Τίποτα, απλά η γυναίκα μου έχει την έμμονη ιδέα ότι έχω… έμμονη ιδέα
με τους αριθμούς...
Φρεντ: Αλήθεια; Δεν θα μου περνούσε ποτέ απ’ το μυαλό κάτι τέτοιο.
Καμίλο: Ακούστε: Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Νιώθω απλά την ανάγκη να
μετράω τα πάντα από την ώρα που ξυπνάω μέχρι την ώρα που θα με πάρει ο
ύπνος... Αυτή, αυτό το ΤΟΚ, αυτή την ψυχική διαταραχή, όπως λέει πως την
λένε, την θεωρεί αρρώστια. Αλλά για μένα είναι απλά ένα χόμπι. Ένα χόμπι που
αυτή δεν αντέχει γι’ αυτό με έπεισε να έρθω εδώ... Θυμώνει με τους…
αριθμούς… αν είναι δυνατόν…
Φρεντ: Αυτό το… ελάττωμά σας, αυτό που… έχετε τελοσπάντων , σας κάνει πιο
έξυπνο. Γιατί πιστεύω ότι με τους υπολογισμούς… “Πάρτον τώρα»…
συγγνώμη… ήθελα να πω... μούφυγε, συγγνώμη!
Φρεντ: Βεβαίως.
8
Καμίλο: Σταματήστε να μου ζητάτε συγγνώμη καθέ τρεις και λίγο, αφού το βλέπω
πως δεν το κάνετε επίτηδες. Πριν ήμουν έτοιμος να σας σπάσω τα μούτρα αλλά
τώρα καταλαβαίνω ακριβώς τι συμβαίνει.
Φρεντ: Ευχαριστώ… Πείτε μου όμως… Όταν οδηγείτε τι κάνετε; Πάλι ασχολείστε
με αριθμούς;
Φρεντ: Δηλαδή;
Καμίλο: Μετράω…
Φρεντ: Τι μετράτε!
Καμίλο: Καταγράφω τα πάντα στο μυαλό μου σαν κομπιούτερ… και κάνω
συσχετίσεις… συγκρίσεις… υποθέσεις… κι όλα αυτά που για μένα είναι ένα
χόμπι η γυναίκα μου τα θεωρεί αρρώστεια! (Παύση) Εσείς είστε παντρεμένος;
Καμίλο: Δύο. Που δεν είναι βέβαια αρκετά. Δύο είναι ένας αριθμός… πολύ…
απλός...
Καμίλο: Δεν πειράζει! Λοιπόν... ξέρετε πόσα; Βάζω κι ένα μικρό περιθώριο για
λάθος περίπου 10 εκατομμύρια...
10
Φρέντ: Ειλικρινά δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Αλλά θα πρέπει να είναι αρκετά...
(Μπαίνει η Μπλάνκα, κρατώντας μια ακριβή, μεγάλη τσάντα στα χέρια της)
Μπλάνκα: Καλησπέρα.
Καμίλο: Καλησπέρα.
Καμίλο: Όπως θες… Εγώ είμαι ταξιτζής. Μπορώ να μιλήσω για ό,τι θες… για
πολιτική, για ποδόσφαιρο… για τον καιρό… για ό,τι θες…
(Η Μπλάνκα ανοίγει την τσάντα της, βγάζει ένα υγρομάντηλο και αρχίζει να
καθαρίζει την πλάτη μιας από τις καρέκλες. Ο Καμίλο την παρατηρεί επίμονα)
(Ξανανοίγει τη τσάντα της και βγάζει ακόμη ένα υγρομάντηλο για να ολοκληρώσει
το καθάρισμα πριν καθίσει)
Καμίλο: (Δείχνοντας με χειρονομίες πού είναι το μπάνιο) Νομίζω ότι είναι… στο…
διάδρομο… η πρώτη πόρτα στα δεξιά.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΠΛΑΝΚΑΣ!!!
Φρεντ: Ξέρεις ότι κι αυτή η μανία, να τα καθαρίζεις όλα, είναι επίσης μια μικρή
ψυχική διαταραχή….
Καμίλο: Αλήθεια;
Καμίλο: Καλύτερα να μου τον πεις μετά… (Κάνει νόημα ότι γύρισε)
Μπλάνκα: (Κάθεται στη θέση της και βάζει το σαπούνι στην τσάντα της)
Συγγνώμη, δεν είν’ εδώ ο γιατρός;
Καμίλο: Περιμένουμε εδώ και 750 δευτερόλεπτα πάνω- κάτω, χωρίς να είμαστε
σίγουροι ότι είναι εδώ.
(Η Μπλάνκα κοιτάει τα χέρια της, παίρνει το σαπούνι και ξαναπάει στο μπάνιο)
Φρεντ: (Κοιτάζοντας ξανά τα χαρτιά του) Εδώ είναι. Ο ακριβής όρος είναι….
Καμίλο: Θα μας σπάσεις τ’ αρχίδια;;; Συγγνώμη αλλά δεν άντεξα εγώ αυτή τη
αυτή τη φορά… με κόλλησες φαίνεται…
Καμίλο: Νοσοφοβία;
Καμίλο: Α κατάλαβα. Και για το θέμα το δικό μου ποιο είναι το επιστημονικό
όνομα;
Μπλάνκα: Καλησπέρα.
14
Καμίλο: Καλησπέρα.
Φρεντ: Καλησπέρα.
(Η Μαρία διασχίζει το χώρο και κάθεται, χωρίς να πει τίποτα, σε μια από τις
καρέκλες)
Καμίλο: Μην αρπάζεστε κυρία μου. Ο Φρεντ είναι καλός άνθρωπος. Απλά έχει
ένα προβληματάκι. Του φεύγουνε.
Φρεντ: Ακριβώς.
Μπλάνκα: Ναι λίγο… Είχα δει κάποιον σε ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση που
το εξηγούσε. (Στη Μαρία) Εσείς δεν ακούσατε ποτέ γι’ αυτό;
Φρεντ: «Τραγάνισε με….» (Comemela κατά λέξη σημαίνει «Φάγε με»…. Ίσως να
μεταφραστεί και «Πάρε με», σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση)
Μαρία: (Κάνοντας το σταυρό της τρεις φορές γρήγορα, λέγοντας μια προσευχή)
ΑΑΑΧΧΧΧ
Καμίλο: Έλα, μη ζητήσεις συγνώμη ξανά, φτάνει. (Στη Μαρία) Κι εσείς μ’ αυτό το
ροζάριο, δε σας καταλαβαίνω, με κάνετε να νιώθω ένοχος για το φίλο μου το
Φρεντ, που είναι απλά άρρωστος και δεν το κάνει όλο αυτό επίτηδες….
Μπλάνκα: Απ’ όσο ξέρω, όχι. Αν και είμαι εδώ μόνο μερικά λεπτά.
Καμίλο: Δεν ξέρω κυρία μου. Μου πήρε δεκατρείς μήνες να μου δώσουν
ραντεβού και τώρα που τα κατάφερα θα μπω μέσα μόνο για πέντε λεπτά.
Περίπου. Έτσι κι αλλιώς απόψε δε δουλεύω… δε βιάζομαι….
16
Καμίλο: Πώς;
(Η Μαρία μένει και κοιτάει τα περιοδικά και τα βιβλία που υπάρχουν στο
τραπεζάκι.
Μπλάνκα: Ποιο;
(H Μαρία κάθεται. Η Μπλάνκα παίρνει το βιβλίο με το ένα χέρι και το δίνει στη
Μαρία κρατώντας το με την άκρη των δακτύλων της)
Μαρία: Ευχαριστώ.
17
Καμίλο: (Στο Φρεντ) Η τρίτη φορά που πάει… Αυτή τρώει το σαπούνι σαν
επιδόρπιο… Με τρώει η περιέργεια πόσα σαπούνια θα σπαταλάει το χρόνο…
Πάνω - κάτω θα έλεγα… μεταξύ 175 με 210.
(Μπαίνει η Λιλλύ)
Όλοι: Καλησπέρα.
Καμίλο: Κλείστε τα φώτα καλού - κακού μη μας έρθουν κι άλλοι περίεργοι τύποι
σήμερα.
Μαρία: Α Χριστέ μου τα φώτα!!!! Ξέχασα τα φώτα αναμμένα στο σπίτι. Τα ξέχασα
η ηλίθια!!! (Παύση) ΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Το Γκάζι!!!!
18
Μαρία: Ίσως… μπορεί…. δεν ξέρω…. Κύριε, κύριε, βοήθα με…. Υπάρχουν 3
άτομα πριν από μένα, σωστά;;
Καμίλο: Ναι είστε η τέταρτη στη σειρά. Αλλά μ’ αυτή την ατυχία που σας συνέβη,
δεν μ’ ενδιαφέρει ν’ αφήσω τη σειρά μου, έτσι μ’ αυτή τη βοήθεια θ’ αποφύγουμε
την έκρηξη. Mόνο που εγώ είμαι δεύτερος… Ο κύριος από δω θα πάει πρώτος
και η δεσποινίδα από δω μετά από μένα και η κυρία που είναι στο μπάνιο, θα
πάει μετά τη δεσποινίδα.
Φρεντ: Θα σας παραχωρήσω τη σειρά μου κυρία μου, παρόλο που κι εγώ
βιάζομαι. Μπορείτε να περάσετε πρώτη.
Φρέντ: Πάρτην!!!!
Καμίλο: Ξεχάστε το! Δείτε τι καλός που είναι!!! Μόλις σας παραχώρησε τη θέση
του!
Καμίλο: (Στη Λιλλύ) Δεν είναι κακός… το παλεύει να μη βρίζει… αλλά του
φεύγουνε… δεν το θέλει.
Φρεντ: Μαλάκαααααααααααααααα!!!!!!!
Καμίλο: Και όταν ο καημένος πετάει κάτι που δεν το θέλει… η κυρία από δω
αρχίζει τις προσευχές και τα σταυροκοπήματα.
Καμίλο: Είναι συντονισμένοι οι δυο τους… Αυτός βρίζει και αυτή προσεύχεται….
Καμίλο: Δεν ξέρω, έμεινε μόνο μια καρέκλα… και αν έρθουν άλλοι θα πρέπει να
παλέψουν γι’ αυτήν….
Μαρία: (Βγάζει το πρόσωπό της από τη τσάντα της) Δόξα τω Θεώ και τη Αγία
Τριάδι! Εδώ είναι! Αλλά αν κτυπήσει κανείς το κουδούνι του σπιτιού μου με
ανοικτό το γκάζι, θα συμβεί μεγάλη καταστροφή….
Φρεντ: Συγγνώμη αλλά… δεν έλεγξες πριν φύγεις από το σπίτι αν το έκλεισες;
20
Μαρία: Ναι, φυσικά… η αλήθεια είναι… ότι έχω τη συνήθεια να το ελέγχω πάντα,
πολλές φορές….
Μαρία: Το πιστεύετε;
Καμίλο: Ναι, φυσικά, ηρεμήστε. Αν έχετε ελέγξει το γκάζι τόσες φορές, είναι
εντάξει. Αν το κάνατε μόνο μια φορά… μπορεί να υπήρχε πρόβλημα…. αλλά με
30 φορές!!!;;; Το λιγότερο!!!;;;….
