Autobiografia ime

Une quhem Amanda dhe jam nje vajze 17 vjecare.Si shume femije nga mosha 3 vjecare deri
ne moshen 6 vjecare shkova ne kopshtin Binjaket.Ndryshe nga shume te tjere qe nuk donin
te shkonin une mezi prisja pasi deshiroja te luaja me shokun tim te ngushte Krist.Pasi
mbarimit te kopshtit ne 2010 u regjistrova ne shkollen Muco Delo.Ishte 6 shtator kur nisa
diten e pare ne shkolle dhe emocionet ishin te shumta.Me kalimin e kohes filluam te
njiheshim me mire dhe te krijonim shoqeri.Deri ne klasen e 7 vazhdova ne shkollen Muco
Delo pasi me ardhjen e mamit tim si mesuese ne Vlore edhe une vendosa te shkoja ne
shkollen ku punonte.Ishte pak e veshtire te krijoja perseri nje shoqeri te re mirepo nuk u
desh shume kohe dhe menjeher dy shoqet e mia qe vazhdojne te jene edhe sot jane Bjona
dhe Juga.Edhe pse dy vite me kishin mbetur nga 9-vjecarja kaluan me mire se 7 vite qe kam
kaluar ne shkollen Muco Delo.Ne fund te klases te nente emocionte sa vinin dhe shtoheshin
pasi kishim provimet e lirimit.Per fat te mire te treja provimet i mora 10.Ne 2019 u
regjistrova ne gjimnazin Ali Demi.Viti i pare ishte shume i veshtire pasi mesuesit nuk na
njihnin dhe duhet te benim cmos qe ta nxirrnim 10.Askush nuk mund ta parashikonte se
cfare do te ndodhte ne te ardhmen.Ishte 1 dhjetor 2019 kur ne shqiperi u paraqit rasti i pare
me Covid-19 dhe shkollat u mbyllen menjehere.Gjysmen e vitin te pare dhe pjesen me te
madhe te vitit te dyte e kaluam ne karantine dhe mesimin e benim online.Mund te them se
nuk kishte zgjidhje me te mire se sa ai mesim.Tani jam maturante dhe emocionet jane
shume te forta.Te gjithe jemi ne ankth per provimet e matures pasi ato jane vendimtare per
te ardhmen tone.Tashem e vetjma gje qe mendoj eshte te dale sa me mire dhe te arrije ate
qe dua.