Πέπε: Καλησπέρα.
Φρεντ: Καλησπέρα.
Όλοι: Καλησπέρα.
Καμίλο: Mην ανησυχείς. Πρέπει να σου πω ένα πράγμα για να μην έχουμε
παρεξηγήσεις. Εδώ ο φίλος μας ο Φρεντ λέει χοντράδες αλλά το κάνει χωρίς να
το θέλει.
(Ο Φρεντ κάνει μια μικρή χειρονομία για να δηλώσει ότι θα σταματήσει τις
χοντράδες)
Φρεντ: Σκατά!!! (Μπατσάκι) Και μόνο η ιδέα της ομαδικής θεραπείας μου
προκαλεί άγχος. Εδώ και τριάντα χρόνια είμαι απέναντι σ’ ένα γιατρό, δεν
υπάρχουν άλλοι… παρείσακτοι!...
Καμίλο: Ηρεμήστε, ηρεμήστε… δεν έχει νόοημα αυτή η συζήτηση. Αφήστε πρώτα
να δούμε τι θα πει ο γιατρός Κούπερ. (Στον Πέπε) Παιδί μου εσύ θα μπεις;;;;
Πέπε: Θα το ήθελα.
Πέπε: Το σχέδιο στο πάτωμα. Εγώ ποτέ δεν πατάω μια γραμμή όταν
περπατάω… και το πάτωμα είναι γεμάτο γραμμές.
Φρεντ: Πηδιέσαι!!!
Πέπε: Όχι.
Καμίλο: Κορόιδεψες εμένα όταν κατάλαβες πως έχω μετρήσει τις γραμμές στο
πάτωμα;;
Μαρία: (Στον Καμίλο) Εμένα γιατί να με κοροϊδέψει. Εγώ βρίσκομαι εδώ για μια
φίλη μου που μου ζήτησε να έρθω στη θέση της… κατάλαβες; Εγώ προσωπικά
είμαι καλά, ευχαριστώ.
Καμίλο: Αφού το λέτε εσείς… (Στον Πέπε) Έλα, πάρε την καρέκλα μου, έτσι
κόβεις δρόμο.
(O Πέπε μπαίνει στο χώρο ανεβαίνοντας στην εσοχή του τζακιού. Κατόπιν
σκαρφαλώνει σε μια από τις βιβλιοθήκες, παίρνει ένα βιβλίο και το πετάει στο
πάτωμα. Mετά από λίγο δίνει ένα σάλτο πάνω στο βιβλίο και πηδάει σαν
καγκουρό ανεβαίνοντας στην καρέκλα του Καμίλο)
Πέπε: Εγώ.
(Ο Καμίλο του δίνει ένα ποτήρι και του το γεμίζει, παίρνει κι αυτός ένα και το
γεμίζει κι αυτό)
25
Μαρία: ΝΕΡΟ!!! Αγία Βιργινία μου, άφησα ανοιχτές τις βρύσες της κουζίνας!!! Θα
πλημμυρίσει το σπίτι!!!
(Ο Καμίλο τείνει το ποτήρι του στον Πέπε για να τσουγκρίσουν αλλά από
απόσταση, επίτηδες, για να δει την αντίδρασή του. Ο Πέπε με κωμικό τρόπο
προσπαθεί να ανταποκριθεί, συγχρόνως μιλά ο Φρεντ)
Μαρία: Ναι αρκετές φορές. Αλλά φοβάμαι μήπως άφησα καμία ανοικτή.
(Αρχίζει να ψάχνει στη τσάντα της, αν έχει τα κλειδιά του σπιτιού. Μπαίνει στο
χώρο η βοηθός του γιατρού. Φοράει λευκή ρόμπα)
Βοηθός: Καλησπέρα.
Φρέντ: Πουτανίτσα!!!…
Μαρία: Α κοιτάξτε, εγώ ήρθα μετά από αυτή την κυρία και αυτούς τους κυρίους.
Αλλά οι κύριοι είχαν την καλοσύνη να με αφήσουν να περάσω πρώτη, επειδή
είναι πολύ πιθανόν να έχω φύγει από το σπίτι ξεχνώντας να κλείσω το γκάζι. Και
σίγουρα έχω ξεχάσει να κλείσω και τις βρύσες.
26
Φρεντ: Μπορείτε να μου εξηγήσετε κάτι σας παρακαλώ; Ο γιατρός Κούπερ δεν
θα κάνει ομαδική θεραπεία εεε;;; Γιατί σ’ αυτή την περίπτωση εγώ….
Βοηθός: Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σας ενημερώσω για την μέθοδο του
γιατρού. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι η πτήση του από το Λονδίνο
καθυστέρησε εξαιτίας της χιονόπτωσης. Και επειδή δε μπορώ να επικοινωνήσω
μαζί του ούτε αυτός μαζί μου, δεν ξέρω αν είναι ακόμη στο αεροπλάνο ή είναι στο
δρόμο για να έρθει εδώ. Και τώρα συγχωρήστε με πρέπει να μείνω κολλημένη
στο τηλέφωνο. Αν μάθω κάτι άλλο θα σας ενημερώσω.
Mαρία: Αγία Παρθένα Μαρία μου, έτσι που τα ξέχασα όλα ανοικτά στο σπίτι, θα
πληρώσω τα παρθένα μαλλιοκέφαλά μου.
Όλοι: ΌΧΙ!!!!
Καμίλο: Περίπου.
Όλοι: ΌΧΙ!!
Καμίλο: Όχι.
Καμίλο: Μια ώρα αν ο ταξιτζής είναι άχρηστος, 45 λεπτά αν είναι ένας απλός
ταξιτζής και μισή ώρα αν τον ταξιτζή τον λένε Καμίλο και είναι και ο πρώτος.
Πέπε: Αν μιλούμε για μισή ώρα καθυστέρηση τότε θα έπρεπε να ήταν εδώ.
Μαρία: Ναι αλλά εξαρτάται και από την καθυστέρηση του αεροπλάνου.
Φρεντ: Μαλάκα!!!!….
Καμίλο: Τι κάνεις;
Πέπε: Τίποτα, απλώς δίνω αρμονία στο σύνολο. Δεν ενοχλεί κανέναν η αταξία;
Πέπε: Δε βλέπεις ότι δεν υπάρχει συμμετρία;; (Ο Πέπε κάνει μια συμμετρική
κίνηση με τα χέρια του, ξαναφτιάχνει την κόμμωσή του η οποία χάλασε από μια
τρίχα και έτσι επαναφέρει τη συμμετρία)
Μαρία: Ούτ’ εγώ. Ειδικά με τις βρύσες ανοικτές στο σπίτι μου. Και το γκάζι.
(Αρχίζει να ψάχνει τα κλειδιά στη τσάντα της)
Φρεντ: Ηλίθιε!!!
Φρεντ: Τίποτα δε θα γίνει. Εγώ προτιμώ να μείνω μόνος μου με το γιατρό. Γιατί
σ’ όλη μου τη ζωή ο κόσμος γελούσε μαζί μου κι εγώ όσο μεγαλώνω αυτό το
ανέχομαι λιγότερο….
Λιλλύ: Εγώ- εγώ- εγώ- εγώ- εγώ- εγώ… (Τους κοιτάει όλους πολύ έντονα.
Αντίδραση απ’ όλους)
Πέπε: Εγώ πριν δύο χρόνια έκανα μια ομαδική θεραπεία και κανείς δεν κορόιδευε
κανέναν.
Καμίλο: Φυσικά.
Καμίλο: Όχι.
Μαρία: Χριστέ μου Σωτήρα του κόσμου! Και γιατί να το κάνουμε αυτό;
Πέπε: Γιατί πιστεύω ότι αυτό θα κάνουμε και μπροστά στο γιατρό. Γι’ αυτό ας το
κάνουμε τώρα για να κερδίσουμε χρόνο γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον για να μην
νιώθουμε σφιγμένοι απέναντι στο γιατρό.
Πέπε: Ναι μόνο αυτό… Απλά θα πούμε το λόγο που είμαστε εδώ και … το
αγαπημένο μας χρώμα.
Πέπε: Λένε ότι μ’ αυτό τον τρόπο φαίνεται η ψυχική σου διάθεση και… τέτοια….
Για παράδειγμα αν είσαι απαισιόδοξος τότε το χρώμα σου θα είναι σίγουρα το
μαύρο. Αν είσαι αισιόδοξος θα είναι το ροζ.
Πεπε: Εεε ναι… αλλά είμαι από το κέντρο της Καταλονίας… (Φωνάζοντας) το
Κέντρο…
Φρεντ: Νυφίτσα!!!
Καμίλο: Εκτός από τον Φρεντ που είναι ξεκάθαρο πια πως δεν το κάνει επίτηδες.
Πέπε: Το πράσινο.
Μπλάνκα: Γιατί;
Πέπε: Γιατί είναι το χρώμα που είναι ακριβώς στη μέση του ουράνιου τόξου. Είναι
στη μια πλευρά το κόκκινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο και από την άλλη το γαλάζιο,
το μπλε, το μωβ. Τρία- τρία και το πράσινο είναι στο κέντρο.
Φρέντ: Πριν ή μετά …. είναι το ίδιο για μένα…. Πάμε. (Παύση) Με λένε Αλφρέδο
αλλά οι φίλοι μου με φωνάζουν Φρέντ, αν και δεν μου απέμειναν και πολλοί.
Είμαι 73 χρονών, και υποφέρω από μικρός από το «Σύνδρομο Τουρέτε»… Αυτή
η «ψυχική διαταραχή» είναι η μόνη που δεν έχει συγκεκριμένη θεραπεία. Έχω
μόνο την ελπίδα μήπως βρει ο γιατρός καμία…. «Βρώμα!!!….» (Η βοηθός
εμφανίζεται στην πόρτα σαν να την φωνάξανε) Ίσως καταφέρει να μειώσει τις
βρωμιές μου αλλά να σταματήσουν δύσκολο…. Αυτό είναι όλο.
(Η Μπλάνκα σηκώνεται ξαφνικά με το σαπούνι στο χέρι και πάει στο μπάνιο)
Καμίλο: Είμαι ταξιτζής, είμαι 54 ετών και το χρώμα μου το… η… μαρέγκα (το
χρώμα της μαρέγκας)…
Καμίλο: Κυρία μου μη μου πειράξετε τη Ρεάλ Μαδρίτης γιατί σκοτώνω άνθρωπο.
(Αρχίζει να τραγουδάει τον ύμνο της ομάδας «Οι αθλητικές δόξες….») Το
λοιπόν… το πρόβλημα μου… μάλλον το πρόβλημα της γυναίκας μου… γιατί εγώ
πιστεύω πως δεν είναι πρόβλημα… πιστεύω πως είναι κάτι θαυμάσιο… είναι
λοιπόν ότι εγώ μετράω τα πάντα. Πιστεύω ότι το επίπεδό μου στην αριθμητική
είναι πολύ προχωρημένο… και γι’ αυτό έχω δύο εναλλακτικές. Ή θα ηρεμήσω
λιγάκι ή η γυναίκα μου θα ζητήσει διαζύγιο ύστερα από 25 χρόνια γάμου. Ένα
από τα δύο.
Καμίλο: 9.125.
Καμίλο: 32.850.000
Καμίλο: Αυτό δεν είναι τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πιο πολύπλοκοι
υπολογισμοί. Ααα…. ποιος έρχεται;
Καμίλο: (Στη Μπλάνκα) Μόλις ομολόγησα πως όταν μιλώ ρίχνω δολοφονικό
σάλιο….
Πέπε: Με τη μανία του να τα μετράει όλα…. κατά βάθος είναι μια ιδιοφυΐα.
Καμίλο: (Τραγουδώντας τον ύμνο της Ρεάλ) «Οι αθλητικές δόξες ή στα ισπανικά
De las glorias deportivas!!!)
35
Μπλάνκα: Όπως βλέπετε και από μόνοι σας το χρώμα μου είναι το άσπρο…
(δείχνοντας το φόρεμά της) Είμαι βοηθός μικροβιολόγου … είμαι… είμαι 40
χρονών…
Μπλάνκα: Παθαίνω πανικό με τα μικρόβια και τις αρρώστιες. Πολλοί μου λένε ότι
το σωματοποιώ όλο αυτό, αλλά όταν βλέπουν αυτό που βλέπουν και ακούνε
αυτά που ακούνε από μένα… τότε τους λέω κι εγώ το πρόβλημά μου και
αρχίζουν να ανησυχούν για μένα. Όταν αγχώνομαι υπερβολικά οι φίλοι μου
επιμένουν να δω γιατρό. Κι έτσι από συμβουλή σε συμβουλή μου σύστησαν
τελικά το γιατρό Κούπερ και μου είπαν ότι είναι ο ειδικός για την περίπτωσή μου.
Μπλάνκα: Το έχω όλη μου τη ζωή αλλά πιστεύω ότι έγινε πιο έντονο θα έλεγα…
εδώ και είκοσι χρόνια…
Καμίλο: (Στην Μαρία) Σταμάτα τα σταυροκοπήματα και τα πατερημά και κάνε την
παρουσίασή σου, είναι η σειρά σου.
Μαρία: Μα σας το είπα και πριν… Εγώ είμαι εδώ για μια φίλη μου που δεν
μπορούσε να έρθει.
Καμίλο: Τι σύμπτωση!! Τυχαίνει να γνωρίζω μια φίλη σας με την οποία μοιάζετε
σαν δύο σταγόνες νερό…
Φρέντ: Καμίλο! (Στη Μαρία) Σε παρακαλώ κυρία μου, παρουσιάσου, κάντο για
μένα…
Πέπε: Τι μανία;
Μαρία: Τη μανία να τα ελέγχω όλα και μία και δύο και … παραπάνω φορές….
Μπλάνκα: Δηλαδή;
Μαρία: Πριν φύγω από το σπίτι ελέγχω ξανά και ξανά αν έχω κλείσει το γκάζι, το
φως, το νερό, αν έχω κλειδώσει την πόρτα κι αν τα κλειδιά τάχω βάλει στην
37
τσάντα μου. Φεύγοντας ελέγχω ξανά ανακαλώντας στη μνήμη μου τη στιγμή που
έκλεινα το γκάζι, το φως, το νερό, που κλείδωνα την πόρτα και έβαζα τα κλειδιά
στην τσάντα μου. Αν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι κάτι παρέλειψα να κάνω
δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να γυρίσω πίσω και να τα ελέγξω όλα
από την αρχή. Και για να είμαι σίγουρη πως σίγουρα τα κλείνω όλα, για να έχω
μια πιο εντυπωτική εικόνα στη μνήμη μου, τα ανοίγω όλα και ξανακλείνω το
καθένα λέγοντας τόκλεισα, τόκλεισα, τόκλεισα, κλείδωσα και να τα κλειδιά να, τα
βάζω στην τσάντα μου.
Μαρία: Αν ήμουν τυχερή θα ήμουν εδώ πρώτη απ’ όλους και δεν θα είχα ανάγκη
να παρακαλάω να μου παραχωρήσει κάποιος τη σειρά του για να πάω όσο πιο
σύντομα γίνεται να σιγουρευτώ πως δεν έχω πλημμυρίσει, αν βρω εννοείται το
σπίτι μου στη θέση του, αν δεν έχει ήδη τιναχτεί στον αέρα!!!!
Μαρία: Εφιάλτης!!!!
Μαρία: Εγώ μπορώ να πνιγώ σ’ ένα ποτήρι νερό… εσείς πόσο νερό θέλετε
άραγε για να πλύνετε και να ξαναπλύνετε και να ξαναπλύνετε τα χέρια σας!!!
Μαρία: Περιμένετε.
Λιλύ: Παρακαλώ!
Πέπε: Περίεργες;
Λιλύ: Παρακαλώ!
Μαρία: Ιδέες που μου περνάνε μόνο μια φορά από το μυαλό.
Μαρία: Λυπάμαι. Τις λέω στο γιατρό μου μόνο… και μόνο μερικές απ’ αυτές….
Καμίλο: Και δε μου λέτε μαντάμ, το ότι προσεύχεστε και κάνετε το σταυρό σας
συνέχεια είναι κι αυτό… ψυχική διαταραχή;
Καμίλο: Όχι καλέ… απ’ αυτή την άποψη όλοι είμαστε… λίγο κουνημένοι…
Απλώς εσείς φαίνετε πως πάσχετε από ένα είδος… πολλαπλής… διαταραχής!
Φρέντ: (Στη Μαρία) Όχι κυρία μου. Το ότι έχουμε ένα πρόβλημα δε σημαίνει ότι
είμαστε και τρελοί. Ηρεμήστε.
Λιλλύ: Όχι, όχι, όχι, όχι. Όχι, όχι, όχι, όχι. Εγώ δεν… Εγώ δεν…
Λιλλύ: Ναι αλλά τώρα δεν… Ναι αλλά τώρα/ (την κόβει ο Πέπε)
40
Πέπε: Όχι, δεν έχει δεν… δεν έχει δεν… Αφού το κάναμε όλοι αυτό.
Πέπε: Καλά σου λέει η Μπλάνκα. Κάντο σαν προθέρμανση για το γιατρό… Έλα
πες μας…
Λιλλύ: (Αναπνέει απότομα και τους κάνει νεύμα με το κεφάλι) Με λένε Λιλλύ, από
το Λιλλιάνα. Κάτι συμβαίνει στο μυαλό μου που με υποχρεώνει να τα
επαναλαμβάνω όλα.
(Είναι όλοι έτοιμοι να μιλήσουν αλλά η Λιλλύ ξαναλέει αυτό που είπε)
Με λένε Λιλλύ, από το Λιλλιάνα. Κάτι συμβαίνει στο μυαλό μου που με
υποχρεώνει να τα επαναλαμβάνω όλα.
Λίλλυ: Ναι. Κάποιες φορές επαναλαμβάνω επίσης τις τελευταίες συλλαβές από
όσα λένε οι άλλοι.
Ναι. Κάποιες φορές επαναλαμβάνω επίσης τις τελευταίες συλλαβές από
όσα λένε οι άλλοι.
41
Καμίλο: (Στο Φρεντ) Μπορεί να συμβεί αυτό Φρεντ; Τι λένε οι σημειώσεις σου;
Πέπε: (Στη Λιλλύ) Αν το σκεφτείς, έχει ένα πλεονέκτημα να τα λες όλα δύο φορές.
Ενισχύεται η συμμετρία. Εμένα μου αρέσει.
Πέπε: Γιατί;
Καμίλο: Αυτοί έχουνε όνομα για τις διαταραχές τους. Εγώ δεν έχω;
Πέπε: Είναι καλό να ξέρουμε πώς ονομάζεται το πρόβλημά μας. Είναι μια καλή
αρχή….
(Μπαίνει η βοηθός)
Μαρία: Πόσο θα σου πάρει ακόμη να τον εντοπίσεις;;; Είναι απαράδεκτο αυτό το
πράγμα!
Όλοι: Ναι!!!
Λιλλύ: Ναι!!!
Βοηθός: Μπόρεσα ωστόσο να μιλήσω με την αεροπορική εταιρία και μου είπαν
ότι το αεροπλάνο απογειώθηκε… με το γιατρό μέσα… το πιθανότερο!
Μπλάνκα: Τότε γιατί δεν είπες «σίγουρο» από την αρχή και είπες «το
πιθανότερο»!!!
Βοηθός: Ααα… αυτό δεν μου το είπαν. Αλλά αυτή η πτήση διαρκεί 50 λεπτά.
Φρέντ: Σκατό!!!
Πέπε: (Κάνει έρευνα στη βιβλιοθήκη και βρίσκει μερικά επιτραπέζια παιχνίδια)
Θέλετε να παίξουμε κανένα παιχνίδι;
Φρέντ: Μια χαρά είναι τα κουτιά κοπέλα μου. Αλλά παιχνίδι για έξι άτομα; Όχι
ευχαριστώ. Προτιμώ κάτι άλλο πιο… μοναχικό….
Καμίλο: Πάσχετε και από μοναξιά δεσποινίς; Εσείς ποτέ δεν είσαστε μόνη. Είστε
περιτριγυρισμένη από… μικρόβια.
(Η Μπλάνκα ταράζεται)
Πέπε: Αυτό.
Μπλάνκα: Και θα δεχτώ εγώ να πιάσω στα χέρια μου τα ζάρια που τα κρατούσε
πριν στα χέρια του κάποιος άλλος;
Καμίλο: Δεν είν’ αυτό το θέμα. Το θέμα είναι ότι θα μας ταράξεις με το πήγαιν-έλα
στο μπάνιο.
Καμίλο: Αυτό δεν κάνουμε; Έλα Λιλλύ αγοράζεις την Λεωφόρο των Καθολικών
Βασιλιάδων;
Καμίλο: (Τη διακόπτει) Λιλλύ, Λιλλύ, Λιλλύκα… είσαι μέλι, είσαι γλύκα! Να τα λες
διπλά πάει κι έρχεται. Να πληρώνεις διπλά δε σε συμφέρει, θα κηρύξεις
πτώχευση. Ευχαριστώ Λιλλύ. Είναι η σειρά μου τώρα. (Τρίβοντας τα ζάρια με τις
παλάμες του) Έλα… έλα... αν πέσω στο σταθμό Ντελίθιας θα έχω τρεις στάσεις,
με τη στάση Γκόγια και τη στάση του Νότου. Αν πάρω και τις τέσσερις θα
σκίσω….
Καμίλο: Εγώ τουλάχιστον έχω καθαρά χέρια, όχι όπως άλλες… (Η Μπλανκα
σηκώνεται από τη θέση της) Χαλάρωσε, αστεία το πα. Άφησε το μπάνιο για λίγο
ήσυχο,…. Άντε…(ρίχνοντας τα ζάρια) 6. Αμέσως να πεταχτείς λες και σε
κτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα….
Μαρία: Το ρεύμα!!! Θεέ μου!!! Δεν έσβησα τα φώτα στο σπίτι μου!
Φρέντ: (Διαβάζει κάρτα) «Πήγαινε στη Οδό Βερμούδες. Αν περάσεις από την
εκκίνηση πάρε 200 ευρώ». Περνάω… και αγοράζω και την οδό Βερμούδες. (Ο
Φρεντ πληρώνει)
48
Φρέντ: Τελικά αυτές οι ομαδικές θεραπείες έχουν και τα καλά τους. (Γελάνε όλοι)
Η σειρά σου Μπλάνκα.
Μπλάνκα: 12.
Καμίλο: Πλατεία Λαβαπιές. Την αγοράζεις ή όχι; 60 ευρώ δεν είναι τίποτα.
Μαρία: Συγγνώμη, λυπάμαι… αλλά η Μονόπολη με ευρώ δεν είναι αυτό που
ήταν κάποτε.
Mαρία: Ε ναι για σας είναι εύκολο, επειδή τα υπολογίζετε όλα στο πι και φι. Αλλά
για μας που ήμασταν συνηθισμένοι στις πεσέτες… Πρέπει να σας πω, πως
παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια δεν είναι κάτι απλό. Για παράδειγμα… ένα
ευρώ είναι 166 πεσέτες. Σωστά;
Καμίλο: Ε δεν είμαστε και οι μόνοι… Τι να πουν οι Έλληνες: ένα ευρώ είναι
340,750 δραχμές. Οι Ιρλανδοί; Ένα ευρώ είναι 0,787 λίρες… και οι Ιταλοί… το
φαντάζεστε; Ένα ευρώ 1936,27 λιρέτες… και οι καημένοι οι Πορτογάλοι….
(Η Μπλάνκα δίνει στον Καμίλο 100 ευρώ. Ο Καμίλο επιστρέφει 40 ευρώ στην
Μπλάνκα που αρπάζει τα χρήματα με την άκρη των δακτύλων της και με μια
έκφραση αηδίας)
50
Kαμίλο: (Στον Πέπε, ιδιαίτερα φιλικός) Έλα παίζεις αγόρι μου… Συγγνώμη για
την άνεση αλλά έχω και παιδί στην ηλικία σου ε;
Πέπε: Λόγω συμμετρίας…. Είναι από πάνω και είναι συμμετρική με την οδό
Χορταλέθα… είναι παράλληλες… και αφού είναι παράλληλες δεν
διασταυρώνονται.
Πέπε: Δεν ακούω τίποτα! Η Οδός Φουενκαράλ είναι δική μου, ας κάνει όσο
θέλει….
Λιλλύ: … ντώσε… ντώσε… ντώσε… ντώσε… (Την αγγίζει ο Καμίλο και σταματά,
αντίδραση από τους υπόλοιπους)
Φρέντ: (Στον Πέπε) Μπορώ να σου δανείσω τα 40 ευρώ που σου λείπουν… αν
αυτό θα σε κάνει χαρούμενο… κι αφού έχεις … ανάψει τόσο.
(Ξαφνικά σηκώνεται ο Πέπε και πηδάει με κουτσό πόδι λίγο πιο μακριά από εκεί
που είναι όλοι μαζεμένοι)
Καμίλο: Τι κάνεις;
52
(Παύση. Το σκέφτονται)
(Όλοι εκτός από τον Καμίλο σηκώνουν το χέρι. Ο Φρεντ έχει το μεσαίο δάκτυλο
ανεβασμένο)
Καμίλο: Ωραίααα!!! Αφού δεν μπορώ να το αλλάξω…. (ο Καμίλο του δίνει την
κάρτα του δρόμου. Ο Πέπε πληρώνει) Να πάρε και την κάρτα, την αγόρασες την
πλατεία Φουενκαράλ σου. Είσαι ευχαριστημένος;
Πέπε: Πολύ.
Μαρία: 5.
Μαρία: (Σηκώνεται, έτοιμη να φύγει) Χριστέ μου, Ιωσήφ και Παναγία, το νερό!!!
Καμίλο: (Σατανικός) Γι’ αυτό το λέω κυρία μου. Αν αγοράσετε την Εταιρεία
Υδάτων, θα είναι δική σας, δε θα χρειάζεται να πληρώνετε λογαριασμούς!
Φρέντ: Αρχίδια…
Καμίλο: Τυχερέ!!! Στην Ισπανία μόνο στη Μονόπολη μπορείς να έχεις επιστροφή
φόρου! Έλα πάρτα χρήματα σου.
Λιλλύ: Όχι, όχι. Ό,τι έφερες, έφερες. Όχι, όχι. Ό,τι έφερες, έφερες.
(Η Μπλάνκα παίρνει το σαπούνι και σηκώνεται να πάει στο μπάνιο. Στο δρόμο
ανοίγει το παράθυρο)
Λίλλυ: (Στη Μαρία) Έχει δίκιο, έχει δίκιο, έχει δίκιο, έχει δίκιο….
Μαρία: Εγώ;;;; Τη λεωφόρο της απωλείας… της λαγνείας… της πορνείας… Θεέ
μου, Χριστέ, Ιωσήφ και Παναγία και Άγιοι Πάντες φυλάγετέ με από την αμαρτία!!!
Ανάθεμα σ’ αυτό το δρόμο! Μου έρχεται να κάνω εμετό και μόνο που το
σκέφτομαι.
56
Μαρία: (Εξοργισμένη) Αρκετά! Φτάνει! Την αγοράζω και το κάνω για σας…
εντάξει; Γιατί μάρτυρας μου ο Θεός, εγώ…
Λιλλύ: Επτά! Τι τύχη! Επτά! Τι τύχη! (Η Λιλλύ παίρνει μια κάρτα και διαβάζει)
«Κέρδισες σε διαγωνισμό σταυρολέξων. Πάρε 100 Ευρώ» (Ο Καμίλο της δίνει
100 ευρώ) «Κέρδισες σε διαγωνισμό σταυρολέξων. Πάρε 100 Ευρώ». (Ο Καμίλο
δίνει στη Λιλλύ άλλα 100 ευρώ. Οι άλλοι τον κοιτάνε έκπληκτοι. Ξαφνικά το
αντιλαμβάνεται και παίρνει από τη Λιλλύ το δεύτερο 100άρι που της έδωσε)
Καμίλο: Δεν είμαστε καλά… (Παύση) Σειρά μου τώρα. (Μιλώντας στα ζάρια)
Ελάτε φιλαράκια μου,ποτέ δεν σας ζήτησα τίποτα, τώρα όμως δώστε μου ένα
εξαράκι… ελάτε… 6… 6… (τα φιλάει)
Καμίλο: (Στα ζάρια) Ελάτε μωρά μου… Ένα εξαράκι… (Φιλάει ξανά τα ζάρια. Η
Μπλάνκα τρέχει στο μπάνιο να κάνει εμετό)
Καμίλο: (Αλλάξει το κλίμα) Δε φαντάζεστε τι ακούω κάθε μέρα στο ταξί…. Το ταξί
για κάποιους είναι σαν να πάνε για εξομολόγηση…. Αν ακούγατε αυτά που
ακούω εγώ θα παθαίνατε σοκ…. Άλλοι πάνω στα νεύρα τους μπορεί να
φωνάζουν, να πετάνε πράγματα. Τη μπότα του μου πέταξε κάποιος (η Μπλάνκα
αηδιάζει). Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Φρέντ: Γιατί το λέτε αυτό; Εγώ μια φορά με έναν…. «Σκατά»… με έναν ταξιτζή
θέλω να πω… καταπληκτικό… Μέσα σε δύο λεπτά τα είχα πει όλα…. Για καλή
μου τύχη, ο ταξιτζής αυτός είχε δει την προηγούμενη νύχτα ένα ντοκιμαντέρ για
το πρόβλημά μου και μου έκανε ερωτήσεις με πραγματικό ενδιαφέρον. Έτσι
ξαφνικά μέσα στο ταξί κάναμε μια όμορφη, ανθρώπινη συζήτηση, τόσο που για
πρώτη φορά στη ζωή μου ήθελα να κολλήσουμε στην κίνηση για να μη τελείωνε
ποτέ αυτή η κούρσα…
Φρέντ: Εκείνη την ημέρα αυτός ο άνθρωπος μου έκανε ένα απίστευτο δώρο. Για
μια στιγμή κάποιος μου συμπεριφέρθηκε σαν να ήμουν ένας κανονικός
άνθρωπος.
(Συγκινείται και παρασύρει όλους τους υπόλοιπους. Πέφτουν δάκρυα. Η
Μπλάνκα περνάει ένα κουτί Κleenex στη Μαρία, αυτή το περνάει στον Πέπε που
58
(Η Μπλάνκα τρέχει στο μπάνιο για να κάνει εμετό, η Μαρία κάνει το σταυρό της
στο στιλ «έλα Χριστέ και Παναγιά», η Λιλλύ ξεσπάει σ’ ένα ακατάσχετο κλάμα, ο
Πέπε την πλησιάζει και της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο την ώρα που η Μπλάνκα
έχει γυρίσει από το μπάνιο)
Μαρία: Εμένα προσωπικά, μου φάνηκε σαν μια κίνηση μάλλον… ανάρμοστη…
ότι επωφελήθηκες από την περίσταση!
Μπλάνκα: Όχι κυρία μου, ήταν απλά κάτι τρυφερό. (Στον Πέπε) Ελπίζω να μην
έχετε έρπη στα χείλη
Πέπε: Σοβαρά;
Μαρία: Δηλαδή δεσποσύνη, μας λες πως ο γιατρός δε θα μπορέσει να μας δει
σήμερα;
Όλοι: Πότε!!!;;;
Βοηθός: Λυπάμαι, αλλά αυτό που συνέβη είναι κάτι για το οποίο δεν ευθύνεται ο
γιατρός. Ο γιατρός είναι ο πρώτος που είναι εξοργισμένος με αυτή την
αργοπορία.
Φρέντ: Μπουρδέλο!!!
Μαρία: Ακούστε με καλά δεσποινίς. Εγώ φεύγω. Αλλά πείτε στο γιατρουδάκο σας
ότι θα έχει νέα από μένα. Έκατσα τόση ώρα εδώ να παίζω αυτό το ηλίθιο
παιχνίδι ….
Μπλάνκα; Θα έχει νέα και από μένα, πιστέψτε με. Και παρόλο που δεν είμαι
φίλος των ιώσεων σκέφτομαι να στείλω κανένα στη σελίδα σας στο ίντερνετ.
Μπλάνκα: Κι εγώ.
Λίλλυ: Γιατί θ’ αργήσει δύο ώρες και θα νυχτωθώ εδώ… Γιατί θ’ αργήσει δύο
ώρες και θα νυχτωθώ εδώ…
(Η Λιλλύ βάζει το παλτό της, έτοιμη να φύγει, οι άλλες δύο γυναίκες κάνουν το
ίδιο)
Καμίλο: Αφού όλος ο κόσμος φεύγει τότε κι εγώ… (Στον Φρέντ) Φρέντ εσύ τι θα
κάνεις;
Φρέντ: Ειλικρινά δεν ξέρω. Μου άρεσε αυτή… ας πούμε… η ομαδική θεραπεία
αλλά αν φύγετε όλοι…
Φρέντ: Σοβαρά;
62
Φρέντ: (Στον Πέπε) Από απλή περιέργεια Πέπε, πριν φύγουν όλοι… μπορείς να
μας πεις… εσύ έχεις λάβει μέρος σε ομαδικές θεραπείες… τι ακριβώς κάνουν
εκεί;
Καμίλο: Περίμενε, περίμενε… (Στον Πέπε) Αν έχω καταλάβει καλά, σ’ αυτές τις
θεραπείες είναι παρών και ο γιατρός;
Μαρία: Μα εμείς δεν είμαστε γιατροί. Όπως είπε πριν ο κύριος… Πέπε, ο γιατρός
είναι παρών και καθοδηγεί τους ασθενείς του, όπως ο πάστορας καθοδηγεί το
ποίμνιό του.
Φρεντ: Έχεις δίκιο Μπλάνκα. (Ο Φρέντ πιάνει το χέρι της Μπλάνκα τρυφερά
δείχνοντάς της τη συμπαράστασή του. Εκείνη φωνάζει και τρέχει στο μπάνιο)
Φρεντ: Με τις ομάδες πάντα με πιάνει φόβος, αλλά μ’ εσάς τους 5 δεν θα είχα
θέμα να προσπαθήσω να τον ξεπεράσω.
Καμίλο: Καλά λες Φρεντ. (Στην Μπλάνκα που είναι στο μπάνιο) Μπλάνκα! Αν θα
μείνεις εκεί μέσα κάνε και μια γενική… στο μπάνιο.
Μπλάνκα: (Ανοίγοντας την πόρτα του μπάνιου και βγάζοντας το κεφάλι της έξω)
Δεν ξέρω. Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω και πολύ σ’ αυτά τα πράγματα.
Μπλάνκα: (Ανοίγοντας ξανά την πόρτα του μπάνιου και βγάζοντας το κεφάλι της
έξω) Εσύ Λιλλύ τι θα κάνεις;
Πέπε: (Στην Μπλάνκα) Έλα Μπλάνκα, δείξε λίγη εμπιστοσύνη. Τώρα που
γνωριστήκαμε καλύτερα….
Καμίλο: Έλα καλέ, για μια φορά στη ζωή σου… μην το σκέφτεσαι… αν δεν το
κάνεις για σένα κάν το για το καλό της ομάδας.
65
Όλοι: Ωραία!
Καμίλο: (Στη Μαρία, κάνοντας της μασσάζ στους ώμους) Μαρία, σε σένα
εναποθέτουμε τις ελπίδες μας, όπως εσύ… με το… ψυχικό σου μεγαλείο…
εναποθέτεις τις ελπίδες σου… στην Παρθένο Μαρία!
(Η Μαρία βγάζει από τη τσάντα της ένα αντικείμενο που κάνει ένα μικρό
ηλεκτροσόκ στο χέρι του Καμίλο)
Φρέντ: «Σκύλααα!!!»
Μαρία: Θεοτικά, ξεθεοτικά, με κανένα τρόπο δεν θα με πείσει, γιατί όταν εγώ λέω
όχι, είναι όχι.
Μαρία: Γιατί δεν μου αρέσει αυτό το περιβάλλον! Από τη μια ο Φρεντ που το
στόμα του είναι οχετός που εκβάλλει ύβρεις – προσβολές προς την ανθρώπινη
φύση, αν και ακούσια όπως διατείνεται, από την άλλη η δική σας άξεστη
66
συμπεριφορά, μου δίνουν την αίσθηση πως είμαστε σε ένα… χαμαι… χαμαι…
τυπείο και όχι σε ιατρείο. Πάντως περιβάλλον όχι αντάξιο των προσδοκιών μου…
και του… δικού μου ήθους. Πόσο χαμηλά με ρίξατε, ο Θεός να με συγχωρέσει.
(Όλοι μένουν άναυδοι. Ο Καμίλο την κοιτάει με σαρδόνιο χαμόγελο. Δεν πιστεύει
στ’ αυτιά του. Η Μαρία φτιάχνοντας το μαντήλι που φοράει στο λαιμό,
συναισθάνεται πως έδωσε ένα μάθημα, αποκαταστάθηκε η τάξη, αρχίζει να
νιώθει ωραία και ηρεμεί)
Καμίλο: Και δεν μου λες… ξέρεις και πώς λέγεται ο φόβος μήπως χάσει κάποιος
το αεροπλάνο; Γιατί έχω πολλούς πελάτες στο ταξί που έχουν αυτό το φόβο.
Μπλάνκα: Ωραία! Και πώς λέγεται το άτομο που φοβάται μη χάσει τη ζωή του;
Μαρία: Ταξιτζής.
67
(Γελάνε όλοι )
(Η Μαρία σηκώνεται από την καρέκλα της, φτάνοντας μέχρι την πόρτα της
εξόδου)
Πέπε: Ναι, είναι κάτι σαν τελετουργικό που πρέπει να ακολουθείται πριν ξεκινήσει
η ατομική θεραπεία.
Καμίλο: Μα αυτό είναι τέλειο! Εμείς έχουμε ήδη κάνει τις παρουσιάσεις και ο
καθένας ξέρει για το πρόβλημα των άλλων. Αν μπούμε κατευθείαν στο θέμα, σε
μισή ώρα φεύγουμε… Σωστά;
Μαρία: Ό,τι θέλετε κάντε, εγώ δε μπορώ, θα χάσω το τραίνο. (Είναι έτοιμη να
φύγει)
Καμίλο: Πήγαινε Μαρία. (Την κρατάει όμως από το παλτό). Κοίτα αν ξεκινήσουμε
ακριβώς τώρα, δίνοντας 3 λεπτά για κάθε άτομο, σε 18 λεπτά θα χουμε
τελειώσει. Κι έτσι θα σου μείνουν 12 λεπτά για να μπορέσεις να πας στο σταθμό
να πάρεις το τραίνο.
(Ο Καμίλο πλησιάζει τόσο πολύ τη Μαρία, που μόλις γυρίσει για να του
απαντήσει είναι τόσο κοντά στο να φιληθούν ώστε γίνεται πολύ νευρική)
Μαρία: Αχ, σε τι κόσμο ζούμε! Ποια είναι η δική σου άποψη Φρεντ;
(Ο Καμίλο της δίνει ένα κτύπημα στο χέρι και η Λιλλύ πετάγεται πάνω
σταματώντας)
Όλοι: Ωραία!
Μαρία: Αν και σας ομολογώ ότι, μα το Θεό, δεν έχω και πολλή εμπιστοσύνη σ’
όλο αυτό.
Καμίλο: Θα προσευχόμαστε.
Μαρία: Αλήθεια;
Καμίλο: Όχι καλέ… (Αφήνοντάς τις και πηγαίνοντας προς τον Πέπε) Πες τους
Πέπε…
Όλοι: Το κάνουμε.
Καμίλο: Ξεκινάμε!
Φρεντ: Σε κύκλο.
(Όσο τοποθετούν τις καρέκλες στη σωστή θέση, γίνεται μια μικρή φασαρία. Η
Λιλλύ δίνει στη Μπλάνκα τη τσάντα της και τα Kleenex)
Μπλάνκα: Α, ευχαριστώ!
71
Πέπε: Είναι εύκολο. Για 3 λεπτά πρέπει να αποφύγεις τα βρωμόλογα, τις βρισιές
και τις απρεπείς χειρονομίες. Έλα εδώ.
Πέπε: Ναι.
Φρεντ: Κοίτα, στην ηλικία μου, δεν πιστεύω πια στα θαύματα. Αλλά αφού έμεινα
εδώ, θα το δοκιμάσω. Έχει κανείς ρολόι;
Φρεντ: «Μαλάκα!»
Πέπε: Δεν είναι πείραμα κυρία μου, είναι μια άσκηση αλληλεγγύης.
Και σταμάτα να δίνεις κακές δονήσεις στην ατμόσφαιρα…
Φρέντ: «Σκατόφατσα!!!»
Φρεντ: Αυτό μου συμβαίνει όταν αγχώνομαι, όσο πιο πολύ αγχώνομαι τόσο πιο
έντονη είναι η επίθεση. Μετά από τόσο καιρό έμαθα τον μηχανισμό και ηρεμώ
λιγάκι αν μαζέψω λίγο τα πόδια μου. (Στον Καμίλο) Πόσος καιρός μου απόμεινε;
Φρεντ: «έκΠΛΗΞΗ!!!
Φρεντ: (Στη Μαρία) Σου ζητάω ειλικρινά συγγνώμη αλλά ο Καμίλο πήγαινε
γυρεύοντας… Νόμιζε πως επειδή μειώνεται ο χρόνος θα μειωνόταν και το
πρόβλημά μου…
74
Μαρία: ΕΕΕ… αυτό ήταν η χαριστική βολή… Πάω ν’ ασχοληθώ με τα του οίκου
μου! Αν στέκει ακόμα ο οίκος μου!
Φρεντ: Κάθισε κάτω χαμούρα!!! Συγγνώμη! Εγώ σας το είπα ότι δεν έχω
γιατρειά. Λοιπόν, ποιος είναι ο επόμενος;
( Ο Φρεντ σηκώνεται, παίρνει την καρέκλα του και ξανακάθεται στη θέση που
ήταν πριν)
Μαρία: Δε σας φαίνεται ήδη αποτυχημένη η απόπειρά μας; Δεν τα τίναξε όλα
στον αέρα ο τύπος;
Φρεντ: 12 επί 12
Καμίλο: 144!
Πέπε: Aξίζει εεε;;; Για να δούμε…Είμαι σίγουρος… ότι έχεις μετρήσει ακόμη και
τις τρίχες στο κεφάλι σου…
Καμίλο: 747… Γαμώ το, την πάτησα. Εύκολα την παθαίνεις… τελικά…
Πέπε: Οι νάνοι;
Καμίλο: Πολλά.
Καμίλο: Πολλά.
Μπλάνκα: Peugot;
Καμίλο: 205!... Εεε… μην αρχίσουμε τώρα με τις μάρκες των αυτοκινήτων… τις
ξέρω όλες… και θα είναι πολύ δύσκολο να μην τις πω… λυπηθείτε με.
Μαρία: Γκόγια;
Καμίλο: (Δείχνοντας το μέτωπό του) 1746- 1828. Μην ξεχνάς είμαι ταξιτζής και
σε κάθε πλατεία που πηγαίνω είναι γραμμένες οι ημερομηνίες των σημαντικών
προσώπων στις προτομές τους.
77
Μπλάνκα: Οι χάριτες;;;
Καμίλο: 3.
Πέπε: Οι μούσες;
Καμίλο: 9.
Λιλλύ: Ο αριθμός π;
Καμίλο: 3.1416
Μαρία: Οι εντολές;
Καμίλο: 10.
Καμίλο: Τι άλλο θέλετε για να καταλάβετε ότι αυτό δε λειτουργεί; Είχε δίκαιο η
θεούσα, αυτό δεν είναι θεραπεία, είναι αρμαγεδώνας!
Πέπε: Μα γιατί το λες αυτό; Όλοι έχουμε δει πως έχεις κάνει μεγάλη προσπάθεια.
78
Λιλλύ: Ακόμα κι αν λειτουργήσει μόνο για έναν από μας… αξίζει τον κόπο να
συνεχίσουμε….
Μπλάνκα: Σωστά.
Λιλλύ: Ακόμα κι αν λειτουργήσει μόνο για έναν από μας… αξίζει τον κόπο να
συνεχίσουμε….
Μπλάνκα: Σωστά.
Μπλάνκα: (Παίρνοντας την καρέκλα της) Όχι, εγώ έχω σειρά. Συγνώμη,
συγγνώμη, συγγνώμη.
(Η Μπλάνκα τοποθετεί την καρέκλα της στο κέντρο. Μόλις κάθεται κοιτάει τα
χέρια της και σηκώνεται να πάει στο μπάνιο)
Μπλάνκα: Τιιιιι;;;;;
Καμίλο: Εντάξει κορίτσια, πάμε. (Κοιτάει τα χέρια του) Έπλυνα τα χέρια μου
σήμερα μετά που άλλαξα λάστιχο; Είναι πολύ βρώμικα.
Καμίλο: Η Μαρία το είπε ότι αυτό δεν θα λειτουργήσει και είχε απόλυτο δίκιο.
( Η Λιλλύ παίρνει το σαπούνι από τη τσάντα της Μπλάνκας και τρέχει στο
μπάνιο)
Μπλάνκα: Ναι… μόνο που εξοργίζομαι με το τίποτα…. ( Η Λιλλύ της χτυπά την
πλάτη με το χέρι με τρυφερό τρόπο, η Μπλάνκα φωνάζει) Αχχχχ
Φρεντ: Μια χαρά είμαστε…. Απλά θα σου ζητούσα να μ’ αφήσεις ν’ αγγίξω μια
φορά τα χέρια σου για να δω πώς είναι η υφή τους…. Καταλαβαίνεις;;; Μην
αγχωθείς, είναι και τα δικά μου πολύ καθαρά…
(Ο Καμίλο ακουμπά τα χέρια του στο στήθος της. Η Μπλάνκα του σπρώχνει τα
χέρια και πάει κατευθείαν στο μπάνιο φανερά αηδιασμένη. Όλοι ρίχνουν εχθρικές
ματιές στον Καμίλο)
Πέπε: Εγώ την καταλαβαίνω. Κι εμένα μου συμβαίνει το ίδιο με τις γραμμές.
Φρεντ: Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να της δώσουμε μια τελευταία ευκαιρία.
Πέπε: (Κουνώντας τα χέρια στον αέρα) Δεν είν’ κακό. Δεν είν’ κακό.
(Κάνουν και οι πέντε την ίδια κίνηση. Η Μαρία μένει τελευταία και μιμείται τους
υπόλοιπους. Η Μπλάνκα επιστρέφει από το μπάνιο και κάνει το ίδιο. Για μια
στιγμή παραλύει, ουρλιάζει υστερικά και επιστρέφει και πάλι στο μπάνιο)
Φρεντ: Δε συμφωνώ.
Όλοι: Ναι!
Φρεντ: Φυσικά.
Καμίλο: Άλλωστε όταν πάει 3 φορές συνεχόμενες στο μπάνιο, την τέταρτη φορά
το καθυστερεί συνήθως.
Πέπε: Ουάου! (Δείχνει το κεφάλι του Καμίλο) Υπάρχει ένα χρονόμετρο εκεί μέσα!
Μαρία: Θεέ μου, τρέμω! (Ανοίγει τη τσάντα της και αναπνέει μέσα σ’ αυτήν) Τι
πρέπει να κάνω;
Λιλλύ: Και χωρίς να κάνεις το σταυρό σου… Και χωρίς να κάνεις το σταυρό
σου…
Καμίλο: Ναι. Έτοιμη; Πάμε. Έχεις ή δεν έχεις τα κλειδιά του σπιτιού σου;
Πέπε: Ναι, πολλές φορές αυτό πιστεύουμε αλλά όταν ελέγχουμε βλέπουμε ότι
τελικά τα κλειδιά μας δεν είναι στη τσάντα μας.
Φρεντ: Ή νομίζουμε ότι είναι αυτά από το θόρυβο που κάνουνε αλλά όταν τα
κοιτάμε τελικά είναι κάτι άλλο και όχι τα κλειδιά μας.
Καμίλο: Χωρίς τα κλειδιά σου να δούμε πώς θ’ ανοίξεις τη πόρτα του σπιτιού
σου. Αν βέβαια την έχεις κλείσει…. (βάζοντας και τους άλλους στο παιχνίδι)
Πέπε: …ή το γκάζι…
Μπλάνκα: …ή το φως….
Φρέντ: …ή το νερό….
Μαρία: Προς Θεού!!!! Τα κλειδιά μου! (Πετάγεται σαν τρελή και ελέγχει τη τσάντα
της) Άγιε μου Φανούριε, εισάκουσέ με και βρες τα κλειδιά μου!
(Εκείνη τη στιγμή η Μαρία δίνει μια σπρωξιά τόσο δυνατή που τεντώνεται από τη
θέση της και φτάνει στο κέντρο σαν να πετάει στον αέρα)
Φρεντ: Πέπε γρήγορα ένα ποτήρι νερό. (Ο Πέπε τρέχει γρήγορα στο «ψυγειάκι»
με το νερό) Μπλάνκα άνοιξε το παράθυρο.
Καμίλο: Γρήγορα…
(Ο Πέπε δίνει στη Λιλλύ ένα πλαστικό ποτήρι με νερό, η Λιλλύ το δίνει στη Μαρία
αφού την «καβαλάει» με ένα περίεργο πήδημα)
Μαρία: Αυτό ήταν… Δεν είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει. Σύμφωνα με το
γιατρό μου είναι απλοί σπασμοί που προκαλούνται από υπερβολικό άγχος,
σπασμοφιλία. Δεν είναι τίποτα σοβαρό..
Καμίλο: Ε, ναι… όταν θα σου γυρίσουν τα μάτια σαν την κοπέλα στον εξορκιστή
και θα τεντώσεις τα πόδια σου… τότε ναι…
Καμίλο: Τι λέτε;; 102…. Θέλω να γίνετε καλά, για να νιώσω κι εγώ καλά… όπως
όλοι μας… 88… οι σφυγμοί σας πέφτουν…
Μαρία: Ναι είμαι καλύτερα, ευχαριστώ. Συνεχίστε εσείς, για μένα το πείραμα
μόλις τελείωσε. Ο επόμενος.
Λιλλύ: (Παίρνοντας την καρέκλα της και τοποθετώντας την στο κέντρο) Τι πρέπει
να κάνω; Τι πρέπει να κάνω;
Φρεντ: (Στη Λιλλύ) Θα σου κάνουμε ερωτήσεις λιγάκι ανόητες. Αλλά πρέπει να
τις απαντάς μόνο μια φορά.
Φρεντ: Δε μας είπες πριν από λίγο ότι φοβάσαι πως θα πεθάνεις;
Λιλλύ: Ναι, φυσικά, εγώ ή κάποιος από την οικογένειά μου. (Αρχίζει να κλαίει)
Ναι, φυσικά, εγώ ή κάποιος από την οικογένειά μου.
Μπλάνκα: (Συμβουλεύοντάς την) Δεν τρέχει τίποτα. Κλάψε θα σου κάνει καλό.
(Την πιάνει από το μπράτσο, θέλοντας να την συνεφέρει, με αρκετή δύναμη)
Είμαστε μαζί σου.
(Η Μαρία παίρνει το κουτί με τα Kleenex και κτυπάει τον Καμίλο στην πλάτη
δίνοντάς του τα, ο Καμίλο τα δίνει στη Μπλάνκα και αυτή τα δίνει στη Λιλλύ)
(Η Λιλλύ φυσάει τη μύτη της δύο φορές. Η Μπλάνκα το βλέπει αυτό και πηγαίνει
στη θέση της αηδιασμένη).
Μπλάνκα: Αηδία!
90
Φρεντ: Σκατάαααααα!!!
Καμίλο: Ευχαριστώ, όχι αυτό. Για να δούμε… επανάλαβε μετά από εμένα. Πίκα-
πίκα
Μπλάνκα: (Φιλώντας την) Άντε χαμογέλα. Ένα φιλάκι. Το αφήνουμε αυτό και
περνάμε στον Πέπε.
(Η Μπλάνκα επιστρέφει στη θέση της έχοντας τεντωμένα τα χείλη της, όταν
φτάνει στη θέση της τα σκουπίζει με μια μικρή πετσέτα την οποία ψεκάζει πριν με
αεροζόλ)
91
Λιλλύ : (Σηκώνεται, παίρνει την καρέκλα της και την τοποθετεί στη θέση της)
Σας ευχαριστώ.
Με συγκινεί που είστε τόσο καλοί μαζί μου… αλλά αυτό το πρόβλημα… δε
φτιάχνεται. Πραγματικά σας ευχαριστώ.
Με συγκινεί που είστε τόσο καλοί μαζί μου… αλλά αυτό το πρόβλημα… δε
φτιάχνεται. Πραγματικά σας ευχαριστώ.
Μαρία: Δεν το λέω για να σε αποθαρρύνω Πέπε, αλλά πρέπει να είδες ότι όλοι
αποτύχαμε μ’ αυτή την… ομαδική θεραπεία.
Καμίλο: Μίλα για τον εαυτό σου, εγώ αντιστάθηκα για δέκα δευτερόλεπτα!
Καμίλο: Όχι, γιατί δεν ήταν η σειρά μου. Σκέψου πως θα μπορούσα να το
υπολογίσω με μια υπολογιστική μηχανή αυτό. Ε όχι αυτό θα ήταν μεγάλη
ταπείνωση για μένα.
92
3 εκατομμύρια φαντάζεσαι; 3…
Καμίλο: Έχετε χάρη που πιστεύω πως αυτή η ομάδα είναι μια ομάδα φίλων μου.
Σας αρέσει να με πειράζετε… γιατί αν ήμουνα λιγάκι καχύποπτος θα έλεγα
πως…
Λιλλύ:
(Αναστενάζει δύο φορές και αρχίζει να μιλάει γρήγορα)
Ξέρετε τι θα ήταν υπέροχο να συμβεί τώρα; Να πετύχει ο Πέπε αυτό που δεν
πετύχαμε οι υπόλοιποι..
Αλήθεια θα ήταν υπέροχο αν 5 άνθρωποι που πριν 2 ώρες δεν γνωρίζονταν να
βοηθούσαν έναν άνθρωπο να απαλλαγεί από το πρόβλημά του μια για πάντα.
Εγώ προσωπικά θα ένιωθα χάλια αν δεν τον βοηθούσα να το πετύχει και
υπέροχα αν τον βοηθούσα να νικήσει σ’ αυτή την πολύ προσωπική του μάχη.
Αυτό δεν θα έδινε μόνο αυτοπεποίθηση στον Πέπε αλλά και ελπίδα για όλους
μας.
Πέπε: Θα ήταν υπέροχο υπό άλλες συνθήκες απλά εγώ τώρα νιώθω τρομερά
στρεσαρισμένος.
Λιλλύ: Εγώ προσωπικά θα ένιωθα χάλια αν δεν τον βοηθούσα να το πετύχει και
υπέροχα αν τον βοηθούσα να νικήσει σ’ αυτή την πολύ προσωπική του μάχη.
Αυτό δεν θα έδινε μόνο αυτοπεποίθηση στον Πέπε αλλά και ελπίδα για όλους
μας.
Μαρία: (Στη Λιλλύ) Συνέχισε κορίτσι μου, εγώ συνεχίζω να σε ακούω. (Στους
υπόλοιπους) Έχει χάρη που είπαμε να είμαστε θετικοί διαφορετικά μ’ αυτές τις
επαναλήψεις….
Πέπε: (Στη Λιλλύ) Σ’ ευχαριστώ Λιλλύ που μου έδωσες θάρρος, στ’ αλήθεια μ’
ενεθάρρυνες μ’ αυτά που είπες. Αν και δε θέλω να συνεχίσω τη «θεραπεία». Μη
με μισήσεις… σε παρακαλώ.
(Η Μαρία καθαρίζει το μάγουλό της με το χέρι της και κάνει μια απότομη κίνηση
προς την Μπλάνκα. Η Μπλάνκα σηκώνεται από τη θέση της και πάει στο μπάνιο
94
(Η Λιλλύ πάει πολύ γρήγορα προς τη τσάντα της Μπλάνκας για να πάρει το
σαπούνι, κοιτάζοντας τον Φρεντ. Μετά πάει προς το μπάνιο με γυρισμένη την
πλάτη προς τον Φρεντ χωρίς να τον χάσει από τα μάτια της)
Καμίλο: Πιιιιιιιιιιιιιιιιπππππππππππππππππ
(Γελάνε όλοι)
Μπλάνκα: Πολλά γελάκια ακούω κάθε φορά που επιστρέφω από το μπάνιο… Ε
Καμίλο;;;
95
Φρεντ: (Στη Μπλάνκα) Είναι για τον Πέπε, που προσπαθεί να περάσει πάνω από
τις γραμμές.
Καμίλο: Είναι δοκιμασία δεν είναι απλά ένα παιχνίδι! Από τώρα σταματάμε όλοι
το γέλιο. (Παύση) Καλύτερα τώρα, σύντροφε;
Πέπε: (Κάνοντας μια συμμετρική κίνηση με τα χέρια του στο πρόσωπό του) Δεν
ξέρω… Αυτό το στρες με σκοτώνει…
Πέπε: Λες;;;
Καμίλο: Αφού δεν το κανες ποτέ πώς ξέρεις πως είναι αδύνατον; Πες ότι
χορεύεις και κάνεις απλά βήματα… κάνε κάτι…
Καμίλο: Κι αν σε σπρώξω;
Πέπε: Όχι, όχι, όχι, όχι. Σε παρακαλώ, αυτό όχι, αλήθεια μην το κάνεις.
Καμίλο: Μα γιατί όχι; Αν δεν είναι ικανός να πάρει την απόφαση από μόνος του,
θα μπορούσα να τον βοηθήσω εγώ, γιατί όχι;
Πέπε: Όχι.
Πέπε: (Φαίνεται έτοιμος αλλά στο τέλος διστάζει) Τέρμα, στοπ, φινίτο! Game
over!
Πέπε: Απλά μπλόκαρα… αν περνούσα την πρώτη γραμμή μετά θα ήταν πιο
εύκολο.
Φρεντ: Βρώμα!
Μαρία: Κύριε!
Όλοι: ΕΕΕΕ!!!!!!!!
Καμίλο: Λες;
Μαρία: Ουφ!
Καμίλο: Θες να φύγεις;;; Πάρε τη τσάντα σου και φύγε… αν έχεις τα κλειδιά σου
μέσα. (Αλλαγή)
( Ο Πέπε αλλάζει την καρέκλα του και την τοποθετεί ανάμεσα σ’ αυτόν και στον
Καμίλο)
Καμίλο: Η ομάδα; Μα το ίδιο κάνατε κι εσείς σ’ εμένα. Εγώ δε λέω τις κουβέντες
μου δύο φορές, δε φοβάμαι τις γραμμές, ούτε τα μικρόβια, ούτε τον Θεό.
Μπλάνκα: Είδατε; Άλλος άνθρωπος… μας έδειξες τον καλό σου εαυτό και τώρα
τον χειρότερο…. Αρουραίε!!!…
Καμίλο: Αρουραίος ναι, και από τους χοντρούς- χοντρούς…. Βρωμερός… Που
κουβαλάει πολλές αρρώστιες….
Μπλάνκα: Αηδία!
Μπλάνκα: ΑΑΑΧΧΧΧ
Καμίλο: Έμπολα….
101
Μπλάνκα: ΑΑΑΧΧΧΧ
Καμίλο: Λέπρα….
Μπλάνκα: ΑΑΑΧΧΧΧ
Καμίλο: Χολέρα
Μπλάνκα: Αρκετά!
Καμίλο: Έρπης….
Μπλάνκα: Σταμάτα…
Λιλλύ: (Φωνάζοντας στον Καμίλο και δίνοντάς του μια φάπα στην πλάτη) Άκουσέ
με, άκουσέ με καλά γιατί δε θα στα ξαναπώ… Άκουσέ με, άκουσέ με καλά γιατί
δε θα στα ξαναπώ…
Καμίλο: Τι αξιοπιστία!
Λιλλύ: Νομίζεις ότι επειδή είσαι μεγαλύτερος από μένα, τον Πέπε και τη
Μπλάνκα, ότι μπορείς να μας λες και να κάνεις ό,τι σου γουστάρει; Όχι βέβαια.
Tην επόμενη φορά που θα τα βάλεις με κάποιον από την ομάδα θα πάρω ένα
τούβλο, ένα ο,τιδήποτε τελοσπάντων και θα στο φέρω στο κεφάλι… Κατάλαβες
μάγκα μου;
102
Καμίλο: Όχι…
(Πιάνει τη Λιλλύ από το μπράτσο και τη σέρνει μέχρι την πόρτα του γιατρού, την
ανοίγει με το πόδι του, τη βάζει μέσα και την κλειδώνει αφού βγάλει το κλειδί έξω)
Φρεντ: Καμίλο!
Πέπε: (Πετάγεται από την καρέκλα για να βρεθεί κοντά στον Καμίλο) Άφησέ την
ελεύθερη τώρα αμέσως!
Λιλλύ: Την άλλη φορά μα την αλήθεια… θα… Την άλλη φορά μα την αλήθεια…
θα…
Καμίλο: Λυπάμαι, μου τη βίδωσε και σου επιτέθηκα, δεν ξέρω πώς και γιατί.
Μάλλον αυτή η θεραπεία με κάνει πολύ νευρικό.
Καμίλο: (Στον Πέπε και στη Λιλλύ) Λυπάμαι συντρόφια, κάποιες φορές…
γίνομαι…μαλάκας…
(Εμφανίζεται η βοηθός)
Όλοι: Όχι!!!
(Η βοηθός φεύγει)
Λιλλύ: Κι εγώ!
Λιλλύ: Κι εγώ!
Φρεντ: Συγγνώμη Πέπε, αλλά πόσες φορές φωνάξαμε το όνομά σου για να σου
δώσουμε θάρρος;;;
Φρεντ: Καμίλο;
Καμίλο: Ναι;
Καμίλο: Συνολικά….
Καμίλο: Είναι δυνατόν γιατί… (χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του) δεν τις
μετρούσα.
Όλοι: Πώς;
Λιλλύ: Πώς;
Φρεντ: Συγγνώμη;
Φρεντ: Πώς είναι δυνατόν ο Κύριος «Κ-1000-Ο» (ίσως του δείξει την μπλούζα
του) να μην τις έχει μετρήσει;
Μαρία: Που δεν τα μέτρησες;;; Χριστός και Παναγία… αυτό είναι θαυμάσιο για
σένα!
Μπλάνκα: Πώς είναι δυνατόν να μην τα μέτρησες εσύ που μετράς τα πάντα;
Καμίλο: Δεν ξέρω, μάλλον ήμουν πολύ συγκεντρωμένος στο σύντροφο από δω,
και είχα στο μυαλό μου να καταφέρω να τον πείσω να περάσει πάνω από τις
γραμμές, και γι’ αυτό δεν….
Καμίλο: Τι;
Φρεντ: Κανείς;
Φρεντ: Πριν από λίγο όταν ο Πέπε έτρεχε για να φέρει στη Μαρία ένα ποτήρι
νερό που πνιγόταν…
Καμίλο: Ναι;;;
Πέπε: Καθόλου.
Πέπε: Όταν πνιγόταν η Μαρία, έδωσα σημασία σ’ αυτό που ήταν πιο επείγον!
108
Λιλλύ: Αυτό θα πει πως πέτυχες Πέπε! Αυτό θα πει πως πέτυχες Πέπε!
Φρεντ: Ναι. Δεν ήταν η στιγμή που σε περιμέναμε να το πετύχεις αλλά ναι, το
πέτυχες και νίκησες τις γραμμές.
Λιλλύ: Ναι, κι εσύ που δεν μέτρησες για λίγο. Ναι, κι εσύ που δεν μέτρησες για
λίγο..
Μαρία: 2 στους 6, δεν είναι κι άσχημα!; Στην τελική δεν είναι και εντελώς
αποτυχημένη αυτή η θεραπεία όπως νόμιζα.
Μαρία: Δεν την πίστευα, το παραδέχομαι. Άλλα τώρα ομολογώ πως άλλαξα
γνώμη. 2 στους 6!!! Μια χαρά !!!!
Λιλλύ: Δεν είναι τρίτος αλλά τρίτη. Δεν είναι τρίτος αλλά τρίτη.
Όλοι: Ποιά;
109
Λιλλύ: Πριν από λίγο, όταν άρχισα να κλαίω, με πλησίασες για να μου δώσεις
θάρρος σφίγγοντας τα χέρια μου πολύ δυνατά, και μετά δεν πήγες στο μπάνιο
για να τα πλύνεις.
Φρεντ: Ακριβώς.
Πέπε: Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι τεράστιο! Πιστεύαμε πως κανένας δεν
πέτυχε ενώ απ’ ό,τι φαίνεται συμβαίνει το αντίθετο.
Μαρία: Ακριβώς, αυτό συμβαίνει όταν αφήνουμε τον εαυτό μας και κοιτάμε και
λίγο τον πλησίον μας.
Μπλάνκα: Είμαι σίγουρη ότι πάντα πλένω τα χέρια μου όταν με ακουμπάει
κάποιος ή όταν εγώ ακουμπάω κάποιον. Αλλά εκείνη τη στιγμή δεν μου πέρασε
από το μυαλό, δεν ξέρω γιατί.
Φρεντ: Και βέβαια ξέρεις. Είναι γιατί εκείνη τη στιγμή πήρες το χέρι της Λιλλύς για
να της δείξεις τη φιλία σου, και η φιλία δεν είναι ποτέ βρώμικη.
Μπλάνκα: Αυτό που κάναμε τελικά ήταν απίθανο! Συνεχίστε και θα επιστρέψω σε
λίγο.
Όλοι: Ποιο;
Μπλάνκα: Θυμήθηκα κι άλλο πρόσωπο που ξέχασε το «θεματάκι» του πριν από
ένα λεπτό.
Μπλάνκα: Η Μαρία.
(Η Λιλλύ απειλεί τον Καμίλο με ένα τούβλο που κρατάει, έτοιμη να του το φέρει
στο κεφάλι)
Λιλλύ: Πώς; Η Μαρία δεν έλεγξε τη τσάντα της; Πώς; Η Μαρία δεν έλεγξε τη
τσάντα της;
Μπλάνκα: Όποτε ακούει τη λέξη τσάντα, η Μαρία πετάγεται και ελέγχει τη τσάντα
της. Είναι σαν ανταλακλαστικό. Nα, κοιτάξτε...
112
Μαρία: Όχι, όχι… απλά τώρα διερωτόμουν αν έχω ξεχάσει τα…. (ελέγχει και
επιβεβαιώνει ότι είναι μέσα στη τσάντα τα κλειδιά της και την κλείνει)… τίποτα,
τίποτα… τα έχω μαζί μου.
Μπλάνκα: Θυμάσαι όταν σου είπε ο Καμίλο να φύγεις και να πάρεις τη τσάντα
σου; Αν έχεις τα κλειδιά σου μέσα, σου είπε ειρωνικά!!!
Μαρία: Έχεις δίκιο. Ήμουνα τόσο αηδιασμένη με τον…. κύριο ταξιτζή που δεν το
σκέφτηκα.
Πέπε: Αν παραδεχθούμε ότι και η Μαρία νίκησε το πρόβλημά της, τότε μας
μένουν μόνο δύο. Ο Φρεντ και η Λιλλύ.
Λιλλύ: Δεν νομίζω να έγινε ποτέ, τα επαναλαμβάνω όλα από την αρχή.
Δεν νομίζω να έγινε ποτέ, τα επαναλαμβάνω όλα από την αρχή.
Καμίλο: Ηρέμησε παιδί μου, δεν είναι ντροπή να σου αρέσει η κοπελιά.
Πέπε: Λιλλύ, είσαι σίγουρη πως από τότε που ήρθες τα επανέλαβες όλα;;;
Και όταν λέω όλα… εννοώ όλα- όλα;;;
Φρέντ: Το πι
Λιλλύ: Το πι; Και πότε το έκανα αυτό; Το πι; Και πότε το έκανα αυτό;
114
Μπλάνκα: Α, ναι. Όταν ήταν η σειρά του Καμίλο… ρώτησες: Ο αριθμός π; Αλλά
ρώτησες μόνο μια φορά.
Μπλάνκα: Κατά την άποψή μου συνέβη το ίδιο που συνέβη και με τους
υπόλοιπους. Αυτό μετράει. Η Λιλλύ ήταν συγκεντρωμένη σ’ αυτό που συνέβαινε
με τον Καμίλο και ξέχασε το «θεματάκι» της.
Πέπε: Ναι αλλά αυτή η στιγμή έχει αξία, είναι μια σπίθα ελπίδας…. Δεν το
καταλαβαίνεις; Αν το καταλαβαίνεις απάντησέ μου με ένα «ναι» αλλά μόνο μια
φορά.
Λιλλύ: Ναι.
Όλοι: Σίγουρα.
Όλοι: Σίγουρα.
Φρεντ: Νιώθω ότι όλοι θα φύγουμε για το σπίτι μας με μια γλυκιά γεύση και μια
μεγάλη ελπίδα για το μέλλον.
Μαρία: Κύριε!
116
Μαρία: (Μιμούμενη τον ήχο του τραίνου) Δύο λεπτάκια;;; Πρέπει να πάω στο
σταθμό.
(Μικρή παύση. Όλοι σκέφτονται. Ο Καμίλο γνέφει με το χέρι στο Φρεντ να έρθει
κοντά του που θέλει να του πει κάτι)
( Μπαίνει η βοηθός)
Φρντ: Μαλάκααας!!!
117
Λιλλύ: λάκας- λάκας- λάκας- λάκας- λάκας-… (Κροταλίζει μόνη της τα δάχτυλά
της όπως της έκανε κάποια στιγμή προηγουμένως ο Καμίλο και σταματάει. Όλοι
την κοιτάζουν με έκπληξη. Αυτό κάνει τη Λιλλύ να το ξανακάνει. Δεν το πιστεύει)
Βοηθός: Σας ζητώ συγγνώμη για όλη αυτή την καθυστέρηση και σας ζητώ να
περιμένετε ακόμα λίγο.
Καμίλο: Τέτοια ώρα με τόση κίνηση; Θα είναι εδώ το λιγότερο σε μια ώρα.
Μαρία: Αποκλείεται!
Καμίλο: Αυτό είναι στη ζώνη 2. Το ταξί θα σου πάρει ένα σκασμό λεφτά.
Τέλοσπάντων, θα σε πάω εγώ…
Καμίλο: Αρκετά τον περιμέναμε. Μπορείτε να του πείτε κάτι από μένα;
Βοηθός: Φυσικά.
Καμίλο: Πες του τον ευχαριστούμε που δεν ήρθε. Δεν ξέρω τι θα κάναμε μαζί του
αλλά τα καταφέραμε πολύ καλύτερα χωρίς αυτόν.
Μαρία: Πες του ακόμα ότι παρόλο που πριν μισούσα τη ζωή μου τώρα την
αγαπώ!
Φρεντ: Και από μένα πες του ότι είναι και πολύ… πίπας! Δεν ήταν σωστό να μας
φερθεί έτσι. Ευτυχώς που η απαράδεχτη καθυστέρησή του μας βγήκε σε καλό.
Καμίλο: Μόνο που εσύ δε γιατρεύτηκες. Δηλαδή… θέλω να πω… δεν έκανες
τουλάχιστον μια αρχή όπως οι υπόλοιποι…
Φρεντ; Μην ξεχνάς πως είμαι συνταξιούχος. Δεν έχω δουλειά και θέλω να είμαι
χαλαρός, δε θέλω να βασανίζομαι με το αν θα πετύχω να ξεπεράσω το
πρόβλημά μου ή όχι. Αυτό θα πρέπει να μου το πει ένας σπεσιαλίστας γιατρός
και όχι αυτό το γιατρουδάκι. Αν και πιστεύω πως δε θα τα καταφέρει καλύτερα
απ’ όσο τα καταφέρατε εσείς απόψε!
Μαρία: (Στη βοηθό) Τι έγινε; Τι κοιτάς; Χρωστάμε κάτι για την επίσκεψη;
(Η Βοηθός φεύγει)
Καμίλο: (Στη Λιλλύ και τον Πέπε) Φεύγουμε παιδιά; Παρεμπιπτόντως αν κάποιος
θέλει ταξί, εδώ είμαι.
120
Λιλλύ: (Τοποθετώντας ορισμένα περιοδικά στο πάτωμα κοντά στον Πέπε, για να
μπορέσει να φύγει από το χώρο) Όχι, εμένα θα με πάει ο Πέπε.
Πέπε: Με το παπάκι.
Πέπε: Με το παπάκι.
Καμίλο: (Δίνοντας ένα φιλί στη Λιλλύ) Οκ. Τα λέμε. Να πλησιάσω ή όχι Μπλάνκα;
Καμίλο: Ένα ασθενοφόρο που είναι παρκαρισμένο από κάτω; Δικό σου είναι:
Εσύ Φρεντ δε φαντάζομαι… Τα ξαναλέμε.
(Ο Φρεντ και ο Καμίλο δίνουν πρώτα τα χέρια και μετά μια αγκαλιά)
121
Καμίλο: (Δίνοντας μια κάρτα στη Λιλλύ) Έλα πάρε κι εσύ μία.
(Ο Καμίλο προσφέρει μια και στη Μπλάνκα που μόλις έχει γυρίσει από το
μπάνιο)
Λιλλύ: (Δίνοντας ένα φιλί στο Φρεντ) Είμαι χαρούμενη που σε γνώρισα, αλήθεια.
Είμαι χαρούμενη που σε γνώρισα, αλήθεια.
Πέπε: (Δίνοντας μια αγκαλιά στο Φρεντ) Αν και γνωριστήκαμε μόλις σήμερα…
είστε ένας σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου.
Φρεντ: (Δίνοντας ένα χαστουκάκι στο μάγουλό του) Κι εγώ έτσι νιώθω Πέπε.
(Ο Πέπε γυρνάει και το άλλο μάγουλο. Ο Φρεντ του δίνει ακόμη ένα χαστουκάκι
και ο Πέπε κάνει τη χειρονομίας της συμμετρίας που γνωρίζει καλά)
Μπλάνκα: Φρεντ!
Μπλάνκα: Όχι φιλιά, ευχαριστώ. Θα ήθελα απλά να σας πω, αν και δεν
πολυμιλήσαμε οι δύο μας, ότι είμαι σίγουρη πως κάποτε, κάποια στιγμή, θα
νικήσετε κι εσείς το πρόβλημά σας. Ή έστω θα κάνετε μια αρχή κι εσείς.
Μπλάνκα: Κοίτα τι ωραία! Για μια φορά στη ζωή μου άγγιξα κι εγώ… κάποιον.
Μπλάνκα: Αντίο.
Πέπε: Αντίο.
Kαμίλο: Πάμε Μαρία, πάμε… Πάλι καλά που δεν είναι Σαββατοκύριακο γιατί από
τη Μαδρίτη στο Αλπεδρέτε θα σου κόστιζε τα διπλά… Πλάκα κάνω… ούτως ή
άλλως θα σε πάω τζάμπα. (Της δίνει ένα κτύπημα στα οπίσθια)
(Φεύγει ακολουθούμενη από τον Καμίλο που γελά. Ο Φρεντ μένει μόνος.Αρχίζει
να τακτοποιεί τα αρχεία του όπως έκανε και στην αρχή του έργου)
(Εμφανίζεται η βοηθός)
Φρέντ: Όχι, αλλά μια κι ήρθες πάρε τις σημειώσεις μου και πέρασέ τες στον
υπολογιστή.
Βοηθός: Μετά χαράς γιατρέ. Πώς τα πήγα; Ήμουν πειστική ως βοηθός σας;
Βοηθός: Όταν είσαι άνεργη ηθοποιός θα παίξεις όποιο ρόλο σου δώσουνε. Και
θα προσπαθήσεις να τον παίξεις καλά… για ν’ αποδείξεις την αξία σου.
124
Φρεντ: Είμαι σίγουρος πως θα παίξεις περίφημα και στο θέατρο όποιο ρόλο σου
δώσουνε.
Βοηθός: Δε θέλω να παίξω άλλο ρόλο γιατρέ. Μ’ αρέσει αυτός που έπαιξα
σήμερα. Κουράστηκα να τρέχω στις ακροάσεις… και να κάνω την τρανσέξουαλ
κατσαρίδα που ζει στις φτωχικές συνοικίες και θέλει να μετακομίσει στην πιο
αριστοκρατική συνοικία της πόλης ή την κουτσή χορεύτρια που έχει να θρέψει μια
παράλυτη μάνα και τα έξι μικρότερα αδέλφια της και θέλει ν’ αποδείξει πως
μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μιούζικαλ.
ΣΚΟΤΑΔΙ
ΤΕΛΟΣ